PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Նույն գրքի վերընթերցումը



StrangeLittleGirl
03.08.2008, 02:05
Երբ ես դեռ շատ փոքր էի, չէի պատկերացնում, թե ինչպես կարելի է նույն գիրքը երկրորդ անգամ կարդալ: Սակայն հետո անհրաժեշտություն առաջացավ, որ «Փոքրիկ իշխանը» վերանայեմ, որովհետև առաջին անգամ կարդացել էի երկրորդ դասարանում, դուրս չէր եկել: Դրանից հետո այն պարբերաբար վերընթերցում էի, ամեն անգամ նոր բան էի գտնում: Բայց դա բացառություն էր, միակն էր իր տեսակի մեջ: Մնացած բոլոր գրքերը միայն մի անգամ էի կարդում:

«Փոքրիկ իշխանի» վերջին վերընթերցումից ամենաքիչը հինգ-վեց տարի անցած կլինի: Վերջերս մորս հետ էի զրուցում, նա ասում էր, որ Մարկեսի «Հարյուր տարվա մենությունը» երեք անգամ կարդացել է: Ես հայտնեցի, որ չեմ պատկերացնում, թե ինչպես կարելի է նույն գիրքը նորից ու նորից կարդալ: Իսկ նա ասաց, որ տարիքիցս է: Տարիների ընթացքում մոռանում ես, ուզում ես վերհիշել, դրա համար նորից նույն գիրքը բացում ես: Դա ինձ համար բավարար հիմնավորում չէր… Հետո ինձ բռնացրեցի, որ Հեմինգուեյի «Ֆիեստան» երկրորդ անգամ եմ կարդում: Ճիշտ է՝ այս անգամ ես հստակ պատճառներ ունեի. իմ խորին համոզմամբ պետք է հնարավորության դեպքում բնագիրը կարդալ, իսկ այն ժամանակ ես հայերենն էի վերցրել: Բացի դրանից, «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է» ստեղծագործությունն ինձ ստիպեց վերանայել կարծիքս «Ֆիեստայի» մասին (ինձ այն ահավոր դուր չէր եկել): Երկրորդ ընթերցումից հետո ես ուղղակի հիացած էի… Եվ հասկացա, որ առաջին անգամվա կարծիքս պայմանավորված էր նրանով, որ ես շատ հեռու էի գրքում նկարագրված հոգեվիճակից, իսկ այս անգամ, կարելի է ասել, նույնիսկ դրա մեջ էի: Գուցե երկու տարի առաջ կամ երկու տարի հետո կարդալիս նորից բացասական կարծիք կազմեի… Չգիտեմ… Ինչևէ, շատ երկարացրի: Հարցս հետևյալն է. ինչու՞ պետք է նույն գիրքը երկրորդ անգամ կարդալ:

Tanamasi
03.08.2008, 20:42
Շատ է պատահում, որ մի գիրք կարդացած ես լինում վաղ տարիքում և ոչ ամեն բան ես մեջից լավ ըմբռնում՝ համենայն դեպս ես փոքր ժամանակ սիրում էի հաստափոր ու լուրջ գրքեր կարդալ (շտա բան չի փոխվել :) )։ Խոսքս սյուժետի մասին չի, այլ իմաստի։
Հետո էլ, եթե գիրքը քեզ շատ է դուր եկել, ապա մեծ բավականություն ես ստանում վերընթերցելուց։

Egern.net
03.08.2008, 22:38
Հետաքրքիր է: Երբ երևի 4-րդ կամ 5-րդ դասարանում էի, հայրս խորհուրդ տվեց կարդալ մի գիրք, որի անունն էր կարծեմ "Գյուտարարական արկածներ": Գիրքը չափազանց հետաքրքիր էր, բայց ինչ-որ չէր ստացվում արագ կարդալ վերջացնել: Այդպես էլ մինչև վերջ չկարողացա կարդալ: Բայց հետաքրքիրն այն է, որ հայրս ասում էր, թե ինքն այդ գիրքը կարդացել է 3 անգամ, ու ինձ դա զարմացնում էր միայն այն պատճառով, թե ինչպես էր դա "տեխնիկապես" հնարավոր... հազիվ մի անգամ կարողանայի (հասցնեի) կարդալ բոլոր լավ գրքերի մի փոքր մասը միայն, էլ ուր մնաց մի քանի անգամ...

Բայց հիմա, իմ կարդացած յուրաքանչյուր գեղարվեստական գիրք (երևի առանց բացառության) մեծ հաճույքով երկրորդ անգամ էլ կկարդայի: Ու դա միանշանակ է, որ ամեն անգամ նոր բան կա հայտնաբերելու: Մի շատ կոնկրետ օրինակ ունեմ (թեև մեծ գիրք չէ, այլ փոքրիկ պատմվածք): Էնպես ստացվեց, որ "Ալպիական մանուշակը" երեք անգամ կարդացի` մոտ մեկական տարի ընդմիջումներով: Ու ամեն անգամ բոլորովին նոր տպավորություն էր գործում: Դրանից հետո հասկացա, որ հաստատ չեմ փոշմանի որևէ գիրք երկրորդ (կամ երրորդ) անգամ կարդալուց հետո :)

nune'
04.08.2008, 00:01
Ես չեմ սիրում վերընթերցել հաստափոր գրքեր,,էն զգացողությունները, որ ունենաում ես առաջին անգամ տվյալ գիրքը կարդալիս՝ ուրիշ են..չնայած տարբեր տարիքային փուլում նույն գիրքը այլ կերպ ես հասկանում, բայց ինձ դա պետք չի, լավա..իսկ ուրիշ բանա, ասենք, Սևակի, Տերյանի, մի խոսքով, կարող եմ միլիոն անգամ վերընթերցել իմ սիրելի պոետների ստեղծագործությունները…:ok

StrangeLittleGirl
04.08.2008, 00:04
Սևակի գործերը սկի մի անգամ չի լինում կարդալ :D

Morpheus_NS
04.08.2008, 00:57
Փոքր ժամանակ ''Ջելսոմինոյի արկածներ''-ն էի շատ սիրում կարդալ: Մի տարի առաջ պատահաբար այդ գիրքը ձեռքս ընկավ, մի շնչով կարդացի... հաճելի հիշողություններ արթնացան:

Chuk
04.08.2008, 00:57
Գուցե հետագայում լրացնեմ ինքս ինձ, քանի որ հանպատրաստից պատասխան եմ տալիս:

Սակայն կարծես թե հիմնականում նորից եմ ընթերցում.
ա) այն գրքերը, որոնք չափից ավելի եմ հավանել ու կարծում եմ, որ նրանցից ուսանելու շատ բան ունեմ
բ) այն գրքերը, որոնք բոլորովին դուր չեն եկել, բայց որոնց մասին շատ հակասական կարծիքներ եմ լսել, այդ թվում դրական ու ուզում եմ պարզել ինձ դուր չգալու պատճառը, կամ էլ կարծիքս փոխեմ:

Նորից ասեմ, որ չեմ բացառում, որ հարցն ավելի լրջությամբ քննելուց հետո բազմաթիվ ավելացնելու, կամ գուցե անգամ պակասեցնելու բաներ ունենամ:

Ընդհանրապես պրակտիկայում շատ են գրքերը, որոնք մեկից ավել անգամ եմ կարդացել:

Ծով
04.08.2008, 01:09
:D, վաj, լու՞րջ...բայց ինչ-որ էդ էդքան էլ ծիծաղալու չի, դիմի հոգեբույժի..իրոք տարօրինակա..:think


մի անգամը չէ..բայց երկրորդ անգամ ես էլ չէի կարդա..տպավորվում ա միանգամից Սևակինը...
մի հատ մտահոգություն կա մոտս..ինչ կարդում եմ, ամենքիչը մի տարի հետո համարյա բան չեմ հիշում, թվում ա չեմ էլ կարդացել...երևի կյանքի համար ինչ-որ դաս քաղում եմ, բայց դե...
բոլոր կարդացածս գրքերից դեռևս կվերընթերցեմ միայն Ոճիր ու պատիժը

Chuk
04.08.2008, 01:13
Հ.Գ. Ճակատագրի բերմամբ Սևակի որոշ գործեր մի քանի անգամ վերընթերցել եմ, սակայն իմ գրական ընկալմամբ դրանք այն գրական գործերը չէին, որոնք արժանի էին մեկից ավելի ընթերցման: Խոսքս, իհարկե իմ սուբյեկտիվ ընկալմամբ, վերաբերվում է Սևակի ողջ գրականությանը:

Freddie
04.08.2008, 01:29
Ես հաճախ չեմ վերընթեռցում գրքերը՝ այնքան նոր բաներ կան, որ պետք է կարդամ։ Չնայած հաճույքով որոշ իմ սիրած գրողների կվերընթեռցեի։
Բայց, այս վերջերս, վերընթերցեցի Սելինջերի «Ծպեղենները բարձր ատաղձագործներ» ստեղծագործությունը։ Այս անգամ բնօրինակով կարդացի։ Ուզում էի տեսնել, թե ինչպե՞ս է Սելինջերը բնօրինակով՝անգլերեն։ Նրա ստեղծագործությունների գիժ եմ՝ սիրում եմ բոլորը անխտիր։ Բանը նրանումն է, որ իմ հոգուն շատ մոտ գրող է։ Ասեմ, որ բնօրինակը հիանալի էր։:hands Նույն Սելինջերը՝ ավելի լավը։ :love
Իսկ Սելինջերի գիրքը ընդհանրապես իմ սեղանից չի հեռանում։:love Անընդհատ աչքի եմ անցկացնում։ Սակայն ամբողջությամբ վերընթերցելու ժամանակ չունեմ։ :cry

Մեծ հաճույքով կվերընթերցեմ Ռեմարկի ցանկացած գործ։ Երևի այս անգամ ավելի շատ մանրամասներ կնկատեմ։ Հաճույք կստանամ հերոսներին նորից տեսնելուց, Ռեմարկի ձայնը լսելուց, Գերմանիայի շունչը զգալուց, հերոսների խորը զգացմունքները ավելի խորը տեսնելուց, երևակայությամբ ավելի հեռու թռչելուց, Ռեմարկի աշխարհը ևս մեկ անգամ ներխուժելուց և այն ամենից, ինչից առաջին ընթերցանության ժամանակ հաճույք եմ ստացել։;) Բայց ժամանակ չկա Ռեմարկի 600 էջանոց հատորները կայֆի համար նորից կարդալ։ :notiԲայց, որ սկսեմ գերմաներեն սովորել, առաջին գիրքը, որ կկարդամ գերմաներենով կլինի Ռեմարկը։ :nyam

StrangeLittleGirl
04.08.2008, 02:28
վաj, լու՞րջ...բայց ինչ-որ էդ էդքան էլ ծիծաղալու չի, դիմի հոգեբույժի..իրոք տարօրինակա..
Հոգեբու՞յժ… Իսկ ի՞նչ ախտանիշ նկատեցիր… Մտածողությա՞ն խանգարում: Ասոցիատի՞վ, թե՞ բովանդակային… Գուցե ընկալմա՞ն խանգարումներ: Կամ ուրի՞շ… Ու ընդհանրապես ամեն մեկն իր կարծիքն ունենալու իրավունք ունի: Եթե այն չի համապատասխանում քոնին, դեռ չի նշանակում, որ տարօրինակ ա: Որ շատ փնտրես, այդպիսի տարօրինակների շատ կգտնես ֆորումում, որոնք հոգեբույժի կարիք ունեն:

Ավելացվել է 11 րոպե անց
Իրոք, բնագրով ընթերցելը լրիվ ուրիշ է… Ես Սելինջերին ուրիշ լեզվով չեմ էլ պատկերացնում: Եվ ուզում եմ անպայման վերընթերցել Մարկեսի գործերը, երբ նորմալ իսպաներեն կիմանամ:

Ջուզեպե Բալզամո
04.08.2008, 03:23
Չգիտեմ… Ինչևէ, շատ երկարացրի: Հարցս հետևյալն է. ինչու՞ պետք է նույն գիրքը երկրորդ անգամ կարդալ:

Գրքեր կան, որ մեր (ընթերցողիս) մասին են գրված: Ինչպես "Փոքրիկ Իշխան" է ապրում անգամ ամենապլենդուզ ընթերցողի մեջ: Անկախ առաջին տպավորությունից, մի հատուկ՝ ենթագիտակցական մակարդակով, մենք դա զգում ու հիշում ենք: Գրողի միտքը մեր էության մի մասն էր արդեն կարդալուց առաջ: Եվ ժամանակ հետո, մեկ անագամ ևս կարդալով, մենք մեզ ենք հարդարում՝ մազ ուղղելու պես, հագուստը շտկելու պես, հայելու մեջ աչքերին նայելու պես…

Grieg
04.08.2008, 13:04
մեկ մեկ, որ գիրքը ձեռըս եմ վերցնում չեմ հիշում կարդացել եմ թե չե..սկսում եմ կարդալ կարդալ էլ ավելի եմ խառնվում կարդացել եմ թե չե, կարդում վերջացնում եմ հետո մի երկու շաբաթ անցնում ա մել ել հիշում եմ ՀԱ էլի կարդացել եի :) տենց չտպավորվող գրքերը շատ են

Tanamasi
04.08.2008, 15:52
Ես՝ օրինակ, պատրաստվում եմ վերընթերցել Անատոլ Ֆրանսի «Աստվածները ծարավի են» վեպը, քանի որ վերջերս կռահեցի, որ այդ գրքի հերոսը խորհրդանշում է Դավիդ նկարչին։ Հիմա ուզում եմ մեկ այլ տեսանկյունից նայել այդ ստեղծագործությանը։ Ի դեպ այն հենց սկզբից ինձ դուր էր եկել։ :love

Երվանդ
04.08.2008, 15:58
Գրքեր կան որ 6 անգամ կարդացել եմ:)

impression
06.08.2008, 12:15
Ես երևի հատուկ ծանր դեպք եմ: Ջահել վախտերս գրքեր կային` մի 20-25 անգամ կարդացել եմ, առանց չափազանցության: Ասենք` Թոմ Սոյերի արկածները, Դյումայի գրեթե բոլոր գործերը, Ժյուլ Վեռնի "Խորհրդավոր կղզին": Ինչքան մեծանում եմ, էնքան քիչ եմ վերընթերցում, բայց սիրում եմ կարդացած գիրքը նորից կարդալ: Նույնիսկ եթե անգիր եմ հիշում: Ասենք Սագանի "Բարև, թախիծ"-ը երևի ծայրից ծայր կցիտեմ, բայց որ գտնեմ գիրքս /կորցրել եմ/ նորից կկարդամ հաստատ :D
Բյուրիկ, սրան բուժում-բան կա՞: :)

StrangeLittleGirl
07.08.2008, 00:37
Եսի՞մ… Լի՛լ, ինձ թվում է՝ դու ուղղակի ցանկություններիդ զոհն ես դառնում :D Որովհետև լիքը գրքեր կան, որ ես նորից ու նորից կկարդայի, բայց ինձ զոռով զսպում եմ :D Դու ինձ հիշու՞մ ես Հեմինգուեյի «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է» գործը կարդալիս: Որ էս նույն գայթակղությունը չլինի, առաջին անգամ կարդալիս ամեն պարբերությունը, երբեմն նույնիսկ գլուխը մի քանի անգամ էի կարդում, բայց օգուտ չկա… Էլի եմ ուզում: Տեսնենք՝ ուր կհասնեմ:

Kuk
07.08.2008, 00:39
Ամենաշատ վերընթերցածս գիրքը դա Պյուզոյի «Կնքահայրը»-ն է:love 5 անգամ:

Ուլուանա
07.08.2008, 01:52
Ճիշտն ասած՝ չեմ հիշում էնպիսի դեպք, երբ ես որևէ գիրք մեկից ավել անգամ սկզբից մինչև վերջ կարդացած լինեմ։ Շատ է պատահել, որ պատահաբար ձեռքս է ընկել, ու թերթելով՝ տեղ–տեղ վերընթերցել եմ, գուցե գրքի մեծ մասը, բայց որ ամբողջ գիրքը դնեմ ու ծայրից ծայր վերընթերցեմ, կարծեմ չի եղել... :think Ամեն դեպքում շատ հետաքրքիր է վերընթերցել հատկապես տարիներ առաջ կարդացածդ գիրքը, որովհետև լրիվ ուրիշ կերպ ես ընկալում շատ բաներ։ Համոզված եմ, որ ցանկացած գիրք երբ էլ որ վերընթերցես, միշտ գոնե մի բան, թեկուզ չնչին, այլ կերպ ես ընկալելու, ու ոնց էլ լինի, ինչ–որ բան բացահայտելու ես, որ մինչ այդ չէիր նկատել։ Գրքեր կան, որոնք, ասենք, ավելի քան 15 տարի առաջ եմ կարդացել ու շատ եմ հավանել, և հիմա ինձ շատ է հետաքրքրում, թե ինչ տպավորություն կունենայի այդ գրքերից, եթե հիմա կարդայի, բայց մյուս կողմից էլ վախենում եմ մի տեսակ. :oy բա որ վերընթերցելուց հետո պատանեկան հիացական տպավորություններս հօդս ցնդե՞ն... :(

StrangeLittleGirl
07.08.2008, 03:07
բա որ վերընթերցելուց հետո պատանեկան հիացական տպավորություններս հօդս ցնդե՞ն...
Բայց կարծում եմ, որ դու տարիների ընթացքում հասկանում ես, որ եթե նույն գիրքն ավելի ուշ կարդայիր, հեչ դուրդ չէր գալու: Օրինակ, ժամանակին «Խորհրդավոր կղզին» մի շնչով կարդացի ու շատ հավանեցի, բայց գիտեմ, որ հիմա կարդամ, կասեմ. «Հա՛, հետո՞»:

dvgray
07.08.2008, 03:56
Տարեկան վերընթերցվող գրքերի հատուկ հերթականություն ունեի, որը չնչին բացառությամբ էր խախտվում:
Սկսվում էր Թոմ Սոյերի արկածներով /մինչև 5-երորդ կուրս կարդացել եմ :)/ Հետո սկսում էր Դյումաի մենիաշխանությունը - "Երեք հրացանակիրներ", "Քսան տարի անց", "Տաս սարի անց", "Կամելիազարդ տիկին", "Կոմս Մոնտե-Քրիստո", … հետո գալիս էր Բալզակի հերթը իր "Շագրենու Կաշվով" ու հետո Սենկեվիչը իր "Փարավոն", "Խաչակինրներ" ու "Առանց Դավանանքի"… ու եզրափակում էր "Հազար ու մի գիշերը" :love
Այս գրքերը իր հաշվարկով առնվազն մի տասը անգամ կարդացել եմ

Նորմարդ
07.08.2008, 11:19
Ես էլ տենց ցուցակ ունէի ձմեռը սկսում էի «Խորհրդավոր կղզին», հետո «Ռոբինզոն Կրուզոն», «Սևանի Ափին», «Տիգրան Մեծ» սրանք պարտադիր պլան էին :)
Էխ վերջին անգամ սիրելի գրքերս չեմ էլ հիշում երբ եմ վերընթերցել :(

impression
07.08.2008, 11:48
Ես էլ տենց ցուցակ ունէի ձմեռը սկսում էի «Խորհրդավոր կղզին», հետո «Ռոբինզոն Կրուզոն», «Սևանի Ափին», «Տիգրան Մեծ» սրանք պարտադիր պլան էին :)
Էխ վերջին անգամ սիրելի գրքերս չեմ էլ հիշում երբ եմ վերընթերցել :(

Սևանի ափի~ն... վայ, գիտե՞ս քանի անգամ եմ կարդացել... Ո~նց էի սիրում էդ գործը: Էխ, Նոր, հիշացրեցիր, գնամ էսօր կարդամ էլի :D Թե նորություն գտա մեջը, քեզ տեղյակ կպահեմ ;)

Վարպետ
07.08.2008, 11:55
Ես, Արամիս խնդրանքով, մի 10-12 կտորով (երեկոյան էլի, իր համար, քնելուց առաջ) վերընթերցեցի "Ծիպիլին, Տիմբական եւ Ծիծաղը": Նենց կայֆ էր:) Ինչ-որ մեկը կարդացել ա?:)

Նորմարդ
07.08.2008, 11:59
Սևանի ափի~ն... վայ, գիտե՞ս քանի անգամ եմ կարդացել... Ո~նց էի սիրում էդ գործը: Էխ, Նոր, հիշացրեցիր, գնամ էսօր կարդամ էլի :D Թե նորություն գտա մեջը, քեզ տեղյակ կպահեմ ;)
Հա ես էլ էի շատ սիրում միշտ երազել եմ գնամ այցելեմ գրքում նկարագրված վայրերը արի մի օր գնանք, ինչքան գիտեմ էտ գյուղում թանգարան պիտի որ լինի, բոց կլինի չէ հանդիպենք գրքի հերոսներին կամ նրանց սերունդներին :)
ԵՍ հավատում եմ որ գրքի մոտ 80-90% իրականում եղել ա :)

impression
07.08.2008, 12:02
Հա ես էլ էի շատ սիրում միշտ երազել եմ գնամ այցելեմ գրքում նկարագրված վայրերը արի մի օր գնանք, ինչքան գիտեմ էտ գյուղում թանգարան պիտի որ լինի, բոց կլինի չէ հանդիպենք գրքի հերոսներին կամ նրանց սերունդներին :)
ԵՍ հավատում եմ որ գրքի մոտ 80-90% իրականում եղել ա :)

արի :) բայց լուրջ, գնա՞նք
ես նենց ակտիվ ֆանատ էի էդ գրքի: "Մատանիների տիրակալ"-ի ֆանատներն իմ մոտ գլուխները պատովն էին տվել :D

Նորմարդ
07.08.2008, 12:04
արի :) բայց լուրջ, գնա՞նք
ես նենց ակտիվ ֆանատ էի էդ գրքի: "Մատանիների տիրակալ"-ի ֆանատներն իմ մոտ գլուխները պատովն էին տվել :D
Հա լուրջ գնանք մի ամիս առաջ անցա այդ գյուղի մոտով ուզում էի մտնեի բայց գործողությունների կոնկրետ պլան չկար :D մի հատ նորից վերընթերցում ենք գիրքը ու գնում սաղ տակն ու վրա ենք անում գալիս ենք ակումբում թեմա բացում ու սաղ ճշմարտությունը հանում ջրի երես, նառոդ դոլժեն զնած պռավդու :D

impression
07.08.2008, 12:09
Հա լուրջ գնանք մի ամիս առաջ անցա այդ գյուղի մոտով ուզում էի մտնեի բայց գործողությունների կոնկրետ պլան չկար :D մի հատ նորից վերընթերցում ենք գիրքը ու գնում սաղ տակն ու վրա ենք անում գալիս ենք ակումբում թեմա բացում ու սաղ ճշմարտությունը հանում ջրի երես, նառոդ դոլժեն զնած պռավդու :D

հա՛, հմո եմ /այսինքն համաձայն եմ էլի, ուրիշ բաներ չմտածես:D/

StrangeLittleGirl
07.08.2008, 15:01
Ես, Արամիս խնդրանքով, մի 10-12 կտորով (երեկոյան էլի, իր համար, քնելուց առաջ) վերընթերցեցի "Ծիպիլին, Տիմբական եւ Ծիծաղը": Նենց կայֆ էր:) Ինչ-որ մեկը կարդացել ա?:)
Յա՜, ոնց չէ… Էդ իմ կարդացած առաջին գրքերից է: Ո՜նց էի սիրում: Այդ գիրքը երկու անգամ է ներմուծվել իմ օրգանիզմ. մեկը, երբ դեռ տառերը չգիտեի, մայրս էր կարդում: Հետո, երբ մեծացա, տառերը սովորեցի, ինքնուրույն կարդացի:

Ուլուանա
07.08.2008, 21:52
Ես, Արամիս խնդրանքով, մի 10-12 կտորով (երեկոյան էլի, իր համար, քնելուց առաջ) վերընթերցեցի "Ծիպիլին, Տիմբական եւ Ծիծաղը": Նենց կայֆ էր:) Ինչ-որ մեկը կարդացել ա?:)
Վայ, էդ իմ ամենասիրած մանկական գրքերից է: :love Ի դեպ, հեղինակն էլ Չուկի պապիկն է: ;) Հաճույքով կվերընթերցեի․․․

Վարպետ
07.08.2008, 22:08
Վայ, էդ իմ ամենասիրած մանկական գրքերից է: :love Ի դեպ, հեղինակն էլ Չուկի պապիկն է: ;)

Հա~, ճիշտ ա Ան ջան, հիշեցի, մի անգամ մի տեղ Չուկը գրել էր: Մի խոսքով թույն հեքիաթ ա:)

Yellow Raven
08.08.2008, 14:23
Նոր մի հատ թերթի վրա շատ իմաստուն տողեր էր գրած`

<<Այն գիրքը,որը չարժի վերընթերցել, չարժի նույնիսկ ընթերցել>>: :)

Հայկօ
30.08.2008, 02:11
Ես, Արամիս խնդրանքով, մի 10-12 կտորով (երեկոյան էլի, իր համար, քնելուց առաջ) վերընթերցեցի "Ծիպիլին, Տիմբական եւ Ծիծաղը": Նենց կայֆ էր:) Ինչ-որ մեկը կարդացել ա?:)

Էն էլ ո՜նց: Ու մի անգամ չէ: :)
Ու ընդհանրապես եթե մի գիրք ինձ դուր էր գալիս (մանավանդ՝ փոքր ժամանակ), էդ գիրքը հա՛ կարդում էի: 2-րդ դասարանում Կունի «Հին Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները» մի 4 անգամ լրիվ, մի 6 անգամ էլ՝ մաս-մաս («Իլիականը» շատ էի սիրում) կարդացի: Ու հիմա աչքերս փակ կարող եմ ասել, թե Թեմիսը Թետիսից ինչով է տարբերվում, տարբեր պելևսների ու նեստորների մասին՝ էլ չասած: Նույնիսկ մի անգամ՝ 1-ին դասարանում, երբ մի օրում «Շրջված ծառը» 3 անգամ կարդացի (իսկ գիրքը մի 40-50 էջ կլիներ, լուրջ նվաճում էր ինձ համար), ծնողներս սկսեցին անհանգստության նշաններ ցույց տալ... :lol: : Հիմա էն գրքերը, որ մեկից ավելի անգամներ եմ կարդացել, երևի ավելի շատ են, քան մեկ անգամ կարդացածները: Մեկ անգամ հիմնականում կարդացել եմ ծրագրային անկապ Բալզակ-Մոպասանները, մեկ էլ՝ հայկական գրեթե բոլոր վեպերը, բացի «Երկիր Նայիրիից» ու Հրանտ Մաթևոսյանի գործերից, որոնք ինձ համար ամեն ինչից վեր են: Հենց հիմա «Ոսկե հորթն» եմ վերցրել, բայց զգում եմ, որ ավելի շատ անգիր եմ ասում, քան կարդում:

Chuk
30.08.2008, 02:53
Ես, Արամիս խնդրանքով, մի 10-12 կտորով (երեկոյան էլի, իր համար, քնելուց առաջ) վերընթերցեցի "Ծիպիլին, Տիմբական եւ Ծիծաղը": Նենց կայֆ էր:) Ինչ-որ մեկը կարդացել ա?:)
Հա, բազում անգամներ կարդացել եմ :oy
Երևի թե շուտով կվերահրատարակենք :)

aniko
01.09.2008, 15:52
Ալ. Դյումայի <Կոմս Մոնթե-Քրիստո> գիրքը կարդացել եմ երևի մի 3 անգամ, իսկ առանձին մասեր վեընթերցել.... բազմաթիվ անգամներ
դե իսկ <20 տարի անց>-ը ավելի շատ
առաջին հայացքից կթվա պարզ արկածային գրականություն, բայց ես այդ գրքերը շատ եմ հավանում
երևիթե կվերընթերցեմ նաև Պ. Կոելոի <11 րոպեն> և <Զաիռ>-ը

Mitre
01.09.2008, 18:05
Էն էլ ո՜նց: Ու մի անգամ չէ: :)
Ու ընդհանրապես եթե մի գիրք ինձ դուր էր գալիս (մանավանդ՝ փոքր ժամանակ), էդ գիրքը հա՛ կարդում էի: 2-րդ դասարանում Կունի «Հին Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները» մի 4 անգամ լրիվ, մի 6 անգամ էլ՝ մաս-մաս («Իլիականը» շատ էի սիրում) կարդացի: Ու հիմա աչքերս փակ կարող եմ ասել, թե Թեմիսը Թետիսից ինչով է տարբերվում, տարբեր պելևսների ու նեստորների մասին՝ էլ չասած:

Երևում ա նույն գրքերը շատ ենք կարդացել, բայց ''Ոդիսականը'' կարդալուց ,ինձ սպանում էր, որ Աթենաս Պալլասը տարբեր կերպարներով հայտնվում էր Ոդիսևսին, չգիտեմ թե ինչու դրանից ջղայնանում էի:

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Շատ հաճախ եմ վերընթերցում, հատկապես սիրածս մասերը:

Արևածագ
21.03.2010, 09:18
Վերջին տարիներին մի տեսակ զգուշություն կա՝ նոր գիրք ձեռքս առնելիս: Ավելի շուտ՝ եթե որևէ մեկը խորհուրդ չտա կամ գրախոսականը կարդացած չլինեմ, գրախանութի կամ գրադարանի դարակներից պատահական գիրք չեմ վերցնի ընթերցելու: Ինչքան էլ հեղինակը « մոդայիկ» լինի: Ավելի թեթև ու հաճույքով վերցնում եմ դասական գրականության երկերը, որովհետև կարծում եմ՝ ժամանակը դրանք արդեն « ջոկել» է ընթերցողի համար: Ու նաև ավելի ու ավելի հաճախ վերադառնում եմ գրքերին, որ կարդացել եմ դպրոցական, ուսանողական տարիներին: Տպավորությունը միանշանակ չի, բայց որ «բացվում են » նոր կողմերից ու նոր որակներով, դա կարող եմ հաստատել: Վերընթերցել եմ Տոլստոյի «Աննա Կարենինան»,պատմվածքները, Բուլգակովի գործերը, «Վարպետն ու Մարգարիտան», եթե ապրեմ , էլի կկարդամ, Չեխովի գործերը, վաղվանից վերսկսում եմ «Դոկտոր Ժիվագոն», մոտակա պլաններում Իլֆ-Պետրով համահեղինակներն են:
Հետաքրքիր է իմանալ՝ ակումբցիներն ի՞նչ գրքեր են վերընթերցել:

Rhayader
21.03.2010, 10:04
Վերջին տարիներին մի տեսակ զգուշություն կա՝ նոր գիրք ձեռքս առնելիս: Ավելի շուտ՝ եթե որևէ մեկը խորհուրդ չտա կամ գրախոսականը կարդացած չլինեմ, գրախանութի կամ գրադարանի դարակներից պատահական գիրք չեմ վերցնի ընթերցելու: Ինչքան էլ հեղինակը « մոդայիկ» լինի: Ավելի թեթև ու հաճույքով վերցնում եմ դասական գրականության երկերը, որովհետև կարծում եմ՝ ժամանակը դրանք արդեն « ջոկել» է ընթերցողի համար: Ու նաև ավելի ու ավելի հաճախ վերադառնում եմ գրքերին, որ կարդացել եմ դպրոցական, ուսանողական տարիներին: Տպավորությունը միանշանակ չի, բայց որ «բացվում են » նոր կողմերից ու նոր որակներով, դա կարող եմ հաստատել: Վերընթերցել եմ Տոլստոյի «Աննա Կարենինան»,պատմվածքները, Բուլգակովի գործերը, «Վարպետն ու Մարգարիտան», եթե ապրեմ , էլի կկարդամ, Չեխովի գործերը, վաղվանից վերսկսում եմ «Դոկտոր Ժիվագոն», մոտակա պլաններում Իլֆ-Պետրով համահեղինակներն են:
Հետաքրքիր է իմանալ՝ ակումբցիներն ի՞նչ գրքեր են վերընթերցել:

Անկեղծ ասած, ինչքան գնում է, մոտս ավելի է արմատավորվում տպավորությունը, որ մարդիկ գրել կարողացել են անտիկ շրջանում, վաղ ու միջին վերածննդի շրջաննում ու տասիներորդ դարի երկրորդ կեսից սկսած: Իսկ նամանավանդ ուշ վերածննդից մինչև տասնիններորդ դար շրջանը պարզապես զզվելի է: Որոշ բացառություններով, իհարկե (գոտիկայի ուղղությունն ուշ վերածննդի շրջանում, պոստգոտիկ ուղղությունն ի դեմս Էդգար Պոյի, Բայրոնը և այլն): Բայց, ասենք, Բալզակ:[ կամ նման բաներ... Չեմ կարողանում վերընթերցել չափազանց շատ նկարագրություններով ծանրաբեռնված գրքերը: Նամանավանդ եթե ինձ ասելու բան չունեն, ընթերցության ընթացքից էլ այդ չարաբաստիկ նկարագրությունների պատճառով հաստատ հաճույք չեմ ստանում:
Հաճախակի եմ Օլդի, Ժելյազնի, Տոլկիեն ու Քինգ վերընթերցում: Մարկեսի ու Էկոյի մասին էլ չխոսեմ, աուդիոգրքերս արդեն մաշել են:D

Շինարար
21.03.2010, 17:09
Քանի որ այնպիսի թեմա է, որում գրառում անելն ինձ հնարավորություն է տալիս ևս մեկ անգամ նշել իմ սիրած հեղինակի անունը, ես էլ պատմեմ, թե ինչ գրքեր եմ վերընթերցել: Նախ ասեմ, որ սարսափելի արագ եմ կարդում, ինչի պատճառով կարդացածս արագ էլ մոռանում եմ, դրա համար վերընթերցելն ինձ համար պարզապես պարտադիր է, երկու-երեք անգամ կարդացածներս հաշիվ չեն, դրանց մասին չեմ խոսա:
Կարծում եմ կարիք չկա ակումբցիներին ասելու, որ Մաթևոսյանի «Ծառերը» և «Օգոստոս» ժողովածուները իմ սեղանի գրքերն են, որոնք անընդհատ վերընթերցում եմ, բայց քանի որ գրառումս հենց դա ասելու համար եմ անում, ուստի արդեն ասացի:)) Գ. Բելիխի և Լ. Պանտալեևի «Շկիդ հանրապետությունը» մանկությանս և պատանեկությանս ամենասիրելի գիրքն է եղել, վերջին անգամ անցյալ տարի եմ կարդացել, իսկ ընդհանարպես տարի է եղել, որ մի քանի անգամ եմ վերընթերցել, հիմա էլ որպես քաղցր հուշ կկարդայի, բայց ո՞վ է տարել այդ գիրքս, չգիտեմ, տանում են ու չեն վերադարձնում, դրա համար էլ չեմ սիրում ուրիշին գիրք տալ:angry
Ու էլի շատ ու շատ գրքեր կան, որ բազմիցս վերընթերցել եմ, բայց ուզում էի խոսել այս երկուսի մասին:)) Համ էլ այդքան երկար գրառում, որ անեմ, որում բոլորը թվարկեմ, ո՞վ պիտի հավես անի՝ գրառումս մինչև վերջ կարդա:8

Հայկօ
21.03.2010, 20:05
Մի քանի անգամ կարդացածս գրքերը երևի ավելի շատ են, քան մի անգամ կարդացածներս: Ամեն ինչ սկսվեց չարաբաստիկ «Շրջված ծառից». վեց թե յոթ տարեկան էի, կարդացի, դուրըս շատ եկավ, նույն օրվա մեջ կարդացի երեք անգամ :D: «Արկածային գրադարանը» կարդացել եմ մի քանի անգամ: Մայն Ռիդի ու Ջեկ Լոնդոնի ժողովածուները էնքան էի կարդացել, որ հիմա ողբալի վիճակում են խեղճ գրքերը: Հետո թափս կամաց-կամաց կոտրվեց, իհարկե, բայց լավ գրքերին վերադառնալու միտումը մնաց. պարզապես սկսեցի ավելի բծախնդրորեն ընտրել դրանց: Այսինքն՝ էստեղ «ստիպված» կամ «դիտավորյալ» վերընթերցելու մասին խոսք անգամ լինել չի կարող. ուղղակի մի օր նստում-նստում ես, կարոտում ես Շվեյկին ու սկսում ես կարդալ (մի յոթ-ութ անգամ կարդացած կլինեմ) :): Պարբերաբար վերընթերցել եմ «12 աթոռն» ու «Ոսկե հորթը», «Մատանիների տիրակալն» եմ մի քանի անգամ կարդացել, Բոխեսի շատ պատմվածքները... Մի խոսքով՝ շատ են, բոլորը չեմ հիշի: Ռուս գրականությունից գրեթե ոչ մի բան չեմ վերընթերցել:

Whyspher Whisper
22.03.2010, 02:03
Ուղղակի չեմ կարողանում վերընթերցել որևէ բան, որ գիտեմ ինչ-որ հեղինակից գաղափար ունեմ, իսկ հարյուր - հազար - միլիոնավոր այլ բաներ չեմ կարդացել... Բայց դա, իհարկե, չի վերաբերվում բանաստեղծություներին. մի-քանի սիրելի հեղինակների գրածները կարող եմ անվերջ կարդալ)))))))))))))))

Minerva
24.03.2010, 16:49
Արդեն չեմ հիշում, թե քանի անգամ եմ վերընթերցել «Հարյուր տարվա մենությունը», մեկ էլ «Վարպետն ու Մարգարիտան»։Իմ ամենասիրած գրքերից են։ Սարոյանին եմ շատ վերադառնում, մանավանդ «Մարդկային կատակերգությանը»:love
Փոքր ժամանակ «Հին հունական լեգենդներն ու առասպելները» ու «Անգլուխ ձիավորը» անգիր էի արել։ :))

Yevuk
24.03.2010, 17:11
Հիմնականում կարդացածս գրքերը չեմ վերընթերցում, սակայն մի քանի գիրք եղել են, որոնք մեծ հաճույքվ մի քանի անգամ եմ կարդացել: Դրանցից առաջինը «Փոքրիկ իշխան»-ն է: Կարդացել եմ 3 լեզվով՝ հայերեն, ռուսերեն ու ֆրանսերեն. 3 լեզվով էլ վերընթերցել եմ. ամեն մի լեզուն իր գեղեցկությունն ու հետաքրքրությունն ուներ, 3-ն էլ արտակարգ էին, դրա համար էլ բոլորն էլ վերընթերցել եմ: Մյուս գիրքը, որ վերընթերցել եմ, Ֆրանսուազ Սագանի «Բարև, թախիծ»-ն է: Առաջին ընթերումից հետո շատ էի հիացած ու էլի 2 անգամ կարդացի: Կուզեի օրիգինալն էլ կարդալ, բաըց դեռ չեմ գտնում: Հաջորդը Էրիկ Էմանուիլ Շմիտի "Oskar et la Dame rose" ("Оскар и Розовая Дама") պատմվածքն է: Կարծես թե այսքանը. էլի հիշեմ, կգրեմ:

Minerva
24.03.2010, 17:19
Հիմնականում կարդացածս գրքերը չեմ վերընթերցում, սակայն մի քանի գիրք եղել են, որոնք մեծ հաճույքվ մի քանի անգամ եմ կարդացել: Դրանցից առաջինը «Փոքրիկ իշխան»-ն է: Կարդացել եմ 3 լեզվով՝ հայերեն, ռուսերեն ու ֆրանսերեն. 3 լեզվով էլ վերընթերցել եմ. ամեն մի լեզուն իր գեղեցկությունն ու հետաքրքրությունն ուներ, 3-ն էլ արտակարգ էին, դրա համար էլ բոլորն էլ վերընթերցել եմ: Մյուս գիրքը, որ վերընթերցել եմ, Ֆրանսուազ Սագանի «Բարև, թախիծ»-ն է: Առաջին ընթերումից հետո շատ էի հիացած ու էլի 2 անգամ կարդացի: Կուզեի օրիգինալն էլ կարդալ, բաըց դեռ չեմ գտնում: Հաջորդը Էրիկ Էմանուիլ Շմիտի "Oskar et la Dame rose" ("Оскар и Розовая Дама") պատմվածքն է: Կարծես թե այսքանը. էլի հիշեմ, կգրեմ:

Ոնց եմ սիրում «Փոքրիկ իշխանը»։ Տարբեր տարիքում վերընթերցել եմ ու ամեն անգամ մի նոր ձևով եմ ընկալել։

Ֆրեյա
24.03.2010, 18:08
Մի քանի գիրք կա, որ էս պահին հիշում եմ՝ վերընթերցել եմ. Մարկես – Հազար Տարվա մենություն x4, Բուլգակով – Մաստեր ի Մարգարիտա x2, Մարկեսի պատմվածքները, Մարկեսի վիպակները, Մարկեսի ամենինչը։ Մի բան մենակ վատ ստացվեց. Մարկես կարդալուց հետո չեմ կարողանում ուրիշ գրքեր կարդամ, հենց գիրք կարդալու պահանջ եմ զգում, նորից ձեռս գնում ա սև հաստ Մարկեսի ժողովածուին։ էս մարդը ախր ուրիշ ձևի դեմք ա, է... Գժժժվում եմ В Недобрый час-ի համար... դա երևի իմ ամենասիրած ստեղծագործությունն ա :love

Farfalla
25.03.2010, 09:44
Մի քանի գիրք կա, որ մի քանի անգան վերընթերցել եմ ու հաստատ էլի կկարդամ: Ուրեմն՝

Վ.Սարոյան – “Մայրիկ, ես քեզ սիրում եմ”, “Մարդկային կատակերգություն”
Илья Ильф, Евгений Петров – “Золотой теленок”
О'Генри - рассказы
Марта Кетро – “Горький шоколад” Книга утешений

Գոհարիկ
25.03.2010, 21:23
Երբեմն ստիպված եմ լինում որոշ գրքեր վերընթերցել քննության համար, բայց միակ գիրքը, որ միշտ հաճույքով վերընթերցում եմ (մոտ 100 անգամ կարդացել եմ:)) մի շոտլանդացի գրողի գիրք է, ոչ շատ հայտնի, կոչվում է «Լյոնբերգցի Էմիլի արկածները»:«Փոքրիկ իշխանի» պես մի բան է՝ ներսդ մաքրելու ու լուսավոր մտքեր, էմոցիաներ պարգևելու տեսակետից:

Cassiopeia
26.03.2010, 10:35
Հիմնականում կարդացածս գրքերը չեմ վերընթերցում, սակայն մի քանի գիրք եղել են, որոնք մեծ հաճույքվ մի քանի անգամ եմ կարդացել: Դրանցից առաջինը «Փոքրիկ իշխան»-ն է: Կարդացել եմ 3 լեզվով՝ հայերեն, ռուսերեն ու ֆրանսերեն. 3 լեզվով էլ վերընթերցել եմ. ամեն մի լեզուն իր գեղեցկությունն ու հետաքրքրությունն ուներ, 3-ն էլ արտակարգ էին, դրա համար էլ բոլորն էլ վերընթերցել եմ: Մյուս գիրքը, որ վերընթերցել եմ, Ֆրանսուազ Սագանի «Բարև, թախիծ»-ն է: Առաջին ընթերումից հետո շատ էի հիացած ու էլի 2 անգամ կարդացի: Կուզեի օրիգինալն էլ կարդալ, բաըց դեռ չեմ գտնում: Հաջորդը Էրիկ Էմանուիլ Շմիտի "Oskar et la Dame rose" ("Оскар и Розовая Дама") պատմվածքն է: Կարծես թե այսքանը. էլի հիշեմ, կգրեմ:

Նշածդ ստեղծագործությունները բազմիցս վերընթերցել եմ, բացառությամբ Սագանի "Բարև, թախի'ծ"-ի: Առաջին անգամ կարդալուց հետո մի տեսակ կորավ հետաքրքրությունը:

Chuk
26.03.2010, 10:51
Դեռ փոքր տարիքից սկսած հետաքրքրած գրքերը սովորաբար վերընթերցել եմ ու ոչ մեկ անգամ: Վերընթերցումների քանակով ռեկորդակիրներս.
Ռ. Ստիվենսոն - Գանձերի կղզին
Ռ. Ստիվենսոն - Սև նետը
Խ. Գյուլնազարյան - Օրերի ճանապարհը
Ս. Հարությունյան - Ծիպիլին, Տիմբական և ծիծաղը
Ջ. Ռոդարի - Չիպոլինոյի արկածները
Ջ. Ռոդարի - Ջելսոմինոյի արկածները
Ռ. Մարուխանյան - Չիկարելիի արկածները
Չ. Դիքենս - Օլիվեր Թվիստի արկածները
Չ. Դիքենս - Դավիդ Կոպպերֆիլդ
Էքզյուպերի - Փոքրիկ իշխանը
Ջ. Ռ. Ռ. Թոլքին - Մատանիների տիրակալը
Ջ. Ռոուլինգ - Հարրի Փոթթեր
Մարկես - Հարյուր տարվա մենություն
Հ. Մալո - Առանց ընտանիքի
Իլֆ, Պետրով - 12 աթոռ
Բելիխ, Պանտելեև - Շկիդ Հանրապետություն
...

Սրանք նրանց մի մասն են, որոնք երկու անգամից ավելի եմ կարդացել: Ընդհանրապես միշտ ինձ մեղադրել եմ նորից նույնը կարդալու վրա, այդ ժամանակը ծախսելով շատ ուրիշ բաներ կարելի էր կարդալ: Բայց մյուս կողմից էլ կանչում են, ժամանակ առ ժամանակ ուզում եմ վերադառնալ ու չեմ ափսոսում:

SSS
26.03.2010, 14:08
Վիլյամ Սարոյան "Մարդկային Կատակերգություն"դարձել է ինձ համար օրագրի պես մի բան,որ միշտ հետդ է...մեկն է այն հազվադեպ գրքերից,որ իմ մեջ ապրելու,սիրելու սիրվելու ցանկություն է առաջացնում... իմ մի մասն է դարձել...Միակ գիրքն ուր բոլորը լավն են ,միակ գիրքը որ ինձ ստիպել է արտասվել...Կարոտեցի...երևի այսօր էլ կարդամ

Chuk
26.03.2010, 15:05
Բաց էի թողել... իրական ռեկորդակիրս կարծես թե եղել է Վ. Սքոթի «Այվենհոն», նույնիսկ մի պահ է եղել, որ էն աստիճանի էի էդ գրքով հիվանդ, որ 2 օրում կարդալ ու վերջացնելուց հետո հաջորդ օրը նորից սկսեցի կարդալ ու էլի երկու օրում պրծա... հա, ես աննորմալ եմ :))

Chilly
26.03.2010, 15:39
Առաջարկում եմ կազմել ակումբցիների կողմից ամենաշատ կարդացված գրքերի ցուցակ, ըստ էստեղ գրված գրքացանկի :)

Ինձ թվում է, աշխխարհում ամենավերընթերցվող գիրքը "Փոքրիկ Իշխանն" է, չնայած ես բազմիցս վերընթերցել եմ նաև "Գուլիվերի ճանապարհորդությունները", "Դոն Կիխոտ"-ը, Մայն Ռիդին ու Ջեք Լոնդոնին էլ դե չասեմ, ջահել տարիներիս ախպերությունն էին...

SSS
26.03.2010, 16:13
"Գուլիվերի ճանապարհորդությունները", "Դոն Կիխոտ"-ը,
Սպանեն 2 րդ անգամ չեմ կարդա

Rhayader
26.03.2010, 16:39
Ըստ Visual Bookshelf համակարգի, դրանից օգտվողների կողմից ամենակարդացված գրքերն են.

Harry Potter and the Deathly Hallows (503,625 ընթերցող)
Harry Potter and the Chamber of Secrets (455,174 ընթերցող)
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban (447,658 ընթերցող)
Harry Potter and the Half-Blood Prince (443,367 ընթերցող)
Harry Potter and the Goblet of Fire (437,448 ընթերցող)
The Da Vinci Code (412,485 ընթերցող):[
Harry Potter and the Order of the Phoenix (403,847 ընթերցող)
Twilight (384,965 ընթերցող):[
To Kill a Mockingbird (353,580 ընթերցող):love
Harry Potter and the Sorcerer's Stone (353,542 ընթերցող)
New Moon (333,194 ընթերցող):[
The Catcher in the Rye (317,444 ընթերցող):love

Ինչպես տեսնում եք, Պոտտերոմանիան ոչ մի միտք չունի նահանջել)))
Ցուցակում երեք :[ գիրք կա ու երկու :love գիրք: Ցանկացած դեպքում, հուսադրող արդյունք է:

Արևածագ
26.03.2010, 18:21
Հարգելի ակումբցիներ. հետաքրքիր կլիներ կարդալ նաև՝ ինչպե՞ս է փոխվել ձեր վերաբերմունքը միևնույն հերոսի վերաբերյալ, կամ, գուցե՝ չի փոխվել, գիրքը վերընթերցելուց: Իմ օրինակով նշեմ, որ առաջին անգամ ընթերցելիս՝ Տոլստոյի վեպում, իմ հերոսուհին, միանշանակ, Աննա Կարենինան էր. Աչքերը փակ նետվել սիրո հորձանքը, իսկ կասկածի դեպքում՝ գնացքի անիվների տակ: Վերընթերցելիս, որ մոտ երեք ամիս տևեց, վեպին առընթեր բազմաթիվ մեկնաբանություններ կարդացի, նաև, որ Աննան Տոլստոյի սիրելի հերոսուհին լինելուց զատ, կրկնում է հենց Տոլստոյին: Բայց այս անգամ իմ հերոսը Կոնստանտին Լևին էր, Իսկ Աննային, չնայած ուզում էի, բայց չկարողացա արդարացնել:
Կամ «Վարպետն ու Մարգարիտան»...Վերընթերցելիս անտարբեր չէի կարող մնալ Վոլանդի հանդեպ: Դպրոցական տարիներին նա սոսկ չարիքի մարմնացում էր թվացել:
Այս երկու օրինակնեը քննեցի, որովհետև կարծես թե այդ գրքերը հանրածանոթ են:

Rhayader
26.03.2010, 18:38
Վոլանդը, քանի անգամ էլ կարդացած լինեմ, միշտ էլ մեծագույն սիմպատիա է առաջացրել մոտս::love ճիշտ է, ինձ միշտ Բեգեմոտի հետ եմ նույնացրել, բայց դե:love

Rhayader
26.03.2010, 18:47
Կուզեի գրել Հարրի Պոտտերի շարքի ընթերցելիության/վերընթերցելիության մասին, որը շատ հավանաբար՝ սնոբիզմով տառապող մարդկանց բարկացրել է:
Իրականում Պոտտերի շարքին կպնելու տեղ չկա. այն բավականաչափ ինտելլեկտուալ ու հետաքրքիր է, բայց ավելորդ չի բարդացրած: Դպրոցական կամ հետդպրոցական տարիքի ընթերցողին նա տեղափոխում է «զուգահեռ աշխարհ», բայց այդ «զուգահեռ աշխարհն» այնքան սպեցիֆիկ չի, որ խորթ թվա. ընդհակառակը, բազմաթիվ հարազատ բաներ է պարունակում: Գումարած՝ այն ամենն, ինչի մասին երազում է ամեն երեխա: Ինչպես է երևում, որ Ռոուլինգն ի սկզբանե հեքիաթը սեփական երեխայի համար է գրել:love
Շարքն իսկապես սիրով է գրված: Ու գրվածքն էլ ոճային տեսանկյունից հիանալի է: Արկածներն օրիգինալ են, գրավող: Ամենակարևորը՝ հերոսներն այնքան կենդանի են, որ կարդալիս միանգամից պատկերացնում ես բոլորի սովորությունները, խոսելաոճը, բնավորության գծերը:love
Այս պատճառներն են, որ գրքերին ընթերցողների նմանատիպ լայն մասսա են ապահովում, սկսած ոչ այնքան խելացի դեռահաս պոտտերագժերից ու վերջացրած Սթիվեն Քինգով:

Rammstein
27.03.2010, 00:07
Ամենաշատ կարդացածներիցս է, երեւի թե մեր էպոսը, մեկ էլ հենց նույն Էքզյուպերիի «Փոքրիկ իշխանը»։ :)
Ընդհանրապես շատ բան կա, որ էլի կուզեի կարդալ, որովհետեւ մեկ անգամ կարդալուց իմ մոտ ամեն ինչ շուտ մոռացվում ա։
Օրինակ` էս պահին նորից կկարդայի Արթուր Կոնան Դոյլի «Շերլոկ Հոլմս»-ը։


Հ. Մալո - Առանց ընտանիքի

Էս գիրքը կյանքումս ամենաարագ կարդացածս գիրքն է, երկու օրում եմ կարդացել, չէի ուտում, չէի խմում, նստած կարդում էի։:love
Էլի հաճույքով կկարդայի։


Արդեն վատ ա :): Գիրքը հաստատ չորրորդ դասարանցիների համար չի: Այսինքն՝ չորրորդ դասարանցին էլ կարող ա կարդալ, բայց` գերագույն զզվանքի ու ատելության պարբերական նոպաներով :D:

4-րդ դասարանցիների համար չի ոչ միայն էդ գիրքը։ Օրինակ` ես ընդհանրապես դպրոցի ամեն ինչն էլ զզվանքով եմ կարդացել… :[ Ու գրականության դասին վերաբերվել եմ քո ասած նոպաներով… :D Բայց դպրոցից դուրս, նո փրոբլեմ… :)

Leo Negri
27.03.2010, 03:26
Ռայադերի ու իրա տված աուդիոգրքերի օգնությամբ վերընթերցում եմ /վերալսում/ Ռոջեր Զելազնիի Ամբերի ցիկլը` հեղինակի կատարմամբ:

Իսկ ընդհանրապես տարին գոնե մեկ անգամ վերընթերցում եմ նույն հեղինակի "Լույսի Իշխանը", որը հանճարեղ գիրք եմ համարում` կարդացածս ամենագեղեցիկ գրքերից մեկնա:

SSS
27.03.2010, 10:38
Բացի նշածս գրքից ուրիշ գիրք չկա ,որ վերընթերցած լինեմ...Չգիտեմ լավ է թե վատ ,բայց "խայտառակ" հիշողություն ունեմ ,որն ինձ ստիպում է հիշել թե որ էջի որ մասում ինչ էր գրված ,բոլոր 2ական և 3 ական հերոսների անունները,հերթականությունները...մինչև հիմա ուղեղս ծանրաբեռնված է "Հունական Դիցաբանության "աստվածուհիների անուններով...ինչ անում եմ չեմ կարողանում մոռանալ...էնպես ,որ չափից դուրս անհամբեր լինելու պատճառով չեմ կարողանում ինձ տրամադրել կարդալ այն ինչ անգիր գիտեմ:(Բայց մի բան ասեմ...Մարկեսի "Սերը խոլեռայի ժամանակ" ի էն "խուժան" մասերը մի քանի անգամ եմ կարդացել:oyՀա ինչ անեմ...էտ ժամանակ դեռ 9 րդ դասարան էի...հետաքրքրիր էր:oy
Հ.Գ.
Նույնիսկ այդ էջերը նշել էի,որ ընկերուհիներս կարդային:D

Yeghoyan
27.03.2010, 22:28
Շատ գրքեր կան, որ դպրոցական տարիքից կարդացել եմ ու էլի հիմա ուզում եմ կարդամ, դրանք շատ են բոլորը գրել չի լինի, բայց մի քանիսի մասին գրեմ: Ուրեմն լավ հիշում եմ դպրոցական տարիքում շատ էի կարդում Րաֆֆու ,,Խենթը,, էս գիրքը 2 օրվա ընթացքում կլանված վերջացնում, մի շաբաթ հանգիստ տալիս ու նորից սկսում էի, չգիտեմ էլ ինչի:} :D արձակուրդներին կամ հանգստյան օրերին տնից գնում էի բարեկամների տուն, որ չխանգարեն տնեցիք, ու մտնում մի սենյակ ամբողջ օրը կարդում:Dհիմա ծիծաղում եմ, բայց որ հիշում եմ ոնց էի կարդում .....:oy
Մուրացանից ,,Նոյի ագռավը,, ու Նար-Դոսի ,,Ես և նա,, պատմվածքներն եմ շատ անգամներ կարդացել, ,,Գևորգ Մարզպետունին,, եմ 3 անգամ կարդացել, ու տենց էլ չհասկացա ինչի եմ ես սենց գրքերը շատ կարդում, մեկա անուններ ու թվերը չեմ հիշում, պատմության վերաբերյալ շատ քիչ բանա մնում ուղեղումս, փաստորեն ինչքան անհետաքրքիր բան կա ես շատ էի կարդում:8 պատմական գրքերից շաաաատ հավանում եմ/երևի 4 անգամ կարդացել էմ, էնքան էլ երկարա:oy/ ,,Մուսա լեռան 40 օրը,,:love, էս վերջերս կարդացի Дэниел Киз - Цветы для Элджернона, ու ավարտելուց հետո նորից կարդացի, դուրս շատա եկել, լավնա, շատ բարի ու հետաքրքիրա, ովքեր չեն կարդացել, անպայման կարդացեք:
Հլա որ էսքանը:8 եթե հետո էլի լավ/հետաքրքիր գրքեր հիշեմ կգրեմ:oy

Chuk
27.03.2010, 23:01
Մոդերատորական. «Փոքրիկ իշխանը» գիրքը քննարկող գրառումները տեղափոխվել են համապատասխան թեմա (http://www.akumb.am/showthread.php/1465): Անլուրջ գրառումները, ինչպես նաև ոչ գրական գրքերի վերընթերցման մասին գրառումները ջնջվել են՝ այս անգամ առանց զգուշացում-տուգանայինների: Մնացե՛ք թեմայի շրջանակներում:

Շինարար
28.03.2010, 11:26
Քանի որ Հեկտոր Մալոյի "Առանց ընտանիքին" էլ էր ակումբցիների շատ կարդացած գրքերի շարքում, այդ գրքի ընթերցվելիության մասին մի բան պատմեմ, կարծում եմ` թեմայից դուրս չի լինի: Նախ ասեմ, որ առաջին անգամ այդ գիրքը չեմ հիշում, թե երբ եմ կարդացել, հետո կարդացել եմ ու կարդացել, մինչև մեկը տարավ կարդալու, հիմա չեմ հիշում` ով, ու գիրքը անհետացավ: Տատս այդ գիրքը օգտագործում է, որպես դեղ` բառիս բուն իմաստով: Ըստ նրա դա երեխային գրքին կապելու ամենալավ դեղն է, այդպես նա գրքին է կապել իր որդիներին, թոռներին, հարևանների ու բարեկամների երեխաներին, հորս, հորեղբայրներիս, եղբորս կարդացած առաջին գիրքն է, ինձ կարիք չի եղել գրքին կապել, որովհետև ես դեռ մինչև դպրոց գնալս կարդալու մոլուցքով էի տարված, այն տարիքներում, երբ տատս ուրիշներին գրքին էր կապում "Առանց ընտանիքիով", ես տան բոլոր գրքերը խժռել էի ու սովետական հանրագիտարանի հատորներն էի կլանում:)), մի քիչ էլ ես գլուխ գովամ էլի, որ շատ եմ կարդացել:)) շատ էլ, որ ամբողջ օրը Կոբո Աբեներից ու Մոհան Ռաքեշներից չեմ խոսում, վերջը, ամենահետաքրքիրն այն է, որ եթե երեխան հրաժարվում է "Առանց ընտանիքին" կարդալուց, տատս արդեն ձեռքերը լվանում է այդ երեխային գրքին կապելուց, գլուխը անբուժելի հիվանդ ունեցող բժշկի նման տմբտմբացնում ու ասում` անհուսալի է:))

Նաիրուհի
28.03.2010, 12:10
Հաստատ բոլորը չեմ հիշի, որ գրեմ։
1. Խաժակ Գյուլնազարյան-«Ինչ-որ տեղ վերջանում էր հորիզոնը», նաև գրեթե բոլոր պատմվածքները
2. Բորխես-«Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները»
3. Մարկես-«Հարյուր տարվա մենություն»
4. Անդրե Մորուա-«Դոն Ժուան կամ Բայրոնի կյանքը»
5. Շեքսպիր-«Մակբեթ»
6. Սոմերսեթ Մոեմ-«Անձրևը»
7. Բորիս Պաստեռնակ-«Դոկտոր Ժիվագո»
8. Կուպրին-«Սուլամիթ», «Յամա»
9. Դոստոևսկի-«Ոճիր և պատիժ»
10. Կուն-«Հին Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները»
11. Լևոն Շանթ-«Կինը», «Հին աստվածներ»
12. Ջ. Բայրոն-«Կայեն»
13. Գ. Զոհրապ-Գրեթե բոլոր նորավեպերը
14.Հենրիկ Սենկևիչ-«Յո՞ երթաս»
15. Օսկար Ուայլդ-«Դորիան Գրեյի դիմանկարը», հեքիաթները:love

ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼԻ...

Արևածագ
05.04.2010, 22:56
Վերընթերցում եմ «Դոկտոր Ժիվագոն» Մեծ դժվարությամբ: Դպրոցում էի կարդացել հայերեն թարգմանությունը, հիմա՝ բնագրով: Բարեկամներիցս մեկը, որի կարծիքն ինձ համար բացառիկ նշանակություն ունի, խորհուրդ տվեց նորից կարդալ: Այն ժամանակ էլ սյուժեն խճճված ու ավարտը անհասկանալի էին մնացել, հիմա էլ հերոսների բազմազանությունը հիացմունք չի պատճառում:Գիրքը Նոբելյան մրցանակակիր է: Միգուցե հասկանամ գրքի՝ համաշխարհային մրցանակներ շահելու տրամաբանությունը:
Նույն բարեկամիս խորհրդով, սեփական անձը բռնության ենթարկելով, կարդացել էի Դալիի «Հանճարի օրագիրը»: Ցնդաբանություն թվաց:
Վերջերս Հրանտ Մաթևոսյանի հարցազրույցներից մեկը պատահաբար նայեցի: Ասաց.« Կյանքումս ոչ մի վեպ լրիվ չեմ կարդացել: Միայն հատվածներ՝ այստեղից- այնտեղից»: Լավ ինդուլգենցիա է, որ մարդ վերցնի օգտագործելու::)

Rhayader
05.04.2010, 23:25
Նույն բարեկամիս խորհրդով, սեփական անձը բռնության ենթարկելով, կարդացել էի Դալիի «Հանճարի օրագիրը»: Ցնդաբանություն թվաց:
Հանճարեղ աշխատանք է::love թե ինչպես է Դալին ծաղրում բոլորին՝ ինքն իրեն էլ այդ թվում, ինչպես է ցեխին խառնում ստերեոտիպային «հանճարի» գաղափարը, ինչպես է իր կարծիքն արտահայտում արվեստի վերաբերյալ, ու դրա տակ թաքնված է իսկապես հանճարեղ մարդը, ով իրականում շատ լավ գիտակցում է, թե ինչ է անում ու ինչու է անում՝ գիտակցելով դրան զուգահեռ, որ ոչ ոք իրեն չի հասկանում:
Հաճախ խաղում է ընթերցողի կոմպլեքսների ու նյարդերի վրա: Իսկապես շատ լավ գիրք է:

StrangeLittleGirl
06.04.2010, 00:25
Ընդհանրապես, գրքերը վերընթերցելու սովորություն չունեմ: Դեռահասային տարիքում մի 10 անգամ «Փոքրիկ իշխանն» եմ կարդացել՝ տարբեր լեզուներով: Էլ ոչ մի անգամ չեմ կարդա: Չէ, կկարդամ, մենակ եթե ֆրանսերեն լինի. լեզուս զարգացնելու համար պետք կգա:

Ռուզան Խաչատրյանի «Թաց քաղաքն» եմ մի քանի անգամ կարդացել, բայց չեմ ասի՝ ինչու:

Մեկ էլ Հեմինգուեյի «Ֆիեստան» երկու անգամ եմ կարդացել, մի անգամ հայերեն, մի անգամ՝ անգլերեն: Առաջին տպավորությունս երկրորդից 180 աստիճանով տարբերվում էր. սկզբում ընդհանրապես դուրս չեկավ: Անկեղծ ասած, զարմանում եմ, թե ինչպես «Ֆիեստան» կարդալուց հետո ռիսկ արեցի էլի Հեմինգուեյ կարդալ: Զարմանում եմ, բայց ուրախանում, որովհետև հետագայում նա իմ սիրած գրողը պիտի դառնար: Դե երկրորդ անգամ, որ «Ֆիեստան» կարդացի, արդեն լրիվ ուրիշ էր... Անկեղծ ասած, ուզում եմ երրորդ անգամ էլ կարդալ:

Արևածագ
06.04.2010, 08:10
Հանճարեղ աշխատանք է::love թե ինչպես է Դալին ծաղրում բոլորին՝ ինքն իրեն էլ այդ թվում, ինչպես է ցեխին խառնում ստերեոտիպային «հանճարի» գաղափարը, ինչպես է իր կարծիքն արտահայտում արվեստի վերաբերյալ, ու դրա տակ թաքնված է իսկապես հանճարեղ մարդը, ով իրականում շատ լավ գիտակցում է, թե ինչ է անում ու ինչու է անում՝ գիտակցելով դրան զուգահեռ, որ ոչ ոք իրեն չի հասկանում:
Հաճախ խաղում է ընթերցողի կոմպլեքսների ու նյարդերի վրա: Իսկապես շատ լավ գիրք է:

Իմիջիայլոց, նույն բարեկամս հետո գրքից նույնիսկ հենց արվեստին վերաբերող մտքերի «ծաղկաքաղն» արեց և ուղարկեց ինձ՝ դրանով ուշադրությունս հրավիրելով իր կարծիքով ամենակարևորի վրա: Դալին իրեն հանճար հռչակեց, (դուք այստեղ հեշտությամբ զուգահեռ կանցկացնեք ակումբցիներից մեկի հետ, մատով ցույց չեմ տալիս՝ ու՞մ), և ոչ մեկը չհերքեց այդ խելահեղությունը: Ոչ իր ժամանակակիցներից, ոչ էլ հետո: Ի՜նչ արժի միայն գրքի վերջում արտաթորանքին նվիրված ծավալուն տրակտատը::[
Այս ամենի հետ պիտի նշել, որ նման ցնդածներին հանճար սարքելու համար նրանց կողքին անպայման մի Գալա է պետք:

Rhayader
06.04.2010, 12:44
Իմիջիայլոց, նույն բարեկամս հետո գրքից նույնիսկ հենց արվեստին վերաբերող մտքերի «ծաղկաքաղն» արեց և ուղարկեց ինձ՝ դրանով ուշադրությունս հրավիրելով իր կարծիքով ամենակարևորի վրա: Դալին իրեն հանճար հռչակեց, (դուք այստեղ հեշտությամբ զուգահեռ կանցկացնեք ակումբցիներից մեկի հետ, մատով ցույց չեմ տալիս՝ ու՞մ), և ոչ մեկը չհերքեց այդ խելահեղությունը: Ոչ իր ժամանակակիցներից, ոչ էլ հետո: Ի՜նչ արժի միայն գրքի վերջում արտաթորանքին նվիրված ծավալուն տրակտատը::[
Այս ամենի հետ պիտի նշել, որ նման ցնդածներին հանճար սարքելու համար նրանց կողքին անպայման մի Գալա է պետք:

Գալան անկապ տիպ էր, օրագրում կակռազ ցույց է տալիս Հիսուսի ու Մարիամի օրինակի վրա, ինչպես է կինը տղամարդուն զոհաբերում, որ «բարձրանա»:
Իսկ ոչ թե արտաթորանքին, այլ գազարձակմանը նվիրված տրակտատը :D մարդը ջրիկացել էր, ինչպես ասում են՝ համով-հոտով էր ջրիկացել:

Ֆրեյա
06.04.2010, 15:00
Իմիջիայլոց, նույն բարեկամս հետո գրքից նույնիսկ հենց արվեստին վերաբերող մտքերի «ծաղկաքաղն» արեց և ուղարկեց ինձ՝ դրանով ուշադրությունս հրավիրելով իր կարծիքով ամենակարևորի վրա: Դալին իրեն հանճար հռչակեց, (դուք այստեղ հեշտությամբ զուգահեռ կանցկացնեք ակումբցիներից մեկի հետ, մատով ցույց չեմ տալիս՝ ու՞մ), և ոչ մեկը չհերքեց այդ խելահեղությունը: Ոչ իր ժամանակակիցներից, ոչ էլ հետո: Ի՜նչ արժի միայն գրքի վերջում արտաթորանքին նվիրված ծավալուն տրակտատը::[
Այս ամենի հետ պիտի նշել, որ նման ցնդածներին հանճար սարքելու համար նրանց կողքին անպայման մի Գալա է պետք:

Դալիին բան չասեք :angry Ոչ ոք իրեն չի կարող հանճար հռչակել, եթե իսկապես հանճար չի.. հակառակ դեպքում ոչ ոք շան տեղ չի դնի։
Ես էլ Դալլի կենսագրությունն եմ երկու անգամ կարդացել, մի ամերիկուհու գիրք է… Չգիտեմ՝ ինչքանն է ճիշտ, ինչքանը սենսացիայի հետևից ընկնելու փորձ, բայց որ մարդը իրոք հոգեբանական պրոբլեմներ է ունեցել, կամ էլ ձևացրել է, որ ունի փաստ է։
Նաև փաստ է այն, որ իր պես հանճարեղ սյուրռեալիստ նկարիչ էլ չկա։

Շինարար
06.04.2010, 15:23
Մոդերատորական: Կրկին կարդացեք թեմայի վերնագիրը և ուշադրություն դարձրեք, թե որ բաժնում է այն գտնվում: Սալվադոր Դալիի անձնական կյանքը և ստեղծագործական գործունեությունը քննարկող գրառումները այսուհետ ջնջվելու են, իսկ գրառում կատարողները՝ տուգանվելու:

Արևածագ
07.04.2010, 08:59
Հրանտ Մաթևոսյանի «Օգոստոս» շարքը կարդացել եմ յոթ անգամ, վերջին անգամը՝ կիսատ: Հենց յոթ անգամ եմ այցելել Հայաստան՝ ՌԴ տեղափոխվելուց հետո: Այդ գիրքը դարձել է ծիսակարգային մի բան. Եկա Հայաստան, հարազատներիս, ընկերներիս այցելեցի, «կռվածս տեղերում» շրջեցի, եթե Հրանտի գիրքն էլ կարդացել եմ, արդեն հանգիստ խղճով կարելի է հետդարձի տոմս գնել:
Հրաշալի է զգացողությունը, երբ սարի վրայի փոշոտ ճանապարհով գնում ես քրոջդ հյուր, արևը մինչև ոսկորներդ տաքացնում –վառում է, երկաթե ցանցալարի արանքից ձեռքդ ցավացնելով մտցնում, սալոր ես քաղում, էդ սալորի կորիզներն էլ, թոքերումդ ինչքան ուժ կա՝ թքում ես կողքի ձորը,խանում- խաթուն քույրդ էլ հիմա ժպտերես առաջդ կգա, նրա «վայրի բնության մեջ» մեծացող կարմրաթուշ զավակները կվազեն դիմավորելու քո «օդահան զանգի տակ» մեծացող աղջկան, ու արև...արև...արև....:
Այս բոլորը իմ փոխարեն գրել է Հրանտը: Իսկ վերջին անգամը չկարողացա կարդալ...Որովհետև լրջորեն չէի ուզում վերադառնալ Ռուսաստան: Ճգնաժամն այնքան խորն էր, ցանկությանս հետևանքներն էլ այնքան կործանարար կարող էին լինել, որ խելամտությունս արգելեց Հրանտի ...թմրանյութն օգտագործել: ՌԴ վերադառնալուց հետո նորից ձեռքս առա «Աշնան արևը»: Միևնույնն է, Հայաստանում կարդալու ապրումները չի տալիս...

Արևածագ
09.04.2010, 16:29
Մի քանի տողով գրեմ իմ ամենասիրելի գրական գործի՝ Չարենցի «Նավզիկեի» մասին: Ճիշտ է, դա բանաստեղծություն է, բայց այս բանաստեղծությունը հարյուրավոր անգամներ եմ կարդացել: Պատահական չի գրել Պոետը.
ԱՐՓԻԿԻՆ, ԱՐՓԻԿԻՆ,
ԻԶԱԲԵԼԼԱՅԻՆ
ԻՄ ԱՄԵՆԱՉՔՆԱՂ ԵՐԿԸ
Այս հոգեհանգստի երգը՝ գրված Չարենցի մահից մեկ տարի առաջ՝1936 ին, աղիողորմ ողբի ու անմխիթար սիրո խտացում է:
Մեր գրականության մեջ ողբասացությունը տարածված թեմա է՝ հիմնականում հայրենիքի բախտի ու հայ կոտորածների հետ կապված: Մի անգերազանցելի ողբ էլ կա՝ Սարոյի մոր լացը Թումանյանի «Անուշում»: Էգոիզմի դրսևորման միակ տողը. «...Իմ գերեզմանը ինչու՞ ես խլում, Անիրավ որդի, դավաճան որդի»:
Մնացյալը ցավ է մարդու, անհատի կորստի համար: Մայրը դարերով արցունք կթափի, բայց դա կարևոր չի: Կարևորը Սարոյի «Կանաչ սարերից, Կարմիր արևից» «ընկած» լինելն է:
Չարենցի «Նավզիկեն» այս տեսակետից ինքնաձաղկման ողբ է . Սարսափելի է գիտակցումը, որ ինքդ ես պատճառ եղել ամենասիրելիիդ կորստին.
Կարոտներիս ծովի կղզիներում անցած
Դու իմ կղզին եղար միակ ոսկե, –
Բայց սև աղետ դարձավ և մահացու հանցանք
Քեզ համար սերն իմ սև, իմ Նավզիկե…
Բանաստեղծության առաջին տառից մինչև վերջին հնչյունը անդառնալի, կորուսյալ սիրո պատումի բարձր նոտա է վերցված, որ յուրաքանչյուր հաջորդ քառյակում կես տոն անգամ չի իջնում. Միայն ուժեղանում է, ահագնանում՝ կրկնությունների միջոցով:
Ըստ իս, Չարենցի այս գործը ,բանաստեղծների համար բանաստեղծություն գրելու դասընթաց է: Միայն ուժերի գերլարումով , ինքնակեղեքումով կարելի է որակյալ բանաստեղծություն գրել: Մնացած դեպքերում՝ բռնացրած հանգերով սղալած ոտանավոր:

Magic-Mushroom
12.04.2010, 23:14
1,Ալբերտ Հոֆմանն-ԼՍԴ-ն իմ ծանր երեխան :hands
2,Իռվին Ուելշ-Ասեղի վրա
3,Ծիմոտի Լիրի-Ասծո 7 լեզուները
4,Վիկտոր Պելեվին-Չապաեւը ու դատարկությունը
5,Օլդոս Հակսլի-մտքի դռները
6,Տերենս Մակկեն-աստվածների սնունդը
7,Չարենց-ամբոխները խելագարված
8,Ֆրեդերիկ Բեկբեկեր-99 ֆրանկ

Katka
29.04.2010, 10:49
Հիմնականում նոր գրքեր եմ կարդում ու հազվադեպ վերընթերցում, բայց հաճախ եմ բացում կարդացածս գրքերի հումորային հատվածները, ավելի ճիշտ լինում ա, որ հերոսներին կարոտում եմ, օրինակ, Ռեմարկի Լյուդվիգին:)):love, Դավլատովի Կոմպրոմիսի ժուռնալիստին ու էլի տենց հերոսներ,Սարտրի Գերոստրատին, որը ապուշություն է, բայց դե մեկ-մեկ, ինչ մեղքս թաքցնեմ:D

Շինարար
03.05.2010, 01:04
Մոդերատորական. «Գրքերը, որոնք վերընթերցել ենք» թեման միացվել է «Նույն գրքի վերընթերցումը» թեմային:

Արէա
09.05.2010, 00:12
Ոչ մի տեղ չտեսա Շահեն Թաթիկյանի գործերից որևէ մեկի անունը, զարմացած եմ շատ, որովհետև մինչև հիմա ինձ թվում էր (ու հիմա էլ ա թվում), թե անհնար ա ապրել առանց կարդալու "Երիցս խաչվածը", կամ նրա պատմվածքները: "Երիցս խաչվածը" չնայած մեծ ծավալին (2 հատոր, ամեն հատորը մոտ 500 էջ) կարդացել եմ յոթ-ութ անգամ, ու հիմա էլ երազում եմ գոնե մի շաբաթ ազատ լինեմ ու նորից կարդամ: Եթե ինչ որ մեկը կարդացել ա, խնդրում եմ գրեք ձեր կարծիքը, շատ հետաքրքիր ա, ինչ կարծիքի են մարդիկ էն գրքի մասին, որն ինձ սովորեցրել ա ապրել:

Գեա
27.05.2010, 23:46
Ես կարդացել եմ շատ վաղուց: Շատ բան եմ մոռացել բովանդակությունից,բայց զգացողությունս ռեալ հիշում եմ`կարդում էի գիշեր -ցերեկ և նույնիսկ այն պահերին երբ չէի կարրդում միտքս,ուղեղս գրքի հետ էր:Շնորհակալություն, լավ հիշեցրեցիք ,կարելի է վերընթերցել...

Նաիրուհի
28.05.2010, 01:09
Ոչ մի տեղ չտեսա Շահեն Թաթիկյանի գործերից որևէ մեկի անունը, զարմացած եմ շատ, որովհետև մինչև հիմա ինձ թվում էր (ու հիմա էլ ա թվում), թե անհնար ա ապրել առանց կարդալու "Երիցս խաչվածը", կամ նրա պատմվածքները: "Երիցս խաչվածը" չնայած մեծ ծավալին (2 հատոր, ամեն հատորը մոտ 500 էջ) կարդացել եմ յոթ-ութ անգամ, ու հիմա էլ երազում եմ գոնե մի շաբաթ ազատ լինեմ ու նորից կարդամ: Եթե ինչ որ մեկը կարդացել ա, խնդրում եմ գրեք ձեր կարծիքը, շատ հետաքրքիր ա, ինչ կարծիքի են մարդիկ էն գրքի մասին, որն ինձ սովորեցրել ա ապրել:

«Նրա ճանապարհը» երևի 3-4 անգամ կարդացել եմ, փոքր ժամանակ շատ էի ինձ նմանեցնում Սամվելին, մինչև 13 տարեկան դառնալս մի քանի անգամ կարդացի, մեկ էլ անցած տարի վերընթերցեցի, որ տեսնեմ՝ էլի՞ նման եմ նրան։ Մի քիչ փոխվել եմ կարծես թե :)

Հիմա վերընթերցում եմ «Ավազուտների կինը»։ Արտակարգ գործ է, ու կարծես առաջին անգամ եմ կարդում։ :love

Անտիգոնե
21.09.2010, 20:00
Բազում անգամներ վերընթերցել եմ "Եռաձայն պատարագ"-ը, "Անլռելի զանգակատունը", "Երգ երգոց"-ը , "Ֆաուստ"-ը, "Եվգենի Օնեգին"-ը (և ռուսերեն և հայերեն), "Ջոնաթան Լեվինգսթոն ճայը", "Հայ մուկը", Թումանյանի և Շեքսպիրի համարյա բոլոր հեքիաթները:

helium
22.09.2010, 22:07
Ամենաշատ անգամները Հարրի Փոթերն եմ կարդացել՝ որոշ հատորներ 3 անգամ :) Բայց այ իրար հետեւից միայն մեկն է եղել՝ Ժելյազնու «Князь Света»-ն....էս գիրքը ինձ մի այլ կարգի էր դուր եկել ու ես ավարտելուց հետո նորից սկսեցի :love

Hab
08.02.2011, 21:44
Շատ հաճախ հեքիաքթներ եմ վերընթերցում : Ամեն անգամ մի նոր բան կարելի է գտնել....:hands

Այբ
15.12.2013, 13:29
Շատ գրքեր կան, որոնք վերընթերցում եմ ու ամեն անգամ տպավորությունները տարբեր են լինում: Բայց մեջս հատկապես տպավորվել է Ֆրանց Վերֆելի «Մուսա լեռան 40 օրը» վեպի վերընթերցումը:
Դպրոցական էի, երբ ձեռքս վերցրեցի Ֆրանց Վերֆելի «Մուսա լեռան 40 օրը» վեպը: Այդ ժամանակ մեկը կողքից ասեց, թե գիրքը ծանր է կարդացվում և իմ տարիքի համար չէ: Բայց ես չլսեցի ու սկսեցի կարդալ: Վեպը միանգամից կլանեց ինձ: Հիշում եմ՝ նայում էի գրքի հաստությանը ու այն ինձ «բարակ» էր թվում. չէի ուզում գիրքը վերջացնել...ագահաբար կարդում էի... ի՜նչ հաճույք էր: Գիրքը բնավ ծանր կարդացվող չթվաց, այլ ընդհակառակը՝ խորը տպավորություն թողեց:
Տարիներ հետո նորից կարդացի վեպը, բայց նույն էմոցիաները վեպը չառաջացրեց: Երևի շատ էի ուզում վերապրել այն հույզերը, որը ստացել էի առաջին ընթերցումից: Ինչևէ: Վեպը հոյակապ է, բան չունեմ ասելու, բայց դե միշտ «առաջին ծանոթությանը» ստացած տպավորությունը չի կրկնվում: Երկրորդ «հանդիպումը» հեղինակի հետ արդեն ուրիշ հույզեր է առաջ բերում:

Բայց կան գրքեր էլ, որոնց առաջին ընթերցմամբ չէ, որ էմոցիաները ամբողջովին կլանում են քեզ, այլ պետք է նորից վերընթերցես: Նման գրքեր ընթերցելիս, միշտ նոր բան ես հայտնաբերում (օրինակ՝ Հերման Հեսսեի «Տափաստանի գայլը» )::love

Մար.
01.05.2014, 19:37
Դեռ չի եղել այդպիսի գիրք, որ երկրորդ անգամ ընթերցեմ, բայց առանձնացրել եմ այդպիսի գրքեր, վերընթերցելու համար:):)

Vardik!
02.05.2014, 14:12
Իսկ ես նույնիսկ խորհուրդ կտայի վերընթերցել կամ գոնե թերթել էն գրքերը, որոնք վաղուց ենք կարդացել: Տարբեր տարիքում տարբեր կերպ ենք ընկալում աշխարհը, ուստի տարբեր ձևով էլ գրքերն ենք ընկալում: Նույնիսկ գրքից ստացած ընդհանուր տպավորությունը կարող է այլ լինել, քան նախորդ ընթերցման ժամանակ:

մարդագայլուկ
02.05.2014, 15:09
Ես օրինակ Թոլքիենի գործերն էի ժամանակին մոլագարի նման վերընթերցում (Հոբիթ, Մատանիների Տիրակալը, Սիլմարիլիոն): Հիշում եմ, պապաս միշտ ջղայնանում էր, ասում էր ինչ ես նույն բանը տաս անգամ կարդում, դրա փոխարեն լիքը ուրիշ գրքեր կարող ես կարդալ: Հիմա համաձայն եմ իր հետ, չնայած որ հիշում եմ ինչ հաճույք էի ստանում էդ գրքերից, ինձ էդքան էլ չեմ մեղադրում: Համ էլ շատ ծավալուն գործեր էին ու ամեն անգամ կարելի էր ինչ-որ նոր բան բացահայտել:

Նաև Փոքրիկ Իշխանն եմ մի քանի անգամ իրար հետևից կարդացել, բայց էս դեպքում հաստատ սխալ եմ արել, որովհետև շատ կարճ ժամանակում հիասթափվեցի գրքից: Գրքի իմաստը հենց այն էր, ինչ գրված էր: Իսկ ես անկապ դրած ինչ-որ տողատակեր ու թաքնված իմատներ էի ման գալիս:

Թոլքիենի դեպքում պատճառը հաստատ իրականությունից կտրվելու ցանկությունն էր: Ինձ համար նոր աշխարհ էի հայտնաբերել, դրա մեջ խորացել ու ինձ էնտեղ լավ էի զգում: Իսկ Փոքրիկ Իշխանի դեպքում ինձ թվում ա գրքի չափից դուրս պոպուլյարությունն ինձ դավաճանեց: Մտածում էի` էս ինչեր են մարդիկ դրա մեջ տեսնում, որ ես չեմ տեսնում ու կպած որոնում էի: Մեկ էլ երևի էդ գրքից ստացած առաջին տպավորություններս էի կարոտում (առաջին անգամ կարդալուց հետո մեջս ինչ կա չկա իրար էր խառնվել` ոչ բիոլոգիական իմաստով):

մարիօ
02.05.2014, 19:15
Պալանիկի Fight club-ը երևի հազար անգամ վերընթերցել եմ արդեն, էլ ֆիլմի մասին չեմ խոսում. մեռնեմ ջանի՜ն: :love

մարիօ
24.05.2014, 21:55
Ինչքան ժամանակա էս թեմայում ուզում էի Հեմինգուեյի մասին գրել: Էս Հեմինգուեյը շատ տարօրինակն ա հա. մի անգամ կարդում ես դուրդ չի գալիս, վերընթերցում ես ու հասկանում, որ ահագին սխալ տպավորություն էր թողել առաջին անգամ, մի անգամ էլ ես վերընթերցում ու սիրահարվում ես էդ գրքին: Խոսքը Ֆիեստայի մասին էր::love

Գորտուկ
25.05.2014, 11:05
Չարլզ Բուկովսկի ինչքան կարդում եմ էլի կարդացվում է: Սիրում եմ իրեն շաաաաաաաատ:

StrangeLittleGirl
25.05.2014, 11:32
Ինչքան ժամանակա էս թեմայում ուզում էի Հեմինգուեյի մասին գրել: Էս Հեմինգուեյը շատ տարօրինակն ա հա. մի անգամ կարդում ես դուրդ չի գալիս, վերընթերցում ես ու հասկանում, որ ահագին սխալ տպավորություն էր թողել առաջին անգամ, մի անգամ էլ ես վերընթերցում ու սիրահարվում ես էդ գրքին: Խոսքը Ֆիեստայի մասին էր::love

Վայ, Ֆիեստայի հետ կապված ես էլ եմ ճիշտ նույն բանի միջով անցել: Մինչև չվերընթերցեցի, դուրս չեկավ: Հետաքրքիր ա՝ իսկ ի՞նչը ստիպեց, որ դուրդ չեկած գիրքը վերընթերցես:

total_abandon
25.05.2014, 11:51
Շատ գրքեր կան, որոնք վերընթերցում եմ ու ամեն անգամ տպավորությունները տարբեր են լինում: Բայց մեջս հատկապես տպավորվել է Ֆրանց Վերֆելի «Մուսա լեռան 40 օրը» վեպի վերընթերցումը:
Դպրոցական էի, երբ ձեռքս վերցրեցի Ֆրանց Վերֆելի «Մուսա լեռան 40 օրը» վեպը: Այդ ժամանակ մեկը կողքից ասեց, թե գիրքը ծանր է կարդացվում և իմ տարիքի համար չէ: Բայց ես չլսեցի ու սկսեցի կարդալ: Վեպը միանգամից կլանեց ինձ: Հիշում եմ՝ նայում էի գրքի հաստությանը ու այն ինձ «բարակ» էր թվում. չէի ուզում գիրքը վերջացնել...ագահաբար կարդում էի... ի՜նչ հաճույք էր: Գիրքը բնավ ծանր կարդացվող չթվաց, այլ ընդհակառակը՝ խորը տպավորություն թողեց:
Տարիներ հետո նորից կարդացի վեպը, բայց նույն էմոցիաները վեպը չառաջացրեց: Երևի շատ էի ուզում վերապրել այն հույզերը, որը ստացել էի առաջին ընթերցումից: Ինչևէ: Վեպը հոյակապ է, բան չունեմ ասելու, բայց դե միշտ «առաջին ծանոթությանը» ստացած տպավորությունը չի կրկնվում: Երկրորդ «հանդիպումը» հեղինակի հետ արդեն ուրիշ հույզեր է առաջ բերում:

Բայց կան գրքեր էլ, որոնց առաջին ընթերցմամբ չէ, որ էմոցիաները ամբողջովին կլանում են քեզ, այլ պետք է նորից վերընթերցես: Նման գրքեր ընթերցելիս, միշտ նոր բան ես հայտնաբերում (օրինակ՝ Հերման Հեսսեի «Տափաստանի գայլը» )::love

Հիմա հենց եդ եմ վերընթերցում։ (Ֆրանց Վերֆելի «Մուսա լեռան 40 օրը»)

մարիօ
25.05.2014, 15:08
Վայ, Ֆիեստայի հետ կապված ես էլ եմ ճիշտ նույն բանի միջով անցել: Մինչև չվերընթերցեցի, դուրս չեկավ: Հետաքրքիր ա՝ իսկ ի՞նչը ստիպեց, որ դուրդ չեկած գիրքը վերընթերցես:

Հեմինգուեյին մինչ էս գիրքը շատ էի սիրում, կարդալուց հետո էլ մի տեսակ չէի հավատում, որ կարողա Հեմինգուեյը դուրս չգա, հետո մտածեցի, որ երևի լեզվի խնդիրն էր, որոշեցի ուրիշ լեզվով տարբերակը կարդամ, հետո մի քիչ վերլուծություններ կարդացի, մի երկու հաղորդում նայեցի ու երրորդ անգամ կարդացի: :love Վերջն ա Հեմինգուեյը, սիրահարվել եմ:

մարիօ
03.06.2014, 21:41
Էս արդեն որերորդ անգամ ա վերցնում եմ Ֆոլքների ՛՛Չոր սեպտեմբեր՛՛-ն ու սկսում կարդալ, բայց առաջին մի քանի պատմվածքից առաջ չի գնում ու ստացվում է, որ վերընթերցում եմ մի քանիսը: Ասենք՝ ինչի՞ ես չեմ կարողանում կարդալ Ֆոլքներ, ինչի՞ էլի, ինչի՞: Ինչքա՞ն եմ տանջելու էս խեղճ մարդուն: :angry
Հ.Գ. Ցավն էն ա, որ շատ եմ ուզում կարդամ, բայց տնաշենը շատ չտրամադրող գրականություն ա:

Գորտուկ
04.06.2014, 17:59
Франкл Виктор. Сказать жизни "Да" կամ Ասել կյանքին «Այո» -Վիկտոր Ֆրանկլ :ok, ուժ է տալիս մարդուն ապրելու ու դիմակայելու: Պայքարելու հանուն կյանքի: Հասկանում ես թե դու ինչու համար ես ապրում :Շատ լավն է

Մ Մ
05.06.2014, 13:04
Կան գրքեր, որոնք արժանի են վերընթերցման։ Որովհետև կյանքի տարբեր փուլերում տարբր ձևով ես ընկալում կարդացածդ։ Ժամանակ առ ժամանակ վերընթերցում եմ վաղ տարիքում կարդացածս գրքերը։ Վիկտոր Հյուգո "Թշվառներ" - արժեր նորից կարդալ, լրիվ այլ ձևով, այլ հույզերով կարդացվեց։ Րաֆֆու "Խաչագողի հիշատակարան"-ը, "Կայծեր"-ը (սրանք վերընթերցածներիս շարքից վերջիններն են)։

Մար.
05.06.2014, 13:05
Mari Sari.. իսկ այդ գրքի հայերեն տարբերակը կա? եթե այո որտեղից կարող եմ գտնել?:oy

StrangeLittleGirl
05.06.2014, 13:23
Կան գրքեր, որոնք արժանի են վերընթերցման։ Որովհետև կյանքի տարբեր փուլերում տարբր ձևով ես ընկալում կարդացածդ։ Ժամանակ առ ժամանակ վերընթերցում եմ վաղ տարիքում կարդացածս գրքերը։ Վիկտոր Հյուգո "Թշվառներ" - արժեր նորից կարդալ, լրիվ այլ ձևով, այլ հույզերով կարդացվեց։ Րաֆֆու "Խաչագողի հիշատակարան"-ը, "Կայծեր"-ը (սրանք վերընթերցածներիս շարքից վերջիններն են)։
Հա, Կայծերը վերջերս վերընթերցեցի: Որպես գեղարվեստական գործ փայլուն չէր, բայց լիքը ճիշտ բաներ էր Րաֆֆին ասում :))

Մ Մ
05.06.2014, 14:15
Հա, Կայծերը վերջերս վերընթերցեցի: Որպես գեղարվեստական գործ փայլուն չէր, բայց լիքը ճիշտ բաներ էր Րաֆֆին ասում :))

Ըհը, Կայծերի մեջ շատ բաներ արդիական են։ Կարդալուց հասկանում ես, որ մենակ ժամանակաշրջանն ու ինֆորմացիոն դաշտն ա փոխվել։ Ընդհանուր առմամբ հայի վիճակը նույնն ա մնացել։
Շատ լավ կլիներ, որ դպրոցներում ավելի ծավալուն ուսումնասիրեին Րաֆֆու գործերը։ Մեր էրեխեքը շատ բան ունեն սովորելու թեկուզ Կայծերից՝ համեմատելով ու վերլուծելով։

StrangeLittleGirl
05.06.2014, 14:25
Արի էս թեմայում շարունակենք (http://www.akumb.am/showthread.php/58183-%D5%90%D5%A1%D6%86%D6%86%D5%AB) Րաֆֆու մասին քննարկումը, հազիվ մի հոգու գտել եմ, որի հետ կարող եմ քննարկել :))

մարիօ
05.06.2014, 21:46
Mari Sari.. իսկ այդ գրքի հայերեն տարբերակը կա? եթե այո որտեղից կարող եմ գտնել?:oy

Հայերեն տարբերակն եմ հենց չլչլում ես, կա, գիրք վաճառողների մոտ շատ կա, փոքրիկ պատմվածքների ժողովածու է. եթե չճարես կարող եմ ես տալ ;)

Մար.
06.06.2014, 21:14
Հայերեն տարբերակն եմ հենց չլչլում ես, կա, գիրք վաճառողների մոտ շատ կա, փոքրիկ պատմվածքների ժողովածու է. եթե չճարես կարող եմ ես տալ ;)

Լավ մերսի Մարի ջան.. կփնտրեմ :love

Գորտուկ
10.06.2014, 16:05
Կարդում եմ «Հերման Հեսսե- Ներսը և դուրսը»: Շատ եմ հավանում նրա ստեղծագործությունները: Ինձ դուր է գալիս, որ իր գործերում հիմնական գերխնդիրն է ՝ Ես-ը և նրա ներքին կեցությունը, նա նա ի ցույց է դնում հոգեբանական կատեգորիաների պատճառական կապի կառույցը: :love Մի խոսքով արդեն 2-րդ անգամ եմ ընթերցում : Ու դեռ էլի կնթերցեմ::love