PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Որակի անկում



PoeT
12.10.2006, 17:45
Արվեստ, թե՞ անիմաստ բառերի և անորակ երաժշտության համադրություն։

Այսորվա երգի և երաժշտության որակի անկումը, կարծում եմ բոլորս էլ նկատում ենք։ Խոսքը, ոչ միայն փոփ երաժշտությանն, այլ ինչու ոչ, նաև ռոքին, ռեփին և նույնիսկ ռաբիզին է վերաբերվում։ Այս ամենը նաև նպաստում է մարդկանց ԲԹԱՑՄԱՆԸ։ Նորմալ չեմ համարում, այն հանգամանքը, որ մարդուն կարող են դուր գալ 3 րոպե անընդմեջ կրկնվող, «Can I Have It Like That, You Got It Like That» կամ, ասենք «խենթ, խենթ, խենթ, կրակի պես խենթ աղջիկ ես» արտահայտությունները։

Ինչ եք կարծում, արդյոք լուծում կունենա՞ այս խնդիրը, թե շուտով, կվերանա, արվեստի այս տեսակը։

Artgeo
12.10.2006, 18:45
Վահե Moby-ի Why does my heaty feel so bad երգում միայն այս տողերն են կրկնվում ու միթե՞ այդ երգը անորակ ա

PoeT
12.10.2006, 19:05
Խոսքը ոչ միայն բառերի մասին է։ Երաժշտությունն էլ է փչանում։

WhiteNiGGa
23.11.2006, 22:09
Վահե Moby-ի Why does my heaty feel so bad երգում միայն այս տողերն են կրկնվում ու միթե՞ այդ երգը անորակ ա
Եթե սախ երգում 4 հատ բառա ուրեմն տեղով մեկ անորակա ! ! !

քաղաքացի
24.11.2006, 00:24
…Ինչ եք կարծում, արդյոք լուծում կունենա՞ այս խնդիրը, թե շուտով, կվերանա, արվեստի այս տեսակը։
Նախ դու ասա ի՞նչ լուծում ես առաջարկում, հետո նոր կխոսենք, թե այդ լուծումը կօգնի, թե ոչ: :8

քաղաքացի
12.12.2006, 19:55
Անցյալ տարի Հայաստան այցելեց մեր հայրենակից Արմենչիկը: Նա այդ տարի կրկին իր հետ բերեց (այս անգամ ԱՄՆ-ից) մահմեդական մուղամական մշակույթը: Նա տվեց համերգներ և ետ վերդառնալուց առաջ թողարկեց մի տեսաերիզ Քրիստինե Պեպելյանի հետ: Այդ ժամանակ Ք. Պեպելյանը դեռ սերտ կապեր չուներ «ռաբիզ» երաժշտության հետ:
Անցավ ևս մեկ տարի և ահա Պեպելյանն արդեն կարողանում է միայնակ երգել իր նորաոճ «ռաբիզ» երգը՝ "Չէ, չէ, չէ":
Ես գիտեի, որ այս երևույթը գալիս է մեր հարևաններից: Սակայն չէի պատկերացնում, որ այսպիսի հետամնաց մշակույթը գաղթելով ԱՄՆ և հետո այնտեղից վերադառնալով Հայաստան ավելի ու ավելի է ամրապնդվում թերզարգացած մշակույթի մեջ (դաժե ամերիկան էլ ա մուղամ լսըմ :apeape)
Հասել ենք ռաբիզության գագաթնակետին… չէ այդքան էլ գագաթնակետ չի։ Այն ժամանակ, երբ հայ մարդուց թեկուզ մեկը ասի «Ալլահ ակբար», «Աստված վկա»-ի փոխարեն, Հայաստանը լիովին կդառնա իսլամական մշակույթով շարժվող հանրապետություն։
Ինչու՞ ՀՀ մշակույթի նախարարությունը չի նայում այս ցավալի փասթին։

քաղաքացի
12.12.2006, 21:18
Ընդհանրապես իմ կարծիքով որակի անկում նկատվում է արվեստի ճյուղերի երևի բոլոր ոլորտներում, և ոչ միայն Հայաստանում: Դա իմ կարծիքով պայմանավորված է տեխնոլոգիայի սրընթաց զարգացմամբ: Երիտասարդությունը սառել է, հետաքրքրությունների շրջանակը սուղ է: Դա իրոք ցավալի է, նույնիսկ ողբերգական…

Quadro
13.12.2006, 10:00
Արվեստ, թե՞ անիմաստ բառերի և անորակ երաժշտության համադրություն։

Այսորվա երգի և երաժշտության որակի անկումը, կարծում եմ բոլորս էլ նկատում ենք։ Խոսքը, ոչ միայն փոփ երաժշտությանն, այլ ինչու ոչ, նաև ռոքին, ռեփին և նույնիսկ ռաբիզին է վերաբերվում։ Այս ամենը նաև նպաստում է մարդկանց ԲԹԱՑՄԱՆԸ։ Նորմալ չեմ համարում, այն հանգամանքը, որ մարդուն կարող են դուր գալ 3 րոպե անընդմեջ կրկնվող, «Can I Have It Like That, You Got It Like That» կամ, ասենք «խենթ, խենթ, խենթ, կրակի պես խենթ աղջիկ ես» արտահայտությունները։

Ինչ եք կարծում, արդյոք լուծում կունենա՞ այս խնդիրը, թե շուտով, կվերանա, արվեստի այս տեսակը։

Պահանջարկը ստեղծում ա առաջարկ
եթե ոչ ոք չլսի այդ անորակ երգերը ուրեմն նրանք չեն լինի
Ու ընդհանրապես ամեն ինչի մեջ որակի անկում տեղի կունենա քանի դեռ երգչուհիներին թաղում են պանթեոնում, իսկ այնպիսի մարդկանց ովքեր Աշխարհին ստիպել են քարտեզի վրա ման գալ Հայաստանը մոռացել են

Հայկօ
28.12.2008, 08:38
Չէ՜, որակ չի մնացել: Թողնեն՝ էս հայերը սաղ օրը ռաբիզը թողած ջազ-մազ կսլեն :lol:

Առաջարկում եմ որակը փոխարինել քանակով: Մեկ Լուի Արմսթրոնգը՝ յոթանասուն հազար Թաթուլ Ավոյան փոխարժեքով:

Արտիստ
28.12.2008, 12:27
Պահանջարկը ստեղծում ա առաջարկ
եթե ոչ ոք չլսի այդ անորակ երգերը ուրեմն նրանք չեն լինի


Մեծ խոսքեչ են ճիշտ է. Թերևս կհամաձայնվեի եթե տարիներ շարունակ ապրելով Հայաստանում հակառակում համոզված չլինեի:) Կասեմ միանշանակ Ոչ, Մեր երկրում այդ խոսքերը գործում են հակառակ, առաջարկն է դոմինանտում, պարտադրված է մեր "շուկան", դրանում կասկած չկա. Այ հենց սա է ողբերգությունը...Ինչ է, կարծում եք մենք այլընտրանք ունենք? Այո ունենք բայց շատ քչերը,իսկ ինչ ասեն այն մեծամասնությունը որ ամբողջ օրը ԹՎ-ով հենց նույն այդ համասեռակրծքամոլ Արմենչիկին են լսում, ու որ ալիքն էլ միացնես, մաքսիմում Բեռարդ Շոու-ում տեսնես Սպիտակցի Հայկօ-ին...Հարգում եմ նրանց բոլորին, բայց միևնույն մեր մոտ, արվեստ ասվածը դեռ շատ աճելու տեղ ունի, որ չլինի պարտադրված...:(

Chuk
28.12.2008, 13:40
Թարմացված թեմա :yahoo

Մտահոգությունը որքան որ տեղին է, նույնքան էլ անտեղի է:
Բոլոր ժամանակներում էլ, կարծում եմ, որ տվյալ պահին ցածրորակ արվեստը ավելի շատ է եղել, քան բարձրորակը... առնվազն եթե այդ ցածրորակի հեղինակներին ինքնարտահայտվելու հնարավորություն տրվել է: Բայց դա վաղանցիկ է, ժամանակի ընթացքում ցածրորակն ինչքան արագ ծնվել է, այնքան էլ արագ մեռնելու է: Ու ասենք մի 100 տարի հետո մեր ծոռների հետադարձ հայացք նետելով մեր ժամանակներից միայն կոնկրետ անուններ են հիշելու... դե ասենք Ռուբիկին Հախվերդյան, էլ չգիտեմ, բայց կան: Իսկ անտաղանդների անունը պարզապես չեն էլ իմանալու: Միաժամանակ այդ ծոռներից մեկը ընկերների հետ նստած խոսելու ա ու ասելու. «100 տարի առաջ ուրիշ էր էլի, մենակ նորմալ որակով գործեր, իսկ հիմա գերիշխում ա ցածրորակը», ու ինքը իրականում կլինի նույնքան մոլորության մեջ, ինչքան որ մենք՝ հիմա :)

Rhayader
28.12.2008, 16:13
Չուկ, +1:)
Ես էլ եմ կարծում, որ զիբիլը միշտ էլ եղել է, իսկ հետո՝ արագ մոռացվել:

Հայկօ
28.12.2008, 17:10
Ինչ է, կարծում եք մենք այլընտրանք ունենք? Այո ունենք բայց շատ քչերը,իսկ ինչ ասեն այն մեծամասնությունը որ ամբողջ օրը ԹՎ-ով հենց նույն այդ համասեռակրծքամոլ Արմենչիկին են լսում, ու որ ալիքն էլ միացնես, մաքսիմում Բեռարդ Շոու-ում տեսնես Սպիտակցի Հայկօ-ին...

:o:o:o

Բայց ինչու՞ տենց դաժան :lol:lol:lol:

Ի դեպ՝ էսպիսի մի թեմա նույն հաջողությամբ կարող էր բացվել հիսուն տարի առաջ՝ մեր այսօրվա կուռքերի վերաբերյալ: Мораль. լսեք միայն ժամանակի բովով անցած ու ինքնահաստատված երաժիշտների, իսկ բրիթնիսփիսատիպ փուսիքեթդոլսները թող մնան սերունդներին :)):

Rammstein
28.12.2008, 17:47
Եթե սախ երգում 4 հատ բառա ուրեմն տեղով մեկ անորակա ! ! !
Ես կարծում եմ, որ երգի որակը բառերի քանակով չի որոշվում։ Երգեր էլ կան, որ լիքը բառ կա, բայց 2 նոտա ա կրկնվում (դրա վառ օրինակներ կարելի ա հանդիպել Ռեպի մեջ)։ Հիմա ի՞նչ, էն 4 բառանոցը երաժշտություն չի, իսկ 2 նոտայանոցը երաժշտություն ա՞։ Կարծում եմ` ընդհակառակը։ :O

dvgray
28.12.2008, 18:51
Չուկ, +1:)
Ես էլ եմ կարծում, որ զիբիլը միշտ էլ եղել է, իսկ հետո՝ արագ մոռացվել:
Լինում ա դեպքեր որ զիբիլը էնքան ա շատանում, որ ամեն ինչ խեղդում ա: Համաձայն եմ, որ զիբիլը միշտ էլ առաջանում ա "կենսագործնեության" հետևանքով, բայց եթե ամենօրյա զիբիլի հավաքում չի կազմակերպվում, ապա էտ զիբիլը դառնում ա Ռաբիս փառատոններ, կոնկուրսներ, մրցանակաբաշխություններ ու սկզբից լցվում ա Օպերայի շենքը, հետո TV ու ընտեղից բոլորի տները, քանի որ ՀՀ-ում TV նայելուց բացի ուրիշ զբաղմունք չունի: Այ հիմա էս մոմենտն ա ՀՀ-ում: Որ կողմը ֆռում ես, զիբիլ ա: Ու էտ զիբիլի մեջ ապրելով, մարդ նաև սովորում ա զիբիլին…
իսկ էտ զիբիլի /ռաբիսի/ համը ու հոտը պարզ մարդու քթին ա խփում, երբ դրսից ա միանգամից մտնում ըտենց անխնա, զիբիլը տարիներով չթափած միջավայր:
:)

Jarre
10.01.2009, 15:49
Լավ, որ զիբիլը շատ-շատ է դա բոլորն են տեսնում։ Բայց կա՞ արդյոք ելք։ Իմ կարծիքով մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է իր դերն ունենալ, որ խոտան և անորակ համարվող ամեն բան կամաց-կամաց վերանա մեր հասարակության միջից։ Օրինակ կարելի է լինել ավելի ընկալունակ նոր ոճերի նկատմամբ, եթե անգամ մենք դա չենք հասկանում և մեր ճաշակով չէ։ Նաև պետք չէ լինել կոնսերվատիվ։ Մենք չպետք է ամեն նոր բանի կպցնենք «անմակարդակությունա», «հիմարությունա» կամ այլ պիտակներ։ Նաև առօրյայում մարդկանց հետ շփվելով կարող ենք ներկայացնել մեր սիրած երաժշտությունը, ցույց տալ ձայնագրությունները... Նաև մի գործնական մեթոդ էլ. եթե մենք ունենք հնարավորություն և ցանկություն, ապա կարող ենք օգնել կազմակերպելու հեռուստա և ռադիոհաղորդումներ։ Գլուխ գովելու համար չեմ ասում, բայց ես շատ եմ սիրում Ժան Միշել Ժառին և կազմակերպել եմ մի քանի հեռուստահաղորդումներ նրա մասին (իհարկե հիմա ամոթից չեմ ասում, որ դա ԱԼՄ-ով է եղել, այց այն ժամանակ այդ ալիքը դեռ նոր էր և իմ կարծիքով խոստումնալից, բայց....), տպագրել եմ հոդված, պատրաստել եմ նրա հայկական վեբ կայքը և 2009-ի համար էլ ունեմ նոր պլաններ Ժառի և Հայաստանի հետ կապված, որ ավելի շատ մարդ ծանոթ լինի նրա ստեղծագործություններին։ Ինձ թվում է եթե նրանք ովքեր ունեն հնարավորություն անեն այսպիսի բաներ, ապա դա արդեն կնպաստի զիբիլի վերացմանը։ Հավատացած եղեք, որ դրա համար գումար ընդհանրապես պետք չէ։

Kuk
29.10.2009, 17:38
Երևի թե ամենահարմար թեման եմ ընտրել սա տեղադրելու համար. կարդացեք, եթե ամուր նյարդեր ունեք: Սենց դեպքեր էլ են հանդիպում: Փաստորեն իզուր ենք Կոմիտասին մեծարում, Կոմիտասը ոչ մի բան էլ չի արել, հայկական երաշժտություն ունենալու համար Կոմիտասից շնորհակալ լինել պետք չի: Մարդիկ հայտնվում են հեռուստաեթերում, խոսում երաշժտությունից, խոսում Կոմիտասից, բայց տեղյակ չեն, թե ով է Կոմիտասը, ինչ է արել նա, ինչի համար են նրան մեծարում:


ՌԱԲԻՍՆ ՈՒ ԿՈՄԻՏԱՍԸ



«ՇԱՏ ՍՊՈՌՆԻ ՀԱՐՑ Ա ԿՈՄԻՏԱՍԸ...»


«Բարի ուշ գիշեր, հայեր» ծրագրի նախօրեի եթերը խոսուն վկայությունն էր այն բանի, որ մեր երկիրը տգետների, դիլետանտների ու փինաչիների բուռն եւ ակտիվ գործունեության օջախ է դարձել: Հրանտ Թոխատյանի հյուրերն էին Սպիտակցի Հայկոն, Եղիշը եւ Պրոֆը: Վերջին երկուսին ես էլ չգիտեի, բայց ծրագրի ընթացքում հասցրի ոչ միայն ճանաչել Եղիշին ու Պրոֆին, որ, պարզվում է, կոմպոզիտոր- երգահան ու գործիքավորող են, այլեւ համոզվել տգետի, դիլետանտի ու փինաչու անսահման բթության մեջ եւ նրանում, որ համառ, անծակոտկեն ու ճնշող է բթությունը:

Եվ այս համոզվածությունը պայմանավորված չէ միայն նրանով, որ երեքն էլ խորին մոլորության մեջ են, թե ռաբիս երաժշտություն են մատուցում, այլեւ նրանում, որ նրանց անհայտ ծագման մատուցածն է հենց հայկական երաժշտությունը եւ ուրիշ ոչինչ չի կարող հայկական լինել: Ուրեմն, այս Պրոֆը համոզված է, որ անհայտ ծագման երաժշտության մեջ հնչեցրած կլկլոցները, որոնց ինքը նրբորեն մելիզմ էր կոչում, մերն են, այլ ոչ թուրքերինը եւ որ ժամանակն է տեր կանգնել սեփական կլկլոցներին. «Ո՞նց ենք ասում` դա մերը չի.... Մերն ա, բա ո՞ւմն ա.... Ո՞ւր էր թուրքը, որ մենք արդեն ունեինք երաժշտություն, շարականներ, տաղարան.... Տես ես ո՞ւր եմ գնում` միջնադար եմ հասնում.... Մենք ենք իրանց սովորացրել... Հիմա ուրիշ ժամանակաշրջան ա, տրանսֆորմացվել ա, խառնվել ա, տարիներ ա անցել... Մենք լիքը հող ենք կորցրել, սար ենք կորցրել, թողել ենք թուրքերին, բայց ոնց կարող ա մյուզիք չտայինք... ամեն ինչ էլ տվել ենք ...»... Ու վերջում Պրոֆը հանգում է մի պատմական դարակազմիկ ճշմարտության` «....Այ տենց ենք ասել, որ հողերը մնաց իրանց...».... Այստեղից` հետեւություն. շարունակենք կլկլացնել ավելի եռանդով` քրքրելով կոկորդի ամենախորքերը, քանզի միայն այս դեպքում թուրքերը կհասկանան, որ մենք այլեւս տեր ենք մեր հողերին:

... Կարելի էր ընդհանրապես չանդրադառնալ Եղիշին, Սպիտակցի Հայկոյին ու Պրոֆին, կարելի էր ուղղակի փոխել հեռուստաալիքը` բանի տեղ չդնելով, թե ինչ են ասում, ինչ եզրահանգումների են գալիս.... Բայց այս Պրոֆը, իսկապես, համը հանում էր իր` մինչեւ միջնադարի խորքերը հասնող շուրջերկրյա ճանապարհորդություններով, վերլուծություններով, եզրահանգումներով, ազգային նեղմիտ սնապարծությամբ, որ բխում է միայն ու միայն տը-գի-տու-թյունից ու մեկ էլ մի ուրիշ հանգամանքից, որի մասին ստորեւ դեռ կխոսենք:

Ուրեմն, Պրոֆը կասկածի տակ դրեց ոչ միայն Օֆելյա Համբարձումյանի, Ռուբեն Մաթեւոսյանի, Հովհաննես Բադալյանի մատուցած երաժշտությունը` «Դա ուրիշ կուլտուրա ա, ուրիշ երաժշտություն, որ ուրիշ բանի համար ա ծառայում: Դա կոմունիստական շկոլայի ներկայացուցիչ ա... Էն ժամանակ ո՞նց էր` 15 տարբեր երկրների վրա նույն ռազնարյատկան էր... Նույն ձեւով արվեստի մեջ էր... Դա կոմունիստական ժամանակաշրջանի երգեցողություն ա ընդամենը», այլեւ ոչ ավել, ոչ պակաս` Կոմիտասին: «Շատ սպոռնի հարց ա Կոմիտասը: Չեմ ուզում էս թեման բացեմ` ինձ հետաքրքիր չի.... Բայց պետք չի Կոմիտասին շատ մեծացնել, էլի... Ինքը վերսիա ա առաջարկել, որը շատ-շատ հարցերում սպոռնի ա... Լիքը ուրիշ ալտերնատիվա եղել ա, կա ու կլնեն... Պետք չի Կոմիտասով սահմանափակվել իրա ռամկեքի մեջ, շատ ա խանգարում մեզ բոլորիս...»... Այստեղ Արայիկը Լոս Անջելեսից փորձեց հակադարձել. «Ասելով, որ այդ մելիզմները մերն են, էլի եմ ասում` վիրավորում ենք Կոմիտասի հիշատակը: Իհարկե, այդ ժամանակաշրջանում էլ ռեգիոնում ամեն ինչ խառնված էր, բայց Կոմիտասը մաքրել է հայ երաժշտությունը օտար մելիզմներից եւ ներկայացրել մաքուր հայկական երաժշտությունը...»... «Բայց ինչի՞,- ոչ մի կերպ չէր հասկանում եւ ընդհատում էր Պրոֆը` որպես վերոհիշյալ որակումների դասական օրինակ, եւ մեկնաբանում- որպեսզի եվրոպացին հասկանա, որպեսզի նորվեգացին կամ շվեդը, կամ դանիացին, կամ գերմանացին, որը որ մեր երաժշտությունից ընդհանրապես բան չի էլ կարա հասկանա, իրանցը քառակուսի երաժշտություն ա, դրա համար Կոմիտասը տենց մատուցել ա, որ հայկական մելիզմները ընկալեն իրանք: Բայց իրանք էդ արյան կոդը չունեն»...

Ու քանի որ Պրոֆը խոսք բացեց արյան կոդի մասին, ակամա սկսեցի մտածել հենց Պրոֆի արյան կոդի խառնակության հավանականության շուրջ: Եվ կասկածներիս հիմնավորումը ոչ միայն Պրոֆի` Բաքվում ծնված-մեծացած լինելու փաստի եւ թուրքական կլկլոցները կույր մոլուցքով սեփականը համարելու առիթով է, քանի որ որեւէ բան միայն արյան կանչով կարող է այդքան հարազատ լինել, այլեւ թուրքի կամ ադրբեջանցու` թշնամուն ոչնչացնելու համար սրբությունները, մշակույթը պղծելու բնազդը: Ու սա բոլորովին էլ չափազանցություն չէ. Պրոֆը երեկ «Արմենիայի» եթերից անարգել պղծում էր հայկական երաժշտությունը եւ հայոց լեզուն: Իսկ Հրանտ Թոխատյանը մեծահոգաբար հանդուրժում էր, անգամ պաշտպանում Արայիկի հակադարձումներից, որ ուղղակի թեթեւակի հարվածներ էին Պրոֆի համար, քանի որ, ինչպես նշեցի, համառ, անծակոտկեն ու անսահման է բթությունը: Հրանտ Թոխատյանը վերջում փորձեց արդարացնել իր պահվածքը` պատճառաբանելով, թե ինքը տան տերն էր եւ չէր ուզում նեղացնել իր հյուրերին: Շարունակելով արյան կոդի թեման` պետք է նշել, որ այս պահվածքն էլ ժառանգականության վտանգավոր կոդերից է` միշտ ու հիմա էլ տանտիրոջ իրավունքով սրբությունները պղծողին հանդուրժելը:

Հ.Գ. Պրոֆը քիչ թե շատ «պրիզնատ» էր գալիս Սայաթ-Նովային. «Սայաթ-Նովան էպոխա ա, ինքը ապրել ա մոտավորապես 250-300 տարի առաջ, բայց էսօր էլ իրան երգում են թուրքերն էլ, ադրբեջանցիներն էլ, հայերն էլ»: Փաստորեն, երգահան-կոմպոզիտոր-գործիքավորող Պրոֆը մինչեւ հիմա չի զանազանում թուրքական երաժշտությունը հայկականից, այլեւ ժողովրդական երաժշտությունը գուսանականից, ռաբիսը` մելիզմների այլանդակ խառնակությունից: Եվ հիմա պետք է ոչ թե պայքարել ռաբիսի դեմ, այլ` հենց խառնակչության այլանդակության, որ ռեստորաններից դուրս գալով ու ամբողջ օրը պտտվելով հեռուստաընկերություններով` ներծծվել է մեր կենցաղի մեջ:


ՄԱՐԻՆԱ ԲԱՂԴԱԳՅՈՒԼՅԱՆ
«ՉԻ»

Հարդ
29.10.2009, 17:54
Կուկ, լրիվ տեղին ա մտահոգությունդ... ողբերգական ա վիճակը: Սա մի ուրիշ կարգի ցեղասպանություն ա, որը բխում ա մեր մեղքով: Կոմիտասը հիմա ողջ լիներ իրոք կխելագարվեր... Իսկ Սայաթ-Նովան, որին պրիզնատ էր գալիս պրոֆը, այնքան էլ հայկական չի: Երևի դրա համար էլ պրիզնատ էր գալիս:

Jarre
28.11.2009, 15:22
«ՇԱՏ ՍՊՈՌՆԻ ՀԱՐՑ Ա ԿՈՄԻՏԱՍԸ...»
Հետաքրքիր էր....
Բայց վատա, որ լրագրողը, ով այդքան ազդված էր այդ անմակարդակ հարցազրույցից, նույն մակարդակով է գրել իր թեման։

Գիտեք, սեփական սրբությունները պաշտպանելուն էլ ձև կա։ Օրինակ ո՞րն էր այս հատվածի իմաստը.

Ու քանի որ Պրոֆը խոսք բացեց արյան կոդի մասին, ակամա սկսեցի մտածել հենց Պրոֆի արյան կոդի խառնակության հավանականության շուրջ: Եվ կասկածներիս հիմնավորումը ոչ միայն Պրոֆի` Բաքվում ծնված-մեծացած լինելու փաստի եւ թուրքական կլկլոցները կույր մոլուցքով սեփականը համարելու առիթով է, քանի որ որեւէ բան միայն արյան կանչով կարող է այդքան հարազատ լինել, այլեւ թուրքի կամ ադրբեջանցու` թշնամուն ոչնչացնելու համար սրբությունները, մշակույթը պղծելու բնազդը:

Առաջարկ. էկեք էդ պրոֆին գտնենք ու որպես ազգի թշնամի ու բաքվի հայ լինելու մասսայական մահապատժի ենթարկենք։

Ուլուանա
28.11.2009, 19:07
Հետաքրքիր էր....
Բայց վատա, որ լրագրողը, ով այդքան ազդված էր այդ անմակարդակ հարցազրույցից, նույն մակարդակով է գրել իր թեման։

Գիտեք, սեփական սրբությունները պաշտպանելուն էլ ձև կա։ Օրինակ ո՞րն էր այս հատվածի իմաստը.
Լրիվ համաձայն եմ։


Առաջարկ. էկեք էդ պրոֆին գտնենք ու որպես ազգի թշնամի ու բաքվի հայ լինելու մասսայական մահապատժի ենթարկենք։
Արթուր ջան, էսպիսի գրառումներ անելուց մի քիչ զգույշ եղիր, կարծում եմ՝ կլինեն մարդիկ, ովքեր լուրջ կընդունեն էս գրածդ։ :))

Jarre
28.11.2009, 19:35
Արթուր ջան, էսպիսի գրառումներ անելուց մի քիչ զգույշ եղիր, կարծում եմ՝ կլինեն մարդիկ, ովքեր լուրջ կընդունեն էս գրածդ։
Ճիտ ես, Ուլուանա։
Շնորհակալություն այս գրառմանդ համար, քանի որ դա զգուշացում է, որ գրածս պետք չէ ընդունել որպես լուրջ միտք, այլ որպես հեգնանք :)