Ազգային գաղափարախոսություն: Կա՞ արդյոք նման բան... [Պահոց]

Ambrosine

13.05.2008, 01:12

Հայոց ազգային գաղափարախոսության էությունը և բովանդակությունը
Ազգային գաղափարախոսությունը գաղափարների, հիմնադրույթների, գործոնների համակարգ է, որի նպատակը ժողովրդի ինքնապահպանումն է, ազատ, անկախ զարգացումը, բարեկեցիկ կյանքի ապահովումը:
Ազգային գաղափարախոսությունը բաղկացած է` ազգի գոյապահպանման, ամբողջական հայրենիքի, անկախ պետականության, ազգային մշակույթի և ազգային կրոնի հիմնադրույթներից: Այդ գաղափարները այն հիմնաքարերն են, որոնց վրա կառուցվում է ազգային գաղափարախոսության ամբողջ համակարգը: Միաժամանակ, բնականաբար, ազգային գաղափարախոսության համակարգում յուրաքանչյուր ժողովուրդ` պայմանավորված իր պատմական զարգացման առանձնահատկություններով, ունի նաև իր յուրահատուկ հիմնախնդիրները:
Ազգային գաղափարախոսությունը բաղկացած է ռազմավարական և մարտավարական ծրագրերից:
Ռազմավարական ծրագիրը բաղկացած է` ազգի ազգի գոյապահպանման, ամբողջական հայրենիքի, անկախ պետականության, ազգային մշակույթի և ազգային կրոնի հիմնադրույթներից: Այդ ծրագրում անհրաժեշտաբար իրենց պատշաճ տեղն են գրավում նաև յուրաքանչյուր ազգի առանձնահատուկ հիմնախնդիրները:
Սակայն ազգային գաղափարախոսության հաղթանակի համար բավական չէ միայն ռազմավարական ճիշտ ծրագրի մշակումը: Հաջողության համար անհրաժեշտ է նաև բոլոր անհրաժեշտ գործոնները հաշվի առնող մանրակրկիտ մշակված մարտավարական ծրագիր: Մարտավարական ծրագիրը ժողովրդի պատմության տարբեր փուլերում, տարբեր պատմական պայմաններում ռազմավարական ծրագրի հիմնախնդիրների լուծման ուղիների համակարգն է: Եթե մարտավարական ծրագիրը չի ելնում պատմական իրականության բոլոր անհրաժեշտ գործոնների վերլուծությունից, նրա մեխանիզմը չի գործում: Հետևաբար, մարտավարական ծրագրի տապալմամբ չի իրականանում նաև ռազմավարական ծրագիրը: Ռազմավարական ծրագիրը կյանքի է կոչվում երկար, իսկ մարտավարական ծրագիրը` ավելի կարճ ժամանակահատվածի համար:
Ազգային գաղափարախոսությունը` ռազմավարական և մարտավարական ծրագրերով, անվանվում է նաև Ազգային ծրագիր, իսկ որոշ երկրներում` Ազգային անվտանգության հայեցակարգ:
Ազգային գաղափարախոսության առանցքը ազգի գոյապահպանումն է, ազգի գաղափարը: Ազգապահպանումը գերխնդիր է:
Ազգը կենդանի օրգանիզմ է, պատմաէթնիկական կատեգորիա: Յուրաքանչյուր ազգի գոյապահպանման համար անհրաժեշտ են հետևյալ ԱԶԳԱՅԻՆ ԳՈՐԾՈՆՆԵՐԸ.
ԼԵԶՈՒ
ՄՇԱԿՈՒՅԹ
ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆ
ՄՏԱԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆ
ԻՆՔՆԱԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ
ԲՆԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ
ՀՈԳԵԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
ՀՈԳԵԿԱՆ ԿԵՐՏՎԱԾՔ
ՆԿԱՐԱԳԻՐ
զգացում`
ՀԱՅՐԵՆԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆ
ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ
ՈԳԻ
ԿՐՈՆ
ՃԱՇԱԿ
ԿԵՆՑԱՂ
ԷԹՆԻԿԱԿԱՆ ԱՎԱՆԴՈՒՅԹՆԵՐ ՈՒ ՍՈՎՈՐՈՒՅԹՆԵՐ
ԸՆՏԱՆԻՔ...
Դարերի ընթացքում ճակատագրի ընդհանրությամբ հիշյալ ազգային գործոնների հիման վրա ձևավորվում է յուրաքանչյուր ազգի ազգային ինքնությունը, ազգային դիմագիծը և ազգային անհատականությունը: Թվարկված գործոնները մտնում են ազգի գաղափարի մեջ և հանդիսանում ազգային գաղափարախոսության բաղկացուցիչ տարրեր:
/շարունակելի.../

dvgray

13.05.2008, 01:21

Ապրելու և գեյատևելու համար յուրաքանչյուր ազգ, կարծում եմ, պիտի ունենա ազգային գաղափարախոսություն, այսինքն` մի գաղափար, որին հետևի ողջ ազգը և դրա շուրջ համախմբված միասնական, մեկ դառնա: Առանց սրա, կարծում եմ, ազգի գոյությունը դատապարտված է կործանման:
Ունենք արդյոք մենք` հայերս, այդ «Ազգային գաղափարախոսություն»-ը, և եթե այո, ո՞րն է այդ, իսկ եթե ոչ` Ի՞նչ գաղափարախոսություն կառաջարկեք դուք:
Կանխավ` շնորհակալություն:

Իսկ օրինակ ընտանիքի գոյության համար գաղափարախոսություն պետք է, թէ ոչ:
Իսկ անհատ մարդու՞ն:
Եթե այո, ապա ո՞րոնք են այդ գաղափարախոսությունները: Առանց որոնց ընտանիքը, կամ մարդ-անհատը կվերանան:
Ու հետաքրքիր են՝ արդյո՞ք այդ ընտանեական, կամ անհատ-մարդու գաղափարախոսությունները կրկնվո՞ղ են, թե՞ ունիկալ են: Եվ ով/ովքեր է գրում դրանք:

Հ.Գ. Գրածներիս չմոտենալ որպես տաֆտալոգիա, այլ փորձել որոշ ժամանակ մտածել այս հարցերի շուրջը :think, նախքան ազգային գաղափարախոսության մասին խոսալը :scen :

Ambrosine

13.05.2008, 01:24

Ճիշտ ա, դուք դեռ քննարկեք անհատի, ընտանիքի <<գաղափարախոսությունը>>, մինչև ես կհասցնեմ հավաքել ամբողջ նյութը:)

dvgray

13.05.2008, 01:27

Ճիշտ ա, դուք դեռ քննարկեք անհատի, ընտանիքի <<գաղափարախոսությունը>>, մինչև ես կհասցնեմ հավաքել ամբողջ նյութը:)
Հոփ ;):
Իսկ դու չե՞ս քննարկելու էտ վերևինը :B:

Ambrosine

13.05.2008, 01:28

Հոփ ;):
Իսկ դու չե՞ս քննարկելու էտ վերևինը :B:

Ուզում էի գլուխս ազատել, էն էլ ... :D

dvgray

13.05.2008, 01:32

Ուզում էի գլուխս ազատել, էն էլ ... :D
Լավ չի ;):
Թե չէ տեքստ հավաքել մենք էլ կարող ենք :
Դու արի կարծիքտ ասա :
:)

Ambrosine

13.05.2008, 01:39

Լավ չի ;):
Թե չէ տեքստ հավաքել մենք էլ կարող ենք :
Դու արի կարծիքտ ասա :
:)

Տեքստը, որը պետք է հավաքեմ, իր մեջ պարունակում է որոշ բաներ` կապված դաստիարակության, կրթության, եկեղեցու հետ: Մի քիչ համբերեք, շուտով ամբողջական տեքստը կլինի:)

Ambrosine

13.05.2008, 02:02

Պատմության փորձությունները հաղթահարելու, գոյապահպանման դարավոր կռվից հաղթող դուրս գալու համար ազգը պետք է ունենա ուժեղ ազգային բնավորություն և հոգեկան կերտվածք, սրբությամբ պահպանի վերը թվարկված ազգային գործոնները:
Բայց պատմության անբարենպաստ ընթացքը ազդում է ժողովրդի բնավորության վրա: Հատկապես աննկատ չի անցնում օտարի դարավոր տիրապետությունը նվաճված ազգի բնավորության և հոգեկան կերտվածքի վրա: Դարերի ընթացքում սկսում են խաթարվել ժողովրդի բնավորության ավանդական գծերը, հոգեկան կերտվածքը:
Այդպիսի ժողովուրդները ձեռք են բերում թերարժեքության բարդույթ, որը Քրիստափոր Միքայելյանը բնութագրել է որպես <<ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՉԱՐԻՔ>>:
Թերարժեքության բարդույթի դրսևորման հիմնական ձևերն են` բնավորության ավանդական գծերի թուլացումը, երբեմն էլ անհետացումը, զոհի բարդույթը, ստրուկի հոգեբանության առաջացումը, սեփական ազգային հավաքական ուժի նկատմամբ անվստահությունը, <<ԵՍ>>-ի հաղթանակ <<ՄԵՆՔ>>-ի նկատմամբ, ազգային հպարտության կորուստ, անմիաբանություն, ազգային համաձայնության գաղափարի թուլացում կամ լիովին անհետացում, պարտվողականություն և այլն:
Բնավորության նման խաթարված գծերով ոչ մի ժողովուրդ չի կարող գոյապահպանվել: Թերարժեքության բարդույթ ունեցող ժողովուրդները, եթե ցանկանում են գոյապահպանվել և մնալ պատմության բեմահարթակի վրա, առաջին հերթին պետք է ձերբազատվեն այդ <<պատմական չարիքից>>:
Ժողովրդի ազգային, հասարակական-քաղաքական ուժերը, կուսակցությունները պետք է քաջություն ունենան բացահայտելու թերարժեքության բարդույթի արմատները, արտահայտությունները և գտնելու դրանց վերացման ուղիները: Իհարկե, հաճելի գործ չէ քննարկել սեփական ժողովրդի` պատմության ընթացքում ձեռք բերած բնավորության արատավոր գծերը: Բայց ավելի լավ է անել այդ <<տհաճ>> գործը, քան թե ականատես լինել ազգի դանդաղ կործանմանը:
ՍԵՓԱԿԱՆ ԵՐԿՐՈՒՄ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՊԱՐՏՎՈՂԱԿԱՆՆԵՐԻՆ ԵՆ ՏԱԼԻՍ, ՍԵՓԱԿԱՆ ԵՐԿԻՐԸ ԱՌԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԻ, ԱՌԱՆՑ ԱՐՅՈՒՆԻ ԹՇՆԱՄՈՒՆ ԵՆ ԹՈՂՆՈՒՄ ՄԻԱՅՆ ՆՐԱՆՔ, ՈՐՈՆՑ ՄԵՋ ՊԱՏՄԱԿԱՆՈՐԵՆ ԹՈՒԼԱՑԵԼ ԵՆ ԿԱՄ ԲԹԱՑԵԼ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ և ԱՆԿԱԽ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԳԱՂԱՓԱՐՆԵՐԸ:
Վերը շարադրածից բխում է այն միանշանակ եզրակացությունը, որ թերարժեքության բարդույթ ունեցող ժողովուրդների պետական ու քաղաքական ղեկավարությունը, ազգային-քաղաքական միտքը, քաղաքական կուսակցությունները իրենց ազգային գաղափարախոսության մեջ պետք է կատարեն պատմական իրավիճակից բխող ուրույն փոփոխություններ, առաջ քաշեն խնդիրներ, որոնք պետք է կազմեն մարտավարական ծրագրի առանցքը, ազգային իղձերի կենսագործման երաշխիքը:

/...շարունակելի.../

Fedayi

13.05.2008, 13:55

Ապրելու և գեյատևելու համար յուրաքանչյուր ազգ, կարծում եմ, պիտի ունենա ազգային գաղափարախոսություն, այսինքն` մի գաղափար, որին հետևի ողջ ազգը և դրա շուրջ համախմբված միասնական, մեկ դառնա: Առանց սրա, կարծում եմ, ազգի գոյությունը դատապարտված է կործանման:
Ունենք արդյոք մենք` հայերս, այդ «Ազգային գաղափարախոսություն»-ը, և եթե այո, ո՞րն է այդ, իսկ եթե ոչ` Ի՞նչ գաղափարախոսություն կառաջարկեք դուք:
Կանխավ` շնորհակալություն:

Չունենք...Ընդհանրապես, հայերս համախմբվում ենք մի գաղափարի շուրջ միայն կրիտիկական պահերին, բայց արդեն ուշ է լինում...Դա մեր դարավոր հիվանդությունն է: Էդ հիվանդին ուժեղ, շատ խիստ առաջնորդ է պետք, որ ականջից բռնի ու դարձի բերի, հակառակ դեպքում նա շարունակում է իներցիայով ընթանալ...
Համաձայն եմ նաև DVGRAY-ի հետ, նախ և առաջ ընտանիքում են գտնվում առողջ հասարակության առանցքային բանալիները...

Ambrosine

14.05.2008, 22:18

Արդի աշխարհաքաղաքական պայմաններում հայ ժողովրդի ու Հայաստանի անցյալի, ներկայի ու ապագայի խնդիրների լուծման անհրաժեշտության շրջանակներում էլ կազմվում է հայոց ազգային գաղափարախոսությունը հետևյալ հիմնախնդիրներով.

ԺՈՂՈՎՐԴԻ ԳԱՂԱՓԱՐԸ
, որը ազգային գաղափարախոսության առանցքն է, նպատակը, գերխնդիրը: Բոլոր ուժերը ի սպաս են դրվում այդ գերխնդրի իրագործմանը, որի էությունը հայ ժողովրդի գոյատևումն է, ազատ, անկապ զարգացումը և բարեկեցիկ կյանքի ապահովումը:
Հայ ժողովրդի գոյապահպանման առաջին հիմնապայմանը անկախ, ամբողջական հայրենիքի առկայությունն է: Երկրորդ հիմնապայմանը` անկախ պետականության առկայությունն է: Երրորդ հիմնապայմանը` ազգային մշակույթի համակարգի առկայությունն է, ազգային մշակույթի` ազգային դաստիարակության հիմնական լծակ լինելը: Առանց ազգի ՀԱՅՐԵՆԻՔ չկա, առանց հայրենիքի` ԱԶԳ: Հայրենիքի բովանդակությունը ՀՈՂՆ է, ձևը` ԱԶԳԱՅԻՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹԸ: Առանց ազգային մշակույթի ազգային հայրենիք չկա: Հողը ազգերի հայրենիք է դառնում ազգային մշակույթով:

ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ԳԱՂԱՓԱՐԸ.
Հայ ժողովուրդը ունի մեկ հայրենիք` Հայկական լեռնաշխարհը, որի տարբեր մասերը բռնազավթված են այլ պետությունների կողմից: Ժողովրդի ապրելատարածքի յուրաքանչյուր անկյուն չի կարող ՀԱՅՐԵՆԻՔ անվանվել: Ամեն ժողովուրդ ունի մեկ հայրենիք: Միանգամայն ճիշտ էր Գարեգին Նժդեհը, երբ ընդունելով Խորհրդային Հայաստանի` հայոց պետականության կորիզ լինելու անհրաժեշտությունը, միաժամանակ ավելացնում էր. <<Ներկա Հայաստանը կազմում է հազիվ մեկ տասներկուերորդը մեր պատմական ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ: Դա ՀԱՅՐԵՆԻՔ ՉԷ, այլ ՀԱՅՐԵՆԻ ԱՆԿՅՈՒՆ>>:
Ահա թե ինչու հայոց ազգային գաղափարախոսության հիմնական նպատակը պատմական ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ազատագրումն է:
Հայրենիքի գաղափարը հայոց ազգային գաղափարախոսության մեջ բաժանվում է երկու հիմնադրույթի.
Անկախ և Միացյալ Հայաստանի հիմնադրույթ,
Հայաստանի անկախ հանրապետության հիմնադրույթ:

ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԻՄՆԱԴՐՈՒՅԹ
Հայոց ազգային գաղափարախոսության հիմնական նպատակը Պատմական Հայրենիքում հայկական ազկախ պետականության վերականգնում է` Անկախ և Միացյալ Հայաստանի ստեղծումը:

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԱՆԿԱԽ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ԴԵՐԻ ՀԻՄՆԱԴՐՈՒՅԹԸ
Հայոց ազգային գաղափարախոսության առանցքային հիմնադրույթներից է Հայաստանի անկախ հանրապետության հռչակումը, ամրապնդումն ու հզորացումը, որպես Անկախ և Միացյալ Հայաստանի իրականացման նախապայման, որպես հայ ժողովրդի գոյապհպանման ու զարգացման երաշխիք:
Հայ ժողովուրդը թևակոխել է Մեծ Գաղափարի իրականացման առաջին փուլը` հռչակված է Հայաստանի անկախ հանրապետությունը, ազատագրված է Լեռնային Ղարաբաղը: Մեծ գաղափարի իրականացումը կատարվում է փուլ առ փուլ:

ԱԶԳԱՅԻՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ԵՎ ԴԱՍՏԻԱՐԱԿՈՒԹՅԱՆ ՀԻՄՆԱԴՐՈՒՅԹԸ

Ազգային ինքնության և ազգային նկարագրի պահպանման ու զարգացման հիմնական միջոցը ազգային մշակույթն է, կրթության ազգային համակարգը, ազգային դաստիարակությունը` մանկապարտեզից մինչև ԲՈՒՀ:
Ազգային ինքնագիտակցությունը, մտածողությունը, նկարագիրը, բնավորությունը և հպարտությունը ձևավորվում են ազգային մշակույթի հիման վրա, կրթական համակարգում: Առանց ազգային մշակույթի և ազգային կրթության ազգը չի կարող հարատևել:
Կրթական համակարգի գերնպատակը պետք է լինի ազգային դաստիարակությունը, ազգային գաղափարախոսության հիման վրա` Ազգի, Հայրենիքի և անկախ պետականության գաղափարների սրբացումը:
Ազգային պետությունը և ժողովուրդը պետք է մշտական հոգատարություն ցուցաբերեն ազգային մշակույթի և կրթական համակարգի հիմնախնդիրների նկատմամբ` դրանց մեջ տեսնե;ով ոչ թե լոկ մշախույթի ու կրթական համակարգի ընդհանուր գաղափարներ, այլ նաև ազգի, հայրենիքի ու պետականության գոյատևման և զարգացման գործոններ:
Առանձնահատուկ ուշադրություն պետք է դարձվի դպրոցում և բուհում լեզվի, պատմության և գրականության դասավանդման հիմնախնդիրներին, ազգային գաղափարախոսության էությունից ելնող դասագրքերի ստեղծմանը: Լեզուն, պատմությունը և գրականությունը ժողովրդի ազգային ինքնագիտակցությունը, նկարագիրը և բնավորությունը ամրապնդող ամենազորեղ գործոններն են:

ՄԵԿ ԱԶԳ – ՄԵԿ ՀԱՅՐԵՆԻՔ ՀԻՄՆԱԴՐՈՒՅԹԸ

Եղեռնից փրկված արևմտահայության մի ստվար զանգված ապաստան գտավ աշխարհի բազմաթիվ երկրներում: Ստեղծվեց հայկական Սփյուռքը: Հայ ժողովուրդը երկատվեց: Սփյուռքահայությունը կանգնեց ձուլման վտանգի առաջ: Նման իրավիճակում սփյուռքահյությունը ձուլումից փրկելու, Հայ դատի աշխատանքները առաջ տանելու համար` մեկ ազգ – մեկ հայրենիք, Հայրենիք – Սփյուռք միասնական համակարգի ստեղծումը դառնում է ազգային գաղափարախոսության հիմնադրույթ:
Ելնելով ազգային գաղափարախոսության հրամայականից, անհրաժեշտ է մշտապես վարել մեկ – ազգ, մեկ – հայրենիք քաղաքականություն: Այդ ազգային քաղաքականության մեջ թե Հայաստանի Հանրապետությունը և թե Սփյուռքը իրենց դերն ունեն կատարելու, իրենց պատմական առաքելությունը:
/...շարունակելի.../

Ambrosine

13.06.2008, 22:01

ԱԶԳԱՅԻՆ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ՀԻՄՆԱԴՐՈՒՅԹԸ
Յուրաքանչյուր ազգ գոյատևելու, զարգանալու և հաղթելու համար պետք է անպայման ունենա բարձր ազգային հպարտություն: Ազգը պետք է հպարտանա իր ազգային նկարագրով, Հայրենիքով, պետականությամբ, մշակույթով, պատմությամբ, ավանդույթներով, կրոնով և ընդհանրապես ազգային բոլոր սուրբ ու անանց արժեքներով: Ազգի, Հայրենիքի և պետականության գոյատևման ու զարգացման հիմնական նախապայմաններից մեկը ազգային հպարտությունն է:
Ազգային հպարտությունից, ազգային արժանապատվությունից զուրկ, թերարժեքության բարդույթով տառապող ազգը չի կարող երկար ժամանակ գոյատևել:
Ազգային հպարտության հիմնադրույթի քարոզչությունը հայոց ազգային գաղափարախոսության հրամայականն է, այն կարևորվում է հայ ժողովրդի պատմական ուղու առանձնահատկություններով:
/...շարունակելի.../

Ambrosine

13.06.2008, 22:25

ԱԶԳԱՅԻՆ ՀԱՄԱՁԱՅՆՈՒԹՅԱՆ ՀԻՄՆԱԴՐՈՒՅԹԸ
Յուրաքանչյուր ազգ, որպեսզի կարողանա գոյատևել, կարողանա դիմադրել պատմության արհավիրքներին, անհրաժեշտաբար պետք է ղեկավարվի ազգային համաձայնության գաղափարով: Ազգը առաջին հերթին պարտավոր է լուծել իր գոյատևման, ֆիզիկական գոյության, Հայրենիքի անվտանգության, ամբողջականության և պետական անկախության հարցը:
Ազգի բոլոր դասակարգերը, քաղաքական կուսակցությունները պետք է գիտակցեն, որ ժողովրդի գոյատևման հիմնական պայմաններից մեկը ազգային համաձայնությունն է: Ազգային համաձայնության գաղափարը գերակայում է դասակարգային և կուսակցական գաղափարներից:
Ազգային գաղափարախոսության բոլոր հիմնադրույթների առկայության դեպքում, եթե բացակայում է ազգային համաձայնության գործոնը, միևնույն է ազգը դատապարտված է պարտության:

ԵԿԵՂԵՑՈՒ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ԴԵՐԻ ՀԻՄՆԱԴՐՈՒՅԹԸ
Եկեղեցին դարերի ընթացքում սրբացնում և աստվածաստեղծ բնույթ է տալիս ազգային գաղափարախոսության հիմնադրույթներին, պայքարում է ազգային համաձայնության և ազգային միասնության գաղափարների իրականացման համար: Պետության բացակայության պայմաններում եկեղեցին ղեկավարում է ազատագրական պայքարը, համախմբում է բոլոր դասակարգերին և հասարակական-քաղաքական ուժերին:
Եկեղեցու գործունեության շնորհիվ խոշոր զարգացում են ապրում մշակույթի և կրթական համակարգերը: Եկեղեցին մեծ դեր է կատարում ժողովրդի ավանդական ազգային բարոյական նորմերի պահպանման գործում` աշխատելով անաղարտ պահել հայ մարդու ազգային նկարագիրը և հոգու մաքրությունը:

/...շարունակելի.../

Ambrosine

13.06.2008, 23:02

ԱԶԳԱՅԻՆ ԹՇՆԱՄՈՒ ԿԵՐՊԱՐԸ

Պատերազմները, նվաճումները, հարստահարությունները ժողովուրդների հազարամյակների պատմության մեջ սովորական երևույթ են: Պարտված ժողովուրդները, բնականաբար, ատելությամբ ու վրեժխնդրությամբ են լցվում հաղթող ժողովուրդների նկատմամբ: Սակայն, որպես կանոն, եթե հաղթողը ինչ-որ ժամանակահատվածից հետո հեռանում է նվաճված երկրից, ապա պարտված ժողովուրդը ժամանակի ընթացքում բուժում է վերքերը և ամենակարող ժամանակը ժողովրդի հիշողությունից ջնջում է ատելության ու վրեժխնդրության զգացումը:Ժողովուրդները չարություն չունեն, նրանք անհիշաչար են: Եթե այդպես չլիներ, ապա բոլոր ժողովուրդները հիմա թշնամիներ կլինեին: Ժողովուրդների համար հավերժական թշնամիներ գոյություն չունեն: Թշնամու գաղափարը ժողովուրդների համար ունի մարտավարական և ոչ թե ռազմավարական նշանակություն:

Բայց կան հիմնախնդիրներ, որոնք հավերժ մնում են ժողովուրդների պատմական հիշողության մեջ: Խոսքը տվյալ դեպքում վերաբերում է մի ժողովրդի կողմից մյուսի ցեղասպանությանը և Հայրենիքի զավթմանը:

ՈՐԵՎԷ ԺՈՂՈՎՐԴԻ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊԱԾ ԵՎ ՆՐԱ ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ ԶԱՎԹԱԾ ԴԱՀԻՃԸ ԶՈՀԻ ՄՈՏ ՍՏԱՆՈՒՄ Է ԱԶԳԱՅԻՆ ԹՇՆԱՄՈՒ ԿԵՐՊԱՐ ԵՎ ՀԱՎԵՐԺ ՄՆՈՒՄ ՆՐԱ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ:

Հայաստանի ոչնչացման քաղաքականությունը այսօր էլ հանդիսանում է թուրքերի ազգային ծրագրի առանցքը, այն ելնում է պանթուրքիզմի գաղափարախոսությունից , որը թուրքերի ազգային իդեալն է, ազգային գաղափարախոսությունը: Քանի դեռ գոյություն ունի պանթուրքիզմը` Միացյալ Թուրանի գաղափարը, Հայաստանի Հանրապետության ոչնչացման ծրագիրը գտնվելու է Թուրքիայի քաղաքականության օրակարգում: Հետխորհրդային շրջանում Թուրքիայի վարած հակահայկական քաղաքականությունը գալիս է մեկ անգամ ևս հաստատելու այդ անվիճելի ճշմարտությունը:

Ստեղված իրավիճակում Հայաստանի ապազգային ուժերը /ՀՀՇԿ-ն և նրանից ծնված ու գունափոխված բոլոր կազմակերպությունները/ բոլշևիզմից ժառանգած <<ինտերնացիոնալիզմի և ժողովուրդների բարեկամության>> դրոշով` ՆԵՈԲՈԼՇԵՎԻԶՄԻ դիրքերից գործադրում են բոլոր միջոցները հայ ժողովրդի գիտակցությունից թուրքերին, որպես ազգային թշնամու կերպար հանելու համար, որով թուլացնում ու բթացնում են հայոց ինքնապահպանման բնազդը, ապակողմնորոշում ժողովրդին և դատապարտում ոչնչացման: Դա դավաճանություն է հայ ժողովրդի նկատմամբ:

Թուրքերը հայոց ազգային թշնամին են: Թուրքերը կդադարեն հայոց ազգային թշնամին լինելուց, հայ-թուրքական հարաբերությունները, թեկուզ փոխզիջումային տարբերակով, կկարգավորվեն Արևմտյան Հայաստանը հայ ժողովրդին վերադարձնելու դեպքում միայն: Այդ պատմական կնճիռը վերացնելու այլ ուղիներ գոյություն չունեն:

Լենդրուշ Խուրշուդյան

ՎԵՐՋ:) Ինչ կարծիքի եք?

Norton

13.06.2008, 23:11

ՎԵՐՋ:) Ինչ կարծիքի եք?

Դաժան էր, հա կա, իմ քննության թեմաներիցա:angry
Աստղ ոնց էլ չես ալարել էդքանը մեքնայագրել էս, կարծեմ ինտում չկա նյութը:

Ambrosine

13.06.2008, 23:29

Դաժան էր, հա կա, իմ քննության թեմաներիցա:angry
Աստղ ոնց էլ չես ալարել էդքանը մեքնայագրել էս, կարծեմ ինտում չկա նյութը:
Ճիշտ ես, չկա, ես կասեի` ոչ մի տեղ չկա: Հավաքել եմ, որ մեր երիտասարդները կարդան ու սովորեն, ինչպես ժամանակին /ջահել վախտերս/ ես եմ սովորել:
Քննությունդ կարաս պարապես սրանով: Ես էլ եմ քննություն տվել: Էլի նյութեր ունեմ, բայց այ դրանք ալարում եմ հավաքեմ:)

Norton

13.06.2008, 23:32

Ճիշտ ես, չկա, ես կասեի` ոչ մի տեղ չկա: Հավաքել եմ, որ մեր երիտասարդները կարդան ու սովորեն, ինչպես ժամանակին /ջահել վախտերս/ ես եմ սովորել:
Քննությունդ կարաս պարապես սրանով: Ես էլ եմ քննություն տվել: Էլի նյութեր ունեմ, բայց այ դրանք ալարում եմ հավաքեմ:)

իմ մոտ էլ ա սրանք:)

Ambrosine

13.06.2008, 23:36

իմ մոտ էլ ա սրանք:)

Հենց ժամանակ ունենամ, կհավաքեմ նաև <<Հայոց ազգային գաղափարախոսության ձևավորման աշխարհաքաղաքական գործոնները>>, որոնց մեջ մտնում են <<Թուրքական գործոնը>> /թուրքերի ազգային գաղափարախոսություն..../, <<Ռուսական գործոնը>> /ռուսաց գաղափարախոսություն.../:

Norton

13.06.2008, 23:39

Հենց ժամանակ ունենամ, կհավաքեմ նաև <<Հայոց ազգային գաղափարախոսության ձևավորման աշխարհաքաղաքական գործոնները>>, որոնց մեջ մտնում են <<Թուրքական գործոնը>> /թուրքերի ազգային գաղափարախոսություն..../, <<Ռուսական գործոնը>> /ռուսաց գաղափարախոսություն.../:

:{, լավ որ ժամանակ ու հավես ունենամ մի բան էլ ես կհավաքեմ, բայց քննությունից հետո:

Ambrosine

13.06.2008, 23:42

:{, լավ որ ժամանակ ու հավես ունենամ մի բան էլ ես կհավաքեմ, բայց քննությունից հետո:

Շատ մի նեղվի, բա որ իմանաս <<Քրդական գործոն>> էլ կա?:D

Norton

13.06.2008, 23:46

Շատ մի նեղվի, բա որ իմանաս <<Քրդական գործոն>> էլ կա?:D

Չէ, էդ մի բնական աղետից պրծել ենք:
Հա, բայց էս թեմայում պտի քննարկեին կա թե՞ չկա, պարզեցինք որ գաղափարախոսություն կա, բա հետո՞, էս մեկը չկա հակառակ տեսկետ ասի մի քիչ քննարկենք:

Ambrosine

13.06.2008, 23:55

Չէ, էդ մի բնական աղետից պրծել ենք:
Հա, բայց էս թեմայում պտի քննարկեին կա թե՞ չկա, պարզեցինք որ գաղափարախոսություն կա, բա հետո՞, էս մեկը չկա հակառակ տեսկետ ասի մի քիչ քննարկենք:

օրինակ էսքանի մեջ ինձ ավելի հետաքրքրում է ազգային թշնամու կերպարը:
Իրոք մենք, մեր երեխաները մեծանալու ենք զոհի հոգեբանությամբ, մինչև թուրքը չբարեհաճի ու չվերադարձնի կամ մենք այնքան չհզորանանք, որ ազատագրենք մեր տարածքները? Միթե այս կնճիռը /ցեղասպխանության/ կրելու ենք մինչև հարցի կարգավորումը?

Norton

14.06.2008, 00:06

օրինակ էսքանի մեջ ինձ ավելի հետաքրքրում է ազգային թշնամու կերպարը:
Իրոք մենք, մեր երեխաները մեծանալու ենք զոհի հոգեբանությամբ, մինչև թուրքը չբարեհաճի ու չվերադարձնի կամ մենք այնքան չհզորանանք, որ ազատագրենք մեր տարածքները? Միթե այս կնճիռը /ցեղասպխանության/ կրելու ենք մինչև հարցի կարգավորումը?

.Հա ինձ թվում ա էդ մտածելակերպը, դեռ երկար կմնա: Չպետքա ոչ մի քայլի սպասել, հենց եկիրը ներսից ուժեղացնելուց, գոնե Հայաստանը պետք ա Իսրայելի հզորության պետություն սարքել, նոր ինչ-որ բաներից խոսալ:
Ինչ վերաբերվումա Թուրքիային , միմատություն կլինի կարծել, որ կամովին տարածքները կվերադարձնի Հայաստանին(մենակ չասեք Սևրի պայմանգիր ) ու հիմա եթե նունիկս վերադարձվի էլ շատ կասկածում եմ, որ մեր պետությունը կկարողանա այն պահել:
Ուղղակի մարդկանց մտածողության մեջ պտի հեղափոխություն մտցվի , սկսկած փոքրուց, բայց ոչ թե թուրքերը բոբո են, մեզ մոռթել են սպանել են, այլ արժանապատիվ
քաղաքացիներ դաստիարակել, որոնք կունենան հստակ նպատակ, "էս ուզում եմ զարգացնեմ իմ երկիրը" ու չընկնեն տարբեր ֆանատիկ կուսակցությունների ազդեցության տակ ու նպատակ դնեն մենակ սպանեն թուրքերին , բայց իրականում իրենց երկրի համար ոչ մի բան չանեն:

Ambrosine

14.06.2008, 00:10

...գոնե Հայաստանը պետք ա Իսրայելի հզորության պետություն սարքել, նոր ինչ-որ բաներից խոսալ...

իսկ դու տեղյակ ես Իսրայելի ստեղծման մասին? Սիոնիզմի?

Norton

14.06.2008, 00:20

իսկ դու տեղյակ ես Իսրայելի ստեղծման մասին? Սիոնիզմի?

Շատ բան չեմ կարա ասեմ, բայց ես չեմ ասում սիոնինզ, ես ԻսրասելԸ բերեցի փոքրիկ ու հզոր պետության օրինակ, որի մակարդակին մենք պտի ձգտենք հասնենք:
Ինչ վերաբերվումա Իսրայելի ստեղծմանը, կատարվելա մոտավորապես հետեվյալ կերպ, 1890--ականներին ստեղվում ա Իսրայելական ֆոնդը, որտեղ Իսրայելի մեծահարուստները հանագանակում էին իրենց ունեցվածքի 10 տոկոսը, այնտեղ էր միավորված նաև իսրայելցի քաղաքկան ներկայացուցիչներ, ու իրենք դեռ իրենց պետության ստեղծումից 50 տարի առաջ նպատակ են դնում ստեղծել Իսրայել պետություն, բայց ինչպե՞ս, այնտեղ պաղեստինցիներ են բնակվւոմ, ու որոշվում է պաղեստինցիների տարածքները առնել ու նրանց փոխարեն հրեաների ներգաղթ ապահովել այժմայն Իսրայելի տարածք ու ներգաղթյալների անվճար տրամադրում էին տուն հողատարածք, սակայն դրանք իրենց սեփականություն կարող էին դառնալ միայն
50 տարի անց, դրանով նրանք կանխարգելում էին արտագաղթ , բայց դա բավական չէր,
դրահամր օգտագործվեցին նաև քաղաքական ներուժը ու մեծ ֆինանսներ:

Ambrosine

14.06.2008, 00:30

Ուրեմն...
1948 թ. մայիսի 14-ին Թել-Ավիվում հռչակվեց Իսրայել պետության անկախությունը /հրեաները սպասել էին 2000 տարի/: Հանդիսությունը տևեց 32 րոպե. ըստ նրանց` դա օր էր, որ ձգվում էր դարից ավել:
Ներկա չէր մի մարդ. Թեոդոր Հերցլը /1860-1904թթ/: Ես էլ շատ չծավալվեմ, միայն նշեմ, որ զավեշտ կա այս մարդու հետ կապված:
1897թ. Բազելում գումարվեց համաշխարհային սիոնիստական կազմակերպության ժողով, որտեղ նա ընտրվեց նախագահ և ղեկավարեց ցմահ: Նա ասում էր, որ ինքը ստեղծել է Իսրայել պետությունը 1897թ.-ին. նույնիսկ 50 տարի անց բոլորը կհամոզվեն դրանում: Զավեշտը կայանում է նրանում, որ Իսրայելը հռչակվեց պետություն 1948թ.` 51 տարի անց /1 տարին մեծ շրջան չհամարենք/::)
Երևի առանձին <<Սիոնիզմի>> թեմա բացեմ, հը?:think

Norton

14.06.2008, 00:32

Ambrosine

14.06.2008, 00:54

Չէ, էդ մի բնական աղետից պրծել ենք:
Հա, բայց էս թեմայում պտի քննարկեին կա թե՞ չկա, պարզեցինք որ գաղափարախոսություն կա, բա հետո՞, էս մեկը չկա հակառակ տեսկետ ասի մի քիչ քննարկենք:

ընկեր, իրականում չկա, պաշտոնապես չունենք: Նենց որ առաջարկում եմ ակումբով գրենք մեր տարբերակը. ես խոստանում եմ, որ կհանձնեմ <<համապատասխան մարմիններին>>:)

Norton

14.06.2008, 00:58

ընկեր, իրականում չկա, պաշտոնապես չունենք: Նենց որ առաջարկում եմ ակումբով գրենք մեր տարբերակը. ես խոստանում եմ, որ կհանձնեմ <<համապատասխան մարմիններին>>:)

Էս առաջարկում եմ, վերացական բաներ չգրել, Հայստանը Իսրայելի նման հզոր սարքելու մեխանիզմներ եւ ճանապարհներ, ու կարոևը նպատակ, որ բոլոր գլխավոր նպատակը լնի հասնել ու անցնել իրան, կամ թեկուզ մի որիշ թոքր զքարգացած երկրի, թե չէ անիմաստ եմ համարում լոլլշոներ գրել թուրքական չգիդեմինչական :ԿՈՆԿՐԵՏ ՆՊԱՏԱԿՆԵՐ ու ՎԵՐՋ:

Ambrosine

15.06.2008, 00:12

Էս հայ-քրիստոնյան ուր կորավ? Թեման բացեց ու գնաց:think

Norton

15.06.2008, 00:13

Աստղ քո առաջարկները ինչ--որ չտեսա

Ambrosine

15.06.2008, 00:20

Աստղ քո առաջարկները ինչ--որ չտեսա

ավելի ուշ ես կանդրադառնամ;)
սկզբի համար նշեմ, որ դեմ եմ հայ երեխային զոհի հոգեբանությամբ դաստիարակելուն: Ուստի Լ. Խուրշուդյանի աշխատանքում ՀԱՍՏԱՏ փոփոխություններ պետք են: Հետո երբ մեզ միանան նաև մեր հոգևորականները, իրենք էլ հուսով եմ կգրեն եկեղեցու դերը:)

Norton

15.06.2008, 00:22

ավելի ուշ ես կանդրադառնամ;)
սկզբի համար նշեմ, որ դեմ եմ հայ երեխային զոհի հոգեբանությամբ դաստիարակելուն: Ուստի Լ. Խուրշուդյանի աշխատանքում ՀԱՍՏԱՏ փոփոխություններ պետք են: Հետո երբ մեզ միանան նաև մեր հոգևորականները, իրենք էլ հուսով եմ կգրեն եկեղեցու դերը:)

Ոնց որ Խուրշուդայնի մեջ էդ կա, ուղղակի ուրիշ ձևովա անդրադարձած:
Վերջում էլ պարզեցի, որ էդ Խուրշուդյանն էլ ա սեռժական:D

Ambrosine

15.06.2008, 00:24

Ոնց որ Խուրշուդայնի մեջ էդ կա, ուղղակի ուրիշ ձևովա անդրադարձած:
Վերջում էլ պարզեցի, որ էդ Խուրշուդյանն էլ ա սեռժական:D

բայց իմ մեջբերածը հենց Խուրշուդյանից ա: դե հիմի սերժական ա, սերժական չի: Կարևորը անաչառ գրի

Norton

15.06.2008, 00:26

բայց իմ մեջբերածը հենց Խուրշուդյանից ա: դե հիմի սերժական ա, սերժական չի: Կարևորը անաչառ գրի

Չէ անուղղակի կերպով , որ ասումա պետք չի բթացնել հայի մեջ և այլն, և այլն:

Ambrosine

15.06.2008, 00:35

Չէ անուղղակի կերպով , որ ասումա պետք չի բթացնել հայի մեջ և այլն, և այլն:

էդ պահը ես էլ էի նկատել;) բայց ես էլ կարծում եմ, որ այդ դեպքում մենք զոհի հոգեբանությամբ ենք մեծանում, ինչը սխալ է: Մենք անընդհատ չպետք է ասենք` մեզ կոտորել են, ոչ, մենք պետք է ԿԱՅԱՆԱՆՔ ու ստիպենք նրանց ճանաչել իրենց հանցանքները

Norton

22.01.2009, 23:59

Աստղ ոնց որ կիսատ գործ էս թողել, հը՞

Ambrosine

23.01.2009, 18:44

Աստղ ոնց որ կիսատ գործ էս թողել, հը՞
Արդեն չեմ հիշում ՝ ինչ պիտի անեի: Հիշեցրու էլի

Norton

23.01.2009, 18:54

Արդեն չեմ հիշում ՝ ինչ պիտի անեի: Հիշեցրու էլի
Հիշեցում

Հենց ժամանակ ունենամ, կհավաքեմ նաև <<Հայոց ազգային գաղափարախոսության ձևավորման աշխարհաքաղաքական գործոնները>>, որոնց մեջ մտնում են <<Թուրքական գործոնը>> /թուրքերի ազգային գաղափարախոսություն..../, <<Ռուսական գործոնը>> /ռուսաց գաղափարախոսություն.../:

Ambrosine

23.01.2009, 18:59

Հիշեցում
Ամաաաան: Այս ինչ անհեռատես քայլ եմ կատարել:D
լավ, շուտով կհավաքեմ ունեցածս նյութերը /շուտով:D/

Գաղթական

23.01.2009, 21:46

էդ պահը ես էլ էի նկատել;) բայց ես էլ կարծում եմ, որ այդ դեպքում մենք զոհի հոգեբանությամբ ենք մեծանում, ինչը սխալ է: Մենք անընդհատ չպետք է ասենք` մեզ կոտորել են, ոչ, մենք պետք է ԿԱՅԱՆԱՆՔ ու ստիպենք նրանց ճանաչել իրենց հանցանքները

Աստղ շնորհակալություն հավաքածդ նյութերի համար:
կսպասեմ, մինչև նորերն էլ հավաքես..
շատ շնորհակալ աշխատանք կատարած կլինես:

ինչ վերաբերում է երեխաներին դաստիարակելուն..
ըստ իս՝ չի կարելի մարդասեր քաղալ ու երեխաներին միշտ սովորեցնել, թե գիտես դու բոլորին պիտի սիրես.. էն էն թուրքերին էլ.. որովհետև էդ իրանք չեն մեզ սպանել, էդ իրանք չեն մեզ ատել, այլ՝ իրենց պապերը..
ո՞ւմ ենք խաբում.. ինքներս մե՞զ, թե՞ մեր երեխեքին..
ոչ էլ պետք է նրա մեջ պարտվողական հոգեբանություն ձևավորել, որ անընդհատ լացի, թե բա մեզ կոտորեցին, մեզ էս արին, էն արին..
արել են, արել..
թույլ ենք եղել..
մեր սխալն էլա եղել..
ժամանակին դեմը չենք առել..
մեկ լինեյինք, խելոք լինեյինք, հոգեպես ամուր լինեյինք՝ առռհա թե կարային թեկուզ մի Հայի գյուղ ջարդեին.. ուր մնաց թե մի եքա երկիր սրբեին տանեին..
դե ուրեմն երեխեք ջան, սովորեք՝ հույսդ մենակ Հայի վրա դիր.. բայց մի էլ մոռացիր Հայի լավ ու վատ կողմերը գերազանց ճանաչել..
Հայը ծայրահեղությունա.. կամ շատ լավ, կամ շատ վատ.. իրա ազգի համար..
որոնի ու գտի լավ Հայերին..
իրար հետ եղեք.. իրար պինդ բռնեք.. վաղը, որ թշնամին մտավ մեր տուն՝ ոչ ուրիշ ազգերն են գալու մեր երկիրը պաշտպանելու, ոչ էլ՝ էն վատ հայերը..
բայց իհարկե ավելի լավ կլինի, որ լավ Հայերի ամուր կապը էնքան հզորանա, որ կանխարգելի բոլոր հարձակումները Հայաստանի վրա.. որ Հային ատող բանակը սարսափի Հայաստանին պատերազմ հայտարարելուց..

բայց էս ամենի հետ մեկտեղ՝ մի էլ մոռացեք էն վատ հայերից, ում հնարավորա, դարձի բերեք.. խելքի կոչեք.. Հայի ոգին մեջը արթնացնեք.. դրանք էլ են Հայ.. դրանց մեջ էլա Հայի արյուն.. ու իրանցից էլ յուրաքանչյուրից կարողա վաղը մի Ազգի Հերոս և/կամ փրկիչ ծնվի..

Ambrosine

23.01.2009, 21:55

Աստղ շնորհակալություն հավաքածդ նյութերի համար:
կսպասեմ, մինչև նորերն էլ հավաքես..
շատ շնորհակալ աշխատանք կատարած կլինես:

ինչ վերաբերում է երեխաներին դաստիարակելուն..
ըստ իս՝ չի կարելի մարդասեր քաղալ ու երեխաներին միշտ սովորեցնել, թե գիտես դու բոլորին պիտի սիրես.. էն էն թուրքերին էլ.. որովհետև էդ իրանք չեն մեզ սպանել, էդ իրանք չեն մեզ ատել, այլ՝ իրենց պապերը..
ո՞ւմ ենք խաբում.. ինքներս մե՞զ, թե՞ մեր երեխեքին..
ոչ էլ պետք է նրա մեջ պարտվողական հոգեբանություն ձևավորել, որ անընդհատ լացի, թե բա մեզ կոտորեցին, մեզ էս արին, էն արին..
արել են, արել..
թույլ ենք եղել..
մեր սխալն էլա եղել..
ժամանակին դեմը չենք առել..
մեկ լինեյինք, խելոք լինեյինք, հոգեպես ամուր լինեյինք՝ առռհա թե կարային թեկուզ մի Հայի գյուղ ջարդեին.. ուր մնաց թե մի եքա երկիր սրբեին տանեին..
դե ուրեմն երեխեք ջան, սովորեք՝ հույսդ մենակ Հայի վրա դիր.. բայց մի էլ մոռացիր Հայի լավ ու վատ կողմերը գերազանց ճանաչել..
Հայը ծայրահեղությունա.. կամ շատ լավ, կամ շատ վատ.. իրա ազգի համար..
որոնի ու գտի լավ Հայերին..
իրար հետ եղեք.. իրար պինդ բռնեք.. վաղը, որ թշնամին մտավ մեր տուն՝ ոչ ուրիշ ազգերն են գալու մեր երկիրը պաշտպանելու, ոչ էլ՝ էն վատ հայերը..
բայց իհարկե ավելի լավ կլինի, որ լավ Հայերի ամուր կապը էնքան հզորանա, որ կանխարգելի բոլոր հարձակումները Հայաստանի վրա.. որ Հային ատող բանակը սարսափի Հայաստանին պատերազմ հայտարարելուց..

բայց էս ամենի հետ մեկտեղ՝ մի էլ մոռացեք էն վատ հայերից, ում հնարավորա, դարձի բերեք.. խելքի կոչեք.. Հայի ոգին մեջը արթնացնեք.. դրանք էլ են Հայ.. դրանց մեջ էլա Հայի արյուն.. ու իրանցից էլ յուրաքանչյուրից կարողա վաղը մի Ազգի Հերոս և/կամ փրկիչ ծնվի..
Գաղթական ջան, իհարկե դեմ եմ պարտվողական, ստրկային հոգեբանությանը, բայց քո հետ համաձայն եմ, որ չենք կարող ասել, թե բոլորին պիտի սիրեն մեր երեխաները: Այսպիսի մի արտահայտություն կա՝ չկան հավերժ դաշնակիցներ, եթե մի քիչ պարզեցնենք արտահայտությունը, ապա կստացվի՝ բարեկամ եղիր նրա հետ, ով այս պահին ամենա հարմարն է, վաղը բարեկամ եղիր նրա հետ, ով ավելի հարմար կլինի... ու այս ամենին գումարած նաև քո մեջբերած գրառումը:)

Մեղապարտ

25.01.2009, 05:13

Ինձ համար շատ հետաքրքիր թեմա է «բարլուսի հետ »սկսեմ:
Բնականաբար ազգային գաղափարախոսություն կա և որոշ ազգեր շատ լավ առաջ են գնում այդ գաղափարախոսությամբ:Հիմա հարց տանք մենք ՝հայերս ունենք ազգային գաղափարախոսություն թե ոչ:
Ասեմ որ ,այո ունենք ,փող աշխատել ,«գոձ դնել» կարելի է այս ազգանվեր ծրագիրը իրականացնել ցանկացած երկրում :
Մենք մեկ այլ ազգային գաղափարախոսություն ունենք ,որը նույնպես շատ լավն է այն շատ լավ ձևակերպել են մեր փոխարեն իտալացիները,«բոլորի մայրիկները անբարոյական են ,բացի իմ մորից մենք որպես ավելի բարոյական այս տեսությանը ավելացրել ենք նաև նաև քույրիկները»:
Հասկանում եմ, բայց ինչ արած բարձրագույն «բոռդյուռային գաղափարախոսությունը» իրավունք ունի քանի որ, այն ներկայացնում է օլիգարխների և տարբեր թասիբով տղերքի «ազգային գաղափարախոսությունը»:
Հա մի բանել «ախպեր ոչ տուր ոչ էլ առ» լավա չէ ................
Շատ շեղվեցի ,այո, բա իհարկե անշուշտ կա ազգային գաղափարախոսություն նաև հայաստանում «նաշ ցար սամիի լուչշիի ցար»:

Mephistopheles

25.01.2009, 09:21

Հայկօ

25.01.2009, 19:47

հիմա ինչպե՞ս պիտի որակեք ինձ
Ապազգային տարր: Կազմաքանդող: Ջհուդ-մասոն: Ծախող: Հոգեխանգարված: Թմրամոլ: Եվ ոչ երբեք՝ ռոմանտիկ:

Norton

26.01.2009, 01:39

Ազգային գաղափարախոսությունը փաստորեն մի գաղափարախոսությունը է որ բոլորս պիտի որդեգրենք, հա՞… իսկ եթե ես հրաժարվեմ որդեգրել և չուզեմ հետևել դրան, ի՞նչ է լինելու ինձ հետ… ես ուզում եմ ազատ լինել իմ մտածողության և խոսքի մեջ և հրաժարվում եմ ինձ հրամցրած որևէ գաղափարախոսություն… հիմա ինչպե՞ս պիտի որակեք ինձ

Բայց ոչ մեկ չի ստիպում հետևես այս կամ այն ցենզուրային: Դա ուղղակի ուղղություններ են, որով պետություննեը շարժվում են, իրենց պետական հեռահար նպատակները իրականացնելու համար, իսկ ռեալում դա թղթի կտորա ընդամենը, հիմա ոչ ոք դրանով չի շարժվում:

Մեղապարտ

26.01.2009, 02:31

Ազգային գաղափարախոսությունը փաստորեն մի գաղափարախոսությունը է որ բոլորս պիտի որդեգրենք, հա՞… իսկ եթե ես հրաժարվեմ որդեգրել և չուզեմ հետևել դրան, ի՞նչ է լինելու ինձ հետ… ես ուզում եմ ազատ լինել իմ մտածողության և խոսքի մեջ և հրաժարվում եմ ինձ հրամցրած որևէ գաղափարախոսություն… հիմա ինչպե՞ս պիտի որակեք ինձ

Որոշ ժամանակ հետո կնմանվես քեզ և կհասկանաս ,իսկ հիմա Յոկո Օսանին փնտրիր
հիմնականում Թումանյաի (Բրյուսով) մոտերքում::D

Mephistopheles

26.01.2009, 02:32

Բայց ոչ մեկ չի ստիպում հետևես այս կամ այն ցենզուրային: Դա ուղղակի ուղղություններ են, որով պետություննեը շարժվում են, իրենց պետական հեռահար նպատակները իրականացնելու համար, իսկ ռեալում դա թղթի կտորա ընդամենը, հիմա ոչ ոք դրանով չի շարժվում:

ես քո ասածի հետ խնդիր չունեմ, բայց դա այն չէ ինչ թեման ինկատի ունի…

Ապրելու և գեյատևելու համար յուրաքանչյուր ազգ, կարծում եմ, պիտի ունենա ազգային գաղափարախոսություն, այսինքն` մի գաղափար, որին հետևի ողջ ազգը և դրա շուրջ համախմբված միասնական, մեկ դառնա: Առանց սրա, կարծում եմ, ազգի գոյությունը դատապարտված է կործանման:
Ունենք արդյոք մենք` հայերս, այդ «Ազգային գաղափարախոսություն»-ը, և եթե այո, ո՞րն է այդ, իսկ եթե ոչ` Ի՞նչ գաղափարախոսություն կառաջարկեք դուք:
Կանխավ` շնորհակալություն:

սա պարզ ռասիզմ է, շովինիզմ, եթե այս սկզբմունքով առաջնորդվեին բոլոր ազգերը, մենք հայերս պիտի համարվենք նրանց երկրներում 2րդ սորտի մարդ

Ambrosine

26.01.2009, 02:44

ես քո ասածի հետ խնդիր չունեմ, բայց դա այն չէ ինչ թեման ինկատի ունի…

Ապրելու և գեյատևելու համար յուրաքանչյուր ազգ, կարծում եմ, պիտի ունենա ազգային գաղափարախոսություն, այսինքն` մի գաղափար, որին հետևի ողջ ազգը և դրա շուրջ համախմբված միասնական, մեկ դառնա: Առանց սրա, կարծում եմ, ազգի գոյությունը դատապարտված է կործանման:
Ունենք արդյոք մենք` հայերս, այդ «Ազգային գաղափարախոսություն»-ը, և եթե այո, ո՞րն է այդ, իսկ եթե ոչ` Ի՞նչ գաղափարախոսություն կառաջարկեք դուք:
Կանխավ` շնորհակալություն:

սա պարզ ռասիզմ է, շովինիզմ, եթե այս սկզբմունքով առաջնորդվեին բոլոր ազգերը, մենք հայերս պիտի համարվենք նրանց երկրներում 2րդ սորտի մարդ
Իսկ ես կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր ազգ պիտի ունենա ինչ-որ նպատակ, որին կձգտի, որին հասնելու համար կանի ամեն հնարավորը

էլի Իսրայելի ծեծված օրինակը չբերելու համար, վկայակոչենք Արցախի գոյամարտը: Ինչ եղավ? Ինչպես պատահեց, որ մի փոքր ազգ հաղթեց? Պատճառը մեկն է՝ միասնականությունը՝ միասնական գաղափարի առկայությունը, այն է՝ ազատագրել Արցախը, փրկել արցախահայերին...

դրանից հետո մեր ազգը չի ունեցել ոչ մի ընդհանուր նպատակ... հետևանքները տեսնում ենք
քո ասած ազատությունը բոլորս ենք սիրում ու հաստատ զոմբիի նման չենք ենթարկվելու ինչ-որ կարծրատիպերի, բայց և այնքան զարգացած չենք, որ ամեն մեկս մեր համար ապրի՝ առանց մտածելու կողքինի մասին, անտարբերությունը սպանում է մեր ազգը

Norton

26.01.2009, 02:49

ես քո ասածի հետ խնդիր չունեմ, բայց դա այն չէ ինչ թեման ինկատի ունի…

Ապրելու և գեյատևելու համար յուրաքանչյուր ազգ, կարծում եմ, պիտի ունենա ազգային գաղափարախոսություն, այսինքն` մի գաղափար, որին հետևի ողջ ազգը և դրա շուրջ համախմբված միասնական, մեկ դառնա: Առանց սրա, կարծում եմ, ազգի գոյությունը դատապարտված է կործանման:
Ունենք արդյոք մենք` հայերս, այդ «Ազգային գաղափարախոսություն»-ը, և եթե այո, ո՞րն է այդ, իսկ եթե ոչ` Ի՞նչ գաղափարախոսություն կառաջարկեք դուք:
Կանխավ` շնորհակալություն:

սա պարզ ռասիզմ է, շովինիզմ, եթե այս սկզբմունքով առաջնորդվեին բոլոր ազգերը, մենք հայերս պիտի համարվենք նրանց երկրներում 2րդ սորտի մարդ

Ավելի շուտ պետք է շարժվի ոչ թե ազգը այլ քաղաքական գործիչները:
Ազգային գաղափարախոսություն մի փոքր ճոռոմ ա հնչում, դա իրականում պլանների փաստաթուղթ կարելի է համարել, բոլոր երկրներն էլ ունեն այդպիսի փաստաթղթեր, որի ուղղությամբ էլ քաղաքկանությունը վարում են: Իսկ քո գրառման մեջ բոլդով գրառումը ընդհանրապես կապ չունի նրա հետ, ինչի մասին ես խոսում եմ, իհարկե չի կարող ամբողջ ազգ մի գաղափարախոսությամբ առաջնորդվի, ոչ էլ հնարավոր է ստիպել մարդկանց միանման մտածել, դրանից ազգայնականության հոտ ա գալիս, իհակե պետք հրաժարվել էդ տիպի մտքերից:

dvgray

26.01.2009, 02:51

Իսկ ես կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր ազգ պիտի ունենա ինչ-որ նպատակ, որին կձգտի, որին հասնելու համար կանի ամեն հնարավորը

էլի Իսրայելի ծեծված օրինակը չբերելու համար, վկայակոչենք Արցախի գոյամարտը: Ինչ եղավ? Ինչպես պատահեց, որ մի փոքր ազգ հաղթեց? Պատճառը մեկն է՝ միասնականությունը՝ միասնական գաղափարի առկայությունը, այն է՝ ազատագրել Արցախը, փրկել արցախահայերին...

դրանից հետո մեր ազգը չի ունեցել ոչ մի ընդհանուր նպատակ... հետևանքները տեսնում ենք
քո ասած ազատությունը բոլորս ենք սիրում ու հաստատ զոմբիի նման չենք ենթարկվելու ինչ-որ կարծրատիպերի, բայց և այնքան զարգացած չենք, որ ամեն մեկս մեր համար ապրի՝ առանց մտածելու կողքինի մասին, անտարբերությունը սպանում է մեր ազգը
Աստղ ջան:
Հավատալս չի գալիս, որ սա դու ես գրել… ինչ որ ա է:
Արցախի ու մնացած միասնականության մասին մի քիչ ավելի շատ փաստերը համադրի ու ուսումնասիրի :)
քո ասելով որ լինի, ռուսաստանը, կամ հյուսիսային կորեան ամենաերջանիկ երկրներն են:
իսկ իրականում ամենաերջանիկ երկրներից են Մոնակոն, Լյուկսեմբուրգը… իսկ ինչու՞, արդյո՞ք նրա համար, որ ունենա ազգային նպատակներ, որոնց հասնելու համար նրանք անում են ամեն ինչ:
մենակ չասես եսին ինչեր: միշտ էլ հիշի, որ իենք էլ են մարդիկ, մենք էլ ենք մադիկ … :)

dvgray

26.01.2009, 02:54

Ավելի շուտ պետք է շարժվի ոչ թե ազգը այլ քաղաքական գործիչները:
Ազգային գաղափարախոսություն մի փոքր ճոռոմ ա հնչում, դա իրականում պլանների փաստաթուղթ կարելի է համարել, բոլոր երկրներն էլ ունեն այդպիսի փաստաթղթեր, որի ուղղությամբ էլ քաղաքկանությունը վարում են:
Կարող՞ է դու ինկատի ունես պետական /ռազմական/ դոկտրինաները :)
եթե այո, ապա այդ փաստաթղթերը վաղուց արդեն "ազգային" չեն կոչվում: ու ավելին, "ազգային պետությունները " վաղուց կռախի են ենթարկել ու կոնկուրենտն պետության տեսակ չեն :)

Հայկօ

26.01.2009, 02:56

Ազգային գաղափարախոսություն- Փորս կուշտ, գլուխս՝ խախանդ:

Ambrosine

26.01.2009, 02:59

Աստղ ջան:
Հավատալս չի գալիս, որ սա դու ես գրել… ինչ որ ա է:
Արցախի ու մնացած միասնականության մասին մի քիչ ավելի շատ փաստերը համադրի ու ուսումնասիրի :)
քո ասելով որ լինի, ռուսաստանը, կամ հյուսիսային կորեան ամենաերջանիկ երկրներն են:
իսկ իրականում ամենաերջանիկ երկրներից են Մոնակոն, Լյուկսեմբուրգը… իսկ ինչու՞, արդյո՞ք նրա համար, որ ունենա ազգային նպատակներ, որոնց հասնելու համար նրանք անում են ամեն ինչ:
մենակ չասես եսին ինչեր: միշտ էլ հիշի, որ իենք էլ են մարդիկ, մենք էլ ենք մադիկ … :)
Դիվ, ամբողջ ազգը չի կարող նույն կերպ մտածել, բայց կարող է ունենալ մի գաղափար, մի նպատակ, որին հասնելը կլինի առաջնային: Մեր պետության համար ես դա համարում եմ միջազգային ասպարեզում արժանավոր տեղ զբաղեցնելը: Սա նպատակն է, իսկ որոնք են քայլերը? Այ դա արդեն հիմնականում պետությունը պիտի մշակի, որ ստեղծվեն նպաստավոր նախադրյալներ՝ նպատակին հասնելու համար: Դա կլինի հասարակության առողջացում, իմ շատ սիրելի 4Դ-երի քաղաքականությունը.... շատ են ճանապարհները, բայց նպատակը մեկն է՝ արժանավոր տեղ զբաղեցնել ու դադարել նկուղային պետություն լինելուց: Ճիշտ է, ՀՀ-ն համարվում է զարգացող պետություն, բայց իմ կարծիքով նկուղային է:think

Այ այստեղ կօգնի ազգային գաղափարախոսությունը, որը չի նշանակում, թե մեր ազգը ավելի լավն է.... ոչ, ուղակի ազգին տալիս է համակարգված ձև, կոորդինացնում է գործողությունները, որը, էլի եմ ասում, ամենևին չի ենթադրում, որ ազգը մտածում է միևնույն կերպ

Norton

26.01.2009, 03:00

Կարող՞ է դու ինկատի ունես պետական /ռազմական/ դոկտրինաները :)
եթե այո, ապա այդ փաստաթղթերը վաղուց արդեն "ազգային" չեն կոչվում: ու ավելին, "ազգային պետությունները " վաղուց կռախի են ենթարկել ու կոնկուրենտն պետության տեսակ չեն :)

Դիվ. իմ ասածը դոկտրինին մոտիկ ա, բայց դոկտրին չի: Էլի եմ ասում ազգային գաղափարախոսությունը մի քիչ ճոռոմա, դրա փոխարեն ինչ բառէլ դնես կլինի, կարևորը էություննա: Իսկ Ինչա՞ նշանակոումա ազգային պետություն, իսկ որոնք էն նրա կոնկուրենտները՞, իմ իմանալով օրինակ Ֆրանսիան, Իտալիան, Հայաստանը ազգային պետություններ են::)

dvgray

26.01.2009, 03:05

Դիվ, ամբողջ ազգը չի կարող նույն կերպ մտածել, բայց կարող է ունենալ մի գաղափար, մի նպատակ, որին հասնելը կլինի առաջնային: Մեր պետության համար ես դա համարում եմ միջազգային ասպարեզում արժանավոր տեղ զբաղեցնելը: Սա նպատակն է, իսկ որոնք են քայլերը? Այ դա արդեն հիմնականում պետությունը պիտի մշակի, որ ստեղծվեն նպաստավոր նախադրյալներ՝ նպատակին հասնելու համար: Դա կլինի հասարակության առողջացում, իմ շատ սիրելի 4Դ-երի քաղաքականությունը.... շատ են ճանապարհները, բայց նպատակը մեկն է՝ արժանավոր տեղ զբաղեցնել ու դադարել նկուղային պետություն լինելուց: Ճիշտ է, ՀՀ-ն համարվում է զարգացող պետություն, բայց իմ կարծիքով նկուղային է:think

Այ այստեղ կօգնի ազգային գաղափարախոսությունը, որը չի նշանակում, թե մեր ազգը ավելի լավն է.... ոչ, ուղակի ազգին տալիս է համակարգված ձև, կոորդինացնում է գործողությունները, որը, էլի եմ ասում, ամենևին չի ենթադրում, որ ազգը մտածում է միևնույն կերպ

իսկ ես մեր պետության համար նպատակը համարում եմ պետության քաղաքացիների համար հավաքված միջոցներով ստեղծել կյաքնի նորմալ պայմաններ ու զարգացման հավասար հնարաորություներ: իսկ արտաքին աշխարհի համար լինել կանխատեսելի ու անվտանգ հարևան, բարեկամ, ու բոլորի հետ ունենալ բարի դրացիական հարաբերություններ:
Ասինքն իմ ասածը հիմա ինչ որ կա դրա լռիվ հակառակն է

Ambrosine

26.01.2009, 03:09

Երևի նախ պետք է պարզաբանվի, թե ինչ է ազգային պետությունը
Ազգային պետություն ասելով չենք հասկանում նացիստական պետություն... այլ հասկանում ենք մի պետություն, որը համախմբված է կենտրոնական տեղական իշխանության ներքո: Առաջին այդպիսին հանդիսացավ Ֆրանսիան, եթե չեմ սխալվում 14 դարում: Ժողովուրդները գիտակցեցին սուվերենիտետի անհրաժեշտությունը, որն էլ ամրագրվեց 1648 թ. Վեստֆալյան պայմանագրով: Սրանք համարվեցին ազգային պետություններ, որովհետև ավարտվեց ֆեոդալական փոշիացման ժամանակաշրջանը, հիմք դրվեց հզոր, ուժեղ, ամուր կենտրոնական իշխանությամբ պետություններին

dvgray

26.01.2009, 03:09

Դիվ. իմ ասածը դոկտրինին մոտիկ ա, բայց դոկտրին չի: Էլի եմ ասում ազգային գաղափարախոսությունը մի քիչ ճոռոմա, դրա փոխարեն ինչ բառէլ դնես կլինի, կարևորը էություննա: Իսկ Ինչա՞ նշանակոումա ազգային պետություն, իսկ որոնք էն նրա կոնկուրենտները՞, իմ իմանալով օրինակ Ֆրանսիան, Իտալիան, Հայաստանը ազգային պետություններ են::)

Հայաստանը միանշանակ Ազգային ա: Անգամ բարցրագույն պետական կառույցներից մեկը կոչվում ա Ազգային ժողով:
Դա մեր ցավն է, ոչ թե առավոլությունը: Նույն ցավով է տառապում հիմա թուրքական պետուիթյունը:
Այս տիպի պետությունները, որտող մի ազգը իսկզբանե ունի առավելություններ մյուս ազգերի համեմատ, դատապարտված է այս դարում

Ambrosine

26.01.2009, 03:11

իսկ ես մեր պետության համար նպատակը համարում եմ պետության քաղաքացիների համար հավաքված միջոցներով ստեղծել կյաքնի նորմալ պայմաններ ու զարգացման հավասար հնարաորություներ: իսկ արտաքին աշխարհի համար լինել կանխատեսելի ու անվտանգ հարևան, բարեկամ, ու բոլորի հետ ունենալ բարի դրացիական հարաբերություններ:
Ասինքն իմ ասածը հիմա ինչ որ կա դրա լռիվ հակառակն է
Դիվ, քո ասածը ոչ մի կերպ չի հակասում իմ ասածին և հակառակը: Դու ասում ես, թե ինչպիսին պիտի լինի ՀՀ-ն, բա իմ ասածը ինչ էր? Միթե միջազգային ասպարեզում արժանավոր տեղ ունենալը քո ասածի հետ նույնը չէր?

Դու նույնիսկ նշեցիր, թե ինչն է նախ և առաջ կարևոր... դա հասարակության առողջացումը չէր?;)

Norton

26.01.2009, 03:12

dvgray

26.01.2009, 03:13

Ambrosine

26.01.2009, 03:16

Հայաստանը միանշանակ Ազգային ա: Անգամ բարցրագույն պետական կառույցներից մեկը կոչվում ա Ազգային ժողով:
Դա մեր ցավն է, ոչ թե առավոլությունը: Նույն ցավով է տառապում հիմա թուրքական պետուիթյունը:
Այս տիպի պետությունները, որտող մի ազգը իսկզբանե ունի առավելություններ մյուս ազգերի համեմատ, դատապարտված է այս դարում
Մեր պետությունը բացի այն որ ազգային է /սա չի նշանակում նացիստական/, այլ նաև միատարր. այսինքն՝ բնակչության ճնշող մեծաասնությունը հայեր են:

Ազգային ժողովը իմ կարծիքով եկել է դեռ Պոլսի Ազգային ժողովի անունից, որը բնականաբար պիտի կոչվեր Ազգային՝ օսմանյան կայսրության տարածքում

dvgray

26.01.2009, 03:18

Դիվ, քո ասածը ոչ մի կերպ չի հակասում իմ ասածին և հակառակը: Դու ասում ես, թե ինչպիսին պիտի լինի ՀՀ-ն, բա իմ ասածը ինչ էր? Միթե միջազգային ասպարեզում արժանավոր տեղ ունենալը քո ասածի հետ նույնը չէր?

Դու նույնիսկ նշեցիր, թե ինչն է նախ և առաջ կարևոր... դա հասարակության առողջացումը չէր?;)

Աստղ, դա շատ նուրբ գիծ է: Օրինակ Զորի Բալայանը ազգայինի դեպքում հանգիստ կարող է մեր վզին փաթաթել իրա տափակություները ու դրա վրա բիզնես պռոեկտներ անել:
հասարակությունը շատ անապահով է դառևս և պետք է լինիլ շատ զգույշ անգամ բառի մեջի տառերի առումով, ուր մնաց բառի, և այլն էլ ինչպիսի՞ սպեկուլյացիոն բառի ՝ "Ազգային"

Ambrosine

26.01.2009, 03:18

Աստղ, հիմա 2009 թիվն ա: Ու ամեն ինչ, ինչ որ ունի սկիզբ, ունի նաև վերջ :)
Կոնկրետ ինչին էր վերաբերում ասածդ?
Եթե ամուր կենտրոնական իշխանություններին, ապա ես միայն ազգային պետությունն էի սահմանում, դրանով սահմանափակվեցի;)

dvgray

26.01.2009, 03:20

Դիվ. Աստղի գրառումը նայի , ես իզուր ֆրանսիայի օրինակը չբերեցի՝ ազգային չի նշանակում ազգայնական:;)

Բայց ազգաինից ազգայնական կես քայլ է, ու ամեն մի ավանտյուրիստ կարա օգտվի այդ անցման հնարավորությունից: Մեր նման ճնշված ազգերի համար շատ վտանգավոր է ազգային բառի վրա հիմնվելը, քանի որ շատ սուր է մեր մոտ ազգային մոմենտները

Norton

26.01.2009, 03:22

Աստղ, դա շատ նուրբ գիծ է: Օրինակ Զորի Բալայանը ազգայինի դեպքում հանգիստ կարող է մեր վզին փաթաթել իրա տափակություները ու դրա վրա բիզնես պռոեկտներ անել:
հասարակությունը շատ անապահով է դառևս և պետք է լինիլ շատ զգույշ անգամ բառի մեջի տառերի առումով, ուր մնաց բառի, և այլն էլ ինչպիսի՞ սպեկուլյացիոն բառի ՝ "Ազգային"

Դիվ. բայցամբողջ աշխարհում, ընդունված տերմինա ազգային պետություն, որը ընդհամենը նշանակումա, որ կա կենտրոնական իշծանություն ու պետության բնակչությունը համեմատաբար միտարր է, ըստեղ ինչ-որմազգայնական բան գտնելը շատ դժվարա ու կարևորը բառերը չի , եթե ազգային փոխարեն ուրիշ բան դնենք, էությունը չի փոխվի:

dvgray

26.01.2009, 03:24

Մեր պետությունը բացի այն որ ազգային է /սա չի նշանակում նացիստական/, այլ նաև միատարր. այսինքն՝ բնակչության ճնշող մեծաասնությունը հայեր են:

Ազգային ժողովը իմ կարծիքով եկել է դեռ Պոլսի Ազգային ժողովի անունից, որը բնականաբար պիտի կոչվեր Ազգային՝ օսմանյան կայսրության տարածքում

հասարակությունը իդեալական դեպքում պետք է լինի հորիզոնական, և ոչ մի ուղղահայաց կառույց չպետք է լինի, քանի որ ամեն մի զենք, ինչ ստեղծվում է պաշտպանական նպատակներով ուշ թե շուտ օգտագործվում է գրավվելու համար

Norton

26.01.2009, 03:25

Բայց ազգաինից ազգայնական կես քայլ է, ու ամեն մի ավանտյուրիստ կարա օգտվի այդ անցման հնարավորությունից: Մեր նման ճնշված ազգերի համար շատ վտանգավոր է ազգային բառի վրա հիմնվելը, քանի որ շատ սուր է մեր մոտ ազգային մոմենտները

Լավ էլի, Դիվ բառերից չափից շատ ես կառչում, հիմա աշխարհի պետությունների մեծամասնությունը ազգային պետությւններ նն, այդ թվում եվրոպական զարգացած պետությունների մեծամասնությունը:

dvgray

26.01.2009, 03:28

Լավ էլի, Դիվ բառերից չափից շատ ես կառչում, հիմա աշխարհի պետությունների մեծամասնությունը ազգային պետությւններ նն, այդ թվում եվրոպական զարգացած պետությունների մեծամասնությունը:

Որոնք բացարձակ ոչ կոնկուրենտ են ամեիրկյան, կանադական ու ավստրալիական պետությունների հետ հանդիման: Ու դրա արդյութնքում է որ բավականին արագ հրաժարվում են ազգային գաղափարներից ու միավորվում գլոբալի շուրջը: մի հարյուր տարի առաջ եվրոպական այսպիսի միությունը կհամարվեր խելագարի ֆանտազիայի արդյունք

Ambrosine

26.01.2009, 03:30

Norton

26.01.2009, 03:31

Որոնք բացարձակ ոչ կոնկուրենտ են ամեիրկյան, կանադական ու ավստրալիական պետությունների հետ հանդիման: Ու դրա արդյութնքում է որ բավականին արագ հրաժարվում են ազգային գաղափարներից ու միավորվում գլոբալի շուրջը: մի հարյուր տարի առաջ եվրոպական այսպիսի միությունը կհամարվեր խելագարի ֆանտազիայի արդյունք

Իսկ ազգային գաղափարի մեջ մի գարմ իսկ ազգային տարր չկա, դա զուտ տերմին է, հիամ ասենք Ֆրանսիան ինչ դև էլ ինտեգրվի կմեկա էլի կմնաագային, նունը Դանիան, Շվեդիան, Նորվեգիան և այլն , և այլն: Ասածս ինչա, ինչ որ բան խառնում ես, ազգային պետությունը, չի ենթադրում ազգային գաղափար:

dvgray

26.01.2009, 03:36

Դիվ, իսկ քո կարծիքով մեր ազգի մեջ ինչ-որ ազգային բան մնացել է?

լիքը… հերիք ա մի կայծ, ու չես էլ պատկերացնի թե ինչ կլինի: Դու լավ չգիտես թե ինչ եղավ ընդամենը մի 15 տարի առաջ: հիմա էլ չես կարող գուշակել, այլ կիմանաս միայն երբ լինի

dvgray

26.01.2009, 03:38

Իսկ ազգային գաղափարի մեջ մի գարմ իսկ ազգային տարր չկա, դա զուտ տերմին է, հիամ ասենք Ֆրանսիան ինչ դև էլ ինտեգրվի կմեկա էլի կմնաագային, նունը Դանիան, Շվեդիան, Նորվեգիան և այլն , և այլն: Ասածս ինչա, ինչ որ բան խառնում ես, ազգային պետությունը, չի ենթադրում ազգային գաղափար:

իսկ մենք խոսում էինք ազգային գաղափարից :)
ուրեմն նա չկա և պետք էլ չի որ լինի չէ՞ ;)

Ambrosine

26.01.2009, 03:41

Դիվ ջան, էդ նույն մարդիկ, որ բոցավառվելու են թեկուզ այն հայրենասիրական կոչերով, որ նորից գնան պատերազմ, նույն ձևով կկատարեն այն բոլոր կետերը, որ իշխանությյունները կհրամցնեն իրենց

Բայց մինչև առաջ անցնելը արժի հասկանալ, թե ինչ է ազգը, նացիան: Ուրեմն այսպես, ազգը պետականորեն կազմակերպված հասարակությունն է: Ուրեմն այսուհետ պայմանավորվենք, որ երբ նկատի ունենանք մեր ազգին՝ հայությանը, գրենք ազգ, իսկ ՀՀ-ի բնակչությանը՝ նացիա /որ չխառնենք/

Ambrosine

26.01.2009, 03:44

իսկ մենք խոսում էինք ազգային գաղափարից :)
ուրեմն նա չկա և պետք էլ չի որ լինի չէ՞ ;)
պետք է լինի
ինչքան էլ փախչեք, մեկ է: Ավելի մանրացնեմ ասելիքս. ամեն հայ ընտանիք պիտի իր զավակներին մեծացնի որպես ազգի նվիրյալներ, այսքանը

մեր ճակատագիրն էլ սա է, ինչու եք ոտք գցում մյուս ժողովուրդների հետ?, որ չեն տեսել այդքան արհավիրք, ինչու եք գերագնահատում մեր պետությունը?, երբ մյուսները առնվազն 4 դար մեզնից առաջ են

dvgray

26.01.2009, 04:20

պետք է լինի
ինչքան էլ փախչեք, մեկ է: Ավելի մանրացնեմ ասելիքս. ամեն հայ ընտանիք պիտի իր զավակներին մեծացնի որպես ազգի նվիրյալներ, այսքանը

Մի հարց միայն:
Ինչու՞ որպես ազգի նվիրյալներ, և ոչ թե ասենք սոցիալիզմի, կամ կոմունիզմի, կամ դաշնակցույթան, կամ ֆաշիզմի, կամ փողի, կամ ուտելիքի… նվիրյալներ և անպայիման հենց ազգի նվիրյալներ :
ինչու՞: որ ինչ՞ լինի ու ինչի/ում ՞ համար լինի դա

Հակոբ Գեւորգյան

26.01.2009, 09:08

Mephistopheles

27.01.2009, 03:55

պետք է լինի
ինչքան էլ փախչեք, մեկ է: Ավելի մանրացնեմ ասելիքս. ամեն հայ ընտանիք պիտի իր զավակներին մեծացնի որպես ազգի նվիրյալներ, այսքանը

մեր ճակատագիրն էլ սա է, ինչու եք ոտք գցում մյուս ժողովուրդների հետ?, որ չեն տեսել այդքան արհավիրք, ինչու եք գերագնահատում մեր պետությունը?, երբ մյուսները առնվազն 4 դար մեզնից առաջ են

կարո՞ղ ես մի քիչ ավելի մանրամասն գրել սրա մասին… ինչ ինկատի ունես ազգի նվիրյալ ասելով

Ambrosine

27.01.2009, 17:50

Մի հարց միայն:
Ինչու՞ որպես ազգի նվիրյալներ, և ոչ թե ասենք սոցիալիզմի, կամ կոմունիզմի, կամ դաշնակցույթան, կամ ֆաշիզմի, կամ փողի, կամ ուտելիքի… նվիրյալներ և անպայիման հենց ազգի նվիրյալներ :
ինչու՞: որ ինչ՞ լինի ու ինչի/ում ՞ համար լինի դա
պետք է ասեմ, որ այս հարցի շուրջ մեր անհամաձայնությունը գալիս է նրանից, որ դուք այլ հարթությունից եք նայում այս հարցին, իսկ մենք՝ այլ

մենք նայում ենք արդեն իսկ համեմատաբար պրոֆեսիոնալ հարթությունից, իսկ դուք էմպիրիկ հարթությունից: Այսինքն՝ ես կիրառում եմ այնպիսի տերմիններ, որոնք ըստ ձեզ հենց իսկը նացիոնալիզմից են բխում, բայց գիտական առումով դրանք այլ են: Թեկուզ հենց ազգային կոչվող պետության դեպքում...

Դիվ, քո հարցին պատասխանելու համար դու նույնիսկ չես էլ պատկերացնում, թե ինչքան երկար պիտի գրեմ, ներկայացնեմ բոլոր կողմերը, որից հետո գուցե մեր հետ համաձայնեք

Ինչևէ, փորձեմ ներկայացնել հնարավորինս հակիրճ.
ուրեմն, միջազգային իրավունքը ցույց է տալիս պետությունների իրավունքների և պարտականությունների շրջանակը: Այսինքն միջազգային իրավունքի սուբյեկտ, գլխավոր սուբյեկտ հանդիսանում են պետությունները: Չնայած, որ լիբերալները գտնում են, որ միջազգային իրավունքի սուբյեկտ են նաև միջազգային կազմակերպությունները, իսկ մարքսիստները գտնում են, որ միջազգային իրավունքի սուբյեկտներ են բուրժուազիան ու համաշխարհային պրոլետարիատը: Բայց քանի որ այժմ իշխում է ռեալիստական հարացույցը, փաստացի իսկական սուբյեկտներ համարվում են սուվերեն պետությունները:

Ուրեմն, գլխավոր դերակատարը պետություններն են: Այստեղ արդեն պետությունների միջև պետք է հաստատվի ուժի բալանս: Իհարկե սին են այն պատկերացումները, թե բոլոր պետությունները իրավահավասար են. ուժեղ է այն բարոյականությունը, որը հզոր պետությանն է /ներկայումս բողոքական բարոյականությունն է համարվում գերիշխողը/: Միշտ էլ տերությունները օգտագործում են լծակները՝ ազդելու համար աշխարհում ընթացող պրոցեսների վրա: Ու այսպես կարող եմ շատ երկար շարունակել... բայց իմ ասածի էությունը ինչում է? Նրանում, որ մեզ անհրաժեշտ է հզոր պետություն, ինչու չէ նաև ուժեղ պետություն: Ճիշտ է մարսքսիստները ասում են, թե ժամանակ է գալու, որ վերանալու են պետությունները, աշխարհում հասարակությունը ապրելու է բարոյական նորմերի ու հասարակական արդարության հիման վրա, բայց մենք դեռ այդ ժամանակներում չենք, գուցե այդ ժամանակը բավականին հեռու է, եթե հաշվի առնենք նաև, որ միջազգային հեղինակավոր կազմակերպությունը՝ ՄԱԿ-ը իրեն արդեն սպառել է. այսինքն պետությունները դեռ նոր առճակատման կարող են գնալ, ինչը կհանգեցնի նոր հակամարտությունների...

ուրեմն, հզոր պետություն կառուցելու համար անհրաժեշտ է ունենալ ազգային գաղափարախոսություն, որը հետագայում զարագանալով կվերաճի դոկտրինի: Հիմա այս պահը մի քիչ պարզաբանեմ... Սոցիալականության տարբեր մակարդակներ կան /սոցիալականությունը մարդկանց համատեղ կենսագործունեությունն է, որը հանդիսանում է մարդու, հասարակության առաջացման, կայացման, զարգացման ինչպես նախադրյալը, այնպես էլ արդյունքը/՝ 1-ին մակարդակը սոցիալական մակարդակն է, 2-րդը՝ քաղաքական, 3-րդը՝ պետաիրավական: Հիմա մենք ինչ-որ տարանցիկ մակարդակում ենք՝ 1-ինի և 2-րդի միջև: Մենք նախ խնդիր ունենք ձևավորելու քաղաքական դաշտ, ապա դա կհանգեցնի պետաիրավական դաշտի ձևավորմանը՝ իրավունքի իրացման դեպքում: Այժմ մեր երկրում պետաիրավական ոլորտը ոչնչացված է, քանի որ բարոյալքված ու արժեզրկված է գործող օրենսդրությունը...

այսքան խնդիրներ ունենք մենք, մեր հասարակությունը ահավոր բազմաշերտ է: Պետք է կոորդինացնել, իսկ առանց կոնկրետ ծրագրի հնարավոր չէ

Այսքանը հերիք է?:(

Մեֆիստոֆել, ազգի նվիրյալ ասելով ես հասկանում եմ պետության նվիրյալ նախ և առաջ: Բայց քանի որ ճակատագրի բերմամբ, պատմության հեգնանքով մեր ազգը ցրված է ամբողջ աշխարհով մեկ, ապա հասկանում եմ նաև ազգի բեկորները պահպանելը և ինչու չէ, նաև վերադարձնելը

dvgray

28.01.2009, 03:53

Mephistopheles

28.01.2009, 06:32

............................
Մեֆիստոֆել, ազգի նվիրյալ ասելով ես հասկանում եմ պետության նվիրյալ նախ և առաջ: Բայց քանի որ ճակատագրի բերմամբ, պատմության հեգնանքով մեր ազգը ցրված է ամբողջ աշխարհով մեկ, ապա հասկանում եմ նաև ազգի բեկորները պահպանելը և ինչու չէ, նաև վերադարձնելը

Astgh ջան, ի՞նչով համամարդկային արժեքները չեն բավարարում, որ մի հատ էլ պետության նվիրյալ դասիարակեն մեր մայրերը… պետությունը պետք է ստեղծվի ժողովրդի միջոցով և ժողովրդի համար (հասարակ) և սրա համար գաղափարախոսություն պետք չի այն էլ հատուկ ազգային… ընդամենը քաղաքացիական գիտակցություն… ճիշտն ասած "ազգի նվիրյալ զավակներ մեծացնելն" ինձ մի քիչ "ֆյուրերի երեխաներին է" հիշեցնում…

Աստղ ջան, ես հասկանում եմ ինչ ես ասում ուղղակի ասում եմ, որ այն ինչի ձգտում ես "ազգային գաղափարախուսություն" կոչվածով հասնել չի լինի… այդպիսի փորձեր եղել են և ձախողվել են

Ambrosine

28.01.2009, 18:08

Աստղ ջան:
Նախ շնորհակալություն պատասխանի համար: Իսկ երկրորդը: կներես, բայց ես էլի չեմ հասկանում, թե ինչ՞ պետության մասին ես խոսում, երբ աշխարհը արդեն վաղուց հիմնվում է կոսմոպոլիտ կառույցների վրա, որոնք օգտագործում են պետությունները իրնեց տարբեր կարիքների համար: Խոսքս գնում է մասնավորապես միջաջգային կոնցեռների մասին:
Պետությունը արդեն մաշված մի բան է: Եթե քո ասելով լիներ, Եվրոմիությունը չէր լինի:
Դիվ, պետությունները իրենց չեն մաշել: Էդ հարցին թեթևակի անդրադարձել էի: ՄԱԿ-ը իրեն սպառել է. ավելի շատ զբաղվում է ՍՊԻԴ-ի հարցերով քան թե խաղաղության ապահովմամբ: Նրա բանաձևերը վաղուց արդեն խորհրդատվական բնույթ են կրում: ԱՄՆ-ը նույնիսկ չի էլ սպասում, որ իրեն համաձայնություն տա ՄԱԿ-ը, իր գործողությունները սկսում է: Կարող եմ օրինակ էլ բերել
Եվրամիությունը նպատակ ունի հակադրվել ԱՄՆ-ին նախ և առաջ, այդ պատճառով արդեն կարծես թե ցանկանում են նորոգել Բրյուսելյան պակտը: Բայց հո ամեն ինչ էլ հարթ չի ընթանում? Ինքը երբեք 1 պետություն որպես չի կարող հանդես գալ, քանի դեռ Ֆրանսիան դեմ է միասնական Սահմանադրությանը

Մի խոսքով. պետությունները դեռ գլխավոր դերակատարներն են

Ambrosine

28.01.2009, 18:13

Astgh ջան, ի՞նչով համամարդկային արժեքները չեն բավարարում, որ մի հատ էլ պետության նվիրյալ դասիարակեն մեր մայրերը… պետությունը պետք է ստեղծվի ժողովրդի միջոցով և ժողովրդի համար (հասարակ) և սրա համար գաղափարախոսություն պետք չի այն էլ հատուկ ազգային… ընդամենը քաղաքացիական գիտակցություն… ճիշտն ասած "ազգի նվիրյալ զավակներ մեծացնելն" ինձ մի քիչ "ֆյուրերի երեխաներին է" հիշեցնում…

Աստղ ջան, ես հասկանում եմ ինչ ես ասում ուղղակի ասում եմ, որ այն ինչի ձգտում ես "ազգային գաղափարախուսություն" կոչվածով հասնել չի լինի… այդպիսի փորձեր եղել են և ձախողվել են
Մեֆիստոֆել ջան, ախր ասացի չէ, որ այդ համամարդկային արժեքներն էլ ամբողջությամբ չեն գործում: Գործում է այն բարոյականությունը, որը գերտերությանն է պատկանում: Այսօր ԱՄՆ-ն է մշակում միջազգային նորմերը: Միջազգային իրավունքն էլ գործում է ստատիկ իրավիճակներում, երբ հավասարակշռությունը շատ խախտված չէ

Surhandak

07.12.2013, 23:35

Այո կա եւ եղել է ԱԶԳԱՅԻՆ ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ եւ Հայ Դասականներից շատերը, որդեգրել էին քարոզելու այդ գաղափարախոսության քարոզելու առաքելությունը Ֆրիկից սկսած վերջացած մեր օրերի հեղինակները: տես Ազատամարտիկի Հիշատակարանում...
ԱԶԳԱՅԻՆ ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍՈՒԹՅԱՆ քարոզողներից մեկը` Ավետիք Իսահակյանը իր բանաստեղծությունում այսպես է նկարագրել ժամանակի իրավիճակը, սակայն մենք մոռացանք մեր ՄԵԾԵՐԻ ԽՐԱՏՆԵՐԸ, եւ անգամ հարյուրամյակներ անց չկարողացանք թոթափել միջնադարի ստրկամտությունը, որը նորովի է լիցք է տալիս տականքների հաղթարշավին
Աշխարհի ճոխ սեղանից

Ա՜խ, մեր սիրտը լիքը դարդ, ցավ.
Օր ու արև չտեսանք.
Ու մեր կյանքը սևով անցավ,
Աշխարհից բան չիմացանք:

Հարուստ մարդիկ կուտեն-խմեն
Աշխարհի ճոխ սեղանից.
Մենք աշխարհի խորթ տղերքն ենք,
Մեզ փայ չկա աշխարհից:

Խեղճ աղքատի հոգին դուրս գա,
Քարից-հողից հաց քամե.
Բեռով հացը հարստին տա.-
Հարուստն իշխե. վայելե:

Խեղճ աղքատը դառը դատի,-
Դատարկ նստի... է՜յ աշխարհ,
Էլ ինչո՞ւ ես քարը թողնում
Քարի վրա, քար-աշխարհ:

Ա՜խ, մեր սիրտը լիքը դարդ, ցավ,
Օր ու արև չտեսանք.
Ու մեր կյանքը սևով անցավ,
Աշխարհից բան չիմացանք:
Ավետիք Իսահակյան 1898
Օդեսա