PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հայկ Նահապետի Հաղթանակի 4500-ամյակը



Marduk
11.08.2008, 21:10
Այսօր 4500 տարի առաջ Հայկը հաղթեց Բելին
Ազատությունը հաղթեց Բռնակալությանը:
Մարկությունը հաղթեց անմարկությանը
Անկախությունը հաղթեց ստրկությանը...

Շատ լավ նյութեր են, քաշեք նայեք:
http://blog.ararat-center.org/?p=70

Հատկապես երգն է լավը

http://araratcenter.users.ru/vid/VAHAGNI-TSNUNDE.mp3

Հայկի պայքարը շարունակվում է: Վաղ թե ուշ Հայ ժողովչդի ազգային-ազատագրական ոգին կտանի իր վերջնական Հաղթանակը:
Կլինի ոչ թե պարտադրված ու շինծու խաղաղություն այլ Արդարության վրա հիմնված Խաղաղություն: :hands

Կորչեն բոլոր Բելի գործի շարունակողները

Sunny Stream
11.08.2008, 22:50
Շնորհավորում եմ Նավասարդը :)
շատ կուզեի, որ մենք էս տոնը հիշեինք ու նշեինք ինչպես հարկն է... շատ կարևոր տոն է մեզ համար` Հայկի հաղթանակը, մեր սկզբնավորումը... իրականում պատմական փաստերը ինձ չեն էլ հետաքրքրում, թեև ուրախ եմ, որ ասքն իսկապես պատմական հիմք ունի: Կարևորը` մեր ազգի ծագման տոնն է, սրանից լավ բա՞ն:

ՇՆՈՐՀԱՎՈՐ!!!
ապրի´ Հայկը, որ հաղթեց Բելին... :roll

Ջուզեպե Բալզամո
12.08.2008, 10:10
Նավասարդ է: Շնորհավորում եմ բոլոր հայկազուններին: Նահապետի գենն ու ոգին մի էսքան էլ տանենք առաջ, դեպի ավելի լավ օրեր…

Lion
12.08.2008, 12:43
Դե սա էլ իմ կողմից:)

2492 օգոստոսի 11 – Հայոց ձորի ճակատամարտ (Վասպուրական նահանգ, Տոսպ գավառ, Վանա լճի արևելյան ափին, Խոշաբ գետը Վանա լիճը թափվելու տեղից ոչ հեռու)

<<Այս Հայկը…

խրոխտնալով ձեռք բարձրացրեց Բելի բռնավորության դեմ…>>

Մովսես Խորենացի

Միջագետքին տիրած Էլամի արքա Մեսիլիմ-Բելը, որն արդեն հնարավորություն էր ստացել կենտրոնացված տնօրինել տեղի քաղաքների բանակները, Արատտայի քրմապետությունից պահանջեց ընդունել իր գերիշխանությունը: Սակայն այդ պահանջը մերժվեց:
Միջագետքի և Էլամի միացյալ, հետևակ և իր ժամանակի համար աննախադեպ մեծություն ունեցող բանակը (մոտ 60.000)` Մեսիլիմ-Բելի գլխավորությամբ, երկու զորասյունով ներխուժեց Արատտա: Մեսիլիմ-Բելն այնքան վստահ էր իր ուժերին, որ որոշեց ճակատամարտ տալ միայն իր գլխավորած մեկ զորասյունով: Հակական բանակի առաջնորդ Հայկը իր թոռ Կադմոսի հետախուզական ջոկատից տեղեկություն ստանալով, որ թշնամին ներխուժել է երկիր հենց երկու զորասյունով, որոշեց գլխավոր զորասյան դեմ ճակատամարտ տալ մինչև նրանց միավորվելը, որ գոնե մասնակիորեն չեզոքացվի հակառակորդի թվական գերակշռությունը, և բացի այդ ճակատամարտ տալ հենց այն վայրում, ուր հայերը կունենային դիրքային առավելություն: Այդ նպատակով նա Հայկական բանակը (մոտ 15.000) տեղաշարժեց և դիրքավորեց բարձրագույն լեռների միջև գտնվող մի դաշտաձև տեղանքում: Հայկական բանակը ամուր պաշտպանական դիրքեր գրավելով փակեց թշնամու առաջխաղացման ճանապարհը:
Օգոստոսի 11-ին թշնամին մոտեցավ հայկական դիրքերին և, հույս դնելով թվական գերակշռության վրա, հախուռն ու առանց մարտակարգերը պահպանելու պատրաստվեց անցնել գրոհի: Այդ ընթացքում Հայկը Հայոց բանակի մարտակարգը կառուցեց եռանկյունաձև` սուր ծայրն ուղղելով թշնամու դասավորության կենտրոնը: Բացի այդ նա ուժեղացրեց նաև Հայկական բանակի ձախը` այնտեղ տեղավորելով համեմատաբար լավ պատրաստված ռազմիկների:
Տեսնելով թշնամու նախապատրաստությունները` Հայկը ոգևորիչ խոսքով դիմեց զորքին և միաժամանակ ձևավորեց Հայկական բանակի մարտական պլանը` գլխավոր հարվածի ուղղությամբ անակնկալ, սրընթաց և վճռական հարվածով ճեղքել հակառակորդի դասավորությունը, ջախջախել բլրի վրա ամրացած Մեսիլիմ-Բելի ընտիր թիկնապահ գունդը, սպանել նրան և հաղթել կամ մեռնել:
I փուլ – Թշնամին սկսեց մարտը, որին ի պատասխան Հայկական բանակը խոյընթաց գրոհեց հակառակորդի մարտակարգի կենտրոնի վրա: Բռնկվեց համառ, խիստ կատաղի և արյունոտ մարտ:
II փուլ – Տեսնելով մարտի անհեռանկար բնույթը և անորոշ ելքը, Մեսիլիմ-Բելը հրամայեց իր բանակին նահանջել թիկունքում գտնվող բլուրը` դիմադրությունը ավելի լավ կազմակերպելու ու երկրորդ զորասյանը սպասելու համար:
III փուլ – Տեսնելով թշնամու այս զորաշարժը և ըմբռնելով դրա իմաստը` Հայկը իր թիկնապահ գնդով շեշտակի հարվածով ճեղքեց թշնամու մարտակարգերը ու մոտեցավ Մեսիլիմ-Բելին: Հայկի թիկնազորը կատաղի մարտի բռնվեց Մեսիլիմ-Բելի թիկնազորի հետ և այդ ընթացքում Հայկը իր լայնալիճ աղեղից այնպես նետահարեց Մեսիլիմ-Բելին, որ նետը ծակելով նրա զրահները ու սպանելով իրեն, դուրս եկավ թիկունքից և խրվեց գետնի մեջ:
IV փուլ – Թշնամին մատնվեց խուճապի և դիմեց փախուստի, իսկ Հայկական բանակը սկսեց հետապնդել և ոչնչացնել նրան` հալածելով Հայաստանի սահմաններից դուրս:
Հայերը կորցրին մոտ 5.000, թշնամին` մոտ 40.000 զինվոր:
Թշնամու երկրոդ զորասյունը մարտի դաշտ չհասնելով հեռացավ Հայաստանից: Ճ-մ-ի արդյունքում Արատտայի քրմապետությունը պահպանեց իր լիակատար անկախությունը: Հայկը հռչակվեց Գերագույն քուրմ-արքա` իր իշխանության տակ ունենալով Հայաստանի 18 նահանգ: Ավարտվեց Հայ-Միջագետքյան պատերազմը: Արդյունքում Արատտան պահպանեց իր լիակատար անկախությունը և տարածքային ամբողջականությունը, իսկ միջագետքյան տարբեր իշխանությունները երկար ժամանակով հրաժարվեցին Արատտայի վրա գերիշխելու գաղափարից:

Tanamasi
12.08.2008, 16:23
Իմ ծննդյան օրն է ընկել :hands
Շնորհավոր ;)

TigranTheGreat
13.05.2009, 10:31
Դե սա էլ իմ կողմից:)

2492 օգոստոսի 11 – Հայոց ձորի ճակատամարտ (Վասպուրական նահանգ, Տոսպ գավառ, Վանա լճի արևելյան ափին, Խոշաբ գետը Վանա լիճը թափվելու տեղից ոչ հեռու)

<<Այս Հայկը…

խրոխտնալով ձեռք բարձրացրեց Բելի բռնավորության դեմ…>>

Մովսես Խորենացի

Միջագետքին տիրած Էլամի արքա Մեսիլիմ-Բելը, որն արդեն հնարավորություն էր ստացել կենտրոնացված տնօրինել տեղի քաղաքների բանակները, Արատտայի քրմապետությունից պահանջեց ընդունել իր գերիշխանությունը: Սակայն այդ պահանջը մերժվեց:
Միջագետքի և Էլամի միացյալ, հետևակ և իր ժամանակի համար աննախադեպ մեծություն ունեցող բանակը (մոտ 60.000)` Մեսիլիմ-Բելի գլխավորությամբ, երկու զորասյունով ներխուժեց Արատտա: Մեսիլիմ-Բելն այնքան վստահ էր իր ուժերին, որ որոշեց ճակատամարտ տալ միայն իր գլխավորած մեկ զորասյունով: Հակական բանակի առաջնորդ Հայկը իր թոռ Կադմոսի հետախուզական ջոկատից տեղեկություն ստանալով, որ թշնամին ներխուժել է երկիր հենց երկու զորասյունով, որոշեց գլխավոր զորասյան դեմ ճակատամարտ տալ մինչև նրանց միավորվելը, որ գոնե մասնակիորեն չեզոքացվի հակառակորդի թվական գերակշռությունը, և բացի այդ ճակատամարտ տալ հենց այն վայրում, ուր հայերը կունենային դիրքային առավելություն: Այդ նպատակով նա Հայկական բանակը (մոտ 15.000) տեղաշարժեց և դիրքավորեց բարձրագույն լեռների միջև գտնվող մի դաշտաձև տեղանքում: Հայկական բանակը ամուր պաշտպանական դիրքեր գրավելով փակեց թշնամու առաջխաղացման ճանապարհը:
Օգոստոսի 11-ին թշնամին մոտեցավ հայկական դիրքերին և, հույս դնելով թվական գերակշռության վրա, հախուռն ու առանց մարտակարգերը պահպանելու պատրաստվեց անցնել գրոհի: Այդ ընթացքում Հայկը Հայոց բանակի մարտակարգը կառուցեց եռանկյունաձև` սուր ծայրն ուղղելով թշնամու դասավորության կենտրոնը: Բացի այդ նա ուժեղացրեց նաև Հայկական բանակի ձախը` այնտեղ տեղավորելով համեմատաբար լավ պատրաստված ռազմիկների:
Տեսնելով թշնամու նախապատրաստությունները` Հայկը ոգևորիչ խոսքով դիմեց զորքին և միաժամանակ ձևավորեց Հայկական բանակի մարտական պլանը` գլխավոր հարվածի ուղղությամբ անակնկալ, սրընթաց և վճռական հարվածով ճեղքել հակառակորդի դասավորությունը, ջախջախել բլրի վրա ամրացած Մեսիլիմ-Բելի ընտիր թիկնապահ գունդը, սպանել նրան և հաղթել կամ մեռնել:
I փուլ – Թշնամին սկսեց մարտը, որին ի պատասխան Հայկական բանակը խոյընթաց գրոհեց հակառակորդի մարտակարգի կենտրոնի վրա: Բռնկվեց համառ, խիստ կատաղի և արյունոտ մարտ:
II փուլ – Տեսնելով մարտի անհեռանկար բնույթը և անորոշ ելքը, Մեսիլիմ-Բելը հրամայեց իր բանակին նահանջել թիկունքում գտնվող բլուրը` դիմադրությունը ավելի լավ կազմակերպելու ու երկրորդ զորասյանը սպասելու համար:
III փուլ – Տեսնելով թշնամու այս զորաշարժը և ըմբռնելով դրա իմաստը` Հայկը իր թիկնապահ գնդով շեշտակի հարվածով ճեղքեց թշնամու մարտակարգերը ու մոտեցավ Մեսիլիմ-Բելին: Հայկի թիկնազորը կատաղի մարտի բռնվեց Մեսիլիմ-Բելի թիկնազորի հետ և այդ ընթացքում Հայկը իր լայնալիճ աղեղից այնպես նետահարեց Մեսիլիմ-Բելին, որ նետը ծակելով նրա զրահները ու սպանելով իրեն, դուրս եկավ թիկունքից և խրվեց գետնի մեջ:
IV փուլ – Թշնամին մատնվեց խուճապի և դիմեց փախուստի, իսկ Հայկական բանակը սկսեց հետապնդել և ոչնչացնել նրան` հալածելով Հայաստանի սահմաններից դուրս:
Հայերը կորցրին մոտ 5.000, թշնամին` մոտ 40.000 զինվոր:
Թշնամու երկրոդ զորասյունը մարտի դաշտ չհասնելով հեռացավ Հայաստանից: Ճ-մ-ի արդյունքում Արատտայի քրմապետությունը պահպանեց իր լիակատար անկախությունը: Հայկը հռչակվեց Գերագույն քուրմ-արքա` իր իշխանության տակ ունենալով Հայաստանի 18 նահանգ: Ավարտվեց Հայ-Միջագետքյան պատերազմը: Արդյունքում Արատտան պահպանեց իր լիակատար անկախությունը և տարածքային ամբողջականությունը, իսկ միջագետքյան տարբեր իշխանությունները երկար ժամանակով հրաժարվեցին Արատտայի վրա գերիշխելու գաղափարից:

Անչափ շնորհակալ եմ այս նյութի համար: Կարծում են կարելի է մուլտֆիլմ կամ ֆիլմ նկարահանել այս մոտավոր սցենարով, կամ էլ համակարգչային ԽԱՂ:
Հարգանքներով
Տիգրան Սարգսյան "Տիգրան Մեծ" խաղ-պրոյեկտի հեղինակ:

Lion
13.05.2009, 19:49
Շնորհակալ եմ ջերմ վերաբերմունքի մասին: Ուրախ եմ, որ այն գործը, որի վրա ծախսել եմ, մարդկանց դուր է գալիս: Որպես հեղինակ դա ինձ շատ հաճելի է...

Ձեր ասած պահերը իմ մտքով էլ է անցել. ինչո՞ւ միայն խաղ, այնքան բաներ կարելի էր անել: Բայց դե այժմ ֆինանսներ չկան, իսկ պետությունն էլ նման բաներով քիչ է հետաքրքրվում - դժբախտաբար:

Mtazox
26.05.2009, 02:56
Դե սա էլ իմ կողմից:)

2492 օգոստոսի 11 – Հայոց ձորի ճակատամարտ (Վասպուրական նահանգ, Տոսպ գավառ, Վանա լճի արևելյան ափին, Խոշաբ գետը Վանա լիճը թափվելու տեղից ոչ հեռու)

<<Այս Հայկը…

խրոխտնալով ձեռք բարձրացրեց Բելի բռնավորության դեմ…>>

Մովսես Խորենացի

Միջագետքին տիրած Էլամի արքա Մեսիլիմ-Բելը, որն արդեն հնարավորություն էր ստացել կենտրոնացված տնօրինել տեղի քաղաքների բանակները, Արատտայի քրմապետությունից պահանջեց ընդունել իր գերիշխանությունը: Սակայն այդ պահանջը մերժվեց:
Միջագետքի և Էլամի միացյալ, հետևակ և իր ժամանակի համար աննախադեպ մեծություն ունեցող բանակը (մոտ 60.000)` Մեսիլիմ-Բելի գլխավորությամբ, երկու զորասյունով ներխուժեց Արատտա: Մեսիլիմ-Բելն այնքան վստահ էր իր ուժերին, որ որոշեց ճակատամարտ տալ միայն իր գլխավորած մեկ զորասյունով: Հակական բանակի առաջնորդ Հայկը իր թոռ Կադմոսի հետախուզական ջոկատից տեղեկություն ստանալով, որ թշնամին ներխուժել է երկիր հենց երկու զորասյունով, որոշեց գլխավոր զորասյան դեմ ճակատամարտ տալ մինչև նրանց միավորվելը, որ գոնե մասնակիորեն չեզոքացվի հակառակորդի թվական գերակշռությունը, և բացի այդ ճակատամարտ տալ հենց այն վայրում, ուր հայերը կունենային դիրքային առավելություն: Այդ նպատակով նա Հայկական բանակը (մոտ 15.000) տեղաշարժեց և դիրքավորեց բարձրագույն լեռների միջև գտնվող մի դաշտաձև տեղանքում: Հայկական բանակը ամուր պաշտպանական դիրքեր գրավելով փակեց թշնամու առաջխաղացման ճանապարհը:
Օգոստոսի 11-ին թշնամին մոտեցավ հայկական դիրքերին և, հույս դնելով թվական գերակշռության վրա, հախուռն ու առանց մարտակարգերը պահպանելու պատրաստվեց անցնել գրոհի: Այդ ընթացքում Հայկը Հայոց բանակի մարտակարգը կառուցեց եռանկյունաձև` սուր ծայրն ուղղելով թշնամու դասավորության կենտրոնը: Բացի այդ նա ուժեղացրեց նաև Հայկական բանակի ձախը` այնտեղ տեղավորելով համեմատաբար լավ պատրաստված ռազմիկների:
Տեսնելով թշնամու նախապատրաստությունները` Հայկը ոգևորիչ խոսքով դիմեց զորքին և միաժամանակ ձևավորեց Հայկական բանակի մարտական պլանը` գլխավոր հարվածի ուղղությամբ անակնկալ, սրընթաց և վճռական հարվածով ճեղքել հակառակորդի դասավորությունը, ջախջախել բլրի վրա ամրացած Մեսիլիմ-Բելի ընտիր թիկնապահ գունդը, սպանել նրան և հաղթել կամ մեռնել:
I փուլ – Թշնամին սկսեց մարտը, որին ի պատասխան Հայկական բանակը խոյընթաց գրոհեց հակառակորդի մարտակարգի կենտրոնի վրա: Բռնկվեց համառ, խիստ կատաղի և արյունոտ մարտ:
II փուլ – Տեսնելով մարտի անհեռանկար բնույթը և անորոշ ելքը, Մեսիլիմ-Բելը հրամայեց իր բանակին նահանջել թիկունքում գտնվող բլուրը` դիմադրությունը ավելի լավ կազմակերպելու ու երկրորդ զորասյանը սպասելու համար:
III փուլ – Տեսնելով թշնամու այս զորաշարժը և ըմբռնելով դրա իմաստը` Հայկը իր թիկնապահ գնդով շեշտակի հարվածով ճեղքեց թշնամու մարտակարգերը ու մոտեցավ Մեսիլիմ-Բելին: Հայկի թիկնազորը կատաղի մարտի բռնվեց Մեսիլիմ-Բելի թիկնազորի հետ և այդ ընթացքում Հայկը իր լայնալիճ աղեղից այնպես նետահարեց Մեսիլիմ-Բելին, որ նետը ծակելով նրա զրահները ու սպանելով իրեն, դուրս եկավ թիկունքից և խրվեց գետնի մեջ:
IV փուլ – Թշնամին մատնվեց խուճապի և դիմեց փախուստի, իսկ Հայկական բանակը սկսեց հետապնդել և ոչնչացնել նրան` հալածելով Հայաստանի սահմաններից դուրս:
Հայերը կորցրին մոտ 5.000, թշնամին` մոտ 40.000 զինվոր:
Թշնամու երկրոդ զորասյունը մարտի դաշտ չհասնելով հեռացավ Հայաստանից: Ճ-մ-ի արդյունքում Արատտայի քրմապետությունը պահպանեց իր լիակատար անկախությունը: Հայկը հռչակվեց Գերագույն քուրմ-արքա` իր իշխանության տակ ունենալով Հայաստանի 18 նահանգ: Ավարտվեց Հայ-Միջագետքյան պատերազմը: Արդյունքում Արատտան պահպանեց իր լիակատար անկախությունը և տարածքային ամբողջականությունը, իսկ միջագետքյան տարբեր իշխանությունները երկար ժամանակով հրաժարվեցին Արատտայի վրա գերիշխելու գաղափարից:

Մի քիչ չափն անցել ես սիելի Լիօն

Rhayader
26.05.2009, 03:08
Մի քիչ չափն անցել ես սիելի Լիօն

Ամեն ինչ ճիշտ է գրել, ես հիշում եմ այդ օրը: Ես մի նետով սպանելու պահին կողքից մոմն ու սալֆետկան էի բռնել:

Rhayader
26.05.2009, 19:30
Մի քիչ չափն անցել ես սիելի Լիօն

Ի միջի այլոց խնդրում եմ չափավորել նիկերի մեջ կլոր «օ»-ի անտեղի կիրառումը, որովհետև դա բրենդ է))))

ministr
26.05.2009, 20:34
Ռեալ հաղթանակները թողած գնացել ընգել եք հեքիաթների հետևից...

Lion
27.05.2009, 18:07
Մի քիչ չափն անցել ես սիելի Լիօն

Պատրաստ եմ պաշտպանել գրածս ամեն մի տառը: Հիմնավորեք, ինչո՞ւ եմ "չափն անցել":

ministr

Սա հեքիաթ չէ: Սա մեր իրական պատմությունն է, որ ԴԺԲԱԽՏԱԲԱՐ մեզ միշտ որպես "հեթիաթ" է ներկայացվել:(

ministr
27.05.2009, 19:42
Lion ջան, էս պատմությունը նկարագրվածա հայկական հեթանոսական գրքերում: Հնարավոր ա, որ նման մի ճակամարտ տեղի է ունեցել, բայց դա համարել որպես հայերի սկիզբ դա արդեն հեքիաթների շարքիցա: Այսինքն վերցրել ենք ինչ որ հին ճակատամարտ, սիրունացրել ենք, մի նետի հոլիվուդյան գաղափար ենք դրել, և սարքել ազգային լեգենդ, որն իրական արմատներ ունի: Բան չունեմ ասելու լավ ենք արել, բայց ես, ինչպես նաև շատերը էս կռիվը համարում են ուղղակի գեղեցիկ լեգենդ` հայ ժողովրդի սկզբնավորման մասին:
Իսկ մեր ծագումը իրականում էդքան էլ միանշանակ չի, չնայած դա առանձին թեմայա: Հիմա մենք ուրարտացիների ժառանգորդ ենք, թե հայասա ցեղերի, արմենների... թե խառնուրդ... չգիտեմ: Եթե հարմար կգնտես առանձին թեմա բացենք (ոնց որ չկա)

Lion
27.05.2009, 20:48
Lion ջան, էս պատմությունը նկարագրվածա հայկական հեթանոսական գրքերում: Հնարավոր ա, որ նման մի ճակամարտ տեղի է ունեցել, բայց դա համարել որպես հայերի սկիզբ դա արդեն հեքիաթների շարքիցա:

Մինիստր ջան, շատ անգամ եմ ասել ու նորից կասեմ - ժողովորւդը ՄԵԿ ՕՐՈՒՄ կամ մեկ ճակատամարտով ճի առաջանում: Այդպիսի բան բնության մեջ ուղղակի չկա: Ավելին, կան անառարկելի տվյալներ, որ Հայ ժողովուրդը գոյություն է ունեցել ՄԻՆՉ ԱՅԴ ճակատամարտը: Այնպես որ այն, որ "մենք այդ օրը չենք առաջացել", այլ դրանից առնվազն մի քանի հարյուրամյակ առաջ - միանշանակ է: Ուղղակի այդ ճակատամարտը կարելի է ընկալել որպես մեր յուրօրինակ ազգային "ինքնագիտակցության" սկիզբ:


Այսինքն վերցրել ենք ինչ որ հին ճակատամարտ, սիրունացրել ենք, մի նետի հոլիվուդյան գաղափար ենք դրել, և սարքել ազգային լեգենդ, որն իրական արմատներ ունի:

Իրոք գեղեցիկ և հոլիվուդյան ֆիլմերին արժանի ճակատամարտ է:


Բան չունեմ ասելու լավ ենք արել, բայց ես, ինչպես նաև շատերը էս կռիվը համարում են ուղղակի գեղեցիկ լեգենդ` հայ ժողովրդի սկզբնավորման մասին:

Դա լեգենդ չէ - ուղղակի ափսոս, որ այդպես ես համարում:


Իսկ մեր ծագումը իրականում էդքան էլ միանշանակ չի, չնայած դա առանձին թեմայա: Հիմա մենք ուրարտացիների ժառանգորդ ենք, թե հայասա ցեղերի, արմենների... թե խառնուրդ... չգիտեմ: Եթե հարմար կգնտես առանձին թեմա բացենք (ոնց որ չկա)

Քո բոլոր ասած "ցեղերը"... հայերն են: Ուղղակի օտարները տարբեր ժամանակներում մեզ տարբեր կերպ են կոչել - այսքան բան:

Elmo
27.05.2009, 22:53
Ամեն ինչ ճիշտ է գրել, ես հիշում եմ այդ օրը:

Հեռախոսով էլ նկարել քցել էիր յութուբ, խեղջ նահապետին խայտառակ արեցիր:
Իմիջայլոց 4500 տարի առաջ ո՞ր դարաշրջանն էր, քարի, թե բրոնցի:

Elmo
27.05.2009, 23:13
Հայերը կորցրին մոտ 5.000, թշնամին` մոտ 40.000 զինվոր:

Ստեղ թվերը մի քիչ սխալ են Լիոն ջան: Բա թշնամու զորքից Բիշմար Սիլմուր Օղլու Քյարիմը: Ինքն էլ զոհվեց էդ օրը: 40,001 զոհ, ոչ թե 40.000:

Հայկօ
27.05.2009, 23:14
Իմիջայլոց 4500 տարի առաջ ո՞ր դարաշրջանն էր, քարի, թե բրոնցի:

Ամբողջ աշխարհում՝ ոնց որ թե բրոնզի, բայց Հայաստանում արդեն նանոտեխնոլոգիական նետեր կային:

Ի դեպ՝ ասում են՝ Բելը էդ ճակատամարտի վախտ կանգնած ա եղել Քարահունջում, ու ադաշս նետով տվել-ծակել ա ոչ միայն Բելին, այլև հետևի ժայռ քարը: Դե եզ էր: Ու Բելը, տեսնելով, թե ոնց են հայ ակադեմիկոսները էդ ծակից հայելիներով նայում աստղերին, անհապաղ կերպով զարմանքից մեռել ա՝ չհասցնելով վերքից մեռնել:

Լուրջ հարց ծագեց. ճակատամարտի ճշգրիտ տեղը հայտնի ա՞:

Elmo
27.05.2009, 23:21
Լուրջ հարց ծագեց. ճակատամարտի ճշգրիտ տեղը հայտնի ա՞:

Հա ո՞նց հայտնի չի: Արարատյան դաշտում ա եղել: Հիմա էլ վախից Բելի գործը շարունակողները՝ թուրքերը Մասիսի վրա հակահրթիռային կայան են դրել: Ու էնքան են վախենում Հայկի գործի շարունակողներից, որ ռուսներին են խնդրել հայ-թուրքական սահմանը պահել: Մարդ էս մեկ էլ տեսար մեկը գժվեց, նետը վեկալեց գնաց սկսեց սաղ թուրքերին նետահարել: Մասիսը ծակելով նետերը գնացին հասան Անկարա՝ ազգովի կըլնենք խայտառակ:

Հայկօ
27.05.2009, 23:31
15.000 հոգով 60.000 մարդու լարել են, դրանցից 40.000-ին էլ կոտորե՞լ :o (ներող, 40.001-ին): Ո՞նց կարող ա տենց բան լինի, Lion ջան:

Աչքիս՝ Հայկը իրա նետերը պլուտոնիումից ա ձուլել: Աղեղն էլ, դե պարզ ա, կարմիր կնոպկով, ատոմային ճամպրուկով, բանով: Տարածաշրջանի առաջին միջուկային գերտերությունն ենք եղել:

Չամիչ
28.05.2009, 00:02
Հայկօ
Elmo
Ministr
Ժողովուրդ, հայերեն եք գրում բայց հայերեն չեք մտածում, Մտեք ազերական սայթեր, հայերի հասցեին նույն կարգի ձեռառնոցիա գնում::o

Elmo
28.05.2009, 00:10
Հայկօ
Elmo
Ministr
Ժողովուրդ, հայերեն եք գրում բայց հայերեն չեք մտածում, Մտեք ազերական սայթեր, հայերի հասցեին նույն կարգի ձեռառնոցիա գնում::o

Իսկ ո՞վ ա առիթ տալիս: Իհարկե մենք: Հերիք ա մի հատ չապացուցված հեքիաթ հրապարակենք ու ամբողջ մեր իրական պատմությունը կասկածի տակ ա դրվում:
Համ էլ մենք կատակ չենք անում, մենք էլ մեր պատմությունն ենք պատմում: Ինչ պատմում ենք իրոք եղել ա: Կապացուցեմ, որ եղել ա, եթե տեսնեմ Հայկի ու Բելի մենամարտի գոնե 1 անհերքելի ապացույց: Հենց նետը տենամ, բալիստիկ հրթիռը ցույց կտամ, հենց քարահունջի ծակից աստղերը ավելի լավ երևացին, քան անզեն աչքով. Որոտանի ՀԷԿ-ն եմ ցույց տալու: Կառցուցված 7500 տարի առաջ:

Rhayader
28.05.2009, 00:14
Հեռախոսով էլ նկարել քցել էիր յութուբ, խեղջ նահապետին խայտառակ արեցիր:

Տղու անունը քուչում հանինք, սաղ 4500 տարին իրան ոչ մեկը մաքուրով չէր ուզում:angry

Երեխեք, ժողովրդական առասպելաբանությունը, եթե նույնիսկ ինչ-որ հին ժամանակներուն դա հենվել ա իրական դեպքերի վրա, հորինվածքով համեմելով մենք ինքներս ենք մեզ ծաղրի առարկա սարքում: Եթե ադրբեջանցիք նման ողբամքեզների վրա այսչափ գրագետ են ղժում, ապրեն իրենք:

Եթե հայը հիմարություն է անում, հիմարությունը չի դադարում հիմարություն մնալ:
Մի մոռացեք, որ քրիստոնեության ընդունումից հետո մենք կորցրել ենք մեր գրեթե ողջ նախաքրիստոնեական մշակույթը. իսկ 4500 տարի առաջ նույնիսկ նորմալ տարեգրություն չունեինք ոչ մենք, ոչ էլ Էլամցիները:
Ի միջի այլոց, Բելը Մարդուկ աստծու անուններից է, իսկ Հայկ (Խալդի) աստվածությունը եղել է Հայասա-Ազզիի քուրմ-թագավորներից, կամ էլ ավելի հին: Ցանկացած դեպքում և Հայասա-Ազզիում, և Ուրարտուում նրա պաշտանմունքը կար: Հայկի ու Բելի մասին ավանդույթը կարող է սիմվոլիկ արտահայտում լինել Բաբելոնի ու հայերի միջև կոնֆլիկտի:

Իսկ Խորենացու մասին ասեմ, որ նա գրեի է առել նաև Արա I Գեղեցիկի ու Շամիրամի մասին առասպելը, որի մեջ ճշմարտության կաթի իսկ չկա, քանի որ նրանք նույնիսկ նույն ժամանակում չեն ապրել (Շամիրամը եղել է Արայի հոր՝ Մենուայի ժամանակակից):

Rhayader
28.05.2009, 00:17
Լուրջ հարց ծագեց. ճակատամարտի ճշգրիտ տեղը հայտնի ա՞:

«Այն վայրը, որտեղ արիացի Հայկ նահապետը մի նետով սըբանեց Բելին, կոչվեց Տուրուբերան»:

Իրկ եթե լուրջ, վայրն, ըսկ Խորենացու, անվանում էին «Հարք»:

Չամիչ
28.05.2009, 00:23
Կապացուցեմ, որ եղել ա, եթե տեսնեմ Հայկի ու Բելի մենամարտի գոնե 1 անհերքելի ապացույց: Հենց նետը տենամ, բալիստիկ հրթիռը ցույց կտամ, հենց քարահունջի ծակից աստղերը ավելի լավ երևացին, քան անզեն աչքով.

Փաստորեն աստծուն փառք պիտի տանք, որ հայոց ցեղասպանությունը տեղիա ունեցել ոչ վաղ անցյալում, եվ ապացույցներ ինչքան ուզես, հակառակ դեպում կրկին պիտի ապացույցներ պահանջեիր:

Քո պապու պապի երբեմնի գոյություն որեվէ ապացույց կարո՞ղ ես բերել, հիմիկվանից քո գոյությունը ապացուցող հավաստի կոլեկցիա հավաքի քո ապագա սերունդների համար: Հաստատ նույն ոգով դաստիարակված քո սերունդները խիստ կասկածչի տակ են դնելու քո գոյության հավաստիությունը:

Chuk
28.05.2009, 00:26
Փաստորեն աստծուն փառք պիտի տանք, որ հայոց ցեղասպանությունը տեղիա ունեցել ոչ վաղ անցյալում, եվ ապացույցներ ինչքան ուզես, հակառակ դեպում կրկին պիտի ապացույցներ պահանջեիր:

Քո պապու պապի երբեմնի գոյություն որեվէ ապացույց կարո՞ղ ես բերել, հիմիկվանից քո գոյությունը ապացուցող հավաստի կոլեկցիա հավաքի քո ապագա սերունդների համար: Հաստատ նույն ոգով դաստիարակված քո սերունդները խիստ կասկածչի տակ են դնելու քո գոյության հավաստիությունը:
Ճի՛շտ ա :ok

Elmo
28.05.2009, 00:30
Քո պապու պապի երբեմնի գոյություն որեվէ ապացույց կարո՞ղ ես բերել, հիմիկվանից քո գոյությունը ապացուցող հավաստի կոլեկցիա հավաքի քո ապագա սերունդների համար: Հաստատ նույն ոգով դաստիարակված քո սերունդները խիստ կասկածչի տակ են դնելու քո գոյության հավաստիությունը:

Ոչ գիտեմ պապուս պապն ով ա եղել, ոչ էլ ուզում եմ իմանամ: Ոչ էլ ուզում եմ իմ թոռան թոռը իմ մասին իմանա: Էդ ինձ ռեալ ի՞նչ ա տալու: Ոչինիչ:
Իսկ ցեղասպանությունը դեռ թուրքերին ա ապացուցել պետք: Շատ էլ որ ես ու դու գիտենք: Պրեզիդենտդ, օրինակ կասկածում ա, հանձնաժողով ա ուզում ստեղծի, որ ուսումնասիրեն:

Elmo
28.05.2009, 00:33
Հայկի ու Բելի մասին ավանդույթը կարող է սիմվոլիկ արտահայտում լինել Բաբելոնի ու հայերի միջև կոնֆլիկտի

Չէ տենց բան չկա: Հենց իրականում ամեն ինչ եղել ա: Նետը սրնթաց անցել ա Բելի մեջով, զրահը ճղել ա ու դուրս ա եկել մտել հողի մեջ: Սկի երեկվա նայածս կինոն տենց մանրամասն չեմ հիշում: Բայց արի ու տես որ մարդիկ նույնիսկ նետի երկարությունը կարան միլիմետրերի ճշտությամբ ասեն ու պնդեն, որ դա ոչ թե առասպել է, կամ սիմվոլիկա: Այլ իրական պատմություն: Նույնիսկ սիմվոլիկա լինելը 100 տեկեսեվ բացառում են:

Chuk
28.05.2009, 00:37
Ոչ գիտեմ պապուս պապն ով ա եղել, ոչ էլ ուզում եմ իմանամ: Ոչ էլ ուզում եմ իմ թոռան թոռը իմ մասին իմանա: Էդ ինձ ռեալ ի՞նչ ա տալու: Ոչինիչ:

Վազգ, լրիվ ծայրահեղությունների գիրկն ես ընկել, լուրջ եմ ասում: Հասկանում ես, որ առանց պատմության մարդը նույնն ա, ոնց որ ասենք չիրը: Հլը դիր իրար կողքի ու համեմատի թարմ միրգն ու չիրը, ո՞րն ավելի լավ տեսք ունի: Պատմությունը հերքող մարդը չրի նման մի բան ա:

Rhayader
28.05.2009, 00:46
Վազգ, լրիվ ծայրահեղությունների գիրկն ես ընկել, լուրջ եմ ասում: Հասկանում ես, որ առանց պատմության մարդը նույնն ա, ոնց որ ասենք չիրը: Հլը դիր իրար կողքի ու համեմատի թարմ միրգն ու չիրը, ո՞րն ավելի լավ տեսք ունի: Պատմությունը հերքող մարդը չրի նման մի բան ա:

Չուկ, եթե ես իմանամ, որ պատմությունն ա, որ պիտի ինձ մարդ դարձնի կամ արժեք տա, հենց հիմա կկախվեմ: Որովհետև ինձ համար մի անպատմություն պապուասն ավելի արժեքավոր ա, քան չարբախցի յոթանասուն պպզեմթքեմները:

Chuk
28.05.2009, 00:48
Չուկ, եթե ես իմանամ, որ պատմությունն ա, որ պիտի ինձ մարդ դարձնի կամ արժեք տա, հենց հիմա կկախվեմ: Որովհետև ինձ համար մի անպատմություն պապուասն ավելի արժեքավոր ա, քան չարբախցի յոթանասուն պպզեմթքեմները:

Սոֆ, իսկ գուցե նույնիսկ պատմությունը քեզ մարդ չի դարձնի՞: Սատանիզմն ու մարդկությունը իրար նույնքան հակասող բաներ են, որքան Հայկությունն ու Բելությունը:

Rhayader
28.05.2009, 00:55
Սոֆ, իսկ գուցե նույնիսկ պատմությունը քեզ մարդ չի դարձնի՞: Սատանիզմն ու մարդկությունը իրար նույնքան հակասող բաներ են, որքան Հայկությունն ու Բելությունը:

Չուկ դու էնքան ես հասկանում սատանիզմից, ինչքան ես՝ Տեսլայի պարույրից: Այնպես որ, քեզ ծիծաղելի իրադրության մեջ մի դիր չիմացածդ բանից խոսելով:

Գալաթեա
28.05.2009, 00:55
Վայ, մեր սեքսի գիգանտ նախահոր ծնունդ ա՞ :)

Դե, ոնց որ կասեր միջին-ստատիստիկ Ակումբցին՝ Հայկ ջան, շնորհավոր...քեզ լիքը-լիքը լավ բաներ։

Chuk
28.05.2009, 00:58
Չուկ դու էնքան ես հասկանում սատանիզմից, ինչքան ես՝ Տեսլայի պարույրից: Այնպես որ, քեզ ծիծաղելի իրադրության մեջ մի դիր չիմացածդ բանից խոսելով:
Ապրես, հնարավոր է:
Հետևաբար չիմացած բանը ծիծաղելի վիճակի մեջ է դնում: Հետևաբար եթե չգիտես, թե նախապապդ ով է, ապա ծիծաղելի վիճակում ես: Հետևաբար պետք է ճանաչել նախապապին բոլոր մանրամասնություններով, սկսած ապրելու վայրից, վերջացրած կոպիտ ասած զգեստապահարանով: Սա է մարդկության գոյը պահպանելու ու քեզ ծիծաղելի վիճակի մեջ չդնելու միակ գրավականը:

Rhayader
28.05.2009, 01:03
...
:oy

Գալաթեա
28.05.2009, 01:10
Վազգ, լրիվ ծայրահեղությունների գիրկն ես ընկել, լուրջ եմ ասում: Հասկանում ես, որ առանց պատմության մարդը նույնն ա, ոնց որ ասենք չիրը: Հլը դիր իրար կողքի ու համեմատի թարմ միրգն ու չիրը, ո՞րն ավելի լավ տեսք ունի: Պատմությունը հերքող մարդը չրի նման մի բան ա:

Չուկ...ոնց ես կարողանում մտքերս կարդալ..ու իմ ազածն արտահայտել..չեմ հասկանում։

Ախր...շատ լավ, ճիշտ և տեղին համեմատություն ես է արել...
Եկեք չիր չլինենք, ժողովուրդ։

Lion
28.05.2009, 09:18
Մ.թ.ա. 3-երրորդ հազարամյակի երկրորդ կեսից Հայաստանը մուտք է գործում բրոնզի դարաշրջան:)


Ստեղ թվերը մի քիչ սխալ են Լիոն ջան: Բա թշնամու զորքից Բիշմար Սիլմուր Օղլու Քյարիմը: Ինքն էլ զոհվեց էդ օրը: 40,001 զոհ, ոչ թե 40.000:

Ճիշտն ասած այդ անկասկած հարգարժամ անձնավորության մասին ես տեղեկություններ չունեմ:P


Լուրջ հարց ծագեց. ճակատամարտի ճշգրիտ տեղը հայտնի ա՞:

Այո:) Վասպուրական նահանգ, Տոսպ գավառ, Վանա լճի արևելյան ափին, Խոշաբ գետը Վանա լիճը թափվելու տեղից ոչ հեռու:


15.000 հոգով 60.000 մարդու լարել են, դրանցից 40.000-ին էլ կոտորե՞լ (ներող, 40.001-ին): Ո՞նց կարող ա տենց բան լինի, Lion ջան:

Նեղ ու ռազմապատմական բնույթի հարց ես տալիս: Այո, հնարավոր է, հաշվի առնելով թշնամու բանակի խու-ապահար ու անկազմակերպ փախուստը:


Հայկօ
Elmo
Ministr
Ժողովուրդ, հայերեն եք գրում բայց հայերեն չեք մտածում, Մտեք ազերական սայթեր, հայերի հասցեին նույն կարգի ձեռառնոցիա գնում:

Չամիչ ջան, մերոնց թվում է, որ եթե իրենց սարկազմախառն ծաղրանքով են մոտենում այս ամենին, իրենք "լայնախոհ են", "ազատամիտ", իսկ մենք, ընդհակառակը - "նեղմիտ" ու "ազգայնական հյուղակներում փակված": Բայց մերոնք չեն հասկանում մի պարզ բան, որ ամենահեշտը ծաղրելն ու չհավատալն է, սակայն եթե մենք չպարզենք մեր իրական պատմությունը, ո՞վ կանի դա - ազերիները, թուրքերը՞: Ոչ-ոք: Դեհ, մի քիչ էլ դեր է խաղում թեմային վատ տիրապետելը - այս դեպքում ավելի հեշտ է ծաղրել, քան ընդունել, որ ինչ-որ բան չգիտես և փորձել սովորել...


Իսկ ո՞վ ա առիթ տալիս: Իհարկե մենք: Հերիք ա մի հատ չապացուցված հեքիաթ հրապարակենք ու ամբողջ մեր իրական պատմությունը կասկածի տակ ա դրվում:

Սա այնքանով է հեքիաթ, ինչքան օրինակ ասենք Փավստոս Բյուզանդի տվյալները Ձիրավի ճակատամարտի մասին: Այստեղ ամեն ինչ ապացուցված է:


Ինչ պատմում ենք իրոք եղել ա: Կապացուցեմ, որ եղել ա, եթե տեսնեմ Հայկի ու Բելի մենամարտի գոնե 1 անհերքելի ապացույց: Հենց նետը տենամ, բալիստիկ հրթիռը ցույց կտամ, հենց քարահունջի ծակից աստղերը ավելի լավ երևացին, քան անզեն աչքով. Որոտանի ՀԷԿ-ն եմ ցույց տալու: Կառցուցված 7500 տարի առաջ:

Գնա պատմության թանգարան ու տես, որ այնտեղ դրված է մի հսկայական աղեղ: Այդ աղեղը պատկանում է մ.թ.ա. 2-րդ հազարամյակի սկզբներին: Հարցրու մասնագետներին և նրանք կասեն, որ դա հենց այն ԼԱՅՆԱԼԻՃ աղեղն է, որից հնարավոր է նետեր արձակել այդպիսի հզոր ուժով: Դրանից հետո բաց Քսենոֆոնի "Անաբասիս"-ը ու կարդա, որ հայերի աղեղներից արձակած նետերն այնքան հզոր էին, որ միջանցիկ ծակում անցնում էին հունական վահաններն ու զրահները: Ավելի ուշ բաց Խորենացի ու կարդա ճակատամարտի նկարագրությունը - ընթացքում ինքդ քեզ հարց տուր, որ եթե փոքր տարիքծց սովորած չլինեիր, որ սա հեքիաթ է... ի՞նչ հեթիաթային բան կա այնտեղ: ԵՎ ի վերջո ծանոթացիր Ղ. Ալիշանի ու մյուս տոմարագետների օրացուցային հաշվարկներին և իմացիր, որ ճակատամարտի օրը հայտնի է ամենայն ճշգրտությամբ:

Այսքանից հետո, հարց - Ի՞նչ հեթիաթային բան կա այստեղ:

Եթե ադրբեջանցիք նման ողբամքեզների վրա այսչափ գրագետ են ղժում, ապրեն իրենք:


Եթե ադրբեջանցիք նման ողբամքեզների վրա այսչափ գրագետ են ղժում, ապրեն իրենք:

Կներեք, բայց ես Ձեր գրածների մեջ ընդհանրապես գրագիտություն չտեսա:)


Իսկ Խորենացու մասին ասեմ, որ նա գրեի է առել նաև Արա I Գեղեցիկի ու Շամիրամի մասին առասպելը, որի մեջ ճշմարտության կաթի իսկ չկա, քանի որ նրանք նույնիսկ նույն ժամանակում չեն ապրել (Շամիրամը եղել է Արայի հոր՝ Մենուայի ժամանակակից):

Հերթական միֆը: Ուսումնասիրողները, կիրառելով արհեստական ձգձգումներ, իրական Շամիրամին բերել ու կապել է մ.թ.ա. 9-րդ դարում ապրած Ասորեստանի մեկ այլ թագուհու հետ, որ սակայն, ընդամենը եղել է թագուհի և որևէ քաղաքական կշիռ չի ունեցել: Իրական Շամիրամը ապրել է դրանց մոտ 800 տարի առաջ և հսկայական կշիռ է ունեցել իր երկրում:


Ոչ գիտեմ պապուս պապն ով ա եղել, ոչ էլ ուզում եմ իմանամ: Ոչ էլ ուզում եմ իմ թոռան թոռը իմ մասին իմանա: Էդ ինձ ռեալ ի՞նչ ա տալու: Ոչինիչ:

Տխուրա...:(


Չուկ, եթե ես իմանամ, որ պատմությունն ա, որ պիտի ինձ մարդ դարձնի կամ արժեք տա, հենց հիմա կկախվեմ: Որովհետև ինձ համար մի անպատմություն պապուասն ավելի արժեքավոր ա, քան չարբախցի յոթանասուն պպզեմթքեմները:

Ոչ միայն պատմությունը, սակայն... նաև պատմությունը:

ministr
28.05.2009, 10:11
Չուկ...ոնց ես կարողանում մտքերս կարդալ..ու իմ ազածն արտահայտել..չեմ հասկանում։

Ախր...շատ լավ, ճիշտ և տեղին համեմատություն ես է արել...
Եկեք չիր չլինենք, ժողովուրդ։

Էս ինչ ապուպապի եք հասել...
Էդ չիր լինելը նենց փաստա, որ ապացուցելու կարիք չունի նույնիսկ: Դրա համար էլ ասում եմ, որ ռեալ բաները թողած գնացել ընկել ենք հեքիաթների հետևից, այսինքն էն, ինչ որ քթներիս տակնա չենք տեսնում, բայց տեսնում ենք էն, ինչ որ սիրուն փաթեթավորման մեջ մատուցվելա (թող որ հիմնված իրական դեպքերի վրա):
Հայկի և Բելի պատմության մեջ փաստորեն իրական է միայն տեղի ունեցած ճակամարտը, իսկ էն եռաթև նետը, դրանով գետնին տապալելը, հայ ժողովրդի սկզբնավորումը, որ Հայկի անունով կոչվեցին հայեր` հեքիաթա: Տենց չի? Իսկ մենք հավատում ենք հենց սրան, այսինքն թատերականացված, սիրուն մասերին:

Մեծ հաշվով Հայկի և Բելի պատմության առասպել կամ իրականությունից մեզ համար բան չի փոխվում: Դրա փոխարեն պետքա մեծ ուշադրություն դարձնել պատմության համեմատաբար նոր ժամանակաշրջաններին ու ամենակարևորը` կարողանալ սերտել էդ դասերը:

Տեսնես քանիսը գիտեն Մայիսի 28-ը կոնկրետ ինչ օրա? Հենա նայում եմ ֆորումը, որևէ մեկը առհասարակ հիշելա էսօր ինչ օրա? Թեմա կա? Ու լուրջ կասկածներ ունեմ, որ առհասարակ կհայտնվի: Սարդարապատից տեղյակ ենք առհասարակ (բացի անունից)?:


Հետո էլ ասում եք ազիկները սենց նենց... նրանք չեղած տեղից պատմություն են սարքում, ու ներկայացնում որպես լուրջ բան, իսկ մենք մեր նաղդը թողած ընկել ենք հեքիաթների հետևից, որոնց իսկությունը ստուգելը համարյա անլուծելի խնդիր ա: Հետո էլ զարմանում ենք թե ինչի են ձեռ առնում: Առահասարակ չեմ հասկանում դրանց կայքերով ու ֆորումներով զբոսնելու հաճույքը: Մազոխիստական հակումներ են հա?

Elmo
28.05.2009, 10:16
Չուկ, եթե ես իմանամ, որ պատմությունն ա, որ պիտի ինձ մարդ դարձնի կամ արժեք տա, հենց հիմա կկախվեմ: Որովհետև ինձ համար մի անպատմություն պապուասն ավելի արժեքավոր ա, քան չարբախցի յոթանասուն պպզեմթքեմները:

Չէ բա որ հայկը Բելին չնետահարեր դու որտեղից պետք ա Չարբախ ունենայիր, Ղռեր, Ախպարաշեն ու Չարխի հայաթ ունենայիր և վերջապես հզոր Հայաստան ունենայիր: Հզոր նախահագ ունենայիր(հալա վրեն նայի, իսկական Հայկն ա հաղթանդամ, հզոր ու հուժկու): Էնքան ենք մեզ տվել առասպելակական կերպարներով հպարտանալու, որ քթներիս տակի ճիճուներին չենք տեսնում: Մարդիկ նվաճումներ են ունենում, ու էդ ճանապարհին հերոսներ են հայտվում, որոնցով ազգ ա հպարտանում, մենք հետ ենք գնում տենանք ի՞նչ հերոս մերոս ենք ունեցել, որ դրանցով հպարտանանք: Իսկ եթե չենք ունեցել, կամ քիչ ենք ունեցել. խնդիր չկա, կհորինենք ու կհպարտանանք: Արաբոյի եղունգը Հայկի հետ չեմ փոխի:

ministr
28.05.2009, 10:18
...ոնց որ ասում էր Վարդան Պետրոսյանը "Մեր ազգը կարտոլի նմանա` լավագույն մասը հողտի տակնա"

Lion
28.05.2009, 10:22
Հայկի և Բելի պատմության մեջ փաստորեն իրական է միայն տեղի ունեցած ճակամարտը, իսկ էն եռաթև նետը, դրանով գետնին տապալելը, հայ ժողովրդի սկզբնավորումը, որ Հայկի անունով կոչվեցին հայեր` հեքիաթա: Տենց չի? Իսկ մենք հավատում ենք հենց սրան, այսինքն թատերականացված, սիրուն մասերին:

Նետի պահը իրական է:


Արաբոյի եղունգը Հայկի հետ չեմ փոխի:

Հերոսներին համեմատելը ամենասխալ բանն է: Ամեն մեկը իր յուրօրինակ ու հսկայական դերն է ունեցել պատմական կոնկրետ ժամանակաշրջանում: Առանց Հայկի Արաբո չէր լինի, առանց Արաբոյի - մենք չէինք լինի և... Հայկը կիմաստազրկվեր:

ministr
28.05.2009, 10:29
Նետի պահը իրական է:

Lion ջան լավ էլի :) Կռիվա, հազարավոր զինվորներ նետեր են արձակում, ովա նստում նայում թե ով ում սԸպանեց? Հա, նետով սպանելը բարդ բան չի, եթե իհարկե ճիշտ տեղին կպնի , բայց դե եռաթև բան....

ministr
28.05.2009, 10:31
Հերոսներին համեմատելը ամենասխալ բանն է: Ամեն մեկը իր յուրօրինակ ու հսկայական դերն է ունեցել պատմական կոնկրետ ժամանակաշրջանում: Առանց Հայկի Արաբո չէր լինի, առանց Արաբոյի - մենք չէինք լինի և... Հայկը կիմաստազրկվեր:

Lion ջան կարծում եմ Վազգենը ի նկատի ուներ, որ Արաբոն մեզ համար շատ ավելի առարկայական է, քան Հայկը: Արաբոյի գործը 20 տարի առաջ էլի շարունակում էին, նույն թշնամու դեմ:

Elmo
28.05.2009, 11:22
Հերոսներին համեմատելը ամենասխալ բանն է: Ամեն մեկը իր յուրօրինակ ու հսկայական դերն է ունեցել պատմական կոնկրետ ժամանակաշրջանում: Առանց Հայկի Արաբո չէր լինի, առանց Արաբոյի - մենք չէինք լինի և... Հայկը կիմաստազրկվեր:

Արաբոն կա, Հայկը առասպելի հերոս ա: Հայկին կարելի ա դասել Տորք Անգեղի, Սասնա ծռեր էպոսի հերոսներ դասին: Արաբոյի նմանների շնորհիվ էսօր ես պետություն ունեմ, ու իմ երկրին ագրեսոր և օկուպանտ են անվանում, որից ես հպարտանում եմ, վերջապես պատմության մեջ մի անգամ էլ մենք ագրեսոր ու օկուպանտ դառանք: Թե չե մեռան մեզ օկուպացնելով ու ագրեսիվ հարձակվելով: Իսկ Հայկին հորինել են , որ իմ զգոնությունը թուլացնեն: Սասունցի Դավթին հորինել են, որ ասեն ախպեր մինչև չգան դուռդ չոքեն, չհելնես դեմները կռվես: Որ ասեն մելիքի մոր նման մեկը որ չոքի դեմդ, զարկը բաշխի իրան: Անիմաստ մեծահոգություն: Ստոր թշանում դեմ արված մեծահոգություն :D: Ու՞մ ա պետք դա: Որ ինձ թվա, թե ես իմ արյան, գեների շնորհիվ կարամ մենակով 10 000 ազերի սպանեմ, թեկուզ նետով: Իսկ Արաբոն ինձ ապացուցում ա, որ կյանքի գնով են հայրենիք պահում: Տարբերությունը զգում ե՞ս:

Rhayader
28.05.2009, 12:30
Գնա պատմության թանգարան ու տես, որ այնտեղ դրված է մի հսկայական աղեղ: Այդ աղեղը պատկանում է մ.թ.ա. 2-րդ հազարամյակի սկզբներին: Հարցրու մասնագետներին և նրանք կասեն, որ դա հենց այն ԼԱՅՆԱԼԻՃ աղեղն է, որից հնարավոր է նետեր արձակել այդպիսի հզոր ուժով: Դրանից հետո բաց Քսենոֆոնի "Անաբասիս"-ը ու կարդա, որ հայերի աղեղներից արձակած նետերն այնքան հզոր էին, որ միջանցիկ ծակում անցնում էին հունական վահաններն ու զրահները: Ավելի ուշ բաց Խորենացի ու կարդա ճակատամարտի նկարագրությունը - ընթացքում ինքդ քեզ հարց տուր, որ եթե փոքր տարիքծց սովորած չլինեիր, որ սա հեքիաթ է... ի՞նչ հեթիաթային բան կա այնտեղ: ԵՎ ի վերջո ծանոթացիր Ղ. Ալիշանի ու մյուս տոմարագետների օրացուցային հաշվարկներին և իմացիր, որ ճակատամարտի օրը հայտնի է ամենայն ճշգրտությամբ:
Գրեթե բոլոր մշակւոյթներն ունեն ավավանդություն կա Սանտա Կլաուսի մասին: Կաթոլիկ երկրներում՝ նաև նրա Ռուդոլֆ եղջերուի մասին:


Հերթական միֆը: Ուսումնասիրողները, կիրառելով արհեստական ձգձգումներ, իրական Շամիրամին բերել ու կապել է մ.թ.ա. 9-րդ դարում ապրած Ասորեստանի մեկ այլ թագուհու հետ, որ սակայն, ընդամենը եղել է թագուհի և որևէ քաղաքական կշիռ չի ունեցել: Իրական Շամիրամը ապրել է դրանց մոտ 800 տարի առաջ և հսկայական կշիռ է ունեցել իր երկրում:
Այ նման մտքերի համար էլ դու ընդամենը իոն ես, իսկ իմ աղբյուրը՝ Ռաֆայել Իշխանյան:

Elmo
28.05.2009, 12:38
Ռուդոլֆ եղջերուի մասին:

Շանթ TV ով էլ կա Ռուդոլֆի մասին ավանդույթ: Բայց եղջերու չի:

Lion
28.05.2009, 12:46
Lion ջան կարծում եմ Վազգենը ի նկատի ուներ, որ Արաբոն մեզ համար շատ ավելի առարկայական է, քան Հայկը: Արաբոյի գործը 20 տարի առաջ էլի շարունակում էին, նույն թշնամու դեմ:

Խնդիրն այն է, որ Հայկին չեն ներկայացրել որպես իրական մարդ, ի տարբերություն Արաբոյի; Հետո հաշվի առ ժամանակային տարբերությունները: Բայց մի բան փաստ է, որ երկուսն էլ իրական մարդիկ են եղել:


Տարբերությունը զգում ե՞ս:

Ոչ, չեմ զգում; Ուղղակի զգում եմ, որ Հայկին միշտ սխալ են ներկայացրել ու դուք իրեն հիմա սխալ եք պատկերացնում, իսկ Արաբոյին ներկայացրել են ճիշտ, որպես իրական մարդ; Ի դեպ - Տորք Անգեղն էլ է իրական անձնավորություն:


Այ նման մտքերի համար էլ դու ընդամենը իոն ես, իսկ իմ աղբյուրը՝ Ռաֆայել Իշխանյան:

Այ նման մտքերի պատճառով էլ դու ընդամենը Rhayader ես, որը կարդում ու կրկնում է ուրիշի գրածները, իսկ ես Lion-ն եմ, որ կարդում ու... վերլուծում է առկա տեղեկատվությունը:)

Rhayader
28.05.2009, 12:53
4500 տարի հետո, ինչ-որ ապագայի հայկական ֆորումից.

Ուղիղ 4500 տարի առաջ պատմական Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի Դսեղ գյուղի մերձակա լճում նախահայր Փանոսը, խորտակեց իր ուղիղ յոթ հարյուր հիսուն ու կես կիոգրամանոց կացինը, սպանելով ուղիղ տասնհինգ հազար չորս հարյուր վաթսունվեց ու երեք քառորդ թուրք ու փրկելով հայրենի գյուղը հրոսակադեմ ու արյունարբու ոսոխի ճիրաններից:

Այո: Ապրի Փանոս նախապետը: Վերադառնանք մեր ավանդական հավատին՝ Ձախորդապաշտությանը: Ի միջի այլոց, դուք նայե՞լ եք Ցայտգայսթ ֆիլմի քառասունվեց միլիոներորդ մասը:

Ժող, ի՞նչ եք դրել հեքիաթթների հետևից ընկել:

Infidel! I kill you!

Elmo
28.05.2009, 12:54
Տորք Անգեղն էլ է իրական անձնավորություն:

Լիոն ջան ախր սենց ո՞նց կլինի:
Սենց որ գնա Մեշոկ Պապին էլ ա իրական անձնավորություն: Մնում ա որոշենք Մեշոկ Պապին ում ու որ թվականին ինչով ա սպանել ու սկիզբ դրել Հայկական նոր քաղաքակրթությանը: Մի քիչ որ մտածեմ կգրեմ:

Lion
28.05.2009, 12:59
Լիոն ջան ախր սենց ո՞նց կլինի:
Սենց որ գնա Մեշոկ Պապին էլ ա իրական անձնավորություն: Մնում ա որոշենք Մեշոկ Պապին ում ու որ թվականին ինչով ա սպանել ու սկիզբ դրել Հայկական նոր քաղաքակրթությանը: Մի քիչ որ մտածեմ կգրեմ:

Եղբայր, Տորքի մասին ասացի ամենայն պատասխանատվությամբ: Մեշոկ Պապիի մասին նման բան չեմ կարող ոչինչ ասել...

Elmo
28.05.2009, 13:01
Եղբայր, Տորքի մասին ասացի ամենայն պատասխանատվությամբ: Մեշոկ Պապիի մասին նման բան չեմ կարող ոչինչ ասել...

Ուզում ես ասել, որ քարերով նավատորմ կործանող մարդ-կատապուլտ ե՞նք ունեցել: Տորքի մասին գրված ա
«բլրաչափ քարեր ժայռեից պոկեց
փախչող նավերի ետից շպրտեց»
Տենց բան սկի Fallout 3 -ի մեջի սուպերմուտանտները չէին կարող անել: Ո՞նց ես պատկերացնում էդ պահը:

Lion
28.05.2009, 13:09
Ուզում եմ ասել, որ Անգեղյաց տոհմում եղել է մի իշխան, որը բոլորին հիացրել է իր ֆիզիկական հսկակյական ուժով; Բայց նա նաև եղել է անչափ խելոք, ինչպես նաև արվեստի նուրբ գիտակ ու հիանալի տիրապետել է ճշգրիտ գիտություններին և զորավարական արվեստին: Բայց այն հին ժամանակներում մարդիկ, հասկանալի է, ավելի շատ ուշադրություն են դարձրել նրա ֆիզիկական տվյալների, այլ ոչ թե ինտելեկտուալ կարողությունների վրա:

Եվ ահա Անգեղյաց այս փառահեղ իշխանը, որը բոլոր հիմքերն ուներ ասելու, որ Հայկ Նահապետը իր հեռավոր, թեև անմիջական նախնին է, տեղեկություն ունենալով ծովահենների հնարավոր հարձակման մասին և ակնհայտորեն Հայայի տիրակալներից խնդիր ստացած լինելով պաշտպանել թագավորության հյուսիսային-ծովափնյա սահմանը, իրեն բնորոշ եռանդով ու հնարամտությամբ կպչում է գործի:

Իրատեսորեն գնահատելով իրավիճակը և հասկանալով, որ առկա ծովային չնչին ուժերի պայմաններում ծովահենների հետ բաց ծովում չես չափվի` Անգեղյաց իշխանը մոտական ժայռերի հետևում պատրաստել է տալիս ու տեղադրում է բազմաթիվ ու տարբեր մեծության և ուժի կատապուլտներ: Ընդ որում նա կատապուլտները այնպես է դասավորում, որ թշնամու հնարավոր դեսանտի դեպքում կատապուլտների հարվածները ընդգրկեն հնարավորինս լայն տարածք ու հնարավորինս երկար պահեն թշնամուն իրենց հարվածների տակ: Նետողական այս տեխնիկան Տորքը հաջողությամբ քողարկում է ժայռերի ու քարերի հետևում, ծառերի ու մացառների ծածկույթի տակ:

Ինչ-ինչ պատճառներով, սակայն, Անգեղյաց նախարարը մի քիչ ուշանում է և ստացվում է այնպես, որ թշնամին ոչ միայն ափհանում է իրականացնում, այլև սկսում է հեռանալ թալանված բարիքով: Այս պայմաններում Անգեղյաց իշխանին ոչինչ չէր մնում, քան նետվել դեպի իր "հրետանին" և փոթորկալից կրակ բացել բաց ծովում և դեռևս իր կատապուլտների հարվածների ռադիուսի տակ գտնվող թշնամու նավերի վրա: Թշնամու նավերի մեծ մասը ոչնչանում է, իսկ ահաբեկված ծովահենները այլևս երկար ժամանակ դրանից հետո չեն համարձակվում հարձակվել Հայայի հյուսիսային-ծովափնյա շրջանների վրա:

Հարկ է նշել նաև, որ զուտ ռազմական նպատակներով Տորքը գաղտնի պահեց իր նետողական տեխնիկայի կիրառումը և իր սակավաթիվ օգնականներից բացի ոչ-ոք չիմացավ ճշմարտությունը: Սկսվեցին տարածվել հազարավոր լեգենդներ, քանի որ նրա զինվորները, որոնք տեսել էին թե ինչպես Անգեղյաց նախարարը նետվեց ժայռերի կողմը և ինչպես դրանից հետո թշնամու նավատորմի վրա սկսվեց թափվել հսկայական քարերի հեղեղ, չկարողանալով բացատրել իրականությունը, անխուսափելիորեն մտածեցին, թե դրանք նետում է անձամբ Տորքը, քանի որ նա, ինչպես արդեն ասվեց, հայտնի էր իր հսկայական ֆիզիկական ուժով:

Դե իսկ Անգեղյաց նախախարը, մեկ-մեկ քթի տակ ծիծաղում էր այս ամենի վրա, սակայն... նա չափազանց լավ զինվորական էր, որ բացեր գաղտնիքը ու աշխարհով մեկ աներ իր ռազմական հաջողության գաղտնիքն ու կրկին հարվածի տակ դներ իր երկրամասի ապահովությունը:

Lion
28.05.2009, 13:31
Այս իրադարձությունն արձանագրելիս ես որպես հիմք ընդունել եմ Մովսես Խորենացու և Մխիթար Այրիվանցու բերած տվյալները: Մասնավորապես նրա թվականը (մ.թ.ա. մոտ 1375) տրվել է ըստ Մխիթար Այրիվանցու, որը, խոսելով իր ժողովրդի հետ Եգիպտոսից Մովսեսի հեռանալու ժամանակաշրջանի և դրան հաջորդող իրադարձությունների մասին, հայտնում է. <<Մովսեսից (Մովսես (մ.թ.ա. մոտ 1460-1400) – Մ.Հ.) հետո քսանյոթ տարի թագավորեց Հիսուսը (Մովսեսի աշակերտ և հետնորդ Հիսուս Նավինը (մոտ 1400-1373) – Մ.Հ.)…: Այս ժամանակ ապրեց Տորքը>>;

Այսպիսով այս իրադարձության թվականը տրվել է` հաշվի առնելով վերոշարադրյալը և իրադարձությունների զարգացման ընդհանուր ընթացքը, երբ Հայայի թագավորությունը մշտական պատերազմաների մեջ էր Խեթթիի հետ:

Rhayader
28.05.2009, 13:42
Այ նման մտքերի պատճառով էլ դու ընդամենը Rhayader ես, որը կարդում ու կրկնում է ուրիշի գրածները, իսկ ես Lion-ն եմ, որ կարդում ու... վերլուծում է առկա տեղեկատվությունը:)

Այո, ես կարդում եմ ու կրկնում, իսկ դու՝ «կերտում ես» հայոց պատմությունը «քո պատկերով ու նմանությամբ»:D իհարկե, չգիտեմ, հողից, ցե ինչ-որ մեկի կողից:

ministr
28.05.2009, 13:43
Խնդիրն այն է, որ Հայկին չեն ներկայացրել որպես իրական մարդ, ի տարբերություն Արաբոյի; Հետո հաշվի առ ժամանակային տարբերությունները: Բայց մի բան փաստ է, որ երկուսն էլ իրական մարդիկ են եղել:

Էդ պատմությունը հենց լեգենդ ա, հեքիաթ, դրա համար էլ գործող անձինք ևս ընկալվում են հեքիաթային: Նույն ձևի Տորք Անգեղը: Օրինակ դպրոցական հասակում չգիտեի, որ Պոլոզ Մուկուչը իրականում գոյություն է ունեցել :)))

Lion
28.05.2009, 13:45
Այո, ես կարդում եմ ու կրկնում, իսկ դու՝ «կերտում ես» հայոց պատմությունը «քո պատկերով ու նմանությամբ»:D իհարկե, չգիտեմ, հողից, ցե ինչ-որ մեկի կողից:

Միայն մի էական տարբերությամբ - իմ ամեն մի խոսքը հիմնավոր է, իսկ որտեղ չեմ ունեցել բավարար տեղեկատվություն կամ ինֆորմացիաս չի հերիքել կամ չեմ կարողացել ընտրություն կատարել հնարավոր վարկածների մեջ - արել եմ այնպիսի ենթադրություն, որը պատմական, աշխարհագրական, ռազմական, քաղաքական, տրամաբանական, հոգեբանական ու մշակութային տեսանկյունից առավել հավանականն է: Այնուհանդերձ այդ ենթադրությունները ես երբեք չեմ ներկայացրել որպես աներկբայելի ճշմարտություններ:

Lion
28.05.2009, 13:48
Էդ պատմությունը հենց լեգենդ ա, հեքիաթ, դրա համար էլ գործող անձինք ևս ընկալվում են հեքիաթային: Նույն ձևի Տորք Անգեղը: Օրինակ դպրոցական հասակում չգիտեի, որ Պոլոզ Մուկուչը իրականում գոյություն է ունեցել :)))

Էդ պատմությունը հենց ՆԵՐԿԱՅԱՑՎԵԼ Է, ՈՐՊԵՍ լեգենդ ա, հեքիաթ, դրա համար էլ գործող անձինք ևս ընկալվում են հեքիաթային: Պոլոզ Մուկուչի օրինակը լավ բերեցիր - պատկերացրու, որ մի քանի հարյուր տարի հետո սկսեց ապացուցել, որ նման մարդ... չի եղել:

Rhayader
28.05.2009, 14:00
Միայն մի էական տարբերությամբ - իմ ամեն մի խոսքը հիմնավոր է, իսկ որտեղ չեմ ունեցել բավարար տեղեկատվություն կամ ինֆորմացիաս չի հերիքել կամ չեմ կարողացել ընտրություն կատարել հնարավոր վարկածների մեջ - արել եմ այնպիսի ենթադրություն, որը պատմական, աշխարհագրական, ռազմական, քաղաքական, տրամաբանական, հոգեբանական ու մշակութային տեսանկյունից առավել հավանականն է: Այնուհանդերձ այդ ենթադրությունները ես երբեք չեմ ներկայացրել որպես աներկբայելի ճշմարտություններ:

Լիոն, էլամացի չորսուկեսհազար տարեկան մեռելների ճշգրիտ թիվը նշելն այն դեպքում, երբ ոչ մի հավաստի աղբյուր դրա մասին չի խոսում, դա ո՞ր մի գրողի տարած տրամաբանության մեջ է տեղավորվում: Հասկանում եմ, դու էլ ես ուզում փող աշխատել, համոզված եմ՝ պարիս հերունու ֆանկլուբի անդամների վրա լավ է կաշխատես: Բայց, խնդրում եմ, մի փորձիր ինձ համոզել, թե Նու Պագաձին հայ է:

Lion
28.05.2009, 14:13
Լիոն, էլամացի չորսուկեսհազար տարեկան մեռելների ճշգրիտ թիվը նշելն այն դեպքում, երբ ոչ մի հավաստի աղբյուր դրա մասին չի խոսում, դա ո՞ր մի գրողի տարած տրամաբանության մեջ է տեղավորվում:

Դա տեղավորվում է հետևյալ տրամաբանության մեջ: Մենք գիտենք Էլամի արքայի տիրապետության տակ ընկած տարածքի սահմանները - բուն էլամը՝ ներկայիս Պարսից ծոցի հյուսիսային ափի լեռները, և Միջագետքը՝ ներկայիս Իրաքի տարածքը: Մենք նաև գիտենք, որ այս դեպքերից մոտ 200 տարի հետո Աքքադի տիրակալ Նարամ-Սինը ի վիճակի էր զենքի տակ դնել մոտ 270.000-անոց բանակ: Առկա է սեպագիր մի տեղեկություն, որ նա պատերազմներից մեկի ժամանակ մարտի դաշտ է հանել երեք բանակ համապատասխանաբար 120.000, 90.000 և 60.700 հոգանոց կազմերով: Սակայն պետք է հաշվի առնել, որ Նարամ-Սինի պետության մեջ, բացի արդեն իսկ հիշատակված Միջագետքից ու Էլամից, մտնում էին նաև ներկայիս Սիրիայի, Հորդանանի, Իսրայելի ու Պաղեստինի տարածքները, ինչպես նաև նրան էին ենթարկվում Արաբական թերակղզում թափառող ցեղերը: Այսինքն, նրան փաստացի ենթարկվում էր մի տարածք, որը մեծ էր Մեսլիմի տիրապետության տակ գտնվող տարածքից մոտ 3 անգամ:

Այսպիսով, եթե Նարամ-Սինը իր տարածքից կարողացել էր հանել 270.000-անոց բանակ, ապա Մեսլիմը կարող էր հանել դրանից մոտ 3 անգամ քիչ: Այսինքն մոտ 90.000 զինվոր: Սակայն, հաշվի առնելով, որ թշնամին ներխուժել էր հայաստան 2 զորասյունով, պարզ է, որ Հայոց Ձորի ճակատամարտում հայերը ընդհարվել են այս 90.000-ի մի մասի հետ: Հաշվի առնելով, որ հայերը ընդհարվել է հիմնական զորասյան հետ, որի մեջ էր գտնվում նաև Մեսլիմը, կարելի է ենթադրել, որ զորասյունները բաժանված են եղել 2/3 - 1/3 սկզբունքով: Այսպիսով խիստ հավանական է կարծել, որ թշնամու բանակը կազմել է մոտ 60.000 ռազմիկ: Հաշվի առեք, որ ես, այս ամենով հանդերձ, այնուհանդերձ կիրառում եմ "մոտ" տերմինը, որը թույլ է տալիս տատանումներ +/- 10.000-ի շրջանակներում...


Հասկանում եմ, դու էլ ես ուզում փող աշխատել, համոզված եմ՝ պարիս հերունու ֆանկլուբի անդամների վրա լավ է կաշխատես:

Պիտի հիասթափեցնեմ - սխալ ես հասկանում ու սխալ ես համոզված:) Նման գործի վրա երբեք լուրջ գումար չես աշխատի, իսկ ինձ իրականում մղում են ավելի բարձր զգացումներ...


Բայց, խնդրում եմ, մի փորձիր ինձ համոզել, թե Նու Պագաձին հայ է:

Ես երբեք նման բան չեմ արել ու չեմ անի: Խնդրանքդ հարգված է ինքստինքյան:

Rhayader
28.05.2009, 18:16
Դա տեղավորվում է հետևյալ տրամաբանության մեջ: Մենք գիտենք Էլամի արքայի տիրապետության տակ ընկած տարածքի սահմանները - բուն էլամը՝ ներկայիս Պարսից ծոցի հյուսիսային ափի լեռները, և Միջագետքը՝ ներկայիս Իրաքի տարածքը: Մենք նաև գիտենք, որ այս դեպքերից մոտ 200 տարի հետո Աքքադի տիրակալ Նարամ-Սինը ի վիճակի էր զենքի տակ դնել մոտ 270.000-անոց բանակ: Առկա է սեպագիր մի տեղեկություն, որ նա պատերազմներից մեկի ժամանակ մարտի դաշտ է հանել երեք բանակ համապատասխանաբար 120.000, 90.000 և 60.700 հոգանոց կազմերով: Սակայն պետք է հաշվի առնել, որ Նարամ-Սինի պետության մեջ, բացի արդեն իսկ հիշատակված Միջագետքից ու Էլամից, մտնում էին նաև ներկայիս Սիրիայի, Հորդանանի, Իսրայելի ու Պաղեստինի տարածքները, ինչպես նաև նրան էին ենթարկվում Արաբական թերակղզում թափառող ցեղերը: Այսինքն, նրան փաստացի ենթարկվում էր մի տարածք, որը մեծ էր Մեսլիմի տիրապետության տակ գտնվող տարածքից մոտ 3 անգամ:

Այսպիսով, եթե Նարամ-Սինը իր տարածքից կարողացել էր հանել 270.000-անոց բանակ, ապա Մեսլիմը կարող էր հանել դրանից մոտ 3 անգամ քիչ: Այսինքն մոտ 90.000 զինվոր: Սակայն, հաշվի առնելով, որ թշնամին ներխուժել էր հայաստան 2 զորասյունով, պարզ է, որ Հայոց Ձորի ճակատամարտում հայերը ընդհարվել են այս 90.000-ի մի մասի հետ: Հաշվի առնելով, որ հայերը ընդհարվել է հիմնական զորասյան հետ, որի մեջ էր գտնվում նաև Մեսլիմը, կարելի է ենթադրել, որ զորասյունները բաժանված են եղել 2/3 - 1/3 սկզբունքով: Այսպիսով խիստ հավանական է կարծել, որ թշնամու բանակը կազմել է մոտ 60.000 ռազմիկ: Հաշվի առեք, որ ես, այս ամենով հանդերձ, այնուհանդերձ կիրառում եմ "մոտ" տերմինը, որը թույլ է տալիս տատանումներ +/- 10.000-ի շրջանակներում...

Սկզբի համար նշիր աղբյուրները: Հետո հաշվարկիր տարածությունն ու ժամանակը, որի ընթացքում կանոնավոր հետևազորը կարող է անցնել այդ տարածությունն առանց հալից ընկնելու, գումարիր տեղակայման ու հավաքի ժամանակները: Հաշվարկիր այդ ժամանակահատվածում ծախսված մթերքը: Հաշվի առ, որ թշնամու տարածքով անցնելիս զորքը գրեթե զրկված է մատակարարումից ու ստիպված է բավարարվել հենց իրենց հետ տարված սնունդով:
Մաս երկրորդ: Դիտարկիր տեղանքի աշխարհագրությունը: Հաշվարկիր, թե ինչքան ժամանակ կպահանջվի այդչափ մեծաքանակ զորքի տեղակայումը, եթե էլամական մարտավարության ավանդույթների մասին խոսող աղբյուրներ կան ու դու դրանք գտել ես, մոդելավորիր, ինչպես կտեղակայվեին զորքերը: Ինչպե՞ս կտեղակայվեին հայերը: Ի՞նչ ընթացք կստանար ճակատամարտը:

Ու վերջապես պատասխանիր մի քանի հարցերին: Ակնհայտ է, որ այդպիսի բանակ ղեկավարելու համար անհրաժեշտ էին բավականին գրագետ զորահրամանատարներ: Ինչու՞ նրանք զորքը բաժանեցին երկու շարասյան ու երկուսն էլ մի գծով ուղարկեցին, բայց այնպիսի ինտերվալով, որ չհասցնեն շարվել մարտադաշտում ոչ միաժամանակ, ոչ էլ գոնե հերթով, երբ շատ ավելի տրամաբանական էր թվական նման գերակշռության դեպքում շրջափակել առևտրական ուղիներն ու հարվածել տնտեսական կենտրոններին միանգամից մի քանի կետում, իմանալով, որ հայերի զորքը, փոքրաթիվ լինելով, չի կարող բաժանվել:
Չեմ կարծում, որ հայերը կարողանաին երկու զորքին էլ մինետով սըբանել:
Երկրորդ, կնշե՞ս սեպագիր արձանագրությունները, իրենց ժամանակաշրջանն ու գտնվելու վայրը, ինչպես նաև սեպագրի ճշգրիտ տեքստը: Հաշվի առ, որ միշտ էլ մոդա էր անասելիորեն չափազանցնել սեփական ուժն ու նսեմացնել հակառակորդինը:
Թե՞ քո աղբյուրներում պարզապես ասվում է «մի սեպագիր արձանագրությունում»:

Ի միջի այլոց նշեմ, որ Վասպուրական գավառն իր անվանումը ստացել է զգալիորեն ավելի ուշ, քան քո նշած ժամանակաշրջանը: Ու ներկայումս էլ այդպես չի կոչվում: Այնպես որ միջանկյալ անվանումներ կիրառելն էլ բավականին անգրագետ մոտեցում է:

Rhayader
28.05.2009, 18:20
Այս իրադարձությունն արձանագրելիս ես որպես հիմք ընդունել եմ Մովսես Խորենացու և Մխիթար Այրիվանցու բերած տվյալները: Մասնավորապես նրա թվականը (մ.թ.ա. մոտ 1375) տրվել է ըստ Մխիթար Այրիվանցու, որը, խոսելով իր ժողովրդի հետ Եգիպտոսից Մովսեսի հեռանալու ժամանակաշրջանի և դրան հաջորդող իրադարձությունների մասին, հայտնում է. <<Մովսեսից (Մովսես (մ.թ.ա. մոտ 1460-1400) – Մ.Հ.) հետո քսանյոթ տարի թագավորեց Հիսուսը (Մովսեսի աշակերտ և հետնորդ Հիսուս Նավինը (մոտ 1400-1373) – Մ.Հ.)…: Այս ժամանակ ապրեց Տորքը>>;

Այսպիսով այս իրադարձության թվականը տրվել է` հաշվի առնելով վերոշարադրյալը և իրադարձությունների զարգացման ընդհանուր ընթացքը, երբ Հայայի թագավորությունը մշտական պատերազմաների մեջ էր Խեթթիի հետ:

Մասնավորապես ասեմ, որ հրեական աղբյուրների ճշգրտությանը հավատալն էլ մի փոքր անիմաստ է, քանի որ եգիպտացիները չգիտես ինչու չեն հիշում նրանց հիասքանչ արկածներն ու Յահվե պապիի մնացած չարաճճիությունները:

Lion
28.05.2009, 18:53
Ամեն ինչ հիմնավորված, մոդելավորված և հաշվարկված է:


Սկզբի համար նշիր աղբյուրները:

Խնդրեմ - Մովսես Խորենացի, "Քարթլիս-Ցխովրեբա", այլ պատմիչներ, սեպագրեր:


Հետո հաշվարկիր տարածությունն ու ժամանակը, որի ընթացքում կանոնավոր հետևազորը կարող է անցնել այդ տարածությունն առանց հալից ընկնելու,

Եթե բանակը արագ տեմպերով չի շարժվում, ապա "հալից ընկնելու" մասին ուղղակի խոսք չկա: Բանակը կարող է իր համար հանգիստ անցնել օրական 20 կմ, հետո հանգստանալ, թեկուզ և 1 կամ 2 օր:


գումարիր տեղակայման ու հավաքի ժամանակները:

Հավաքի ժամկետ - մ.թ.ա. 2492 թ-ի հուլիսի կես, հավաքի վայրը՝ Միջագետքի խոշոր քաղաքներից մեկի՝ ասենք Ուրի կամ Լագաշի մոտ: Մեսլիմը հանգիստ կարող էր ասենք նույն տարվա գարնանը հրամայել իր բոլոր ենթականերին, որ նույն տարվա հուլիսի կեսերին սրանք իրենց ենթակա ջոկատներով լինեն Ուրի մոտ: Առայժմ որևէ անբնական կամ անհնարին բան չկա...


Հաշվարկիր այդ ժամանակահատվածում ծախսված մթերքը:

Նորմալ է: Նույն այդ Ուրի մոտակայում կարող են նախապես ստեղծվել մթերքի պահեստարաններ և այն "հացը", որը ասենք լագաշցի ռազմիկը կուտեր իր քաղաքում, նա կուտի Ուրի շրջակայքում: Այսինքն, կոպիտ ասած, այն ժամանակ, երբ Լագաշի տղամարդիկ կլքեն իրենց քաղաքը ու կտեղակայվեն Ուրի մոտ, Լագաշում ուտող բերանները կքչանան և այստեղ ավելի քիչ կուտեն, բայց Ուրում՝ ավելի շատ: Կարևորը, որ ուտող բերանների ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ԹԻՎԸ չավելանա, քանի որ գումարելիների տեղախոփությունից գումարը չի փոխվում:


Հաշվի առ, որ թշնամու տարածքով անցնելիս զորքը գրեթե զրկված է մատակարարումից ու ստիպված է բավարարվել հենց իրենց հետ տարված սնունդով:

Ամենեվին:) Գոյություն ունի գումակ հասկացությունը՝ էշերի ու ջորիների մի մեծ քարավան, որը մի քանի հերթափոխով շարժվում է բանակի հետքերով ու նրան ապահովում ուտելիքով: Հերթական հերթափոխի ուտելիքը սպառվելուց հետո այն վերադառնվում է և "բեռնվում", իսկ այդ ընթացքում, ինչպես շղթա, ուտելիք ապահովում են մյուս հերթափոխները:


Մաս երկրորդ: Դիտարկիր տեղանքի աշխարհագրությունը:

Արդեն դիտարկված է: Թշնամին ակնհայտորեն ներխուժումն իրականացրել է Կորճայքի արևելքով, որից հետո ուղղություն փոխել է դեպի հյուսիս-արևմուտք ու սկսել շարժվել Վանա լճի արևելյան ափով: Կարելի է ենթադրել, որ մյուս զորասյունը անցել է Բաղեշի կիրճով և առաջխաղացել մինչև Վանա լճի հարավային ափեր:


Հաշվարկիր, թե ինչքան ժամանակ կպահանջվի այդչափ մեծաքանակ զորքի տեղակայումը, եթե էլամական մարտավարության ավանդույթների մասին խոսող աղբյուրներ կան ու դու դրանք գտել ես,

Տեղակայման մասին արդեն խոսվել է: Իսկ միջագետքյան բանակների մարտավարությունը շատ լավ հայտնի է և այստեղ ևս ամեն ինչ նորմայի մեջ է:


մոդելավորիր, ինչպես կտեղակայվեին զորքերը: Ինչպե՞ս կտեղակայվեին հայերը: Ի՞նչ ընթացք կստանար ճակատամարտը:

Դա էլ է արված, եթե հասցրեցիր նկատել: Հայերը գրավել են բարձունքների վրա տեղակայված ամուր պաշտպանական դիրքեր, որը միշտ էլ մեր սիրած մարտավարությունն է եղել: Այս մասին Խորենացին շատ հստակ տեղեկություններ է տալիս…


Ու վերջապես պատասխանիր մի քանի հարցերին: Ակնհայտ է, որ այդպիսի բանակ ղեկավարելու համար անհրաժեշտ էին բավականին գրագետ զորահրամանատարներ: Ինչու՞ նրանք զորքը բաժանեցին երկու շարասյան ու երկուսն էլ մի գծով ուղարկեցին, բայց այնպիսի ինտերվալով, որ չհասցնեն շարվել մարտադաշտում ոչ միաժամանակ, ոչ էլ գոնե հերթով, երբ շատ ավելի տրամաբանական էր թվական նման գերակշռության դեպքում շրջափակել առևտրական ուղիներն ու հարվածել տնտեսական կենտրոններին միանգամից մի քանի կետում, իմանալով, որ հայերի զորքը, փոքրաթիվ լինելով, չի կարող բաժանվել:

Չիէ ասի այդքան միանշանակ: Գոյություն ունի տակտիկական մի նրբություն, համաձայն որի, եթե ԷԱԿԱՆՈՐԵՆ ես գերազանցում հակառակորդիդ, ասենք 1-ը 4-ի, ապա նրա հիմնական բանակի դեմ կարող ես շարժել ուժեր, որ հարաբերակցությունը լինի ասենք 1-ը 3-ի, իսկ մնացած բանակով այլ ուղղությամբ մտնել հակառակորդիդ տարածք ու ծանր կորուստներ պատճառել նրա երկրին: Չէ՞ որ մեծ հաշվով 1-ը 4-ի և 1-ը 3-ի մեջ տարբերությունը այնքան էլ մեծ չէ, սակայն վերջին դեպքում մյուս զորասյունդ մեծ հաջողությունների և ավարի տեր կդառնա, իր գործողություններով թշնամու թիկունքում կբարոյալքի նրան: Թշնամու բանակը ընդամենը մեկն է և նրա ռազմիկները կսկսեն մտածել, թե մինչև իրենք հիմա այստեղ կանգնած են - մյուս զորասյունը ավերում է իրենց տները...


Երկրորդ, կնշե՞ս սեպագիր արձանագրությունները, իրենց ժամանակաշրջանն ու գտնվելու վայրը, ինչպես նաև սեպագրի ճշգրիտ տեքստը: Հաշվի առ, որ միշտ էլ մոդա էր անասելիորեն չափազանցնել սեփական ուժն ու նսեմացնել հակառակորդինը:
Թե՞ քո աղբյուրներում պարզապես ասվում է «մի սեպագիր արձանագրությունում»:

Խնդրեմ: Բանակների թվերի մասին կարող ես նայել «Խեթական լեգենդը Նարամ-Սինի մասին» անունով հայտնի արձանագրությունը: Այն ուսումնասիրվել և հրատարակվել է տարբեր մասնագետների կողմից և նաև հայտնի է «Քութայի արքայի լեգենդը», «Նարամ-Սինի՝ Սարգոնի որդու լեգենդը», «Շու-իլիի լեգենդը» և այլ անուններով… Մի քանի բնագրերից կազմված այս արձանագրությունը կարող ես գտնել օրինակ Արտակ Մովսիսյանի «Հայաստանը Քրիստոսից առաջ երրորդ հազարամյակում» (Երևան 2005) աշխատության կից հավելվածի 146-150 էջերում: Մեսլիմի մասին տվյալներ է տալիս «Նիպպուրյան արքայական ցանկ» անունով պահպանված արձանագրությունը, համաձայն որի մ.թ.ա. 25-րդ դարի սկզբում. «Ուրը հաղթվեց և գահը տեղափոխվեց Ավան (Էլամի մայրաքաղաքը – Մ.Հ.)»: Դրանից հետո որոշ ժամանակ Միջագետքում (առնվազն Քիշում, Լագաշում, Ադաբում և Ումմայում) գերիշխեց Էլամը, որի արքան այդ ժամանակ, համաձայն Լագաշում և Ադաբում գտնված մի քանի իրերի վրա արված մակագրությունների, հենց Մեսիլիմն էր, որը կրում էր նաև Քիշ քաղաքի լուգալի (այդ ժամանակաշրջանում` քաղաքի ավագանու կողմից ընտրվող կառավարիչ-զորավար) տիտղոսը: Այս սեպագիր, ինչպես և իր նախորդը, կա նաև ինտերնետում:


Ի միջի այլոց նշեմ, որ Վասպուրական գավառն իր անվանումը ստացել է զգալիորեն ավելի ուշ, քան քո նշած ժամանակաշրջանը: Ու ներկայումս էլ այդպես չի կոչվում: Այնպես որ միջանկյալ անվանումներ կիրառելն էլ բավականին անգրագետ մոտեցում է:

Այս կապակցությամբ պետք է նշել, որ այդ տարածքը կարելի է կոչել ցանկացած կերպ - կարելի է ասել Անատոլիա, Արևելյան Թուրքիա, Քրդստան, կարելի է նաև ուղղակի նշել աշխարհագրական զուգահեռականները: Ինձ թվում է կհամաձայնեք և այլևս անգրագիտություն չեք որակի այն, որ ես այդ տարածքը կոչում եմ մի անունով, որը իր իրական տերերի կողմից տրված անունն է և պատկանել է այդ տարածքին մի քանի հազարամյակ:

Lion
28.05.2009, 18:55
Մասնավորապես ասեմ, որ հրեական աղբյուրների ճշգրտությանը հավատալն էլ մի փոքր անիմաստ է, քանի որ եգիպտացիները չգիտես ինչու չեն հիշում նրանց հիասքանչ արկածներն ու Յահվե պապիի մնացած չարաճճիությունները:

Սա առանձին թեմա է: Ասեմ, որ այս ուղղությամբ համաշխարհային պատմագիտությունը այժմ մեծ հաջողություններ է արձանագրել և կարողանում է մեծ ճշտությամբ ասել առնվազն հրեական առաջնորդների իշխելու տարիները...

Rhayader
29.05.2009, 00:28
Եթե բանակը արագ տեմպերով չի շարժվում, ապա "հալից ընկնելու" մասին ուղղակի խոսք չկա: Բանակը կարող է իր համար հանգիստ անցնել օրական 20 կմ, հետո հանգստանալ, թեկուզ և 1 կամ 2 օր:

Հավաքի ժամկետ - մ.թ.ա. 2492 թ-ի հուլիսի կես, հավաքի վայրը՝ Միջագետքի խոշոր քաղաքներից մեկի՝ ասենք Ուրի կամ Լագաշի մոտ: Մեսլիմը հանգիստ կարող էր ասենք նույն տարվա գարնանը հրամայել իր բոլոր ենթականերին, որ նույն տարվա հուլիսի կեսերին սրանք իրենց ենթակա ջոկատներով լինեն Ուրի մոտ: Առայժմ որևէ անբնական կամ անհնարին բան չկա...
Հուսով եմ, չես պնդի, որ Մեսլիմն անձամբ է դա քեզ ասել:

Նորմալ է: Նույն այդ Ուրի մոտակայում կարող են նախապես ստեղծվել մթերքի պահեստարաններ և այն "հացը", որը ասենք լագաշցի ռազմիկը կուտեր իր քաղաքում, նա կուտի Ուրի շրջակայքում: Այսինքն, կոպիտ ասած, այն ժամանակ, երբ Լագաշի տղամարդիկ կլքեն իրենց քաղաքը ու կտեղակայվեն Ուրի մոտ, Լագաշում ուտող բերանները կքչանան և այստեղ ավելի քիչ կուտեն, բայց Ուրում՝ ավելի շատ: Կարևորը, որ ուտող բերանների ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ԹԻՎԸ չավելանա, քանի որ գումարելիների տեղախոփությունից գումարը չի փոխվում:

Ամենեվին:) Գոյություն ունի գումակ հասկացությունը՝ էշերի ու ջորիների մի մեծ քարավան, որը մի քանի հերթափոխով շարժվում է բանակի հետքերով ու նրան ապահովում ուտելիքով: Հերթական հերթափոխի ուտելիքը սպառվելուց հետո այն վերադառնվում է և "բեռնվում", իսկ այդ ընթացքում, ինչպես շղթա, ուտելիք ապահովում են մյուս հերթափոխները:

Չիէ ասի այդքան միանշանակ: Գոյություն ունի տակտիկական մի նրբություն, համաձայն որի, եթե ԷԱԿԱՆՈՐԵՆ ես գերազանցում հակառակորդիդ, ասենք 1-ը 4-ի, ապա նրա հիմնական բանակի դեմ կարող ես շարժել ուժեր, որ հարաբերակցությունը լինի ասենք 1-ը 3-ի, իսկ մնացած բանակով այլ ուղղությամբ մտնել հակառակորդիդ տարածք ու ծանր կորուստներ պատճառել նրա երկրին: Չէ՞ որ մեծ հաշվով 1-ը 4-ի և 1-ը 3-ի մեջ տարբերությունը այնքան էլ մեծ չէ, սակայն վերջին դեպքում մյուս զորասյունդ մեծ հաջողությունների և ավարի տեր կդառնա, իր գործողություններով թշնամու թիկունքում կբարոյալքի նրան: Թշնամու բանակը ընդամենը մեկն է և նրա ռազմիկները կսկսեն մտածել, թե մինչև իրենք հիմա այստեղ կանգնած են - մյուս զորասյունը ավերում է իրենց տները...
Եթե բանակն արագ տեմպերով չի շարժվում, հնարավորություն է տալիս թշնամուն նախապատրաստվել՝ ամրացնել քաղաքները, մոբիլիզացնել ուժերը և այլն:
Արդյունքների հասնելու համար զորահավաքն Ուրի մոտ կատարելու համար կատարվում են փոքրամասշտաբ զորահավաքներ, որոնք հակառակորդի ուշադրությունը չեն գրավում: Հիմնական բանակը, շարժվելով երկրով, ճանապարհին համալրվում է զորագնդերով: Հակառակ դեպքում զորահավաքը կտևի գոնե շաբաթներ, ինչի համար պետք է պարեն կուտակել զորահավաքի վայրում: Ինչն իր հերթին նշանակում է հարկերի խստացում, բերում է դժգոհության բնակչության մեջ: Ռազմական ուժը մի կետում կենտրոնացնելը հարկերի խստացման պայմաններում, նամանավանդ այդքան խոշոր մի երկրում, ակնհայտորեն կբերի դժգոհությունների ու ապստամբությունների ծայրամասերում: Բացի դրանից, թշնամին չի քնում, ու քաղաքի ջրամատակարարման նկատմամբ փոքրիկ դիվերսիան, օրինակ՝ նեխած միս կամ թույն լցնելը, ինչը միշտ էլ կիրառվել է, կարող էր խոլերայի կամ ուրիշ հիվանդության համաճարակ ծնել:
Միայն կատարյալ ապուշն իր զորքերը նախորոք կկենտրոնացներ մի կետում նախքան հարվածը:
Կա ռազմական գործի նաև մի նրբություն՝ երբեք չեն հարձակվում ու գրավում երկիրը, ինչպես քո ու իմ սիրելի «Մատանիների Տիրակալում»: Մարդիկ չեն դրվում սերիական արտադրության: Դու երևի չես հասկանում, ինչպիսի ազդեցություն են ունենում բանակի վրա կորուստները, նամանավանդ բարոյական տեսանկյունից: Մարդիկ շախմատի քարեր չեն, որոնց պարզապես կարելի է տեղափոխել մի կետից մյուսը:
Ի միջի այլոց, նշածդ աղբյուրներից հավաստիների մեջ քո մեջբերածի տաս տոկոսն էլ չէր պարունակում: Ինչպես հայտնի է, լավագույն սուտը ճշմարտության վրա է հենվում:
Իսկ Մովսես Խորենացին ընդամենը հավաքել է ազգային ավանդապատումներ, որոնք աղավաղվել, փոփոխվել են ու տեղադրվել քրիստոնեական կոնտեքստում: Մասնավորապես, քո եռաթև նետը, որով Հայկը Բելին մինետ արեց, ամենայն հավանականությամբ ընդամենը քրիստոնեական սիմվոլիկայի իմպլեմենտացիա է: Որպես աղեղից բավականին ավ կրակող մարդ ասեմ, որ եռաթև նետն այնպիսի ասինխրոնիզմ կտա, որ նետի հարվածի ճշգրտությունն անասելիորեն կընկնի: Առավել հեշտ է սարքել երկթև ու քառաթև նետեր: Իհարկե, այս դեպքում պապուսիկը, որդյակն ու ամենահղիացնող սուրբ հոգին չեն օգնի: Ինչը, համոզված եմ, շատ կարևոր էր Խորենացու նման վանականի համար:
Լիոն, եթե ռազմական ստրատեգիայի բնագավառում քո գիտելիքներն այսքան անկատար են, ապա ինչպե՞ս ես դու ռազմական տարեգիրք գրում:
Անիմաստ եմ համարում այս զրույցը շարունակելը, որովհետև զրուցակիցս բավականաչափ նախապատրաստված չի:
Քո մակարդակի դեպքում գրքեր գրելն ու գովազդելն առնվազն ոչ էթիկ է:

Lion
29.05.2009, 13:20
Դե, եթե այդ կերպ ես վարում խոսակցությունը, ապա ասեմ, որ ինքս անիմաստ եմ համարում այս զրույցը շարունակելը, որովհետև դու բավականաչափ նախապատրաստված չես:
Քո մակարդակի դեպքում ռազմական պատմությանը վերաբերվող գրքեր քննադատելը առնվազն ոչ էթիկ է, քանի որ դու նույնիսկ տարրական գիտելիքներ չունես ռազմական պատմության բնագավառում և վաթսուն հազարանոց բանակը քեզ համար ֆանտաստիկա է:

Rhayader
29.05.2009, 13:39
Դե, եթե այդ կերպ ես վարում խոսակցությունը, ապա ասեմ, որ ինքս անիմաստ եմ համարում այս զրույցը շարունակելը, որովհետև դու բավականաչափ նախապատրաստված չես:
Քո մակարդակի դեպքում ռազմական պատմությանը վերաբերվող գրքեր քննադատելը առնվազն ոչ էթիկ է, քանի որ դու նույնիսկ տարրական գիտելիքներ չունես ռազմական պատմության բնագավառում և վաթսուն հազարանոց բանակը քեզ համար ֆանտաստիկա է:

Դու փորձիր քառասուն ոչխար կազմակերպել, կզգաս, ինչ է նշանակում այդ ժամանակվա տեխնիկայով վաթսուն հազար ոչխար դասավորելը:
Նամանավանդ որ խոսքը գնում է ոչ թե պրոֆեսսիոնալ, մշտական բանակի մասին (չեմ հավատում, որ Էլամը երբևէ ի վիճակի է էղել երկու հարյուր յոթանասուն հազարանոց մշտական բանակ պահել, այն դեպքում, երբ Տիգրան Մեծի մշտական, կանոնավոր բանակը կազմում էր քառասուն հազար մարդ, ինչն իր ժամանակվա համար բավականին խոշոր թիվ էր):
Լավ, թեման փակենք:

Lion
29.05.2009, 18:53
270.000-ի պահով խոսքը ոչ թե Էլամի, այլ Աքքադի մասին էր: Մեր գրածները մնում են - թող յուրաքանչյուր կարդացող ինքը կարծիք կազմի, թե ով է ճիշտ...

Sandarameth
29.05.2009, 18:57
Լիոն..քո ասածնէրը զարանցանքի էն նման..

ministr
29.05.2009, 19:07
Lion ջան մի հատ խաչ բռնի ձեռդ, սատանչիները վրա են տվել :))))
Մոդերներ ձեր ուշադրությունը այստեղ է հրավիրվում :)

Lion
29.05.2009, 19:57
Լիոն..քո ասածնէրը զարանցանքի էն նման..

Բանակների թվերի մասին կարող ես նայել «Խեթական լեգենդը Նարամ-Սինի մասին» անունով հայտնի արձանագրությունը: Այն ուսումնասիրվել և հրատարակվել է տարբեր մասնագետների կողմից և նաև հայտնի է «Քութայի արքայի լեգենդը», «Նարամ-Սինի՝ Սարգոնի որդու լեգենդը», «Շու-իլիի լեգենդը» և այլ անուններով… Մի քանի բնագրերից կազմված այս արձանագրությունը կարող ես գտնել օրինակ Արտակ Մովսիսյանի «Հայաստանը Քրիստոսից առաջ երրորդ հազարամյակում» (Երևան 2005) աշխատության կից հավելվածի 146-150 էջերում:

Օրինակ վերևում գրվածը զառանցանքի դասական օրինակ է, չէ?

Մինիստր ջան - մենք հզոր ենք մեր լեռների պես...

Չամիչ
29.05.2009, 22:31
Ոչ գիտեմ պապուս պապն ով ա եղել, ոչ էլ ուզում եմ իմանամ: Ոչ էլ ուզում եմ իմ թոռան թոռը իմ մասին իմանա

Սա մեկ բառով կարելի է կոչել ամնեզիա
Հիշողության կորստով տառապող մարդիկ կարծես գոյություն չունենան: Ես գիտեմ ես ով եմ, որովհետեվ հիշում եմ թե ով եմ: Թուրքերը ոչնչացնեով մեր պատմական կոթողները, մեզ զրկում են մեր հիշողությունից:
Դուք ծաղրում եք այն մարդկանց ովքեր փորձում են մեզ հիշողություն տալ: Առասպելը դա հեքիաթ չէ, ցանկացած առասպել իր մեջ իրական հիմքեր է պարունակում: Անձամբ ես անչափ գոհ եմ որ գոյություն ունի Հայկի ու Բելի «առասպելը» եվ խորապես շնորհակալ եմ բոլոր այն մարդկանց, ովքեր իրենց կյանքը նվիրում են այդ « առասպելի» իրական լինելը ապացուցող փաստեր հայթայթելով:

Ես էնքան անարժան չեմ որ չհավատամ Հայկի նման նախահայր ունենալուն: իսկ դուք կարծես սեփական արժանավորությանը հավատալու հիմքեր չեք գտնում:


Պրեզիդենտդ, օրինակ կասկածում ա, հանձնաժողով ա ուզում ստեղծի, որ ուսումնասիրեն:

Եթե պրեզիդենտին իմն ես համարում, այլեվս ինչու՞ պիտի քեզ հուզի թե ինչով է զբաղված ուրիշի պրեզիդենտը:

ministr
29.05.2009, 23:30
Հարգելի խաղողի մումիա, ստեղ բոլորն էլ գիտեն թե իրենք ով են, բայց այ ապուպապերի հարցում գործը բարդանումա: Մեկ ասում ես թուրքեր, մեկ ասում ես Հայկ Նահապետ: Եթե թուրքեր, ապա պետք ա հիշել մեր կերած բողկերը, ու էն մարդկանց ասածները, ովքեր իրենց կյանքի գնով , ինչ որ չափով ուղղեցին էդ սխալները, ու ամենակարևորը էդ նույն սխալը էսօր թույլ չտանք, իսկ թե Հայկը Բելին քանի նետով ա սպանել, ես թքած ունեմ, որովհետև դա իմ էսօրվա վրա ոչ մի միլիմետր չի ազդում: Հայկ Նահապետը ուզում ա հեքիաթ լինի, ուզումա լեգենդ ուզումա իրականություն, անցյալը ու պատմությունը իմ համար էնքանովա կարևոր որ դրանից դաս քաղեմ, որ նույն կոտրած տաշտակի առաջ չկանգնեմ:

Անցյալով ապրելուց արդեն զզվել եմ, Նարեկացու Քուչակի պես պայծառ ճակատներից էլ հետը, եթե էդ անցյալը կես գրամ չի օգնելու որ կառուցեմ իմ ապագան:

Elmo
29.05.2009, 23:46
Ես էնքան անարժան չեմ որ չհավատամ Հայկի նման նախահայր ունենալուն: իսկ դուք կարծես սեփական արժանավորությանը հավատալու հիմքեր չեք գտնում

Էդ արժանիք ա հա՞: Հիմա, որ մարդ սպանեմ, Հայկին նահահայր ընդունեմ, կներվե՞մ: Կդառնամ ավելի արժանի մարդ: Հայկը պահապան քեզ: Ես ավելի ռեալ բաներում եմ արժանիքներ տեսնում:


Եթե պրեզիդենտին իմն ես համարում, այլեվս ինչու՞ պիտի քեզ հուզի թե ինչով է զբաղված ուրիշի պրեզիդենտը:

Որովհետև իմ երկիրն ա ծախում: Որի սահմաններին խրամատներում փդել եմ 2 տարի: Հա չնայած էդ ինչ կապ ունի սահման պահելը: Ես Հայկին չեմ ընդունում, ես արժանի էլ չեմ էս երկրի համար անհանգստանամ:

Lion
30.05.2009, 11:08
Հարգելի ժողովորւրդ: Պատմությունը... պատմություն է: Օրիգինալ միտք էր, չէ՞::) Բայց Ձեր թույլտվությամբ շարունակեմ: Ուրեմն, ինչպես արդեն ասացի, պատմությունը... պատմություն է և նրանից պետք չէ պահանջել ավելի քան այն կարող է տալ: Սակայն պետք չէ նաև այն թերագնահատել:

Պատմությունը օգնում ե մեզ ճանաչել մեր անցյալը, իմանալ, զգալ և իմաստավորել այն: Առավելագույնը, որ այն կարող է տալ ներկայիս, դա ազգային-հոգևոր արժեքների տարածումն է ու մեկ էլ անցյալից դասեր քաղելը: Բայց այն չի կարող լուծել ներկայիս սոցիալ-տնտեսական և այլ հիմնախնդիրները: Ահա հենց սրանում է գաղտնիքը: Հենց այս պատճառով է, որ շատերը թերագնահատում են պատմությունը, իբր այն պետք չէ: Բայց ողջ գաղտնիքն այն է, որ այդ մոտեցման կողմնակիցները պատմություն կոչված գիտությունից պահանջում են այնպիսի մի բան, որ նրա ուժերից վեր է: Նույնն է, թե ավիակիր կոչված հզոր նավից պահանջեց մասիս սարը բարձրանալ:
Բայց պատմությունը նաև պետք չէ գերագնահատել, պետք չէ աչք փակել ներկայի վրա և ապրել պատմությունով, պետք չէ հպարտանալ անցյալով ու անտեսել ներկան ու ապագան:

Դրա համար էլ ասացի. պատմությունը... պատմություն է: Եկեք ճանաչենք մեր պատմությունը, մեր իրական պատմությունը, զգանք ու իմաստավորենք անցյալը, մեր իրական անցյալը, բայց միաժամանակ եկեք նաև պատմություն կոչված երևույթից անհնարինը չպահանջենք...

ministr
30.05.2009, 12:23
Lion ջան խնդիրն էլ հենց դա է, որ սովետի ժամանակվա բիձեքի նման ապրում ենք անցյալով, ու էդ անցյալին վերաբերվում ենք, որպես տատուց մնացած ճենապակուց սիրուն արձանիկ: Պատմությունը մեր դեպքում չի խաղում այն դերը, ինչ որ դու ասում ես, այդ առումով այն թերագնահատաված է: Բայց միաժամանական և գերագնահատված է: Այսինքն մեր պատմությունից սարքել ենք սիրուն խաղալիք ու ուրախանում ենք մոտավորապես էս թեմաներով ` արա գիտեք մեզ ինչքան են ջարդել, դու կուրսի ես որ ծովից ծով Հայաստանա եղել, ջոկում ես Նոյի եկել կանգնելա ես Սարի վրա, մենք որ կայինք տո դուք ուր էիք է...
Իրականում պատմությունից ավել բան ոչ ոք չի պահանջում ապ, այսինքն պատմությունից չէ, այլ ինքներս մեզնից: Սոցիալ տնտեսական հարցերի համար պատմությանը դիմելն անիմաստա: Ու ըստ իս պատմությունը ավելի շատ կարող է տալ համապետական, արտաքին քաղաքական խնդիրների պատասխանները:
Իրականում պատմաբանների կարիքը չափից ավելի է, նորմալ, այսպես ասած կառուցողական պատմաբանների, մնումա դա հասկանան:
Օրինակ էս մեր արևելյան սահմանում թառած ոչխարները իրանց սուտի պատմաբաններով նենց դեզինֆորմացիա են դուս տալիս, որ հեղեղել են: Մարդկանց ուղեղները լվանում են, ու սրանից 50 տարի հետո հաստատ շատ մարդիկ կհամարեն, որ իրենք Կովկասի ամենահին ժողովուրդն են, էլ չասեմ մարդկության պատմության: Այսինքն պատությունն օգտագործում են, ընդ որում խեղաթյուրելով, կոնկրետ խնդիրների լուծման համար:

Չամիչ
30.05.2009, 14:47
Հայկ Նահապետը ուզում ա հեքիաթ լինի, ուզումա լեգենդ ուզումա իրականություն, անցյալը ու պատմությունը իմ համար էնքանովա կարևոր որ դրանից դաս քաղեմ, որ նույն կոտրած տաշտակի առաջ չկանգնեմ:

Պարոն նախարար, եկեք թեման չվերածենք հեգնանքով համեմված սրամտությունների մրցատեղի: Լավ կլինի մեզ ասեք թե կոնկրետ ինչ դասեր եք քաղել պատմությունից:

Որպեսզի հասկանանք թե որն է մեր դասը, պետք է նախ պարզենք թե որն է մեր ձախողումների գլխավոր պատճառը: Անձամբ ես քաղել եմ դասեր, եվ կյանքում յուրաքանչյուր քայլը անելիս նախ մտածում եմ, բխում է այն արդյոք իմ ազգային շահերից:

Մեր ձախողությունների գլխավոր պատճառը համարում եմ այն, որ մենք չենք ունեցել ազգային ինքնագիտակցություն: Մշտապես գործել եվ գործում է ոչ թե ազգային, այլ անձնական շահը:Յուրաքնչյուր հայ մյուսի մեջ տեսնում է մրցակից, որին պետք է գերազանցել ցանկացած գնով:

Իսկ ինու՞ չունենք ազգային ինքնագիտակցություն, որովհետեվ չենք գնահատում ինքներս մեզ, չենք սիրում ինքներս մեզ: Յուրաքանչյուր ոք պետք է սկսի ինքն իրենից: Ես յուրացրել եմ պատմության դասերը եվ օգտագործում եմ ցանկացած հնարավորություն գնահատելու եվ արժեվորելու ինչպես մեր ներկան՝ այնպես էլ անցյալը:

Քանի դեռ հայը ինքն իրեն անարժան է համարում, կշարունակի ճանապարհին ամեն ինչ անտեսելով, ոտնատակ տալով շարժվել, առջեվում ունենալով մեկ՝ ինքնահաստատման գերնպատակ:

ministr
30.05.2009, 17:08
Պարոն նախարար, եկեք թեման չվերածենք հեգնանքով համեմված սրամտությունների մրցատեղի: Լավ կլինի մեզ ասեք թե կոնկրետ ինչ դասեր եք քաղել պատմությունից:

Որպեսզի հասկանանք թե որն է մեր դասը, պետք է նախ պարզենք թե որն է մեր ձախողումների գլխավոր պատճառը: Անձամբ ես քաղել եմ դասեր, եվ կյանքում յուրաքանչյուր քայլը անելիս նախ մտածում եմ, բխում է այն արդյոք իմ ազգային շահերից:

Մեր ձախողությունների գլխավոր պատճառը համարում եմ այն, որ մենք չենք ունեցել ազգային ինքնագիտակցություն: Մշտապես գործել եվ գործում է ոչ թե ազգային, այլ անձնական շահը:Յուրաքնչյուր հայ մյուսի մեջ տեսնում է մրցակից, որին պետք է գերազանցել ցանկացած գնով:

Իսկ ինու՞ չունենք ազգային ինքնագիտակցություն, որովհետեվ չենք գնահատում ինքներս մեզ, չենք սիրում ինքներս մեզ: Յուրաքանչյուր ոք պետք է սկսի ինքն իրենից: Ես յուրացրել եմ պատմության դասերը եվ օգտագործում եմ ցանկացած հնարավորություն գնահատելու եվ արժեվորելու ինչպես մեր ներկան՝ այնպես էլ անցյալը:

Քանի դեռ հայը ինքն իրեն անարժան է համարում, կշարունակի ճանապարհին ամեն ինչ անտեսելով, ոտնատակ տալով շարժվել, առջեվում ունենալով մեկ՝ ինքնահաստատման գերնպատակ:

Ես ինչ որ դասեր քաղել եմ ի տարբերություն հայկական քաղաքականության:

Դաս համար 1 - Եղունգ ունես գլուխդ քորի, մենք սովորանար կործանվում ենք, կամ խայտառակ վիճակում ենք հայտնվում, երբ կուրորեն հավատում ենք ուրիշներին ու հույսներս դնում ենք իրենց վրա:

Դաս համար 2 - Չգիտենք մեզ ինչ է պետք, ուր ենք գնում: Ամբողջ կյանքներս անցելա և անցնումա մի ճամբարից մյուսը թափառելով: Առաջ Պարսկաստանի ու Բյուզանդիայի մեջ էինք ճղվում, հիմա Ռուստաստանի և Արևմուտքի: Եթե գիտես թե ինչ ես ուզում , ապա քո նախընտրած ճամբարից պետք է քաղես քո օգուտը: Իսկ մենք մտածում ենք, վայ դարավոր եղբայրա, վայ քրիստոնյայա, վայ սիրուն են, վայ ...

Դաս համար 3 - Թուրքը (ի դեմս թուրքական քաղաքականության ) երբեք հային ընկեր չի եղել ու չի լինի: Թուրքի ցանկացած ժպիտի տակ թաքնվածա մեր կործանումը: Դրա համար ` ոչ մի թիզ թշնամուն: Ոնց որ ասում են շան հետ ընկերություն արա բայց փետը ձեռիցդ մի գցի:

Էս 3-ը ինձնից մնացածն էլ ակնկալում եմ ձեզնից: Առահասարակ կարելի է առանձին թեմա բացել ` պատմության դասերը:

Մարդիկ չգիտեն թե էս պետությունը ուրա գնում առհասարակ: Վառ օրինակ էս ֆուտբոլային տիդտիրիտները: Այդպես էլ չհասկացանք Գյուլի գալով ինչ շահեցինք, բայց ինքը հաստատ շահեց:

Ովա ասում մենք մեզ անարժան ենք համարում, ում ուզում ես հարցրու` մեզնից խելոք ազգ չկա, բայց էդ խելոքությունը հերիքումա մենակ մեկը մյուսին խաբելուն ու քցելուն: Առանձին վերցրած խելոք ենք, միասին վերցրած` անճարակ: Ովա տեսել էսքան տարվա ազգ` զրոյական դիվանագիտությամբ: Ու փոխանակ էս ամեն ինչի մասին մտածենք, գնացել ընկել ենք հիշողությունների գիրկը, ընդ որում անօգուտ:
Հայկի դեպքը թեկուզ վերցնենք: Իրական դեպք ա չէ, խնդրեմ ներկայացնենք իրական դեպք, ու ևս մեկ անգամ կոխենք աշխարհի աչքը, որ տեսեք թե երբա հասնում մեր պատմությունը, դրել սարքել ենք հեքիաթ, մի նետ, եռաթև նետով մարդ սԸԲանել, Հայկի անունով կոչվեցինք հայեր:

Lion
31.05.2009, 16:56
Lion ջան խնդիրն էլ հենց դա է, որ սովետի ժամանակվա բիձեքի նման ապրում ենք անցյալով, ու էդ անցյալին վերաբերվում ենք, որպես տատուց մնացած ճենապակուց սիրուն արձանիկ: Պատմությունը մեր դեպքում չի խաղում այն դերը, ինչ որ դու ասում ես, այդ առումով այն թերագնահատաված է: Բայց միաժամանական և գերագնահատված է: Այսինքն մեր պատմությունից սարքել ենք սիրուն խաղալիք ու ուրախանում ենք մոտավորապես էս թեմաներով ` արա գիտեք մեզ ինչքան են ջարդել, դու կուրսի ես որ ծովից ծով Հայաստանա եղել, ջոկում ես Նոյի եկել կանգնելա ես Սարի վրա, մենք որ կայինք տո դուք ուր էիք է...

Իրականում պատմությունից ավել բան ոչ ոք չի պահանջում ապ, այսինքն պատմությունից չէ, այլ ինքներս մեզնից: Սոցիալ տնտեսական հարցերի համար պատմությանը դիմելն անիմաստա: Ու ըստ իս պատմությունը ավելի շատ կարող է տալ համապետական, արտաքին քաղաքական խնդիրների պատասխանները:
Իրականում պատմաբանների կարիքը չափից ավելի է, նորմալ, այսպես ասած կառուցողական պատմաբանների, մնումա դա հասկանան:
Օրինակ էս մեր արևելյան սահմանում թառած ոչխարները իրանց սուտի պատմաբաններով նենց դեզինֆորմացիա են դուս տալիս, որ հեղեղել են: Մարդկանց ուղեղները լվանում են, ու սրանից 50 տարի հետո հաստատ շատ մարդիկ կհամարեն, որ իրենք Կովկասի ամենահին ժողովուրդն են, էլ չասեմ մարդկության պատմության: Այսինքն պատությունն օգտագործում են, ընդ որում խեղաթյուրելով, կոնկրետ խնդիրների լուծման համար:

Մինիստր ջան, քո պոստի երկրորդ մասը առաջինիդ պատասխանն էր: Միայն ավելացնեմ, որ, չգիտեմ ով-ոնց, բայց անձամբ ես երբեք էլ պատմությունից սիրուն խաղալիք չեմ սարքում և չեմ հպարտանում նրանով չափից դուրս: Ուղղակի գտնում եմ, որ մեր պատմության չուսումնասիրված էջերը արժանի են ուսումնասիրման, իսկ չգնահատված էջերը՝ գնահատման:

Ի դեպ - քաղածդ դասերը վատը չեն - դրանց շատ ուրիշները կարելի է ավելացնել, բայց կարևորն այն է... որ դասեր այնուհանդերձ քաղում ենք:)

Հա, ի դեպ, եղբայր - Փառք աստծո, ես անցյալով չեմ ապրում, թեև բավականին ուժ ու ժամանակ եմ ներդրել այդ անցյալը իմանալու համար...:)