PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Անտարբերություն



Հայկօ
18.09.2008, 23:32
Ես հասկանում և ողջունում եմ, երբ հայ մարդն իրեն համարում է ընդդիմություն այսօրվա իշխանություններին: Չեմ ողջունում, բայց հասկանում եմ, երբ հայն աջակցում է գործող կառավարությանն ու օրենսդրին: Կարող եմ փորձել հասկանալ, երբ մարդը, իմանալով ճշմարտությունը, թաքցնում է այն՝ առաջնորդվելով ինչ-ինչ շահերով: Սակայն մեկ բան ինձ համար մնում է գաղտնիք. ինչպե՞ս կարելի է բացարձակապես անտարբեր լինել այսօրվա իրականության նկատմամբ: Ինչպե՞ս են կարողանում ասել՝ «ինչ լինելու է՝ կլինի, ի՛նձ ինչ»: «ՍՍ-ն ու ԼՏՊ-ն իմ չստերին չեն, մեկ ա՝ ես Կարապետիչին եմ ընտրել»: Իսկ նման մարդիկ, ցավոք, շատ են: 15-ի հանրահավաքի ժամանակ պարզապես տհաճ էր նայել, թե ինչպես են կողքից որոշ ջահել-ջուհուլներ «կայֆավատ» լինում մարդկանց վրա: Այսօր երեկոյան՝ Օպերայի սրճարաններից մեկում, նողկալի էր լսել այնպիսի՛ մարդկանց «թքածունեմական» դատողություններն հայաստանյան իրականության մասին, որոնց ճակատագիրն է այսօր որոշվում, առանց չափազանցության: Տուն մտնելուց հետո կարդացի այսօրվա «ՀԺ»-ում տպված մի հոդված և հասկացա, որ պարզապես չեմ կարող նման թեմա չբացել: Ստորև ներկայացնում եմ հոդվածը.


Կոչ եմ անում թեմայում զերծ մնալու վիրավորական գրառումներից:

Մոդերատորական: Մեջբերված հոդվածը, որը կոպիտ վիրավորանք է պարունակում հասարակության որոշ մասի նկատմամբ Ակումբից ջնջվել է: Այն առաջվա պես հասանելի է այստեղ (http://www.hzh.am/18-09.html):

Koms
19.09.2008, 10:54
Այսօր երեկոյան՝ Օպերայի սրճարաններից մեկում, նողկալի էր լսել այնպիսի՛ մարդկանց «թքածունեմական» դատողություններն հայաստանյան իրականության մասին, որոնց ճակատագիրն է այսօր որոշվում, առանց չափազանցության:

Լավ է որ այս թեման բացվեց, սա թերեւս մի քիչ ավելի երկար ու հիմնարար քննարկման ենթակա թեմա է:
Իսկ նախապես ասեմ, որ այսօր ունենք այն , ինչ ունենք, ինչպես ասում են: Որ հասարակության մեջ առկա է նմանատիպի «թքածունեմական» դեֆորմացիա` դա իրոք անժղտելի փաստ է:

Հայկօ
19.09.2008, 18:03
Ձայնալարի մեջբերած հղումով բացվող էջում կարդացեք ՈՒՍՏԱ ՀՐԱՆՏի հոդվածը: Ես դա նկատի ունեի:

Տրիբուն
21.09.2008, 14:58
Նախ, կարծում եմ, որ մեջբերումն իզուր է ջնջվել: Գրաքննության հոտ է գալիս: Հոդվածը մեջբերված էր թերթից, որին ոչ մեկը, հասարակության մեջ թշնամանք սերմանելու համար, մինչև հիմա դատի չի տվել: Կամ հասարակության այդ ո՞ր մասի նկատմամբ էր վիրավորանք պարունակում հոդվածը: Այն մասի, որն ինքը իրե՞ն հասարակության մաս չի համարում, ու թքած ունի հասարակության վրա ամբողջությամբ ու հասարակության բոլոր անդամների վրա առանձին-առանձին: Հասարակության ա՞յն մասի, որը ասում է «իմ համար մեկա»: Հետաքրքիր կլիներ, որ հասարակության այդ մասը մի հատ ինքը բողոքեր հոդվածի կապակցությամբ, ու ասեր, «Ես հենց այդ հասարակության մասն եմ, իմ համար մեկա, թքել եմ ձեր պահանջների ու իրավունքների վրա, ու ինձ մի վիրավորենք»

Տրիբուն
21.09.2008, 15:54
Ինձ համար, անտարբերությունը, հասարակության լուրջ հիվանդ լինելու առաջին ու լրջագույն սիմպտոմներից մեկն է: Մտածող մարդը, տեղի ունեցող երևույթների նկատմամբ միշտ պետք է որոշակի վերաբերմունք ունենա, դրական կամ բացասական; Բայց անտարբեր լինել չի կարող; Անտարբեր լինում եմ միայն նրանք, ովքեր զուրկ են մտածելու ունակությունից; Ասենք, ինչպես կարելի է անտարբեր լինել, երբ հազարավոր մարդիկ փողոց են դուրս գալիս ու ծեծվում ու սպանվում են, երբ տանդ դիմացի այգին կտրում են, ու տեղը հերթական անճաշակ կառույցն են հրամցնում, օպերայի դահլիճում ձյուդոյի մրցաշար են անցկացնում, ակադեմիայի անդամները ոտքի են կանգնում հերթական կիսագրեգետի առաջ, որը պիտի նրանց, կյանքի վերջին մի քանի տարիներին պադավատով երթևեկելու ու քարտուղարուհի ունենալու հնարավորության ընձեռի ....

Եթե մարդը մի քիչ մտածելու ունակություն ունի, ապա նա երբեք չի կարող այս ամենի նտակմամբ անտարբեր լինել; Նույնիսկ ԽՍՀՄ վերջին տարիներին, սովետական հզոր պրոպագանդայի պայմաններում, անտարբերության նման մթնոլորտ չկար, ինչպես հիմա; ԽՍՀՄ տարիներին մարդիկ նույնպես աղճատված տեղեկատվություն էին ստանում, բայց մտածելու ընդունակություն ունեին, լավը վատից, թացը չորից տարբերելու ցանկություն կար; Տեղեկատվությունը նորմալ չէր, բայց եթերը լցված չէր մարդկանց ուղեղները իրոք լվացող անճաշակ, տխմար, ոչինչ չասող հաղորդումներով, մեկը մյուսից անիմաստ ու տաղտուկ շոուներով: Մարդիկ գաղտնի, բայց քննարկում էին ամեն ինչ; Իսկ հիմա, կա մի հսկայական զանգված, որը բացարձակապես թքած ունի տեղի ունեցող բոլոր երևույթների վրա - տեղը տաք լինի, փորը կուշտ, ու ուրիշ ոչինչ պետք չէ;

Ու ինչպե՞ս ենք մենք հասել այս ամենին: Մարդկանց համոզել են որ իսկական արժեքները հանուն որոնց պետք է ապրել այն ամենն է, ինչը մեզ առավոտից իրիկուն հրամցնում են հեռոուստատեսությամբ ու գունավոր ամսագրերով: Նկատե՞լ եք, թե որքան են Հայաստանում շատացել տարբեր տեսակի ամսագրերը - VIP, ELITE, LIFE, ու Աստված գիտի էլ ինչ: Կերեք, առեք, հագեք, սպառեք, կայֆավատ եղեք ու մի բողոքեք, էլ ի՞նչ եք ուզում դրանից ավել: Տաս տարի նախագահ մակարդակով մեզ համոզել են, որ տնտեսական աճի գլխավոր ցուցանիշը Երևանի կենտրոնում բացվող կաֆեների ու խանութների քանակն է: Եթե շատ ունես դրանցից, ուրեմն լավ ես ապրում, ուրեմն եվրոպացի ես, ամերիկացի ես, ու ամեն ինչ լավ է:

Անտարբեր զանգվածն ամենահեշտ կառավարվող զանգվածն է: Ուրեմն ամեն կարպ պետք է հասնել այդ անտարբերությանը: Հասնել նրան, որ անտարբերները կազմեն բացարձակ մեծամասնություն, որ նրանք այնքան կապվեն իրենց համար կյանքի իմաստ դարձած կաֆե, խանութ, հեռուստացույց, կոշիկ, շոու, մառոժնիի հետ, որ որևէ բանի դեմ բողոքողին իրենց ձեռքով սատկացնեն, ու չթողնեն, որ բանը հասնի փաշեքին: Ու փաշեքը կասեն, որ մեծամասնությունը դեմ է որևէ բան փոխելուն: Հիշում եմ մի պահ Ակումբում մեկը կար, որը միայն մեկ հարց էր տալիս - կարո՞ղ ա հիմա սոտովի չունես, էն վախտ ունեի՞ր: Մարդը անկեղծ էր հարցը տալիս, որովհետև նրան համոզել էին, որ մարդկային երևակայության գագաթնակետը սոտովի ունենալ-չունենալն է:

Իսկ ամենասարսափելին այն է, որ հասել են նրան, որ մեր ողջ կրթական համակարգն է հիմա կառուցված անտարբերության վրա: Համալսարանը, որը պիտի բոլոր փոփոխությունների շարժիչ ուժը լիներ, հայտնվել է մի խումբ ստրկամիտների ձեռքը, որոնց միակ նպատակը իրենց նմաններին դաստիարակելն է: Իսկ ուսանողության մեծ մասը դա ընդունում է այնպես ինչպես կա, ու բոլորովին ցանկություն չունի դրա դեմ որևէ բան անելու:

Անտարբերության սերմանումը սկսել են տարրական դպրոցից: Մեկը չի հարցնում, քսան տարի է բարեփոխում ենք դպրոցը, ինչի՞ է մեր կրթության մակարդակը գնալով իջնում: Այո, հենց այս տարիքից է պետք երեխաներին մեծացնել անգրագետ: Որքան անգրագերտ, այնքան քեզ շրջապատող աշխարհի նկատմամբ առանց հետաքրքրության, հետևապես, անտարբեր: Եկեք դպրոց, ու առաջին օրվանից ուսուցիչները ձեր երեխային կգնահետն նրան դասի բերած ավտոմեքենայով, ծնողի հագ ու կապով, երեխու սոտովիով, հետո փող հավաքելու գործընթացին մասնակցելու պատրաստակամությամբ, այբբենարանի հանդեսին զալը փակելու ունակությամբ, աառաջին դասարանից երեխայի ծնունդը ռեստորանում անելու հնարավորությամբ: Ու առը քեզ կրթություն: Հիմա այդ երեխայի գլուխը ինչքան ուզում ես գրականություն, պատմություն, աշխարագրություն ու ֆիզիկա մտցրու, նորագույն, բարեփախված մեթոդոլոգիայով: Երեխան արդեն ձևավորել է արժեքային իր համակարգը - սոտովի, ավտո, ռեստ: Ու վաղը, այս սերունդին արի ու բացատրի, որ մարդու համար ավելի բարձր արժեքներ կան - ազատություն, իրավունքներ:

Մեր երկրում անտարբերությունը քարոզվում է պետականմակարդակով: «Եղունգ ունես, գլուխդ քորի» ասացվածքը բարձրացրել, հասցրել են պետական քաղաքականության մակարդակի: Մարդկանց համոզել են, որ հասարակական/կոլկտիվ օգտակարություն կատեգորան գոյություն չունի, որ մարդու իրավունքներն ու ազատությունները արժեք չեն: Տաս տարի քարոզել են լավ տղու, հարուստի գաղափարը, ու ամեն կերպ ոչնչացրել են արդարադատության հասկացությունը: Թքել են բոլոր սրբությունների վրա ու լափելը դարձրել են սրբություն: Միզել են մշակույթի վրա, ու որպես մշակույթ հրամցնում են գռեհկությունն ու անճաշակությունը: Մեծացնում են սերունդ, որը պիտի բավարարված լինի դեմը քցած մի կտոր հացով ու գոհ ու շնորհակալ լինի փաշեքից, որ իրեն գոնե ապրելու իրավունք են տվել, բայց պիտի միշտ վախենա, որ այդ իրավունքն էլ կարող են խլել: Անգրագիտություն ու վախ, հաց ու տեսարաններ - Panem et circenses սկզբունքը դեռ ոչ մեկը չեղյալ չի հայտարարել, ու դրա դեմ պայքարելու փոխարեն, մենք ավելի ու ավելի ենք խրվում դրա մեջ: Տվեք մեզ հաց, ու մի կտրեք մեզ մեր համար սովորական դրաձած առօրյայից, ու մենք կլռենք, ու մենք կլինենք ձեր ստրուկը:

Հայկօ
21.09.2008, 16:00
Տրիբուն Շնորհակալություն բովանդակալից ու մանրամասն գրառման համար: Համաձայն եմ ամեն մի բառիդ հետ:

dvgray
21.09.2008, 16:19
Տրիբուն Շնորհակալություն բովանդակալից ու մանրամասն գրառման համար: Համաձայն եմ ամեն մի բառիդ հետ:
Տրիբուն ջան
Ես էլ եմ շնորհակալ մեկնաբանություններիտ համար: Սակայն / :D երևի արդեն սովոր ես/ շատ մտքերի հետ համաձայն չեմ:
Սկսեմ չարաբաստիկ սովետ կոչեցյալ անասուն երկրից: Մոռացել ես՞ հավանաբար "դառագոյ, լյուբիմիյ Լեոնիդ Իլյիչ" - ը ու երեք հատ ծանր ու երկարատև զասոսները :D

Իսկ սա սկիզբ է առնում հեռավոր Ռուսական Կայսրության նիստ ու կացից /կարդա օրինակ Գոգոլ :)/: Էտքան ճղճիմ չինովնիկական ապառատ երկարատև առումով երևի ոչ մի տեղ չի եղել, ինչ որ եղել է ու կա Ռուսաստանում: Մենք էտ ամենի /ստիպված-պարտադրված/ կրողներն ենք:

Իսկ անտարբերության մասով :
Հասարակության միջին մասը /մեջտեղի մասը/ բնականից բավական անտարբեր է ու պետք է լինի: Դա բնական է հասարակական առումով: Դրան պետք է շրջապատեն երկու ծայր ուժերը: Մեկը ասենք հայլուր ու նման բաներ, մեկն էլ Ակումբի մեծ մասը ու նման բաներ ;)

Տրիբուն
21.09.2008, 16:28
Դիվ ջան, սովոր եմ բա ինչ եմ:
Ես ի նկատի չունեի, բոլորովին որ սովետի ժամանակ լավ էր, առավել ևս սովետին իդեաlaկանացնելու ոչ մի նպատակ ու ցանկություն չունեմ: Երևի մտքերս լավ չեմ ձևակերպես, բայց ցանկանում էի ասել, որ այն ժամանակ մարդիկ մտածելու ու վերլուծելու ավելի մած ցանկություն ու պոտենցիալ ունեին, քան հիմա: Այն ժամանակ իրավիճակն ավելի լավ էր, քանի որ մի կողմից պրոպագանդա կար, մյուս կողմից դառը իրականություն, որ մենք վատ ենք ապրում, հաց ու ջուր չկա, ու մարդիկ մտածում էին պատճառների մասին: Հիմա մի կողմից պրոպագանդա է, մյուս կողմից էլ հրամցնում են հաց ու ջուրը, ու ահագին մարդու համար մտածելու հիմնական պատճառը վերանում է: Սա ավելի դաժան իրավիճակ է:

dvgray
21.09.2008, 16:43
Հմ
Հռոմի մեթոդիկան ա չէ՞ :D: Բայց հաշվի առ, որ դրա համար լիքը ռեսուրսներ են պետք: Հռոմին անգամ իրա համաքած "նալոգը" չէր հերիքում ու շու-շուտ գնում էր հեռու երկրներ ալան թալանի: Սե՞րժը ում ա թալանելու: Սփյուռքահայերին՞՞՞ ու ռոսաստանի հայերին՞՞՞ : Աչքին ա երևում : Հարիֆ չկա :D

Տրիբուն
21.09.2008, 16:49
Հմ
Հռոմի մեթոդիկան ա չէ՞ :D: Բայց հաշվի առ, որ դրա համար լիքը ռեսուրսներ են պետք: Հռոմին անգամ իրա համաքած "նալոգը" չէր հերիքում ու շու-շուտ գնում էր հեռու երկրներ ալան թալանի: Սե՞րժը ում ա թալանելու: Սփյուռքահայերին՞՞՞ ու ռոսաստանի հայերին՞՞՞ : Աչքին ա երևում : Հարիֆ չկա :D
Դու հարիֆ չես, լիքը հարիֆ թալանվում ա: Մեկը ես, տարվա կեսը երկրից դուրս պատառոտում եմ հետույքս, գնում եմ տուն ու ամեն անգամ աշխատածիս 10%-ը իջած կուրսով տալիս եմ Սաշիկին:

dvgray
21.09.2008, 16:54
Դու հարիֆ չես, լիքը հարիֆ թալանվում ա: Մեկը ես, տարվա կեսը երկրից դուրս պատառոտում եմ հետույքս, գնում եմ տուն ու ամեն անգամ աշխատածիս 10%-ը իջած կուրսով տալիս եմ Սաշիկին:
Ապեր :)
Դու էլ հարիֆ չես: Ընդամենը իներցիայով գնում ես: Տարիքը մի քիչ ծանրացնում ա մարդուն: /մի քիչ, բայց ոչ թե դարձնում ա անվերջ ծանր :D/ Մի օր դու էլ հավանաբար կկատաղես ու կասես Սաշիկին՝ "արա շոֆֆեռ, դու էլ քո կուրսն էլ":

Տրիբուն
21.09.2008, 16:58
Ապեր :)
Դու էլ հարիֆ չես: Ընդամենը իներցիայով գնում ես: Տարիքը մի քիչ ծանրացնում ա մարդուն: /մի քիչ, բայց ոչ թե դարձնում ա անվերջ ծանր :D/ Մի օր դու էլ հավանաբար կկատաղես ու կասես Սաշիկին՝ "արա շոֆֆեռ, դու էլ քո կուրսն էլ":
Ապեր, հիմա էլ եմ ասում: Բայց մեկ, չեմ ուզում դեռ չամադաններս հավաքեմ, հույս ունենալով որ իմ նման ասողների պիտի շատ լինեն, ու Սաշիկը պիտի իրա չամադանները հավաքի, երկրորդ, հիմա մեկ ու մեջ էլ պիտի հարիֆություն անեմ, քանի որ երեխեքս պիտի հաց ու ջուր ունենան: Բայց, մարդ կա երեխեքին հաց ու ջուր հասցնելուց մտածում ա, որ չտո-տո նիտոյա, մարդ էլ կա մտածում ա, էլ ինչքան հարիֆություն անի, որ հաց ու ջուրը դառնա կոկակոլա ու բուլկի:

Վարպետ
21.09.2008, 17:04
Հրանտը լավ սուր լուզու ունի, տաղնադ` անկասկած: Բայց քաղաքագիտորեն անգրագետ ա: Համենայն դեպս` հոդվածը, որից անմեղսունակության հոտ ա գալիս: Կամ էլ ուղղակի քարոզչական մեխանիզմի որակին ա համապատասխանեցրել: Դիվը ամեն ինչ գրել ա, ավելացնելու բան էս պահին չունեմ, քանի որ խառն եմ:) Ի դեպ, Հրանտին չէ, բայց իր գործընկերներից շատերին տեսել եմ Օպերայի մոտ սրճելիս:) Ու ես էլ եմ էնտեղ լինում ու լինելու` բազմաթիվ օբյեկտիվ, սուբյեկտիվ, նրբանկատ, քաղաքավարական, ընկերվարական գործոններից ելնելով: Պիցա Պաստայում էլ եմ լինելու: Կասկադում էլ:) Հրանտն էլ ա լինելու;)

Տրիբուն
21.09.2008, 17:09
Հրանտը լավ սուր լուզու ունի, տաղնադ` անկասկած: Բայց քաղաքագիտորեն անգրագետ ա: Համենայն դեպս` հոդվածը, որից անմեղսունակության հոտ ա գալիս: Կամ էլ ուղղակի քարոզչական մեխանիզմի որակին ա համապատասխանեցրել: Դիվը ամեն ինչ գրել ա, ավելացնելու բան էս պահին չունեմ, քանի որ խառն եմ:) Ի դեպ, Հրանտին չէ, բայց իր գործընկերներից շատերին տեսել եմ Օպերայի մոտ սրճելիս:) Ու ես էլ եմ էնտեղ լինում ու լինելու` բազմաթիվ օբյեկտիվ, սուբյեկտիվ, նրբանկատ, քաղաքավարական, ընկերվարական գործոններից ելնելով: Պիցա Պաստայում էլ եմ լինելու: Կասկադում էլ:) Հրանտն էլ ա լինելու;)
Կարծում եմ, որ կաֆեում սրճելը, պետք է ալեգորիկ իմաստով հասկանալ: Բնական է, որ բոլորս էլ սրճում ենք, պիցա էլ ենք ուտում: Կաֆեն կոնտեքստից պետք չի կտրել: Կարծում եմ հարցը նրանում է, որ ոմանց համար կաֆեն է կյանքի իմաստը, իսկ ոմանց համար կաֆեից բացի ուրիշ արժեքներ էլ կան: Երևի, սա էր ցանկանում ասել Ուստեն:

dvgray
21.09.2008, 17:18
Բայց, մարդ կա երեխեքին հաց ու ջուր հասցնելուց մտածում ա, որ չտո-տո նիտոյա, մարդ էլ կա մտածում ա, էլ ինչքան հարիֆություն անի, որ հաց ու ջուրը դառնա կոկակոլա ու բուլկի:
Տրիբուն ջան
Միանշանակ է, որ անտարբեր չես ոչ աշխարքի ոչ էլ նրա մի մասնիկը հանդիսացող Հայաստանի հանդեպ:
Բայց լիքը մարդ անտարբեր ա իրա քթից այն կողմ լինող բաների հանդեպ: մի տեսակ ասիական անտարբերություն ա: երբ ամեն ինչ նկատում են, բայց իրենց չնկատելու են տալիս…
մի հետաքրքիր օրինաչափության մասին եմ ուզում խոսամ:
հին, շուտվանից այստեղ ապրող կանադացիք բավականին խոզի պես են իրենց տան ներսը պահում: Թափված է, չհավաքված… խոզանոց:
Բայց իրենց շքամուտքից սկսած դեպի դուրս՝ փայլում է, գազոնը, ծառորը, այգին…
հայերիս մոտ լրիվ հակառակն է: Տան առաջ խոզանոց է, հաճախ զիբիլանոց: իսկ տան ներսը փայլում է: Նագամ լինում է ՝ կոշիկով մտնես վրետ թարս են նայում:…

այ այս բանում երևի կարելի է մտածել ներ ավանդույթներ /օրենքի ուժով ամրագրված, որ ով որ չհավաքի իր տան առաջը - սեփականությունը ինկատի ունեմ , խոշոր տուգանքների ենթարկվի/ ձևավորելու մասին: Որ դու իրավուք չունես ուրիշի թեկուղ աչքի համար տհաճ զիբիլանոցներ ստեղծես:

Վարպետ
21.09.2008, 17:21
Կարծում եմ, որ կաֆեում սրճելը, պետք է ալեգորիկ իմաստով հասկանալ: Բնական է, որ բոլորս էլ սրճում ենք, պիցա էլ ենք ուտում: Կաֆեն կոնտեքստից պետք չի կտրել: Կարծում եմ հարցը նրանում է, որ ոմանց համար կաֆեն է կյանքի իմաստը, իսկ ոմանց համար կաֆեից բացի ուրիշ արժեքներ էլ կան: Երևի, սա էր ցանկանում ասել Ուստեն:
Հենց դրա համար եմ ասում` անմեղսունակության հոտ ա գալիս: Տես ինչ սիրուն ես խոսում:) Է թող ինքն էլ խոսար, թե չէ էդ ան-ասուն-ի բառախաղը, գրողը տանի, մենք 3-րդ դասարանում էինք անում է ախր:

Հայկօ
21.09.2008, 18:56
Վարպետ, ախր նման տպերի հետ մի երկու բառ խոսելուց հետո դրանց դրանից բացի ուրիշ բան չես էլ ուզում ասել: «Հա՜, գիդեմ էդ տուֆտին, սաղ օրը Հյուսիսային պողոտա քցած ա, էտի հացադուլ-մացադուլ էլ կանի»: «Տեսել ե՞ս՝ էդ քյալ լևոնականը ադնակլասնիկում ինչ նկար ա դրել: Հանրահավաք ա, ինչ ա»: Դրանք մարտի մեկն էլ փաթթած ունեն, սեպտեմբերի քսանմեկն էլ: Հորթի, բանջարի կյանք են քարշ տալիս՝ սրանից-նրանից կոֆեի փող մուրալով, աղջիկների հետևից ռեպլիկներ կրակելով, ծիծաղելով, երբ մենթերը կանաց դուբինկով խփում են: Էդ, իհարկե, գորշ նյութի պակասից ա, բայց դա իրենց չի արդարացնում: Էս դեպքում միջինը ոսկե չի:

Վարպետ
21.09.2008, 20:40
Հայկօ ջան, ես լրիվ հասկանում եմ քեզ, կիսում եմ քո մտահոգությունները, ավելին` համակարծիք եմ քեզ հետ: Եվ Հրանտի հետ եւս: Բայց դրանք եղել են, կան եւ լինելու են բոլոր ժամանակներում, բոլոր քաղաքակրթական մակարդակներում` անկախ աշխարհագրական դիրքից, մի տեղ մի քիչ շատ, մի տեղ էլ` ավելի քիչ: Ես հենց դա եմ անվանում քաղաքական անգրագիտություն` զարմանալը, որ դրանք կան: Զարմանալը, զայրանալը, ապշելը, նյարդայնանալը, կապ չունի, ոնց կուզես անվանի: Այսինքն, եթե դու չես հաշվարկել դրանց գոյությունը, եթե քաղաքական ծրագիր չունես` ուղղված նաեւ դրանց, դրանց գոյության փաստն ի սկզբանե բացակայել է քո քաղաքական ծրագրերում, ապա դու քաղաքաիտություն չգիտես, դու քաղաքականության հետ կապ չունես, դու քաղաքական գործիչ չես: Ու դրանց դեմ ցանկացած գրոտեսկացված ընդվզում` լինի դա հոդվածի տեսքով, թե այլ կերպ, սխալ է այդ պարագայում: Ու ես հասկանում եմ Հրանտի զայրանալու պատճառը: Մի երեւույթ ի սկզբանե անվանվել է համաժողովրդական շարժում, բայց արի ու տես, որ չէ... էն պահին, երբ միտինգ ա արվում, երբ երկրի ճակատագիր ա որոշվում, ոմանք Սպիտակցի Հայկո քոքած երթեւեկում են պրոսպեկտով ու հարցականի, կասկածի տակ են դնում էդ երեւույթի անվանումը` ինչպես մինիմում: Բայց էստեղ հարց ա առաջանում` բայց դու չգիտեիր, որ տենց ա լինելու ախր? Հույսդ ինչի վրա էր? Որ բոլոր-բոլորը քո գիտակցական մակարդակում են?

Հայկօ
21.09.2008, 21:27
Վարպետ, գիտե՞ս, ես գերադասում եմ զարմանալ, զայրանալ, ապշել, նյարդայնանալ, կամ ուրիշ ամեն ինչ՝ ոնց ուզում ես՝ անվանի, բացի անտարբեր մնալուց: Որովհետ եթե անտարբեր դարձա, դառնալու եմ նրանցից մեկը: Ինձ նրանց գոյությունը չի զարմացնում: Բայց և մատների արանքով նայել չեմ կարող: Եթե ես այսօր ընտրել եմ ա՛յս աշխարհայացքը, ուրեմն պիտի ամեն ինչ դիտարկեմ հենց դրա՛ շրջանակներում: Վաղը ինչ-ինչ պատճառներով կփոխեմ կարծիքս, կփոխվի և վերաբերմունքս անտարբերության նկատմամբ: Բայց՝ ոչ հիմա:

Իսկ անտարբերներն ու «բառդիները» էդքան էլ շատ չեն: Համենայն դեպք՝ ոչ էնքան, որ կարողանան որևիցէ՝ աջ կամ ձախ կողմին հակակշիռ լինեն: Ու ինչքան էլ որ լինեին՝ մեկ է, ըստ բնորոշման ոչ մի դեր չէին խաղալու: Ինչպես Հրանտ Մաթևոսյանն էր գրել՝ «Ում լուծն էլ լինի՝ իրենք լծկանն են: Ով հացվոր՝ իրենք հաց, ով լծող՝ իրենք լծկան, ով կացնավոր՝ իրենք ծառ»: Բայց ախր իրենք է՛լ են հայ: Իրենց համար էլ էսօր պետք է տոն լինի, մարտի մեկին՝ սուգ: Ինչու՞ էդ քարոզչությունը՝ որ կողմինն էլ որ լինի, մի մասի ականջներին հասնում է, իսկ մյուս մասի ուղեղներին՝ ոչ: Ինչու՞ ես պիտի մտահոգվեմ, որ Բաքու-Ջեհյանը մեզ շրջանցում է, իսկ ինչ-որ մի Եղո պիտի հրճվի, որ բենզինը տասը դրամ էժանացավ: Ինչ-որ մի բան սխալ է:

Վարպետ
21.09.2008, 21:34
Վարպետ, գիտե՞ս, ես գերադասում եմ զարմանալ, զայրանալ, ապշել, նյարդայնանալ, կամ ուրիշ ամեն ինչ՝ ոնց ուզում ես՝ անվանի, բացի անտարբեր մնալուց: Որովհետ եթե անտարբեր դարձա, դառնալու եմ նրանցից մեկը: Ինձ նրանց գոյությունը չի զարմացնում: Բայց և մատների արանքով նայել չեմ կարող: Եթե ես այսօր ընտրել եմ ա՛յս աշխարհայացքը, ուրեմն պիտի ամեն ինչ դիտարկեմ հենց դրա՛ շրջանակներում: Վաղը ինչ-ինչ պատճառներով կփոխեմ կարծիքս, կփոխվի և վերաբերմունքս անտարբերության նկատմամբ: Բայց՝ ոչ հիմա:

Իսկ անտարբերներն ու «բառդիները» էդքան էլ շատ չեն: Համենայն դեպք՝ ոչ էնքան, որ կարողանան որևիցէ՝ աջ կամ ձախ կողմին հակակշիռ լինեն: Ու ինչքան էլ որ լինեին՝ մեկ է, ըստ բնորոշման ոչ մի դեր չէին խաղալու: Ինչպես Հրանտ Մաթևոսյանն էր գրել՝ «Ոմ լուծն էլ լինի՝ իրենք լծկանն են: Ով հացվոր՝ իրենք հաց, ով լծող՝ իրենք լծկան, ով կացնավոր՝ իրենք ծառ»: Բայց ախր իրենք է՛լ են հայ: Իրենց համար էլ էսօր պետք է տոն լինի, մարտի մեկին՝ սուգ: Ինչու՞ էդ քարոզչությունը՝ որ կողմինն էլ որ լինի, մի մասի ականջներին հասնում է, իսկ մյուս մասի ուղեղներին՝ ոչ: Ինչու՞ ես պիտի մտահոգվեմ, որ Բաքու-Ջեհյանը մեզ շրջանցում է, իսկ ինչ-որ մի Եղո պիտի հրճվի, որ բենզինը տասը դրամ էժանացավ: Ինչ-որ մի բան սխալ է:

Վայ, եղբայր... թե նախորդ գրառումս գրելիս չէի ուզում ցիտել Վարպետ Հրանտի էդ տողերը` գետինը մտնեմ :hands ՈՒղղակի չէր հիշում բառացի, ռիսկ չարեցի:) Նորից` լրիվ համաձայն եմ: Բայց դու պետք ա ուղղակի իրանց վերաբերվես որպես ծառ, ու քո մոտեցումները, ծրագրերը, գործողություններդ պետք է առաջնորդվեն միայն էդ ելման կետով` շուրջդ լիքը ծառեր են, ուստի պետք է փնտրել ձեւ, որ օգտագործես դրանց ըստ պետքի, զի նոցա կարն այդքանն է:
Սրանից էլ բխում է հարցիդ պատասխանը, թե ինչու պետք է դու մտահոգվես, իրենք` ոչ: Քանի որ դու ՀՀ քաղաքացի Հայկ ......յանն ես, իսկ իրենք` ծառեր:

Հայկօ
21.09.2008, 21:42
Չեմ ուզում, որ ծառեր լինեն: Չեմ ուզում մտածել, որ ես, ու ոչ միայն ես, մարտի մեկին մահից հազիվ պրծա նաև էդ ծառերի՛ համար: Ու ներվայնանում եմ:

Էդ ծառերը փտած ծառեր են: Ու մի օր մեկի գլխին են ընկնելու:

Վարպետ
21.09.2008, 21:48
Ամեն տեղ կան փտած ծառեր, ամեն տեղ: Յակոբինները քիչ էին, դեկաբրիստները` էլ ավելի, Ղարաբաղ կոմիտեն շատ ավելի քիչ, Լերմոնտովը, Մաթեւոսյանը, Օրուելը եւ այլոք մենակ էին: +1: Ամեն ինչ սկսվում է յուրաքանչյուրիցս: Սա գիտակցում ենք` անցնում ենք առաջ: Կամ +1, կամ փտած ծառեր: Շատ բան ենք ուզում, շատ բան ուզելը դժվարացնում է կյանքը;)

Տրիբուն
21.09.2008, 21:52
Բայց դրանք եղել են, կան եւ լինելու են բոլոր ժամանակներում, բոլոր քաղաքակրթական մակարդակներում` անկախ աշխարհագրական դիրքից, մի տեղ մի քիչ շատ, մի տեղ էլ` ավելի քիչ:

Վարպետ ջան, իրոք եղել են, կան ու լինելու են: Այլ հավասար պայմաննեում դրանց գոյության վրա ես էլ ուշադրություն չէի դարձնի: Ցավն այն է, որ դրանք գնալով շատանում են: Դա դառնում է ապրելակերպ: Ու նման ապրելակերպը բոլոր միջոցներով քարոզվում է, որպես միակ ընդունելի ապրելակերպ: Ողջ պետական քաղաքականությունն այժմ աշխատում է նմանների ստեղծման ուղղությամբ - մարդկային զանգված (հասարակություն չեմ ցանկանում անվանել), որի անտարբերությունն ամեն ինչի նկատմամբ հնարավորություն է տալիս իշխել նրանց վրա:

Ամեն դեպքում, հաձայնվում եմ քո հետ, միանշանակ, որ քաղաքական պայքարի մեջ մտնելիս անհրաժեշտ է հաշվի առնել նաև դրանց գոյությունը, ու ցավոք, հիմա Հայաստանում, դրանց գոյությունը կարող է վճռորոշ նշանակությու ունենալ;

Ավելացվել է 2 րոպե անց

Ամեն տեղ կան փտած ծառեր, ամեն տեղ: Յակոբինները քիչ էին, դեկաբրիստները` էլ ավելի, Ղարաբաղ կոմիտեն շատ ավելի քիչ, Լերմոնտովը, Մաթեւոսյանը, Օրուելը եւ այլոք մենակ էին: +1: Ամեն ինչ սկսվում է յուրաքանչյուրիցս: Սա գիտակցում ենք` անցնում ենք առաջ: Կամ +1, կամ փտած ծառեր: Շատ բան ենք ուզում, շատ բան ուզելը դժվարացնում է կյանքը;)

Ընկեր, վախենամ, որ մեր դեպքում գործ ունենք ոչ թե մի քանի փտած ծառերի, այլ ոչնչացման եզրին կանգնած անտառի հետ;

Վարպետ
21.09.2008, 21:58
Վարպետ ջան, իրոք եղել են, կան ու լինելու են: Այլ հավասար պայմաննեում դրանց գոյության վրա ես էլ ուշադրություն չէի դարձնի: Ցավն այն է, որ դրանք գնալով շատանում են: Դա դառնում է ապրելակերպ: Ու նման ապրելակերպը բոլոր միջոցներով քարոզվում է, որպես միակ ընդունելի ապրելակերպ: Ողջ պետական քաղաքականությունն այժմ աշխատում է նմանների ստեղծման ուղղությամբ - մարդկային զանգված (հասարակություն չեմ ցանկանում անվանել), որի անտարբերությունն ամեն ինչի նկատմամբ հնարավորություն է տալիս իշխել նրանց վրա:

Ամեն դեպքում, հաձայնվում եմ քո հետ, միանշանակ, որ քաղաքական պայքարի մեջ մտնելիս անհրաժեշտ է հաշվի առնել նաև դրանց գոյությունը, ու ցավոք, հիմա Հայաստանում, դրանց գոյությունը կարող է վճռորոշ նշանակությու ունենալ;

Մգացված կտորի հետ համաձայն եմ 100 տոկոսով: ՈՒստի կարծում եմ, որ առավել արդյունավետը հատկապես այդ "ծառացման" քաղաքականության դեմ պայքարելն է, քան բուն ծառերի: Ես էսօր մի քաղաքական դիսկուսիայի մեջ էի... եկանք եզրահանգման, որ քանի դեռ չունենք ազատ, անկախ էլեկտրոնային լրատվամիջոց, պետք է ձեռնմուխ լինել "թռուցիկային" տեղեկատվության տարածմանը: Դե ես չեմ` դու ես: Խոստացել էին, որ մարտիմեկյան իրադարձությունների մասին պատմող դիսկերը պետք է բազմացնեին 300 000 օրինակով: Ուր են? Չեն կարողանում` թող տան, ես տանը երկու համակարգիչ ունեմ, կենցաղային պայմաններում իրենց օրական մի 30-40 դիսկ կգրեմ կտամ:

Տրիբուն
21.09.2008, 22:09
Մգացված կտորի հետ համաձայն եմ 100 տոկոսով: ՈՒստի կարծում եմ, որ առավել արդյունավետը հատկապես այդ "ծառացման" քաղաքականության դեմ պայքարելն է, քան բուն ծառերի: Ես էսօր մի քաղաքական դիսկուսիայի մեջ էի... եկանք եզրահանգման, որ քանի դեռ չունենք ազատ, անկախ էլեկտրոնային լրատվամիջոց, պետք է ձեռնմուխ լինել "թռուցիկային" տեղեկատվության տարածմանը: Դե ես չեմ` դու ես: Խոստացել էին, որ մարտիմեկյան իրադարձությունների մասին պատմող դիսկերը պետք է բազմացնեին 300 000 օրինակով: Ուր են? Չեն կարողանում` թող տան, ես տանը երկու համակարգիչ ունեմ, կենցաղային պայմաններում իրենց օրական մի 30-40 դիսկ կգրեմ կտամ:

Էս մգացրած մասի հետ էլ ես եմ ամբողջությամբ համաձայն: Միանշանակ, մի քանի ծառի դեմ պայքարը ոչինչ չի տա:

Նման կազմակերպչական թյուրամացությունները ես էլ լավ չեմ հասկանում: Իսկականից, եղածը մի բան չի: Ամեն DVD-ի ինքնարժեքը, արդեն ձայնագրված, հազիվ մի 150-200 դրամ կազմի; Ընդհանուր ծախսը հազիվ 2000 դոլար: :think

Ջուզեպե Բալզամո
21.09.2008, 23:23
Չեմ ուզում, որ ծառեր լինեն: Չեմ ուզում մտածել, որ ես, ու ոչ միայն ես, մարտի մեկին մահից հազիվ պրծա նաև էդ ծառերի՛ համար: Ու ներվայնանում եմ:

Էդ ծառերը փտած ծառեր են: Ու մի օր մեկի գլխին են ընկնելու:

Հայկօ ախպեր… :(
Պիտի լինեն ախպերս, առաց դրանց չի լինում: Մենք փոքր ազգ ենք ու դրանց լինելուց տառապում ենք, որովհետև մեր ապրելու տեղը փոքր ա: Ամնեն ինչ աչքիդ դեմն ա կատարվում, ոտքիդ տակ, սրտիդ մեջ… բայց նորմալ երևույթ է, բոլոր ազգերն էլ, երկրներն էլ ունեն էդ փտածից: Հանգիստ նայիր դրանց…
Հրանտ Մաթևոյան - "Տերը" մի հատ կարդա (կամ մի հատ էլ կարդա): Մեջբերում չեմ անելու: Դու (քո նմանները) տերն են եղածի, անկախ նրանից թե ինչ ծագում ունեն, ինչքան են սիրված կամ ընդունված "համագյուղացիների" կողմից: Դու մահից հազիվ պրծել ես ոչ դրանց համար: Դու պրծել ես առողջ ծառեր մեծացնելու համար, անտառիդ տիրություն անելու համար, փտած ու հիվանդ ծառերը կտրելու ( կամ բուժելու) համար: Անտառը քոնն է, համբերություն քեզ:
Տիրությունդ արա ախպերս… :victory:
Հ.Գ. Միայն Հայկօ-ի համար չէր:Մեր անտառի բոլոր տերերին էլ վերաբերվում է:

StrangeLittleGirl
22.09.2008, 00:51
Հիմա, երբ ես հեռու եմ մնում ցանկացած քաղաքական քննարկումներից, ինձ էլ «անտարբերի» պիտակը կկպցնեք: Բայց ես գիտեմ, որ ձեր ասած «անտարբերների» մեջ քիչ չեն երկու քարի արանքում հայտնվածները, այսինքն՝ մարդիկ, որոնք դեմ են իշխանություններին և դեմ են նաև ԼՏՊ-ի վերադարձին… Ու քանի որ երկու կողմն էլ այդ մարդկանց փորձում է օգտագործել այնպես, ինչպես իրենց ձեռք է տալիս, նրանք նախընտրում եմ լռել ու մի կողմ քաշվել՝ շատ ժամանակ դիտողի դերում լինելով կամ էլ փորձելով փոխել երկիրն այնպես, ինչպես իրենք են կարող՝ սկսած մանր բաներից:

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Իհարկե, էսքանից հետո կան նաև լրիվ անտարբերներ, բայց ի՞նչ կա այդտեղ զարմանալու: Հասարակությունը տարբեր շերտերից է բաղկացած: Դրանցից մեկն էլ հենց այդ անտարբերն է, որը նախընտրում է գլուխը կախ իր գործունեությամբ զբաղվել, չխառնվել քաղաքական իրադարձություններին, թքած ունենալ դրանց վրա: Բոլոր երկրներում էլ այդպիսի շերտեր կան: Ես անձամբ նախընտրում եմ, որ նրանք այդպես անտարբեր էլ մնան, քան սատարեն որևէ ուժի՝ առանց պատկերացում ունենալու, թե ինչու են դա անում:

Վարպետ
22.09.2008, 00:54
Հիմա, երբ ես հեռու եմ մնում ցանկացած քաղաքական քննարկումներից, ինձ էլ «անտարբերի» պիտակը կկպցնեք: Բայց ես գիտեմ, որ ձեր ասած «անտարբերների» մեջ քիչ չեն երկու քարի արանքում հայտնվածները, այսինքն՝ մարդիկ, որոնք դեմ են իշխանություններին և դեմ են նաև ԼՏՊ-ի վերադարձին… Ու քանի որ երկու կողմն էլ այդ մարդկանց փորձում է օգտագործել այնպես, ինչպես իրենց ձեռք է տալիս, նրանք նախընտրում եմ լռել ու մի կողմ քաշվել՝ շատ ժամանակ դիտողի դերում լինելով կամ էլ փորձելով փոխել երկիրն այնպես, ինչպես իրենք են կարող՝ սկսած մանր բաներից:
Չէ, Բյուր, դու անտարբեր չես, դու շատ ամուր, փարթամ, խորը արմատներով ծառ ես, բայց դեկորատիվ, ասենք` պալմա :D

Հայկօ
22.09.2008, 02:51
Էսօր մեզ մոտ լսում էի հրավառության ձայնը: Պայթյունների ձայնը: Ու վեր էի թռնում ամե՛ն անգամ:

Ինձ թվում էր, որ արդեն էդ շրջանն անցել եմ, որ արդեն աչքերիս առաջ չէ, արդեն չեմ հիշում... Որ տրամաբանությունն ու վերլուծությունն ավելի ուժեղ են, քան կիրքն ու բնազդը: Բայց՝ չէ: Չեմ մոռացել: Ու երբեք էլ չեմ մոռանա: Իմ մեջ ինչ-որ բան խախտվել է, ինչ-որ բան՝ փոխվել: Ես ես եմ: Ու էլ երբեք չեմ հասկանա էն մարդկանց, ում համար էդ պայթյունի ձայները մենակ գույնզգույն լույսեր էին:

StrangeLittleGirl
22.09.2008, 07:51
Չէ, Բյուր, դու անտարբեր չես, դու շատ ամուր, փարթամ, խորը արմատներով ծառ ես, բայց դեկորատիվ, ասենք` պալմա
Պալման կարող է Հայաստանի համար դեկորատիվ ա, բայց շատ երկրներում նորմալ, խելոք-խելոք այգիներում ու փողոցներում աճող ծառ է, ոնց որ մեզ մոտ, ասենք, ուռենին :P

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Ու ձեզ շատ իզուր ա թվում, թե ես (մենք) ավելի քիչ եմ (ենք) մտահոգված Հայաստանի ապագայով, քան դու (դուք): Ու շատ իզուր ա թվում, թե մենք ձևեր ենք թափում ;)

Տրիբուն
22.09.2008, 09:50
Հիմա, երբ ես հեռու եմ մնում ցանկացած քաղաքական քննարկումներից, ինձ էլ «անտարբերի» պիտակը կկպցնեք: Բայց ես գիտեմ, որ ձեր ասած «անտարբերների» մեջ քիչ չեն երկու քարի արանքում հայտնվածները, այսինքն՝ մարդիկ, որոնք դեմ են իշխանություններին և դեմ են նաև ԼՏՊ-ի վերադարձին…

StrangeLittleGirl ջան, ես քիչ թե շատ ծանոթ եմ ակումբի կյանքին քո մասնակցությանը (մի հինգ ամիս հա) ու «անտարբերի» պիտակ քեզ հաստատ չէի կպցնի: Անտարբերությունն այս դեպքում վերաբերվում է ոչ միայն քաղաքական գործընթացներին, այլ ընդհանրապես հասարակական կյանքի բոլոր ոլորտներին: Այն, որ դու դեմ ես ներկա իշխանություններին, բայց դեմ ես նաև ԼՏՊ վերադարձին, արդեն խոսում է այն մասին, որ անտարբեր չես, ունես դիրքորոշում, քեզ անհանգստացնում են Հայաստանի քաղաքական կյանքում տեղի ունեցող գործընթացները:

Հարցը նրանում է, որ կա մի զանգված, որը անտարբեր կլիներ նույնիսկ այն դեպքում, եթե ԼՏՊ վերադարձի մասին խոսք անգամ չլիներ:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Պալման կարող է Հայաստանի համար դեկորատիվ ա, բայց շատ երկրներում նորմալ, խելոք-խելոք այգիներում ու փողոցներում աճող ծառ է, ոնց որ մեզ մոտ, ասենք, ուռենին :P


Մի երկու երկիր կա, որտեղ պալման համ էլ բերք ա տալիս: Իսկ ուռենին ոչ մի տեղ բերք չի տալիս:

Ambrosine
22.09.2008, 21:14
էդ անտարբերները ամեն բնագավառում էլ անտարբեր են. մի մարդ ինձ ասաց, որ իր համար մեկ է. <<եթե Սերժն ա, իր աշխատավարձը 150 հազար ա, եթե նույնիսկ Լևոնը լինի, էլի 150 հազար ա լինելու: ինչ լինելու է, լինելու է, մենք ոչինչ չենք կարող փոխել>>: Ես երկար վիճեցի, բայց մեկ ա, ինքը բնույթով է անտարբեր. ընդհանրապես մի զանգված կա, որ առավոտը արթնանում է, մտածում է` ինչ ուտի, գիշերը քնելուց մտածում է, թե առավոտը, որ վեր կացավ ինչ պիտի ուտի:D իսկ մի մասն էլ, որ իրեն դնում է ավտորիտետի տեղ` սև հագած, մազերը ժելեով հետ սանրած, պագոնները չգցելու համար չի ներգրավվում շարժմանը

Kuk
22.09.2008, 21:52
էդ անտարբերները ամեն բնագավառում էլ անտարբեր են. մի մարդ ինձ ասաց, որ իր համար մեկ է. <<եթե Սերժն ա, իր աշխատավարձը 150 հազար ա, եթե նույնիսկ Լևոնը լինի, էլի 150 հազար ա լինելու: ինչ լինելու է, լինելու է, մենք ոչինչ չենք կարող փոխել>>: Ես երկար վիճեցի, բայց մեկ ա, ինքը բնույթով է անտարբեր. ընդհանրապես մի զանգված կա, որ առավոտը արթնանում է, մտածում է` ինչ ուտի, գիշերը քնելուց մտածում է, թե առավոտը, որ վեր կացավ ինչ պիտի ուտի:D իսկ մի մասն էլ, որ իրեն դնում է ավտորիտետի տեղ` սև հագած, մազերը ժելեով հետ սանրած, պագոնները չգցելու համար չի ներգրավվում շարժմանը

Աստղ ջան, էդ քո ասած դեպքը փառք ա, չեմ ուզում կրկնվել, բայց ասեմ. վերջերս մի նյութապաշտի տված հարցազրույց էի կարդում մի` մամուլ կոչված աղբի մեջ, ասում էր` մի խանգարեք, ինձ շենք են խոսք տվել, թողեք թող սարքեն, ինձ շենք են խոսք տվել, դրա համար ես աղոթում եմ, որ սրանք մնան: Դե հիմա արի ու սրան մի վիրավորի: ախր սա ոչ միայն անտարբեր ա, այլ թքած ունի ամեն տեսակ արժեքների վրա, բացի գումար կոչված արժեքից:

Վիշապ
23.09.2008, 10:51
Անտարբերությունը անտարբերություն է բերում։ Եթե պետության ներսում քաղաքացին որպես այդպիսին իրեն չի զգում, այսինքն մտածում է, որ հույսը կարող է դնել միայն իր վրա, իր գրպանի փողի, ատրճանակի, կամ քարը պայթի՝ իր մեծ եղբոր, ծնողի, բայց միայն ոչ պետության՝ հանձինս թաղապետարանի, դատարանի, ԶԱԳՍի, գայիշնիկի, պրեզիդնետի… ապա այստեղ հասարակությունը բաժանվում է երկու մասի՝ հույսը կորցրածների և հույսը չկորցրածների։ Հույսը կորցրածները չեն հավատում և ոչ մի ժողովրդավարական համակարգի գոյությանը ու առաջնորդվում են «եղունգ ունես՝ գլուխդ քորի» սկզբունքով։ Հույսը չկորցրածները փորձում են մի բան անել՝ միտինգ են գնում, գոռում են, գործարքների ժամանակ չեկ են պահանջում, գայիշնիկի հետ քյալլա են տալիս, դատարաններով ֆռֆռում նյարդեր են փչացնում, բողոքում են սրան նրան, փորձում են տարբեր կարգազանցների կարգի հրավիրել և այլն… այ նրանք գիտեն թե ինչ բան է պետություն, որը սկսվում է ընտանիքից, տնից, «պադյեզդից», «քուչից», թաղամասից, վերջանում քաղաքով, մարզերով երկրով… նրանք այդ ամենը համարում են իրենցը։ Իսկ հույսը կորցրածները ցանկացած իրավիճակում առաջին հերթին հաշվում են գրպանի փողերը, փնտրում են ծանոթի, բարեկամի, միջնորդ–բարեխոսի թեկուզ հենց այդ նույն պետական օրգաններում՝ որտեղ հույսը չկորցրածները նյարդեր են փչացնում։ Նրանք փորձում են շատ բաների տիրանալ, քանի որ այն, ինչը հույսը չկորցրածները իրենցն են համարում, ապա հույսը կորցրածները դրանք իրենցը չեն համարում։ Եթե հույսը կորցրածները ի վերջո դառնում են իշխանությունների մասնիկներ, ապա պետության մեջ տարածվում է համաճարակ, որը կոչվում է կոռուպցիա։ Հիմա այս պետությունը հիվանդ է։ Հիվանդությունը խրոնիկական է, և այն վերացնելու համար հույսը չկորցրածները պիտի պայքարեն այնպես, ինչպես գրիպի ժամանակ արյան կարմիր գնդիկներն են պայքարում։ Եվ այդ նույն անտարբերների ժարգոնով ասած՝ «յա էս յան, յա էն յան»։ Ահա այսպիսի բորշություն… Իսկ ցավն այն է, որ հույսը կորցրած իշխանավորներին բավականին ձեռնտու է ունենալ անտարբեր, հույսը կորցրած ժողովուրդ։ Նրանք հնարավոր է այդպիսով վայելեն իրենց ժամանակավոր կյանքը՝ ժամանակավոր պետության մեջ, չէ՞ որ կյանքը կարճ է։ Այստեղ արդեն գուցե պետք է անրադառնալ աշխարհայացք կոչված փիլիսոփայական կատեգորիային։ Եթե պետության ներսում գերակշռում են «ուրագները», ապա այդ պետության ներսում ցանկացած գերան վերածվում է տաշեղի, իսկ տաշեղները կոտրում են հեշտ ու հանգիստ, հատ–հատ… Այ հիմա ջոկեցի՞ք ջհուդամասոնականության փիլիսոփայությունը:D

Mephistopheles
23.09.2008, 13:32
Վիրավորական գրառումը ջնջված է

Ձայնալար
23.09.2008, 13:34
Մոդերատորական: Մի քանի կիլոգրամ թեմայից դուրս գրառումներ ջնջվել կամ տեղափոխվել են « Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս» (http://www.akumb.am/showthread.php?t=21661&page=39) թեմա: Օֆթոփի հեղինակները զգուշացվել են: Մնացեք թեմայի շրջանակներում:

Kuk
04.10.2008, 19:29
Հայկօ ջան, այս թեման երբ բացեցիր, զգացի, որ մի հոգի էլ կա, որը զգում ա էդ անտարբերության առկայության տխուր փաստը, բայց արի ու տես, եղբայր ջան, որ սպանված հայրենակիցներիդ մարմնի մասերը պաշտոնապես համարում են անասունի, իսկ դու դրանից օրեր անց, դեռ տեղյակ չես այդ խայտառակությունից: Պետք է բավարար տեղեկացված լինել` անտարբերության զոհ չդառնալու համար;)

Էլմո ջան, դու է՞լ տեղյակ չէիր, թե՞ դու այլ պատճառով ես ստորագրել Հայկօի գրառման տակ:

Հայկօ
04.10.2008, 19:35
Ամբողջը չիմանալն ու մասն աչքաթող անելը տարբեր բաներ են: Չգիտեի՝ իմացա: Հիմա ես անտարբեր ե՞մ, թե՞ չէ:

Kuk
04.10.2008, 20:09
Ամբողջը չիմանալն ու մասն աչքաթող անելը տարբեր բաներ են: Չգիտեի՝ իմացա: Հիմա ես անտարբեր ե՞մ, թե՞ չէ:

Հայկօ ջան, եղբայր, ամբողջը չիմանալը լիարժեք անտարբերություն է, մասն աչքաթող անելը մասնակի անտարբերություն է: Բայց չե՞ս կարծում, որ հիմա այն պահն է, որ ամենավտանգավոր երևույթը հենց անտարբերությունն է, որը կարող է առաջանալ նաև աչքաթողության հետևանքով: Ապեր, նենց բան ես բաց թողել, որ պետք չէր էլի, էս ամբողջ իրադարձությունների ամենալկտի ամենացինիկ պահն էր սա, էս ազգի ամոթն էր սա: Սա ցույց տվեց, որ եթե վաղը հարյուրավոր մարդկանց ներկայությամբ մի քաղաքացու վրաերթի ենթարկի մի պաշտոնյա, հաջորդ օրը կարող են հայտարարել, որ տուժողը ոչ թե քաղաքացի այսինչ այսինչյանն է, այլ կոկորդիլոս է: