PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Տիգրան Մանսուրյան



Jarre
10.01.2009, 20:44
Սիրո՞ւմ եք լսել Մանսուրյանի ստեղծագործությունները։
Ավելի շատ սիրում եք ֆիլմերի համար գրված երաժշտությունը, թե՞ դասական ստեղծագործությունները։
Եվ նաև ցանկանում եմ նշել մի ոչ այնքան հաճելի փաստի մասին։ Մանսուրյանը ունի նոր ալբոմներ, որոնց մասին Հայաստանում համարյա թե ոչ մեկը չգիտի, իսկ Եվրոպայում, ԱՄՆ-ում և նույնիսկ Ռուսաստանում բոլոր նորմալ խանութներում վաճառվում են։ Շատ հետաքրքիր ալբոմներ են։ Մեկը կոչվում է Ars Poetica և նվիրված է Չարենցի ստեղծագրծություններին http://www.ecmrecords.com/Catalogue/New_Series/1800/1895.php?lvredir=712&catid=0&doctype=Catalogue&order=releasedate&we_search=%2Bmansurian&rubchooser=301&mainrubchooser=3։

Իսկ մյուսը կոչվում է Monodia։ Այստեղ Մնսուրյանը համագործակցում է Կիմ Քաշքաշյանի հետ http://www.ecmrecords.com/Catalogue/New_Series/1800/1850.php?cat=&we_start=0&lvredir=712&we_search=%2Bmansurian։

Apsara
10.01.2009, 22:42
Ես Մանսուրյան շաատ եմ սիրում, սիրում նրա թե դասական ստեղծագործությունները թե ֆիլմերի համար գրված երաժշտությունները,:love

aerosmith
10.01.2009, 23:33
Մնսուսյանը տաղանդ է։ Հազիվ էլի, մի շարք թուրքական կլկլոցներ քաշող բոմժերի դիսկերը ծախեն, այլ ոչ թե իսկական արվեստագերտի:angry

aerosmith
10.01.2009, 23:34
Սիրո՞ւմ եք լսել Մանսուրյանի ստեղծագործությունները։
Ավելի շատ սիրում եք ֆիլմերի համար գրված երաժշտությունը, թե՞ դասական ստեղծագործությունները։
Եվ նաև ցանկանում եմ նշել մի ոչ այնքան հաճելի փաստի մասին։ Մանսուրյանը ունի նոր ալբոմներ, որոնց մասին Հայաստանում համարյա թե ոչ մեկը չգիտի, իսկ Եվրոպայում, ԱՄՆ-ում և նույնիսկ Ռուսաստանում բոլոր նորմալ խանութներում վաճառվում են։ Շատ հետաքրքիր ալբոմներ են։ Մեկը կոչվում է Ars Poetica և նվիրված է Չարենցի ստեղծագրծություններին http://www.ecmrecords.com/Catalogue/New_Series/1800/1895.php?lvredir=712&catid=0&doctype=Catalogue&order=releasedate&we_search=%2Bmansurian&rubchooser=301&mainrubchooser=3։

Իսկ մյուսը կոչվում է Monodia։ Այստեղ Մնսուրյանը համագործակցում է Կիմ Քաշքաշյանի հետ http://www.ecmrecords.com/Catalogue/New_Series/1800/1850.php?cat=&we_start=0&lvredir=712&we_search=%2Bmansurian։

իսկ օնլայն տարբերակով լսելու հնարավորություն չկա???

Sunny Stream
10.01.2009, 23:38
Լավն է :love ֆիլմերի երաժշտությունները ուրիշ ոչ մեկի հետ չես շփոթի՝ հենց լսում ես, կերպարներն իրենց արտաքինով, իրենց տրամադրություններով ու ճակատագրերով հայտնվում են աչքիդ առաջ… Նաև շատ եմ սիրում Մանսուրյանին՝ որպես կերպար (Մարտին Վարդազարյանին էլ :love): Այսօր արդեն ասպարեզում մնացած եզակի ինտելիգենտ, բարձր, իրենց արվեստին նվիրված ու ժամանակի հետ քայլող մարդիկ են, նրանցից միշտ ինչ-որ հանգստություն, բարություն է հոսում...

Jarre
11.01.2009, 12:20
Օնլայն չկա (համենայն դեպս ես տեղը չգիտեմ), բայց եթե ինչ որ մեկը ցանկանում է կարող եմ ձայնագրել։ Ինձ թվում է դա չի դիտվի, որպես հեղինակային իրավունքների խախտում։ Ի դեպ, Մանսուրյանը գրել է երաժշտություն մի նոր արտասահմանյան ֆիլմի համար, որը կոչվում է camera obscura։ http://www.cameraobscurathemovie.com/screenings.htm։ Ինչո՞ւ Հայաստանում նման բաների մասին չեն հայտնում։ Ուրիշ ժամանակ հայտնի մարդկանց, որոնք ընդհանրապես հայերի հետ կապ չունեն հայ ենք սարքում, բայց նման դեպքերում, որ մեր մեծերը հասնում են բարձունքների....

Apsara
11.01.2009, 13:39
Ինչո՞ւ Հայաստանում նման բաների մասին չեն հայտնում։ Ուրիշ ժամանակ հայտնի մարդկանց, որոնք ընդհանրապես հայերի հետ կապ չունեն հայ ենք սարքում, բայց նման դեպքերում, որ մեր մեծերը հասնում են բարձունքների....

Չեն հայտնում քանզի հետաքրքրվողներ քիչ են կամ չկան, թուրքական նորություներ ավելի շուտ են տեղ հասնում մի հատ էլ հայ երգիչներն են սկսել պարսկերեն ու թուրքերեն երգեր, սարսափելի է: Ես վերջերս գնել եմ Մանսուրյանի սկավառակը բայց նորություններ չկան, չէի հրաժարվի Ձեր ձայնագրություններից:oy

Grieg
11.01.2009, 14:12
լավնա Մանսուրյանը, ինչ որ երազկոտ և ռոմանտիկ թռիչք կա նրա երաժշտություններում

Nareco
13.01.2009, 03:03
«ՀԱՄԱԿ ՍԵՐ ԵՄ՝ ՍԻՐԵԼԻՍ, ՀԱՄԱԿ ՍԵՐ ԵՄ ՆԱԵՎ ԱՏԵԼԻՍ» (http://new.aravot.am/am/articles/culture/53629/view)
http://www.aravot.am/2009/aravot_arm/January/9/p6.jpg

Rhayader
13.01.2009, 09:30
Դժբախտաբար, ակադեմիկ գործերին ծանոթ չեմ: Բայց ֆիլմային գործերը, իրոք, հիանալի են:

PetrAni
19.01.2009, 08:00
Մանսուրյանին անվանենք էլ տաղանդ թե ոչ, պետք է շեշտել, որ բոլոր դեպքերում նա հանդիսանում է 20-րդ դարի երկրորդ կեսի հայ երաժշտական բնագավառի անվիճելի հեղինակություններից մեկը:
Խաչատրյանից ու Բաբաջանյանից հետո այն ստեղծագործողն է, որը ցուցաբերեց ինքնատիպություն` հավատարիմ մնալով սեփական ոճին և միաժամանակ չկրկնվելով ոչ մի գործում:
Ոմ համար ո~նց, բայց ինձ համար Մանսուրյանը հիրավամբ ՄԵԾՈՒԹՅՈՒՆ Է, որին լսում եմ հատկապես միայնակ ժամանակ ու որի երաժշտությունն իմ մեջ արթնացնում է անուշ ու բարի հուշեր իմ անուշ ու բարի մանկությունից::vaii:

Jarre
19.01.2009, 22:32
Մանսուրյանի երաժշտության հենց առաջին նոտաները միանգամից ներթափանցում են սրտիդ խորքը։ Իր երաժշտությունը իմ վրա յուրահատուկ ազդեցություն է թողնում։

ars83
20.01.2009, 14:55
«ՀԱՄԱԿ ՍԵՐ ԵՄ՝ ՍԻՐԵԼԻՍ, ՀԱՄԱԿ ՍԵՐ ԵՄ ՆԱԵՎ ԱՏԵԼԻՍ» (http://new.aravot.am/am/articles/culture/53629/view)
http://www.aravot.am/2009/aravot_arm/January/9/p6.jpg

Կարդացի հարցազրույցը; Շատ անիմաստ, բանալ, ճոռոմ բառերով ու հասկացություններով ձևակերպված հարցեր են։ Լրագորողը ոնց որ մեկը լիներ, որ փորձում է նվագել ջութակի վրա կացնի օգնությամբ։ Զարմանալի չէ, որ կոմպոզիտորն իրեն վատ է զգում, հարցնում է՝ սա որևէ մեկին հետաքրքի՞ր է։ Ոչ մի խոսք նրա ստեղծագործության մասին, երաժտական զգացմունքների, պատկերացումների, ներաշխարհի, մի խոսքով՝ երաժշտի հոգու մասին /կասկածում եմ, որ լրագրողը երաժշտությանն այնքան էլ մոտիկ կանգնած մարդ չի/։ Բուլվարային թերթի հարցեր։
Իսկ Մանսուրյանը շա՜տ ապրի։ Նրբազգաց, խոհեմ, մեղմ երաժիշտ է երևում։ Ցավոք, ես ինքս նրա ստեղծագործությանը ծանոթ չեմ. կսկսեմ հետաքրքրվել։

Բայց նման մարդկանց չի կարելի տալ տնային տնտեսուհու սերիալային նախասիրությունները բավարարելու համար հարցեր տվող լրագրողի ձեռքը։
«Զգում եմ, որ հիմա ինձ մեկ անգամ էլ կվիրավորես...» /լրագրողի խոսաերը/ :[ Մարդու սիրտ է խառնում։ Տեսնես՝ իր «փողոցում որ փող տեսնաս, կվերցնե՞ս» տիպի հարցերը զրուցակցին կամ կարդացողին չե՞ն վիրավորում։ Զարմանալի չի, որ լրագրողը «ամենավերջին միայնակ մարդու» մասին բան չհասկացավ։ Մեկը Շոստակովիչի 8-րդ սիմֆոնիայի և ծանր իրականության հետ հաշտության եզրեր գտնելու մասին է խոսում, մյուսը՝ խանդից, փողից, այս կամ այն հիմնարկում աշխատելուց /լավ է չհարցրեց՝ ինչքան աշխատավարձ էիր ստանում/, ծխելը թողնելուց։

Ինչ ասե՞ս :esim
Հետո էլ թե՝ երաժշտական ճաշակ չկա :(

Jarre
21.01.2009, 23:06
Նկատեցի, որ Մանսուրյանը Myspace-ում էջ ունի բացված։ Եթե դուք գրանցված եք Myspace-ում կարող եք նրան հաղորդագրություն թողնել (հավաստի աղբյուրներից գիտեմ, որ Մանսուրյանը պարբերաբար կարդում է)։ http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=67335273

Jarre
25.01.2009, 23:25
http://aniv.ru/view.php?numer=9&st=12&rub=8
Շատ լավ հարցազրույց է+ խոսում է իր վերջին CD-ների մասին։

Ուլուանա
02.02.2009, 23:21
Երկու հարցազրույցներն էլ կարդացի։ Լիովին համաձայն եմ Արսենի գրած կարծիքին։ Առաջին հարցազրույցում լրագրողի հարցերն ու ընդհանրապես մոտեցումը խիստ տհաճ էին ու անկիրթ։ Բացի նրանից, որ հարցերն այնպիսին էին, որ կարելի էր տալ փողոցից բռնած ցանկացած մարդու, նաև մի տեսակ հարգանքի պակաս էր զգացվում կոմպոզիտորի նկատմամբ։ Այսպիսի դեպքերում նման տոնով էժանագին հարցեր չեն ուղղում, էլ չեմ ասում «դու»–ով դիմելաձևը, կարծես իր հազար տարվա ընկերոջ հետ զրուցելիս լիներ։ Անմիջականությունն, իհարկե, լավ բան է, բայց տվյալ դեպքում անմիջականություն չնկատեցի. միայն անհարմար վիճակներ, անիմաստ, «պոպսա» հարցերից չբավարարվածություն՝ Տիգրան Մանսուրյանի կողմից։ Թեև իսկապես կոմպոզիտորն էլի պատվով դուրս էր գալիս հիմար հարցերի տակից։
Արսենը շատ դիպուկ բնորոշեց.

Լրագորողը ոնց որ մեկը լիներ, որ փորձում է նվագել ջութակի վրա կացնի օգնությամբ։


«ՀԱՄԱԿ ՍԵՐ ԵՄ՝ ՍԻՐԵԼԻՍ, ՀԱՄԱԿ ՍԵՐ ԵՄ ՆԱԵՎ ԱՏԵԼԻՍ» (http://new.aravot.am/am/articles/culture/53629/view)
http://www.aravot.am/2009/aravot_arm/January/9/p6.jpg


http://aniv.ru/view.php?numer=9&st=12&rub=8
Շատ լավ հարցազրույց է+ խոսում է իր վերջին CD-ների մասին։
Այ սա հարցազրույց էր։ :ok Շատ բովանդակալից, ինֆորմատիվ ու հետաքրքիր։ Հարցերը շատ տեղին ու հետաքրքիր էին ու ծավալվելու հնարավորություն էին տալիս, կոմպոզիտորն էլ հավեսով ծավալվում էր՝ միաժամանակ բոլորովին չձանձրացնելով։ Մեծ հաճույքով կարդացի։ Կարդալիս զգում ես, թե մարդն ինչքան հետաքրքիր ու օգտակար ասելիք ունի։ Ցավոք, շատ քիչ է լինում, երբ հարցազրույցը հետաքրքիր լինելուց բացի, նաև ուսուցանող է լինում, այս մեկն, իմ կարծիքով, հենց դրանցից էր։

Ու ընդհանրապես որքան շատ եմ կարդում Տիգրան Մանսուրյանի մասին, այնքան ավելի եմ համոզվում, որ մեր ժամանակների հազվագյուտ մեծատառով մտավորականներից է։ :love

Հարցազրույցը բավական երկար է, բայց բոլորին խորհուրդ եմ տալիս կարդալ։ :)

Jarre
02.02.2009, 23:58
http://www.armtown.com/news/am/lra/20061223/22925/
Սա 2006-ի տեղեկություն է, բայց հիմա էլ իրավիճակը նույնն է։ Ինձ համար, ահավոր ցավալի է, որ իր պես կոմպոզիտորները պահանջարկ չունեն մեր երկրում, իսկ արտասահմանում ձեռքից ձեռք են թռցնում։ Ու գիտեք, եթե այստեղ իր համերգը կազմակերպվի, ես կասկածում եմ, որ բավականաչափ հանդիսատես կհավաքվի։ Այսպես մտածելու հիմնավոր պատճառներ ունեմ։

Jarre
03.02.2009, 00:08
Հայերեն լեզվով հետաքրքիր նյութեր Մանսուրյանի մասին

http://miasin.am/am/news/2/109.htm
http://www.zhamanak.com/article/3980/
http://new.aravot.am/am/articles/culture/51417/view

ars83
04.02.2009, 14:05
http://aniv.ru/view.php?numer=9&st=12&rub=8
Շատ լավ հարցազրույց է+ խոսում է իր վերջին CD-ների մասին։

Իսկապես, բովանդակալից հարցազրույց էր. ահագին նոր բան իմացա: Շնորհակալություն՝ հղումը տալու համար: :)

Մի քանի օր առաջ «Վեմ» ռադիոկայանը հաղորդում էր Մանսուրյանի «Սոնատինան», հետաքրքիր ստեղծագործություն էր: Տեսնես, սկավառակները մեզ մոտ կա՞ն վաճառքում: :think

Jarre
07.02.2009, 13:09
Մի քանի օր առաջ «Վեմ» ռադիոկայանը հաղորդում էր Մանսուրյանի «Սոնատինան», հետաքրքիր ստեղծագործություն էր: Տեսնես, սկավառակները մեզ մոտ կա՞ն վաճառքում:

Դա չունեմ, բայց մոտս կան այս CD-ները, շատ հետաքրքիր գործեր են կարող եմ ձայնագրել ու տալ
Ars Poetica և նվիրված է Չարենցի ստեղծագրծություններին http://www.ecmrecords.com/Catalogue/...rubchooser=3

Իսկ մյուսը կոչվում է Monodia։ Այստեղ Մնսուրյանը համագործակցում է Կիմ Քաշքաշյանի հետ http://www.ecmrecords.com/Catalogue/...%2Bmansurian

sharick
20.02.2009, 16:31
Ախր Մանսուրյանի բոլոր ստեղծագործություններն են է լավը:

Jarre
20.02.2009, 20:46
Ախր Մանսուրյանի բոլոր ստեղծագործություններն են է լավը:

Իմ համարել է այդպես։ Բայց Մանսուրյանը ունի այնպիսի ստեղծագործություններ որ շատ-շատերը կարող են լսել, բայց նաև ունի դասական երաժշտություն, որ ինձ թվում է չեն լսի այն քանակով մարդիկ, ինչքան ասենք լսում են նրա ֆիլմերի համար գրած ստեղծագործությունները։

Չնայած նշել ես որ բոլոր ստեղծագործություններն ես հավանում, բայց մի գուցե ունե՞ս նախասիրություններ։ Սիրո՞ւմ ես նրա դասական ստեղծագործությունները։

ars83
21.02.2009, 14:04
Լսում եմ Jarre-ի տված սկավառակները Մանսուրյանի երաժշտությամբ: :) Շատ դուրս եկավ Ars Poetica-ն: Շնորհակալությո՛ւն, Արթուր ջան :ok

Jarre
21.02.2009, 17:02
Ես էլ եմ ամենաշատը սիրում Արս Պոետիկան՝ Չարենցի գործերը երգելով առանց երաժշտության։ Ամենաշատը դուրս գալիս է «Գիշերը» (առաջին ստեղծագործությունն է):)

Արսեն ջան, քեզ էլ շնորհակալություն, որ լսում ես ու գրում ես:)

Jarre
16.04.2009, 22:22
Ահա համեմատաբար նոր հոդված (http://www.armtown.com/news/am/rfe/20090204/200902046/) Մանսուրյանի մասին։

Ի դեպ, օպերայի համերգների ռեկլամներում նշված է, որ մայիսի 15-ին Երևանում կայանալու է Մանսուրյանի համերգը։

Jarre
08.05.2009, 21:19
Այսօր կարդացի Ա1+-ի մայիսի 6-ի նորությունները.

«Աշխարհահռչակ կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանը գտնվում է "Նորք Մարաշ" Բժշկական Կենտրոնում եւ վաղը վիրահատվելու է:

«Ա1+»-ի ունեցած տեղեկություններով, Տիգրան Մանսուրյանի մոտ հայտնաբերվել է սրտի իշեմիկ հիվանդություն եւ վաղը կոմպոզիտորին ստենտավորում են անելու: Վիրահատությունը որպես կանոն տեւում է մոտ 1 ժամ:

Իմացա, որ վիրահատությունը բարեհաջող է անցել և վիճակը կայուն է։ Այս ամիս պետք է համերգ տար Մանսուրյանը Ազգային պատկերասրահում։

Հուսով եմ բոլորդ կհամաձայնվեք առողջություն մաղթել մեծ կոմպոզիտորին

ministr
08.05.2009, 21:28
Իսկ ինչի չպետքա մաղթենք որ?
Շուտափույթ ապաքինում!!!!

Grieg
15.05.2009, 22:26
համերգը այսօր էր, կարծեմ նրա առաջին համերգներ վերջին 20-30 տարում Հայաստանում.. դահլիճում նստելու տեղ չեր մնացել, բայց այնումենայնիվ ըստ իս քիչ եր մարդ..
իսկ համերգը շատ հետաքրքիր եր, բավականին նոր բաներ տեսա

Jarre
15.05.2009, 23:22
համերգը այսօր էր, կարծեմ նրա առաջին համերգներ վերջին 20-30 տարում Հայաստանում.. դահլիճում նստելու տեղ չեր մնացել, բայց այնումենայնիվ ըստ իս քիչ եր մարդ..
իսկ համերգը շատ հետաքրքիր եր, բավականին նոր բաներ տեսա
Grieg, փաստորեն երկուսս էլ համերգին ներկա էինք :) Դու մայկայով էի՞ր, որի վրա գրված է քո ակումբի ստորագրությունը։

Լավ, իսկ հիմա համերգի մասին։ Մեծ բավականություն ստացա, բայց իմ կարծիքով էլ Մանսուրյանն ավելիին էր արժանի։ Հոյակապ համերգ էր, մանավանդ առաջին և վերջին ստեղծագործությունները։ Տասնհինգ տարվա իմ երազանքը վերջապես այսօր իրականացավ!

Մանսուրյանի նման տաղանդները բարձրացնում են մարդ արարածի պատիվը....

Հետո մի քանի նկար կտեղադրեմ։

Grieg
16.05.2009, 09:36
Grieg, փաստորեն երկուսս էլ համերգին ներկա էինք :) Դու մայկայով էի՞ր, որի վրա գրված է քո ակումբի ստորագրությունը։

Լավ, իսկ հիմա համերգի մասին։ Մեծ բավականություն ստացա, բայց իմ կարծիքով էլ Մանսուրյանն ավելիին էր արժանի։ Հոյակապ համերգ էր, մանավանդ առաջին և վերջին ստեղծագործությունները։ Տասնհինգ տարվա իմ երազանքը վերջապես այսօր իրականացավ!

Մանսուրյանի նման տաղանդները բարձրացնում են մարդ արարածի պատիվը....

Հետո մի քանի նկար կտեղադրեմ։

Հա~, կանաչ գույնի "Փրկենք Թեղուտի անտառը" շապիկով էի :)

վերջինը ես ել հավանեցի, երևի նրա համար, որ ի տարբերություն մի քանի նախորդների այդ մեկի մեջ ավելի քիչ եր արդի արևտմյան ոճի կոնցետրացիան և ավելի շատ եր Կոմիտասի, Խաչատրյանի և Բաբաջանյանի մեղեդին, հատկապես երգերի մեջ նկատվեց Տիգրանի մեծ հարգանքը Կոմիտասի հանդեպ: Իմ մոտ այնպիսի տպավորություներ, որ երաժիշտներից ոմանք չեն հասկանում ստեղծագոծությունը..արտահայտելով միտքը կոպտությամբ, չնայած լավերնել կաին : Լավ կլիներ որ Մանսուրյանը ավելի հաճախ նման համերգներ կազմակերպեր կարծում եմ դա կօգներ երաժշտության կայացմանը Հայաստանում

Jarre
19.05.2009, 21:04
Ցավոք կոնկրետ ամսաթիվը չեմ հիշում, բայց եթե ինչ որ մեկին հետաքրքրում է հայտնեմ, որ մոտակա օրերին Արամ Խաչատրյանի տուն թանգարանում տեղի է ունենալու ԱՆՎՃԱՐ համերգ նվիրված Մանսուրյանին։ Հնչելու են նրա դասական գործերը և լինելու է նաև պրեմերիա։ Եթե հետաքրքված եք, ապա կարող եք Ա. Խաչատրյանի տուն թանգարանից ճշտել (Սահմանադրական Դատարանի կողքն է գտնվում, Բաղրամյան պողոտայի վրա)։

Jarre
23.05.2009, 10:22
Աննկարագրելի սիրով եմ սիրում այս մարդուն։ Միշտ զարմանում եմ, ինչպե՞ս կարող է մարդու ուղեղը նման մեղեդիներ ստեղծել, ի՞նչ է կատարվում այդ ՄԱՐԴու սրտում, մտքում որ կարողանում է նման հրաշք արտահայտել....


http://www.youtube.com/watch?v=ibo3L6iIs4w"]http://www.youtube.com/watch?v=ibo3L6iIs4w

ars83
08.08.2009, 03:52
Ragtime

http://www.youtube.com/watch?v=I3GDruQVXpc&feature=related

ars83
08.08.2009, 03:59
1. Ախ, ինձ կանաչել չթողին
2. Մայրամուտ՝ Մաս(ս)յաց գագաթին
Կատարող՝ Արաքս Մանսուրյան (կոմպոզիտորի քույրը, հրաշալի երգչուհի)


http://www.youtube.com/watch?v=aXe-TP65HBI&feature=related

ars83
08.08.2009, 04:03
3. Գալու է աշունը դարձյալ (շա՛տ լավն էր)
4. Հոգի ունեմ տալու

http://www.youtube.com/watch?v=JLMy0pDLCOs&feature=related

ars83
30.08.2009, 15:04
Սիրո մեղեդի.


http://www.youtube.com/watch?v=3U7Yk0J6alM

Ապե Ջան
30.08.2009, 17:33
Տիգրան Մանսուրյան - ի discography - ը որտղից կարող եմ քաշել?

ars83
01.09.2009, 13:52
Տիգրան Մանսուրյան - ի discography - ը որտղից կարող եմ քաշել?

Մի քանի բան՝ այստեղ.
http://www.cduniverse.com/classical.asp?composer=Tigran+Mansurian

Շինարար
19.06.2010, 19:10
Գտա Մանսուրյանի թեման:yahoo շնորհակալություն ԿԳԴ-ին և Սմոքիին հուշելու և Jarre-ին` այն բացելու համար:)) Միշտ շատ եմ սիրել, էս վերջերս «Արարատ» ալիքով հաղորդում էր իր նկարիչ եղբոր մասին, որին ինքն էլ էր մասնակցում, ինչ համեստ մարդիկ էին, Մանսուրյանը, չեմ հիշում էդ, թե մի ուրիշ հաղորդման ժամանակ, ասաց, որ հիմա էլ կուզեր ֆիլմերի համար երաշտություն գրել, հականում եմ, որ երևի էդ ֆիլմերի համար դրամական մուտքեր են լինում, որ պրոդյուսերները ասում են՝ ավելի լավ ա մեր ընկերներին տանք, դե ուրեմն հետո մի բողոքեք, որ Դար ակումբում ձեր ֆիլմերը չեն հավանում, մի ասեք, թե ինչ ա պետք անել, որ ձեզ դուր գա, ինձ էս հարցը մի անգամ ակումբցիներից մեկը տվել ա:)) Ախր, մենք ֆիլմերի երաժշտություն գրող Մանսուրյան ունենք, էսօր մենք իրավունք չունենք ֆիլմի վատ երաժշտություն ունենալու, չգիտեմ, գուցե ինչ-որ բան ես չեմ հասկանում:8

Smokie
19.06.2010, 19:58
Շատ եմ սիրում Տիգրան Մանսուրյանին, նա անկասկած մեր դասական երաժշտության մեծերից է, եթե չլինեին նրա ստեղծագործությունները, դա անկասկած կլիներ մեծ կորուստ երաժշտության մեջ:

Jarre
17.09.2011, 17:43
Հետաքրքիր է ինչ որ չափով մտնել նման փորձառու արվեստագետի և երաժշտի ուղեղ և ծանոթանալ նրա մտքերին կյանքի ու արվեստի մասին....



Հայ երաժշտի ուժը մեր հազարամյա երաժշտությունն է, որը դեռ հսկայական ծաղկում է ապրելու (http://tert.am/am/news/2011/09/17/Mansuryan/)

«Արվեստ յուրացնելը, արվեստ սիրելը ևս ստեղծագործական պրոցես է. դու պիտի ունենաս արվեստի այս տեսակի՝ սրա միջոցների, ավանդույթների, սերունդների մասին քո հստակ գիտելիքները, ինչքան շատ իմանաս, այնքան շատ ինքը քեզ կբերի հաճույքներ, ինչքան քիչ իմանաս, այնքան մակերեսով կանցնես, կարող է նաև չհավանես»,- «Թեմա» հաղորդմանը հյուընկալվելով՝ նշեց սիրված կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանը։

«Երիտասարդ մարդը առողջ հոգեբանություն ունի, և նա պահանջ ունի իր ապագան կերտելու և դա իրեն ստիպում է աչալուրջ լինել իր ապագան կերտելիս»,- ասաց նա։ Կոմպոզիտորը նշեց, որ դասական երաժշտության պարագայում երաժիշտն ամենուր է երաժիշտ՝ ամբողջ աշխարհում, և կայանալու ճանապարհին երիտասարդի առջև կա երկու հիմնական ուղի։ «Կամ պետք է լինես մեկը, ով վերցնում է Արևմուտքի կայացած մեկի դիմակը, դրա տեխնիկական զինանոցի մեջ դնում է համուհոտ ազգային նկարագրի (սրա օրինակներն ունեցանք՝ անուններ չեմ տա), և կամ՝ պիտի մեր ունեցած ամբողջ պաշարն այնպիսի ուղղությամբ շարժես, որ իր միջից ծնի այդ ամբողջ զինանոցը, որն Արևմուտքը արդեն կայացրել է»,- ասաց նա։

Ըստ կոմպոզիտորի՝ իրականում ստեղծագործողի ամբողջ տեխնիկական զինանոցն իր ներսից է ծնվում և ոչ թե՝ ուրիշի տեխնիկական զինանոցը յուրացնելով։ «Իսկ մեր ուժը՝ հայ երաժշտի ուժը մեր հազարամյա երաժշտությունն է, որը դեռ հսկայական ծաղկում է ապրելու՝ իմ խորին համոզամամբ։ Ընդ որում, ապրելու է ծաղկում ոչ թե մեր տեղական, այլ միջազգային ամենաակտուալ պրոցեսների մեջ»,- ասաց նա՝ նշելով, որ գիտակցելով սա՝ մենք կարող ենք կենտրոնական դերակատար լինել այդ գործընթացում։

Մանսուրյանը նշեց, որ գլոբալիզացիան, ամեն դեպքում, պահանջում է որոշ զիջումներ անել. «Եթե դու շատ ես սիրում քյամանչան, որը քառորդ տոների հրաշալի երանգապնակ ունի, դու մի քիչ պիտի հրաժարվես դրանից ու դիմես ջութակին, որը կես տոների համակարգով է մտածում։ Բայց հենց միայն գործիքը փոխելով, դու մշակութային մի ամբողջ իրականություն փոխում ես։ Այս տեսակի զոհողություններին դու պետք է ուշադիր լինես, նվազագույնը զոհես, և Կոմիտասի հիմքի վրա, եթե դու ամբողջությամբ էդ զորավոր ուժի գիտակցությունը ունես, դու նվազագույն կորստի ճանապարհով չափազանց մեծ հարստություն ներս կբերես դեպի քո ազգային մտածողությունը»։

Ըստ Մանուրյանի Եվրոպան մեծ ոգևորությամբ է ընդունում նշված չափորոշիչներով ստեղծագործություններն ու մշակումները։ «Կոմիտասի բազմաձայնությունը, դաշնամուրային մանրանվագները, երբ նա նմանակում է ժողովրդական այս կամ այն գործիքը… երբ եվրոպացին նվագում է, նա հարստացնում է իր մշակույթը։ Այստեղ դու տեսնում ես, որ դու կարող ես կատարյալ ինքնուրույն լինել. դաշնամուրային արվեստի մեջ կարիքը չունես Ռախմանինովի ձեռնոցը հագնելու։ Ուրեմն այդ տեսակի դաշնամուրը պիտի զարգացնենք»,- նշեց կոմպոզիտորը։

Անդրադառնալով մտավորականների՝ այսօր առավել ստվերված դերին՝ Մանսուրյանն ասաց. «Մենք գիրք ենք կարդում, նրանք [իշխանավորները] գործ են անում, մենք էլի գիրք կկարդանք, մի օր կգա գիրք կարդացողների ժամանակը… երևի։ Դու կարծում ես՝ գիրք կարդալո՞վ են գալիս իշխանության, չէ, ախորժակով են գալիս, փառամոլությամբ, արմունկներով։ Ես այն կարծիքին չեմ, որ արվեստագետի կոչումը մարդ դաստիարակելն է, ես այդ միամտությունը չունեմ. դու միայն կարող ես նպաստել դրան»։

Ստեղծագործելը Տիգրան Մանսուրյանի համար ներքին պահանջ է, հաճույք. «Իմ աշխատելը, իմ երաժշտություն գրելու պահանջը, եթե ես հասկանայի, թե ինչի եմ գրում, ու թե ինչի այսքան ուզում եմ գրեմ, եթե ես հասկանայի, թե ինչու եմ անում, երևի ուրիշ մարդ կլինեի։ Ես գիտեմ, որ մի ներքին ուժ կա, որ ինձ ստիպում է զբաղվել բաներով, որով զբաղվել են Կոմիտասը, Ներսես Շնորհալին, Բեթհովենը»։

Հայաստանի անկախության 20-ամյակին անդրադառնալով՝ կոմպոզիտորն ասաց. «Անկախությունը յուրաքանչյուրիս ամենօրյա մասնակցությունն է այս երևույթի գոյացմանը։ Այն մեծ դաշտ դուրս գալու հանդգնությունն է, մեծ արժանապատվության զգացումով ապրելն է, ինքն իրենից ազնվության, առաքինության առավելագույնը պահանջելն է, ավանդույթները հարգելն է, ամենօրյա գործընթաց է»։

Հազարամյակով պետականություն չունենալուց հետո մեր ձեռք բերած անկախությունը կոմպոզիտորը համեմատեց հազարամյակներով՝ որպես տարերք գոյություն ունեցած երաժշտական ֆոլկլորից հետո այն մշակված ձևով գրառելուն և երաժշտական չափորոշիչների մեջ առնելուն։ Ըստ նրա՝ ինչպես չգրառված ֆոլկլորն է անհամեմատ ընդգրկուն, քան նոր գրառվել սկսող նրա մի մասը, այնպես էլ անպետական համակարգից հետո պետական գործիքներով հասարակական ընդգրկուն հարաբերությունները կարգավորելն է թվում անիրական, մինչդեռ դրան պետք է վարժվել։ Ըստ կոմպոզիտորի՝ «Այս համակարգին պետք է սովորել. սա հարստություն է, որ պետք է նվաճել օրեօր, իսկ պետական անկախությունը դեռ սկիզբն է միայն»։

Աղբյուր՝ ԹԵՐԹ.ամ (http://tert.am/am/news/2011/09/17/Mansuryan/)

**David**
21.09.2011, 10:49
Չգիտեմ,բայց իմ սուբյեկտիվ կարծիքով Մանսուրյանը մեր համար 1 կոմպոզիտորն է :Ես իրա բոլոր ստողծագործությունները շատ եմ սիրում ու ֆիլմերից շատերին էլ հենց իրա երգերն են նման հմայք տվել,որ սիրվել են::love

Հարդ
27.10.2011, 21:36
Jarre, ակումբի համակարգը չթողեց վարկանիշ տամ թեմայի համար:hi

Հատուկ համակրանքս Մանսուրյանի նկատմամբ սկսեց ակամայից ձևավորվել: Հատուկ ոչինչ չեմ արել, ոչ մեկ էլ խորհուրդ չի տվել: Ուղղակի երաժշտական ճաշակիս ձևավորման սկզբնական փուլում սկսել եմ զգալ, թե ինչքան արժեքավոր ա իրա երաժշտությունը:
Ցավոք, իր դասական երաժշտության հետ ծանոթ չեմ, քանի որ ինտերնետում ոչ մի կերպ չեմ գտնում: Հետաքրքրությունս բավական մեծ ա:

Իսկ իմ լսած կինոերաժշտության մասին կարող եմ ասել, որ չեմ հասկանում, թե ի՞նչ ա կատարվում էդ մարդու գլխում, որ տենց կոթողներ ա ծնում:
Հլը սա լսեք. ինչքան փսիխոդելիա, մառախուղ ու խորություն կա...


http://www.youtube.com/watch?v=dSjYX5eCe6Q&feature=related

Մտքիս ծայրով անցել ա, որ եթե ինքն ու Ֆլոյդն իրար հետ համագործակցեին ինչեր կանեին...

Tig
30.11.2011, 16:25
http://www.youtube.com/watch?v=bU7Na8dCuR8&feature=feedu

Նաիրուհի
30.11.2011, 18:15
Ուրեմնս, ժող...
Հնարավորություն կա ցանցահեն ճանապարհով (Անտաշյանի բլոգի միջոցով (http://antashyan.blogspot.com/2011/11/requiem.html)) :) լսել Մաեստրոյի Ռեքվիեմը, որի պրեմիերան վերջերս կայացավ Գերմանիայում, և որի առթիվ էլ հենց հրավիրվել էր Տիգի մեջբերած մամլո ասուլիսը։
Ֆանտաստիկ գործ է, ես առավոտյան լսեցի ու դեռ տպավորության տակ եմ...
Էսքան հայկականություն լատիներեն տեքստի զուգակցմամբ երբեք չէի պատկերացնի։ Մանսուրյանն ինքը շատ լավ ասաց, որ Ռեքվիեմը լսած որոշ հայեր մտածել են, որ հայերեն է տեքստը, ուղղակի մի տեսակ անհասկանալի է :)

ars83
20.12.2011, 18:48
Ուրեմնս, ժող...
Հնարավորություն կա ցանցահեն ճանապարհով (Անտաշյանի բլոգի միջոցով (http://antashyan.blogspot.com/2011/11/requiem.html)) :) լսել Մաեստրոյի Ռեքվիեմը, որի պրեմիերան վերջերս կայացավ Գերմանիայում, և որի առթիվ էլ հենց հրավիրվել էր Տիգի մեջբերած մամլո ասուլիսը։
Ֆանտաստիկ գործ է, ես առավոտյան լսեցի ու դեռ տպավորության տակ եմ...
Էսքան հայկականություն լատիներեն տեքստի զուգակցմամբ երբեք չէի պատկերացնի։ Մանսուրյանն ինքը շատ լավ ասաց, որ Ռեքվիեմը լսած որոշ հայեր մտածել են, որ հայերեն է տեքստը, ուղղակի մի տեսակ անհասկանալի է :)
Ա՜, :cry ես բա՛ց եմ թողել այս գրառումը ժամանակին, իսկ հիմա կայքէջն անհասանելի է։ Նաիրուհի ջան, խնդրում եմ, մյուս անգամ այս տիպի գրառում անելիս, ինձ մի կարճ հաղորդագրություն ուղարկի, էլի, եթե դժվար չէ։ Հիմա ոչ ոք չունի՞ Ռեքվիեմը, տա, լսեմ։ :(

Իսկ այստեղ (http://webtv.am/homevideo/tigran-mansuryan/), մանսուրյանասերները կարող են գտնել մաեստրոյի հետ հարցազրույցը, որտեղ նա պատմում է իր ստեղծագործության մասին։

Արէա
20.12.2011, 19:01
Ա՜, :cry ես բա՛ց եմ թողել այս գրառումը ժամանակին, իսկ հիմա կայքն անհասանելի է։ Նաիրուհի ջան, խնդրում եմ, մյուս անգամ այս տիպի գրառում անելիս, ինձ մի կարճ հաղորդագրություն ուղարկի, էլի, եթե դժվար չէ։ Հիմա ոչ ոք չունի՞ Ռեքվիեմը, տա, լսեմ։ :(

Իսկ այստեղ (http://webtv.am/homevideo/tigran-mansuryan/), մանսուրյանասերները կարող են գտնել Մաեստրոյի հետ հարցազրույցը, որտեղ նա պատմում է իր ստեղծագործության մասին։

Խնդրեմ (http://narod.ru/disk/34991983001/RIAS%20Kammerchor%2C%20Muenchener%20KO%2C%20Solisten%20-%20Tigran%20Mansurian-%20Requiem%2C%20Urauffuehrung%20(1).mp3.html) :)

ars83
20.12.2011, 19:08
Խնդրեմ (http://narod.ru/disk/34991983001/RIAS%20Kammerchor%2C%20Muenchener%20KO%2C%20Solisten%20-%20Tigran%20Mansurian-%20Requiem%2C%20Urauffuehrung%20(1).mp3.html) :)

Վայ ապրե՛ք դուք, երկա՜ր ապրեք։ Հարդն էլ էլ. փոստով է ուղարկում հիմա։ :friends:

Tig
31.05.2012, 18:02
Անցած տարվա հարցազրույց է, բայց բավականին հետաքրքիր է...


http://www.youtube.com/watch?v=EWB2SZH8LuU&feature=related

Tig
14.06.2012, 20:47
Հայերեն բառերի գաղտնի կյանքը. Տիգրան Մանսուրյանը հանդես եկավ բացառիկ պրեմիերայով (լուսանկարներ, տեսանյութ) (http://tert.am/am/news/2012/06/14/mansouryan-canti-paralleli/)
18:20 • 14.06.12

Երեկ՝ հունիսի 13-ին երեկոյան «Նարեկացի» արվեստի միության դահլիճում երաժշտական պրեմիերա էր: Առաջին անգամ Երևանում հնչեց կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանի` համադիր երգերի «Canti Paralelli» (Զուգահեռ երգեր) երգաշարը, որ Մաեստրոն ավարտել է այս տարի: Շարքի կառուցվածքային կողմը Մանսուրյանին հուշել է իր ամենասիրելի գործերից մեկը՝ Պլուտարքոսի Vitae parallelae-ն՝ «Զուգահեռ վարքերը»:

Դաշնամուրի և վոկալի համար գրված «Զուգահեռ երգեր» երգաշարը ստեղծված է հայ դասական պոեզիայի առանձին բանաստեղծական նմուշներն իրար հետ զույգերով համադրելու միջոցով: Այսպես` շարքի մեջ զետեղված են Պաղտասար Դպիրի «Տաղ կորուսեալ սիրելոյ» և «Վասն սիրոյ», Եղիշե Չարենցի «Կապույտ լճի վրա» և «Եվ մի իրիկուն», Ավետիք Իսահակյանի «Իմ հոգին» և «Լեռների վրա ձնել է...», Վահան Տերյանի «Աշնան երգ» և «Իմ խաղաղ երեկոն» բանաստեղծությունները:

Կոմպոզիտորն ինքն է աղերսներ գտել ի սկզբանե առանձին ու ինքնուրույն բանաստեղծական այս կտորների միջև: Դրանք, ըստ նրա ընթերցման, ունեն բանաստեղծական լեզվի ու կառույցի ոճային, հանգային ու բովանդակային ներքին ու փոխլրացնող ընդհանրություններ, որոնց հիման վրա էլ դրանք փոխհամակցվել են` փոխադրվելով երաժշտական տեսանկյունից ամբողջական երգաշարի:

Շարքի վոկալ պարտիան փայլուն կատարեց ամերիկահայ սոպրանո Շուշիկ Բարսումյանը, որը հայտնի երաժիշտների ընտանիքից է, սակայն առաջին անգամ է ելույթ ունենում Հայաստանում: Նա Մանսուրյանի խորհրդով պետք է առաջիկայում հայրենիքում ելույթ ունենալը «սովորություն դարձնի»: Շուշիկի բացառիկ ձայնն ու մեծ վարպետությունը բարձր գնահատեցին ելույթին ներկա նաև այլ մասնագետներ՝ փայլուն երաժշտական կարիերա կանխատեսելով թվում է միայն սփյուռքի հայուհիներին բնորոշ անսահման հմայքի տեր Շուշիկի համար:

Դաշնամուրային պարտիան կատարում էր կոմպոզիտոր և դաշնակահար Արթուր Ավանեսովը, որի աշխատանքը Մանսուրյանը ևս շատ բարձր գնահատեց: Համերգին անձամբ ներկա հեղինակը զուգահեռ ներկայացնում էր իր մեկնաբանությունները ու վերլուծությունները: Դրանք վերաբերում էին ոչ միայն երաժշտական իրողություններին, այլև բանասիրական, ազգագրական և կից այլ շատ նյութեր էին պարունակում, ինչը Մանսուրյանի այս նախաձեռնությանը տալիս էր վարպետության դասի որակ: Դրա ընթացքում մաեստրոն իրեն հատուկ հումորով և հետաքրքրականությամբ բացառիկ տեղեկություններ փոխանցեց նյութի վերաբերյալ, բացահայտումներ արեց երաժշտության ոլորտներում հայերեն բառերի գաղտնի կյանքից, անդրադարձավ ակտուալ մշակութային խնդիրների (մասնավորապես սխալ շեշտադրությանը՝ այդ թվում շատ հայտնի երգերում): Ինչպես միշտ մաեստրոն գերազանցեց իր հետ սակավ հանդիպումներից ունեցած ակնկալիքները և մեկ անգամ ևս վերահաստատեց հայ լինելու արժեքն ու առավելությունը: Դե իսկ նշված բանաստեղծների հայտնի ու ոչ այնքան հայտնի գործերին այսպիսով, միանշանակ կարելի է արձանագրել, նոր շունչ հաղորդվեց կամ վերարժևորման հնարավորություն տրվեց՝ առայժմ հանդիսատեսի նեղ շրջանակներին:

Այսօր՝ հունիսի 14-ին, Մանսուրյանի նոր շարքը նաև կհնչի Գաֆէսճյան կենտրոնում «Երևանյան հեռանկարներ» փառատոնի շրջանակում անցկացվող «Դիլիջան» երաժշտական փառատոնի համատեքստում, բայց այս անգամ` առանց Մաեստրո Մանսուրյանի մեկնաբանությունների:


http://www.youtube.com/watch?v=kxMFKhn8MtA&feature=player_embedded

Աղբյուր՝ tert.am

Tig
28.01.2013, 10:38
http://www.youtube.com/watch?v=dKiIpnm6ILM

Jarre
01.05.2013, 21:25
Անպայման գնացեք, փլիզ..... :love
https://www.facebook.com/events/376875465759532/

ՄԵՑՑՈ Պրոդաքշնը ներկայացնում է`

ՏԻԳՐԱՆ ՄԱՆՍՈՒՐՅԱՆԻ ԵՐԵԿՈՆ Մեցցո Կլասիկ Հաուս Քլաբում, մայիսի 7-ին, ժ. 21:00

Տիգրան Մանսուրյան - դաշնամուր
Իրինա Զաքյան - սոպրանո
Յանա Դարյան - ալտ
Նելլի Մանուկյան - ֆլեյտա

Դուետ “ԱՐՍ ԼՈՒՆԳԱ”
Ջուլիետա Վարդանյան – դաշնամուր, Արամ Թալալյան – թավջութակ
“ԹԱԼԱԼՅԱՆ ԼԱՐԱՅԻՆ ՔԱՌՅԱԿ”
Թերեզա Նաչարյան – առաջին ջութակ, Ռիմա Միրզոյան – երկրորդ ջութակ, Յանա Դարյան – ալտ, Արամ Թալալյան – թավջութակ

Ծրագրում՝

4 երգեր
Madrigal թիվ 3
2 մաս լարային քառյակի համար
Ֆիլմերի երաժշտություն
Allegro Barbaro
4 հայրեններ

Պատվերների համար կարող եք զանգահարել.
010 52-42-11 կամ 098 206-206:

Սիրով սպասում ենք Ձեզ:

Tig
04.07.2013, 10:49
http://www.youtube.com/watch?v=uAaNhdv8dF8

Jarre
12.07.2013, 21:39
Հուլիսի 17-ին, ժամը 20:00-ին կարող եք վայելել Տիգրան Մանսուրյանի համերգը։ Այո՛, այո՛, հենց ինքը նվագելու ա։ Մանրամասները՝ http://cmf.am/Cafesjian-Classical-Music-Series--TALALYAN-BROTHERS-FESTIVAL-dedicated-to-110-Anniversary-of-Aram-Khachaturian


Cafesjian Classical Music Series: TALALYAN BROTHERS FESTIVAL dedicated to 110 Anniversary of Aram Khachaturian

Join us at the Special Events Auditorium for the Cafesjian Classical Music Series.

TALALYAN BROTHERS FESTIVAL dedicated to 110 Anniversary of Aram Khachaturian

Evening with Tigran MANSURYAN

Tigran Mansurian, piano
Julietta Vardanyan, piano
Irina Zakyan, soprano
Yana Daryan, viola
Nelly Manukyan, flute
Julietta Vardanyan, piano
Hovhannes Mokatsian, violin /Germany/
Aram Talalyan, cello

Time: 20:00
Ticket: 3,000 AMD

IMPORTANT: The concert starts at 20.00 sharp. No entry to the Auditorium after the performance starts.

Reservation is required, for inquiries please call (010) 56 72 62.
Please remember we have a reservation service – you can SELECT YOUR FAVORITE TABLE at the Special Events Auditorium! Just stop by the Visitor Center to select the table you prefer as you buy tickets.
We shall make sure your favorite table is reserved for you!
Become a member of the Cafesjian Center for the Arts and get a 10% discount on tickets to all concerts, events, and merchandise in the Museum Store.

PLEASE NOTE OUR INITIATIVE: tickets for all musical programs include free admission to CCA galleries once throughout one week.

Jarre
17.01.2014, 21:49
«Los Angeles Times». Տիգրան Մանսուրյանին նվիրված համերգը վեր է հանել նրա երաժշտության ապստամբ ոգին (http://news.am/arm/news/189375.html)

Տիգրան Մանսուրյանի հոգեւոր երաժշտության հիմքում վիշտն է ընկած. մակերեսից այն խաղաղ, զարմանալի հյութեղ ու անհավանական գեղեցիկ է: Այդ երաժշտությունը ոչ այնքան հատում է տառապանքների սահմանը, որքան կլանում է այն, մեկ ընդհանրություն դառնում նրա հետ: Նրա գաղտնի զենքը շքեղ զգացմունքայնությունն է, եւ կասկած չկա, որ հենց դա է 75-ամյա հայ կոմպոզիտորին աշխարհահռչակ կերպար դարձրել:

Հենց այսպես է ամերիկյան «Los Angeles Times» թերթը մեկնաբանում Լոս-Անջելեսում կամերային երաժշտության «Դիլիջան» խմբի ունեցած համերգը՝ նվիրված հայ կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանին, հավելելով, որ այս համերգը բացահայտեց կոմպոզիտորի մեկ այլ գաղտնի զենք: «Զգացմունքայնության հիմքում, նույնիսկ ավելի խորը, քան վիշտն է, ընկած է ապստամբ ոգին»,-նշում է թերթը:

Պարբերականի համաձայն՝ Տիգրան Մանսուրյանի զինանոցում երրորդ գաղտնի զենքը բարդ նրբությունն է: «Համարձակ էր տեխնիկան, սակայն այս ստեղծագործությունները տպավորում են հարմոնիկ մասնիկներով ու բացահայտում Մանսուրյանի մեղեդայնությունը, որը ոչ մի դաժանություն չի կարող ոչնչացնել. սա չորրորդ գաղտնի զենքն է»,- գրում է «Los Angeles Times»-ը:

Աղբյուր՝ news.am (http://news.am/arm/news/189375.html)

Jarre
22.02.2014, 22:09
Մի քիչ քաղաքականությունից ցրվենք.....

Ի՜նչ հաճելի հարցազրույց է..... Իր կյանքի մասին է..... Ինձ հատկապես դուր եկած հատվածները ընդգծում եմ։


Պետականության հիմքն ու գագաթը


Զրույց ժողովրդական արտիստ ՏԻԳՐԱՆ ՄԱՆՍՈՒՐՅԱՆԻ հետ -Պարոն Մանսուրյան, պիտի խնդրեմ, որ մեր զրույցն սկսենք Ձեր կյանքի պատմությունից՝ այն, ինչ չի արձանագրվում պաշտոնական տեղեկություններում, այլ հոգու մեջ է, սրտի ամենանվիրական անկյունում։

-Մենք լավ ընտանիք էինք՝ վեց հոգով. հայրս, մայրս եւ նրանց չորս երեխաները, մեծը ես էի։ Իմ ծնողները երկուսն էլ որբանոցի զավակներ էին։ Հայրս Տիգրանակերտից էր, մայրս՝ Մարաշից։ Հայրս ու մայրս ազգային արժանապատվության ընդգծված զգացում ունեին։ Երբեք չէին խոսում հայրենասիրությունից, բայց այն արժեքները, որոնք հիմնային են՝ ընտանիքում ազգային արժանապատվություն կայացնելու համար, միշտ եղել են գերիշխող ու կարեւորված։ Մեր ընտանիքում բոլորը երգում էին։ Առավոտը սկսում էինք երգով. մի մեծ երգացանկ ունեինք։ Կպատահեր՝ մայրս հորս կասեր՝ Եղիա, էս ինչ երգը երգիր, հայրս կսկսեր, ու մենք բոլորս կմիանայինք նրան։ Երբ փոքր քույրս՝ Արաքսը (հայտնի երգչուհի Արաքս Մանսուրյանը – Գ.Պ.), մանկապարտեզից նոր երգ էր բերում, մենք անմիջապես սովորում էինք այն եւ ընդգրկում մեր երգացանկում։

-Որո՞նք էին Ձեր ընտանիքի երգերը։

-Ժողովրդական, գուսանական երգեր, նաեւ Կոմիտաս… Ակունքից բխող, զուլալ, անապական, աննկարագրելի գեղեցիկ, հուզառատ, անկեղծ։ Իմ ընտանիքը 47-ին Բեյրութից ներգաղթեց Արթիկ։ 8 տարեկանում ես սովորեցի հայերեն տառերը ու լցվեցի հայկական երաժշտությամբ։ Արթիկի ժողովուրդը երգեցիկ էր։ Հիշում եմ մի երիտասարդի, որը սիրահարված էր (անհանգիստ, զգացմունքային տղա էր), գիշերային քաղաքի լռության մեջ բարձրաձայն երգում էր իր սիրո երգը։ Անցան տասնամյակներ, ու տարիներ առաջ մեր երիտասարդ երգչուհիներից մեկը վերակենդանացրեց այդ երգը, ու ես կրկին լսեցի.

Սարերի դարդն ունենայի՝

յար չունենայի…

Այնքան շնորհակալ եմ այդ երգչուհուց։

Հիշում են Սուրբ տոները։ Գյուղացիները տարբեր շեներից գալիս-հավաքվում էին Հառիճի վանքի շուրջ։ Ու այդ ժամանակ հնչում էին հարյուրավոր երգեր, պարեղանակներ։ Իմ մանկության տարիներին դեռ հեքիաթասացներ կային, գյուղից գյուղ շրջող աշուղներ։ Ես հասցրի տեսնել այդ ամենը։

…Իմ մեջ ապրում է նաեւ Բեյրութը, արեւելյան քաղաքի գույները, Միջերկրական ծովը, սփյուռքի կյանքը…

-Ե՞րբ ծնվեց առաջին մեղեդին, ինչպե՞ս ծնվեց։

-Հենց տառերը ճանաչեցի, սկսեցի բանաստեղծություններ գրել։ Դա տեւեց մինչեւ 69 թիվը։ Երեսուն տարեկան էի՝ դեռ շարունակում էի բանաստեղծություն գրել։ Բայց երաժշտության նկատմամբ երկյուղած, ջերմեռանդ սերը, որ ժառանգել էի ծնողներիցս, անանցողիկ էր։ Բարեբախտաբար, մեր տանը հնչել է նաեւ դասական երաժշտություն՝ Շոպեն, Շուբերտ, Բեթհովեն… Մի օր մայրս ինձ ուղարկեց բանվորական ակումբ, որ տուն կանչեմ հորս (երրորդ թե չորրորդ դասարանում էի այդ ժամանակ)։ Հայրս դաշնամուր էր նվագում։ Նա վեր կացավ տեղից… Ես նստեցի դաշնամուրի մոտ… Էդ օրվանից ես դաշնամուրի մոտ եմ, նվագում եմ ուղեղումս պտտվող մեղեդիները։ Արթիկում երաժշտական դպրոց չկար, ու ես ամիսներով ապարդյուն ընթերցում էի Մարտին Մազմանյանի երաժշտության դասագիրքը, որ նոտագրել սովորեմ։ Ինձ հայրս օգնեց, նա կռահեց, հետո բացատրեց ինձ։ Ես ֆանատիկորեն եմ տրվել երաժշտությանը։ Դա խելացնորություն էր՝ այդպիսի նվիրում, այդպիսի տքնանք, անմնացորդ մղում… Մենք ռադիո չունեինք։ Բայց մեր քաղաքում բարձրախոսներ կային, ու ես իմ տեղն ունեի բարձրախոսների մոտ (հիմնականում խոտերի մեջ), պառկում էի ու երաժշտություն լսում։ Անգիր գիտեի՝ որ ժամին ինչ էր հնչելու, գիտեի բոլոր մեղեդիները, սիմֆոնիաները… Հենց ժամը գալիս էր, խաղը թողնում էի, վազում բարձրախոսների մոտ։

1954թ. Արթիկ եկավ (ես 15 տարեկան էի) Վանյա Շահխաթունի անունով մի ազնվական հայ մարդ, բարձր երաժիշտ, կոնսերվատորիա ավարտած։ Եկավ ակումբի դաշնամուրը լարելու։ Պարզվեց՝ պիտի պտտեր տարբեր շրջկենտրոններով եւ լարեր ակումբների դաշնամուրները։ Երբ առավոտյան մտա ակումբ, մի գեղեցիկ, շքեղ երաժշտություն լսեցի. ինչ-որ մեկը դաշնամուր էր նվագում։ Վանյա Շահխաթունին էր։ Ես կպա նրան ու էլ պոկ չեկա. պայուսակը բռնած՝ հետեւից ման էի գալիս։ Իմ երազանքներն առաջին անգամ այդ հրաշալի մարդուն եմ պատմել, ասում էի, որ պիտի օպերաներ գրեմ։ Տարիներ անց, երբ ուսումնարանում էի սովորում, կրկին հանդիպեցի Վանյա Շահխաթունիին, հարցրեց՝ օպերաներդ ի՞նչ եղան։ Չէր մոռացել։

…Ես Արթիկից գնացի Գյումրի եւ Վանյա Շահխաթունիի գրությամբ ներկայացա երաժշտական ուսումնարանի տնօրենին, ու ինձ ընդունեցին ուսումնարան։ Դա իմ առաջին պրոֆեսիոնալ երաժշտական կրթությունն էր։ Տարիուկես սովորելուց հետո ծանր հիվանդացա, մեր ընտանիքը տեղափոխվեց Երեւան, եւ ես կրթությունս շարունակեցի Երեւանի երաժշտական ուսումնարանում։ Եվ այդպես սկսվեց…

-Կարո՞ղ էր ինչ-որ բան խանգարել, եւ Դուք չդառնայիք Տիգրան Մանսուրյան։ Ընդհանրապես, խոչընդոտները, դժվարությունները, արտաքին ազդակները կարո՞ղ են փոխել մեծ արվեստի ճանապարհը։ Հնարավոր է՝ այսօր մեր կողքին կա մի նոր Տիգրան Մանսուրյան, բայց կարող է չկայանալ, չլինել, եթե չօգնենք նրան, եթե պայմաններն ու հանգամանքները նպաստավոր չլինեն։

-Դուք մի մտածեք, թե իմ գլուխը միշտ շոյել են։ Ես շատ էի սիրում ուսուցիչներիս, նրանց դիտողություններն ու գնահատականները շատ կարեւոր էին, բայց ես նաեւ անհնազանդ էի, կարող էի հակադրվել ամենամեծ հեղինակությանը եւ մնալ իմ կարծիքին։ Առանց պայքարի, առանց կռվի, առանց դիմակայության ոչ ոքի ոչինչ չի տրվում։ Կյանքը խորքով ապրելու համար դա շրջանցե՞լն է ճիշտ, թե դրա միջով անցնելը, դժվար է ասել։ Ես անցել եմ կյանքի դաժան ճանապարհ ու անցնում եմ մինչ օրս։ Նահանջողներին ու հանձնվողներին չեմ հավատում, չեմ հավատում նրանց տաղանդին, որը կարող է այդպես հեշտ տեղի տալ, չեմ հավատում նրանց նվիրվածությանը, նրանց սիրուն։ Չեմ սիրում լսել նվնվոց, չեմ սիրում լսել մարդու պարտության մասին՝ ուղեկցված մեղադրանքներով ու չարախոսությամբ։ Պարտությանը ի՞նչ արդարացում… արի պատմիր, թե ինչպես, ինչ դժվարությամբ հաղթեցիր, ու ես կհիանամ քեզնով, կեղբայրանամ քեզ։

Հարցրել եք, ու պիտի պատմեմ։ Երբ 47-ի ձմեռնամուտին հայտնվեցինք Պեմզաշենում, սառնամանիք էր, իսկ բեյրութաբնակ իմ ընտանիքը կյանքում ձյուն չէր տեսել։ Մենք երկարաթեւ շոր չունեինք, երկար շալվար չունեինք, վառելիք չկար, ուտելիք չկար։ Հայտնվել էինք ծայրահեղ վիճակում։ Ես պահ առ պահ, դրվագ առ դրվագ հիշում եմ իմ առաջին մուտքը դպրոց։ Չորս աստիճան էր, որից հետո սկսվում էր գոմ հիշեցնող միջանցք։ Ես՝ հուսահատության եզրին, ծայրահեղ կարիքի մեջ հայտնված, այլեւս հունից դուրս եկած փոքրիկ մարդ, բարձրանում եմ աստիճաններով՝ մեկ-երկու-երեք-չորս, հարթակ, դուռ, միջանցք։ Գլուխս բարձրացնում եմ՝ միջանցքի երկայքով նկարներն են՝ հայոց մեծերը։ Նայում եմ նրանց ու… որոշում իմ ճանապարհը. «Այս իրականությունից վերեւ կա մի ճշմարտություն, ու իմ ճանապարհը դեպի այդ ճշմարտությունն է»։ Այս միտքը թրթռում է ենթագիտակցությանս մեջ, եւ ծնվում է մի ներքին ծրագիր։ Ու ես չեմ հարցնում՝ ինչպե՞ս։ Ես մտածում եմ՝ եթե ինչ-որ մեկը կարողացել է, ես էլ կկարողանամ։ Կարեւորագույն որոշումներս եղել են իմ գոյության օրենքը, ու երբեք չեմ հաշվարկել հնարավորություններս, որովհետեւ հնարավորությունը դու ես ստեղծում։ Ես Աստծո զավակ եմ, ու իմ երազանքներն ինձ հղել են վերեւից, վերեւից էլ կօգնեն, որ իրականացնեմ դրանք։

Jarre
22.02.2014, 22:10
-Ի՞նչ ակունքից է ծնվում Ձեր երաժշտությունը, ի՞նչ խտացումներից է ամբողջանում։ Այդքան ազգային ու այդքան համամարդկային։ Այդքան բազմաշերտ ու այդքան մատչելի… Որտե՞ղ գտաք, որտեղի՞ց պեղեցիք…

-Դա ես եմ՝ իմ արյան հիշողությամբ, մանկության ու պատանեկության տարիների լսած եկեղեցական երգերով, ժողովրդական մեղեդիներով, դասական երաժշտությամբ, ու այս ամենը խառնվում է, ու ծնվում է մի… հոգեվիճակ, ապրում, ասելիք։ Ես հայոց լեզվի նկատմամբ ունեմ պաշտամունքի հասնող սեր։ Երբ 1954 թ.-ին առաջին անգամ Չարենց տպվեց, այդ գիրքը եկավ մեր տուն, ու ես, հիշում եմ, վառարանի կողքը նստած սկսեցի թերթել գիրքը, ու ինչ օրս Չարենցն ինձ հետ է։ Ոչ մի բանաստեղծի, ոչ մի արվեստագետի հետ այդքան տեւական չեմ ապրել, որքան Չարենցի հետ։ Չարենցն իր ամբողջ տարերքով, իր ամբողջ Աստվածատուր հանճարով, իր ամբողջ ընդգրկումով՝ արեւելք, արեւմուտք, հեթանոսություն, միջնադար, աշուղական արվեստ, մոդեռնիզմ… մեծ ազդեցություն է թողել ինձ վրա։ …Ես ցորենի արտի մեջ պառկել եմ, սինձ հավաքել եմ… Ալագյազի քամին շոյել է մաշկս։ Դուք պառկե՞լ եք խոտերի մեջ, զգացել եք հազարավոր բույրերից քամած խենթացնող բույրը, լսել եք այն երաժշտությունը, որի մեջ հազարավոր ձայներ են՝ միջատների, թռչունների, ամեն մի խոտի, տերեւի, ծաղկի՝ թանձր լռության ֆոնին։ Ու հանկարծ մաշկիդ վրայով անցնում է մի տաք հոսանք, մի քանի վայրկյան հետո՝ սառը։ Ալագյազի քամին՝ մերթ մեղմ, մերթ հուժկու։ Սրանք սերեր են։ Սրանք երկրիդ ձայներն են, բույրերը, գույները։ Սա է եղած չեղածը։ Մեկի մոտ բանաստեղծություն է դառնում, մյուսի մոտ մեղեդի, երրորդի մոտ գեղանկար…

Ես նույնքան մեծ սեր ունեմ բառի արվեստի հանդեպ։ Սիրում եմ կարդալ։ Փոքր ժամանակ ես գրադարանից գրքեր էի թռցնում։ Չէի ցանկանում բաժանվել իմ կարդացած գրքերից ու սկսեցի թռցնել։ Գիրքը խցկում էի վերնաշապիկիս տակ ու դուրս գալիս գրադարանից։ Այդպես մի ճամպրուկ լցվեց։ Ես երջանիկ էի՝ սիրելի գրքերս կողք կողքի էին, ձեռքիս տակ։ Մի օր էլ հայրս ասաց. «Գրադարանի վարիչին ասել եմ, որ քո ընկերներից մեկը գրադարանից գրքեր է գողացել, ամաչում է վերադարձնել ու քեզ է խնդրել, որ գրքերը հանձնես գրադարանին»։ Այդպես ես բաժանվեցի իմ սիրելի գրքերից։

-Պարոն Մանսուրյան, ո՞վ ենք մենք՝ հայերս, համաշխարհային քաղաքակրթության մեջ ի՞նչ տեղ, ի՞նչ կշիռ ունենք, ո՞ր հորիզոնականի վրա ենք հանգրվանել։ Այսօր ինքներս մեզ հաճախ հակասական, իրարամերժ բնորոշումներ ենք տալիս։ Ո՞վ ենք մենք՝ համաշխարհային քաղաքակրթության հիմնադիրներից մե՞կը, թե՞ ժամանակի զարգացումներից հետ ընկած եւ համաշխարհային քաղաքակրթության հետնաբեմում հայտնված ազգ… Մենք հանճարների՞ ազգ ենք, թե՞ մարդկային համակեցության տարրական բարեկրթությունը նոր-նոր սովորող ժողովուրդ։ Ո՞րն է Ձեր՝ ազգի մտավորականի եւ երկրի քաղաքացու կարծիքը։

-Եթե այդ երկու իրարամերժ գնահատականները կան, ուրեմն պիտի հաշվի նստենք դրանց հետ, հասկանանք դրանց ակունքը։ Այո՛, երբեմն մենք ընկնում ենք ինքնագովության էյֆորիայի մեջ, եւ դա շատ պարզ հոգեբանական հիմնավորում ունի. մենք մեծ արյունահեղության միջով ենք անցել։ Տերյանը գրում է.

Եգիպտական բուրգերը փոշի կդառնան,

Արեւի պես, երկի՛ր իմ, կվառվես վառման…

Սա ցեղասպանություն տեսած ու ապրող ժողովրդի զավակի պաթոս է, ծայրագույն քաջալերանք։ Երբ Արամ Խաչատրյանը աշխատում էր Լենինգրադի սիմֆոնիկ նվագախմբի հետ, մարդիկ նկատում էին, որ Խաչատրյանը գոռում է երաժիշտների վրա։ Բայց Լենինգրադի սիմֆոնիկի երաժիշտների վրա գոռալը, մեղմ ասած, սխալ էր, չէր կարելի։ Երբ փորձում են Խաչատրյանին բացատրել… նա պատասխանում է՝ ես չեմ գոռում, պարզապես ես բարձրաձայն եմ ։Մեծ, մոնումենտալ, հզոր, թափով։ Ցեղասպանություն տեսած ազգը պիտի ծներ Խաչատրյանին՝ իբրեւ հակակշիռ ոչնչացման սարսափի, վախի, նվաստացման… Ու հետո այդպես պիտի ապրեր՝ ինքնամեծար, հուժկու, բարձրաձայն։ Մենք եղել ենք արեւմտյան ու արեւելյան մշակույթների խաչմերուկում, Հայաստանը արեւելքի եւ արեւմուտքի խառնարան էր եւ, հրաշալիորեն սնվելով այդ երկու ակունքից, աշխարհին է ներկայանում ապշեցուցիչ հարուստ ու ինքնատիպորեն գեղեցիկ։ Երբ լսում ես Արամ Խաչատրյանի «Ջութակի կոնցերտը», ապշում ես՝ ինչպես կարող է ջութակը այդպես միանգամից ու այդքան հայերեն խոսել։ Բայց երբ լսում ես Կոմիտասի պատարագը կամ միջնադարյան շարականները, երես առ երես հանդիպում ես գենիդ առեղծվածին, ակունքիդ հարստությանը, ազգիդ մշակութային հզոր ժառանգությանը։ Մեր հիմքերը շատ խորն են, երբեմն առեղծվածային ընդգրկուն։ Կգա մի օր, երբ մենք կխաղաղվենք։ Երբ մեր ցավերը, կարոտները, վախերը, իրոք, կդառնան անցյալ, երբ մեր պատմության սարսափները չեն շնչի մեր կողքին։ Այդ ժամանակ կգա ինքնաճանաչ, վստահ ու տաղանդավոր մի սերունդ, կբերի գիտելիք, արվեստ, ճաշակ։ Ես վստահ եմ, որ մենք փառահեղ ապագա ենք ունենալու։ Տարրական բարեկրթության մասին խոսակցությունն այնքան չնչին է մեր մշակութային հիմքերի եւ հոգեւոր ժառանգության կողքին։ Մենք այնքան մեծ <բագաժով> ենք գալիս։

-Մեր արվեստագետները դրսում են ստեղծագործում, արտագաղթը ոգեզրկում է երկիրը…

-Ոգեզրկո՞ւմ է, ասում եք։ Հայաստանի պետական սահմաննե՞րն են մեր ոգու սահմանները։ Հայաստանն այնքա՜ն ուժեղ է, հայկական հողը այնքա՜ն մեծ ձգողականություն ունի, որ անհնար է հեռանալ դրանից։ Եթե արվեստագետի մեջ գոնե մի կաթիլ հայկական արյուն կա, նա չի կարող «ազատվել» հայրենիքից, նա հայրենիքն իր մեջ է ստեղծագործելու՝ գրելու, նվագելու, նկարելու, երգելու՝ որտեղ էլ ապրի։ Չորս պատերը, որտեղ քնում ես, ճաշում, ընդամենը կացարան են, հայրենիքը տուն է, օջախ։

Ինձ միշտ ապշեցրել է հայ մարդու մշակութային բնատուր հղկվածությունը։ Հայ պարզ, կրթություն չունեցող գեղջուկը հակված է դեպի բարձր արվեստը, հարգանք ունի բարձր արվեստի հանդեպ։ Հենրիկ Մալյանի «Եռանկյունի» ֆիլմում մի շատ բնորոշ տեսարան կա. դարբինները ինչպիսի՜ խորին ակնածանք ունեն փոքրիկ տղայի ջութակից հնչած երաժշտության հանդեպ, քանի որ «ան գիտությունով կչալե»։ Այդպես է՝ մենք գիտություն, գիրք, արվեստ, մշակույթ սիրող ենք։ Տեսեք, Գյումրին մի փոքրիկ գավառական քաղաք է, բայց ինչ անուններ է ծնել։ «Անուշ» օպերան առաջինը Գյումրիում է ծնվել ու բեմադրվել։ Արհեստավոր գյումրեցին գնացել է օպերա լսելու։

-Դուք ամեն տարի գալիս եք Հայաստան ու տարվա կեսը անցկացնում եք հայրենիքում։ Ի՞նչն է Ձեզ բերում Հայաստան, կարո՞տը, թե՞ նաեւ գործնական ծրագրերը։

-Ես ոչ թե ամեն տարի գալիս եմ Հայաստան, այլ ամեն տարի գնում եմ արտերկիր։ Հայաստանում եմ ապրում, իսկ արտերկիր եմ գնում գործնական ծրագրեր իրականացնելու։ Արտերկրում տարբեր պատվերներով ես գրել եմ ստեղծագործություններ, հրատարակվել եմ։ Իմ ստեղծագործությունները հնչել են ամենահեղինակավոր նվագախմբերի եւ երաժիշտների կատարմամբ։ Ձեռք եմ բերել հրաշալի ընկերներ, որոնք միացել են իմ երաժշտությանը։ Աշխատել եմ «Հիլիարդ» անսամբլի հետ, որը կատարեց Ներսես Շնորհալու «Յոթ աղոթքներ» շարքը։ Աշխատել եմ աշխարհահռչակ ջութակահար Լեոնիդաս Կավակոսի հետ։ Ունեցել ենք կոնցերտ Քիմ Քաշքաշյանի եւ Բոստոնի սիմֆոնիկ նվագախմբի մասնակցությամբ։

-Ինչի՞ մասին է Ձեր «Երեք արիա՝ երգելու համար Արարատին բացված պատուհանից» ստեղծագործությունը։

-Հայ մարդու հայացքը Արարատին է, իր կորցրած հայրենիքին։ Մենք ազգովի նայում ենք Արարատին։ Արարատը մեր կենսագրության մեծագույն ողբերգության խորհրդանիշն է, մեր ապրումների, մեր… մեծության խորհրդանիշը։ Քյոլնի BDR հեռուստատեսության պատվերով՝ ես գրեցի «Կոնցերտ թավջութակի համար», որը հնչեց ապրիլի 24-ին։ Այն վերնագրված էր «Ո՞ւր է Աբել՝ եղբայրը քո»։ Սա առաջին մարդասպանին՝ Կայենին, Աստծո ուղղած հարցն էր, որը հնչելու է միշտ, ուղղվելու է յուրաքանչյուր մարդասպանի։ Ու այդ հարցը ավելի հուժկու է հնչում, երբ ուղղված է մի ամբողջ մարդասպան՝ ցեղասպան ազգի։

Նոյեմբերին Մյունխենի նվագախումբը եւ Բեռլինի երգչախումբը կկատարեն իմ «Ռեքվիեմը»։ Ես այն նվիրել եմ 1915 թվականի Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին։

-Որո՞նք են մեր պատմության վերջին քսանամյակի ամենանշանակալի իրադարձությունները։

-Հարկավ, առաջինը անկախությունն է։ Արվեստը ստրատեգիական նորմերով չի գոյանում: Իսկական արվեստը երբեք գաղափարախոսության կրող չէ: Գեղեցիկի արարման դրդապատճառներն առեղծվածային են, մեկ էլ տեսար՝ հպվել ես հավերժությանը: Բայց հենքն ազատությունն է: Ի վերջո ժամանակն էր, որ տեսնեինք մեր պատկերը քաղաքակիրթ աշխարհի հայելում ու ձերբազատվեինք «վարժապետական» արվեստագետի կեցվածքից:

-Որքանո՞վ են առնչվում արվեստագետի ասելիքն ու իր ապրած ժամանակաշրջանը։

-Այսօր ես չեմ կարող խոսել 10 տարի առաջ հայտնաբերած ճշմարտություններից: Ես աշխարհը բացահայտում եմ ամեն ժամ: Հայտնի դիրիժոր Բրունո Վալտերը խոստովանում էր, որ Մոցարտի հետ յուրաքանչյուր հանդիպում հայտնություն է իր համար: Ստեղծագործելիս մարդը պետք է հանդիպի իր շնչառությանը եւ մանավանդ` ճշմարտության մասին խոսելիս տարբերի իրականությունը պատրանքից: Արվեստը չի լուսանկարում արտաքին աշխարհը: Չարենցն ասում էր` ես չեմ, իմ ոգին է երգում. ոգին գոյանում է ու երգում բոլորովին այլ բաների մասին: Իմպրեսիոնիստները դրախտ էին նկարում, երբ մերկ էին ու սոված: Մանեն, Ռենուարը գունազարդում էին աշխարհը, սա էր նրանց ստեղծագործական հավատամքը: Մարտիրոս Սարյանը ծաղիկներ էր նկարում Եղեռնի ժամանակ: Ի՞նչ է, նա պետք է ջարդ ու արյուն նկարեր ժամանակավրեպ չկոչվելու համար: Նույն ժամանակ Կոմիտասը զբաղված էր ձայների տիեզերքով: Ես հասկանում եմ ձեր միտքը…

-Ես ուզում եմ մերօրյա «Վարդանանք», հերոսական արվեստ, պոռթկում:

-Իսկ ես հոգնել եմ պաթետիկ աղմուկից, որ կարող է այնքան կեղծիք կուտակել իր մեջ: Ես ուզում եմ ճշմարիտ արվեստ, խորքային արվեստ: Ես ընդհանուր ոչինչ չունեմ պոպուլիզմի մարդկանց հետ: Ժամանակին Բեթհովենին 30 մարդ է լսել, դա եղել է իր սալոնը, որը հետագայում ընդարձակվել է, մեծացել: Այս բաներն ինձ Արամ Խաչատրյանն էր ասում… Հայաստանում չի ձեւավորվել բուրժուազիան` իր բարձր կենցաղով։ Պոպուլիզմի վրա աճած սիմֆոնիկ ռաբիսը, ըստ էության, նույն ռաբիսն է:

-Ի՞նչ տվեց Արցախյան պատերազմի հաղթանակը Ձեզ՝ որպես արվեստագետի։

-Արցախյան պատերազմի հաղթանակը անկախության ամենամեծ նվերն էր։ Մի շատ լավ կոմպոզիտոր կար՝ Սերգեյ Բալասանյանը, Արցախից էր, Մոսկվայում էր ապրում։ Դեռեւս խորհրդային տարիներին պատմում էր, որ մոսկվայաբնակ արցախցի մտավորականները պարբերաբար հավաքվում էին ու զրուցում Ղարաբաղից։ Նրանց մեկտեղում էր ցավը՝ կորցրած հայրենիքի զգացողությունը։ Այդ ցավը իմ ընտանիքում էլ կար. կինս՝ Նոնան, արմատներով Շուշիից էր, ջարդի ժամանակ հարազատներ էր կորցրել։ Երեխաներս ազատագրված Արցախում վերագտան իրենց հիմքերը։ Իսկ հիմքը ամենակարեւորն է, առանց հիմքի ամեն ինչ կփլուզվի։ Վերջերս Արցախում էի։ Որպես տուրք կնոջս հիշատակին՝ այցելեցի նրա ծննդավայր Շուշի։

-Ինչպե՞ս էր ապրում արցախցին։

-Դժվարությամբ հայրենիք էր կառուցում, դժվարությամբ սահման էր պահում, բայց հուսավառ էր, տոկուն, կենսալի։

-Իսկ բանա՞կը, զինվո՞րը… Մեր ուժը սահմանին է…

-Բանակը ամենակարեւորն է։ Բանակը պետականության հիմքն է ու գագաթը, բանակը մեր հավաքական բարոյականությունն է, մեր հավաքական քաջությունը, մեր հավաքական ուժը։ Հիշում եմ՝ սովետի տարիներին Շիրազը արագ-արագ մոտենում էր մարդկանց մեկ այս, մեկ այն խմբին ու ցածրաձայն մրթմրթում էր՝ բանակ չունենք, բանակ չունենք, բանակ չունենք։ Հիմա բանակ ունենք, պատերազմում հաղթած բանակ։ Այսինքն՝ հերոսությունը, քաջությունն ու անձնվիրումը իբրեւ չափանիշ ունեցող բանակ։ Ես առաջին անգամ ազգային բանակի զորամասերում շրջեցի սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի հետ։ Երբ տեսա մեր զինվորին, հասկացա, որ նա պիտի երգի «Ես իմ անուշ Հայաստանին»՝ իբրեւ իր հոգու երգ, իբրեւ երդում, իբրեւ սեփական ուժի գիտակցում։ Վերադարձա Երեւան, եւ մի քանի օր անց ծնվեց «Ես իմ անուշ Հայաստանի» քայլերգ-հիմներգը։

…93-ին, երբ մեր կոնսերվատորիայի ռեկտորն էի, մի շատ լավ ուսանողուհի ունեի՝ արցախցի Սարինա Ավթանդիլյանը։ Հիմա իր երգչախումբն ունի, ու հայ երգը տարածում է աշխարհով։ Գիտեք՝ այդ երիտասարդ աղջիկը ի՜նչ անմարդկային դժվարությունների միջով անցավ, պատերազմում կորցրեց ամուսնուն, մնաց մենակ փոքրիկ երեխայի հետ, բայց չնահանջեց, չհանձնվեց ու հիմա հիացնում է աշխարհին իր երգչախմբի կատարումներով։ Զրույցի սկզբում հարցրիք սկսնակ արվեստագետին խանգարելու ու հնարավոր դժվարությունների մասին։ Ես Սարինա Ավթանդիլյան տեսակին եմ հավատում։ Նա երկրի զավակ է։ Ես սահման պահող զինվորին եմ հավատում, մեր երեխաների ծիծաղը, մեր սրբությունները պաշտպանող զինվորին։ Ես հայրենիքի զինվոր տեսակին եմ հավատում ու միայն նրա առաջ եմ խոնարհում գլուխս՝ որպես ակնածանք ու պաշտամունք։

Աղբյուր՝ Գայանե Պողոսյանի բլոգ (http://gayanepoghosyan.blog.com/?p=531)

Smokie
12.07.2014, 11:33
Որտեղի՞ց կարող եմ ճարել Տիգրան Մանսուրյանի նոտաները, ինտերնետում փնտրեցի բավականին, չգտա:

insider
13.07.2014, 12:31
Որտեղի՞ց կարող եմ ճարել Տիգրան Մանսուրյանի նոտաները, ինտերնետում փնտրեցի բավականին, չգտա:

Սմոք ապեր, չգիտեմ էս ինչքանով քեզ պետք կգա, բայց սենց մի բան կա (http://ru.scorser.com/S/%D0%9D%D0%BE%D1%82%D1%8B/Tigran%20Mansurian/-1/1.html)