Դիտել ողջ տարբերակը : Ձեր չսիրած 5 գրողները
Tanamasi
22.08.2008, 19:13
Կարծում եմ բոլորն էլ այդպիսիններն ունեն :B
Եվ խնդրում եմ մեկնաբանել՝ ինչո՞ւ չեք սիրում։
Չսիրած ստեղծագործություններ կան ,բայց գրողներ չգիտեմ:
Երևի մի հինգ հոգի կճարվի,մտածեմ ու կգրեմ:
StrangeLittleGirl
23.08.2008, 00:11
Իհարկե, պետք է նախ կարդացած լինեմ, որ չսիրեմ :D Դրա համար ես իմ հնգյակը կազմելիս հաշվի եմ առնում ոչ միայն չսիրելուս աստիճանը, այլև այն, թե ուրիշներն ինչքան են սիրում:
1. Պարույր Սևակ
2. Հովհաննես Շիրազ
3. Րաֆֆի
4. Ժյուլ Վեռն (երևի տարիքս անցել էր, երբ կարդացի, դրա համար)
5. Շիրվանզադե
Կզարմանաք, թե ինչու եմ հիմնականում հայերի անուններ գրել: Պատճառը շատ պարզ է. արտասահմանցի գրողները մինչև մեզ հասնելը լա՜վ ֆիլտրվում են, դրա համար քիչ թե շատ լավերի գործերն ենք կարդում, իսկ Հայաստանում դպրոցներում մեզ հրամցնում են հայ գրողների գործեր ու, ցավոք, հաճախ ոչ լավագույնների:
Սևակին չեմ սիրում, որովհետև կեղծ է գրում: Շատ է օգտագործում շինծու բառեր: Ու դրանով փորձում է տպավորություն թողնել, մինչդեռ իրականում բոլորը բառախաղեր են, դատարկություն:
Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին
Սա՞ է խորությունը: Ասեք, տեսնեմ, թե ինչը չեմ հասկանում:
Շիրազին չեմ սիրում, որովհետև իր մայրիկային զգացմունքայնությամբ համը հանում է:
Ժյուլ Վեռնին չեմ սիրում, որովհետև համապատասխան տարիքում չեմ կարդացել, տպավորություն չի թողել:
Շիրվանզադեից մենակ «Քաոսն» եմ կարդացել, բայց դա բավական էր, որ ուրիշ բան չցանկանամ բացել: Պարզունակ է, ժամանակավրեպ: Կարապետիչի մակարդակի է:
Րաֆֆուց շատ գործեր եմ կարդացել: «Խենթն» ու «Խաչագողի հիշատակարանը» էլի ոչինչ, համապատասխան տարիքում «ուտվում» են: Բայց «Սամվելից» զզվում եմ ուղղակի հենց թեկուզ կենտրոնական գաղափարի համար, թե հայրենիքը ծնողներից թանկ է: Մեկ էլ «Կայծերից» եմ զզվում: Հա՛, ճիշտ գաղափարներ կային մեջը, բայց դրանք ծամծմված էին, անիմաստ ձգված, տեղ-տեղ էլ չափից դուրս պրիմիտիվացրած:
Ու նշված հայ գրողներին չեմ սիրում հատկապես նրա համար, որ նրանց մեծություններ համարելով՝ զոռով ստիպում են կարդալ: Տեսեք, Նաիրի Զարյանի անունը չեմ գրում, չնայած նա նշվածներից թույլ է: Չեմ գրում, որովհետև նրան երբևէ չեմ տեսել, որ մեծություն համարեն: Կարդացել եմ միայն նրա համար, որ իմանամ, թե ով է:
Հա՛, երկու անուն էլ ավելացնեմ. Դեն Բրաուն և Պաուլո Կոելիո:
... երկար մտածելուց հետո՝ չունեմ ...
չսիրած գրող ունենալու համար պետք է կարդացած լինեմ նրա բոլոր գրածները, եւ ոչմեկը դուրս եկած չլինի, բայց կարծում եմ ամեն գրող կունենա գոնե մեկ հետաքրքիր պատմություն...
Պատմություն ասացի հիշեցի՝ չէմ սիրում իրար հակասող պատմիչներին...
*e}|{uka*
23.08.2008, 02:02
Կլինի մեկ հատ նշեմ, չեմ սիրում Ա. Պ. Չեխվին :oy,այսինքն իր ստեղծագործությունները, շատ պարզ են, շուտ ձանձրացնող, շատ ժամանակ ոչինչ չասող(համենայն դեպս ինձ ոչինչ չեն ասել) :B
Էն էլ հինգ հոգու...իմ մոտ ըտենց բան չկա..կան գրողներ, որոնց գործերից որոշները չհավանեմ, բայց միևնույն գրողը կարողա մի հատ ընենց գործ ունենա, որ հավանեմ..
Նաիրի Զարյան /""Հացի խնդիր" :[ զզվում եմ հլա դպրոցից/
Պերճ Պռոշյան /՞Սոս ու Վարդիթեր՞:[ զզվում եմ հլա դպրոցից/
Էն "Անգլուխ ձիավորը" ո՞վ է գրել: Նրանից էլ եմ կուշտ: Քանի անգամ փորձել եմ կարդամ, 50 էջից ավելի չեմ կարողացել :D
Tanamasi
23.08.2008, 15:52
Թեոդոր Դրայզեր :[ :[ :[ :[
Նայրի Զարյան
Մայակովսկի
Հեմինգուեյ
Վոլտեր
+ խախտեմ կանոնները :oy ՝ ԵՂԻՇԵ :[
Ես էլ երևի բացատրեմ, թե ինչու Հեմինգուեյ ու մյուսներին չեմ սիրում (առաջ ժամանակ չունեի)։
Հեմինգուեյը շոումեն է՝ դա ողջ գրական աշխարհով է հայտնի, իսկ ես համոզված եմ, որ արվեստի մեջ (քանի որ գրականությունն էլ է արվեստ, իսկ եթե չէ, ապա ավելի վեհ մի բան է), ուրեմն արվեստի մեջ շոուն բացառվում է, այն կարող է հասցված լինի արվեստի մակարդակի, բայց ոչ դառնա արվեստ (մեծատառով)։ Իսկ հետո էլ, բացառությամբ պատերազմի մասին գործերը, նրա ստեղծագործություններում ինքն արծարծում է անկարևոր, թույլ ու շաբլոն թեմաներ, բայց դա անում է խոր փիլիսոփայական, բարդացված ձևով։ Այս վերջինը գրում եմ հենց այսօր կարդացածս երկի տպավորության տակ, որը նա ավարտին չի հասցրել՝ «Դրախտային այգի» վերնագրով։
Այս ամենը չեմ գրում որևէ մեկին վիրավորելու համար՝ ուղղակի իմ կարծիքն է։ Նեղանալ չլինի՛։
Դրայզերը ու Զարյանը կարդալ չի լինում։ Ամեն բառի վրա, ասես, մի ական դրած լինի, որ քեզ ետ է շպրտում՝ այն էլ մի լավ բզկտելով գիտակցությունդ։ Մայակովսին ուղղակի շատ չոր ու կոպիտ է մի մարդու համար, որը Բլոկ է սիրում, համ էլ հոգեհարազատ չէ։ Վոլտերի փիլիսոփայության հետ համաձայն չեմ ու շատ հեքիաթային է գրում։ Եղիշեն էլ մոլագար էր, որ աղճատել է մեր պատմությունը, ինչը նրան երբեք չեմ ների։
Rammstein
23.08.2008, 18:35
Չեմ սիրում.
1. Ավետիք Իսահակյան:[:[
2. Պարույր Սեւակ (հիմնականում չեմ սիրում «անլռելի զանգակատուն»-ը)
3. Համո Սահյան
4. Միքայել Նալբանդյան:[
5. Շիրվանզադե
6. Տիգրան Կարապետիչ:lol:lol:lol
impression
23.08.2008, 22:30
Պաոլո Կոելիո - որովհետև շաբլոն հեղինակ է, չգիտես ինչու դարձել է դեմք: Թեև՝ գիտեմ ինչու. ժամանակին սկանդալային լրագրող է եղել, բոլորն անհամբեր սպասել են նրա հոդվածներին, նա էլ լավ փող աշխատելու ձև է գտել, հասկացել է, որ կարևորն անունն է, այլևս ինչ էլ գրի, գնելու են կատաղի արագությամբ, դե մարդն էլ սկսել է "գրել", մեղադրելու չի, ավելորդ փողը դեռ ոչ մեկին նեղություն չի տվել:
Շիրվանզադե, Նար-Դոս, Գարեգին Բես ու նմանատպիների մի մեծ ծաղկաբույլ - իրենք մեղավոր չեն, իրենց ժամանակի համար լավ էլ գրել-մրել են, ուղղակի մեր դպրոցներում դեռ չեն հասկացել, որ ասենք "Նամուս"-ը արդեն առնվազն զավեշտ է դարձել, եթե հաշվի առնենք ներկայիս բարքերն ու երեխաների տեղեկացվածության աստիճանը:
Օնորե դը Բալզակ - տանել չեմ կարողանում թեմայից շեղվելու նրա բացառիկ տաղանդը:
Դավիթ Հովհաննես - խնդանք անցնեք
Շուկշին - մի հաստափոր գիրք կարդացի, պատմվածքներ էին, ու բոլորը միանման, բոլորը հարբած ու հայհոյանքներով լեցուն, բանալ ու անհետաքրքիր
Երկնային
23.08.2008, 22:43
Պաոլո Կոելիո - որովհետև շաբլոն հեղինակ է, չգիտես ինչու դարձել է դեմք: Թեև՝ գիտեմ ինչու. ժամանակին սկանդալային լրագրող է եղել, բոլորն անհամբեր սպասել են նրա հոդվածներին, նա էլ լավ փող աշխատելու ձև է գտել, հասկացել է, որ կարևորն անունն է, այլևս ինչ էլ գրի, գնելու են կատաղի արագությամբ, դե մարդն էլ սկսել է "գրել", մեղադրելու չի, ավելորդ փողը դեռ ոչ մեկին նեղություն չի տվել:
Համաձայն եմ: Առհասարակ երբեք չեմ հասկացել Կոելիոյին սիրողներին… մոտս միշտ այն տպավորությունն է եղել, որ Կոելիո կարդում են միայն նրա համար, որ «մոդա» է…
Ուլուանա
23.08.2008, 23:52
Ինչպես ոմանք արդեն նշեցին, գրողին որպես չսիրած որակելու համար հարկավոր է նրանից առնվազն մի քանի ստեղծագործություն կարդացած լինել, քանի որ մեկը կամ երկուսը կարդացած լինելը գուցե դեռ բավարար չէ եզրակացնելու համար, որ այդ գրողին չես սիրում, իսկ մեկ–երկու ստեղծագործություն չհավանելու դեպքում, կարծում եմ, շատ քչերը կհամարձակվեն էլի ու էլի փորձել :)), հետևաբար չսիրած գրողների ցուցակը երևի այս կամ այն չափով հարաբերական կլինի... Այնուամենայնիվ, փորձեմ.
1. Ժյուլ Վեռն. ասեմ, որ միայն «15-ամյա նավապետն» եմ կարդացել 6-րդ դասարանում, դե, կարդացածս առաջին «լուրջ» գիրքն էր, վատը չթվաց, թեև առանձնապես հիացմունք էլ չառաջացրեց, իսկ դրանից հետո ցանկացած ուրիշ արկածային գիրք անհամեմատ ավելի լավն էր թվում, ու էդ գիրքը գնալով ավելի ու ավելի չսիրեցի։ Ի դեպ, հետագայում էլ համոզվեցի, որ տարիքը տվյալ դեպքում հեչ կապ չուներ, որովհետև, օրինակ, «Փոքրիկ շրջմոլիկը» սկզբում կարդացել եմ էլի մոտավորապես 6-րդ դասարանում ու շատ եմ հավանել, իսկ հետագայում՝ արդեն բավական մեծ տարիքում, էլ վերընթերցելիս կարծիքս բոլորովին չփոխվեց. նույն հետաքրքրությամբ ու հաճույքով կարդացի։ Իսկ «Տասնհինգամյա նավապետն» ինձ համար պարզունակ էր, հոգեբանական ու հուզական առումով խիստ աղքատիկ, եղած–չեղած զգացմունքներն էլ, իմ կարծիքով, բավական ստանդարտ ու մակերեսային էին՝ ընթերցողի հույզերի հետ չխոսող։ Հա, հասկացանք, արկածային, բայց իմ կարդացած ոչ մի ուրիշ արկածային գրքի մասին ես էս նույնը չէի ասի հաստատ։ Հիշում եմ նաև, որ եղբայրս «Խորհրդավոր կղզին» էր կարդում ու ինձ մանրամասն պատմում էր ընթացքում, էնպես, որ կարծես ես էլ կարդալիս լինեի ու զգում էի, որ էդ վեպն առանձնապես չի տարբերվում «Տասնհինգամյա նավապետից»։ :D Էնպիսի տպավորություն էր, որ վեպը կառուցված էր մոտավորապես նույն սյուժետային կմախքի վրա, նույնիսկ հերոսներն էին ահագին կրկնվող, ինչն, իհարկե, չէր նպաստում էդ գրքերի հեղինակին սիրելուն։ Ուրիշ ստեղծագործություններն էլ հենց միայն վերնագրերով արդեն վանել են...
2. Չարլզ Դիքենս. Կարդացել եմ միայն «Օլիվեր Թվիստի արկածները» և «Դոմբին և որդին»։ Առաջինը մանկական տարիքում կարդալու դեպքում, ինչ խոսք, բավական «ուտվող» է, իսկ երկրորդը կարդացել եմ բավական հասուն տարիքում ու չեմ հավանել։ Համենայնդեպս, նշածս երկու ստեղծագործություններում էլ աչք էր ծակում կերպարների միակողմանիությունը. հերոսները, որպես կանոն, կամ 100%–անոց դրական էին, կամ 100%–անոց բացասական»։ Դրականները անիրական ձևով հրեշտակային ու եթերային էին, բացասականները՝ վախենալու չափ տականք, մի խոսքով՝ ինչպես հեքիաթում։
Ի դեպ, Պաուլո Կոելիոյի մասին ասեմ, որ հետաքրքիր ու նաև օգտակար մտքեր ու գաղափարներ կան նրա ստեղծագործություններում, բայց այդ ամենով հանդերձ, մի տեսակ տպավորիչ չի ինձ համար, չի հուզում, ես նրա կերպարներին չեմ զգում։ Հոգի չկա մեջը մի տեսակ, իմ համեստ կարծիքով։ Թերևս Mercury–ի ասած «շոումեն» բառն ավելի շատ կսազեր Կոելիոյին, համենայնդեպս, ես նման տպավորություն ստացել եմ, չգիտեմ...
Հետո ուրիշ գրողների էլ կգրեմ։ Կարծում եմ՝ մի երկու հոգու նշելն ու հիմնավորելն ավելի լավ է, քան 5 հոգանոց ցուցակ գրելն ու չհիմնավորելը։
Նար-Դոս - «Սպանված աղավնին» վիպակի համար.. միակողմանի և սենտիմենտալ պատմություն, զարմանալի չի որ շատ աղջիկներ հաճույքով կարդում են այն:
Ջովանի Բոկաչո - Դեկամեռոն-ի համար,
Պաոլո Կոելիո - համոզված չեմ կարող ասել բայց կարծես պոպուլիստական հոտ ա գալիս
չսիրած գրողներին դժվար ա հիշել այն պարզ պատճառով, որ այդ դեպքում շատ արագ մոռանում եմ կարդացած գրքի և հեղինակի մասին:
չեմ սիրում ներկա գրողներից շատերին ովքեր իբրև գրում են օրիգինալ ոճով բայց այնքան են լարվում այնքան են փորձում ամեն գնով ազատվել "հին" և "ստադարտ" ոճից, որ ստացվում է մեղմ ասած տափակություն..
Ժյուլ Վեռն և Մայն Ռիդ ըստ իս այդքանել վատ չեն ուղղակի ընթերցողներ շրջանակը սահամանափկված է տարիքով և որոշ չափով սեռով ,կոնկրետ "Անգլուխ ձիավոր" Մայն Ռիդի իմ կարդացածներից ամենանհետաքրքիրնէր:
Չարլզ Դիքենս-ի մասին կարծիքի հետ համամիտ եմ հերոսները բավականին պարզ են , բայց մի բանով տարբերվում ա Դիքենսը, նա շատ յուրահատուկ ձևով ա նկարագրում, ամեն ինչ այնքան հեշտ ա պատկերավորվում որ այնպիսի տպավորությունը ա կարծես ֆիլմ ես նայում ոչ թե գիրք կարդում, Դիքենս երկար կարդալուց հետո մոտս բզիկ էր երբ մտնում եի ինչ, որ տեղ մտքումս պատկերացնում էի ոնց կնկարագրեր նա սենյակը, մարդկանց և այլն..
իսկ Շիրվանզադեն կարծում եմ ճիշտ չի միայն <<Քաոս>> ով դատել..:think կուզենաի ուրիշ հիմնավորումներ ել
1. Սևակ (չեմ ծավալվի, վախենում եմ՝ ծեծեք :D )
2. Ախմատովա
3. Աբովյան
էսքան բան :) իսկ ովքեր պարզապես «էդքան էլ դուր չեն գալիս», չեմ գրի :)
հա՛, մոռացա. Կոելիո... :8 չսիրեցի :)
1. Աբովյան (հարգում եմ որպես առաջամարտիկ)
2. Քոելյո (չսիրեցի ուղղակի)
3. Հյուգո (ձանձրանում եմ)
4. Մարկես (երեւի չեմ հասունացել)
5. Շուկշին (երեւի շատ եմ հասունացել)
Մոդերատորական: Թեմայի անհանդուրժողականությամբ փայլող գրառումները, դրանց արձագանքները, հարաբերությունների պարզում հանդիսացող գրառումները, միմյանց գրական ճաշակը քննադատող գրառումները ջնջվել են: Երկու դեպքում իրար են միացվել նույն հեղինակի իրար փոխլրացնող երկու գրառումները: Խմբագրվել են մի քանի գրառումներ, որոնցում կային հարաբերությունների պարզման պարբերություններ, դրանք ջնջվել են: Թեմայում քննարկումը պիտի շարունակվի ըստ թեմայի պահանջի, սա թեմա չէ միմյանց գրական ճաշակները քննադատելու կամ զարմանք հայտնելու համար, թե ինչպես կարելի է այսինչ կամ այնինչ գրողին չսիրել: Բարի քննարկումներ եմ ցանկանում:
Մոդերատորական: Թեմայից դուրս գրառումը ջնջվել է:
Մոդերատորական 1: Թեմայից դուրս գրառումը ջնջվել է:
Մոդերատորական 2: Եվս մի քանի ոչ ըստ թեմայի գրառում, որտեղ արտահայտվելու է վերաբերմունք այլոց գրական ճաշակի վերաբերյալ, փոխանակ նշվելու Ձերը, և թեման կփակվի, քանի-որ փաստորեն դեռ պատրաստ չեք նման քննարկման:
Լուսիանա
06.09.2008, 19:58
1. Մոպասան (Սիրելի ընկերը:[)
2. Նաիրի Զարյան
3. Գ. Մահարի
4. Խ. Աբովյան (Տենց էլ մինչև վերջ չկարողացա կարդալ)
5. Դյումա
Զարյան, Տերյան, Կապուտիկյան, Զորի Բալայան, Արամայիս Սահակյան
Կներեք, որ որոշներին պատիվ արեցի «գրող» համարել:
1. Խաչատուր Աբովյան
2. Հովհ. Շիրազ
3.Մուրացան
4. Պերճ Պռոշյան
5. Բալզակ
Առաջարկություն. Խնդրում եմ պատասխանողներին նաև մի երկու բառով նշել, թե ինչու՞ տվյալ գրողի ստեղծագործությունն իրենց դուր չի գալիս: Թե չէ «Տերյան ու Շիրազ չեմ սիրում»-ը խիստ մերկապարանոց է հնչում: :bad
Առաջարկություն. Խնդրում եմ պատասխանողներին նաև մի երկու բառով նշել, թե ինչու՞ տվյալ գրողի ստեղծագործությունն իրենց դուր չի գալիս: Թե չէ «Տերյան ու Շիրազ չեմ սիրում»-ը խիստ մերկապարանոց է հնչում: :bad
Բերեք այդ մերկապարանոց բառը անտեղի չօգտագործենք (չեմ սիրում այդպիսի չչափվող բառեր): Տերյան` լացելու համար, իսկ Շիրազը ես չեմ գրել, բայց օրինակ նրա հիստերիկությունն էլ կարողա որոշ մարդկանց դուր չի գալիս: Զարյանը կռիս բանսարկու է եղել, Կապուտիկյանը` իրեն վերաբերող-չվերաբերող հարցերում քիթը խոթելէ իր միակ և անառարկելի ճշտերով, Զորի Բալայան և Արամայիս Սահակյանն է; ասե"մ, կարծում եմ պարզ է:
:) Դե... Զորի Բալայանին ես էլ «պատիվ չէի համարի գրող անվանել», մնացածի հետ էլ քիչ թե շատ համաձայն եմ, բայց. եթե Շիրազը միայն «Գարնանամուտը» գրած լիներ, իսկ Տերյանը՝ «Երկիր Նայիրի» շարքը, նրանք արդե՛ն իսկ այս թեմայում տեղ չէին ունենա: Ի դեպ՝ «Երկիր Նայիրին» դիտմամբ եմ նշում՝ որպես Տերյանի «ամենաչլացկան» շարք: «Մի՛ խառնեք մեզ...» և այլն: Իսկ այդ «լացը» ոմանց համար լաց է, ոմանց համար՝ Քնարերգություն, մեծատառով: Դե գիտես, է՛լի. ոմանք ջրափոսի մեջ թքում են, իսկ ոմանք՝ լուսին են որոնում :)
Մոդերատորական. Հերթական անգամ եմ զգուշացում, թեման մի վերածեք կոնկրետ ստեղծագործութունների ու կոնկրետ գրողների քննարկման վայր: Թեման ունի հստակ պահանջ. նշել չսիրած գրողներին: Եթե շատ եք ուզում ցույց տալ, որ նշված գրողը վատը չէ, գտեք համապատասխան թեման, չլինելու դեպքում՝ բացեք: Բայց այս թեման մի սարքեք միմյանց գրական ճաշակները քննարկելու տեղ:
:) Դե... Զորի Բալայանին ես էլ «պատիվ չէի համարի գրող անվանել», մնացածի հետ էլ քիչ թե շատ համաձայն եմ, բայց. եթե Շիրազը միայն «Գարնանամուտը» գրած լիներ, իսկ Տերյանը՝ «Երկիր Նայիրի» շարքը, նրանք արդե՛ն իսկ այս թեմայում տեղ չէին ունենա: Ի դեպ՝ «Երկիր Նայիրին» դիտմամբ եմ նշում՝ որպես Տերյանի «ամենաչլացկան» շարք: «Մի՛ խառնեք մեզ...» և այլն: Իսկ այդ «լացը» ոմանց համար լաց է, ոմանց համար՝ Քնարերգություն, մեծատառով: Դե գիտես, է՛լի. ոմանք ջրափոսի մեջ թքում են, իսկ ոմանք՝ լուսին են որոնում :)
Այս թեմայի գրառումները կարծում եմ թելադրված են զուտ ճաշակով: Օբյեկտիվ քննարկում այստեղ դժվար է կազմակերպել: Օրինակ ես գրողների մեծ մասին հարգում եմ, մի մասին ընդունում որպես արժեք ներկայացնող իրողություն, շատ քչերն են, որ...
Ուլուանա
07.09.2008, 07:02
Քանի որ թեմայի հեղինակը հենց առաջին գրառման մեջ խնդրել է նշել տվյալ գրողներին չսիրելու պատճառները, առաջարկում եմ այսուհետև ջնջել բոլոր այն գրառումները, որոնցում միայն ցուցակներ են՝ առանց բացատրությունների, քանի որ չոր ու չամաք ցուցակներ կարդալն, իմ կարծիքով, այնքան էլ հետաքրքիր չէ։ :think Ինչպես տեսնում եք, շատերի մոտ է կարդալիս հարց առաջանում՝ ինչու՞։
1. Ալեքսանդր Շիրվանզադե- դպրոցում "Քաոսը" չկարողացա մինչև վերջ ձգել, չնայած իր ուրիշ գործեր այնուամենայնիվ մինչև վերջ ի վիճակի եմ եղել կարդալու, չեմ սիրում իր բացառիկ և ոչնչով չարդարացված մեծամտության համար, որի ամենավառ ապացույցն են Վարուժանին քննադատող նրա հոդվածները, և չեմ հասկանում նրա զոլայապաշտությունը, ախր այդ ժամանակ ավելի լավ գրողներ էլ կային:
2. Րաֆֆի- Մայրասպանության իր քարոզի համար, մոր թեմայով ստեղծագործող գրողներից Շիրազին էլ կնշեի հարս-սկեսուր հարաբերություններում լարվածություն սադրող իր որոշ ստեղծագործությունների համար, բայց էս վերջերս մի դեպքի հետ կապված մի փոքր սկսել եմ ներողամիտ լինել նրա հանդեպ:
3. Սիամանթոյատիպ բանաստեղծները մինչև Դավիթ Հովհաննես և Կարեն Անտաշյան: Ներեցեք, երևի պարզապես ես չեմ հասկանում նրանց պոեզիան:
4. Դերենիկ Դեմիրճյան- Դպրոցականների հանդեպ բացառիկ անկարեկից վերաբերմունքի համար, ապացույցը` "Վարդանանքի" հաստությունը, չնայած ես նույնիսկ բուհում էլ հաջողացրի դա չկարդալ, բայց չկարդալը ամեն դեպքում ազդում է գնահատականի վրա, վճարովի-անվճար համակարգում սովորելու վրա: Մեղմացուցիչ հանգամանք դիտարկել այն, որ վեպը գրվել է ԽՍՀՄ-ի տարիներին, երբ բուհական համակարգը անվճար էր:
5. Մուրացան- Իհարկե "Գևորգ Մարզպետունին" կարդալիս հասկանում ես, որ վեպը գրել է կնոջ կողմից դավաճանված ամուսինը, բայց ամեն դեպքում խեղճ դպրոցականներն ու ուսանողները ի՞նչ մեղք ունեն, որ ստիպված են դա կարդալ:
BONUS. Վահրամ Սահակյան- Գործ չունեմ` No comment
Հ. Գ. Միայն հայ գրողներին եմ նշել հետևելով ժողովրդական առածին` նախ աչքիդ գերանը...
Mariam1556
10.01.2010, 17:22
Համաձայն եմ: Առհասարակ երբեք չեմ հասկացել Կոելիոյին սիրողներին… մոտս միշտ այն տպավորությունն է եղել, որ Կոելիո կարդում են միայն նրա համար, որ «մոդա» է…
Հա հաստատ:Ես էլ չեմ սիրում,որևէ մեկդ Ալշիմիստը կարդացած կա՞ :[Խորհուրդ չեմ տա:
1. Կոելիո- շաբլոն հեղինակ ա,
2. Ավետիք Իսահակյան- ոճը չսիրեցի,
3. Դրայզեր- գրում ա երկար, կարդացողին դնում ա անհասկացողի տեղ,
4. Պուշկին- որովհետև բոլորը նրան ՀԱՃԱՐ են համարում,
5. Տերյան- միշտ հոգիս պատվում ա գորշ գույներով, երբ Տերյանի ստեղծագործություններն եմ կարդում:
Անտիգոնե
21.09.2010, 20:28
1. Ալեքսանդր Շիրվանզադե- դպրոցում "Քաոսը" չկարողացա մինչև վերջ ձգել, չնայած իր ուրիշ գործեր այնուամենայնիվ մինչև վերջ ի վիճակի եմ եղել կարդալու, չեմ սիրում իր բացառիկ և ոչնչով չարդարացված մեծամտության համար, որի ամենավառ ապացույցն են Վարուժանին քննադատող նրա հոդվածները, և չեմ հասկանում նրա զոլայապաշտությունը, ախր այդ ժամանակ ավելի լավ գրողներ էլ կային:
2. Րաֆֆի- Մայրասպանության իր քարոզի համար, մոր թեմայով ստեղծագործող գրողներից Շիրազին էլ կնշեի հարս-սկեսուր հարաբերություններում լարվածություն սադրող իր որոշ ստեղծագործությունների համար, բայց էս վերջերս մի դեպքի հետ կապված մի փոքր սկսել եմ ներողամիտ լինել նրա հանդեպ:
3. Սիամանթոյատիպ բանաստեղծները մինչև Դավիթ Հովհաննես և Կարեն Անտաշյան: Ներեցեք, երևի պարզապես ես չեմ հասկանում նրանց պոեզիան:
4. Դերենիկ Դեմիրճյան- Դպրոցականների հանդեպ բացառիկ անկարեկից վերաբերմունքի համար, ապացույցը` "Վարդանանքի" հաստությունը, չնայած ես նույնիսկ բուհում էլ հաջողացրի դա չկարդալ, բայց չկարդալը ամեն դեպքում ազդում է գնահատականի վրա, վճարովի-անվճար համակարգում սովորելու վրա: Մեղմացուցիչ հանգամանք դիտարկել այն, որ վեպը գրվել է ԽՍՀՄ-ի տարիներին, երբ բուհական համակարգը անվճար էր:
5. Մուրացան- Իհարկե "Գևորգ Մարզպետունին" կարդալիս հասկանում ես, որ վեպը գրել է կնոջ կողմից դավաճանված ամուսինը, բայց ամեն դեպքում խեղճ դպրոցականներն ու ուսանողները ի՞նչ մեղք ունեն, որ ստիպված են դա կարդալ:
BONUS. Վահրամ Սահակյան- Գործ չունեմ` No comment
Հ. Գ. Միայն հայ գրողներին եմ նշել հետևելով ժողովրդական առածին` նախ աչքիդ գերանը...
:(Ալեքսանդր Շիրվանզադեի, Դերենիկ Դեմիրճյանի և Մուրացանի համար շատ տխրեցի: Չեմ հասկանում ինչպես կարելի է չսիրել այս գրողներին: Հասկանում ու ընդունում եմ, գրողի այս կամ այն ստեղծագործության չսիրելը, բայց մի ստեղծագործության կամ որևէ կերպարի համար չսիրել գրողին....:think
:(Ալեքսանդր Շիրվանզադեի, Դերենիկ Դեմիրճյանի և Մուրացանի համար շատ տխրեցի: Չեմ հասկանում ինչպես կարելի է չսիրել այս գրողներին: Հասկանում ու ընդունում եմ, որ գրողի այս կամ այն ստեղծագործության չսիրելը, բայց մի ստեղծագործության կամ որևէ կերպարի համար չսիրել գրողին....:think
Ես բացատրել եմ, Անտիգոնե, ինչու չեմ սիրում: Շատ մի տխրիր, ճաշակին ընկեր չկա: Նույն Շիրվանզադեն էլ Վարուժանին չէր սիրում, Վարուժանին, ով Նոբելյան մրցանակ կստանար, եթե Եղեռնը չլիներ: :)
dionisos-88
30.09.2010, 20:07
Շատերիդ մոտ հանդիպեցի մաքսիմալիստական կտրուկ մոտեցում...Կարդում էի ու մտածում, թե կա արդյոք մի գրող, որին չեմ սիրում??? Հիշեցի միայն մեկին ու կփորձեմ մեկնաբանել` ինչու? Նախ ասեմ, որ յուրաքանչյուր դասական ունի իր ասելիքը և մոտեցման յուրատիպ ձևը: Պարզապես մենք տարիքի հետ զուգահեռ փոխում ենք մեր ճաշակը: Օրինակ, կիրթ մարդը Սելինջեր պիտի կարդացած լինի -13-14 տարեկանում և այդ տարիքում նա հաստատ չի ընկալի, գուցե և հիասթափվի Շեքսպիրից, Տոլստոյից, Սենկեվիչից... Դյումա, Ժորժ Սանդ, Ջեք Լոնդոն կարծում են շատ չեն սիրի հասուն տարիքի մարդիկ,,, ու նման շատ գրքեր կան: Կան գրքեր, որ տարբեր տարիքում կարդալով տարբեր կերպ ես ընկալում.. ու դա լավ է: Եթե ինձ հարցնեք` ով է իմ սիրած նկարիչը, գրողը, կոմպոզիտորը, իսկույն խուճապի կմատնվեմ, բայց ոչ այն պատճառով, որ տգետ եմ,,, պարզապես կյանքի տարբեր փուլերում ճաշակս փոխվում է: Վերադառնալով թեմային` ասեմ, որ չկարողացա հասկանալ ինչու է Լիլիան Հելմանը մնացել գրականության պատմության մեջ: Կարծում եմ նրա պիեսները գրագողություն է հատկապես Չեխովից, Շուից: Այդ պատճառով չեմ սիրում ու չեմ հասկանում նրան ու նրա պիեսները: Եթե որևէ մեկը կարդացել ու կարող է համոզել հակառակը, գրեք ..Ուշադիր կկարդամ ձեր կարծիքը: Շնորհակալություն.
Բացի իմ սիրած /մաքսիմում 5/ գրողներից, աշխարհի բոլոր մնացած գրողներին չեմ սիրում :))))
Սկսած մետրոյում կարդալու նպատակայնության գրքեր գրողներից, վերջացրած Ջեք Լոնդոնով /եւ իր Մարտին Իդենով/, Հեմինգուեյով, Հենրիկ Սենկեվիչով, ԵՒ ԴԵՆ ԲՐԱՈՒՆՈՎ :hate
---------- Ավելացվել է՝ 09:48 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 09:36 ----------
......Օրինակ, կիրթ մարդը Սելինջեր պիտի կարդացած լինի -13-14 տարեկանում և այդ տարիքում նա հաստատ չի ընկալի, գուցե և հիասթափվի Շեքսպիրից, Տոլստոյից, Սենկեվիչից... Դյումա, Ժորժ Սանդ, Ջեք Լոնդոն կարծում են շատ չեն սիրի հասուն տարիքի մարդիկ,,, ու նման շատ գրքեր կան: Կան գրքեր, որ տարբեր տարիքում կարդալով տարբեր կերպ ես ընկալում.. ու դա լավ է: Եթե ինձ հարցնեք` ով է իմ սիրած նկարիչը, գրողը, կոմպոզիտորը, իսկույն խուճապի կմատնվեմ, բայց ոչ այն պատճառով, որ տգետ եմ,,, պարզապես կյանքի տարբեր փուլերում ճաշակս փոխվում է: .............
ԻՆչի համար 13-14 տարեկան մարդն իր ուղեղը լցնի Ջեք Լոնդոնի, Դյումայի, Սենկեվիչի կեղծ գաղափարներով, եթե այդ ժամանակը կարող է ծախսել ավելի խելացի գրքերի վրա։
Նախ, գաղափարների արդիականությունը կարող է կորել, երկրոդ՝ ամեն գրողի մտքեր չէ, որ օգտակար են եւ "ճիշտ" թե անձի ձևավորման համար, թե ուղղակի որպես տեղեկություն։ Եւ եթե մարդիկ հասուն տարիքում հասկանում են, որ որոշ գրողների գաղափարներ այնքան էլ արդիական, կարևոր եւ օգտակար չեն երիտասարդ ուղեղներին, ավելի լավ է այդ գրքերը հանեն շրջանառությունից։
Մասնավորապես, արդեն մի 20--22 տարեկան կլինեի, որ պատահաբար մեր տանը գտա Մարտին Իդենը եւ սկսեցի կարդալ։ Զգացի որ հիմարություն է, սկսեցի թերելով առաջ անցնել... Ուղղակի ապշել էի... ինչ հիմար մտքեր, ինչ զառանցանք... Ու մտածեցի, ինչ լավ է, որ չեմ կարդացել այդ գիրքը ու ուղեղս չեմ լցրել կեղծ կլիշեներով...
Նույնը Վոյնիչի՝ Բոռը, Ֆլոբերի՝ Մադամ Բովարին, Ստենդալի՝ Կարմիրը եւ Սեվը, Սենկեվիչի Հո Յերտասը, ըստ իս, այս գրքերն ընդհանրապես ոչ ոքի էլ պետք չի կարդալ, պարունակվող գաղափարները մոլորեցնող են ու անհասկանալի թե ում են պետք...
Նաիրուհի
01.10.2010, 10:10
Բացի իմ սիրած /մաքսիմում 5/ գրողներից, աշխարհի բոլոր մնացած գրողներին չեմ սիրում :))))
Սկսած մետրոյում կարդալու նպատակայնության գրքեր գրողներից, վերջացրած Ջեք Լոնդոնով /եւ իր Մարտին Իդենով/, Հեմինգուեյով, Հենրիկ Սենկեվիչով, ԵՒ ԴԵՆ ԲՐԱՈՒՆՈՎ :hate
---------- Ավելացվել է՝ 09:48 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 09:36 ----------
ԻՆչի համար 13-14 տարեկան մարդն իր ուղեղը լցնի Ջեք Լոնդոնի, Դյումայի, Սենկեվիչի կեղծ գաղափարներով, եթե այդ ժամանակը կարող է ծախսել ավելի խելացի գրքերի վրա։
Նախ, գաղափարների արդիականությունը կարող է կորել, երկրոդ՝ ամեն գրողի մտքեր չէ, որ օգտակար են եւ "ճիշտ" թե անձի ձևավորման համար, թե ուղղակի որպես տեղեկություն։ Եւ եթե մարդիկ հասուն տարիքում հասկանում են, որ որոշ գրողների գաղափարներ այնքան էլ արդիական, կարևոր եւ օգտակար չեն երիտասարդ ուղեղներին, ավելի լավ է այդ գրքերը հանեն շրջանառությունից։
Մասնավորապես, արդեն մի 20--22 տարեկան կլինեի, որ պատահաբար մեր տանը գտա Մարտին Իդենը եւ սկսեցի կարդալ։ Զգացի որ հիմարություն է, սկսեցի թերելով առաջ անցնել... Ուղղակի ապշել էի... ինչ հիմար մտքեր, ինչ զառանցանք... Ու մտածեցի, ինչ լավ է, որ չեմ կարդացել այդ գիրքը ու ուղեղս չեմ լցրել կեղծ կլիշեներով...
Նույնը Վոյնիչի՝ Բոռը, Ֆլոբերի՝ Մադամ Բովարին, Ստենդալի՝ Կարմիրը եւ Սեվը, Սենկեվիչի Հո Յերտասը, ըստ իս, այս գրքերն ընդհանրապես ոչ ոքի էլ պետք չի կարդալ, պարունակվող գաղափարները մոլորեցնող են ու անհասկանալի թե ում են պետք...
Երբեք չեմ մտածել, որ ինչ-որ տարիքում պետք է անպայման որոշակի գրքեր կարդալ, բայց... :think Քո նշած «մոլորեցնող», «ժամանակավրեպ», «ոչ օգտակար» գաղափարներ պարունակող գրքեր շատ եմ կարդացել։ Ու հեչ չեմ փոշմանել :P «Յո՞ երթասը» վերընթերցեցի այս տարի, «Մադամ Բովարին» ու «Կարմիրը և սևը» 18-19 տարեկանում եմ կարդացել, Դյումա մինչև հիմա հաճույքով կարդում եմ, Ժյուլ Վեռնին չեմ կարողանում չսիրել... Օ՜, սարսա՜փ, ես նույնիսկ Վախթանգ Անանյան եմ հաճույքով կարդացել...
Է՜հ, աչքիս ես ահագին հետամնաց, մոլորված ու ժամանակավրեպ մարդ եմ...
Պա՜հ, ավելի լավ... Ես միշտ էլ անցյալը ներկայից շատ եմ սիրել :beee
Բացի իմ սիրած /մաքսիմում 5/ գրողներից, աշխարհի բոլոր մնացած գրողներին չեմ սիրում :))))
Սկսած մետրոյում կարդալու նպատակայնության գրքեր գրողներից, վերջացրած Ջեք Լոնդոնով /եւ իր Մարտին Իդենով/, Հեմինգուեյով, Հենրիկ Սենկեվիչով, ԵՒ ԴԵՆ ԲՐԱՈՒՆՈՎ :hate
---------- Ավելացվել է՝ 09:48 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 09:36 ----------
ԻՆչի համար 13-14 տարեկան մարդն իր ուղեղը լցնի Ջեք Լոնդոնի, Դյումայի, Սենկեվիչի կեղծ գաղափարներով, եթե այդ ժամանակը կարող է ծախսել ավելի խելացի գրքերի վրա։
Նախ, գաղափարների արդիականությունը կարող է կորել, երկրոդ՝ ամեն գրողի մտքեր չէ, որ օգտակար են եւ "ճիշտ" թե անձի ձևավորման համար, թե ուղղակի որպես տեղեկություն։ Եւ եթե մարդիկ հասուն տարիքում հասկանում են, որ որոշ գրողների գաղափարներ այնքան էլ արդիական, կարևոր եւ օգտակար չեն երիտասարդ ուղեղներին, ավելի լավ է այդ գրքերը հանեն շրջանառությունից։
Մասնավորապես, արդեն մի 20--22 տարեկան կլինեի, որ պատահաբար մեր տանը գտա Մարտին Իդենը եւ սկսեցի կարդալ։ Զգացի որ հիմարություն է, սկսեցի թերելով առաջ անցնել... Ուղղակի ապշել էի... ինչ հիմար մտքեր, ինչ զառանցանք... Ու մտածեցի, ինչ լավ է, որ չեմ կարդացել այդ գիրքը ու ուղեղս չեմ լցրել կեղծ կլիշեներով...
Նույնը Վոյնիչի՝ Բոռը, Ֆլոբերի՝ Մադամ Բովարին, Ստենդալի՝ Կարմիրը եւ Սեվը, Սենկեվիչի Հո Յերտասը, ըստ իս, այս գրքերն ընդհանրապես ոչ ոքի էլ պետք չի կարդալ, պարունակվող գաղափարները մոլորեցնող են ու անհասկանալի թե ում են պետք...
Վոյնիչ - Բոռը :[
Սենկեվիչ - Յո Յերթաս :[
Դեն Բրաուն - ցանկացած գիրք :[
Ջեք Լոնդոն - Մարտին Իդեն :[
Մի քանի շաբաթ առաջ Կոելյոյի Զաիրը առա ու մի կերպ ձգեցի գրքի 10 տոկոսը...
Մոտավորապես, նմանեցրեց ինձ Եվգենի Մալախովին... Ինչ–որ անկապ էներգիաներից էր խոսում :o Ու Էս Բիով կպնում ես կոսմոսին ու էնտեղից էներգիան լցվում ա մեջդ... մի խոսքով, МУРА...
Մինչև էդ իր գրած գրքերից հավանում էի միայն Ալքիմիկն ու մի քիիչչչ Վիկտորիան Որոշում է Մեռնելը, բայց միշտ էլ մետրոյում կարդալու գրքի մակարդակով էր գրված։
ԹԵև Կոելյոն շատ խարիզմատիկ մարդ ա ու նախկին "մթոմ էզոտերիկայով" հետաքրքրվող մարդ ա...
Մի խոսքով, Բորխես կարդացեք, ժող... :love
StrangeLittleGirl
01.10.2010, 11:15
Ինձ նենց հետաքրքիր ա. Ջեք Լոնդոնին ու Սենկևիչին քֆրտողները 13-14 տարեկանում ի՞նչ էին կարդում: Թե՞ դեռ չէիք սկսել կարդալ, ստիպված էդ ամեն ինչը 20-ից հետո եք կարդացել, դրա համար էլ տենց վատացել եք: Դրա մեջ ոչ մի վատ բան չկա: Ինձնից հազար անգամ շատ կարդացած եղբայրս 15-16 տարեկանում է սկսել մարդավարի կարդալ (մինչև էդ որ տարին մի գրքից շատ էր կարդում, ուրախանում էինք), հետևաբար էդ բոլոր գրքերը շրջանցել է: Ես էլ, չնայած Ջեք Լոնդոնի ոչ բոլոր գործերն եմ կարդացել, ինչ էլ կարդացել եմ, դուրս եկել է, վստահ եմ, որ հիմա խեղդեն, չեմ կարդա: Ու վստահ եմ, որ կարդամ, դուրս չի գա: Չեմ ուզում կրկնվի այն, ինչ տեղի ունեցավ «Փոքրիկ իշխանի» հետ, երբ վերջերս բացեցի գիրքը:
Ինձ նենց հետաքրքիր ա. Ջեք Լոնդոնին ու Սենկևիչին քֆրտողները 13-14 տարեկանում ի՞նչ էին կարդում: Թե՞ դեռ չէիք սկսել կարդալ, ստիպված էդ ամեն ինչը 20-ից հետո եք կարդացել, դրա համար էլ տենց վատացել եք: Դրա մեջ ոչ մի վատ բան չկա: Ինձնից հազար անգամ շատ կարդացած եղբայրս 15-16 տարեկանում է սկսել մարդավարի կարդալ (մինչև էդ որ տարին մի գրքից շատ էր կարդում, ուրախանում էինք), հետևաբար էդ բոլոր գրքերը շրջանցել է: Ես էլ, չնայած Ջեք Լոնդոնի ոչ բոլոր գործերն եմ կարդացել, ինչ էլ կարդացել եմ, դուրս եկել է, վստահ եմ, որ հիմա խեղդեն, չեմ կարդա: Ու վստահ եմ, որ կարդամ, դուրս չի գա: Չեմ ուզում կրկնվի այն, ինչ տեղի ունեցավ «Փոքրիկ իշխանի» հետ, երբ վերջերս բացեցի գիրքը:
Ես Ջեք Լոնդոն չեմ քֆրտում, կոնկրետ Մարտին Իդենն եմ քֆրտում :) Իսկ Ջեք Լոնդոն շատ եմ սիրում :)
StrangeLittleGirl
01.10.2010, 11:29
Ես Ջեք Լոնդոն չեմ քֆրտում, կոնկրետ Մարտին Իդենն եմ քֆրտում :) Իսկ Ջեք Լոնդոն շատ եմ սիրում :)
հա բայց ե՞րբ ես կարդացել: որ շատ ուզեմ, ես էլ «Մեծ տան փոքրիկ տիրուհին» կքֆրտեմ, որովհետև գիտեմ, որ եթե հիմա կարդայի, ամենատուֆտա գիրքն էր լինելու: Բայց որովհետև կարդացել եմ 14-15 տարեկանում ու որովհետև էն ժամանակ դուրս եկել է, ռիսկ չեմ անում ձայն բարձրացնել :P
Ինձ նենց հետաքրքիր ա. Ջեք Լոնդոնին ու Սենկևիչին քֆրտողները 13-14 տարեկանում ի՞նչ էին կարդում: Թե՞ դեռ չէիք սկսել կարդալ, ստիպված էդ ամեն ինչը 20-ից հետո եք կարդացել, դրա համար էլ տենց վատացել եք: Դրա մեջ ոչ մի վատ բան չկա: Ինձնից հազար անգամ շատ կարդացած եղբայրս 15-16 տարեկանում է սկսել մարդավարի կարդալ (մինչև էդ որ տարին մի գրքից շատ էր կարդում, ուրախանում էինք), հետևաբար էդ բոլոր գրքերը շրջանցել է: Ես էլ, չնայած Ջեք Լոնդոնի ոչ բոլոր գործերն եմ կարդացել, ինչ էլ կարդացել եմ, դուրս եկել է, վստահ եմ, որ հիմա խեղդեն, չեմ կարդա: Ու վստահ եմ, որ կարդամ, դուրս չի գա: Չեմ ուզում կրկնվի այն, ինչ տեղի ունեցավ «Փոքրիկ իշխանի» հետ, երբ վերջերս բացեցի գիրքը:
Էն մեծամիտ մասերին ուշադրություն չեմ դարձնում...
Դե ուրեմն եկեք դասակարգենք գրողներին ըստ՝ Տարիքային խումբ, Ուղեղի զարգացածության աստիճան, Կրթական մակարդակի ու ասենք, որ էդ գրողներին պետք ա կարդան 3 րդ դասարանի կրթությամբ, բավականաչափ բութ, երեխաները։ Այդ խմբի ներսում հոյակապ գրող ա :)
---------- Ավելացվել է՝ 12:44 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 12:42 ----------
հա բայց ե՞րբ ես կարդացել: որ շատ ուզեմ, ես էլ «Մեծ տան փոքրիկ տիրուհին» կքֆրտեմ, որովհետև գիտեմ, որ եթե հիմա կարդայի, ամենատուֆտա գիրքն էր լինելու: Բայց որովհետև կարդացել եմ 14-15 տարեկանում ու որովհետև էն ժամանակ դուրս եկել է, ռիսկ չեմ անում ձայն բարձրացնել :P
Բայց ինչ կապ ունի քանի տարեկանում ես կարդում... լավ գիրքը լավ ա մնում անկախ դրա՝ կարդացողի մակարդակից.... Կարողա մեր հարևան դզեղ–փչող Վալոդի համար էլ ամենալավ գիրքը Օրանժի բուկլետն ա, հետո՞
Եթե կարթացողը դեռ փոքր ա տարիքով ու շատ չի հասկանում, որ Մարտն Իդենը մեղմ ասած՝ տուֆտել ա, ուժեղ ասած՝ մարազմատիկ մտքեր ա անհասկանալի ինչ–որ լոգիկա, համաձայն որի՝ անգրագետ, ոչ "ինծիլիգենտ" կամ կապույտ արյուն ծնվածները պետք ա գնան քցվեն... Կներես, գիրքը ք... ա անկախ ամեն ինչից :)
հա բայց ե՞րբ ես կարդացել: որ շատ ուզեմ, ես էլ «Մեծ տան փոքրիկ տիրուհին» կքֆրտեմ, որովհետև գիտեմ, որ եթե հիմա կարդայի, ամենատուֆտա գիրքն էր լինելու: Բայց որովհետև կարդացել եմ 14-15 տարեկանում ու որովհետև էն ժամանակ դուրս եկել է, ռիսկ չեմ անում ձայն բարձրացնել :P
Եթե չեմ սխալվում 17-18 տարեկանում :)
StrangeLittleGirl
01.10.2010, 12:02
Էն մեծամիտ մասերին ուշադրություն չեմ դարձնում...
Դե ուրեմն եկեք դասակարգենք գրողներին ըստ՝ Տարիքային խումբ, Ուղեղի զարգացածության աստիճան, Կրթական մակարդակի ու ասենք, որ էդ գրողներին պետք ա կարդան 3 րդ դասարանի կրթությամբ, բավականաչափ բութ, երեխաները։ Այդ խմբի ներսում հոյակապ գրող ա :)
---------- Ավելացվել է՝ 12:44 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 12:42 ----------
Բայց ինչ կապ ունի քանի տարեկանում ես կարդում... լավ գիրքը լավ ա մնում անկախ դրա՝ կարդացողի մակարդակից.... Կարողա մեր հարևան դզեղ–փչող Վալոդի համար էլ ամենալավ գիրքը Օրանժի բուկլետն ա, հետո՞
Եթե կարթացողը դեռ փոքր ա տարիքով ու շատ չի հասկանում, որ Մարտն Իդենը մեղմ ասած՝ տուֆտել ա, ուժեղ ասած՝ մարազմատիկ մտքեր ա անհասկանալի ինչ–որ լոգիկա, համաձայն որի՝ անգրագետ, ոչ "ինծիլիգենտ" կամ կապույտ արյուն ծնվածները պետք ա գնան քցվեն... Կներես, գիրքը ք... ա անկախ ամեն ինչից :)
Անի, դու ո՞նց էիր ընտրում, թե որ գիրքը պիտի կարդաս: Պահարանը բացում էիր ու պատահական գիրք հանու՞մ: Չեմ հավատում: Կամ էլ երևի դու դեմք ես էղել: Ես էդպես պատահաբար Հեմինգուեյի «Ֆիեստան» եմ կարդացել, ու հեչ դուրս չի եկել: Երբ հայրս իմացավ, որ կարդում եմ, ասեց՝ քո տարիքը չի: Խիստ վիրավորվել էի: Բայց որ մեծացա ու նորից կարդացի, հասկացա, որ հայրս ճիշտ էր: Նորից եմ հարցնում. «Մարտին Իդենը» քանի՞ տարեկանում ես կարդացել:
Հ.Գ. Մեծամիտ եմ, հարցեր կա՞ն: :P :P :P
Եթե չեմ սխալվում 17-18 տարեկանում :)
կարգին մեծ տղա ես էղել էլի :D հետո էլ ուզում էիր, որ դուրդ գա՞ :D
---------- Ավելացվել է՝ 12:02 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 11:59 ----------
Մոռացա ասել... Տարիքը որոշվում է ոչ թե բթությամբ, հասկանալու անկարողությամբ, այլ ուղղակի տվյալ վիճակում գտնվողի պահանջներով: Էդ տարիքում գտնվողը նոր-նոր է դուրս եկել արկածային գրականությունից ու սկսում է համեմատաբար լուրջ բաներ կարդալ: Եթե միանգամից Մարկես (հատուկ իրա անունն եմ նշում, որովհետև գիտեմ, որ սիրում ես) դեմ տաս, էլ կյանքում գիրք չի բացի: Չնայած ասում եմ՝ երևում է, դու էդ տարիքում սկի չես էլ կարդացել, դրա համար չես պատկերացնում, որ կան գրքեր, որոնք տարբեր տարիքի մարդկանց համար են:
Ֆրեյա, իմ կարծիքով դու էլ պակաս մեծամիտ չես արտհայտվում: Փաստորեն ամբողջ արկածային գրադարանը քֆրտում ես՝ անվանելով տափակ, անիմաստ ու հիմար գաղափարներով լի: Ինձ մոտ էդ տարիքում քո նշած գրքերը կարդալիս էն ձգացողությունն է տպավորվել, թե իբր ականջներումս «Ինդիանա Ջոնս» ֆիլմի մեջի «տա-դան-տա-դան-տա-դաաաան» երաժշտությունն ա հնչում::D Փոքր տարիքում միշտ էլ ավելի շատ գրավիչ են վառ արտահայտված սյուժե ունեցող ստեղծագործությունները, որովհետև աբստրակցիան դեռ էդքան էլ զարգացած չի մարդու մոտ, ինչը բնական ա, բոլորին ա բնորոշ: Ես հիշում եմ, էդ տարիներին քիչ թե շատ կարդացող դեռահասներին որ հարցնում էիր սիրածդ գիրքը ո՞րն է, ճնշող մեծամասնությանը պատասխանում էր «Կոմս Մոնտե Քրիստո»-ն: Քո կարծիքով էնտեղ արտահայտված վեհանձն գաղափարների համա՞ր: Չէ: Կլանող սյուժեի::pardon
dionisos-88
01.10.2010, 12:32
Ախր իսկապես, ոնց կարելիա դնել ու ուժեղ գրողներին նման բաներ ասել: Գիտեք ինչ, ոչ մի տեղ գիրք կարդալու համար դեղատոմս չկա, որ ասեն` բալես, դարձար 7 տարեկան, դե գնա Անդերսեն կարդալու, 13 տարեկանում չմոռանաս Դյումա կարդալ, բայց տես հա հուլիսի 12-ին կկարդաս, թե չե պահպանման ժամկետը կանցնի: Նման բան չկա ու չի կարող լինել: Ուղակի եթե ուզում եք նորմալ կիրթ մարդ մեծանալ, պիտի կարդալ շաաաաաաաաաաաաաատ-շաաաաաաաաաաաաաատ . Ես հիշում եմ ետ նույն 14 տարեկանում փորփում էի Տոլստոյի "Պատերազմ ու խաղաղությունը" կարդալ.Գիրքը ավարտեցի շատ արագ, հետո հասկացա, որ պատերազմի և այլ այն ժամանակ ծանր հանտվածներ բաց եմ թողել: Բայց 20 տարեկանում արդեն ուրիշ կերպ ընկալեցի ու դա նորմալա: Պատկերացնում եք դեռ հեգեպես չկայացած երեխային կամ թեկուզ դեռահասին խորհուրդ տաս Մարկիզ դե Սադ կարդա, հետո էլ Պազոլինիի "Սալո"-ն նայի: Եդ մարդը տեղում կշեղվի ու հոգեկան հիվանդ կդառնա... Բայց այդպես էլ չասացիք` Լիլիան Հելման կարդացել եք????
Rhayader
01.10.2010, 13:04
Ժող, ինչ լավ եք կռիվ անում:)) մի քիչ էլ իմ հետ արեք:
1. Պաուլո Կոելիո (որովհետև չեմ սիրում դեմքի հույժ խելացի արտահայտությամբ տրիվիալ բաներ ասող մարդկանց, մասնավորապես՝ «Книга Воина Света»-ի համար)
2. Վահրամ Մարտիրոսյան (որովհետև գրել չգիտի, հասարակական-քաղաքական սատիրայի փորձերը հնչում են ընդհանուր կերակրամանից հեռու մնացած, բայց այդ կերակրամանի վրա խախտված «աբիժնիկի» խոսքեր, մասնավորապես՝ «Սողանքի» համար)
3. Ստեֆանի Մեյեր (երիտասարդ տարիքի երազանքները գրի առնելու ու մարդկանց վրա որպես գիրք սաղացնելու, գրել չիմանալու, «Twilight» շարքի ու «The Host»-ի համար)
4. Դեն Բրաուն (անամոթ պլագիատի, նմանակման համար, համ էլ՝ տե՛ս կետ 1.)
5. Նիկոլաս Սպարկս (գրելու ունակության իսպառ բացակայության, էժանագին սենտիմենտալիզմի հաշվին մարդկանց վրա իր անասուն գրքերը սաղացնելու, մասնավորապես՝ «A Walk to Remember», «The Last Song» գրքերի համար)
Հիշատակում եմ միայն ժամանակակից գրողների, գրական դիակների շարքը, որոնց մեջ են մտնում բոլոր բալզակները, մոպասանները, տոլստոյները, բոկաչչոները, շառլոտաբրոնտեները, էննռեդկլիֆները, ֆլոբերները և այլոք, այս անգամ թող հանգիստ պառկի գրական գերեզմանում)))
Հ.Գ. Մեծամիտ եմ, հարցեր կա՞ն: :P :P :P
Հա, կան, չես վախենում մի օր քեզնից մեծամիտին հանդիպես ու մի հատ քթիդ տա՞ Ուղղակի բախտ բերում ա, որ մարդիկ գլուխ չեն դնում...
Մոռացա ասել... Տարիքը որոշվում է ոչ թե բթությամբ, հասկանալու անկարողությամբ, այլ ուղղակի տվյալ վիճակում գտնվողի պահանջներով: Էդ տարիքում գտնվողը նոր-նոր է դուրս եկել արկածային գրականությունից ու սկսում է համեմատաբար լուրջ բաներ կարդալ: Եթե միանգամից Մարկես (հատուկ իրա անունն եմ նշում, որովհետև գիտեմ, որ սիրում ես) դեմ տաս, էլ կյանքում գիրք չի բացի: Չնայած ասում եմ՝ երևում է, դու էդ տարիքում սկի չես էլ կարդացել, դրա համար չես պատկերացնում, որ կան գրքեր, որոնք տարբեր տարիքի մարդկանց համար են:
Այ հենց էդ մեծամտությունդ է խանգարում... քեզ թվում է, որ բացի քեզնից ոչ ոք գիրք չի կարդացել... Ոչ պատրաստվում եմ քեզ պաացուցել, որ կարդացել եմ, ոչ էլ ցուցկն եմ ներկայացնելու, թե ինչ եմ կարդացել...
---------- Ավելացվել է՝ 15:09 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 15:00 ----------
Վերադառնալով նորմալ քննարկումներին :)
Սկզբում գրքեր կարդացել եմ ըստ ծնողներիս խորհուրդների, դասարանցիներիս խորհրդին, ու հիմնականում կարդացել եմ այն գրքերը, որ մեր տանը կար։
Բրեբախտաբար, որոշ բեստսելլերներ :D որ ցանկացած սովետական ինծյիլիգենտ մարդ պետք է կարդացած լիներ, մնացել էին տատիկներիս տանը, ու ձեռքս չէին ընկել։
16-17ից հետո կարդացել եմ մամայիս կարդալու գրքեը, օրինակ, Մարկես ինքն է առել, կարդացել, ես էլ հետաքրքությունից ելնելով մի օր ձեռքս եմ վերցրել ու :love
Մամաս նաև դետեկտիվներ էր կարդում, սկսած Ագաթա Քրիստիից, Էդգար Պո ... բայց ես այդպես էլ չսիրեցի դետեկտիվի ժանրը։
Հիմա կարդում եմ ըստ ուրիշների հեղինակավոր կարծիքների :) Բայց եթե զգում եմ՝ մի բան էն չի խոսում, շպրտում եմ գրողի ծողը, ոչ թե կարդում եմ՝ որովհետև յուրաքանչյուր ինծյիլիգենտ մարդ պետք է կարդացած լինի... Այդպես Աստվածամոր Տաճարն եմ մի կողմ դրել, Աննա Կարենինան :[ , ու էլի մի շարք պոպուլյար գրքեր...
հ.գ. Գիրքը տարիք չի հարցնում։ Գրքի լավ/վատ լինելը չպետք է կախված լինի դրա ընթերցասերից։
---------- Ավելացվել է՝ 15:17 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 15:09 ----------
Ֆրեյա, իմ կարծիքով դու էլ պակաս մեծամիտ չես արտհայտվում: Փաստորեն ամբողջ արկածային գրադարանը քֆրտում ես՝ անվանելով տափակ, անիմաստ ու հիմար գաղափարներով լի: Ինձ մոտ էդ տարիքում քո նշած գրքերը կարդալիս էն ձգացողությունն է տպավորվել, թե իբր ականջներումս «Ինդիանա Ջոնս» ֆիլմի մեջի «տա-դան-տա-դան-տա-դաաաան» երաժշտությունն ա հնչում::D Փոքր տարիքում միշտ էլ ավելի շատ գրավիչ են վառ արտահայտված սյուժե ունեցող ստեղծագործությունները, որովհետև աբստրակցիան դեռ էդքան էլ զարգացած չի մարդու մոտ, ինչը բնական ա, բոլորին ա բնորոշ: Ես հիշում եմ, էդ տարիներին քիչ թե շատ կարդացող դեռահասներին որ հարցնում էիր սիրածդ գիրքը ո՞րն է, ճնշող մեծամասնությանը պատասխանում էր «Կոմս Մոնտե Քրիստո»-ն: Քո կարծիքով էնտեղ արտահայտված վեհանձն գաղափարների համա՞ր: Չէ: Կլանող սյուժեի::pardon
Անի, մի տեղ ցույց տուր, որ գրած լինեմ ՛արկածային գրականություն՛... աշխատեք իմ բառերին ձեր պատկերացրածը չավելացնել, էլի։
Ես նաև չեմ տվել Ժյուլ Վեռնի, Մայն Ռիդի եւ էլի միքանիսի անունները։ Այդ մարդիկ ոչ մի կապ չունեն ոչ Ստենդալի, ոչ Ստենդալի, ոչ էլ մյուս գլամուռնի տապակությունների հետ։
Իսկ Սենկեվիչից տրաքում եմ, որովհետև իրեն համարել է "բարոյականության" ասպետ... Կոնկրետ ուղղվածություն ունի գիրքը, բացեիբաց արտահայտվող– Հռոմեացիք քխը էին, քրիստոնյաները "բարոյական…, ազնիվ եւ պարկեշտ ... ոնց կարա նման գիրքը համարվի արժեք՞
Անի, մի տեղ ցույց տուր, որ գրած լինեմ ՛արկածային գրականություն՛... աշխատեք իմ բառերին ձեր պատկերացրածը չավելացնել, էլի։
Ես նաև չեմ տվել Ժյուլ Վեռնի, Մայն Ռիդի եւ էլի միքանիսի անունները։
Բայց տվել ես Ջեք Լոնդոնի ու Դյումայի անունները: :pardon
Բայց տվել ես Ջեք Լոնդոնի ու Դյումայի անունները: :pardon
Ջեք Լոնդոնի ՝ Մարտին Իդենը։
Իսկ Դյումայի համար ուշքս գնում էր ցածր տարիքում, հիմա էլ նոստալգիայով եմ հիշում, բայց ռեալ գիտակցում եմ, որ նրանք որպես գրող... իրենց դարաշրջանի պահանջներն այլ են եղել....
հ.գ. Կան գրքեր, որ անկախ ամեն ինչից՝ աղբ են, թե 100 տարի առաջ, թե հիմա, թե 100 տարի հետո...
Yellow Raven
01.10.2010, 17:55
Իսկ Սենկեվիչից տրաքում եմ, որովհետև իրեն համարել է "բարոյականության" ասպետ... Կոնկրետ ուղղվածություն ունի գիրքը, բացեիբաց արտահայտվող– Հռոմեացիք քխը էին, քրիստոնյաները "բարոյական…, ազնիվ եւ պարկեշտ ... ոնց կարա նման գիրքը համարվի արժեք՞
Ոչ թե հռոմացիք են քըխ, այլ Ներոնն ու իր հետև մտնողները... Իսկ հռոմեացի Պետրոնիուսի համար Սենկևիչը գրքի ամենակոլորիտային կերպարներից մեկն էր ստեղծել, այնպես որ ծայրահեղացնում ես:)
Ի՞նչ աղմուկ ա :):
Նոր մտածում էի իմ չսիրած հինգ գրողների մասին, ու տենց էլ չկարողացա ինչ-որ եզրակացության գալ: Գրողին հենց տենց՝ գլոբալ «չսիրած» որակելու համար պիտի ահագին բան կարդացած լինես իր գրածներից, հետո եզրակացություն անես, որ ցուցակը չդառնա «իմ չսիրած ստեղծագործությունները», այլ մնա էն, ինչ պիտի լինի: Իսկ ես, եթե ինչ-որ գործ չեմ հավանում, հիմնականում էլ չեմ շարունակում կարդալ էդ հեղինակին, որովհետև ընտրությունը շատ մեծ ա, կարելի ա ուղղակի ուրիշ հեղինակ փորձել: Կարդացած մի երկու գրքով էլ խուսափում եմ ինչ-որ ընդհանուր կարծիք կազմելուց. ի՞նչ իմանաս՝ կարող ա էդ հեղինակի ամենավատ գործն ես կարդացել: Կամ իր բոլոր գրքերը վատն են, բայց, դու մի ասա, մի էնպիսի շեդևր ունի, որ թող ու փախի :): Ռոջեր Ժելյազնիի «Այդ անմահը» գիրքն էի առաջինը կարդացել էդ հեղինակի գործերից, բավականին դառը տպավորություն էր թողել, ու հետո Ժելյազնի էլ չէի կարդում, չնայած՝ գիտեի, որ հայտնի ու ճանաչված հեղինակ ա և այլն և այլն: Հետո սկսեցի «Ամբերի» շարքը կարդալ, ու գնա՜ց... Շատ լավն էր: Հազարումի ստեղծագործություններ կան, որ չեմ սիրում, մի կերպ կարդացել եմ՝ մի մասը քննություն-մննությունների խաթր, մյուսները՝ որովհետև սկզբունքորեն ոչ մի գիրք կիսատ չեմ թողնում (բացի «Դղյակից», ինչքան հիշում եմ :) ), բայց մեկ ա՝ չեմ կարող էդ գրքերի հեղինակներին սև ցուցակ գցել. ամբողջությամբ ծանոթ չեմ նրանց ստեղծագործությանը (ամենայն հավանականությամբ՝ երբեք էլ չեմ ծանոթանա): Ինչ-ինչ ընդհանուր ուղղություններ կան, որ իմ ճաշակով չեն, էդպես կարելի ա ինչ-որ բաժանումներ անել, բայց դե էդ էլ մի բան չի: Հետո տարիքի պահն էլ կա. մի տարիքում կարդում ես՝ լավն ա, մի ուրիշ տարիքում՝ արդեն էն չի, ուրիշ բան ա քեզ պետք: Նոր էի կարդալ սովորել, «Գանձերի կղզին» ուղղակի կուլ տվեցի մի երկու օրում, ինձ համար դրանից լավ գիրք էդ պահին չկար, բայց հիմա եթե կարդամ, էլ էն ազդեցությունը չի ունենա: Բայց էն տարիքում էնքա՜ն էի սիրել էդ գիրքը, որ գնացի «Սև նետն» էլ գտա-կարդացի (ու Տորտուգա բառը սովորեցի, լավ էր :) ): Հիմա ուրիշ բաներ եմ կարդում. մի երեսուն տարի հետո (թու-թու-թու) հնարավոր ա, որ էսօր կարդացածս գրքերը աչքիս ընկնեն, մտածեմ «էս ինչերով էի զբաղված, վայ քու արա»: Որովհետև մարդը փոխվում ա, ու էդ լավ ա:
Բացի սովորելուս տարիներից, երբ ծրագրային բաներ կային կարդալու, մյուս կարդացածներիս մեծագույն մասը ես եմ ընտրել, ես եմ ման եկել, գտել, հետաքրքրվել, թե ինչ արժանի ու ինձ հարազատ գրքեր կան, միշտ մի լավից փորձել եմ անցել մյուս լավին, միշտ անցած կարդացածներիս փորձը օգտագործել եմ, որ հաջորդ գիրքը գոնե նույնքան լավը լինի, սովորել եմ, ուսումնասիրել եմ, ու էդպես ա ստացվել, որ կարդացածներս մեծ մասամբ հավանել եմ, չեմ դժգոհել: Երևի նաև էդ ա պատճառը, որ հատուկ «չսիրած» գրողներ չեմ կարողանում առանձնացնել: Պոտենցիալ «չսիրվելիք» գրողներից մինչև էդ «չսիրելն» եմ ֆայմել ու հրաժարվել, էլի :):
Դեն Բրաունի գրքերից երեքը հավեսով կարդացել եմ, բեեեեե ձեզ :)): Բա չիմանայի՞՝ էդ ինչ աղմուկ ա :): Կայֆ cliff-hanger-ներ են, ժամանցային կինոյի նման նայվում էին :): Էդ ժանրից հատուկենտ բաներ եմ կարդացել (տեխնո-տրիլլերներ և այլն, համընդհանուր դավադրություններ, գաղտնի կազմակերպություններ, պետական փիս-փիս կառույցներ...), արժի մեկ-մեկ կարդալ:
Ես չսիրած գրողի 3 անուն կթվարկեմ... բայց չսիրելուս պատճառը իմ մեջ է. չեմ կարողանում մինչև հիմա նրանց տարբերել՝ մասնավորապես ստեղծագործությունները.
Մ.Մեծարենց
Պ.Դուրյան
Դ.Վարուժան
Ամոթ ինձ:(
Մոռացա. Ստեֆանի Մայերին էլ չեմ սիրում:[
Դարձավ 4...:(
Yellow Raven
02.10.2010, 10:24
Հետո տարիքի պահն էլ կա. մի տարիքում կարդում ես՝ լավն ա, մի ուրիշ տարիքում՝ արդեն էն չի, ուրիշ բան ա քեզ պետք: Նոր էի կարդալ սովորել, «Գանձերի կղզին» ուղղակի կուլ տվեցի մի երկու օրում, ինձ համար դրանից լավ գիրք էդ պահին չկար, բայց հիմա եթե կարդամ, էլ էն ազդեցությունը չի ունենա: Բայց էն տարիքում էնքա՜ն էի սիրել էդ գիրքը, որ գնացի «Սև նետն» էլ գտա-կարդացի (ու Տորտուգա բառը սովորեցի, լավ էր :) ): Հիմա ուրիշ բաներ եմ կարդում. մի երեսուն տարի հետո (թու-թու-թու) հնարավոր ա, որ էսօր կարդացածս գրքերը աչքիս ընկնեն, մտածեմ «էս ինչերով էի զբաղված, վայ քու արա»: Որովհետև մարդը փոխվում ա, ու էդ լավ ա:
Երբ նոր էի մտնում թինեյջերական տարիք ամենասիրածդ գիրքը հարցին պատասխանում էի <<Կոմս Մոնտե-Քրիստոն>> ու <<Գանձերի կղզին>>, բայց միակ արժեքավոր բանը որ մնաց ինձ վերջին գրքից էն միոտանու կերպարն էր:))
աբբատ Պեևո - Մանոն Լեսկոի համար
Պաուլո Կոելյո - շատ ավելի մեծ գովազդ ունի քան իրականում կա, ունենալով մակերեսային գիտելիքներ մեծ մեծ խոսում է բարձր թեմաներից
Դեն Բրաուն - առանց մեկնաբանության
Դերենիկ Դեմիրճյան - շատ համակրելի մի ազգի գլխին բարդել է Վարդանանքը որպես գաղափարախոսություն
Շիրվանզադե - ունենալով համեստ ավանդներ չափազանց մեծ տեղ է զբաղեցնում հայ գրականության մեջ
1.Շիրվանզադե
2.Ջ. Լոնդոն
3.Դյումա
4.Քոելյո
5.Ն.Զարյան
:(
1.Շիրվանզադե
2.Ջ. Լոնդոն
3.Դյումա
4.Քոելյո
5.Ն.Զարյան
:(
Ողջույն :)
Իսկ Դյումայից ու Լոնդոնից ինչ ստեղծագործություններ ես կարդացել, որ նման վատ եզրահանգման ես եկել նրանց մասին :)
Ողջույն :)
Էէէ, շատ եմ կարդացել 12-15 տարեկանում, բայց կարդում էի նրա համար, որ հասկանամ, իմանամ ...Բայց դե, հարգելի Մալխաս, ինձ համար ասել ինչու չեմ սիրում կամ ինչու եմ սիրում որևէ գրողի ստեղծագործություն, դժվար է...Մարդու պես է , որ սիրում ես կարող ես ասել` ինչու ես սիրում?? Սիրում ես ու վերջ...կամ չես սիրում ...անկախ նրանից, որ գիտակցում ես նրա և դրական, և բացասական կողմերը...:)
Եթե սիրում ես, կամ եթե չես սիրում, պատճառ անմայման կա, ուրիշ բան է, որ մարդ չի կարող տվյալ պահին դրա ճշգրիտ բացատրությունը տալ: Ինչևէ, չեմ պնդի, մանավանդ բացատրություն տալ չէի խնդրել, այլ սոսկ խնդրել էի նշել այդ գրողների ստեղծագործությունները, որոնք կարդացել եք: Ճիշտ է, նշել եք որ շատ եք կարդացել, ու անխիղճ բան կլիներ եթե պնդեի նշել հատկապես Դյումայի ստեղծագործությունները, եթե հաշվի առնենք, որ նա մոտ 300 վեպերի հեղինակ է: Այնուամենայնիվ ենթադրում եմ, որ ձեզ համար շատ մեծ դժվարություն չի լինի գրել գրքերի վերնագրերը : :)
Մի փոքրիկ նկատողություն էլ, եթե թույլ կտաք: 12 - 15 տարեկանում կարդացածը կարող է միայն այդ տարիքին բնորոշ տպավորություն տալ: :)
Մալխաս ջան, ինչ նկատողություն?? Ամեն ինչ հասկանալի ա: Իրոք երևի ետ տարիքում հիասթափցել եմ կամ չեմ ընկալել, բայց դեռ վերընթեռցելու ցանկություն չունեմ...
Ստեղծագործությունների անունները իհարկե դժվար չէ թվել, կգրեմ մի քանիսը, բայց ռուսերեն եմ կարդացել դրա համար ձեր թույլտվությամբ գրում եմ ռուսերեն`
Лондон- "Белый клык"," Кража", "Сердца трех ", "Мартин Иден", "Игра"..
Дюма- "Три мушкетера", " Двадцать лет спустя", "Виконт де Бражелон", "Ожерелье королевы".
Մալխաս ջան, ինչ նկատողություն?? Ամեն ինչ հասկանալի ա: Իրոք երևի ետ տարիքում հիասթափցել եմ կամ չեմ ընկալել, բայց դեռ վերընթեռցելու ցանկություն չունեմ...
Ստեղծագործությունների անունները իհարկե դժվար չէ թվել, կգրեմ մի քանիսը, բայց ռուսերեն եմ կարդացել դրա համար ձեր թույլտվությամբ գրում եմ ռուսերեն`
Лондон- "Белый клык"," Кража", "Сердца трех ", "Мартин Иден", "Игра"..
Дюма- "Три мушкетера", " Двадцать лет спустя", "Виконт де Бражелон", "Ожерелье королевы".
Ջեկ Լոնդոնից ինձ Գարեհատիկ Ջոնն է դուր եկել մեկ էլ Ծովագայլը: Զսպաշապիկն էլ վատ չի:
Իսկ Դյումայից էն ամենահամով բաները չես կարդացել :) Ասենք Կոմս Մոնտե Քրիստոն, Մարգո թագուհին կամ Կոմսուհի դե Մոնսորոն: Այս ստեղծագործություններում հերոսներն ավելի համակրելի են :)
Անինա: Նա բազմաթիվ երգերի խոսքերի հեղինակ է ` Արազ Դարե -Սև սպիտակ, Սիդնի- Նոր աշխարհ, Նարեկ Բավեյան - Հասնելու եմ, Անի Քրիստի- չեմ կարող և այլն:
:))
StrangeLittleGirl
26.01.2011, 13:54
Մի փոքրիկ նկատողություն էլ, եթե թույլ կտաք: 12 - 15 տարեկանում կարդացածը կարող է միայն այդ տարիքին բնորոշ տպավորություն տալ: :)
Կներեք, որ խցկվում եմ ձեր խոսակցության մեջ, բայց հավատացած եմ, որ Դյուման էլ, Լոնդոնն էլ հենց էդ տարիքի համար են: Եթե հիմա կարդայի, հաստատ կհայտնվեին չսիրած գրողների ցուցակում: Թեև Դյուման ու Լոնդոնը հեռու են իմ չսիրած գրողները լինելուց, բայց Hab-ին հասկանում եմ: Վերջիվերջո, բոլորը պարտադրված չեն սիրել նույն գրողներին:
Կներեք, որ խցկվում եմ ձեր խոսակցության մեջ, բայց հավատացած եմ, որ Դյուման էլ, Լոնդոնն էլ հենց էդ տարիքի համար են: Եթե հիմա կարդայի, հաստատ կհայտնվեին չսիրած գրողների ցուցակում: Թեև Դյուման ու Լոնդոնը հեռու են իմ չսիրած գրողները լինելուց, բայց Hab-ին հասկանում եմ: Վերջիվերջո, բոլորը պարտադրված չեն սիրել նույն գրողներին:
Չէի ասի, թե հենց այդ տարիքի համար են: Խոսքս Դյումայի մասին է: Հիմա էլ հաճույքով կարդում եմ և այն կարծիքն ունեմ, որ եթե ցանկանում ես ամբողջությամբ ստանալ Դյումայի վեպերի հաճույքը, պետք է ավելի հասուն տարիքում կարդաս: Դյումայի մտքերը շատ ավելի խորն են, քան թվում է առաջին հայացքից: Մի հետաքրքիր հարց առաջադրեմ այդ կապակցությամբ: Որն է ձեր կարծիքով Երեք հրացանակիրներ վեպի ամենադրական կերպարը :)
StrangeLittleGirl
27.01.2011, 16:12
Չէի ասի, թե հենց այդ տարիքի համար են: Խոսքս Դյումայի մասին է: Հիմա էլ հաճույքով կարդում եմ և այն կարծիքն ունեմ, որ եթե ցանկանում ես ամբողջությամբ ստանալ Դյումայի վեպերի հաճույքը, պետք է ավելի հասուն տարիքում կարդաս: Դյումայի մտքերը շատ ավելի խորն են, քան թվում է առաջին հայացքից: Մի հետաքրքիր հարց առաջադրեմ այդ կապակցությամբ: Որն է ձեր կարծիքով Երեք հրացանակիրներ վեպի ամենադրական կերպարը :)
Ինձ սպանեն, հիմա Դյումա չեմ կարդա, չնայած պատանեկան տարիների սիրածս գրողն է:
Ինչ վերաբերում է դրական-բացասական կերպարներին, ապա իմ համոզմամբ եթե մի ստեղծագործության մեջ կարողանում ես առանձնացնել դրական ու բացասական, ուրեմն արդեն ինչ-որ տեղ կաղում է այդ գործը: «Երեք հրացանակիրներից» իմ սիրած կերպարը Միլեդին է: Հիմա պոմիդորներով կհարվածեք ինձ, բայց դե ես էլ էդպես եմ, ի՞նչ անեմ:
Չէի ասի, թե հենց այդ տարիքի համար են: Խոսքս Դյումայի մասին է: Հիմա էլ հաճույքով կարդում եմ և այն կարծիքն ունեմ, որ եթե ցանկանում ես ամբողջությամբ ստանալ Դյումայի վեպերի հաճույքը, պետք է ավելի հասուն տարիքում կարդաս: Դյումայի մտքերը շատ ավելի խորն են, քան թվում է առաջին հայացքից: Մի հետաքրքիր հարց առաջադրեմ այդ կապակցությամբ: Որն է ձեր կարծիքով Երեք հրացանակիրներ վեպի ամենադրական կերպարը :)
Քանի որ StrangeLittleGirl-ին ներեցիք մեջ ընկնելու համար, ինձ էլ ներեք էլի... :oy
Միշտ էն կարծիքի եմ եղել, որ Դյուման /բացի Երեք Հրացանակիրներից եւ Մոնթե Քրիստոյից/ բացառապես կանացի գրականություն է... Ինտրիգներ, բամբասանքներ, սեր, դավաճանություն ու նման բաներ... :)
13-14-ում համարում էի Մոնթե Քրիստոն աշխարհի ամենալավ գիրքը, հետ մի օր փորձեցի վերընթերցել, արդեն մեծ տարիքում ու լրիվ հիասթափվեցի :[
Պղիմիտիիիվ է :)
Ինձ սպանեն, հիմա Դյումա չեմ կարդա, չնայած պատանեկան տարիների սիրածս գրողն է:
Ինչ վերաբերում է դրական-բացասական կերպարներին, ապա իմ համոզմամբ եթե մի ստեղծագործության մեջ կարողանում ես առանձնացնել դրական ու բացասական, ուրեմն արդեն ինչ-որ տեղ կաղում է այդ գործը: «Երեք հրացանակիրներից» իմ սիրած կերպարը Միլեդին է: Հիմա պոմիդորներով կհարվածեք ինձ, բայց դե ես էլ էդպես եմ, ի՞նչ անեմ:
Ոչ մի կերպ չեմ պատրաստվում հարվածել, մանավանդ քեզ և մանավանդ պոմիդորով: :) Սակայն ես խնդրել էի ասել դրական կերպարը և ոչ թե սիրած կերպարը: :)
StrangeLittleGirl
27.01.2011, 22:46
Ոչ մի կերպ չեմ պատրաստվում հարվածել, մանավանդ քեզ և մանավանդ պոմիդորով: :) Սակայն ես խնդրել էի ասել դրական կերպարը և ոչ թե սիրած կերպարը: :)
Ես էլ բացատրեցի, որ լավ գրականության մեջ դրական և բացասական կերպարներ չկան: Քանի որ Դյումային ժամանակին ընկալել եմ որպես լավ գրականություն, մի փչացրու պատանեկան տպավորությունս :)
Ես էլ բացատրեցի, որ լավ գրականության մեջ դրական և բացասական կերպարներ չկան: Քանի որ Դյումային ժամանակին ընկալել եմ որպես լավ գրականություն, մի փչացրու պատանեկան տպավորությունս :)
Ոչ մի կերպ չհասկացա, թե ինչպես եմ փչացնում քո պատանեկան տպավորությունը :) Կարծեմ փորձում եմ ապացուցել, որ Դյուման առնվազն լավ գրող է: :) Չհասկացա նաև, թե ինչու լավ գրականության մեջ դրական կամ բացասական հերոսներ չպետք է լինեն: :)
StrangeLittleGirl
27.01.2011, 23:22
Ոչ մի կերպ չհասկացա, թե ինչպես եմ փչացնում քո պատանեկան տպավորությունը :) Կարծեմ փորձում եմ ապացուցել, որ Դյուման առնվազն լավ գրող է: :) Չհասկացա նաև, թե ինչու լավ գրականության մեջ դրական կամ բացասական հերոսներ չպետք է լինեն: :)
Որովհետև դրական և բացասական հերոսներ լինում են միայն սերիալներում:
Ոչ մի կերպ չհասկացա, թե ինչպես եմ փչացնում քո պատանեկան տպավորությունը :) Կարծեմ փորձում եմ ապացուցել, որ Դյուման առնվազն լավ գրող է: :) Չհասկացա նաև, թե ինչու լավ գրականության մեջ դրական կամ բացասական հերոսներ չպետք է լինեն: :)
Որովհետև լավ գրականությունը մարդկանց մասին է, մարդկանց շուրջն է, մարդկանց համար է, նույնիսկ եթե այդ գրականության մեջ պատկերված են շիմպազեներ, գազաններ կամ այլմոլորակայիններ, իսկ մարդիկ իրականում երբեք դրական կամ բացասական չեն լինում, մարդիկ մարդ են լինում, նույնիսկ մեր չսիրած քաղաքական գործիչները կարող են լավ հայր լինել, սիրող ամուսին, իսկ կնոջը անհավատարիմ լինելու դեպքում՝ գոնե լավ սիրեկան: Լավ գրականության մեջ ահա այդ ամենը երևում է, մարդը երևում է իր բոլոր կողմերով, պատմության մեջ Ներոնը բացասական կերպար է չէ՞ մնացել, բայց «Յո երթասում» մարդ է պատկերված՝ մի քիչ խելագար, բայց անկեղծորեն արվեստին սիրահարված, թեկուզ չի էլ հասկանում, թե որն է արվեստը, տառապում է, զգում է, խղճի խայթ ունի: Այն գրականությունը, որում կարելի է միանշանակ առանձնացնել դրական կամ բացասական կերպարի, չի կարող հավակնել լավ, գոնե լուրջ գրականություն լինելու, կարող է պարզապես հավես լինել: Ոչի՞նչ որ մի բան էլ ես ասացի: Սա ընդամենը իմ կարծիքն է:
«Երեք հրացանակիրներից» իմ սիրած կերպարը Միլեդին է:
Բյուր, նենց հետաքրքիր է, արդեն երկրորդ անգամ եմ նկատում մեր ճաշակների խիստ տարբերությունը գրական հերոսների հարցերում: :) Ասեցի՝ կիսվեմ դիտարկումովս: Իմ սիրած կերպարը Ատոսն էր, չսիրածներից՝ Միլեդին: Մեկ էլ Great expectations-ի մեջի ամենատխմար կերպարը, իմ կարծիքով, Էստրելլան էր. :pardon անողնաշար, կամազուրկ, ձևամոլ էակ: Ոնց էլ դու դրան հավանե՞լ ես: Միլեդին գոնե ինտրիգներ էր գործում, աղվես կնիկ էր: :))
Քանի մտել եմ էս թեմա, ասեմ. մեկը մեկից չսիրած գրողներս են՝ Ալ. Դյուման («Երեք հրացանակիրները» և մյուս տաղտկալի նաղլները), Շ. Բրոնտեն (սենտիմենտալ սերիալ «Ջեն Էյրը»), Ջ. Գոլսուորսին («Սանտա Բարբարա» :think չէ, ներեցեք, «Ֆորսայտների մասին սագան»), Մ. Միտչելը («Քամուց քշվածները» դատարկաբանությունը): Հինգերորդին չեմ հիշում, բայց հաստատ կլինի: Էնքան եմ ափսոսում, որ սրանց վրա ժամանակ եմ ծախսել պատանի ժամանակ:
Սակայն ես խնդրել էի ասել դրական կերպարը և ոչ թե սիրած կերպարը: :)
Կարելի՞ է՝ ես ասեմ: Կարդինալ Ռիշելյոն: :)) Էդքան լավություն է արել մարդը Ֆրանսիայի համար: :8
Կարելի՞ է՝ ես ասեմ: Կարդինալ Ռիշելյոն: :)) Էդքան լավություն է արել մարդը Ֆրանսիայի համար: :8
+1
Ու լիքը կատուներ ուներ::love
Բոլորիդ պատասխանեմ մեկ հղման մեջ: Բացասական և դրական հերոսներ գրքերի մեջ ոչ միայն կարող են լինել, այլև կան: Սա իմ կարծիքն է և հուսով եմ ոչ միայն իմ:
Կարելի՞ է՝ ես ասեմ: Կարդինալ Ռիշելյոն: Էդքան լավություն է արել մարդը Ֆրանսիայի համար:
Ապրես :)
Իմ կարծիքով էլ է նա Երեք հրացանակիրներ վեպի ամենադրական հերոսը:
StrangeLittleGirl
28.01.2011, 00:03
Բոլորիդ պատասխանեմ մեկ հղման մեջ: Բացասական և դրական հերոսներ գրքերի մեջ ոչ միայն կարող են լինել, այլև կան: Սա իմ կարծիքն է և հուսով եմ ոչ միայն իմ:
Ես բացատրեմ, թե ինչու դրական-բացասական հերոսներով գրականությունը ինչ-որ տեղ կաղում է: Ուղղակի չափից դուրս հեշտ է խիստ դրական և խիստ բացասական հերոսներ ստեղծելը: Ամեն մեկն էլ կարող է: Նույնիսկ «Աննա» սերիալի սցենարի հեղինակը:
StrangeLittleGirl
28.01.2011, 00:04
Բյուր, նենց հետաքրքիր է, արդեն երկրորդ անգամ եմ նկատում մեր ճաշակների խիստ տարբերությունը գրական հերոսների հարցերում: :) Ասեցի՝ կիսվեմ դիտարկումովս: Իմ սիրած կերպարը Ատոսն էր, չսիրածներից՝ Միլեդին: Մեկ էլ Great expectations-ի մեջի ամենատխմար կերպարը, իմ կարծիքով, Էստրելլան էր. :pardon անողնաշար, կամազուրկ, ձևամոլ էակ: Ոնց էլ դու դրան հավանե՞լ ես: Միլեդին գոնե ինտրիգներ էր գործում, աղվես կնիկ էր: :))
Արս ջան, դա ունի պարզ ու հասարակ բացատրություն. մենք տարբեր սեռերի ենք պատկանում :D Էսթելան լրիվ թափելու կերպար կլիներ, եթե էն պոռթկման պահը չլիներ, որ սաղ շառը միս Հևիշեմի վրա էր գցում: Ընդհանրապես, էդ էրկու կերպարները միասին վերցված մարմնավորում են ամբողջ աշխարհի կանանց:
Չափից դուրս երկար չգրելու համար ուշդրության հրավեմ Դիքենզի ստեղծագործությունների վրա: Կարծեմ անգլիական լավագույն արձակագիրն է: Նրա յուրաքանչյուր վեպում դու կգտնես առնվազն մեկ խիստ բացասական ու մեկ կամ ավել դրական կերպարներ: Ուղղակի չեմ ցանկանում չափից ավելի պնդել: Եթե այդքան համոզված ես, որ դրական կամ բացասական կերպարներ չկան, իմ յուրաքանչյուր ասածին չես համաձայնի: Հակառակ դեպքում ինքդ բազմաթիվ ապացույցներ կգտնես:
:)
StrangeLittleGirl
28.01.2011, 00:50
Չափից դուրս երկար չգրելու համար ուշդրության հրավեմ Դիքենզի ստեղծագործությունների վրա: Կարծեմ անգլիական լավագույն արձակագիրն է: Նրա յուրաքանչյուր վեպում դու կգտնես առնվազն մեկ խիստ բացասական ու մեկ կամ ավել դրական կերպարներ: Ուղղակի չեմ ցանկանում չափից ավելի պնդել: Եթե այդքան համոզված ես, որ դրական կամ բացասական կերպարներ չկան, իմ յուրաքանչյուր ասածին չես համաձայնի: Հակառակ դեպքում ինքդ բազմաթիվ ապացույցներ կգտնես:
:)
Շատ լավ օրինակ ես բերել, որովհետև ես Դիքենսին ուղղակի տանել չեմ կարողանում ու միշտ օրինակ եմ բերել որպես սերիալային գրողի: Միակ գործը, որը թեթևակի դուրս եկել է, «Մեծ հույսերն» է եղել, ինչի մասին վերևում խոսեցինք: Ի դեպ, հենց այնտեղ դրական-բացասական կերպարներ չկային: Նույն իմ սիրելի Էսթելան լիքը թերություններ ուներ:
Շատ լավ օրինակ ես բերել, որովհետև ես Դիքենսին ուղղակի տանել չեմ կարողանում ու միշտ օրինակ եմ բերել որպես սերիալային գրողի: Միակ գործը, որը թեթևակի դուրս եկել է, «Մեծ հույսերն» է եղել, ինչի մասին վերևում խոսեցինք: Ի դեպ, հենց այնտեղ դրական-բացասական կերպարներ չկային: Նույն իմ սիրելի Էսթելան լիքը թերություններ ուներ:
Մեծ Հույսերում իրոք որ չկան, բայց նրա ուրիշ շատ վեպերում կան: Կարող ես սերիալային կոչել Դիքենզին, բայց նա համարվում է անգլիական լավագույն արձակագիրը:
Ինչևէ, ամեն մեկս մնանք մեր կարծիքին :)
StrangeLittleGirl
28.01.2011, 01:03
Մեծ Հույսերում իրոք որ չկան, բայց նրա ուրիշ շատ վեպերում կան: Կարող ես սերիալային կոչել Դիքենզին, բայց նա համարվում է անգլիական լավագույն արձակագիրը:
Ինչևէ, ամեն մեկս մնանք մեր կարծիքին :)
Իսկ ո՞վ է համարում :think հիմա մեկը կլինի, Շիրվանզադեին լավագույն հայ արձակագիր կանվանի: Բա ամոթ չի՞:
Իսկ ո՞վ է համարում :think հիմա մեկը կլինի, Շիրվանզադեին լավագույն հայ արձակագիր կանվանի: Բա ամոթ չի՞:
Անունը չեմ կարող ասել, չեմ հիշում: Հավանաբար ռուս գրականագետ էր:
Թեքերեյի մասին էի կարդում: Գրված էր, որ թերևս նա միայն կարող է ոտք գցել Դիքենզի հետ:, իսկ վերջինս ներկայացվում էր իբրև լավագույն անգլիացի արձակագիր: Մանրամասներ չեմ հիշում, վաղուց եմ կարդացել: Դիքենզից մի 10 գործ կարդացած կլինեմ: Նա իմ ամենասիրած գրողների թվին է պատկանում: Համենայնդեպս առաջին քսանի մեջ կմտնի :)
Միայն թեորեապես է հնարավոր, որ ինչ որ մեկը Շիրվանզադեին լավագույն հայ արձակագիր անվանի: :)
Թե ես սխալվում եմ? :)
StrangeLittleGirl
28.01.2011, 01:14
Անունը չեմ կարող ասել, չեմ հիշում: Հավանաբար ռուս գրականագետ էր:
Թեքերեյի մասին էի կարդում: Գրված էր, որ թերևս նա միայն կարող է ոտք գցել Դիքենզի հետ:, իսկ վերջինս ներկայացվում էր իբրև լավագույն անգլիացի արձակագիր: Մանրամասներ չեմ հիշում, վաղուց եմ կարդացել: Դիքենզից մի 10 գործ կարդացած կլինեմ: Նա իմ ամենասիրած գրողների թվին է պատկանում: Համենայնդեպս առաջին քսանի մեջ կմտնի :)
Միայն թեորեապես է հնարավոր, որ ինչ որ մեկը Շիրվանզադեին լավագույն հայ արձակագիր անվանի: :)
Թե ես սխալվում եմ? :)
Իսկ Դիքենսը... լուրջ եմ ասում, անգլիացիները պիտի ողբան, եթե իրենց լավագույն արձակագիրը Դիքենսն է:
Շիրվանզադեի մասով սխալվում ես, որովհետև նախադեպը եղել է:
Իսկ Դիքենսը... լուրջ եմ ասում, անգլիացիները պիտի ողբան, եթե իրենց լավագույն արձակագիրը Դիքենսն է:
Շիրվանզադեի մասով սխալվում ես, որովհետև նախադեպը եղել է:
Քո կարծիքը չեմ կիսում, որովհետև ինքս էլ Դիքենզին լավագույնն եմ համարում անգլիացի արձակագիրների մեջ, չնայած` Թեքերեյին ավելի շատ եմ սիրում: Մյուս անգլիացի գրողների մասին, որոնց վիճակվել է կարդալ, ավելի ցածր կարծիք ունեմ: Եթե դժվար չէ խնդրում եմ մի երկուսի անունը նշիր: Ում ես արդյոք գերադասում անգլիացիներից:
Շիրվանզադեի մասով անկեղծորեն զարմացած եմ: Նրան սիրող էլ կա? :think
StrangeLittleGirl
28.01.2011, 01:33
Քո կարծիքը չեմ կիսում, որովհետև ինքս էլ Դիքենզին լավագույնն եմ համարում անգլիացի արձակագիրների մեջ, չնայած` Թեքերեյին ավելի շատ եմ սիրում: Մյուս անգլիացի գրողների մասին, որոնց վիճակվել է կարդալ, ավելի ցածր կարծիք ունեմ: Եթե դժվար չէ խնդրում եմ մի երկուսի անունը նշիր: Ում ես արդյոք գերադասում անգլիացիներից:
Շիրվանզադեի մասով անկեղծորեն զարմացած եմ: Նրան սիրող էլ կա? :think
Անգլիացիներից... ասենք, Մոեմը:
Շիրվանզադեին սիրողներ կան ճիշտ այնպես, ինչպես Դիքենսին:
Անգլիացիներից... ասենք, Մոեմը:
Շիրվանզադեին սիրողներ կան ճիշտ այնպես, ինչպես Դիքենսին:
Մոեմին ես էլ եմ շատ հավանում, ավելի շատ, քան Դիքենզին, կարդացել եմ նրա համարյա բոլոր վեպերն ու պատմվածքների մեծ մասը: Նա անշուշտ ամենակարդացվող գրողներից մեկն է: Բայց արժե? Դիքենզից բարձր համարել նրան, ով նույնիսկ անգլիացի դասականների մեջ չի մտնում:
StrangeLittleGirl
28.01.2011, 01:55
Մոեմին ես էլ եմ շատ հավանում, ավելի շատ, քան Դիքենզին, կարդացել եմ նրա համարյա բոլոր վեպերն ու պատմվածքների մեծ մասը: Նա անշուշտ ամենակարդացվող գրողներից մեկն է: Բայց արժե? Դիքենզից բարձր համարել նրան, ով նույնիսկ անգլիացի դասականների մեջ չի մտնում:
Դասական լինելը դեռ չի նշանակում լավը լինել: Շիրվանզադեն էլ հայ դասական ա:
Դասական լինելը դեռ չի նշանակում լավը լինել: Շիրվանզադեն էլ հայ դասական ա:
Դասական լինել հենց նշանակում է լավը լինել կամ առնվազն բարձր լինել: Իսկ Շիրվանզադեին հայ դասականների մեջ այն ժամանակ հավանաբար մտցրել են բավականաչափ բարձրորակ գրողներ չունենալու պատճառով: Հայերն այսօր էլ համարյա չունեն գրողներ, որոնք մեծ քանակով բարձրորակ ստեղծագործություններ ունենան: Մինչդեռ Դիքենզի 30 հատոր վեպերը որակապես համարյա չեն տարբերվում իրարից, բոլորն էլ հավասարաչափ լավն են: Ճիշտ է, ես նրանց մեջ գլուխգործոցներ չեմ տեսնում, բայց բոլորը ունեն որոշակի բարձր մակարդակ: Ի դեպ, ի տարբերություն Շիրվանզադեի, որը հատուկենտ սիրողներ ունի սոսկ Հայաստանում, Դիքենզը ընթերցողներ ունեի ամբողջ աշխարհում: Ակումբի անդամներից մեկը, կարծեմ ՀԱԲը, խորհուրդ էր տվել հենց Դիքենզ կարդալ :)
Rhayader
28.01.2011, 02:15
Անգլիացիներից... ասենք, Մոեմը:
Շիրվանզադեին սիրողներ կան ճիշտ այնպես, ինչպես Դիքենսին:
Դիքենսի առումով քո հետ չէի համաձայնի՝ իրոք, լավագույնը նրան համարելն առնվազն նշանակում է Դիքենսից բացի ոչ մեկին կարդացած չլինել, բայց թեկուզ լեզվական առումով շատ ուժեղ գրող է:
Իհարկե, տանել չեմ կարողանում նրա «Դևիդ Կոպերֆիլդը» (պրեվեդ, Սելինջեր)՝ ասենք, «խեղճ ու միամիտ տղան ու նրան շրջապատող տականքները» թեմատիկան, գումարվելով «Մարտին Չելզվիտի Կյանքն Ու Արկածները» շարքին, ու էլի ավելացնելով «Օլիվեր Տվիստի Արկածների» կոնտեքստը, տպավորություն է ստեղծվում, որ հեղինակն ամենուրեք տականքների շրջապատներ է փնտրում, որ իր հերոսներին մեջտեղ գցի: Բայց նույնիսկ չսիրածս «Դևիդ Կոպերֆիլդում» լեզվի ուժի շնորհիվ շատ լավ պատկերներ են կազմվում, ու եթե գլոբալ սյուժեի ձանձրալի ու նյարդայնացնող լինելը չխանգարեր, լավ էլ գիրք կլիներ:
Անգլիացի լավագույնները. Ալիստեր Կրոուլի, Սոմերսեթ Մոեմ (Մոեմը դագաղում պտտվեց, երբ ես իրեն Կրոուլիի կողքն, այն էլ Կրոուլիից ՀԵՏՈ նշեցի՝ ի վերջո, Մոեմի «Մոգը» վեպի հերոս Օլիվեր Հադդոն հենց Կրոուլիի հիման վրա է ստեղծված), Նիլ Գեյման, Ալան Մուր, Ջոն Միլտոն (եթե միայն արձակագիրներին չենք անդրադառնում): Եվ այլոք:
Ընդհանրապես, երբ ասում են՝ «լավագույն այսինչալեզու գրող», միանգամից «Մահացած Պոետների Հասարակություն» ֆիլմի դասագրքի գրաֆիկն եմ հիշում: Այլ կերպ ասած՝ սնոբ ու ախմախ բան:
Ժողովուրդ, ասում եք եկեք կերպարներին չբաժանենք լավի ու վատի, դրականի ու բացասականի, բայց նույն պահին գրողներիին եք նույն վիճակի մեջ դնում: Ամեն գրող իրա տեղն ունի ..ու կարծում եմ չկա <ամենա.> , որովհետև էդպես կարող ենք դիմել երևի թե միայն Աստծուն, որովհետև նա միակն է /ինչ անուն էլ նրան տանք/, իսկ գրողների առումով ուրիշ է: Նույն գրողը տարբեր գրական շրջաններ ունի և դրանք տարբեր են...Ասենք, Շեքսպիրի արյունոտ խռոնիկները, սոնետները, ողբերգությունները և հեքիաթները: Բնական ա, որ ձեռագիրը նույննա կարդաս չես ասի, որ դա Շիլլերի գրածնա, բայց ամեն դեպքում մեկը կարողա համարել,որ ողբերգություններն են կատարյալ, մյուսը` հեքիաթները: Եվ դա բացարձակ չի իջեցնում գրողին: Իսկ, օրինակ, Շիրվանզադեի առումով, իհարկե թույլ է, թեև իրոք դրա ընթերցողներն էլ կլինեն: Ինձ համար գրողն իր արժեքը կորցնում է միայն այն դեպքում, երբ զբաղվում է պլագիատությամբ...էդպես շաաաաատ բացասական վերաբերմունք ունեմ Իսահակյանի հանդեպ, ում "Աբու -Լալա-Մահարին" թխածա Օմար Խայամի քառյակներից ....Դրական բասասական կերպար էլ ՉԿԱ, որովհետև դրականի մեջ կարելիա լիքը բացասական գծեր գտնել և հակառակը, թեկուզ վերցնենք Աննա Կարենինային...
Կներեք, ոնց որ շատ ստացվեց..:oy
էդպես շաաաաատ բացասական վերաբերմունք ունեմ Իսահակյանի հանդեպ, ում "Աբու -Լալա-Մահարին" թխածա Օմար Խայամի քառյակներից ....
Իմ կարծիքով Իսահակյանի "Աբու -Լալա-Մահարին" ավելի շատ նման է արաբ բանաստեղծ Աբուլ ալա Մահարիի ոճին:
Թխելու պահեր ես էլ եմ նկատել իսահակյանի մոտ: Իր պատմվածքներից մեկում արևելյան կասկածամիտ տիրակալի շուրթերով ասում է - Եթե մորուքիս մազերից մեկն իմանար մտքերս ես նրան արմատախիլ կանեի ու դեն կնետեի (մոտավոր իմաստն եմ գրել): Իրականում նման բան ասել է Լյուդովիկոս 15 -րդը, այն էլ ոչ թե մորուքի այլ գդակի վերաբերյալ: Այնուամենայնիվ Իսահակյանի վերը նշված պատմվածքը շատ որակյալ է:
Իմ կարծիքով Իսահակյանի "Աբու -Լալա-Մահարին" ավելի շատ նման է արաբ բանաստեղծ Աբուլ ալա Մահարիի ոճին:
Ճիշտ ես նկատել: Իսահակյանը ֆրանսերեն գիտեր, ալ-Մաարրիի ստեղծագործություններին ծանոթացել է ֆրանսերեն թարգմանությունների միջոցով, «Աբու-Լալա-Մահարի» պոեմում ալ-Մաարրիի կասիդաներից որոշ բեյթերի բառացի կրկնություններ կան, բազմաթիվ կրկնություններ, գուցե բոլոր տողերն էլ կրկնություն լինեն, ամեն դեպքում, քանի որ ուսումնասիրողը, համեմատողը ես չեմ եղել, չեմ կարող պնդել, թե բոլորն են: Ինչևէ, չեմ կարծում թե դա նսեմացնում է Իսահակյանին, գուցե ընդհակառակը՝ նույնիսկ գովեստի է արժանի, երբ ուրիշի ստեղծագործության մտքերից բանաքաղ անելով կարելի է ստեղծել ամբողջական պոեմ, որում արդեն Իսահակյանի ստեղծած սյուժեն է և լիովին բացահայտվում է այդ սյուժեի գլխավոր կերպարը՝ այդ ուրիշը: Ուղղակի մեր գրականագիտության թերացումներից մեկն էլ սա է, որ մինչև այսօր հանգամանալից և համակողմանի ուսումնասիրություն չի արվել այս թեմայով: Ավելացնեմ, որ Իսահակյանի մեծ երկրպագու չեմ:
Ճիշտ ես նկատել: Իսահակյանը ֆրանսերեն գիտեր, ալ-Մաարրի ստեղծագործություններին ծանոթացել է ֆրանսերեն թարգմանությունների միջոցով, «Աբու-Լալա-Մահարի» պոեմում ալ-Մաարրու կասիդաներից որոշ բեյթերի բառացի կրկնություններ կան, բազմաթիվ կրկնություններ, գուցե բոլոր տողերն էլ կրկնություն լինեն, ամեն դեպքում, քանի որ ուսումնասիրողը, համեմատողը ես չեմ եղել, չեմ կարող պնդել, թե բոլորն են: Ինչևէ, չեմ կարծում թե դա նսեմացնում է Իսահակյանին, գուցե ընդհակառակը՝ նույնիսկ գովեստի է արժանի, երբ ուրիշի ստեղծագործության մտքերից բանաքաղ անելով կարելի է ստեղծել ամբողջական պոեմ, որում արդեն Իսահակյանի ստեղծած սյուժեն է և լիովին բացահայտվում է այդ սյուժեի գլխավոր կերպարը՝ այդ ուրիշը: Ուղղակի մեր գրականագիտության թերացումներից մեկն էլ սա է, որ մինչև այսօր հանգամանալից և համակողմանի ուսումնասիրություն չի արվել այս թեմայով: Ավելացնեմ, որ Իսահակյանի մեծ երկրպագու չեմ:
Աբու լալա Մահարիի դեպքում հավանաբար միտումնավոր է նմանացրել ոճը, որպեսզի տվյալ ժամանակների շունչը հաղորդի իր պոեմին: Իսահակյանով ես էլ այնքան շատ տարված չեմ, բայց երբեմն մտածում եմ, որ մտքի խորությամբ ամենաուժեղ հայ գրողն է:
Աբու լալա Մահարիի դեպքում հավանաբար միտումնավոր է նմանացրել ոճը, որպեսզի տվյալ ժամանակների շունչը հաղորդի իր պոեմին: Իսահակյանով ես էլ այնքան շատ տարված չեմ, բայց երբեմն մտածում եմ, որ մտքի խորությամբ ամենաուժեղ հայ գրողն է:Ոչ թե ոճն է նմանեցրել, այլ ինչպես ասացի, բեյթերի՝ տողերի բառացի կրկնություններ են… Միտումնավորի պահով, թերևս այո, համաձայն եմ, երևի գեղարվեստական հնարք է դա ինչ-որ:
Անգլիացի լավագույնները. Ալիստեր Կրոուլի, Սոմերսեթ Մոեմ (Մոեմը դագաղում պտտվեց, երբ ես իրեն Կրոուլիի կողքն, այն էլ Կրոուլիից ՀԵՏՈ նշեցի՝ ի վերջո, Մոեմի «Մոգը» վեպի հերոս Օլիվեր Հադդոն հենց Կրոուլիի հիման վրա է ստեղծված), Նիլ Գեյման, Ալան Մուր, Ջոն Միլտոն (եթե միայն արձակագիրներին չենք անդրադառնում): Եվ այլոք:
Ես ամեն դեպքում Ալան Մուրի փոխարեն Էլիոտին կդնեի :): Հա, ինքը անգլիացի ա :)):
Ոչ մեկը Թեքերեյի անունը չտվեց: Թե վերջին ճշտումներով ինքն էլ լավագույնների մեջ չի մտնում: ? :)
Ոչ մեկը Թեքերեյի անունը չտվեց: Թե վերջին ճշտումներով ինքն էլ լավագույնների մեջ չի մտնում: ? :)
Ըհը-ըհը՛մ :oy: Թեման չսիրած գրողների մասին է, Malxas ջան ;):
Ըհը-ըհը՛մ :oy: Թեման չսիրած գրողների մասին է, Malxas ջան ;):
Բայց լավ էինք չէ սինքրոն անցել սիրածներին :hands
Ruby Rue
22.07.2012, 13:43
1. Վահան Թոթովենց- փոքր տարքում չգիտեմ ինչ էի կարդացել դպրոցական դասագրքում ու էնքան դուրս չէր եկել, որ երդվեցի էլ կյանքում Թոթովենցի գիրք չբացել:[
2. Րաֆֆի - միայն ՛՛Սամվել՛՛ն եմ կարդացել ու զուտ բարոյախրատական քարոզարշավի պատճառով Րաֆֆուց էլ ոչ մի գիրք չեմ կարդացել: Մտածում էի, որ նման հիմար մտքեր պիտի արտահայտվեն
3. Նաիրի Զարյան - փոքր ժամանակ Սասունցի Դավիթի իր մշակումը սիրում էի, Արա Գեղեցիկն էլ, բայց երբ որ իր կյանքի մասին՝ հատկապես տակ փորող բնավորության մասին կարդացի, հասկացա , որ նման գրողը ոչ մի արժեք չի ներկայացնում
4. Դերենիկ Դեմիրճյան- Վարդանանք Էս մարդն ինչքաաան չի սիրում մեզ , որ նման գիրք ա գրել:(
Հ.Գ. Հայ գրողներից են հիմնականում չսիրելիներս, որովհետև հայ գրողներին ստիպված կարդացել եմ: Իսկ արտասահմանյան գրողներից ով ինձ դուր չի եկել , չեմ շարունակել ընթերցանությունս, էդ պատճառով էլ ինչ-որ անուններ չեմ հիշում
My World My Space
22.07.2012, 13:53
4. Դերենիկ Դեմիրճյան- Վարդանանք Էս մարդն ինչքաաան չի սիրում մեզ , որ նման գիրք ա գրել:(
Վարդանանքը Դերենիկ Դեմիճյանի «վիշտն» ա, հայրենական պատերազմի տարիներին կոմկուսի պատվերով ա գրվել, ազգի մարտական ոգին բարձր պահելու համար: Արհեստական, անկապագույն բան ա... ինչպես պատվերով գրված աքրոսիքոսները սիրելիների անուններով... :)
Դեմիրճյանից այլ բաներ կարդա, հաստատ դուր կգա... օրինակ սրանք՝ «Սեփականություն», «Տերտերը», «Ավելորդը», «Ստամոքս»:
Ruby Rue
22.07.2012, 14:11
Դեմիրճյանից այլ բաներ կարդա, հաստատ դուր կգա... օրինակ սրանք՝ «Սեփականություն», «Տերտերը», «Ավելորդը», «Ստամոքս»:
Ավելորդը փոքր հասակում կարդացել էի, շատ էր տպավորվել....
Ուղղակի ավելի շատ բուն Վարդանանք շաաա՜տ մեծ ստվեր ա գցում մնացածի վրա:
Ի դեպ չգիտեի , որ պատվերով ա գրել, դասագրքերով մի հատ գաղափար էր շրջանառվում - «Ստեղծագործությունը ոգևորեց Խորհրդային մարտիկներին, մղեց պայքարի՝ հիշեցնելով հերոսական անցյալը.... տատատատամ... » ու նման բաներ
Rhayader
23.07.2012, 02:10
Չսիրածներս՝ Կլարկ Ստեյպլս Լյուիս, Պոլ Օստեր, Ռիչարդ Բախ, Կևին Անդերսոն, Ռիչարդ Կնաակ: Էլի կան, իհարկե, բայց առաջինը սրանք միտքս եկան:
Նաիրուհի
23.07.2012, 07:58
1. Վահան Թոթովենց- փոքր տարքում չգիտեմ ինչ էի կարդացել դպրոցական դասագրքում ու էնքան դուրս չէր եկել, որ երդվեցի էլ կյանքում Թոթովենցի գիրք չբացել:[
:o
Թոթովե՞նց... Կյանքում մտքովս չէր անցնի, որ ինչ-որ մեկը երդված կլինի «էլ կյանքում Թոթովենցի գիրք չբացել:[»։
:(
:o
Թոթովե՞նց... Կյանքում մտքովս չէր անցնի, որ ինչ-որ մեկը երդված կլինի «էլ կյանքում Թոթովենցի գիրք չբացել:[»։
:(
Նաիրուհի, ինչո՞ւ ես զարմանում, ֆեյսբուքի հարցումները նայի, 100 հայ գրողնրի ցուցակում իրա անունը չկա էլ: Ես հայ արձակում մեկ էլ Թոթովենց եմ շատ սիրում: Ինքը տարբեր ա մնացածից:
:o
Թոթովե՞նց... Կյանքում մտքովս չէր անցնի, որ ինչ-որ մեկը երդված կլինի «էլ կյանքում Թոթովենցի գիրք չբացել:[»։
:(
Զարմանալու բան չկա: Դպրոցական ծրագիրն այնպիսին է, որ մարդու կարդալը փախչում է: Ես որ դպրոցական տարիքում գրականությունից էի ուղղակի փախչում ու դպրոցում անցած ոչ մի գրողի չէի կարդում:
Ուլուանա
22.09.2012, 21:09
Նաիրուհի, ինչո՞ւ ես զարմանում, ֆեյսբուքի հարցումները նայի, 100 հայ գրողնրի ցուցակում իրա անունը չկա էլ: Ես հայ արձակում մեկ էլ Թոթովենց եմ շատ սիրում: Ինքը տարբեր ա մնացածից:
Ո՞նց չկա։ Կարծեմ ես ինքս եմ ավելացրել :))։ Ամեն դեպքում տեսել եմ անունը հարցումներում։ Իմ ամենասիրած մի քանի հայ արձակագիրներից ա, եթե ոչ ամենան։
Բայց ես էլ չեմ պատկերացնում, թե ոնց կարելի ա Թոթովենցին չսիրել։ Չնայած դպրոցի գրականության դասագրքերն էդ հարցում ամենազոր են, ինչ խոսք :{։ Սահյանին, որ իմ ամենասիրած մի քանի հայ բանաստեղծներից ա, դպրոցում անցած առաջին ստեղծագործություններից հեչ չէի հավանում։ Հետո, երբ հանձնարարեցին մեր ընտրությամբ բանաստեղծություններ գտնել ու սովորել, նոր իսկապես բացահայտեցի ինձ համար։ Թե չէ, ասենք, «Նաիրյան դալար բարդին» կամ «Գետը» բանաստեղծությունները գոնե ինձ հեչ չէին տրամադրում սիրելուն։
Ո՞նց չկա։ Կարծեմ ես ինքս եմ ավելացրել :))։ Ամեն դեպքում տեսել եմ անունը հարցումներում։ Իմ ամենասիրած մի քանի հայ արձակագիրներից ա, եթե ոչ ամենան։
Բայց ես էլ չեմ պատկերացնում, թե ոնց կարելի ա Թոթովենցին չսիրել։ Չնայած դպրոցի գրականության դասագրքերն էդ հարցում ամենազոր են, ինչ խոսք :{։ Սահյանին, որ իմ ամենասիրած մի քանի հայ բանաստեղծներից ա, դպրոցում անցած առաջին ստեղծագործություններից հեչ չէի հավանում։ Հետո, երբ հանձնարարեցին մեր ընտրությամբ բանաստեղծություններ գտնել ու սովորել, նոր իսկապես բացահայտեցի ինձ համար։ Թե չէ, ասենք, «Նաիրյան դալար բարդին» կամ «Գետը» բանաստեղծությունները գոնե ինձ հեչ չէին տրամադրում սիրելուն։
Բայց դպրոցում «Կյանքը հին հռովմեական ճանապարհի վրայից» ամենատրամադրող հատվածն էինք անցնում: Եսիմ: Ես էլ երևի ավելի շատ դպրոցից հետո եմ պատկերացրել, թե ինչ լավ ա գրում, բայց դպրոցական տարիքում շատ եմ կարդացել Թոթովենց:
Մայրս գնում է գոմ՝ կովը կթելու։
Գնում է և երկար ժամանակ չի վերադառնում։
— Քա՜, աղջի՜, հարսն ի՞նչ եղավ,— հանկարծ բացականչում է հորաքույրս,— գոմ գնաց ու չեկավ։
Վազում են գոմ, տեսնում են մորս՝ կովի մոտ նստած, գրկում՝ մի կապուտաչյա երեխա։
Այդ երեխան ես էի։ (http://hy.wikisource.org/wiki/%D4%BF%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D6%84%D5%A8_%D5%B0%D5%AB%D5%B6_%D5%B0%D5%BC%D5%B8%D5%BE%D5%B4%D5%A5%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%B3%D5%A1%D5%B6%D5%A 1%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B0%D5%AB_%D5%BE%D6%80%D5%A1)
Բայց դպրոցում «Կյանքը հին հռովմեական ճանապարհի վրայից» ամենատրամադրող հատվածն էինք անցնում: Եսիմ: Ես էլ երևի ավելի շատ դպրոցից հետո եմ պատկերացրել, թե ինչ լավ ա գրում, բայց դպրոցական տարիքում շատ եմ կարդացել Թոթովենց:
Մայրս գնում է գոմ՝ կովը կթելու։
Գնում է և երկար ժամանակ չի վերադառնում։
— Քա՜, աղջի՜, հարսն ի՞նչ եղավ,— հանկարծ բացականչում է հորաքույրս,— գոմ գնաց ու չեկավ։
Վազում են գոմ, տեսնում են մորս՝ կովի մոտ նստած, գրկում՝ մի կապուտաչյա երեխա։
Այդ երեխան ես էի։ (http://hy.wikisource.org/wiki/%D4%BF%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D6%84%D5%A8_%D5%B0%D5%AB%D5%B6_%D5%B0%D5%BC%D5%B8%D5%BE%D5%B4%D5%A5%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%B3%D5%A1%D5%B6%D5%A 1%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B0%D5%AB_%D5%BE%D6%80%D5%A1)
Փոքր ժամանակ էդ որ կարդացի, ահագին ցենզուրայից դուրս էր թվում :))
բայց զարմանալի ա, որ կարող ա դառնա ամենաչսիրած գրող :(
impression
23.09.2012, 02:38
կներեք որ օֆֆտոպում եմ, ուղղակի Թոթովենց լսեցի, սիրտս թուլացավ
շատ եմ սիրում, հրաշք ա գրում, բայց էնքան քաղցր ա գրում ինքը, որ ինձ համար Կյանքը հին հռովմեական ճանապարհի վրա-ն առանց հանգի բանաստեղծություն էր :)
Ինչքանով որ ես եմ հիշում չսիրած գրող չունեմ , որովհետև կարդում եմ այն գրողներին ում սիրում եմ , ուղղակի կարծում եմ , որ Գուրգեն Մահարին միքիչ շատ է ձգձգելով և երկարացնելով գրում :8չեմ կարողանում իր գրածները մեկ շնչով կարդալ( ոգևորված էլի:oy):Հա մեկել ,ես մի 4 անգամ ուզեցել եմ Ֆրանց Վերֆելի « Մուսա լեռան 40 օրը» կարդամ , բայց ամեն անգամ 40 էջ կարդացել եմ ու չեմ կարողացել շարունակել :(:(
Վահան Տերյան / Դատարկ սենտիմենտալիզմից բացի ուրիշ բան չկա նրա ստեղծագործություններում : Եվ շատ մռայլ են
Սերո Խանզադյան / մի երկու տարի առաջ էր մի քանի պատմվածք կարդացի ու չհետաքրքրեց բացարձակապես:
Գրիգոր Նարեկացի / Նարեկացուՙՙ հանճարը ՚՚այդպես էլ չհասկացա , չնայած բացի դպրոցում անցած գործերից ուրիշ բան չեմ էլ կարդացել , ու ցանկություն էլ չկա կարդալու:
Անրի Թրուայա / եկու անգամ փորձեցի ՙՙէգլեթիերների ընտանիքը՚՚ կարդալ , երկու անգամն էլ առաջ անցնել չկարողացա :Չափազանց ձանձրալի էր :
Չարենց /երբեք չեմ սիրել չարենցին , չեմ կարող հատուկ պատճառը նշել , որովհետև ինքս էլ չգիտեմ. Ըստ երևույթին զուտ բնավորության ու ճաշակի խնդիր է : Ով գիտե գուցե մի օր սկսեմ սիրել Չարենցի ոճը և հասկանալ
Rhayader
12.11.2012, 22:17
Վահան Տերյան / Դատարկ սենտիմենտալիզմից բացի ուրիշ բան չկա նրա ստեղծագործություններում : Եվ շատ մռայլ են
Սերո Խանզադյան / մի երկու տարի առաջ էր մի քանի պատմվածք կարդացի ու չհետաքրքրեց բացարձակապես:
Գրիգոր Նարեկացի / Նարեկացուՙՙ հանճարը ՚՚այդպես էլ չհասկացա , չնայած բացի դպրոցում անցած գործերից ուրիշ բան չեմ էլ կարդացել , ու ցանկություն էլ չկա կարդալու:
Անրի Թրուայա / եկու անգամ փորձեցի ՙՙէգլեթիերների ընտանիքը՚՚ կարդալ , երկու անգամն էլ առաջ անցնել չկարողացա :Չափազանց ձանձրալի էր :
Չարենց /երբեք չեմ սիրել չարենցին , չեմ կարող հատուկ պատճառը նշել , որովհետև ինքս էլ չգիտեմ. Ըստ երևույթին զուտ բնավորության ու ճաշակի խնդիր է : Ով գիտե գուցե մի օր սկսեմ սիրել Չարենցի ոճը և հասկանալ
Ցանկից այնպիսի տպավորություն էր, որ դպրոցական ծրագրից դուրս ընդհանրապես քիչ բան եք կարդացել: Պարդոն:
Ցանկից այնպիսի տպավորություն էր, որ դպրոցական ծրագրից դուրս ընդհանրապես քիչ բան եք կարդացել: Պարդոն:
Ռայադեր, բայց խոսքը չսիրած գրողների մասին ա: Հիմնականում մեծ մասամբբ հենց դպրոցական ծրագրի գրողներին մարդիկ չեն սիրում, ծրագրից դուրս, եթե դուրդ չի գալիս, կարդալու իմաստը ո՞րն ա: Թե՞ ասելիքդ սխալ հասկացա:
Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին
Սա՞ է խորությունը: Ասեք, տեսնեմ, թե ինչը չեմ հասկանում:
Էս հարցը դեռ ակտուալ ա՞:
StrangeLittleGirl
13.11.2012, 11:33
Ռայադեր, բայց խոսքը չսիրած գրողների մասին ա: Հիմնականում մեծ մասամբբ հենց դպրոցական ծրագրի գրողներին մարդիկ չեն սիրում, ծրագրից դուրս, եթե դուրդ չի գալիս, կարդալու իմաստը ո՞րն ա: Թե՞ ասելիքդ սխալ հասկացա:
Ըհը, հատուկ հենց նոր իմ ցուցակը նայեցի: Էլի մենակ դպրոցական ծրագիր ա: Ու պատճառները կարան մի քանիսը լինեն: Դպրոցում կարդում ես էն, ինչը զոռում են: Համ էլ համաշխարհային գրականության էդ մակարդակի գործերը մեզ չեն էլ հասնում:
Ցանկից այնպիսի տպավորություն էր, որ դպրոցական ծրագրից դուրս ընդհանրապես քիչ բան եք կարդացել: Պարդոն:
Rhayader ջան սխալ տպավորություն ա . Պարզապես այն գրգերը , որոնք ընթերցում ես ոչ ստիպողաբար , շատ քիչ ա հավանականությունը , որ լավը չեն լինի .... որովհետև նախ պարզում ես , թէ ինչ գրող է , ինչ ստեղծագործություններ ունի , որոշ ստեղծագործություններից մեջբերումներ ես կարդում, , որոշ չափով պարզում ես հոգեհարազատ են քեզ այդ գրողի մտքերը, թէ ոչ, ու հետո նոր հասկանում արժե այդ գրողի ստեղծագործությունները կարդալ , թե ոչ...
Բոլորիդ պատասխանեմ մեկ հղման մեջ: Բացասական և դրական հերոսներ գրքերի մեջ ոչ միայն կարող են լինել, այլև կան: Սա իմ կարծիքն է և հուսով եմ ոչ միայն իմ:
Ինչպես նաև չի կարող լինել մի գիրք , որտեղ լինի միայն դրական կերպարներ կամ հակառակը : Գրքում նկարագրված են մարդկային կյանքի պատմություններ , ուրեմն ինչպես կարող են մեզ շրջապատող մարդիկ միայն լավը լինել , կամ էլ վատը : Բա էդ անհամաձայնությունները , վեճերը , խարդախությունները , ինտրիգները որտեղի՞ց են գալիս :pardon
Հա , մեկ էլ կարդում եմ էս գրառումները ու մեկ - մեկ ահավոր զարմանում եմ : Գրում եք - Սևակը լացում ա , չեմ սիրում :
Հա բայց էդ մարդը գրել է նրա մասին ինչը իրեն ցավ է տվել , նա տառապել է ու գրել է , տառապանքն ու ցավն է թղթին հանձնել , պարզ է կարդալուց զգալու ես , որ լացել է , ոչ թե պարել , քեֆ արել :angry
StrangeLittleGirl- ին ուզում եմ ասել , որ ես քո մի քանի գրածներն ու գրառումներն էլ եմ կարդացել ու էն քննադատությունը , որ դու ես անում գրողների մասին , ես քո տեղը լինեի հաստատ չէի անի ՝ կամաչեի: Իսկ այժմյան գրողները բոլորը սկսել են զրուցելով գրել , իբր ասում -կիսվում են իրենց ընթերցողի հետ , իբր թե շատ հետաքրքիր է , ո՛չ հարգելիներս, ՇԱՏ ՊՐԻՄԻՏԻՎ Է : Ու չթվա թե իրոք ահավոր հետաքրքիր եք գրում ,ուղղակի հավեսով փնովում եք : Սևակ , Շիրազ , Շիրվանզադե , Իսահակյան , Չարենց ..... և այլն , խի՞ դուք ձեզ իրենց հետ համեմատում եք ՞ , ամոթ ա , լրջացե՛ք :
Իհարկե, պետք է նախ կարդացած լինեմ, որ չսիրեմ :D Դրա համար ես իմ հնգյակը կազմելիս հաշվի եմ առնում ոչ միայն չսիրելուս աստիճանը, այլև այն, թե ուրիշներն ինչքան են սիրում:
1. Պարույր Սևակ
2. Հովհաննես Շիրազ
3. Րաֆֆի
4. Ժյուլ Վեռն (երևի տարիքս անցել էր, երբ կարդացի, դրա համար)
5. Շիրվանզադե
Կզարմանաք, թե ինչու եմ հիմնականում հայերի անուններ գրել: Պատճառը շատ պարզ է. արտասահմանցի գրողները մինչև մեզ հասնելը լա՜վ ֆիլտրվում են, դրա համար քիչ թե շատ լավերի գործերն ենք կարդում, իսկ Հայաստանում դպրոցներում մեզ հրամցնում են հայ գրողների գործեր ու, ցավոք, հաճախ ոչ լավագույնների:
Սևակին չեմ սիրում, որովհետև կեղծ է գրում: Շատ է օգտագործում շինծու բառեր: Ու դրանով փորձում է տպավորություն թողնել, մինչդեռ իրականում բոլորը բառախաղեր են, դատարկություն:
Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին
Սա՞ է խորությունը: Ասեք, տեսնեմ, թե ինչը չեմ հասկանում:
Շիրազին չեմ սիրում, որովհետև իր մայրիկային զգացմունքայնությամբ համը հանում է:
Ժյուլ Վեռնին չեմ սիրում, որովհետև համապատասխան տարիքում չեմ կարդացել, տպավորություն չի թողել:
Շիրվանզադեից մենակ «Քաոսն» եմ կարդացել, բայց դա բավական էր, որ ուրիշ բան չցանկանամ բացել: Պարզունակ է, ժամանակավրեպ: Կարապետիչի մակարդակի է:
Րաֆֆուց շատ գործեր եմ կարդացել: «Խենթն» ու «Խաչագողի հիշատակարանը» էլի ոչինչ, համապատասխան տարիքում «ուտվում» են: Բայց «Սամվելից» զզվում եմ ուղղակի հենց թեկուզ կենտրոնական գաղափարի համար, թե հայրենիքը ծնողներից թանկ է: Մեկ էլ «Կայծերից» եմ զզվում: Հա՛, ճիշտ գաղափարներ կային մեջը, բայց դրանք ծամծմված էին, անիմաստ ձգված, տեղ-տեղ էլ չափից դուրս պրիմիտիվացրած:
Ու նշված հայ գրողներին չեմ սիրում հատկապես նրա համար, որ նրանց մեծություններ համարելով՝ զոռով ստիպում են կարդալ: Տեսեք, Նաիրի Զարյանի անունը չեմ գրում, չնայած նա նշվածներից թույլ է: Չեմ գրում, որովհետև նրան երբևէ չեմ տեսել, որ մեծություն համարեն: Կարդացել եմ միայն նրա համար, որ իմանամ, թե ով է:
Հա՛, երկու անուն էլ ավելացնեմ. Դեն Բրաուն և Պաուլո Կոելիո:
Բյուրի ջան սիրելու համար , հասկանալ է պետք :Դու միշտ պռովոկացիոն բաներ ես գրում , միգուցե դա քինքնատիպություն է ,թե՞ քո յուրօրինակ ոճն է: Միշտ մյուսներին հակառակ բաներ ես գրում կամ սիրում , բայց չեմ էլ զարմանա , եթե երկուսս էլ մի հարցի շուրջ նույն կերպ մտածենք , իսկ դու ուղիղ հակառակը գրես՝զուտ հակառակվելու համար :
Rhayader
14.11.2012, 17:46
Բյուրի ջան սիրելու համար , հասկանալ է պետք :Դու միշտ պռովոկացիոն բաներ ես գրում , միգուցե դա քինքնատիպություն է ,թե՞ քո յուրօրինակ ոճն է: Միշտ մյուսներին հակառակ բաներ ես գրում կամ սիրում , բայց չեմ էլ զարմանա , եթե երկուսս էլ մի հարցի շուրջ նույն կերպ մտածենք , իսկ դու ուղիղ հակառակը գրես՝զուտ հակառակվելու համար :
Աթոռից ընկա :D Բյուր, ախ դու փոքրիկ չարագործ :D
Միգուցե դա «Ստիլ » է :think:
Հա , մեկ էլ կարդում եմ էս գրառումները ու մեկ - մեկ ահավոր զարմանում եմ :
Ամմէ ջան, երկար մնա մեզ հետ, սա իսկապես զարմանալի միջավայր է, անսպառ զարմանքի առիթներ կունենաս;)
Ամմէ ջան, երկար մնա մեզ հետ, սա իսկապես զարմանալի միջավայր է, անսպառ զարմանքի առիթներ կունենաս;)
;)մեծ հաճույքով Շինարար ջան ,ինձ անձամբ հաճելի է , քանի որ խելացի մարդիկ այստեղ կան : Այստեղից խելացի բաներ կարող ես քաղել ::)
Քանի քննարկում է սկսվել, մի բան էլ ես ասեմ, մանավանդ որ թեմայից շատ հեռու չի:
Ժողովուրդ, Մարկեսի "Հարյուր տարվա մենությունը" ո՞ր կողմից սկսեմ կարդալ, որ մի բան հասկանամ: Ու գոնե մոտավոր պատկերացում կազմեմ թե ինչի ա էսքան նորաձև Մարկես կարդալն, ու ի՞նչն ա էսքան գրավում "Հարյուր տարվա մենության" մեջ:
Երեք, թե չորս անգամ սկսել եմ կարդալ, կեսից առաջ չեմ գնում: Ինչ-որ բան սխա՞լ եմ անում:
Քանի քննարկում է սկսվել, մի բան էլ ես ասեմ, մանավանդ որ թեմայից շատ հեռու չի:
Ժողովուրդ, Մարկեսի "Հարյուր տարվա մենությունը" ո՞ր կողմից սկսեմ կարդալ, որ մի բան հասկանամ: Ու գոնե մոտավոր պատկերացում կազմեմ թե ինչի ա էսքան նորաձև Մարկես կարդալն, ու ի՞նչն ա էսքան գրավում "Հարյուր տարվա մենության" մեջ:
Երեք, թե չորս անգամ սկսել եմ կարդալ, կեսից առաջ չեմ գնում: Ինչ-որ բան սխա՞լ եմ անում:Կոնկրետ ի՞նչ ես ուզում հասկանալ: Կարդա ու վայելիր, իմ կարծիքով: Նենց չեմ սիրում գրականության մեջ կոնկրետ ինչ-որ բան հասկանալը: Ինձ համար սենց ա, եթե գիրքը կարդալու ընթացքում շուրջս կատարված, ինձ հետ կատարված ամեն ինչի հետ զուգահեռ եմ տեսնում՝ վայ, էս մասին կար էդ գրքում, վայ էս էլ կար, թեկուզ իրականում գուցե դա մենակ ես եմ տեսնում, կողքից կարա ծիծաղելի թվա, բայց իրոք էդ աստիճան տարել ա գիրքը, ուրեմն լավ գիրք ա: Իսկ եթե պետք ա կոնկրետ ինչ-որ բան հասկանալ ու իրոք դա ընթեռնելի ա ու հենց էդ էլ հասկանում եմ, բայց չի տանում, ուրեմն ինձ համար էն չի:
Կոնկրետ ի՞նչ ես ուզում հասկանալ: Կարդա ու վայելիր, իմ կարծիքով: Նենց չեմ սիրում գրականության մեջ կոնկրետ ինչ-որ բան հասկանալը: Ինձ համար սենց ա, եթե գիրքը կարդալու ընթացքում շուրջս կատարված, ինձ հետ կատարված ամեն ինչի հետ զուգահեռ եմ տեսնում՝ վայ, էս մասին կար էդ գրքում, վայ էս էլ կար, թեկուզ իրականում գուցե դա մենակ ես եմ տեսնում, կողքից կարա ծիծաղելի թվա, բայց իրոք էդ աստիճան տարել ա գիրքը, ուրեմն լավ գիրք ա: Իսկ եթե պետք ա կոնկրետ ինչ-որ բան հասկանալ ու իրոք դա ընթեռնելի ա ու հենց էդ էլ հասկանում եմ, բայց չի տանում, ուրեմն ինձ համար էն չի:
Հենց էդ ա Շին ջան, էդ գրքի մեջ ոչ մի բան չեմ կարողանում իրականության հետ կապեմ: Ոչ դեպքերը, ոչ մարդիկ, ոչ զգացողությունները: Ես հասկանալ ասելով էդ քո ասած զգալը ի նկատի ունեմ: Ախր շատ հեռու, շատ ոչ մի բան չասող, շատ մակերեսային հեքիաթանման պատմություն ա էլի: Ուզում եմ հասկանամ ուրիշներն ի՞նչ են զգում, ո՞նց են կապում իրենց զգացածի, իրենց շրջապատում կատարվող, կամ հնարավոր կատարվելիք իրադարձությունների հետ:
Հենց էդ ա Շին ջան, էդ գրքի մեջ ոչ մի բան չեմ կարողանում իրականության հետ կապեմ: Ոչ դեպքերը, ոչ մարդիկ, ոչ զգացողությունները: Ես հասկանալ ասելով էդ քո ասած զգալը ի նկատի ունեմ: Ախր շատ հեռու, շատ ոչ մի բան չասող, շատ մակերեսային հեքիաթանման պատմություն ա էլի: Ուզում եմ հասկանամ ուրիշներն ի՞նչ են զգում, ո՞նց են կապում իրենց զգացածի, իրենց շրջապատում կատարվող, կամ հնարավոր կատարվելիք իրադարձությունների հետ:
Դե չեմ կարծում, որ ուրիշի հասկացածը կամ զգացածը կարա օգնի: Չես հավանե՞լ. ամեն մարդ չի կարա գլուխ գովա, որ Մարկես չի հավանել:))
Դե չեմ կարծում, որ ուրիշի հասկացածը կամ զգացածը կարա օգնի: Չես հավանե՞լ. ամեն մարդ չի կարա գլուխ գովա, որ Մարկես չի հավանել:))
Ճիշտ ես: Հարցս մի քիչ հռետորական էր էլի, ուզում եմ ասեմ Մարկես հեչ չեմ սիրում :))
Rhayader
14.11.2012, 20:53
Քանի քննարկում է սկսվել, մի բան էլ ես ասեմ, մանավանդ որ թեմայից շատ հեռու չի:
Ժողովուրդ, Մարկեսի "Հարյուր տարվա մենությունը" ո՞ր կողմից սկսեմ կարդալ, որ մի բան հասկանամ: Ու գոնե մոտավոր պատկերացում կազմեմ թե ինչի ա էսքան նորաձև Մարկես կարդալն, ու ի՞նչն ա էսքան գրավում "Հարյուր տարվա մենության" մեջ:
Երեք, թե չորս անգամ սկսել եմ կարդալ, կեսից առաջ չեմ գնում: Ինչ-որ բան սխա՞լ եմ անում:
Կարդա մինչև վերջ, առանց կանգ առնելու՝ կհասկանաս, այդ առումով Ստեյնբեկի նման է: Ընկերներիցս մեկն էլ գրքի հետ կռիվ տալով էր կարդում, որ վերջացրեց, ասաց՝ վերջն ամեն ինչ արդարացնում է:)
Կարդա մինչև վերջ, առանց կանգ առնելու՝ կհասկանաս, այդ առումով Ստեյնբեկի նման է: Ընկերներիցս մեկն էլ գրքի հետ կռիվ տալով էր կարդում, որ վերջացրեց, ասաց՝ վերջն ամեն ինչ արդարացնում է:)
Սկսեցի:
Էս անգամ էլ քո խաթեր, էս անգամ մինչև վերջ գնալու եմ :))
StrangeLittleGirl
14.11.2012, 23:36
Ինչպես նաև չի կարող լինել մի գիրք , որտեղ լինի միայն դրական կերպարներ կամ հակառակը : Գրքում նկարագրված են մարդկային կյանքի պատմություններ , ուրեմն ինչպես կարող են մեզ շրջապատող մարդիկ միայն լավը լինել , կամ էլ վատը : Բա էդ անհամաձայնությունները , վեճերը , խարդախությունները , ինտրիգները որտեղի՞ց են գալիս :pardon
Վայ, չգիտեի, որ գրքում պիտի մարդկային կյանքի պատմություններ նկարագրված լինեն :)) Դե եսիմ, վերջերս սենց մանկական բաներ էի կարդում: Ալիսա-բան: Ի՞նչ մարդկային կյանք, ի՞նչ իրականություն: Էնտեղ ինչ գժություն ասես չի կատարվում: Աման, տենց էլ չհասկացա, թե էդ գրքի չարը որ մեկն էր: Սաղ դրական կերպարներ էին: :))
StrangeLittleGirl- ին ուզում եմ ասել , որ ես քո մի քանի գրածներն ու գրառումներն էլ եմ կարդացել ու էն քննադատությունը , որ դու ես անում գրողների մասին , ես քո տեղը լինեի հաստատ չէի անի ՝ կամաչեի: Իսկ այժմյան գրողները բոլորը սկսել են զրուցելով գրել , իբր ասում -կիսվում են իրենց ընթերցողի հետ , իբր թե շատ հետաքրքիր է , ո՛չ հարգելիներս, ՇԱՏ ՊՐԻՄԻՏԻՎ Է : Ու չթվա թե իրոք ահավոր հետաքրքիր եք գրում ,ուղղակի հավեսով փնովում եք : Սևակ , Շիրազ , Շիրվանզադե , Իսահակյան , Չարենց ..... և այլն , խի՞ դուք ձեզ իրենց հետ համեմատում եք ՞ , ամոթ ա , լրջացե՛ք :
Դե ի՞նչ ասեմ: Սենց ամաչելով, ամոթից գետինը մտնելով, կարմրել-կապտելով եմ ասում, որ այ էս քո թվարկած գրողներից մի քանիսն ինչքան ուժ ունի, իմ չսիրած գրողներից ա:
Բյուրի ջան սիրելու համար , հասկանալ է պետք :Դու միշտ պռովոկացիոն բաներ ես գրում , միգուցե դա քինքնատիպություն է ,թե՞ քո յուրօրինակ ոճն է: Միշտ մյուսներին հակառակ բաներ ես գրում կամ սիրում , բայց չեմ էլ զարմանա , եթե երկուսս էլ մի հարցի շուրջ նույն կերպ մտածենք , իսկ դու ուղիղ հակառակը գրես՝զուտ հակառակվելու համար :
Հա, Ամմէ ջան: Ես դեբիլ եմ, սարսափելի դեբիլ, ու տենց էլ չհասկացա՝ Շիրվանզադեն իր Քաոսով ինչ էր ուզում ասել, կամ Կայծերի Ասլանի ճառերն ինչի համար են: Կամ էլ ինադ ընկա, տեսա սաղ սիրում են, ասեցի՝ դավայ ես չսիրեմ: Հա, Ամմէ ջան, ես դեռ տասնհինգ տարեկան եմ ու էդ սաղ բաներն ինադու եմ ասում:
Հ.Գ. Մեկ էլ քեզ ոչ ոք իրավունք չտվեց ինձ Բյուրիով դիմելու ;)
Քանի քննարկում է սկսվել, մի բան էլ ես ասեմ, մանավանդ որ թեմայից շատ հեռու չի:
Ժողովուրդ, Մարկեսի "Հարյուր տարվա մենությունը" ո՞ր կողմից սկսեմ կարդալ, որ մի բան հասկանամ: Ու գոնե մոտավոր պատկերացում կազմեմ թե ինչի ա էսքան նորաձև Մարկես կարդալն, ու ի՞նչն ա էսքան գրավում "Հարյուր տարվա մենության" մեջ:
Երեք, թե չորս անգամ սկսել եմ կարդալ, կեսից առաջ չեմ գնում: Ինչ-որ բան սխա՞լ եմ անում:
Ռայն ասեց, Շինն էլ ասեց :)) Ուզում եմ վերընթերցել, ի դեպ:
Վայ, չգիտեի, որ գրքում պիտի մարդկային կյանքի պատմություններ նկարագրված լինեն :)) Դե եսիմ, վերջերս սենց մանկական բաներ էի կարդում: Ալիսա-բան: Ի՞նչ մարդկային կյանք, ի՞նչ իրականություն: Էնտեղ ինչ գժություն ասես չի կատարվում: Աման, տենց էլ չհասկացա, թե էդ գրքի չարը որ մեկն էր: Սաղ դրական կերպարներ էին: :))
Դե ի՞նչ ասեմ: Սենց ամաչելով, ամոթից գետինը մտնելով, կարմրել-կապտելով եմ ասում, որ այ էս քո թվարկած գրողներից մի քանիսն ինչքան ուժ ունի, իմ չսիրած գրողներից ա:
Հա, Ամմէ ջան: Ես դեբիլ եմ, սարսափելի դեբիլ, ու տենց էլ չհասկացա՝ Շիրվանզադեն իր Քաոսով ինչ էր ուզում ասել, կամ Կայծերի Ասլանի ճառերն ինչի համար են: Կամ էլ ինադ ընկա, տեսա սաղ սիրում են, ասեցի՝ դավայ ես չսիրեմ: Հա, Ամմէ ջան, ես դեռ տասնհինգ տարեկան եմ ու էդ սաղ բաներն ինադու եմ ասում:
Հ.Գ. Մեկ էլ քեզ ոչ ոք իրավունք չտվեց ինձ Բյուրիով դիմելու ;)
Ռայն ասեց, Շինն էլ ասեց :)) Ուզում եմ վերընթերցել, ի դեպ:
:8:8 Դու քո մասին էսպիսի բաներ ես գրում , էսպիսի կարծիք ունես , բա էդ ո՞նց ես նրանց քննադատում :think: :
Վայ, չգիտեի, որ գրքում պիտի մարդկային կյանքի պատմություններ նկարագրված լինեն :)) Դե եսիմ, վերջերս սենց մանկական բաներ էի կարդում: Ալիսա-բան: Ի՞նչ մարդկային կյանք, ի՞նչ իրականություն: Էնտեղ ինչ գժություն ասես չի կատարվում: Աման, տենց էլ չհասկացա, թե էդ գրքի չարը որ մեկն էր: Սաղ դրական կերպարներ էին: :))
Դե ի՞նչ ասեմ: Սենց ամաչելով, ամոթից գետինը մտնելով, կարմրել-կապտելով եմ ասում, որ այ էս քո թվարկած գրողներից մի քանիսն ինչքան ուժ ունի, իմ չսիրած գրողներից ա:
Հա, Ամմէ ջան: Ես դեբիլ եմ, սարսափելի դեբիլ, ու տենց էլ չհասկացա՝ Շիրվանզադեն իր Քաոսով ինչ էր ուզում ասել, կամ Կայծերի Ասլանի ճառերն ինչի համար են: Կամ էլ ինադ ընկա, տեսա սաղ սիրում են, ասեցի՝ դավայ ես չսիրեմ: Հա, Ամմէ ջան, ես դեռ տասնհինգ տարեկան եմ ու էդ սաղ բաներն ինադու եմ ասում:
Հ.Գ. Մեկ էլ քեզ ոչ ոք իրավունք չտվեց ինձ Բյուրիով դիմելու ;)
Ռայն ասեց, Շինն էլ ասեց :)) Ուզում եմ վերընթերցել, ի դեպ:
Գրողներին եք քննադատում , բայց ես էլ քո գրածներն եմ կարդացել , քո շարադրածները , դու քեզ համեմատում ես Չարենցի հետ ՞, կամ էլ Րաֆֆիի : Բա դու քո գրածներին ի՞նչ որակավորում ես տալիս ՞:8:
Rhayader
15.11.2012, 00:08
Գրողներին եք քննադատում , բայց ես էլ քո գրածներն եմ կարդացել , քո շարադրածները , դու քեզ համեմատում ես Չարենցի հետ ՞, կամ էլ Րաֆֆիի : Բա դու քո գրածներին ի՞նչ որակավորում ես տալիս ՞:8:
Բյուր, եթե ինչ-որ գրողի չես սիրում, ապա վայն եկել, քեզ տարել է, եթե ինքդ էլ ես գրում, որովհետև դա նշանակում է, որ դու քեզ համեմատում ես այն գրողների հետ, ում չես սիրում :D իսկ եթե չես գրում, ապա, հավանաբար, ընդհանրապես իրավունք չունես որևէ գրողի չսիրել, որովհետև եթե այդքան լավն ես՝ ինքդ գրիր :D
P.S. Ընդհանուր առմամբ, նախընտրելի է համապատասխանեցնել նախադասության անդամներն իրար հետ:
Նաիրուհի
15.11.2012, 00:11
Ի դեպ, թեև Շիրազ չեմ սիրում, բայց խոստովանում եմ, որ շատ քիչ եմ կարդացել։ Այսինքն՝ հավանական է, որ դեռ չեմ սիրում ;)
Իսկ Տերյան չսիրողների համար մեջբերում եմ իմ կողմից ամենահարգված մարդկանցից մեկի գրառումը :D
:)եթե Շիրազը միայն «Գարնանամուտը» գրած լիներ, իսկ Տերյանը՝ «Երկիր Նայիրի» շարքը, նրանք արդե՛ն իսկ այս թեմայում տեղ չէին ունենա: Ի դեպ՝ «Երկիր Նայիրին» դիտմամբ եմ նշում՝ որպես Տերյանի «ամենաչլացկան» շարք: «Մի՛ խառնեք մեզ...» և այլն: Իսկ այդ «լացը» ոմանց համար լաց է, ոմանց համար՝ Քնարերգություն, մեծատառով: Դե գիտես, է՛լի. ոմանք ջրափոսի մեջ թքում են, իսկ ոմանք՝ լուսին են որոնում :)
Ես ոնց հասկանում եմ, չսիրած գրողներ չունեմ :) Որովհետև ես սիրելու կողմնակից եմ։ Եթե դուրս չի գալիս՝ անտարբեր եմ, բայց չսիրել չկա :oy
Rhayader
15.11.2012, 00:13
Ի դեպ, թեև Շիրազ չեմ սիրում, բայց խոստովանում են, որ շատ քիչ եմ կարդացել։ Այսինքն՝ հավանական է, որ դեռ չեմ սիրում ;)
Իսկ Տերյան չսիրողների համար մեջբերում եմ իմ կողմից ամենահարգված մարդկանցից մեկի գրառումը :D
Ես ոնց հասկանում եմ, չսիրած գրողներ չունեմ :) Որովհետև ես սիրելու կողմնակից եմ։ Եթե դուրս չի գալիս՝ անտարբեր եմ, բայց չսիրել չկա :oy
Ստեֆանի Մեյեր, Նիկոլաս Սպարկս, Դեն Բրաուն կարդա, կունենաս:))
Գրողներին եք քննադատում , բայց ես էլ քո գրածներն եմ կարդացել , քո շարադրածները , դու քեզ համեմատում ես Չարենցի հետ ՞, կամ էլ Րաֆֆիի : Բա դու քո գրածներին ի՞նչ որակավորում ես տալիս ՞:8:
Ամմէ ջան, Մաթևոսյանն ասում էր, կասեն՝ սպանած պահեց:oy, որ ինքը գրում ա նաև էն պատճառով, որ Թումանյանն ու Տոլստոյը էն չեն գրել ու էնպես չեն գրել, ինչ պետք էր: Մոտավորապես եմ մեջբերում: Չարենցի՝ անցյալի գրական ժառանգության հանդեպ մերժողականության մասին դեռ դպրոցում ենք անցել: Հիմա եթե որևէ մեկը ավելի վատ ա գրում, քան Րաֆֆին, իրավունք չունի՞ Րաֆֆու գրածները չհավանելու: Կարաս իր գրածը չհավանես, դու էլ իրեն քննադատես էս կամ էն պատճառով, չնայած ես հաշվի կառնեի, որ Րաֆֆին ու Չարենցը իր կարծիքը էսօր չեն կարդում, իսկ այդ մարդը նույն ֆորումում կարդում ա իմ կարծիքը, բայց դա իմ անհատական մոտեցումն ա, գուցե սխալ: Ինչ էի ասում, կարաս չհավանես, կարաս արտահայտվես, բայց համեմատե՞լ, եսիմ: Ոնց որ դու սկսեցիր Բյուրին Չարենցի ու Րաֆֆու հետ առաջինը համեմատել, նույն դիտակետից դիտարկել: Չնայած, ով իմանա: Ես, օրինակ, շատ եմ սիրում, թե ինքը ոնց ա գրում, թեկուզ Սևակին քննադատում ա, չէ՞, բայց ախր լավ ա գրում, էդ քննադատելն էլ ա համով անում: Հիմա տես, դու Րաֆֆի ես սիրում, Բյուրը չի սիրում: Դու Բյուրի գրածները չես հավանում, ես հավանում եմ: Ի՞նչ իմանաս, եթե մի օր Բյուրն էլ նույնքան ընթերցող ունենալու հնարավորություն ունենա, ինչքան Րաֆֆին ունի՝ թեկուզ հենց դպրոցի շնորհիվ, ի՞նչ պատկեր կունենանք: Դժվար ու անշնորհակալ գործ ա իրանց համեմատելը, մարդիկ նույն պայմաններում չեն: Բյուրը չունի ընթերցողների մեծ քանակ, տպաքանակների փորձություններով անցած չի, նման կերպով արտահայտված քննադատությունների առաջ ավելի խոցելի ա:
Ամմէ ջան, Մաթևոսյանն ասում էր, կասեն՝ սպանած պահեց:oy, որ ինքը գրում ա նաև էն պատճառով, որ Թումանյանն ու Տոլստոյը էն չեն գրել ու էնպես չեն գրել, ինչ պետք էր: Մոտավորապես եմ մեջբերում: Չարենցի՝ անցյալի գրական ժառանգության հանդեպ մերժողականության մասին դեռ դպրոցում ենք անցել: Հիմա եթե որևէ մեկը ավելի վատ ա գրում, քան Րաֆֆին, իրավունք չունի՞ Րաֆֆու գրածները չհավանելու: Կարաս իր գրածը չհավանես, դու էլ իրեն քննադատես էս կամ էն պատճառով, չնայած ես հաշվի կառնեի, որ Րաֆֆին ու Չարենցը իր կարծիքը էսօր չեն կարդում, իսկ այդ մարդը նույն ֆորումում կարդում ա իմ կարծիքը, բայց դա իմ անհատական մոտեցումն ա, գուցե սխալ: Ինչ էի ասում, կարաս չհավանես, կարաս արտահայտվես, բայց համեմատե՞լ, եսիմ: Ոնց որ դու սկսեցիր Բյուրին Չարենցի ու Րաֆֆու հետ առաջինը համեմատել, նույն դիտակետից դիտարկել: Չնայած, ով իմանա: Ես, օրինակ, շատ եմ սիրում, թե ինքը ոնց ա գրում, թեկուզ Սևակին քննադատում ա, չէ՞, բայց ախր լավ ա գրում, էդ քննադատելն էլ ա համով անում: Հիմա տես, դու Րաֆֆի ես սիրում, Բյուրը չի սիրում: Դու Բյուրի գրածները չես հավանում, ես հավանում եմ: Ի՞նչ իմանաս, եթե մի օր Բյուրն էլ նույնքան ընթերցող ունենալու հնարավորություն ունենա, ինչքան Րաֆֆին ունի՝ թեկուզ հենց դպրոցի շնորհիվ, ի՞նչ պատկեր կունենանք: Դժվար ու անշնորհակալ գործ ա իրանց համեմատելը, մարդիկ նույն պայմաններում չեն: Բյուրը չունի ընթերցողների մեծ քանակ, տպաքանակների փորձություններով անցած չի, նման կերպով արտահայտված քննադատությունների առաջ ավելի խոցելի ա:
Կներեք իհարկե , բայց ես Րաֆֆիի ամենաչստացվաճ գործն էլ չեմ կարող համեմատել անգամ :Շինարար ջան ես չգիտեմ , միգուցե և ես շատ վատ ճաշակ ունեմ , որ Րաֆֆիի գրածները գերադասում եմ Բյուրակնի գրածներից : Ուֆ , ես անգամ վատ եմ զգում , որ համեմատություն եմ տանում : Կներեք որ շատ անկեղծացա: :8
Նաիրուհի
15.11.2012, 00:25
Բյո´ւր, դու Չարենց չե՞ս սիրում։ Դու նման բա՞ն ես ասել :o
Հա, ի դեպ, ես քեզ կարող եմ Բյուր ասել, չէ՞ :kiss
Կներեք իհարկե , բայց ես Րաֆֆիի ամենաչստացվաճ գործն էլ չեմ կարող համեմատել անգամ :Շինարար ջան ես չգիտեմ , միգուցե և ես շատ վատ ճաշակ ունեմ , որ Րաֆֆիի գրածները գերադասում եմ Բյուրակնի գրածներից : Ուֆ , ես անգամ վատ եմ զգում , որ համեմատություն եմ տանում : Կներեք որ շատ անկեղծացա: :8
Ամմէ ջան, գրի, ճիշտ ես անում: Մարդիկ խորհելու տեղ են ունենում՝ գրածներդ կարդալով: Օրինակ ես մտածեցի ու շատ բան հասկացա: Հասկացածներիցս մեկն էն էր, որ իմ բոլոր ստեղծագործությունները պետք է վառեմ, ֆորումից էլ ջնջեմ, որտև գրողներ կան, ում ես չեմ սիրում:
Rhayader
15.11.2012, 00:28
ես չգիտեմ , միգուցե և ես շատ վատ ճաշակ ունեմ
Ավելի ինքնավստահ եղիր: Դու իրոք շատ վատ ճաշակ ունես: Ասա դա բարձրաձայն ու հպարտ:
StrangeLittleGirl
15.11.2012, 00:35
:8:8 Դու քո մասին էսպիսի բաներ ես գրում , էսպիսի կարծիք ունես , բա էդ ո՞նց ես նրանց քննադատում :think: :
Բայց դրանք իրար խանգարու՞մ են: :think
Գրողներին եք քննադատում , բայց ես էլ քո գրածներն եմ կարդացել , քո շարադրածները , դու քեզ համեմատում ես Չարենցի հետ ՞, կամ էլ Րաֆֆիի : Բա դու քո գրածներին ի՞նչ որակավորում ես տալիս ՞:8:
Բայց ես ինձ համեմատեցի՞ Չարենցի ու Րաֆֆու հետ: Դու ես համեմատում: Իմ գրածներին էլ ոչ մի որակավորում չեմ տալիս: Էս թեմայում կգտնե՞ս մի գրառում, որ իմ գրածների մասին ա:
Բյո´ւր, դու Չարենց չե՞ս սիրում։ Դու նման բա՞ն ես ասել :o
Հա, ի դեպ, ես քեզ կարող եմ Բյուր ասել, չէ՞ :kiss
Չէ, նման բան չեմ ասել: Գրողը տանի, սիրում եմ Չարենց: Հա, դու կարաս ինձ ամեն ինչ էլ ասես :kiss
Հ.Գ. Հլը մի հատ սպասեք էգոս դնեմ ուսիս, մի լավ շոյեմ: Ես ինձ լավ եմ զգում էս թեմայում քննարկման առարկա դառնալով: :))
Նաիրուհի
15.11.2012, 00:46
Առաջարկում եմ ԱմմԷ-ին արգելել չհավանել Բյուրին, Մահարուն կամ Ֆրանց Վերֆելին, մինչև մեզ չներկայացնի իր սեփական՝ վերոնշյալ հեղինակների գործերից արժեքավոր գործերը։ Նույնը վերաբերում է բոլոր չհավանողներին։
StrangeLittleGirl
15.11.2012, 00:48
Առաջարկում եմ ԱմմԷ-ին արգելել չհավանել Բյուրին, Մահարուն կամ Ֆրանց Վերֆելին, մինչև մեզ չներկայացնի իր սեփական՝ վերոնշյալ հեղինակների գործերից արժեքավոր գործերը։ Նույնը վերաբերում է բոլոր չհավանողներին։
Չէ հա, ի՞նչ արգելել: Ես մեջս ուռում եմ, որ իմ անունը հայտնվել ա Սևակի, Շիրազի ու Շիրվանզադեի անունների կողքին (չնայած եթե Ամմէ-ն տեղյակ չի, ասեմ, որ Սևակն ու Շիրազը գոնե չափածոյի «վարպետներ» են, իսկ ես (գրեթե) երբեք չափածո չեմ գրում):
Rhayader
15.11.2012, 10:09
Չէ հա, ի՞նչ արգելել: Ես մեջս ուռում եմ, որ իմ անունը հայտնվել ա Սևակի, Շիրազի ու Շիրվանզադեի անունների կողքին (չնայած եթե Ամմէ-ն տեղյակ չի, ասեմ, որ Սևակն ու Շիրազը գոնե չափածոյի «վարպետներ» են, իսկ ես (գրեթե) երբեք չափածո չեմ գրում):
«Քաոսի» նման հիմար բան գրես, Բյուր, կնզովեմ :D շատ մի ոգևորվի:
էսպես ասեմ , միգուցե և շատ սխալ արեցի ,որ արտահայտվեցի , բայց դե հիմա գրեցի , էդպես եմ մտածում : Ես գիտեմ նաև ,որ Բյուրակնը շատ խելացի , կրթված մարդ է : Դա էլ եմ ասում : Բայց ախր Պլատոնն անգամ ասում է .« Ես գիտեմ , որ ոչինչ չգիտեմ » , Բյուրակն էլ Պլատոն չի ու շատ ինքնահավան է : Համեստությունը գեղեցկացնում է մարդուն , հատկապես աղջկան : Մենակ թե չասեք ,թե համեմատում եմ Պլատոնի հետ ))))))): Ուղղակի համեմատում եմ համեստության չափերը : Խելացի մարդը երբեք չի գովերգի ինքն իրեն :
Ամմէ ջան, գրի, ճիշտ ես անում: Մարդիկ խորհելու տեղ են ունենում՝ գրածներդ կարդալով: Օրինակ ես մտածեցի ու շատ բան հասկացա: Հասկացածներիցս մեկն էն էր, որ իմ բոլոր ստեղծագործությունները պետք է վառեմ, ֆորումից էլ ջնջեմ, որտև գրողներ կան, ում ես չեմ սիրում:
Իհարկե պետք չի այրել գրածներդ Չուկ ջան , դու գրում ես ու վատ չես գրում : Բայց քո գրառումները համեստ են ու ես երբեք չեմ կարող ասել ,որ դու մեծամիտ ես : Պետք չի, ոչ մեկդ էլ հանկարծ չայրեք ձեր գրածները :))))))
Առաջարկում եմ ԱմմԷ-ին արգելել չհավանել Բյուրին, Մահարուն կամ Ֆրանց Վերֆելին, մինչև մեզ չներկայացնի իր սեփական՝ վերոնշյալ հեղինակների գործերից արժեքավոր գործերը։ Նույնը վերաբերում է բոլոր չհավանողներին։
Նաիրուհի ջան ,իսկ քեզ ով ասաց թե չեմ հավանում նրանց , կամ ասում եմ վատ գրողներ են ,պարզապես նրանց այդ գործերը մեծ հաճույքով չեմ կարդում : Բայց ո՞նց կարող եմ ասել, որ նրանք գրել չգիտեն , կամ ապուշություններ են գրում : Նրանցով քանի-քանի սերունդներ են կրթել ու ես պետք է որոշեմ թե՞ ով է գրող ,իսկ ով ոչ : Ի սեր Աստծո, ես այդ ծանր բեռը չեմ վերապահի վերցնել ինձ վրա ( ամոթ ես ինչ եմ գրում :D):D
Նաիրուհի
15.11.2012, 13:50
Իմ համեստ կարծիքով՝ վաղուց աղջիկ լինելով պայմանավորված պահվածքի ժամանակերն անցել են, նույն կերպ էլ՝ խելացի լինելու դեպքում համեստություն պահանջելը։ Մարդուն դուր չի գալիս՝ ասում է էդ մասին։
Հատուկ շեշտեմ, որ ես Բյուրի ոչ բոլոր մտքերի հետ եմ համաձայն, նույն կերպ էլ էստեղ գրառում արած ցանկացած ակումբցու։ Բայց դա բնական է, և ես ինձ թույլ չեմ տալիս ասել, թե նրանք էդ մտքերը պիտի չարտահայտեին։ Եթե մեկն իմ սիրած հեղինակին չի սիրում՝ ես դա կարող եմ ընդունել, չեմ ընդունում միայն էն պատճառաբանությունները, որոնք, ըստ իս, չափազանց անհիմն են։ Եթե մեկը Տերյան չի սիրում՝ իր գործն է, բայց թող չասի, թե նրա ստեղծագործությունները որևէ արժեք չունեն։ Ավելի ճիշտ՝ թող ասի, իր իրավունքն է, :) բայց ես էլ ի պատասխան կասեմ, որ դա չհասկանալու հետևանքով ձևավորված կարծիք է։ Որովհետև ես նրա գործերն արժեքավոր եմ համարում։ Բա պիտի տարակարծություն լինի, չէ՞։
Հա, դու էլ, ԱմմԷ ջան, իրավունք ունես քո կարծիքն ասելու ։Ճ Մենք էլ՝ քեզ հետ չհամաձայնելու։ ;) Ակումբում սովորական բան է, ու դրա համար եմ էս փոքրիկ աշխարհը սիրում :love
Իմ համեստ կարծիքով՝ վաղուց աղջիկ լինելով պայմանավորված պահվածքի ժամանակերն անցել են, նույն կերպ էլ՝ ելացի լինելու դեպքում համեստություն պահանջելը։ Մարդուն դուր չի գալիս՝ ասու է էդ մասին։
Հատուկ շեշտեմ, որ ես Բյուրի ոչ բոլոր մտքերի հետ եմ համաձայն, նույն կերպ էլ էստեղ գրառում արած ցանկացած ակումբցու։ Բայց դա բնական է, և ես ինձ թույլ չեմ տալիս ասել, թե նրանք էդ մտքերը պիտի չարտահայտեին։ Եթե մեկն իմ սիրած հեղինակին չի սիրում՝ ես դա կարող եմ ընդունել, չեմ ընդունում միայն էն պատճառաբանությունները, որոնք, ըստ իս, չափազանց անհիմն են։ Եթե մեկը Տերյան չի սիրում՝ իր գործն է, բայց թող չասի, թե նրա ստեղծագործությունը որևէ արժեք չունեն։ Ավելի ճիշտ՝ թող ասի, իր իրավունքն է, :) բայց ես էլ ի պատասաան կասեմ, որ դա չհասկանալու հետևանքով ձևավորված կարծիք է։ Որովհետև ես նրա գործերն արժեքավոր եմ համարում։ Բա պիտի տարակարծություն լինի, չէ՞։
Հա, դու էլ, ԱմմԷ ջան, իրավունք ունես քո կարծիքն ասելու ։Ճ Մենք էլ՝ քեզ հետ չհամաձայնելու։ ;) Ակումբում սովորական բան է, ու դրա համար եմ էս փոքրիկ աշաարհը սիրում :love
:)Նաիրուհի ես համամիտ եմ քեզ հետ , կարծում եմ ճիշտ բաներ ես գրել : Ինչու՞ ես ասում եմ , որ ձեր կարծիքները ձեզ պահեք , ո՛չ հարգելիս , ակումբցիս , դու սխալ ես հասկացել ինձ : Ես ուղղակի ուզեցի ասել ,որ ամեն մեկը նախ թող իրեն նայի : Կարծում ես ակումբցիների բոլոր գրածներն եմ հավանում ու միայն Բյուրակինը ոչ : Չէ՛ , էդպիսի բան չկա : Դու նայիր ու տես թե ես ինչքան շնորհակալություններ եմ հայտնել Բյուրակնին իր կատարած գրառումների համար : Նա շատ լավ գրվածքներ ունի : Բայց նա ասում է, շատ լավ գրողների մասին գրում է ,որ ապուշ գրողներ են 13- 15 տարեկանների համար ու ինքն էլ գրում է : Իսկ իր գրածները , որ տարիքի համար են նորմալ : Ինչու դա չեմ ասում Չուկի , Լիոնի ու էլի մի քանի հոգու մասին : Համեստություն է պետք : Շատ ինքնահավանությունը ու գերագնահատելը հաճելի չի նայվում : Դուք ինձ չեք ուզում ճիշտ հասկանալ : Մտածում եք թե կոպտում եմ : Բյուրակն ջան գրի՛ր , ես անպայման հետևում եմ քո բոլոր գրառումներին , ուղղակի ուզում էի , որ ճիշտ քննադատես : Նար Դոսի «Ես և Նա» ն ապուշություն չի: Հարգելի՛ս դու դրանից մի փոքր լավ գրիր ու ես կծափահարեմ քեզ :
StrangeLittleGirl
15.11.2012, 15:50
էսպես ասեմ , միգուցե և շատ սխալ արեցի ,որ արտահայտվեցի , բայց դե հիմա գրեցի , էդպես եմ մտածում : Ես գիտեմ նաև ,որ Բյուրակնը շատ խելացի , կրթված մարդ է : Դա էլ եմ ասում : Բայց ախր Պլատոնն անգամ ասում է .« Ես գիտեմ , որ ոչինչ չգիտեմ » , Բյուրակն էլ Պլատոն չի ու շատ ինքնահավան է : Համեստությունը գեղեցկացնում է մարդուն , հատկապես աղջկան : Մենակ թե չասեք ,թե համեմատում եմ Պլատոնի հետ ))))))): Ուղղակի համեմատում եմ համեստության չափերը : Խելացի մարդը երբեք չի գովերգի ինքն իրեն :
Ամմէ ջան, ես էլ անհամեստ ու ինքնահավան եմ: Ի՞նչ անեմ, ես էլ տենց եմ ստեղծվել: Արխային, դրանից ուզողներիս թիվը չի պակասում :D
:)Նաիրուհի ես համամիտ եմ քեզ հետ , կարծում եմ ճիշտ բաներ ես գրել : Ինչու՞ ես ասում եմ , որ ձեր կարծիքները ձեզ պահեք , ո՛չ հարգելիս , ակումբցիս , դու սխալ ես հասկացել ինձ : Ես ուղղակի ուզեցի ասել ,որ ամեն մեկը նախ թող իրեն նայի : Կարծում ես ակումբցիների բոլոր գրածներն եմ հավանում ու միայն Բյուրակինը ոչ : Չէ՛ , էդպիսի բան չկա : Դու նայիր ու տես թե ես ինչքան շնորհակալություններ եմ հայտնել Բյուրակնին իր կատարած գրառումների համար : Նա շատ լավ գրվածքներ ունի : Բայց նա ասում է, շատ լավ գրողների մասին գրում է ,որ ապուշ գրողներ են 13- 15 տարեկանների համար ու ինքն էլ գրում է : Իսկ իր գրածները , որ տարիքի համար են նորմալ : Ինչու դա չեմ ասում Չուկի , Լիոնի ու էլի մի քանի հոգու մասին : Համեստություն է պետք : Շատ ինքնահավանությունը ու գերագնահատելը հաճելի չի նայվում : Դուք ինձ չեք ուզում ճիշտ հասկանալ : Մտածում եք թե կոպտում եմ : Բյուրակն ջան գրի՛ր , ես անպայման հետևում եմ քո բոլոր գրառումներին , ուղղակի ուզում էի , որ ճիշտ քննադատես : Նար Դոսի «Ես և Նա» ն ապուշություն չի: Հարգելի՛ս դու դրանից մի փոքր լավ գրիր ու ես կծափահարեմ քեզ :
Ամմէ, եթե որևէ գիրք տասնչորս-տասնհինգ տարեկանի համար է, բնավ չի նշանակում, որ վատն է: Վերջիվերջո, տասնչորս-տասնհինգ տարեկանն էլ իրավունք ունի լավ գրականություն կարդալու, ու ես շատ ուրախ կլինեի, որ էդ տարիքում էրեխեքին ոչ թե Րաֆֆու Սամվելով բռնաբարեին, այլ Ջեք Լոնդոն հանձնարարեին: Լավ, եթե Րաֆֆի, գոնե Խաչագողը, բայց ոչ երբեք հայրասպանության քարոզ:
Բայց եթե դու սկսեցիր ինձ համեմատել Նար-Դոսի հետ, ուրեմն պիտի ասեմ՝ հա, ես իրանից լավ եմ գրում: Աստված չանի՝ Ես և նա կամ նման մի բան գրեմ:
Իսկ ի՞նչ ա նշանակում ճիշտ քննադատել: Ունենալ էն կարծիքը, որը դպրոցու՞մ են դաստիարակում: Արխային, չես կարող ինձ ստիպել: Սկի դպրոցի դասատուն չէր կարողանում ստիպել ծնող կանչելով ու լիքը այլ սպառնալիքներով:
Էհ, ափսոս, ես էլ կարծում էի՝ Սովետի վախտերն անցել են: Բայց պարզվում ա՝ միակ ճշտին հավատացող ջահելներ կան:
Բյուրակն անուղղելի ակումբցի ջաաան էլ ոնց քեզ ասեմ , էլ չեմ ասի ::D Դու Նար Դոսից չես կարա լավ գրես , ընդունիր դառը ճշմարտությունը համառ աղջիկ ;)
StrangeLittleGirl
15.11.2012, 15:59
Բյուրակն անուղղելի ակումբցի ջաաան էլ ոնց քեզ ասեմ , էլ չեմ ասի ::D Դու Նար Դոսից չես կարա լավ գրես , ընդունիր դառը ճշմարտությունը համառ աղջիկ ;)
եթե Նար-դոսը քեզ համար լավ գրող ա, ապա ընդունում եմ դառը ճշմարտությունը և հպարտանում եմ, որ չեմ կարող նրանից լավ գրել: Աստված հեռու տանի տենց լավ գրողներից
եթե Նար-դոսը քեզ համար լավ գրող ա, ապա ընդունում եմ դառը ճշմարտությունը և հպարտանում եմ, որ չեմ կարող նրանից լավ գրել: Աստված հեռու տանի տենց լավ գրողներից
հեռու տանի՞ :D: Ընդունիր մի օր պետք է ընդունեիր թե չէ ՞ , ինքնահավանի մեկը ;):D:
StrangeLittleGirl
15.11.2012, 16:09
հեռու տանի՞ :D: Ընդունիր մի օր պետք է ընդունեիր թե չէ ՞ , ինքնահավանի մեկը ;):D:
հա, հեռու տանի: վազեմ, եկեղեցում մոմ վառեմ, որ տենց բան գլխիս չգա
հա, հեռու տանի: վազեմ, եկեղեցում մոմ վառեմ, որ տենց բան գլխիս չգա
էլ բան չունեմ ասելու ;), բայց լավ է որ անկոտրուն ոգի ունես , դու դեռ առաջ կգնաս : :)
StrangeLittleGirl
15.11.2012, 16:14
էլ բան չունեմ ասելու ;), բայց լավ է որ անկոտրուն ոգի ունես , դու դեռ առաջ կգնաս : :)
ասաց զառամյալ ծերուկը :D
ասաց զառամյալ ծերուկը :D
ես էլ կարաս նյութ վերցնես , լավ մակարդակով պատմվածք կլինի : Համ էլ 13- 14 տարեկանների համար չի ;): Լոնդոնն ու Նար Դոսն էլ դագաղում շուռ կգան նախանձից ;)
Հարգելի Ամմէ, եթե ես ընդհանրապես չեմ երգում, դա չի կարող ինձ արգելել պնդել, որ ասենք ԱԼՄ-ի ադամանդները կամ շատերի սիրած Շուֆուտինսկին որպես երգիչ աղբ են։
Եթե ես ընդհանրապես չեմ գրում, մեկ ա հանգիստ կարամ ասեմ, որ «Պապ Թագավորի» ու «Սամվելի» պես էշ գիրք շատ քիչ ու զոռով եմ կարդացել (հուրախությունս ինձ)։
Հարգելի Ամմէ, եթե ես ընդհանրապես չեմ երգում, դա չի կարող ինձ արգելել պնդել, որ ասենք ԱԼՄ-ի ադամանդները կամ շատերի սիրած Շուֆուտինսկին որպես երգիչ աղբ են։
Եթե ես ընդհանրապես չեմ գրում, մեկ ա հանգիստ կարամ ասեմ, որ «Պապ Թագավորի» ու «Սամվելի» պես էշ գիրք շատ քիչ ու զոռով եմ կարդացել (հուրախությունս ինձ)։
))))) Կարևորը ,որ կարդացել ես :D: Չէի կարծում որ կարելի է առհասարակ գիրքը էշ համարել ::8 ես չունեմ էլ բան ասելու , դուք էլ լավ գիտեք թե ինչ եք ասում : Շարունակեք նույն ոգով ,:hands
Rhayader
16.11.2012, 15:42
ախր Պլատոնն անգամ ասում է .« Ես գիտեմ , որ ոչինչ չգիտեմ »
Սոկրատեսը, ոչ թե Պլատոնը:
, Բյուրակն էլ Պլատոն չի ու շատ ինքնահավան է : Համեստությունը գեղեցկացնում է մարդուն , հատկապես աղջկան : Մենակ թե չասեք ,թե համեմատում եմ Պլատոնի հետ ))))))): Ուղղակի համեմատում եմ համեստության չափերը : Խելացի մարդը երբեք չի գովերգի ինքն իրեն :
Ամմե, դու, երևի, համեստության տիպար ես, որը երևում է քո համեստ, սեփական կարծիքի նկատմամբ հույժ քննադատաբար տրամադրված խոսքերից: Մեղա, մեղա: Ուրիշի աչքի փուշը, և այլն:
Անձամբ ես Բյուրի մոտ չեմ տեսել քո ասած ինքնագոհությունը (դե հա, հայկական ավանդական «մի բան եմ գրել, գիտեմ, որ լավ չի, բայց խենթ սրտիս զեղումներն են» բանաձևով պիտի գրեր, բոլորն էլ պատասխանեին՝ «օ՜, ի՞նչ ես ասում, շատ լավ բան ես գրել, լրիվ իմ խենթ սրտի զեղումային զգացողություններն էին, հուզվեցի» բանաձևով պիտի գրեր, որ չասեիր՝ ինքնագոհ է): Ի տարբերություն լիքը «համեստների», անձնական փորձից եմ ասում, Բյուրը կարողանում է ընդունել քննադատություն ու քննադատությանը գրագետ պատասխանել («համեստները» սովորաբար հիստերիայի մեջ են ընկնում ու սկսում թարախ շնչել աջ ու ձախ, Անինան վկա):
Rhayader
16.11.2012, 15:52
եթե Նար-դոսը քեզ համար լավ գրող ա, ապա ընդունում եմ դառը ճշմարտությունը և հպարտանում եմ, որ չեմ կարող նրանից լավ գրել: Աստված հեռու տանի տենց լավ գրողներից
Կոնկրետ Նար-Դոսին չէի կպնի, ի տարբերություն, ասենք, նույն Րաֆֆիի ու Շիրվանզադեի, ոճական տեսանկյունից բավականին նորմալ գրող է, կարող է համեմատվել իր ժամանակաշրջանի ոչ հայ գրողների հետ: Բայց էլի համեմատվելու եզր կամ «անհասնելի մեծություն» չի, էլի: Օրինակ, ես չեմ կարող գրել Հեմինգուեյի չափ լավ: Որովհետև դրա համար պետք է առնվազն Հեմինգուեյ լինել (ասում եմ որպես մարդ, ում ամենասիրելի աշխատանքը «Ֆիեստան» է): Էռլենդ Լուին էլ դժվար կլինի հասնել: Գաղափարների ու երևակայության առումով՝ Ժելյազնիին: Այնպես որ, եթե ինձ համար Րաֆֆին լիներ համեմատության եզր, ես ոչ թե ութ տարի մի վիպակի վրա կչարչարվեի, այլ տարեկան մի գիրք կտպագրեի, հնարավոր է՝ պատմավեպ, որտեղ պարսիկներ ու փղեր եմ բուծում ու իրար հետ կռվեցնում, ու ինձ համար հանգիստ կապրեի: Նման մարդկանց շնորհիվ է, որ հայ գրականությունը միջազգային գրական ժառանգության մեջ չնչին տեղ է զբաղեցնում: Ու կենսունակ հենք չի թողել, որ ժամանակակից գրականություն ունենանք: Դրա համար էլ ժամանակակից գրողները ստիպված են սկսել զրոյից:
ես մի բան հասկացա միայն , այս ակումբում ուղղակի մեկդ մյուսի եք պաշտպանում միայն , դուք շճմարտության կողմից չեք : Ու շատ շատերը այստեղ ինքնահավաններ են , կարծում ե՞ք դեմք եք , դուք եսամոլությամբ եք տառապում , ցավալի է : Ինչու՞ եք հարձակվում , ես որ ուտում եմ , որ էլ խեղդում , ես ուղղակի ասում եմ այն ինչը ճիշտ եմ գտնում :Այստեղ ուղղակի Համեստության պակաս կա : Դոււք շատ եք գերագնահատում ձեզ : Դրա համար էլ ակումբի պասիվացման հարց կա : Ով մի ձևով ձեզ կպնում է , հարձակվում եք , կոկորդ կրծում : Դուք արդար չեք : Ակումբցիներից շատերը ինքնահավան են , գիտեն իրենք են որ կան : Երբեք մի՛ ասեք ,որ ամենախելացին եք , կհանդիպեք ավելի խելացիին , երբեք մի՛ ասեք թե ամենաուժեղն եք , կհանդիպեք ավելի ուժեղի , երբեք մի՛ ասեք թե ամենասիչունն եք , կհանդիպեք ավելի սիրունի : Այսպիսի մի մուլտ կա խորհուրդ կտայի դիտեիք , կարծում եմ շատերին բան կհասկացներ : ( Самый, самый, самый, самый ): Այստեղ բոլորդ միայն ձեզ եք ցուցադրում , ձեր գիտելիքները : Անընդհատ մեկին եք գտնում ,որ հարձակվեք : Դուք ֆուտբոլի դաշտում չեք , մի մոռացեք :
եԱկումբցիներից շատերը ինքնահավան են , գիտեն իրենք են որ կան : Երբեք մի՛ ասեք ,որ ամենախելացին եք , կհանդիպեք ավելի խելացիին , երբեք մի՛ ասեք թե ամենաուժեղն եք , կհանդիպեք ավելի ուժեղի , երբեք մի՛ ասեք թե ամենասիչունն եք , կհանդիպեք ավելի սիրունի :
Դեռ չենք հանդիպել:D
Սոկրատեսը, ոչ թե Պլատոնը:
Ամմե, դու, երևի, համեստության տիպար ես, որը երևում է քո համեստ, սեփական կարծիքի նկատմամբ հույժ քննադատաբար տրամադրված խոսքերից: Մեղա, մեղա: Ուրիշի աչքի փուշը, և այլն:
Անձամբ ես Բյուրի մոտ չեմ տեսել քո ասած ինքնագոհությունը (դե հա, հայկական ավանդական «մի բան եմ գրել, գիտեմ, որ լավ չի, բայց խենթ սրտիս զեղումներն են» բանաձևով պիտի գրեր, բոլորն էլ պատասխանեին՝ «օ՜, ի՞նչ ես ասում, շատ լավ բան ես գրել, լրիվ իմ խենթ սրտի զեղումային զգացողություններն էին, հուզվեցի» բանաձևով պիտի գրեր, որ չասեիր՝ ինքնագոհ է): Ի տարբերություն լիքը «համեստների», անձնական փորձից եմ ասում, Բյուրը կարողանում է ընդունել քննադատություն ու քննադատությանը գրագետ պատասխանել («համեստները» սովորաբար հիստերիայի մեջ են ընկնում ու սկսում թարախ շնչել աջ ու ձախ, Անինան վկա):
«Համեստություն» գիտես դա մեծ հասկացողություն է : Ամեն մարդ գոնե մի փոքր պետք է դրանից ունենա : Ու՞մ է հաճելի ինքնահավան , գոռոզամիտի մեկը: Ես օրինակ տանել չեմ կարողանում , երբ մարդն իրեն երևակայում է : Ես ոչ ոքի նախանձելու չունեմ : Ինչի՞ն նախանձեմ : Կյանքն առջևում է , դեռ շատ բաների եմ հասնելու , ես համառ եմ , նպատակասլաց , գիտեմ ինձ պահելու նոռմերը , իսկ մնացածն էլ դեռ կհասցնեմ սովորել :Սա կօգնի ,որ ես ճիշտ ապրեմ այս կյանքում : Բայց երբեք ինձ չեմ երևակայի ու փորձեմ համեմատվել այնպիսի մարդկանց հետ ,ովքեր հանճարներ են : Կարոք եք շարունակել էլի հարձակողական պատասխաններ գրել , գրոհեք , չէ որ ես ձեր ընկերոջը ասեցի ճշմարտությունը , այն ինչ մտածում եմ նրա մասին :
Դեռ չենք հանդիպել:D
միթե ՞ , վստահ ես ՞ :D
ես մի բան հասկացա միայն , այս ակումբում ուղղակի մեկդ մյուսի եք պաշտպանում միայն , դուք շճմարտության կողմից չեք : Ու շատ շատերը այստեղ ինքնահավաններ են , կարծում ե՞ք դեմք եք , դուք եսամոլությամբ եք տառապում , ցավալի է : Ինչու՞ եք հարձակվում , ես որ ուտում եմ , որ էլ խեղդում , ես ուղղակի ասում եմ այն ինչը ճիշտ եմ գտնում :Այստեղ ուղղակի Համեստության պակաս կա : Դոււք շատ եք գերագնահատում ձեզ : Դրա համար էլ ակումբի պասիվացման հարց կա : Ով մի ձևով ձեզ կպնում է , հարձակվում եք , կոկորդ կրծում : Դուք արդար չեք : Ակումբցիներից շատերը ինքնահավան են , գիտեն իրենք են որ կան : Երբեք մի՛ ասեք ,որ ամենախելացին եք , կհանդիպեք ավելի խելացիին , երբեք մի՛ ասեք թե ամենաուժեղն եք , կհանդիպեք ավելի ուժեղի , երբեք մի՛ ասեք թե ամենասիչունն եք , կհանդիպեք ավելի սիրունի : Այսպիսի մի մուլտ կա խորհուրդ կտայի դիտեիք , կարծում եմ շատերին բան կհասկացներ : ( Самый, самый, самый, самый ): Այստեղ բոլորդ միայն ձեզ եք ցուցադրում , ձեր գիտելիքները : Անընդհատ մեկին եք գտնում ,որ հարձակվեք : Դուք ֆուտբոլի դաշտում չեք , մի մոռացեք :
Ամմէ ջան, ուզո՞ւմ ես գրազ գանք. մի երկու տարի հետո հետո էս նույն խոսքերը քեզ մի նորեկ ակումբցի է ասելու ;)
Հեչ դարդ մի արա, ոչ ոք քո դեմ տրամադրված չէ: Էստեղ բոլորն իրար սիրում են, ուղղակի մեկ մեկ գզվռտվում ենք էլի :))
Դու լավ աղջիկ ես, ու նոր շունչ ես հաղորդում ակումբին, տրամադրությունդ մի գցի: :)
Ամմէ ջան, ուզո՞ւմ ես գրազ գանք. մի երկու տարի հետո հետո էս նույն խոսքերը քեզ մի նորեկ ակումբցի է ասելու ;)
Հեչ դարդ մի արա, ոչ ոք քո դեմ տրամադրված չէ: Էստեղ բոլորն իրար սիրում են, ուղղակի մեկ մեկ գզվռտվում ենք էլի :))
Դու լավ աղջիկ ես, ու նոր շունչ ես հաղորդում ակումբին, տրամադրությունդ մի գցի: :)
Կարծում ես մի երկու տարի կդիմանամ ձեր ձեռքին ՞:o: Ո՛չ , ես ինքնահավան չեմ դառնա :
Sagittarius
16.11.2012, 21:05
ես մի բան հասկացա միայն , այս ակումբում ուղղակի մեկդ մյուսի եք պաշտպանում միայն , դուք շճմարտության կողմից չեք : Ու շատ շատերը այստեղ ինքնահավաններ են , կարծում ե՞ք դեմք եք , դուք եսամոլությամբ եք տառապում , ցավալի է : Ինչու՞ եք հարձակվում , ես որ ուտում եմ , որ էլ խեղդում , ես ուղղակի ասում եմ այն ինչը ճիշտ եմ գտնում :Այստեղ ուղղակի Համեստության պակաս կա : Դոււք շատ եք գերագնահատում ձեզ : Դրա համար էլ ակումբի պասիվացման հարց կա : Ով մի ձևով ձեզ կպնում է , հարձակվում եք , կոկորդ կրծում : Դուք արդար չեք : Ակումբցիներից շատերը ինքնահավան են , գիտեն իրենք են որ կան : Երբեք մի՛ ասեք ,որ ամենախելացին եք , կհանդիպեք ավելի խելացիին , երբեք մի՛ ասեք թե ամենաուժեղն եք , կհանդիպեք ավելի ուժեղի , երբեք մի՛ ասեք թե ամենասիչունն եք , կհանդիպեք ավելի սիրունի : Այսպիսի մի մուլտ կա խորհուրդ կտայի դիտեիք , կարծում եմ շատերին բան կհասկացներ : ( Самый, самый, самый, самый ): Այստեղ բոլորդ միայն ձեզ եք ցուցադրում , ձեր գիտելիքները : Անընդհատ մեկին եք գտնում ,որ հարձակվեք : Դուք ֆուտբոլի դաշտում չեք , մի մոռացեք :
ես եմ սիչունը, ինձնից ո՞վ ա ավելի սիչուն, հը :goblin
Կարծում ես մի երկու տարի կդիմանամ ձեր ձեռքին ՞:o: Ո՛չ , ես ինքնահավան չեմ դառնա :
Դիմանաս չդիմանաս էս ա :))
Իսկ քեզ ոչ մի տեղ չենք թողնելու գնաս, հազիվ ենք բռնել ո՞ւր թողնենք :)
Էնպես որ, արի հետներս բարիշի, հեչ էլ որ ինքնահավան ենք, բայց դե խոստովանի որ մի քիչ էլ լավն ենք էլի :)
Ու էս թեման էլ արի չշարունակենք: Էդ խռովածությունդ մոռացի, մի հատ ժպտա, ուզում ես նամակով ջղայնությունդ թափի վրաս, ինչ ուզում ես ասա, խոստանում եմ որ չեմ նեղանա, ու սկսի էլի թարմացնել ակումբի քնած թեմաները, մենք էլ ենք մոռացել թե ինչ լավ թեմաներ ունեինք :)
թեկուզ այրեք ինձ օֆֆտոպի համար մեկ ա պետք ա գրեմ:
Էս թեման չընդհանրապես պետք ա փակել, ջնջել ու գրողի ծոցն ուղարկել… ու ընդհանրապես ժխտական նախածանց պարունակող բոլոր թեմաները…
իմաստ չեմ տեսնում ընդհանրապես էս թեմայի. քաշքշուկներն ու գզվռտոցին բնականաբար պետք է վերջ ի վերջո բուն դնեին էս թեմայում: Ես չեմ համարում, որ գրականությունից ինչ-որ բան եմ հասկանում, բայց պատկերացնում եմ ինչ կկատարվի «իմ ամենաչսիրելի հինգ ֆուտբոլիստները» թեմայում… գժանոց... չնայած հիմա, ցավոք, «Սպորտ» բաժինը չափազանց պասիվ է… ու մեկ էլ մի քիչ ըմբնումով մոտեցեք մարդկանց, էս վերջին էջերի գրառումներում չհիմնավորված կարծիքների, հորինված փաստերի ու ուրիշի սխալի վրա ստորաբար ինքնահաստատվելու լիքը տարրեր նկատեցի. զզվելի է, շատ է չարությունը մարդկանց մեջ, կուտակվել ու խեղդում է, բայց պետք չէ թույլ տալ նրան կառավարելու ձեզ... ափսոսում եմ, որ մեր երկրում էլ չկան հատուկ սենյակներ, որտեղ հայտնի մարդկանց, քաղաքական գործիչների ու օլիգարխների խաղալիք-արձաններ կլինեին, որոնց ծեծելով, նվաստացնելով ու վերջում աչքին թքելով կհանգստացնեիք ձեր ներվերը, կթափեիք ձեր մեջ կուտակված զայրույթն ու ավելի բարի կդառնայիք...
սիրում եմ ձեզ
Ջոն
Դիմանաս չդիմանաս էս ա :))
Իսկ քեզ ոչ մի տեղ չենք թողնելու գնաս, հազիվ ենք բռնել ո՞ւր թողնենք :)
Էնպես որ, արի հետներս բարիշի, հեչ էլ որ ինքնահավան ենք, բայց դե խոստովանի որ մի քիչ էլ լավն ենք էլի :)
Ու էս թեման էլ արի չշարունակենք: Էդ խռովածությունդ մոռացի, մի հատ ժպտա, ուզում ես նամակով ջղայնությունդ թափի վրաս, ինչ ուզում ես ասա, խոստանում եմ որ չեմ նեղանա, ու սկսի էլի թարմացնել ակումբի քնած թեմաները, մենք էլ ենք մոռացել թե ինչ լավ թեմաներ ունեինք :)
Ինչու՞ դուրներդ շատ է եկել կեղծելը :Արէա ջան դու իրար հենց էնպես շողոքորթում եք : Իսկ եթե Բյուրակնի գրածները մեկ ուրիշը գրած լիներ ,ով ձեր ընկերը չի ես չեմ էլ պատկերացնում թե ինչ անարգանքի սյունի կգամեիք , էլ չեմ ասում Բյուրակնի մասին ::PՍա է իմ կարծիքը մի քանի ակումբցիների մասին :
ես եմ սիչունը, ինձնից ո՞վ ա ավելի սիչուն, հը :goblin
ես բան չասեցի , քեզանից սիՉունը չկա , դու բացառություն ես :D
Ամմէ, մի փորձեք օրիգինալ երևալ անհատականությունների մեջ։ Ուզում եք տարբերվել, դուրս եկեք փողոց։ Ստեղ արդեն տարբերվողներն են հավաքված ;)
Համ էլ հին խոսք կա, դու քեզ չգովաս, Ամմէ-ն չի գովա։
Ինչու՞ դուրներդ շատ է եկել կեղծելը :Արէա ջան դու իրար հենց էնպես շողոքորթում եք : Իսկ եթե Բյուրակնի գրածները մեկ ուրիշը գրած լիներ ,ով ձեր ընկերը չի ես չեմ էլ պատկերացնում թե ինչ անարգանքի սյունի կգամեիք , էլ չեմ ասում Բյուրակնի մասին ::PՍա է իմ կարծիքը մի քանի ակումբցիների մասին :
արի ամպագոռգոռ հայտարարություններ, մեղադրանքներ ու վիրավորանքներ քեզ թույլ մի տուր լա՞վ, էն կես կիլոմետր գրառումը որ արել եմ, դու էլ շնորհակալել ես՝ հենց էդ նպատակն ուներ...
Ինչ ասում եմ , լավ եմ անում : Տաղանդավորներիս տեսեք : Մեծ մարդիկ եք, ամոթ ա :
Համ էլ հին խոսք կա, դու քեզ չգովաս, Ամմէ-ն չի գովա։[/QUOTE]
Դու էլ ես գրում՞ , չէ ՛,դու թխում ես :P:D
բայց ինչ տխմար բացահայտում կլնի, երբ պարզվի, թե ինչո՞ւ քսանմեկամյա երիտասարդը որոշեց ինքնասպանություն գործել, ո՞ւմ մտքով կանցներ… լավ մնացեք, գնամ իրագործեմ մտքերս :D
Ինչ ասում եմ , լավ եմ անում : Տաղանդավորներիս տեսեք : Մեծ մարդիկ եք, ամոթ ա :
Ամոթը ազգային ժողովում խելոք երևալն ա, իսկ քո արածը կոչվում ա «սատանի մայլում քյանդրբազ խաղալ» ։)
Շատ խնդալույա նայվում, я требую продолжения банкета ։)
Ես դուրս կգամ , դուք ում ուզում եք սիրեք, ումից ուզում եք զզվեք : Դուք ձերոնցով : Շողոքորթեք , ուրախացեք :
Ես դուրս կգամ , դուք ում ուզում եք սիրեք, ումից ուզում եք զզվեք : Դուք ձերոնցով : Շողոքորթեք , ուրախացեք :
Խնդրում եմ ոչ մի տեղ մի գնա, ես ինքս քեզ շատ սիրում եմ :love;)
Խնդրում եմ ոչ մի տեղ մի գնա, ես ինքս քեզ շատ սիրում եմ :love;)
:oy կարմրեցի , ինչ լավ գրառում էր , դու իսկական գրող կդառնաս , անկեղծ եմ ասում ;):D Մալխաս ջան ես էլ քեզ եմ շատ սիրում , այսինքն ով ինձ սիրում ա ես էլ իրան եմ սիրում :oy:D : Դու շատ լավ մարդ ես : :) Շնորհակալ եմ, որ ինձ սիրում ես : Դա փոխադարձ է :
:oy կարմրեցի , ինչ լավ գրառում էր , դու իսկական գրող կդառնաս , անկեղծ եմ ասում ;):D Մալխաս ջան ես էլ քեզ եմ շատ սիրում , այսինքն ով ինձ սիրում ա ես էլ իրան եմ սիրում :oy:D : Դու շատ լավ մարդ ես : :) Շնորհակալ եմ, որ ինձ սիրում ես : Դա փոխադարձ է :
Իմ կարծիքով ես արդեն գրող դարձել եմ, ինչը սակայն ոչ մի ձևով չի խանգարում շարունակել քեզ սիրել, որովհետև դու շատ լավն ես :love :)) Միայն, շատ եմ խնդրում քեզ, արի գաղտնիք պահենք մեր սերը, լա՞վ: :oy
Իմ կարծիքով ես արդեն գրող դարձել եմ, ինչը սակայն ոչ մի ձևով չի խանգարում շարունակել քեզ սիրել, որովհետև դու շատ լավն ես :love :)) Միայն, շատ եմ խնդրում քեզ, արի գաղտնիք պահենք մեր սերը, լա՞վ: :oy
:D հա ես էլ չեմ ուզում ամուսինս իմանա :D:D: Ուրեմն դու գրող ես :;)
Իմ կարծիքով ես արդեն գրող դարձել եմ, ինչը սակայն ոչ մի ձևով չի խանգարում շարունակել քեզ սիրել, որովհետև դու շատ լավն ես :love :)) Միայն, շատ եմ խնդրում քեզ, արի գաղտնիք պահենք մեր սերը, լա՞վ: :oy
Malxas ջան, ես էլ եմ Ամմէին սիրում, ոչի՞նչ :oy
Ամմէ ջան, իրոք դու շատ հետաքրքիր աղջիկ ես, էս քանի օրվա ընթացքում քեզ շատ հավանեցի, սիրում եմ էմոցիոնալ ու բլբլան աղջիկների :)
Հուսով եմ նեղացածությունդ մի քիչ անցել ա: Եթե հա, ուրեմն արի էս թեմայից դուրս գանք, առանց էդ էլ արդեն շատ համը հանեցինք: Մյուս թեմաներում դեռ կզրուցենք ;)
:D հա ես էլ չեմ ուզում ամուսինս իմանա :D:D: Ուրեմն դու գրող ես :;)
Չարաչար սխալվում ես մտածելով, որ ես ցանկանում եմ իմ կինը իմանա ;)
Արէաաաաաաաա՜աա ես բլբլան չեմ , հա կարող ա միիի քիչ , բայց մի պուճուրիկ :D:oy: Հա քեզանից էլ նեղացած չեմ : Ես ամուսնացած չեմ , էնպես որ ես բոլորիդ էլ սիրում եմ :D ( համեստությունս բռնել ա ):D : Որ չասենք թեմայից շեղվել եմ ասում եմ , որ ես մեր բոլոր գրողներին էլ շատ եմ սիրում , թեմայից էլ իրոք արդեն պետք է դուրս գալ : :)
Malxas ջան, ես էլ եմ Ամմէին սիրում, ոչի՞նչ :oy
;)
Ոչինչ ;)
Rhayader
16.11.2012, 22:58
Մի քիչ հարամեմ ձեր հարսանեկան տրամադրությունները;)
ես մի բան հասկացա միայն , այս ակումբում ուղղակի մեկդ մյուսի եք պաշտպանում միայն , դուք շճմարտության կողմից չեք : Ու շատ շատերը այստեղ ինքնահավաններ են , կարծում ե՞ք դեմք եք , դուք եսամոլությամբ եք տառապում , ցավալի է : Ինչու՞ եք հարձակվում , ես որ ուտում եմ , որ էլ խեղդում , ես ուղղակի ասում եմ այն ինչը ճիշտ եմ գտնում :Այստեղ ուղղակի Համեստության պակաս կա : Դոււք շատ եք գերագնահատում ձեզ : Դրա համար էլ ակումբի պասիվացման հարց կա : Ով մի ձևով ձեզ կպնում է , հարձակվում եք , կոկորդ կրծում : Դուք արդար չեք : Ակումբցիներից շատերը ինքնահավան են , գիտեն իրենք են որ կան : Երբեք մի՛ ասեք ,որ ամենախելացին եք , կհանդիպեք ավելի խելացիին , երբեք մի՛ ասեք թե ամենաուժեղն եք , կհանդիպեք ավելի ուժեղի , երբեք մի՛ ասեք թե ամենասիչունն եք , կհանդիպեք ավելի սիրունի : Այսպիսի մի մուլտ կա խորհուրդ կտայի դիտեիք , կարծում եմ շատերին բան կհասկացներ : ( Самый, самый, самый, самый ): Այստեղ բոլորդ միայն ձեզ եք ցուցադրում , ձեր գիտելիքները : Անընդհատ մեկին եք գտնում ,որ հարձակվեք : Դուք ֆուտբոլի դաշտում չեք , մի մոռացեք :
Ամմե, ես, մեծամտություն չլինի ասել, Հայաստանում միջին ընթերցողից շատ գիրք եմ կարդացել/շարունակում կարդալ: Այզենկի տեստով իմ ինտելեկտի մակարդակը 162 է: Ու ես լիքը մարդկանց ամենասարսափելի քննադատն եմ, ընկերս լինի թե ոչ: Ես Armcon 2012 գրական մրցույթի կազմակերպիչներից մեկն եմ, «Հավաքածու» մրցույթի ժյուրիի մշտական անդամ, «Արմգրակի» վերջին գրական մրցույթի ժյուրիի հյուր-անդամ: Ես հոդվածներ եմ գրում գրական ոճի, գրական հնարքների մասին, թարգմանություններ եմ անում նոր շրջանի արտասահմանյան գրականության առնվազն հինգ լեզուներից, ու ամենակարևորը՝ այսքանը չեմ կցում իմ կարծիքին, որ այն ավելի հիմնավոր թվա: Բայց երբ ինչ-որ երեխա որոշում է, որ ինքը խելոք է, իսկ շրջապատում բոլորը՝ հիմար, ինքն ազնիվ է, իսկ մնացած բոլորը՝ շողոքորթող ու կեղծ, ինքը համեստ է, իսկ մնացած բոլորը՝ ինքնագոհ, ես էլ ներառյալ, դա վիրավորական է: Շատ վիրավորական: Ես քեզ չեմ ասում՝ ինչպե՞ս ես համարձակվում ինձ հետ բանավիճել, որովհետև շատ լավ գիտակցում եմ, որ եթե այդպես նայենք, կհանգենք նրան, որ ինձ հետ բանավիճելու իրավունք ունի միայն այն մարդն, ով ունեցել է այն ամբողջ փորձն ու հնարավորությունները, որ ես եմ ունեցել, ու զուրկ է եղել այն ամենից, որից զուրկ եմ եղել ես: Ասել է թե՝ մենակ ես ինքս: Մյուս կողմից՝ ասենք, հիմար կլինի, որ համակարգիչ նոր տեսած մարդը փորձի քննադատել, ասենք, իմ գրած սկրիպտում դինամիկ փոփոխականների կիրառումը: Դրա համար էլ բանավեճի մեջ մտցվում է կոնտեքստ: Նույն կերպ էլ գրականությունն է: Ահավոր սխալ է համեմատել տարբեր ժամանակաշրջանների ու տարբեր կոնտեքստների, տարբեր մասշտաբների գրողներին: Ասենք, Պլատոնին չի կարելի համեմատել Շեքսպիրի հետ: Ու Շեքսպիրին էլ՝ Իոնեսկոյի հետ:
Շողոքորթելու առումով, եթե հիշում ես, Ակումբի անդամների լուսանկարների թեմայում դու այնքան էլ դեմ չէիր արական սեռի ուշադրությանը: Ոչ ոք չէր խոսում, որ բավականին տպավորիչ արտաքինիդ շնորհիվ մարդիկ քեզ շողոքորթում են: Որովհետև քեզ դա հաճելի էր: Անձամբ ես էլ դա շողոքորթություն չէի անվանի, ի վերջո, կոմպլիմենտի ու շողոքորթության միջև կտրուկ սահման չկա: Բայց մարդիկ քեզ հաճելի բաներ էին ասում, քանի որ ցանկանում էին քեզ դուր գալ:
Ու դա, գրողը տանի, շատ ավելի մոտ է շողոքորթության, քան այս թեման, որտեղ անտեղի մեղադրանքների արժանացած իրենց ընկերոջն են մարդիկ արդարացնում, չնայած չեմ կարծում, որ այդ արդարացումների կարիքն իրականում կա:
Եթե այստեղ ինչ-որ մեկը գոռոզության, մեծամտության և այլ բաների հետ խնդիրներ ունի, իր կյանքի, գրականության, ու երաժշտության ու շրջապատող մարդկանց միջինից ցածր ընկալմամբ, ապա դա դու ես: Ու պետք չի վիրավորվել ասածիցս: Կարծում եմ, դու բնական ես համարում, երբ աշխարհը քո շուրջն է պտտվում: Բայց հաշվի առ, որ որոշ մարդկանց մոտ դու էլ, քո շուրջը պտտվող աշխարհն էլ առնվազն չնչին եք:
«Համեստություն» գիտես դա մեծ հասկացողություն է : Ամեն մարդ գոնե մի փոքր պետք է դրանից ունենա : Ու՞մ է հաճելի ինքնահավան , գոռոզամիտի մեկը: Ես օրինակ տանել չեմ կարողանում , երբ մարդն իրեն երևակայում է : Ես ոչ ոքի նախանձելու չունեմ : Ինչի՞ն նախանձեմ : Կյանքն առջևում է , դեռ շատ բաների եմ հասնելու , ես համառ եմ , նպատակասլաց , գիտեմ ինձ պահելու նոռմերը , իսկ մնացածն էլ դեռ կհասցնեմ սովորել :Սա կօգնի ,որ ես ճիշտ ապրեմ այս կյանքում : Բայց երբեք ինձ չեմ երևակայի ու փորձեմ համեմատվել այնպիսի մարդկանց հետ ,ովքեր հանճարներ են : Կարոք եք շարունակել էլի հարձակողական պատասխաններ գրել , գրոհեք , չէ որ ես ձեր ընկերոջը ասեցի ճշմարտությունը , այն ինչ մտածում եմ նրա մասին :
Օրինակ՝ արդյո՞ք որևէ կերպ արդարացված է քո՝ ինձ կյանք սովորեցնելը:
Մգացրած տեքստը ի հայտ է բերում քո «քյառթու» կոնտեքստը:D
չէ որ ես ձեր ընկերոջը ասեցի ճշմարտությունը , այն ինչ մտածում եմ նրա մասին :
Այն, ինչ դու մտածում ես ինչ-որ մեկի մասին, բնավ պարտադիր չի, որ ճշմարիտ լինի այդ մարդու մասին: Դա քո ընկալումն է:
Ես դուրս կգամ , դուք ում ուզում եք սիրեք, ումից ուզում եք զզվեք : Դուք ձերոնցով : Շողոքորթեք , ուրախացեք :
Միգուցե իմ գրառումն ու նախորդները քեզ վիրավորական թվան, բայց հենց այս գրառման օրինակի վրա, կոպիտ տոնը դու ինքդ ես վաստակում: Շատ հավանական է, որ դու իրականում նպատակ չունես վիրավորել ինչ-որ մեկին, չես հասկանում և այլն: Դա անվանում են անտակտություն:
:oy կարմրեցի , ինչ լավ գրառում էր , դու իսկական գրող կդառնաս , անկեղծ եմ ասում ;):D Մալխաս ջան ես էլ քեզ եմ շատ սիրում , այսինքն ով ինձ սիրում ա ես էլ իրան եմ սիրում :oy:D : Դու շատ լավ մարդ ես : :) Շնորհակալ եմ, որ ինձ սիրում ես : Դա փոխադարձ է :
Այս գրառումը բացատրում է Ամմէի բուռն ռեակցիան Բյուրի նկատմամբ: Օրիորդն, ամենայն հավանականությամբ, ընդամենը ուշադրության պակաս ունի: Ամմէ, քո լեզվով ասած, դու ընդամենը ուզում ես, որ ինչ-որ մեկն էլ քեզ շողոքորթի: Բարեբախտաբար, «քեզ համար հաճելի բան անել» ու «քեզ հաճելի թվալ» արտահայտություններն այստեղ ավելի կիրառելի են, ու ես գիտեմ դրանց ու շողոքորթության տարբերությունը:
Իսկ հիմա եզրափակեմ: Ես քեզ չեմ սիրում: Որովհետև դու ոչ մի կերպ իմ սերը չես վաստակել: Ավելին, արժանացել ես նրան, որ ես քո խոսքերը լուրջ չընդունեմ: Ազատ ես գնալ Ակումբից, եթե ցանկանում ես, ես ոչ մի բան չեմ կորցնի: Դու այնքան էական չես իմ կյանքում, որ ես քո ներկայությունից տհաճություն զգամ: Բայց արի օբյեկտիվ լինենք: Արդյո՞ք ես քո կյանքում այնքան էական եմ, որ դու միայն իմ չսիրելու պատճառով պատրաստ ես Ակումբը լքել:
Ինչ ասում եմ , լավ եմ անում : Տաղանդավորներիս տեսեք : Մեծ մարդիկ եք, ամոթ ա :
:D Այ, Ամմէ ջան, ինչու ես սենց կաշվից դուրս գալիս, արդեն բացում ա :)) Չգիտեմ` խի, ինձ թվում ա` Շիրվանզադեն ա հարություն առել, էկել ա ակումբից վրեժխնդիր ա լինում: :D Կատակը մի կողմ, արդեն քո պահվածքն ա ամոթ, չի կարելի: Ոչ մեկն էլ տաղանդավոր չի, ստեղ մի խումբ միջակություններ են հավաքված, չստացված մարդիկ, որոնց պետք ա ջուրը թափել: Արժանավորները բազմած են իրանց փառահեղ գահերին: Գո՞հ ես: Էս գրառմանդ համար ուզում էի քեզ բացասական վարկանիշ տալ, համակարգը թույլ չտվեց: Պահվածքդ շատ տգեղ ա արդեն, միայն ծիծաղելիությունն ա փրկում, որ էդ աստիճան աչքի չզարնի: Չի կարելի մտնել միջավայր, բոլորի վրա թքել, հետո ասել` բոլորիդ սիրում եմ, ինչ լավ ա ձեզ հետ և այլն: Դու չգիտեմ ում ես ճանաչում ստեղ, ում չէ, բայց բոլորն էլ արժանավոր մարդիկ են, հավեսով, շփման մեջ հաճելի, կարծիք ունեցող, տուն պահող, մեկը` մեծ, մեկը` ոչ այնքան, բայց բոլորն էլ` կարգին: Մի հատ հետ դարձիր, կարդա քո գրառումները: Կներես, սկզբում հավես էր, երիտասարդ աղջիկ ես, սիրուն չի, որ ինձ թույլ եմ տալիս տենց արտահայտվել, բայց արդեն չսիրեցի քեզ:
StrangeLittleGirl
16.11.2012, 23:53
ես մի բան հասկացա միայն , այս ակումբում ուղղակի մեկդ մյուսի եք պաշտպանում միայն , դուք շճմարտության կողմից չեք : Ու շատ շատերը այստեղ ինքնահավաններ են , կարծում ե՞ք դեմք եք , դուք եսամոլությամբ եք տառապում , ցավալի է : Ինչու՞ եք հարձակվում , ես որ ուտում եմ , որ էլ խեղդում , ես ուղղակի ասում եմ այն ինչը ճիշտ եմ գտնում :Այստեղ ուղղակի Համեստության պակաս կա : Դոււք շատ եք գերագնահատում ձեզ : Դրա համար էլ ակումբի պասիվացման հարց կա : Ով մի ձևով ձեզ կպնում է , հարձակվում եք , կոկորդ կրծում : Դուք արդար չեք : Ակումբցիներից շատերը ինքնահավան են , գիտեն իրենք են որ կան : Երբեք մի՛ ասեք ,որ ամենախելացին եք , կհանդիպեք ավելի խելացիին , երբեք մի՛ ասեք թե ամենաուժեղն եք , կհանդիպեք ավելի ուժեղի , երբեք մի՛ ասեք թե ամենասիչունն եք , կհանդիպեք ավելի սիրունի : Այսպիսի մի մուլտ կա խորհուրդ կտայի դիտեիք , կարծում եմ շատերին բան կհասկացներ : ( Самый, самый, самый, самый ): Այստեղ բոլորդ միայն ձեզ եք ցուցադրում , ձեր գիտելիքները : Անընդհատ մեկին եք գտնում ,որ հարձակվեք : Դուք ֆուտբոլի դաշտում չեք , մի մոռացեք :
Լիքը բան կգրեի, բայց Ռայն էնքան լավ ա գրել վերևում, որ ավելացնելու բան չունեմ: Ուղղակի կասեմ՝ ինչքան ուզում ես, կաշվիցդ դուրս արի, մեկ ա չես կարա ինձ ջղայնացնես:
Ինչու՞ դուրներդ շատ է եկել կեղծելը :Արէա ջան դու իրար հենց էնպես շողոքորթում եք : Իսկ եթե Բյուրակնի գրածները մեկ ուրիշը գրած լիներ ,ով ձեր ընկերը չի ես չեմ էլ պատկերացնում թե ինչ անարգանքի սյունի կգամեիք , էլ չեմ ասում Բյուրակնի մասին ::PՍա է իմ կարծիքը մի քանի ակումբցիների մասին :
Արէա՞ն ա շողոքորթում: Աչքիս դու հետևիցս լավ չես ընկել: Հլը մի հատ լավ փորփրի կողքի թեմաները, տես ոնց ենք ես ու Արէան իրար միս ուտում:
Մոդերատորական. քիմ մաքրում՝ վաղը: