PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Արձակ. ՅԱՆԱ (պատմվածք «Կլայպեդա» շարքից)



Սեպտեմբերի 21
17.12.2008, 01:06
ՅԱՆԱ ՍԵՔՍՈՒԱԼ ԿԱՏՎԻԿԸ
(պատմվածք «Կլայպեդա» շարքից)

Նոր նոր էր, աչքերս կպցրել էի, երբ հեռախոսը սկսեց զընգգգ- ծրընգգգ, վերցրի լսափողը… Լիտվաի Կլայպեդա քաղաքում էի: Ղանգողը ՙՎիկտորիա՚ հյուրանոցի, որտեղ որ ապրում էի, հերթապահ ադմինիստրատորն էր : Տեղեկացնում է, որ պատուհանիս տակ ինձ են կանչում: Լսեցի ձայնը, որ մինչ այդ էլ էր լսվում, բայց ուշադրություն չէի դարձրել, Վալդիսն էր: Գրպանիցս վերցրի թաքանոցը, համոզված լինելով որ Վալդիսը ինչպես միշտ, այս անգամ էլ տաքսիով պետք է եկած լինի, ու էլի տաքսու փողը ինձանից ուզի : Դուրս եկա պատշգամբ. ՙդավայ ռուբլ՚ ինձ տեսնելով, անմիջապես գոռաց նա, ձեռքումս ճմրթած մանեթանոցը գցեցի : Վալդիսը մոտեցավ տաքսու վարորդի պատուհանին, իսկ այդ պահին մեքենայի ետեվի դռնից ինչ որ մեկն էլ իջավ:

Վալդիսն ասաց, որ գործ ունեն… Ադմինիստրատորին խնդրեցի եվ նա հյուրերիս թույլ տվեց վերեւ բարձրանալ, իսկ ինքս փորձեցի երկարաոտ Դիանային արթնացնել, բայց չէի կարողանում, չնայած հազիվ մի 30 րոպե առաջ քնած լինեինք: Նա երանելի ժպիտը դեմքին, հաստատ ինչ որ հեքիաթային այլ աշխարհում էր: Ստիպված թափանցիկ սավանից բացի, այդ շոգ ու կրակին, խեղճ Դիանայի գրավիչ մարմնին մի հատ էլ ծածկոց գցեցի:
Վալդիսը եկավ, հետն էլ Անտանասն էր: Անտանասը Յանայի ամուսինն էր, իսկ Յանան, դրանց կարճ ժամանակ առաջ` իմ սիրուհին էր:
Ի տարբերություն իր 2 մետրանոց ցեղակիցներին, նրանց թվում նաեւ` իր հարազատ քույր ու եղբորը, Յանան փոքր-մոքր էր, ու նաեւ Լիտվացիներին բնորոշ` ձիու մռութ չուներ: Այդ գեղեցիկ փոքրիկի հետ, որն ի դեպ ինձանից 4 տարի էլ մեծ էր, ծանոթացել էի 2-2,5 ամիս առաջ: Մեկ-երկու հանդիպումից հետո, նա սիրով սկսեց հյուրնկալվել ինձ ու SEX-ի գիտելիքների բարձր մակարդակի քննություն հանձնել: Լավն էր... առանց կամուկացի առժանացրել եմ ամենաբարձր գնահատականիս` Մինչ ինքը, ես կյանքում ոչ միայն չէի ապրել, այլ նույնիսկ չէի էլ լսել, որ մեկ գիշերվա մեջ զույգերը կարող են 8 անգամ ցնցվել միառժամանակ, ապրել այն, ինչը կոչվում է հաճույք: Նա պարգեւեց ինձ այդ երանությունը: Յանան իրոք ավն էր…
Նա սկսեց ավելի հաճախ այցելել ինձ, իսկ որոշակի ընդհատումներով Յանան ինձ, իր մոտ էր հրավիրում գիշերելու: 3 սենյականոց բնակարանի ննջասենյակներից մեկում Յանան էր քնում, իսկ մյուսում նրա քույրը իր տնփեսա եկած ամուսնու հետ: Մայրը հյուրասենյակում` դիվանին, եղբայրը, Վալդիսը խոհանոցում` «լիժանկին»…
Յանան ու իր եղբայրը, Վալդիսը խմիչքի սիրահարներ էին, ու սիրում էին չափն անցնել: Վալդիսին առաջարկեցի ինձ համար աշխատել, օրական 10 ռուբլով պայմանավորվեցինք, որ նա շուկայում իմ տարած կոշիկները վաճառի, անկախ նրանից, թէ քանի զույգ կվաճառեր, բայց նաեւ պարգեւատրում էի, յուրաքանչյուր վաճառված զույքից եւս 1 ռուբլի:
Այդպես նա միջին հաշվով օրական 20 ռուբլի էր վաստակում, ինչը 1989թ.-ին քիչ չէր, մանավանդ խոսքը գործազուրկ տղայի մասին է, այն էլ խմիչքի սիրահար: Բայց երբ նկատեցի, որ գումարը նրան բավարարում է նույնիսկ հաջորդ օրն էլ, աշխատանքային ժամին խմելու համար, անմիջապես պատժեցի : Հաստատ համոզված լինելով որ համաձայնվելու է նոր պայմաններիս: Իսկ նոր պայմանս հատկապես շատ ուրախացրեց Յանայի մայրիկին: Ես Վալդիսի առաջ պայման դրեցի, նրան առձեռն վճարելու էի միայն պարգեւատրումները, որքան զույգ վաճառի, այնքան թաքանոց կստանա, իսկ ամենօրյա աշխատավարձը տալիս եմ իրենց մորը տան ծախսերը հոգալու համար…
Յանան սիրահարվել էր ինձ, նա շատ տխուր պատմում էր, որ ամուսնու հետ լուրջ խնդիրներ ունի, որ իրենք արդեն համարյա ամուսիններ չեն եւ, որ այդ հարցը վերջնականապես կփակեն մի 4 ամսից, երբ նա վերադառնա: Անտանասը, որ փաստորեն դեռեւս կնքված բարաթով, Յանայի օրինական ամուսինն էր, ձկնորս էր աշխատում օվկիանոս դուրս եկող նավի վրա, մեր` իմ ու Յանայի ծանոթությունից դեռեւս 2 ամիս առաջ հերթական անգամ 6 ամսով գործուղման էր մեկնել: Այդ մասին Յանան էր ինձ ասել:
Պատմությանս հերոսների մասին, մանրամասն տեղեկատվությունից հետո, հիմա պատմեմ, թէ այդ մութ գիշերին, լուսադեմին, ժամը 5-ին, երբ երկարաոտ Դիանաին հետ նոր, նոր` քնով էինք անցել, ի՞նչ էր պատահել, որ Յանայի եղբայր Վալդիսն ու ամուսինը ինձ այցելեցին:
Ընթերցողս նկատեց, որ այս պատմության սկզբում ես ասացի, որ Յանայի հետ այդ ՙխորհրդավոր այցելությունից՚ 2-2,5 ամիս առաջ էի ծանոթացել, ուրեմն Անտանասը պետք է որ այդ ժամանակ դեռեւս օվկիանոսի ալիքներին լողացող ծկնորսական նավի վրա լիներ:
Միանգամից ասեմ որ Յանան ինձ խաբել էր : Անտանասը ձկնորս չեր: Նրա հետ ծանոթացա Յանաենց տանը… Յանան ժամանակ առ ժամանակ ինձ էր հրավիրում իր մոտ գիշերելու: Ուշացած նկատեցի, որ այդ ժամանակ առ ժամանակը, որպես կանոն միշտ եղել է 4 կամ 8 օր ընդմիջումով: Ահա այդ հերթական 4-րդ կամ 8-րդ օրը, որ հյուրնկալվել ու գիշերել էի Յանաի անկողնում, հանկարծ երեսիս ինչ որ ապտակներ եմ ստանում, աչքերս բացեցի, տեսնեմ մի աժդահա, առանց ամաչելու` իմ ու Յանայի լրիվ մերկ վիճակից, կանգնել է գլխավերեւումս ու ճլըտ հա ճլըտ ինձ է ապտակում... ես դեռ ուշքի չէի եկել, երբ Յանան աչքերը բացեց ու սկսեց այդ «գորիլայի վրա գոռգոռալ, թէ` դուրս արի, շոր հագնենք: Բայց այս 2 մետրանոց հարբած հսկան դեռ հերիք չի, տեղի չի տալիս Յանաի պահանջին, հիմա էլ որոշել էր, որ ինձ ապտակներ հասցնելու փոխարեն, ավելի լավ է խեղդի: Այս պատմությունը ամեն անգամ հիշելիս, փառք եմ տալիս Վալդիսին, որ առանց անհարմար զգալու իմ ու իր քրոջ մերկությունից, հասավ ինձ օգնության: Ինձ թվում է, որ, եթե չլիներ Վալդիսը, ապա հուշաքարիս վրա կարող է մակագրեին «բոզերից քաշվածը» 1966-1989 թվագրությամբ: Հա, ուրեմն Վալդիսը սրան դուրս տարավ, ես ու Յանան հագնվեցինք: Ես հսկային ճանանչել էի, Յանան ինձ մի քանի լուսանկարներ էր ցույց տվել ու ասել էր որ ամուսինն է: Հագնվելու ընթացքում զարմացած Յանային էի նայում, իսկ նա աչքերն էր փախցնում...
Հյուրասենյակում ՙժողովը՚ սկսվեց, Անտանասը համառորեն չի ուզում ռուսերեն խոսի, իսկ ես լիտվերեն չեմ հասկանում: Միայն Յանայի պատասխաննեից հասկանում եմ, որ սա Անտանասին ասում է, ՙես քեզ չեմ ուզում՚: Հատուկ ինձ համար պարզաբանվեց նաեւ, որ Անտանասը նավի վրա ձկնորս չի աշխատում, այլ գնացքի մեքենավար, եվ յուրաքանչյուր 4-րդ օրը սմենի է դուրս գալիս, իսկ այդ օրը հարբել է, ու թույլ չեն տվել գնացք վարի, նա էլ այդ գիշերվա կեսին վերադարձէլ էր տուն, որ իր պուճուր-մուճուր կնգա ծոցը քնի, բայց ...
Նրանք վիճում էին, իսկ ինձ ուրիշ հարց սկսեց անհանգստացնել. փաստորեն Յանաի ստախոսության պատճառով կարող էր ընդհատվել կյանքս, իսկ Անտանասն էլ հանցագործ դառնար, կամ ասենք, ես ձեռքս խեղտվելու պահին գցեի աթոռի վրա գտնվող մկրատին ու...
Ես Յանաին, ինձ խաբելու համար մեղադրեցի : Մայրն ու եղբայրն էլ էին իմ կողմից, բայց ոչ իմ տրամաբանությամբ, այլ` առեւտրական-հովանավորչական : Քույրն ու քրոջ ամուսինը չեզոք դիրքում էին, դա իրենց խնդիրը չեր, եւ` վերջ !: Իսկ ես որէ մեկի ՙիմ կողմից՚ լինելու կարիքը չզգացի, ներողություն խնդրեցի անհանգստացնելու համար, Վալդիսին ասացի որ մեր աշխատանքային պայմանը ուժի մեջ է ու խնդրեցի ինձ մինչեւ տաքսին ուղեկցել: Դուրս գալուց առաջ Յանային հայտնեցի, որ ես ստախոսներին չեմ սիրում եվ իրեն ընդմիշտ հաջողություն ցանկացա:
Հաջորդ օրը, որ ավելի ճիշտ կլինի ասել` մի քանի ժամ հետո, ցերեկվա 12-ի կողմերին, Յանան այցելեց ինձ… Հյուրանոցի համարիս դուռը ծեծեց ու ներս եկավ, գլուխը կախ, աչքերը փախցնելով, ես նրան մերժում էի : Ամեն անգամ «ո´չ» լսելուց հետո նա մի վայրի հայացք էր գցում վրաս, հետո միանգամից անհետացնում աչքերի կրակը ու այս անգամ աղերսող աչքերով նայում... Չկոտրվեցի: Յանային ուղեկցեցի առաջին հարկ, շենքից դուրս, իսկ հետո վերադառնալիս ադմինիստրատորիս խնդրեցի, որ այդուհետ Յանային, առանց իմ համաձայնությունը լսելուց` վերեւ չթողնի:
Յանան սկսեց շուկա գալ, որտեղ ամեն օր հանդիպում էի, իմ մի քանի վաճառողներին: Ամեն անգամ իմ` «ո´չ» ասելուց հետո, զգում էի, թէ ոնց էր ցնցվում նրա գեղատեսիլ մարմինը, կարծես այդ ո´չերը ամուր հարվածներ լինեին: Կարծես սիրած տղայի հետ վեռջնականապես կռված, 15 ամյա աղջիկ լիներ… Նորից սկսեց հարբել, մինչ այդ իմ պահանջով նա գրեթե թարգել էր խմելը, միայն առիթի դեպքում ու բավարար չափով: Հիմա նորից սկսել էր հարբել, ու ահա, Վալդիսի ու Անտանասի, իմ մոտ գալուց մի քանի ժամ առաջ հարբած գնացել է տուն Անտանասի կողմից ապառիկով գնած տան միակ գույքը` ՙՖոտոն՚ տեսակի հեռուստացույցը տվել է էս մարդու ձեռքը ու` «տնիցս ռադ եղի, ես քո պատճառով են տղին կորցրի»:
Հիմա Յանայի եղբայրը ու Անտանասը եկել են ինձ մոտ ու ասում են, որ միայն ես կարող եմ հանգստացնել Յանային, որ նա իր որոշումից ետ կանգնի: Եւ դա Վալդիսը չէր ասում, դա Անտանասի կարծիքն էր, նա Վալդիսին նախ առաջարկել էր իր հաշվին մի երկու բաժակ կոնծել, իսկ հետո էլ համոզել էր թէ` տար ինձ են հայի մոտ ես իրեն կխնդրեմ, որ Յանային համոզի...
Ես իհարկե Յանային հաշտեցրի ամուսնու հետ, բայց այն դեպքից հետո այլես չհամտեսեցի այդ փափկամորթ ու գեղեցիկ սեքսուալ կատվիկին:
Կարոտել եմ Յանային...

Վահագն ՂՈՒԿԱՍՅԱՆ,
September 04, 2004, Paris

Morpheus_NS
17.12.2008, 01:32
Ուզում եմ կարծիք գրել, բայց չգիտեմ, թե ինչ գրեմ... Շարադրանքը լավն էր, իսկ սյուժեն այնքան էլ գոհացուցիչ չէ:

Chuk
17.12.2008, 01:46
Շարադրանքն իրոք լավն է, շատ հեշտ ու հանգիստ կարդացվում է:
Ընդհանուր լավ պատմվածք է :)

Մարկիզ
17.12.2008, 02:42
Պատմվածքը լավն է, դուրս եկել էր՝ դեռ առաջին անգամ կարդալուց հետո:

Chilly
20.10.2010, 10:01
Լավն էր, հետաքրքիր, դինամիկ շարադրանք, կար...

Հ.Գ. Տղերք, Լիտվայի տոմսն ի՞նչ արժի :D

Ռուֆուս
20.10.2010, 10:15
Միգուցե տեղափոխվի ինտիմ անկյու՞ն :))

Արևածագ
20.10.2010, 11:24
Հեշտ կարդացվեց, պատմությունն էլ ծանոթ էր այնքանով, որ «Ռուսաստանի սիրային ֆրոնտներում» «մեր քաջազուն տղամարդկանցից» յուրաքանչյուրն ամենապակասը մի երկու նման «հաղթանակ» ունի: Գիտեմ, որ Կլայպեդան Ռուսաստանում չի, բայց Հայաստանից դուրս եկող տղամարդը միանգամից ընկնում էր ռուսաստանները՝ լայն իմաստով:
Տարիներ առաջ տեգրս նոր էր վերադարձել Ուկրաինայից, մի անգամ կեսգիշերին խմած եկել էր իրենց տուն ու կնոջն ասել.
- Душенька, муж уехал уже ? :o :))(Հոգյակս, մարդդ արդեն գնացե՞լ է):
Թեթև պատմվածք էր՝ նման թեթև արկածներին համապատասխան:

Դեկադա
20.10.2010, 13:36
Տեսնես հեղինակը գրելուց քանի անգամ ա ցնցումներ տարել, որ էսքան տառասխալներ ա արել: Ինքը անգամ եթե հաճույք ա ստացել իմ աչքերս վերջնականապես բռնաբարվեցին:

Պատմվածքը: Անկեղծ լինեմ ու ասեմ, որ չհավանեցի: Չգիտեմ: Մի տեսակ շարադրանքը դուրս չեկավ: Սյուժեն գուցե ամենօրյա բայց զարգացնելով հնարավոր էր պիկի հասնել: Նման սիրային պատմվածքներ կարդալուց ես ավելի կողմնակից եմ, էնպես շարադրված լինի որ ես զգամ: Ես որ չզգացի: Բայց տղամարդկանց մեծ մասը զգացել էր... ոնց հասկացա:

Dayana
20.10.2010, 13:45
Տեսնես հեղինակը գրելուց քանի անգամ ա ցնցումներ տարել, որ էսքան տառասխալներ ա արել: Ինքը անգամ եթե հաճույք ա ստացել իմ աչքերս վերջնականապես բռնաբարվեցին:

Պատմվածքը: Անկեղծ լինեմ ու ասեմ, որ չհավանեցի: Չգիտեմ: Մի տեսակ շարադրանքը դուրս չեկավ: Սյուժեն գուցե ամենօրյա բայց զարգացնելով հնարավոր էր պիկի հասնել: Նման սիրային պատմվածքներ կարդալուց ես ավելի կողմնակից եմ, էնպես շարադրված լինի որ ես զգամ: Ես որ չզգացի: Բայց տղամարդկանց մեծ մասը զգացել էր... ոնց հասկացա:
Ուղղակի շատ կիսատ էր, սկիզբը բավականին լավն էր, բայց հետո մի տեսակ արագ ավարտվեց, չհասկացա, թե ինչու էր նկարագրված Յանայի եղբոր ու ամուսնու հյուրանոց գալը, եթե ուղղակի պետք է նշվեր, որ հերթական սիրուհին երկար ոտքեր ուներ ու ենթադրաբար նաև սիրուն էր: :unsure

Lion
20.10.2010, 14:28
Ինձ էդքան էլ դուր չեկավ: Մի տեսակ արհեստականություն կար, թե ինչ: Յանային նոր է հրաժեշտ տվել ու արդեն երկարաոտ Դիաննան... Անվերջ ու անսկիզբ պատմվածք էր, կներեք կարծիքի համար:

Ֆրեյա
20.10.2010, 14:29
Ինձ թվում է, ուղղակի հեղինակի հիշողության մեջ մնացել են անցյալի վառ հուշերը, ուզում էր անմահացնել Յանային, այդ պատճառով է գրել...

հ.գ. Մի քիչ անդուր տպավորություն է գործում պատմվածքն ամբողջությամբ... Պատկերացնում եմ, թե հայ տղամարդիկ "ինչով են շնչում" "խոպանում..."

Jarre
20.10.2010, 14:45
Ինձ համար տհաճ ու զզվելի պատմություն՝ մեր քնձռոտ, սև, մուխտառ հայ տղամարդկանց մասին, որոնց կարծիքով ռուս ու եվրորացի աղջիկները ուշքը իրանց համար գնում ա :[

Չեմ սիրում, երբ տղամարդը տենց վստահ ա, որ իրա հետևից ընկել են, իսկ ինքը յան ա տվել։ Իսկ քանի՞ անգամ ա հակառակը եղել, որ իրան են յան տվել։ Բայց բնականաբար էս «գեղեցիկ» ստեղծագործությունը էտ դեպքերի համար չի։

Ու ես զարմանում եմ, որ ստեղծագործողի բաժնում ոչ այնքան լավ շարադրանք ունեցող, բայց վեհ թեմաներ շոշափող ստեղծագործությունները բուռն քննադատության են արժանանում, իսկ սենց պրիմիտիվ ու զզվելի բովանդակություն ունեցող թեմաները գովեստի, ինչ ա որ շարադրանքը լավն ա.... Չեմ հասկանում էս մոտեցումը։

Փաստորեն կապ չունի ինչ ես գրում ու ինչի մասին, կարևորը ոնց ես գրում։ Եթե լավ ես գրում, ինչ ուզում ես գրի, կարևորը լավ գրես։

Բարեկամ
20.10.2010, 14:51
Հեշտ կարդացվեց, պատմությունն էլ ծանոթ էր այնքանով, որ «Ռուսաստանի սիրային ֆրոնտներում» «մեր քաջազուն տղամարդկանցից» յուրաքանչյուրն ամենապակասը մի երկու նման «հաղթանակ» ունի:

Տենց:

Այսինքն, բացի "հերոսամարտի" մասին գունավորած պատմելը ուրիշ ոչ մի գեղարվեստական արժեք չտեսա:

Lion
20.10.2010, 14:52
Jarre ջան, "քնձռոտ, սև, մուխտառ" մի քիչ խիստ էր ասված, բայց ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ...

Արևածագ
20.10.2010, 15:14
Տենց:

Այսինքն, բացի "հերոսամարտի" մասին գունավորած պատմելը ուրիշ ոչ մի գեղարվեստական արժեք չտեսա:

Բայց այս պատմվածքի մեջ էլ ի՞նչ կար: Սա մի յուրօրինակ «խրթխրթիկ» էր, սերմուշկա (թող ների ինձ հեղինակը): Բայց ուզում եմ ասել, որ ռուս ժամանակակից գրականությունը հիմա լիքն է նման գործերով, մարդիկ աշխատանքի գնալիս, տրանսպորտում, լողափերում իրենց աչքերը շատ էլ լավ այսպիսի ստեղծագործություններով զբաղեցնում են: Սրանք էլ են պետք:
Ինչ վերաբերում է պատմվածքի գաղափարական բովանդակության բարոյական կողմին՝ կարծում եմ ոչ մեկի գործը չի, թե ո՞վ ու՞մ հետ է քնում և որտե՞ղ: Կարծու՞մ էիք «խոպան» գնացողները հատուկ «հավատարմության գոտի» էին հագնում, նոր գնու՞մ:

Dayana
20.10.2010, 15:14
Ինձ համար տհաճ ու զզվելի պատմություն՝ մեր քնձռոտ, սև, մուխտառ հայ տղամարդկանց մասին, որոնց կարծիքով ռուս ու եվրորացի աղջիկները ուշքը իրանց համար գնում ա :[

Չեմ սիրում, երբ տղամարդը տենց վստահ ա, որ իրա հետևից ընկել են, իսկ ինքը յան ա տվել։ Իսկ քանի՞ անգամ ա հակառակը եղել, որ իրան են յան տվել։ Բայց բնականաբար էս «գեղեցիկ» ստեղծագործությունը էտ դեպքերի համար չի։

Ու ես զարմանում եմ, որ ստեղծագործողի բաժնում ոչ այնքան լավ շարադրանք ունեցող, բայց վեհ թեմաներ շոշափող ստեղծագործությունները բուռն քննադատության են արժանանում, իսկ սենց պրիմիտիվ ու զզվելի բովանդակություն ունեցող թեմաները գովեստի, ինչ ա որ շարադրանքը լավն ա.... Չեմ հասկանում էս մոտեցումը։

Փաստորեն կապ չունի ինչ ես գրում ու ինչի մասին, կարևորը ոնց ես գրում։ Եթե լավ ես գրում, ինչ ուզում ես գրի, կարևորը լավ գրես։
Արթ, էս բաժնում մենք պարտավոր ենք քննարկել ու քննադատել հենց ստեղծագործությունը ՝ գրելաոճը և այլն, նույնիսկ եթե այլասերվածություն է: Բաժնի «բնական» պահանջն է:

Բարեկամ
20.10.2010, 15:16
Բայց այս պատմվածքի մեջ էլ ի՞նչ կար: Սա մի յուրօրինակ «խրթխրթիկ» էր, սերմուշկա (թող ների ինձ հեղինակը): Բայց ուզում եմ ասել, որ ռուս ժամանակակից գրականությունը հիմա լիքն է նման գործերով, մարդիկ աշխատանքի գնալիս, տրանսպորտում, լողափերում իրենց աչքերը շատ էլ լավ այսպիսի ստեղծագործություններով զբաղեցնում են: Սրանք էլ են պետք:
Ինչ վերաբերում է պատմվածքի գաղափարական բովանդակության բարոյական կողմին՝ կարծում եմ ոչ մեկի գործը չի, թե ո՞վ ու՞մ հետ է քնում և որտե՞ղ: Կարծու՞մ էիք «խոպան» գնացողները հատուկ «հավատարմության գոտի» էին հագնում, նոր գնու՞մ:

Նկատի ունեի, որ ուրիշ ասելիք չտեսա, բացի "մի քիչ գլուխ գովանք էլի" :))

Jarre
20.10.2010, 15:23
Ինչ վերաբերում է պատմվածքի գաղափարական բովանդակության բարոյական կողմին՝ կարծում եմ ոչ մեկի գործը չի, թե ո՞վ ու՞մ հետ է քնում և որտե՞ղ: Կարծու՞մ էիք «խոպան» գնացողները հատուկ «հավատարմության գոտի» էին հագնում, նոր գնու՞մ:

«Ոչ մեկի գործը չի, թե ով ում հետ է քնում» ու տղամարդ-կին կամ սեքս հարաբերություններում կնոջը առհամարհելը ու տղամարդու գերակայությունը ցույց տալը ու փառաբանելը շատ տարբեր բաներ են, Արևածագ։

---------- Ավելացվել է՝ 16:23 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 16:20 ----------


Արթ, էս բաժնում մենք պարտավոր ենք քննարկել ու քննադատել հենց ստեղծագործությունը ՝ գրելաոճը և այլն, նույնիսկ եթե այլասերվածություն է: Բաժնի «բնական» պահանջն է:

Dayana, շատ կուզեի, որ թվարկածիդ մեջ մտներ նաև բովանդակությունը։ Քանի որ ցանկացած ստեղծագործություն արժեքավորվում է նաև բովանդակության շնորհիվ։ Վերջում ավելացնեմ՝ ԻՄՀԿ։

Բարեկամ
20.10.2010, 15:26
«Ոչ մեկի գործը չի, թե ով ում հետ է քնում» ու տղամարդ-կին կամ սեքս հարաբերություններում կնոջը առհամարհելը ու տղամարդու գերակայությունը ցույց տալը ու փառաբանելը շատ տարբեր բաներ են, Արևածագ։



Արհամարհելը մի քիչ հակասական է դրսևորվում. մերթ սեքսուալ կատվիկ է, ունիսոնով ցնցումների անզուգական վարպետ, մերթ բ..., մի խոսքով... Կարևորը` կարոտել էր, ասել է թե` տեսեք ինչեր եմ ապրել, ու դեռ մտովի ըմբոխշնում, նախանձեք... :))

ivy
20.10.2010, 15:27
Ինձ ավելի շատ հետաքրքրում է, թե ինչն է ընկած պատմվածքի հիմքում: Յանայի հանդեպ զգացմունքներն ու կարո՞տը: Չեմ պատկերացնում, որ այն կնոջը, ում հանդեպ քնքուշ զգացմունքներ ես տածում, կներառես «բոզեր» կատեգորիայի մեջ (հուշաքարիս վրա կարող է մակագրեին «բոզերից քաշվածը»): Էն էլ սկի եզակի թվով չէ, այլ բազմակի՝ իբրև մի հսկա ցուցակի հերթական մասնիկ: Լավ, ուրեմն սերը չի պատմվածքի հիմքում: Բա ի՞նչն է:
Նոստալգիան դեպի հին ու լավ օրե՞րը: Հնարավոր է:
Օտարերկրացիների բարոյական կերպարի ցուցադրո՞ւմը: Եսիմ...
Կին արարածի վերլուծությո՞ւնը: Հմմմ...
Իրեն սրտակեր ցույց տալու ցանկությո՞ւնը: Էդ էլ է հնարավոր:
Բայց թե արդյունքում ով ինչ դերում ներկայացավ, էդ էլ ընթերցողները կիմանան:

Ասեմ, որ ինձ դուր են գալիս նման պատմություններ, բայց միայն այն դեպքում, եթե գրողին ճանաչում եմ կամ փորձում եմ ճանաչել: Ու նրա կյանքի, ներառյալ՝ ինտիմ կյանքի ցանկացած պատմություն, առավել ևս՝ ինքնանկարագիր, կարող է լիքը ինֆորմացիա պարունակել էդ մարդու մասին: Եթե ծանոթս լիներ կամ ինձ ինչ-որ ձևով հետաքրքրող մարդ, ապա կկարդայի էս շարքի բոլոր պատմվածքներն անխտիր: Ու մեծ ագահությամբ:
Բայց որպես անծանոթ հեղինակի գեղարվեստական գործ՝ գրվածն ինձ համար որևէ արժեք չունի: Ի դեպ, շարադրանքն էլ էդ թվում:

Lion
20.10.2010, 15:36
ivy

Քո ասածը ես էլ էի ուզում ասել, բայց մտածեցի, թե կարծիք կստեղծվի, թե որպես տղամարդ, գրում եմ` նախանձից դրդված...

Արևածագ
20.10.2010, 15:49
Բայց ի՜նչ հավես է կարծիք գրել ստեղծագործության մասին, երբ այն ներկայացնողին չես ճանաչում ու վախ չունես, թե քո կարծիքով պիտի վիրավորես իր «ընկերական» կամ «ջերմ բարիդրացիական» զգացումները: Սեպտեմբերի 21, շնորհակալություն::oy

Chilly
20.10.2010, 16:01
Ինձ համար տհաճ ու զզվելի պատմություն՝ մեր քնձռոտ, սև, մուխտառ հայ տղամարդկանց մասին, որոնց կարծիքով ռուս ու եվրորացի աղջիկները ուշքը իրանց համար գնում ա :[

Չեմ սիրում, երբ տղամարդը տենց վստահ ա, որ իրա հետևից ընկել են, իսկ ինքը յան ա տվել։ Իսկ քանի՞ անգամ ա հակառակը եղել, որ իրան են յան տվել։ Բայց բնականաբար էս «գեղեցիկ» ստեղծագործությունը էտ դեպքերի համար չի։

Ու ես զարմանում եմ, որ ստեղծագործողի բաժնում ոչ այնքան լավ շարադրանք ունեցող, բայց վեհ թեմաներ շոշափող ստեղծագործությունները բուռն քննադատության են արժանանում, իսկ սենց պրիմիտիվ ու զզվելի բովանդակություն ունեցող թեմաները գովեստի, ինչ ա որ շարադրանքը լավն ա.... Չեմ հասկանում էս մոտեցումը։

Փաստորեն կապ չունի ինչ ես գրում ու ինչի մասին, կարևորը ոնց ես գրում։ Եթե լավ ես գրում, ինչ ուզում ես գրի, կարևորը լավ գրես։

Ապեր, ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես, բայց մի բայց կա. պետք չի ամեն ինչին մոտենալ միայն վեհ զգացումների ու զգացմունքների տեսանկյունից… Նույն հեղինակը կարող էր նույն հաջողությամբ (կարծում եմ) գողտրիկ ու գեղեցիկ մի այլ բան պատմել, բայց արի ընդունիր, որ կյանքը միայն էդ գողտրիկ ու գեղեցիկը չի էլի, կյանքը նաև խոպանում ռուս կնոջ «բարիքներից» օգտված միջին կամ միջինից մի բան էլ ցածր զարգացման մակարդակի տղամարդն ա, որ ձկնորսի էն անեկդոտի նման կապված ձեռքերով էլ դեռ բռնած ձկան աչքի մեծությունն է ցույց տալիս: Ըստ իս` դա էլ մեր կուլտուրայի մի մասնիկն է, թեկուզ և էնքան էլ իմ սրտով չի: Արի ընդունենք ոնց կա, չիդեալականացնենք...

Դեկադա
20.10.2010, 16:11
Ժող, ի՞նչն ենք քննարկում բարքերը թե՞ ստեղծագործությունը: Ինչ բարք կա էն էլ գրել ա մարդը: Պարզապես լավ չի շարադրել ըստ իս:

... ու կապ էլ չունի ով ա գրել: Ուզում ա Բալզակը գրեր ուզում ա ծանոթս: Եթե էտ ստեղծագործության շարադրանքը մոտս հետաքրքրություն չի առաջացրել չեմ ընդունի: Իսկ թե ինքը ի՞նչ ինտիմ կյանքով ա ապրել մեղմ ասած... թքած կունենամ:
:)

Tig
20.10.2010, 16:20
Ապեր, ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես, բայց մի բայց կա. պետք չի ամեն ինչին մոտենալ միայն վեհ զգացումների ու զգացմունքների տեսանկյունից… Նույն հեղինակը կարող էր նույն հաջողությամբ (կարծում եմ) գողտրիկ ու գեղեցիկ մի այլ բան պատմել, բայց արի ընդունիր, որ կյանքը միայն էդ գողտրիկ ու գեղեցիկը չի էլի, կյանքը նաև խոպանում ռուս կնոջ «բարիքներից» օգտված միջին կամ միջինից մի բան էլ ցածր զարգացման մակարդակի տղամարդն ա, որ ձկնորսի էն անեկդոտի նման կապված ձեռքերով էլ դեռ բռնած ձկան աչքի մեծությունն է ցույց տալիս: Ըստ իս` դա էլ մեր կուլտուրայի մի մասնիկն է, թեկուզ և էնքան էլ իմ սրտով չի: Արի ընդունենք ոնց կա, չիդեալականացնենք...

Ապ ջան, ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես, բայց մի բայց կա… Ստեղծագործությունը իմ կարծիքով քարոզչությունա, սեփական կարծիքը հայտնելու ձև այս կամ այն երևույթի վերաբերյալ, չձևավորված մտածողություն ունեցող ընթերցողի մտածողության ձևավորման պատասխանատվություն… Հիմա ներկայացված երևույթը փաստա, սրա դեմ ոչինչ չունեմ ասելու, բայց հարցը նայա, թե ինչ տեսանկյունիցա ներկայացվում փաստը: Եթե այն ներկայացվումա գլուխ գովալու տեսանկյունից… իսկ եթե…:think
Մի քիչ մեծ պատասխանատվություն դրեցի հեղինակի վրա, բայց դե որ դու հասար սրան՝ «Ըստ իս` դա էլ մեր կուլտուրայի մի մասնիկն է, թեկուզ և էնքան էլ իմ սրտով չի:», ես էլ պիտի հասնեի սրան… «Եթե մեր կուլտուրայի մի մասնիկը քո սրտով չի՝ մի լռի դրա մասին…» ;)
Եթե սա լիներ օրագրային հուշեր՝ ոչինչ, բայց քանի որ ներկայացվելա որպես պատմվածք, արդեն պիտի համապատասխան դատել…

հ.գ. հա Մուշ, եթե նման գլուխգովալու տեսանկյունից ներկայացված պատմվածք կարդաիր համասեռամոլների մասին, էլի կասեիր՝ «աիր չիդեալականացնենք…»;)

Lion
20.10.2010, 16:22
Բայց ի՜նչ հավես է կարծիք գրել ստեղծագործության մասին, երբ այն ներկայացնողին չես ճանաչում ու վախ չունես, թե քո կարծիքով պիտի վիրավորես իր «ընկերական» կամ «ջերմ բարիդրացիական» զգացումները: Սեպտեմբերի 21, շնորհակալություն::oy

Ես իմ բացասական կարծիքի հետ միաժամանակ ներեղություն խնդրեցի...

Բարեկամ
20.10.2010, 16:59
Քանի որ ինչ ուզենք, կգրենք, հեղինակին ոչ ճանաչում ենք, ոչ էլ ստեղ ա կամ երևի նույնիսկ կլինի... :8 :)) Ու թեև որոշ քաղաքական թևի համակրանքը շահող մականուն էլ դրել է...

Նախ ինչի կամ ում համար է մարդ ստեղծագործում? Դե իհարկե իր և միայն իր: Իսկ ուրիշների ուշադրությունը կրկին իրեն են պետք: Ասել կուզեմ` ստեղծագործելով` ոչ մեկ խնդիր չի դնում ինչ-որ գլոբալ կարևորության խնդիրներ լուծել կամ փրկել ինչ-որ մեկի կյանքը, ասենք: Բայց գրականությունը, կամ լավ ստեղծագործությունները իրենց մեջ կրում են message, ինչ-որ բան են հաղորդում, որի կարիքն ընթերցողն ունի: Դրանով էլ նրանք գնահատվում են որպես լավ : Կոնկրետ էս դեպքում, հեղինակը, գրելով, կարծես հավեսով ճաշակել է ինչ-որ բան, որը հղկել է մի քիչ, դարձրել պատմվածքատիպ շարադրանք: Շարադրանքի տեխնիկան վատը չէր, կարդացվում էր էնպես, որ առանձին նախադասություններ թռնելու կամ ձանձրանալու առիթ չկար: Ու վերջապես, էսքան մարդ կարդաց, քննարկեց, հիմա թե եթե գլուխգովանության message-ից բացի ոչ մի այսպես ասած պետքական հաղորդագրություն չփոխանցվեց, հետո ինչ, հեղինակը, կարծում եմ, նման խնդիր չէր էլ դրել...

Մարկիզ
20.10.2010, 20:00
հեղինակին ոչ ճանաչում ենք…
Ճիշտն ասած, ընդամենը կասկածում եմ… (http://septemberi21.blogspot.com/2007/11/27.html) :)

Արևածագ
20.10.2010, 20:07
Ճիշտն ասած, ընդամենը կասկածում եմ… (http://septemberi21.blogspot.com/2007/11/27.html) :)

Ժողովուրդ, այս հղումով բացվող բլոգում «Համբյուր» :love անունով պատմվածք կա: Շուտվանից այդ բառը չէր հանդիպել:

One_Way_Ticket
20.10.2010, 20:46
Ճիշտն ասած` պատմվածքը չեմ կարդացել, բայց քննարկումներից մոտավորապես հասկացա, թե ինչի մասին է խոսքը: Ուրեմն, մի անգամ ընկերս ինձ մի դեպք պատմեց, շատ տիպիկ: Ես այն առաջին դեմքով կպատմեմ, այդպես ավելի հարմար է:

Ուրեմն, մի ժամանակ ապրում էի Եվրոպայի X քաղաքում, եղբայրս էլ Ռուսաստանի Y քաղաքում: Եղբայրս անընդհատ գլուխ էր գովում, "ծտերից" պատմում, համոզում էր, որ մի օր այցելեմ իրեն, ցույց տա ինձ այնտեղի հոյակապ կյանքը: Վերջը մի օր գնացքը նստեցի, գնացի: Հանդիպեցինք, դե խնդրում եմ եղբորս ցույց տալ, թե ինչ կա իրենց քաղաքում: "Այ, օրինակ, Լենինի արձան կա": Ցույց է տալիս Լենինի արձանը: Հարցնում եմ, թե ուրիշ ինչ կա իրենց քաղաքում: Եվս մեկ Լենինի արձան կա: "Ուրիշ բաներ" ցույց տալ չի շտապում: Հետո առաջարկում է տղերքի մոտ գնալ, գնում ենք: Նստած զրուցում ենք, տղերքից մեկը սկսում է` "էն օրը մի հատ աղջիկ էի կպցրել, սենց նենց...": Եղբայրս էլ հետ չի մնում` "բա ես էլ էն օրը մի աղջիկ էի կպցրել...": Այդտեղ չեմ դիմանում, ասում եմ` "Լավ, հերիք է նստենք, եկեք գնանք աղջիկների հետ ծանոթանանք": Տղերքը իրար են խառնվում` "ո՞նց, որտե՞ղ": "Որտեղ, որտեղ, փողոցում"` պատասխանում եմ: "Չէ այ ախպեր, տենց չի լինի...":

Interdenominational
20.10.2010, 21:12
Քննադատենք, սակայն չմոռանանք /ու փորձենք/ ի հակադրումն դրան, «կեսբերան» համեմատության եզրեր անցկացնել Ակումբում զետեղված նմանատիպ այլ պատմվածքի հետ… կարո՞ղ ենք գտնել: Դեհ, լռենք:

Նորեկին «մշակելու» յուրօրինակ ծես է… հըմ:

Բարեկամ
21.10.2010, 03:50
Ճիշտն ասած, ընդամենը կասկածում եմ… (http://septemberi21.blogspot.com/2007/11/27.html) :)

Վահագն Ղուկասյան համացանցի հրապարակախոսական տարբեր տեղերում հանդիպել եմ: Եթե չեմ սխալվում է հայաստանցի լրագրող է, ներկայումս բնակվող Ֆրանսիայում:

Lion
21.10.2010, 07:36
Interdenominational ջան, նմանատիպը որն է? Սիրո ու նույնիսկ սեքսի մասին այստեղ շատ պատմվածքներ կան...

Chuk
21.10.2010, 11:12
Ճիշտն ասած, ընդամենը կասկածում եմ… (http://septemberi21.blogspot.com/2007/11/27.html) :)

Կասկածել պետք չի, ինքն ա: Ափսոս, որ շատ կարճ ժամանակ մտավ ակումբ:

Interdenominational
21.10.2010, 19:21
Interdenominational ջան, նմանատիպը որն է? Սիրո ու նույնիսկ սեքսի մասին այստեղ շատ պատմվածքներ կան...

Հարգելիդ իմ Lion, գոնե Դուք չպիտի այդպիսի մակերեսային հարց հնչեցնեիք… գիտեք, այստեղ ես մեր դասախոսի կատակով ասված խոսքը հիշեցի. «Եթե դուք չկայանաք որպես լավ լրագրող, գոնե լավ ընթերցող ու լավ հեռուստադիտող կլինեք»: Ըստ այդմ՝ «սիրո և սեքսի մասին» չհաջողված գրողներն ու երեսառած ընթերցողները այս ստեղծագործության մեջ պիտի գոնե «սեր ու սեքս» միայն չտեսնեին:
Հարգանքներս :)

Lion
21.10.2010, 19:33
Interdenominational ջան, հարցս թող մակերեսային լինի, բայց չէ որ մի պատմվածքը "նմանատիպ" այլ պատմվածքի հետ համեմատելը ևս առանձնապես խորաթափանց չէ;)

Շինարար
21.10.2010, 19:37
Interdenominational ջան, հարցս թող մակերեսային լինի, բայց չէ որ մի պատմվածքը "նմանատիպ" այլ պատմվածքի հետ համեմատելը ևս առանձնապես խորաթափանց չէ;)

Լիոն ջան, ներիր, քիչ ըմ նեղվա էս ասածիցդ, պատմվածքների, բանաստեղծությունների, պատմվածքի ու վեպի ու մի այլ երգի համեմատությունը բավականին հետաքրքիր է, եզրակացությունների առումով նաև, ինչու ոչ, կարևոր, ու որոշ համեմատողներ հավակնում են խորը թափանցած լինելու կամ գոնե խորը թափանցելու:)

Interdenominational
21.10.2010, 19:41
Interdenominational ջան, հարցս թող մակերեսային լինի, բայց չէ որ մի պատմվածքը "նմանատիպ" այլ պատմվածքի հետ համեմատելը ևս առանձնապես խորաթափանց չէ;)

Կարծում եմ, նաև դուք չէիք ցանկանա «սկզբունքայնության հաստատման» երբեմն անպտուղ վերջաբան ունեցող երկխոսության վերածել սա:
Դեհ, Ձեր թույլտվությամբ անխորաթափանցորեն «նմանատիպը» հոմանիշեմ «նմանօրինակի» հետ, ու թաքուն համաձայնվենք, որ տվյալ պատմվածքը այլ ռակուրսով ու այլ հարթության վրա է ներկայացված: ;)

Lion
21.10.2010, 19:53
"Սկզբունքայնություն"-ը թողնենք մի կողմ - ինչ ռակուռսով ու ինչ հարթության վրա էր ներկայացված այս պատմվածքը ըստ Ձեզ?

Շինարար ջան, քո տեսակետից ճիշտ ես, բայց ես ուրիշ բան նկատի ունեի - այն, որ իրար նման պատմվածքներ... չկան :) Անալոգիան, եթե սկզբունքորեն նայենք, կյանքում երբեք ընդունելի չէ, քանի որ իրար նման իրավիճակները սկզբունքորեն բացակայում են:

Interdenominational
21.10.2010, 21:07
Ախր Դուք հենց «սկզբունքայնորեն» եք վարում զրույցը, ու այն «մի կողմ թողնելը» որպես հանդիմանանք՝ ինձ հրահանգելով, ամեևին էլ Ձեր լոյալության մասին չի խոսում:

Ինչևէ… ես, ու Դուք նույնպես պատմվածքում հենց առաջին ընթերցմամբ սյուժեի կմախքը պիտի տեսնեիք, դեպքերի զարգացման դինամիկան, տրամաբանությունը, հետևաբանությունը… իրավիճակում գտնվելով՝ սակայն իրավիճակից վեր, մասամբ իրարամերժ, առաջին հայացքից թեթև թվացող, բայց ուրույն գրելաոճը պիտի տեսնեիք… և այլն:

Կարծում եմ չարժեր, որ ընթերցողները /որպես այդպիսիք/ «թեթև ձեռքով», կենցաղային մակարդակով տեսնեին ու արհամարահեին այն: Այսքանը:

Lion
22.10.2010, 07:32
Interdenominational ջան, էլ ոչ մի սկզբունք - վերջ :)

Ի դեպ, ահա թե ինչ մտածեցի Շինարարի խոսքերի հետ կապված - իրար նման պատմվածքներ չկան, բայց կան նույն ոճի պատմվածքներ...