PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : ՀՀ Ազգային դոկտրինան



Koms
09.10.2006, 12:53
Քանի որ այս թեման դարձել է ակտիվ քննարկման առարկա մեր ֆորումում, եկեք բացենք մի առանձին քննարկում` ձեր կարծիքով , ինչպիսի՞ն պետք է լինի մոտակա ժամանակներում ՀՀ ազգային գաղափարախոսությունը /դոկտրինան/: Նախանշեմ 3 հիմնական “ուղղությունները”, որոնք այսօր քննարկվում են.

1. “Ղարաբաղյան գաղափար” – ներկա ստատուս քվոն պետք է ամեն գնով պահպանվի, ձգձգելով հայ-ադրբեջանական հակամարտության որեւէ լուծում, դեռ շատ երկար կարող է ՀՀ-ն այսպես շրջափակման մեջ գոյատեւել, կարևորը` Ղարաբաղն է: Արդյունքում` մշտական կախվածություն Ռուսաստանից:

2. “Հայ Դատի գաղափար” – ամեն գնով սատարել Հայ Դատին, ՀՀ-ն կարող է գոյատևել Սփյուռքի հաշվին, կարևորը ծնկի բերել Թուրքիային, որ նա ի վերջո ընդունի ցեղասպանությունը, հողային փոխհատուցում ստանալ Թուրքիայից` վերաբնակեցնելով այնտեղ սփյուռքահայերին: Արդյունքում` մշտական կախվածություն Ամերիկայի և Ֆրանսիայի Սփյուռքից:

3. “Կովկասյան Ընդհանուր Տան գաղափար” – փոխզիջումային տարբերակներով հաշտության եզրեր գտնել հարեւան պետությունների հետ, նպաստել սահմանների բացմանը, ինտեգրվել տարածաշրջանային կոմունիկացիաներին և զարգացումներին: Արդյունքում` Հարավային Կովկասի ինտեգրում Եվրամիությանը:

Արշակ
09.10.2006, 13:17
Koms, իմ կարծիքով այդ 3 «հիմնական» ուղղություններն այնքան էլ օբյեկտիվ չես ներկայացրել։ Առաջին երկուսը կարծես փորձել ես հնարավորին չափ անհրապուրիչ ու տխուր ներկայացնել, իսկ 3-րդին «երջանիկ ապագա» տիպի շոր ես հագցրել։
Գտնում եմ, որ թեմաներ բացելիս ցանկալի է, որ թեմայի առաջին գրառման մեջ անձնական սուբյեկտիվ կարծիք չլինի։ Կարծում եմ, որ դրա մեջ ինչ-որ պարտադրանք կա։

Ինչ վերաբերվում է թեմայի հարցադրմանը, ապա նշածդ 3 ուղղություններն էլ գոնե այն տեսքով, ինչպիսին որ ներկայացրել ես, անընդունելի եմ համարում։

Marduk
09.10.2006, 13:33
Koms, իմ կարծիքով այդ 3 «հիմնական» ուղղություններն այնքան էլ օբյեկտիվ չես ներկայացրել։ Առաջին երկուսը կարծես փորձել ես հնարավորին չափ անհրապուրիչ ու տխուր ներկայացնել, իսկ 3-րդին «երջանիկ ապագա» տիպի շոր ես հագցրել։
Գտնում եմ, որ թեմաներ բացելիս ցանկալի է, որ թեմայի առաջին գրառման մեջ անձնական սուբյեկտիվ կարծիք չլինի։ Կարծում եմ, որ դրա մեջ ինչ-որ պարտադրանք կա։

Ինչ վերաբերվում է թեմայի հարցադրմանը, ապա նշածդ 3 ուղղություններն էլ գոնե այն տեսքով, ինչպիսին որ ներկայացրել ես, անընդունելի եմ համարում։

Համաձայն եմ որ պետք չէ սուբյեկտիվիզմ մտցնել:
Ես օրինակ կարող եմ ապացուցել, որ ստատուս կվոն ու հայ դատը օգտակար բաներ են և պետք ամրապնդել այդ ուղղությունները:

Koms
09.10.2006, 13:49
Ինչ վերաբերվում է թեմայի հարցադրմանը, ապա նշածդ 3 ուղղություններն էլ գոնե այն տեսքով, ինչպիսին որ ներկայացրել ես, անընդունելի եմ համարում։

հրաշալի է, դրա համար էլ ահա քննարկում ենք, որովհետեւ ամենքնը ունի իր կարծիքը այս թեմայի շուրջ, ես նշել եմ ընդամենը հիմնական ուղղությունները, ըստ իս, բայց կարող են լինել նաեւ շատ այլ տասնյակ ու տասնյակ կոնցեպցիաներ, չե՞, ներկայացրեք, բանավիճեք, դրա համար էլ գոյություն ունի ֆորում հասկացությունը, թե չե շատ հեշտ է ասել` այ այստեղ դու սխալ ես ներկայացրել ու վերջ, դե խնդրում եմ ներկայացրեք ձեր կարծիքով` ճիշտ տարբերակները, թե չէ մեզ մոտ ինչ որ վերջերս ընդունված չի բանավիճել,

Արշակ
09.10.2006, 14:04
հրաշալի է, դրա համար էլ ահա քննարկում ենք, որովհետեւ ամենքնը ունի իր կարծիքը այս թեմայի շուրջ, ես նշել եմ ընդամենը հիմնական ուղղությունները, ըստ իս, բայց կարող են լինել նաեւ շատ այլ տասնյակ ու տասնյակ կոնցեպցիաներ, չե՞, ներկայացրեք, բանավիճեք, դրա համար էլ գոյություն ունի ֆորում հասկացությունը, թե չե շատ հեշտ է ասել` այ այստեղ դու սխալ ես ներկայացրել ու վերջ, դե խնդրում եմ ներկայացրեք ձեր կարծիքով` ճիշտ տարբերակները, թե չէ մեզ մոտ ինչ որ վերջերս ընդունված չի բանավիճել,
Այո, ֆորումը հիմնականում հենց բանավիճելու համար է նախատեսված։ Բանավիճելու դեմ ոչինչ չունեմ։ Ես էլ առաջիկայում կաշխատեմ ներկայացնել կարծիքս հարցի շուրջ, կքննարկենք։ Չնայած չեմ սիրում քաղաքական թեմաներով վիճել, բայց դե այս թեման շատ կարևոր է։

Sergey
09.10.2006, 14:17
Քանի որ այս թեման դարձել է ակտիվ քննարկման առարկա մեր ֆորումում, եկեք բացենք մի առանձին քննարկում` ձեր կարծիքով , ինչպիսի՞ն պետք է լինի մոտակա ժամանակներում ՀՀ ազգային գաղափարախոսությունը /դոկտրինան/: Նախանշեմ 3 հիմնական “ուղղությունները”, որոնք այսօր քննարկվում են.

1. “Ղարաբաղյան գաղափար” – ներկա ստատուս քվոն պետք է ամեն գնով պահպանվի, ձգձգելով հայ-ադրբեջանական հակամարտության որեւէ լուծում, դեռ շատ երկար կարող է ՀՀ-ն այսպես շրջափակման մեջ գոյատեւել, կարևորը` Ղարաբաղն է: Արդյունքում` մշտական կախվածություն Ռուսաստանից:

2. “Հայ Դատի գաղափար” – ամեն գնով սատարել Հայ Դատին, ՀՀ-ն կարող է գոյատևել Սփյուռքի հաշվին, կարևորը ծնկի բերել Թուրքիային, որ նա ի վերջո ընդունի ցեղասպանությունը, հողային փոխհատուցում ստանալ Թուրքիայից` վերաբնակեցնելով այնտեղ սփյուռքահայերին: Արդյունքում` մշտական կախվածություն Ամերիկայի և Ֆրանսիայի Սփյուռքից:

3. “Կովկասյան Ընդհանուր Տան գաղափար” – փոխզիջումային տարբերակներով հաշտության եզրեր գտնել հարեւան պետությունների հետ, նպաստել սահմանների բացմանը, ինտեգրվել տարածաշրջանային կոմունիկացիաներին և զարգացումներին: Արդյունքում` Հարավային Կովկասի ինտեգրում Եվրամիությանը:

Փորձեմ համառոտ ձևակերպել իմ մոտեցումները նշածդ կետերի վերաբերյալ.
1. Ամեն գնով ստատուս քվոն պահպանելը վտանգավոր արկածախնդրություն է, դժվար է ասել, թե ինչի այն կբերի։
2. Որևէ հողային պահանջ Թուրքիային ներկայացնելը աբսուրդ է, ավելի մեծ աբսուրդ է այն, որ 1000 սփյուռքահայից գոնե մեկը կգա ապրելու «փոխհատուցված» հողերում։
3. Սա գուցե ավելի նման է ուտոպիայի, սակայն այն պակաս այդպիսին դարձնելու համար պետք է նախ պարզ դառնա, թե ինչ է լուծում են ստանում վերևի երկու կետերը։

Koms
09.10.2006, 14:19
Արշակ >
շատ լավ, բազմակարծությամբ` մենք միայն շահում ենք, ի վերջո, եթե խոսում ենք նմանատիպի թեմաների շուրջ` ուրեմն ինչպես ասում են, մեր սիրտը ցավում է մեր երկրի համար, այսինքն` անտարբեր չենք ապագա զարգացումների վերաբերյալ,

dvgray
09.10.2006, 15:13
առաջին հերթին պետք է ՄԻԱՆՇԱՆԱԿ պատասխանել հետևյալ հարցին,
- Մեր պետությունը այս տարածքում բնակող ժողովրդի կարիքները հոգալու համա՞ր է, թե՞ այս տարածքում բնակող ժողովուրդն է ՀՀ պետության կարիքները հոգալու համար:

Երևի հասկանալի է, թե ինչ ինկատի ունեմ.

Հետո նոր, ըստ ես առաջին կետի, կարելի է ստեղծել համապատասխան մոդելներ

Artgeo
10.10.2006, 11:15
Առաջին երկու կետը սկզբունքորեն անընդունելի եմ համարում շատ պատճառներով:

Իսկ երրորդ կետը ընդունելի է, որոշ վերապահումներով:

Taurus
10.10.2006, 12:47
Ես քաղաքականության մեջ չեմ սիրում մտնել , բայց ասեմ, որ երրորդ կետը առանց վերապահումների, լիովին ընդունելի է:

Marduk
10.10.2006, 16:28
1. Նախ սկսենք նրանից որ ստատուս կվոն ճիշտ է ժամանակակից աշխարհի սրընթաց գեոքաղաքական զարգացումների դեպքում: Ժամանակի ընթացքում փոխվում է վերաբերմունքը ԼՂ-ի նման հարցերի նկատմամբ ու նաև ցեղասպանության հարցերի հետ կապված: Օրինակ շուտով Կոսովոն կարող է ստանալ անկախություն: Իսկ դա կնշանակի որ Արցախի հարցը կլուծվի ավտոմատ կերպով:
2. Հայ Դատը կասեցնել չկասեցնելը դա արդեն հայկական պետությունից ու նրա ԱԳՆ-ից կախված չի: Այդ հարցը առաջ են տանում ավելի շատ առանձին կազմակերպություններ ու անհատներ: Դա ազգը կատարում է ինքնաբերաբար ու ընդ որում այդ շարժման մեջ մտնում են նաև այլազգիներ: Այնպես որ դա անհատի խնդիր է: Եթե որևէ մեկը կարծում է որ ինքը կարող է օրինակ ստիպել դաշնակներին կամ հայկական լոբիստական կազմակերպություններին ապա նա շատ միամիտ է: Լևոնը փորձեց դա անել ու տեսանք ինչ եղավ:
3. Նախ սկսենք նրանից որ հայերը Կովկասցի չեն: Էդ ռոսւներն են որ այս տարածքը կոչեցին Անդրկովկաս ու հետո Արևմուտքը շարունակեց այդ տրադիցիան: Հայերը առընչությունները ավելի շատ եղել են Սիրիայի, Պարսկաստանի, Միջագետքի ու Փոքր Ասիայի ազգերի հետ ու այսօր էլ մենք տեսնում ենք որ հայը սիրիայի հետ շատ ավելի լավ հարաբերություն ունի քան ասենք հարևան վրացու: Պատճառները շատ են, բայց ամենահիմնական այն է որ Կովկասյան ազգերը / մենգրել, աջար, չեչեն, ազեր, թալիշ, լեզգի և այլն / քաղաքանապես հասուն չեն: Նրանք շատ հեշտ են ենթարկվում ու դառնում արտաքին ուժերի ձեռքին գործիք ու այդ պատճառով նրանց «միասնականությունը» կարող է լինել միայն արտաքին բիրտ ուժի սպառնալիքի տակ: Ինչպես օրինակ սովետի ժամանակ բոլոր կովկասցիները դառձել էին եղբայր: Այսօր դա հնարավոր չի: Նախ որովհետև արտաքին ուժերը շատ են: ԱՄՆ, Եվրոպա, Ռուսաստան, Իրան ու մահմեդական աշխարհ, Թուրքիա: Բացի դրանից նրանցից ոչ մեկը չունի ճնշող առավելություն որպեսզի իր կամքը պարտադրի: Օրինակ Ադրբեջանը հրաժարվեց եվրոպայի հարևաններ ծրագրում ԵՄ մտնելու ցանկությունից: Այսինքն Ադրբեջանը չի ուզում մտնել ԵՄ: Իսկ Վրաստանը ու Հայաստանը ուզում են: Ստացվում «կովկասյան» տունը արդեն մի մեծ ճաք տվեց: Ու այդպես շարունակ ու անվերջ:

Արթին
13.11.2006, 12:32
Եկեք խօսենք մեր ազգի կիրառելիք քաղաքականութիւնների մասին: Ձեր կարծիքով ի՞նչ թեմաներ օրակարգի վրայ պիտի լինեն համահայկական քաղաքականութիւնը առաջ տանելու համար: Մեր ազգային ու պետական այրերը ինչ ռազմավարութիւն պիտի կիրառնեն 21-րդ դարում: Օրինակ՝ միջազգային հարաբերութիւններում կարեւոր թեքումները, նոր հարաբերութիւնների ստեղծումը, հրապարակաւ արտայայտել կամ չարտայայտել տարբեր խնդիրներ, ցեղասպանութեան թեմայ, ԱՄՆ, Ռուսաստան, Իրան, Թուրքիա եւ............ խնդիրների մասին:
Մտածենք ու գործենք միասին:

քաղաքացի
13.11.2006, 14:38
Համաձայն եմ: Մենք արդեն մտել ենք 21-րդ դար, բայց դեռ շատ հեռու ենք նոր ռազմավարութիւն մշակելուց: Նոր հարաբերութիւններ ստեղծելն էլ է դժվար: Նախ պետք է մեր ներկայ ստեղծւած հարաբերութիւնները ամրապնդենք, հետո մտածենք նոր հարաբերութիւնների մասին: Ցեղասպանութեան թեման հենց ինքը իրենով խնդիրներ է առաջացնում նոր հարաբերութիւններ ստեղծելուն:
Գուցե ես քո հարցը լավ չեմ հասկանում, բայց ասեմ, որ Ռուսաստանի, Իրանի, Թուրքյո եւ այլ խնդիրների մասին խոսելն դեռ շատ կանուխ է:
Օրինակ հենց հիմայ կողքս խոսում են, թե ինչպե՞ս ամուսնանայ ԱՄՆ քաղաքացիութիւն (citizen) ունեցող մի աղջկայ հետ, որ կարողանայ այս երկրից փախնի ու գնայ:
Ցավալի է, բայց ինձ թվում է նախեւառաջ պետք է լուծել ներքին գործերը այնուհետեւ մտածել արտաքին քաղաքակունթեան մասին: Հայաստանում պետք է կրթուած մարդկանց թիվը ավելանա, անկիրթ մարդիկ շատ են:

Հ.Գ. Արթին, եթե կարելի է, կարո՞ղ ես հարցդ ավելի կոնկրետացնես, որովհետեւ ես լավ չեմ հասկանում: Շնորհակալ եմ:

Արթին
13.11.2006, 15:14
Մենք հայերս որպէս ազգ, անկախ ներքին պետական քաղաքականութիւննից նաեւ կկնապատիկ կարեւորութիւն պիտի դարձնենք արտաքին քաղաքականութեանը որովհետեւ դա շատ կարեւոր ազդակ է եւ ուղղակի ազդում է ներքին վիճակի վրայ: Եթէ ուզէմ օրինակ բերել կարող եմ ասել եկեք խօսենք հայերի եւ քուրդերի հարաբերութեան մասին, արդեօք դա կարիք է թէ՞ ոչ: Ինչ էլ որ լինի պատասխանը թող հիմնաւորում ունենայ: Նորէն պիտի ասէմ այստեղ պիտի մտածենք համահայկական ոչ միայն հայաստանի պետական մասշտապում: Ինչո՞ւ: Որովհետեւ հայաստանը այլեւս անկախ է եւ պիտի վարի անկախ արտաքին քաղաքականութիւն որի մէջ շատ կարեւոր դեր ունեն հայաստանից դուրս ապրող հայորդիները:
Օրինակ կարող ենք խօսել ցեղասպանութեան թեմայի շուրջ թէ դա ինչպէս պիտի քարոզէնք, արդեօք խօսենք հրապարակաւ թէ լռենք այնինչ նպատակին հասնելու համար: Կարող ենք խօսել թէ հայաստանի կառավարութիւնը ինչպէս կարող է կազմակերպել սփիւռքը յանուն հայութեան շահերին: Կամ մեր տարածաշրջանում հայաստանը եւ առհասարակ հայութիւնը ինչ կապերի մէջ պիտի մտնէ այլ կառավարութիւնների հետ: Օրինակ Իրանը ինչքանով կարեւոր է հայաստանի համար, լաւ որ մասնադւի թէ՞ ոչ: Թուրքիան ինչպէս: Ի՞նչ խաղաքարտեր պիտի ձեռք բերենք Թուրքիայի կամ Ադրբեջանի հետ բանակցելու նպատակով: Արդեօք խաչքարերի ջարդը կարելի է օգդագործել Բաքւի դէմ թէ ոչ եւ ինչպէս:
ԱՄՆ-ի կամ Ռուսաստանի հետ ինչպէս պիտի հարաբերւենք: Իսրաէլը արդեօք շահ ունի մեզ հետ հարաբերւելու մէջ թէ ոչ:

Նմանօրինակ հարցերը շատ են , բայց նախ ընտրենք մէկը եւ խօսենք դրա մասին: Սա ինքին մի տեսակ ThinkTank է եւ մտքերի զարգացում: Նաեւ առիթ է լինելու ծանօթանալ այլ տեսակ մտքերի հետ:

Եթէ դժւարութիւնն լինի առաջին թեմայի ընտրութեան մէջ ես կ՛առաջարկեմ խօսենք Քուրդերի հետ հարաբերւելու մասին , թէ դա արդեօք ճիշտ է կամ ոչ: Կարելի է դա օգտագործել թուրքիայի հետ հարաբերւելու մէջ որպէս խաղաքարտ թէ ոչ: Դա շահաւէտ է հայութեան թէ ոչ: Նկատի ունենալով որ քուրդերը կամաց կամաց դառնում են մի ազդեցիկ գործոն մեր տարածաշրջանում:

dvgray
13.11.2006, 16:19
Եթէ դժւարութիւնն լինի առաջին թեմայի ընտրութեան մէջ ես կ՛առաջարկեմ խօսենք Քուրդերի հետ հարաբերւելու մասին , թէ դա արդեօք ճիշտ է կամ ոչ: Կարելի է դա օգտագործել թուրքիայի հետ հարաբերւելու մէջ որպէս խաղաքարտ թէ ոչ: Դա շահաւէտ է հայութեան թէ ոչ: Նկատի ունենալով որ քուրդերը կամաց կամաց դառնում են մի ազդեցիկ գործոն մեր տարածաշրջանում:

Իհարկե շահավետ է ; Կան շահավետ ուրիշ շատ բաներ ևս.
Օրինակ մեր պապերը մտածում ու գործում էին էն ռազմավարությամբ ու մարտավարությամբ, որ ռուսները կգրավեն Թուրքիայի արևելյան մասը ու դա կնվիրեն մեզ;

Սակայն էս ամենը քննելուց արաջ, ճիշտ կլիներ նախ հասկանալ, թե մենք ինչ ռեսուրսների վրա ենք հենվում (մատերիա), ինչ գործիքներ ունենք էտ ռեսուրսներով աշխատելու համար (առաջին կարգի ածանցիալ), և նաև էտ գործիքները ինչքանով են "տեխնոլոգիական" ու համահունչ էս թվերի համար (երկրորդ կարգի ածանցիալ);

Միայն էս ամենին մասին ՌԵԱԼ ու ճշգրիտ պատկերացում կազմելուց հետո կարելի է խոսալ ու փորձել մշակել ռազմավարություն և մարտավարություն, ու որպես հետևանք, հասկանալ, քրդելը մեզ կարող են օգտագործել, թե մենք քրդերին;
...Հակառակ դեպքում, խոսակցությունը վերածվում է արօգուտ և անպտուղ վեճի ( ինչպես միշտ լինում է);

Խաչակիր
14.11.2006, 15:53
Լիովին համաձայն եմ dvgray-ի հետ։ Մինչև չգնահատենք մեր ուժերն ու բացահայտենք խնդիրները դժվար կլինի խոսել ուրիշների հետ հարաբերությունների մասին։ Իսկ որպես առաջին հարց, որը վերաբերում է ամբողջ հայությանը, ես կառաջարկեյի քննարկել մեր մարդկային ռեսուրսների հարցերը, այսինքն՝ դեմոգրաֆիան։ Ինչպես հայտնի է Սփյուռքում չափազանց լուրջ է դրված ձուլման խնդիրը։ Եթե իրատես լինենք, ապա կտեսնենք, որ մեծ արագությամբ կորցնում ենք արտասահմանի մեր հայրենակիցներին։ Մյուս կողմից էլ Հայաստանի դեմոգրաֆիկ վիճակը ավելի լավ չէ։ Այս խիստ գերաբնակեցված տարածաշրջանում Հայաստանի մարդկային ռեսուրսները աններելի քիչ են։ Եվ դա այն պարագայում, երբ մեր հարևանները շեշտը դնում են հենց դեմոգրաֆիական նվաճման վրա։ Այսպես Վրաստանում արդեն իսկ բնակվում են մօտ 300 հազար ադրբեջանցի, որոնց աջարներից բաժանում է միայն դեռևս հայաբնակ Ջավախքը։ Այսինքն, եթե մենք շուտափույթ քայլեր չձեռնարկենք մեր մարդկային ռեսուրսները պահպանելու և զարգացնելու համար, ապա մոտ ապագայում ուրիշ ազգերի ետ հարաբերվելու թեմաները կդառնան առավել քան անիմաստ։

Արթին
15.11.2006, 11:17
Շատ հետաքրքիր նիւթ առաջացաւ: Ես էլ համաձայն եմ: Սփիւռքը կորցնում է իր մարդկային ռեսուրսը եւ դա նաեւ պիտի վնասի համահայկական եւ ազգային-պետական շահերին: Որեւէ ազգի համար սփիւռքը ինքին շահաւէտ ռեսուրս է ու դա աւելի կարեւորութիւն ունի եէ պիտի ունենայ հայաստանի ու հայութեան համար , որովհետեւ մեր հայկական սփիւռքը ունի բազմամիայ պատմութիւն, ու երբ որեւէ սփիւռք ունենայ նաեւ հստակ պատմութիւն դա օգտակար պիտի լինի մայր երկրին: Բայց մեր պարագային կարծես թէ հակառակն է տեղի ունենում: Հայաստանի անկախացումից յետոյ սփիւռքը կորցրեց իր գոյատեւման եւ պայքարի ոգին: Հայաստանը սփիւռքի հարուստ խաւի համար դարձաւ շուկայ ու այդ պատճառով նոյնիսկ մոռացութեան մատնւեցին տեղական մշակութային , մարզական ու հասարակական կենտրոնները: Այս պարագայում հայաստանի իշխանութիւնները նաեւ սփուռքին նայում էին որպէս կթոխ կով որը իր բոլոր նիւթական միջոցներով պիտի օժանդակի անկախ հայաստանի բարգաւաճման գործընթացում: Սփիւռքը սկզբում դա սիրով կատարեց բայց այսօր դժբախտաբար նւազել է այդ ոգին որովհետեւ որեւէ փոխհատուցում չեղաւ սփիւռքին, անգամ մշակութային , կրթական ոլորտում: Այդ իսկ պատճառով հայաստանը դարձել է քեֆի կենտրոն բայց ոչ հայրենիք:
Սփուռքի հայրենակիցները նաեւ չունեն պատկանելիութեան զգացում որը պատճառ է դառնում մեծ թւով արտագաղթի լինի դա հարուստ կամ առքատ:
Մի խօսքով սփիւռքը բարոք վիճակում չէ , թող սա հնչի որպէս ահազանգ հայաստանի իշխանութիւնների համար եթէ մտածում են ազգի եւ ոչ անձնական գրպանի մասին:

dvgray
15.11.2006, 12:44
որո՞նք են Հայաստանի ռեսուրսները;
Մարդկային - շատ հեղեղուկ, չկազմավորված, տարբեր արժեքային համակարգերով(ընդ որում մեկը մյուսին բացառող) ու անկայուն մի ռեսուրս,
բնական - չնչին արժեք ունեցող եվ որպես ֆակտոր անարժեք
աշխարհագրական դիրք - կարող է դիտվել խոշոր պլուս, կարող է դիտվել խոշոր մինուս, նայած թե ինչպես է օգտագործվում էտ ռեսուրսը, այսինքն մեծապես կախված է կառավարությունից
մշակույթային ռեսուրսներ - հիմնականում կեղծված են (ելնելով տարբեր ժամանակների քաղաքական նկատառումներից) ու դեռ երկար ժամանակ պետք է գնա ճշգրտման վրա, մինչև իրականում իմանանք ինչ է մերը, և հետևաբար ինչի վրա պետք է հենվենք:

որո՞նք են համահայկական ռեսուրսները;
Դրամական (շատ սահմանափակ) միջոցներ
(Մարդկային ու մշակույթային ռեսուրսները չի կարելի դիտարկել, քանի որ սփյուռքի քաղաքացին առաջին հերթին իր երկրի քաղաքացին է, և ռեսուրսը)

Այսինքն ինչ համահայկական "պրոեկտներ" էլ մտածվեն, մեկ է , դա (ցավոք սրտի) կեղծ կատեգորիա է և չի գործելու, քանի որ նա չունի ռեսուրսներ, որոնց վրա կարող է հիմնվել (բացի փողից);

Այստեղ կա մի փոքրիկ, բայց կարևոր նուանս; Սփյուրքի մեր հայրենակիցները շատ են ցանկանում օգտվել Հայաստանի ռեսուրսներից (ստանալ քաղաքացիություն), չցանկանալով կրել էտ ռեսուրսին տիրություն անելու պատասխանատվությունը; Դա այժմ ամենալուրջ հակասությունն է;
Հայկական պետուտյունը մինչ այժմ գրագետ պաշտպանվում է (հաերեն ասաց "քցում է" :) ), և տրամաբանորեն ճիշտ քայլեր է կատարում;
դրան (հիմնականում ) հետևում են սպառնալիքներ մեր համահայկական շատ կառույցների կողմից, որ չեն կիսի իրենց ռեսուրսը (փողը) Հայաստանի հետ: Ստացվել է մի տեսակ բազար, քաղաքացիություն- փողի դիմաց;
Ճի՞շտ է արդյոք սփյուրքահայերի կողմից կիրարող այս մարտավարուտյունը :think

Koms
19.11.2006, 12:38
Այսինքն ինչ համահայկական "պրոեկտներ" էլ մտածվեն, մեկ է , դա (ցավոք սրտի) կեղծ կատեգորիա է և չի գործելու, քանի որ նա չունի ռեսուրսներ, որոնց վրա կարող է հիմնվել (բացի փողից);

Այստեղ կա մի փոքրիկ, բայց կարևոր նուանս; Սփյուրքի մեր հայրենակիցները շատ են ցանկանում օգտվել Հայաստանի ռեսուրսներից (ստանալ քաղաքացիություն), չցանկանալով կրել էտ ռեսուրսին տիրություն անելու պատասխանատվությունը; Դա այժմ ամենալուրջ հակասությունն է;

Շատ տեղին ու դիպուկ նկատառումներ են, բայց մեկ է` սփյուռքահայի համար դա բացարձակ անընկալելի ու անհասկանալի /կներեք/ պահեր են, դա միայն կարող ենք մեր “կաշվի վրա” զգալ մենք, հայաստանցիներս, օրինակ, կոնկրետ ինձ համար շատ ավելի թանկ ու հոգեհարազատ է Հայաստանի սահմանների վրա խրամատում նստած հայ զինվորի վիճակը, քան` ասենք մի որեվե սփյուռքահայի “բարեգործական պրոյեկտը”: