Դիտել ողջ տարբերակը : Տիգրան Ուրիխանյանի հոդվածները
Progress
21.06.2008, 15:18
Այս օրերին մեր երկիրը վերապրում է լուրջ քաղաքական ճգնաժամ, որի հիմնական պատճառը, գոնե այս պահի դրությամբ, թռիչքային փոփոխությունների ակնկալիք ունեցող, տարատեսակ խնդիրների շուրջ անարդարության հետ առնչված ու ընտրությունների արդյունքներով չբավարարված զանգվածներն են: Արմատական ընդդիմության մերժողական և չափազանց կոշտ դիրքորոշումներն այս օրերին համեմվում են հենց հունիսի 20-ին արգելված հանրահավաք կազմակերպելով, առանձին գործիչների հրապարակային ծայրահեղ հռետորիկայով և արևմտյան ուժերի հետ, մեղմ ասած, սերտ համագործակցությամբ: Իշխանությունները իբր փորձեր են անում երկխոսության հարթակներ ապահովելու համար: Երկրի ղեկավարը գնում է հրապարակային քայլերի, որոնց արդյունքը, կարծես թե, պիտի բերի հասարակական հավանության, պետք է առաջացնի վստահություն ու նաև ժողովրդական աջակցություն: Սակայն, իշխանության միջին էշելոններում տիրող իրավիճակը ամենևին էլ չի նպաստում դրան: Մինչև նախագահը փորձում է սաստել, ասենք, մաքսայինի աշխատողներին, սոցիալական ապահովության համակարգում շարունակում են տեսուչները փարոսից ‹փայ› պահել: Մինչև վարչապետը գյուղական դպրոցի տարրական դասարանների դասատուի ոճով կառավարության անդամներին բացատրում է աշխատանքից չուշանալու կարևորությունը, ասենք, օրինակի համար, Սեյսմիկ պաշտպանության ազգային ծառայությունը զբաղված է թուղթ մրելով, իսկ ՊՈԱԿ-ները սուրճ խմելով: Մինչդեռ ամբողջ աշխարհը ցնցվեց երկրաշարժների երթուղուց, որն անցավ Չինաստանից մինչև Հունաստան, այդ թվում նաև Հայաստանի մոտակայքով: Նախագահի հետ հանդիպումից հետո պետավտոտեսուչները տարվել են տուգանելու մոլուծքով, իսկ երթուղային տաքսիների ուղևորները քիչ է մնում կտուրին նստեն ու դրսից կախ ընկնեն: Ի՞նչն է պատճառը, որ մի ոլորտի պատասխանատուները, թքաց ունենալով մյուս ոլորտներում բարեփոխումներ կատարելու փորձերի վրա, շարունակում են կարծրացած ու հասարակական մտածողության մեջ խորը արմատներ գցած մակաբույծական գործելակերպը: Ինչու՞ է ոչ կոմպետենտ, շատ ժամանակ, սեփական քթից հեռու չտեսնող, անբարեխիղճ չինովնիկների պատճառով օրըստօրե ավելանում դժգոհ քաղաքացիների թիվը: Մի՞թե պարտադիր է, որպեսզի ՀՀ նախագահը գնա Երևանի յուրաքանչյուր համատիրություն ու հրահանգի այլևս տեղեկանքի համար ‹մաղարիչ› չվերցնել:
Ցավով պետք է նշել` առնվազն երկու, երեք սերունդ կփոխվի, այն էլ փոփոխված մտածողությամբ, նոր, երևի, կարող է որոշակի տեղաշարժ լինել: Առայժմ բարեխիղճ աշխատել կարելի է միմիայն այն դեպքում, երբ ղեկավարությունն է զայրանում, իսկ թե ‹շեֆի› կամքն ու համբերությունը արդյո՞ք կհերիքեն բացառապես բոլոր օղակներով անցնելու, ամենուրեք սանձերը քաշելու և սաստելու համար: Եվ ո՞րքան կտևի այդ արշավի ազդեցությունը: Չէ՞ որ, մի առ ժամանակ անց, արտաքին աշխարհի, մասնավորապես Եվրոխորհրդի, Հայաստանի կողմն ուղղված հայացքը կմեղմանա, ներսում էլ կրքերը աստիճանաբար կմարեն, և իշխանությունը պահելու համար այլևս այնքան էլ անհրաժեշտ չի լինի կտրուկ քայլերի գնալով թռիչքային բարեփոխումներ անել: Տարբեր իշխանական օղակներում դժգոհություն առաջացնելով` արգելել ամենաթողությունն ու պատժել մեղավորներին, հավասարեցնել բոլորին օրենքի առջև ու լավ երևալ հասարակության աչքին: Առավել ևս այդ աստիճանի օրհասական չի լինի սոցիալական ռեֆորմների սուր կարիքը:
Եթե մեր երկրում ընդդիմությունը չբարձրացնի կոնկրետ խնդիրներ, տարբեր ոլորտներին առնչվող ու հրատապ լուծումներ պահանջող հարցեր, և եթե դրա հետևից չգնան զանգվածները, գոնե խնդրով շահագրգիռ հատվածները, իշխանությունների ինքնակատարելագործման ընթացքը երբևէ չի կարող ունենալ երկար տևողություն ու չի ունենա ապագա:
Համաձայնե՛ք, բավական էր, որ ընդդիմությունը կառավարության առաջ քաշեր, ասենք հակակարկտային կայանների ներկրման պայմանագիրը կատարելու պայմանը, որն ի դեպ, խախտվել է հայաստանյան կողմի պատճառով և, վստահ եղեք, այն անմիջապես կիրականացվեր, և կլուծվեր ողջ երկրի համար առաջնային նշանակություն ունեցող մի մեծ հարց: Պատկերացրեք թե ի՞նչ կլիներ, եթե ընդդիմությունը առաջ քաշեր ոչ թե իշխանափոխության հարցը, այլ օրինակ, ավանդների հատուցման: Թվում է, որ ընդդիմությունն այսօր ի վիճակի է իշխանություններին դրդելու ցանկացած խնդրի լուծմանը, բացի, իհարկե, իշխանափոխությունից: Սակայն, ցավոք սրտի, դա միակ պահանջն է, որով, հատկապես արմատականները հանդես են գալիս:
Ստեղծված իրավիճակում մեզ անհրաժեշտ է այնպիսի ընդդիմություն, որը մշտապես նստած իշխանությունների ‹շնչին›, կստիպի վերջիններիս աշխատել ավելի ու ավելի արդյունավետ: Ժողովուրդն էլ տեսնելով կոնկրետ խնդիրների լուծում ավելի մեծ խանդավառությամբ կսատարի ընդդիմությանը հանրային շահի համար պայքարելու գործում, ինչն էլ իր հերթին չի կարող չանդրադառնալ հերթական ընտրությունների վրա: Ահա՛ և իշխանության մի բանաձև: Ցանկացած այլ պարագայում, հատկապես դրսի ուժերի ուղորդման դեպքում վերնախավային ցիրկուլյացիան որևէ արդյունքի ու մանավանդ արագ լուծումների բերել չի կարող:
Մեզ հարկավոր է ազնիվ ընդդիմություն, որը կառաջնորդի ժողովրդական շարժումները ոչ թե հարյուր հազարավոր արժեք ունեցող ավտոմեքենաների պատուհաններից, այլ իր մաշկի վրա զգացած կլինի մետրոյով երթևեկելու ու տասներեք հազար դրամ թոշակ ստանալու հետևանքները:
Մեզ հարկավոր է ընդդիմություն, որն առայժմ երկիր չի ղեկավարել ու չի թողել ցավոտ հիշողություններ: Նո՛ր ուժ, նո՛ր ոճ, նո՛ր միտք, նո՛ր ձևաչափ, որն իշխանության կհասնի աշխատանքային աստիճանով բարձրանալու արդյունքում, արդար կերպով:
Մեզ հարկավոր է ընդդիմափոխություն: Եվ դա հարկավոր է անել մինչև այն պահը, երբ ‹շեֆի› համբերությունը կհատի, կամ Եվրոպային էլ ոչինչ ցույց տալու կարիք չի լինի:
Մեզ պետք է ընդդիմափոխություն . . .
20.06.2008թ.
www.hak.am
ChildOfTheSky
21.06.2008, 15:23
Ընդդիմափոխության համար գոնե հավակնորդներ են պետք, իսկ բոլոր պոտենցիալ հավակնորդները, որոնք երեկ Մատենադարանի մոտ չէին կամ բանտում չեն, որպես քաղաքական գործիչ փչացած են:
Մոդերատորական: Թեմայի վերնագրի մեծատառերը փոխարինվել են փոքրատառերով (ծանոթացեք կանոնադրության 2.3.5 (http://www.akumb.am/rules.php#kanon2.3.5). կետին), հանվել են տառերի միջի բացատները: Թեմայի նկատմամբ ավելորդ ուշադրություն հրավիրող ձևաչափումները չեն թույլատրվում:
Ambrosine
21.06.2008, 15:41
Այս օրերին մեր երկիրը վերապրում է լուրջ քաղաքական ճգնաժամ, որի հիմնական պատճառը, գոնե այս պահի դրությամբ, թռիչքային փոփոխությունների ակնկալիք ունեցող, տարատեսակ խնդիրների շուրջ անարդարության հետ առնչված ու ընտրությունների արդյունքներով չբավարարված զանգվածներն են:
զանգվածնեեեեեր? ես կասեի` իշխանությունից է գոհ մի զանգված, իսկ դժգոհ ամբողջ ժողովուրդը
Արմատական ընդդիմության մերժողական և չափազանց կոշտ դիրքորոշումներն այս օրերին համեմվում են հենց հունիսի 20-ին արգելված հանրահավաք կազմակերպելով, առանձին գործիչների հրապարակային ծայրահեղ հռետորիկայով և արևմտյան ուժերի հետ, մեղմ ասած, սերտ համագործակցությամբ:
ընդդիմությունը միայն ճշմարտությունն է ասում, ինչ իշխանություններին ձեռնտու չէ, վերագրում են ծայրահեղությանը:
Իսկ ինչ վատ բան կա արևմտյան ուժերի հետ համագործակցելու մեջ? չլինի ավելի ժողովրդավար են, քան ռուսական կողմը? դուք չգիտակցելով ձեր նախագահի սարսափած վիճակն եք ցույց տալիս
Իշխանությունները իբր փորձեր են անում երկխոսության հարթակներ ապահովելու համար: Երկրի ղեկավարը գնում է հրապարակային քայլերի, որոնց արդյունքը, կարծես թե, պիտի բերի հասարակական հավանության, պետք է առաջացնի վստահություն ու նաև ժողովրդական աջակցություն: Սակայն, իշխանության միջին էշելոններում տիրող իրավիճակը ամենևին էլ չի նպաստում դրան: Մինչև նախագահը փորձում է սաստել, ասենք, մաքսայինի աշխատողներին, սոցիալական ապահովության համակարգում շարունակում են տեսուչները փարոսից ‹փայ› պահել: Մինչև վարչապետը գյուղական դպրոցի տարրական դասարանների դասատուի ոճով կառավարության անդամներին բացատրում է աշխատանքից չուշանալու կարևորությունը, ասենք, օրինակի համար, Սեյսմիկ պաշտպանության ազգային ծառայությունը զբաղված է թուղթ մրելով, իսկ ՊՈԱԿ-ները սուրճ խմելով: Մինչդեռ ամբողջ աշխարհը ցնցվեց երկրաշարժների երթուղուց, որն անցավ Չինաստանից մինչև Հունաստան, այդ թվում նաև Հայաստանի մոտակայքով: Նախագահի հետ հանդիպումից հետո պետավտոտեսուչները տարվել են տուգանելու մոլուծքով, իսկ երթուղային տաքսիների ուղևորները քիչ է մնում կտուրին նստեն ու դրսից կախ ընկնեն: Ի՞նչն է պատճառը, որ մի ոլորտի պատասխանատուները, թքաց ունենալով մյուս ոլորտներում բարեփոխումներ կատարելու փորձերի վրա, շարունակում են կարծրացած ու հասարակական մտածողության մեջ խորը արմատներ գցած մակաբույծական գործելակերպը: Ինչու՞ է ոչ կոմպետենտ, շատ ժամանակ, սեփական քթից հեռու չտեսնող, անբարեխիղճ չինովնիկների պատճառով օրըստօրե ավելանում դժգոհ քաղաքացիների թիվը: Մի՞թե պարտադիր է, որպեսզի ՀՀ նախագահը գնա Երևանի յուրաքանչյուր համատիրություն ու հրահանգի այլևս տեղեկանքի համար ‹մաղարիչ› չվերցնել:
Մտքի սկզբի նախադասությունը չի համընկնում հաջորդների հետ: Նախագահը այնքան ազդեցիկ պիտի լինի, այնպիսի հեղինակություն ունենա, որ էդ չինովնիկները վախենան իրենց գործունեությունից, բայց ինչ տեսնում են, այն էլ անում են
Ցավով պետք է նշել` առնվազն երկու, երեք սերունդ կփոխվի, այն էլ փոփոխված մտածողությամբ, նոր, երևի, կարող է որոշակի տեղաշարժ լինել:
ոչ, սկզբի համար բավական է նաև իշխանափոխությունը
Համաձայնե՛ք, բավական էր, որ ընդդիմությունը կառավարության առաջ քաշեր, ասենք հակակարկտային կայանների ներկրման պայմանագիրը կատարելու պայմանը, որն ի դեպ, խախտվել է հայաստանյան կողմի պատճառով և, վստահ եղեք, այն անմիջապես կիրականացվեր, և կլուծվեր ողջ երկրի համար առաջնային նշանակություն ունեցող մի մեծ հարց: Պատկերացրեք թե ի՞նչ կլիներ, եթե ընդդիմությունը առաջ քաշեր ոչ թե իշխանափոխության հարցը, այլ օրինակ, ավանդների հատուցման: Թվում է, որ ընդդիմությունն այսօր ի վիճակի է իշխանություններին դրդելու ցանկացած խնդրի լուծմանը, բացի, իհարկե, իշխանափոխությունից: Սակայն, ցավոք սրտի, դա միակ պահանջն է, որով, հատկապես արմատականները հանդես են գալիս:
իսկ դուք համաձայնեք, որ եթե չլիներ մեր այսօրվա ընդդիմությունը, ՌՔ-ն հանգիստ կսեփականաշնորհեր վարչապետի պաշտոնը ու լիքը սենց բաներ, որոնք մեզնից էլ լավ գիտեք
Ստեղծված իրավիճակում մեզ անհրաժեշտ է այնպիսի ընդդիմություն, որը մշտապես նստած իշխանությունների ‹շնչին›, կստիպի վերջիններիս աշխատել ավելի ու ավելի արդյունավետ: Ժողովուրդն էլ տեսնելով կոնկրետ խնդիրների լուծում ավելի մեծ խանդավառությամբ կսատարի ընդդիմությանը հանրային շահի համար պայքարելու գործում, ինչն էլ իր հերթին չի կարող չանդրադառնալ հերթական ընտրությունների վրա: Ահա՛ և իշխանության մի բանաձև: Ցանկացած այլ պարագայում, հատկապես դրսի ուժերի ուղորդման դեպքում վերնախավային ցիրկուլյացիան որևէ արդյունքի ու մանավանդ արագ լուծումների բերել չի կարող:
Մեզ հարկավոր է ազնիվ ընդդիմություն, որը կառաջնորդի ժողովրդական շարժումները ոչ թե հարյուր հազարավոր արժեք ունեցող ավտոմեքենաների պատուհաններից, այլ իր մաշկի վրա զգացած կլինի մետրոյով երթևեկելու ու տասներեք հազար դրամ թոշակ ստանալու հետևանքները:
հիմա էլ նենց են նստած դրանց շնչին, որ թթվածնի պակասություն ա մոտները
Մեզ հարկավոր է ընդդիմություն, որն առայժմ երկիր չի ղեկավարել ու չի թողել ցավոտ հիշողություններ: Նո՛ր ուժ, նո՛ր ոճ, նո՛ր միտք, նո՛ր ձևաչափ, որն իշխանության կհասնի աշխատանքային աստիճանով բարձրանալու արդյունքում, արդար կերպով:
Մեզ հարկավոր է ընդդիմափոխություն: Եվ դա հարկավոր է անել մինչև այն պահը, երբ ‹շեֆի› համբերությունը կհատի, կամ Եվրոպային էլ ոչինչ ցույց տալու կարիք չի լինի:
Մեզ պետք է ընդդիմափոխություն . . .
20.06.2008թ.
www.hak.am
ակնարկը պարզ էր, բայց էդ նոր ուժը ինչ-որ չի երևում, ուստի կօգտագործենք հինը, կհասնենք մեր նպատակին, կկրթենք նոր գործիչներ ու կգնանք նրանց հետևից
հետո էլ... ՍՍ-ի օգտին հրապարակումները, հոդվածները... դրանք գրողը կամ խմբագրողը երևի չի հասկանում, որ այդ բոլորը գլխավորապես ուղղված է ՌՔ-ի դեմ:D
Հայաստանի Հանրապետությունում վերջերս շատ է խոսվում “երրորդ ուժ” կոչված այլընտրանքային քաղաքական ուժի ստեղծման անհրաժեշտությունից:
Սրանք հիմնականում ընդունում են, որ ՀՀ-ում կան արատավոր երեւույթներ: Իշխանությունները հանցագործ են, ԱԺ-ն թուլամիտ է, հանցագործ վարչախումբն ունի ահռելի չափերի հասնող անօրինական եկամուտներ, օրինապահ եւ իրավապահ մարմինները ամբողջովին կոռումպացված են, բիզնես-ոլորտները մի քանի 10-յակ մոնոպոլիստների միջեւ բաժանված են եւ այլն:Միեւնույն ժամանակ, նշում են, որ արմատական ընդդիմության գլխավորած շարժումը համաժողովրդական լինել չի կարող, քանի որ այն ղեկավարվում է Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի կողմից:
Եթե կարծում եք, որ ՀՀ ներկա իշխանությունները արատավորված են, ապա ինչպե՞ս եք երկխոսելու նրանց հետ, ինչպե՞ս եք դառնալու կառուցողական ճղճիմ քաղաքական դաշտում: Ինչի՞ց եք երկխոսելու իրենց երկիրը խոպանի տեղ սարքած իշխանիկների հետ, լֆիկի, դոդի, նեմեցի նման իշխանական պատգամավորների կամ սրանց գրագետ տիպի՝ գալուստի, ռաֆիկի, տիգրանի, մկի հետ: Ինչի՞ց կարող եք խոսել իր, երկիրը անհրաժեշտության դեպքում նախդ ծախելու ընդունակ, ախքի, բիշարյան հեղինեյի, դատարկ հովհաննես մարգարյանի հետ: Ինչից եք երկխոսելու մութ, անհասկանալի դաշնակցական բիզնեսմենների հետ:
Հասկացա: Համաձայն եմ, կա մեկը ում հետ կարելի երկխոսել: Դա մենուան է: Ազգանունը չեմ հիշում, կներեք::P:lol
Չգիտես ինչու, սրանք չեն մտածել, որ Հայաստանում արդեն 10 տարի է, որ չկա իրական ուժեղ ընդդիմություն/չհաշված 2003թ/: Հարց է առաջանում: Ինչո՞ւ չփորձեցիք ձեւավորել ընդդիմություն ավելի շուտ: Ինչո՞ւ եք ուզում ձեւավորել քաղաքական նոր ուժ այն ժամանակ, երբ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի գլխավորած շարժումը օր օրի ավելի է զորեղանում: Քնա՞ծ էիք:
Մեզ պետք է ընդդիմափոխություն . . .
Այ սա եմ ասում, որ ասում եմ հայերենը ամեն ինչ թույլ ա տալիս ու գնալով դեգրադացվում ա ու դառնում ա եսիմ ինչ:
Ինչի՞ ասել ընդդիմափոխություն, և ոչ ընդդիմության փոփոխություն :think
Հետո
Մեզ հարկավոր է ազնիվ ընդդիմություն, որը կառաջնորդի ժողովրդական շարժումները ոչ թե հարյուր հազարավոր արժեք ունեցող ավտոմեքենաների պատուհաններից
Ինչպե՞ս հասկանալ "արժեք ունեցող"-ը
Արժեք ունեցող հարյուր հազարավոր ավտոմեքենանե՞ր… բա այդ դեպքում հարց է ծագում քա՞նի հատ են արժեք չունեցող մեքենաները… տասնյակ հազարավո՞ր… միլիոնավո՞ր
Իսկ միգուցե հեղինակը ասել կուզեր մեքենաներ, որոնք արժեն հարյուր հազա՞ր:
Այդ դեպքում հարց է ծագում հարյուր հազարը ո՞ր դրամական միավորով է չափված, դրա՞մ, դոլա՞ր, եվրո՞, իե՞ն, տունգի՞կ…
Եթե այս հարցի պատասխանը անգամ ստանանք, մյուս հարցերը մնում են անխպատասխան: Ասենք, իսկ քա՞նի հատ են հարյուր հազաչավոր արժեք չունեցող մեքենաները, ու ինչքան է նրանց իրական արժեքը:
…
:(
Ու այսպես… Եղած չեղածը հլա դեռ 2 նախադասություն ենք նայել… :8
…
Չէ. եղբայր իր հայազգի… հայերենը կարգավորելու կարիք ունի…
միգուցե դիմենք Քոչարյանի՞ն, քանի դեռ պարապ է ու կարող է համաձայնի:
;)
Ոնց էիր ասու՞մ… ընդդիմափոխությու՞ն :D :D էմանսիպացիա հա՞
Ambrosine
21.06.2008, 17:37
Այ սա եմ ասում, որ ասում եմ հայերենը ամեն ինչ թույլ ա տալիս ու գնալով դեգրադացվում ա ու դառնում ա եսիմ ինչ:
Ինչի՞ ասել ընդդիմափոխություն, և ոչ ընդդիմության փոփոխություն :think
դե իրանց ձեռքը չի? ինչ ուզում, ոնց ուզում անում են
հետո... բառի վրա մի կենտրոնացի, հլը խորացի երևույթի մեջ... ընդդիմափոխություն. այսինքն մեր շենքի Վարդուշ տատին կամ Սուրիկ պապին ասենք արի մտի քաղաքական ասպարեզ, մենք քո հետևից կգանք:
Հարգելի առաջադեմ, առաջնորդ չեն սարքում, այլ տվյալ անհատը իր հմտությունների, հեղինակության..... շնորհիվ իր շուրջն է համախմբում հասարակությանը` դրանով դառնալով առաջնորդ
Այս օրերին մեր երկիրը վերապրում է լուրջ քաղաքական ճգնաժամ, որի հիմնական պատճառը, գոնե այս պահի դրությամբ, թռիչքային փոփոխությունների ակնկալիք ունեցող, տարատեսակ խնդիրների շուրջ անարդարության հետ առնչված ու ընտրությունների արդյունքներով չբավարարված զանգվածներն են: Արմատական ընդդիմության մերժողական և չափազանց կոշտ դիրքորոշումներն այս օրերին համեմվում են հենց հունիսի 20-ին արգելված հանրահավաք կազմակերպելով, առանձին գործիչների հրապարակային ծայրահեղ հռետորիկայով և արևմտյան ուժերի հետ, մեղմ ասած, սերտ համագործակցությամբ: Իշխանությունները իբր փորձեր են անում երկխոսության հարթակներ ապահովելու համար: Երկրի ղեկավարը գնում է հրապարակային քայլերի, որոնց արդյունքը, կարծես թե, պիտի բերի հասարակական հավանության, պետք է առաջացնի վստահություն ու նաև ժողովրդական աջակցություն: Սակայն, իշխանության միջին էշելոններում տիրող իրավիճակը ամենևին էլ չի նպաստում դրան: Մինչև նախագահը փորձում է սաստել, ասենք, մաքսայինի աշխատողներին, սոցիալական ապահովության համակարգում շարունակում են տեսուչները փարոսից ‹փայ› պահել: Մինչև վարչապետը գյուղական դպրոցի տարրական դասարանների դասատուի ոճով կառավարության անդամներին բացատրում է աշխատանքից չուշանալու կարևորությունը, ասենք, օրինակի համար, Սեյսմիկ պաշտպանության ազգային ծառայությունը զբաղված է թուղթ մրելով, իսկ ՊՈԱԿ-ները սուրճ խմելով: Մինչդեռ ամբողջ աշխարհը ցնցվեց երկրաշարժների երթուղուց, որն անցավ Չինաստանից մինչև Հունաստան, այդ թվում նաև Հայաստանի մոտակայքով: Նախագահի հետ հանդիպումից հետո պետավտոտեսուչները տարվել են տուգանելու մոլուծքով, իսկ երթուղային տաքսիների ուղևորները քիչ է մնում կտուրին նստեն ու դրսից կախ ընկնեն: Ի՞նչն է պատճառը, որ մի ոլորտի պատասխանատուները, թքաց ունենալով մյուս ոլորտներում բարեփոխումներ կատարելու փորձերի վրա, շարունակում են կարծրացած ու հասարակական մտածողության մեջ խորը արմատներ գցած մակաբույծական գործելակերպը: Ինչու՞ է ոչ կոմպետենտ, շատ ժամանակ, սեփական քթից հեռու չտեսնող, անբարեխիղճ չինովնիկների պատճառով օրըստօրե ավելանում դժգոհ քաղաքացիների թիվը: Մի՞թե պարտադիր է, որպեսզի ՀՀ նախագահը գնա Երևանի յուրաքանչյուր համատիրություն ու հրահանգի այլևս տեղեկանքի համար ‹մաղարիչ› չվերցնել:
Ցավով պետք է նշել` առնվազն երկու, երեք սերունդ կփոխվի, այն էլ փոփոխված մտածողությամբ, նոր, երևի, կարող է որոշակի տեղաշարժ լինել: Առայժմ բարեխիղճ աշխատել կարելի է միմիայն այն դեպքում, երբ ղեկավարությունն է զայրանում, իսկ թե ‹շեֆի› կամքն ու համբերությունը արդյո՞ք կհերիքեն բացառապես բոլոր օղակներով անցնելու, ամենուրեք սանձերը քաշելու և սաստելու համար: Եվ ո՞րքան կտևի այդ արշավի ազդեցությունը: Չէ՞ որ, մի առ ժամանակ անց, արտաքին աշխարհի, մասնավորապես Եվրոխորհրդի, Հայաստանի կողմն ուղղված հայացքը կմեղմանա, ներսում էլ կրքերը աստիճանաբար կմարեն, և իշխանությունը պահելու համար այլևս այնքան էլ անհրաժեշտ չի լինի կտրուկ քայլերի գնալով թռիչքային բարեփոխումներ անել: Տարբեր իշխանական օղակներում դժգոհություն առաջացնելով` արգելել ամենաթողությունն ու պատժել մեղավորներին, հավասարեցնել բոլորին օրենքի առջև ու լավ երևալ հասարակության աչքին: Առավել ևս այդ աստիճանի օրհասական չի լինի սոցիալական ռեֆորմների սուր կարիքը:
Եթե մեր երկրում ընդդիմությունը չբարձրացնի կոնկրետ խնդիրներ, տարբեր ոլորտներին առնչվող ու հրատապ լուծումներ պահանջող հարցեր, և եթե դրա հետևից չգնան զանգվածները, գոնե խնդրով շահագրգիռ հատվածները, իշխանությունների ինքնակատարելագործման ընթացքը երբևէ չի կարող ունենալ երկար տևողություն ու չի ունենա ապագա:
Համաձայնե՛ք, բավական էր, որ ընդդիմությունը կառավարության առաջ քաշեր, ասենք հակակարկտային կայանների ներկրման պայմանագիրը կատարելու պայմանը, որն ի դեպ, խախտվել է հայաստանյան կողմի պատճառով և, վստահ եղեք, այն անմիջապես կիրականացվեր, և կլուծվեր ողջ երկրի համար առաջնային նշանակություն ունեցող մի մեծ հարց: Պատկերացրեք թե ի՞նչ կլիներ, եթե ընդդիմությունը առաջ քաշեր ոչ թե իշխանափոխության հարցը, այլ օրինակ, ավանդների հատուցման: Թվում է, որ ընդդիմությունն այսօր ի վիճակի է իշխանություններին դրդելու ցանկացած խնդրի լուծմանը, բացի, իհարկե, իշխանափոխությունից: Սակայն, ցավոք սրտի, դա միակ պահանջն է, որով, հատկապես արմատականները հանդես են գալիս:
Ստեղծված իրավիճակում մեզ անհրաժեշտ է այնպիսի ընդդիմություն, որը մշտապես նստած իշխանությունների ‹շնչին›, կստիպի վերջիններիս աշխատել ավելի ու ավելի արդյունավետ: Ժողովուրդն էլ տեսնելով կոնկրետ խնդիրների լուծում ավելի մեծ խանդավառությամբ կսատարի ընդդիմությանը հանրային շահի համար պայքարելու գործում, ինչն էլ իր հերթին չի կարող չանդրադառնալ հերթական ընտրությունների վրա: Ահա՛ և իշխանության մի բանաձև: Ցանկացած այլ պարագայում, հատկապես դրսի ուժերի ուղորդման դեպքում վերնախավային ցիրկուլյացիան որևէ արդյունքի ու մանավանդ արագ լուծումների բերել չի կարող:
Մեզ հարկավոր է ազնիվ ընդդիմություն, որը կառաջնորդի ժողովրդական շարժումները ոչ թե հարյուր հազարավոր արժեք ունեցող ավտոմեքենաների պատուհաններից, այլ իր մաշկի վրա զգացած կլինի մետրոյով երթևեկելու ու տասներեք հազար դրամ թոշակ ստանալու հետևանքները:
Մեզ հարկավոր է ընդդիմություն, որն առայժմ երկիր չի ղեկավարել ու չի թողել ցավոտ հիշողություններ: Նո՛ր ուժ, նո՛ր ոճ, նո՛ր միտք, նո՛ր ձևաչափ, որն իշխանության կհասնի աշխատանքային աստիճանով բարձրանալու արդյունքում, արդար կերպով:
Մեզ հարկավոր է ընդդիմափոխություն: Եվ դա հարկավոր է անել մինչև այն պահը, երբ ‹շեֆի› համբերությունը կհատի, կամ Եվրոպային էլ ոչինչ ցույց տալու կարիք չի լինի:
Մեզ պետք է ընդդիմափոխություն . . .
20.06.2008թ.
www.hak.am
Եթե չեմ սխալվում, այս հոդվածի հեղինակը, եթե իհարկե կարելի է սա հոված համարել, «փողոցում կանանց իրավունքների պաշտպան»-ն է: Ինչևիցէ, դա չի կարևորը. ինձ հետաքրքիր է մի հարց, թե ինչպե՞ս կզգար իրեն այս անտաղանդ մեկնաբանությունների ու կոչերի կույտի հեղինակը, եթե իր և իր շրջապատին անվանեին «զանգված»:
Կարմիրով ընդգծածս հատվածը ցույց է տալիս դրա հեղինակի ուղեղի ծավալը՝ միլիգրամներով: Եվ ամենայն հետաքրքրությամբ կուսումնասիրեի մի բառարան՝ իր հեղինակի կենսագրությամբ հանդերձ, որտեղ հանդիպեի «ընդդիմափոխություն» բառին:
Այժմ կանաչով ընդգծածս հատվածի մասին.
Երևի հեղնակը նկատի է ունեցել իշխանափոխությունը, սակայն, բառապաշարի սղության պատճառով ինչ որ անհասկանալի բան է ստացվել: Հնարավոր է նաև, որ հեղինակն այս հատվածն ասելիս կամ գրելիս սոված է եղել և կուլ է տվել «հասնելու» բառը. «Ահա՛ և իշխանության հասնելու մի բանաձև»:
Չգիտես ինչու, սրանք չեն մտածել, որ Հայաստանում արդեն 10 տարի է, որ չկա իրական ուժեղ ընդդիմություն/չհաշված 2003թ/: Հարց է առաջանում: Ինչո՞ւ չփորձեցիք ձեւավորել ընդդիմություն ավելի շուտ: Ինչո՞ւ եք ուզում ձեւավորել քաղաքական նոր ուժ այն ժամանակ, երբ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի գլխավորած շարժումը օր օրի ավելի է զորեղանում: Քնա՞ծ էիք:
Իսկ ես սա կարդացել էի, Մարկիզ։ Ասացի, արդեն ասել եք, որ չկար ընդդիմություն...
Բայց, Գուցե քնած էր Լևոնը, շուտ պիտի սկսեր:
ես չեմ քարոզում երրորդ ուժ, դե չկա, պետք չի դեռ ուրեմն.
Լեվոնը շարժումը պետք է դարձնի իսկական օպպոզիցիա, մի քանի տարում, եթե կարող է և ուզում է, իշխանություն չի կարող պահանջել "վռազ ": Здрасьте, вот он я, пришел, подавайте власть, да поскорее...
Իսկ ես սա կարդացել էի, Մարկիզ։ Ասացի, արդեն ասել եք, որ չկար ընդդիմություն...
Բայց, Գուցե քնած էր Լևոնը, շուտ պիտի սկսեր:
ես չեմ քարոզում երրորդ ուժ, դե չկա, պետք չի դեռ ուրեմն.
Լեվոնը շարժումը պետք է դարձնի իսկական օպպոզիցիա, մի քանի տարում, եթե կարող է և ուզում է, իշխանություն չի կարող պահանջել "վռազ ": Здрасьте, вот он я, пришел, подавайте власть, да поскорее...
Տա՜տ, այ Տատ, իսկ քեզ ի՞նչ է թվում, Լևոնը վռազ իշխանություն է պահանջու՞մ;)
Վայ, չի պահաջու՞մ։
Միտինգում չէ՞ր ասում- նոր ընտրություններ և քաղբանտարկյալների ազատում։ Երրկրորդին համաձայն եմ, իսկ առաջինը` հենց որովհետեվ չկա այլ ոչ մի "երրորդ", շարժումն իր թեկնածությունով կբավարարվի։
դրա համար էլ վռազ է ուզում, քանի դեռ միակն է:
Վայ, չի պահաջու՞մ։
Միտինգում չէ՞ր ասում- նոր ընտրություններ և քաղբանտարկյալների ազատում։ Երրկրորդին համաձայն եմ, իսկ առաջինը` հենց որովհետեվ չկա այլ ոչ մի "երրորդ", շարժումն իր թեկնածությունով կբավարարվի։
դրա համար էլ վռազ է ուզում, քանի դեռ միակն է:
Անձամբ ես կարծում եմ, որ հենց առաջին հնարավոր առիթով, հենց կարողացանք հասնել դրան, պետք է իշխանափոխություն լինի, նոր ընտրություններ լինեն՝ արդար ընտրություններ, այսինքն պետք է պայքարենք դրա համար: Կարծում եմ, որ այդ պահանջներն առավել քան արդարացված են ու պետք են:
Բայց մի պահ մտածենք, որ Տեր-Պետրոսյանի ու նրա թիմի նպատակը ոչ թե շտապ իշխանափոխությունն է, այլ քո ասած ամուր, կուռ ըննդիմություն դառնալը: Ներկայիս պայմաններում, երբ գիտենք թե բոլոր այլախոհ ուժերն ինչպես են ճնշվում, կարո՞ղ ես այդ նպատակին հասնելու այլ ճանապարհ առաջարկել, քան է այդպիսի հանրահավաքներ անցկացնելը՝ այդպիսի պահանջներ դնելով:
Նկատի ունեցիր, որ եթե այսօր նրանք այդ պահանջը չդնեն, շատերը հուսահատվելու են, երես են թեքելու, փորձեն իրենց նպատակին՝ իշխանափոխությանը հասնել այլ ուժերի օգնությամբ կամ այլ կերպ ու արդյունքում ունենալու ենք քաոս, կանգնենք նույն կոտրված տաշտակի առջև:
Ես սա ասում եմ ենթադրաբարով, քանի որ էլի եմ կրկնում, ինքս շուտափույթ իշխանափոխության, նոր ընտրությունների կողմնակիցն եմ՝ հնարավորին չափ շուտ:
Վայ, չի պահաջու՞մ։
Միտինգում չէ՞ր ասում- նոր ընտրություններ և քաղբանտարկյալների ազատում։ Երրկրորդին համաձայն եմ, իսկ առաջինը` հենց որովհետեվ չկա այլ ոչ մի "երրորդ", շարժումն իր թեկնածությունով կբավարարվի։
դրա համար էլ վռազ է ուզում, քանի դեռ միակն է:
Եթե քո կարծիքով նոր ընտրություններում Լեվոնը հաղթող է լինելու, ուրեմն եթե դու Հայաստանի քաղաքացի ես, ապա հենց քեզ «վռազ» պետք է նոր ընտրություններ ու Լեվոն նախագահ, քանի որ դու ինքդ համաձայնվում ես, որ ներկայիս նախագահը ժողովրդի ընտրյալը չի։
Նկատի ունեցիր, որ եթե այսօր նրանք այդ պահանջը չդնեն, շատերը հուսահատվելու են, երես են թեքելու, փորձեն իրենց նպատակին՝ իշխանափոխությանը հասնել այլ ուժերի օգնությամբ կամ այլ կերպ ու արդյունքում ունենալու ենք քաոս, կանգնենք նույն կոտրված տաշտակի առջև:
Թերևս ճիշտ ես։
Բայց դա մանիպուլյացիայի նման չէ՞։ Նախորոք իմանալ, որ պահաջը ներկա հրատապություն չունի, և շարունակել պնդել։ մի կողմից `տաք գլուխները սեփական ճամբարից չկորցնելու համար, մյուս կողմից` էլ ուրիշ ոչ մի գործունյա պահանջ չդնելու։
բանտարկյալները, հետազոտուրյունը-այո; իսկ հետո՞։ Կլինեն տեղական մարմինների ընտրություններ, մասնակցեք առանց նեղացած դեմք ընդունելու-ամբողջը կամ ոչինչ, հսկեք որ չխախտվի, իսկ դրա պայմաններն արդեն կան, անցկացրեք ծրագիրը։ այ որ խանգարեն` վայնասուն կարելի է գցել, հիմա արվածն ու՞ր ա։
Կարող է՞, ժողովուրդն այնքան անխելք է, որ չի կարելի ազնիվ խոսել նպատակների և հնարավորությունների մասին։
Չի կարելի բացատրել` ինչու՞, չի կարելի հետ կանգնել մի բանից հանուն մյուսի, ավելիկարևորի, այդ ՎաԲանկ սպեկուլյացիաները վնաս են տալիս։ տեսեք, իշխանությունն ավելի ճկուն չգտնվի։ Նրանք համաձայն են որոշ սխալներ ընդունել և էլի կընդունեն; Իսկ ԼՏՊ անսխալ է՞։ Մի օր էլ չի կարողանա ծածկվի ժողովրդի կարծիքով, որը (ժողովուրդը), իրոք անսխալ է:
Ես սա ասում եմ ենթադրաբարով, քանի որ էլի եմ կրկնում, ինքս շուտափույթ իշխանափոխության, նոր ընտրությունների կողմնակիցն եմ՝ հնարավորին չափ շուտ:
Անհամբեր երիտասարդ:pioneer
Վայ, չի պահաջու՞մ։
Միտինգում չէ՞ր ասում- նոր ընտրություններ և քաղբանտարկյալների ազատում։ Երրկրորդին համաձայն եմ, իսկ առաջինը` հենց որովհետեվ չկա այլ ոչ մի "երրորդ", շարժումն իր թեկնածությունով կբավարարվի։
դրա համար էլ վռազ է ուզում, քանի դեռ միակն է:
տատ, զգում ե՞ք, որ ինքներդ էլ փաստում եք իրողությունը, որ ընտրությունները կեղծված են, և որ նախագահ է ընտրվել ԼՏՊ-ն: Քանի որ նույնացնում եք նոր ընտրությունների անցկացումն ու ԼՏՊ-ի իշխանության գալը: ԼՏՊ-ն պահանջում է, որ նոր ընտրություններ անցկացնեն, քանզի նա վստահ է, որ կեղծված են ընտրությունները, և դուք, ԼՏՊ-ի այդ պահանջը նույնացնում եք նրա՝ նախագահ ընտրվելու հետ: Միգուցե Դուք նո՞ւյնպես համակարծիք եք նրա հետ, որ նոր, արդար ընտրություններ անցկացնել, նշանակում է ԼՏՊ-ին զիջել նախագահի աթոռը:
բանտարկյալները, հետազոտուրյունը-այո; իսկ հետո՞։ Կլինեն տեղական մարմինների ընտրություններ, մասնակցեք առանց նեղացած դեմք ընդունելու-ամբողջը կամ ոչինչ, հսկեք որ չխախտվի, իսկ դրա պայմաններն արդեն կան, անցկացրեք ծրագիրը։ այ որ խանգարեն` վայնասուն կարելի է գցել, հիմա արվածն ու՞ր ա։
Նախ՝ համաձայնեք, որ «վայնասուն» բառն այստեղ սխալ եք ընտրել: Երկրորդ՝ փետրվարին խանգարեցին, պայքարում ենք, կրակում են. որքանո՞վ համոզված լինենք, որ այդ դեպքում կրկին չեն կրակելու: Ասեմ ավելին. կարծում եմ, որ որքան շատ սպասենք, այնքան երկրորդ անգամ կրակելու հավանականությունը կմեծանա:
Չի կարելի բացատրել` ինչու՞, չի կարելի հետ կանգնել մի բանից հանուն մյուսի, ավելիկարևորի, այդ ՎաԲանկ սպեկուլյացիաները վնաս են տալիս։ տեսեք, իշխանությունն ավելի ճկուն չգտնվի։ Նրանք համաձայն են որոշ սխալներ ընդունել և էլի կընդունեն; Իսկ ԼՏՊ անսխալ է՞։ Մի օր էլ չի կարողանա ծածկվի ժողովրդի կարծիքով, որը (ժողովուրդը), իրոք անսխալ է:
ԼՏՊ-ն կեղծեց 96-ի ընտրությունները, որից հետո, ընդունելով իր սխալը, հրաժարական տվեց՝ առանց ժողովրդի վրա կրակելու, իսկ հիմա՞… ի՞նչ է կատարվում հիմա. կխնդրեմ՝ մի երկու բառով մեկնաբանեք ներկա իրավիճակը:
Անհամբեր երիտասարդ:pioneer
Տվյալ դեպքում անհամբերությունը, եթե կարելի է այդպես որակել, դրական է, քանի որ դա արդարության ձգտում է, և որքան շուտ, այնքան լավ:
բանտարկյալները, հետազոտուրյունը-այո; իսկ հետո՞։ Կլինեն տեղական մարմինների ընտրություններ, մասնակցեք առանց նեղացած դեմք ընդունելու-ամբողջը կամ ոչինչ, հսկեք որ չխախտվի, իսկ դրա պայմաններն արդեն կան, անցկացրեք ծրագիրը։ այ որ խանգարեն` վայնասուն կարելի է գցել, հիմա արվածն ու՞ր ա։
Հարց. իսկ ինչու՞ սպասել, որ մեկ էլ խանգարեն, ընտրությունները տապալեն, նոր աղմուկ հանենք։ Մի՞թե պարզ չի, որ ընտրությունները տապալվելու են այնքան, քանի դեռ հասարակությունը դա թույլ է տալիս։ Ինչու՞ հենց էսօր չասել՝ հերիք է։ :stop Որովհետև ԼՏՊ–ի նկատմամբ ատելությունը դեռ ետ է քաշում, հա՞։ Բայց չէ՞ որ ամեն մի այսպիսի տապալված ընտրություն մի խոշոր քայլ ետ է գցում մեզ։ Դեռ ետ գնալու տեղ ունե՞նք։ Վախենամ արդեն անդունդի պռունկին ենք։ :(
տատ, զգում ե՞ք, որ ինքներդ էլ փաստում եք իրողությունը, որ ընտրությունները կեղծված են, և որ նախագահ է ընտրվել ԼՏՊ-ն: Քանի որ նույնացնում եք նոր ընտրությունների անցկացումն ու ԼՏՊ-ի իշխանության գալը: ԼՏՊ-ն պահանջում է, որ նոր ընտրություններ անցկացնեն, քանզի նա վստահ է, որ կեղծված են ընտրությունները, և դուք, ԼՏՊ-ի այդ պահանջը նույնացնում եք նրա՝ նախագահ ընտրվելու հետ: Միգուցե Դուք նո՞ւյնպես համակարծիք եք նրա հետ, որ նոր, արդար ընտրություններ անցկացնել, նշանակում է ԼՏՊ-ին զիջել նախագահի աթոռը:
Ոչ ոչ և ոչ։
Լևոնին չի ընտրել մեծամասնությունը, բոլոր, նաև իր կողմից, կեղծիքների հետ միասին։ Նա ունի հեղինակություն, բայց ոչ բաձարցակ մեծամասնություն։
Ես բոլորովին համոզված չեմ, որ նա կընտրվի, բոլորովին, բայց հիմա նոր ընտրություն նշանակում է նորից ելույթներ, նորից նախընտրական քաշքշուկ, նորից սպասել, թե երբ է գործ արվելու։
Միայն մի կետում պատրաստ եմ համաձայնվել, ընտրության երկրորդ փուլը հնարավոր էր։ Բայց կանցներ միևնույնը Սերժը։ ԼՏՊն չուներ այն մեծամասնությունը, որի մասին այդպես բղավում է։ Նրա թվերը նույնքան օդից կրակած են, ինչպես այս վերջին միտինգի մասնակիցների քանակը։ Բոլոր ֆիզիկական, կենսաբանական, երկրաչափական, ճարտարապետական օրենքներից ելնելով, այդ տարածքում կարող են գտնվել 20-30000(35 000 Մաշտոցի շարժումր փակելու դեպքում, ինչպես եր Ղարաբաղ կօմիտեի ժամանակ)։ ԼՏՊ մամուլի ներկայացուցիչն ասում է :o200 000!
այդպիսի ծայրահեղությունները միայն թերհավատություն են առաջացնում, նաև մյուս հայտարարությունների նկատմամբ։
Մի նոր հոդված եմ տեսել Ապլյուսում, որ շունչ տաք, կհանեմ, բացատրեք խառնաշփոթ հարձակումները։
Լևոնին չի ընտրել մեծամասնությունը, բոլոր, նաև իր կողմից, կեղծիքների հետ միասին։ Նա ունի հեղինակություն, բայց ոչ բաձարցակ մեծամասնություն։
Ես բոլորովին համոզված չեմ, որ նա կընտրվի, բոլորովին, բայց հիմա նոր ընտրություն նշանակում է նորից ելույթներ, նորից նախընտրական քաշքշուկ, նորից սպասել, թե երբ է գործ արվելու։
Ի՞նչ եք կարծում՝ ո՞ւմ է ընտրել մեծամասնությունը:
Միայն մի կետում պատրաստ եմ համաձայնվել, ընտրության երկրորդ փուլը հնարավոր էր։ Բայց կանցներ միևնույնը Սերժը։ ԼՏՊն չուներ այն մեծամասնությունը, որի մասին այդպես բղավում է։ Նրա թվերը նույնքան օդից կրակած են, ինչպես այս վերջին միտինգի մասնակիցների քանակը։ Բոլոր ֆիզիկական, կենսաբանական, երկրաչափական, ճարտարապետական օրենքներից ելնելով, այդ տարածքում կարող են գտնվել 20-30000(35 000 Մաշտոցի շարժումր փակելու դեպքում, ինչպես եր Ղարաբաղ կօմիտեի ժամանակ)։ ԼՏՊ մամուլի ներկայացուցիչն ասում է :o200 000!
Խնդրում եմ մեջբերեք մեկ կենսաբանական օրենք, որով կարող եք հիմնավորել, որ տվյալ տարածքում 35000 հոգուց ավելի մարդ չի կարող լինել:
տատ, ի՞նչ եք կարծում՝ 1988 թվականի համաժողովրդական շարժման հանրահավաքներին որքա՞ն մարդ է մասնակցել:
այդպիսի ծայրահեղությունները միայն թերհավատություն են առաջացնում, նաև մյուս հայտարարությունների նկատմամբ։
Մի նոր հոդված եմ տեսել Ապլյուսում, որ շունչ տաք, կհանեմ, բացատրեք խառնաշփոթ հարձակումները։
Անկեղծ ասած՝ չհասկացա այս արտահայտության միտքը:
Հարց. իսկ ինչու՞ սպասել, որ մեկ էլ խանգարեն, ընտրությունները տապալեն, նոր աղմուկ հանենք։ Մի՞թե պարզ չի, որ ընտրությունները տապալվելու են այնքան, քանի դեռ հասարակությունը դա թույլ է տալիս։
Պարզ չի։ Արդեն պարզ չի։
Հասրակությու՞նը...:okԱՅՈ, հենց այդտեղ է թաղված շունը, հենց հասարակությունը կհսկի, քանի որ արդեն զգոն է։ Արդեն իշխանությունը միակատար չի կարող լինել, հենց հասարակությունը իր վրա պատասխանատվություն էլ թող վերցնի, ոչ միայն պահանջներ:
Որովհետև ԼՏՊ–ի նկատմամբ ատելությունը դեռ ետ է քաշում, հա՞։ Բայց չէ՞ որ ամեն մի այսպիսի տապալված ընտրություն մի խոշոր քայլ ետ է գցում մեզ։ Դեռ ետ գնալու տեղ ունե՞նք։ Վախենամ արդեն անդունդի պռունկին ենք։
Ատելություն էլ չկա, բայց հետքերն իհարկե չեն անցնի։ իսկ եթե կա, գուցե դրան պետք է լսել։ Հեքիաթս կարդացի՞ր։:oy
Համաձայն եմ, էլ տեղ չկա, բայց ետադարձ էլ չկա։ Երբեք ոչինչ չի լինելու ինչպես առաջ։ Երկու կողմերի համար էլ, մի մոռացեք, որ ՍՍն էլ այս խաղին մասնակցում:
Լավատեսությունը վատ բան չէ;
Լավատեսությունը վատ բան չէ;
Թույլ տվեք ավելացնել այս արտահայտությանը ընդամենը մեկ բառ. հիմնավորված լավատեսությունը վատ բան չէ:
1 քառ. մետրին տեղավորվում է 4-6մարդ։ Հաշվելով Մատենադարանի ամբողջ, նաև կանաչապատված տարածքը, Մաշտոցի երկու մայթը մինչև կինո Նաիրի և քիչ ավել, երկու մայթը մինչև Պոլիտեխնիկի անկյունը, ստացվում է մոտ 20 000:
Մատենադարանի մոտ 88թ. , շարժումը փակելով- 35-40 000:
հիմնավորված լավատեսությունը վատ բան չէ:
+1000
1 քառ. մետրին տեղավորվում է 4-6մարդ։ Հաշվելով Մատենադարանի ամբողջ, նաև կանաչապատված տարածքը, Մաշտոցի երկու մայթը մինչև կինո Նաիրի և քիչ ավել, երկու մայթը մինչև Պոլիտեխնիկի անկյունը, ստացվում է մոտ 20 000:
Մատենադարանի մոտ 88թ. , շարժումը փակելով- 35-40 000:
:( Սկսվեց… :blin
1 քառ. մետրին տեղավորվում է 4-6մարդ։ Հաշվելով Մատենադարանի ամբողջ, նաև կանաչապատված տարածքը, Մաշտոցի երկու մայթը մինչև կինո Նաիրի և քիչ ավել, երկու մայթը մինչև Պոլիտեխնիկի անկյունը, ստացվում է մոտ 20 000:
Մատենադարանի մոտ 88թ. , շարժումը փակելով- 35-40 000:
Այս հաշվարկներին համաձայն չեմ և իմաստ էլ չեմ տեսնում ներկայացնելու կարծիքս:
Դուք նշել էիք կենսաբանական օրենք բառակապակցությունը, և ես խնդրել էի հիմնավորել հենց այդ օրենքով. Ձեր այս գրառման մեջ կենսաբանության հետ կապված ոչինչ չեմ տեսնում: Ինչո՞ւ:
:( Սկսվեց… :blin
Բայց ինչու՞։ Ասա էլի, ինչն էր այստեղ այդքան անհնար, փչված, պրոպագանդիստական։ Չեմ հասկանում, քիչ է՞, այն էլ այդ պայմաններում:
Ինչքան մեծ, այդքան լա՞վ,;) շատ ասենք, քիչ չասենք :
Բայց ինչու՞։ Ասա էլի, ինչն էր այստեղ այդքան անհնար, փչված, պրոպագանդիստական։ Չեմ հասկանում, քիչ է՞, այն էլ այդ պայմաններում:
Ինչքան մեծ, այդքան լա՞վ,;) շատ ասենք, քիչ չասենք :
Չէ… Հարցը լրիվ ուրիշ տեղ է :(:
Մինչև երբ ենք Մարդկանց մատներով հաշվելու ;)
Չէ… Հարցը լրիվ ուրիշ տեղ է :(:
Մինչև երբ ենք Մարդկանց մատներով հաշվելու ;)
մինչև կենսաբանական օրենքի ապացուցումը:)
Միայն մի կետում պատրաստ եմ համաձայնվել, ընտրության երկրորդ փուլը հնարավոր էր։ Բայց կանցներ միևնույնը Սերժը։ ԼՏՊն չուներ այն մեծամասնությունը, որի մասին այդպես բղավում է։ Նրա թվերը նույնքան օդից կրակած են, ինչպես այս վերջին միտինգի մասնակիցների քանակը։ Բոլոր ֆիզիկական, կենսաբանական, երկրաչափական, ճարտարապետական օրենքներից ելնելով, այդ տարածքում կարող են գտնվել 20-30000(35 000 Մաշտոցի շարժումր փակելու դեպքում, ինչպես եր Ղարաբաղ կօմիտեի ժամանակ)։ ԼՏՊ մամուլի ներկայացուցիչն ասում է :o200 000!
Դուք տեղյա՞կ եք 2008 թվականի փետրվարի 26-ի հանրահավաքներից: Ձեր՝ կենսաբանական հաշվարկներով, որքա՞ն մարդ կար այդ օրը Ազատության Հրապարակում, և որքա՞ն մարդ կար Հանրապետության Հրապարակում:
Այս հաշվարկներին համաձայն չեմ և իմաստ էլ չեմ տեսնում ներկայացնելու կարծիքս:
Դուք նշել էիք կենսաբանական օրենք բառակապակցությունը, և ես խնդրել էի հիմնավորել հենց այդ օրենքով. Ձեր այս գրառման մեջ կենսաբանության հետ կապված ոչինչ չեմ տեսնում: Ինչո՞ւ:
Մարդկային մարմնի դասական չափերը:
Կուկ, երբ դուք ինձնից մի որևէ փաստաթղթային ապացույց եք պահաջում, իսկ ես դա չեմ բերում, մեղավոր եմ, քննադատեք, պագոններս չի ընկնի։
Երբ հանկարծ մանրակրկիթ զբաղվում եք իմ "գրական ոճի" քննադատեւթյամբ, կներեք, չի դզում...
Այ հիմա ես "պպզեցի":)
Դուք տեղյա՞կ եք 2008 թվականի փետրվարի 26-ի հանրահավաքներից: Ձեր՝ կենսաբանական հաշվարկներով, որքա՞ն մարդ կար այդ օրը Ազատության Հրապարակում, և որքա՞ն մարդ կար Հանրապետության Հրապարակում:
Դեռ չեմ հաշվել։ Բայց դրանք ինչքանո՞վ մեծ են Մատենադարանից։
88թ այնտեղ կար 500 000-800 000 :
Ըստ ԴՎԳրեյի, թիվը չէ կարևոր, համաձայն եմ, այդ դեպքում`ինչու կեղծել:think
Դեռ չեմ հաշվել։ Բայց դրանք ինչքանո՞վ մեծ են Մատենադարանից։
88թ այնտեղ կար 500 000-800 000 :
Ըստ ԴՎԳրեյի, թիվը չէ կարևոր, համաձայն եմ, այդ դեպքում`ինչու կեղծել:think
Որտովհետև այս հարցում թող ներող լինեն, բայց երկու կողմից էլ "տուպոյություն" են հանդես բերում:
Չուկը ես թվաբանության մասին մի անգամ լավ ասել էր: Իրա ասածին ավելացնլու բան չունեմ:
Ժողովուրդը ասում ա չէ, որ մի հատ հիմար քարը գլդորեց փոսը, տասը խելոք էտ քարը չկարողացան հանել:
Ես էլ ասում եմ, որ էտ տասը հոգին էլ պակաս հիմար չէին, որ հիմարի քարի հետևից գնացին…
Որտովհետև այս հարցում թող ներող լինեն, բայց երկու կողմից էլ "տուպոյություն" են հանդես բերում:
Բայց մեկը պետք է մաքրվի, չէ՞, ազնվանա։ Թող ընդդիմությունն սկսի, թող ցուց տա, որ տարբերվում է, թե չե դեռ երկար իմ նմանները կասեն, ինչու փոխենք, շիլո նա միլո։ Վերջը ձեռքս հասնելու է են Ապլյուսի հոդվածին, շունչ չեք տալիս:(
ԴԺԳրեյ, ասա, հա, թող, հանգստանամ, պոչս քաշեմ, գործով զբաղվեմ:
Բայց մեկը պետք է մաքրվի, չէ՞, ազնվանա։ Թող ընդդիմությունն սկսի, թող ցուց տա, որ տարբերվում է, թե չե դեռ երկար իմ նմանները կասեն, ինչու փոխենք, շիլո նա միլո։ Վերջը ձեռքս հասնելու է են Ապլյուսի հոդվածին, շունչ չեք տալիս:(
ԴԺԳրեյ, ասա, հա, թող, հանգստանամ, պոչս քաշեմ, գործով զբաղվեմ:
ՀԱ :)
Բայց ավելի լավ ա իշխանությունը Թող սկսի: :D
Իսկ եթե լուրջ, ապա պարզ չի որ խնձորի երկու կեսերն են իշխանությունն ու ընդիմությունը:
Սակայն իշխանությունը լրիվ փտած կեսն ա , որը պետք ա տանել թափել: իսկ ընդիմությունը կիսափտած: Կարելի ա մի կերպ կլպել ու մի առողջ մաս դեռ գտնել:
Օրինակ՝ "Ակումբը" վստահաբար եմ ասում, որ էտ առողջ մասերից ամենաառողջն ա:
Լավա լավ մասկիրովկա ա արած հլա որ, թե չէ շոտտվանից էր գելի բաժին դառել:
Բայց ոնց որ երևում ա, դանակով ձյաձան մաքրելով մոտիկանում ա միջուկին…
պետք ա մի բան մտածել… :B
Մոդերատորական: Այս գրառումից հետո ցանկացած գրառում, որը կլինի ոչ թե գաղափարական բանավեճ, այլ գրառման մեջ հանդիպած բառի, բառակապակցության, սխալ ձևակերպման քննարկում, ջնջվելու է առանց զգուշացման: Ցանկացած գրառում, որտեղ անուղղակի կամ ուղղակի կլինեն վիրավորական պիտակումներ որևէ մեկի և հատկապես ակումբցիների (բայց ոչ միայն) նկատմամբ, առանց զգուշացման ջնջվելու են: Քաղաքակիրթ քննարկումներ եմ ցանկանում:
Թերևս ճիշտ ես։
Բայց դա մանիպուլյացիայի նման չէ՞։ Նախորոք իմանալ, որ պահաջը ներկա հրատապություն չունի, և շարունակել պնդել։ մի կողմից `տաք գլուխները սեփական ճամբարից չկորցնելու համար, մյուս կողմից` էլ ուրիշ ոչ մի գործունյա պահանջ չդնելու։
Թերևս նման է մանիպուլյացիայի: Բայց չէ որ ես սկսեցի ենթադրենքով: Այսինքն ես համարում եմ, որ մանիպուլյացիա չկա, որ պայքարն ունի հստակ նպատակ, դա հնարավորին չափ շուտ նոր ընտրություններ նշանակելն է ու հետևել այդ ընտրությունների արդար անցնելուն:
Միաժամանակ ասացի, որ եթե շարժման վերևներում ուզեին անել այն, ինչ դու ես անում, գործընթացը նման էր լինելու սրան: Առաջարկեցի այլ տարբերակ առաջարկել՝ քո ուզածն իրական դարձնելու համար: «Թերևս ճիշտ ես» խոսքերը հասկանում եմ որպես համաձայնության նշան, որ այլ տարբերակ չկա, ու այսպես թե այնպես, ամեն ինչ գնալու է իմ թե քո ուզած ձևով, ընթացքը սա է:
բանտարկյալները, հետազոտուրյունը-այո; իսկ հետո՞։ Կլինեն տեղական մարմինների ընտրություններ, մասնակցեք առանց նեղացած դեմք ընդունելու-ամբողջը կամ ոչինչ, հսկեք որ չխախտվի, իսկ դրա պայմաններն արդեն կան, անցկացրեք ծրագիրը։ այ որ խանգարեն` վայնասուն կարելի է գցել, հիմա արվածն ու՞ր ա։
Չգիտես ինչու վստահ եմ, որ կմասնակցեն բոլոր ընտրություններին կամ գրեթե բոլորին: Այդ մասին հայտարարել են: Եթե նկատի ունես երևանի 4 համայնքներում ընտրությունները... շարժման գրասենյակը համապատասխան բացատրությունը տվել է, թե ինչու չեն մասնակցել: Այդ բացատրությունն անձամբ ինձ առավել քան բավարարում է:
Կարող է՞, ժողովուրդն այնքան անխելք է, որ չի կարելի ազնիվ խոսել նպատակների և հնարավորությունների մասին։
Չի կարելի բացատրել` ինչու՞, չի կարելի հետ կանգնել մի բանից հանուն մյուսի, ավելիկարևորի, այդ ՎաԲանկ սպեկուլյացիաները վնաս են տալիս։ տեսեք, իշխանությունն ավելի ճկուն չգտնվի։ Նրանք համաձայն են որոշ սխալներ ընդունել և էլի կընդունեն; Իսկ ԼՏՊ անսխալ է՞։ Մի օր էլ չի կարողանա ծածկվի ժողովրդի կարծիքով, որը (ժողովուրդը), իրոք անսխալ է:
Ժողովուրդն անխելք չէ, այլ նա այլևս չի ուզում հանդուրժել այս իրավիճակը: Նրան, ինչպես պարզ է գրածիցս, ես չեմ համարում, որ խաբում են, այլ հակառակը, միջոցներ են ստեղծում, հնարավորությունների սահմաններում, այդ ժողովրդի պահանջն իրականություն դարձնելու ուղղությամբ:
Ինչ վերաբերվում է քո տեսակետին, որ պետք է սպասել հաջորդ ընտրություններին՝ այդ ընթացքում թափը չկորցնելով ու հզորանալով, միայն հիշեցնեմ, որ այդ նույնն բանը արվեց 1998-ին, նույնն արվեց 2003-ին: Անգամ փորձն է ցույց տալիս, թե ինչ աղետալի իրավիճակի է բերում սպասելը: Սպասելու պահը չի, քանի կան մարդիկ, ու ծնողը, եղբայրը կամ որդին անօրինական կալանավորված է, քանի դեռ քեզ ուզած պահին կարող են անօրինական կանչել ոստիկանություն՝ զրուցելով կամ այլ կերպ վախեցնելու համար, քանի դեռ իմ համար խորհրդանիշ Ազատության հրապարակը բռնազավթված է, քանի դեռ կան քաղաքական հետապնդյալներ և այլն: Շարքը շատ երկար կարելի է շարունակել:
Ինչ վերաբերվում է քո տեսակետին, որ պետք է սպասել հաջորդ ընտրություններին՝ այդ ընթացքում թափը չկորցնելով ու հզորանալով, միայն հիշեցնեմ, որ այդ նույնն բանը արվեց 1998-ին, նույնն արվեց 2003-ին: Անգամ փորձն է ցույց տալիս, թե ինչ աղետալի իրավիճակի է բերում սպասելը: Սպասելու պահը չի, քանի կան մարդիկ, ու ծնողը, եղբայրը կամ որդին անօրինական կալանավորված է, քանի դեռ քեզ ուզած պահին կարող են անօրինական կանչել ոստիկանություն՝ զրուցելով կամ այլ կերպ վախեցնելու համար, քանի դեռ իմ համար խորհրդանիշ Ազատության հրապարակը բռնազավթված է, քանի դեռ կան քաղաքական հետապնդյալներ և այլն: Շարքը շատ երկար կարելի է շարունակել:
Նույնը չէր… հենց թափը կորցվեց։ Բայց ես չեմ էլ մեղադրում դրա համար, թափ պահելն էլ փորձ է պահաջում, կամ էլ այդ թափը պիտի լուրջ և խորը լինի։ Հիմա այդպես է։ Այս մի թափը չի կորի։
Հո չե՞մ ասում, նստել սպասել դիտելով, թե ինչ են անելու; Անել մինչև հաջորդ ընտրությունը, պատրաստ լինել դրան բոլոր ծակուծուկերում։
Այս անգամ պոռթկում էր, բողոք, ավելի զգացմունքային, քան պատրաստված։ Գուցե Լևոնը պատրաստված էր, բայց ոչ` բնակչությունը։
Իսկ ի՞նչ, ամեն ցնցում միանգամից պետք է նպատակին հասնի։ Չեմ ուզում շուտափույթ չմտածված քայլեր-հլա մի հատ դրանց հանենք, հետո...
Բայց ԼՏՊ իհարկե խորամանկ է։ Նա ՍՍ -ին էլ է ստիպում հիմա շուտափույթ քայլեր անել, որոնք իհարկե կիսատ-պռատ են։ Ժամանակ, խորը փոփոխությունների, ոչ ոք չի տալիս։ Հենա, Եվրոպան տալիս ա, իսկ ընդդիմությունը ` նեղանում։
Տատ, ես չեմ կարծում, որ այստեղ կա մեկը, որը մտածում է, որ վաղը հասնելու ենք մեր նպատակներին: Չէ, կարծում եմ, որ հստակ գիտակցում ենք, որ երկար ճանապարհ ա: Ու մի բան էլ ասեմ, ես ուրախ եմ, որ ընտրություններով իշխանափոխություն չեղավ ու ուրախ եմ որ առաջին հանրահավաքային ալիքից հետո իշխանափոխություն չեղավ: Հազար ափսոս մարտի 1-ի զոհերին ու իմ զորակցությունը բոլոր քաղբանտարկյալներին, այլ կերպ տուժածներին, նրանց ընտանիքներին: Բայց մենակ սենց երկար պրոցեսը, երբ օր օրի մարդու գիտակցության մեջ մտնում է իր ազատության իրավունքը, դրա անհրաժեշտությունը, այն պահելու ձևերը, միայն դա կարող է լավ արդյունքի բերել հետագայում: Ես ասել եմ ու էլի կասեմ. ուզում եմ հնարավորին չափ շուտ իշխանափոխությունը: Այդ «Հնարավորին չափ շուտ»-ի տակ չեմ հասկանում ո՛չ վաղը, ո՛չ էլ հաջորդ նախագահական ընտրությունները՝ Սերժի 5 տարի նախագահելուց հետո...
Սա երկար պայքար է, որին այո՛, դեռ ժողովրդի մի մասը դեռ պատրաստ չէ: Բայց կարծում եմ, որ յուրաքանչյուրը ժամանակի ընթացքում կհասկանա ու մեր շարքերը գնալով համալրվելու են, այլ ոչ պակասեն (խոսքը մարքսիստ, բան-մանի մասին չի): Չեմ կարծում, որ շարժման թափը թուլացած է, դա արտաքին տեսողական սխալ էֆֆեկտի արդյունք է այդպիսի պատկերացումը՝ իմ կարծիքով:
Եթե զգացմունքային ասելով վերջին հանրահավաքը նկատի ունես, ապա հաշվի առնելով որ մարտի 1-ից հետո առաջին էր, իմ կարծիքով ճիշտ այնպիսին էր, ինչպիսին պետք է լիներ: Այդ հանրահավաքին խիստ կառուցողական քննարկումներն ու առաջարկները, նորից իմ կարծիքով, անտեղի կլինեին, ժամանակավրեպ: Այդ օրն ընդամենը անհրաժեշտ էր համոզվել, որ ոչ ընդդիմադիր վերնախավը (առաջնորդ հատվածը), ոչ էլ ժողովուրդը չի ընկրկել, չի հուսահատվել, պայքարից չի հրաժարվել: Դա ընկերական հանդիպում էր՝ իմ բնութագրմամբ:
Այնքան համաձայն եմ, էլ չասած!!:ok:ok:ok
Չեմ կարծում, որ շարժման թափը թուլացած է, դա արտաքին տեսողական սխալ էֆֆեկտի արդյունք է այդպիսի պատկերացումը՝ իմ կարծիքով:
Ես էլ Էի դա ասում...
Հիմա այդպես է։ Այս մի թափը չի կորի։
Եթե զգացմունքային ասելով վերջին հանրահավաքը նկատի ունես, ապա հաշվի առնելով որ մարտի 1-ից հետո առաջին էր, իմ կարծիքով ճիշտ այնպիսին էր, ինչպիսին պետք է լիներ:
Չէ, հակառակը։ այս վերջինը հենց սառը տրամաբանական էր։ Մինչև մարտի մեկը` զգացմունքների պոռթկում։
http://www.lragir.am/
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՑՈՒԳՑՎԱՆԳ ՇԱԽՄԱՏԻ ՖԵԴԵՐԱՑԻԱՅԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՀԱՄԱՐ
Համաժողովրդական շարժման կենտրոնի ներկայացուցիչ Լեւոն Զուրաբյանը հայտարարեց, որ եթե մինչեւ հուլիսի 4-ը ազատ արձակվեն բոլոր քաղբանտարկյալները, ապա համաժողովրդական շարժման առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը հուլիսի 4-ին նախատեսված հանրահավաքին հանդես կգա իշխանության հետ երկխոսության մասին ելույթով եւ կներկայացնի այդ երկխոսության իր առաջարկներն ու ծրագիրը:
Հայաստանը նախագահի ընտրությունից հետո հայտնվել է համապարփակ ճգնաժամի մեջ: Հայաստանի այսպես կոչված նոր իշխանությունն այս ամիսներին ցույց տվեց, որ ի վիճակի չէ ելքեր գտնել` երկիրը ճգնաժամից դուրս բերելու: Ավելին, նրա բոլոր քայլերն այս ժամանակաշրջանում ավելի խորացրին ճգնաժամը: Դրա պատճառն այն է, որ այսպես կոչված նոր իշխանությունը կամ չի հասկանում, համարժեք չէ Հայաստանում ստեղծված իրավիճակի էությանը, կամ չի ուզում հասկանալ: Իհարկե, եթե գործ ունենք առաջին դեպքի հետ, ապա վիճակը կարելի է շտկել, եւ այս դեպքում Համաժողովրդական շարժման պատրաստակամությունը` առաջարկել համագործակցության ծրագիր, արդյունավետ կլինի: Սակայն եթե գործ ունենք երկրորդ դեպքի հետ, յուրաքանչյուր օրը լինելու է կորուստ եւ կործանման տանող ժամանակաչափ:
Ինչն է խնդիրը: Հնարավոր չէ երկրում ապահովել զարգացում եւ կայունություն, եթե չկա հանրային գոնե նվազագույն վստահություն եւ աջակցություն: Հանրային նույնիսկ խուլ, պասիվ «սաբոտաժն» այնպիսի հզոր դեստրուկտիվ ուժ է, որը հնարավոր չէ հաղթահարել «հայտնի» մեթոդներով: Թերեւս, այս հանգամանքը այսպես կոչված նոր իշխանությունը բնազդաբար հասկանում է, եւ ամեն առիթով ու քայլափոխի խոսում է հանրային վստահության մասին. վարչապետը յուրաքանչյուր նիստ բացում է երկարաշունչ ճառով` համեմված երկրային ու երկնային իմաստություններով, նոր ոստիկանապետը սպառնում է երթեւեկության կանոնները խախտողներին, ստեղծվում են տարատեսակ խորհուրդներ, հարկայինում ու մաքսայինում առայժմ կաշառք չեն վերցնում, կոալիցիոն կուսակցությունները ոսկորը կոկորդին մնացածի դեմքով ելույթներ են ունենում, Եվրոպական կառույցները մեղմ դիրքորոշում են ցուցաբերում, եւ այլն: Սակայն ոչինչ չի ստացվում, եւ չի կարող ստացվել, նույնիսկ ամենալավ քայլերը, որովհետեւ այդ ամենը պարզապես հանրային աջակցություն չի գտնում:
Հայաստանն այսօր հայտնվել է որակապես նոր իրավիճակում, որն ունի թե ներքին, թե արտաքին հզոր ազդակներ: Հայաստանի հասարակական-քաղաքական ներկայիս համակարգը համարժեք չէ այս նոր իրավիճակին եւ անհուսալի հետ է մնացել հանրության առաջադրած նոր, որակապես այլ պահանջներից: Թերեւս, սա է պատճառը, որ այսպես կոչված նոր իշխանությունը հայտնվել է ցուգցվանգի մեջ, երբ յուրաքանչյուր քայլ աշխատում է իր դեմ: Բանն այն է, որ նոր իրավիճակում նախկին մեթոդները չեն օգնում: Եւ մնում է երկու ճանապարհ (ականջը կանչի երրորդ կողմի ջատագովների). կամ իշխանության ճամբարը քայլ է կատարում դեպի նոր իրողություններ, կամ ստիպված է իր դիրքերը պահպանելու համար գնալ նորանոր, մեղմ ասած, անմիտ քայլերի:
Լինենք լավատես-իրատես եւ քննարկենք այն պարագան, որ իշխանությունն ուզում է իսկապես փոխել վիճակը, շահել հանրային վստահություն եւ երկիրը դուրս բերել ճգնաժամից: Այստեղ չենք խոսի քաղբանտարկյալներին ազատ արձակելու եւ մարտի 1-ի սպանությունների հանգամանքները պարզելու եւ մեղավորներին պատժելու մասին` դա նույնիսկ Եվրոպական կառույցներն են պահանջում: Դրանից զատ, կան հանգամանքներ, որոնք արդեն հասունացել են եւ ստեղծված իրավիճակի հիմքն են: Դա առաջին հերթին ներկայիս խորհրդարանը ցրելը եւ նոր ընտրություններ նշանակելն է: Դրա իրավական եւ բարոյական բոլոր հիմքերն առկա են` խորհրդարանն ընդունել է հակասահմանադրական օրենք: Մյուս կողմից, խորհրդարաններն ամբողջ աշխարհում համարվում են ներկայացուցչական մարմին, այսինքն հասարակության մեջ առկա հոսանքների, տրամադրությունների հավաքավայր: Ներկայիս խորհրդարանն այդպիսին չէ. նախ, նախագահի ընտրությանը, թեկուզ պաշտոնական տվյալով, հասարակության 20-ից ավելի տոկոսը փաստորեն հայտնվել է «դրսում»: Երկրորդ, կոալիցիոն կուսակցությունները հայտնվել են խորհրդարանում եւ կտրուկ փոխել իրենց քաղաքական պլատֆորմը, այսինքն խաբել են ընտրողներին, եւ նրանց այն ժամանակ ստացած ձայները ներկայում փաստացի չկան: Խոսքը հատկապես վերաբերում է ԲՀԿ, ՀՅԴ եւ Օրինաց երկիր կուսակցություններին: Ինչ վերաբերում է ՀՀԿ-ի հավաքած ձայներին, ապա բոլորն էլ գիտեն, թե դա ինչպես է կատարվել, նույնիսկ կոալիցիոն կուսակցությունները դա գիտեն:
Երկրորդ քայլը բխում է առաջինից. լուծարել կոալիցիան եւ այն կազմող կուսակցություններին որոշ ժամանակահատված արգելել զբաղվել քաղաքականությամբ եւ մասնակցել ընտրություններին: Հիմնավորումը հետեւյալն է` այս կուսակցությունները քվեարկել են հակասահմանադրական օրենքի օգտին, սահմանափակել հասարակության, այսինքն նաեւ իրենց ընտրողների հիմնարար իրավունքներն ու ազատությունները, խաբել են իրենց ընտրողներին` նեղ անձնական-կուսակցական շահերի համար:
Երրորդ քայլով պետք է կամ լուծարել մարտի 1-ից հետո ստեղծված բոլոր տեսակի խորհուրդներն ու ժամանակավոր հանձնաժողովները, կամ արմատապես փոխել դրանց կազմն ու գործունեության սկզբունքները:
Իհարկե, շատերը կասեն, թե այս ամենը ուտոպիա է, եւ իշխանությունը չի գնա այդ քայլին` ինչու պետք է ինքն իր դեմ աշխատի: Հնարավոր է, եւ թերեւս այդպես էլ լինի: Սակայն դա միայն առաջին հայացքից է թվում, թե այս քայլերն իշխանություն կոչվող կարկատանին ավելի վնաս են, քան եթե մնան եւ շարունակեն իրենց գործունեությունը: Այդպես գոնե կհեռանան եւ ժամանակ կունենան իմաստավորել իրենց անցած ճանապարհը. Հանրապետականից կմնա մի քանի հոգի, որոնք ձեռնամուխ կլինեն Նժդեհի ուսմունքի նորովի իմաստավորմանը, Դաշնակները մի քանի ծիր ու տեսլական կավելացնեն իրենց համար, Բարգավաճ Հայաստանն ու Օրինաց երկիրն էլ գուցե միավորվեն` կարիք չկա մի դերի համար երկու կուսակցություն: Հակառակ պարագայում ստիպված են մեղքի ու հանցավորության ողջ բեռը ուսերին` գնալ դեպի ավելի վատթար հեռանկարին: Իսկ հասարակությունն, իր հերթին, հիշաչար չէ եւ կգնահատի սխալ ճանապարհից հետ կանգնելու քայլը:
ՀԱՅԿ ԱՐԱՄՅԱՆ
Ինձ թվում էր ես եմ ամենաշատը ֆոռումներում երկարաշունչ գրառումներ գրելուց մտքիս թելը կորցնում։
Բայց սա այնպիսի տպավորություն էր, որ տարբեր գրառումներից, ֆոռումնեից, ելույթներից արտագրած թքած կպցրած մտքերի ժողովածու եմ կարդացել ու ոչ մի կերպ նպատակը ու կապակցվածությունը չերևաց միգուցե միտք չկա ինքնին գրառան մեջ, ուղղակի փորձ է արվում բազմաթիվ արժոեքավոր մտքերը պատճենելով խելոք տպավորություն թողնել ու հիմնական միտքը – մենք ավելի լավն ենք, թողեք ԼՏՊին եկեք մեր մոտ, թաքցնել՞։ Համաձայնվեք, ուղիղ տեքստով դա ասելուց անլուրջ մարդու տպավորություն ես թողնում, դրա համար էլ սկսում ես սովետական կոփված սկզբունքներով Չինաստաից ու Չեմբերլենից ու ջիպերի գնում հասնում ես ինչ որ կոնկրետ հարցի այն է Պոլիգրաֆ Պոլիգրաֆիչ Շարիկովի արտահայտած հայտնի միտքը «Համաձայն չեմ կերինցու ու Ենգելսի հետ, պետք է վերցնել ու ամեն ինչ հավասար բաժանել» ;)
Բազմիցս չարչրկված երրորդ ուժի թեման նորից սկսում է գլուխ հանել: Օրեցօր ավելանում են տարբեր կալիբրի քաղ. գործիչներ, ովքեր սկսում են վերլուծել ու ներկայացնել ընդդիմափոխության, երրորդ ուժի գոյության անհրաժեշտության այդպես էլ չապացուցված, սին տեսությունը: Ունեմ ներքին համոզմունք, որ առաջիկայում այս թեմայով «վերլուծություններն» ու հոդվածները ավելանալու են, կամա թե ակամա դառնալու է հանրության մեջ քննարկվող առարկա: Եթե առաջանում է մի տեսություն, ապա կա դրա անհրաժեշտությունը:
Բայց ու՞մ է դա անհրաժեշտ: Արդյոք ժողովրդի՞ն, թե՞ իշխանությանը: Հավանաբար իշխանությանը: Առաջնահերթ այն պատճառով, որ երրորդ ուժի գոյությունը, երկու «տարբեր ընդդիմությունների» գոյությունը նշանակում է, որ երկրում խիստ ճգնաժամային վիճակ չէ: Շարժում գաղափարն ինքը հենց ճգնաժամ է նշանակում: Եթե ունենք տարբեր քաղաքական հայացքների տեր մարդիկ, ուժեր, կուսակցություններ, խմբավորումներ, ովքեր հավաքվել են մի դրոշի տակ ու մի ընդհանուր նպատակ են հետապնդում, դա արդեն իսկ նշանակում է, որ կա խորը ճգնաժամ, որի միակ լուծումը մեր դեպքում արտահերթ խորհրդարանական ու նախագահական ընտրություններն են, ժողովրդի կամոք իշխանափոխությունը: Երրորդ ուժի արհեստական ծնունդը իշխանություններին հնարավորություն կտա թե երկրի բնակչությանը, թե արտաքին աշխարհին ցույց տալ, որ իբր այդ ճգնաժամը չկա:
Բացի դրանից պոպուլիստական, ականջը շոյող խոսքեր ասող երրորդ ուժի ծնունդը կկարողանա հաճոյանալ, ապակողմնորոշել, խաբել շարժման մասնակիցների մի որոշ, ոչ մինչև վերջ կողմնորոշված մասսայի, այդպիսով փոքր-ինչ թուլացնել շարժումը:
Ի՞նչ խնդիր կարող է լուծել այդ երրորդ, մտացածին ուժը: Կարո՞ղ է արդյոք իր դրոշի տակ հավաքել սթափ դատող, քաղաքացիական հստակ գիտակցություն ունեցող մարդկանց այնպիսի բանակ, ում օգնությամբ կարելի է փոփոխություններ անել: Ո՛չ: Հիմնական սթափ դատող մարդիկ արդեն այլ դրոշի տակ են ու հստակ գիտակցում են, թե այդ երրորդ ուժն ում է անհրաժեշտ: Կարո՞ղ է արդյոք իր դրոշի տակ հավաքել գոնե ոչ այնքան սթափ դատող մարդկանց, բայց գոնե շատ մեծ թվով մարդկանց, որ միայն առաջնորդների «խելքով» ու այդ մարդկանց բազմությամբ հասնեն փոփոխությունների: Ո՛չ: Գրեթե բոլոր այն մարդիկ, ովքեր պատրաստ են պայքարելու, արդեն այլ դրոշի տակ են:
Հետևաբար երրորդ ուժը միայն մի խնդիր կարող է լուծել. հնարավորինս քաոսացնել ներկա քաղաքական դաշտը, կատարել իմիտիցա և... ամրապնդել իշխանության հիմքերը:
Այս երրորդ ուժ գովերգող և այն ստեղծելու փորձ անող մարդիկ կամ կատարած կլինեն իշխանության պատվերը, կամ էլ շարժվելով ազնիվ մղումներով, իրենք էլ դա չգիտակցելով, ծանր վերք կհասցնեն մեր երկրին, կդժվարացնեն ելքի միակ ճանապարհը, որն է ներկայիս կազմավորված, կայացած, կուռ շարժումը:
Ովքե՞ր կկազեն այդ երրորդ ուժը: Մի քանիսն արդեն սկսել են գործը. Ռուբեն Հակոբյան, Տիգրան Ուրիխանյան... ովքե՞ր կշարունակեն այս գործը: Կարծում եմ, որ սխալված չեմ լինի, եթե տամ Սամվել Բաբայանի, Ալբերտ Բազեյանի (ովքեր բացառված չէ, որ ներկայումս էլ ընդհատակից գործում են), Արտաշես Գեղամյանի (չնայած գուցե այս մեկին գործի դնել արդեն չհամարձակվեն՝ չբացահայտվելու համար), Վազգեն Մանուկյանի (գուցե ոչ իր անունով, այլ ասենք Ալբերտ բաղդասարյանի), գուցե Պարույր Հայրիկյանի, այլքի անունները:
Մեզ՝ հասարակ ժողովրդիս, ներկա պարագայում ոչ միայն պետք չէ «երրորդ ուժի» ծնունդը, այլև ցանկալի է նրա չլինելը:
Հ.Գ. Երրորդ ուժի հետևից գնալու են նրանք, ովքեր իսկապես Լևոնի կողմնակիցներ չեն և ատում են նրան, ու հենց միայն այդ պատճառով էլ ատում են շարժումը, և որոնք չեն կարող բացահայտ ընդունել, կամ գուցե իսկապես չեն ընդունում ներկայիս իշխանությունը՝ ի դեմս Սերժ Սարգսյանի: Սրանք մեծ մասամբ միջին մասնագիտական կրթություն ունեցող, կամ բարձրագույն ավարտ մարդիկ են, որոնք կյանքում հասել են շատ որոշակի կենցաղային պայմանների, գուցե նաև ունեն փոքր պաշտոններ, ավելիին չեն ձգտում, և ուզում են ունենալ կայուն, հաստատուն կյանք: Այսօր նրանք ապահով են մասամբ, շատ լավ դա հասկանում են, բայց ուզում են պահպանել հենց այդ մասամբը, որովհետև քաղաքական վայրիվերումներից վախենում են: Եվ դա շատ բնական բան է: Բոլոր քաղաքացիներից պահանջել հերոսություն հնարավոր չէ: Այ սրանցից էլ օգտվելու են նրանք, ովքեր երրորդ ուժի գովերգությունն են անում և հենց դրանով էլ վտանգավոր են:
Երկու խոսք ընդդիմության կայացման մասին։
ԼՏՊն կարողացավ ժողովրդին ոտքի հանել և ստեղծել ընդդիմություն։
Լավ։
Բայց դա հիմա կենտրոնացված է միայն իր կուսակցության ու իր անձի շուրջը; հենց ինքն էլ արեց ամեն բան որ այդպես էլ լինի, որ ընդդիմություն ասելուց լսենք- ԼՏՊ։ Նպատակ ասելուց լսենք- ԼՏՊ ն `նախագահ։ Ենթադրենք նա ընտրվեց«, ի՞նչ է դառնալու ընդդիմությունը։ Վերանա, որովհետև այլևս պետք չէ՞-հա-հա-հա (սա ծիծաղ էր):
Ո՞րն են նրա գործիքները` հանրահավա՞քը։ Բայց դա միայն ծայրահեղ միջոց է, երբ բոլոր մյուսները սպառված են։ Իրոք, հո Զիմբաբվե չի, որ մարդիկ միայն փողոցում կարողանան իրենց պահանջնորը հայտնել...կամ էլ Շվեյցարիա, որտեղ մինչև այսոր (թերևս միայն որոշ համայնքներում) մարդիկ ընտրության օրը հավաքվում են գեղի հրապարակում, բարձրացնում իրենց ընտրաթերթիկներն ու ձեռքով հաշվում ձայների քանակը...Հանրահավաքների ուժը նրանց հազվադեպ, արտակարգ բնույթի մեջ է, հենց որ սովորական բան դառնա, ուղղակի հավեսի համար պիտի գնան մարդիկ, բա դա բան ա՞։
Ընդդիմությունը պետք է լուրջ լծակներ ունենա` պառլամենտում, տեղական կառավարման օրգաններում ներկայություն, պետական մամուլում։ Այդ ամենը հնարավոր չէ առանց պետության մասնակցության և աջակցության։ Հենց դա է, որ պետք է այսօր պահանջել` հենց Ս.Սարգսյանի կառավարությունից։ Եվ արվում է, և ՍՍ տօտիկ-տօտիկ գնում է այդ ուղղությամբ։ Հերիք է ամեն բան սևացնեք և չնկատեք ուղղությունը։
Ես համոզված չեմ, որ ԼՏՊ կզբաղվի ընդդիմության ուժեղացմամբ`լինելով նախագահ։ Չափից դուրս լավ գիտի, ինչ է դա նշանակում իր համար, մինչև հիմա էլ մտածում եմ, որ նրա անձնական ամբիցիաներն ավելի կարևոր են իր համար, քան արտասանված բոլոր բարձր գաղափարները։ Այ եթե նա դեռ մնա ընդդիմության առաջնորդ, գուցե և կստեղծի լավ օրինական հիմքեր գոնե հետագա իր ընտրվելու համար։ Իսկ հետո այդ հիմքերը կմնան նաև մյուս, գալիք ընդդիմության համար։ Օրինակ Ժառանգությունը ինձ թվում է էլի մնալու է ընդդիմություն, Էկօլօժիստները, Դաշնակցությունն էլ...և նրանց պետականորեն շնորհված լիազորություններ են հարկավոր, ոչ թե ժողովրդին հանրահավաքի հանելու հնարավորություն։ Ես հո դեն չեմ միտինգներին, բայց այդքան կառչելը, ասես միակ ցանկությունն ու իրավունքն է, ավելորդ է։
Բայց ԼՏՊն չի ուզում մնա ընդդիմություն, և կարգին պլատֆորմ ստեղծի ապագայի համար, գուցե իրեն բոլորովին պետք չէ՞ ընդդիմություն Հայաստանում` իր անունից դուրս։
Սերժին էլ պետք չէ, բայց նա արդեն պարտավոր է գործել, համակերպվել ընդդիմության գաղափարին, պօդվինուցցա, որ պահպանի տեղն ու անունը։ Չի ընտրվել,Չի ընտրվել...Ընտրվել է ! շատերը հենց իրեն են ձայն տվել, առանց կաշառքի, առանց վախեցնելու, նույնիսկ եթե երկրորդ փուլին հասներ, նշանակում է բնակչության կեսը նրան ձայն է տվել, ինչու այդ կեսը բոլորը նրա բարեկամնե՞րն են, կամ կառավարության անդամնե՞ր։
Նախագահ է` պիտի անի իր ծրագիրը (որը վատը չի թղթի վրա) և լսի ու հաշվի առնի ընդդիմությանը, բայց ոչ` կատարի առանց պայմանների ամեն առաջարկ։ Կտեսնեք, ամենաճիշտ պահաջները կանցնեն։
Երրորդ ու՞ժ։ Ինչի համար, փողոցի՞։ Պետք չէ։ Կգա ժամանակը և տեղը, չորրորդն էլ կառաջանա։ հիմա դեռ եղածներն էլ բավական են;
Ես չեմ սիրում Լևոնին, այո, բայց չեմ բացառում նրա կարևորությունը ընդդիմության համար; Եթե նա գոնե մեկ տարի շարունակի այդ գործը, քաղաքակիրթ և ԱԶՆԻՎ մեթոդներով, աշխատակցելու կամքով, պակաս փքվածությամբ, ուրիշ գործիչներին տեղ տալով, կասեմ-բռավո;
Հիմա նեղացած համառ դիրքում է, չեմ վստահում; Միակը չեմ;
Ես համոզված եմ, որ Սերժը ավելի շատ ձայն է հավաքել առաջին փուլում. միակ բանը, որ կասկած է հարուցում, երկրորդ փուլի անհրաժեշտությունն էր:
Ասեմ, որ պառլամենտական արտահերթ ընտրությունները լավ պահանջ կլինի։ Բայց ոչ` նախագահական;
Երկու խոսք ընդդիմության կայացման մասին։
ԼՏՊն կարողացավ ժողովրդին ոտքի հանել և ստեղծել ընդդիմություն։
Լավ։
Բայց դա հիմա կենտրոնացված է միայն իր կուսակցության ու իր անձի շուրջը; հենց ինքն էլ արեց ամեն բան որ այդպես էլ լինի, որ ընդդիմություն ասելուց լսենք- ԼՏՊ։ Նպատակ ասելուց լսենք- ԼՏՊ ն `նախագահ։ Ենթադրենք նա ընտրվեց«, ի՞նչ է դառնալու ընդդիմությունը։ Վերանա, որովհետև այլևս պետք չէ՞-հա-հա-հա (սա ծիծաղ էր):
Տատ էդ քո ասած ծիծաղի (որն իմ կարծիքով նման չէր ծիծաղի) փոխարեն լավ կլիներ, եթե նշեիր մեկ անձի կամ կուսակցության անուն, ով այժմ չի սատարում ԼՏՊ-ին, բայց ընդդիմադիր քաղաքական գործիչ է:
Ո՞րն են նրա գործիքները` հանրահավա՞քը։ Բայց դա միայն ծայրահեղ միջոց է, երբ բոլոր մյուսները սպառված են։ Իրոք, հո Զիմբաբվե չի, որ մարդիկ միայն փողոցում կարողանան իրենց պահանջնորը հայտնել...կամ էլ Շվեյցարիա, որտեղ մինչև այսոր (թերևս միայն որոշ համայնքներում) մարդիկ ընտրության օրը հավաքվում են գեղի հրապարակում, բարձրացնում իրենց ընտրաթերթիկներն ու ձեռքով հաշվում ձայների քանակը...Հանրահավաքների ուժը նրանց հազվադեպ, արտակարգ բնույթի մեջ է, հենց որ սովորական բան դառնա, ուղղակի հավեսի համար պիտի գնան մարդիկ, բա դա բան ա՞։
Խնդրում եմ՝ նշես Հ.Հ.-ում արդարության հասնելու այլ միջոցներ՝ քո ասած՝ մյուսներից:
Սերժին էլ պետք չէ, բայց նա արդեն պարտավոր է գործել, համակերպվել ընդդիմության գաղափարին, պօդվինուցցա, որ պահպանի տեղն ու անունը։ Չի ընտրվել,Չի ընտրվել...Ընտրվել է ! շատերը հենց իրեն են ձայն տվել, առանց կաշառքի, առանց վախեցնելու, նույնիսկ եթե երկրորդ փուլին հասներ, նշանակում է բնակչության կեսը նրան ձայն է տվել, ինչու այդ կեսը բոլորը նրա բարեկամնե՞րն են, կամ կառավարության անդամնե՞ր։
Պարտավոր է, բայց չի համակերպվում, հենց դա է ցավը: Նա ցանկանում է ամեն կերպ, նույնիսկ ֆիզիկապես վերացնել ընդդիմությունը: Իսկ այդ շատերը ընտրելու իրավունք ունեցող քաղաքացիների քանի՞ տոկոսն են կազբում: Շատ-ը դա հարաբերական է: Այս դեպքում շատեր բառը օգտագործելն անհեթեթություն է: Օրինակ՝ 100.000 հոգին բավականին շատ է, բայց ընտրություններում հաղթելու համար շատ քիչ է: Հիմա դու «շատերը» ասելով ի՞նչ նկատի ունես:
Ես չեմ սիրում Լևոնին;
Իսկ Սերժիկին սիրո՞ւմ ես:
Չէ, Տատ, համաձայն չեմ դիտարկումներիդ:
Նախ ես չեմ կարծում որ ամեն ինչ կենտրոնացած է Տեր-Պետրոսյանի անձի շուրջը, դա միայն այն իմաստով է այդպես, որ այսօր շարժման գլխավոր ղեկավարն ինքն է, հիմնական գործողությունները մշակում է ինքը՝ իր մերձավորների հետ: Իսկ իրականում շարժումը կենտրոնացած է որոշակի ազատատենչ գաղափարների շուրջը: Այո՛, գաղափարների և ոչ թե անձի: Ես, օրինակ, գնում եմ գաղափարների հետևից ու իմ նմանները չափազանց շատ են: Այո՛, կան մարդիկ, ովքեր գնում են զուտ անձի՝ Տեր-Պետրոսյան անհատի հետևից: Լավ են անում, դա էլ իրենց իրավունքն է, վստահել այդ անհատին՝ խիստ ուժեղ և խելացի անհատին: Սակայն մեծամասամբ սա գաղափարի պայքար է:
Արդյո՞ք սպառվել են մյուս միջոցները: Բնականաբար: Եթե ենթադրենք նույն պետական մամուլում, ասենք ՀՌԱՀ-ում պետք է ձևական մեկ ընդդիմադիր դնեն ու ասեն, որ տեսեք, տեսեք, մենք դեմոկրատ ենք, ընդդիմությունն էլ այստեղ տեղ ունի, բայց վերջինս բան չի կարողանալու փոխել, դա մեզ պետք չէ: Մենք ոչ թե ուզում ենք թատրոնում ներկայացում խաղալ, այլ ուզում ենք իրապես հասնել մեր ազատություններին, մեր լիարժեք ու հանգիստ ապրելու իրավունքին: Միայն մեկ օրինակ բերեմ. ի՞նչ փոխվեց այն բանից, որ կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովում Ժառանգություն կուսակցությունը ներկայացուցիչ ուներ: Ոչինչ: Վերջինս դեմ էր գրեթե բոլոր որոշումներին, որքան որ հիշում եմ, սակայն ոչ մի փոփոխություն դրանից չէր լինում: Արդյոք կունենան ներկայիս իշխանությունները՝ ի դեմս Սերժ Սարգսյանի, այնքան քաղաքական կամք, որ նման հանձնաժողովներում, կառավարման մարմիններում և այլուր ընդդիմությունից այնքան ներկայացուցիչ նշանակեն, որ նրանք կարողանան փոփոխություն մտցնել գործելաոճում, որոշումներում: Ո՛չ, արդեն տեսել ենք որ չունի: Վերջին՝ մարտի 1-ի գործը քննող հանձնաժողովի օրինակը ասածիս վառ ապացույց:
Ուրեմն ընդդիմությանը, ի դեմս Տեր-Պետրոսյանի, մնացել է միայն քո ասած «ծայրահեղ» ձևը՝ հանրահավաքները: Այլ տարբերակ չկա: Թեև իրականում ընդդիմության վերնախավի միակ գործը հանրահավաքները չեն: Աշխատում են բոլոր հնարավոր ուղղություններով և բավական գործ են անում: Սակայն այստեղ մի բան էլ հիշեցնեմ: Տեր-Պետրոսյանն առաջարկեց Հ1-ով պարբերաբար եթեր, ասելով, որ այդ դեպքում ժողովրդի հետ այդպես կհաղորդակցվի ու այլևս հանրահավաքներ չեն անի: Մերժվե՞ց: Ոչ, անգամ չմերժվեց: Այս առաջարկը պարզապես անտեսվեց, քանի որ իշխանությունները չունեն բավարար քաղաքական կամք, իսկ դու առաջարկում ես այդ պայմաններում «ծայրահեղ քայլերի» չգնալ: Հապա ի՞նչ անենք: Նստե՞նք տանը, հրաշքի սպասե՞նք: Ո՛չ, անցել են այդ լեթարգիական քնի ժամանակները, հիմա արդեն գործելու ժամանակն է...
Ես, ՀՀ քաղաքացիս, 24 ամյա պատանիս, շատ եմ ուզում ամուսնանալ ու երեխաներ ունենալ, բայց ես չեմ ուզում, որ իմ այդ երեխաները ապրեն նման երկրում: Ես այլընտրանք չունեմ: Պայքարելու միակ տարբերակն այդ է: Իմ նմանները շատ-շատ են:
հ.գ. Ես չեմ ուզում մտնել անիմաստ բանավեճի մեջ ու պնդել որ այս թեկնածուն այսքան ձայն է հավաքել, մյուսն այսքան: Սակայն ես կարող եմ պնդել, որ Սերժ Սարգսյան անունով ՀՀ քաղաքացին չի ընտրվել, չի հավաքել անհրաժեշտ ձայների քանակը: Ես դա կարող եմ պնդել՝ հիմնվելով իմ տեսած քարոզչության՝ անօրինական քարոզչության, ինչպես նաև իմ աչքով տեսած խախտումների վրա, որոնք, ցավոք, ապացուցել չեմ կարող:
Ավելացվել է 9 րոպե անց
Տատ էդ քո ասած ծիծաղի (որն իմ կարծիքով նման չէր ծիծաղի) փոխարեն լավ կլիներ, եթե նշեիր մեկ անձի կամ կուսակցության անուն, ով այժմ չի սատարում ԼՏՊ-ին, բայց ընդդիմադիր քաղաքական գործիչ է:
Կուկ, որևէ տեղ Տատի գրառման մեջ ես չհանդիպեցի այնպիս մտքի, որ նա ասի, թե կա այլ ընդդիմադիր... թեև իրականում կան...
Եթե ուշադիր կարդաս Տատի գրառումը, ապա կարծում եմ նաև կնկատես, որ ինքը դեմ այսօր «երրորդ ուժի» առաջացման գաղափարին: Ես կարծում եմ, որ Տատը լրիվ այլ բան էր ասում: Կոնկրետ ես նրա ասածին համաձայն չէի ու տեսակետս շարադրեցի վերևում, սակայն խոսքերն աղավաղելն, այլ կերպ ներկայացնելն էլ ճիշտ չէ:
Իսկ Սերժիկին սիրո՞ւմ ես:
Իսկ դա ի՞նչ կապ ունի: Նախ չեմ կարծում, որ այդպես է, հետո...
Օրինակ ես շատ կուզեի, որ Տեր-Պետրոսյանին բոլոր չսիրողները Տատի նման ազնվորեն խոստովանեին Տեր-Պետրոսյանի կարևորությունն ու դրական գործոն լինելը ներկայիս իրավիճակում:
Ովքե՞ր կկազեն այդ երրորդ ուժը: Մի քանիսն արդեն սկսել են գործը. Ռուբեն Հակոբյան, Տիգրան Ուրիխանյան... ովքե՞ր կշարունակեն այս գործը: Կարծում եմ, որ սխալված չեմ լինի, եթե տամ Սամվել Բաբայանի, Ալբերտ Բազեյանի (ովքեր բացառված չէ, որ ներկայումս էլ ընդհատակից գործում են), Արտաշես Գեղամյանի (չնայած գուցե այս մեկին գործի դնել արդեն չհամարձակվեն՝ չբացահայտվելու համար), Վազգեն Մանուկյանի (գուցե ոչ իր անունով, այլ ասենք Ալբերտ բաղդասարյանի), գուցե Պարույր Հայրիկյանի, այլքի անունները:
Կարծում եմ, որ գրառմանս հետ եզրեր ունի Հովհաննես Հովհաննիսյանի հետևյալ ասածները.
Ըստ նրա` այն, ինչ տեղի է ունեցել հունիսի 22-ին՝ իբր ՀԱԱԿ ՚համագումարՙ, որի ընթացքում ՚փոխվել էՙ ոչ միայն կուսակցության նախագահն, այլեւ ամբողջ քաղխորհրդի կազմը, իրականում ոչ թե համագումար է եղել, այլ մի խումբ մարդկանց ներկայությամբ մի ժողով, որին մասնակցել են ՀԱԱԿ-ից ընդամենը 10-15 հոգի, ընդ որում՝ ՚Անտինյանի բարեկամներիցՙ, ինչպես նկատեց Հովհաննես Հովհաննիսյանը: Մյուսները եղել են ռամկավար, բազեյանական եւ սամվելբաբայանական: ՚Գերակշիռ մասը իրենք են եղել, 70-80 տոկոսՙ,- ասաց Հովհաննես Հովհաննիսյանը: Հիշեցնենք, որ Անտինյանը չի բացառել մոտ ապագայում թարմացված ՀՌԱԿ-ի հետ միավորվելու հնարավորությունը:
և
՚Սա քաղաքական դաշտում ոչ առաջին դեպքն է, ոչ էլ վերջին, ցավոքՙ,- ասաց ՀԱԱԿ նախագահ Հովհաննես Հովհաննիսյանը, եւ նկատեց, թե քանի որ կոալիցիան չի կարողանում համարժեք դիմակայել Համաժողովրդական շարժմանը, այսպես կոչված երրորդ ուժի միջոցով, որին ներդիրի նման ուզում են օգտագործել իշխանության եւ Շարժման միջեւ, փորձում են հավասարակշռություն հաստատել:
Ամբողջությամբ կարդացեք այստեղ (http://a1plus.am/amu/?page=issue&iid=62197):
Ես համոզված եմ, որ Սերժը ավելի շատ ձայն է հավաքել առաջին փուլում. միակ բանը, որ կասկած է հարուցում, երկրորդ փուլի անհրաժեշտությունն էր:
Սխալվեցիր, ճիշտ բան ասեցիր ՍՍն ձայն ՀԱՎԱՔԵԼ է, ես կասեի ՍՍի համար ձայների մեծամասնությունը ԲԵՐՄԱՆ են ենթարկել։
Ես համոզված եմ, որ Սերժը ավելի շատ ձայն է հավաքել առաջին փուլում. միակ բանը, որ կասկած է հարուցում, երկրորդ փուլի անհրաժեշտությունն էր:
Ֆիդո, արի էս "հավաքել" բառի փոխարեն ուրիշ բայ օգտագործի "կոխել", "գողնալ", "առնել", "հավքռտել" "յուրացնել", "գնել" "գնել-փողը չտալ-քցել".... և այլն
Երկու խոսք ընդդիմության կայացման մասին։
ԼՏՊն կարողացավ ժողովրդին ոտքի հանել և ստեղծել ընդդիմություն։
Լավ։
Բայց դա հիմա կենտրոնացված է միայն իր կուսակցության ու իր անձի շուրջը; հենց ինքն էլ արեց ամեն բան որ այդպես էլ լինի, որ ընդդիմություն ասելուց լսենք- ԼՏՊ։ Նպատակ ասելուց լսենք- ԼՏՊ ն `նախագահ։ Ենթադրենք նա ընտրվեց«, ի՞նչ է դառնալու ընդդիմությունը։ Վերանա, որովհետև այլևս պետք չէ՞-հա-հա-հա (սա ծիծաղ էր):
Ո՞րն են նրա գործիքները` հանրահավա՞քը։ Բայց դա միայն ծայրահեղ միջոց է, երբ բոլոր մյուսները սպառված են։ Իրոք, հո Զիմբաբվե չի, որ մարդիկ միայն փողոցում կարողանան իրենց պահանջնորը հայտնել...կամ էլ Շվեյցարիա, որտեղ մինչև այսոր (թերևս միայն որոշ համայնքներում) մարդիկ ընտրության օրը հավաքվում են գեղի հրապարակում, բարձրացնում իրենց ընտրաթերթիկներն ու ձեռքով հաշվում ձայների քանակը...Հանրահավաքների ուժը նրանց հազվադեպ, արտակարգ բնույթի մեջ է, հենց որ սովորական բան դառնա, ուղղակի հավեսի համար պիտի գնան մարդիկ, բա դա բան ա՞։
Ընդդիմությունը պետք է լուրջ լծակներ ունենա` պառլամենտում, տեղական կառավարման օրգաններում ներկայություն, պետական մամուլում։ Այդ ամենը հնարավոր չէ առանց պետության մասնակցության և աջակցության։ Հենց դա է, որ պետք է այսօր պահանջել` հենց Ս.Սարգսյանի կառավարությունից։ Եվ արվում է, և ՍՍ տօտիկ-տօտիկ գնում է այդ ուղղությամբ։ Հերիք է ամեն բան սևացնեք և չնկատեք ուղղությունը։
Ես համոզված չեմ, որ ԼՏՊ կզբաղվի ընդդիմության ուժեղացմամբ`լինելով նախագահ։ Չափից դուրս լավ գիտի, ինչ է դա նշանակում իր համար, մինչև հիմա էլ մտածում եմ, որ նրա անձնական ամբիցիաներն ավելի կարևոր են իր համար, քան արտասանված բոլոր բարձր գաղափարները։ Այ եթե նա դեռ մնա ընդդիմության առաջնորդ, գուցե և կստեղծի լավ օրինական հիմքեր գոնե հետագա իր ընտրվելու համար։ Իսկ հետո այդ հիմքերը կմնան նաև մյուս, գալիք ընդդիմության համար։ Օրինակ Ժառանգությունը ինձ թվում է էլի մնալու է ընդդիմություն, Էկօլօժիստները, Դաշնակցությունն էլ...և նրանց պետականորեն շնորհված լիազորություններ են հարկավոր, ոչ թե ժողովրդին հանրահավաքի հանելու հնարավորություն։ Ես հո դեն չեմ միտինգներին, բայց այդքան կառչելը, ասես միակ ցանկությունն ու իրավունքն է, ավելորդ է։
Բայց ԼՏՊն չի ուզում մնա ընդդիմություն, և կարգին պլատֆորմ ստեղծի ապագայի համար, գուցե իրեն բոլորովին պետք չէ՞ ընդդիմություն Հայաստանում` իր անունից դուրս։
Սերժին էլ պետք չէ, բայց նա արդեն պարտավոր է գործել, համակերպվել ընդդիմության գաղափարին, պօդվինուցցա, որ պահպանի տեղն ու անունը։ Չի ընտրվել,Չի ընտրվել...Ընտրվել է ! շատերը հենց իրեն են ձայն տվել, առանց կաշառքի, առանց վախեցնելու, նույնիսկ եթե երկրորդ փուլին հասներ, նշանակում է բնակչության կեսը նրան ձայն է տվել, ինչու այդ կեսը բոլորը նրա բարեկամնե՞րն են, կամ կառավարության անդամնե՞ր։
Նախագահ է` պիտի անի իր ծրագիրը (որը վատը չի թղթի վրա) և լսի ու հաշվի առնի ընդդիմությանը, բայց ոչ` կատարի առանց պայմանների ամեն առաջարկ։ Կտեսնեք, ամենաճիշտ պահաջները կանցնեն։
Երրորդ ու՞ժ։ Ինչի համար, փողոցի՞։ Պետք չէ։ Կգա ժամանակը և տեղը, չորրորդն էլ կառաջանա։ հիմա դեռ եղածներն էլ բավական են;
Ես չեմ սիրում Լևոնին, այո, բայց չեմ բացառում նրա կարևորությունը ընդդիմության համար; Եթե նա գոնե մեկ տարի շարունակի այդ գործը, քաղաքակիրթ և ԱԶՆԻՎ մեթոդներով, աշխատակցելու կամքով, պակաս փքվածությամբ, ուրիշ գործիչներին տեղ տալով, կասեմ-բռավո;
Հիմա նեղացած համառ դիրքում է, չեմ վստահում; Միակը չեմ;
Քանի դեռ կա այդպիսի դրվածք հայ հասարակության մեջ, որ կա միայն մեկ, կենտրոնական, միանձնյա հարգվածություն, մնացածը հեչ, ԼՏՊի ընդդիմություն ստեղծելու մտքերի մասին կասկածներ լինելու են, նրանից ուղղակի շատերը միայն սպասում են, որ հենց դառնա նախագահ հարցերը լուծվի, երկրորդ դեմք հայերի համար չկա դրանից էլ գյադեք ես կողմ կամ գյադեք էն կողմ, կիսել մի մասն սենց մի մասն նենց մի մասն էլ մեչտեղը պիտուշ - դա հայ հասարակության համար բարդ է ու անարժեք. Վարդան Պետրոսյանի ասած, կարծում են ՔՈՒՉԱ նայողն որ լավ լինի ԱԴԻ ԲՈՒԴԻ ասելուց ավելի բան չասի էլ հերիքա ...
Որոշ առումով դա արվել է հենց ԼՏՊի, այնուհետև Քոչարյանի իսկ վերջին դագաղամեխը ՍՍի կողմից է խփվել ու պառլամենտ, կուսակցություններ, էլ չասած հասարակական նախաձեռնություններ այլասեռել արժեզրկել են, դարձրնելով լվացքատուն, որտեղ ոչինչ չի որոշվում միայն նախագահի համար կեղտ լվալու գործ են անում։
Դրա համար էլ կրկնվեմ - եթե ԼՏՊմ իր այդ մեղքը կարողանա քավել մեծ գործ արած կլինի - վերականգնել բազմաշերտությունը քաղաքական դաշտում, որ միայն փոքր ժամանակ առկա էր, հետո կամաց կամաց դարձավ միապետական երկրիր անունը ՀՀՇաստան էր հիմա հակաՀՀՇաստան է։
Հ.Գ. ՍՍի մենակ սեվը տեսնելը չի հարցը այլ ՄԱՐԴԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ, որը տանցորն արջի ծառայություն որպես մատուցեց ու ցվրվեց ասպարեզից։ Այդ սեվ ուղղակի այնպես է կուրացնում, որ ոչ մի լավ բան աչքներիս չի երևում
Տնաշեններ, այսքան տառ կլնի՞ գրել; Ուր գնում եմ, դավթարներն սպասում են։
Տեր-Պետրոսյանն առաջարկեց Հ1-ով պարբերաբար եթեր, ասելով, որ այդ դեպքում ժողովրդի հետ այդպես կհաղորդակցվի ու այլևս հանրահավաքներ չեն անի: Մերժվե՞ց: Ոչ, անգամ չմերժվեց: Այս առաջարկը պարզապես անտեսվեց, քանի որ իշխանությունները չունեն բավարար քաղաքական կամք,
Լավ էլ բան է առաջարկել (կամ պահանջել, ինչպես ուզում եք)։
Միայն մի հարց ունեմ` ո՞ւմ է առաջարկում և դեռ հարգալից պատասխան էլ սպասում։
Ումի՞ց է ԼՏՊ ինչ որ հարցերի լուծումներ պահանջում։ Նախագահի՞ց։ Որին չի՞ ընդունում։ Ինչու պետք է նրա հետ խոսեն։Ինչ անմեղ ու լավ բան էլ ասի ասենք Է.Նալբանդյանի վերաբերյալ, կամ ոստիկանության, մնում է կիսատ-պռատ։ հա դուք լավն եք«, բայց Սերժը նախագահ չէ։ Իսկ ի՞նչ է սպասում այդ դեպքում։
Օօօ, ես ձեր պատասխանը գիտեմ, ավազակներ, անօրեն, չընտրված...Այդ հիմա չասեք, արդեն պարզ է։
Խնդրում եմ, մի անգամ լուռ մտածեք այս հնարավորության մասին, քանի որ դա կարող է հաղթանակ բերել։
Կոմպրոմիս խոսքը հայտնի է՞ ոմանց։
Եթե Լևոնն իրոք ուզում է պարզապես խոսել ժողովրդի հետ, պայքարի ոգին պահել, տեղեկացնել,օգնել որ ամեն մեկը տեղում դատին դիմի, իրավաբանական խորհուրդներ տա, նաև ուրիշ գործիչների հրավիրի իրեն տրամադրված հեռուստատեսային ժամին-հոյակապ նախագիծ է !!!!։Իսկ չի մտածում, որ մինչև այդ ստանալը պետք է ԸՆԴՈՒՆԻ ընտրությունները, ասի `ես համաձայն չեմ, բայց Սերժն անցավ, և հիմա պահանջի ու գոռգռա իր իրավունքների և հաջող առաջարկների համար։
Իհարկե, իհարկե, սրիկաների հետ համաձայնության չեն գալիս, նա ով է որ, մենք չենք զիջի, թող Սերժը գնա և այլն,և այլն։
Ընտանիքը պահպանելու համար յուրաքանչյուր կին գնում է մեծագույն կոմպրոմիսսների, նրբազգաց տղամաևդն էլ, հաճախ զոհաբերելով իրենց ազատությունը։ Լավ, սրանք գոնե սիրում են միմյանց։
Երեխայիս կյանքը կամ առողջությունը պահպանելու համար կգնամ համաձայնության վերջին տականքի հետ։ Գուցե՞ պետք է սկզբունքային դիրք ընդունեմ ու ասեմ` ոչ, դուք տականք եք, ազատեք երեխաներիս, ես նույնիսկ թքել Ձեր վրա չեմ ուզում։
Հիմա դրանցից որ մեկն է իրոք սիրում երեխային և պատրաստ է զիճելու՞։ կտեսնենք։
Կողի են ընկել երկուսն էլ, բայց ուժը Սերժինն է, իսկ Լտպն չի կարողանում դա կուլ տալ։ գաղափարներից, ցավոք շատ բան չեմ տեսնում, ինչքան շատ եմ կարդում, այնքան պարզ է երկու տղամարդու մենամարտը։ Ամեն մեկն իր միջոցներով։
Մի ուժեղ կին չկա՞ հայկական քաղաքական ասպարեզում։ Որ լինի էլ, երկուսն են պետք, մեկն իշխանություն, մեկն ընդդիմություն։
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Քանի դեռ կա այդպիսի դրվածք հայ հասարակության մեջ, որ կա միայն մեկ, կենտրոնական, միանձնյա հարգվածություն, մնացածը հեչ, ԼՏՊի ընդդիմություն ստեղծելու մտքերի մասին կասկածներ լինելու են, նրանից ուղղակի շատերը միայն սպասում են, որ հենց դառնա նախագահ հարցերը լուծվի, երկրորդ դեմք հայերի համար չկա
Լավն էր, Վոտեր:)
Լավն էր, Վոտեր:)
Տատ, դու նախապատմությանը տեղյակ չես ախար...Վոտերը գիտի էդ երկրորդ դեմքն ովա,...ուղղակի համեստություն արեց։
էէէհ, Տատ: Լավ, արի ենթադրենք, որ մենք սխալ ենք, Սերժն էլ ընտրվել է, նախագահ է: Տեր-Պետրոսյանն էլ ընտրողների 30%-ի ձայնը ստացած ընդդիմադիրն է...
Զուտ էս պարագայում հասկանանք, որ ՀՀ ցանկացած քաղաքացի իրավունք ունի չճանաչել ընտրությունները, կասկածել նախագահի լեգիտիմությունը: Իսկ ընտրված ու իսկական նախագահը պարտավոր է իր երկրում պահպանել սահմանադրությունը, սահմանադրական կարգը: Մասնավորապես ինքը պարտավոր է ապահովել, որ հավասար պայմաններ ընձեռվեն ընդդիմությանը՝ գործելու համար, այդ թվում եթեր: Ահա թե ինչու է պահանջում, ահա թե ումից է պահանջում: Համ էլ չափազանցությունների գիրկը չընկնենք, էդ մարդը հազար անգամ ասաց, ես չեմ ընդունում նրա լեգիտիմությունը, բայց էս պահին ինքը նախագահ ա, մենք հաշվի ենք նստում էդ քաղաքական գործոնի հետ: Նենց որ, լավ էլի Տատ...
Տնաշեններ, այսքան տառ կլնի՞ գրել; Ուր գնում եմ, դավթարներն սպասում են։
Լավ էլ բան է առաջարկել (կամ պահանջել, ինչպես ուզում եք)։
Միայն մի հարց ունեմ` ո՞ւմ է առաջարկում և դեռ հարգալից պատասխան էլ սպասում։
Ումի՞ց է ԼՏՊ ինչ որ հարցերի լուծումներ պահանջում։ Նախագահի՞ց։ Որին չի՞ ընդունում։ Ինչու պետք է նրա հետ խոսեն։Ինչ անմեղ ու լավ բան էլ ասի ասենք Է.Նալբանդյանի վերաբերյալ, կամ ոստիկանության, մնում է կիսատ-պռատ։ հա դուք լավն եք«, բայց Սերժը նախագահ չէ։ Իսկ ի՞նչ է սպասում այդ դեպքում։
Օօօ, ես ձեր պատասխանը գիտեմ, ավազակներ, անօրեն, չընտրված...Այդ հիմա չասեք, արդեն պարզ է։
Խնդրում եմ, մի անգամ լուռ մտածեք այս հնարավորության մասին, քանի որ դա կարող է հաղթանակ բերել։
Կոմպրոմիս խոսքը հայտնի է՞ ոմանց։
Եթե Լևոնն իրոք ուզում է պարզապես խոսել ժողովրդի հետ, պայքարի ոգին պահել, տեղեկացնել,օգնել որ ամեն մեկը տեղում դատին դիմի, իրավաբանական խորհուրդներ տա, նաև ուրիշ գործիչների հրավիրի իրեն տրամադրված հեռուստատեսային ժամին-հոյակապ նախագիծ է !!!!։Իսկ չի մտածում, որ մինչև այդ ստանալը պետք է ԸՆԴՈՒՆԻ ընտրությունները, ասի `ես համաձայն չեմ, բայց Սերժն անցավ, և հիմա պահանջի ու գոռգռա իր իրավունքների և հաջող առաջարկների համար։
Իհարկե, իհարկե, սրիկաների հետ համաձայնության չեն գալիս, նա ով է որ, մենք չենք զիջի, թող Սերժը գնա և այլն,և այլն։
Տատ ջան, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը բազմիցս ասել է, որ չի ընդունում նախագահական ընտրությունների արդյունքը, որ Սերժ Սարգսյանը լեգիտիմ նախագահ չէ: Բայց միեւնույն ժամանակ ասել է բազմիցս, որ քանի որ ներկա վարչախումբը այժմ տիրապետում է իշխանական բոլոր լծակներին, ապա չի կարող նրան չընդունել որպես իրական ուժ:
Քո ասած տարբերակը ինձ չի թվում, որ արդյունավետ է: Ասեմ, թե ինչու: Իշխանության միակ նպատակը Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի գլխավորած շարժման ոչնչացումն է: Եւ միամիտ կլինի կարծել, թե իշխանությունների երկխոսության մասին հայտարարությունները ազնիվ նպատակներ են հետապնդում: Դրա վառ ապացույցը քաղբանտարկյալների առկայության փաստն է: Լեւոնը բազմիցս ասել, որ եթե ազատ արձակեն քաղկալանավորներին, ինէը պատրաստ է գնալ երկխոսության: Բոլորիս համար էլ ակնհայտ է, որ իշխանությունները ցանկացած գնով ուզում են սպանել պայքարը...
Ընտանիքը պահպանելու համար յուրաքանչյուր կին գնում է մեծագույն կոմպրոմիսսների, նրբազգաց տղամաևդն էլ, հաճախ զոհաբերելով իրենց ազատությունը։ Լավ, սրանք գոնե սիրում են միմյանց։
Երեխայիս կյանքը կամ առողջությունը պահպանելու համար կգնամ համաձայնության վերջին տականքի հետ։ Գուցե՞ պետք է սկզբունքային դիրք ընդունեմ ու ասեմ` ոչ, դուք տականք եք, ազատեք երեխաներիս, ես նույնիսկ թքել Ձեր վրա չեմ ուզում։
Հիմա դրանցից որ մեկն է իրոք սիրում երեխային և պատրաստ է զիճելու՞։ կտեսնենք։
Կողի են ընկել երկուսն էլ, բայց ուժը Սերժինն է, իսկ Լտպն չի կարողանում դա կուլ տալ։ գաղափարներից, ցավոք շատ բան չեմ տեսնում, ինչքան շատ եմ կարդում, այնքան պարզ է երկու տղամարդու մենամարտը։ Ամեն մեկն իր միջոցներով։
Այդ կինը կյանքում չի ապրի մեկի հետ, ով ծեծում է իրեն ու իր երեխաներին: Առավել եւս դատի կտա կամ վատագույն դեպքում կսպանի:
Մի ուժեղ կին չկա՞ հայկական քաղաքական ասպարեզում։ Որ լինի էլ, երկուսն են պետք, մեկն իշխանություն, մեկն ընդդիմություն։
Կա: Հեղինե Բիշարյան::D
Մասնավորապես ինքը պարտավոր է ապահովել, որ հավասար պայմաններ ընձեռվեն ընդդիմությանը՝ գործելու համար, այդ թվում եթեր: Ահա թե ինչու է պահանջում, ահա թե ումից է պահանջում: Համ էլ չափազանցությունների գիրկը չընկնենք, էդ մարդը հազար անգամ ասաց, ես չեմ ընդունում նրա լեգիտիմությունը, բայց էս պահին ինքը նախագահ ա, մենք հաշվի ենք նստում էդ քաղաքական գործոնի հետ: Նենց որ, լավ էլի Տատ...
Ասել է՞։ Կգտնե՞ս այդ հոդվածը, թե հարյուր տարի է անցել։ Կուզեի իրոք կարդալ։
Չուկ, համառություն մի արեք (այսինքն `նա), ինչ ասել է, չեմ ընդունում լեգիտիմությունը, բայց...դա հիմք չէ նրանց խոսակցության համար, իսկ առանց խոսելու լսել չի լինի։
Չուուուկ, ազիզ, դու որ ինձ ասում ես-Տատ, ուզում եմ կարկանդակ թխեմ, տամ ուտես...այնքան անկեղծ է ստացվում։:oy
Ասել է՞։ Կգտնե՞ս այդ հոդվածը, թե հարյուր տարի է անցել։ Կուզեի իրոք կարդալ։
Եթե չեմ սխալվում՝ ասել է սույն թվականի մայիսի 2-ին Համաժողովրդական Շարժման 2-րդ կոնգրեսում:
Ասել է՞։ Կգտնե՞ս այդ հոդվածը, թե հարյուր տարի է անցել։ Կուզեի իրոք կարդալ։
Չուկ, համառություն մի արեք (այսինքն `նա), ինչ ասել է, չեմ ընդունում լեգիտիմությունը, բայց...դա հիմք չէ նրանց խոսակցության համար, իսկ առանց խոսելու լսել չի լինի։
Չուուուկ, ազիզ, դու որ ինձ ասում ես-Տատ, ուզում եմ կարկանդակ թխեմ, տամ ուտես...այնքան անկեղծ է ստացվում։:oy
Չէ, կարկանդակ չեմ ուզում, շնորհակալություն: Մեծ սիրով Վիկա կասեմ, եթե դեմ չես, ուղղակի սովոր եմ զրուցակցիս «անվանական» դիմել:
Ասել է թեկուզ վերջին հանրահավաքին, կարծեմ կոնգրեսին էլ է ասել: Էլի է ասել: Հատ-հատ չեմ հիշում: Բայց հարց է առաջանում, հարգելի Վիկա, ինչու՞ գտնեմ, եթե միևնույն է դա քո մոտ կարծիք չի փոխելու: Առիթներ խոսելու, ի դեպ, հենց միայն Տեր-Պետրոսյանի թիմն է տվել, ոչ թե հակառակ: Մյուս կողմը բացահայտ ճնշումների մեխանիզմ է օգտագործում, և ներիր, բայց քեզ նմաններին խաբելու համար ականջ շոյող ձայնով ասում է. «եկեք երկխոսենք, մենակ մի րոպե, մի րոպե, այս մի լաճին էլ ծեծենք, էս մի քեռուն էլ նստացնենք, հա, ի՞նչ էինք ասում, եկեք երկխոսենք, սպասեք, սպասեք, մի րոպե, մի քանի լակոտ ազատության հրապարակում վազում են, սպասեք ծեծենք ու գանք, եկեք երկխոսենք»:
Մարկիզ, գուցե ես անհույս օպտիմիստ եմ, բայց ՍՍ կազատի բոլոր քաղ. բանտարկյալնորին։ Պահ ստեղծեք, թող այնպես անի, կարծես թե իր ուզածն է։
Էխ, տղամարդիկ...
Հա, դու ամուսնության դեպքը դիտեցիր, այո, կինը կարող է և լքել երեխաներին ծեծող հորը;
Իսկ մյուս դեպքը՞, երբ որևե տականքն ասում է` քնի իմ հետ, նրանց ձեռք չեմ տա։ Պիտի ասել` յա նե տակա՞յա։ Կքնեմ։
Տատ, խնդրեմ՝ այդ հատվածը բառացի մեջբերում եմ.
Չընդունելով հանդերձ այդպիսի բիրտ մեթոդներով իշխանությունը զավթած վարչախմբի լեգիտիմությունը` մենք, այնուամենայնիվ, հաշվի առնելով ռեալ քաղաքական գործոն լինելու նրա հանգամանքը, պատրաստ ենք երկխոսություն սկսել նրա հետ, սակայն այն դիտելով ոչ թե որպես կողմերից մեկին ծնկի բերելու միջոց, այլ որպես երկրում իրական բարեփոխումներ իրականացնելու եւ քաղաքական գործունեության նորմալ դաշտ ստեղծելու պատեհություն:
Եթե կարծիք կա, թե ներկայիս ընդդիմությունը հանձինս Տեր–Պետրոսյանի հենց դառնա իշխանություն, ապա ընդդիմություն այս երկրում չի լինի, դա նշանակում է, որ ներկայիս իշխանությունը որպես ընդդիմություն գրոշի արժեք չունի, այսինքն, ոչ քաղաքական դիրքորոշում կա, ոչ՝ գաղափարներ։
Mephistopheles
02.07.2008, 12:09
Եթե կարծիք կա, թե ներկայիս ընդդիմությունը հանձինս Տեր–Պետրոսյանի հենց դառնա իշխանություն, ապա ընդդիմություն այս երկրում չի լինի, դա նշանակում է, որ ներկայիս իշխանությունը որպես ընդդիմություն գրոշի արժեք չունի, այսինքն, ոչ քաղաքական դիրքորոշում կա, ոչ՝ գաղափարներ։
Վիշապ ջան, իշխանական կողմում քաղաքական գործիչներ չկան, այլ կան չինովնիկներ որոնք ծառայում են ռեժիմին…մինչև հիմա այդ ճամբարից որևէ քաղաքական միտք չի արտահայտվել և առավել ևս որևէ քաղաքական քայլ չի արվել…
Եթե որևէ մեկը կարող է մեջբերել նրանց կողմից արտահայտած որևէ միտք, ես մեծ ուրախությամբ ներողություն կխնդրեմ:
:( Սկսվեց… :blin
Ազգովի մեզ երկրաչափությանն ենք տվել:
Բայց մի հատ պարզ բան էլ ես ասեմ էլի: Արա էն հրազդան մարզադաշտում Արարատի լավ խաղերի ժամանակ 80.000 մարդ էր նստում: Սա մարզադաշտի պաշտոնական տարողունակությունն է: Նստում էր է, չէր կանգնում: Որ ոտի վրա կանգնած ֆուտբոլ նայեին երևի երկու էտքան մարդ կտեղավորվոր: Հիմա, Ազատության հրապարակը, հարող տարածքով, իր մակերեսով, միտինգ անող ոտքի վրա կանգնած ժողովրդով, չեղավ-չեղավ Հրազդան մարզադաշտի մեկ-ութերորդ մասն եղավ հա՞: Մեկ մեկ ուզում եմ ասեմ, պետք է ընդունել քաղաքապետարանի որոշումը ու գնալ Հրազդան մարզադաշտում միտինգ անել: Հենց ստադիոնում, ոչ թե դիմացի հրապարակում: Ու տեսնենք միտինգի ժողովուրդը կտողավորվի Հրազդանում թե՞ չէ:
Ավելացվել է 6 րոպե անց
Բայց մեկը պետք է մաքրվի, չէ՞, ազնվանա։ Թող ընդդիմությունն սկսի, թող ցուց տա, որ տարբերվում է, թե չե դեռ երկար իմ նմանները կասեն, ինչու փոխենք, շիլո նա միլո։ Վերջը ձեռքս հասնելու է են Ապլյուսի հոդվածին, շունչ չեք տալիս:(
ԴԺԳրեյ, ասա, հա, թող, հանգստանամ, պոչս քաշեմ, գործով զբաղվեմ:
Նախ ընդդիմությունը չի կարա սկսի, քանի որ ընդդիմությունը ոչ մի իշխանական լծակ չունի: Ինչի՞ց սկսի ընդդիմությունը իր ինքնամաքրման գործընթացը - դատարանները բարեփոխելուց, ոստիկանական հհամակարգը խելքի բերելուց, մաքսայինում կոռուպցիայի դեմ պայքարից, թե ինչից: Սրանք բոլորը իշխանության ֆունկցիաներն են: Ընդիմությունը պիտի ՊԱՀԱՆՋԻ, ԲՈՂՈՔԻ, ՉՀԱՄԱՁԱՅՆՎԻ… Այ սա է ընդդիմության դերը:
Մեկ-մեկ էլ որ չեն ասում, ինչքան կարում են էնքան են անում, կամ ասում են, մենակ բողոքում եք բան չեք առաջարկում: Հա լավ ենք անում, բա պիտի բողոքենք ու բան էլ չառաջարկենք: Բա մեր գործը բողոքելն է: Բա էլ ինչի եմ իշխանություն պահում, որ ես ինքս պիտի առաջարկեմ: բա իրանք ու սև ցավի համար են վեր ընգել տեղները, որ ես կամ իմ նմանները պիտի իրենց փոպարեն բան առաջարկենք: Առաջարկող ու անող լինեինք, հենա մենք կլինեինք էլի իշխանություն:
Տակ, չտո Տատ ջան, առակս ինչ կցուցանե: Իշխանությունը դա պատասխանատվություն է, ու չի կարելի ցրել պատասխանատվությունն այն պատճառաբանությամբ, որ ընդդիմությունը ոչինչ չի անում: Էտ նույն բանն է, որ տանը աշխատող պապան իրա ծծկեր երեխուն կաթից կտրի այն պատճառաբանությամբ, որ երեխեն չի աշխատում:
Ես համոզված եմ, որ Սերժը ավելի շատ ձայն է հավաքել առաջին փուլում. միակ բանը, որ կասկած է հարուցում, երկրորդ փուլի անհրաժեշտությունն էր:
Ֆեդո, արի մի քիչ տրամաբանենք ընկեր:
Ըստ պաշտոնական տվյալների Սերոժն առաջին փուլում հավաքել է 850.000 ձայն, իսկ Լևոնը 350.000: 850.000 ձայն ապեր, դու խորացի էս ինչ մի հատ թիվ ա է: Ռեալ, որ իրենց հարցնես, մարդը էսքան ձայն ունի հանրապետությունում: Գումարած, իրեն ստարաող ՀՀԿ-ն էլ Աժում ունի մեծամասնություն: Ուրեմն, ապեր, այսքան ձայն ստացած նախագահը, ԱԺ-ում այ սենց ուժոեղ քաղաքական հենարանով, կհաներ իր տղամարդկային արժանապատվությունը, կհարվածեր սեղանին ու կասեր. «հոպ, արա այ ՕԵԿ, Դաշնակ, ԲՀԿ, ֆլան ֆստան, ես էս տղեն եմ, այ էսքան ձենով, ու այ սենց հենարանով, ես առանց կասկածի էս երկրի նախագահն եմ ու պրոբլեմ չունեմ, հետևս 850.000 ընտրող ա կանգած, դուք ով եք արա, մի հատ ձեններդ կտրում եք ու սուս ու փուս վեր եք ընկնում, ինչ կոալիցիա-մոալիցիա»: Դրանից հետո էլ կգնար ու ինագուրացիա կաներ. ու արխային դուրս կգար հրապարակ ու շնորհավորանքներ կստանար իրեն ընտրած 850.000 ընտրողներից: Էսքան ըտնտրողի որ 5 տոկոսը գար Ազատության հրապարակ միտինգի, հրապարակում 42.000 միտինգավոր կլիներ: Իսկ քանի որ դուք բոլորդ ենթադրում եք, որ Ազատության հրապարակում առավելագունը 20.000 մարդ կարող է տեղավորվել. ապա հրապարակում տեղ ու սթար չէր լինի: Ու բոլորը միաբերան կգոռային Սերժիկ Նախագահ:
Իսկ ի՞նչ է անում էտ քո ասած 850.000-ով տղեն: Ընկել էր սրա նրա դուռը մուտիլովկա կոալիցիա ստեղծելու համար, ու իրեն ընտրած 850.000-ից պախկված ինագուրացիա էր անում: Էս էլ երևի չափից շատ համեստությունից էր: Չէր ուզում որ մարդիկ իրենց շնորհավորեին, որ հանկարծ անկախ իրենից մեջը չուռեր:
Ապեր Սերոժը, ու ինքն էլ գիտի դրա մասին բոլորից լավ, մաքսիմում 80.000-ոց տղայա, ոչ ավել:
Mephistopheles
02.07.2008, 12:59
..........
Նախ ընդդիմությունը չի կարա սկսի, քանի որ ընդդիմությունը ոչ մի իշխանական լծակ չունի: Ինչի՞ց սկսի ընդդիմությունը իր ինքնամաքրման գործընթացը - դատարանները բարեփոխելուց, ոստիկանական հհամակարգը խելքի բերելուց, մաքսայինում կոռուպցիայի դեմ պայքարից, թե ինչից: Սրանք բոլորը իշխանության ֆունկցիաներն են: Ընդիմությունը պիտի ՊԱՀԱՆՋԻ, ԲՈՂՈՔԻ, ՉՀԱՄԱՁԱՅՆՎԻ… Այ սա է ընդդիմության դերը:
....
Ապեր, լրիվ համաձայն եմ, բայց էս ամեն ինչը ճիշտ կլիներ եթե իշխանությունները լեգիտիմ լինեին: Բայց քանի որ սրանք լեգիտիմ չեն ապա միակ բանը որ կարող են անել դա արդար և թափանցիկ նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ անցկացնելն է…եթե ասենք "լավ, բայց գոնե վիճակը լավացրեք ու բարեփոխումներ իրականացրեք" դա կնիշանակի մեր պետության վերջը as you know it
Նախ ընդդիմությունը չի կարա սկսի, քանի որ ընդդիմությունը ոչ մի իշխանական լծակ չունի: Ինչի՞ց սկսի ընդդիմությունը իր ինքնամաքրման գործընթացը
Ազնիվ մեթոդներից և լրատվությունից։
Ընդիմությունը պիտի ՊԱՀԱՆՋԻ, ԲՈՂՈՔԻ, ՉՀԱՄԱՁԱՅՆՎԻ… Այ սա է ընդդիմության դերը:
Ժողովուրդն այո, պիտի ուղղակի բողոքի ու պահանջի։
Ընդդիմությունը` որպես քաղաքական կազմակորպուոյուն, պիտի նաև առաջարկի։
Ճիշտ է, դեռ լծակներ չունի։ Դա պետք է պարտադրել իշխանությանը, տեղ և լծակ տալ ընդդիմությանը։
Մի բան ասեմ Շվեյցարիաից( ի դեպ այստեղի հումորն այնքան նուրբ է, որ համարի`չկա)
Կա մեկ ընդդիմական կուսակցություն, ներկա է նաև պառլամենտում, շատ պօպուլիստական։ Մերթ ընդ մերթ նրանք օրենքներ, կամ օրենքի փոփոխություններ են առաջարկում, և բավարար ստորագրությունների դեպքում իրավունք ստանում անցկացնել համազգային քվեարկություն։
Երբեմն անցնում են առաջարկները, երբեմն` բացարձակապես ոչ։
Այստեղ ամեն օրենք այդպես է անցնում, համազգային քվեարկությամբ, հրաշալի սիստեմ է։ Մույնիսկ հարկերի բարձրացնելը հարցնում են, մենք էլ` համաձայնվում...
Իշխանությունը դա պատասխանատվություն է, ու չի կարելի ցրել պատասխանատվությունն այն պատճառաբանությամբ, որ ընդդիմությունը ոչինչ չի անում:
Համաձայն եմ։ Առաջին գործողն իշխանությունը պետք է լինի։ Ընդդիմության պատասխանատվությունն անհամեմատ քիչ է։ Համարյա անպատիժ։ Երբ ընդդ. ինքն ավելի պատասխանատու կվերաբերվի իր դերին, վստահությունը նրա նկատմամբ կտրուկ կաճի, նաև իշխանության կողմից, էլ չասած` իմ նման թերահավատների։
Երեխայից որ մի արդյունք ես ուզում, ու կողքը կանգնած հա ասում` չէ, տենց չէ, ես սխալ ա, հազար անգամ ասել եմ սենց արա, էլի կիսատ թողեցիր, դւ կյանքում չես կարող տակից դուրս գալ, բթի մեկն ես...կարծում ես, կանի՞, հանճար էլ լինի, չի անի։ Էլ չասած` բութը։
Բայց որ կողքը կանգնես ու ասես` այ սա լավ էր, չէ, ես մեկը մի հատ էլ արա, ապրես, արի էս փոխենք, իսկ այս մեկը լրիվ մենակ արա, գիտեմ` կարող ես...համ կսովորի, համ էլ իրեն կճղի, որ վստահությունդ արդարացնի։
Ենթադրելով իհարկե, ար սովորեցնողն ինքը գիտի ճիշտ ձևը։Գիտի՞
Ավելացվել է 4 րոպե անց
հոպ, արա այ ՕԵԿ, Դաշնակ, ԲՀԿ, ֆլան ֆստան, ես էս տղեն եմ, այ էսքան ձենով, ու այ սենց հենարանով, ես առանց կասկածի էս երկրի նախագահն եմ ու պրոբլեմ չունեմ, հետևս 850.000 ընտրող ա կանգած, դուք ով եք արա, մի հատ ձեններդ կտրում եք ու սուս ու փուս վեր եք ընկնում, ինչ կոալիցիա-մոալիցիա»:[/COLOR]
Տենց էլ անում ա։
Ապեր, լրիվ համաձայն եմ, բայց էս ամեն ինչը ճիշտ կլիներ եթե իշխանությունները լեգիտիմ լինեին: Բայց քանի որ սրանք լեգիտիմ չեն ապա միակ բանը որ կարող են անել դա արդար և թափանցիկ նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ անցկացնելն է…եթե ասենք "լավ, բայց գոնե վիճակը լավացրեք ու բարեփոխումներ իրականացրեք" դա կնիշանակի մեր պետության վերջը as you know it
Մեֆ ջան, իմ ասածն էլ էտա: Պահանջի, մահանջի: Լեգիտիմ իշխանության դեպքում պահանջում է ասենք ինչ-ինչ փոփոխություններ, անում է օրենսդրական առաջարկություններ, ինչպես Տատն է ասում, ոչ լեգիտիմի, այսինքն մեր դեպքում, պահանջում է նոր ընտրություններ: ՀԱՄՈ
Մեֆ ջան, իմ ասածն էլ էտա: Պահանջի, մահանջի: Լեգիտիմ իշխանության դեպքում պահանջում է ասենք ինչ-ինչ փոփոխություններ, անում է օրենսդրական առաջարկություններ, ինչպես Տատն է ասում, ոչ լեգիտիմի, այսինքն մեր դեպքում, պահանջում է նոր ընտրություններ: ՀԱՄՈ
Իսկ ավելի պարզ չէ, ասել` լեգիտիմ եք, դե արեք։ Սերժը չունե՞ր 50-60 տոկոս։ Ուներ։ լեգիտիմ է։ Չուկը մի տեղ լավ նկարագրել էր այն խավը, որը կամավոր ընտրել է նրան` որոշ բաների հասած մարդիկ, ոչ միայն պաշտոնյաներ, որոնք ուզում են պարզապես պահպանել դա։ Անտեսե՞լ, որ այդպիսի շերտ էլ կա, որ ՌՔ ի օրոք կարելի էր ինչ-որ բանի հասնել, հեչ անե՞լ այդ 50, 5տօկօսի ցանկությունը։
Ազնիվ մեթոդներից և լրատվությունից։
Տատ, ես անազնիվ բան դեռ չեմ տեսել, ոնց որ ընդդիմությունը հիմա իր բոլոր խաղաքարտերը բաց, ասում է այն, ինչ մտածում է: Սրանից ավելի ազնիվ ի՞նչ ենք ակնկալում: Ամեն օր մոմ վառե՞ն եկեղեցում:
Ու ինչպե՞ս ես պատկերացնում որակյալ լրատվություն, այն էլ ընդդիմության կողմից մատակարարված, այն դեպքում, երբ երկրիդ գլխավոր, հանրային կոչվող, բոլորիս փողերով ապրող, լրատվամիջոցը, առավոտից իրիկուն միայն մուտիլովկայով է զբաղված: Մի անգամ չեմ հիշում ում հետ էլի վիճել ենք էս հարցի շուրջ: ՀԱՆՐԱՅԻՆ կոչվածը, եթե նորմալ լրատվություն չի տալիս, դա արդեն քարդ բլանշ է մնացած բոլորի համար, որ ինչ ուզում են անեն: Եթե արքան անառակ է, անառականում են նաև հպատակները:
Ժողովուրդն այո, պիտի ուղղակի բողոքի ու պահանջի։
Ընդդիմությունը` որպես քաղաքական կազմակորպուոյուն, պիտի նաև առաջարկի։
Ճիշտ է, դեռ լծակներ չունի։ Դա պետք է պարտադրել իշխանությանը, տեղ և լծակ տալ ընդդիմությանը։
Մի բան ասեմ Շվեյցարիաից( ի դեպ այստեղի հումորն այնքան նուրբ է, որ համարի`չկա)
Կա մեկ ընդդիմական կուսակցություն, ներկա է նաև պառլամենտում, շատ պօպուլիստական։ Մերթ ընդ մերթ նրանք օրենքներ, կամ օրենքի փոփոխություններ են առաջարկում, և բավարար ստորագրությունների դեպքում իրավունք ստանում անցկացնել համազգային քվեարկություն։
Երբեմն անցնում են առաջարկները, երբեմն` բացարձակապես ոչ։
Այստեղ ամեն օրենք այդպես է անցնում, համազգային քվեարկությամբ, հրաշալի սիստեմ է։ Մույնիսկ հարկերի բարձրացնելը հարցնում են, մենք էլ` համաձայնվում...
Համաձայն եմ։ Առաջին գործողն իշխանությունը պետք է լինի։ Ընդդիմության պատասխանատվությունն անհամեմատ քիչ է։ Համարյա անպատիժ։ Երբ ընդդ. ինքն ավելի պատասխանատու կվերաբերվի իր դերին, վստահությունը նրա նկատմամբ կտրուկ կաճի, նաև իշխանության կողմից, էլ չասած` իմ նման թերահավատների։
Դա Շվեցիռլանդում, ընգեր: Իսկ մեզ մոտ վերջին տաս տարում ընդդիմության ոչ մի, ոչ մի հատիկ օրենսդրական նախաձեռնություն ԱԺ-ում չի ընդունվել: Դաժե ընդունվող օրենքներում ընդդիմության կողմից առաջարկվող փոփոխությունները չեն ընդունվել: Ինչի՞ մասին է խոսքը: Ասենք դու մի տեղ գնում ես, մեկի տուն հյուր, ու քամակիդ հա քացով տալիս դուրս են գցում, քանի՞ անգամ պիտի գնաս էտ մարդու տուն էլի: Հասկանում ես Տատ ջան, նախադեպ չունենք: Սրանց մտածելակերպը սուլթանի մտածելակերպ է. եթե մենք ենք խազեինը, ուրեմն մենք ենք, ու նիֆիգա սեբե, եթե մեկն ու մեկը մեզ խորհուրդ կտա, թե մենք ոնց պիտի մեզ պահենք ու ինչ պիտի անենք:
Հիմա ընդդիմության պատասխանատվության մասին: Իշխանություն-ընդդիմություն հարաբերություններում կա պատասխանատվության կանչելու միայն ու միայն մեկ ձև, ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ…
Եթե հինգ տարվա ընթացքում ընդդիմությունը ոչ մի նորմալ բան չի առաջարկել ու արել, ապա ապագա ընտրությունների ժամանակ ձայն չի հավաքի, իշխանություն չի դառնա, կամ ծայրահեղ դեպքում, ընդհանրապես դուրս կմնա ԱԺ-ից: Իշխանություն պատասխանատվությունն էլ նույն կերպ, եթե լավ չի աշխատել, ուրեմն ձայն չի հավաքի, ու ինքը կդառնա ընդդիմություն, իսկ նախկին ընդդիմությունը կդառնա իշխանություն: Ջոգա՞ծ: ՈՒրիշ ձև մարդկային քաղաքակրթությունը դեռ չի մտածել:
Իսկ ինչ է կատարվում մեր երկրում: Ով ոնց, երբ, ինչ կայֆերով, ինչ ուզում անում է, գալիս է ընտրությունների օրը, մենք բոլորս գնում քվեարկում ենք Պողոսի օգտին, մեր վզին էլի փաթաթում են նույն համբալներին: Ու սրանից հետո ինչ պատասխանատվություն մասին կարող է խոքս լիել:
Դրա համար էլ ԼՏՊ գլխավորած շարժման անկյունաքարերից մեկն այն է, որ ժողովուրդը պիտի ԴԱԿԱԶԱՏ անի, որ ինքը կարող է իշխանություն փոխել, այսինքն պատասխանատվության ենթարկել: Ու մենք պիտի հասնենք դրան, թե չէ սրանք չփոխվելուց արդեն նենց են հաբռգել, որ եթե էս անգամ էլ սենց հանգիստ թողեցինք, որ վայելեն իրենց կերած բողկերը, ապա ազգին փորձանքի են բերելու: Խածյա, արդեն բերել են, էլ ու՞ր:
Իսկ ավելի պարզ չէ, ասել` լեգիտիմ եք, դե արեք։ Սերժը չունե՞ր 50-60 տոկոս։ Ուներ։ լեգիտիմ է։ Չուկը մի տեղ լավ նկարագրել էր այն խավը, որը կամավոր ընտրել է նրան` որոշ բաների հասած մարդիկ, ոչ միայն պաշտոնյաներ, որոնք ուզում են պարզապես պահպանել դա։ Անտեսե՞լ, որ այդպիսի շերտ էլ կա, որ ՌՔ ի օրոք կարելի էր ինչ-որ բանի հասնել, հեչ անե՞լ այդ 50, 5տօկօսի ցանկությունը։
Տատ, էականորեն ի՞նչն է փոխվելու այդ ամենից: Խնդրում եմ մանրամասնիր:
Իսկ ավելի պարզ չէ, ասել` լեգիտիմ եք, դե արեք։ Սերժը չունե՞ր 50-60 տոկոս։ Ուներ։ լեգիտիմ է։ Չուկը մի տեղ լավ նկարագրել էր այն խավը, որը կամավոր ընտրել է նրան` որոշ բաների հասած մարդիկ, ոչ միայն պաշտոնյաներ, որոնք ուզում են պարզապես պահպանել դա։ Անտեսե՞լ, որ այդպիսի շերտ էլ կա, որ ՌՔ ի օրոք կարելի էր ինչ-որ բանի հասնել, հեչ անե՞լ այդ 50, 5տօկօսի ցանկությունը։
Բա ո՞ւր էր այդ 50-60 տոկոսը օրինակ՝ փետրվարի 26-ին: Հո ասելով չի մենակ: Հասկացանք էլի՝ թմրամոլների նկատմամբ հատուկ սեր կա, էդ չի նշանակում, որ պետք ա ամեն տեսակի սուտ առաջ տանել: Ես էլ Ջանիս Ջափլինին եմ շատ սիրում: Հարց եմ տալիս՝ շատ պարզ, մատչելի. եթե 50-60 տոկոս ձայն ուներ, բա էլ ինչի՞ էր հանրահավաքներին մարդկանց զոռով, սպառնալով բերում լցնում փողոցները:
Իսկ ավելի պարզ չէ, ասել` լեգիտիմ եք, դե արեք։ Սերժը չունե՞ր 50-60 տոկոս։ Ուներ։ լեգիտիմ է։ Չուկը մի տեղ լավ նկարագրել էր այն խավը, որը կամավոր ընտրել է նրան` որոշ բաների հասած մարդիկ, ոչ միայն պաշտոնյաներ, որոնք ուզում են պարզապես պահպանել դա։ Անտեսե՞լ, որ այդպիսի շերտ էլ կա, որ ՌՔ ի օրոք կարելի էր ինչ-որ բանի հասնել, հեչ անե՞լ այդ 50, 5տօկօսի ցանկությունը։
Այսինք, ի՞նչ ես ուզում ասել, որ Հայաստանում բնակչության 50-60%-ը պաշտոնատար անձ է, կամ նրանց հետ սերտ առնչվող ծանոթ, մոտիկ, ընկեր, լավ ընկեր, ախպեր, լավ ախպեր, որոնք պաշտպանում են ու ձայն են տվել Սերժին: Չուկը նկարագրել էր մոտավորպես Սերժին ձայն տվողներին, բայց չեմ կարծում, որ ասել էր որ դրանք կազմում են բնակչության 50-60%-ը:
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Տատ, համ էլ մի հատ Ֆեդոյին գրածս պատասխանը կարդա, տես թե ասենք ես ինչ կարծիքի եմ, թե Սերոժին քանի հոգի է ձայն տվել:
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Բա ո՞ւր էր այդ 50-60 տոկոսը օրինակ՝ փետրվարի 26-ին: Հո ասելով չի մենակ: Հասկացանք էլի՝ թմրամոլների նկատմամբ հատուկ սեր կա, էդ չի նշանակում, որ պետք ա ամեն տեսակի սուտ առաջ տանել: Ես էլ Ջանիս Ջափլինին եմ շատ սիրում: Հարց եմ տալիս՝ շատ պարզ, մատչելի. եթե 50-60 տոկոս ձայն ուներ, բա էլ ինչի՞ էր հանրահավաքներին մարդկանց զոռով, սպառնալով բերում լցնում փողոցները:
Բա ինագուրացիայի օրը ու՞ր էին: Արա էս ոնց ենք վախեցրել էտ 50%-ին, որ տնից դուրս չեն գալիս, ձեն ձուն չեն հանում;
Mephistopheles
02.07.2008, 14:20
Իսկ ավելի պարզ չէ, ասել` լեգիտիմ եք, դե արեք։ Սերժը չունե՞ր 50-60 տոկոս։ Ուներ։ լեգիտիմ է։ Չուկը մի տեղ լավ նկարագրել էր այն խավը, որը կամավոր ընտրել է նրան` որոշ բաների հասած մարդիկ, ոչ միայն պաշտոնյաներ, որոնք ուզում են պարզապես պահպանել դա։ Անտեսե՞լ, որ այդպիսի շերտ էլ կա, որ ՌՔ ի օրոք կարելի էր ինչ-որ բանի հասնել, հեչ անե՞լ այդ 50, 5տօկօսի ցանկությունը։
Տատ, քո ասած 50 տկոսը ընտրական ալա-թալանից հետո է 50, իրականում հայտնի չի թե ինչքան քիչ է…
Մեր ժողովրդի 50 տոկոսն ապրում է տրանսֆերներով, իսկ մի մասն ընդհանրապես չի կարողանում և ապրում է ծայրահեղ ախքատության մեջ: Իսկ "ինչ որ բանի հասած" ժողովրդի մի մասը մտավորականներ ու պարզապես գրագետ մարդիկ են, որոնք շատ լավ հասկանում են ռեժիմի ինչ լինելը: Իվերջո վերջին 10 տարում Հայաստանից 500 000 մարդ է հեռացել, ոչ լավ կյանքից և կարելի է կռահել որ, ինչ որ բանի հասնողներն էլ այդքան շատ չեն: Այնպես որ հազիվ թե ՍՍ-ին 25 տոկոսի չափ ձայն տված լինեն:
Իսկ ավելի պարզ չէ, ասել` լեգիտիմ եք, դե արեք։ Սերժը չունե՞ր 50-60 տոկոս։ Ուներ։ լեգիտիմ է։ Չուկը մի տեղ լավ նկարագրել էր այն խավը, որը կամավոր ընտրել է նրան` որոշ բաների հասած մարդիկ, ոչ միայն պաշտոնյաներ, որոնք ուզում են պարզապես պահպանել դա։ Անտեսե՞լ, որ այդպիսի շերտ էլ կա, որ ՌՔ ի օրոք կարելի էր ինչ-որ բանի հասնել, հեչ անե՞լ այդ 50, 5տօկօսի ցանկությունը։
Լավ: Փորձեմ իմ հարցին ես էլ պատասխանեմ:
Ինչ կանի իշխանությունը, եթե այսպես ասած ընդդիմությունը "զենքերը վայր դնի", եւ թույլատրի, որ ՍՍ-ն "անի", նկատի ունեմ աշխատի: Միամիտ կլինի կարծել, որ ՍՍ-ն կանի այն, ինչ ակնկալում են նրանից ընդդիմադիր զանգվածները: Ընդհակառակը, կանի ամեն ինչ`
1. Ընդդիմությանը ծանր, ոչնչացնող հարվածներ հասցնելու համար:
2. Ընդդիմության իշխանությունների համար առավել վտանգավոր գործիչներին, որոնց նկատմամաբ դեռեւս մեղադրանք չի առաջադրվել, հաստատ կկալանավորեն եւ կդատեն: Կմեկուսացնեն հասարակությունից:
3. Իշխող վարչախմբի առավել ավազակ ներկայացուցիչները կնշանակվեն պետական կարեւոր պաշտոններին: Հիմա փաստ է, որ քիչ թե շատ ինծիլիգենծ մարդկանց պաշտոններին նշանակելու բուն պատճառը, լայն զանգվածների վերաբերմունքն է ավազակների նկատմամբ:
4. Վերջնականապես կտապալվի մարտի մեկի իրադարձությունների հետ կապված ցանակացած հետաքննություն, որը կարծում եմ, ամենակարեւորն է:
5. Չեմ հավատում, որ իշխանությունները մոտ ապագայում կցանկանան գնալ որեւիցե ընտրության:
Կարող ենք շարունակել, թե էլ ինչեր կանի իշխանությունը, եթե նրանց թույլ տան "անել":
Ես բողոքում եմ։:(
դուք շատ եք, ոչ մի հնարավուրություն չունեմ բոլորին պատասխանելու, չնայած ուզում եմ` տառացիորեն։
Մանրից կանդրադառնամ, հետո, անխիղճներ։
Ես բողոքում եմ։:(
դուք շատ եք, ոչ մի հնարավուրություն չունեմ բոլորին պատասխանելու, չնայած ուզում եմ` տառացիորեն։
Մանրից կանդրադառնամ, հետո, անխիղճներ։
Բա հետո ասում ես՝ Սերժին 50-60 տոկոս են ձայն տվել, Լևոնին 20 տոկոս: Եթե ասածդ ճիշտ լիներ, ամենայն հավանականության՝ քիչ կլինեինք;)
Կարող ենք շարունակել, թե էլ ինչեր կանի իշխանությունը, եթե նրանց թույլ տան "անել":
-Չթույլ տալ` անեն, պահանջել` անեն։
-բայց ինչու՞ պիտի ՍՍ ընտրողները փողոց դուրս գան, իրենց ուզածն անցել է, դուրս գան, ասեն` ուռա՞։
- Լավ միտք էր ստադիոնի մասին, լուրջ, առանց վախենալու կարելի է անել, համ էլ կնստեն մարդիկ։ Ոչ մի Պինոչետ.
- ՍՍ ընտրողները նորմալ մաևդիկ են, ոչ պաշտոնյա, ոչ էլ տ...ք։ Նշված թիվը կասկածելի է՞, ԼՏՊինն էլ։ Նա էլ է խախտել, եթե գոնե մեկ դեպք բացահայտվել է (իսկ դա այդպես է), ուրեմն ուրիշներն էլ կարող են լինել։
- ՍՍ լեգիտիմացնելն իրավունք է տալիս նրանից լուրջ փոփոխություններ պահանջել։ պահանջել շարունակական ձևով, առանց խվատկան թուլացնելու։ Արածը գովել, չարածը մի հատ մտածել` հնարավոր էր, շտապ էր, հետո` քննադատել:
Իսկ մինչև հիմա գնում է հենց իրար "կզզցնելու", "ծունկի դնելու", "80 հազարանոց, 500 հազարանոց տղա"(դիպուկ բնորոշում էր:)) ոճով պայքար։
-
Եթե հինգ տարվա ընթացքում ընդդիմությունը ոչ մի նորմալ բան չի առաջարկել ու արել, ապա ապագա ընտրությունների ժամանակ ձայն չի հավաքի, իշխանություն չի դառնա, կամ ծայրահեղ դեպքում, ընդհանրապես դուրս կմնա ԱԺ-ից: Իշխանություն պատասխանատվությունն էլ նույն կերպ, եթե լավ չի աշխատել, ուրեմն ձայն չի հավաքի, ու ինքը կդառնա ընդդիմություն, իսկ նախկին ընդդիմությունը կդառնա իշխանություն: Ջոգա՞ծ: ՈՒրիշ ձև մարդկային քաղաքակրթությունը դեռ չի մտածել:Էս մեկը վաբշե լրիվ ճիշտ է։ Բա ո՞նց անել դրան հասնելու համար։ Հենց միանգամից կռվով ու դավով փոխել իշխոնությունը, այսինքն նորից հիմքում բռնություն ունենալ էն 50-60տօկօսի նկատմամբ, որը պարզապես ԼՏՊին չի ուզում, որ հետո, մի օր, 5տարի հետո գուցե աղնիվ ընտրություններ լինե՞ն։Որ ՍՍ մնա, էլի կլինեն, գուցե...
-ինծիլիգենծ, Խածյա, խոսքերը սպանեցին:D։ Ինչ հարուստ է մեր այբուբենը, ցանկացած էմոցիա կարտահայտի
- ՍՍ ընտրողները նորմալ մաևդիկ են, ոչ պաշտոնյա, ոչ էլ տ...ք։ Նշված թիվը կասկածելի է՞, ԼՏՊինն էլ։ Նա էլ է խախտել, եթե գոնե մեկ դեպք բացահայտվել է (իսկ դա այդպես է), ուրեմն ուրիշներն էլ կարող են լինել։
Տատ, ճիշտ ե՞մ հասկացել. ԼՏՊ-ն խախտե՞լ է: Խոսքը 2008-ի ընտրությունների մասի՞ն է, թե՞ էլի մի 10 տարի հետ եք գնացել:
-Չթույլ տալ` անեն, պահանջել` անեն։
-բայց ինչու՞ պիտի ՍՍ ընտրողները փողոց դուրս գան, իրենց ուզածն անցել է, դուրս գան, ասեն` ուռա՞։
- Լավ միտք էր ստադիոնի մասին, լուրջ, առանց վախենալու կարելի է անել, համ էլ կնստեն մարդիկ։ Ոչ մի Պինոչետ.
- ՍՍ ընտրողները նորմալ մաևդիկ են, ոչ պաշտոնյա, ոչ էլ տ...ք։ Նշված թիվը կասկածելի է՞, ԼՏՊինն էլ։ Նա էլ է խախտել, եթե գոնե մեկ դեպք բացահայտվել է (իսկ դա այդպես է), ուրեմն ուրիշներն էլ կարող են լինել։
- ՍՍ լեգիտիմացնելն իրավունք է տալիս նրանից լուրջ փոփոխություններ պահանջել։ պահանջել շարունակական ձևով, առանց խվատկան թուլացնելու։ Արածը գովել, չարածը մի հատ մտածել` հնարավոր էր, շտապ էր, հետո` քննադատել:
Իսկ մինչև հիմա գնում է հենց իրար "կզզցնելու", "ծունկի դնելու", "80 հազարանոց, 500 հազարանոց տղա"(դիպուկ բնորոշում էր:)) ոճով պայքար։-Էս մեկը վաբշե լրիվ ճիշտ է։ Բա ո՞նց անել դրան հասնելու համար։ Հենց միանգամից կռվով ու դավով փոխել իշխոնությունը, այսինքն նորից հիմքում բռնություն ունենալ էն 50-60տօկօսի նկատմամբ, որը պարզապես ԼՏՊին չի ուզում, որ հետո, մի օր, 5տարի հետո գուցե աղնիվ ընտրություններ լինե՞ն։Որ ՍՍ մնա, էլի կլինեն, գուցե...
-ինծիլիգենծ, Խածյա, խոսքերը սպանեցին:D։ Ինչ հարուստ է մեր այբուբենը, ցանկացած էմոցիա կարտահայտի
Նախ մարզադաշտը ներսում չեն թույլատրում, այլ`հարակից հատվածում: Այնպես որ էլի նստելու տեղ չկա:
ՈՒ ընդհանրապես` գրառմանդ մեծ մասը իրականացողը չի: Էն հաստ տառերով գրածն էլ լրիվ `
ԻԴԵՈԼՈԳԻԱ....
ի՞նչ գուցե...:D
Իսկ ավելի պարզ չէ, ասել` լեգիտիմ եք, դե արեք։ Սերժը չունե՞ր 50-60 տոկոս։ Ուներ։ լեգիտիմ է։ Չուկը մի տեղ լավ նկարագրել էր այն խավը, որը կամավոր ընտրել է նրան` որոշ բաների հասած մարդիկ, ոչ միայն պաշտոնյաներ, որոնք ուզում են պարզապես պահպանել դա։ Անտեսե՞լ, որ այդպիսի շերտ էլ կա, որ ՌՔ ի օրոք կարելի էր ինչ-որ բանի հասնել, հեչ անե՞լ այդ 50, 5տօկօսի ցանկությունը։
Տատ, ես լրիվ ուրիշ բան էի ասել: Նախ իմ նկարագրած խավը 50-60% չի, այլ ես հենց այդ գրառման մեջ էլ գրել էի, որ նրանք շատ քիչ են, ու իրանց իրար գլուխ հավաքելով մարդաքանակի հաշվին չի կարելի փոփոխության հասնել: Որպեսզի պատկերացնենք թե ինչ տոկոսների մասին է խոսքը գնում, պարզաբանեմ: Դրանք այն մարդիկ են, հիմնականում, որոնք անցած նախագահական ընտրություններում ընտրել են Վազգեն Մանուկյանին, դրանց մի մասը դաշնակներին (դաշնակներին բոլոր ընտրողներին այդպիսին չեն), առավել միամիտներից ոմանք Արտաշես Գեղամյանին, Արամ Հարությունյանին, Արման Մելիքյանին, իսկ շատ քչերը նոր Սերժ Սարգսյանին: Դե հիմա հաշվիր քանի տոկոս են:
-ինծիլիգենծ, Խածյա, խոսքերը սպանեցին:D։ Ինչ հարուստ է մեր այբուբենը, ցանկացած էմոցիա կարտահայտի
Սրանք էլ նենց ոչինչ՝ կյանքի համար վտանգ ներկայացնում են.
Իսկ մինչև հիմա գնում է հենց իրար "կզզցնելու", "ծունկի դնելու", "80 հազարանոց, 500 հազարանոց տղա"(դիպուկ բնորոշում էր:)) ոճով պայքար։
Progress
23.07.2008, 14:39
Որքան հզորանում էր Օսմանյան կայսրությունն, այնքան ավելի ու ավելի էր մեծանում նրա կարիքները բավարարելու անհրաժեշտությունը: Հիշու՞մ եք` ինչ էր ասում Աբդուլլա փաշան օրըստօրե ավելացող բազմահազարանոց զորքի առջև յուրաքանչյուր ճակատամարտից առաջ ելույթ ունենալիս. «Երբ կզավթեք «այսինչ» քաղաքը, ձերը կլինեն բոլոր բարիքները, որոնք կթալանեք մեկ օրվա ընթացքում, ձերն են լինելու նաև սևաչյա հայ գեղեցկուհիները»:
Ժամանակակից բանակներին, իհարկե, այդքանով չես շահագրգռի, բայց պահանջմունքը մնում է պահանջմունք, և այն անհրաժեշտ է բավարարել: Առհասարակ, որքան գերտերությունը հզորանում է, որքան ընդլայնում է իր տնտեսական, քաղաքական և ռազմական ազդեցությունն, այնքան ավելի են մեծանում և´ այդ ազդեցության, և´ սեփական գոյության պահպանման համար անհրաժեշտ պահանջները: Ուստի բնական է, որ պատմության ընթացքում հայտնի է եղել դեռևս մեկ ձև այդ ինքնաբավարարումն ապահովող անհրաժեշտ միջոցները ձեռք բերելու համար` խլել ուրիշներից: Խլել տարածքներ, հարստություններ, բնական պաշարներ և մարդկային ռեսուրսներ: Մի՞թե այդպես չէին վարվում Մակեդոնացին, Նապոլեոնը, Հիթլերը… Ներկայիս գերտերությունների մասին մտորումները թողնում եմ Ձեզ` առայժմ կենտրոնանալով բնամթերային պաշարների վրա:
Փորձեք միայն պատկերացնել` օրական քա՞նի միլլիոն լիտր վառելիք է պահանջվում միայն ԱՄՆ-ի փողոցներով երթևեկող ավտոմեքենաների համար, իսկ ավիացիայի, բանակի մասին չեմ էլ խոսում: Ամբողջ աշխարհում սրընթացորեն սպառվում են նավթի պաշարները: Դեռևս 2004թ-ին էր կանխատեսվում այն աննախադեպ գնային աճը, որն անընդհատ արձանագրվում է այդ ապրանքի համար համաշխարհային շուկայում, ինչն իր հերթին ամենաէական գնագոյացնող գործոնն է սպառողական ապրանքների և բազմաթիվ ծառայությունների համար: Կան փորձագետներ, որոնց կարծիքով, մոտ ապագայում նավթամթերքը նույնիսկ կարող է դառնալ հատուկ և սահմանափակ շուկաների շրջանառության ապրանք: Քարտեզին նայելիս ակնհայտորեն ուրվագծվում է նավթաարդյունաբերող երկրների հանդեպ էքսպանսիոնիզմը:
Իսկ հիմա Իրանի մասին: Վրաստան, Թուրքիա, Իրաք, Քուվեյթ, Պակիստան, Աֆղանստան` այս, մեղմ ասած, ամերիկյան թեքումով երկրները բացարձակ օղակի մեջ են պահում Իրանին, իհարկե, աշխարհագրական դիրքի առումով: Իսկ որպեսզի շղթան փակվի, մնում են Թուրքմենստանն ու բնականաբար, Հայաստանը: Վերջին երկուսն, անշուշտ, անհամեմատելի են, թե աշխարհագրական դիրքի առումով (Հայաստանի օգտին) և թե դրանց նվաճելու առմամբ (կարծում եմ, Թուրքմենստանի օգտին): Ոչ թե Վրաստանում, կամ թվարկված որևէ այլ երկրում, այլ հենց Հայաստանում կառուցվեց Պենտագոնի մասնաճյուղ որակվող ԱՄՆ-ի դեսպանատան աննախադեպ շինությունը, ավելի ճիշտ, շինությունները: Սկիզբ դրվեց այդ երկրի կողմից Հայաստանի ֆինանսավորման երկարաժամկետ ծրագրերին, կտրուկ ավելացան ամերիկյան ազդեցության տակ գտնվող քարոզչամիջոցները: Ի դեպ վերջերս կրկին անգամ անցկացվեցին ՀՀ ԶՈՒ և NATO-ի համատեղ հրամանատարաշտաբային զորավարժությունները: Չափազանց ակտիվացան տարածաշրջանային նշանակության գրեթե բոլոր բանակցություններն, ու դրանցում առավել ընդգծվեցին հայ-ամերիկյան հարաբերությունները կանխորոշող հարցերը: Եվ վերջապես, ԱՄՆ-ն դառնում է հայաստանյան արմատական ընդդիմության կնքահայրը և անթաքույց ցուցադրում է մեր երկրում բացարձակ ազդեցություն հաստատելու մտադրությունը:
Մի պահ պատկերացնենք, որ դա հաջողվում է, և մեր երկիրն ընթանում է Վրաստանի ճանապարհով: Ասենք, դուրս են բերվում ռուսական ռազմաբազաները, Հայաստանը հայտարարում է Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմից դուրս գալու և NATO-ին անդամակցելու ցանկության մասին: Մեզ են սկսում ամիսը մեկ այցելել Բուշն ու Ռայսը և այլոք: Վերսկսվում են լայնածավալ ռազմական գործողությունները Աբխազիայում ու Հարավային Օսիայում, անընդհատ պայթեցվում է Հայաստանին գազ մատակարարող գազատարը, ճանապարհների ու մայրցամաքային բեռնափոխադրումների մասին էլ չենք խոսում: Ի՞նչ մարտավարություն կընտրեն ռուսական ընկերությունները, որոնց պատկանում են ֆիքսված և բջջային հեռախոսակապ մատուցող օպերատորները, էլեկտրական բաշխիչ ցանցերը, ՋԷԿ-երն ու այլ ռազմավարական նշանակություն ունեցող օբյեկտները: Հավանաբար, կստեղծվի վիզային ռեժիմ Հայաստանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության միջև իրենից բխող բոլոր հետևանքներով հանդերձ:
Ինչպե՞ս կօգտագործի ստեղծված իրավիճակը իր շահերի համար հարևան Ադրբեջանը, առանձնապես գաղտնիք չէ, իսկ թե ինչ փոփոխություններ տեղի կունենան ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ձևաչափում և մոտեցումների մեջ ևս կարելի է կռահել: Արդյո՞ք չի վերսկսվի Հայ-Ադրբեջանական պատերազմը, և եթե ոչ, արդյո՞ք միայն այն պատճառով, որ ԱՄՆ-ն, վերջապես հասնելով իր նպատակին Հայաստանում բացարձակ ազդեցություն հաստատելու առումով, ինչ-ինչ այլ նպատակներով է օգտագործելու մեր երկրի տարածքն ու պոտենցիալը: Եվ ի՞նչ ենք անելու մենք այն ժամանակ, երբ Իրանական «դոսյեն» նորից կդրվի ՄԱԿ-ի Անվտանգության Խորհրդի օրակարգում: Չէ որ անցյալ անգամ, երբ դա տեղի ունեցավ, իսկ Ահմադինեջադն, ըստ էության, առաջնորդեց իսլամական աշխարհում, կարծես թե Մոհամմադ մարգարեի ծաղրանկարների առիթով բարձրացած դժգոհության հակաարևմտյան ալիքը, այդ հարցը հանվեց ՄԱԿ-ի ԱԽ-ի օրակարգից միմիայն ժամանակավորապես:
Մինչդեռ հենց օրերս Իրանը բազմաթիվ հեռուստաալիքների եթերում ցուցադրեց երկու հազար հինգ հարյուր կիլոմետր հեռավորությամբ միջուկային մարտական գլխիկ տեղափոխելու հնարավորություն ունեցող հրթիռի փորձարկումը: Իսկ գունավոր հեղափոխությունների երթուղին զարգանում է` արդեն նոր օղակ ձևավորելով Չինաստանի շուրջ: Մոնղոլիայում օրերս արտակարգ իրավիճակ հայտարարվեց, ինչ կլինի հետո` կյանքը ցույց կտա:
Ի՞նչ է մնում մեզ անելու: Այս պահին երևի թե մեկ բան` ձևավորելու լայն ժողովրդական ալիք, որն ամուր վահանի պես կծածկի մեր երկիրը օտարերկրյա շահերի կործանարար ազդեցությունից ու թույլ չի տա, որ դրանք հերթական անգամ քրքրեն հայոց պետությունը, այնպես, ինչպես բազմաթիվ անգամներ ցույց է տվել պատմությունը: Ժողովրդավարությունը գերակայություն հայտարարած համաշխարհային հանրությունը գոնե մոտ ապագայում չի գնա թող տալու որևէ գերտերությանը` մի ամբողջ ժողովրդի բացարձակ միասնական կամքի դեմ դուրս գալով:
Իսկ մենք ուրիշ ելք չունենք, մեզ անհրաժեշտ է միաբանվել, ձևավորել հզոր իշխանություն` ժողովրդի իշխանություն, պարտադրանքի, պահանջատիրության ու վերահսկողության «բռունցքի» մեջ պահելով պաշտոնական իշխանության «շունչը», ստեղծել նո՛ր ուժ, նո՛ր ընդդիմություն, նո՛ր ձևաչափ` համընդհանուր ու միասնական և ամենակարևորը` ազնիվ, բայց «չգունավորվել»: Եվ, հույսով եմ, որ այդ «պաշարը» պաշտոնական Երևանի զինանոցում բոլոր բանակցությունների ժամանակ կխաղա վերջին ու էական հաղթաթղթի դերը:
Մի պահ պատկերացնենք, որ դա հաջողվում է, և մեր երկիրն ընթանում է Վրաստանի ճանապարհով: Ասենք, դուրս են բերվում ռուսական ռազմաբազաները, Հայաստանը հայտարարում է Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմից դուրս գալու և NATO-ին անդամակցելու ցանկության մասին: Մեզ են սկսում ամիսը մեկ այցելել Բուշն ու Ռայսը և այլոք: Վերսկսվում են լայնածավալ ռազմական գործողությունները Աբխազիայում ու Հարավային Օսիայում, անընդհատ պայթեցվում է Հայաստանին գազ մատակարարող գազատարը, ճանապարհների ու մայրցամաքային բեռնափոխադրումների մասին էլ չենք խոսում: Ի՞նչ մարտավարություն կընտրեն ռուսական ընկերությունները, որոնց պատկանում են ֆիքսված և բջջային հեռախոսակապ մատուցող օպերատորները, էլեկտրական բաշխիչ ցանցերը, ՋԷԿ-երն ու այլ ռազմավարական նշանակություն ունեցող օբյեկտները: Հավանաբար, կստեղծվի վիզային ռեժիմ Հայաստանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության միջև իրենից բխող բոլոր հետևանքներով հանդերձ:
Progress ջան, իսկ ով էր մեզ խնդրում ամեն ինչը վաճառել ռուսներին, որ հիմա էլ մտածենք, թե ինչ կանեն ռուսական ընկերությունները:
Ու մի պահ պատկերացնենք, որ կլինի նաև երկրաշարժ, համաշխարհային երկրորդ ջրհեղեղ, միջուկային պատերազմ:
Համ էլ Մեդվեդև-Ալիև վերջին սիրաքստիկից ու երկրում ամեն ինչ ռուսներին վաճառելուց հետո, հնարավոր է որ վիազային ռեժիմը Ռուսաստանի հետ լինի նաև այն դեպքում, եթե մենք մեզ խելոք բալիկի պես չպահենք ու ամեն ինչ այնպես չանենք ինչպես Ռուսաստանն է ասում, ներառյալ Ղարաբաղը խելոք ազերներին տալը:
............ Իսկ հիմա Իրանի մասին: Վրաստան, Թուրքիա, Իրաք, Քուվեյթ, Պակիստան, Աֆղանստան` այս, մեղմ ասած, ամերիկյան թեքումով երկրները բացարձակ օղակի մեջ են պահում Իրանին, իհարկե, աշխարհագրական դիրքի առումով: Իսկ որպեսզի շղթան փակվի, մնում են Թուրքմենստանն ու բնականաբար, Հայաստանը: Վերջին երկուսն, անշուշտ, անհամեմատելի են, թե աշխարհագրական դիրքի առումով (Հայաստանի օգտին) և թե դրանց նվաճելու առմամբ (կարծում եմ, Թուրքմենստանի օգտին): Ոչ թե Վրաստանում, կամ թվարկված որևէ այլ երկրում, այլ հենց Հայաստանում կառուցվեց Պենտագոնի մասնաճյուղ որակվող ԱՄՆ-ի դեսպանատան աննախադեպ շինությունը, ավելի ճիշտ, շինությունները: Սկիզբ դրվեց այդ երկրի կողմից Հայաստանի ֆինանսավորման երկարաժամկետ ծրագրերին, կտրուկ ավելացան ամերիկյան ազդեցության տակ գտնվող քարոզչամիջոցները: Ի դեպ վերջերս կրկին անգամ անցկացվեցին ՀՀ ԶՈՒ և NATO-ի համատեղ հրամանատարաշտաբային զորավարժությունները: Չափազանց ակտիվացան տարածաշրջանային նշանակության գրեթե բոլոր բանակցություններն, ու դրանցում առավել ընդգծվեցին հայ-ամերիկյան հարաբերությունները կանխորոշող հարցերը: Եվ վերջապես, ԱՄՆ-ն դառնում է հայաստանյան արմատական ընդդիմության կնքահայրը և անթաքույց ցուցադրում է մեր երկրում բացարձակ ազդեցություն հաստատելու մտադրությունը:
Մի պահ պատկերացնենք, որ դա հաջողվում է, և մեր երկիրն ընթանում է Վրաստանի ճանապարհով: Ասենք, դուրս են բերվում ռուսական ռազմաբազաները, Հայաստանը հայտարարում է Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմից դուրս գալու և NATO-ին անդամակցելու ցանկության մասին: Մեզ են սկսում ամիսը մեկ այցելել Բուշն ու Ռայսը և այլոք: Վերսկսվում են լայնածավալ ռազմական գործողությունները Աբխազիայում ու Հարավային Օսիայում, անընդհատ պայթեցվում է Հայաստանին գազ մատակարարող գազատարը, ճանապարհների ու մայրցամաքային բեռնափոխադրումների մասին էլ չենք խոսում: Ի՞նչ մարտավարություն կընտրեն ռուսական ընկերությունները, որոնց պատկանում են ֆիքսված և բջջային հեռախոսակապ մատուցող օպերատորները, էլեկտրական բաշխիչ ցանցերը, ՋԷԿ-երն ու այլ ռազմավարական նշանակություն ունեցող օբյեկտները: Հավանաբար, կստեղծվի վիզային ռեժիմ Հայաստանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության միջև իրենից բխող բոլոր հետևանքներով հանդերձ:
Ինչպե՞ս կօգտագործի ստեղծված իրավիճակը իր շահերի համար հարևան Ադրբեջանը, առանձնապես գաղտնիք չէ, իսկ թե ինչ փոփոխություններ տեղի կունենան ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ձևաչափում և մոտեցումների մեջ ևս կարելի է կռահել: Արդյո՞ք չի վերսկսվի Հայ-Ադրբեջանական պատերազմը, և եթե ոչ, արդյո՞ք միայն այն պատճառով, որ ԱՄՆ-ն, վերջապես հասնելով իր նպատակին Հայաստանում բացարձակ ազդեցություն հաստատելու առումով, ինչ-ինչ այլ նպատակներով է օգտագործելու մեր երկրի տարածքն ու պոտենցիալը: Եվ ի՞նչ ենք անելու մենք այն ժամանակ, երբ Իրանական «դոսյեն» նորից կդրվի ՄԱԿ-ի Անվտանգության Խորհրդի օրակարգում: Չէ որ անցյալ անգամ, երբ դա տեղի ունեցավ, իսկ Ահմադինեջադն, ըստ էության, առաջնորդեց իսլամական աշխարհում, կարծես թե Մոհամմադ մարգարեի ծաղրանկարների առիթով բարձրացած դժգոհության հակաարևմտյան ալիքը, այդ հարցը հանվեց ՄԱԿ-ի ԱԽ-ի օրակարգից միմիայն ժամանակավորապես:
Մինչդեռ հենց օրերս Իրանը բազմաթիվ հեռուստաալիքների եթերում ցուցադրեց երկու հազար հինգ հարյուր կիլոմետր հեռավորությամբ միջուկային մարտական գլխիկ տեղափոխելու հնարավորություն ունեցող հրթիռի փորձարկումը: Իսկ գունավոր հեղափոխությունների երթուղին զարգանում է` արդեն նոր օղակ ձևավորելով Չինաստանի շուրջ: Մոնղոլիայում օրերս արտակարգ իրավիճակ հայտարարվեց, ինչ կլինի հետո` կյանքը ցույց կտա:
Ի՞նչ է մնում մեզ անելու: Այս պահին երևի թե մեկ բան` ձևավորելու լայն ժողովրդական ալիք, որն ամուր վահանի պես կծածկի մեր երկիրը օտարերկրյա շահերի կործանարար ազդեցությունից ու թույլ չի տա, որ դրանք հերթական անգամ քրքրեն հայոց պետությունը, այնպես, ինչպես բազմաթիվ անգամներ ցույց է տվել պատմությունը: Ժողովրդավարությունը գերակայություն հայտարարած համաշխարհային հանրությունը գոնե մոտ ապագայում չի գնա թող տալու որևէ գերտերությանը` մի ամբողջ ժողովրդի բացարձակ միասնական կամքի դեմ դուրս գալով:
Իսկ մենք ուրիշ ելք չունենք, մեզ անհրաժեշտ է միաբանվել, ձևավորել հզոր իշխանություն` ժողովրդի իշխանություն, պարտադրանքի, պահանջատիրության ու վերահսկողության «բռունցքի» մեջ պահելով պաշտոնական իշխանության «շունչը», ստեղծել նո՛ր ուժ, նո՛ր ընդդիմություն, նո՛ր ձևաչափ` համընդհանուր ու միասնական և ամենակարևորը` ազնիվ, բայց «չգունավորվել»: Եվ, հույսով եմ, որ այդ «պաշարը» պաշտոնական Երևանի զինանոցում բոլոր բանակցությունների ժամանակ կխաղա վերջին ու էական հաղթաթղթի դերը:
Այս գրառում-վերլուծությունն ունի միայն մեկ նպատակ…
Եվս մեկ անգամ ապացուցել, որ համաժողովրդական շարժումը հակապետական է...
Կառաջարկեի, այս թեման վերնագրել "ընդդիմափոխություն-2":
Մինչդեռ հենց օրերս Իրանը բազմաթիվ հեռուստաալիքների եթերում ցուցադրեց երկու հազար հինգ հարյուր կիլոմետր հեռավորությամբ միջուկային մարտական գլխիկ տեղափոխելու հնարավորություն ունեցող հրթիռի փորձարկումը:
Իսկ մենք ուրիշ ելք չունենք, մեզ անհրաժեշտ է միաբանվել, ձևավորել հզոր իշխանություն` ժողովրդի իշխանություն, պարտադրանքի, պահանջատիրության ու վերահսկողության «բռունցքի» մեջ պահելով պաշտոնական իշխանության «շունչը», ստեղծել նո՛ր ուժ, նո՛ր ընդդիմություն, նո՛ր ձևաչափ` համընդհանուր ու միասնական և ամենակարևորը` ազնիվ, բայց «չգունավորվել»: Եվ, հույսով եմ, որ այդ «պաշարը» պաշտոնական Երևանի զինանոցում բոլոր բանակցությունների ժամանակ կխաղա վերջին ու էական հաղթաթղթի դերը:
Հերգելիս, այդ ամենը ուղղակի show էր` պատրաստված նորագույն տեխնիկայի հնարավորությունները
Ինչու ես փորձում նորից միավորվել, երբ արդեն միավորված ենք, դարեր շարունակ հայերի տունը հենց քո նման մտածողներն են քանդել, եկեք միավորվենք, ով է ասել որ մենք միավորված չենք, կամ էլ թե չէ որոշ ընդիմության հայ ներկայացուցիչների նման գնա եվրոպական վեհաժողովում քննադատի հայերին, այն ժամ կլինենք միավորված և պաշտպանված մեծ տերություններից:
Իրանի դեմ պատերազմի հավանականությունը բավականին փոքր է: Քանի որ Իրանը դա Իրաք չէ: Այն ոչ միայն գերազանցում է տարածքով Իրաքին, այլև բնակչությամբ, ռեսուրսներով, միջազգային ասպարեզում ունեցած հեղինակությամբ և դիրքով: Որքան էլ ԱՄՆ-ն և Եվրոպական մի շարք երկրներ տարբեր պատժամիջոցներ սահմանեն, Իրանը մեկ է ստանում է մեծ օժանդակություն այնպիսի հզոր երկրներից ինչպիսին են Չինաստանը, որը մեծ պահանջարկ ունի Իրանյան նավթի և գազի նկատմամբ, Ռուսաստանը, Վենեսուելան, Սիրիան, որը տարածաշրջանում ունի իր ուրույն դիրքը: ԱՄՆ-ի և Եվրոպայի համար պատերազմը իրանում ոչ մի բանի չի հանգեցնի: Իրանը ԱՄՆ-ի համար կդառնա 2-րդ Վիետնամ, դեռ նույնիսկ զոհերի թիվը մի քանի անգամ մեծ կլինի: Այդ հարձակումը կհանգեցնի նրան որ`1.նավթի գները կբարձրանան այնպիսի տեմպով, որ այդ տերությունները չեն կարողանա արագ արձագանքել գների այդպիսի աճին, որից այդ երկրներում կլարվի սոցիալական իրավիճակը: 2. Պատերազմի համար նախատեսված ծախսերը, թե ֆինանսական, թե բնակչության, մոտ մի հազար անգամ ավելի մեծ կլինեն, քան ամերիկա-իրաքյան պատերազմի ժամանակ և 3. Չի կարելի անտեսել արաբական աշխարի արձագանքը, այսինքն ամերիկյան դիրքերի թուլացում միջին ասիայում, էլ չասած մերձավոր արևելքում: Ինչ վերաբերում է հնարավոր պատերազմի դեպքում ՀՀ ունեցած տեղին ու դերին, ապա այստեղ ՀՀ-ն պետք է հանդես գա իր համար շահավետ տեսանկյունից, այսինքն հատկապես ՀՀ-ին պետք չէ այդ պատերազմը թե տնտեսական, թե քաղաքական, թե տարածքային խնդիրների առումով: Եվայս վիճակում ՀՀ-ն ոչ մի դերաակատարություն չի կարող ունենալ, ՀՀ-ին նոր թշնամիներ անհրաժեշտ չեն: Եվ վերջապես պետք չէ մոռանալ ռուս-հայկական ռազմավարական հարաբերությունները, որը երևի թե ամենաէական գործոններից մեկն ՀՀ դիրքորոշման հարցում:
Ambrosine
23.07.2008, 21:40
Սկիզբը խոստումնալից էր. բայց վերջում նորից ամեն ինչ փչացրեցիր
գոնե գրելուց քո մոտ հարց չառաջացավ, թե ինչի մեր երկրի ռազմավարական նշանակություն ունեցող օբյեկտները պիտի գտնվեին Ռուսաստանի ձեռքին?
վերջում էլ ճիշտ ասեցիր, որ մեզ պետք է ուժեղ, իսկական ժողովրդի իշխանություն. հենց դրա համար էլ պայքարում ենք
արդեն պարզից պարզ ա ձեր կուսակցության օրիենտացիան
հետո էլ կարելի ա կուսակցությունների մեծ մասը, որ չգիտես ինչի համար են ստեղծվել, տարբերվում են միայն առաջնորդների անուններով, կոչել սերժյան դուստր կուսակցություններ, կուսակցություններ էլ չէ` կազմակերպություններ կամ միավորել ՀՁ-ի մեջ
Սկիզբը խոստումնալից էր. բայց վերջում նորից ամեն ինչ փչացրեցիր
գոնե գրելուց քո մոտ հարց չառաջացավ, թե ինչի մեր երկրի ռազմավարական նշանակություն ունեցող օբյեկտները պիտի գտնվեին Ռուսաստանի ձեռքին?
վերջում էլ ճիշտ ասեցիր, որ մեզ պետք է ուժեղ, իսկական ժողովրդի իշխանություն. հենց դրա համար էլ պայքարում ենք
արդեն պարզից պարզ ա ձեր կուսակցության օրիենտացիան
հետո էլ կարելի ա կուսակցությունների մեծ մասը, որ չգիտես ինչի համար են ստեղծվել, տարբերվում են միայն առաջնորդների անուններով, կոչել սերժյան դուստր կուսակցություններ, կուսակցություններ էլ չէ` կազմակերպություններ կամ միավորել ՀՁ-ի մեջ
Ասենք «Կուսակցություններ ԲԲԸ», հսկիչ փաթեթեն էլ պիտի միշտ լինի ՍՍ ձեռքում:
Ու ուշադրություն դարձրեք որ Պրոգրեսի գրածում խոսքը գնում է ուժեղ իշխանության, ու ոչ երբեք ուժեղ պետության մասին: Այսինք ունենանք փաշա, որը կլինի ուժեղ, ցենտր տղա, ամեն ինչ կարվի իրա ասածով, ու մենք բոլորս խելոք, գլուխներս կաղ, միավորված-միաբանված կհետևենք էս ուժեղ իշխանությանը, ու կունենանք երջանիկ Հայաստան, որը ԱՄՆ-Իրան հնարավոր պատերազմի ու գազամուղ նավթամուղ պայթելու դեպքում ոչ մի վտանգի չի ենթարկվի: Կուռ տրամաբանություն է:
Կարդում էի իբր վերլուծությունն ու տարակուսում մեր վրա: Թվում է, թե ՀԱԿ-ի ու Տիգրան Ուրիխանյանի խոսքերը բացարձակապես ոչ մեկին չեն հուզում, չեն հետաքրքրում, ոչ մեկը դրանց լուրջ չի վերաբերվում, հասկանում են դրանց դրդապատճառները... սակայն ամեն անգամ ՀԱԿ-ի կայքից ակումբում պատճենված իբր հոդվածներին բավական շատ արձագանքներ են լինում: Ու զարմանում եմ. ախր ինչու՞ ենք պատասխանում: Միթե՞ այստեղ արձագանքելու բան կա: Միթե՞ առանց դրա էլ յուրաքանչյուրիս համար ակնհայտ չէ այս գրվածքների իրական մոտիվացիան... չեմ հասկանում:
ChildOfTheSky
24.07.2008, 14:50
Իրանի դեմ պատերազմ բարեբախտաբար չի լինի. ԱՄՆ-ն պատրաստվում է Իրանում ներկայացուցչություն բացել:
Կարդում էի իբր վերլուծությունն ու տարակուսում մեր վրա: Թվում է, թե ՀԱԿ-ի ու Տիգրան Ուրիխանյանի խոսքերը բացարձակապես ոչ մեկին չեն հուզում, չեն հետաքրքրում, ոչ մեկը դրանց լուրջ չի վերաբերվում, հասկանում են դրանց դրդապատճառները... սակայն ամեն անգամ ՀԱԿ-ի կայքից ակումբում պատճենված իբր հոդվածներին բավական շատ արձագանքներ են լինում: Ու զարմանում եմ. ախր ինչու՞ ենք պատասխանում: Միթե՞ այստեղ արձագանքելու բան կա: Միթե՞ առանց դրա էլ յուրաքանչյուրիս համար ակնհայտ չէ այս գրվածքների իրական մոտիվացիան... չեմ հասկանում:
Իսկականից, ես էլ եմ անձամբ իմ վրա զարմանում:
Իրանի դեմ պատերազմ բարեբախտաբար չի լինի. ԱՄՆ-ն պատրաստվում է Իրանում ներկայացուցչություն բացել:
բարակ /նիհար/ Օբաման պատրաստվում է Աֆղանստան պերեբռոսկա անել Իրաքի զինվորական ուժի մի մասը: Այնօես որ ժամանակից առաջ մի ընկնի այս դեպքում:
Մյուս կողմից էլ Իրանի ազերիներին լուրջ նախապատրաստում են հակակառավարական գործնեության: Ամեն ինչ դեռ առջևում է ;)
Ուրիշ ընդդիմություն չկա :))
Այսօրվա ընդդիմությունը Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի ղեկավարած Համաժողովրդական շարժումն է: Անկախ նրանից, թե ով ինչպես է այդ փաստին վերաբերվում, դա անհերքելի իրողություն է, քանի որ հենց այս ընդդիմության հետեւից են գնում հազարավոր մարդիկ: Գուցե այդ ընդդիմությունը կարող էր ավելի լավը լինել, կամ գուցե հազարավոր մարդիկ են մոլորության մեջ, բայց փաստը մնում է փաստ. այսօրվա իրավիճակից դժգոհ մարդիկ ներկայիս իշխանությունից ազատվելու հույսը կապում են հենց այս ընդդիմության հետ՝ ուրիշ ոչ մեկի: Ճիշտ այդպես 1991-1998 թվականներին նույն Տեր-Պետրոսյանին տապալելու հնարավորությունը գրեթե նույն զանգվածները տեսնում էին Դաշնակցության, ԱԺՄ-ի, ՍԻՄ-ի եւ այլ ուժերի ակտիվ գործողությունների մեջ: Եվ եթե այն ժամանակ, ենթադրենք, ռամկավարները հայտարարում էին, թե իրենք էլ են ընդդիմություն, բայց կառուցողական, ապա այդ «կառուցողականներին» պարզապես հաշվի չէին առնում: Որովհետեւ զանգվածները իշխանափոխություն ուզում էին եւ ուզում են «հիմա՛, հիմա՛, հիմա՛»:
Մնացած քաղաքական ուժերի փորձերը՝ իրենց տեղը գտնել ընդդիմադիր դաշտում, բայց ոչ Տեր-Պետրոսյանի կողքին, առայժմ արդյունք չեն տալիս: Մանավանդ՝ երբ նրանց հիմնական գործը հենց առաջին նախագահին «քլնգելն» է: Օրինակ, ՍԻՄ-ը վերջերս հայտարարություն է հրապարակել, որում, մասնավորապես, ասված է. «Հանդես գալով կառուցողական ընդդիմության դիրքերից՝ ՍԻՄ Ներկայացուցիչների խորհուրդը նաեւ ակնկալում է, որ վերջ կտրվի ծայրահեղ ազգադավ «ընդդիմության» ամենաթողությանը, եւ, ի վերջո, արդարադատությունը կպատժի մարտիմեկյան խայտառակ հակահայկական ծրագրված սադրանքի գլխավոր հանցագործին: Պետականության հիմքերը քայքայող ուժերի հանդեպ չափազանց հանդուրժողականությունը, «նարնջագույն» հեղափոխության պատվերը իրականացնողների սանձարձակ պահվածքը, ազգային գաղափարախոսությանը եւ ազգային արժանապատվությանը հասցվող հարվածները կարող են մեկնաբանվել որպես իշխանությունների անպատրաստությունը արտաքին եւ ներքին մարտահրավերներին դիմակայելու մեջ»: Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանի 100 օրվա գլխավոր մեղքն այն է, որ նա Լեւոնին չի բռնել: Ինչ խոսք, բավականին կառուցողական մոտեցում է:
Հոգեբանորեն կարելի է հասկանալ քաղաքական մի շարք այլ ուժերի (օրինակ՝ «Ժառանգությանը»), որոնք վարանում են միանալ Տեր-Պետրոսյանի կողմից ստեղծվելիք Հայ ազգային կոնգրեսին: Մի կողմից՝ նրանք մտավախություն ունեն, որ իշխանությունը նրանց կկպցնի «ՀՀՇ-ական» պիտակը, իսկ դա կարող է մարդկանց որոշ խմբերի տեսակետից տհաճ թվալ: Մյուս կողմից էլ՝ ներկայիս ընդդիմության «աշխատաոճը» հայտնի է դեռեւս նախընտրական ժամանակաշրջանից. «Կամ դու ինձ միանում ես, կամ ես քեզ բարոյապես կոչնչացնեմ»: Համաձայնեք, որ նման հարցադրումից հետո միանալը որոշակի բարոյական ճիգեր է պահանջում: Բայց, կրկնեմ, եթե կուսակցությունն ուզում է խաղալ ընդդիմադիր դաշտում, միանալն այլընտրանք չունի:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
http://new.aravot.am/
……Լրագրողները, ի դեպ, Հայկ Բաբուխանյանին հարցրել են, թե կոնկրետ մարտի 1-ին, երբ այդ օտարածին ուժերը վտանգում էին հայրենիքը, ուր էր, ինչ էր անում հայրենիքը փրկելու համար ինքը, Հայկ Բաբուխանյանը, ով հայտարարում է, թե հայրենասեր ընդդիմություն է: Հայկ Բաբուխանյանը պատասխանել է, թե ինքը քսան տարի շարունակ քաղաքական պայքարի առաջին ճակատում է: Սակայն լրագրողները նկատել են, թե կոնկրետ հարց են տվել, թե ուր էր ինքը մարտի 1-ին, քանի որ այդ օրը կարող էին ազգադավ ուժերը հայրենիքը տանել ձեռքից, ինչ էր անում հայրենասեր Հայկ Բաբուխանյանը հայրենիքը փրկելու համար: “Ես եղել եմ բարիկադների մոտ: Բավարարված եք”, ասել եւ հարցրել է հայրենասեր գործիչը, ինչին ի պատասխան, ասուլիսից հետո, լրագրողներից մի քանիսը, որ մարտի 1-ին եղել են բարիկադների մոտ, կատակով նկատել են, թե գուցե Հայկ Բաբուխանյանը եղել է ոստիկանական համազգեստով, այլապես նրան դժվար կլիներ բարիկադների մոտ չճանաչելը:
http://www.lragir.am/
:D:D
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Մի քանի կուսակցություն, ինչպես հայտնի է, սկսել են խորհրդակցել նոր քաղաքական ֆորմատ ձեւավորելու համար: Դրանք են ՍԻՄ-ը, ԱԻՄ-ը, ԱԺՄ-ն, ՔԴԿ-ն, ՀԱԱԿ-ը, ԱՄ-ն, ՄԿԿ-ն: Նրանք, ինչպես հուլիսի 29-ին Հայելի ակումբում հայտարարել է ՍԻՄ-ի նախագահ համարվող Հայկ Բաբուխանյանը, ձեւավորելու են, կամ ուզում են ձեւավորել հայրենասիրական ընդդիմություն: Այդ ընդդիմադիրները համարում են, որ Հայաստանը կանգնած է լուրջ ներքին ու արտաքին մարտահրավերների առաջ, որոնց պատասխանատուն իշխանությունն է: Սակայն, ի զարմանս լրագրողների, Հայկ Բաբուխանյանը հայտարարել է, թե իրենք իշխանափոխությունը չեն համարում ներկայիս անհրաժեշտ խնդիր……
Չէ, մեր իշխանությունները սավսեմ անելանելի վիճակում են, որ հույսները դրել են սրանց վրա՝ ՍԻՄ-ը, ԱԻՄ-ը, ԱԺՄ-ն, ՔԴԿ-ն, ՀԱԱԿ-ը, ԱՄ-ն, ՄԿԿ…:D
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Լավ, հակահիգիենիկ ա, չէ՞, 10 տարի անընդհատ օգտագործել ու հիմա էլ կրկին օգտագործել…
Բա առողջության մասին պետք չէ՞ մի քիչ մտածել:
ՀԱՅՐԵՆԱՍԵՐՆԵՐ, ԴՈՒՔ ԴԵՄՔ ԵՔ
Հայաստանում հայտարարվել է հայրենասիրական ընդդիմության ստեղծման մասին: Ինչպես հայտնի է, այդ ընդդիմության ձեւավորման աշխատանքին լծվել են հանրությանը քաջ ծանոթ ՍԻՄ-ը` իր նախագահ Բաբուխանյանով, ԱԻՄ-ը` իր նախագահ Հայրիկյանով, ԱԺՄ-ն` իր նախագահ Մանուկյանով, Ազգային միաբանությունը` իր նախագահ Գեղամյանով, Քրիստոնեադեմոկրատական միությունը` իր նախագահ Խոսրով Հարությունյանով, Դեմոկրատական կուսակցությունը` իր նախագահ Սարգսյանով, ՀԱԱԿ-ը` իր նախագահ Անտինյանով:
Հանրությանը քաջ հայտնի է, թե հիշյալ գործիչները հայրենիքը սիրելու ինչ մեծ փորձ ունեն: Սակայն հասարակությունը միամտաբար կարծում էր, որ նրանք նախագահի ընտրությունից հետո վերարժեւորել են հայրենիքի հանդեպ իրենց սերը եւ դրան տվել իսկապես առարկայական դրսեւորում, թողնելով քաղաքականությունը եւ հեռանալով քաղաքական պրոցեսներից: Հասարակությունն արդեն քիչ էր մնում մտածեր, որ այդ գործիչները վերջապես հասկացել են, թե որը կարող է լինել հայրենիքը սիրելու իրենց առավելագույն արդյունավետ տարբերակը:
Սակայն, ինչպես երեւում է, նրանք ոչ թե սկսել էին սիրել հայրենիքը, այլ ընդամենը մի պահ դադարել էին այն սիրելուց, եւ մտածել սիրո նոր տարբերակն ու այժմ գործի են անցել: Իհարկե, կան կարծիքներ, որ ոչ թե այդ ուժերն են մտածել, այլ նրանց փոխարեն մտածել է իշխանությունը: Միգուցե, թեեւ հազիվ թե իշխանությունն իրեն այդքան նեղություն տար եւ մտածեր այդ ուժերի փոխարեն: Իշխանությունն այժմ շատ ու շատ այլ լուրջ բաներ ունի մտածելու: Սակայն դա երեւի թե կարեւոր չէ` իշխանությունն է մտածել, թե իրենք: Փաստն այն է, որ հիմա ձեւավորվում է հայրենասիրական ուժերի այդ դաշինքը, կամ միավորումը, կամ ինչպես որ իրենք իրենց կանվանեն, եթե իհարկե անվանեն:
Մի քիչ մտահոգություն կա, թե ինչպես են նույն կաթսայի մեջ միաժամանակ եփվելու այդքան հայրենասեր: Ընդ որում, նրանցից ամեն մեկը հայրենասեր է յուրովի, այսինքն անհատ հայրենասեր է: Բանն այն է, որ նրանց մեջ հայրենասիրական էներգիան, ինչպես կյանքը ցույց տվեց, այնքան մեծ է ու շատ, որ մի հայրենիքը շատ քիչ է 6-7 այդպիսի հայրենասերի: Նրանց ամեն մեկին մի հայրենիք է պետք, լիարժեք սիրելու համար, այլապես ոչ հայրենիքը բավարարված կլինի, ոչ հայրենասերը: Լավ, ենթադրենք նրանցից մեկին էլ սիրելու համար տվեցինք Ղարաբաղը: Լավ, մյուսին էլ կտանք պատմական հայրենիքը, էն մյուսին էլ կտանք Ջավախքը, որպես առանձին հայրենիք, էն մեկին էլ կինո Հայրենիքը կտանք սիրելու համար: Լավ, մեկին էլ կտանք Հայրենիք TV-ն: Միեւնույն է, առնվազն մեկը այդուհանդերձ մնում է: Եթե այդ մեկի համար չգտնենք սիրելու հայրենիք, ապա հաստատ խանգարելու է մյուսներին, եւ հայրենասիրական ընդդիմությունն այդպես էլ չի կարղանալու դրսեւորվել իր ամբողջ հմայքով, խառնվելու է իրար, կորցնելու է իր դեմքը, իր դեմքը կորցնելով հանդերձ փչացնելու է իշխանության դեմքը, ընդհանրապես դեմք հասկացությունը, եւ այն մեծ ներուժը, որ անկասկած հայրենասիրական ընդդիմության գործունեության շնորհիվ հանրությունից ամեն անգամ ծափերի հետ միասին կորզելու էր «հայրենասերներ, դուք դեմք եք» արտահայտությունը, ընդամենը հանգեցնելու է նրան, որ հասարակությունն օրինակ ասի. «Հայկ, որն է քո եղբայր Վազգենը», կամ «Վազգեն, որն է քո եղբայր Պարույրը», կամ «ընդհանրապես, ով եք դուք»: Բայց քանի որ նրանք հայրենասեր են, իսկ հասարակությունն էլ հայրենիքինն է, ապա Վազգենը, Պարույրը, Հայկը կամ մյուսներն իրավունք չունեն նեղանալ հասարակության որեւէ հարցից: Հայրենասերի առաքելությունը միշտ էլ ծանր է, միշտ էլ չգնահատված: Բայց դա պետք է ոչ թե ընկճի, այլ էլ ավելի ոգեւորի եւ ոգեշնչի իսկական հայրենասիրոջը: Այնպես որ, սեր, սեր մինչեւ վերջ, միայն սեր, առանց հույսի ու հավատի վրա ավելորդ էներգիա վատնելու:
ՋԵՅՄՍ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Հ.Գ. Այս կոլաժով Չորրորդ իշխանություն թերթի մեր գործընկերները փորձել են ընդհանրական ձեւով ստեղծել ներկայիս հայրենասեր ընդդիմության հավաքական կերպարը: Ստացվել է ահա այսպիսի մի բան:http://www.lragir.am/
Mephistopheles
30.07.2008, 14:03
Չէ, մեր իշխանությունները սավսեմ անելանելի վիճակում են, որ հույսները դրել են սրանց վրա՝ ՍԻՄ-ը, ԱԻՄ-ը, ԱԺՄ-ն, ՔԴԿ-ն, ՀԱԱԿ-ը, ԱՄ-ն, ՄԿԿ…:D
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Լավ, հակահիգիենիկ ա, չէ՞, 10 տարի անընդհատ օգտագործել ու հիմա էլ կրկին օգտագործել…
Բա առողջության մասին պետք չէ՞ մի քիչ մտածել:
Ապեր, ինչ դեգրադացիայի մեջ են սրանք (իշխանությունները) էլ դու սուս…Հայկ Բաբուխանյանին են մնացել…արաաաա՜…Արշակ Սադոյան…բան-ման: Աչքիս քաղաքական փլատակներում նորից պեղումներ են սկսել…մի հատ հլա սրանց նայեք էլի…Արշակի տռուսիկին ու Հայկի բեղերին… մի հատ հայկական երգ կար, բառերը լրիվ չեմ հիշում ուղղակի մի տող եմ հիշում, ասում էր "էրնեկ քու ծոց պառկողին" հետո "տիրայ-նինայ-տիրայր-րամ"
Progress
22.09.2008, 14:04
Ապօրինություններ ճանապարհային ոստիկանությունում
Փաստորեն հանրապետության նախագահն ի լուր աշխարհի հայտարարում է բարեփոխումների, ապօրինության հետ պայքարի մասին, մատնանշում է կոնկրետ ոլորտներ, տալիս հանձնարարականներ, բայց շատերին դա, կարծես թե, առանձնապես չի հուզում: Համենայնդեպս անցյալի այլանդակ սովորույթները մեկ կամ երկու հրամանով չեն վերանում, և, նույնիսկ ողջ խստության պարագայում, միջին օղակներում հայտվում են մարդիկ ում արած մանր-մունր չարությունները վարկաբեկում են թե՛ ոլորտի պատասխանատուներին և թե՛, հատկապես երկրի ղեկավարությանը:
Չես հասկանում ինչ պատճառով, երևի թե բնակչության կյանքը հեշտացնելու համար, Երևանի Սայաթ-Նովա և Նալբանդյան փողոցների խաչմերուկում` Սայաթ-Նովայի հատվածում կառուցվել են երթևեկելի մասից դեպի մայթ ներս ընկնող հատուկ կայանատեղիներ: Հենց այդ կայանատեղիներում են արդեն երկար տարիներ կանգնեցնում իրենց ավտոմեքենաները երևանցիները ու մանավանդ հարակից` Սայաթ-Նովա 116 շենքի բնակիչները: Այդ շենքում է հենց գտնվում Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության կենտրոնական գրասենյակը, ուր յուրաքանչյուր օր աշխատանքի են գալիս կուսակցության աշխատակազմն ու բազմաթիվ ակտիվիստներ, որոնցից մեկն էլ ս/թ օգոստոսի 21-ին նկատեց, որ վերը նշված օրինական կայանատեղիում կանգնեցված մեքենաների պետհամարանիշները հանված են, իսկ դիմապակու վրա փակված են ինչ-որ անհասկանալի կտրոններ, որի վրա առկա էր վարորդի ՃՈ բաժին ներկայանալու մասին պահանջի գրառումը: Այդ թվում համարազրկվել էր նաև ՀԱԿ նախագահին պատկանող ավտոմեքենան: Երբ զանգահարեցինք ՃՈ Երևանի բաժին և հայտնեցինք, որ նշված վայրում ապօրինաբար հանվել են մեքենաների պետհամարանիշներ, ապա այդ գործողությունն իրականացրած II վաշտի I դասակի տեսուչ լեյտենանտ Սարգսյանն անմիջապես ժամանեց այդտեղ: Իրեն փորձեցինք բացատրել, որ, նախ և առաջ, գոյություն չունի որևէ իրավական ակտ, ըստ որի ճանապարհային ոստիկանը իրավունք ունի որևէ դեպքում հանել որևէ մեքենայի պետհամարանիշները: Երկրորդ հերթին` «Ճանապարհային երթևեկության կանոնների» գիրքը պարզեցինք լեյտենանտ Սարգսյանին` խնդրելով, որ նա ցույց տա, թե օրենքի ո՞ր խախտման համար է տուգանում այդ ավտոմեքենաների վարորդներին: Ճանապարհային ոստիկանը ոչինչ չէր կարողանում բացատրել, որից հետո օրենսգրքում գտավ 55 կետը և, համարելով, որ այն իրեն «կօգնի», մատնացույց արեց այդ կետը, որի բովանդակության համաձայն խախտում է համարվում, եթե ավտոմեքենան շեղ կերպով կայանված է երթևեկելի մասում: Ինչ կապ ունի այս ամենը մայթի մեջ ընկնող հատուկ կառուցված կայանատեղիի հետ, լեյտենանտ Սարգսյանը բացատրել չկարողացավ և փոխարենը կանչեց դասակի հրամանատարներին, որոնք ժամանեցին նշված վայր, ուր աստիճանաբար հավաքվում էին ապօրինության «զոհերն» ու Առաջադիմական կուսակցության ակտիվիստները: Ժամանած ոստիկանները համաձայնեցին մեզ հետ ու կապնվեցին ավելի «վերևների» հետ, որից հետո ժամանեց ՀՀ ՃՈ պետի տեղակալ` գնդապետ Լ. Մելքումյանը: Պարզվեց, որ հենց իր հրամանն է եղել: Գնդապետը անցնելով Սայաթ-Նովայով նկատել է մի քանի «ոչինչ չասող» պետհամարանիշներով մեքենա և որոշել է մի փոքր ավելացնել պետբյուջեն: Երեսուն րոպեից ավել ՃՈ պետի տեղակալը պնդում էր, որ իրեն չի հետաքրքրում այն, ինչը գրված է օրենքում և որ իրենք համարում են, որ այդ ավտոմեքենաները սխալ են կանգնեցված:
Ավելացնեմ, որ ոստիկանների հետ բանակցությունների ընթացքում տրանսպորտային միջոցների կանգառի տարածքում ճանապարհային ոստիկանների քթի տակ, կոպտորեն խախտելով կանոնները կանգնեց մի բարձրաստիճան պաշտոնյայի (որի մասին կխոսենք հետագայում) ծառայողական ավտոմեքենան: Գործընկերներս ամեն կերպ փորձեցին ՃՈ աշխատակիցներից պարզել, թե ինչո՞ւ չեն տուգանում այդ մեքենայի վարորդին, ինչին նրանք ոչինչ չէին պատասխանում: Ստիպված, ՀԱԿ լրատվական ծառայության աշխատակիցը տեսանկարահանեց այդ իրավիճակը` խախտում կատարող մեքենան, թերացող ոստիկաններին և անարդարությունից «խեղդվող» սովորական քաղաքացիներին:
Հավելեմ, որ այս մասին անձամբ գրավոր ծանուցել եմ ՀՀ ոստիկանապետ Ա. Սարգսյանին, որն էլ գրությունը մակագրել է Ճանապարհային ոստիկանությանը, իսկ դե վերջինս մինչև օրս չի բարեհաճում իրավիճակի մասին պարզաբանման պահանջին գրավոր պատասխանել:
Իսկ հիմա Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության, երևանցիների ու առհասարակ հայաստանցիների անունից ուզում եմ հարց հղել ՀՀ նախագահին, վարչապետին, ոստիկանապետին ու ճանապարհային ոստիկանության պետին. «Փաստորեն, ինչ-որ միջին չինովնիկ կարող է չկատարե՞լ Ձեր հրահանգները, նույնիսկ եթե դրանք հնչում են բազմաթիվ անգամներ, բազմաթիվ հեռուստաեթերներում: Ինչո՞ւ են նման մարդիկ մանր-մունր ապօրինություններով ու, հատկապես անարդարությամբ, կոտրում այն քաղացիների ոգևորությունը, որն արթնանում է Հայաստանի այսօրվա ղեկավարության բռնած նոր կուրսի, նոր կարգերի ու բարեփոխումների կապակցությամբ»:
Կարծում եմ հենց այդպիսիների կողմից դրսևորված անարդարությունն է շատ դեպքերում շարքային քաղաքացիների մոտ առաջացնում դժգոհության ու բողոքի զգացում:
Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության նախագահ` Տ. Ուրիխանյան
Հարգելի կուսակցության նախագահ
:o իրականու՞մ քաղաքացիները ոգևորված են Սերժ Սարգսյանի գործնեությամբ :8
իսկ հին կարգերի ու նոր կարգերի մեջ ինչ՞ տարբերություն կա, կարող էիք դա մտցնեք իմ աչքը :D
…
նաև
կուսակցությունը նաև նրա համար է /տեսականորեն :D/ որ այդ "ճանապարհային ոստիկանության" ապօրինություները նկատի ու դրա դեմ պայքարի նաև էն դեպքում, երբ էտ ոստիկանը անձամբ ձեր գրպանը չի ուզում մտնել , այլ ուրիշ "հասարակ" քաղաքացիների:
…
մի խոսքով, իրար ուտում եք՝ կերեք :B:
մեր հետ՞ ինչ գործ ունեք :)
Մի հատ անհամեստ հարց: Կներեք էլի անտեղյակությանս համար: Ուրիխանյանը ոնց-որ հրաժարակն էր տվել, էս էլի վերադարձե՞լ է հարազատ կուսակցության գիրկը: Երևի խիստ անհանգստացած էր ճանապարհային երթևեկության անմխիթար վիճակով: Ու չեմ հասկանում թե ինչի է կուսակցության անունը «Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցություն»: Թող փոխեն դնեն «Հայաստանի Անվտանգ Երթևեկության Կուսակցություն», մենակ Ուրիխանյանի ձեռքը զենք չտաք:
Ambrosine
22.09.2008, 21:01
Իսկ հիմա Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության, երևանցիների ու առհասարակ հայաստանցիների անունից ուզում եմ հարց հղել ՀՀ նախագահին, վարչապետին, ոստիկանապետին ու ճանապարհային ոստիկանության պետին. «Փաստորեն, ինչ-որ միջին չինովնիկ կարող է չկատարե՞լ Ձեր հրահանգները, նույնիսկ եթե դրանք հնչում են բազմաթիվ անգամներ, բազմաթիվ հեռուստաեթերներում: Ինչո՞ւ են նման մարդիկ մանր-մունր ապօրինություններով ու, հատկապես անարդարությամբ, կոտրում այն քաղացիների ոգևորությունը, որն արթնանում է Հայաստանի այսօրվա ղեկավարության բռնած նոր կուրսի, նոր կարգերի ու բարեփոխումների կապակցությամբ»:
Կարծում եմ հենց այդպիսիների կողմից դրսևորված անարդարությունն է շատ դեպքերում շարքային քաղաքացիների մոտ առաջացնում դժգոհության ու բողոքի զգացում:
Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության նախագահ` Տ. Ուրիխանյան
Ինչ ոգևորության մասին եք խոսում? էն վետերանների ոգևորության, որ մեր <<երգչիստների>> պոստեռներն ու ստորագրություններն են վաճառում համալսարանի բակում? էն ուսանողների ոգևորության մասին, որ Ֆորդ-Բոյարդ խաղալով են հասնում համալսարանի մուտքի մոտ, էն <<ոգևորության>> մասին, թե ինչպես է ծնողը ստանում բանակ զորակոչված որդու դիակը? .... ու սենց երկար կարող ենք շարունակել
ձեր էս բողոքները ֆորումի մակարդակից դուրս գալիս են? մենք հեռուստաեթերներում ձեր բողոքները չենք լսել. սա բլեֆի քաղաքականություն է? մինչև ձեր մեքենայի հանդեպ <<ոտնձգություններ>> չեղան, ձայն չբարձրացրիք? դուք ձեր մեքենայի համար նախագահին եք բողոք ներկայացնում. թույլ տվեք հարցնել. ապօրինի ձերբակալվածները մի մեքենայի չափ չկան?
Ապօրինություններ ճանապարհային ոստիկանությունում
Փաստորեն հանրապետության նախագահն ի լուր աշխարհի հայտարարում է բարեփոխումների, ապօրինության հետ պայքարի մասին, մատնանշում է կոնկրետ ոլորտներ, տալիս հանձնարարականներ, բայց շատերին դա, կարծես թե, առանձնապես չի հուզում: Համենայնդեպս անցյալի այլանդակ սովորույթները մեկ կամ երկու հրամանով չեն վերանում, և, նույնիսկ ողջ խստության պարագայում, միջին օղակներում հայտվում են մարդիկ ում արած մանր-մունր չարությունները վարկաբեկում են թե՛ ոլորտի պատասխանատուներին և թե՛, հատկապես երկրի ղեկավարությանը:
Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության նախագահ` Տ. Ուրիխանյան
Այս հատվածն ինչ որ անհասկանալի է թվում: Իրո՞ք հանրապետության «նախագահն» ասել է, որ պայքարելու է ապօրինության հետ: Խնդրում եմ Տ. Ուրիխանյանին, տալ ինձ այս ինֆորմացիայի աղբյուրը:
Այս հատվածն ինչ որ անհասկանալի է թվում: Իրո՞ք հանրապետության «նախագահն» ասել է, որ պայքարելու է ապօրինության հետ: Խնդրում եմ Տ. Ուրիխանյանին, տալ ինձ այս ինֆորմացիայի աղբյուրը:
Իրոք ասել է: Ու հատկապես շեշտել է, որ ապօրինությունները ծաղկել են 1993-2007 թվականներին, իր՝ ՀՀ պաշտպանության նախարար, ՀՀ պետական անվտանգության վարչության պետ, ապա` ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ ներքին գործերի եւ ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար, ՀՀ նախագահին առընթեր ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար, նորից ՀՀ պաշտպանության նախարար, և հատկապես ՀՀ վարչապետ եղած ժամանակ: Ու հիմա երբ դարձել է նախագահ, կանգնել է ինքնամաքրման ճանապարհին:
Իրոք ասել է: Ու հատկապես շեշտել է, որ ապօրինությունները ծաղկել են 1993-2007 թվականներին, իր՝ ՀՀ պաշտպանության նախարար, ՀՀ պետական անվտանգության վարչության պետ, ապա` ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ ներքին գործերի եւ ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար, ՀՀ նախագահին առընթեր ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար, նորից ՀՀ պաշտպանության նախարար, և հատկապես ՀՀ վարչապետ եղած ժամանակ: Ու հիմա երբ դարձել է նախագահ, կանգնել է ինքնամաքրման ճանապարհին:
Տրիբուն ջան, բայց այստեղ չի ասվում, թե ինչի դեմ է մղվելու կամ մղվում այդ պայքարը. ասվում է, որ ապօրինության հետ, հասկացանք ապօրինությանն ու «նախագահը պայքարում են, բայց ո՞ւմ կամ ինչի՞ դեմ:
Տրիբուն ջան, բայց այստեղ չի ասվում, թե ինչի դեմ է մղվելու կամ մղվում այդ պայքարը. ասվում է, որ ապօրինության հետ, հասկացանք ապօրինությանն ու «նախագահը պայքարում են, բայց ո՞ւմ կամ ինչի՞ դեմ:
Հասկացա մտքիդ թռիչքը: Բայց լրիվ տրամաբանության շրջանակում է: 93-ից մինչև հիմա նորանշանակն ու ապօրինությունը լաաավ մտերմացած կլինեն, այնպես որ իրար հետ պայքարելու են, երևի մեր դեմ, կամ անտառի:
Mephistopheles
23.09.2008, 13:22
Իրոք ասել է: Ու հատկապես շեշտել է, որ ապօրինությունները ծաղկել են 1993-2007 թվականներին, իր՝ ՀՀ պաշտպանության նախարար, ՀՀ պետական անվտանգության վարչության պետ, ապա` ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ ներքին գործերի եւ ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ ազգային անվտանգության նախարար, ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար, ՀՀ նախագահին առընթեր ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար, նորից ՀՀ պաշտպանության նախարար, և հատկապես ՀՀ վարչապետ եղած ժամանակ: Ու հիմա երբ դարձել է նախագահ, կանգնել է ինքնամաքրման ճանապարհին:
Ինքնամաքրման ճանապարհին չէ, ապաշխարհության ճանապարհին, քանի որ ըստ Սուրբ Սերժ Սարգսյանի դրախտ գնում են միայն ապաշխարհության միջոցով, ոչ թե բարեգործության…Այսինքն սրանից բարեգործություն, բարեփոխում, "բարեշրջում" կամ բարե-եսինչգիտեմ ինչ մի սպասեք…լավագույնը ապաշխարհումն է ու եթե սկսում է ապաշխարհելու մասին մտածել, դա մեր ժողովրդի համար տոն է… մեր Սերժը դրախտի ճամփին է:
Ճանապարհատրանսպորտային երթևեկությունը մեր ամենաօրինական ոլորտն է եթե համեմատենք մնացած բոլոր ոլորտների հետ, արդարադատություն, օրենսդրություն, ուսում,…
Ապօրինություններ ճանապարհային ոստիկանությունում
Իսկ հիմա Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության, երևանցիների ու առհասարակ հայաստանցիների անունից ուզում եմ հարց հղել ՀՀ նախագահին, վարչապետին, ոստիկանապետին ու ճանապարհային ոստիկանության պետին. «Փաստորեն, ինչ-որ միջին չինովնիկ կարող է չկատարե՞լ Ձեր հրահանգները, նույնիսկ եթե դրանք հնչում են բազմաթիվ անգամներ, բազմաթիվ հեռուստաեթերներում: Ինչո՞ւ են նման մարդիկ մանր-մունր ապօրինություններով ու, հատկապես անարդարությամբ, կոտրում այն քաղացիների ոգևորությունը, որն արթնանում է Հայաստանի այսօրվա ղեկավարության բռնած նոր կուրսի, նոր կարգերի ու բարեփոխումների կապակցությամբ»:
Կարծում եմ հենց այդպիսիների կողմից դրսևորված անարդարությունն է շատ դեպքերում շարքային քաղաքացիների մոտ առաջացնում դժգոհության ու բողոքի զգացում:
Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության նախագահ` Տ. Ուրիխանյան
ՀԻմա ես եմ ուզում մի հարց հղել այս կուսակցությանը. էդ ո՞ր երևանցու համար եք որևէ բարի գործ կատարել, ո՞ր երևանցու մոտ եք լավ տպավորություն թողել, ո՞ր քաղաքացու մոտ եք հարգանք վայելում, որ հիմա էլ նրանց անունից հարց եք ուղղում` ձեր ասած` «ՀՀ նախագահին»: Լավ կլինի դուրս գաք փողոց ու հարցնեք, թե Հայի համար ո՞վ ա ՀՀ նախագահը, որ գոնե իմանաք, թե ում է պետք հարց հղել: Ձեր կուսակցությունը հասարակության քանի՞ տոկոսի աջակցությունն է վայելում, որ համարձակվում եք նրանց անունից խոսել, հարցեր հղել: Հետաքրքրության համար կարող ենք մի հարցում բացել թեկուզ հենց այս ֆորումում ու տեսնենք, թե ասենք` հարյուր հոգուց քանի հոգին է վստահում ձեր կուսակցությանը, եթե իհարկե այդպիսիք գտնվեն: Կամ ի՞նչ է` մինչ այս` ձեր նշած դեպքը, ձեր կուսակցությունը տեղյակ չէ՞ր նմանօրինակ ապօրինությունների մասին, թե՞ մինչև իրենց մարմնի վրա ցավը չեն զգում, չեն հիշում, որ այդպիսի երևույթ կա: Հենց դուք եք հանդիպում ինչ որ ապօրինության, այդ ժամանա՞կ եք հիշում, որ ՀՀ քաղաքացի, երևանցի և հայաստանցի հասկացություն կա, որոնց ևս անհանգստացնում են այդ ապօրինությունները: Էս հայտարարությունը, էս հարցը հղեիք «նախագահին» էս դեպքից մեկ օր առաջ, քաղաքացին էլ կարդար ու հավատար, որ իր մասին եք մտածում, թեչէ սենց ես էլ կարող եմ մի տասը հատ կուսակցությունիկներ բացեմ ու ՀՀ քաղաքացիների անունից հարցիկներ հղեմ ինչ որ չակերտավորների:
Progress
27.09.2008, 15:56
Ռուսալեզու թերթերից մեկը վերջերս ակնարկ էր արել Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության ընդդիմադիր գործունեության վերաբերյալ` շոշափելով ՀԱԿ ղեկավարության իշխանական օղակներում չհայտվելու հանգամանքը:
Արդեն երկար ժամանակ է, ինչ փորձում եմ ինձ հեռու պահել արդեն լրիվ այլանդակված ներքաղաքական, ավելի ճիշտն ասած` «պաշտոնամոլական» խաղերից ու մանր-մունր կուսակցությունների (ընդ որում որոնցից մեկն էլ ես եմ ղեկավարում) կամ իշխանության կամ էլ ընդդիմության ղեկավարների հետ «բազարներից»: Բայց դե արի ու տես, որ չի ստացվում: Հոգնել եմ արդեն երկար տարիներ կրկնելուց, որ երբևէ Առաջադիմական կուսակցությունը իշխանությունից կամ անհատից չի ակնկալել ո՛չ պաշտոն, ո՛չ փող, ո՛չ էլ ինչ-որ մի այլ բան, երբևէ ըստ այդ չափանիշների չի կողմնորոշվել ու դրանցից կախված չի փոխել իր դիրքորոշումն ու գործելակերպը:
Ինքս, որպես ՀԱԿ ղեկավար երբևէ որևէ մեկի հետ չեմ բանակցել և նույնիսկ քննարկել ինչ-որ պաշտոնի հարց, հերթ չեմ կանգնել պատգամավորական ցուցակներում տեղ ունենալու համար և այլն: Ավելին, հրաժարվել եմ առաջարկվող պաշտոնից, երբ որ դրա դիմաց ինձանից պահանջվեց թողնել կուսակցությունը: Եվ այդ բոլորը արդեն երկար տարիներ, որոնց ընթացքում մեր կողմից շատ կոշտ քննադատվել են առանց բացառության բոլոր արատավոր երևույթները բոլոր ոլորտներում ու, հատկապես, պետական կառավարման համակարգում: Դրա արդյունքում իշխանության տարբեր օղակներում եղած շատերը բացասական վերաբերմունք, իսկ ոմանք էլ թշնամանք են տածում Առաջադիմական անվանումն իսկ լսելիս: Արդեն երկրորդ տարին է` որևէ էլեկտրոնային լրատվամիջոց ոչ մի կերպ չի լուսաբանում Առաջադիմական կուսակցության գործունեությունը, նույնիսկ եթե ՀՀ Կառավարության նիստերի լեփ-լեցուն դահլիճում անցնում է ՀԱԿ համագումարը, բայց մյուս կողմից մենք չենք կարողանում մոռանալ ընդդիմությունը ներկայացնողների նախկինում պաշտոնավարած տարիներին տեղի ունեցած անարդարությունը, ապօրինությունները, լկտիությունն ու թալանը: Նորից ուզում եմ ընգծել, որ այդ երևույթները առկա են նաև մեր օրերում ու հենց դրանք մատնանշելու համար այսօր ՀԱԿ-ը ոչ մի կերպ ոչ մի ոլորտում ներկայացված չէ: Իսկ ռուսալեզու թերթը իրեն թույլ է տալիս ակնարկ, թե որևէ պաշտոն չստացան և սկսեցին ավելի ընդդիմադիր կերպով գործել:
Ոչ մի կերպ ինձ կամ իմ կուսակցական ընկերներին պաշտոն կամ որևէ այլ բան առաջարկելու պարագայում, մենք չենք դադարելու խոսել անպատասխանատու չինովնիկների, անապահով մարդկանց, անարդար որոշումների, ապօրինի տուժածների, տգետ կառավարիչների, անորակ շինարարության անբավարար սպասարկման, անտեղի հատկացումների, փոշիացվող պետական միջոցների, կեղծ ու անազնիվ քաղաքական ու պետական գործիչների և այլ նմանատիպ երևույթների մասին, ընդ որում, անկախ նրանից` կունենանք պաշտոններ թե ոչ: Այդ կերպ վարվել ենք 1999-ից մինչև 2008թթ.` չնայած շատ-շատերը համառորեն մեզ կպցնում էին «իշխանամետ» պիտակը, շատ ժամանակ նույն իշխանության մեջ եղածների փոխանցմամբ: Էլ «սրա բարեկամ», էլ «նրա քավոր կամ սանիկ», էլ «սա են խոստացել», էլ «նա են խոստացել», էլ «գումար են տալիս»: Այս տեսակ կարծիքներ էին հնչում իմ և ՀԱԿ-ի մասին այնքան, մինչև բոլորին պարզ չդարձավ, որ պաշտոն չկա, փող չկա, լծակներ չկան, իշխանական հովանավորչություն չկա: Այստեղ բոլորի մոտ հարց առաջացավ` բա էլ ինչի՞ համար է Տիգրան Ուրիխանյանը պաշտպանում Սերժ Սարգսյանին: Հերթական անգամ ուզում եմ կրկնել` ես չեմ պաշտպանել ու չեմ պաշտպանում Սերժ Սարգսյանին, ես պաշտպանել ու պաշտպանում եմ նրա բռնած կուրսը, նրա բարի ցանկություններն ու առանց ցնցումների կտրուկ փոփոխություններ իրականացնելուն միտված քայլերը: Եվ որևէ բան այդ հարցում չի փոխվել ու չի փոխվելու, չնայած` թերի ու շատ ժամանակ զարմանալի կադրային քաղաքականության, չնայած շատ ու շատ անարդար դրսևորումների, իշխանության միջին, երբեմն էլ բարձր օղակներում տարբեր մարդկանց դժկամ կամ շահադիտական գործողությունների և այլն:
Սա՛ է իրականում մեր մտածելակերպն ու մոտեցումը, և այսպիսինն է անձամբ իմ համոզմունքը, որքան էլ որ դա կարող է դուր գալ կամ չգալ իշխանություններին կամ ընդդիմությանը, կամ էլ լրագրողական եղբայրությանը: Իսկ եթե այս վիճակը որևէ մեկին ձեռնտու չէ, ապա առաջարկում եմ . . . ի՞նչ կմտածեիք` այո՛, «վերցնել 30 արծաթը և շարունակել . . .»
Հայաստանի Առաջադիմական
Կուսակցության նախագահ` Տ. Ուրիխանյան
ChildOfTheSky
27.09.2008, 16:08
Տիկոն լավ գործ ա ուզում, վսյո տակի գնացել կռվել, կրակել-մրակել ա, էն էլ իրան մոռացել էին:
Էդ որ թերթն էր՞:
Ի՞նչ թերթ, Մարկիզ ջան: Էդ կուսակցություն ա, էն էլ` առաջադիմական:
Ի՞նչ թերթ, Մարկիզ ջան: Էդ կուսակցություն ա, էն էլ` առաջադիմական:
Հա՞: Ես էլ գիտեմ՝ պարբերական ա…:)
Այ քեզ առաջադիմական գաղափար."ես չեմ պաշտպանել ու չեմ պաշտպանում Սերժ Սարգսյանին, ես պաշտպանել ու պաշտպանում եմ նրա բռնած կուրսը, նրա բարի ցանկություններն ու առանց ցնցումների կտրուկ փոփոխություններ իրականացնելուն միտված քայլերը"
Սարգսյանին որպես անձ կընտրեին տնեցիները, մեկ էլ ընկերներից ոմանք: Նույն ձևի և մյուս թեկնածուներին: Ինչի որ վեր են կենում գնում են ցույցի ինչ-որ մեկի սիրուն աչքերի համար են գնում?
Ոչ մի կերպ ինձ կամ իմ կուսակցական ընկերներին պաշտոն կամ որևէ այլ բան առաջարկելու պարագայում, մենք չենք դադարելու խոսել անպատասխանատու չինովնիկների, անապահով մարդկանց, անարդար որոշումների, ապօրինի տուժածների, տգետ կառավարիչների, անորակ շինարարության անբավարար սպասարկման, անտեղի հատկացումների, փոշիացվող պետական միջոցների, կեղծ ու անազնիվ քաղաքական ու պետական գործիչների և այլ նմանատիպ երևույթների մասին, ընդ որում, անկախ նրանից` կունենանք պաշտոններ թե ոչ:
Այ էս պահը ամենաշատը դուրս եկավ; Հիմա էս կուսակցությունը, ո՞ր կուրսին ա կողմ: Ուշադիր եղեք, որ ներկա ժամանակով են գրում: Պրոգրես, բաքեք դուքյանը, արդեն ծիծաղելի է:
Ինչ հետաքրքիր ա չէ՞ Ես պաշտպանել եմ.... իսկ ո՞վ էր խնդրել, որ պաշտպանեի՞ր կամ որ չպաշտպանեիր կարող ա՞ աշխարհը փուլ գա՞ր:
Ամեն մարդ իր գործով պետք է զբաղվի: Պետք է հասկանալ, որ եթե քաղաքականությունը քեզ մոտ չի ստացվում անհրաժեշտ է այլ զբաղմունք գտնել:
Ընդհանրապես ուրիշին քննադատելուց առաջ մարդ մի հատ պետք ա իրան նայի, կողքից նայի իրա արած գործերին, հասկանա ինքը ընդհանրապես ինչ ա արել, որ իրան իրավունք ա վերապահում քննադատելու դիմացինին: Հարգելի Առաջադիմական կուսակցություն Հայաստանի համար ինչ գործ ես արել? Որ մի փուշն ես հանել? Լավ գոնե շաբաթօրյակներին մի անգամ մասնակցել եք??
Ես Տիգրանին միշտ հիշում եմ անկապ սենսացիաներից, ատրճանակ հանել, Սերժ Սարգսյանին պաշտպանել, կամ հետո էլ քննադատել: Ինքն իրեն չի կարողանում ռեալիզացնել, փաթաթվել ա հասարակության պարանոցին:
Հա ժամանակ առ ժամանակ ինչ-որ էքսցենտրիկ մի բան անում ա ու դեռ ուզումա, որ դրանից հետո լուրջ վերաբերվեն
Ցավոք սրտի մեր քաղաքական "կուլտուրայի" պայմաններում դա ավելի շատ ա ողջունվում:
Չէի ասի, որովետև փաստորեն մինչև հիմա ոչ մեկը այդպես էլ չողջունեց համառ ջանքերը:
Ռուսալեզու թերթերից մեկը վերջերս ակնարկ էր արել Հայաստանի Առաջադիմական Կուսակցության ընդդիմադիր գործունեության վերաբերյալ` շոշափելով ՀԱԿ ղեկավարության իշխանական օղակներում չհայտվելու հանգամանքը:
Արդեն երկար ժամանակ է, ինչ փորձում եմ ինձ հեռու պահել արդեն լրիվ այլանդակված ներքաղաքական, ավելի ճիշտն ասած` «պաշտոնամոլական» խաղերից ու մանր-մունր կուսակցությունների (ընդ որում որոնցից մեկն էլ ես եմ ղեկավարում) կամ իշխանության կամ էլ ընդդիմության ղեկավարների հետ «բազարներից»: Բայց դե արի ու տես, որ չի ստացվում: Հոգնել եմ արդեն երկար տարիներ կրկնելուց, որ երբևէ Առաջադիմական կուսակցությունը իշխանությունից կամ անհատից չի ակնկալել ո՛չ պաշտոն, ո՛չ փող, ո՛չ էլ ինչ-որ մի այլ բան, երբևէ ըստ այդ չափանիշների չի կողմնորոշվել ու դրանցից կախված չի փոխել իր դիրքորոշումն ու գործելակերպը:
Ինքս, որպես ՀԱԿ ղեկավար երբևէ որևէ մեկի հետ չեմ բանակցել և նույնիսկ քննարկել ինչ-որ պաշտոնի հարց, հերթ չեմ կանգնել պատգամավորական ցուցակներում տեղ ունենալու համար և այլն: Ավելին, հրաժարվել եմ առաջարկվող պաշտոնից, երբ որ դրա դիմաց ինձանից պահանջվեց թողնել կուսակցությունը: Եվ այդ բոլորը արդեն երկար տարիներ, որոնց ընթացքում մեր կողմից շատ կոշտ քննադատվել են առանց բացառության բոլոր արատավոր երևույթները բոլոր ոլորտներում ու, հատկապես, պետական կառավարման համակարգում: Դրա արդյունքում իշխանության տարբեր օղակներում եղած շատերը բացասական վերաբերմունք, իսկ ոմանք էլ թշնամանք են տածում Առաջադիմական անվանումն իսկ լսելիս: Արդեն երկրորդ տարին է` որևէ էլեկտրոնային լրատվամիջոց ոչ մի կերպ չի լուսաբանում Առաջադիմական կուսակցության գործունեությունը, նույնիսկ եթե ՀՀ Կառավարության նիստերի լեփ-լեցուն դահլիճում անցնում է ՀԱԿ համագումարը, բայց մյուս կողմից մենք չենք կարողանում մոռանալ ընդդիմությունը ներկայացնողների նախկինում պաշտոնավարած տարիներին տեղի ունեցած անարդարությունը, ապօրինությունները, լկտիությունն ու թալանը: Նորից ուզում եմ ընգծել, որ այդ երևույթները առկա են նաև մեր օրերում ու հենց դրանք մատնանշելու համար այսօր ՀԱԿ-ը ոչ մի կերպ ոչ մի ոլորտում ներկայացված չէ: Իսկ ռուսալեզու թերթը իրեն թույլ է տալիս ակնարկ, թե որևէ պաշտոն չստացան և սկսեցին ավելի ընդդիմադիր կերպով գործել:
Ոչ մի կերպ ինձ կամ իմ կուսակցական ընկերներին պաշտոն կամ որևէ այլ բան առաջարկելու պարագայում, մենք չենք դադարելու խոսել անպատասխանատու չինովնիկների, անապահով մարդկանց, անարդար որոշումների, ապօրինի տուժածների, տգետ կառավարիչների, անորակ շինարարության անբավարար սպասարկման, անտեղի հատկացումների, փոշիացվող պետական միջոցների, կեղծ ու անազնիվ քաղաքական ու պետական գործիչների և այլ նմանատիպ երևույթների մասին, ընդ որում, անկախ նրանից` կունենանք պաշտոններ թե ոչ: Այդ կերպ վարվել ենք 1999-ից մինչև 2008թթ.` չնայած շատ-շատերը համառորեն մեզ կպցնում էին «իշխանամետ» պիտակը, շատ ժամանակ նույն իշխանության մեջ եղածների փոխանցմամբ: Էլ «սրա բարեկամ», էլ «նրա քավոր կամ սանիկ», էլ «սա են խոստացել», էլ «նա են խոստացել», էլ «գումար են տալիս»: Այս տեսակ կարծիքներ էին հնչում իմ և ՀԱԿ-ի մասին այնքան, մինչև բոլորին պարզ չդարձավ, որ պաշտոն չկա, փող չկա, լծակներ չկան, իշխանական հովանավորչություն չկա: Այստեղ բոլորի մոտ հարց առաջացավ` բա էլ ինչի՞ համար է Տիգրան Ուրիխանյանը պաշտպանում Սերժ Սարգսյանին: Հերթական անգամ ուզում եմ կրկնել` ես չեմ պաշտպանել ու չեմ պաշտպանում Սերժ Սարգսյանին, ես պաշտպանել ու պաշտպանում եմ նրա բռնած կուրսը, նրա բարի ցանկություններն ու առանց ցնցումների կտրուկ փոփոխություններ իրականացնելուն միտված քայլերը: Եվ որևէ բան այդ հարցում չի փոխվել ու չի փոխվելու, չնայած` թերի ու շատ ժամանակ զարմանալի կադրային քաղաքականության, չնայած շատ ու շատ անարդար դրսևորումների, իշխանության միջին, երբեմն էլ բարձր օղակներում տարբեր մարդկանց դժկամ կամ շահադիտական գործողությունների և այլն:
Սա՛ է իրականում մեր մտածելակերպն ու մոտեցումը, և այսպիսինն է անձամբ իմ համոզմունքը, որքան էլ որ դա կարող է դուր գալ կամ չգալ իշխանություններին կամ ընդդիմությանը, կամ էլ լրագրողական եղբայրությանը: Իսկ եթե այս վիճակը որևէ մեկին ձեռնտու չէ, ապա առաջարկում եմ . . . ի՞նչ կմտածեիք` այո՛, «վերցնել 30 արծաթը և շարունակել . . .»
Հայաստանի Առաջադիմական
Կուսակցության նախագահ` Տ. Ուրիխանյան
Նա մեջ է ընկնում տեղի-անտեղի,
Սխալվում է միշտ ու կարծիք փոխում.
Նման է նա քիչ այն ծծկեր տղին,
Որ մատն ուզում է բերանը կոխի,
Բայց միշտ անպատեհ տեղեր է կոխում:
Եղիշե Չարենց
Ձայնալար
29.09.2008, 16:04
Մոդերատորական: Տիգրան ՈՒրիխանյանի հոդվածները ներկայացնող չորս թեմաներ միացվել են « Տիգրան Ուրիխանյանի հոդվածները» ընդհանուր վերնագրի ներքո:
Progress
01.10.2008, 13:20
Մոդերատորական. նախորդ էջում տեղակայված հոդվածի կրկնություն հանդիսացող գրառումը ջնջվել է: Ընդհանրապես «Դար» ակումբի անդամներն ու այցելուներն ընդունակ են, մեկ անգամից հասկանում են:
Progress
03.10.2008, 16:41
Մոդերատորական. Այս գրառումը նորից է ջնջվում նույն պատճառով, ինչ նախորդը: