Դիտել ողջ տարբերակը : Կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտություն «Կրոն» բաժնում
Այս թեման անշուշտ բաց է առավել լայն սահմաններում քննարկումների համար, բայց առաջին հերթին ես ուզում եմ շեշտադրում անել կոնկրետ այս ֆորումում կրոնական հանդուրժականության խնդիրների վրա: Ինչքանով նկատել եմ` բոլորս էլ մի ժողովրդի զավակներ ենք, ժողովրդի, որի համար միշտ էլ մեծ խնդիր է եղել միասնականության պակասը կամ բացակայությունը: Մի կողմ թողնելով մյուս հարցերը` ես ընդգծում եմ կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտությունը: Սա ֆորում է, որը պատկերավոր կերպով ես հասկանում եմ մի սեղան, որի շուրջ նստել են տարբեր մարդիկ և իրենց գիտելիքները, հայացքները, մոտեցումներն ու առարկություններն են ներկայացնում որևէ խնդրի շուրջ: Բայց որևէ երկխոսության մասին խոսք գնալ չի կարող, երբ դիմացինիդ կողմից նկատում ես տարրական հարգանքի բացակայություն քո հայացքների և, առավել ևս, այնպիսի նվիրական զգացումների նկատմամբ, ինչպիսին կրոնն է: Ես հասկանում եմ, որ ամեն մեկը փորձում է անհադուրժողականություն որակել դիմացինի պահվածքը, բայց կարծում եմ, որ ավելի արդյունավետ կլինի մեր աշխատանքն այս ուղղությամբ, եթե ամեն մեկս փորձենք նախքան արտահայտվելը մի փոքր մեզ պատկերացնել դիմացինի տեղում, հասկանալ, թե արդյոք չենք խախտում տարրական կուլտուրայի սահմանները, և հետո նոր արտահայտվենք: Իմ առաջարկությունը վերաբերում է ինչպես տարբեր դավանանքներ ունեցող մասնակիցներին, այնպես էլ որևէ կրոնի չհարողներին, որովհետև այս երևույթն առկա է, այպես ասած, բոլոր ճամբարներում: Առայժմ այսքանը: Հուսամ, որ մեր քննարկումներն այս հարցի շուրջ դրական արդյունք կտան::)
Ambrosine
09.01.2009, 15:35
Այս թեման անշուշտ բաց է առավել լայն սահմաններում քննարկումների համար, բայց առաջին հերթին ես ուզում եմ շեշտադրում անել կոնկրետ այս ֆորումում կրոնական հանդուրժականության խնդիրների վրա: Ինչքանով նկատել եմ` բոլորս էլ մի ժողովրդի զավակներ ենք, ժողովրդի, որի համար միշտ էլ մեծ խնդիր է եղել միասնականության պակասը կամ բացակայությունը: Մի կողմ թողնելով մյուս հարցերը` ես ընդգծում եմ կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտությունը: Սա ֆորում է, որը պատկերավոր կերպով ես հասկանում եմ մի սեղան, որի շուրջ նստել են տարբեր մարդիկ և իրենց գիտելիքները, հայացքները, մոտեցումներն ու առարկություններն են ներկայացնում որևէ խնդրի շուրջ: Բայց որևէ երկխոսության մասին խոսք գնալ չի կարող, երբ դիմացինիդ կողմից նկատում ես տարրական հարգանքի բացակայություն քո հայացքների և, առավել ևս, այնպիսի նվիրական զգացումների նկատմամբ, ինչպիսին կրոնն է: Ես հասկանում եմ, որ ամեն մեկը փորձում է անհադուրժողականություն որակել դիմացինի պահվածքը, բայց կարծում եմ, որ ավելի արդյունավետ կլինի մեր աշխատանքն այս ուղղությամբ, եթե ամեն մեկս փորձենք նախքան արտահայտվելը մի փոքր մեզ պատկերացնել դիմացինի տեղում, հասկանալ, թե արդյոք չենք խախտում տարրական կուլտուրայի սահմանները, և հետո նոր արտահայտվենք: Իմ առաջարկությունը վերաբերում է ինչպես տարբեր դավանանքներ ունեցող մասնակիցներին, այնպես էլ որևէ կրոնի չհարողներին, որովհետև այս երևույթն առկա է, այպես ասած, բոլոր ճամբարներում: Առայժմ այսքանը: Հուսամ, որ մեր քննարկումներն այս հարցի շուրջ դրական արդյունք կտան::)
Մոնկ ջան, մեր հանդուրժողականությունը գիտես, թե ինչում է արտահայտվում? Որ դեռևս հարձակում չենք գործել աղանդավորների վրա ու չենք վերացրել նրանց հետքերը: Աթեիստները ոչ մի վտանգ չեն ներկայացնում մեր երկրի միասնության համար, իսկ աղանդավորները ներկայացնում են, ու դու մեզնից էլ լավ գիտես ամեն ինչ. բավական է, որ ջլատում են մեր ռազմական ուժը: Աշխատում են դպրոցներում, պետական հիմնարկներում.... ունեն շարժական ու անշարժ գույք. այսինքն նրանց հանդեպ չլա հալածանք
Ուրեմն պատկերացրու, թե ինչ հանդուրժող ենք:)
Yellow Raven
09.01.2009, 15:47
Աստղի հետ լիովին համաձայն եմ:)
Մոնկի հետ էլ եմ համաձայն դիմացինին չվիրավորելու հարցում, և ամեն անգամ գրառմանդ մեջ նայելու, թե « արդյոք չենք խախտում տարրական կուլտուրայի սահմանները»… :)
Բայց հանդուրժել էլ կա, հանդուրժել էլ;)
Մոնկ ջան, մեր հանդուրժողականությունը գիտես, թե ինչում է արտահայտվում? Որ դեռևս հարձակում չենք գործել աղանդավորների վրա ու չենք վերացրել նրանց հետքերը: Աթեիստները ոչ մի վտանգ չեն ներկայացնում մեր երկրի միասնության համար, իսկ աղանդավորները ներկայացնում են, ու դու մեզնից էլ լավ գիտես ամեն ինչ. բավական է, որ ջլատում են մեր ռազմական ուժը: Աշխատում են դպրոցներում, պետական հիմնարկներում.... ունեն շարժական ու անշարժ գույք. այսինքն նրանց հանդեպ չլա հալածանք
Ուրեմն պատկերացրու, թե ինչ հանդուրժող ենք:)
Astgh, հնարավոր է, որ ինչ–որ կրոնական գաղափարախոսության ներկայացուցիչներ էլ որոշեն, որ ասենք դու ու մյուս քո նմաններն են վտանգ ներկայացնում մեր երկրի միասնականության համար։ Ու ասեն. շնորհակալ եղեք, որ հանդուրժողական ենք գտնվում ու չենք վառում ձեզ։
Դուք էլ հանկարծ ու շնորհակալ չլինեք ու սկսեց իրար կոտորելով քաղաքացիական պատերազմը…
Երկրում միասնականություն պիտի լինի պետականութան պահպանման, սահմանադրական սկզբունքների հարցում։ Իսկ սահմանադրությամբ ամրագրվում է կրոնական հայացքների ազատության սկզբունքը։ Վերջ, մնացած ցանկացած անհանդուրժողականություն անօրինական ու պախարակելի է։
Միասնականություն պահանջել կրոնական պատկանելության հարցում անիմաստ, անիրականանալի ու վնասակար է։ Նման միասնականությունը ցանկալի կլիներ, բայց չի կարող լինել։ Ու չի կարելի զոռով պարտադրել։ Հայ ժողովուրդը, ինչպես նաև ցանկացած այլ ժողովուրդ երբեք միասնական չի եղել կրոնական հարցում։ Ու էդպիսի միասնականության պահանջով անհանդուրժողականությունը ծնում է անմիասնականություն ընդհանրապես, ազգի մեջ քաղաքացիական մակարդակով։ Ինչն էլ հաճախ ցավալի հետևանքներ է ունենում։
Մոնկ ջան, մեր հանդուրժողականությունը գիտես, թե ինչում է արտահայտվում? Որ դեռևս հարձակում չենք գործել աղանդավորների վրա ու չենք վերացրել նրանց հետքերը: Աթեիստները ոչ մի վտանգ չեն ներկայացնում մեր երկրի միասնության համար, իսկ աղանդավորները ներկայացնում են, ու դու մեզնից էլ լավ գիտես ամեն ինչ. բավական է, որ ջլատում են մեր ռազմական ուժը: Աշխատում են դպրոցներում, պետական հիմնարկներում.... ունեն շարժական ու անշարժ գույք. այսինքն նրանց հանդեպ չլա հալածանք
Ուրեմն պատկերացրու, թե ինչ հանդուրժող ենք:)
Աստղ ջան, ես նշել եմ, որ առաջին հերթին ի նկատի ունեմ կոնկրետ Ակումբում հանդուրժողականության անհրաժեշտության մասին` իբրև նորմալ և քաղաքակիրթ քննարկումների նախապայման: Իսկ անհանդուրժողականության դրսևորումներ այստեղ առկա են կրոնական տարբեր կողմնորոշումներ ունեցող մարդկանց կողմից, այդ թվում նաև անհանդուրժողականությունից բողոքող մարդկանց: Կլինի ֆորումում, կլինի առօրյա իրականության մեջ, եթե մարդու հետ ինչ-որ հարց ես քննարկում, պիտի գոնե մինիմալ հարգանք ունենաս արտահայտվելիս, որպեսզի իրեն հարգող մարդը հարմար զգա երկխոսության մեջ մտնելու:
Ինչ վերաբերում է աղանդավորներին. ասեմ, որ հանդուրժողականությունը չի ենթադրում ամենաթողություն: Ինքս բացարձակապես անհանդուրժող եմ աղանդների ու նրանց առաջնորդների ու այլ առանցքային անձանց նկատմամբ, որոնց նպատակներն ինձ հասկանալի են: Անհանդուրժող եմ, քանի որ հոգևորական եմ ազգային եկեղեցու, և եթե որևէ գաղափար վտանգ է ներկայացնում իմ հավատքի և իմ ազգային շահի նկատմամբ, ապա իմ հանդուրժողականությունը այս պարագայում նշանակում է ուրացում և դավաճանություն (եթե որևէ մեկին անհասկանալի կթվա ասածս, կխնդրեմ չշտապել եզրահանգումներ անելուց, կարող ենք մանրամասնել:) ): Ինչ վերաբերում է աղանդավորներին. պայքար աղանդի նկատմամբ դեռ չի նշանակում պայքար տվյալ ուղղության բոլոր ներակայացուցիչների նկատմամբ: Ի վերջո չմոռանանք, որ այդ մարդիկ մեր հայրենակիցներն են, գուցե և մեզ հարազատ մարդիկ, ովքեր պարզապես խաբվել են (չեմ վախենում այդ բառն ասելուց): Եվ այդ մարդկանց նկատմամբ ցուցաբերած անհանդուրժողականությունը, անարգանքը, ծեծ ու ջարդը և այլնը որևէ կերպ չեն համապատասխանում այդ մարդկանց օգնելու կամ նրանց պատած չարիքը վերացնելու հետ: Եթե ընտանիքի անդամը հիվադացել է, նրան չեն պատժում այդ հիվանդության համար, փորձում են բուժել:
Իմ կարծիքով, ցանկացած աղանդի դեմ պայքարի լավագույն միջոցը գաղափարական բանավեճն է։ Բանավեճի միջոցով ապացուցել տվյալ գաղափարի/գաղափարախոսության վնասակարությունը կամ օգտակարությունը։
Մնացած բոլոր ֆիզիկական հալածանքներն ու անհանդուրժականությունը անօգուտ են ու վնասակար։
Ambrosine
09.01.2009, 16:59
Արշակ ջան, երբ որ խոսում ենք միասնականության մասին, առաջինը, ճիշտ է, հասկանում ենք պետականության ու Սահմանադրության կողմը, բայց չէ որ հենց այդ նույն Սահմանադրության 43-րդ հոդվածի Գ կետն է ասում, որ <<Յուրաքանչյուր քաղաքացու պարտքն է ծառայել Հայաստանի հանրապետությանը>>? Իսկ աղանդավորները ինչ են անում? Գործում են այդ հոդվածի դեմ, ինչը մտածելու տեղիք է տալիս: Հետո, եթե այդ տարբեր կրոնական համայնքները ֆինանասավորվում են դրսից ու գործում են այդ հոդվածի դեմ, ուրեմն երկու կարծիք այս առումով չի կարող լինել, պետք է նրանց դեմ վարել շատ կոշտ քաղաքականություն::ok
Մոնկ ջան, ես ընդունում եմ, որ այդ անհանդուրժողներից մեկը ես եմ: Բայց ես այլ կերպ չեմ կարող, գիտես ինչու?, որովհետև հայերը շատ շուտ են հարմարվում: Գլոբալիզացիան էլ անում է իրենը: Ինչի խղճի ու մտքի ազատության մասին է խոսքը, երբ մեր երկրում նույնիսկ դեմոկրատական ռեժիմի հետք չի երևում? Իսկ այս կարծեցյալ խոսքի ազատությունը միայն միջազգային ատյանների աչքին թոզ փչելու համար է
Ուրվական
09.01.2009, 17:03
Իմ կարծիքով, ցանկացած աղանդի դեմ պայքարի լավագույն միջոցը գաղափարական բանավեճն է։ Բանավեճի միջոցով ապացուցել տվյալ գաղափարի/գաղափարախոսության վնասակարությունը կամ օգտակարությունը։
Մնացած բոլոր ֆիզիկական հալածանքներն ու անհանդուրժականությունը անօգուտ են ու վնասակար։
Չէ, համաձայն չեմ: Անիմաստ է հենց գաղափարական բանավեճը: Շփվել եմ, գիտեմ:
Ամենաօգտակարը անհանդուրժողականությունն է, ընդհանրապես, էլի, դրանց հետ պայքարում:
Ambrosine
09.01.2009, 17:05
Իմ կարծիքով, ցանկացած աղանդի դեմ պայքարի լավագույն միջոցը գաղափարական բանավեճն է։ Բանավեճի միջոցով ապացուցել տվյալ գաղափարի/գաղափարախոսության վնասակարությունը կամ օգտակարությունը։
Մնացած բոլոր ֆիզիկական հալածանքներն ու անհանդուրժականությունը անօգուտ են ու վնասակար։
Ես էլ էի մի ժամանակ այսպես կարծում, բայց գնալով այն մտքին եմ հակվում, որ նրանց հանդեպ պետք է գործել ուրիշ ճանապարհով: Հիմա ես էլ չգիտեմ՝ որ ճանապարհով, բայց ես կգտնեմ այդ ճանապարհը
Տեսել եմ բանավեճ ավետարանչականների հետ: Առաքելական հոգևորականի հարցին, թե ինչու այժմ ավետարանչականները չեն միանում առաքելականին, չէ որ նույնն են, չէ որ այժմ սովետը չէ? Իսկ նրանց ղեկավարը, որ շատ փորձված մեկն էր երևում, շատ հանգիստ, հարցը շրջանցելով... խոսում էր, խոսում, բայց ի վերջո, չէր էլ պատասխանում:o Իսկ հետևորդները միայն այն էին կրկնում, թե իրենք շնորհակալ են իրենց առաջնորդից, որ մնացել են հավատքին մոտ սովետի ժամանակ... բլա, բլա, բլաաա
Իրենք այնքան խորամանկ են, որ միամիտ մարդկանց մոտ համակրանք էլ է առաջանում նրանց հանդեպ. իրենց հարգալից խոսելով, իրենց արտաքինով կարողանում են գրավել մարդկանց. սա շատ վտանգավոր է, եկեղեցին պետք է հակաքայլեր անի
Լիովին համաձայն եմ Astgh-ի հետ:
Կավելացնեի, որ այն ամենը ինչը հակասում է ՀՀ Սահմանադրությանը, դա անօրինական է, այսինքն անօրինական է նույն ԵՎԿԱների գործունեությունը: Այստեղ երկու կարծիք լինել չի կարող:
Հետաքրքիր է Ակումբում կա՞ Ե Վկա, կուզենայի անձամբ իրեն այս հարցն ուղղել:
Իմ կարծիքով, ցանկացած աղանդի դեմ պայքարի լավագույն միջոցը գաղափարական բանավեճն է։ Բանավեճի միջոցով ապացուցել տվյալ գաղափարի/գաղափարախոսության վնասակարությունը կամ օգտակարությունը։
Մնացած բոլոր ֆիզիկական հալածանքներն ու անհանդուրժականությունը անօգուտ են ու վնասակար։
Արշակ ջան, խաբված մարդու հետ ինչպե՞ս բանավիճես: Երբ ինչ էլ ասես, նա քեզ կուրորեն պատասխանելու է իր աղանդում, կամ խմբակում սերտածը:
Աստղ ջան , հասկանում եմ, որ այս տեսակաետները արտահայտում էս՝ Հայաստանի պետական շահերով մտահոգված լինելով, բայց դրանք չափից դուրս ռադիկալ են, մենք միջնադարում չենք ապրում: Ժամանակին մարդկանց ինկվիզիցիայի էին ենթարկում , բայց դա իրն պտուղները չբերեց, կրոնական համայնքներն ավելի ռազմատենչ դարձնելուց բացի:
Հետո տարօրինակա, խոսում էս դեմոկրատական հասարակարգ կառուցել, մյուս կողմից հակադեմոկրատական քայլեր առաջարկում, բազմաթիվ երկրներ կան, որ ունեն խայտաբղետ կրոնական կազմ, բայց , որը չի խանգարում իրենց պետական անվտանգությանը::)
Մի պահ էլ, պետք է վերացնել ոչ թե հետևանքը, այլ հասկանալ ինչու են կրոնական աղանդները այդքան արագ տարածվում մեր հայրենակիցների շրջանում և փորձել հենց այդտեղից լուծում տալ:
Մեղապարտ
09.01.2009, 17:13
Թեման շատ լավն է բայց իմ կարծիքով «հանդուրժողականությունը» այս պարագային սխալ է: Իմ կարծիքով առաջին հերթին հարկավոր է հասկանալ և ըմբռնել որ հանդուրժողականությունը հասարակությունը հիմնականում հասկանում է միակող մանի փողոց որի վրա շարժումը կարգավորվում է որևէ մեկի կողմից և ցանկությամբ:
Իմ կարծիքով երևույթը հարկավոր է քննարկել կամ փոխհանդուրժողականության շրջա նակներում կամ անհանդուրժողականության սահմաններում :
Փոխհանդուրժողականությունը ենթադրպւմ է նաև իր մեջ պաշտպանական ագրեսիա
Անհանդուրժողականությունը իր մեջ պարունակում է կանխակալ ագրեսիա:
Հանդուրժողականությանը իսկզբանէ ենթադրում է հնազանդություն ,հանդուրժողակա նության շրջանակներում ցանկացած քննարկում տանում է դեպի մահ:
Այդ իսկ պատճառով ես առաջարկում եմ, ցանկացած քննարկում անցկացնել փոխհան դուրժողականություն շրջանակներում:Քննարկման այս տեսակը անմիջապես հնարավորություն է տալիս վեր բարձրացնել և դնել քննարկման երևույթի կողքին ևս մեկ խնդիր, ով ինչ սպասելիք ունի և ինչ է պատրաստվում զիջել:
Ահա այստեղ է գտնվում հիմնական խնդիրը պետությունը և հասարակությունը պետք է հստակ դիրքորոշում ունենան և այն պետք է դրսևորվի հետևյալ հարցադրումների միջոցով:
1.Մենք պետություն ենք որտեղ հասարակությունը և պետությունը ճանաչում է հայ առաքելական եկեղեցու հավերժական գերակայությունը կրոնի մեջ իր պտեության սահմաններում :
2.Պետությունը հայ առաքելական եկեղեցուն է հանձնում կրոնի կարգավորմանը վերաբերվող հարցերը ինչպես նաև միջկրոնական խնդիրների կարգավորումը իր պետության տարածքի վրա:
Մենք որպես անհատներ այս քննարկումների մեջ բնականաբար փորձում ենք հանդես գալ մեզ տրված և այդ պահին գործող համբերության շրջանակներում որը ներկայաց նում ենք որպես դիմացինին լսելու ունակություն որը շատ հաճախ կարճ է տևում :
Հանդուրժող եմ ցանկացած դավանանք ունեցողի հանդեպ, քանի դեռ նա չի փորձում ինձ քարոզել իր կրոնը, համոզել...
Կարծում եմ, կրոնական հանդուրժողականություն և ընդհանրապես գաղափարական հանդուրժողականություն չի կարող գոյություն ունենալ, որովհետև ցանկացած մարդ երբ մի բանի հավատում է, կարիք ունի այդ գաղափարը մեկի հետ կիսելու, եւ գերագույն հաճույք է զգում, երբ իր գաղափարի շուրջ կարողանում է մարդկանց հավաքել: Սկսում է խոսել իր կրոնի, իր գաղափարների մասին, սկսում է քարոզել, վախեցնել, սպառնալ, անմահություն խոստանալ :) Իսկ դա արդեն հակազդեցություն է առաջացնում:
Ուստի՝ կարծում եմ հանդուրժողականությունը կարող է արտահայտվել միայն՝ ինձ մի ձեռք տվեք, ես էլ ձեզ ձեռք չեմ տալիս սկզբունքով: Այլապես՝ պատերզամ :):)
Ambrosine
09.01.2009, 17:20
Աստղ ջան , հասկանում եմ, որ այս տեսակաետները արտահայտում էս՝ Հայաստանի պետական շահերով մտահոգված լինելով, բայց դրանք չափից դուրս ռադիկալ են, մենք միջնադարում չենք ապրում: Ժամանակին մարդկանց ինկվիզիցիայի էին ենթարկում , բայց դա իրն պտուղները չբերեց, կրոնական համայնքներն ավելի ռազմատենչ դարձնելուց բացի:
Հետո տարօրինակա, խոսում էս դեմոկրատական հասարակարգ կառուցել, մյուս կողմից հակադեմոկրատական քայլեր առաջարկում, բազմաթիվ երկրներ կան, որ ունեն խայտաբղետ կրոնական կազմ, բայց , որը չի խանգարում իրենց պետական անվտանգությանը::)
Մի պահ էլ, պետք է վերացնել ոչ թե հետևանքը, այլ հասկանալ ինչու են կրոնական աղանդները այդքան արագ տարածվում մեր հայրենակիցների շրջանում և փորձել հենց այդտեղից լուծում տալ:
Նորթոն ջան, ախր իմ ասածներից որն է ռադիկալ? ես ասեցի, որ դեռ նրանց դեմ պայքարի ուղին չեմ գտել, բայց կգտնեմ: Հետո, ճիշտ էլ ասում, ես.. մեր երկրի պետական շահերը... իսկ էս վկաների գործունեությունը ուղղաված է այդ շահերի դեմ: Դա ևս մեկ բացթողում է մեր իշխանությունների կողմից: Եկեղեցին այս հարցում կարող է սոսկ քարոզչություն վարել, գոնե աշխատել հրապարակային դարձնել այն բոլոր օգնությունները, որ մատուցվում են աղքատներին, ցույց տալ իրենց գործունեությունը ոչ միայն Շողակաթով, որը դիտողներին կարելի է մատների վրա հաշվել, այլ բազմաթիվ հեռուստաընկերություններով
Թե չէ այն կարծիքն է, թե մեր եկեղեցին ոչինչ չի անում: Ամբողջությամբ չեմ արդարացնում մեր եկեղեցին, ունի շատ թերություններ, բայց ինքը կա, գոյություն ունի, կարող են հավաքվել մարդիկ հենց նրա շուրջը, ինչու հավաքվել ինչ-որ առանձնատներում կամ նոր կառուցած <<եկեղեցիներում>> ու իրենց բնորոշմամբ <<աղոթել>>... մատուցել պատարագներ...
էլի եմ ասում, մեր երկրի օրենքներին հակասող գործունեությունը, այն էլ դրսից ֆինանսավորվող, չի կարելի որակել մտքի ազատություն. դա ծիծաղելի է
Արշակ ջան, երբ որ խոսում ենք միասնականության մասին, առաջինը, ճիշտ է, հասկանում ենք պետականության ու Սահմանադրության կողմը, բայց չէ որ հենց այդ նույն Սահմանադրության 43-րդ հոդվածի Գ կետն է ասում, որ <<Յուրաքանչյուր քաղաքացու պարտքն է ծառայել Հայաստանի հանրապետությանը>>? Իսկ աղանդավորները ինչ են անում? Գործում են այդ հոդվածի դեմ, ինչը մտածելու տեղիք է տալիս: Հետո, եթե այդ տարբեր կրոնական համայնքները ֆինանասավորվում են դրսից ու գործում են այդ հոդվածի դեմ, ուրեմն երկու կարծիք այս առումով չի կարող լինել, պետք է նրանց դեմ վարել շատ կոշտ քաղաքականություն::ok
Աստղ ջան, նախ սկսենք նրանից, որ ոչ բոլոր աղանդավորներն են սահմանադրության քո նշած կետին անհնազանդ։ Հետևաբար պետք չի տարածել բոլորի վրա։
Որքան գիտեմ Եհովայի Վկաներն էին դեմ ծառայելուն, էդ պատճառով էլ Հայաստանում գրանցված չէին որպես կրոնական կազմակերպություն ու իրենց տվյալ գործունեությունը դատապարտվում էր էդ պատճառով ու դա նորմալ է։ Հետագայում որքան գիտեմ այլընտրանքային ծառայության տարբերակը ստեղծվեց (մթոմ) ու արդեն խոչընդոտը վերացավ մասամբ, գրանցվեցին կարծեմ։
Ասածս ինչ է. եթե տվյալ կրոնական կազմակերպության գաղափարախոսությունը հակասում է մեր երկրի սահմանադրությանը, ապա այն արգելվում է ու այսպիսով պետականության, սահմանադրության շուրջ միասնականության պահանջը պահպանվում է։ Իսկ եթե տվյալ կազմակերպությունը ոչնչով չի հակասում սահմանադրությանը ապա ֆիզիկական անհանդուրժողականությունը անօրինական է։ Քեզ ոչ ոք չի խանգարում օբյեկտիվ քննադատել տվյալ գաղափարախոսությունը, բայց քննադատությունն ու հալածանքը նույն բանը չեն։
Ինչ վերաբերվում է դրսից ֆինանսավորմանը, էս հարցում էլ իրավաբանորեն անթույլատրելի բան չկա։
Հենց մեր պետությունը շատ դեպքերում դրսից ֆինանսական օգնության հաշվին է ապրում (թեկուզ «հազարամյակների մարտահրավերներ» հիմնադրամը և շատ ուրիշներ)։
Ու հետո, Աստղ ջան, մեկ մի բան էս ասում, մեկ էլ լրիվ հակառակը. հիմա էդ քո ասած աղանդավորները դրսից են փողեր ստանո՞ւմ, թե իրանք են իրանց փողերը մուծում էդ կազմակերպություններին։ :)) Թե՞ երբ ոնց ձեռ տվեց նենց էլ կտարածեք։
Մոնկ ջան, ես ընդունում եմ, որ այդ անհանդուրժողներից մեկը ես եմ: Բայց ես այլ կերպ չեմ կարող, գիտես ինչու?, որովհետև հայերը շատ շուտ են հարմարվում: Գլոբալիզացիան էլ անում է իրենը: Ինչի խղճի ու մտքի ազատության մասին է խոսքը, երբ մեր երկրում նույնիսկ դեմոկրատական ռեժիմի հետք չի երևում? Իսկ այս կարծեցյալ խոսքի ազատությունը միայն միջազգային ատյանների աչքին թոզ փչելու համար է
Աստղ ջան, դու ինքդ քեզ համարում ես դեմոկրատիայի, քաղաքացիների սահմանադրական իրավունքների դեմ պայքարող մարտիկ, իշխանություններից պահանջում ես չոտնահարել քո սահմանադրական իրավունքները, բայց ինքդ էդ սահմանադրության ոչ բոլոր կետերին ես ենթարկվում ու ուզում ես խախտել այլոց կրոնական հայացքների ազատության սահմանադրական իրավունքը։
Էդ դեպքում էլ ի՞նչ բարոյական իրավունք ունես իշխանություններից իրավունքեր պահանջել։
Նորթոն ջան, ախր իմ ասածներից որն է ռադիկալ? ես ասեցի, որ դեռ նրանց դեմ պայքարի ուղին չեմ գտել, բայց կգտնեմ: Հետո, ճիշտ էլ ասում, ես.. մեր երկրի պետական շահերը... իսկ էս վկաների գործունեությունը ուղղաված է այդ շահերի դեմ: Դա ևս մեկ բացթողում է մեր իշխանությունների կողմից: Եկեղեցին այս հարցում կարող է սոսկ քարոզչություն վարել, գոնե աշխատել հրապարակային դարձնել այն բոլոր օգնությունները, որ մատուցվում են աղքատներին, ցույց տալ իրենց գործունեությունը ոչ միայն Շողակաթով, որը դիտողներին կարելի է մատների վրա հաշվել, այլ բազմաթիվ հեռուստաընկերություններով
Թե չէ այն կարծիքն է, թե մեր եկեղեցին ոչինչ չի անում: Ամբողջությամբ չեմ արդարացնում մեր եկեղեցին, ունի շատ թերություններ, բայց ինքը կա, գոյություն ունի, կարող են հավաքվել մարդիկ հենց նրա շուրջը, ինչու հավաքվել ինչ-որ առանձնատներում կամ նոր կառուցած <<եկեղեցիներում>> ու իրենց բնորոշմամբ <<աղոթել>>... մատուցել պատարագներ...
էլի եմ ասում, մեր երկրի օրենքներին հակասող գործունեությունը, այն էլ դրսից ֆինանսավորվող, չի կարելի որակել մտքի ազատություն. դա ծիծաղելի է
Մարդուն չի կարելի հազար ձև պիտակել: Օրիակ ով առաքելական եկեղեցու հետևորդ չի էսա-էնա: Հիմա ասում էս օտարերկյա ֆինասավորումից էն օգտվում, բայց քեզ հարց չես տվել, թե ինչո՞ւ ա այսպես արագ տարածվում բնակչության շրջանում: Ընդհանրապես տարբեր աղանդներ լավ տարածվում են ,երբ կան նպաստող պայմաններ: Հիմնականում շատ են տուժում անցումային շրջանում գտնվող երկրները, շատ կարևորա նաև բնակչության կրթվածության մակարդակը ըստ իս:Կարծում եմ օրենքնր փոխելով հարցը չի լուծվի, մեծ դերա խաղում նաև առաքելական եկեղեցու հեղինակության անկումը, տարբեր պատճառներով:
Ambrosine
09.01.2009, 17:38
Աստղ ջան, նախ սկսենք նրանից, որ ոչ բոլոր աղանդավորներն են սահմանադրության քո նշած կետին անհնազանդ։ Հետևաբար պետք չի տարածել բոլորի վրա։
Որքան գիտեմ Եհովայի Վկաներն էին դեմ ծառայելուն, էդ պատճառով էլ Հայաստանում գրանցված չէին որպես կրոնական կազմակերպություն ու իրենց տվյալ գործունեությունը դատապարտվում էր էդ պատճառով ու դա նորմալ է։ Հետագայում որքան գիտեմ այլընտրանքային ծառայության տարբերակը ստեղծվեց (մթոմ) ու արդեն խոչընդոտը վերացավ մասամբ, գրանցվեցին կարծեմ։
Ասածս ինչ է. եթե տվյալ կրոնական կազմակերպության գաղափարախոսությունը հակասում է մեր երկրի սահմանադրությանը, ապա այն արգելվում է ու այսպիսով պետականության, սահմանադրության շուրջ միասնականության պահանջը պահպանվում է։ Իսկ եթե տվյալ կազմակերպությունը ոչնչով չի հակասում սահմանադրությանը ապա ֆիզիկական անհանդուրժողականությունը անօրինական է։ Քեզ ոչ ոք չի խանգարում օբյեկտիվ քննադատել տվյալ գաղափարախոսությունը, բայց քննադատությունն ու հալածանքը նույն բանը չեն։
Ինչ վերաբերվում է դրսից ֆինանսավորմանը, էս հարցում էլ իրավաբանորեն անթույլատրելի բան չկա։
Հենց մեր պետությունը շատ դեպքերում դրսից ֆինանսական օգնության հաշվին է ապրում (թեկուզ «հազարամյակների մարտահրավերներ» հիմնադրամը և շատ ուրիշներ)։
Ու հետո, Աստղ ջան, մեկ մի բան էս ասում, մեկ էլ լրիվ հակառակը. հիմա էդ քո ասած աղանդավորները դրսից են փողեր ստանո՞ւմ, թե իրանք են իրանց փողերը մուծում էդ կազմակերպություններին։ :)) Թե՞ երբ ոնց ձեռ տվեց նենց էլ կտարածեք։
Արշակ, ինձ չես ուզում հասկանաս?
Կոնկրետ ՀՀ-ում կազմակերպությունները մեծամասամբ ֆինանսավորվում են դրսից: Իսկ հատկապես Ամերիկայի կենտրոնները վարում են այն քաղաքականությունը, որը ես նկարագրեցի՝ տասանորդի վերաբերյալ: Մեր պետությունը դրա համար էլ այս վիճակին է, որ ֆինանսավորվում է դրսից. այդ դեպքում ինքը կատարում է նաև ֆինանսավորողի կամքը, ենթարկվում նրա արտաքին քաղաքական գծին, այլապես կզրկվի ներդրումներից
Աստղ ջան, դու ինքդ քեզ համարում ես դեմոկրատիայի, քաղաքացիների սահմանադրական իրավունքների դեմ պայքարող մարտիկ, իշխանություններից պահանջում ես չոտնահարել քո սահմանադրական իրավունքները, բայց ինքդ էդ սահմանադրության ոչ բոլոր կետերին ես ենթարկվում ու ուզում ես խախտել այլոց կրոնական հայացքների ազատության սահմանադրական իրավունքը։
Էդ դեպքում էլ ի՞նչ բարոյական իրավունք ունես իշխանություններից իրավունքեր պահանջել։
Արշակ ջան, Ամերիկան էլ համարվում է դեմոկրատիայի կրողը ու երկար ժամանակ է Իրաքում <<դեմոկրատիզացման>> աշխատանքներ է կատարում;)
էլ չասեմ 2-րդ համաշխարհայինից հետո կիրառված 4Դ-երի քաղաքականությունը
Չէ, համաձայն չեմ: Անիմաստ է հենց գաղափարական բանավեճը: Շփվել եմ, գիտեմ:
Գոռ ջան, մասնավոր դեպքերով եզրակացություններ ես անում։ Գուցե դու բավականաչափ իմաստուն չես եղել օգտակար բանավեճ տանելու համար, կամ տվյալ մարդ դունդուկ է եղել։
Ես էլ օրինակ շատ դեպքերում առաքելական եկեղեցու հետևորդների եմ տեսել, որ կբնորոշեի որպես կույր, միայն եկեղեցականների ասածները անգիր արած կրկնող, բանավեճի անընդունակ մարդիկ։ Որոշներն Բայց հո չե՞մ կարող դա տարածել առաքելական եկեղեցու բոլոր հետևորդների վրա։
Իսկ եթե կոնկրետ դեպքում այնուամենայնիվ մտածում ես որ անիմաստ է, ապա պիտի ուղղակի հանգիստ թողնես, ժամանակդ չվատնես։ Սենց հարցերում ագրեսիան երբեք օգուտ չի բերում։ Ու մի բան էլ հաշվի առ. ի վերջո հակադիր կողմն էլ կարող է ագրեսիա ցուցաբերել ու էդ ագրեսիայի արդարացումը ոչնչով չի զիջի քոնին։ Ամեն մարդ էլ մտածում է որ իր կրոնն է ճշմարիտը։ Ու եթե դա արդարացնումա անհանդուրժողականությունը, ապա նա էլ կարողա անհանդուրժողական լինել։ Ու ստեղ սկսվում են կրոնական հիմքի վրա պատերազմները։ Որից ահավոր բան դժվար է պատկերացնել։
Դրա համար էլ ասում եմ. բանավեճից լավ լուծում չկա։ Սենց հայտնի խոսք կա. «Ճշմարտությունից վեր կրոն չկա»։ Հետևապես բանավեճ պիտի լինի ճշմարտությունը պարզելու շուրջ։ Երբ ամեն մեկը կարծրատիպերից զերծ լինելով, իրեն մյուսից վեր չդասելով բանավիճում է, ճշմարտության հասնելու համար։ Էդ դեպքում բացասական հետևանքներ չեն լինում։
Արշակ ջան, խաբված մարդու հետ ինչպե՞ս բանավիճես: Երբ ինչ էլ ասես, նա քեզ կուրորեն պատասխանելու է իր աղանդում, կամ խմբակում սերտածը:
Nareco ջան, նույն ձևով էլ նա կարողա քեզ խաբված համարել ու մեղադրել քեզ քո եկեղեցում սերտածը կրկնելու մեջ չէ՞։ Հետո՞ հարցը պիտի իրար վիրավորելով ու հալածելով լուծվի՞։
Իսկ ընդհանրապես, ցանկացած երկրում աղանդները շատանում են էն դեպքում, երբ հիմնական եկեղեցին հոգևոր, բարոյական առումով ընկնում է։ Էդ դեպքում մարդիկ սկսում են այլ տեղերում հոգևոր տանիք փնտրել։ Նենց որ հալածելու փոխարեն գուցե ավելի լավ է սեփական հավատն ու եկեղեցին բարոյապես նորոգել։;)
Ուրվական
09.01.2009, 18:16
Գոռ ջան, մասնավոր դեպքերով եզրակացություններ ես անում։ Գուցե դու բավականաչափ իմաստուն չես եղել օգտակար բանավեճ տանելու համար, կամ տվյալ մարդ դունդուկ է եղել։
Ես էլ օրինակ շատ դեպքերում առաքելական եկեղեցու հետևորդների եմ տեսել, որ կբնորոշեի որպես կույր, միայն եկեղեցականների ասածները անգիր արած կրկնող, բանավեճի անընդունակ մարդիկ։ Որոշներն Բայց հո չե՞մ կարող դա տարածել առաքելական եկեղեցու բոլոր հետևորդների վրա։
Իսկ եթե կոնկրետ դեպքում այնուամենայնիվ մտածում ես որ անիմաստ է, ապա պիտի ուղղակի հանգիստ թողնես, ժամանակդ չվատնես։ Սենց հարցերում ագրեսիան երբեք օգուտ չի բերում։ Ու մի բան էլ հաշվի առ. ի վերջո հակադիր կողմն էլ կարող է ագրեսիա ցուցաբերել ու էդ ագրեսիայի արդարացումը ոչնչով չի զիջի քոնին։ Ամեն մարդ էլ մտածում է որ իր կրոնն է ճշմարիտը։ Ու եթե դա արդարացնումա անհանդուրժողականությունը, ապա նա էլ կարողա անհանդուրժողական լինել։ Ու ստեղ սկսվում են կրոնական հիմքի վրա պատերազմները։ Որից ահավոր բան դժվար է պատկերացնել։
Դրա համար էլ ասում եմ. բանավեճից լավ լուծում չկա։ Սենց հայտնի խոսք կա. «Ճշմարտությունից վեր կրոն չկա»։ Հետևապես բանավեճ պիտի լինի ճշմարտությունը պարզելու շուրջ։ Երբ ամեն մեկը կարծրատիպերից զերծ լինելով, իրեն մյուսից վեր չդասելով բանավիճում է, ճշմարտության հասնելու համար։ Էդ դեպքում բացասական հետևանքներ չեն լինում։
Արշ ջան, Աստվածաշնչի վրա են իրանք միշտ հղումներ անում: Ընդհանրապես, Աստվածաշունչը նենց ա գրած, որ կարաս ոնց ուզենաս, փոխես, հարմարացնես: Շա՜տ խելոք մարդիկ են եղել Աստվածաշունչ գրողները: Ու էդ Աստվածաշնչի վրա հղում անելով կարելի ա կառուցել քո ուզած կրոնը՝ քո ուզած ձևով, իհարկե, հիմքում պահելով որոշ ընդհանուր ճշմարտություններ, պատվիրաններ և այլն: Դրա համար, երբ ես կոնկրետ սկսում էի գաղափարական բանավեճ, երկար չէի կարում ձգեի: Չնայած առանձնապես էդ ոլորտում չկամ էլ, բայց դեե հո որոշ ընդհանուր բաներ բոլորս էլ գիտենք: Մի խոսքով, անօգուտ եմ համար բանավեճը: Դե հա, ես իրան հանգիստ կթողնեի, հաստատ ոչ մեկի հետ իմաստ չունի կրոնական պատերազմ սկսել, լրիվ քո հետ համաձայն եմ, հանգիստ կթողնեի, եթե, օրինակ, էդ իրա կրոնական պատկանելիությունից ելնելով չասեր, որ երբեք մարդ չի սպանի, կամ որ ինքը ամեն ինչի վրա համարյա թքած ունի, բացի իրենց կրոնական հավաքույթներից, ու ինքն իմ ընկերն ա:
Դրա համար իրանց հետ չպետք ա փորձել բանավիճել, բայց դե մյուս կողմից էլ ագրեսիվ վերաբերմունքը ավելի ու ավելի ա մեկուսացնում հասարակությունից ու իրան ի վերջո համոզում, որ ինքն ա ճիշտ: Ինձ թվում ա, որ սա շա՜տ գլոբալ խնդիր ա, որը պետությունների կառավարությունների մակարդակով պետք ա լուծվի:
Շատ կարամ խոսամ էս թեմայով, շատ ցավոտ թեմա ա: Բայց կարծիքս էս ա, որ պետք ա իրանց հանդեպ անհանդուրժող լինես, իսկ թե ոնց կդրսևորվի էդ անհանդուրժողկանությունը, կախված ա կոնկրետ դեպքից:
Արշակ, ինձ չես ուզում հասկանաս?
Կոնկրետ ՀՀ-ում կազմակերպությունները մեծամասամբ ֆինանսավորվում են դրսից: Իսկ հատկապես Ամերիկայի կենտրոնները վարում են այն քաղաքականությունը, որը ես նկարագրեցի՝ տասանորդի վերաբերյալ:
Լավ հիմա ո՞նցա ստացվում. էդ ֆինանսավորման + հարկեր հավաքելու վերջնական գումարային արդյունքում հայ աղադավորը փող է մուծվում, թե՞ հակառակը՝ փող է ստանում։:)
Որտև մեկ ասում եք մարդիկ իրանց ընտանիքի փողերը տանում մուծվում են, մեկ ասում եք փողի համար են մտնում աղանդների մեջ։
Մեր պետությունը դրա համար էլ այս վիճակին է, որ ֆինանսավորվում է դրսից. այդ դեպքում ինքը կատարում է նաև ֆինանսավորողի կամքը, ենթարկվում նրա արտաքին քաղաքական գծին, այլապես կզրկվի ներդրումներից
Ընդհանրապես համաձայն եմ։ Բայց ասածս էն է, որ պետք չի երկակի ստանդարտներ կիրառել՝ պետության համար կարելի է, իսկ կրոնական կազմակերպությունների համար՝ չէ։
Նման ֆինանսավորումը իրավաբանորեն անօրինական չի։ Չես կարող դրա դեմ ագրեսիվ պայքարել։ Կարող ես քննադատել, բայց չես կարող արգելել։ Իրավունք չունես։ Ոչ իրավաբանական, ոչ էլ բարոյական։
Արշակ ջան, Ամերիկան էլ համարվում է դեմոկրատիայի կրողը ու երկար ժամանակ է Իրաքում <<դեմոկրատիզացման>> աշխատանքներ է կատարում;)Վատ է անում, բայց հարցը դա չի։
Հիմա ի՞նչ եկանք նրան, որ դեմոկրատական սկզբունքները մեզ պե՞տք չեն, մեր սահմանադրությունը, օրենքները պետք չեն։ Քցենք գնա՞։ Բարի, բայց գոնե կամ էս կողմ, կամ էն կողմ։ Պետք չի երկակի ստանդարտներ կիրառել. մեկ սահմանադրություն ու դեմոկրատիա ենք գոռում, մեկ էլ ասում ենք էդ փիսա։ Երբ ոնց ձեռ տա։
էլ չասեմ 2-րդ համաշխարհայինից հետո կիրառված 4Դ-երի քաղաքականությունը
4Դ-երի քաղաքականությունը չգիտեմ ինչա։:)
Ambrosine
09.01.2009, 18:35
Լավ հիմա ո՞նցա ստացվում. էդ ֆինանսավորման + հարկեր հավաքելու վերջնական գումարային արդյունքում հայ աղադավորը փող է մուծվում, թե՞ հակառակը՝ փող է ստանում։:)
Որտև մեկ ասում եք մարդիկ իրանց ընտանիքի փողերը տանում մուծվում են, մեկ ասում եք փողի համար են մտնում աղանդների մեջ։
Հայաստանի պարագայում փող ստանալը 100 տոկոս է /ասում եմ չէ, բարեկամներ ունեմ, որ առանց ամոթի էլ պատմում են/
Ընդհանրապես համաձայն եմ։ Բայց ասածս էն է, որ պետք չի երկակի ստանդարտներ կիրառել՝ պետության համար կարելի է, իսկ կրոնական կազմակերպությունների համար՝ չէ։
Նման ֆինանսավորումը իրավաբանորեն անօրինական չի։ Չես կարող դրա դեմ ագրեսիվ պայքարել։ Կարող ես քննադատել, բայց չես կարող արգելել։ Իրավունք չունես։ Ոչ իրավաբանական, ոչ էլ բարոյական։
Վատ է անում, բայց հարցը դա չի։
Հիմա ի՞նչ եկանք նրան, որ դեմոկրատական սկզբունքները մեզ պե՞տք չեն, մեր սահմանադրությունը, օրենքները պետք չեն։ Քցենք գնա՞։ Բարի, բայց գոնե կամ էս կողմ, կամ էն կողմ։ Պետք չի երկակի ստանդարտներ կիրառել. մեկ սահմանադրություն ու դեմոկրատիա ենք գոռում, մեկ էլ ասում ենք էդ փիսա։ Երբ ոնց ձեռ տա։
Արշակ ջան, ես չգիտեմ, թե որերորդ անգամ պիտի ասեմ, բայց ասեմ... քաղաքականության մեջ չկա բարոյական կողմը, երբեք հաշվի չեն առնում այդ հանգամանքը, գործում են պահի թելադրանքով՝ հաշվի առնելով օգուտներն ու վնասները: Մեկնաբանում են ոնց ուզում են, ոնց ձեռնտու է
4Դ-երի քաղաքականությունը չգիտեմ ինչա։:)
դենացիֆիկացիա
դեմոկրատիզացիա
դեկարտելիզացիա
դեմիլիտարիզացիա
սրանք էլ մարդասիրական դրույթներ են, այնպես չէ?
բայց դու, որ ուսումնասիրես, կտեսնես, որ սա ընդամենը հռչակում է, իսկ իրականում վարվում է այն քաղաքականությունը, որը ձեռնտու է
հիմա, մեզ ձեռնտու է, որ չլինեն աղանդավորներ. եթե նույնիսկ կա հոդված ու պետությունը հռչակում է խղճի, մտքի ազատությունը, ապա դա չի նշանակում, որ դրանց դեմն առնելը երկակի ստանդարտ է իրենից ներկայացնում, դա սխալ է
պետական շահը վեր է ամեն ինչից
դեռ նրանց դեմ պայքարի ուղիներ կմշակվեն՝ դեմոկրատական կոչվող;)
Իսկ ինչ կարծիքի եք Մեղապարտի առաջարկած փոխհանդուրժողականություն տերմինի մասին?
Դրա համար իրանց հետ չպետք ա փորձել բանավիճել, բայց դե մյուս կողմից էլ ագրեսիվ վերաբերմունքը ավելի ու ավելի ա մեկուսացնում հասարակությունից ու իրան ի վերջո համոզում, որ ինքն ա ճիշտ: Ինձ թվում ա, որ սա շա՜տ գլոբալ խնդիր ա, որը պետությունների կառավարությունների մակարդակով պետք ա լուծվի:
Շատ կարամ խոսամ էս թեմայով, շատ ցավոտ թեմա ա: Բայց կարծիքս էս ա, որ պետք ա իրանց հանդեպ անհանդուրժող լինես, իսկ թե ոնց կդրսևորվի էդ անհանդուրժողկանությունը, կախված ա կոնկրետ դեպքից:
Գոռ ջան, անհանդուրժողականանությամբ երբեք հարց չի լուծվել։ Ընդհակառակը պետքա փորձել հասկանալ, քննարկել երևույթները, վերլուծել ու եթե հույս կա, որ մի բան կստացվի, ապա մենակ էդ ձևով։
Իսկ պետությունների մակարդակով հստակա ամեն ինչ։ Սահմանադրության մեջ գրածա, որ ամեն մեկն ունի կրոնական հայացքների իրավունք։ Ինչո՞վ են մեզ վնասում էդ աղանդները։ Առաջին հերթին բերվումա պետականության հարցը, որ քանդում են պետականությունը։ Դրա դեմ պայքարը էնա, որ պետությունը պիտի հայրենասիրություն, պետականամետ մտածողություն, քաղաքացիական, ընտանեկան պատասխանատվություն ու արժեքներ դաստիարակի մարդկանց մեջ։ Էդ ձևով լավագույնս կպայքարի վնասակար աղանդների դեմ։ Եկեղեցին էլ հոգևոր առումով եթե մաքուր, ամուր լինի, կայուն գաղափարական հիմք լինի իր հետևորդների համար, ապա ոչ մի աղանդ վնաս չի կարող տալ։ Վնասակար աղանդները զարգացման միջավայր չեն ունենա։
Ու մի հանգամանք էլ. նաև կրոնական անհանդուրժողականության պատճառովա, որ էդքան հայ ա կոտորվել Թուրքիայում (Արևմտյան Հայաստանում)։ Իրանք էլ կարող են ասել, որ իրանց մահմեդական պետությունն էին «պաշտպանում աղանդներից»։ «Սպանիր անհավատին» ասելով դնում մոռթում էին։ Ասածս էնա, որ գոնե մենք հայերս, որ էդքան տուժել ենք կրոնական անհանդուրժողականությունից, ինքներս չպիտի տենց ագրեսիա դրսևորենք։
Հ. Գ.
Լավ, ժողովուրդ, գործերս մնացին։ Գնացի, հետո կգամ ;)
Ambrosine
09.01.2009, 18:46
Ու մի հանգամանք էլ. նաև կրոնական անհանդուրժողականության պատճառովա, որ էդքան հայ ա կոտորվել Թուրքիայում (Արևմտյան Հայաստանում)։ Իրանք էլ կարող են ասել, որ իրանց մահմեդական պետությունն էին «պաշտպանում աղանդներից»։ «Սպանիր անհավատին» ասելով դնում մոռթում էին։ Ասածս էնա, որ գոնե մենք հայերս, որ էդքան տուժել ենք կրոնական անհանդուրժողականությունից, ինքներս չպիտի տենց ագրեսիա դրսևորենք։
իրենք անհանդուրժողական են եղել քրիստոնյաների դեմ, իսկ իրենք մահմեդական են. դա հասկանալ կարելի է
մեր կռիվը ուրիշ կռիվ է, Արշակ չես ուզում մեզ հասկանաս. Սահմանադրության էդ հոդվածը դիր մի կողմ: Մենք ասում ենք, որ ինչու է այս մի հայը մահմեդական? հա? չենք ասում: Իր ընտրությունն է, բայց երբ որ բռնում են ու ամեն մեկը յուրովի մեկնաբանում Քրիստոնեությունը, դա արդեն անընդունելի է, արդեն կասկածի տակ են դնում եկեղեցու կողմից քարոզվող Քրիստոնեության ճշմարտությունը: Էլ ոնց ասեմ?:think
ու էդքան դեմոկրատ մի եղիր, դա նաև վնասակար է
REAL_ist
09.01.2009, 19:04
Ինչ ուզում են, ինչքան ուզում են թող պաշտեն, քարոզեն իրանց համար։ Եթե աղանդը հաղթի եկեղեցուն, ինչը մեր ազգի նման քրիստոնյա ազգի դեպքում անհնարա, մեղքը միայն և միայն եկեղեցունը կլինի։
Աշխարհիկ պետությունը, ինչպիսին ՀՀ–ն է, պետք է միջամտի միայն այն դեպքում, երբ վտանգվում է հասարակական և պետական կարգը, երբ քաղաքացին չի կատարում իր պարտականությունները՝ պատճառաբանելով իր հավատքը։ Թե չե բռնել ճնշել քո հավատքը չդավանողին արդեն խտրականություն է ու միջին դարեր է հիշացնում։ ՀՀ համար քրիստոնյան, մահմեդականը, աղանդավորը հավասար են։
ոնց չեմ սիրում բայց գրական գրել:D:D
Աստղ ջան որ ասումես ավելի կոշտ քաղաքականություն ինչ ի նկատի ունես? քրեական պատասխանատվություն սահմանենք աղանդ դավանելու համար?
Ambrosine
09.01.2009, 19:09
Աստղ ջան որ ասումես ավելի կոշտ քաղաքականություն ինչ ի նկատի ունես? քրեական պատասխանատվություն սահմանենք աղանդ դավանելու համար?
Սահմանել այնպիսի օրենքներ, ընդունել այնպիսի բանաձևեր, որոնք մարդկանց հետ կպահեն այդ կազմակերպությունները անդամագրվելուց:ok
քրեական պատժի անուն չեմ տվել, դա իրոք միջնադար կլիներ, բայց ընդունեք, որ դեմոկրատիան չի ենթադրում ամեն ինչի ազատություն. չափ կա: Իսկ աղանդավորները այժմ այդ չափը անցնում են. ուղղակի ինչքանով է ընդունակ մեր պետությունը այդքան խորամանկ օրենքներ ընդունել, որ այս ամենը գոնե չափի մեջ լինի:think այստեղ շիկացած ուղեղներ են պետք, որ ապացուցեն օրենքի իրավական հիմքը, բայց և դեմ լինեն աղանդներին: Մի բան պիտի անենք
REAL_ist
09.01.2009, 19:14
ինչ բանաձև կարան ընդունեն? մարդ ազատա դավանելու այն ինչ ուզումա, ոնց կարաս ասես դու դրան մի հավատա, ինչ պետքա օրենքով արգելվածա, մարդկանց աղանդներից հետ պետքա եկեղեցին հետ պահի ոչ թե պետությունը, մեր մոտ պետական կրոն չկա որ պետությունը կրոնական հարցերի մեջ խառնվի
իսկ հակաիրավական կոչեր ու գործունեություն անող աղանդների դեմ սենց թե նենց կպայքարեն
Ambrosine
09.01.2009, 19:18
ինչ բանաձև կարան ընդունեն? մարդ ազատա դավանելու այն ինչ ուզումա, ոնց կարաս ասես դու դրան մի հավատա, ինչ պետքա օրենքով արգելվածա, մարդկանց աղանդներից հետ պետքա եկեղեցին հետ պահի ոչ թե պետությունը, մեր մոտ պետական կրոն չկա որ պետությունը կրոնական հարցերի մեջ խառնվի
իսկ հակաիրավական կոչեր ու գործունեություն անող աղանդների դեմ սենց թե նենց կպայքարեն
քո կարծիքով ասում եմ նենց օրենք ընդունեն, որ գրած լինի՝ Արգելվում է լինել եհովայի վկա կամ..:D
չէ, այ մարդ, ուսումնսիրել իրանց կանոնադրությունները, կառչել որոշակի կետերից ու ընդունել համապատասխան բանաձևեր. այսինքն՝ եթե ն կետով արգելվում է մի բան, ապա ընդունած բանաձևով արգելվի ն կետով որոշվածի չիրագործումը.. ու սենց լիքը բաներ...;)
Կրոնական հանդուրժողականությու՞ն:o հայեր ինչի՞ մասին եք զրուցում, նախ յուրաքանչյուր կրոն ըստ էության ներկայացնում է դրույթներ, որոնք անհանդուրժողականություն են՝ ասենք չարի, սպանության, ատելության… անհավատների նկատմամբ։ Կրոնների բազմազանությունը իր հերթին է անհանդուրժողականություն. Յուրաքանչյուր կրոնի դավանողի համար այլ դավանողները ըստ էության անհավատներ են, քանի որ ինքը չի հավատում մյուս կրոնականների աստվածներին, հետևաբար նաև դրույթներին էլ հետը…
Եկեք մի քիչ խորը մտածենք։
Կրոնական հանդուրժողականությունը իմ կարծիքով աբսուրդ գաղափար է, այդպիսի բան լինել չի կարող։ Օրինակ եթե ես քրիստոնյա եմ, բայց հանդուրժողաբար ընդունում եմ, որ կարող են լինել բուդդիստներ, մահմեդականներ, Եհովայի վկաներ ու նրանց ընդունեմ որպես հավատացյալների, դա կրկին աբսուրդ է, նշանակում է ես ինքս իսկական հավատացյալ չեմ, քանի որ իսկական հավատացյալի համար միայն իր Աստվածն է Աստված, այլ Աստվածներ պարզապես գոյություն ունենալ չեն կարող, մյուսները պարզապես անհավատներ են։
Կարծում եմ, որ կրոնական հանդուրժողականություն քարոզող մարդը իսկական հավատացյալ լինել չի կարող, կեղծավոր է։ Խիստ կասկածում եմ, որ այստեղ քննարկողներս ու մեկը՝ ես իսկական հավատացյալներ ենք, մենք պարզապես լիբերալ գաղափարների ու աշխարհայացքի տեր մարդիկ ենք։
Ինձ թվում է կրոնը դա հոգեբանական զենք է առաջին հերթին՝ կամ հանգստացնելու ամբոխին, կամ՝ ուղղորդելու… տարբեր կրոնական խմբավորումները հենց նրա համար են, որ ստեղծեն ուժերի միավորումներ՝ ուղղված այլ միավորումների դեմ։ Իրականում սա գոյապայքարի ձևերից մեկն է։
Մեղապարտ
09.01.2009, 20:00
ինչ բանաձև կարան ընդունեն? մարդ ազատա դավանելու այն ինչ ուզումա, ոնց կարաս ասես դու դրան մի հավատա, ինչ պետքա օրենքով արգելվածա, մարդկանց աղանդներից հետ պետքա եկեղեցին հետ պահի ոչ թե պետությունը, մեր մոտ պետական կրոն չկա որ պետությունը կրոնական հարցերի մեջ խառնվի
իսկ հակաիրավական կոչեր ու գործունեություն անող աղանդների դեմ սենց թե նենց կպայքարեն
Հարգելիներս կամ մենք արևմտան քաղաքակրդութան կրողներն ենք կամ արևել յան միջանկյալը վիճակ գոյութուն չունի:Այդ երկու կողմնորոշումները ենթադրում են կոնկրետ մոտեցումներ, մենք կատարել ենք մեր ընտրությունը և հայտարարել ենք ,որ պատրաստվում ենք ապրելու արևմտյան արժեքներով:Սա նշանակում է որ հայկական էթնոսի բարոյական դաշտը պատրաստում են քանդելու և այն վերակա ռուցելու ըստ արևմտյան դրույթների:
Իսկ որն է արևմուտքի գլխավոր գաղափարախոսությունը, ամեեն ինչ վաճառվում է հարկավոր է ընհամենը կատարել համապատասխան վճարում:
Ըստ արևմուտքի բարոյականությունը թանկ ապրանք է և նա ունի իր բարձր գինը,մեր էթնիկական բարոյականությունը մանրակրկիտ ուսումնասիրվել է և այն մեր թույլտվությամբ այսպես, շեղակիորեն դրված է վաճառքի որը մեզանից մաս մաս գնում են :Հիմա օրինակներ
1.Ստիպում են մեզ, որ մենք ճանաչենք համասեռամոլությունը որպես նորմալ երևույթ օրենքի սահմաններում:Այսինքն կա օրենք կա խաղտում, ինչ որ մեկը ցան կանում է զբաղվել «գեյականությանբ» քանի որ դա իր իրավունքն է :
2.Անառակությունը համարվում է մասնագիտություն, հարգելի հայուհիներ և այրեր ըստ արևմտյան բարոյականության եթե սեռական ակտի համար վճարում են այն արդեն աշխատանք է,պաշտպանեք ձեր օրենքով տրված իրավունքները:
3.Բոլոր փողի կարիք ունեցող երիտասարդները որոնք ցանկանում են դառնալ փողատեր գերազանց հնարավորություն ունեն, կարող են Երևանում օրինակի համար բաց անել համասեռամոլների ակումբ և ստանալ արևմտյան ֆինանսական և քաղաքական ինստիտուտների բացարձակ հովանավորությունը:
Ի դեպ նրանց իրավունքը պաշտպանվում է սահմանադրորեն:Կարծում եմ բերված օրինակները բավարար են հասկանալու համար որ ձեր հանդուրժողականությունը այլևս ձեզ չի պատկանում այն դրված է վաճառքի և այն գնում են ոչ թե ինչ որ մի անհատից այլ պետությունից «եվրոպական հարևանության» ծրագրի շրջանակնե րում:
Շատ ուրախ եմ իհարկե, որ թեման այսքան արագ արձագանք ստացավ ու բավականին ծավալվեց: Ու չէի ասի, որ քննարկումները հեռու են թեմայի բովանդակությունից: Բայց ես ուզում եմ անդրադառնալ իմ թիվ 1 նպատակին. հանդուրժողականությանը (կամ փոխհանդուրժողականությանը, ես հենց դա ի նկատի ունեմ, Մեղապարտ ջան:) ) այստեղ` ֆորումում` մեր մեջ: Կարող ենք վերջնականապես ձևավորել այդ մթնոլորտը, ինչպես անենք դա, մեզնից ով ինչքանով է պատրաստ դրան? Եկեք այս հարցը նախ փորձենք կարգավորել մեր մեջ, գուցե դրանից հետո առավել դյուրին կլինի ընդարձակել քննարկման սահմանները: :)
Մեղապարտ
09.01.2009, 20:15
Շատ ուրախ եմ իհարկե, որ թեման այսքան արագ արձագանք ստացավ ու բավականին ծավալվեց: Ու չէի ասի, որ քննարկումները հեռու են թեմայի բովանդակությունից: Բայց ես ուզում եմ անդրադառնալ իմ թիվ 1 նպատակին. հանդուրժողականությանը (կամ փոխհանդուրժողականությանը, ես հենց դա ի նկատի ունեմ, Մեղապարտ ջան:) ) այստեղ` ֆորումում` մեր մեջ: Կարող ենք վերջնականապես ձևավորել այդ մթնոլորտը, ինչպես անենք դա, մեզնից ով ինչքանով է պատրաստ դրան? Եկեք այս հարցը նախ փորձենք կարգավորել մեր մեջ, գուցե դրանից հետո առավել դյուրին կլինի ընդարձակել քննարկման սահմանները: :)
Կատարենք առաջին քայլ և շտկում մտցնենք թեմայի վերնագրի մեջ:) և հաղթանակած ամնցնենք առաջ:
Ես իմ բնույթով անհանդուրժող եմ այն երևույթների նկատմամբ, որոնք համարում եմ արատավոր: Ու այսուհանդերձ ես ուզում եմ ձեր ուշադրությունը հրավիրել, թե ինչքան հաճելի ու լավ քննարկում է սա, որովհետև անգամ դիմացինի կարծիքին բացարձակ դեմ լինելու դեպքում խոսում եք փոխադարձ հարգանքով, իրար հասկանալ ցանկանալու, ձեր տեսակետը ներկայացնելու ցանկությամբ: Սրա մասին է խոսքը, ուրիշ ոչինչ չի առաջարկվում, չի պահանջվում:
Արշակ ջան, երբ որ խոսում ենք միասնականության մասին, առաջինը, ճիշտ է, հասկանում ենք պետականության ու Սահմանադրության կողմը, բայց չէ որ հենց այդ նույն Սահմանադրության 43-րդ հոդվածի Գ կետն է ասում, որ <<Յուրաքանչյուր քաղաքացու պարտքն է ծառայել Հայաստանի հանրապետությանը>>? Իսկ աղանդավորները ինչ են անում? Գործում են այդ հոդվածի դեմ, ինչը մտածելու տեղիք է տալիս: Հետո, եթե այդ տարբեր կրոնական համայնքները ֆինանասավորվում են դրսից ու գործում են այդ հոդվածի դեմ, ուրեմն երկու կարծիք այս առումով չի կարող լինել, պետք է նրանց դեմ վարել շատ կոշտ քաղաքականություն::ok
Աստղ ջան, ես էլ, օրինակ, կարող եմ հիմա սահմանադրությունից ուրիշ հոդվածներ բերել ու խոսակցությունը համատեղ ջանքերով տանենք փակուղի: Նախ դու խոսում ես կոնկրետ աղանդների մասին՝ օգտագործելով ընդհանուր «աղանդ» տերմինը, մինչդեռ ես, օրինակ, աղանդավոր (ցավոք) ընկեր ունեմ, ով ծառայել է բանակում ու ծառայել է սիրով, անմնացորդ:
Ու այսուհանդերձ, քանի որ քո ասածը վերաբերվում է ծառայությունը, ապա ուզում եմ ասել բազմիցս ասածը. բանակում ծառայելը հայրենիքին ծառայելու միակ տարբերակը չի ու չի կարող լինել: Այլ հարց է, որ օրինակ նույն Եհովայի վկաների բանակում չծառայելու դրույթն իմ համար անընդունելի է: Բայց մասնավորեցումներով ընդհանուր քննարկման ժամանակ խոսելը ծայրահեղականության տարրեր է իր մեջ պարունակում:
Հարգելիներս կամ մենք արևմտան քաղաքակրդութան կրողներն ենք կամ արևել յան միջանկյալը վիճակ գոյութուն չունի:Այդ երկու կողմնորոշումները ենթադրում են կոնկրետ մոտեցումներ, մենք կատարել ենք մեր ընտրությունը և հայտարարել ենք ,որ պատրաստվում ենք ապրելու արևմտյան արժեքներով:Սա նշանակում է որ հայկական էթնոսի բարոյական դաշտը պատրաստում են քանդելու և այն վերակա ռուցելու ըստ արևմտյան դրույթների:
Իսկ որն է արևմուտքի գլխավոր գաղափարախոսությունը, ամեեն ինչ վաճառվում է հարկավոր է ընհամենը կատարել համապատասխան վճարում:
Ըստ արևմուտքի բարոյականությունը թանկ ապրանք է և նա ունի իր բարձր գինը,մեր էթնիկական բարոյականությունը մանրակրկիտ ուսումնասիրվել է և այն մեր թույլտվությամբ այսպես, շեղակիորեն դրված է վաճառքի որը մեզանից մաս մաս գնում են :Հիմա օրինակներ
1.Ստիպում են մեզ, որ մենք ճանաչենք համասեռամոլությունը որպես նորմալ երևույթ օրենքի սահմաններում:Այսինքն կա օրենք կա խաղտում, ինչ որ մեկը ցան կանում է զբաղվել «գեյականությանբ» քանի որ դա իր իրավունքն է :
2.Անառակությունը համարվում է մասնագիտություն, հարգելի հայուհիներ և այրեր ըստ արևմտյան բարոյականության եթե սեռական ակտի համար վճարում են այն արդեն աշխատանք է,պաշտպանեք ձեր օրենքով տրված իրավունքները:
3.Բոլոր փողի կարիք ունեցող երիտասարդները որոնք ցանկանում են դառնալ փողատեր գերազանց հնարավորություն ունեն, կարող են Երևանում օրինակի համար բաց անել համասեռամոլների ակումբ և ստանալ արևմտյան ֆինանսական և քաղաքական ինստիտուտների բացարձակ հովանավորությունը:
Ի դեպ նրանց իրավունքը պաշտպանվում է սահմանադրորեն:Կարծում եմ բերված օրինակները բավարար են հասկանալու համար որ ձեր հանդուրժողականությունը այլևս ձեզ չի պատկանում այն դրված է վաճառքի և այն գնում են ոչ թե ինչ որ մի անհատից այլ պետությունից «եվրոպական հարևանության» ծրագրի շրջանակնե րում:
Ցանկացած ծայրահեղականություն սարսափելի արատ է: Այս մեջբերածս գրառումը ծայրահեղականության դասական օրինակ է:
Ցանկացած գաղափարախոսություն, ցանկացած քաղաքակրթություն, ցանկացած աշխարհայացք ունեցել է, ունի և կունենա դրական և բացասական երևույթների համախումբ: Ընդ որում նույն երևույթը տարբեր ընկալումներով մշտապես մեկի կողմից կդիտարկվի որպես դրական, մյուսի կողմից իբրև բացասական: Ինչ որ մի քաղաքակրթություն, գաղափարախոսություն դիտարկելիս բերել ըստ քո աշխարհայացքի դրա ամենաբացասական երևույթներ ու փորձել դա իբրև հաղթաթուղթ օգտագործել, ընդամենը խոսակցությունը փակուղի տանելու անհաջող փորձ է: Ինչու՞ հենց նույն պահին չանդրադառնալ այդ նույն քաղաքակրթության բազում դրական կողմերին, պատճառն ակնհայտ է. որովհետև կա ցանկություն դիմացինին դնել կաղապարների մեջ, ոչ թե ինչ-որ եզրահանգման գալ, քննարկում անցկացնել:
Սա չափազանց վատ պրակտիկա է, իմ համար անընդունելի:
Մեղապարտ
09.01.2009, 20:50
Ես իմ բնույթով անհանդուրժող եմ այն երևույթների նկատմամբ, որոնք համարում եմ արատավոր: Ու այսուհանդերձ ես ուզում եմ ձեր ուշադրությունը հրավիրել, թե ինչքան հաճելի ու լավ քննարկում է սա, որովհետև անգամ դիմացինի կարծիքին բացարձակ դեմ լինելու դեպքում խոսում եք փոխադարձ հարգանքով, իրար հասկանալ ցանկանալու, ձեր տեսակետը ներկայացնելու ցանկությամբ: Սրա մասին է խոսքը, ուրիշ ոչինչ չի առաջարկվում, չի պահանջվում:
Աստղ ջան, ես էլ, օրինակ, կարող եմ հիմա սահմանադրությունից ուրիշ հոդվածներ բերել ու խոսակցությունը համատեղ ջանքերով տանենք փակուղի: Նախ դու խոսում ես կոնկրետ աղանդների մասին՝ օգտագործելով ընդհանուր «աղանդ» տերմինը, մինչդեռ ես, օրինակ, աղանդավոր (ցավոք) ընկեր ունեմ, ով ծառայել է բանակում ու ծառայել է սիրով, անմնացորդ:
Ու այսուհանդերձ, քանի որ քո ասածը վերաբերվում է ծառայությունը, ապա ուզում եմ ասել բազմիցս ասածը. բանակում ծառայելը հայրենիքին ծառայելու միակ տարբերակը չի ու չի կարող լինել: Այլ հարց է, որ օրինակ նույն Եհովայի վկաների բանակում չծառայելու դրույթն իմ համար անընդունելի է: Բայց մասնավորեցումներով ընդհանուր քննարկման ժամանակ խոսելը ծայրահեղականության տարրեր է իր մեջ պարունակում:
Ցանկացած ծայրահեղականություն սարսափելի արատ է: Այս մեջբերածս գրառումը ծայրահեղականության դասական օրինակ է:
Ցանկացած գաղափարախոսություն, ցանկացած քաղաքակրթություն, ցանկացած աշխարհայացք ունեցել է, ունի և կունենա դրական և բացասական երևույթների համախումբ: Ընդ որում նույն երևույթը տարբեր ընկալումներով մշտապես մեկի կողմից կդիտարկվի որպես դրական, մյուսի կողմից իբրև բացասական: Ինչ որ մի քաղաքակրթություն, գաղափարախոսություն դիտարկելիս բերել ըստ քո աշխարհայացքի դրա ամենաբացասական երևույթներ ու փորձել դա իբրև հաղթաթուղթ օգտագործել, ընդամենը խոսակցությունը փակուղի տանելու անհաջող փորձ է: Ինչու՞ հենց նույն պահին չանդրադառնալ այդ նույն քաղաքակրթության բազում դրական կողմերին, պատճառն ակնհայտ է. որովհետև կա ցանկություն դիմացինին դնել կաղապարների մեջ, ոչ թե ինչ-որ եզրահանգման գալ, քննարկում անցկացնել:
Սա չափազանց վատ պրակտիկա է, իմ համար անընդունելի:
Հիշիր թեմայի վերնագիրը ,հիշիր:D
Հիշիր թեմայի վերնագիրը ,հիշիր:D
Հիշում եմ, դրա համար էլ խիստ հանդուրժող տոնով եմ գրում, ընդամենը փաստելով, որ այդ պրակտիկան իմ համար անընդունելի է: Իսկ անընդունելի լինելն ու հանդուրժողականությունը տարբեր բաներ են:
Հիշենք նույն վերնագիրը, թեմայի պահանջը: Հենց սրա մասին է խոսքը, որ եթե անգամ քեզ համար անընդունելի բան է գրված, դրան պատասխանեք հանդուրժող տոնով, պատասխանեք հարգանքով, այլ ոչ թե վիրավորական պիտակումներով, ձայնի բարձրացմանն անցնելով և այլն:
Ի դեպ, այս թեման ցույց է տալիս, որ քննարկման մասնակիցներից յուրաքանչյուրն ունակ է դրան, հարկավոր է միայն կամք ունենալ:
Nareco ջան, նույն ձևով էլ նա կարողա քեզ խաբված համարել ու մեղադրել քեզ քո եկեղեցում սերտածը կրկնելու մեջ չէ՞։ Հետո՞ հարցը պիտի իրար վիրավորելով ու հալածելով լուծվի՞։
Իսկ ընդհանրապես, ցանկացած երկրում աղանդները շատանում են էն դեպքում, երբ հիմնական եկեղեցին հոգևոր, բարոյական առումով ընկնում է։ Էդ դեպքում մարդիկ սկսում են այլ տեղերում հոգևոր տանիք փնտրել։ Նենց որ հալածելու փոխարեն գուցե ավելի լավ է սեփական հավատն ու եկեղեցին բարոյապես նորոգել։;)
Դե ամեն մարդ կարող է մի բան մտածի, նրանց էլ թվա մենք ենք կուրորեն հավատում, հենց ամբողջ ցավն էլ դա է: Իմ ու իրենց տարբերությունը ասեմ, որն է. ես համբերությամբ լսում եմ իրենցը, իրենց մտածելակերպը այս կամ այն հարցի շուրջ, երբ սկսում են Աստվածաշնչից մեջբերումներ անելով արագ-արագ անգիր արած ինչ որ բաներ «ապացուցել», բացում եմ Աստվածաշունչը ցույց տալիս, որ ՍԽԱԼ են անգիր արել, գոնե ճիշտ անգիր անեին, նորմալ մարդը միգուցե կսթափվեր, որ մի բան այն չէ, իրեն խաբել են, մոլորեցրել են, ինչ ասեն, որ լավ լինի, «դա ո՞ր թվի հրատարակություն է»... No comments.
Շատ ուրախ եմ իհարկե, որ թեման այսքան արագ արձագանք ստացավ ու բավականին ծավալվեց: Ու չէի ասի, որ քննարկումները հեռու են թեմայի բովանդակությունից: Բայց ես ուզում եմ անդրադառնալ իմ թիվ 1 նպատակին. հանդուրժողականությանը (կամ փոխհանդուրժողականությանը, ես հենց դա ի նկատի ունեմ, Մեղապարտ ջան:) ) այստեղ` ֆորումում` մեր մեջ: Կարող ենք վերջնականապես ձևավորել այդ մթնոլորտը, ինչպես անենք դա, մեզնից ով ինչքանով է պատրաստ դրան? Եկեք այս հարցը նախ փորձենք կարգավորել մեր մեջ, գուցե դրանից հետո առավել դյուրին կլինի ընդարձակել քննարկման սահմանները: :)
Հարգելի Մոնք, քանզի իմ նախորդ գրառումը արձագանքի չարժանցավ, մի օրինակ բերեմ և խնդրեմ պատասխանել։ Ենթադրենք Դուք հանգամանքների բերումով ապրում եք մի մուսուլմանի հետ նույն հարկում։ Վերջինիս որպես հավատացյալի ամենաբարձրյալ Ալլահը հրահանգում է անդադար զրուցել անհավատների հետ և ողջ ուժերով լուսավորել, ցույց տալ հավատքի ուղին ու կոչել ծառայելու Ալլահին (Ղուրանը այդպես է հրահանգում՝ Ответы из Корана (http://harunyahya.ru/article_otvetiiskorana.php))։ Եվ նա դիցուք կատարում է իր սրբազան պարտականությունը և փորձում Ձեզ դարձի բերել որպես անհավատի, քանի որ Դուք ըստ էության Ալլահին չեք հավատում և Ղուրանում դրույթներ կան, որ զգալի տարբերվում են Աստվածաշնչյան դրույթներից։ Խնդրում եմ ասել, թե ի վերջո ինչի կբերի ձեր հանդուրժողականությունը, ասենք ամեն օր կզրուցեք նրա հետ բայց չեք ընդունի նրա գաղափարները, կամ կդադարեք նրա հետ շփվել, կամ կբացատրեք որ Ձեր դավանանքը այլ է (ինձ թվում է, նա միևնույն է Ձեզ չի ընդունի որպես հավատացյալի)։ Կրկնում եմ, բայց կրոնական հանդուրժողականություն ասվածը ինձ աբսուրդային է թվում։ Այնուամենայնիվ պատնեշ կա տարբեր կրոնների դավանողների միջև, որն անհանդուրժողականության պոտենցիալ աղբյուր է, որը ոչ մի քարոզչության արդյունքում չի վերանա, քանի որ ոչ մի կրոնի դրույթների մեջ չկա թե հանդուրժեք և հանգիստ թողեք այլ կրոն դավանողներին, նրանք էլ իրենց Աստծու միջոցով կփրկվեն։ Ու առհասարակ մեր Առաքելական Եկեղեցու ավելորդ հանդուրժողականության պատճառով է, որ մանրից ծաղկում են աղանդները, սատանիստները, հոմոսեքսուալսիտները տարածելով չարիքներ, որոնք անհավատության արգասիք են։ Այ, Դուք Հայր Աստծո պատգամը չեք կատարում, դարձի չեք բերում անհավատներին ու դեռ հանդուրժողականություն քարոզելով ակամայից նպաստում եք անհավատների աճին։
Վիշապ, սա էլ է ծայրահեղականացման գնում: Նույն ակումբում կրոնական քարոզը արգելվում է, ինչպես և ՀՀ-ում: Խոսքը գնում է նորմալ քննարկումների մասին: Ծայրահեղականությունների հետևից չընկնենք:
Վիշապ, սա էլ է ծայրահեղականացման գնում: Նույն ակումբում կրոնական քարոզը արգելվում է, ինչպես և ՀՀ-ում: Խոսքը գնում է նորմալ քննարկումների մասին: Ծայրահեղականությունների հետևից չընկնենք:
Չուկ, իմ կարծիքով կրոնական հանդուրժողականության թեման ինքը քարոզչական բնույթի է, այսինքն թեմայում եթե ուշադրություն դարձնենք, տարբեր կրոնների դավանողներին քարոզվում է հանդուրժող լինել ինչքան էլ քողարկված լինի, բայց ես իմ վրա այդ ազդեցությունը զգում եմ։ Իսկ ընդհանուր առմամբ կրոնը առհասարակ քարոզվում է, առանց քարոզչության կրոնը կվերանա, կրոնի քարոզչության արգելքն էլ է աբսուրդ։ Կարդացեք ցանկացած կրոնի դրույթներ, նրանք քարոզչություն են ամբողջությամբ։
Չուկ, իմ կարծիքով կրոնական հանդուրժողականության թեման ինքը քարոզչական բնույթի է, այսինքն թեմայում եթե ուշադրություն դարձնենք, տարբեր կրոնների դավանողներին քարոզվում է հանդուրժող լինել ինչքան էլ քողարկված լինի, բայց ես իմ վրա այդ ազդեցությունը զգում եմ։ Իսկ ընդհանուր առմամբ կրոնը առհասարակ քարոզվում է, առանց քարոզչության կրոնը կվերանա, կրոնի քարոզչության արգելքն էլ է աբսուրդ։ Կարդացեք ցանկացած կրոնի դրույթներ, նրանք քարոզչություն են ամբողջությամբ։
Խոսքը գնում է ֆորումում հանդուրժող գրառումների նկատմամբ, հարգալից քննարկումների մասին, որն իր մեջ ներառում է քարոզի բացակայության պահանջը: Այս պահին մոդերատորը առայժմ պարզապես ուզում է հասկացնել դրա անհրաժեշտությունը:
Բարև բոլորին: :)
Մի քանի կոչեր /որոնք, ինձ թվում է, ֆիզիկական բռնության անուղղակի քարոզչություն են պարունակում/ շատ զարմացնում են: Մենք ապրում ենք աշխարհիկ /սեկուլյար/, այլ ոչ կրոնական պետությունում և պետք է ենթարկվենք երկրի օրենքին: Ի՞նչ է նշանակում մարդկանց ֆիզիկական վնաս պատճառելը՝ նրանց կրոնական հայացքների պատճառով: Ի՞նչ իրավունքով: Իդեպ, ոչ էլ ՀԱԵ-ն է որևէ նման բան քարոզում: Թե «Եհովայի վկաներ» կազմակերպության անդամը, թե ՀԱԵ անդամը, թե որևէ կրոնին չհարողը միևնույն ՀՀ քաղաքացիներ են և իրավունք չունեն միմյանց վնաս պատճառելու՝ կրոնական հայացքների անհամապատասխանության պատճառով:
Ուզում եմ մի բան հարցնել նրանց, ովքեր կոչ են անում պայքարել աղանդների դեմ: Կարո՞ղ եք սահմանել՝ ի՞նչ է աղանդը: Եկեղեցին ունի այս երևույթի հստակ պատկերացումը և կարող է բացատրել իր տեսակետը: Սակայն հաճախ մարդիկ ասում են՝ այս կամ այն կազմակերպությունը աղանդ է, բայց չեն կարողանում բացատրել՝ ինչում է նրա «աղանդավորությունը»: Սա առավել ցավալի հետևանքներ է ունենում, երբ նման մարդը փորձում է «աղանդավորին» բացատրել նրա սխալները: Չկարողանալով բացատրել իր տեսակետը, նա կարող է անցնել սպառնալիքների, բղավելուն և ճնշում գործադրելուն, ինչը, իմ կարծիքով, պարզապես, վեճի առարկային ոչ բավականաչափ ծանոթ լինելու հետևանք է: Այնպես որ, եթե յուրաքանչյուրն իր մասին մտածի, որ ինքն ամենագետ չէ, հանդուրժողականությունն էլ կավելանա: ;)
REAL_ist
09.01.2009, 22:40
Հարգելիներս կամ մենք արևմտան քաղաքակրդութան կրողներն ենք կամ արևել յան միջանկյալը վիճակ գոյութուն չունի:Այդ երկու կողմնորոշումները ենթադրում են կոնկրետ մոտեցումներ, մենք կատարել ենք մեր ընտրությունը և հայտարարել ենք ,որ պատրաստվում ենք ապրելու արևմտյան արժեքներով:Սա նշանակում է որ հայկական էթնոսի բարոյական դաշտը պատրաստում են քանդելու և այն վերակա ռուցելու ըստ արևմտյան դրույթների:
Իսկ որն է արևմուտքի գլխավոր գաղափարախոսությունը, ամեեն ինչ վաճառվում է հարկավոր է ընհամենը կատարել համապատասխան վճարում:
Ըստ արևմուտքի բարոյականությունը թանկ ապրանք է և նա ունի իր բարձր գինը,մեր էթնիկական բարոյականությունը մանրակրկիտ ուսումնասիրվել է և այն մեր թույլտվությամբ այսպես, շեղակիորեն դրված է վաճառքի որը մեզանից մաս մաս գնում են :Հիմա օրինակներ
1.Ստիպում են մեզ, որ մենք ճանաչենք համասեռամոլությունը որպես նորմալ երևույթ օրենքի սահմաններում:Այսինքն կա օրենք կա խաղտում, ինչ որ մեկը ցան կանում է զբաղվել «գեյականությանբ» քանի որ դա իր իրավունքն է :
2.Անառակությունը համարվում է մասնագիտություն, հարգելի հայուհիներ և այրեր ըստ արևմտյան բարոյականության եթե սեռական ակտի համար վճարում են այն արդեն աշխատանք է,պաշտպանեք ձեր օրենքով տրված իրավունքները:
3.Բոլոր փողի կարիք ունեցող երիտասարդները որոնք ցանկանում են դառնալ փողատեր գերազանց հնարավորություն ունեն, կարող են Երևանում օրինակի համար բաց անել համասեռամոլների ակումբ և ստանալ արևմտյան ֆինանսական և քաղաքական ինստիտուտների բացարձակ հովանավորությունը:
Ի դեպ նրանց իրավունքը պաշտպանվում է սահմանադրորեն:Կարծում եմ բերված օրինակները բավարար են հասկանալու համար որ ձեր հանդուրժողականությունը այլևս ձեզ չի պատկանում այն դրված է վաճառքի և այն գնում են ոչ թե ինչ որ մի անհատից այլ պետությունից «եվրոպական հարևանության» ծրագրի շրջանակնե րում:
Մեղապարտ դու ինձ սխալ հասկացար, ես կողմ չեմ եվրոպական "անբարոյական բարոյական" արժեքների ներմուծմանը, ես ուղղակի իրավական տեսանկյունից եմ ասում, պետությունը կրոնի ասպարեզում անելիք ունի այնքնանով որքանով կրանը անօրինական գործունեություն է քարոզում, եթե քարոզեն եկեղեցիների վառում, բռնության կիրառում, զոհաբերություններ և այլն, այդ դեպքում պետությունը պետքա միջամտի, կամ նույն բանակից ազատվելու դեպքում դա արդեն կհանգեցնի անհավասարության, ինչը անթույլատրելի է և բնական է պետությունը նման բան երբեք չի սահմանի, բոլորը անկախ կրոնից պետք է կատարեն իրենց պարտականությունները, իսկ մնացած հարցերում հասարակությունը և եկեղեցին իրանց գործը պետքա անեն ու եթե աղանդավորները եկեղեցուց ուժեղ դառնա դա եկեղեցու ոչ ճիշտ գործունեության արդյունքը կլինի, ոչ թե պետության մեղքը, ամեն դեպքում մեր ազգին նման վտանգ չի սպառնում, կարողա ամերիկան աղանդների զոհ դառնա, բայց ոչ Հայաստանը, որտեղ 90 տոկոսից ավելը բնակչության քրիստոնյա են եվ հակակրանքով են նայում աղանդներին
մեր ազգը իրա բարոյականությամբա ուժեղ, եթե ետ էլ կորցնենք կործանման եզրին կհայտնվենք
օրենքը երբեք չի ասի դառի գեյ, ուղղակի ասումա գեյ լինելը հանցանք չի, անառակության վերաբերյալ ասածը պետությունը չի ընդունել ու չի էլ ընդունի որտև հակասումա հայկական մենթալիտետին, բարոյականությանը, արևմտյան արժեքները պետքա ոչ թե կրկնօրինակվեն, այլ պետքա հարմարացվեն մեր ազգային հատկանիշներին
Կարո՞ղ եք սահմանել՝ ի՞նչ է աղանդը:
թեմաներից մեկում գրել եմ՝
եթե ես փորցեմ սահմանեմ աղանդը հետևյալը կստացվի`
աղանդը կազմակերպութուն է, որի անդամները միավորվում են իրենց`հիմնական կրոնական ուղղություններին չհամապատասխանող համոզմունքներով և որոնք դեմ են պաշտոնական եկեղեցու գոյությանը, մոտավորապես այսպես,
Ambrosine
10.01.2009, 00:08
Բարև բոլորին: :)
Մի քանի կոչեր /որոնք, ինձ թվում է, ֆիզիկական բռնության անուղղակի քարոզչություն են պարունակում/ շատ զարմացնում են: Մենք ապրում ենք աշխարհիկ /սեկուլյար/, այլ ոչ կրոնական պետությունում և պետք է ենթարկվենք երկրի օրենքին: Ի՞նչ է նշանակում մարդկանց ֆիզիկական վնաս պատճառելը՝ նրանց կրոնական հայացքների պատճառով: Ի՞նչ իրավունքով: Իդեպ, ոչ էլ ՀԱԵ-ն է որևէ նման բան քարոզում: Թե «Եհովայի վկաներ» կազմակերպության անդամը, թե ՀԱԵ անդամը, թե որևէ կրոնին չհարողը միևնույն ՀՀ քաղաքացիներ են և իրավունք չունեն միմյանց վնաս պատճառելու՝ կրոնական հայացքների անհամապատասխանության պատճառով:
Ուզում եմ մի բան հարցնել նրանց, ովքեր կոչ են անում պայքարել աղանդների դեմ: Կարո՞ղ եք սահմանել՝ ի՞նչ է աղանդը: Եկեղեցին ունի այս երևույթի հստակ պատկերացումը և կարող է բացատրել իր տեսակետը: Սակայն հաճախ մարդիկ ասում են՝ այս կամ այն կազմակերպությունը աղանդ է, բայց չեն կարողանում բացատրել՝ ինչում է նրա «աղանդավորությունը»: Սա առավել ցավալի հետևանքներ է ունենում, երբ նման մարդը փորձում է «աղանդավորին» բացատրել նրա սխալները: Չկարողանալով բացատրել իր տեսակետը, նա կարող է անցնել սպառնալիքների, բղավելուն և ճնշում գործադրելուն, ինչը, իմ կարծիքով, պարզապես, վեճի առարկային ոչ բավականաչափ ծանոթ լինելու հետևանք է: Այնպես որ, եթե յուրաքանչյուրն իր մասին մտածի, որ ինքն ամենագետ չէ, հանդուրժողականությունն էլ կավելանա: ;)
Արս ջան, բայց դու որտեղ կարդացիր ֆիզիկական վնաս պատճառելու մասին?:think
Աղանդը սահմանելու հարցում համաձայն եմ Ռեալիստի հետ. ես էլ եմ նույն կերպ մտածում: Ես նույնիսկ ուզում էի, որ Մոնկը կամ կրոնի շատ մոտ կանգնած մեկը սահմանի աղանդավոր կատեգորիան: Ինչևէ, եկեք հետագա քննարկումները շարունակելուց առաջ, նախ աղանդավորի ու աղանդի` ակումբում շատերի կողմից ընդունված սահմանում տանք ու այսուհետ հենվենք այդ սահմանման վրա
Արս ջան, բայց դու որտեղ կարդացիր ֆիզիկական վնաս պատճառելու մասին?:think
Բառացիորեն, իհարկե գրված չէ /դրա համար էլ գրել եմ «անուղղակի քարոզչություն»/, բայց մարտական տրամադրվածությունից եզրակացնում եմ, որ դրան էլ գործը կարող է հասնել։
Աղանդը սահմանելու հարցում համաձայն եմ Ռեալիստի հետ. ես էլ եմ նույն կերպ մտածում: Ես նույնիսկ ուզում էի, որ Մոնկը կամ կրոնի շատ մոտ կանգնած մեկը սահմանի աղանդավոր կատեգորիան: Ինչևէ, եկեք հետագա քննարկումները շարունակելուց առաջ, նախ աղանդավորի ու աղանդի` ակումբում շատերի կողմից ընդունված սահմանում տանք ու այսուհետ հենվենք այդ սահմանման վրա
Այսպիսով, քրիստոնեական աղանդը /Ռեալիստի սահմանմամբ և քո համաձայնությամբ/՝
1. կազմակերպութուն է, որի անդամները միավորվում են իրենց`հիմնական կրոնական ուղղություններին չհամապատասխանող համոզմունքներով և
2. որոնք դեմ են պաշտոնական եկեղեցու գոյությանը
1–ին կետին, թերևս, ամբողջությամբ չհամաձայնեմ. որոշ կազմակերպություններ մեծ մասամբ կամ ամբողջովին ընդունում են /առնվազն՝ պաշտոնապես/ ՀԱԵ առանցքային հիմնադրույթները /հավատո հանգանակ/
Ես կձևակերպեի այսպես.
1. կազմակերպութուն է, որի անդամները միավորվում են իրենց`հիմնական կրոնական ուղղություններին մասամբ կամ ամբողջությամբ չհամապատասխանող համոզմունքներով
2–րդ կետն ընդհանրապես շատ քիչ է համապատասխանում իրականությանը։ Օրինակ, ես չգիտեմ ոչ մի բողոքական կազմակերպություն, որը նման բան հայտարարի կամ քարոզի։ Այնպես որ, այս կետը ես կհանեի։
Շատ լավ, հիմա անդրադառնանք հետևյալ հիմնարար հարցին. որո՞նք են այն անհամապատասխանությունները, որոնք գոյություն ունեն ՀԱԵ և աղանդների համոզմունքների միջև: /նշել մի քանիսը ;)/
REAL_ist
10.01.2009, 00:53
շատ իզուր կհանես երկրրորդ կետը, ոտրև առաջին աղանդները հենց եկեղեցու գոյության դեմ էին ստեղծվում՝ համարելով այն հարստանալու և իշխանություն իրականացնելու ձև, ինչը իրականության մեջ շաաատ ու շատ դեպքերում ճիշտ է, մանավանդ միջին դարերում, այդ իսկ պատճառով աղանդների հիմնական մասը հերքումա հոգևորականության անհրաժեշտությունը, այսինքն միջնորդներ Աստծո և մարդկանց մեջ պետք չեն, ինչնել շատ տեղին պնդումա
Թեման աղանդների քննարկման մասին չէ, այլ լրիվ ուրիշ բանի: Ուշադիր եղեք ու թեմայից մի շեղվեք, քանի որ չեմ ցանկանում ա՛յս թեմայում թեմայից դուրս գրառումների նկատմամբ անհանդուրժող վերաբերմունք ցուցաբերել:
շատ իզուր կհանես երկրրորդ կետը, ոտրև առաջին աղանդները հենց եկեղեցու գոյության դեմ էին ստեղծվում՝ համարելով այն հարստանալու և իշխանություն իրականացնելու ձև, ինչը իրականության մեջ շաաատ ու շատ դեպքերում ճիշտ է, մանավանդ միջին դարերում, այդ իսկ պատճառով աղանդների հիմնական մասը հերքումա հոգևորականության անհրաժեշտությունը, այսինքն միջնորդներ Աստծո և մարդկանց մեջ պետք չեն, ինչնել շատ տեղին պնդումա
Խոսենք կոնկրետ Հայ Առաքելական Եկեղեցու /ՀԱԵ/ մասին: Ո՞ր աղանդն է պաշտոնապես քարոզում, որ ՀԱԵ-ն պետք չէ:
REAL_ist
10.01.2009, 01:00
կոնկրետ ինձ աղանդները ետքան չեն հետաքրքրում որ ուսումնասիրեմ թե ինչեն քարոզում, տվածս բնորոշումը ընդհանուր էր, հիմնված իմ ունեցած տեղեկությունների վրա, ոչ թե կոնկրետ, չնայած դժվար եմ պատկերացնում աղանդ որը եկեղեցուն կողմա, համել Չուկը ճիշտա ասում աղանդները չենք քննարկում ստեղ, աղանդների թեմա կա ինչքան գիտեմ, այս հարցը կարելիա այնտեղ քննարկել;)
Ambrosine
10.01.2009, 01:01
որո՞նք են այն անհամապատասխանությունները, որոնք գոյություն ունեն ՀԱԵ և աղանդների համոզմունքների միջև: /նշել մի քանիսը /
սպասենք Մոնկին :))
բայց դե թեմայից էլ չշեղվենք
Թեման աղանդների քննարկման մասին չէ, այլ լրիվ ուրիշ բանի: Ուշադիր եղեք ու թեմայից մի շեղվեք, քանի որ չեմ ցանկանում ա՛յս թեմայում թեմայից դուրս գրառումների նկատմամբ անհանդուրժող վերաբերմունք ցուցաբերել:
Եթե աղանդները չեն քննարկվում, ապա ո՞ւմ նկատմամբ է դրսևորվում /կամ չի դրսևորվում/ կոնկրետ ՀԱԵ անդամների կրոնական հանդուրժողականությունը: Իմ տեսակետը հետևյալն է. կրոնական անհանդուրժողականության մեջ մեծ բաժին ունի կրոնական հարցերի չիմացությունը. մարդը հաճախ ձգտում է ապացուցել իր կրոնական հայացքների իրավացիությունը, սակայն, բավարար գիտելիքներ չունենալու պատճառով անհանդուրժողականություն է ցուցաբերում:
Բացի դրանից, փորձում եմ հստակություն մտցնել «աղանդ» գաղափարի ընկալման հարցում, որպեսզի պարզ լինի՝ ինչն ենք հանդուրժում /կամ չենք հանդուրժում/:
Եթե աղանդները չեն քննարկվում, ապա ո՞ւմ նկատմամբ է դրսևորվում /կամ չի դրսևորվում/ կոնկրետ ՀԱԵ անդամների կրոնական հանդուրժողականությունը: Իմ տեսակետը հետևյալն է. կրոնական անհանդուրժողականության մեջ մեծ բաժին ունի կրոնական հարցերի չիմացությունը. մարդը հաճախ ձգտում է ապացուցել իր կրոնական հայացքների իրավացիությունը, սակայն, բավարար գիտելիքներ չունենալու պատճառով անհանդուրժողականություն է ցուցաբերում:
Բացի դրանից, փորձում եմ հստակություն մտցնել «աղանդ» գաղափարի ընկալման հարցում, որպեսզի պարզ լինի՝ ինչն ենք հանդուրժում /կամ չենք հանդուրժում/:
Խոսքը ցանկացած կրոնի ներկայացուցչի մյուսի նկատմամբ ունեցած հանդուրժողականության մասին է, անկախ նրանից, ինքը ինչ-որ սահմանմամբ կրոն է, թե ոչ: ՀԱԵ-ն կապ չունի: Խոսքը բոլորի մասին է ու պահանջում եմ թեմայից չշեղվել:
Խոսքը ցանկացած կրոնի ներկայացուցչի մյուսի նկատմամբ ունեցած հանդուրժողականության մասին է, անկախ նրանից, ինքը ինչ-որ սահմանմամբ կրոն է, թե ոչ: ՀԱԵ-ն կապ չունի: Խոսքը բոլորի մասին է ու պահանջում եմ թեմայից չշեղվել:
Չուկ, կրոնական հանդուրժողականության մասնավոր դեպքն է հանդուրժողականությունը աղանդների ներկայացուցիչների նկատմամբ: Ուզում եմ պարզել անհանդուրժողականության պատճառները և դրանց հիմնավորությունը:
Ընդհանուր բաներ, խելոք /բայց աբստրակտ/ մտքեր բոլորս էլ կարող ենք արտահայտել, իսկ երբ գործը հասնում է գործնականին՝ թեմայից շեղում է և արգելվո՞ւմ է:
Եթե ես ճիշտ չեմ հասկանում թեմայի իմաստը, բացատրեք, խնդրեմ: Խոսքը պետության վերաբերմունքի և հանդուրժողականության վերաբերյալ է կրոնական կազմակերպությունների և հաստատությունների նկատմա՞մբ:
Չուկ, կրոնական հանդուրժողականության մասնավոր դեպքն է հանդուրժողականությունը աղանդների ներկայացուցիչների նկատմամբ: Ուզում եմ պարզել անհանդուրժողականության պատճառները և դրանց հիմնավորությունը:
Ընդհանուր բաներ, խելոք /բայց աբստրակտ/ մտքեր բոլորս էլ կարող ենք արտահայտել, իսկ երբ գործը հասնում է գործնականին՝ թեմայից շեղում է և արգելվո՞ւմ է:
Եթե ես ճիշտ չեմ հասկանում թեմայի իմաստը, բացատրեք, խնդրեմ: Խոսքը պետության վերաբերմունքի և հանդուրժողականության վերաբերյալ է կրոնական կազմակերպությունների և հաստատությունների նկատմա՞մբ:
Խոսքը ակումբում քննարկումների ժամանակ հարգալից վերաբերմունքի, վիրավորանքների, գոռոցների, քարկոծումների չանցնելու մասին է: Խոսքը ակումբի քննարկումների ու ակումբի մյուս մասնակիցների նկատմամբ ցուցաբերած հարգանքի մասին է, խոսքը գրառումներում ավելորդ արտահայտություններ, պիտակումներ չօգտագործելու մասին է:
Խոսքը ակումբում քննարկումների ժամանակ հարգալից վերաբերմունքի, վիրավորանքների, գոռոցների, քարկոծումների չանցնելու մասին է: Խոսքը ակումբի քննարկումների ու ակումբի մյուս մասնակիցների նկատմամբ ցուցաբերած հարգանքի մասին է, խոսքը գրառումներում ավելորդ արտահայտություններ, պիտակումներ չօգտագործելու մասին է:
...կրոնական հարցերում, մասնավորապես: Բայց սա արդեն կա ամրագրված Ակումբի կանոններու, արդյո՞ք առանձի թեմա է անհրաժեշտ դրա վերաբերյալ: :think
Ինչևէ, այս թեմայում աղանդների հարցը չեմ բարձրացնի այլևս:
Ռեալիստ, եթե հիշում ես աղանդների վերաբերյալ թեմայի տեղը, խնդրում եմ հղումը փոխանցել: Կանխավ շնորհակալություն: :)
Ambrosine
10.01.2009, 01:54
...կրոնական հարցերում, մասնավորապես: Բայց սա արդեն կա ամրագրված Ակումբի կանոններու, արդյո՞ք առանձի թեմա է անհրաժեշտ դրա վերաբերյալ: :think
Ինչևէ, այս թեմայում աղանդների հարցը չեմ բարձրացնի այլևս:
Ռեալիստ, եթե հիշում ես աղանդների վերաբերյալ թեմայի տեղը, խնդրում եմ հղումը փոխանցել: Կանխավ շնորհակալություն: :)
Արս ջան, չգիտեմ արդյոք համապատասխան թեմա է, բայց այս թեմայի վերջին էջերում խղճի ազատության մասին հոդվածներ եմ տեղադրել:)
http://www.akumb.am/showthread.php?t=7853
Այսպիսի թեմա բացելը արդեն լուրջ առաջընթացա, փոխհանդուրժողականության խնդրի շուրջ:
Մոդերատորական։ Գրառման շարունակությունն իր արձագանքներով տեղափոխվել է այստեղ: ( http://www.akumb.am/showthread.php?t=227&page=7)
Հարգելի Մոնք, քանզի իմ նախորդ գրառումը արձագանքի չարժանցավ, մի օրինակ բերեմ և խնդրեմ պատասխանել։ Ենթադրենք Դուք հանգամանքների բերումով ապրում եք մի մուսուլմանի հետ նույն հարկում։ Վերջինիս որպես հավատացյալի ամենաբարձրյալ Ալլահը հրահանգում է անդադար զրուցել անհավատների հետ և ողջ ուժերով լուսավորել, ցույց տալ հավատքի ուղին ու կոչել ծառայելու Ալլահին (Ղուրանը այդպես է հրահանգում՝ Ответы из Корана (http://harunyahya.ru/article_otvetiiskorana.php))։ Եվ նա դիցուք կատարում է իր սրբազան պարտականությունը և փորձում Ձեզ դարձի բերել որպես անհավատի, քանի որ Դուք ըստ էության Ալլահին չեք հավատում և Ղուրանում դրույթներ կան, որ զգալի տարբերվում են Աստվածաշնչյան դրույթներից։ Խնդրում եմ ասել, թե ի վերջո ինչի կբերի ձեր հանդուրժողականությունը, ասենք ամեն օր կզրուցեք նրա հետ բայց չեք ընդունի նրա գաղափարները, կամ կդադարեք նրա հետ շփվել, կամ կբացատրեք որ Ձեր դավանանքը այլ է (ինձ թվում է, նա միևնույն է Ձեզ չի ընդունի որպես հավատացյալի)։ Կրկնում եմ, բայց կրոնական հանդուրժողականություն ասվածը ինձ աբսուրդային է թվում։ Այնուամենայնիվ պատնեշ կա տարբեր կրոնների դավանողների միջև, որն անհանդուրժողականության պոտենցիալ աղբյուր է, որը ոչ մի քարոզչության արդյունքում չի վերանա, քանի որ ոչ մի կրոնի դրույթների մեջ չկա թե հանդուրժեք և հանգիստ թողեք այլ կրոն դավանողներին, նրանք էլ իրենց Աստծու միջոցով կփրկվեն։ Ու առհասարակ մեր Առաքելական Եկեղեցու ավելորդ հանդուրժողականության պատճառով է, որ մանրից ծաղկում են աղանդները, սատանիստները, հոմոսեքսուալսիտները տարածելով չարիքներ, որոնք անհավատության արգասիք են։ Այ, Դուք Հայր Աստծո պատգամը չեք կատարում, դարձի չեք բերում անհավատներին ու դեռ հանդուրժողականություն քարոզելով ակամայից նպաստում եք անհավատների աճին։
Հարգելի Վիշապ, եթե ես և այդ մուսուլմանը յուրաքանչյուրս մեր պարտքը համարենք իրար դարձի բերելը, սակայն յուրաքանչյուրս էլ անխախտ մնանք մեր կրոնի մեջ, չեմ կարծում, որ գոնե ես` քրիստոնյաս, որևէ բանով կմեղանչեմ իմ կրոնի առաջ, եթե չսկսեմ նրա կոկորդը կրծել: Եվ հազիվ թե այդ մուսուլմանն էլ լսի ինձ (էլ ուր մնաց` դառնա քրիստոնյա), եթե ես վիրավորական կեցվածք ընդունեմ նրա նկատմամբ, ասենք` սկսեմ ծաղրել նրա դավանած կրոնը: Իսկ իմ ասածը ոչ թե վերաբերում է տարբեր կրոնական համակարգերի արհեստական նույնացմամբ անհասկանալի հանդուրժողականություն ստեղծելուն, այլ պարզ մարդկային հարաբերություններում քաղաքակիրթ կեցվածք պահպանելուն, միմյանց հարգել կարողանալուն: Տվյալ դեպքում իմ` այս թեման բացելու համար մեկ նպատակը հրաշալի ներկայացրել է Չուկը.
Խոսքը ակումբում քննարկումների ժամանակ հարգալից վերաբերմունքի, վիրավորանքների, գոռոցների, քարկոծումների չանցնելու մասին է: Խոսքը ակումբի քննարկումների ու ակումբի մյուս մասնակիցների նկատմամբ ցուցաբերած հարգանքի մասին է, խոսքը գրառումներում ավելորդ արտահայտություններ, պիտակումներ չօգտագործելու մասին է:
Թե ես ինչքանով եմ կատարում Հայր Աստծո պատգամը, կարծում եմ լավագույն ելքը կլինի դա թողնել հենց Հայր Աստծո դատաստանին: :)Իսկ Առաքելական Եկեղեցու ավելորդ հանդուրժողականության մասին Ձեր դիտարկումը երևի մի փոքր ավելի մանրամասնեք, հատկապես թե ինչով է այն նպաստում հոմոսեքսուալիստների ծաղկմանը::o
Արս ջան, չգիտեմ արդյոք համապատասխան թեմա է, բայց այս թեմայի վերջին էջերում խղճի ազատության մասին հոդվածներ եմ տեղադրել:)
http://www.akumb.am/showthread.php?t=7853
Շնորհակալություն, Astgh ջան: :)
Հարգելի Վիշապ, եթե ես և այդ մուսուլմանը յուրաքանչյուրս մեր պարտքը համարենք իրար դարձի բերելը, սակայն յուրաքանչյուրս էլ անխախտ մնանք մեր կրոնի մեջ, չեմ կարծում, որ գոնե ես` քրիստոնյաս, որևէ բանով կմեղանչեմ իմ կրոնի առաջ, եթե չսկսեմ նրա կոկորդը կրծել: Եվ հազիվ թե այդ մուսուլմանն էլ լսի ինձ (էլ ուր մնաց` դառնա քրիստոնյա), եթե ես վիրավորական կեցվածք ընդունեմ նրա նկատմամբ, ասենք` սկսեմ ծաղրել նրա դավանած կրոնը: Իսկ իմ ասածը ոչ թե վերաբերում է տարբեր կրոնական համակարգերի արհեստական նույնացմամբ անհասկանալի հանդուրժողականություն ստեղծելուն, այլ պարզ մարդկային հարաբերություններում քաղաքակիրթ կեցվածք պահպանելուն, միմյանց հարգել կարողանալուն: Տվյալ դեպքում իմ` այս թեման բացելու համար մեկ նպատակը հրաշալի ներկայացրել է Չուկը.
Թե ես ինչքանով եմ կատարում Հայր Աստծո պատգամը, կարծում եմ լավագույն ելքը կլինի դա թողնել հենց Հայր Աստծո դատաստանին: :)Իսկ Առաքելական Եկեղեցու ավելորդ հանդուրժողականության մասին Ձեր դիտարկումը երևի մի փոքր ավելի մանրամասնեք, հատկապես թե ինչով է այն նպաստում հոմոսեքսուալիստների ծաղկմանը::o
Հարգելի Մոնք, բանն էլ հենց այն է, որ որոշ կրոնների գաղափարախոսություն իր մեջ պարունակում է իմպերատիվ դրույթներ, որոնք թեկուզ անուղղակիորեն անհադուրժողականուն են պարունակում այլ կրոնների դավանողների նկատմամբ, հենց միայն այն բանով, որ վերջիններս դիտարկվում են որպես անհավատներ։ Իհարկե ըստ իմ իմացածի ոչ մի կրոն չի քարոզում, թե կրծեք անհավատների կոկորդը, ծաղրեք նրանց, կամ վիրավորվեք նրանցից, նույնիսկ ընդհակառակը՝ օրինակ Ղուրանում ասվում է համբերատար եղեք նրանց նկատմամբ, բայց միևնույն ժամանակ դարձի բերեք նրանց։ Սա նրբություն է, որին գուցե կարելի է մատների արանքով նայել, սակայն որ խորը մտածենք և հաշվի առնենք, որ մարդկության զգալի մասի գիտակցական մակարդակը թույլ չի տալիս այդ դրույթները ընկալել ավելի լայն իմաստով, ապա դա բերում է անհանդուրժողականության։ Ես դա եմ ասում։ Պարզ մարդկային հարաբերությունների առումով լրիվ համամիտ եմ, սակայն իմ կարծիքով խոսքը վերաբերում է իսկական հավատացյալներին։ Իմ կարծիքով դուք ավելի շատ լիբերալ հայացքներ ունեք, քան կրոնական։ Իսկական հավատացյալը չի կարող հանդուրժողականություն քարոզել, այն էլ կրոնական։ Մեր եկեղեցու դիրքորոշման մեջ էլ վաղուց ձևավորվել է լիբերալիզմը, իմ կարծիքով իրականում եկեղեցին ավելի շուտ հարմարվել է ժամանակներին ու հասարակությանը, քան թե փորձում է դարձի բերել մոլորյալներին ու այլասերվածներին։ Իսկ այդ հարմարվողականությունը իր հերթին ավելորդ հանդուրժողականություն է՝ այլասերվածների հանդեպ մեղմ վերաբերմունք, որից էլ նրանք օր օրի շատանում ու վխտում են, քանի որ սաստող ու ամաչեցնող չունեն, Աստծուց էլ չեն վախենում։ Սա էլ մասնավորապես հոմոսեքսուալիստների վերաբերյալ։ Մինչդեռ իսլամական աշխարհում դեռևս ամեն ինչ խիստ է, շատ իսլամական պետություններում ալկոհոլն է արգելված և դրա մեջ էլ կրոնն իր դերն ունի։ Իրանում հոմոսեքսուալիստներին կախում են, դավաճան կանանց քարկոծում, այնտեղ կրկին կրոնի գերիշխող ազդեցությունն է նկատվում։ Եվ եթե գլոբալ նայենք, ապա ամենաշատ այլանդակություններն ու այլասերվածությունները տարածվում են քրիստենաեական աշխարհում, իմ կարծիքով հենց ավելորդ հանդուրժողականության ու դրանից բխող ամենաթողության պատճառով։
Մի խոսքով ուզում եմ ասել, կրոնական հանդուրժողականության իմաստը ես այդպես էլ չեմ հասկանում։ Դիցուք մի կրոնի մեջ կան դրույթներ, որոնք արգելված են այլ կրոնում։ Այդ ժամանակ ի՞նչ։ Նույնն է, թե ստեղծել ենք քրեական օրենսդրություն, բայց հանդուրժող ենք հանցագործների նկամամբ։:fool
Մոդերատորական: Մնացեք թեմայի շրջանակներում:
Մոդերատորական։ Վերջին գրառումներից մի քանիսը տեղափոխվել են Կրոններ, միջկրոնական փոխհարաբերություններ, տարբեր կրոնների դերը մեր կյանքում (http://www.akumb.am/showthread.php?t=227&page=7), իսկ որոշ գրառումներ էլ`«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ (http://www.akumb.am/showthread.php?t=32469&page=10) թեմաներ։ Խնդրում եմ մնալ թեմայի բուն բովանդակության սահմաններում:
Հարգելի Մոնք, բանն էլ հենց այն է, որ որոշ կրոնների գաղափարախոսություն իր մեջ պարունակում է իմպերատիվ դրույթներ, որոնք թեկուզ անուղղակիորեն անհադուրժողականուն են պարունակում այլ կրոնների դավանողների նկատմամբ, հենց միայն այն բանով, որ վերջիններս դիտարկվում են որպես անհավատներ։ Իհարկե ըստ իմ իմացածի ոչ մի կրոն չի քարոզում, թե կրծեք անհավատների կոկորդը, ծաղրեք նրանց, կամ վիրավորվեք նրանցից, նույնիսկ ընդհակառակը՝ օրինակ Ղուրանում ասվում է համբերատար եղեք նրանց նկատմամբ, բայց միևնույն ժամանակ դարձի բերեք նրանց։ Սա նրբություն է, որին գուցե կարելի է մատների արանքով նայել, սակայն որ խորը մտածենք և հաշվի առնենք, որ մարդկության զգալի մասի գիտակցական մակարդակը թույլ չի տալիս այդ դրույթները ընկալել ավելի լայն իմաստով, ապա դա բերում է անհանդուրժողականության։ Ես դա եմ ասում։ Պարզ մարդկային հարաբերությունների առումով լրիվ համամիտ եմ, սակայն իմ կարծիքով խոսքը վերաբերում է իսկական հավատացյալներին։ Իմ կարծիքով դուք ավելի շատ լիբերալ հայացքներ ունեք, քան կրոնական։ Իսկական հավատացյալը չի կարող հանդուրժողականություն քարոզել, այն էլ կրոնական։ Մեր եկեղեցու դիրքորոշման մեջ էլ վաղուց ձևավորվել է լիբերալիզմը, իմ կարծիքով իրականում եկեղեցին ավելի շուտ հարմարվել է ժամանակներին ու հասարակությանը, քան թե փորձում է դարձի բերել մոլորյալներին ու այլասերվածներին։ Իսկ այդ հարմարվողականությունը իր հերթին ավելորդ հանդուրժողականություն է՝ այլասերվածների հանդեպ մեղմ վերաբերմունք, որից էլ նրանք օր օրի շատանում ու վխտում են, քանի որ սաստող ու ամաչեցնող չունեն, Աստծուց էլ չեն վախենում։ Սա էլ մասնավորապես հոմոսեքսուալիստների վերաբերյալ։ Մինչդեռ իսլամական աշխարհում դեռևս ամեն ինչ խիստ է, շատ իսլամական պետություններում ալկոհոլն է արգելված և դրա մեջ էլ կրոնն իր դերն ունի։ Իրանում հոմոսեքսուալիստներին կախում են, դավաճան կանանց քարկոծում, այնտեղ կրկին կրոնի գերիշխող ազդեցությունն է նկատվում։ Եվ եթե գլոբալ նայենք, ապա ամենաշատ այլանդակություններն ու այլասերվածությունները տարածվում են քրիստենաեական աշխարհում, իմ կարծիքով հենց ավելորդ հանդուրժողականության ու դրանից բխող ամենաթողության պատճառով։
Մի խոսքով ուզում եմ ասել, կրոնական հանդուրժողականության իմաստը ես այդպես էլ չեմ հասկանում։ Դիցուք մի կրոնի մեջ կան դրույթներ, որոնք արգելված են այլ կրոնում։ Այդ ժամանակ ի՞նչ։ Նույնն է, թե ստեղծել ենք քրեական օրենսդրություն, բայց հանդուրժող ենք հանցագործների նկամամբ։:fool
Հարգելի Վիշապ, կփորձեմ մնալ թեմայի շրջանակնեորւմ և չխորանալ տարբեր կրոնների միջև առկա սահմանազատումների ու անջրպետ առաջացնող հակադիր սկզբունքների կտրվածքով: Միայն ասեմ, որ չեմ ընդունում այն միտքը, թե տարբեր կրոններ իրարից տարբերվում են երկրորդական հարցերում, իսկ առաջնահերթ խնդիրներում նույնն են ուսուցանում: Ընդհակառակը, այդ տարբերություններն առկա են հենց առաջնային հարցերում, որով այդ կրոնական համակարգերը դրսևվորվում են իբրև տարբեր համակարգեր, և ոչ թե նույն կրոնական համակարգի ճյուղավորումներ: Եվ անշուշտ, կան դրույթներ, որոնք ինքնին հանդուրժողականության տեղ չեն թողնում մեկ այլ համակարգում առկա հակադիր դրույթի նկատմամբ: Բայց այլ հարց է` լինել հանդուրժող քո դավանածի հակառակը ենթադրող սկզբունքի նկատմամբ (սա միանշանակ բացասական է, քանի որ դու կամ մակերեսային մոտեցում ունես քո դավանածի նկատմամբ և լիիրավ կրողը չես տվյալ արժեքի, կամ էլ ինքդ դեռ հստակ դիրքորոշում չունես նման հարցերում), այլ հարց է` հանդուրժող լինել այլ կրոնական համակարգի հետևորդ մարդու նկատմամբ: Դարձյալ ընդգծում եմ` տվյալ դեպքում հանդուրժողականությունը վերաբերում է մարդկային հարաբերություններին, փոխադարձ հարգանքի ու քաղաքակիրթ կեցվածքի տանող մթնոլորտի ձևավորմանը: Պարզ օրինակ բերեմ. կարծում եմ հասկանալի է, որ աթեիզմն ինձ համար լիովին անընդունելի երևույթ է: Բայց դա չի նշանակում, որ նույն վերաբերմունքը պարտադիր պիտի ունենամ բոլոր աթեիստ մարդկանց նկատմամբ: Ավելին ասեմ` ունեմ մտերիմ ընկերներ, որ աթեիստ են: Բայց կրոնական հարթության մեջ մեր տարընկալումները երբեք ստվեր չեն գցում մեր ընկերական հարաբերությունների վրա: Նույնիսկ ամենաթեժ վիճաբանությունները, հակադիր հայացքների առճակատումը երբեք չեն վերածվում անհանդուրժողականության, երբեք չեն անցնում վիրավորանքների կամ պիտակավորումների: Ամեն ինչ մնում է իր տեղում: Իմիջիայլոց նաև նշեմ, որ գոնե երկու հոգի արդեն այլևս աթեիստ չեն: Դուք ասում եք, որ իմ հայացքներն ավելի շատ լիբերալ են, քան կրոնական: Իսկ ով ասաց, որ կրոնական հայացք ասելով` պարտադիր պիտի ֆանատիզմ հասկանալ? Պիտի կարողանալ սկզբունքայնությունը զերծ պահել հակադիր ծայրահեղություններից` թե մակերեսայնությունից, թե ֆանատիզմից: Հետաքրքիր է, Վիշապ ջան, իսկ ինչ կմտածեիք արդեն իմ բարոյական նկարագրի մասին, եթե ինձ բանտում (անշուշտ ոչ թե իբրև կալանավոր, այլ իբրև հոգևորական-այցելու) տեսնեիք հանցագործության համար դատապարտվածների հետ նույն սեղանի շուրջ անկաշկանդ հաց ուտելիս? :)
Շատ չեմ ցանկանում ծավալել ասելիքս` հուսալով, որ այն կարողացա բավարար չափով արտահայտել:
Այս թեման անշուշտ բաց է առավել լայն սահմաններում քննարկումների համար, բայց առաջին հերթին ես ուզում եմ շեշտադրում անել կոնկրետ այս ֆորումում կրոնական հանդուրժականության խնդիրների վրա: Ինչքանով նկատել եմ` բոլորս էլ մի ժողովրդի զավակներ ենք, ժողովրդի, որի համար միշտ էլ մեծ խնդիր է եղել միասնականության պակասը կամ բացակայությունը: Մի կողմ թողնելով մյուս հարցերը` ես ընդգծում եմ կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտությունը: Սա ֆորում է, որը պատկերավոր կերպով ես հասկանում եմ մի սեղան, որի շուրջ նստել են տարբեր մարդիկ և իրենց գիտելիքները, հայացքները, մոտեցումներն ու առարկություններն են ներկայացնում որևէ խնդրի շուրջ: Բայց որևէ երկխոսության մասին խոսք գնալ չի կարող, երբ դիմացինիդ կողմից նկատում ես տարրական հարգանքի բացակայություն քո հայացքների և, առավել ևս, այնպիսի նվիրական զգացումների նկատմամբ, ինչպիսին կրոնն է: Ես հասկանում եմ, որ ամեն մեկը փորձում է անհադուրժողականություն որակել դիմացինի պահվածքը, բայց կարծում եմ, որ ավելի արդյունավետ կլինի մեր աշխատանքն այս ուղղությամբ, եթե ամեն մեկս փորձենք նախքան արտահայտվելը մի փոքր մեզ պատկերացնել դիմացինի տեղում, հասկանալ, թե արդյոք չենք խախտում տարրական կուլտուրայի սահմանները, և հետո նոր արտահայտվենք: Իմ առաջարկությունը վերաբերում է ինչպես տարբեր դավանանքներ ունեցող մասնակիցներին, այնպես էլ որևէ կրոնի չհարողներին, որովհետև այս երևույթն առկա է, այպես ասած, բոլոր ճամբարներում: Առայժմ այսքանը: Հուսամ, որ մեր քննարկումներն այս հարցի շուրջ դրական արդյունք կտան::)
Սիրելի Մոնկ, կրոնական հանդուրժողականությու՞ն: դա նշանակում է՞ հանդուժողականություն քույր ու Քրիստոսով միբան եկեղեցիների տարաձայնություններն, թե՞ մանցած բոլորն. աղանդներից մինչև մյուս կրոններն: :) 2-րդ դեպքում հանդուրժելու կամ չհանդուրժելու հարց չի էլ կարող լինել, քանի որ կամ Քրստոսի հետ ես կամ էլ ոչ (միայն 2 տեսակի կրոն կա :) ): Ովքեր չեն ճանաչում պետք է ցույց տալ Քրիստոսին, իսկ դրա ճանապարհին Քրիստոսի նկատմաբ անհանդուրժողականությունը շատ նորմալ ու օրինաչափ երեվույթ է. բազմաթի՛վ օրինակներ կան հենց Աստվածաշնչում:
Սիրելի Մոնկ, կրոնական հանդուրժողականությու՞ն: դա նշանակում է՞ հանդուժողականություն քույր ու Քրիստոսով միբան եկեղեցիների տարաձայնություններն, թե՞ մանցած բոլորն. աղանդներից մինչև մյուս կրոններն: :) 2-րդ դեպքում հանդուրժելու կամ չհանդուրժելու հարց չի էլ կարող լինել, քանի որ կամ Քրստոսի հետ ես կամ էլ ոչ (միայն 2 տեսակի կրոն կա :) ): Ովքեր չեն ճանաչում պետք է ցույց տալ Քրիստոսին, իսկ դրա ճանապարհին Քրիստոսի նկատմաբ անհանդուրժողականությունը շատ նորմալ ու օրինաչափ երեվույթ է. բազմաթի՛վ օրինակներ կան հենց Աստվածաշնչում:
Անհանդուրժողականության վառ օրինակ
Իմ պատկերացմամբ հանդուրժողականությունն էն ա, որ դու քո կայֆերով ինտերնետում թափառում ես, իրիկունները կաֆեում լիմոնով չայ ես խմում, մտածում ես, թե էգուց գործի տեղն ինչ բոցեր ես անելու, գիշերը սեր ես անում ու վեճդ չի թե էդ ընթացքում ինչ կանի հարևանդ: Որ ապրում ես քո կյանքով ու թողնում ես դիմացինն էլ իր կյանքով ապրի: Եթե կկարողանա քեզ ավելի երջանկացնել, օքեյ, չի կարողանա, հեչ էլ: Ու կապ չունի, թե ինքը եկեղեցու պատերը պաչելով յոթ կռուգ ֆռում ա, թե տունը չոքած աղոթքներ ա երգում: Մարդս մարդ լինի, թող հավատա ինչին ուզում ա, միայն իր համար հավատա` քարոզչություն չանի:
Տեղ կա, հուր ու ջուր են պաշտում, կով են պաշտում` թող պաշտեն,
Ինչպես Գոբի անապատում, հով են պաշտում` թող պաշտեն,
Կովից վատ է, ով մարդուց վեր` անհաս մի բան չպաշտե,
Ախ, թող պաշտեն, որ քնքշանան, թեկուզ մի բուռ հող պաշտեն:
Հ.Շիրազ
Հետաքրքիր է, որ մի կրոնի հետևորդը պնդում է, որ կյանքից հետո մարդն ընկնում է դրախտ կամ դժոխք, մյուսը պնդում է, թե մահից հետո հոգին վերակենդանանում է մեկ ուրիշ կենդանու կամ բույսի մեջ։ Ու այս երկուսից ամեն մեկը ասում է՝ չէ, քոնը քո կրոնի հնարած ապուշությունն է, իմ կրոնի տեսակետն է ճշմարիտը։
Իրականում՝ երկուսն էլ ոչ ապացույց ունեն, ոչ ստույգ մի բան գիտեն, ոչ էլ "էն աշխարհում" եղել են, որ կարողանան դատել, թե որ տեսակետն է իրականությանը համապատասխանում, բայց երկուսն էլ իրար մեղադրում են "հնարովի ապուշությունների" մեջ...
Գոնե մի մարդ որ ուրիշին մեղադրում է հնարովի բաներին հավատալու մեջ, պետք է գիտակցի, որ իրենն էլ պակաս հնարովի չի...
Astgh, հնարավոր է, որ ինչ–որ կրոնական գաղափարախոսության ներկայացուցիչներ էլ որոշեն, որ ասենք դու ու մյուս քո նմաններն են վտանգ ներկայացնում մեր երկրի միասնականության համար։ Ու ասեն. շնորհակալ եղեք, որ հանդուրժողական ենք գտնվում ու չենք վառում ձեզ։
Դուք էլ հանկարծ ու շնորհակալ չլինեք ու սկսեց իրար կոտորելով քաղաքացիական պատերազմը…
Երկրում միասնականություն պիտի լինի պետականութան պահպանման, սահմանադրական սկզբունքների հարցում։ Իսկ սահմանադրությամբ ամրագրվում է կրոնական հայացքների ազատության սկզբունքը։ Վերջ, մնացած ցանկացած անհանդուրժողականություն անօրինական ու պախարակելի է։
Astgh-ի նման ես էլ եմ մտածում և գիտես, թե ինչու, որովհետև ես հստակ գիտեմ, թե ով է հայը, նրա հոգևոր արժեհամակարգը, որն իր մեջ պարունակում է բազմաբովանդակ և լայնածավալ ժառանգություն: Հայի հավատքի միջնորդը Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին է` իր ողջ էությամբ, այլ ոչ թե ավետարանական, ավետարանական-մկրտական, ադվենտիստական, հոգեգալստական հարանվանությունները, բահայինների համայնքը, Հիսուս Քրիստոսի վերջին օրերի սրբերի եկեղեցին/մորմոններ/, կյանքի խոսքը, ագապե կրոնաբարեգործական կազմակերպությունը, գեդեոն բարեգործական կազմակերպությունը, եհովայի վկաները և այլն: Հայոց պետականաստեղծ եկեղեցու` Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու հետևորդները ունեն հանդուրժողականության մեծ պաշար, որից էլ օգտվում են աղանդավորական խմբավորումները և ծավալում իրենց պետականակործան և հակահայ գործունեությունը, որն իր մեջ պարտադիր ներառում է Հայոց Եկեղեցու դեմ քարոզչությունը: Ահա իրավիճակը Հայաստանի Հանրապետությունում: Այսօր ՀՀ օրենքները այս դաշտում գործում են ի վնաս բացարձակ մեծամասնությունը հանդիսացող Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու զավակների: Կարծում եմ այս իրավիճակը երկար չի կարող շարունակվել:
Էն հոգևոր խմբավորումները որոնք միայն Աստվածաշնչով են առաջնորդվում աղանդներ չեն, իսկ եթե Հայ առաքելական եկեղեցուն չեն պատկանում չի նշանակում որ նրանք հայրենիքի դավաճաններ են կամ չգիտեմ ինչ, իսկ կրոնական անհանդուրժողականություն պետք է կիրառել էն խմբավորումների դեմ ովքեր վտանգ են ներկայացնու հասարակության մեջ ինքնասպանություն գործելով և կյանքի մասին հիմար գաղափարներ տարածելով:
Ես երկար տարիներ Առաքելական եկեղեցի եմ գնացել ու երգչախմբի մեջ եմ եղել, բայց հետո երբ Աստվածաշունչ կարդացի ու հասկացա որ սուրբերին աղոթելով, խաչքարեր պաչելով ու ծեսեր պահելով չի փրկությունը, հիասթափվեցի Առաքելական եեղեցուց ու սկսեցի շփվել մարդկանց հետ <ընենց արդկանց ումից առաջ զզվում էի ու աղանդավոր համարում> ովքեր իմ աչքերը բացեցին ու ես ավելի լավ ճանաչեցի Աստծուն ու հասկացա Իրա կամքը
Ambrosine
22.07.2010, 15:18
Անարգ էակները՝ ասես խեղդվողներ, քեզ էլ են քաշում դեպի անդունդ. միայն ձեռքդ մեկնիր նրանց: Եվգենի Բագաշով
Հանդուրժող եմ ցանկացած դավանանք ունեցողի հանդեպ, քանի դեռ նա չի փորձում ինձ քարոզել իր կրոնը, համոզել...
Կարծում եմ, կրոնական հանդուրժողականություն և ընդհանրապես գաղափարական հանդուրժողականություն չի կարող գոյություն ունենալ, որովհետև ցանկացած մարդ երբ մի բանի հավատում է, կարիք ունի այդ գաղափարը մեկի հետ կիսելու, եւ գերագույն հաճույք է զգում, երբ իր գաղափարի շուրջ կարողանում է մարդկանց հավաքել: Սկսում է խոսել իր կրոնի, իր գաղափարների մասին, սկսում է քարոզել, վախեցնել, սպառնալ, անմահություն խոստանալ :) Իսկ դա արդեն հակազդեցություն է առաջացնում:
Ուստի՝ կարծում եմ հանդուրժողականությունը կարող է արտահայտվել միայն՝ ինձ մի ձեռք տվեք, ես էլ ձեզ ձեռք չեմ տալիս սկզբունքով: Այլապես՝ պատերզամ :):)
«Դու ինձ ճանաչեցնում ես կյանքի ճանապարհը, քո երեսի առաջին ուրախությունների լիություն կա, եւ քո աջ կողմը` քաղցրություններ` հավիտյան»:
Սաղմոս 16.11
Մենք շատ ենք լսում կյանքի մասին եւ փնտրում, թե ինչ է կյանքը: Սուրբ Գիրքն ասում է, որ միայն Աստված է ճանաչեցնում կյանքի ճանապարհը: Կյանքը մի բան է, կյանքի ճանապարհը հասկանալը` մեկ այլ: Եթե կանգնես կյանքի ճանապարհի վրա, հաստատ հրաշալի տեղ կհասնես: Դա նման է նրան, երբ ցանկանում ես մի քաղաքից մյուսը գնալ. եթե ընտրես ճիշտ ճանապարհը, ապա անպայման կհասնես քո ուղեւորված քաղաքը, բայց եթե ճանապարհի հարցում սխալվես, ապա ոչ մի տեղ էլ չես հասնի: Սիրելի’ս, Աստված կարող է քեզ առաջնորդել կյանքի ճանապարհով, պարզապես վստահիր եւ հետեւիր Նրան:
Սիրով՝
Լավ էլ խելացի բաներ եմ գրել ժամանկին :)) Ամեն բառիս տակ ստորագրում եմ։
Մի փորձի մեզ քարոզել քո կրոնը, որ չընդվզենք քո ասածների դեմ։
Հետո՞ Ինչ կապ ուներ իմ գրառումը եւ քո մեջբերումը՞
հ.գ. լավ էլ թեմա ես եկել ընկել սեփական ոտքով։ Հիմա հավատում եմ, որ Աստված է քո ճանապարհները տանում ու չի թողնում, որ ճիշտ ուղուց շեղվես
Մոդերատորական. «Կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտություն» թեման վերանվանվել է «Կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտություն «Կրոն» բաժնում»: Այսպիսով թեմայի քննարկման առարկան ավելի է կոնկրետացվել, քանի որ ժամանակին թեման բացել էի հիմնականում այդ նպատակով: Այսուհետ թեմայի նպատակը լինելու է «Կրոն» բաժնում հանդուրժողական մթնոլորտի ձևավորումը, նման մթնոլորտ ստեղծելու անհրաժեշտ պայմաններն ու խանգարող հանգամանքները քննարկելը: Խնդրում եմ մնալ թեմայի սահմաններում և ամենակարևորը՝ պահպանել փոխադարձ հարգանք ու հանդուրժողականություն:
Ես մկրտվել եմ Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցում՝ համոզմունքով ու հասուն հասակում։ Համոզմունքով, որ Աստված Սեր է։ Համոզմունքս չեմ փոխել ու չեմ փոխի, որովհետեև փայփայում եմ էդ Լույսն իմ մեջ ու գնում դեպի էդ Լույսը, որ ճառագում է այլոց մեջ։ Ընդվզում եմ նրանց դեմ, ով Լույս չունի իր մեջ, ով փորձում է համոզել, որ Աստված Սեր չէ։ Ընդվզումս արտահայտում եմ այդպիսինից հեռնալով ու թույլ չտալով, որ նա իր հակաքրիստոնեական քարոզչությամբ մոտենա նաև իմ շրջապատին՝ առանց հակաքարոզչին ոչնչացնելու ցանկության և նրա գոյության իրավունքը ճանաչելով։ Չէ որ նրանք պարզապես մոլորյալ են ու չգիտեն, թե ի՞նչ է Սերը։
Իսկ ո՞վ առաջինն ասաց, որ Աստված Սեր է՝ Աստծո Միածին Որդին՝ Հիսուս Քրիստոս։ Իմ համոզմամբ, այս շրջանակներում էլ պետք է պարփակվի Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու զավակ քրիստոնյայի հանդուրժողականությունը ամենուրեք։
Կրոնական հանդուրժողականությունը Հայաստանի և հայերի համար երբեք չի կարող ունենալ միայն կրոնական նշանակություն և լինել միայն թեոլոգիական բանավեճի թեմա: Յուրաքանչյուր հայիս համար ազգայինն միշտ ավելի հզոր ու որոշիչ է, իսկ մեր ազգայինը սերտորեն միահյուսված է Առաքելական Եկեղեցու հետ: Ցանկացած աղանդ կամ այլ կրոնական ուղղության պատկանող հայ թուլացնում է ազգային միությունը, և անվերապահորեն տանում է դեպի միաձուլում: Իզուր չէ Վարդանանց Պատերազմին տրված կարևորությունը, խնդիրն երբեք էլ կրոնը չի եղել, այլ այդ կրոնի կարևոր հայապահպան նշանակությունը: Մենք առաջին հերթին Ցեղակրոն ենք: Մենք չունենք կրոնական տարբերություններին հանդուրժողականորեն մոտենալու իրավունքը:
Մենք չունենք կրոնական տարբերություններին հանդուրժողականորեն մոտենալու իրավունքը:
Հարգելի Kna, եթե խնդրեմ չակերտները մի փոքր կբացե՞ք։ Եվ ինչպե՞ս եք առաջարկում չհանդուրժել։
Հարգելի Jarre, համոզված եմ, որ ծանոթ եք մեր ազգի դաժան և փորձություններով լի պատմությանը, մաքառումներին և անձնազոհությանը այն հերոսների, որոնց շնորհիվ այսօր ընդունակ ենք հայերեն լեզվով շփվել ու հայ կոչվել, բայց պետք չէ մոռանալ նաև այն Մերուժաններին, որոնք իրենց կրոնափոխությամբ հենց խախտեցին հայոց պետականության հիմքը և պառակտեցին երկիրը: Ամն-ն և Եվրոպական երկրներն ունեն անհրաժեշտ մարդկային ռեսուրսները ու ներուժը պահպանելու համար իրենց պետական միասնականությունը անկախ իրենց երկրի դեմոգրաֆիկական բազմազանությունից: Ավելին, նրանց ազգային ինքնագիտակցուցյունը այնքան արմատացած չէ կրոնի, միասնական եկեղեցու, միասնական մշակույթի և լեզվի շուրջ ինչպես հայերինս է: Երբ հայն փոխում է իր կրոնը, նա անվերապահորեն փոխում է մտածելակերպը, համոզմունքները, աշխարհայացքը: Կորցնում ենք կրոնը, ապա լեզուն: Հետևապես երբ այլ երկրներ կարող են քարոզել հանդուրժողականություն, մենք այդ շքեղությունը չենք կարող թույլ տալ: Այն մարդուն ով փոխել է իր կրոնը ինչպե՞ս պիտի բացատրես թե «ՈՒՐԱՑՈՒՄ»-ն ինչ է նշանակում, ապա թե իր նախնիներն ինչու են հենց այդ նույն «ՉՈՒՐԱՆԱԼՈՒ» համար կռվել և զոհ գնացել պարսկական փղերի սմբակներին կամ թուրքական յաթաղանին: Տաս միլիոն հայից ամեն մեկի կորուստն որոշիչ է: Չհանդուրժել ասելով իհարկե նկատի չունեմ վերադարձ դեպի Միջին Դարեր և Ինկվիզիցիա, այլ քայլերի ձեռնարկում պետական համապատասխան մարմինների կողմից աղանդավորների տնից տուն անցնելու, փողոցում մարդկանց մոտենալու, թռուցիկներ և գրքեր բաժանելու դեմ: ԿԱՆԽԱՐԳԵԼԵԼ, ոչ թե թողնել հյուսեն իրենց ցանցը:
Հարգելի Jarre, համոզված եմ, որ ծանոթ եք մեր ազգի դաժան և փորձություններով լի պատմությանը, մաքառումներին և անձնազոհությանը այն հերոսների, որոնց շնորհիվ այսօր ընդունակ ենք հայերեն լեզվով շփվել ու հայ կոչվել, բայց պետք չէ մոռանալ նաև այն Մերուժաններին, որոնք իրենց կրոնափոխությամբ հենց խախտեցին հայոց պետականության հիմքը և պառակտեցին երկիրը: Ամն-ն և Եվրոպական երկրներն ունեն անհրաժեշտ մարդկային ռեսուրսները ու ներուժը պահպանելու համար իրենց պետական միասնականությունը անկախ իրենց երկրի դեմոգրաֆիկական բազմազանությունից: Ավելին, նրանց ազգային ինքնագիտակցուցյունը այնքան արմատացած չէ կրոնի, միասնական եկեղեցու, միասնական մշակույթի և լեզվի շուրջ ինչպես հայերինս է: Երբ հայն փոխում է իր կրոնը, նա անվերապահորեն փոխում է մտածելակերպը, համոզմունքները, աշխարհայացքը: Կորցնում ենք կրոնը, ապա լեզուն: Հետևապես երբ այլ երկրներ կարող են քարոզել հանդուրժողականություն, մենք այդ շքեղությունը չենք կարող թույլ տալ: Այն մարդուն ով փոխել է իր կրոնը ինչպե՞ս պիտի բացատրես թե «ՈՒՐԱՑՈՒՄ»-ն ինչ է նշանակում, ապա թե իր նախնիներն ինչու են հենց այդ նույն «ՉՈՒՐԱՆԱԼՈՒ» համար կռվել և զոհ գնացել պարսկական փղերի սմբակներին կամ թուրքական յաթաղանին: Տաս միլիոն հայից ամեն մեկի կորուստն որոշիչ է: Չհանդուրժել ասելով իհարկե նկատի չունեմ վերադարձ դեպի Միջին Դարեր և Ինկվիզիցիա, այլ քայլերի ձեռնարկում պետական համապատասխան մարմինների կողմից աղանդավորների տնից տուն անցնելու, փողոցում մարդկանց մոտենալու, թռուցիկներ և գրքեր բաժանելու դեմ: ԿԱՆԽԱՐԳԵԼԵԼ, ոչ թե թողնել հյուսեն իրենց ցանցը:
Կնա ջան, վերջին նախադասությանդ հետ միանշանակ համամիտ եմ, բայց մնացածի հետ ոչ: Այսինքն տրամաբանական եզրահանգումներիդ շարանի հեր համամիտ չեմ: Ինչո՞ւ պիտի պետականության հիմքը կրոնը լինի… Դրա սխալ լինելում դեռ չենք համոզվե՞լ, բա էս 1700 տարիա դաս չի՞ լինում մեզ, որ կրոնը պետականության հիմքում դնելով տանուլ ենք տալիս… Իսկ լեզո՞ւն… Փառք Աստծուն այսօր գիրն ու գրականությունը միայն եկեղեցում չի կենտրոնացած, միայն եկեղեցին չի, որ կրթելու մոնոպալիա ունի, ինչպես դարեր ի վեր է եղել ու ինչի հետրանքով էլ անգրագիտությունա տիրել… Ամենամեծ ուրացումը արյանդ, ազգիդ ու լեզվիդ ուրացումն է, ոչ թե կրոնիդ: Չեմ բացառում, որ եկեղեցին կարևոր դերա ունեցել, նամանավանդ սփյուռքի հայապահպանման հարցում, բայց կարծում եմ, որ եթե եկեղեցին ժամանակին ճիշտ մտածեր ժողովրդի մասին՝ էսօր սփյուռք ընդհանրապես չէր լինի ու պետականությունն էլ իր տեղում կլիներ: Ինչևէ դա վիճելի հարցա… բայց ես այդպես եմ կարծում: Կրոն, հանդուրժողականություն, աղանդներ… էս բոլոր խնդիրների հիմքը կրթությունն է, եթե նորմալ կրթված հասարակություն ունենանք, ապա ոչ կրոնի, ոչ հանդուրժողականության, ոչ էլ աղանդների հարցով խնդիրներ չենք ունենա: Իսկ այսօր մեր կրթությունը ողբալի վիճակումա ու էդ ճգնաժամը գնալով ավելիյա խորանում ու մեծամասամբ արհեստականորեն, ու պաշտոնյաների թեթև ձեռքով, ու եկեղեցու անտարբերությամ ու լռությամբ… Դե եկեղեցուն միշտ էլ ձեռքա տվել անգրագետ հասարակությունը, որ հեշտ կառավարելի լինի…
Հարգելի Jarre, համոզված եմ, որ ծանոթ եք մեր ազգի դաժան և փորձություններով լի պատմությանը, մաքառումներին և անձնազոհությանը այն հերոսների, որոնց շնորհիվ այսօր ընդունակ ենք հայերեն լեզվով շփվել ու հայ կոչվել, բայց պետք չէ մոռանալ նաև այն Մերուժաններին, որոնք իրենց կրոնափոխությամբ հենց խախտեցին հայոց պետականության հիմքը և պառակտեցին երկիրը: Ամն-ն և Եվրոպական երկրներն ունեն անհրաժեշտ մարդկային ռեսուրսները ու ներուժը պահպանելու համար իրենց պետական միասնականությունը անկախ իրենց երկրի դեմոգրաֆիկական բազմազանությունից: Ավելին, նրանց ազգային ինքնագիտակցուցյունը այնքան արմատացած չէ կրոնի, միասնական եկեղեցու, միասնական մշակույթի և լեզվի շուրջ ինչպես հայերինս է: Երբ հայն փոխում է իր կրոնը, նա անվերապահորեն փոխում է մտածելակերպը, համոզմունքները, աշխարհայացքը: Կորցնում ենք կրոնը, ապա լեզուն: Հետևապես երբ այլ երկրներ կարող են քարոզել հանդուրժողականություն, մենք այդ շքեղությունը չենք կարող թույլ տալ: Այն մարդուն ով փոխել է իր կրոնը ինչպե՞ս պիտի բացատրես թե «ՈՒՐԱՑՈՒՄ»-ն ինչ է նշանակում, ապա թե իր նախնիներն ինչու են հենց այդ նույն «ՉՈՒՐԱՆԱԼՈՒ» համար կռվել և զոհ գնացել պարսկական փղերի սմբակներին կամ թուրքական յաթաղանին: Տաս միլիոն հայից ամեն մեկի կորուստն որոշիչ է: Չհանդուրժել ասելով իհարկե նկատի չունեմ վերադարձ դեպի Միջին Դարեր և Ինկվիզիցիա, այլ քայլերի ձեռնարկում պետական համապատասխան մարմինների կողմից աղանդավորների տնից տուն անցնելու, փողոցում մարդկանց մոտենալու, թռուցիկներ և գրքեր բաժանելու դեմ: ԿԱՆԽԱՐԳԵԼԵԼ, ոչ թե թողնել հյուսեն իրենց ցանցը:
Kna, շնորհակալ եմ պատասխանի համար։
Պատմության գիտակ չեմ, բայց համոզված եմ, որ դուք էլ գիտեք, որ հայերը միշտ չէ, որ եղել են քրիստոնյա։ Հետևաբար, եթե ձեր տրամաբանությամբ նայենք, ուրեմն ստացվում է, որ քրիստոնեություն ընդունելը արդեն ուրացում էր։
Երկրորդ։ Ես կտրականապես դեմ եմ կրոն+քաղաքականություն ֆորմատին։ Դուք չե՞ք նկատում, որ էսօր տեղի ունեցող բոլոր ողբերգությունները պատճառը հենց էս միությունն է։ Մենակ մուսուլմանական ու քրիստոնեական հողի վրա տեղի ունեցած վերջին տասը տարիների դեպքերը հերիք են։
Երրորդ։ Հայ լինել չլինելը, լավ մարդ լինել չլինելը չի որոշվում մարդու կրոնական պատկերացումներով։ Կրոնը դա մարդու և Աստծու հարաբերություններն են։ Ի՞նչ կապ ունի քաղաքականությունը։ Ի՞նչ իրավունք ունես դու, կամ ցանկացած այլ մարդ խառնվել այդ հարաբերությունների մեջ ու ստիպել մարդուն Աստծուն ընդունել էնպես, ոնց դու ես ուզում։ Ի՞նչ իրավունք ունի որևէ մեկը ուրիշին թելադրել, թե մահից հետո կյանքի վերաբերյալ ինչ տեսակետներ նա պետք է ունենա։ Ու ի՞նչ կապ պիտի դա ունենա քաղաքականության հետ։ Կամ ավելի ճիշտ ինչո՞ւ պիտի կապ ունենա քաղաքականության հետ։
Չորրորդ։ Հայաստանում ոչ տրադիցիոն համարվող կրոնական կազմակերպության անդամներ՝ քրիստոնեական և ոչ քրիստոնեական ուղղավծություն ունեցող կրոն դավանողներից շատերը ազնիվ քաղաքացիներ են, ազնիվ վճարում են հարկերը, չեն լքում իրենց հայրենիքը, իրենց երեխաներին մեծացնում ու դաստիարակում են հայաստանում՝ սովորեցնելով հայ մշակույթը ու հայ լեզուն։ Աշխատում են այս երկրում այդպիսով իսկ նպաստելով տնտեսության աճին, դասավանդում են ուսումնական հաստատություններում, ներկայացնում են արվեստ։
Հիմա խնդրում եմ պատասխանիր։ Ի՞նչով հայ չեն այս մարդիկ։ Ի՞նչն են ուրացել։
...Կրոնը դա մարդու և Աստծու հարաբերություններն են։ Ի՞նչ կապ ունի քաղաքականությունը։ ...
Լավ է, երբ մարդը պարզ-մաքուր սիրտ, դրական ցանկություններ ունի, աստվածավախ է, բարի է...
Բայց միշտ կգտնվեն մարդիկ, որ լիքը անմիջական կապեր կտեսնեն կրոնի ու քաղաքականության արանքում ու կհարամեն բոլոր պայծառ բաները... օրինակ՝ ես::}
Ամենամեծ ուրացումը արյանդ, ազգիդ ու լեզվիդ ուրացումն է, ոչ թե կրոնիդ:
Բայց հենց կրոնի ուրացումն է դեպի ազգի ուրացում տանող առաջին քայլը: Դա է ինձ համար ամենամեծ խնդիրը: Ուզենք թե ոչ, բայց առաքելական կրոնը և ՀԱՅՈՑ եկեցին հայ ազգի բնորոշիչներից մեկն է: համաձայն եմ ձեր այն դիտարկմանը որ եկեղեցին պատմության մեջ խաղացել է և՛ դրական և՛ բացասական դեր , սակայն այստեղ կարևորն եկեղեցու սիմվոլիկ նշանակությունն է, այդ եկեղեցու ՀԱՅՈՑ կոչվելու փաստը: Արդեն նշել եմ որ իմ կարծիքով մենք ՑԵՂԱԿՐՈՆ ազգ ենք և այդ ցեղակրոնության հիմքերից մեկն էլ ընդհանուր եկեղեցին է: Աղանդներն շեշտը դնում են իրենց աղանդի ու իրենց կրոնական ուղղության գաղափարախոսության վրա, Հայկականությունը մղվում է երկրորդ պլան: Հայկական ավանդական կամ ազգային տոները անտեսվում կամ չեն նշվում որոշ աղանդավորների կողմից: «Ո՞վ ես» հարցի առաջին պատասխանը «ՀԱՅ եմ» - ից դառնում է օրինակ «Եհովայի Վկա եմ»: Չե՞ք կարծում որ դա կործանարար է:
Բայց հենց կրոնի ուրացումն է դեպի ազգի ուրացում տանող առաջին քայլը: Դա է ինձ համար ամենամեծ խնդիրը: Ուզենք թե ոչ, բայց առաքելական կրոնը և ՀԱՅՈՑ եկեցին հայ ազգի բնորոշիչներից մեկն է: համաձայն եմ ձեր այն դիտարկմանը որ եկեղեցին պատմության մեջ խաղացել է և՛ դրական և՛ բացասական դեր , սակայն այստեղ կարևորն եկեղեցու սիմվոլիկ նշանակությունն է, այդ եկեղեցու ՀԱՅՈՑ կոչվելու փաստը: Արդեն նշել եմ որ իմ կարծիքով մենք ՑԵՂԱԿՐՈՆ ազգ ենք և այդ ցեղակրոնության հիմքերից մեկն էլ ընդհանուր եկեղեցին է: Աղանդներն շեշտը դնում են իրենց աղանդի ու իրենց կրոնական ուղղության գաղափարախոսության վրա, Հայկականությունը մղվում է երկրորդ պլան: Հայկական ավանդական կամ ազգային տոները անտեսվում կամ չեն նշվում որոշ աղանդավորների կողմից: «Ո՞վ ես» հարցի առաջին պատասխանը «ՀԱՅ եմ» - ից դառնում է օրինակ «Եհովայի Վկա եմ»: Չե՞ք կարծում որ դա կործանարար է:
Աղանդները իհարկե կործանարար են, բայց ի՞նչ է անում առաքելական եկեղեցին այդ կործանարար ազդեցությունը նվազեցնելու համար… Բացարակապես ոչինչ: Հակառակը: Իմ կարծիքով եկեղեցին լավ էլ բիզնեսա անում… Սա չեմ կարող հիմնավորել փաստերով, բայց որ կողմից նայում եմ տենցա երեում: Հազար առիթով ասել եմ ու էլի կասեմ, որ մարդը չի որ առաջին քայլը պիտի անի դեպի եկեղեցին, այլ եկեղեցին պիտի առաջին քայլը անի դեպի մարդը: Ու քանի դեռ մեր եկեղեցին հոգատարություն չի ցուցաբերում իր «հետևորդների» նկատմամբ, նրանց շահերի պահպանման համար չի բարձրաձայնում, այլ անտարբերությունից այն կողմ ոչինչ չի ցուցաբերում, էլ ինչների՞սա պետք տենց եկեղեցին… Մենակ մոմ վառելու ու աղոթելու համա՞ր: Ես իմ տանն էլ շատ հանգիստ կարող եմ մոմ վառել ու զրուցել Աստծո հետ: Հիմա եկեղեցիները ինձ հետաքրքրում են զուտ որպես ճարտարապետական կառույցներ, ոչ ավելին: Ու դրանից հաստատ չի բխում, որ ես ինձ հայ չեմ համարում: Եկեք վերջ տանք հայ լինելը կրոնով պայմանավորելուն: Եթե եկեղեցին պիտի զուտ սինվոլիկ նշանակություն ունենա՝ ուրեմն ինձ պետք չի նման եկեղեցի: Ազգը միավորող համար առաջին գործոնը պիտի լեզուն լինի, իսկ մենք էսօր ի՞նչ ենք անում՝ օտարալեզու դպրոցներ ենք բացում… Ու ի՞նչա ասում դրա կապակցությամբ եկեղեցին… Գոնե ասեր կողմ եմ, իմանաինք ինչա մտածում, թե չէ սենց սկի չենք էլ հասկանում, թե ընդհանրապես նման հարցերում ինչ կողմնորոշում ունի եկեղեցին… Ասում ենք եկեղեցին պետականության հի՞մքնա… Ուրեմն նա իրավունք պիտի ունենա իր ծանրակշիռ կարծիքը ունենալու պետականությանը վերաբերվող հաեցերին… Բայց ինչո՞վա զբաղված եկեղեցին, իմ կարծիքով առավելագույնս մենակ բիզնեսով…
Նորից ասեմ, որ դեմ եմ աղանդների տարածմանը, բայց ինչպես տեսնում ենք մենք միայնակ ենք դրա դեմ… Ոչ եկեղեցին, ոչ էլ պետությունը մտահոգված չի նման «մանր-մունր» հարցերով…
Եվ եթե եկեղեցին մտահոգված է իր «հետևորդների»՝ եկեղեցու նկատմամբ հարգանքի հարցով, ապա նա ինքը առաջինը պիտի հարգանք դրսևորի ազգի նկատմամբ…
հ.գ. մի բան էլ՝ ցեղակրոնությունը առաքելական եկեղեցու հետ ոչ մի կապ չունի…
Ես քո գրածների հետ համաձայն եմ: Բայց միթե նույն սխալը չենք գործում Եկեղեցի ասվածն նույնացնելով Եկեղեցու ներկայիս ներկայացուցիչների հետ, ինչպես կառավարություն ու երկիր ասածը՝ ընթացիկ իշխանության և պաշտոնյաների հետ: Ես էլ առանձնապես հավատացյալ չեմ, բայց պատկանում եմ հայ առաքելական եկեղեցուն որովհետև դա ՀԱՅ եկեղեցին է՝ ահա թե ցեղկրոն ասելով ինչ նկատի ունեի: Եթե կրոնի կարևորությունը հայերի համար սպառել է իրեն, ապա ինչպե՞ս կվերաբերվեիք Հայ-մուսուրման մտքին, ոչինչ չի փոխվու՞մ, տվյալ մարդն մնու՞մ է և իր սերունդները մնու՞մ են հայ: Լեզվի ֆակտրն ավելի կարևոր եմ համարում, բայց այս երկու խնդիրներն միասին աղետալի հետևանքներ կարող են ունենալ:
Ես քո գրածների հետ համաձայն եմ: Բայց միթե նույն սխալը չենք գործում Եկեղեցի ասվածն նույնացնելով Եկեղեցու ներկայիս ներկայացուցիչների հետ, ինչպես կառավարություն ու երկիր ասածը՝ ընթացիկ իշխանության և պաշտոնյաների հետ: Ես էլ առանձնապես հավատացյալ չեմ, բայց պատկանում եմ հայ առաքելական եկեղեցուն որովհետև դա ՀԱՅ եկեղեցին է՝ ահա թե ցեղկրոն ասելով ինչ նկատի ունեի: Եթե կրոնի կարևորությունը հայերի համար սպառել է իրեն, ապա ինչպե՞ս կվերաբերվեիք Հայ-մուսուրման մտքին, ոչինչ չի փոխվու՞մ, տվյալ մարդն մնու՞մ է և իր սերունդները մնու՞մ են հայ: Լեզվի ֆակտրն ավելի կարևոր եմ համարում, բայց այս երկու խնդիրներն միասին աղետալի հետևանքներ կարող են ունենալ:
Մուսուլման հայերին շատ նորմալ եմ վերաբերվում ու ոչինչ էլ չի փոխվում իմ համար: Իմ համար ամենակարևորը նորմալ մարդ լինելնա, ու ծայրահեղական չլինելնա: Եթե մարդը՝ հայ մարդը, մուսուլմանության մեջ ծայրահեղական չի՝ ուրեմն նա 1000 անգամ ավելի լավ հայա քան ծայրահեղական քրիտոնյան: Ու ընդհանրապես ես դեմ եմ ցանկացած կրոնի, քանի որ կրոնը ծայրահեղության տանող ճանապարհա՝ իմ տեսանկյունից:
Հաշվի առնելով որ թեման կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտությունն է չեմ տեսնում մեկին ով գրառման մեջ բոլորովին դեմ լինի հանդուրժողականությանը ու ընդհանուր միտքը որ շատերս կիսում ենք էն է, որ մարդիկ թող ապրեն ինչպես ուզում են, բայց ցանկալի չի տեսնել պառակտումը փոքր ազգի մեջ: Չէ՞:
ՈՒղղակի էնպես ստացվեց որ մենք առաջինը ընդունեցինք Քրիստոնեությունը ու մի տեսակ կրակն ընկանք, հիմա էլ ծայրահեղության մեջ չգիտենք հանդուրժողական լինենք մյուսների հանդեպ թե՞ չլինենք:
ցանկալի չի տեսնել պառակտումը փոքր ազգի մեջ: Չէ՞:
ՈՒղղակի էնպես ստացվեց որ մենք առաջինը ընդունեցինք Քրիստոնեությունը ու մի տեսակ կրակն ընկանք, հիմա էլ ծայրահեղության մեջ չգիտենք հանդուրժողական լինենք մյուսների հանդեպ թե՞ չլինենք:[/QUOTE]
Հա շատ ճիշտ ա ցանկալի չի որ պոքր ազգի մեջ պառակտում լինի....էնել մեր նման ազգի մեջ որ ամեն ինչ արել ենք գոյատևելու համար: Ինձ էնքան էլ չի թվում որ մենք կրակն ենք ընկել առաջինը ընդունելով: Իսկ հանդուրժողական միշտ էլ պետք ա լինել:
[QUOTE=Tig;2131623]Աղանդները իհարկե կործանարար են, բայց ի՞նչ է անում առաքելական եկեղեցին այդ կործանարար ազդեցությունը նվազեցնելու համար…
Ես կասեի, որ եկեղեցու հիմնական և նույնիսկ միակ դերը որպես էդպիսին ոչ թե ազգին հովանավորելն է և շահերի պաշտպանելը,կամ լեզվի ու ազգապահպանության հարցերով զբաղվելն է, այլ այդ բոլոր նպատակների համար , ինչպես նաև ազնիվ, լավ հասարակություն ստեղծելու համար , յուրաքանչյուր անձին, անհատին անձնական հոգևոր սնունդ տալը: ես առաքելական եկեղեցի եմ հաճախել մանկությունիցս ի վեր, և մոմ վառելուց բացի, որը հոգևոր սննդի հարցում կարծես ավելի շուտ ցավազրկող լինի, ոչ թե ցավերը բուժող, դրանից ավել և Աստծո ներկայությունը ինչ-որ ձևով եկեղեցում գտնվելու փաստի հետ կապված, զգալուց բացի, գրեթե ոչինչ չեմ ստացել : Չեմ հասկացել շարականների բառերը, քահանայի ընթերցանությունը, հետևապես իմ հասկացողության մեջ չի մտել քրիստոնեության ճշմարտությունը;/ եթե ես ինքս չորոշեմ այն ինձ համար ուսումնասիրել, որը ի դեպ նրանք չեն էլ առաջարկում անել/: Մի անգամ եկեղեցու բակում նստած լսում եմ երկու կնոջ խոսակցություն, որոնք խոսում են ինչ-որ միայլ կնոջ մասին, թե վերջինս այնքան մտախոհ է, տարօրինակ է, քանի որ նա շատ հարցեր է տալիս քահանային, կարծես թե դա ինչ-որ թերություն է, որից պետք է ազատվել: Ես շատ զարմացա այդ խոսակցությունից, մտածելով` բա ինչի համար են քահանաները: Կամ ինչու պիտի քահանաները սպասեն, որ ես հարց տամ, չէ որ քրիստոնեության հիմնական առանցքներից մեկը ուրիշ հոգիներ փրկելու առաքելությունն է հավիտենական կյանքի համար, ինչու նրանք չեն ձգտում այդ մասին ասել թեկուզև յուրաքանչյուր եկեղեցի մտնող անձի, ասել այնպես, որ հասկանալի լինի և քո հոգու խորքը թափանցի այդ խոսքը:
Միթե այդպիսին էր Հիսուսի պատգամը իր աշակերտներին…. այլ ոչ թե ով որ իր անձը ուրանա ինձ համար, ով որ այսպես անե և այսպես սովորեցնե ….,
Եթե մարդը իր հոգևոր սնունդը, Աստծուն գտնում է որևէ եկեղեցում, /հատկապես եթե նա Աստծուն աղոթել է, որ Իրեն գտնի և Նա նրան այդ ճանապարհն է ցույց տվել/ ես դա աղանդ չեմ անվանում:
Իսկ մարդը ինքը երբեք չի ուզում սխալ ճանապարհով գնա և դեռ մի բան էլ ուրիշներին իր հետևից տանի:
Աղանդները իհարկե կործանարար են, բայց ի՞նչ է անում առաքելական եկեղեցին այդ կործանարար ազդեցությունը նվազեցնելու համար…
Ես կասեի, որ եկեղեցու հիմնական և նույնիսկ միակ դերը որպես էդպիսին ոչ թե ազգին հովանավորելն է և շահերի պաշտպանելը,կամ լեզվի ու ազգապահպանության հարցերով զբաղվելն է, այլ այդ բոլոր նպատակների համար , ինչպես նաև ազնիվ, լավ հասարակություն ստեղծելու համար , յուրաքանչյուր անձին, անհատին անձնական հոգևոր սնունդ տալը: ես առաքելական եկեղեցի եմ հաճախել մանկությունիցս ի վեր, և մոմ վառելուց բացի, որը հոգևոր սննդի հարցում կարծես ավելի շուտ ցավազրկող լինի, ոչ թե ցավերը բուժող, դրանից ավել և Աստծո ներկայությունը ինչ-որ ձևով եկեղեցում գտնվելու փաստի հետ կապված, զգալուց բացի, գրեթե ոչինչ չեմ ստացել : Չեմ հասկացել շարականների բառերը, քահանայի ընթերցանությունը, հետևապես իմ հասկացողության մեջ չի մտել քրիստոնեության ճշմարտությունը;/ եթե ես ինքս չորոշեմ այն ինձ համար ուսումնասիրել, որը ի դեպ նրանք չեն էլ առաջարկում անել/: Մի անգամ եկեղեցու բակում նստած լսում եմ երկու կնոջ խոսակցություն, որոնք խոսում են ինչ-որ միայլ կնոջ մասին, թե վերջինս այնքան մտախոհ է, տարօրինակ է, քանի որ նա շատ հարցեր է տալիս քահանային, կարծես թե դա ինչ-որ թերություն է, որից պետք է ազատվել: Ես շատ զարմացա այդ խոսակցությունից, մտածելով` բա ինչի համար են քահանաները: Կամ ինչու պիտի քահանաները սպասեն, որ ես հարց տամ, չէ որ քրիստոնեության հիմնական առանցքներից մեկը ուրիշ հոգիներ փրկելու առաքելությունն է հավիտենական կյանքի համար, ինչու նրանք չեն ձգտում այդ մասին ասել թեկուզև յուրաքանչյուր եկեղեցի մտնող անձի, ասել այնպես, որ հասկանալի լինի և քո հոգու խորքը թափանցի այդ խոսքը:
Միթե այդպիսին էր Հիսուսի պատգամը իր աշակերտներին…. այլ ոչ թե ով որ իր անձը ուրանա ինձ համար, ով որ այսպես անե և այսպես սովորեցնե ….,
Եթե մարդը իր հոգևոր սնունդը, Աստծուն գտնում է որևէ եկեղեցում, /հատկապես եթե նա Աստծուն աղոթել է, որ Իրեն գտնի և Նա նրան այդ ճանապարհն է ցույց տվել/ ես դա աղանդ չեմ անվանում:
Իսկ մարդը ինքը երբեք չի ուզում սխալ ճանապարհով գնա և դեռ մի բան էլ ուրիշներին իր հետևից տանի:
Ու նաև ավելացնեմ, որ այսօր Հայ Առաքելական Եկեղեցին Հայաստանում կամ Ռուս Ուղղափառ Եկեղեցին համայն Ռուսիոյում դրանք ավելի շատ ոչ թե կրոնական կառույցներ են, այլ պետական ու քաղաքական։
Սակայն կրոնը կրոն է և մաքուր ու սուրբ է այնքան ժամանակ, քանի դեռ չի պղծվել քաղաքականությամբ ու բիզնեսով։ Չեմ վախենում պղծել բառը գործածել, քանի որ իսկապես դրանք պղծում են կրոնը, եթե ուզենաք կարող եմ բացատրել, թե ինչպես։
Սակայն մարդկային պատմության ամենամեծ սխալներից մեկը դա քաղաքականության և կրոնի համադրումն է՝ միացումը։ Դրա ողբալի հետևանքների մասին ավելորդ է խոսել, քրիստոնեության ողջ պատմությունը դրա վառ ապացույցն է։
Ու իմ համեստ կարծիքով ոչ մեկը բարոյական իրավունք չունի ինձ ստիպել ընդունել կրոնը, որպես պետականության կամ քաղաքականության մասնիկ, ինչպես ես չունեմ բարոյական իրավունք ստիպելու մարդուն չընդունել կրոնը, որպես քաղաքականության մաս։
Ոչ մեկը իրավունք չունի անհանդուրժող լինելու և վիրավորելու էն մարդուն, ով համարում է, որ կրոնը դա մարդու և Աստծու հարաբերություններն են։
հոգևոր սննդի հարցում կարծես ավելի շուտ ցավազրկող լինի
Լիովին համամիտ եմ: Շատերն էլ եթե չեն ունենում ցավազրկողի կարիք պարզապես չեն գնում եկեղեցի:
Սա էլ նորակառույց եկեղեցի է Բրբանք քաղաքում: Իսկ մի քանի մետր հեռավորության վրա դահլիճ կա տարբեր արարողությունների համար: Հարմար պայմաններ հարսանիք, կնունք նշելու համար: Բայց արդյո՞ք ընդունելի է:
http://www.google.com/imgres?imgurl=http://www.armenianchurch.org/resources/2010/09%2520September/St%2520Ghevond.jpg&imgrefurl=http://www.armenianchurch.org/index.jsp%3Fsid%3D3%26nid%3D1628%26y%3D2010%26m%3D8%26d%3D6&usg=__In0qKX42PhrxQaQCrvEuELkCOQY=&h=350&w=500&sz=75&hl=en&start=0&zoom=1&tbnid=UOtrMo3Uy3V8eM:&tbnh=156&tbnw=216&prev=/images%3Fq%3Dst.%2Bleon%2Bcathedral%26um%3D1%26hl%3Den%26sa%3DN%26biw%3D1024%26bih%3D576%26tbs%3Disch:1&um=1&itbs=1&iact=hc&vpx=715&vpy=91&dur=413&hovh=188&hovw=268&tx=180&ty=102&ei=4j3_TIrTKYb0tgOshuSsCw&oei=4j3_TIrTKYb0tgOshuSsCw&esq=1&page=1&ndsp=14&ved=1t:429,r:4,s:0
Չէ որ Հիսուսը երեք անգամ հարցնում է Սիմոն-Պետրոսին, թե արդյոք նա Իրեն սիրում է, իսկ եթե սիրում է, թող արածեցնի իր գառները,/իմ խոսքերով գրեցի/ իսկ "աղանդավորները" հենց դա էլ անում են` իրենց կյանքը նույնիսկ ուրանալով:
Կամ ասում է պահել եք երկնքի արքայության բանալիները, դուք չեք մտնում և մտնողնեին էլ չեք թողնում /իմ խոսքերով գրեցի/... Իսկ մեր ժողովուրդը չի ճանաչում Աստծուն, ամեն ինչում մեղադրում է Աստծուն, չի մոտենում Աստծուն ...
Ես նույնիսկ շնորհակալ եմ, որ իրենք չեն խառնվում աղանդների հարցերին, չեն ուզում "արգելել" ' գոնե թող էդպես ժողովուրդը ճանաչեն Աստծուն...'
Եթե հետաքրքիր է, ասեմ, թե բողոքական եկեղեցիներում ինչի վրա է շեշտը դրվում հարսանիքի ժամանակ:
Բարձր աստիճան ունեցող հոգևորկանները կարդում են հատվածներ Աստվածաշնչից, բացատրում են, թե ինչպիսին պետք է լինի ընտանիքը, բոլորի դերը այդ նորակառույց ընտանիքում, սկսած նորապսակների ծնողներից, մինչև կինը և ամուսինը,/ շատ կան այդպիսի լավ խորհուրդներ Աստվածաշնչում, որոնց հետևելով, ոչ ընտանիքներ կքանդվեն, ոչ էլ մարդիկ իրենց դժբածտ կզգան, եթե նույնիսկ ստիպված լինեն երկու եղբոր ընտանիքները ապրեն իրենց ծնողների հետ:
Օրինակ` ամուսնում ասում է պետք է սիրես քո կնոջը քո անձի պես, եթե քո կինը վատ է հագնվում, ուրեմն դու ես վատ հագնվում, եթե քո կինը կապտուկներով է, ուրեմն դու ես կապտուկներով, եթե քո կինը տխուր է, ուրեմն դու ես տխուր, կնոջը խորհուրդ են տալիս և հորդորում` հնազանդ եղիր ամուսնուդ Տերով, եղիր բարյացակամ, սիրող և այլն, ծնողներին ասում են` սա նոր ընտանիք է, դուք կարող եք իօգնել Ձեր խորհուրդներով, բայց երբեք մի խառնվեք նրանց գործերին և այլ, և այլ, ուղղակի հրաշալի հարսանիքներ են, իսկ որ հիշեցնում են հարսանիքի խորհրդի մասին` Հիսուսի և եկեղեցու հետ կապված....
Ալիք, ներողություն եմ խնդրում ընդհատելու համար, բայց էս թեմայում գրածներդ արդեն օֆտոպ են դիտվելու և ջնջվեն։ Կարող ես համապատասխան թեմաներում գրել ;)
Եթե մի փոքր ուշադրությամբ ուսումնասիրես Հայոց Պատմությունը (ոչ դպրոցական ծրագիր), ապա վստահ եմ սիրելի Tig, որ կարծիքդ կփոխես: Ինչ վերաբերվում է պետություն - կրոն հարաբերությանը բոլոր դարերում, բոլոր ազգերի մոտ, միշտ էլ սերտ կապեր են ունեցել: Մարդը սկզբում կրոն է ունեցել հետո պետականություն , հետևաբար....
իսկ ինչ վերաբերվում է հանդուրժողականությա՛նը շատ նուրբ հարց է, մի կողմից վտանգավոր է, մյուս կողմից՝ պետքական:Վտանգավոր է որովհետև ազգային և պետության անվտանգությանն է խոչընդոտում, իսկ մյուս կողմից, կան հոգիներ որոնք մոլորության մեջ են և չհանդուրժելը վնասակար է տվյալ հոգուն:
Հաշվի առնելով որ թեման կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտությունն է չեմ տեսնում մեկին ով գրառման մեջ բոլորովին դեմ լինի հանդուրժողականությանը ու ընդհանուր միտքը որ շատերս կիսում ենք էն է, որ մարդիկ թող ապրեն ինչպես ուզում են, բայց ցանկալի չի տեսնել պառակտումը փոքր ազգի մեջ: Չէ՞:
ՈՒղղակի էնպես ստացվեց որ մենք առաջինը ընդունեցինք Քրիստոնեությունը ու մի տեսակ կրակն ընկանք, հիմա էլ ծայրահեղության մեջ չգիտենք հանդուրժողական լինենք մյուսների հանդեպ թե՞ չլինենք:
Որքանով հիշում եմ, Հայերը մինչ Քրիստոնեություն կրոնական պատերազմներ չեն ունեցել: Քրիստոնեությունն ընդունելուց (ճիշտը՝ դարձի գալուց) հետո սկսվեցին նման պատերազմներ (սկսած Ավարայրից):... Երբևիցե մտածե՛լ եք ինչու՞՞.....
Եթե մի փոքր ուշադրությամբ ուսումնասիրես Հայոց Պատմությունը (ոչ դպրոցական ծրագիր), ապա վստահ եմ սիրելի Tig, որ կարծիքդ կփոխես:.....
Չհասկացա, խոսքդ ո՞ր կարծիքիս մասին ա: Եթե խնդրեմ մի քիչ կմանրամասնե՞ս:
Կնա ջան, վերջին նախադասությանդ հետ միանշանակ համամիտ եմ, բայց մնացածի հետ ոչ: Այսինքն տրամաբանական եզրահանգումներիդ շարանի հեր համամիտ չեմ: Ինչո՞ւ պիտի պետականության հիմքը կրոնը լինի… Դրա սխալ լինելում դեռ չենք համոզվե՞լ, բա էս 1700 տարիա դաս չի՞ լինում մեզ, որ կրոնը պետականության հիմքում դնելով տանուլ ենք տալիս… Իսկ լեզո՞ւն… Փառք Աստծուն այսօր գիրն ու գրականությունը միայն եկեղեցում չի կենտրոնացած, միայն եկեղեցին չի, որ կրթելու մոնոպալիա ունի, ինչպես դարեր ի վեր է եղել ու ինչի հետրանքով էլ անգրագիտությունա տիրել… Ամենամեծ ուրացումը արյանդ, ազգիդ ու լեզվիդ ուրացումն է, ոչ թե կրոնիդ: Չեմ բացառում, որ եկեղեցին կարևոր դերա ունեցել, նամանավանդ սփյուռքի հայապահպանման հարցում, բայց կարծում եմ, որ եթե եկեղեցին ժամանակին ճիշտ մտածեր ժողովրդի մասին՝ էսօր սփյուռք ընդհանրապես չէր լինի ու պետականությունն էլ իր տեղում կլիներ: Ինչևէ դա վիճելի հարցա… բայց ես այդպես եմ կարծում: Կրոն, հանդուրժողականություն, աղանդներ… էս բոլոր խնդիրների հիմքը կրթությունն է, եթե նորմալ կրթված հասարակություն ունենանք, ապա ոչ կրոնի, ոչ հանդուրժողականության, ոչ էլ աղանդների հարցով խնդիրներ չենք ունենա: Իսկ այսօր մեր կրթությունը ողբալի վիճակումա ու էդ ճգնաժամը գնալով ավելիյա խորանում ու մեծամասամբ արհեստականորեն, ու պաշտոնյաների թեթև ձեռքով, ու եկեղեցու անտարբերությամ ու լռությամբ… Դե եկեղեցուն միշտ էլ ձեռքա տվել անգրագետ հասարակությունը, որ հեշտ կառավարելի լինի…
Այս կարծիքի մասին է խոսքը, իսկ եթե սխալ եմ հասկացել, կներես:
Այս կարծիքի մասին է խոսքը, իսկ եթե սխալ եմ հասկացել, կներես:
Ինչքան հասկացա, կրոնը պետականության հիմքում դնել-չդնելու մասին ես խոսում, չէ՞:
Իսկ ըստ քեզ, ո՞րն ա դրա ճիշտը:
Ինչքան հասկացա, կրոնը պետականության հիմքում դնել-չդնելու մասին ես խոսում, չէ՞:
Իսկ ըստ քեզ, ո՞րն ա դրա ճիշտը:
Ճիշտը ես չեմ որոշողը, իմ կարծիքով դա մարդու բնության մէջ է: ԵՒ կան բաներ որ մարդը իվիճակի չի փոխել, դրա համար պետք է նախ փոխել որոշ գենետիկ կոդեր, որը....՞՞՞՞
Ճիշտը ես չեմ որոշողը, իմ կարծիքով դա մարդու բնության մէջ է: ԵՒ կան բաներ որ մարդը իվիճակի չի փոխել, դրա համար պետք է նախ փոխել որոշ գենետիկ կոդեր, որը....՞՞՞՞
Ես չեմ ասում, որ դու որոշես ճիշը: Ես ուղակի հարցնում եմ, որն է քո կարծիքը, քո ճիշտը:
Մարդը իվիճակի է փոխել համարյա թե ամեն ինչ, մտքին տեղ լինի:)
Ես չեմ ասում, որ դու որոշես ճիշը: Ես ուղակի հարցնում եմ, որն է քո կարծիքը, քո ճիշտը:
Մարդը իվիճակի է փոխել համարյա թե ամեն ինչ, մտքին տեղ լինի:)
Այդ մարդը առնվազն «աստված» պետք է լինի որ նոր ծրագրավորում տա բնությանը: Իսկ ինչ վերաբերվում է ճիշտ է թե սխալ, սա մարդուս բանը չի...
Այդ մարդը առնվազն «աստված» պետք է լինի որ նոր ծրագրավորում տա բնությանը: Իսկ ինչ վերաբերվում է ճիշտ է թե սխալ, սա մարդուս բանը չի...
Բա ո՞ւմ բաննա: Մարդը չի՞ պետություն ստեղծողը: Մարդը չի՞ պետության հիմքում կրոնը դնողը կամ չդնողը:
Բա ո՞ւմ բաննա: Մարդը չի՞ պետություն ստեղծողը: Մարդը չի՞ պետության հիմքում կրոնը դնողը կամ չդնողը:
Ո՛Չ (իհարկե նման փորձեր կատարվել/վում են) մարդը պետությունը պահպանողն է, իսկ կրոնի և լեզվի վրա(կոպիտ ասած) ստեղծվել , ավելի ճիշտ հաստատվել է պետությունը: պատմ.տվ.(առաջին մարդու հետ սկիբ առավ կրոնը,որը հաստատվեց Աստծու կողմից Եդեմում. դեռ պետություն գոյություն չուներ)
Մարդը իվիճակի է փոխել համարյա թե ամեն ինչ, մտքին տեղ լինի:)Իսկ տարորինակ չի որ ամեն ինչ կարողացող մարդը չգիտի անգամ. թէ ինչու է սպիտակում իր մազը։
Նրա համար մինչև վերջ պարզ չի. թէ ինչ է էլեկտարկանությունը։
Ու ընդհանրապես. նա անգամ չգիտի թէ ինչքան բան չգիտի։ :)
Ակումբը հարգել եմ ու հարգում եմ այն բանի համար, որ մաքսիմալ պաշտպանված են բոլոր կրոնների, դավանանքների, ուսմունքների, հարանվանությունների ներկայացուցիչները։
Այսինքն ակումբային մակարդակը ստեղծել է բարենպաստ պայմաններ կրոնական հանդուրժողականության համար։
Հիմա ամեն ինչ կախված է քեզանից ու ինձանից։
Ինձ իրավունք չեմ վերապահի բարոյագիտական քարոզներ անել, պարզապես одну умную вещь скажу, только ты не обижайся :D
Այլ կրոնի պատկանող մարդուն մի դիտիր որպես թշնամի կամ մրցակից։ Գոնե ակումբային մակարդակում։
Մի փախեցիր ուրիշ կարծիք ունեցող մարդուց։
Մի վախեցիր լսել այդ կարծիքը։
Մի վախեցիր նկատել նրա ու նրա կրոնի դավանողների դրական հատկանիշները։
Մի վախեցիր լսել քննադատություններ սեփական կրոնի մասին, նույնիսկ եթե քննադատությունը անհիմն է և մեղմ ասած չի համապատասխանում ճշմարտությանը։ Չէ՞ որ դու էլ շատ լավ գիտակցում ես, որ իրենց ասելով քո կրոնը չի դառնում այդպիսին, պարզապես գուցե այդ մարդիկ ապատեղակատվության զոհ են։
Պարտք մի համարիր անպայման կծել, ծաղրել ու սխալ հանել հակառակ կարծիք ունեցողին։ Ո՞վ է այդպիսի հանձնարարություն տվել։
Իմ համար յուրաքանչյուր կրոնի անդամի վարքը թեկուզ փոքրիկ չափով պատկերացում է տալիս տվյալ կրոնի մասին։ Եթե մի տեղ անընդհատ սարկազմ է, վիրավորանք ու վեճ, ապա գուցե կրոնն է՞լ է նպաստում, որ մարդը այդպիսին դառնա։
Գիտակցի՛ր.
Որքանով քո կրոնն է քո համար արժեքավոր այդքան էլ այն արժեքավոր է զրուցակցիդ համար
Որքանով, որ քեզ է թվում թե դու անկեղծ ես քո հավատի մեջ, այդքան էլ դիմացինի է թվում
Որքանով քո Աստվածը կամ քո «տեսությունն» է քո համար թանկ, այդքան էլ դիմացինի համար իրենը
Որքանով դու ես վստահ, որ քո կարծիքը հիմնավոր է, այդքան էլ դիմացինն է վստահ
Կրոն բաժնում գրառումներ անողները և հենց հիմա այս գրառումը կարդացողները արժեքավոր են Ակումբի համար։ Լավ-լավ-լավ, իրավունք չունեմ Ակումբի անունից խոսել, բայց գոնե իմ անունից ու իմ անունից, որպես Կրոն բաժնի մոդերատորներից մեկը, հաստատ ասում եմ, որ անկախ քո կրոնից և տեսակետներից դու կարևոր ես կրոն բաժնի համար, քանի որ քո տեսակետներով հարստացնում ես այս բաժնի տեղեկությունների պաշարը և ապահովում կարծիքների բազմազանություն, ինչի համար շնորհակալություն քեզ :)
Բոլորիս մաղթում եմ կառուցողական և մեկս մյուսի հանդեպ հարգալից քննարկումներ «ԴԱՐ» Ակումբի «Կրոն» բաժնում։
Ես ներողություն եմ խնդրում առաքելական եկեղեցու սպասավորներից, նրանց քննադատելու համար, քանի որ Արարիչն է միակ դատավորը:
Ես ինքս հարգում եմ առաքելական եկեղեցու սպասավորներին, շատ եմ սիրում առաքելական եկեղեցում գտնվել, լսել շարականներ, հոգևոր մեծ հարստություն եմ համարում առաքելական եկեղեցու հարստությունը, պարզապես ուզում եմ, որ ավետարանի քարոզչությունը չդադարեր:
Գիտունիկ
14.11.2018, 20:23
Կրոնական հանդուրժողականության անհրաժեշտություն
Հա դա շատ կարեվորա,