Դիտել ողջ տարբերակը : Պոեզիա. Չուկի բանաստեղծությունը
Ուլուանա
18.06.2006, 03:29
Չուկը մի բանաստեղծություն է գրել երեկ, տվեց, կարդացի, բայց չէր ուզում դնել ֆորումում՝ համարելով, որ թույլ է։ Չգիտեմ՝ ում ոնց, բայց ինձ դուր եկավ, դրա համար էլ դնում եմ (հեղինակի թույլտվությամբ, իհարկե ;) ) Իմ կարծիքով, շատ անկեղծ է գրված ու թեկուզ հենց դրանով հաջողված է։ :love
Խոսք Աստծուն
Աստվա՛ծ, հավատում եմ քեզ ու երկրպագում,
Ու աղոթքն է միշտ իմ շուրթից հնչում,
Աստվա՛ծ, ամեն մի մեղք գործելիս,
Ես քեզ եմ հիշում...
Պատվիրաններդ ես սուրբ եմ կոչել,
Բայց դրանց երբեք ես չեմ հետևել,
Աստվա՛ծ, քո մասին ես միշտ մոռացել,
Եվ ճոխ ու շռայլ մի կյանք եմ վարել:
Բայց տխուր պահին, դժվար վիճակում,
Քո մասին հուշն է իմ մտքում ծագում,
Ու երկրպագում, նորից աղոթում,
Մեղքիս թողություն եմ քեզնից աղերսում...
Աստվա՛ծ, թույլ եմ ես, մի տկար հոգի,
Մեղքեր եմ գործում ես միշտ անհոգի,
Խաբում եմ, ստում, կեղծում, գողանում,
Չորս կողմս դժոխք ու չար եմ ստեղծում...
Աստվա՛ծ, հավատում ու քեզ եմ դառնում,
Երբ որ ետդարձի ճամփա չեմ տեսնում,
Փրկության աղերսն իմ տկար հոգու
Միշտ քեզ եմ հղում...
Վատը չի։ Շատ անկեղծ ու ռեալիստիկ է գրված։:)
Firegirl777
18.06.2006, 08:52
Գրված է այն ինչ քչերը կարող են բարձրաձայն արտահայտել
Ուլուանա
18.06.2006, 09:04
Էս բանաստեղծությունը կարդալով՝ Չուկին չճանաչող մարդիկ կարող է կարծեն, թե էս մարդը մի իսկական մեղսագործ է, որն իսկապես ամբողջ կյանքում խաբել, ստել, կեղծել ու գողացել է՝ շուրջբոլորը դժոխք ստեղծելով։ :D
Երանի չէ՞ր, որ իսկական մեղսագործներն այսպես մեղա գային։ :think
StrangeLittleGirl
18.06.2006, 10:41
Ես էլ զարմացա, թե ինչու չի ուզում ֆորումում դնել: Ապրե'ս Ան ջան, լավ գործ ես արել: Ինձ Չուկն ասում էր, որ իրեն ծեծելու եմ այս բանաստեղծության համար, բայց շատ էլ լավն էր: :P
Էս բանաստեղծությունը կարդալով՝ Չուկին չճանաչող մարդիկ կարող է կարծեն, թե էս մարդը մի իսկական մեղսագործ է, որն իսկապես ամբողջ կյանքում խաբել, ստել, կեղծել ու գողացել է՝ շուրջբոլորը դժոխք ստեղծելով։ :D
Երանի չէ՞ր, որ իսկական մեղսագործներն այսպես մեղա գային։ :think
Մաքուր մարդն իր մեղավորությունն ավելի սուր ա զգում , ինչքան մոտենւմ ես Աստծո լույսին, էնքան քո ստվերն ավելի ա ընդգծվում:
Չուկը մի բանաստեղծություն է գրել երեկ, տվեց, կարդացի, բայց չէր ուզում դնել ֆորումում՝ համարելով, որ թույլ է։ Չգիտեմ՝ ում ոնց, բայց ինձ դուր եկավ, դրա համար էլ դնում եմ (հեղինակի թույլտվությամբ, իհարկե ;) ) Իմ կարծիքով, շատ անկեղծ է գրված ու թեկուզ հենց դրանով հաջողված է։ :love
Խոսք Աստծուն
Աստվա՛ծ, հավատում եմ քեզ ու երկրպագում,
Ու աղոթքն է միշտ իմ շուրթից հնչում,
Աստվա՛ծ, ամեն մի մեղք գործելիս,
Ես քեզ եմ հիշում...
Պատվիրաններդ ես սուրբ եմ կոչել,
Բայց դրանց երբեք ես չեմ հետևել,
Աստվա՛ծ, քո մասին ես միշտ մոռացել,
Եվ ճոխ ու շռայլ մի կյանք եմ վարել:
Բայց տխուր պահին, դժվար վիճակում,
Քո մասին հուշն է իմ մտքում ծագում,
Ու երկրպագում, նորից աղոթում,
Մեղքիս թողություն եմ քեզնից աղերսում...
Աստվա՛ծ, թույլ եմ ես, մի տկար հոգի,
Մեղքեր եմ գործում ես միշտ անհոգի,
Խաբում եմ, ստում, կեղծում, գողանում,
Չորս կողմս դժոխք ու չար եմ ստեղծում...
Աստվա՛ծ, հավատում ու քեզ եմ դառնում,
Երբ որ ետդարձի ճամփա չեմ տեսնում,
Փրկության աղերսն իմ տկար հոգու
Միշտ քեզ եմ հղում...
Իմ կարծիքով ավարտուն ամբողջություն չէ:
Նշածս կարմիր և կապույտ մասերը ակնհայտորեն պետք է պատկանեին տարբեր բանաստեղծությունների:
Իմ կարծիքով սույն «բանաստեղծությունը» կատարյալ տխմարություն է, բայց միաժամանակ համաձայն չեմ Եկվորի հետ :)
Իմ կարծիքով սույն «բանաստեղծությունը» կատարյալ տխմարություն է, բայց միաժամանակ համաձայն չեմ Եկվորի հետ :)
Ես էլ համաձայն չեմ Եկվորի հետ, բայց կատարյալ տխմարության մասին քո ասածի հետ էլ համաձայն չեմ: :P
Ես էլ համաձայն չեմ Եկվորի հետ, բայց կատարյալ տխմարության մասին քո ասածի հետ էլ համաձայն չեմ: :P
Զուտ բանաստեղծական իմաստով եմ ասում՝ հանգային, վանկային ձևը նկատի ունենալով: Ինքը շատ հեռու է բանաստեղծություն կոչվելուց, ու ավելի շուտ կարելի է անվանել հոգու ճիչ :)
Զուտ բանաստեղծական իմաստով եմ ասում՝ հանգային, վանկային ձևը նկատի ունենալով: Ինքը շատ հեռու է բանաստեղծություն կոչվելուց, ու ավելի շուտ կարելի է անվանել հոգու ճիչ :)
Մեկ-մեկ հանգային-վանկային ձևը երկրորդական է դառնում: :) Իմիջիայլոց, մեսչյանական կամ հախվերդյանական տիպի երաժշտության դեպքում լավ երգ կստացվեր: ;)
Ambrosine
11.03.2009, 20:57
Կարդում եմ բանաստեղծությունը ու նորից վերնագրին ու Ուլուանայի գրառմանը նայում... չեմ հավատում, որ Չուկն է գրել :o :oy:o:o
կհավատայի, որ ինչ-որ կալանավոր, հանցագործ գրեր այս տողերը, բայց ոչ՝ Չուկը:think:o
Չուկ ջան, լավ ես?:oy Դու որ այս տողերը գրում ես, բա մյուսները ինչ ասեն?;)
Morpheus_NS
11.03.2009, 21:38
Չուկի գնաահատակը իր ստեղծագործությանը բավական օբյեկտիվ ու համապատասխան էր իմ կարծիքով:
Rammstein
11.03.2009, 21:56
Էս բանաստեղծությունը կարդալով՝ Չուկին չճանաչող մարդիկ կարող է կարծեն, թե էս մարդը մի իսկական մեղսագործ է, որն իսկապես ամբողջ կյանքում խաբել, ստել, կեղծել ու գողացել է՝ շուրջբոլորը դժոխք ստեղծելով։ :D
Երանի չէ՞ր, որ իսկական մեղսագործներն այսպես մեղա գային։ :think
Ճիշտն ասած, ես Չուկին մոտիկից չեմ ճանաչում (միայն ակումբի գրառումներից), բայց ինձ ավելի շատ թվաց, ոչ թե, որ հեղինակը մեղսագործ է կամ չգիտեմինչ, այլ որ նա հավատում է Աստծուն։ :)
Չուկ, ո՞նց ես ապեր, ամեն ինչ նորմա՞լ ա…
Չուկ, ո՞նց ես ապեր, ամեն ինչ նորմա՞լ ա…
Բանաստեղծության տեղադրվելու ամսաթիվը՝ 18.06.2006, 04:29:
Հաջորդ օրը ես գնացի բանակ :)
Բանաստեղծության տեղադրվելու ամսաթիվը՝ 18.06.2006, 04:29:
Հաջորդ օրը ես գնացի բանակ :)
Փառք Աստծո,
Ուրեմն դեռ ամեն ինչ կորած չի:
Если вы говорите с Богом – вы молитесь; если Бог говорит с вами – у вас шизофрения.
Հասկանում եմ, որ էս բանաստեղծության ու իր արդիականության վրա արդեն երկուսուկես մետր խոտ ա աճել, բայց քանի որ էն ժամանակ Ակումբում չեմ եղել, որ քանդուքարափ անեմ, հիմա եմ անում :)
Թույլ գործ ա Չուկ :)
Ոչ թե վատն ա...
Սաղ ճիշտ ա, սրտից ա, և այլն.. բայց թույլ ա։
Քեզ չի սազում ;)
Ժողովուրդ, ճիշտն ասած ես մեծ հաճույքով կօգտագործեի իմ տեխնիկական լիազորություններն ու էս թեման կուղարկեի պատմության գիրկը (ասել է թե կջնջեի), բայց ցավոք չեմ սիրում օգտվել այդ լիազորություններից, երբ այլոց նման խնդրանքները մերժում եմ:
Լավ, սենց հարց տամ. Խոսելու ուրիշ թեմա չկա՞ :think
Ժողովուրդ, ճիշտն ասած ես մեծ հաճույքով կօգտագործեի իմ տեխնիկական լիազորություններն ու էս թեման կուղարկեի պատմության գիրկը (ասել է թե կջնջեի), բայց ցավոք չեմ սիրում օգտվել այդ լիազորություններից, երբ այլոց նման խնդրանքները մերժում եմ:
Լավ, սենց հարց տամ. Խոսելու ուրիշ թեմա չկա՞ :think
Այ տենց ա Չուկ ջան...մի անգամ խայտառակ ես լինում ու դա ամբողջ կյանքում քեզ կրկնակոխ հետևում ա..եկվորների ջանքով :D :D
Պաչ ;)
Այ տենց ա Չուկ ջան...մի անգամ խայտառակ ես լինում ու դա ամբողջ կյանքում քեզ կրկնակոխ հետևում ա..եկվորների ջանքով :D :D
Պաչ ;)
Ու չենք թողնելու, որ էս թեման ջնջվի: Վաբշե կարելի ա տպել ու տարածել, Չուկի նկարն էլ վրեն…
Այ տենց ա Չուկ ջան...մի անգամ խայտառակ ես լինում ու դա ամբողջ կյանքում քեզ կրկնակոխ հետևում ա..եկվորների ջանքով :D :D
Պաչ ;)
Խայտառա՞կ լինել :o
Լիլ, ուզու՞մ ես տոննաներով իմ գրած ավելի անտաղանդ «բանաստեղծություններ» դնեմ :)
Խոսքը դրա մասին չէ, այլ նրա մասին, որ էստեղ քննարկելու բան չկա :)
Խոսելու ուրիշ թեմա չկա՞
կա
բանակ գնալուց առաջ ի՞նչ հոգեվիճակում ես գտնվել
հո չոքեչոք չե՞ս գնացել
ո՞նց ես հետ եկել
Ու ամենակարևորը .. էտ դու բանակ գնալուց առաջ ե՞րբ ես հասցրել էտքան մեղք գործել: Կարդացի խառնվեցի իրար: Չնայած մի կողմից էլ ուրախ եմ - դժողքի ճանապարհին, երբ туда ու առանց обратно տոմսը ձեռս կլինի, մենակ չեմ լինի, չամփին հետս զրուց անող կլինի…
Լիլ, ուզու՞մ ես տոննաներով իմ գրած ավելի անտաղանդ «բանաստեղծություններ» դնեմ
Չուկ, դու լուչշե բանաստեղծություններ մի գրի…
Դրա մեջ վատ բան չկա, ես էլ չեմ գրում, ու շառից փորձանքից հեռու ապրում եմ:
Խայտառա՞կ լինել :o
Լիլ, ուզու՞մ ես տոննաներով իմ գրած ավելի անտաղանդ «բանաստեղծություններ» դնեմ :)
Խոսքը դրա մասին չէ, այլ նրա մասին, որ էստեղ քննարկելու բան չկա :)
Արտ, կատակ եմ անում :)
Վերջ լավ, անցանք։
Արտ, կատակ եմ անում :)
Վերջ լավ, անցանք։
Չէ, բայց ինչի՞ անցանք Գալ: Արի տող առ տող քննարկենք բանաստեղծությունը:
Բանակում ե՞ս եղել էդ վախտ :):
Բանակում ե՞ս եղել էդ վախտ :):
Արդեն տեսա վերևում գրածդ:
Զուտ բանաստեղծական իմաստով եմ ասում՝ հանգային, վանկային ձևը նկատի ունենալով: Ինքը շատ հեռու է բանաստեղծություն կոչվելուց, ու ավելի շուտ կարելի է անվանել հոգու ճիչ :)
Ճիշտն ասած ես էլ Չուկին ( ինչպես նաև, ցավոք սրտի, մնացած բոլոր ակումբականներին ) չեմ ճանաչում: Հոգու ճիչ բնորոշմանը լիովին համաձայն եմ, սակայն իմ կարծիքով այդ ճիչը մի քիչ խզված է: Ափսոսում եմ, որ քննադատում եմ, որովհետև համարյա բոլոր անդրադարձները վկայում են այն մասին, որ Չուկը շատ դրական, ճիշտ մարդ է և հենց այդ պատճառով էլ չեմ կարող չհուշել,
Չէ, բայց ինչի՞ անցանք Գալ: Արի տող առ տող քննարկենք բանաստեղծությունը:
որ երկրորդ տողի «միշտ» -ը ( այլ ոչ թե, ասենք, «հաճախ»-ը) արդեն տեղ չի թողնում 7-րդ տողի «միշտ»-ի համար...
Եկվոր, բացարձակ համաձայն չեմ հետդ: Նորից եմ կրկնում, սա իր կառուցվածքային ձևով հեռու է բանաստեղծություն կոչվելուց, սակայն միաժամանակ համաձայն չեմ ասածիդ հետ:
Աստվա՛ծ, հավատում եմ քեզ ու երկրպագում,
Ու աղոթքն է միշտ իմ շուրթից հնչում,
Աստվա՛ծ, ամեն մի մեղք գործելիս,
Ես քեզ եմ հիշում...
Պատվիրաններդ ես սուրբ եմ կոչել,
Բայց դրանց երբեք ես չեմ հետևել,
Աստվա՛ծ, քո մասին ես միշտ մոռացել,
Եվ ճոխ ու շռայլ մի կյանք եմ վարել:
Բայց տխուր պահին, դժվար վիճակում,
Քո մասին հուշն է իմ մտքում ծագում,
Ու երկրպագում, նորից աղոթում,
Մեղքիս թողություն եմ քեզնից աղերսում...
Աստվա՛ծ, թույլ եմ ես, մի տկար հոգի,
Մեղքեր եմ գործում ես միշտ անհոգի,
Խաբում եմ, ստում, կեղծում, գողանում,
Չորս կողմս դժոխք ու չար եմ ստեղծում...
Աստվա՛ծ, հավատում ու քեզ եմ դառնում,
Երբ որ ետդարձի ճամփա չեմ տեսնում,
Փրկության աղերսն իմ տկար հոգու
Միշտ քեզ եմ հղում...
Իր կառուցվածքային ձևով ստեղծագործությունը տուն առ տուն է: Կապույտով ընդգծված առաջին, երրորդ ու հինգերորդ տուները դարձի եկած, ապաշխարող մարդու խոսքերն են: Մինչդեռ երկրորդ ու չորրորդ տները ցոպ ու շվայտ կյանք վարողի խոսքերն են, չնայած երկուսն էլ խոսում են Աստծու հետ:
Առաջինը «միշտը» այդ մարդու ապաշխարող վիճակին է վերաբերվում: Ապաշխարող վիճակն էլ գալիս է, երբ այս մարդը նեղ վիճակում է լինում ու այդ ժամանակ նա «միշտ» դիմում է Աստծուն: Երկրորդ՝ յոթերորդ տողի «միշտը» մարդու երկրորդ՝ ցոպ ու շվայտ կյանք վարող վիճակին է վերաբերում, երբ ինքը «միշտ» մոռանում էր Աստծու գոյությունն ու իր համար զվարճանում ու հանցանքներ գործում:
Քննադատությունը քննադատություն: Սակայն քննադատելու համար նվազագույնը պետք է ես ինքս էս գործին զուտ քննադատաբար չնայեմ: Կրկնում եմ, ինքը բանաստեղծական իմաստով չափազանց թույլ, վատն է ու չկա այն քննարկելու՝ այդ թվում գովելու կամ քննադատելու կարիք:
Հենրիկ Բաբաջանյան
07.12.2009, 01:14
Այստեղ հանգերը շատ թույլ են, այսինքն ԲԱՅակերտ… Եթե հանգավորում եք, ապա պահպանեցեք վանկերի չափը… Նույնիսկ չհանգավորելու դեպքում վանկերի քանակը հավասար լինելով, բանաստեղծությանը ստանում է հնչեղություն և որակ… Այդպես գրել է Սիամանթոն… Ստացվել են հանճարեղ գործեր…Աշխատեք չօգտագործել բայերը որպես հանգավորման նյութ, պոեզիան միշտ չէ որ սիրում է դրանց…
Այստեղ հանգերը շատ թույլ են, այսինքն ԲԱՅակերտ… Եթե հանգավորում եք, ապա պահպանեցեք վանկերի չափը… Նույնիսկ չհանգավորելու դեպքում վանկերի քանակը հավասար լինելով, բանաստեղծությանը ստանում է հնչեղություն և որակ… Այդպես գրել է Սիամանթոն… Ստացվել են հանճարեղ գործեր…Աշխատեք չօգտագործել բայերը որպես հանգավորման նյութ, պոեզիան միշտ չէ որ սիրում է դրանց…
Վա՜յ... շնորհակալություն... Ի՜նչ ճիշտ բաներ ասեցիք :ok
«Բանաստեղծությունը» գրել եմ ես, մեջբերում եմ այս թեմայում իմ գրառումները.
Իմ կարծիքով սույն «բանաստեղծությունը» կատարյալ տխմարություն է, բայց միաժամանակ համաձայն չեմ Եկվորի հետ :)
Զուտ բանաստեղծական իմաստով եմ ասում՝ հանգային, վանկային ձևը նկատի ունենալով: Ինքը շատ հեռու է բանաստեղծություն կոչվելուց, ու ավելի շուտ կարելի է անվանել հոգու ճիչ :)
Կարծում եմ արդեն պարզ է, որ իզուր եք չարչարվել ու գրառում արել :)