Դիտել ողջ տարբերակը : «Ես նրա շարունակությունը չեմ...» Իսկ ի՞նչ կասեն դաշնակները...
Ինքնահռչակ նախագահ Ս. Սարգսյանը շարունակում է ջանքեր գործադրել հանրության աչքերում Ռ. Քոչարյանի «պրեմնիկ» չլինելու համար: Պարոն նախագահը այս հարցում դիմել է նույնիսկ այնպիսի ռադիկալ քայլի, ինչպիսին է հայ-թուրքական հարաբերությունների Ռ. Քոչարյանի «պատասխանատու» դիրքորոշմանը հակառակ դիրքորոշում ընդունելը: Մասնավորապես Մոսկվայում Ս. Սարգսյանը ասել է. «Առաջիկայում ես մտադիր եմ նոր քայլեր ձեռնարկել հայ-թուրքական հարաբերությունները խթանելու ուղղությամբ: Ամենայն հավանականությամբ, ես կհրավիրեմ Թուրքիայի նախագահ Աբդուլլա Գյուլին Երեւան՝ միասին դիտելու Հայաստանի եւ Թուրքիայի ֆուտբոլի հավաքականների խաղը»:
Իսկ ի՞նչ կասեն դաշնակները այս ամենի վերաբերյալ :think Կասկածներ ունեմ, որ դաշնակցությունը կվարվի ինչպես միշտ: Այսինքն գրեթե ոչինչ չի անի, տեղները դեռ տաք ա: Իսկ «Հայ դատը» ի՞նչ կասի :think
Սերժ Սարգսյանը ուզի թե չուզի, արտաքին քաղաքականության մեջ շարժվելու է Տեր–Պետրոսյանի ծրագրով, իմա բարի–դրացիական հարաբերությունների ու փոխզիջումնեի ճանապարհով։ Սակայն նրա դիվանագիտական ունակությունները լավագույնս «բարի ճանապարհ» մաղթելու ցանկություն են առաջացնում։ Դրա համար էլ բարիդրացիական հարաբերությունների գնալու նրա ձգտումները բռնազբոսիկ են, ձևական, ֆուտբոլային։ Եվ բարձր մակարդակի հանդիպումները միայն թվացյալ են լինելու, իրականում՝ ծիծաղելի։ Դե ֆակտո Հայաստանը Թուրքիայի հետ վաղուց բարիդրացիական հարաբերությունների մեջ է ինչքան էլ որ ոչ ֆորմալ ու պետական մակարդակի, բայց կարելի է պնդել, որ ոչ մի այլ երկրի հետ Հայաստանը այդպես «ջերմ» հարաբերությունների մեջ չի, ինչպես Թուրքիայի հետ։ Դրա վկան Հայաստանում թուրքական ապրանքների հեղեղվածությունն է, հայերի հոժարակամ հանգիստը թուրքական ծովափներում, թուրքական ոճերի, ճարտարապետության, երաժշտության նկատմամբ հակումը և այլն։ Եվ սա ոչ թե մեր պետական քաղաքականության արդյունքն է, այլ ճիշտ ընդհակառակը՝ դրա բացակայության։ Եվ վերջինիս էլ արտահայտվում է մեր իշխանության մեջ քաղաքական ծաղրածուների առատությամբ։
ԳՈՒՑԵ ՍԱ Է՞Լ Է ԹՂԹԱԽԱՂՈՎ «ԿՐՎԵԼ»
Սերժ Սարգսյանի այն հայտարարությունը, թե եթե Թուրքիան բացի Հայաստանի հետ սահմանը, Հայաստանը դեմ չի լինի «պատմական փաստերի ուսումնասիրման» նպատակով հայ-թուրքական համատեղ հանձնաժողով ստեղծելու գաղափարին, հակազդեցության հսկայական ալիք է առաջացրել ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ սփյուռքում: Հասկանալի է, որ «այս խմորը դեռ շատ ջուր կտանի», ուստի փորձենք ավելի հանգամանորեն ներկայացնել, թե ինչի մասին է խոսքը:
Հայ-թուրքական հարաբերությունների վերաբերյալ Հայաստանի քաղաքական դաշտում միշտ տարբեր տեսակետներ են եղել: Քաղաքական ուժերի մի մասը գտնում էր, որ Հայաստանը պիտի ձգտի նորմալ հարաբերություններ հաստատել Թուրքիայի հետ` բնականաբար, առանց նախապայմանների, իսկ Ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը չպետք է լինի Հայաստանի արտաքին քաղաքականության հիմնական գերխնդիրը` դրանով պիտի զբաղվեն սփյուռքի կառույցները: Քաղաքական ուժերի մյուս մասը գտնում էր, որ քանի դեռ Թուրքիան Ցեղասպանության փաստը չի ընդունել, Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ նորմալ հարաբերություններ չպետք է հաստատվեն, Հայաստանի թիվ մեկ խնդիրը պիտի լինի Ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը, եւ Հայաստանը պիտի ամեն ինչ անի, որպեսզի միջազգային կազմակերպությունները եւ գերտերությունները ճնշեն Թուրքիային: Քաղաքական ուժերի երրորդ խմբի դիրքորոշումն էլ այն էր, որ Թուրքիան մեր դարավոր թշնամին է եւ պիտի ոչ միայն ընդունի Ցեղասպանության փաստը, այլեւ տարածքային եւ նյութական փոխհատուցում տա Հայաստանին:
Թե այս երեք դիրքորոշումներից որն է ավելի իրատեսական եւ որն է ավելի նպատակահարմար Հայաստանի այսօրվա աշխարհաքաղաքական շահերի տեսանկյունից` այլ հարց է, բայց փաստն այն է, որ այս երեք «ուղղություններից» ոչ մեկը Ցեղասպանության փաստը կասկածի տակ չի դնում: Եվ ահա Սերժ Սարգսյանը հայտարարում է, թե ինչ-ինչ պայմաններում Հայաստանը պատրաստ է պաշտոնապես մասնակցել մի հանձնաժողովի, որի հիմնական նպատակը հենց դա է լինելու. պարզել` եղե՞լ է Ցեղասպանություն, թե ոչ: Պարզ ասած, ըստ Սերժ Սարգսյանի, Հայաստանը պատրաստ է կասկածի տակ առնել Ցեղասպանության փաստը:
Սա, իհարկե, ինքնին աբսուրդ է, բայց ամենացավալին այն է, որ Սերժ Սարգսյանն իր այդ քայլով ոչ թե կոպիտ սխալ է արել, այլ մեծագույն անբարոյականություն: Եթե նա մտածեր, որ այդպիսի հանձնաժողովի ստեղծումը Հայաստանին օգուտ կբերի, բնականաբար, դրա դիմաց սահմաններ բացելու «բազար» չէր սկսի: Այսինքն, նա լավ էլ գիտակցել է, որ նման հանձնաժողովի ստեղծումն անբարոյականություն է, բայց համաձայնվել է` «որոշակի վճարի դիմաց»: Ընդ որում, «որոշակի վճարի» չափը մոտավորապես հայտնի է: Փորձագետների գնահատականների համաձայն, հայ-թուրքական սահմանի բացումը Հայաստանի համար կապահովի նվազագույնը տարեկան 100 միլիոն դոլար (սկզբնական շրջանում): Ինչեւէ. փաստն այն է, որ պատմության ընթացքում առաջին անգամ բարձրաստիճան հայ պաշտոնյան հնարավոր համարեց փողի դիմաց Ցեղասպանությունը կասկածի տակ դնելու հեռանկարը:
Այստեղ իսկապես տեսականորեն երկու տարբերակ կա: Կամ Սերժ Սարգսյանը չի հասկացել, թե ինչ է անում (այդ դեպքում դա, մեղմ ասած, խոսում է նրա մտավոր կարողությունների բացակայության մասին), կամ լավ էլ հասկացել է (այդ դեպքում դա խոսում է նրա անբարոյականության մասին): Մենք, իհարկե, ավելի շատ հակված ենք երկրորդ տարբերակին, բայց եթե նույնիսկ ճիշտն առաջին տարբերակն է, եզրակացությունները դրանից չեն փոխվում: Հայաստանի Հանրապետության նախագահի պաշտոնը ոչ սակավամիտների համար է, ոչ անբարոյականների:
Ինչեւէ: Հուսով ենք` դաշնակցականներն ու նժդեհականները չեն հայտարարի, թե այս պահին նպատակահարմար են համարում «հանուն ներքաղաքական կայունության փոքր-ինչ նահանջել պատմական արդարության դիրքերից»: Ավելի հավանական է, որ Սերժ Սարգսյանը որեւէ երիտհանրապետականի միջոցով կամ անձամբ կհայտարարի, որ իրեն ճիշտ չեն հասկացել:
Հ.Գ. Ամեն դեպքում, Սերժ Սարգսյանին խորհուրդ կտանք Եվրոպայում զգույշ լինել: Եվրոպական մի քանի երկրներում Հայոց Ցեղասպանության փաստը կասկածի տակ առնելը քրեորեն հետապնդելի արարք է համարվում:
http://chi.am/news/080627/08062704.htm
Ակամայից հիշեցի «Զնակոմստվո ս Ֆակերամի» ֆիլմի երեխայի առաջին խոսքը... Ընդ վորում ռուսերեն թարգմանությամբ:
Ախպեր, ի՞նչ ես ուզում դաշնակներից:
Սերժն ա քո թշնամին, կռիվ ունես, իր հետ արա…
Ախպեր, ի՞նչ ես ուզում դաշնակներից:
Սերժն ա քո թշնամին, կռիվ ունես, իր հետ արա…
Ես որևէ մեկի հետ կռիվ չունեմ :) Հետաքրքիր էր, դաշնակցությունը իրեն որպես կուսակցությո՞ւն կդրսևորի, թե՞ որպես ամենահին մասնագիտություն: Չէ, ես կասկած չունեի, պարզապես... Դե գիտես, հույսը վերջում ա մահանում:
հե՛յ, էս ֆորումում ընդունված ա քողի տակ վիրավորանքներ սփռել, բայց զգում եմ, որ հիմա պատասխանեմ նման մի բանով, ինձ զգուշացում կտան կամ կարգելափակեն...
ՉԱՈ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
հե՛յ, էս ֆորումում ընդունված ա քողի տակ վիրավորանքներ սփռել, բայց զգում եմ, որ հիմա պատասխանեմ նման մի բանով, ինձ զգուշացում կտան կամ կարգելափակեն...
ՉԱՈ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Վիրավորանք բացարձակապես չկար իմ խոսքի մեջ: :) Նայի, եթե մարդը, մարդկանց խմբավորումը, կուսակցությունը ունի որոշկաի պրինցիպ, դաշնակցության դեպքում դա օրինակ Ցեղասպանության մասին այստեղ-այնտեղ ու ամենուր դաշնակահարելն է, իսկ այսօր իրենց նախագահը կասկածի տակ է առնում Ցեղասպանության փաստը և իրենք լռում են, առնվազն անբարոյականություն է: Ես մեղավո՞ր եմ, որ դաշնակցությունը գրեթե միշտ տենց ա արել :think Դե թող ձեն հանեն, պաշտպանեն իրենց պրինցիպները, հակառակ դեպքում ես անձամբ իրավունք եմ վերապահում համարել, որ դաշնակցության հիմնական պրինցիպը պրինցիպ չունենալն է ու այն անունը, որը կրում են՝ Յեղափոխական, իրականում պետք է կարդալ արևելահայերեն:
ChildOfTheSky
30.06.2008, 15:43
Ախպեր, ի՞նչ ես ուզում դաշնակներից:
Սերժն ա քո թշնամին, կռիվ ունես, իր հետ արա…
Արթուրի թշնամիներին չգիտեմ, բայց իմ և շատերի թշնամին ոչ միայն սերժն ա ու ռոբը, այլև նրանց կերտած իշխանաօլիգարխական բուրգը՝ իր ողջ անձնակազմով:
Սերժ Սարգսյանը ուզի թե չուզի, արտաքին քաղաքականության մեջ շարժվելու է Տեր–Պետրոսյանի ծրագրով,
Այո Սերժը շարժվում ԼՏՊ-ի ծրագրով արտաքին հարաբերություններում:
Եթե նա այսպիսի անպատասխանատու գործելակերպը շարունակի ապա սա կլինի Հայ ազգի վերջաբանը:
Մի քիչ պարզունակ են մտածում էն մարդիկ որոնք կարծում են թե եթե սերժի ասածը կասեցման սկիզբն է ցեղասպանության ճանաչման պայքարի, իմ կարծիքով բավականին ճիշտ կատարված քայլ է, բայց շատ ավելի կարևոր է դրան հետևող քայլերը, որը արդեն կախված է Թուքիայի պատասխանից:
Այո Սերժը շարժվում ԼՏՊ-ի ծրագրով արտաքին հարաբերություններում:
Անձամբ իմ կարծիքով նորմայի մեջ տեղավորվում է Սերժ Սարգսյանի քայլը:
Սակայն եթե մտածում եք, որ «պատմական փաստերի ուսումնասիրման» նպատակով հայ-թուրքական համատեղ հանձնաժողով ստեղծելու գաղափարը Տեր-Պետրոսյանի ծրագրերից է, ապա ցավոք մոլորության մեջ եք: Դեռ շատ շուտ է ինքն այս հանձնաժողովին դեմ արտահայտվել ;)
Անձամբ իմ կարծիքով նորմայի մեջ տեղավորվում է Սերժ Սարգսյանի քայլը:
Սերժի ո՞ր քայլն է նորմալ:
Հանձնաժողով ստեղծել այն մասին եղել է Ցեղասպանություն թե՞ ոչ:
գաղափարը Տեր-Պետրոսյանի ծրագրերից է, ապա ցավոք մոլորության մեջ եք: Դեռ շատ շուտ է ինքն այս հանձնաժողովին դեմ արտահայտվել
Chuk պետք չէ մենք ինքներս մեզ հուշենք անիմաստ խաբկանքներ;
Եկեք ինքներս մեզ խոստովանենք, որ մեր այսպես կոչված հհշա-հանրապետական վերնախավը ոտից գլուխ փտած ու նեխված մի բան է, որը սպասում է թե երբ պետք է այս ժողովուրդը ուժասպառ լինի որ դնեն Համաշխարհային վաշխառուա-դիվանագիտական զոհասեղանին ու մի երկու կոպեկ փախցնեն այս աշխարհի հզորներից: Եվ առվազն մեծ ֆանտազիա պետք է ունենալ որպեսզի տեսնել տարբերություն Սերժի ու ԼՏՊ-ի խոսքերի ու մտքերի մեջ այս հարցում:
Սա է դառը իրականությունը: Եվ ինչքան շուտ երիտասարդությունը դա գիտակցի այնքան շուտ տեղի կունենա սերնդափոխություն ու մեզ բոլորիս, ցեղասպանված զոհերի հիշատակով ու ազատագրված տարածքներով հանդերձ չեն Վաճառի առաջին իսկ պատեհ առիթին:
Դաշնակները եթե մի չռթ իրանց ասած "ազգային" կուսակցություն մնացած լինեին Սերոժի հայտարարությունից հետո դուրս կգային կոալիցիայից, բայց դե իխշանական խաշի համը ուրիշ է, ամենասրսուռ գնահատականը Կիրո Մանոյանը տվեց, ասեց " նախագահին լավ խորհուրդ չեն տվել"
Սերժի ո՞ր քայլն է նորմալ:
Հանձնաժողով ստեղծել այն մասին եղել է Ցեղասպանություն թե՞ ոչ:
Chuk պետք չէ մենք ինքներս մեզ հուշենք անիմաստ խաբկանքներ;
Եկեք ինքներս մեզ խոստովանենք, որ մեր այսպես կոչված հհշա-հանրապետական վերնախավը ոտից գլուխ փտած ու նեխված մի բան է, որը սպասում է թե երբ պետք է այս ժողովուրդը ուժասպառ լինի որ դնեն Համաշխարհային վաշխառուա-դիվանագիտական զոհասեղանին ու մի երկու կոպեկ փախցնեն այս աշխարհի հզորներից: Եվ առվազն մեծ ֆանտազիա պետք է ունենալ որպեսզի տեսնել տարբերություն Սերժի ու ԼՏՊ-ի խոսքերի ու մտքերի մեջ այս հարցում:
Սա է դառը իրականությունը: Եվ ինչքան շուտ երիտասարդությունը դա գիտակցի այնքան շուտ տեղի կունենա սերնդափոխություն ու մեզ բոլորիս, ցեղասպանված զոհերի հիշատակով ու ազատագրված տարածքներով հանդերձ չեն Վաճառի առաջին իսկ պատեհ առիթին:
Հարգարժան Մարդուկ, ես չեմ ընդունում քո բարձրից խոսելու ոճը, որին իմ կարծիքով արժանացած չես: Այնուամենայնիվ կպատասխանեմ:
Նորմալ եմ համարում զուտ այն համատեքստում, որ ես կարծում եմ, որ մենք վախենալու բան չունենք այդ հանձնաժողովից, քանզի մենք արդար ենք ու ցանկացած ֆորմատում կարող ենք ցույց տալ ցեղասպանության եղելությունը: Նման հանձնաժողովի գոյությունը նորմալ համարելիս ես ոչ մի վայրկյան կասկածի տակ չեմ դնում այդ ոճրագործության եղելությունը, մտքովս անգամ չի անցնում, որ կարող է այլ ելք լինել, քան ապացուցում, որ այն եղել է: Սակայն ես իմ կարծիքը չեմ պնդում, որովհետև քաղաքականության տեսակետից այդ հանձնաժողովի ստեղծումն այնուամենայնիվ ճիշտ չեմ համարում:
Իսկ հիմա ես մեծ սիրով կմեջբերեմ Տեր-Պետրոսյանի խոսքն այս հարցի մասին, որպեսզի քեզ նեղություն տաս ու կարողանաս տեսնել ակնհայտ տարբերությունը: Հուսով եմ քո ազնվության ու անկեղծության վրա: Հուսով եմ, որ չես փորձի ասված խոսքերը խեղաթյուրել: Այսպիսով մեջբերում 2007 թ.-ի դեկտեմբերի 8-ի հանրահավաքում Տեր-Պետրոսյանի ելույթից.
Ի՞նչ պիտի անեին Հայաստանի իշխանությունները՝ Եւրոմիությանը Թուրքիայի անդամակցությանը խոչընդոտելու փոխարեն։ Պիտի անեին իրենց արածի ճիշտ հակառակը։ Այսինքն՝ պետք է բարի կամք դրսեւորեին եւ ոչ մի կերպ չխանգարեին այդ գործընթացին։ Ավելին, պետք է Բրյուսելից պահանջեին չշահարկել Ցեղասպանության ճանաչման հարցը՝ հայ-թուրքական հարաբերությունների այդ բարդ կնճռի լուծումը թողնելով կողմերին։ Ժամանակն է վերջապես հասկանալ, որ վերջնագրեր ներկայացնելով կամ անկյուն սեղմելով, ոչ ոք չի կարող Թուրքիային պարտադրել՝ ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը։ Բոլորովին չեմ կասկածում, որ Թուրքիան վաղ թե ուշ անելու է այդ բանը։Բայց դա տեղի է ունենալու ոչ թե հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորումից առաջ, այլ մեր երկրների միջեւ բարիդրացիության, համագործակցության եւ վստահության մթնոլորտի ձեւավորումից հետո։ Հետեւաբար, զգացմունքները մի կողմ թողնելով, այդհարաբերությունները պետք է կառուցել մեկնելով այն իրողությունից, որ 1915 թվականի իրադարձությունները Հայաստանը համարում է Ցեղասպանություն, իսկ Թուրքիան՝ ոչ։ Մեզ համար անընդունելի եւ վիրավորական է հայ եւ թուրք պատմաբանների հանձնախումբ ստեղծելու մասին արված հայտնի առաջարկը, քանի որ դա նախ՝ կասկածի տակ է դնում մեր համազգային համոզումը, եւ երկրորդ՝ բազմաթիվ երկրների խորհրդարանների կողմից Ցեղասպանության ճանաչման կայացած փաստն այլեւս ավելորդ ու ժամանակավրեպ է դարձնում նման հանձնախմբի ստեղծումը։
Այն ամենն, ինչ ասվեց Հայաստանի մասին, բոլորովին չի վերաբերում Սփյուռքին։ Ցեղասպանության ճանաչման, հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման հարցում Հայաստանն ունի իր ըմբռնումն ու օրակարգը, Սփյուռքն՝ իրենը։ Հայաստանը չի կարող եւ իրավունք չունի Սփյուռքին թելադրել իր ըմբռնումն ու օրակարգը։ Աշխարհացրիվ հայ ժողովրդի զավակները, որպես տարբեր երկրների քաղաքացի, հարկատու եւ ընտրող, իրավունք ունեն ճնշում բանեցնելու իրենց կառավարությունների վրա եւ նրանցից պահանջելու՝ ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը։ Այդ երկրների ներքին գործն է՝ արձագանքել կամ չարձագանքել իրենց քաղաքացիների պահանջներին։ Թուրքիան նախ՝ չպետք է Հայաստանը շփոթի Սփյուռքի հետ, եւ երկրորդ՝ չպետք է դժգոհի վերջինիս պահվածքից, քանի որ Սփյուռքը Ցեղասպանության հետեւանքն է։ Թող Ցեղասպանություն չաներ՝ Սփյուռք չէր լինի։
Ուշադրություն դարձրու ընդգծված հատվածներին և առավել ևս ուշադրություն դարձրու, որ այս մասին Տեր-Պետրոսյանը հայտարարել է դեռ այն ժամանակ, երբ Սերժ Սարգսյանն անգամ պատրվակ չէր տվել ենթադրելու, որ նման քայլ է անելու:
Իսկ հիմա խնդրում եմ, որպեսզի դու ինքդ ինձ ասես տարբերությունը, որի բացակայության մասին այդպես համոզված պնդում էիր:
Փաստորեն ցավով պետք է նշել որ էս երկրում նորմալ գիտնականներն էլ են գնալով դառնում աննորմալ, մարդը իր ամբողջ գիտակցական կյանքը դրել է Ցեղասպանության ապացուցման համար, հիմա ինչա թե Սերժը ասել է եկեք ուսումնասիրենք, էս մարդն էլ ստիպված հակառակ իր սկզբունքներին կրկնում է սերոժի ասածները:
Սերոժը բառացի ասել է "Թուրքական կողմն առաջարկում է ձեւավորել մի հանձնաժողով, որը պետք է ուսումնասիրի պատմական փաստերը: Մենք դեմ չենք այդպիսի հանձնաժողովի ստեղծմանը, բայց` այն ժամանակ, երբ բացվի սահմանը մեր պետությունների միջեւ"
Էս գիտնականն էլ՝ Ռուբեն Սաֆրաստյանը, կրակն ա ընկել հլը տեսեք ինչ ա ասել
"Եթե Թուրքիայի առաջարկը նպատակ ունի այնպիսի հանձնախումբ ստեղծել, որը պիտի քննի "եղել է, թե չի եղել" փաստը, ապա Հայաստանի նախագահի առաջարկը, ինչպես կարելի է ենթադրել պարզաբանումներից, որ տրվեցին այդ առաջարկից հետո, ենթադրում է ոչ թե փաստի քննարկումը, այլ փաստի ուսումնասիրումը¦:
Մեկն ասի այ տկարամիտներ, որն է տարբերությունը քննարկման ու ուսումնասիրման մեջ տվյալ դեպքում, ախր էդ նույն թուրքերը 70 տարի ուսումնասիրել են փաստերը ու եկել եզրահանգման որ Ցեղասպանություն ՉԻ ԵՂԵԼ, հիմա հենց սկսեն ուսումնասիրել հանձնաժողովում մի անգամից հասկանալու են որ եղել է՞, ախր գիտական կոնֆերանսների ժամանակ նույնիսկ երբ գիտական մակարդակով Վահագն Տատրյանը (ազգանունը հնարավոր է որ սխալ եմ հիշում) ու Իսրաել Չառնին ապացուցեցին որ այն ինչ եղել է Ցեղասպանություն է, թուրք գիտնականը ուղղակի հակադարձեց "միևնույնն է ՉԻ ԵՂԵԼ"
Էս խեղճ մարդն էլ էսքանը ասելուց հետո հլը ինքը իրան հույս է տալիս որ "Եթե ռեալ նայում ենք, ապա մենք տեղափոխվում ենք դիվանագիտության ոլորտ: Իսկ դիվանագիտության ոլորտում եթե առաջարկներ են արվում, ապա անպայման չէ, որ այդ առաջարկները իսկապես ենթադրվեն, որ իրականություն են լինելու" , այսինքն մի աղոտ հույս ունի որ մուտիլովկա է էս առաջարկությունը իրականություն չի դառնա, կսկծու փառք Աստծու տարբերակով: Մի գիժ քար գլորեց ձորը հազար խելոք չեն կարում հանեն:
Ambrosine
01.07.2008, 19:07
Երևի Սերժը չի կարդացել Բարսեղովի <<Геноцид армян - преступление против человечества /о правомерности термина и юридической квалификации>>, Ереван - "Айастан", 1990
մոտս են կարծիքն է գնալով ձևավորվում, որ շատերը դեմ են ոչ թե քաղաքական կուրսին ու նրա իրացման մեթոդներին, այլ հենց մարդուն: Իսկ քանի որ նրանցից ոչ մեկը էտ մարդուն լավ չի ճանաշում, ապա մոտս լուրջ կասկածներ են ծնվում նրա դեմ պայքարողների էտ խմբի մասին ;):
Դա ինձ առիթ է տալիս եզրակացնելու, որ էտ ամենը ոչ մի լավ բանի չի բերելու:
Սկզբունք է դարձել փնովել ու անթեմա քննադատելը, այսինքն անկախ ինչ է ասվում, բերնին տալու ու բերանը փակելը ,
… և դա արդյոք բխու՞մ է Հայաստանի շահերից:
Սա իսկապես արդեն աթոռակռիվ հիշացնում:
Լավ է, որ էտ ցավով հլա դեռ Լևոնը վարակված չի: Կամ գոնե ես դա չեմ տեսնում
:(
Բոլորովին չեմ կասկածում, որ Թուրքիան վաղ թե ուշ անելու է այդ բանը։ Բայց դա տեղի է ունենալու ոչ թե հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորումից առաջ, այլ մեր երկրների միջեւ բարիդրացիության, համագործակցության եւ վստահության մթնոլորտի ձեւավորումից հետո։
Ես անկեղծ ասեմ ուրախ եմ որ ԼՏՊ-ն այդպիսի բան է ասել, նկատի ունեմ հայ-թուրքական պատմաբանների հանձնախումբ ստեղծելու մասին:
Բայց ես նորից եմ ուզում հասկանալ մի բան, ոնց է լինելու այդ բարիդրացիական հարաբերությունները եթե Թուրքիան շարունակում է մերժել Ցեղասպանությունը իսկ Հայերը շարունակում են պնդել հակառակը: Թեկուզ սահմանը բացեն, թեկուզ սկսեն իրար մոտ գնալ գալ ու ուղիղ առևտուր անել: Հետո՞, դրանից հետո ինչ է փոխվելու՞:
Ընդամենը հերիք է որ մի հայ Թուրքիայում կամ մի թուրք Հայաստանում մի թարս բան անի ու նորից կդառնա համապետական սկանդալ:
Ախր սա է իրավիճակի ամբողջ անհեթեթությունը: Մարդիկ կան անընդատ պնդում են թե պետք է բարիդրացիական հարաբերություններ: Բայց ով է՞ խանգարում: Կարող է այս անողնաշար պետությունն է խանգարողը, որը ամեն առիթի ասում է թե նախապայման չունի:
Ո՞վ է խանգարողը: Թող ԼՏՊ-ն կամ պետությունը հստակ գնահատական տա, ով է խանգարողը: Եթե Հայաստանի մեջ կա մեկը որ խանգարում է թող հստակ ասեն ով է խանգարում ու ինչ պետք անի որ չխանգարի
Թուրքիան է խանգարո՞ղը: Դե թող այդպես էլ ասեն Եվրոպական ատյաններում: Բայց ոչ այն է արվում, ոչ մյուսը ոչ էլ մի երրորդ բան:
Անընդհատ հելնում են ու պաթեթիկ խոսում են թե պետք են Բարիդրացիական հարաբերություններ: Դրա համար ես չեմ հավատում ու վստահում այս հարցում ոչ ԼՏՊ-ին , ոչ էլ Սերժին, ոչ էլ դաշնակներին:
Որովհետև ես նրանց կողմից չեմ տեսել ոչ մի ռեալ քայլ իրավիճակը փոխելու ուղղությամբ:
Իսկ ռեալ քայլերից մեկը դա քարոզչությունը կարող է լինի: Վստահ եմ որ թուրքերի մեջ կան բազմաթիվ անկեղծ մարդիկ որոնք հոգնել են քեմալական ֆաշիստական համակարգից:
Ու որպեսզի նրանք տիրապետեն իրականությանը պետք է թարգմանել թուրքերեն բազմաթիվ նյութեր ու փաստեր ու ներկայացնել թուրք հասարակությանը: Ինչը անում էր Հրանտ Դինքը դրա համար էլ սպանեցին:
Եվ ցավոք այսօր Դինքի գործը շարունակող ՉԿԱ: Ու ոչ ՀՀՇ-ն ոչ Սերժը ոչ էլ դաշնակները մատը մատին չեն խփում որպեսզի գտնեն ու հովանավորեն այդ գործը շարունակողին:
Ես անկեղծ ասեմ ուրախ եմ որ ԼՏՊ-ն այդպիսի բան է ասել, նկատի ունեմ հայ-թուրքական պատմաբանների հանձնախումբ ստեղծելու մասին:
Բայց ես նորից եմ ուզում հասկանալ մի բան, ոնց է լինելու այդ բարիդրացիական հարաբերությունները եթե Թուրքիան շարունակում է մերժել Ցեղասպանությունը իսկ Հայերը շարունակում են պնդել հակառակը: Թեկուզ սահմանը բացեն, թեկուզ սկսեն իրար մոտ գնալ գալ ու ուղիղ առևտուր անել: Հետո՞, դրանից հետո ինչ է փոխվելու՞:
Ընդամենը հերիք է որ մի հայ Թուրքիայում կամ մի թուրք Հայաստանում մի թարս բան անի ու նորից կդառնա համապետական սկանդալ:
Ախր սա է իրավիճակի ամբողջ անհեթեթությունը: Մարդիկ կան անընդատ պնդում են թե պետք է բարիդրացիական հարաբերություններ: Բայց ով է՞ խանգարում: Կարող է այս անողնաշար պետությունն է խանգարողը, որը ամեն առիթի ասում է թե նախապայման չունի:
Ո՞վ է խանգարողը: Թող ԼՏՊ-ն կամ պետությունը հստակ գնահատական տա, ով է խանգարողը: Եթե Հայաստանի մեջ կա մեկը որ խանգարում է թող հստակ ասեն ով է խանգարում ու ինչ պետք անի որ չխանգարի
Թուրքիան է խանգարո՞ղը: Դե թող այդպես էլ ասեն Եվրոպական ատյաններում: Բայց ոչ այն է արվում, ոչ մյուսը ոչ էլ մի երրորդ բան:
Անընդհատ հելնում են ու պաթեթիկ խոսում են թե պետք են Բարիդրացիական հարաբերություններ: Դրա համար ես չեմ հավատում ու վստահում այս հարցում ոչ ԼՏՊ-ին , ոչ էլ Սերժին, ոչ էլ դաշնակներին:
Որովհետև ես նրանց կողմից չեմ տեսել ոչ մի ռեալ քայլ իրավիճակը փոխելու ուղղությամբ:
Իսկ ռեալ քայլերից մեկը դա քարոզչությունը կարող է լինի: Վստահ եմ որ թուրքերի մեջ կան բազմաթիվ անկեղծ մարդիկ որոնք հոգնել են քեմալական ֆաշիստական համակարգից:
Ու որպեսզի նրանք տիրապետեն իրականությանը պետք է թարգմանել թուրքերեն բազմաթիվ նյութեր ու փաստեր ու ներկայացնել թուրք հասարակությանը: Ինչը անում էր Հրանտ Դինքը դրա համար էլ սպանեցին:
Եվ ցավոք այսօր Դինքի գործը շարունակող ՉԿԱ: Ու ոչ ՀՀՇ-ն ոչ Սերժը ոչ էլ դաշնակները մատը մատին չեն խփում որպեսզի գտնեն ու հովանավորեն այդ գործը շարունակողին:
Ու դու էտ պես ե՞ս հասկացել Հրանտ Դինքի գործնեությունը: Որ նա թարգնամում ու թուրքերին էր մատուցում ցեղասպանությունից նյութե՞րը
…
Պատկերացնում եմ մի 100 տարի հետո ինչեր են :D
ՍԵ՛ՐԺ, ԳՈՆԵ ՄԻ ՔԻՉ ՄՏԱԾԻՐ
Ս. Դ. հնչակյան կուսակցությունը երեկ հանդես է եկել հայտարարությամբ, որում, մասնավորապես, նշվում է. Խոր վրդովմունքով տեղեկացանք Մոսկվայում Սերժ Սարգսյանի այն հայտարարության մասին, թե իբր անհրաժեշտ է ստեղծել հայ-թուրքական պատմական փաստերի ուսումնասիրման հանձնաժողով: Այստեղից կարելի է եզրակացնել, որ Սերժ Սարգսյանը կա՛մ կասկածի տակ է առնում Հայոց Մեծագույն Ողբերգության` Ցեղասպանության եղելությունը, կա՛մ էլ անձամբ տեղյակ չէ այդ փաստերի մասին: Ի տարբերություն նրա, հայ ժողովուրդը Ցեղասպանության խնդրի մասին փաստեր հավաքելու կարիք չունի, որովհետեւ դժվար է գտնել մի հայ գերդաստան, ով անուղղակիորեն տուժած չլինի այդ արհավիրքից: Ցեղասպանությունը եղել է, եւ այն նախագահի կողմից քննարկման դնելն արդեն տեղափոխվում է բարոյական հարթություն: Միաժամանակ, Ս. Դ. հնչակյան կուսակցությունը դատապարտում է նմանօրինակ անպատասխանատու հայտարարությունները եւ կոչ է անում Սերժ Սարգսյանին նմանատիպ արտահայտություններ անելուց առաջ գոնե մի քիչ մտածել դրանց վիրավորող եւ ազգակործան հետեւանքների մասին:
http://www.hzh.am/27-06.html
Բայց ես նորից եմ ուզում հասկանալ մի բան, ոնց է լինելու այդ բարիդրացիական հարաբերությունները եթե Թուրքիան շարունակում է մերժել Ցեղասպանությունը իսկ Հայերը շարունակում են պնդել հակառակը: Թեկուզ սահմանը բացեն, թեկուզ սկսեն իրար մոտ գնալ գալ ու ուղիղ առևտուր անել: Հետո՞, դրանից հետո ինչ է փոխվելու՞:
Ընդամենը հերիք է որ մի հայ Թուրքիայում կամ մի թուրք Հայաստանում մի թարս բան անի ու նորից կդառնա համապետական սկանդալ: :
Մարդուկ, իսկ դու գիտես որ հիմա էլ են թուրքերի հետ առևտուր անում, իսկ դու գիտես որ լիքը հայ կա թուրքիայում որ Հայաստանից են գնացել, իսկ դու գիտես որ Եվրոպայում Գյուլը հայտարարեց որ 80 հազար Հայաստանցի հայ կա Թուրքիայում որոնք դայակություն են անում, տալով հետևյալ հարցը "եթե մենք ատեինք հայերին արդյոք կվստահեինք նրանց մեր երեխաններին պահել մեր տներում", ինչ էր առաջարկում Լևոն Տեր-Պետրոսյանը իր իշխանության տարիներին, առաջարկում էր բացել սահմանները, հաստատել դիվանագիտական հարաբերություններ, չընկնել Եվրոպական պետությունների դռները ու լացակումած խնդրել ճանաչելու Ցեղասպանությունը ու երբ որևէ երկիր ԻՐ ՍԵՓԱԿԱՆ ՇԱՀԵՐԻՑ ԵԼՆԵԼՈՎ ՃԱՆԱՉՈՒՄ Է ԱՅՆ, հորթային հրճվանքով չթռվռալ, բայց երբեք չէր առաջարկում ու ՉԻ ԱՌԱՋԱՐԿԵԼ քննարկել կամ ուսումնասիրել Ցեղասպանությունը, այն փաստ է անհերքելի, ապացուցված, հիմա քննարկել կամ ուսումնասիրել այն նշանակում է թուրքերին սկուտեղի վրա մատուցել այն ինչի համար նրանք պայքարում են տարիներ շարունակ, նույնիսկ ամենալավատես թուրքը իր ամենաֆանտաստիկ երազներում այսպիսի սցենար չի տեսել, մի խոսքով "յուղով մատաղ ենք տալիս թուրքերին"
Իսկ ռեալ քայլերից մեկը դա քարոզչությունը կարող է լինի: Վստահ եմ որ թուրքերի մեջ կան բազմաթիվ անկեղծ մարդիկ որոնք հոգնել են քեմալական ֆաշիստական համակարգից:
Ու որպեսզի նրանք տիրապետեն իրականությանը պետք է թարգմանել թուրքերեն բազմաթիվ նյութեր ու փաստեր ու ներկայացնել թուրք հասարակությանը: Ինչը անում էր Հրանտ Դինքը դրա համար էլ սպանեցին:
Եվ ցավոք այսօր Դինքի գործը շարունակող ՉԿԱ: Ու ոչ ՀՀՇ-ն ոչ Սերժը ոչ էլ դաշնակները մատը մատին չեն խփում որպեսզի գտնեն ու հովանավորեն այդ գործը շարունակողին:
Արի մի կողմ դնենք մնացած բոլոր հարցերը, որտեղ եմ քո հետ համաձայն, որտեղ համաձայն չեմ, ինչն եմ հասկանում ասածներիցդ, ինչը չէ: Սակայն երկու հարց:
1. Նշեցիր թե ում չես վստահում: Հապա ու՞մ ես վստահում այս հարցում:
2. Ո՞վ է քեզ խանգարում նմանատիպ գործունեություն սկսել: Ասենք գրանդ-ով, բանով: Կարծեմ ինչ-որ ՀԿ-ի հետ էլ կապեր ունեիր, պետք է որ շատ դժվար չլինի, մանավանդ ինտերնետի դարում:
ինչ էր առաջարկում Լևոն Տեր-Պետրոսյանը իր իշխանության տարիներին, առաջարկում էր բացել սահմանները, հաստատել դիվանագիտական հարաբերություններ, չընկնել Եվրոպական պետությունների դռները ու լացակումած խնդրել ճանաչելու Ցեղասպանությունը
Մտահոգ
Մենք նորից մտանք նույն թակարդի մեջ:
Ասում ես ԼՏՊ-ն առաջարկում է չընկնել դռնեդուռ ու պահանջել Ցեղասպանության ճանաչում: Իրականում Chuk-ի բերած հատվածից ստացվում է որ ԼՏՊ-ն հիմա այդպիսի բան չի ասում: Ասում է եթե Սփյուռքը ուզում է թող պահանջի:
Ստացվում է այսպիսի մի բան: Հայաստանում կա մարդկանց մի խումբ որը ուզում է հաշտ ու խաղաղ ապրել թուրքերի հետ:
Բայց կա մի խումբ էլ որը ուզում է որ Աշխարհը ճանաչի Ցեղասպանությունը: Ստացվում է որ այն խումբը որը ուզում է առևտուր անել նրան ձեռնտու չի այն խմբի գոյությունը որը այլ նպատակներ է հետապնդում:
Եվ ստացվում է հարգարժան մտահոգ, որ այդ երկու խմբերը ՉԵՆ ԿԱՐՈՂ Հայաստանում ապրել ներդաշնակ ձևով ապրել, որովհետև մեկը ուզում է առևտուր իսկ մյուսը ուզում է արդարություն որը խանգարում է այն առաջինի առևտրին:
Մտահոգ
Մենք նորից մտանք նույն թակարդի մեջ:
Ասում ես ԼՏՊ-ն առաջարկում է չընկնել դռնեդուռ ու պահանջել Ցեղասպանության ճանաչում: Իրականում Chuk-ի բերած հատվածից ստացվում է որ ԼՏՊ-ն հիմա այդպիսի բան չի ասում: Ասում է եթե Սփյուռքը ուզում է թող պահանջի:
Ստացվում է այսպիսի մի բան: Հայաստանում կա մարդկանց մի խումբ որը ուզում է հաշտ ու խաղաղ ապրել թուրքերի հետ:
Բայց կա մի խումբ էլ որը ուզում է որ Աշխարհը ճանաչի Ցեղասպանությունը: Ստացվում է որ այն խումբը որը ուզում է առևտուր անել նրան ձեռնտու չի այն խմբի գոյությունը որը այլ նպատակներ է հետապնդում:
Եվ ստացվում է հարգարժան մտահոգ, որ այդ երկու խմբերը ՉԵՆ ԿԱՐՈՂ Հայաստանում ապրել ներդաշնակ ձևով ապրել, որովհետև մեկը ուզում է առևտուր իսկ մյուսը ուզում է արդարություն որը խանգարում է այն առաջինի առևտրին:
Բոլորովին ոչ: Տեր-Պետրոսյանն ասում էր և ասում է, որ ցեղասպանության հարցը չպետք է դրված լինի պետական քաղաքականության հիմքում, չպետք է հետապնդվի պետական մակարդակով: Միաժամանակ ասում է, որ այդ հարցը կարող են կամ պետք է հետապնդեն Սփյուռքը, Հայաստանյան ՀԿ-ները: Տարբերությունը շատ մեծ է:
Բոլորովին ոչ: Տեր-Պետրոսյանն ասում էր և ասում է, որ ցեղասպանության հարցը չպետք է դրված լինի պետական քաղաքականության հիմքում, չպետք է հետապնդվի պետական մակարդակով:
Իսկ ինչ հիմա դրված է՞:
Որ մի հատ Քոչարյանը ՄԱԿ-ում ասաց Ցեղասպանություն բառը դրանից ինչ փոխվե՞ց:
Հայաստանի ԱԳՆ-ն ու բոլոր մանր մունր չինովնիկները օրնիբուն կրկնում են նույն բանը: ՄԵՆՔ ՉՈՒՆԵՆՔ ՆԱԽԱՊԱՅՄԱՆ: Հայաստանը երբևիցե պաշտոնապես պահանջել է որևէ երկրից ճանաչում:
Ամեն անցող դարձող դեսպան ինչ ուզում Հայաստանում հայտարարություններ է , որևէ մի անգամ մի որևէ պաշտոնական դենոնսացիա արվել է:
Մտահոգ
Մենք նորից մտանք նույն թակարդի մեջ:
Ասում ես ԼՏՊ-ն առաջարկում է չընկնել դռնեդուռ ու պահանջել Ցեղասպանության ճանաչում: Իրականում Chuk-ի բերած հատվածից ստացվում է որ ԼՏՊ-ն հիմա այդպիսի բան չի ասում: Ասում է եթե Սփյուռքը ուզում է թող պահանջի:
Ստացվում է այսպիսի մի բան: Հայաստանում կա մարդկանց մի խումբ որը ուզում է հաշտ ու խաղաղ ապրել թուրքերի հետ:
Բայց կա մի խումբ էլ որը ուզում է որ Աշխարհը ճանաչի Ցեղասպանությունը: Ստացվում է որ այն խումբը որը ուզում է առևտուր անել նրան ձեռնտու չի այն խմբի գոյությունը որը այլ նպատակներ է հետապնդում:
Եվ ստացվում է հարգարժան մտահոգ, որ այդ երկու խմբերը ՉԵՆ ԿԱՐՈՂ Հայաստանում ապրել ներդաշնակ ձևով ապրել, որովհետև մեկը ուզում է առևտուր իսկ մյուսը ուզում է արդարություն որը խանգարում է այն առաջինի առևտրին:
Մարդուկ, էլի սխալ հասկացար, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը առաջարկում էր չընկնել դռնեդուռ Ցեղասպանությունը ճանաչելու համար, բնականաբար դա ՉԻ նշանակում որ չպետք է Ցեղասպանությունը ճանաչել, պետք է սակայն դա պետք է անի Սփյուռքը ոչ թե հայկական պետությունը, այսօր ի դեպ Սփյուռքն է անում դա, իսկ Հայաստանը միայն մերթընդմերթ հաղթանակները վերագրում է իրեն, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ժամանակ, Արցախյան պատերազմի օրերին Թուրքիայով ցորեն էր մտնում Հայաստան, գիտես ինոչւ՞ քանի որ հայկական դիվանագիտությունը հաղթում էր, այս հարցը դիվանագիտության ու քաղաքականության խնդիրն է ոչ թե պատմաբանների, արդեն երկար տարիներ թուրքերը փորձում են այն տեղափոխել պատմության ոլորտ, այսօր ինչպես տեսնում ենք դա նրանց հաջողվել է, եթե հիշես ինչ էին ասում ամերիկացիները ամեն անգամ երբ խոսք էր գնում Ցեղասպանության մասին, նրաք ասում էին դա պատմաբանների խնդիրն է ոչ թե քաղաքական գործիչների, այսօր հանուն իր երերուն դիրքերը պաշտպանելու կատարվում է ստորություն Հայկական պետության հանդեպ, Հայաստանի ոչ լեգիտիմ իշխանությունը չի կարողանում դիմադրել արտաքին ճնշումներին ու գնում է բացահայտ առևտրի, նույնը կատարվելու է ԼՂՀ-ի հարցով, սա միայն սկիզբն է չարյաց:
Ոչ թե կա մի խումբ որն ուզում է ճանաչել Ցեղասպանությունը , այլ բոլորն են ուզում, բայց ոչ այն դեպքում երբ դա շահարկվում է ճանաչող պետության կողմից, միայն միամիտ մարդը կարող է չնկատել թե ինչ հաճախականությամբ ու երբ է Հայկական Ցեղասպանության հարցը մտնում Ամերիկյան Կոնգրես կամ քննարկվում այնտեղ, միայն այն ժամանակ երբ ԱՄՆ-ին պետք է մի մեծ թիքա պոկել թուրքերից, ու ամեն անգամ մենք հորթային հրճվանքով գոռգոռում ենք ու տրնգի պարում ուրախությունից, վերջերս Ցեղասպանությունը քննարկվեց նաև Իսրայելի Քննեսեթում, ինչու՞ քանի որ Թուրքիայի վարչապետը ինչպես ասում են շատ էր "հաբռգում" նա պարբերաբար հայտարարում էր որ Իսրայելը նեղում է արաբներին, նույնիսկ մի անգամ հայտարարեց որ այն ինչ արել են նացիները հրեաներին նույնը հրեաները անում են հիմա պաղեստինցիներին ու ինչ կատարվեց, քննարկեցին Քնեսսեթի մի հանձնաժողովում, մենք տրնգի պարեցինք ուրախությունից, թուրքերը խելոքացան, նույնիսկ պատրաստակամություն հայտնեցին միջնորդի դեր կատարել իսրայելա-սիրիական բանակցություններում, սկսվեցին բանակցությունները, Թուրքիայի վարչապետը իրեն այլևս նման արտահայտություններ թույլ չի տալիս, ու ֆինիտո, մինչև հաջորդ շահարկումը, նույն սցենարը կրկնվում է մյուս պետությունների դեպքում:
Իսկ երկու խմբերի մասին դատողությանդ չեմ պատասխանում քանի որ դա քո եզրակացությունն է, իմ կարծիքով բավականին սխալ եզրակացություն:
Մարդուկ, էլի սխալ հասկացար, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը առաջարկում էր չընկնել դռնեդուռ Ցեղասպանությունը ճանաչելու համար, բնականաբար դա ՉԻ նշանակում որ չպետք է Ցեղասպանությունը ճանաչել, պետք է սակայն դա պետք է անի Սփյուռքը ոչ թե հայկական պետությունը, այսօր ի դեպ Սփյուռքն է անում դա, իսկ Հայաստանը միայն մերթընդմերթ հաղթանակները վերագրում է իրեն, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ժամանակ, Արցախյան պատերազմի օրերին Թուրքիայով ցորեն էր մտնում Հայաստան, գիտես ինոչւ՞ քանի որ հայկական դիվանագիտությունը հաղթում էր, այս հարցը դիվանագիտության ու քաղաքականության խնդիրն է ոչ թե պատմաբանների, արդեն երկար տարիներ թուրքերը փորձում են այն տեղափոխել պատմության ոլորտ, այսօր ինչպես տեսնում ենք դա նրանց հաջողվել է, եթե հիշես ինչ էին ասում ամերիկացիները ամեն անգամ երբ խոսք էր գնում Ցեղասպանության մասին, նրաք ասում էին դա պատմաբանների խնդիրն է ոչ թե քաղաքական գործիչների, այսօր հանուն իր երերուն դիրքերը պաշտպանելու կատարվում է ստորություն Հայկական պետության հանդեպ, Հայաստանի ոչ լեգիտիմ իշխանությունը չի կարողանում դիմադրել արտաքին ճնշումներին ու գնում է բացահայտ առևտրի, նույնը կատարվելու է ԼՂՀ-ի հարցով, սա միայն սկիզբն է չարյաց:
Ոչ թե կա մի խումբ որն ուզում է ճանաչել Ցեղասպանությունը , այլ բոլորն են ուզում, բայց ոչ այն դեպքում երբ դա շահարկվում է ճանաչող պետության կողմից, միայն միամիտ մարդը կարող է չնկատել թե ինչ հաճախականությամբ ու երբ է Հայկական Ցեղասպանության հարցը մտնում Ամերիկյան Կոնգրես կամ քննարկվում այնտեղ, միայն այն ժամանակ երբ ԱՄՆ-ին պետք է մի մեծ թիքա պոկել թուրքերից, ու ամեն անգամ մենք հորթային հրճվանքով գոռգոռում ենք ու տրնգի պարում ուրախությունից, վերջերս Ցեղասպանությունը քննարկվեց նաև Իսրայելի Քննեսեթում, ինչու՞ քանի որ Թուրքիայի վարչապետը ինչպես ասում են շատ էր "հաբռգում" նա պարբերաբար հայտարարում էր որ Իսրայելը նեղում է արաբներին, նույնիսկ մի անգամ հայտարարեց որ այն ինչ արել են նացիները հրեաներին նույնը հրեաները անում են հիմա պաղեստինցիներին ու ինչ կատարվեց, քննարկեցին Քնեսսեթի մի հանձնաժողովում, մենք տրնգի պարեցինք ուրախությունից, թուրքերը խելոքացան, նույնիսկ պատրաստակամություն հայտնեցին միջնորդի դեր կատարել իսրայելա-սիրիական բանակցություններում, սկսվեցին բանակցությունները, Թուրքիայի վարչապետը իրեն այլևս նման արտահայտություններ թույլ չի տալիս, ու ֆինիտո, մինչև հաջորդ շահարկումը, նույն սցենարը կրկնվում է մյուս պետությունների դեպքում:
Իսկ երկու խմբերի մասին դատողությանդ չեմ պատասխանում քանի որ դա քո եզրակացությունն է, իմ կարծիքով բավականին սխալ եզրակացություն:
Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ժամանակ Հայաստանը պաշտոնապես իր արտաքին քաղաքականության մեջ չէր հետապնդում Ցեղասպանութան ճանաչման հարցը օտար պետությունների կողմից, սակայն դա չխանգարեց որ Ռուսաստանի Դուման եթե չեմ սխալվում 1994 կամ 1995 թվականին ընդուներ այն, և հենց նույն ժամանակ մենք ցորեն էինք ստանում թուրքիայից, այսինքն օտար պետությունները անկախ մեր կամքից ճանաչելու են Հայկական Ցեղասպանությունը այն ժամանակ երբ դա ձեռնտու է իրենց, դա նելու են անկախ նրանից մեր պետության արտաքին քաղաքականության մեջ կա դա թե ոչ, այսինքն ուրիշները ելնելով սեփական շահերից շահարկում են այն, իսկ մենք լոթիաբար դա վերագրում ենք մեր արտաքին քաղաքականության հաղթանակներին, Մի հարցնող լիներ Շվեցարիայում անգամ դեսպանատուն չունենք, մի քանի հազար հայ համայնք ունենք ընդամենը, էդ ոնց իրականացրեցինք լոբբին կամ արտաքին քաղաքականությունը, Իսրայելում դեսպանատուն չունենք անգամ հայ համայնքը 2000-ից չի անցնում, տարիներով հայ դիվանագետ չի այցելում Իսրայել, էդ ոնց իրականացրեցինք արտաքին քաղաքականությունը, հերիք է հավատանք սրանց հեքիաթներին թե դա մեր դիվանագիտության հաղթանակն է, ՉԷ ՉԷ ՉԷ ՈՒ ՉԷ դա մեր ցավի շահարկումն է օտարների կողմից:
մի համեմատություն ևս, նույն Ժիրայր Լիպարիտյանը որին ազգովի դավաճան ու թուրք եինք ու ենք հայտարարել, ընդամենը անում էր այն, շեշտեմ անում էր զուտ անձնական նախաձեռնությամբ, ինչ որ այսօր Սերժ Սարգսյանը այսօր առաջարկում է, Լիպարիտյանը թուրք պատմաբանների հետ քննարկում էր ցեղասպանությունը, կարդացեք այդ օրերի մամուլը, ինչպիսի պիտակներ էին կպցնում նրան նույն դաշնակները, ինչ վայնասուն էր, և ով մնտաշեր որ տարիներ հետո ՀՀ նախախագահը պատրաստ է լինելու ուսումնասիրելու Ցեղասպանությունը:
1. Նշեցիր թե ում չես վստահում: Հապա ու՞մ ես վստահում այս հարցում:
2. Ո՞վ է քեզ խանգարում նմանատիպ գործունեություն սկսել: Ասենք գրանդ-ով, բանով: Կարծեմ ինչ-որ ՀԿ-ի հետ էլ կապեր ունեիր, պետք է որ շատ դժվար չլինի, մանավանդ ինտերնետի դարում:
Chuk
1. Ես այս հարցում վստահում եմ Աստծուն, Հայ ժողովրդի հավաքական կամքին և վերջապես հավատում եմ Մարդկության ապագային քանի որ վստահ եմ, որ այս մոլորակի վրա չի կարող լինել նորմալ Մարդկություն քանի դեռ այսպիսի մեծագույն անարդարություն հնարավոր է մարսել: Վստահում եմ այն հազարավոր անհատների օրնիբուն աշխատանքին, որի շնորհիվ այս հարցը տեղից շարժվում է, ու նույնիսկ եթե Հայաստան պետությունը զավթեն տասնյակ, հարյուրավոր ուրացող-առևտրականներ ապա միևնույն է նրանց սպասվում է լիակատար պարտություն: Հավատում եմ Շարլազնավուրին և շատ ուրիշ մարդկանց, չեմ հավատում Սերժին, ԼՏՊ-ին ու ՀՅԴ-ին:
2. Ինձ ոչ մեկ չի խանգարում այս հարցում: Ինձ ուղղակի պետք են համախոհ աջակիցներ այս հարցում, որոնք կգիտակցեն այս հարցի հրատապությունը, նաև պետք է ֆինանսական միջոցներ, որը չնայած երևի այնքան էլ բարդ չի, ավելի բարդ է լուրջ համախոհների հարցը: Քանի որ ես նկատել եմ, Հայաստանում ինքնակազմակերպված մարդկանց լրջագույն դեֆիցիտ կա: Ի դեպ նաև պետք է որոշակի համարձակություն:
ՀՅԴ Բյուրոյի Հայ դատի կենտրոնական գրասենյակի տնօրեն Կիրո Մանոյանը Armenian Reporter թերթին տված հարցազրույցում նշել է, որ նախագահ Սերժ Սարգսյանին «ակնհայտորեն վատ խորհուրդ են տվել հայ-թուրքական հանձնաժողովի հետ կապված հարցով»: «Նախագահը ձեռնպահ է մնում այս հարցով ուղիղ բացատրություններից ու ճշգրտումներից, որովհետեւ սա հստակ շեղում է թե՛ նախկին նախագահ Քոչարյանի, թե՛ գործող վարչակազմի՝ մինչ այժմ որդեգրած դիրքորոշումներից: Վերջերս արտահայտած դիրքորոշումն անընդունելի է մեզ համար»,- ասել է պարոն Մանոյանը:
ՀՅԴ-ն դրա մասին թող 15 թվին մտածեր, երբ պառլամենտ-պատգամավոր էին խաղում:
ChildOfTheSky
03.07.2008, 00:49
ՀՅԴ Բյուրոյի Հայ դատի կենտրոնական գրասենյակի տնօրեն Կիրո Մանոյանը Armenian Reporter թերթին տված հարցազրույցում նշել է, որ նախագահ Սերժ Սարգսյանին «ակնհայտորեն վատ խորհուրդ են տվել հայ-թուրքական հանձնաժողովի հետ կապված հարցով»: «Նախագահը ձեռնպահ է մնում այս հարցով ուղիղ բացատրություններից ու ճշգրտումներից, որովհետեւ սա հստակ շեղում է թե՛ նախկին նախագահ Քոչարյանի, թե՛ գործող վարչակազմի՝ մինչ այժմ որդեգրած դիրքորոշումներից: Վերջերս արտահայտած դիրքորոշումն անընդունելի է մեզ համար»,- ասել է պարոն Մանոյանը:
Դե եթե կոալիցիոն գործընկերների՝ հանրապետականի ու դաշնակցության շահերն ու գաղափարները բացարձակ չեն համընկնում առաջնային խնդիրներում, ապա թող դադարեցնեն համագործակցությունը:
Այո Սերժը շարժվում ԼՏՊ-ի ծրագրով արտաքին հարաբերություններում:
Եթե նա այսպիսի անպատասխանատու գործելակերպը շարունակի ապա սա կլինի Հայ ազգի վերջաբանը:
:D :D :D ես իհարկե չեմ պաշտպանում Սերժին, բայց քո գրածը ... :D