PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ցենզուրայից դուրս գրականություն



Մասսագետ
21.05.2006, 03:48
Ո՞նց եք վերաբերվում, եթե գրողը գրում ա ժարգոնով, ցենզուրայից դուրս բառեր օգտագործելով:
Ես շատ եմ վիճել էս հարցի շուրջ, ուզում եմ ստեղի մարդկանց կարծիքն էլ լսել:

Մելիք
21.05.2006, 03:51
Ո՞նց եք վերաբերվում, եթե գրողը գրում ա ժարգոնով, ցենզուրայից դուրս բառեր օգտագործելով:
Ես շատ եմ վիճել էս հարցի շուրջ, ուզում եմ ստեղի մարդկանց կարծիքն էլ լսել:

Ուզում ա` ժարգոնով գրի, ուզում ա` ճապոներենով, կարևորը լավ գրի

Artgeo
21.05.2006, 04:10
Ո՞նց եք վերաբերվում, եթե գրողը գրում ա ժարգոնով, ցենզուրայից դուրս բառեր օգտագործելով:
Ես շատ եմ վիճել էս հարցի շուրջ, ուզում եմ ստեղի մարդկանց կարծիքն էլ լսել:
Կան դեպքեր, երբ առանց ժարգոնի անհնար է։ Օրինակ մարդկանց խոսակցությունները, երբ կերպարները պետք է ժառգոնով խոսեն։

Մի փոքր ծիծաղելի է
-Կրակայրիչ չունե՞ք կրակայրելու ծխախոտս։
-Կրակ կա՞, կպցնեմ։

Թե՞ խոսքը ընդհանուր ստեղծագործության մասին է

Lionne_en_Chasse
21.05.2006, 06:04
Եթե գիրքը միայն ժարգոնի ու հայոհոյանքների հավաքածու է իրենից ներկայացնում, ապա՝ բնականաբար վատ եմ վերաբերվում: Ճիշտ նշվեց, որ պահեր կան, որտեղ հնարավոր չէ նկարագրել առանց ժարգոնի , բայց եթե գրքում դա չափից դուրս է , ( ինչպես օրինական իրեն "գրող " համարող Սահակյանի , մեկ էլ նրա հետևորդ անասնաբուժ՝ բայց իրեն "գրող" հռչակած ,Ավետյանի դեպքում)ուրեմն արդեն գրական արժեքից զուրկ ,գրականության հետ կապ չունեցող գիրք է :

John
21.05.2006, 09:44
Երբեմն հաճելի է լսել անեկդոտներ,որոնց մեջ գերակշռում է ժարգոնը,ու կարծում եմ առանց ժարգոնի եդ անեկդոտները հեչ բան են։Օրինակ՝«Կարգին հաղորդման» մեջ ժարգոնը յուրօրինակ համ ու հոտ է հաղորդում իրանց կատակներին։

Ուլուանա
21.05.2006, 09:59
Կան դեպքեր, երբ առանց ժարգոնի անհնար է։ Օրինակ մարդկանց խոսակցությունները, երբ կերպարները պետք է ժառգոնով խոսեն։

Մի փոքր ծիծաղելի է
-Կրակայրիչ չունե՞ք կրակայրելու ծխախոտս։
-Կրակ կա՞, կպցնեմ։

Թե՞ խոսքը ընդհանուր ստեղծագործության մասին է
Համաձայն եմ։

Մրրիկ, ենթադրում եմ, ավելի ճիշտ՝ ոչ թե ենթադրում եմ, այլ համոված եմ, որ դու շատ լավ ես վերաբերվում նման ստեղծագործություններին, չէ՞։:D

StrangeLittleGirl
21.05.2006, 11:00
Կան դեպքեր, երբ առանց ժարգոնի անհնար է։ Օրինակ մարդկանց խոսակցությունները, երբ կերպարները պետք է ժառգոնով խոսեն։

Մի փոքր ծիծաղելի է
-Կրակայրիչ չունե՞ք կրակայրելու ծխախոտս։
-Կրակ կա՞, կպցնեմ։
Լիովին համաձայն եմ: Բայց տանել չեմ կարողանում, երբ ամբողջ ստեղծագործությունն է ժարգոնով գրված: Ոմանք փորձում են իրենց արդարացնել՝ ասելով, որ ինչպես խոսում են, էնպես էլ գրում են, մինչդեռ նրանք հաստատ էդպիսի բառեր չեն օգտագործում խոսելիս: Ոմանք էլ ասում են, թե էդպես են գրում, որովհետև ժողովուրդն է էդպես խոսում: Այդ դեպքում թող միայն նրանց ասածները ժարգոնով գրվեն:


Մրրիկ, ենթադրում եմ, ավելի ճիշտ՝ ոչ թե ենթադրում եմ, այլ համոված եմ, որ դու շատ լավ ես վերաբերվում նման ստեղծագործություններին, չէ՞։
Ոչ միայն շատ լավ է վերաբերվում, այլև ինքն է նույն ոճով գրում

Chuk
22.05.2006, 01:43
Ո՞նց եք վերաբերվում, եթե գրողը գրում ա ժարգոնով, ցենզուրայից դուրս բառեր օգտագործելով:
Ես շատ եմ վիճել էս հարցի շուրջ, ուզում եմ ստեղի մարդկանց կարծիքն էլ լսել:
Ամեն ոճն էլ իր ընթերցողն ունի իհարկե, բայց չափն անցնելն անընդունելի եմ համարում :)
Ես ահավոր չեմ սիրում, երբ հեղինակի խոսքը (ոչ խոսակցությունները) ու անգամ խոսակցություններից շատերը ժարգոնով են, բայց եթե ստեղծագործությունը լավն է, խանգարիչ հանգամանք չի լինում կարդալու ու ըստ արժանվույն գնահատելու համար:

Ուլուանա
22.05.2006, 10:14
Ոչ միայն շատ լավ է վերաբերվում, այլև ինքն է նույն ոճով գրում
Գիտեմ, դրա համար եմ ասում, էլի։:D

Վարպետ
22.05.2006, 14:02
Լինեի դիլլեր Վեգասում հեռու,
Գայիր-անցնեիր ռուլետկիս մոտով,
նայեինք իրար անզուսպ կարոտով
ու հասկանայինք մեկից իրարու:

Նայեինք իրար անզուսպ կարոտովª
ապավինած մեր սրտերի երգին:
Ասեիր."Արի էթանք մեր երկիր":
Ասեի. "Շատ լավ, բայցª գործից հետո":

Փորձենք փոխարինել "դիլլեր" եւ "ռուլետկա" բառերը հայերեն համարժեքներով: Իհարկե ես հասկանում եմ, որ հարցը հիմնականում վերաբերվում է հայհոյանքներին կամ խիստ անբարեհունչ ժարգոնին... բայց, կներեք, ինչպես կարող է գրական հերոսը իր ատելությունը ավելի կոնկրետ արտահայտել իր թշնամու նկատմամբ, եթե ոչ այսպես. "Ես քու լավը...": Հո չի՞ ասելու ."Անիծյալ լինես դու":
Հավատում ե՞ք որ վերջին դեպքում իսկապես ատում է...

Մասսագետ
22.05.2006, 19:47
Լիքը գործեր կան, որոնք ես տանել չեմ կարողանում մենակ շատ գրական լինելու պատճառով: Այո', հերոսից ա կախված նրա խոսելու լեզուն, ստեղծագործությունից ա կախված, եթե ստեղծագործության հերոսները ասենք մենակ "3-րդ մասի Կայֆիկի" նման տիպերն են, ուրեմն էդ ստեղծագործությունը պիտի ժարգոնային լինի ու քֆուր գրելուց էլ հեղինակը չպիտի ամաչի, իսկ եթե էդ ստեղծագործությունը ասենք " քաղաքակիրթ տիկինների մասին ա", ուրեմն պարզ ա պիտի լինի գրական, դե իսկ եթե էրկու հերոսներից էլ կա ուրեմն պիտի լինի և' նա, և' նա: Իսկ զոռով գրականն էլ մի բան չի, զոռով ժարգոնն էլ:

Լիովին համաձայն եմ: Բայց տանել չեմ կարողանում, երբ ամբողջ ստեղծագործությունն է ժարգոնով գրված: Ոմանք փորձում են իրենց արդարացնել՝ ասելով, որ ինչպես խոսում են, էնպես էլ գրում են, մինչդեռ նրանք հաստատ էդպիսի բառեր չեն օգտագործում խոսելիս: Ոմանք էլ ասում են, թե էդպես են գրում, որովհետև ժողովուրդն է էդպես խոսում: Այդ դեպքում թող միայն նրանց ասածները ժարգոնով գրվեն:

Դե կներես էլի, թող հըլը մի հատ ասենք քեզ ծանոթ ռաբիզ, որը սաղ կյանք բացի ժարգոնով ու քֆուր-քյաֆարով ուրիշ ձև չի խոսել, ու հըլը մի հատ էլ գրական խոսողներին ձեռ ա առնում, մի օր զարթնի ու որոշի, որ ինքը պիտի գրի ու սկսի գրել գրական լեզվով, կթքեմ ես իրա կեղծավորության վրա:


Ոչ միայն շատ լավ է վերաբերվում, այլև ինքն է նույն ոճով գրում

Ոնց ուզում գրում եմ::angry

Artgeo
22.05.2006, 19:53
ստեղծագործության հերոսները ասենք մենակ "3-րդ մասի Կայֆիկնի" նման տիպերն են,

Բայց արժի՞ իրանց մասին գրել :think

Հ.Գ. Մնացածի հետ համաձայն եմ ;)

Մասսագետ
22.05.2006, 20:02
Բայց արժի՞ իրանց մասին գրել :think



Հա Արտ արժի, որովհետև դա հետաքրքիր ա, դա լավ թեմա ա, հետո կան մարդիկ, որ չգիտեն դրանց գոյության մասին, կամ գիտեն, բայց լավ չգիտեն:

Մի բան էլ էի ուզում ավելացնեի, հեղինակի խոսքի հետ կապված: Կան ստեղծագործություններ, որոնք մենակ հեղինակային են էդտեղ պիտի հեղինակը որոշի՝ որ լեզվով գրի, այսինքն՝ նայած ինքը ինչ կերպար ա ընտրել իրան:

StrangeLittleGirl
22.05.2006, 21:15
Դե կներես էլի, թող հըլը մի հատ ասենք քեզ ծանոթ ռաբիզ, որը սաղ կյանք բացի ժարգոնով ու քֆուր-քյաֆարով ուրիշ ձև չի խոսել, ու հըլը մի հատ էլ գրական խոսողներին ձեռ ա առնում, մի օր զարթնի ու որոշի, որ ինքը պիտի գրի ու սկսի գրել գրական լեզվով, կթքեմ ես իրա կեղծավորության վրա:

Եթե էդ մարդը երկու բառ իրար կողք գրել իմանար, ռաբիզ չէր կոչվի

Artgeo
22.05.2006, 21:47
Եթե էդ մարդը երկու բառ իրար կողք գրել իմանար, ռաբիզ չէր կոչվի

Փաստորեն Պոլիտեխում ռաբիզ չկա :think

kiki
23.05.2006, 01:10
համաձայն եմ Չուկի հետ, ամեն ստեղծագործություն իր ընթերցողն ունի, ու յուրաքանչյուրը ինքն է ընտրում ինչ կարդալ...

Chuk
23.05.2006, 01:18
Մի բան էլ էի ուզում ավելացնեի, հեղինակի խոսքի հետ կապված: Կան ստեղծագործություններ, որոնք մենակ հեղինակային են էդտեղ պիտի հեղինակը որոշի՝ որ լեզվով գրի, այսինքն՝ նայած ինքը ինչ կերպար ա ընտրել իրան:
Հա, իհարկե հեղինակը պետք է որոշի: Ընթերցողն էլ պետք է որոշի կարդու՞մ է, թե՞ ոչ: Ես էլ պետք է որոշեմ այդ գիրքը քննադատելու՞ եմ լեզվի պատճառով, թե՞ ոչ: Ու եթե իմանամ, որ այդ գրքով երիտասարդ սերունդ է կրթվելու, ապա կարծում եմ կարիք չկա ասելու, թե ինչ որոշում կկայացնեմ:

Իսկ ընդհանրապես, էլի եմ ասում, ամեն ինչ չափի մեջ է "գեղեցիկ": Պարզ օրինակ բերեմ, հեղինակի խոսքից հատված երկու տարբերակով.
"վոփշմ կարելի ա..."
և
"մի խոսքով կարելի է..."
Շատ փոքրիկ օրինակ եմ բերում, շատ փոքրիկ հատված, բայց կարծում եմ, որ ասելիքիս համար բավական է: Ինչո՞վ կարող է առաջին (ժարգոնային) տարբերակը ավելի ազդեցիկ համարվել, քան երկրորդը, ցանկացած մարդու համար (ժարգոնով կամ գրական խոսող) ավելի հասկանալի... փոխարենն ավելի գեղեցիկ է հնչում ու ավելի ճիշտ է գրքում այդպես գրելը:

Վերջապես եկեք հարցին այլ կողմից նայենք: Բավական շատ լավ գրողներ ունենք (եկեք էս պահին մենակ հայ գրականությունից խոսենք), որոնցից շատերը շատ լավ ստեղծագործություններ ունեն՝ ոչ ժարգոնային լեզվով: Քանի՞սն եք հաճույքով կարդացել: Իսկ հիմա փորձեք հիշել, թե քանի՞ ստեղծագործություն եք կարդացել ժարգոնային լեզվով ու քանիսն են դուր եկել:

Կարծում եք պատահակա՞ն է: Իհարկե ոչ: Առաջին հերթին, որովհետև գրողները գիտակցում են, որ իրենք ընթերցողին բացի հաճույք պատճառելուց պետք է նաև կրթեն ու նաև դրա պատճառով է, որ նրանց կարող ենք կոչել ՄԱՐԴ ՄԵԾԱՏԱՌՈՎ: Ի՞նչ է, կարծում եք ասենք նույն Չարենցը չէր կարող ժարգոնով ու հայհոյանքներով գրել, կամ ավելի ճիշտ չի՞ գրել: Կարծում եմ (գուցե ոչ միայն կարծում եմ). որ գրել է: Բայց դրանք չի հրապարակել, պատռել ու դեն է գցել, որովհետև ինքը նաև այն պատճառով է մտավորական, որ պետք է փորձեր ժողովրդի մեջ ավելի ամրապնդեր գրականը, այլ ոչ թե ժարգոնը:

Եթե ունենայինք տգեղ գրական լեզու և գեղեցիկ ժարգոն (այդպես էլ է լինում), ես երկու ձեռքով կողմ կլինեի ժարգոնով գրելուն: Բայց մենք ունենք բավական գեղեցիկ գրական լեզու, որը ճիշտ օգտագործելու դեպքում շատ ազդեցիկ է (բացի ամեն ինչից), այդ դեպքում ինչու՞, ախր ինչու՞ չգրենք հենց դրանով:

Մասսագետ
23.05.2006, 03:09
Հա, իհարկե հեղինակը պետք է որոշի: Ընթերցողն էլ պետք է որոշի կարդու՞մ է, թե՞ ոչ: Ես էլ պետք է որոշեմ այդ գիրքը քննադատելու՞ եմ լեզվի պատճառով, թե՞ ոչ: Ու եթե իմանամ, որ այդ գրքով երիտասարդ սերունդ է կրթվելու, ապա կարծում եմ կարիք չկա ասելու, թե ինչ որոշում կկայացնեմ:

Իսկ ընդհանրապես, էլի եմ ասում, ամեն ինչ չափի մեջ է "գեղեցիկ": Պարզ օրինակ բերեմ, հեղինակի խոսքից հատված երկու տարբերակով.
"վոփշմ կարելի ա..."
և
"մի խոսքով կարելի է..."
Շատ փոքրիկ օրինակ եմ բերում, շատ փոքրիկ հատված, բայց կարծում եմ, որ ասելիքիս համար բավական է: Ինչո՞վ կարող է առաջին (ժարգոնային) տարբերակը ավելի ազդեցիկ համարվել, քան երկրորդը, ցանկացած մարդու համար (ժարգոնով կամ գրական խոսող) ավելի հասկանալի... փոխարենն ավելի գեղեցիկ է հնչում ու ավելի ճիշտ է գրքում այդպես գրելը:

Վերջապես եկեք հարցին այլ կողմից նայենք: Բավական շատ լավ գրողներ ունենք (եկեք էս պահին մենակ հայ գրականությունից խոսենք), որոնցից շատերը շատ լավ ստեղծագործություններ ունեն՝ ոչ ժարգոնային լեզվով: Քանի՞սն եք հաճույքով կարդացել: Իսկ հիմա փորձեք հիշել, թե քանի՞ ստեղծագործություն եք կարդացել ժարգոնային լեզվով ու քանիսն են դուր եկել:

Կարծում եք պատահակա՞ն է: Իհարկե ոչ: Առաջին հերթին, որովհետև գրողները գիտակցում են, որ իրենք ընթերցողին բացի հաճույք պատճառելուց պետք է նաև կրթեն ու նաև դրա պատճառով է, որ նրանց կարող ենք կոչել ՄԱՐԴ ՄԵԾԱՏԱՌՈՎ: Ի՞նչ է, կարծում եք ասենք նույն Չարենցը չէր կարող ժարգոնով ու հայհոյանքներով գրել, կամ ավելի ճիշտ չի՞ գրել: Կարծում եմ (գուցե ոչ միայն կարծում եմ). որ գրել է: Բայց դրանք չի հրապարակել, պատռել ու դեն է գցել, որովհետև ինքը նաև այն պատճառով է մտավորական, որ պետք է փորձեր ժողովրդի մեջ ավելի ամրապնդեր գրականը, այլ ոչ թե ժարգոնը:

Եթե ունենայինք տգեղ գրական լեզու և գեղեցիկ ժարգոն (այդպես էլ է լինում), ես երկու ձեռքով կողմ կլինեի ժարգոնով գրելուն: Բայց մենք ունենք բավական գեղեցիկ գրական լեզու, որը ճիշտ օգտագործելու դեպքում շատ ազդեցիկ է (բացի ամեն ինչից), այդ դեպքում ինչու՞, ախր ինչու՞ չգրենք հենց դրանով:

Chuk սկսեմ նրանից, ես ընթերցողի ընտրության քո տեսակի հետ վիճելու բան չունեմ, դու շատ ճիշտ ես ասում, որ ընթերցողի գործն ա:
Հիմա ես էլ քո "վոփշմի" ու "մի խոսքովի" օրինակ բերեմ: Ես հեղինակն եմ ու գործիս մեջ կերպարը նենց ա, որ ես "քուչի" տղա եմ: Ես կգրեի "վոփշմ", իհարկե հնարավոր ա, որ մի"խոսքով" էլ գրեի, որովհետև դա էլ ա օգտագործվում էդ մասսայում: Բայց նույն դեպքում օրինակ ես չէի գրի "իրոք" այլ կգրեի "նատուռի":
Հիմա հայ գրականության մասին: Այօ, մեր մեծ գրողները նրանք են, որոնք չեն գրել ժարգոնով, բայց դա հասարակությունից էլ ա գալիս: Ինչու՞ եմ ես էս թեման բարձրացրել, որովհետև հասարակության մեծ մասը դեմ ա ժարգոնային գրականությանը: Բայց չմոռանանք, որ հենց Սելինջերը, Բուկովսկին և շատ ուրիշները գրում են ժարգոնով ու շատերին դա դուր ա գալիս: Բուկովսկու գործերը անհնար ա պատկերացնել առանց ժարգոն, իսկ Սելինջերի վեպը չեմ կարդացել, որ ասեմ: Բայց չեմ էլ կարծում, որ Թումանյանը և ուրիշները ժարգոն օգտագործում էին խոսելուց, օրինակ Թումանյանի գործերի մեջ էլ ժարգոն ես չեմ պատկերացնում: Իսկ Չարենցը գրել ա տենց գործեր, ես կարդացել եմ: Պատռել ա թե չէ իրա էդ գործերից, չգիտեմ: Բայց մի բան հաստատ ա՝ սովետում իրա էդ գործերը չէին հրապարակի, դա կարող ա հանդիսանալ պատճառ, որ պատռել ա: Բայց մեզ հասել ա էդ գործերից, ասեմ վատը չէր, իհարկե ավելի լավերը ունի, բայց դուք տեսնեիք, թե ինչ կարծիքներ կային էդ գործերի մասին, ոմանք համոզված էն, որ էդ Չարենցը չի գրել:
ՈՒղղակի հայերի մեջ արմատացած ա, եթե ստեղծագործությունը ժարգոնով ա գրված ուրեմն վատն ա, ուրեմն գրողը էշի մեկն ա:

Ուլուանա
23.05.2006, 10:36
Էլ չեմ ուզում մեջբերումներ անել, միայն ասեմ, որ լիովին համաձայն եմ Չուկի հետ։ Իմ կարծիքով, ճիշտն այն է, որ հեղինակի խոսքը ամեն դեպքում գրական լեզվով լինի, իսկ ստեղծագործության կերպարների խոսելաձևը՝ արդեն ըստ նրանց մտածելակերպի, ապրելակերպի, զարգացության ու գիտակցության աստիճանի, որը, բնականաբար, ընդգրկում է նաև ժարգոնը։

StrangeLittleGirl
23.05.2006, 17:30
Բայց չմոռանանք, որ հենց Սելինջերը, Բուկովսկին և շատ ուրիշները գրում են ժարգոնով ու շատերին դա դուր ա գալիս:
Բուկովսկի չեմ կարդացել, բայց Սելինջերը սովորական ամերիկյան անգլերենով է գրել՝ խոսակցությունների մեջ օգտագործելով ժարգոնային արտահայտություններ

Մասսագետ
23.05.2006, 18:19
Բուկովսկի չեմ կարդացել, բայց Սելինջերը սովորական ամերիկյան անգլերենով է գրել՝ խոսակցությունների մեջ օգտագործելով ժարգոնային արտահայտություններ
խոսակցությունների մեջ օգտագործելով ժարգոնային արտահայտություններ դա արդեն նշանակում ա, որ ինքը իրա գործերի մեջ օգտագործել ա ժարգոն:

Մասսագետ
23.05.2006, 18:21
Դե հիմա ես բոլորիդ եմ հարց տալիս, ինչու՞ պարտադիր պիտի հեղինակի խոսքը գրական լինի:

Chuk
24.05.2006, 00:56
ինչու՞ պարտադիր պիտի հեղինակի խոսքը գրական լինի:
Այստեղ ես ձեռքերս շփում եմ, ու սկսում... :)))
Ախր ինչու՞, ինչու՞ համար ասեմ այն, ինչ-որ կարելի է ասել արդեն ասել եմ նախորդ գրառմանս մեջ: Բայց լավ, ավելի կոնկրետ ու մանրամասն կգրեմ. ինչ-ինչ բաներ ավելացնելով :)

1) Որովհետև ժարգոնային լեզուն ավելի գեղեցիկ չէ, ավելի ազդեցիկ չէ ու ավելի տպավորիչ չէ քան գրական լեզուն: Ժարգոնով գրելը կարող էր արդարացվել, եթե այս չափանիշներում առավելություն ունենար:
2) Որովհետև ստեղծագործությունը բացի գեղարվեստական արժեք ունենալուց, պետք է նաև "դասագիրք" լինի, այսինքն այն կարդալուց մարդիկ պետք է կրթվեն, ինչ-որ օգուտ ստանան, այդ թվում նաև լեզուն սովորելու հարցում ու մենակ թե չասեք թող ժարգոնը սենց սովորեն, պետք չի:
3) Որովհետև ժարգոնով գրած ստեղծագործություններն ունեն "տարածական սահմանափակություն", այսինքն այն ըստ էության նախատեսվում է կոնկրետ տեղում բնակվողների համար: Ժարգոնը փոխվում է շրջանից շրջան, երկրից երկիր: Էլ չեմ խոսում, որ դրա պատճառով այն թարգմանելու ու միջազգային ճանաչում ունեցող ստեղծագործություն դարձնելու հնարավորությունն է սահմանափակում: Իսկ այս սահմանափակումը արդեն վատ է: Լավ ստեղծագործությունը պետք է ունենա հնարավորին չափ մեծ ընթերցողների շրջանակ:
4) Որովհետև ժարգոնով գրված ստեղծագործություններն ունեն "ժամանակային սահմանափակություն": Ի տարբերություն գրական լեզվի, ժարգոնը փոփոխությունների է ենթարկվում շատ արագ, և փաստորեն ժարգոնով գրված ստեղծագործությունների այպես ասած "համ ու հոտը" կարող են հասկացվել միայն կոնկրետ, հիմնականում փոքր ժամանակահատվածում:
5) Որովհետև ցանկացած գրող պետք է հասկանա, որ ինքը գրող դառնալով, ճանաչված դառնալով դառնում է "ազգի ընտրյալներից" մեկը, այսինքն մարդ, ում փորձում, ձգտում են նմանվել, նրա մեծությանը հասնել, նրան հավասարվել շատ ու շատ մարդիկ: Ու այս դեպքում ժարգոնով գրելը նշանակում է անել այնպես, որ մարդիկ ավելի շատ ձգտեն խոսել այդ ժարգոնով: Սա կարող է արդարացված լինել միայն լավ ժարգոն ունենալու դեպքում:
6) Որովհետև ժարգոնի մեջ շատ են օտարածին բառերը, որպես կանոն ոչ լավ օտարածին բառերը, որոնց տվյալ լեզվում ամրապնդվել կօգնի ժարգոնով գրված ստեղծագործությունը, իսկ ես կարծում եմ, որ այսօր մենք պետք է այդ նոր բերված օտարածին բառերից, որոնց գեղեցիկ ու համապատասխան համարժեքներն ունենք, հնարավորինս խուսափենք, այլ ոչ թե խթանենք նրանց գալուն:

Դեռ էլի շատ բան կարելի է ասել ու ինչքան շատ մտածես, այնքան շատ պատճառներ կգտնես: Բայց կուզեմ խոսքս սահմանափակել ևս մեկ միտք շարադրելով:

Ժարգոնով գրելը հրաշալի միջոց է, ներողություն արտահայտությանս համար, "էժանագին" ընթերցողների բանակ ձեռք բերելու համար: Բայց դա արդեն իսկական արվեստ չէ, դա արդեն մոտենում է արհեստին: Ոչ մեկին չեմ ուզում վիրավորել, ես իմ կարծիքն եմ ուզում գրել: Ի դեպ ես չեմ պնդում որ ժարգոնով գրողների մեջ լավ ստեղծագործողներ չկան: Կան, բայց ցավոք, իմ կարծիքով, սխալ ուղու վրա են: Լավ արվեստագետը պետք է այնպես անի, որպեսզի զարգացնի ժողովրդին: Զարգացնի տարբեր առումներով: Ու ինքը միշտ պետք է լինի ավելի բարձրում: Ժարգոնով գրելը նշանակում է զոռով իջնել ու հավասարվել:

Առայժմ այսքանը: Եթե տառասխալներ կան, ներողություն եմ խնդրում, ալարում եմ ստուգել :D

Մելիք
24.05.2006, 01:14
Որպես գրական լեզու , հաերենն անթերի ա: Նրանով կարելի ա ամեն ինչ պատկերել:
Եվ դժվար թե հեղինակը կարողանա ժարգոնով ավելի գեղեցիկ գրել , քան մաքուր հաերենով: Լրվ այլ հարց ա , որ ժարգոնային լեզուն առօրյա շփման մեջ ավելի հակիրճ ա ու դիպուկ: Եվ վատ չի լինի , որ գրական լեզուն էլ ավելի դինամիկ դառնա ու որոշ բառեր վերցնի ժարգոնից <ոչ թե վերածվի ժարգոնի, այլ որոշ բաներ վերցնի այնտեղից>: Օրինակ ես իմ բանաստեղծություններում հաճախ օգտագործում եմ լոքշ բառը , ու ոչ մի ուրիշ բառ չկա, որով ես կարողանամ արտահայտել կոնկրետ այն, ինչ արտահայտում եմ այդ բառով:

Մասսագետ
24.05.2006, 02:18
Այստեղ ես ձեռքերս շփում եմ, ու սկսում... :)))

Առայժմ այսքանը: Եթե տառասխալներ կան, ներողություն եմ խնդրում, ալարում եմ ստուգել :D

պատասխանեմ կետերիդ հերթականությամբ:
1. Գրակա՞ն լեզուն ա գեղեցիկ: Գրական լեզվի մեջ նենց բառեր կան, որ գռեհիկ են ինձ, որ սրտխառնոց ա առաջացնում: Կան գրողներ, որ էդ բառերը օգտագործում են, որ իրանց ինտելեկտի կամ նման մի որևէ բանի տեղ դնեն, իսկ ես նման գրողներին տանել չեմ կարողանում: Ժարգոնային լեզվի մեջ էլ հավեսին բառեր կան, չգիտեմ վախենում եմ դրանց գեղեցիկ ասել, բայց հավեսին լիքը բառ կա, նույնը գրականության մեջ կա և' լավը, և' վատը:
2. Ժարգոնով էլ կարող ես մարդուն շատ բաներ սովորեցնել, իհարկե ոչ գրական լեզուն: Կոնկրետ քո ասելիքը կարող ես ժարգոնով էլ փոխանցես կարդացողին: Ես չեմ խոսում դպրոցական գրքերում ժարգոնով ստեղծագործություններ մտցնելու մասին, ես խոսում եմ այն բանակի մասին, որոնք սիրում են կարդալ: ՈՒ ժարգոնին ծանոթ լինելը ոչ մի վնաս չի տալիս:
3. Շատ ժարգոնային գործեր կան, որոնք թարգմանվել են: Հայերեն թարգմանվածների մեջ ցենզուրա են մտցրել ու լրիվ կորցրել են էդ ստեղծագործությունների արժեքը (դե էդ Սովետի ժամանակ, հիմա չգիտեմ), բայց անգլերենից ռուսերեն թարգմանվածներ կան, որոնք լավ էլ հաջող ա ստացվել: Կարդացել եմ նաև հայերենից անգլերեն թարգմանվածները, ճիշտ ա էն չի ինչ բնօրինակը, բայց թարգմանել լինում ա: Կարծում եմ գրական լեզուն էլ ա փոխվում, գրական լիքը բառեր կան, որոնք չեն օգտագործվում, բայց դու կարող ես դրանք հանդիպել որոշ գործերում, էլ չեմ ասում հայերենի քննությանը: Իսկ լավ ստեղծագործություն ասածը շատ հարաբերական ա, կան "լավ" ստեղծագործություններ, որոնք ունեն լիքը ընթերցողներ:
4. Կարծում եմ, էս մի կետին պատասխանեցի: Գրական լեզուն էլ ա փոփոխվում, կամ ընդհանրապես շատերին հասու չի, չեմ ժխտում ժարգոնն էլ շատերին հասու չի:
5. Ես մեր ժարգոնում մենակ մի թերություն եմ տեսնում, որ ռուսական բառերը շատ են: Չգիտեմ, ես կարծում եմ գրողը չպիտի մտածի ընտրյալ դառնալու մասին, գրողը պիտի գրի էն ինչ ուզում ա, եթե ինքը ընտրյալ դառնալու մասին մտածի իրա գործերը կսահմանափակվեն: Հետո հիմնականում կարդում են նրանք ում լեզուն արդեն ձևավորվել ա, ու կարդալով ինչ-որ բան, իրանց խոսելու լեզուն չի փոխվի:
6. Ինձ էլ դուր չի գալիս, որ ժարգոնում օտարածին բառեր կան, բայց հիմա տենց ա էդ շատ դժվար ա փոխել: Բայց նորից եմ ասում, կարդում ա էն մասսան ում լեզուն ձևավորվել ա, եթե ժարգոնով խոսացողն ա կարդում գրական գործ իրա լեզուն չի փոխվում, եթե կարդում ա ժարգոնով գործ էլի չի փոխվում: Նույն@ գրախոսը:

Եվ վերջում:
"Եժանագին ընթերցո՞ղ", եթե գործդ լավն ա, ի՞նչ տարբերություն ժարգոնով, թե գրական, ես նա էլ եմ կարդում, նա էլ: ճիշտն ասած ես իմ ժարգոնով գրված ու ընդհանրապես իմ գործերը էդ "էժանագին ընթերցողներին" չեմ տա կարդան, մի քանի անգամ տվել եմ, փոշմանել եմ: Ես մի մեծ նշանակություն չեմ տալիս, արհեստ, արվեստ բառերին գիրք կարդալուց, եթե լավ գործ ա, ուզում ա թող արհեստ կոչվի: Գրականության մեջ սխալ ուղի չկա, կան ուղիներ, որոնք կարա շատերին դուր գա, շատերին չէ, էս իմ սուբյեկտիվ կարծիքն ա, գրող լրիվ ազատ գրելու մեջ, ոնց խելքը փչում ա թող գրի: Էդ ա իմ ացածը, որ գրողը պիտի իրան ազատ զգա գրելուց, ոչ թե ուշադրությունը սևեռի ինչ-որ շրջանակի: ՈՒ եթե լավ ես գրում կբարձրանաս, ոչ թե կիջնես:

Վայ Chuk էս ինչ օրը ինձ գցեցիր: Մեկ էլ կխնդրեի սխալներս ուղղել, գոնե տենց կկարդաք փոստս: :D

Մելիք
24.05.2006, 02:31
5. Ես մեր ժարգոնում մենակ մի թերություն եմ տեսնում, որ ռուսական բառերը շատ են: Չգիտեմ, ես կարծում եմ գրողը չպիտի մտածի ընտրյալ դառնալու մասին, գրողը պիտի գրի էն ինչ ուզում ա, եթե ինքը ընտրյալ դառնալու մասին մտածի իրա գործերը կսահմանափակվեն: Հետո հիմնականում կարդում են նրանք ում լեզուն արդեն ձևավորվել ա, ու կարդալով ինչ-որ բան, իրանց խոսելու լեզուն չի փոխվի:

Chuk , արի գոնե էս կետի հետ մի վիճի:D

Chuk
24.05.2006, 20:56
Որպես գրական լեզու , հաերենն անթերի ա: Նրանով կարելի ա ամեն ինչ պատկերել:
Եվ դժվար թե հեղինակը կարողանա ժարգոնով ավելի գեղեցիկ գրել , քան մաքուր հաերենով: Լրվ այլ հարց ա , որ ժարգոնային լեզուն առօրյա շփման մեջ ավելի հակիրճ ա ու դիպուկ: Եվ վատ չի լինի , որ գրական լեզուն էլ ավելի դինամիկ դառնա ու որոշ բառեր վերցնի ժարգոնից <ոչ թե վերածվի ժարգոնի, այլ որոշ բաներ վերցնի այնտեղից>: Օրինակ ես իմ բանաստեղծություններում հաճախ օգտագործում եմ լոքշ բառը , ու ոչ մի ուրիշ բառ չկա, որով ես կարողանամ արտահայտել կոնկրետ այն, ինչ արտահայտում եմ այդ բառով:
Գուցե տպավորություն ստեղծվի, որ ես որոշել եմ այս թեմայում բոլորին հակաճառել, բայց դա այդպես չէ: Ես չեմ կարծում, որ անթերի լեզու գոյություն ունի: Հայերենը բացառություն չէ: Բայց հայերենը բավական ճոխ լեզու է ու բավական գեղեցիկ: Ես էլ եմ կարծում որ սա այն լեզուներից է, որով կարելի է պատկերել այն ամենը, ինչը հնարավոր է պատկերել որևէ այլ լեզվով: Իհարկե կան երևույթներ, որոնք բացարձակապես ոչ մի լեզվով չի կարելի պատկերել՝ այդ թվում հայերենով: Դրանք երևույթներ են, որոնք պետք է տեսնել, շնչել, լսել, զգալ...

Ես նաև չեմ կարծում, որ ժարգոնը առօրյա խոսակցության ժամանակ ավելի հակիրճ ու դիպուկ է: Ամեն ինչ կախված է այդ գրական լեզուն մարդուն հարազատ լինելուց և այդ լեզվին լավ կամ վատ տիրապետելուց:

Ինչ վերաբերվում է գրական լեզվի ժարգոնից որոշ բառեր վերցնելուն, ապա պետք է ասեմ, որ դա ոչ մեկիս տիրապետության տակ չէ: Ուզենք թե չուզենք, ժամանակի ընթացքում որոշ բառեր վերցվելու են: Բոլոր լեզուներն էլ ժամանակի ընթացքում "հարստանում են" նոր բառերով, ինչպես նաև կորցնում են շատ բառեր: Բայց ցանկալի է, որ այդ "զարգացումը" դանդաղ ընթացք ունենա: Առանց այն էլ մեր կյանքը կազմված է ամբողջ ժամանակ ինչ-որ մի բանի հետևից վազելուց. գիտությունը զարգանում է, վազում ենք հետևից, որ հետ չմնանք, տեխնիկան զարգանում է, վազում ենք հետևից, որպեսզի տիրապետենք նոր հնարքներին, արվեստը զարգանում է, անընդհատ նոր ստեղծագործություններ, վազում ենք հետևից, որ ծանոթանանք ու հիանանք այդ նոր արվեստի նմուշներով և այլն: Այնպես չլինի, որ ամբողջ ժամանակ վազենք նաև լեզվի հետևից՝ նոր արհահայտություններն ու բառերը սովորելու համար, որպեսզի մեր խոսքն "անգրագետ" չլինի: Եթե այդ բառերն ու արտահայտությունները մնում են ժարգոնային մակարդակում, ապա ոչ մի վատ բան չկա, եթե մենք դրանք չենք յուրացնում, հանգիստ կարող ենք չիմանալ: Մինչդեռ եթե այն դառնա գրական հայերեն, ապա ուզենք թե չուզենք պետք է սովորենք: Կարծում եմ, որ պետք է իմ հետ համաձայնեք, որ ժարգոնով ստեղծագործելիս մենք ակամա օժանդակում ենք գրական լեզվի արագ տեմպերով փոփոխություններ կրելուն, իսկ դա իմ խորին համոզմամբ, ցանկալի չէ:

Այլ կերպ ասած, որպեսզի ինձ չմեղադրեք կոնսերվատիզմի մեջ, ասեմ, որ ես պարզապես դեմ եմ ժարգոնը "զոռով" զարգացնելուն:

Chuk
24.05.2006, 21:04
Ինձ ոմանք բողոքել էին, որ երկար էի գրել, դրա համար կաշխատեմ այս անգամ հնարավորին չափ կարճ պատասխանել :P
Միանգամից ասեմ, որ ինձ պատասխանները չգոհացրին, ավելի ճիշտ չհամոզեցին: Հիմա էլ ես պատասխանեմ՝ կետերով.

1. Գրակա՞ն լեզուն ա գեղեցիկ: Գրական լեզվի մեջ նենց բառեր կան, որ գռեհիկ են ինձ, որ սրտխառնոց ա առաջացնում: Կան գրողներ, որ էդ բառերը օգտագործում են, որ իրանց ինտելեկտի կամ նման մի որևէ բանի տեղ դնեն, իսկ ես նման գրողներին տանել չեմ կարողանում: Ժարգոնային լեզվի մեջ էլ հավեսին բառեր կան, չգիտեմ վախենում եմ դրանց գեղեցիկ ասել, բայց հավեսին լիքը բառ կա, նույնը գրականության մեջ կա և' լավը, և' վատը:
Մի՞թե ես ասել եմ, որ գրական լեզուն գեղեցիկ է: Ոչ, չեմ ասել: Ճիշտ է, մի քիչ հետո կասեմ, բայց դեռ չեմ ասել: Ես ասել եմ, որ ժարգոնն ավելի գեղեցիկ չէ, քան գրականը: Այո, դա այդպես է: Իրականում իհարկե կան տարբեր ժարգոններ (ինչպես արդեն ասել եմ, ժարգոնը փոխվում է տեղից տեղ, ժամանակից ժամանակ), և ես չեմ բացառում, որ դրանց մեջ լինեն ավելի գեղեցիկները: Բայց գրական լեզուն ես վստահաբար կանվանեմ ավելի գեղեցիկ, քան հիմա Երևանում ընդունված ու տարածված ժարգոնը: Իհարկե ոմանք իմ հետ կարող են չհամաձայնել, իրենց գործն է, բայց ես իմ պնդումը կանեմ վստահաբար: Վերջապես ես խոսում էի ոչ միայն գեղեցկության մասին, այլև ազդեցիկ լինելու, տպավորիչ լինելու, ավելի լավ հնչողություն ունենալու, լսողության համար ավելի հաճելի լինելու և այլ չափանիշների մասին: Իհարկե գրական լեզվի մեջ կան "տգեղ" բառեր (տգեղ ասելով այս պահին հասկանում եմ վերևում գրածս չափանիշներնց որևէ մեկում ոչ բարձր գնահատական ունենալը), բայց էլի վստահաբար կպնդեմ, որ դրանք ավելի քիչ են (համենայն դեպս գործածվող բառերի մեջ), քան ժարգոնի նմանատիպ բառերը: Եվ ով ասեց, որ երբ ես ասում եմ, որ նախընտրում եմ գրական լեզվով ստեղծագործությունները, ապա նախընտրում եմ այն ստեղծագործությունները, որտեղ այդպիսի բառեր են անընդհատ օգտագործվում: Ես միշտ էլ նախընտրել եմ հնարավորին չափ պարզ լեզուն: Պարզ լեզվի մեջ այդպիսի բառերը շատ քիչ են:


2. Ժարգոնով էլ կարող ես մարդուն շատ բաներ սովորեցնել, իհարկե ոչ գրական լեզուն: Կոնկրետ քո ասելիքը կարող ես ժարգոնով էլ փոխանցես կարդացողին: Ես չեմ խոսում դպրոցական գրքերում ժարգոնով ստեղծագործություններ մտցնելու մասին, ես խոսում եմ այն բանակի մասին, որոնք սիրում են կարդալ: ՈՒ ժարգոնին ծանոթ լինելը ոչ մի վնաս չի տալիս:
Իհարկե ժարգոնով էլ կարելի է շատ բան սովորեցնել և այս դեպքում իմ համար անհասկանալի է, թե ինչու՞ չես ասում նաև դասագրքերում ժարգոն մտցնելու մասին: Չէ որ, եթե ժարգոնը նրանց համար ավելի հասկանալի է, ապա ժարգոնով գրված դասագրքերն ավելի շատ օգուտ կտան: Բայց ես ինքս կասեմ թե ինչու: Կասեմ թե՛ գեղարվեստական գրքերի, թե՛ դասագրքերի համար: Հարցն այն է, որ մենք այստեղ պետք է սահմանումներ անենք, ասենք որ սա լավ է, իսկ սա՝ վատ: Այդպիսի սահմանումներ անելուց անձամբ ես առանց տատանվելու գրականը կանվանեմ լավ, ժարգոնը վատ: Հիմա անցնենք առաջ: Եթե ես նախորդ գրառմանս մեջ ասում էի, որ գրական ստեղծագործությունը բացի գեղարվեստական արժեք ունենալուց պետք է նաև կրթի, այսինքն լավ բան սովորեցնի, ապա հիմա կավելացնեմ, որ այն նաև չպետք է վատ բան սովորեցնի: Եթե ժարգոնն անվանել եմ վատ, ապա այստեղից արդեն իսկ հետևում է, որ ժարգոնով ստեղծագործելը ցանկալի չէ: Իհարկե հնարավոր է, որ կուզեք իմ հետ վիճել ու ապացուցել, որ ժարգոնը վատ բան չի: Բայց ես այն անվանում եմ վատ: Իսկ կարդալ սիրող բանակը, ի դեպ, սիրում է կարդալ գրական հայերենով: Ժարգոնով ստեղծագործությունները սովորաբար ավելի ցանկալի են կարդալ չսիրող բանակի համար:


3. Շատ ժարգոնային գործեր կան, որոնք թարգմանվել են: Հայերեն թարգմանվածների մեջ ցենզուրա են մտցրել ու լրիվ կորցրել են էդ ստեղծագործությունների արժեքը (դե էդ Սովետի ժամանակ, հիմա չգիտեմ), բայց անգլերենից ռուսերեն թարգմանվածներ կան, որոնք լավ էլ հաջող ա ստացվել: Կարդացել եմ նաև հայերենից անգլերեն թարգմանվածները, ճիշտ ա էն չի ինչ բնօրինակը, բայց թարգմանել լինում ա: Կարծում եմ գրական լեզուն էլ ա փոխվում, գրական լիքը բառեր կան, որոնք չեն օգտագործվում, բայց դու կարող ես դրանք հանդիպել որոշ գործերում, էլ չեմ ասում հայերենի քննությանը: Իսկ լավ ստեղծագործություն ասածը շատ հարաբերական ա, կան "լավ" ստեղծագործություններ, որոնք ունեն լիքը ընթերցողներ:
Եթե դու ժարգոնով գործ ասելուց նկատի ունես Սելինջերին, ապա հիասթափեցնեմ: Այն ժարգոնով չէ, այլ խոսակցական լեզվով, որը ավելի շուտ գրականի ու ժարգոնի միջև ընկած ինչ-որ մի բան է: Սա լրիվ առանձին խոսակցության նյութ է, էլ չեմ ասում, որ այդ լեզուն մենակ խոսակցությունների մեջ, այլ ոչ հեղինակային խոսքում: Ինչ վերաբերվում է թարգմանելուն, ապա ես չէի խոսում անհնարինության, այլ խոսում էի դժվարացնելու մասին: Հաշվի առնենք հենց թեկուզ այն հանգամանքը, որ աշխարհում քիչ կգտնես թարգմանիչներ, ովքեր կհասկանան ժարգոնը: Նրանք սովորած կլինեն գրական լեզուն:

Լավ ստեղծագործության ու շատ ընթերցողի մասին... Լավ, եթե չես ուզում, չխոսեմ "լավ ստեղծագործություն" ու "շատ ընթերցող" տերմիններով, խոսեմ այն մասին, որ կան տարբեր ոճեր նախընտրող ընթերցողներ, որոնցից ամեն մեկը "լավ ստեղծագործություն" կանվանի տարբեր գործեր: Խոսեմ այն մասին, որ իմ ասածներից հետևում է, որ ժարգոնով գրելուց հեղինակը այդ իմ անվանած "տարածային սահմանափակության" պատճառով անկախ իրենից սահմանափակում է իր պոտենցիալ ընթերցողների թիվը, իսկ դա լավ չէ, ցանկալի չէ:



շարունակելի

Chuk
24.05.2006, 21:06
Շարունակություն...




4. Կարծում եմ, էս մի կետին պատասխանեցի: Գրական լեզուն էլ ա փոփոխվում, կամ ընդհանրապես շատերին հասու չի, չեմ ժխտում ժարգոնն էլ շատերին հասու չի:
Ես այստեղ էլ պատասխանելու բան ունեմ: Նախ կարդա նախորդ պատասխանիդ պատասխանը, հետո շարունակեմ... արդեն կարդացի՞ր: Դեռ չէ՞: Լավ սպասում եմ... Պրծա՞ր: Ուրեմն շարունակեմ :)
Արդեն ասել եմ, որ գրական լեզուն շատ ավելի դանդաղ է փոփոխվում, քան ժարգոնը, հետևաբար համարելով, որ քո պնդման այս մասին պատասխանել եմ, կանցնեմ հասանելի լինելու մասին: Իհարկե շատերին, կամ ավելի ճիշտ ոմանց (ովքեր հայերեն գիտեն), հասու չէ: Բայց համաձայնվի, որ ժարգոնը շատ ավելի շատերին է անհասանելի:

Պարզ օրինակ, բոլոր դասագրքերը, որոնցով Հայաստանում ու ամբողջ աշխարհում հայերեն են սովորում, գրված են գրական հայերենով... դե, չհհաշված "սփյուռքահայերենը" (:D): Բայց անգամ արտասահմանցիները եթե հայերեն են սովորում, ապա սովորում են գրական հայերենը: Ի դեպ նույն արևմտահայերենը գրականին շատ ավելի մոտ է, քան ժարգոնին: Այստեղ ևս առաջանում է վերևումս գրած թարգմանիչների, կամ ասենք 10000 տարի հետո այդ ստեղծագործությունները վերծանողների խնդիրը:


5. Ես մեր ժարգոնում մենակ մի թերություն եմ տեսնում, որ ռուսական բառերը շատ են: Չգիտեմ, ես կարծում եմ գրողը չպիտի մտածի ընտրյալ դառնալու մասին, գրողը պիտի գրի էն ինչ ուզում ա, եթե ինքը ընտրյալ դառնալու մասին մտածի իրա գործերը կսահմանափակվեն: Հետո հիմնականում կարդում են նրանք ում լեզուն արդեն ձևավորվել ա, ու կարդալով ինչ-որ բան, իրանց խոսելու լեզուն չի փոխվի:
Օտարածին բառ ասելուց հիմնականում հենց ռուսերենից եկած բառերը նկատի ունեի :) Ուրախ եմ, որ հարցի այդ հատվածին իմ հետ համաձայն ես:
Ընտրյալ լինելու մասին: Իհարկե գրողը չպետք է մտածի այդ մասին, չնայած որ կարծում եմ, որ ամեն մեկն էլ անկախ իրենից այդպիսի հույս փայփայում է: Բայց միաժամանակ ինքը պետք է գիտակցի, հասկանա, որ իր գրածները կարդալուց իր ընթերցողին ինքը կրթում է, ինքը սովորեցնում է, ինչ-որ տեղ վարժեցնում է: Ու ժարգոնով կամ գրականով գրելուց սովորաբար նրա ասելիքը չի սահմանափակվի: Շատ հազվադեպ են այն դեպքերը, երբ այն համ ու հոտը, որը կարող ես դնել ստեղծագործությանդ մեջ ժարգոնով, չես կարող դնել՝ գրելով գրականով: Այո, այդպիսի դեպքեր կան, բայց շատ քիչ են: Ի դեպ, ավելի հաճախ այդ հազվադեպ ստեղծագործությունները գռեհիկ են, ոչ բոլորն իհարկե, այլ միայն սովորաբար, եթե հավատանք իմ դիտարկումներին:
Ասում ես, կարդում են հիմնականում նրանք, ում լեզուն արդեն ձևավորվել է: Չէ, այդպես չէ: Բոլոր մարդկանց լեզուն էլ կարող է փոխվել՝ անկախ իրանցից: Որպես օրինակ կարող եմ բերել կարգին հաղորդումից դուրս եկած "տեսնըցըցվել" տիպի բառերը, որոնք անկախ իրենցից ասում են նաև լեզուն վաղուց ձևավորված մարդիկ: Իսկ սա դեռ նույնիսկ գիրք չէ...


6. Ինձ էլ դուր չի գալիս, որ ժարգոնում օտարածին բառեր կան, բայց հիմա տենց ա էդ շատ դժվար ա փոխել: Բայց նորից եմ ասում, կարդում ա էն մասսան ում լեզուն ձևավորվել ա, եթե ժարգոնով խոսացողն ա կարդում գրական գործ իրա լեզուն չի փոխվում, եթե կարդում ա ժարգոնով գործ էլի չի փոխվում: Նույն@ գրախոսը:
Օտարածին բառերի մուտքն արգելելն ու եկածները փոխելը իրոք շատ բարդ է, մինչդեռ այնքան էլ բարդ չի չնպաստելը: Չէ որ, եթե ժարգոնով ես գրում, ապա դու ոչ միայն չես փորձում փոխել, այլև օգնում ես հաստատվելուն: Ես նորից կկրկնեմ, որ ինչ մասա էլ կարդա, նրա լեզուն կարող է փոփոխվել: Դա կախված կլինի շատը նրանից, թե ինչքան լավ կգրես: Եթե անկապ ստեղծագործություններ կլինեն, վախ չկա :D


"Եժանագին ընթերցո՞ղ", եթե գործդ լավն ա, ի՞նչ տարբերություն ժարգոնով, թե գրական, ես նա էլ եմ կարդում, նա էլ: ճիշտն ասած ես իմ ժարգոնով գրված ու ընդհանրապես իմ գործերը էդ "էժանագին ընթերցողներին" չեմ տա կարդան, մի քանի անգամ տվել եմ, փոշմանել եմ: Ես մի մեծ նշանակություն չեմ տալիս, արհեստ, արվեստ բառերին գիրք կարդալուց, եթե լավ գործ ա, ուզում ա թող արհեստ կոչվի: Գրականության մեջ սխալ ուղի չկա, կան ուղիներ, որոնք կարա շատերին դուր գա, շատերին չէ, էս իմ սուբյեկտիվ կարծիքն ա, գրող լրիվ ազատ գրելու մեջ, ոնց խելքը փչում ա թող գրի: Էդ ա իմ ացածը, որ գրողը պիտի իրան ազատ զգա գրելուց, ոչ թե ուշադրությունը սևեռի ինչ-որ շրջանակի: ՈՒ եթե լավ ես գրում կբարձրանաս, ոչ թե կիջնես:
Եթե գործը լավն է, ինչ լեզվով էլ լինի, կկարդամ: Բայց ժարգոնով կարդալն անկախ ինձնից որոշ չափով կփոխի իմ լեզուն ու իմ աշխարհայացքը: Որքան ավելի լավը լինի, այքան ավելի շատ կփոխի: Ես կուզեի, որ ժարգոնով լավ գործերը լինեին գրական լեզվով: Այդ դեպքում շատ ավելի մեծ հաճույքով կկարդայի: Գործերդ էժանագին ընթերցողներին տալը դու չես որոշի: Նրանք ինքնուրույն կգտնեն գիրքը ու կհավանեն ոչ թե բովանդակության, այլ լեզվի համար: Գրողի անունը այդ մասան կթնդացնի ամեն տեղ: Դա նկատի ունեմ, երբ ասում եմ էժանագին ընթերցողների բանակ ձեռք բերելու հրաշալի միջոց է: Ես նկատի ունեմ, որ եթե լավը լինի, ապա ինքը լավ ընթերցող ձեռք կբերի, իսկ էժանագինը կլինի անկախ քեզնից ու անկախ նրանից ստեղծագործությունը լավը կլինի, թե ոչ: Ի դեպ այդ էժանագին ընթերցողներից շատերի միայն անունը ընթերցող կլինի, իսկ իրականում կարդացած էլ չեն լինի:

Արհեստ ու արվեստ բառերին պետք էլ չի մեծ նշանակություն տաս, ուղղակի հաստատ իմացի, որ լավ ստեղծագործությունը անկախ ամեն ինչից կհամարվի արվեստ: Ուղղակի լավ ստեղծագործություն սովորաբար նշանակում է նաև լավ լեզու, էլի պարտադիր չէ, այլ սովորաբար: Այ սա նկատի ունեի, որ ասում էի մոտենում է արհեստին:

Բարձրանալ և իջնելու մասին... երբ լավ կատակերգուն, անում է տափակ կատակներ, որպեսզի կատակն ավելի մեծ զանգվածի հասանելի լինի, ու դա այն դեպքում, երբ ինքը կարող է անել շատ ավելի լուրջ ու սրամիտ կատակներ, բայց որոնք ոչ բոլորը կհասկանան, ապա նա իջնում է: Ու եթե, էլի եմ ասում, եթե ժարգոնով գրողը գրում է նրա համար, որ ավելի շատ մարդկանց դուր գա, ապա նա էլ է իջնում:




Մրրիկ ջան, ես իմ կարճ գրելու խոստումը կատարեցի չէ՞ :D
Եվ ամփոփելուց քեզ ուզում եմ հիասթափեցնել: Ահա բավական երկար բանավեճ, որտեղ դու բավական երկար գրառումներ ես կատարել: Քեզ ասեմ, որ դու այդ գրառումներդ կատարել ես բավական գրագետ լեզվով և այսպես կոչված արարատյան (կամ երևանյան) բարբառով: Դա ժարգոն չէ: Այդ լեզուն բավական գեղեցիկ ու լավ լեզու է, համարվում է գրական լեզու: Եվ վերջապես ասեմ, որ երբ ես խոսում եմ գրական լեզվի օգտին, ապա ես չեմ խոսում այսպես կոչված կեղծ գրական լեզվի օգտին, այլ խոսում եմ նորմալ, գեղեցիկ, հաճելի գրական լեզվի օգտին, որը բոլորս ենք օգտագործում :)

Chuk
24.05.2006, 21:08
Chuk , արի գոնե էս կետի հետ մի վիճի:D
Ի՞նչ անեմ: Չստացվեց :oy :D

Մելիք
24.05.2006, 21:34
Ախր էնքան լավ ու հիմնավորված ես ներկայացնում ամեն ինչ, որ մարդ ակամայից ուզում է համաձայնվել, բայց...


Ես նաև չեմ կարծում, որ ժարգոնը առօրյա խոսակցության ժամանակ ավելի հակիրճ ու դիպուկ է: Ամեն ինչ կախված է այդ գրական լեզուն մարդուն հարազատ լինելուց և այդ լեզվին լավ կամ վատ տիրապետելուց:

Օրինակ. ինչպես ավելի հակիրճ ու դիպուկ կարտահայտեիր հետևյալը. "Դու աչքիս տեղը չես բերում":
Տարբերակ. "Ինձ թվում է` դու այնքան էլ լավ չես պատկերացնում իրավիճակը": Բայց սա ել ամբողջությանբ չի արտահայտում միտքը<դիպուկ չէ>, և անհրաժեշտ կլիներ ավելացնել." ...և այնքան Էլ հստակ չես պատկերացնում քո դերը այս իրավիճակում":

Ցավոք, այս պահին մյուս կետերին անրադառնալու ոչ ժամանակ ունեմ ոչ հավես <ցանկություն և տրամադրություն. առանձին սրանցից ոչ մեկը չի համապատասխանում:P >: Բայց...


Այլ կերպ ասած, որպեսզի ինձ չմեղադրեք կոնսերվատիզմի մեջ, ասեմ, որ ես պարզապես դեմ եմ ժարգոնը "զոռով" զարգացնելուն:

Ես էլ կողմ չեմ ժարգոնը "զոռով" զարգացնելուն: Բայց դեմ եմ նաև արվեստում սահմանափակումներ մտցնելուն: Ստեղցագործողը պետք ե արտահայտի այն, ինչ զգում է և այնպես , ինչպես զգում է: Եվ իսկական արվեստը չի կարող լեզուն փչացնել: Արվեստն ընդհանրապես ոչինչ չի փչացնում , արվեստը գեղեցկացնում է: Այն , ինչը կգեղեցկացնի աշխարհը գոնե մի քիչ , կմնա: Իսկ այն, ինչը պետք է ինչ որ բան փչացներ, ինքը կկորչի::hi

StrangeLittleGirl
24.05.2006, 21:59
Եվ ամփոփելուց քեզ ուզում եմ հիասթափեցնել: Ահա բավական երկար բանավեճ, որտեղ դու բավական երկար գրառումներ ես կատարել: Քեզ ասեմ, որ դու այդ գրառումներդ կատարել ես բավական գրագետ լեզվով և այսպես կոչված արարատյան (կամ երևանյան) բարբառով: Դա ժարգոն չէ: Այդ լեզուն բավական գեղեցիկ ու լավ լեզու է, համարվում է գրական լեզու:
Եթե սրանից հետո էլ չհամոզվի, էլ ի՞նչ ասեմ եղբորս մասին:

Ի դեպ, ես ուզում եմ խոսել որպես ընթերցող: Ես ամբողջ կյանքում գրական լեզվով գրված գրքեր եմ կարդացել: Արդյունքում ինքս էլ եմ գրական գրում, և դա, իմ կարծիքով, կեղծ չէ: Կեղծ կլիներ, եթե ես ստեղծագործելիս բառարանն առաջս դնեի ու ինչքան կորած-մոլորած բառ կա, օգտագործեի: Բայց նույն հաջողությամբ կեղծ գրում են նաև ժարգոն օգտագործողները, որովհետև շատ լավ գիտեմ, որ նրանք իրենց գրած արտահայտությունները գրեթե երբեք չեն օգտագործում:
Բացի դրանից, կարդացածս գրքերի ու նաև գրական գրելու շնորհիվ ես կարողանում եմ հնարավորինս մաքուր պահել լեզուս: Շեշտում եմ, հնարավորինս, որովհետև ժարգոնն ամենուր է, ինչքան էլ խուսափեմ, մտնում է բառապաշարիս մեջ: Պատկերացնու՞մ եք ինչ կլիներ, եթե ես միայն ժարգոնով գրված գրքեր կարդայի:
Ի դեպ, ժարգոնով գրված ստեղծագործություններ շատ եմ կարդացել: Սկզբում հետաքրքիր էր, նորություն էր: Կարելի է ասել, որ դուրս գալիս էր: Բայց 3-4-րդ ստեղծագործությունը կարդալուց հետո ես ձանձրացա. զգացի, որ բոլորն իրար նման են, նույն ասելիքն ունեն: Ստացվում է, որ ժարգոնը շատ սահմանափակ է, չնայած, համաձայն եմ, դիպուկ արտահայտություններ ունի: Ժարգոնով կարող ես գրել միայն կոնկրետ խավի մասին, որը թեև մեծամասնություն է կազմում, բայց բոլորը խիստ միօրինակ կյանքով են ապրում: Այսպիսով, մի քանի ստեղծագործությունից հետո արդեն համը դուրս է գալիս:
Կրկնում եմ, ես դեմ չեմ, երբ կերպարն ավելի արտահայտիչ դարձնելու համար նրա խոսակցություններում հեղինակը հենց ժարգոնն է օգտագործում: Լավ, եթե շատ եք ուզում, թող մեկ-երկու ամբողջապես ժարգոնով գրված ստեղծագործություն լինի, բայց դրանից այն կողմ չի կարդացվում:

Մասսագետ
25.05.2006, 00:18
Chuk Նախ շնորհակալ եմ, որ շատ կարճ պատասխանեցիր::(
էս էլ իմ կարճ պատասխանը

ուրեմն գրականը համարենք գեղեցիկ, իսկ ես գեղեցիկի կարիք չեմ զգում գրքերի մեջ: Չգիտեմ կարող ա շատերը գեղեցիկի հետևից են ընկնում, գեղեցիկ բառերի, իսկ ինձ անձամբ գործն ա հետաքրքրում: Հա գրողներ կան, որ էդ գեղեցիկ բառերը շատ ճիշտ են օգտագործում, դա ուրիշ բան:
Չեմ հասկանում ինչու՞ գրողը պիտի հետևի ընթերցողների ճաշակին: Եթե ինքը տենց ա անում ուրեմն իրա գործերը չեն կարա անկեղծ լինեն, գրողը գրում ա իրա ուզածը, ընթերցողը գնահատական ա տալիս: Իսկ եթե ժարգոնը փոխվում ա, կարող ա հասկանալի չլինի գոյություն ունի ծանոթագրություն, որը կար նաև Սելինջերի վեպի մեջ: Ի դեպ ես էլ շտապում եմ քեզ հիասթափեցնել, Սելինջերը օգտագործել ա ժարգոնային բառեր, որոնցից մեկը հենց հիմա հիշում եմ՝ "ցոպ": Իսկ գրական բառերի համար ծանոթագրություններ չեն լինում, ինչքանով որ կարա ժարգոնը ձեզ հասկանալի չլինի, ինձ էլ շատ դեպքերում գրական կարա հասկանալի չլինի:
Գրականության դասագրքում չեմ խոսում ժարգոն մտցնելու մասին, բայց ես ահավոր ուզում եմ, որ էդ դասագրքերի էդ աստիճան գրական լինելը հանեն: ՈՒ հետո ես չեմ խոսում դասագրքերի մասին, ես խոսում եմ գրողի գրելու լեզվի:
Կարդացող բանակից արի չվիճենք, որովհետև կարդացող բանակում շատ մարդիկ կան, իսկ էդ շատ մարդկանցից շատերը և' նա են կարդում, և' նա: Ժարգոն չեն սիրում կարդալ միայն նրանք ովքեր, խիստ դեմ են էդ լեզվին, կամ չէ խիստ կողմ են գրականին: Դու սխալվում ես, եթե կարծում ես կարդալ չսիրող բանակը մի բան կկարդա մենակ նրա համար, որ ժարգոնով ա, կարդալ չսիրող բանակը ընդհանրապես ոչինչ չի կարդա: Իսկ եթե ժարգոն էլ կարդա կասի "Բայց սենց բան կարելի՞ ա գրել", դա վերաբերվում ա, թե աղջիկներին, թե տղաներին: Մարդ եթե չի կարդում, նա ոչ մի գիրք ման չի գա:
Իսկ ժարգոն թարգմանելու մասին մտածելը դա արդեն գրողի գործը չի, ինքը գրում ա, թարգմանողները կթագմանեն, իրան կոպիտ ասած շատ չպիտի հուզի էդ:
Իսկ որ ընթերցողների թիվը սահմանափակվում ա, դա էլ գրողի մեղքը չի, դա էլ ա ընթերցողների մեղքը, որ գործը չեն կարդում մենակ նրա համար, որ ժարգոնով ա գրած, չնայած էլի եմ ասում, շատերը դրան ուշադրություն չեն դարձնում ու լավ էլ կարդում են, այ ես հենց դրանց կանվանեմ իսկական ընթերցողների բանակ:

Ես ավելի շատ գրական լեզվով գրքեր եմ կարդացել ու ինձ թվում ա դու ինձ կհավատաս, որ իմ խոսելու լեզուն բացարձակ դրանից ոչ փոխվել ա, ոչ տուզհել: Կարգին հաղորդում նայելուց որոշ արտահայտություններ կմտնեն մարդկանց խոսքի մեջ(իմիջայլոց դա ժամանակային բնույթ ա կրում) , բայց ոչ կարդալուց, որովհետև ավելի շատերն են նայում, ավելի շատերն են գնում կիսվում իրենց տեսածը ուրիշների հետ, փորձում են նմանակել ևայլն: Կարդալուց էդ էֆֆեկտը չկա:
Դու օտարածին բառեր գրելով չես նպաստում դրա տարածվելուն, դա արդեն կա, դա արդեն օգտագործում են, իսկ էդ բառերը չօգտագործողը կարդալուց հետո չի սկսի օգտագործել: Ժարգոնը կա, դրա դեմ անհնար ա պայքարել, ես կասեի նույնիսկ պետք չի :
Եթե գրողը գրում ա (ինչ լեզվով ուզում ա լինի), որ շատ մարդկանց դուր գա, ուրեմն ինքը ավելի լավ ա չգրի, տենց "շոպլիկություններով" չզբաղվի:

սենց մի քիչ խառը ստացվեց, որովհետև ես էլ արդեն չէի հիշում ինչ էի ուզում գրեի:

kiki
25.05.2006, 00:31
վայ էս ինչ եք սարքել...մի քիչ խիղճ ունեցեք էլի, մարդիկ պիտի կարդան դեռ...:)

Chuk
25.05.2006, 02:36
Օրինակ. ինչպես ավելի հակիրճ ու դիպուկ կարտահայտեիր հետևյալը. "Դու աչքիս տեղը չես բերում":
Ես ինձ չեմ տանջի տարբերակներ մտածելով, որովհետև քո բերած օրինակը ժարգոն չէ, այլ գրական խոսակցական լեզու:

Ես էլ կողմ չեմ ժարգոնը "զոռով" զարգացնելուն: Բայց դեմ եմ նաև արվեստում սահմանափակումներ մտցնելուն:
Ես չեմ կարծում, որ լեզվի ընտրությունը սահմանափակում է մտցնում արվեստում: Այն, ինչը կարելի է արտահայտել մի լեզվով, սովորաբար հնարավոր է արտատայտել նաև ուրիշ լեզվով:

Ստեղցագործողը պետք ե արտահայտի այն, ինչ զգում է և այնպես , ինչպես զգում է:
Նայած... նայած... օրինակ եթե նա իր գրքում բռնություն քարոզի, թեկուզ լավ ստեղծագործությունում... մտածել է պետք... մտածել...

Եվ իսկական արվեստը չի կարող լեզուն փչացնել: Արվեստն ընդհանրապես ոչինչ չի փչացնում , արվեստը գեղեցկացնում է:
Փոխարենը կարող է լեզուն փչացնել արվեստը: Եվ վերջապես ամեն ինչ կախված է արվեստը ուսումնասիրողի ընկալումից:

Chuk
25.05.2006, 02:53
Մրրիկ> Այս անգամ փորձեմ իսկապես կարճ պատասխանել

Ես չեմ ասում, որ պետք է գրել գեղեցիկ բառերով
Ես չեմ ասում, որ պետք է հետևել ընթերցողի ճաշակին (չնայած դա էլ չի խանգարի)
Գրականն ավելի շատերին է հասկանալի, քան ժարգոնը
Ժարգոնով չեն կարդում նաև այն մարդիկ, ում պարզապես դուր չի գալիս այդ լեզվով կարդալը, այլ ոչ թե խիստ դեմ են: Չեն կարդում նաև այն մարդիկ, ովքեր չեն հասկանում:
Կարդալ չսիրող բանակը չի կարդա, բայց կասի որ կարդում է, ու դրանով կնպաստի գրողի ճանաչված դառնալուն, եթե անգամ այդ գրողն անարժան է:
Ես ոչ թե գրողին էի պատասխանում, թե ինչու ժարգոնով չգրի, այլ իմ կարծիքներն էի շարադրում, թե ինչու ցանկալի չէ ժարգոնով գրելը: Հետևաբար այո՛, գրողին չպետք է հուզի թե ով կթարգմանի: Բայց ես էլ ասում եմ, որ դա այս ու այս պատճառով այնքան էլ լավ չի:
Ես չեմ հավատում, որ քո լեզուն չի փոխվել գրականով գրված գրքերը կարդալուց, որովհետև այդ փոփոխությունը գիտակցական չի տեղի ունենա և կարծում եմ ինքդ էլ չես նկատել, որ փոխել է: Փոխարենը դա երևում է քո գրական խոսելուց: Անշուշտ այստեղ դեր ունի նաև շրջապատը, բայց կարծում եմ, որ դեր ունեն նաև կարդացածդ գրքերը:
Գրական լեզվով գրել չի նշանակում գրել այն լեզվով, որը մարդկանց դուր է գալիս: Ավելին, հնարավոր է, որ մարդիկ ժարգոնով գրված գրքերի են սպասում: Ինչու՞ դա պետք չի, արդեն ասել եմ ու դու հակաճառել ես, ինձ չհամոզելով :)

Այս անգամ այնքան էլ երկար չստացվեց, չէ՞ :)

Բյուրակն> Համաձայն եմ քո հետ :) (բացի եղբորդ մասին գրածից :P)
Կիկի> Ի՞նչ անենք, հետաքրքիր քննարկում ստացվեց, որտեղ շատ ասելիքներ ունեինք: Հույս ունեմ, որ ովքեր որ կկարդան, չեն փոշմանի :)

Մասսագետ
25.05.2006, 03:02
Եթե սրանից հետո էլ չհամոզվի, էլ ի՞նչ ասեմ եղբորս մասին:

Ի դեպ, ժարգոնով գրված ստեղծագործություններ շատ եմ կարդացել: Սկզբում հետաքրքիր էր, նորություն էր: Կարելի է ասել, որ դուրս գալիս էր: Բայց 3-4-րդ ստեղծագործությունը կարդալուց հետո ես ձանձրացա. զգացի, որ բոլորն իրար նման են, նույն ասելիքն ունեն: Ստացվում է, որ ժարգոնը շատ սահմանափակ է, չնայած, համաձայն եմ, դիպուկ արտահայտություններ ունի: Ժարգոնով կարող ես գրել միայն կոնկրետ խավի մասին, որը թեև մեծամասնություն է կազմում, բայց բոլորը խիստ միօրինակ կյանքով են ապրում: Այսպիսով, մի քանի ստեղծագործությունից հետո արդեն համը դուրս է գալիս:

Բյուր չնայած չէի ուզում քո գրածին պատասխանեի, բայց էս մեկին հակափաստարկ բերելու ցանկությունս շատ մեծ ա:
Դու ասու՞մ ես նույն կյանքով են ապրում, նույն խավն են ներկայացնում, իսկ գրակա՞ն խոսողներյ:
Դե հիմա ես քեզ ասեմ, որ նույն ժարգոնով կարա խոսա բացի քուչում պպզած տղուց նաև, բենզակալոնկում աշխատողը, մատուցողը, միլիցան, ոմեգայի պահակը, քաղաքական գործիչը, ձեր դասախոսներից որևէ մեկը, շները, հոգիները, հայլուրի աշխատողները, լրագրողները, բոմժերը, բուշը վերջիվերջո, գրողները, բանտում նստած տղերքը, փողոցում կանգնող աղջկերքը, առաջին դասարանի գագուլիկը, մարշրուտկի շոֆեռը ու էլի շատ շատերը, բայց ոնց տեսնում ես սրանք լրիվ տարբեր կյանքով ապրող էակներ են ու մի ասա, թե սահմանափակ ա, հազար ու մի բան կարաս գրես, եթե նկատես:

Մասսագետ
25.05.2006, 03:27
Մրրիկ> Այս անգամ փորձեմ իսկապես կարճ պատասխանել

Ժարգոնով չեն կարդում նաև այն մարդիկ, ում պարզապես դուր չի գալիս այդ լեզվով կարդալը, այլ ոչ թե խիստ դեմ են: Չեն կարդում նաև այն մարդիկ, ովքեր չեն հասկանում:
Կարդալ չսիրող բանակը չի կարդա, բայց կասի որ կարդում է, ու դրանով կնպաստի գրողի ճանաչված դառնալուն, եթե անգամ այդ գրողն անարժան է:
Ես չեմ հավատում, որ քո լեզուն չի փոխվել գրականով գրված գրքերը կարդալուց, որովհետև այդ փոփոխությունը գիտակցական չի տեղի ունենա և կարծում եմ ինքդ էլ չես նկատել, որ փոխել է: Փոխարենը դա երևում է քո գրական խոսելուց: Անշուշտ այստեղ դեր ունի նաև շրջապատը, բայց կարծում եմ, որ դեր ունեն նաև կարդացածդ գրքերը:
Գրական լեզվով գրել չի նշանակում գրել այն լեզվով, որը մարդկանց դուր է գալիս: Ավելին, հնարավոր է, որ մարդիկ ժարգոնով գրված գրքերի են սպասում: Ինչու՞ դա պետք չի, արդեն ասել եմ ու դու հակաճառել ես, ինձ չհամոզելով :)


Կարծում եմ ում դուր չի գալիս այդ լեզվով կարդալը, նրանք դեմ են այդ լեզվին :(հիմնականում)

Կարդալ չսիրող բանակը նախ պիտի իմանա գրողի անունը, որ ասի կարդացել եմ, բայց կարդալ չսիրող բանակում ես չեմ ճանաչում որևէ մարդու, որը ծանոթ լինի ժարգոնով գրող որևէ գրողի:

Չէ ես համոզված եմ, որ չի փոխվել լեզուս գրական գրքեր կարդալուց, նաև չի փոխվել ժարգոնով գործեր կարդալուց:

Մարդիկ չեն սպասում հատուկ որևէ լեզվով գրված գրքի, մարդիկ սպասում են լավ գրքի:
Հետո մոտս նենց տպավորություն ա ստեղծվում, որ ես քարոզում եմ ժարգոնով գրքեր կարդալ բոլորին: Ո'չ, իմ ասածը էն ա, որ ժարգոնով գրելը հանցագործություն չի ու դա էլ ա կարելի կարդալ:

StrangeLittleGirl
25.05.2006, 07:29
Բյուր չնայած չէի ուզում քո գրածին պատասխանեի, բայց էս մեկին հակափաստարկ բերելու ցանկությունս շատ մեծ ա:
Դու ասու՞մ ես նույն կյանքով են ապրում, նույն խավն են ներկայացնում, իսկ գրակա՞ն խոսողներյ:
Դե հիմա ես քեզ ասեմ, որ նույն ժարգոնով կարա խոսա բացի քուչում պպզած տղուց նաև, բենզակալոնկում աշխատողը, մատուցողը, միլիցան, ոմեգայի պահակը, քաղաքական գործիչը, ձեր դասախոսներից որևէ մեկը, շները, հոգիները, հայլուրի աշխատողները, լրագրողները, բոմժերը, բուշը վերջիվերջո, գրողները, բանտում նստած տղերքը, փողոցում կանգնող աղջկերքը, առաջին դասարանի գագուլիկը, մարշրուտկի շոֆեռը ու էլի շատ շատերը, բայց ոնց տեսնում ես սրանք լրիվ տարբեր կյանքով ապրող էակներ են ու մի ասա, թե սահմանափակ ա, հազար ու մի բան կարաս գրես, եթե նկատես:
Հո՛վ, դու նորից շփոթում ես խոսակցականը ժարգոնի հետ: Նախ հասկանանք, թե ինչ է ժարգոնը: Դա պարզապես լեզվի մի տեսակ, որն օգտագործում է ժողովրդի խիստ նեղ զանգված: Իսկ քո նշածների մեծ մասը տեղավորվում է այդ խիստ նեղ զանգվածի մեջ (երեկվա բոմժն այսօր կարող է բանտում լինել, դառնալ քաղաքական գործիչ կամ աշխատել Օմեգայում՝ որպես պահակ):

Մելիք
25.05.2006, 15:25
Վերջ, ես լվանում եմ ձեռքերս, Բայց մնում եմ իմ կարծիքին.
"Ստեղծգործողը պետք է ներկայացնի այն ինչ զգում է և այնպես ինչպես զգում է":
Փախուստ չհամարեք. ուղղակի վերին աստիճանի անկազմակեպ մարդ լինելով` ես ձանձրանում եմ ինձանից, երբ փորձում եմ ինչ որ բանի վրա կենտրոնանալ և որևէ համակարգված բան ներկայացնել:

Հով ջան, քո հետ եմ: Էտ տեմպով... Չթուլացնես::hands

Մասսագետ
25.05.2006, 17:12
Հո՛վ, դու նորից շփոթում ես խոսակցականը ժարգոնի հետ: Նախ հասկանանք, թե ինչ է ժարգոնը: Դա պարզապես լեզվի մի տեսակ, որն օգտագործում է ժողովրդի խիստ նեղ զանգված: Իսկ քո նշածների մեծ մասը տեղավորվում է այդ խիստ նեղ զանգվածի մեջ (երեկվա բոմժն այսօր կարող է բանտում լինել, դառնալ քաղաքական գործիչ կամ աշխատել Օմեգայում՝ որպես պահակ):
Ես ժարգոնը խոսակցականի հետ չեմ շփոթում, ես դրանք իրարից լավ եմ տարբերում:
ՈՒ նորից եմ ասում հենց ձեր դասախոսը կարա ժարգոնով խոսա ու իմ նշածներից բոլորն էլ կարան խոսան ժարգոնով: Նաև կարելի ա ներկայացնել, որ նրանք խոսում են ժարգոնով, հենց ես մի օրինակ բերեցի՝ շունը, շանը կարաս ներկայացնես, որ ժարգոնով ա խոսում: Շատ իզուր ես կարծում, որ ժարգոնով գրելը սահմանափակ ա, իսկ գարականը ոչ, էրկուսն էլ սահմանափակ չեն, դու ուղղակի մի քիչ երևակայությունդ աշխատացրու:

Ուլուանա
25.05.2006, 20:21
Լսեք, դուք խիղճ ունե՞ք։ Ցնդեցի արդեն, մինչև ձեր երկարաշունչ ճառերը կարդացի-պրծա։:{
Վատ կապի պատճառով նույնիսկ երեկվա գրառումները չէի կարդացել, ու միանգամից էդքանը քիչ առաջ կարդացի։
Որպեսզի ես էլ իմ հերթին մի երկարաշունչ ճառ չասեմ (թշնամուս էլ չէի ցանկանա, որ էդքան երկար գրառումներ կարդար), միայն մի բան կասեմ. եթե գրելու լինեի, հաստա կգրեի այն ամենը, ինչ այս թեմայում գրել է Չուկը։;) Ոտքով-ձեռքով համաձայն եմ։ Իմ կարծիքով շատ հիմնավոր ու սպառիչ է գրել։:)
Այնպես որ, Չուկ, Բյուրակն, ես ձեզ հետ եմ։:D

Մասսագետ
25.05.2006, 22:13
միայն մի բան կասեմ. եթե գրելու լինեի, հաստա կգրեի այն ամենը, ինչ այս թեմայում գրել է Չուկը։
Այնպես որ, Չուկ, Բյուրակն, ես ձեզ հետ եմ։:D
Գիտեմ ;) :P

kiki
25.05.2006, 22:22
իսկ ես չկարդացի այդպես էլ , ալարում եմ...
Մրրիկ ու Չուկ ջաներ, դուք չհոգնեցի՞ք դեռ...
Անահիտ ջան, որ խղճաին բա կգրեի՞ն...

Chuk
26.05.2006, 01:45
Կարծում եմ ում դուր չի գալիս այդ լեզվով կարդալը, նրանք դեմ են այդ լեզվին :(հիմնականում)
Համաձայն չեմ

Կարդալ չսիրող բանակը նախ պիտի իմանա գրողի անունը, որ ասի կարդացել եմ, բայց կարդալ չսիրող բանակում ես չեմ ճանաչում որևէ մարդու, որը ծանոթ լինի ժարգոնով գրող որևէ գրողի:
Հետո ի՞նչ որ դու չգիտես :)

Չէ ես համոզված եմ, որ չի փոխվել լեզուս գրական գրքեր կարդալուց, նաև չի փոխվել ժարգոնով գործեր կարդալուց:
Էս հարցում քո համոզվածությունը քիչ է ;)

Մարդիկ չեն սպասում հատուկ որևէ լեզվով գրված գրքի, մարդիկ սպասում են լավ գրքի:
Լավ ընթերցողն է լավ գրքի սպասում ;)

Մասսագետ
26.05.2006, 02:00
Համաձայն չեմ
Որ համաձայն չես դա կարելի ա հասկանալ, իսկ ես ոնց գցում-բռնում եմ տենց ա:


Հետո ի՞նչ որ դու չգիտես :)

Իսկ դու գիտե՞ս: Կարդալ չսիրող բանակը հայտնի գրողներին կիմանա, ասենք նենց հայտնի ոնց որ Թումանյանն ա (հայաստանի մասշտաբով), Պուշիկինն ա: Բայց ժարգոնով գրողները հայտնի չեն էդ բանակում:


Լավ ընթերցողն է լավ գրքի սպասում ;)

Լավ ընթերցող տենց բան չկա: Ընթերցողը սիրում ա էն ինչ սիրում ա, ես կարա՞մ վատ ընթերցող ասեմ նրանց, որոնք Ս-ին են կարդում (դե հասկացար ում նկատի ունեմ), ոչ չեմ կարա: ;)

Chuk
26.05.2006, 02:04
Որ համաձայն չես դա կարելի ա հասկանալ, իսկ ես ոնց գցում-բռնում եմ տենց ա:
Զառ հո՞ չի, որ գցես բռնես :o

Իսկ դու գիտե՞ս: Կարդալ չսիրող բանակը հայտնի գրողներին կիմանա, ասենք նենց հայտնի ոնց որ Թումանյանն ա (հայաստանի մասշտաբով), Պուշիկինն ա: Բայց ժարգոնով գրողները հայտնի չեն էդ բանակում:
Առայժմ, Մրրիկ ջան, առայժմ, քանի դեռ մոդա չի դարձել ;)

Լավ ընթերցող տենց բան չկա: Ընթերցողը սիրում ա էն ինչ սիրում ա, ես կարա՞մ վատ ընթերցող ասեմ նրանց, որոնք Ս-ին են կարդում (դե հասկացար ում նկատի ունեմ), ոչ չեմ կարա:
Ես վատ ընթերցող եմ անվանում նրանց, ովքեր գիրք չեն կարդում, բայց հույս ունեն որ ժարգոնով գրքեր կլինեն, կկարդան ;) Իսկ Ս-ին բան չասես, ինքը պապիս ընկերն է եղել :P

Մասսագետ
26.05.2006, 02:13
Զառ հո՞ չի, որ գցես բռնես :o
դա մոտավորապես տենց, բայց էդքան է չէ: Էդ զառերը "գլխիս մեջ են": :P


Առայժմ, Մրրիկ ջան, առայժմ, քանի դեռ մոդա չի դարձել ;)
դե ես արդեն ասել եմ, դա մոդա չի դառնա: Մոդա տենց բաները չեն դառնում, իսկ եթե դառնա էլ, ավելի լավ ա էդ մոդա դառնա, քան հիմա ասել էի ով: :hands


Ես վատ ընթերցող եմ անվանում նրանց, ովքեր գիրք չեն կարդում, բայց հույս ունեն որ ժարգոնով գրքեր կլինեն, կկարդան ;) Իսկ Ս-ին բան չասես, ինքը պապիս ընկերն է եղել :P
տենց մարդ չկա:;)
դե Ս-ն էլ մեր մեջ::)

Chuk
26.05.2006, 02:21
Իսկ դու քո ասածներին հավատու՞մ ես :D ;)

Մասսագետ
26.05.2006, 02:23
(երեկվա բոմժն այսօր կարող է բանտում լինել, դառնալ քաղաքական գործիչ կամ աշխատել Օմեգայում՝ որպես պահակ):
էս մասը չէի նկատել, ուզում եմ արանձին սրա մասին էլ գրեմ:
ՈՒրեմն դու կգրես առանձին բոմջհի մասին:
Հետո առանձին քաղաքական գործչի: Չեմ հասկանում, քեզ թվում ա, եթե բոմժը դառնում ա քաղաքական գործիչ իրա կյանքը դրանով չի փոխվում: Դրանք տարբեր կյանքեր են ու տարբեր պատմություններ:
ՈՒրեմն հիմա նայի, էդ նույն բոմժը կարար գրախոս լիներ ու իրա նույն լեզվով բանտ ընկներ, հետո դռնար քաղաքական գործիչ: Դու ուղղակի զոռով սահմանափակում ես մտցնում: Լավ իմացի էն ինչ գրական ես կարդացել, շատ հեշտ կարելի ա ժարգոն սարքել:

StrangeLittleGirl
27.05.2006, 14:41
Ստեղծգործողը պետք է ներկայացնի այն ինչ զգում է և այնպես ինչպես զգում է
Ցավում եմ, որ ստեղծագործողը ժարգոնով է զգում:

Մրրիկ> Ախր մեր իրականության մեջ բոլոր պատմությունները նույն սցենարով են ընթանում: ՈՒզում ես ընդունիր, ուզում ես՝ ոչ:
Մեկ-երկու գործ հետաքրքիր է թվում, իսկ հետո արդեն ձանձրանում ես նույնը կարդալուց: Կամ էլ մեր «ժարգոնագիրներն» են շատ սահմանափակ

Մելիք
28.05.2006, 14:47
Կամ էլ մեր «ժարգոնագիրներն» են շատ սահմանափակ

Էս արդեն ուրիշ հարց ա, դրա հետ համաձայն եմ:

Բարեկամ
04.04.2007, 05:08
Ժարգոն/ոչ նորմատիվ թե գրական, սկզբունքային չի: Կարևորը դիպուկ ներկայացնի:

vahe avetian
04.04.2007, 07:27
Ո՞նց եք վերաբերվում, եթե գրողը գրում ա ժարգոնով, ցենզուրայից դուրս բառեր օգտագործելով:
Ես շատ եմ վիճել էս հարցի շուրջ, ուզում եմ ստեղի մարդկանց կարծիքն էլ լսել:

Սիրելի Մասսագետ (ենթադրում եմ, որ նկատի եք ունեցել Մասնագետը), ցենզուրա որոշող մասնագետներին պատրաստում էին բոլշևիկների ագիտացիայի ու պրոպագանդայի բաժիններում ու սոցռեալիզմ ուսուցանող լենինի և այլ թափթփուկի անվան շքանշան վաստակած ուսումնական հաստատություններում։
Հայերեն համարժեքն է ԳՐԱՔՆՆՈՒԹՅՈՒՆը, որն իմ մոտ անձամբ առաջացնում է ոգեքննության հիշեցում։ Վերջինս կիրառում էին միջնադարյան օրդեններում, մարդկանց տանջամահ անող խավարամիտ կղերականները, ինկվիզիտորները։

Cassiopeia
27.06.2007, 12:33
S(10:11:17 27/06/2007)
barev
Cassiopeia (10:11:26 27/06/2007)
barev

S(10:11:47 27/06/2007)
et forum-@ porno sayt e darel?

Cassiopeia (10:11:54 27/06/2007)
aysinqn?

S(10:12:21 27/06/2007)
et inch stex&agor&utyunner eq tuyl talis texadren

S(10:12:30 27/06/2007)
ahavor jxaynaca& em
Cassiopeia (10:12:47 27/06/2007)
bayc es henc hima nayum em, u du chkas forumum

S(10:13:17 27/06/2007)
ha yes chkam, u chem el uzum linel

Cassiopeia (10:13:28 27/06/2007)
zarmanali e

S(10:13:28 27/06/2007)
Karda Sifilis@ ete ches kardacel

S(10:13:39 27/06/2007)
karoxa & dzer hamar normal e

Cassiopeia (10:13:55 27/06/2007)
es qez mi tarberak karajarkem.

Cassiopeia (10:13:58 27/06/2007)
du unes erk@ntranq

Cassiopeia (10:14:17 27/06/2007)
ete durd chi galis forum@, parzapes karox es aylevs chmtnel

Cassiopeia (10:14:23 27/06/2007)
urish liq@ hetaqrqir forumner kan

S(10:14:46 27/06/2007)
ha bayc inch e nshanakum arnandami & heshtoci masin grel?

S(10:14:57 27/06/2007)
mardik mtnum kardum en che

S(10:15:05 27/06/2007)
varaqum eq jahelnerin?

Cassiopeia (10:15:11 27/06/2007)
:-D

Cassiopeia (10:15:30 27/06/2007)
voch, parzapes uzum enq nshel, vor aroxj aprelakerpn aveli tank arje qan ropeakan hachuyq@

S(10:15:53 27/06/2007)
uzum eq nuynisk?

S(10:16:21 27/06/2007)
aysinqn da mi hogi chi

Cassiopeia (10:16:40 27/06/2007)
mi masnagitakan harc tam eli

Cassiopeia (10:16:46 27/06/2007)
du xternet-ic es ogtvum?

S(10:17:23 27/06/2007)
chgitem

Cassiopeia (10:17:29 27/06/2007)
:-) vonc chgites

Cassiopeia (10:17:33 27/06/2007)
tnic es mtnum internet?

S(10:17:39 27/06/2007)
che
Cassiopeia (10:17:46 27/06/2007)
inet-clubic?

S(10:17:56 27/06/2007)
gor&i texic

Cassiopeia (10:18:12 27/06/2007)
u chgites, te vorn e dzser provider@?

S(10:18:23 27/06/2007)
che indz chi hetaqrqrum

Cassiopeia (10:18:29 27/06/2007)
haskanali e

S(10:18:48 27/06/2007)
chgitem, et harc@ lu&eq

S(10:18:58 27/06/2007)
el @tenc ban chtesnem

Cassiopeia (10:19:03 27/06/2007)
ay qez ban

Cassiopeia (10:19:14 27/06/2007)
shat knereq, isk duq ov eq, vor nman pahanjner eq nerkayacnum

S(10:19:39 27/06/2007)
der jamanak klini &anachelu

S(10:19:43 27/06/2007)
hay mard em

S(10:19:57 27/06/2007)
lav el manramas@ nkaragrel eq

S(10:20:00 27/06/2007)
apreq

S(10:20:39 27/06/2007)
isk demanstracia cheq patrastvum texadrel?

Cassiopeia (10:21:00 27/06/2007)
ete nman arajark unes, miguce karajarkes naev qo nkarnerov?

Cassiopeia (10:21:09 27/06/2007)
arden ham@ dursa galis

Cassiopeia (10:21:11 27/06/2007)
mnas basrov

S(10:21:27 27/06/2007)
mnas barov

Հ.Գ. Հասկանալի պատճառով թողնվել է զրուցակցիս անվան սկզբնատառը միայն:

Absar21
27.06.2007, 13:47
Հ.Գ. Հասկանալի պատճառով թողնվել է զրուցակցիս անվան սկզբնատառը միայն:[/QUOTE]

Ճիշտ ասած այդ պատճառն ինձ այդքան էլ հասկանալի չէ:Կոնկրետ ես կուզենայի իմանալ S անունով մարդու անունը, որպեսզի հայտեմ նրան հարգանքներս: Ես մի քիչ առաջ նկատեցի Գրականություն բաժնի այդ թեման: Ինձ թվում է, որ եթե ամեն մարդ այստեղ խոսի իր մասնագիտության զզվելի մանրամասների մասին, ապա այս ֆորումը կվերածվի մի ................: Ինչը լիովին արտահայտվել է վերևը նշված բաժնում:

Cassiopeia
27.06.2007, 14:05
Ժողովուրդ, մի քիչ ազատ վերաբերվեք կյանքին: Պետք չէ ապրել կապանքների մեջ: Չէ որ ի վերջո մենք մարդ ենք իսկ այդ բառերը չեն ստեղծվել բառարաններում պահելու համար: Ճիշտ է, կան բաներ, որ ֆորումին իրոք պատիվ չեն բերում, սակայն եթե մենք ազատ խոսքի ջատագով ենք, ապա պարտավոր ենք հարգել իրականությանը համապատասխանող, մաքուր հայերենով գրված ճշմարտությունները…

Taurus
27.06.2007, 14:15
NIka ջան, իզուր ա:
Նույն կերպ կարաս բացատրես, թե Հ1 ով թարգմանված ֆիլմերում "Fuck it" -ը թարդմանվում է , "Ես քո":
Մարդ կա դեռ սովետում ա ապրում, որտեղ սեքս չկար, հետևաբար նրա հետևանքները նույնպես, լավ էս արդեն թեմայից դուրս անցա:
Իսկ պարոն կամ չգիտեմ ինչ "S"-ին փոխանցի որ դեմոնստրացիան կա, մի քանի լավ սայտեր ասեմ թո նայի սովորի;)

Absar21
27.06.2007, 14:18
Ժողովուրդ, մի քիչ ազատ վերաբերվեք կյանքին: Պետք չէ ապրել կապանքների մեջ: Չէ որ ի վերջո մենք մարդ ենք իսկ այդ բառերը չեն ստեղծվել բառարաններում պահելու համար: Ճիշտ է, կան բաներ, որ ֆորումին իրոք պատիվ չեն բերում, սակայն եթե մենք ազատ խոսքի ջատագով ենք, ապա պարտավոր ենք հարգել իրականությանը համապատասխանող, մաքուր հայերենով գրված ճշմարտությունները…


Այդ բառերը ստեղծվել են ըստ անհրաժեշտության օգտագործվելու համար: Ես չեմ կարծում որ այստեղ դրա կարիքը կար: Ու մեկ էլ ինձ դուր չի գալիս, որ մարդիկ ցանկանում են յուրաքանչյուր արատավոր արարք քողարկել կյանքին ազատ վերաբերվելու պատճառաբանության տակ:

Absar21
27.06.2007, 14:26
NIka ջան, իզուր ա:
Նույն կերպ կարաս բացատրես, թե Հ1 ով թարգմանված ֆիլմերում "Fuck it" -ը թարդմանվում է , "Ես քո":
Մարդ կա դեռ սովետում ա ապրում, որտեղ սեքս չկար, հետևաբար նրա հետևանքները նույնպես, լավ էս արդեն թեմայից դուրս անցա:
Իսկ պարոն կամ չգիտեմ ինչ "S"-ին փոխանցի որ դեմոնստրացիան կա, մի քանի լավ սայտեր ասեմ թո նայի սովորի;)

Ինչ է ավելի ճիշտ կլներ որ այդ բառերը թարգմանվեին իրենց բուն իմաստով և դու և քո հարազատները երեկոյան հեռուստացույցի դիմաց նստած լսեիք այդ ոչ սովետական ,ժամանակակից և ազատ կյանքին լրիվ համապատասխանող արտահայտությունները:
????????????????????????????????????????????????

Taurus
27.06.2007, 14:36
Ինչ է ավելի ճիշտ կլներ որ այդ բառերը թարգմանվեին իրենց բուն իմաստով և դու և քո հարազատները երեկոյան հեռուստացույցի դիմաց նստած լսեիք այդ ոչ սովետական ,ժամանակակից և ազատ կյանքին լրիվ համապատասխանող արտահայտությունները:
????????????????????????????????????????????????

:D
սրանից էլ լավ պատասխան?
Absar, արի չվիճենք , ես հավես չունեմ, միևնույնն է մենք տրբեր մտածելակերպի և միջավայրի մարդիք ենք:B
մեկ էլ մի քիչ մտածի գրելուց առաջ

Absar21
27.06.2007, 15:07
:D
սրանից էլ լավ պատասխան?
Absar, արի չվիճենք , ես հավես չունեմ, միևնույնն է մենք տրբեր մտածելակերպի և միջավայրի մարդիք ենք:B
մեկ էլ մի քիչ մտածի գրելուց առաջ

Ես քո գրածի ամենակնհայտ մեկնաբանությունն եմ բերել: Եթե դու դա այլ ձև ես հասկանում՝ բացատրի: Իսկ ինչ վերաբերվում ա գրելուց առաջ մտացելուն, ապա ես քո հուշման կարիքը չունեմ: Ես կյանքում ամեն քայլ անում եմ մտածելով:

Երվանդ
27.06.2007, 15:13
լօլ , էտ «սիֆիլիս»-ը ինչքան քննարկվեց:), երևի արժեր որ մի տեղ դրվեր եթե էտքան խոսակցություններ եղան:), իսկ ինչ վերաբերվումա կինոյի բառերը թարգմանելուն Էդ ջան չեմ կարծում որ էտ ճիշտ կլիներ ,քանի որ հայերենով էտ քֆուրները ու սեռական որոշակի անդամների անվանումները շատ գռեհիկ են հնչում, իսկ կինոներում մեկ-մեկ նենց քֆուրներա ֆռռում որ ես սուս դու սուս:), հետո երբ կարիք կա ու կա ասելիք ու էտ ասելիքը չի հասկացվի քո ուզած ձևի եթե տենց բառեր չօգտագործես , տենց դեպքերում կարելիա օգտագործել, բայց ասենք դուել քեզնից կզզվես եթե անհնդատ ու ցանկացած առիթով օգտագործես

Taurus
27.06.2007, 15:22
Կինոն կինոյով, բայց դե պատկերացրու մեկը գալիս ա մյուսի բերանը ջարդում ա, թողում գնում ա, էն ել կանգնում ա ասում ա "Ես քո":D, բայց հայացքը ընենց ավոնց վոր ասի ".... ....", հետո էլ ".... ..":
վոբշմ, մի օր առիթ կլնի ում որ պետք ա կասեմ:hands

Երվանդ
27.06.2007, 15:49
Հա բայց դե դու իմաստը ջոգում ես ինչ պիտի ասեր:), հավատա որ էտ պահին գրական հայերենով թարգմանեին, հաստատ ավելի շատ դուրդ չէր գա, իսկ ռեալ կյանքում իհարկե ինչ որ մեկի մռութը ջարդելու գործնթացը կարելիա զուգորդել համապատասխան հայհոյանքներով:D, էտ դեպքում նեռվայնացած էս ու հանգստանում ես նաև, բայց տունը նստած հանգիստ կինո նայելու դեպքում չեմ կարծում ինչ որ մեկը կինոյի հերոսների իրար հղված հայհոյանքներից հաճույք ստանա;), հետո կխոսանք էս թեմայով ռեալում սենց գրելով լավ չի ստացվում:)

Շինարար
23.09.2009, 22:38
Ուշացած արձագանք

Բուկովսկին և շատ ուրիշները գրում են ժարգոնով ու շատերին դա դուր ա գալիս: Բուկովսկու գործերը անհնար ա պատկերացնել առանց ժարգոն


Հատված Բուկովսկու «Մաքուր բիձա» բանաստեղծությունից՝

ահա շուտով
55 կլինեմ
մի շաբաթից:
էլ ինչի՞ մասին նստեմ ու գրեմ
երբ առավոտյան այլևս չի կանգնում:

Չեմ մեկնաբանում, կարծում եմ՝ պարզ է, թե ինչպես եմ վերաբերվում ցենզուրայից դուրս գրականությանը::bad

Rhayader
24.09.2009, 03:58
Ուշացած արձագանք


Հատված Բուկովսկու «Մաքուր բիձա» բանաստեղծությունից՝

ահա շուտով
55 կլինեմ
մի շաբաթից:
էլ ինչի՞ մասին նստեմ ու գրեմ
երբ առավոտյան այլևս չի կանգնում:

Չեմ մեկնաբանում, կարծում եմ՝ պարզ է, թե ինչպես եմ վերաբերվում ցենզուրայից դուրս գրականությանը::bad

Նիլ Գեյմանի «Ամերիկյան Աստվածներ» գիրքն էլ է բավականին ցենզուրայից դուրս գրած, բայց դրանից չի տուժում: Այլ բան է, երբ մեկը ցենզուրայից դուրս մի երկու բառ է գրում ու կարծում, թե իր գրած տափակությունը տրանից ավելի «կարդալի կդառնա»::P

Շինարար
24.09.2009, 13:11
Նիլ Գեյմանի «Ամերիկյան Աստվածներ» գիրքն էլ է բավականին ցենզուրայից դուրս գրած, բայց դրանից չի տուժում: Այլ բան է, երբ մեկը ցենզուրայից դուրս մի երկու բառ է գրում ու կարծում, թե իր գրած տափակությունը տրանից ավելի «կարդալի կդառնա»::P

Չգիտեմ, Նիլ Գեյման չեմ կարդացել, ուղղակի ուզում էի ցույց տալ, որ երբ գրողի գլխավոր շարժիչը դադարում է աշխատել, ինչ վիճակում է հայտնվում նա, դրա համար լավ կլինի, որ գրողները առաջին հերթին առաջնորդվեն իրենց ուղեղով, հետո նոր մնացած օրգաններով:

Գոհարիկ
24.12.2009, 20:29
Եթե ժարգոնով է գրված,որովհետև թեման,միջավայրը կամ հերոսն է այդպես պահանջում,ուրեմն ամեն ինչ նորմալ է:Բայց եթե գրվել է ժարգոնով, որովհետր հեղինակի գրագիտությունն ավելին թույլ չէր տալիս, սա արդեն անընդունելի է,որքան էլ որ վեհ բաների մասն խոսվի:
Եվ եթե անգամ ժարգոնը կոլորիտ ստանալու համար է օգտագործվել,նույնիսկ այդ դեպքում պետք է չափը չանցնել,որովհետև կարող է որոշ ընթերցողների հասկանալի չլինել:

Շինարար
24.12.2009, 20:41
Եթե ժարգոնով է գրված,որովհետև թեման,միջավայրը կամ հերոսն է այդպես պահանջում,ուրեմն ամեն ինչ նորմալ է:Բայց եթե գրվել է ժարգոնով, որովհետր հեղինակի գրագիտությունն ավելին թույլ չէր տալիս, սա արդեն անընդունելի է,որքան էլ որ վեհ բաների մասն խոսվի:
Եվ եթե անգամ ժարգոնը կոլորիտ ստանալու համար է օգտագործվել,նույնիսկ այդ դեպքում պետք է չափը չանցնել,որովհետև կարող է որոշ ընթերցողների հասկանալի չլինել:

Ամենակեղտոտ բառապաշար ունեցող կերպարն էլ գրողին է ենթարկվում և երբեք գրողը՝ կերպարին, կոլորիտ ստանալու լավագույն միջոցը ժարգոնը չէ, այն միայն կարող է օգնության գալ այն գրողներին, որոնց տաղանդը այլ միջոցներով թույլ չի տալիս ցանկալի տպավորությունը ստեղծել, ես ասել ու ասում եմ, որ ամենագրական բառերով իսկական Գրողը կարող է ժարգոնի, բարբառի, հայհոյախոսության տպավորություն ստեղծել: Ասածիս լավագույն ապացույցը Հրանտ Մաթևոսյանն է, որին չեմ հոգնի փիարելուց: Երբեք չենք զարմանում, որ պատմավեպերում մեր հին արքաները խոսում են ժամանակակից հայերենով, տես՝ Հ. Մ. «Մեծամոր», հռոմեացիները, բյուզանդացիները, սելջուկները, թուրքերը, Մանգու խանը խոսում են ժամանակակից հայերենով, տես՝ նույնը, իսկ ժարգոնն ու բարբառը գալիս են օգնելու գրողի ապիկարությանը, որ իբր կոլորիտ է ստեղծում:
Իհարկե կան գրողներ, որոնց կողմից ժարգոնի օգտագործումը պարզապես իրենց լեզվական ընտրությունն է, դա ուրիշ խնդիր է, բայց ես դա էլ չեմ ընդունում:

Գոհարիկ
24.12.2009, 20:49
Ամենակեղտոտ բառապաշար ունեցող կերպարն էլ գրողին է ենթարկվում և երբեք գրողը՝ կերպարին, կոլորիտ ստանալու լավագույն միջոցը ժարգոնը չէ, այն միայն կարող է օգնության գալ այն գրողներին, որոնց տաղանդը այլ միջոցներով թույլ չի տալիս ցանկալի տպավորությունը ստեղծել, ես ասել ու ասում եմ, որ ամենագրական բառերով իսկական Գրողը կարող է ժարգոնի, բարբառի, հայհոյախոսության տպավորություն ստեղծել: Ասածիս լավագույն ապացույցը Հրանտ Մաթևոսյանն է, որին չեմ հոգնի փիարելուց: Երբեք չենք զարմանում, որ պատմավեպերում մեր հին արքաները խոսում են ժամանակակից հայերենով, տես՝ Հ. Մ. «Մեծամոր», հռոմեացիները, բյուզանդացիները, սելջուկները, թուրքերը, Մանգու խանը խոսում են ժամանակակից հայերենով, տես՝ նույնը, իսկ ժարգոնն ու բարբառը գալիս են օգնելու գրողի ապիկարությանը, որ իբր կոլորիտ է ստեղծում:
Իհարկե կան գրողներ, որոնց կողմից ժարգոնի օգտագործումը պարզապես իրենց լեզվական ընտրությունն է, դա ուրիշ խնդիր է, բայց ես դա էլ չեմ ընդունում:

Պատմական վեպերում գրական խոսքը զարմանալի չի թվում,որովհետև մենք չգիտենք,թե առաջ ոնց էին խոսում մարդիկ:Իսկ երբ այսօրվա հասարակ մարդն է գրական հերոսդ, մի քիչ դժվարանում է խնդիրը.գրագետ խոսելը կարող է իսկապես կարող է արհեստական թվալ:
Դրա համար ես ավելի լավ առաջարկ ունեմ,գրագետ խոսենք առհասարակ, և մեր գրական հերոսներն էլ կբարեկրթվեն:Չէ որ գրական հերոսներն օդից չեն ընկնում,դրանք մենք ենք:

Շինարար
24.12.2009, 20:55
Պատմական վեպերում գրական խոսքը զարմանալի չի թվում,որովհետև մենք չգիտենք,թե առաջ ոնց էին խոսում մարդիկ:Իսկ երբ այսօրվա հասարակ մարդն է գրական հերոսդ, մի քիչ դժվարանում է խնդիրը.գրագետ խոսելը կարող է իսկապես կարող է արհեստական թվալ:
Դրա համար ես ավելի լավ առաջարկ ունեմ,գրագետ խոսենք առհասարակ, և մեր գրական հերոսներն էլ կբարեկրթվեն:Չէ որ գրական հերոսներն օդից չեն ընկնում,դրանք մենք ենք:

Ես չգիտեմ, :think կյանքում մարդիկ սովորաբար խոսակցական են խոսում, իսկ գրականության մեջ՝ գրական: Այլ բան է, որ հնարավորինս խոսակցականը մոտ լինի գրականին, համենայն դեպս իմ տպավորությամբ հիմա այդպես էլ կա, մարդիկ հիմնականում շատ մոտ են խոսում գրականին, իսկ գրական հերոսները որքան էլ մենք լինենք, մնում են գրական, և Մաթևոսյանի «Աշնան արևում» Աղունը իր գրական լեզվով լիովին ընկալվում է որպես լոռվա Ծմակուտ թեկուզ գոյություն չունեցող գյուղի բնակիչ: Լավ գրողի մոտ երբեք խոսքը արհեստականության տպավորություն չի թողնում: Բերեք նման գրական խոսքի արհետական օրինակներ, տեսնենք, թե դա ինչպես է լինում:

StrangeLittleGirl
24.12.2009, 23:03
Ես չգիտեմ, :think կյանքում մարդիկ սովորաբար խոսակցական են խոսում, իսկ գրականության մեջ՝ գրական: Այլ բան է, որ հնարավորինս խոսակցականը մոտ լինի գրականին, համենայն դեպս իմ տպավորությամբ հիմա այդպես էլ կա, մարդիկ հիմնականում շատ մոտ են խոսում գրականին, իսկ գրական հերոսները որքան էլ մենք լինենք, մնում են գրական, և Մաթևոսյանի «Աշնան արևում» Աղունը իր գրական լեզվով լիովին ընկալվում է որպես լոռվա Ծմակուտ թեկուզ գոյություն չունեցող գյուղի բնակիչ: Լավ գրողի մոտ երբեք խոսքը արհեստականության տպավորություն չի թողնում: Բերեք նման գրական խոսքի արհետական օրինակներ, տեսնենք, թե դա ինչպես է լինում:

Չեմ հասկանում՝ ինչու է նման խնդիր ծագում միայն հայ գրականության մեջ: Երբ Սելինջերի հերոսները թունդ ժարգոնով են խոսում, ոչ ոք մեզնից վեր չի կենում, ասում՝ տես, ժարգոնով են խոսում, էս ինչ տուֆտա գործ ա: Կարծում եմ՝ գրողի անձնական գործն է որոշելը, թե ով ինչ լեզվով պիտի խոսի, ու քանի դեռ արհեստական չի հնչում, թե ժարգոնը, թե թունդ գրական խոսքը պետք է որ ընդունելի լինի կամ նույն Հեմինգուեյը, որը, ճիշտ է, ցենզուրայից դուրս բառեր չի օգտագործել, բայց վերարտադրել է նույնիսկ իսպանական տիպիկ հայհոյանքները՝ ցենզուրայից դուրս բառի փոխարեն շեղատառերով գրելով «հայհոյանք»:

Շինարար
24.12.2009, 23:26
Չեմ հասկանում՝ ինչու է նման խնդիր ծագում միայն հայ գրականության մեջ: Երբ Սելինջերի հերոսները թունդ ժարգոնով են խոսում, ոչ ոք մեզնից վեր չի կենում, ասում՝ տես, ժարգոնով են խոսում, էս ինչ տուֆտա գործ ա: Կարծում եմ՝ գրողի անձնական գործն է որոշելը, թե ով ինչ լեզվով պիտի խոսի, ու քանի դեռ արհեստական չի հնչում, թե ժարգոնը, թե թունդ գրական խոսքը պետք է որ ընդունելի լինի կամ նույն Հեմինգուեյը, որը, ճիշտ է, ցենզուրայից դուրս բառեր չի օգտագործել, բայց վերարտադրել է նույնիսկ իսպանական տիպիկ հայհոյանքները՝ ցենզուրայից դուրս բառի փոխարեն շեղատառերով գրելով «հայհոյանք»:

Ես էլ չգիտեմ, թե ինչու է այդպես:think Երևի նրանից է, որ հայ գրականության մեջ ոչ ոք հանճարեղ ձևով չի հայհոյել, բացի... իհարկե Հրանտ Մաթևոսյանից:))

Chuk
24.12.2009, 23:37
Չեմ հասկանում՝ ինչու է նման խնդիր ծագում միայն հայ գրականության մեջ: Երբ Սելինջերի հերոսները թունդ ժարգոնով են խոսում, ոչ ոք մեզնից վեր չի կենում, ասում՝ տես, ժարգոնով են խոսում, էս ինչ տուֆտա գործ ա: Կարծում եմ՝ գրողի անձնական գործն է որոշելը, թե ով ինչ լեզվով պիտի խոսի, ու քանի դեռ արհեստական չի հնչում, թե ժարգոնը, թե թունդ գրական խոսքը պետք է որ ընդունելի լինի կամ նույն Հեմինգուեյը, որը, ճիշտ է, ցենզուրայից դուրս բառեր չի օգտագործել, բայց վերարտադրել է նույնիսկ իսպանական տիպիկ հայհոյանքները՝ ցենզուրայից դուրս բառի փոխարեն շեղատառերով գրելով «հայհոյանք»:

Կարծում եմ, որ հիմնական պատճառն այն է, որ հայ գրողները հիմնականում ժարգոնով գրում են ոչ թե որովհետև ոճն է այդպես պահանջում, ոչ թե որտև տվյալ հերոսի կամ ստեղծագործության կոլորիտն արտահայտելու համար այդպես է պետք, այլ որովհետև իրենք կարծում են, որ եթե Սելինջերի հերոսները թունդ ժարգոնով են գրել, ուրեմն պետք է ընդօրինակել, չէ՞ որ նրանից ոչնչով պակաս չենք: Սրա հետևանքով գրականությունը ստացվում է արհեստական, որովհետև ժարգոնով խոսքը ոչ թե սահուն մտնում է գրականության մեջ, այլ զոռով խցկվում է: Հաջորդ պատճառն այն է, որ մեր գրողները այնքան են ուզում այդ ժարգոնը խցկել իրենց գրականության մեջ (ոմանք քանի որ ըմբոստ են, մյուսներն ուզում են համարձակ երևալ, էն մյուսները՝ ժամանակակից), հա, ուրեմն այնքան են ուզում խցկել, որ հաշվի չեն առնում, որ իրենք այդ ժարգոնին չեն տիրապետում, ու գրականությունը դառնում է ոչ թե իրականության արտացալում կամ կոլորիտի ներկայացում, այլ լրիվ կեղծ, գրոտեսակային ինչ-որ մի բան:

StrangeLittleGirl
24.12.2009, 23:58
Հայ ժամանակակից գրականությունից կուզենայի առանձնացնել Լուսինե Վայաչյանի «Բալագոյե» վիպակը (վեպ տեսքով չեմ կարդացել, չգիտեմ ինչպիսին է), որտեղ ժարգոնային լեզուն չափից դուրս տեղին է. գրված է առաջին դեմքով, բայց հենց էդ հերոսուհին շատ զարմանալի կլիներ, եթե գրական գրեր: Ի դեպ, մի բան էլ հիշեցի. Սարոյանի «Վեսլի Ջեքսոնի արկածները»: Չգիտեմ՝ Սարոյանն ինքը ոնց է գրել, բայց հայերեն թարգմանությունը լավ էլ խոսակցականով էր ու նորմալ կարդացվում էր:

Enigmatic
25.12.2009, 00:00
Միքիչ գրաkանությունից շեղվեմ, բայց ոչինչ:)
Օրինակ Պաբլո Պիկասոն էլ իր կյանքի վերջին տարիներին պոռնոգռաֆիկ նկարներ էր նկարում և բացատրում էր դա նրանով, որ քանի որ նա այլևս չի կարողանում բավարարվել, իվիճակի չէ, նա իր ցանկությունները արտահայտում է իր նկարներում, այդպիսով բավարարելով իր սեռական ցանկությունները:

Chuk
25.12.2009, 00:01
Հայ ժամանակակից գրականությունից կուզենայի առանձնացնել Լուսինե Վայաչյանի «Բալագոյե» վիպակը (վեպ տեսքով չեմ կարդացել, չգիտեմ ինչպիսին է), որտեղ ժարգոնային լեզուն չափից դուրս տեղին է. գրված է առաջին դեմքով, բայց հենց էդ հերոսուհին շատ զարմանալի կլիներ, եթե գրական գրեր: Ի դեպ, մի բան էլ հիշեցի. Սարոյանի «Վեսլի Ջեքսոնի արկածները»: Չգիտեմ՝ Սարոյանն ինքը ոնց է գրել, բայց հայերեն թարգմանությունը լավ էլ խոսակցականով էր ու նորմալ կարդացվում էր:

Բյուր, եթե գրառումդ իմ գրածին արձագանք էր, ապա ուշադրությունդ հրավիրեմ իմ գրառման միջի հիմնականում բառի վրա: Առանձին գրողներին ու ստեղծագործություններին ես չեմ ուզում անդրադառնալ (կոնկրետ քո ասածը չեմ էլ կարդացել):

Elmo
25.12.2009, 00:03
Ռեպեր Միշոյի արվեստն էլ ա՞ ցենզուրայից դուրս գրականություն կոչվում:

StrangeLittleGirl
25.12.2009, 00:04
Բյուր, եթե գրառումդ իմ գրածին արձագանք էր, ապա ուշադրությունդ հրավիրեմ իմ գրառման միջի հիմնականում բառի վրա: Առանձին գրողներին ու ստեղծագործություններին ես չեմ ուզում անդրադառնալ (կոնկրետ քո ասածը չեմ էլ կարդացել):

Քո գրաթմանն արձագանք չէր (կարծում եմ՝ նկատեցիր, որ մեջբերում չկար): :)Ուղղակի միտքս էի շարունակում:

Հայկօ
25.12.2009, 00:19
Չեմ հասկանում՝ ինչու է նման խնդիր ծագում միայն հայ գրականության մեջ: Երբ Սելինջերի հերոսները թունդ ժարգոնով են խոսում, ոչ ոք մեզնից վեր չի կենում, ասում՝ տես, ժարգոնով են խոսում, էս ինչ տուֆտա գործ ա: Կարծում եմ՝ գրողի անձնական գործն է որոշելը, թե ով ինչ լեզվով պիտի խոսի, ու քանի դեռ արհեստական չի հնչում, թե ժարգոնը, թե թունդ գրական խոսքը պետք է որ ընդունելի լինի կամ նույն Հեմինգուեյը, որը, ճիշտ է, ցենզուրայից դուրս բառեր չի օգտագործել, բայց վերարտադրել է նույնիսկ իսպանական տիպիկ հայհոյանքները՝ ցենզուրայից դուրս բառի փոխարեն շեղատառերով գրելով «հայհոյանք»:

Հմմ... :think Երևի՝ որովհետև այդ գրողները Սելինջեր ու Հեմինգուեյ էին, ոչ թե, ասենք, dostu4atsya do suk (http://www.inknagir.org/index.php?groupid=28&task=content&id=60&lang=arm): Ինչ-որ մեկին թվում է, որ եթե աննասուն գործը հեղեղես տարատեսակ քֆուրներով ու «առնանդամ» բառի տարբեր հոմանիշներով կազմես յոթանասունվեց հազար հանգ, աննասուն գործը կդառնա նորարարական արվեստ: Այնինչ՝ ք@քը մնում է ք@ք՝ ուզում է՝ ջուրը քաշես, ուզում է՝ փայլուն թղթի մեջ փաթաթես ու դնես սերվանտի մեջ: Անձամբ ես հայհոյական բառապաշար պարունակող գրականության դեմ ոչ մի բան չունեմ, բայց մինչև հիմա չեմ հանդիպել մի այնպիսի հայ հեղինակի, ում՝ հայհոյական բառապաշար պարունակող գրվածքը արժանի լինի ստեղծագործություն կոչվելու: Մինչև հիմա հանդիպածս նման գլուխգործոցների առավելագույն թռիչքը եղել է մինչև զուգարանի համապատասխան դարակը:

Շինարար
25.12.2009, 00:23
բայց մինչև հիմա չեմ հանդիպել մի այնպիսի հայ հեղինակի, ում՝ հայհոյական բառապաշար պարունակող գրվածքը արժանի լինի ստեղծագործություն կոչվելու: Մաթևոսյանը մեկ-մեկ հնենց մեղմ հայհոյում ա, ուղղակի չի զգացվում: Երևի հենց դրանում ա գաղտնիքը, եթե էդ հայհոյանքը կամ ասածդ առնանդամը ընթերցողի աչքը չի մտնում, ուրեմն նորմալ ա: Բայց եթե սկսում ես նեղվել դրանից, թեկուզ մտովի այն ուղղում ես դեպի գրողի աչքը:

Հայկօ
25.12.2009, 00:28
Մաթևոսյանը մեկ-մեկ հնենց մեղմ հայհոյում ա, ուղղակի չի զգացվում: Երևի հենց դրանում ա գաղտնիքը, եթե էդ հայհոյանքը կամ ասածդ առնանդամը ընթերցողի աչքը չի մտնում, ուրեմն նորմալ ա: Բայց եթե սկսում ես նեղվել դրանից, թեկուզ մտովի այն ուղղում ես դեպի գրողի աչքը:

Չէ, ես «ես քու հոր...»-ի տիպի արտահայտությունները հայհոյական բառապաշար չեմ համարում :):

Chuk
25.12.2009, 00:29
Մաթևոսյանը մեկ-մեկ հնենց մեղմ հայհոյում ա, ուղղակի չի զգացվում: Երևի հենց դրանում ա գաղտնիքը, եթե էդ հայհոյանքը կամ ասածդ առնանդամը ընթերցողի աչքը չի մտնում, ուրեմն նորմալ ա: Բայց եթե սկսում ես նեղվել դրանից, թեկուզ մտովի այն ուղղում ես դեպի գրողի աչքը:

Չէ, ես «ես քու հոր...»-ի տիպի արտահայտությունները հայհոյական բառապաշար չեմ համարում :):
Հա, եթե էդպես նայենք ես էլ եմ «հայհոյական» բաներ օգտագործել Չուկչստանի որոշ գործերում, բայց խոսքը դրա մասին չի:

Philosopher
25.12.2009, 00:37
Անտառամեջի կոլտնտեսության կողմից Հայկօ-ի հղում կատարած էջի ողջ "ոչ-ցենզուրային" բառապաշարը իր նյութական էքսպոնատներով` կայքի հովանավորին (http://www.princeclausfund.org/): Բարով վայելեք ձեր բացահայտած "հանճարեղ" մարմնամասերը:

Elmo
25.12.2009, 01:22
Հմմ... Երևի՝ որովհետև այդ գրողները Սելինջեր ու Հեմինգուեյ էին, ոչ թե, ասենք, dostu4atsya do suk:

Մեկումեջ կենտրոնի փողոցներում մի հատ բոմժի կարելի ա հանդիպել, գալիս քֆուրով բանաստեղծություններ ա ասում, փող են տալիս: Հաստատ տվածդ լինկից լավ ա հորինում:

StrangeLittleGirl
25.12.2009, 10:41
Հմմ... :think Երևի՝ որովհետև այդ գրողները Սելինջեր ու Հեմինգուեյ էին, ոչ թե, ասենք, dostu4atsya do suk (http://www.inknagir.org/index.php?groupid=28&task=content&id=60&lang=arm): Ինչ-որ մեկին թվում է, որ եթե աննասուն գործը հեղեղես տարատեսակ քֆուրներով ու «առնանդամ» բառի տարբեր հոմանիշներով կազմես յոթանասունվեց հազար հանգ, աննասուն գործը կդառնա նորարարական արվեստ: Այնինչ՝ ք@քը մնում է ք@ք՝ ուզում է՝ ջուրը քաշես, ուզում է՝ փայլուն թղթի մեջ փաթաթես ու դնես սերվանտի մեջ: Անձամբ ես հայհոյական բառապաշար պարունակող գրականության դեմ ոչ մի բան չունեմ, բայց մինչև հիմա չեմ հանդիպել մի այնպիսի հայ հեղինակի, ում՝ հայհոյական բառապաշար պարունակող գրվածքը արժանի լինի ստեղծագործություն կոչվելու: Մինչև հիմա հանդիպածս նման գլուխգործոցների առավելագույն թռիչքը եղել է մինչև զուգարանի համապատասխան դարակը:
Տնաշեն, դու էլ նենց օրինակ բերեցիր :D Բայց դա բացարձակապես գրականություն չի :D Դու իմ բերած օրինակը կարդա: Ճիշտ ա՝ հանճարեղ չի, բայց գոնե ժարգոնային լեզվի օգտագործումն արդարացված ա:

Ինձ ճիշտ հասկացեք էլի: Ես մեր ժարգոնահարուստ գրականությունը չեմ գովում կամ չեմ պաշտում: Ուղղակի երկու կողմերն էլ ծայրահեղությունների մեջ են ընկնում. մեկն ասում է ժարգոն չի կարելի, թող ուրիշ կերպ արտահայտեն ասելիքը, մյուսն էլ որոշում է, որ ինչքան քֆուր, էնքան ազատ: Իմ ասածն ընդամենը էն ա, որ ժարգոնը գրականության մեջ պետք ա տեղին լինի:

Հայկօ
25.12.2009, 19:04
Իմ ասածն ընդամենը էն ա, որ ժարգոնը գրականության մեջ պետք ա տեղին լինի:

Հավիտյանս հավիտենից, ամեն :):

Elmo
27.12.2009, 02:41
Ինձ ճիշտ հասկացեք էլի: Ես մեր ժարգոնահարուստ գրականությունը չեմ գովում կամ չեմ պաշտում:

Դու որ Նյուտոնի 4-րդ օրենքը գիտես, ուրեմն կգովերգես էլ :D