Դիտել ողջ տարբերակը : Ի՞նչ է արժեցել նրանց բարեկեցիկ կյանքով ապրելը...
Ստի դափնիների ժամանակը
Ապշում ես` տեսնելով, թե ինչ օրի են եւ ինչ է արժեցել նրանց համար բարեկեցիկ կյանքով ապրելն այս տարիներին: Մարտի 1-ը ցույց տվեց այդ մարդկանց հոգու ավերածությունների իրական վիճակը: Ինչերի՜ են գնացել նրանք` ընդամենը նորմալ մարդկային կյանքի ու երբեմն էլ եթերներով երեւալու` չմոռացվելու համար: Փաստորեն, մի բիրտ թաթ նրանց ստիպել է խաչ խաշել իրենց ստեղծագործությունների, իրենց ազատության ու սրտի վրա ու իջնել, իջնել, իջնել... Գորկու «Հատակից» այն կողմ: Կարող էին գոնե մարտի 1-ի շուրջ իրենց ուղղված հարց լսելիս լրագրողների առաջ փակել աչքերն ու ասել` «ես տխուր եմ շատ, ես չեմ կարող ոչինչ խոսել», կամ` «իմ երեխաները պրոբլեմներ ունեն լուծելու, չեմ ասի ոչինչ», կամ` «ես վախենում եմ»: Այդ դեպքում կհասկանայինք ու ներողամիտ կլինեինք իրենց հանդեպ, բայց ահա նրանք հանդես են գալիս որպես իշխանական խոսափող, մեղադրում են որպես քաղաքացի հանդես եկողներին, քծնելով` նոր ռուբիկոններ են նվաճում, իսկ երեկոները ոչ թե ժողովրդի մեջ ազատ շրջում են ու ժողովրդական սեր վայելում Երեւանի փողոցներում, այլ մի որեւէ հեռուստատեսությամբ շարունակում են խորացնել որդեգրած պահվածքն ու անդարձ հեռանում են այն ժողովրդից, որը ժամանակին իրենց գնահատում էր: Բայց այդպես պարզունակ չէ Հայաստանի ժողովուրդը, ինչպես իրենք են կարծում:
Սերժ Սարգսյանի երդմնակալության օրը Հանրապետության հրապարակի բեմում Երվանդ Երզնկյանը չափ էր տալիս ու նվագախումբ ղեկավարում, այնտեղ էր Մարտին Վարդազարյանը, իսկ բեմի հենց առջեւում ոստիկանները ջարդում էին այն ժողովրդին, որոնք համաձայն չէին այդ սուտ տոնի հետ: Երվանդ Երզնկյանը, Մարտին Վարդազարյանը եւ ջահել-ջուհուլ աստղերը պարտավոր էին չնկատել այդ ջարդը եւ դեմքի սուտ-տոնական ժպիտը պահել: «Մուզիկանտ չզբաղվել պոլիտիկա»` ասում են նրանք ասուլիսում: Դա նշանակում է, որ երբ մուզիկանտի առաջ մարդ ծեծեն, մուզիկանտ պետք է կույր ու խուլ լինի ու շարունակի մուզիկան: Այսպիսի մտավորականների մի ողջ բանակ մարտի 1-ից մի երկու օր առաջ ստորագրություն էր հավաքել առ այն, որ Ազատության հրապարակը կեղտոտվում է միտինգավորների ներկայությունից, եւ պատմամշակութային արժեքները փչանում են: Նրանց բոլորին իրենց «տեղը դրեց» դերասան Աշոտ Ադամյանը` ասելով, որ Հայաստանում ավելի թանկ բաներ կան այժմ փչացող, քան արձաններն են, եւ, այո, եթե երեխայի իրավունքները չեն պաշտպանվում, նա պետք է Թումանյանի «գիրկը» բարձրանա, որ տեսանելի լինի բոլորին:
Լեւոն Անանյանն ասուլիս է տալիս, էկրանից խոսում է սովորաբար այն մասին, որ երեխաները գիրք չեն կարդում: Մի հարցնող լինի` քո կարդացած գրքերը քեզ միայն հնազանդություն չե՞ն սովորեցրել: Իսկ վերջերս էլ ասել է, որ իրենք «կառուցողական ընդդիմություն» են: Մի երկուսն էլ կային ընդդիմության այդ տեսակից, հրե՜ն, իշխանության թեւի տակ առաջ են գնում: Բա էդ կոչումներ ստացողնե՜րը... ականջդ կանչի, Հրանտ Թոխատյան, ինչպես ավելի բուռն սկսեց խաղալ անմիտ ծաղրածուի դերը, անմիտ հումորներով եւ ծիծաղով ո՜նց է փորձում համոզել, որ հեչ բան էլ չի եղել` տեսեք` մենք ինչքան ուրախ ենք:
Մյուսը` Ազատ Գասպարյանը, այժմ ժյուրի է «ժողովրդական երգի» մրցույթում` Լեյլա Սարիբեկյանի ու մի քանիսի կողքին, դատելով տեսքից՝ նա կամ չի հասկացել, որ մինչեւ վերջ ջնջվում է ժողովրդի աչքում, կամ էլ չի կարող ետ դառնալ եւ շարունակում է շոուն: Նրանք կարծում են, որ մարտից հետո հնարավոր է անպտուղ մշակութից խոսել: Ասենք, ասել՝ դերասաններին պետությունը լավ չի պահում, կամ՝ շոու-բիզնեսը խեղդել է իսկական մշակույթը, կամ էլ խոսել հրատարակչական դաշտի բացերից: Իշխանությունը հասկանում է, որ սրանց պետք է լռեցնել` փող տալով, թե չէ` կսկսեն մարտի մեկից ու ընդհանուր մղձավանջից խոսել: Այո, կեղծ հայրենասիրության դիմակն էլ պատռվեց, թե չէ երգչուհի Շուշան Պետրոսյանը քիչ էր մնում մայր հայրենիքի սիմվոլը դառնար, իսկ «Հայի աչքերի» հեղինակ Ռոբերտ Ամիրխանյանը` իր սադիստական կոչերով` հայի: Կամ Ռազմիկ Դավոյանի կարծիքը միտինգավորների մասին` «Ազատության հրապարակում պեռաշկու-պիցցայի ու 5 հազարի համար հավաքված ժողովուրդ էր»: Եթե նույնիսկ ինքը հավատում է իր ասածին, ինչո՞ւ չի հնչեցնում իր ցավը, որ ժողովուրդն այնքան սոված է, որ գիշերվա սառնամանիքին նստում է այդ հրապարակում ու իր բաժին «պեռաշկուն» սպասում` ամեն վայրկյան ոստիկանի մահակին սպասելով: Այսպիսին է մեր «ձիու վրա» մտավորականների վիճակը, իսկ ահա Արտավազդ Փելեշյան ազգանունով մեր հանճարին ընկերները քաղցից ու խելագարությունից փախցրին Մոսկվա:
Այս երկրի իշխանությունը չի ներում իր դեմ մի բան խոսացածներին` լինեն մեռած թե կենդանի: Տիգրան Լեւոնյանի մահը մարդիկ հեռախոսով իմացան, որովհետեւ ընդդիմադիր էր, եւ «Հայլուրը» հարկ չհամարեց տեղեկացնել: Նշանավոր նկարչուհիներ Մարիամ Ասլամազյանի, Արմինե Կալենցի ու Լավինյա Բաժբեուկի մահը կամ չհայտնեցին, կամ կես րոպեանոց մի «լուրիկ» ասացին... իսկ երբ իշխանություններին սատարող երիտասարդ երգչուհի Վարդուհի Վարդանյանը «Քաղաքի օրը» ծաղկացնող մի միջոցառումից մյուսին շտապելիս ավտովթարից մահացավ, հեռուստաընկերությունները համազգային սուգ հայտարարեցին` ցուցադրելով, որ միայն իրենց սատարողներին են ոչ միայն ապրեցնելու, այլեւ ճոխ թաղելու: Իսկ Քոչարյանի տված մեդալը ետ ուղարկած բանաստեղծուհի Սիլվա Կապուտիկյանի մահվան մասին իմացանք մի կես-բերան, հետո Զորի Բալայանի խոսքն էր` «Կիլիկիայի» վրայից, որ իր նավագնացության մասին պատմելու արանքում Սիլվա Կապուտիկյանի մահն էր գուժում:
ՀԳ - Հիմա էլ ուշ չէ՝ մեր մտավորականները կարող են ետ կանգնել իրենց անպատվաբեր գծից` տեսնել, լսել ու վկայել իրականությունը, իսկ իշխանությանն ասել` «առ գդալդ, ես քու բորշչը»:
Գայանե Բաբայան
"Հրապարակ" օրաթերթ
Ուրվական
04.06.2008, 20:17
Բացի էսքանից.
իսկ երբ իշխանություններին սատարող երիտասարդ երգչուհի Վարդուհի Վարդանյանը «Քաղաքի օրը» ծաղկացնող մի միջոցառումից մյուսին շտապելիս ավտովթարից մահացավ, հեռուստաընկերությունները համազգային սուգ հայտարարեցին` ցուցադրելով, որ միայն իրենց սատարողներին են ոչ միայն ապրեցնելու, այլեւ ճոխ թաղելու:
մնացածը ընտիր էր: Շատ դիպուկ էր ասված:
Ambrosine
04.06.2008, 20:20
Աշոտ Ադամյանին իրոք հալալ ա. առաջին օրվանից մինչև վերջինը ժողովրդի մեջ էր:hands
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Բացի էսքանից.
մնացածը ընտիր էր: Շատ դիպուկ էր ասված:
Հա շատ վատ բան եղավ, որ երիտասարդ երգչուհին մահացավ, բայց ես երբեք չեմ մոռանա, որ անվտանգության պատրվակով քոչարյանը չգնաց Սիլվա Կապուտիկյանի հոգեհանգստյան արարողությանը
Ուրվական
04.06.2008, 22:26
Հա շատ վատ բան եղավ, որ երիտասարդ երգչուհին մահացավ, բայց ես երբեք չեմ մոռանա, որ անվտանգության պատրվակով քոչարյանը չգնաց Սիլվա Կապուտիկյանի հոգեհանգստյան արարողությանը
Մեկը մյուսի հետ կապ չունի: Ըստ իս, քաղաքական շահարկումներ անել մահացած մարդկանց հաշվին այնքան էլ, մեղմ ասած, բարոյական չէ:
Եթե ես լինեի Վարդուհի Վարդանյանի հարազատը, էս տողերի հեղինակը լիքը պրոբլեմների առաջ կկանգներ...
Մեկը մյուսի հետ կապ չունի: Ըստ իս, քաղաքական շահարկումներ անել մահացած մարդկանց հաշվին այնքան էլ, մեղմ ասած, բարոյական չէ:
Եթե ես լինեի Վարդուհի Վարդանյանի հարազատը, էս տողերի հեղինակը լիքը պրոբլեմների առաջ կկանգներ...
ընկեր, նախ խոսքդ ինչպիսի պրոբլեմների մասին է՞, սևով գրված է սպիտակի վրա որ ՇԱՏ ՎԱՏ ԲԱՆ ԵՂԱՎ ՈՐ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴ ԵՐԳՉՈՒՀԻՆ ՄԱՀԱՑԱՎ, չեմ կարծում որ սրա համար ինչ որ մեկը պրոբլեմների առաջ կանգնի, համենայն դեպս մարդկայնորեն, իսկ օրենքով եթե ուզեն կարող են նույնիսկ ապացուցել որ տողերի հեղինակն է սպանել երգչուհուն: Իսկ ինչու պրոբլեմների առաջ չեն կանգնում այն մարդիկ ովքեր ասենք "պապլավոկում" ծեծելով մարդ են սպանում, այն երգչուհին որը ասաց " զոհերը ՍԽԱԼ տեղ են եղել դրա համար էլ զոհվել են", այն քահանան որ ասեց "այսպես կոչված անմեղ զոհերը", այն մուլծիպլիկքատորը որ ասեց " եթե ես լինեի ավտոմատով կսպանեի բոլոր մեքենա հրիզողներին" չնայած ես նրա հետ համամիտ եմ կոնկրետ այդ դեպքում բոլոր ԱԱԾ գործակալ ավտո-խանութ-հրձիգներին արժե առնվազն կռտել: Ինչ կասես այս մարդուկների մասին՞
Ուրվական
04.06.2008, 22:50
ընկեր, նախ խոսքդ ինչպիսի պրոբլեմների մասին է՞, սևով գրված է սպիտակի վրա որ ՇԱՏ ՎԱՏ ԲԱՆ ԵՂԱՎ ՈՐ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴ ԵՐԳՉՈՒՀԻՆ ՄԱՀԱՑԱՎ, չեմ կարծում որ սրա համար ինչ որ մեկը պրոբլեմների առաջ կանգնի, համենայն դեպս մարդկայնորեն, իսկ օրենքով եթե ուզեն կարող են նույնիսկ ապացուցել որ տողերի հեղինակն է սպանել երգչուհուն: Իսկ ինչու պրոբլեմների առաջ չեն կանգնում այն մարդիկ ովքեր ասենք "պապլավոկում" ծեծելով մարդ են սպանում, այն երգչուհին որը ասաց " զոհերը ՍԽԱԼ տեղ են եղել դրա համար էլ զոհվել են", այն քահանան որ ասեց "այսպես կոչված անմեղ զոհերը", այն մուլծիպլիկքատորը որ ասեց " եթե ես լինեի ավտոմատով կսպանեի բոլոր մեքենա հրիզողներին" չնայած ես նրա հետ համամիտ եմ կոնկրետ այդ դեպքում բոլոր ԱԱԾ գործակալ ավտո-խանութ-հրձիգներին արժե առնվազն կռտել: Ինչ կասես այս մարդուկների մասին՞
Ընկեր, խոսքս այնպիսի պրոբլեմների մասին է, ինչպիսիններ ունենում են մարդիկ, որոնք քո հարազատի՝ սրբության անվան հետ խաղեր են անում, ու բացարձակ կապ չունի, թե ինչի համար: Մեկ անգամ ևս ասեմ, դա անբարոյական եմ համարում:
Սևով սպիտակի վրա գրվածը կարող էիր չընդգծել, ինքս էլ տեսնում էի ու քո կրկնության կարիքը բացարձակ չունեի: Ես չգիտեմ, դու իրո՞ք մտածեցիր, որ ես այդ տողերի համար եմ ասում՝ պրոբլեմներ կունենա: Չնայած էական չի:
Ես նկատի ունեի հոդվածի հեղինակին, այլ ոչ թե Աստղին:
Մարդուկների մասի՞ն: Ես բան չեմ ասի, իրանցով ասված են իրանք, չնայած չգիտեմ, թե ովքեր են նրանք: Նման ձևով պրոբլեմներ կունենային այդ մարդիկ, եթե արդեն չունեն, իհարկե: Նրանք էլ այս դեպքին հավասար անբարոյական քայլեր են արել:
ԷՎՈԼՅՈՒՑԻԱ (Էսմերալդային)
Այս ինչ եղավ Հայկի ցեղին,
Տիգրան Մեծի սերունդներին,
Ինչ պատահեց հայոց ազգին`
Արշակունյաց զավակներին:
Չկան մեծեր Հայաստանում`
Ժողովրդի քնքույշ ծոցում.
Չարենց, Շիրազ, Սեւակ`աննկուն,
Գնացին կորան անցյալի խորքում:
Ինչպես դարի անհույս կարոտ,
Մեր հին բեմի աղբյուր լույսի
Արտիստները`մեր պաշտելի,
Լռելով ընդմիշտ՝ հավերժ քնեցին:
Ու կեղծ փայլով, մերկ մարմնով,
Շորորանքով ու քծնանքով,
Տղա-աղջիկ բեմին պառկելով,
Դարձան աստղեր`ջպով, մերսով:
Սուտ ժպտալով` «առաջ» կասեն,
Ազգի հերոս դառնալ կուզեն,
«Փողին մուննաթ»`ռաբիս կերգեն
Շուտով… իրենց հին ԱՐՀԵՍՏՈՎ կապրեն:
Ստի դափնիների ժամանակը
Այս երկրի իշխանությունը չի ներում իր դեմ մի բան խոսացածներին` լինեն մեռած թե կենդանի: Տիգրան Լեւոնյանի մահը մարդիկ հեռախոսով իմացան, որովհետեւ ընդդիմադիր էր, եւ «Հայլուրը» հարկ չհամարեց տեղեկացնել: Նշանավոր նկարչուհիներ Մարիամ Ասլամազյանի, Արմինե Կալենցի ու Լավինյա Բաժբեուկի մահը կամ չհայտնեցին, կամ կես րոպեանոց մի «լուրիկ» ասացին... իսկ երբ իշխանություններին սատարող երիտասարդ երգչուհի Վարդուհի Վարդանյանը «Քաղաքի օրը» ծաղկացնող մի միջոցառումից մյուսին շտապելիս ավտովթարից մահացավ, մահն էր գուժում:
ընկեր, հլը ուշադիր կարդա էս ընդգծված տողերի մեջ ողբերգական մահը օգտագործող ինչ բառեր ես գտնում: Նախ երգչուհու մասին գրվածը որևէ վիրավորական բառ չի պարունակում, այն ընդամենը արձանագրում է կատարվածը, այլ հարց է որ դա ճշմարտությունը չէ, ես դա չգիտեմ, բայց եթե գրված տողերը ճիշտ են, հետևապես տողերի հեղինակը ընդամենը արձանագրում է այն, փաստի արձանագրությունը անբարոյականություն չէ, կրկնում եմ եթե մահվան հանգամանքները ինչպես որ շարադրված են հոդվածում համապատասխանում են իրականությանը:
Մարդուկների մասով՝ դու իսկապես չգիտես թե ովքեր են "պապլավոկում" ծեծելով սպանել Պողոս Պողոսյանին, չգիտես ով է Նունե Եսայանը, Չես լսել Ռուբեն Սահակյանց հորջորջյալ մուլծիկ նկարողի մասին՞
Չես լսել Ռուբեն Սահակյանց հորջորջյալ մուլծիկ նկարողի մասին՞
Չգիտեմ "մուլծիկ" նկարող ասելով ինչն ես հեգնել՝ մասնագիտությունը, թե մասնագիտացվածությունը, բայց եթե առաջինը, ասեմ, որ ամենաբարդ մասնագիտություններից մեկն է ու պահանջում է հարուստ այսպես ասած artistic vision. Եթե երկրորդը, էդ առանձին բանավեճ է՝ արվեստի շրջանակներում, ու քաղաքականության հետ կապ չունի /եթե իհարկե "մուլծիկները" քաղաքական թեմաներով չեն/: Երկու դեպքում էլ "մուլիծիկային" բնորոշումդ չի արդարացնում, թե ինչու "Ռուբեն Սահակյանց"-ը հորջորջյալ է, ոչ թե անվանյալ /ինչպես տվյալ մարդու ծնողներն են որոշել անվանել տղային, առանց անգամ կասկածելու, որ մեծանա հերիք չի "մուլծիկ" ա նկարելու, դեռ մի բան էլ հորջորջվելու ա/:
... Ու, Ռուբեն Սահակյանցի հանդեպ ոչինչ չունեմ՝ ոչ կողմ, ոչ դեմ, ու ճիշտն ասած իր քաղաքական դիրքորոշումն ինձ քիչ ա հետաքրքրում: Պարզապես արձագանքում եմ հեգնանքի առարկայիդ :)
Մեկը մյուսի հետ կապ չունի: Ըստ իս, քաղաքական շահարկումներ անել մահացած մարդկանց հաշվին այնքան էլ, մեղմ ասած, բարոյական չէ:
Եթե ես լինեի Վարդուհի Վարդանյանի հարազատը, էս տողերի հեղինակը լիքը պրոբլեմների առաջ կկանգներ...
Հարգելիս, թերևս ինձ զուտ էմոցիոնալ ու կողմնակալ է թվում քո գրառումը, քանի որ չհասկացա, թե ինչու ընդվզեցիր միայն ողորմած հոգի Վարդուհու վերաբերյալ գրառման համար, այնինչ հոդվածում այլ մահացածների անուններ էլ են շոշափվում, հանձինս՝ Տիգրան Լեւոնյանի, Մարիամ Ասլամազյանի, Արմինե Կալենցի, Լավինյա Բաժբեուկի, Սիլվա Կապուտիկյանի… Ինչ վերաբերում է քաղաքական շահարկումներին, ապա չհասկացա, թե ինչ ասել է «մահացած մարդկանց հաշվին»։ Այստեղ բերվում են փաստեր, որ այդ մարդկանց նկատմամբ պետության առաջին դեմքերը բացահայտ կողմնակալ վերաբերմունք են ունեցել, և դա շեշտվել է նույնիսկ նրանց մահվան ժամանակ, որով էլ կրկին անգամ ոմն իշխանավորներ դրսևորել են իրենց քաղքենիությունն ու ստորությունը։
Ուրվական
05.06.2008, 10:36
Հարգելիս, թերևս ինձ զուտ էմոցիոնալ ու կողմնակալ է թվում քո գրառումը, քանի որ չհասկացա, թե ինչու ընդվզեցիր միայն ողորմած հոգի Վարդուհու վերաբերյալ գրառման համար, այնինչ հոդվածում այլ մահացածների անուններ էլ են շոշափվում, հանձինս՝ Տիգրան Լեւոնյանի, Մարիամ Ասլամազյանի, Արմինե Կալենցի, Լավինյա Բաժբեուկի, Սիլվա Կապուտիկյանի… Ինչ վերաբերում է քաղաքական շահարկումներին, ապա չհասկացա, թե ինչ ասել է «մահացած մարդկանց հաշվին»։ Այստեղ բերվում են փաստեր, որ այդ մարդկանց նկատմամբ պետության առաջին դեմքերը բացահայտ կողմնակալ վերաբերմունք են ունեցել, և դա շեշտվել է նույնիսկ նրանց մահվան ժամանակ, որով էլ կրկին անգամ ոմն իշխանավորներ դրսևորել են իրենց քաղքենիությունն ու ստորությունը։
Ո՞ր մասը կողմնակալ թվաց, հարգելիս...
Հասկանում եմ, որ փաստեր են բերված, այդ փաստերը իրականություն են, բայց նորից եմ կրկնում, այդ փաստեր բերելը կոնկրետ Վարդուհի Վարդանյանի հարազատների նկատմամբ ճիշտ չեմ համարում:
Սա երևի լավ չես հասկացել:
... Ու, Ռուբեն Սահակյանցի հանդեպ ոչինչ չունեմ՝ ոչ կողմ, ոչ դեմ, ու ճիշտն ասած իր քաղաքական դիրքորոշումն ինձ քիչ ա հետաքրքրում: Պարզապես արձագանքում եմ հեգնանքի առարկայիդ :)
նախ եթե չգիտես թե "մուլծիկ" նկարող ասելով ինչ եմ հեգնել կամ հեգնել եմ արդյոք՞ ապա սկզբում պետք է ճշտեիր հետո նոր գրեիր եզրակացություններդ: Հիմա կրկնեմ, "մուլծիկ" նկարող ասելով նկատի եմ ունեցել մարդու, որը ՆԿԱՐՈՒՄ Է մուլծիկ, (մուլտֆիլմ, մուլտ....: ) Հուսով եմ հասկանալի է, այսինքն "մուլծիկ" նկարող ասելով նկատի չէի կարող ունենալ մեկին որը մասնագիտությամբ դարբին է կամ վադապռավոդչիկ: Հորջորջյալ բառի բոլոր իմաստներին մանրամասն ծանոթանալու համար տես բառարաններ:
Իսկ ուրիշներին հայերենի ուղղակի կամ անուղղակի դասեր տալուց առաջ կամ հետո ուշադրություն դարձրու հետևյալ նախադասությանդ "Պարզապես արձագանքում եմ հեգնանքի առարկայիդ" - տվյալ դպքում դու արձագանքում ես ոչ թե հեգնանքիս(եթե հեգնանք կա) առարկային(որ չի կարելի գրել Դ հոդով, քանի որ այդ առարկան իմը չէ, ավելին առարկա չէ այլ քո կողմից շատ հարգված "մուլծիկ" նկարող, այլ արձագանքում ես հեգնանքի հեղինակին, մեծ տարբերություն կա: ՄԻ ասացվածք կա, "Ուրիշի շորի կեղտերը մատնացույց անելուց առաջ, լվա մատԴ"
Mephistopheles
05.06.2008, 13:31
Ո՞ր մասը կողմնակալ թվաց, հարգելիս...
Հասկանում եմ, որ փաստեր են բերված, այդ փաստերը իրականություն են, բայց նորից եմ կրկնում, այդ փաստեր բերելը կոնկրետ Վարդուհի Վարդանյանի հարազատների նկատմամբ ճիշտ չեմ համարում:
Սա երևի լավ չես հասկացել:
Ուրվական ջան, քեզ ինչու՞ է այդքան անհանգստացնում Վարդուհի Վարդանյանի հարազատների հոգեվիճակը…Ի՞նչ պիտի անեն նրա հարազատները…բողոքե՞ն, ինչի՞ համար…որ ասել է թե Վարդուհի Վարդանյանի մահը լուսաբանվել է ավելի շատ քան Տիգրան Լեւոնյանի, Մարիամ Ասլամազյանի, Արմինե Կալենցի, Լավինյա Բաժբեուկի, Սիլվա Կապուտիկյանի՞…դեռ մի բան էլ ես կավելանեմ Ռաֆայել Ղազարյան…
Դու իհարկե վիրավորվել կարող ես, եթե չգիտես, թե ովքեր են այս մարդիկ…ցավոք մեր պետական այրերը հավանական է որ չգիտեն…
Հ.Գ. Հիշեցման կարգով ասեմ, որ Սիլվա Կապուտիկյանը "լսիր որդիս պատգամ որպես"-ի հեղինակն է…
Հ.Գ. Հիշեցման կարգով ասեմ, որ Սիլվա Կապուտիկյանը "լսիր որդիս պատգամ որպես"-ի հեղինակն է…
Իշխանույթունները լավ էլ լսել են մեր մեծերի մասին, ականջի ծայրով: Ռոբերտ Քոչարյանը Կապուտիկյանի կողմից շքանշաններն ու պագևները վերադարձնելու կապակցությամբ բառացի ասել է հետևյալը. «Եթե կին չլիներ, ես նրան կպատասխանեի»: Մեր երկրի երկրորդ նախագահի համար մարդկային երկու տիպ կար ընդամենը՝ կին և տղամարդ: Գրող, կոմպոզիտոր, ճարտարապետ, վերջապես ուղղակի մտավորական հասկացությունները Քոչարյանի համար քվատնային ֆիզիկայի ոլորտից էին:
Ուրվական ջան, քեզ ինչու՞ է այդքան անհանգստացնում Վարդուհի Վարդանյանի հարազատների հոգեվիճակը…Ի՞նչ պիտի անեն նրա հարազատները…բողոքե՞ն, ինչի՞ համար…որ ասել է թե Վարդուհի Վարդանյանի մահը լուսաբանվել է ավելի շատ քան Տիգրան Լեւոնյանի, Մարիամ Ասլամազյանի, Արմինե Կալենցի, Լավինյա Բաժբեուկի, Սիլվա Կապուտիկյանի՞…դեռ մի բան էլ ես կավելանեմ Ռաֆայել Ղազարյան…
Տգեղը էն է, որ քաղաքական նպատակներ ՝ հիպոթեզ-անալիս-սինթեզ-մշակում-արտադրությունը-արտադրողականություն, որպես օրինակներ (example) օգտագործվում են նոր, վերջերս մահացած մարդկանց թաղմումների արարողությունները:
Դա կարծում եմ դուր չի գա ոչ մեկին, որ աջից ոչ ձախից /եթե իհարկե նրանց "քաղաքականությունը" մոմենտի տակ կուլ չի տվել ;)/:
Հ.Գ. Մի կողմ թողնենք թաղման հայկական "ճոխ" ընդունված ՛կատարումը՛, քանի որ խոաք այստեղ դրա մասին չէր ;): Ենթադրում եմ որ հոդվածագիրը որոշակի փորձի պակաս ունի, և բարեկամական արված նկատողությունները կլինեն իրեն օգտակար:
ՀՀ-ում վերջին ամիսներին կատարվածի մասին էլ Ռ. Ամիրխանյանը նշեց. «Ցավում եմ, որ երկու հարեւան, ազգական դուրս եկան առճակատման: Բայց պիտի նաեւ շնորհակալություն հայտնել, որ այսպիսի բան է տեղի ունեցել, քանի որ նոր նախագահական ընթացքի հենց սկզբից լրացուցիչ զգոնության տարր կա, երբ ավելի լուրջ անհրաժեշտություն կա ծրագիր իրագործելու: Կարեւոր չէ կատարված իրադարձությունը, կարեւորն այն է, թե ինչ եզրակացություններ արեցինք դրանից...»: «Տարեգրի» թղթակիցը, որին հետո պրն Ամիրխանյանը «ագրեսիվ եւ դեղնակտուց» անվանեց, հարցրեց, թե նա ի՞նչ կարող էր անել, որ չի արել՝ մարտի 1-ը կանխելու համար: «Ես գյուղում նստող-ցավող չեմ: 17 տարի ապրում եմ Կոմպոզիտորների միության հոգսով: Իսկ ի՞նչ կարող էիք անել դուք: Ինչո՞ւ եք մոգական փայտիկ դնում իմ ձեռքին՝ ասելով, թե ի՞նչ կարող էի անել սպանությունները կանխելու համար: Օրինակ՝ դուք կարո՞ղ եք միջոց առաջարկել, որ աշխարհում վերանան սպանությունները»,- ի պատասխան հնչեց կոմպոզիտորի հռետորական հարցը:
պատկերացնում եք, փաստորեն պիտի շնորհակալություն հայտնել բոլոր նրանց ովքեր սպանել են, կամ սպանելու հրաման են տվել, քանի որ մարդկային զոհերը բերեցին զգոնության տարր: Կամաց կամաց տպավորություն է ստեղծվում որ ժամանակակից հայ տաղանդավոր բանստեղծ, կոմպոզիտոր կամ մուլծիպլիկատոր լինելու համար, անպայման պետք է դրսևորվել ամենաանասնական բնազդներով ու գոնե մի քանի անգամ ցույցերին մասնակցած քաղաքացիների ու զոհերի հասցեին մի քանի վատ խոսք բաց թողնել:
Ստի դափնիների ժամանակը
... իսկ երբ իշխանություններին սատարող երիտասարդ երգչուհի Վարդուհի Վարդանյանը «Քաղաքի օրը» ծաղկացնող մի միջոցառումից մյուսին շտապելիս ավտովթարից մահացավ, հեռուստաընկերությունները համազգային սուգ հայտարարեցին` ցուցադրելով, որ միայն իրենց սատարողներին են ոչ միայն ապրեցնելու, այլեւ ճոխ թաղելու: Իսկ Քոչարյանի տված մեդալը ետ ուղարկած բանաստեղծուհի Սիլվա Կապուտիկյանի մահվան մասին իմացանք մի կես-բերան, հետո Զորի Բալայանի խոսքն էր` «Կիլիկիայի» վրայից, որ իր նավագնացության մասին պատմելու արանքում Սիլվա Կապուտիկյանի մահն էր գուժում:
Չգիտեմ միտումնավոր է թե ոչ, բայց որ այս թեման շեղվում է դեպի Վ.Վարդանյանի մահվան ու թաղման հանգամանքների մասին գրելը որպես անբարոյականություն ներկայացնելու անիմաստ վեճի, դա փաստ է: Հարգարժան բարոյախոսներին խորհուրդ կտամ մեկ անգամ ևս կարդալ մեջբերված մասը ու ասել թե փաստի այսօրինակ արձանագրումը ինչով է վիրավորական, կոնկրետ բառ որը վիրավորում է մարդկանց, իմ ձեր բարոյական արժեքները, որն է այդ գրողի տարած բառը կամ բառակապակցությունը:
Հետո եթե չգտնեք այդ բառը կամ բառակապակցությունը ու ասեք որ հենց միայն փաստի արձանագրումն է անբարոյական, դրանից հետո կարդացեք Ավետարանը ու ինձ ասեք ձեր "տրամաբանությամբ" ինչքանով է բարոյական Մաթեոս առաքյալը, որը իր Ավետարանում շարադրել է Հիսուսի խաչելությունը ու մահը: Այսպիսի օրինակ բերեցի որպիսի չշարունակվի անիմաստ բարոյախրատական զեղումները ի պաշտպանություն հանգուցյալ երգչուհուն:
Ուրվական
05.06.2008, 22:18
Չգիտեմ միտումնավոր է թե ոչ, բայց որ այս թեման շեղվում է դեպի Վ.Վարդանյանի մահվան ու թաղման հանգամանքների մասին գրելը որպես անբարոյականություն ներկայացնելու անիմաստ վեճի, դա փաստ է:
Իրոք, եկեք խոսենք բուն հոդվածի մասին: Ոչ մեկն էլ կարիք չունի մեկ այլ մարդու համապատասխանեցնել իր բարոյականության չափանիշներին: Դրանք տարբեր մարդկանց մոտ տարբեր են: Անձամբ իմ կարծիքը ընդհանուր հոդվածի մասին ես հայտնեցի.
Շատ դիպուկ էր ասված, ու ես համաձայն եմ դրա հետ: Ուղղակի էդ թվարկված մարդիկ էն մարդիկ չեն, ոմ հետևից, թեկուզ իրենց մարդավարի պահվածքի դեպքում ժողովուրդը կգնար: Ասենք, Ազատ Գասպարյանը կամ Շուշանիկ Պետրոսյանը:
Իրոք, եկեք խոսենք բուն հոդվածի մասին: Ոչ մեկն էլ կարիք չունի մեկ այլ մարդու համապատասխանեցնել իր բարոյականության չափանիշներին: Դրանք տարբեր մարդկանց մոտ տարբեր են: Անձամբ իմ կարծիքը ընդհանուր հոդվածի մասին ես հայտնեցի.
Շատ դիպուկ էր ասված, ու ես համաձայն եմ դրա հետ: Ուղղակի էդ թվարկված մարդիկ էն մարդիկ չեն, ոմ հետևից, թեկուզ իրենց մարդավարի պահվածքի դեպքում ժողովուրդը կգնար: Ասենք, Ազատ Գասպարյանը կամ Շուշանիկ Պետրոսյանը:
Կգան նրանց հետևից թե չեն գնա ի՞նչ կապ ունի: Ասում են որ մտավորականությունը ազգի խիղճն է; Մարտի 1-ից հետո, երբ պրոսպեկտի ասֆալտը հայի ձեռքով հայի արյամբ էր ներկվել, ազգի խիղճը պիտի հստակ դիրքորոշում ունենար, անկախ այն բանից թե ով ինչում էր մեղավոր: Իսկ մեր խիղճն այսօր հավասարեցվել է հանրային հեռուստատեսությամբ մեկ ու մեջ եթերաժամ ունենալուն, մեքենային, մի երկու կտոր քռչ ու փալասին: Իսկ իրեն քաղաքական մեկնաբանի տեղ դրած մուլծիպլիկատորի ու Գեբելսի միջև այլևս ոչ մի տարբերություն չկա:
Մյուսը` Ազատ Գասպարյանը, այժմ ժյուրի է «ժողովրդական երգի» մրցույթում` Լեյլա Սարիբեկյանի ու մի քանիսի կողքին, դատելով տեսքից՝ նա կամ չի հասկացել, որ մինչեւ վերջ ջնջվում է ժողովրդի աչքում, կամ էլ չի կարող ետ դառնալ եւ շարունակում է շոուն: Նրանք կարծում են, որ մարտից հետո հնարավոր է անպտուղ մշակութից խոսել: Ասենք, ասել՝ դերասաններին պետությունը լավ չի պահում, կամ՝ շոու-բիզնեսը խեղդել է իսկական մշակույթը, կամ էլ խոսել հրատարակչական դաշտի բացերից: Իշխանությունը հասկանում է, որ սրանց պետք է լռեցնել` փող տալով, թե չէ` կսկսեն մարտի մեկից ու ընդհանուր մղձավանջից խոսել: Այո, կեղծ հայրենասիրության դիմակն էլ պատռվեց, թե չէ երգչուհի Շուշան Պետրոսյանը քիչ էր մնում մայր հայրենիքի սիմվոլը դառնար, իսկ «Հայի աչքերի» հեղինակ Ռոբերտ Ամիրխանյանը` իր սադիստական կոչերով` հայի: Կամ Ռազմիկ Դավոյանի կարծիքը միտինգավորների մասին` «Ազատության հրապարակում պեռաշկու-պիցցայի ու 5 հազարի համար հավաքված ժողովուրդ էր»: Եթե նույնիսկ ինքը հավատում է իր ասածին, ինչո՞ւ չի հնչեցնում իր ցավը, որ ժողովուրդն այնքան սոված է, որ գիշերվա սառնամանիքին նստում է այդ հրապարակում ու իր բաժին «պեռաշկուն» սպասում` ամեն վայրկյան ոստիկանի մահակին սպասելով: Այսպիսին է մեր «ձիու վրա» մտավորականների վիճակը, իսկ ահա Արտավազդ Փելեշյան ազգանունով մեր հանճարին ընկերները քաղցից ու խելագարությունից փախցրին Մոսկվա:
Կարելի է ավելացնել ևս մի այդպիսի տեսակի՝ նունեեսայանի ասածը, որ զոհերի համար հենց զոհվածներն են մեղավոր, թող այդտեղ չլինեին, չէին զոհվի: Մի անգամ էս արտահայտությանը արձագանքեցի Ակումբի թեմաներից մեկում նկատողություն ստացա, հիմա չեմ անդրադառնա, ով կարող է առանց վիրավորելու այս արտահայտությանը պատասխանել, թող պատասխանի:
Հիմա կրկնեմ, "մուլծիկ" նկարող ասելով նկատի եմ ունեցել մարդու, որը ՆԿԱՐՈՒՄ Է մուլծիկ, (մուլտֆիլմ, մուլտ....: ) Հուսով եմ հասկանալի է, այսինքն "մուլծիկ" նկարող ասելով նկատի չէի կարող ունենալ մեկին որը մասնագիտությամբ դարբին է
Կարծում էի ավելի առարկայական կբանավիճես:
Ավերլորդ է, բայց լավ, նշեմ, որ եթե նկատի ունենայիր մուլտֆիլմ կամ մուլտ, այդպես էլ կգրեիր, բայց ոչ մուլծիկ, ինչը ցույց ա տալիս, որ հեգնել ես: Ուղղակի չես հասկացել, որ գրառումս հեգնանքի հենց էդ առարկայիդ էր վերաբերում, այն է՝ անհիմն ընտրածդ առարկային, այն թե՝ ինչու՞ ես կպել մարդու հենց մասնագիտությանը: Չնայած միանգամայն ակնհայտ ա, որ դու, կներես, մաղձ ես կրակում աջ ու ձախ, ընտրելով անհեթեթ նշանակետեր, էնքան որ կրակես:
Հորջորջյալ բառի բոլոր իմաստներին մանրամասն ծանոթանալու համար տես բառարաններ:
Իմաստն ինձ հայտնի ա, բայց կարիք չունեմ դրանից թույն սարքել "նետեր" թաթախելու համար:
Իսկ ուրիշներին հայերենի ուղղակի կամ անուղղակի դասեր տալուց առաջ կամ հետո
Դասեր չեմ տալիս, պարզապես արձագանքում եմ :)
ուշադրություն դարձրու հետևյալ նախադասությանդ "Պարզապես արձագանքում եմ հեգնանքի առարկայիդ" - տվյալ դպքում դու արձագանքում ես ոչ թե հեգնանքիս(եթե հեգնանք կա) առարկային(որ չի կարելի գրել Դ հոդով, քանի որ այդ առարկան իմը չէ, ավելին առարկա չէ այլ քո կողմից շատ հարգված "մուլծիկ" նկարող, այլ արձագանքում ես հեգնանքի հեղինակին, մեծ տարբերություն կա:
Ոչ: Դու որպես հեգնանքի առարկա ընտրել ես էդ մարդու մասնագիտությունը, ու ստացվել ա /քեզնից անկախ երևի - պռոմըխ ;)/, որ հեգնել ես ոչ թե իրեն, այլ հենց մասնագիտությունը: Բառակերական վերլուծությունը համենայն դեպս դա ա ցույց տալիս. քեզ պետք ա որ ծանոթ լինի ;)
Իսկ "դ"-ն շատ տեղին էր, որտև, հիշեցնեմ նախորդ գրառմանս բովանդակությունը, մուլտֆիլմ նկարելը ամենևին հեգնանքի առարկա չէ, բայց արի ու տես քո ընտրությամբ ստացվել է այդպիսին: :)
ՄԻ ասացվածք կա, "Ուրիշի շորի կեղտերը մատնացույց անելուց առաջ, լվա մատԴ"
Քանի որ աֆորիզմներ սիրում ես, էս էլ մտապահի՝
հեգնանքը թույլերի մխիթարանքն է:
Ու որպեսզի միտքս շուռումուռ չտաս ու բառարաններ նայելու չուղարկես, ավելի պարզեցնեմ -
լիներ ոմն Պողոս Պետրոսյանը քաղաքական կամ չգիտեմ ինչ համախոհդ, հիշատակելուց կգրեիր պարզապես՝ մուլտիպլիկատոր Պողոս Պետրոսյան:
Բայց մուլծիկ նկարողը, ոնց էլ քանդես՝ սեմանտիկ, թե սինտակսիկ, թե բարոյահոգեբանական կանոնններով ու տրամաբանությամբ, բացվում ա - "մուլծիկ չի ՞դրա նկարածը" , նմանապես՝ էսինչ էսինչյան հորջորջյալ անվանելդ առանց բառարանի էլ հասկանալի ա դարձնում, որ քո համար էդ մարդն արդեն պիտակավորել ա էդ անուն-ազգանունը "հորջորջյալությամբ"…
Մինչդեռ , ըստ իս, քաղաքական հարթության վրա վերաբերմունքդ տվյալ անձի նկատմամբ ցույց տալիս ավելի ազնիվ կլիներ անվանեիր թեկուզ սրիկա, բայց էն, ինչին որ դու ես կպել, ընդամենը ցույց ա տալիս, թե որքան "օդային" ա տակտիկադ ու կասկածներ ա առաջացնում ընդհանրապես դիրքորոշմանդ ամրության վերաբերյալ. էնքան որ, էլի եմ ասում, մաղձ կրակես: Դու դրանից հաճույք ես ստանում :)
Ու մի հատ էլ նշեմ. տվյալ մուլտիպլիկատորի նկատմամբ ես ոչ հարգանք եմ տածում, ոչ էլ անհարգանք, միանգամայն անտարբեր եմ: Պարզապես տվյալ պահին անտարբեր չգտնվեցի թույնով թաթախված, անհիմն գրառումների նկատմամբ:
Էդքան բան:
Ոչ: Դու որպես հեգնանքի առարկա ընտրել ես էդ մարդու մասնագիտությունը, ու ստացվել ա /քեզնից անկախ երևի - պռոմըխ ;)/, որ հեգնել ես ոչ թե իրեն, այլ հենց մասնագիտությունը: Բառակերական վերլուծությունը համենայն դեպս դա ա ցույց տալիս. քեզ պետք ա որ ծանոթ լինի ;)
Իսկ "դ"-ն շատ տեղին էր, որտև, հիշեցնեմ նախորդ գրառմանս բովանդակությունը, մուլտֆիլմ նկարելը ամենևին հեգնանքի առարկա չէ, բայց արի ու տես քո ընտրությամբ ստացվել է այդպիսին: :)
Կներեք, որ խառնվում եմ…
Կարծում եմ Մտահոգն իր պատասխանում ի նկատի ուներ որ «հեգնանքի առարկադ» արտահայտությունն ավելի ճիշտ կլիներ գրել հետևյալ կերպ. «հեգնանքիդ առարկան»: Տվյալ դեպքում Դ-ն կվերաբերեր ոչ թե առարկային, որն իրոք չի պատկանում Մտահոգին, այլ հեգնանքին, որն իրոք Մտահոգինն էր:
Ավելացվել է 6 րոպե անց
Ու որպեսզի միտքս շուռումուռ չտաս ու բառարաններ նայելու չուղարկես, ավելի պարզեցնեմ -
լիներ ոմն Պողոս Պետրոսյանը քաղաքական կամ չգիտեմ ինչ համախոհդ, հիշատակելուց կգրեիր պարզապես՝ մուլտիպլիկատոր Պողոս Պետրոսյան:
Բայց մուլծիկ նկարողը, ոնց էլ քանդես՝ սեմանտիկ, թե սինտակսիկ, թե բարոյահոգեբանական կանոնններով ու տրամաբանությամբ, բացվում ա - "մուլծիկ չի ՞դրա նկարածը" , նմանապես՝ էսինչ էսինչյան հորջորջյալ անվանելդ առանց բառարանի էլ հասկանալի ա դարձնում, որ քո համար էդ մարդն արդեն պիտակավորել ա էդ անուն-ազգանունը "հորջորջյալությամբ"…
Մինչդեռ , ըստ իս, քաղաքական հարթության վրա վերաբերմունքդ տվյալ անձի նկատմամբ ցույց տալիս ավելի ազնիվ կլիներ անվանեիր թեկուզ սրիկա, բայց էն, ինչին որ դու ես կպել, ընդամենը ցույց ա տալիս, թե որքան "օդային" ա տակտիկադ ու կասկածներ ա առաջացնում ընդհանրապես դիրքորոշմանդ ամրության վերաբերյալ. էնքան որ, էլի եմ ասում, մաղձ կրակես: Դու դրանից հաճույք ես ստանում :)
Ու մի հատ էլ նշեմ. տվյալ մուլտիպլիկատորի նկատմամբ ես ոչ հարգանք եմ տածում, ոչ էլ անհարգանք, միանգամայն անտարբեր եմ: Պարզապես տվյալ պահին անտարբեր չգտնվեցի թույնով թաթախված, անհիմն գրառումների նկատմամբ:
Էդքան բան:
Կներեք որ էլի խառնվում եմ…
Հայերենում էական տարբերություն կա մուլտիկ և մուլծիկ բառերի, հետևապես նաև մուլտիպլիկատոր և մուլծիպլիկատոր բառերի միջև:
Սահակյանցը իր գործունեության առաջին տասնամյակում մուլտիպլիկատոր էր, ու բավականին հետաքրիր և ուսանելի մուլտեր էր նկարահանում: Անգնահատելի է նրա դերը հայ մանուկների բարոյահոգեբանական դաստիարակման գործում: Ցավոք վերջին տասնամյակում նա դարձել է քաղաքական պատվերի շրջանակներում ցածրորակ մուլծիկների վարպետ, որը նրան նաև իրավունք է տվել ժամանակ առ ժամանակ շեղվել սիրած աշխատանքից և իր վրա վերցնել քաղաքական մեկնաբանի պարտականություններ` բավականին ծայրահեղ դրսևորումներով: Այն պահից երբ զվարճանքի ու դաստիարակչական նպատակներով մուլտեր նկարահանողը սկսում է հեռուստատեսությամբ բռնության ու սպանության կոչեր անել, նա վերածվում է մուլծիպլիկատորի, քանի որ իր առաջանային մասնագիտության հետ կապ չունեցող ոլորտի մեջ այնքան է խորացել, որ այլևս ինքն է իրենից մուլծիկ սարքել հասակարկության աչքերում:
Իսկ քանի որ անվանյալ Ռուբեն Սահակյանցը բոլորիս մինչև վերջերս հայտնի էր որպես լավ մուլտիպլիկատոր, ապա մուլծիպլիկատորի վերածվելուց հետո նա դարձավ հորջորջյալ: Որոշ դեպքերում, հասարակության հատկապես անպատկառ անդամներին (որոնք հաճախ իրենք իրենց մտավորականներ են անվանում) այժմ հորջորջում են Սահակյանց:
Ավելացվել է 13 րոպե անց
Քանի որ աֆորիզմներ սիրում ես, էս էլ մտապահի՝
հեգնանքը թույլերի մխիթարանքն է:
Աֆորիզմներ ես էլ եմ սիրում: Կասե՞ք ում փայլուն խոսքերն են սրանք:
Եթե Ձեր անձնական աֆորիզմն է, ապա մտապահեք այս մեկն էլ իմ կողմից. «հեգնանքը ուժեղների լավագույն զենքն է»:
Կարծում եմ Մտահոգն իր պատասխանում ի նկատի ուներ որ «հեգնանքի առարկադ» արտահայտությունն ավելի ճիշտ կլիներ գրել հետևյալ կերպ. «հեգնանքիդ առարկան»: Տվյալ դեպքում Դ-ն կվերաբերեր ոչ թե առարկային, որն իրոք չի պատկանում Մտահոգին, այլ հեգնանքին, որն իրոք Մտահոգինն էր:
Ճիշտն ասած մտքովս չէր անցել, որ մտքի քննարկման փոխարեն լեզվի քննարկման է վերածվելու սա, չնայած, եթե անցներ էլ, նեղություն չէի քաշելու ձևակերպելուց գտնվել ավելի սկրուպուլյոզ՝ խուսափելու համար դասատվությունից /հուսով եմ էս բառերին էլ հատուկ ուշադրության թիրախ չեք դարձնի/:
Իսկ մտքի առումով, ես նկատի էի ունեցել "հեգնանքի առարկադ", որն այլ իմաստ ունի, քան հեգնանքիդ առարկան, բայց չեմ պատրաստվում մի հատ էլ մեկնաբանել, վերևում գրեցի էդքան…
Սահակյանցը իր գործունեության առաջին տասնամյակում ...
Տրիբուն ջան, երևի հենց սրանից էլ պետք էր սկսել, ինչը և ամենասկզբում էի առաջարկել.
Չգիտեմ "մուլծիկ" նկարող ասելով ինչն ես հեգնել՝ մասնագիտությունը, թե մասնագիտացվածությունը, բայց եթե առաջինը, ասեմ, որ ամենաբարդ մասնագիտություններից մեկն է ու պահանջում է հարուստ այսպես ասած artistic vision. Եթե երկրորդը, էդ առանձին բանավեճ է՝ արվեստի շրջանակներում, ու քաղաքականության հետ կապ չունի /եթե իհարկե "մուլծիկները" քաղաքական թեմաներով չեն/:
Քննարկումն էլ ավելի հետաքրքիր կընթանար ու ավելի ինֆորմատիվ:
Աֆորիզմներ ես էլ եմ սիրում: Կասե՞ք ում փայլուն խոսքերն են սրանք:
Եթե Ձեր անձնական աֆորիզմն է, ապա մտապահեք այս մեկն էլ իմ կողմից. «հեգնանքը ուժեղների լավագույն զենքն է»:
Այդ փայլուն խոսքերի հեղինակը Սենտ Էքզյուպերին է:
Իսկ ձեր աֆորիզմը, կներեք, բայց դժվար մտապահեմ, չաշխատող բան ա, էս աշխարհի օրենքներին չի բռնում, հավատացեք…
Այդ փայլուն խոսքերի հեղինակը Սենտ Էքզյուպերին է:
Իսկ ձեր աֆորիզմը, կներեք, բայց դժվար մտապահեմ, չաշխատող բան ա, էս աշխարհի օրենքներին չի բռնում, հավատացեք…
Ենթդրում եմ, որ իմ աֆորիզմը չեք ընդունում միայն այն պատճառով որ այն ասվել է իմ` անհայտիս կողմից, այլ ոչ թե բոլորին հայտնի մեծերից մեկի: Չնայած պարզ տրամաբանությունը հուշում է, որ այն այս աշխարհի օրենքներին բռնում է այնքան որքան բռնում է Էքզյուպերիինը:
Համեստս ի հարկե փորձ չի անի մրցել Էքզյուպերիի կամ այլ մեծի հետ, բայց կմեջբերի մեկ այլ աֆորիզմ.
«Հեգնանքից վախենալ՝ նշանակում է սարսափել բանականությունից» - Սաշա Գիտրի:
Overdose
06.06.2008, 12:27
Թեմայի սկզբի հոդվածը կարդացի: "Մեծ Գրող" Վանո Սիրադեղյանի մասին ոչինչ չկար: Մի բան էր հետաքրքիր-որ արվեստագետների մասին դատում են ոչ թե նրանց արվեստից ելնելով, այլ ըստ լևոնի մասին ասած թթու խոսքերի:
Նաև հետաքրքիրէ եթե նույն մուլԾիպլիկատորը լևոնին կես բերան փառաբանած լիներ, գնահատականը ինչ կլիներ?
Կարծում էի ավելի առարկայական կբանավիճես:
Ավերլորդ է, բայց լավ, նշեմ, որ եթե նկատի ունենայիր մուլտֆիլմ կամ մուլտ, այդպես էլ կգրեիր, բայց ոչ մուլծիկ, ինչը ցույց ա տալիս, որ հեգնել ես: Ուղղակի չես հասկացել, որ գրառումս հեգնանքի հենց էդ առարկայիդ էր վերաբերում, այն է՝ անհիմն ընտրածդ առարկային, այն թե՝ ինչու՞ ես կպել մարդու հենց մասնագիտությանը: Չնայած միանգամայն ակնհայտ ա, որ դու, կներես, մաղձ ես կրակում աջ ու ձախ, ընտրելով անհեթեթ նշանակետեր, էնքան որ կրակես:
Իմաստն ինձ հայտնի ա, բայց կարիք չունեմ դրանից թույն սարքել "նետեր" թաթախելու համար:
Դասեր չեմ տալիս, պարզապես արձագանքում եմ :)
Ոչ: Դու որպես հեգնանքի առարկա ընտրել ես էդ մարդու մասնագիտությունը, ու ստացվել ա /քեզնից անկախ երևի - պռոմըխ ;)/, որ հեգնել ես ոչ թե իրեն, այլ հենց մասնագիտությունը: Բառակերական վերլուծությունը համենայն դեպս դա ա ցույց տալիս. քեզ պետք ա որ ծանոթ լինի ;)
Իսկ "դ"-ն շատ տեղին էր, որտև, հիշեցնեմ նախորդ գրառմանս բովանդակությունը, մուլտֆիլմ նկարելը ամենևին հեգնանքի առարկա չէ, բայց արի ու տես քո ընտրությամբ ստացվել է այդպիսին: :)
Քանի որ աֆորիզմներ սիրում ես, էս էլ մտապահի՝
հեգնանքը թույլերի մխիթարանքն է:
Նախ առարկայական բանավիճելու համար պետք է դիմացինդ ասելիքը ձևակերպի ոչ միայն հայերեն տառերով, այլև այն պետք է իմաստ ունենա, քո գրածի դեպքում իմաստը գրավում է 10000րդական տեղ, երբ սկսում ես "մաղձ ես թափում, չես հասկանում..." և այլ երևի քո համար ոչ վիրավորական բառերով: Նորից շեշտեմ ինչ եմ նկատի ունեցել մուլծիպլիկատոր ասել, նկատի եմ ունեցել մուլծիկ նկարող մարդուն: Միթե իսկապես դժվար է այսքանը ըմբռնելը, չեմ կարծում: Իսկ հեգնանքիս նշանակետը տվյալ դեպքում իսկապես անհեթեթ էր, ինչպես որ դու ես գրել, հեգնանքի առարկայիՍ չանդրադառնամ, քանի որ ակնհայտ է՝ դու հայոց լեզվի դասերից հաճախ ես բացակայել, Ս և Դ ստացական հոդերը օգտագործում ես առանց հաշվի առնելու հայոց լեզվի կանոները:
Շատ չերկարացնեմ, ու մանրամասն չվերլոիծեմ գրածներդ, քանի որ այն անշնորհակալ գործ է ու չեմ կարծում քեզ կօգնի, հետո վերլուծման ընթացքում միգուցե էլի "պռոմխներ" տամ, ու անկեղծորեն գնահատեմ մտքի ծալքերի ստրիպտիզի վնասարար ներգործություն շրջակա միջավայրի վրա: Մի խոսքով՝ աշխատի չվիրավորել, միակ բանը որ քեզ հաջողվեց բացի գրելուց հետո ինքնավստահ ժպիտից, այն է որ հիմնավորապես շեղեցիր թեման, չնայած դրա մեջ իմ մեղավորությունն էլ կա՝ սկզբում լուրջ ընդունեցի գրածներդ:
Աֆորիզմներ գրելու արդեն ձևավորված ավանդույթին չդավաճանելու համար, գրեմ հայկական ժողովրդական իմաստուն մտքերից մեկը՝
" Ճանճը մեծ բան չէ, բայց սիրտ է խառնում երբ ընկնում է կերակրի մեջ"
Թեմայի սկզբի հոդվածը կարդացի: "Մեծ Գրող" Վանո Սիրադեղյանի մասին ոչինչ չկար: Մի բան էր հետաքրքիր-որ արվեստագետների մասին դատում են ոչ թե նրանց արվեստից ելնելով, այլ ըստ լևոնի մասին ասած թթու խոսքերի:
Նաև հետաքրքիրէ եթե նույն մուլԾիպլիկատորը լևոնին կես բերան փառաբանած լիներ, գնահատականը ինչ կլիներ?
Դու ինքդ ի՞նչ գնահատական կտաս մարդուն, որը հանրային հեռուստատեսությամբ հայտարարում է, թե իմ ծանոթներից ով չի կիսում իմ գաղափարները (եթե չեմ սխալվում, նա ասաց "ով ընտրել է Լևոնին", բայց իմաստը դա չի փոխում), թող էլ ինձ չբարևի:
Դու ինքդ ի՞նչ գնահատական կտաս մարդուն, որը հանրային հեռուստատեսությամբ հայտարարում է, թե իմ ծանոթներից ով չի կիսում իմ գաղափարները (եթե չեմ սխալվում, նա ասաց "ով ընտրել է Լևոնին", բայց իմաստը դա չի փոխում), թող էլ ինձ չբարևի:
Հուրախություն ինձ, իմ ծանոթների մեջ նման փալասը բացակայում է:
Մոիլտիպլիկատորից - մուլծիպլիկատոր-ՌՔ-ՍՍ-ի քարոզչական ախռանիկ "էվոլուցիա"
անցած ոչ հայախոս ոմն մեկը, որը իրեն իրավունք է վերապահում ինձ ու իմ նման 100 հազարավորներին անվանել լյումպեն, ազգի անգրագետ մասա, և այլն: Մարդ(այս բառը օգտագործում եմ մեծ վերապահումներով) որը "ժամանակակից-արվեստագետ-մտավորական" հասկացությունը կարողացավ վերջնականապես դարձնել պալատական երգչի հոմանիշ, մեկը որի լավ, տաղանդավոր կամ հանճարեղ մուլտիպլիկատոր եղած լինելու փաստը երբեք չի կարող ու չի արդարացնում նրա ժանտահոտ մտքերը:
Թեմայի սկզբի հոդվածը կարդացի: "Մեծ Գրող" Վանո Սիրադեղյանի մասին ոչինչ չկար: Մի բան էր հետաքրքիր-որ արվեստագետների մասին դատում են ոչ թե նրանց արվեստից ելնելով, այլ ըստ լևոնի մասին ասած թթու խոսքերի:
Նաև հետաքրքիրէ եթե նույն մուլԾիպլիկատորը լևոնին կես բերան փառաբանած լիներ, գնահատականը ինչ կլիներ?
Որորշ մարդկանց մոտ լևոնախտը էնպիսի խրոնիկ սրվածության ա հասել, որ ոչ միայն մարդկանց արվետն են գնահատում ըստ լևոնի հանդեպ տրամադրվածության, այլ նաև մարդկանց լեզվական ունակությունները;)
Վերջերս Ակումբի լևոնաշոյական թեմաներից մեկում մի հոդված ըկավ աչքվս, որտեղ հեղինակը իսկական լևոնական լրագրողին հատուկ մասնագիտաան նրբանկատությամբ գրում էր. ""Միայն անասունը կարող է մտածել, որ դիմացինի ցանկացած գործողություն պայմանավորված է բացառապես լափելու մղումով (http://cpanel.host.am/~akumb/showpost.php?p=881214&postcount=13)": Չնայած ձևակերպման անկոռեկտությանը, պիտի ասեմ, որ լիովին համաձայմ եմ գաղափարի հետ:
Ճիշտն ասած մտքովս չէր անցել, որ մտքի քննարկման փոխարեն լեզվի քննարկման է վերածվելու սա, չնայած, եթե անցներ էլ, նեղություն չէի քաշելու ձևակերպելուց գտնվել ավելի սկրուպուլյոզ՝ խուսափելու համար դասատվությունից /հուսով եմ էս բառերին էլ հատուկ ուշադրության թիրախ չեք դարձնի/:
Իսկ մտքի առումով, ես նկատի էի ունեցել "հեգնանքի առարկադ", որն այլ իմաստ ունի, քան հեգնանքիդ առարկան, բայց չեմ պատրաստվում մի հատ էլ մեկնաբանել, վերևում գրեցի էդքան…
Բարեկամ ջան, քո սխալը հենց սկբից էն ա եղել, որ դու ընդհանրապես քննարկում ես ակնկալել, հիմա էլ սխալվում ես երկրորդ անգամ կարծելով, թե գոնե լեզվական քննարկումը հնարավոր է: Պետք է մինչև հիմա նկատած լինեիր, որ որոշ անդամներ պատրաստ են տապալել ցանկացած թեմաի քննարկում, երբ բացահայտվում է իրենց գրառումների սնանկությունը:
Չխախտելով ավանդույթը մի թևավոր խոսք էլ ես մեջբերեմ Աստվածաշնճից.
"Շաղ մի տուր մարգարիտներդ խոզերի առաջ":
Հ.Գ. Կարծում եմ "խոզը" "ճանճից" ավելի վիրավորական չի հնչում:
Ձայնալար
06.06.2008, 13:57
Մոդերատորական: Ժողովուրդ, հերիք ա իրար ու Սահակյանցին վիրավորեք: Եթե այսպես շարունակվի, ստիպված կլինեմ թեման փակել և զգուշացումներ շռայլել:
Որորշ մարդկանց մոտ լևոնախտը էնպիսի խրոնիկ սրվածության ա հասել, որ ոչ միայն մարդկանց արվետն են գնահատում ըստ լևոնի հանդեպ տրամադրվածության, այլ նաև մարդկանց լեզվական ունակությունները;)
Ինչ եք կարծում «բոլորին պետք է ավտոմատով գնդակահարել» արտահայտությունը արվեստի ոլորտից է թե՞ լեզվաբանության:
Ինչ եք կարծում «բոլորին պետք է ավտոմատով գնդակահարել» արտահայտությունը արվեստի ոլորտից է թե՞ լեզվաբանության:
Կարծում եմ, որ տվյալ արտահայտությունը, ոչ մի ոլորտից է, ոչ մյուսից:
Կարծում եմ, որ մարդու արվստագետ կամ պալատական երգիչ լինելու հարցը քննելը արվեստի ոլորտից է:
Կարծում եմ` քննարկման ընթացքը քննարկումը լեզվաբանության ոլորտ տեղափոխելու փորձ է:
Կարծում եմ, որ տվյալ արտահայտությունը, ոչ մի ոլորտից է, ոչ մյուսից:
Կարծում եմ, որ մարդու արվստագետ կամ պալատական երգիչ լինելու հարցը քննելը արվեստի ոլորտից է:
Կարծում եմ` քննարկման ընթացքը քննարկումը լեզվաբանության ոլորտ տեղափոխելու փորձ է:
Ուրեմն եթե ոչ մի ոլորտից է ոչ էլ մյուս ապա Ձեր դիտարկումն առ այն, որ լևոնախտող տառապողները ոչ արվեստն են գնահատում ոչ էլ լեզվական ունակությունները տեղին չէր: Տվյալ դեպքում քննարկումը վերաբերում էր Սահակայնացի կողմից արված հենց այդ արտահայտությանը: Այս համատեքստում նա դադարում է արվեստագետ լինելուց և դառնում է հասարակական քննարկման առարկա, անկախ իր քաղաքական հայացքներից` ենթադրաբար լևոնամետ կամ սերժամետ:
Կարծում եմ լևոնախտով տառապողներին հավասար, սերժամոլությամբ տառապողներն էլ կարող են միանալ քննարկմանը ու կարծիք հայտնել կոնկրետ այս արտահայտության վերաբերյալ:
Անձամբ դուք ի՞նչ կարծիքի եք Սահակյանցի մասին այդ արտահայտությունից հետո:
" Ճանճը մեծ բան չէ, բայց սիրտ է խառնում երբ ընկնում է կերակրի մեջ"
ok, կմաքրեմ ձեր կերակուրը իմ ներկայությունից
հգ.
միակ բանը որ քեզ հաջողվեց բացի գրելուց հետո ինքնավստահ ժպիտից
:D պարզվում ա նաև սմայլիկների ֆիզիոնոմիստ ես
Ենթդրում եմ, որ իմ աֆորիզմը չեք ընդունում միայն այն պատճառով որ այն ասվել է իմ` անհայտիս կողմից, այլ ոչ թե բոլորին հայտնի մեծերից մեկի: Չնայած պարզ տրամաբանությունը հուշում է, որ այն այս աշխարհի օրենքներին բռնում է այնքան որքան բռնում է Էքզյուպերիինը:
պարզ տրամաբանությունը չէ, պարադոքսների տեսությունը ;)
Իսկ Ձեր աֆորիզմը, սխալ եք եզրակացրել, թե չեմ ընդունել. ընդունել եմ որպես էդզյուպերիի աֆորիզմի հաստատում՝ հետևանքի տեսքով ;)
Ինչ եք կարծում «բոլորին պետք է ավտոմատով գնդակահարել» արտահայտությունը արվեստի ոլորտից է թե՞ լեզվաբանության:
Էտ լավ եք անում, որ ասում եք, բա էն որ նռնակներ են գցել զինվորների ուղղությամբ չեք նկատել????? Ծնգլ արեցիք արդեն, կերել են իրար երկու կողմից էլ, մի ծերից բռնել եք ու չեք թողում...:angry
Էտ լավ եք անում, որ ասում եք, բա էն որ նռնակներ են գցել զինվորների ուղղությամբ չեք նկատել????? Ծնգլ արեցիք արդեն, կերել են իրար երկու կողմից էլ, մի ծերից բռնել եք ու չեք թողում...:angry
իյա, էտ նոր ինֆորմացիա է որ նռնակներ են նետել զինվորների ուղությամբ, ու քանի հատ են նետել էտ նռնակներից՞, ու ինչ նռնակներ են եղել, երեևի հակատանկային կամ նույնիսկ հակահետևակային ականներ են տեղադրել Պարոնյան-Լեո խաչմերուկում,
իսկ արդեն 3 ամիս անցել ա, նույնիսկ "ոզնիների" սվարչիկին են բռնել, էտ նռնակ նետողներից մեկին, կամ էտ նետված նռնակների առաջացրած փոսերը ինչ մի անգամ ցույց չտվեցին տեսնեինք: Հետաքրքիր ա չէ՞
իյա, էտ նոր ինֆորմացիա է որ նռնակներ են նետել զինվորների ուղությամբ, ու քանի հատ են նետել էտ նռնակներից՞, ու ինչ նռնակներ են եղել, երեևի հակատանկային կամ նույնիսկ հակահետևակային ականներ են տեղադրել Պարոնյան-Լեո խաչմերուկում,
իսկ արդեն 3 ամիս անցել ա, նույնիսկ "ոզնիների" սվարչիկին են բռնել, էտ նռնակ նետողներից մեկին, կամ էտ նետված նռնակների առաջացրած փոսերը ինչ մի անգամ ցույց չտվեցին տեսնեինք: Հետաքրքիր ա չէ՞
իաաա, հա~ էն սպան սվարկից մեռավ, ճիշտ ա, չէ, երևի դա պլանավորած էր, լավ փող էին տվել, ասել էին քեզ կգցես նռնակի վրա...սաղ իշխանություններն են արել, էն Ավանի հիվանդանոց րոպեն մեկ բերվող զինվորներին էլ էին իրանք ծեծում-ջարդում, իրանք իրանց ծեծում էին էլի, կամ բեկորները ոտքերում զինվորները, անհուսալի մազոխիստներ են դրանք...
Լա~վ էլի, թարգեք ախպոր պես, կույր տրամաբանությամբ ոչ մի բանի չես հասնի...
Վերջ էլ չեմ գրում, գիտեմ հիմա գրոհների տարափ ա տեղալու, ձեզ թողնում եմ ձեր պաշտամունքի առարկա Լևոնի քաղաքական խրախճանքի հետ...
Ուրեմն եթե ոչ մի ոլորտից է ոչ էլ մյուս ապա Ձեր դիտարկումն առ այն, որ լևոնախտող տառապողները ոչ արվեստն են գնահատում ոչ էլ լեզվական ունակությունները տեղին չէր: Տվյալ դեպքում քննարկումը վերաբերում էր Սահակայնացի կողմից արված հենց այդ արտահայտությանը: Այս համատեքստում նա դադարում է արվեստագետ լինելուց և դառնում է հասարակական քննարկման առարկա, անկախ իր քաղաքական հայացքներից` ենթադրաբար լևոնամետ կամ սերժամետ:
Կարծում եմ լևոնախտով տառապողներին հավասար, սերժամոլությամբ տառապողներն էլ կարող են միանալ քննարկմանը ու կարծիք հայտնել կոնկրետ այս արտահայտության վերաբերյալ:
Անձամբ դուք ի՞նչ կարծիքի եք Սահակյանցի մասին այդ արտահայտությունից հետո:
Դիտարկումս վերաբերվում էր էն մարդկանց, որոնց մոտ լևոնախտը խրոնիկ սրվածության ա հասել, եթե ուշադիր լինեք, հենց էդպես էլ գրել էի:
Տվյալ արտահայտությանը ծանոթ չեմ, ու չգիտեմ, թե ինչ կոնտեքստում ա հնչել: Հնարավորա, որ դա հնչելա, ասենք, ինչ որ մուլտ պերսոնաժի բերանից, որի նախատիպը Սերժն ա կամ մի ուրիշ տականք, էդ դեպքում լրիվ նեյտրալ կվերաբերվեմ:
Եթե դա Սահակյանցը ասելա, որպես իր անձնական տեսակետ, ուրեմն մեծ "բառչիտ" ա արել: Բայց մարդը չի դադարում արվեստագետ լինել, անկախ իր քաղաքական կամ բարոյական արժեհամակարգից, եթե չի դադարում արվեստ արարելուց:
Էտ լավ եք անում, որ ասում եք, բա էն որ նռնակներ են գցել զինվորների ուղղությամբ չեք նկատել????? Ծնգլ արեցիք արդեն, կերել են իրար երկու կողմից էլ, մի ծերից բռնել եք ու չեք թողում...:angry
Ֆեդո ջան, ներող բայց բլթցրիր ապեր:
Ապեր, ով որ նռնակ ա քցել որևէ ուղղությամ մեղմ ասած ղալաթ ա արել: Որևէ մեկը աստեղ ասել ա, որ լա՞վ են արել:
Ապեր ջան, խոսքը նրա մասին ա, որ իրան մտավորականի տեղ դրած «մարդը» չի կարա կանգնի ու հեռուստեսությամբ հայտարարել, որ սաղին պետք ա ավտոմատով գնդակահարել: Կամ ես էլ եմ միտինգի գնացել, ինչի ա անձամբ ինձ անվանում լյումպեն: Ես իմ անձը վիրավորված եմ զգում ապեր: Նռնակ չեմ քցել, միլիցա չեմ ծեծել, ոչ մեկին չեմ հայհեյոլ, մենակ միտինգի եմ գնացել, կարող ա մոլորված եմ, կարող ա սխալվել եմ, էտ իմ գործն ա..... արդեն իսկականից հորս արև....
Հիմա ես լյումպե՞ն եմ:
Ամենամեծ լյումպենը ինձ լյումպեն անվանողն ա իրա բոլոր հարազատների հետ:
Ֆեդո ջան, ներող բայց բլթցրիր ապեր:
Ապեր, ով որ նռնակ ա քցել որևէ ուղղությամ մեղմ ասած ղալաթ ա արել: Որևէ մեկը աստեղ ասել ա, որ լա՞վ են արել:
Ապեր ջան, խոսքը նրա մասին ա, որ իրան մտավորականի տեղ դրած «մարդը» չի կարա կանգնի ու հեռուստեսությամբ հայտարարել, որ սաղին պետք ա ավտոմատով գնդակահարել: Կամ ես էլ եմ միտինգի գնացել, ինչի ա անձամբ ինձ անվանում լյումպեն: Ես իմ անձը վիրավորված եմ զգում ապեր: Նռնակ չեմ քցել, միլիցա չեմ ծեծել, ոչ մեկին չեմ հայհեյոլ, մենակ միտինգի եմ գնացել, կարող ա մոլորված եմ, կարող ա սխալվել եմ, էտ իմ գործն ա..... արդեն իսկականից հորս արև....
Հիմա ես լյումպե՞ն եմ:
Ամենամեծ լյումպենը ինձ լյումպեն անվանողն ա իրա բոլոր հարազատների հետ:
Ներող, ներող Տրիբուն ջան, ես չէի հասցրել կարդալ` խոսքը ինչի մասին ա: Դե, համաձայն եմ հետդ; :oy
Եթե դա Սահակյանցը ասելա, որպես իր անձնական տեսակետ, ուրեմն մեծ "բառչիտ" ա արել:
Սահակյանցն ա ասել, հանրային հեռուստեսությամբ:
Բայց մարդը չի դադարում արվեստագետ լինել, անկախ իր քաղաքական կամ բարոյական արժեհամակարգից, եթե չի դադարում արվեստ արարելուց:
ԴԱԴԱՐՈՒՄ Ա…
Մարդկանց արվեստ ներկայացնողը չի կարող նաև բռնության կոչեր անել: Երեխաների համար մուլտիկ նկարողը չի կարող ատվոտամտով մարդ սպանելու կոչեր անել: Դու քո երեխաներին կթողնես որ գնան ու արվեստ սովորեն մի մարդու մոտ որը ցանակնում է ավտոմատներով մարդ սպանել: Նույն բանն է, որ մեր երեխաներին դպրոցում աշխարհագրություն դասավանդի դպրոցի տնտեսվարը:
Բա ուր մնաց մտավորականությունը ազգի խիղչճն է արտահայտությունը: Թե՞ ազգի խիղճը հիմա միայն մարդասպանության է ընդունակ:
Ամենամեծ լյումպենը ինձ լյումպեն անվանողն ա իրա բոլոր հարազատների հետ:
Տրիբուն ջան, կներես, բայց էս բլթցնել չի՞:
Ինքը կարողա լյումպենա, բայցհարազատներին խի ես խառնում, կարողա հարազատներից մեկը միտինգի ժանամակ կողքդ կանգնած ա եղել, ստացվումա, որ ինքն էլ ա լյումպեն մենակ նրա համար, որ Սահակյանցի հարազա՞տնա:
Բայց թեման արդեն քուչի բազար ա հիշեցնում:think
պարզ տրամաբանությունը չէ, պարադոքսների տեսությունը ;)
Իսկ Ձեր աֆորիզմը, սխալ եք եզրակացրել, թե չեմ ընդունել. ընդունել եմ որպես էդզյուպերիի աֆորիզմի հաստատում՝ հետևանքի տեսքով ;)
Պարադոսսալ խնդիրները դասական տրամաբանության ուսումնասիրության առարկան են:
Ամեն դեպքում, հաձայնավենք, որ բոլոր աֆորիզմներն էլ իրենց մեջ պարադոքսի որոշակի տարր են պարունակում, և ի հակադրություն ցանկացած աֆորիզմի կարելի է հակառակն ասող մի քանի այլ աֆորիզմներ ներկայացնել:
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Տրիբուն ջան, կներես, բայց էս բլթցնել չի՞:
Ինքը կարողա լյումպենա, բայցհարազատներին խի ես խառնում, կարողա հարազատներից մեկը միտինգի ժանամակ կողքդ կանգնած ա եղել, ստացվումա, որ ինքն էլ ա լյումպեն մենակ նրա համար, որ Սահակյանցի հարազա՞տնա:
Բլթցնել ա:
Կարող ա: Դրանից իրա մեղքը չի պակասում: հարազատներին էլ խառնեցի, քանի որ իմ հարազատներից շատերն էլ միտինգի են գնացել: Ապեր ջան, խիստ վիրավորվել էի, խիստ վիրավորեցի: Բայց ես ինձ մտավորական չեմ համարում, ոչ էլ հանրայինով հիմա ելույթ եմ ունենում: Ապեր ջան, իմ կամ քո կամ Ֆիդոյի բլթոցը Ակումբային ներքին սպառման նշանակություն ունի, Սահակյանցի բլթոցը՝ համազգային:
Պարադոսսալ խնդիրները դասական տրամաբանության ուսումնասիրության առարկան են:
Ամեն դեպքում, հաձայնավենք, որ բոլոր աֆորիզմներն էլ իրենց մեջ պարադոքսի որոշակի տարր են պարունակում, և ի հակադրություն ցանկացած աֆորիզմի կարելի է հակառակն ասող մի քանի այլ աֆորիզմներ ներկայացնել:
ինչը փաստում է, որ պնդումներից մեկը սխալ է՝ ըստ պարադոքսի մաթեմատիկական սահմանման:
Բայց թեման արդեն քուչի բազար ա հիշեցնում:think
Ապեր, քուչի մակարդակի ասածը քուչի մակարդակով էլ քննարկման է արժանի, ոչ ավելի: Ու ընդհանրպաես ցավալի է, որ հայհոյել չի կարելի, թե չէ անձամբ ես խնդրո առարկա անձի հասցեին կուզենայի մի հատ երկու կիլոմետրանոց ու յոթ հարգանոց հայհոյանք տալ:
Ավելացվել է 3 րոպե անց
ինչը փաստում է, որ պնդումներից մեկը սխալ է՝ ըստ պարադոքսի մաթեմատիկական սահմանման:
Ըստ պարադոքսի մաթեմատիկական սահմանման, բոլոր պնդումներն էլ կարող են սխալ լինել, քանի որ չկա ճիշտ պատասխան;
իաաա, հա~ էն սպան սվարկից մեռավ, ճիշտ ա, չէ, երևի դա պլանավորած էր, լավ փող էին տվել, ասել էին քեզ կգցես նռնակի վրա...սաղ իշխանություններն են արել, էն Ավանի հիվանդանոց րոպեն մեկ բերվող զինվորներին էլ էին իրանք ծեծում-ջարդում, իրանք իրանց ծեծում էին էլի, կամ բեկորները ոտքերում զինվորները, անհուսալի մազոխիստներ են դրանք...
Լա~վ էլի, թարգեք ախպոր պես, կույր տրամաբանությամբ ոչ մի բանի չես հասնի...
Վերջ էլ չեմ գրում, գիտեմ հիմա գրոհների տարափ ա տեղալու, ձեզ թողնում եմ ձեր պաշտամունքի առարկա Լևոն էֆենդու քաղաքական խրախճանքի հետ...
Ֆիդո, լևոնը, սեռժը, Նժդեհը, Դրոն ևն ուրիշների կարող ես դարձնել քո պաշտանմունքի առարկա, դա քո խնդիրն է, բայց կոնկրետ ինձ պաշտանմունքի առարկաներ չունեմ, հեթանոս չեմ, սա երևի մի քանի տասնյակ անգամ գրած լինեմ էս ֆոռումում, բայց ըստ ամենայնի մնացել է ձայն բարբառո անապատի:
Հիմա արի իմ կուր տրամաբանությամբ տրամաբանենք,
մարտի մեկի գիշերը ժողովրդի ու ոստիկանության նման խտության դեպքում քո ասած նռնակՆԵՐ նետվելու դեպքում գիտես ինչքան զոհեր կլինեին, գիտես նռնակի պայթյունից ինչ փոս ա առաձանում, գիտես նռնակի վրա պառկող մարդը ինչ ա լինում, գիտես նռնակը քանի վայրկյանում ա պայթում՞, քո ասած էդքան նռնակներ նետեցին մի հոգի մահացավ նռնակից՞, որտեղ է նռնակի առաջացրած փոսը/ ինչու մի անգամ ցույց չտվեցին, մենք էլ տեսնենք, մի հատ էլ խորհուրդ, եթե Երևանի ներքին ղորքերում ծառայող ծանոթ զինվոր ունես, հարցրու նրան ով էր իրենց ուղարկում ժողովրդի վրա, չգնացողներին ով էր ծեծում, հետ եկեղների ոտքերին որտեղից էին կրակում, հարցրու քեզ մանրամասն կպատմեն:
Ըստ պարադոքսի մաթեմատիկական սահմանման, բոլոր պնդումներն էլ կարող են սխալ լինել, քանի որ չկա ճիշտ պատասխան;
Չէ, ըստ պարադոքսների տեսության ճիշտ պատասխան չկա միայն այն պատճառով, որ պնդումը ի սկզբանե սխալ է եղել ու իր մեջ հակասություն է պարունակել, ինչը չի նկատվում առաջին հայացքից:
Լեզվաբանությունից սահում անցում մաթեմատիկայի հատուկ գլուխներին ;)
Չէ, ըստ պարադոքսների տեսության ճիշտ պատասխան չկա միայն այն պատճառով, որ պնդումը ի սկզբանե սխալ է եղել ու իր մեջ հակասություն է պարունակել, ինչը չի նկատվում առաջին հայացքից:
Լեզվաբանությունից սահում անցում մաթեմատիկայի հատուկ գլուխներին ;)
Հա, ես ասեցի որ չկա ճիշտ պատասխան: Պատճառների մասին խոսք չկար: Ամեն դեպքում չկա չէ՞:
Ես մի թեմայի տակ էլ անթրոպոլոգիայով եմ զբաղվում, մի տեղ էլ պատմությամբ: Բազմակողմանի ժամանց է:
Ձայնալար
06.06.2008, 16:00
Մոդերատորական: Թեման փակվում է: