Դիտել ողջ տարբերակը : Արցախի հիմնախնդիրը
Վրաց-ռուսական պատերզամից և Ռուսաստանի կողմից Աբխազիան և Հարավային Օսեթիան ճանաչելուց հետո մի տեսակ ակտիվացել են խոսակցությունները Արցախի շուրջ։ Իմ համեստ կարծիքով մի մեծ կեղտոտ խաղ է ընթանում Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի միջև, որը նույնպես իմ համեստ կարծիքով դժվար օգուտ բերի Հայաստանին։ Այս ամենը սկսվեց Գյուլի Երևան կատարած այցից, իսկ հիմա շարունակվում է Մեդվեդևի Ադրբեջան կատարած այցով և Նալբանդյանի Իրան կատարած այցով։ Կարծես թե իրավիճակը կառավարվում է Ռուսաստանի կողմից, ի դեպ Ալիևը հայտարարություն է արել Բաքվում Մեդվեդևի հետ կայացած բանակցություններից հետո.
Իլհամ Ալիև. Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման համար լավ հեռանկարներ կան
17:52 • 16.09.08
Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևն հայտարարել է, որ ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման համար լավ նախադրյալներ կան։
«Չնայած բոլոր բարդություններին, այսօր ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման համար լավ նախադրյալներ կան»,-լրագրողներին ասել է Ալիևը ՌԴ-ի նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի հետ այսօր կայացած բանակցություններից հետո։
Նա նաև նշել է, որ Ադրբեջանի և Ռուսաստանի միջև հարաբերությունները օրինակելի բնույթ են կրում։ «Ռուս-ադրբեջանական հարաբերություններն օրինակ են ծառայում մյուսների համար, մենք դրանից շատ գոհ ենք»,-ասել է Ալիևը։
«Այսօր տարածաշրջանի իրադրությունը որոշակի անհանգստություն է հարուցում, և Ադրբեջանը պատրաստ է իր ավանդը ներդնել առկա լարվածությունը թուլացնելու համար»,-նշել է Ադրբեջանի նախագահը։ «Տարաձայնություններ առաջացնող հարցերը պետք է լուծվեն խաղաղ ճանապարհով»,-ասել է նա։
Իլհամ Ալիևը նաև ընդգծել է, թե Ադրբեջանն ակնկալում է, որ Ռուսաստանը կշարունակի ակտիվ դեր խաղալ ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործում։
Արմենպրես http://tert.am/am/news/2008/09/16/alievkharabakh/
Սակայն, մյուս կողմից հայտարարություն է արել նաև Ադրբեջանում ԱՄՆ-ի դեսպանը.
Եկել է Հարավային Կովկասում առկա հակամարտությունները կարգավորելու ժամանակը, կարծում է Ադրբեջանում ԱՄՆ-ի դեսպանը
16:42 • 16.09.08
Վրաստանում տեղի ունեցած իրադարձությունները ևս մեկ անգամ ապացուցեցին, որ եկել է Հարավային Կովկասում առկա հակամարտությունները կարգավորելու ժամանակը։ Այս մասին ասել է Ադրբեջանում ԱՄՆ-ի դեսպան Էնն Դերսին։
«ԱՄՆ-ի փոխնախագահ Դիկ Չեյնին Ադրբեջան կատարած այցի ժամանակ նշել է, որ այժմ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման ամենահարմար ու բարենպաստ ժամանակն է։ Նա հայտարարել է, որ ԱՄՆ-ը սատարում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, և հակամարտությունը պետք է լուծվի հենց այս սկզբունքի հիման վրա՝ հաշվի առնելով, բնականաբար, միջազգային և դիվանագիտական փորձը»,– ասել է դեսպանը։
«Ինչպես գիտեք ԵԱՀԿ Միսնկի խմբի համանախագահ Մեթյու Բրայզան այժմ գտնվում է տարածաշրջանում և վաղը ժամանելու է Բաքու, որտեղ բանակցություններ է վարելու այս ուղղությամբ»,– ասել է Դերսին։
Դերսին նաև ավելացրել է, որ Կովկասի անկախ և ինքնավար հանրապետություններն իրավունք ունեն ինքնուրույն որոշել իրենց ապագան։ Ըստ նրա՝ սա ԱՄՆ–ի դիրքորոշումն է, որը կմնա անփոփոխ։
Tert.am http://tert.am/am/news/2008/09/16/dersy/
Դրա հետ մեկտեղ վերջապես Հայաստանում ԱՄՆ-ի դեսպան է նշանակվել։
Կարճ ասած, ինչ-որ անհասկանալի ու տագնապալի իրավիճակ է։ :think
Ամեն ինչ լավ էլ հասկանալի է:
Իրանի շուրջը օղակը փակվելու է: Տրամաբանորեն ;)
Հայաստանը երկիրը այստեղ հետաքրիքր է միայն որպես ամերիկյան ցամաքային-դեսանտային զորքերի շտաբ-կայան:
Ղարաբաղյան ավելի քան 90 տարվա հակամարտության լուծման միակ և ճիշտ ուղին նրա անկախության ճանաչումն է ՄԱԿ-ի կողմից: Սակայն մի շարք վերապահումներով: Մասնավորապես ԼՂՀ-ն իրավունք չպետք է ունենա պահել զորքեր, միայն ներքին ուժեր`ոստիկանություն, երկրում կայունություն պահպանելու համար: Նա չի կարող մտնել ոչ մի ռազմական միավորման մեջ: Ազատ տնտեսական, մշակույթային և հյուպատոսական հարաբերություններ ՄԱԿ-ի անդամ ցանկացած երկրի հետ: Արգելվում է զենքի վաճառքը այս երկրին, ցանկացած պետության կողմից: Փաստորեն ստեղծվում է մի պետություն, որի անվտանգությունը երաշխավորում է ՄԱԿ-ը և այն ունի նեյտրալ կարգավիճակ աշխարհում:
Ջուզեպե Բալզամո
18.09.2008, 05:56
Начав войну в Южной Осетии, Михаил Саакашвили разбил переговорный формат по Нагорному Карабаху
http://www.regnum.ru/news/1056246.html.
Սեպտեմբերի 24–ին Մոսկվայում կայացած «կլոր սեղանի» շուրջ քննարկվել է «Ադրբեջանը 2008–ին, նախահական ընտրությունները և արտաքին քաղաքականության ռազմավարությունը» թեման, որտեղ ռուս քաղաքագետ Միխայիլ Ալեքսանդրովը մասնավորապես ասել է հետևյալը. «… Ադրբեջանի ու Հայաստանի միջև հակամարտության առկայությունը չի կարելի անվանել այլ կերպ քան՝ ինքնախաբեություն։ Որովհետև բոլորը շատ լավ հասկանում են, որ դա էթնիկ հակամարտություն էր Ադրբեջանի ներսում և Ադրբեջանի խնդիրը ոչ այնքան Հայաստանի հետ էր, որքան՝ Լեռնային Ղարաբաղի։ Անհեռանկար դիրքորոշում է Հայաստանին փորձել մեղադրել ոչ կառուցողական լինելու համար»։
«…Դա նույնն է, թե Վրաստանը մեղադրեր Ռուսաստանին աբխազական և հարավօսեթական հակամարտությունները չկարգավորելու համար։ Ի՞նչ է, Երևանից զորքեր պետք է ուղարկվեն, որպեսզի ստիպեն ղարաբաղցիներին մտնելու Ադրբեջանի կազմի մե՞ջ»։
Նա կոչ է արել Ադրբեջանին գնալու 7 շրջանները վերադարձնելու որոշմանը, հակառակ դեպքում եթե Ադրբեջանը երկարաձգի, ապա Հայաստանում ուժեղանում են այդ 7 շրջաններն էլ չվերադարձնելու տրամադրությունները։
Աղբյուրը՝ «Что привязались к этому клочку земли?», - российский политолог о Нагорном Карабахе (http://1news.az/79/20080925101348413.html)
… եսի՞մ:think
Նա կոչ է արել Ադրբեջանին գնալու 7 շրջանները վերադարձնելու որոշմանը, հակառակ դեպքում եթե Ադրբեջանը երկարաձգի, ապա Հայաստանում ուժեղանում են այդ 7 շրջաններն էլ չվերադարձնելու տրամադրությունները։
Դե ամեն ինչ դրան է գնում` ի դեպ տրամաբանորեն.
www.lragir.am Ակնհայտ է, որ որոշում կայացնող երկրները վաղուց հանգել են եզրակացության այն մասին, թե ինչպես պետք է կարգավորվի ղարաբաղյան խնդիրը: Կարգավորման մեխանիզմի էությունը հանգում է նրան, որ Ղարաբաղը նախկին ԼՂԻՄ սահմաններով մնում է հայերին` անկախ պետության ձեւով կամ սառեցված կարգավիճակով, իսկ դրա շուրջ տարածքներն անցնում են Ադրբեջանին:
Հայեր, որևէ մեկը քչից շատից գաղափար ունի՞, թե ինչ է կատարվում Ղարաբաղի հարցի շուրջ… ինձ թվում է, Ռուսաստանը թաքուն երազում է, որ Ադրբեջանը հարձակվի, և այդ պարագայում Ռուսական զորքերը առաջինը կհայտնվեն տարածաշրջանում ու դեռ երկար կմնան ու Ռուսաստանը իր դիրքերը վերջնականապես կհաստատի Անդրկովկասում…:think
ԱԼԻԵՎԸ ԵՐԵՎԻ ԻՆՏԵՐՆԵՏՈՒՄ ՉԻ ԳՏԵԼ ՄԱԴՐԴԻՅԱՆ ՍԿԶԲՈՒՆՔՆԵՐԸ (http://lragir.am/includes/prnview.php?lang=arm&pid=19301)
Նախագահ ընտրվելու կապակցությամբ հոկտեմբերի 24-ին իր երդման արարողության ժամանակ ունեցած ելույթում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը հայտարարել է, որ “Ղարաբաղը երբեք չի լինի անկախ, Ադրբեջանը երբեք չի ճանաչի Ղարաբաղի անկախությունը”: Ալիեվը հայտարարել է, որ Ղարաբաղի հակամարտության բանակցությունն ընթանում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջության սկզբունքի շրջանակում:
“Ձեռնարկված քայլերը հանգեցրել են մինչեւ այժմ մեր դիրքի ամրացման: Այսօր աշխարհում կա ընկալումն այն բանի, որ այս ռեգիոնում հակամարտությունները պետք է լուծում գտնեն: Դա կարող է լինել միայն միջազգային իրավունքի շրջանակում: Դա կարող է լինել միայն Ադրբեջանի տարածքային ամբողջության շրջանակում”, հայտարարել է Ալիեւը: Նա նշել է, թե Ադրբեջանը երբեք չի տա իր իսկական տարածքների անջատման համաձայնություն: “Մենք, ամրապնդելով մեր տարածքային ամբողջությունը, կհասնենք օկուպացված տարածքների վերադարձին”, հայտարարել է Իլհամ Ալիեվը, նշելով, որ քանի դեռ այդ տարածքները չեն վերադարձվել, Հայաստանի հետ գործակցության մասին խոսք լինել չի կարող:
Միեւնույն ժամանակ, Իլհամ Ալիեւը ասել է, որ խաղաղ բանակցության ներուժը չի սպառվել: “Մենք առայժմ շահագրգռված ենք բանակցության շարունակությամբ, մեր հույսերը դեռ չեն մարել, մենք դեռեւս համարում ենք, որ բանակցությունը կարող է հանգեցնել արդարացի կարգավորման”, ընդգծել է Ալիեւը, նշելով, թե հակառակ կողմը պետք է հաշտվի իրականության հետ:
“Իսկ իրականությունն այն է, որ այսօր շատ բարդ է մրցակցել Ադրբեջանի հետ: Ես նույնիսկ կասեի, որ անհնար է: Մեր տնտեսական եւ քաղաքական ներուժը, տնտեսական հզորությունը, միջազգային իրավունքը եւ արդարությունը մեր կողմն է, ամրապնդում է մեր դիրքերը: Վստահ եմ, որ բոլոր այդ գործոնների եւ մեր աշխույժ, հարձակվողական քաղաքականության շնորհիվ մեր հողերը կազատագրվեն”, հայտարարել է Իլհամ Ալիեվը: Այդ մասին հաղորդում է Ռեգնումը:
Վաֆա Գուլուզադե. «Ռուսաստանը պատրաստ կլինի գրավել Բաքուն, եթե...» (http://tert.am/am/news/2008/10/24/baku/)
«Եթե աշխարհաքաղաքական պայմանները թույլ տան, ապա Ռուսաստանը պատրաստ կլինի գրավել Բաքուն»։ Նման հայտարարությամբ է հանդես եկել ադրբեջանցի քաղաքագետ Վաֆա Գուլուզադեն day.az կայքին տված հարցազրույցում՝ մեկնաբանելով ՌԴ Պետդումայի՝ ԱՊՀ և համերկրացիների հետ կապերի բաժնի պետի տեղակալ, ԱՊՀ երկրների ինստիտուտի տնօրեն Կոնստանտին Զատուլինի թեզն այն մասին, որ վաղուց արդեն մշակվել է ղարաբաղյան հարցի լուծման նախագիծը, որը նախատեսում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության ճանաչումը և յոթ շրջանների հետ վերադարձնումն Ադրբեջանին։
«Իր եզրահանգմամբ Կոնստաանտին Զատուլինը Ամերիկա չի հայտնաբերել։ Արդեն վաղուց գոյույթուն ունի ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման ծրագիր, որի համաձայն Ադրբեջանը ճանաչում է ԼՂՀ անկախությունը՝ Հայաստանին զիջելով ոչ միայն ԼեռնայինՂարաբաղը, այլ նաև Լաչինը՝ փոխարենը ստանալով մեր երկրի յոթ «գրավյալ» շրաջանները։ Այն, որ վերջերս Ռուսաստանը ակտիվորեն հակամարտող կողմերի «վզին է փաթաթում» հենց այս ծրագիրը, խոսում է այն մասին, որ Կրեմլը փորձում է այս ծրագրի մեջ ներառել Ադրբեջանի յոթ «գրավյալ» տարածքների ապառազմականացման կետը և այնտեղ խաղաղարարների տեսքով ռուսական բանակի ներս բերումը։
Ռուսաստանը, որն իր ռազմական բազաներն ունի Հարավային Օսիայիում և Աբխազիայում, այժմ փորձում է իր ռազմական բազաները տեղակայել և՛ Լեռնային Ղարաբաղում, և՛ Ադրբեջանի ներկայիս «գրավյալ» տարածքներում։ Ես կարծում եմ, որ Ադրբեջանը երբեք նման զարգացում չի թույլատրի»,– հայտարարել է Գուլուզադեն։
Նրա խոսքերով, պաշտոնական Բաքուն պետք է շարունակի վարել իր արտաքին քաղաքականությունը՝ պնդելով Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության սկզբունքի մասին դրույթը՝ որպես միջազգային իրավունքի սկզբունք։
««Ադրբեջանը պետք է հասկանա, որ եթե աշխարհաքաղաքական պայմանները թույլատրեն, ապա Ռուսաստանը պատրաստ է անցնել Բաքվի գրավմանը։ Այդ իսկ պատճառով, մեր երկիրը պետք է զինվի ԱՄՆ–ի և Եվրոպայի առաջատար երկրների աջակցությամբ»,– իր խոսքը եզրափակել է Գուլուզադեն։
ԲՐՅՈՒՍ ԹԱՍԿԵՐ. ՈՐՔԱՆ Է ԱԴՐԲԵՋԱՆԸ ՎՃԱՐԵԼՈՒ ՔՈՉԱՐՅԱՆ-ՍԱՐԳՍՅԱՆ ՌԵԺԻՄԻՆ ԽԱՂԱՂ ԼՈՒԾՄԱՆ ԴԻՄԱՑ (http://lragir.am/includes/prnview.php?lang=arm&pid=19429)
Իրավիճակի իմ վերլուծությունն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը շարունակում է Ղարաբաղի “վաճառքը”, որը սկզբունքորեն ենթադրում է հարակից տարածքների վերադարձ, սակայն հաշվի առնելով վերջին խոսակցությունները, այն կարող է ներառել նաեւ բուն Ղարաբաղի կապիտուլյացիան: Այս ծրագիրը Ռոբերտ Քոչարյանի ծրագիրն է, որ մշակվել է մի քանի տարի շարունակ, եւ ես պնդում եմ, որ այն նաեւ վայելում է Համաշխարհային բանկի (եւ ԱՄՀ) աջակցությունը:
Հարավային Օսիայի հակամարտությունից հետո Ռուսաստանը ծրագրում էր մեկուսացնել Վրաստանը, եւ Հայաստանից պահանջում էր դադարեցնել Վրաստանի երկաթուղու էլեկտրամատակարարումը, որի արդյունքում հիմա էլ Հայաստանը կհայտնվեր Վրաստանի շրջափակման մեջ: Այդ պատճառով Սերժ Սարգսյանը շտապում էր բացել թուրքական սահմանը, որը ենթադրում է երեք հարցի լուծում` Ղարաբաղը, ցեղասպանությունը, եւ Թուրքիայի արեւելքում գտնվող հայկական հողերը: Այս իրավիճակը հիմնովին փոխվեց, երբ հոկտեմբերի 10-ին Տիգրան Սարգսյանը հանդիպեց Դիք Չեյնիի հետ, ինչը ԱՄՆ եւ Հայաստանի միջեւ հարաբերության առավել սերտացման ազդակ էր, եւ ինչն ի վերջո նշանակում էր, որ Հայաստանը Ամերիկայի բարեկամ եւ դաշնակից Վրաստանի դեմ չի գործի:
Թվում է, թե Հայաստանը գործում է Ռուսաստանի շահերին հակառակ, սակայն նաեւ հնարավոր է, որ Հայաստանը եւ Ռուսաստանը միասին էին ծրագրել այս քայլը, որպեսզի թուլացնեն Ռուսաստանի եւ ԱՄՆ միջեւ ահագնացող լարվածությունը: Ամեն դեպքում Վրաստանի տարանցիկ ուղին բաց մնաց, իսկ թուրքական սահմանը բացելուն ուղղված ճնշումը թուլացավ:
Հիմա վերադարձել ենք զրոյական կետին, Հայաստանը ստիպված է համաձայնել Ղարաբաղի հարցի լուծմանը, այն համաձայնությանը, որ Քոչարյանը խոստանում էր մի քանի տարի շարունակ: Այսպիսով հարցը շատ պարզ է` որքան է Ադրբեջանը վճարելու Քոչարյան-Սարգսյան ռեժիմին խնդրի խաղաղ լուծման դիմաց: Եթե ռեժիմն ընդունի փաթեթը, համաձայնագիրը կստորագրվի: Եթե ոչ, Սարգսյանը Ադրբեջանին կհրահրի սկսել պատերազմը, որ Ադրբեջանը սպառնում էր սկսել:
Այս պատերազմում Հայաստանը անխուսափելիորեն կպարտվի, սակայն դրա ընթացքում, որ կարող է տեւել մի քանի ամիս, Ադրբեջանը ստիպված կլինի հսկայական պատերազմական ծախսեր կատարել եւ կկորցնի նավթի արտահանումից ստացվող ամսական երկու միլիարդ դոլար եկամուտը: Հայաստանը նույնպես բարձր գին կվճարի, սակայն պատերազմից Սերժ Սարգսյանն անձամբ չի տուժի, ավելի շուտ հերոս կդառնա, քան դավաճան Ղարաբաղի կապիտուլյացիայի համար, առանց Հայաստանին որեւէ բան տալու:
Իմ գնահատմամբ, Քոչարյան-Սարգսյան ռեժիմը պահանջում է մոտ 5 միլիարդ դոլար խաղաղ լուծման համար, որը կարող է վճարվել կանխիկ դրամով, նյութական, ապրանքի կամ բարձրարժեք առարկաների տեսքով: Ամեն դեպքում, փոխհատուցման փաթեթից ավելի շուտ ռեժիմը կօգտվի, ոչ թե Հայաստանի կամ Ղարաբաղի ժողովուրդը, ում այն իրավամբ պատկանում է:
Ես այս հարցերը պարբերաբար բարձրացնում եմ “Խոսքում”, եւ ծրագիրը ընթանում է ճիշտ իմ սպասածի պես, թեեւ մի փոքր ուշացումով, որի պատճառը մարտի 1-ի արյունալի դեպքերն էին:
Վերջին նորությունն այն է, որ Թուրքիայի նախագահ Գյուլը Անկարայում ամերիկյան լրագրողներին ցավով հայտնել է, որ Սերժն անսպասելիորեն փոխել է դիրքորոշումը, այն բանից հետո, երբ հայտնի ֆուտբոլային խաղը դիտելիս իրեն խնդրել էր Ալիեւի հետ Բաքվում քննարկել Ղարաբաղի հարցը: Թուրքիան ԱՄՆ դաշնակից է, եւ հնարավոր է, որ Գյուլի շուրթերով իրականում Ամերիկան է խոսում, որի դեպքում եթե Սերժը Ղարաբաղի հակամարտության լուծման համաձայնության ուղղությամբ քայլերը չշարունակի, հնարավոր է, որ նոր բաներ լսենք Գյուլից:
Ամեն ինչ պետք է անել ընթացքի մեջ գտնվող “Ղարաբաղի վաճառքը” կանխելու համար, եւ Հայաստանը պետք է փոխհատուցում ստանա հարակից տարածքների վերադարձի դիմաց: Եւ ամենակարեւորը, փոխհատուցման փաթեթը պատկանում է ժողովրդին:
ԲՐՅՈՒՍ ԹԱՍԿԵՐ, դեռեւս բարձրացնում է Համաշխարհային բանկի հարցը Վաշինգտոնում
Եթե ամբողջացնենք վերջին ողջ տեղեկատվական դաշտը, ապա իմ կարծիքով Ադրբեջանը 10–ով 0 հաշվով պարտության է մատնում Հայաստանին Ղարաբաղի հարցում վարած արտաքին ու ներքին քաղաքականության մեջ։ Օրինակ նույնիսկ առաջին հայացքից մանրուք թվացող mail.ru-ի կողմից հեռախոսային տարիֆների մասին տեղեկատվության մեջ, որտեղ Ղարաբաղը Հայաստանի մաս է կազմում, ադրբեջանիցիները վիզ են դրել ու հասել են նրան, որ mail.ru–ն հանել է Ղարաբաղը՝ MAIL.RU исправил ошибку, в которой Нагорный Карабах указывался как территория Армении (http://www.day.az/news/politics/134365.html)։ Ու վերջերս էլ Ինդեզիտ–ի պաշտանական կայքից հանել տվեցին Հայաստանի քարտեզը, որտեղ Ղարաբաղը Հայաստանի հետ էր, այ տենց։
Հայաստանի ժողովուրդն էլ խորը թմբիրի մեջ է՝ հայլուրյան կտերի տակ, ու ոչ ոք չի էլ կռահում հավանական հերթական պատմական դավաճանության մասին։ Այ հիմա հասկանու՞մ եք, թե հայերս ինչու ենք այդքան սխալներ ունեցել ու պարտվել դարերով… ճիշտ է՝ շատ ծխելու, որովայնամոլության, էգոիզմի, անտարբերության, փոքրոգության, ագահության, չտեսության, սահմանափակ լինելու ու էլի լիքը բաների պատճառով… :[
Փաստորեն 10–ով 0–ն սխալվել էի, mail.ru-ն մի պահ անհետացրել է «Армения Нагорный Карабах»-ը իր կայքից, այնուհետև վերադարձրել որպես՝ «Армения Арцах»:hands
MAIL.RU играет с Азербайджаном в грязную игру (http://day.az/news/politics/134713.html)
Փաստորեն 10–ով 0–ն սխալվել էի, mail.ru-ն մի պահ անհետացրել է «Армения Нагорный Карабах»-ը իր կայքից, այնուհետև վերադարձրել որպես՝ «Армения Арцах»:hands
MAIL.RU играет с Азербайджаном в грязную игру (http://day.az/news/politics/134713.html)
Հոդվածում նշված հասցեով (http://voip.agent.mail.ru/cgi-bin/mailrubin.dll/tariffs.html) կայքէջին դիմելիս՝ ստացվում է հետևյալ հաղորդագրությունը.
Internal Application Error
OCITransactionManager1: NOE100/DB - DataBase must be active
/tariffs.html
Հոդվածում նշված հասցեով (http://voip.agent.mail.ru/cgi-bin/mailrubin.dll/tariffs.html) կայքէջին դիմելիս՝ ստացվում է հետևյալ հաղորդագրությունը.
Արս, պետք էր նայել http://voip.agent.mail.ru/cgi-bin/mailrubin.dll/tariffs_simple.html#A, նորից անհետացրել են Ղարաբաղը, բայց մեր մեջ ասած գրողի ծոցը այս էժանագին ֆինտերը, որ ձեռնարկում են ազերիները։ Ամբողջ խնդրին այն է, որ նրանք այնուամենայնիվ ինչ–որ լոբբիստական քայլեր ձեռնարկում են, իսկ մենք լռում ենք, միայն քթի տակ կրկնելով որ Ղարաբաղը մերն ա ու պիտի անկախ լինի։ Ես շատ կուզեի, որ Ղարաբաղի հետ կապված հարցերի ցանկացած թեժացման էտապում Ղարաբաղից հզոր արձագանք ստացվեր, արտահայտելով Ղարաբաղի ժողովրդի դիրքորոշումը, ինչու չէ, նաև հանրահավաքներ լինեին։ Իսկ լռությունը որ մի լավ բանի չի բերում, քանի որ ինչ–ինչ օտար մարդիկ համոզմունքներ են արտահայտում Ղարաբաղի հարցը լուծելու մասին, առանց Ղարաբաղի ժողովրդի կարծիքը հաշվի առնելու։ Հարկավոր է ցույց տալ, որ Ղարաբաղի ժողովուրդը այդքան էլ համաձայն չի ցանկացած լուծման, ինչքան էլ որ այն «խաղաղ» լինի։ Իսկ Սերժ Սարգսյանի վերջին մանևրները՝ կապված Թուրքիայի միջնորդության թե «օժանդակության» հետ, այնուհետև Ռուսաստանի կողմն անցնելը, Մադրիդյան սկզբունքների «ինտերտետային» տարբերակները և այլն, կասկածներ են առաջացնում նրա դիվանագիտական ունակությունների և/կամ նրա լոյալության վրա և անհանգստության տեղիք են տալիս։
«ՑԱՆԿԱՑԱԾ ԴԵՊՔՈՒՄ ՀԱՅՈՑ ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ «ՌՈՒՍԱԿԱՆ ՓՈՒԼՆ» ԱՎԱՐՏՎԱԾ Է»
Ռուսաստանի նախագահի՝ Հայաստան կատարած այցի արդյունքները և հետևանքները Իրավունքը de facto-ին տված հարցազրույցում մեկնաբանում է ճանաչված քաղաքագետ և վերլուծաբան Իգոր Մուրադյանը
-Պարոն Մուրադյան, ինչո՞վ առանձնացավ Ռուսաստանի նախագահի այցը Հայաստան, և այդ համատեքստում ի՞նչ սպասումներ կան հայ-ռուսական հարաբերությունների զարգացման առումով, Հարավային Կովկասում հետագա քաղաքական իրադրության կտրվածքով։
-Դմիտրի Մեդվեդևի` այս տարվա հոկտեմբերին կայացած այցի հետ կապված նոր հանգամանքներ են ի հայտ գալիս։ Ինչպես նաև Ռուսաստանի և այլ պետությունների` տարածաշրջանային մտադրությունների հետ կապված։ Այժմ այլևս կասկած չկա, որ Ռուսաստանը Հայաստանի հետ հարաբերությունները բացառապես պայմանավորում է Ադրբեջանի ու Թուրքիայի հետ իր նոր փոխհարաբերությունների կառուցմամբ։ Գնալով ավելի ակնհայտ են դառնում Ռուսաստանի մտադրությունները ղարաբաղյան հարցի հետ կապված, ինչն իր մեջ ներառում է հետևյալը. հայկական զինված ուժերի լիարժեք դուրսբերում Ղարաբաղից, սկզբում հինգ ապա և բոլոր յոթ «շրջանների» Ադրբեջանին հանձնում, այսպես կոչված, ազերի փախստականների վերադարձ այդ տարածքներ, ռուսական խաղաղապահների մուտք հակամարտության գոտի և, ըստ էության, Ղարաբաղի կարգավիճակի հստակեցման հարցի բացարձակ անտեսում։ Որովհետև դա հետաձգվելու է տասը և ավելի տարի։ Դա ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ Հայաստանի հերթական բաժանում նույն գործընկերների միջև։ Եվ 1920-ական, և նույնիսկ 40-ական թվականներին Ռուսաստանը փորձել է իր կողմը քաշել Թուրքիային, գայթակղվելով Անատոլիայում տիրող հակաիմպերիալիստական տրամադրություններով։ Բայց միշտ էլ Սևծովյան նեղուցներին հասնելու ավելի լավ պայմանների փոխարեն անփոփոխ կերպով քթին է ստացել։ Նույնը կլինի և հիմա։ Իհարկե, ոչ միանգամից, և այդ պատճառով էլ վերոնշյալ փորձարարության համար բավարար ժամանակ կա, որպեսզի Հայաստանը հերթական անգամ ոչնչացվի։ Հետաքրքիրն այն է, որ, ինչպես նախորդ ժամանակներում, հայերը ոգևորությամբ են սպասում ռուսների ձեռքով իրենց ճակատագրի լուծմանը։ Դմիտրի Մեդվեդևի այցի ժամանակ Երևանում տասնյակ հազարավոր հայեր ռուսական դրոշներով ու պաստառներով, այսպես կոչված, Ռուսաստանի հրապարակում իրենց լոյալությունը հայտնեցին Ռուսաստանի ղեկավարին, որը մտադիր է խեղդել իրենց հայրենիքը՝ դարձնելով իրենց ծաղրանքի առարկա ամբողջ աշխարհի առաջ։
-Նախկինում արդեն նշել եք Ղարաբաղի ու Հայաստանի նկատմամբ Ռուսաստանի ոչ բարենպաստ մտադրությունները։ Հասկանալի է նաև, որ այդ ամենը, այսպես թե այնպես, պայմանավորված է Վրաստանում վերջին իրադարձություններով և Սևծովյան ավազանում հաստատվելու ԱՄՆ-ի ձգտումներով։ Բայց որքանո՞վ են Ռուսաստանի նախագահի քաղաքական համոզմունքները նպաստում այդպիսի ծրագրերի իրագործմանը։
-Ռուսաստանի ղեկավարի քաղաքական համոզմունքներն այստեղ կապ չունեն։ Ռուսաստանը բավական երկար սպասում էր և միշտ էլ հաշվարկում, որ ղարաբաղյան ռեսուրսը կօգտագործի իր քաղաքականության մեջ։ Պետական կառույցներում առավել ինտեգրացված և առաջատար ռուսական քաղաքագետների գնահատմամբ, Ռուսաստանը Հայաստանի հետ համագործակցությունից ոչինչ չի ստացել, և հետագա հարաբերությունները միակողմանի ռեժիմով անիմաստ են։ Այդ մասին նրանք բացահայտ ասում են իրենց հայ գործընկերներին, որոնց ճանաչում են երկար տարիներ։ Համանման տեսակետն ունեն Ռուսաստանի ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտի, ԱՊՀ ինստիտուտի առաջատար փորձագետները, որոնք անմիջականորեն խորհրդատվություններ են մատուցում նախագահի աշխատակազմին։ Միաժամանակ կա հստակ տեղեկատվություն, որ Դմիտրի Մեդվեդևը Ռուսաստանում ադրբեջանական լոբբիի առաջնորդն է նաև։ Կան բավական հիմնավոր կապեր այդպիսի պնդման համար։ Ռուսաստանում չափազանց շատ բարձրաստիճան պաշտոնյաներ են հանդիսանում ադրբեջանական լոբբիստներ և ապա միայն զբաղեցնում այս կամ այն պաշտոնը։ Ռուսական ղեկավարության մեջ այսօր չափազանց շատ են «գազավիկները» և «նավթագործները», և դա է նրանց քաղաքական համոզմունքը։ Ղարաբաղյան հարցի շրջանակներում գոյություն ունեցող Ռուսաստանի ռազմավարական և մարտավարական շահերից բացի, չափազանց կարևոր դեր են խաղում շատ լայն կոմերցիոն հետաքրքրությունները։ Թե ովքեր են ընդգրկված այդ հետաքրքրությունների ապահովման ոլորտում, հայտնի է շատ մասնակի։ Սակայն այսօր ամերիկյան և բրիտանական մի շարք լրագրողներ Մոսկվայում ակտիվորեն զբաղված են դրա պարզաբանմամբ, և երբևէ ամեն ինչ ջրի երես դուրս կգա։
-Սակայն ինչո՞վ է բացատրվում ռուսների վստահությունը, որ վերոնշյալ նախագիծը կհաջողվի իրագործել, և Հայաստանն ինքն իր համար մահավճիռ կստորագրի։
-Դա, երևի, ամենակարևոր հարցն է այս ողջ խաղում։ Եվ զարմանալի է այն, որ, ըստ էության, ողջ ռուսական քաղաքական և վերլուծական վերնախավը խորապես համոզված է, որ հայ ժողովուրդն ու նրա ղեկավարությունը դեռ պետք է շնորհակալ լինեն Ռուսաստանից՝ ղարաբաղյան հարցի այսպիսի լուծման համար։ Տարբեր մակարդակներում՝ սկսած վերլուծաբաններից և Պետդումայի կոմիտեներից, վերջացրած Ռուսաստանի ԱԳՆ բաժիններով, մեծ զարմանքով են լսում, որ այդպիսի որոշումներն իրագործելի չեն։ Հավանաբար, համապատասխան վերլուծական և ինֆորմացիոն-հետախուզական ծառայությունները Ռուսաստանում անհրաժեշտ աշխատանք են իրականացրել և հանգել այն տեսակետին, որ հայերը լիովին բարոյազրկված են և պատրաստ ընդունելու ցանկացած լուծում, որը նրանց համար «հանգիստ» կյանք կապահովի։ Դա, թերևս, գլխավոր փաստարկն է ղարաբաղյան հարցի շուրջ որոշումների կայացման ամբողջ օպերացիոն համակարգում։ Ռուսական ԱԳՆ-ն ընդամենը փորձում է իրագործել այդ քաղաքականությունը, որը մշակվել է նախագահի աշխատակազմում մի խումբ մարդկանց կողմից, ովքեր համոզված են այդ գնահատականների՝ իրողությանը համապատասխանելու մեջ։ Օրինակ, իբրև հիմնական փաստարկ շեշտվում է այն, թե նույնիսկ դաշնակցությունը լիովին համամիտ է ռուսական նախագծին։ Այսինքն՝ տարածքների հանձնմանը և խաղաղապահների ներգրավմանը՝ առանց ԼՂՀ կարգավիճակի ճշտման։ Ի դեպ, բանակցություններում ԼՂՀ-ն իբրև պետության անվանում չի օգտագործվում։ Այսինքն՝ խոսք է գնում ոչ միայն կարգավիճակի անորոշության, այլև ԼՂՀ-ի ոչնչացման մասին։ Եվ դա պատահական չէ, որովհետև ռուսների համար ԼՂՀ-ն իրենից ներկայացնում է նախկին ԽՍՀՄ տարածքի նոր քաղաքական կոնֆիգուրացիայի տարր։ ԼՂՀ-ն չափազանց հավակնոտ հասկացություն է ռուսական գիտակցության համար։
-Բայց որքանո՞վ են մանրամասն նախապատրաստված ռուսական մտադրությունները՝ «ղարաբաղյան նախագծի» հաջողության մեջ վստահ լինելու առումով։
-Ռուսական փորձագետների հետ շփումներում ուշադրություն է գրավում այն, որ, Թուրքիայի հետ նոր հարաբերությունների հաստատման խնդիրներից բացի, հիշյալ նախագծի նախապատրաստման մեջ իր դերակատարությունն ունի Մոսկվայում ադրբեջանական լոբբին։ Այն սերտ կապված է բազմաթիվ չինովնիկների և ամենից առաջ՝ Ռուսաստանի նախագահի հետ։ Հայտնի են դարձել Դմիտրի Մեդվեդևի և ադրբեջանական լոբբիստների փոխհարաբերությունների առանձնահատկությունները, որոնք այսպես թե այնպես, կապված են նավթագազային ծրագրերի հետ։ Ռուսաստանի նախագահի՝ Բաքու կատարած այցի ժամանակ թեպետ վերջնական որոշումներ չեն ընդունվել, բայց ուրվագծվել են մտադրությունները և որոշ փոխադարձ պարտավորություններ։ Ռուսական պետական կառույցների մեջ ինտեգրացված քաղաքագետները, որ երկար տարիներ կողմնակից են եղել ղարաբաղյան հակամարտության «սառեցմանը», գտնելով, որ դա բխում է Ռուսաստանի շահերից, այսօր այլ բան են առաջարկում։ Նրանց կարծիքով, Հայաստանը կարող է վճռականապես մերժել այդ նախագիծը, և Ռուսաստանը չի ունենա անհրաժեշտ քաղաքական ռեսուրսներ՝ դրա իրագործումը պնդելու համար։ Միաժամանակ խորհուրդ չի տրվում ինքնաբերաբար մղվել դեպի ԱՄՆ՝ այնտեղից աջակցություն ստանալու համար, այլ անհրաժեշտ է դիտարկվում Ռուսաստանի հետ հարաբերություններում ավելի սկզբունքային դիրքորոշման որդեգրումը։ Իմ կարծիքով, սա ոչ թե իրավիճակից բխող խորհուրդ է, այլ գիտակցված և մշակված տեխնոլոգիա։ Հարկ է նշել, որ նկատվում է շոշափելի անվստահություն և շփոթվածություն ռուսական վերլուծաբանների և քաղաքական ծրագրավորողների շրջանում՝ «ղարաբաղյան նախագծի» մասով։ Նրանց զգալի մասը համարում է, որ այդ նախագիծն իրատեսական չէ։ Ռուսական վերլուծաբանների գնահատմամբ, ՌԴ նախագահի աշխատակազմը հատուկ ծառայություններից պահանջել է տեսակետ հայտնել այս նախագծի վերաբերյալ, ինչը հանգեցրել է ոչ համարժեք արդյունքների։ Ռուսական հատուկ ծառայությունների ղեկավարները, չցանկանալով բարդացնել իրենց դրությունը, բացասական տեսակետ չեն հայտնել։ Հատուկ ծառայությունների և, մասնավորապես, Ռուսաստանի արտաքին հետախուզության գնահատականներով` այդ նախագիծը «պարունակում է նոր հետաքրքիր առաջարկություններ և կարող է դառնալ հենման կետ Հարավային Կովկասում ռուսական քաղաքականության իրագործման համար»։ Միաժամանակ արտաքին հետախուզությունը երաշխավորել է ուշադրություն դարձնել առաջարկությունների համաձայնեցման փուլին, ինչպես նաև նրան, որ կոնսենսուս ձևավորվի Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև, ինչն ինքնին դժվար է։ Ներկայումս Ռուսաստանի նախագահի աշխատակազմը չի փորձում այս նախագծի մշակմանը մասնակից դարձնել հետազոտական ինստիտուտների և կենտրոնների ներկայացուցիչներին, որովհետև ԼՂՀ այցելած ռուսական փորձագետները, այսպես թե այնպես, մնում են այն կարծիքին, որ «ղարաբաղյան նախագիծը», ըստ էության, քաղաքական արկածախնդրություն է, թեպետ այդ կարծիքը հրապարակավ չի հնչում։ Կատարված աշխատանքն ուսումնասիրելով՝ կարելի է ենթադրել, որ «ղարաբաղյան նախագիծը» զգալի չափով հանդիսանում է Մոսկվայում ադրբեջանական լոբբիի նախաձեռնությունը, որի հետ Դմիտրի Մեդվեդևը սերտ կապեր ունի։ Անհրաժեշտ է ընդգծել նաև, որ վարչապետ Վլադիմիր Պուտինը և նախագահի աշխատակազմում գործող նրա մարդիկ, ինչպես նաև արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը, հիշյալ նախագծի հետ կապված, առանձնակի էնտուզիազմ և դրական սպասումներ չեն արտահայտել։ Չկա վստահություն, թե ինչպես են Ռուսաստանի ռազմավարական շահերն այստեղ համադրվելու մոսկովյան լոբբիստական խմբերի խնդիրների հետ։ Բայց փաստ է, որ այլ հանգամանքներ էլ են առկա «ղարաբաղյան նախագծի» ի հայտ գալու գործում։
շարունակելի
շարունակություն
-Մինչդեռ Հայաստանում Ռուսաստանի նախագահի այցի հետ էին կապում բազմաթիվ հույսեր և կոնկրետ ծրագրեր` տնտեսության և ենթակառուցվածքների զարգացման առումով։ Ներառյալ երկրորդ ԱԷԿ-ի կառուցումը։ Որքանո՞վ է սա տեղավորվում մոտալուտ ազգային աղետի մասին Ձեր պնդումների շրջանակում։
-Չմոռանանք, որ 1920-ականներին էլ Հայաստանը մասնատվեց, նրանից խլվեցին իր պատմական նահանգները։ Բայց դրանից հետո մնացած տարածքի վրա զարգացան տնտեսությունն ու սոցիալական համակարգը, որովհետև Հայաստանի ամբողջական ոչնչացումն անուղղելի վնաս կհասցներ ռուսական ռազմավարությանը։ Ռուսները միշտ էլ Ղարաբաղի պատկանելությունը Հայաստանին ավելորդ շքեղություն են համարել հայերի համար։ Այդ իսկ պատճառով ԼՂՀ-ի, նրա զինված ուժերի, նրա՝ քրիստոնեական քաղաքակրթությանը պատկանելու վերաբերյալ ցանկացած դրական հղում անցած քսան տարիների ընթացքում ռուսական, հատկապես քաղաքական և փորձագիտական շրջանակներում, առաջացրել է շփոթվածություն և դժգոհություն։ Ինչ վերաբերում է Երևանում Ռուսաստանի նախագահի հնչեցրած խոստումներին, ապա ավելի լավ կլիներ հարց տալ, թե ինչի՞ համար հատկապես հիմա ասպարեզ եկան այդպիսի հավակնոտ առաջարկություններ։ Հազիվ թե ռուսները Հայաստանում նոր ԱԷԿ կառուցեն։ Ինչի՞ համար պիտի դիմեն այդ քայլին «հաշվից դուրս գրված» երկրում։ ՈՒրանի վերամշակման վերաբերյալ պայմանավորվածություններ հնարավոր է, որ իրագործվեն, քանի որ այդ ուրանն իրենց է պետք։ Իսկ ատոմակայաններ ռուսները, ամենայն հավանականությամբ, կկառուցեն Թուրքիայում և Ադրբեջանում։ -Սակայն ԶԼՄ-ներով այդպես էլ չհաստատվեց այն թեզը, թե ղարաբաղյան հարցի այսպիսի լուծումը Ռուսաստանը պայմանավորում է Թուրքիայի հետ հարաբերություններով։ Այդ ենթադրությունը հաստատված տեղեկությո՞ւն է, թե՞ միայն վերլուծական աշխատանքի արդյունքում արված հետևություն։ -Այն, ինչ դեռևս չի հայտնվել հրապարակային քաղաքականության մեջ, նման նյութերում տեղեկատվությունը, վերլուծությունը կամ հետևությունը շատ հարաբերական են։ Տեղեկատվական առումով մի օրինակ կարող եմ բերել, և դա չի կարող ժխտել ռուս-թուրքական հարաբերությունների ոլորտում ընդգրկված ոչ մի ռուսական դիվանագետ։ Թուրքերը բազմիցս առաջարկել են ռուսներին՝ կասեցնել Կարս-Ախալքալաք երկաթգծի կառուցումը, եթե վերջիններս համաձայնվեն, որ հինգ շրջաններ վերադարձվելու են Ադրբեջանին եթե ոչ հիմա, ապա մոտ ապագայում։ Միաժամանակ հաստատված իրողություն է այն, որ Թուրքիան առանձնապես շահագրգիռ չէ ղարաբաղյան թեմայով։ Անկարայից այդպիսի առաջարկություններն ասպարեզ են գալիս միայն այն պատճառով, որ Թուրքիան ցանկանում է Ռուսաստանից հնարավորինս մեծ զիջումներ կորզել, որոնք հայ-թուրքական հարաբերությունները կդարձնեին ավելի էական և պարտավորեցնող։
-Ի՞նչ ազդեցություն ունեցավ ռուս-վրացական ռազմական հակամարտությունը ղարաբաղյան թեմայի արծարծման վրա։ Այդ իրավիճակն ի՞նչ ազդեցություն ունի Հայաստանի նկատմամբ Ռուսաստանի քաղաքականության առումով։
-Չեչենական պատերազմի ավարտը, Հյուսիսային Կովկասում ահաբեկչության վտանգը նվազեցնելու գործում ունեցած հաջողությունները, ռուսական զորքերի տակտիկական ձեռքբերումները Վրաստանում կարևոր դեր խաղացին Ռուսաստանի քաղաքական ղեկավարությանը ոգևորելու գործում։ Այն առումով, որ իրենք ի վիճակի են նոր դիրքեր ձեռք բերելու Հարավային Կովկասում։ Այս հանգամանքը, որ ունի ավելի շատ զգացմունքային, քան քաղաքական նշանակություն, այնուհանդերձ, կարևոր գործոն է Ղարաբաղի հարցում որոշումներ ընդունելու տեսանկյունից։ Միևնույն ժամանակ հնարավոր է, որ Աբխազիայում և Հարավային Օսիայում իրադարձությունների զարգացումը դառնա խնդրահարույց, և դա, անշուշտ, կնվազեցնի Ռուսաստանի վստահությունը Հարավային Կովկասում իրականացվող քաղաքականության առումով։ Մինչ այսօր էլ Մոսկվայում չեն հանգել այն գիտակցության, թե ինչ է իրականում տեղի ունեցել Վրաստանի հետ հակամարտության շրջանակում՝ ԱՄՆ-ի դերի ու դիրքորոշման տեսանկյունից։ Ռուսական փորձագետները պատրաստ չեն և չեն էլ ուզում նկատել իրադարձությունների այն զարգացումը, որ հենց ԱՄՆ-ի քաղաքականությունն էր ուղղված Ռուսաստանին Վրաստանի հետ լայնածավալ ռազմական հակամարտության մեջ ներքաշելուն։ Այն նպատակ է հետապնդում ամրապնդելու ԱՄՆ-ի փաստարկները Սևծովյան-Կովկասյան տարածաշրջանում իր ռազմական ներկայության տեսանկյունից։ Մոսկվայում շատ են ցանկանում հրապարակային քննարկումներից դուրս թողնել այն ամենը, ինչը կարող է հարվածել հերոսական քարոզչությանը և կասկածի տակ դնել Կովկասում ոչ միայն ռազմական, այլև քաղաքական հաջողությունները։
-Ռուսաստանը դժգոհություններ ունի՞ Հայաստանից հարավօսական իրադարձությունների հետ կապված, և ինչպիսի՞ն է այդ դժգոհության բնույթը։
-Այդպիսի դժգոհություն կա, և այն ունի բացառապես քաղաքական նշանակություն։ Իրականում Ռուսաստանը հազիվ թե սպասում էր, որ Հայաստանը քիչ թե շատ էական ռազմաօպերատիվ աջակցություն կցուցաբերի։ Հիմա Ռուսաստանը շարունակ շեշտադրում է այդ հարցը՝ մասնավորապես Հայաստանի կողմից Վրաստանին, բայց ոչ Հարավային Օսիային հղված «ցավակցության» հետ կապված։ Դա օգտագործվում է իբրև Հայաստանին ճնշելու և որպես ոչ հուսալի գործընկերոջ «իր տեղը ցույց տալու» միջոց։ Ռուսաստանում որոշել են, որ «մեծ հաղթանակից» հետո իրենք մեծ իրավունքներ ունեն նման մանիպուլյացիաներ անելու։
շարունակելի
շարունակություն
-Ինչպե՞ս կվերաբերվեն Ռուսաստանի վերոնշյալ մտադրություններին Հարավային Կովկասում էական շահեր ունեցող այլ տերությունները։ Արևմուտքն ունի՞ լծակներ Ռուսաստանի այդ քաղաքականությունը սրբագրելու համար։
-Ամենից առաջ պետք է գիտակցել այս արկածախնդրության միջազգային կոնտեքստը։ Միջազգային լայն առումով ռուս-վրացական հակամարտությունը կապված չէր տարածաշրջանային լոկալ կոնֆլիկտների հետ, այլ պայմանավորված էր Սևծովյան ավազանում իր ռազմավարությունն ուժեղացնելու և ռազմաքաղաքական ներկայությունն ընդլայնելու ԱՄՆ-ի ցանկությամբ։ Այդպիսի մտադրություն Վաշինգտոնն ուներ դեռ 1990-ականների սկզբից, սակայն նույնիսկ այս տարվա ամռանն այդ ներկայության ձևաչափի վերաբերյալ վերջնական որոշում ընդունված չէր։ Ամենից առաջ այն պատճառով, որ առաջատար եվրոպական երկրները՝ Ֆրանսիան ու Գերմանիան, շահագրգռված չեն այդ ծրագրով և չեն ողջունում այն։
Առանց ՆԱՏՕ-ի և Եվրամիության համաձայնության ԱՄՆ-ը չէր կարող վստահորեն իրագործել այդ ծրագիրը, քանի որ Սևծովյան ավազանն անցնում է նաև Եվրամիության սահմաններով։ ԱՄՆ-ին անհրաժեշտ էին բավարար փաստարկներ, և Վրաստանի ու Ռուսաստանի գործողությունները լիովին համապատասխանում էին այդ խնդրի լուծմանը՝ Եվրամիության համաձայնությունը ստանալու տեսանկյունից։ Այդ պայմաններում Ռուսաստանն ու Թուրքիան հանդես են գալիս իբրև Սև ծովում ԱՄՆ-ի ներկայության ուժեղացման հակառակորդներ, սակայն առանձին-առանձին ի վիճակի չեն դրան ընդդիմանալու։ Մանավանդ Վրաստանում երեք ամերիկյան բազաներ ստեղծելու որոշումից հետո, որով Վրաստանը դառնում է ԱՄՆ-ի առաջատար դաշնակիցը Սևծովյան-Կովկասյան տարածաշրջանում։ Այդ պատճառով էլ Ռուսաստանն ու Թուրքիան պատրաստակամություն են արտահայտում միասին գործելու և նույնիսկ դաշինք ձևավորելու։ Այդ համատեքստում ԱՄՆ-ը ղարաբաղյան հարցում մտահոգ է առայժմ միայն ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի պահպանմամբ, որպեսզի թույլ չտա այդ հարցի լուծումը լոկալ-տարածաշրջանային մակարդակով՝ Ռուսաստան-Թուրքիա-Ադրբեջան հարաբերությունների շրջանակում։ Դա սոսկալի հարված կլիներ ԱՄՆ-ի քաղաքականությանը՝ գործնականում հանգեցնելով ռազմավարական պարտության տարածաշրջանում և ոչ միայն այնտեղ։ Նման զարգացումը, ամերիկացիների կարծիքով, կհանգեցներ տարածաշրջանից ԱՄՆ-ի զգալի դուրսմղման, ինչի արդյունքում Վրաստանը կվերածվեր երկրորդական նշանակության գործընկերոջ։
Իմ կարծիքով, ԱՄՆ-ը կաշխատի ռուսական նախագծի տապալման ուղղությամբ Ղարաբաղի հարցում և դա կանի դասական ձևով։ Սկզբում նրանք կփորձեն համոզել Թուրքիային՝ անտեսելու ռուսական առաջարկները։ Զուգահեռաբար ամերիկացիները կաշխատեն վարկաբեկել Ադրբեջանին՝ առաջարկելով նրան հարցի կարգավորման ավելի լավ տարբերակ։ Հարկ է նշել, որ Թուրքիան շատ մեծ հույսեր ունի այդ առումով, Ադրբեջանը` նույնպես։ Բայց Թուրքիան, հավանաբար, ունի նաև բավական լավ հաշվարկված գործողությունների ծրագիր։ Թուրքերը շատ կողմերով հուսով են, որ ԱՄՆ-ի նախագահական ընտրություններից հետո կստեղծվի նոր իրավիճակ։ Այդպիսի հույսեր ունեն և ռուսները, բայց, այնուհանդերձ, փորձում են իրագործել որևէ, թեկուզ կարճաժամկետ, որոշում Թուրքիայի հետ համատեղ՝ ողջ Հարավային Կովկասի վերաբերյալ։ Առայժմ ռուսները հասկացել են, որ թուրքերը մի քիչ խաբել են իրենց և ժամանակ են ձգում, բայց, այնուհանդերձ, փորձում են առաջ մղել իրենց առաջարկները։ Թուրքիայում տարբեր քաղաքական շրջանակներ դեռևս հուսով են, որ ԱՄՆ-ի հետ հարաբերություններում տեղի կունենա շրջադարձ, կմշակվեն և կիրագործվեն նոր հարաբերություններ այն պայմաններում, երբ Թուրքիան կվարի ինքնուրույն արտաքին քաղաքականություն ԱՄՆ-ի աջակցությամբ։ Սա քիչ հավանական է, որովհետև ամերիկացիները հազիվ թե այդքան մանրանան, քանի որ շատ լավ գիտեն, որ Թուրքիան զգուշանում է ԱՄՆ-ի հետ իրական հակադրության գիծն անցնելուց։ Թուրքիան, ինչպես նախկինում, ԱՄՆ-ի, Եվրամիության և ՆԱՏՕ-ի աջակցության կարիքն ունի, հակառակ դեպքում` տնտեսական և սոցիալական պրոբլեմների հաղթահարման հնարավորություններ չի ունենա և կկանգնի փլուզման եզրին։
Մոսկվայում այս բոլոր «սյուժեները», իհարկե, ուշադրության տակ են պահում և հասկանում, որ Թուրքիայի հետ ռազմավարական հարաբերությունների կառուցումն անհնարին է։ Ներկայումս Մոսկվան Անկարայի հետ հարաբերությունները ձևավորում է բազմաթիվ կարևոր տակտիկական շահերի հիմքի վրա։ Եթե ԱՄՆ-ում նախագահ ընտրվեր Ջոն Մակքեյնը, նրա քաղաքականությունը կդառնար լակմուսի թուղթ թուրք-ամերիկյան նոր հարաբերությունների կառուցման տեսանկյունից։ Բարաք Օբամայի ընտրվելու դեպքում նա չի առաջարկի հրատապ լուծումներ, և ԱՄՆ-ի քաղաքականությունը Թուրքիայի նկատմամբ էական փոփոխություններ չի կրի։ Այնուհանդերձ, ԱՄՆ-ի ու Թուրքիայի հարաբերությունները ոչ մի տարբերակով նոր շնչառություն չեն ստանա։ Այդ պատճառով էլ Թուրքիան շարունակում է իր խաղը Ռուսաստանի հետ՝ ցուցադրելով, թե այլընտրանքային արտաքին քաղաքականության հնարավորություն ունի։ Սակայն հայկական ազգային աղետի համար բոլորովին էլ պարտադիր չէ, որ ռուս-թուրքական հարաբերությունները դառնան ռազմավարական, բավարար է և 3-4 տարվա «ֆլիրտը»։ Մոտ հեռանկարում Ռուսաստան-ԱՄՆ-Թուրքիա «եռանկյունում» ուժերի հարաբերակցությունն այդքան միանշանակ չի լինելու, ինչպես կարող է թվալ, և երեքն էլ դա հասկանում են։ Նշանակում է, որ Թուրքիան շարունակելու է իր դիրքորոշումը հավասարակշռել։ Չի կարելի անտեսել նաև համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամն ու էներգակիրների գների անկումը։ Այդ գործոնը, անկասկած, կազդի Ռուսաստանի արտաքին քաղաքական հավակնությունների վրա։ Ջոն Մակքեյնն ավելի լավ ցույց կտար իրենց տեղը բոլոր այդ «գազավիկներին» ու «նավթագործներին», բայց չի բացառվում, որ նույնը կանի և Բարաք Օբաման։ Նավթագործ-քաղաքագետների բախտը վերջին ժամանակներս առանձնապես չի բերում, բազան շատ թույլ է։ Կարևոր է նաև այն, որ ԱՄՆ-ը պատրաստ է համաձայնություն տալու իրանական գազի արտահանմանը Եվրոպա Թուրքիայի տարածքով և խողովակաշարերով։ Դա իրատեսական է, քանի որ ԱՄՆ-ի համար ավելի ընդունելի է իրանական գազի արտահանումը Եվրոպա, քան Չինաստան և նույնիսկ` Հնդկաստան։ Ի դեպ, եվրոպական վերլուծական կենտրոններում էլ համարում են, որ Թուրքիայի խաղը Ռուսաստանի հետ միայն փաստարկ է Անկարայի ձեռքին՝ Եվրամիության և ԱՄՆ-ի հետ հաջողված երկխոսություն վարելու համար։ Այս ամենը նշանակում է, որ Հայաստանը դեռևս պահպանում է արտաքին քաղաքական մանևրի հնարավորությունները, թեկուզ և պոտենցիալ առումով։
-Ինչպիսի՞ն պետք է լինի Հայաստանի դիրքորոշումը Ղարաբաղի անկումը թույլ չտալու և ազգային աղետից խուսափելու համար։
-Որպես պատասխան կարող է ծառայել ռուսական այն առաջատար քաղաքագետների կարծիքը, ովքեր միշտ կողմ են եղել ղարաբաղյան հիմնախնդրի «սառեցմանը»։ Նրանց գնահատմամբ, անտրամաբանական կլիներ Հայաստանի կողմից նյարդային ռեակցիայի դրսևորումը և ԱՄՆ-ի օգնությանը դիմելը։ Այս իրավիճակում, երբ փորձ է արվում կասկածի տակ դնել Ղարաբաղի պատկանելությունը հայ ժողովրդին, Հայաստանին բավարար է վճռական «ո՛չ» ասել։ Այդ դեպքում Ռուսաստանը չունի ոչ մի փաստարկ և հնարավորություն՝ իր ծրագիրն առաջ մղելու։ Այսինքն՝ նա ավելին չի պնդելու, քան այսօր։
Դեռ մինչև ռուսական շրջանակներում այս տրամադրությունների ճշտումն էլ ես հնարավոր էի համարում նման մոտեցումը։ Բայց ավելի կարևոր է, որ այդպես են կարծում ռուսական վերլուծաբանները։ Որովհետև Ռուսաստանում նաև հասկանում են, որ Վրաստանի նկատմամբ «մեծ հաղթանակը» շատ կողմերով ձևական է, և կցանկանային աշխարհին ցույց տալ «միջազգային իրավունքի» շրջանակներում տեղավորվող նոր որոշումների կայացման և իրագործման իրենց կարողությունը։ Իսկ ղարաբաղյան թեման՝ աշխարհաքաղաքական բաղադրիչով հանդերձ, շատ հարմար տեղավորվում է նաև այդ քարոզչական նպատակների շրջագծում։ Եվ չնայած Ռուսաստանի թվացյալ վստահությանը, նա իրականում ավելի քան զգուշանում է ամերիկացիներից, իսկ դրանից ավելի` զգուշանում է նրանց կողմից տարածաշրջանի երկրներին «հավաքագրելու» հնարավորությունից։ Ցանկացած դեպքում հայոց պատմության մեջ «ռուսական փուլն» ավարտված է։ Եթե անգամ ռուսական այս նախագիծը տապալվի, Ռուսաստանն այլևս չի ընկալվելու իբրև բարեկամ երկիր։ Շատ ափսոս։
-Իսկ եթե Հայաստանը վճռական «ոչ» չասի՞։
-Այդ դեպքում պետք է դադարեցնել Ղարաբաղի հայությանը մատաղացու ոչխարի տեղ օգտագործելու քաղաքականությունը և աշխատել աշխարհում գտնել այնքան փող, որը թույլ կտա նրանց վերաբնակվել Հայաստանի որոշ շրջաններում, իսկ ավելի լավ է՝ այլ երկրներում։ Որովհետև այսօր տպավորություն է ստեղծվում, թե հայերը վախենում են, հիմնավորապես են վախենում և այդ պատճառով էլ անպայման տանուլ կտան։ Անփառունակ և ամոթաբեր ձևով, առանց մի կրակոցի։
Հարցազրույցը վարեց Վահան Վարդանյանը
Աղբյուր՝ lragir.am
Կարդացիք Իգոր Մուրադյանի վերլուծությունները? Շատ լուրջ հարցադրումներ կան: Ինչ է լինելու? Համենայն դեպս, ես անձամբ լավ բան չեմ ակնկալում...
Նոյեմբերի 2-ին, Մոսկվայում տեղի կունենա ՀՀ Նախագահ Սերժ Սարգսյանի եւ Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւի հանդիպումը` Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Դմիտրի Մեդվեդեւի մասնակցությամբ: Ըստ Նախագահի մամուլի ծառայության` հանդիպումը կկայանա համաձայն նախապես ձեռք բերված պայմանավորվածության:
Հանդիպման օրակարգում կլինեն Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորման հետ կապված հարցեր:
Աղբյուր՝ Ա1+
ՍՍն ու իրեն դեռ ենթակա ԱԳՆ առայժմ իրենց ուղղությունը ճիշտ են պահում, ինչքան էլ, որ փնովեն հենց ԼՏՊի խորհուրդներով են շարժվում - դուրս չգալ ոչ մի դեպքում ԱՄՆ-Ռուսաստան բանակցային ձևաչաձից այն է Մինսկի խումբը։
Մուրադյանի վերլուծությունը իսկապես տխուր հոռետսական է, բայց լուծումներ չի առաջարկվում, իսկ այսօրվա Դավիթ Շահնազարյանի հարցազրույցում, շատ ճիշտ շեշտադրումներ կան ու առաջարկություններ, որոնց ՍՍն դեռ կարող է հետևել ու անել այդպես http://www.zhamanak.com/article/10505/, այն է վերադարձնել ԼՂՀին բանակցային սեղանի շուրջ ու կարևորել ԼՂՀ ինքնապաշտպանական ուժերը ոչ մի կերպ չհամաձայնվելով Ռուսական կամ որևէ այլ զինված խաղահապահների ներդրում ազատագրված տարածքներում։
Հուսամ վերջին օրերի պաշտոնական Երևանի այցելությունները ԼՂՀ, Արցախի նախագահի արտահայտությունները բանակի ուժի մասին ու զորավարժությունները վկայում են այն պասին, որ մերոնք ուժ են ցույց տալիս, ուժ ոչ թե Բաքվին, որն առանց այդ էլ սկսվել է Վրաստանի դեպքերիվ հետո ու այլևս իր «առասպելական» ռազմական բյուդջետի մասին չի խոսում, այ ուժ է ցուցադրվում Ռուսաստանին, որ նա գիտակցի, իր կարիքը Արցախում չունեն, խաղաղություն պահպանելու համար ուժերը բավարար են։
Ի դեպ Իգոր Մուրադյանից անսպասելի էր ու զարմանլի ինձ համար լսել նման հոռետեսական սցենար
-Իսկ եթե Հայաստանը վճռական «ոչ» չասի՞։
-Այդ դեպքում պետք է դադարեցնել Ղարաբաղի հայությանը մատաղացու ոչխարի տեղ օգտագործելու քաղաքականությունը և աշխատել աշխարհում գտնել այնքան փող, որը թույլ կտա նրանց վերաբնակվել Հայաստանի որոշ շրջաններում, իսկ ավելի լավ է՝ այլ երկրներում։ Որովհետև այսօր տպավորություն է ստեղծվում, թե հայերը վախենում են, հիմնավորապես են վախենում և այդ պատճառով էլ անպայման տանուլ կտան։ Անփառունակ և ամոթաբեր ձևով, առանց մի կրակոցի։
Իհարկե եթե ոչ ասենք Ռուսներին Աբրահամյաններին մեդալ այլևս չեն տա, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ Ռուսաստանը պատրաստ է Բաքվի հավատարմության երդման համար, որ ստացավ Մեդվեդը վերջերս, անել ամեն ինչ ընդհուպ մտնել Արցախ - հիմա Հայաստանը ԽՍՄից պոկված, քայքայված երկիր չէ, որ ռուսները անպատիժ Կոլցո օպերացիաներ իրականացնեն։ Ռուսաստանը 3 օրից ավելի պատերազմի չի դիմանա ու նրանց բախտը բերեց, որ վրաստանում դիմադրելու պատրաստ չէին, ինչը հայերի դեպքում բացառված է - նոր Սարդարապատ կանենք ու պետք լինի կանխարգելիչ հարվածներ կլինեն այնքան ժամանակ մինչև ռուս ժողովուրդը իր կռիվ կռիվ խաղացող ղեկավարությանը չվտարի սիբիր գազ արտահանելու...
...մեր մեջ ասած գրողի ծոցը այս էժանագին ֆինտերը, որ ձեռնարկում են ազերիները։ Ամբողջ խնդրին այն է, որ նրանք այնուամենայնիվ ինչ–որ լոբբիստական քայլեր ձեռնարկում են, իսկ մենք լռում ենք, միայն քթի տակ կրկնելով որ Ղարաբաղը մերն ա ու պիտի անկախ լինի։ Ես շատ կուզեի, որ Ղարաբաղի հետ կապված հարցերի ցանկացած թեժացման էտապում Ղարաբաղից հզոր արձագանք ստացվեր, արտահայտելով Ղարաբաղի ժողովրդի դիրքորոշումը, ինչու չէ, նաև հանրահավաքներ լինեին։ Իսկ լռությունը որ մի լավ բանի չի բերում, քանի որ ինչ–ինչ օտար մարդիկ համոզմունքներ են արտահայտում Ղարաբաղի հարցը լուծելու մասին, առանց Ղարաբաղի ժողովրդի կարծիքը հաշվի առնելու։ Հարկավոր է ցույց տալ, որ Ղարաբաղի ժողովուրդը այդքան էլ համաձայն չի ցանկացած լուծման, ինչքան էլ որ այն «խաղաղ» լինի։
Համաձայն եմ։ Այդ լռությունն, իրոք, մտահոգիչ է։
Իրավիճակը ավելի ծանր է քան թվում է...
Համենայն դեպս ամենացավալին այն է որ ժողովուրդը շատ քիչ է գիտակցում վտանգի իրականությունը մի մասը գալիս է նրանցից որ մարդիկ տեղեկացված չեն իսկ մյուս մասը թերևս նրանից որ մի մասն էլ թքած ունեն :(
Համենայն դեպս չեմ կարծում որ Սերժը էնքան թուլամորթ լինի որ իրան պատմության մեջ հավերժ դավաճանի անուն հանող պայմանագիր ստորագրի։ Հուսով եմ այնքան Հայրենասիրություն ու մարդկություն կունենա որ հրաժարական կտա։ Ուղակի հարցը էնա որ էս ամեն ինչը էնքան չխորանա որ Ուղղելու համար արդեն ուշ լինի։
Ու ինչպես միշտ պատմությունը կրկնվում է։
Ռուսաստանը ինչպես միշտ իր հավատարիմ ստրուկին քացով տալիս է։
Հերիք է արդեն :angry ...
Չեմ ուզում պատերազմ լինի :(
Ու հետաքրքիրն այն է որ Հայաստանը Հաղթած երկրից մուղամող վերածվում է ոչ միայն Չհաղթած այն նաև պարտված ու մեղանչող երկրի :(
Տխուրա մեր արտաքին քաղաքականությունը իրականացնողների վիճակը..
Հուսով եմ Սերժը գոնե հրաժարական կտա... Ուրիշ լուծում եչմ տեսնում :(
Sunny Stream
30.10.2008, 01:56
էստեղ էլ գրեմ, մարդ եք, չնկատեք`
«Միացում ազգային նախաձեռնությունը ս. թ. հոկտեմբերի 30-ին ժամը 12:00-ին «Իրավունք դե-ֆակտոե ակումբում (Զաքյան 10 ) հրավիրում է մամլո ասուլիս` նվիրված արցախյան հակամարտության կարգավորման շուրջ վերջին վտանգավոր քաղաքական զարգացումներին:
Նախաձեռնող խումբ`
Ժիրայր Սեֆիլյան
Զարուհի Փոստանջյան
Տիգրան Խզմալյան
Ալեք Ենիգոմշյան
Գրիզելդա Ղազարյան
Հրանտ Տեր-Աբրահամյան
Սեդա Մելիքյան
Ալեքսանդր Քանանյան
ինձ մի հարց է հետաքրիքր այս բանակցություններից: Մենք ազգովին համաձայնվե՞լ ենք, որ գաղտնի բանակցեն ազերիների հետ: Եթե այո, ապա ինչու ենք հա ուզում քննարկել "գաղտնի քննարկվող" բանակցությունները: Թողնենք թող հանգիստ "գազտնի բանակցեն" , ու երբ վախտը գա, մեզ դե ֆակտո հաստատ տեղյակ կպահեն:
…
իսկ եթե մենք համաձայն չենք այս /Լևոնի առավել ևս/ "գաղտնի բանակցությունների" հետ, ի՞նչի այդ գաղտնի բանակցողի գլուխը չենք ցխում ու ասում շուտ ասա, թե ինչ էք խոսում մեր հետևից
ինձ մի հարց է հետաքրիքր այս բանակցություններից: Մենք ազգովին համաձայնվե՞լ ենք, որ գաղտնի բանակցեն ազերիների հետ: Եթե այո, ապա ինչու ենք հա ուզում քննարկել "գաղտնի քննարկվող" բանակցությունները: Թողնենք թող հանգիստ "գազտնի բանակցեն" , ու երբ վախտը գա, մեզ դե ֆակտո հաստատ տեղյակ կպահեն:
…
իսկ եթե մենք համաձայն չենք այս /Լևոնի առավել ևս/ "գաղտնի բանակցությունների" հետ, ի՞նչի այդ գաղտնի բանակցողի գլուխը չենք ցխում ու ասում շուտ ասա, թե ինչ էք խոսում մեր հետևից
Ապեր, նախ մեզ հարցնող չի եղել՝ համաձայն ենք, թե չէ, հետո էլ մենք ազգովի կարելի է ասել ինքներս մեզնից խաբար չենք, մնաց գաղտնի բանակցությունների մասին իմանանք, ախր գաղտնի է, ո՞նց իմանանք:8։ Ու առհասարակ մենք գլուխ ցխող ժողովուրդ չենք, եթե այդպիսին լինեինք, մեզ հասնող չէր լինի։
Իրավիճակը ավելի ծանր է քան թվում է...
Նույն կարծիքին եմ,.. Ներկայումս սարսափելի բարոյահոգեբանական անկում է երկրում, ուղղակի բոլոր արժեքների դեվալվացիա,.. Իսկ չէ որ Ղարաբաղի համար ծանրագույն 92-95 տարիներ անցկացրեց Հայաստանը, ամեն ինչ մեր կողմից անմնացորդ տրվեց Ղարաբաղի պաշտպանության համար,..
:think
Ինչ էլ լինի, կարծում եմ, թե' ընդդիմությունը, թե' ցանկացած այլ քաղաքական, հասարակական և "քաղաքական", "հասարակական" գործիչ մամուլում որևէ հայտարարություն անելուց առաջ պետք է նախ մտածի, թե իր հայտարարությունը ինչպես կընկալվի արտաքին աշխարհում, մասնավորապես Ադրբեջանի կողմից:
Ցանկալի չէր լինի, եթե "թուրքերը" տեղեկանան, որ մեզ մոտ փոքր ինչ խուճապային տրամադրվածություն է:
Իսկ իրենք հետևում են մեր մամուլին և ներքին իրավիչակին, հավատացեք... ;)
http://day.az/news/armenia/135006.html
Ապեր, նախ մեզ հարցնող չի եղել՝ համաձայն ենք, թե չէ, հետո էլ մենք ազգովի կարելի է ասել ինքներս մեզնից խաբար չենք, մնաց գաղտնի բանակցությունների մասին իմանանք, ախր գաղտնի է, ո՞նց իմանանք :8։
Բայց ի՞նչ է նշանակում "գաղտնի բանակցություններ": Որ մենք մեր պապայի պես վստահում ենք չէ՞ բանակցողին:
Էսի Լևոնի տրյուկն էր, որ հաջողությամբ փաթաթեց վզներիս ու մինչև հիմա էլ սենց գնում ա:
Ապեր: Էս նախագահ ու մինիստր կոչվածները քանի միլիոն դոլար են խժռել ես "բանակցությունների" ժամանակ ու էս 15 տարում: Ու ի՞նչ են խոսացել ու ինչի համար են ըտենց խոսացել: Սրա մասին ո՞վ մի բան գիտի:
Էսքանը քիչ , հիմա էլ թազա բան են մոգոնոել էլի Լևոնենց թեթև ձեռքով: Հայ-թուրքական "գաղտնի" բանակցություններ:
Ախպեր: Ես չեմ ուզում որ ոչ ոք ինձնից գաղտնի իմ պետության հարցում ինչ ու բաներ անի:
Դու ուզում ես՞
Ու առհասարակ մենք գլուխ ցխող ժողովուրդ չենք, եթե այդպիսին լինեինք, մեզ հասնող չէր լինի։
Սա ամենակարևորն է թերևս: Ու պետություն կառուցելուց առաջ գլուխ ցխել սովորել էր պետք երևի:
Բայց ի՞նչ է նշանակում "գաղտնի բանակցություններ": Որ մենք մեր պապայի պես վստահում ենք չէ՞ բանակցողին:
Էսի Լևոնի տրյուկն էր, որ հաջողությամբ փաթաթեց վզներիս ու մինչև հիմա էլ սենց գնում ա:
Դիվ, եթե այդ գաղտնի բանակցությունների մասին սաղ աշխարհի մամուլը գրում է, դա նշանակում է, որ այդ բանակցությունները այնքանով են գաղտնի, ինչքանով որ ասենք «բաց» էր ասենք Սերժ Սարգսյանի ու Մեդվեդևի վերջին հանդիպումը։ Մեկ է, երկու դեպքում էլ դրանք մեզ համար մեծ մասամբ գաղտնի են, այսինքն կարևոր մանրամասներից մենք տեղյակ չենք։ Գաղտնի կլիներ, եթե առհասարակ չիմանայինք, որ կան նման բանակցություններ։ Տեսնես ումի՞ց են այսպես ասած «պախկվում» այդ բանակցողները ու այդ բանակցողներից մեկնումեկն էլ փստացնում է այդ գաղտնի բանակցության մասին, ու սաղ աշխարհով մեկ շուխուրը տարածվում է:D
Իսկ նման «տրյուկ», որ արել է Լևոնը ես ինչ–որ չեմ հիշում, նա կարծեմ լավ էլ բացահայտ էր բանակցում ասենք Թուրքիայի հետ…:think Տենց «գյոզերով» Քոչարյանն էր սիրում բանակցել, որի արդյունքում սաղ լուրերը թնդացնում էին, որ ոչ մի արդյունքի չեն հասել։
Համենայն դեպս, եթե ինչ որ բան թաքցվում է ժողովրդից, դա նշանակում է, որ խաղ են խաղում ու ժողովրդին մանրից են տրամադրելու ինչ որ բանի հետ հաշտվել։ Սերժ Սարգսյանը չի կարող լրիվ բաց խաղալ, քանի որ խաղի մեջ տանուլ տալու դեպքում նրա դեմ փաստեր կբերեն, իսկ սենց նա կարող է հայտարարել, որ խաղացել է ամենաօպտիմալ կերպով, սկզբից չախել է, հետո էլ իրեն են չախել…
"Իսկ կյանքը ցույց կտա, թե ով ինչ է արել Արցախի համար, և թե ով է իրականում այն ծախում...
...Եվ խաղաղությունը, վաղ թե ուշ, միևնույն է, հարթելու է իր ճանապարհը:"
Մնում ա հուսալ, որ Սերժը կգիտակցի, որ համապետականը անձնականից ավելի կարևոր ա, ու իրա մեջ ուժ ու կամք կգտնի, ոնց որ Լևոնը ժամանակին գտավ:
Ոնց որ ասում են` էս խմորը դեռ շատ ջուր կտանի /Ղարաբաղի հարցը/, հիմա տեսեք, թե ինչ "խաղեր" են սկսել տարածել ռուսական լրատվական կայքերը.
http://www.regnum.ru/news/1077212.html
Դաշնակներն խուճապի մեջ են արդեն, ահավասիկ կարդացեք.
Հրայր Կարապետյանը հոկտեմբերի 31-ին հայտարարել է, թե Ադրբեջանի բանակը մեզանից ամենեւին էլ ուժեղ չէ, մեր բանակը մարտունակ է, եւ եթե Ադրբեջանը պատերազմ սկսի, ապա պետք է հաշվի առնի, որ Հայաստանն այս անգամ արդեն կարող է այնքան առաջ գնալ, որ նույնիսկ արդեն ցամաքային կապ հաստատի Ռուսաստանի հետ:
Դաշնակներն խուճապի մեջ են արդեն, ահավասիկ կարդացեք.
ու՞ր ա խուճապը: Հակառակը շատ էլ ճիշտ են ասել. մեր բանակը ազերիներին կքրքրի կդնի մի կողմ:
karen_11
31.10.2008, 15:41
ու՞ր ա խուճապը: Հակառակը շատ էլ ճիշտ են ասել. մեր բանակը ազերիներին կքրքրի կդնի մի կողմ:
Քրքրելու համար առնվազն պետկա մի քանի անգամ հակառակորդից ուժեղ լինել, մի շարք ցուցանիշներով, չթվարկեմ...
Եվ խնդրում եմ թվրարկիր մեր բանակի մի քանի գեներալների, որոնք իրենց ազնվությամբ և վարակիչ հայրենասիրությամբ, կարող են բարձրացնել 18 տարեկան, հիմնականում թերի գիտելիքներով և ոչ լիովին իրեն պարտականությունները հասկացող զինվորի ոգին, որի շնորհիվ, թերևս կարող Է պայքարել մինչև վերջ...Չնայած զարգացած տեղնիկայի դարում և հմուտ հրամանատարների պարագայում, հիմնականում զինվորը զինվորի դեմք էլ համարյա չի տեսնում, կոճակը սեղմում ես մի քանի կիլոմետր հեռու գտնվող թիրախի ուղղությամբ: Չշփոթենք այսօրվա կռիվը, 1990-ի կռվի հետ, որտեղ իրոք ավելի գերակայում էր զինվորի անձնվիրածության գործոնը:
Դե կամավորնեը մեր, այսինքն մենք .... համոզված եմ ավելի ուժեղ ենք լինելու, բայց, արդյոք այդքանը հերիք կլինի?
Թվարկիր խնդրում եմ ինչի հաշվին ենք քրքրելու
Սա պարտվողական կեցվածք չի ամենևեին չշփոթվես, սա սթափ գնահատելու փորձ է, որ բոլորս պատրաստ լինենք իրապես:
Չեմ գտնում,որ խուճապ այդպիսին կա, քաղաքական հայտարարություններ են լոզւոնգների տեսքով:
Մարդկանց մեջ, համենայն դեպս իմ շրջապատի էլի խուճապ չեմ նկատում, կա ուղղակի հավաստի ինֆորմացիայի պակաս: Դե կգա պահ երբ պետք լինի զենքով կռվել, համոզված եմ կկռվենք...
Ես պատկերացնում եմ, ինչպես ենք քրքրելու, մանավանդ երբ Վրաստանը զենք զինամթերքի, և ,ինչու ոչ, նաև ամեն տեսակի բեռների համար սահմանը փակի, իսկ դա հաստատ անելու է, քանի որ Վրաստանի իշխանությունը պատրաստ է ամեն ինչի Ռուսաստանին և նրա քաղաքականությանը խանգարելու համար:
Չեմ կարծում, որ պատերազմում Ռուսաստանին թույլ կտան զենք վաճառել հայերին:
Մի քիչ էլ կասկածում եմ, թե այս անգամ ռուսները մեզ կաջակցեն, կարծես` արդեն հարցերը լուծված են վերին մակարդակներում, ազդեցության գոտիները բաշխված են, ռուսները օգոստոսյան դեպքերից հետո էլ ինչ երեսով պետք է հիմա էլ մեկ ուրիշ կոնֆլիկտում գլուխ բարձրացնեն՞
Ինչ ենք անելու այդ դեպքում՞
ու՞ր ա խուճապը: Հակառակը շատ էլ ճիշտ են ասել. մեր բանակը ազերիներին կքրքրի կդնի մի կողմ:
Չեն կարող,քրքրող լինեին 90 թվին կքրքրեին:
Քրքրելու համար առնվազն պետկա մի քանի անգամ հակառակորդից ուժեղ լինել, մի շարք ցուցանիշներով, չթվարկեմ...
Եվ խնդրում եմ թվրարկիր մեր բանակի մի քանի գեներալների, որոնք իրենց ազնվությամբ և վարակիչ հայրենասիրությամբ, կարող են բարձրացնել 18 տարեկան, հիմնականում թերի գիտելիքներով և ոչ լիովին իրեն պարտականությունները հասկացող զինվորի ոգին: Թե խոսքը գնում է կամավորների մասին, այս առումով, կարող ենք ինչ-որ առավելություն ունենալ:
Թվարկիր խնդրում եմ ինչի հաշվին ենք քրքրելու
Դու մեր բանակը տեսել ե՞ս: Իսկ իրանցը՞: Ապեր տենց մի նայի իրանց ռազմատենչ հայտարարություններին իրան օդ են, խոտակեր հայվան են: Իսկ մեր գեներալներին մի թերագնահատի մի քանի հաստավիզ ձրիակեր գեներալ ունենք, բայց մնացածը լավ էլ մարտական ուղի են անցել: Համ էլ հարձակվողը պետք ա պաշտպանվողին գերազանցի 5 անգամ: Իսկ մենք ես դեպքում հարձակման միտք էլ չունենք: Համ էլ ռուսները մեզ հետ են ու մեզ զինում են: Հալա որ :8
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Չեն կարող,քրքրող լինեին 90 թվին կքրքրեին:
90-ին մերոնք շատ հաբրգեցին ու սկսեցին թալանով զբաղվել: Էդ անասուններն էլ ֆայմեցին ու ինժեներական կառույցներ սկսեցին սարքել: Խրաման, բլինդաժ, երկարաժամկետ կրակակետեր և այլն: Համ էլ սահմանները էնքան էինք մեծացրել, որ պոստ պահող չկար, քանակը չէր հերիքում: Համ էլ... էլ ու՞ր առաջանայինք, առաց էդ էլ ավել էինք գրավել:
Չեն կարող,քրքրող լինեին 90 թվին կքրքրեին:
Բանակցությունները գաղտնի են ու հայ ժողովուրդը դրա մասին քիչ է տեղեկացվում, քանի որ հայ ժողովրդի համար կարևոր հարցեր այդ բանակցությունը չի լուծում ու լուծել չի կարող։
Բանակցությունները, նրա մասնակիցների անձնական հարցերի լուծման համար տարվող գործողություններ են - այն անձինք, որոնք մասնակցում են այդ բանակցություններին, լուծում են իրենց ԱՆՁՆԱԿԱՆ հարցերը։
Եթե նրանք իրենց անձնական հարցերը խառնեն հայ ժողովրդի հարցերի հետ, իրենց հարցը հայ ժողովուրդը կլուծի։
Իսկ առայժմ, դիվանագետներ են էլի, ՄԱԾՈՒՆ են ուտում ձեզ խանգարում են՞, ինձ, որ չէ, ինչ համար Արցախի հարցը լուծված է, երկիրը պիտի կառուցվի որպես անկախ պետություն ով էլ ցանկանա անկախ ազգային ու կրոնական պատկանելությունից համեցեք թող գա այնտեղ ապրի, որպես ԱՐՑԱԽԻ ՔԱՂԱՔԱՑԻ իր պարտականություններով ու իրավունքներով։
Համ էլ ռուսները մեզ հետ են ու մեզ զինում են: Հալա որ :8
:
Ես էլ եմ դա ասում, հալա որ ;)
Ես էլ եմ դա ասում, հալա որ ;)
Ադրբեջանական ֆոռումներում հենց էդ են հիմնական արգումենտ բերում, յանիմ որ չեն հարձակվում: Ասում են ռուսները չլինեյին հիմա ձեզ ցույց կտայինք... հեսա կգտնեմ ցույց կտամ:
karen_11
31.10.2008, 16:08
Elmo;1301673]Դու մեր բանակը տեսել ե՞ս: Իսկ իրանցը՞: Ապեր տենց մի նայի իրանց ռազմատենչ հայտարարություններին իրան օդ են, խոտակեր հայվան են: Իսկ մեր գեներալներին մի թերագնահատի մի քանի հաստավիզ ձրիակեր գեներալ ունենք, բայց մնացածը լավ էլ մարտական ուղի են անցել: Համ էլ հարձակվողը պետք ա պաշտպանվողին գերազանցի 5 անգամ: Իսկ մենք ես դեպքում հարձակման միտք էլ չունենք: Համ էլ ռուսները մեզ հետ են ու մեզ զինում են: Հալա որ :8
Ռուսները մեզ հետ են? Էսպես, որ համոզված լինենք հաստատ չենք շահի, իսկ մեր բանակի մասին խոսելը շատ ծավալուն կստացվի, ընդունոմ եմ որոշ հարամանատարների ազնիվ և հայրենասեր լինելը, բայց դա այսօր շատ քիչ է, թեկուզ կես տարվա պատերազմ մղելու համար:
Ռուսները մեզ հետ են? Էսպես, որ համոզված լինենք հաստատ չենք շահի, իսկ մեր բանակի մասին խոսելը շատ ծավալուն կստացվի, ընդունոմ եմ որոշ հարամանատարների ազնիվ և հայրենասեր լինելը, բայց դա այսօր շատ քիչ է, թեկուզ կես տարվա պատերազմ մղելու համար:
Կարդա http://www.armtown.com/news/am/has/20081031/302595933
Ինչ կարծիքի ես:
karen_11
31.10.2008, 16:42
Կարդա http://www.armtown.com/news/am/has/20081031/302595933
Ինչ կարծիքի ես:
Ինչ կարծիք կարող եմ ունենալ մի ապուշ հոդվածի մասին...
Եթե ես իմանայի, որ այս հոդվածի հեղինակը ավելի ազնիվ է, և մեր պետության համար արել է մի ինչ-որ, թեկուզ փոքր լավ բան, հոդվածը կարդալուց հետո միգուցե խորհեի:
Տիգրանին շատ միջակություններ չեն սիրելու, քանի-որ նա խելացի է, ազնիվ, բարի, սիրում է Հայաստանը և այնտեղ ապրող մարդկանց, իսկ այդպիսի մարդը այսօր տարբեր տեսակի և տրամաչափի "հայրենասերների" համար վտանգավոր է: Բա որ, հանկարծ, օրինակ ծառայի մնացածի համար, և շատ-շատերը դառնան այդպիսին հետո Էս տեսակ ֆալշիվի միջակությունների վերջը ինչ է լինելու...
Խորհուրդ կտամ սա կարդալ http://www.armenialiberty.org/armeniareport/report/ar/2008/10/59EA7B44-6996-4D8E-8A18-26001ADC322F.ASP
Իսկ ռուսների մեր հետ լինելու մասին խնդրում եմ միամտություններ չտարածել - ծախել իհարկե փամփուշտ, հրացան դեռ մեզ ծախում են, բայց դա մեզ հետ լինելուց չի այլ իրենց ապրանքը գնորդ ունենալուց է։
Ռուսները մեզ ծախել են, ծախում են ու կծախեն - մեզ զենք են ծախում նկատի ունեմ, թուրքերին ռուսները ավելին են ծապել, նույնիսկ նվիրել են, քանի որ ճար չունեին, թուրքերը ուղղակի թալանում էին սովետական ռազմաբազաները ու գոնէ հոգեբանական բավարարվածություն ստանալու համար «սպիսատ» են արել ռուս-թուրքական բարեկամության վրա։
Հիմա էլ ռուսները ճար չունեն, մեկ է կծախեն, թե չէ իրանց վրայա մնալու ու դեռ կասկածում եմ, որ սերժանտների հավաստիացումը, թե ընգերականով մեզ եժան են տալիսղ, նույնպես ՍՈՒՏ է, գազի օրինակը ձեզ ղուրբան - ռուս վաճառականները ճար լինի գինը դեռ ավելի կդնեն քան միջազգային շուկայումէ, ուղղակի գիտեն, որ նման դեպքում, քանի Հայաստանը հնարավորություն ունի ուրիշից կառնի իսկ հիմա հաստատ գինը բարձրացնեն մյուս օրն իսկ Վրաստանով ԱՄՆից ու եվրոպայից զենք կմատակարարվի, դրա համար էլ «ընգերականով» էժանով տալիս են իրենց ցենքը։
Բալահովիտի ռազմաբազաները պայթացնելը, դաս էր այն առումով, որ գնի համար չէին համաձայնվել, նրանք էլ տրաքացրել են, որ ոչ իրանց ոչ մեզ։
Ինչպես Արցախյան պատերազմի տարինեին էին կատակում, երբ հաղորդվում էր, որ թուրքերը այսքան ու այնքան զրահամեքենա ու զենք են գնել, ասում էին, լավա մեզ համար են առնում, շուտով կբերեն կթողեն մեզ համար մարտի դաշտում։
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Կարդա http://www.armtown.com/news/am/has/20081031/302595933
Ինչ կարծիքի ես:
Լավ էլի «Քածոց Աշխարհից» հղումներ մի բերեք, այդ թերթն գյուղի դրսի արտաքնոցում անգամ օգտագործելի չէ ուր մնաց կարդանք բան տեղեկանանք այնտեղից մեծ գործով արտաքնոց այցելելուց։
Ինչ կարծիք կարող եմ ունենալ մի ապուշ հոդվածի մասին...
Եթե ես իմանայի, որ այս հոդվածի հեղինակը ավելի ազնիվ է, և մեր պետության համար արել է մի ինչ-որ, թեկուզ փոքր լավ բան, հոդվածը կարդալուց հետո միգուցե խորհեի:
Տիգրանին շատ միջակություններ չեն սիրելու, քանի-որ նա խելացի է, ազնիվ, բարի, սիրում է Հայաստանը և այնտեղ ապրող մարդկանց, իսկ այդպիսի մարդը այսօր տարբեր տեսակի և տրամաչափի "հայրենասերների" համար վտանգավոր է: Բա որ օրինակ ծառայի մնացածի համար, և շատ-շատեչը դառնան այդպիսին հետո ես ֆալշիվի միջակությունների վերջը ինչ է լինելու...
Դե կիմային մի կողմ դիր,Հակոբ 50 ի ասած ....ի բոչկա է:Մի քիչ սխալ ընտրեցի որովհետև ոչ թե պետք է կարդայիր ինչ կարծիքի է թերթը այլ ինչ են ուզում արած լինեն մեր հերոսները նրանք միավորվում են միավորելով հայ ազգին:
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Խորհուրդ կտամ սա կարդալ http://www.armenialiberty.org/armeniareport/report/ar/2008/10/59EA7B44-6996-4D8E-8A18-26001ADC322F.ASP
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Լավ էլի «Քածոց Աշխարհից» հղումներ մի բերեք, այդ թերթն գյուղի դրսի արտաքնոցում անգամ օգտագործելի չէ ուր մնաց կարդանք բան տեղեկանանք այնտեղից մեծ գործով արտաքնոց այցելելուց։
Ընդունում եմ ոնտրությունս սխալ էր,այս մեկը կարդա ամեն ինչ կհասկանաս.
http://www.armtown.com/news/am/rfe/20081030/200810301/
Իմ բերած խղումը, հենց դրա բնորինակն է, արմթաունում իհարկե լավ գործ է արված, հավաքական կարելի է նայել շատ նորություններ միանգամից, բայց ես միշտ գորադասում եմ բնորինակը, քան հաճախ կրճատված տարբերակը արմթաունից.
Իմ բերած խղումը, հենց դրա բնորինակն է, արմթաունում իհարկե լավ գործ է արված, հավաքական կարելի է նայել շատ նորություններ միանգամից, բայց ես միշտ գորադասում եմ բնորինակը, քան հաճախ կրճատված տարբերակը արմթաունից.
Եթե չեմ սխալվում բնօրինակը կա,միայն թե այդ սայթ մտնելու համար ամուր նյարթեր են պետք:
Մեդվեդևը, Սարգսյանը և Ալիևը հռչակագիր են ստորագրել
17:31 • 02.11.08
Ռուսաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահները ստորագրել են ղարաբաղյան հակամարտության խաղաղ կարգավորման մասին հռչակագիր։ Վերջինս ենթադրում է ղարաբաղյան հակամարտության՝ իրավաբանորեն պարտադրող միջազգային երաշխիքներ։
ՌԴ նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը՝ Սերժ Սարգսյանի և Ալհամ Ալիևի ներկայությամբ, հնչեցրել է բանակցությունների արդյունքում ստորագրված փաստաթղթի տեքստը։
«Նախագահները պարտավորվել են նպաստել Հարավային Կովկասում իրավիճակի առողջացմանը,- ասված է հռչակագրում։ - Նրանք ընդգծել են ԵԱՀԿ միջնորդության կարևորությունը։ Բացի դրանից, նախագահները հաստատել են, որ խաղաղ կարգավորման հասնելը պետք է ուղեկցվի իրավաբանորեն պարտադրող միջազգային երաշխիքներով»։
Մեդվեդևը, Սարգսյանը և Ալիևը «պայմանավորվել են հակամարտության քաղաքական կարգավորման համաձայնեցման առումով շարունակել աշխատանքները բարձր մակարդակով և կարգադրել են ԱԳՆ ղեկավարներին ակտիվացնել քայլերն այդ ուղղությամբ», հաղորդում է ИТАР-ТАСС գործակալությունը։
Աղբյուր՝ tert.am
Գնացել ասել են, որ իրավիճակը պետք ա առողջացնեն ու եկել են հա՞: Կարգին գործ են արել էլի, ո՞վ կարար:
Գնացել ասել են, որ իրավիճակը պետք ա առողջացնեն ու եկել են հա՞: Կարգին գործ են արել էլի, ո՞վ կարար:
Ես սկզբից շտապեցի ասել «Ջուր ծեծոցի», իսկ հետո հասկացա որ շտապել եմ: Ըստ էության ոչ մի ինֆորմացիա չի տրվել, թե ինչ հռչակագիր է ստորագրվել, ինչ պայմանավորվածություններ են եղել: Դրանք է պետք իմանալ: Գուցե հեչ էլ ջուրծեծոցի չի:
Ես սկզբից շտապեցի ասել «Ջուր ծեծոցի», իսկ հետո հասկացա որ շտապել եմ: Ըստ էության ոչ մի ինֆորմացիա չի տրվել, թե ինչ հռչակագիր է ստորագրվել, ինչ պայմանավորվածություններ են եղել: Դրանք է պետք իմանալ: Գուցե հեչ էլ ջուրծեծոցի չի:
Կարծեմ` դռնփակ ա եղել: Բայց դե մեզ համար շահավետ պայմանավորվածություն չեմ սպասում: Նենց որ, ավելի լավ կլինի, եթե ջուր ծեծոցի լինի:
Կարծեմ` դռնփակ ա եղել: Բայց դե մեզ համար շահավետ պայմանավորվածություն չեմ սպասում: Նենց որ, ավելի լավ կլինի, եթե ջուր ծեծոցի լինի:
Ահա, հենց դե էլ նկատի ունեմ:
Rammstein
02.11.2008, 20:42
Կարծեմ` դռնփակ ա եղել: Բայց դե մեզ համար շահավետ պայմանավորվածություն չեմ սպասում: Նենց որ, ավելի լավ կլինի, եթե ջուր ծեծոցի լինի:
Այո, շատ քիչ հավանական է, որ մեզ համար ինչ որ շահավետ բան լինի։ Բոլորը գնում են միայն շահի հետեւից եւ Ռուսաստանի համար ադրբեջանը ավելի շահավել պետություն է, քան մենք, քանի որ Ադրբեջանն ունի նավթ, իսկ մենք ի՞նչ ունենք, որ ռուսաստանին օգուտ բերի։
Այո, շատ քիչ հավանական է, որ մեզ համար ինչ որ շահավետ բան լինի։ Բոլորը գնում են միայն շահի հետեւից եւ Ռուսաստանի համար ադրբեջանը ավելի շահավել պետություն է, քան մենք, քանի որ Ադրբեջանն ունի նավթ, իսկ մենք ի՞նչ ունենք, որ ռուսաստանին օգուտ բերի։
Աշխարհագրական դիրք...
Ու մի բան էլ Ադրբեջանական նավթը ինչքան ես գիտեմ մի բարակ բանա... էտքան դրանից մի վախեցեք...
Այլ հարցա որ մեր ղեկավարություննա ապաշնորհ...
Ընենց են Ռուսի Հետևը մտնւոմ որ դաժե ռուսի դուրը չի գալիս... ՉԻ կարելի ոչ մեկի տակը պառկել ...
Պետք չի Ռուսին ցույց տան որ ինքը մեզ ավելիյա պետք քան եմնք իրան... /Բայց արդյո՞ք տենցա :)/ ...
Բանակցությունների արդյունքում ստորագրել են համաձայնագիր բանակցությունները շարունակելու մասին.... կատարյալ տավթոլոգիկ ձևակերպում:
Բանակցությունների արդյունքում ստորագրել են համաձայնագիր բանակցությունները շարունակելու մասին.... կատարյալ տավթոլոգիկ ձևակերպում:
Ռուսաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների նոյեմբերի 2-ին կայացած հանդիպման ժամանակ ստորագրված Հռչակագիրը
«Ադրբեջանի Հանրապետության, Հայաստանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության նախագահները, ՌԴ նախագահի հրավերով հանդիպելով նոյեմբերի 2-ին Մոսկվայում, կառուցողական մթնոլորտում առարկայանորեն քննարկելով ղարաբաղյան հիմնախնդրի ներկա վիճակը և հեռանկարները, հակամարտությունը քաղաքական միջոցներով կարգավորելու հարցը` Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի որպես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների միջնորդությամբ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ուղիղ երկխոսությունը շարունակելու ճանապարհով,
1. Հայտարարում են, որ նպաստելու են Հարավային Կովկասում իրավիճակի առողջացմանը և տարածաշրջանում անվտանգության և կայունության ապահովմանը` ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման ճանապարհով, որն իրականացվելու է միջազգային իրավունքի սկզբունքների և նորմերի ու այդ շրջանակներում ընդունված փաստաթղթերի և որոշումների հիման վրա, ինչը բարենպաստ պայմաններ կստեղծի տարածաշրջանում տնտեսական զարգացման և բազմակողմանի համագործակցության համար:
2. Հաստատում են ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից իրագործվող միջնորդական ջանքերի կարևորությունը` հաշվի առնելով կողմերի հետ նրանց` 2007թ. նոյեմբերի 29-ին Մադրիդում կայացած հանդիպումը և հետագա քննարկումները, որոնք իրականացվել են քաղաքական կարգավորման հիմնական սկզբունքների մշակման նպատակով
3. Համաձայնում են, որ խաղաղ կարգավորման ձեռքբերումը պետք է ուղեկցվի իրավաբանորեն պարտադրող միջազգային երաշխիքներով` կարգավորման բոլոր ասպեկտներում և փուլերում
4. Նշում են, որ Ադրբեջանի և Հայաստանի նախագահները պայմանավորվել են շարունակել աշխատանքները հակամարտության քաղաքական կարգավորման համաձայնեցման առումով, այդ թվում` բարձր մակարդակով իրականացվող շփումների ընթացքում, և կարգադրել են ԱԳՆ ղեկավարներին ակտիվացնել քայլերն այդ ուղղությամբ` համագործակցելով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների հետ
5. Կարևոր են համարում խրախուսել կարգավորմանը միտված ջանքերի համատեքստում վտահության ամրապնդմանն ուղղված միջոցների կիրառմանը նպատող պայմանների ստեղծումը
:think
Ու ժամերով էս կետերն էին քննարկում???
ministr, իհարկե ոչ: Անդրկուլիսյան խոսակցությունների, պայմանավորվածությունների մասին կարծում եմ, որ առաջիկայում կիմանանք:
Կարդացեք այս ինֆոն, շատ փակագծեր բացվում են.
http://www.nakanune.ru/articles/13696
Հակոբ Գեւորգյան
03.11.2008, 11:33
Վրաց-ռուսական պատերզամից և Ռուսաստանի կողմից Աբխազիան և Հարավային Օսեթիան ճանաչելուց հետո մի տեսակ ակտիվացել են խոսակցությունները Արցախի շուրջ։ Իմ համեստ կարծիքով մի մեծ կեղտոտ խաղ է ընթանում Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի միջև, որը նույնպես իմ համեստ կարծիքով դժվար օգուտ բերի Հայաստանին։ Այս ամենը սկսվեց Գյուլի Երևան կատարած այցից, իսկ հիմա շարունակվում է Մեդվեդևի Ադրբեջան կատարած այցով և Նալբանդյանի Իրան կատարած այցով։ Կարծես թե իրավիճակը կառավարվում է Ռուսաստանի կողմից, ի դեպ Ալիևը հայտարարություն է արել Բաքվում Մեդվեդևի հետ կայացած բանակցություններից հետո.
Սակայն, մյուս կողմից հայտարարություն է արել նաև Ադրբեջանում ԱՄՆ-ի դեսպանը.
Դրա հետ մեկտեղ վերջապես Հայաստանում ԱՄՆ-ի դեսպան է նշանակվել։
Կարճ ասած, ինչ-որ անհասկանալի ու տագնապալի իրավիճակ է։ :think
Արթ ջան, չվախենաս ախպերս, էս վիճակից էլ դուրս կգանք։ Ուղղակի Հայաստանի արտաքին գործերի (ներքին գործերինը առանձնահատուկ) նախարարները դունդուկներ են, ու քնած հավի տպավորություն են թողնում… Էդ Ադրբեջանի արգրեսիվ հայտարարություններին չեն ֆայմում մի հատ խելամիտ խատասխան տալ, օրինակ ասենք՝ "Ադրբեջանը միայն պատերազմական միջոցի կդիմի, քանզի օրինական դաշտում Ղարաբաղյան ինքնավարության պատճառով սահմանված այսօրվա Ղարաբաղյան տարածքները (իրենց ասած Օկուպացվաց տարածքները հետը) պատկանում են Հայ ժողովրդին. Մենք այնտեղ կատարել ենք մեծ, համահայկական (սփյուռքահայերին էլ հետը) ներդրումներ։" Եվ գոնե օգտվեն թուրքական քաղաքականության խելացի քայլերից ու ասեն,–Մենք այս հարցը գցում ենք "Սառնարան"։ Դե թող գնան ու գլուխ հանեն։ Դե թող նախկին բրիտանական գաղութատերերն ու Ռուսական արջուկները գլուխ հանեն «Հնդկական Առհամարանքի» մոդելից։
Ներսես_AM
03.11.2008, 11:34
надо обратить внимание на то, что у России, насколько мне известно, есть еще один проект о введении российских войск в Карабах, о выведении оттуда армянских вооруженных сил и начале нового этапа урегулирования
Սա ամենավատ բաննա որ կարողա լինի Ղարաբաղի հետ: Տեսել ենք ոնց են ռուսները մեր սահմանը պահում 18 թվին: Շնորհակալություն: Ռադներդ քաշեք:
Հակոբ Գեւորգյան
03.11.2008, 11:45
Սա ամենավատ բաննա որ կարողա լինի Ղարաբաղի հետ: Տեսել ենք ոնց են ռուսները մեր սահմանը պահում 18 թվին: Շնորհակալություն: Ռադներդ քաշեք:
Ներսես ջան, հիմա մենք մերոնցով խոսում ենք, բայց Ղարաբաղցիները մի տեսակ "կոմսոմոլական" կողմնորոշում ունեն։ Շատ հնարավոր է, որ իրենք ցանկակնան դառնալ Ռուսականի տարածաշրջան եւ ոչ Հայաստանի, բայց դե Հայերն այստեղ իրենց խոսքը պիտի ասեն, վերջապես, գրողը տարած ճանապարհների շինարարության համար մենք էլ ենք մեր դրամները դրել, չէ՞։ Էդ ու՞մ աչքին են թոզ փչում։
Պետք չի թերագնահատել Թուրքիայի նախաձեռնությունը «Հարավային Կովկասում անվտանգության և կայունության» վերաբերյալ։
Այս հռչակագիրը ես տեսնում եմ, որպես համաձայնություն Հայաստանի ու Ադրբեջանի կողմից լուծել Արցախի հարցը այդ կովկասյան անվտանգության ու կայութնության բանաձևի շրջանակներում ու ամենակարևոր արդյունքը Մոսկովյան հանդիպման, դա այն է, որ Ադրբեջանը հավանաբար համաձայնվել է, համառություն չանել ու համաձայնվել Թուրքիա-Հայաստան հարաբերությունների վերականգնմանը անկախ Արցախի հարցի ներկա դրությունից ու թե երբ այն կհաջողվի լուծել։
Հռչակագիրը իզուր չի սկսվում «Հայտարարում են, որ նպաստելու են Հարավային Կովկասում իրավիճակի առողջացմանը և տարածաշրջանում անվտանգության և կայունության ապահովմանը»։
Ի հաստատում ասածներիս, շուտով հնարավոր է ականատես կլինենք Թուրքիայի միջնորդությամբ Ռուսաստան-Վրաստան համաձայնության, նույնպես տարաջատում Աբխազիայի ու Օսիայի պրոբլեմի համատեքստից, ի նպաստ կայունության ու անվտանգության սկզբունքի։
Բայց սա իհարկե կլինի միայն Սահակաշվիլիի հրաժարականից հետո, որը նրանից կպահանջեն ԱՄՆ ու Եվրոպան, մեղադելով նրան սանձարձակության, պատերազմ հրահրելու մեջ։ ԱՄՆն ու Եվրոպան կզոհաբերեն Սահակաշվիլիի անձը, ռուսաստանի հետ պայմանավորվածության գալուց հետո, այն է Աբխազիայով ու Օսեթիայով Ռուսաստանը պիտի բավարարվի ու հանգիստ նայի ԱՄՆի ու Եվրոպայի ընդլայնում Վրաստանում ու ամբողջ կովկասում Թուրքիայի միջոցով։
Սա ամենավատ բաննա որ կարողա լինի Ղարաբաղի հետ: Տեսել ենք ոնց են ռուսները մեր սահմանը պահում 18 թվին: Շնորհակալություն: Ռադներդ քաշեք:
Համաձայն եմ, նրանք անում էին ճիշտ նույն բանը, ինչ այսօր անում են մեր իշխանությունները. խաղաղ ցույցերի դեմ բիրտ ուժի կիրառում, յուրաքանչյուր հեղափոխական փորձի դեմ բռնություններ, սպանություններ, մտավորական խավի ֆիզիկապես ոչնչացում, այսօր այն կատարելագործվել է` ուղղակի չկան մտավորականներ, որպեսզի ֆիզիկապես ոչնչացվեն: Մի խոսքով, Ցարական Ռուսաստանն ու Օսմանյան կայսրությունը ամեն կերպ ձգտում էին հայերի կատարյալ ստրկացմանը: Բայց այս ամենն էլ հաշվի առնելով, միևնույնն է, այսօր նախընտրելի է Ռուսաստանի միջնորդությունը այս հարցում, քան Թուրքիայի այսպես կոչված` աջակցությունը:
http://www.france24.com/en/20081102-kremlin-hosts-armenia-azerbaijan-peace-talks
ԿԱրԴԱՑԵ՛Ք...;)
Ուրեմն,լինքը որ տվել եմ, ովքեր անգլերեն չգիտեն, չխորանամ, համարյա նույն բաներն են, բայց ուշադրություն դարձրե՛ք հետևյալին...
Նշված է Ադրբեջանի ՆԱխԱԳԱՀԸ և Հայաստանի ՂԵԿԱՎԱրԸ:o:8
ՄԻ կողմից լրիվ համաձայն եմ, մյուս կողմից բացահայտ խայտառակություն:(
Հետո ուշադրություն դարձրե՛ք նկարներին. Ադրբեջանինը՝ երդվելիս, Հայստանինը Բազկաթոռի մեջ իրա համար նստած...էս մանրուքները շատ կարևոր են և այն էլ Ֆրանսիական հեռուստատեսության կայքից...:think
Ուրեմն,լինքը որ տվել եմ, ովքեր անգլերեն չգիտեն, չխորանամ, համարյա նույն բաներն են, բայց ուշադրություն դարձրե՛ք հետևյալին...
Նշված է Ադրբեջանի ՆԱխԱԳԱՀԸ և Հայաստանի ՂԵԿԱՎԱրԸ:o:8
ՄԻ կողմից լրիվ համաձայն եմ, մյուս կողմից բացահայտ խայտառակություն:(
Հետո ուշադրություն դարձրե՛ք նկարներին. Ադրբեջանինը՝ երդվելիս, Հայստանինը Բազկաթոռի մեջ իրա համար նստած...էս մանրուքները շատ կարևոր են և այն էլ Ֆրանսիական հեռուստատեսության կայքից...:think
Ծով ջան, ոնց հասկացա, էտ նկարները մերը մենք ենք տրամադրել, դե այսինքն Սերժիկինը © 2007 AFP Karen Minasyan, Ալիևինն էլ © 2007 AFP Aydin Mamedov, կարծում եմ դա այդքան էլ կարևոր չի, սակայն նշածդ նախագահ-Ղեկավար համեմատականը իրոք հետաքրքիր ա :)
Ուրեմն,լինքը որ տվել եմ, ովքեր անգլերեն չգիտեն, չխորանամ, համարյա նույն բաներն են, բայց ուշադրություն դարձրե՛ք հետևյալին...
Նշված է Ադրբեջանի ՆԱխԱԳԱՀԸ և Հայաստանի ՂԵԿԱՎԱրԸ:o:8
ՄԻ կողմից լրիվ համաձայն եմ, մյուս կողմից բացահայտ խայտառակություն:(
Հետո ուշադրություն դարձրե՛ք նկարներին. Ադրբեջանինը՝ երդվելիս, Հայստանինը Բազկաթոռի մեջ իրա համար նստած...էս մանրուքները շատ կարևոր են և այն էլ Ֆրանսիական հեռուստատեսության կայքից...:think
counterpart ? էս ա՞ նշանակում ղեկավար: Համ էլ Պրեզիդենտը մեծատառ են գրել counterpart -ը փոքրատառ:
ՂԱՐԱԲԱՂՅԱՆ ԿԱՐԳԱՎՈՐՄԱՆ ԱՎԱՐՏԱԿԱՆ ՓՈՒԼԸ
ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հարցազրույցը ՚Ա1+ՙ-ին
Պարոն Նախագահ, հոկտեմբերի 17-ի Ձեր ելույթում Դուք խոստացել էիք հասարակությանը մշտապես իրազեկ պահել Ղարաբաղյան կարգավորման զարգացումներին£ Արդյոք Ռուսաստանի, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի Նախագահներ Մեդվեդեւի, Սարգսյանի եւ Ալիեւի նոյեմբերի 2-ի համատեղ հռչակագիրը կարելի՞ է դիտել որպես այդ զարգացումներից մեկը£
Նախ՝ ես չեմ մոռացել իմ խոստումը£ Ավելին, այս զրույցն առարկայական դարձնելու նկատառումով, ավելորդ չեմ համարում ընթերցողին հիշեցնել ելույթիս համապատասխան հատվածը© ՚Մոտակա ամիսներին մեզ սպասում են Ղարաբաղի եւ հայոց պետականության ճակատագրի հետ կապված կարեւորագույն իրադարձություններ, որոնք այս հանգրվանում երկրորդական են դարձնում ներքաղաքական խնդիրները£ Մենք ուշի‑ուշով հետեւելու ենք այդ իրադարձությունների զարգացմանը, գնահատելու Հայաստանի իշխանությունների ձեռնարկած քայլերի համարժեքությունը իրավիճակի պահանջներին, հասարակությանը մշտապես իրազեկ պահելու Ղարաբաղյան կարգավորման ընթացքի մասին եւ փորձելու կանխել կամ նվազագույնի հասցնել հայկական կողմի շահերին սպառնացող վտանգներըՙ£ Ինչ վերաբերում է Ձեր բուն հարցին, ապա, անշուշտ, մոսկովյան հռչակագիրը գործընթացի կարեւորագույն զարգացումներից մեկը պետք է դիտել£
Շատերի մոտ տպավորություն է առաջացել, որ այդ հռչակագիրը ձեւական բնույթ է կրում եւ զուրկ է կոնկրետ բովանդակությունից£ Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք:
Այդպիսի թյուր տպավորություն կարող է առաջանալ Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացի ծալքերին անծանոթ մարդկանց մոտ£ Մինչդեռ փորձագետների համար հռչակագիրն, ընդհակառակը, չափազանց պերճախոս է, քանի որ նրանում հստակեցված են մի քանի սկզբունքային եւ կոնկրետ պահեր£ Պետք է նկատի ունենալ նաեւ, որ այդ փաստաթուղթն ընդամենը այսբերգի գագաթն է, եւ նրա տակ ընկած է շատ ավելի հանգամանալից մի արձանագրություն, որի բովանդակությունը դժվար չէ գուշակել£
Որո՞նք են Ձեր ակնարկած սկզբունքային եւ կոնկրետ պահերը£
1.Հռչակագրի առաջին իսկ կետը պարունակում է մի մտահոգիչ ձեւակերպում, որի համաձայն՝ ՚Ղարաբաղյան հակամարտությունը կարգավորվելու է միջազգային իրավունքի սկզբունքների ու նորմերի, ինչպես նաեւ դրանց շրջանակներում ընդունված որոշումների եւ փաստաթղթերի հիման վրաՙ£ Մտահոգիչը ոչ այնքան ՚միջազգային իրավունքի սկզբունքներին ու նորմերինՙ վերաբերող դիվանագիտական նրբասացությունն է, որքան ՚դրանց շրջանակներում ընդունված որոշումների եւ փաստաթղթերիՙ հիշատակումը£ Վերջիններիս տակ, անկասկած Ադրբեջանի պահանջով, նկատի են առնված ՄԱԿ‑ի Գլխավոր Ասամբլեայի 62/243 եւ Եվրախորհրդի Խորհրդարանական Վեհաժողովի 1614 բանաձեւերը, որոնցում ճանաչվում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը եւ պահանջվում հայկական զորքերի անվերապահ դուրսբերումը Ղարաբաղին հարակից ադրբեջանական տարածքներից£
2.Մոսկովյան հռչակագրի 2‑րդ կետում միանշանակորեն արձանագրված է, որ Ղարաբաղյան կարգավորման հիմքում ընկած է լինելու Մինսկի խմբի համանախագահության 2007 թ© նոյեմբերի 29‑ի Մադրիդյան առաջարկը£ Քանի որ այդ առաջարկի բովանդակությունը ես մանրամասնորեն ներկայացրել եմ հոկտեմբերի 17‑ի իմ ելույթում, հարկ չեմ համարում վերստին անդրադառնալ դրան£ Հիշեցնեմ միայն, որ Մադրիդյան առաջարկի գաղափարախոսությունը միջազգային իրավունքի երկու սկզբունքների՝ տարածքային ամբողջականության եւ ազգերի ինքնորոշման ներդաշնակումն է£
3. Հռչակագրի նախաբանում եւ 4‑րդ կետում, որոնցում խոսվում է Ղարաբաղյան խնդիրը Ադրբեջանի եւ Հայաստանի միջեւ ընթացող ուղղակի երկխոսության միջոցով լուծելու անհրաժեշտության մասին, փաստորեն սահմանվում է հակամարտության կողմերի նոր ձեւաչափ£ Հռչակագիրն, այսպիսով, վերջնականապես թաղում է ԵԱՀԿ‑ի 1994 թ© Բուդապեշտյան գագաթնաժողովի ընդունած որոշումը, որով Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետությունը ճանաչվել էր որպես հակամարտության երրորդ լիիրավ կողմ£ Իսկ դա նշանակում է, որ ԼՂՀ‑ն որեւէ դերակատարություն չի ունենալու իր բախտը վճռող բանակցությունների հետագա գործընթացում£
4.Մոսկովյան հռչակագրի ամենակարեւոր արդյունքը, սակայն, պետք է համարել այն, որ նոր ձեւաչափով սահմանված հակամարտող երկու կողմերը՝ Հայաստանը եւ Ադրբեջանը, ստորագրելով այդ փաստաթուղթը, պաշտոնապես իրենց համաձայնությունն են տվել Մադրիդյան առաջարկին, ինչը աննախադեպ իրադարձություն է Ղարաբաղյան կարգավորման ողջ գործընթացում£ Խնդիրն այն է, որ Մինսկի խմբի համանախագահության նախորդ երեք պաշտոնական առաջարկները, այսինքն՝ ՚Փաթեթայինՙ, ՚Փուլայինՙ եւ ՚Ընդհանուր պետությանՙ տարբերակները, չեն արժանացել հակամարտող կողմերի միահամուռ հավանությանը եւ այդ պատճառով հանվել օրակարգից£ ՚Փաթեթայինՙ եւ ՚Փուլայինՙ տարբերակները մերժվել են Ղարաբաղի, իսկ ՚Ընդհանուր պետությանՙ տարբերակը՝ Ադրբեջանի կողմից£ Մոսկովյան հռչակագրի տակ դրված Սերժ Սարգսյանի եւ Իլհամ Ալիեւի ստորագրությամբ, այսպիսով, ազդարարված է Ղարաբաղյան կարգավորման ավարտական փուլի սկիզբը£
Դուք չմոռացա՞ք, արդյոք, նշել նաեւ Քի-Վեստյան տարբերակը£
Քի‑Վեստյան տարբերակը Մինսկի խմբի համանախագահության պաշտոնական առաջարկ չի եղել£ Ամեն պարագայում, այդ տարբերակը եւս չի ընդունվել հակամարտող կողմերից մեկի, այն է՝ Ադրբեջանի կողմից£
Ռուսաստանի նախաձեռնությունն արդյոք, չի՞ հակասում Ձեր վերջին ելույթում արտահայտված այն մտքին, որ Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման մեջ վճռական դեր է խաղալու Արեւմուտքը£
Ամենեւին ոչ£ Մոսկովյան հանդիպումը, թեեւ իսկապես շրջադարձային, սակայն կարգավորման գործընթացի սոսկ սկիզբն է£ Այժմ այդ գործընթացը շարունակվում է Եվրոպայում, իսկ ավարտվելու է, ամենայն հավանականությամբ, դեկտեմբեր ամսին, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում£ Այսինքն, թեեւ կարգավորման սկզբնավորման պատիվն առերեւույթ մատուցվել է Ռուսաստանին, սակայն նրա վերջակետը դնելու մենաշնորհը պատկանելու է Արեւմուտքին£ Թե՜ Սարգսյանը, թե՜ Ալիեւը մոսկովյան հանդիպմանը մասնակցել են, եթե ոչ հարկադրաբար, ապա անթաքույց դժկամությամբ, եւ միեւնույն է, թեեւ տարբեր նկատառումներով, նրանք վերջիվերջո նախընտրելու են Արեւմուտքի միջնորդությունը£
Այդ դեպքում ի՞նչ դեր է վերապահված ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին, որի գործունեության շարունակման անհրաժեշտությունը ընդգծված է հռչակագրում£
Որքան շատ է ընդգծվում Մինսկի խմբի գործունեության անհրաժեշտությունը եւ որքան շատ հաճոյախոսություններ են շռայլվում նրա հասցեին, այնքան ավելի խորանում են նրա ներսում առկա տարաձայնությունների մասին կասկածները£ Մինսկի խումբը, օգտակար աշխատանքային գործիք լինելով հանդերձ, սոսկ արտաքին քողածածկույթ է՝ միջնորդ‑երկրների հետապնդած նպատակների դիվանագիտական պատշաճությունն ապահովելու համար£
Դեկտեմբերին Գյուլը գալու է Մոսկվա, որ վերջնական պայմանավորվածություն ու համաձայնություն լինի իր անվտանգության ու համագործակցության պլատֆորմի վերաբերյալ։ Այդ ժամանակ էլ կսկսեն դուրս գալ մանրամասները, թե ինչպես են Ռուսաստանը ու Թուրքիան պայմանավորվել կարգավորլե Արցախի հարցը։
Կրկնվեմ, ենթադրում եմ, որ կլինի համատեղ հայտարարություն Ռուսաստանի ու Թուրքիայի, որ այդ Ռուսաստան, Թուրքիա, Հայաստան, Ադրբեջան ու Վրաստան պլատֆորմի շրջանակներում խաղաղ ճանապարհով պիտի լուծվեն բոլոր կովկասյան կոնֆլիկտները։ Մեխանիզմը - տնտեսական բարգավաճում ամբողջ կովկասի, կհանգեցնի խաղաղության ամրապնդման, սահմանները բոլորի միջև բացելու պատրաստակամություն կհայտնվի ու հուսամ կարվի։
http://www.hurriyet.com.tr/english/world/10087367.asp?scr=1
Կարծում եմ իրական է, որ Ռուսաստանից, Աբխազիայով ու Օսիայով դեպի Վրաստան, Հայաստան ու Թուրքիա և Իրան, Ռուսաստանից Ադրբեջանով Հայաստանով դեպի Թուրքիա և Իրան ճանապարհները ու սահմանները 2009 ի ընթացքում սկսեն լիարժեք գործել...
counterpart ? էս ա՞ նշանակում ղեկավար: Համ էլ Պրեզիդենտը մեծատառ են գրել counterpart -ը փոքրատառ:
Անգլերենում counterpart նշանակում է "համարժեք պաշտոն զբաղեցնող" կամ "համարժեք աշխատանք կատարող", այսինքն` հոդվածում գրվածը նշանակում է "Ադրբեջանի նախագահ Ալիևը և Հայաստանում համարժեք պաշտոնը զբաղեցնող Սարգսյանը":
ChildOfTheSky
04.11.2008, 17:57
Ռուսաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների նոյեմբերի 2-ին կայացած հանդիպման ժամանակ ստորագրված Հռչակագիրը
«Ադրբեջանի Հանրապետության, Հայաստանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության նախագահները, ՌԴ նախագահի հրավերով հանդիպելով նոյեմբերի 2-ին Մոսկվայում, կառուցողական մթնոլորտում առարկայանորեն քննարկելով ղարաբաղյան հիմնախնդրի ներկա վիճակը և հեռանկարները, հակամարտությունը քաղաքական միջոցներով կարգավորելու հարցը` Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի որպես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների միջնորդությամբ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ուղիղ երկխոսությունը շարունակելու ճանապարհով,
1. Հայտարարում են, որ նպաստելու են Հարավային Կովկասում իրավիճակի առողջացմանը և տարածաշրջանում անվտանգության և կայունության ապահովմանը` ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման ճանապարհով, որն իրականացվելու է միջազգային իրավունքի սկզբունքների և նորմերի ու այդ շրջանակներում ընդունված փաստաթղթերի և որոշումների հիման վրա, ինչը բարենպաստ պայմաններ կստեղծի տարածաշրջանում տնտեսական զարգացման և բազմակողմանի համագործակցության համար:
2. Հաստատում են ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից իրագործվող միջնորդական ջանքերի կարևորությունը` հաշվի առնելով կողմերի հետ նրանց` 2007թ. նոյեմբերի 29-ին Մադրիդում կայացած հանդիպումը և հետագա քննարկումները, որոնք իրականացվել են քաղաքական կարգավորման հիմնական սկզբունքների մշակման նպատակով
3. Համաձայնում են, որ խաղաղ կարգավորման ձեռքբերումը պետք է ուղեկցվի իրավաբանորեն պարտադրող միջազգային երաշխիքներով` կարգավորման բոլոր ասպեկտներում և փուլերում
4. Նշում են, որ Ադրբեջանի և Հայաստանի նախագահները պայմանավորվել են շարունակել աշխատանքները հակամարտության քաղաքական կարգավորման համաձայնեցման առումով, այդ թվում` բարձր մակարդակով իրականացվող շփումների ընթացքում, և կարգադրել են ԱԳՆ ղեկավարներին ակտիվացնել քայլերն այդ ուղղությամբ` համագործակցելով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների հետ
5. Կարևոր են համարում խրախուսել կարգավորմանը միտված ջանքերի համատեքստում վտահության ամրապնդմանն ուղղված միջոցների կիրառմանը նպատող պայմանների ստեղծումը
Եթե հռչակագիրը դիտարկենք ՀՀ-ի կողմից հակամարտության կարգավորման վերջին 10 տարվա հիմնական սկզբունքների տեսանկյունից, այն է՝ Ղարաբաղի անկախություն և ազատագրված տարածքների հնարավոր ետ հանձնում Ադրբեջանի կողմից Ղարաբաղի անկախության ճանաչումից հետո, ապա կարող ենք նշել, որ հռչակագիրը բավականին բարենպաստ է և համահունչ ՀՀ-ի Ղարաբաղյան հարցում արտաքին քաղաքականությանը: Բայց մի՞թե Ադրբեջանը Ալիևի գլխավորությամբ ռազմատենչ հայտարարություններից, Մինսկի խումբը տապալելու փորձերից ետ կանգնեց այսպիսի հռչակագիր ստորագրելու համար: Շատ վախենում եմ ու համոզված եմ, որ Ադրբեջանը, այս հռչակագիրը ստորագրելով, իր համար արդեն լուծել է ազատագրված տարածքների խնդիրը՝ առանց Ղարաբաղի բուն հարցում զիջումների գնալու: Ցավալի է, որ նույնիսկ սերժիկի անխուսափելի ու մոտալուտ հրաժարականը չի կարող սփոփել այսպիսի խայտառակ իրավիճակում: Այս ամենը շատ նման է Սովետական Միության սկզբնական շրջանում Լենին-Ստալինի կողմից սահմաններ գծելուն, ինչի արդյունքը մենք գգում ենք հիմա ու կզգանք միշտ:
Հակոբ Գեւորգյան
04.11.2008, 20:25
Անգլերենում counterpart նշանակում է "համարժեք պաշտոն զբաղեցնող" կամ "համարժեք աշխատանք կատարող", այսինքն` հոդվածում գրվածը նշանակում է "Ադրբեջանի նախագահ Ալիևը և Հայաստանում համարժեք պաշտոնը զբաղեցնող Սարգսյանը":
Այո :) Որից էլ բխում է, Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը եւ Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը։
Հ.Գ. Դեռ կարծիք չունեմ այս հանդիպան մասին։ Ռուսներին այդքան էլ չեմ վստահում. Շահամոլ են։
ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ
Վերլուծելով սույն թվականի նոյեմբերի 2-ին նախագահներ Սերժ Սարգսյանի, Իլհամ Ալիեւի եւ Դմիտրի Մեդվեդեւի Մոսկվայում ստորագրած հռչակագիրը, որը վերաբերում է Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորմանը, մեր մտահոգությունն ենք հայտնում հռչակագրում տեղ գտած ձեւակերպումների առնչությամբ.
1. Հռչակագրի առաջին կետում, մասնավորապես, նշված է, որ «հակամարտության կարգավորումը իրականացվելու է միջազգային իրավունքի նորմերի ու սկզբունքների եւ այդ շրջանակներում ընդունված որոշումների ու փաստաթղթերի հիման վրա» (ընդգծումը մերն է):
Հիշեցնենք, որ 2008 թվականի մարտի 14-ին Միավորված ազգերի կազմակերպության գլխավոր ասամբլեայի 62-րդ նստաշրջանում ընդունվել էր թիվ 62/243 որոշումը («Իրավիճակը Ադրբեջանի օկուպացված տարածքներում»), որով, մասնավորապես, ճանաչվել էր Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը միջազգայնորեն ընդունված սահմաններում, ինչպես նաեւ պահանջ էր ներկայացվել հայկական ուժերի Ադրբեջանական Հանրապետությունից ամբողջական, անվերապահ եւ անհապաղ դուրս բերման մասին: Եւ եթե այժմ Սերժ Սարգսյանը Մոսկովյան հռչակագրով համաձայնել է Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության քաղաքական կարգավորումը տեսնել մինչ այժմ ընդունված Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությանը վերաբերող միջազգային փաստաթղթերի հիման վրա, ապա դա նշանակում է, որ Ադրբեջանը այժմ հնարավորություն է ստացել բանակցային գործընթացի հիմքում դնել նաեւ ՄԱԿ-ի վերը նշված որոշումը: Սա չի բխում Հայաստանի Հանրապետության եւ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության շահերից եւ կարող է նպաստել Ադրբեջանի կողմից առաջ քաշվող տարածքային ամբողջականության սկզբունքի կիրառմանը:
2. Անկախ այն հանգամանքից, թե ինչպիսի գործընթացի սկիզբ կդնի Մոսկովյան հռչակագրի ստորագրումը, մտահոգիչ է այն հանգամանքը, որ Հայաստանի Հանրապետությունը, ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի ստորագրությամբ, վավերացրել է մի փաստաթուղթ, որտեղ բացակայում է Լեռնային Ղարաբաղի ներկայությունը՝ ի դեմս ԼՂՀ պաշտոնական ներկայացուցչի ստորագրության:
Նկատենք, որ մինչ այժմ գոյություն չի ունեցել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությանը առնչվող հակամարտության կարգավորման որեւէ այլ փաստաթուղթ, որտեղ բացակայի ԼՂՀ պաշտոնական ներկայացուցչի ստորագրությունը: Սա նշանակում է, որ ՀՀ ղեկավարությունը դե յուրե ընդունել է ԼՂՀ-ի բանակցային գործընթացից դուրս մղվելու փաստը, եւ դրանով իսկ հետագայում բարդանալու է բանակցային որեւէ փուլում ԼՂՀ-ի ներգրավման գործընթացը: Ավելորդ չէ նշել, որ ե՛ւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի, ե՛ւ Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության օրոք չի ստորագրվել հակամարտությանը վերաբերող որեւէ փաստաթուղթ, որտեղ բացակայի ԼՂՀ ներկայացուցչի ստորագրությունը: Նրանց կողմից մշտապես հայտարարվել է, որ Հայաստանը չի գնա որեւէ համաձայնագրի ստորագրմանը, եթե այդտեղ բացակայի ԼՂՀ ժողովրդի կամքը:
Հիշեցնենք, որ ե՛ւ 1994 թվականի մայիսի 5-ի Բիշքեկյան արձանագրության, ե՛ւ 1994 թվականի մայիսի 9-ին, 10-ին եւ 11-ին Բաքվում, Երեւանում, իսկ այնուհետեւ Ստեփանակերտում ստորագրված «Հրադադարի մասին» փաստաթղթում առկա են ԼՂՀ-ի պաշտոնական ներկայացուցիչների ստորագրությունները: Այսինքն` այդ փաստաթղթերով ամրագրված է ԼՂՀ-ն որպես հակամարտության լիիրավ սուբյեկտ: Ավելացնենք, որ նշյալ փաստաթղթերում կան նաեւ ադրբեջանական կողմի պաշտոնական ներկայացուցիչների ստորագրությունները: Այսինքն` Ադրբեջանը առնվազն դե ֆակտո ճանաչել էր ԼՂՀ-ի միջազգային իրավասուբյեկտությունը:
Այժմ արդեն, Մոսկովյան հռչակագրի ստորագրումից հետո, ադրբեջանական կողմը ձեռք է բերել մի փաստաթուղթ, որով չեզոքացվել են ՀՀ եւ ԼՂՀ նախկինում ձեռք բերված դիվանագիտական հաջողությունները:
Կոչ ենք անում ԼՂՀ խնդրով մտահոգ բոլոր կազմակերպություններին եւ անհատներին, ի վերջո նաեւ մեր ողջ ժողովրդին՝ իրենց ուժերը համախմբել ազգային անվտանգության համակարգին սպառնացող վտանգները չեզոքացնելու նպատակով:
«Պոլիտէկոնոմիա»
քաղաքական, տնտեսական եւ իրավական հետազոտությունների
ինստիտուտ հ/կ
Աղբյուր՝ hzh.am
Գաղթական
05.11.2008, 00:23
ի միջի այլոց՝ ո՞վ է կարդացել Ադրբեջանական հայտնի «զերկալո»-ի գլխավոր նորությունները..
Բաքվում ահավոր խուճապ է՝ Մոսկովյան համաձայնագրի ստորագրությամբ պայմանավորված.. :)
http://www.zerkalo.az/rubric.php?rid=1
Ադրբեջանում խուճապը ռուսականացումից վախն է
Նրանք կարծում են, որ Ռուսաստանը Ադրբեջանին առաջարկել է ԳԱԶԸ ամբողջ կասպից ծովի երկայնքով լրիվ իրենց վաճառել, ինչպես նաև գազատարները այսինքն դառնալ Հայաստանի նման գազի կցորդ, իսկ դիմացը ստանալ Արցախը
http://www.armenialiberty.org/armeniareport/report/ar/2008/11/A68FCA9E-F002-420B-BB56-F9D20F774ABD.ASP
Բայց թուրքերը այդքան ապուշ չեն, հասկանում են, որ գազն ու թաֆթն իրենց միակ խաղաքարտն է, որ իրենք եթե խացացնեն, ապա պիտի անեն հիմա իսկ Արցախը այսօրից վաղը իրենցը չի դառնա, նույնիսկ եթե հայերն համաձայնվեն բոլորով արտագաղթել ու Արցախը իրենց հանձնել։
Газ вечером, Арцах утром. Газ утром, Арцах вечером. Ադրբեջանցիք հիմա հասկացել են, որ Արցախը սկզբից գազն հետո տարբերակը շանս չունի - Ռուսաստանի առաջ պայմաններ նրանք դնելու ունակ չեն....
ՄՆՈՒՄ Է ՔԱՅԼ ԿԱՏԱՐԵԼ
.
ասում է Ժիրայր Սեֆիլյանը
.
- Պարոն Սեֆիլյան, ձեր ղեկավարած «Հայ կամավորականների համախմբում» նախաձեռնությունը նախօրեին որոշել էր դիմել Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին` հանրահավաքները նորից սկսելու կոչով: Եթե հանրահավաքները վերսկսվեն, կարծում եք հնարավո՞ր է կանխել Մադրիդյան սկզբունքների հիման վրա ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորման շուրջ վերջնական փաստաթղթի ստորագրումը:
.
- Այո, երեկ մեր ակտիվի հավաքն էր, մենք վերլուծեցինք իրավիճակը եւ այն գնահատում ենք խիստ վտանգավոր: Եւ եթե մինչեւ մոսկովյան հռչակագրի օրը ինչ-որ չափով մենք հասկանում էինք ընդդիմության կատարած «դադար» մարտավարությունը, ապա հռչակագրից հետո, կարծում եմ, դադարն անիմաստ է դառնում, չնայած առանց այդ էլ մենք համամիտ չէինք այդ դադարին: Ես հույս ունեմ, որ Տեր-Պետրոսյանը, լինելով լուրջ գործիչ, անշուշտ, պետք է ճիշտ պահին համապատասխան քայլեր ձեռնարկի: Բայց մեր մտադրությունը միայն կանխելու հարցը չէ, որովհետեւ եթե ստացվի, Վաշինգտոնում դավաճանական այդ համաձայնագիրը ստորագրվի եւ դրանից հետո ակտիվանանք, սա մեր ժողովրդի կողմից ճիշտ չի ընկալվի: Ուստի, հեղինակության անկում տեղի կունենա, բնականաբար եւ կտուժի նաեւ մեր գլխավոր գործերից մեկը, որն է` իշխանափոխությունը, այս ռեժիմից մի օր առաջ ձերբազատվելը: Իսկ ինչ վերաբերում է մեր առաջարկությանը` արդյունք կտա, թե` ոչ, ես համոզված եմ` արդյունք կտա: Բազմահազարանոց հանրահավաքները պետք է լինեն հետեւյալ իմաստով, որ այս բողոքն ուղղված չէ այսօրվա ռեժիմի պարագլուխների դեմ, այլ ժողովուրդը, փողոցներում կանգնած, պետք է աշխարհին ուղղի իր խոսքը` ասելով, որ դուք իրավունք չունեք բանակցելու այնպիսի մարդկանց հետ, որոնք կապ չունեն հայության հետ, որոնք չեն ներկայացնում հայությունը: Եթե սա արվի տասնյակ հազարավոր մարդկանց կողմից, հնարավոր չէ, որ չազդի միջազգային գլխավոր ուժերի վրա: Հնարավոր չէ: Անպայման կազդի: Եւ վստահ եմ, որ փաստաթղթի վերջնական ստորագրումը կկանխվի: Այսինքն` մեր առաջարկն այն է, որ պետք է հնարավորինս շուտ ակտիվանալ եւ կանխել Վաշինգտոնում սպասվող դավաճանական փաստաթղթի ստորագրումը:
.
- Պարոն Սեֆիլյան, բայց չե՞ք կարծում, որ այս ընթացքում Սերժ Սարգսյան եւ Ռոբերտ Քոչարյան զույգը հասցրել է այնպես տրամադրել Հայաստանի հայերին Ղարաբաղի հայերի դեմ, որ մարդկանց համար արդեն Ղարաբաղը երկրորդական պլան է մղվել: Ձեր կարծիքով, արդյո՞ք մարդիկ պատրաստ են բազմահազարներով դուրս գալ փողոց, որպեսզի կանխեն այդ փաստաթղթի ստորագրումը:
.
- Չենք կարող չհաստատել այն փաստը, որ կա այդ տհաճ բանը` ղարաբաղցի, հայաստանցի, անշուշտ, գլխավորապես այս հայտնի զույգի պատճառով: Բայց իմ կարծիքով, դա ժողովրդի մեծամասնության մոտ չէ, եւ եթե նույնիսկ ոչ հաճելի, հատվածապաշտական խոսքեր ենք լսում, կարծում եմ, դրանք պահի տակ ասված խոսքեր են, այլ ոչ թե հոգու խորքից: Ես համոզված եմ, որ մեր ժողովրդի զգալի մասը պատրաստ է փողոց դուրս գալ, եթե վտանգվել է մեր հայրենի տարածքներից որեւէ մի հատված: Առանց այդ էլ այսօրվա մեր ընդդիմության առաջնորդը` Տեր-Պետրոսյանը, մեծ պոտենցիալ ունի տասնյակ հազարավոր մարդկանց փողոց հրավիրելու: Սրան ավելանում է նաեւ վտանգի պահը, եւ կարծում եմ, որ հարյուր հազարներով ենք հավաքվելու, ոչ թե տասնյակ հազարներով:
.
- Բայց եթե անգամ հարյուր հազարներով հավաքվեն, հաշվի առնելով միջազգային կառույցների այս կեցվածքը, նրանց շահագրգռվածությունը եւ Սերժ Սարգսյանի այս թույլ վիճակը` չե՞ք կարծում, որ հնարավոր է` արդյունքի չհասնեք:
.
- Եթե այդ բողոքներն արհամարհվեն միջազգային հանրության կողմից, ապա մնում է մեկ լուծում. մինչեւ այդ դավադիր համաձայնագրի ստորագրումը` իշխանափոխություն: Սա է, եւ պահը եկել է: Այս պահը մենք չպետք է բաց թողնենք: Մեր ժողովրդի վրա կրակել են, մեր ժողովուրդն իրավունք ունի պաշտպանվելու, այսօր արդեն կրակողները ելել են հայրենավաճառության, մեր ժողովուրդն իրավունք ունի իր հայրենիքին տեր կանգնել: Այսինքն` երբ ժողովրդի կողմից որեւէ լուրջ քայլ լինի, միջազգային հանրությունը, ուզի-չուզի, պիտի հաշվի նստի ժողովրդի հետ: Պարզապես, այդ քայլը մեր ժողովուրդը պետք է անի: Այսինքն` մենք քաղաքակիրթ ձեւով փորձում ենք կանխել այդ փաստաթղթի ստորագրումը, եւ եթե դա միջազգային հանրությունը չի ընդունում, ապա դրանից հետո ժողովուրդն ինչ որ անի, նրանք պարտավոր են ընդունել: Սա է, ես ուրիշ ելք չեմ տեսնում: Իսկ Ղարաբաղի հարցով այսօրվա վիճակից ելքեր կան, այնպես չէ, որ երբ մենք ասում ենք` ոչ մի թիզ, ուրեմն, սա ասողները ռոմանտիկ մարդիկ են, եւ լուծում չկա: Ոչ, լուծում կա, եւ եկող օրերին մենք պատրաստվում ենք իրավական փաթեթ հրամցնել բոլորին, ովքեր կարծում են, որ մենք` «ռոմանտիկներս», լուծման ելք չենք գտնում: Ընդհակառակը, մենք այնպիսի լուծում ենք առաջարկելու, որ միջազգային հանրությունը «չէ» չի կարողանալու ասել:
.
- Հիմա չե՞ք կարող ասել, ինչի մասին է խոսքը:
.
- Նախնական նախագիծն իմ ձեռքի տակ է, բայց պետք է հղկվի եւ առաջիկա օրերին անպայման պետք է դրվի շրջանառության մեջ ե՛ւ մեր, ե՛ւ միջազգային բոլոր ատյաններում: Բոլորին պիտի հասկացնել` ինչի մասին է խոսքը: Ո՞վ է ասում, որ բանակցությունները պիտի միայն այս հունով գնան: Հիմա, ըստ էության, խնդրի լուծման խնդիր չի գնում: Այստեղ գերտերությունների մրցակցության խնդիր կա, թե ով է տարածաշրջանում ավելի ազդեցիկ լինելու, ով է իր զորքերը տեղակայելու Հարավային Կովկասում: Ի մասնավորե, Արցախի հարավ-արեւելյան տարածաշրջանի մասին է խոսքը: Ռուսները ասում են` մենք, ամերիկացիներն ասում են` մենք, իրանցիներն ասում են` ոչ մեկդ: Այսպիսի շատ սուր իրավիճակի մեջ ենք այսօր մենք հայտնվել: Իսկ մեր խղճուկ ղեկավարությունը բոլորին ասում է` այո:
.
- Ձեր կարծիքով, հանրահավաքները ե՞րբ է պետք սկսել, եւ ե՞րբ դրանք կարող են սկսվել:
.
- Մեր կարծիքով, հաջորդ շաբաթ սկսելը տակավին ուշ չէ եւ անպայման կտա իր արդյունքը` կանխելու իմաստով այս վտանգը: Հետեւելով զարգացումներին` ես տեսնում եմ, որ այս մարդը գնում է ստորագրման: Այս մարդուն հետաքրքրում է մի բան` որ միջազգային տարբեր ատյաններում իրեն ընդունեն որպես նախագահ: Նա այդ խնդիրն է լուծում: Նրան չի հետաքրքրում 10 տարի հետոյի Հայաստանը: Նրան հետաքրքրում է իր լեգիտիմությունը: Այս մարդիկ բարդույթով լի անձնավորություններ են: Պետության ղեկը հանձնել ենք հիվանդ մարդկանց: Սրանցից պիտի ձերբազատվենք ամեն գնով: Այստեղ արդեն ժամանակը չէ, որ սպասենք, քաղբանտարկյալները դուրս գան կամ չգան: Բռնատիրություն է, բանտերը պիտի լինեն լիքը: Սա պարզ երեւույթ է, ինչքան շատ մարդ բանտում, այդքան շուտ կձերբազատվենք այս ռեժիմից: Այս տակտիկայով պետք է շարժվենք եւ ոչ թե հակառակը, ամեն ինչ անենք, որ քաղբանտարկյալները դուրս գան: Ոչ, ես համամիտ չեմ այս մարտավարությանը նույնպես: Իշխանափոխությունն ամեն իմաստով հասունացած է, մնում է քայլ կատարել: Սա է մեր պահանջը:
.
ԼՈՒՍԻՆԵ ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ
hzh.am
Որևէ մեկը հասկանու՞մ է, թե այդ մադրիդյան բանաձևերի մեջ ներառված միջազգային խաղաղապահ ուժերը ում զահրումարին են պետք, եթե շուրջ 15 տարի Հայաստանն ու Ադրբեջանը լավ էլ խարխանդ պահում են զինադադարը ու հենց ադրբեջանցիներն են խոստովանում, որ հայերի կրակոցներից շատ անգամ ավելի քիչ են զոհերը, քան ներքին դեդովշինայի ու անկարգությունների պատճառով եղած ինքնասպանություններն ու այլ զոհերը։
Միջազգային խաղաղապահ ուժերը դրանք պրովոկացիոն ուժեր են, ու հենց դրանք էլ պատերազմ կհրահրեն, որ պահին ուզենան, հենց որ միջազգային շահերին դա պետք գա։
Հայաստաննի ու Ադրբեջանի իշխանությունները եթե ուղեղ ունենան, ապա գրողի ծոցը կուղարկեն այդ միջազգայիններին, ու կնստեն մի տափակ կամ կլոր սեղանի շուրջ ու այս հարցը կլուծեն առանց այդ միջազգայինների, որպեսզի այդ միջազգայինների կախումից գոնե այս մասով ազատվեն։ Հա՛, էլի վերադարձնենք տարածքներ, թող Ադրբեջանը ճանաչի ԽՍՀՄ սահմաններով Ղարաբաղի ինքնավար մարզի անկախությունը, երկուստեք կբավարարվեն, հետո դիվանագիտական հարաբերություններ կհաստատեն, տնտեսապես կինտեգրվեն ու կզարգանան, բայց առանց այդ միջազգային ուժերի։ Ազերիների մուտքը ազատ կլինի Հայաստան, հայերինը՝ Ադրբեջան, ինչպես հին և բարի ժամանակներում, համապատասխան քաղաքականության միջոցով կհաստավի երկու ազգերի բարեկամությունը ու պրծ։:angry
Հակառակ պարագայում ոչ Հայաստանը, ոչ էլ Ադրբեջանը երաշխավորված անվտանգություն չեն ստանա ու ոչ մեկ չի իմանա թե վաղ թե ուշ ինչպիսի շահեկան վիճակում ինքը կհայտնվի, եթե կախված լինի այդ միջազգային «խաղաղապահներից»։
Գիտենք այդ միջազգայիններին։ Կհրահրեն պատերազմ, տարածաշրջանը բաժան–բաժան կանեն այդ միջազգայինները, ամեն մեկը իր փայը կստանա, իսկ Ադրբեջանն ու Հայաստանը կունենան հյուծված, կախյալ տնտեսություն, ու ընդմիշտ կկորցնեն նախկին դիրքը, անկախ այն բանից թե ում ավելի շատ հողեր բաժին կընկնեն։
Որևէ մեկը հասկանու՞մ է, թե այդ մադրիդյան բանաձևերի մեջ ներառված միջազգային խաղաղապահ ուժերը ում զահրումարին են պետք, եթե շուրջ 15 տարի Հայաստանն ու Ադրբեջանը լավ էլ խարխանդ պահում են զինադադարը .....
Խաղաղապահները հնարավոր պայմանավորվածության «պահապանները» հասկացի պարտադրողները պիտի լինեն։
Այդ պայմանավորվածություններից միայն Արցախ վերադարձվելիք ադրբեջանցիների անվտանգությունը կարող է իսկապես միջազգային խաղաղապահներով հնարավոր լինի միայն ապահովվել, քանի որ Արցախը ու Հայաստանը նրանց անվտանգության խոստումներ չեն տալիս, ինչը սխալ է։
Եթե Արցախում բնակություն հաստատելու ցանկություն ունեցող ադրբեջանցիներին անվտանգության երաշխիքներ տա Հայաստանը ու Արցախի կառավարությունը, խաղաղապահներից հնարավոր կլինի հրաժարվել։
Սահմանագծի ու խաղաղության պահպանման համար, միջազգային խաղաղապահները բնական է անիմաստ են ու անօգտակար։
Խաղաղապահները հնարավոր պայմանավորվածության «պահապանները» հասկացի պարտադրողները պիտի լինեն։
Այդ պայմանավորվածություններից միայն Արցախ վերադարձվելիք ադրբեջանցիների անվտանգությունը կարող է իսկապես միջազգային խաղաղապահներով հնարավոր լինի միայն ապահովվել, քանի որ Արցախը ու Հայաստանը նրանց անվտանգության խոստումներ չեն տալիս, ինչը սխալ է։
Ծանոթ կտեր են։ Այսինքն Հայաստանը ստորագրում է պայմանագիր, բայց վստահություն չկա, որ Հայաստանը պայմանագրի ինչ–ինչ կետեր չի խախտի։ Ուրեմն այդ նույն տրամաբանությամբ Հայաստանը հիմա վաղուց գրավել էր Կիրովաբադը։ Եթե այդ միջազգային աղավնիները այդպես անհանգստանում են, ապա վաղուց պիտի այնտեղ խաղաղապահ զորքեր ուղարկվեին։ Իսկ եթե դրանց կարիքը մինչև հիմա չի զգացվել, ապա հետո առավել ևս պիտի չզգացվի, քանի որ Հայաստանն ապացուցել է, որ կարողանում է զինադադարի բոլոր կանոնները պահպանել, նույնիսկ ադրբեջանցի որոշ զինվորներ իրենց դիրքերից փախնում են Հայաստան, քանի որ իրենց դիրքերում ազերիների կողմից ստորացվում ու ծեծվում են, իսկ հայերի մոտ ապահով է, հայերը ռազմագերիներին նորմալ են վերաբերվում։ Իսկ հիմա ավելի շատ Հայաստանին ու Ադրբեջանի՞ն է պետք խաղաղություն, թե՞ այդ խաղաղապահներին։ Ռուսաստանը, Անգլիան, Ամերիկան գիշերները չեն քնում ու այս տարածաշրջանի խաղաղության մասին են մտածում, հա՞։ Ճիշտ հակառակը՝ այդ խաղաղապահներ կոչված ղշերը հենց նրա համար են, որ պետք եկած ժամանակ ադրբեջանցի փախստականների մի ավտոբուս պայթեցնեն ու մեղքը գցեն հայերի վրա։ Դրանում ես ոչ մի կասկած չունեմ։
Ինչքան որ ռուսներն էին ապահովում օսերի խաղաղությունը։ Օտար երկիրն ու օտար մարդիկ ուրիշ զորքերի համար կենդանի թիրախ են, զվարճանալու վայր, ավարի ու թալանի տեղ, մի խոսքով բարբարոսության պոլիգոն, որտեղ զինվորը կամ իր սպան ազատություն են տալիս իրենց բոլոր տականք հատկանիշներին ու մոռացության են մատնում սրտացավությունը, որովհետև օտարի հողը սրտացավություն անելու տեղ չի, մոռացե՛ք… Տեսնում ենք այդ աղավնիներին Իրաքում, Աղվանստանում, Օսեթիայում… որտեղ որ խաղաղապահներ են, այնտեղ պատերազմ է, և ոչ թե հակառակը։
Ձայնալար
11.11.2008, 16:11
ՂԱՐԱԲԱՂՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ԵՎ ԻՆՔՆԱՎԱԽԵՑՄԱՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԿԱՐԾՐԱՏԻՊԵՐԸ
Սկզբում եղել է խոսքը` Լավ չենք ապրելու, Սերգո ջան, մինչև ՀԱՐՑԸ չլուծվի: Ճիշտ դուրս չեկավ խոսքը: ՀԱՐՑԸ չլուծվեց, բայց Սերգոն այդ արանքում սկսեց շատ լավ ապրել և հիմա էլ, ոնց որ թե, չի բողոքում:
Հետո եղավ միտքը: Ավելի ճիշտ` մտքերի շարան: Մեկը մեկից վախենալու, ինչպես նաև` մեկը մեկից գայթակղիչ: Եկեք մեկ անգամ ևսª «ազգի համար բախտորոշ այս օրերին», կրկին վախենանք և գայթակղվենք բոլորս միասին: Ասել է, թե` ազգովին: Զի հայրենի իշխանություններն արդեն որերորդ տարին է, որ զբաղված են մեզ «ի շրջանս յուր» դարձնելու ազգանվեր գործով: Ասել է թե` վախկոտն ու ստրուկը որպես հայի միակ հոմանիշներ մեր մեջ կրկին արմատավորելու տքնանքով: Եկեք բայց սկզբից վախենանք, հետո նոր գայթակղվենք: Այդպես երևի թե ավելի թեթև կտանենք: Զուր չի ասված ինչ-որ մի մեծ հայի շուրթերով. «վերջը լավ ըլնի…»:
ԿԱՐԾՐԱՏԻՊԵՐ ՍԱՐՍԱՓԵՑՄԱՆ
1. «ԱՌԱՆՑ ՓՈԽԶԻՋՈՒՄՆԵՐԻ ՀԱՐՑԻ ԼՈՒԾՈՒՄՆ ԱՆՀՆԱՐ Է»
Բայց չեն ասում, թե ում համար: Մենք մեր հարցերը լուծել ենք, թերևս դեռ կիսատ: Ով որ Ղարաբաղի վերաբերյալ ինչ-որ խնդիր ունի, թող ինքը մտածի: Այն փիլիսոփայությունը, որը դրված է այսօրվա բանակցային գործընթացում, «փոխզիջման» բառի տակ հասկանում է հենց ամենախաս զիջում զուտ հայկական կողմից: Ով քաղաքական և դիվանագիտական մտքի հայոց տիտաններ, բացատրեք նվաստիս, վերջապես, թե այս պահին հատկապես ինչն է մեզ զիջելու Ադրբեջանը: Բարդան, Եվլախը, Կիրովաբադը: Ինչի դիմաց ենք Ադրբեջանին հող նվիրելու: Արդյոք Ղարաբաղի անկախության ճանաչման դիմաց: Է թող չճանաչի: Որ մինչև հիմա չի ճանաչել, ինչ է, անկախ չենք եղել և ինչով ենք տուժել:
2. «ԵԹԵ ՀՈՂԵՐԸ ՉՏԱՆՔ, ԱԴՐԲԵՋԱՆԸ ՊԱՏԵՐԱԶՄ ԿՍԿՍԻ ՄԵՐ ԴԵՄ»
Վախցանք, ապե: Է, քսան տարի առաջ էլ սկսեց: Տո երանի չէ, որ մեր հարցերը հենց զուտ պատերազմով լուծվեին, ու էլ չընկնեին տարբեր բենզա-քյաբաբային և նմանատիպ այլ ոլորտների ծնունդ քաղաքական կոչվող գործիչների ձեռքը: Եվ բերեք գեթ մեկ օրինակ, երբ մի ազգը հարևանին հող է տվել` հանգիստ ապրելու երաշխիքների դիմաց: Չկա այդ օրինակը, որովհետև աշխարհում չկա այդչափ հիմար մի ազգ, որ հավատա նման անհեթեթության: Մեզանից շատ ավելի հաջողակ ազգերը, կարծես, առաջնորդվել են շատ ավելի նվազ մարդասիրական սկզբունքով` «խաղաղություն ես ուզում` պատրաստվիր պատերազմի»: Ու չեն տուժել:
3. «ԵԹԵ ԶԻՋՈՒՄՆԵՐԻ ՉԳՆԱՆՔ, ԱՇԽԱՐՀԸ ՄԵՐ ԴԵՄ ԿՍԿՍԻ ՊԱՏԺԱՄԻՋՈՑՆԵՐ ԿԻՐԱՌԵԼ»
Այդ առումով մտահոգվելու բացարձակապես առիթ չունենք: Նախ անհասկանալի է, թե ինչպես է աշխարհը պատժում մի ինչ-որ ժողովրդի: Պատժում է սովորաբար պետությանը, ի դեմս նրա իշխանության: Բայց դա էլ բացառվում է այն դեպքում, երբ իշխանությունը արտահայտում է իր ժողովրդի տեսակետն ու կամքը: Վատագույն դեպքում, եթե այդ ազգն ու նրա իսկական ընտրյալները, համենայնդեպս, աշխարհի դուրովը չեն, ազգն ու ղեկավարը պատժամիջոցները կրում են միասին և ի վերջո դուրս գալիս ինչ-որ բան շահած ու պահպանած: Մեր մոտ ամեն ինչ հակառակն է. մեր ղեկավարությունը աշխարհի դուրովն է, բայց մեր դուրովը չէ: Մենք էլ մեր ղեկավարության դուրովը չենք ու չենք էլ եղել` հա էլ մեր վրա տանկ ու զորք է հանել: Այնպես որ, աշխարհը դժվար թե մեր դեմ ավելի դաժան պատժամիջոցներ հնարի և կիրառի, քան արդեն քանի տարի օրն ի բուն կիրառում են մեր հայրենի, հարազատ իշխանությունները, աշխարհի թողտվությամբ: Կկրճատվեն դրսի ֆինանսական ներարկումները: Իսկ էսօր որ կան, մեզ ինչ: Օգտվողների աչքը լույս: Դուք չեք թողնում, որ դրսում աշխատող մեր հարազատների վաստակը լրիվ մեզ հասնի, դրամը խաղացնելով քամում եք, դրսի վարքերից եք արդյոք մեզ բաժին հանելու: Իսկ թե դրսի հոպարները ինչ դաստիարակչական ապտակներ են նախատեսնում իրենց կամքը չկատարողների համար, մենք, հասարակ մահկանացուներս, կներեք, ինչ կապ ունենք այդտեղ: Մենք ով ենք:
ԿԱՐԾՐԱՏԻՊԵՐ ԳԱՅԹԱԿՂՄԱՆ
Դրանք բոլորը եթե միավորենք, կունենանք հետևյալ փայլուն մի բանաձև. «Եթե հողերը տանք, ճանապարհները կբացվեն, Հայաստանը կներգրավվի տարածաշրջանային տարբեր նախագծերի մեջ, կսկսի հզորանալ, և բոլորս կսկսենք լավ ապրել»:
Հավատում ենք մեծ սիրով: Բայց այդ հանճարեղ բանաձևը երկրի և ժողովրդի վրա կիրառելուց առաջ կիրառեք նախ ձեր վրա, պարոնայք ազգի հայրեր: Ամեն մեկդ, ձեր ունեցած սեփականությունից մի աննշան մաս զիջեք որիշի և տեսնենք, թե դրանից ինչքան ժամանակ հետո դուք կսկսեք ավելի հարստանալ ու զարգանալ: Հենց որ դա տեսանք, պատրաստ ենք հանձնել ոչ միայն Աղդամը, այլ նաև Երևանը:
Իսկ ինչ վերաբերում է ապաշրջափակմանն ու ճանապարհների բացմանը, ապա սա նույնպես հարց չէ: Նախ, գոյություն ոնեցող իրականությունն այնպիսին է, որ այդ ամենից օգուտ կսկսեն քաղել մի քանի անհատներ, և ոչ թե ամբողջ բնակչությունը: Թալանի ձևը կգտնվի, եթե արդեն իսկ գտած ու պատրաստած չէ: Իսկ ամենակարևորը` նույնիսկ շրջափակման պայմաններում Հայաստանում առկա է երկնիշ թվերով նկարագրվող տնտեսական աջ: Պատկերացնում եք ինչ տեղի կունենա, եթե հանկարծ ճանապարհները բացվեն: Կովկասյան վագրը կարձանագրի տնտեսության մեջ աննախադեպ մի թռիչք` երևի արդեն եռանիշ թվերով նկարագրվող տնտեսական աճ: Հաշվի առնելով մեզ հետ չառնչվող աշխարհում մոլեգնող այսօրվա տնտեսական ճգնաժամը, այդ բանը չարժի որ թույլ տրվի: Չարժի էլի, որ մեր բարեկեցության պատճառով առկա ճգնաժամը վերածվի համաշխարհային տնտեսական աղետի: Այնպես որ, քանզի Հայաստանի ապաշրջափակումը այսօր օրակարգի խնդիր չէ, չարժե շտապել և հողերը հետ տալ: Մի քիչ էլ էստեղ-էնտեղ բազար արեք, պարոնայք: Որիշին տալը հա էլ կա: Հայերիս մոտ դա շատ հեշտ է ստացվում:
ԱՐՏԱՎԱԶԴ ԲԱՍԵՆՑՅԱՆ
lragir.am
.... քանի որ Հայաստանն ապացուցել է, որ կարողանում է զինադադարի բոլոր կանոնները պահպանել, նույնիսկ ադրբեջանցի որոշ զինվորներ իրենց դիրքերից փախնում են Հայաստան, քանի որ իրենց դիրքերում ազերիների կողմից ստորացվում ու ծեծվում են, իսկ հայերի մոտ ապահով է, հայերը ռազմագերիներին նորմալ են վերաբերվում։ ......
Ցավոք սրտի դա այդքան էլ ճիշտ չէ, պատերազմում շատերն են այլանդակ հոգեկան վիճակում հայտնվում ու մարդկայնությունը միշտ չի որ պահպանվում է ու հաբռգողներ միշտ էլ լինում են, օրինակ զինվորի խաղաղություն վավերագրականում կա այդ մասին դրվագ հրամանատարի արածների մասին Զինվորի խաղաղությունը - A Story of People in War & Peace Vardan Hovhannisyan (http://www.warandpeacefilm.com/)կամ հենց յաստեղ նայի http://de.youtube.com/watch?v=swVpvMdnibQ։
Բայց անկասկած այդ վատ կողմերը մենք ինքներս կարող ենք չեզոքացնել, ցավոք դեռ չենք ցույց տվել, որ ունակ ենք ու այդ պատճառով էլ չեն հավատում, որ մենք կարող ենք տեր լինել իսկ մնածածին խաղաղ կյանք ապահովվել անկախ ազգային ու կրոնական պատկանելիությունից։ Չեն հավատում քանի որ սեփական ազգին պատրաստ ենք խոշտանգել մեր անձնական սկզբունքների համար, ոտնահարելով միջազգային մարդու իրավունքները։
Խաղարարաներն այսօր իսկապես պետք են միայն ադրբեջանցիներին ու միջնորդներին հայերին զսպելու համար, քանի որ ուրիշ ոչ մեկ այս տարածաշրջանում ի վիճակի չէ որևէ լուրջ գործողություններ նախաձեռնել, բացի հայերից, իսկ մենք հաբռգել սիրում ենք։
Ցավոք սրտի դա այդքան էլ ճիշտ չէ, պատերազմում շատերն են այլանդակ հոգեկան վիճակում հայտնվում ու մարդկայնությունը միշտ չի որ պահպանվում է ու հաբռգողներ միշտ էլ լինում են, օրինակ զինվորի խաղաղություն վավերագրականում կա այդ մասին դրվագ հրամանատարի արածների մասին Զինվորի խաղաղությունը - A Story of People in War & Peace Vardan Hovhannisyan (http://www.warandpeacefilm.com/)կամ հենց յաստեղ նայի http://de.youtube.com/watch?v=swVpvMdnibQ։
Բայց անկասկած այդ վատ կողմերը մենք ինքներս կարող ենք չեզոքացնել, ցավոք դեռ չենք ցույց տվել, որ ունակ ենք ու այդ պատճառով էլ չեն հավատում, որ մենք կարող ենք տեր լինել իսկ մնածածին խաղաղ կյանք ապահովվել անկախ ազգային ու կրոնական պատկանելիությունից։ Չեն հավատում քանի որ սեփական ազգին պատրաստ ենք խոշտանգել մեր անձնական սկզբունքների համար, ոտնահարելով միջազգային մարդու իրավունքները։
Խաղարարաներն այսօր իսկապես պետք են միայն ադրբեջանցիներին ու միջնորդներին հայերին զսպելու համար, քանի որ ուրիշ ոչ մեկ այս տարածաշրջանում ի վիճակի չէ որևէ լուրջ գործողություններ նախաձեռնել, բացի հայերից, իսկ մենք հաբռգել սիրում ենք։
Առռը հա՛, Վոթեր, հուսամ միջազգային հանրությունը երբեք քո այս տողերից տեղյակ չի լինի, թե չէ ևս մեկ անգամ կհամոզվեն, որ մենք ագրեսորներ ենք, հարձակվել ենք հարևանի վրա ու գրավել նրա հողերը…
Փաստորեն ըստ քեզ ամենաանկարգ ու բարբարոս զորքը մեր զորքն է։ Ու դեռ ավելին՝ ըստ քեզ այդ միջազգային խաղաղապահները կարգին, կարգապահ, խելոք բալիկներ են լինելու, մանավանդ ռուսները։ Վատ չի, կարող ես հենց հիմա էլ գնալ ու հանձնվել նրանց, քանի քեզ կատաղած հայ զինվորները չեն բզկտել…
Կրկնվեմ - բացի հայերից, ուրիշ ոչ մեկին այս տարածաշրջանում զսպելու կարիք չկա, քանի որ մենք միակն ենք, որ եթե որոշենք ինչ որ բան անել ապա դա կարող ենք և անել։
Մնացածը միայն խոսում են ու ոչինչ չեն անում։
Եթե մենք համոզենք, որ կարող ենք հրադադարը ինքներս պահպանել, վերադարձող փախստականների կյանքի անվտանգությունը ապահովվել, ոչ մի խաղաղապահ էլ չեն ուղարկի։
Հենց դա բացազելու համար էլ Ադրբեջանում թույլ չեն տալիս, որ միլլիոնավոր փախստականները իրենց ներկայացուցին ընտրեն, քանի որ կարող է Արցախի ղեկավարույթունը այդ ներկայացուցչի հետ պայմանավորվածության գալ նրանց անվըտանգությունը երաշխավորել ու համատեղ երկրիր կառուցել, բնակության իրավունք թույլատրելով ու փախստականներին Արցախի հանրապետության քաղաքացի դարձնելով։
Մենք հարցը կարող ենք լուծել։ Բայց դա Բաքվին խաղաքարտից կզրկի, էլ պատճառ չի լինի պնդել, թե հողերը պիտի Բաքվին ենթարկվեն, քանի որ նա փախստականներին տեղավորելու պրոբլեմ ունի։ Ոչ մեկ այլևս չի համաձայնվի պայքարել հանուն հողերը Բաքվին վստահելու, քանի որ աբսուրդ կլինի ժողովրդի սեփական պետություն ստեղծելու ձգտումը ոտնահարել ու նրանց հանձնել միապետական կարգերի։
Բայ քանի որ առաժմ միակ տարբերակը, որի համար միջնորդները պայքարում են, դա ամեն ինչ Բաքվին հանձնելու տարբերակն է, հարց է առաջանում, բայ ինչ կանեն նրանք ումից կվերցնենք - կարող է որոշեր ետ վերցնել, ինչպես 1994ին էր։ Դրա համար էլ խաղաղախպահ է պետք Բաքվին հայերից պաշտպանելու համար։
Այդ բոլորից հասկացի, խաղաղախահները բաքվին ու ադրբեջանցիներին Հայաստանից պաշտպանելու համար են։
Հայկական դիրքերից եթե կրակեն վայնասուն կլինի ու դրվատանքներ ինչպես ամբողջ 1992-1994 թթի ՄԱԿԻ որոշումներում էր - հենց հայկական զորքերը կրակում էին կամ առաջ շարժվում, պահանջում էին հրադադար անել ու բանակցել։
Հակառակ ուղղությամբ, բաքվից գործողություններ ծավալվելու դեպքում, ինչպես սովետական տարիներին ռուսները, այս անգամ էլ «խաղաղապահները» կօգնեն հայաթափելու գործին և ոչ թե կկանգնեն մարդ մորդող ու սպանող մոնղոլ-թուրք հրոսակների դեմը, պատճառաբանելով ինչպես կոսովոյում ու բալկաններում - մենք մեր զինվորի կյանքը պիտի պաշտպանենք, ընտանիք ունենք։
Կրկնվեմ - բացի հայերից, ուրիշ ոչ մեկին այս տարածաշրջանում զսպելու կարիք չկա, քանի որ մենք միակն ենք, որ եթե որոշենք ինչ որ բան անել ապա դա կարող ենք և անել։
Մնացածը միայն խոսում են ու ոչինչ չեն անում։
Եթե մենք համոզենք, որ կարող ենք հրադադարը ինքներս պահպանել, վերադարձող փախստականների կյանքի անվտանգությունը ապահովվել, ոչ մի խաղաղապահ էլ չեն ուղարկի։
Հենց դա բացազելու համար էլ Ադրբեջանում թույլ չեն տալիս, որ միլլիոնավոր փախստականները իրենց ներկայացուցին ընտրեն, քանի որ կարող է Արցախի ղեկավարույթունը այդ ներկայացուցչի հետ պայմանավորվածության գալ նրանց անվըտանգությունը երաշխավորել ու համատեղ երկրիր կառուցել, բնակության իրավունք թույլատրելով ու փախստականներին Արցախի հանրապետության քաղաքացի դարձնելով։
Մենք հարցը կարող ենք լուծել։ Բայց դա Բաքվին խաղաքարտից կզրկի, էլ պատճառ չի լինի պնդել, թե հողերը պիտի Բաքվին ենթարկվեն, քանի որ նա փախստականներին տեղավորելու պրոբլեմ ունի։ Ոչ մեկ այլևս չի համաձայնվի պայքարել հանուն հողերը Բաքվին վստահելու, քանի որ աբսուրդ կլինի ժողովրդի սեփական պետություն ստեղծելու ձգտումը ոտնահարել ու նրանց հանձնել միապետական կարգերի։
Բայ քանի որ առաժմ միակ տարբերակը, որի համար միջնորդները պայքարում են, դա ամեն ինչ Բաքվին հանձնելու տարբերակն է, հարց է առաջանում, բայ ինչ կանեն նրանք ումից կվերցնենք - կարող է որոշեր ետ վերցնել, ինչպես 1994ին էր։ Դրա համար էլ խաղաղախպահ է պետք Բաքվին հայերից պաշտպանելու համար։
Այդ բոլորից հասկացի, խաղաղախահները բաքվին ու ադրբեջանցիներին Հայաստանից պաշտպանելու համար են։
Հայկական դիրքերից եթե կրակեն վայնասուն կլինի ու դրվատանքներ ինչպես ամբողջ 1992-1994 թթի ՄԱԿԻ որոշումներում էր - հենց հայկական զորքերը կրակում էին կամ առաջ շարժվում, պահանջում էին հրադադար անել ու բանակցել։
Հակառակ ուղղությամբ, բաքվից գործողություններ ծավալվելու դեպքում, ինչպես սովետական տարիներին ռուսները, այս անգամ էլ «խաղաղապահները» կօգնեն հայաթափելու գործին և ոչ թե կկանգնեն մարդ մորդող ու սպանող մոնղոլ-թուրք հրոսակների դեմը, պատճառաբանելով ինչպես կոսովոյում ու բալկաններում - մենք մեր զինվորի կյանքը պիտի պաշտպանենք, ընտանիք ունենք։
Վոթեր, հուսով եմ, դու ինքդ չես հասկանում, թե ինչ ես խոսում, քանի որ ըստ քո խոսքերի կարելի է ընդհանրացված հետևություն անել, որ հայերը տարածաշրջանում իսկապես պատուհաս են, ագրեսոր, հայերին պետք է ամեն գնով ճնշել։ Նույն տրամաբանությամբ էլ անցյալ դարի սկզբներին ամեն ինչ արեցին հայերի գլխին, քանի որ
ուրիշ ոչ մեկ այս տարածաշրջանում ի վիճակի չէ որևէ լուրջ գործողություններ նախաձեռնել, բացի հայերից, իսկ մենք հաբռգել սիրում ենք։
Դրա համար էլ՝
ԲՐԱՅԶԱ. ՍԿԶԲՈՒՄ ԶՈՐՔ, ՀԵՏՈ ՀԱՆՐԱՔՎԵ
Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Մեթյու Բրայզան Բաքվում խոսելով Ղարաբաղի կարգավորման գործընթացի տարրերից, ասել է, թե Ղարաբաղում հանրաքվեի հարցը կորոշվի այն բանից հետո, երբ հայկական զորքը դուրս բերվի Ադրբեջանի «օկուպացված տարածքից», եւ այնտեղ մտնի խաղաղապահ զորախումբ: Իսկ Մոսկվայի հռչակագիրը Բրայզան համարել է քայլ առաջ, միեւնույն ժամանակ դրական գնահատելով Թուրքիայի ձեռնարկած քայլերը կարգավորման ուղղությամբ:
Տարօրինակ մազոխիզմի հոտ է գալիս խոսքերիցդ…
Վոթեր, հուսով եմ, դու ինքդ չես հասկանում, թե ինչ ես խոսում, քանի որ ըստ քո խոսքերի կարելի է ընդհանրացված հետևություն անել, որ հայերը տարածաշրջանում իսկապես պատուհաս են, ագրեսոր, հայերին պետք է ամեն գնով ճնշել։ Նույն տրամաբանությամբ էլ անցյալ դարի սկզբներին ամեն ինչ արեցին հայերի գլխին, քանի որ
Դրա համար էլ՝
Տարօրինակ մազոխիզմի հոտ է գալիս խոսքերիցդ…
Իմ ասածը նշանակում է միայն ու միայն ՀԱՅԵՐԸ ԻՐԵՆՑ ԱՆԵԼԻՔԻՆ ՀԱՎԱՏՈՒՄ են, իրենց արածի ՃԻՇՏ լինելու մեջ համոզված են - բացի երևի սրժանտների, մի քանի ԼՏՊականներից ու հիմա էլ Րաֆֆիականներից, որ համձայն են Տիգրանակերը-Աղդամը հայկական չհամարել։
Գործի ՃՇՏՈՒԹՅԱՆ մեջ համոզված լինելը գործի կեսից ավելին է ու անհնրարին է դարձնում հայերի վրա հոգեբանական ճնշումը, դրա համար էլ զենքի ուժով են ցանկանում ճնշել, անունը դնում են խաղաղար։
Եթե «խաղաղարար» չուղարկեն, ոչ մի հնարավորություն գոյություն չունի, որ հայերին իրենց հողերի վրայից տեղահանել կարելի է, դա թուրքերը լավ գիետն, դրա համար էլ Եղեռն ու տեղահանություն արեցին, ռուսները շատ լավ գիտեն դրա համար էլ 88-91թթ Կոլցո Օպերացիա արեցին, հիմա էլ ԱՄՆն գիտի ու հայերին ուզում է իր հետաքրքրությունների գորուց տեղահանել։
Ասածս սկսում էս հասկանալ, խաղարարար հայ հողի վրա գոյություն ունենալ չի կարող, դրանք գալիս են հայերին ճնշելու ու տեղահանելու - այն ղեկավարը, որ համաձայնվի հայ հողի վրա ՈՒՐԻՇԻ զորք տեղակայել, պիտի գնա Կիեվյանից քցվի, թեչէ ներառյալ ընտանեկան ամբողջ ալբոմը հայ լինելուց կզրկվի...
Իմ ասածը նշանակում է միայն ու միայն ՀԱՅԵՐԸ ԻՐԵՆՑ ԱՆԵԼԻՔԻՆ ՀԱՎԱՏՈՒՄ են, իրենց արածի ՃԻՇՏ լինելու մեջ համոզված են - բացի երևի սրժանտների, մի քանի ԼՏՊականներից ու հիմա էլ Րաֆֆիականներից, որ համձայն են Տիգրանակերը-Աղդամը հայկական չհամարել։
Գործի ՃՇՏՈՒԹՅԱՆ մեջ համոզված լինելը գործի կեսից ավելին է ու անհնրարին է դարձնում հայերի վրա հոգեբանական ճնշումը, դրա համար էլ զենքի ուժով են ցանկանում ճնշել, անունը դնում են խաղաղար։
Եթե «խաղաղարար» չուղարկեն, ոչ մի հնարավորություն գոյություն չունի, որ հայերին իրենց հողերի վրայից տեղահանել կարելի է, դա թուրքերը լավ գիետն, դրա համար էլ Եղեռն ու տեղահանություն արեցին, ռուսները շատ լավ գիտեն դրա համար էլ 88-91թթ Կոլցո Օպերացիա արեցին, հիմա էլ ԱՄՆն գիտի ու հայերին ուզում է իր հետաքրքրությունների գորուց տեղահանել։
Ասածս սկսում էս հասկանալ, խաղարարար հայ հողի վրա գոյություն ունենալ չի կարող, դրանք գալիս են հայերին ճնշելու ու տեղահանելու - այն ղեկավարը, որ համաձայնվի հայ հողի վրա ՈՒՐԻՇԻ զորք տեղակայել, պիտի գնա Կիեվյանից քցվի, թեչէ ներառյալ ընտանեկան ամբողջ ալբոմը հայ լինելուց կզրկվի...
Վոթեր, քո նախադասությունների կառուցվածքը թույլ չի տալիս միարժեքորեն ընկալել, թե դու ինչ ես ուզում ասել, համենայն դեպս ինձ համար բարդ է, թերևս չեմ կարողանում գտնել ենթական քո նախադասությունների մեծամասնությունում, գուցե ուղեղիս պրոցեսորն է թույլ…
Համենայն դեպս հասկացա, որ ոչ թե քո կարծիքով է, որ հայերին պետք է զսպել, այլ դու նրանց կարծիքն ես ասում, բայց չես շեշտում, որ այդ կարծիքը նրանցն է…:8
Իմ կարծիքով, նրանք ոչ թե վախենում են հայերից, կամ հայերը նրանց համար այդքան սարսափելի չեն, որքան նրանք բուռն ցանկություններ ունեն պարզապես տարածաշրջանում տիրություն անելու, իսկ դրա համար առիթ է պետք զորքեր մտցնել և ինչու չէ նաև պատերազմ հրահրել երկու փոքրիկ ժողովուրդների միջև։ Դե այդ առիթը պետք է հիմնավորել ինչ–որ միջազգային նորմերով, օրենքներով ու բլա բլա բլաներով, դե որ կողքից նախանձողները կամ չուզողները քիչ լինեն։;) Եվ կրկնեմ, իմ կարծիքով ոչ նրա համար, որ հայերը վտանգավոր են, կամ ինչ որ բան կարող են ձեռնարկել, հայերը մեր մեջ ասած հիմա մենակ ձեռնարկվողի դերում են, հիմա բոլորը մեզ միայն ձեռնարկացնում, ձեռ–մեռ են քցում… ուզում են՝ տալիս ենք։
ԶԱՐՈՒՀԻ ՓՈՍՏԱՆՋՅԱՆԻ ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ (http://lragir.am/src/index.php#top)
2008թ. առաջին ամիսներին Հայաստանն ու հայությունը ականատես եղավ 1995-ից սկիզբ առած խայտառակ ընտրությունների հերթական ամոթալի դրսևորմանը և դրա դեմ արտահայտվող ժողովրդական բողոքի արյունալի ճնշմանը, որոնցից, իրենց բովանդակ բացասական հետևանքներով, խորապես տուժեցին և պետությունը, և հանրությունը, և յուրաքանչյուր պետության կայունության հիմք հանդիսացող ժողովուրդ-իշխանություն համերաշխությունը:
2008թ. վերջին ամիսները և 2009թ.-ը ավելի մեծ վտանգով են սպառնում Հայաստանին և հայությանը: Վրաց-օսական և վրաց-ռուսական օգոստոսյան պատերազմով տարածաշրջանում ստեղծված նոր իրավիճակի, ինչպես նաև ընդհանրապես ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների սրացման հետևանքով Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ն, Թուրքիան մրցարշավի են դուրս եկել` Ղարաբաղյան հակամարտությունը յուրաքանչյուրը հօգուտ իր ռազմավարական շահերին ծառայեցնելու նպատակով: Բոլոր ՙմիջնորդությունների՚ և ՙհակամարտությունը կարգավորելու՚ ուղղությամբ կատարվող ՙօգնությունների՚ առանցքը հայկական ուժերի կողմից ազատագրված տարածքների հանձնումն ու այդ տարածքներում օտար ուժերի տեղակայումն է: Ամենասարսափելին այն է, որ ՀՀ իշխանությունները սկզբունքորեն համաձայն են հանձնմանը և այդ առնչությամբ Ադրբեջանի հետ նրանց տարակարծությունները վերաբերում են մանրամասնություններին և տեխնիկական բնույթի հարցերին, մինչդեռ բուն Ղարաբաղի` Ադրբեջանից անկախանալն ապագայում իրավականորեն երաշխավորվելու պարագայում նրանք պատրաստ են ազատագրված տարածքները հանձնել գրեթե ամբողջությամբ:
Միանշանակ է, որ հերթական անգամ, ու գուցե այսօր նախորդներից ավելի մեծ հավանականությամբ, գտնվում ենք մեր ազգի ու պետության անվտանգությունը սասանող պարտվողական համաձայնագրի կնքմանը ականատես լինելու շեմին:
Արցախյան գոյամարտի ընթացքում մեր ժողովրդի հերոս զավակների արյան գնով ազատագրված տարածքները մեր հայրենիքի անօտարելի մասն են: Նրանք մեր ժողովրդի համար ունեն պատմական արդարությունը վերահաստատելու սկզբունքային նշանակություն: Այդ տարածքները հայկական էթնոսի պատմական ծագումնաբանության արեալի անբաժանելի մասն են: Ազաատագրված հողերի այդ գոտին ազգի ու պետության համար ունի գոյութենական նշանակություն, որովհետև արևելյան սահմանների անվտանգությունը ապահովող միակ երաշխիքն են: Այդ տարածքների ազատագրումը հայոց վերջին հազարամյակի պատմության մեջ շրջադարձային նշանակություն ունի այն առումով, որ հազարամյա տևական նահանջից ու կորուստներից հետո հայկական ոգու վերելքի արդյունքում այն սեփական հողի վերատիրացման առաջին և առայժմ միակ փաստն է:
Վճռականապես մեկընդմիշտ բացառենք հայրենի հողը հանձնելու ցանկացած մտադրություն: Վերջնականապես փակենք ազատագրված հայրենի տարածքների հանձնման առանցքի շուրջ ձևավորված ավելի քան 15-ամյա ամոթալի պարտվողական դիվանագիտության էջը, դիվանագիտություն և զուգահեռ ընթացող ներքին քարոզչություն, որոնց նպատակներից մեկը եղել է վճռական պահին մեր ժողովրդին հոգեբանորեն նախապատրաստել լուռ համակերպման:
http://lragir.am
Վոթեր, քո նախադասությունների կառուցվածքը թույլ չի տալիս միարժեքորեն ընկալել, թե դու ինչ ես ուզում ասել, համենայն դեպս ինձ համար բարդ է, թերևս չեմ կարողանում գտնել ենթական քո նախադասությունների մեծամասնությունում, գուցե ուղեղիս պրոցեսորն է թույլ…
Համենայն դեպս հասկացա, որ ոչ թե քո կարծիքով է, որ հայերին պետք է զսպել, այլ դու նրանց կարծիքն ես ասում, բայց չես շեշտում, որ այդ կարծիքը նրանցն է…:8
Իմ կարծիքով, նրանք ոչ թե վախենում են հայերից, կամ հայերը նրանց համար այդքան սարսափելի չեն, որքան նրանք բուռն ցանկություններ ունեն պարզապես տարածաշրջանում տիրություն անելու, իսկ դրա համար առիթ է պետք զորքեր մտցնել և ինչու չէ նաև պատերազմ հրահրել երկու փոքրիկ ժողովուրդների միջև։ Դե այդ առիթը պետք է հիմնավորել ինչ–որ միջազգային նորմերով, օրենքներով ու բլա բլա բլաներով, դե որ կողքից նախանձողները կամ չուզողները քիչ լինեն։;) Եվ կրկնեմ, իմ կարծիքով ոչ նրա համար, որ հայերը վտանգավոր են, կամ ինչ որ բան կարող են ձեռնարկել, հայերը մեր մեջ ասած հիմա մենակ ձեռնարկվողի դերում են, հիմա բոլորը մեզ միայն ձեռնարկացնում, ձեռ–մեռ են քցում… ուզում են՝ տալիս ենք։
Համաձայն եմ, ունեմ նման մեղք, հաճախ արագ ացում եմ անում մի դիրքից մյուսին ու ներկայացնում իմ տպավորությունները, թե ինչպես են ուրիշները իրավիճակը տեսնում, առանց դարձումների, չակերտների ու չի հասկացվում դա իմ դիրքորոշումն է, թե ենթադրություններս այն մասին ինչպես են մյուսները մտածում։
Թեմայի վերաբերյալ – շատ ճիշտ ես ընդհանրացնում
նրանք բուռն ցանկություններ ունեն պարզապես տարածաշրջանում տիրություն անելու
Հուսամ որ չի հաստատվի, բայց ինչքան որ հետևում եմ քննարկումներին ու տեղի ունեցողին, դա հենց սպասվում է։
Մասնավորաբար Ռուսները ամեն գնով պատրաստվում են տեղակայել իրենց զորքերը նաև Ադրբեջանում։ Հայաստանում ունեն, Վրաստանում ունեցան հիմա մնացել է Ադրբեջանում։
Ամենահարմար առիթը Արցախի հարցն է։ Խաղաղապահության հետ դա իրականում ոչ մի կապ չունի։
Եթե ճիշտ է ինֆորմացիան այն մասին, որ ՍՍն համաձայնվել է հանձնել Աղդամը ու հարող տարածքները ընդհուպ մինչև Իրան, փոխարենը ստանալով Արցախի հանրապետության անկախության ու հետագա Հայաստանին միացման ճանաչում Ռուսաստանից, ապա ռուս «խաղաղարները» տեղակայվելու են փաստորեն Ադրբեջանին հասանելիք տարածքներում այն է հիմնականում Իրանի սահմանին։
Սա նշանակում է Հայերի տեղահանություն ազատագրված տարածքներից հանուն Ռուսաստանի շահերի։
Երբ Ռուսաստանի շահերը պահանջեն, որ հայերն նաև Արցախից տեղահանվեն, ինչպես արդեն նշեցի 1988/1991 արել են, էլի կանեն զորքերը ՊԱՍՊՈՐՏՆԻ ռեժիմի ստուգման պատրվակի տակ կամ ադրբեջանցիների իրավունքները պաշտպանելու պատրվակով, առաջ կուղարկեն Արցախը հայաթափելու։
Հիմա իհարկե փափուկ բարձ են դնում Արցախցիների տակ, թե ստրատեգիական դիրքերը, բարձրունքները կմնա հայկական զորքերի հսկողության տակ – բայց ինչ ստրատեգիական վիսոտկա, եթե Ռուսները իրենց զորքը բերում են քեզ հետ կռիվ անելու մանդատով։ Հա դե ինչ որ մի կետում ադրբեջանցիների հետ էլ պիտի կռվեն, որ եկրու կողմից ել խաղաղությունը պաշտպանվի։ Բայց դա ռուսները ինչ, հետևելու են այդ ՓԱՍՏԱԹՂՏԵՐԻՆ ու ՆԵՅՏՐԱԼՆԻ ԶՈՆԱ են պահելու, նույնիսկ եթե իրենց շահերը այս կամ այն կողմ շեղվել են պարտադրում՞ Իհարկե ոչ – վառ ապացույց Վրաստանը....
Որոշեն հայերին տեղահանել կանեն, 88/91 մենք շատ կորուստներ ունեցանք, քանի որ ռուսների հետ էինք պատերազմում ու ռունսերն էին հայաթափում հայկական գյուղերը, սեփական գերդաստանի պատմությունից գիտեմ ով է պապերիս ու տատերիս մի վերնաշապիկով ու մի կտոր վերմակով բերել բեռնաթափել Հայաստանում։
Ինձ համար ակընհայտ է ռուսներն էլի, եթե որոշեն թուրքերին օգնելու են հայերի նոր տեղահանություն ու ցեղասպանություն անել։ Անկասկած դա իրենց էժան չի նստի ու ռուսների կյանքնել դժողք կսարքենք, սեփական ուժերին հավատացողներ բավական կան։
Բայց հիմա հարցը կանգնած է, որ դրան չհասցնեն, չկանգնեցնեն ինչ որ ՌՈՒՍ ՊՆԱԿԱԼԵԶՆԵՐ մեզ նման փաստի առաջ, ստորագրելով նման ստորաքարշության թուղթ ու մենք մեր ձեռքով մետ տունը քանդողին ներս թողնենք։
Պարտվողականները միշտ էլ լինում են, հարց է ինքան են, հուսամ 20% ավելի չեն ու հետագա սերնդի համար գլխացավանք չեն ստեղծի ։
Ժող հետ տրվելիք տարածքների անունները ո՞վ կոնկրետ գիտի, ես մօտավորապես գիտեմ հցանկանայի ճշտել
1. Լաչին
2. Քելբաջար
3. Ֆիզուլի
4. Ջեբրաիլ
5. Կուբաթլի
6. ???
7. ???
Ոնց ա ձեզ թվում: Ղարաբաղի Նախագահը եթե ցանկություն ունենա, կարո՞ղ է դեմ կանգնել էս ամենին, թե՞ հիմա էն դարն ա , որ սերժենք մի վայրկյանում գլուխը կուտեն: Ոնց որ ասենք Անդոյի գլուխը կերան
Ոնց ա ձեզ թվում: Ղարաբաղի Նախագահը եթե ցանկություն ունենա, կարո՞ղ է դեմ կանգնել էս ամենին, թե՞ հիմա էն դարն ա , որ սերժենք մի վայրկյանում գլուխը կուտեն: Ոնց որ ասենք Անդոյի գլուխը կերան
Բոլոր դարերում էլ, բոլոր հասարակություններում էլ միակ լուծումը անընդհադ նոր գլուխներ ունենալն է, որ ինչքան էլ ուտեն տեղը նորը հայտնվի։
Եթե զգան, որ բոլոր հայերի գլուխը պիտի ուտեն, որ իրանց դավաճանությունը կարողանան անցկացնեն չեն համաձակվի սկսել, բացառությամբ եթե սեփական գլուխը չունենան ու չգիտակցեն, որ բոլորի դեմ գնալ հնարավոր չի։
Հարցը պարզ է դրված – ՌՈՒՍՆԵՐԸ ԳԱԼԻՍ ԵՆ, ադրբեջանցիք հասկացել էն ու ամեն միջոց կիրառում են, որ այդ գալուց իրենց, գոնէ մի բան մնա, քանի որ դեմը առնել չեն կարող։ Միայն անհասկանալի է, ինչու է պետք որ մենք ինչ որ բան զիճենք, դրա համար ոչ մի հիմքեր մենք չունենք – գալիս են ռուսները,բարով, թող ճանաչեն Արցախը պայմանագիր էլ կկնքենք, զորամիավորումներ տեղակայել Իրանական սահամանի հետ կապված կթողնենք, ինչպես Թուրքիայի սահամանի պատճառով Գյումրիում ենք թողել ու նույնիսկ բոլոր ծախսերն էլ մեր վրա վերցրել։
Մեկ նախադասությամբ – որ ռուսները ուզում են տեղակայել իրենց զորքերը Արցախում բայց չեն ցանկանում վատացնել հարաբերությունները ադրբեջանցիների հետ, ՄԵԶ ԻՆՉ, ինչու մեր գլուխը դրանից պիտի քոր գա ու մենք ադրբեջանցիներին նվերներ տանք՞
ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանը ուրբաթ օրը հանդիպելով Քելբաջարի եւ Լաչինի բնակիչների հետ` հայտարարել էր, որ ոչ ոք չի պատրաստվում վերադարձնել ազատագրված տարածքները, եւ որ այս երկու շրջանները զարգացման գոտի են:
Իսկ խոսելով Մադրիդյան սկզբունքների մասին` Բակո Սահակյանը «Ազատության» ռ/կ-ի հարցազրույցում ըստ էության ասել էր, որ դրանք ԼՂՀ-ի հետ համաձայնեցված չեն: ԼՂՀ նախագահի այս հայտարարությունները տարօրինակ են այնքանով, որ արվում են Մայնդորֆյան հռչակագրի ստորագրումից հետո, որով Սերժ Սարգսյանը հայկական կողմի համաձայնությունը տվեց «Մադրիդյան սկզբունքներին»: Մեր տեղեկություններով, տասնօրյա լռությունից հետո Բակո Սահակյանը ստիպված է եղել նման հայտարարություն անել ղարաբաղցի գեներալների շրջանում բարձրացած ցասումը մեղմելու համար: Գեներալները շատ վատ են ընդունել հռչակագրի ստորագրումը եւ այդ կապակցությամբ ԼՂՀ նախագահի կեցվածքը. այն աստիճան, որ Սահակյանի` ԼՂՀ զորամասեր վերջին այցերի ժամանակ նրան նույնիսկ չեն դիմավորել:
«Հայկական Ժամանակ» (http://hzh.am/Arkhiv/2008/november/1211/12-11.html)
ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑԸ ՀԱՆՐԱՅԻՆ ՀԵՌՈՒՍՏԱԸՆԿԵՐՈՒԹՅԱՆԸ (http://lragir.am/includes/prnview.php?lang=arm&pid=20801)
- Պարոն Նախագահ ղարաբաղյան հիմնահարցն այս օրերին քաղաքական գործիչների, վերլուծաբանների, նաեւ լրատվամիջոցների քննարկման թիվ մեկ թեման է: Հնչող տեսակետներն ուսումնասիրելիս տպավորություն է ստեղծվում, թե մենք գնում ենք միակողմանի զիջումների: Արդյո՞ք դա այդպես է:
- Ոչ, իհարկե, ոչ: Ուղղակի Հայաստանում որոշ քաղաքական ուժերի եւ նաեւ գործիչների թվում է, թե ընտրությունները չեն ավարտվել եւ ցանկացած առիթ օգտագործում են շահարկումների համար: Բծախնդրությամբ ուսումնասիրում են թուրք-ադրբեջանական մամուլը, վերլուծություններ, կանխատեսումներ են կատարում, եզրահանգումներ անում եւ այս ճանապարհին նրանց բոլորովին չի հետաքրքրում ոչ Հայաստանի, եւ ոչ էլ Լեռնային Ղարաբաղի պաշտոնական տեսակետները, եւ նույնիսկ այդ նույն թուրք-ադրբեջանական մամուլում հնչող հերքումները: Այստեղ ուղղակի հարց է առաջանում, որ իրենց այդ վերլուծությունների, եզրահանգումների, չարագուշակ կանխատեսումների արդյունքը միշտ նույնն է լինում, այսինքն` զրոյական արդյունք է լինում: Ես տարիների ընթացքում մշտապես ասել եմ եւ հիմա էլ կրկնում եմ, որ Լեռնային Ղարաբաղի խնդիրը կարող է լուծվել, եթե Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդը իրացնի, կարողանա իրացնել իր ինքնորոշման իրավունքը: Ավելի ճիշտ, ավելի ստույգ ասեմ, եթե Ադրբեջանը ընդունի Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրացման հնարավորությունը: Երկրորդ, եթե Լեռնային Ղարաբաղը եւ Հայաստանն ունենան ցամաքային սահման, եթե Լեռնային Ղարաբաղի բնակչությունը ստանա անվտանգության հզոր երաշխիքներ: Շատ պարզ խնդիր է, եւ միայն խելակորույս մարդը կարող է այս ձեւակերպումների մեջ գտնել միայն զիջումներ: Ես, 17-18 տարիների ընթացքում արտահայտվելով Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի մասին, երբեք չեմ օգտագործել միակողմանի զիջում բառակապակցությունը եւ ոչ էլ` զիջում բառը: Փոխզիջում, երեւի թե, այո, բայց զիջում՝ ոչ: Մենք շատ նվիրական ու մեր ժողովրդի համար կարեւոր խնդիր ենք լուծում եւ ուրիշների պես չենք փորձում դիվիդենտներ քաղել տարբեր միջոցառումների կամ ելույթների ժամանակ: Մենք խնդիրը լուծում ենք, այո, ելույթներով, մենք խնդիրը լուծում ենք հանդիպումներով, բանակցություններով, տարբեր եղանակներով եւ մեր նպատակը, նորից եմ կրկնում, խնդրի լուծումն է եւ այդ ճանապարհին ազնիվ ու անկեղծ լինել ինչպես մեր մարտական ընկերների, այնպես էլ` մեր ժողովրդի հետ: Երբեք անիրականանալի բաներ չասել, երբեք չփորձել մոլորության մեջ գցել մարդկանց: Սա է իրականությունը:
- Պարոն Նախագահ, Մայնդորֆյան հռչակագիրը, որ ստորագրեցիք Ձեր ադրբեջանցի, ռուսաստանցի գործընկերների հետ, եւս դարձավ քննադատության թիրախ: Այս կապակցությամբ ի՞նչ կասեք, ո՞րն է խնդիրը:
- Ես չէի էլ կասկածում, որ նաեւ այդ փաստաթուղթը պետք է դառնա քննադատության թիրախ, չնայած այն բանին, որ սա, փաստորեն, միակ փաստաթուղթն է, որտեղ Ադրբեջանն ընդունել է Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի լուծման քաղաքական ճանապարհը: Եթե ընդհանրացնելու լինենք, սկզբում հնչեց մի տեսակետ, որ սխալ էր փաստաթուղթ ստորագրել, որտեղ չկա Լեռնային Ղարաբաղի նախագահի կամ Լեռնային Ղարաբաղի իշխանությունների ստորագրությունը: Ես ուզում եմ եւ այդ քննադատներին, եւ բոլորին հիշեցնել Ազգային Ժողովին եւ մեր ժողովրդին հղած իմ ուղերձի այն հատվածը, որտեղ խոսվում էր Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի լուծման մասին եւ ասվում էր, թե երբ կարող է լուծվել խնդրին. այն ժամանակ, երբ որ մենք կշնորհավորենք Ադրբեջանի Հանրապետության եւ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության նախագահներին կամային որոշման եւ խնդիրը խաղաղ ճանապարհով հանգուցալուծելու համար: Այսինքն` ավելի հստակ ինչպես կարելի է արտահայտվել: Ես կողմնակից եմ, որպեսզի Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը, Լեռնային Ղարաբաղի նախագահը ներգրավվեն բանակցային գործընթացում եւ համարում եմ, որ ամենից արդյունավետ ճանապարհը, երեւի, դա է, բայց Մայնդորֆյան հռչակագիրն որեւէ առնչություն չունի իմ ասած այս մտքի հետ, եւ այն երեք նախագահների կարծիքն է խնդրի լուծման մասին: Հռչակագիրը դա մի հանգրվան չէ, բուն բանակցությունների բաղկացուցիչ մաս չէ: Երեք երկրների նախագահներն ասում են, որ խնդիրը պետք է լուծվի քաղաքական ճանապարհով: Ես ուզում եմ մի քիչ ավելի պարզ բացատրել: Դրանից հետո ես եղել եմ Փարիզում, Եվրամիության կառույցներում, եւ եթե կամ Փարիզում, կամ Բրյուսելում առաջարկվեր մի փաստաթուղթ ստորագրել, որով եւս մենք կհավաստեինք մեր ցանկությունները` խնդրի խաղաղ լուծման համար, ես ի՞նչ պետք է անեի, պետք է ասեի սպասեք Լեռնային Ղարաբաղից մարդ հրավիրեմ: Անտրամաբանական է, չէ՞: Նորից եմ կրկնում, այո, խնդրի լուծման ամենաարդյունավետ ձեւն այն է, որ Լեռնային Ղարաբաղի իշխանությունները դառնան բանակցային կողմ, որպեսզի նրանք մասնակցեն բոլոր բանակցություններին եւ այդպես էլ լինելու է, այլ ճանապարհ ուղղակի չկա: Երկրորդը, որ սկսեցին խոսել, այն է, թե Ադրբեջանը կարող է շահարկել, որովհետեւ փաստաթղթում գրված է, որ խնդիրը կարող է կարգավորվել միջազգային իրավունքի սկզբունքների եւ այդ շրջանակներում ընդունված որոշումների ու փաստաթղթերի հիման վրա: Ակնհայտ է, չէ՞, որ այստեղ խոսքը հիմնարար փաստաթղթերի մասին է, որտեղ պետք է փնտրել Ղարաբաղի խնդրի լուծումը: Սրանք խարտիաներն են, եզրափակիչ ակտն է, բոլոր այն հիմնարար փաստաթղթերը, որոնց շրջանակներում մենք պետք է փնտրենք Ղարաբաղի խնդրի լուծումը: Ասում են` ոչ: Ադրբեջանը սա կարող է հասկանալ իբրեւ ՄԱԿ-ի բանաձեւեր եւ կարող է շահարկել: Հասկանալի է, որ ադրբեջանցիները պետք է շահարկեն, իսկ դուք ինչո՞ւ եք շահարկում: Այսինքն` դուք ադրբեջանցիների հուշարարներն ենք, թե՞ ադրբեջանցիների շահարկումից հաճույք եք ստանում: Ադրբեջանցիները շատ բան կարող են շահարկել: Վերջիվերջո, պետք է հասկանալ, որ այստեղ Սերժ Սարգսյանի խնդիրը չէ, այստեղ Լեռնային Ղարաբաղի խնդիրն է: Դուք կարող եք սիրել Սերժ Սարգսյանին, կարող եք չսիրել, կարող եք հարգել, կարող եք չհարգել, դա ձեր անձնական գործն է: Կարող եք շարունակել ձեր գործը` ամեն ինչ քննադատելով, բայց պետք է գիտակցել, նորից եմ կրկնում, որ այստեղ Ղարաբաղի խնդիրն է:
- Այնուամենայնիվ ի՞նչ կասեք հիմնահարցի լուծման հնարավոր ժամկետների եւ այդ գործընթացում հասարակության մասնակցության մասին:
- Դժվար է ասել ժամկետների մասին: Երբ ես մշտապես ասում եմ, որ մենք խնդիրը չենք ձգձգելու, դա բնավ չի նշանակում, թե վաղը, մեկ ամիս հետո, երեք ամիս հետո կամ չորս ամիս հետո խնդիրը լուծվելու է: Այո, ես խորապես համոզված եմ, որ մենք չպետք է արհեստականորեն ձգձգենք խնդրի լուծումը, բայց դեռեւս պետք է գանք որոշման, պետք է գանք համաձայնության, որից հետո եւս երկարատեւ գործընթաց պետք է լինի:
Բազմիցս ասել եմ, հիմա էլ կրկնում եմ` այս խնդիրը 1, 2, 3, 131, նույնիսկ 1300 հոգու լուծելու խնդիր չէ: Սա մեր ժողովրդի ամենակենսական խնդիրներից մեկն է, եւ մեր ժողովուրդը պետք է ասի` համաձա՞յն է, արդյոք, այն տարբերակին, որին մենք կգանք բանակցությունների ընթացքում: Բանակցությունների մանրամասների մասին ամեն օր հարցումներ անելը, եւս քաղաքական գործիչների խնդիրն է: Բանակցողների խնդիրն այն է, որպեսզի կարողանան ընդհանուր գծերով հասարակությանը տեղյակ պահել խնդրի լուծման սկզբունքների մասին, իսկ բանակցային մանրամասները պահեն, որովհետեւ բանակցությունները բավականաչափ բարդ եւ նուրբ գործընթաց են, որոնց ընթացքում պետք է կարողանալ լինել ե'ւ զգույշ, ե'ւ նպատակաուղղված: Մեր քաղաքական ուժերն, անպայման, մասնակից են լինելու քննարկումներին: Կարծում եմ, միգուցե, հիմա ժամանակ չէ նույնիսկ այս հարցը քննարկման դնել, բայց որպեսզի այս մի բաժակ ջրում ստեղծված փոթորիկը կարողանանք հանդարտեցնել, ես, երեւի, կհրավիրեմ քաղաքական կուսակցությունների նախագահներին եւ կփորձեմ լսել նրանց հարցադրումները, կփորձեմ պարզել, թե՞ ինչն է նրանց անհանգստացնում: Մենք դեռեւս երկար ճանապարհ ունենք անցնելու: Մենք պետք է կարողանանք բանակցությունների ընթացքում գալ մի որոշման, որում, գոնե, ես համոզված կլինեմ, որ այն բխում է մեր ժողովրդի շահերից, որից հետո հարցը պետք է դնել համաժողովրդական քննարկման, դրանից հետո անհրաժեշտություն կլինի ստորագրել պայմանագիր, դրանից հետո համաձայնագիր եւ այլն, եւ այլն:
Շատ կուզեի, որ հանրային հեռուստատեսություն կոչվածը գոնե ձևի համար հարցազրույց վերցներ Բակո Սահակյանից, որ տեսնեինք թե Ղարաբաղի ներկայացուցիչը ինչ կարծիքի է…
ԱԼԻԵՎԸ ԿԱՐԾՈՒՄ է, ՈՐ ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ ԻՐ ՀԵՏ ՀԱՄԱՁԱՅՆ Է
[18:16] 27 Նոյեմբերի, 2008
Եթե Հայաստանը պահպանի նոյեմբերի 2-ին Մոսկվայում ստորագրված հռչակագրի սկզբունքները, Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը կարող է հեշտությամբ կարգավորվել: Այդ մասին հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը Իտալիա կատարած պաշտոնական այցի ավարտին RAI International հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում:
«Առաջին հերթին, այդ փաստաթուղթը Ադրբեջանը ստորագրել է Հայաստանի եւ ոչ թե Լեռնային Ղարաբաղի հետ: Դա ցույց է տալիս, որ Հայաստանի ղեկավարությունը ընդունում է, որ հակամարտ կողմերը Ադրբեջանն ու Հայաստանն են», - ասել է Ալիեւը` հավելելով. «Նախկինում այդպես չէր: Նախկինում նրանք փորձում էին բոլորին ապացուցել, որ պատերազմը Ադրբեջանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի միջեւ է: Սա է հարցի ողջ էությունը: Դա շատ կարեւոր է: Հայաստանի ղեկավարը անձամբ ստորագրեց փաստաթուղթ, որը ցույց է տալիս, թե ովքեր են հակամարտող կողմերը»:
«Երկրորդ, հռչակագրում նշված է, որ հակամարտությունը պետք է կարգավորվի միջազգային նորմերի եւ սկզբունքների հիման վրա: Սա նշանակում է, որ պետք է հարգանքով վերաբերվել ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի ընդունած որոշումներին, ըստ որոնց` Հայաստանի զինված ուժերը առանց նախապայմանների պետք է դուրս բերվեն Ադրբեջանի օկուպացված տարածքներից, - շարունակել է Ադրբեջանի նախագահը: - Երրորդ կարեւոր տարրը այն է, որ հակամարտության կարգավորման յուրաքանչյուր փուլը պետք է ուղեկցվի միջազգային երաշխիքներով: Սա նշանակում է, որ հակամարտությունը պետք է կարգավորվի փուլային եղանակով: Մեր դիրքորոշումը այդ է, Հայաստանի դիրքորոշումը խնդրի փաթեթային լուծումն է»:
Նշելով, թե հիշյալ երեք տարրերը նորարարություն են բանակցային գործընթացում, Ալիեւը հավելել է. «Ես ուրախ եմ, որ Հայաստանի ղեկավարությունը իր մեջ համարձակություն գտավ` ստորագրելու այդ հռչակագիրը: Եթե Հայաստանը պահպանի այդ սկզբունքները, հակամարտությունը կարող է հեշտությամբ կարգավորվել»:
Միաժամանակ, նա հայտարարել է, թե Մոսկովյան հռչակագիրը «Ադրբեջանին չի զրկում այդ հակամարտությունը ռազմական ճանապարհով լուծելու իրավունքից, այդ հռչակագրում ոչ մեկը չի կարող պարտավորություն գտնել, որը Ադրբեջանին հետ պահի ռազմական ճանապարհից»:
Իլհամ Ալիեւի պնդմամբ` հռչակագրի այն դրույթը, որտեղ նշվում է հակամարտությունը քաղաքական ճանապարհով լուծելու անհրաժեշտության մասին, չի նշանակում Ադրբեջանին զրկել «հիմնարար իրավունքից». - «Բոլոր միջազգային նորմերի հիման վրա յուրաքանչյուր պետություն ինքնապաշտպանության իրավունք ունի: Ադրբեջանը հայկական ագրեսիայի զոհ է: Այդ ագրեսիայի պատճառով Հայաստանի օկուպացման տակ է գտնվում ոչ միայն Լեռնային Ղարաբաղը, այլեւ Ղարաբաղից դուրս 7 շրջաններ, որտեղ հայերը երբեք չեն բնակվել: Մեր մարդիկ տառապում են դրանից, դրա համար, հույս դնելով քաղաքական լուծման վրա, մենք միաժամանակ միշտ պետք է ցանկացած քայլի դիմելու պատրաստ լինենք, եւ մեր տարածքային ամբողջականությունը վերականգնելու համար ռազմական ճանապարհը երբեք չի բացառվի»:
Ադրբեջանի նախագահը հերքել է այն կարծիքը, որ իր երկիրը արագ տեմպերով սպառազինվում է: Նրա խոսքերով` պաշտպանական ծախսերը ավելանում են, որովհետեւ երկրի բյուջեն ընդհանուր առմամբ ավելանում է: Միաժամանակ, նա հայտարարել է, թե դա պետք է հաշվի առնի եւ Հայաստանը, որը «շարունակում է օկուպացնել ադրբեջանական հողերի մի մասը». - «Նրանք պետք է գիտակցեն, որ մեր միջեւ արդեն չկա նախկին հավասարակշռությունը, եւ չի լինի նաեւ ապագայում: Նրանք պետք է ընդունեն այն իրականությունը, որ Ադրբեջանը ուժեղ պետություն է, որը էլ ավելի կզարգանա: Նրանք պետք է սա հաշվի առնեն իրենց ժողովրդի բարեկեցությունը ապահովելու համար»:
Ինչ վերաբերում է բանակցություններին` Ադրբեջանի նախագահն ասել է, թե այն փաստը, որ դրանք երկու տասնամյակ շարունակվում են, ցույց է տալիս, որ «մեր նպատակը խաղաղ ճանապարհ գտնելն է». - «Ոչ մեկը Կովկասում պատերազմ չի ցանկանում... Բայց, միաժամանակ, մենք չենք կարող հաշտվել ներկայիս իրավիճակի հետ»:
Իլհամ Ալիեւը դժգոհություն է հայտնել Ղարաբաղի հարցում միջազգային հանրության պասիվությունից. - «Միջազգային հանրությունը հակամարտության հարցում անհրաժեշտ դերը չի կատարում: Մենք հույս ունենք, որ այդ խնդրի նկատմամբ ուշադրությունը կավելանա, հատկապես Կովկասի վերջին իրադարձություններից հետո, որոնք ցույց տվեցին, թե որքան փխրուն է խաղաղությունը»:
Նշելով, որ ղարաբաղյան հակամարտության գոտում հրադադարը ապահովում են ոչ թե խաղաղապահները, այլ Ադրբեջանի ու Հայաստանի զորքերը, ինչը խաղաղությունը էլ ավելի փխրուն է դարձնում, Ադրբեջանի նախագահը ամփոփել է. «Կովկասում խաղաղություն հաստատելու համար մենք պետք է գտնենք հակամարտության արագ կարգավորումը»:
«Ազատություն» ռ/կ
Աղբյուր՝ Ա1+ (http://a1plus.am/amu/?page=issue&iid=66738)
Միաժամանակ, նա հայտարարել է, թե Մոսկովյան հռչակագիրը «Ադրբեջանին չի զրկում այդ հակամարտությունը ռազմական ճանապարհով լուծելու իրավունքից, այդ հռչակագրում ոչ մեկը չի կարող պարտավորություն գտնել, որը Ադրբեջանին հետ պահի ռազմական ճանապարհից»:
Ալիևը միշտ էլ պատերազմով սպառնացել է իր հայտարարությունների մեջ։ Իսկ մեր դիվանագիտությունից բոբիկը փոխանակ մտածի, որ պատերազմի սպառնալիքով հայտարարությունը փաստացի պատերազմ հայտարարել է նշանակում, գլուխը կախ հռչակագիր է ստորագրում, ու մեղայականներով հանդես գալիս։ Արա՛, ո՞ր մի խաղաղ կարգավորման կողմնակից է պատերազմով հաթաթա տալիս։ Էդ հաստաքամակը բառացիորեն պատերազմ է հայտարարում իր ամեն մի խոսքի մեջ, մինչև հռչակագիրն էլ հիմա էլ, ի՞նչ խաղաղ կարգավորման մասին է խոսքը։ Ստեղ Ղարաբաղի ժողովրդի մասին որևէ խոսք կա՞։ Ի՞նչ ժողովրդի անվտանգություն, ի՞նչ ծակ հանրաքվե, այ հորթեր, Ադրբեջանը վրաներս մատ է տնկում, պատերազմով սպառնում, ու դեռ մեզ էլ ագրեսիայի մեջ մեղադրում է, ու մենք էլ խաղաղ կարգավորում ե՞նք երգում։
Կարծում եմ, որ դիվանագիտությունը մտել է տուպիկ, ու եթե նրանց հաստագլուխ պրեզիդենտը պատերազմով է վախեցնում, ապա մենք պիտի հայտարարենք, որ նրանք կստանան պատերազմ քանի պատերազմի մասին են խոսում։ Ու ոչ մի խաղաղ կարգավորման մասին թեմա չկա, քանի Ալիևը մատ է թափ տալիս, ու դեռ մատ թափ կտա, քանի դեռ Հայաստանի իշխանությունը ոչ լեգիտիմ, մորթապաշտ, տուկատ, անգրագետ գյադաների ձեռքին է։
Պատերազմի սպառնալիքներով հադես եկողը, պատերազմ չի սկսում։
Իսկ Ալիեվի այդ հայտարարությունները, բոլորի համար էլ պարզ է, որ ներքին օգտագործման համար է – ինչպես կարող է Ալիեվը չխոսել ռազմական ճանապարհով հարցի լուծման մասին, եթե ամբողջ նավթադոլլարաները յուրացվում են «արուժյիե նադա դա...» կարգախոսի տակ։
Բա փախստականները, ախքատները ու ընչազուրկները ադրբեջանում կարող են պահանջել ուրիշ բանի վրա ծախսել միլլիարդները։
Իսկ, որ մեր դիվանագետները փոխանակ նման հայտարարություններից միջազգային ասպարեզում օգտուտ քաղելու փոխարեն իրենց խելոքի տեղ են դնում, համաձայն եմ ԷՇՈՒԹՅՈՒՆ է, փաստացի դրանով միայն Ալիեվին են լավություն անում, թողնում են, որ հանգիստ շարունակի իր «ռազմատենչ» հայտարարությունները, քանի որ դրա վրա ուշադրություն դարձնող չկա։
Բայց կարծես թե Արցախցիք սկել են իրենք դա օգտագործել Մասիս Մայիլյանը պնդում է, թե Արցախի դեմ զինված ագրեսիա է պատրաստվում (http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=27856)
Ինչքան հասկացա վերջին հայտարարություններից լինի Լավրով-Ռայս, Բրայզայն թե Մանվել Սարգսյանը կամ ԼՀՂ ԱԳՆն, սեղանին դրված է մի պայման, որ ԼՂՀ կարգավիճակը տեղափոխում է երկրորդ պլան ու հիմնաքարը Արցախի ներկա տարածքներում բնակվող ու բնակվել ցանկացողների ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ երաշխիքն է։
Ինչպես բազմիցս ասել էի, մենք մեր հնարավորությունը ապացուցելու, որ ունակ ենք բազմազգ ու բազմակրոն, դեմոկրատական երկիր ստեղծելու ՔԱՔՄԵՋ ենք արել, բայց կարող էինք հիմա ապացույց ունենալ, որ այդ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅՈՒՆԸ մենք կարող ենք ապահովվել։
Հիմա վիճակն այնքանով բարդ է մեզ հայերիս համար, որ Ռուսաստանը որոշել է ինքը հանդես գալ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒՅԱՆ ապահովվողի կարգավիճակով ու ցանկանում է Արցախին կարգավիճակից զրկելու հիման վրա հանգստացնի Բաքվին, ռուսական զորքերը ՄԱԿ մանդատի տակ մտցնի տարածք ու հաստատի Մոսկվայից կառավարում, բնակիչների ու վերադարձողների անվտանգությունը ապահովվելու կարգախոսով։ Դա հաջողելու դեպքում, նույնը կկիրառվի Օսեթիայում ու Աբխազիայում իսկ Ռուսաստանը կստանա ՄԱԿից հաստատված ազգերի անվտանգույան միլիցիայի մանդատ։
Հավանականությունը, մեծ է, որ մեր այսօրվ սերժանտները անճարությունից դրան գնալու են, քանի որ լեգիտիմություն ու առավել ևս վստահություն չկա նրանց նկատմամբ, թե նրանք ունակ են անվտանգություն ապահովել Արցախի բնակիչների ու վերադարձողների համար։
Բաքուն հավանաբար վճարել է պահանջում իր կողմից Արցախից հրաժարվելու դիմաց, այն է Ալիեվին թույլ տալ ցմահ պրեզիդենտ լինել։
Սա այն սցենարն է, որ դեռ Ղարաբաղյան շարժման սկզբում քննարկվում էր, Արցախը միացնել Ռուսաստանին որ ոչ Երևանի, ոչ Բաքվի տնորինության տակ չլինի։
Դատելով ռուսոֆոբիայի մեծ տարածումից հայաստանցիների ու ադրբեջանցիների մեջ, այս սցենարը ռուսները փորձում են իրագործել, գումարած միջազգային մանդատներ...
Կասկածում եմ,որ մեծ հավանականությամբ, դա լինելու է - ինքնորոշման իրավունքը դավաճանելու ենք...
ԹՌՈՒՑԻԿ. «ԱՂԴԱՄԸ ԻՄ ՀԱՅՐԵՆԻՔՆ Է» (http://lragir.am/src/index.php#top)
http://lragir.am/upld_img/12284629671.JPG
Այս լուսանկարում պատկերվածը թռուցիկ է, որ տարածվել է Երեւանում: Այն ավետում է, որ «Աղդամը իմ հայրենիքն է», եւ Տիգրանակերտ-Աղդամն էլ հայոց մշակութային մայրաքաղաքն է: Հիշեցնենք, որ Աղդամում մի քանի տարի պեղումներ է կատարում հնագիտական արշավախումբը Համլետ Պետրոսյանի ղեկավարությամբ: Պեղումների ընթացքում հայտնաբերվել են եկեղեցի, բերդապարիսպներ եւ այլն: Վերջերս Սերժ Սարգսյանն այցելել է Աղդամ եւ Բակո Սահակյանի հետ ծանոթացել պեղումների արդյունքներին: Հետաքրքիր է, դրանից հետո փոխվել է արդյոք Սերժ Սարգսյանի տեսակետը, թե Աղդամը մեր հայրենիքը չէ:
Էսօր տեսա այս թռուցիկներից Արտաքին Գործերի Նախարարության շենքի պատին կպցրած։
ՀՀ ռազմական ծախսերը, ըստ 2009թ-ի բյուջեյի նախագծի, հասնելու են 495 մլն դոլարի, ինչը շուրջ 30 տոկոսով ավելի է, քանց նախորդ տարվա ցուցանիշը: Այս թիվը չի ներառում ֆինանսավորման արտաբյուջետային աղբյուրները և ԼՂՀ ռազմական ծախսերը: :think
ՀՀ ռազմական ծախսերը, ըստ 2009թ-ի բյուջեյի նախագծի, հասնելու են 495 մլն դոլարի, ինչը շուրջ 30 տոկոսով ավելի է, քանց նախորդ տարվա ցուցանիշը: Այս թիվը չի ներառում ֆինանսավորման արտաբյուջետային աղբյուրները և ԼՂՀ ռազմական ծախսերը: :think
ՀՀ Պետական Բյուջեի մասին օրենքում պաշտպանությանը հատկացվող ծախսերը կազմում են 149,611,982,000.0 դրամ, որն այօրվա փոխարժեքով (308.08) կազմում է 485 մլն դոլար, այսինք տաս միլլիոնով քո գրածից քիչ: Նման կազուսներից խուսափելու համար խորհուրդ է տրվում պետական բյուջեով նախատեսված ծախսերը միշտ ներկայացնել ՀՀ ազգային արժույթով՝ դրամով:
Mephistopheles
10.12.2008, 14:43
ՀՀ ռազմական ծախսերը, ըստ 2009թ-ի բյուջեյի նախագծի, հասնելու են 495 մլն դոլարի, ինչը շուրջ 30 տոկոսով ավելի է, քանց նախորդ տարվա ցուցանիշը: Այս թիվը չի ներառում ֆինանսավորման արտաբյուջետային աղբյուրները և ԼՂՀ ռազմական ծախսերը: :think
Այսինքն, եթե հիմա մի հատ էլ ժողովուրդը հանրահավաք անի, ապա սպանվածների թիվը 30 տոկոսով շատ է լինելու՞.... 13 մարդ… աստաված տա դոլարի կուրսն ընկնի
Լևոն Տեր–Պետրոսյանը խոսել է ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացի մասին
Այսօր կայացել է Հայ Ազգային Կոնգրեսի առաջին համաժողովը, որի ընթացքում ելույթ է ունեցել ՀԱԿ–ի առաջնորդ Լևոն Տեր—Պետրոսյանը։
Իր ելույթի սկզբում նա նշել է, որ ՀԱԿ–ի առաջին համաժողովն անցկացվում է բարդագույն քաղաքական իրավիճակում և համաժողովի խնդիրն է հստակեցնել Համաժողովրդական շարժման ռազմավարությունը։ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը նշել է, որ այսօր Հայաստանի առջև կանգնած են երեք մարտահրավերներ, որոնք են՝ ա. Ղարաբաղյան հակամարտության մոտալուտ հանգուցալուծումը. բ. Միջազգային ֆինանսական ճգնաժամի ազդեցությունը երկրի տնտեսության վրա. գ. Սահմանադրական կարգի և ժողովրդավարական ազատությունների վերականգնման անհրաժեշտությունը։
Անդրադառնալով ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացի ներկա փուլին՝ նա, մասնավորապես, նշել է, որ հոկտեմբերի 17 ի հանրահավաքում ունեցած իր ելույթում նա տվել է ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացի ներկա փուլի հանգամանալից գնահատականը, որը, ելույթին հաջորդած զարգացումների լույսի ներքո, ոչ միայն չի փոխվել, այլև ավելի է ամրապնդվել։
Այդ զարգացումներից նա հատուկ առանձնացրել է Մոսկովյան հռչագիրը և մանրամասն անդրադարձել դրան.
«Ադրբեջանի և Հայաստանի նախագահների համաձայնությամբ, վերջնականապես ամրագրեց երկու կարևորագույն սկզբունք. ա. Ղարաբաղյան կարգավորման հիմքում ընկած է լինելու Մադրիդյան առաջարկը. բ. Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը չի մասնակցելու կարգավորման գործընթացին։ Մի երրորդ կարևոր սկզբունք էլ հաստատվել է թուրքական դիվանագիտության կողմից, որի համաձայն՝ Ղարաբաղյան հակամարտությունը և հայ–թուրքական հարաբերությունները կարգավորվելու են փաթեթով, ինչի մասին վերջերս պաշտոնապես հայտարարեց Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարար Ալի Բաբաջանը։ Սրանք շրջադարձային, կարելի է ասել, կարգավորման գործընթացին նոր որակ հաղորդող սկզբունքներ են, ուստի արժե մեկառմեկ անդրադառնալ դրանց։
ա. Մադրիդյան առաջարկը, որը Մինսկի խմբի համանախագահության կողմից պաշտոնապես հակամարտող կողմերին է ներկայացվել 2007 թ. նոյեմբերի 29 ին, այսպես կոչված, Պրագյան գործընթացի արգասիքն է։ Թեև Հայաստանի ներկա վարչակազմը, նախորդի նման, ինչ որ խորհրդավորություն է ուզում ստեղծել կարգավորման այդ ծրագրի շուրջ, սակայն Մադրիդյան սկզբունքներն, ըստ էության, այլ բան չեն, քան այն, ինչ ես տասը կետով ներկայացրել եմ հոկտեմբերի 17 ի ելույթում։ Պատահական չէ, որ թեև այդ ելույթից հետո արդեն անցել է երկու ամիս, բայց իշխանության ոչ մի ներկայացուցիչ դեռևս չի հերքել նշված կետերը։ Սակայն սա չէ էականը, այլ այն առանձնահատուկ հանգամանքը, որ ստորագրելով Մոսկովյան հռչակագիրը, Սերժ Սարգսյանը պաշտոնապես իր համաձայնությունն է տվել Մադրիդյան առաջարկին՝ հրաժարվելով նախորդ վարչակազմի «սկզբունքորեն համաձայն ենք» հերթապահ խուսափողական պատասխանից եւ որոշակիություն մտցնելով Հայաստանի դիրքորոշման մեջ։ Նկատի ունենալով, որ Մադրիդյան առաջարկը պաշտոնապես ընդունել է նաև Ադրբեջանը, նշանակում է՝ Հայաստանն այլևս նահանջի տեղ չունի, և Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացն այսուհետև զարգանալու է Մոսկովյան հռչակագրի գծած հունով։
բ. Կարգավորման գործընթացից Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության դուրս մնալու հանգամանքը կարեւորվում է, առաջին հերթին, հենց այս տեսակետից։ Որովհետև եթե Ղարաբաղը պահպանած լիներ ԵԱՀԿ ի 1994 թ. Բուդապեշտյան գագաթնաժողովում ձեռք բերած հակամարտության լիիրավ կողմի իր կարգավիճակը, ապա, անկախ Հայաստանի և Ադրբեջանի կամքից, այսօր հնարավորություն կունենար մերժել Մադրիդյան առաջարկը, ինչպես ժամանակին մերժել է կարգավորման, այսպես կոչված, «Փաթեթային» և «Փուլային» տարբերակները։ Այսինքն, հայկական կողմը, փաստորեն, կորցրել է կարգավորման գործընթացում երկու սուբյեկտով հանդես գալու եւ մանեւ¬րելու հնարավորություն ունենալու առավելությունը, չխոսած այլեւս այն մասին, որ կարգավորման գործընթացից Լեռնային Ղարաբաղի դուրսմղումը ծաղրի է վերածել նրա ինքնորոշման իրավունքը։ Այս ամենը տեղի է ունեցել, առաջին հերթին, Ռոբերտ Քոչարյանի, Վարդան Օսկանյանի և Արկադի Ղուկասյանի մեղքով։ Մոսկովյան հռչակագիրը սոսկ ամրագրել և իրավականորեն վավերացրել է նրանց «պատմական ձեռքբերումը», և Հայաստանի ու Ղարաբաղի ներկայիս իշխանությունները ստիպված են հաշտվել այդ տխրահռչակ անձնավորությունների թողած խայտառակ ժառանգության հետ։ Անշրջելի է, արդյո՞ք, այս իրականությունը։ Դժբախտաբար՝ այո՛, քանի որ, ինչպես ասում են, բանը բանից անցել կամ գնացքը մեկնել է։ Իզուր չէ, որ այս ամենը նկատի ունենալով, դեռեւս անցյալ տարվա հոկտեմբերի 26 ի ելույթում ես ահազանգել էի. «Անհրաժեշտ է վերադառնալ Ղարաբաղի հարցի կարգավորման նախկին ձևաչափին, որում Ղարաբաղը ներկայացված էր որպես հակամարտության լիիրավ կողմ։ Հասկանալի է, որ դա անհնար է պատկերացնել Սերժ Սարգսյանի նախագահ ընտրվելու պարագայում, որը նույնպես ղարաբաղցի լինելով, Քոչարյանի նման հավակնելու է բանակցություններում ներկայացնել նաև Ղարաբաղյան կողմը»։
Իրավիճակը, թերևս այլ կլիներ, եթե թեկուզ այդ ահազանգից հետո Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության ղեկավարությունը հայտարարեր, որ Հայաստանի իշխանություններին զրկում է իր անունից խոսելու իրավունքից։ Նման բան չարվեց, և այսուհետև էլ չի արվելու, քանի որ Ղարաբաղի ղեկավարությունը, բազմաթիվ պարտավորություններով կապված լինելով Հայաստանի ավազակապետական վարչախմբի պարագլուխների հետ, համարձակություն չի ունենալու հակադրվել նրանց կամքին։ Մի՞թե ձեզ չի զարմացնում այն, որ ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանը, տեղի անտեղի տրտնջալով կարգավորման գործընթացից Ղարաբաղի դուրս մնալու առթիվ, այդպես էլ չի կատարում այդ տարրական հայտարարությունը։ Թեեւ արդեն դժվար է ասել, թե այդ ուշացած քայլը որքանով կնպաստի վիճակի շտկմանը։
գ. Անդրադառնալով Ղարաբաղյան հակամարտությունը և հայ–թուրքական հարաբերությունները փաթեթով կարգավորելու ուրվագծվող սկզբունքին, ապա գործնական քաղաքականության և մեթոդաբանության առումով, դա, թերևս, իրատեսական մոտեցում է։ Որովհետև միանգամայն ակնհայտ է, որ քանի դեռ Ղարաբաղի հարցը լուծված չէ, հայ–թուրքական հարաբերությունները չեն կարգավորվելու և հայ–թուրքական սահմանը չի բացվելու։ Սակայն մեթոդաբանական այդ սկզբունքի իրականացումը կախված է նրանից, թե որքան անկողմնակալ և կառուցողական կլինի Թուրքիայի դիրքորոշումը Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացում՝ մասնավորապես Ադրբեջանի վրա ազդեցություն գործելու և նրան փոխզիջման տրամադրելու առումով։ Հայ–թուրքական հարաբերությունների կարգավորման համատեքստում թուրքա¬կան կողմն, ակնհայտորեն, նկատի ունի նաև Ցեղասպանության հարցով հայ եւ թուրք պատմաբանների համատեղ հանձնաժողովի ստեղծումը։ Մոռացված այս գաղափարը, որն անզգուշաբար քաղաքական օրակարգ մտավ Սերժ Սարգսյանի թեթև ձեռքով, կարող է լուրջ և անհարկի խոչընդոտներ հարուցել ինչպես Ղարաբաղյան հակամարտության, այնպես էլ հայ–թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործում, քանի որ ակնհայտ է, որ մի կողմից՝ Թուրքիան չի հրաժարվելու այդպիսի հանձնաժողով ստեղծելու սևեռուն մտադրությունից, մյուս կողմից՝ Սարգսյանը, ամենամեծ ցանկության դեպքում անգամ, հասարակական կարծիքի ճնշման տակ, չի կարողա¬նալու դրականորեն արձագանքել այդ մտադրությանը»։
Tert.am
Ելույթն ամբողջությամբ այստեղ է։ ԼԵՎՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ ԵԼՈՒՅԹԸ ՀԱՅ ԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՆԳՐԵՍԻ ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՄԱԺՈՂՈՎՈՒՄ © (http://a1plus.am/am/?page=issue&iid=67608), Ա1+ը copy right ունի:hands
Հայեր, այնքան հիմար դրություն է, որ Տեր–Պետրոսյանը քննադատելով հանդերձ այս ողջ խաշլաման Ղարաբաղի հարցում, չի կարողանում կոշտ հայտարարություն տալ՝ ասելով որ ինքը ըդդիմության անունից կտրականապես դեմ է մայնֆորդյան հռչակագրին ու առհասարակ Սերժի քայլերին։ Բավարարվում ենք միայն հետմահու մեկնաբանություններ լսելով, ու օղորմաթաս խմելով։ Դե Ռուսաստանի ֆորպոստն ենք, թե իշխանությունով, թե ընդդիմությունով հանդերձ։ Իսկ ճիշտը կլիներ, եթե Հայաստանի ընդդիմությունը հռչակագրից հետո այնուամենայնիվ հանրահավաքվեր ու անհամաձայնության հայտարարություն աներ, այդ դեպքում գոնե մանևրելու տեղ կմնար, եթե իհարկե ինչ–ինչ պարագաներում գալիք տարուն Հայաստանում նոր ընտրություններ լինեին, մինչև Ղարաբաղի հարցի «լուծվելը» ու եվրոռուսական բանակին ներխուժումը, մարդ ես էլի։:8
Mephistopheles
27.12.2008, 13:38
Ելույթն ամբողջությամբ այստեղ է։ ԼԵՎՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ ԵԼՈՒՅԹԸ ՀԱՅ ԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՆԳՐԵՍԻ ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՄԱԺՈՂՈՎՈՒՄ © (http://a1plus.am/am/?page=issue&iid=67608), Ա1+ը copy right ունի:hands
Հայեր, այնքան հիմար դրություն է, որ Տեր–Պետրոսյանը քննադատելով հանդերձ այս ողջ խաշլաման Ղարաբաղի հարցում, չի կարողանում կոշտ հայտարարություն տալ՝ ասելով որ ինքը ըդդիմության անունից կտրականապես դեմ է մայնֆորդյան հռչակագրին ու առհասարակ Սերժի քայլերին։ Բավարարվում ենք միայն հետմահու մեկնաբանություններ լսելով, ու օղորմաթաս խմելով։ Դե Ռուսաստանի ֆորպոստն ենք, թե իշխանությունով, թե ընդդիմությունով հանդերձ։ Իսկ ճիշտը կլիներ, եթե Հայաստանի ընդդիմությունը հռչակագրից հետո այնուամենայնիվ հանրահավաքվեր ու անհամաձայնության հայտարարություն աներ, այդ դեպքում գոնե մանևրելու տեղ կմնար, եթե իհարկե ինչ–ինչ պարագաներում գալիք տարուն Հայաստանում նոր ընտրություններ լինեին, մինչև Ղարաբաղի հարցի «լուծվելը» ու եվրոռուսական բանակին ներխուժումը, մարդ ես էլի։:8
Ամենավիրավորականը այս ամենի մեջ այն է որ Ղարաբաղը հենց ղարաբաղցին է ծախում (չեմ վախենում այդ բառն օգտագործելուց)…Հենց ղարաբաղցին էլ Ղարաբաղի ժողովրդի ձեռքից վերցրեց նրա ինքնորոշման իրավունքը…էսօր Ղարաբաղին իսկի հարցնող էլ չկա ինչ ես ուզում, ոչ էլ ձեն են հանում…հիմա որ ելնենք ցույց անենք, կասեն "հող եք ուզում" .... ու ճիշտ էլ կասեն
Մինչ մեր հոգնած լրատվամիջոցները կսկսեն աշխատել, մեջ բերեմ Ալիևի ամանորյա ուղերձից մի հատված.
Ողջ համաշխարհային հանրությունը Ադրբեջանի կողմն է, և ես չեմ կասկածում, որ հայ–ադրբեջանական՝ ղարաբաղյան հակամարտությունը կկարգավորվի բացառապես Ադրբեջանի տարծաքային ամբողջականության շրջանակում։ Ուրիշ ճանապարհ չկա։ Ադրբեջանի հանրապետությունը և ադրբեջանցի ժողովուրդը երբեք Լեռնային Ղարաբաղին անկախություն չեն տա։ Ղարաբաղը ի վերուստ հանդիսանում է ադրբեջանական հող, և մենք բոլոր ջանքերը կթափենք Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը վերականգնելու համար։ Կարելի կլինի օգտագործել թե քաղաքական, թե դիվանագիտական և, եթե հարկ լինի, թե ռազմական միջոցները։ Այդ իրավունքը մենք ունենք։ Միջազգային իրավունքը դա երաշխավորում է։
Ինչպես ձեզ հայտնի է, այդ ուղղությամբ մեծ աշխատանք է տարվել։ 2008 թվին անհրաժեշտ միջոցներ են տարվել բանակի կառուցման համար։ Մեր բոլոր ռազմական ծախսերը հասել են 2 միլիարդ դոլարի, և 2009 թվին այս թիվը ավելի շատ կաճի։ Մենք դա անում ենք, պարտավոր ենք անել, քանի որ ապրում ենք պատերազմի պայմաններում, այդ դեռ չի վերջացել։ Ավարտվել է պատերազմի առաջին փուլը, և մենք ցանկացած պահի պարտավոր ենք լինել պատրաստ՝ ցանկացած ճանապարհով ազատելու հայրենի հողերը զավթիչներից։ 2008 թվին անցկացված ռազմական շքահանդեսը բոլորին ցույց տվեց մեր ռազմական հզորությունը։
…
day.az (http://day.az/news/politics/142394.html)
Ահա այսպիսի բաներ։ Ես չգիտեմ, թե էլ ոնց պիտի խոսի մայենդորֆյան հռչակագիրը ստորագրած Ալիևը, որ սերժանտ ուռոդները թարկեն այն որպես դիվանագիտական հաջողություն ներկայացնելը, որի իբր ամենամեծ ձեռքբերումը միայն խաղաղ ճանապարհով հարցի լուծումն է։ Ընենց կչափալախեի այդ մանկլավիկներին, եթե կարողանայի…:angry
Mephistopheles
07.01.2009, 14:01
Մինչ մեր հոգնած լրատվամիջոցները կսկսեն աշխատել, մեջ բերեմ Ալիևի ամանորյա ուղերձից մի հատված.
Ահա այսպիսի բաներ։ Ես չգիտեմ, թե էլ ոնց պիտի խոսի մայենդորֆյան հռչակագիրը ստորագրած Ալիևը, որ սերժանտ ուռոդները թարկեն այն որպես դիվանագիտական հաջողություն ներկայացնելը, որի իբր ամենամեծ ձեռքբերումը միայն խաղաղ ճանապարհով հարցի լուծումն է։ Ընենց կչափալախեի այդ մանկլավիկներին, եթե կարողանայի…:angry
Վիշապ ջան, եթե Սերժ կոչեցյալը ղարաբաղցի լինելով գնում է այդ քայլին և դրան էլ գումարած Ղարաբաղից ու նրա ղեկավարությունից ոչ մի ձայն դուրս չի գալիս, ինչքան ուզում ես չափալախի... խեղճ Հայաստանն արյուն էլ տվեց կյանք էլ, որ վերջում մի ստորագրությամբ իրենք (ղարաբաղցիները) իրենց ձեռքով իրենց զրկեն իրենց իսկ ինքնորոշման իրավունքից իր բոլոր հետևանքներով.... ի՜նչ ժողովուրդ ենք է...
Մինչ մեր հոգնած լրատվամիջոցները կսկսեն աշխատել, մեջ բերեմ Ալիևի ամանորյա ուղերձից մի հատված.
Ահա այսպիսի բաներ։ Ես չգիտեմ, թե էլ ոնց պիտի խոսի մայենդորֆյան հռչակագիրը ստորագրած Ալիևը, որ սերժանտ ուռոդները թարկեն այն որպես դիվանագիտական հաջողություն ներկայացնելը, որի իբր ամենամեծ ձեռքբերումը միայն խաղաղ ճանապարհով հարցի լուծումն է։ Ընենց կչափալախեի այդ մանկլավիկներին, եթե կարողանայի…:angry
Հիմա մենք ի՞նչ մեղավոր ենք, որ տուպոյ ադբեջանցին մի բան ստորագրում ա, մի ուրիշ բան հաչում: Ալիևը հաստագլուխի մեկնա: Ու իրա ասածներն էլ ընդամենը ժողովրդին հանգստացնելու համար ա: Հիմա ադրբեջանական ազգի գոյության միակ պայմանը արտաքին թշնամու գոյությունն ա: Ու ինչքան շատ իրանք սենց պարտված մնան էնքան ավելի հեշտ ա ժողովրդին ղեկավարել: Օրինակ կանգնում են նոր տարվա ուղղերձով ասում են, որ եթե պետք լինի ռազմական ճանապարհով հայերից հետ կվերցնենք ղարաբաղը ու վսյո. մի ամբողջ ադրբեջանական ցեղ ուռռա գոռալով հպարտանում ա իրենց հաստագլուխ նախագահով: Բայց իրականում Ալիևը երբեք չի կարա պատերազմ սկսի: Էդքան ինքնագլուխ չի: Պատերազմ սկսելու համար հիմա կամ պետք ա ԱՄՆ, Ռուսաստան կամ մինիմում Իսրայել լինել, կամ էլ պետք ա չափից դուրս անգրագետ ու տհաս լինել, ինչպես Վրաստանը: Փորձը ցույց ա տալիս, որ Ադրբեջանը Իսրայել չի: Իսկ եթե Վրաստան ա, ապա մենք գիտենք ինչ եղավ Վրաստանի չափից դուրս անգրագիտությունից:
Հիմա մենք ի՞նչ մեղավոր ենք, որ տուպոյ ադբեջանցին մի բան ստորագրում ա, մի ուրիշ բան հաչում: Ալիևը հաստագլուխի մեկնա: Ու իրա ասածներն էլ ընդամենը ժողովրդին հանգստացնելու համար ա: Հիմա ադրբեջանական ազգի գոյության միակ պայմանը արտաքին թշնամու գոյությունն ա: Ու ինչքան շատ իրանք սենց պարտված մնան էնքան ավելի հեշտ ա ժողովրդին ղեկավարել: Օրինակ կանգնում են նոր տարվա ուղղերձով ասում են, որ եթե պետք լինի ռազմական ճանապարհով հայերից հետ կվերցնենք ղարաբաղը ու վսյո. մի ամբողջ ադրբեջանական ցեղ ուռռա գոռալով հպարտանում ա իրենց հաստագլուխ նախագահով: Բայց իրականում Ալիևը երբեք չի կարա պատերազմ սկսի: Էդքան ինքնագլուխ չի: Պատերազմ սկսելու համար հիմա կամ պետք ա ԱՄՆ, Ռուսաստան կամ մինիմում Իսրայել լինել, կամ էլ պետք ա չափից դուրս անգրագետ ու տհաս լինել, ինչպես Վրաստանը: Փորձը ցույց ա տալիս, որ Ադրբեջանը Իսրայել չի: Իսկ եթե Վրաստան ա, ապա մենք գիտենք ինչ եղավ Վրաստանի չափից դուրս անգրագիտությունից:
Արիացի, նմանապես Գալուստ Սահակյանը կարող է ասել, թե հիմա մենք ի՞նչ մեղավոր ենք, որ եվրոպացիք մեր ղադրը չեն հասկանում ու մեզ մանդատից զրկում են։ Նախ Ալիևը չի կարող հենց այնպես մի բան ստորագրել այլ բան ասել, դրա համար նա թերևս հիմքեր պիտի ունենա, քանի որ պարզապես Ալիև չի, մի ամբողջ երկրի ղեկավար է։ Իսկ հիմքն այն է, որ այդ հռչակագրում հարցը միայն խաղաղ ճանապարհով լուծելու ոչ մի պարտավորություն պարզապես չկա։ Այնինչ Հայաստանում որոշ խամաճիկներ փորձում են հռչակագիրը մեզ համար դիվանագիտական հաջողություն ներկայացնել, ինչն էլ հօդս է ցնդում Ալիևի հերթական հայտարարությունից հետո։ Ես դա եմ ասում։
Ինչ վերաբերում է, թե պատերազմ կսկսի, թե չի սկսի, սա արդեն այլ հարց է։ Փաստն այն է, որ նա շեշտում է, որ ունի պատերազմ սկսելու հիմքեր, իսկ Հայաստանը լռում է, որովհետև մեր առաջնորդ կոչեցյալը կամ դիվանագիտորեն պարտվել է ու բերանը ջուր է առել, կամ առնվազն համաձայն է Ալիևի ասածի հետ։ Ինչ վերաբերում է, թե Ալիևը անխելք է, տուպոյ է, պատերազմ սկսելու դուխ չունի և այլն, ապա կներես, նման մոտեցումը խիստ մանկական է, նախ Հայաստանն ու Ադրբեջանը մի անգամ արդեն պատերազմել են ԱՄՆ, Ռուսաստան կամ Իսրայել չլինելով և երկրորդ, շատ կարևոր է թե միջազգային հանրության մեջ ով է ճիշտ ու սխալ դուրս գալու, Սերժը մինչև հիմա միայն զիջել է, այսինքն ավտոմատ Հայաստանին սխալ է հանել ու Ալիևից փաստացի խնդրում է Ղարաբաղի ինքնորոշման իրավունքի իրացման հնարավորությունը միայն ճանաչել, իսկ Ալիևն էլ չի համաձայնվում։ Ու այստեղ Ալիևին տուպոյ անվանելը կներես, բայց մանկամտություն է։
Դժվար է դժվար...չես հասկանում, էս աշխարհն իրականում ով ա ղեկավարում: Ալիևին հատուկ է տենց ամպագորգոռ արտահայտություններ անել... իսկ թե ինչքանով հիմք ունի, դա երևի մենակ ինքը կիմանա...:)
Ուղղակի էսօր պատերազմ սկսելը էդքան էլ հեշտ բան չի...Բայց որ մեր դիվանագիտությունը իրեն տարօրինակ է դրսևորում...
Ըստ իս իրականում, ամեն ինչ շատ շատ ավելի բարդ է, քան թվում է...ու հստակ ինչ որ մեկին մեղադրել կամ աջակցելն էլ դժվար է...
Այսպես. ադրբեջանական մամուլում ու ֆորումներում շուխուր է ընկել, թե 2008 թվականի վերջին Ռուսաստանը Հայաստանին անհատույց 800 միլիոն դոլարի զինտեխնիկա ու զինամթերք է փոխանցել։ Նույնիսկ աղբյուրներից մեկը «հաջողացրել է» այդ ողջ զինամթերքի ցուցակը ձեռք բերել՝ ОБНАРУЖЕН СПИСОК ПЕРЕДАННЫХ РОССИЕЙ АРМЕНИИ НОВЫХ ВИДОВ ВООРУЖЕНИЯ СТОИМОСТЬЮ В 800 МЛН. ДОЛЛАРОВ (http://mediaforum.az/articles.php?lang=rus&page=00&article_id=20090108064112427) :D (Աչքիս այդ Տ–72 տանկերը Հայաստան մտնող գազատարի վրայով են անցել, դրա համար էլ վնասվել է:think )
Մի խոսքով Ալիևը իր ամանորյա ուղերձով «իրենց պապական» հողերը հետ գրավելու խոստումը չկատարելու արդարացումն արդեն ունի։ Գոնե առայժմ։ Հուսանք, որ գոնե Սարգսյանի հողեր հանձնելու մտադրությունը նույնքան փուչիկ է, ինչքան Ալիևի «հերոսականությունը»։ Ինձ թվում է ոչ Սարգսյանի ու ոչ էլ Ալիևի օրոք Ղարաբաղի հարցը չի լուծվելու։ Իսկ քանի որ վերջինս պատրաստվում է ցմահ նախագահել, ապա այս հարցը արդեն «Ալլահ բիլիյոր» թե երբ կլուծվի…
Ambrosine
10.01.2009, 20:19
Քանի որ գրառումս ուղղաված է բազմաթիվ գրառումների, ապա չեմ մեջբերում, այլ ընդհանուր պատասխանում եմ:)
Արցախի շուրջ այս լարվածությունը պահելը ձեռնտու է և մեր իշխանություններին, և ադրբեջանի: Ինչու? Որովհետև մերոնք ընտրությունների ժամանակ ձայն են հավաքում շնորհիվ այն բանի, որ հայտարարում են, թե տեսեք, Արցախը չենք տալիս, իսկ Ադրբեջանի իշխանությունները ասում են, թե տեսեք, մենք զինում ենք բանակը, մենք պայքարում ենք Արցախի համար, դա մեր հայրենի հողն է, բլաաաաա
Ինչ վերաբերում է Ալիևին, ապա եկեք համեմատենք միայն մեր երկրների առաջնորդների մասնագիտական հմտությունները. սրեժիկը ԵՊՀ-ի բանասիրականի հեռական է ավարտել, իսկ ալիևը ՄԳԻՄՕ-ն /Московский гос университет междунаридных отношений/: Նույնիսկ համեմատել էլ պետք չի
Այն հարցին, թե ով է կառավարում աշխարհը, կարող ենք ասյպես պատասխանել՝ գերտերությունները: Ընդհանրապես միջազգային հարաբերություններ ասելով հասկանում ենք տերությունների վարած քաղաքականությունը:
Ու պետք չի, այդքան վստահ լինել, թե Ալիևը միայն ամպագոռգոռ հայտարարություններ է անում, երբեք չի հարձակվի
Այստեղ մի նրբություն կա. սրեժիկը, չգիտեմ էլ իրեն ով է խորհուրդ տվել, բայց շատ ճիշտ գիծ է տանում քաղաքական. ինքը ներկայանում է որպես խաղաղարար, իսկ Ալիևը այդ ֆոնի վրա երևում է ինչպես բարբարոս, ռազմատենչ:hands
Այն հարցին, թե ով է կառավարում աշխարհը, կարող ենք ասյպես պատասխանել՝ գերտերությունները
Գերտերությունները իրենցից ներկայացնում են մի քանի մարդ, որոնք մարդ կոչվելու իրավունք չունեն: Իրականում ամեն ինչ շատ ավելի մութ է...ու դժվար...
Այստեղ մի նրբություն կա. սրեժիկը, չգիտեմ էլ իրեն ով է խորհուրդ տվել, բայց շատ ճիշտ գիծ է տանում քաղաքական. ինքը ներկայանում է որպես խաղաղարար, իսկ Ալիևը այդ ֆոնի վրա երևում է ինչպես բարբարոս, ռազմատենչ:hands
Ում՞ ա երևում: Քեզ թվում ա թե աշխարհի էն մասը, ով որ քաղաքականություն ա անում, սպասում ա թե ինչ ա ասելու Սերժիկը ու Ալիևը, որ հասկանան թե ով ով ա՞…
Աշխարհը արդեն համառորեն, Քոչի, Օսկանյանի, Սերժի ու իրենց "թիմակից"-թայֆայակիցների թեթև ձեռքով վաղուց է Հայաստանին համարում ագրեսով իսկ ազերիներին զոհեր:
Իսկ կար ժամանակ, որ ամեն ինչ ուրիշ երանգներ ուներ աշխարհի համար:
Ambrosine
11.01.2009, 19:31
Գերտերությունները իրենցից ներկայացնում են մի քանի մարդ, որոնք մարդ կոչվելու իրավունք չունեն: Իրականում ամեն ինչ շատ ավելի մութ է...ու դժվար...
դե այդ մի քանի հոգին աշխատում են ի շահ սեփական երկրի
Ում՞ ա երևում: Քեզ թվում ա թե աշխարհի էն մասը, ով որ քաղաքականություն ա անում, սպասում ա թե ինչ ա ասելու Սերժիկը ու Ալիևը, որ հասկանան թե ով ով ա՞…
Աշխարհը արդեն համառորեն, Քոչի, Օսկանյանի, Սերժի ու իրենց "թիմակից"-թայֆայակիցների թեթև ձեռքով վաղուց է Հայաստանին համարում ագրեսով իսկ ազերիներին զոհեր:
Իսկ կար ժամանակ, որ ամեն ինչ ուրիշ երանգներ ուներ աշխարհի համար:
Դիվի, եթե քո ասած կտրվածքով դիտարկենք, ուրեմն էդ <<քաղաքականություն անողները>> գիտեն ամեն ինչ՝ շնորհիվ հետախուզության: Գիտեն նաև, որ Արցախը երբեք ադրբեջանցիների հայրենի հող չի եղել, գիտեն նաև, որ ադրբեջանցի ազգ չկա. ուղղակի 20-րդ դարի 2-րդ տասնամյակի վերջում մի շարք պայմանագրեր պիտի կնքվեին ու չգիտեին, թե ինչպես ներկայացնեն թաթարներին ու տվեցին Ադրբեջան անունը /Ատրպատականի ազերի տարբերակը/:
Հիմա դու համեմատի մեր երկրների ղեկավարների թեկուզ ամանորյա ուղերձները... մեր նախագեն ասում ա՝ կաշխատենք անել հնարավորը, որ խաղաղ կարգավորման միջոցով հարցը լուծենք, իսկ իրանց թագավորը ասում է՝ Ղարաբաղը մեր հայրենի հողն է, այն կվերադարձնենք, եթե անգամ հարկավոր լինի զենք կիրառել...
Հիմա որն է ռազմատենչ? Ու... բացի այս ամենը, քո ասածը, թե մեզ են ճանաչում ագրեսոր, մասամբ է ճիշտ, որովհետև այդպես ասում են ադրբեջանցիները... դեռ ընդունված չի ինչ-որ բանաձև, որում ՀՀ-ն ճանաչվի ագրեսոր, մի մոռացի, որ ՀՀ-ն պաշտոնապես չի էլ մասնակցել պատերազմին;)
Աստղ ջան
Պատմությունը սուբեկտիվ բան ա, հեքիաթ: Ընենց որ ինչքան մենք գիտենք, էտքան էլ ազերիները իրանցը գիտես: սա ընդհանրապես եմ ասում, առանց կոնկրետ աների, որովհետև էսքանից հետո կոնկրետ բաներից խոսալը դու էլ էս հասկանում որ աբսուրդ ա: Մի բան ա անհերքելի, որ Արցախում ապրել են երկու ազգերն էլ մինչ վերջի պատերազմը:
իսկ թե էտ "թագավոր" ասածներիցտ ով ինչ երգ ա երգում նոր տարվա գիշերը, դա աշխարհին քիչ ա հետաքրքրում, ավելի շատ հետաքրքիրում ա, թե ոչ ինչ գործեր ա անում ու պատրաստվում անի գործնականում: իսկ դրա համար կա հետախուզություն ու դիպլոմատիկ կանալներ:
Իսկ ագրեսոր Հայաստանին հռչակել են ՄԱԿ - ում: Ես նյութերը չեմ կարդացել, բայց կարդացել եմ այդ նյութերի վերաբերյալ հաղորդագրությունները:
Ambrosine
11.01.2009, 19:48
Աստղ ջան
Պատմությունը սուբեկտիվ բան ա, հեքիաթ: Ընենց որ ինչքան մենք գիտենք, էտքան էլ ազերիները իրանցը գիտես: սա ընդհանրապես եմ ասում, առանց կոնկրետ աների, որովհետև էսքանից հետո կոնկրետ բաներից խոսալը դու էլ էս հասկանում որ աբսուրդ ա: Մի բան ա անհերքելի, որ Արցախում ապրել են երկու ազգերն էլ մինչ վերջի պատերազմը:
իսկ թե էտ "թագավոր" ասածներիցտ ով ինչ երգ ա երգում նոր տարվա գիշերը, դա աշխարհին քիչ ա հետաքրքրում, ավելի շատ հետաքրքիրում ա, թե ոչ ինչ գործեր ա անում ու պատրաստվում անի գործնականում: իսկ դրա համար կա հետախուզություն ու դիպլոմատիկ կանալներ:
Իսկ ագրեսոր Հայաստանին հռչակել են ՄԱԿ - ում: Ես նյութերը չեմ կարդացել, բայց կարդացել եմ այդ նյութերի վերաբերյալ հաղորդագրությունները:
Չգիտեմ՝ այդ հաղորդագրությունների մեջ ինչ ձևով էր գրված Հայաստանի ագրեսոր լինելը, բայց դա աբսուրդ ա: Ինչպես կարող են ագրեսոր ճանաչել մի կողմի, որը չի մասնակցել ռազմական գործողություններին /միայն կամավորներ/, իսկ բացի այդ էլ Ադրբեջանն է բացահայտ վարել իմպերիալիզմի քաղաքականություն, մինչդեռ մենք պաշտպանվող կողմ ենք եղել?
Չգիտեմ՝ այդ հաղորդագրությունների մեջ ինչ ձևով էր գրված Հայաստանի ագրեսոր լինելը, բայց դա աբսուրդ ա: Ինչպես կարող են ագրեսոր ճանաչել մի կողմի, որը չի մասնակցել ռազմական գործողություններին /միայն կամավորներ/, իսկ բացի այդ էլ Ադրբեջանն է բացահայտ վարել իմպերիալիզմի քաղաքականություն, մինչդեռ մենք պաշտպանվող կողմ ենք եղել?
ի՞նչ ա աբսուրդ, որ Հայաստան ա կռվել Ազրբեջանի հետ՞ :D: լավ էլի՞: Ձեև հայաթից սկի ոչ մեկը Արցախում չի ծառայել՞: Էտ ինչ՞ ա, Հայաստանից գնում են ուրիշ պետության բանակ ծառայելու՞ :D կարող ա՞ վաղն էլ գնան պարսկական բանակում ծառայելու:
Ինչ ա՞, քեզ թվում ա թե աշխարհը ապուշ ա՞, ու ոչ մի բանից խաբար չի՞: Հարցը են ա, որ երբ որ դա էլ ուզենա մեջտեղ բերել, երկու վայրիկյանա ա քաշելու, պատրաստի տպված թուղթը հաներ սեղանի տակից:
Հայաստանը պատերազմի ժամանակ պաշտոնական զորահավաք է անում, որ փողոցներից հավաքած զորակոչիկնեին ուղարկում Արցախ: Սրանից խաբար չես՞ : իսկ եթե դու խաբար ես, ապա իմացի որ աշխարհի բոլոր քաղաքական ինստիտուտները, որոնք առընչվում են էս հարցի հետ, խաբար են քեզանից շատ ավելի լավ: :)
Deutschland
11.01.2009, 19:57
ես մի բան կարող եմ ասել,ինչ էլ որ ասեն, ինչքան էլ ուզեն խաղաղ ճանապարհով մեր քաղաքական գործիչներ լուծեն այս հարցը,միանշանակ ժողովուրդը պետքա հասկանա որ ՊԱՏԵՐԱԶՄԸ ՉԻ ԱՎԱՐՏՎԵԼ ..եվ ժողովուրդը պետքա պատրաստ լինի պատերազմի...Եվ ես ողջունում եմ այն փաստ որ 2009-ից բոլորը զորակոչվելու են բանակ,քանի որ ես եմ իմ աչքեվ տեսել, որ ահագին զինորական հաստքիներ տարեց տարի գնալով թափուր են մնում,քանակությունը գնալով կտրուկ իջնում է,դրա համար այլ տարբերակ չկա.....
Ambrosine
11.01.2009, 20:05
ի՞նչ ա աբսուրդ, որ Հայաստան ա կռվել Ազրբեջանի հետ՞ :D: լավ էլի՞: Ձեև հայաթից սկի ոչ մեկը Արցախում չի ծառայել՞: Էտ ինչ՞ ա, Հայաստանից գնում են ուրիշ պետության բանակ ծառայելու՞ :D կարող ա՞ վաղն էլ գնան պարսկական բանակում ծառայելու:
Ինչ ա՞, քեզ թվում ա թե աշխարհը ապուշ ա՞, ու ոչ մի բանից խաբար չի՞: Հարցը են ա, որ երբ որ դա էլ ուզենա մեջտեղ բերել, երկու վայրիկյանա ա քաշելու, պատրաստի տպված թուղթը հաներ սեղանի տակից:
Հայաստանը պատերազմի ժամանակ պաշտոնական զորահավաք է անում, որ փողոցներից հավաքած զորակոչիկնեին ուղարկում Արցախ: Սրանից խաբար չես՞ : իսկ եթե դու խաբար ես, ապա իմացի որ աշխարհի բոլոր քաղաքական ինստիտուտները, որոնք առընչվում են էս հարցի հետ, խաբար են քեզանից շատ ավելի լավ: :)
ԴԻվի, աբսուրդ ա ՀՀ-ին ագրեսոր ճանաչելը
պաշտոնապես զորահավաք չի եղել:angry ես շատ լավ հիշում եմ, երբ մեր տուն էլ եկան, բայց դա պաշտոնական չի եղել, ներքին կարգով:
ՀՀ-ին ագրեսոր ախր չեն կարա ճանաչեն, որ հիմքով? Կամավորները գնացել կռվել են, հետո? Նույն կերպ Չինաստանը իր կամավորներին Հս. Կորեա էր ուղարկում, պարզ էր, որ ԱՄՆ-ի դեմ ա, բայց դե յուրե չի, կամավորներ են:
Իսկ բանակի հարցում շատ ցավոտ կպար:D Ես չգիտեմ՝ ինչ հիմնավորմամբ են տանում Ղարաբաղ, գաղտնիք ա, բայց դա մեր թույլ կողմերից ա, գուցե էդ ու փախստականների հանգամանքից ելնելով են ինչ-որ խոսել ագրեսորի վերաբերյալ, բայց որ ագրեսոր մեզ չեն կարա ճանաչեն, դա հաստատ:
ԴԻվի, աբսուրդ ա ՀՀ-ին ագրեսոր ճանաչելը
պաշտոնապես զորահավաք չի եղել:angry ես շատ լավ հիշում եմ, երբ մեր տուն էլ եկան, բայց դա պաշտոնական չի եղել, ներքին կարգով:
Աստղ ջան:): ի՞նչ ներքին կարգ :D: բանակը զորահավաք է անում ներքին կարգով՞ :D:
Երևանի քաղմասների միլիցեքին էլ Վանոն ուղարկել էր Լաչինը գրավելու, դա է էր ներքին կարգով :D
լավ էլի, քեզ թվում ա թե սաղ աշխարհը Եղիշի պոեմներն են կարդու՞մ էս ռեգիոնից տեղեկութուն ունենալու համար:
Եթե մեծ յոթնյակը ուզենա, ապա կարա դնի ապացուց ամեն ինչ փաստագրական կարգով: Էն ժամանակ էնքան "ժուռնալիստներ" էին վխտում էս ռեգիոնում, որ երբևէ չի եղել :)
ՀՀ-ին ագրեսոր ախր չեն կարա ճանաչեն, որ հիմքով? Կամավորները գնացել կռվել են, հետո? Նույն կերպ Չինաստանը իր կամավորներին Հս. Կորեա էր ուղարկում, պարզ էր, որ ԱՄՆ-ի դեմ ա, բայց դե յուրե չի, կամավորներ են:
Էլի նույն բանն ես ասում :) մտի ցանկացած վայենկոմատ ու նայիր զորակոչիկների անձնական գործերը ու ավել բան պետք չի գա ՄԱԿ-ում ագրեսով ճանաչելու համար :):
Հարցը էն ա, որ մենք մի ժամանակ էնքան էինք պետք աշխարհին, որ մեր "խաթեր" ազերիներինմ էին ճանաչել ագրեսոր :D
Ambrosine
11.01.2009, 20:54
էդ փաստագրականին որ հասնես, կարող ա բացահայտվի, որ ԱՄՆ-ն ա պատերազմը հրահրել
Դիվի, մենք ագրեսոր չենք, ֆսյո
էդ փաստագրականին որ հասնես, կարող ա բացահայտվի, որ ԱՄՆ-ն ա պատերազմը հրահրել
Դիվի, մենք ագրեսոր չենք, ֆսյո
դու հաղթեցիր :)
բայց պարզից էլ պարզ ա, որ ռսներն են էս պատերազմը սարքել :B եթե հիշես, թե ինչ էին երգում Զորին և մնացածը , ապա ըսենց հարցեր չէին ծագի քո մոտ: Երիտասարդ ես բավականին, ու սենց բաները չեն գրվում: Սրանք կարող ես իմանալ մենակ էն ժամանակ. փետրվարի 18 -ից օպերայի հայաթում կանգած ու նաև պայքարած մարդկանցից, որոնցից մեկն էլ ես եմ ;) :)
Ambrosine
11.01.2009, 22:22
Դիվ ջան. հաղթել-մաղթել չկա, ուղղակի քննարկում ենք
իսկ ես կասեի, որ ԱՄՆ-ն ա հրահրել իր ՍՆԲ-68 ծրագրով. դա ԽՍՀՄ-ը կործանելու ծրագիրն էր
Ռուսաստանին ինչ օգուտ կտար հրահրելը, երբ գիտեր, որ դա անխուսափելիորեն տանելու է դեպի կործանում? Չնայած իշխանությունները նպաստել են; բայց նախաձեռնությունը իհարկե ԱՄՆ-ինն էր
Դիվ ջան. հաղթել-մաղթել չկա, ուղղակի քննարկում ենք
իսկ ես կասեի, որ ԱՄՆ-ն ա հրահրել իր ՍՆԲ-68 ծրագրով. դա ԽՍՀՄ-ը կործանելու ծրագիրն էր
Ռուսաստանին ինչ օգուտ կտար հրահրելը, երբ գիտեր, որ դա անխուսափելիորեն տանելու է դեպի կործանում? Չնայած իշխանությունները նպաստել են; բայց նախաձեռնությունը իհարկե ԱՄՆ-ինն էր
հարգելիս
ՍՍՀՄ-ի կործանման մասին վերջի րոպեին չի որ իմացան:
Եթե ուշադիր լինես, պա Ռուսաստանը իր խառը ժամանակներում միշտ էլ Կովկասում խաղարկել է ազգային գործոնը, ազգերին ու ժողովուրդներին հանելով իրար դեմ, որպեսզի ինքը այնտեղ ներկա գտնվելու լրիվ "իրավունքը" ունենա: Հիշիր մոտակա 1900 -ականների պատմությունը: Նայի, եթե հայերն ու ազորինորը պատերազմի մեջ չլինեին, ապա հիմա ռուսական բանակնը Հայաստանում ինչ՞ից ելնելով պետք ա լիներ ու դու էլ իրան սնեիր: Ամերիկան այստեղ անելիք ունի միայն Իրանի դեմ իր ծրագրեից ելելով, ու դրա համար իրան շատ բան պետք չի, ինչքան Ռուսաստանին , որը եթե Հայաստանից դուրս գա, ապա լրիվ կտրվում ա Պարսից ծոցից
Ambrosine
11.01.2009, 22:50
Դիվի, ուբյու :cray
Ոնց թե Ամերիկան ինչ գործ ուներ տարածաշրջանում?:cray
Ինքը ամենա մեծ գործը ուներ. երկար գրելու ժամանակ չկա, կարճ ասեմ... ԱՄՆ-ը երբ կազմավորեց ՆԱՏՕ-ն, իր առաջնային խնդիրը համարեց ԽՍՀՄ-ի կազմալուծումը, կոնկրետ ծրագիր մշակվեց, որ նշեցի վերևում, հսկայական աշխատանք տարվեց... եկանք հասանք 80-ականների վերջ, ԽՍՀՄ-ը սկսեց <<ճաք տալ>>, որի հրահրողը ԱՄՆ-ն էր :cray
Ռուսաստանը ահավոր խղճուկ վիճակում էր, նույնիսկ Ելցինի օրոք, անգամ տեռորիստների հետ պետական մակարդակով համաձայնության էին գալիս. էնքան որ թույլ էին դիրքերը
Դու էլ ես ճիշտ, բայց թերագնահատում ես ԱՄՆ-ի արածը. ԽՍՀՄ-ը հենց ԱՄՆ-ի դեմ պայքարելով էր իրեն սպառել
Դիվի, ուբյու :cray
Ոնց թե Ամերիկան ինչ գործ ուներ տարածաշրջանում?:cray
Ինքը ամենա մեծ գործը ուներ. երկար գրելու ժամանակ չկա, կարճ ասեմ... ԱՄՆ-ը երբ կազմավորեց ՆԱՏՕ-ն, իր առաջնային խնդիրը համարեց ԽՍՀՄ-ի կազմալուծումը, կոնկրետ ծրագիր մշակվեց, որ նշեցի վերևում, հսկայական աշխատանք տարվեց... եկանք հասանք 80-ականների վերջ, ԽՍՀՄ-ը սկսեց <<ճաք տալ>>, որի հրահրողը ԱՄՆ-ն էր :cray
Ռուսաստանը ահավոր խղճուկ վիճակում էր, նույնիսկ Ելցինի օրոք, անգամ տեռորիստների հետ պետական մակարդակով համաձայնության էին գալիս. էնքան որ թույլ էին դիրքերը
Դու էլ ես ճիշտ, բայց թերագնահատում ես ԱՄՆ-ի արածը. ԽՍՀՄ-ը հենց ԱՄՆ-ի դեմ պայքարելով էր իրեն սպառել
Աստղ ջան
ԱՄՆ-ը օգտագործում էր շատ ու շատ բաներ: բայց կոնկրետ Ղարաբաղյան հարցերը ու պատերազմի մասին ենք խոսում, որ այն միայն ռսների հսկողության տակ էր: ու էս սահմաններիվերաձևումն էլ կատարվեց նրնաց ձեռով: քո կարծիքով ԱՄՆ-ին ինչին՞ էր պետք ազերիների քսան տոկոսը կցել ՀՀ-ին:
Իսկ բանակի հարցում շատ ցավոտ կպար:D Ես չգիտեմ՝ ինչ հիմնավորմամբ են տանում Ղարաբաղ, գաղտնիք ա, բայց դա մեր թույլ կողմերից ա, գուցե էդ ու փախստականների հանգամանքից ելնելով են ինչ-որ խոսել ագրեսորի վերաբերյալ, բայց որ ագրեսոր մեզ չեն կարա ճանաչեն, դա հաստատ:
ԻՆչքան գիտեմ ժողովուրդների եղբայրություն կա... կա Փոխօգնության պայմանագիր..
Ռազմական աջակցության պայմանագիր :)
Դե մեր տղեքը ընդեղ սահման են պահում..:)
Ղարաբաղի սպեցնազն էլ ստեղ իշխանություն :(:)
Ambrosine
11.01.2009, 23:43
Դիվի, ԱՄՆ-ը ու ընդհանրապես ոչ ոք չէր կարծում հո, որ հայերը պաշտպանողական մարտերից անցնելու են հակահարձակման
ԱՄՆ-ը ամեն ինչ անում, որ ԽՍՀՄ-ը իր ուժերով քանդվի, իսկ օգտագործել ազգամիջյան թշնամանքը ամենահեշտ բանն է. մինչև հիմա էլ ԱՄՆ-ը անում է այդ գործը... արդեն չեչենների միջոցով: Ռուդաևը մի տեսագրության մեջ նույնիսկ ասում է՝ եկեք օգնենք ԱՄՆ-ին, որ ոչնչացնի Ռուսաստանը. դրանք դատարկ խոսքեր չեն
Դիվի, ԱՄՆ-ը ու ընդհանրապես ոչ ոք չէր կարծում հո, որ հայերը պաշտպանողական մարտերից անցնելու են հակահարձակման
ԱՄՆ-ը ամեն ինչ անում, որ ԽՍՀՄ-ը իր ուժերով քանդվի, իսկ օգտագործել ազգամիջյան թշնամանքը ամենահեշտ բանն է. մինչև հիմա էլ ԱՄՆ-ը անում է այդ գործը... արդեն չեչենների միջոցով: Ռուդաևը մի տեսագրության մեջ նույնիսկ ասում է՝ եկեք օգնենք ԱՄՆ-ին, որ ոչնչացնի Ռուսաստանը. դրանք դատարկ խոսքեր չեն
Աստղ ջան
դու Ռռւսական կայսրության պատմությունը լավ չգիտես: Անգամ Լենինն է ժամանակին ասել, որ կայսրությունը գոյատևում է միայն ազգերին իրար դեմ հանելու շնորհիվ: Նույնը ուզում էին անին ու արեցին նաև հիմա, որի շնորհիվ ռսները Հայաստանը սեփականաշնորհին:
Ambrosine
12.01.2009, 03:12
Աստղ ջան
դու Ռռւսական կայսրության պատմությունը լավ չգիտես: Անգամ Լենինն է ժամանակին ասել, որ կայսրությունը գոյատևում է միայն ազգերին իրար դեմ հանելու շնորհիվ: Նույնը ուզում էին անին ու արեցին նաև հիմա, որի շնորհիվ ռսները Հայաստանը սեփականաշնորհին:
այ այստեղ դու սխալվեցիր:P
Թարսի պես, հենց սկզբից սովորել եմ...
Դիվի, մի բան պարզ ա, դու թերագնահատում ես ԱՄՆ-ի պես ճկուն դիվանագիտություն ունեցող տերությանը ու նախաձեռնողի դերը տալիս ես բանակցություններում միշտ պարտված ռուսական կողմին:o
ես քեզ մի օր ծանրակշիռ ապացույցներ կներկայացնեմ. ԱՄՆ-ի մատը խառն ա մեր պատերազմը հրահրելու մեջ
այ այստեղ դու սխալվեցիր:P
Թարսի պես, հենց սկզբից սովորել եմ...
Դիվի, մի բան պարզ ա, դու թերագնահատում ես ԱՄՆ-ի պես ճկուն դիվանագիտություն ունեցող տերությանը ու նախաձեռնողի դերը տալիս ես բանակցություններում միշտ պարտված ռուսական կողմին:o
ես քեզ մի օր ծանրակշիռ ապացույցներ կներկայացնեմ. ԱՄՆ-ի մատը խառն ա մեր պատերազմը հրահրելու մեջ
Աստղ, եթե հարցը վերաբերվում ա մատին, ապա կարող ա Մոզամբիկի մատն էլ խառը լինի, բայց դու մոռանում ես որ էն ժամանակ ՍՍՀՄ-ը մի կուռ կառույց էր, որ իրա սահմաններից ներս ոչ մեկն էլ էական դերաատարում չուներ: Վարշավյան պայմանագիր երկրներում էլի մի քիչ կարող ա կապ ունեին Արևմտյան երկրները, բայց իրա սահմաններից ներս լրիվ վերահսկում էր սովետը
Ambrosine
12.01.2009, 03:28
Աստղ, եթե հարցը վերաբերվում ա մատին, ապա կարող ա Մոզամբիկի մատն էլ խառը լինի, բայց դու մոռանում ես որ էն ժամանակ ՍՍՀՄ-ը մի կուռ կառույց էր, որ իրա սահմաններից ներս ոչ մեկն էլ էական դերաատարում չուներ: Վարշավյան պայմանագիր երկրներում էլի մի քիչ կարող ա կապ ունեին Արևմտյան երկրները, բայց իրա սահմաններից ներս լրիվ վերահսկում էր սովետը
Ինչպես ասացի վերևում, ես քեզ ապացույցներ կներկայացնեմ.... Դու մենակ տենաս, թե ԱՄՆ-ը ինչքան գումարներ ա ծախսել ԽՍՀՄ-ի դեմ պայքարում, Հայաստանի բնակչության չափ լրտես ա ունեցել ու ունի
Ինչպես ասացի վերևում, ես քեզ ապացույցներ կներկայացնեմ.... Դու մենակ տենաս, թե ԱՄՆ-ը ինչքան գումարներ ա ծախսել ԽՍՀՄ-ի դեմ պայքարում, Հայաստանի բնակչության չափ լրտես ա ունեցել ու ունի
իսկ ԱՄՆը վերացնելու վրա գիտես՞ թե սովետը ինչքան ա ծախսել: Հաստատա ԱՄՆ–ը ավելի քիչ ա ծախսել ;)
Իսկ ԱՄՆ-ի կեսը սովիտից աշխատավարձ էր ստանում:D
Ambrosine
12.01.2009, 03:32
Դիվ, դու հլա սպասի :diablo
Դիվ, դու հլա սպասի :diablo
:8 սպասում եմ :)
դու չգիտես, որ ինչեր էին անում ամերիկայի հատուկ ծառայությունները սովետի համար: փողով ինչ ասես չէին ծախում ;)
Ambrosine
12.01.2009, 03:40
:8 սպասում եմ :)
դու չգիտես, որ ինչեր էին անում ամերիկայի հատուկ ծառայությունները սովետի համար: փողով ինչ ասես չէին ծախում ;)
սպասի
էդ ձեզ էին տենց ներկայացնում, հետո էլ մեկը հարցնի, թե ձեզ որտեղից էդքան փող? Ամբողջը աննպատակ ծախսվեց ԽՍՀՄ-ից դուրս /Եգիպտոսի, Հնդկաստանի.. համար/
Mephistopheles
12.01.2009, 03:50
ՍՍ-ն Ղարաբաղյան հարցն ուզում է օգտագործել երկրի գլխին մնալու համար որովհետև նրա ռեսուրսները չեն հերիքում ինքնուրույն դա անելու…սակայն հենց Ղարաբաղի հարցը կարող է հանդիսանալ նրա իշխանությունից հեռանալու պատճառը, քանի որ իր պատկերացմամբ "լուծումը" կարող է արթնացնել այնպիսի ուժեր, որոնք մինչ այժմ իհայտ չեն եկել: Այդ ուժերը սակայն, կարող են լինել շատ ավելի ռադիկալ և որևէ բանի առաջ չկանգնել այդ պրոցեսը վիժեցնելու համար…մեծ սխալ է մտածել որ այդպիսի "ուժ" չկա Հայաստանում, իսկ արդյունքը միանշանակ լավ չի լինելու եթե ոչ ավելի վատ
սպասի
էդ ձեզ էին տենց ներկայացնում, հետո էլ մեկը հարցնի, թե ձեզ որտեղից էդքան փող? Ամբողջը աննպատակ ծախսվեց ԽՍՀՄ-ից դուրս /Եգիպտոսի, Հնդկաստանի.. համար/
Այ դրա համար էլ ասում եմ, որ ապուշ երկիր էր սովետը,կամ այլ խոսքերով "երկիր չէր" :D
էն ռեսուրսները որ ուներ սովետը, ինչ ապուշ ձև էր ծախսում, մենակ էն ցնդած բիձեքին էր հայտնի, որ 80 տարեկան ցնդած վիճակում աշխարհի ամենամեծ երկիրն էին ղեկավարում
ՍՍ-ն Ղարաբաղյան հարցն ուզում է օգտագործել երկրի գլխին մնալու համար որովհետև նրա ռեսուրսները չեն հերիքում ինքնուրույն դա անելու…սակայն հենց Ղարաբաղի հարցը կարող է հանդիսանալ նրա իշխանությունից հեռանալու պատճառը, քանի որ իր պատկերացմամբ "լուծումը" կարող է արթնացնել այնպիսի ուժեր, որոնք մինչ այժմ իհայտ չեն եկել: Այդ ուժերը սակայն, կարող են լինել շատ ավելի ռադիկալ և որևէ բանի առաջ չկանգնել այդ պրոցեսը վիժեցնելու համար…մեծ սխալ է մտածել որ այդպիսի "ուժ" չկա Հայաստանում, իսկ արդյունքը միանշանակ լավ չի լինելու եթե ոչ ավելի վատ
համաձայն եմ, հաշվի առնելով որ Սերժ շատ թույլ անհատ է, որ արդեն իսկ լղոզել է իրար ամեն ինչ:
ՍՍ-ն Ղարաբաղյան հարցն ուզում է օգտագործել երկրի գլխին մնալու համար որովհետև նրա ռեսուրսները չեն հերիքում ինքնուրույն դա անելու…սակայն հենց Ղարաբաղի հարցը կարող է հանդիսանալ նրա իշխանությունից հեռանալու պատճառը, քանի որ իր պատկերացմամբ "լուծումը" կարող է արթնացնել այնպիսի ուժեր, որոնք մինչ այժմ իհայտ չեն եկել: Այդ ուժերը սակայն, կարող են լինել շատ ավելի ռադիկալ և որևէ բանի առաջ չկանգնել այդ պրոցեսը վիժեցնելու համար…մեծ սխալ է մտածել որ այդպիսի "ուժ" չկա Հայաստանում, իսկ արդյունքը միանշանակ լավ չի լինելու եթե ոչ ավելի վատ
Այն, որ Ղարաբաղյան հարցը շա՜տ ավելի մեծ բողկ է, քան ՍՍ-ը կարող է ուտել, փաստ է: Բայց այ հետոյի խնդիրը մնում է չլուծված: Ամեն դեպքում՝ չեմ կարծում, որ հարցի հավանական՝ ի վնաս Հայաստանի լուծումից հետո ինչ-որ երրորդ՝ ծայրահեղական ուժ կարող է գլուխ բարձրացնել: Հայաստանն այնդքան քաղաքական ու մարդկային ռեսուրս պարզապես չունի: Բայց թե ինչ կլինի՝ անհնար է գուշակել: Միայն հույս ունեմ, որ դեպքերի ընթացքը կունենա գոնե մեկ դրական կողմ՝ կբացի շատ մարդկանց աչքերը:
Mephistopheles
12.01.2009, 04:31
Այն, որ Ղարաբաղյան հարցը շա՜տ ավելի մեծ բողկ է, քան ՍՍ-ը կարող է ուտել, փաստ է: Բայց այ հետոյի խնդիրը մնում է չլուծված: Ամեն դեպքում՝ չեմ կարծում, որ հարցի հավանական՝ ի վնաս Հայաստանի լուծումից հետո ինչ-որ երրորդ՝ ծայրահեղական ուժ կարող է գլուխ բարձրացնել: Հայաստանն այնդքան քաղաքական ու մարդկային ռեսուրս պարզապես չունի: Բայց թե ինչ կլինի՝ անհնար է գուշակել: Միայն հույս ունեմ, որ դեպքերի ընթացքը կունենա գոնե մեկ դրական կողմ՝ կբացի շատ մարդկանց աչքերը:
ոչ թե հետո այլ ընթացքում և ես բոլորովին էլ երկրորդ ժողովրդական շարժում ինկատի չունեմ…երրորդ ուժը ժողովրդին չպիտի օգտագործի, այլ միջոցների առջև խտրականություն չպիտի դնի, շատ հավանական է տեռորը լինի, որը հայրենասիրության պատրվակով կարող է հեղաշրջում կազմակերպել (այդ "փորձը" ցավոք մենք ունենք),… ճիշտն ասած բացառված չէ որ այդ ուժերն արդեն խմորման և կազմավորման էտապում են և ՀԱԿ-ի ձեռնպահությունը վերջին ամիսներին, թերևս խելամիտ էր իրեն զերծ պահելու այդ ուժերի ներթափանցումից (դրանք մեծ հաճույքով կօգտագործեին ՀԱԿ-ի անունն ու ներուժը հենց թեկուզ թվացյալ ժողովրդականության համար)
սրանք ենթադրություններ են… միակ հիմքը որ ունեմ այդպես մտածելու համար դա ներկայիս իշխանությունների կատարյալ անվճռականությունը, ինչ որ տեղ խուճապը և կատարյալ անգործությունն է (կարծես երկիրն ինքնահոսի է թողնված)
ոչ թե հետո այլ ընթացքում և ես բոլորովին էլ երկրորդ ժողովրդական շարժում ինկատի չունեմ…երրորդ ուժը ժողովրդին չպիտի օգտագործի, այլ միջոցների առջև խտրականություն չպիտի դնի, շատ հավանական է տեռորը լինի, որը հայրենասիրության պատրվակով կարող է հեղաշրջում կազմակերպել (այդ "փորձը" ցավոք մենք ունենք),… ճիշտն ասած բացառված չէ որ այդ ուժերն արդեն խմորման և կազմավորման էտապում են և ՀԱԿ-ի ձեռնպահությունը վերջին ամիսներին, թերևս խելամիտ էր իրեն զերծ պահելու այդ ուժերի ներթափանցումից (դրանք մեծ հաճույքով կօգտագործեին ՀԱԿ-ի անունն ու ներուժը հենց թեկուզ թվացյալ ժողովրդականության համար)
սրանք ենթադրություններ են… միակ հիմքը որ ունեմ այդպես մտածելու համար դա ներկայիս իշխանությունների կատարյալ անվճռականությունը, ինչ որ տեղ խուճապը և կատարյալ անգործությունն է (կարծես երկիրն ինքնահոսի է թողնված)
Գիտես... Ուզում եմ հավատալ, որ մարդիկ ավելի պատրաստակամորեն Շարժման շուրջը կհավաքվեն, քան ահաբեկիչների: Չնայած՝ երբեմն մտածում եմ, որ էն ժամանակ՝ քանի հնարավորությունը կար, ճիշտը կլիներ հարցին արմատական լուծում տալը: Չնայած գիտեմ, որ էդպես չի կարելի:
…
Արցախի շուրջ այս լարվածությունը պահելը ձեռնտու է և մեր իշխանություններին, և ադրբեջանի: Ինչու? Որովհետև մերոնք ընտրությունների ժամանակ ձայն են հավաքում շնորհիվ այն բանի, որ հայտարարում են, թե տեսեք, Արցախը չենք տալիս, իսկ Ադրբեջանի իշխանությունները ասում են, թե տեսեք, մենք զինում ենք բանակը, մենք պայքարում ենք Արցախի համար, դա մեր հայրենի հողն է, բլաաաաա
Ինչ վերաբերում է Ալիևին, ապա եկեք համեմատենք միայն մեր երկրների առաջնորդների մասնագիտական հմտությունները. սրեժիկը ԵՊՀ-ի բանասիրականի հեռական է ավարտել, իսկ ալիևը ՄԳԻՄՕ-ն /Московский гос университет междунаридных отношений/: Նույնիսկ համեմատել էլ պետք չի
Այն հարցին, թե ով է կառավարում աշխարհը, կարող ենք ասյպես պատասխանել՝ գերտերությունները: Ընդհանրապես միջազգային հարաբերություններ ասելով հասկանում ենք տերությունների վարած քաղաքականությունը:
Ու պետք չի, այդքան վստահ լինել, թե Ալիևը միայն ամպագոռգոռ հայտարարություններ է անում, երբեք չի հարձակվի
Այստեղ մի նրբություն կա. սրեժիկը, չգիտեմ էլ իրեն ով է խորհուրդ տվել, բայց շատ ճիշտ գիծ է տանում քաղաքական. ինքը ներկայանում է որպես խաղաղարար, իսկ Ալիևը այդ ֆոնի վրա երևում է ինչպես բարբարոս, ռազմատենչ:hands
Աստղո, եթե Հայաստանի ու Ադրբեջանի իշխանությունների նախընտրական ծրագրերում Ղարաբաղի հարցը լրացուցիչ վարկանիշ ավելացնող կետ է, ապա նույն Հայաստանի ու Ադրբեջանի ժողովուրդների համար Ղարաբաղյան լարվածությունը կատաստրոֆիկ պատուհաս է, դանդաղ գործողության ռումբ, որի պայթյունը մի օր կարող են արագացնել և անկասկած կարագացնեն։ Ղարաբաղյան լարվածությունը պետք է թե Ռուսաստանին, թե Արևմուտքին։ Երկուսին էլ Ադրբեջանն ու Հայաստանը հետաքրքրում են զուտ որպես նյութ, փողի աղբյուր, ռեսուրսներ ու երկուսի ժողովուրդների վրա հավասարապես թքած ունեն բոլորը։ Դրա համար էլ երկուսին էլ հավասարապես զինում են, թե Ռուսաստանը, թե Իսրայելը, թե Աստված գիտի էլ ով ու ում միջոցով ու միջնորդությամբ, բայց զինում են։ Լրիվ նույն սցենարն է, ինչ Աղվանստանում, Սուդանում, Սերբիայում, Իրաքում, Պաղեստինում և այլուր… Գերհզոր պետությունները եթե ուզենան, աշխարհում պատերազմ չի լինի, բայց հենց նրանք են զինում մեր նման մանր պետություններին ու իրար վրա քսի տալիս, որ պատերազմ լինի, իրար ուտենք, իրենց համար լրացուցիչ ռեսուրսներ կազատվեն, միլիարդներ կունենան, բայց էլի չի հագենա նրանց անկշտությունը, քանզի հետևում սատանան է կանգնած։ Իսկ մեր նման մանր ազգերն էլ ոչխարի նման ուտում են կուտը, պապական հողերից, պատմությունից, աշխարհագրությունից են խորանում ու մոռանում են թե ժամանակին էլի ով սարքեց նման պատմությունը, ով ինչ հողեր վերցրեց ու տվեց մյուսին, աշխարհագրությունը փոխեց, որ հետագայում էլի մեզ նմաններին իրար դեմ հանելու նյութ ունենան։ Այստեղ Ալիևին իր միջազգային հարաբերությունների գիտելիքներն էլ չեն փրկում, քանի որ նա չի կարող չխաղալ տարբեր կողմերից իրեն պարտադրված խաղը։ Ինքը դեռ լիքը կորցնելու բաներ ունի, յուղոտ հանքավայրեր, հողատարածություններ, նաֆթ… մենք մերը արդեն ամբողջովին տվել ենք Ռուսաստանին, մեզնից միայն մնացել է մարդկային ռեսուրսը, որ ուզած պահին կռվի ադրբեջանցիների դեմ, թուլացնի նրանց, մեկս մյուսին մորթենք պրծնենք, գերտերությունների համար տեղ ազատվի։ Հիմա Ռուսաստանինն ենք ու հույսներս դրել ենք, որ Ռուսաստանը մեզ միչև վերջ կպահի, բայց կպահի՞ արդյոք, եթե մեզնից Ռուսաստանի օգուտը պակասի, ապա Ռուսաստանը մեզ հեշտությամբ կծախի, ինչպես հին ու օգտագործված դաշնամուրն են ծախում՝ շատ էժան, շատ զգուշորեն։ Կամ էլ պահի տակ մի չհաջողված չինովնիկ մեզ կկրվի կազինոյում, կամ կնվիրի իր եվրոպացի սիրուհուն։
Ambrosine
12.01.2009, 22:42
Աստղո, եթե Հայաստանի ու Ադրբեջանի իշխանությունների նախընտրական ծրագրերում Ղարաբաղի հարցը լրացուցիչ վարկանիշ ավելացնող կետ է, ապա նույն Հայաստանի ու Ադրբեջանի ժողովուրդների համար Ղարաբաղյան լարվածությունը կատաստրոֆիկ պատուհաս է, դանդաղ գործողության ռումբ, որի պայթյունը մի օր կարող են արագացնել և անկասկած կարագացնեն։ Ղարաբաղյան լարվածությունը պետք է թե Ռուսաստանին, թե Արևմուտքին։ Երկուսին էլ Ադրբեջանն ու Հայաստանը հետաքրքրում են զուտ որպես նյութ, փողի աղբյուր, ռեսուրսներ ու երկուսի ժողովուրդների վրա հավասարապես թքած ունեն բոլորը։ Դրա համար էլ երկուսին էլ հավասարապես զինում են, թե Ռուսաստանը, թե Իսրայելը, թե Աստված գիտի էլ ով ու ում միջոցով ու միջնորդությամբ, բայց զինում են։ Լրիվ նույն սցենարն է, ինչ Աղվանստանում, Սուդանում, Սերբիայում, Իրաքում, Պաղեստինում և այլուր… Գերհզոր պետությունները եթե ուզենան, աշխարհում պատերազմ չի լինի, բայց հենց նրանք են զինում մեր նման մանր պետություններին ու իրար վրա քսի տալիս, որ պատերազմ լինի, իրար ուտենք, իրենց համար լրացուցիչ ռեսուրսներ կազատվեն, միլիարդներ կունենան, բայց էլի չի հագենա նրանց անկշտությունը, քանզի հետևում սատանան է կանգնած։ Իսկ մեր նման մանր ազգերն էլ ոչխարի նման ուտում են կուտը, պապական հողերից, պատմությունից, աշխարհագրությունից են խորանում ու մոռանում են թե ժամանակին էլի ով սարքեց նման պատմությունը, ով ինչ հողեր վերցրեց ու տվեց մյուսին, աշխարհագրությունը փոխեց, որ հետագայում էլի մեզ նմաններին իրար դեմ հանելու նյութ ունենան։ Այստեղ Ալիևին իր միջազգային հարաբերությունների գիտելիքներն էլ չեն փրկում, քանի որ նա չի կարող չխաղալ տարբեր կողմերից իրեն պարտադրված խաղը։ Ինքը դեռ լիքը կորցնելու բաներ ունի, յուղոտ հանքավայրեր, հողատարածություններ, նաֆթ… մենք մերը արդեն ամբողջովին տվել ենք Ռուսաստանին, մեզնից միայն մնացել է մարդկային ռեսուրսը, որ ուզած պահին կռվի ադրբեջանցիների դեմ, թուլացնի նրանց, մեկս մյուսին մորթենք պրծնենք, գերտերությունների համար տեղ ազատվի։ Հիմա Ռուսաստանինն ենք ու հույսներս դրել ենք, որ Ռուսաստանը մեզ միչև վերջ կպահի, բայց կպահի՞ արդյոք, եթե մեզնից Ռուսաստանի օգուտը պակասի, ապա Ռուսաստանը մեզ հեշտությամբ կծախի, ինչպես հին ու օգտագործված դաշնամուրն են ծախում՝ շատ էժան, շատ զգուշորեն։ Կամ էլ պահի տակ մի չհաջողված չինովնիկ մեզ կկրվի կազինոյում, կամ կնվիրի իր եվրոպացի սիրուհուն։
Վիշապ, բայց ես հո չեմ ասում, որ լարվածությունը պահելը ճիշտ է, ուղղակի փաստում եմ իրողությունը, իսկ այն, որ տերություններն են որոշում ամեն ինչ, դա ես էլ եմ ասում
Ես ու Դիվին վիճում էինք, թե ով է հրահրել պատերազմը: Ես գտնում եմ, որ ամեն ինչի հետևում կանգնած է եղել ԱՄՆ-ը՝ իր ՍՆԲ-68 ծրագրով, իսկ ԴԻվին ասում է, թե՝ Ռուսաստանը:
Իսկ Ալիևին իր գիտելիքները գուցե չփրկեն, բայց փոխարենը իր գլխում նույն դատարկությունը չի, ինչ մեր հայրենակցի դեպքում :))
Ինքը գոնե գիտակցում է իր արածը և դրա հետևանքները
Ալիևի պսպղան երջանիկ հայացքը տեսնես առանձնազրույցից առաջ էր՞ թե՞ հետո
http://img519.imageshack.us/img519/7651/11260ne7.th.jpg (http://img519.imageshack.us/my.php?image=11260ne7.jpg)
Այսօր Ցյուրիխի ՚Ռադիսոնՙ հյուրանոցում տեղի է ունեցել Սերժ Սարգսյան-Իլհամ Ալիեւ հանդիպմումը
Երկու երկրների նախագահները բանակցությունները շարունակել են դեմ առ դեմ ձեւաչափով: Նախագահներ Սերժ Սարգսյանը եւ Իլհամ Ալիեւը մեկ ժամ տեւած առանձնազրույցից հետո բանակցությունները շարունակել են ընդլայնված կազմով:
աղբյուրն ամբողջությամբ (http://www.a1plus.am/amu/?page=issue&iid=68621)
Իսկ Ալիևին իր գիտելիքները գուցե չփրկեն, բայց փոխարենը իր գլխում նույն դատարկությունը չի, ինչ մեր հայրենակցի դեպքում :))
Ինքը գոնե գիտակցում է իր արածը և դրա հետևանքները
Այսինքն դու ասում ես, որ մեր նախագահի գլխում դատարկություն է՞::o
Իսկ ով է քեզ տվել իրավունք նման վիրավորանք հասցնելու, :angryեթե մտածես կզգաս, որ անպատվում ես ոչ միայն այդ անձին, այլ երկրին, որի նախագահը փաստացի այսօր նա է, մեր, իմ ու քո երկրի ներկայացուցիչը, ուզենք թե ոչ: Մենք մեր մեջ կորող ենք ամեն ինչ ասել, բայց օտարների համեմատ մերը ոտնահարելու ստորություն չպիտի ունենանք:
Ախր դու չես վաստակել դրա իրավունքը, դու այս երկրի համար ոչինչ արած չունես ու պոպուլիզմով զբաղվելն էլ պատվաբեր չէ:
Ուրեմն թուրքն ավելի խելացի եղավ քան հայ՞ը:
Մեր դժբախտությունը, մեր թշնամանքի մեջ է, որ ավելի շատ դրսեվորվում է ինքներս մեր հանդեպ::[
Այսինքն դու ասում ես, որ մեր նախագահի գլխում դատարկություն է՞::o
Իսկ ով է քեզ տվել իրավունք նման վիրավորանք հասցնելու, :angryեթե մտածես կզգաս, որ անպատվում ես ոչ միայն այդ անձին, այլ երկրին, որի նախագահը փաստացի այսօր նա է, մեր, իմ ու քո երկրի ներկայացուցիչը, ուզենք թե ոչ: Մենք մեր մեջ կորող ենք ամեն ինչ ասել, բայց օտարների համեմատ մերը ոտնահարելու ստորություն չպիտի ունենանք:
Ախր դու չես վաստակել դրա իրավունքը, դու այս երկրի համար ոչինչ արած չունես ու պոպուլիզմով զբաղվելն էլ պատվաբեր չէ:
Ուրեմն թուրքն ավելի խելացի եղավ քան հայ՞ը:
Մեր դժբախտությունը, մեր թշնամանքի մեջ է, որ ավելի շատ դրսեվորվում է ինքներս մեր հանդեպ::[
Նա գոնե կարա գլուխ գովա, որ ընտրվել է…
Հիմա ինչ՞… Եթե մեր ԱԺ պատգամավորների մեծ մասը տուպոյ են, չասե՞նք, որ տուպոյ են: Հիմա որ մեր երկրի երկրորդ դեմքը մուկն ա, չասե՞նք, որ մուկն ա: Մնացած թերություններին չեմ ուզում անդրադառնալ: Ճիշտն ասելը մեղք՞ է:
Ambrosine
29.01.2009, 01:03
Այսինքն դու ասում ես, որ մեր նախագահի գլխում դատարկություն է՞::o
Իսկ ով է քեզ տվել իրավունք նման վիրավորանք հասցնելու, :angryեթե մտածես կզգաս, որ անպատվում ես ոչ միայն այդ անձին, այլ երկրին, որի նախագահը փաստացի այսօր նա է, մեր, իմ ու քո երկրի ներկայացուցիչը, ուզենք թե ոչ: Մենք մեր մեջ կորող ենք ամեն ինչ ասել, բայց օտարների համեմատ մերը ոտնահարելու ստորություն չպիտի ունենանք:
Ախր դու չես վաստակել դրա իրավունքը, դու այս երկրի համար ոչինչ արած չունես ու պոպուլիզմով զբաղվելն էլ պատվաբեր չէ:
Ուրեմն թուրքն ավելի խելացի եղավ քան հայ՞ը:
Մեր դժբախտությունը, մեր թշնամանքի մեջ է, որ ավելի շատ դրսեվորվում է ինքներս մեր հանդեպ::[
Իսկ ով է իրեն իրավունք տվել չընտրվելով զբաղեցնել պրեզիդենտի աթոռը?:angry
Նման ձևով արտահայտություն անելու իրավունք վաստակել եմ իր գոծողությունների հետևանքով. իրա արածները միայն ամեն անգամ ավելի են մեծացնում իմ համոզմունքը
ու հետո, թե ինչ եմ արել էս երկրի համար, դա քո գործը չէ. ինքը պարտավոր է անել
իսկ հայ ու թուրք համեմատելն էլ գիտելիքի ասպարեզում պակաս ստորություն չէ. եթե հայ է, ուրեմն չի կարող տուպոյ լինել, հիասքանչ է
Այսինքն դու ասում ես, որ մեր նախագահի գլխում դատարկություն է՞::o
Իսկ ով է քեզ տվել իրավունք նման վիրավորանք հասցնելու, :angryեթե մտածես կզգաս, որ անպատվում ես ոչ միայն այդ անձին, այլ երկրին, որի նախագահը փաստացի այսօր նա է, մեր, իմ ու քո երկրի ներկայացուցիչը, ուզենք թե ոչ: Մենք մեր մեջ կորող ենք ամեն ինչ ասել, բայց օտարների համեմատ մերը ոտնահարելու ստորություն չպիտի ունենանք:
Ախր դու չես վաստակել դրա իրավունքը, դու այս երկրի համար ոչինչ արած չունես ու պոպուլիզմով զբաղվելն էլ պատվաբեր չէ:
Ուրեմն թուրքն ավելի խելացի եղավ քան հայ՞ը:
Մեր դժբախտությունը, մեր թշնամանքի մեջ է, որ ավելի շատ դրսեվորվում է ինքներս մեր հանդեպ::[
Ես գիտեի, թե վիշապները իրականում գոյություն չունեն:o (:D)
«Նախագահը նա է, ուզենք թե ոչ» ի՞նչ է նշանակում Դրագոն ախպեր, այսինքն մեր ուզելով կամ չուզելով չի՞ նախագահը։ Հիմա որ սաղ ժողովրդով ուզենք, փաստորեն չենք կարողանա հա՞ նախագահ փոխել, մեր ձեռը չի…:8 Լավ չի, լավ չի։:think Իսկ անպատվելու առումով. Ուրեմն մենք՝ Հայաստանի յանի քաղաքացի հայերս, վաղուց մեզ անպատվել պրծել ենք։ Վկան մեր չեղած հասարակությունը, եղած 1000 ու մի խավերը, անբարոյական ու թալանչի տգետ իշխանությունները, ու մեր սիրելի նախագան։ Իրականում ճիշտ է, մենք պիտի հարգենք մեր նախագահին, մեր զինանշանը, մեր դրոշը, մեր սուրբ հողը որի համար ահագին արյուն է թափվել… բայց հլը խորացի, էդ մեր սուրբ հողի ծառերը, որ մեր երեխեքին թթվածին են տալիս, հնձվում են ոմն սրբություն չունեցող չինովնիկի ձեռով, ես սրբություն չունեցող չինովնիկը ծառերը կտրտում որպես փայտ տալիս է մեկ այլ սրբություն չունեցող չինովնիկի, սա ծախում է փայտը ու փողերը կիսվում մի բուռ սրբություն չունեցող չինովնիկների հետ, ու տեղի միլիցեքին էլ մի երկու կտոր խորոված քյաբաբ է հասնում ձենները կտրելու համար, իսկ փողերի զգալի մասն էլ հասնում է ընդհուպ մինչև նախագա, նրա գերագույն ողորմածության համար։ Այդ հատված անտառները ինքդ քո աչքով կարող ես տեսնել։ Իսկ եթե կասկածում ես թե այս ամենի հետ իշխանությունները կապ չունեն, հարց ու փորձ արա պատասխանատուներին։ Սա ընդհամենը մի օրինակ է ցույց տալու թե ինչքան ձևական կլինի այդ քո պահանջած հարգանքը ու ինչքան կեղծ, այդպիսի հարգա՞նք ես ուզում ինչ է։
Իսկ ով է քեզ տվել իրավունք նման վիրավորանք հասցնելու, եթե մտածես կզգաս, որ անպատվում ես ոչ միայն այդ անձին, այլ երկրին, որի նախագահը փաստացի այսօր նա է, մեր, իմ ու քո երկրի ներկայացուցիչը, ուզենք թե ոչ: Մենք մեր մեջ կորող ենք ամեն ինչ ասել, բայց օտարների համեմատ մերը ոտնահարելու ստորություն չպիտի ունենանք:
երկրի փաստացի նախագահի գլխում փաստացի դատարկություն ա, եթե փաստերն ենք արձանագրում, արձանագրենք բոլոր փաստերը, ի՞նչ կա որ
Mephistopheles
29.01.2009, 23:46
երկրի փաստացի նախագահի գլխում փաստացի դատարկություն ա, եթե փաստերն ենք արձանագրում, արձանագրենք բոլոր փաստերը, ի՞նչ կա որ
ու փաստացի նախագահը փաստացի ծախում է Ղարաբաղը փաստացի ղարաբաղցի լինելով ու փաստացի ղարաբաղցիները փաստացի Ղարաբաղում փաստացի ոչ մի ձայն չեն հանում ու փաստացի թքելով էն արյան վրա որ հայ ժողովուրդը փաստացի թափեց Ղարաբաղի ինքնորոշման համար
Հայաստանը և Ադրբեջանը համաձայնության են հասել ղարաբաղյան հիմնախնդրի առանցքային կետերի շուրջ
http://img6.imageshack.us/img6/7591/97296798pi2.png (http://imageshack.us)
http://img6.imageshack.us/img6/97296798pi2.png/1/w307.png (http://g.imageshack.us/img6/97296798pi2.png/1/)
Հայաստանը և Ադրբեջանը մասնակի համաձայնության են հասել ղարաբաղյան հակամարտության մի շարք առանցքային կետերի շուրջ: Նման բացառիկ հայտարարությամբ է հանդես եկել թուրքական Hurriyet պարբերականը: Թուրքական օրաթերթի կայքէջում նշվում է, որ կողմերը համաձայնության են եկել հակամարտության կարգավորման նախագծի չորս կետերի շուրջ:
Ըստ Hurriyet-ի` դրանք են.
Համաձայն ծրագրի` Հայաստանն Ադրբեջանին կվերադարձնի որոշ քաղաքներ, որոնք շրջապատում են Լեռնային Ղարաբաղը որոշակի ժամանակացույցի համաձայն, և այնտեղ կվերադառնան այն ադրբեջանցիները, ովքեր ստիպված են եղել լքել տվյալ տարածքները;
Լեռնային Ղարաբաղի ադմինիստրացիան հանձնվելու է ժամանակավոր մարմնի և Քելբաջարը վերադարձվելու է Ադրբեջանին այն բանից հետո, երբ կորոշվի ԼՂՀ-ի կարգավիճակը;
Երկաթուղին և ավտոճանապարհը Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև բացվելու են, իսկ միջազգային ուժերը տեղակայվելու են Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի միջև սահմանային տարածքում;
Համաձայն թուրքական թերթի՝ նման համաձայնագիրը հնարավոր է դարձել Ալի Բաբաջանի ջանքերի շնորհիվ, ով Մյունխենում հանդիպումներ է ունեցել Հայաստանի նախագահի և արտգործնախարարի հետ, իսկ հետո մեկնել է Բաքու, որտեղ հանդիպել է Իլհամ Ալիևի հետ:
թերթ (http://www.tert.am/am/news/2009/02/11/artsakh/)
իսկ միջազգային ուժերը տեղակայվելու են Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի միջև սահմանային տարածքում;
Որ հայաստանցիներն ու ղարաբաղցիները իրար հետ չկռվեն։:think Այ հենց սա էր մեզ միայն պակասում։ Իսկ ամբողջությամբ վերցրած սա կապիտուլյացիա է։:[
REAL_ist
11.02.2009, 12:54
լավ հոտ չի գալիս սրանից:think
Հետաքրքիրա, էդ ո՞վ պիտի որոշի ԼՂՀ-ի կարգավիճակը::think
Mephistopheles
11.02.2009, 13:08
Որ հայաստանցիներն ու ղարաբաղցիները իրար հետ չկռվեն։:think Այ հենց սա էր մեզ միայն պակասում։ Իսկ ամբողջությամբ վերցրած սա կապիտուլյացիա է։:[
Եթե Ղարաբաղին էդ տարբերակը ձեռնտու է, մենք ոչինչ ասել չենք կարող… միայն մի բան… թող սրանից հետո ոչ մեկը չկանգնի չասի Ստալինն էր Ղարաբաղը տվել Ադրբեջանին. էսօր էլ հո Ստալի՞նը չի տալիս, մենք ենք՝ ղարաբաղցիները ուրիշ ոչ ոք… զարմանալու կարիք չկա … ստեղ են ասել. "գողը տնից որ չլինի, կովը երթիկից չեն տանի"
Եթե Ղարաբաղին էդ տարբերակը ձեռնտու է, մենք ոչինչ ասել չենք կարող… միայն մի բան… թող սրանից հետո ոչ մեկը չկանգնի չասի Ստալինն էր Ղարաբաղը տվել Ադրբեջանին. էսօր էլ հո Ստալի՞նը չի տալիս, մենք ենք՝ ղարաբաղցիները ուրիշ ոչ ոք… զարմանալու կարիք չկա … ստեղ են ասել. "գողը տնից որ չլինի, կովը երթիկից չեն տանի"
Ըստ քեզ Ղարաբաղցիներին կարողա ձեռնտու լինի Ասկերանի ու Ֆիզուլու հետ վերադարձնելը, տո հենց թեկուզ մի թիզ հող, խիստ կասկածում եմ:
Mephistopheles
11.02.2009, 13:42
Ըստ քեզ Ղարաբաղցիներին կարողա ձեռնտու լինի Ասկերանի ու Ֆիզուլու հետ վերադարձնելը, տո հենց թեկուզ մի թիզ հող, խիստ կասկածում եմ:
ըստ ինձ չէ, ըստ իրենց՝ ղարաբաղցիների, որովհետև այսօր նրանք ոչ մի դժգոհություն չեն հայտնում որ դուրս են մնացել բանակցային գործընթացից և հակամարտության կողմ չեն
լուռ ու մունջ նստած են, թող վեր կենան ու ասեն"է, է, է, պարոն Սարգսյան, ձեզ ո՞վ է թույլ տվել մեր անունից փաստաթղթեր ստորագրել… մենք քվեարկել ենք անկախության օգտին և ինքնիշխան երկիր են և մենք էլ կբանակցենք Ադրբեջանի հետ"… դու այսպիսի հայտարարություն լսե՞լ ես… ես, ոչ
մի կասկածիր ընգեր, մի թիզ չէ հազար էլ կտան ոնց որ միշտ է եղել մեր պատմության մեջ, եթե այս ձևով շարունակեն, քո կարծիքով ինչու՞ ենք էսան քիչ ու փոքր… սա ամուսնություն չի որ վերջին վայրկյանին կանգնեն ու ասեն "չեմ ուզում պսակվել, փոշմանել եմ"… սա պրոցես է որի ընթացքում պետք է պարտադիր հեևողական լինել
ըստ ինձ չէ, ըստ իրենց՝ ղարաբաղցիների, որովհետև այսօր նրանք ոչ մի դժգոհություն չեն հայտնում որ դուրս են մնացել բանակցային գործընթացից և հակամարտության կողմ չեն
լուռ ու մունջ նստած են, թող վեր կենան ու ասեն"է, է, է, պարոն Սարգսյան, ձեզ ո՞վ է թույլ տվել մեր անունից փաստաթղթեր ստորագրել… մենք քվեարկել ենք անկախության օգտին և ինքնիշխան երկիր են և մենք էլ կբանակցենք Ադրբեջանի հետ"… դու այսպիսի հայտարարություն լսե՞լ ես… ես, ոչ
մի կասկածիր ընգեր, մի թիզ չէ հազար էլ կտան ոնց որ միշտ է եղել մեր պատմության մեջ, եթե այս ձևով շարունակեն, քո կարծիքով ինչու՞ ենք էսան քիչ ու փոքր… սա ամուսնություն չի որ վերջին վայրկյանին կանգնեն ու ասեն "չեմ ուզում պսակվել, փոշմանել եմ"… սա պրոցես է որի ընթացքում պետք է պարտադիր հեևողական լինել
Ես Ղարաբաղցիներ ասելով նկատի ունեմ ժողովրդին, եթե դու նույնպես ժողովրդի մասին ես խոսում, ապա քեզ հետ համաձայն չեմ, դժվար թե կարողանանք գտնել մի շարքային Ղարաբաղցու, որն կասեր, թե մեզ ՁԵՌՆՏՈՒ Է հողերը հետ վերադարձնելը, ապրի պարոն Սարգսյանը, ճիշտ ուղղու վրա է: Իսկ ՀՀ իշխանությունների դեմ ընդվզելու համար, թուրքական ինչ որ պարբերականի արած հայտարարությունը շատ փոքր է, որպեսզի հիմք ծառայի:
Լեռնային Ղարաբաղի ադմինիստրացիան հանձնվելու է ժամանակավոր մարմնի և Քելբաջարը վերադարձվելու է Ադրբեջանին այն բանից հետո, երբ կորոշվի ԼՂՀ-ի կարգավիճակը;
Ի՞նչ ազգության են լինելու «ժամանակավորները»: Ինչպե՞ս է կազմվելու: Ընտրովի, նշանակովի...
Ամբողջ հիմքը հենց «Հյուրիեթն» է՞: Իսկ միթե՞ մենք միշտ ու անհապաղ հավատում ենք այդ աղբյուրին:
ես անձամբ՝ ոչ: Պանիկա գցելու համար մեկն են: Նրանք երբեք չե՞ն ստել:
Ուրիշ բան, որ ցավոք, հայկական աղբյուրները լռում են: Մեր հետաքրքրվածությունն արժանի է գոնե մի փոքր մեկնաբանման...
Ամբողջ հիմքը հենց «Հյուրիեթն» է՞: Իսկ միթե՞ մենք միշտ ու անհապաղ հավատում ենք այդ աղբյուրին:
ես անձամբ՝ ոչ: Պանիկա գցելու համար մեկն են: Նրանք երբեք չե՞ն ստել:
Ուրիշ բան, որ ցավոք, հայկական աղբյուրները լռում են: Մեր հետաքրքրվածությունն արժանի է գոնե մի փոքր մեկնաբանման...
Բացառված չի, որ ստում են:
Այդ դեպքում սպասում եմ հայկական կողմից ամենաբարձր մակարդակով նշված նյութի հերքում: Ու որ հերքում լինի ուղիղ, կոնկրետ, ոչ թե «լյա-լյա լյու-լյու»-ներով, «մենք մեր սկզբունքները չենք փոխելու» շրջանցող խոսքերով, այլ կոնկրետ, որ «հրապարակված ինֆորմացիան սուտ է»:
Այդ դեպքում սպասում եմ հայկական կողմից ամենաբարձր մակարդակով նշված նյութի հերքում:
Լավ կլինի: Ժամանակն է:
Չգիտեմ, գուցե կան այնպիսի պարագաներ, պատերազմական վիճակ, երբ ավելի լավ է լռել իրական պլաների մասին...բայց դե ծնգլահա'ն եղանք սպասելով:
Իսկ հայերը երևի ոչինչ էլ չեն խոստացել, ձգում են, ինչքան կձգվի: Դրա համար էլ բան չունեն ասելու:
Արցախն այս օրերին քննարկում է քաղաքացիության օրենքը, որի հիման վրա ցանկացած անձ անկախ էթնիկ ու կրոնական պատկանելիությունից, 3 տարի բնակվելուց ու հայերեն հաղորդակցվել կարողանալով կարող է դառնալ Արցախի քաղաքացի։
Դրանով հնարավորություն կարող է տրվել, ցանկացած փախստականաի բնակվել Արցախում, ներառյալ նախկին թուրք, քուրդ բնակիչները։ Միջազգային հանրությունը ստիպված կլինի ընդունել Արցախի անկախությունը, եթե մարդիկ ոտքերով քվեարկեն դրա համար - բնակվեն ու դիմեն մշտական բնակություն հաստատելու, այդ թվում և վրաններում մինչ օրս բնակվող ադրբեջանցիք։
Բացառված չի, որ ստում են:
Այդ դեպքում սպասում եմ հայկական կողմից ամենաբարձր մակարդակով նշված նյութի հերքում:
Այստեղ նախագահի ելույթն է Ղարաբաղի մասին,2-օր արաջ Մյունխենում...... http://www.youtube.com/watch?v=BP1Vlql1cm0&hl=de
Այստեղ նախագահի ելույթն է Ղարաբաղի մասին,2-օր արաջ Մյունխենում...... http://www.youtube.com/watch?v=BP1Vlql1cm0&hl=de
Եվ ի՞նչ կապ ուներ սա իմ գրառման հետ, որին որպես արձագանք տեղադրվել էր: Ի՞նչ, այստեղ թեմայում նշված նյութի հերքում կա՞ր :o
Սղագրեցի «պարոն նախագահի» ելույթը, տեղադրում եմ, և ուրախ կլինեմ, եթե ինձ ցույց տաք այդ հերքման մասը.
Ես (տնքալով) պատասխանեմ Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարարի էսպես հարց-մեկնաբանությանը, և ասեմ, որ իրոք ես իմ ելույթում որևէ պետության անուն չեմ տվել՝ Հայաստանից բացի: Եվ եթե Ադրբեջանի արտ.գործ. նախարարը մի ելույթում հնչած ըըըը ռազմական էսպես հռետորիկան, ըըը սպառազինությունների մրցավազքը, ըը դիստրուկտիվ մոտեցումները վերագրում է իր երկրին, ըըը ես կարծում եմ որ նա ամենայն հավանականությամբ իրավացի է: Նա իրավացի չէ մեկ այլ հարցում, երբ փորձում է իր և իր պետության անունից պայմաններ թելադրել Հայաստանին և կարծում եմ, որ արդարացի չի խոսել ագրեսիայի մասին, երբ որ անկախացած Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության դեմ Ադրբեջանն իրոք ագրեսիա սկսեց իրականացնել և ռազմական գործողությունների արդյունքում Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդը որպեսզի չբնաջնջվի ծած եղավ (չորս անգամ լսեցի, չհասկացա ինչ բառ ա ասում) և կարողացավ ինքն իրեն պաշտպանել և այդ ընթացքում անշուշտ գրավելով որոշակի տարածքներ, որտեյից ամեն օր հարյուրավոր ռումբեր էին թափվում ծերերի, երեխաների, կանանց վրա: Յսնքն (այսինքն բառն էր ուզում ասել, չստացվեց) այդ մարդիկ մեղավո՞ր էին, որ կարողացել էին չբնաջնջվել, և հիմա էլ և Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդը և Հայաստանն ասում է. «Խնդրեմ, նստենք բանակցությունների սեղանի շուրջ, այո՛, միջազգային բոլոր չափանիշների, բոլոր սկզբունքների հիման վրա բանակցենք և գանք խաղաղ լուծման»: Եվ ընդհանրապես կարծում եմ, որ որոշ քաղաքական գործիչներ սխալ ճանապարհի վրա են և համարելով որ որոշակի միջոցներ կարող են հիմք հանդիսանալ մեկ ուրիշ պետությանը վախեցնել, կամ մեկ ուրիշ ըըը՜ պետությանը պատերազմով փորձել ինչ-որ պայմաններ պարտադրել, ես մի քանի անգամ հայտարարել եմ, հիմա էլ ասում եմ. մենք կռվելուց չենք վախենում, բայց մենք պատերազմ չենք ուզում: Սա է: Ինչ վերաբերվում է Բունդեսթագի հարգելի պատգամավորի հարցին, ապա պիտի ասեմ, որ այս տարվա... ըըը... նախորդ տարվա ըը աշնանը Թուրքիայի հարգելի նախագահի այցը Հայաստան շատ լուրջ խթան հանդիսացավ մեր երկկողմ հարաբերությունների կարգավորման գործում, այս ամիսների ընթացքում մեր արտ.գործ. նախարարները, որ այս դահլիճում ներկա են, շատ ինտենսիվ աշխատանքներ են կատարել, և ես կարծում եմ, որ մենք ընթանում ենք ճիշտ ճանապարհով, և եթե ամեն ինչ այսպես շարունակվի, ինչպես այսօր է շարունակվում, ես կարծում եմ, որ մենք տարին կկիսենք, արդեն երկրորդ կեսը կարող ենք մի այլ հարաբերությունների մասին խոսել:
Mephistopheles
12.02.2009, 02:23
Ամբողջ հիմքը հենց «Հյուրիեթն» է՞: Իսկ միթե՞ մենք միշտ ու անհապաղ հավատում ենք այդ աղբյուրին:
ես անձամբ՝ ոչ: Պանիկա գցելու համար մեկն են: Նրանք երբեք չե՞ն ստել:
Ուրիշ բան, որ ցավոք, հայկական աղբյուրները լռում են: Մեր հետաքրքրվածությունն արժանի է գոնե մի փոքր մեկնաբանման...
Տատ, Հուրիեթ պետք չի կարդալ (ոչ էլ կարդում եմ), սաղ աշխարհն էլ գիտի, որ Սերժը ստորագրել է մի փաստաթուղթ որտեղ Հայաստանը համարվում է հակամարտության կողմ (ասել է Հայաստանն է գրավել այդ տարածքները ու մենք ագրեսոր ենք) և Ղարաբաղի ստորագրությունը պակասում է այդտեղից… սա փաստ է, թե դու հիմա ոնց կմեկնաբանես դա արդեն կարևոր չի… էլ սրանից հետո ինչքան էլ ուզում են թող ասեն "Ղարաբաղը մինչև իր համաձայնությունը չտա.......եսիմ ինչ"… երբ որ հարցնեն էն ժամանակ էլ թող ասի, ուղղակի հարցնող էլ չի լինելու… որովհետև հակամարտության կողմ չի
Mephistopheles
12.02.2009, 03:40
Ես Ղարաբաղցիներ ասելով նկատի ունեմ ժողովրդին, եթե դու նույնպես ժողովրդի մասին ես խոսում, ապա քեզ հետ համաձայն չեմ, դժվար թե կարողանանք գտնել մի շարքային Ղարաբաղցու, որն կասեր, թե մեզ ՁԵՌՆՏՈՒ Է հողերը հետ վերադարձնելը, ապրի պարոն Սարգսյանը, ճիշտ ուղղու վրա է: Իսկ ՀՀ իշխանությունների դեմ ընդվզելու համար, թուրքական ինչ որ պարբերականի արած հայտարարությունը շատ փոքր է, որպեսզի հիմք ծառայի:
ես էլ եմ նույնը հասկանում ղարաբաղցի ասելով, բայց փաստը մնում է փաստ որ ձայն չեն հանում և ինչքան ուշացնում են այնքան ավելի շատ են խրվում ու խճճվում… ճիշտ է ձեռնտու չի, բայց որ ձայն չեն հանում դա միանշանակ ընդունվում է "համաձայնություն" … հավատա Surveyr ջան եթե նրանք իսկապես դեմ լինեին դու էսօր կիմանայիր ոչ թե շարքային "Ղարաբաղցուն հարցնելով", այլ Հայաստանով մեկ մոլեգնող հանրահավաքներով ի պաշտպանություն նրանց պահանջի և իրավունքի մի թեթև հանրահավաքիկ ու ամբողջ Հայաստանի ժողովուրդը դուրս կթափվեր ու հենց ՀԱԿ-ն էլ դրանք կկազմակերպեր…
Եվ ի՞նչ կապ ուներ սա իմ գրառման հետ, որին որպես արձագանք տեղադրվել էր: Ի՞նչ, այստեղ թեմայում նշված նյութի հերքում կա՞ր :o
Սղագրեցի «պարոն նախագահի» ելույթը, տեղադրում եմ, և ուրախ կլինեմ, եթե ինձ ցույց տաք այդ հերքման մասը.
Սուտը նկատի ունեմ ,ոչ թե մեր կողմից,այլ ազերների.Որոնք միշտ ճչում են,թե հայերը մեղավոր են.Եվ տեսահոլովակը նրա համար դրեցի,որ շատերին հասկանալի լինի Ղարաբաղի հարցը Հայաստանի ղեկավարների կողմից.
Սուտը նկատի ունեմ ,ոչ թե մեր կողմից,այլ ազերների.Որոնք միշտ ճչում են,թե հայերը մեղավոր են.Եվ տեսահոլովակը նրա համար դրեցի,որ շատերին հասկանալի լինի Ղարաբաղի հարցը Հայաստանի ղեկավարների կողմից.
«շատերին հասկանալի լինի Ղարաբաղի հարցը Հայաստանի ղեկավարների կողմից» նախադասությունը երևի մի 4-5 անգամ կարդացի ու չհասկացա: Որ խնդրեմ, կբացատրե՞ս:
Ինչ վերաբերվում է Սերժի ելույթին, մի քանի ծամծմված նախադասություն էր ու տենց էլ բան չասեցի ;)
ես մի քանի անգամ հայտարարել եմ, հիմա էլ ասում եմ. մենք կռվելուց չենք վախենում, բայց մենք պատերազմ չենք ուզում:
:D բա սա պետության ղեկավարի խոսք է՞…
էտ ովքեր՞ չեն վախում , ինքը, իրա ախպերն ու փեսեն ու քոչի լակոտները՞
…
ստե են ասել /Վանոն / … գյադեքի ժամանակները :[
«շատերին հասկանալի լինի Ղարաբաղի հարցը Հայաստանի ղեկավարների կողմից» նախադասությունը երևի մի 4-5 անգամ կարդացի ու չհասկացա: Որ խնդրեմ, կբացատրե՞ս:
Ինչ վերաբերվում է Սերժի ելույթին, մի քանի ծամծմված նախադասություն էր ու տենց էլ բան չասեցի ;)
Ղարաբաղյան հարցը մինչև օրս լուծում դեռ չի ստանում.Ու շատ հաճախ դժվարությունների արաջ ենք կանգնում,այն որ ազերները իրենց մեղքը ´´ չեն ուզում խոստովանել լիակատար.Քաղաքական դաշտում պահանջվում է ազերների այդ խոսքը,որը դեռ հաստատւմ չի պարունակում միջազգային համակարգում.Այսինքն փաստաթղթի ստորագրումը երկողմանի մինչև վերջ չկա.Ազերները դա դեռ չեն ուզում,բայց հանդիպումների ժամանակ միայն Խոստովանում են,որից հետո սկսում են պրովոկացիաի միջոցով ստել.Այդ պրովոկացիան է ,որ ձախողում է Ղարաբաղյան հարցը.Ու այդ գործի հետեվում կանգնած են այլ գործակալություններ,որոնց դեմ դեռ պետք է պայքարվի.Դրանք արտասահմանյան ազդեցիք ուժեր են.Եվ այդ առումով եվս մեկ անգամ դիտենք Սերժի ասացը ՝´շվեցարիա-ում. Կան մարդիկ, կասկածում են ,որ մեր ղեկավարւթտյունը ուրիշ քայլեր է անում այդ բնագավառում.Բայց .....չէի ասի...սա իմ տեսանկյունն է...... http://www.youtube.com/watch?v=ofkOGKAVehI&eurl=http://www.uzood.com/video/11749/Armenian-News--Armenian-Video-News-February-2-2009-Part-1
ես էլ եմ նույնը հասկանում ղարաբաղցի ասելով, բայց փաստը մնում է փաստ որ ձայն չեն հանում և ինչքան ուշացնում են այնքան ավելի շատ են խրվում ու խճճվում… ճիշտ է ձեռնտու չի, բայց որ ձայն չեն հանում դա միանշանակ ընդունվում է "համաձայնություն" … հավատա Surveyr ջան եթե նրանք իսկապես դեմ լինեին դու էսօր կիմանայիր ոչ թե շարքային "Ղարաբաղցուն հարցնելով", այլ Հայաստանով մեկ մոլեգնող հանրահավաքներով ի պաշտպանություն նրանց պահանջի և իրավունքի մի թեթև հանրահավաքիկ ու ամբողջ Հայաստանի ժողովուրդը դուրս կթափվեր ու հենց ՀԱԿ-ն էլ դրանք կկազմակերպեր…
Երևի ես շատ քիչ եմ ինֆորմացված, ու են ինչ գիտի սաղ աշխարհը, ես չգիտեմ, եթե դժվար չի կասես ինչ նկատի ունեիր որ Սերժը ստորագրել է մի փաստաթուղթ որտեղ Հայաստանը համարվում է հակամարտության կողմ (ասել է Հայաստանն է գրավել այդ տարածքները ու մենք ագրեսոր ենք) և Ղարաբաղի ստորագրությունը պակասում է այդտեղից… ասելուց, ինչ փաստաթուղթի մասին է խոսքը, որը, ըստ քեզ, ի տարբերություն թուրքական մամուլում տպագրվող նյութերի, կարող է բավարար հիմք ծառայել հանրահավաքիկ կազմակերպելու համար:
Mephistopheles
12.02.2009, 09:58
Երևի ես շատ քիչ եմ ինֆորմացված, ու են ինչ գիտի սաղ աշխարհը, ես չգիտեմ, եթե դժվար չի կասես ինչ նկատի ունեիր որ Սերժը ստորագրել է մի փաստաթուղթ որտեղ Հայաստանը համարվում է հակամարտության կողմ (ասել է Հայաստանն է գրավել այդ տարածքները ու մենք ագրեսոր ենք) և Ղարաբաղի ստորագրությունը պակասում է այդտեղից… ասելուց, ինչ փաստաթուղթի մասին է խոսքը, որը, ըստ քեզ, ի տարբերություն թուրքական մամուլում տպագրվող նյութերի, կարող է բավարար հիմք ծառայել հանրահավաքիկ կազմակերպելու համար:
Մոսկվայում երբ Ալիևն ու Սերժը ստորագրեցին (կարծեմ Մայնֆորդյան է կոչվում)… Սերժը իրավունք պիտի չունենար մենակը այս հարցում որևէ փաստաթուղթ ստրագրել ղարաբաղի խնդրի կարգավորման հարցում, որովհետև խնդիրը ղարաբաղի և ադրբեջանի միջև է եթե ղարաբաղն իրեն անկախ է հայտարարել էլ հայաստանն ինչու՞ է նրա փոխարեն պայմանագրեգ ստորագրում… դու կընդունեիր որ մեր փոխարեն ռուսաստանը բանակցեր մեր խնդիրներով, էն էլ այն դեպքում երբ ամեն առիթով բարձրաձայնում ենք ղարաբաղի դեմոկրատական ընտրությունների մասին
ապեր, սա շատ կարևոր հանգամանք է և ղարաբաղի մեր ժողովուրդը պետք է ճիշտ հասկանա… մենք իրենց փոխարեն չենք կարող ընդվզել, թե չէ դուրս կգա ադրբեջանից հող ենք ուզում… բոլոր համաձայնությունները պետք է լինեն նախ ղարաբաղի հետ հետո նոր հայաստանի
Մոսկվայում երբ Ալիևն ու Սերժը ստորագրեցին (կարծեմ Մայնֆորդյան է կոչվում)… Սերժը իրավունք պիտի չունենար մենակը այս հարցում որևէ փաստաթուղթ ստրագրել ղարաբաղի խնդրի կարգավորման հարցում, որովհետև խնդիրը ղարաբաղի և ադրբեջանի միջև է եթե ղարաբաղն իրեն անկախ է հայտարարել էլ հայաստանն ինչու՞ է նրա փոխարեն պայմանագրեգ ստորագրում… դու կընդունեիր որ մեր փոխարեն ռուսաստանը բանակցեր մեր խնդիրներով, էն էլ այն դեպքում երբ ամեն առիթով բարձրաձայնում ենք ղարաբաղի դեմոկրատական ընտրությունների մասին
ապեր, սա շատ կարևոր հանգամանք է և ղարաբաղի մեր ժողովուրդը պետք է ճիշտ հասկանա… մենք իրենց փոխարեն չենք կարող ընդվզել, թե չէ դուրս կգա ադրբեջանից հող ենք ուզում… բոլոր համաձայնությունները պետք է լինեն նախ ղարաբաղի հետ հետո նոր հայաստանի
Դու նկատի ունես, որ հենց փաստաթղթի ստորագրման փաստն արդեն Հայաստանին դարձնում է ագրեսո՞ր: Ինձ թվում է, որ Սերժ Սարգսյանն ու Ղարաբաղյան իշխանությունները ինձ ու քեզնից ոչ պակաս գիտակցում են Ղարաբաղին որպես բանակցային կողմ դարձնելու հարցի կարևորությունը: Դա մեր համար կլիներ բեկումնային պահ բանակցային գործընթացում, ու դա բոլորն են գիտակցում, բայց էսօրվա օրով ոչ մեկ Ղարաբաղյան կողմի հետ չի պատրաստվում բանակցել, իսկ Սերժ Սարգսյանի ստորագրած փաստաթուղթը արդյունքում 0.5 մլրդ $ արժեք ունեցավ, որի միջոցով մի առ ժամանակ կգոյատևի երկիրը,
Mephistopheles
12.02.2009, 20:30
Դու նկատի ունես, որ հենց փաստաթղթի ստորագրման փաստն արդեն Հայաստանին դարձնում է ագրեսո՞ր: Ինձ թվում է, որ Սերժ Սարգսյանն ու Ղարաբաղյան իշխանությունները ինձ ու քեզնից ոչ պակաս գիտակցում են Ղարաբաղին որպես բանակցային կողմ դարձնելու հարցի կարևորությունը: Դա մեր համար կլիներ բեկումնային պահ բանակցային գործընթացում, ու դա բոլորն են գիտակցում, բայց էսօրվա օրով ոչ մեկ Ղարաբաղյան կողմի հետ չի պատրաստվում բանակցել, իսկ Սերժ Սարգսյանի ստորագրած փաստաթուղթը արդյունքում 0.5 մլրդ $ արժեք ունեցավ, որի միջոցով մի առ ժամանակ կգոյատևի երկիրը,
այո… քո կարծիքով ի՞նչ ենք դառնում եթե գրավում ենք երկրի 20% ու վաղը մյուս օր էլ հայաստանից կպահանջեն դուրս գալ այդ տարածքներից… հլա տենամ ոնց դուրս չես գալու…
ՍՍ-ն ու Ղարբաղը հասկանում են բայց իրենց խնդիրը դա չի… արաջ ղարաբաղը հակամարտության կողմ էր, էսօր ոչ…տենց են հասկանու՞մ … թող չթվա թե ստեղ ընդեղ թուղթ ստորագրելով ոչ մի բան չի լինի…որ պետք լինի ուզածդ փաստաթուղտ որտեղ ստորագրությունդ կա, կջարդեն գլխիդ…
իսկ դրան ասում են ղարաբաղը ծախել, գինն էլ դու ասեցիր… ծախելն ուրիշ էլ ո՞նց է լինում… տավառ-դենգի-տավառ… ուտռըմ դենգի վեչեռոմ ստուլյա…վեչեռոմ դենգի ուտռըմ ստուլյա
այո… քո կարծիքով ի՞նչ ենք դառնում եթե գրավում ենք երկրի 20% ու վաղը մյուս օր էլ հայաստանից կպահանջեն դուրս գալ այդ տարածքներից… հլա տենամ ոնց դուրս չես գալու…
ՍՍ-ն ու Ղարբաղը հասկանում են բայց իրենց խնդիրը դա չի… արաջ ղարաբաղը հակամարտության կողմ էր, էսօր ոչ…տենց են հասկանու՞մ … թող չթվա թե ստեղ ընդեղ թուղթ ստորագրելով ոչ մի բան չի լինի…որ պետք լինի ուզածդ փաստաթուղտ որտեղ ստորագրությունդ կա, կջարդեն գլխիդ…
իսկ դրան ասում են ղարաբաղը ծախել, գինն էլ դու ասեցիր… ծախելն ուրիշ էլ ո՞նց է լինում… տավառ-դենգի-տավառ… ուտռըմ դենգի վեչեռոմ ստուլյա…վեչեռոմ դենգի ուտռըմ ստուլյա
Քո նշած փաստատթղթի ստորագրման իմաստը, որը ի դեպ ՌԴ իշխանությունների կողմից էր նախաձեռնված, տարածաշրջանում արևմտյան ուժերի դիրքի թուլացման նպատակ էր հետապնդում, ու հենց դա էր իմ նշած գնի տավառը, ու ես մնում եմ են կարծիքին, որ նշված փաստաթուղթը ստորագրողները էդքան դեբիլ չեն, որ փաստաթղթի մեջ ինչ որ բացթողում թույլ տան, որը հիմք ընդունելով Հայաստանին ճանաչեն ագրեսոր:
Ինչ վերաբերվում է զուտ փաստաթուղթ ստորագրելու փաստին, ես գրեթե համոզված եմ, որ դու ինձանից ավելի լավ ես ինֆորմացված, ու կիմանաս, որ դա աննախադեպ երևույթ չէր:
նշված փաստաթուղթը ստորագրողները էդքան դեբիլ չեն, որ փաստաթղթի մեջ ինչ որ բացթողում թույլ տան, որը հիմք ընդունելով Հայաստանին ճանաչեն ագրեսոր:
Surveyr Հենց միայն փաստաթուղթ ստորագրելու փաստը հերիք է՝ Հայաստանին ագրեսոր ճանաչելու համար: Որովհետև մի բան է, երբ ինչ-որ երկրի տարածք հանդիսացող մարզը քաղաքական, կրոնական, ազգային և այլ հիմնավորումներով փորձում է անջատվել այդ երկրից ու ինքնավարություն ստանալ, և բոլորովին այլ բան, երբ հարևան երկիրը հարձակվում է այդ երկրի վրա ու զենքի ուժով գրավում դրա քսան տոկոսը: Հասկանու՞մ ես տարբերությունը. մի դեպքում դա այդ երկրի ներքին գործն է, մյուսում՝ արտաքին ագրեսիա: Մի դեպքում Ղարաբաղը անջատվում է, մյուսում՝ անջատում են: Հայաստանը երբեք, ոչ մի դեպքում չպետք է հանդես գա Ղարաբաղի անունից: Էս ախմախ սովորությունը Քոչարյանից եկավ. ինքը, որպես ղարաբաղցի ու միակ տղամարդ, հայտարարեց, որ կարող է ելույթ ունենալ թե՛ Հայաստանի և թե՛ Ղարաբաղի փոխարեն: Սրանով իսկ հօդս է ցնդում ամենակարևոր՝ Ղարաբաղի անկախության հարցը: Որովհետև էլ ի՞նչ անկախություն, եթե քո փոխարեն ուրիշն է խոսում, իսկ դու խոսելու իրավունքից զուրկ ես: Հայաստանը ինչ ասես կարող է լինել՝ միջնորդ, հակամարտության մասնակից, պահանջատեր, մեխի գլուխ, բայց միայն եթե Ղարաբաղն էլ է բանակցությունների կողմերից մեկը: Նորից ասեմ. Ադրբեջանի հետ առանց Ղարաբաղի մասնակցության փաստաթուղթ ստորագրելով՝ Հայաստանն ընդունում է, որ հակամարտությունը եղել է միայն ու միայն իր ու Ադրբեջանի միջև՝ Ղարաբաղի համար: Ղարաբաղը սուբյեկտից դառնում է օբյեկտ, ընդ որում՝ միջազգային իրավունքի բոլոր նորմերով պատերազմից առաջ Ադրբեջանի կազմում եղած օբյեկտ: Եվ հանկարծ՝ պատերազմի արդյունքում Ղարաբաղում հայտնվում են լիքը հայկական զորքեր, իսկ ադրբեջանցիները լքում են տարածքը: Բա սա ագրեսիա չէ՝ ի՞նչ է:
Mephistopheles
13.02.2009, 14:47
Քո նշած փաստատթղթի ստորագրման իմաստը, որը ի դեպ ՌԴ իշխանությունների կողմից էր նախաձեռնված, տարածաշրջանում արևմտյան ուժերի դիրքի թուլացման նպատակ էր հետապնդում, ու հենց դա էր իմ նշած գնի տավառը,, ու ես մնում եմ են կարծիքին, որ նշված փաստաթուղթը ստորագրողները էդքան դեբիլ չեն, որ փաստաթղթի մեջ ինչ որ բացթողում թույլ տան, որը հիմք ընդունելով Հայաստանին ճանաչեն ագրեսոր:
Ինչ վերաբերվում է զուտ փաստաթուղթ ստորագրելու փաստին, ես գրեթե համոզված եմ, որ դու ինձանից ավելի լավ ես ինֆորմացված, ու կիմանաս, որ դա աննախադեպ երևույթ չէր:
Surveyr ջան, եթե այդ փաստաթղթի ստորագրումը տարածաշրջանում արևմտյան ուժերի դիրքի թուլացման նպատակ էր հետապնդում, ապա այն ունի շատ մեծ կշիռ ու լրջություն և ռուսները լրջորեն տրամադրված են այն կյանքի կոչելու: Եթե դրանով նրանք կարողանում են արևմուտքին դուրս մղել տարածաշրջանից ապա պատկերացրու մեզ ինչ հեշտությամբ կարող են պարտադրել փաստաթղթի յուրաքանչյուր կետը…
մի բան ևս… եթե Ադրբեջանը իր արևմտամետ լինելով հանդերձ հոժարակամ ստորագրում է այդ փաստաթուղթը, ապա վստահ եղիր նա այնտեղից մի բան ստանում է և դա մեր հաշվին է… փաստաթղթի մեջ բացթողում չկա, դա հենց էդ նպատակով էլ գրված է
Գալով գնին, դուրս է գալիս որ մենք մեր դիրքերը զիջում ենք (Ղարաբաղին վերջնականապես դուրս ենք մղում բանակցային գործընթացից), որպեսզի ՌԴ-ն արևմուտքի դիրքերը թուլացնի տարածաշրջանու՞մ… մի հատ ինձ հուշիր եթե դժվար չի որտե՞ղ ենք մենք այս առևտրի մեջ շահում… ի՞նչ ենք տալիս ու ի՞նչ ենք ստանում …ես սրան արևտուր չեմ կարող ասել… այ էսքան դեբիլ են էդ փաստաթուղթը ստորագրողները ու սենց մառազմատիկ առևտրով են զբաղված…
Մի բան ևս, ազգային շահերը, ժողովրդի անվտանգությունը և իրավունքները առևտրի ենթակա չեն, անկախ ամեն ինչից դա կոչվում է "ծախել"…ու մի բան լավ պետք է գիտակցենք որ Հայաստանը (և անդրկովկասի մյուս հանրապետություննրը) պատկանում է այն երկրների շարքին որոնք եթե անգամ զուգարանի թղթի վրա ինչ որ բանի տակ ստորագրեն, ապա դա հետագայում կարող են մեր գլխին "ջարդել" առանց որևէ դժվարության
Surveyr ջան, եթե այդ փաստաթղթի ստորագրումը տարածաշրջանում արևմտյան ուժերի դիրքի թուլացման նպատակ էր հետապնդում, ապա այն ունի շատ մեծ կշիռ ու լրջություն և ռուսները լրջորեն տրամադրված են այն կյանքի կոչելու: Եթե դրանով նրանք կարողանում են արևմուտքին դուրս մղել տարածաշրջանից ապա պատկերացրու մեզ ինչ հեշտությամբ կարող են պարտադրել փաստաթղթի յուրաքանչյուր կետը…
մի բան ևս… եթե Ադրբեջանը իր արևմտամետ լինելով հանդերձ հոժարակամ ստորագրում է այդ փաստաթուղթը, ապա վստահ եղիր նա այնտեղից մի բան ստանում է և դա մեր հաշվին է… փաստաթղթի մեջ բացթողում չկա, դա հենց էդ նպատակով էլ գրված է
Գալով գնին, դուրս է գալիս որ մենք մեր դիրքերը զիջում ենք (Ղարաբաղին վերջնականապես դուրս ենք մղում բանակցային գործընթացից), որպեսզի ՌԴ-ն արևմուտքի դիրքերը թուլացնի տարածաշրջանու՞մ… մի հատ ինձ հուշիր եթե դժվար չի որտե՞ղ ենք մենք այս առևտրի մեջ շահում… ի՞նչ ենք տալիս ու ի՞նչ ենք ստանում …ես սրան արևտուր չեմ կարող ասել… այ էսքան դեբիլ են էդ փաստաթուղթը ստորագրողները ու սենց մառազմատիկ առևտրով են զբաղված…
Մի բան ևս, ազգային շահերը, ժողովրդի անվտանգությունը և իրավունքները առևտրի ենթակա չեն, անկախ ամեն ինչից դա կոչվում է "ծախել"…ու մի բան լավ պետք է գիտակցենք որ Հայաստանը (և անդրկովկասի մյուս հանրապետություննրը) պատկանում է այն երկրների շարքին որոնք եթե անգամ զուգարանի թղթի վրա ինչ որ բանի տակ ստորագրեն, ապա դա հետագայում կարող են մեր գլխին "ջարդել" առանց որևէ դժվարության
Քո նախորդ գրառման մեջ նշված՝ տավառ-դենգի-տավառ տարբերակին էլի կհամաձայնվեի, քանի որ նման առուծախը մեր իՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՆ էնքան էլ խորթ չի, ուղղակի այդ տրամաբանական շղթայի մեջ իմ համար մի օղակը բաց է մնում: Քո օրինակում Հայաստանը ձեռք է բերում փող, և արդյունքում տալիս Ադրբեջանին կոզըրի տուզնոց, հարց է առաջանում, փող վճարողի ինչին է պետք Ադրբեջանի ձեռի կոզըրը:
Փաստաթղթում ինչ որ կետ ավելացնել կամ հանելը Ռուսական կողմի համար իրոք ռասպլյունյուտա, բայց ես չեմ գտնում, որ էս պահին ինչ որ կետ կմտցնի, որը մեր շահերին չի համապատասխանում, իսկ արևմտամետ Ադրբեջանը, որին հիմա ամենաշատը իր Եվրոպա ճամփա բռնած գազատարն է հուզում, ուղղիներ է փնտրում իր գազատարի համար նպատակահարմար ճանապարհ հարթելու, ու իր հերթին ՌԴ-ին զիջելով ստանում է էժան ճանապարհ:
Ինչ վերաբերվում է քեզ հուշելուն, :) ես չեմ կարծում, որ մենք էտ առևտրի մեջ ինչ որ բան էնք շահում / կամ ավելի ճիշտ շահածն է շատ, թե կորցրածը /:
Իսկ առևտուր անելը, դա նորմալ երևույթ է, առանց դրա քաղաքականություն վարելը անհնար է, բայց իհարկե համաձայն եմ քեզ հետ, որ անձեռնամխելի արժեքներ կան, որոնց իրոք չարժե կպած:
Surveyr Հենց միայն փաստաթուղթ ստորագրելու փաստը հերիք է՝ Հայաստանին ագրեսոր ճանաչելու համար: Որովհետև մի բան է, երբ ինչ-որ երկրի տարածք հանդիսացող մարզը քաղաքական, կրոնական, ազգային և այլ հիմնավորումներով փորձում է անջատվել այդ երկրից ու ինքնավարություն ստանալ, և բոլորովին այլ բան, երբ հարևան երկիրը հարձակվում է այդ երկրի վրա ու զենքի ուժով գրավում դրա քսան տոկոսը: Հասկանու՞մ ես տարբերությունը. մի դեպքում դա այդ երկրի ներքին գործն է, մյուսում՝ արտաքին ագրեսիա: Մի դեպքում Ղարաբաղը անջատվում է, մյուսում՝ անջատում են: Հայաստանը երբեք, ոչ մի դեպքում չպետք է հանդես գա Ղարաբաղի անունից: Էս ախմախ սովորությունը Քոչարյանից եկավ. ինքը, որպես ղարաբաղցի ու միակ տղամարդ, հայտարարեց, որ կարող է ելույթ ունենալ թե՛ Հայաստանի և թե՛ Ղարաբաղի փոխարեն: Սրանով իսկ հօդս է ցնդում ամենակարևոր՝ Ղարաբաղի անկախության հարցը: Որովհետև էլ ի՞նչ անկախություն, եթե քո փոխարեն ուրիշն է խոսում, իսկ դու խոսելու իրավունքից զուրկ ես: Հայաստանը ինչ ասես կարող է լինել՝ միջնորդ, հակամարտության մասնակից, պահանջատեր, մեխի գլուխ, բայց միայն եթե Ղարաբաղն էլ է բանակցությունների կողմերից մեկը: Նորից ասեմ. Ադրբեջանի հետ առանց Ղարաբաղի մասնակցության փաստաթուղթ ստորագրելով՝ Հայաստանն ընդունում է, որ հակամարտությունը եղել է միայն ու միայն իր ու Ադրբեջանի միջև՝ Ղարաբաղի համար: Ղարաբաղը սուբյեկտից դառնում է օբյեկտ, ընդ որում՝ միջազգային իրավունքի բոլոր նորմերով պատերազմից առաջ Ադրբեջանի կազմում եղած օբյեկտ: Եվ հանկարծ՝ պատերազմի արդյունքում Ղարաբաղում հայտնվում են լիքը հայկական զորքեր, իսկ ադրբեջանցիները լքում են տարածքը: Բա սա ագրեսիա չէ՝ ի՞նչ է:
Հայկ, նորից ասել պետք չի, քո տեսակետը առաջին անգամվանից ինձ հասկանալի է::think
Ես կուզենայի լսել քո տարբերակը, այն դեպքում, երբ
1. Ոչ ոք չի պատրաստվում բանակցել Ղարաբաղի հետ,
2. ՀՀ նախորդ իշխանությունները հանդես են եկել որպես բանակցային կողմ
3. Ստորագրել են փաստաթղթեր սկսած 94թ-ի մայիսից
Ի՞նչպես պետք է վարվեին ներկա իշխանությունները:
Ես կուզենայի լսել քո տարբերակը, այն դեպքում, երբ
1. Ոչ ոք չի պատրաստվում բանակցել Ղարաբաղի հետ,
2. ՀՀ նախորդ իշխանությունները հանդես են եկել որպես բանակցային կողմ
3. Ստորագրել են փաստաթղթեր սկսած 94թ-ի մայիսից
Ի՞նչպես պետք է վարվեին ներկա իշխանությունները:
1. Հիմա՝ գուցե արդեն հա:
2. «Նախորդ» իշխանությունների կողքին Ղարաբաղն էլ էր հանդես գալիս որպես բանակցային կողմ:
3. Էդ փաստաթղթերի տակ Ղարաբաղի ստորագրությունն էլ կար:
«Ներկաները» պետք է շարունակեին «նախկինների» վարած արտաքին քաղաքականությունը, ոչ թե ընկներին կոմպլեմենտար կամ փաթեթային փուչիկների հետևից:
Mephistopheles
14.02.2009, 20:18
Քո նախորդ գրառման մեջ նշված՝ տավառ-դենգի-տավառ տարբերակին էլի կհամաձայնվեի, քանի որ նման առուծախը մեր իՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՆ էնքան էլ խորթ չի, ուղղակի այդ տրամաբանական շղթայի մեջ իմ համար մի օղակը բաց է մնում: Քո օրինակում Հայաստանը ձեռք է բերում փող, և արդյունքում տալիս Ադրբեջանին կոզըրի տուզնոց, հարց է առաջանում, փող վճարողի ինչին է պետք Ադրբեջանի ձեռի կոզըրը:
Փաստաթղթում ինչ որ կետ ավելացնել կամ հանելը Ռուսական կողմի համար իրոք ռասպլյունյուտա, բայց ես չեմ գտնում, որ էս պահին ինչ որ կետ կմտցնի, որը մեր շահերին չի համապատասխանում, իսկ արևմտամետ Ադրբեջանը, որին հիմա ամենաշատը իր Եվրոպա ճամփա բռնած գազատարն է հուզում, ուղղիներ է փնտրում իր գազատարի համար նպատակահարմար ճանապարհ հարթելու, ու իր հերթին ՌԴ-ին զիջելով ստանում է էժան ճանապարհ:
Ինչ վերաբերվում է քեզ հուշելուն, :) ես չեմ կարծում, որ մենք էտ առևտրի մեջ ինչ որ բան էնք շահում / կամ ավելի ճիշտ շահածն է շատ, թե կորցրածը /:
Իսկ առևտուր անելը, դա նորմալ երևույթ է, առանց դրա քաղաքականություն վարելը անհնար է, բայց իհարկե համաձայն եմ քեզ հետ, որ անձեռնամխելի արժեքներ կան, որոնց իրոք չարժե կպած:
Ինձ թվում է առևտուրը սենց է … Ադրբեջանին Ղարաբաղ, փոխարենը վերակողմնորոշում դեպի Ռուսաստան, Հայաստանի Նախագահին ճանաչում ու աջակցում իր բոլոր ներքին ու արտաքին խնդիրներում, փոխարենը զիջում Ղարաբաղի հարցում, Ռուսաստանին էլ Անդրկովկասում ազդեցություն ու Ադրբեջանից հոսող և նրա միջով անցնող նավթի ու գազի վերահսկում… Արևմուտքն էլ ֆուկ…սա է նպատակը, բայց չեմ պնդում որ միանշանակ կստացվի… ես ուրիշ տարբերակ չեմ տեսնում
Հավատա…մենք զիջելու ուրիշ տարբերակ չունենք էս քաղաքականության ու իշխանության դեպքում
Ինձ թվում է առևտուրը սենց է … Ադրբեջանին Ղարաբաղ, փոխարենը վերակողմնորոշում դեպի Ռուսաստան, Հայաստանի Նախագահին ճանաչում ու աջակցում իր բոլոր ներքին ու արտաքին խնդիրներում, փոխարենը զիջում Ղարաբաղի հարցում, Ռուսաստանին էլ Անդրկովկասում ազդեցություն ու Ադրբեջանից հոսող և նրա միջով անցնող նավթի ու գազի վերահսկում… Արևմուտքն էլ ֆուկ…սա է նպատակը, բայց չեմ պնդում որ միանշանակ կստացվի… ես ուրիշ տարբերակ չեմ տեսնում
Հավատա…մենք զիջելու ուրիշ տարբերակ չունենք էս քաղաքականության ու իշխանության դեպքում
Այնուամենայնիվ ես հույս ունեմ, որ գոյություն ունի այլ տարբերակներ, որովհետև քո նշածի միակը լինելը հավասարազոր է կամ ներքին, կամ արտաքին պատերազմի:
Իսկ այլ տարբերակների շարքում ես տեսնում եմ, օրինակ Ռուսական նոր ռազմաբազայի տեղադրումը ՀՀ-ում, դա էլ վատ տարբերակ չէ, քանի որ ըստ ինձ դա Ռուսական կողմի համար պահանջարկ ունեցող ապրանք է, / հաշվի առնելով, որ ՌԴ-ն իրոք կարիք ունի Վրաստանի հարավում, Իրանի հյուսիսում և ընդհանրապես տարածաշրժանում նման բազա ունենալու:
1. Հիմա՝ գուցե արդեն հա:
2. «Նախորդ» իշխանությունների կողքին Ղարաբաղն էլ էր հանդես գալիս որպես բանակցային կողմ:
3. Էդ փաստաթղթերի տակ Ղարաբաղի ստորագրությունն էլ կար:
«Ներկաները» պետք է շարունակեին «նախկինների» վարած արտաքին քաղաքականությունը, ոչ թե ընկներին կոմպլեմենտար կամ փաթեթային փուչիկների հետևից:
Ես չգիտեի, որ հանրապետության առաջին նախագահի Բիշկեկում ստորագրած, և այնուհետև Մոսկվա տեղափոխված, ու 94-ի մայիսի 13 հայտնի դառած փաստաթղթի տակ Ղարաբաղյան կողմից ինչ-որ մեկը ստորագրել է:think , իրոք չկարողացա տենց բան հիշեմ, եթե դժվար չէ, կասես ո՞վ է ստորագրել այդ, կամ մեկ այլ փասթաթղթի տակ, Որպես Ղարաբաղյան կողմ:
Mephistopheles
17.02.2009, 03:44
Այնուամենայնիվ ես հույս ունեմ, որ գոյություն ունի այլ տարբերակներ, որովհետև քո նշածի միակը լինելը հավասարազոր է կամ ներքին, կամ արտաքին պատերազմի:
Իսկ այլ տարբերակների շարքում ես տեսնում եմ, օրինակ Ռուսական նոր ռազմաբազայի տեղադրումը ՀՀ-ում, դա էլ վատ տարբերակ չէ, քանի որ ըստ ինձ դա Ռուսական կողմի համար պահանջարկ ունեցող ապրանք է, / հաշվի առնելով, որ ՌԴ-ն իրոք կարիք ունի Վրաստանի հարավում, Իրանի հյուսիսում և ընդհանրապես տարածաշրժանում նման բազա ունենալու:
Միակը չի բայց էս իշխանությունների դեպքում թերևս միակն է, համենայն դեպս նրանք էսօր սա են ստորագրել ու էդ ուղղությամբ են գնում… իսկ եթե կա, տեսնում են ու էս տարբերակի վրա են կանգնել, արդեն դու պիտի դատես ինչի հետ գործ ունենք…
Մի հատ բազա արդեն ունեն, երկրորդի համար մենք իրենց համար պիտի անե՞նք թե իրենք մեզ համար … Ղարաբաղի հարցը "լուծում" է պահանջում ոչ թե "ով է հաղթելու"… Լուծում ես պատկերացնում եմ ուղիղ դիալոգ Ադրբեջանի և Ղարաբաղի միջև… եթե իրենք համարում են որ էդ շռջանը, կամ մարզը, կամ վիլայեթը իրենցն է թող իրենց հետ էլ խոսեն ու ընդհանուր հայտարարի գան…
Միակը չի բայց էս իշխանությունների դեպքում թերևս միակն է, համենայն դեպս նրանք էսօր սա են ստորագրել ու էդ ուղղությամբ են գնում… իսկ եթե կա, տեսնում են ու էս տարբերակի վրա են կանգնել, արդեն դու պիտի դատես ինչի հետ գործ ունենք…
Մի հատ բազա արդեն ունեն, երկրորդի համար մենք իրենց համար պիտի անե՞նք թե իրենք մեզ համար … Ղարաբաղի հարցը "լուծում" է պահանջում ոչ թե "ով է հաղթելու"… Լուծում ես պատկերացնում եմ ուղիղ դիալոգ Ադրբեջանի և Ղարաբաղի միջև… եթե իրենք համարում են որ էդ շռջանը, կամ մարզը, կամ վիլայեթը իրենցն է թող իրենց հետ էլ խոսեն ու ընդհանուր հայտարարի գան…
Mephistopheles, մինչ այս պահը մենք քնարկում էինք այդ փաստաթղթի ստորագրումը որպես բացասական երևույթ հարցը, իսկ հիմա դու ասում ես էսօր սա են ստորագրել , : Կարելի՞ է եզրակացնել, որ մեկ ուրիշի ստորագրման դեպքում դու այնքան էլ դեմ չէիր լինի:
Բազաի հետ կապված, ասեմ որ ըստ ինձ հենց դա է առևտրի օբյեկտը, այսինքն Հայաստանը տալիս է համապատասխան տարածք և բոլոր իրավական հիմքերը, փոխարենը ստանում է /արդեն ստացել է/ որոշակի գումար ու լրացուցիչ անվտանգության երաշխիքներ: Սա ընդամենը ենթադրություն է, բայց բավականին իրատեսական :
Ինչ վերաբերվում է Ադրբեջան Ղարաբաղ դիալոգին, Հայաստանը արդեն 15 տարի է բանակցային գործընթացի մեջ է, ո՞նց ես պատկերացնում, մի օր կանգնի ու ասի՝ ես էլ չեմ բանակցում, գնացեք Ղարաբաղի հետ բանակցեք հա՞:
ՈՒ հետո, Ղարաբաղա-Ադրբեջանական կոնֆլիկտի ժամանակ, ինչքան էլ որ դու դա չուզենաս, Հայաստանը ուղղակի դիտորդ չի եղել, իրականում բուն Հայաստանի Հանրապետության քաղաքներ էլ են ռմբակոծվել Անդրբեջանական օդուժի ու հրետանու կողմից, հենց այդ քաղաքների ինքնապաշպանական ուժերն են դիմակայել Ադրբեջանական հետևակի գրոհներին, ու հենց նույն ուժերն էլ հետ են շպրտել Ադրբեջանական գրոհայիններին, որի արդյունքում մենք այսօր ունենք, օրինակ՝ մինչև Հորադիս կայանը գրաված հողեր, որոնց հաշվին էլ ես այսօր հնարավոր եմ համարում Ադրբեջանի հետ բանակցությունների փոխզիջումային տարբերակը: Այնպես որ, այսօր Հայաստանին բանակցային դաշտում տեսնելը տրամաբանության սահմաններից դուրս չէ, եթե հաշվի ենք առնում նաև, որ զինադադար կոչվածը ժամանակին հենց Հայաստանյան կողմն է ստորագրել:
Mephistopheles
17.02.2009, 14:25
Mephistopheles, մինչ այս պահը մենք քնարկում էինք այդ փաստաթղթի ստորագրումը որպես բացասական երևույթ հարցը, իսկ հիմա դու ասում ես էսօր սա են ստորագրել , : Կարելի՞ է եզրակացնել, որ մեկ ուրիշի ստորագրման դեպքում դու այնքան էլ դեմ չէիր լինի:
Բազաի հետ կապված, ասեմ որ ըստ ինձ հենց դա է առևտրի օբյեկտը, այսինքն Հայաստանը տալիս է համապատասխան տարածք և բոլոր իրավական հիմքերը, փոխարենը ստանում է /արդեն ստացել է/ որոշակի գումար ու լրացուցիչ անվտանգության երաշխիքներ: Սա ընդամենը ենթադրություն է, բայց բավականին իրատեսական :
Ինչ վերաբերվում է Ադրբեջան Ղարաբաղ դիալոգին, Հայաստանը արդեն 15 տարի է բանակցային գործընթացի մեջ է, ո՞նց ես պատկերացնում, մի օր կանգնի ու ասի՝ ես էլ չեմ բանակցում, գնացեք Ղարաբաղի հետ բանակցեք հա՞:
ՈՒ հետո, Ղարաբաղա-Ադրբեջանական կոնֆլիկտի ժամանակ, ինչքան էլ որ դու դա չուզենաս, Հայաստանը ուղղակի դիտորդ չի եղել, իրականում բուն Հայաստանի Հանրապետության քաղաքներ էլ են ռմբակոծվել Անդրբեջանական օդուժի ու հրետանու կողմից, հենց այդ քաղաքների ինքնապաշպանական ուժերն են դիմակայել Ադրբեջանական հետևակի գրոհներին, ու հենց նույն ուժերն էլ հետ են շպրտել Ադրբեջանական գրոհայիններին, որի արդյունքում մենք այսօր ունենք, օրինակ՝ մինչև Հորադիս կայանը գրաված հողեր, որոնց հաշվին էլ ես այսօր հնարավոր եմ համարում Ադրբեջանի հետ բանակցությունների փոխզիջումային տարբերակը: Այնպես որ, այսօր Հայաստանին բանակցային դաշտում տեսնելը տրամաբանության սահմաններից դուրս չէ, եթե հաշվի ենք առնում նաև, որ զինադադար կոչվածը ժամանակին հենց Հայաստանյան կողմն է ստորագրել:
Իհարկե, եթե այդ փաստաթղթի տակ լիներ նաև Ղարաբաղի ստորագրությունը ես ոչ մի խնդիր չէի տեսնի
շատ վատ առևտուր է… բազան նրանք պետք է վարձակալեն և ոչ թե առնեն և հետո եթե էլի մի 500 մլն էլ տան կարող է՞ մի հատ էլ բազա բացեն (էս ճգնաժամը շատ երկար կարող է տևել), տենց ամբողջ հայաստանը կարելի է ռուսական ռազմաբազայի վերածել…
Ընգեր ես շատ լավ հասկանում եմ որ Հայաստանն է Ղարաբաղի անվտանգության երաշխիքը և հայաստանը պիտի մասնակցի բանակցություններին միայն ղարաբաղի հետ. սա քաղաքական տակտիկա է… բոլորս էլ գիտենք ով որտեղ է կռվել և ինչպես է եղել դա ոչ ոք հարցականի տակ չի դնում… ես արդեն նշել եմ ինչի կարող է բերել ղարաբաղի բանակցային կողմ չլինելը
Իհարկե, եթե այդ փաստաթղթի տակ լիներ նաև Ղարաբաղի ստորագրությունը ես ոչ մի խնդիր չէի տեսնի
շատ վատ առևտուր է… բազան նրանք պետք է վարձակալեն և ոչ թե առնեն և հետո եթե էլի մի 500 մլն էլ տան կարող է՞ մի հատ էլ բազա բացեն (էս ճգնաժամը շատ երկար կարող է տևել), տենց ամբողջ հայաստանը կարելի է ռուսական ռազմաբազայի վերածել…
Ընգեր ես շատ լավ հասկանում եմ որ Հայաստանն է Ղարաբաղի անվտանգության երաշխիքը և հայաստանը պիտի մասնակցի բանակցություններին միայն ղարաբաղի հետ. սա քաղաքական տակտիկա է… բոլորս էլ գիտենք ով որտեղ է կռվել և ինչպես է եղել դա ոչ ոք հարցականի տակ չի դնում… ես արդեն նշել եմ ինչի կարող է բերել ղարաբաղի բանակցային կողմ չլինելը
Ես գրեթե համոզված եմ, որ էսօր բոլորն էլ կուզենային, այդ կամ նմանատիպ ցանկացած այլ փաստաթղթի տակ տեսնեին Ղարաբաղյան կողմի ստորագրություն:
/Հայաստանը տալիս է համապատասխան տարածք և բոլոր իրավական հիմքերը, / Այս խոսքերի տակ կարելի է նաև վարձակալությունը հասկանալ, միանգամայն իրավացի էս, դա Հայաստանի համար ամենանպատակահարմար տարբերակը կլինի:
Ղարաբաղի բանակցություններին մասնակցելը, թեկուզ և Հայաստանի հետ համատեղ, Ղարաբաղի անկախության ճանաչման գործի 60-70 % արդեն, ես մինչ օրս գտնում եմ, որ վերջին 20 տարիների ընթացքում Հայաստանը ղեկավարած բոլոր պաշտոնյաների գերնպատակը հենց էդ ճանաչումն է: Եթե դու համարում ես, որ ներկա իշխանությունները սխալ քաղաքական տակտիկա են կիրառում … կամ ավելի ճիշտ ի՞նչ չեն կիրառում, կամ անում որը իրականում կարող էին անեին/իրենց ուժերից վեր չէ/ և ո՞րն է ըստ քեզ այդ չանելու պատճառը:
Եթե դու համարում ես, որ ներկա իշխանությունները սխալ քաղաքական տակտիկա են կիրառում … կամ ավելի ճիշտ ի՞նչ չեն կիրառում, կամ անում որը իրականում կարող էին անեին/իրենց ուժերից վեր չէ/ և ո՞րն է ըստ քեզ այդ չանելու պատճառը:
Surveyr, հակառակորդ կողմի, դիտորդական խառնամբոխների, միջնորդ խմբերի, շահագրգռված գերտերությունների ձեռքին միշտ մնում է մի խաղաթուղթ, որ կարելի է դնել այս իշխանությունների դեմ, որ է՝ «Եթե դու նույնիսկ քո սեփական ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը չես հարգում, դու էլ ո՞վ ես, որ գաս ու խոսես հարևան Ղարաբաղիդ իրավունքների մասին»: Իսկ տակտիկան սխալ դարձավ հենց այն պահից, երբ հայտարարվեց, որ «ժամանակը մեր օգտին է աշխատում»: Ժամանակը գուցե և աշխատեր մեր օգտին, եթե էս տասնքանի տարիների ընթացքում Ղարաբաղի ակտիվ վերաբնակեցման քաղաքականություն իրականացվեր, պետական աջակցության ցուցաբերվեր Ղարաբաղում կատարվող ներդրումներին (նվազեցված հարկեր, վարկային պարզեցված համակարգ և այլն), խրախուսվեր բիզնեսի և ինֆրակառույցների զարգացումը: Այնինչ՝ ականատես եղանք լրիվ հակառակին. Հայաստանում ղարաբաղցիների իշխանության գալուց անմիջապես հետո ղարաբաղցիները սկսեցին հոսել դեպի Հայաստան: Երկաթը տաք-տաք էր պետք ծեծել: Էն գրավված տարածքները ոչ թե պապական ժառանգություն էին, այլ գրավ կամ փրկագին՝ Ղարաբաղի անկախության դիմաց: Իսկ հիմա Բաքուն արդեն խոսում ա Ադրբեջանի կազմում Ղարաբաղին ինքնավարություն տալու մասին: Հա, կտան ինքնավարությունը, հանրաքվե էլ կխոստանան անցկացնել ու իրոք կանցկացնեն՝ մի տասը տարի հետո, երբ Ղարաբաղում էլ ոչ մի հայ մնացած չի լինի: Ու օրենքին մեռնեմ՝ ձայն բազմաց, ձայն Աստծո՝ Ղարաբաղը կդառնա Ադրբեջանի մարզերից մեկը:
Ղարաբաղյան հակամարտության ռազմավարության և ընդհանրապես Հայ Ազգային անվտանգության մասին կարող եք կարդալ այստեղ (http://hayq.org/upload/files/LiberatedTerritory_ARM.pdf): Շատ օգտակար գիրք է:
Հազար տարի Euronews-ով, Ղարաբաղի մասին ոչ մի հաղորդում չէր եղել: Ու այսօր ամբողջ օրը Euronews-ի Parlamento բաժնով պտտում էին 8 րոպեանոց հաղորդում, որը սկսվում էր Ղարաբաղի համակարտության մասին տեղեկատվությամբ, ու հետո տեղափոխվում էր Բաքու ու փախստականներ, նավթ, գազ, եվրոինտեգրացիա ու հատվածներ Մամեդիարովի հետ հարցազրույցից: Սկզբում էլ Ղարաբաղի համար ասում են, որ այն այժմ վերահսկվում է Ղարաբաղի հայ համայնքի առաջնորդների կողմից: Հայաստանի կողմից, կամ գոնե բունՂարաբաղի կողմից ոչ մի վարկյան նկարահանում չկար; Ամբողջ 8 րոպեն ադրբեջանական կողմից էր:
Курс на Запад: бывшие совесткие кавказские республики приглашены к сотрудничеству с ЕС. Интерес европейцев неслучаен, учитывая их экономический и стратегический потенциал. Но вместе с этим в ЕС приходят и проблемы региона, такие, как тлеющий конфликт вокруг Нагорного Карабаха.
Ամբողջությամբ դիտեք այստեղ: (http://www.euronews.net/ru/article/06/03/2009/what-does-azerbaijan-expect-from-the-eu/)
http://www.strategypage.com/fyeo/howtomakewar/databases/armies/e.asp
Մասնավորապես`
Недавно исключительно авторитетный в военной сфере аналитический центр Strategypage обнародовал данные составленного ими ежегодного рейтинга боеспособности армий мира. Азербайджан в этом списке занял 83 место, а Армения – 68. Сообщу для справки, что армии Грузии Strategypage отвел лишь 94 место в мире. Однако гораздо интереснее условные единицы, набранные армиями Азербайджана и Армении – 2,42 и 5,78 баллов, соответственно. То есть боеспособность Национальной армии Армении без малого в два с половиной раза превышает боеспособность азербайджанских вооруженных сил. При этом Strategypage специально оговаривается, что при подсчете боеспособности армянской армии возможности Армии обороны НКР в расчет не брались. Добавим, что АО НКР представляет собой силу не менее значительную, чем Национальная армия Армении. Не учитывал Strategypage и возможности дислоцированной в Армении российской военной базы.
Ներողություն ռուսերենի համար:
ԹԵ ԻՆՉՊԵՍ ՙՀԱՆՁՆՎԵՑ՚ ՔԱՐՎԱՃԱՌԸ
(Ստեփանակերտ, ԼՂՀ ԳԽ շենք, 14 հունիսի, 1993թ.)
ԼԵՎՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ - Ես եկել եմ մենակ: Կռվել եմ ընկերներիս հետ, որ մենակ գամ չէին թողնում Բաբկենը, Վահանը, Վազգենը: Ես եկել եմ ասելու իմ վերջին խոսքը: Ես ձեզ հետ չեմ վիճելու տրամադիր չեմ: Ոչ մի բանավեճ տեղի չի ունենալու ամեն ինչ արդեն ասել ենք միմյանց: Ձեր փաստարկները ես գիտեմ, դուք գիտեք իմը: Կարող ենք տեղներս փոխել, բայց դրանից ոչինչ չի փոխվի: Չեմ ուզում կրկնել ելույթս, բայց մի բան կասեմ ցայսօր Ղարաբաղն ու Հայաստանը (չեմ անջատում իրարից) եթե պատերազմում էին Ադրբեջանի դեմ եւ հաջող, մերժման դեպքում պիտի պատրաստ լինել կռվելու ամբողջ աշխարհի դեմ: Դուք հասել եք ձեր նպատակին եւ սպասում եք պատասխանի: Չի կարելի ծաղրել միջազգային հանրությանը, որը պատասխան է պահանջում: Այսօր դուք պիտի ապացուցեք, որ իշխանություն եք: Մենք ձեռք ենք բերում կոնկրետ թշնամի Թուրքիան չէ դա, Ադրբեջանը չէ, Իրանը չէ: Ռուսաստանն է: 300 տարվա հայ-ռուսական հարաբերությունների ընթացքում այսքան անկեղծ ու դաշնակցային չեն եղել մեր հարաբերությունները, որքան վերջին մեկուկես տարում Ելցինի եւ Տեր-Պետրոսյանի շնորհիվ: Եթե Ղարաբաղն այսօր կա ու գոյություն ունի միայն Ռուսաստանի շնորհիվ: Ռուսաստանն այսօր խաղաքարտի վրա է դրել իր հեղինակությունը: Խաղաքարտերի վրա է նաեւ Ելցինի հեղինակությունը: Աստված չանի, որ ձեռք բերենք Ելցինի պես հիշաչար մարդու անբարյացակամությունը: 40 օր հետո փամփուշտը վերջանալու է: 7 օր հետո վերջանալու է մթերքը: Բաթումից Ելցինի խոստացած նավը հետ է դարձել: Եթե Հայաստանը երեք օր սոված մնաց, կարող եք պատկերացնել, թե ինչ կլինի: Անցյալ անգամ մենք կոնսենսուսով որոշում ընդունեցինք: Դուք մենակ թողեցիք Գեորգի Պետրոսյանին, բայց համաձայնվեցիք, որ նա ստորագրի: Բոլորիդ է վերաբերվում սա: Հեռախոսային ձայնագրություններից գիտեմ, թե ինչ տեղի ունեցավ հետո, եւ դուք կանգնեցրիք մեզ փաստի առաջ: Ես Հայաստանի կողմից տվեցի երաշխիքներ, ինչը գրանցվեց Վլադիկ Հակոբյանի կողմից (ԼՂՀ ԳԽ քարտուղար.- Գ.Բ.): Վերջինս խնդրեց ստորագրել արձանագրությունը: Ես ասացի, որ այսքան ստորացում թույլ տվի, բայց այդ մեկը թույլ չեմ տա ու չեմ ստորագրի, քանի որ եղածն էլ քիչ չէ ասել եմ 20 հոգու ներկայությամբ: Ուղղաթիռում ես մի պայմանագիր կազմեցի: Այն կստորագրվի որպես գաղտնի պայմանագիր, սրա մասին ոչ ոք տեղյակ չէ վկաներ կան: Այն կարող է հրապարակվել միայն երկու կողմի համաձայնության դեպքում եւ կլինի երկու օրինակից:
(Պայմանագրում առաջին հերթին հստակ ամրագրվում էին վտանգի դեպքում կողմերի պարտավորությունները.- Գ.Բ.)
Եւ վերջինը` այսքան ստորացում հանդուրժել եմ, մեկն էլ կարող եմ հանդուրժել: Տասը օր որպես պատանդ պատրաստ եմ մնալ Ղարաբաղում:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆԸ հարցրեց.
- Լեւոն Ակոպովիչ, ստորացումն ինչ է:
- Ունիժենիե, Ռոբերտ: Պատերազմից հետո ես քեզ մի տարի գրաբար կդասավանդեմ:
ԼՂՀ ԳԽ նախագահության անդամներից մեկը (կարծեմ ՎԱԼԵՐԻ ՂԱԶԱՐՅԱՆԸ) տեղից.
- Ա տակ ժե ասիրիյսկի, Լեւոն Ակոպովիչ:
ԼԵՎՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ (լրջացած).- Ես կարող եմ մի բան խնդրել ձեզ քննարկում մի սարքեք: Ես հեռանում եմ ու կես ժամից կգամ:
Ինչ-որ մեկը տեղից.
- Ա պոտոմ չտո…
ԼԵՎՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ (նորից ժպտում է).- Ա պոտոմ տանցի, գոսպոդա, շամպանսկոյե…
Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը մռայլ քայլում է սենյակով մեկ ձեռքերը կրծքին խաչած:
Լռություն: Սեղանի շուրջ նստած են ԼՂՀ առաջին գումարման Գերագույն խորհրդի նախագահի պաշտոնակատար ԳԵՈՐԳԻ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ, ՊՊԿ ղեկավար ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆԸ, ԼՂՀ ԳԽ նախագահության անդամներ ԼԵՎՈՆ ՄԵԼԻՔ-ՇԱՀՆԱԶԱՐՅԱՆԸ, ՎԱԼԵՐԻ ՂԱԶԱՐՅԱՆԸ, ԿԱՐԵՆ ԲԱԲՈՒՐՅԱՆԸ, ՍԼԱՎԱ ԱՂԱԲԱԼՅԱՆԸ, ՀՐԱՆՏ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԸ, ՎԱԼԵՐԻ ԲԱԼԱՅԱՆԸ, ՎԱԼԵՐԻ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆԸ, ՀԱՄԼԵՏ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ, ՎԼԱԴԻԿ ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ, ինչպես նաեւ ՍԱՄՎԵԼ ԲԱԲԱՅԱՆԸ, ԿԱՄՈ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ (ՊԱԿ), ԼԵՈՆԱՐԴ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ, ԱՐՄԵՆ ԻՍԱԳՈՒԼՈՎԸ, ՄԱՔՍԻՄ ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ, ԱՐԿԱԴԻ ՂՈՒԿԱՍՅԱՆԸ, ԺԻՐԱՅՐ ՊՈՂՈՍՅԱՆԸ, ՇԱՀԵՆ ԿԱՐԱՄԱՆՈՒԿՅԱՆԸ:
Տողերիս հեղինակը նստած է պատուհանի մոտ նոթատետրը ձեռքին: Մի քանի հոգի անհանգստություն են հայտնում գրառումներիս կապակցությամբ: Գ.ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ պարզաբանում է պատմության համար է:
Տեր-Պետրոսյանի ելույթը նկարահանում է նրա օպերատորը:
Լ.Տեր-Պետրոսյանը դուրս է գալիս սենյակից, եւ սկսվում է քննարկումը: ՀՀ Նախագահի օպերատորը հապաղում է, ՙոտը կախում՚, բայց ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆԸ կտրուկ եւ կոպիտ դիտողությամբ նրան դուրս է հրավիրում:
ՍԱՄՎԵԼ ԲԱԲԱՅԱՆ - Ոչ ոքի ՙդավաճան՚ (իրականում ավելի կոպիտ բառ է օգտագործում - Գ.Բ.) չենք հանելու: Մարդ չկա, որ ՙՈչ՚ ասելու պատասխանատվությունն իր վրա վերցնի ու զբաղվի մատակարարմամբ: Ստորագրենք մեկ այլ գաղտնի փաստաթուղթ ու ցրվենք: Երկու օրից Մարտակերտ ենք մտնում:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Մենք ասել ենք, որ պիտի ՙՆԶ՚ (անձեռնմխելի պաշար - Գ.Բ.) լինի պահեստում, որպեսզի եթե թուրքերը հարձակվեն, վստահ լինենք, որ հետ ենք տալու: Նա չի կարող դա գրել: Նա այն մարդը չէ, որ իր խոսքի տերը չլինի: Նշանակում է երաշխիքներ են տվել նրան: Պայմանավորվենք այսպես ով այստեղից դուրս գա եւ ուրիշ բան ասի նա դավաճան է (իրականում ավելի կոպիտ բառ է օգտագործում, Ս.Բաբայանի օգտագործածը.- Գ.Բ.): Ալիեւին բերել են ռուսները, եւ ԵԱՀԽ-ի զոնտիկը կարող է պետք գալ ռուսներից պաշտպանվելու համար: Ադրբեջանին զիջումներ լինելու են: Կարծիքս այն է, որ Գեորգին ստորագրի:
ՎԱԼԵՐԻ ԲԱԼԱՅԱՆ - Միանշանակ ՙՈչ՚ ասելն ամենահեշտն է: Եկեք հիշենք անցյալը, երբ թվում էր, թե աշխարհը մեր դեմ է, թեեւ, ինչ խոսք, այլ մասշտաբներ էին: Ղարաբաղի ապագայի հարցն է դրված: Ես չեմ հավատում, որ ԵԱՀԽ-ն ուզում է մեր հարցը լուծել, եւ որ լույս կբացվի: Հռոմ գնալիս էլ եղել է այս վեճը: Ենթադրում էինք, որ գալու է այս օրը: Առաջին անգամ հայ ազգը տարածք է վերցրել, ու հիմա ստիպում են կամովին զիջել այն: Եթե հարցը լուծվի, միեւնույն է պիտի Քելբաջարն ու Ղուբաթլուն վերցնենք: Վատ վիճակի առաջ են կանգնեցնում, որ կարող է փամփուշտ ու վառելիք չլինի: Սամվելը ճիշտ է, երբ ասում է, որ ՙՈչ՚ ասելու պատասխանատվություն ոչ ոք չի կարող իր վրա վերցնել: Իմ կարծիքն է միասին ՙՈչ՚ ասենք, ընտրենք պայքարի ճանապարհը: Մեր շանսն այդ պայքարի մեջ է: Ես Գեորգիին խորհուրդ չեմ տալիս ստորագրել:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Այդ դեպքում մի որոշում պիտի լինի, եւ արձանագրությունը պիտի մնա: Ես լուրջ վտանգ եմ տեսնում Ռուսաստանից: Մի անգամ արդեն մեզ արդուկում էին, եւ պուտչը փրկեց մեզ:
ՎԱԼԵՐԻ ԲԱԼԱՅԱՆ - Ռուսները պոդլոստ են անում, բայց նրանց շահերում չկա, որ Ամերիկան մտնի այստեղ:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Կոզիրեւն ու Բարաննիկովը հատուկ եկել ու մեզ համոզում են: Խոսում են օտվլեչեննո: Օգոստոսին ինչ վիճակում էինք:
ՎԱԼԵՐԻ ԲԱԼԱՅԱՆ - Երկու դեպքում էլ դժվար է լինելու եւ ՙԱյո՚-ի եւ ՙՈչ՚-ի դեպքում: Ժամանակին ասում էիք քանի որ Հայաստանում Տեր-Պետրոսյանն է, այստեղ էլ նրա մարդը պիտի լինի: Եթե այդպես է, ապա այսօր էլ եկեք մտածենք, թե ով է ի վիճակի ՙԱյո՚ ասելու: Եւ նրան էլ նշանակենք:
ՍԼԱՎԱ ԱՂԱԲԱԼՅԱՆ - Ով կարող է երաշխիք տալ, որ ՙՈչ՚ ասելու դեպքում լավ է լինելու:
ՍԱՄՎԵԼ ԲԱԲԱՅԱՆ - Մենք չգիտենք, թե զինվորականներն ինչ պահանջներ են դնելու Ռուսաստանի առաջ: Ես կոնկրետ պահանջներ եմ դնելու, թե ինչքան զենք պիտի տան: Այդ դեպքում ես կարող եմ հանգիստ նույնիսկ Բաքուն վերցնել:
ՎԱԼԵՐԻ ԲԱԼԱՅԱՆ - Եթե այդպիսի բան կա մեզ էլ ասեք: Ում առաջ է դրվել այդ պահանջը:
ՍԱՄՎԵԼ ԲԱԲԱՅԱՆ - Ռուսների: Եթե այդ 60 օրում չկատարեն, մենք էլ չենք կատարելու:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Առաջարկում ենք հետաձգել գրաֆիկը: Եթե ռուսը մեզ չի զոհում, ուրեմն պիտի ընդունի մեր առաջարկը:
ԼԵՎՈՆ ՄԵԼԻՔ-ՇԱՀՆԱԶԱՐՅԱՆ - ՙՈչ՚-ի կողմնակից էի, բայց մի ՙբայց՚ է ծնվում: Պիտի մեկ ամսով հետաձգել գրաֆիկը: Եւ այդ ամսում ստուգել պահանջների կատարումը:
ՍԱՄՎԵԼ ԲԱԲԱՅԱՆ - Մեկ ամսում հնարավոր չէ: 60 օրում: Որ չստացվի, թե զինվորականները ճնշում են գործադրել:
ԿԱՐԵՆ ԲԱԲՈՒՐՅԱՆ - Ոչ ՙԱյո՚, ոչ էլ ՙՈչ՚ ասելու բան է: Ամենաընդունելին, սակայն, ՙԱյո՚ ասելն է: Մանեւրի համար տեղ է մնում:
ՎԱԼԵՐԻ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ - Բոլորիս սրտում ՙՈչ՚ է, բայց վերջին հանգամանքները ստիպում են, որ ՙԱյո՚ ասենք: ՙԱյո՚, բայց իրականում ՙՈչ՚:
ՀՐԱՆՏ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ - Կարեւորը Քելբաջարի հարցը չէ: Կարեւորն այն է, որ Ղարաբաղի եւ Հայաստանի իշխանությունները եկել են միասնության: Սամվելի ասածն ամենալավ տարբերակն է: Ինֆորմացիա չունենք: Եթե Լեւոնը ինֆորմացիա չունենար, այսքան չէր մտահոգվի: ՙՈչ՚-ի դեպքում ստացվում է, որ Հայաստանն էլ է մեր դեմ:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Շատ եք երկարացնում:
ԱՐԿԱԴԻ ՂՈՒԿԱՍՅԱՆ - Հրանտ, վաղը կարող ես ասել ՙԵս ՙԱյո՚ եմ ասել ՙՈչ՚-ի իմաստով ինչու եք զորքը հանել՚:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ – Վ պրինցիպե, Լեւոնը գոռոզ է (ես նրան մի քանի տարի ճանաչում եմ), բայց հիմա մեզ խնդրում է: Ուրեմն վտանգ կա, չէ: Երբ գիշերը զանգեց զարմացա: Ինձ ամենաշատը դա է վախեցնում: Նրա ինֆորմացիան շատ է: Նրա այս վարմունքը բնավորությանը չի համապատասխանում: Մեր ոտներն է ընկել, թեեւ Գորիսից հետո չպիտի մեզ հետ խոսեր պո իդեե:
ԱՐՄԵՆ ԻՍԱԳՈՒԼՈՎ - Հարցը ծայրաստիճան լուրջ է դրված: Եթե ՙՈչ՚ ենք ասում, ուրեմն փակում ենք դռները եւ դատապարտում ենք մեզ ավելի վատին: Վառում ենք կամուրջները:
ԳԵՈՐԳԻ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ - Կոնկրետ այո, թե ոչ:
ԱՐՄԵՆ ԻՍԱԳՈՒԼՈՎ - Այո:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Նրա գալը պատասխանատվությունը վերցնում է մեզնից:
ՍԼԱՎԱ ԱՂԱԲԱԼՅԱՆ - Հնարավոր չէ փորձել ՙՈչ՚ ասել ու սպասել, թե ինչ է լինելու: Պիտի պատասխանատվություն վերցնել եւ ասել ՙԱյո՚:
ՀԱՄԼԵՏ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ - Ոչ մի ինֆորմացիա չունենք: Դեպքերի ժամանակագրությունը ցույց է տալիս, որ իրականացվում է Գոբլի ծրագիրը: Քելբաջարը դրա մեջ չի մտնում: Առաջարկել եմ ձգձգել, բայց չի անցել: Հստակ կարծիք ունեմ ՙՈչ՚:
ՎԱԼԵՐԻ ՂԱԶԱՐՅԱՆ - Սկզբից էլ ՙՈչ՚-ի կողմնակից եմ եղել: Հիմա էլ նույնը: Եւ կարող եմ հիմնավորել:
ՎԼԱԴԻԿ ՀԱԿՈԲՅԱՆ - Եթե ռազմական կազմավորումները չեն երաշխավորում, ապա ես ՙԱյո՚-ի կողմնակից եմ:
ԺԻՐԱՅՐ ՊՈՂՈՍՅԱՆ - Մի մոռացեք, ՙՎարդանանք՚ է եղել, երբ հայերը հավատափոխ են եղել, բայց գործն առաջ է գնացել:
ԼԵՎՈՆ ՄԵԼԻՔ-ՇԱՀՆԱԶԱՐՅԱՆ - Ես էլ եմ ՙՈչ՚ ասում:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Լյովան (Լ.Մ-Շ.-ն. - Գ.Բ.) քամակը պատար պահում ա: Համաձայն ես, որ դու նստես եւ ՙՈչ՚ ասես:
ԳԵՈՐԳԻ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ - Հերթը ինձ է հասել: Կարծում եմ, որ այսօր ամենադժվարը միանշանակ խոսելն է: Քաղաքական մեկնաբանություն պետք չէ: Փորձեմ կրկնել այն, ինչ միշտ ասել եմ: Եթե չունենք ներքին համաձայնություն անիմաստ է ամեն ինչ: Ես նկատի ունեմ ղարաբաղցիների ներքին համաձայնությունը: Ես այդ վստահությունը չունեմ: Որպես նախագահի պաշտոնակատար փորձեցի մի քանի մոդելներ առաջարկել, որոնք, ըստ իս, ճիշտ են: Երբ չկա այդ միասնությունը, ես ռիսկի չեմ դիմի: Մի բան էլ է պարզ: ՙԱյո՚ ասողը պիտի կամք ու հնարավորություն ունենա: ՙՈչ՚ ասողն էլ: Եւ երբ ասել եմ, թե հրաժարական եմ տալիս, դա խաղ չէր: 5 հոգի ՙԱյո՚ են ասել եւ հիմա իմ խոսքը վճռական է: Ես անձամբ կասեի ՙԱյո՚, բայց ոչ ոք ձեզնից չի կարող երաշխիք տալ, որ ՙԱյո՚-ն ՙԱյո՚ է: Այսքանից հետո ասում եմ ՙՈչ՚:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Բայց գտնում ես, որ ճիշտը ՙԱյո՚-ն է:
ԳԵՈՐԳԻ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ - Այո:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Իսկ արդյոք դա տղամարդկություն է:
ՍԼԱՎԱ ԱՂԱԲԱԼՅԱՆ - Ժողովուրդը մեղք է:
ՀՐԱՆՏ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ - ՙՈչ՚ ասողները թող պատասխանատվությունը վերցնեն իրենց վրա:
ՍԼԱՎԱ ԱՂԱԲԱԼՅԱՆ - Ընտրություն է պատերազմի եւ խաղաղության միջեւ:
ՍԱՄՎԵԼ ԲԱԲԱՅԱՆ - Ես ինձ փոքրիկ վինտիկ եմ համարում այս մեծ խաղում: Ոմանց մոտ մանյա վելիչիա կա: Մեր մոտիկ ընկերը Հայաստանն է, եւ ինչպիսին էլ լինի Տեր-Պետրոսյանը, նա մեր ավագ ընկերոջ Հայաստանի նախագահն է: Հայաստանը խնդրում է, որ մենք ՙԱյո՚ ասենք: Եկեք ասենք, բայց պահեստային տարբերակ թողնենք: Պետք լինի նրանց էլ կխաբենք: ՙԱյո՚-ն, մեկ է, կարող են պոկել մեզնից, թե ինչ ձեւով այլ հարց է:
ԱՐԿԱԴԻ ՂՈՒԿԱՍՅԱՆ - Եթե ՙՈչ՚-ը հաղթի, ապա Գեորգին չպիտի մնա, քանի որ գտնում է, որ ճիշտն ՙԱյո՚-ն է, բայց ՙՈչ՚ է ասում: Պիտի այնպիսի մարդ նստի, որ գոնե ՙՈչ՚-ում համոզված լինի:
ՎԱԼԵՐԻ ԲԱԼԱՅԱՆ - Կարելի է հակառակն էլ անել թող այնպիսի մարդ նստի, որ կարող է ՙԱյո՚ ասել:
ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - Ճիշտ է, պիտի ՙԱյո՚ ասողին նշանակել: Կամ էլ առաջարկում եմ, որ Մելիք-Շահնազարյանը նստի ու ՙՈչ՚-ը շարունակի: Կամ էլ Վալերի Ղազարյանը:
ԳԵՈՐԳԻ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ - Ով է կողմ, որ հրաժարական տամ:
Քվեարկում են. կողմ 8, դեմ 1 (Հ.Գրիգորյան), ձեռնպահ 1:
Կարեն Բաբուրյանը, որ Գերագույն խորհրդի նախագահի տեղակալի պաշտոնակատար էր, նշանակվում է ԳԽ նախագահի պաշտոնակատար: Հենց նա էլ ստորագրում է Քարվաճառի մասին փաստաթուղթը: Մարիո Ռաֆայելլիին հղած նամակում ղարաբաղյան կողմը խնդրում է 30 օրով հետաձգել փաստաթղթի պահանջների կատարումը:
ՙՁեւականություններն՚ ավարտելուց հետո այստեղ մնացածների մոտ ընդհանուր բարձր տրամադրություն էր: Տեր-Պետրոսյանը ԼՂՀ ԳԽ նախագահի առանձնասենյակում նստած էր նախագահի աթոռին, զրուցում էր սրա-նրա հետ առօրեական հարցերով: Ինձ էլ հարցրեց, թե ՙհիմա Կոմիտասն ինչ է անում՚ (արցախյան շարժման ասկերանյան առաջամարտիկներից մեկի` գրող Կոմիտաս Դանիելյանի մասին էր հարցնում, որին շարժման առաջին տարիներին հանդիպել էր): Ինձ դուր չեկավ, որ նա բառ անգամ չփոխանակեց Գեորգի Պետրոսյանի հետ, որը մեկուսի կանգնած էր կարծես լքված բոլորի կողմից: Թեեւ հետագայում, երբ ԼՂՀ ԳԽ նախագահ Կարեն Բաբուրյանին հրավիրել էր պաշտոնական այցով ժամանել Երեւան (նրա նախորդները նման պատվի չէին արժանացել) եւ վերջինիս հետ նաեւ ես էի մասնակցում պաշտոնական հանդիպումներին, նա մի քանի անգամ ինձ երկիմաստ հարցրեց ՙԳեորգին լավ տղա է, չէ՚:
ԳԵՂԱՄ ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆ
ԼՂՀ ԱԺ պատգամավոր
Ֆասիեն ու Բրայզան իրատեսական տարբերակ են առաջարկում (http://www.tert.am/am/news/2009/03/26/karabakh/)
Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախության ճանաչումը, ինչպես նաև այդ տարածքն Ադրբեջանին վերադարձնելու փորձը, կարող են վերածվել նոր պատերազմի։ Այդ մասին Վիեննայում կայացած ֆորումի ժամանակ, որը նվիրված էր Լեռնային Ղարաբաղի խնդրին, հայտարարել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ֆրանսիացի համանախագահ Բեռնար Ֆասիեն։
Ըստ վերջինիս՝ ներկա իրավիճակի դրական տեղաշարժի համար «առավել իրատեսական է Ադրբեջանին հայկական զորամիավորումների կողմից վերահսկվող տարածքների վերադարձը, անվտանգության երաշխավորությամբ Լեռնային Ղարաբաղի ժամանակավոր կարգավիճակի մշակումը, որն ընդունել է թե՛ Բաքվի, թե՛ Երևանի համար»։ «Խնդրի այլ կողմն այժմ լուծելի չէ, և միայն 5-10 կամ 15 տարի անց ադրբեջանական համայնքին ԼՂՀ-ը վերադարձնելուց հետո հնարավոր է Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի ինքնորոշումը»,- մեջբերել է ֆրանսիացի համանախագահի բառերը Независимая газета-ն։
Այդ առաջարկի շուրջ իր աջակցությունն է հայտնել նաև ԵԱՀԿ ՄԽ ամերիկացի համանախագահ Մեթյու Բրայզան, ով հիշեցրել է Բեռլինյան պատի փլուզման մասին, ինչը «երկար ժամանակ անհնարին է համարվել»։
«Մենք հասկանում ենք Ղարաբաղի հայերի մտավախությունները, ովքեր, ելնելով անվտանգության նկատառումներից, չեն ցանկանում վերադարձնել վերահսկվող տարածքները, բայց չէ՞որ այդ ամենը կկատարվի միջազգային երաշխավորությունների ներքո, այլ ոչ թե միայն Ադրբեջանի»,- նշել է Բրայզան։
Tert.am
Ներսես_AM
28.03.2009, 00:33
Ֆասիեն ու Բրայզան իրատեսական տարբերակ են առաջարկում (http://www.tert.am/am/news/2009/03/26/karabakh/)
Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախության ճանաչումը, ինչպես նաև այդ տարածքն Ադրբեջանին վերադարձնելու փորձը, կարող են վերածվել նոր պատերազմի։ Այդ մասին Վիեննայում կայացած ֆորումի ժամանակ, որը նվիրված էր Լեռնային Ղարաբաղի խնդրին, հայտարարել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ֆրանսիացի համանախագահ Բեռնար Ֆասիեն։
Ըստ վերջինիս՝ ներկա իրավիճակի դրական տեղաշարժի համար «առավել իրատեսական է Ադրբեջանին հայկական զորամիավորումների կողմից վերահսկվող տարածքների վերադարձը, անվտանգության երաշխավորությամբ Լեռնային Ղարաբաղի ժամանակավոր կարգավիճակի մշակումը, որն ընդունել է թե՛ Բաքվի, թե՛ Երևանի համար»։ «Խնդրի այլ կողմն այժմ լուծելի չէ, և միայն 5-10 կամ 15 տարի անց ադրբեջանական համայնքին ԼՂՀ-ը վերադարձնելուց հետո հնարավոր է Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի ինքնորոշումը»,- մեջբերել է ֆրանսիացի համանախագահի բառերը Независимая газета-ն։
Այդ առաջարկի շուրջ իր աջակցությունն է հայտնել նաև ԵԱՀԿ ՄԽ ամերիկացի համանախագահ Մեթյու Բրայզան, ով հիշեցրել է Բեռլինյան պատի փլուզման մասին, ինչը «երկար ժամանակ անհնարին է համարվել»։
«Մենք հասկանում ենք Ղարաբաղի հայերի մտավախությունները, ովքեր, ելնելով անվտանգության նկատառումներից, չեն ցանկանում վերադարձնել վերահսկվող տարածքները, բայց չէ՞որ այդ ամենը կկատարվի միջազգային երաշխավորությունների ներքո, այլ ոչ թե միայն Ադրբեջանի»,- նշել է Բրայզան։
Tert.am
Արա վա՞տ են դրանք լրիվ, թքած ունեմ ամենահետաքրքիր միջազգային երաշխավորումների վրա, դրանք տվողների վրա էլ սաղին իրար հետ վերցրած: 1000 տարվա մեջ հազիվ 2 թիզ հող ենք հետ գրավել կակոյ նիբուձ մեթյու ու բեռնառ պտի ստե խաղեր տա՞ն: Անասուննե՛ր
Փախաք այ տենց Ֆրանսա-ռուսա-ամերիկախառը...
երաշխիք ունեք հիմի ասել էի ինչ արեք...
ամենամեծ երաշխիքը հայ զինվորնա սահմանի վրա ու արցախցին իրա հողի վրա: Էդքան բարի եք ձեր հողերը նվիրեք ուրիշներին:
Ու երաշխավորողն ո՞վ ա: Ամբողջ պետություններ են ռմբակոծում, ջնջում աշխարհի երեսից, էդ երաշխիք տվողները կանգնած հիանում են: Բայց մեկ ա էլի հետո երաշխիքներ են տալիս:
Չարենցը ժամանակին ասել ա մի պարզ ճշմարտություն`
<<Ով Հայ ժողովուրդ քո միակ փրկությունը քո հավաքական ուժի մեջ է:>>
Եթե ուշադիր լինեք դա Եվրոպայի ու ԱՄՆի կարծիքն է – հող կարգավիճակի դիմաց, Ռուսաստանին երաշխիքներն ու պատերազմի բացակայությունը չի քորում։ ՈՒ քանի դեռ դա այդպես է ոչինչ էլ չի փոխվի։
Միակ վտանգը Ադրբեջանի ուղնուծուծով ռուսներին վաճառվելն է, մասնավորաբար Ռուսաստանը միջին արևելքի գազային պաշարներ արդեն լրիվ առել է, որ Եվրոպան շանս չունենա Ռուսաստանից անկախ գազ ստանա /Nabucco գազատարի անօգուտ դարձնելու համար – մնացել է ոչ այնքան Ադրբեջանի այլ Իրանի գազային պաշարները։
Ադրբեջանը եթե իր գազատարները ու պաշարները վաճառի ռուսաստանին, իսկ Իրանի կողմից ռուսաստանով գազ արտահանելու պայմանավորվածություն ի հայտ գա, կարող է միայն դա Ռուսաստանին մոտ ցանկություն առաձացնի Արցախը խանգարող հանգամանք համարել ու շուտափույթ վիճակը կայունացնելու ուղիներ փնտրելը կսկսվի։
Կարճ ասած, քանի Ռուսաստանը Իրանի գազը իր գազատարներով արտահանելու պայմանագիր ու գարանտիաներ չունի, Արցախի համար էլ ոչ մեկ ոչ մի տեսակի գարանտիա չի տալու։
Եվրոպան ու ԱՄՆ իհարկե նույնպես հիմա Nabucco ի միջոցով Ռուսաստանը շրջանցող գազատար են ուզում ստեղծել, բայց դրա համար նրանց հարաբերությունները Իրանի հետ պիտի ավելի լավը դառնան քան Ռուսաստանինն է, այդ դեպքում նրանք կսկսեն իրենց անվտանգության երաշխիքները պարտադրել բոլորին տարածաշրջանում։
Այսօրվա ու հետագա 10 տարվա մեջ ԱՄՆի ու Եվրոպայի հարաբերությունները Իրանի հետ սկզբունքայնորեն չեն կարող ավելի լավը դառնալ քան Ռուսաստանինը։
Հրադադարը խախտում են ամեն օր
Ապրիլի 4-ից 5-ը և այսօրվա ընթացքում ղարաբաղա-ադրբեջանական զորքերի շփման գոտու մի շարք հատվածներում արձանագրվել են հրադադարի ռեժիմի խախտման դեպքեր:
Համաձայն ԼՂՀ պաշտպանության նախարարության մամուլի ծառայության տարածած հաղորդագրության, հակառակորդը փոքր տրամաչափի հրաձգային զենքերից և դիպուկահար հրացաններից գնդակոծել է Աշաղը Աբդուռահմանլի, Հորադիզ, Մեհդիլի, Կարմիրավան, Ջրաբերդ և Լևոնարխ ուղղություններում տեղակայված ղարաբաղյան դիրքապահների հենակետերը:
Պաշտպանության բանակի առաջապահ ստորաբաժանումների ձեռնարկած պատասխան գործողություններից հետո հակառակորդը լռել է:
www.a1plus.am
Իմ ծառայության ժամանակ տենց շաբաթ չեմ հիշում, որ կրակոցներ չլինեին: Հրազենից իհարկե, դա խախտում էլ չի կարելի համարել: Պարզապես զինվորները զվարճանում էին: Հրադադարի խախտումը հրետանու, կամ խոշոր տրամաչափի զենքերից կրակելն ա: Իսկ տենց բան հազվադեպ էր լինում, համարյա չէր լինում: Հրետանուց ընդհանրապես չեմ հիշում, որ կրակած լինեն: Մի դեպք էմ լսել, որ ձեռքի նռնականետ են կրակել, են էլ երևի հարբած ախմախի մեկն ա եղել: Իրանք մեզնից սարսափում են:
My World My Space
07.04.2009, 13:15
Կներեք սենց միանգամից մտնելու համար, սակայն պետք է ասեմ որ Ղարաբաղյան հակամարտությունը մենք արդեն լուծել ենք, ու լուծել ենք հաղթանակով, իսկ այժմ կան այլ հարցեր, որոնք լուծում են պահանջում և առային հերթին Հայ-ադրբեջանական հակամարտությունը:
Ինչ վերաբերվում է այդ հակամարտության հնարավոր լուծման տարբերակներին ասեմ որ մենք որոշ հարցեր այդպես էլ ազգովի չենք հասկացել:
1, ՄԵՆՔ ՉԵՆՔ ԲԱՆԱԿՑՈՒՄ, բանակցում են մեզ հետ, քանի որ մենք այս հարցին արդեն տվել ենք մեր լուծումը հաղթանակով և այժմ բանակցում են մեղզ հետ, որպեսզի մեղմեն իրենց պարտությունը (այլ հարց է, որ նրանք չափազանց շատ են պահանջում պարտվողի համար)
2. ՄԵՆՔ ՈՉԻՆՉ ՉԵՆՔ ՈՒԶՈՒՄ, ՈՒԶՈՒՄ ԵՆ ՄԵԶԱՆԻՑ. սա նույնպես տարածված սխալ է, որն ազդում է այս հարցին մեր հոգեբանական մոտեցմանը: Փաստացի մենք վերցրել ենք այն ինչ մերն է, իսկ այլոք հավակնություն ունեն դրա նկատմամբ:
3, Ադրբեջանը շարժվում է մի գծով, որը խիստ ուսանելի պետք է լինի մեզ` հայերիս համար` պանջիր մաքսիմում, մինիմումը ստանալու համար
...
Միակ վտանգը Ադրբեջանի ուղնուծուծով ռուսներին վաճառվելն է, մասնավորաբար Ռուսաստանը միջին արևելքի գազային պաշարներ արդեն լրիվ առել է, որ Եվրոպան շանս չունենա Ռուսաստանից անկախ գազ ստանա /Nabucco գազատարի անօգուտ դարձնելու համար – մնացել է ոչ այնքան Ադրբեջանի այլ Իրանի գազային պաշարները։
Երդոգանը էլի մտմտում է Հայաստանի հետ հարաբերությունների հաստատումը Արցախի Ադրբեջանամետ լուծման հետ կապելու մասին։
Սա կարող է նշանակել Ալիեվն ռուսներին վաճառվելու լուրջ միտումներ ունի ու Թուրքերին Ամերիկացիք տոռմուզ են տվել, ասել Հայերի հետ հարաբերություններ հաստատելու ժամանակ չի արա, Բաքուն ձեռներիցս գնումա, թարգի Ալիեվին նեղացնելը։
Ջրից թուրքերին չոր դուրս հանելու համար Օբաման էլ, կոնգրեսնել Եղեռնը ճանաչելու են ու Թուրքերին Հայաստանի հետ հարաբերությունների հաստատման դադարեցման հիմք տան, իսկ Բաքվի հետ հարաբերությունները վերահաստատելու համար – կգնան Բաքու կասեն, մեզ վիզ պետք էր եղեռնի ճանաչումը կանգնեցնենք, չստացվեց։
Դա նաև կնշանակի, որ ԱՄՆ–ն նաև Սերժ Սարգսյանին նրա միակ միջազգային լեգիտիմության կոզիրից զրկելու ցանկություն ունի, քանի որ բանակցությունների դադարեցումը Թուրքիայի հետ, այդ միակ խաղաքարտը ։Թուրքիայի հետ հարաբերությունների հաստատումը, կզրոյանա, ավելի ճիշտ կմնան ՍՍի մոտ միայն բացասական քարտեր – այն է բացասական էլեմենտրների հիման վրա պահվող իշխանություն...
Շնորհակալություն աուկցիոնի բոլոր մասնակիցներին, Արցախը վաճառված է
Эрдоган заявил, что позиция правящей партии по Карабахскому урегулированию ясна – “мы никогда не пойдем на открытие границ с Арменией, пока не будут освобождены оккупированные территории Азербайджана”.
Свою солидарность с заявлением премьера, что “Турция никогда не бросит Азербайджан”, выразили турки, принявшие участие в манифестации в одном из приграничных с Арменией районов.
http://ru.euronews.net/2009/04/23/turkey-proposes-better-armenian-relations/
Հիշեցնեմ, որ այսօրվանից Թուրքիա-Հայաստան փոխհարաբերությունները արդեն վաղուց են սկսել տաքանալ ՀՀԿ-ի, ՀՅԴ-ի, ԲՀԿ-ի, ԱԺՄ-ի նախագահ Սերժ Սարգսյանի նախաձեռնությամբ ու ամբողջ պատասխանատվությունը այս ամենի ընկնում է նրանց ու նրանց համախոհների վրա: Դե ձեզ տեսնեմ հանրապետականներ, արիացիներ, դաշնակներ ու կո...
Շնորհակալություն աուկցիոնի բոլոր մասնակիցներին, Արցախը վաճառված է
http://ru.euronews.net/2009/04/23/turkey-proposes-better-armenian-relations/
Հիշեցնեմ, որ այսօրվանից Թուրքիա-Հայաստան փոխհարաբերությունները արդեն վաղուց են սկսել տաքանալ ՀՀԿ-ի, ՀՅԴ-ի, ԲՀԿ-ի, ԱԺՄ-ի նախագահ Սերժ Սարգսյանի նախաձեռնությամբ ու ամբողջ պատասխանատվությունը այս ամենի ընկնում է նրանց ու նրանց համախոհների վրա: Դե ձեզ տեսնեմ հանրապետականներ, արիացիներ, դաշնակներ ու կո...
Այս ֆոնի վրա զվարճալի է կարդալ սա՝
«Եվրանյուզ» հեռուստաընկերության բազմալեզու ծառայություններից ռուսական ծառայությունը Հայաստանի, Թուրքիայի և Շվեյցարիայի արտաքին քաղաքական գերատեսչությունների և ապրիլի 22-ի հայտարարությունը մեկնաբանելիս տեղեկացնում է, որ Թուրքիան շարունակում է նախապայմաններ առաջադրել Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման համար։
Այս հարցը մեկնաբանելիս՝ ՀՀ ԱԳՆ մամուլի և տեղեկատվության վարչության լրատվամիջոցների հետ կապի բաժնի ղեկավար Տիգրան Բալայանը հայտարարել է.
«Զարմանալի է, և մենք Եվրանյուզի ղեկավարության ուշադրությունը հրավիրել ենք այն փաստի վրա, որ նման հեղինակավոր հեռուստաընկերությունը ցուցաբերում է նման ոչ պրոֆեսիոնալ մոտեցում կամ միտումնավոր խեղաթյուրում է իրականությունը, ինչը հակասում է ինչպես Եվրանյուզի որպես չեզոք լուսաբանողի համբավին, այնպես էլ երեկվա հայտարարության բովանդակությանը և դրա միջազգային արձագանքներին»։
Tert.am
Փաստորեն ահագին հնարավոր տարբերակներ կան.
1. Էրդողանը այդպիսի բան չի ասել (որ հայ–թուրքական սահմանը չի բացվի այնքան ժամանակ մինչև իր լուծումը չգտնի Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդիրը)։
2. Էրդողանը միտումնավոր խեղաթյուրել է իրականությունը, նա հոգու խորքում համաձայն չի իր արտաբերած մտքերի հետ։
3. Նախապայմաններ առաջադրել է մեկ ուրիշ Էրդողան, ոչ Թուրքիայի վարչապետը։
4. Եվրոնյուզը յուղ ա վառում, շատ էլ որ Էրդողանը մի բան բլթցրել ա։
5. Կեցցե ՀՀ ԱրտԳործՆախ–ը, մնացածը՝ Նախ…։
Հարցը նրանում ա, որ Եվրոնյուսի ռուսական տարբերակը առաջին անգամ չի կեղծում լուրերը, Իմ իմանալով ռուսական տարբերակի վրա պուծինական Ռոսսիա ալիքն ա աշխատում: Անգլերենում նման բան չկա: Նույն էլ 2007 թվականի Թբիլիսիի միտինգների ժամանակ եմ նկատել:
Ինձ դուր չի գալիս այն փաստը, որ Հայստանի ԱԳՆ-ն ոչ մի բան չի ասում փաստաթղթում գրվածի վերաբերյալ:
Հարցը նրանում ա, որ Եվրոնյուսի ռուսական տարբերակը առաջին անգամ չի կեղծում լուրերը, Իմ իմանալով ռուսական տարբերակի վրա պուծինական Ռոսսիա ալիքն ա աշխատում: Անգլերենում նման բան չկա: Նույն էլ 2007 թվականի Թբիլիսիի միտինգների ժամանակ եմ նկատել:
Ինձ դուր չի գալիս այն փաստը, որ Հայստանի ԱԳՆ-ն ոչ մի բան չի ասում փաստաթղթում գրվածի վերաբերյալ:
Ուզում ես ասել Էրդողանը մի օրվա մեջ փոխե՞լ է դիրքորոշումը։
Ուզում ես ասել Էրդողանը մի օրվա մեջ փոխե՞լ է դիրքորոշումը։
Չէ, Էրդողանի դիրքորոշման վրա կասկած չունեմ, մտածում եմ Սերժը ԿՈՆԿՏԵՐ ինչ զիջումներիա գնացել: Ու ամենահավանական տարբերակը Արցախն ա... ու դրանից սարսափում եմ:
Հարցը նրանում ա, որ Եվրոնյուսի ռուսական տարբերակը առաջին անգամ չի կեղծում լուրերը, Իմ իմանալով ռուսական տարբերակի վրա պուծինական Ռոսսիա ալիքն ա աշխատում: Անգլերենում նման բան չկա: Նույն էլ 2007 թվականի Թբիլիսիի միտինգների ժամանակ եմ նկատել:
Ինձ դուր չի գալիս այն փաստը, որ Հայստանի ԱԳՆ-ն ոչ մի բան չի ասում փաստաթղթում գրվածի վերաբերյալ:
Արտ Եվրոնյուզը ամեն ինչը շատ ճիշտ լուսաբանել ա: Հարցը նրանում ա, որ մեր ԱԳՆ-ն ոչ թե արտաքին քաղաքականությամբ ա զբաղվում, այլ ներքին սպառողի ապատեղեկատվությամբ: Էս էլ արդեն հարյուրերոդ դեպքն ա երևի, Օսկանյանի ականջը կանչի, երբ արտասհամնայան լրատվամիջոցները մի բան են ասում, կամ որևէ երկրի արտգործնախարար կամ նախագահ կամ վարչապետ մի բան ա ասում, իսկ մեր ԱԳՆ-ը հետո սկսում ա ֆուֆլո պարզաբանումներ տալ - տենց բան չկա, մեզ ճիշտ չեն հասկացել, մենք ուրիշ բան ենք ի նկատի ունեցել, կամ գոնե թարգմանությունը լավը չի եղել:
Ամեն ինչ աչք ա ծակում: Սերոժը լուրջ զիջումների ա գնացել, ու դրա վառ ապացույցը նա է, որ արդեն կես տարի մեր կողմից ոչ մի լուրջ բացատրություն չկա, թե ինչ պայմաններով ենք մենք Թուրքիայի հետ սահմանը բացում:
Mephistopheles
24.04.2009, 13:22
Արտ Եվրոնյուզը ամեն ինչը շատ ճիշտ լուսաբանել ա: Հարցը նրանում ա, որ մեր ԱԳՆ-ն ոչ թե արտաքին քաղաքականությամբ ա զբաղվում, այլ ներքին սպառողի ապատեղեկատվությամբ: Էս էլ արդեն հարյուրերոդ դեպքն ա երևի, Օսկանյանի ականջը կանչի, երբ արտասհամնայան լրատվամիջոցները մի բան են ասում, կամ որևէ երկրի արտգործնախարար կամ նախագահ կամ վարչապետ մի բան ա ասում, իսկ մեր ԱԳՆ-ը հետո սկսում ա ֆուֆլո պարզաբանումներ տալ - տենց բան չկա, մեզ ճիշտ չեն հասկացել, մենք ուրիշ բան ենք ի նկատի ունեցել, կամ գոնե թարգմանությունը լավը չի եղել:
Ամեն ինչ աչք ա ծակում: Սերոժը լուրջ զիջումների ա գնացել, ու դրա վառ ապացույցը նա է, որ արդեն կես տարի մեր կողմից ոչ մի լուրջ բացատրություն չկա, թե ինչ պայմաններով ենք մենք Թուրքիայի հետ սահմանը բացում:
…ու (պռի տօմ) Հայաստանի (Սերոժի) վրա ճնշում բանեցնելը հիմա շատ ավելի հեշտ ա քան Թուրքիայի կամ Ադրբեջանի… աչքիս էնքան վատ ա որ ձեն չեն հանում գոնե համոզեն… հետաքրքիր ա մինչև ե՞րբ ձեն պիտի չհանեն
…ու (պռի տօմ) Հայաստանի (Սերոժի) վրա ճնշում բանեցնելը հիմա շատ ավելի հեշտ ա քան Թուրքիայի կամ Ադրբեջանի… աչքիս էնքան վատ ա որ ձեն չեն հանում գոնե համոզեն… հետաքրքիր ա մինչև ե՞րբ ձեն պիտի չհանեն
Ինչ ձեն հանեն.. աչքիս արդեն թուլացել գոնե կայֆ են ստանում.. էլ չեն կարող դիմադրել:
Սերժ Սարգսյանը եւ Ալիեւը կհանդիպեն (http://a1plus.am/am/official/2009/04/25/karabax)
Իլհամ Ալիեւը եւ Սերժ Սարգսյանը համաձայնել են հանդիպել Պրահայում մայիսի 7-ին , Ղարաբաղյան խնդիր կարգավորման բանակցությունները շարունակելու նպատակով:Այդ մասին հայտնել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ռուս համանախագահ Մերզլյակովը:
Մերզլյակովը նաեւ հայտնել է, որ միջնորդները երկար բանակցություններ են վարել Ալիեւի եւ ԱԳ նախարար Մամեդյարովի հետ եւ " արդյունքը` հաստատումն էր: Երկու նախագահներն էլ տվել են իրենց համաձայնությունը մայիսի 7-ի հանդիպման համար:
Հանդիպման ընթացքում կքննարկվեն բանակցային գործընթացում նախապես չհամաձայնեցված որոշ կետեր ,,- ասել է Մերզլյակովը ԻՏԱՌ-ՏԱՍՍ-ին:
Էս տարի ձանձրանալու պատճառ չկա, առավոտից իրիգուն կարելի է անհանգստանալ, թե յարաբ էլ որ մի սատանի մայլեն է քյանդրաբազություն անելու ղումարբազը։ Խոխմեն են ա, որ սաղ ժողովրդով բանից բեխաբար ենք։
Հ.Գ. Արդեն սկսել եմ թուրքերեն խոսել, նա վսյակի…
Հ.Գ. Արդեն սկսել եմ թուրքերեն խոսել, նա վսյակի…
Յախշալար
Վատ միքտ չի: Ասում են, հենց դաշնակները կոալիցիայից դուրս եկան, ՀՀ անունը փոխում են Էրիվանի խանություն: Համ բովանդակային առումով հարյուր տոկոսանոց համապատասխանություն կլինի, համ էլ դաշնակները մի հիսուն տարի սփյուռքում գործ կունենան անելու:
Իսկ դուք տեսել եք Ալիևի հարցազրույցը TV-ով, որ գնացել էր Մոսկվա? Մարդը կարգին խոսում էր ու ասածի մեջ ել միտք կար...Հետո ադրբեջանը գազ ունի ...չէ ես երևի ադրբեջաներեն սովորեմ :D չնայած համարյա նույն թուրքերենն ա...լավ իրավիճակից կախված կարելի արագ փոխվել...
Ընդամենը փոքր խաղաքարտ էր
Ինչպես հայտնի է, ապրիլի 22-ին ԱՄՆ Կոնգրեսում պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնը, ի թիվս այլ հարցերի, անդրադարձել է նաեւ Ղարաբաղին: Տիկին Քլինթոնն այս հարցում տոգորված է լավատեսությամբ («հույս ունենք, որ առաջիկա ամիսների ընթացքում որոշ լուծում կլինի»), ինչը ցանկացած ամերիկացու համար սովորական տրամադրություն է եւ, կասեի նույնիսկ՝ կենսակերպ: Բայց հետաքրքիր է, թե ինչով է նա հիմնավորում իր լավատեսությունը. «Մենք հավաստիացրել ենք Ադրբեջանի կառավարությանը», «մենք երկու անգամ Պետքարտուղարության պաշտոնյա ենք ուղարկել Ադրբեջան» (ընդգծումն իմն է - Ա. Ա.): Առաջին հերթին տպավորություն է ստեղծվում, որ Հայաստանը եւ Լեռնային Ղարաբաղն արդեն իսկ համաձայն են այդ «որոշակի լուծմանը» եւ մնում է միայն համոզել ադրբեջանցիներին: Տպավորությունը, հավանաբար, այնքան էլ ճշգրիտ չէ: Բանն այն է, որ Հայաստանին համոզելու կամ, անհրաժեշտության դեպքում, ճնշում գործադրելու «պարտականությունը» դրված է ոչ թե ԱՄՆ-ի, այլ Ռուսաստանի վրա. «մեր հարցով» Միացյալ Նահանգները բանակցում է ՌԴ-ի հետ, եւ եթե այդ երկու գերտերությունները վերջնական համաձայնության են եկել Ղարաբաղի հետագա ճակատագրի վերաբերյալ, ապա մեր դիմադրելու, չհամաձայնելու, բողոքելու ռեսուրսը, մեղմ ասած, սահմանափակ է:
Կարծում եմ, ոչ ոք չի կասկածում, որ վերջին արտաքին քաղաքական զարգացումների առանցքում ոչ թե հայ-թուրքական հարաբերություններն են (որոնց կարգավորումը, ինչպես համոզվեցինք, շատ մշուշոտ հեռանկարներ ունի), այլ հենց Ղարաբաղի հարցը: Այս խաղի հիմնական մասնակիցների ուժերը զգալիորեն անհավասար են. առանց Ռուսաստանի եւ ԱՄՆ-ի համաձայնության՝ այս տարածաշրջանում էական հարցեր չեն լուծվի, Թուրքիան կարող է շոշափելի ազդեցություն ունենալ այդ հարցերի վրա, Ադրբեջանը հնարավորություն ունի երբեմն ինքնուրույն քայլեր անելու, իսկ մենք կարող ենք միայն օգտվել մնացած խաղացողների հակասություններից: Երբ դրանք չկան, մեր գործը բարդանում է: Վերցրեք թեկուզ ապրիլի 22-ի չարաբաստիկ համատեղ հայտարարությունը: Այն, անշուշտ, պետք էր Թուրքիային եւ Միացյալ Նահանգներին (բազմիցս գրվել է, թե ինչի համար) ու ամենեւին պետք չէր մեզ: Բայց վերոհիշյալ երկու պետությունների ներկայացուցիչները վերջին շրջանում սերտ շփումների մեջ էին ՌԴ պատասխանատուների հետ: Այդ երեքը, իհարկե, իրենց առեւտուրն էին անում բազմաթիվ այլ խնդիրների շուրջ: Եվ այդ եռակողմ փաստաթուղթը ստորագրելու Հայաստանի համաձայնությունը ռուսների խաղաթղթերի մեջ էր, իհարկե, ոչ «տուզ» էր, ոչ էլ նույնիսկ «ղառի վալետ», բայց դա մի քարտ էր, որը մյուսների հետ համադրությամբ հնարավորություն տվեց նրանց այլ հարցերում որոշակի հաջողությունների հասնել:
Այս է, կարծում եմ, եռակողմ հայտարարության ողջ «գաղտնիքը»: Բայց դա, կրկնեմ, դատարկ, տվյալ պահին որոշակի դեր խաղացած թուղթ էր: Առաջիկա ամիսներին խոսքը գնալու է Ղարաբաղի մասին:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Մի քանի ժամ առաջ Ադրբեջանի "փառապանծ" բանակի սերժանտը անցել և հանձնվել է մեր ուժերին…
Վաղը, երևի, ԶԼՄ-րը կհայտնեն լուրը:
yerevakluram
11.05.2009, 11:39
Տարածքները հետ են վերադարձվելու, Ղարաբաղին նոր կարգավիճակ է տրվելու
11-05-2009 09:59:59
ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Մեթյու Բրայզայի կարծիքով` ղարաբաղյան խնդրի շուրջ ընթացող բանակցություններում հնարավոր է լինի բեկում, երբ Սանկտ-Պետերբուրգում հանդիպեն Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահները:
«Նրանք դեռ շատ անելիքներ ունեն: Բայց նկատելի է, որ քայլ առ քայլ շարժվում են առաջ: Միգուցե նրանք դեռ չեն ստեղծել բեկումնային պահը, բայց գցել են արդեն դրա հիմքերը: Լիահույս ենք, որ պետերբուրգյան հանդիպման ժամանակ էլ տեղի կունենա այդ բեկումը»,- հայտարարել է Բրայզան: Նրա խոսքով` Ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ն ղարաբաղյան խնդրի կարգավորմանը ցուցաբերում են միանման մոտեցում:
«Ես միշտ ասել եմ, որ ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները բարդություններ ունեն, ասենք, Վրաստանի հարցում, իսկ Ղարաբաղի հարցում ամեն ինչ դրական է»,- նշել է ամերիկացի համանախագահը:
Բրայզայի համոզմամբ` հակամարտության վերջնական լուծումը պետք է համապատասխանի 1975 թվականի հելսինկյան ակտի սկզբունքներին. ինքնորոշում, տարածքային ամբողջականություն և ուժի բացառում:
«Ինչ վերաբերվում Ղարաբաղին և այլ տարածքներին, ապա դրանք քայլ առ քայլ, աստիճանաբար կվերադարձվեն Ադրբեջանին փախստականների հետ միասին: Սակայն Մոսկվայում Ադրբեջանի նախագահ Ալիևը հայտարարեց, որ նախ և առաջ պետք է լինի Հայաստանը և Լեռնային Ղարաբաղը միմյանց կապող միջանցք: Սա մեծ քայլ է դեպի առաջ: Ալիևը խոսել է նաև Ղարաբաղի բնակչության ինքնավարության իրավունքի մասին»,- հայտարարել է ԱՄՆ-ի պետքարտուղարի օգնական, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ Մեթյու Բրայզան:
Բրայզայի կարծիքով՝ ղարաբաղյան հակամարտության վերջնական լուծումը կլինի հավասարակշռված. «Խոսքը գնում է ինքնորոշման, տարածքային ամբողջականության և ուժի բացառման սկզբունքների մասին: Այդ իսկ պատճառով էլ բանակցությունները շարունակվում են այսքան երկար ժամանակ»,- նշել է Բրայզան:
Այս հարցին, թե արդյոք ամերիկյան քաղաքական գործիչը բանակցությունների ընթացքում առկա քննարկումները բաժանում է Ղարաբաղի և դրան շրջապատող շրջանների միջև, Բրայզան պատասխանել է. «Նման բանակցություններ ընթանում են և հանդիսանում են մեր բանակցությունների կարևոր մաս:
Կարծում եմ, որ վերջիվերջո տարածքները հետ են վերադարձվելու, իսկ Ադրբեջանից փախստականները հետ են վերադառնալու տվյալ տարածքներ: Այժմ չեմ կարող ասել թե ինչ է լինելու Ղարաբաղի հետ: Մենք գիտենք, որ Ղարաբաղին նոր կարգավիճակ է տրվելու: Թե ինչպիսին կլինի այդ կարգավիճակը, այժմ դժվար է ասել, քանի որ այդ հարցի շուրջ բանակցությունները դեռևս ընթացքի մեջ են»:
Տարածքները հետ են վերադարձվելու, Ղարաբաղին նոր կարգավիճակ է տրվելու
11-05-2009 09:59:59
ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Մեթյու Բրայզայի կարծիքով` ղարաբաղյան խնդրի շուրջ ընթացող բանակցություններում հնարավոր է լինի բեկում, երբ Սանկտ-Պետերբուրգում հանդիպեն Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահները:
«Նրանք դեռ շատ անելիքներ ունեն: Բայց նկատելի է, որ քայլ առ քայլ շարժվում են առաջ: Միգուցե նրանք դեռ չեն ստեղծել բեկումնային պահը, բայց գցել են արդեն դրա հիմքերը: Լիահույս ենք, որ պետերբուրգյան հանդիպման ժամանակ էլ տեղի կունենա այդ բեկումը»,- հայտարարել է Բրայզան: Նրա խոսքով` Ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ն ղարաբաղյան խնդրի կարգավորմանը ցուցաբերում են միանման մոտեցում:
«Ես միշտ ասել եմ, որ ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները բարդություններ ունեն, ասենք, Վրաստանի հարցում, իսկ Ղարաբաղի հարցում ամեն ինչ դրական է»,- նշել է ամերիկացի համանախագահը:
Բրայզայի համոզմամբ` հակամարտության վերջնական լուծումը պետք է համապատասխանի 1975 թվականի հելսինկյան ակտի սկզբունքներին. ինքնորոշում, տարածքային ամբողջականություն և ուժի բացառում:
«Ինչ վերաբերվում Ղարաբաղին և այլ տարածքներին, ապա դրանք քայլ առ քայլ, աստիճանաբար կվերադարձվեն Ադրբեջանին փախստականների հետ միասին: Սակայն Մոսկվայում Ադրբեջանի նախագահ Ալիևը հայտարարեց, որ նախ և առաջ պետք է լինի Հայաստանը և Լեռնային Ղարաբաղը միմյանց կապող միջանցք: Սա մեծ քայլ է դեպի առաջ: Ալիևը խոսել է նաև Ղարաբաղի բնակչության ինքնավարության իրավունքի մասին»,- հայտարարել է ԱՄՆ-ի պետքարտուղարի օգնական, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ Մեթյու Բրայզան:
Բրայզայի կարծիքով՝ ղարաբաղյան հակամարտության վերջնական լուծումը կլինի հավասարակշռված. «Խոսքը գնում է ինքնորոշման, տարածքային ամբողջականության և ուժի բացառման սկզբունքների մասին: Այդ իսկ պատճառով էլ բանակցությունները շարունակվում են այսքան երկար ժամանակ»,- նշել է Բրայզան:
Այս հարցին, թե արդյոք ամերիկյան քաղաքական գործիչը բանակցությունների ընթացքում առկա քննարկումները բաժանում է Ղարաբաղի և դրան շրջապատող շրջանների միջև, Բրայզան պատասխանել է. «Նման բանակցություններ ընթանում են և հանդիսանում են մեր բանակցությունների կարևոր մաս:
Կարծում եմ, որ վերջիվերջո տարածքները հետ են վերադարձվելու, իսկ Ադրբեջանից փախստականները հետ են վերադառնալու տվյալ տարածքներ: Այժմ չեմ կարող ասել թե ինչ է լինելու Ղարաբաղի հետ: Մենք գիտենք, որ Ղարաբաղին նոր կարգավիճակ է տրվելու: Թե ինչպիսին կլինի այդ կարգավիճակը, այժմ դժվար է ասել, քանի որ այդ հարցի շուրջ բանակցությունները դեռևս ընթացքի մեջ են»:
Սրանից լավ հոտ չեմ առնում: Սենց որ շարունակվեց՝ վերջը լավ չի լինելու…:angry
Հիմա ուղակի հարցը էնա, թե ու՞մ համար լավ չի լինելու…
Կարծում եմ, որ վերջիվերջո տարածքները հետ են վերադարձվելու, իսկ Ադրբեջանից փախստականները հետ են վերադառնալու տվյալ տարածքներ: Այժմ չեմ կարող ասել թե ինչ է լինելու Ղարաբաղի հետ: Մենք գիտենք, որ Ղարաբաղին նոր կարգավիճակ է տրվելու: Թե ինչպիսին կլինի այդ կարգավիճակը, այժմ դժվար է ասել, քանի որ այդ հարցի շուրջ բանակցությունները դեռևս ընթացքի մեջ են»:
Հետ տալու տարածք չկա: Մեր տարածքները մենք հետ ենք վերցրել, հիմա ի՞նչը հետ տանք: Ոչ էլ ադրբեջանցիների ընդունելու տեղ ունենք: Սկի մենք մեր երկրում տուն չենք կարում ունենանք, ուր մնաց Ադրբեջանցի ընդունենք: Բայց կարանք ադրբեջանին մի քանի հարյուր փախստական նվիրենք: Այ էդ փաստաթղթի տակ հավանական ստորագրողներին: Եթե տենց շատ են ուզում ադրբեջանցիների հետ ապրեն, թող գնան ապրեն:
Ղարաբաղին նոր կարգավիճակ է տրվելու
Հետաքրքիրն այն է, որ տարածքները վերադարձնելը հաստատ է, բայց «կարգավիճակ» եզրույթը ինչ որ շատ լղոզված է: ՈՒ հենց սարսափելին դա է: Կամ ինչ ասել է «նոր» կարգավիճակ: Խրոհրդային Ադրբեջանում Լեռնային Ղարաբաղն ուներ Ինքնավար Մարզի կարգավիճակ, ավելի ցածր ավտոնոմիայով, քան Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետությունը: Այստեղից պարզ է դառնում, որ այնուամենայնիվ միջնորդները հակված են այդ նոր կարգավիճակը սահմանել Ադրբեջանի կազմում, թե չէ՝ ինչպիսի պարզությամբ ու հստակությամբ խոսում են տարածքների հետ վերադարձնելու մասին, գոնե դրա կեսի-կեսի չափ պարզությամբ էլ կխոսեին կարգավիճակի մասին:
Հետաքրքիրն այն է, որ տարածքները վերադարձնելը հաստատ է, բայց «կարգավիճակ» եզրույթը ինչ որ շատ լղոզված է: ՈՒ հենց սարսափելին դա է: Կամ ինչ ասել է «նոր» կարգավիճակ: Խրոհրդային Ադրբեջանում Լեռնային Ղարաբաղն ուներ Ինքնավար Մարզի կարգավիճակ, ավելի ցածր ավտոնոմիայով, քան Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետությունը: Այստեղից պարզ է դառնում, որ այնուամենայնիվ միջնորդները հակված են այդ նոր կարգավիճակը սահմանել Ադրբեջանի կազմում, թե չէ՝ ինչպիսի պարզությամբ ու հստակությամբ խոսում են տարածքների հետ վերադարձնելու մասին, գոնե դրա կեսի-կեսի չափ պարզությամբ էլ կխոսեին կարգավիճակի մասին:
Ո՞նց վերադարձնելը հաստատ է: Էդ ո՞վ ա տենց բան որոշել: Ո՞վ իրավունք ունի էդ տարածքները վերադարձնի: Էդքան մարդ ա զոհվել, էդ տարածքները վերցնելու համար, իրանց ընտանիքներից ինչ որ մեկը հարցնում ա՞ որ տարածք են հետ տալիս: Կամ էդ տարածքների հետ տալը հավասար ա Ադրբեջանին հնարավորություն տալու, որ ցանկացած ժամանակ պատերազմ սկսի ու հաղթի, որովհետև դրանք սրատեգիական նշանակության տարածքներ են, էդ տարածքներից շատ հեշտ կարելի ա հրետանու մի համազարկով Արցախը գետնի տակ անցկացնել:
Այսինք , եթե հստակ, ապա կոնկրետ ո՞ր տարածքների մասին ա խոսք գնում:
Ո՞նց վերադարձնելը հաստատ է: Էդ ո՞վ ա տենց բան որոշել: Ո՞վ իրավունք ունի էդ տարածքները վերադարձնի: Էդքան մարդ ա զոհվել, էդ տարածքները վերցնելու համար, իրանց ընտանիքներից ինչ որ մեկը հարցնում ա՞ որ տարածք են հետ տալիս: Կամ էդ տարածքների հետ տալը հավասար ա Ադրբեջանին հնարավորություն տալու, որ ցանկացած ժամանակ պատերազմ սկսի ու հաղթի, որովհետև դրանք սրատեգիական նշանակության տարածքներ են, էդ տարածքներից շատ հեշտ կարելի ա հրետանու մի համազարկով Արցախը գետնի տակ անցկացնել:
Այսինք , եթե հստակ, ապա կոնկրետ ո՞ր տարածքների մասին ա խոսք գնում:
Էլմօ ջան լրիվ կիսում եմ քո մտքերը, զգացմունքները ու հասկանում եմ քո վրդովմունքը: Բայց իրավիճակը այնպիսին է, որ ստիպված ենք տալու...Հակառակ դեպքում պատերազմի վտանգը շատ մեծ է:
Խոսքը գնում է ԼՂ Ինքնավար Մարզից բացի` այսպես կոչված գրավյալ տարածքերի մասին, որոնք ևս հայկական հողեր են: Սերժը իր նախընտարական քարոզարշավի ժամանակ հայտարարում էր, թե Աղդամը մեր հայրենիքը չէ: Ժամանակը ուղեց այդ սխալը և շատ քիչ անց պարզվեց, որ Աղդամի տեղանքում եղել է Տիգրանակերտը:
Այսպես թե այնպես ինչ որ տարածքները պետք է զիջել: Հակառակ խաղաղ տարբերակ ուղղակի չկա: Այլընտրանքը պատերազմն է: Մենք սխալը սխալի ետևից ենք անում: 90-ականներին երբ մեզանից խնդրում էին այդ տարածքները ԼՂԻՄ-ի դիմաց` չհամաձայնվեցինք: "Լավ" արեցինք... Հիմա դա տալիս ենք, բայց ասում են քիչ է` ամբողջն ենք ուզում: Եթե մի քիչ էլ ձգենք Երևանն էլ կտանք ու վերջ:
Մի բան էլ ավելացնեմ: Իմ կարծքիքով քանի Ղարաբաղի հարցը չի լուծվել Հայաստանում զենքի ուժով իշխանափոխություն հնարավոր չէ:
…
«Ինչ վերաբերվում Ղարաբաղին և այլ տարածքներին, ապա դրանք քայլ առ քայլ, աստիճանաբար կվերադարձվեն Ադրբեջանին փախստականների հետ միասին: …»,- …
Ի՞նչ է ասել Մեթյու Բրայզան Эхо Москвы ռադիոկայանի եթերում (http://tert.am/am/news/2009/05/11/bryzaspeech/)
Այսօր Эхо Москвы ռադիոկայանի կայքում հրապարակվել էր ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ Մեթյու Բրայզայի հարցազրույցը, որտեղ նա նշում էր, որ Լեռնային Ղարաբաղը կունենա նոր իրավիճակ: «Կլինի նոր կոնստրուկցիա, կարելի է ասել, քաղաքական...»:
Հարցազրույցը վարող Ալեքսեյ Վենեդիկտովի հարցին, թե արդյո՞ք դա Ղարաբաղն է, Մեթյու Բրայզան պատասխանում է.
«Это Карабах, да. Но что касается Карабаха и других территорий – они вернутся к Азербайджану, шаг за шагом, поэтапно вместе с беженцами, да. Но очень-очень трудно определить, когда какая обстановка будет у Карабаха».
Այս հատվածը մենք ներկայացրել ենք Ձեր ուշադրությանը, սակայն հարցազրույցի աուդիո տարբերակում մեկ փոփոխություն կա։ Հավանաբար ելնելով համատեքստից՝ սղագրողն ավելացրել է «Но что касается Карабаха» արտահայտությունը, իսկ նույն հարցին ի պատասխան՝ Բրայզան տառացիորեն ասում է հետևյալը.
«Это Карабах, да, да, да ..., и другие территории вернутся к Азербайджану, шаг за шагом, поэтапно вместе с беженцами, да. Но очень-очень трудно определить, когда какая обстановка будет у Карабаха».
Կից ներկայացնում ենք հարցազրույցի սղագրված և աուդիոտարբերակները.
http://www.echo.msk.ru/programs/beseda/591196-echo/
Հարցազրույցը՝ 2009-05-11-beseda-1109.mp3 (http://echo.msk.ru/snd/2009-05-11-beseda-1109.mp3) անձամբ լսեցի, կարծում եմ, Մեթյուն լավ կլինի հարցերին պատասխանի անգլերեն, քանզի նրա «ռուսերենով» ռուսները ինչ ասես ու ոնց ասես հասկանում են։ Ինչպիսին մեր պետությունն է, այդպիսին մեր պետության խնդիրներն են, այդպես մեր պետության իշխանություններն են լուծում, ու այդպես արտասահմանցիք վերաբերում են մեր խնդիրներին՝ խայտառակ կերպ։
Հարցազրույցը՝ 2009-05-11-beseda-1109.mp3 (http://echo.msk.ru/snd/2009-05-11-beseda-1109.mp3) անձամբ լսեցի, կարծում եմ, Մեթյուն լավ կլինի հարցերին պատասխանի անգլերեն, քանզի նրա «ռուսերենով» ռուսները ինչ ասես ու ոնց ասես հասկանում են։ Ինչպիսին մեր պետությունն է, այդպիսին մեր պետության խնդիրներն են, այդպես մեր պետության իշխանություններն են լուծում, ու այդպես արտասահմանցիք վերաբերում են մեր խնդիրներին՝ խայտառակ կերպ։
Սերժը ինքը բազմիցս հայտարարել է, որ տարածքներ պահելը ինքնանպատակ չի:
Վերջում տեսնեն դեմ են առել Արցախին կխառնեն բանակցություններին.. նրանք էլ կասեն փախաք ու լավ էլ կանեն: Հետաքրքիրա էն մարդկանց ճակատագիրը նստել որոշում են առանց իրենց...
Վերջում տեսնեն դեմ են առել Արցախին կխառնեն բանակցություններին.. նրանք էլ կասեն փախաք ու լավ էլ կանեն: Հետաքրքիրա էն մարդկանց ճակատագիրը նստել որոշում են առանց իրենց...
Ով կասի փախաք`էն ծախված գեներալներն ու չինովնիկնները, որ ամեն մեկին մի խանութով, մի հատ օբյեկտով առան, որ էսքան տարվա մեջ էնքան են թաղվել կեղտի մեջ որ մի հատ ծպտուն հանեն անգամ գլուխներին կուտեն...
Կարծում եմ Սերժին ու Իլհամին ձեռնտու չի կառուցողական մոտեցումը Ղարաբաղի հարցում։ Նկատի ունեմ կառուցողական՝ հայ և ադրբեջանցի ժողովուրդների շահերի տեսանկյունից։ Ինչպիսի լուծում էլ լինի այդ կառուցողականը, ենթադրելու է երկուստեք զիջումներ, որոնք երկու բռնապետերի վրա էլ իրենց տեսանկյունից խոցելի տեղեր են ավելացնելու։ Այդ իսկ պատճառով նրանք պարզապես երկարաժամկետ խաղեր են տալիս այն հույսով, որ գերտերություններից մեկն ու մեկը, կամ մի քանիսը իրենց վրա խաղադրույքներ կկատարեն՝ փող կտան… պատերազմելու համար։ Բռնապետերի համար պատերազմը հաճախ ոչ միայն փրկություն է, այլև կատարյալ երջանկություն. Ժողովուրդը ամբողջությամբ ուշադրությունը կենտրոնանցում է պատերազմի վրա, հյուծվում, բարոյալքվում, իսկ դու անհոգ կեր խմի քեֆ արա շարունակ… այս պարագայում պատերազմը հեշտ է կառավարելը, գերհզոր զենքերի օգնությանը չես դիմում, որտեղ պետք է նահանջել՝ նահանջում ես, որտեղ պետք է գրավել՝ գրավում ես, քո խոնարհ գեներալներն էլ երբեք չեն բացահայտի պետական դավաճանություններ… էհ կներեք, գաղտնիքները, բռնապետի գեներալները նույնն է թե՝ շահի սիրեկանները։ Այնպես որ եթե ժողովուրդը հանկարծ հրաշքով սկսի նեղել Սերժին, նրա վերջին փրփուրները պատերազմն է։
Ով կասի փախաք`էն ծախված գեներալներն ու չինովնիկնները, որ ամեն մեկին մի խանութով, մի հատ օբյեկտով առան, որ էսքան տարվա մեջ էնքան են թաղվել կեղտի մեջ որ մի հատ ծպտուն հանեն անգամ գլուխներին կուտեն...
Ղարաբաղցին կասի ապեր... բոլորը չեն որ թափթփուկ են
Կարծում եմ Սերժին ու Իլհամին ձեռնտու չի կառուցողական մոտեցումը Ղարաբաղի հարցում։ Նկատի ունեմ կառուցողական՝ հայ և ադրբեջանցի ժողովուրդների շահերի տեսանկյունից։ Ինչպիսի լուծում էլ լինի այդ կառուցողականը, ենթադրելու է երկուստեք զիջումներ, որոնք երկու բռնապետերի վրա էլ իրենց տեսանկյունից խոցելի տեղեր են ավելացնելու։ Այդ իսկ պատճառով նրանք պարզապես երկարաժամկետ խաղեր են տալիս այն հույսով, որ գերտերություններից մեկն ու մեկը, կամ մի քանիսը իրենց վրա խաղադրույքներ կկատարեն՝ փող կտան… պատերազմելու համար։ Բռնապետերի համար պատերազմը հաճախ ոչ միայն փրկություն է, այլև կատարյալ երջանկություն. Ժողովուրդը ամբողջությամբ ուշադրությունը կենտրոնանցում է պատերազմի վրա, հյուծվում, բարոյալքվում, իսկ դու անհոգ կեր խմի քեֆ արա շարունակ… այս պարագայում պատերազմը հեշտ է կառավարելը, գերհզոր զենքերի օգնությանը չես դիմում, որտեղ պետք է նահանջել՝ նահանջում ես, որտեղ պետք է գրավել՝ գրավում ես, քո խոնարհ գեներալներն էլ երբեք չեն բացահայտի պետական դավաճանություններ… էհ կներեք, գաղտնիքները, բռնապետի գեներալները նույնն է թե՝ շահի սիրեկանները։ Այնպես որ եթե ժողովուրդը հանկարծ հրաշքով սկսի նեղել Սերժին, նրա վերջին փրփուրները պատերազմն է։
Իմ կարծիքով պատերազմ լինել չլինելը կախված չի ոչ Սերժից ոչ էլ Ալիևից...
Ալիևը չգիտեմ, բայց Սերժը բռնապետ լիենլու ռեսուրս չունի: Իսկ եթե նա հանկարծ որոշի ինքնգլուխ պատերազմ սկսել, դա կլինի իր վերջի սկիզբը: Հաշվի առնելով լեգիտիմության պակասը, բրաբիոնի հեղափոխությունը կտևի մի քանի օր ընդամենը...
Չնայած ցանակացած դեպքում եթե նույնիսկ Հայաստանի վրա ինչ որ գերտերություն ստավկա անի ու պատերազմ հրահրի( որը քիչ հավանական է, հաշվի առնելով Նաբուկոյի ֆակտորը և Ռուստանաին ներկայիս վիճակը) Սերժի անվտանգությունը շատ մեծ վտանգի տակ կլինի...
Ղարաբաղցին կասի ապեր... բոլորը չեն որ թափթփուկ են
Շատ եմ կասկածում մինիստր ջան...Բայց եթե նույնսիկ ենթադրենք թե այդպես է, ինչ կարող է անել Ղարաբաղը? Քանի օր կդիմադրի? Չէ, քանի ժամ?
Շատ եմ կասկածում մինիստր ջան...Բայց եթե նույնսիկ ենթադրենք թե այդպես է, ինչ կարող է անել Ղարաբաղը? Քանի օր կդիմադրի? Չէ, քանի ժամ?
Եթե թուրքերին, ապա լավ էլ կդիմադրեն...հլա մեկ էլ տեսար ձեռի հետ մի 20%-էլ իրանցով արին: Այ եթե գրավված հողերը հետ տան, ապա էդ դիմադրելու խնդիրը շատ կբարդանա:
Իմ կարծիքով պատերազմ լինել չլինելը կախված չի ոչ Սերժից ոչ էլ Ալիևից...
Ալիևը չգիտեմ, բայց Սերժը բռնապետ լիենլու ռեսուրս չունի: Իսկ եթե նա հանկարծ որոշի ինքնգլուխ պատերազմ սկսել, դա կլինի իր վերջի սկիզբը: Հաշվի առնելով լեգիտիմության պակասը, բրաբիոնի հեղափոխությունը կտևի մի քանի օր ընդամենը...
Չնայած ցանակացած դեպքում եթե նույնիսկ Հայաստանի վրա ինչ որ գերտերություն ստավկա անի ու պատերազմ հրահրի( որը քիչ հավանական է, հաշվի առնելով Նաբուկոյի ֆակտորը և Ռուստանաին ներկայիս վիճակը) Սերժի անվտանգությունը շատ մեծ վտանգի տակ կլինի...
Սերժը վաղուց արդեն բռնապետ է:) Մարտի մեկին ու՞մ ավտոմատավորներն էին կրակում ժողովրդի վրա։ Պարզ է, որ ինքնագլուխ չի սկսի, կասեն սկսի՝ կսկսի։ Սերժի անվտանգությունը ապահովում է բռնապետության բանակը, ինչի՞ մասին է խոսքը։
Ո՞նց վերադարձնելը հաստատ է: Էդ ո՞վ ա տենց բան որոշել:
Դե, եթե միջնորդական առաքելությունն իրականացնող դիվանագետներն են փաստում, ուրեմն՝ որոշողներըից մեկն էլ մեր իշխանություններն են, ովքեր միջազգային ատյաններում ներկայացնում են Հայաստանի Հանրապետությունը: Եթե այդ հարցում պայմանավորվածություններ չկան, թող մեր պաշտոնական աղբյուրները Բրայզայի խոսքերը հերքող հայտարարություն տարածեն:
Ո՞վ իրավունք ունի էդ տարածքները վերադարձնի:
Արցախն ազատգրվել է հայ ժողովրդի պայքարի շնորհիվ: Արցախյան կոնֆլիկտի լուծման վերջնական ու վճռական որոշման իրավունքը միայն ու միայն հայ ժողովրդինն է: Այլ է, թե որքանով են այդ իրավունքի հետ հաշվի նստում այսօր իշխանությունները…
Էդքան մարդ ա զոհվել, էդ տարածքները վերցնելու համար, իրանց ընտանիքներից ինչ որ մեկը հարցնում ա՞ որ տարածք են հետ տալիս: Կամ էդ տարածքների հետ տալը հավասար ա Ադրբեջանին հնարավորություն տալու, որ ցանկացած ժամանակ պատերազմ սկսի ու հաղթի, որովհետև դրանք սրատեգիական նշանակության տարածքներ են, էդ տարածքներից շատ հեշտ կարելի ա հրետանու մի համազարկով Արցախը գետնի տակ անցկացնել:
Այսինք , եթե հստակ, ապա կոնկրետ ո՞ր տարածքների մասին ա խոսք գնում:
Համաձայն եմ, բայց ո՞վ է այսօր հայ ժողովրդի կարծիքի հետ հաշվի նստում: Կամ, Էլմո ջան, ո՞ր քիչ թե շատ հայրենասեր հային չէ այդ ամենը վրդովեցնում:
Սերժը վաղուց արդեն բռնապետ է:) Մարտի մեկին ու՞մ ավտոմատավորներն էին կրակում ժողովրդի վրա։ Պարզ է, որ ինքնագլուխ չի սկսի, կասեն սկսի՝ կսկսի։ Սերժի անվտանգությունը ապահովում է բռնապետության բանակը, ինչի՞ մասին է խոսքը։
Էտ մարտի մեկի մասին բան չեմ ասի...
Երկրորդ մասը դուրս շատ եկավ :)
1. Իսկ ուր է լինելու այդ բանակը պատերազմի ժամանակ???
2. Պատերազմի ժամանակ զինվելու են նաև նրանք ովքեր հիմա ատում են Սերժին...Եթե հիմա ` խաղաղ պայմաններում ինչ որ արտաքին ու ներքին շանտաժի միջոցով ստացվում վերահսկել իրավիճակը, պատերազմի ժամանակ մի քանի անգամ դժվար է լինելու...Եթե պատերազմ սկսի այլևս ռիսկի գործոն չկա, որ արտաքին թշնամին կարող է պահը օգտագործել`ինչպես որ եղավ: Առանց վարանեու տեղում կսատկացնեն...
Էտ մարտի մեկի մասին բան չեմ ասի...
Երկրորդ մասը դուրս շատ եկավ :)
1. Իսկ ուր է լինելու այդ բանակը պատերազմի ժամանակ???
2. Պատերազմի ժամանակ զինվելու են նաև նրանք ովքեր հիմա ատում են Սերժին...Եթե հիմա ` խաղաղ պայմաններում ինչ որ արտաքին ու ներքին շանտաժի միջոցով ստացվում վերահսկել իրավիճակը, պատերազմի ժամանակ մի քանի անգամ դժվար է լինելու...Եթե պատերազմ սկսի այլևս ռիսկի գործոն չկա, որ արտաքին թշնամին կարող է պահը օգտագործել`ինչպես որ եղավ: Առանց վարանեու տեղում կսատկացնեն...
Rammer, չգիտեմ ե՞ս եմ միամիտ, իսկ դու՝ լավատես, թե՞ հակառակը… Բանակը պատերազմի ժամանակ բնականաբար պատերազմելու է, պատերազմի ժամանակ նախագահին ինքնադատաստանի ենթարկելու թեկուզ միտքը հավասարեցվելու է ծանրագույն դավաճանության հենց նաև ընդդիմադիր լիդերների կողմից։ Պատերազմի ժամանակ զինվելու են զինվորական տարիքի տղամարդիկ, իսկ թիկունքը վերահսկելու է ԱԱԾ–ն, և չկասկածես, որ հենց թիկունքից կթրխկացնեն բոլոր ներքին ատելություն ու պառակտում դրսևորողներին։ Սկզբունքորեն ճիշտ կանեն, քանի պատերազմի ժամանակ ներքին պառակտություններ առաջնելն ու հրահրելը իրոք դավաճանություն կարող է լինել իր ելքով։
Rammer, չգիտեմ ե՞ս եմ միամիտ, իսկ դու՝ լավատես, թե՞ հակառակը… Բանակը պատերազմի ժամանակ բնականաբար պատերազմելու է, պատերազմի ժամանակ նախագահին ինքնադատաստանի ենթարկելու թեկուզ միտքը հավասարեցվելու է ծանրագույն դավաճանության հենց նաև ընդդիմադիր լիդերների կողմից։ Պատերազմի ժամանակ զինվելու են զինվորական տարիքի տղամարդիկ, իսկ թիկունքը վերահսկելու է ԱԱԾ–ն, և չկասկածես, որ հենց թիկունքից կթրխկացնեն բոլոր ներքին ատելություն ու պառակտում դրսևորողներին։ Սկզբունքորեն ճիշտ կանեն, քանի պատերազմի ժամանակ ներքին պառակտություններ առաջնելն ու հրահրելը իրոք դավաճանություն կարող է լինել իր ելքով։
Առաջակում եմ մի հատ իմի բերել և տեսնել թե ուր հասանք.
Դու ասում ես որ բռնապետ Սերժը կաշին փրկելու համար կարող է պատերազմ սկսել:
Ես ասում եմ որ Սերժը բռնապետ լինելու համար չունի բավական ռեսուրս: Մանրամասն եմ. Երկիրը չունի բավական տնտեսական, ֆինասական ռեսուրս ժողովրդին կուշտ պահելու համար: Չունի նաև բավականաչափ մարդկային ռեսուրս: Մենք տեսել ենք նրա առավելագույն մարդկային ռեսուրսը մարտի մեկի ժամանակ: Իսկ դա համատատած երկրում ծայրահեղ տրամադրություններ ունեցող ժողովրդի համամատ ուղղակի ոչինչ է: Բռնապետը բավական մարդկային ռեսուրս ունենալու դեպքում վաղուց արդեն լռեցրել էր այդ մարդկանց ձայները, բողոքները և այլն: Բայց ինչպես գիտես այդպես չէ: Հաջորդը: Նա այնքան անկախ չէ արտաքին աշխարհից որ բռնապետ լինի: Մենք որտեղ ենք տեսել բռնապետ որ դրսից դաբռո ստանա ներսում, իր երկրում այս կամ այն գործողությունը իրականացնելու համար: Բայց քանի որ այդպես է, դա արդեն բռնապետ չի այլ բռնապուտանկա…:hands Բռանապետ է օրինակ Կիմ Չեն Իրը: Սերժը ինչ բռնապետ? Սերժի ռեսուրս հազիվ հերքի 10 հոգի երիտասարդներ թռուցիկ բաժանելուց հարձակվեն վախացնեն: Կամ գան կրակեն ու իրանք զենքերով թողեն թռնեն:Կներես բայց համաձայն չեմ քո հետ: Սերժը բռապեձիկա ոչ թե բռանպետ::D
Ես ասում եմ որ պատերազմ լինել չլինելը Սերժից ու Ալիևից կախված չի, հետևեբար նրանք դա չեն կարող օգտագրոծել ներքին խնդիրները լուծելու համար: Հնարավոր է, որ իրոք պատերազմ լինի և որպես հետևանք սերժը փորձի լուծել իր խնդիրները: Ըստ էության դու իմ հետ համաձայնվում ես ասելով, որ այո պետք է թույլտվություն ունենա Սերժը դրսից: Այսինք թույլտվություն պատերազմ սկսելու `ներքին խնդրները լուծելու համար: Իսկ սա հնարավոր չէ: Կամ չէ սպասի հնարավոր է:
Ասեմ ոնց::)
Սերժը նեգրոիդին ուղարկում ա Օբամայի մոտ, որ հարազատ մարդիկ են համոզի թույլ տա կռիվ սկսել ազերիների դեմ, որովհետեև իր գործը բուրդա…Օբաման նայում ա սևուկին ասում ա “Լավ գնացեք մի քիչ կռիվ կռիվ խաղացեք, թողնում եմ` քանի որ դու ինձանից black ես”:
Սերժը գնում ա Մեդվեևի մոտ ասում ա հոպար կթողես? Ասում ա լավ գնա մեռնեմ ուռած աշքերիդ: Քիչ քաշի արա: Խելոք կպահեք ձեզ իրար վրա բոշկա չգլորեք:
:D
Բայց… Եթե ինչ որ ձևով այդ պատերազմը սկսի: Ես ասում եմ, որ դրանով կնվազի Սերժի անվտանգությունը, քանի որ կնվազի ավազակապետության ռեսուրսը: Դու ասում ես, որ բանակն է ապահովում իր անվտանգությունը: Ես համաձայնվում եմ քո հետ, բայց ասում եմ որ պատերազմի դեպքում Սերժը կկորցնի իր և ավազակապետության անվտանգություն ապահովվող գլխավոր ու ամենամեծ ռեսուրսը`բանակը: Բայց եղբայր մի րոպե: Ստացվեց սերժը պետք է պատերազմ սկսի իր գլխավոր պաշտպաններից զրկվելու համար? Համաձայնվի չի կպնում : Արդեն իսկ մոտիվացիա, որ Սերժին ձեռ չի տալիս պատերազմը: Բայց ես շարունակում եմ, ասելով որ պատերազմի ժամանակ կզինվեն նաև Սերժի թշնամիներ: Ու արդեն նույն ոստիկանը կվախենա հյուսիայնում բեսպրիդելություն անի, որովհետև այդ կնոջ որ ծեծի, կարող է իր ամուսինը կռիվի դաշտից գալ ու տեղում ցխինվալ անել…
Բայց դու ասում ես չէ. բա ԱԱԾ-ն: Ես էլ ասում եմ, որ ԱԱԾ-ն, որ կրակից հալված չայնիկի կողքը լռիվ նոր, սիրուն, չօգտագործաց շպիռց էր դնում ու ժգուտ: Էտ ԱԱԾ-ն?:o
Մի բան ասեմ այս հաշվով: Չկա մարդ որին վերացնելը կարելի կամ հնարավոր չլինի: Ու ոչ մի ԱԱԾ, ոչ մի բանակ, ոչ մի ախռանիկ չի կարող երաշխավորել ոչ մեկի կյանքի անվտանգությունը:;)
Բայց գլխավորը սա չի: Գլխավորը վերջին միտքն է, որ ինձ սադրեց էս լեկիցաին գրել:)…Ուրեմն. դու ասում ես, որ կողմնակից ես կոշտ, ոչ սահամանադրական ` կտրուկ մեթոդների: Լևոնը ասում է Ժող ջան մենք նման ձևով վտանգում ենք կարճ ասած ամեն ինչ: Հենց մենք փորձենք մի շենք գրոհել, չի անցի իսկ րոպե և հաջորդ վարկյանին Ադրբեջանը կհարձակվի…կարծում եմ դրա վրա ոչ մեկ չի կասկածում: Բայց այս պարագայում կտրուկ գործողությունները համարում ես նորմալ::ok
Բայց երբ ես ասում եմ պատերազմը սկսելուն պես պետք է դրանց սատկացնել, դու դա սկզբունքորեն համարում ես ազգային դավաճանություն: Այսինքն մարդը անձնական շահի համար ազգը տանում եմ մահվան բերան`պատերազմի, թալանում է երկրիը, բեսպրդլություն է անում ու ես ասում եմ դրանց Կտրուկ ստակցնել ա պետք, բայց արի ու տես դա արդեն ազգային դավաճանություն ա…Չեմ հասկանում Վիշապ ջան:Բա ուր մնաց կտրուկ գործողությունները եղբայր??: Հիմա`երբ շատ մեծ բան կան կոնին դրած և դա հաշվի առնելով դու կողմ ես կտրուկ գործողություններին ,բայց պատերազմի ժամանակ, երբ էլ այդ ռիսկերը չկան`դա համարում ես ազգային դավաճանություն: Եթե ֆորում չլինքին ես կարող եմ շատ սցենարներ բերել, որ ընդհանարապես չի ազդի պատերազմի ընթացքի վրա..., իսկ եթե ազդի էլ ամենայան հավանականությամբ դրական ուղղությամբ` հաշվի առնելով Լևոնի փորձը:
Էս իչքան գրեցի: Անվերջ խոսակցություն ա սա…զգում եմ:hands
yerevakluram
12.05.2009, 16:55
1994թ. Մայիսի 5-ին Ռուսաստանի, Ղրղզստանի և ԱՊՀ միջխորհրդարանական վեհաժողովի միջնորդությամբ Ղրղզստանի մայրաքաղաք Բիշքեկում Ադրբեջանը, Լեռնային Ղարաբաղը և Հայաստանը ստորագրեցին մի արձանագրություն, որը ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման պատմության մեջ մտավ Բիշքեկյան արձանագրություն անվամբ և որի հիման վրա էլ պայմանավորվածություն ձեռք բերվեց հրադադարի մասին:
Մայիսի 12-ին Մոսկվայում, բիշքեկյան պայմանագրի իրավաբանական ձևակերպման նպատակով, տեղի ունեցավ Հայաստանի պաշտպանության նախարար Սերժ Սարգսյանի, Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Մամեդրաֆի Մամեդովի և ԼՂՀ պաշտպանության բանակի հրամանատար Սամվել Բաբայանի հանդիպումը, որտեղ համաձայնագիր ստորագրվեց 1994թ. մայիսի 17-ի կեսգիշերից կրակը դադարեցնելու վերաբերյալ:
Պատրաստվեց նաև մի փաստաթուղթ, որով նախատեսված էր ղարաբաղյան և ադրբեջանական զորքերի տարանջատում, կողմերի միջև բուֆերային գոտու ստեղծում և այնտեղ խաղարարար ուժերի տեղակայում: Փաստաթուղթը ստորագրեցին Ռուսաստանի Դաշնության և Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարարներ Պավել Գրաչովն ու Սերժ Սարգսյանը և ԼՂՀ պաշտպանության բանակի հրամանատար Սամվել Բաբայանը: Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Մամեդրաֆի Մամեդովը փաստաթուղթը չստորագրեց. նրան շտապ հետ կանչեցին Բաքու:
Ադրբեջանը պարզաբանում է, որ մտադիր է հակամարտությունը կարգավորելու շուրջ բանակցություններ վարել միայն ԵԱՀԽ-ի շրջանակներում, իսկ հակամարտության գոտում ռուսաստանյան խաղաղարարների տեղաբաշխման մասին խոսք չի կարող լինել: Ըստ որոշ աղբյուրների` այդ գիշեր շտապ Բաքու է ժամանում ԱՄՆ պետդեպարտամենտի պատվիրակությունը՝ պետքարտուղարի հատուկ խորհրդական Ջեյմս Քոլինզի և ԵԱՀԽ ՄԽ-ում ԱՄՆ ներկայացուցիչ Ջոզեֆ Փրեսելի գլխավորությամբ, և Հեյդար Ալիևը չի համաձայնում ռուսական զորքեր տեղաբաշխելու Պավել Գրաչովի առաջարկին:
Թեպետ Ադրբեջանը հրաժարվեց ստորագրել Մոսկովյան համաձայնագրի ամփոփիչ արձանագրությունը, ղարաբաղյան հակամարտության գոտում սկիզբ առավ տևական հրադադար:
Ամբողջական նյութը կարդացեք www.yerevaklur.am կայքում
Առաջակում եմ մի հատ իմի բերել և տեսնել թե ուր հասանք.
Դու ասում ես որ բռնապետ Սերժը կաշին փրկելու համար կարող է պատերազմ սկսել:
Ես ասում եմ որ Սերժը բռնապետ լինելու համար չունի բավական ռեսուրս: Մանրամասն եմ. Երկիրը չունի բավական տնտեսական, ֆինասական ռեսուրս ժողովրդին կուշտ պահելու համար: Չունի նաև բավականաչափ մարդկային ռեսուրս: Մենք տեսել ենք նրա առավելագույն մարդկային ռեսուրսը մարտի մեկի ժամանակ: Իսկ դա համատատած երկրում ծայրահեղ տրամադրություններ ունեցող ժողովրդի համամատ ուղղակի ոչինչ է: Բռնապետը բավական մարդկային ռեսուրս ունենալու դեպքում վաղուց արդեն լռեցրել էր այդ մարդկանց ձայները, բողոքները և այլն: Բայց ինչպես գիտես այդպես չէ: Հաջորդը: Նա այնքան անկախ չէ արտաքին աշխարհից որ բռնապետ լինի: Մենք որտեղ ենք տեսել բռնապետ որ դրսից դաբռո ստանա ներսում, իր երկրում այս կամ այն գործողությունը իրականացնելու համար: Բայց քանի որ այդպես է, դա արդեն բռնապետ չի այլ բռնապուտանկա…:hands Բռանապետ է օրինակ Կիմ Չեն Իրը: Սերժը ինչ բռնապետ? Սերժի ռեսուրս հազիվ հերքի 10 հոգի երիտասարդներ թռուցիկ բաժանելուց հարձակվեն վախացնեն: Կամ գան կրակեն ու իրանք զենքերով թողեն թռնեն:Կներես բայց համաձայն չեմ քո հետ: Սերժը բռապեձիկա ոչ թե բռանպետ::D
Ես ասում եմ որ պատերազմ լինել չլինելը Սերժից ու Ալիևից կախված չի, հետևեբար նրանք դա չեն կարող օգտագրոծել ներքին խնդիրները լուծելու համար: Հնարավոր է, որ իրոք պատերազմ լինի և որպես հետևանք սերժը փորձի լուծել իր խնդիրները: Ըստ էության դու իմ հետ համաձայնվում ես ասելով, որ այո պետք է թույլտվություն ունենա Սերժը դրսից: Այսինք թույլտվություն պատերազմ սկսելու `ներքին խնդրները լուծելու համար: Իսկ սա հնարավոր չէ: Կամ չէ սպասի հնարավոր է:
Ասեմ ոնց::)
Սերժը նեգրոիդին ուղարկում ա Օբամայի մոտ, որ հարազատ մարդիկ են համոզի թույլ տա կռիվ սկսել ազերիների դեմ, որովհետեև իր գործը բուրդա…Օբաման նայում ա սևուկին ասում ա “Լավ գնացեք մի քիչ կռիվ կռիվ խաղացեք, թողնում եմ` քանի որ դու ինձանից black ես”:
Սերժը գնում ա Մեդվեևի մոտ ասում ա հոպար կթողես? Ասում ա լավ գնա մեռնեմ ուռած աշքերիդ: Քիչ քաշի արա: Խելոք կպահեք ձեզ իրար վրա բոշկա չգլորեք:
:D
Բայց… Եթե ինչ որ ձևով այդ պատերազմը սկսի: Ես ասում եմ, որ դրանով կնվազի Սերժի անվտանգությունը, քանի որ կնվազի ավազակապետության ռեսուրսը: Դու ասում ես, որ բանակն է ապահովում իր անվտանգությունը: Ես համաձայնվում եմ քո հետ, բայց ասում եմ որ պատերազմի դեպքում Սերժը կկորցնի իր և ավազակապետության անվտանգություն ապահովվող գլխավոր ու ամենամեծ ռեսուրսը`բանակը: Բայց եղբայր մի րոպե: Ստացվեց սերժը պետք է պատերազմ սկսի իր գլխավոր պաշտպաններից զրկվելու համար? Համաձայնվի չի կպնում : Արդեն իսկ մոտիվացիա, որ Սերժին ձեռ չի տալիս պատերազմը: Բայց ես շարունակում եմ, ասելով որ պատերազմի ժամանակ կզինվեն նաև Սերժի թշնամիներ: Ու արդեն նույն ոստիկանը կվախենա հյուսիայնում բեսպրիդելություն անի, որովհետև այդ կնոջ որ ծեծի, կարող է իր ամուսինը կռիվի դաշտից գալ ու տեղում ցխինվալ անել…
Բայց դու ասում ես չէ. բա ԱԱԾ-ն: Ես էլ ասում եմ, որ ԱԱԾ-ն, որ կրակից հալված չայնիկի կողքը լռիվ նոր, սիրուն, չօգտագործաց շպիռց էր դնում ու ժգուտ: Էտ ԱԱԾ-ն?:o
Մի բան ասեմ այս հաշվով: Չկա մարդ որին վերացնելը կարելի կամ հնարավոր չլինի: Ու ոչ մի ԱԱԾ, ոչ մի բանակ, ոչ մի ախռանիկ չի կարող երաշխավորել ոչ մեկի կյանքի անվտանգությունը:;)
Բայց գլխավորը սա չի: Գլխավորը վերջին միտքն է, որ ինձ սադրեց էս լեկիցաին գրել:)…Ուրեմն. դու ասում ես, որ կողմնակից ես կոշտ, ոչ սահամանադրական ` կտրուկ մեթոդների: Լևոնը ասում է Ժող ջան մենք նման ձևով վտանգում ենք կարճ ասած ամեն ինչ: Հենց մենք փորձենք մի շենք գրոհել, չի անցի իսկ րոպե և հաջորդ վարկյանին Ադրբեջանը կհարձակվի…կարծում եմ դրա վրա ոչ մեկ չի կասկածում: Բայց այս պարագայում կտրուկ գործողությունները համարում ես նորմալ::ok
Բայց երբ ես ասում եմ պատերազմը սկսելուն պես պետք է դրանց սատկացնել, դու դա սկզբունքորեն համարում ես ազգային դավաճանություն: Այսինքն մարդը անձնական շահի համար ազգը տանում եմ մահվան բերան`պատերազմի, թալանում է երկրիը, բեսպրդլություն է անում ու ես ասում եմ դրանց Կտրուկ ստակցնել ա պետք, բայց արի ու տես դա արդեն ազգային դավաճանություն ա…Չեմ հասկանում Վիշապ ջան:Բա ուր մնաց կտրուկ գործողությունները եղբայր??: Հիմա`երբ շատ մեծ բան կան կոնին դրած և դա հաշվի առնելով դու կողմ ես կտրուկ գործողություններին ,բայց պատերազմի ժամանակ, երբ էլ այդ ռիսկերը չկան`դա համարում ես ազգային դավաճանություն: Եթե ֆորում չլինքին ես կարող եմ շատ սցենարներ բերել, որ ընդհանարապես չի ազդի պատերազմի ընթացքի վրա..., իսկ եթե ազդի էլ ամենայան հավանականությամբ դրական ուղղությամբ` հաշվի առնելով Լևոնի փորձը:
Էս իչքան գրեցի: Անվերջ խոսակցություն ա սա…զգում եմ:hands
Rammer ջան, խոստանում եմ, մի օր իրար հետ կխմենք:ok հակառակ պարագայում Մեդվեդ ըլնեմ, թե հասկանում եմ, ինչ ես ուզում ասել։ Մենակ մի բան հասկացա, աչքիս ախմախ բաներ եմ ասել իմ յանի կանխագուշակումներում։ Համարենք չեմ ասել, շառից փորձանքից հեռու, Սերժին լավ է շանս չտանք որևէ բան անելու, քան գուշակենք թե էլ ինչ կանի եթե շանս տանք։
Rammer ջան, խոստանում եմ, մի օր իրար հետ կխմենք:ok հակառակ պարագայում Մեդվեդ ըլնեմ, թե հասկանում եմ, ինչ ես ուզում ասել։ Մենակ մի բան հասկացա, աչքիս ախմախ բաներ եմ ասել իմ յանի կանխագուշակումներում։ Համարենք չեմ ասել, շառից փորձանքից հեռու, Սերժին լավ է շանս չտանք որևէ բան անելու, քան գուշակենք թե էլ ինչ կանի եթե շանս տանք։
Հարց չկա Վիշապ ջան:good
Մեր մեջ ասած երկուսիդ գրածն էլ կարդալուց գլուխս մի լավ ֆռաց: Երկու բաժակ կոֆե եմ խմել, մի կես ժամ էլ քնել եմ, որ հելնեմ թարմ ուժերով մի հատ էլ կարդամ :))))))))
Բայց Վիշապի վերջին մտքի հետ չեմ կարող չհամաձայնվել - Սերժոին ամեն դեպքում պետք է մեկուսացնել, անկախ այն բանից պատերազմ կլինի թե չի լինի: Իսկ եթե, Աստված չանի, պատերազմ լինի, Սերոժին պետք է ռեսկի գնդակահարել: Մարդը եթե խաղաղ պայմաններում արդեն բանակցում ա պահենք Փարաքյարը թե ոչ, որ Երևանը արտաքին աշխարհի հետ կապող միջանցք ունենանք, բա որ պատերազմ սկսի ինչ կանի:
ԱՌԱՋԻՆ ԱՆԳԱՄ ԵՐԵՔ ԳԼՈԲԱԼ ԽԱՂԱՑՈՂՆԵՐԻ ՇԱՀԵՐԸ ՀԱՄԸՆԿՆՈՒՄ ԵՆ
Հարցազրույց Ազգային ժողովի Ժառանգություն խմբակցության ղեկավար Արմեն Մարտիրոսյանի հետ
- Պրահայում Սերժ Սարգսյան-Իլհամ Ալիեւ հանդիպումից հետո համանախագահները հայտարարեցին, որ հունիսին Սանկտ-Պետերբուրգում նրանց հերթական հանդիպման ընթացքում ակնկալում են բեկում: Դուք ակնկալիքներ ունե՞ք նրանց հանդիպումից, իրո՞ք բեկում կարող է արձանագրվել:
- Բեկումն ընդհանրապես դրական ելեւէջ է ունենում, երբ պայքարի պրոցեսում, երբ քիչ է մնում զիջես, հանկարծ՝ հաղթող ես դուրս գալիս: Եթե նման իրավիճակ ստեղծվի, եթե նման բեկում լինի, ինքս շատ կուրախանամ: Սակայն մինչ այժմ իմ ունեցած ինֆորմացիան, որ ստացել եմ դիվանագետների հետ հանդիպումների ժամանակ, այս պահին նման լավատեսություն չի ներշնչում: Ես կարծում եմ, որ այսօր գոյություն ունեցող իրավիճակը եթե այդ ձեւով փաստաթղթի վրա արձանագրվի, ապա հայկական կողմի համար շահեկան չէ: Ես եւ Ժառանգություն կուսակցությունն այն կարծիքին ենք, որ ԼՂՀ անկախությունը պետք է ճանաչվի՝ ԼՂՀ Սահմանադրությամբ ընդունված տարածքների շրջանակում, եւ բացի այդ, ԼՂՀ-ն պետք է լինի բանակցային կողմ: Վերջին մի քանի օրերին ես եղել եմ ԼՂՀ-ում, եւ այնտեղ տարբեր քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչների, հասարակ քաղաքացիների հետ շփումների արդյունքում եւս մեկ անգամ եկել եմ այն եզրակացության, որ իրենք էլ են ուզում լինել բանակցային կողմ: Դա միանշանակ է:
- ԼՂՀ պաշտոնյաները, պատգամավորները, բոլորն էլ իրենց մտահոգությունն ու դժգոհությունն են հայտնում, որ ԼՂՀ-ն բանակցային գործընթացից դուրս է մնացել, որ պետք է ԼՂՀ-ն վերադառնա բանակցային սեղանին՝ որպես լիիրավ կողմ: Սակայն, որեւէ կտրուկ քայլ ԼՂՀ իշխանությունների կողմից դեռ չի արվել այդ ուղղությամբ: Ձեր կարծիքով, ի՞նչն է պատճառը, որ նրանք նման կտրուկ պահանջով հանդես չեն եկել:
- Ես կարծում եմ, տակտիկական առումով սխալ եղավ, երբ Ռոբերտ Քոչարյանը, լինելով ԼՂՀ քաղաքացի, եկավ Հայաստան, դարձավ վարչապետ, հետո դարձավ նախագահ: Այդ պահից սկսած արդեն իսկ սկսվեց սխալը, եւ դրանում մեղավոր են եւ Հայաստանի, եւ ԼՂՀ իշխանությունները: ԼՂՀ իշխանությունները որոշակի կարճատեսություն դրսեւորեցին ու թույլատրեցին, որ իրենց քաղաքացին դառնա ՀՀ նախագահ, ներկայացնի Ղարաբաղը: Սա կոպիտ սխալ էր, եւ կարծում եմ՝ Ղարաբաղում այդ սխալը հասկացել են: Հիմա նրանք ցանկանում են, որ ԼՂՀ-ն անպայման ներկայացված լինի բանակցություններին: Իսկ թե ինչո՞ւ կտրուկ քայլերի չեն դիմում, կարծում եմ՝ դա տակտիկական որոշում է: ԼՂՀ-ում բոլորն են ցանկանում, որ ԼՂՀ-ն բանակցային կողմ լինի: Հիմա մնում է միայն որոշել, թե ո՞րն է հարմար պահը, ե՞րբ է նպաստավոր այդ առումով կտրուկ քայլերի գնալը:
- Իսկ Ձեր կարծիքով, ո՞րն է նպաստավոր, հարմար պահը:
- Նպաստավոր պահը երեկ էր: Այսինքն՝ որքան հնարավոր է՝ մեկ օր շուտ նրանք պետք է լինեն բանակցային սեղանի շուրջ:
- Հաճախ ածանցվում է հայ-թուրքական հարաբերությունները եւ ԼՂ հիմնախնդիրը:
- Դրանք չեն կարող չածանցվել: Թեեւ փաստաթղթային առումով արձանագրված չէ այդ դրույթը, ԼՂ հակամարտության լուծումը չի նշվում որպես նախապայման, սակայն դա դեռ չի նշանակում, որ մեկը մյուսի հետ կապ չունի, այսինքն՝ երկու հարցով էլ բանակցությունները զուգահեռ են տեղի ունենում, եւ երկու հարցով էլ մեծ ակտիվություն է նկատվում: Բացի այդ, թուրքական կողմն անընդհատ բանավոր հայտարարում է այդ մասին: Այնպես որ, իմ կարծիքով, ճիշտ չէ, երբ ասում են, թե այս երկու խնդիրներն իրար հետ պայմանավորված չեն:
- Սակայն Սերժ Սարգսյանը հայտարարում է, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման հարցում նախապայմաններ չեն դրվել Հայաստանի առաջ, մինչդեռ թուրքական կողմը, թուրք պաշտոնյաները բազմիցս են հայտարարել, որ այս խնդրի լուծումը, սահմանների բացումը կարող է տեղի ունենալ ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումից հետո: Կարելի՞ է ասել, որ Սերժ Սարգսյանը մոլորտության մեջ է գցում հասարակությանը:
- Նշեմ, որ տարբերություն կա ձեւակերպումների, բայց ոչ էության մեջ: Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը կարող է ասել, որ ինքը ճիշտ է, փաստաթղթերում չկան նախապայմաններ, ոչ մի փաստաթղթում որեւէ տող չկա այդ նախապայմանի մասին: Սակայն քանի որ բանակցությունները բովանդակային առումով շոշափում են Ղարաբաղի հակամարտության թեման, այս հարցով բանակցողները, միջնորդներն են նույնը, նույնիսկ հանդիպումներ են տեղի ունենում Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի, Թուրքիայի եւ ՌԴ-ի, Ադրբեջանի եւ ՌԴ-ի ղեկավարների, Հայաստանի եւ մնացածների հետ, տեսնում ենք, որ այս երկու հարցերը զուգահեռ շոշափվում են իրար հետ, եւ նրանց մեջ արդեն իսկ մեծ կապ կա:
- Մեծ ակտիվություն է նկատվում հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման հարցում: Եթե նկատի ունենանք, որ Թուրքիան նախապայմանների թվում նշում է նաեւ Ղարաբաղի խնդրի լուծումը, կարո՞ղ ենք ասել, որ մոտ է նաեւ Ղարաբաղի խնդրի լուծումը՝ անկախ դրա ելքից:
- Մտավախություն ունեմ, որ այդ փաստը հավանական է: Առաջին անգամն է, որ ըստ էության երեք գլոբալ խաղացողների շահերը համընկնում են: Այս առումով ես վտանգ եմ տեսնում, հատկապես, երբ այդ շահերի համընկնումը տեղի է ունենում հենց մեր շահերի հաշվին: Ես կարծում եմ, որ այս անգամ ձեր ասածի հավանականությունը կա. եւ ՌԴ-ի, ԵՄ-ի եւ ԱՄՆ-ի ներկայացուցիչները բազմիցս նշել են, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների եւ ԼՂ խնդրում նրանք հակասություններ չունեն: Ու նույնիսկ նշում են, որ սա այն եզակի դեպքն է, երբ նրանց, հատկապես ՌԴ-ի եւ ԱՄՆ-ի կարծիքները, համընկնում են: Այս ամենը հաշվի առնելով, նաեւ նկատի ունենալով, որ Հայաստանում չկա իշխանություն, որը վայելում է հասարակության վստահությունը եւ որը կարող է իսկապես իր վճռական “ոչ”-ը հայտնել, կարծում եմ, որ Ղարաբաղի հարցի լուծման հավանականությունը մեծ է: Իշխանությունը ոչ միայն նրա համար է, որ միշտ ժպտա ու “այո” ասի արտաքին աշխարհին, այլեւ՝ իշխանություն է, որպեսզի իր պետական, ազգային շահերը պաշտպանելուց իր վճռական “ոչ”-ն ասի: Այս իշխանությունը երկրի ներսում չունի այդ ռեսուրսը՝ արտաքին աշխարհին վճռական “ոչ” ասելու եւ արտաքին աշխարհի ճնշումներին դիմակայելու համար, ուստի ստիպված է գնալու այն քայլերին, որին կթելադրեն:
- Իսկ Ադրբեջանն ունի՞ այն ռեսուրսները՝ իր տեսակետները պնդելու համար: Նավթային գործոնը նրան օգնո՞ւմ է այս հարցում, թե՞ ոչ:
- Ես չէի ասի, որ Ադրբեջանն այդպիսի մեծ օբյեկտ է բանակցություններում: Ինքը նույնպես սուբյեկտ է բանակցություններում: Սակայն ինքն ավելի մեծ սուբյեկտ է բանակցություններում, քան՝ Հայաստանը: Ադրբեջանն ունի նավթային գործոն, եւ բացի այդ, ավելի ճիշտ արտաքին քաղաքականություն է իրականացնում, քան Հայաստանը: Այնպես որ, ես կարծում եմ՝ այս պահի դրությամբ առավել մեծ չափով տուժում են Հայաստանի շահերը:
lragir.am (http://lragir.am/src/index.php?id=lrahos||politics&pid=26600)
Day.az (http://day.az/news/politics/157112.html) -ի էջերից արդեն տողեր եմ կարդում ի պաշտպանություն Սերժ Սագսյանի: Գուշակեք 1 անգամից, ինչի՞ են ազերիները այպես պաշտպանում «խեղճ» մարդուն
Осторожный оптимизм
Как стало известно Day.Az, президент Армении может подписать очень важные документы, которые могут дать старт окончательной стадии по справедливому урегулированию армяно-азербайджанского нагорно-карабахского конфликта. Этот документ можно смело будет назвать крупной победой азербайджанской дипломатии, ибо нагорно-карабахский конфликт будет решен в рамках территориальной целостности Азербайджана.
կրճատ նկարագրություն: Հայաստանը կարող է ստորագրել փաստաթղթեր, որոնք սկիզբ կդնեն Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորման վերջնական փուլի մեկնարկին, և դա կլինի Ադրբեջանի խոշորագույն հաղթանակը, որովհետև հարցը կլուծվի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության շրջանակներում:
Այս ուրախալի լուրից հետո ադրբեջանական կայքը ցավով նշում է, որ մեր փառապանծ իշխանություններին ամենաշատը խանգարում են դա անել, ընդիմությունը: «Չար» Ընդիմությունը խանգարում է մեր նախագահին Ղարաբաղը նվիրել Ադրբեջանին:
При этом, главной проблемой армянского руководителя является не подписание этого документа, а его реализация, сорвать которую могут внутриполитические потрясения в Армении, способные привести к смене власти в этой стране.
թարգմանություն: Այնուհանդերձ, այս փաստաթղթերը ստորագրելու գլխավոր խոչընդոտը, որը խանգարում է այդ երկրի ղեկավարին անել այդ, ոչ թե դրանց ստորագրումն է, այլ իրականացումը, որին խանգարում են ներքին ճնշումները Հայաստանում: Նրանք ի վիճակի են այդպիսով հասնել իշխանափոխության:
Ու վերջում մի քիչ էլ թասիբի են գցում Սերժ ձաձային, ասելով՝
Слабый президент вряд ли сможет обеспечить интеграцию Армении в региональное развитие и в международное сообщество.
Բառացի թարգմանություն: Թույլ նախագահը չի կարող ապահովել Հայաստանի ինտեգրացիան տարածքային և միջազգային հանրությանը:
Այս տեքստից հետո մարդ ակամայից մտորրում է:
1. Մեր թշնամիները ողջունում են մեր նախագահի գործողությունները: :think
2. Մեր թշնամիները վախենում են մեր ընդիմությունից: :think
3. Մեր երկրում կան մարդիկ, ովքեր ողջունում են մեր նախագահի գործողությունները; :o
4. Մեր երկրում կան մարդիկ, որոնք վախենում են մեր ընդիմությունից::o
1. Մեր թշնամիները ողջունում են մեր նախագահի գործողությունները:
2. Մեր թշնամիները վախենում են մեր ընդիմությունից:
3. Մեր երկրում կան մարդիկ, ովքեր ողջունում են մեր նախագահի գործողությունները;
4. Մեր երկրում կան մարդիկ, որոնք վախենում են մեր ընդիմությունից:
Է՜ վազգ էս ինչեր ես ասում.. բա լուս ջուր գազ....
Լևոնի վախտով սկի կաբելենի հեռուստատեսություն չկար Երևանում :D
:D
Իսկ եթե լուրջ... ամսի 31ին պետքքա պայքարենք սաղովի...
ատրպատականների պրոպագանդան կարդա ու հասկացի լրիվ հակառակը - ՍՍի տեղն դիր Ալիեվին ու կհասկանաս ինչ վիճակում է հայտնվել Ալիեվը, որ ստիված փորձում են իրենց ժողովրդին հավաստիացնել, թե հայերի երկու աչկն է դուրս գալու, որ հանգիստ համաձայնվեն իրենց մի աչքը հանեն։
Թե կարծում ես, ադրբեջանում քնում ու երազում են իմանան ՍՍին ինչ է սպառնում ու նա ինչ վիճակում է....
Թե կարծում ես, ադրբեջանում քնում ու երազում են իմանան ՍՍին ինչ է սպառնում ու նա ինչ վիճակում է....
Հակառակը: Ադրբեջանին ձեռ ա տալիս ՍՍ-ի նման ղումար նախագահը: Որին կարող են առաջարկել ասենք Հայ թուրքական սահմանի տամոժնու ղեկավար կազմի ազատ նշանակելու իրավունք ու ցեղասպանությունը կուրանա, Ղարաբաղն էլ հետ կտա, եթե Աղդամի շինարարությունը տան իրան:
Կարծում եմ այնուամենայնիվ ազերները հասկանում են, որ Հայաստանը թեկուզ և նախագահվելով ղումարբազի կողմից հենց այնպես հեշտ ու հանգիստ Ղարաբաղը տվողը չի, եթե իհարկե մինչև այդ աշխարհը փուլ չգա։ Դրա համար նրանք «նա վսյակի» մահանաներ են ման գալիս այս հարցի ձգձգման հարցում իրենց մասի պատասխանատվությունը ջրելու համար։ Օրինակ այդ հոդվածում Էլմոն մի կարևոր մաս չի մեջբերել՝ որ իբր թե 99–ին հայ–հայ հայերը իրենց էին նվիրելու Ղարաբաղը, ու հայերի միակ կորուստը լինելու էր Իրանի սահմանից կտվելը(!!!:D), բայց դաշնակները հունանյան նաիրիների միջոցով խորհրդարանում սպանդ արեցին ու համաձայնեցումը ձախողեցին։ Հիմա էլ իբր դաշնակները հնարավոր է էլի մի «ղալաթ» անեն, ու թույլիկ նախագահ Սերժիկ ձյաձյայի ազնիվ մղումները հոդս ցնդեցնեն։ Սա ազերների լափշան սեփական ժողովրդին՝ «եսլի չտո»։ Եթե հաշվի առնենք, թե Ալիևը ինչպիսի ազգայնական պրոպագանդիստական լոլոներով է բարձրացրել իր այսպես կոչված ռեյթինգը ու ոնց սղցրեց իր ցմահ պրեզիդենտ լինելը չարգելող սահմանադրությունը, ապա նրանց լափշան ամբողջովին հասկանալի է դառնում։ Նույն լափշայից իհարկե մեր իշխանություններն էլ կարող են օգտվել, մեղքը բարդելով էլի ընդդիմության վրա։ Երկու բռնապետեր սենց յոլա են գնում միջազգային արենայում ձևեր թափելով։ Վերջը բարին ըլլա։
Կարող ա էս Ղարաբաղը.... պրեֆերանսում կրվելա ուղղակի????