Դիտել ողջ տարբերակը : Պառլամենտական, թե՞ նախագահական հանրապետություն
ուրեմն Վոտեր, քո տրամաբանությամբ պետք է Հայաստանը դարձնել անարխիստական երկիր, վերացնել պետությունը, որ ոք չդառնա նախագահ, ամեն մեկը իրա համար, ջան ուրախություն՜՞
Հարցս կոնկրետացնեմ, փորձիր նորից պատասխանել, որն է քո համար որպես ՀՀ քաղաքացի ավելի գերադասելի - արդար ընտրությունների միջոցով ՀՀ իշխանության գան մարդիկ որոնց դու ատում ես, թե կեղծիքների միջոցով ՀՀ իշխանությունը բռնազավթեն մարդիկ որոնց դու չես ատում՞
ՀՀ նախագահը քո պատկերացումներով դատախազը պիտի լինի, քանի որ դու հանցագործենիրն պատժելու համար մարդ ես ման գալիս...
Իսկ անարխիա է արդյոք նախագահ չունենալը, թողնում եմ ուրիշների գնահատականին։
Զարմանալի կլինի օրինակ, որ պարզվի անարխիա է տիրում դեմոկրատական բոլոր այն եկրներում որոնք Եվրոպայի անդամ են, գումարած կանադան, ճապոնիան, ավստրալիան կամ ամենահին Շվեյցարիան, իսկ մարդիկ այնտեղ ապրող դրա մասին չգիտեն։
Բայց կարծում եմ ասածս արդեն ընկալեցիր, վերջին վերաձևակերպումդ ՀՀ իշխանության և ոչ զուտ Նախագահի պաշտոնը – ավելի մոտ է նրան ինչ ես երկար ժամանակ է ինտերնետով մեկ քարոզում եմ – պառլամենտական պետություն։
Պառլամենտական համակարգի դեպքում ես արդեն նշեցի, որ արդար ընտրությունների դեպքում ԲՈԼՈՐն էլ իշխանության են գալու ու դա է ՀԱՐՄԱՐԸ, անկախ նրանից ես կատեմ դրանց թե կսիրեմ։ Միայն այն հանգամանքը, որ նրանք ինչ որ աջակցություն են գտել ու արդար հազար երկու հազար ձայն թեկուզ հավաքել են արդեն ինձ էլ մյուսներին էլ մտածելու տեղ կտա, որ հենց այդպես ատել նրանց չի ստացվի, դա կնշանակի ատել հազարավոր նրանց ընտրողներին, իսկ այդ ընտրողների հետ ես Հայրենիք ու հարևանություն պիտի կիսեմ։
Մոդերատորական: Թեման բացվել է «Հիպնոզի զոհերը կամ իշխանությունները համակերպվել են իրենց անզորության հետ» թեմայում սկսված քննարկումների հիման վրա:
ՀՀ նախագահը քո պատկերացումներով դատախազը պիտի լինի, քանի որ դու հանցագործենիրն պատժելու համար մարդ ես ման գալիս...
Համաձայն ՀՀ սահմանադրության, ու ոչ միայն ՀՀ, այլ գրեթե բոլոր նախագահական երկրների սահմանադրությունների ՀՀ Նախագահը.
Հանրապետության Նախագահը պետության գլուխն է:
Հանրապետության Նախագահը հետեւում է Սահմանադրության պահպանմանը, ապահովում է օրենսդիր, գործադիր եւ դատական իշխանությունների բնականոն գործունեությունը:
Հանրապետության Նախագահը Հայաստանի Հանրապետության անկախության, տարածքային ամբողջականության եւ անվտանգության երաշխավորն է:
Իլրումն, ԱԺ-ն ՀՀ դատախազին նշանակում է ՀՀ նախագահի ներկայացմամբ:
Այնպես որ, ոչ մեկը չի ասում որ Նախագահը պիտի անձամբ գնա ու դատախազի ֆունկցիաներ կատարի, բռնի հանցագործին, նախաքննություն իրականացնի, վերջում էլ դատապարտի: Բայց եթե Հայաստանում տիրում է անպատժելիության մթնոլորտ, հանցագործները օրը ցերեկով մարդկանց ծեծում են առևանգում են, սպանում են և այլն, ապա այդ ամենի համար ՀՀ Նախագահը կրում է ուղղակի պատասխանատվություն:
Իսկ անարխիա է արդյոք նախագահ չունենալը, թողնում եմ ուրիշների գնահատականին։
Կարծում եմ, որ այս դեպքում նախագահ բառը պետք չէ ուղղակի իմաստով հասկանալ, խոսքը վերաբերվում է նախագահի ինստիտուտին, այսինք կենտրոնական պետական կառավարման ինստիտուտին: Անունը դնենք նախագահ, կանցլեր, թագավոր, գեներալ գուբերնատոր, ինչ ուզում ենք: Այսինք, եթե երկրում կենտրոնական կառավարման ինստիտուտը բացակայում է, ապա դա միանշանակ անարխիա է:
Ուրիշ բան, որ դուք ինկատի ունեք այն որ ՀՀ-ում չպետք է լինի նախագահական կառավարման համակարգ, այլ պետք է լինի պառլամենտական: Այդ դեպքում կհամաձայնվեմ. հնարավոր է, որ ՀՀ դեպքում ավելի արդյունավետ կառավարում լինի առանց նախագահի ուժեղ ինստիտուտի:
Պառլամենտական համակարգի դեպքում ես արդեն նշեցի, որ արդար ընտրությունների դեպքում ԲՈԼՈՐն էլ իշխանության են գալու ու դա է ՀԱՐՄԱՐԸ, անկախ նրանից ես կատեմ դրանց թե կսիրեմ։ Միայն այն հանգամանքը, որ նրանք ինչ որ աջակցություն են գտել ու արդար հազար երկու հազար ձայն թեկուզ հավաքել են արդեն ինձ էլ մյուսներին էլ մտածելու տեղ կտա, որ հենց այդպես ատել նրանց չի ստացվի, դա կնշանակի ատել հազարավոր նրանց ընտրողներին, իսկ այդ ընտրողների հետ ես Հայրենիք ու հարևանություն պիտի կիսեմ։
Ճիշտ ասած այս հարցը ինձ էլ է շատ հետաքրքրում: Լավ կանեիք առանձին թեմա բացեիք, ու անձամբ ես հաճույքով կմասնակցեմ քննարկումներին - «Նախագահական թե Պառլամենտական կառավարման համակարգ», կամ սենց մի բան: Կամ կարող է արդեն կա ու ես չգիտեմ:
... Այնպես որ, ոչ մեկը չի ասում որ Նախագահը պիտի անձամբ գնա ու դատախազի ֆունկցիաներ կատարի, բռնի հանցագործին, նախաքննություն իրականացնի, վերջում էլ դատապարտի: Բայց եթե Հայաստանում տիրում է անպատժելիության մթնոլորտ, հանցագործները օրը ցերեկով մարդկանց ծեծում են առևանգում են, սպանում են և այլն, ապա այդ ամենի համար ՀՀ Նախագահը կրում է ուղղակի պատասխանատվություն:
Եվ ինչպես էս պատկերացնում ուղղակի պատասխանատվությունը՞ Ավելի կոնկրետ կարծում ես ՀՀ Նախագահից անձամբ դատախազի ֆունկցիաների կատարում չի որ սպասում են ԼՏՊի կողմնակիցները՞ Մեր էպոսը Սասունցի Դավիթն է, գա սախին թրատի պրծնենք, բայց ինքներս ներքեվից գյուղապետից, քաղաքապետից սկսած համակարգը փոխելու ցանկություն չունենք, ՀԵՐՈՍ ենք սպասում գա կեծակին հանի սախին տեղը դնի... Ինչը հենց ԱՆՕՐԻՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ է և ոչ թե օրենք, կարգ ու կանոն որի առաջ ԲՈԼՈՐԸ պիտի հավասար լինեն ներառյալ նախագահը իր ինստիտուտով...
Կարծում եմ, որ այս դեպքում նախագահ բառը պետք չէ ուղղակի իմաստով հասկանալ, խոսքը վերաբերվում է նախագահի ինստիտուտին, այսինք կենտրոնական պետական կառավարման ինստիտուտին: Անունը դնենք նախագահ, կանցլեր, թագավոր, գեներալ գուբերնատոր, ինչ ուզում ենք: Այսինք, եթե երկրում կենտրոնական կառավարման ինստիտուտը բացակայում է, ապա դա միանշանակ անարխիա է:
Կենտրոնական ինստիտուտի առկայությունը, որը պիտի ասի ում ինչ անել, միապետական թագավորական կառավարման մնացուկներ են։
Նման ինստիտուտի բացակայությունը անարխիայի չի կարող հանգեցնել ու չի հանգեցնում ամենալավ օրինակը Շվեյցարականը – քանի որ նախագահին տարին մեկ փոխում են, մարդը չի հասցում մի երկու դատավորա բանա փոխի ասի ոնց ում դատեն, միայն մեկ տարի ժամկետում բա կարաս կարգուկանոն հաստատես։ Ամեն կանտոն ազատ է կարգավորել իր օրենքները, հարկերը ինչպես ցանկանա։ Ոչ մեկ նախագահի անունը չի էլ հասցնում սովորել։ Դա իհարկե կազուսային իրավիճակների բերում է ու յուրաքանչյուր 26 Շվեցարական կանտոն իրա համար օրենքներ է ընդունում։ Բայց եթե ասենք նույնիսկ Ապենցելե կանտոնում մինչև 1991 թ կանանց ընտրությունների իրավունք չեր տալիս, դա դեռ ոչ մեկի իավունք չեր տալիս ու չի տա այդ նահանգի բնակիչներին բան պարտադրել։ Անարխիան սկսվում է, երբ ամեն տխմար համարում է իրեն ավելի խելոք քան օրենքները օրինակ Քոչարյանը Ջհանգիրյանին ազատել է պաշտոնից առանց որևէ օրենքի վրա հիմնվելու ու հիմա իր ազիզ բրատան Հովիկ Աբրահամյանը «բացատրություն» է գրել, թե բա նա Նախագահն ա ինչ ուզի ում որդե ուզու կարա նշանակի - սա է անարխիան....
Հա անարխիա է նաև որ մարտից մայիս ամսին հուսիսային բեռնի գյուղերից մեկի բնակիչները պարտավոր էին մայիսյան բզեզ որսալ, դա հենց անարխիայի նշան էր, անօրինություն ու մի նախագահել ա չկար, որ մարդկանց օրենքներից ազատեր ազատ շնչեին իշնեին հրազդանի ձեր ռաբիս լսեին.... Գիտես այդ մարդիկ ինչ են արել - անկախացել իրենց առանձին փոքրիկ կանտոնն են ստեղծել, որ իրենք որոշեն ոնց ապերեն սիկ Նախագահի ինստիտուտը գերադասողները կասեն, պետք էր իրանք մի լավ նախագահի ընտրել տային երկրում, որ նա այդ ախմախ օրենքը բզեզ որսալու հաներ։ Բայց հենց այդ է ուտոպիան, որ ամեն բզեզ որսալու օրենքի, թաղի միլիցայի անօրինականության, հարևանի կողմից ջուրն կտրելու համար Նախագահին են դիմում, որովհետև ՆԱՄԱԿ ՌՈՒՍԱՑ ԹԱԳԱՎՈՐԻՆ են միայն գրել այդ մարդիկ իրենց ամբողջ կյանքում - իրենց տեղական կոնկրետ իրավունքներն երբեք չեն ունեցել ու ամեն ինչ Մոսկվան է որոշել։ Ի դեպ ես ել եմ դպրոցական ժամանակ Լենին-Պարտիա-Գորբաչովին հավատացել, որ եթե Գորբաչովն իմանա թուրքերն ինչ վատն են Ղարաբաղը միանգամից կտա հայերին։
Մեծանալ է պետք - ինքնուրյուն է պետք կարողանալ սեփական հարցերը լուծել ու լավ պապա չարելու հույսով չապրել...
Ուրիշ բան, որ դուք ինկատի ունեք այն որ ՀՀ-ում չպետք է լինի նախագահական կառավարման համակարգ, այլ պետք է լինի պառլամենտական: Այդ դեպքում կհամաձայնվեմ. հնարավոր է, որ ՀՀ դեպքում ավելի արդյունավետ կառավարում լինի առանց նախագահի ուժեղ ինստիտուտի:
Ճիշտ ասած այս հարցը ինձ էլ է շատ հետաքրքրում: Լավ կանեիք առանձին թեմա բացեիք, ու անձամբ ես հաճույքով կմասնակցեմ քննարկումներին - «Նախագահական թե Պառլամենտական կառավարման համակարգ», կամ սենց մի բան: Կամ կարող է արդեն կա ու ես չգիտեմ:
Տրիբուտ թեման կա http://viparmenia.com/vb/showthread.php?t=9824 կամ այստեղ http://www.akumb.am/showthread.php?t=21262
Կենտրոնական ինստիտուտի առկայությունը, որը պիտի ասի ում ինչ անել, միապետական թագավորական կառավարման մնացուկներ են։
Voter, կներես, «Կենտրոնական պետական կառավարման ինստիտուներ» հասկացությունը ճիշտ չես ընկալում, ընգեր:
Կենտրոնական պետական կառավարման ինստիտուների մեջ են մտնում նախագահի ինստիտուտը(եթե կա այդպիսին), ազգային պառլամենտը (երկրում կարող են լինել նաև տեղական պառլամենտներ) , գործադիր իշխանությունը, դատական իշխանությունը, ներառյալ գլխավոր դատախազը և գերագույն դատարանը (կամ դատական համակարգի այլ ինստիտուտներ): Խոսքը սրան է վերաբերվում: Սա նորմալ տերմին է հասարակագիտության մեջ ու ոչ մի կապ չունի թագավորության, սուլթանության, էմիրության հետ:
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Մնացածի մասին, մի քիչ ավելի ուշ
Ավելացվել է 14 րոպե անց
Որ ավելի հասկանալի լինի թե ինչ է կենտրոնական կառավարման ոլորտը մի քանի դասական սահմանումներ տանք, որ գոնե այս հարցը համարենք փակված ու նոր անցնենք առաջ, եթե դեմ չես:
Ընդհանուր պետական կառավարումը բաժանվում է երեք խմբի - կենտրոնական կառավարում իր ինստիտուտներով, նահանգային (մարզային, շրջանային) կառավարում իր ինստիտուտներով, տեղական կառավարում (համայնքային, տարածքային) իր ինստիտուտներով:
Երկրի կենտրոնական կառավարության ինստիտուտների քաղաքական իշխանությունը տարածվում է երկրի ողջ տարածքի վրա: Կենտրոնական կառավարությունը, երկրի տարածքում տնտեսական գործունեություն իրականացնելու համար կարող հարկեր սահմանել ռեզիդենտ ինստիտուցիոնալ միավորների և ոչ ռեզիդենտ միավորների վրա: Կենտրոնական կառավարությունը սովորաբար պարտավոր է ողջ հասարակության համար մատակարարել կոլոկտիվ սպառման ծառայություններ, ինչպիսիք են պաշտպանությունը, այլ երկրների հետ հարաբերությունները, հասարական կարգի պահպանությունը և անվտանգությունը, սոցիալական և տնտեսական համակարգերի ապահովումը և այլն: Ի լրումն, այն կարող է նաև ծախսեր իրականացնել որոշ ծառայությունների մատուցման լորտում, ինչպիսիք են կրթությունը և առողջապահությունը, և տրասֆետրտ վճարներ կատարել այլ ինտիտուցիոնալ միավորներին, ներառյալ այլ (ոչ կենտրոնական) մակարդակների կառավարման մարմինները:
Կներես որ զահլեդ տանում եմ: Բայց գոնե բազային սահմանումների հետ կապված պիտի գանք ընդհանուր հայտարարի, որ կարողանանք ավելի լուրջ քննարկել այս թեման: Թե չէ ես մի բան կասեմ, դու նույն բանը կասես ուրիշ ձև ու մենք տարիներով ոչ մի բանի չենք հանգի:
էհ տեսական թեզեր ես արծարծում քաղաքացիական ինստիտուցիաների մասին սահմանումներից ես խոսում, երբ դա չի հարցը, պարզ է որ նկատի ունես անիշխանությունը անարխիա է։
Հարցն, որ ես հա բարձրացնում եմ այդ ինստիտուցիաների մարմնավորումը նախագահի, կանցլերի կամ գյուղապետի անձով ու նույնացումը անձի ու ինստիտուտի ինչշ միապետական ու ստրկական համակարգերի մնացուկներ են։
Դա է, որ հայ հասարակության միջից դուրս չի գալիս ու համարում են ինստիտուցիայից օգտվել միայն հնարավոր է, եթե դրա մարմնավորողը լավ արդար տղա է։
Իրական կյանքում ու նորմալ օրենքի երկրում անկախ ով է ինստիտուցիայի ղեկավարը անձը, նրան ստիպում են, որ օրենքներով գործի և ոչ թե ինքը օրենք հնարի։
Ես օրինակ չեմ պատկերացնում, ինչպես պիտի օրենքները գործեն ԼՏՊի նախագահ լինեու դեպքում, երբ նրանք երբեք արժեք չեն եղել հայ հասարակության համար։
ԼՏՊն մենակ չի կարողանա ստիպել դատավորներին օրենքներ կիրառել, կաշառակերներին պատժել, անօրիեն գործ սարքող ոստիկանների ձեռքից բռնել - դա հասարակությունը պիտի անի իր պրոֆմիություններով, հասարակական նախաձեռնություններով, կուսակցություններով։
Այդ կազմակերպությունները ունենալու համար հասարակությունը պիտի պատրաստի լինի պրոֆմիության, կուսակցության անդամավճարներ վճարեն, որ այդ կազմակերպության ղեկավար ընտրվածները աշխատանքային ու ֆինանսական ազատություն ունենան գործատերերի հետ օրերով բանակցեն, գործադուլավոր ու հացադուլավորներին պահեն, դատարաննեում անարդարությունները կանխելու համար փաստաբաններ վարձեն...
Առաջին բանը, որ պիտի արվի հասրակական սոցիալական մտածողությանը որ պետք է գործել միասին, հասնելու համար - Նախագահի պաշտոնի վերացումն է։ Այդ դեպքում ժողովուրդը թամբալություն չի անի կսկսի ինքը հարցեր լուծել և ոչ թե հույս դնել Սասունցի Դավիթը կգա լուծող մարդ ա սախ հարցերը կպարզի։
Ի լրացում ասածիս
http://www.armenialiberty.org/armeniareport/report/ar/2008/07/E2DD75CB-4270-498F-A1BA-0278A709C366.ASP
Կարելի համոզվել, որ քաղաքացիական կազմակերպության միջոցով էլ կարելի է ինչ որ հարցեր լուծել, դրա համար կենտրոնական իշխանություն դառնալու անհրաժոշտություն չկա։
Կասեք - բանա կպարտակեն կաշառակերի փողերը ձեռից կառնեն գործը կփագեն կպրծնի։ Բայց էությունը, որ կաշառակերի կյանքը առնվազն դժվարացվում է նման քաղաքացիական նախաձեռնությունների միջոցով, որոնք հնարավորություն ունեն ինչ որ բան տեղաշարժել, արդեն քայլ է դեպի առողջ քաղաքացիական հասարակություն, որը չի սպասում 5 տարի, որ նոր նախագահ գա ինչա մի երկու տեղական հաբռգածի հարց է պետք լուծել։
Դրանց կյանքը ու գռփածը ամեն օր ամեն ժամ պիտի վտանգված լինի ու կամաց կամաց օրենքի սահմաններից դուրս հարստանալու ու գործելու առավելությունը կմարի, բոլորը կհասկանան, որ ավելի շահավետ է օրենքի սահմաններում գործել։
Օրինակ եթե բնակարանային ֆոնդ է, որ շատերն են դրան հավակնում, սահմանել է պետք մեծ հարկեր, որ նա ով ի վիճակի է ամենալավ գինը տալ նա էլ ստանա օրենքով այդ բնակարանին տիրելու իրավունքը։
էհ տեսական թեզեր ես արծարծում քաղաքացիական ինստիտուցիաների մասին սահմանումներից ես խոսում, երբ դա չի հարցը, պարզ է որ նկատի ունես անիշխանությունը անարխիա է։
Voter ջան, մեկ ու մեկ տեսական թեզերն էլ են անհրաժեշտ, որ քննարկումն արդյունավետ ընդանա: Երեք թե չորս գրառում պարզում էինք թե ինչ է կենտրոնական իշխանությունը. Դու մի բան էիր դրա տակ հասկանում ես մի ուրիշ բան: Իսկ հիմա այդ թեթև տեսական ներածությունը երկուսիս էլ օգտակար եղավ:
Նման ինստիտուտի բացակայությունը անարխիայի չի կարող հանգեցնել ու չի հանգեցնում ամենալավ օրինակը Շվեյցարականը – քանի որ նախագահին տարին մեկ փոխում են, մարդը չի հասցում մի երկու դատավորա բանա փոխի ասի ոնց ում դատեն, միայն մեկ տարի ժամկետում բա կարաս կարգուկանոն հաստատես։ Ամեն կանտոն ազատ է կարգավորել իր օրենքները, հարկերը ինչպես ցանկանա։ Ոչ մեկ նախագահի անունը չի էլ հասցնում սովորել։
Նախ, ընկեր, Շվեցարիայի օրինակն այնքան էլ տեղին օրինակ չէ: Շվեցարիան պատմականորեն ձևավորվել է որպես կոնֆեդարացիա; Մինդեռ Հայաստանը ունիտար պետություն է; Շվեցարիային շատ նման համակարգ է գործում նաև Գերմանիայում: Այնտեղ էլ նախագահի անունը ոչ մեկը չգիտի, այնտեղ էլ է կոնֆեդերացիա, բայց կա ֆեդերալ կանցլերի բավականին ազդեցիկ պաշտոնը: Ֆեդերալ կանցել, ինչպես գիտենք, դառնում է պառլամենտում մեծամասնություն ունեցող քաղաքական ուժի առաջնորդը: Գերմանին պառլամենտական կառավարման համակարգով երկիր է; Բայց ամեն դեպքում կա բավականին ուժեղ կենտրոնական պետական կառավարման ինստիտուտ - կանցելարիա: Նման, կամ դրան շատ մոտ, համակարգ է գործում նաև Իտալիայում, Հունաստանում, Չեխիայում, Հունգարիայում և այլն:
Կան նաև այլ պառլամենտական երկրներ, որտեղ նախագահի ֆիկտիվ պաշտոնի փոխարեն պահպանվել է միապետի ինստստիտուտը - Միացիալ Թագավորություն (Վեսթմինսթրյան համակարգ), Շվեդիա, Նորվեգիա, Նիդեռլանդներ, Իսպանիա, Բելգիա և այլն;
Միևնույն ժամանակ Եվրոպայում կան նաև նախագահական ու խառը տիպի կառավարման համակարգերով երկրներ նույնպես: Օրինակ Ֆրանսիան դասական նախագահական համակարգով երկիր է, ու Շվեցիարիայից էլ վատ երկիր չէ: Լեհաստանը, Ռումինիան, Բուլղարիան, Ֆինլանդիան նույնպես ունեն ազդեցիկ նախագահի ինստիտուտ, բայց պատկանու են խառը տիպի համակարգ ունեցողներին: Ու ասենք նույն Ֆինլանդիան էլ Շվեցիարիայից պակաս երկիր չէ:
Կներես, բայց նորից որ քննարկումը արդյունավետ լինի, էլի մի քանի սահմանումներ բերենք:
Պառլամենտական համակարգի պայմաններում գործադիր և օրենսդիր իշխանությունները համընկնում են: Այդ պատճառով վարչապետի ընտրության հնարավորությունը կախված է պառլամետնտում մեծամասնություն ունենալու կամ պառլամենտական կոալիցիա ստեղծելու հնարավորությունից: Հենց այս դեպքում քաղաքական ուժը (թեկնածուն) կարող է ոչ միայն զբաղեցնել վարչապետի պաշտոնը, այլ նաև հենվելով օրենսդիր ժողովում ունեցած մեծամասնության վրա` վարել ինքնուրույն քաղաքականություն (այնպես ինչպես կվարեր ուժեղ նախագահը): Իշխանության ամբողջությունը այս դեպքում պատկանում է կառավարության կազմին (նախարարների կաբինետին): Դա չի բացառում պրեզիդենտի կամ նույնիսկ միապետի գոյությունը: Սակայն այս դեպքում տվյալ պաշտոնները (եթե դրանք գոյություն ունեն) էականորեն կրում են արարողակարգային բնույթ:
Նախագահական համակարգի պայմաններում պետության գլուխը ընտրվում է պառլամենտից անկախ: Նախագահական լիազորությունները այստեղ տրվում են սահմանափակ ժամկետով: Պրեզիդենտը օժտված է օրենսդիր իշխանությամբ և վերահսկում է գործադիր իշխանությունը:
Խառը համակարգերում համակցվում են նախագահական ու պառլամենտական համակարգերի գծերը: Նախագահը սովորաբար օժտված է ավելի մեծ իշխանությամբ, քան մաքուր պառլամենտական համակարգի պայմաններում, սակայն պառլամենտն էլ ունի մեծ լիազորություններ, քան մաքուր պրեզիդենտական համակարգի պայմաններում: Պառլամենտը կառավարությանը հրաժարական տալու իրավունք ունի, իսկ նախագահին վերապահվում է պառլամենտը ցրելու իրավունքը:
Հայաստանում առաջին Սահմանադրության ժամանակ գործում էր Ֆրանսիային շատ նման զուտ նախագահական համակարգ; Երկրորդ սահմանադրությամբ Հայաստանը անցել է խառը համակարգին: Հիմա Հայաստանում, գործադիր իշխանության ղեկավարը, վարչապետը նշանակվում է միայն պառլամենտական մեծամասնությունից, դատախազին նշանակում ԱԺ-ն, նախագահի ներկայացմամբ: Աժ-ն նաև նշանակում է Սահմանադրական դատարանի հինգ անդամներին, Նախագահի ներկայացմամամբ Կենտրոնական Բանկի Նախագահին, Վերահսկիչ պալատի նախագահին: Աժ-ն ունի էլի մի շարէ լուրջ լիազորություններ: Շատ չմանրանանք, բայց մեր գործող սահմանդրությունը բավականին հաջողված սահմանդրություն է, ու ցանկության դեպքում ԱԺ-ն կարող է լինել նախագահի շատ լուրջ հակակշիռ: Մեր համակարգը շատ նման է մի շարք առաջատար եվրոպական համակարգերին ու նորմալ գործելու դեպքում կարող է ապահովել երկրի արդյունավետ կառավարում:
Հիմա, ինչպե՞ս է ստացվել այնպես, որ Հայաստանում, նույնիսկ ներկա Սահմանադրության պայմաններում, ԱԺ-ն միևնույնն է մնում է Նախագահի մանկլավիկը:
Նախագահը նշանակում է մի շարք առանցքային ուժային կառույցների ղեկավարներին: «Հատուկ քննչական ծառայության մասին» նոր օրենքի համաձայն նաև ստեղծվել է մի նոր քննչական մարմին, որը, ի թիվս այլ բաների, պիտի զբաղվի նաև անձեռմխելիների, այսինք պատգամավորների կատարած հանցագործություններով: Իսկ ովքե՞ր են մեր պատմագավորները: Դրանք հիմնականում կիսագրագետ, կրիմինալ բիզնեսմեննր են, որքն միայն մ նպատակ ունեն - ապահովել իրենց բիզնեսի անխափան գործունեությունը: Նախագահը իր ձեռքի տակ ունեցած մի քանի ուժայիններով, որոնց ինքն է նշանակում (հարկային, մաքսային, ոստիկանություն, հատուկ քննչական ծառայություն) անընդհատ ճնշման տակ է պահում մեր ինտելեկտուալ գիգանտներին: Սրանք էլ բնականաբար պեչատում են ցանկացած նախաձեռնություն, որով հանդես է գալիս Նախագահը: Այսինք, սահմանադրությամբ մենք ունենք ուժեղ ԱԺ, իսկ իրականության մեջ մորթապաշտների հավաքատեղի:
Առակս ինչ կցուցանե - անկախ այն բանից թե ինչպիսի համակարգ է գործում երկրում, նախագահական, պառլամենտական, թե խառը, եթե օերենքները գործում են, ապա երկիրը կլինի նորմալ երկիր: Իսկ եթե օրենքները չենգործելու, անկախ այն բանից, թե ինչպիսի սահմանդրություն կունենանք, եթե նույնիսկ պատճենենք Շվեցարիայի սահմանդրությունն ու ողջ օրենսդրությունը, ու դարձնենք այն հայկական, ապա ոչ մի բան էլ չի փոխվի:
Ի միջի այլոց, տեսականորեն, և նախագահական և պառլամենտական համակարգերը ունենք իրենց դրական ու բացասական կողմերը: Բայց սա բավականին ծավալուն թեմա է; Եթե շարունակենք արդյունավետ քննարկումներն այսղտեղ, հնարավոր է որ անդրադառնանք այդ հարցերին նույնպես:
Իրական կյանքում ու նորմալ օրենքի երկրում անկախ ով է ինստիտուցիայի ղեկավարը անձը, նրան ստիպում են, որ օրենքներով գործի և ոչ թե ինքը օրենք հնարի։
Համաձայն եմ:
ԼՏՊն մենակ չի կարողանա ստիպել դատավորներին օրենքներ կիրառել, կաշառակերներին պատժել, անօրիեն գործ սարքող ոստիկանների ձեռքից բռնել - դա հասարակությունը պիտի անի իր պրոֆմիություններով, հասարակական նախաձեռնություններով, կուսակցություններով։
Չի կարողանա: Իսկ ոչ մեկն էլ չի ասում որ կկարողանա: Հարցը նրանում է, որ բոլոր անօրինությունները սկսվում են այն պահից երբ օրենքը խախտվում է հենց նախագահական ընտրությունների ժամանակ: Այսինք այն ինստիոտւտի ընտրությունների ժամանակ, որը ինքը ընտրվելուց հետո պիտի դառնա Սահամանադրության ու օրինականության երաշխավորը: Այդ այդ երաշխավորը ընտրվում է օրենքի ու սահմանադրության ոտնահարմամբ, ինչպես ինքը հետո կարող է դառնալ նույն օրենքի ու սահմանադրության երաշխավորը: Նա միշտ պատանդ է լինելու նրանց ձեռքում ով իրենք սարքել է նախագահ, ու միշտ ինքն է խախտելու սահմանադրությունն ու օրենքը:
Այնպես որ, կոնկրետ ինձ համար մեկ է, կընտրվի ԼՏՊ թե Պողոսը, թե Տաբուրետկեն: Կարևորն այն է, որ ընտրվի արդար ու այդ դեպքում լինի անկախ ու իրոք կարող է դառնալ Սահմանադրության ու օրենքների երաշխավոր: Վերջին ընտրությունների ժամանակ, որպես գործող անօրեն համակարգին հստակ այլընտրանք կար մեկ ուժ, ԼՏՊ: Հիմա էլ կա միայն այդ ուժը: Թե ուրիշ ինչ արժանիքներ ու թերություններ ունի ԼՏՊ-ն դա այլ թեմա է:
Կարելի համոզվել, որ քաղաքացիական կազմակերպության միջոցով էլ կարելի է ինչ որ հարցեր լուծել, դրա համար կենտրոնական իշխանություն դառնալու անհրաժոշտություն չկա։
Կասեք - բանա կպարտակեն կաշառակերի փողերը ձեռից կառնեն գործը կփագեն կպրծնի։ Բայց էությունը, որ կաշառակերի կյանքը առնվազն դժվարացվում է նման քաղաքացիական նախաձեռնությունների միջոցով, որոնք հնարավորություն ունեն ինչ որ բան տեղաշարժել, արդեն քայլ է դեպի առողջ քաղաքացիական հասարակություն, որը չի սպասում 5 տարի, որ նոր նախագահ գա ինչա մի երկու տեղական հաբռգածի հարց է պետք լուծել։
Համաձայն եմ, որ քաղաքացիական հասարակությունը շատ մեծ դերակատարում պետք է ունենա հասարակական կյանքում: Բայց, եթե իշխանությունները իրենք չեն պահպանում օրենքները, ապա այդ դեպքում հասարակական կազմակերպությունների գործունեության շրջանակն էլ խիստ սահմանափակվում է:
Ավելին, իշխանությունները իրենք էլ ստեղծում են ֆիկտիվ հասրակական կազմակերպություններ, որքն հասարակությայնը շփոթության մեջ են գցում: Նայիր թե որքան ՀԿ-ներ կան Հայաստանում հիմա, որոնք ամեն վարկյան պատրատս են պեչատել ու հիմնավորել իշխանության ցանկացած անօրենություն:
Ի միջի այլոց, իմ մոտ տպավորություն է ստեղծվել, որ դու ինչ-որ միջազգային ՀԿ-ում ես աշխատում:
Առաջին բանը, որ պիտի արվի հասրակական սոցիալական մտածողությանը որ պետք է գործել միասին, հասնելու համար - Նախագահի պաշտոնի վերացումն է։
Նախագահի պաշտոնը չի կարող վերացվել: Բոլոր երկրները ունեն նախագահի կամ նման պաշտոն (սահմանադրական միապետ): Ուրիշ բան, որ զուտ պառլամենտական համակարգերի դեպքում այդ պաշտոնը զուտ արարողակարգային է, կամ սահմանադրական կրիզիսների պարագայում պետք է վճռական մեկ որոշում կայացնի - օրինակ հայտարարի նոր ընտրություններ: Նման կրիզիսային իրավիճակներ հաճախ են լինում պառլամենտական երկրներում: Օրինակ վերջին ընտրություններից հետո Գերմանիայում մոտ երկու ասմի չէին կարողանում կառավարություն ձևավորել: Իսկ Բելգիայում դա արդեն ձգվում է մեկ տարուց ավելի: Եթե Գերմանիան ու Բելգիան կարող են իրենց նման բան թույլ տալ, քանի որ տնտեսությունն ու օրենքները կգործեն ամեն դեպքում, անկախ նրանից կա թե չկա վերջնականապես ձևավորված կառավարություն, ապա Հայաստանում, եթե նման բան լինի, երկիրը մի երկու շաբաթում բորդելից կվերածվի վերջնական բարդակի:
Օրինակ եթե բնակարանային ֆոնդ է, որ շատերն են դրան հավակնում, սահմանել է պետք մեծ հարկեր, որ նա ով ի վիճակի է ամենալավ գինը տալ նա էլ ստանա օրենքով այդ բնակարանին տիրելու իրավունքը։
Ընկեր, Հայաստանում, գործող օրենսդրության համաձայն, հիմա էլ, այսպես կոչված բնակարանային ֆոնդը, կամ շինարարական տարածքները իրացվող գոտիներում, վաճառվում են աճուրդով: Ով ի վիճակի է ամենալավ գինը տալ, նա էլ պետք է ստանա այդ տարածքը; Բայց ինչ է կատարվում իրականության մեջ: Հայտարարվում է աճուրդ, նախագահակնից զանգում են քաղաքապետարան ու ասում են, էս հողը պիտի տաս էս ինչ կազմակերպությանը, քաղաքապետարանը զգուշացնում է գլխանց բոլոր մասնակիցներին որ չհաբռգեն, քանի որ արդեն որոշված է, թե ու պիտի տան հողը, ու նա նենց թեթև աճուրդով այդ հողը գնում է այն գնով որ պայմանավորվել էր նախագահականի, կոնկրետ Արմենչիկի հետ (հիմա արդեն փոխվարչապետ, բայց ամեն դեպքում այդ գործի գերագույն գլխավոր ռեգուլիրովչիկ): Եթե հանկարծ մի որևէ անհատ կամ կազմակերպություն աճուրդի օրը իրեն վատ պահի, ու սկսի գին բարձրացնել, որ ինքը ձեռք բերի այդ հողը, մյուս օրը հարկային, դատախազություն, վերահսկողական ու էլի ինչքան ուզես ստուգող, բռնող, տփող, քցող կազմակերպություն կա, կմտնի իրենց տուն ու կազմակերպություն:
Ambrosine
12.07.2008, 19:47
չեմ կարդացել գրառումները:)
Հայաստանում ձևավորվել են խորհրդարանական կառավարման երեք հանրապետություններ, իսկ 1991 թ. երկրորդ կեսից` նախագահական կառավարման հանրապետություն, որն այսօր էլ գործում է:
1991թ սկսեց ձևավորվել նախագահական ինստիտուտը:
<<Հանրապետության նախագահի մասին>> 1991 թ. օրենքով խորհրդարանի շատ լիազորություններ անցան նախագահին: Բացի ինչ-որ մինուսներից օրենքում կար մի մեծ պլյուս. ՀՀ նախագահը ներկայացնում է խորհրդարանին ամենամյա հաղորդումներ` հանրապետության քաղաքական, սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի, ՀՀ գերագույն խորհրդի կողմից ընդունված օրենքների և որոշումների կատարման ընթացքի մասին: Սակայն այս հոդվածը տեղ չգտավ 1995 թ. Սահմանադրության մեջ
Խորհրդարանական կառավարումը մեր երկրին պետք չի. նախ դա ամբոխավարություն է, հետո էլ էդքան խելոք մարդ չկա մեր երկրում:D
Բայց հենց Աստղի ասածում «չեմ կարդացել» է այսօրվա հայության պրոբլեմը, որ աշխրհիկ պրոբլեմները թողած մեծ թեզեր ենք բրդում – ակադեմիա ունենք աշխարհը չունի համաշխարհային նենց քարեր են գլորում որ ուրիշ երկրները նախանձից մեռնում են, բայց Հայաստանում հասարակության պրոբլեմը վերլուծելը հանգեցնում է երկար թեզերի։
ՈՒրիշ խոսքով Աստղն ու Տրիբուդը հուսամ չեն նեղանա, իրանց օրինակի վրա երևում է պայծառ ինչպես ԼՏՊն հանգեց իր նախորդ հրաժարականի – մեծ թեզեր էր բրդում, ֆրանսիական հեղափոխություն էր կարդում ու քարոզում, առանց գիտակցելու որ իրեն ուղղակի օգտագործեցին անկախացման փուրորի ու բարձր ռեյտինգի ժամանակ նախագահական պաշտոն հնարեցին ու ժողովրդի ձեռքից իշխանությունը խլեցին։
Նախագահը դարձավ հեշտ կառավարվող մի օրգան, որի շուրջ ամեն կերպ սկսեցին կուտատել իշխանությունշ տարբեր շերտերից։ Վերջում ԼՏՊ հասավ նույնիսկ այն աբսուրդին, որ որոշեց անձամբ դաշնակցության ու դրոի գործը ներկայացնել ժողովրդին – փաստացի դարձավ այն ինչ մտահոգն է տեսնում – դատախազ ու Տիրբուտը պնդում է թե այդպես է նույնիսկ պառլամենտական պետություններում օրինակ Գերմանիայում կամ Իտալիայում, ավելացնեմ Ավստրիան, երբ դա բոլորովին այդպես չէ։
Օրինակ Գերմանիայում Կանցլերին երկար ժամանակ չեին ասում, բայց որ բանը բանից անցավ նախատեցին նստացրին տեղ, քանի որ իրեն վրա էր վերցրել արտաքին գործերի նախարարի գործը ու մի գլուխ շրջագայություններ էր անում աշխարհով մեկ, երկրի ներքին հարցերը թողած։
Իտալիայում էլ Բեռլուսկոինիին բոլոր ինտելեկտուալ մակարդակներով նախատում ու փնովում են, էլ չասեմ ծիծաղում են վրա, որ նա իր վրա է վերցրել ռազմական ու ոստիկանական ֆունկցիաներ ու ցանկանում է Նեապոլի աղբահանման խնդիրները, որ մաֆիան արդեն որ ամիսն է խաթարում է, լուծել։ Եկավ Նեապոլ խոսեց գնաց, ոչինչ էլ չփոխվեց, աղբը այնտեղ է, որտեղ և կար։
Այսինքն կենտրոնական կառավարման ինստիտուտը այդ երկրներում ոչ մի ՈՒԺԵՂ ինստիտուցիա չի, այն չի կարող ու ՇԱՏ ԿԱՐևՈՐ Է չեն էլ թույլ տալիս, որ նա իր վրա ավելորդ ֆուկցիաներ վերցնի ինչ որ բնագավառներում գործերին խառնվի, քանի որ քաջ բոլորը գիտակցում են, որ մի օր կհայտնվեն Հայաստանի վիճակում երբ Վեցի վարչության պետը կարող է դատախազներին հրամայականներ իջացնի, կամ նախագահը որոշի ու կադրային իրավաբանի, դատավորի ու դիվանագետի իր աշխատանքից ազատի առանց օրենքները հարգելու։
Հայաստանը ունիտար չէ ավելի քան Շվեյցարիան մեր մոտ էլ էէ մարզեր կան ու նրանցից մեկը Երևանը նույնիսկ առանձին օրենքներ ունի ու շուտով առավել ևս ունենալու է – քաղաքապետը ընտրովի է լինելու...
ՈՒնիտարությունը լեզվի, բնակչության հետ կապ չունի, դա հարկային ու օրենսդիր համակարգի տորբերություններն են, որոնցից Հայաստանը չի կարողնալու խուսափել, քանի որ տնտեսապես ունիտար հարկային համակարգը ԱԲՍՈՒՐԴ է, չի կարող Ալավերդիում հողատարածքների հարկումը նույնը լինել ինչ երևանում, կամ բազմազավակության ու երեխա պահելու սուբսիդիան սահմանաբերձ գյուղերում նույնը լինել, ինչ արարատյան դաշտավայրում։
Մի պահ Գյումրիում նույնիսկ դրամը չեին ուզում մտցնեին ու շարունակում էին ավելի շատ ռուբլով ապրել... Դա իհարկե ծայրահեղություն է արդեն, դրամը ու բանակը կենտրոնական պիտի լինեն կայունության համար, բայց մնացած բոլոր հարցերում մարզային օրենքներ տարբերվող մյուսներից պիտի լինեն, այլապես Երևանը մնալու է հայաստանի միակ բնակավայրը։
Ընդհանրացնեմ սահմանադրության երաշխավոր նախագահ կարելի է ու պետք է ունենալ, որ պառլամենտի ընդունած հակասահմանադրական օրենքները չթողնի անցնեն, բայց օրինականության ու գործադիր կառավարման հետ մեկ անձ հանդիսացող նախագահը ոչ մի կապ չպիտի ունենա – դա միայն ու միայն ՎԱՏ հետևանքների է հանգեցնում, անկախ երկրից, եթնոսից կամ զարգացվածության աստիճանից։
Ambrosine
14.07.2008, 00:22
voter, ես չկարդացի նախորդ գրառումները, որովհետև տեսա, որ պարզաբանումներ են այս կամ այն տիպի մասին, որոնք գիտեմ. բայց գրեցի, որ չեմ կարդացել
իմ ասածը էն էր, որ 90-ականների սկզբին ՀՀ-ն ընթանում են դեմոկրատիայի ուղով, բայց էլի եմ ասում, որ մեր երկրին ամբոխավարություն պետք չէր այն ժամանակ, պետք չէ նաև հիմա. մեր երկիրը այն մակարդակի վրա չէ, որ հարցերը լուծվեն մի քանի տասնյակ մարդկանց միջոցով, մեզ պետք է նախագահ, ով ունակ կլինի ընդունել վճռական որոշումներ... ինքդ էլ կիմանաս, որ այս հարցի շուրջ գրել են դեռևս Պլատոնն ու Արիստոտելը ու երևի գիտես, թե որը ինչ էր ասում
ես էլ համաձայն չեմ, որ նախագահը լայն լիազորություններ ունենա օրենսդիր մարմնի հանդեպ, դրա համար էլ նշել էի այն հոդվածը, որը 1995 թ-ին տեղ չգտավ Սահմանադրությունում
REAL_ist
14.07.2008, 00:43
մեր երկիրը ու պառլամենտական հանրապետությունը ետի ոնցոր շիկերը ու երգելը
մթոմ սրանից ենք գլուխ հանում, պառլամենտականի համար քիչ թե շատ զարգացած քաղաքացիական հասարակությունա պետք ունենալ
Վոութեր, նախ սկսենք էնտղից, որ Տրիբուն ոչ թե Տրիբուտ։ Ուշադիր եղեք։
Երկրորդը...գրառումները կարդացել եմ, բայց մնացել եմ մտքին, որ մեր երկրում, աթոռապաշտության այժմյան պայմաններում ավելի լավ է մի գյոռմամիշ նախագահ, քան 50 հատ գյոռմամիշ նախագահիկներ։
Եթե հիմա, հաշվի առնելով Օրենսդիր մարմնի ոչ այնքան կարևոր ու վճռորոշ դերը, մարդիկ մարդ են ուտում, որ կարողանան Բաղրամյանի սիրուն շենքում հավայի կնոպկա հուպ տալ, պատկերացնում եմ՝ ինչ կլինի հետո, երբ իրենցից իսկապես ինչ-որ բան կախված լինի։
ՈՒնիտարությունը լեզվի, բնակչության հետ կապ չունի, դա հարկային ու օրենսդիր համակարգի տորբերություններն են, որոնցից Հայաստանը չի կարողնալու խուսափել, քանի որ տնտեսապես ունիտար հարկային համակարգը ԱԲՍՈՒՐԴ է, չի կարող Ալավերդիում հողատարածքների հարկումը նույնը լինել ինչ երևանում, կամ բազմազավակության ու երեխա պահելու սուբսիդիան սահմանաբերձ գյուղերում նույնը լինել, ինչ արարատյան դաշտավայրում։
Ընկեր, առանց խորանալու նախորդ գրառումների մեջ բարձրագոչ հայտարարություններ անելու կարիք չկա: Կարծես ես տող առ տող պատասխանում եմ քո բոլոր գրածներին, ու առանձնապես չեմ բռթում իմ տեսակետը, առ այն թե ինչպիսի կառավարման համակարգ պիտի լինի Հայաստանում:
Իմ եզրակացությունն այն մասին, որ դու աշխատում ես որևէ ՀԿ-ում հաստատվում է: Մի հարց էլի - տարին քանի՞ կոնֆերանսի, ուորքշոփի ու սեմինարի ես մասնկացում «ՀԿ-ների դերը, այստեղ այնտեղ և ամենուր» թեմաներով:
Voter ջան, ունիտարություն նշանակում է նվազ ինքնավարություն տեղական իքնակառավարմանը ֆեդերալության կամ կոնֆեդերալության համեմատությամբ: Ժամանակակից ֆեդերատիվ կամ կոնֆեդերատիվ երկրները ձևավորվել են պատմականորեն: Դրա հիմքում կան ինչպես քաղաքական այնպես էլ ազգային, էթնիկ պատճառներ: Ֆեդերացիաներ կամ կոնֆեդերացիներ են Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ը, Գերմանիան, ու քո սիրած Շվեցարիան: Առաջին երեքը, ֆեդերատիվությանը զուգահեռ, ունեն նաև շատ, շաաատ-շատ ուժեղ կենտրոնոկան կառավարման ինստիտուտներ:
Ընկեր, հիմա քո ասած Ալավերդիի դեպքին: Ծանո՞թ ես ՀՀ օրենսդրությանը, կոնկրետ այս դեպքում Հողի հարկի մասին օրենքին, թե՞ ենթադրություններ ես անում այն մասին որ Ալավերդիում ու Արարատյան դաշտավայրում հողի հարկը նույնն է: Ուղակի ասեմ, որ իմանաս: Նույնը չի ու չի կարող լինել: Օրենքը մշակողները, հաստատ իմ ու քո չափ խելք ունեցել են, որ հասկանան, որ չի կարող Արարտյան դաշտավայորւմ ու Ալավերդիում հողի գյուղատնտեսական նշանակությունը, կամ ալյ կերպ ասած բերքատվությունը նույնը լինել: Ավելի կոնկրետ, հողի հարկը Հայաստանում կազմում է 15%, հողի կադաստրային արժեքից: Իսկ կադաստրային արժեքը Արարատյան դաշտավայրում մի քանի անգամ ավելի մեծ է Ալավերդիի նույն չափի հողակտորի կադաստրային արժեքից:
Երեխա պահելու սուբսիդիա էլ Հայաստանում չկա: Տերմինը ընդհանրապես տեղին չի օգտագործված: Երևի ի նկատի ունես «Ընտանեկան նպաստները» և «Մինչև երկու տարեկան երեխաների խնամքի համար հակտացվող նպաստները»: Առաջինի մասով ասեմ, որ էլի իրավացի չես: Ալավերդիում ու Արարատյան դաշտավայրում ստանում են տարբեր ընտանեկան նպաստներ՝ կածված մի շարք գործոններից: Բարդ հաշվարկներ են, բանաձևեր կան և այլն: Ու հաստատ էլի, օրենսդրությունը մշակողները հաշվի առել են, որ Երևանում երեխա պահելն ավելի հեշտ է, քան բարձր լեռնային, սահմանամերձ գյուղում:
Այնպես որ, ընկեր, կրկնում եմ, նշանակություն չունի, թե մենք ունիտար, ֆեդերատիվ, կոնֆեդերատիվ, թե չգիտեմ էլի ինչ զահր ու զահրումար տիպի երկիր ենք: Մեր օրենսդրությունը վետը չէ: Իդեալական չէ, բայց վատն էլ չէ: Ու ամեն ինչ կախված է նրանից, թե ինչպես է գործում այդ օրենսդրությունը: Եթե մեծ ինքնուրույնություն տանք ասենք մարզերին ու մարզպետների պաշտոնն էլ Շվեցիարիայի պես դարձնենք ընտրովի, բայց ընտրությունները տեղի ունենան այնպես ինչպես մեզ մոտ տեղի են ունենում նախագահական ընտրությունները, ոչ մի բան էլ չի փոխվելու - մի կիսագրգետ փաշայի փոխարեն, ունենալու ենք 11-ը: Իսկ եթե կարողանանք սկզբի համար գոնե նախագահի նորմալ ընտրություններ անցկացնել, ապա դա արդեն մի հատ հսկայական ցատկ կլինի դեպի մեր բոլորիս կողմից այդքան սիված Շվեցարիան:
Ավելացվել է 1 րոպե անց
չեմ կարդացել գրառումները:)
Հայաստանում ձևավորվել են խորհրդարանական կառավարման երեք հանրապետություններ, իսկ 1991 թ. երկրորդ կեսից` նախագահական կառավարման հանրապետություն, որն այսօր էլ գործում է:
1991թ սկսեց ձևավորվել նախագահական ինստիտուտը:
<<Հանրապետության նախագահի մասին>> 1991 թ. օրենքով խորհրդարանի շատ լիազորություններ անցան նախագահին: Բացի ինչ-որ մինուսներից օրենքում կար մի մեծ պլյուս. ՀՀ նախագահը ներկայացնում է խորհրդարանին ամենամյա հաղորդումներ` հանրապետության քաղաքական, սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի, ՀՀ գերագույն խորհրդի կողմից ընդունված օրենքների և որոշումների կատարման ընթացքի մասին: Սակայն այս հոդվածը տեղ չգտավ 1995 թ. Սահմանադրության մեջ
Խորհրդարանական կառավարումը մեր երկրին պետք չի. նախ դա ամբոխավարություն է, հետո էլ էդքան խելոք մարդ չկա մեր երկրում:D
Ասղո ջան,
Մեր Սահմանադրությունը 2005 թվականին փոխվել է: Մենք էլ էն զուտ նախագահակն երկիրը չենք: Ահագին լիազորություններ նախագահից անցել են ԱԺ-ին: Մենք արդեն խառը տիպի երկիր ենք: Կարճ ասած քարքապ ենք ընկել:
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Վոութեր, նախ սկսենք էնտղից, որ Տրիբուն ոչ թե Տրիբուտ։ Ուշադիր եղեք։
կամ Ատրիբուտ :hands:hands
Երկրորդը...գրառումները կարդացել եմ, բայց մնացել եմ մտքին, որ մեր երկրում, աթոռապաշտության այժմյան պայմաններում ավելի լավ է մի գյոռմամիշ նախագահ, քան 50 հատ գյոռմամիշ նախագահիկներ։
Իսկ ես կարծում եմ, որ ՀՀ սահմանադրության մեջ պետք է մի կետ ավելացնել, որով կպահանջվի, որ նախագահն ու վարչապետը պիտի պարտադիր որբ լինեն ու մանկատնից, որ ոչ մի բարեկամ չունենան:
Աստղ, Ռեալիստ կրկնվեմ - հնամաշ իմպերիալիստական, թագավորով հարցեր լուծելու մտածողություն է դա, որ մեկ անձով հարցեր կարելի է լուծե, ինչը վաղուց արդեն զարգացող երկրներում դրժվում է, բոլոր մակարդակներում, լինի պետական կառավարում թե մասնավոր բաժնետիրական ձեռնարկություն։
Եթե օրենքները կան ու հասարակությունը օրինապաշտ է, ոչ մի նախագահացու վճռական որոշումներ ընդունելու ունակ ՊԵՏՔ չէ ու ՎՏԱՆԳԱՎՈՐ է, դա միայն հանգեցնում է օրենքների ոտնահարման։
Դա հասարակ ինքնահակասություն է մի կողմից պահանջել արդարություն ու օրենքների գերիշխանություն, մյուս կողմից ինչ որ անձի առկայութունը կարևորել, ով վատ պահին պիտի անձամբ գա գործերին խառնվի, գյադեք ես յան գյադեք են յան հրամաններ տալ ՎՃՌԱԿԱՆ ու խրոխտ ձայնով։
Բանակ չենք կառուցում այլ օրենքի ԵՐԿԻՐ - ուրիշ բան որ մեր հասարակությունը պատերազմում հաղթողի սինդրոմից է հիմա տառապում ու ամեն ջոկատավար համարում է, որ նա քաղաքական ուղիներ ցույց տալու ունակ է։
Տրիբուն - դու էիր պնդում Հայաստանի ունիտարության մասին, հիմա դու միայն ապացուցում ես, որ իմ բերած օրինակները
ՀԿ-ների հետ կապ չունեմ, չնայած viparmenia որի հիմնադիրներից եմ որոշ առումով կարելի է վիրտուալ հասարակական կազմակերպություն անվանել- չունենք ոչ մի ադմին, ղեկավար, պրեզիդենտ, բայց և անարխիա չէ, ընտրում ենք մոդերատորներին, սուպերմոդերներին ու տեխնիկական անձնակազմին ու ոչ մի վատ բան էլ չի եղել մինչև հիմա, նույնիսկ ադրբեջանցի թեկնածուներ են եղել։ Բայց ֆոռումջանցիք-ժողովուրդը, ինչքան էլ նրանց ամբոխ անվանեք, միշտ էլ զտում ու շատ ճիշտ կարողանում է կողմնորոշվել ու տալ իշխանությունշ նրան ում թեկնածունը առավել օգտակարն է մեր կազմակերպության հետագա գործունեության համար...
Ընդհանրացնելով ասեմ, որ մեղմ ասած տխրում եմ, երբ ակտիվ քաղաքականությամբ հետաքրքրվողների մեջ այդքան ՍՆԱՀԱՎԱՏություն կա սեփական ժողովրդի նկատմամբ ու պնդում եք, թե մեր ժողովուրդը ունակ չէ, հասունացած չէ ժողովրդավարության համար։
Կամ միգուցե նպատակադրված եք անում, որ կոտրեք մարդկանց, ներարկեք բարդույթներ, թե իրենք դեբիլ են, բան չեն հասկանում ու դրա ֆոնի վրա ԼՏՊ ԼՏՊ գոռալով էլի բերեք ինչ որ անձի իշխանության, որը հեշտ կառավարելի կլինի իսկ ժողովրդին, դեբիլի տեղ պահեք, թե ԱՐԱ ԴՈՒՔ ԲԱՆ ՉԵՔ ՀԱՍԿԱՆՈՒՄ...... ;)
REAL_ist
14.07.2008, 13:12
Եթե օրենքները կան ու հասարակությունը օրինապաշտ է
եթե–ն լավ ասիր, դրանից հետո մնացած գրածներդ կարդալնել իմաստ չունի, այ հենց դրան հասնենք կխոսանք պառլամենտականի մասին
Ambrosine
14.07.2008, 13:52
Աստղ, Ռեալիստ կրկնվեմ - հնամաշ իմպերիալիստական, թագավորով հարցեր լուծելու մտածողություն է դա, որ մեկ անձով հարցեր կարելի է լուծե, ինչը վաղուց արդեն զարգացող երկրներում դրժվում է, բոլոր մակարդակներում, լինի պետական կառավարում թե մասնավոր բաժնետիրական ձեռնարկություն։
Ռեալիստը արդեն նշեց, որ եթե... այ էդ դեպքում մենք կկառուցենք քաղաքացիական հասարակություն, որից հիմա հեռու ենք
ՀԿ-ների հետ կապ չունեմ, չնայած viparmenia որի հիմնադիրներից եմ որոշ առումով կարելի է վիրտուալ հասարակական կազմակերպություն անվանել- չունենք ոչ մի ադմին, ղեկավար, պրեզիդենտ, բայց և անարխիա չէ, ընտրում ենք մոդերատորներին, սուպերմոդերներին ու տեխնիկական անձնակազմին ու ոչ մի վատ բան էլ չի եղել մինչև հիմա, նույնիսկ ադրբեջանցի թեկնածուներ են եղել։ Բայց ֆոռումջանցիք-ժողովուրդը, ինչքան էլ նրանց ամբոխ անվանեք, միշտ էլ զտում ու շատ ճիշտ կարողանում է կողմնորոշվել ու տալ իշխանությունշ նրան ում թեկնածունը առավել օգտակարն է մեր կազմակերպության հետագա գործունեության համար...
բայց խորհրդարանը ինքը պետք է չէ ունենա նախագահ. ստացվում է, որ մեկը այնուամենայնիվ ավելի լայն լիազորություններ ունի, կամ այդ քո ասած ֆորումի մոդերատորները չեն կարող բոլոր հարցերում համաձայն լինել, եթե բացակայում են կոնկրետ մշակված կանոններ
Կամ միգուցե նպատակադրված եք անում, որ կոտրեք մարդկանց, ներարկեք բարդույթներ, թե իրենք դեբիլ են, բան չեն հասկանում ու դրա ֆոնի վրա ԼՏՊ ԼՏՊ գոռալով էլի բերեք ինչ որ անձի իշխանության, որը հեշտ կառավարելի կլինի իսկ ժողովրդին, դեբիլի տեղ պահեք, թե ԱՐԱ ԴՈՒՔ ԲԱՆ ՉԵՔ ՀԱՍԿԱՆՈՒՄ...... ;)
չէ, էս մեկը հաստատ սխալ ես հասկացել. ես համարում եմ, որ մեր ժողովրդի մի մասը ստրկամիտ ա, բայց չեմ համարում, որ դեբիլ ա. իրանք հասկանում են, որ փողով ընտրելով վատություն են անում սեփական երկրին, բայց վախենում են չընտրել այն թեկնածուին, որից գումար են վերցրել կամ որին չընտրելու դեպքում իրենց սպառնացել են ինչ-որ կերպ
Կամ միգուցե նպատակադրված եք անում, որ կոտրեք մարդկանց, ներարկեք բարդույթներ, թե իրենք դեբիլ են, բան չեն հասկանում ու դրա ֆոնի վրա ԼՏՊ ԼՏՊ գոռալով էլի բերեք ինչ որ անձի իշխանության, որը հեշտ կառավարելի կլինի իսկ ժողովրդին, դեբիլի տեղ պահեք, թե ԱՐԱ ԴՈՒՔ ԲԱՆ ՉԵՔ ՀԱՍԿԱՆՈՒՄ...... ;)
Ընկեր, փաստորեն մենք մեզ ստեղ, էս թեմայի տակ, էսքան ճղեցին, որ պարզենք թե որ համակարգն է ավելի արդյունավետ, եթե ի հարկե դա ընդհանրապես մեր խելքի բանն էր, դու սենց մի տողով պարզեցիր, որ բոլորիս ուշք ու միտքը սաղին խաբելով, զոռով-շառով ԼՏՊ-ին իշխանության բերելն է, որ ազգին դեբիլի տեղ դրած նորից քաքի մեջ քցենք: Լուրջ եզրահանգում էր:
Ինչ ասեմ, Վոթեր ջան, ձեր էտ viparmenia -ով մի հատ սահմանադրական նախաձեռնությամբ հանդես եկեք Հայասատանում նախագահի պոստը թող հանեն, ռադ անեն գնա:
Մոդերատորական: Խուսափեք իմպրովիզացիոն դիմելաձևերից, որոնք կարող են վիրավորական թվալ ձեր զրուցակցին և թեմայի մյուս այցելուներին:
Սպասեք, ժողովուրդ, չկռվեք (առանց ինձ), միայն կարդալ հասցնում էի, հիմա ձեռքերս հասան` գրեմ։
Այնքան հիշեցիք Շվեյցարիան… մի բան մոռացաք;
Իրոք, Նախագահի դերն աննշան է, ցուցադրական, բայց այս երկիրն ունի մի հրաշալի օրգան` պառլամենտի և նախագահի արանքում, BUNDESRAT , 7 մինիստրերի Գերագույն Խորհուրդը, հենց դա է Կենտրոնական Իշխանությունը։
Ոչ թե մեկ, այլ 7հոգու վրա է դրված վերջին պատասխանատվությունը։ Ես անձամբ հիացած եմ այս սիստեմով, տեսնում եմ դրա դեմոկրատական կինելը։ Այդ 7-ից ոչ մեկն էլ չի դառնում շատ ուժեղ, գլուխը չի բարձրացնում, գուցե շվեյցարական ուռավնյալովկան հիմք է, ուրիշ երկրում դա չի ստացվի, Իհարկե կան ավել կամ պակաս սիրվածներ, բայց բոլորն էլ հարգված են, վիճում են ընթացքում, բայց վերջնական որոշումը միշտ ասվում է բոլորի միասնական անունից։
Երկու խոսք ւնտրությունների մասին։ Կա երկու պալատ, այստեղ ընտր. կատարվում է ուղիղ ժողովրդի կողմից.
1-ում ամեն կանտոն, անկախ բնակչության թվից ներկայացնում է երկու անդամ;Բազմաբնակ ինդուստրիալ Բեռնը և կիսադատարկ լեռնային Գռաուբյունդենը ունեն նույն ձայների քանակը։
2-ում, անդամների թիվը տօկօսային հարաբերության մեջ է բնակչությունից։
Բայց միանգամայն արդար հավասարակշռության համար Շվ. հայտնագործել է նաև ոսկե բանաձևը և ամեն գնով պահպանում է այն մոտ 100տարի.
Այսինքն` կուսակցությունների, լեզվական խմբերի, սեռական պատկանելության ներկայությունը պառլամենտում հնազանդված է մանրակրկիտ հաշվարկի, պահանջվող չափանիշներին չհամապատասխանող թեկնածուն նույնիսկ չի դնի թեկնածույությունը;
Այս երկու պալատների միասնական ժողովն ընտրում է BUNDESRATԳերագույն Խորհուրդը (և ոչ ժողովուրդը` ուղիղ), նորից կիրառելով ոսկե բանաձևը` այսքան` այս կուսակցությունից, այսքան` այն, բայց որ դրանց այսքան մասը ֆրանսախոս լինեն, այսքանը` գերմանախոս, գոնե մեկը` իտալախոս, ու մի-երկուսը` կին։ Գլուխ կարելի է ջարդել, բայց ստացվում է։
Նրանք չեն անում բարձրախոս ու ստախոս նախընտրական պայքար, ժողովրդի աչքին փոշի չեն թափ տալիս, որ ընտրվեն, իրենց կուսակցությունն առաջարկում է, պառլամենտը, որն արդեն տարիներ նրանց հետ աշխատել ու լավ ճանաչում է` ընտրում, անսահմանափակ ժամանակով։ Եթե մեկը վատ է պահում, կարող են նոր ընտրություններով փոխել, նորից առանց ժողովրդի ուղիղ մասնակցության։
Ամեն մեկը մի տարով վերցնում է մի մինիստրություն, այս 7-ի որոշումով, ստացվում է, որ բոլորն էլ հերթով անցնում են բոլոր բնագավառերով, մի տարի էլ նապագահ դառնում, էլի հերթով։ Մի քիչ սիրողական է թվում, բայց երկրին նայեք, վատն է՞։:ok
եթե–ն լավ ասիր, դրանից հետո մնացած գրածներդ կարդալնել իմաստ չունի, այ հենց դրան հասնենք կխոսանք պառլամենտականի մասին
Ես հավատում եմ, որ մեր Հայությունը դրան ունակ է ու հասուն է նման բան անելու համար - 1918ին ավելի վատ վիճակում էինք քան հիմա ու դա հասարակ ԹԵՐԱԳՆԱՀԱՏՈՒՄ է ու ՍՍների ՌՔների բուդոների ու նման ածականավորների ջրաղացին ջուր լցնել է նշանակում անըդնհատ պնդել, թե մեր հայերի գլխին թագավոր է պետք կարքել, որ սաղի գլխին բամփի...
Ինքնաքննադատույթունը լավ բան է, բայց պետք չի մազոխիզմի հասցնել ու այդքան փոքր սեփական ազգին ներկայացնել։
Չնայած եթե քեզ համարում ես ինչ որ ուրիշ բան, կապուտ արյուն, հայ ազգի հետ կապ չունեցող ապա պարզ է, նրանք ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ են իս ինքդ քեզ հանճար ես համարում....
Ռեալիստը արդեն նշեց, որ եթե... այ էդ դեպքում մենք կկառուցենք քաղաքացիական հասարակություն, որից հիմա հեռու ենք
բայց խորհրդարանը ինքը պետք է չէ ունենա նախագահ. ստացվում է, որ մեկը այնուամենայնիվ ավելի լայն լիազորություններ ունի, կամ այդ քո ասած ֆորումի մոդերատորները չեն կարող բոլոր հարցերում համաձայն լինել, եթե բացակայում են կոնկրետ մշակված կանոններ
չէ, էս մեկը հաստատ սխալ ես հասկացել. ես համարում եմ, որ մեր ժողովրդի մի մասը ստրկամիտ ա, բայց չեմ համարում, որ դեբիլ ա. իրանք հասկանում են, որ փողով ընտրելով վատություն են անում սեփական երկրին, բայց վախենում են չընտրել այն թեկնածուին, որից գումար են վերցրել կամ որին չընտրելու դեպքում իրենց սպառնացել են ինչ-որ կերպ
Ռեալիստի թերագնահատումներին պատասխանեցի, չնայած վերջին գրածդ արդեն նույն բանն է ինչ ես եմ պնդում - հայության մեջ պոտենցիալը կա, ուրիշ բան, որ այն կարողանում են հեշտ գնել - դա է, որ պետք է հնարավորինս բացառել, ոչ թե արգելելով որ գնվեն, այլ դարձնելով անիմաստ գնումները - պիտի ոչինչ չտա գնորդին այդ կարգավիճակը, կամ նրան հետ կանչելը շատ հեշտ լինի անվստահություն հայտնելու միջոցով։ Այդ իսկ պատճառով մեզ մոտ ցանկացած ղեկավար մոդերատորին, ադմինին անվստահության քվե հայտնելու իրավունք կա...
Արդեն գրել եմ ԼՏՊի օրոք նախագահի պաշտոնի ներմուծումը միայն ու միայն ԱՐԺԵԶՐԿԵՑ ժողովրդի ձայնը, քանի որ մեկ անգամ միայն նախագահ ընտելով ամեն ինչ պիտի որոշվեր Հայաստանում ու հիմա էլ է նման տխմար մոտեցում ներկայացվում հայությանը, որ սախ պրոբլեմը նախագահական աթոռին ով նստել է։
Իրականությունը միշտ ցույց է տալիս, որ այդ համոզվածությամբ շարժվողները - միանգամից բոլոր հարցերլը լուծելը, ուղղակի ՀԵՇՏԱՑՆՈՒՄ են իշխանություն յուրացնել ցանկացողների գործը, նրանց բավական է լինում ամբողջ իրենց ունեցացը դնել ու մի նախագահ ընտրել։
Ցանկացած համակարգի անվտանգությունը պահանջում է, որ չլինի ԿՆՈՊԿԱ, որի սեղմումը հանգեցնի աբողջ համակարգի ոչնչացմանը...
Խորհրդարանի նախագահ, կանցլեր, վարչապետի առկայութնը անկասկած ինքնին մեկ կենտրոնական անձի գոյություն է, բայց նա հեշտ փոփոխելի է ու այդքան լիազորություններ չունի։
Նախագահից բացի ոչ մեկ բազմակի լիազորություններ մեկ անձում չի մարմնավորում - բոլորը իշխանության մաս են, մեկը մի քանի մյուսը միայն մի կտոր, իսկ նախագահը այդ ամբողջն է իշխում, որն էլ անխուսափելիորեն հանգեցնում է ՀԱԲՌԳԵԼՈՒՆ։
ՀԱԲՌԳԵԼՈՒՑ ԼՏՊ էլ չի ապահովված, նույնիսկ արդեն տեսել ենք, որ հաբռգել էլ, ՌՔի հաբռգելը դրանից ավելի վատ էր ու եթե ժողովրդի համբերության բաժակը չլցվի ՍՍն ավելի է հաբռգելու, քանի որ ուիրշ ելք իշխանությունը իր մեկ անձում մարմնավորելու չունի - ՍՍից հաստատ Մարկոս Ավրելիոս չի դուրս գա ու նա մնա պատմության մեջ որպես մեկը, ով վերադարձրեց իշխանությունը ժողովրդին...
Սպասեք, ժողովուրդ, չկռվեք (առանց ինձ), միայն կարդալ հասցնում էի, հիմա ձեռքերս հասան` գրեմ։
Այնքան հիշեցիք Շվեյցարիան… մի բան մոռացաք;
Իրոք, Նախագահի դերն աննշան է, ցուցադրական, բայց այս երկիրն ունի մի հրաշալի օրգան` պառլամենտի և նախագահի արանքում, BUNDESRAT , 7 մինիստրերի Գերագույն Խորհուրդը, հենց դա է Կենտրոնական Իշխանությունը։
Ոչ թե մեկ, այլ 7հոգու վրա է դրված վերջին պատասխանատվությունը։ Ես անձամբ հիացած եմ այս սիստեմով, տեսնում եմ դրա դեմոկրատական կինելը։ Այդ 7-ից ոչ մեկն էլ չի դառնում շատ ուժեղ, գլուխը չի բարձրացնում, գուցե շվեյցարական ուռավնյալովկան հիմք է, ուրիշ երկրում դա չի ստացվի, Իհարկե կան ավել կամ պակաս սիրվածներ, բայց բոլորն էլ հարգված են, վիճում են ընթացքում, բայց վերջնական որոշումը միշտ ասվում է բոլորի միասնական անունից։
Երկու խոսք ւնտրությունների մասին։ Կա երկու պալատ, այստեղ ընտր. կատարվում է ուղիղ ժողովրդի կողմից.
1-ում ամեն կանտոն, անկախ բնակչության թվից ներկայացնում է երկու անդամ;Բազմաբնակ ինդուստրիալ Բեռնը և կիսադատարկ լեռնային Գռաուբյունդենը ունեն նույն ձայների քանակը։
2-ում, անդամների թիվը տօկօսային հարաբերության մեջ է բնակչությունից։
Բայց միանգամայն արդար հավասարակշռության համար Շվ. հայտնագործել է նաև ոսկե բանաձևը և ամեն գնով պահպանում է այն մոտ 100տարի.
Այսինքն` կուսակցությունների, լեզվական խմբերի, սեռական պատկանելության ներկայությունը պառլամենտում հնազանդված է մանրակրկիտ հաշվարկի, պահանջվող չափանիշներին չհամապատասխանող թեկնածուն նույնիսկ չի դնի թեկնածույությունը;
Այս երկու պալատների միասնական ժողովն ընտրում է BUNDESRATԳերագույն Խորհուրդը (և ոչ ժողովուրդը` ուղիղ), նորից կիրառելով ոսկե բանաձևը` այսքան` այս կուսակցությունից, այսքան` այն, բայց որ դրանց այսքան մասը ֆրանսախոս լինեն, այսքանը` գերմանախոս, գոնե մեկը` իտալախոս, ու մի-երկուսը` կին։ Գլուխ կարելի է ջարդել, բայց ստացվում է։
Նրանք չեն անում բարձրախոս ու ստախոս նախընտրական պայքար, ժողովրդի աչքին փոշի չեն թափ տալիս, որ ընտրվեն, իրենց կուսակցությունն առաջարկում է, պառլամենտը, որն արդեն տարիներ նրանց հետ աշխատել ու լավ ճանաչում է` ընտրում, անսահմանափակ ժամանակով։ Եթե մեկը վատ է պահում, կարող են նոր ընտրություններով փոխել, նորից առանց ժողովրդի ուղիղ մասնակցության։
Ամեն մեկը մի տարով վերցնում է մի մինիստրություն, այս 7-ի որոշումով, ստացվում է, որ բոլորն էլ հերթով անցնում են բոլոր բնագավառերով, մի տարի էլ նապագահ դառնում, էլի հերթով։ Մի քիչ սիրողական է թվում, բայց երկրին նայեք, վատն է՞։:ok
Շվեցարական անսահման համահավասարությունը բոլոր իշխանական օղակներում, երևի թե ծայրահեղություն կլինի հայերի համար, մենք ինդիվիդուալիստ ենք, հասարակական շահերը մերից վեր դասելուն քիչ ունակ ու չենք համակերպվում, որ ամեն ինչ նույնարժեք կարող է լինել...
Որոշ առումով մենք արևելյան մենթալիտետ ունենք ու մեզ մեծեր, աֆտարիտետներ էլ են պետք ժողովրդի մի ստվար զանգված ուղղակի թամբալ է, ուզում է տա պրծնի իրանից բան էլ չուզեն, թե չէ ընտրույթուն ընտրության հետևից, հարցում, հանրաքվե, պետիցիա պետիցիայի հետևից այնքան ինչքան Շվեյցարիայում է լինում եթե հայաստանում անենք շատերը չեն մասնակցի։
Իհարկե հիմնականում բոլորը մեծերին միայն հարգում են, բայց անում ինչպես ցանկանում են - հարմար է այդպես, կասեր պինգվին վինը։ Բայց դրա համար էլ մարդկությունը փորձված ինստիտուցիա ունի ամբիցիաներ ունեցողներին կարելի է լորդրի պալատում հավաքել, թող խորհուրդներ տան եթե ունակ են։
Մենք անգլիականին մոտ համակարգի հետ ավելի հեշտ կարող ենք համակերպվել։
Նման բան փորձել ենք սարքել նաև մեր viparmenia–ում, որտեղ ներդրում, աջակցություն ցուցյ տված կամ 5000 գրառում կատարած ֆորումջանցիք լորդրի պալատի կարգավիճակով կարող են ազդել ընդհանուր դրույթների վրա փակել բաժիններ բացել նորը, կամ լուծարել viparmenian ընդհանրապես եթե վնասաբեր է դառնում։ ՈՒ դա արված է ավելորդ տեղ մոդերատորի պաշտոնին չհավակնելու համար, քանի որ մոդերատորի պաշտոնը ավելի շատ տեխնիկական դատավորի կարգավիճակէ, որ զուտ միայն պիտի հետևի կանոնակարգի կատարմանը ու պահպանմանը և ոչ թե ինչպես շատ ֆոռումներում, իրեն դուր չեկածին "տենց ա պետք" պատճառաբանությամբ խոսքից զրկի...
Այնպես որ ինչպես Անլգիայում այդպես էլ մեր մոտ, լորդերն զուտ ծառայում են որպես համեմատաբար ամբիցաներ ունեցողների սփոփանքի տեղ ու հազվադեպ է անհաժեշտ լինում ինչ որ խորհուրդ դալ կամ փոխել - համակարգն աշխատում է իսկ լորդերն ել հանգիստ իրենց կարգավիճակն են վայելում։
Շատ պետք լինի ինչ որ մեկին կարելի է թագուհու կարգավիճակ էլ տալ, կարևորը հանգստանա չխառնվի իր «խելոք» նախաձեռնություններով ու փորձի ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՎԵՐՑՆԵԼ ՈՒ ԲԱԺԱՆԵԼ - Շարիկով Պոլիգրաֆ Պոլիգրաֆիչ...
REAL_ist
16.07.2008, 23:27
Ես հավատում եմ, որ մեր Հայությունը դրան ունակ է ու հասուն է նման բան անելու համար - 1918ին ավելի վատ վիճակում էինք քան հիմա ու դա հասարակ ԹԵՐԱԳՆԱՀԱՏՈՒՄ է ու ՍՍների ՌՔների բուդոների ու նման ածականավորների ջրաղացին ջուր լցնել է նշանակում անըդնհատ պնդել, թե մեր հայերի գլխին թագավոր է պետք կարքել, որ սաղի գլխին բամփի...
այ քո ցավը տանեմ մեր հայությունը եթե ունակա նախագահականով էլ կմոտենա ժողովրդավարության, ժողովրդավարության հասնելու համար կապ չունի նախագահականա հանրապետությունը, պառլամենտական, սահմանադրական միապետությունա, թե մեր մոտ գործող խառը համակարգա, լուչշե մենք մերինից դորդուբեշ անենք նոր կխոսանք կառավարման համակարգը փոխելու մասին, մեր մոտ գործողնել պակաս արդյունավետ համակարգ չի…
ընտրույթուն ընտրության հետևից, հարցում, հանրաքվե, պետիցիա պետիցիայի հետևից այնքան ինչքան Շվեյցարիայում է լինում եթե հայաստանում անենք շատերը չեն մասնակցի։
Իրոք այդպես է, դեռ ուզում էի ավելացնել։ :)
Կարծում ես, չի ստացվի՞։ Այդ դեպքում հարցում էլ չկա` ուզում եք ինքներդ որոշեք-որոշեք… չեք ուզում՞- կանենք ինճպես ուզում ենք։
Իհարկե, ոչ մի օտար սիստեմ չի կարելի կուրորեն կիրռառել բոլորովին այլ մտածելակերպով երկրում, բայց ինձ թվում է, հենց Հայաստանն ու Շվեյցարիան անչափ նմանություններ ունեն` որպես ընդօրինակման ելակետ։
-Բաձարձակապես ոչ մի էական բնական ռեսուրս,
-փոքր տարածք (Հայաստան +Ղարաբաղ +Նախիչևան;)),
- առանց ծով,
-հարևաններից առանձնանալու ցանկություն (կամ ստիպված պայման , հիմիկվա հարաբերություններին մի նայեք, այս երկիրը դարեր կռվել ու պայքարել է իր "քաղաքակիրթ" եվրոպացի հարևանների հետ, վայրենի մեթոդներով),
-տնտեսական կախվածություն այդ հարևաններից,
բնական ճանապարհների դժվարություն…
Բոլոր հարցերն էլ մեկը մյուսի հետևից լուծել է, թշվառ աղքատությունից (չեք հավատա, դեռ 20դ դարի սկզբում սովից մեռնում էին գյուղերում կամ արտագաղթում ) հասնելով այսօրվա բարգավաճմանը, հաճախ բարձր գնով, կոմպրոմիսսներով, կորուստներով, ստորանալով, խաբելով, միայն ժողովրդավարության և սեփական ձայն ունենալու ցանկությունը չի տատանվել։
Իսկ Սերժը կամ որևէ մի այլ նախագահ իրավունք չունի միանձնյա այդպիսի հարցերում որոշում կայացնելու
Այո, ոչ մի այդ կարգի, նաև պակաս կարևորության որոշում չի ընդունվում BUNDESRAT(7) կողմից։ Կան կանտոնալ և ֆեդեռալ ձայնարկություններ, առաջինը տեղական կագի են, կապված ժողովրդական միջոցների մեծ գումարների օգտագործման հետ` դպրոցի, կամուրջի, ճանապարհի կառույց, խանութների ամենաուշ բացման ժամ, տեղական որևէ նոր նալոգ, պատկեռացրեք` համաձայնվում ենք:o…
Ֆեդեռալը ավելի քաղաքական բնույթ ունի` փախստականների մասին օրենք, Եվրոմիություն ընդունվել, անչափահասներին դատելու սահմանափակումներ…
3 ամիսը մեկ հաստատ մի բան լինում է։:) Եվ ինչպես քվեարկեն` այդ որոշումով էլ պիտի BUNDESRAT-ը շարժվի, նույնիսկ եթե տաք համոզում էր ժողովրդին իր տարբերակով քվեարկեն։
Կարող է այս սիստեմը Հայաստանում գտնի իր տարբերակը` արևելյան, այո, բայց փոքր, իր ինքնապիպությունը պահպանող այս լեռնային համառ երկրի օրինակով։
Չէ մի, լորդ:P
REAL_ist
16.07.2008, 23:42
ընտրույթուն ընտրության հետևից, հարցում, հանրաքվե, պետիցիա պետիցիայի հետևից այնքան ինչքան Շվեյցարիայում է լինում եթե հայաստանում անենք շատերը չեն մասնակցի։
ի դեպ Շվեցարիայում ընտրություններին ավելի պասիվ են մասնակցում քան Հայաստանում, թե չեմ սխալվում մոտ 20 տոկոսնա ընտրողների ընտրության գնում…
Մենք անգլիականին մոտ համակարգի հետ ավելի հեշտ կարող ենք համակերպվել։
..
Կասե, իսկ ի՞նչ սկզբունքային տարբերություններ կան ասենք անգլիական ու գերմանական համարգերի միջև:
Նման բան փորձել ենք սարքել նաև մեր viparmenia–ում, որտեղ ներդրում, աջակցություն ցուցյ տված կամ 5000 գրառում կատարած ֆորումջանցիք լորդրի պալատի կարգավիճակով կարող են ազդել ընդհանուր դրույթների վրա փակել բաժիններ բացել նորը, կամ լուծարել viparmenian ընդհանրապես եթե վնասաբեր է դառնում։ ՈՒ դա արված է ավելորդ տեղ մոդերատորի պաշտոնին չհավակնելու համար, քանի որ մոդերատորի պաշտոնը ավելի շատ տեխնիկական դատավորի կարգավիճակէ, որ զուտ միայն պիտի հետևի կանոնակարգի կատարմանը ու պահպանմանը և ոչ թե ինչպես շատ ֆոռումներում, իրեն դուր չեկածին "տենց ա պետք" պատճառաբանությամբ խոսքից զրկի...
..
Քո թույլտվությամբ, նորից պիտի անցնեմ տեսությանը: Կներես:
Fallacy of composition - այն ինչը ճիշտ է մասնավոր դեպքում, պարտադիր չէ, որ ճիշտ լինի նաև ընդհանուրի համար, և ընդհակառակը:
Այսինք, քո նկարագրած դեպքը կարող է շատ լավ աշխատել viparmenian-ի համար, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ դրան նման մոդել կարելի է կիրառել նաև պետությունը կառավարելու համար:
այ քո ցավը տանեմ մեր հայությունը եթե ունակա նախագահականով էլ կմոտենա ժողովրդավարության, ժողովրդավարության հասնելու համար կապ չունի նախագահականա հանրապետությունը, պառլամենտական, սահմանադրական միապետությունա, թե մեր մոտ գործող խառը համակարգա, լուչշե մենք մերինից դորդուբեշ անենք նոր կխոսանք կառավարման համակարգը փոխելու մասին, մեր մոտ գործողնել պակաս արդյունավետ համակարգ չի…
Մեր հայության դժբախտությունը ինքնիշխանություն անկախություն հազար տարուց ավելի չունենալն է ու հիմա էլ պանդուխտ ուրիշի երկրներում ավելի շատ հայ է ապրում քան Հայաստանում։
Դա հանգեցնում է նրան, որ մարդիկ համակերպվում են,որ իրենց գլխին բամփեն, եթե կա բամփող նույնիսկ շատ դեպքերում անում են ամեն ինչ, որ եթե կա բամփոխը իրենց էլ մի հատ բամփի, որ մտածեն իրնեք ավելի մոտ են բամփոխին։
Այդ իսկ պատճառով նախագահական համակարգով, մենք երբեք չենք հասնի ժողովրդավարության, քանի որ ճնշված իրավունքներից զրկվածի բարդույթից չենք ազատվի մտածելով, որ համակարգը ինքնին այդպիսին է, պիտի լինի մեկը որ իշխի իս իրենք պիտի հլու հնազանդվեն....
Չկա նախագահական համակարգ, որ արդյունավետ գործի ի ստեղծում ու պահպանում ժողովրդավարության։
Իսկ եթե նպատակը տնտեսական արդյունավետությունն է, ապա դա առավել ևս ԻՆՔՆԱԽԱԲԵՈՒԹՅՈՒՆ է մտածել, որ մեկ մարդով բիզնես կարելի է անել, վառ օրինակ գերմանացի GRUNDIG գործատերն է, որը 30ականներից անձամբ իր բոլոր ռադիո ու հեռուստամոդելները պատրաստել ու փորձարկել է ու միանձնյա որոշումներ է ընդունել։ Դա գործել է այնքան ժամանակ, քանի դեռ ազգայնամոլ նացիոնալիսների իշխանությունն է եղել գերմանիայում ու դրանից հետո ամերիկյան ու սովետականա օկուպացիան, երբ վերևից էր որոշվում ինչ ապրանքներ ներմուծել արևմտյան կամ արևելյան գերմանիք։
Բայց բավական է եղել, որ 70ականներին ԱԶԱՏ շուկան ու իրական մրցակցություն սկսվի GRUNDIG ֆիրման վախճանվել է, ու նրա միայն ԱՆՎԱՆ համար ֆրանսիացիք ու բելգիացիք գնել են, իսկ ինքնասիրահարված միապետ Grundigին թոշակի են ուղարկել որ ՉԽԱՆԳԱՐԻ...
Միայն բարձր կոչերով "մերն ուրիշ ա" մարդու բան չես համոզի։ Այնպես որ ինչքան էլ ասես մեր մոտ առկա համակարգը արդյունավետ է, առանց պարզաբանումներ տալու, այդքան ասելու եմ, որ դա ՍՈՒՏ Է...
Կասե, իսկ ի՞նչ սկզբունքային տարբերություններ կան ասենք անգլիական ու գերմանական համարգերի միջև:
Համեմատությունը Անգլիականի ու Գեմանականի միջև չեր այլ Շվեյցարականի հետ։
Բայց եթե պետք է ներկայացնեմ իմ իմացածը - Անգլայում կա Թագավոր, Լորդեր ու Հասարակությունը - այն է հասարակական պալատը-այն է պառլամենտը։
Թագավորը/ոագուհին ու Լորդերի պալատը մեծ հարգանք են վայելում ու խորհրդատվական ազդեցություն ունեն։
Գերմանիայում այն է ինչ Շվեյցարիայում է ֆեդերատիմ մասերն ունեն իրենց ներկայացուցիչներին Բեռլին ուղարկելու հնարավորություն ու ուղիղ ընտրվող պառլամենտականներ։ Տատն արդեն մանրամասնել է մի տարբերությամբ, Գերմանիայում կա նաև նախագահ, որն ընտրվում է պառլամենտի կողմից ձայների մեծամասնությամբ ու հանդիսանում է Սահմանադրության երաշխավորը ով իրավունք ունի հրաժարվել որևէ օրենքի ստորագրելուց, եթե կասկած ունի, որ այն հակասահմանադրական է, բայց սեփական նախաձեռնությամբ օրենք ընդունել Նախագահը իրավունք չունի ու նախարարների վրա ազդելու, գործադիր իշխանությանը հրամանաներ տալու իրավունք չունի։
Քո թույլտվությամբ, նորից պիտի անցնեմ տեսությանը: Կներես:
Fallacy of composition - այն ինչը ճիշտ է մասնավոր դեպքում, պարտադիր չէ, որ ճիշտ լինի նաև ընդհանուրի համար, և ընդհակառակը:
Այսինք, քո նկարագրած դեպքը կարող է շատ լավ աշխատել viparmenian-ի համար, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ դրան նման մոդել կարելի է կիրառել նաև պետությունը կառավարելու համար:
Մեր ֆորումջանցիները 99 տոկոս հայեր են ու տարբեր պետությունների քաղաքացիներ։ Նրանք իրական մարդիկ են ու իրենց իրավունքների համար նման միասնական ուժերով ստեղծված, խաղի կանոնները ընդունում են, դրա համար մեկ տարվա մեջ հայկական կայքերի ТOP10 ենք հայտնվել հաճախելիության չափանիշներով։
Այն ինչ համակարգչի առաջ նստած մարդու համար ընդունելի է վիտուալ viparmenia տեսքով, հիմնված է իրական աշխարհի կանոնների ու հենց իրենց ֆորումջանցիների փորձի վրա ինչը և ինձ հիմք է տալիս պնդելու, որ նույն մարդկանց իրական կյանքում նույն չափանիշներով շարժվելը ոչ միայն ցանկություն է այլ իրականություն։
Նույնիսկ երկու տարի առաջ դեմոկրատացման փորձերը հանգեցրին նույնի իրականությանը, ինչ Հայաստանում վերջերս է տեղի ունեցել - ճնշող վիրտուալ ջոկատների մուտք համակարգ, ԲԱՆտարկումներ, խոսքի իրավունքի սահմանափակում, գրաքննություն, որ մինչ օրս շարունակվում է խայտառաստան ֆորումում, որտեղ viparmenia հիմքերը ու կանոները դրվել ու կերտվել են ժամանակին բոլոր ֆորումջանցիների կողմից։ ՈՒղղակի որոշ մարդիկ, ով ԿՆՈՊԿԱ կարար սեղմեր, հասկանալով, որ կնոպկեն ձեռ տակից կնումա, սեխմեց ու նոր գնած, նույն կերպ ինչպես ՌՆ կնոպկա սեղմեց ու գնաց, թողնելով միայն պետության նկատմամբ վստահության ավերակներ, որոնց վերականգնումը թատերական ներկայացումներով, որ կազմակերպում է ՍՍն այսօր, հնարավոր չի...
Զուգահեռներ շատ կան, որ ապացուցում են, մտածողությունը մարդկանց նույնն է, լինի վիրտուալ թե իրական։
Կարճ ասած ՓՈՐՁՎԱԾ է մոդել է ու հիմնված ուրիշների ու սեփական ապրումների վրա, ինչի հիման վրա համոզված պնդում եմ, որ կիրառելի է իրակյան կյանքի համար։
Համեմատությունը Անգլիականի ու Գեմանականի միջև չեր այլ Շվեյցարականի հետ։
։
Դու գրել էիր, որ մեզ շատ հարմար կլինի ասենք Անգլիական համակարգը; Ես ուղղակի հարց տվեցի, ասենք ինչի հենց Անգլիականը ու ոչ ասենք Գերմանականը; Ու ինչ սկզբունքային տարբերություններ կան, ու ասենք ինչի Գերմանականը մեզ հարմար չի լինի:
Ի միջի այլոց, անգլիական համակարգը ու թագուհու ու լորդերի դերակատարումն այդքան էլ պարզ չէ, որքան դու ես ներկայացնում:
Դա հենց այն տեղ էլ միքիչ վերև http://www.akumb.am/showthread.php?p=973593&postcount=21 գերլ էի, որ իմ կարծիքով հեյարու արևելյան մենթալիտետը կարելի լորդերի պալատով բավարարել, քանի որ կան մարդիկ, որոնք իրենց կարևոր են համարաում ու առավել ևս կան մասսաններ, որոնք կարևորի կարիք ունեն, քանի որ իրենք որոշում կայացնելու հավես չունեն թամբալ են։
Այդ հատվածի համար էլ հարմար է լորդերի պալատ ունենալ, օրինակ գիտությունների ակադեմիային, թող նիստեր անեն խորհուրդներ տան հավանական է, որ փորձ ունենալով մի լավ բան էլ ասեն, բայց գործադիր իշխանություն նման ամբիցիանորով մարդկանց պետք չի տալ։
Դա հենց այն տեղ էլ միքիչ վերև http://www.akumb.am/showthread.php?p=973593&postcount=21 գերլ էի, որ իմ կարծիքով հեյարու արևելյան մենթալիտետը կարելի լորդերի պալատով բավարարել, քանի որ կան մարդիկ, որոնք իրենց կարևոր են համարաում ու առավել ևս կան մասսաններ, որոնք կարևորի կարիք ունեն, քանի որ իրենք որոշում կայացնելու հավես չունեն թամբալ են։
Այդ հատվածի համար էլ հարմար է լորդերի պալատ ունենալ, օրինակ գիտությունների ակադեմիային, թող նիստեր անեն խորհուրդներ տան հավանական է, որ փորձ ունենալով մի լավ բան էլ ասեն, բայց գործադիր իշխանություն նման ամբիցիանորով մարդկանց պետք չի տալ։
Եղբայր, մի հատ անկեղծ հարց տամ էլի: Դու քո գրածներին անկեղծորեն հավատում ես, թե՞ վառ երևակայությամ ես կիսվում: Խնդրում եմ չանձնավորել, լուրջ հարցնում եմ:
Նախ, ովքեր պիտի Հայաստանում ստանալ լորդի կարգավիճակ: Տնից տեղից հեռու մեզ արդեն մեր ունեցած, իրենց լորդի տեղ դրած գռեհիկները հերիք են:
Երկրորդ, չեմ հասկանում, թե պետության ինչին է պետք պորտաբույծների այդ հավաքատեղին, որը պիտի ընդամենը մի քանի հոգու ամբիցիա բավարարի: Բա դրանցից ստացված օգուտը ո՞րը պիտի լինի: Լորդերի պալատը Անգլիայում պատմականորեն ձևավորված ինստիտուտ է, ու էլի եմ ասում նրա դերակատարումն այդքան էլ պարզ ու հասրակ չէ, որքան դու ես պատկերացնում:
Երրոդ, փաստորեն հենվում ենք այն կանխավարկածի վրա որ մեր ԳԱԱ-ն թամբալների միություն է, որոնք պիտի անկապ խորհուրդներ տան, գլխներից դուրս, ու որոնց խորհուրդներին ոչ մեկը բանի տեղ պիտի չդնի:
Ու սենց մի հատ հետաքրքիր պետություն:
Mephistopheles
18.07.2008, 12:20
Տղերք, շատ հետաքրքիր քննարկում է, Տրիբունինը հատկապես ուսուցողական է (ազնվորեն)… Բայց իմ կարծիքով մեր պրոբլեմը սիստեմը չէ. մենք ընդհանրապես ոչ մի կանոնի և օրենքի չենք հետևում սկսած երթևեկության կանոններից վերջացրած սահմանադրությամբ: Այնպես որ մենք ոչ նախագահականի ոչ էլ խորհրդարանականի ինչ լինելը գիտենք…Մինչև կյանքի չկոչենք այդ սիստեմներից մեկնումեկը չենք կարող իմանալ որն է մեզ ավելի հոգեհարազատ…բացառված չէ, որ հետագայում այդ սիստեմը ենթարկվի փոփոխության, ի դեպ ես դրանում համոզված եմ: Սակայն առաջին ամենահրատապ խնդիրը օրենքի տառին հետևելն է
REAL_ist
18.07.2008, 12:44
Ոտեր կամ Վոութեր չգիտեմ, բայց ռոմանտիկան լավ բանա:) մեծ հաշվով ժողովրդավարություն կոչվեղ հեքիաթին ոչ պառլամետնականով կարաս հասնես, ոչ նախագահականով, ոչ էլ սահմանադրական միապետությունով, ավելի կոնկրետ խարհրդարանական միապետությունով քո սիրած, սենց թե նենց կառավարողները սաղ իրանց ուզածով են անելու, կապ չունի լինի մի հոգի թե 131, ետ գալիսա նրանից որ քաղաքականությունը անբարոյականությունա
Միայն բարձր կոչերով "մերն ուրիշ ա" մարդու բան չես համոզի։ Այնպես որ ինչքան էլ ասես մեր մոտ առկա համակարգը արդյունավետ է, առանց պարզաբանումներ տալու, այդքան ասելու եմ, որ դա ՍՈՒՏ Է...
սուտ չի սխալա, ճիշտ օգտագործի բառերը, ինչ ասեմ դու քո կարծիքը ունես ես իմ, վիճելը անիմաստա, երկաար գրառումների սիրահար չեմ, ոչ հավես ունեմ ոչել ցանկություն հետդ վիճելու
նենց տպավորություն է ստեղծվում որ մենք համեմատում են բաձարձակ միապետությունը պառլամենտական հանրապետության հետ, ես չեմ որ պետքա ապացուցեմ որ նախագահական ու պառլամենտական հանրապետությունները հասարակական կյանքի կազմակերպման ամենաարդյունավետ կառավարման ձևերն են մեր օրերում, եթե ճիշտ կիրառվի իշխանության տարանջատման սկզբունքը, հակակշիռների համակարգը ապա նախագահական հանրապետությունը չի զիջի իր արդյունավետությամբ պառլամետնականին, իսկ քո բերած օրինակները ասենք Գռունդիգ ֆիռմայի մասին նույնքնան համոզիչ էին որքան իմ՝ մեր համակարգը առանց պարզաբանում արդյունավետ գնահատելը, պետությունը համեմատում ես ինչ որ կազմակերպության հետ, Իտալիան քեզ "փայլուն" օրինանակ խորհրդարանականի, երևի իր պառլամետնականով շատ ժողովրդավարական երկիրա չե, Բեռլուսկոնի ջեբը չէր սաղ երկիրը երևի, քեզ թվումա մեր մոտ հայկական Բեռլուսկոնի չի գտնվի?
նույն ԱՄՆ էլ աշխարհի ամենաժողովրդավարական երկրներից մեկնա, եթե ոչ առաջինը, նախագահական համակարգով, ետել քեզ ի ստեղծում ու պահպանում ժողովրդավարության արդյունավետ գործող նախագահականի օրինակ
էլ չեմ ասում որ մեր համակարգը նախագահական չի , այլ կիսապառլամետնականա սահմանադրական փոփոխություններից հետո
Եղբայր, մի հատ անկեղծ հարց տամ էլի: Դու քո գրածներին անկեղծորեն հավատում ես, թե՞ վառ երևակայությամ ես կիսվում: Խնդրում եմ չանձնավորել, լուրջ հարցնում եմ:
Նախ, ովքեր պիտի Հայաստանում ստանալ լորդի կարգավիճակ: Տնից տեղից հեռու մեզ արդեն մեր ունեցած, իրենց լորդի տեղ դրած գռեհիկները հերիք են:
Երկրորդ, չեմ հասկանում, թե պետության ինչին է պետք պորտաբույծների այդ հավաքատեղին, որը պիտի ընդամենը մի քանի հոգու ամբիցիա բավարարի: Բա դրանցից ստացված օգուտը ո՞րը պիտի լինի: Լորդերի պալատը Անգլիայում պատմականորեն ձևավորված ինստիտուտ է, ու էլի եմ ասում նրա դերակատարումն այդքան էլ պարզ ու հասրակ չէ, որքան դու ես պատկերացնում:
Երրոդ, փաստորեն հենվում ենք այն կանխավարկածի վրա որ մեր ԳԱԱ-ն թամբալների միություն է, որոնք պիտի անկապ խորհուրդներ տան, գլխներից դուրս, ու որոնց խորհուրդներին ոչ մեկը բանի տեղ պիտի չդնի:
Ու սենց մի հատ հետաքրքիր պետություն:
Եթե չհավատայի իմ սկզբունքներին ու ասածների, այսօր viparmenia չեր լինի ու բաժնետիրական ընկերություններում, նույնիսկ Ռուսաստանյան ու Չինական ներդրումներ չէի անի...
Իհարկե հավանականություն կա, որ կարող է հաբռգողներ գտնվեն ու զենքի ուժով ու թքելով գործող համակարգի, բաժնետերետի հարաբերությունների վրա, դնեն ու պետականացնեն, ոնց որ Ռուսաստանում հիմա անում են։ Բայց քանի դեռ հաբռգիստ մարդկանց ամբիցիաները կառավարելի են - լինեն հատուկ գործակալները, ռազմական գեներալները, ասածներս կիրառելի են ու գործում են։ Կրկնվեմ, նույնիսկ Ռուսաստանում ու Չինաստանում բաժնետիրական ընկերություններ կան ու սկզբունքները գործում են։
Կասես ոնց, Ռուսաստանում ու առավել ևս չինաստանում պառլամենտը ոչինչ չի որոշում, բայց այնտեղ ձեռնարկությունները, որոնք աշխատում են ու որոնց հետ միջազգային պայմանագրեր են կնքվում, բաժնետիրական ընկերությունների կարգով են աշխատում, ինչը իմ ասածը պառլամենտական համակարգի մի տարբերակ է տնտեսական առանձիմ սուբյեկտի գործունեության սահմաններում կիրառվող։ Ամենամյա բաժնետերերի ժողովներ են արվում, ընկերության գլխավոր մենեջեր են ընտրում, խորհրդատվական ղեկավարություն են ընտրում։
Անկախ նրանից, թե ինչպես ով ինչ ինտրիգաներով ու ինչ ազդեցությամբ է ընտրվում, կարևորը, որ համակարգը ինքնին կա ու առանձնապես ոչ մեկ չի փորձում հաբռգել, որովհետև հաբռգել նշանակում է, մյուս օրը կվեր կանաս ու կիմանաս, որ քո բոլոր բաժնետոմսերը 100 ից իջել են 0.0000001 դոլլար են դարձել ու դու ոչինչ չունես ու այլևս ոչ մեկ քեզ չի վստահում, , քանի որ դու հաբռգել ես ու խաղի կանոնները խաղտում ես։ Իսկ եթե կանոններ չկան սկսվում է անարքիան ու նման պայմաններում ոչ մեկ գործ չի ուզում անի ուր մնաց ներդրումներ։
Պետությունում բաժնետոմսի դերը անձնագիրն է, բայդ դրանից հենց այնպես վերցնել ու հրաժարվել չես կարող եթե տեսնում ես, որ ղեակավարը հաբռգում է ու այլևս օգուտ չկա լինել այդ համակարգով աշխատող կազմակերպության, ձեռնարկության համատեր։ Չնայած արտագաղթող հայությունը հենց դա էլ անում է - ազատվում է պրոբլեմատիկ «բաժնետոմսերից»։
Կարճ ասած դա արդեն գործում է, ուղղակի եթե մեր հայաստանում մարդիկ, բոլոր մակարդակներում սկսեն միքիչ ավելի ԲԱՑ շփվել համակարգի հետ - բաժնետիրական ընկերությունները իրենց բաժնետոմսերը գոնէ առք ու վաճառքը բոլորի համար հասանելի դարձնեն, պարզ կդառնա, որ բոլորի համար ՀԱՄԱՏԻՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ընդունելի տարբերակ է։
Հիմիկվա հայաստանում ուղղակի ամեն ինչ դեռ թաքուն է արվում, ինչ որ մարդիկ իրար մեջ գործը բաժանում են, իսկ բաժնետոմսերը սեյֆում են պահում ու նոտարով են առք ու վաճառք անում, որ ոչ մեկ չիմանա գինը բարձրանում է, թե իջնում, ինչը ուղղակի կցույց տա հաբռգել է ընկերության ղեկավարը ու գինը ընկել է, առնող չկա, թե լավ գործ է անում ու բոլորն ուզում են մաս ունենալ։
Ոտեր կամ Վոութեր չգիտեմ, բայց ռոմանտիկան լավ բանա:) մեծ հաշվով ժողովրդավարություն կոչվեղ հեքիաթին ոչ պառլամետնականով կարաս հասնես, ոչ նախագահականով, ոչ էլ սահմանադրական միապետությունով, ավելի կոնկրետ խարհրդարանական միապետությունով քո սիրած, սենց թե նենց կառավարողները սաղ իրանց ուզածով են անելու, կապ չունի լինի մի հոգի թե 131, ետ գալիսա նրանից որ քաղաքականությունը անբարոյականությունա
սուտ չի սխալա, ճիշտ օգտագործի բառերը, ինչ ասեմ դու քո կարծիքը ունես ես իմ, վիճելը անիմաստա, երկաար գրառումների սիրահար չեմ, ոչ հավես ունեմ ոչել ցանկություն հետդ վիճելու
նենց տպավորություն է ստեղծվում որ մենք համեմատում են բաձարձակ միապետությունը պառլամենտական հանրապետության հետ, ես չեմ որ պետքա ապացուցեմ որ նախագահական ու պառլամենտական հանրապետությունները հասարակական կյանքի կազմակերպման ամենաարդյունավետ կառավարման ձևերն են մեր օրերում, եթե ճիշտ կիրառվի իշխանության տարանջատման սկզբունքը, հակակշիռների համակարգը ապա նախագահական հանրապետությունը չի զիջի իր արդյունավետությամբ պառլամետնականին, իսկ քո բերած օրինակները ասենք Գռունդիգ ֆիռմայի մասին նույնքնան համոզիչ էին որքան իմ՝ մեր համակարգը առանց պարզաբանում արդյունավետ գնահատելը, պետությունը համեմատում ես ինչ որ կազմակերպության հետ, Իտալիան քեզ "փայլուն" օրինանակ խորհրդարանականի, երևի իր պառլամետնականով շատ ժողովրդավարական երկիրա չե, Բեռլուսկոնի ջեբը չէր սաղ երկիրը երևի, քեզ թվումա մեր մոտ հայկական Բեռլուսկոնի չի գտնվի?
նույն ԱՄՆ էլ աշխարհի ամենաժողովրդավարական երկրներից մեկնա, եթե ոչ առաջինը, նախագահական համակարգով, ետել քեզ ի ստեղծում ու պահպանում ժողովրդավարության արդյունավետ գործող նախագահականի օրինակ
էլ չեմ ասում որ մեր համակարգը նախագահական չի , այլ կիսապառլամետնականա սահմանադրական փոփոխություններից հետո
Ընկեր արդեն երեք էջ ուզում ենք էսքան բանը ապացուցենք բան դուրս չի գալիս, բայց երևի դու ամենահասկանալի ձևով գրեցիր
Ռեալիս անտեղյակ ես իտալիայի իրականությունից ու դիտում ես այնտեղ տեղի ունեցածը հեռուստացույցի էկրանից
1.Բեռլուսկոնիի Նեապոլում աղբահանության պրոբլեի հետ ոչինչ չանելու օրինակի վրա արդեն բացատրել էի, որ նա ոչինչ էլ չի որոշում ու դա ադպես է ինչքան էլ հեռուստատեսային բոլոր կանալները, որ Բեռլուսկոնիի են պատկանում, համոզեն ու ներկայացնեն նրան որպես ամեն ինչի տեր ու տիրակալ։ Նա փաստացի ոչինչ էլ անել չի կարող եթե համակարգը գործում է ու ամեն մարդ գիտի ում ենթարկվել։ ՈՒղիղ հրամաններ Բեռլուսկոնին նույնիսկ իր հավաքարարին չի կարող տալ...
2.Գրունդիկի ֆիրմայի օրինակի վրա ես նախագահական մեկ անձով ամեն ինչ որոշող համակարգի ԱՆԱՐԴՈՒՆԱՎԵՏՈՒՅՈՒՆ եմ բացատրել։ Եթե շարունակում ես կարծել, որ մի մարդով կարելի է հիմնարկ/ֆիրմա պահել, ապա կարծում եմ արժի, որ դիմես Դոդի գագոներին, որ քեզ աշխատանքի ընդունեն, նրանց հենց այդպիսի մարդիկ են պետք, որ օր ու գիշեր գովեն, թե ինչ հանճարեղ է նա, երբ իրական շուկայում նա 2 ամսում կսնանկանար...
3.ԱՄՆ -ն ավելի պառլամենտական է, քան նախագահական։ Նախագահին ընտրում են նահանգների ընտրյալները և ոչ թե ժողովուրդը ուղիղ։ Ժողովուրդը արտահայտում է իր կարծիքը, թե ում կցանկանա, որ իր նահանգի ընտրյալը ընտրի։ ԱՄՆ ի նախագահական համակարգը որոշ առումով կարելի է պատկերացնել, որ ասենք Անգլիայում վարչապետի թեկնածությանը ժողովրդը հավանություն տա, նոր պառլամենտը նրան իր նիստի ժամանակ ընտրի։ Այսինք առանց պառլամենտում մեծամասնություն ունենալու ու ներկայացուցիչներ ընտրելու ժողովուրդը նախագահ ԱՄՆում չի կարող ունենալ - դրա համար էլ այդքան կարևոր է նախագահի ԿՈՒՍԱԿՑԱԿԱՆ ՊԱՏԿԱՆԵԼԻՈՒԹՅՈՒՆԸ ու անհընար է պատկերացնել, որ ինչ թր մեկը գա ու առանց կուսակցական պատկանելիության, ոնց մեր մոտ կամ Ռուսաստանում, ընտրվի նախագահ։
Ժողովրդավարության առումով, ԱՄՆ-ն ի համեմատ շատ երկրների իհարկե ավելի ժողովրդավար է, բայց զուտ խոսքի ազատության պահպանման պատճառով ի համեմատ եվրոպական պառլամենտական համակարգերի ԱՄՆ- համարյա միապետություն է, նախագահացուի լիազորությունների պատճառով։
REAL_ist
18.07.2008, 15:45
Ռեալիս անտեղյակ ես իտալիայի իրականությունից ու դիտում ես այնտեղ տեղի ունեցածը հեռուստացույցի էկրանից
1.Բեռլուսկոնիի Նեապոլում աղբահանության պրոբլեի հետ ոչինչ չանելու օրինակի վրա արդեն բացատրել էի, որ նա ոչինչ էլ չի որոշում ու դա ադպես է ինչքան էլ հեռուստատեսային բոլոր կանալները, որ Բեռլուսկոնիի են պատկանում, համոզեն ու ներկայացնեն նրան որպես ամեն ինչի տեր ու տիրակալ։ Նա փաստացի ոչինչ էլ անել չի կարող եթե համակարգը գործում է ու ամեն մարդ գիտի ում ենթարկվել։ ՈՒղիղ հրամաններ Բեռլուսկոնին նույնիսկ իր հավաքարարին չի կարող տալ...
2.Գրունդիկի ֆիրմայի օրինակի վրա ես նախագահական մեկ անձով ամեն ինչ որոշող համակարգի ԱՆԱՐԴՈՒՆԱՎԵՏՈՒՅՈՒՆ եմ բացատրել։ Եթե շարունակում ես կարծել, որ մի մարդով կարելի է հիմնարկ/ֆիրմա պահել, ապա կարծում եմ արժի, որ դիմես Դոդի գագոներին, որ քեզ աշխատանքի ընդունեն, նրանց հենց այդպիսի մարդիկ են պետք, որ օր ու գիշեր գովեն, թե ինչ հանճարեղ է նա, երբ իրական շուկայում նա 2 ամսում կսնանկանար...
3.ԱՄՆ -ն ավելի պառլամենտական է, քան նախագահական։ Նախագահին ընտրում են նահանգների ընտրյալները և ոչ թե ժողովուրդը ուղիղ։ Ժողովուրդը արտահայտում է իր կարծիքը, թե ում կցանկանա, որ իր նահանգի ընտրյալը ընտրի։ ԱՄՆ ի նախագահական համակարգը որոշ առումով կարելի է պատկերացնել, որ ասենք Անգլիայում վարչապետի թեկնածությանը ժողովրդը հավանություն տա, նոր պառլամենտը նրան իր նիստի ժամանակ ընտրի։ Այսինք առանց պառլամենտում մեծամասնություն ունենալու ու ներկայացուցիչներ ընտրելու ժողովուրդը նախագահ ԱՄՆում չի կարող ունենալ - դրա համար էլ այդքան կարևոր է նախագահի ԿՈՒՍԱԿՑԱԿԱՆ ՊԱՏԿԱՆԵԼԻՈՒԹՅՈՒՆԸ ու անհընար է պատկերացնել, որ ինչ թր մեկը գա ու առանց կուսակցական պատկանելիության, ոնց մեր մոտ կամ Ռուսաստանում, ընտրվի նախագահ։
Ժողովրդավարության առումով, ԱՄՆ-ն ի համեմատ շատ երկրների իհարկե ավելի ժողովրդավար է, բայց զուտ խոսքի ազատության պահպանման պատճառով ի համեմատ եվրոպական պառլամենտական համակարգերի ԱՄՆ- համարյա միապետություն է, նախագահացուի լիազորությունների պատճառով։
1.դու երևի Իտալիայի պառլամենտի անդամ ես, որ տենց մանրամասն ամեն ինչ գիտես, երկրի կեսը իրաննա, Իտալիայի ամենահարուստ մարդնա, ետ երևի արդար բիզնեսովա հա ստացել:o
2. նույն ձև միլյոնից ավել օրինակ կարաս գտնես թե ոնցա ուժեղ անհատը կազմակերպություններ սնանկությունից փրկում, շատ կենցաղային մակարդակով ես նայում պետական կառավարմանը, ամեն ինչ տենց հեշտ հոմ չի ոնցոր որոշ կազմակերպություններում, նույն բաննա ոնցոր հեծանիվ քշելը համեմատես սամալյոտ քշելու հետ
3, հիմա ես եմ անտեղյակ թե դու:o
ԱՄՆ մաքուր Նախագահական հանրապետության ամենափայլուն դրսևորումնա, գոնե գիտես ինչովա պառլամետնականը նախագահականից տարբերվում, որ ասումես ԱՄՆ–ն ավելւ պառլամետնականա:oթե որը լավնա ետ պառլամենտականնա?
պառլամենտականի 2 կարևոր հատկանիշներից մեկը ենա որ նախագահին ընտրումա խորհրդարանը, մյուսը որ կառավարությունը պատասխանատվությունա կրում խորհրդարանի դիմաց, բացի դրանից կառավարությունը Նախագահը կազմումա պառլամենտի կարծիքը հաշվի առնելով, վարչապետը պառլամենտում մեծամասնություն կազմած կուսակցության նախագահնա դառնում սովորաբար
իսկ Նախագահականի ամենակարևոր հատկանիշը ենա որ Նախագահնա գործադիր իշխանությունը իրականացնում, ու կապ չունի ուղղակի ընտրությունա թե անուղակի՝ ընտրյալների կողմից, ոնց որ ԱՄՆ–ում, մի խոսքով գործադիր մարմինը հենց նախագահնա, ոչ թե կառավարությունը, ու մինստրների պալանտել պառլամենտի առջև պատասխանատվությւոն չի կրում քաղաքական, ոնցոր Նախագահի աշխատակազմ լինի
հիմա եսքանից հետո ոնց կարա ԱՄՆ–ն ավելի խորհրդարանական լինի, ընդհանրապես խորհրդարանականի հատկանիշներ չկա է
իսկ ետ քո ասած կուսակցական պատկանելությունը ընդհանրապես կապված չի կառավարման ձևի հետ, ետ գալիսա ԱՄՆ ում գորխող երկկուսակցական համակարգից, ետ ինչ կապ ունի պառլամենտական հանրապետության հետ?
Voter ջան, քո համար կես էջ տեսություն էի գրել պառլամենտական-նախագահակա-խառը-մառը, կանաչ կապույտ, տեսա՞ր ինչքան պետք կգար: Իսկ հիմա Ռեալ Մադրիդի ձեռից չես պրծնելու, տարատեսակ իրավագիտական բլթոցներիդ պատճառով, եղբայր:
1.դու երևի Իտալիայի պառլամենտի անդամ ես, որ տենց մանրամասն ամեն ինչ գիտես, երկրի կեսը իրաննա, Իտալիայի ամենահարուստ մարդնա, ետ երևի արդար բիզնեսովա հա ստացել:o
2. նույն ձև միլյոնից ավել օրինակ կարաս գտնես թե ոնցա ուժեղ անհատը կազմակերպություններ սնանկությունից փրկում, շատ կենցաղային մակարդակով ես նայում պետական կառավարմանը, ամեն ինչ տենց հեշտ հոմ չի ոնցոր որոշ կազմակերպություններում, նույն բաննա ոնցոր հեծանիվ քշելը համեմատես սամալյոտ քշելու հետ
3, հիմա ես եմ անտեղյակ թե դու:o
ԱՄՆ մաքուր Նախագահական հանրապետության ամենափայլուն դրսևորումնա, գոնե գիտես ինչովա պառլամետնականը նախագահականից տարբերվում, որ ասումես ԱՄՆ–ն ավելւ պառլամետնականա:о թե որը լավնա ետ պառլամենտականնա?
պառլամենտականի 2 կարևոր հատկանիշներից մեկը ենա որ նախագահին ընտրումա խորհրդարանը, մյուսը որ կառավարությունը պատասխանատվությունա կրում խորհրդարանի դիմաց, բացի դրանից կառավարությունը Նախագահը կազմումա պառլամենտի կարծիքը հաշվի առնելով, վարչապետը պառլամենտում մեծամասնություն կազմած կուսակցության նախագահնա դառնում սովորաբար
իսկ Նախագահականի ամենակարևոր հատկանիշը ենա որ Նախագահնա գործադիր իշխանությունը իրականացնում, ու կապ չունի ուղղակի ընտրությունա թե անուղակի՝ ընտրյալների կողմից, ոնց որ ԱՄՆ–ում, մի խոսքով գործադիր մարմինը հենց նախագահնա, ոչ թե կառավարությունը, ու մինստրների պալանտել պառլամենտի առջև պատասխանատվությւոն չի կրում քաղաքական, ոնցոր Նախագահի աշխատակազմ լինի
հիմա եսքանից հետո ոնց կարա ԱՄՆ–ն ավելի խորհրդարանական լինի, ընդհանրապես խորհրդարանականի հատկանիշներ չկա է
իսկ ետ քո ասած կուսակցական պատկանելությունը ընդհանրապես կապված չի կառավարման ձևի հետ, ետ գալիսա ԱՄՆ ում գորխող երկկուսակցական համակարգից, ետ ինչ կապ ունի պառլամենտական հանրապետության հետ?
Դե իհարկե շատ բաց հարցեր կան Բեռուսկոնիի ունեցվածքի լեգալության վերաբերյալ, դրա համար էլ նրա դեմ ընթացիկ դատական գործեր կան ավելի քան որևէ ուրիշ քաղաքացու նկատմամբ։ Բայց դրա մասին հեռուստացույցով չես իմանա, քանի որ նրան պատկանող 89 տոկոս ԶԼՄները այդ մասին ուղղակի չեն հաղորդում։ Ինչ վերաբերվում է, որ Բեռլուսկոնին սախին առել ա, ապա նորից եմ կրկնում, առած լիներ, թող խեղճ Նեապոլցիներին աղբից ազատեր, որ ամիսներով փողոցներում թափված է։ Տեղեկություններ, ես ստանում եմ անկախ Եվրոպական ԶԼՄներից ու իմ իտալացի կոլլեգաներից ու ինչպես բազմաթիվ անգամ արդեն գրել եմ, բոլորը միայն նրա վրա ծիծաղում են, քանի որ իմ կոլլեգաները միայն հեռուստացույցով չի որ ինֆորմացիա են ստանում, ինչպես Բեռլուսկոնիի ընտրող հասարակ իտալացիները, որոնցից շատերը գրավոր խոսք երևի վերջին անգամ դպրոցում են տեսել։
Դա հայաստանյան նեմեցա,լֆիկա,դոդախառը պրոպագանդա է Բեռլուսկոնիի մասին, թե նա Իտալիայի տեր ու տնորեն ԱՖՏԱՐԻՏԵՏ տղայա։ Ենթադրում եմ, որ դա ածականավորներն են շատերին հայաստանում համոզում, քանի որ իրենց համար նա ընդօրինակելի անձնավորություն է, ԱՑ Միլան ֆուտբոլի կամանդ ունի, տելեվիզորով էլ օր ու գիշեր իրա հանճարեղ ձեռներեցության մասին են խոսում ու համոզում, թե որ տղեն կարողացել ա գործ դնի սնանկ հեռուստակայանները երկրով մեկ առնի ու մեծ շահութաբեր համակարգ սարքի, ուրեմն աղքատ իտալիայից էլ երկիր կարա սարքի, պետք ա տենց քուչա նայողի դնել մեր գլխին...
Բայց դա միայն ու միայն պրոպագանդա է ԱԼՄ Կատապետիչի մակարդակի։ Բեռլուսկոնիի ունեցվածքը, կրկնվեմ, ընհամենը իտալական հեռուստակայանների հավաքածու է գումարած մի հատ լավ ֆուտբոլային ԹԻՄ, սախ իրար հետ 1-3 միլլիարդ դոլլար...
Հենց այս օրինակով էլ եկրորդ հարցին պատասխան է տրվում ևս մեկ անգամ, որ իշխանության կենտրոնացումը մեկ մարդու ձեռքում ուղղակի անհընար է ուտոպիա է ու միայն թատրոն է, ինչպիսին հիմա ՍՍն ու իր խումբ են փորձում խաղալ - մենք եկել ենք, որ հարցերը լուծենք, ԼՏՊ էլ էր խաղում - գամ տեսնեմ լուծեմ հարցերը կարգախոսով, չգիտեմ հիմա միքիչ բազմազանություն, տարբեր անձեր են քաղաքական դաշտը աշխուժացնում մտքեր արտահայտում, միգուցե ժողովուրդը համակերպվի այն մտքի հետ, որ ԼՏՊ նախագահ քիչ է...
ԱՄՆի ընտրական համակարգի մասին չմանրամասնեմ, ամեն դեպքում դա այն չէ, որ իմ կարծիքով քննարկման արժանի է։ Դա նախագահական համակարգ չէ ինչպես դու ու շատերն են պատկերացնում, որ գագուլն, վարսիկն գնան ձայն տան ու ով ինչքան ձայն գողացավ նա էլ համարվում է ընտրված... Կա միջանկյալ մի ընտրյալների խումբ, որը կասկած ունենալու դեպքում կարող է այդ հավաքած ձայներին չենթարկվի։ Խորհուրդ կտամ կարդալ http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%BE%D0%BB%D0%BB%D0%B5%D0%B3%D0%B8%D1%8F_%D0%B2%D1%8B%D0%B1%D0%BE%D1%80%D1%89%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%B2_%D0%A1%D0%A8%D0%90
ԱՄՆի ընտրական համակարգի մասին չմանրամասնեմ, ամեն դեպքում դա այն չէ, որ իմ կարծիքով քննարկման արժանի է։ Դա նախագահական համակարգ չէ ինչպես դու ու շատերն են պատկերացնում, որ գագուլն, վարսիկն գնան ձայն տան ու ով ինչքան ձայն գողացավ նա էլ համարվում է ընտրված... Կա միջանկյալ մի ընտրյալների խումբ, որը կասկած ունենալու դեպքում կարող է այդ հավաքած ձայներին չենթարկվի։ Խորհուրդ կտամ կարդալ http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%BE%D0%BB%D0%BB%D0%B5%D0%B3%D0%B8%D1%8F_%D0%B2%D1%8B%D0%B1%D0%BE%D1%80%D1%89%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%B2_%D0%A1%D0%A8%D0%90
Voter ջան, ախպեր ջան
Կառավարման համակարգի նախագահական լինել չլինելը ընտրությունների կազմակերպման ձևից կախված չէ, այ քու ցավը տանեմ: Դա իմ , քո, ռեալ մադրիդի, պողոս-պետրոսի կարծել չկարծելով չի լինում, դա տենց է: Ինչի գոնե էս մի պարզ բանը չես ուզում ընդունած լինել, եղբայր: ԱՄՆ նախագահական երկիր է, ուզում ես ընտրությունները չերեզ միջանկյալ ընտրողներ չէ, չերեզ պուշկինսկի պերեվալ կազմակերպի:
Ավելացվել է 31 վայրկյան անց
Էտ տվածդ Վիքի լինքի կարիքը չկա, ալամ աշխարհը գիտի ԱՄՆ-ում ինչպես են կազմակերպվում ընտրությունները:
REAL_ist
18.07.2008, 16:33
ախպեր ինձ հեչ չի հետաքրքրում Նեապոլի զիբիլի ճակատագիրը, փաստը մնումա փաստ որ Բեռլուսկոնին ամենահարուստ մարդնա, քո ասած 89 տոկոս ԶԼՄ ները իրա ձեռնեն ու ետ արդեն հերիքա որ ասեմ Իտալիայում ժողովրդավարության մակարդակը հեռուա ցանկալիից, ու կառավարման ձևնել ոչ մի էական խոչնդոտ չի ժողովրդավարության ցածր մակարդակին
ընտրությունների համար էլ Տրիբունը գրեց, իմ գրածում էլ արդեն դրա մասին ասելեմ էլ չկրկնվեմ, քաղաքական համակարգը կառավարման համակարգի հետ ես խառնում
Հենց այս օրինակով էլ եկրորդ հարցին պատասխան է տրվում ևս մեկ անգամ, որ իշխանության կենտրոնացումը մեկ մարդու ձեռքում ուղղակի անհընար է ուտոպիա է ու միայն թատրոն է, ինչպիսին հիմա ՍՍն ու իր խումբ են փորձում խաղալ - մենք եկել ենք, որ հարցերը լուծենք, ԼՏՊ էլ էր խաղում - գամ տեսնեմ լուծեմ հարցերը կարգախոսով, չգիտեմ հիմա միքիչ բազմազանություն, տարբեր անձեր են քաղաքական դաշտը աշխուժացնում մտքեր արտահայտում, միգուցե ժողովուրդը համակերպվի այն մտքի հետ, որ ԼՏՊ նախագահ քիչ է...
իմ ասածը ենա որ երկու համակարգերնել որ ՃԻՇՏ ԿԻՐԱՌՎԵՆ հավասար արդյունավետ կլինեն, իսկ դու օրինակներես բերում կարճ ասած պաշտոնի չարաշահման նախագահի կողմից, նախագահական համակարգում իշխանության կենտրոնացում մեկ անձի կողմից ՉԿԱ, ետ միապետության հետես խառնում
Voter ջան, ախպեր ջան
Կառավարման համակարգի նախագահական լինել չլինելը ընտրությունների կազմակերպման ձևից կախված չէ, այ քու ցավը տանեմ: Դա իմ , քո, ռեալ մադրիդի, պողոս-պետրոսի կարծել չկարծելով չի լինում, դա տենց է: Ինչի գոնե էս մի պարզ բանը չես ուզում ընդունած լինել, եղբայր: ԱՄՆ նախագահական երկիր է, ուզում ես ընտրությունները չերեզ միջանկյալ ընտրողներ չէ, չերեզ պուշկինսկի պերեվալ կազմակերպի:
Ավելացվել է 31 վայրկյան անց
Էտ տվածդ Վիքի լինքի կարիքը չկա, ալամ աշխարհը գիտի ԱՄՆ-ում ինչպես են կազմակերպվում ընտրությունները:
Ընտրության կազմակերպման ձևով ընդհամենը որպես օրինակ հեշտ ընկալելի է ալամ աշխարներին, որ այս թեման կարդում է ինչ էական տարբերությունների է հանգեցնում պառլամենտական ու նախագահական համակարգերը։
Պետք չի թերագնահատել միջանկյալ ընտրողներին, կոմիսիաներին կազմակերպություններին ու կուսակցություններին, առանց դրանց նախագահացուն շատ կարճ կյանք է ունենում ու հեշտ հրաժարականի է հանգում, քանի որ մարդը իր ցանկություններով, մտածելակերպով ու առավել ևս գիտելիքներով ի տրամաբանությամբ խիստ սահմանափակ է ու խոցելի, հեշտ կարելի է նրանց ասպարեզից անել մի երկու պուտանայի հետ կամ հերոին քաշելուց կադրեր ցուցադրելով։
Իսկ նխատակները ու գաղափարախոսությունը, որի շուրջ կազմակերպությունները, կուսակցությունները համախմբվում են, ասպարեցիզ անել համարեա անհընար է։
Այդ իսկ պատճառով պառլամենտական ընտրությունների ժամանակ ընտրվում է միասնությունը, գաղափարը, նպատակը, իսկ ինչ անձերի միջոցով են դրանք իրականություն դարձվում, այդ միասնությունների ներքին հարցեր են։
Իսկ նախագահական ընտրությունների ու համակարգի ժամանակ ամեն ինչ պայմանավորում են հասարակ քաղաքացիները ԱՆՁՈՎ, առավել ևս նրանք, ովքեր հեռուստացույցից ու հարևաններից բացի ուրիշ ինֆորմացիոն աղբյուր չունեն։
Իսկ վիկիպեդյայի էջը խորհուրդ կտամ ամեն դեպքում կարդալ, սովորել երբեք ուշ չի նույնիսկ եթե համոզված ես, որ ամեն ինչ արդեն գիտես.... ;o)
REAL_ist
20.07.2008, 13:48
վախ իմ արև, ապեր դու ինչ գրումես ետ քաղաքական համակարգիցա գալիս, ԱՄՆ ում գործումա երկկուսակցական համակարգ, ետ համակարգը նենցա որ ուզած չուզած պետքա երկու կուսակցություններից մեկի ներկայացրած թեկնածուն դառնա, ու ընտրյալներին ընտրելով մարդիկ ընտրումեն կուսակցությունը, այսինքն ետ կուսակցության առաջնորդին, ետ հոդվածը կարդալու կարիք չկա, պարզից էլ պարզա ամեն ինչ, ու ես ամենը միատելեմ ասում ԿԱՌԱՎԱՐՄԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻ ՀԵՏ ԿԱՊ ՉՈՒՆԻ, նախագահական համակարգի դեպքում ընտրությունները կարան ինչպես ուղղակի լինել, այնպեսել անուղղակի, դրանից ՈՉ ՄԻ ԲԱՆ ՉԻ ՓՈԽՎՈՒՄ
եսքանը միհատել կարդա
իսկ Նախագահականի ամենակարևոր հատկանիշը ենա որ Նախագահնա գործադիր իշխանությունը իրականացնում, ու կապ չունի ուղղակի ընտրությունա թե անուղակի՝ ընտրյալների կողմից, ոնց որ ԱՄՆ–ում, մի խոսքով գործադիր մարմինը հենց նախագահնա, ոչ թե կառավարությունը, ու մինստրների պալանտել պառլամենտի առջև պատասխանատվությւոն չի կրում քաղաքական, ոնցոր Նախագահի աշխատակազմ լինի
ուզումես մի երկու հատ գիրքել ասեմ որ կարդաս համոզվես
ախպեր ինձ հեչ չի հետաքրքրում Նեապոլի զիբիլի ճակատագիրը, փաստը մնումա փաստ որ Բեռլուսկոնին ամենահարուստ մարդնա, քո ասած 89 տոկոս ԶԼՄ ները իրա ձեռնեն ու ետ արդեն հերիքա որ ասեմ Իտալիայում ժողովրդավարության մակարդակը հեռուա ցանկալիից, ու կառավարման ձևնել ոչ մի էական խոչնդոտ չի ժողովրդավարության ցածր մակարդակին
ընտրությունների համար էլ Տրիբունը գրեց, իմ գրածում էլ արդեն դրա մասին ասելեմ էլ չկրկնվեմ, քաղաքական համակարգը կառավարման համակարգի հետ ես խառնում
իմ ասածը ենա որ երկու համակարգերնել որ ՃԻՇՏ ԿԻՐԱՌՎԵՆ հավասար արդյունավետ կլինեն, իսկ դու օրինակներես բերում կարճ ասած պաշտոնի չարաշահման նախագահի կողմից, նախագահական համակարգում իշխանության կենտրոնացում մեկ անձի կողմից ՉԿԱ, ետ միապետության հետես խառնում
Արի ես վերջին մեխը խփեմ »ամենահարուստ» «ամենասիրուն» «ամենախելոք» Բեռլուսկոնիի աֆտարիտետության դագաղին ու դրանով էտ ռեկլամ արած անհամ սնիկերսի հարցը այլևս չքննարկենք – իտալիայի ամենահարուստ մարդը Միխաիլ Ֆեռեռոն է, Ֆեռեռո իտալական շոկոլադի ֆաբրիկանտը առնվազն քառակի հարուստ քան ազիզ Բեռլուսկոնին։ Միքիչ ավելի աղքատ բայց էլի մոտ երկու անգամ ավլեի հարուս քան ազիզ Սիլվիոն – Լեոնարդո Դել Վեչիոն է – ակնոցների ֆաբրիկանտը։
Բացի դրանից, որ եթե այդ երկուսը իրենց ունեցվածքը ծախեն առնող հեշտ կգտվի ու ավելի շատ գումար կունենա, քան գնահատում է Ֆորբսը իրենց ֆաբրիկանը։ Իսկ ազիզ Սիլվիոն եթե իր իտալական ռեգիոնալ հեռուստակայանները ծախելու լինի, հարցական է, այդքան գումար, ինչքան գնահատում են, տվող կլինի՞, իտալական հեռուստացույց պահել ոչ իտալացուն ու իտալերեն չհասկացող մագնատենրին կամ ֆինանսական հեդջ ֆոնդերին դժվար թե հետաքրքիր լինի ու շահավետ, քանի որ նրանք Իտալիայում անելիք քիչ ունեն։ Բեռլուսկոնին շատ լավ գիտի, որ Իտալիայից դուրս իր հետ խոսացող ու իրեն բանի տեղ դնող չկա, դրա համար էլ իր կարևորությունը փորձում է քաղաքականությամբ ապացուցել – իտալական գեղի ռադիո պահողի հետ հարցեր ոչ մեկ չի քննարկի, իսկ երկի ղեկավարի հետ հարցեր քննարկոլուց ոչ մեկ չի կարա իրեն թույլ տա հրաժարվի, չնայած նրան վերջին շրջանում բանի տեղ չեն դնում, ոչ մի տեղ էլ ոֆֆիցիալ այցով չեն հրավիրում..
Հիմա հիմնական հարցին, նախագահական–մեկ անձով ղեկավարվող համակարգը արդյունավետ է նույնքան, ինչքան պառլամենտականը, դրա համար էի բերել Նեապոլի աղբի հարցը, կրկնվեմ Իտալիայի օրինակով կարելի է տեսնել, որ մեկ անձով– այն է նախագահական համակարգով, ԱՐԴՅՈՒՆԱՎԵՏՈՒԹՅՈՒՆ անհնար է, նույնիսկ եթե բոլոր ռեալիստները հավատում են մեկ մարդուն։
Ի դեպ մի հարց Նեապոլի աղբի պրոբլեմը չի հետաքրքրում, որովհետև փաստումա աֆտարիտետի ԱՊԱՇՆՈՐՀՈՒԹՅՈՒՆԸ, որպիսիք են նաև հայաստանյան ԱՊԱՇՆՈՐՀ «ամենահարուստները» ՞՞՞ :B
...դու օրինակներես բերում կարճ ասած պաշտոնի չարաշահման նախագահի կողմից, նախագահական համակարգում իշխանության կենտրոնացում մեկ անձի կողմից ՉԿԱ, ետ միապետության հետես խառնում
Նախագահական համակարգում, այն ինչ ԱՄՆում է իհարկե չկա կենտրոնացում ու դրա նրանից է, որ նախագահը հաբռգելու տեղ չունի, գիտի, որ նա մենակ ՈՉԻՆՉ է, փաստացի այդ պաշտոնը ֆորմալ զուտ առտառոց դեպքերում ինչ որ բան որոշող է։ Իսկ մեր, ռուսաստանյան, զիմբաբվեական կամ ֆրանսիական նախագահական համակարգերում, փաստ է, որ իշխանությունը կենտրոնացած է մեկ անձում ու օր ու գիշեր բոլոր հարցերը սպասվում է, որ նախագահը պիտի որոշի, դրանից էլ ով էլ այնտեղ նստում է ՀԱԲՌԳՈՒՄ է ու կհաբռգի, քանի դեռ բոլորը գլխիկոր օր ու գիշեր նրանից հարց լուծել են պահանջում։
Բայց կարծում եմ արդեն եկանք ընհանուր հայտարարի, – նախագահական համակարգը, որտեղ նախագահի անձը որպես որոշիչ դեր պետությունում կարևորվում է, ընդհամենը փտած միապետական մնացուկներ են, իսկ պատմությունը ցույց է տվել, որ նման համակարգերը ոչինչ իեն տալիս, բացի պատերազմներից ու միայն հպանցիկ կարճաժամկետ զարգացումներից....:ok
REAL_ist
20.07.2008, 14:32
Նախագահական համակարգում, այն ինչ ԱՄՆում է իհարկե չկա կենտրոնացում ու դրա նրանից է, որ նախագահը հաբռգելու տեղ չունի, գիտի, որ նա մենակ ՈՉԻՆՉ է, փաստացի այդ պաշտոնը ֆորմալ զուտ առտառոց դեպքերում ինչ որ բան որոշող է։
:o
նախագահի պաշտոննա ոչինչ չորոշող ԱՄՆ–ում:o:o
այ քո ցավը տանեմ գոնե տեղյակ չես մի գրի, սենց աբսուրդ բաներ գրելու տեղը
լավա գոնե էլ չես պնդում որ ԱՄՆ նախագահական չի
Ի դեպ մի հարց Նեապոլի աղբի պրոբլեմը չի հետաքրքրում, որովհետև փաստումա աֆտարիտետի ԱՊԱՇՆՈՐՀՈՒԹՅՈՒՆԸ, որպիսիք են նաև հայաստանյան ԱՊԱՇՆՈՐՀ «ամենահարուստները» ՞՞՞
չե որտև մենակ են որ ՉԼՄ–ների 89 տոկոսը իրա ձեռնա, ամենահարուստը չհաշված(բեռլուսկոնին ամենահարուստը եթե լինի դու հաստատ ետ չես իմանա պաշտոնական աղբյուրներից) խոսումա թե ոնց կարա պառլամետնական համակարգը, որը գործումա Իտալիայում, "շատ արդյունավետ լինել",
Հիմա հիմնական հարցին, նախագահական–մեկ անձով ղեկավարվող համակարգը արդյունավետ է նույնքան, ինչքան պառլամենտականը, դրա համար էի բերել Նեապոլի աղբի հարցը, կրկնվեմ Իտալիայի օրինակով կարելի է տեսնել, որ մեկ անձով– այն է նախագահական համակարգով, ԱՐԴՅՈՒՆԱՎԵՏՈՒԹՅՈՒՆ անհնար է, նույնիսկ եթե բոլոր ռեալիստները հավատում են մեկ մարդուն։
Իտալիայում քո սիրած պառլամետնական համակարգնա ի դեպ
մենակ մի բան ասեմ, դու ոչ թե դեմես նախգահական համակարգին, այլ մեկ անձի կողմից իշխանության յուրացմանը, ինչը մեր Քրեական Օրենսգրքով պատժվումա 10-15 տարի ազատազարկմամբ, ետ նախագահական հանրապետության հետ ոչ մի ընդհանուր բան չունի, նույն իշխանության յուրացումը կարա պառլամետնականի դեպքում էլ լինի, ինչ համակարգ էլ ուզումա լինի եթե իշխանությունների տարանջատման սկզբունքը նորմալ չգործի բնականա արդյունավետ չի լինի
վերջում մի հատել հիշեցնեմ որ մեր մոտ նախագահական չի կառավարման համակարգը
Արի ես վերջին մեխը խփեմ »ամենահարուստ» «ամենասիրուն» «ամենախելոք» Բեռլուսկոնիի աֆտարիտետության դագաղին ու դրանով էտ ռեկլամ արած անհամ սնիկերսի հարցը այլևս չքննարկենք – իտալիայի ամենահարուստ մարդը Միխաիլ Ֆեռեռոն է, Ֆեռեռո իտալական շոկոլադի ֆաբրիկանտը առնվազն քառակի հարուստ քան ազիզ Բեռլուսկոնին։ Միքիչ ավելի աղքատ բայց էլի մոտ երկու անգամ ավլեի հարուս քան ազիզ Սիլվիոն – Լեոնարդո Դել Վեչիոն է – ակնոցների ֆաբրիկանտը։
Ոտեր ջան, արի առաջին մեխ էլ ես խփեմ ցանկալին իրականության տեղ ներկայացնելու անհաջող փորձերիդ դագաղին, պաշտոնական տվյալներ են:)
World's 100 Richest Men
ի թիվս այլոց
37. Silvio Berlusconi, Italy, 69, $11, media
37. Lee Shau Kee, Hong Kong, 78, $11, real estate
41. Vladimir Lisin, Russia, 49, $10.7, steel
42. Michael Otto and family, Germany, 62, $10.4, retail
43. Pierre Omidyar, US, 38, $10.1, eBay
44. Leonardo Del Vecchio, Italy, 70, $10, eyewear
44. Michele Ferrero and family, Italy, 79, $10, chocolates
44. Forrest Mars Jr, US, 74, $10, candy
ինչպես գիտենք մաթեմատիկայից 11>10 -ից, իսկ ամենաանխիղճ հաշվարկը՝ որը նույնիսկ բետոնի մեխն է ծռում դա հետևյալ մաթեմատիկական հաշվարկդ էր 11 անգամ առնվազն 4 փոքր է 10-ից:
Ներող
Ոտեր ջան, արի առաջին մեխ էլ ես խփեմ ցանկալին իրականության տեղ ներկայացնելու անհաջող փորձերիդ դագաղին, պաշտոնական տվյալներ են:)
World's 100 Richest Men
ի թիվս այլոց
37. Silvio Berlusconi, Italy, 69, $11, media
37. Lee Shau Kee, Hong Kong, 78, $11, real estate
41. Vladimir Lisin, Russia, 49, $10.7, steel
42. Michael Otto and family, Germany, 62, $10.4, retail
43. Pierre Omidyar, US, 38, $10.1, eBay
44. Leonardo Del Vecchio, Italy, 70, $10, eyewear
44. Michele Ferrero and family, Italy, 79, $10, chocolates
44. Forrest Mars Jr, US, 74, $10, candy
ինչպես գիտենք մաթեմատիկայից 11>10 -ից, իսկ ամենաանխիղճ հաշվարկը՝ որը նույնիսկ բետոնի մեխն է ծռում դա հետևյալ մաթեմատիկական հաշվարկդ էր 11 անգամ առնվազն 4 փոքր է 10-ից:
Ներող
Իմ աղբյուրը Ֆորբս հայտնի ֆինանսական խմբագրությունն է http://www.la7.it/news/dettaglio_news.asp?id_news=61228&cat=economia, քո բերած տվյալները մեծ հավանականությամբ այս հին ֆորումային թեման է http://www.nairaland.com/nigeria/topic-34481.0.html
ԿԱրծում եմ, որ ինտեռնետից օգտվել իմանում ես կկարողանաս իտալերենից թարգմանել....
Ավելացվել է 16 րոպե անց
:o
նախագահի պաշտոննա ոչինչ չորոշող ԱՄՆ–ում:o:o
այ քո ցավը տանեմ գոնե տեղյակ չես մի գրի, սենց աբսուրդ բաներ գրելու տեղը
լավա գոնե էլ չես պնդում որ ԱՄՆ նախագահական չի
չե որտև մենակ են որ ՉԼՄ–ների 89 տոկոսը իրա ձեռնա, ամենահարուստը չհաշված(բեռլուսկոնին ամենահարուստը եթե լինի դու հաստատ ետ չես իմանա պաշտոնական աղբյուրներից) խոսումա թե ոնց կարա պառլամետնական համակարգը, որը գործումա Իտալիայում, "շատ արդյունավետ լինել",
Իտալիայում քո սիրած պառլամետնական համակարգնա ի դեպ
մենակ մի բան ասեմ, դու ոչ թե դեմես նախգահական համակարգին, այլ մեկ անձի կողմից իշխանության յուրացմանը, ինչը մեր Քրեական Օրենսգրքով պատժվումա 10-15 տարի ազատազարկմամբ, ետ նախագահական հանրապետության հետ ոչ մի ընդհանուր բան չունի, նույն իշխանության յուրացումը կարա պառլամետնականի դեպքում էլ լինի, ինչ համակարգ էլ ուզումա լինի եթե իշխանությունների տարանջատման սկզբունքը նորմալ չգործի բնականա արդյունավետ չի լինի
վերջում մի հատել հիշեցնեմ որ մեր մոտ նախագահական չի կառավարման համակարգը
Տեղեկություններդ ու պատկերացումներդ ինչ է որոշում ԱՄՆ կամ ֆրանսիայի նախագահը չափազանցված են ու կապ չունեն նրա հետ թե ոնց է դա իրականում արվում – եթե վերջում դու տելեվիզորով տեսնում ես, որ նախագահը հրապարակեց ինչ որ իր որոշում կարծում ես նա է այդ որոշումը անձամբ կայացրել –– հասարակ մի բան, կա, նման դեքպում այսօրվա ԱՄՆ նախագահ Բուշը հաստատ շանս չեր ունենա նման պաշտոնի նստեր, քանի որ միայն ապուշություններ կհարապարակվեին – ինչը փաստացի հայաստանում արվել է վերջին տարիներին կիզակետը մարտի մեկի ցույց ցրելու որոշումը, ներառյալ իննուսանականների կեսերը, երբ ԼՏՊն համարում էր, որ ինքը ընդհուպ Շուշի ազատագրելու որոշումները պիտի կայացնի, էսօր ենք անում թե էքուց, թէ սպասեք մի հատ գնամ տեղ կգամ հետո կորոշենք...
Նման մարդկանց որոշումներ ընդունելու ժամանակները շատ կարճ են տևում։
Բայց տեսնում եմ անհույս է դառնում մեր խոսակցությունը, ես հա ասում եմ, բազմաթիվ մարկանց միջոցով իշխանությունը կազմակերպելու դեպքում անհընար է տխմար որոշումներ ընդունել ու երկիրը քանդել իսկ ինձ հա բացատրում էս թե նայի Բեռլուսկոնին ինչ կրուտոյ տղայա ֆուտբոլի թիմ ունի ուրեմն դա լավ վարիանտա մեզ էլ ա պետք նման մարդ ճարել, հարցերը կլուծի, մենակով...
Թե իսկապես արդեն հավատում ես, որ պառլամենտական համակարգը ավելի արդյունավետ է՞ այդ դեպքում ուրախ եմ, որ այլևս Բեռլուսկոնիի օրինակի վրա բան ապացուցել պետք չի լինի, ուրեմն արդեն համոզել եմ ;)
Բայց տեսնում եմ անհույս է դառնում մեր խոսակցությունը, ես հա ասում եմ, բազմաթիվ մարկանց միջոցով իշխանությունը կազմակերպելու դեպքում անհընար է տխմար որոշումներ ընդունել ու երկիրը քանդել իսկ ինձ հա բացատրում էս թե նայի Բեռլուսկոնին ինչ կրուտոյ տղայա ֆուտբոլի թիմ ունի ուրեմն դա լավ վարիանտա մեզ էլ ա պետք նման մարդ ճարել, հարցերը կլուծի, մենակով...
Թե իսկապես արդեն հավատում ես, որ պառլամենտական համակարգը ավելի արդյունավետ է՞ այդ դեպքում ուրախ եմ, որ այլևս Բեռլուսկոնիի օրինակի վրա բան ապացուցել պետք չի լինի, ուրեմն արդեն համոզել եմ ;)
Voter, մի հատ լուսավորի անհույսիս, Իտալիան պառլամենտական երկի է թե՞ նախագահական:
Բայց տեսնում եմ անհույս է դառնում մեր խոսակցությունը, ես հա ասում եմ, բազմաթիվ մարկանց միջոցով իշխանությունը կազմակերպելու դեպքում անհընար է տխմար որոշումներ ընդունել ու երկիրը քանդել իսկ ինձ հա բացատրում էս թե նայի Բեռլուսկոնին ինչ կրուտոյ տղայա ֆուտբոլի թիմ ունի ուրեմն դա լավ վարիանտա մեզ էլ ա պետք նման մարդ ճարել, հարցերը կլուծի, մենակով...
Թե իսկապես արդեն հավատում ես, որ պառլամենտական համակարգը ավելի արդյունավետ է՞ այդ դեպքում ուրախ եմ, որ այլևս Բեռլուսկոնիի օրինակի վրա բան ապացուցել պետք չի լինի, ուրեմն արդեն համոզել եմ ;)
Էէէ~, ախպեր ջան, դե Բեռլուսկոնին ուժեղ ղեկավար ա:
Բերել ես ում ես օրինակ բերում, Վոտեր ջան...
REAL_ist
21.07.2008, 10:11
Բայց տեսնում եմ անհույս է դառնում մեր խոսակցությունը, ես հա ասում եմ, բազմաթիվ մարկանց միջոցով իշխանությունը կազմակերպելու դեպքում անհընար է տխմար որոշումներ ընդունել ու երկիրը քանդել իսկ ինձ հա բացատրում էս թե նայի Բեռլուսկոնին ինչ կրուտոյ տղայա ֆուտբոլի թիմ ունի ուրեմն դա լավ վարիանտա մեզ էլ ա պետք նման մարդ ճարել, հարցերը կլուծի, մենակով...
հազիվ ճիշտ բան գրիր
յա պռո իվանա տի պռո բալվանա ռուսի ասած, ես ասումեմ Բեռլուսկոնին լավ օրինակա թե ոնց կարա պառլամենտականը անարդյունավետ լինի, իսկ դու լռիվ հակառակնես հասկանում, միատ նորից կարդա գրածներս կարողա ճիշտ հասկանաս
Տեղեկություններդ ու պատկերացումներդ ինչ է որոշում ԱՄՆ կամ ֆրանսիայի նախագահը չափազանցված են ու կապ չունեն նրա հետ թե ոնց է դա իրականում արվում – եթե վերջում դու տելեվիզորով տեսնում ես, որ նախագահը հրապարակեց ինչ որ իր որոշում կարծում ես նա է այդ որոշումը անձամբ կայացրել –– հասարակ մի բան, կա, նման դեքպում այսօրվա ԱՄՆ նախագահ Բուշը հաստատ շանս չեր ունենա նման պաշտոնի նստեր, քանի որ միայն ապուշություններ կհարապարակվեին – ինչը փաստացի հայաստանում արվել է վերջին տարիներին կիզակետը մարտի մեկի ցույց ցրելու որոշումը, ներառյալ իննուսանականների կեսերը, երբ ԼՏՊն համարում էր, որ ինքը ընդհուպ Շուշի ազատագրելու որոշումները պիտի կայացնի, էսօր ենք անում թե էքուց, թէ սպասեք մի հատ գնամ տեղ կգամ հետո կորոշենք...
:D:D:Dմիատ կասես գոնե ետ որ պատկերացումներս են չափազանցենված?
միատել կրկնեմ
գոնե տեղյակ չես մի գրի, սենց աբսուրդ բաներ գրելու տեղը
ձեվի համար գոնե քո սիրած ինտեռնետային էնցիկլապեդիայով նայի նախագահը ինչ իրավունքներ ունի ԱՄՆ–ում, ոնց ջոգումեմ միակ աղբյուրդ ետ սայտնա, քո ջոգելով պտի նախագահը բռնի մենակով օրենքներ ընդունի որ ինչ որ բան որոշող լինի?:D
Ես գտնում եմ, որ մեր նման երկրներում, որտեղ բոլորը ցանկանում են նախագահ լինել , պառլամենտական համակարգին անցնելը ամենա ճիշտ ճանապարհն է, սակայն այդ անցումը պետք է կատարվի շատ զգույշ , քանի որ այստեղ էլ գոյություն ունեն բազմաթիվ խնդիրներ:
Ես գտնում եմ, որ մեր նման երկրներում, որտեղ բոլորը ցանկանում են նախագահ լինել , պառլամենտական համակարգին անցնելը ամենա ճիշտ ճանապարհն է, սակայն այդ անցումը պետք է կատարվի շատ զգույշ , քանի որ այստեղ էլ գոյություն ունեն բազմաթիվ խնդիրներ:
ես չեմ ուզում նախագահ լինել, դու ուզու՞մ ես
իսկ պառլամենտականի դեպքում էլ նույն տրամաբանությամբ, ասենք բոլորը կուզենան դեպուտատ լինել, ու չերեզ դեպուտատություն դառնալ երկրի վարչապետ, էլի բան դուրս չեկավ
Էս վերջին գրառումներն ինչու՞ չեն բացվում իմ մոտ, չեմ հասկանում:
Հետաքրքիր ա, Տրիբունի գրածը բացում ա, բայց աչքիս նախորդ մի երկու հատը` չէ:
Ըհը, դզվեց...
Էս վերջին գրառումներն ինչու՞ չեն բացվում իմ մոտ, չեմ հասկանում:
պատահում ա ապեր, պատահում ա
ավատարդ փոխի, սերվերն էլ ա դրա պատճառով գլյուչիտ անում
Voter, մի հատ լուսավորի անհույսիս, Իտալիան պառլամենտական երկի է թե՞ նախագահական:
Լույսավորմ - Պառլամենտական է, դրա համար էլ Բեռլուսկոնին ինչքան էլ կռուտոյ պլստա, պլաստիկ վիրահատություններ անի, որ ջահել մնա ու իրա հեռուստաալիքներով իրա մասին մենակ մեծ մեծ խոսան , նա ոչինչ էլ չի որոշում - ՓՈՒՉԻԿ է ինչպես և բազմաթիվ հայաստանյան ու ռուսաստանյան ԱՖՏԱՐԻՏԵՏՆԵՐ։
Ապաշնորհությունը դրանց երևում է նրանում, որ ինչ որ բան մարդկանց կյանքում փոխելու համար միակ բանին որ դիմում են, ահաբեկչություն, ծեծ, ջարդ մարդասպանությունն է։
Գանդիի ասած - ուժի կիրառումը թուլության նշան է...
Ես գտնում եմ, որ մեր նման երկրներում, որտեղ բոլորը ցանկանում են նախագահ լինել , պառլամենտական համակարգին անցնելը ամենա ճիշտ ճանապարհն է, սակայն այդ անցումը պետք է կատարվի շատ զգույշ , քանի որ այստեղ էլ գոյություն ունեն բազմաթիվ խնդիրներ:
Կամաց կամաց անկացկած իսկ հայաստանյան մասսայական նախագահ լինլեու ցանկությունը նման է մի հիվանդության mysophobia է կոչվում, երբ մարդիկ հասկանալով, որ իրենք կեղտոտվում են, սկսում են համարել, որ անընդհատ դիզինֆեկցիա է պետք անել իրենց, լվացվել ամեն րոպէ ու ամեն օտար առարկայի հետ հպումից հետո....
Բուժման մեթոդ չկա, չես համոզի, որ կեղտ այլևս գոյություն չունի, լվացելն էլ չես կարող արգելել հասարակ հիգիենա պետք է պահպանել։
Լավագույն տերապիան, սովորացնել մարդկանց կեղտի հետ ապրելն է, ստիպում են մարդանց իրենց կարծիքով ամենակեղտոտ առարկաներին ձեռք տալ ու արգելում են լվացվել։
Իմ մոտ այնպիսի տպավորություն է, որ հայերը մասսայական նման հիվանդությամբ են տառապում օր ու գիշեր մտածում են, ոնց անեն, ոնց ինչ օճառով «լվացվեն», որ կյանքի կեղտերից ազատվեն ու մտածում են, այ որ իրենք գլխավոր օճառը դառնան, սաղ կլվանան կմաքրեն անարադ դրախտ կլինի։
Չի լինի - միշտ էլ կեղտ լինելու է, պետք է ուղղակի կարողանալ ամեն կեղտ իր սահմաններում պահել ու վերջ տալ ամենայն մեծ, գլախավոր, ուժեղ թունաքիմիկատային օճառ ման գալուն, որը կարծում են կկիրառենք ու սաղ առնետները կսատկեն....
Առնետներն էլ օգտակար են, կարելի է փորձարարական նպատակներով նրանց օգտագործել ;o)
Պառլամենտական համակարգով ստիպված կլինեն բոլորը բոլորի հետ հաշվի նստել ու ոչ մեկ չի կարողանա միանձնյա հաբռգել, նույնիսկ եթե 89 տոկոս ռադիո ու հեռուստաալիքները հայաստանի առնի ու դրանով տելեվիզոր բաժանի ու գեղի տաղանդ հաղորդաշարներ սարքի...
Ավելի քան համոզված եմ, որ հայերն այդքան քթի ծակ ունեն արդեն դրա համար էլ նախագահական վերջին ընտրությունների ժամանակ, ոչ մեկ մեծամասնություն չեր հավաքել ու նույնիսկ եթե հիմա ընդիմությունը նորից նախագահական ընտրություններ կազմակերպել ստիպի, էլի մեկ է փաստվելու է հայաստանյան ընտրողների բազմակարծությունը և ոչ թե մի թեկնածու ունակ է լինելու մեծամասնություն հավաքել։
Լույսավորմ - Պառլամենտական է, դրա համար էլ Բեռլուսկոնին ինչքան էլ կռուտոյ պլստա, պլաստիկ վիրահատություններ անի, որ ջահել մնա ու իրա հեռուստաալիքներով իրա մասին մենակ մեծ մեծ խոսան , նա ոչինչ էլ չի որոշում - ՓՈՒՉԻԿ է ինչպես և բազմաթիվ հայաստանյան ու ռուսաստանյան ԱՖՏԱՐԻՏԵՏՆԵՐ։
ԼՈՒՅՍԱՎՈՐՄվեցի, շնորհակալ եմ եղբայր: Ես էլ մինչև հիմա մտածում էի Բեռլուսկոնին Իտալիայի թագավորն է: Ոնց նայում եմ, մեկ ու մեջ միջանկյալ ընդմիջումներով, հա Բեռլուսկոնին է Իտալիայում բոլորի աչքի առաջ: Մի հատ էլ հարց տամ էլի, Բեռլուսկոնիի պաշտոնն ի՞նչ է, որ այդքան շատ է հեռուստատեսությամբ բոլորիս աչքի առաջ գլուխ ցավացնում:
Դե հիմա մի հատ էլ հարց տամ: Պառլամենտական համակարգը այդքան լավն է, այդքան արդյունավետ է, բա ինչի՞ է ստացվում այնպես, որ Իտալիաական հասարակության առջև ծառացած բազմաթիվ հիմնախնդիրներ մինչև հիմա լուծված չեն, օրինակ նույն աղբահանության խնդիրը Նեապոլում, բայց ասենք Ֆրանսիայում, որտեղ պահպանվել է միապետական մնացուկ նախագահի ուժեղ ինստիտուտը, կարծես աղբահանության հետ կապված պրոբլեմ գոնե չկա:
ԼՈՒՅՍԱՎՈՐՄվեցի, շնորհակալ եմ եղբայր: Ես էլ մինչև հիմա մտածում էի Բեռլուսկոնին Իտալիայի թագավորն է: Ոնց նայում եմ, մեկ ու մեջ միջանկյալ ընդմիջումներով, հա Բեռլուսկոնին է Իտալիայում բոլորի աչքի առաջ: Մի հատ էլ հարց տամ էլի, Բեռլուսկոնիի պաշտոնն ի՞նչ է, որ այդքան շատ է հեռուստատեսությամբ բոլորիս աչքի առաջ գլուխ ցավացնում:
Դե հիմա մի հատ էլ հարց տամ: Պառլամենտական համակարգը այդքան լավն է, այդքան արդյունավետ է, բա ինչի՞ է ստացվում այնպես, որ Իտալիաական հասարակության առջև ծառացած բազմաթիվ հիմնախնդիրներ մինչև հիմա լուծված չեն, օրինակ նույն աղբահանության խնդիրը Նեապոլում, բայց ասենք Ֆրանսիայում, որտեղ պահպանվել է միապետական մնացուկ նախագահի ուժեղ ինստիտուտը, կարծես աղբահանության հետ կապված պրոբլեմ գոնե չկա:
Պատասխանը հսարակ է, իտալական ՄԵՆԹալիտետ պարզապես նրանք այդ համակարգից չեն օգտվում, իտալական հասարակությունը քաղաքականությամբ ավելին կասեմ չեն զբաղվում, չեն վստահում ոչ մի քաղաքական կուսակցության, սկսած 90ականների սկզբից երբ ԿՈՌՈՒՊՑԻԱ ու ՄԱՖԻԱի հետ կապետի բացահայտման պատճառով ամբողջ կուսակցական համակարգը փլվեց ու ամայություն է տիրում առ այսօր - պառլամենտում ոչ մի կուսակցություն ի վիճակի չէր հավաքել 10-20 տոկոսից ավլեի ձայն ու կոալիցիա ստեղծելու ոչ մի հնարավորություն չկար - 5-6 կուսակցությամբ կոալիցիա չես ստեղծի։
Բեռլուսկոնին իր անձնական ԶԼՄների միջոցով օր ու գիշեր խաբում է հասարակ իտալացիներին ու հավատացնում որ իր կուսակցությունը անարատ է, վստահելի ու միայն լավ բաներ է անում, թաքցնելով անգամ այն հանգամանքները, որ իր դեմ անգամ քրեական գործեր են հարուցված վկաներին կեղծ ցուցմունք տալու համար գնելու համար։ Նման մի վկաի բացահայտման պատճառով Անգլիական նախարարուհիներից մեկը հրաժարական է տվել, քանի որ այդ գնված վկան իր ամուսինն է։ Իտալական հասարակությունը ուղղակի այդ ամենից անտեղյակ է։
ՊԵտք չի թերագնահատել ազատ ԶԼՄների դերը - դա է միակ արժեքը, որ ԱՄՆին մինչև հիմա չի թողել անկվի միապետության մեջ, ինչը բազմաթիվ անգամ ու հիմա էլ փորձում են անել շատ պենտագոնյան գեներալներ ու նաֆթային մագնատներ։
Իտալիայում պառլամենտական համակարգից չեն օգտվում, նույնիսկ նրա ֆորմալ գոյության պատճառով - հավանաբար նաև իտալացիների վրա Հռոմի պապի անսահման ազդեցության պատճառով, իտալիայում կուսակցության, ընտանիքի, թաղի ՊԱՊԱն շատ ավելի կարևոր դեր ունի քան ամբողջ համակարգը։
Իսկ Բեռլուսկոնին ոտեղ է այդքան աչքի առաջ չհասկացա - Հայաստանում, ռուսաստանում է՞ - դե դա պարզ է ասեցի, այդ երկրներում տիրում է ՎՈՒԼԳԱՐԻԶՄԸ երբ ֆուտբոլի թիմ, վիլլա, լիմուզին, գուչի ակնոց, հուգո բոս կաստումը ավելի է գնահատվում քան կարողությունը ինչ որ բան կազմակերպել։
Ի դեպ եվրոպական ԶԼՄներում միայն դատական սկանդալների առումով է երևում Բեռլուսկոնին, վերջերս նաև ֆրանսիայի Սարկոզին, որի տխմարության վրա միայն գլուխ են տմտմբացնում ու ծիծախում։ Բայց ֆրանսիացիք գոնէ արդեն զայրանում են, որ Սարկոզին իրենց վարկաբեկում է, իտալացիների վերաբերյալ, բոլորը միայն ուսերն են թոթվում ու ասում - չենք հասկանում որ մասով են իտալացիք մտածում...
Արևմտյան Եվրոպայի ամենաաղքատ երկիրը Իտալիան է - այնտեղ ամենափոքր աշխատավարձերն են վճարվում, իսկ վերջին շրջանում Բուլգարիայի, Թուրքիայի, Խորվատիայի, Պորտուգալիայի, Իսպանիայի տուրիզմի ինտենսիվ զարգացումը Իտալիային մղել է 5րդ եթե ոչ ավելի հետին պլան - հետաքրքրությունը Իտալիայի նկատմամբ ամենացածր կետի վրա է, եթե չի շարունակում անկվել։
REAL_ist
24.07.2008, 12:52
փաստորեն Եվրոպայի կենտրոնում գտնվող Իտալիան չի կարում պառլամենտական հանրապետություն ստեղծի նոռմալ, 20 տարվա պատմություն ունեցող ՀՀ–ն կարա ստեղծի հա?
եկանք հասանք կանգառ, արդեն դրա վերաբերյալ գրել եմստեղ՝
մեր երկիրը ու պառլամենտական հանրապետությունը ետի ոնցոր շիկերը ու երգելը
մթոմ սրանից ենք գլուխ հանում, պառլամենտականի համար քիչ թե շատ զարգացած քաղաքացիական հասարակությունա պետք ունենալ
մի 50-100 տարուց կխոսանք պառլամենտականի մասին, թե չե հիմա Հանրապետական կուսակցության նախագահը ղեկավարի երկիրը, թե Հանրապետական կուսակցությունը իր նախագահով, ինչ տարբերություն?
փաստորեն Եվրոպայի կենտրոնում գտնվող Իտալիան չի կարում պառլամենտական հանրապետություն ստեղծի նոռմալ, 20 տարվա պատմություն ունեցող ՀՀ–ն կարա ստեղծի հա?
եկանք հասանք կանգառ, արդեն դրա վերաբերյալ գրել եմստեղ՝
մի 50-100 տարուց կխոսանք պառլամենտականի մասին, թե չե հիմա Հանրապետական կուսակցության նախագահը ղեկավարի երկիրը, թե Հանրապետական կուսակցությունը իր նախագահով, ինչ տարբերություն?
Տարբերությունը օրենքներն են, որոնց միջոցով հիմա հայաստանցիներ պետական համակարգի պարճառով իսկ իտալացիք մենթալիտետի, համոզված են, որ նախագահը և դատախազ է, և նախարար և միլիցա և, և, և, որ նեղացնող լինի կարելի ա կանչել հարցերը կլուծի...
Իսկ որ Իտալիան ունակ չի օգտվելու պառլամենտական համակարգից դա դեռ պատճառ չի ասել, որ հայաստանցիներն էլ չեն կարողանա - դրա մասին արդեն գրել եմ, ես հայերին իրենց քաղաքական գիտակցության առումով ավելի զարգացած ու ունակ եմ համարում ազատություն ու դեմոկրատիա ստեղծելու։
Նույնիսկ թուրքերը ավելի շատ են օգտվում պառլամենտական համակարգից, քան իտալացիենրը։
Մի նախադասությամբ - այնքան մարդիկ կան, որ մեքենա քշել չգիտեն ու վթարի են ենթարկվում, ուրեմն ինչ մենք հրաժարվեն մեքենաներից, դավերեննոստ տանք ինչ որ անկապ անձերի, որ նրանք մեզ ստեղ ընդեղ տանեն այն հույսով, որ տենց գոնէ դու ինքդ վթարում մեղավոր չես լինի՞
REAL_ist
25.07.2008, 13:24
ու ետ որ օրենքովա նախագահը դատախազ կամ միլիցա?:o
հազարավոր տարիների պետականություն ունեցող իտալացիք, Հռոմեացիների նման նախնիներ ունեցող ազգը ունակ չի, իսկ պատմության ընդթացքում խաղաղ ժամանակները իշխանության համար իրար միս ուտող հայերը ունակ են հա?
Մի նախադասությամբ - այնքան մարդիկ կան, որ մեքենա քշել չգիտեն ու վթարի են ենթարկվում, ուրեմն ինչ մենք հրաժարվեն մեքենաներից, դավերեննոստ տանք ինչ որ անկապ անձերի, որ նրանք մեզ ստեղ ընդեղ տանեն այն հույսով, որ տենց գոնէ դու ինքդ վթարում մեղավոր չես լինի՞
նույն ես գրածդ նախագահական հանրապետության համար էլ կարամ ասեմ
տենց էլ չհասկացար որ մեր ցավը համակարգը չի, այ համակարգի օգտագործելը, ճիշտ չի օգտագործվում ուղղակի
Պատասխանը հսարակ է, իտալական ՄԵՆԹալիտետ պարզապես նրանք այդ համակարգից չեն օգտվում, իտալական հասարակությունը քաղաքականությամբ ավելին կասեմ չեն զբաղվում, չեն վստահում ոչ մի քաղաքական կուսակցության, սկսած 90ականների սկզբից երբ ԿՈՌՈՒՊՑԻԱ ու ՄԱՖԻԱի հետ կապետի բացահայտման պատճառով ամբողջ կուսակցական համակարգը փլվեց ու ամայություն է տիրում առ այսօր - պառլամենտում ոչ մի կուսակցություն ի վիճակի չէր հավաքել 10-20 տոկոսից ավլեի ձայն ու կոալիցիա ստեղծելու ոչ մի հնարավորություն չկար - 5-6 կուսակցությամբ կոալիցիա չես ստեղծի։
Voter ջան, նույն Գերմանիայում հիմա 6 կուսակցություն կոալիցիա են ստեղծել (այպես կոչված մեծ կոալիցիա, երկրորդը Գերմանիայի պատմության մեջ, եթե չեմ սխալվում) ու կառավարություն են կազմել Մերկելի գլխավորությամբ ու վատ չի: Շատ կտրուկ եզրակացություններ ես անում:
Ու ՌեալՄադրիդը շատ ճիշտ է ասում, ինքնին այս կամ այն համակարգը ավելի կամ պակաս արդյունավետ չի կարող լինել: Ամեն ինչ կախված է նրանից, թե մարդիկ ինչպես են օգտվում այս կամ այն համակարգի առավելություններից: Արդեն բոլորս մի շարք օրինակներ բերեցինք, երբ երկիրը կարող է լինել պառլամենտական ու լինել ոչ արդյունավետ կառավարմամբ երկիր, և լինել նախագահական ու լինել արդյունավետ կառավարմամբ երկիր: Ճիշտ է նաև հակատակը:
ու ետ որ օրենքովա նախագահը դատախազ կամ միլիցա?:o
հազարավոր տարիների պետականություն ունեցող իտալացիք, Հռոմեացիների նման նախնիներ ունեցող ազգը ունակ չի, իսկ պատմության ընդթացքում խաղաղ ժամանակները իշխանության համար իրար միս ուտող հայերը ունակ են հա?
նույն ես գրածդ նախագահական հանրապետության համար էլ կարամ ասեմ
տենց էլ չհասկացար որ մեր ցավը համակարգը չի, այ համակարգի օգտագործելը, ճիշտ չի օգտագործվում ուղղակի
Բա էլ ոնց կլիներ, պարզվում է իմ գրածները ու բացատրությունները, որ համակարգը նաև օգտագործել է պետք կարողանալ, հիմա ինձ ես բացատրում՞:B
Իսկ իմ ասածը նախագահականի վրա չի ստացվում ոչ մի կերպ տարածել, քանի որ դավերեննոստ տալիս են նախագահականում հենց ՄԵԿ մարդու, որից ել հետո պահանջում են, թե դատախազության հարցերն էլ լուծի, միլիցեքի հարցերն էլ լուծի, տամոժնիի հարցերն էլ լուծի։
Չես ուզում էլի հասկանաս, որ մի մարդով բոլոր գործերը չի լինի անել, նույնիսկ եթե դա Սասունցի Դավիթն ա ու թուր կեծակիով ում ասես կհաթի։
ՍՈՒՏԱ, չի եղել ու չկա ոչ մի դեմոկրատական երկրում մեկ անձ, որ կարողանա պետոությունը մենակ ոտքի կանգնացնել ինչքան էլ նրան անսահման հնարավորություններ տաս։
Միթե բավարար չի երկու անգամ սայթաքելը, մեկ ԼՏՊին անսահման նախագահ դարցրին չորս տարի հետո հաբռգեց, Քոչարյանին էլ դարձրինք, մի տարի հետո հաբռքեց – հիմա էլ ՍՍն լավ մարդ ա խաղում, բայց նույնիսկ հարյուր օր չանցած համռգել է, չի ուզում Ա1+ էլ բացել ու կոտոշի նման հազարյամյակի ԱՄՆ փողերից էլ է հրաճարվում, ինչ որ անկապ քրեական ռուսաստանյան հայազգի բանկիրների համոզել է ,որ էդքան փող որ ամերիկացիք պիտի տաին նրանք տան, առանց հասկանալու, որ տեղ հետո Ամերիկացիք ընդհամենը ազատությունների ապահովվում են պահանջելու իսկ քրեականնները մոնոպոլիա ու փաստացի իշխանությունը իրանց հանձնել են պահանջելու, առնվազն տնտեսության մեջ։
Եթե նախագահ չլինի առնվազն էտ դեգեներատ «աֆտարիտետները» ստիպված կլինեն կուսակցությունների փող տան ու բազմաթիվ կատարողական քաղաքական գործիչների հովանավորեն, որ նրանք իրենց ուզածը անեն։
Դա գոնէ կապահովվի այն վիճակը, որ մարդիկ կհասկանան, որ ԽԱՂԻ ԿԱՆՈՆՆԵՐ են պետք – սահամանադրություն, քրգիրք ևյլ, որ հնարավոր լինի այդքան մարդու հետ լեզու գտնել։
Իսկ հիմա ––– քալի են մեկի հետ պայմանավորվում են, նա էլ դնում սախ օրենքները յան ա տալիս իր ուզածով ինչ ուզում անում է։
Կասես բա եթե մարդը լավ ազնիվ սիրուն պարկեշտ հայրենասեր է, թող անի նա կելնի այդ իր ազնիվ նպատակներից –– կրկնվեմ, նման բան մարդկությունը դեռ չի տեսել, որ ամենաազնիվին էլ չհաբռգացնեն։
Պետք է ուղղակի անհնար դարձնել հաբռգելը, կամ այնքան թանկարժեք հաճույթի վերածել, որ շահավետ չլինի հաբռգացնելը, այլ ԽԱՂԻ կանոնների պահպանումը միակ միջոցը լինի ինչ որ բանի հասնելու։ Այսինքն եթե պիտի հարյուր պառլամենտական քսան մինիստր տասնըմեկ գավառապետ հաբռգացնես որ ասենք բենզինի մոնոպոլիան քեզ տան, փողերդ ուղղակի չի հերիքի ու ձեռ կքաշեն...
Լավ էլի Տրիբուն, հեքիաթներից ձեռ քաշի, միքիչ ինտեռնետում ման արի իրականությունը կիմանաս
[edit] National level
In the post-war politics of Germany, two grand coalitions (Große Koalition) have been formed at the national level. Germany has historically tended to favor narrow coalitions between parties with closer natural alignments, such as SPD-FDP, SPD-Green or CDU/CSU-FDP coalitions. A grand coalition would be likely only if one of these natural alignments broke down, or if far left or far right parties were to secure significant representation in the Bundestag.
In 1966 the government was formed by the Social Democratic Party of Germany and the Christian Democratic Union of Germany, the two major political parties in the Federal Republic of Germany. The grand coalition in Germany was formed on 1 December 1966 as a result of arguments about tax rises between the CDU/CSU-FDP coalition of the time. The FDP ministers stood down and a new government was formed with the SPD under Kurt Georg Kiesinger of the CDU. This lasted until 1969. This grand coalition's time in power was marked by the student unrest in Germany as a result of its passing of the German Emergency Acts in 1968.
After the inconclusive result of the 2005 German federal election, neither of the traditional coalitions could form a majority government. An ideologically coherent coalition existed on the left, comprising the SPD, Greens, and the Left Party, but a desire to exclude the radical left from government (i.e. a cordon sanitaire) led the leaders of the SPD and the CDU/CSU to agree to form a grand coalition with CDU leader Angela Merkel as chancellor and an equal number of cabinet seats for each party. On November 11, 2005, the text of the agreement was presented to the public. The chancellor was elected on November 22, and the grand coalition government took office. http://en.wikipedia.org/wiki/Grand_coalition
Կարճ թարգմանեմ, եկրու ամենամեծ կուսակցությունները, ամեն մեկը 35/40 տոկոս էր հավաքել, սոցիալիսնտերը ու քրիստոնյա դեմոկրատները 2005 նոյեմբերից կոալիցիա կազմեցին, քանի որ կես տարի ոչ մի կերպ չէին կարողանում մյուս երեք փոքր — կանաչների, ազատ դեմոկրատների ու ձախերի կուսակցություններին, որ անցել էին պառլամենտ համոզեն, որ իրենց հետ կոալիցիա մտնեն ու կանցլերի թեկնածու ԸՆՏՐԵՆ ու կառավարության աթոռները բաժանեն։ Այդ համեմատաբար մեծերը իրար հետ չունեն ու չունէին, բայց ստիպված ատամները կրճտացնելով համաձայնվեցին իրար հետ գործ անել, քանի որ երկու առավելագույնը երեք կուսակցությամբ կոալիցիաից ավելի գերմանիայում երբեք չի ստացվել ստեղծել իսկ ընդհանուր ամուր եզրեր գտնելը երեքի հետ շատ ավելի բարդ է քան մեկ պարտյորի։
Իտալիայում հենց մի քանի տարի առաջ ԵՄ նախկին նախագահ Պրոդին, վեց կուսակցությամբ կոալիցիա էր ստեղծել, բայց բավական էր մեկնումեկի քթին ինչ որ բան դուր չգար , փլվեց ամեն ինչ, հրաժարական տվեց։ Դա իհարկե ավելի լավ էր, քան այսօրվա քրեական Բեռլուսկոնին, բայց ոչինչ անել չես կարող, ժողովուրդը ուրիշ բան է ուզում դա էլ ստացել է, ինչքան էլ ոչ մեկին դուր չգա։ ՀԱրգելով իտալացի ժողովրդի որոշումը եվրոպական երկրները իրենց սկզբունքները չեն թագել ու ամեն կերպ հեռու են մնում Բեռլուսկոնիից – նույն կերպ եթե մեր ժողովուրդը իսկապես մեկին ընտրած լիներ, թեկուզ գագուլիկա, լֆիկական կառավարություն, ավելի հարգված կլինեինք, քան եթե ազնիվ անաչառ, անարատ մարդու զոռով շառով խաբելով իշխանության ես բերում....
Ռեալիստի ոչ թե ռեալ մադրիդ չի ուշադիր եղիր, թեչէ երկրպագուհիներիդ կջղայնացնես էլի կգան ու կնախատեն:B ։
Ի սկզբանէ իմ բացատրությունն էր օգտվել իմանալը կարևոր է, բայց մեր ասածների մեջ տարբերությունը նա է, որ բազմաթիվ անգամ կրկնեցի, ես հավատում եմ, որ մեր հայությունը դրանից օգտվելու ունակ է, քանի որ մեր ազգը ամեն մեկը ինք իրա համար նախագահ է ու չի թողնում իրեն ստրկացնեն, դրա համար էլ հայաստանում իր պատմության ընթացքում ստրկատիրություն չի եղել...
քանի որ մեր ազգը ամեն մեկը ինք իրա համար նախագահ է ու չի թողնում իրեն ստրկացնեն, դրա համար էլ հայաստանում իր պատմության ընթացքում ստրկատիրություն չի եղել...
:o
Իսկ ճորտատիրություն եղել ա՞
…
Ասեմ, որ ստրկատիրությունը տարբեր "ժինջիլներով" միշտ էլ եղել ա աշխահում ու միշտ էլ կլինի "աշխարհում" միակ հասարակական ֆորմացիան:
Մնացած ֆորմացիաները ստրկատիրության տարբեր արտաքիր ձևավորումներն են:
Հայաստանը կարծես թե աշխարհից դուրս չի գտնվում ;)
Հայեր նույնպես Երկիր մոլորակի բնակիչներ են:
…
Դու որ էտպես "Վասյուկիներ" ես նկարագրում, արի ու տես Երևանում /չեմ ասում գյուղերում ու սարերի գլխին/ քո ասածը քանի քոռ գռոշի արժեք ունի ռեալ իրականության մեջ ;)
Լավ էլի Տրիբուն, հեքիաթներից ձեռ քաշի, միքիչ ինտեռնետում ման արի իրականությունը կիմանաս http://en.wikipedia.org/wiki/Grand_coalition
Կարճ թարգմանեմ, եկրու ամենամեծ կուսակցությունները, ամեն մեկը 35/40 տոկոս էր հավաքել, սոցիալիսնտերը ու քրիստոնյա դեմոկրատները 2005 նոյեմբերից կոալիցիա կազմեցին, քանի որ կես տարի ոչ մի կերպ չէին կարողանում մյուս երեք փոքր — կանաչների, ազատ դեմոկրատների ու ձախերի կուսակցություններին, որ անցել էին պառլամենտ համոզեն, որ իրենց հետ կոալիցիա մտնեն ու կանցլերի թեկնածու ԸՆՏՐԵՆ ու կառավարության աթոռները բաժանեն։ Այդ համեմատաբար մեծերը իրար հետ չունեն ու չունէին, բայց ստիպված ատամները կրճտացնելով համաձայնվեցին իրար հետ գործ անել, քանի որ երկու առավելագույնը երեք կուսակցությամբ կոալիցիաից ավելի գերմանիայում երբեք չի ստացվել ստեղծել իսկ ընդհանուր ամուր եզրեր գտնելը երեքի հետ շատ ավելի բարդ է քան մեկ պարտյորի։
Իտալիայում հենց մի քանի տարի առաջ ԵՄ նախկին նախագահ Պրոդին, վեց կուսակցությամբ կոալիցիա էր ստեղծել, բայց բավական էր մեկնումեկի քթին ինչ որ բան դուր չգար , փլվեց ամեն ինչ, հրաժարական տվեց։ Դա իհարկե ավելի լավ էր, քան այսօրվա քրեական Բեռլուսկոնին, բայց ոչինչ անել չես կարող, ժողովուրդը ուրիշ բան է ուզում դա էլ ստացել է, ինչքան էլ ոչ մեկին դուր չգա։ ՀԱրգելով իտալացի ժողովրդի որոշումը եվրոպական երկրները իրենց սկզբունքները չեն թագել ու ամեն կերպ հեռու են մնում Բեռլուսկոնիից – նույն կերպ եթե մեր ժողովուրդը իսկապես մեկին ընտրած լիներ, թեկուզ գագուլիկա, լֆիկական կառավարություն, ավելի հարգված կլինեինք, քան եթե ազնիվ անաչառ, անարատ մարդու զոռով շառով խաբելով իշխանության ես բերում....
Ռեալիստի ոչ թե ռեալ մադրիդ չի ուշադիր եղիր, թեչէ երկրպագուհիներիդ կջղայնացնես էլի կգան ու կնախատեն:B ։
Ի սկզբանէ իմ բացատրությունն էր օգտվել իմանալը կարևոր է, բայց մեր ասածների մեջ տարբերությունը նա է, որ բազմաթիվ անգամ կրկնեցի, ես հավատում եմ, որ մեր հայությունը դրանից օգտվելու ունակ է, քանի որ մեր ազգը ամեն մեկը ինք իրա համար նախագահ է ու չի թողնում իրեն ստրկացնեն, դրա համար էլ հայաստանում իր պատմության ընթացքում ստրկատիրություն չի եղել...
Ապրես ապեր ջան, մենակ չհասկացա հեքիաթը ո՞րն էր:
Դե հիմա էլ մի հատ ասա, թե Անգելա Մերկելի Քրիստոնե Դեմոկրատական Միության մեջ քանի կուսակցություն է միավորվել: Ընկեր, ու հերիքր եղավ wikipedia-ից մեջբերումներ անես: Հասկանում եմ ամենահեշտ ու արագ աղբյուրն է: Բայց նաև ամենամակերեսային տեղեկատվությունն է տրամադրում ու ազատ հանրագիտարան է, այսինք ով ցանակում է կարող է մտնել ու հոդված գրել այս կամ այն թեմայի տակ ու խմբագրել: Մի քիչ ավելի լուրջ աղբյուրներից որ օգտվես, շատ չես խարխափի պառլամենտարիզմի քո իսկ հորինած լաբիրինթոսում:
Ու ևս մի բան: Հայստանում ստրկատիրություն եղել է: Ո՞նց կարող էր չլինել: Կարող է չի եղել այն աստիճանի զարգացած ինչպես Հռոմում, Հունաստանում կամ Եգիպտոսում, բայց ի հարկե եղել է ստրկատիրություն:
Ավելացվել է 6 րոպե անց
Իտալիայում հենց մի քանի տարի առաջ ԵՄ նախկին նախագահ Պրոդին..
ԵՄ նախագահ պաշտոն գոյություն չունի: Պաշտոնը կոչվում է Եվրոպական Հանձնաժողովի նախագահ: Ինստիտուտը կոչվում է Եվրոպական Միության Հանձնաժողով, որը ունի հիմա ասյպես կոչված 27 commissioner, որոնք նույն ֆունկցիաներն ունեն ինչ որ առանջին երկրներում նախարարները: Պարզ ասած Եվրոպական Հանձնաժողովը Եվրոպական Միության կառավաորությունն է - գործադիր մարմինը: Պրոդին այ այս Հանձնաժողովի նախագահն էր: Հիմա էլ Ժոզե Մանուել Դուռան Բառոզոն է նախագահը:
REAL_ist
26.07.2008, 23:42
Բա էլ ոնց կլիներ, պարզվում է իմ գրածները ու բացատրությունները, որ համակարգը նաև օգտագործել է պետք կարողանալ, հիմա ինձ ես բացատրում՞
հը?:o ինչ քո գրած?
ապեր հավայի ժամանակի կորուստա ստե գրելս ոնց ջոգում, դու քո ծեծած ջուրը շարունակում ես ծեծել, բռնում համեմատում ես սխալ օգտագործվող նախագահականը ճիշտ օգտագործվող պառլամենտականի հետ ու դրանից եզրակացություններ ես անում երկուսի արդյունավետության մասին
դու լուչշե գոնե վերջի վարյանտ ետ քո սիրած վիկիպեդիայա ինչա դրանով միատ իմացի իշխանությունների տարանջատումը որնա, որտև հարցրի տենցել չպատասխանիր, միատ սահմանադրությունը վեկալ կարդա նախագահի լիազորությունները, հետո իշխանության թեվերի լիազորությունները ու հետո քցի բռնի ինչքանովա ճիշտ օգտագործվող համակարգում նախագահը "դատախազության հարցերն էլ լուծում, միլիցեքի հարցերն էլ լուծոմ, տամոժնիի հարցերն էլ լուծոմ։"
էլի եմ կրկնում դու մենակ օրենքներով նայի, հետեվություններ արա նրա վերաբերյալ թե ոնց պետքա լինի, ոչ թե ոնց կա ու հետո կջոգես երևի իմ ասածը,
հմիգվա դրությամբ հաստատ ավելի լավա մի հատ չըտրված նախագահ ղեկավարի երկիրը, քան թե 131 հատ չընտրված դեպուտաՆԴ:[
:o
Իսկ ճորտատիրություն եղել ա՞
…
Ասեմ, որ ստրկատիրությունը տարբեր "ժինջիլներով" միշտ էլ եղել ա աշխահում ու միշտ էլ կլինի "աշխարհում" միակ հասարակական ֆորմացիան:
Մնացած ֆորմացիաները ստրկատիրության տարբեր արտաքիր ձևավորումներն են:
Հայաստանը կարծես թե աշխարհից դուրս չի գտնվում ;)
Հայեր նույնպես Երկիր մոլորակի բնակիչներ են:
…
Դու որ էտպես "Վասյուկիներ" ես նկարագրում, արի ու տես Երևանում /չեմ ասում գյուղերում ու սարերի գլխին/ քո ասածը քանի քոռ գռոշի արժեք ունի ռեալ իրականության մեջ ;)
Հարցը ստրկատիրական համակարգի մասին է, որ Հայաստանում չի եղել - եթե լիներ ապա առնըվազն պիտի գոյություն ունենար ինչ որ թագավորի որոշում ստրուկներին ազատ մարդ դարձնելու առումով։
Իսկ որ միշտ էլ մարդիկ կան, որ իրենց վերաբերմունքով ստրկատեր են կամ ստրուկ, դա բարոյական հարց է, փաստացղի օրենքների միջոցով չի եղել ու հուսամ հիմա չկա - ուրիշ կերպ ասած ամեն մեկի որոշելու գործն է, ինքը ազատ է ցանկանում լինել, թե ինչ որ բուդո, գագո, լֆոյի ստրուկ, ոչ օրենքով։
Իրականության առումով, իհարկե իմ ասածը իրականություն չէ, քանի որ համակարգը, օրենքները ուրիշ են։ Պնդել, որ այն միապետական-ֆեոդալականշ, որ հիմա կա բացառում է պառլամենտական դեմոկրատականը, տանձի համով խնձորի մասին խոսել է նշանակում....
Ավելացվել է 17 րոպե անց
Ապրես ապեր ջան, մենակ չհասկացա հեքիաթը ո՞րն էր:
Դե հիմա էլ մի հատ ասա, թե Անգելա Մերկելի Քրիստոնե Դեմոկրատական Միության մեջ քանի կուսակցություն է միավորվել: Ընկեր, ու հերիքր եղավ wikipedia-ից մեջբերումներ անես: Հասկանում եմ ամենահեշտ ու արագ աղբյուրն է: Բայց նաև ամենամակերեսային տեղեկատվությունն է տրամադրում ու ազատ հանրագիտարան է, այսինք ով ցանակում է կարող է մտնել ու հոդված գրել այս կամ այն թեմայի տակ ու խմբագրել: Մի քիչ ավելի լուրջ աղբյուրներից որ օգտվես, շատ չես խարխափի պառլամենտարիզմի քո իսկ հորինած լաբիրինթոսում:
Ու ևս մի բան: Հայստանում ստրկատիրություն եղել է: Ո՞նց կարող էր չլինել: Կարող է չի եղել այն աստիճանի զարգացած ինչպես Հռոմում, Հունաստանում կամ Եգիպտոսում, բայց ի հարկե եղել է ստրկատիրություն:
Ավելացվել է 6 րոպե անց
ԵՄ նախագահ պաշտոն գոյություն չունի: Պաշտոնը կոչվում է Եվրոպական Հանձնաժողովի նախագահ: Ինստիտուտը կոչվում է Եվրոպական Միության Հանձնաժողով, որը ունի հիմա ասյպես կոչված 27 commissioner, որոնք նույն ֆունկցիաներն ունեն ինչ որ առանջին երկրներում նախարարները: Պարզ ասած Եվրոպական Հանձնաժողովը Եվրոպական Միության կառավաորությունն է - գործադիր մարմինը: Պրոդին այ այս Հանձնաժողովի նախագահն էր: Հիմա էլ Ժոզե Մանուել Դուռան Բառոզոն է նախագահը:
Հեքիաթը գերմանիայում 6 կուսակցությամբ կոալիցիայի գոյությունն էր - որ մի աղբյուրից ես դա լսել չգիտեմ, բայց դա անլուրջ աղբյուրէ դրա համար էլ ենթադրեցի, որ ինչ որ հեքիաթասացից էս լսել...
Այդ առումով Վիկիպեդիայի մակերասայնությունը, որ ստուգվում ու ուղղվում է համարյա ամեն օր, ինչ որ ուրիշ մեկ անձի, կամ մակսիում մեկ ինստիտուցիայի կողմից գրված ու հրապարակված տվյալներից գերադասում եմ։
ԵՄ Նախագահ թե ԵՄ Կոմիասիայի նախագահ Պրոդիի մասին էլ գրել էի, որ մոտավորապես պատկերացում կազմի հասարակ կարդացողը դա ով է, բայց հիմնական միտքը մնացածում էր - 6 կուսակցությամբ կոլաիցիա չի աշխատում, ուզումա կոմիսիայի նախագահ լինի ուզումա կաստումը 46 համար չէ 52 լինի....
Եթե գտնես տվյալներ, որ հայաստանում ստրկատիրական համակարգ է եղել հայ թագավորների հրամանների ու օրենքների հիման վրա, ներկայացրա աղբյուրդ գտնեմ կարդամ լուսավորվեմ....
:o
Ասեմ, որ ստրկատիրությունը տարբեր "ժինջիլներով" միշտ էլ եղել ա աշխահում ու միշտ էլ կլինի "աշխարհում" միակ հասարակական ֆորմացիան:
Մնացած ֆորմացիաները ստրկատիրության տարբեր արտաքիր ձևավորումներն են:
Հայաստանը կարծես թե աշխարհից դուրս չի գտնվում ;)
Հայեր նույնպես Երկիր մոլորակի բնակիչներ են:
;)
Կարդում էի այս հին գրագումերը, հետաքրքիր էր:
Ընդգծված քո սահմանումը շատ լավն է: Լրիվ համաձայն եմ,
Փաստորեն էականը քննարկելու բազմաթիվ առաջարկները անտեսվեցին և քննարկումը տեսությունից չիջավ Հայաստան:
Ուսանելի էր:
ԼՏՊի այսօրվա ելույթի պատճառով խաղտեմ լռությունս
Ինձ համար անհասկանալի է հետեւյալ առեղծվածը։ Քանի կասկած չկա, որ Սերժ Սարգսյանը հայ–թուրքական հարաբերությունների եւ Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցերում անհարկի զիջումների է գնում՝ օտարներից լեգիտիմություն ստանալու նպատակով, ապա ի՞նչն է նրան խանգարում, այդչափ նվաստանալու փոխարեն, ցանկալի այդ լեգիտիմությունը խնդրել սեփական ժողովրդից եւ ստիպված չլինել այդպիսի զիջումներ կատարելու։ XVII դարում Թուրքիայում կար մի փառամոլ եւ իշխանատենչ հոգեւորական, Եղիազար Այնթապցի անունով, որը կաշառքի ու խարդավանքների միջոցով հաջողացրել էր հռչակվել թրքահայության կաթողիկոս, ահավոր վտանգի տակ դնելով Հայոց եկեղեցու եւ հայ ժողովրդի միասնությունը։ Այնժամ Էջմիածնի միաբանները ժողով են գումարում, եւ դիմելով նրան ասում. «Եղբայր, կաթողիկոս ես ուզում լինել, արի դարձիր Ամենայն հայոց կաթողիկոս, միայն թե ազգի գլխին փորձանք մի՛ բեր ու մի՛ պառակտիր մեր եկեղեցին»։ Եղիազարը համաձայնում է, տասը տարի (1681–1691 թթ.) հանգիստ գահակալում Մայր աթոռ սուրբ Էջմիածնում, եւ այդպիսով կանխվում է Հայոց եկեղեցուն սպառնացող աղետը։ Հայ ժողովրդի ողջ պատմության մեջ ազգային մտածողության ավելի լայնախոհ ու իմաստուն դրսեւորում, քան էջմիածնական միաբանների այս որոշումն է, ինձ հայտնի չէ։ Ինչո՞ւ է Սերժ Սարգսյանին թվում, թե հայ ժողովուրդն ընդունակ չէ, հանուն ազգային նպատակների, եւս մեկ անգամ նման լայնախոհություն եւ իմաստնություն դրսեւորելու։
......
Լավագույն տերապիան, սովորացնել մարդկանց կեղտի հետ ապրելն է, ստիպում են մարդանց իրենց կարծիքով ամենակեղտոտ առարկաներին ձեռք տալ ու արգելում են լվացվել։
......
Չի լինի - միշտ էլ կեղտ լինելու է, պետք է ուղղակի կարողանալ ամեն կեղտ իր սահմաններում պահել ու վերջ տալ ամենայն մեծ, գլախավոր, ուժեղ թունաքիմիկատային օճառ ման գալուն, որը կարծում են կկիրառենք ու սաղ առնետները կսատկեն....
Առնետներն էլ օգտակար են, կարելի է փորձարարական նպատակներով նրանց օգտագործել ;o)
ԼՏՊն առաջարկում է հաբռգածների հետ քրեական գործերի մեջ թաղված ու արտաքին ուժերի համար հակահայկական գործողությունների դիմող ՍՍին հրաժարվել արտաքին ուժերի պահանջները կատարելուց եթե իր միակ նպատակը թալանը ու հայ ժողովրդի արյունը խմելու իրավունքը պահպանելն է։
Հայ ժողովուրդը պատրաստ է թույլ տալ նրան իր մածունը լափել եթե նա իր ապաշնոր ու հակահայկական գործողությունները դադարեցնի։
Այս ամենը կապում եմ այս թեմայի հետ, քանի որ համարում եմ ԼՏՊի առաջարկությունը ՍՍին «մածունա կտանք կուտես մենակ համը մի հանի ու որ չես կարում քաքմեջ մի արա» առաջարկությունը իրականանալի է, եթե ՍՍն պառլամենտը ցրի ու արդար ընտրություններ լինեն Ազգային Ժողովում հայտնվեն բոլոր նրանք, ովքեր հայ ազգի շահերից են գործում և հաջորդ քայլով լուծարվի ՀՀ նախագահի պաշտոնը կամ նրա ազդեցությունը առնվազն արտաքին, համաշխհարյաին ասպարեզում հասվի նվազագույնի....
Ինչո՞ւ է Սերժ Սարգսյանին թվում, թե հայ ժողովուրդն ընդունակ չէ, հանուն ազգային նպատակների, եւս մեկ անգամ նման լայնախոհություն եւ իմաստնություն դրսեւորելու։
Նախ, Սերոժը թքած ունի ժողովրդի դաբռոի վրա, երկրորդ, ինքը առավոտից իրիկուն ժողովրդական պատվիրակների ստորքարշ կոշիկհամբույրից էնքան ա արդեն նադայել եղել, որ մի քանի սերունդ արդեն զզված ա ու արհամարած այն ժողովուրդին, որը ծնել ու մեծացրել ա սենց ստորաքարշների մի ահռելի բանակ
:D
Կիրգիզները անցնում են զարգացման նոր աստիճանի, պառլամենտական պետություն են ստեղծում....
http://www.vz.ru/news/2010/4/12/392257.html
Տեսնես «դարավոր» փտած հայերը երբ իրենց զարգացման մակարդակով կհասնեն կիրգիզներին, որ միասին բոլորով իրենց երկրի պատասխանատվությունը կրեն ու ոչ թե մեկը հաբռգի իսկ մյուսները ուզենան իրան քցեն, որ իրանք հաբռգեն...
Այսօր կարդալով Սարդարապատ շարժման նոր նախաձեռնության մասին ԱՅԼԸՆՏՐԱՆՔԱՅԻՆ ԽՈՐՀՐԴԱՐԱՆ, շատ ոգևորվեցի։ Սկսում եմ հավատալ, որ Սարդարապատ շարժումը կարող է դառնալ ընդիմության ուժերի հիմնական ճակատ, եթե այդ գաղափարը իրականանա...
ԱՅԼԸՆՏՐԱՆՔԱՅԻՆ ԽՈՐՀՐԴԱՐԱՆ
Մայիսի 30-ին տեղի ունեցավ Սարդարապատ շարժման նախաձեռնության Հայոց պետականության հրամայականը խորագրով առաջին խորհրդաժողովը։ Ժողովին մասնակցում էին քաղաքական գործիչներ, մտավորականներ, արվեստագետներ, երիտասարդներ։
Մտքերի փոխանակման ընթացքում կարևորվեց նոր որակի առաջնորդող խմբի ստեղծման անհրաժեշտությունը։ Վերջինս պետք է խարխսված լինի պետականության վերականգման գործում հայակենտրոնության և սոցիալ-արդարականության սկզբունքների վրա, ստեղծելով առողջ քաղաքացիական հասարակություն, որն էլ կդառնա հզոր և միասնական Հայաստանի ստեղծման անհրաժեշտ հիմքը։
Խորհրդաժողովում նշվեց, որ իշխող հակաազգային ու հակապետական ռեժիմի պայմաններում արդար ընտրությունների անցկացումը անհնար է, ուստի անհրաժեշտ է ստեղծել այլընտրանքային Խորհրդարան: Այն պետք է ապահովի հայաստանակենտրոնության սկզբունքին հավատարիմ մարդկանց և ուժերի համագործակցության դաշտը, ինչպես և առավել լայն բազմակարծություն և քաղաքացիական հասարակության բազմազանության հնարավորությունը:
Ստեղծվելիք Խորհրդարանը հիմք կհանդիսանա քաղաքական միջավայրի վերականգնման, քաղաքական ուժերի կայացման, նոր գաղափարների և մոտեցումների, ծրագրերի և մթնոլորտի բյուրեղացման համար, իբրև նոր Հայաստանի կայացման և հայկական պետականության զարգացման ուղենիշ: Այս մասին տեղեկացնում է Սարդարապատ շարժման նախաձեռնության մամուլի ծառայությունը:
14:03:22 - 31/05/2010
Պառլամենտականների շարքերը շատանում են
Ես խորհրդարանական հանրապետության կողմնակից եմ և երբեք չեմ թաքցրել, բայց այս գաղափարին եկել եմ ոչ միանգամից: 90-ականներին ինչպես հայաստանցիների ճնշող մեծամասնությունը, ես նախագահական հանրապետության կողմակից եմ եղել, սակայն դեմ եմ եղել 95-ի, ինչպես մենք էինք ասում այն ժամանակ, «ֆաշիստական» սահմանադրությանը: Բայց հետագայում համոզվեցի, որ այն երկրները, որոնք ընտրել են խորհրդարանական կառավարումը, ինչ վիճակում են իրավունքների, քաղաքական ձևի, կուլտուրայի տեսակետից, և սկզբնականորեն ժողովրդավարական ավտորիտար ուղղություն ընտրած երկներն ինչ վիճակում են: Այն երկրները, որոնք խորհրդարանական կառավարման ճանապարհն են ընտրել, հաջողել են:
.............
Երեք ավտոկրատների միջև ընտրել`որ ավտոկրատն է ավելի լավը, բացարձակապես իմ խաղը չէ: Բազմաթիվ մարդիկ կան Հայաստանում, որ այլևս այդ խաղը չեն ուզում խաղալ:
«Մենք դեմ ենք օտարալեզու դպրոցների բացմանը» նախաձեռնության անդամ Արմեն Հովհաննիսյանը
1995ի սահմանադրությունը աֆտորիտար էր ու գրված մի նպատակով, որ ամբողջ իշխանությունը կենտրոնացված լինի մեկ մարդու, նախագահի ձեռքին։ Նույնիսկ եթե կային ինչ որ այլ իշխանական օղակներ մեկ է նախագահը այդ սահամադրությամբ միշտ ճիշ էր... Վարդան Պողոսյան Սահմանադրագետ...
http://www.youtube.com/watch?v=Vij_HCd4GhY
Ազատ դեմոկրատները, որի անդման է Անուշ Սեդրակյանը, նույպես պառլամենտական համակարգի կողմնակից են։
http://www.youtube.com/watch?v=C3FqS4XCDVw
Հույս ա որ երկիրը երկիր կդառնա....
Mephistopheles
08.07.2011, 23:46
ինձ թվում ա մենք դեռ հստակ չենք պատկերացնում պառլամենտականի ու նախագահականի տարբերությունը… դրանք երկուսն էլ դեմոկրատական համակարգեր են և եթե մեկի օրոք երկիրը վերածվում է ավտորիտար համակարգի, ապա մյուսի ժամանակ էլ է նույնը լինելու…
մեր դժբախտությունը դրանում չի…
ինձ թվում ա մենք դեռ հստակ չենք պատկերացնում պառլամենտականի ու նախագահականի տարբերությունը… դրանք երկուսն էլ դեմոկրատական համակարգեր են և եթե մեկի օրոք երկիրը վերածվում է ավտորիտար համակարգի, ապա մյուսի ժամանակ էլ է նույնը լինելու…
մեր դժբախտությունը դրանում չի…
Դրա համար Մեֆ ջան, որպեսզի շատ չչարչարվենք ... կեցցե ապագա թագավորը :D
ինձ թվում ա մենք դեռ հստակ չենք պատկերացնում պառլամենտականի ու նախագահականի տարբերությունը… դրանք երկուսն էլ դեմոկրատական համակարգեր են և եթե մեկի օրոք երկիրը վերածվում է ավտորիտար համակարգի, ապա մյուսի ժամանակ էլ է նույնը լինելու…
մեր դժբախտությունը դրանում չի…
Ավտորիտար համակարգը ինչպես ես պատկերացնում մի համակարգում, ինչպիսին պառլամենտականն է, որտեղ միանձնյա ավտորիտար որոշումները ուղղակի բացառված են քանի որ նույնիսկ բոլորին մատի տակ պահելով ու ստիպելով որ քվեարկեն քո ուզածով մեկ է պետք է քվեարկություն տեղի ունենա ինչը ինքնին արդեն ավտորիտարության բացառում է։
Եթե քվեարկություն է տեղի ունենում ապա մի կողմ քաշվել ու պնդել, որ դե ինքը չի որոշողը իրան ասել են քվեարկել է չի ստացվի ու առավել ևս ինչ որ մեկի վրա քցել սեփական պատասխանատվությունը չի ստացվի, դու անմիջականորեն կհասկանաց, որ դու ես մեղավոր, որ քո վստահված անձ, պատգամավորը, գյուղապետը, թաղապետն է որ այդ կնոպկեն սեղմում է ու դու ես նրա ընտրող ու նրան ՊԱՏԳԱՄ տվողը թե ինչպես կնոպկա սեղմի։ Եթե նա ասում է, որ դու չես իրան ընտրողը ուրեմն դու չես ընտրել, դե ուրեմն ինչ որ մեկը քո փոխարեն է քվեարկել, ընտել նրան, ուրեմն ձայնդ գողացել են։
Իսկ նախագահականում, մեծամասնությունը ընտրում է մի անձի ու եթե անցկացրեց մնացածը համարում է, որ վերջ դե էլ վարիանտ չկա։
Պառլամենտականը ՇԱՏ տարբեր ՎԱՐԻԱՆՏՆԵՐԻ հնարավորություն է տալի համարյան երկու հարյրուրի չափ վարիանտ....
REAL_ist
11.07.2011, 23:21
voter, Խորհրդային Միությունը քեզ ընտրություններով ու սովետներով լի ավտորիատար համակարգի վառ օրինակ, ի՞նչ կապ ունի ավտորիտարզմի մեկ անձի հետ: Ավտորիտարիզմը նույն հաջողությամբ կարա մի խումբ անձանց ձեռքում լինի:
Mephistopheles
11.07.2011, 23:21
Ավտորիտար համակարգը ինչպես ես պատկերացնում մի համակարգում, ինչպիսին պառլամենտականն է, որտեղ միանձնյա ավտորիտար որոշումները ուղղակի բացառված են քանի որ նույնիսկ բոլորին մատի տակ պահելով ու ստիպելով որ քվեարկեն քո ուզածով մեկ է պետք է քվեարկություն տեղի ունենա ինչը ինքնին արդեն ավտորիտարության բացառում է։
Եթե քվեարկություն է տեղի ունենում ապա մի կողմ քաշվել ու պնդել, որ դե ինքը չի որոշողը իրան ասել են քվեարկել է չի ստացվի ու առավել ևս ինչ որ մեկի վրա քցել սեփական պատասխանատվությունը չի ստացվի, դու անմիջականորեն կհասկանաց, որ դու ես մեղավոր, որ քո վստահված անձ, պատգամավորը, գյուղապետը, թաղապետն է որ այդ կնոպկեն սեղմում է ու դու ես նրա ընտրող ու նրան ՊԱՏԳԱՄ տվողը թե ինչպես կնոպկա սեղմի։ Եթե նա ասում է, որ դու չես իրան ընտրողը ուրեմն դու չես ընտրել, դե ուրեմն ինչ որ մեկը քո փոխարեն է քվեարկել, ընտել նրան, ուրեմն ձայնդ գողացել են։
Իսկ նախագահականում, մեծամասնությունը ընտրում է մի անձի ու եթե անցկացրեց մնացածը համարում է, որ վերջ դե էլ վարիանտ չկա։
Պառլամենտականը ՇԱՏ տարբեր ՎԱՐԻԱՆՏՆԵՐԻ հնարավորություն է տալի համարյան երկու հարյրուրի չափ վարիանտ....
քեզ սխալ են ասել… գնա ուքիպիդիան նայի հետո կզրուցենք Վոթեր ջան… ԱՄՆ-ը նախագահական ա, բայց նախագահը միանձնյա որոշումներ չի կայացնում… գնա նորությունները կարդա իրանց բյուդջեի մասին կտեսնես…
էս պնդումներն անողները գաղափար անգամ չունեն ինչի մասին է խոսքը… ոչ էլ նախագահականի ու խորհրդարականի տարբերությունը գիտեն…
Mephistopheles
11.07.2011, 23:22
voter, Խորհրդային Միությունը քեզ ընտրություններով ու սովետներով լի ավտորիատար համակարգի վառ օրինակ, ի՞նչ կապ ունի ավտորիտարզմի մեկ անձի հետ: Ավտորիտարիզմը նույն հաջողությամբ կարա մի խումբ անձանց ձեռքում լինի:
Քադդաֆին էլ նույնիսկ պաշտոն չունի… ասում են հեռացիր, ասում ա ո՞րտեղից
voter, Խորհրդային Միությունը քեզ ընտրություններով ու սովետներով լի ավտորիատար համակարգի վառ օրինակ, ի՞նչ կապ ունի ավտորիտարզմի մեկ անձի հետ: Ավտորիտարիզմը նույն հաջողությամբ կարա մի խումբ անձանց ձեռքում լինի:
Խորհրդային Միությունում ընտրություննե՞ր... 1989 թվի դեպուտատների ընտրությունը նկատի ունե՞ս:
Սահմանադրությամբ սահմանված կառավարման ձևը պարտադիր չի որ առանց այլ նախապայմանների ապահովվի փաստացի դեմոկրատական կամ ավտորիտար համակարգի գոյությունը, բայց իմ կարծիքով Սահմանարդական դրույթներն ու մասնավորապես կառավարման ձևը կարող է մեղմ ասած զգալիորեն ազդել համակարգի բռնած ուղղու վրա: Կոպիտ ասած «մի խումբ» անձանց կյանքի վրա կառավարման ձևը չի կարող ազդեցություն չունենալ:
Ավտորիտար համակարգը ինչպես ես պատկերացնում մի համակարգում, ինչպիսին պառլամենտականն է, որտեղ միանձնյա ավտորիտար որոշումները ուղղակի բացառված են քանի որ նույնիսկ բոլորին մատի տակ պահելով ու ստիպելով որ քվեարկեն քո ուզածով մեկ է պետք է քվեարկություն տեղի ունենա ինչը ինքնին արդեն ավտորիտարության բացառում է։
Պառլամենտական Իտալիայում արդեն 20 տարի մի հատ Բեռլուսկոնի նստել ա սաղի վզին ու չի ուզում իջնի:
Խորհրդային Միությունում ընտրություննե՞ր... 1989 թվի դեպուտատների ընտրությունը նկատի ունե՞ս:
Սահմանադրությամբ սահմանված կառավարման ձևը պարտադիր չի որ առանց այլ նախապայմանների ապահովվի փաստացի դեմոկրատական կամ ավտորիտար համակարգի գոյությունը, բայց իմ կարծիքով Սահմանարդական դրույթներն ու մասնավորապես կառավարման ձևը կարող է մեղմ ասած զգալիորեն ազդել համակարգի բռնած ուղղու վրա: Կոպիտ ասած «մի խումբ» անձանց կյանքի վրա կառավարման ձևը չի կարող ազդեցություն չունենալ:
Խոչհրդային միությունը ուներ բավականին լավ և վեհ գաղափարներով լեցուն սահմանադրություն:
բացի այդ գոյություն ունե ընտրական լավ մշակված և համարյա անթերի գործող ընտրական համակարգ` ներքին և միջին օղակների խորհուրդների ընտրության համար:
Ուղղակի հարցը այն էր, որ ընտրություններին մասնակցող կոսակցությունը ըստ էության մեկն էր` ԿԿ-ն :)
Այսինքն, ոչ թե ընտրվում էր քաղաքական կուրսի վրա ազդող քաղաքական ուժը, այլ անհատները:
Նույնիսկ սովորական գյուղացին կարող էր դառնալ ԽՍՀՄ գերագույն խորհրդի պատգամավոր (և դառնում էին):
Բայց ինչ? սովետը դեմոկրատական էր?
Մաքուր ավտորիտար ռեժիմ էր, որում անատները քողարկվելով կուսակցական շղարշի տակ առաջ էին տանում իրենց ամբիցիաները և որոշումները:
Պառլամենտական և Նախագահական կառավարմամբ իշխանական ինստիտուտների տարբեր մոդելները նույն դեմոկրատական համակարգի կառուցման տարբեր մոդելներ են` որոշակի սկզբունքային տարբերությամբ:
Օրինակ`
ՀՀ-ում նախագահը ունի սահմանադրորեն ամրագրված լայն լիազորություններ` թե գործադիր և թե օրենսդիր ոլորտում:
Պառլամենտական հանրապետություններում սահմանադրորեն ոչ մի անհատի վրա այդպիսի մեծ լիազորություներ դրված չի:
Սակայն թե դրանցից որն է ավելի արդյունավետ և ընդունելի ՀՀ համար, դժվարանում եմ ասել, նաև զուտ այն պատճառով, որ չեմ ընդունում այդ կառավարման մոդելները:
Սակայն, անձնական մոտեցումներս մի կողմ թողնելով ասեմ, որ հայ ազգը լինելով ինդիվիդուալիստ և սեփականատեր, ավելի լեգիտիմ կերպով կարող է կառավարվել պառլամենտական կարգով, սակայն այս դեպքում էլ որոշումների ու քաղաքական կուրսի հաստատման գործընթացները կդանդաղեն` երկրի զարգացումը կդանդաղի:
Ամեն դեպքում կառավարման մոդել ընտրելուց պետք է հաշվի առնել ոչ միայն միջազգային փորձը, ներքին և արտքաին աշխարհաքաղաքական իրադրությունը, այլև տվյալ ժողովրդի ազգային և պատմական հոգեբանությունը:
REAL_ist
12.07.2011, 13:23
Շատ պետք չի խորանալ, ուղակի պետք է բացել պետության և իրավունքի տեսությանը վերաբերող ցանկացած գիրք ու կարդալ կառավարման ձևի և քաղաքական ռեժիմի տարբերությունները:)
Շատ պետք չի խորանալ, ուղակի պետք է բացել պետության և իրավունքի տեսությանը վերաբերող ցանկացած գիրք ու կարդալ կառավարման ձևի և քաղաքական ռեժիմի տարբերությունները:)
Խորանալ պետքա ոչ թե տարբերության մեջ (դա սահմանված է), այլ ընտրության չափանիշների մեջ:
Ամեն դեպքում խորհրդային միության տարիներին ղուրբան ա որ դեռ Հայաստանում բնակարան կա ապրելու ու գործարան կա ծախելու։ Խորհրդային միությունում ավտորիտար համակարգի մեջ մտնելով կարելի էր ինչ որ բան դառնալ, ստեղծել ու գիտակից հայրենասեր լինելու դեպքում նույնիսկ Հայաստան կառուցել ռուսական փողերով։
Այսինքն մի խումբ ավտորիտար պոլիտբյուրոն իրեն չեր կարող թույլ տալ միանձնյա ղեկավարում առանց խելոք խորհուրդ հարցնելու, այնտեղ բանի տեղ էր դրվում նորմալ տրամաբանականը և ոչ թե առհամարվում....
ՈՒրիշ բան որ ոչ ամեն մեկին էր թույլատրվում արտահայտվել։ Բայց պառլամենտական պետությունը ինքնին արդեն խոսքի ազատություն է ապահովումմ առնվազն պատգամավորների համար ու եթե նրանք դրանից չեն օգտվում միևնույնն է ԿՆՈՊԿԱ պիտի սեղմեն, այսինքն ինչպես արդեն նշել էի պատասխանատվությունը միասնական է ու պլստալ ասել հեն ա նայա մեղավոր արդեն չի լինի, կամ բոլորով պիտի սկեն կամ բոլորով պատասխան տան...
քեզ սխալ են ասել… գնա ուքիպիդիան նայի հետո կզրուցենք Վոթեր ջան… ԱՄՆ-ը նախագահական ա, բայց նախագահը միանձնյա որոշումներ չի կայացնում… գնա նորությունները կարդա իրանց բյուդջեի մասին կտեսնես…
էս պնդումներն անողները գաղափար անգամ չունեն ինչի մասին է խոսքը… ոչ էլ նախագահականի ու խորհրդարականի տարբերությունը գիտեն…
Ինքնահակասական ու անհասկանալի պնդումներ ես անում ու ինձ ինչ որ բաներ վերագրում որ ես չեմ գրում – գոնէ կարդա ինչ եմ գրել...
Քադդաֆին էլ նույնիսկ պաշտոն չունի… ասում են հեռացիր, ասում ա ո՞րտեղից
Արտահերթ ընտրությունների համար էլ սահմանադրական հիմքեր չկան ուրեմն դրա կարիքն էլ չկա...
Պառլամենտական Իտալիայում արդեն 20 տարի մի հատ Բեռլուսկոնի նստել ա սաղի վզին ու չի ուզում իջնի:
Նա չի նստել, իտալական մաֆիան ա նրան նստացրել ազատ արդար ընտրություններով ու ոչ մեկ կասկած չունի, որ իտալացի ժողովրուդն ա իրան ընտրել, քանի որ ամբողջ իտալացի ժողովուրդը նրա նման «կռուտոյություն» ա ուզում անի, նանարների հետ ֆռֆռա ու անգյալությամբ զբաղվի մենակ թե գործ չանի։
Դա իրանց ընտուրյունն է, իրենց ցանկությունն է ուզում են կթքեն փայտիկին, քանի որ մենակ ծախսում են, բայց ոչինչի չեն ստեղծում։
Բայց փաստ է, որ ոնց էլ պլստա Բեռլուսկոնին ուզի չուզի պիտի կոալիցիա կազմի ու հաշվի նստի ուրիշների հետ։
Եթե ինչ որ մեկը չգիտի որ բաստուրմեն բարակ բարակ կտրում են ու հացով ուտում ու փոխարենը բորշի մսի տեղ եփում է, դեռ չի նշանակում, որ բաստուրմեն համեղ ուտես չի....
Կրկնվեմ, բոլոր զարգացած երկրները անցել են պառլամենտական կառավարման որոնցից ամենաերկարակյացը Շվեյցարիայում է հարատևում ու այդ պետության ծաղկումը ու կայունությունը արդեն 700 տարուց ավելի ապահովված է...
Եթե ինչ որ մեկը չգիտի որ բաստուրմեն բարակ բարակ կտրում են ու հացով ուտում ու փոխարենը բորշի մսի տեղ եփում է, դեռ չի նշանակում, որ բաստուրմեն համեղ ուտես չի....
Կրկնվեմ, բոլոր զարգացած երկրները անցել են պառլամենտական կառավարման որոնցից ամենաերկարակյացը Շվեյցարիայում է հարատևում ու այդ պետության ծաղկումը ու կայունությունը արդեն 700 տարուց ավելի ապահովված է...
Շվեյցարիայի ֆենոմենը ոչ մի կապ չունի կառավարման մոդելի հետ: Եթե նույնիսկ Շվեյցարիայում միապետություն լինի, դրանից ոչինչ չի փոխվի ;) Քո կարծիքով ինչու 2-րդ համաշխարհայինի ժամանակ, երբ ամբող եվրոպան կրակների մեջ եփվում էր, Շվեյցարիայի ուղղությամբ նույնիսկ մեկ կրակոց չեղավ?
Ամեն դեպքում խորհրդային միության տարիներին ղուրբան ա որ դեռ Հայաստանում բնակարան կա ապրելու ու գործարան կա ծախելու։ Խորհրդային միությունում ավտորիտար համակարգի մեջ մտնելով կարելի էր ինչ որ բան դառնալ, ստեղծել ու գիտակից հայրենասեր լինելու դեպքում նույնիսկ Հայաստան կառուցել ռուսական փողերով։
Լսել ես հարսնիք ա, չգիտես որտեղ:
Ճիշտա, ղուրբան ենք, որ ազգի կեսը կոտորեցին, կոտորեցին համարյա ամբողջ ինտելեգենցիան, բաժանեցին հայկական հողերը, սառացրին ազգային մշակույթը ու տեղը մի քիչ էժան կալբաս ու սմետան տվեցին:
Ուղղակի հիշեցնեմ, որ Հայաստանի 1-ին հարապետության տարիներին, ընդամենը 2.5 տարում բավականին մեծ արդյունքերի էին հասել, և եթե խորհրդայնացումը չխանգարեր (կամ էլ դաշնակները ավելի ճկուն գտնվէին սովետների հետ) ապա Հայաստանը Անդրկովկասյան ամենազրգացած ու առաջադեմ երկիրն էր (ի դեպ 18-20-ական թթ. այդպես էլ կար :) )
Այսինքն մի խումբ ավտորիտար պոլիտբյուրոն իրեն չեր կարող թույլ տալ միանձնյա ղեկավարում առանց խելոք խորհուրդ հարցնելու, այնտեղ բանի տեղ էր դրվում նորմալ տրամաբանականը և ոչ թե առհամարվում....
Դե դու ասա "չէչ կարող", բայց փաստը մնում ա փաստ՝ արել են: Իսկ նորմալ տրամաբանությունը հաշվի չեր առնվում, եթե այն չէր բխում իշխող ուժերի շահերից:
Բայց պառլամենտական պետությունը ինքնին արդեն խոսքի ազատություն է ապահովումմ առնվազն պատգամավորների համար ու եթե նրանք դրանից չեն օգտվում միևնույնն է ԿՆՈՊԿԱ պիտի սեղմեն, այսինքն ինչպես արդեն նշել էի պատասխանատվությունը միասնական է ու պլստալ ասել հեն ա նայա մեղավոր արդեն չի լինի, կամ բոլորով պիտի սկեն կամ բոլորով պատասխան տան...
Հեքիաթ հանրահայտ Գյուլնազ տատիկի մեծ շտեմարանից: Հռոմի սենատը մոռացել ես ոնց էր Կեսարի հրամանով միաձայն "կնոպկաներ" սեղմում? Եվ քանի անգամ ա միասնական պատասխանատվություն կրել?
Փաստորեն դուրս ա գալիս, որ ավտորիտար կառավարվող պառլամենտական կառավարման ձևը ընդամենը հրարավորություն չի տալիս սեփական մեղքը ուրիշի վրա բարդել?
Չե հարգելիս, ցանկացած կառավարման ձև, որը ֆիկտիվ է և ձևական, միշտ էլ կմնա իր ձևի մեջ և միշտ էլ կգտվեն այդ ձևական կառավարումը ստանձնած դերասաններ, խամաճիկներ ու խեղկատակներ:
Շվեյցարիայի ֆենոմենը ոչ մի կապ չունի կառավարման մոդելի հետ: Եթե նույնիսկ Շվեյցարիայում միապետություն լինի, դրանից ոչինչ չի փոխվի ;) Քո կարծիքով ինչու 2-րդ համաշխարհայինի ժամանակ, երբ ամբող եվրոպան կրակների մեջ եփվում էր, Շվեյցարիայի ուղղությամբ նույնիսկ մեկ կրակոց չեղավ?
Կառավարման ամենաժողովրդավարական համակարգն է որ Շվեյցարական ֆենոմենը ստեղծում է, բացարձակ ֆեդերատիվ իրարից անկախ ու իրար չենթարկվող 26 տարբեր կանտոններով 4 տարբեր լեզուներով խոսացող ժողովուրդը կարողանում է ապրել համերաշխ ու հարատևել հենց այն պատճառով ,որ ոչ մեկ իրավունք չունի իրեն շվեյցարիայի պրեզիդենկ կոչել մեկ տարուց ավելի ու փաստածի զուտ արտաքին անվամբ է պրեզիդենտ, բայց ոչ մի որոշում կայացնելու իրավասություն չունի։ Նույնիսկ նրանց պառլամենտը իրավասություններով ավելի ցածր է, եթե ժողովրդավարության բարձրագույն ու ամենալեգիտիմ ատյանը - հանրաքվեն, որոշի որ օրինակ վաղվանից բաստուրմի ներմուծումը Շվեյցարիայում արգելվում է։
Իսկ կրակոցներ երկորդ համաշխարհայինի ժամանակ Շվեյցարիայում չեղավ, քանի որ այն հիտլերյան նացիստներին պետք էր ֆինանսական ապահովվություն ունենալու, ունեցվածք նեռարյալ դյուրահավատ սեփական գերմանացի ժողովրդից թալանածը թաքցնելու ու միջազգային առևտուր անելու համար։ Եթե Շվեյցարիային ներքաշեին պատերազմի մեջ, ֆինանսական հարաբերություններ մնացած աշխարհի հետ չէին կարողանա կառուցել, իսկ մինչ 43-44 թթ դա դեռ կարևոր դեր էր խաղում պատերազմ կազմակերպելու, նաֆթ, պարեն ու հանածոներ ներմուծելու համար։ Եվրոպան չի կարող ինք իրեն կերակրի իսկ որպեսզի քեզանից ինչ որ բան առնեն, պետք է մի երրորդ արժեք, որով կարող ես միմիանց հետ հաշվարկներ կատարել իսկ դա շվեյցարական ֆրանկն է եղել երկար դարեր շարունակ։
Լսել ես հարսնիք ա, չգիտես որտեղ:
Ճիշտա, ղուրբան ենք, որ ազգի կեսը կոտորեցին, կոտորեցին համարյա ամբողջ ինտելեգենցիան, բաժանեցին հայկական հողերը, սառացրին ազգային մշակույթը ու տեղը մի քիչ էժան կալբաս ու սմետան տվեցին:
Ուղղակի հիշեցնեմ, որ Հայաստանի 1-ին հարապետության տարիներին, ընդամենը 2.5 տարում բավականին մեծ արդյունքերի էին հասել, և եթե խորհրդայնացումը չխանգարեր (կամ էլ դաշնակները ավելի ճկուն գտնվէին սովետների հետ) ապա Հայաստանը Անդրկովկասյան ամենազրգացած ու առաջադեմ երկիրն էր (ի դեպ 18-20-ական թթ. այդպես էլ կար :) )
Էշ մի սատկի գարուն կգար, դաշնակները չճուն հեզիկ նազիկ լինեին, սարերում սմբուլ կաճեր... Եթեներով արի չխոսենք.. Կոնկրետ փաստ է, որ նորմալ ծրագիր մշակելու դեպքում մարդկանց փողը տրամադրվում էր որ իրականացնեին, զարգացնեին իրենց հանրապետությունները ու արվել է։ Հիմա նույնիսկ ամենախելոք առաջարկն էլ անես եթե մեջը 1000 տոկոս դաղոդ չլիուի մի քոռ կոպեկ էլ չեն հատակցնի, քանի որ գաղափարը երկրորդային է առօրյա հասարակության համար, կարևորը նաղդով առնեն ծախեն, ինչ ապագա ինչ զարգացում...
Դե դու ասա "չէչ կարող", բայց փաստը մնում ա փաստ՝ արել են: Իսկ նորմալ տրամաբանությունը հաշվի չեր առնվում, եթե այն չէր բխում իշխող ուժերի շահերից:
ՈՒ ով է միանձնյա ղեկավարում իրականացներ Ստալինից հետո՞ Նույնիսկ այդ շիզոֆրենիկն էր հասկանում, որ քանի դեռ թեկուզ մեկ մտածող կա իր մոտակայքում միանձնյա որոշումներ նա իրականացնելու շանս չունի ու ամեն րոպե կարող է գահնկեց արվել եթե որևէ մեկը բավարար քանակի համակիրներ ստեծի, քանի որ օրենքները դա թույլատրում են։ Իսկ ավտորիտար համակարգում, երբ հորից զավակ, կամ ախպերից ախպեր, կամ օլիգարխից օլիգարխ իշխանություն է փոխացվում ու ոչ մի նույնիսկ ինտրիգով չես կարող հասնել իշխանափոխության միայն միանձնյա որոշումներն են որ իրականացվում են, մնացած ամեն տեսակ հանրայի խորհուրդ, վարչակառավարություն, կուսակցական ժողով դեր չի խաղում, քանի որ սկզբուինքայնորեն բոլորը տրամադրված են լսելու ինչ որ ՊԱՊԱյի, պախանի վերջին խոսքը, հրեն նույնիսկ ՀԱԿ իրեն ընդիմություն կոչողները լալայ են անում թե մինչև Սերժ Սարգսյանը չասի չենք բանակցի, միչև Սերժ Սարգսյանը սենց չնայ, կամ նենց չասի չենք ասի, կամ ԼՏՊն միչև չասի բան չենք անի, արդյունքում հա սապասում են ՓՐԿԻՉԻն...
Հեքիաթ հանրահայտ Գյուլնազ տատիկի մեծ շտեմարանից: Հռոմի սենատը մոռացել ես ոնց էր Կեսարի հրամանով միաձայն "կնոպկաներ" սեղմում? Եվ քանի անգամ ա միասնական պատասխանատվություն կրել?
Փաստորեն դուրս ա գալիս, որ ավտորիտար կառավարվող պառլամենտական կառավարման ձևը ընդամենը հրարավորություն չի տալիս սեփական մեղքը ուրիշի վրա բարդել?
Չե հարգելիս, ցանկացած կառավարման ձև, որը ֆիկտիվ է և ձևական, միշտ էլ կմնա իր ձևի մեջ և միշտ էլ կգտվեն այդ ձևական կառավարումը ստանձնած դերասաններ, խամաճիկներ ու խեղկատակներ:
Իմ պնդումը, որ հայ ժողովրդին պառլամենտական պետություն է պետք հիմնված է ոչ այնքան պառլամենտական համակարգի առավելություններով, այլ հենց այդ դերասան, խամաճիկներին աղոթա-սրփավայրից զրկելու ցանկությամբ, որ ամեն տեսակ գալուստսահակյանադոդիգագուլիկները «նախագահ» -ով չերդվեն, թե մեր ազնիվ, բարի, խելոք, համեստ նախագահը ինչ ասի տենց էլ լինելու է։ Այլ ստիպված լինեն ՍԵՓԱԿԱՆ պատասխանատվությունը կրեն ու ասեն հա ես եմ սեղմել, իմ համոզմունքների համար։
Նման պապայի սինդրոմից ազատելու դեպքում միայն մարդիկ հայաստանում ամեն մեկը կսկսի զբացվել իր անմիջական շրջապատի մաքրութայմբ ու օր ու գիշեր չի աղոթի, որ «Բաղրամյան 26 տերը մեռնի, տեղը պուպուշ մարդ գա» հուսալով որ դա բոլոր հարցերը պիտի լուծի, գա իրանց պադեզդը մաքրի, գյուղի ասֆալտի գործը անի ճանապարհի ծակերը կարկատի, ջուրը քաշի ևյլն...
Այս շիզոֆրենիան շարունակում է խորանալ, մարդիկ չեն հասկանում, որ դա հոգեկան հիվանդություն է, որ դա պետք է հաղթահարվի, և Բաղրամյան 26-ում դա չի կատարվում: Ես բոլոր շտուրմերին կողմ եմ, բայց մի պայմանով, եթե դրանց հիմնական իմաստն այն է, որ ես գնում են այնտեղ գտնեմ հոգու փոփոխություն: Եթե ես գնում եմ փոխելու այնտեղ նստած մարդուն, որպեսզի հետո մեր տղերքով անենք նույն բանը, ապա դա արդեն անհասկանալի է:
«Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ Աշոտ Մանուչարյան
http://www.youtube.com/watch?v=112khzSj9gU
Կառավարման ամենաժողովրդավարական համակարգն է որ Շվեյցարական ֆենոմենը ստեղծում է, բացարձակ ֆեդերատիվ իրարից անկախ ու իրար չենթարկվող 26 տարբեր կանտոններով 4 տարբեր լեզուներով խոսացող ժողովուրդը կարողանում է ապրել համերաշխ ու հարատևել հենց այն պատճառով ,որ ոչ մեկ իրավունք չունի իրեն շվեյցարիայի պրեզիդենկ կոչել մեկ տարուց ավելի ու փաստածի զուտ արտաքին անվամբ է պրեզիդենտ, բայց ոչ մի որոշում կայացնելու իրավասություն չունի։ Նույնիսկ նրանց պառլամենտը իրավասություններով ավելի ցածր է, եթե ժողովրդավարության բարձրագույն ու ամենալեգիտիմ ատյանը - հանրաքվեն, որոշի որ օրինակ վաղվանից բաստուրմի ներմուծումը Շվեյցարիայում արգելվում է։
Փաստորեն միջազգային բոլոր վիճակագիրները ստում են, երբ Սկանդինավյան երկրները դասում են ամենաբարձր կենցաղային մակարդակ ունեցող և ժողովրդավար երկրների շարքին (Շվեյցարիայից էլ առաջ) ;)
Ոնց ուզես, իմ համար մեկա, թե Շվեյցարիայում ոնցա, քանի որ Հայաստանում լավ չի ;) Ի դեպ հայերն էլ Շվեյցարացի չեն :)
Իսկ կրակոցներ երկորդ համաշխարհայինի ժամանակ Շվեյցարիայում չեղավ, քանի որ այն հիտլերյան նացիստներին պետք էր ֆինանսական ապահովվություն ունենալու, ունեցվածք նեռարյալ դյուրահավատ սեփական գերմանացի ժողովրդից թալանածը թաքցնելու ու միջազգային առևտուր անելու համար։ Եթե Շվեյցարիային ներքաշեին պատերազմի մեջ, ֆինանսական հարաբերություններ մնացած աշխարհի հետ չէին կարողանա կառուցել, իսկ մինչ 43-44 թթ դա դեռ կարևոր դեր էր խաղում պատերազմ կազմակերպելու, նաֆթ, պարեն ու հանածոներ ներմուծելու համար։ Եվրոպան չի կարող ինք իրեն կերակրի իսկ որպեսզի քեզանից ինչ որ բան առնեն, պետք է մի երրորդ արժեք, որով կարող ես միմիանց հետ հաշվարկներ կատարել իսկ դա շվեյցարական ֆրանկն է եղել երկար դարեր շարունակ։
Դե ինչ ասեմ, փաստորեն Եվրոպայի մասշտաբով Շեյցարիայի բախտը բերել է, որ Նացիստները իրենց փողերը այնտեղ էին պահում? Բա մինչև նացիստները? Բա ինչի էր 39թ-ին Շվեյցարիան մոբիլիզացիա կատարում? Վստահ չէր? Մի խոսքով՝ հա կրակոց չեղավ, որովհետև կարողացան ֆաշիստների հետ լեզու գտնել՝ ֆինանսների պահպանման և կառավարման առումով, բայց պատահական չէր, որ Գերմանիան ընտրեց այդ նպատակի համար հենց Շվեյցարիան :)
Հիշում ես ոնց է ստեղծվել Շվեյցարիա պետությունը? Կամ ինչ էտապներով ա անցել, մինչև հասել է այժմյան վիճակին? Գոնե մի քիչ պատմությունը խորը կարդա, նոր հետո եզրակացություններ կանես 700 տարվա բարորրության մասին ;)
Էշ մի սատկի գարուն կգար, դաշնակները չճուն հեզիկ նազիկ լինեին, սարերում սմբուլ կաճեր... Եթեներով արի չխոսենք.. Կոնկրետ փաստ է, որ նորմալ ծրագիր մշակելու դեպքում մարդկանց փողը տրամադրվում էր որ իրականացնեին, զարգացնեին իրենց հանրապետությունները ու արվել է։ Հիմա նույնիսկ ամենախելոք առաջարկն էլ անես եթե մեջը 1000 տոկոս դաղոդ չլիուի մի քոռ կոպեկ էլ չեն հատակցնի, քանի որ գաղափարը երկրորդային է առօրյա հասարակության համար, կարևորը նաղդով առնեն ծախեն, ինչ ապագա ինչ զարգացում...
Թե ինչ կապ ունի էս գրածդ իմ ասածի հետ, միայն կարող եմ ենթադրել :think
Իմասածն ըննդամենը այն էր, որ Հայաստանի խորհրդայնացումը այնպիսի ահռելի վնաս տվեց ու ետ գցեց Հայաստանին, որ մինչև հիմա դրա դարդն ենք քաշում:
ՈՒ ով է միանձնյա ղեկավարում իրականացներ Ստալինից հետո՞ Նույնիսկ այդ շիզոֆրենիկն էր հասկանում, որ քանի դեռ թեկուզ մեկ մտածող կա իր մոտակայքում միանձնյա որոշումներ նա իրականացնելու շանս չունի ու ամեն րոպե կարող է գահնկեց արվել եթե որևէ մեկը բավարար քանակի համակիրներ ստեծի, քանի որ օրենքները դա թույլատրում են։ Իսկ ավտորիտար համակարգում, երբ հորից զավակ, կամ ախպերից ախպեր, կամ օլիգարխից օլիգարխ իշխանություն է փոխացվում ու ոչ մի նույնիսկ ինտրիգով չես կարող հասնել իշխանափոխության միայն միանձնյա որոշումներն են որ իրականացվում են, մնացած ամեն տեսակ հանրայի խորհուրդ, վարչակառավարություն, կուսակցական ժողով դեր չի խաղում, քանի որ սկզբուինքայնորեն բոլորը տրամադրված են լսելու ինչ որ ՊԱՊԱյի, պախանի վերջին խոսքը, հրեն նույնիսկ ՀԱԿ իրեն ընդիմություն կոչողները լալայ են անում թե մինչև Սերժ Սարգսյանը չասի չենք բանակցի, միչև Սերժ Սարգսյանը սենց չնայ, կամ նենց չասի չենք ասի, կամ ԼՏՊն միչև չասի բան չենք անի, արդյունքում հա սապասում են ՓՐԿԻՉԻն...
Ախպերս, դու ավտորիտար դիկտատուրան տեսնում ես մենակ մեկ անձի մեջ? Չեմ հասկանում, Ստալինից հետո դիկտատոր չի եղել? Բա, օրինակ, Բրեժնևը?
Խոսքը ոչ թե միանձնյա, այլ կոլեկտիվ ավտորիտար դիկտատի մասին է: Կոնկրետ ԽՍՀՄ-ն պարտիական ավտորիտար դիկտատ էր՝ պարտիայի ներսում գնում էր պայքար, ով հասնում էր բուգի վերին ատյանին՝ կազմում էր դիկտատուրա պահող "վերնախավի" անդամ:
Իմ պնդումը, որ հայ ժողովրդին պառլամենտական պետություն է պետք հիմնված է ոչ այնքան պառլամենտական համակարգի առավելություններով, այլ հենց այդ դերասան, խամաճիկներին աղոթա-սրփավայրից զրկելու ցանկությամբ, որ ամեն տեսակ գալուստսահակյանադոդիգագուլիկները «նախագահ» -ով չերդվեն, թե մեր ազնիվ, բարի, խելոք, համեստ նախագահը ինչ ասի տենց էլ լինելու է։ Այլ ստիպված լինեն ՍԵՓԱԿԱՆ պատասխանատվությունը կրեն ու ասեն հա ես եմ սեղմել, իմ համոզմունքների համար։
Մի գուցե դու ճիշտ ես, չեմ կարող ասել, թե ինչպես կդրսևորվի իրավիճակը պառլամենտականի դեպքում:
Իմ կարծիքով ազգային մենտալիտետը թուլ չի տալիս ավտորիտարությունից ձեռ քաշել: Պառլամենտականի ժամանակ էլ նույնը կլինի՝ էնքան իրար կուտեն, որ ոչ մի միասնական արդյունքի չեն հասնի:
Ախպերս, քանի կան մարդիք, որ ակրող են երեխաների կյանքի և առողջության հաշվին փողեր աշխատել, քանի կան մարդիք, որ աղետի գոտու ու հիվանդների վրա փող են աշխատում, ու էդ մարդիք իրենց անպատժելի են զգում՝ ոչինչ չի փոխվի, ուզում ա պառլամենտական չէ, ինչական ուզում ա լինի:
Սա իմ կարծիքն է
Նման պապայի սինդրոմից ազատելու դեպքում միայն մարդիկ հայաստանում ամեն մեկը կսկսի զբացվել իր անմիջական շրջապատի մաքրութայմբ ու օր ու գիշեր չի աղոթի, որ «Բաղրամյան 26 տերը մեռնի, տեղը պուպուշ մարդ գա» հուսալով որ դա բոլոր հարցերը պիտի լուծի, գա իրանց պադեզդը մաքրի, գյուղի ասֆալտի գործը անի ճանապարհի ծակերը կարկատի, ջուրը քաշի ևյլն...
Լիովին համաձայն եմ, որ մեր ժողովրդի մոտ դեռևս կա "պապա"-ի սինդրոմը, ես կասեի "խազեինի" կամ "աղաի" սինդրոմը: Այսինքն միշտ կա մարդկանց խումբ, որոնք ուզում են պատսպարվել ինչ-որ ուժեղ մեկի թիկունքում, բայց ոչ թե արդարության համար, այլ այդ ուժեղի թիկունքում պաշտպանված լինելով իրենց սեփական շահերը պաշտպանեն ու թքած ունենան մյուսների վրա:
Սա "շուստրի ստրուկի" հոգեբանության դրսևորումներից է:
Փաստորեն միջազգային բոլոր վիճակագիրները ստում են, երբ Սկանդինավյան երկրները դասում են ամենաբարձր կենցաղային մակարդակ ունեցող և ժողովրդավար երկրների շարքին (Շվեյցարիայից էլ առաջ) ;)
Ոնց ուզես, իմ համար մեկա, թե Շվեյցարիայում ոնցա, քանի որ Հայաստանում լավ չի ;) Ի դեպ հայերն էլ Շվեյցարացի չեն :)
Դե ինչ ասեմ, փաստորեն Եվրոպայի մասշտաբով Շեյցարիայի բախտը բերել է, որ Նացիստները իրենց փողերը այնտեղ էին պահում? Բա մինչև նացիստները? Բա ինչի էր 39թ-ին Շվեյցարիան մոբիլիզացիա կատարում? Վստահ չէր? Մի խոսքով՝ հա կրակոց չեղավ, որովհետև կարողացան ֆաշիստների հետ լեզու գտնել՝ ֆինանսների պահպանման և կառավարման առումով, բայց պատահական չէր, որ Գերմանիան ընտրեց այդ նպատակի համար հենց Շվեյցարիան :)
Հիշում ես ոնց է ստեղծվել Շվեյցարիա պետությունը? Կամ ինչ էտապներով ա անցել, մինչև հասել է այժմյան վիճակին? Գոնե մի քիչ պատմությունը խորը կարդա, նոր հետո եզրակացություններ կանես 700 տարվա բարորրության մասին ;)
Շվեյցարիայում միշտ ու ամեն րոպէ մոբլիլիզացիա է ու ամեն զինապարտ իր զենքը կարող է համապատասխան սեյֆի առկայության դեպքում նույնիսկ տանը պահել արագ մարտունակություն ապահովվելու համար։ Կրակոց չեղավ, ոչ թե այն պատճառով, որ լեզու գտան, այլ ֆաշիսնտերին էլ միջազգային ապահով պահպանություն էր պետք իրենց ժողովրդից թալանած ունեցվածքի, որի մի մասը դեռ մինչ օրս հնարավոր է, որ պահվում է այնտեղ, առնվազն վտարված ու սպանված հրեաների ունեցվածի հետքեր դեռ անցյալ տարի էին հայտնաբերել Շվեցարական բանկերում ու մեծ սկանդալ էր...
Մենք այստեղ փորձում ենք քննարկել պառլամենտական պետության առավելությունը և ոչ թե Շվեյցարիայի ստեղծման պատմությունը։ Այսինքն փաստ է, որ կարելի է պառլամենտական պետությամբ կրիզիսներից ու ավանտյուրաներից հեռու, ապահովվ ու զարգացող երկիր ապահովվել ինչը արդեն մի քնաի հարյուր տարի ապացուցվում է Շվեյցարիայի օրինակով։
REAL_ist
07.08.2011, 03:57
Այսինքն փաստ է, որ կարելի է պառլամենտական պետությամբ կրիզիսներից ու ավանտյուրաներից հեռու, ապահովվ ու զարգացող երկիր ապահովվել ինչը արդեն մի քնաի հարյուր տարի ապացուցվում է Շվեյցարիայի օրինակով։
Նույնանման փաստ է նաև, որ կարելի է միապետությամբ կրիզիսներից ու ավանտյուրաներից հեռու, ապահովվ ու զարգացող երկիր ապահովվել ինչը արդեն մի քնաի հարյուր տարի ապացուցվում է Մեծ Բրիտանիայի օրինակով: Էլ չեմ ասում բազում-բազմազան նախագահականները:
Է հետո? Ինչ որ մեկը ասելա, որ պառլամենտականով չի կարելի???
Նույնանման փաստ է նաև, որ կարելի է միապետությամբ կրիզիսներից ու ավանտյուրաներից հեռու, ապահովվ ու զարգացող երկիր ապահովվել ինչը արդեն մի քնաի հարյուր տարի ապացուցվում է Մեծ Բրիտանիայի օրինակով: Էլ չեմ ասում բազում-բազմազան նախագահականները:
Է հետո? Ինչ որ մեկը ասելա, որ պառլամենտականով չի կարելի???
Մեծ Բրիտանիան պառլամենտական միապետություն է (կարդա Վեստմիստերյան համակարգ (http://en.wikipedia.org/wiki/Westminster_system)), և միապետի ֆունկցիաները մինիմալ են, իսկ կառավարությունը պատասխանատու է պառլամենտի առաջ: Հետևաբար Մեծ Բրիտանիան շատ ավելի «պառլամենտական է» քան Հայաստանը: Տերմինները այստեղ բնավ խոսուն չեն ու իրական մեխանիզմների հետ քիչ կապ կարող են ունենալ:
Կներեք, պախմելի տակ էս «Հետևաբար Մեծ Բրիտանիան շատ ավելի «պառլամենտական է» քան Հայաստանը:» նախադասությունս տուֆտել եմ: Հայաստանը համարվում է կիսանախագահական երկիր, կեսը նախագահինն է, կեսն էլ՝ վարչապետինը::8
Ասեիլքս այն է, որ չափսերը կարևոր են... էհ, թու՛, համակարգը կարևոր է:
REAL_ist
07.08.2011, 15:53
Մեծ Բրիտանիան պառլամենտական միապետություն է (կարդա Վեստմիստերյան համակարգ (http://en.wikipedia.org/wiki/Westminster_system)), և միապետի ֆունկցիաները մինիմալ են, իսկ կառավարությունը պատասխանատու է պառլամենտի առաջ: Հետևաբար Մեծ Բրիտանիան շատ ավելի «պառլամենտական է» քան Հայաստանը: Տերմինները այստեղ բնավ խոսուն չեն ու իրական մեխանիզմների հետ քիչ կապ կարող են ունենալ:Կտրականապես դեմ եմ նման տեսակետին: Խնդիրը հենց նրանում է, որ Մեծ Բրիտանիան կառավարման ձևով միապետություն է: Դրա հետ կապված վիճալը անիմաստ է:
Իսկ քո ասած «պառլամենտական է» եզրույթը, ոչ մի կապ չունի պառլամենտական կառավարման ձևի հետ, այլ բնորոշում է ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմը, որը կարող է լինել և պառլամենտական, և նախագահական, և միապետական, և մնացած բոլոր հնարավոր կառավարման ձևերում:
Կտրականապես դեմ եմ նման տեսակետին: Խնդիրը հենց նրանում է, որ Մեծ Բրիտանիան կառավարման ձևով միապետություն է: Դրա հետ կապված վիճալը անիմաստ է:
Իսկ քո ասած «պառլամենտական է» եզրույթը, ոչ մի կապ չունի պառլամենտական կառավարման ձևի հետ, այլ բնորոշում է ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմը, որը կարող է լինել և պառլամենտական, և նախագահական, և միապետական, և մնացած բոլոր հնարավոր կառավարման ձևերում:
Գուցե ես մի քիչ դժվարությամբ եմ հասկանում, թե դու ինչ ես ասում, բայց այն որ Անգլիայի թագուհին գրեթե նույն ֆունկցիաներն ունի ինչ որ ասենք մեզ մոտ «Մայր Հայաստան» արձանը ինձ թվում է դու շատ լավ էլ գիտես: Եթե չգիտես, օգտվիր Գուգլ համակարգից: «Պառլամենտական» ասելով ես նկատի չունեմ ձևական կողմը այլ նկատի ունեմ ժողովրդի փաստացի ներկայացուչությունը իշխանություններում, որը թելադրված է երկրի օրենքներով և կառավարման համակարգում պառլամենտի պալատների, կառավարության և միապետ կոչվածի ֆունկցիաներով ու դրանց հակակշիռներով:
REAL_ist
07.08.2011, 20:05
Գուցե ես մի քիչ դժվարությամբ եմ հասկանում, թե դու ինչ ես ասում, բայց այն որ Անգլիայի թագուհին գրեթե նույն ֆունկցիաներն ունի ինչ որ ասենք մեզ մոտ «Մայր Հայաստան» արձանը ինձ թվում է դու շատ լավ էլ գիտես: Եթե չգիտես, օգտվիր Գուգլ համակարգից: «Պառլամենտական» ասելով ես նկատի չունեմ ձևական կողմը այլ նկատի ունեմ ժողովրդի փաստացի ներկայացուչությունը իշխանություններում, որը թելադրված է երկրի օրենքներով և կառավարման համակարգում պառլամենտի պալատների, կառավարության և միապետ կոչվածի ֆունկցիաներով ու դրանց հակակշիռներով:Այ մալադեց. ետ քո ասած «Պառլամետնականը» ոչ մի կապ չունի այս թեմայի հետ, քանի որ այստեղ քննարկման առարկան ձևական կողմնա:
Քո ասած «Պառլամետնականը» դա ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմնա:
Այ մալադեց. ետ քո ասած «Պառլամետնականը» ոչ մի կապ չունի այս թեմայի հետ, քանի որ այստեղ քննարկման առարկան ձևական կողմնա:
Քո ասած «Պառլամետնականը» դա ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմնա:
Մասսամբ համաձայն եմ՝ Հայստանում "Պառկամենտական"-ը ձևական ա ;)
Ինչքանով ես եմ տեղյակ, ապա բաժանումը կատարվում է օրենսդիրի և գործադիրի միջև, և նաև թե ում է հաշվետու գործադիրը:
Ըստ այդ դասակարգման, պառլամենտականի դեպքում Պառլամենտը հանդիսանում է օրենսդիր և գործադիր ձաևովորող ու գործադիրը հաշվետու է պառլամենտին՝ անկախ նրանից "Պառլամենտական միապետություն" է, թե ուղղակի պառլամենտական հանրապետություն:
Այսինքն՝ պառլամենտը ընդունում է օրենքներ և որոշումներ, որոնք կյանքի կոչելու համար և դրանցով առաջնորդվելու համար նույն պառլամենտը կազմում է կառավարություն՝ գործադիր մարմին, որը հաշվետու է պառլամենտին և ցանկացած պահի կարող է փոփոխվել պառլամենտի կողմից:
Եթե ինչ-որ բան սխալ եմ հասկանում, ապա խնդրում եմ ուղղեք ;)
Այ մալադեց. ետ քո ասած «Պառլամետնականը» ոչ մի կապ չունի այս թեմայի հետ, քանի որ այստեղ քննարկման առարկան ձևական կողմնա:
Քո ասած «Պառլամետնականը» դա ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմնա:
Միգուցէ շատերի համար ձևական կողմն է միայն քննարկման առարկա, քանի որ առարկայական հիմնավորում չունեն, թե որտեղ ու ինչու միապետական, աֆտորիտար պրեզիդենտական կառավարումը գերադասելի է, բայց ինձ համար միանշանակ է, որ ոչ մի նույնիսկ ամենաաֆտորիտար ռեժիմում գոյություն չունի միանձնյա ղեկավարում։
Այսինքն դա ձևականություն ու թոզփչոցի է երբ ինչ որ մեկը համարում է, որ մարդ ու անձ փոխելով Հայաստանում ինչ որ բան է փոխվելու։
Ցանկացած երկրում ժողովրդական մասսաներն են փոխում իրավիճակը ու ոչ թե անձիք, մնում է հայ ժողովուրդնել նա գիտակցի ու սրա նրա վրա հույս չդնի։
Այսինքն պետք է իրողությունը կոչել իր անուններով ու անիմաստ հույսեր չփափագել, որ ինչ որ մեկ ըինչ որ մեկի հետ կխոսա ու հարցերը կլուծվեն։ Պետք է բոլորը խոսեն, ամեն հնարավոր տարբերակով ու ընդհուպ ծայրահեղություններով, ունենան իրենց հնարավորությունը ներկայացնելու իրենց որոշում, օրենքներն ի կառավարում երկրի։ Իրականացնեն մեծամասնության կողմից ՓՈԽՀԱՄԱՁԱՅՆԵՑՎԱԾ բարձրագույն ղեկավար օրգանների վերահսկողություն, ինչը պառլամենտի պարտականությունն է ու ոչ թե ինչ որ ինքնասիրահարված անձանց, պրեզիդենտների, թաղի զորբաների, կամ չաստն նայողների։
Դրանից հետո իրար վրա պատասխանատվություն քցելով ու մի կողմ քաշվելով ու թախտին բաղտին սպասելով չի ստացվի ապրել, քանի որ սկզբունքայնորեն անհրաժեշտ կլինի ընտրել ու ընտրվել բազմաթիվ անձանցով ու ոչ թե մեկով, որ ինչ որ բան գնա փոխ իսկ մնացածը թամաշա անեն ասեն լավ ա թե վատ։
Պառլամենտական կառավարման համակարգը կպարտադրի հայանգյալաստանին զբաղվել սեփական երկիրը բարեկարգոլով և ոչ թե անվերջ փրկիչների սպասելով, ընտրելով հուսախափվեփլով ու նրանց հետ անձնական ռազբիրատներ սարքելով...
REAL_ist
10.08.2011, 01:25
Պառլամենտական կառավարման համակարգը շատ փոքր գործոնա, որ հասարակության իրավագիտակցությունը փոխի ու ձևավորի քաղաքացիական հասարակություն: Հենց վերջիններս են անհրաժեշտ պայման քո կողմից նշված լավ-լավ գաղափարների իրականացման համար: Կառավարման ձև զուտ ձևաչափա դրան հասնելու, ընդ որում ոչ որոշիչ: Արի գոնե մեր հասարակությունը ինչ-որ բավարար մակարդակի հասցնենք, նոր մտածենք պառլամենտականի մասին:
Այսինքն դա ձևականություն ու թոզփչոցի է երբ ինչ որ մեկը համարում է, որ մարդ ու անձ փոխելով Հայաստանում ինչ որ բան է փոխվելու։
Ցանկացած երկրում ժողովրդական մասսաներն են փոխում իրավիճակը ու ոչ թե անձիք, մնում է հայ ժողովուրդնել նա գիտակցի ու սրա նրա վրա հույս չդնի։
Բայց արի ու տես, որ Հայաստանում հակառակն է` մեր երկրում մի քանի անձանց փոփոխությունը կարող է փոխել ամբողջ երկրի կուրսը և կյանքը: Փոքր պետությունների պարագայում անհատների հեղինակությունը մեծ դեր է խաղում երկրի կյանքում:
Ոնց էլ չլինի, կինի մի մարդ, որը հարուստ է, ունի հազարավոր աշխատողներ ու բարեկամներ, հազարավոր շողոքորթներ ու "շնագայլեր": Արդյունքում հասարակության մի ստվար զանգված գտնվում է այդ մարդու և կարծիքի ազդեցության տակ, ինչպես նաև հետևում է նրան: Իսկ եթե այդպիսիք մի քանիսն են, ապա. խնդրեմ` ավտորիտար հասարակություն: Ու դրա հիմքի վրա ինչ կառավարման մոդել ուզում ես ընտրիր` կլինի ավտորիտար:
Իմ կարծիքով, մեր ազգը բնույթով հեղինակություն ընդունող ազգ է, ինչպես նաև "բարեկամապաշտ" ազգերից է շ, ուստի ավտորիտարիզմը մեզ մոտակա ժամանակներում չի լքի ;)
Պառլամենտական կառավարման համակարգը շատ փոքր գործոնա, որ հասարակության իրավագիտակցությունը փոխի ու ձևավորի քաղաքացիական հասարակություն: Հենց վերջիններս են անհրաժեշտ պայման քո կողմից նշված լավ-լավ գաղափարների իրականացման համար: Կառավարման ձև զուտ ձևաչափա դրան հասնելու, ընդ որում ոչ որոշիչ: Արի գոնե մեր հասարակությունը ինչ-որ բավարար մակարդակի հասցնենք, նոր մտածենք պառլամենտականի մասին:
Կարելի է կարծել, թե «հասարակության իրավագիտակցությունը» կարելի է «բավարար մակարդակի հասցնել» ինչ–որ լոզունգներով ու կոչերով։ Իսկ մասնավորապես Մեծ Բրիտանիայի հասարակությունը մի իրավագիտակցություն ունի էլ մենք՝ սուս։ Ասենք էս ջահելների իրավագիտակցությունը հայաստանցի ջահելների իրավագիտակցությունից բարձր է՝
http://www.youtube.com/watch?v=6Gex_ya4-Oo&feature=youtu.be
Կամ ասենք սրանց իրավագիտակցությունը՝
http://youtu.be/Z09--zuktH8
Սկզբունքորեն տեսակետի և դիրքորոշման հարց է։ Պետք է նայել թե որն է ավելի հեշտ փոխել, հասարակությա՞ն դիրքորոշումը, թե հասարակությունը կառավարողների դիրքորշումը։ Կառավարողների՞ն է հեշտ փոխել, թե՞ կառավարվողներին։ Կառավարողները անհամեմատ քիչ են կառավարվողներից։ Բայց կառավարողներին փոխելու հեշտությունն ու բարդությունը որոշվում է համակարգով ու կառավարման ձևով։ Կառավարման ձևը չի կարող լուծել խնդիրները, բայց խնդիրների լուծումը կարող է հեշտացնել, կամ բարդացնել։
REAL_ist
10.08.2011, 11:40
Վիշապ, ի՞նչ կապ ունի կառավարողներին փոխելը կառավարման ձևի հետ: Նույն տրամաբանությամբ մեկ գլխավոր կառավարողին փոխելը էլ ավելի հեշտ է քան տասնյակ կամ հարյուրավոր կառավարողներին… Մեկ գլխավոր կառավարողի ցանկության դեպքում հնարավորա շատ բան փոխել ու ստեղ կառավարման ձևը 8-րդական գործոնա…
Իսկ լոնդոնյան որոշ տաքարյուն քաղաքացիներ չափանիշ չեն ամբողջ բնակչության մասին եզրակացություն անելու համար: Իրավագիտակցությունը նրանովա կարևոր, որ անձը գիտի իր իրավունքները և ամեն ինչ անումա դրանք պաշտպանելու համար, ոչ թե հանգիստ վայելումա իր հետ կատարվածը, ընդիմանալու փոխարեն:
Իրավագիտակցությունը նրանովա կարևոր, որ անձը գիտի իր իրավունքները և ամեն ինչ անումա դրանք պաշտպանելու համար, ոչ թե հանգիստ վայելումա իր հետ կատարվածը, ընդիմանալու փոխարեն:
Իրավագիտակցության բարձրացման համար նախ պետք է քաղաքացուն սովորեցնել իր իրավունքները, ցույց տալ դրանց պաշտպանման ձևերը, ինչպես նաև ստեղծել բավարար պայմաներ` իրավունք սովորելու, հասկանալու ու պաշտպանեու համար: Իսկ այս ամենը ժողովուրդը ինքնուրույն չի կարող անել: Դրա պետք է անի կառավարությունը` անկախ կառավարման մոդելից: Ուստի առաջին հերթին պետքէ փոխվի իշխանությունը (պարտադիր չի փոխվեն անձինք, կարող է փոխվել մոտեցումը, գործողությունները, պահվածքը): նոր դրանից հետո պետք է սկսեն բարձրացնել ժողովրդի իրավագիտակցությունը, ինքնագիտակցությունը, ազգային մտածողությունը և այլն:
Այ երբ կբարձրացվի իրավագիտակցության մակարդակը, այն ժամանակ էլ հենց հասարակությունը ունակ և կարող կլինի որոշելու, թե կառավարման որ մոդելն է ընդտրում, որպեսզի իր գիտակցված իրավունքները ավելի լավ պաշտպանվեն:
Բայց այս ամենը ընդամենը տեսություն է, պրակտիկայում շատ բաներ կախված են հենց նրանից, որ մենք հայ ենք, ու որ մեր երկիրը Հայաստանն է ;)
Պառլամենտական կառավարման համակարգը շատ փոքր գործոնա, որ հասարակության իրավագիտակցությունը փոխի ու ձևավորի քաղաքացիական հասարակություն: Հենց վերջիններս են անհրաժեշտ պայման քո կողմից նշված լավ-լավ գաղափարների իրականացման համար: Կառավարման ձև զուտ ձևաչափա դրան հասնելու, ընդ որում ոչ որոշիչ: Արի գոնե մեր հասարակությունը ինչ-որ բավարար մակարդակի հասցնենք, նոր մտածենք պառլամենտականի մասին:
Բա դե հա քառասուն տարի անապատում ման տանք, որ մտածելակերպը փոխվի։ Հասարակությունը այն էլ հայերի նման անգյալ պետք է դնել մի վիճակում, որ նա ուզած չուզած իր կյանքը փոխի, այլապես հա էլ նույնն է մնալու ու սպաելու են որ իրանց կփրկեն...
Բայց արի ու տես, որ Հայաստանում հակառակն է` մեր երկրում մի քանի անձանց փոփոխությունը կարող է փոխել ամբողջ երկրի կուրսը և կյանքը: Փոքր պետությունների պարագայում անհատների հեղինակությունը մեծ դեր է խաղում երկրի կյանքում:
Ոնց էլ չլինի, կինի մի մարդ, որը հարուստ է, ունի հազարավոր աշխատողներ ու բարեկամներ, հազարավոր շողոքորթներ ու "շնագայլեր": Արդյունքում հասարակության մի ստվար զանգված գտնվում է այդ մարդու և կարծիքի ազդեցության տակ, ինչպես նաև հետևում է նրան: Իսկ եթե այդպիսիք մի քանիսն են, ապա. խնդրեմ` ավտորիտար հասարակություն: Ու դրա հիմքի վրա ինչ կառավարման մոդել ուզում ես ընտրիր` կլինի ավտորիտար:
Իմ կարծիքով, մեր ազգը բնույթով հեղինակություն ընդունող ազգ է, ինչպես նաև "բարեկամապաշտ" ազգերից է շ, ուստի ավտորիտարիզմը մեզ մոտակա ժամանակներում չի լքի ;)
ՈՒ երբ է ինչ որ բան փոխվել Հայաստանում անհատների փոփոխության հետևանքով՞
Դեմիրճյանի օրոք ձևավորված գողական կարգերը ոնց կային այնպես էլ մնացել են ուղղակի ԼՏՊի օրոք ուրիշներով, քոչարյանի օրոք մեկ ավելի տգետներով իսկ ՍՍի օրօք ավելի բուդ անձնավորություններով բյուրեղացել ու բյուրեղանում են, առավելագույնը կաստում շլվարի գույնն է փոխվել...
Ժողովրդին պետք է դնել մի վիճակում, որ նա իր կառավարողներին փողի, երբ տեսնի լավը չի ստացվել ու ինչքան շատ փորձեն այնքան արագ կսովորեն ու կսկսեն ճիշտ ընտրություններ անել։
Միանգամից դնել դզել երբեք չի ստացվի, ժամանակ է պետք, բայց այդ ժամանակը պետք է հասարայությունը ՍՏԻՊՎԱԾ օգտագործի անընդհատ ընտրություններ անելով։
Կարելի է տարբեր տեղե տարբեր չափի տարբեր կառավարման կողմնակիցներ ընտրլե։ Կուզեն, թող քյավառցիք իրենց մարզպետիտ տոտալիտարի ռեժիմով ընտրեն, արարատցիք, գողական ռեժիմով Աշտարակցիք դաշնակացական ախպերության ու տեսնեն, որտեղ ինչպես է աշխատում։
Իսկ դրա համար խորհրդարանական համակարգը ամենահարմարն է, երբ ամեն նոր փոփոխություն ուղնուծուծի փոփոխություն չի պահանջում գյուղապետից մինչև վարչապետ։
ՀԱԿի կոնցեպցիան չի աշխատելու, մի երկու հոգով իրար հետ խոսալով կամ նույնիսկ կոալիցիայով, կուսակցությամբ կամ ինչպես ուզում են իրենց անվանեն, հարց չի լուծվելու քանի որ դա մնալու է ինչ որ մեկի լուծումը ու ոչ թե ժողովրդի, անկախ նրանից ժողովուրդը տխմարություն կանի էլի մի ԼՏՊ, Վանո Վազգեն Ռոբիկ կամ Սերժիկ կնտրի թե ոչ։
Ժողովրդի հետ է պետ բանակցել ու ընտրություններ պատրաստել և ոչ թե ինչ որ մի քանի հոգու որ պիստալետ ունեն ու որ կատաղում են սկսկում են սաղին գլուլլել...
ՈՒ երբ է ինչ որ բան փոխվել Հայաստանում անհատների փոփոխության հետևանքով՞
Հենա ինքգ գրել ես ;)
Դեմիրճյանի օրոք ձևավորված գողական կարգերը ոնց կային այնպես էլ մնացել են ուղղակի ԼՏՊի օրոք ուրիշներով, քոչարյանի օրոք մեկ ավելի տգետներով իսկ ՍՍի օրօք ավելի բուդ անձնավորություններով բյուրեղացել ու բյուրեղանում են, առավելագույնը կաստում շլվարի գույնն է փոխվել...
Չեմ հասկանում, դու ուզում ես ինչը փոխվի? Հասարակարգի մտածելակերպը, թե կյանքը? ես գրել էի
մեր երկրում մի քանի անձանց փոփոխությունը կարող է փոխել ամբողջ երկրի կուրսը և կյանքը:
Բայց չէի ասել, որ դրանից հետո այլևս "քուչեն պպզողներ" չեն լինի:
Միանգամից դնել դզել երբեք չի ստացվի, ժամանակ է պետք
Այո
Կարելի է տարբեր տեղե տարբեր չափի տարբեր կառավարման կողմնակիցներ ընտրլե։ Կուզեն, թող քյավառցիք իրենց մարզպետիտ տոտալիտարի ռեժիմով ընտրեն, արարատցիք, գողական ռեժիմով Աշտարակցիք դաշնակացական ախպերության ու տեսնեն, որտեղ ինչպես է աշխատում։
Իսկ դրա համար խորհրդարանական համակարգը ամենահարմարն է, երբ ամեն նոր փոփոխություն ուղնուծուծի փոփոխություն չի պահանջում գյուղապետից մինչև վարչապետ։
Չկպավ, ընտրութունների մասնակցում են անհատները, բայց կուսակցություների դրոշների ներքո, ու եթե քո ասած տարբերակով որևէ "ախպերություն" հանկարծ ու մեծամասնություն կազմի (ինչը դժվար չի Հայաստանի պայմաններում ;) ), ապա ստացվում է, որ իրենց "մեծ ախպերը" նորից "ռուլին" է ու կրկին փոփոխություն կատարելը էլի համընդհանոււր ընտրություններ են դառնում:
Մեր երկիրը փոքր է, առանց հեղինակությունների անհնար է, որ հայերը ապրեն: Այդպես միշտ է եղել, եթե ապագայում փոխվի ...
ՀԱԿի կոնցեպցիան չի աշխատելու, մի երկու հոգով իրար հետ խոսալով կամ նույնիսկ կոալիցիայով, կուսակցությամբ կամ ինչպես ուզում են իրենց անվանեն, հարց չի լուծվելու քանի որ դա մնալու է ինչ որ մեկի լուծումը ու ոչ թե ժողովրդի, անկախ նրանից ժողովուրդը տխմարություն կանի էլի մի ԼՏՊ, Վանո Վազգեն Ռոբիկ կամ Սերժիկ կնտրի թե ոչ։
Այո
Ժողովրդի հետ է պետ բանակցել ու ընտրություններ պատրաստել և ոչ թե ինչ որ մի քանի հոգու որ պիստալետ ունեն ու որ կատաղում են սկսկում են սաղին գլուլլել...
Չհասկացա յաս նախադասությունը :pardon
Այո
Չկպավ, ընտրութունների մասնակցում են անհատները, բայց կուսակցություների դրոշների ներքո, ու եթե քո ասած տարբերակով որևէ "ախպերություն" հանկարծ ու մեծամասնություն կազմի (ինչը դժվար չի Հայաստանի պայմաններում ;) ), ապա ստացվում է, որ իրենց "մեծ ախպերը" նորից "ռուլին" է ու կրկին փոփոխություն կատարելը էլի համընդհանոււր ընտրություններ են դառնում:
Մեր երկիրը փոքր է, առանց հեղինակությունների անհնար է, որ հայերը ապրեն: Այդպես միշտ է եղել, եթե ապագայում փոխվի ...
Այո
Չհասկացա յաս նախադասությունը :pardon
Իմ պնդումը նա է, որ Հայաստանում պետք է ազատություն տալ ունենալ ամեն հնարավորը, նույնիսկ ավազակապետականը, տոտալիտարը, ախպերականը, սոցիալիստականը, որ ով ոնց ցանկանա իր կյանքը ձևվավորի ու ընտրի իր ճանապարհը։ Դրանից մարդիկ ստիպված կլինեն «յոլա» գնան նրանով ինչ ունեն ու ամեն տեսակ հեքիաթներ չհորինեն, որ հենա ամենափրկիչ ԼՏՊն փայտիկը կշարժի ու լոխ լավ կլի, հետո բոլորվ լցվեն Դեմրիճյանական սովետական նոստալգիայի բախչեքը, հետո հուսահատվեն մտնեն վոինների կոդլ փող դզելու, էլիտար շենք ու ջիպ քշելու...
Ես չեմ ժխտում, որ մի ծանրակշիռ անձով շատ բան կարող է փոխվել, բայց ԱՄԵՆ ինչ երբեք չի փոխվի ու բոլորին բավարարել հնարավոր չի լինի, ինչը նորմալ երկրներում արդեն գիտակցել են ու էլ պրեզիդենտ պրեզիդենտ չեն խաղում, պառլամենտական, իսկ շատերը կոնֆեդերացիոն ինչպես Շվեյցարացիան կարգեր են ստեղծում ու ասում ախպեր ես դու էս էլ քո Շիրակի մարզը, կամ Հադրութի գավառը իսկ շատ էս ուզում դարձի Առինջ–Ավանի իշխանությունը քո դոդիշխանով։ Ապրի քո ուզած կերպ եթե համարում ես որ դա է ճիշտը, քեզ բան ասող չի լինի։
Բայց առօրյա հայկական «քաղաքական» դաշտում ու երկրի կառավարման համակարգում, մենակ մի հոգի պիտի որոշի, թե բոլորը ոնց պիտի ապրեն, ինքը խելոք ա , մուդրի պապայա, աղոթենք հարց չտանք, նա անսխալա, համբերենք կանի։
Չի լինի, դա է պետք գիտակցել, որ նման մարդ երբեք չի լինելու։ Մեկը չի կարողանալու Արցախի հարցը, լուծել, մեկ անձը չի կարողանալու հաբռգածների հախից գա – անձերով պայմանավորված փոփոխությունները անհնար են։ Իմ օրինակներն էլ հենց դա են փաստում, որ դեմիրճյանից–սարգյսան հա անձիք են փոխվել ու հիմնարար տարբեր մարդիկ բայց գողական–խնամի–ծանոթ–բարեկամական ու կաշառակերական համակարգը, ոնց կար տենց էլ մնացել է...
Իսկ որպեսզի մարդիկ հասկակնան, որ նման մարդ չի կարող լինել, պիտի այդ մարդու պաշտոնը պրեզիդենտական կարգավիճակը վերացնել։ Դա է միակ բանը, որ ԼՏՊն ու իր շքախումբի կարող է հայ ժողովրդին լավություն անել իրականություն դարձնել, ոնց համը հանել այդ պաշտոնը կապել են մեր ժողովրդի վզին այնպես էլ թող բարի լինեն դա – պրեզիդենտությունը վերազնեն։
Իսկ որպեսզի մարդիկ հասկակնան, որ նման մարդ չի կարող լինել, պիտի այդ մարդու պաշտոնը պրեզիդենտական կարգավիճակը վերացնել։ Դա է միակ բանը, որ ԼՏՊն ու իր շքախումբի կարող է հայ ժողովրդին լավություն անել իրականություն դարձնել, ոնց համը հանել այդ պաշտոնը կապել են մեր ժողովրդի վզին այնպես էլ թող բարի լինեն դա – պրեզիդենտությունը վերազնեն։
Այ հիամ քեզ հասկացա ;)
Այսինքն դու ուզում ես ասել, որ պետք է վերացնել այն համակարգը, որտեղ կա մեկ անձի ՕՐԻՆԱԿԱՆ գերիշխանություն, ու դրանից հետո արդեն ուժերը ավելի մանր մասերի կբաժանվեն, հնարավորինս կհակակշռվեն ու կհավասարակշռվեն, քանի որ չկա յան բաղձալի աթոռը, որին ձգտում են? տեսականորեն ճիշտ ես: Բայց արի հիմա նայի ԱՄՆժի օրինակը: Հիմա քեզ ինչ է թվում? ԱՄՆ-ը ղեկավարում են պրեզիդենտը ու Սենատը?
Վիշապ, ի՞նչ կապ ունի կառավարողներին փոխելը կառավարման ձևի հետ: Նույն տրամաբանությամբ մեկ գլխավոր կառավարողին փոխելը էլ ավելի հեշտ է քան տասնյակ կամ հարյուրավոր կառավարողներին… Պատկերավոր ասեմ. Իշխանական համակարգում եթե իրար համարժեք բայց հակակշռող մարմիններ կան, ապա փոխելը հեշտ է թեթև տրորելով նժարներից մեկը, իսկ եթե մարմինը միակն է, ապա ծանր է այդ մարմին հակակշռելը:
Մեկ գլխավոր կառավարողի ցանկության դեպքում հնարավորա շատ բան փոխել ու ստեղ կառավարման ձևը 8-րդական գործոնա…
Դե եթե ամեն ինչ կախված է մեկ հոգու ցանկությունից, իսկ կառավարման ձևն էլ 8-րդական է, ապա եկեք սպասենք արդար թագավորի գալստյանը, ի՞նչ ենք անիմաստ յուղ վառում:
Իսկ լոնդոնյան որոշ տաքարյուն քաղաքացիներ չափանիշ չեն ամբողջ բնակչության մասին եզրակացություն անելու համար: Իրավագիտակցությունը նրանովա կարևոր, որ անձը գիտի իր իրավունքները և ամեն ինչ անումա դրանք պաշտպանելու համար, ոչ թե հանգիստ վայելումա իր հետ կատարվածը, ընդիմանալու փոխարեն:
Եթե անձը գիտի իր իրավունքները և գիտի ինչպես դրանք պաշտպանել տարբեր իրավիճակների դեպքում, և եթե հասարակության մեծամասնությունը այդպիսի անձինք են, ապա երկիրը սուպեր երկիր է: Բայց եթե կառավարությունը չուզենա նպաստել մարդկանց ինֆորմացվածությանը, ապա հասարակությունը ինքնուրույն չի կարող «ինքնագիտակցվել», բայց որ դանակը ոսկոռին հասնի, ընդվզել կարող է: Ընդվզումը կարող է ուղղորդվել քաղաքական ուժերի կողմից՝ վերջիններիս ցանկալի ուղղությամբ: Քաղաքական ուժերի ցանկալի ուղղությունն ու ժողովդրի իրական շահերը կարող են իրար հետ չզուգամիտել:
Դե եթե ամեն ինչ կախված է մեկ հոգու ցանկությունից, իսկ կառավարման ձևն էլ 8-րդական է, ապա եկեք սպասենք արդար թագավորի գալստյանը, ի՞նչ ենք անիմաստ յուղ վառում:
Տո բա ես ինչ եմ ասում? Սրտիցս խոսացիր :D
Mephistopheles
15.08.2011, 04:11
Եթե անձը գիտի իր իրավունքները և գիտի ինչպես դրանք պաշտպանել տարբեր իրավիճակների դեպքում, և եթե հասարակության մեծամասնությունը այդպիսի անձինք են, ապա երկիրը սուպեր երկիր է: Բայց եթե կառավարությունը չուզենա նպաստել մարդկանց ինֆորմացվածությանը, ապա հասարակությունը ինքնուրույն չի կարող «ինքնագիտակցվել», բայց որ դանակը ոսկոռին հասնի, ընդվզել կարող է: Ընդվզումը կարող է ուղղորդվել քաղաքական ուժերի կողմից՝ վերջիններիս ցանկալի ուղղությամբ: Քաղաքական ուժերի ցանկալի ուղղությունն ու ժողովդրի իրական շահերը կարող են իրար հետ չզուգամիտել:
անձի իրավունքի իմացությունը քիչ է, քանիոր անձը եթե միայնակ է պաշտպանելու իր իրավունքը, ապա նա դուրս է գալու միայնակ իշխանական ապարատի դեմ. այստեղ անձը համարյա շանս չունի հաղթելու անկախ նրանից թե որ երկրում է… անգամ ամենադեմոկրատական երկրում… ավելի կարևոր է գիտակցել իրավունքի պաշտպանության կերևորությունը… իրավունքի հիմնական մասն իմանալ հնարավոր է, բայց օրենքներն ամբողջովին իմանալ անհնար, դրա համար էլ կան փաստաբաններ այն էլ որոշակի ուղղավծությամբ… դրա համար մարդիկ համախմբվում են որոշակի հասարակական կառույցներում, որտեղ նրանց ընդհանուր շահերը պաշտպանվում են փաստաբանների օգնությամբ և պետք եղած դեպքում նաև հասարակական միջամտությամբ ու ճնշմամբ ներգրավելով այլ հասարակական կառույցներ ու խմբեր… սա մարդու իրավունքի պաշտպանության ամենաէֆեկտիվ ձևն է առայժմ… ժողովուրդը/հասարակությունը կարող է ինքնագիտակցվել և դրա համապատասխամ ձևավորել իրա իշխանությունը… երկրի 99% ժողովուրդն է և միայն 1% իշխանությունները այն էլ եթե չափազանցնենք… կառավարությունը չի կարող խոչնդոտել մարդկանց ինֆորմածվածությանը…
քաղաքակիրթ երկրներում ընդվզումներն ուղղորդվում են հասարակական կազմակերպությունների կողմից ոչ թե քաղաքական ուժերի… քաղաքական ուժերն ակտիվանում են այն ժամանակ երբ ընտրություններ են լինում կամ էլ նոր իշխանությունների ձևավորման անհրաժեշտություն… օրինակ հիմա Իսրայելում քաղաքական ուժերը չեն մասնակցում ընդվզումներին, բայց եթե լուծում չստանա իրենց տնտեսական խնդիրները, ապա իշխանությունն իրեն սպառած կլինի ու նոր իշխանության ձևավորման ժամանակ արդեն քաղաքական ուխերը կսկսեն ակտիվանալ… սա չի նշանակում որ ըդվզումից քաղաքական հակառակորդները չեն օգտվի, կօգտվեն, այն էլ ոնց, բայց չեն ուղղորդի ու առաջնորդի ոնց որ դու ես կարծում… սրանք տարբեր ոլորտներ են որքան էլ որ կապված են իրար հետ…
ոչ դեմոկրատական, կամ քաղաքակիրթ երկրներում ընդվզումները լինում են տարերայնորեն և ուղղորդված չեն լինում որևէ քաղաքական ուժի - եթե այդպիսին գոյություն ունի- կողմից… ընդհակառակը նրանք մի տեսակ հայտնվում են շվարած վիճակում որովհետև տնտեսական և սոցիալական հողի վրա ընդվզած ժողովուրդը, երբ հասարակական կառույցներ չկան որ նրանց ղեկավարեն, կոնկրետ քաղաքական հայացքներ չունի ու նրանք հայացքի շուրջ չեն միավորվել, իսկ քաղաքական ուժը դա առաջին հերթին գաղափարի շուրջ է հավաքվում… այսպիսի երկրներում ժողովուդը/հասարակությունը համախմբվում է ռեժիմի դեպ պայքարի ունրանից ազատվելու շուրջ… Եգիպտոս, Սիրիա, Թունիս…
քաղաքակիրթ երկրներում...
Մի հատ կկոնկրետացնես, որ երկրներն են համարվում քաղաքակիրթ? Որ գործոնով կամ չափանիշով է որոշվում քաղաքակիրթ լինելը? Ովքեր են որոշում այդ չափանիշները? Ովքեր են գնահատողները?
Mephistopheles
16.08.2011, 05:07
Մի հատ կկոնկրետացնես, որ երկրներն են համարվում քաղաքակիրթ? Որ գործոնով կամ չափանիշով է որոշվում քաղաքակիրթ լինելը? Ովքեր են որոշում այդ չափանիշները? Ովքեր են գնահատողները?
ապեր եթե մինչև հիմա սա քեզ համար պարզ չի ուրեմն դու լուրջ խնդիրներ ունես կրթության հետ… որ ասում եմ քննություններին կաշառք տալու փոխարեն պարապի, այ սրա համար եմ ասում. քեզ էլ ես անհարմար վիճակի մեջ դնում, մեզ էլ…
…բայց օգնության կարգով ասեմ… google արա ընդեղ ցուցակը կբացի… կամ ոնց որ Չուկն ա ասում "ջուջլ արա"
ապեր եթե մինչև հիմա սա քեզ համար պարզ չի ուրեմն դու լուրջ խնդիրներ ունես կրթության հետ… որ ասում եմ քննություններին կաշառք տալու փոխարեն պարապի, այ սրա համար եմ ասում. քեզ էլ ես անհարմար վիճակի մեջ դնում, մեզ էլ…
…բայց օգնության կարգով ասեմ… google արա ընդեղ ցուցակը կբացի… կամ ոնց որ Չուկն ա ասում "ջուջլ արա"
Խնդրեմ, եվս մեկ "քաղաքակիրթ" զոմբի, սեփական տրամաբանության ու ուղեղը թողած ջուջլ ա անում, ու ուրիշներին էլ սուտ մեղադրում ա կրթական պրոբլեմների մեջ:
Ախպեր ջան, էդ քաղաքակիթների ցանկը, հենց "քաղաքակիրթներն" էլ կազմել են ;) քո նման ինտելեկտուալ զոմբիների համար:
Դու սեփական "ջուջլ" չունես? :)
Հիմա որ երկիրն ա քաղաքակիրթ, այն որտեղ թմրամոլությունը, պորնոգրաֆիան օրինական են, որոնք մարդասիրության ահվան տակ հազարավոր մարդկանց են սպանում, խեղում, սովամահ անում, թե հազարամյակների քաղաքակրթություն ունեցաղ ազգը ու պետությունը, որ ընկել է հենց այդ "քաղաքակիրթների" սարքած անմարդասիրական ցանցը?
Փաստորեն գողերն ու ավազակները այքան են հաբրգել, որ սկել են կոչվել քղաքակիրթ հերիք չի, մյուսներին էլ պարտադրում են իրենց "քաղաքակրթությունը":
Հիմա որ երկիրն ա քաղաքակիրթ, այն որտեղ թմրամոլությունը, պորնոգրաֆիան օրինական են, որոնք մարդասիրության ահվան տակ հազարավոր մարդկանց ենսպանում, խեղում, սովամահ անում, թե հազարամյակների քաղաքակրթություն ունեցաղ ազգը ու պետությունը, ":
աբեր, էտ "հազարամյակների քաղաքակրթություն ունեցաղ ազգը ու պետություն" ասելով դու ո՞ր ազգը ինկատի ունես: Ես ճիշտն ասած էտպիսի ազգ որպես գիտեմ եգիպտացիներին ու ասորիներին/որոնք վերացել են/, հռոմեացիներին/որոնք վերացել են/, հույներին/որոնք հին մայր այդ ազգի հետ կապող բան համարյա չունեն/, ու հիմա ապրող - չինացիներին ու անգլիացիներին: դու ում՞ ինկատի ունես
աբեր, էտ "հազարամյակների քաղաքակրթություն ունեցաղ ազգը ու պետություն" ասելով դու ո՞ր ազգը ինկատի ունես: Ես ճիշտն ասած էտպիսի ազգ որպես գիտեմ եգիպտացիներին ու ասորիներին/որոնք վերացել են/, հռոմեացիներին/որոնք վերացել են/, հույներին/որոնք հին մայր այդ ազգի հետ կապող բան համարյա չունեն/, ու հիմա ապրող - չինացիներին ու անգլիացիներին: դու ում՞ ինկատի ունես
Ես չգիտեի, որ հույները էթնիկապես ու մշակութային այդքան փոխվել են, որ էլ կապ չունեն իրենց իսկ ստեղծած ու տարածած քաղաքակրթության հետ ;)
Մեկ էլ չգիտեի, որ անգլիացիք այդքան հին են :D
հա, մեկը հենց չինացիներին ու հինդիկներին ի նկատի ունեմ (հայերն չեմ ասում` բազառները կթեժանան :D)
Ու ինչ-որ Ջոնիկ կամ Ֆրանսուա եկել են էդ մարդկանց ուզում են ապրել սովորեցնել, սովորեցնել, թե ինչ է "քաղաքակրթությունը": Բայց հարցրե են, արդյոք ուզում են? Իհարկէ, եթե ավելի կուշտ փորով ու անասնական բնազդները բավարարված կյանքով ապրելը անվանվում է "քաղաքակրթություն", ապա քաղաքակրթուայն օրրանները և օրինակները արևմտյան զարգացած պետություններն են:
Հ.Գ.
Ի դեպ, հարգելիս, մի շտապեք ոչնչացնել եգիպտացիներին, ասորիներին ու հռոմեացիներին: Նրանք դեռ ապրում են ;) Ասորիները ու եգիպտացիք` անունները չեն փոխել, իսկ հռոմեացիք` փոփոխվել են: Բայց դա չի նշանակում, որ մոռացել են, թե որը որից հետո է:
Մի փոքր ճշտում` ինչ ասել է "քաղաքակրթություն" և "քաղաքակիրթ": որանով տեղյակ եմ այս բառերը իմաստայինն տեսանկյունից այնքան էլ տեղին են օգտագործվում:
Ես չգիտեի, որ հույները էթնիկապես ու մշակութային այդքան փոխվել են, որ էլ կապ չունեն իրենց իսկ ստեղծած ու տարածած քաղաքակրթության հետ ;)
Մեկ էլ չգիտեի, որ անգլիացիք այդքան հին են :D
հա, մեկը հենց չինացիներին ու հինդիկներին ի նկատի ունեմ (հայերն չեմ ասում` բազառները կթեժանան :D)
Ու ինչ-որ Ջոնիկ կամ Ֆրանսուա եկել են էդ մարդկանց ուզում են ապրել սովորեցնել, սովորեցնել, թե ինչ է "քաղաքակրթությունը": Բայց հարցրե են, արդյոք ուզում են? Իհարկէ, եթե ավելի կուշտ փորով ու անասնական բնազդները բավարարված կյանքով ապրելը անվանվում է "քաղաքակրթություն", ապա քաղաքակրթուայն օրրանները և օրինակները արևմտյան զարգացած պետություններն են:
Հ.Գ.
Ի դեպ, հարգելիս, մի շտապեք ոչնչացնել եգիպտացիներին, ասորիներին ու հռոմեացիներին: Նրանք դեռ ապրում են ;) Ասորիները ու եգիպտացիք` անունները չեն փոխել, իսկ հռոմեացիք` փոփոխվել են: Բայց դա չի նշանակում, որ մոռացել են, թե որը որից հետո է:
Մի փոքր ճշտում` ինչ ասել է "քաղաքակրթություն" և "քաղաքակիրթ": որանով տեղյակ եմ այս բառերը իմաստայինն տեսանկյունից այնքան էլ տեղին են օգտագործվում: կարծեմ անգլիական քաղաքակրթությունը արդեն հազարամյակը համարյա թե բոլորել է: /համարյա/
գիտես՞, շատ ավելի ցավալի դեպքեր է եղել պատմության մեջ: երբ մոնղոլ թաթարները, օսմանները, կամ ռուսներն են իրանց իվաններով ու օսմաններով աշխարհին ապրելու դասեր տվել ու ստիպել իրանց ձևով ապրել:
աբեր: էտ գոմիկությունը մինչև անգլիացիք հասկանային թե որնյ ա, արդեն վաղուց հույները պարսիկ հռոմիացիների հետ լայն տարածում էին աշխարհում:նույնը փողասերությունը, մարդասպանությունը, իրար սպանելը, մանկասպանությունը, իրար մորթելը կապեկի համար… էտ ամեն ինչը քաղաքակիրթությունը տարածած ազգերը միշտ էլ ձեռի հետ տարածել են, ու դա կապ չունի ասենք Նյուտոնի հետ: կամ Սոկրատեսի հետ:
քաղաքակիրթության կենտրոն հանդիսացող ազգերի մեջ քանի որ նաև փողն ա շատ եղնում, դրանից հետևում ա, որ աշխարհի տականքը միշտ էլ հավաքվում ա իրանց մոտ, ու իրանց անունից ա էտ ամեն ինչը լինում: դա բնական բան ա, ու էսպես ասած - պաբոչնի էֆեկտ ա:
Mephistopheles
17.08.2011, 04:54
Խնդրեմ, եվս մեկ "քաղաքակիրթ" զոմբի, սեփական տրամաբանության ու ուղեղը թողած ջուջլ ա անում, ու ուրիշներին էլ սուտ մեղադրում ա կրթական պրոբլեմների մեջ:
Ախպեր ջան, էդ քաղաքակիթների ցանկը, հենց "քաղաքակիրթներն" էլ կազմել են ;) քո նման ինտելեկտուալ զոմբիների համար:
Դու սեփական "ջուջլ" չունես? :)
Հիմա որ երկիրն ա քաղաքակիրթ, այն որտեղ թմրամոլությունը, պորնոգրաֆիան օրինական են, որոնք մարդասիրության ահվան տակ հազարավոր մարդկանց են սպանում, խեղում, սովամահ անում, թե հազարամյակների քաղաքակրթություն ունեցաղ ազգը ու պետությունը, որ ընկել է հենց այդ "քաղաքակիրթների" սարքած անմարդասիրական ցանցը?
Փաստորեն գողերն ու ավազակները այքան են հաբրգել, որ սկել են կոչվել քղաքակիրթ հերիք չի, մյուսներին էլ պարտադրում են իրենց "քաղաքակրթությունը":
Հա ապեր, ես զոմբի եմ, դեբիլ եմ ու չեմ հասկանում որ 21րդ դարում մեկը բանավեճի ժամանակ ինձ կարա հարցնի "որ երկրներն են համարվում քաղաքակիրթ"… այն երկրները որոնք քեզ վարկ են տալիս երբեմն էլ անվերադարձ ու պարտքի տակ գցում քեզ, այն երկրները որոնց լեզուն որ չսովորես գործ չես կարող անել, այն երկրները որոնց փողը քոնինից լավն ա, այն երկրները որտեղից քաղաքական ապաստան ես խնդրում քո հազարամյա քաղաքակրթությունից փախչելու համար… և վերջապես այո, ճիշտ ես նկատել այն երկրները որոնք քո իսկ խոսքերով ասած մյուսներին էլ պարտադրում են իրենց "քաղաքակրթությունը", բայց զոռով չէ, կամավոր…
…այն երկիրը որի ստեղծած համակարգչով հիմա հետս շփվում ես… ներառյալ ջուջլը…
…ջուջլ արա ընգեր…
կարծեմ անգլիական քաղաքակրթությունը արդեն հազարամյակը համարյա թե բոլորել է: /համարյա/
գիտես՞, շատ ավելի ցավալի դեպքեր է եղել պատմության մեջ: երբ մոնղոլ թաթարները, օսմանները, կամ ռուսներն են իրանց իվաններով ու օսմաններով աշխարհին ապրելու դասեր տվել ու ստիպել իրանց ձևով ապրել:
աբեր: էտ գոմիկությունը մինչև անգլիացիք հասկանային թե որնյ ա, արդեն վաղուց հույները պարսիկ հռոմիացիների հետ լայն տարածում էին աշխարհում:նույնը փողասերությունը, մարդասպանությունը, իրար սպանելը, մանկասպանությունը, իրար մորթելը կապեկի համար… էտ ամեն ինչը քաղաքակիրթությունը տարածած ազգերը միշտ էլ ձեռի հետ տարածել են, ու դա կապ չունի ասենք Նյուտոնի հետ: կամ Սոկրատեսի հետ:
քաղաքակիրթության կենտրոն հանդիսացող ազգերի մեջ քանի որ նաև փողն ա շատ եղնում, դրանից հետևում ա, որ աշխարհի տականքը միշտ էլ հավաքվում ա իրանց մոտ, ու իրանց անունից ա էտ ամեն ինչը լինում: դա բնական բան ա, ու էսպես ասած - պաբոչնի էֆեկտ ա:
Կարծում ես?
10-11-րդ դարերում առանձին անգլիական քաղաքակրթություն առաջնձնացնելը դժվար էր, բայց պատմության մեջ չխորանանք ;)
Պաբոչնի ստացվում ա, որ "աշխարհի տականքը քաղաքակրթույթուն ա հրամցնում", որ ավելի հանգիստ տականքություն անի :)
Հա ապեր, ես զոմբի եմ, դեբիլ եմ ու չեմ հասկանում որ 21րդ դարում մեկը բանավեճի ժամանակ ինձ կարա հարցնի "որ երկրներն են համարվում քաղաքակիրթ"… այն երկրները որոնք քեզ վարկ են տալիս երբեմն էլ անվերադարձ ու պարտքի տակ գցում քեզ, այն երկրները որոնց լեզուն որ չսովորես գործ չես կարող անել, այն երկրները որոնց փողը քոնինից լավն ա, այն երկրները որտեղից քաղաքական ապաստան ես խնդրում քո հազարամյա քաղաքակրթությունից փախչելու համար… և վերջապես այո, ճիշտ ես նկատել այն երկրները որոնք քո իսկ խոսքերով ասած մյուսներին էլ պարտադրում են իրենց "քաղաքակրթությունը", բայց զոռով չէ, կամավոր…
…այն երկիրը որի ստեղծած համակարգչով հիմա հետս շփվում ես… ներառյալ ջուջլը…
…ջուջլ արա ընգեր…
Նախ ես չեմ ասում, որ դու դեբիլ ես :8
Ի դեպ կարծում եմ, դու ինձ հասկացել ես ;) Այսինք մենք առաջնորդվում ենք ոչ թե իրական քաղաքակրթությամբ, այլ հրամցված "քաղաքակրթությամբ", որից փախչել չենք կարողանում: Ի դեպ չեմ հասկաում, թե ինչ ասել ա "կամավոր պարտադրել":
Հա, մեկ էլ քեզ ասեմ, որ 5-րդ սերնդի համակարգիչները ամերիկացիք չեն ստեղծել, քո ասածով ջուջլ արա :D
Իմ համակարգչի պարունակությունն ամբողջությամբ չինական է ;)
Խորհուրդիտ հետևում եմ, ջուջլ եմ անում :D
Ասում են (https://twitter.com/#!/unzippedblog/status/120544671855411200)ԼՏՊն պատրաստվում է վաղն իրեն
[email protected] հասցեով ուղղարկված հարցերին պատասխանի։
1st president, opposition leader LTP will have Q&A on 3 Oct #libertysquare 6.30pm Send your questions
[email protected]
Միգուցէ սպամ հարձակում չի ու իրականում ԼՏՊ իսկապես հարցու պատասխան է անելու ամեն դեպքում ուղարկեցի հարցն այս թեմային առնչվող
Իմաստ ունի արդյոք մնալ պրեզիդենտական համակարգով երկիր, ու հա հուսալ թե մի օր մի սասունցի դավիթ կհայտնվի կդառնա պրեզիդենտ սաղ հարցերը կլուծի...
Նորմալ դեմոկրատական երկրներն ու նույնիսկ նոր հեղափոխություն արած Եգիպտոսն, Տունիսն ձգտում են պառլամենտական պետության։
Համոզված եմ, որ և այսօրվա իշխանության և ընդիմության և երրորդ ուժերի և սփյուռքի ևյլ ևյլ բոլորի հրաժարվելը պրեզիդենտի պաշտոնով Հայաստանը կարգի բերելու հավակնություններից կարող է հանգեցնել համավասարակշռված ու հանգիստ իրավիճակի։
Պառլամենտական իշխանական համակարգի տեպքում, բոլորը նույնիսկ հաբռգած, դոդած, սերժանտացածների գոյությունը կլինի դեմոկրատիայի մաս, եթե նրանք իրենց էլէկտորատին գտնեն ու ընտրվեն....
Ասում են (https://twitter.com/#!/unzippedblog/status/120544671855411200)ԼՏՊն պատրաստվում է վաղն իրեն
[email protected] հասցեով ուղղարկված հարցերին պատասխանի։
1st president, opposition leader LTP will have Q&A on 3 Oct #libertysquare 6.30pm Send your questions
[email protected]
Միգուցէ սպամ հարձակում չի ու իրականում ԼՏՊ իսկապես հարցու պատասխան է անելու ամեն դեպքում ուղարկեցի հարցն այս թեմային առնչվող
Կստանաս պատասխան
Ժողովրդավարության ճանապաչհներն անքննելի են, բայց կփրկվեն միայն նրանք, ովքեր ինձ հետ են` փրկությունը միայն ինձանով է
:D
Հայաստանը պետք է անցնի կառվարման խորհրդարանական համակարգի-Ր.Հովհանիսսանը Ժառանգության վերջին համագումարի ժամանակ...
Հայաստանը պետք է անցնի կառվարման խորհրդարանական համակարգի-Ր.Հովհանիսսանը Ժառանգության վերջին համագումարի ժամանակ...
Դրա համար էլ ինքը խորհրդարան չմտավ?
Հայաստանը պետք է հռչակվի խորհրդարանական հանրապետություն ----- փառք աստծո, վերջապես սկսվում ա......
http://www.youtube.com/watch?v=aEbtoa0bo_I
Րաֆֆին ակընհայտ է դարձնում, որ իր համար նախագահի պաշտոնը ինքնանպատակ չէ այլ ժողովրդի համար կարևոր նպատակ իրականացնելու միջոց, ավելին նա այդ պաշտոնը ստանալով դրանից պատրաստվում է հրաժարվել այլ լուծարելով ու հայությանը պապայի սինդրոմից ազատելով։
Հիանալի քայլ ՁԻՈՎ, ՈՒՂՏՈՎ ու նույնիսկ ԷՇՈՎ, դե հիմա տեսնենք ընդիմադիր դաշնյակ, ՀԱԿ, ՀՌԱԿ ու մնացած բռակ կուսակցությունների թեկնածուները ինչ են արտասանելու, թե իրենք իչու համար են ուզում դառնալ նախագահ...
Հայաստանը պետք է հռչակվի խորհրդարանական հանրապետություն ----- փառք աստծո, վերջապես սկսվում ա......
http://www.youtube.com/watch?v=aEbtoa0bo_I
Րաֆֆին ակընհայտ է դարձնում, որ իր համար նախագահի պաշտոնը ինքնանպատակ չէ այլ ժողովրդի համար կարևոր նպատակ իրականացնելու միջոց, ավելին նա այդ պաշտոնը ստանալով դրանից պատրաստվում է հրաժարվել այլ լուծարելով ու հայությանը պապայի սինդրոմից ազատելով։
Հիանալի քայլ ՁԻՈՎ, ՈՒՂՏՈՎ ու նույնիսկ ԷՇՈՎ, դե հիմա տեսնենք ընդիմադիր դաշնյակ, ՀԱԿ, ՀՌԱԿ ու մնացած բռակ կուսակցությունների թեկնածուները ինչ են արտասանելու, թե իրենք իչու համար են ուզում դառնալ նախագահ...
Եթե ճիշտ եմ հիշում, էս մասին մինչև Րաֆֆին արդեն դաշնակներն էին խոսել, ասելով, որ իրենք կաջակցեն միայն այն ընդդիմադիր միասնական թեկնածուին, ով այդ գաղափարին կաջակցի: Որոշ ժամանակ հետո երբ որոշ բաներ կհստակեցվեն, ավելի «դուխով» կգրեմ, իսկ էս պահին ուղղակի ասեմ կասկածս, որ հերթական ոչ ազնիվ գաղափարն է հրամցվում: Ոչ ազնիվ էն իմաստով, որ իրանց իրական նպատակը խորհրդարանական կառավարման գնալը չէ:
Ես նախընտրում եմ նախագահական հանրապետություն, որով նախագահի պաշտոնը հզոր է ու վարչապետն ունի երկրորդական դեր, կապված խորհդարանի հետ:
Եթե ճիշտ եմ հիշում, էս մասին մինչև Րաֆֆին արդեն դաշնակներն էին խոսել, ասելով, որ իրենք կաջակցեն միայն այն ընդդիմադիր միասնական թեկնածուին, ով այդ գաղափարին կաջակցի: Որոշ ժամանակ հետո երբ որոշ բաներ կհստակեցվեն, ավելի «դուխով» կգրեմ, իսկ էս պահին ուղղակի ասեմ կասկածս, որ հերթական ոչ ազնիվ գաղափարն է հրամցվում: Ոչ ազնիվ էն իմաստով, որ իրանց իրական նպատակը խորհրդարանական կառավարման գնալը չէ:
Ճիշտ ա, էս անազնիվներն ամեն ինչ անում են, որ չմիավորվեն ընդդիմության միակ ու անփոխարինելի թեքնածուի շուրջ:
Ճիշտ ա, էս անազնիվներն ամեն ինչ անում են, որ չմիավորվեն ընդդիմության միակ ու անփոխարինելի թեքնածուի շուրջ:
Գնել ջան, դու չգիտեմ ոնց, ես միասնական թեկնածուի միֆին չեմ հավատացել ու չեմ էլ հավատա: Խնդիրն ավելի պարզ ա. սա կարո՞ղ ա բանաձև դառնա մեծ թվով մարդկանց համախմբելու համար, թե՞ ոչ: Ընդամենը էսքան բան:
Գնել ջան, դու չգիտեմ ոնց, ես միասնական թեկնածուի միֆին չեմ հավատացել ու չեմ էլ հավատա: Խնդիրն ավելի պարզ ա. սա կարո՞ղ ա բանաձև դառնա մեծ թվով մարդկանց համախմբելու համար, թե՞ ոչ: Ընդամենը էսքան բան:
Մինչև հիմա եղած բանաձևերը չեն աշխատել: Էս էլ մի հերթական բանաձև ա, կարող ա աշխատում ա: Ընդ որում, գաղափարը վատը չի: Էս հարցում, ես ի սկզբանե կասկածի տակ չէի դնի Րաֆիի ու դաշնակների անկեղծությունը:
Մինչև հիմա եղած բանաձևերը չեն աշխատել: Էս էլ մի հերթական բանաձև ա, կարող ա աշխատում ա: Ընդ որում, գաղափարը վատը չի: Էս հարցում, ես ի սկզբանե կասկածի տակ չէի դնի Րաֆիի ու դաշնակների անկեղծությունը:
Օք, դու մի դիր, ես դնում եմ: Բայց ավելի «դուխով» հետո կխոսեմ: Կամ էլ կասեմ՝ ներող, սխալ էի: Նայած ոնց կլինի:
Ինչ վերաբերում ա բանաձևին, ապա կարծում եմ, որ ներկա պայմաններում հասարակությունն այլ ոճի բանաձևերի ա սպասում, որը չեն կարողանում, էս պահին, ներկայացնել ոչ մեկը, ոչ ժառանգները, ոչ դաշնակները, ոչ ՀԱԿ-ը, ոչ էլ անգամ կոմունիստները:
Օք, դու մի դիր, ես դնում եմ: Բայց ավելի «դուխով» հետո կխոսեմ: Կամ էլ կասեմ՝ ներող, սխալ էի: Նայած ոնց կլինի:
Ինչ վերաբերում ա բանաձևին, ապա կարծում եմ, որ ներկա պայմաններում հասարակությունն այլ ոճի բանաձևերի ա սպասում, որը չեն կարողանում, էս պահին, ներկայացնել ոչ մեկը, ոչ ժառանգները, ոչ դաշնակները, ոչ ՀԱԿ-ը, ոչ էլ անգամ կոմունիստները:
Եղբայր, հետո լինելու ա նենց, ոնց որ եղել ա միշտ - Սերոժ՝ նախագահ, նվնվացող ընդդիմություն: Այնպես որ, ոչ ես ճիշտ կլինեմ, ոչ էլ դու: Դրա համար էլ արի բարեհոգի լինենք մեր եղբայր ընդդիմադիրների նկատմամբ: Րաֆին ասում ա պառլամենտական, մենք էլ ասենք հաաաաաաաաաաաա, էս ինչ լավ բան ա ասում :D
Րաֆին ասում ա պառլամենտական, մենք էլ ասենք հաաաաաաաաաաաա, էս ինչ լավ բան ա ասում :D
Չեմ ասի, որտև բացի ամեն ինչից ես համարում եմ, որ պառլամենտականի անցնելու համար մենք դեռ երկար ճանապարհ ունենք: Ու էդ Րաֆֆու հետ հեչ կապ չունի, վաղը Լևոնն ու ՀԱԿ-ն էլ նման նախաձեռնությամբ հանդես գան (որն ի դեպ որոշ բաներ հաշվի առնելով չեմ բացառում), էլի կասեմ՝ չէ:
Չեմ ասի, որտև բացի ամեն ինչից ես համարում եմ, որ պառլամենտականի անցնելու համար մենք դեռ երկար ճանապարհ ունենք: Ու էդ Րաֆֆու հետ հեչ կապ չունի, վաղը Լևոնն ու ՀԱԿ-ն էլ նման նախաձեռնությամբ հանդես գան (որն ի դեպ որոշ բաներ հաշվի առնելով չեմ բացառում), էլի կասեմ՝ չէ:
Էս արդեն ուրիշ հարց ա: Սկզբունքային մոտեցում ա: Հարգվում ա ;)
Ես օրինակ չեմ կողմնորոշվել ես հարցում: Հոգուս խորքում պառլամենտական համակարգն ավելի շատ եմ հավանում ու համարում եմ ավելի արդյունավետ կառավարման համակարգ: բայց էսօրվա Հայաստանի դեպքում, չեմ իմանում, թե որքանով արդարացված կլինի:
Էս արդեն ուրիշ հարց ա: Սկզբունքային մոտեցում ա: Հարգվում ա ;)
Ես օրինակ չեմ կողմնորոշվել ես հարցում: Հոգուս խորքում պառլամենտական համակարգն ավելի շատ եմ հավանում ու համարում եմ ավելի արդյունավետ կառավարման համակարգ: բայց էսօրվա Հայաստանի դեպքում, չեմ իմանում, թե որքանով արդարացված կլինի:
Մենակ ճշտեմ, որ իմ մոտեցումն էլ զուտ էսօրվա Հայաստանի հետ ա կապված, թե չէ պառլամենտականը ոչ միայն լավ համակարգ եմ համարում, այլև կարծում եմ, որ մի օր դրան հասնելու ենք:
Մենակ ճշտեմ, որ իմ մոտեցումն էլ զուտ էսօրվա Հայաստանի հետ ա կապված, թե չէ պառլամենտականը ոչ միայն լավ համակարգ եմ համարում, այլև կարծում եմ, որ մի օր դրան հասնելու ենք:
Հա, հասնելու ենք, էնքան ենք հասնելու, որ ծառից ընկնելու ենք ցած :))
Մոտակա 2 տասնամյակում ՀՀ-ում չենք տեսնի ոչ նորմալ նախագահական, ոչ էլ առավել ևս պառլամենտական հանրապետություն: Իսկ թե ինչ փաստերի հիման վրա եմ դա պնդում, այդ մասին ավելի լավ է չխոսեմ:
Եթե ճիշտ եմ հիշում, էս մասին մինչև Րաֆֆին արդեն դաշնակներն էին խոսել, ասելով, որ իրենք կաջակցեն միայն այն ընդդիմադիր միասնական թեկնածուին, ով այդ գաղափարին կաջակցի: Որոշ ժամանակ հետո երբ որոշ բաներ կհստակեցվեն, ավելի «դուխով» կգրեմ, իսկ էս պահին ուղղակի ասեմ կասկածս, որ հերթական ոչ ազնիվ գաղափարն է հրամցվում: Ոչ ազնիվ էն իմաստով, որ իրանց իրական նպատակը խորհրդարանական կառավարման գնալը չէ:
Հետին, գաղտնի, ջհուդամասոնացեխակրոնական դավադրությունները կարևոր չեն, այլ կարևորղ բաց քննարկումն է ու նպատակի հայտարարումը։
Նույնիսկ եթե իսկապես լինեն դավադրություններ ու խաբեն չանեն, պահանջելու տեղ կունենանք և ոչ թե ամեն տեսակ լղոզված ու անողնաշար հայտարարությունների հետևից պիտի ամեն անգամ գնանք, առանց հիմնարար պարզելու ուր են գնում ինչու ենք գնում և անընհատ հուսահատվենք։
Բաղձալի երազանքները իհարկե քաղաքական կատեգորիանել լինել չեն կարող, բայց առանց դրանց վերածվում ենք նրան ինչին վերածվել էնք 10000 դրամով երկիր, պատիվ ու արժանապատվություն ՎԱՃԱՌՎՈՒՄ Է հասարակության։ Իսկ ով խիղճը չի կարողանում վաճառել ընդնում է աղանդների ծուղակը, քանի որ աննպատակ անհույս կյանքով անձը ապրել չի կարող....
Գաղափար չկա քանի որ ամեն ինչի հասել ենք, հողեր էլ եք հետ վերցրել, բանակ էլ ունենք, անկախություն էլ, փողն էլ, ուղղակի այդ ամենի հետ անպատասխանատու ենք վարվում։
Հայ ժողովրդին հիմնարար համակարգանի գաղափարն է պակասում։ ինչպես ապրել ու տնորինել այդ ամենը ինչին հասել ենք։
Պիտի գաղափարական, կազմակերպչական, համակարգային փոփոխություն, որ ամեն ոք զգա, որ իրենից կախված երկրում բան կա, ինքն է որոշում և ոչ թե ինչ որ պապա, պրեզիդենտ, թագավոր, շեֆ։
Տրամաբանության փոփոխություն է պետք, ինչը պառլամենտարիզմը պիտի ապահովվի, իսկ ով ինչ շահադիտական նպատակներով դա կիրագործի էական չէ։
Հայաստանի ու հայ ժողովրդի համար պառլամենտական համակարգով ապրելու հասունության մասին ասեմ մի հասարակ փաստ, ամեն նախագահական ընտրության հետ մեծ հույսեր են կապվում, հասարակությունը լարվում է կիզվում ու պարպվում ընտրություններից հետո, ինչը անկախ ամեն ինչից ով ինչքան է մեղավոր լավ չի հայության համար։
Բացառելով այդ պատուհաս ընտրությունները և ունենալով միայն ԱԺ ընտրություններ, այդ կիզումները կհասցվեն նվազագույնի ու ժամանակի հետ լրիվ կբացառվեն, նամանավանդ ծայրահեղությունները։
Այ այդ ժամանակ թող ամեն մեկը գնա իրա գյուղից, թաղից, քաղաքից սկսած ժողովրդավարություն կառուցի, ժողովրդավար ընտրություններ ապահովվելու համար տեղում անձամբ պայքարի իսկ կեղծողները չեն կարողանա մասսայական կեղծեն քանի որ առանձին տաս հազարից ոչ ավելի ընտրող ունեցող ամեն տեղամասում ակընհայտ կզռռա, ինչպես երևաց վերջին ԱԺընտրություններում,ով ինչքան ու որտեղ է ծախսվում ու քանի հոգի է առնում ու ծախվում...
Ի դեպ էլի եմ ասել կրկնվեմ, նույնիսկ ընտրակաշառքը այդ առումով պիտի օրինականացվի, ով ցանկանում է զբաղվում է պոռնկությամբ, մարմինը վաճառում է ու դրա համար պատիճ չկա, խղճի վաճառքի ու ստրկացման համար էլ պիտի պատիժ չլինի, ազատ շուկայական հարաբերություններ, կգան կասեն 10000 դրամ ու եթե ախմախ են մյուսները, որ չեն կարողանում հասկացնեն ընտրողին, որ իր կյանքը լավացնելով իրանք իրանց ավելի քան 10000 դրամ են «տալու» տենց էլ իրանց պետք է,համ ընտրողին համ ընտրվողին...
Mephistopheles
25.09.2012, 00:44
Նախագահական, միանշանակ… պտի որ հասկացած ըլնենք թե մենք ինչ վերաբերմունք ունենք Պառլամենտին… վերջին պառլամենտական ընտրությունները ձեզ վկա…
Պառլամենտականն ի՞նչ ա ժողովուրդ: Այսինքն Լֆիկը, Մանվելը, Սեյրանը, Նեմե՞ցը պիտի կառավարեն երկիրը: Է սրա լավը ո՞րն ա:
Միայն թագավորական: մի հատ ղայդին թագավոր ունենանք, հետո նոր կմտածենք նազիր-վեզիների մասին
Սերժին ՝ թագավոր
Նախագահական, միանշանակ… պտի որ հասկացած ըլնենք թե մենք ինչ վերաբերմունք ունենք Պառլամենտին… վերջին պառլամենտական ընտրությունները ձեզ վկա…
Ինչ վերաբերմունք սեփական պադեզդին,այնպիսին էլ ամբողջ երկրին։
Եթե ձեր շենքի լիֆտի հարցը չեք կարողանում հավաքվել լուծել, սպասել, որ մի հատ կռուտոյ պապա,աֆտարիտետ կգա սաղ հարցերը կլուծի, հասարակ ստրկամտություն է ու պատասխանատվությունից խուսափելու ցանկություն։
Պառլամենտականն ի՞նչ ա ժողովուրդ: Այսինքն Լֆիկը, Մանվելը, Սեյրանը, Նեմե՞ցը պիտի կառավարեն երկիրը: Է սրա լավը ո՞րն ա:
ԱԺն առօրյա իրականության հայելին է ու եթե նրա մեջ նայելուց ցանկություն է առաջանում հետ տալ կամ թողնել հեռանալ նշանակում է կամ անբուժելի հիվանդ ենք ու լուծվելու, կոելու ենք որպես ազգ ու պետություն կամ սթափվելու ենք ու առողջ կյանք վարելու որոշում ենք ընդունելու։
Իսկ մի հատ պապա դնել հետո ասել ինքնա սախ մեղավոր, օլիգարխա, հրեշա, ջհուդամասոնա դրանից էլ մենք սախ վատ ապրում, երկիրը երկիր չի, հասարակ պատասխանատվությունից խուսափել է նշանակում։
Անող եք սկսեք արեք, որ չասեք մենակ խոսում ես, օրինակ բերեմ, մեր գյուղում 20 տարի անընդմեջ գյուղը թալանած գյուղապետին նույնիսկ գլխ.դատախազի խնամիությունը չփրկեց, քանի որ ժողովուրդը հասկացել է, որ ինքն ա որոշողը ու անցած շաբաթ փոխել է գյուղապետին էլ համայնքի ղեկավար անդամներին էլ։
Կոնկրետ գործ արեք մի թողեք լֆիկա, նեմեցա, դոդա ռոբոտները ձեր անունից ընտրվեն ձեր թաղում, գյուղում և ոչ թե հինգ տաեին մեկ փնովեք ինչ որ անձանց ու պատասխանատվությունը ամեն ինչի համար մեկի վրա բարդեք։
Մենք այս երկրի տերերն ենք և ոչ թե ինչ որ մեկի ստրուկները։
Պառլամենտականն ի՞նչ ա ժողովուրդ: Այսինքն Լֆիկը, Մանվելը, Սեյրանը, Նեմե՞ցը պիտի կառավարեն երկիրը: Է սրա լավը ո՞րն ա:
ԱԺն առօրյա իրականության հայելին է ու եթե նրա մեջ նայելուց ցանկություն է առաջանում հետ տալ կամ թողնել հեռանալ նշանակում է կամ անբուժելի հիվանդ ենք ու լուծվելու, կոելու ենք որպես ազգ ու պետություն կամ սթափվելու ենք ու առողջ կյանք վարելու որոշում ենք ընդունելու։
Իսկ մի հատ պապա դնել հետո ասել ինքնա սախ մեղավոր, օլիգարխա, հրեշա, ջհուդամասոնա դրանից էլ մենք սախ վատ ապրում, երկիրը երկիր չի, հասարակ պատասխանատվությունից խուսափել է նշանակում։
Անող եք սկսեք արեք, որ չասեք մենակ խոսում ես, օրինակ բերեմ, մեր գյուղում 20 տարի անընդմեջ գյուղը թալանած գյուղապետին նույնիսկ գլխ.դատախազի խնամիությունը չփրկեց, քանի որ ժողովուրդը հասկացել է, որ ինքն ա որոշողը ու անցած շաբաթ փոխել է գյուղապետին էլ համայնքի ղեկավար անդամներին էլ։
Կոնկրետ գործ արեք մի թողեք լֆիկա, նեմեցա, դոդա ռոբոտները ձեր անունից ընտրվեն ձեր թաղում, գյուղում և ոչ թե հինգ տաեին մեկ փնովեք ինչ որ անձանց ու պատասխանատվությունը ամեն ինչի համար մեկի վրա բարդեք։
Մենք այս երկրի տերերն ենք և ոչ թե ինչ որ մեկի ստրուկները։
Եվս մի ամենակարևոր փաստ պառլամենտականի մասին. այն հնարավորություն է տալիս բոլոր հնարավոր մտածողության ու սկզբունքների ներկայացումը երկրի կառավարության մեջ, ներառյալ և նրանց ովքեր դեմ են պառլամենտական համակարգին։
Նախագահական, միանշանակ… պտի որ հասկացած ըլնենք թե մենք ինչ վերաբերմունք ունենք Պառլամենտին… վերջին պառլամենտական ընտրությունները ձեզ վկա…
Փաստորեն վերջին նախագահական ընտրությունները լավն էին, մեր վերաբերմունքն էլ նախագահի նկատմամբ վաբշե արտակարգ ա: Կեցցե՛ նախագահը:
Mephistopheles
25.09.2012, 22:53
Փաստորեն վերջին նախագահական ընտրությունները լավն էին, մեր վերաբերմունքն էլ նախագահի նկատմամբ վաբշե արտակարգ ա: Կեցցե՛ նախագահը:
չեմ ասում լավն էին… խոսքը ժողովրդի վերաբերմունքի մասին ա… նախագահական ընտրություններն ավելի լուրջ են ընդունում… սաղ ղալմաղալները նախագահական ընտրություններից հետո ա լինում…
չեմ ասում լավն էին… խոսքը ժողովրդի վերաբերմունքի մասին ա… նախագահական ընտրություններն ավելի լուրջ են ընդունում… սաղ ղալմաղալները նախագահական ընտրություններից հետո ա լինում…
Քեզ ո՞վ ա տենց բան ասել:
Նույն զահրմարն ա, համ մեկը, համ մյուսը:
Ապեր, Հայաստանում ողջ ընտրական համակարգն ա դիսկրեդիտացված ու ողջ քաղաքական վերնախավը՝ իշխանությունով ու ընդդիմությունով: Ստեղ կառավարման համակարգը, նախագահական, թե պառլամենտական, բացարձակ կապ չունի:
ՈՒ վերջին հաշվով, եթե նույնիսկ դու ճիշտ ես, ապա եթե կառավարման համակարգը փոխվի պառլամենտականի, ապա ժողովրդի վերաբերմունքն էլ պառլամենտական ընտրությունների նկատմամբ կփոխվի: Հիմա սաղ էլ գիտեն, որ նախագահը գերագույն-գլխավոր բիզնեսմենն ա երկրի, դրա համար էլ էտ ընտրությունների շուրջ աժիոտաժն ավելի շատ ա:
Mephistopheles
25.09.2012, 23:32
Քեզ ո՞վ ա տենց բան ասել:
Նույն զահրմարն ա, համ մեկը, համ մյուսը:
Ապեր, Հայաստանում ողջ ընտրական համակարգն ա դիսկրեդիտացված ու ողջ քաղաքական վերնախավը՝ իշխանությունով ու ընդդիմությունով: Ստեղ կառավարման համակարգը, նախագահական, թե պառլամենտական, բացարձակ կապ չունի:
ՈՒ վերջին հաշվով, եթե նույնիսկ դու ճիշտ ես, ապա եթե կառավարման համակարգը փոխվի պառլամենտականի, ապա ժողովրդի վերաբերմունքն էլ պառլամենտական ընտրությունների նկատմամբ կփոխվի: Հիմա սաղ էլ գիտեն, որ նախագահը գերագույն-գլխավոր բիզնեսմենն ա երկրի, դրա համար էլ էտ ընտրությունների շուրջ աժիոտաժն ավելի շատ ա:
Տրիբուն ջան, ոչ ոք չի ասել, պարզ երևհում ա… ճիշտ ես ասում, ընտրությունները նույն ձևի են անցնում, չեմ վիճում էդ հարցում… ասում եմ ժողովրդի վերաբերմունքն ա տենց… նայի հենց թեկուզ էս ֆորումը…
ես էդքան վստահ չեմ… կարծում եմ որ պառլամենտական ընտրությունները էլի կանցնեն նեց ոնց որ հիմա են անցնում ու երբ ընտրություններից հետո էդ պառլամենտն ընտրի նախագահին, կամ պրեմիեր մինիստրին, մարդիկ ուղղակի նայելու են նրան ու վերաբերվեն էս ամեն ինչին նույն ձևով ինչ հիմա ա… ու տարօրինակ թող չթվա, շատ հավանական ու հնարավոր ա որ գողությունն ու կեղծարարություններն ավելի հեշտանան, իսկ բողոքելն ու բռնելը մեղավորին ավելի բարդանա… հիմա աշխարհում ընդունված ա երկուսի խառնուրդը…
մենք ուզում ենք լինի մի մարդ որին հնարավոր ա մեղադրել ու աստվածացնել… էսի մեր արևելյան կողմն ա իրան զգացնել տալիս… ընդդիմությունն էլ, իշխանությունն էլ… ու սա նրանք ինքնուրույն չեն անում՝ ժողովուրդն ա "ստիպում"…
Միայն թագավորական: մի հատ ղայդին թագավոր ունենանք, հետո նոր կմտածենք նազիր-վեզիների մասին
Սերժին ՝ թագավոր
Թագավորականին համաձայն եմ, բայց ոչ Սերժին թագավոր` արու ժառանգ չունի, բազառի բունա:
Թագավորականին համաձայն եմ, բայց ոչ Սերժին թագավոր` արու ժառանգ չունի, բազառի բունա:
Միշիկին չի որդեգրել ?
Միշիկին չի որդեգրել ?
Գուգլում նայեցի` չգտա, մենակ քո հարցը բերեց, պատասխանը չկար :D
Դու էլ բեթարից վախեցի: Թագավորի ախպերն էլ ա գահի օրինական ժառանգ համարվում, ու դաժե ախպոր տղեն :[ Տիգրան Մեծը քեզ ղուրբան:
Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, պատրաստ է որպես զինվոր առաջնորդել մեծ փոփոխությունների իրականացման գործընթացը. Փոստանջյան (http://www.tert.am/am/news/2012/09/29/postajyan/)
Իրականացնել սահմանադրական փոփոխություններ, որն իրենից ներկայացնում է հանրաքվեի միջոցով գործող բռնապետական-նախագահական ինստիտուտի վերացում, խորհրդարանական հանրապետական կարգի հաստատում, գործադիր, օրենսդիր և դատական իշխանությունների իրական տարանջատում
Րաֆֆից դժվար զինվոր ստացվի, բայց որ էս նախագահական ընտրություններին կարելի ա նախորդներից տարբերվող գոնե մի թարմ գաղափարով գնալ, փաստ ա:
Տրիբուն ջան, ոչ ոք չի ասել, պարզ երևհում ա… ճիշտ ես ասում, ընտրությունները նույն ձևի են անցնում, չեմ վիճում էդ հարցում… ասում եմ ժողովրդի վերաբերմունքն ա տենց… նայի հենց թեկուզ էս ֆորումը…
ես էդքան վստահ չեմ… կարծում եմ որ պառլամենտական ընտրությունները էլի կանցնեն նեց ոնց որ հիմա են անցնում ու երբ ընտրություններից հետո էդ պառլամենտն ընտրի նախագահին, կամ պրեմիեր մինիստրին, մարդիկ ուղղակի նայելու են նրան ու վերաբերվեն էս ամեն ինչին նույն ձևով ինչ հիմա ա… ու տարօրինակ թող չթվա, շատ հավանական ու հնարավոր ա որ գողությունն ու կեղծարարություններն ավելի հեշտանան, իսկ բողոքելն ու բռնելը մեղավորին ավելի բարդանա… հիմա աշխարհում ընդունված ա երկուսի խառնուրդը…
մենք ուզում ենք լինի մի մարդ որին հնարավոր ա մեղադրել ու աստվածացնել… էսի մեր արևելյան կողմն ա իրան զգացնել տալիս… ընդդիմությունն էլ, իշխանությունն էլ… ու սա նրանք ինքնուրույն չեն անում՝ ժողովուրդն ա "ստիպում"…
Եթե նախագահական ընտրություններ չլինեն, պառլամենտականի նկատմամբ հետաքրքրությունն իհարկէ կփոխվի, բայց արդեն բազմիցս նշել եմ, մարդկանց զգացողությունն, որ իրենք թեկուզ մի քանի հազար մարդով բան են վորոշում կկարևորվի,ինչն նախագահականն աբստրակտ ընտրություններում չկա։
Մարդկանց մոտ անմիջական զգացումը, թե նախագահական ընտրություններով ինչ որ բան է փոխվելու չկա, իսկ ԱԺ ու ՏԻՄ ընտրություններում արդեն ակտիվ մասնակցում ազդեցություն են ունենում, օրինակ վերջին ընտրություններն ցույց տվեցին, որ բարգաորոճողներ ու անկուսակցականները կարող են իրական ժողովրդի հետ առնչություն ունեցող անձիք լինեն ու ոչ մի վարչական ռեսուրսով էլ սերժանտները իրենց մարդուն անցկացնելու շանս չունեն։
Նախագահական ընտրություններից հուսահատությունն համարիա անհնար է վերացնել ու մարդկանց համոզել, որ չարժի ծախել ձայնը, քանի որ չեն հավատւմ, որ դրանից ինչ որ բան է փոխվում, որ իրենք գնում ինչ որ մեկին ընտրում են։ Հարյուր հազարավոր կեղծիքների շնորհիվ արդեն տասնյակ տարիներ ոչնչացվում է ցանկացած իրական ձայն։
Իսկ պառլամենտական ընտրություններով դա անելն շատ ավելի դժվար է, զռռում է, եթե ինչ որ մեկին փորձում են դնեն մի ինչ որ շրջանում պատգամավոր։
Այսինքն ԱԺն նույնիսկ եթե աֆտարիտետներ են ընտրվում, դա ուղղակի կարելի է վերագրել կոնկրետ տաս քսան հազար մարդկանց խղճին ու մարդիկ կզգան, եթե լֆիկ, նեմեց, դոդ են թողում իրենց թաղից, գյուղից, քաղաքից ընտրվի էլ Նարեկացի, Քուչակ, կուլտւրնի կյանքից խոսալու տեղ չունեն, դա իրենք են մեղավոր ու պատասխանատու ու իրենք և ոչ թե ինչ որ պապա, պրեզիդենդ պիտի գա իրանց դրանցից փրգի․․․
Հայաստանը պետք է հռչակվի խորհրդարանական հանրապետություն ----- փառք աստծո, վերջապես սկսվում ա......
http://www.youtube.com/watch?v=aEbtoa0bo_I
Րաֆֆին ակընհայտ է դարձնում, որ իր համար նախագահի պաշտոնը ինքնանպատակ չէ այլ ժողովրդի համար կարևոր նպատակ իրականացնելու միջոց, ավելին նա այդ պաշտոնը ստանալով դրանից պատրաստվում է հրաժարվել այլ լուծարելով ու հայությանը պապայի սինդրոմից ազատելով։
Հիանալի քայլ ՁԻՈՎ, ՈՒՂՏՈՎ ու նույնիսկ ԷՇՈՎ, դե հիմա տեսնենք ընդիմադիր դաշնյակ, ՀԱԿ, ՀՌԱԿ ու մնացած բռակ կուսակցությունների թեկնածուները ինչ են արտասանելու, թե իրենք իչու համար են ուզում դառնալ նախագահ...
Բա որ ասում եմ այս ուղտը մի օր չոքելու է բոլորի դռանը․․․․
Բարգավաճ Հայաստան Կուսակցությունը միանում է պառլամենտական Հայաստանի ստեղծման գաղափարին
http://civilnet.am/2012/11/06/%D5%A2%D5%B0%D5%AF-%D5%B6-%D5%A1%D5%BC%D5%A1%D5%BB%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4-%D5%A7-%D5%A1%D5%B6%D6%81%D5%B6%D5%A5%D5%AC-%D5%AD%D5%B8%D6%80%D5%B0%D6%80%D5%A4%D5%A1%D6%80%D5%A1%D5%B6%D5%A1/
Սերժանտներ ջաններդ յուղեք։
Շատ հետաքրքիր է լինելու ԼՏՊի ու իր կողմնակիցների արձագանքը, նրանք պիտի անցնեն ասեղի ծակով ու հրաժարվեն նախագահ ունենալու գաղափարից - նեվերայատնի պյան ա․․․
Բա որ ասում եմ այս ուղտը մի օր չոքելու է բոլորի դռանը․․․․
Բարգավաճ Հայաստան Կուսակցությունը միանում է պառլամենտական Հայաստանի ստեղծման գաղափարին
http://civilnet.am/2012/11/06/%D5%A2%D5%B0%D5%AF-%D5%B6-%D5%A1%D5%BC%D5%A1%D5%BB%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4-%D5%A7-%D5%A1%D5%B6%D6%81%D5%B6%D5%A5%D5%AC-%D5%AD%D5%B8%D6%80%D5%B0%D6%80%D5%A4%D5%A1%D6%80%D5%A1%D5%B6%D5%A1/
Սերժանտներ ջաններդ յուղեք։
Շատ հետաքրքիր է լինելու ԼՏՊի ու իր կողմնակիցների արձագանքը, նրանք պիտի անցնեն ասեղի ծակով ու հրաժարվեն նախագահ ունենալու գաղափարից - նեվերայատնի պյան ա․․․
Արամ Մանուկյան ԱԺ ՀԱԿ խմբակցության քարտուղար.
- Ես իմ վերջին ասուլիսի ժամանակ արդեն հայտարարել եմ, որ կարեւոր է քաղաքական ուժերի կոնսոլիդացիան, որ մի կողմ թողնելով անձերը, պետք է համագործակցել կոնկրետ գաղափարների, տվյալ դեպքում՝ իշխանափոխություն իրականացնելու եւ արտագաղթը կանխելու շուրջ: Նախագահի թեկնածուն տվյալ դեպքում ածանցյալն է: Մենք ունենք հզոր, կոնսոլիդացնող թեկնածու, որը համոզված եմ, որ նշածս մարտահրավերի դեմ կարող է պայքարել. դա Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն է: Յուրաքանչյուր կուսակցություն կունենա իր ասելիք-առաջարկը, հետո քննարկումների դաշտում կարող ենք ամեն ինչ քննարկել:
Վահան Հովհաննիսյան, ԱԺ ՀՅԴ խմբակցության պատգամավոր.
- ՀՅԴ-ն մշտապես կարեւորել է եւ 100 տոկոս համամասնական ընտրակարգի, եւ խորհրդարանական կառավարման համակարգին անցնելու գաղափարը: Շատ ողջունելի է, որ ԲՀԿ-ում եկել են ոչ միայն 100 տոկոսանոց համամասնական ընտրակարգի անցնելու տեսակետին, այլեւ պառլամենտական կառավարման համակարգի կողմնակից են: Բնականաբար, այս հարցերի շուրջ նրանց հետ կոնսուլտացիաները հնարավոր են: Իսկ մանրամասներն արդեն ՀՅԴ ԳՄ գործն է:
Արմեն Մարտիրոսյան, Ժառանգություն կուսակցության փոխնախագահ, ԱԺ նախկին պատգամավոր
- Մենք շատ նորմալ ենք վերաբերվում այդ առաջարկին, մանավանդ, որ ինքներս ենք միայն բազմիցս խոսել այդ մասին, նույնիսկ նախորդ գումարման ԱԺ-ում նման օրենսդրական նախաձեռնություն ես եմ ներկայացրել: Երբ ԲՀԿ-ն կդիմի կոնսուլտացիաների համար, որեւէ խնդիր չեմ տեսնում:
http://www.lragir.am/index.php/arm/0/country/view/74168
Գալուստ Սահակյանը ՀՀԿից արդեն ականջներին չի հավատում, հարցնում ա Ծառուկյանը ստորագրել ա էտ հայտարարության տակ, կարծես ժեկի թուղթ ա, որ առանց ստորագրության չի անցնում։ Դեռ բեխաբար ա, որ ԲՀԿն երեկվանից էլ ուրիշ մայլում ա պարում ու ինքնուրույն գործելու հայտ ա ներկայացրել իսկ Ծառուկյանի անձը արդեն չարաշահելու հնարավորություն չի լինելու...«Կարծում եմ՝ նման տիպի հայտարարությունները կուսակցության ղեկավարն է անում կամ նրա կողմից ստորագրված հայտարարություն է լինում: Բայց մոդելը կա, քննարկելի է, ես կարծում եմ, որ այս պահին այդ քաղաքական հիմնավորումները չկան»: http://www.aravot.am/2012/11/07/127910/
«Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը «Հայ ազգային կոնգրես» խմբակցությանը առաջարկել է հանդիպել և խոսել կառավարման խորհրդարանական համակարգին անցնելու շուրջ: Կոնգրեսի այսօրվա քաղխորհրդի նիստում կընդունվի համապատասխան որոշման հարցը: Այդ մասին iLur.am-ին տեղեկացրեց «Հայ ազգային կոնգրես» խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանը՝ անդրադառնալով ԲՀԿ-ական Նաիրա Զոհրաբյանի կողմից առաջարկված՝ կառավարման խորհրդարանական համակարգին անցնելու քննարկումներին:
«Քիչ առաջ ինձ զանգահարեց ԲՀԿ խմբակցության քարտուղար Նաիրա Զոհրաբյանը և պաշտոնապես առաջարկեց մասնակցել այդ հարցի շուրջ երկուշաբթի օրը նախատեսված քաղաքական կոնսուլտացիաներին»,- ասաց նա:
Պատասխանելով այն հարցին, թե արդյոք նման համագործակցությունը կարող է բերել ընդհուպ նախագահական ընտրություններում միասնական թեկնածուի սատարմանը՝ կոնգրեսական պատգամավորը պատասխանեց, թե ոչինչ չի կարելի բացառել:
Ի դեպ, Նաիրա Զոհրաբյանի կողմից առաջարկված 100% համամասնական ընտրական կարգին անցելու գաղափարը, Լ. Զուրաբյանի խոսքով, Կոնգրեսն առաջարկել էր դեռևս ընտրական օրենսգրքի իր փաթեթում:
Հիշեցնենք, որ երեկ ԲՀԿ խորհրդարանական խմբակցության քարտուղար Նաիրա Զոհրաբյանը հայտարարությամբ էր հանդես եկել, որտեղ առաջարկում էր անցնել կառավարման խորհրդարանական համակարգին և 100% համամասնական ըտրակարգին: «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը առաջիկա օրերի ընթացքում խորհրդակցություններ է սկսելու քաղաքական ուժերի հետ՝ պարզելու այս գաղափարի շուրջ համախմբվելու հնարավորությունները:
Աղբյուր՝ ilur.am (http://www.ilur.am/news/view/3058.html)
Հետաքրքիր զարգացումներ են:
Նախկինի պես շարունակում եմ համարել, որ Հայաստանը դեռ պատրաստ չի խորհրդարանական կառավարման մոդելի: Բայց եթե էնպես ստացվի, որ սա դառնա միավորման բանաձև, ապա մի քանի էջ առաջ ասածիս համաձայն պատրաստ եմ ներողություն խնդրել հապշտապ ենթադրություններիս համար.
Օք, դու մի դիր, ես դնում եմ: Բայց ավելի «դուխով» հետո կխոսեմ: Կամ էլ կասեմ՝ ներող, սխալ էի: Նայած ոնց կլինի:
Ինչ վերաբերում ա բանաձևին, ապա կարծում եմ, որ ներկա պայմաններում հասարակությունն այլ ոճի բանաձևերի ա սպասում, որը չեն կարողանում, էս պահին, ներկայացնել ոչ մեկը, ոչ ժառանգները, ոչ դաշնակները, ոչ ՀԱԿ-ը, ոչ էլ անգամ կոմունիստները:
«...հիմա ժամանակը չէ ընտրական օրենսգրքում փոփոխություն կատարելու եւ խորհրդարանական կառավարման համակարգի անցնելու, դա կարելի է անել մի քանի տարի հետո...» սերժանտները վախեցած են։
ՈՒ նույնիսկ կատղել են «Պարզունակ քայլ է եւ ակնհայտ՝ որտեղ մշակված», ասում է Շարմազանովը:
Ի դեպ նեմեց ռուբոից երևի վարակվել են ամեն տեղ ինչ որ թաքնված մեկին են տեսնում չեն հավատում, որ անվճար առանց ետին մտքեիր կարող է քաղաքական դաշտում ակտիվություն սկսվի իրանց դեմ...
Կամ էլ փորձում են վարկաբեկեն պառլամենտական պետության գաղափարը, դա վերագրելով քոչարյանին, որ հանկարծ այդ գաղափարի շուրջ համախմբում տեղի չունենա.... Չնայած այդ մտքերը իհակրե Շարմազանովինը չեն այլ լրագրի խմբագրությանը http://www.lragir.am/index.php/arm/0/comments/view/74184 ու շատ հավանական է, որ Շարմազանովը ու ՀՀԿն ընդհամենը Ծառուկյանից են վախեցած, իսկ քոչարյանը մենակ Հակոբ Բադալյանի աշկին ա երևում...
Սերժանտները կտաղել են, Շարմազանովն ասում ա տհենց էք անում հա՞ դե հեսա դուք հեսա ձեր ճարը կտեսնեք, դիմակները կպատռենք ու ժողովուրդը կիմանա
http://www.youtube.com/watch?v=15AbK9cPKK4
Համել ասում ա ով պառլամենտական պետություն ա ուզում ուրեմն չի կարում պրեզիդենտի թեկնածու առաջադրի... :lol:
եթե քաղաքական ուժերը այնպիսի կոմպրոմիսի գան, որ որևէ մտավորականի նշանակեն նախագահի պաշտոնում, ով սահմանդրական ճանապարհով չի ունենա լայն լիազորություններ, բայց կունենա մեծ հեղինակություն, կլինի սիմվոլ, որը զերծ կպահի առճակատումներից, քաղաքական լարվածությունից, դա նույնպես կլինի արդյունավետ որոշում, որը զերծ կպահի քաղաքական ցնցումներից:
«Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ Աշոտ Մանուչարյան
http://www.galatv.am/news/view/ashot-manucharyan22.html
Սերժ Սարգսյանը դեմ է կառավարման խորհրդարանական համակարգին անցմանը եւ հայ-թուրքական արձանագրությունների վերաբերյալ կետին:
Նախագահը նշել է, որ հայ-թուրքական արձանագրությունների մասով իր քայլը ճիշտ է եղել, իսկ ինչ վերաբերում է կառավարման խորհրդարանական համակարգին, նա հայտարարել է, որ խնդիրը կառավարման համակարգը փոխելու մեջ չէ:
Ծանոթ արտահայտություններ են, տեսնես էլ ով էր համամիտ Սերժ Սարգսյանի հետ, նրա հետ էլ արժի որ նա կոալիցիա կազմի ու երևի տենց էլ կանի....
Առօրյա Հայաստանյան իրականությունը բաժանվում է երկու տեսակի, խորհրդարանական պետության կողմնակիցների ու հակառակորդների...
Սերժ Սարգսյանը որոշել է, թե ինքը որ դաշտում է ու շուտով պարզ կերևա էլ ով է իրեն այդ դաշտում տեսնում ու ուղղակի ու անուղղակի համագործակցում ու աջակցում սերժանտներին պրեզիդենտի պաշտեն պահելու գործում...
http://www.lragir.am/index.php/arm/0/country/view/75805
Առօրյա Հայաստանյան իրականությունը բաժանվում է երկու տեսակի, խորհրդարանական պետության կողմնակիցների ու հակառակորդների...
Բացարձակ սխալ սահմանում է: Հասարակությունը չի բաժանվում այդ երկու տիպերի: Եթե անգամ այդ խնդրի պրիզմայով նայենք, ապա կտեսնենք բաժանումների բազմազան խմբեր.
- Մարդիկ, ովքեր կողմ են հնարավորինս շուտ խորհրդարանական մոդելին անցնելու,
- Մարդիկ, ովքեր ընդհանրապես են դեմ,
- Մարդիկ, ովքեր կողմ են, բայց ժամանակի էս պահին նպատակահարման չեն համարում,
- Մարդիկ, ովքեր գտնում են, որ ներկայիս խնդիրները լուծել կարելի է թե խորհրադարանական, թե նախագահական մոդելների դեպքում, ճիշտ էնպես, ինչպես խնդիրները կարող են չլուծվել թե՛ խորհրդարանական, թե՛ նախագահական մոդելների դեպքում:
Էլի կան: Բայց խոսենք էս վերջին տիպի մասին:
Սերժ Սարգսյանը նման նախադասություն ասելով ամենևին չի հավասարվում մնացած այն բոլոր մարդկանց, ովքեր գտնում են, որ խնդիրը կառավարման համակարգը փոխելը չէ:
Ես էլ եմ գտնում, որ խնդիրը դա չի: Բայց իմ նման կերպ մտածելու ու Սերժիկի նման կերպ արտահայտվելու մոտիվացիաները, տրամաբանությունը, պատճառը տրամագծորեն հակառակ են:
Ես հստակ գիտեմ, որ պետությունը կարող է բռնաբարվի ցանկացած մոդելի դեպքում: Ու անգամ ամենաանասուն մոդելի դեպքում եթե մոդելը ճիշտ կիրառվի, կարող է շատ դրական արդյունք լինել, պետությունը զարգանա:
Խորհրդարանական մոդելի անցման մասին թեժացող խոսակցությունները, իմ խորին համոզմամբ, էս պահին ընդամենը պոպուլիզմի նշանակություն ունեն: Մարդիկ փորձում են առաջարկել տարբերվող բան, բայց չկա խորքային պատճառաբանություն, թե ինչով է դա լավ: Ես կարող եմ կողմ լինել էս պահին նման քաղաքականությանը, չնայած դեմ եմ էս պահին կառավարման խորհրդարանական մոդելի անցնելուն, եթե տեսնեմ, որ դա կարող է դառնալ ժողովրդի համախմբման շարժառիթ:
Ու վերջացնեմ կրկնելով, սխալ է «խնդիրը կառավարման համակարգը փոխելու մեջ չէ» միտքը ասողներին նույնացնել Սերժի հետ, ինչ է թե ինքն էլ ուրիշ շարժառիթ ունենալով էդ նախադասությունն ասել է:
Բացարձակ սխալ սահմանում է: Հասարակությունը չի բաժանվում այդ երկու տիպերի: Եթե անգամ այդ խնդրի պրիզմայով նայենք, ապա կտեսնենք բաժանումների բազմազան խմբեր.
- Մարդիկ, ովքեր կողմ են հնարավորինս շուտ խորհրդարանական մոդելին անցնելու,
- Մարդիկ, ովքեր ընդհանրապես են դեմ,
- Մարդիկ, ովքեր կողմ են, բայց ժամանակի էս պահին նպատակահարման չեն համարում,
- Մարդիկ, ովքեր գտնում են, որ ներկայիս խնդիրները լուծել կարելի է թե խորհրադարանական, թե նախագահական մոդելների դեպքում, ճիշտ էնպես, ինչպես խնդիրները կարող են չլուծվել թե՛ խորհրդարանական, թե՛ նախագահական մոդելների դեպքում:
Էլի կան: Բայց խոսենք էս վերջին տիպի մասին:
Սերժ Սարգսյանը նման նախադասություն ասելով ամենևին չի հավասարվում մնացած այն բոլոր մարդկանց, ովքեր գտնում են, որ խնդիրը կառավարման համակարգը փոխելը չէ:
Ես էլ եմ գտնում, որ խնդիրը դա չի: Բայց իմ նման կերպ մտածելու ու Սերժիկի նման կերպ արտահայտվելու մոտիվացիաները, տրամաբանությունը, պատճառը տրամագծորեն հակառակ են:
Ես հստակ գիտեմ, որ պետությունը կարող է բռնաբարվի ցանկացած մոդելի դեպքում: Ու անգամ ամենաանասուն մոդելի դեպքում եթե մոդելը ճիշտ կիրառվի, կարող է շատ դրական արդյունք լինել, պետությունը զարգանա:
Խորհրդարանական մոդելի անցման մասին թեժացող խոսակցությունները, իմ խորին համոզմամբ, էս պահին ընդամենը պոպուլիզմի նշանակություն ունեն: Մարդիկ փորձում են առաջարկել տարբերվող բան, բայց չկա խորքային պատճառաբանություն, թե ինչով է դա լավ: Ես կարող եմ կողմ լինել էս պահին նման քաղաքականությանը, չնայած դեմ եմ էս պահին կառավարման խորհրդարանական մոդելի անցնելուն, եթե տեսնեմ, որ դա կարող է դառնալ ժողովրդի համախմբման շարժառիթ:
Ու վերջացնեմ կրկնելով, սխալ է «խնդիրը կառավարման համակարգը փոխելու մեջ չէ» միտքը ասողներին նույնացնել Սերժի հետ, ինչ է թե ինքն էլ ուրիշ շարժառիթ ունենալով էդ նախադասությունն ասել է:
Պառլամենտական պետության անցումը առօրյա դաշտում միակ ՀԱՄԱԿԱՐԳԱՅԻՆ փոփոխությունների մասին քննարկումն է - պոպուլիզմով զբաղված են անձերի պայքարը որպես փոփոխությունների գրավակամ ներկայացնողները։ Ես կասեի դա պոպուլիզմ էլ չի այլ էժանագին ռաբիս գովազդ «ապե ինքը լավ տղայա»...
Երանգները կարևոր չէն, ով, երբ, ինչքանով ու ինչ արագությամբ է դեմ կամ կողմ արտահատված մտքին և արդյոք նա անձնական հակակրանք ունի միտքը արտահայտող անձի նկատմամբ թե ոչ....
Այդ բոլոր երանգները միշտ կարելի է ընդհանրացնել ու միարժեք ասել, ով է կողմ ու ով է դեմ։
Սարգսյանը արտահայտել է իր դիրքորոշումը, կամ այդ դիրքորոշման կողմնակիցն էս կամ հակառակորդը...
Ասածի մեջ ավելին է արտահայտված, նա համակարգային փոփոխությանների դեմ է, կարևորելով անձիք...
Համակարգային փոփոխությունների այլընտրանքը ԱՆՁԵՐԻ փոփոխությունն է, պահելով համակարգը նույնը...
Պնդել, որ նախագահի անձը էական է ու նա ինչ որ բան է փոխելու մտնելով մի խաղ, որտեղ կանոնները ի սկզբանէ ենթադրում են բոլոր ֆիգուրաների կոռումպացվածությունը, ուտոպիա է։
Շաղմատ սկսեցիր խաղալ մինչև վերջ էլ շախմատ ես խաղալու, ինչքան ուզում ես շտանգա բարձրացրա կամ գեղարվեստական խոսքի վարպետություն ցույց տուր, դա շախմատի պարտիայիա է ու արդյունքի վրա միայն այդ խաղի կանոններով ու այդ տախտակի վրա կատարվածն է ազդում....
Վոթեր, էլի նույն սխալ համեմատությունն ես անում: Անձերի խնդիր ընդհանրապես չկա:
Էսօր, ընտրությունների էս պայմաններում գնալ պառլամենտական համակարգի նշանակում ա վերջին հաշվով, որ էլի սերժիկ-մերժիկներն իրենց անելիքն անելու են:
Խնդիրը անձը չի, խնդիրը նորմալ ընտրություն անցկացնելու հասնել կարողանալն է, կամ էլ համակարգը փոխել այլ՝ հեղափոխական ճանապարհով, սկզբի համար, հասնելով Սերժիկի հրաժարականին: Եթե դու մեխանիզմ չես առաջարկում, թե ոնց են արդար ընտրություններ լինելու, պառլամենտական համկարգին անցնելու մասին թեզը փուչիկ ա, բլեֆ:
Անձակենտրոն համակարգում չի կարող անձը խնդիրը չլինել...
Սա էլ հիմնարար հեղափոխական պայքարը – հեղափոխական փոփոխություն մարդկանց փիլիսոփայության, գաղափարական, հոգեբարդույթների մեջ։
Հրաժարականը խնդիր չէ, եթե լիներ ժողովուրդը դրան կհասներ։
Մի թերագնահատի մարդկանց համար գաղափարների արժեքները։
Մենք պապայի բարդույթով տառապող ժողովուրդ չենք եղել ու դա մեզ ներարկված այլանդակություն է ինչը գնալով շատերին է պարզ դառնում...
«Թագավոր» սիրող ժողովրդի ողբերգությունը» http://www.lragir.am/index.php/arm/0/interview/view/75766
Ինչո՞ւ մարդիկ այլընտրանք չեն տեսնում. քանի որ իրենց պատկերացումներում տեղավորվում է քաղաքական այրի այն կերպարը, որը հոր կուռքի հետ է ասոցացվում: Հենց «թագավոր-ստրուկ» հոգեբանությամբ է հասարակությունն այսօր քաղաքական այրերի մասին պատկերացումներ կազմում: Այս հոգեբանությամբ, քաղաքական դաշտի մասին պատկերացումներով, չափանիշներով է հասարակությունը «խաղարկային» կերպարներ ընտրում, քանի որ իր մտածողության մեջ դեռ գերակշռում են`«մեր մասին կմտածի», «մեզ համար կանի», «ի վիճակի է այս կամ այն բանում օգնել»: Սա ավտորիտար համակարգի, վարչակարգի դաստիարակած մտածողության ձևն է: Դրա համար հասարակությունը դեռ այլ «տեսակ» կերպարներ չի տեսնում, քան խարիզմայով առաջնորդներ, որոնք իրենց «գործունեությամբ», «բարեգործությամբ», «օգնելով» մարդկանց հոգեբանորեն կախվածության մեջ են գցում: Իսկ մարդիկ էլ ազատվում են պատասխանատվության զգացումից, որը շատ կարևոր է և հասունության չափանիշներից մեկը:
Տեսեք, ժողովրդի առաջնորդի պահանջմունքը` որպես միակ փրկչի որտեղից է գալիս: Տարիներ ի վեր խորհրդային ռեժիմի պայմաններում չի խրախուսվել մարդկանց ինքնուրույն մտածելակերպը, խրախուսվել է զանգվածային առաջարկված մոդելին մեխանիկորեն հավանություն տալը: Հիմա մարդիկ ունեն ընտրելու իրավունքը, բայց էլի մտածողության հոգեբանական իներցիայով հին վարքն են կրկնում:
Ազատ արդար ընտրությունների մեխանիզմը ակընհայտ է - զանգվածային մասնակություն պետք է ապահովվել, որ կեղծելը անհնար լինի...
Իսկ դա կարելի է անել, եթե մարդիկ հավատան, որ իրենց ընտրությունը արժեք ունի։
Դա ի սկզբանէ անհնար է, եթե ընտրվում է մեկը ու մնացած նույնիսկ փոքրամասությունը մարդկանց հնարավորություն չունի մեկ ուրիշին ընտրել։
Օրինակ եթե ազգային, կրոնական, սեռական փոքրամասնությունը 10000 հոգով նախագահացուի ընտրության ժամանակ ոչինչ չի որոշում ու միշտ էլ մնալու է մեծամասնության պռեսի տակ ու ենթարկվի մեծամասնությանը, ապա պառլամենտական ընտրության ժամանակ առնվազն մեկ պարգամավոր կարող են ունենալ ու իրենց ձայնը մեկ է հնչեցնեն...
Հերոսը միֆական կերպար է, որը համապատասխանում է դոմինանտ մտածողությանը: Ի սկզբանե սնանկ երևույթ է, որը շատ խորքային, ծանր երևույթ է: Հասարակությունը մինչև սրա միջով չանցնի, չի կարող գալ նորին, դրա համար պետք է փորձել հասկանալ՝ ինչու է սնանկ այդ մոտեցումը:
http://www.lragir.am/index.php/arm/0/interview/view/75845
http://www.youtube.com/watch?v=wlWFXqGzlwc
Վանո Սիրադեղյանն հիմնավորում է նախագահական համակարգի վնասակարությունն Հայաստանի համար։
Իսկապես զարմացա, բայց և ուրապ եմ, որ այդ հարցում նրա մեջ համակիր գտա, որ նախագահի պաշտոնն Հայաստնաի գլխին պատուհաս է, քանի որ հեշտ իր ազդեցության տակ կարող են առնել երրորդ ու Հայաստանի համար վնասարար ուժեր ու կեղեքել ամբողջ իշխանությունն Հայաստնաում...
Որակն youtubum միքիչ լավն չի, մեկ մեկ թռնումա չի ցույց տալիս, պատճենն այստեղ կա http://viparmenia.org/attachments/vano3.flv
Վանո Սիրադեղյանն Նախագահի ինստիտուցիայի թուլության մասին
«Դեղ չի մի անհատի վրա դնել հույսը։ Դեմիրճյան կլինի Վազգեն Մանուկյան, նախկին նախագահ ուրիշ անուններ էլ թվարկել տամ... Որովհետև Հայաստանի նման փոքր երկրում էս մեծ տերությունների շահերի էս թատերաբեմում, մեծ տերությունների գաղտնի ծառայությունների ձեռքը քրքրված Հայաստանում մի քաղաքական դեմքը միշտ կարաղա պարտվել, միշտ կարող են խեղդել մի դեմքին, դրա համար կոլլեկտիվ ջանք է պետք ինչպես ղարաբաղ կոմիտեի դեպքում էր»
տես 11րդ րոպպեից վերոնշյալ հարցազրույցում.......
Սերժ–Րաֆֆի պայքարն, դա նախագահական եսակենտրոն ու միակենտրոն համակարգի պայքարն է պառլամենտական, կոմպրոմիսայինի ու բազմակի անձնավորությունների հետ...
Առօրյա Հայաստանյան քաղաքական օրակարգում Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ծրագիրն օր օրի ավելի իրական է դառնում ու Հայաստանն գնում է մեծ քայլերով դեպի ժողովրդավարություն ու դրա ամենամեծ ձեռգբերման, պառլամենտական համակարգի...
Իհարկե ժողովուրդն ցանկանում է Րաֆֆի Նախագահ, բայց Րաֆֆին իր բանակցություններում ամեն կերպ առաջ է տանում խորհրդարանական պառլամենտական համակարգն ու մերժում անձերի, ներառյալ իր անձի համար պայքարն...
Դրա շնորհիվ է, որ հաջողվել է դաշնակցության հետ լեզու գտնել ու նա միացել է ժողովրդի պայքարին...
Բոլոր քաղաքական ուժերի համար հիմա մեկ հարց է դրված – միանալ Րաֆֆիի–ժողովրդի պայքարին, փոխարենը իր ՍԵՓԱԿԱՆ տեղն ունենալ ապագա խորհրդարանում, որին կարժանացնի նրանց ժողովուրդն...
Կամ միանալ սերժանտակններին ու ստանալ նախագահական համակարգի մեջ ինչ որ աթոռ, քվոտա ու ոչնչանալ ԱԽՔանալ, որպես ինքնուրույն ուժ....
Ծրագիրն վաղուց հայտնի է, Խորհրդարանական–պառլամենտական Հայաստան ուղղակի դա ԼՏՊի ու նրա կողմնակիցների համար, ով Հայաստանի է նախգահական համակարգի ստեղածագործողն են, էնքան էլ ՀԱՐՄԱՐ չի...
Միանալ ժողովրդին ու Րաֆֆի առաջացրած պայքարին, նշանակում է հրաժարվել ԼՏՊից որպես առաջնորդ, ինչն պարզ է չեք կարող անել, բայց դրա համար մեղադրել ուրիշներին, ժառանգությանն պետք չի...
Բայց այդ ամենը կարևոր չի, մի օր ուզած չուզած հարմարվելու էք, երբ տեսնեք, որ մենակ ՀԱԿն ու ՀՀԿն են մնացել, որ դեռ նախագահական համակարգն են ուզում պահպանեն ու ուտոպիստական պնդումներ են անում թե «որ թողեք աշխատենք լոխ լավ կլնի»...
Երբ փտած ու անընդունակ համակարգում աշխատելն անիմաստ է, այն փոխում են, ինչպես փտած շենքն վերանորոգելն շատ ավելի թանկ է ու անիմաստ քան այն քանդել հիմնահատակ ու նորն կառուցել...
Նայեք երկար չսպասեք, մինչև ձեր միանալ չմիանալն իմաստ էլ արժեք չունենա ու օրինակ նույնիսկ բարգավորոճողներն կուսակցություն դառնան ՀԱԿից շուտ ու միանան հայաստանում ժողորդավարութայն ստեղծմանն...
Որ 21 տարի է ՀՀում ժողովրդավարություն չկա նաև ԼՏՊի «շնոհրքն» է...
The_only_one
24.02.2013, 14:41
Voter ամբողջովին համաձայն եմ քո հետ: Հայաստանին իրոք կարդինալ փոփոխություններ են պետք:
Հայությունն հենց ազատվի.
ա.Ազատության հրապարակի բարդույթից/սինդրոմից ....
բ.Պապայի, թագավորի, պրեզիդենտի բարդությից/սինդրոմից ...
գ.Ստալիցա/մայրաքաղաք ա սախ լուծվում բարդույթից/սինդրոմից
մնացած լոխ լավ կլինի...
Հայությունն հենց ազատվի.
ա.Ազատության հրապարակի բարդույթից/սինդրոմից ....
բ.Պապայի, թագավորի, պրեզիդենտի բարդությից/սինդրոմից ...
գ.Ստալիցա/մայրաքաղաք ա սախ լուծվում բարդույթից/սինդրոմից
մնացած լոխ լավ կլինի...
Էդ սաղից որ ազատվենք արդեն հայություն չի մնա: Կդառնանք անդեմ ու անհոգի Եվրոպացի :D
Հայ Ազգային Կոնգրեսը հանիրավի մեղադրվում է, թե մինչ այժմ խորհրդարանական պետության խնդրի առթիվ հստակ տեսակետ չի արտահայտել բայց ՀԱԿի տեսակետ քննարկել, որոշել ու հրապարակելու փոխարեն հրապարակվում են 10 տարվա նաֆտալինոտ Տեր–Պետրոսյանական մտքեր (http://www.ilur.am/news/view/9864.html)...
Հերդական ապացույց առ այն, որ ասում ենք ՀԱԿ հասկանում Տեր-Պետրոսյան, ասում ենք Տեր–Պետրոսան հասկանում ՀԱԿ...
ԼՏՊն ասում է «Մենք իրավունք չունենք, առաջնորդվելով առժամյա, թեկուզև հարմար նկատառումներով, վտանգել պետության ապագա կայունությունը», որի հակառակն միարժեք ապացուցվեց արդեն բոլոր նախագահական ընտրութուններով...
Չկա մի նախագահական ընտրություն, որ չվտանգի Հայաստանի կայությունն լարելով մթնոլորտն ու բևեռացնելով հասարակությունն...
Իսկ ամենահետաքրքիրն ԼՏՊի համոզմունքներն են առ այն, որ
«Խորհրդարանական համակարգի հաստատման դեպքում, իմ խորին համոզմամբ, Հայաստանին սպասում է ... տխուր և ազգակործան ճակատագիրը, որովհետև մեզ մոտ մեկ կամ երկու-երեք լուրջ զանգվածային կուսակցություններ կարող են ձևավորվել լավագույն դեպքում միայն տասնյակ տարիներ հետո։»
Որպիսով ստացվում է որ եթե Տեր–Պետրոսյանն դեռ համարում է, որ լուրջ զանգվածային կուսակցություններ մինչ օրս Հայաստանում գոյություն չունեն ուրեմն ՀԱԿը նույնպես անիմաստ է ներկայացնել, որպես զանգվածային...
Իսկ եթե այլևս այդ կարծիքին չէ ուրեմն հենց իր պնդմամբ իսկական ժամանակն է անցնել խորհրդարանական պետության...
Պառլամենտական Հայաստանն գալիս ա
Րաֆֆին Հովհաննիսյանն ուրբաթ 2013թ. Ապրիլի 19ին ժամը 18ին հրավիրում է բոլոր քաղաքական ուժերին ու ակտիվիստներին Անի հյուրանոց համազգային պայքարի ճակատի նիստի...
հըմ...:think
«168 Ժամ» Իշխանությունը պատրաստվում է սահմանադրական փոփոխությունների (http://www.tert.am/am/news/2013/08/24/168/)
08:32 • 24.08.13
«168 Ժամ»-ը գրում է. «Քաղաքական կուլիսներում շրջանառվող տեղեկությունների համաձայն, Հայաստանի իշխանական վերնախավում որոշում է կայացվել 2014թ.-ի Սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվե անցկացնելու վերաբերյալ։ Նոր Սահմանադրությամբ նախատեսվում է Հայաստանում վերացնել կիսանախագահական կառավարման կարգը՝ այն փոխարինելով խորհրդարանական կառավարմամբ։
Ըստ այդմ, նախագահին վերապահվելու են բացառապես խորհրդանշական լիազորություններ, իսկ դե ֆակտո նախագահ Սերժ Սարգսյանը 2017թ.-ին կարող է հրաժարական ներկայացնել և գլխավորել ՀՀԿ համամասնական ցուցակը այդ տարի կայանալիք խորհրդարանական ընտրություններում՝ դրանից հետո զբաղեցնելով վարչապետի պաշտոնը։
Նշենք, որ նույն աղբյուրների համաձայն, արդեն իսկ որոշվել է, որ սահմանադրական փոփոխությունները նախապատրաստող հանձնաժողովը ղեկավարելու է ՍԴ նախագահ Գագիկ Հարությունյանը։
Հանձնաժողովն, ամենայն հավանականությամբ, պաշտոնապես կստեղծվի այս տարվա դեկտեմբերին։
Հիշեցնենք, որ այս տարվա նախագահական ընտրություններից հետո Սերժ Սարգսյանը «Ժառանգության» ղեկավար Րաֆֆի Հովհաննիսյանին անգամ առաջարկեց գլխավորել սահմանադրական փոփոխությունների հանձնաժողովը, ինչից վերջինս հրաժարվեց»։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում։
Թերթ.am
Mephistopheles
24.08.2013, 21:32
հըմ...:think
«168 Ժամ» Իշխանությունը պատրաստվում է սահմանադրական փոփոխությունների (http://www.tert.am/am/news/2013/08/24/168/)
08:32 • 24.08.13
«168 Ժամ»-ը գրում է. «Քաղաքական կուլիսներում շրջանառվող տեղեկությունների համաձայն, Հայաստանի իշխանական վերնախավում որոշում է կայացվել 2014թ.-ի Սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվե անցկացնելու վերաբերյալ։ Նոր Սահմանադրությամբ նախատեսվում է Հայաստանում վերացնել կիսանախագահական կառավարման կարգը՝ այն փոխարինելով խորհրդարանական կառավարմամբ։
Ըստ այդմ, նախագահին վերապահվելու են բացառապես խորհրդանշական լիազորություններ, իսկ դե ֆակտո նախագահ Սերժ Սարգսյանը 2017թ.-ին կարող է հրաժարական ներկայացնել և գլխավորել ՀՀԿ համամասնական ցուցակը այդ տարի կայանալիք խորհրդարանական ընտրություններում՝ դրանից հետո զբաղեցնելով վարչապետի պաշտոնը։
Նշենք, որ նույն աղբյուրների համաձայն, արդեն իսկ որոշվել է, որ սահմանադրական փոփոխությունները նախապատրաստող հանձնաժողովը ղեկավարելու է ՍԴ նախագահ Գագիկ Հարությունյանը։
Հանձնաժողովն, ամենայն հավանականությամբ, պաշտոնապես կստեղծվի այս տարվա դեկտեմբերին։
Հիշեցնենք, որ այս տարվա նախագահական ընտրություններից հետո Սերժ Սարգսյանը «Ժառանգության» ղեկավար Րաֆֆի Հովհաննիսյանին անգամ առաջարկեց գլխավորել սահմանադրական փոփոխությունների հանձնաժողովը, ինչից վերջինս հրաժարվեց»։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում։
Թերթ.am
Հաշվի առնելով թե մեզ մոտ ինչպես են տեղի ունենում խորհրդարանական ընտրությունները, կարելի ա եզրակացնել որ իշխանափոխությունը, այն է այս իշխանության հեռացումը այլևս կարող է անհնար լինել… ու սրա ջատագովները իրենց համարում են նաև ընդիմադիր… հիմա կերևա ինչ ընդիմադիր են, ինչքանով ա իրանց հետաքրքրում երկրի ապագան ու ինչքանով են ազնիվ իրենց համոզմունքների մեջ…
Սերժի իշխանությունը կարա հավերժանա…
Ինչպես ասվում է – աշկներս լուս, հասանք, իջեք
Հայատանի խորհրդարանական պետության կայացման պրոցեսսը սկսվեց...
http://www.justice.am/storage/uploads/A_0.pdf
Մոնարխիստներ ջաններդ յուղեք...
Ինչպես ասվում է – աշկներս լուս, հասանք, իջեք
Հայատանի խորհրդարանական պետության կայացման պրոցեսսը սկսվեց...
http://www.justice.am/storage/uploads/A_0.pdf
Մոնարխիստներ ջաններդ յուղեք...
:o
Կառավարման խորհրդարանական համակարգի անցում չի նախատեսվում, բայց այն կներկայացվի հանրությանը. Գ. Հարությունյան
http://www.tert.am/am/news/2014/04/10/constitutional-reform/
Էտ պառլամենտականին անցումը որպես այլընտրանքային տարբերակ, ծիպա հայեցակարգ-դրույթ, որը կարա քննարկման առարկա լինի, ընդամենը ներառված ա փաստաթղթում ու ոչ մի բան չի նշանակում: Նույն հաջողությամբ որպես այլընտրանք կարար ներգրավված լիներ կաթողիկոսին պետության գլուխ հռչակելը:
:o
Կառավարման խորհրդարանական համակարգի անցում չի նախատեսվում, բայց այն կներկայացվի հանրությանը. Գ. Հարությունյան
http://www.tert.am/am/news/2014/04/10/constitutional-reform/
Էտ պառլամենտականին անցումը որպես այլընտրանքային տարբերակ, ծիպա հայեցակարգ-դրույթ, որը կարա քննարկման առարկա լինի, ընդամենը ներառված ա փաստաթղթում ու ոչ մի բան չի նշանակում: Նույն հաջողությամբ որպես այլընտրանք կարար ներգրավված լիներ կաթողիկոսին պետության գլուխ հռչակելը:
Նախատեսվում ա մատաղ լրիվ կարդա
»այլընտրանք հանրությանը ներկայացնելու են նաև խորհրդարանական համակարգի պայմաններում տվյալ խնդիրների հնարավոր արդյունավետ լուծման տարբերակները, որպեսզի քննարկումների ժամանակ տեսնել, թե ինչպիսին է հանրային կարծիքը:«
Այսինքն ասածն էն ա թե հասկացել ենք, որ դժգոհ էք դե հիմա որոշենք ինչ անել...
Օրիգինալ կինոն կլինի մի հատ կնայենք ինչա իրականում ասել ու ինչու է թերթն իրարամերժ բաներ գրում...
Հայեցակարգում սևը սիպտակի վրա գրածա
Նշված խնդիրներն հնարավոր լուծում կարող է հանդիսանալ անցումը կառավարման խորհրդարանական համակարգի:
Տես Էջ 27...
Հայեցակարգում սևը սիպտակի վրա գրածա
Նշված խնդիրներն հնարավոր լուծում կարող է հանդիսանալ անցումը կառավարման խորհրդարանական համակարգի:
Տես Էջ 27...
voter, յոպեռեսետե, բացի էջ 27-ից էտ անտեր փաստաթղթում ուղիղ 44 այլ էջեր կան, իսկ դու կարդում ես մենակ էն, ինչը որ քեզ դուր ա գալիս: Էտ անտեր պառլամետականի մասին գրված ա ընդամնը երկու էջ, ու գրված ա հետևյալ վերնագրի տակ «2.4.3. Հնարավոր այլընտրանքը»: Ու պիզդեց, ուրիշ ոչ մի բան: Էլ չեմ ասում, որ մարդիկ բերանացի ասեցին, որ էտ էլ գրել են, էնքան որ քննարկենք: Դու արդեն Հայաստանը սարքեցիր պառլամենտական երկիր: Սպասի Սահմանադրության նախագիծը կլինի, էն ժամանակ էլ կտեսնենք, էս անտեր երկիրն ինչ են ուզում սարքեն: Չնայած արդեն ամբողջ խորությամբ սարքել թողել են:
Ու էլի եմ ասում, էս հայեցակարգ կոչվածը մի հատ խայտառակ աջաբ-սանդալ ա, որից մենակ Գագիկ Հարությունյանն ա գլուխ հանում երևի:
եթե պառլամենտականի անցումը սենց պիտի լինի, ապա ես հետ եմ վերցնում էս թեմայում իմ գրածները ի պաշտպանություն պառլամենտականի, ղալլաթ եմ արել ... Կեցցե նախագահական… էհ, ինչ եմ ասում, կեցցե՛ կայսրը։
եթե պառլամենտականի անցումը սենց պիտի լինի, ապա ես հետ եմ վերցնում էս թեմայում իմ գրածները ի պաշտպանություն պառլամենտականի, ղալլաթ եմ արել ... Կեցցե նախագահական… էհ, ինչ եմ ասում, կեցցե՛ կայսրը։
Հոպար, բացի սենց ու նենցից, գլխավոր հարցը նաև նրանում ա, թե ով ա անում էտ սահմանադրական բարեփոխումները: Էս երկրում մի քանի սկզբունքային հարցերին նայում են մատների արանքով: Դե հիմա սահմանադրություն ա, կփոխենք կգնա էլի, ոնց որ արդեն մի երկու-իրեք անգամ արել ենք: Նորմալ երկրներում սահմանդարական փոփոխությունները իշխանությունների լեգիտիմության լուրջ տեստ են: Մեկը ես, նժդեհական կոչվող ՀՀԿ-ական ոհմակին ոչ մի տեսակի փոփոխություն չեմ վստահի: Թող մի հատ էս երկրում գործող սահմանադրությամբ նորմալ ընտրություններ լինեն, հետո կխոսանք սահմանադրական փոփոխություններից:
Հենա մի հատ էլ բեթար եթիմնոցում, Ուկրաինայում, իրեք տարին մեկ քսան հատ սահմանադրություն են առաջ ու հետ արել, իտոգում երկիրը ծերից ծեր վարի են տվել, շունը տիրոջը չի ճանաչում, ով հասնում ա իրա պարտքն ա համարում մի հատ էլ շինի էտ երկիրը: Այնպես որ, վսյո էտ խույնյա, ապեր: Հերթական քյանդրբազությունն ա, առանց որոշակի ակնկալվող արդյունքի:
Երեկ մի վերլուծություն տեսա, որ Սերժը ուզում է պարլամենտականի անցնի, որպեսզի դառնա ԱԺ նախագահ, որին կտրվի շատ մեծ լիազորություններ
Իսկ երեկ ինքը ասեց որ չի լինի այլևս նախագահ կամ վարչապետ, բայց ոչինչ չասեց ԱԺ նախագահ չլինելու մասին
Երեկ մի վերլուծություն տեսա, որ Սերժը ուզում է պարլամենտականի անցնի, որպեսզի դառնա ԱԺ նախագահ, որին կտրվի շատ մեծ լիազորություններ
Իսկ երեկ ինքը ասեց որ չի լինի այլևս նախագահ կամ վարչապետ, բայց ոչինչ չասեց ԱԺ նախագահ չլինելու մասին
Մարդուկ, ֆուֆլոյա ... :D Չկա ալամ աշխարհի երեսին տենց պռակտիկա պատմության մեջ, որ պառլամենտի նախագահը մեծ լիազորություններ ունենա: Լիազորություններ ունենում ա մենակ նա, ում ձեռքում գործադիր լծակներ կան, նախագահ կամ վարչապետ: Տակ չտո, նա մառոչ նամ գոլովու ...
voter, յոպեռեսետե, բացի էջ 27-ից էտ անտեր փաստաթղթում ուղիղ 44 այլ էջեր կան, իսկ դու կարդում ես մենակ էն, ինչը որ քեզ դուր ա գալիս: Էտ անտեր պառլամետականի մասին գրված ա ընդամնը երկու էջ, ու գրված ա հետևյալ վերնագրի տակ «2.4.3. Հնարավոր այլընտրանքը»: Ու պիզդեց, ուրիշ ոչ մի բան: Էլ չեմ ասում, որ մարդիկ բերանացի ասեցին, որ էտ էլ գրել են, էնքան որ քննարկենք: Դու արդեն Հայաստանը սարքեցիր պառլամենտական երկիր: Սպասի Սահմանադրության նախագիծը կլինի, էն ժամանակ էլ կտեսնենք, էս անտեր երկիրն ինչ են ուզում սարքեն: Չնայած արդեն ամբողջ խորությամբ սարքել թողել են:
Ու էլի եմ ասում, էս հայեցակարգ կոչվածը մի հատ խայտառակ աջաբ-սանդալ ա, որից մենակ Գագիկ Հարությունյանն ա գլուխ հանում երևի:
Տրիբուն ստեղ էականը հենց հնարավոր այլընտրանքն է, մնացածը պարզա, որ ջուրծեծոցիա ու փաստաթուղթն էլ էական չի....
Իսկ երկիրն ասելա Սերժ Սարգսյանը, չեմ տալու, մարդն պարզ ասումա, ես դեմ եմ, որ պառլամենտակն լինի ու իշխանությունը ժողովրդի հետ ստիպված լինեմ կիսվեմ, բայց եթե ճար չկա էկեք անենք, բայց բոլորս հրաժարվենք նախագահի պաշտոնից ու ոչ մեկ էլ նախագահ չլինի...
ՈՒրիշ բան ստեդ չկա ու ոչ պապին, ոչ ռոբոտն, ոչ ծառուկյանա–օլիգարխիկա–մկնդեղերն չեն կարա հենց ըտենց ասեն չէ նման համակարգին...
Ամեն դեպքում ՁԻՈՎ քայլա ու ով հիմա սկսի նայ նայ անել, էե նախագահականը լավ բան է, կզռռա որ իրա համար հարց է լուծում...
Երեկ մի վերլուծություն տեսա, որ Սերժը ուզում է պարլամենտականի անցնի, որպեսզի դառնա ԱԺ նախագահ, որին կտրվի շատ մեծ լիազորություններ
Իսկ երեկ ինքը ասեց որ չի լինի այլևս նախագահ կամ վարչապետ, բայց ոչինչ չասեց ԱԺ նախագահ չլինելու մասին
Դա կոնվուլսիաներ են այն մարդկանցից, ովքեր կամ չեն կարող կամ չեն ուզում պատկերացնել Հայաստան առանց մեկ մարդով ամեն ինչ որոշող համակարգով ու հիմա ընգած փնտրում են սև կատու մութ մի սենյակում, երբ սև կատու ընդեղ չի էլ կարող լինել...
Հարցը շատ հստակա, ՊԱՊԱՅԻ սինդրոմով տառապողներն իրենց կյանք առանց ՊԱՊԱ, ՊԱԽԱՆ, ԹԱԳԱՎՈՐ չեն կարող պատկերացնել, ինքը ՊԱՊԱ իրանք իրան ՂՈՒՐԲԱՆ ծառա...
Ոտերը ժամանակին լուրջ հարց էր բարձրացրել, առաջ եմ բերում:))