Դիտել ողջ տարբերակը : Բաժանվե՞լ, թե՞ հավատալ
Safaryan
10.06.2008, 13:35
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Եթե տղամարդու բնության մեջ ծեծելու սովորույթ կա չի փոխվի, թող չհավատա, իսկ եթե պատճառը ծնողներն են, թող պահանջի առանձին թեկուզ վարձով տուն, ու հետ գնա իրա մարդու հետ ապրի:B
ChildOfTheSky
10.06.2008, 13:45
Ես առաջարկում եմ տղեն տնփեսա գնա:
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Տաթև բայց շատ բարդ խնդիր է :8
Եթե ամուսինը կառանձնանա ու կապրի միայն իր կնոջ ու երեխաների հետ, այսինքն իր ընտանիքի հետ և իհարկե եթե կփոխի դեպի լավը, ապա փորձել հնարավորություն տալ ամուսնուն կարելի է, սակայն ժողովրդական մի քանի խոսքերից պիտի ենթադրեմ, որ նա իր ծնողների "արժանի" զավակն է ու չի փոխվելու :(
Safaryan
10.06.2008, 13:47
Եթե տղամարդու բնության մեջ ծեծելու սովորույթ կա չի փոխվի, թող չհավատա, իսկ եթե պատճառը ծնողներն են, թող պահանջի առանձին թեկուզ վարձով տուն, ու հետ գնա իրա մարդու հետ ապրի:B
Բանն էլ հենց նրանում է, որ ծնողներից հեռու են ապրում, բայց դե մեկա, հեռվից հեռու էլի խանգարում են:
Ավելացվել է 39 վայրկյան անց
Ես առաջարկում եմ տղեն տնփեսա գնա:
Բացառվումա, իսկի աղջկա հորն ու մորը նորմալ չի ընդունում:
իհարկե կներես հարցիս համար բայց խոսքը հո քո մասին չէ?:8
Երկնային
10.06.2008, 13:51
ինչ դաժան ա… :(
միայն մի բանում եմ համարյա հարյուր տոոսով վստահ, եթե նման ամուսին է ունեցել, նա արժանի չէ իր կնոջը, ին երեխաներին… նրա բնույթն է այդպիսին, համարյա շանս չկա, որ դեպի լավը կփոխվի… եթե մի անգամ արել ու ներվել է, այդպես էլ շարունակելու է` իմանալով որ կինը միևնույն է կների ու կվերադառնա իր մոտ… :(
Safaryan
10.06.2008, 13:51
իհարկե կներես հարցիս համար բայց խոսքը հո քո մասին չէ?:8
Չէ, իմ մասին չի, բայց ինձ շատ սրտամոտ մարդու մասին է, ասեմ որ ինքն էլ է մեր ֆորումից: Ուղղակի թեման ես եմ բացել, հասկանում էք թե ինչ պատճառով: Ոչ մեկ էլ չի ուզենա էդ իրավիճակի մեջ լինի: Դրա համար Ձեր կարծիքն ենք հարցնում:
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Ոչինչ չասող ինֆորմացիա:
Ամուսին-կին հարաբերություններում այնքան չասվող ու խորը նյուանսներ կան՝ աներևույթ ու լուռ, այլ մակարդակի փոխզգացողություն՝ մտքի ֆորմա չստացող, որ դրսի/կողքի ցանկացած միջամտություն լուծման տեսքով՝ կողմնակի ավելորդություն է, եթե իհարկե այդ միջամտությունը ֆինանսական բնույթ չի կրում ;)
Ոչինչ չասող ինֆորմացիա:
Ամուսին-կին հարաբերություններում այնքան չասվող ու խորը նյուանսներ կան՝ աներևույթ ու լուռ, այլ մակարդակի փոխզգացողություն՝ մտքի ֆորմա չստացող, որ դրսի/կողքի ցանկացած միջամտություն լուծման տեսքով՝ կողմնակի ավելորդություն է, եթե իհարկե այդ միջամտությունը ֆինանսական բնույթ չի կրում ;)
Համաձայն եմ, որ ինֆորմացիան գրեթե ոչինչ չասող էր...
Բայց մի բան նշաված էր հստակ` ծեծ: Չգիտեմ ինչ նյուանսներ կարող են լինել, որոնք արդարացնեն կնոջը ծեծելը, ու նաև ցանկություն թողնեն նման ամուսնու հետ ապրել: Չգիտեմ, թե կոնկրետ ինչ երանգներ կան նրանց հարաբերություններում, բայց ամեն ինչ մի կողմ դրած, միայն այն փաստը, որ նա կնոջը ծեծում է, անգամ` հղի վիճակում, ինձ մոտ համոզվածություն է առաջացնում, որ չարժի նման մարդու մոտ վերադառնալ, եթե կյանքդ չես ուզում լրիվ խորտակել:
Safaryan
10.06.2008, 14:28
Համաձայն եմ, որ ինֆորմացիան գրեթե ոչինչ չասող էր...
Բայց մի բան նշաված էր հստակ` ծեծ: Չգիտեմ ինչ նյուանսներ կարող են լինել, որոնք արդարացնեն կնոջը ծեծելը, ու նաև ցանկություն թողնեն նման ամուսնու հետ ապրել: Չգիտեմ, թե կոնկրետ ինչ երանգներ կան նրանց հարաբերություններում, բայց ամեն ինչ մի կողմ դրած, միայն այն փաստը, որ նա կնոջը ծեծում է, անգամ` հղի վիճակում, ինձ մոտ համոզվածություն է առաջացնում, որ չարժի նման մարդու մոտ վերադառնալ, եթե կյանքդ չես ուզում լրիվ խորտակել:
Կոնկրետ ինչ կարգի ինֆորմացիա է պակասում: Նշեք, կաշխատենք ավելացնել:
Կոնկրետ ինչ կարգի ինֆորմացիա է պակասում: Նշեք, կաշխատենք ավելացնել:
Ինչ էլ ավելացնեք, դա չի կարող պատկերել էն ամենը, ինչ իրականում կա, դրա համար պետք է պատմության մասնակիցներին լսել, ի դեպ` բոլորին ու շատ անգամներ, թեև նույնիսկ էդ դեպքում, միևնույն է, իրենցից լավ ոչ ոք չի հասկանա` ինչ է էնտեղ կատարվում: :)
Համաձայն եմ, որ ինֆորմացիան գրեթե ոչինչ չասող էր...
Բայց մի բան նշաված էր հստակ` ծեծ: Չգիտեմ ինչ նյուանսներ կարող են լինել, որոնք արդարացնեն կնոջը ծեծելը, ու նաև ցանկություն թողնեն նման ամուսնու հետ ապրել: Չգիտեմ, թե կոնկրետ ինչ երանգներ կան նրանց հարաբերություններում, բայց ամեն ինչ մի կողմ դրած, միայն այն փաստը, որ նա կնոջը ծեծում է, անգամ` հղի վիճակում, ինձ մոտ համոզվածություն է առաջացնում, որ չարժի նման մարդու մոտ վերադառնալ, եթե կյանքդ չես ուզում լրիվ խորտակել:
ivy ջան, ըստ գրածի ծեծը պարբերական բնույթա կրել, էդ նշանակում ա ինչ-որ տեղ ներվել ու հանդուրժվել ա կնոջ կողմից, այսինքն կինը դրա մեջ չի տեսնում գլխավոր չարիքը: Եթե իմ կարծիքն ես ուզում իմանալ, առաջին իսկ հարվածի դեպքում՝ անկախ պատճառից, պետք էր առանց հետ նայելու շրխկացներ դուռը, չնայած էլի եմ ասում՝ եթե ֆինանսական կախվածություն կա երեխաների առումով, բարդ ա իհարկե: Ամեն դեպքում, եթե ամուսնու կողմից կա զղջում, չնայած դա ըստ շարադրածի ոչ թե զղջում ա երևում , այլ ավելի շուտ ընտանիքը կորցնելու վախ, կինը պետք ա իրեն դնի ամուր՝ մեկ և ընդմիշտ, և ինքը դառնա իրավիճակը թելադրողը: Բայց ամենայն հավանականությամբ փափուկ ա այդ կինը իր բնույթով, ու ջանք ա պահանջվելու դա փոխելու համար, թեև՝ միանգամայն հնարավոր:
բայց էլի՝ ցանկացած խորհուրդ խիստ կողմնակի ա, բացի թերևս այն, որ հարկավոր է առաջին հերթին ձերբազատվել վախերից, չվախենալ ոչնչից: Սա՝ շատ ու շատ խորհուրդ կտամ կնոջը:
Safaryan
10.06.2008, 14:51
ivy ջան, ըստ գրածի ծեծը պարբերական բնույթա կրել, էդ նշանակում ա ինչ-որ տեղ ներվել ու հանդուրժվել ա կնոջ կողմից, այսինքն կինը դրա մեջ չի տեսնում գլխավոր չարիքը: Եթե իմ կարծիքն ես ուզում իմանալ, առաջին իսկ հարվածի դեպքում՝ անկախ պատճառից, պետք էր առանց հետ նայելու շրխկացներ դուռը, չնայած էլի եմ ասում՝ եթե ֆինանսական կախվածություն կա երեխաների առումով, բարդ ա իհարկե: Ամեն դեպքում, եթե ամուսնու կողմից կա զղջում, չնայած դա ըստ շարադրածի ոչ թե զղջում ա երևում , այլ ավելի շուտ ընտանիքը կորցնելու վախ, կինը պետք ա իրեն դնի ամուր՝ մեկ և ընդմիշտ, և ինքը դառնա իրավիճակը թելադրողը: Բայց ամենայն հավանականությամբ փափուկ ա այդ կինը իր բնույթով, ու ջանք ա պահանջվելու դա փոխելու համար, թեև՝ միանգամայն հնարավոր:
Տվյալ իրավիճակում ֆինանսական կախվածություն չկա: Ուղղակի այսքան ժամանակ երեխեքի պատճառով չի դուռը շրխկացրել, դուրս եկել: Ու ինչքանով ես եմ իրան ճանաչում այդքան էլ փափուկ բնույթով չի, ուղղակի ամուսնուն սիրում էր:
Ավելացվել է 1 րոպե անց
ivy ջան, ըստ գրածի ծեծը պարբերական բնույթա կրել, էդ նշանակում ա ինչ-որ տեղ ներվել ու հանդուրժվել ա կնոջ կողմից, այսինքն կինը դրա մեջ չի տեսնում գլխավոր չարիքը: Եթե իմ կարծիքն ես ուզում իմանալ, առաջին իսկ հարվածի դեպքում՝ անկախ պատճառից, պետք էր առանց հետ նայելու շրխկացներ դուռը, չնայած էլի եմ ասում՝ եթե ֆինանսական կախվածություն կա երեխաների առումով, բարդ ա իհարկե: Ամեն դեպքում, եթե ամուսնու կողմից կա զղջում, չնայած դա ըստ շարադրածի ոչ թե զղջում ա երևում , այլ ավելի շուտ ընտանիքը կորցնելու վախ, կինը պետք ա իրեն դնի ամուր՝ մեկ և ընդմիշտ, և ինքը դառնա իրավիճակը թելադրողը: Բայց ամենայն հավանականությամբ փափուկ ա այդ կինը իր բնույթով, ու ջանք ա պահանջվելու դա փոխելու համար, թեև՝ միանգամայն հնարավոր:
բայց էլի՝ ցանկացած խորհուրդ խիստ կողմնակի ա, բացի թերևս այն, որ հարկավոր է առաջին հերթին ձերբազատվել վախերից, չվախենալ ոչնչից: Սա՝ շատ ու շատ խորհուրդ կտամ կնոջը:
Խորհրդի համար շնորհակալություն:
Տվյալ իրավիճակում ֆինանսական կախվածություն չկա: Ուղղակի այսքան ժամանակ երեխեքի պատճառով չի դուռը շրխկացրել, դուրս եկել: Ու ինչքանով ես եմ իրան ճանաչում այդքան էլ փափուկ բնույթով չի, ուղղակի ամուսնուն սիրում էր:
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Խորհրդի համար շնորհակալություն:
Դե, երևի այնքան էլ սեր չի դա, եթե հարցը քննարկվում ա այստեղ: Կապվածություն, սովորություն, խիղճ ՝ դրանք այնքան հաճախ խառնում ենք սիրո հետ: Իսկ սերը, սերը ընդհանրապես հազվագյուտ երևույթ ա:
Safaryan
10.06.2008, 15:00
Ամուսինն էլ իր արաքները արդարացնում է նրանով, որ կնոջը շատ է սիրում, «սիրում եմ, դրա համար էլ ծեծում եմ», իսկ կինն էլ համոզված է որ ամուսինը հոգեկան խնդիրներ ունի: Շատ անգամ է փորձել բժշկի մոտ տանել, բայց ամուսինը կատեգորիկ հրաժարվում է: Իսկ այժմ, տվյալ իրավիճակում ինքն է խնդրում որ կինը նրան տանի բժշկի մոտ:
Ամուսինն էլ իր արաքները արդարացնում է նրանով, որ կնոջը շատ է սիրում, «սիրում եմ, դրա համար էլ ծեծում եմ», իսկ կինն էլ համոզված է որ ամուսինը հոգեկան խնդիրներ ունի: Շատ անգամ է փորձել բժշկի մոտ տանել, բայց ամուսինը կատեգորիկ հրաժարվում է: Իսկ այժմ, տվյալ իրավիճակում ինքն է խնդրում որ կինը նրան տանի բժշկի մոտ:
Ուրեմն հրաշալի ա: Եթե կա փոխադարձ սեր ու կա ամուսնու կողմից ընդունում, որ ինքը բժշկի կարիք ունի, ինչի մասին ա խոսքը, թող ամեն ինչ սկսեն կառուցել սկզբից, արդեն ավելի ամուր հենքով: :)
Ձայնալար
10.06.2008, 17:32
Ես ուրիշ առաջարկ ունեմ. թող էդ կինը միհատ գազովի բալոնչիկ կամ էլեկտրաշոկ ձեռք բերի ու գնա ամուսնու մոտ: Միանգամ, որ սերը «փոխադարձվի», կհասկանա, որ սիրելու ձևը տենց չի:
Կամ կինը որևէ հարազատ տղամարդու խնդրի իր ամուսնուն ավելի պինդ "սիրեն":
Սիրիր մերձավորիդ մերձավորին ինչպես ինքն է սիրում քո մերձավորին: :D
chiburgen
10.06.2008, 20:55
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
թող հավատա, բայց ամուսնու ծնողներից առանձին ապրելու պահանջով:
Գաղթական
10.06.2008, 23:38
Ինձ թվում է արժե ներել մեկ անգամ ևս, բայց ընտանիքի վերամիավորումով դեռ չշտապել..
թող միասին այցելեն բժկի.. ժամանակ առ ժամանակ հանդիպեն ու միասին ժամանակ անցկացնեն (ամուսնու՝ երեխաների հետ հանդիպման պատրվակով)..
այս ամենը կնոջը հնարավորություն կտա ավելի ճիշտ զգալու, թե արդյոք ամուսինը իրոք փոխվել է, թե դա միայն խոսքեր են, ինչպես արդեն պատահել է առաջին ներումից հետո..
Empty`Tears
11.06.2008, 01:19
թող հավատա, բայց ամուսնու ծնողներից առանձին ապրելու պահանջով:
Տղամարդուց էլ է, եթե նա թույլ չտա ծնողները ոչինչ էլ չեն անի, նրանից է ամեն ինչ գալիս...
Ամեն անգամ հետ գնալով ավելի ես նրան ձգտում, որ նույն քայլերը անի` ամուսինը...
Բարդ է երկու երեղա մեծացնել, բայց էդքանից հետո ես ընտանիք չեմ տեսնում...
Եթե այդ վեճերը իրոք աշխատելու հետ են կապված, ապա դրանք անցողիկ տարաձայնություններ են, որոնք կարելի է շտկել, իսկ եթե աշխատանքի հետ կապված վեճը պատճառ է, որպեսզի նրանք բաժանվեն, այս դեպքում ոչ մի փոխզիջման գնալու իմաստ չկա, քանի որ շատ ու շատ թեմաներ կարելի է պատմություն սարքել:
Ամեն դեպքում երեխաների մասին մտածել է պետք… շատ երկար և սրտացավ:
իսկ ի՞նչ է կնոջ աշխատանքը …
ամեն դեպքում ,հնարավոր է կինն էլ սխալներ ունի ,երևի շատ է հակաճառում
Երկնային
11.06.2008, 01:51
իսկ ի՞նչ է կնոջ աշխատանքը …
ամեն դեպքում ,հնարավոր է կինն էլ սխալներ ունի ,երևի շատ է հակաճառում
Պետրոս ջան, ախր մարդկային լեզու գոյություն ունի… կարելի է վիճել, բայց ոչ ծեծել… իսկ հղի կնոջ ծեծելը արդեն գագաթնակետն է…
միշտ եղել եմ այն կարծիքին, որ նույնիսկ եթե կինը տղամարդուն «հասցնում» է նման քայլի, տղամարդը իրավունք չունի կնոջ վրա ձեռք բարձրացնել…
ու կապ չունի, թե ինչ է արել կինը, ինչպիսի պահվածք ունի, և այլն, և այլն…
տղամարդու կողմից նման արարքը ընկալում եմ որպես թուլամորթություն…
իսկ ինչ վերաբերում է կնոջը… իր սխալն այստեղ նրանում է, որ իր ամուսնու կողմից առաջին անգամ նման «սիրո արտահայտումից» չի հեռացել, կամ էլ նույն կերպ չի «սիրել» իր ամուսնուն… դե տղամարդն էլ հավեսի է ընկել` մտածելով որ մեկ է ներելու է, մեկ է հանդուրժում է…
Նյուտիկ ջան , Արուսկի ջան,ես չասեցի թե ամպայման քոթaկել ա պետք , ախր իգական սեռը ենքա՜ն քնքուշա , օրինակ` դու:oy
ուղղակի իմ ասածը են ա ,որ պետք չի ետքան անմեղ ներկայացնել կնոջը ,վստահ եմ ,որ մի բան են չի,երևի անհարգալից ա ամուսնու ծնողների նկատմամբ ...Չգիտեմ ,ամեն դեպքում անմեղ գառանը չեն վիրավորում...
Հ.Գ.
կնոջը ենքան պտի ծեծես ,որ մեջքը փորից փափուկ լինի (C) Կարգին հաղորդում :))
իսկ ի՞նչ է կնոջ աշխատանքը …
ամեն դեպքում ,հնարավոր է կինն էլ սխալներ ունի ,երևի շատ է հակաճառում
Այսինքն հո ամուսինը անասուն չի որ գա անկապ տեղը սկսի ծեծել...
Ստեղից հետևանք
Ա. եթե անասունա... ուրեմն պատախանը պարզ է...
Բ. եթե անասուն չի նշանակումա իրանց մեջ տարաձայնություններ կան :think
իսկ դրանից հետևումա որ անկապ տեղը ներել չներեով ոչինչ չի լուծվի :think
Այսինքն պետքա մի հատ խելացի մարդկանց նման հանգիստ նստեն ու իրար հետ խոսան... ու եզրակացության գան... պարզեն բոլոր հարցերը ու տարաձայնությունները ու դրանց պատճառները ...
Իմ կարծիքով ամուսինը պետքա հասկանա որ կինը կահույք չի...
բայց ստեղ մի հատ նուրբ պահ էլ կա...
կինը ունի 2 երեխա... որոնցից մեկը ին հաշվարկով հլը 2 տարեկան էլ չկա...
ու իրանք մենակ են ապրում...
էտ երեքին ոնցա ուզում թողի գնա աշխատի... կարողա հենց էտ էլ իրանց կռվի պատճառնա :think կինն էլ կարողա էտքան բանը լավ չի հասկանում դրա համար անկապ տեղը սաղ օրը կռիվվների մեջ են...
Ամեն դեպքում երեխաները մեղք են... պետքա փորձեն գոնե իրար հասկանալ
Ներել չկա կա իրար հասկանալ այ դա էլ պետքա փորձեն :ok
Ընդհանրապես առաջի 5 տարին (1 տարի էսկող,էնկողմ) ամուսնական ամենադժվար տարիներն են, այդ տարիների ընթացքումա ձևաորվում ընտանիքի ամուր լինելիությունը, սակայն երբ անցնում են այդ «փորցաշրջանը» կարելիա ասել համեմատաբար հանդարտվումա ամեն ինչ:
Ինչույա՞ սկզբից դժվար, ամեն մեկը տարբեր ընտանիքների դաստիրակություն են ստացած լինում, նրանք դեռ պետքա հարմարվեն իրար, (գումարած մանր երեխաների առկայությունը որը շատ տղամարդկանց հոգնեցնումա)
Օրինակ՝ աղջկա ընտանիքում ընդունվածա եղել որ վճռական խոսքը եղելա մորը, իսկ տղայի ընտանիքում հոր խոսքնա եղել վճռականը, հիմա իրանք էլ բնականաբար ինչ տեսել են, իրենց հետ բերել են այդ նոր կազմված ընտանիք, ու սկսում են իրար չհանդուրժել:
Սա ես ընդհամենը մի օրինակ բերեցի բայց բազում օրինակներ կան: Բերածս օրինակից պարզ երևումա որ ՏՂԱՄԱՐԴԸ չի կարող ինքը իրեն ների որ իր տանը վճռական խոսքը պատկանա կնոջը, մանավանդ որ ՏՂԱՄԱՐԴԸ իշխելովա սիրում սա փաստա:
Այսինքը գրեթե բոլոր նոր կազմված ընտանիքներում լինում են տարբեր տրամաչափի վեճեր, այստեղ շատ կարևորա որ տան տղամարդը թույլ չտա որ իր ընտանիքի վեճին խառնվի ոչ իր, ոչ էլ կնոջ ծնողները: Խառնվելու դեպքում ավելիա սրանում դրությունը, բայց բացառություններ լինում են:
Տղամարդը պիտի իր հստակ դիրքը ունենա իր ընտանիքում, որպեսզի կարողանա պաշտպանի համ մորը համ էլ կնոջը, անգամ եթե պետք լինի ջղայնանա մոր վրա, առանց կնոջ ներկայությամբ, ու նույն ձև վարվի կնոջ հետ առանց մոր ներկայությամբ: եթե տղամարդը չունի համապատասխան դիրք իր ընտանիքում իրեն (օգնության) են հասնում ծնողները: Սկզբից անուղղակի: Հետո .....
եթե տղայի կամ կնոջ ծնողները միջամտում են, ուրեմ միանշանակ այդ տղան թույլա, սկզբից ինքը չի գիտակցում իր թուլությունը (խոսքս ֆիզիկական թուլության մասին չի) երբ տղան արդեն դիմումա բռունցքներին ուրեմ արդեն գիտակցելա իր թուլությունը: Այստեղ տղային կուզենամ մի խորհուրդ տալ «ժամանակ առ ժամանակ ուղեղտ մարզի, որ ամբողջ ծանրությունը մկաններիդ վրա չընգնի»: Տղային էլի բաներ կար որ կուզենաի ասեի, բայց քանի որ աղջիկնա մեր ֆորումից:)....
Աղջկան ուզում եմ ասել- եթե ուզում ես միշտ ճիշտ լինես, լսիր ամուսնուդ: Սա ամենակարևոր նախապայմաններից մեկնա:
Մի հուսահատվիր սա էլ կյանքի բնական ընթացքա, իրականում ամեն ինչ չի որ հարթ պիտի գնա, եթե ամեն ինչ հարթ գնա, դու շատ թույլ կլինես, իսկ այսպես ուժեղանում էս: Իսկ այս ժամանակավոր դժվարությունները կանցնե, մի կարևոր բան ասեմ մի եղիր խելացի կամ մի ցույց տուր որ խելացի էս, «ինչքան խելացի կա այդքան էլ կարծիք կա» նշանակումա դուք միակարծիք չեք լինի- եթե դուք երկուսդ էլ խելացի եք ապա....
Հնազանդվիր ամուսնուդ նա քո գլուխնա, եթե այդ տղամարդը քո ընտրածնա, ուրեմ նորից նստի հետը շատ հանգիստ զրուցի, առանց ոչ մեկի միջամտությամբ, աշխատի չկորցնես իրան այլ հասկանաս ու վերագտնես թե իրան թե ինքդ քեզ: ՄԻ քիչ էլ համբերիր, իմ հասկանալով արդեն պիտի որ դուրս գաք այդ կրիտիկական ժամանակաշրջանից ու ձեր խնդիրները այլևս այսքան սրացած չի լինի:
ԱՄԵՆԱԿԱՐևՈՐԸ ՆԵՐԵԼ ՍՈՎՈՐԻ:
Ամպայման ներիր ինչ էլ որ արած լինի, թեկուզ չուզենաս վերադառնաս իր մոտ, միայն այդ որոշումդ ներելուց հետո կայացրա, գիտեմ դժվար բան եմ ասում, բայց այդպես արա, որպեսզի որոշումդ ճիշտ լինի:
Այս բոլոր խորհուրդները նայած դեպքերի համարա, բայց հիմնականնա:
Ես էլ կաղոթեմ քո համար, միայն դրանով կարող եմ քեզ օգնել: Դու էլ դիմիր Աստծուն, ես համոզված եմ որ լուծում կտա:
Safaryan
11.06.2008, 08:32
Տղամարդուց էլ է, եթե նա թույլ չտա ծնողները ոչինչ էլ չեն անի, նրանից է ամեն ինչ գալիս...
Ամեն անգամ հետ գնալով ավելի ես նրան ձգտում, որ նույն քայլերը անի` ամուսինը...
Բարդ է երկու երեղա մեծացնել, բայց էդքանից հետո ես ընտանիք չեմ տեսնում...
Իրոք տղամարդուց է, և նա ոչ մաիյն թույլ է տալիս ծնողներին խառնվռեն իրանց ընտանեկան գործերին, այլ նաև ինքը դրանից իրան լավա զգում, ու կնոջը ամբողջ ամուսնական կյանքում դեռ գոնե մեկ անգամ պաշտպանած չկա:
Ավելացվել է 8 րոպե անց
Նյուտիկ ջան , Արուսկի ջան,ես չասեցի թե ամպայման քոթaկել ա պետք , ախր իգական սեռը ենքա՜ն քնքուշա , օրինակ` դու:oy
ուղղակի իմ ասածը են ա ,որ պետք չի ետքան անմեղ ներկայացնել կնոջը ,վստահ եմ ,որ մի բան են չի,երևի անհարգալից ա ամուսնու ծնողների նկատմամբ ...Չգիտեմ ,ամեն դեպքում անմեղ գառանը չեն վիրավորում...
Հ.Գ.
կնոջը ենքան պտի ծեծես ,որ մեջքը փորից փափուկ լինի (C) Կարգին հաղորդում :))
Մի բան ասեմ, այդ նույն կնոջ հետ ես սովորել եմ 6 տարի ու հիմա էլ միասին աշխատում ենք, ու այսքան ժամանակ ես իրա կողմից որևէ մեկի նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք չեմ տեսել: Ընդհակառակը, ամեն վեճից հետո, չնայած էն ամենին ինչ իրա գլխին սարքում էին, էլի ինքն էր առաջին քայլը անում: Ուղղակի ամուսինը ահավոր ձևով կախվածա իրա ծնողներից, ինչ ասում են էնա անում: Էդ մարդիկ չեն կարում ընդունեն, որ խելացի հարս ունեն, որ իրանց երեխեքից առավելություններ ունի /ամեն հարցում/: Էդ ընտանիքի դրվածքնա էդպես. կինը իրավունք չունի նույնիսկ հարևանի տուն գնա,:
Ավելացվել է 12 րոպե անց
Այսինքն հո ամուսինը անասուն չի որ գա անկապ տեղը սկսի ծեծել...
բայց ստեղ մի հատ նուրբ պահ էլ կա...
կինը ունի 2 երեխա... որոնցից մեկը ին հաշվարկով հլը 2 տարեկան էլ չկա...
ու իրանք մենակ են ապրում...
էտ երեքին ոնցա ուզում թողի գնա աշխատի... կարողա հենց էտ էլ իրանց կռվի պատճառնա :think կինն էլ կարողա էտքան բանը լավ չի հասկանում դրա համար անկապ տեղը սաղ օրը կռիվվների մեջ են...
Ամեն դեպքում երեխաները մեղք են... պետքա փորձեն գոնե իրար հասկանալ
Ներել չկա կա իրար հասկանալ այ դա էլ պետքա փորձեն :ok
Ճիշտա, փոքրը 2 տարեկան դեռ չկա, բայց դա պատճառ չի, որովհետև երկուսն էլ միասին մանկապարտեզ են գնում: Իսկ մինչև գնալը կինը չէր աշխատում, բայց այն ժամանակ էլ /երբ կինը չէր աշխատում/ էլի նույն վեճերն ու կռիվներն էին: Գործը ուղղակի պատճառաբանումներից մեկնա:
Safaryan
11.06.2008, 08:59
Եթե այդ վեճերը իրոք աշխատելու հետ են կապված, ապա դրանք անցողիկ տարաձայնություններ են, որոնք կարելի է շտկել, իսկ եթե աշխատանքի հետ կապված վեճը պատճառ է, որպեսզի նրանք բաժանվեն, այս դեպքում ոչ մի փոխզիջման գնալու իմաստ չկա, քանի որ շատ ու շատ թեմաներ կարելի է պատմություն սարքել:
Ամեն դեպքում երեխաների մասին մտածել է պետք… շատ երկար և սրտացավ:
Համաձայն եմ քեզ հետ, որովհետև աշխատանքը միայն պատճառ է, և մինչև կնոջ աշխատելը տարբեր պատճառներ էր գտնում պատմություն սարքելու:
Խորհուրդների համար շնորհակալություն բոլորին:
Ճիշտա, փոքրը 2 տարեկան դեռ չկա, բայց դա պատճառ չի, որովհետև երկուսն էլ միասին մանկապարտեզ են գնում: Իսկ մինչև գնալը կինը չէր աշխատում, բայց այն ժամանակ էլ /երբ կինը չէր աշխատում/ էլի նույն վեճերն ու կռիվներն էին: Գործը ուղղակի պատճառաբանումներից մեկնա:
Էհ հա բա մեր ասածն էլ էտա... եթե մենք չգիտենք պատճառը ոնց կարող ենք վերլուծել հետևանքները :think
Այսինքն հիմա իմ մոտ կոնկրետ Ա տարբերակնա ստացվել, այսինքն որ Ամուսինը Աննորմալա գալիսա էտ խեղճ աղջկա հետ անկապ տեղը կռիվա անւոմ մի հատ էլ ծեծում գնում ...
Բայց դե իմ կարծիքով ամեն ինչ այնքան էլ պարզ չի ինչքան թվումա :8
Այսինքն կա պատճառ... որը ոնց հասկացա գոնե մի կողմը չի գիտակցում :8
Օրինակի համար մի հատ հենց բան նկատեցի...
Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր:
Այ ստեղից մի բան ես հասկացա... որ դուք, որպես հետևանք նաև կինը, գտնում եք որ կինը Ադալժենիա է արել ամուսնուն, որի համար ամուսինը պետք է ամբողջ կյանքը երախտահատույց լինի /ինչը իրականում այդպես էլ կա/
Բայց հարցը այն է որ այսպիսի մանր հարցերը ի ցույց բերելը կարող է հունից հանել ցանկացածին :think
Բացի այդ... դա ես ոնց հասկացա արվել է իրենց ընտանիքի համար և ոչ միայն ամուսնու անձնական բանակային փախսկատանությունը ապահովվելու համար...
Մի խոսքով իհարկե կներեք բայց կոնկրետ էս տողերից և նրանից որ այս տեղերը հատուկ նշված են ես հասկացա որ բավականին լուրջ խնդիրներ կան նրանց մոտ իրար հասկանալ և սիրելու ասպարեզում...
Ավելի լավ է կրկին եմ ասում փորձեն վերլուծել բոլոր և հասկանան ու փորձեն վերացնել տարաձայնությունները, նոր դրանից հետո կարելի է մտածել "բաժանվել թե՞ վերամիավորվել" հարցի շուրջ :think
Safaryan
11.06.2008, 11:41
Էն, որ ասում եք
Այ ստեղից մի բան ես հասկացա... որ դուք, որպես հետևանք նաև կինը, գտնում եք որ կինը Ադալժենիա է արել ամուսնուն, որի համար ամուսինը պետք է ամբողջ կյանքը երախտահատույց լինի /ինչը իրականում այդպես էլ կա/
Բայց հարցը այն է որ այսպիսի մանր հարցերը ի ցույց բերելը կարող է հունից հանել ցանկացածին :think
Բացի այդ... դա ես ոնց հասկացա արվել է իրենց ընտանիքի համար և ոչ միայն ամուսնու անձնական բանակային փախսկատանությունը ապահովվելու համար...
Մի խոսքով իհարկե կներեք բայց կոնկրետ էս տողերից և նրանից որ այս տեղերը հատուկ նշված են ես հասկացա որ բավականին լուրջ խնդիրներ կան նրանց մոտ իրար հասկանալ և սիրելու ասպարեզում...
Էլի որ ադալժենիա եղել, բայց ամուսինը չի հասկացել էդքանը, ու հենց այդ նույն երեխայով հղի ժամանակ էր, որ կնոջը ոչ մի հարցում չի օգնել ու դեռ ավելին, ծեծում էր:
Կինը այդ ժամանակ շատ լուրջ առողջական խնդիրներ ուներ, որը նաև կարող էր վնասել ապագա երեխայի կյանքին: Բայց նա հաշվի չառնելով այդ ամենը, ռիսկի գնալով ունեցավ երեխան: Նա գիտակցոմ էր, որ այդ ամենը անում է ընտանիքի համար: Կնոջ խոսքերն եմ գրում «Ես դեռ այսքան ժամանակ ոչ մի անգամ չեմ հիշացրել նրան, որ երեխան ունենալով, բանակից ազատվելա»:
Մի բան էլ ասեմ, ամուսինը նույնիսկ չի թողնում կինը երկու բառ խոսա, կապ չունի թե ինչ էր ուզում ասեր կինը, երկրորդ բառից հարձակվում էր վրեն, հաշվի չառնելով մենակ են տանը թե ընկերներ կան, ծնողներ, երեխաներ; Ու այդ ամենից հետո, չանցած 5 րոպե, ասես ոչինչ չի եղել, փոխվում էր, հանգիստ խոսում, հեչ պետքն էլ չէր, թե ինչ էր արել 5 րոպե առաջ:
Էն, որ ասում եք
Էլի որ ադալժենիա եղել, բայց ամուսինը չի հասկացել էդքանը, ու հենց այդ նույն երեխայով հղի ժամանակ էր, որ կնոջը ոչ մի հարցում չի օգնել ու դեռ ավելին, ծեծում էր:
Կինը այդ ժամանակ շատ լուրջ առողջական խնդիրներ ուներ, որը նաև կարող էր վնասել ապագա երեխայի կյանքին: Բայց նա հաշվի չառնելով այդ ամենը, ռիսկի գնալով ունեցավ երեխան: Նա գիտակցոմ էր, որ այդ ամենը անում է ընտանիքի համար: Կնոջ խոսքերն եմ գրում «Ես դեռ այսքան ժամանակ ոչ մի անգամ չեմ հիշացրել նրան, որ երեխան ունենալով, բանակից ազատվելա»:
ԻՄ ասածը հենց էնա որ պետք չի դրա մասին նույնիսկ մտածել!
Safaryan
12.06.2008, 12:29
ԻՄ ասածը հենց էնա որ պետք չի դրա մասին նույնիսկ մտածել!
Որ ասեմ, դրա մասին իսկի չէր էլ մտածում, ուղղակի արդեն էնքանա խառնվել, չգիտի էլ ինչ մտածի, ոնց մեկնաբանի այդ ամենը::(
Ուրեմն էսպես.... ես համաձայն եմ Սելավիի հետ այն հարցում, որ ամենադժվար ժամանակաշրջանը դա առաջի հինգ տարիներն են, երբ սկսվում է բնավորությունների երկուստեք ուսումնասիրությունները և միմյանց ճանաչելը` տարբեր տեսանկյուններից, ու ցավոք ոչ բոլորին է հաջողվում անցնել այդ փորձությունը:Բայց էստեղ կա մի պահ` ծեծը.... // թող ինձ ներեն տաղամարդիկ, բայց կան որոշները, որոնք մինչև չեն ծեծում այսպես ասած չեն հանգստանում// ես կոնկրետ այս դեպքը նկատի չունեմ// : Ծեծին կարող են նպաստեն ծնողները` // կարևոր չէ աղջկա, թե տղայի//, իրենց արած քայլերով կամ ասված արտահայտություններով , նաև կինը` ոչ միշտ է հաջողվում ճիշտ « ժամանակին կանգ առնել»:):Ես երբեք էլ կողմ չեմ ընտանիքի փլուզմանը// գուցե գտնվեն հաշտության եզրեր//, բայց կարծում եմ ամեն մի ծեծից հետո ինչ-որ բան կփշրվի, իսկ նորից միացնելը միշտ մի փոքր տեղ ճեղք կթողնի անպայման:Կարծում եմ զույգերից յուրաքանչյուրը իր մեջ փնտրելով սխալը և մեկը- մեկին նորից շանս տալով գուցե կարողանան ճիշտ ուղի գտնեն:Մի հարց էլ է ինձ միշտ անհանգստացնում... չգիտես ինչի բայց կանանց թվում է, թե երեխանորով կարող են պահել տղամարդուն:): Կարծում եմ եթե չկա գոնե հարգանք միմյանց նկատմամբ` երեխան երբեք էլ կապող օղակ չեն լինի:Աչքիս առաջ ունեմ այդպիսի ընտանիք` երեք երեխաների հայրը թողել և գնացել է: Ինչևէ ցանկանում եմ, որ ընտանիքը չքայքայվի և գտնվեն հաշտության եզրեր` մեկ անգամ էլ տվեք շանսը` գուցե այն արդյունավետ լինի:
impression
14.06.2008, 20:28
Իմ կարծիքով այս թեման ոչ մի բանով չի կարող օգնել էդ ընտանիքին: Հենց սա է հարցը՝ մեր ներքին, խիստ անձնական ու ինտիմ հարցերի պատասխանները փորձում ենք գտնել ամենուր, խորհուրդ հարցնել բոլորից, ծանոթ-անծանոթ, իրար խառնել ողջ գերդաստանը, ով հասնի՝ խառնվի, փեշերն ու թևերը քշտի ու ընկնի ձեր պրոբլեմի ջանին (երևի նպաստում է սեփական անձի կարևորությունը գիտակցելուն) : Սակայն, պարզից էլ պարզ է, որ նման հարցերի պատասխանը չունի ոչ ոք՝ բացի մեզանից: Սխալը հենց սա է, որ ում ասես խառնում ենք մեր ընտանեկան կյանքին, ով չի ալարում՝ խորհուրդ է տալիս առանց խորանալու (դե ինչ կարիք կա):
մեր բարեկամներից մեկն էլ ա տենց՝ մեր բոլոր հարազատներին խորհուրդ է տալիս, թե որ հիվանդության դեպքում ինչ է պետք անել, բայց ինքը ոչ թե բժիշկ է, այլ գրադարանավար ;) մի խոսքով, էս հարցում կարծում եմ խորհուրդներ տալը, ի դեպ ՈՐԵՎԷ խորհուրդ, սխալ է :)
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Եթե ամուսինը կնոջը ծեծում է նամանավանդ հղի վիճակում ուրեմն նախ ինքը իրեն չի հարգում ապա կնոջը և երեխաներին: Տղամարդ կոչվելու իրավունք չունի: Եթե այդ տղամարդը կարողանում է ընտանիքի կարիքները հոգալ և ամեն ձև ապահովել ընտանիքի բարրօրությունը ապա հարց չկա, բայց եթե նա չի կարողանում ապահովել ու կնոջ աշխատանքը կարող է թեթևացնել ընտանիքի կարիքները ապա նրա դիրքորոշումը բացարձակ սխալ է: Տղամարդը մի անգամ ասում ու հետամուտ է լինում իր ասածին, բայց եթե ամեն անգամ սուտ խոստումներով շարունակում է ծեծել ու նվաստացնել կնոջը ավելի լավ ա բաժանվեն: Կապված ծնողների միջամտության հետ, կարծում եմ ծնողը պտք է աջակցի իր զավակի ընտանիքի ամրապնդմանը և ոչ թե քայքայմանը, իսկ զավակն էլ իր հերթին եթե ամուսնացել է (այսինք համարէլ է որ պատրաստ է ընտանիք կազմել ու ապահովել) թող բարի լինի մի քիչ էլ սեփական ուղեղով առաջնորդվի և ինքը որոշի սիրում ու հարգում է իր կնոջը թե ոչ:
Իսկ այդ կնոջը մաղթում եմ երջանկություն և խաղաղություն՝ թող երեխաներին ճիշտ դաստիարակի որ իրենց հոր նման անպատասխանատու չմեծանան:
Իսկ այդ «տղամարդը» որը ցանկանում է իրոք փոխվել առաջին հերթին թող իր ծողների հետ լեզու գտնի որ չմիջամտեն իրենց անձնական խնդիրներին և իր վրա աշխատի ու խելք հավաքի և վերջապես հասկանա, որ եթե կինը գնացել է նման զոհողությունների ուպատրաստ է հանուն ընտանիքի համ աշխատել համ էլ երեխաներին ու ամուսնուն խնամել, ուրեմն իրեն սիրում է ու իր արածը կնոջ հանդեպ առնվազն ստորություն է:
քաղաքացի
18.06.2008, 17:47
Սկզբից հասկանալ, հետո նոր որշել բաժանվե՞լ կամ ոչ
Safaryan
25.06.2008, 10:06
Ժող ջան կինը հետ է գնացել: Հուսանք, որ ամեն ինչ լավ կլինի:
Ժող ջան կինը հետ է գնացել: Հուսանք, որ ամեն ինչ լավ կլինի:
Ես էտպես էլ գիտեի ;) :P
Կանայք շաաաատ տակտիկապես պրագմատիկ են: Եթե կողքից բրթող էի լինում, միշտ էլ հետ են գնում ;)
Ինչևէ, թող դժվարությունները մնամ ետևում
Ուրեմն էսպես.... ես համաձայն եմ Սելավիի հետ այն հարցում, որ ամենադժվար ժամանակաշրջանը դա առաջի հինգ տարիներն են, երբ սկսվում է բնավորությունների երկուստեք ուսումնասիրությունները և միմյանց ճանաչելը` տարբեր տեսանկյուններից, ու ցավոք ոչ բոլորին է հաջողվում անցնել այդ փորձությունը:Բայց էստեղ կա մի պահ` ծեծը.... // թող ինձ ներեն տաղամարդիկ, բայց կան որոշները, որոնք մինչև չեն ծեծում այսպես ասած չեն հանգստանում// ես կոնկրետ այս դեպքը նկատի չունեմ// : Ծեծին կարող են նպաստեն ծնողները` // կարևոր չէ աղջկա, թե տղայի//, իրենց արած քայլերով կամ ասված արտահայտություններով , նաև կինը` ոչ միշտ է հաջողվում ճիշտ « ժամանակին կանգ առնել»:):Ես երբեք էլ կողմ չեմ ընտանիքի փլուզմանը// գուցե գտնվեն հաշտության եզրեր//, բայց կարծում եմ ամեն մի ծեծից հետո ինչ-որ բան կփշրվի, իսկ նորից միացնելը միշտ մի փոքր տեղ ճեղք կթողնի անպայման:Կարծում եմ զույգերից յուրաքանչյուրը իր մեջ փնտրելով սխալը և մեկը- մեկին նորից շանս տալով գուցե կարողանան ճիշտ ուղի գտնեն:Մի հարց էլ է ինձ միշտ անհանգստացնում... չգիտես ինչի բայց կանանց թվում է, թե երեխանորով կարող են պահել տղամարդուն:): Կարծում եմ եթե չկա գոնե հարգանք միմյանց նկատմամբ` երեխան երբեք էլ կապող օղակ չեն լինի:Աչքիս առաջ ունեմ այդպիսի ընտանիք` երեք երեխաների հայրը թողել և գնացել է: Ինչևէ ցանկանում եմ, որ ընտանիքը չքայքայվի և գտնվեն հաշտության եզրեր` մեկ անգամ էլ տվեք շանսը` գուցե այն արդյունավետ լինի:
Իսկ ես կասեի որ դժվարը առաջին 80 տարին է, դրանից հետո հաստատ լավա լինելու: Իսկ ավելի լուրջ ասեմ, որ 5 տարին շատ շատա:
Narinfinity
06.09.2008, 06:09
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Այստեղ միանշանակ շատ դժվար է ասել, քանի որ երեխաների նորմալ կյանքը շատ եմ կարևորում,
Բայց եթե ընտանիքում կա բռնություն, որը մեկ անգամ չի որ եղել է, ապա միանշանակ այդպիսի ընտանիքում նորմալ կյանք չկա երեխաների համար,
Առաջնային է երեխաների խնդիրը, նրանց մասին պետք է մտածել,
Բայց բռնությունը միանշանակ ապացուցում է, որ նորից ամուսնու տուն վերադառնալով վեճերը կսկսվեն, եթե նույնիսկ նրանք տեղափոխվեն առանձին ապրելու...
Եթե հնարավոր է առանձին ապրել, ավելի լավ է մայրը երեխաների հետ առանձին ապրի::8
Հակոբ Գեւորգյան
06.09.2008, 08:31
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Եթե կինն ուզում է բաժանվել, ապա նա պետք է ինքն իրեն հացնի ու պատասխանի հետեւյալ հարցին։
Ի՞նչ ունի կորցնելու.
ամուսի՞ն, որը տականք է,
երկու հրեշտականման զավակնե՞ր, ովքեր իր պտուղն են,
պատրա՞նք, որն իր կյանքում տեղ գտավ վատ ամուսնական փորձությամբ,
տառապա՞նք,
սե՞ր…եւ այն ամենն ինչ սկսվեց այն պահից, երբ հանդիպեց այդ տղային։
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Ծանր դեպք է, և այնուամենայնիվ նույնիսկ բոլոր հանգամանքները հաշվի առնելով / օրինակ. կնոջ վրա ձեռք բարձրացնելը = ստորություն / ես կարծում եմ, որ այս պարագայում բաժանվել, հեռանալը հավասարազոր է հանձնվել, պարտվելուն: Ինձ թվում է պետք է պայքարել, ու պայքարի համար օգտագործել բոլոր լծակները, օրինակ ասենք օգտագործել այն խոհեմ մարդկանց, որոնք կան ամուսնու շրժապատում / ես համոզված եմ, որ այդպիսիք կլինեն / փորձել նրանց միջոցով ազդել ամուսնու վրա, ստիպել ամուսնուն ուշքի գալ, օգտագործելով ամուսնու շրջապատի կարծիքի վատթարացման մտավախության, բավականին էֆեկտիվ լծակները, և էլի ինչ որ բաներ, բայց եթե համոզված է, որ ամուսինը անուղղելի է այլ ելք չկա:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Կինը առանց մտածելու պետք է մոռանա ամուսնուն ու իր տականք ծնողներին, որոնք դաժանությամբ էին վերաբերվում նրա հետ, անգամ երբ որ նա հղի էր...... Ես ուղակի չեմ կարա հասկանամ մի մարդու, որը այդքանը իր մաշկի վրա զգալով, նորից հանուն երեխաների (ինչի՞ հանու երեխաների... դե որովհետև էլ ինչ սիրո մասին կարելի է խոսել, երբ տղամարդը ծեծում է կնոջը... դրանից ստոր արարք չեմ կարող պատկերացնել) հետ վերադառնա ..... Դա իմ կարծիքով կարող է անել մի մարդ, որը թասիբ չունի... ու չի հասկանում սեփական ԵՍի արժեքը...... Ուղակի պետքա թքի ամեն ինչի (մարդու .. ու նրա ծնողների) վրա ու ԲԱԺԱՆՎԻ միանշանակորեն
Ժող ջան կինը հետ է գնացել: Հուսանք, որ ամեն ինչ լավ կլինի:
Շատ իզուր.... Էդ ընտանիքում դժվար ամեն ինչ լավ լինի... մի խոսքով հանուն նրա որ երեխաները մեծանային հոր հետ չարժեր հետ վերադառնալ... կարմիր կովը իր կաշին երբեք չի փոխի.... Լավ ինչևիցե ցանկանամ, որ նրանք նորից զգան իսկական սիրո տարերքը....:)
Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում:
Դա ամուսնություն չի, դա առևտուր ա: Ես կասեի սեռական բնույթի ամուսնություն ա: Բանակից ազատելու նպատակով երեխա ունենալը ո՞րն ա:
Կնոջը ծեծելը հանցագործություն ա, իսկ հղի կնոջը ծեծելը՝ մահացու հանցագործություն: Նման մարդուց ոչ թե հեռանալ ա պետք, այլ կախաղան հանել:
Ես ինքս ամուսնացած եմ ու ամուսնական կյանքը գրքերից չի, որ գիտեմ: Կնոջը ծեծող ամուսինը այն ժամանակ կսկսի չծեծել, երբ կոկորդիլոսները քվանտային մեխանիկայի բնագավառում մարդուց առաջ անացնեն: Թող ռադ անի էդ ամուսին կոչեցյալին, քանի երիտասարդ ա ու էլի շանս ունի ամուսնանալու նենց մարդու հետ, որը կսիրի իրեն էլ երեխաներին էլ:
Շատ իզուր.... Էդ ընտանիքում դժվար ամեն ինչ լավ լինի... մի խոսքով հանուն նրա որ երեխաները մեծանային հոր հետ չարժեր հետ վերադառնալ... կարմիր կովը իր կաշին երբեք չի փոխի.... Լավ ինչևիցե ցանկանամ, որ նրանք նորից զգան իսկական սիրո տարերքը....:)
Դա ամուսնություն չի, դա առևտուր ա: Ես կասեի սեռական բնույթի ամուսնություն ա: Բանակից ազատելու նպատակով երեխա ունենալը ո՞րն ա:
Կնոջը ծեծելը հանցագործություն ա, իսկ հղի կնոջը ծեծելը՝ մահացու հանցագործություն: Նման մարդուց ոչ թե հեռանալ ա պետք, այլ կախաղան հանել:
Ես ինքս ամուսնացած եմ ու ամուսնական կյանքը գրքերից չի, որ գիտեմ: Կնոջը ծեծող ամուսինը այն ժամանակ կսկսի չծեծել, երբ կոկորդիլոսները քվանտային մեխանիկայի բնագավառում մարդուց առաջ անացնեն: Թող ռադ անի էդ ամուսին կոչեցյալին, քանի երիտասարդ ա ու էլի շանս ունի ամուսնանալու նենց մարդու հետ, որը կսիրի իրեն էլ երեխաներին էլ:
Իրականում հեշտ է խոսել կողքից խորհուրդներ տալ, պախարակել ասել այսպես արա այնպես արա, բայց իրականում ոչ ոք երբեք չի իմանա թե ինքը ինչ կաներ նմանատիպ իրադրության մեջ ընկնելու դեպքում:
Elmo ջան դու ամուսնացել ես, բայց դեռ երեխաներ չունես, ու չես կարող ասել, թե հանուն նրանց ինչերի ես պատրաստ:
Ու ինչու եք այդպես համոզված նշում սիրո բացակայությունը: Գուցե նա սիրում է իր ամուսնուն ու հավատում է, որ նա կփոխվի, գուցե այդ կինը իրեն չի պատկերացնում ուրիշ տղամարդու կողքին, քանզի սիրտը արդեն նրան է տվել: Չէ որ սիրելուց սիրում են մարդուն այնպիսին ինչպիսին ինքը կա, ոչ թե այ այս մասը սիրում եմ, բայց այս մյուս բնավորության գիծը լավը չի: Եթե սիրում ես սիրելիդ անթերի է երևում
Երկնային
12.02.2009, 16:33
Բնականաբար նման ամուսինը չի էլ փոխվի: Եթե ինքը էնքան թուլամորթ ա, որ կնոջը ծեծում ա, հաստատ տղամարդ չի դառնա հետո:
Համ էլ չեմ պատկերացնում ինչ է նշանակում հանուն երեխաների մնալ ամուսնու հետ:
Ուղղակի պատկերացրել ա պետք. արդյո՞ք այդ նույն երեխաները նորմալ հոգեբանական պայմաններում են ապրելու, մեծանալու, դաստիարակվելու: Նախ ահավոր ճնշված ու ինքնամփոփ կդառնան, նաև բացառված չի, որ իրենց մեջ էլ կնստի դաժանության նկատմամբ հակում: Դա ահավոր մեծ հոգեբանական տրավմայա հակապես փոքրիկների համար, թե՞ կարող ա ինչ-որ մեկը պնդի, որ ամեն վայրկյան դաժանություն տեսնող երեխան կարող ա նորմալ լինի:
Տվյալ դեպքում ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ հանուն երեխաների մոռանալ, որ սիրում ես (եթե դեռ սիրում ես, իհարկե) ու լքել էդ մարդուն…
Իրականում հեշտ է խոսել կողքից խորհուրդներ տալ, պախարակել ասել այսպես արա այնպես արա, բայց իրականում ոչ ոք երբեք չի իմանա թե ինքը ինչ կաներ նմանատիպ իրադրության մեջ ընկնելու դեպքում:
Elmo ջան դու ամուսնացել ես, բայց դեռ երեխաներ չունես, ու չես կարող ասել, թե հանուն նրանց ինչերի ես պատրաստ:
Լավ էլի: Մինչև են պահը, երբ կհանդիպեի ու կսիրեի կնոջս մարդիկ տարբեր առիթներով ասում էին, «դու ի՞նչ գիտես, դու հալա ոչ ոքի չես սիրել», քանի դեռ ամուսնացած չէինք, ասում եին «դուք ի՞նչ գիտեք, այ կամուսնանաք, հետո կխոսաք», ամուսնացանք, էլի նույնը «դուք հալա մի քանի ամիս ապրեք միասին, են ժամանակ կխոսաք»: Հիմա արդեն ասում են «դե հալա ու՞ր ա, հալա դուք երեխա ուցենեք...»
Ուրեմն սենց մի բան եմ ասում, ու կասկածողներին կխնդրեմ 1, 2, 10 կամ 40 տարի հետո /ինձ համար մեկ ա/ գան հանդիպենք: Ես ոնց սիրել եմ իմ կնոջը 3 տարի առաջ, այնպես էլ սիրում եմ հիմա, ու կսիրեմ ողջ կյանքում, ուզում ա երեխա ունենանք, ուզում ա 5 երեխա ունենաք, ուզում ա արևի ինտենսիվությունը 30 տոկոսով ընկնի, կամ Յուպիտերի արբանյակներից մեկը գիսաստղի հետ անհաջող բախում ունենա:
Ի՞նչ կապ ունի սերը էդ երևույթների հետ, չեմ հասկանում: Հա, որ երեխա ունենաք, ուրեմն ի՞նչ: Պետք ա աննորմալ դառնամ ու սկսեմ հղի ժամանակ կնոջս նկատմամբ ագրեսիա կիրառե՞լ: 2 տեսակ սեր չի լինում, ու ավելորդ չեմ գտնում հիշեցնել, որ սերն ու ագրեսիան հականիշ բառեր են: կա ագրեսիա, չկա սեր կա սեր՝ չկա ագրեսիա:
Գուցե նա սիրում է իր ամուսնուն ու հավատում է, որ նա կփոխվի
Իհարկե կփոխվի, բայց նախապայմանը նշել եմ: Դրա համար կոկորդիլոսները դեռ շատ պետք ա չարչարվեն: Իսկ իրանք մարդուց էլ հին են, բայց դեռ առաջ չեն գնացել:
ճիշտ ա դժվար ա միայնակ մայր լինել, բայց ավելի դժվար ա միայնակ մայր լինել, երբ որ ամուսինդ իբր թե կողքիդ ա...տենց օրինակների շատ եմ հանդիպել...նույնիսկ ինձ հարազատ մարդկանցից մեկն էլ հանուն երեխաների հանդուրժեց, հանդուրժեց, մինչև, որ տղեն մեծացավ, հորից ինչ սովորեց, հոր նման դարձավ..ու ի վերջո էս կինը վերցրեց աղջկան ու վերադարձավ հոր տուն..միշտ ասում էր, որ իզուր ժամանակ ա կորցրել, որ թույլ ա տվել տղան հոր օրինակով դաստիարակվի, իսկ աղջկա հիշողության մեջ մնան ծեծի տեսարանները...
մի խոսքով հուսամ, որ էդ ամեն ինչը կանցնի էս դեպքում...
բայց եթե մի ընտանիքում բռնության նախադեպ ա լինում, հետո կրկնվում ա, դա չի անցնի, մի օր էլի կպայթի...
Միմյանց ինչ-որ տեղ չհասկանալը, չզիջելը, տուդա-սյուդա, հետ գնալ, ինչ-որ տեղ հնարավոր ա, լիքը օրինակներ կան, բայց էս դեպքը ինձ համար միայն մի ձևով կհանգուցալուծվեր. «դուռը չրխկացնել» ու դրսից...;)
Annushka
12.02.2009, 16:55
Ընտանիքը շատ բարդ հասկացություն է ու հիմնաված է առաջին հերթին փոխադարձ հարգանքի, պատասխանատվության, սիրո և վստահության վրա; Կնոջը ծեծող ամուսինը չի հարգում կնոջը և երեխաներին, և իհարկե ինքն իրեն: Ես չեմ հավատում, որ նման մարդն ընդունակ է փոխվելու ընդհանրապես. Հնարավոր է կարճ ժամանակ նա իրեն զսպի, բայց ընդամենը կարճ ժամանակով.. Հաջորդ րոպեին նա իրեն ավելի վատ կպահի, և ավելին, ամեն անգամ կհիշեցնի, որ կինն իր ոտքով է ետ եկել և արժանի է նման վերաբերմունքի... Համոզված եմ ուղղակի, որ նման մթնոլորտում անհանար է պահպանել ընտանեկան օջախի ջերմությունն ու սերը, հարգանքը... Դուք պատկերացնում ե՞ք, թե երեխաների աչքերում ով է դառնում իրենց "հայրը", ով նվաստացնում ու ծեծում է մորը, գոռգոռում ու հավասարակշռությունը կարցնում/.... Իսկ մայրը՞ .. Ախր ի՞նչ սիրո մասին է խոսքը, երբ քեզ ծեծում են.. սիրող մարդը չի կարող ցավ պատճառել իր սիրած էակին: Ռուսական խոսք կա չէ՞ " Բյոտ, զնաչիտ լյուբիտ" Ուրեմն դա ճիշտ է՞: Իհարկե ոչ... Ես լինեի նման իրավիճակում, կհեռանայի առանց ետ նայելու և երեխաներիս կմեծացնեի առողջ և հանգիստ մթնոլորտում, և ամենակարևորը, չէի թույլ տա ոտնահարել իմ արժանապատվությունն ու իրավունքները, խաթարել իմ երեխաների հոգեբանությունը; Սա նախնադարը չէ, որ կինը լինի ձայնազուրկ ու թուլակամ էակ՝ նախատեսված միայն սերնդի ավելացման, ընտանիքի կերակրման և ամուսնու սեռական ցանկությունները բավարարելու համար: Ինչևէ, լավ կլինի, որ մարդիկ իրոք գիտակցեն, թե ինչ է սերը, ընտանիքը, ընտանեկան երջակնությունը և առավել ևս, երեխաների դաստիարակությունը՝ առողջ, խաղաղ և ջերմ մթնոլորտում;
ճիշտ ա դժվար ա միայնակ մայր լինել
Ուհու, մանավանդ երբ միայնակ մայր ես ու ինչ որ մեկը, որը չգիտես որ որակական ու մարդկային հատկանիշներով ա արժանացել ամուսին պատվավոր կոչմանը քեզ ծեծում ա, հերիք չի գիշերն էլ կղոքդ ա քնում, հալա իրա համար էլ պետք ա ճաշ եթել, շորերը լվանալ, ու հետևից հավաքել:
Լուսաբեր
12.02.2009, 18:32
Դեռ ամուսնացած չեմ ու այդ ասպարեզում փորձ չունեմ,բայց հաստատ գիտեմ որ դավաճանության դեպքում հաստատ կբաժանվեմ:Մնացաց խնդիրները բոլոր ընտանիքներն էլ ունենում են:Որ ցույց չեն տալիս, դա դեռ չի նշանակում, որ ամեն ինչ հարթա:Տենց կյանքում չի լինում,բոլոր խնդիրներն էլ լուծվող են,նայած ինչն ես առաջնային համարում:Դրա համար եմ ասում, որ ինձ համար դավաճանությունից (տղաների համար էնքան դժվարա պահել հավատարմությունը ;) օրս օր չի երեխեք :D )վատ բան չկա…:oy
Համարյա բոլոր գրված մեկնաբանությունների հետ համաձայն եմ, բայց չպետք է նաև բացառել այն փաստը որ բռնություն գործադրող մարդը կարող է փոխվել։ Մենք հարևան ունեինք օրգանի աշխատող էր ու համարյա ամեն օր տունը տուրուդմփոց էր։ Բայց հետո փոխվեց (Եհովայի վկա դարձավ)։ Հիմա արդեն մի քանի տարի է, որ անճանաչելի լավ մարդ է դարձել ու հարևաններն էլ այդ փոփոխությունը նկատելով շատ հարգում են։ Իհարկե չեմ ասում կատարյալ է, բայց չես համեմատի առաջա հետ:)։
Բայց իհարկե, եթե նպատակ և ցանկություն չունի փոխվելու և անընդհատ բռնություն է գործադրում:angry, ապա կնոջ պարտականությունն է պաշտպանել իր և իր երեխաների էմոցիոնալ և ֆիզիկական առողջությունը։
Դեռ ամուսնացած չեմ ու այդ ասպարեզում փորձ չունեմ,բայց հաստատ գիտեմ որ դավաճանության դեպքում հաստատ կբաժանվեմ:Մնացաց խնդիրները բոլոր ընտանիքներն էլ ունենում են:Որ ցույց չեն տալիս, դա դեռ չի նշանակում, որ ամեն ինչ հարթա:Տենց կյանքում չի լինում,բոլոր խնդիրներն էլ լուծվող են,նայած ինչն ես առաջնային համարում:Դրա համար եմ ասում, որ ինձ համար դավաճանությունից (տղաների համար էնքան դժվարա պահել հավատարմությունը ;) օրս օր չի երեխեք :D )վատ բան չկա…:oy
Այսինքն ուզում ես ասես, առաջնորդվում ես հետևյալ կե՞րպ… թող մենակ ինձ չդավաճանեն... մնացածի հետ էլ էէէհ Աստված կհամակերպվե՞մ.... Եթե տենց ուրեմն ես քեզ չեմ նախանձում ...... ինչ որ մի բան ստեղ էն չի:(
Լուսաբեր
12.02.2009, 19:18
Այսինքն ուզում ես ասես, առաջնորդվում ես հետևյալ կե՞րպ… թող մենակ ինձ չդավաճանեն... մնացածի հետ էլ էէէհ Աստված կհամակերպվե՞մ.... Եթե տենց ուրեմն ես քեզ չեմ նախանձում ...... ինչ որ մի բան ստեղ էն չի:(
Ճիշտն ասած այդքան էլ ճիշտ չհասկացա ասածդ կամ էլ դու ...
Իմ ասածն էնա որ իմ ապագա ամուսինը ինձ չդավաճանի (բայց դա չի նշանաում, որ կարա ծեծի,ուղղակի ամեն հարց լուծելիա ինչպես նշեցի)ու «փառքդ շատ» ինքը դա գիտի…:love
Rhayader
12.02.2009, 22:02
Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:
Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:
Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:
Ներիր, եթե շատ կտրուկ արտահայտվեմ, բայց ամուսնուն հավատալը մի կողմից հիմարություն կլինի, մյուս կողմից, միգուցե, անհրաժեշտ հիմարություն:
Այո, ամուսինը նորից խաբում է:
Բայց պատրա՞ստ է արդյոք այդ կինն ինքնուրույն ապրել ու միայնակ մեծացնել երեխաներին, կամ էլ՝ նոր ամուսին փնտրել:
Լավ էլի: Մինչև են պահը, երբ կհանդիպեի ու կսիրեի կնոջս մարդիկ տարբեր առիթներով ասում էին, «դու ի՞նչ գիտես, դու հալա ոչ ոքի չես սիրել», քանի դեռ ամուսնացած չէինք, ասում եին «դուք ի՞նչ գիտեք, այ կամուսնանաք, հետո կխոսաք», ամուսնացանք, էլի նույնը «դուք հալա մի քանի ամիս ապրեք միասին, են ժամանակ կխոսաք»: Հիմա արդեն ասում են «դե հալա ու՞ր ա, հալա դուք երեխա ուցենեք...»
Ուրեմն սենց մի բան եմ ասում, ու կասկածողներին կխնդրեմ 1, 2, 10 կամ 40 տարի հետո /ինձ համար մեկ ա/ գան հանդիպենք: Ես ոնց սիրել եմ իմ կնոջը 3 տարի առաջ, այնպես էլ սիրում եմ հիմա, ու կսիրեմ ողջ կյանքում, ուզում ա երեխա ունենանք, ուզում ա 5 երեխա ունենաք, ուզում ա արևի ինտենսիվությունը 30 տոկոսով ընկնի, կամ Յուպիտերի արբանյակներից մեկը գիսաստղի հետ անհաջող բախում ունենա:
Ի՞նչ կապ ունի սերը էդ երևույթների հետ, չեմ հասկանում: Հա, որ երեխա ունենաք, ուրեմն ի՞նչ: Պետք ա աննորմալ դառնամ ու սկսեմ հղի ժամանակ կնոջս նկատմամբ ագրեսիա կիրառե՞լ: 2 տեսակ սեր չի լինում, ու ավելորդ չեմ գտնում հիշեցնել, որ սերն ու ագրեսիան հականիշ բառեր են: կա ագրեսիա, չկա սեր կա սեր՝ չկա ագրեսիա:
Իհարկե կփոխվի, բայց նախապայմանը նշել եմ: Դրա համար կոկորդիլոսները դեռ շատ պետք ա չարչարվեն: Իսկ իրանք մարդուց էլ հին են, բայց դեռ առաջ չեն գնացել:
Սերը կապ ունի բոլոր տեսակի երևույթների հետ, հետո երբ իմանում եմ, որ տղամարդը կնոջը ծեծում է երբեք միակողմանի չեմ կարողանում մտածել, առանց պատճառ չի ծեծի, կամ էլ հոգեկան խանգարում ունի, իսկ այդ դեպքում կինը երբեք հետ չէր գնա, կան կանանց այնպիսի տեսակներ, որ դավոդյատ տղամարդուն որ համարձակվի ձեռք բարձրացնի,
Ու մի բան էլ կա, եթե տղամարդը կնոջը ծեծում է դա դեռ չի նշանակում որնա վատ հայր է:
Այնպես կատեգորիկ խոսել չի կարելի, մանավանդ որ մենք իրադրությանը ամենայն մանրամասն ծանոթ չենք ու շաատ նրբություններ կան որոնց մասին չգիտենք
Rhayader
13.02.2009, 00:52
Սերը կապ ունի բոլոր տեսակի երևույթների հետ, հետո երբ իմանում եմ, որ տղամարդը կնոջը ծեծում է երբեք միակողմանի չեմ կարողանում մտածել, առանց պատճառ չի ծեծի, կամ էլ հոգեկան խանգարում ունի, իսկ այդ դեպքում կինը երբեք հետ չէր գնա, կան կանանց այնպիսի տեսակներ, որ դավոդյատ տղամարդուն որ համարձակվի ձեռք բարձրացնի,
Ու մի բան էլ կա, եթե տղամարդը կնոջը ծեծում է դա դեռ չի նշանակում որնա վատ հայր է:
Այնպես կատեգորիկ խոսել չի կարելի, մանավանդ որ մենք իրադրությանը ամենայն մանրամասն ծանոթ չենք ու շաատ նրբություններ կան որոնց մասին չգիտենք
Ապսարա ջան, լիարժեք տղամարդ չի կարա կոչվի էն տղամարդը, որ կնոջ վրա ձեռք ա բարձրացնում: Իսկ ոչ լիարժեք տղամարդը լիարժեք հայր էլ չի կարա լինի:
Գիտեք, էնքան հեշտ ա կողքից խոսալը: Կարծես թե հերթական առօրյա հարց ենք քննարկում: Ըստ ինձ կինը պիտի չշտապի: Հարկավոր է ամեն ինչ ծանր ու թեթև անել, կշռադատել: Հարցն ավելի է բարդանում, քանի որ կան երեխաներ: Եթե դատարանն ամուսնու հոգեկան վիճակի և վարքագծի մեջ ոչ մի վտանգավոր բան չգտնի, կինը ստիպված կլինի զիջել երեխաներից մեկին, կամ երկուսին էլ... Նայած, թե ինչպիսի իրավիճակ է: Նախ և առաջ նա պիտի մտածի այդ մասին: Կարող է արդյոք միայնակ խնամել իր երեխաներին ու եթե այո, կկարողանա արդյոք շահել նրանց խնամակալությունը: Ամեն դեպքում ապահարզանը երեխաների համար վատ անդրադարձ է ունենալու: Ու միայն նրանց: Չեմ կարծում, որ կինն ուրիշ կորցնելու բան ունի:
Հաշվի առնելով այս ամենը, կարծում եմ, որ կինն ու ամուսինը պիտի զրուցեն (եթե հնարավոր է իրավաբանի ներկայությամբ), գան ընդհանուր հայտարարի ու որոշեն, որ հետագայում ամուսնու կողմից որևէ բռնարարքի դեպքում կինն իրավասու կլինի հեռանալ` վերցնելով իր հետ երեխաներին: Հարմար կլինի նաև կազմել համապատասխան փաստաթուղթ:
Երկրորդ: Ցանկալի կլինի, որ նրանք չփորձեն միայն սեփական ուժերով լուծել առաջացած խնդիրը: Կարևոր է երկուսի համար էլ հեղինակություն հանդիսացող մարդկանց մասնակցույթյունը, հնարավորության դեպքում նաև զրույցը հոգեբանի հետ:
Չմոռանանք, որ ընտանիքը խաղալիք չի ու պահանջում է ողջախոհ, պատասխանատու վերաբերմունք: :8
Rhayader
13.02.2009, 01:55
Գիտեք, էնքան հեշտ ա կողքից խոսալը: Կարծես թե հերթական առօրյա հարց ենք քննարկում: Ըստ ինձ կինը պիտի չշտապի: Հարկավոր է ամեն ինչ ծանր ու թեթև անել, կշռադատել: Հարցն ավելի է բարդանում, քանի որ կան երեխաներ: Եթե դատարանն ամուսնու հոգեկան վիճակի և վարքագծի մեջ ոչ մի վտանգավոր բան չգտնի, կինը ստիպված կլինի զիջել երեխաներից մեկին, կամ երկուսին էլ... Նայած, թե ինչպիսի իրավիճակ է: Նախ և առաջ նա պիտի մտածի այդ մասին: Կարող է արդյոք միայնակ խնամել իր երեխաներին ու եթե այո, կկարողանա արդյոք շահել նրանց խնամակալությունը: Ամեն դեպքում ապահարզանը երեխաների համար վատ անդրադարձ է ունենալու: Ու միայն նրանց: Չեմ կարծում, որ կինն ուրիշ կորցնելու բան ունի:
Հաշվի առնելով այս ամենը, կարծում եմ, որ կինն ու ամուսինը պիտի զրուցեն (եթե հնարավոր է իրավաբանի ներկայությամբ), գան ընդհանուր հայտարարի ու որոշեն, որ հետագայում ամուսնու կողմից որևէ բռնարարքի դեպքում կինն իրավասու կլինի հեռանալ` վերցնելով իր հետ երեխաներին: Հարմար կլինի նաև կազմել համապատասխան փաստաթուղթ:
Երկրորդ: Ցանկալի կլինի, որ նրանք չփորձեն միայն սեփական ուժերով լուծել առաջացած խնդիրը: Կարևոր է երկուսի համար էլ հեղինակություն հանդիսացող մարդկանց մասնակցույթյունը, հնարավորության դեպքում նաև զրույցը հոգեբանի հետ:
Չմոռանանք, որ ընտանիքը խաղալիք չի ու պահանջում է ողջախոհ, պատասխանատու վերաբերմունք: :8
Դատարանն ընդհանուր դեպքում հարցը սովորաբար որոշում է երեխաների օգտին, ինչևէ, հայրը որոշակի օրեր կկարողանա երեխաների հետ անց հացնել ու ստիպված կլինի ալիմենտներ վճարել:
Ընտանիք... ի՞նչ ընտանիք կարող է լինել այնտեղ, որտեղ ուժեղը խփում է թույլին: Դա ընտանիք չի:
Ապսարա ջան, լիարժեք տղամարդ չի կարա կոչվի էն տղամարդը, որ կնոջ վրա ձեռք ա բարձրացնում: Իսկ ոչ լիարժեք տղամարդը լիարժեք հայր էլ չի կարա լինի:
Նույնն ա, թե ասես "Գրիպով հիվանդ ես, սիֆիլիս էլ կունենաս...": :D
Դատարանն ընդհանուր դեպքում հարցը սովորաբար որոշում է երեխաների օգտին, ինչևէ, հայրը որոշակի օրեր կկարողանա երեխաների հետ անց հացնել ու ստիպված կլինի ալիմենտներ վճարել:
Ընտանիք... ի՞նչ ընտանիք կարող է լինել այնտեղ, որտեղ ուժեղը խփում է թույլին: Դա ընտանիք չի:
Դատարանը քարացած կանոններով չի առաջնորդվում, այլ մասնավոր դեպքերով: Մենք չգիտենք, թե ինչ հարաբերություններ են եղել էդ ընտանիքում: Չարժե չոքերը թուլացնել, միայն կնոջ հանդեպ բռնություն կիրառելու մասին լսելով: Դա իհարկե բնորոշում եմ, որպես վայրենություն, բայց չեմ շտապում քննադատել կամ արդարացնել: Ոչ ոք չգիտի տղամարդու պահվածքի դրդապատճառների մասին: Իսկ ընտանիքը հնարավոր է փրկել: Հատկապես, որ տղամարդը զղջում է: Ամենայն հավանականությամբ նա ինչ որ խնդիրներ ունի, որոնք ազդում են նրա պահվածքի վրա: Պիտի գտնի դրանք ու լուծի, չթողնի որ այլ գործոններ ազդեն իր ու կնոջ հարաբերությունների վրա: Ուրիշի մուռը կնոջից չհանի: Ինչի՞ եմ էսպես ասում` որովհետև եթե նա ետ է կանչում կնոջը, ուրեմն ոչ մի բանում նրան չի մեղադրում, ընդունում է, որ անտեղի է ծեծի ենթարկել նրան: Բայց ամեն ինչ ունի իր դրդապատճառները: :8
Rhayader
13.02.2009, 02:39
Դատարանը քարացած կանոններով չի առաջնորդվում, այլ մասնավոր դեպքերով: Մենք չգիտենք, թե ինչ հարաբերություններ են եղել էդ ընտանիքում: Չարժե չոքերը թուլացնել, միայն կնոջ հանդեպ բռնություն կիրառելու մասին լսելով: Դա իհարկե բնորոշում եմ, որպես վայրենություն, բայց չեմ շտապում քննադատել կամ արդարացնել: Ոչ ոք չգիտի տղամարդու պահվածքի դրդապատճառների մասին: Իսկ ընտանիքը հնարավոր է փրկել: Հատկապես, որ տղամարդը զղջում է: Ամենայն հավանականությամբ նա ինչ որ խնդիրներ ունի, որոնք ազդում են նրա պահվածքի վրա: Պիտի գտնի դրանք ու լուծի, չթողնի որ այլ գործոններ ազդեն իր ու կնոջ հարաբերությունների վրա: Ուրիշի մուռը կնոջից չհանի: Ինչի՞ եմ էսպես ասում` որովհետև եթե նա ետ է կանչում կնոջը, ուրեմն ոչ մի բանում նրան չի մեղադրում, ընդունում է, որ անտեղի է ծեծի ենթարկել նրան: Բայց ամեն ինչ ունի իր դրդապատճառները: :8
Կներես արտահայտությանս համար, բայց մարդիկ կան, նման դեպքերում սեփական քաքն էլ կուտեն, բայց հետո էլի նույնը կդառնան:
Գոյություն ունեն բաներ, որոնք չի կարելի անել: Դրանք չեն ներվում: Մեկը կնոջ վրա ձեռք բարձրացնելն է: Չկան դրդապատճառներ, որ դա արդարացնեն բացառությամբ ինքնապաշտպանության
Կներես արտահայտությանս համար, բայց մարդիկ կան, նման դեպքերում սեփական քաքն էլ կուտեն, բայց հետո էլի նույնը կդառնան:
Գոյություն ունեն բաներ, որոնք չի կարելի անել: Դրանք չեն ներվում: Մեկը կնոջ վրա ձեռք բարձրացնելն է: Չկան դրդապատճառներ, որ դա արդարացնեն բացառությամբ ինքնապաշտպանության
Ես չեմ արդարացնում արարքը, բայց ասում եմ, որ դա իր դրդապատճառն ունի: Չի՞ պատահել, որ գոռացել ես մեկի վրա ու հասկացել, որ իզուր գոռացիր...
Իսկ ինչու՞ գոռացիր: Շատ կարևոր է հասկանալ այդ ինչուն ու պայքարել դրա' դեմ, ոչ թե ամբողջ աշխարհի կամ սեփական կնոջ, ինչպես այս դեպքում է:
Rhayader
13.02.2009, 03:28
Ես չեմ արդարացնում արարքը, բայց ասում եմ, որ դա իր դրդապատճառն ունի: Չի՞ պատահել, որ գոռացել ես մեկի վրա ու հասկացել, որ իզուր գոռացիր...
Իսկ ինչու՞ գոռացիր: Շատ կարևոր է հասկանալ այդ ինչուն ու պայքարել դրա' դեմ, ոչ թե ամբողջ աշխարհի կամ սեփական կնոջ, ինչպես այս դեպքում է:
Ինչ-որ մեկի վրա գոռալիս գիտես, որ այդ մարդն էլ ի պատասխան կարող է քո վրա գոռալ: Իսկ հարվածել ինչ-որ մեկին, որը քեզ չի կարող պատասխանել, որովհետև քեզ պաշտպանում են քո ուժը, իր ենթարկվողական դաստիարակությունն ու հասարակական կարծիքը, սա, իմ խորին համոզմամբ, մի փոքր այլ բան է:
Բայց հետո փոխվեց (Եհովայի վկա դարձավ)։
Հայտնի անեկդոտի նման:
-լսի տղուդ դատեցի՞ն
-չէ, բախտը բերեց
-արդարացրի՞ն
-չէ մեռավ:
Լավ ա մնար ոնց որ կար:
Սերը կապ ունի բոլոր տեսակի երևույթների հետ, հետո երբ իմանում եմ, որ տղամարդը կնոջը ծեծում է երբեք միակողմանի չեմ կարողանում մտածել, առանց պատճառ չի ծեծի, կամ էլ հոգեկան խանգարում ունի, իսկ այդ դեպքում կինը երբեք հետ չէր գնա, կան կանանց այնպիսի տեսակներ, որ դավոդյատ տղամարդուն որ համարձակվի ձեռք բարձրացնի,
Ու մի բան էլ կա, եթե տղամարդը կնոջը ծեծում է դա դեռ չի նշանակում որնա վատ հայր է:
Այնպես կատեգորիկ խոսել չի կարելի, մանավանդ որ մենք իրադրությանը ամենայն մանրամասն ծանոթ չենք ու շաատ նրբություններ կան որոնց մասին չգիտենք
Apsara ջան, ես չգիտեմ է՞լ ինչ է խորհդանշում տղամարդու ծեծը սեփական կնոջը, բայց մի բան հաստատ ա: Կինը ոչ ձի ա, որ իրան ծեծեն ու ինքը աշխատի կամ անի են, ինչ պետք ա, ոչ էլ տղամարդն ա ինկվիզիտոր, որ ֆիզիկական պատիժ կիրառի: Բա որ նենց լիներ կանայք ֆիզիկապես ուժեղ լինեին տղամարդկանցից, ուրեմն հիմա էլ իրանք պետք ա՞ քացու տակ տաին տղամարդուն, ու նույն արդար պատժող տղամարդը տենց հաճույքով ընդունելու է՞ր պատիժը: Էն մարդիկ, ովքեր կարողանում են բացատրել, կամ գոնե ինչ որ կերպ անմեղսունակ ճանաչել հղի կնոջը ծեծող տղամարդուն, թող մի հատ հալա իրանց պատկերացնեն հղի ու ծեծ ուտելուց:
Ժող ջան կինը հետ է գնացել: Հուսանք, որ ամեն ինչ լավ կլինի:
Հարգելի Hydrology 25.06.08 - ին արված Ձեր այս գրառումից հետո ահագին ժամանակ է անցել, և իրադարձություների զարգացում ամենայն հավանականությամբ տեղի ունեցած կլինեն: Ինձ թվում է, դա մենակ ինձ չէ, որ կհետաքրքրեր, եթե հնարավոր է գոնե հակիրճ, կարող ե՞ք ասել, ի՞նչպիսի հետագա զարգացում ունեցավ կոնֆլիկտը և ի՞նչպիսին է ներկա իրավիճակը: Շնորհակալություն:) :