Դիտել ողջ տարբերակը : Խաթարված բարոյահոգեբանական մթնոլորտ
Մանկությունիցս մի դրվագ եմ հիշում.
4-5 տարեկան էինք: Ընկերս վիրավորանքից տառապելով լացում է: Ի՞նչ է եղել: Առանձնապես ոչինչ, բակի աղջիկներից մեկը խիստ վիրավորական բաներ է ասել ապա ապտակել: Ինչու՞ է լացում, ցավու՞մ է: Ո՛չ: Շա՞տ է վիրավորվել: Ո՛չ: Հապա ինչու՞ է լացում: Որովհետև չի կարող պատասխանել, դիմացն աղջիկ է, աղջկան հարվածել չի կարելի, անզորությունից է լացում:
Կնոջն ու երեխային հարվածել չի կարելի: Այս խոսքերը քաջ ծանոթ են մեզ ու բազում տարիներ եղել են գործող: Մենք միշտ հպարտացել մեր հայկական թասիբով, նրանով, որ միշտ պաշտպանել ենք կանանց ու երեխաներին, չենք թույլատրել նրանց հարվածել, ծեծել, ինքներս չենք արել դա:
Այսօր շատ բան է փոխվել: Այսօր թե՛ կանայք, թե՛ երեխաները դարձել են թիրախ: Միայն վերջերս էր, որ օրինակ Հյուսիսային պողոտայում մի խումբ երիտասարդներ կռիվ սարքելիս բոլորովին չխորշեցին հարվածել, ծեծել երեխաների, կանանց, տարեց կանանց...
Փոխվել է Հայաստանի բարոյահոգեբանական մթնոլորտը: Փոխվել է թասիբ հասկացության իմաստը: Փոխվել ենք...
Ես ուզում եմ հարցնել այսպես կոչված չեզոք մասնիկներին ու հակալևոնական մասսային: Ձեր անձնական հակակրանքի քողի տակից դեռ որքա՞ն եք պատրաստվում հանդուրժել այս ամենը: Դուք, որ խոսում եք հայերի համաշխարհային ազգ լինելու մասին, դուք, որ խոսում եք մեր հնագույն ազգ լինելու մասին, դուք, որ խոսում եք միասնության, ազնվության, հայրենասիրության ու այլ վեհ բաների մասին, դեռ որքա՞ն եք հանդուրժելու անհանդուրժելին: Միթե՞ շարժման մասնակիցների ճակատին գրված է, որ իրենք պետք է պայքարեն նաև ՁԵՐ ազատության, ՁԵՐ ապրելակերպում բարոյահոգեբանական լավ մթնոլորտի վերականգնման համար, ՁԵՐ թասիբի համար:
Կնոջն ու երեխային հարվածել չի կարելի: Այս խոսքերը քաջ ծանոթ են մեզ ու բազում տարիներ եղել են գործող: Մենք միշտ հպարտացել մեր հայկական թասիբով, նրանով, որ միշտ պաշտպանել ենք կանանց ու երեխաներին, չենք թույլատրել նրանց հարվածել, ծեծել, ինքներս չենք արել դա:
Իհարկե ճիշտ ես, անկախ ամեն ինչից, այդպիսի վերաբերմունքը անընդունելի է: Լևոնական, թե սերժական, թե Հայկական կապ չունի...երբեք չեմ հանդուրժի, որ աչքիս առաջ այդպիսի բան կատարվի: Ասում եմ` վերանալով ամեն տեսակի քաղաքական ենթատեքստից:
Իհարկե ճիշտ ես, անկախ ամեն ինչից, այդպիսի վերաբերմունքը անընդունելի է: Լևոնական, թե սերժական, թե Հայկական կապ չունի...երբեք չեմ հանդուրժի, որ աչքիս առաջ այդպիսի բան կատարվի: Ասում եմ` վերանալով ամեն տեսակի քաղաքական ենթատեքստից:
Իսկ աչքից հեռու՞, ֆիդայի: Միթե պետք է սպասենք, որ գա մեր աչքի առաջ լինի, որ զարթնենք, կամ Աստված հեռու պահի, մեր մերձավորի հետ նման դեպք լինի:
Միթե՞ տեսնելով այս ամենը հայի ըմբոստ ոգին չպիտի զարթնի ու ելնի պայքարի, անտեսելով իր բոլոր անձնական խնդիրները, սիմպատիաներն ու անտիպատիաները, միթե՞ հեռվից հեռու պետք է նայենք ու ինչ-որ մի ֆորումում քննադատական խոսք գրելով սահմանափակվենք:
Միթե՞ շարժման մասնակիցների ճակատին գրված է, որ իրենք պետք է պայքարեն նաև ՁԵՐ ազատության, ՁԵՐ ապրելակերպում բարոյահոգեբանական լավ մթնոլորտի վերականգնման համար, ՁԵՐ թասիբի համար:
Միայն թե առանց "բոցաշունչ" արտահայտությունների, թե չէ կստացվի, թե օրինակ իմ արած ամեն ինչը Ձեր համար է: Եթե տենց ստացվի ավելի լավ, ուրեմն ամեն ինչ էլ միմյանց համար ենք անում: Ու ընդհանրապես, ճգնաժամ է, կանցնի, Մերն ու Ձերը որս ա???
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Իսկ աչքից հեռու՞, ֆիդայի: Միթե պետք է սպասենք, որ գա մեր աչքի առաջ լինի, որ զարթնենք, կամ Աստված հեռու պահի, մեր մերձավորի հետ նման դեպք լինի:
Միթե՞ տեսնելով այս ամենը հայի ըմբոստ ոգին չպիտի զարթնի ու ելնի պայքարի, անտեսելով իր բոլոր անձնական խնդիրները, սիմպատիաներն ու անտիպատիաները, միթե՞ հեռվից հեռու պետք է նայենք ու ինչ-որ մի ֆորումում քննադատական խոսք գրելով սահմանափակվենք:
Չուկ, Աստված վկա, սրբեր չկան և ոչ մի ճամբարում...այդպիսի երևույթները համատարած են` երեխաներից մինչև մեծահասակներ: Բարոյական վերաարժեվորման խնդիրներ կան: Ես իմ "էշ խելքից" մի անգամ չէ, որ տուժել եմ թույլի կողքը կանգնելով...ֆորումով չեմ սահմանափակվում: Խոսում եմ իմ տեղը:
Չուկ, Աստված վկա, սրբեր չկան և ոչ մի ճամբարում...այդպիսի երևույթները համատարած են` երեխաներից մինչև մեծահասակներ:
Իմ գնահատականով, ներիր եթե խիստ կլինի, սա ոչ արդարացում է, ոչ պատճառ: Սա հոգեբանություն է: Ընտրված ուղի: Բանաձև է: Անլուծելիի երաշխիք: Սրանք խոսքեր են, որոնք ասում են կայունապաշտները՝ համակերպվելով ունեցած քչով, վատով: Սրանք խոսքեր չեն, որոնք սազական են քո մականվանը: Սրանք թույլի խոսքեր են, իրականում, ինչպիսին, չգիտես ինչու՞, քեզ չեմ համարում ու կարծում եմ, որ քո խոսքերը չեն, սխալմունք են:
Մնացած ամեն ինչը հեքիաթ է... անձ, առաջնորդ, շարժման ղեկավար, ղեկավարներ, խումբ... սրանք միֆ են: Կա մի իրականություն: Կա իրավիճակ ու դու կամ պայքարում ես դրա դեմ, կամ հանդուրժում ես: Հիմա չկա երրորդ տարբերակը: Դու ընտրում ես չեղած տարբերակը:
Իմ գնահատականով, ներիր եթե խիստ կլինի, սա ոչ արդարացում է, ոչ պատճառ: Սա հոգեբանություն է: Ընտրված ուղի: Բանաձև է: Անլուծելիի երաշխիք: Սրանք խոսքեր են, որոնք ասում են կայունապաշտները՝ համակերպվելով ունեցած քչով, վատով: Սրանք խոսքեր չեն, որոնք սազական են քո մականվանը: Սրանք թույլի խոսքեր են, իրականում, ինչպիսին, չգիտես ինչու՞, քեզ չեմ համարում ու կարծում եմ, որ քո խոսքերը չեն, սխալմունք են:
Մնացած ամեն ինչը հեքիաթ է... անձ, առաջնորդ, շարժման ղեկավար, ղեկավարներ, խումբ... սրանք միֆ են: Կա մի իրականություն: Կա իրավիճակ ու դու կամ պայքարում ես դրա դեմ, կամ հանդուրժում ես: Հիմա չկա երրորդ տարբերակը: Դու ընտրում ես չեղած տարբերակը:
Չուկ, չարաչար սխալվում ես: Ես չեմ պատրաստվում նույն ոճով պատասխանել: Դու ինձ իսկի չես էլ ճանաչում, թույլի հոգեբանությունից ես խոսում: Կթողնեմ առանց մեկնաբանության:
Բայց ես չեմ նեղանում, երևի վիրավորված, վրդովված ես ու ազդված...կարելի է հասկանալ, բան չկա:;)
Ավելացվել է 5 րոպե անց
Իմ գնահատականով, ներիր եթե խիստ կլինի, սա ոչ արդարացում է, ոչ պատճառ: Սա հոգեբանություն է: Ընտրված ուղի: Բանաձև է: Անլուծելիի երաշխիք: Սրանք խոսքեր են, որոնք ասում են կայունապաշտները՝ համակերպվելով ունեցած քչով, վատով: Սրանք խոսքեր չեն, որոնք սազական են քո մականվանը: Սրանք թույլի խոսքեր են, իրականում, ինչպիսին, չգիտես ինչու՞, քեզ չեմ համարում ու կարծում եմ, որ քո խոսքերը չեն, սխալմունք են:
Մնացած ամեն ինչը հեքիաթ է... անձ, առաջնորդ, շարժման ղեկավար, ղեկավարներ, խումբ... սրանք միֆ են: Կա մի իրականություն: Կա իրավիճակ ու դու կամ պայքարում ես դրա դեմ, կամ հանդուրժում ես: Հիմա չկա երրորդ տարբերակը: Դու ընտրում ես չեղած տարբերակը:
Դու, որ խոսում ես ինչ որ հասարակական բացասական երևույթից ու խառնում ես քաղաքական տարր, ես վերանում եմ քաղաքականից ու կանգնում նույն խնդրի լուծման ճանապարհին, բայց ոչ քաղաքական ճանապարհով: Որ հասարակության մեջ այլանդակներ կան, ճիշտ ես, քաղգործիչներն ինչ կապ ունեն: Ես չեմ պատրաստվում ելնել ու բողոքել, բոլորս պետք է ամեն օր ու ամեն տեղ չհանդուրժենք էդպիսի երևույթներ: Միտինգում էս հարցը չես լուծի, ամեն օր սենց հարցեր պիտի լուծես: Ահա իմ դիրքորոշումը: Եթե այդ օրս համընկնի միտինգի օրվա հետ, պատրաստ եմ և միջամտելու:
Ֆիդայի, իսկ գուցե ընդամենը ուզում եմ հանե՞լ լեթարգիական քնից... ընդամենը գրում եմ այն «բոցաշունչ» տոնով, որով սովորաբար քաղաքական, այսպես կոչված, հակառակորդներս են խոսում... ընդամենը ցույց եմ տալիս այն, ինչը պիտի տեսնեիք առանց ասելուս... ընդամենը...
Ասում ես, որ առանց քեզ ճանաչելու եմ ինչ-որ եզրահանգումներ գրում... սա ասում է մի մարդ, ով հազարավորներին մեղադրում է ասենք խաբված կամ հիպնոսի մեջ լինելում... առանց ճանաչելու... իսկ ինչքանով որ ես քեզ ճանաչել եմ, ակումբի քո ձեռագրով գրառումներից, կարողացել եմ ասել, որ քեզ թույլ չեմ համարում: Դա քո դուրը չի՞ եկել: Սխալվե՞լ եմ... :think
1.Ֆիդայի, իսկ գուցե ընդամենը ուզում եմ հանե՞լ լեթարգիական քնից... ընդամենը գրում եմ այն «բոցաշունչ» տոնով, որով սովորաբար քաղաքական, այսպես կոչված, հակառակորդներս են խոսում... ընդամենը ցույց եմ տալիս այն, ինչը պիտի տեսնեիք առանց ասելուս... ընդամենը...
2. Ասում ես, որ առանց քեզ ճանաչելու եմ ինչ-որ եզրահանգումներ գրում... սա ասում է մի մարդ, ով հազարավորներին մեղադրում է ասենք խաբված կամ հիպնոսի մեջ լինելում... առանց ճանաչելու... իսկ ինչքանով որ ես քեզ ճանաչել եմ, ակումբի քո ձեռագրով գրառումներից, կարողացել եմ ասել, որ քեզ թույլ չեմ համարում: Դա քո դուրը չի՞ եկել: Սխալվե՞լ եմ... :think
1. Լավ ես անում, ես հավատում եմ քո անկեղծ մտադրություններին, միայն թե էս հարցում, կոնկրետ էս հարցում ես վաղուց քո կողքին եմ կանգնած:
2. Ես վերոհիշյալ գրառումներս հիմնավորել եմ /որոնք, իդեպ, ոչ բոլորին էին վերաբերում/, իսկ դու?
Ես ուզում եմ հարցնել այսպես կոչված չեզոք մասնիկներին ու հակալևոնական մասսային: Ձեր անձնական հակակրանքի քողի տակից դեռ որքա՞ն եք պատրաստվում հանդուրժել այս ամենը: Դուք, որ խոսում եք հայերի համաշխարհային ազգ լինելու մասին, դուք, որ խոսում եք մեր հնագույն ազգ լինելու մասին, դուք, որ խոսում եք միասնության, ազնվության, հայրենասիրության ու այլ վեհ բաների մասին, դեռ որքա՞ն եք հանդուրժելու անհանդուրժելին: Միթե՞ շարժման մասնակիցների ճակատին գրված է, որ իրենք պետք է պայքարեն նաև ՁԵՐ ազատության, ՁԵՐ ապրելակերպում բարոյահոգեբանական լավ մթնոլորտի վերականգնման համար, ՁԵՐ թասիբի համար:
Չուկ... Իրականում քո բերած օրինակներում այո այլաանդակությունը կատարվում է շարժման մասնակից կանանց աղջիկների ու երեխաների նկատմամբ ու ակամայից ցանկություն է առաջանում մասնակցել կամ ավելի խորն ու բազմակողմանի ընդգրկվել շարժման մեջ որպեսզի պատժի հասցնել անպատժելիության մթնոլորտից հղփացած այդ մասսային / չնայած վերջիվերջո կստացվի թե ոչ այդ հարցին դժվար թե մեկը կարողանա պատասխան տալ /անկախ շարժման հաջողությունից//...
Բայց Մյուս կողմից... Չէ որ ամեն օր թեքուզ հենց մեր ակումբում, որը մեր համար տան օջախի նամն ինչոր հարազատ վայր է դարձել հանդիպում ենք նման երևույթների... երբ աղջկան կամ էական չէ ինչոր մեկին վիրավորում են քաղաքական հայացքներից սկսած մինչև անեմ մանր ու մունր բան... Ու վիրավորողներն էլ են բազմազան շարժման ամենաթունդ հակառակորդնեից մինչև ամենաթունդ սատարողները...
Ասածս ինչ է... Սխալ է կապել երևույթը, ցավալի երևույթը իրականում, մարդկանց քաղաքական կամ այլ հայացքների հետ։ Հա Մենտալիտետի լուրջ դեգրադացիա ու հետընթաց ջենտլմենությունից մինչև չգիտեմ ուր... և դա առկա է անկախ քաղաքական հայացքներից...
Սրա դեմ պայքարը պետք է կատարվի ինչպես Ֆիդային նշեց ցանկացած պահի ցանկացած մարդու կողմից... Որ արմատախիլ արվի անմարդկայնի ու ոչ Հայավարի երևույթը մեր կամ մեր կողքիննների մտածելակերպից...
Սամվել, տուր, խնդրում եմ, ֆորումի անդամներից գոնե մեկի անունը, որը ներկա իշխանություններին սատարում է քաղաքական հայացքներից ելնելով…
Եվ տուր, խնդրում եմ, մի հայտնի մարդու անուն, ով ՀԻՄԱ ներկա վարչախմբին սատարում է քաղաքական հայացքների պատճառով:
Դու, որ խոսում ես ինչ որ հասարակական բացասական երևույթից ու խառնում ես քաղաքական տարր, ես վերանում եմ քաղաքականից ու կանգնում նույն խնդրի լուծման ճանապարհին, բայց ոչ քաղաքական ճանապարհով: Որ հասարակության մեջ այլանդակներ կան, ճիշտ ես, քաղգործիչներն ինչ կապ ունեն: Ես չեմ պատրաստվում ելնել ու բողոքել, բոլորս պետք է ամեն օր ու ամեն տեղ չհանդուրժենք էդպիսի երևույթներ: Միտինգում էս հարցը չես լուծի, ամեն օր սենց հարցեր պիտի լուծես: Ահա իմ դիրքորոշումը: Եթե այդ օրս համընկնի միտինգի օրվա հետ, պատրաստ եմ և միջամտելու:
Ցավոք սրտի հենց քաղաքական է: Հրահանգվում է կառավարական մակարդակով: Պատմում են, որ 88 թվականին առաջին գծով կանայք էին գնում, որովհետև վստահ էին, որ նրանց ոչ մեկը թթու խոսք չի ասի, չի բրդի, չի հարվածի...
Այսօր վերևներից այլ քաղաքականություն է տարվում: Տղամարդկանց խեղճացնելու համար կպնում են կանանց: Վստահ եմ, որ լոկ իմ վերլուծությունները չեն, որ հենց վերին մակարդակով ուղարկված ջահելները հենց պատվերով էին հարվածում այդ կանանց, վերևի թելադրանքով: Այս իմ բերած օրինակը, կանանց ու երեխաներին հարվածելու, բարոյահոգեբական մթնոլորտի խանգարման միայն մեկ, փոքրիկ օրինակ է: Վերին մակարդակով տարվող քաղաքականությունը չնկատելը կարող եմ հանգիստ անվանել հիպնոսի արդյունք: Ասում ես հիմնավորումներ ես բերել, այդ հիպնոսիդ տեսության համար, իսկ ես ասում եմ, բացարձակապես ոչ մի հիմնավորում չես բերել:
Հասարակության մեջ չկան այլանդակել: Այլանդակում են հասարակությանը: Որքան ջհուդամասոնականությունից կխոսեք, այնքան էլ կասեմ, որ հիմա պանթուրքիզմի ծրագիր է իրականացվում ու դուք հանդուրժում եք: Իրականում համաձայն չեմ այդ ձևակերպումներից ոչ մեկին, սակայն որ վերին մակարդակով հասարակությունն այլասերելու ծրագիր է իրականացվում, բացահայտ է: Ու դուք դա, իրոք, հանդուրժում եք: Մնացած խոսակցություն է: Դատարկ, անիմաստ, ոչինչ չասող, ջուր ծեծող խոսակցություն:
Կա երկու տարբերակ: Ելնել ու կանգնել անբարոյականությունը չհանդուրժողների կողքին, կամ էլ... հանդուրժել:
1.
2. Ես վերոհիշյալ գրառումներս հիմնավորել եմ /որոնք, իդեպ, ոչ բոլորին էին վերաբերում/, իսկ դու?
չէս հիմնավորել, էն ինչ որ գրել ես հիպնոսի հիմնավորում որպես 0 է
Սամվել, տուր, խնդրում եմ, ֆորումի անդամներից գոնե մեկի անունը, որը ներկա իշխանություններին սատարում է քաղաքական հայացքներից ելնելով…
Եվ տուր, խնդրում եմ, մի հայտնի մարդու անուն, ով ՀԻՄԱ ներկա վարչախմբին սատարում է քաղաքական հայացքների պատճառով:
Մարկիզ.. Իսկ ի՞նչ է նշանակում քաղաքական հայացքներ։ Ինչոր մեկին սատարել դա արդեն նշանակում ք քաղաքական հայացք... իսկ տվյալ դեպքում այդ ստարելու շարժառիթը ես ինակի չեմ ունեցել ու դա էական չէ
Չուկ, չարաչար սխալվում ես: Ես չեմ պատրաստվում նույն ոճով պատասխանել: Դու ինձ իսկի չես էլ ճանաչում, թույլի հոգեբանությունից ես խոսում: Կթողնեմ առանց մեկնաբանության:
Բայց ես չեմ նեղանում, երևի վիրավորված, վրդովված ես ու ազդված...կարելի է հասկանալ, բան չկա:;)
Ավելացվել է 5 րոպե անց
Դու, որ խոսում ես ինչ որ հասարակական բացասական երևույթից ու խառնում ես քաղաքական տարր, ես վերանում եմ քաղաքականից ու կանգնում նույն խնդրի լուծման ճանապարհին, բայց ոչ քաղաքական ճանապարհով: Որ հասարակության մեջ այլանդակներ կան, ճիշտ ես, քաղգործիչներն ինչ կապ ունեն: Ես չեմ պատրաստվում ելնել ու բողոքել, բոլորս պետք է ամեն օր ու ամեն տեղ չհանդուրժենք էդպիսի երևույթներ: Միտինգում էս հարցը չես լուծի, ամեն օր սենց հարցեր պիտի լուծես: Ահա իմ դիրքորոշումը: Եթե այդ օրս համընկնի միտինգի օրվա հետ, պատրաստ եմ և միջամտելու:
չգիտես ինչ գործ ունեն քաղգործիչները թե ուղղակի ասում ես, ուրեմն գործը հետևյալում է, նորմալ, ոչ սերժական իշխանությունը այդ այլանդակներին փորձում է բռնել ու ուղարկել վերադաստիրակվելու ուղղիչ աշխաըանքային գաղութներում, իսկ մեր երկրում քաղգործիչները հովանավորում են նրանց, պահում ազատության մեջ որպիսի օգտագործեն նման դեպքերում, նայի ինչքան պարզ է ամեն ինչ
2. Կա երկու տարբերակ: Ելնել ու կանգնել անբարոյականությունը չհանդուրժողների կողքին, կամ էլ... հանդուրժել:
1.Համաձայն չեմ, քաղաքական չի, էլ ավելի բեթար բաներ, ավելի սահմռկեցուցիչ բաներ, հենց պետականորեն կազմակերպված եղել են բոլոր իշխանությունների ներքո: Ու չեմ կարծում, որ, օրինակ, նախագահի հրահանգով գյադա-գյուդեքը գնում են Հյուսիսային պողոտա կանանց ծեծելու: Մի քիչ միամիտ է հնչում:
2. նորից եկար նույն կետին, ու ես նորից համաձայն չեմ քեզ հետ:
3. Ինչ վերաբերում է հիմնավորմանը, կոնկրետ օրինակ եմ թողել, որտեղ մարդիկ չէին կարողանում բացատրել իրենց իսկ ասածը, բավարարվում էին վերացական արտահայտություններով:
Փոխվել է Հայաստանի բարոյահոգեբանական մթնոլորտը: Փոխվել է թասիբ հասկացության իմաստը: Փոխվել ենք...
Թասի՞բ, ինչ թասի՞բ, դա կարծեմ ինչ որ միջնադարյան արժեքային համակարգից բխոխ բան է: Թասիբ, նամուս, պատիվ... թող կորչեն հին աշխարհի հետ միասին:
Այսօր նոր դար է: Աղջիկ թե տղա ինչ կապ ունի: Աղջիկը ոչ մի հավելյալ իրավունք չունի քան թե տղեն, կամ էլ ինչ որ չեզոք սեռի մարդ:
Բոլորը հավասար են, հավասար են ինչպես անարդարությունների, այնպես էլ իրավունքների մեջ:
ՓՈՂ ու միայն ՓՈՂ: Մնացած ամեն ինչ ՍՈՒՏ է: Կեցցե Լիբերալիզմը, կեցցե ազատ շուկան, կեցցե շահույթ հետապնդող հոմո էկոնոմիկուսը: Կեցցե 21-րդ դարը: Մնացածը թող մեռնի ինչպես հնացած մի քռչ... հայրենիք, անմեղ զոհերի հիշատակ, պատմություն, հինավուրց մշակույթ
Թասի՞բ, ինչ թասի՞բ, դա կարծեմ ինչ որ միջնադարյան արժեքային համակարգից բխոխ բան է: Թասիբ, նամուս, պատիվ... թող կորչեն հին աշխարհի հետ միասին:
Այսօր նոր դար է: Աղջիկ թե տղա ինչ կապ ունի: Աղջիկը ոչ մի հավելյալ իրավունք չունի քան թե տղեն, կամ էլ ինչ որ չեզոք սեռի մարդ:
Բոլորը հավասար են, հավասար են ինչպես անարդարությունների, այնպես էլ իրավունքների մեջ:
ՓՈՂ ու միայն ՓՈՂ: Մնացած ամեն ինչ ՍՈՒՏ է: Կեցցե Լիբերալիզմը, կեցցե ազատ շուկան, կեցցե շահույթ հետապնդող հոմո էկոնոմիկուսը: Կեցցե 21-րդ դարը: Մնացածը թող մեռնի ինչպես հնացած մի քռչ... հայրենիք, անմեղ զոհերի հիշատակ, պատմություն, հինավուրց մշակույթ
ցավալիորեն այսօր Հայաստանի իշխանություններն էլ են մտածում ճիշտ քո նման
1.Համաձայն չեմ, քաղաքական չի, էլ ավելի բեթար բաներ, ավելի սահմռկեցուցիչ բաներ, հենց պետականորեն կազմակերպված եղել են բոլոր իշխանությունների ներքո: Ու չեմ կարծում, որ, օրինակ, նախագահի հրահանգով գյադա-գյուդեքը գնում են Հյուսիսային պողոտա կանանց ծեծելու: Մի քիչ միամիտ է հնչում:
2. նորից եկար նույն կետին, ու ես նորից համաձայն չեմ քեզ հետ:
3. Ինչ վերաբերում է հիմնավորմանը, կոնկրետ օրինակ եմ թողել, որտեղ մարդիկ չէին կարողանում բացատրել իրենց իսկ ասածը, բավարարվում էին վերացական արտահայտություններով:
1. Վաղը կունենանք նոր իշխանություն, կլինի ավելի սահմռկեցուցիչ բան, ես էլի կպայքարեմ դրա դեմ: Իսկ դու՞: Թե պիտի ասես, որ հիմա էլ ես պայքարում նշելով քո երկրորդ կետը, որի մասին.
2. Այո՛, ցավալի է, շատ ցավալի, բայց իմ ասածն այսօր իրականություն: Իրականում կան երրորդներ, ովքեր փախչում են իրականությունից: Ուզում եք հավատալ անիրականանին ու հավատում եք:
3. Բազում օրինակներ կարող եմ բերել, այդ տիպի, օրինակ, որ առանց հասկանալու ասում ես, որ ծիծաղելի է մտածել, որ նախագահի հրահանգով է եկել: Անվանեմ սա ապացույց: Ծիծաղելի է:
Ի դեպ ոչ, նախագահի հրահանգով չեն եկել: Բայց իր ամենաթողության արդյունքում են եկել ու իր ամենաթողության արդյունքում են այսօր խրախուսվում, շարունակում գործել ու դեռ կգործեն... Խաբեցի: Իր չէ: Նախագահը փոքր մարդ է: Քո՛ ամենաթողության արդյունքում են գործելու:
մտահոգ
Ինչերի հետևից էս ընկե՞լ:
Կարդա,
http://news.president.am/arm/?sub=press&id=110&year=2008
Արևելք - Արևմուտք երկաթուղիներ, տռուբեք, լիքը գազ ու նաֆթ, լիքը փողեր, շաաատ փողեր, ահավոր շատ փողեր: Ազատագրվեք հին արժեքներից ու միացեք 21-րդ դարի սերնդին: Այն սերնդին որը ֆուտբոլ է նայում, կլիպներ է ըմբոշխնում, ու խմում է Կոկա-Կոլա: Առաջադեմ սերնդին: Վայելեք կյանքը ու հաճույքները: Այն ամենը ինչ խանգարում է հանգիստ ապրելուն, կվերանա ու կջնջվի:
մտահոգ
Խոստովանեք որ ԴՈՒՔ բոլորդ ուզում եք ապրել այդ Գեղեցիկ ու վայելքներով լի աշխարհում:
Մարդուկ
չգիտեմ թե դու ինչպիսի երիտասարդների հետ ես շփվում ու ինչ կարծիք ունես նրանց մասին, բայց այնուամենայնիվ կարծում եմ անարդարացի է քո կողմից ընդհանուր կարծիք հայտնելու ՄԵՐ մասին... կոռեկտ չէ, մեղմ ասած, գիտեմ հիմա կասես որ դու ինձ կամ մեզ նկատի չունեիր, այլ ընդհանուր Երկիր մոլորակի կամ Հայկական բարձրավանդակի երիտասարդությանը....
Ճիշտ չէ, բայց ընդունված ու շատ գործածելի է այստեղ ցավոք, դուք հիպնոսացած, դուք զոմբիներ դուք չգիտեմ ինչ, իսկ երբ հերթը հասնում է հիմնավորման կամ պատասխան տալուն, անմիջապես, վայ... ես քեզ նկատի չունեի, վայ ես ձեզ չեի ասում և այլն..
իսկ երբ փորձում ես բացատրելու որ դուք կամ դու իրավունք չունես իմ մասին չհիմնավորված կարծիք հայտնելու, անմիջապես սկսվում է մյուս տակտիկան, թե ինչու եք հարձակվում ինձ վրա...
ՀԵՐԻՔ ՜ Է.... ՀԵՐԻՔ...:angry:angry:angry
Ու չեմ կարծում, որ, օրինակ, նախագահի հրահանգով գյադա-գյուդեքը գնում են Հյուսիսային պողոտա կանանց ծեծելու: Մի քիչ միամիտ է հնչում:
Պարտադիր չի որ նախագահը ուղղակի ասի. «մի հատ գնացեք հյուսիսային պողոտա, տեսեք ինչ կին կա, բռնեք ծեծեք»: Մի քանի անգամ նման տականքներին եթե չեն բռնում ու չեն նստացնում, ապա դա փաստացի նշանակում է, որ նախագահի մակարդակով նման երևույթները խրախուսվում են: Կամ դժվար թե ՌՔ ընտրությունների առաջ Լֆիկին ասած լիներ. «կգնաս, հատ հատ Մալաթիա-Սեբաստիայում ում բռնես տեղամասում կծեծես, ու չնայես լրագրող բան-ման, մեջքիդ կանգնած եմ»: Բայց այն որ Լֆիկը մինչև հիմա դեպուտատ է ապացույցն է այն բանի, որ նախագահի մակարդակով Լֆիկը խրախուսվում է:
Նորից անցնենք հին պատմություններին: Պապլավոկի սպանությունից հետո էլ ոչ մեկին չդատեցին: Նախագահը կարող է ուղղակի հրաման չէր տվել սպանելու, բայց փաստացի խրախուսեց սպանությունը:
Սամվել, գրառմանդ հարցային հատվածը լավ չհասկացա…
Ուզում ես պարզել՝ գիտեմ արդյո՞ք, թե ինչ ասել է քաղաքական հայացք:
Գիտեմ:
Սատարել այս իշխանություններին, որոնք
1. կրակել են սեփական ժաղովրդի վրա
2. կոռումպացված են մինչեւ ուղնուծուծը
3. ունակ են վաճառել սեփական երկիրը
4. չունեն համապատասխան մակարդակ՝ պետություն ներկայացնելու համար
եւ այլն, հնարավոր չէ՝ քաղաքական հայացքներից ելնելով:
Հենց նրանք ամեն կերպ մեր հասարակությանը տարան դեպի դեգրադացիա…
Դրա մասին երկու կարծիք լինել չի կարող…
Այժմ ոչ ոք չի կարող մատնանշել, թե ի՞նչ քաղաքական հայացքներ ունեն, նախագահը, վարչապետը, նրանց «սատարող» քաղաքական ուժերը, նրանց «սատարող» մտավորականները եւ նրանց «սատարող» հասարակության հատվածը…
գործնականում: Հայ դատն ու օրինացաբարգավաճացեղակրոնությունը թողենք…
Lady-In-Red
09.07.2008, 17:39
ֆորումներում գրառումներ անելու փոխարեն պիտի հասնենք նրան, որ կանանց ու երեխաներին ծեծողներից մեկի կամ ավելի լավ է մի քանիսի գլուխը ջարդվեր, մի հատ էլ ոստիկանի հրկիզվեիր, ով համարձակվել է կնոջ վրա ձեռք բարձրացնել, դրանից հետո տեսնեմ որ մի ոստիկանը կհամարձակվի ձեռք բարձրացնել, բոլորի համար էլ սեփական մաշկն է թանկ, հիմա կարծիք կստեղծվի, թե ես ագրեսիվ եմ, բայց սկսել եմ այդպես մտածել մարտի մեկի դեպքերց հետո ու հասկացել եմ, որ եթե դու չջարդես դիմացինիդ գլուխը, ապա նա հաստատ գլուղդ կջարդի, ճառեր կարդալով հաղթանակի չես հասնի, եթե դիմացիիդ դեմքին թքում ես, բայց չի հասկանում, թե ինչ է կատարվել, երեվի կոպիտ ստացվեց, բայց ստիպված եմ այսպես արտահայտվել, այլ կերպ հնարավոր չէ, քանի որ ելք չի մնացել, քան գոռալն ու հայհոյելն ու ջարդ կազմապերպողներին հրապարակում վառելը :angry:angry:angry:angry:angry
Սամվել, տուր, խնդրում եմ, ֆորումի անդամներից գոնե մեկի անունը, որը ներկա իշխանություններին սատարում է քաղաքական հայացքներից ելնելով…
Եվ տուր, խնդրում եմ, մի հայտնի մարդու անուն, ով ՀԻՄԱ ներկա վարչախմբին սատարում է քաղաքական հայացքների պատճառով:
Սամվել, գրառմանդ հարցային հատվածը լավ չհասկացա…
Ուզում ես պարզել՝ գիտեմ արդյո՞ք, թե ինչ ասել է քաղաքական հայացք:
Գիտեմ:
Սատարել այս իշխանություններին, որոնք
1. կրակել են սեփական ժաղովրդի վրա
2. կոռումպացված են մինչեւ ուղնուծուծը
3. ունակ են վաճառել սեփական երկիրը
4. չունեն համապատասխան մակարդակ՝ պետություն ներկայացնելու համար
եւ այլն, հնարավոր չէ՝ քաղաքական հայացքներից ելնելով:
Հենց նրանք ամեն կերպ մեր հասարակությանը տարան դեպի դեգրադացիա…
Դրա մասին երկու կարծիք լինել չի կարող…
Այժմ ոչ ոք չի կարող մատնանշել, թե ի՞նչ քաղաքական հայացքներ ունեն, նախագահը, վարչապետը, նրանց «սատարող» քաղաքական ուժերը, նրանց «սատարող» մտավորականները եւ նրանց «սատարող» հասարակության հատվածը…
գործնականում: Հայ դատն ու օրինացաբարգավաճացեղակրոնությունը թողենք…
Քաղաքական այս կամ այն գործչին սատարելը ես համարում եմ քաղաքական հայացք..անկախ շարժառիթներից... /քանի որ նրանց մասին շատ դեպքերում շա՜տ դժվար է իմանալ/ Նախորդ Գրառումս էլ դա էր ասում...
Սակայն դա իմ արտահայտած ընդհանուր մտքի ու այս թեմայի հետ այնքան էլ շատ ընդհանուր եզրեր չունի ;)
Ավելացվել է 2 րոպե անց
ֆորումներում գրառումներ անելու փոխարեն պիտի հասնենք նրան, որ կանանց ու երեխաներին ծեծողներից մեկի կամ ավելի լավ է մի քանիսի գլուխը ջարդվեր, մի հատ էլ ոստիկանի հրկիզվեիր, ով համարձակվել է կնոջ վրա ձեռք բարձրացնել, դրանից հետո տեսնեմ որ մի ոստիկանը կհամարձակվի ձեռք բարձրացնել, բոլորի համար էլ սեփական մաշկն է թանկ, հիմա կարծիք կստեղծվի, թե ես ագրեսիվ եմ, բայց սկսել եմ այդպես մտածել մարտի մեկի դեպքերց հետո ու հասկացել եմ, որ եթե դու չջարդես դիմացինիդ գլուխը, ապա նա հաստատ գլուղդ կջարդի, ճառեր կարդալով հաղթանակի չես հասնի, եթե դիմացիիդ դեմքին թքում ես, բայց չի հասկանում, թե ինչ է կատարվել, երեվի կոպիտ ստացվեց, բայց ստիպված եմ այսպես արտահայտվել, այլ կերպ հնարավոր չէ, քանի որ ելք չի մնացել, քան գոռալն ու հայհոյելն ու ջարդ կազմապերպողներին հրապարակում վառելը :angry:angry:angry:angry:angry
Հանգիստ :8
Նրանց ուզածն էլ հենց էտա... որ ժողովուրդը ինչոր Ագրեսիա անի որ իրանք կրկին կարողանան կիրառել մասսայական բռնի ուժ.... պետք չի բորբոքվել :ok
Սամվել, հանցագործներին չեն կարող ունենալ քաղաքական հայացքներ…
դոդի Գագոյի, անսկզբունքային դաշնակների, սարքովի օրինաց երկիր, հանրապետական խունտա կուսակցությունները չեն կարող ունենալ քաղաքական հայացք…
Նրանց միակ փորացավը ինչքան հնարավոր է սեփական գրպանները լցնելն է եւ որքան հնարավոր է իշխանական կերակրատաշտին մոտ գտնվելն է:
Կապ թեմայի հետ իհարկե ունի: Ճիշտ է, մի քիչ շեղվել եմ, բայց կապ ունի:
Քաղաքական հայացքը ձեւավորվում է որոշակի քաղաքական գաղափարի հիման վրա:
Իսկ որեւիցե քաղաքական գաղափար այս պահին մեր իշխանությունները չունեն:
Նախըբտրական ծրագրերն ու մնացած տափակությունները հաշիվ չեն…
Հետաքրքիր է:
դոդի Գագոյի իշխանությանը սատարելը, համարու՞մ ես քաղաքական հայացքների համընկնում…
Քաղաքական այս կամ այն գործչին սատարելը ես համարում եմ քաղաքական հայացք..անկախ շարժառիթներից... /քանի որ նրանց մասին շատ դեպքերում շա՜տ դժվար է իմանալ/ Նախորդ Գրառումս էլ դա էր ասում...
Բայց կոնկրետ հայացների համար ես չէ սատարում այդ քաղաքական գործչին: Այսինք, սկզբից մի հատ ինքդ քաղաքական հայացքներ ես ունենում, ու եթե դրանք համընկնում են ինչ-որ քաղաքական գործչի հայացքների հետ, սկսում ես նրան սատարել: Չեմ ուզում ենթադրել, որ ասենք, կարելի ինչ-որ քաղաքական գործիչի սատարել նրա համար որ ինքը սիմպատիշնի տղայա:
Սամվել, հանցագործներին չեն կարող ունենալ քաղաքական հայացքներ…
դոդի Գագոյի, անսկզբունքային դաշնակների, սարքովի օրինաց երկիր, հանրապետական խունտա կուսակցությունները չեն կարող ունենալ քաղաքական հայացք…
Նրանց միակ փորացավը ինչքան հնարավոր է սեփական գրպանները լցնելն է եւ որքան հնարավոր է իշխանական կերակրատաշտին մոտ գտնվելն է:
Կապ թեմայի հետ իհարկե ունի: Ճիշտ է, մի քիչ շեղվել եմ, բայց կապ ունի:
Քաղաքական հայացքը ձեւավորվում է որոշակի քաղաքական գաղափարի հիման վրա:
Իսկ որեւիցե քաղաքական գաղափար այս պահին մեր իշխանությունները չունեն:
Նախըբտրական ծրագրերն ու մնացած տափակությունները հաշիվ չեն…
Հետաքրքիր է:
դոդի Գագոյի իշխանությանը սատարելը, համարու՞մ ես քաղաքական հայացքների համընկնում…
էլի իրար չհասկացանք... իմ ասած քաղաքական հայացքը փոքր ինչ տարբերվում է քո ասածից.. /իրականում մասնագետ չեմ կարողա և անունը սխալ եմ ասում / ես հենց ինչոր քաղաքական ուժի սատտարելու պրոցեսն եմ անվանում քաղաքական հայացք իսկ դու շարժառիթը :ok
Ավելացվել է 4 րոպե անց
Բայց կոնկրետ հայացների համար ես չէ սատարում այդ քաղաքական գործչին: Այսինք, սկզբից մի հատ ինքդ քաղաքական հայացքներ ես ունենում, ու եթե դրանք համընկնում են ինչ-որ քաղաքական գործչի հայացքների հետ, սկսում ես նրան սատարել: Չեմ ուզում ենթադրել, որ ասենք, կարելի ինչ-որ քաղաքական գործիչի սատարել նրա համար որ ինքը սիմպատիշնի տղայա:
Դե քաղաքական գործիչը ունենումա ծրոգրեր որոնք դու վերլուծելով հավանում կամ չես հավանում... ու ըստ դրա որոշում ես իրա կսատարես թե չէ... բայց դա դժվարանում եմ քաղաքական հայացք անվանել :think
Այն մարդիկ, ովքեր կամովին սատարել են իշխանության թեկանածուին եւ շարունակում են սատարել, ունեն ուղղակի կամ անուղղակի որոշակի շահեր, բայց անվանել այդ շահերը քաղաքական, կարծում եմ, սխալ կլինի:
Սամվել ջան, ես հասկացա՝ ինչ նկատի ունես:
Իսկ հասարակության դեգրադացիայի մասին ասեմ, որ այն առավել լայն թափ ստացավ վերջին 10 տարիներին՝ գիրք կարդալը «զապադլո» համարող նախագահի, նրա տխմար մանկլավիկների, ուղեղից, հայոց լեզվից թույլ օլիգարխների ու քրեածին տարրերի իշխանական համակարգում ընդգրկելու պատճառով…
Իր ընտանիքի հոգսերը հազիվ հոգացող սովորական հայ քաղաքացին պարզապես իր մեջ ուժ չգտավ պայքարելու այս ամենի դեմ:
Ահավոր մեղավոր են ներկայիս բարոյահոգեբանական խեղվածության համար նաեւ մեր մտավորականները, որոնք երկու կոպեկն ու պաշտոնները նախընտրեցին ազնիվ, արդար ապրելուց…Ի դեպ, փորձը ցույց է տվել, որ սերունդները նման արարքները չեն մոռանում:
Lady-In-Red
09.07.2008, 18:53
Հանգիստ :8
Նրանց ուզածն էլ հենց էտա... որ ժողովուրդը ինչոր Ագրեսիա անի որ իրանք կրկին կարողանան կիրառել մասսայական բռնի ուժ.... պետք չի բորբոքվել :ok[/QUOTE]
բա թույլ տանք, որ իրենք այնքան մեզ ճնշեն, որ էլ ոչ մեկ չհամարձակվի գնալ հյուսիսային պողոտա? 1915-ի ցեղասպանության ժամանակ էլ մարդկանց խումբ-խումբ քշեցին ու գլուխները ջարդեցին, բայց հայերն էլ, գիտակցելով, որ գնում են դեպի մահ, մի հատ թուրքի չսպանեցին, որ գոնե հանգիստ խղճով մեռնեն :angry ատում եմ բռնությունն ու անազատությունը :angry
պայքարի ուժը թուլացել է, մի տեսակ հուսահատեցնող է, բայց համեմատաց հունիսի 20-ի հուլիսի 4-ին ավելի քիչ մարդ կային հանրահավաքին, վերջապես իշխանությունները կհասնեն նրան, որ արդեն ոչ ոք էլ չի գնա հաջորդ հանրահավաքին, օրինակ ինձ արդեն տանը արգելել են :oy:angry
ժողովուրդ քաղաքականությունը պետք չի խառնել մարդկային բարոյական արժեքների հետ, և հետո ինչա նշանակում "չի կարելի ձեռք բարձրացնել կնոջ կամ երեխայի վրա" ես կասեյի չի կարելի ձեռք բարձրացնել ՄԱՐԴՈՒ վրա լինի դա ԿԻՆ ԹԷ ՏՂԱՄԱՐԴ
1. Վաղը կունենանք նոր իշխանություն, կլինի ավելի սահմռկեցուցիչ բան, ես էլի կպայքարեմ դրա դեմ: Իսկ դու՞: Թե պիտի ասես, որ հիմա էլ ես պայքարում նշելով քո երկրորդ կետը, որի մասին.
2. Այո՛, ցավալի է, շատ ցավալի, բայց իմ ասածն այսօր իրականություն: Իրականում կան երրորդներ, ովքեր փախչում են իրականությունից: Ուզում եք հավատալ անիրականանին ու հավատում եք:
3. Բազում օրինակներ կարող եմ բերել, այդ տիպի, օրինակ, որ առանց հասկանալու ասում ես, որ ծիծաղելի է մտածել, որ նախագահի հրահանգով է եկել: Անվանեմ սա ապացույց: Ծիծաղելի է:
Ի դեպ ոչ, նախագահի հրահանգով չեն եկել: Բայց իր ամենաթողության արդյունքում են եկել ու իր ամենաթողության արդյունքում են այսօր խրախուսվում, շարունակում գործել ու դեռ կգործեն... Խաբեցի: Իր չէ: Նախագահը փոքր մարդ է: Քո՛ ամենաթողության արդյունքում են գործելու:
Է~, ապե'ր, ի՞նչ ես է~ խոսում: Դու կպայքարես, ես չեմ պայքարի, վերացական-վերացական խոսում ես...շատ հարաբերական կատեգորիաներ են: Արի' թարգենք, շեղվենք անձնականից: :angry
Հեսա "թեժ գիծ" եմ բացելու, որտեղ հանկարծ կանանց կամ աղջիկներին նեղացնեն, զանգեն ինձ, գնամ ռազբիրատ անեմ, որ չասես, թե աչքիս առաջ չի, ես էլ չեմ արձագանքել: Էս, իհարկե, մի քիչ կատակի եմ տալիս, բայց...:) Խոստանում եմ, Հյուսիսային պողոտայում հանկարծ մի աղջկա ձեռք տան, կգնամ դոշ կտամ միլիցեքի ու հաստավզերի հետ: համարս ուղարկեմ, տեղյակ պահեք???
Է~, ապե'ր, ի՞նչ ես է~ խոսում: Դու կպայքարես, ես չեմ պայքարի, վերացական-վերացական խոսում ես...շատ հարաբերական կատեգորիաներ են: Արի' թարգենք, շեղվենք անձնականից: :angry
Ո՛չ: Արդեն անձնականացնելու ժամանակն է: Արդեն ժամանակն է, որ ձեզնից յուրաքանչյուրը հասկանա, որ հենց ձեզնից շատ բան է կախված... ու մասնավորապես ձեր անգործությունից:
Mephistopheles
10.07.2008, 03:23
Մարկիզ.. Իսկ ի՞նչ է նշանակում քաղաքական հայացքներ։ Ինչոր մեկին սատարել դա արդեն նշանակում ք քաղաքական հայացք... իսկ տվյալ դեպքում այդ ստարելու շարժառիթը ես ինակի չեմ ունեցել ու դա էական չէ
Լավ էլ էական է Սամո ջան…շարժառիթն է հենց կարևորը…մեկը փողի ու պաշտոնի համար է աջակցում ՍՍ-ին որոնց անունները հասարակության համար գաղտնիք չի, իսկ մյուսները՝ "Գաղափարի" …այ հենց էս մարդկանց անուններն է Մարկիզը ուզում…ձեր ասելով 53 տոկոս ձայն ունի, մի հատ մարդու անուն դժվա՞ր է տալ …ու հա … չմոռանաք էդ "գաղափարներն" էլ մի երկու բառով նկարագրել
Ավելացվել է 9 րոպե անց
Պարտադիր չի որ նախագահը ուղղակի ասի. «մի հատ գնացեք հյուսիսային պողոտա, տեսեք ինչ կին կա, բռնեք ծեծեք»: Մի քանի անգամ նման տականքներին եթե չեն բռնում ու չեն նստացնում, ապա դա փաստացի նշանակում է, որ նախագահի մակարդակով նման երևույթները խրախուսվում են: Կամ դժվար թե ՌՔ ընտրությունների առաջ Լֆիկին ասած լիներ. «կգնաս, հատ հատ Մալաթիա-Սեբաստիայում ում բռնես տեղամասում կծեծես, ու չնայես լրագրող բան-ման, մեջքիդ կանգնած եմ»: Բայց այն որ Լֆիկը մինչև հիմա դեպուտատ է ապացույցն է այն բանի, որ նախագահի մակարդակով Լֆիկը խրախուսվում է:
Նորից անցնենք հին պատմություններին: Պապլավոկի սպանությունից հետո էլ ոչ մեկին չդատեցին: Նախագահը կարող է ուղղակի հրաման չէր տվել սպանելու, բայց փաստացի խրախուսեց սպանությունը:
Ապեր հին պատմության կարիք չկա…թարմերն իրար հետևից գալիս են…Մարտի 1…
մտահոգ
Ինչերի հետևից էս ընկե՞լ:
Կարդա,
http://news.president.am/arm/?sub=press&id=110&year=2008
Արևելք - Արևմուտք երկաթուղիներ, տռուբեք, լիքը գազ ու նաֆթ, լիքը փողեր, շաաատ փողեր, ահավոր շատ փողեր: Ազատագրվեք հին արժեքներից ու միացեք 21-րդ դարի սերնդին: Այն սերնդին որը ֆուտբոլ է նայում, կլիպներ է ըմբոշխնում, ու խմում է Կոկա-Կոլա: Առաջադեմ սերնդին: Վայելեք կյանքը ու հաճույքները: Այն ամենը ինչ խանգարում է հանգիստ ապրելուն, կվերանա ու կջնջվի:
Մարդուկ
Դու իզուր ես ծայրահեղացնում:
Հավատա, որ մենակ մենք չենք: Ուրիշ ազգերն էլ ունեն էտ կուլտուրայից բոլ բոլ:
Աշխարհի ամենահին քաղաքակրթրթյուններից մեկը՝ չինականը, գրավում է աշխարհը: Եվ ի՞նչ… պատրա՞ստ ենք մենք այդ նեոէսպանսիային:
Ինչպես միշտ՝ ոչ: Ու դրա պատճառով տարիներ հետո մենք սկսելու ենք այլանդակված վազքը: Այլանդակած այդ արժեքներն էլ, արժեքային համակարգն էլ:
Մի քիչ նեղություն քաշի, ու նայի թե էտ քո չսիրած եվրոպան ուր է կուլտուրայից, մնացած ասիական ազգենր ուր են ;)
Դե քաղաքական գործիչը ունենումա ծրոգրեր որոնք դու վերլուծելով հավանում կամ չես հավանում... ու ըստ դրա որոշում ես իրա կսատարես թե չէ... բայց դա դժվարանում եմ քաղաքական հայացք անվանել :think
Դե ամնայն հավանականությամբ էլ որևէ ծրագրային դրույթ հավանել կամ չհավանելն էլ համարվում է քաղաքական հայացք: Ասենք ինչի՞ չես հավանում ծրագիրը: Դժվար ծրագրում ներառված նկարների ու շրիֆտի համար: Ինչ որ դրույթներ համարում ես մոտ քո պատկերացումներին, կամ կարծում ես որ դրանք են առաջնային լուծումներ պահանջում: Դա էլ ամբողջական քաղաքական հայացք: Այնպես որ, երևի սկզբում բոլորս ինքներս ունենում ենք որոշակի քաղաքական հայացքներ, կախված կրթությունից, դաստիարակությունից, նախասիրություններից, ներկա սոցիալական կարգավիճակից և այլն, ու հետո սկսումե նք սատարել այն քաղաքական գործիչներին, որոնք մեզ մոտ են իրենց քաղաքական հայացքներով:
Դե ամնայն հավանականությամբ էլ որևէ ծրագրային դրույթ հավանել կամ չհավանելն էլ համարվում է քաղաքական հայացք: Ասենք ինչի՞ չես հավանում ծրագիրը: Դժվար ծրագրում ներառված նկարների ու շրիֆտի համար: Ինչ որ դրույթներ համարում ես մոտ քո պատկերացումներին, կամ կարծում ես որ դրանք են առաջնային լուծումներ պահանջում: Դա էլ ամբողջական քաղաքական հայացք: Այնպես որ, երևի սկզբում բոլորս ինքներս ունենում ենք որոշակի քաղաքական հայացքներ, կախված կրթությունից, դաստիարակությունից, նախասիրություններից, ներկա սոցիալական կարգավիճակից և այլն, ու հետո սկսումե նք սատարել այն քաղաքական գործիչներին, որոնք մեզ մոտ են իրենց քաղաքական հայացքներով:
Դե հա երևի քո ձևակերպումը ավելի ճիշտ է.. չնայած թեմայից վերջնական շեղվեցին :)
Դե հա երևի քո ձևակերպումը ավելի ճիշտ է.. չնայած թեմայից վերջնական շեղվեցին :)
էս որ թեման էր ո՞ր: :D
Հա, ինչ էի ուզում ասել, որ քաղաքական հայացքները համ էլ պիտի համապատասխանեն ընդհանուր բարոյահոգեբանակն մթնոլորտին:
Փաստորեն էնքան էլ չենք շեղվել: :ok
Ամբողջ թեման կարդացի, տեսա, որ այս մարդու խոսքերը մի տեսակ անուշադրության են մատնվել։ Իսկ նա խոսում էր բարոյականության շատ բարձր մակարդակի մասին.
ժողովուրդ քաղաքականությունը պետք չի խառնել մարդկային բարոյական արժեքների հետ, և հետո ինչա նշանակում "չի կարելի ձեռք բարձրացնել կնոջ կամ երեխայի վրա" ես կասեյի չի կարելի ձեռք բարձրացնել ՄԱՐԴՈՒ վրա լինի դա ԿԻՆ ԹԷ ՏՂԱՄԱՐԴ
Հիմա ձեր գրածի վերաբերյալ, Արտակ։
Մանկությունիցս մի դրվագ եմ հիշում.
4-5 տարեկան էինք: Ընկերս վիրավորանքից տառապելով լացում է: Ի՞նչ է եղել: Առանձնապես ոչինչ, բակի աղջիկներից մեկը խիստ վիրավորական բաներ է ասել ապա ապտակել: Ինչու՞ է լացում, ցավու՞մ է: Ո՛չ: Շա՞տ է վիրավորվել: Ո՛չ: Հապա ինչու՞ է լացում: Որովհետև չի կարող պատասխանել, դիմացն աղջիկ է, աղջկան հարվածել չի կարելի, անզորությունից է լացում:
Կնոջն ու երեխային հարվածել չի կարելի:
Իսկ չե՞ք մտածել, որ աղջիկը նույնպես ոչ բարոյական արարք էր իրեն թույլ տվել՝ հարվածելով տղային և վիրավորական բաներ ասելով նրան։ «Թասիբը» հո միայն տղամարդկանց չի վերաբերում։ Իմիջիայլոց, պետք է ասեմ, որ հայ կանայք շատ ավելի թասիբով են, քան իմ տեսած այլազգի կանանցից շատերը։
Փոխվել է Հայաստանի բարոյահոգեբանական մթնոլորտը:
Արդյո՞ք այն փոխվել է այսօր։ Ավելի շու՞տ չի փոխվել։
Ես ուզում եմ հարցնել այսպես կոչված չեզոք մասնիկներին ու հակալևոնական մասսային:
Այս հաղորդագրությունը, հավանաբար գրել եք հուզված վիճակում։
ա) Մեր հայրենակիցներին «մասնիկ» կոչելն ակնհայտորեն միտում ունի նրանց բարոյա–հոգեբանական արժեքների «նվազությունը» մատնացույց անելու.
բ) «հակալևոբական մասսա» արտահայտությունը արհամարհական վերաբերմունքի դրսևորում է մեր հայրենակիցների նկատմամբ, որոնց Դուք դիտարկում եք, որպես
անդեմ մի զանգված, իսկ ցանկացած մարդ անհատ է, և մարդու անհատականությունը գոնե մինիմալ հարգանքի կարիք ունի՝ անկախ նրա այս կամ այն հայացքներից։
Լինելով Ձեր նշած «մասնիկներից», որոշեցի արձագանքել։
Ձեր անձնական հակակրանքի քողի տակից դեռ որքա՞ն եք պատրաստվում հանդուրժել այս ամենը: Դուք, որ խոսում եք հայերի համաշխարհային ազգ լինելու մասին, դուք, որ խոսում եք մեր հնագույն ազգ լինելու մասին, դուք, որ խոսում եք միասնության, ազնվության, հայրենասիրության ու այլ վեհ բաների մասին, դեռ որքա՞ն եք հանդուրժելու անհանդուրժելին: Միթե՞ շարժման մասնակիցների ճակատին գրված է, որ իրենք պետք է պայքարեն նաև ՁԵՐ ազատության, ՁԵՐ ապրելակերպում բարոյահոգեբանական լավ մթնոլորտի վերականգնման համար, ՁԵՐ թասիբի համար:
Ես համամիտ եմ մի շարք մասնակիցների արտահայտած կարծիքի հետ, որ բարոյական արժեքները քաղաքականության հետ կապ չունեն։ Դարեր շարունակ հայ ժողովրդի բարոյական արժեքների կրողը և փոխանցոնը իր ժողովրդին եղել է Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին։ Հիմա նայենք, թե մեր հայրենակիցների ո՞ր մասն է ուշ դարձնում Եկեղեցու ուսմունքին, ձգտում համապատասխանել բարոյական այն բարձր չափանիշներին, որն ունեցել է Հայոց Եկեղեցու զավակը նախկինում։ Քչերը, ցավոք։
Եվ այս ակունքից հեռանալը սկսել է ոչ երեկ, ոչ այսօր, այլ շատ վաղուց։ Եվ արտահայտվում է ՀՀ պատմության մեջ ամոթալի փաստերի միջոցով։
Իսկ պայքարի մասին... Գիտեք, յուրաքանչյուր մարդ յուրովի է արտահայտում իր բողոքը. ոմանք բարձրաձայն և զգացմունքորեն, ուրիշները՝ լռելյայն։ Եվ նույն կերպ էլ՝ ծառայությունը սեփական ազգին և ժողովրդին։ Մի կարծեք, որ հանրահավաքները միակ և ամենաազդեցիկ ուղին են Հայրենիքին ծառայելու համար։
Մինչև մեզանից յուրաքանչյուրը չվերադառնա մեր ժողովրդի ակունքներին և հավատին, արատավոր երևույթները միշտ կրկնվելու են։
Հ.Գ. Մարտի մեկին ես արտերկրում էի։ Իրադարձություններին փորձում էի հետևել Յու–Թյուբում տեղադրված հոլովակների միջոցով։ Մի բան ինձ շատ ապշեցրեց և ցավեցրեց։ Հայերը, որոնք մեկանբանություններ էին գրում հոլովակների վերաբերյալ, բաժանվել էին երկու խմբի, հայհոյում էին միմյանց վերջին խոսքերով, անվանում միմյանց «թուրք»։ Մոռանալով, որ, միգուցե ընդամենը տաս–տասնհինգ տարի առաջ իրար հետ ընկերություն են արել, միասին սովորել, «բլոտ» խաղացել, կիսել ուրախությունն ու վիշտը։ Մոռանալով, որ վիրավորում են հայի :angry :(, հարազատ մարդու (ո՞վ է հային ավելի մոտիկ քան հայը, մի՞թե այլ ազգերը) ։
Իսկ չե՞ք մտածել, որ աղջիկը նույնպես ոչ բարոյական արարք էր իրեն թույլ տվել՝ հարվածելով տղային և վիրավորական բաներ ասելով նրան։ «Թասիբը» հո միայն տղամարդկանց չի վերաբերում։
Ո՛չ: Տեսնում եմ, որ այդ աղջիկը մանկական արարք էր թույլ էր տվել: 4-5 տարեկան երեխա: Պատմությունն ընդամենը գալիս է ցույց տալու, թե դեռևս մեկ տասնամյակ առաջ ինչ մթնոլորտ էր, երեխան ինչ դաստիարակություն էր ստանում հենց մանկուց նրան ինչ գաղափարներ էին սնուցում: Այո՛, հարվածելը սխալ է թե՛ կնոջ, թե՛ տղամարդու դեպքում: Խոսքը դրա մասին չէ: Խոսքը նրա մասին է, որ մենք միշտ կանանց առանձնահատուկ ուշադրություն ենք դարձրել ու դա միանշանակ ճիշտ է: Այսինքն եթե վաղը իմ ներկայությամբ, ենթադրենք, ծեծելուց լինեն մեկ կնոջ և մեկ տղամարդու, իսկ ես հնարավորություն ունենամ պաշտպանել միայն մեկին, ապա առանց մտածելու, անգամ ենթագիտակցորեն կպաշտպանեմ կնոջը... և կարծում եմ, որ դու էլ:
Արդյո՞ք այն փոխվել է այսօր։ Ավելի շու՞տ չի փոխվել։
Բարոյահոգեբանական մթնոլորտը ենթարկվում է անընդհատ փոփոխությունների: Ավելի շու՞տ: Ի՞նչ նկատի ունես: Որ սրանից ասենք 50 կամ 10 տարի առաջ այսպիսի վիճակ էր: Որ կարող էին, էլի նույն օրինակ, տասնյակ «խուլիգանները» ծեծել կանանց՝ բոլորի աչքի առջև ու անպատժելի մնային: Ներիր, բայց մենք երևի տարբեր օպերաներից ենք խոսում:
Ո՛չ: Այս փոփոխությունները, այս աստիճանի այլասերումը եղել է վերջին 10 տարիների ընթացքում ու դա նկատելի է անգամ անզեն աչքով:
Այս հաղորդագրությունը, հավանաբար գրել եք հուզված վիճակում։
ա) Մեր հայրենակիցներին «մասնիկ» կոչելն ակնհայտորեն միտում ունի նրանց բարոյա–հոգեբանական արժեքների «նվազությունը» մատնացույց անելու.
բ) «հակալևոբական մասսա» արտահայտությունը արհամարհական վերաբերմունքի դրսևորում է մեր հայրենակիցների նկատմամբ, որոնց Դուք դիտարկում եք, որպես մի զանգված, իսկ ցանկացած մարդ անհատ է, և մարդու անհատականությունը գոնե մինիմալ հարգանքի կարիք ունի՝ անկախ նրա այս կամ այն հայացքներից։
Բնավ ոչ: Ես ասել եմ այն, ինչ ասել եմ: Ես նույն ձևի այլ տեղերում օգտագործում եմ շարժման մասնակիցների մասսա և/կամ ակտիվ մասնիկ, ժողովրդի գրագետ մասնիկ: Մնացածը յուրաքանչյուրիս սուբյեկտիվ ընկալման հարցն է:
Իսկ գրառումը գրել եմ սովորական՝ հոգեխանգարմունքի վիճակում :D
Ես համամիտ եմ մի շարք մասնակիցների արտահայտած կարծիքի հետ, որ բարոյական արժեքները քաղաքականության հետ կապ չունեն։ Դարեր շարունակ հայ ժողովրդի բարոյական արժեքների կրողը և փոխանցոնը իր ժողովրդին եղել է Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին։ Հիմա նայենք, թե մեր հայրենակիցների ո՞ր մասն է ուշ դարձնում Եկեղեցու ուսմունքին, ձգտում համապատասխանել բարոյական այն բարձր չափանիշներին, որն ունեցել է Հայոց Եկեղեցու զավակը նախկինում։ Քչերը, ցավոք։
Եվ այս ակունքից հեռանալը սկսել է ոչ երեկ, ոչ այսօր, այլ շատ վաղուց։ Եվ արտահայտվում է ՀՀ պատմության մեջ ամոթալի փաստերի միջոցով։
Ցավոք, անգամ չզգացիր, թե ինչպես ապացուցեցիր իմ ասածն՝ այլ տեսանկյունից: Եկեղեցին այսօր զբաղված է քաղաքականությամբ, ահա ինչու են նրա հիմքերը թուլացած են, չունի հարգանք ժողովրդի մեջ, ժամանակ չունի իր «հոտով», բարոյական արժեքներով զբաղվելուց: Հակված եմ ենթադրել, որ սա ընդամենը քաղաքական չարագործ ծրագրի մի դրվագն է:
Անհնար է չտեսնել, թե ինչպես է վերին մակարդակով քաղաքականությունը փորձում (ասենք ստացվում էլ է) փչացնել բարոյահոգեբանական մթնոլորտը: Այդ դեպքում որոշ ուժեր կարող են հեշտությամբ իշխել, դա իրենց ձեռնտու: Մարդիկ դառնում են վախկոտ, դառնում են ենթարկվող, կամակատար, հլու...
Իսկ պայքարի մասին... Գիտեք, յուրաքանչյուր մարդ յուրովի է արտահայտում իր բողոքը. ոմանք բարձրաձայն և զգացմունքորեն, ուրիշները՝ լռելյայն։ Եվ նույն կերպ էլ՝ ծառայությունը սեփական ազգին և ժողովրդին։ Մի կարծեք, որ հանրահավաքները միակ և ամենաազդեցիկ ուղին են Հայրենիքին ծառայելու համար։
Նորից ցավոք, մենք այսօր այն վիճակում չենք, որ մեզնից յուրաքանչյուրը մի ձև ընտրի պայքարելու: Այսօր առավել քան երբևէ անհրաժեշտ է միախմբվածություն՝ հանուն գաղափարի, հանուն բարոյականության, հանուն բարոյահոգեբանական մթնոլորտի վերակենդանացման:
Ցավոք այսպես խոսողների մեծ մասի պայքարը (քեզ նկատի չունեմ, քանզի չեմ ճանաչում), սահմանափակվում է տանը բազմոցին փռված հեռուստացույց նայելով ու դատարկախոսությամբ:
Մինչև մեզանից յուրաքանչյուրը չվերադառնա մեր ժողովրդի ակունքներին և հավատին, արատավոր երևույթները միշտ կրկնվելու են։
Չգիտեմ ակունք ասելով ի՞նչ ես հասկանում: Սակայն հստակ է մի բան, որ գնում ենք դեգրադացիայի ու ձեռքները ծալած նստելու ու չեզոք դիրք գրավելու, կամ նեղացածի տոներով խոսելու ժամանակը չի: Ցավոք այսօր այդպիսի մասսաները բավական մեծ են: Նրանք անգիտակցաբար մեր պետությունը տանում են կործանման ու ես կարող ես մենակ մի կոչ անել՝ ՈՒՇՔԻ ԵԿԵՔ:
Հ.Գ. Մարտի մեկին ես արտերկրում էի։ Իրադարձություններին փորձում էի հետևել Յու–Թյուբում տեղադրված հոլովակների միջոցով։ Մի բան ինձ շատ ապշեցրեց և ցավեցրեց։ Հայերը, որոնք մեկանբանություններ էին գրում հոլովակների վերաբերյալ, բաժանվել էին երկու խմբի, հայհոյում էին միմյանց վերջին խոսքերով, անվանում միմյանց «թուրք»։ Մոռանալով, որ, միգուցե ընդամենը տաս–տասնհինգ տարի առաջ իրար հետ ընկերություն են արել, միասին սովորել, «բլոտ» խաղացել, կիսել ուրախությունն ու վիշտը։ Մոռանալով, որ վիրավորում են հայի :angry :(, հարազատ մարդու (ո՞վ է հային ավելի մոտիկ քան հայը, մի՞թե այլ ազգերը) ։
Ինչպես և իմ բերած օրինակը, սա էլ միայն մեկն է բարոյահոգեբանական խանգարված մթնոլորտի ապացույցներից: Ատելություն, որը վերին մակարդակով սերմանվեց հիմնականում հեռուստատեսությամբ՝ հանրային հեռուստատեսությամբ, պետական այրերի կողմից կազմակերպված հզոր ընտրախախտումների՝ ցինիզմով ու արհամարհանքով ուղեկցված ընտրախախտումների, ժողովորդի դեմ զորք հանելով և այլն: Այ հենց նաև սրա մասին եմ խոսում, երբ ասում եմ, որ վերին մակարդակով խաթարվում է բարոյահոգեբանական մթնոլորտը
Ցավոք, ներողություն կոպիտ արտահայտվելու համար, շատերն ուտում են պետական այրերի տված կուտը:
Ո՛չ: Տեսնում եմ, որ այդ աղջիկը մանկական արարք էր թույլ էր տվել: 4-5 տարեկան երեխա:
Հիմա կանանց ծեծող երիտասարդներն էլ մանուկ են եղել։ Քո ասած աղջիկը մեծ հավանականությամբ մեծանալուց հետո կդառնա «լաչառ» կին։ Ինչ որ սերմանվում է երեխայի մեջ մանուկ հասակում, ծլարձակում է ավելի մեծ հասակում։ Եթե այդ երիտասարդներին 10 տարուց ավել առաջ (10 տարեկանից բարձր են եղել, չէ՞) դաստիարակեին այնպես, որ մարդուն հարվածելը բարոյական չէ, նրանց այսօր ոչ ոք չէր կարողանա ստիպել հարվածել։
Պատմությունն ընդամենը գալիս է ցույց տալու, թե դեռևս մեկ տասնամյակ առաջ ինչ մթնոլորտ էր, երեխան ինչ դաստիարակություն էր ստանում հենց մանկուց նրան ինչ գաղափարներ էին սնուցում:
Ես հասկանում եմ, որ 1 տասնամյակը ուղիղ երկու հնգամյակ է, և պարզ է, որ դու դա կապում ես այդ ժամանակ երկիրը ղեկավարող անձնավորության հետ, բայց, իմ կարծիքով, այս բարոյական արժեզրկումը շատ ավելի վաղուց է սկսել՝ ներառյալ 1991-1998 թվականները։ Եվ հարցը երկրի ղեկավարը չէ։
Բարոյահոգեբանական մթնոլորտը ենթարկվում է անընդհատ փոփոխությունների: Ավելի շու՞տ: Ի՞նչ նկատի ունես:
Սովետական ժամանակաշրջանից սկսած, երբ ժողովրդին սկսեցին հեռացնել իրենց հավատից։ Չնայած, օրինակ, Առաքել Դավրիժեցին արդեն ողբում էր բարոյականության ցածր մակարդակը։ :(
Որ սրանից ասենք 50 կամ 10 տարի առաջ այսպիսի վիճակ էր: Որ կարող էին, էլի նույն օրինակ, տասնյակ «խուլիգանները» ծեծել կանանց՝ բոլորի աչքի առջև ու անպատժելի մնային:
Սրանից 50 կամ 10 տարի առաջ միգուցե հրապարակավ չծեծեին, բայց ծեծողներին էլ արգելողներ քիչ կային։ Օրինակ, շատ կանանց ծեծում են իրենց ամուսինները՝ հարբած ժամանակ։ Եվ մեր հասարակությունն այնքան էլ մեծ ուշադրություն չի դարձնում դրա վրա։ Իր կնոջը ծեծող մարդոււ համար մեծ դժվարություն չի ներկայացնի վաղը ուրիշի կնոջը ծեծելը։
Մեր պատանիները դանակով իրար խփում են դպրոցում։ Նույն երիտասարդը վաղը դանակ կքաշի իր եղբոր, քրոջ վրա...
Ներիր, բայց մենք երևի տարբեր օպերաներից ենք խոսում:
Իրոք, մենք տարբեր օպերաներից ենք խոսում։ Դու խոսում ես մասնավոր դեպքի մասին, ու այն կապում ես քաղաքական իրադարձությունների հետ։ Ես խոսում եմ ազգի հոգևոր առողջության մասին, որի բարելավումը, կարծում եմ, չի կարող կատարվել քաղաքական պայքարի մեթոդներով։
Ո՛չ: Այս փոփոխությունները, այս աստիճանի այլասերումը եղել է վերջին 10 տարիների ընթացքում ու դա նկատելի է անգամ անզեն աչքով:
Ընդամենը դրանց արտահայտությունն է ավելի ցայտուն դարձել։ Սովետական ժամանակներում Տաթև գյուղի բնակիչներն իրենց ձեռքով ջարդել են դարավոր խաչքարերը ու ձոր նետել բազմաթիվ հնագույն ձեռագրեր։
Երբ Մոսկվան հրահանգ է տվել սովետական Հայաստանի իշխանություններին գնդակահարման համար 1000 հոգու ցուցակ պատրաստել, նրանք տրամադրել են այդ ցուցակը և մարդիկ գնդակահարվել են, ինչպես, որինակ Վրաստանում և Ադրբեջանում։ Բայց մեր կառավարությունը միշտ առաջադեմ է չէ՞, քան մյուսներինը։ Նրանք իրենք խնդրել են Մոսկվային, որ հրահանգ տա՝ ևս 1000 հայի ցուցակ պատրաստեն, որ գնդակահարեն։ Մոսկվան էլ համաձայնվել է, իհարկե։ Հիմա ասա, այս արարքները ինչքանո՞վ են ավելի բարոյական, քան կականց ծեծը։
Այսպիսի արարքներից է, որ առաջ է եկել այսօրվա վիճակը։
Մնացածը յուրաքանչյուրիս սուբյեկտիվ ընկալման հարցն է:
Միգուցե և իմ ընկալումը շատ խիստ է, բայց ինձ դժվար է մարդկանց խմբին «մասսա» անվանելը (ոնց որ ռուսերեն быдло լինի)։
Իսկ գրառումը գրել եմ սովորական՝ հոգեխանգարմունքի վիճակում :D
Մարդկային հոգուց գեղեցիկ բան, արարված Աստծո կողմից, ես դեռ չեմ տեսել։ Նույնիսկ նրա հուզվելու կամ «խանգարվելու» մեջ կա գեղեցկություն։
Ցավոք, անգամ չզգացիր, թե ինչպես ապացուցեցիր իմ ասածն՝ այլ տեսանկյունից: Եկեղեցին այսօր զբաղված է քաղաքականությամբ, ահա ինչու են նրա հիմքերը թուլացած են, չունի հարգանք ժողովրդի մեջ, ժամանակ չունի իր «հոտով», բարոյական արժեքներով զբաղվելուց: Հակված եմ ենթադրել, որ սա ընդամենը քաղաքական չարագործ ծրագրի մի դրվագն է:
Գիտեի, որ այդ մեղադրանքն ես ներկայացնելու Եկեղեցուն, բայց, միևնույն է, գրեցի։ Արտակ, Եկեղեցին ոչ միայն տվյալ ժամանակահատվածում նրա զավակներն ու սպասավորներն են, այլ (առաջին հերթին) Եկեղեցու Հայրերը և մեր նախնիները։ Ի՞նչն է խանգարում մարդուն հետևել եկեղեցական բարոյական ուսմունքին, որը սուրբ մարդկանց կողմից է մշակվել։ Չէ՞ որ ոչ մի կաթողիկոս կամ քահանա չի կարող փոխել մեր Եկեղեցու
ուսմունքը, քարոզել այլ բան։ Եկեղեցուն մեղադրողների (ուշադրություն դարձրու, որ խոսում եմ ողջ մեր ժողովրդի մասին՝ առանց հաշվի առնելու նրա քաղաքական տեսակետը) ո՞ր մասն է վերջին մեկ տարում Պատարագի մասնակցել, ավելի քան 2-3 անգամ։ Ո՞ր մասն է լսում, օրինակ, «Վեմ» ռադիոկայանը «Ռուսկոյե ռադիոյի» փոխարեն։ Ո՞ր մասն է իր երեխաներին սովորեցնում, թե ով է եղել Գրիգոր Նարեկացին։
Անհնար է չտեսնել, թե ինչպես է վերին մակարդակով քաղաքականությունը փորձում (ասենք ստացվում էլ է) փչացնել բարոյահոգեբանական մթնոլորտը:
Անհնար է չտեսնել, որ այդ մթնոլորտը վաղուց արդեն փչացած է, և ժողովրդի ուշադրությունը այն շտկելու շատ թույլ միջոցների վրա է սևեռված։
Այդ դեպքում որոշ ուժեր կարող են հեշտությամբ իշխել, դա իրենց ձեռնտու: Մարդիկ դառնում են վախկոտ, դառնում են ենթարկվող, կամակատար, հլու...
Իշխել կարելի նրան, ով ինքն իրեն չի կարող իշխել։Վախկոտությունը մեր ժողովրդի բարոյական արժեքները զիջելն է։ Մարդ կարող է ծեծվել, խոշտանգվել. դա միայն մարմնական վնասվածքներ են, բայց վախենալուն այն է, երբ մարդ զիջում է իր հոգու ազատությունը։
Նորից ցավոք, մենք այսօր այն վիճակում չենք, որ մեզնից յուրաքանչյուրը մի ձև ընտրի պայքարելու:
Կարծու՞մ ես։ Պայքարում է բարեխիղճ ուսուցիչը, հոգատար մայրը, ազնիվ և իր քրտինքով իր զավակների համար հաց վաստակող հայրը, արդար դատավորը, սրբակյաց քահանան, երախտապարտ զավակը, եղաբորը, քրոջը և ծնողներին արտերկրից օգնող և ծանր աշխատանք կատարող հայ տղամարդը, սահմանին կանգնած զինվորը...՝ յուրաքանչյուրն իր տեղում։ Սա բոլորը պայքարի ձևեր են, որոնք բազմաթիվ են։
Այսօր առավել քան երբևէ անհրաժեշտ է միախմբվածություն՝ հանուն գաղափարի, հանուն բարոյականության, հանուն բարոյահոգեբանական մթնոլորտի վերակենդանացման:
Համամիտ եմ, բայց կրկնում եմ, պայքարի ձևերը շատ են և պետք է կիրառվեն առավել ազդեցիկները։ Եթե, իհարկե, խոսքը բարոյականության, այլ ոչ իշխանություն ունենալու մասին է։
Ցավոք այսպես խոսողների մեծ մասի պայքարը (քեզ նկատի չունեմ, քանզի չեմ ճանաչում), սահմանափակվում է տանը բազմոցին փռված հեռուստացույց նայելով ու դատարկախոսությամբ:
Ինչքանով ինձ ճանաչում ես իմ գրածից, այդքանի սահմաններում խնդրեմ, գրիր, ես միշտ պատրաստ եմ քննադատություն լսելու։
Չգիտեմ ակունք ասելով ի՞նչ ես հասկանում:
Ակունք ասելով հասկանում եմ Հայ Եկեղեցին և հայի հավատը, որոնց միջոցով հայը ձեռք էր բերում այն բարոյական հատկանիշները, որոնցով առանձնանում էր հարևան ազգերից, օրինակ, 5-7 դարերում։
Սակայն հստակ է մի բան, որ գնում ենք դեգրադացիայի ու ձեռքները ծալած նստելու ու չեզոք դիրք գրավելու
Չեզոք՝ ինչի՞ նկատմամբ։
կամ նեղացածի տոներով խոսելու ժամանակը չի
Քավ լիցի։ :)
Ինչպես և իմ բերած օրինակը, սա էլ միայն մեկն է բարոյահոգեբանական խանգարված մթնոլորտի ապացույցներից: Ատելություն, որը վերին մակարդակով սերմանվեց հիմնականում հեռուստատեսությամբ՝ հանրային հեռուստատեսությամբ, պետական այրերի կողմից կազմակերպված հզոր ընտրախախտումների՝ ցինիզմով ու արհամարհանքով ուղեկցված ընտրախախտումների, ժողովորդի դեմ զորք հանելով և այլն:
Եթե մարդու մեջ ինչ–որ բան տեղից չլինի, այն երբեք չես կարող ի հայտ բերել։ Եթե մարդու մեջ չկա իր հայրենակցին սիրելը, հարգելը, որպես եղբայր ընդունելը, այլ առկա է եսասիրությունը, նախանձը, գոռոզությունը՝ ինչ ուզում ես հեռուստատեսությամբ խոսա, մեկ է, նրա միջից ատելությունը մի օր դուրս է թափվելու։
Ցավոք, ներողություն կոպիտ արտահայտվելու համար, շատերն ուտում են պետական այրերի տված կուտը:
Սա միայն խոսում է նրա մասին, որ մարդիկ ուզում են «ուտել կուտը»։ Ուրեմն, շեշտը պետք է դնել «կուտ չուտող» հասարակություն դաստիարակելու վրա։
Անիմաստ լեզվակռվի մարտահրավերը ժամանակավորապես ընդունում եմ: Սակայն մինչ դրան անցնելը ասեմ, որ պետք չէ կառչել յուրաքանչյուր մտքից և փորձել ցույց տալ, թե իբրև յուրաքանչյուր խոսքին կարող եք հակափաստարկ բերել: Նախ այդ հակափաստարկները հեչ համոզիչ չէին, երկրորդ միտքը թողած ուրիշ բաների ետևից ընկնել պետք չէ:
Հիմա կանանց ծեծող երիտասարդներն էլ մանուկ են եղել։ Քո ասած աղջիկը մեծ հավանականությամբ մեծանալուց հետո կդառնա «լաչառ» կին։Ուրեմն այս պահից սկսած իմ պատմությունը թողնում ենք մի կողմ: Ես նկարագրեցի մի իրավիճակ, որն եղել է իմ աչքի առջև՝ առանց մանրամասների ետևից ընկնելու: Դու անգամ չես կարող պատկերացնել, թե այդ նույն աղջիկը ինչ դաստիարակություն է ստացել, ինչ «պատժի» է ենթարկվել այդ դեպքից հետո, որ առավել ևս թեկուզ հավանականով ենթադրություն անես նրա ապագայի մասին: Այս պուճուրիկ օրինակն ընդամենը գալիս է ցույց տալու անպայման հակառակվելու մղումդ, որի պատճառները իրականում ընկալում ու հասկանում եմ:
Ինչ որ սերմանվում է երեխայի մեջ մանուկ հասակում, ծլարձակում է ավելի մեծ հասակում։ Եթե այդ երիտասարդներին 10 տարուց ավել առաջ (10 տարեկանից բարձր են եղել, չէ՞) դաստիարակեին այնպես, որ մարդուն հարվածելը բարոյական չէ, նրանց այսօր ոչ ոք չէր կարողանա ստիպել հարվածել։
Իհարկե կկարողանային: Ես չեմ հավատում, որ ենթադրենք Վահրամ Սահակյանին իր սիրելի հայրիկ Արամայիսը փոքր ժամանակ դաստիարակել է այնպես, որ նա երեկ կնոջը վախեցներ ու վրան զենք բարձրացներ: Խաթարված բարոյահոգեբանական մթնոլորտում հեշտ է փոխել հոգով թույլ յուրաքանչյուր մարդու վարքագիծը, ենթարկացնել, դարձնել բորենի, լկտի, սանձարձակ:
Ես հասկանում եմ, որ 1 տասնամյակը ուղիղ երկու հնգամյակ է, և պարզ է, որ դու դա կապում ես այդ ժամանակ երկիրը ղեկավարող անձնավորության հետ, բայց, իմ կարծիքով, այս բարոյական արժեզրկումը շատ ավելի վաղուց է սկսել՝ ներառյալ 1991-1998 թվականները։ Եվ հարցը երկրի ղեկավարը չէ։
Այո՛, ես պատահական չասացի տասնամյակը: Քանզի ճիշտ է մինչև այդ էլ եղել են, այսպես ասենք, միջադեպեր, սակայն այն սանձարձակությունը, ինչը խրախուսվեց վերևից վերջին տասնամյակում, չունի նախադեպ: Դա, էլի եմ կրկնում, կարելի է տեսնել կույր աչքերով անգամ: Ու այստեղ նույնիսկ փաստարկ բերելու կարիք չկա:
Սովետական ժամանակաշրջանից սկսած, երբ ժողովրդին սկսեցին հեռացնել իրենց հավատից։ Չնայած, օրինակ, Առաքել Դավրիժեցին արդեն ողբում էր բարոյականության ցածր մակարդակը։ :(
Կրկնում եմ ևս մեկ անգամ, որ բարոյահոգեբանական մթնոլորտի ձևափոխումներ լինում են միշտ: Եվ սովետական ժամանակներում, և մինչսևոտեկան, և Առաջին հանրապետության տարիներին, և 401 թվականին... Խոսքը շուռ տալու խնդիր չկա: Նույն Սովետականին կարելի է էլի անդրադառնալ, հիշել իրար վրա գրելը, գործ տալը... խոսում եմ վերջին տասնամյակի մասին ու ասում, որ հզոր թափ է ստացել, խրախուսվել է վերին մակարդակով, հզորացել է...
Սրանից 50 կամ 10 տարի առաջ միգուցե հրապարակավ չծեծեին, բայց ծեծողներին էլ արգելողներ քիչ կային։ Օրինակ, շատ կանանց ծեծում են իրենց ամուսինները՝ հարբած ժամանակ։ Եվ մեր հասարակությունն այնքան էլ մեծ ուշադրություն չի դարձնում դրա վրա։ Իր կնոջը ծեծող մարդոււ համար մեծ դժվարություն չի ներկայացնի վաղը ուրիշի կնոջը ծեծելը։
Մեր պատանիները դանակով իրար խփում են դպրոցում։ Նույն երիտասարդը վաղը դանակ կքաշի իր եղբոր, քրոջ վրա...
Խնդիրներ միշտ էլ եղել են: «Նորմալ» մարդիկ միշտ էլ խոչընդոտել են իրենց կանաց ծեծող տղամարդկանց, դպրոցում դանակով կռիվ անող երեխաներին... իսկ այսօր պետական մակարդակով... նաև ձեր մակարդակով այդ երևույթն իջել է հրապարակ, ու «նորմալ» մարդիկ դրան չեն հակազդում:
Իրոք, մենք տարբեր օպերաներից ենք խոսում։ Դու խոսում ես մասնավոր դեպքի մասին, ու այն կապում ես քաղաքական իրադարձությունների հետ։ Ես խոսում եմ ազգի հոգևոր առողջության մասին, որի բարելավումը, կարծում եմ, չի կարող կատարվել քաղաքական պայքարի մեթոդներով։
Հենց խնդիրն էլ այն է, որ դու ես մասանվորեցնում...
Արդյոք կարելի՞ է միայն քաղաքական պայքարով փոխել բարոյահոգեբանական մթնոլորտը: Ո՛չ:
Արդյոք կարելի՞ է առանց այս քաղաքական պայքարի փոխել... Ո՛Չ: Այ դա է պետք գիտակցել:
Ընդամենը դրանց արտահայտությունն է ավելի ցայտուն դարձել։ Սովետական ժամանակներում Տաթև գյուղի բնակիչներն իրենց ձեռքով ջարդել են դարավոր խաչքարերը ու ձոր նետել բազմաթիվ հնագույն ձեռագրեր։
Երբ Մոսկվան հրահանգ է տվել սովետական Հայաստանի իշխանություններին գնդակահարման համար 1000 հոգու ցուցակ պատրաստել, նրանք տրամադրել են այդ ցուցակը և մարդիկ գնդակահարվել են, ինչպես, որինակ Վրաստանում և Ադրբեջանում։ Բայց մեր կառավարությունը միշտ առաջադեմ է չէ՞, քան մյուսներինը։ Նրանք իրենք խնդրել են Մոսկվային, որ հրահանգ տա՝ ևս 1000 հայի ցուցակ պատրաստեն, որ գնդակահարեն։ Մոսկվան էլ համաձայնվել է, իհարկե։ Հիմա ասա, այս արարքները ինչքանո՞վ են ավելի բարոյական, քան կականց ծեծը։
Այսպիսի արարքներից է, որ առաջ է եկել այսօրվա վիճակը։
Այոոոո՛: Ճիշտ ես ասում:
Իսկ ո՞վ է հակառակն ասում:
Չէ, ավելի շուտ է սկսվել: Երբ ավերում էինք հեթանոսական շինությունները:
Չէ՛, էլ ավելի շուտ է սկսվել: Այն ժամանակվանից, երբ Սասունցի Դավիթը մենակ գնում էր կռվելու, և ոչ մեկը նրան չէր գնում օգնի...
Դա ինչ-որ բան փոխու՞մ է:
Այ սա է մասնավորեցումը: Խոսքը գնում է հիմա հզորացած երևույթի մասին, լպիրշության գագաթնակետի մասին, որին հասել ենք: Իսկ դու՞ ինչից ես խոսում:
Գիտեի, որ այդ մեղադրանքն ես ներկայացնելու Եկեղեցուն, բայց, միևնույն է, գրեցի։ Արտակ, Եկեղեցին ոչ միայն տվյալ ժամանակահատվածում նրա զավակներն ու սպասավորներն են, այլ (առաջին հերթին) Եկեղեցու Հայրերը և մեր նախնիները։ Ի՞նչն է խանգարում մարդուն հետևել եկեղեցական բարոյական ուսմունքին, որը սուրբ մարդկանց կողմից է մշակվել։ Չէ՞ որ ոչ մի կաթողիկոս կամ քահանա չի կարող փոխել մեր Եկեղեցու , քարոզել այլ բան։ Եկեղեցուն մեղադրողների (ուշադրություն դարձրու, որ խոսում եմ ողջ մեր ժողովրդի մասին՝ առանց հաշվի առնելու նրա քաղաքական տեսակետը) ո՞ր մասն է վերջին մեկ տարում Պատարագի մասնակցել, ավելի քան 2-3 անգամ։ Ո՞ր մասն է լսում, օրինակ, «Վեմ» ռադիոկայանը «Ռուսկոյե ռադիոյի» փոխարեն։ Ո՞ր մասն է իր երեխաներին սովորեցնում, թե ով է եղել Գրիգոր Նարեկացին։
Եվ ու՞մն է մեղքը: Ո՞վ պետք է այնպես աներ, որ քո խոսքերի կարիքը չլիներ: Ու՞մ չկատարված «պարտականությունն» է դա: Ու՞մ իր բիզնեսի շահերի ետևից ու քաղաքական դաշտ մտնելու արդյունքն է դա...
Անհնար է չտեսնել, որ այդ մթնոլորտը վաղուց արդեն փչացած է, և ժողովրդի ուշադրությունը այն շտկելու շատ թույլ միջոցների վրա է սևեռված։
Կրթությունդ կարծեմ ֆիզմա՞թ, չէ՞: Ընդամենը մի բան ասեմ, մնացածը դու հասկացիր. հաջորդական մոտավորությունների սկզբունք:
Իշխել կարելի նրան, ով ինքն իրեն չի կարող իշխել։Վախկոտությունը մեր ժողովրդի բարոյական արժեքները զիջելն է։ Մարդ կարող է ծեծվել, խոշտանգվել. դա միայն մարմնական վնասվածքներ են, բայց վախենալուն այն է, երբ մարդ զիջում է իր հոգու ազատությունը։
Իրապես գեղեցիկ, արվեստիկ խոսքեր, որոնք գործի էությունը չեն փոխում, փաստը չեն փոխում...
Կարծու՞մ ես։ Պայքարում է բարեխիղճ ուսուցիչը, հոգատար մայրը, ազնիվ և իր քրտինքով իր զավակների համար հաց վաստակող հայրը, արդար դատավորը, սրբակյաց քահանան, երախտապարտ զավակը, եղաբորը, քրոջը և ծնողներին արտերկրից օգնող և ծանր աշխատանք կատարող հայ տղամարդը, սահմանին կանգնած զինվորը...՝ յուրաքանչյուրն իր տեղում։ Սա բոլորը պայքարի ձևեր են, որոնք բազմաթիվ են։
Գեղեցի՜կ խոսքեր:
Համամիտ եմ, բայց կրկնում եմ, պայքարի ձևերը շատ են և պետք է կիրառվեն առավել ազդեցիկները։ Եթե, իհարկե, խոսքը բարոյականության, այլ ոչ իշխանություն ունենալու մասին է։
Արդյոք մեր ներկայիս իշխանությունը թույլատրու՞մ է կիրառել քո նշած ազդեցիկ ձևերը: Չպատասխանես: Հռետորական հարց էր....
Չէ, ես փոխում եմ նախնական որոշումս, անիմաստ լեզվակռվի: Չեմ խուսափի ասել, իմ նախնական խոսքում կար խորքային ասելիք: Եթե ԿԿԱՐՈՂԱՆԱՍ դրան իրապես հակառակ բան գտնել ասելու, այլ ոչ թե յուրաքանչյուր նախադասությունս մեջբերես և իբր հակափաստարկես, կպատասխանեմ: Խնդիրն այն է, որ այդպես յուրաքանչուր նախադասություն հակափաստարկելով ԿԱՐՈՂ ԵՄ պատասխանել ցանկացած նյութի: Միայն թե տվյալ դեպքում դա հեչ էական չէ...
Ambrosine
12.07.2008, 02:28
Հանգիստ :8
Նրանց ուզածն էլ հենց էտա... որ ժողովուրդը ինչոր Ագրեսիա անի որ իրանք կրկին կարողանան կիրառել մասսայական բռնի ուժ.... պետք չի բորբոքվել :ok
Մինչև երբ հանգիստ? հերիք ա
ars83, կարդացի քո գրառումները:
Այդ ինչ-որ դու նկատի ունես, բոլորս էլ գիտենք եւ ես քո հետ հիմնականում համամիտ եմ:
ԲԱՅՑ
Դեկալարատիվ բնույթի, ոչ իրական մտքերով, լուռումունջ պայքարով/էտ որն ա՞, չես բացատրի՞/ որեւիցե բան փոխել հնարավոր չէ:
Ոչ, ՀՀ-ում կամ արտասահմանում կոռ անող հայ մարդը, որը հազիվ իր ընտանիքն է պահում, չի պայքարում:
Եթե ժամանակին նա պայքարեր, պարտադրված չէր լինի հիմա մի կերպ ընտանիք պահել: Հենց ամենամեծ ցավն էլ այն է, որ ՀՀ-ում ստեղծվեցին այնպիսի պայմաններ, որի արդյունքում Հայաստանի քաղաքացիները՝ հատկապես ՍՍՀՄ սերունդը դադարեց քաղաքացի լինելուց, դադարեց իր երկրի տերը լինելուց, եւ հայ հանրությունը վեր ածվեց ամորֆ զանգվածի: Իր ընտանիքի հացը մի կերպ վաստակող մարդը չի կարող լինել սեփական երկրի տերը…
Այնպես որ, արի լինենք իրատես, գործնական:
Ներկա պայմաններում, նոր Հայաստան կառուցելու համար, անհրաժեշտ է երկրի բոլոր ոլորտներում կատարել համակարգային փոփոխություններ, որը ներկա վարչախումբը ի վիճակի չէ անել:
Թե չէ, սաղս էլ կարանք դնենք հայ մարդու բարոյահոգեբանահոգեւորադաստիարակ………… դարավոր խաթարվածության մասին լեկցիաներ գրենք:
Ճիշտ են ասում, որ շաղակրատությունը լավ բան չէ. չպիտի այսքան ծավալուն բաներ գրեի, իզուր մարդիկ նյարդանում են։
Չուկ
Արդյոք կարելի՞ է միայն քաղաքական պայքարով փոխել բարոյահոգեբանական մթնոլորտը: Ո՛չ:
Արդյոք կարելի՞ է առանց այս քաղաքական պայքարի փոխել... Ո՛Չ: Այ դա է պետք գիտակցել:
Քաղաքական պայքարի դեմ ես ոչինչ չեմ ասում (վերջիվերջո, դա մարդու իրավունքներից մեկն է)։ Իմ ասածը միայն այն էր, որ այն բարոյական իրավիճակ շտկելու երկրորդական միջոց է, այլ ոչ առաջնային։ Իմ կարծիքն է, որ քաղաքական իրավիճակը և բարոյականության մակարդակը թույլ կապ ունեն իրար հետ (կապի գոյությունը չեմ ժխտում)։ Այնպիսի հաջող քաղաքական դաշտ, ինչպիսին ունի, օրինակ, Շվեդիան, քչերն ունեն, հավանաբար։ Բայց շվեդական եկեղեցին օրհնում է համասեռ ամուսնությունները։ Հիմա, այս օրինակում բարոյականությունն ուր, քաղաքականությունն ուր։
Եկեղեցու վերաբերյալ ես կարծում եմ, որ պետք չէ մեղքը բարդել հոգևորականության վրա։ Իմ կարծիքով մեղավոր է նաև ժողովուրդը։
Հաջորդական մոտավորությունների սկզբունքի կապակցությամբ մի բան էլ ես ասեմ, դու հասկացիր. հարմոնիկ շարքը (1 + 1/2 + 1/3 + ...) վերջավոր գումար չունի, նրա մասնավոր գումարների հաջորդականությունը տարամետ է։ Բայց եթե վերցնենք (1 + 1/2 + 1/4 + 1/8 + ...) շարքը, այսինքն՝ քառակուսիները, ապա վերջավոր գումար կստանանք, և մասնակի գումարների հաջորդականությունն էլ զուգամետ կլինի։
Ընդհանրացնեմ. ես ոչ թե դեմ եմ քաղաքական պայքարին, այլ համարում եմ, որ բարոյական մթնոլորտի փոփոխման համար այն խիստ անբավարար է։ Քանի որ դու քո առաջին հաղորդագրության մեջ սերտորեն կապել ես քաղաքականությունն ու բարոյականությունը, ես որոշեցի գրել, փորձելով ցույց տալ, որ քաղաքական և բարոյական խնդիրները միևնույն հարթուրյան մեջ չեն ընկած, և որ բարոյականի լուծումն ավելին է և առավել կնպաստի քաղաքականի լուծմանը։
իսկ այսօր պետական մակարդակով... նաև ձեր մակարդակով այդ երևույթն իջել է հրապարակ, ու «նորմալ» մարդիկ դրան չեն հակազդում:
Տեսնում ես, դու էլ ես «մեր» ու «ձեր» անում, չնայած, որ մի ազգից ենք։ Այ սրա դեմ եմ ես նաև պայքարում, որ որևէ մեկը չկարողանա ինձ համոզել, որ իմ ազգում կան «մերոնքականներ» ու «ձերոնքականներ»։ Ինձ համար դու էլ ես «մերը»՝ պարզապես այն պատճառով, որ հայ ես ծնվել։
Ավելացվել է 7 րոպե անց
ԲԱՅՑ
Դեկալարատիվ բնույթի, ոչ իրական մտքերով, լուռումունջ պայքարով/էտ որն ա՞, չես բացատրի՞/ որեւիցե բան փոխել հնարավոր չէ:
Պայքարի օրինակները (ըստ իս) բերել եմ արդեն։
Ոչ, ՀՀ-ում կամ արտասահմանում կոռ անող հայ մարդը, որը հազիվ իր ընտանիքն է պահում, չի պայքարում:
Չի պայքարում ինչի՞ դեմ։ Ես համարում եմ, որ բարոյականության ոլորտում այսպիսի մարդիկ պայքարում են, այն էլ՝ շատ ուժեղ։ Ինձ համար իր երեխաների համար ազնիվ ճանապարհով հաց վաստակողը, որը քրտնաջան աշխատում է՝ մեծ պայքար է մղում բարոյական մարդ լինելու համար։
Եթե ժամանակին նա պայքարեր, պարտադրված չէր լինի հիմա մի կերպ ընտանիք պահել:
Նույն Շվեդիայի կամ Հոլանդիայի օրինակը։ Բարգավաճ և բավականին այլասերված հասարակություն։ Կամ էլ ԱՄՆ–ն։
Թե չէ, սաղս էլ կարանք դնենք հայ մարդու բարոյահոգեբանահոգեւորադաստիարակ………… դարավոր խաթարվածության մասին լեկցիաներ գրենք:
Բա ինչի՞ չեք գրում։ Համարում եք ոչ կարևո՞ր։
Ընդհանրացնեմ. ես ոչ թե դեմ եմ քաղաքական պայքարին, այլ համարում եմ, որ բարոյական մթնոլորտի փոփոխման համար այն խիստ անբավարար է։
Արս, անբավարար, բայց անհրաժեշտ ;)
Խոսքը զուտ սրա մասին է:
Տեսնում ես, դու էլ ես «մեր» ու «ձեր» անում, չնայած, որ մի ազգից ենք։ Այ սրա դեմ եմ ես նաև պայքարում, որ որևէ մեկը չկարողանա ինձ համոզել, որ իմ ազգում կան «մերոնքականներ» ու «ձերոնքականներ»։ Ինձ համար դու էլ ես «մերը»՝ պարզապես
Անշուշտ անում եմ: Ձերը ասելով կոնկրետ այդ հատվածում նկատի ունեի ժողովրդի այն զանգավածին՝ Ձեզ, ովքեր չեն ըմբոստանում: Դա չի նշանակում, որ դու կամ այդ զանգվածից որևէ որիշ մերը մերոնցից չի :B
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Պայքարի օրինակները (ըստ իս) բերել եմ արդեն։
Չէ, Արս, դու բերել ես սովորական կյանքի պայմաններ, որոնք այսօր անընդհատ ոտնահարվում են: Մեր ասածն այն է, որ այդ ոտնահարումների դեմ պետք է պայքարել, որ հետո էլի կարողանանք իրականացնել սովորական կյանքի այդ պայմանները:
Արս, անբավարար, բայց անհրաժեշտ ;)
Խոսքը զուտ սրա մասին է:
Դե սենց մարդավարի լեզվով խոսա, մարդ հասկանա, էլի ;)
Հիմա ի՞նչ ես կարծում, բոլորը պետք է անհրաժեշտության մասով զբաղվե՞ն։ Թե՞ կարելի է մի մասը՝ անհրաժեշտության, մյուս մասն էլ՝ բավարարության։
Անշուշտ անում եմ: Ձերը ասելով կոնկրետ այդ հատվածում նկատի ունեի ժողովրդի այն զանգավածին՝ Ձեզ, ովքեր չեն ըմբոստանում:
Ինչքան ես սիրում էդ «զանգված» կամ «մասսա» բառը։ Նոր հասկացա, որ դա մասնագիտական տերմինոլոգիա է։ Ոնց որ մեր «անհրաժեշտ և բավարարը», այդպես էլ ձեր «մասսան ու արագացումը»։ (ես էլ եմ «մեր» ու «ձեր» անում :oy)
Դա չի նշանակում, որ դու կամ այդ զանգվածից որևէ որիշ մերը մերոնցից չի :B
Հուսադրող էր։ Շնորհակալություն։
Չէ, Արս, դու բերել ես սովորական կյանքի պայմաններ, որոնք այսօր անընդհատ ոտնահարվում են: Մեր ասածն այն է, որ այդ ոտնահարումների դեմ պետք է պայքարել, որ հետո էլի կարողանանք իրականացնել սովորական կյանքի այդ պայմանները:
Մի բան հստակեցնեմ, պարզապես։ Եթե մարդը չի մասնակցում բողոքի ցույցերին, դա չի նշանակում, որ նա Վ.Սահակյանի արարքը լկտի չի համարում, կամ համաձայն է դրա հետ։
Դե սենց մարդավարի լեզվով խոսա, մարդ հասկանա, էլի ;)
Հիմա ի՞նչ ես կարծում, բոլորը պետք է անհրաժեշտության մասով զբաղվե՞ն։ Թե՞ կարելի է մի մասը՝ անհրաժեշտության, մյուս մասն էլ՝ բավարարության։
...
Մի բան հստակեցնեմ, պարզապես։ Եթե մարդը չի մասնակցում բողոքի ցույցերին, դա չի նշանակում, որ նա Վ.Սահակյանի արարքը լկտի չի համարում, կամ համաձայն է դրա հետ։
Բավարարով բոլորս ենք զբաղվում, միշտ: Դա մեր առօրյա կյանքն ա:
Թեմայի նպատակը որն էր, հասկացնել, որ էսօր էս անհրաժեշտության համար անհրաժեշտ է բոլորի ոտքի կանգնումը: Ցավոք, բայց դա տենց ա:
Հա՛, առանց բոլորի ոտքի կանգնելու էլ է հնարավոր ու իրական ինչ-որ բանի հասնելը, բայց շատ ավելի դժվարանում ու երկարում է: Այսօր յուրաքանչյուրը, ով մտածում է, որ պարտադիր չի դա, ակամա «ծառայություն» է մատուցում որոշակի ուժերի, բարքերի: Նրանք հակաքայլերի հնարավորություն են ստանում: Նրանք ոգևեվորվում են «լռությունից», նոր լկտիություններ իրականանցնելու:
Չէ, էսօր «անհրաժեշտով» անհրաժեշտ է բոլորի զբաղվելը:
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Դա չի նշանակում, որ դու կամ այդ զանգվածից որևէ որիշ մերը մերոնցից չի :B
Արագ գրելու արդյունք :oy
Պետք է լիներ ուրիշ մեկը :)
Ճիշտ են ասում, որ շաղակրատությունը լավ բան չէ. չպիտի այսքան ծավալուն բաներ գրեի, իզուր մարդիկ նյարդանում են։
Կարծում եմ, :)չես ...: Շատ էլ ճիշտ բաներ ես գրում:;) Կարծում եմ, ոչ ոք էլ չի նյարդայնանում…Շատ էլ հետաքրքիր է:
B]Չուկ[/B]
[/QUOTE]
Քաղաքական պայքարի դեմ ես ոչինչ չեմ ասում (վերջիվերջո, դա մարդու իրավունքներից մեկն է)։ Իմ ասածը միայն այն էր, որ այն բարոյական իրավիճակ շտկելու երկրորդական միջոց է, այլ ոչ առաջնային։ Իմ կարծիքն է, որ քաղաքական իրավիճակը և բարոյականության մակարդակը թույլ կապ ունեն իրար հետ (կապի գոյությունը չեմ ժխտում)։ Այնպիսի հաջող քաղաքական դաշտ, ինչպիսին ունի, օրինակ, Շվեդիան, քչերն ունեն, հավանաբար։ Բայց շվեդական եկեղեցին օրհնում է համասեռ ամուսնությունները։ Հիմա, այս օրինակում բարոյականությունն ուր, քաղաքականությունն ուր։[/QUOTE]
Արս, տեսնո՞ւմ ես, լիարժեքորեն չես պարզել, թե սա ինչ պայքար է:
Այս պայքարին ասել քաղաքական՝ սխալ կլինի:
Սա պայքար չէ միայն իշխանության համար… չնայած, շատերը այս պայքարը համարում են միայն ու միայն իշխանափոխության համար մղվող պայքար, ավելին, շատերը կարծում են, որ այս պայքարի հիմքում ընկած է երկու կլանների միջեւ կռիվը:
Իսկ Հայաստանում ներկայումս առկա իրավիճակը/ խոսքս վերաբերվում է համաժողովրդական շարժմանը/ անվանել քաղաքական իրավիճակ, խիստ սնանկ կլինի:
Այսօր մեր իշխանությունների եւ իշխանամետների կատարած քայլերի մեծամասնությունը անբարոյականություն են սեփական ժողովրդի եւ պետության նկատմամբ՝ լինի դա «նոկիա» ծախելը, օրենք գրելն ու կիրառելը, ընտրակեղծիքներն ու ընտրակաշառքը, իշխանամետ մտավորականների լավագույն դեպքում ջայլամային պահվածքը, որը հասնում է երբեմն անբարոյականի զավակության, իշխանամետ/ հանրային/ լրատվամիջոցներով տարածվող կեղծիքն ու խաբեությունների շարանը: Այս ամենը կարելի է անվերջ թվել…
Սրանից բխում է, որ ներկայիս պայքարը քաղաքական լինել չի կարող:
Եղբայր, հանցագործների դեմ ի՞նչ քաղաքական պայքար…
Պայքարն առաջնորդում են քաղաքական գործիչները, բայց պայքարի համար որպես հիմք հանդիսացել է ոչ թե՝ ՀՀ քաղաքացիների սոցիալական կացությունը, աղքատությունը, կրթության հետ կապված խնդիրներ կամ օրենսդրական ու իրավական ոլորտներում առկա ինչ-ինչ խնդիրներ/այնպես՝ ինչպես Հոլանդիայում կամ Շվեդիայում է/, այլ՝ համատարած անարդարությունը/ բոլոր ոլորտներում/, պետության ապագայի հետ կապված շատ ու շատ կարեւոր խնդիրներ, խոսքի ու գործի անազատությունը/բոլոր ոլորտներում/, համատարած կոռումպացվածությունը/փոքրից մեծ/…
Այնպես որ, այս պայքարը ՀՀ քաղաքացիների պայքարն է ընդդեմ կիսակրիմինալ, կիսագրագետ, կոռումպացված, հակապետական վարչախմբի դեմ, հանուն ՀՀ ապագայի, հանուն ՀՀ քաղաքացիների իրավունքների, հանուն ՀՀ քաղաքացիների արժանապատվության, հանուն ՀՀ-ում առկա նեխող բարոյահոգեբանական վիճակի լավացման, հանուն…, հանուն…
Այո, պայքարն օրինական է եւ հիմնականում՝ քաղաքակիրթ, բայց պայքարը հաստատ միայն քաղաքական չէ:
Եկեղեցու վերաբերյալ ես կարծում եմ, որ պետք չէ մեղքը բարդել հոգևորականության վրա։ Իմ կարծիքով մեղավոր է նաև ժողովուրդը։
Կրկին «դեկլարացիա»;)
Նախ, ժողովուրդը մեղավոր չի լինում…
Ազգերն ու ժողովուրդները կարող են ունենալ թերություններ կամ առավելություններ, բայց մեղավոր լինել՝ երբեք;):
Համաձա՜յն ես, համաձայն:
Վերջը, ուզում ես ասել, որ «ջպավոր», «ղումարբազ», «բիզնեսմեն», « ափաշքարա լեւի գնացող» տերտերները մեղավոր չե՞ն…
Հաջորդական մոտավորությունների սկզբունքի կապակցությամբ մի բան էլ ես ասեմ, դու հասկացիր. հարմոնիկ շարքը (1 + 1/2 + 1/3 + ...) վերջավոր գումար չունի, նրա մասնավոր գումարների հաջորդականությունը տարամետ է։ Բայց եթե վերցնենք (1 + 1/2 + 1/4 + 1/8 + ...) շարքը, այսինքն՝ քառակուսիները, ապա վերջավոր գումար կստանանք, և մասնակի գումարների հաջորդականությունն էլ զուգամետ կլինի։
Ընդհանրացնեմ. ես ոչ թե դեմ եմ քաղաքական պայքարին, այլ համարում եմ, որ բարոյական մթնոլորտի փոփոխման համար այն խիստ անբավարար է։ Քանի որ դու քո առաջին հաղորդագրության մեջ սերտորեն կապել ես քաղաքականությունն ու բարոյականությունը, ես որոշեցի գրել, փորձելով ցույց տալ, որ քաղաքական և բարոյական խնդիրները միևնույն հարթուրյան մեջ չեն ընկած, և որ բարոյականի լուծումն ավելին է և առավել կնպաստի քաղաքականի լուծմանը։
Լավ անցնեք կարեւոր հարցին…Ինչպե՞ս փոխել:
Ես գտնում եմ, որ Հայաստանում առկա հոռի, արատավոր, անբարոյական, հակամարդկային, հակամշակույթային եւ այլն երեւույթներն ու կարծրատիպերը հնարավոր է փոխել միայն մի կերպ…
Այն է՝ համատարած, համապետական, համազգային լավ ծրագրված ու լավ կազմակերպված պրոպագանդա:
Պրոպագանդա հեռուստալիքներով, թերթերով, ՀԿ-ներով, ռադիոներով ու, ու, ու,
դպրոցներում, ԲՈՒՀ-երում…
Իսկ ի՞նչ է անում ներկա վարչախումբը…Բոլոր լծակները նրանցն է…
Գիտես: Լրիվ հակառակն է անում, խրախուսում, որովհետեւ իրեն դա ձեռնտու չէ բացարձակապես: Պիտի հայ մարդի դիտարկվի, որպես «բենզին ու սոտըվի» սպառող միայն, չէ՞…
Տեսնում ես, դու էլ ես «մեր» ու «ձեր» անում, չնայած, որ մի ազգից ենք։ Այ սրա դեմ եմ ես նաև պայքարում, որ որևէ մեկը չկարողանա ինձ համոզել, որ իմ ազգում կան «մերոնքականներ» ու «ձերոնքականներ»։ Ինձ համար դու էլ ես «մերը»՝ պարզապես այն պատճառով, որ հայ ես ծնվել։
Ավելացվել է 7 րոպե անց
Պայքարի օրինակները (ըստ իս) բերել եմ արդեն։
Նույն Շվեդիայի կամ Հոլանդիայի օրինակը։ Բարգավաճ և բավականին այլասերված հասարակություն։ Կամ էլ ԱՄՆ–ն։
Բա ինչի՞ չեք գրում։ Համարում եք ոչ կարևո՞ր։
Եղբայր, հերիք չի՞. Շվեդիա, Հոլանդիա, Շվեդիա, Հոլանդիա…
Կանխավ ասեմ, ես չեմ հարցրել:
Դու երբեւիցե հասարակ, սովորական, «չարվամոլ» շվեդին կամ հոլանդացուն հարցրե՞լ ես, թե ինչ կարծիքի է նա իրենց հասարակության տականքությունների մասին ու մեր լավ, ղայդին, տղայաախպերովսկի ու «երջանիկ դժբախտությունից» չուշացող հայ հասարակության մասին:
Ինձ թվում է, որ կխնդա ու կանցնի: Իսկ քե՞զ…
=Մարկիզ;963309]
Այնպես որ, այս պայքարը ՀՀ քաղաքացիների պայքարն է ընդդեմ կիսակրիմինալ, կիսագրագետ, կոռումպացված, հակապետական վարչախմբի դեմ, հանուն ՀՀ ապագայի, հանուն ՀՀ քաղաքացիների իրավունքների, հանուն ՀՀ քաղաքացիների արժանապատվության, հանուն ՀՀ-ում առկա նեխող բարոյահոգեբանական վիճակի լավացման, հանուն…, հանուն…
Այո, պայքարն օրինական է եւ հիմնականում՝ քաղաքակիրթ, բայց պայքարը հաստատ միայն քաղաքական չէ:
+1:hi
Վերջը, ուզում ես ասել, որ «ջպավոր», «ղումարբազ», «բիզնեսմեն», « ափաշքարա լեւի գնացող» տերտերները մեղավոր չե՞ն…
:secret
Իսկ ի՞նչ է անում ներկա վարչախումբը…Բոլոր լծակները նրանցն է…
Գիտես: Լրիվ հակառակն է անում, խրախուսում, որովհետեւ իրեն դա ձեռնտու չէ բացարձակապես: Պիտի հայ մարդի դիտարկվի, որպես «բենզին ու սոտըվի» սպառող միայն, չէ՞…
Բա... :apeape
Այնպես որ... :(
Լավ անցնեք կարեւոր հարցին…Ինչպե՞ս փոխել:
Ես գտնում եմ, որ Հայաստանում առկա հոռի, արատավոր, անբարոյական, հակամարդկային, հակամշակույթային եւ այլն երեւույթներն ու կարծրատիպերը հնարավոր է փոխել միայն մի կերպ…
Այն է՝ համատարած, համապետական, համազգային լավ ծրագրված ու լավ կազմակերպված պրոպագանդա:
Պրոպագանդա հեռուստալիքներով, թերթերով, ՀԿ-ներով, ռադիոներով ու, ու, ու,
դպրոցներում, ԲՈՒՀ-երում…
…
Պրոպագանդա գրեցիք, մի լավ դեպք հիշեցի: Ուրեմն երբ 2005թ սահմանադրական հանրաքվեից առաջ պրոպագանդա էր արվում, թե ինչ լավ նոր սահմանադրություն ենք մենք ունենալու, ու որ պետք է գնալ ու քվերակել «այո» դես-դեն, հանրայինով ելույթ է ունենում Լիսկան, Սյունիքի մարզպետը ու կես ժամ պրոպագանդա էր անում, որ նոր սահմանադրությունը ևս մի քայլ է դեպի եվրոպական ընտանիք, արժեքներ, ինտեգրացիա, մարդու իրավունքներ դես դեն: Ես անկեղծ գնում էի հանրաքվեի ու պիտի «այո» քվերակեի, քանի որ իրոք գտնում էի, որ նորը հնից ահագին լավն է: Բայց երբ ինձ եվրոպական արժեքների մասին սկսեց Լիսկան պրոպագանդա անել, տնից դուրս գալու ցանկությունս լրիվ փախավ:
Հիմա, մեր հեռուստատեսությամբ բացի տափակ հումորից, քամակ մտնելուց, ու ռաբիսությունից, ուրիշ բան պրոպագանդա չի արվում: Իսկ դե ԲՈՒՀ-րում արդեն քիչ է մնում քամակամտագիտության ամբիոններ բացեն:
Արս, տեսնո՞ւմ ես, լիարժեքորեն չես պարզել, թե սա ինչ պայքար է:
Լրիվ հնարավոր է։
Այս պայքարին ասել քաղաքական՝ սխալ կլինի:
Սա պայքար չէ միայն իշխանության համար… չնայած, շատերը այս պայքարը համարում են միայն ու միայն իշխանափոխության համար մղվող պայքար, ավելին, շատերը կարծում են, որ այս պայքարի հիմքում ընկած է երկու կլանների միջեւ կռիվը:
Միգուցե, դու ավելի լավ գիտես, թե ինչի համար է պայքարը, որովհետև շփվում ես անմիջական մասնակիցների հետ։
Ինձ, օրինակ, քո ասածին առանց թերահավատության մոտենալուն խանգարում է շարժման ղեկավար ՀՀ առաջին նախագահը։ Նրան, օրինակ, չեմ վստահում։
Հիմա պետք է աշխատանքիս անցնեմ, ժամանակ չկա գրելու, հետո կավելացնեմ։
Կներեք, եթե կրկնվեմ. դեռ բոլոր գրառումները չեմ կարդացել: Ի՞նչ կապ ունի` շարժման առաջնորդներն ովքեր են. փաստ է, որ ներկայումս մասսայական ձևով քաղաքացիների ինքնասիրությունը վիրավորող իրադարձություններ են լինում, որի դեմ իշխանությունների կողմից չի կատարվում ոչ մի քայլ: Ո՞վ է Վահրամ Սահակյանը: Նա ի՞նչ իրավունք ունի վիրավորել քաղաքացիների, ովքեր պայքարում են իրենց քաղաքական հայացքների համար: Արդյո՞ք նա պատժվեց իր կատարած սրիկայության համար: Իսկ ինչո՞ւ չպատժվեց: Ո՞վ էր նրան ուղարկել` կատարելու այդ ստոր արարքը: Ինչո՞ւ նման դեպքերում չեն պատժվում մեղավորները:
Mephistopheles
14.07.2008, 12:53
.........................Ինձ, օրինակ, քո ասածին առանց թերահավատության մոտենալուն խանգարում է շարժման ղեկավար ՀՀ առաջին նախագահը։ Նրան, օրինակ, չեմ վստահում։
Հիմա պետք է աշխատանքիս անցնեմ, ժամանակ չկա գրելու, հետո կավելացնեմ։
ars83 ջան, մի հատ փորձիր մեր ալտերնատիվներին նայել. ԼՏՊ, ՍՍ, Արթուրիկ, Գեղամյան, Վահան, Կարապետիչ, Վազգեն… էն երկուսի անուններն էլ չեմ հիշում: սրանցից ո՞րն է քեզ ավելի շատ վստահություն ներշնչում…բոլորս էլ շատ լավ գիտենք թե ով որտեղ են նրանք այսօր…ԼՏՊՆ մի կողմ մնացածը՝ մյուս, երրորդը չկա կամ դրա անունը Հայկ Բաբուխանյան է…հիմա եթե դու քեզ չեզոք ես համարում դա ուրիշ հարց է, բայց իմ կարծիքով չեզոքն ավելի վատ է, որովհետև նա ընտրություններին մասնակցելու որևէ ցանկություն/պաճառ չունի (եթե իհարկե չհաշվենք "դրամական պարգևը") և դուրս մնալով քաղաքական գործընթացից դառնում է անտարբեր իր ձայնի նկատմամբ, հետևաբար նաև կեղծարարությունների նկատմամբ. Կներես, բայց եթե ՍՍ-ին աջակցեիր ես ինչ որ տեղ կհասկանայի
Ինձ, օրինակ, քո ասածին առանց թերահավատության մոտենալուն խանգարում է շարժման ղեկավար ՀՀ առաջին նախագահը։ Նրան, օրինակ, չեմ վստահում։
Իրականում քո առաջարկած խնդրի լուծման բանաձևը շատ պարզ է:
Մի կողմ դնենք առաջին նախագահի նկատմամբ ունեցած իմ անձնական վերաբերմունքը, խոսեմ քո դիրքից՝ չվստահողի, նրա մասին վատ կարծիք ունեցողի դիրքից:
Եթե ես խեղդվելիս լինեմ ու ինձ ոչ մի կողմից ոչ մեկն օգնության չհասնի, ընդամենը լինեն ազնիվ նավաստիների դիմակներ հագած ինչ-որ մարդիկ, ովքեր գոչեն «մենք քեզ փրկելու ենք» ու իրենց նավերով թողնեն հեռանան, իսկ այդ պահին հայտնվի մի թմրամոլ, մարդասպան, լպիրշ մարդ, ով ձեռքը մեկնի ու օգնի ինձ փրկվել խեղդվելուց, եթե անգամ այդ պահին գիտակցեմ, որ նա դա անում է իր շահի համար, ես կթողնեմ, որ նա ինձ օգնի, կփրկվեմ նրա օգնությամբ: Այ հետո արդեն, փրկվելուց հետո, ես կմտածեմ, թե ինչպես զբաղվեմ այդ մարդուն կա՛մ փոխելով ու դարձի բերելով, կա՛մ էլ պատժելով, եթե որոշի չարաշահել իր լավությունը:
Իսկ իրականում այս բանաձևը մեզ պետք չէ: Քանի-որ Տեր-Պետրոսյանն հասցրել է ցույց տալ իր մարդկային արժեքը, ցույց տալ իր բարոյականությունը, իր պետականամետությունը ու իմ համեմատությունը բոլորովին տեղին չէ այդ անձի հետ: Ես սա պարզապես բերեցի, որպեսզի ցույց տամ այդպիսի փաստարկի սնանկությունը:
Հիմա կարող եմ շարունակել։
Նախ, ժողովուրդը մեղավոր չի լինում…
Ազգերն ու ժողովուրդները կարող են ունենալ թերություններ կամ առավելություններ, բայց մեղավոր լինել՝ երբեք;):
Կոնտեքստից չշեղվենք։ Ես խոսում էի հոգևորականության և աշխարհիկների մասին։ Այս լոնտեքստում ժողովուրդը աշխարհիկ հասարակությունն էր։ Ասածս էլ այն էր, որ ցածր բարոյականության համար մեղքը չի կարելի բարդել միայն հոգևորականության վրա, աշխարհիկ հասարակությունը ևս մեղք ունի դրանում։ Դու այս մտքի դեմ որևէ բան ունե՞ս ասելու։
Վերջը, ուզում ես ասել, որ «ջպավոր», «ղումարբազ», «բիզնեսմեն», « ափաշքարա լեւի գնացող» տերտերները մեղավոր չե՞ն…
Անձամբ դու «ղումարբազ» տերտերի հետ ղումար խաղացե՞լ ես։ «Լեվի» գնացողի անձամբ ճանաչու՞մ ես։ Թե՞ պարզապես ուրիշների ասածն ես կրկնում։
Օրինակ ես բազում անգամ լսել եմ այս կամ այն քաղաքական կամ արվեստի գործչի կամ հոգևորականի վատաբարո լինելու մասին։ Բայց հեշտությամբ չեմ հավատում ամեն լսածիս, չնայած չեմ էլ բացառում։
Ընդհանրապես կարծում եմ, որ մի քիչ մարդ պետք է իր մեջ նայի, այլ ոչ փնտրի իր շուրջը մեղավորների։
:think Երևի թե արժի Եկեղեցու վերաբերյալ առանձին թեմայում խոսել...
Լավ անցնեք կարեւոր հարցին…Ինչպե՞ս փոխել:
Հա, ինչպես փոխել բարոյական վիճակը։
Ես գտնում եմ, որ Հայաստանում առկա հոռի, արատավոր, անբարոյական, հակամարդկային, հակամշակույթային եւ այլն երեւույթներն ու կարծրատիպերը հնարավոր է փոխել միայն մի կերպ…
Այն է՝ համատարած, համապետական, համազգային լավ ծրագրված ու լավ կազմակերպված պրոպագանդա:
Շատ լավ։ Իսկ պրոպագանդայի նյութը ո՞րը պետք է լինի (մենակ հստակ ձևակերպիր, խնդրում եմ)։
Պիտի հայ մարդի դիտարկվի, որպես «բենզին ու սոտըվի» սպառող միայն, չէ՞…
Դա կախված է նրանից, թե հայ մարդն ինքն իրեն ինչպես է դիտարկում։ Ըստ դրա էլ ուրիշները նրան կդիտարկեն։
Ավելացվել է 8 րոպե անց
Կներեք, եթե կրկնվեմ. դեռ բոլոր գրառումները չեմ կարդացել: Ի՞նչ կապ ունի` շարժման առաջնորդներն ովքեր են.
Չեմ կարծում, որ դա ոչ մի կարևորություն չունի, բայց համամիտ եմ, որ դա ամենակարևորը չէ։
:think Այս թեմայում հնչեցին մեղադրանքներ հոգևոր առաջնորդների վերաբերյալ, և, ինչքանով հասկացա, մարդիկ կորցնում են վստահությունը և հարգանքը սեփական ազգի Եկեղեցու նկատմամբ։ Բա ինչու՞ ոչ ոք չի ասում, թե «ինչ կապ ունի՝ ով է Եկեղեցու առաջնորդը». չէ՞ որ Եկեղեցու ուսմունքի օգտակարության վերաբերյալ հաստատ ավելի քիչ տարակարծություններ կան, քան քաղաքական իրողությունների։
Հիմա կարող եմ շարունակել։
Կոնտեքստից չշեղվենք։ Ես խոսում էի հոգևորականության և աշխարհիկների մասին։ Այս լոնտեքստում ժողովուրդը աշխարհիկ հասարակությունն էր։ Ասածս էլ այն էր, որ ցածր բարոյականության համար մեղքը չի կարելի բարդել միայն հոգևորականության վրա, աշխարհիկ հասարակությունը ևս մեղք ունի դրանում։ Դու այս մտքի դեմ որևէ բան ունե՞ս ասելո։
կբացատրեիր ինձ խնդրեմ թե ինչ է նշանակում աշխարիկ հասարակություն՞
դու գիտես որևէ քրիստոնեական պետություն որտեղ գոյություն ունի ոչ աշխարհիկ հասարակություն՞
ու մի խնդրանք էլ այդ որ գրառման մեջ հանդիպեցիր մեղադրանք ու հարգանքի պակաս Եկեղեցու նկատմամբ
ars83 ջան, մի հատ փորձիր մեր ալտերնատիվներին նայել. ԼՏՊ, ՍՍ, Արթուրիկ, Գեղամյան, Վահան, Կարապետիչ, Վազգեն… էն երկուսի անուններն էլ չեմ հիշում: սրանցից ո՞րն է քեզ ավելի շատ վստահություն ներշնչում…
Ոչ մեկն ինձ վստահություն չի ներշնչում։
հիմա եթե դու քեզ չեզոք ես համարում դա ուրիշ հարց է, բայց իմ կարծիքով չեզոքն ավելի վատ է, որովհետև նա ընտրություններին մասնակցելու որևէ ցանկություն/պաճառ չունի (եթե իհարկե չհաշվենք "դրամական պարգևը")
Վիրավորական է։ Մարդ կարող է ոչ մի թեկնածուի չհամակրել և չծախել իր ձայնը։ Ես, օրինակ, աշխատում եմ մասնակցել բոլոր ընտրություններին։ Երբ ոչ մի թեկնածուի չեմ սատարում, քվեարկում եմ «բոլորին դեմ»։ Ու իմ ձայնը ոչ ոք չի առնի, վստահ եղիր։ Եվ նման ձևով մտածող մարդիկ իմ շրջապատում քիչ չեն։
Կներես, բայց եթե ՍՍ-ին աջակցեիր ես ինչ որ տեղ կհասկանայի
Ոչ, չեմ աջակցում։
Կներեք, եթե կրկնվեմ. դեռ բոլոր գրառումները չեմ կարդացել: Ի՞նչ կապ ունի` շարժման առաջնորդներն ովքեր են. փաստ է, որ ներկայումս մասսայական ձևով քաղաքացիների ինքնասիրությունը վիրավորող իրադարձություններ են լինում, որի դեմ իշխանությունների կողմից չի կատարվում ոչ մի քայլ: Ո՞վ է Վահրամ Սահակյանը: Նա ի՞նչ իրավունք ունի վիրավորել քաղաքացիների, ովքեր պայքարում են իրենց քաղաքական հայացքների համար: Արդյո՞ք նա պատժվեց իր կատարած սրիկայության համար: Իսկ ինչո՞ւ չպատժվեց: Ո՞վ էր նրան ուղարկել` կատարելու այդ ստոր արարքը: Ինչո՞ւ նման դեպքերում չեն պատժվում մեղավորները:
Սերժն էր ուղարկել, հատուկ հրամանով...:D :D :D
Ոչ մեկն ինձ վստահություն չի ներշնչում։
Վիրավորական է։ Մարդ կարող է ոչ մի թեկնածուի չհամակրել և չծախել իր ձայնը։ Ես, օրինակ, աշխատում եմ մասնակցել բոլոր ընտրություններին։ Երբ ոչ մի թեկնածուի չեմ սատարում, քվեարկում եմ «բոլորին դեմ»։ Ու իմ ձայնը ոչ ոք չի առնի, վստահ եղիր։ Եվ նման ձևով մտածող մարդիկ իմ շրջապատում քիչ չեն։
Ոչ, չեմ աջակցում։
կներես վերջին նախագահական ընտրություններում ինչպես քվիարկեցիր բոլորին դեմ՞
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Սերժն էր ուղարկել, հատուկ հրամանով...:D :D :D
իսկ դու ուզում էիր թեժ գիծ բացել ու հասնել օգնության, պատկերացնում ես փաստորեն օդին-օդին հենց իր Սերժի դեմ էիր հելնելու:)
Իրականում քո առաջարկած խնդրի լուծման բանաձևը շատ պարզ է:
Մի կողմ դնենք առաջին նախագահի նկատմամբ ունեցած իմ անձնական վերաբերմունքը, խոսեմ քո դիրքից՝ չվստահողի, նրա մասին վատ կարծիք ունեցողի դիրքից։
Եթե ես խեղդվելիս լինեմ ու ինձ ոչ մի կողմից ոչ մեկն օգնության չհասնի, ընդամենը լինեն ազնիվ նավաստիների դիմակներ հագած ինչ-որ մարդիկ, ովքեր գոչեն «մենք քեզ փրկելու ենք» ու իրենց նավերով թողնեն հեռանան, իսկ այդ պահին հայտնվի մի թմրամոլ, մարդասպան, լպիրշ մարդ, ով ձեռքը մեկնի ու օգնի ինձ փրկվել խեղդվելուց, եթե անգամ այդ պահին գիտակցեմ, որ նա դա անում է իր շահի համար, ես կթողնեմ, որ նա ինձ օգնի, կփրկվեմ նրա օգնությամբ: Այ հետո արդեն, փրկվելուց հետո, ես կմտածեմ, թե ինչպես զբաղվեմ այդ մարդուն կա՛մ փոխելով ու դարձի բերելով, կա՛մ էլ պատժելով, եթե որոշի չարաշահել իր լավությունը:
Մնում է հավատաս, որ մեկնած ձեռքը բռնելով՝ իրոք կփրկվես խեղդվելուց։ Այ հենց այդտեղ է, որ չեմ վստահում։
Իսկ իրականում այս բանաձևը մեզ պետք չէ: Քանի-որ Տեր-Պետրոսյանն հասցրել է ցույց տալ իր մարդկային արժեքը, ցույց տալ իր բարոյականությունը, իր պետականամետությունը ու իմ համեմատությունը բոլորովին տեղին չէ այդ անձի հետ:
Ինչքան մարդ կա, այնքան կարծիք...
Ավելացվել է 15 րոպե անց
կներես վերջին նախագահական ընտրություններում ինչպես քվիարկեցիր բոլորին դեմ՞
Վերջին նախագահական ընտրություններին չեմ մասնակցել, որովհետև ՀՀ–ի տարածքից դուրս էի գտնվում։
կբացատրեիր ինձ խնդրեմ թե ինչ է նշանակում աշխարիկ հասարակություն՞
Աշխարհիկ նշանակում է՝ հոգևոր կոչում կամ աստիճան չունեցող։ Օրինակ՝ ես աշխարհիկ հասարակության ներկայացուցիչ եմ (երևի, դու էլ)։
դու գիտես որևէ քրիստոնեական պետություն որտեղ գոյություն ունի ոչ աշխարհիկ հասարակություն՞
Ոչ, չգիտեմ։
ու մի խնդրանք էլ այդ որ գրառման մեջ հանդիպեցիր մեղադրանք ու հարգանքի պակաս Եկեղեցու նկատմամբ
Ես գրել էի «կորցնում են վստահությունն ու հարգանքը», այլ ոչ «մեղադրանք» (սա ուղղակի ստույգ լինելու համար, որ տարընթերցումների առիթ չլինի)։
Հիմա գրառումները.
1.
Գիտեի, որ այդ մեղադրանքն ես ներկայացնելու Եկեղեցուն, բայց, միևնույն է, գրեցի։ Արտակ, Եկեղեցին ոչ միայն տվյալ ժամանակահատվածում նրա զավակներն ու սպասավորներն են, այլ (առաջին հերթին) Եկեղեցու Հայրերը և մեր նախնիները։ Ի՞նչն է խանգարում մարդուն հետևել եկեղեցական բարոյական ուսմունքին, որը սուրբ մարդկանց կողմից է մշակվել։ Չէ՞ որ ոչ մի կաթողիկոս կամ քահանա չի կարող փոխել մեր Եկեղեցու , քարոզել այլ բան։ Եկեղեցուն մեղադրողների (ուշադրություն դարձրու, որ խոսում եմ ողջ մեր ժողովրդի մասին՝ առանց հաշվի առնելու նրա քաղաքական տեսակետը) ո՞ր մասն է վերջին մեկ տարում Պատարագի մասնակցել, ավելի քան 2-3 անգամ։ Ո՞ր մասն է լսում, օրինակ, «Վեմ» ռադիոկայանը «Ռուսկոյե ռադիոյի» փոխարեն։ Ո՞ր մասն է իր երեխաներին սովորեցնում, թե ով է եղել Գրիգոր Նարեկացին։
Եվ ու՞մն է մեղքը: Ո՞վ պետք է այնպես աներ, որ քո խոսքերի կարիքը չլիներ: Ու՞մ չկատարված «պարտականությունն» է դա: Ու՞մ իր բիզնեսի շահերի ետևից ու քաղաքական դաշտ մտնելու արդյունքն է դա...
2.
Վերջը, ուզում ես ասել, որ «ջպավոր», «ղումարբազ», «բիզնեսմեն», « ափաշքարա լեւի գնացող» տերտերները մեղավոր չե՞ն…
Միգուցե ես սխակվում եմ, և այս մարդիկ իրոք մեծ հարգանք և վստահություն ունեն Եկեղեցու հկատմամբ, թող ինձ ուղղեն։
:think Այս թեմայում հնչեցին մեղադրանքներ հոգևոր առաջնորդների վերաբերյալ, և, ինչքանով հասկացա, մարդիկ կորցնում են վստահությունը և հարգանքը սեփական ազգի Եկեղեցու նկատմամբ։ Բա ինչու՞ ոչ ոք չի ասում, թե «ինչ կապ ունի՝ ով է Եկեղեցու առաջնորդը». չէ՞ որ Եկեղեցու ուսմունքի օգտակարության վերաբերյալ հաստատ ավելի քիչ տարակարծություններ կան, քան քաղաքական իրողությունների։
Արս, Եկեղեցին ու կաթողիկոսը պետք չի նույնացնել. անձամբ ես բացարձակապես չեմ հարգում և չեմ վստահում գործող կաթողիկոսին, բայց դա ոչ մի կերպ չի փոխում իմ` Եկեղեցու հանդեպ տածած հարգանքը:
Պատասխանս պիտի կարճ լինի:
Մնում է հավատաս, որ մեկնած ձեռքը բռնելով՝ իրոք կփրկվես խեղդվելուց։ Այ հենց այդտեղ է, որ չեմ վստահում։
Եթե դու նախընտրում ես միանշանակ կործանումը հնարավոր հաղթանակից, վերջին հույսից, ապա ես ավելացնելու բան չունեմ:
Իսկ ընդհանուր քո վերջին գրառումներին կարող եմ միայն քո խոսքերով պատասխանել
Ճիշտ են ասում, որ շաղակրատությունը լավ բան չէ
Ես մնում եմ իմ հին դիրքորոշմանը՝ դատարկ լեզվակռվի մեջ չմտնելու:
Արս, Եկեղեցին ու կաթողիկոսը պետք չի նույնացնել. անձամբ ես բացարձակապես չեմ հարգում և չեմ վստահում գործող կաթողիկոսին, բայց դա ոչ մի կերպ չի փոխում իմ` Եկեղեցու հանդեպ տածած հարգանքը:
Նման կարծիքի դեմ ես ոչինչ չունեմ։ Ես ինքս էլ չեմ նույնացնում կաթողիկոսին Եկեղեցու հետ։ Բայց նկատել եմ, որ մարդիկ Եկեղեցուն նայում են քաղաքական տեսանկյունից։ Եթե նա որևէ կերպ չի աջակցում իրենց քաղաքական պայքարին, նրանք Եկեղեցին «մի կողմ են դնում»։
Այս թեմայում ես սկսեցի գրելմի պատճառով. խոսքը գնում էր բարոյականության և քաղաքականության մասին։ Ես բարոյականության ապահովումն առանց Եկեղեցու մասնակցության չեմ պատկերացնում. աշխարհիկ հասարակությունը ինքն իրենից հոգևոր արժեքներ մի ամսում չի հնարի, այլ, իմ կարծիքով, պետք է հարի դարերի ընթացքում դրանք մշակած և պահպանած իր Եկեղեցուն։
Շատ խոսացի բարոյականության մասին, հիշեցի հայտնի ասացվածքը` բարույականության մասին ամենաշատը խոսում են անբարոյական մարդիկ...
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Ես մնում եմ իմ հին դիրքորոշմանը՝ դատարկ լեզվակռվի մեջ չմտնելու:
Համամիտ եմ։
Ես ցանկանում եմ պատասխանել Ձեր խորիմաստ և ամենակարևորը բարոյահոգեբանական վերլուծության արդյունգում ծագած հարցին.
Դուք իրավացի եք աղջիկներին ծեծելը սխալ երևույթ է, նրանց պետք է սիրել, գուրգուրել և կարոտել: ես կարծում եմ որ աղջիկները և երեխաները քաղաքականությամբ չպետքե զբաղվեն, նրանք ավել հետաքրքիր գործեր ունեն տարբեր բնագավառներում:
Քաղաքականությամբ զբաղվելու համար պետք է ուսումնասիրել ամբողջ պրոբլեմները և ամենակարևորը ունենալ հավաստի տվյալներ քաղաքականության մասին.
հանրահավաքներին մասնակցելը չի նշանակում որ դուք քաղաքականությամբ եք զբաղվում:
Իսկ եթե ամեն մեկս զբաղվենք մեզ հասանելի գործերով դա կլինի ամենաճիշտ եղանակը բարոյահոգեբանական մտնոլորտը փոխելու համար:
Ես ցանկանում եմ պատասխանել Ձեր խորիմաստ և ամենակարևորը բարոյահոգեբանական վերլուծության արդյունգում ծագած հարցին.
Դուք իրավացի եք աղջիկներին ծեծելը սխալ երևույթ է, նրանց պետք է սիրել, գուրգուրել և կարոտել: ես կարծում եմ որ աղջիկները և երեխաները քաղաքականությամբ չպետքե զբաղվեն, նրանք ավել հետաքրքիր գործեր ունեն տարբեր բնագավառներում:
Քաղաքականությամբ զբաղվելու համար պետք է ուսումնասիրել ամբողջ պրոբլեմները և ամենակարևորը ունենալ հավաստի տվյալներ քաղաքականության մասին.
հանրահավաքներին մասնակցելը չի նշանակում որ դուք քաղաքականությամբ եք զբաղվում:
Իսկ եթե ամեն մեկս զբաղվենք մեզ հասանելի գործերով դա կլինի ամենաճիշտ եղանակը բարոյահոգեբանական մտնոլորտը փոխելու համար:
Հարգելիս, սկսենք նրանից, որ մասնավորապես ես քաղաքականությամբ չեմ զբաղվում: Այն, ինչն անում եմ ես մասնակցելով հանրահավաքներին ու հնարավորության դեպքում այլ ակտիվություն ցուցաբերելով, ՀՀ սահմանադրությամբ արտոնագրված քաղաքացիների իրավունքն է, ավելին, քաղաքացիական գիտակցության արդյունքում ծնված գործողություններ են: Գեղեցիկ խոսել ամենքս էլ կարող ենք: Ես էլ կուզեի, որ աղջիկներն ու երեխաները չզբաղվեն այսպիսի գործունեությամբ, կարիք չունենան իրենց քաղաքացիական անհամաձայնությունն արտահայտելու (այդ թվում քաղաքական պրոցեսների, բարոյահոգեբանական խաթարված մթնոլորտի, անարդարության և այլնի դեմ): Սակայն ունենք այն, ինչ ունենք: Ու ցավոք այսօր զբաղվել առօրյա գործունեությամբ նշանակում է խթանել ստեղված մթնոլորտը, նշանակում է կանաչ ճանապարհ բացել անբարոների համար, հասկացնել, որ մենք դեմ չենք նրանց արածներին և այլն:
Նախ և առաջ շնորհակալ եմ հարգանքով խոսալու համար, երկրորդը իմ բարոյահոգեբանական վիճակը խաթարված չի և չ ի կարող լույս աշխար գալ ամենա լավ մեկը օվ որ կկարողանա խաթարել այն, իսկ երրորդ եթե ինձ համոզիչ պատասխան գրես թե արդյոք իմ հանրավաք գալը ինչ որ օգուտ կտա ձեր բարոյահոգեբանական վիճակը կարգաորելու համար. մեծ հաճույքով կմասնակցեմ ;)
Նախ և առաջ շնորհակալ եմ հարգանքով խոսալու համար, երկրորդը իմ բարոյահոգեբանական վիճակը խաթարված չի և չ ի կարող լույս աշխար գալ ամենա լավ մեկը օվ որ կկարողանա խաթարել այն, իսկ երրորդ եթե ինձ համոզիչ պատասխան գրես թե արդյոք իմ հանրավաք գալը ինչ որ օգուտ կտա ձեր բարոյահոգեբանական վիճակը կարգաորելու համար. մեծ հաճույքով կմասնակցեմ ;)
Կներեք որ միջամտում եմ:
Եթե դուք մինչ այժմ չեք ըմբռնել հանրահավաք-հիմնական ազատություններ-մարդու իրավունքներ- բարոյահոգեբանական մթնոլորտ պատճառահետևանքային կապը, ապա լավ կանեք այսուհետ ևս չմասնակցեք հանրահավաքներին:
Մի քանի ամիս առաջ ստորև ներկայացվածը գրվել է մի ուրիշ ֆորումում: Մտածում էի տեղադրել չտեղադրել այստեղ: Բայց քանի որ ուղղակի կապ կա բացավծ թեմայի ու ստորև ներկայացվածի միջև, որոշեցի դնել:
Բռի ժամանակներ են, հոռի բարքերով
Մենք մի քանի անգամ զրուցել ենք “Ինչ ունենք այս պահին, կամ որտեղ ենք գտնվում” թեմայով: Այդ պատճառով էլ ձեր բոլորի քննարկմանն եմ ներկայացնում կարծիքս մեր ներկա բարոյահոգեբանական վիճակի մասին:
Աշխարհը մի կողմ, մենք մի կողմ
Մի քանի օր առաջ Բութանի թագավորությունում ընտրություններ էին: Ընտրություներն առաջինն էին Բութանի պատմության մեջ: Բացարձակ միպետը, իր կամքով, որոշել էր անցկացնել ընտրություններ, ու սահմանադրական միապետության հիմքերը դնել: Ոչ մեկը նրան դա անել չէր ստիպել:
Մի քանի ամիս առաջ էլ Պակիստանում էին ընտրություններ, ու ի զարմանս գոնե մեզ, հայերիս, դիկտատոր Մուշարաֆը պարտվեց պառլամենտական ընտրություններում ու կորցրեց մեծամասնությունը ստորին պալատում:
Մի տարի առաջ Իրանի նախագահ Ահմադինեջադը ելույթ էր ունենում Թեհրանի պոլիտեխնիկական համալսարանում: Հենց նրա ելույթի ժամանակ, ուսանողները դահլիճում սկսեցին հակակառավարական կոչեր հնչեցնել ու այրել Ահմադինեջադի նկարները: Ու ոչ մեկը դրանից հետո համալսարանից չհեռացվեց, առավել ևս չձերբակալվեց: Իրանում ժողովրդականություն վայելով գրեթե բոլոր երգիչ-երգրուհիներն ու խմբերը հակաիշխանական կոխմնորոշում ունեն:
Ու վերևում խոսքը չի գնում Ֆրանսիա, Շվեդիա, Գերմանի, Չեխիա տիպի երկրների, այլ այսպես կոչված երրորդ, չորրորդ, քսաներորդ աշխարհի երկրների մասին:
Մենք ենք, մեր բարդույթները
Մենք ամենա խելոքն ենք, ամենա հինն ենք, ամենա քրիստոնյան ենք, ամենա-ամենա-ամենան ենք: Ու ինչի ենք մենք մեր կարծիքով այսքան ամենա: Որովհետև տառապում ենք բազմաթիվ ու բազմագույն ազգային բարդույթներով:
Բարդույթ մեկ – ինչի մեզ բոլորը չեն ճանաչում ?
Ինչ-որ պահի մենք որոշեցինք, որ բոլորը մեզ պարտավոր են ճանաչել: Չէ որ մենք առաջին քրիստոնյա ազգն ենք, մենք ունենք այբուբեն որից ոչ մեկը չունի, ու տառերի քանակով փաթեթավորած ունենք նույն լատինական կամ կիրիլիկ այբուբեները, մենք ունեցել ենք Տիգրան Մեծ ու Տիգրան Պետրոսյան, Գառնի-Գեղարդ, Նարեկացի-Շիրակացի և այլն:
Վերջերս ընթրիքի ժամանակ զրուցում էի մի ֆինն կնոջ հետ: Բավականին զարգացած կին էր, լուրջ պաշտոնյա եվրոպական կառույցներում, ու ինչ որ հերթական առաքելությամբ զբոսնում էր (ու չէր ձերբակալվում) Տյան-Շանի կողմերում; Ընթրիքի ժամանակ տիկինն անկեղծորեն զարմացել էր, որ ես, հայ լինելով, խոզի միս եմ ուտում ու կարմիր գինի եմ խմում: ԵՄ կոռւյցներում պաշտոն զբաղեցնելու համար պատմություն, մշակույթ, քաղաքագիտություն թեմաներով բավականին բարդ քննություններ հանձնած պաշտոնյան անկեղծորեն կարծում էր, որ հայերը մուսուլման են; Ի հարկե, մոտս բուռն ցանկություն առաջացավ տիկնոջը ինտիմ կապի մեջ մտցնեն գինու շշի ու արդեն մորթված խոզի հետ, բայց դե դա ոչ առաջին նման դեպքն էր, ոչ էլ հաստատ վերջինը:
Դե հիմա, մարդիկ չեն գնատահատում մեր ներդրումը քաղաքակրթության զարգացման գործում – փոքր ենք, անշնան ենք, մենք մեզ գիտենք, ուրիշները չգիտեն: Ուզում եմ անկեղծորեն ենթադրել, որ իրենք են տխմար որ մեզ չեն ճանաչում, կամ գոնե լավ չեն ճանաչում: Բայց երևի մենք էլ պիտի մտածենք, իսկ արժե որ մեզ ընդհանրապես ճանաչեն: Իսկ մենք ճանաչում ենք մինչ այժմ Յուկատանում բնակվող մայաներին? Ժամանակին լուրջ քաղաքակրթություն են եղել: Պետականույթունն էլ կորցրել են մեզանից մոտ 130 տարի հետո:
Բարդույթ երկու – բոլորը մեզ պարտք են
Սեփական ազգային ողբերգություն Ցեղասպանությունը ուրիշների վզին փաթաթելը, ու բոլորին մեզ պարտք լինելը, դարձրել ենք համազգային գերագույն նպատակ: Նկատել եք, որ Ցեղասպանության մասին ներհայկական զրույցներում, երբ շատ ենք խորանում, բացի թուրքերից մի տասնյալ ուրիշ մեղավորներ էլ ենք գտնում – գերմանացիները, որ թուրքերի դաշնակիցն էին, ռուսները, որ մեզ մենակ թողեցին, ֆրնասիացիներն ու անգլիացիները, որ կանգնած էին զորքով մի քանի կիլոմետրի վրա ու ոչինչ չէին անում, արաբները, հույները, քրդերը: Բոլորը բացի մեզանից: Երբեք պատճառների մեջ մենք մեզ չենք տեսել:
Այն ժամանակ մի քաղաքականություն էր գերտերությունների կողմից ու մենք խաղաքարտ էինք ու ոչ մեկը չէր խառնվում, հիմա էլ ուրիշ քաղաքականություն է, ու ինչ-որ լուրջ, կիսա-անկապ, ու լրիվ անկապ պետություններ, ֆեդերալ միավորներ, քաղաքային խորհուրդներ ընդունում են Ցեղասպանությանը վերաբերող ինչ-որ բանաձևեր ու մենք ազգովի վեր ու վար ենք թռնում, անկեղծորեն հավատալով, որ բոլորի մեջ արթնացել է խիղճը, ու այն ժամանակ մեզ մենակ թողածներն ու չօգնածները, հիմա, պարտքի զգացումով, վազելու են ու լուծեն մեր բոլոր պրոբլեմները:
Բարդույթ երեք – մենք որ թատրոն էին գնում, դուք իրար էիք ուտում
Բոլոր լուրջ մարդիկ գիտեն, որ ազգային թևավոր խոսք դարձած այս արտահայտության մեջ միայն մի փոքր, շատ փոքր ճշմարտություն կա: Արտավազդ Բ ու Որոդեսի ողբերգություն դիտելու պատմական չհաստատված էպիզոդը, ոչ մի կապ չունի համազգային պատմական թատրոնասիրության հետ: Տիգրանակերտում կամ Արտաշատում մի 50-60 տարի գոյատևած թատրոնները (ի միջի այլոց մեծ ամֆիթատրոնների գոյությունն այպես էլ չի հաստատվել, ու ամենայն հավանականությամբ բեմադրությունները տեղի էին ունենում արքունիքում, հունարեն հասկացող շատ նեղ շրջանակի համար), որտեղ հույն դերասանները բեմադրում էին հույն դրամատուրգների, հելենական մշակույթի երկրպագու Հայոց թագավորների հովանավորությամ, մեզ հանկարծ թատերասեր հասարակություն չդարձրեց: Ավելին մինչև Պարոնյան ու Սունդուկյան մենք դրամատուրգներ էլ չեն ունեցել:
Ամեն դեպքում, ենթադրենք ունեինք թատրոն, ու ունեինք շատ զարգացած թատերական մշակույթ: Որքանով է ռացիոնալ այս արտահայտությունը, հատկապես եթե այն ասվում է ժամանակակից աշխարհում քաղաքակրթվածության սանդղակում այժմ մեզանից մի քանի աստիճան բարձր գտնվող ժողովուրների հասցեին: Սրան, երևի կա մեկ հնարավոր պատասխան. «Հիմա մենք թատրոն ունենք, իսկ ուր է ձեր թատրոնը: Հիմա մենք թատրոն ենք գնում, իսկ դուք իրար եք ուտում»: Հետաքրքիր է մեր երկրորդ ու նորընտրի նախագահները կյանքում քանի անգամ են Արտավազդ Բ օրինակով թատրոն գնացել, լուրջ ներկայացում դիտելու: Սերժ Սարգսյանի մարտի 30-ին «Արտավազդ» մրցանակաբաշխության ժամանակ թատրոնի հասցեին շռայլած սիրո խոստովանությունը շատ նման է, նրա ու Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից ժողովրդավարական արժեքներին հավատարիմ լիենելու բազմաթիվ անկեղծ խոստովանություններին:
Բարդույթ չորս – մենք ենք կտրել բոլորի պորտը, կամ մենք ձեր հներից էլ հին ենք
Մենք ամենա հին ազգն ենք, նորից անհիմն բարդույթը, հատկապես լայն տարածում է գտել կիսագրագետ երիտասարդության շրջանում: Երիտասարդություն, որը տեղեկատվությունը ստանում է, լավագույն դեպքում, ինտերնետային, ճշմարտությունից հեռու, տեղեկատվական աղբյուրներից, իսկ վատագույն դեպքում, իրենց բակում բլոտ ու նարդի խաղացող տարիքով ու բանիմաց փիլիսոփաներից:
Մի երկու տարի առաջ, իմ ուսանողների մեկը, բավականին լուրջ հայացքով փորձում էր բոլորին ապացուցել, որ հայերն են ստեղծել առաջին աստղադիտարանը: Իմ բոլոր փորձերը համոզել, որ «առաջին աստաղադիտարան» արտահայտությունն ինքնին աբսուրդ է, և գրագետ մարդուն հարիր չէ նման հայտարարություններ անել, անցան ապարդյուն: Մի 10 րոպե էլ, փորձեցի ասել, որ քաղաքկրթության օրրան Միջագետքում ու Եգիպտոսում, գոնե համաձայն կատարված պեղումներին, հայտնաբերվել են շատ հին աստղադիտարաններ և այլն: Չէ ու չէ, մեր Քարահունջը որ կար (եթե ենթադրենք որ Քարահունջը ընդհանրապես երբևէ եղել է աստաղդիտարան, կամ եթե եղել է, որքանով է այն հայկական), մարդիկ Միջագետքում դեռ չգիտեին աստղերն ինչ են: Ապարդյուն անցան նաև փորձերը նրան համոզել, որ մինչև «առաջին աստղադիտարանին» անցնելը, մենք աշխարհին ներկայացնելու այլ, փաստարկված արժեքներ ունենք – ուրույն ճարտարապետություն, գրականություն, պատմիչներ ու պոետներ և այլն: Ուսանողության բավականին մեծ մասը, ամենայն հավանակությամբ, ինձ համարեց ապազգային էլեմենտ, ու թարս չափեց, ոտքից գլուխ, հասկացնելով, որ ուզեմ թե չուզեմ, պիտի ընդունեմ հայերի կողմից առաջին աստաղադիտարանը կառուցելու փաստը:
Դե ինչ ասես, երիտասարդին, որն անկեղծորեն սիրում է իր հայրենիքը, բայց դեռ չի կողմնորոշվում, թե ինչ գործնական ուղղվածություն պիտի տա այդ սիրուն ու ինքն իր համար արժեքներ է հորինում, ու խարխափում է հնագույնից հնագույնը լաբիրինթոսում: Իսկ այդ ժամանակ, ազգի ներկա հիմնախնդիրները մի կողմ դրած հայտնի գիտնականները նույն արդ երիտասարդներին կերակրում են միստիկ տափակաբանություններով: Ասենք, Հերունին մի երկու տարի առաջ հեռուստասեությամբ, բավականին լուրջ դեմքով ապացուցում էր, որ ”մաթեմատիկա” բառը հայկական ծագում ունի ու առաջացել է մատներով հաշվելու բնազդից – մաթեմատիկա = մատը-մատից-հետո-եկավ: Կամ հարցազրույց է տալիս ու պնդում է, որ Սթոունհենջը կառուցել է Հայկ Նահապետը, երևի Անգլիա կատարծ աշխատանքային այցի ժամանակ: Լուրջ է:
Բարդույթ հինգ – բռնաբարվել ենք, ուրեմն պիտի բռնաբարենք
Մի քանի հարյուր տարի սելջուկա-մոնղոլա-ղզլբաշ ցեղերի լծի տակ գտնվելն ու կեղեքվելը (կարդա բառնաբարվելը) ձևավորել է մեր գլխավոր բարդույթը, որով պիտի հպարտանանք – համակերպվել բռանաբարված լինելու փաստի հետ, ու ձեռքից բաց չթողնել ուրիշին բռնաբարելու հնարավորությունը: Այն որ մեզանից շատերը մեր ընտրություններին մոտենում “դե տենց պիտի լինի” տեսանկյունից, ապացուցում է բարդույթի առաջին մասը: Իսկ իշխանության եկածների կողմից սեփական ժողովրդին ղզլբաշից բեթար բռնաբարելու անհագ ցանկությունն ապացուցում է երկրոդ մասը: Երբեմն մտածում եմ, որ մեր իշխանավորները իրենց ներկա վարքով ուղղակի լրացնում են մի քանի հարյուր տարվա բացը: Այսինք սովորական ժողովրդին նախորդ դարերին բռնաբարում էին ղզլբաշները, ու մեր իշխանները հնարավորություն չունեինք դա անելու, ուրեմն ինչի միայն ղզլբաշները վեյելած լինեն այդ հաճույքը. բա մենք? Այս բարդույթն, ըստ էության, ժամանակակից հայաստանյան հասարակական կոնսենսուսի, կամ փոխըմբռնման երաշխքին է – դուք դրան սովոր եք, դա ձեզ դուր է գալիս, մենք ձեզ պարգևում ենք դա ունենալու ու անսահման քանակությամբ ստանալու հնարավորությունը, ընդ որում, հասրակական հարաբերությունների բոլոր ոլորտներում:
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼԻ
ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆ
Արժեքներ ու անտի-արժեքներ
Ուսուցչաց դասը
Ուսւոցչաց դասի նկատմամբ ավանդական ակնածանքը վերածել ենք ազգային ծաղրի: 1600 տարի ազգային ինքության պահպանման հիմնական գործոններից մեկը հանդիսացող դասը վերածվել է վաշխառուների բանակի: Ուսուցիչները առավոտը դպրոց են գնում աշակերտաց դասից հերթական փողահավաքը կազմակերպելու, որ մուծվեն տնօրենին, սա էլ իր հերթին քաղաքապետարանի կրթության բաժնին, սա էլ վերև, նա էլ ավելի վերև ու սենք մինչև հնարավոր ամենա վերևը` Արարատի գագաթը: Մեկ մեկ, կրթության ոլորտում կոռուպցիայի դեմ պայքարի շրջանակներում ուզում եմ առաջարկել, որ լսարաններում քննությունների օրերին հաշվիչ դրամարկղեր դնեն ու դասախոսներին ԱԱՀ մուծել տան: Դե ինչ ասենք ուսուցչաց միջին ու ստորին դասին, երբ ազգիս ուսուցչապետ ակադեմիկոսները ոտքի են կանգնում իրենց դիմաց մի քանի դինար նետող անգրագետ փաշայի առաջ ու նրան շնորհում են պատվավոր ակադեմիկոսի կոչում: Իսկ մայր բուհում էմիրաց էմիրի հասցեին արված ոչ պատասխանատու հայտարարություններանողները պատժվում են աշխատանքից ազատվելով ու բոլորն իրար մատնում են, քցում են, ծախում են ու, հալալա իրենց, հասցնում են նաև ազատ ժամանակ մատաղ սերնդի դաստիարակությամբ զբաղվել:
Ասա ով է մտավորականդ, ասեմ ով ես դու
Ուր են ՍՐԱՆՔ? Վերջին կենդանի դասականին պետական մակարդակով ծաղրի ենթարկելուց հետո գերեզման ուղարկեցինք: Իսկ կենդանի մնացած մի քանիսին քաղաքական դիրքորոշման համար, նորից պետական մակարդակով, անվանեցինք աղանդավորներ: Դե մշակույթի հետևողական պահածոյացումից (շպռոտացումից) հետո Դուրյանն ու Մանարյանը իրոք անապատականներ են դարձել: Մնում է բացել նախագահի քմահաճույքները բաց նամակով վավերացնող մտավորականների ՀԿ ու այնտեղ միավորել գրողների, կոմպոզիտորների ու նկարիչների միությունները ու ՀԿ նախագահ կարգել նախընտրական ժամանակ իրենք ամենա շատը կոտորող աստղին ու ազգովի անցնել Եվրոտեսիլի քվեարկությանը:
Իսկ ազգը մտավորականներին սպասում էր, եթե ոչ իր հոգևոր վերելքի պահին հրապարակում, ապա գոնե Մարտի 1-ից հետո զոհերի կողքին: Անկախ այն բանից, թե ովքեր էին զոհերը, ու որ ճամբարում էին գտնվում: Դրանք հայ մարդիկ էին:
Մի դատիր որ չդատվես
Աստվածաշնչյան այս խոսքերը յուրովի են մեկնաբանվել մեր դատավորաց դասի կողմից: Կոռուպցիայի մեջ խեղդված իրավապահ ու դատական համակարգը չի կարող դատել իր նմաններին, դատվելու նախադեպ չստեղծելու վտանգավոր հեռանկարից ելնելով: Դրա համար էլ կբռնվեն ու կդատվեն մանր-մունր ժուլիկներն ու նրանք, ովքեր երբևէ իրենց թույլ կտան կասկածել դատավորաց դասի արդարամտության մեջ:
Իշխանաց դասը
Հատուկ ուշադրության արժանի ազգիս քաղաքական առառնորդները քննարկման մի առանձին թեմա են: Բայց երկու բառով այս պլուտոկրատներին բնութագրելով ասենք, որ պետական ու հասարակական շահ հասկացությունը նրանց բոլորի մոտ լուրջ սրտխառնոց ու լուծ է առաջացնում: Սրտխառնոցի ու լուծի դեմ պայքարելու դեղամիջոցներ կան , բայց երբ այն դառնում է խրոնիկական, ապա բուժումը հնարավոր է միայն վիրահատական միջամտությամբ` որոշ օրգանների պարտադիր ամպուտացիայով, որոնցից առաջինը գլուխն է: Ինչ-որ հաճախակիացել են տարբեր տեսակի ծախու դեգեներատների կողմից հնչող հայտարարություններն առ այն, որ նորընտիրը խոստացել է խորը համակարգային բարեփոխումներ իրականացնել: Ում է պատրաստվում բարեփոխել էմիրը, ինքն իրեն? Բժշկությունն ապացուցել է, որ դիլետանտների կողմից ինքնաբուժումով զբաղվելը կարող է հիվանդի համար անկանխատեսելի հետևանքները ունենալ, ըհդուպ մինչև ֆատալ ելք: Ասել է թե, սույն ողորմելիները գիտեն, որ վիրաբուժական միջամտությունը ենթադրում է գլխատում, իսկ ինքնաբուժումը կարող է երկարաձգել կյանքը, բայց միևնույնն է հանգեցնելու է մահվան: Ուրեմն Հայոց ներկա իշխանաց դասի համար ես բարեփոխումներ անելու ոչ մի մոտիվացիա չեմ տեսնում: Մնում է նրանց պարտադրված բուժման ուղարկելը, որը վիրահատական միջամտության դեպքում վերածվում է հարկադիր մորթի` սիբիրախտով վարակված կովի օրինակով:
Կարմիր կովը ծառից հեռու չի ընկնում
Նախորդ պարբերությունում բարեփոխումների մասին սկսած քննարկումը շարունակելով նշենք, որ իշխանաց դասի հիվանդությունը կրում է ժառանգական բնույթ, անցնում է հորից որդի, հորեղբորից զարմիկ: Ու ինչ ենք մենք ակնկալում ? Որ հորից ժառանգած, սիբիրախտով վարակված նոր կարմիր կովը հանկարծ պիտի շեղվի իր հոր նախագծաց ուղղուց ու հանկարծ, օ~ հրաշք, ազգի փորձանքից ու վարակի աղբյուրից վերածվի բարձր կաթնատվության, սպիտակամաշկ, թբլիկ կովի ու բոլոր բարիքներով կիսվի մեր հետ: Ոչ մի դեպքում: Կարմիր կովը իրեն սնած ծառից եթե հեռու ընկավ, կգլորվի մոտակա խորը անդունդը ու կջաղջախի իր շախմատասեր գլուխը: Ու կարմիր կովը, նույնիսկ կով լինելով, գիտակցում է սա:
Մենք քիչ ենք, բայց մեզ էտ էլ ա շատ
Վերջերս մեր ընդահանուր բարեկամներից մեկը մարտի 1-ի դեպքերի հետ կապված մի դեպք պատմեց: Ուրեմն նրանք ընտանիքով գնում էին միտինգների իսկ ծանոթներից ոմանք նրանց լուրջ չէին ընդունում, ու ծաղրում էին, ասելով, որ իրենք էլ չեն հասկանում թե ինչ համար են գնում, հատկապես հաշվի առնելով, որ միտինգի գնացող սույն ընանիքը ապրում է բավականին բարեկեցիկ կյանքով: Ու այսպես, մարտի 1-ից հետո սույն ընտանիքը նորից հանդիպում է այս ծաղրող ծանոթներին, որոնք բաց բերաններով հարցնում են “Երեկ ռոբերտոն թալանելուց գոնե մեր ռազմերով մի երկու զույգ կոշիկ վերցնեիք”: Մեջբերում եմ հիշելով (ներողություն եմ խնդրում բարեկամից, եթե որոշ անճշտություններ կան) ու գուցե արտահայտությունը բառացի չեմ փոխանցում, բայց բովանդակությունն ու արտահայտությունն անողների ողջ ներքնաշխարհը բոլորիս համար էլ պարզ է:
Դե իսկ օրը ցերեկով Երևանում կանաց ու աղջիկներին ղզլբաշներից բեթար ծեծող հայրենի իրավապահների մասին լրացուցիչ խոսելն ավելորդ է:
Ու սրանից հետո ոնց չասես, որ հանկարծ պարզեցինք, որ մեր միջի տականքն այնքան շատ է, որ այսքան քիչ լինելով էլ դեռ մեծ թվով անպատկառեներից անհապաղ ազատվելու խնդիր ունենք:
Qvo Vadis ?
Հարցի ուղղակի պատասխանը երևի պիտի մի անգամից լիներ “գրողի ծոցը”:
Սակայն մեջս խոսում է եսասիրությունը, ու չեմ ուզում գնալ այնտեղ, որը նախատեսված է տմարդիների համար:
Ուրեմն հարցը մնում է բաց, “ուր ենք գնում մեր բարդույթներով, արժեքային ներկա համակարգով ու մեր ունեցած ազգի մեծերով?”:
.......................................
.......................................
Ձա՜յն հառաչանաց հեծութեան ողբոց սրտից աղաղակի
Քեզ վերընծայեմ, տեսողդ գաղտնեաց,
Եւ մատուցեալ եդեալ ի հուր թախծութեան անձին տոչորման
Զպտուղ ըղձից ճենճերոյ սասանեալ մտացս`
Բուրվառաւ կամացս առաքել առ քեզ:
Գրիգոր Նարեկացի
Հիմա կարող եմ շարունակել։
Նախ, կապված առաջնորդի հետ, ասեմ, որ այս հարցը բազմիցս քննարկվել է, եւ մեկ անգամ եւս անդրադառնալ այդ խնդրին այդքան էլ չէի ցանականա: Բայց այնուամենայնիվ պատրաստ եմ անհրաժեշտության դեպքում քեզ եւս հանգամանալից բացատրել, թե ինչու կարող ենք եւ պետք է վստահենք ԼՏՊ-ին:
Կոնտեքստից չշեղվենք։ Ես խոսում էի հոգևորականության և աշխարհիկների մասին։ Այս լոնտեքստում ժողովուրդը աշխարհիկ հասարակությունն էր։ Ասածս էլ այն էր, որ ցածր բարոյականության համար մեղքը չի կարելի բարդել միայն հոգևորականության վրա, աշխարհիկ հասարակությունը ևս մեղք ունի դրանում։ Դու այս մտքի դեմ որևէ բան ունե՞ս ասելու։
Դրանում մեղավոր են ՀՀ գիտակից, տեղեկացված քաղաքացիները, անկախ նրանից հոգեւորակա՞ն են թե՞ աշխարհիկ, գրո՞ղ են թե՞ երաժիշտ, լրագրո՞ղ են թե՞ բժիշկ,
քաղաքագե՞տ են թե՞ նկարիչ...Ես նկատի չունեմ միայն քաղաքական իրավիճակը...
Ամեն ինչը կապել Հայաստանում վերջին 15 տարում ստեղծված իրականության հետ, սխալ է: Վերը նշված անձանց մոտ հայրենասիրությունն ու քաղաքացիական գիտակցությունը պետք է հաղթանակեին ագահությանն ու վախկոտությանը: Մոռանանք սովետական ժամանակը: Այն ժամանակ վիճակն ավելի լավ է եղել քան հիմա...
Չհամարես իդեալոգիա:
Այդպես պետք է լինի...
Անձամբ դու «ղումարբազ» տերտերի հետ ղումար խաղացե՞լ ես։ «Լեվի» գնացողի անձամբ ճանաչու՞մ ես։ Թե՞ պարզապես ուրիշների ասածն ես կրկնում։
Օրինակ ես բազում անգամ լսել եմ այս կամ այն քաղաքական կամ արվեստի գործչի կամ հոգևորականի վատաբարո լինելու մասին։ Բայց հեշտությամբ չեմ հավատում ամեն լսածիս, չնայած չեմ էլ բացառում։Ընդհանրապես կարծում եմ, որ մի քիչ մարդ պետք է իր մեջ նայի, այլ ոչ փնտրի իր շուրջը մեղավորների։
:think Երևի թե արժի Եկեղեցու վերաբերյալ առանձին թեմայում խոսել...։
Էս ի՜նչ շատ ես գրում...
Չես հավատում, բայց հետն էլ չես բացառում...«-Սա ինչ է, սա մի՞տք է, թե՞...ուղղակի սխալ ես ձեակերպել:
Եղբայր, էդ մարդու ինքն իր մեջ նայելու մասին, գոնե դու «մեզ» ասելու իրավունք, կարծում եմ, չունես: Քանի որ...
Հիմա ի՞նչ...հույս ունես, թե մի օր տերտեր կամ երգիչ ու նկարիչ ես բռնացնելու՞ ղումար խաղալուց կամ լեւի գնալուց::D
Այնպես որ հավատալ, չհավատալը յուրաքանչյուրիս գործն է…
Մի հավատա, բայց հետն էլ շատ մի բացառի:D
Ու՞ր ա, ինձ էդքան բախտ, ես դրանց հետ «ղումար» խաղամ, հետո էլ իրանց « լեւի էթացած» տեղերը լեւի էթամ...:D
Բայց տեսել եմ բազմաթիվ հոգեւորականների, որոնք թաղումն ու հարսանիքները սարքել են ինքնատիպ բիզնես…Ընդ որում, որքան բարձր «պրիստիժ» ունի տվյալ հոգեւորականը, այնքան թանկ են նրա ծառայությունները:
.......................շատ կարելի ա ասել հոգեւորականներից............................
Բայց որպեսզի չմտածես, որ միայն վատն եմ տեսնում կամ ասում, ասեմ որ կան բազմաթիվ «մեծատառով մարդ» իսկական հոգեւորականներ, որոնց հավատացյալները եւ չհավատացյալները շատ-շատ հարգում ու սիրում են...
Հա, ինչպես փոխել բարոյական վիճակը։...։
Երկար պատմություն է...
Շատ լավ։ Իսկ պրոպագանդայի նյութը ո՞րը պետք է լինի (մենակ հստակ ձևակերպիր, խնդրում եմ)։...։
Ինչպես լաավ «ախպերներին ու քրերին» սարքել լավ մարդիկ:D
Շատ հստակ...
Հիմա գրառումները.
1.
2.
Միգուցե ես սխակվում եմ, և այս մարդիկ իրոք մեծ հարգանք և վստահություն ունեն Եկեղեցու հկատմամբ, թող ինձ ուղղեն։
Դու ահավոր շատ ես սխակվում էդ մարդկանց հաշվով:D
Նշածդ գրառումներից ընդհանրապես չի հետեւում, որ նշածդ մարդիկ եկեղեցու նկատմամբ հարգանք չունեն...
Եվ խորհուրդ. աշխատիր հաջորդ անգամ անհիմն եզրահանգումներ չանել:
Իսկ իրականության նկատմամբ աչքակապոցի խաղալը լավագույն դեպքում «ջայլամային կեցվածք է»:
Որ եկեղեցի բառը մեծատառով են գրում, դա չի նշանակում հարգանք եկեղեցու նկատմամբ...
Ambrosine
15.07.2008, 23:03
Ես ցանկանում եմ պատասխանել Ձեր խորիմաստ և ամենակարևորը բարոյահոգեբանական վերլուծության արդյունգում ծագած հարցին.
Դուք իրավացի եք աղջիկներին ծեծելը սխալ երևույթ է, նրանց պետք է սիրել, գուրգուրել և կարոտել: ես կարծում եմ որ աղջիկները և երեխաները քաղաքականությամբ չպետքե զբաղվեն, նրանք ավել հետաքրքիր գործեր ունեն տարբեր բնագավառներում:
կներեք, բայց քաղաքականությամբ զբաղվելը տղամարդկանց մենաշնորհը չի, պատմությունն էլ ցույց է տվել, որ կանայք ավելի հեռատես քաղաքական գործիչներ են, քան տղամարդիկ
Քաղաքականությամբ զբաղվելու համար պետք է ուսումնասիրել ամբողջ պրոբլեմները և ամենակարևորը ունենալ հավաստի տվյալներ քաղաքականության մասին.
հանրահավաքներին մասնակցելը չի նշանակում որ դուք քաղաքականությամբ եք զբաղվում:
Իսկ եթե ամեն մեկս զբաղվենք մեզ հասանելի գործերով դա կլինի ամենաճիշտ եղանակը բարոյահոգեբանական մտնոլորտը փոխելու համար:
Անհատի քաղաքական ակտիվության և քաղաքական մասնակցության իմաստով տարբերակում են առանձին տիպեր, որոնցից մեկը սա է`
Անհատը որպես հասարակական կազմակերպության, զանգվածային շարժումների և այլ կազմակերպությունների անդամ, որը հետաքրքրվում է քաղաքական հարցերով, ունի իր կարծիքը այս կամ այն իրադարձության նկատմամբ: Առաջանում է միջնորդավորված ներգրավվածությամբ անհատի տիպը
Այսինքն` միջնորդավորված կերպով մասնակցում է քաղաքականությանը
Տրիբուն
Ենթադրենք ապացուցեցիք որ հայ ազգը ամենաանշան, ամենաանկապ, ամենաբարդույթավորված ու եսիմ ինչ տգետ ազգը:
Ես դրանից եզրակացնում եմ, որ ախպեր ջան էլ ինչ իմաստ ունի ջանք ու եռանդ ծախսելու այս երկրի վրա ու այս ժողովրդի: Որ 5000 տարում չդզվեց հիմա հաստատ էլ ոչ կդզվի: Դե Ցեղասպանությունից հետո էլ ընդանրապես արդեն շանս չկա որ խելքի կգանք:
Այնպես կյանքը մի անգամ է տրված վայելեմ մինչև վերջ: Իսկ թե մնացածի հետ ինչ կլինի թքած... Մեկա արդեն շանս չկա:
Ավելի լավ է վարել պառազիտ կյանք ու վայելել կյանքը, քանց թե տանջվել:
Ավելի լավ է վարել պառազիտ կյանք ու վայելել կյանքը, քանց թե տանջվել:
Մարդուկ ջան, դու այս եզրահանգման եկար, ես մի քիչ ուրիշ եզրահանգման եմ եկել: Իսկ ի՞նչ կլինի եթե բոլորով պայքարենք բոլոր այդ բարդույթներից ազատվելու ու 21-րդ դարում ժամանակակից հասարակարգ ու պետություն կառուցելու ուղղությամբ:
Ի՞նչի եմ եկել ասյ եզրահանգմնա, ու ի՞նչի վերը նշված երկար բարակ գրառման միջոցով: Եթե օրգանիզմը հիվանդ է, ապա օրգանիզմի տիրոջը պետք է անըդհատ հիշեցնել որ նա հիվանդ է, ու նրան բուժում է անհրաժեշտ: Իսկ եթե հիվանդ օրգանիզմին անըդհատ ասեքն, դու լավն ես, դու առողջ ես, քեզ ոչ մի բան չի սպառնում, ամեն ինչ նորմալ է, ապա օրգանիմզը կմեռնի ու մեղքը կմնա մեր վզին:
Այնպես որ, սեփական ժողովդրի թերությունները տեսնելը ու դրանց մասին բարձրաձայնելը նույնպես հայրենասիրություն է, քանի որ նպատակ ունի ազատել ժողովրդին այդ թերություններից, բուժել կարճ ասած:
Նախ և առաջ շնորհակալ եմ հարգանքով խոսալու համար, երկրորդը իմ բարոյահոգեբանական վիճակը խաթարված չի և չ ի կարող լույս աշխար գալ ամենա լավ մեկը օվ որ կկարողանա խաթարել այն, իսկ երրորդ եթե ինձ համոզիչ պատասխան գրես թե արդյոք իմ հանրավաք գալը ինչ որ օգուտ կտա ձեր բարոյահոգեբանական վիճակը կարգաորելու համար. մեծ հաճույքով կմասնակցեմ ;)
Եթե կարողանաս գտնել մեկ նախադասություն, որտեղ ես գրել եմ, որ քո անձի կամ իմ անձի բարոյահոբենական վիճակը խաթարված է, ապա ես հաճույքով կպատասխանեմ գրառմանդ: Իսկ մինչ այդ հուշեմ երկու կարևոր միտք.
1. Խաթարված է ընդհանուր բարոյահոբեբանական մթնոլորտը
2. Ինչպես ասում է Նիկոլ Փաշինյանը. «Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի, մեր երկրի ճակատագիրը կախված է միայն մեկ մարդուց և այդ մեկ մարդը դու ես»: Առավել կոնկրետացնելու դեպքում, ես կարող եմ այսպես ասել, անձամբ քո մասնակցությունից իհարկե ոչինչ չի փոխվի: Բայց եթե յուրաքանչյուր մարդ մտածի այնպես, ինչպես դու, ապա կործանումն ապահոված է: Իսկ եթե մի հզոր մարդկային զանգված մտածի այնպես, ինչպես ես, ապա հաղթանակն անխուսափելի է: Հա՛, ի դեպ: Հաղթանակն իրոք անխուսափելի է:
Ենթադրենք ապացուցեցիք որ հայ ազգը ամենաանշան, ամենաանկապ, ամենաբարդույթավորված ու եսիմ ինչ տգետ ազգը:
Մարդուկ, չնեղանաս, բայց ես շարունակում եմ զարմանալ քո տրամաբանակն թռիչքների ու նյութի ընկալման տիպի վրա: Քանզի ինքս էլ կարդացի գրառումն ու որևէ միտք չտեսա, որը կարող է խթան լինել այսպիսի եզրահանգման գալու:
Տրիբուն, շատ հետաքրքիր, լավ կառուցված ու փաստարկված հոդված էր:
կներեք, բայց քաղաքականությամբ զբաղվելը տղամարդկանց մենաշնորհը չի, պատմությունն էլ ցույց է տվել, որ կանայք ավելի հեռատես քաղաքական գործիչներ են, քան տղամարդիկ
Ես լրիվ համաձան եմ Astgh-ի հետ, էս ինչ տարբերակում է, տղամարդիկ կանանցից ոչ մի բանով առավել չեն, և ընդհակառակը, էս երկրի փրկությունը էն կլինի, եթե պետության գլուխ կանայք կանգնեն, տղամարդիկ միայն խոսում-խոսում-խոսում են, բայց մեջը`փուչ, հիմա շատ երկրներում են կանայք նախագահ դարձել ու դա նորմալ է , այ երբ որ մի օր մենք էլ , հատկապես մեր տղամարդիկ, էդ բարդույթը հաղթահարենք, ուրեմն մեր երկիրը առաջ է շարժվում: :)( Ի դեպ,Արգենտինայում, թե որտեղ, չեմ հիշում, պաշտպանության նախարարը կին է, ես որ հիացած եմ էդ մտքով):hands
Նաշա ջան մեզ մոտ ՊՆ-ն պետք ա ուզածդ աֆիցեռին «քացու տակ քցի», «չռփի», մի 25 հատ օբյեկտ ունենա հանրապետության տարբեր հատվածներում, խաղաղ բնակչության դեմ երբեմն-երբեմն օպերացիաներ իրականացնի...ի՞նչ կին…:D
Իսկ եթե լուրջ, ապա ՀՀ-ում օբյեկտիվորեն հիմա հնարավոր չէ ունենալ կին նախարարներ…ՀԱՏԿԱՊԵՍ՝ ուժային:
Մոդերատորական: Թեմայից մի շեղվեք: Թեման նախատեսված չէ քննարկելու համար կնոջ դերը քաղաքականությման մեջ:
Մարդուկ ջան, դու այս եզրահանգման եկար, ես մի քիչ ուրիշ եզրահանգման եմ եկել: Իսկ ի՞նչ կլինի եթե բոլորով պայքարենք բոլոր այդ բարդույթներից ազատվելու ու 21-րդ դարում ժամանակակից հասարակարգ ու պետություն կառուցելու ուղղությամբ:
Հանուն ինչի՞:
Կառուցենք որ գան մեր կառուցածը թալանե՞ն ու կողոպտեն:
Դառնանք քաղաքակիրթ որ գան մեզ նորից սկսեն մորթել ու սպանել:
Դառնանք արհեստավարժ որպեսզի գան մեզ ստրկացնեն ու հանուն իրենց նպատակների օգտագործեն:
Ոչ Տրիբուն ես իմաստ չեմ տեսնում այդ բոլորի մեջ: Ես չեմ հավատում որ 21-րդ դարը կլինի ավելի մարդկային քան 20-րդը կամ 19-րդը: Ես տեսնում եմ ոնց է նորից սրվում պայքարը ռեսուրսների համար: Ես տեսնում եմ ոնց է աճում Արևելքի բնակչությունը, տեսնում եմ ոնց են նրանք նույն ագահությամբ ուզում վարել արևտմյան շռայլ ու շվայտ կյանք ու գալիս եմ այն եզրակացության որ այս դարը չի լինելու հանգիստ դար:
Այնպես որ քանի դեռ ինձ չեն տրված հստակ երաշխիքներ որ իմ հետ չի կրկնվելու այն բոլորը ինչ եղել է իմ նախնիների հետ ես ոչ մի քայլ չեմ անի դեպի ինքնակատարելագործում, դեպի արարում ու կառուցապատում: Կոնկրետ ես անիմաստ եմ դա գտնում:
Մինչև անվտանգության հստակ երաշխիք չտան ոչինչ էլ չեմ անի:
Ավելի լավ է վայելեմ կյանքը ու հպարտանամ իմ նախնիների կառուցած առաջին աստղադիտարանով:
Կարծում եմ ընդհանուր բարոյահոգեբանական վիճակը կփոխվի միայն մարդկանց բարոյահոգեբանական վիճակը փոխվելու դեպքում. ինձ թվումա անհրաժեշտություն չկա պեչենու բաղերը ընկնել.
իսկ դու ինձ չհամոզեցիր իմ հանրահավաքների մասնակցելու անհրաժեշտությունը. կարծում եմ West-ում կարելի է հիանալի հեղափոխություն կատարել:
:)
Կարծում եմ ընդհանուր բարոյահոգեբանական վիճակը կփոխվի միայն մարդկանց բարոյահոգեբանական վիճակը փոխվելու դեպքում. ինձ թվումա անհրաժեշտություն չկա պեչենու բաղերը ընկնել.
իսկ դու ինձ չհամոզեցիր իմ հանրահավաքների մասնակցելու անհրաժեշտությունը. կարծում եմ West-ում կարելի է հիանալի հեղափոխություն կատարել:
:)
քեզ համոզելու փարձ չի էլ արվել, առաջարկվել է չմասնակցել հանրահավաքներին ընդհհանրապես
Նախ, կապված առաջնորդի հետ, ասեմ, որ այս հարցը բազմիցս քննարկվել է, եւ մեկ անգամ եւս անդրադառնալ այդ խնդրին այդքան էլ չէի ցանականա: Բայց այնուամենայնիվ պատրաստ եմ անհրաժեշտության դեպքում քեզ եւս հանգամանալից բացատրել, թե ինչու կարող ենք եւ պետք է վստահենք ԼՏՊ-ին:
Որևէ անձի չեմ ուզում քննարկել։ Թեման բարոյահոգեբանական մթնոլորտի մասին է։
Ամեն ինչը կապել Հայաստանում վերջին 15 տարում ստեղծված իրականության հետ, սխալ է:
Համամիտ եմ։ Ես չեմ բարձրացրել «վերջին տաս տարվա» հարցը, եթե նկատել ես։
Վերը նշված անձանց մոտ հայրենասիրությունն ու քաղաքացիական գիտակցությունը պետք է հաղթանակեին ագահությանն ու վախկոտությանը:
Իսկ պատճառը ո՞րն է, որ դրանք չեն հաղթել։
Մոռանանք սովետական ժամանակը: Այն ժամանակ վիճակն ավելի լավ է եղել քան հիմա...
Դու գիտակից կյանքիդ ո՞ր մասն ես ապրել ՍՍՀՄ օրոք։
Էս ի՜նչ շատ ես գրում...
Չես հավատում, բայց հետն էլ չես բացառում...
Չեմ հավատում, որովհետև ապացույցներ չունեմ։ Չեմ բացառում, քանի որ գիտեմ, որ յուրաքանչյուր մարդ ընդունակ է ցանկացած արարք գործելու։
Եղբայր, էդ մարդու ինքն իր մեջ նայելու մասին, գոնե դու «մեզ» ասելու իրավունք, կարծում եմ, չունես: Քանի որ...
Բազմակետերի փոխարեն գրի, ինչ որ մտածում ես։ Ուզում ես՝ անձնական հաղորդագրություն գրի, բայց ակնարկներ պետք չեն։
Հիմա ի՞նչ...հույս ունես, թե մի օր տերտեր կամ երգիչ ու նկարիչ ես բռնացնելու՞ ղումար խաղալուց կամ լեւի գնալուց::D
Այնպես որ հավատալ, չհավատալը յուրաքանչյուրիս գործն է…
Մի հավատա, բայց հետն էլ շատ մի բացառի:D
Ու՞ր ա, ինձ էդքան բախտ, ես դրանց հետ «ղումար» խաղամ, հետո էլ իրանց « լեւի էթացած» տեղերը լեւի էթամ...:D
Փաստորեն.
ա. Դու հավատում ես չստուգված փաստերի, միայն ասեկոսների հիման վրա։
բ. Ուզում ես, որ ես էլ հավատամ միայն նրա հիման վրա, որ դու ես ասում։
Բայց տեսել եմ բազմաթիվ հոգեւորականների, որոնք թաղումն ու հարսանիքները սարքել են ինքնատիպ բիզնես…Ընդ որում, որքան բարձր «պրիստիժ» ունի տվյալ հոգեւորականը, այնքան թանկ են նրա ծառայությունները:
.......................շատ կարելի ա ասել հոգեւորականներից...
Բայց որպեսզի չմտածես, որ միայն վատն եմ տեսնում կամ ասում, ասեմ որ կան բազմաթիվ «մեծատառով մարդ» իսկական հոգեւորականներ, որոնց հավատացյալները եւ չհավատացյալները շատ-շատ հարգում ու սիրում են...
Ես չեմ սրբացնում հոգևորականությանը։ Մեր Եկեղեցու պատմության մեջ շատ քիչ սրբեր են եղել։ Բայց «քավության նոխազ» էլ չեմ սարքում որևէ մեկին։ Վերջիվերջո, եթե մեկը գումար է կորզում մարդկանցից՝ նշանակում է՝ տվողներ կան։ Թող չտան և նպաստեն երևույթի վերացմանը։ Թող բողոքեն վերադաս հոգևորականությանը (դրա հնարավորությունն էլ կա)։ Թող գնան իսկական հոգևորականների մոտ (ինքդ ասում ես, որ կան)։
Ինչպես լաավ «ախպերներին ու քրերին» սարքել լավ մարդիկ:D
Շատ հստակ...
Մաքուր դատարկաբանություն։ Մի կոնկրետ եղանակ նկարագրիր, եթե կարելի է։
Դու ահավոր շատ ես սխակվում էդ մարդկանց հաշվով
Շատ հնարավոր է, ես նրանց չեմ ճանաչում, արտահայտել եմ իմ անձնական կարծիքը, որ գրվածը վկայում է Եկեղեցու նկատմամբ վստահության պակասի մասին (Եկեղեցին ի նկատի 4–րդ դարից առ այսօր)։
Այդ մարդիկ ոչինչ չեն ասում, սակայն...
Որ եկեղեցի բառը մեծատառով են գրում, դա չի նշանակում հարգանք եկեղեցու նկատմամբ...
Հայոց լեզվի քերականական կանոնները պահանջում են հատուկ անունները հրել մեծատառով։ Տվյալ դեպքում Եկեղեցին հատուկ անուն է, քանի որ ներկայացնում է Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին։
Հանուն ինչի՞:
Կառուցենք որ գան մեր կառուցածը թալանե՞ն ու կողոպտեն:
Դառնանք քաղաքակիրթ որ գան մեզ նորից սկսեն մորթել ու սպանել:
Դառնանք արհեստավարժ որպեսզի գան մեզ ստրկացնեն ու հանուն իրենց նպատակների օգտագործեն:
Ոչ Տրիբուն ես իմաստ չեմ տեսնում այդ բոլորի մեջ: Ես չեմ հավատում որ 21-րդ դարը կլինի ավելի մարդկային քան 20-րդը կամ 19-րդը: Ես տեսնում եմ ոնց է նորից սրվում պայքարը ռեսուրսների համար: Ես տեսնում եմ ոնց է աճում Արևելքի բնակչությունը, տեսնում եմ ոնց են նրանք նույն ագահությամբ ուզում վարել արևտմյան շռայլ ու շվայտ կյանք ու գալիս եմ այն եզրակացության որ այս դարը չի լինելու հանգիստ դար:
Այնպես որ քանի դեռ ինձ չեն տրված հստակ երաշխիքներ որ իմ հետ չի կրկնվելու այն բոլորը ինչ եղել է իմ նախնիների հետ ես ոչ մի քայլ չեմ անի դեպի ինքնակատարելագործում, դեպի արարում ու կառուցապատում: Կոնկրետ ես անիմաստ եմ դա գտնում:
Մինչև անվտանգության հստակ երաշխիք չտան ոչինչ էլ չեմ անի:
Ավելի լավ է վայելեմ կյանքը ու հպարտանամ իմ նախնիների կառուցած առաջին աստղադիտարանով:
Մարդուկ, ֆատալիզմի դրսևրումներ են նկատվում քո գրառման մեջ ընկեր:
Ոչ մի դարն էլ մարդկային չի լինելու, քանի որ մարդն ինքնին անմարդկային էակ է: Բայց այ հիմա մենք իսկականից կընկնեք պեչենու բաղերը:
Ընկեր, կարծում եմ ամեն ինչ շատ ավելի պարզ է քան դու ես կարծում: Հիմա, 21-րդ դարում կան երկրներ որտեղ ամեն ինչ քիչ թե շատ լավ է, ասենք եվրոպական երկրները, ու կան երկրներ որոնք 10-րդ դարից շատ առաջ չեն անցել, ասենք Աֆրիկայում ու արաբական աշխարհի երկրները: Հիմա մենք ուզում ենք նմանվել այն երկրներին որտեղ ամեն ինչ քիչ թե շատ լավ է, մարդիկ նորմալ են ապրում, նիզաշտո տփոց չեն ուտում, հարկեր են տալիս, քաղաքական հայացքների համար չեն նստում, ու սենց մանր մունր բաներ: Թե չէ, քո ասած ռեսւորսների համար պայքար, շվայտ կյանք, դես-դեն, բոլորս էլ գիտենք: Մի հատ փոքր բան է ուզածներս, քչից շատից նամուսով երկիր:
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Տրիբուն, շատ հետաքրքիր, լավ կառուցված ու փաստարկված հոդված էր:
Շնորհակալություն, ուրեմն իզուր չէր տեղադրելը:
Որևէ անձի չեմ ուզում քննարկել։ Թեման բարոյահոգեբանական մթնոլորտի մասին է։
Ոնց կուզես:
Համամիտ եմ։ Ես չեմ բարձրացրել «վերջին տաս տարվա» հարցը, եթե նկատել ես։
շնորհակալություն:
Իսկ պատճառը ո՞րն է, որ դրանք չեն հաղթել։
Պատճառները տարբեր են
Հիմնական մասի պատճառը կապում եմ կոմունիստական ժամանակշրջանից մնացած կարծրատիպերի հետ:
Մյուսներինը՝ ֆինանսական բարօրության հետ/ չոր ու ցամաք հաշվարկ/:
Դու գիտակից կյանքիդ ո՞ր մասն ես ապրել ՍՍՀՄ օրոք։
Ապրելն էական չէ...
Որեւիցե մեկս 1915 թ-ին չենք եղել, բայց բոլորս գիտենք, թե ինչ է տեղի ունեցել:
Այնպես որ, քո հարցն անիմաստ է, եթե իհարկե իմ իսկական տարիքը չէ քեզ հետաքրքրողը:
Չեմ հավատում, որովհետև ապացույցներ չունեմ։ Չեմ բացառում, քանի որ գիտեմ, որ յուրաքանչյուր մարդ ընդունակ է ցանկացած արարք գործելու։
Բազմակետերի փոխարեն գրի, ինչ որ մտածում ես։ Ուզում ես՝ անձնական հաղորդագրություն գրի, բայց ակնարկներ պետք չեն։
Բազմակետերի նշանակությունը քո համար պարզ է:
Յուրաքանչյուր իրական պայքարի ելած մարդ, արդեն իսկ, իր մեջ նայել եւ տեսել է ՀՀ ապագայով մտահոգված քաղաքացուն:
Մանրամասնությունների ետեւից չընկնենք:
Ասենք...չհարցնես էլի՝ գարանտիա ունեմ լրիվի վրա հատ-հատ, թե՝ չէ:
Փաստորեն.
ա. Դու հավատում ես չստուգված փաստերի, միայն ասեկոսների հիման վրա։
բ. Ուզում ես, որ ես էլ հավատամ միայն նրա հիման վրա, որ դու ես ասում։Արդեն նշել եմ.
հավատալ, չհավատալը քո գործն է...
Ուզում ես հավատա, ուզում ես մի հավատա:
Ես չեմ սրբացնում հոգևորականությանը։ Մեր Եկեղեցու պատմության մեջ շատ քիչ սրբեր են եղել։ Բայց «քավության նոխազ» էլ չեմ սարքում որևէ մեկին։ Վերջիվերջո, եթե մեկը գումար է կորզում մարդկանցից՝ նշանակում է՝ տվողներ կան։ Թող չտան և նպաստեն երևույթի վերացմանը։ Թող բողոքեն վերադաս հոգևորականությանը (դրա հնարավորությունն էլ կա)։ Թող գնան իսկական հոգևորականների մոտ (ինքդ ասում ես, որ կան)։
Իրական ոչինչ չարտահայտող նախադասությունների, բառերի, տառերի շարան:
Ամենամեծ ավազակներին փոքր ավազակներից բողոքելով՝ ոչնչի չես հասնի:
Մաքուր դատարկաբանություն։ Մի կոնկրետ եղանակ նկարագրիր, եթե կարելի է։
Լավ էլ գիտես, որ դա դատարկաբանություն չէ...
Լուրջ թեմաներում ես չեմ դատարկաբնում...
Կնկարագրեմ...
Շատ հնարավոր է, ես նրանց չեմ ճանաչում, արտահայտել եմ իմ անձնական կարծիքը, որ գրվածը վկայում է Եկեղեցու նկատմամբ վստահության պակասի մասին (Եկեղեցին ի նկատի 4–րդ դարից առ այսօր)։
Այդ մարդիկ ոչինչ չեն ասում, սակայն...
Հայոց լեզվի քերականական կանոնները պահանջում են հատուկ անունները հրել մեծատառով։ Տվյալ դեպքում Եկեղեցին հատուկ անուն է, քանի որ ներկայացնում է Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին։
Հայաստանի Հանրապետությունը դարձել է մի քանի տականքների դուքյան:
Ոչ, հանրապետությունը դարձել է մի քանի տականքների դուքյան:
Երեւի 2-րդ նախադասությունը սխալ է:
Հանրապետություն բառը պետք է գրեի մեծատառով:
Շնորհակալ եմ չառաջարկության համար, ճիշտն ասած ես դրա կարիքը չունեյ;:hands
Կարծում եմ ընդհանուր բարոյահոգեբանական վիճակը կփոխվի միայն մարդկանց բարոյահոգեբանական վիճակը փոխվելու դեպքում. ինձ թվումա անհրաժեշտություն չկա պեչենու բաղերը ընկնել.
իսկ դու ինձ չհամոզեցիր իմ հանրահավաքների մասնակցելու անհրաժեշտությունը. կարծում եմ West-ում կարելի է հիանալի հեղափոխություն կատարել:
:)
Գոքս, ճիշտ ես, մարդկանց բարոյահոգեբանական վիճակից շատ բան է կախված:
Օրինակ` պեչենու բաղերն ընկնելը, հանրահավաքի գնալ/չգնալը, հեղափոխություն անելը...Վեստում :) կամ որևէ այլ տեղ:
Իսկ ինչ ես առաջարկում անել, որ փոխվի հենց մարդկանց բարոյահոգեբանական վիճակը? Տարբերակներ ունես? :)
Կնկարագրեմ...
Եղավ, կսպասեմ։
Պատճառները (որ մարդկանց մոտ հայրենասիրությունն ու քաղաքացիական գիտակցությունը չի հաղթել ագահությանն ու վախկոտությանը) տարբեր են։ Հիմնական մասի պատճառը կապում եմ կոմունիստական ժամանակշրջանից մնացած կարծրատիպերի հետ:
Մյուսներինը՝ ֆինանսական բարօրության հետ/ չոր ու ցամաք հաշվարկ/:
Այդ հարցի վրա ես հաճախ եմ մտածում. ինչու՞ մեր ժողովուրդը դարեր ի վեր ապրում է ամեն մեկն իր և իր ընտանիքի կամ ընտանիքների խմբի համար։
Ինձ թվում է, սրա մասնավոր պատճառը նորից Եղեռնն է։ Երբ մարդիկ փախչել են դահիճներից, ամեն մարդ մտածել է առաջին հերթին իր երեխայի, իր ընտանիքի մասին, այլ ոչ կողքինի (բավականին բնական արձագանք է)։ Անընդհատ ապրելով մի մթնոլորտում, որտեղ «հեսա թուրքերը կհարձակվեն», մարդ կամա–ակամա նույնն է անում՝ մտածում է, թե ինչպե՞ս ապահովի ինչ–որ պաշտպանական միջոցներով (իշխանության կամ փողի տեսքով, օրինակ) իր մերձավորներին։
:think Բայց այս տեսությունն այնքան էլ համոզիչ չէ. մեր նախարարները անընդհատ գժտվել են, դավաճությունների գնացել անգամ այն ժամանակ, երբ թուրքեր դեռ չկային մեզ մոտ (չնայած արաբներ կային, պարսիկներ կային, հռոմեացիներ կային :think)...
Դու ի՞նչ ես մտածում սրա հաշվով։
Երեխան 9 ամսումա ծնվում, իսկ դուք ուզում եք 4 ամսում բարոյահոգեբանական վիճակ փոխել, այդ վիճակը կպոխվի այն ժամանակ երբ մարդկանց կենցաղային պայմանները կբարեփոխվեն.
Երեխան 9 ամսումա ծնվում, իսկ դուք ուզում եք 4 ամսում բարոյահոգեբանական վիճակ փոխել, այդ վիճակը կպոխվի այն ժամանակ երբ մարդկանց կենցաղային պայմանները կբարեփոխվեն.
ԻՄ կարծիքով խնդիրը նրանում ա, որ շատերը կարծում են միայն կենցաղային պայման բարելավելով կարելի է ճնշել կամ սահմանափակել այնպիսի երևույթներ ինչպիսիք են օրինակ խոսքի ազատությունը :)
Իրականում թեման բացելս մի քանի նպատակ էր հետապնդում:
Այն, որ իմ գնահատմամբ «քնած մարդիկ» չէին «արթնանալու» իմ մեկ բոցաշունչ գրառման արդյունքում, եթե չէին արթնացել այս ամբողջ իրադրություններից հետո, հասկանալի էր: Միաժամանակ, անկեղծ կլինեմ, անձամբ ինձ համար ոչ այնքան էական է, թե քանի մարդ է շարժման մեջ, այլ թե ովքեր են: Շատերը կան, որ պարզապես չէի ուզի միանան շարժմանը: Սա չի նշանակում, թե նրանք վատ մարդիկ են, կամ եսիմ ինչ: Ո՛չ: Պարզապես ես կուզեի որ շարժման մեջ լինողների հստակ գիտակցեին, թե ինչ պրոցեսներ են հիմա տեղի ունենում, հստակ հասկանային ներկա քաղաքական վիճակի սարսափելիությունը, լինեին կայուն մարդիկ, հավասարակշռված, ազնիվ, անկոտրում, մինչև վերջ գնացող և այլն: Այսինքն բազմաթիվ չափանիշների բավարարող մարդիկ լինեին:
Ինչևէ: Այս թեմայում ես ներկայացրի պատճառներից միայն մեկը, թե մարդիկ ինչու՞ են ոտքի ելել: Ընդ որում ներկայացրի բավական զգայուն ու գաղափարական թեմա՝ բարոյահոգեբանական մթնոլորտը: Ինձ անչափ հետաքրքրում էր, թե ինչ են պատասխանելու սրան շարժման այն հակառակորդները, ովքեր մեզ մեղադրում են անձի ետևից գնալու, անգաղափարական պայքարի մեջ:
Ու ես տեսա, որ այդ մարդիկ հիմնականում թեման շուռ են տալիս անձի վրա: Մենք խոսում ենք կոնկրետ գաղափարական հարցից, նրանք նորից կենտրոնացնում են անձի, անհատների հետ: Մենք խոսում ենք մարդկային արժեքների, բարոյահոգեբանության մասին, նրանք շուռ են տալիս անձի, անհատի վրա:
Ես այլևս, իրականում, թեման շարունակելու ցանկություն չունեմ: Ես միայն ուզում եմ ասել մի ոսկե բանաձև «Անձնատացությունից մինչև անձնապաշտություն մեկ քայլ է»: Այն, որ թեման այսպիսի ընթացք է ստանում, ևս մեկ անգամ ցույց է տալիս, թե ով է անձի մասին մտածում, ով գաղափարների:
Երեխան 9 ամսումա ծնվում, իսկ դուք ուզում եք 4 ամսում բարոյահոգեբանական վիճակ փոխել, այդ վիճակը կպոխվի այն ժամանակ երբ մարդկանց կենցաղային պայմանները կբարեփոխվեն.
Եթե բարոյահոգեբանական մթնոլորտը կախված է կենցաղային պայմաններից, ապա փաստորեն Լֆիկ Սամոն, որը կենցաղային բարեկեցիկ պայմաններում է ապրում իրենից բարոյականության էտալոն է ներկայացնում:
ԻՄ կարծիքով խնդիրը նրանում ա, որ շատերը կարծում են միայն կենցաղային պայման բարելավելով կարելի է ճնշել կամ սահմանափակել այնպիսի երևույթներ ինչպիսիք են օրինակ խոսքի ազատությունը :)
Ցանկացած մարդ կարող է ձեռք բերել քոսքի ազատույուն, խոսքում ազատ լինելը կածված է մտքեռի շարադրանքից. իսկ կենցաղային պայմանների բարելավումը վստահություն է հաղորդում յուրաքանձյուրիս վարվել այս կամ այլ կերպ:
Ցանկացած մարդ կարող է ձեռք բերել քոսքի ազատույուն, խոսքում ազատ լինելը կածված է մտքեռի շարադրանքից. իսկ կենցաղային պայմանների բարելավումը վստահություն է հաղորդում յուրաքանձյուրիս վարվել այս կամ այլ կերպ:
Եթե ի նկատի ունես տրիբունի ասածը ապա քո հետ կքրելի ա համաձայնվել ասենք ջիպ ու լավ ախռանա ունեցողը կարա վստահորեն ու համարձակ ընդդիմանա երբ փորձեն սահմանափակել նրա խոսքի ազատությունը լրիվ համաձայն եմ :thumbs
Եթե բարոյահոգեբանական մթնոլորտը կախված է կենցաղային պայմաններից, ապա փաստորեն Լֆիկ Սամոն, որը կենցաղային բարեկեցիկ պայմաններում է ապրում իրենից բարոյականության էտալոն է ներկայացնում:
Ես կհուշեյ քեզ մարդկանց դիմել անուններով. իսկ եթե խոսքը Ալեքսանյան Սամվելի մասին է, խնդրում եմ հուշիր ինձ իր ոչ բարոյական էտալոն ներկայացնելու որևէ դեպք,
Ցանկացած մարդ կարող է ձեռք բերել քոսքի ազատույուն, խոսքում ազատ լինելը կածված է մտքեռի շարադրանքից. իսկ կենցաղային պայմանների բարելավումը վստահություն է հաղորդում յուրաքանձյուրիս վարվել այս կամ այլ կերպ:
Եթե ի նկատի ունես տրիբունի ասածը ապա քո հետ կքրելի ա համաձայնվել ասենք ջիպ ու լավ ախռանա ունեցողը կարա վստահորեն ու համարձակ ընդդիմանա երբ փորձեն սահմանափակել նրա խոսքի ազատությունը լրիվ համաձայն եմ :thumbs
Մոդերատորական: Թեման չվերածեք անհատների քննարկման, վերլուծության:
Ցանկացած մարդ կարող է ձեռք բերել քոսքի ազատույուն, խոսքում ազատ լինելը կածված է մտքեռի շարադրանքից. իսկ կենցաղային պայմանների բարելավումը վստահություն է հաղորդում յուրաքանձյուրիս վարվել այս կամ այլ կերպ:
Եթե ի նկատի ունես տրիբունի ասածը ապա քո հետ կքրելի ա համաձայնվել ասենք ջիպ ու լավ ախռանա ունեցողը կարա վստահորեն ու համարձակ ընդդիմանա երբ փորձեն սահմանափակել նրա խոսքի ազատությունը լրիվ համաձայն եմ :thumbs
Ես կհուշեյ քեզ մարդկանց դիմել անուններով. իսկ եթե խոսքը Ալեքսանյան Սամվելի մասին է, խնդրում եմ հուշիր ինձ իր ոչ բարոյական էտալոն ներկայացնելու որևէ դեպք,
NO COMMENT
Եղավ, կսպասեմ։
Եկ հարցին նայենք կոնկրետ եւ մեր հասրակությունում առկա հիվանդագին երեւույթները չպայմանավորենք միայն հայ ժողովրդի պատմական անբախտությամբ ու աշխարհագրական տեղագրությամբ:
Եթե Հայաստանում բնակվող երիտասարդների մի ստավար զանգված այսօր իրոք մտահոգված է իր երկրի ճակատագրով, ապա մի ստվար զանգված էլ ապրում է բոլորովին ուրիշ նպատակներով, ունի բոլորովին այլ աշխարհահայացք, այլ կենսակերպ:
Կարծում եմ, ինձնից լավ գիտես, թե կյանքի նկատմամբ ինչ հայացքներ ունեն մեր երիտասարդներից, տարեցներից շատերը:
Այսօր մեր հասարակությունում գերակշռում է ախպերական մտածելակերպը, որն արդյունք է ինչպես ներկայումս եւ վերջին 15 տարիներին առկա շատ ու շատ պատճառների՝ քաղաքական, տնտեսական, մտավոր, հոգեւոր վերնախավի աստիճանական դեգրադացիայի, այնպես էլ մեր հասարակությունում կոմունիստական դարաշրջանից մնացած հոռի երեւույթների:
Այն որ արդեն 15 տարի տեսնում ենք, լսում ենք, թե ինչպես են իրենց դրսեւորում պատգամավորները, կառավարության անդամները, դատաիրավական համակարգի ներկայացուցիչները, անվանի գրողներն ու արվեստագետները, չէր կարող չազդել հանրության վրա:
Օրինակ՝ սովետական ժամանակաշրջանում ճիշտ է դպրոցից սկսած մարդկանց աշխատել են պատրաստել լիարժեք ՍՍՀՄ քաղաքացիներ, դաստիարակել են այնպես, որ անհատը կառուցի առողջ հասարակություն, փաստ է: Բայց փաստ է նաեւ այն, որ ՍՍՀՄ-ը եղել է ֆանտաստիկ գաղափարի վրա կառուցված պետություն եւ այդ գաղափարը բնականաբար պետք է ունենար բազմաթիվ թերություններ, որից էլ պետք է ծնվեին խոշոր արատներ՝ կոռուպցիա, բազմաթիվ անարդարություններ: Վերջիվերջո, բոլոր մարդիկ են ցանկանում լավ հագնվել, լավ մեքենա ունենալ, սեփական կով ու ոչխար ունենալ: Այնպես որ, ուզած, թե չուզած պետք է ի հայտ գային այնպիսի երեւույթներ ինչպիսիք են մաղարիչը, կլաուզը, շանտաժը, ուզողն ու չուզողը եւ այլն:
Իսկ վերջին 15 տարիների ընթացքում պետության անլուրջ, բարձիթողի, հիմար ներքին քաղաքականության արդյունքում մարդկանց մեջ ձեւավորվեցին առավել արատավոր մտածելակերպեր:
Օրինակ՝ այն որ կիրթ, ուսյալ մարդ լինելը պարտադիր չէ հաջողության հասնելու համար, համեստ ու կուլտուրական լինելը ամոթ է, պետք է լինել բռի, անտաշ, որ շրջապատում հարգեն ու ընդունեն մարդուն եւ այլն: Եվ ամենահավորն այն էր, որ այս ամենն ապացուցվում էր փաստերով:
Հատկապես վերջին 10 տարիներին:
Եթե անկիրթ, լեզվին չտիրապետող անձը դառնում է երկրի նախագահ, ոմն չարչի դառնում է մոնոպոլիստ ու դեմը խաղ չկա, կռազի շոփերը դառնում է պատգամավոր, անբարոյականը դառնում է նախարար եւ այլն, ապա բնականաբար մի ողջ սերունդ, հատկապես, եթե ներընտանեկան վիճակն էլ խթանում է այդ ամենը, իր համար ստեղծում է համապատասխան գաղափարախոսություն:
Հիանում է խամմեռով լավ տղով, հաստ վզով աննասունով, կիսագողական աֆտարիտետով, որը ճիշտ ա խամմեռ չի քշըմ, բայց լիքը ավելի շատ հարցեր կարա լուծի քան էն խամմեռով տղեն: Եվ ձգտում է նմանվել նրանց:
Երիտասարդ աղջնակն սկսում է հիանալ նախկինում անբարոյական, բայց այսօր ղայդին երգչուհով, որը լավ մաշնայա առե, կամ հիանում ու հմայվում է անտաղանդ, անգրագետ հաղոևդավարով, որը բարոյական բոլոր նորմերը ոտնակոխ տալով, դարձել է հեռուստաաստղ, բայց զատո հիմի լավա ապրում: Սկսում են դիտել հայկական տափակ, իսանասպան սերիալները, տեսնում են, թե ոնց են խոսում, ինչ են ուտում, ինչ ու ում են տալի, երբ են տալի...
Կարելի է թվել բազմաթիվ օրինակներ...
Իսկ մեր պետությունը, ի դեմս իշխանությունների, ոչինչ չի ձեռնարկում:
Հակառակը.
անում է ամեն ինչ, որպեսզի հայը դառնա երկրորդ սորտի, քանի որ զուտ չոր ու ցամաք հաշվարկով մեր հակապետական իշխանությունները մտածում են միայն իրենց բարեկեցիկ, երբեմն էլ ահավոր բարեկեցիկ, ֆեոդալական ապագայի մասին:
Օրինակ՝ այսօր մեր հեռուստաընկերությունները, որոնք ամենահզոր միջոցն են հանրության կարծիքի, ճաշակի, պահանջարկի վրա ազդող, անում է ամեն ինչ, որ քաղաքացիներին ավելի ու ավելի հեռացնի իրականությունից, առավելագույնս քաղքենիացնի, առավելագույնս փչացնի ճաշակը:
Հիմա, ինչու եմ ասում պրոպագանդան:
Հեռուստատեսութունը, թերթերը, ռադիոն հասարակության վրա ներազդող ամենահզոր միջոցներն են:
Եթե այսօր մեր հեռուստաընկերությունները սերիալների, օտար-մոտար տափակությունների, որոնցով հեղեղված է մեր էկրանները, փոխարեն մարդկանց հասցնեն ճաշակով, բարոյական արժեքներին համապատասխան, գրագետ, առող ծրագրեր ու հաղորդումներ, ապա համոզված եղիր, որ մարդիկ դա դիտելու են եւ փոխվելու են:
Սա ընդամենը մի մասնիկն էր:
Իրականում հասարակությունում առկա արատավոր երեւույթները վերացնելուն պետք է լայնորեն միջամտի պետությունը:
Մոռացել ես, թե ինչ է անում լավ կազմակերած ու ծրագրավորած պրոպագանդան մասսաների, անհատների հետ: Դրան մարդկությունը բազմիցս ականատես է եղել:
Կարծում եմ, այնքան միամիտ չես, որ մտածես, թե ներկա իշխանությունները դա կանեն...Երբեք չեն անի:
Դրա համար էլ մեզ առաջին հերթին պետք է իշխանափոխություն:
Այդ հարցի վրա ես հաճախ եմ մտածում. ինչու՞ մեր ժողովուրդը դարեր ի վեր ապրում է ամեն մեկն իր և իր ընտանիքի կամ ընտանիքների խմբի համար։
Ինձ թվում է, սրա մասնավոր պատճառը նորից Եղեռնն է։ Երբ մարդիկ փախչել են դահիճներից, ամեն մարդ մտածել է առաջին հերթին իր երեխայի, իր ընտանիքի մասին, այլ ոչ կողքինի (բավականին բնական արձագանք է)։ Անընդհատ ապրելով մի մթնոլորտում, որտեղ «հեսա թուրքերը կհարձակվեն», մարդ կամա–ակամա նույնն է անում՝ մտածում է, թե ինչպե՞ս ապահովի ինչ–որ պաշտպանական միջոցներով (իշխանության կամ փողի տեսքով, օրինակ) իր մերձավորներին։
:think Բայց այս տեսությունն այնքան էլ համոզիչ չէ. մեր նախարարները անընդհատ գժտվել են, դավաճությունների գնացել անգամ այն ժամանակ, երբ թուրքեր դեռ չկային մեզ մոտ (չնայած արաբներ կային, պարսիկներ կային, հռոմեացիներ կային :think)...
Դու ի՞նչ ես մտածում սրա հաշվով։
Կարիք չկար իմ փոխարեն, իմ տարբեր ժամանակներում հեղինակած, նախադասություններն ու բառակապակցությունները միացնել իրար, միտքն աղավաղել, խառնել՝ դրանով փորձելով ինչ-որ տպավորություններ ստեղծել:
NO COMMENT
Լրիվ համաձայն եմ ու ես էլ ասելու բան չէ ունեմ, ես դաժե նեռվ չունեմ նման բան քննարկելու :[
ՄՈՏ 3000 ՄԱՐԴ ԱՐԴԵՆ ՍՏՈՐԱԳՐԵԼ Է[18:17] 15 Հուլիսի, 2008, Ա1+
Հյուսիսային պողոտայում այս պահին ստորագրահավաք է ընթանում` Ռոբերտ Քոչարյանին Հաագայի քրեական դատարան հանձնելու համար: Մարդիկ իրենց ստորագրությունը դնում են մի փաստաթղթի տակ, որտեղ նշված է.՚Ռոբերտ Քոչարյանը Հայաստանի պետականության եւ հայ ժողովրդի նկատմամբ գործել է ծանր հանցանքներ: Նա երկու անգամ նախագահական իշխանության է տիրացել կեղծ փաստաթղթերի հիման վրա` կատարելով իշխանության յուրացման ծանր հանցագործություն: Իր միանձնյա եւ բռնատիրական իշխանությունը նա ամրապնդեց արյունով` 1999թ. հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությամբ եւ Հայաստանում հաստատեց իրական ավազակապետական ռեժիմ: Նրա իշխանությունն ավարտեց կրկին արյունով` 2008թ. մարտի 1-ի դաժան սպանդով, որն իր բոլոր հատկանիշներով հանցագործություն է մարդկության դեմՙ: Ստորագրահավաքը Հյուսիսային պողոտայում սկսվել է երեկ ուշ երեկոյան եւ մինչ այսօր ժամը 17.00-ի սահմանները, նստացույցի մասնակիցների խոսքերով` դրան մասնակցել է մոտ 3000 քաղաքացի:
՚Մարդիկ մոտենում են մեզ, կարդում, սիրով ստորագրում: Երբեմն նաեւ առաջարկություններ են անում: Օրինակ` գտնում են, որ Քոչարյանին պետք է պատժել հենց Հանրապետության հրապարակում եւ պատիժը պետք է որոշի ժողովուրդը` այս տարիներին մեր երկրին եւ ժողովրդին հացրած վնասների համարՙ,- ՚Ա1+ՙ-ին ստրագրահավաքի ընթացքից մանրամասնեց Օֆելյա Մարգարյանը:
Նա նաեւ տեղակացրեց, որ այս պահին ստորագրահավաք է ընթանում նաեւ հանրապետության բոլոր մարզերում եւ հանրապետությունից դուրս: ՚Եթե իր պաշտոնավարության 10 տարիների ընթացքում Քոչարյանը ոչ մի հանցանք գործած չլիներ, ապա միայն մարտի 1-ը բավարար է, որպեսզի նա կանգնի Հաագայի դատարանի առաջ: Բոլորիս աչքի առաջ նրա հրամանով 10 մարդ սպանեցին, 10-ը դեռ պաշտոնական տվյալներն ենՙ,- Քոչարյանի ճակատագրի վերաբերյալ փաստաթղթի տակ իր ստորագրությունը դնելու ընթացքում ասաց ՀՀ մի քաղաքացի, որն իր անունը հայտնելու փոխարեն ասաց. ՚Եթե իմ անունը որեւէ մեկին հետաքրքրում է, թող փաստաթուղթը վերցնի եւ իմ նման հազարավոր մարդկանց կգտնիՙ:
Հյուսիսային պողոտայից եւ մյուս մարզերից ստորագրահավաքի տվյալները փոխանցվում են Համաժողովրդական շարժման կենտրոնական գրասենյակ:
Ի դեպ, այս գիշեր Հյուսիսային պողոտայում են անցկացրել մոտ 200 քաղացի: ՚Առավոտյան որոշ մարդիկ այստեղից գնում են աշխատանքի եւ վերադառնում Հյուսիսային պողոտա: Պողոտան դարձել է մեր տունըՙ,- ասացին նստացույցի մասնակիցները: Նշենք, որ նստացույցի մասնակիցները իրենք իրենց ձեռքով են մաքրում իրենց ՚տունըՙ: ՚Մաքրում է նա, ով ամենից շուտ է արթանանում: Նույնիսկ տղամարդիկ են մաքրում: Որեւէ խնդիր չկա: Փոխարենը տեսեք, թե ինչ է կատարվում Ազատության հրապարակում, որտեղ մեր մուտքն արգելված էՙ,-ասաց նստացույցի մասնակիցներից մեկը:
Ավելացվել է 8 րոպե անց
սխալ տեղ եմ դրել հոդվածը, մոդեռներ ջան, եթե կարող եք տեղափոխեք Հաագայի տակ
Մոդերատորական: Թեմայի վերջին գրառումները ջնջված են՝ թեմայի բովանդակությանը չհամապատասխանելու պատճառով: Կրկնում եմ, թեման մի վերածեք կոնկրետ անհատների քննարկման:
Հեռուստատեսութունը, թերթերը, ռադիոն հասարակության վրա ներազդող ամենահզոր միջոցներն են:
Եթե այսօր մեր հեռուստաընկերությունները սերիալների, օտար-մոտար տափակությունների, որոնցով հեղեղված է մեր էկրանները, փոխարեն մարդկանց հասցնեն ճաշակով, բարոյական արժեքներին համապատասխան, գրագետ, առող ծրագրեր ու հաղորդումներ, ապա համոզված եղիր, որ մարդիկ դա դիտելու են եւ փոխվելու են:
Սա ընդամենը մի մասնիկն էր:
Մեծ մասամբ համամիտ եմ։
Եկ հարցին նայենք կոնկրետ եւ մեր հասրակությունում առկա հիվանդագին երեւույթները չպայմանավորենք միայն հայ ժողովրդի պատմական անբախտությամբ ու աշխարհագրական տեղագրությամբ:
Պատմական իրադարձությունների թողած հոգեբանական ազդեցությունը զգալի է, կարծում եմ (Տրիբունի հրապարակած հոդվածն էլ այդ մասին է)։
Կարիք չկար իմ փոխարեն, իմ տարբեր ժամանակներում հեղինակած, նախադասություններն ու բառակապակցությունները միացնել իրար, միտքն աղավաղել, խառնել՝ դրանով փորձելով ինչ-որ տպավորություններ ստեղծել:
Հա, երևի տպավորություն ստեղծելը միայն ոմանց մենաշնորհն է այս թեմայում։
Գիտես՝ ի՞նչն է վանում բոլոր այս «բոցաշունչ» կոչերի մեջ։ Այն, որ զրուցակիցը դիտարկվում է որպես կրթելու, սովորեցնելու, ճիշտ ուղու վրա կանգնեցնելու ենթակա մեկը։ Սա ոչ թե կարծիքների փոխանակում է, կամ զրույց, այլ ուսուցիչ–աշակերտ տիպի խոսակցություն։ Բայց ֆորումը կարծիքների փոխանակման վայր է, այլ ոչ լսարան՝ դասախոսություններ կարդալու համար։
Մեծ մասամբ համամիտ եմ։
շնորհակալ եմ:
Պատմական իրադարձությունների թողած հոգեբանական ազդեցությունը զգալի է, կարծում եմ (Տրիբունի հրապարակած հոդվածն էլ այդ մասին է)։Համաձայն եմ, որ զգալի է, բայց այդ բարդույթը անհաղթահարելի չէ:
Օրինակ՝ արեւելաեւրոպական երկրներում բնակվող սլավոնները նույնպես տուժել են օտար պետությունների կողմից, բայց այսօր ունեն կայացած հասարակություններ:
Նույնը կարելի է ասել նաեւ հույների մասին: Նրանք նույնպես տուժել են, երկար ժամանակ պետություն չեն ունեցել, թուրքական յաթաղանը նրանց գլխին էլ է կախված եղել:
Ասելս այն էր, որ փորձենք լինել իրատես եւ փնտրենք այս իրավիճակից դուրս գալու ելքեր:
Հա, երևի տպավորություն ստեղծելը միայն ոմանց մենաշնորհն է այս թեմայում։
Գիտես՝ ի՞նչն է վանում բոլոր այս «բոցաշունչ» կոչերի մեջ։ Այն, որ զրուցակիցը դիտարկվում է որպես կրթելու, սովորեցնելու, ճիշտ ուղու վրա կանգնեցնելու ենթակա մեկը։ Սա ոչ թե կարծիքների փոխանակում է, կամ զրույց, այլ ուսուցիչ–աշակերտ տիպի խոսակցություն։ Բայց ֆորումը կարծիքների փոխանակման վայր է, այլ ոչ լսարան՝ դասախոսություններ կարդալու համար։
էհ, ստեղծի...քեզ ով ա բան ասում: Բա ինձ ու իմ գրառումները խի ես խառնում քո տպավորություն ստեղծելու գործին՝ դրանով փորձելով տպավորություն ստեղծել նաեւ իմ մտքերի մասին:
Համ էլ լեկցիաների հետ կապված՝ կարծեմ, առաջինը ես եմ ասել:
Քո հետ զրույցի ընթացքում բազմիցս ասել եմ, որ քո գործն ա՝ հավատալն ու մնացածը...
Mephistopheles
17.07.2008, 12:53
Ստորև ներկայացնում եմ մեր խորհրդարանի անդամներից երկուսին միայն…հիմա ինձ ասեք խնդրեմ թե սրանք ինչպես են հայտնվել այս աթոռին նստած, ո՞վ է սրանց ձայն տվել, սրանք ո՞ր օրենքի քննարկումներին է մասնակցել և ինչպես են քվեարկել…մեր բարոյահոգեբանական մթնոլորտը 10 տարի խաթարված է եղել, իսկ ժողոնուրդը ստորացված, որին պարտադրել են անհեթեթության հասնող բարոյական արժեքներ…Նայեք ովքեր են խորհրդարանում և ով է մեր նախագահը. սա նորմալ չէ և սթափ որևէ մեկը չի կարող չեղոքության քողի տակ անտարբերությամբ նայել այս ամենին և "մարգարե" ձևանալով ասել թե "ոչ սա է մի բան, ոչ նա". Այ հենց այս մթնոլորտն ու մտածողությունը մեզ արժանիորեն տանում է դեպի ոչնչացում և մենք որպես քաղաքական տարր վերանում ենք և՛ տարածաշրջանից և՛ աշխարհից…Սա չափազանցություն չէ. անցյալ օրը ռադիոյով KCRW/NPR National Public Radio-ով մի հեղինակ խոսում էրհետսովոտական շրջանի երկրների մասին և մի հսկա մաս (մոտ 5 րոպե) իր հարցազրույցից նվիրված էր կովկասյան երկրներին…և ոչ մի խոսք Հայաստանի մասին, անունն անգամ չշոշափվեց…խոսեցին Վրաստանի և Ադրբեջանի մասին, բայց Հայաստանի մասին և ոչ մի բառ, կարծես մենք կովկասում չենք…10 հոգի սպանվեց և ոչ մի ռեպորտաժ, ընդամենը մեկ անգամ նշվեց որ ոստիկանությունը ցրել է ցույցը:
Այնուամենայնիվ, մեր ժողովուրդն այսօր իր մեջ ուժ է գտել և կյանքի գնով որոշել է ամեն ինչ դնել իր տեղը: Սա կյանքի նշաններ են, դեռ զարկերակ կա…և ի զարմանս ու թերևս ի հեճուկս շատ շատերի դա արեց ԼՏՊ-ն…դուք կարող եք ինչ անուն ուզում եք կպցնել նրան և միգուցե շատ-շատերի հետ էլ ես համաձայն կլինեմ, բայց ինչպես Օստապ Բենդեռը կասեր, "(Զոսյա) ես վերադարձա և հրարավոր չէ անտեսել սույն փաստը"
Այնուամենայնիվ, մեր ժողովուրդն այսօր իր մեջ ուժ է գտել և կյանքի գնով որոշել է ամեն ինչ դնել իր տեղը:
Մեֆիստոֆել
Այսինքն Գագիկ Ջհանգիրյանին ու Լեդի Հակոբին դարձնել ազգի հերոս ու մեծագույն նահատակ առ ժողովրդավարաց....
Ավելացվել է 16 րոպե անց
Մարդուկ, ֆատալիզմի դրսևրումներ են նկատվում քո գրառման մեջ ընկեր:
Ոչ մի դարն էլ մարդկային չի լինելու, քանի որ մարդն ինքնին անմարդկային էակ է: Բայց այ հիմա մենք իսկականից կընկնեք պեչենու բաղերը:
Ընկեր, կարծում եմ ամեն ինչ շատ ավելի պարզ է քան դու ես կարծում: Հիմա, 21-րդ դարում կան երկրներ որտեղ ամեն ինչ քիչ թե շատ լավ է, ասենք եվրոպական երկրները, ու կան երկրներ որոնք 10-րդ դարից շատ առաջ չեն անցել, ասենք Աֆրիկայում ու արաբական աշխարհի երկրները: Հիմա մենք ուզում ենք նմանվել այն երկրներին որտեղ ամեն ինչ քիչ թե շատ լավ է, մարդիկ նորմալ են ապրում, նիզաշտո տփոց չեն ուտում, հարկեր են տալիս, քաղաքական հայացքների համար չեն նստում, ու սենց մանր մունր բաներ: Թե չէ, քո ասած ռեսւորսների համար պայքար, շվայտ կյանք, դես-դեն, բոլորս էլ գիտենք: Մի հատ փոքր բան է ուզածներս, քչից շատից նամուսով երկիր:
Տրիբուն
Ֆատալիզմ չկա, կա իրատեսություն:
Նախ ես չեմ հավատում որ մարդը անմարդկային էակ է: Ես հավատում եմ որ մարդկությունը ի վերջո կերտելու մի միասնական համեմատաբար արդար ու ռացիոնալ համակարգ որի մեջ մեր հայ ազատասեր ու արարիչ տեսակն էլ իր տեղը կզբաղեցնի: Ու կարծում եմ շատ կարևոր: Բայց դա երևի մի 2030-ից հետո իսկ մինչ այդ պետք է դիմանալ ու չընկնել ոտնատակ:
Իսկ որպեսզի ոտնատակ չընկնենք պետք է աշխարհին նայենք Հայաստանից այլ ոչ թե դրսից: Հայաստանից նայելով տեսնում ենք որ մոտ 500 կմ շառավղող մեր շրջապատում չկա ձեր ուզած դասական նորմալ եվրոպական երկրի նմուշ, որի հետ գոնե մենք մի կորիդորով կպած կլինեինք:
Մեր կողքն են Իսլամական Իրան իր արագ մեծացող ու դինամիկ երիտասարդությամբ, Թուրքիա որի արևելքում ապրում են քրդեր որոնք իրենց մտածողությամբ դեռ ֆեոդալիզմի էլ չեն հասել, հիստերիկ ադրբեջանցիներ, անկայուն վրացիներ, մեծ ու անկանխատեսելի Ռուսաստան և այլ նմանատիպ: Ամենամոտ եվրոպական երկիրը Հունաստանն է այն էլ դեռ իսկական եվրոպա չի:
Այնպես որ եթե իրատեսորեն նայենք ապա ձեր այդ ուզած փոքրիկ բանն էլ կառուցելը Հայաստանում շատ պռոբլեմատիկ է, ու եթե նույնիսկ կառուցվի էլ ապա շատ խախուտ մի բան է լինելու: Եվ ամենակարևորը, նույնիսկ եթե ինչ որ հրաշքով այդ դասական եվրոպական համակարգը Հայաստանում կառուցվի ու թեկուզ մի 10 տարի էլ դիմանա ու չքանդվի ապա չեմ կարծում որ հայությունը կլինի երջանիկ ու չի ընդվզի դրա դեմ, որովհետև իրականում եվրոպական համակարգը ոչ թե ազատություն է այլ խիստ կազմակերպվածություն, որը բավականին սահմանափակում է մարդու ազատությունը: Եվրոպական բյուրոկրատիան ու Ամերիկյան պետհամակարգը այնքան շատ կանոններ են ստեղծել ամեն մի մանրուքի համար որ եթե այդ բոլորը ներդրվի Հայաստանում հանկարծ բոլորը կհասկանան որ դա չեր իրենց ուզածը...
Պետք է այլ լուծում փնտրել..
Ի վերջո նորմալ կյանք կազմակերպելու համար հեչ պարտադիր չի որ դնես ու կոպիա անես ամեն ինչ: Սինտոիստական Ճապոնիան, իսլամական Մալազյան և ասենք արաբական Էմիրությունները դրանք տարբեր աշխարհներ են: Բայց նրանց միավորում է մի բան: Նրանք բոլորն էլ կարողացել են հասնել կյանքի բարձր մակարդակի սեփական ուղեղով ...
Միթե մենք դա չենք կարող անե՞լ:
Մեֆիստոֆել
Պետք է այլ լուծում փնտրել..
Ի վերջո նորմալ կյանք կազմակերպելու համար հեչ պարտադիր չի որ դնես ու կոպիա անես ամեն ինչ: Սինտոիստական Ճապոնիան, իսլամական Մալազյան և ասենք արաբական Էմիրությունները դրանք տարբեր աշխարհներ են: Բայց նրանց միավորում է մի բան: Նրանք բոլորն էլ կարողացել են հասնել կյանքի բարձր մակարդակի սեփական ուղեղով ...
Միթե մենք դա չենք կարող անե՞լ:
Հնարավոր է որ կարող ենք: Բայց, հարց է առաջանում պետք է արդյոք հեծանիվ հորինել, թե պետք է ուղղակի մի փոքր մեր պահանջներին ու ազգային առնաձնահատկություններին համապատասխանեցնելով բերցնել արդեն հորինված հեծանիվը: Ճապոնիան, օրինակ, մնացածից խիստ տարբերվող ու սահմանազատված պատմություն է ունեցել: Մենք ոչ այնքան: Մենք միշտ էլ շփման մեջ ենք եղել մեզ շրջապատող մշակույթների հետ: Տվել ենք նրանց մի բան, վերցրել ենք մի ուրիշը: Վերջին հաշվով եթե հիմա կանգնեցնենք միջին երևանցուն ու հարցնենք թե ինչ մշակութային արժեքների կրող է հայկական մշակույթը, տասից ութը կասի եվրոպական: Ճիշտ թե սխալ, հարցի մի կողմն է, բայց մենք բոլորս մեզ հստակ ցանկանում ենք առնչել այդ մշակութային համակարգի հետ: Ու եթե այդպես ենք ցանկանում, ուրեմն եկեք առնչենք մեզ նաև քաղաքական իմաստով:
Եթե Եվրոօան դեմոկրատիա կառուցելիս իր առջև ոչ մի օրինակ չուներ, ու սկսում էր զրոյից, ու դրա համար նրան պահանջվեց 200 տարի, ապա մենք ունենք լավագույն օրինակները մեր աչքի առաջ: Պետք չի սպասել Տիրոջ հաջորդ գալստյանը:
Շրջապատն էլ, առանձնապես ոչինչ չի նշանակում: Նույն Հունաստանն էլ, մեր նման չկողմնորոշված, կիսաասիական-կիսաեվրոպական արժեքների կրողն է հիմա: Բայց մեկուսացված լինելով Եվրոպայից վայրի բալկաններով կարողացավ մի բանի հասնել:
Մեֆիստոֆել
Պետք է այլ լուծում փնտրել..
Ի վերջո նորմալ կյանք կազմակերպելու համար հեչ պարտադիր չի որ դնես ու կոպիա անես ամեն ինչ: Սինտոիստական Ճապոնիան, իսլամական Մալազյան և ասենք արաբական Էմիրությունները դրանք տարբեր աշխարհներ են: Բայց նրանց միավորում է մի բան: Նրանք բոլորն էլ կարողացել են հասնել կյանքի բարձր մակարդակի սեփական ուղեղով ...
Միթե մենք դա չենք կարող անե՞լ:
Հնարավոր է որ կարող ենք: Բայց, հարց է առաջանում պետք է արդյոք հեծանիվ հորինել, թե պետք է ուղղակի մի փոքր մեր պահանջներին ու ազգային առնաձնահատկություններին համապատասխանեցնելով բերցնել արդեն հորինված հեծանիվը: Ճապոնիան, օրինակ, մնացածից խիստ տարբերվող ու սահմանազատված պատմություն է ունեցել: Մենք ոչ այնքան: Մենք միշտ էլ շփման մեջ ենք եղել մեզ շրջապատող մշակույթների հետ: Տվել ենք նրանց մի բան, վերցրել ենք մի ուրիշը: Վերջին հաշվով եթե հիմա կանգնեցնենք միջին երևանցուն ու հարցնենք թե ինչ մշակութային արժեքների կրող է հայկական մշակույթը, տասից ութը կասի եվրոպական: Ճիշտ թե սխալ, հարցի մի կողմն է, բայց մենք բոլորս մեզ հստակ ցանկանում ենք առնչել այդ մշակութային համակարգի հետ: Ու եթե այդպես ենք ցանկանում, ուրեմն եկեք առնչենք մեզ նաև քաղաքական իմաստով:
Եթե Եվրոպան դեմոկրատիա կառուցելիս իր առջև ոչ մի օրինակ չուներ, ու սկսում էր զրոյից, ու դրա համար նրան պահանջվեց 200 տարի, ապա մենք ունենք լավագույն օրինակները մեր աչքի առաջ: Պետք չի սպասել Տիրոջ հաջորդ գալստյանը:
Շրջապատն էլ, առանձնապես ոչինչ չի նշանակում: Նույն Հունաստանն էլ, մեր նման չկողմնորոշված, կիսաասիական-կիսաեվրոպական արժեքների կրողն է հիմա: Բայց մեկուսացված լինելով Եվրոպայից վայրի բալկաններով, կարողացավ մի բանի հասնել:
Դե խնդրեմ, թե ինչ պատճառներ կարող են ընկած լինել խաթարված բարոյահոգեբանական մթնոլորտի հիմքում:
ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԴԻԱՊԱԶՈՆ.
«ՕՍԿԱՐԻՑ» ՄԻՆՉԵՎ ԻՇՈՒ ՍՊԱՐՏԱԿԻԱԴԱ
Բավական էր դուրս գային Բաքվի վերահսկողությունից, բավական էր նաեւ ձերբազատվեին Տեր-Պետրոսյանի զգաստացնող ներկայությունից, անմիջապես վերադարձան ավանակային կրոսին: Վերջում: Իսկ ամենասկզբում Նոբելյան մրցանակ «կպցնելու» գործն էր ղարաբաղցի Արտեմի համար, հետո՝ առերեւույթ «ազգափրկիչ» «Արմենիբումը», իսկ, ըստ էության, փող լվալու «պրոեկտ» ու նարկոտիկ սինթեզելու մեդիատանիք, ինչի շրջանակներում էլ բանտ նստեցրին Գագիկ Ներսիսյանին, որպեսզի այդ գործում հանկարծ մրցակից չլինի, քանի որ «Նաիրիտն» էլ այդ հնարավորությունը ունի:
Հետո հերթը հասավ «Օսկար» «ստանալուն» եւ երբ այդ էլ անցավ, վրա հասավ Կաննի կինոփառատոնը, բայց այստեղ էլ պարզվեց, որ Ֆրանսիան ոչ այնքան հակաթուրք է, որքան արաբական տեռորով հիացող (համենայնդեպս, դա թույլ է տալիս բազմաբովանդակ դարձնել Ֆրանսիայի` մարքսիզմից օրգազմի հասնող մտավորականության ազատ ժամանցը) եւ Կաննում ինչ-որ մրցանակ տվին պաղեստինցիների նկարահանած (թե՞ ֆրանսիացիների) առաջին ֆիլմին: Եւ ղարաբաղցիք, որ այսպիսի ելքը կանխատեսել էին, Կաննի փառատոնին զուգահեռ ծրագրել էին էշերի մրցում Ստեփանակերտում, որպեսզի կոտր չընկնի հայ ազգային ոգին: Անհնար է պատկերացնել, որ Վեզիրովը կամ Ալիեւը թույլ տային էշերի մրցում անցկացնել Ադրբեջանի տարածքում, առավել եւս՝ ցուցադրել այն հեռուստատեսությամբ: Առավել եւս բացառված էր, որ նրանց թույլ տրվեր հեռուստախցիկների առաջ այդ աստիճան ինքնադրսեւորվել այն ժամանակներում, երբ Հայաստանում հայկական իշխանություն կար: Ինչ մեղքս թաքցնեմ, թեթեւակի կասկածներ ունեմ, որ «Ա1+»-ի փակելն էլ հարմարեցված էր էշերի սպարտակիադային, որպեսզի ազատ հեռուստաալիքը «սխալ ռակուրսով» ցույց չտար այդ տոնը: Չնայած, ինչ ռակուրսով էլ ցույց տաս, էշը մնում է էշ: Իշի ռակուրսը ո՞րն է: Իհարկե, զվարճալի կլիներ այս ամենը, եթե այսքան չարագուշակ չլիներ:
Իշխանությամբ, բանակով, ոստիկանությամբ, դատարաններով զինված անուղեղների մի խումբ տեսախցիկների առաջ զվարճանում է չորքոտանի մի այլ երամակի հետ եւ կարծում է, թե եթե իջար իշին խրախուսելու մակարդակին, ուրեմն ժողովրդավար իմիջդ ապահովված է: Ավելին՝ կարծում է դա օրիգինալ է: Այնինչ, անծայրածիր Ասիայից մինչեւ Հարավային Ամերիկա (ներառյալ Աֆրիկան, Եվրոպայից՝ Բալկաններն ու Իսպանիան) մեզ նման թշվառ ժողովուրդների կյանքում էշը մինչեւ հիմա անփոխարինելի դեր ունի: Էշը ապրում է անգամ Ատլանտյան օվկիանոսում, Աֆրիկայի եւ Հարավային Ամերիկայի միջեւ ընկած անտերուդուս Կապո Վերդե տառացիորեն բուսազուրկ կղզիներում: Պիտի լավ պատկերացնել իշու եւ մարդու կապվածության ողջ խորությունը՝ հասկանալու համար, թե ինչու են կղզիաբնակները էշ պահում մի տեղ, որտեղ ոչ ծառ կա, որ անտառից փայտ կրեն, ոչ հանդ ու հողամաս ունեն, ուր էշով գնան-գան եւ անասունի կերն էլ երեւի ներմուծում են (հո չի կարելի կարծել, որ էշը ձուկ է ուտում): Պատկերացրեք, որ այստեղ էլ էշին պատշաճ զբաղմունք են գտել ձկնորսների երեխաները՝ սակավ ջրհորներից խմելու ջուր են կրում իշին բարձած՝ ամենավերջին հայկական գյուղի երեխաների նման: Մի խոսքով, ինչ աստիճան էշն է տարածված, նույնքան տարածված են էշի, աքլորի, շների եւ այլ կռիվները: Մի տարբերությամբ, սակայն, որ այդ երկրներում էշի հետ առնչվելը չեն ներկայացնում որպես ազգային առանձնահատկություն, առավել եւս՝ ժողովրդին մոտ լինելու ապացույց: Էլ չեմ ասում, որ իշով խանդավառվելուց զատ, այդ երկրներում նաեւ աշխատում եւ արտադրանք են տալիս:
Անուրանալի է ավանակի դերը քաղաքակրթության պատմության, հատկապես՝ մատաղ սերնդի սեռական դաստիարակության գործում: Հասկանալի է հասուն տղամարդու ձգտումը ժամանակ առ ժամանակ, այս կամ այն կերպ, այս կամ այն չափով քողարկված, արժանին մատուցել իր խռովահույզ պատանեկության սիմվոլներին, բայց դեռ երբեք այդ բանը այդքան «պետականորեն», այդչափ անթաքույց ու սրտանց չէր դրսեւորվել, ինչպես դրսեւորեցին Ղարաբաղի ու Հայաստանի պետերը այդ իշու սպարտակիադայի ժամանակ: Չէ, իշխանությունը չար կատակներ է անում ախմախ մարդու հետ: Ելնելով այն փաստից, որ «կարաբախսկի ռենեսանսը» սկսվեց սպիդի դեղի մասին զառանցանքից եւ վերջացավ էշի սպարտակիադայով, չես կարողանում ազատվել կպչուն-միստիկ այն մտքից, թե այս ամենը գուցեեւ պատահական չէ: Թե կարող է հանկարծ պարզվել, որ սպիդը ոչ թե այծից կամ կապիկից է անցել մարդուն, այլ սովորական էշից. չէ՞ որ մատաղ սերնդի սեռական դաստիարակության գործում էշի դերը անհամեմատելի է այլ կենդանիների հետ, եթե իրար հետ համեմատելու լինենք, մանավանդ, կապիկների կապրիզնի բնույթը, այծերի պլստան ճարպկությունն ու էշի անդիմադիր խասյաթը: Ոչ մի համեմատություն: Եւ պետք չէ էշի պրինցիպիալ համառությունը խառնել նրա անխտրական վարքի հետ: Եւ եթե այս տեսանկյունից նայենք խնդրին, ինքնըստինքյան հասկանալի է դառնում, որ սպիդով նախագահներից պիտի զբաղվեին Հայաստանի, Նիգերիայի, Քրդստանի, Վենեսուելայի կամ Տաջիկստանի ղեկավարները: Եթե նրանց խելքը չի հասել, դա չի նշանակում, որ Քոչարյանի խելքն էլ չէր հասնելու: Ով իր կողքին Զորի Բալայանի նման իդեոլոգ ունի, որը նաեւ բժիշկ է եղել ժամանակին: Բայց լուրջ, ո՞վ կսպասեր, որ 88 թվականի ազգային ինքնագիտակցության զարթոնքը այսպիսի զարգացում կունենա:
Ավետիս Հարությունյան
Որ ասում էր Ավետիսն ամենալավ հայ գրողներից ա, ճիշտ էր էլի...:D
Հոդվածը շատ լավն է.
պարզ բացատրվում է, թե ինչքան ստախոս, քաղքենի, ագահ, բանսարկու ուուուու անբարոյական են մեր ներկայիս ղեկավարներն ու նրանց մանկլավիկները
Դե խնդրեմ, թե ինչ պատճառներ կարող են ընկած լինել խաթարված բարոյահոգեբանական մթնոլորտի հիմքում:
Ոչ մի բան չհասկացա։ Ինչի՞ մասին էր խոսքը այս հոդվածում։ Այս «էշերի սպարտակիադը» ի՞նչ միջոցառում է։ Կարելի՞ է մի քիչ մանրամասն։
Ոչ մի բան չհասկացա։ Ինչի՞ մասին էր խոսքը այս հոդվածում։ Այս «էշերի սպարտակիադը» ի՞նչ միջոցառում է։ Կարելի՞ է մի քիչ մանրամասն։
ավելի մանրամասն քան հոդվածում է, որևէ բան ասել հնարավոր չէ:
Իշու սպարտակիադան դա մշակութային միջոցառում է - դարավոր, ազգային, ազատագրական, նաև կարևոր է մատաղ սերնդի սեռական դաստիարակության տեսանկյունից:
ավելի մանրամասն քան հոդվածում է, որևէ բան ասել հնարավոր չէ:
Իշու սպարտակիադան դա մշակութային միջոցառում է - դարավոր, ազգային, ազատագրական, նաև կարևոր է մատաղ սերնդի սեռական դաստիարակության տեսանկյունից:
Պարզ է։
Երեկո էր, քայլում էի նախընտրական ասֆալտի վրայով, փողոցի լուսավորությունն էլ էր նախընտրական: Ասֆալտ, որի գումարը հետո մեր քթերից են բերելու, և լուսավորություն, որի յուրաքանչյուր կիլովատ -ի համար հետո բոլորս շատ թանկ է վճարելու: Բայց մարդկանց դա կարծես ոչ միայն չէր անհանգստացնում, այլ նաև ուրախացնում էր: Ուշադիր անցորդի ականջից չէին վրիպի ասյպիսի արտահայտություններ: «ախպե դե լավ չի՞ ամեն օր ընտրութուն բան ըլնի, սենց լավ ասֆալտապատեն, լույսավոր ըլնի էլի ոնց որ» կամ «էս ընտրություններն էլ չլինեին, ո՞վ էր էս փոսերը լցնելու»: Նույն տրամաբանությամբ ու նույն լոգիկայով օժտված թեկնածուն ոչ միայն գիտի դա, այլ նաև շատ չի մտածել դրա մասին: Որովհետև ինքը, որ լիներ սովորական ընտրող, հենց տենց թեկնածու միասին էր երազելու: Հիմա էլ ինքը գուցէ և համոզված լինելով որ ինքը իդեալ է, կատարում է իր երազած թեկնածուի՝ հենց իր իձղերը: 2 ամիս ապահովում է մարդկանց այն ամենով, ինչով որ նրանք պետք է ապահովված լինեին ամեն Աստծո օր, ու մարդիկ երջանիկ են: Վաղը կվազեն ընտրատածք ու կկատարեն իրենց «քաղաքացիական պատքը»՝ վերջ դնելով լուսավորվածությանն ու ասֆալտապատումներին ևս 4 տարով: ԵՎ նորից ամեն ինչ կվերադառնա իր նախկին վիճակին: Բակերը կմթնեն, իսկ հապճեպ փռած ասֆալտը նորից կճաքի, սպասելով հաջորդ ընտրություններին:
Ուզում եմ հուսահատվեմ, բայց քանի որ բնույթով պիսիմսիտ չեմ, ու միշտ աշխատել եմ վատի մեջ լավը փնտրել, սկսեցի որոնել: Որոնում էի մարդկանց, որոնց համարը նախընտրական լուսավորությունն ու սաֆալտը ոչ միայն հաճելի չէր, այլ նաև անտանելի ու անհանգստացնող: Գտա, էլի օպտիմիստ լինելով ենթադրեցի, որ նրանց թիվը շատ է:
Բայց այդ մասին կգրեմ ավելի ուշ, եթե փիլիսոփայադատարկացնդաբանական այս տեքստը օֆտոպ չի համարվի:
Իսկապես, բարոյահոգեբանական վիճակն անմխիթար է: Անցյալ օրը պր-ն Ծառուկյանն իր ճառի մեջ ասում էր. «փո՞ղ կտան՝ վերցրեք, բայց գնացեք, քվեարկեք նրանց [օգտին], ովքեր աշխատում են (և ա յլն)...»:
Ախր սա ուղղակի վիրավորանք է ճառը լսող համաքաղաքացիների նկատմամբ: Ինչի՞ տեղ ես դնում մարդուն, որ նման բան ես ասում: Մի՞թե ավել ունեցվածքը թույլ է տալիս դիմացինի բարոյական չափանիշները ստորացնել: Իսկ ամենաապշեցուցիչն այն էր, որ ի պատասխան այդ խոսքերի ամբոխը սկսեց հավանության ճիչեր արձակել: :o
Իսկապես, բարոյահոգեբանական վիճակն անմխիթար է: Անցյալ օրը պր-ն Ծառուկյանն իր ճառի մեջ ասում էր. «փո՞ղ կտան՝ վերցրեք, բայց գնացեք, քվեարկեք նրանց [օգտին], ովքեր աշխատում են (և ա յլն)...»:
Ախր սա ուղղակի վիրավորանք է ճառը լսող համաքաղաքացիների նկատմամբ: Ինչի՞ տեղ ես դնում մարդուն, որ նման բան ես ասում: Մի՞թե ավել ունեցվածքը թույլ է տալիս դիմացինի բարոյական չափանիշները ստորացնել: Իսկ ամենաապշեցուցիչն այն էր, որ ի պատասխան այդ խոսքերի ամբոխը սկսեց հավանության ճիչեր արձակել: :o
Արսեն ջան մի զարմացիր եղբայր...Ժողովրդի մի մեծ մաս ինքն է փող ուզում, եթե նույնսիկ չեն առաջարկում: ՀԱԿ-ի ծրագրիը բաժանելուց շատերը այդ բուկլտը բացում էին ու ասում էին բա էս մեջը փող չկա ու լրիվ լուրջ...Բա շքամուտքերի մոտ հավաքված երեխանները" Բա մեզ բան չեք տալիս հոպար?"... Մենք ենք մեղավոր, որ այսօր Ծառուկյաններ կան!!!!!!!!!!!!
Ինչ-որ ասեմ, կարող ա շատ էլ սխալ եմ, բայց ինձ թվում ա ճիշտ եմ:
Էս վերջերս մոտս վախ ա սկսվել, թե մարդկային հարաբերությունները կորցնում են իրանց իրականությունը: Աբսուրդի թատրոն: Չգիտեմ, ինձ թվում ա՝ արհեստականը, ձևականը, ֆորմալը գնալով շատանում ա, իսկ իրականը, անկեղծը դառնում ա ընդհակառակը վատ ճաշակի, վատ վարքի, վատ բարքի արտահայտում: Ասենք, եթե զրուցելիս մի քիչ ավելի էնտուզիաստիկ ես լինում, կարող ա ագրեսիվի տեղ անցնի: Վերջին հաշվով թքած, պարտավոր չեմ ինձ տեղավորեմ գնալով արհեստականացող աշխարհում: Ինչքան հաճախ ա լինում, որ նկատում ես՝ մարդիկ ուղղակի հաղորդակցվում են, զրույցը պահում, որովհետև անհամար ա լուռ նստել, բայց ոչ զրուցում: Մեկը մյուսի ասածի մեջ չի խորանում, վեջը չի, զրույցին նոր մարդ մոտենալու դեպքում միանգամից կարան անցնեն նոր թեմայի ու հետագայում ընդհանրապես վեջներն էլ չլինի, թե բա հետո՞, էս ինչ տեղը կանգ առար, ի՞նչ էիր ասում: Դրա համար հատկապես փաբեր մեծ ընկերախմբերի հետ վաղուց չեմ գնում: Մարդիկ գնում են փաբեր, որովհետև տենց քուլ ա, իրանք սոցիալիզվում են, ոչ թե որովհետև կոնկրետ մարդկանց հետ ուզում են իրանց ժամանակը անցկացնել: Մարդիկ իրանց նախկինների հետ ընկեր են մնում, շաբաթը մեկ հանդիպում, սուրճ խմում, զրուցում Դոնալդ Թրամփից, նոր տուն տեղափոխվելու խնդիրներից կամ նոր բացված ռեստորանից, որովհտեև տենց իրանք քուլ են, իրանք տես կարում են ընկեր մնան իրանց նախկինի հետ, ու ոչինչ որ էդ զրուցելու պահին իրանք իրականում չեն էլ զրուցում, զրույց են պահում, բայց մտովի վերարատադրում են իրանց վերջին կամ նախավերջին սեքսը, իրար լեզուների համն են իրանց բերանում հիշում, բայց հիմա ամենքը նոր հարաբերություն ունեն, խոսքի: Գրողը տանի: Ինչի եք էդ մի ժամը իրար հետ սուրճ խմելու վրա սպանում: Ամենքդ ձեր օֆիսում լռվցրեք, յություբով անկապ վիդերոներ նայեք, տենց ավելի լավ ա:
Չէ, ես ուրախ եմ, որ ինձ մոտ ամեն բան դեռ որ իրական ա, իսկական ա: Ասենք՝ մի ընկեր ունեմ, որ նոր էինք շփվում՝ մեկ-մեկ ինձ կարող ա ասեր, ոնց որ ագրեսիվ ես, ինչ ա թե հետաքրքրվածությամբ էի զրույցին մասնակցում: Հիմա ինքը էլի նույն մարդն ա, բայց կոնկրետ ինձ հետ շփման մեջ մի տեսակ լրիվ իսկական ա, ոնց որ էդ նույն մարդը չլինի, ասենք՝ քիթը կխոթի գործերիս մեջ, չհարցրած տեղը խորհուրդներ կտա, կասի՝ սենց մի արա, նենց արա: Զահլա կտանի, ոնց որ հեչ էդ չափված-ձևված, պոլիտկորեկտ մարդը չլինի: Բայց սենց ավելի լավ ա, իրոք:
Մի անգամ հետիս ապրողը դուռը թխկացրեց ու առանց պատասխանի սպասելու մտավ սենյակս մի բավականին անհարմար պահի, որ դրա կարիքը մեմղ ասած բոլորովին չկար: Էլի իրոք սենց ավելի լավ ա: Հիմա էլ նոր ֆլեթմեյթերս, ամեն օր չէ, բայց իրիկունը հոգնած տուն եմ գալիս, մեկ էլ կգան կնստեն մի կես ժամ ավելի, կզրուցեն, ուզում ես զուտ դինջանաս, բայց չեմ ուզում էս իսկականությունը մարդկային հարաբերությունների փչացնեմ, սենց ավելի լավ ա:
Մի իսպանացի օֆիսմեյթ ունենք, իմ ճանաչած ամենալավ մարդկանցից մեկը, բայց հա կխոսա, ոգևորված աշխատում ենք, սաղին կընդհատի, թե մի բան ասեմ էլի: Պահի տակ բոլորիս դեմքին էլ կարող ա ինչ-որ դժգոհության արտահայտություններ նկատվեն, բայց ոչ ոք երբևէ չի սաստում: Ու չգիտեմ ուրիշները խի, կոնկրետ ես, որովհետև էդ մարդը էդպիսի մարդ ա, ու լավ ա, որ ինքը հենց տենց իսկական ա իրան պահում, պետք չի էդ անձնական տարածք, չեմ իմանում ինչերով փչացնել էդ իսկականությունը:
Եթե մարդիկ դժգոհում են, որ ես շատ էմոցիոնալ եմ, ես որոշեցի, որ իրականում դա իմ լավագույն հատկանիշն ա: Պիտի չհարմարվեմ: Ում դուր չի գալիս, բարի ճանապարհ:
Հլա դեռ քո սերունդի վիճակը մի քիչ լավ է: Դուք ասենք գտնվում եք դժոխքի ու քավարանի արանքում...
Իսկ 1990 վերջի 2000 թվերի ծնվածները լրիվ դժոխքում են: բացարձակ ոչ մի "բովանդակություն": Միմիայն "ձև"
Սա էլ լիբերալիզմի վերջնական փուլի արտացոլանքն է: