PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ինչպես ապրեցի Այսօրս



Հեղինակ
06.03.2008, 16:49
Սիրելի "Դար" ակումբ, սիրելի հայ երիտասարդություն, այս թեման բացում եմ
"Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն" բաժնում, քանզի օրվա կյանքի մեջ է բոլոր գիտությունների և կարելությունների ՍԻՆԹԵԶԸ:
Միասին հայենք այն Մեծ Գաղտնիքը, որ Կյանք է կոչվում... Այս դեպքում` Իմ Կյանքը, որտեղ կգտնեք ինչ-որ բան ձեր կյանքից և ձեր օրերից...
Այսօր կտեղադրեմ վերջին մի քանի օրերի գրառումները, ապա` հուսամ ամեն օր:



Այսօրս` 2 մարտի 2008թ., չի ավարտվում:

Չի ավարտվելու և որպես դաս` հնչելու է հետագա ապրելիք օրերի մեջ:
Չի ավարտվի ցավը - մինչև չդառնա գիտակցության արթնացման գործոն, սպեղանի` մեր պատմության համար ...
Բայց չէ~, չէ~, չէ~... դեռ չեմ կարող կշտամբել Քեզ, թթու խոսք ասել – Անգետս, Զավակս, Ծնողս, - քո թարմ վերքերի վրա ընկնում է իմ աղի արցունքը: Ես պինդ ոսոկոր եմ, փորձ ունեմ, - այն ժամին ու տարիներին, երբ դու անտարբեր ես եղել քո Կյանքին ու Ապագային – ես տվայտել եմ, և այսօր էլ դիմանում եմ քո Ցավին:

Անգետս, Զավակս, Ծնողս, - ախր ելել ես, ուզում ես տաս օրվա մեջ կյանք փոխես, բայց արդեն տա՜ս տարի, քսա՜ն տարի մի ընտանիք քեզ ասել է - որ կյանքը փոխում են ամե՜ն վայրկյան, ամե՜ն ժամ ու ամե՜ն օր, որ դրանք տարի դառնան, կյանք դառնան, հավերժություն: Անգետս, միամիտս` տաս օրվա մեջ կյանք փոխել կլինի՞:

Անգետս, Զավակս, Ծնողս.- պետք է առաջնորդ ու ուսուցիչ ունենալ, որ կօգնի քեզ` հասնելու քո սրտի մեջ գրված Գաղտնի Օրենքին: Ախր ԱՌՈՂՋ ԿԱՅՆՔԸ և ԱՌՈՂՋ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ հենց այնպես` իրեն-իրեն չեն ստեղծվում: Անգետս, ախր լուցկու հատիկն էլ առանց ծրագրի չի ստեղծվում, իսկ քո Կյանքի Պլանը գրված է քո սրտի մեջ, քո Գաղտնի Օրենքի մեջ, որը դեռ չես ճանաչել: Անգետս, ի՞նչ հույս ունեիր, որ իշխանության համար կռիվ տվող երկու թևերից մեկը – որ նույն բարոյականությունն ու նույն գիտակցությունն ունի,- կարող է քեզ կյանք պարգևել: Ախր ի՞նչ նոր իմաստություն էիր տեսել այդ հնի, անցածի, քարացածի մեջ, անգետս :

Վիրավորս, Զավակս, Ծնողս, եթե սիրտդ լցված էր տաս-տասնհինգ տարվա նվաստացումից` ոչ մի պարպում և ոչ մի պոռթկում չէր օգնի քեզ, - որտե՞ղ է քո Պոռթկումի Ծրագիրը, որտե՞ղ է քո վերասլաց ուղին: Դու կյանքի ծրագիր չունեիր, դու անառաջնորդ էիր այս դառը ժամին...

Զավակս, Ծնողս, անգետս, - պատրաստ եղի՜ր նշտարիս ցավին, քեզ ասելու եմ այն, ինչ չես սպասում: ԱՄԲՈՂՋՈՎԻՆ, ԼԻՈՎԻՆ և ՊԱՏՄԱԿԱՆՈՐԵՆ` ԱՐԺԱՆԻ ԵՍ ԱՅՍ ԴԱՌԸ ՕՐՎԱՆ, ԱՅՍ ՕՐԸ ՔՈ ՎԱՍՏԱԿՆ Է: Եվ մեղավորներ փնտրիր ՄԻԱՅՆ ՔՈ ՄԵՋ, ՄԻԱՅՆ ՔՈ ՄԵՋ , ՄԻԱՅՆ ՔՈ ՄԵՋ – մյուս մեղավորները, որ գիտես` դու ես ծնել ու սնել – նրանք քո անգիտության արտացոլանքն են:


Զավակս, Ծնողս, անգետս, երեք օր առաջ արդեն միտք ունեի, արդեն պատրաստ էի ասելու, որ ծրագիր չունեցող զավակներդ պետք է իջնեն հարթակից, որ դու նոր առաջնորդներ փնտրես կամ եղածներին կրթես- բարձրացներ, - բայց ուշացա` եկավ մեկը մարտի:

Այսուհետ Քո հետ եմ ուզում լինել և ուղեկցելու Քեզ, Սիրելի Հոգի, ոչ մի վայրկյան այլևս չեմ թողնելու Քեզ: Քո նման մանկանը` անչափահասին, անհնար է մենակ թողնել այս խառնակ ժամանակների մեջ... Քո հետ եմ լինելու – քո կողմից միշտ, ամեն օր, քսան տարի մերժված հոգիս` չի նեղանում քեզանից, չէ որ դու` ՄԵԾ ԱՆՉԱՓԱՀԱՍ,
Իմ ՄԵԾ, ՊԱՇՏԵԼԻ, ԱՄԵՆԱԳԵՏ, ԱՄԵՆԱԶՈՐ ԾՆՈՂՆ ես:
Խաղաղաղությու~ն Քեզ...




Այսօրս` 3 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր առավուտյան ԴՆ Ֆորումում բացեցի նոր թեմա` «Առավոտյան էսքիզներ»: Մերոնք դժգոհում են, որ վերջերս գրառումներս ծանրացել են, քաղաքականությունը ներս է սողոսկում և Կյանքը` համապատասխանաբար նվազում: Երևի թե ճիշտ են: Միայն Կյանքը կարող է ապաքինել մեր վիրավոր երկիրը, ուրեմն ` ամեն օր բարի առավոտ եմ հնչեցնելու ԴՆ Ֆորումում:

Այսօր առավոտյան կողմ գնացի «Երիտասրդություն» մետրոյի կողքին գործող բաց գրախանութ. Զորավարի «Հատընտիրը» չունեմ, ուզում էի գնել: Բայց ընդամենը մեկ-երկու գրավաճառ էր աշխատում: Աբովյանի վրա խաղաղ էր ու գարնանային: Ամեն ինչ այնպես էր` կարծես ոչինչ չի պատահել... Ժողովրդյան կյանքը ջրի վտակ է, դեմը բացեցիր` մեկ - երկու րոպե պղտորվում է, ապա զուլալվում ու շարունակում է ընթացքը, կարծես արգելքը չի եղել: Բայց ասեմ, որ ջուրը հիշողություն ունի, ջուրը ոչինչ չի մոռանում... Սա էներգո-ինֆորմացիոն հատկություն է...

Այսօր որոշեցի «Արշալույս»-ը ուղարկել վաղեմի հակառակորդիս` իր կրթահամալիրի կրթության մեջ ներդնելու համար, նամակը նախապատրաստեցի: Անքեն եմ ուղարկելու, ոչ ոք մեր գործին այնքան օգուտ չի տվել, որքան այս հակառակորդը, նրա դրած արգելքները հաղթահարելով ենք մենք հզորացել: Ուրեմն` նա հակառակ բևեռն է, առանց որի չկա առաջադիմություն: Ողջույնս ուժեղ և հզոր հակառակորդին, նրա դիմադրությունը ավելի օգտակար է եղել, քան անկամ ու թույլ բարեկամի օրհնությունը:

Միջազգային կյանքից, իհարկե, ինձ այսօր հետաքրքրում էր Ռուսաստանի նախագահի ընտրությունը: Սիրում եմ ռուս մշակույթը և լեզուն, և, իհարկե, ցանկանում եմ, որ նա ունենա լավ առաջնորդ: Բայց այսօր անհանգստություն ունեմ. Ռուսաստանի ներկա ղեկավարությունը, , որն անկասկած սիրված է ժողովրդի կողմից, արդյոք չի չարաշահում վարչական ռեսուրսը. չէ՞ որ ռուս չինովնիկությունը հակված է ուռճանալու և ժողովրդի պարանոցին նստելու, և դա արդյոք երբևէ չի՞ բերի Ռուսաստանի ապակայունացման... Բոլոր դեպքերում ջերմ մաղթանքներ հղենք բարեկամ երկրին և սիրելի մշակույթին :

Սիրելի ֆորում, գիտեք թուլությունս` ամեն օր հետևելու մեր Հանրային հեռուստատեսության մշակութային քաղաքականությանը: Բնական է, որ այսօր տխուր ու լարված էր Տաթևիկ Բաղդասարյանը – ավերված է Երևանի կենտրոնը, զոհեր, թախիծ, մեղադրանքներ... Եվ սպասում էի, որ Հայլուրից հետո մի հավուր պատշաճի մշակութային շեշտ կլինի – մի դասական ֆիլմ ` բարձր ու վեհ հերոսներով, կամ մի համերգ , որ կարող է վեհ խոհեր ու Հայրենիքի զգացում ծնել, մի քիչ ապաքինել հուզված հանրությանը...

Բայց ո~չ, անուղղելի է մեր պաշտելի Հանրայինը: Մի քանի րոպե առաջ ցույց է տալիս ավերված մեր մայրաքաղաքը (պատճառ- հետևանքին չեմ անդրադառնում) և....անմիջապես` թրիլլեր` «Դիվահարը»` ինչ- որ սատանայական պատմություն, ապա մարտաֆիլմ` տղայի մասին, որ դարձել էր.... սպանող մեքենա: Եվ այսպես է ամբողջ աշխարհում, [b]այս աշխարհի հիմարացած հանրությունները չեն նկատում կապ` մահ սփռող մշակույթի և նրա ծնած հետևանքների միջև: Երբեք այդքան ինձ համար ողբալի չի եղել երկրում վարվող հակամշակութային քաղաքականությունը, որքան այսօր:

Սիրելի ֆորում` չենք գցի մեր տրամադրությունը, մարտաֆիլմերը չեն զոմբիացնի մեզ և մեր երիտասարդությանը, պայծառ սրտով կշարունակենք Նոր երկիր, Նոր Մշակույթ, Նոր Գիտակցություն կերտելու մեր ուղին:


Այսօրս` 4 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս խորհրդածությունների օր էր: Մարդը, Ազգը, Հայաստանը – կանգնած տարիների ու դարերի խաչմերուկում. - ու՞ր են գնալու: Երկփեղկված համայնքը մի ծանր վերլուծություն է անում` ի՜նչ է եղել, ինչպե՜ս է եղել, ո՜վ և ովքե՜ր են եղել: Ո՜վ վերլուծողներ, դուք կարող եք գտնել այդպես բոլոր «մեղավորներին», դուք այդպես նույնիսկ կարող եք ճշմարտանաման լինել, բայց վերջին հաշվով սնանկ է լինելու ձեր ջանքը...Քանզի վերլուծության ժամն անցել է, եկել է ՍԻՆԹԵԶԻ ԺԱՄԸ...

Բոլոր հանագմանքները և իրադարձությունները, պատճառներն ու հետևանքները հանգում են մի հիմնական պատճառի – պակասել է Մարդու, Ազգի և Մարդկության Սերն ու Էթիկան: Օ~, վերլուծողներ, արդեն ամեն ինչ ասացի` էլ ի՞նչ ունեք վերլուծելու:

Երբ Սիրո ու Կարեկցանքի ջերմ ալիքը բարձրանա մեր սրտի մեջ, երբ այդ ալիքը վեր հանի Տիեզերական Գիտելիքը, երբ մենք նայենք մեր սրտի խորքը, ԵՐԲ ԵՍ ՆԱՅԵՄ ԻՄ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԸ` այնժամ կտեսնեմ, որ ԵՍ ԵՄ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒ ԱՄԵՆ ԻՆՉԻ ՀԱՄԱՐ, և ամեն երկպառակություն կավարտվի մեր մեջ:

Այն ինչ կատարվում է` պատմական միստերիա է – ԱՊԱԳԱՆ Է ԾՆՎՈՒՄ :

«Ապագան չի առնվում, այն սովորում են», - ասում է Զորավարը, և դու` Համայնք, որ ձգտում ես բարոյական ու մարդկային ազատագրության, ե՞րբ ես նստելու Ապագայի Կրթության:


Այսօրս` 5 մարտի, 2008թ., ավարտվում է:

Չնայած օրը պայծառ էր, արևային, բայց ինձ համար այն դժվար անցավ: Երկրում լարվածություն կար, լարվածություն կար հայ պաշտոնեության, ՀՀ նախագահի դեմքին... Հանդուրժողանակություն, ահա այն մեծագույն որակը, որ կարող է ունենալ մարդը: Այսօր մի պահի ես հանդուրժողական չեղա: Բնությունը նորից ինձ փորձեց և պարզվեց , որ իմ... էվոլյուցիան շատ դանդաղ է ընթանում...և որքան հեռու է մարդկայինն ու կատարյալը: Մինչդեռ օրն այնքան խաղաղ էր սկսվել:

Այսօր Հայաստանում նշում էին ռազմական և քաղաքական հայտնի գործչի ծննդյան օրը: Հարգանք նրա հիշատակին, փառք նրա զենքին... Սակայն ոգեկոչման արարողություններին մեջ ինչ- որ անբնական բան կար, ինչ որ լարվածություն կար... Գործիչը եղել է 1996թ. նախագահական ընտրություններում չընտրվածին նախագահեցնող ուժը, ըստ էության` ռազմական հեղաշրջմյան հեղինակը: Նրա ուժային ազդեցության տակ են անցել 1998 և 1999թթ ընտրությունները, որոնց իներցիան շարունակվել է 2003 և 2008թթ. ընտրություններին: Ահա` 1996-ից մինչև այսօր մի գաղտնի լարվածություն էր մնացել, և որպեսզի ապաքինվենք` մենք մինչև վերջ պետք է անկեղծ լինենք ինքներս մեզ հետ...

Մեծ ցավ է գիտակցել , որ մեր զինվորները` 18-19տարեկան, մայրաքաղաքում բախվում էին մեր ժողովրդի հետ: Ցավալի, ցավալի իրողություն: Մենք չունենք այլ ճանապարհ, քան փոխել մեր ներքին ազգային որակները և մեր պետականության որակը: Մենք կանգնած ենք ներքին, անարյուն, էթիկական հեղափոխության շեմին, որ պետք է կատարվի մեր մեջ: Բոլոր տեսակի վեճերը, փաստարկները, քաղաքական քայլերը, բոլոր տեսակի արտաքին և ներքին ազդակները ԻԶՈՒՐ ԵՆ ԱՆՑՆԵԼՈՒ, ԵԹԵ ՉԼԻՆԻ ԱԶԳԻ և ՆՐԱ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՆԵՐՔԻՆ, ՈԳԵԿԱՆ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ...

Իսկ արտաքին արբիտրները պահ չեն կորցնում. Գուցե և նրանց փաստարկներում կան իրավական ճիշտ մոտեցումներ, բայց նրանց Էթիկան հենվում է սեփական շահի և մերկ կայսերական օգտապաշտության վրա:

Ուրախության ու խաղաղության զգացումը երկրում պակասել է, զնագվածային լրատվության մեջ կա լարվածություն, հայլուրային մադոննան աչքի առջև կորցնում է իր ինքնաավստահ, հայլուրական գեղեցկությունը...

«Ղոչաղ կացեք»` կասեր Թումանյանը մեզ բոլորիս
Մենք էլ մեզ նույնն ասենք:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
07.03.2008, 00:10
Այսօրս` 6 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս խաղաղ էր, աշխատանքային: Մարմինս ու ոգիս ապաքինվում էին երեկվա լարումներից հետո:

Այսօր վերջապես թեմաներ բացեցի «Դար» ակումբի ֆորումում, այստեղ մեր երիտասարդությունն է, և ինչքան էլ բազմաշերտ թվա նրա ընդհանուր մշակույթն ու ինտելեկտը` նրա մեջ զգացվում է մի առանցք` ԼԻՆԵԼ ՆՈՐ, ԱՊՐԵԼ ՆՈՐ ԿՅԱՆՔՈՎ, ԼԻՆԵԼ ՆՈՐ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՈՒԹՅՈՒՆ: Եվ նրա լարման էներգետիկան ուղղված է դեպի ապագան: Որքան պետք է ձգտեմ` իմ համեստ կենսափորձով նրան հասցնելու Ապագայի իմ զգացումը:

Երկրում շարունակվում է վերջին շաբաթվա իրադարձությունների իմաստավորումը: Վերջին բառը չակերտների մեջ պետք է առնեի... Ահա` այսօր Հանրայինում լրագրող Արթուր Սահակյանը հավաքել էր չորս մարդու` քաղաքագետներ, թուրքագետ և այլն: Բարեկամնե~ր, գիտեք, թե ո՜վ է քաղաքագետը: Սա այն մարդն է, որն ուզում է ուսումնասիրել, թե ինչ է ներկայացնում ազգ-համայնքի սոցիալ-քաղաքական կյանքը... Սա նայում է ազգ-համայնքի ճակատին, աչքերին , քթին ու բերանին, ոտքերին ու ձեռքերին և կարծիք է հայտնում դրանց մասին, բայց մեր դժբախտ քաղաքագետը չգիտի, որ մարդը, նաև ազգ-համայնքը` եռամիասնական կառույց է ` ոգի, հոգի, մարմին, ունի յոթ ֆիզիկական և հոգեկան շերտեր ,- և եթե ուզում ես հասկանալ մարդուն և ազգ համայնքը` ՈՎ ՔԱՂԱՔԱԳԵՏ, ԴՈՒ ՈԳԻՆ և ՆՐԱ ՕՐԵՆՔՆԵՐԸ ՊԵՏՔ Է ՃԱՆԱՉԵՍ: Այս չորս մարդուց առավել մակերեսային տպավորություն թողեց Լևոն Մելիք- Շահնազարյանը – նրա հետ ոգու հետախուզման չես կարող գնալ:

Հասարակությունը հիվանդ է,- ասում է մեկը: Իսկ ո՞րն է նրա հիվանդությունը` հարցնում եմ: Իրական ախտորոշումը հայտնի է միայն քչերին: ՀԻՎԱՆԴ Է ՄՇԱԿՈՒՅԹԸ և ՆՐԱՆՈՎ ՍՆՎՈՂ ՀՈԳԻՆ: Ազգ-համայնքը կարոտել է իր երգին, պարին, բարբառներին … կարոտել է ժողովրդական ուխտագնացություններին, իր կարոտներին է նա... կարոտել: Իսկ դուք` հասարակագետներ, լրագրողներ, պետական այրեր, կարծում եք թե նա քաղաքականության համար էր հրապարակ գնում... ՉԷ~, ՆԱ ԻՆՔՆ ԻՐԵՆ, ԻՐ ԱԶՆՎԱԿԱՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻՆ Է ԿԱՐՈՏԵԼ: Դուք նրան տարիներ բաժանել եք ԻՐԵՆԻՑ, ԻՐ ՍՐԲԱԶԱՆ ԱԶԱՏ ԿԱՄՔԻՑ, ԻՐ ՀՈԳՈՒ ԽՐԱԽՃԱՆՔԻՑ, Հանրայինով և մյուս TV-ներով դեմ եք տվել անձայնեղ–ֆալշ Հայկոյին, հայոց փոփ-օվկիանոսի Շպռոտին, մնացածներին... Եվ ձեզ ` մշակութային գեբելսոիդներ, թվացել է, թե ԱԶԳ-ՀԱՄԱՅՆՔԸ ՄՈՌԱՑԵԼ Է ԻՐ ԿԱՐՈՏԸ: Չէր մոռացել, և նա շատ էլեգանտ ձևով հայտնեց այդ մասին:


Այսօր մի ուրախալի լուր էլ լսեցի. Հայաստանի կառավարական շրջանակներում որոշել են ցորենի արտադրությունը կտրուկ մեծացնել և բավարարել երկրի պահանջը այն մթերքի նկատմամբ: Ով գիտի, թե ինչ է ցորենը` պետք է ցնծա այսպիսի հնարավորությունից: ժամանակին երգել եմ Գարնանացան Ցորենը` հայ գեղջուկի պաշտամունքն ու աստվածությունը:

Հայաստանում ուրան են փնտրելու և հարստացնելու… Զուտ տնտեսական իմաստով թերևս վատ չէ, բայց անվտանգության խնդիրը, իհարկե, կա... Իսկ ես` մարդաբանս, այս նորությանը ավելացնում եմ ` ՔՈ ՄԻՋՈՒԿԱՅԻՆ ՀԱՆՔԸ ՔՈ ՈԳԻՆ Է, և վառելիքն էլ պետք չէ Ռուսաստանից բերել – մեր լեզուն` գրաբարից մինչև բարբառներ, մեր երգն ու պարն է մեր միջուկային վառելիքը: Դողացե~ք, նրբակազմ շպռոտներ, հայ մշակույթի միջուկային հրդեհի մեջ ցնդելու են ձեր վաղանցուկ և խղճուկ փառքերը:

Եվրատեսիլ. երգի մրցույթ: Ժամանակին ու բազմիցս տվել եմ եվրոպական հակամշակույթի այս երևույթի գնահատականը և տպագրել եմ, մի անգամ կբերեմ ֆորումի համար: Այսօր նորից նշում եմ` Եվրատեսիլի երգի մրցույթը ազգային մշակույթների համահարթեցման և փչացման վայրն է, անգլոսքսոնական- նեգրական հիբրիդների բուծարանը: Այս տարի մենք ուղարկելու ենք Սիրուշոյին. մի տարի մեր պաշտելի Հանրայինը մեզ պետք է զբաղեցնի այս պատմական իրադարձությամբ: Եվ ի՞նչ երգ է տանելու Սիրուշոն: Մեծ հավանականությամբ` հիշյալ հիբրիդներից մեկը...

Սիրելի ֆորում, ո՞վ է լսել “Էրզրումի բարձր լեռներեն “ երգը: Ցանկանում եմ բոլորիդ` այսօր մտքով ու սրտով լինել հայ ադամանդյա լեզվի ու երգի հետ:

Բարի գիշեր:

Adam
07.03.2008, 01:00
Մի բան հարցնեմ Հեղինակ: Ձեր ավատարի նկարի միջի մարդը դու՞ք եք: Եթե այո, նախ ողջունում եմ, որ դուք Դար ակումբ եք մտել և փորձում եք մեր երիտասարդությանը՝ այդ թվում նաև ինձ, ինչ-որ բան սովորեցնել ձեր գրածով: Իրոք հետաքրքիր էր գրված:

Ուրվական
07.03.2008, 11:51
Բարև ձեզ, հարգելի Հեղինակ: Հարգանքներիս ամենաջերմ հավաստիքը...
Շատ ուրախ եմ, որ այստեղ եք, որ ձեր գրառումներով ու խոսքով նպաստում եք հայ երիտասարդության և ոչ միայն երիտասարդության հոգևոր ու մտավոր զարգացմանը...

Հեղինակ
07.03.2008, 23:58
Այսօրս` 7 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր զգում էի «Դար» ակումբի ֆորումի շնչառությունը: Այստեղ է երևի մեր երիտասարդության ամբողջ սպեկտորը: Հետաքրքիր է: Զգալ,ասել, տալ այն, ինչ կա սրտիդ մեջ: Եվ խոսել հիմնականի մասին, չմանրանալ,- ահա այս ֆորումում մեկ օրվա աշխատանքի եզրահանգումը:

Այսօր շարունակվում էր Հայաստանի իրադարձությունների մեկնաբանությունը: Այս առիթով հիշեցի` տարիներ առաջ տեսել եմ մի ճապոնական ֆիլմ` «Ռասյեմոն», որը բաղկացած էր յոթ նովելից. նույն իրադարձության մասին յոթ մարդու արած պատմություններն են դրանք: Եվ բոլորը տարբեր իրարից` հոգեբանությամբ, նույնիսկ փաստերով: Մեր պարագայում էլ գրեթե նույնն է, նույն իրադարձության մասին պատմում են տարբեր մարդիկ` լրագրողը, հոգեբանը, պետական գործիչը , իրավաբանը ... Բոլորը տեսնում են ալիքը, խաղը,ալեկոծությունը, մակերեսը...Իսկ Ծո՞վը` համայնքի հոգու խորքը –մետաֆիզիկական տարածքը, որը աչքը չի տեսնում, ականջը չի լսում... Մինչդեռ, Ոգու գաղտնի տարածքը բացելու մեկ բանալի կա`Սերը և Կարեկցանքը:

Օրինակ դու` մեծահարգ հոգեբանության պրոֆեսոր, մանևրում ես պսիխոանալիզի տարածքում, խոսում ես հոգեբանական մշակման տեխնոլոգիաներից, վերլուծում ես իրադարձությունների հոգեբանական մոտիվները: Եվ կարծես` ամեն ինչում ճիշտ ես: Բայց ախր դու Հոգին համարում ես ուղեղի գործունեության ֆունկցիա, ախր հոգու միջուկի` Ոգու գոյության մասին չգիտես կամ կասկածում ես: Եվ առանց Ոգու Գիտության ինչպե՞ս կարող ես ճանապարհ ցույց տալ մեր հուզված համայնքին:


Ուր էլ գնանք` գալիս հասնում ենք մշակույթին: Այսօր նորից հանրայինով շարունակվում էր «Երկու աստղ» երաժշտական շոուն... Շատ եմ գրել այս երևույթի մասին և նորից պետք է գրեմ. բեմի վրա են կոմեդիանտ Ֆելիքսը և ճղճղան, հումանիտար կրթությունից զուրկ` Էմմին: Նրբագեղ հումորից զուրկ, արհեստական ու խեղճ մի զույգ է սա: Եվ սրամտում է այս Ֆելիքսը. «Կարինան կտրել է իր մազերը և նմանվել է Դեվիդ Բեքհեմի կրտսեր եղբորը»: Նստած է մեր գեղեցիկ երիտասարդությունը, ծափ են տալիս... Ու մեկը չի հարցնում ` ո՞վ է այս Կարինան, ո՞վ է այդ Բեքհեմը և, մանավանդ, ո՞վ նրա կրտսեր եղբայրը... Եվ այսպես ելնում են զույգերը` հատուկ անձայնեղ, հատուկ անգեղ ... Եվ շարունակվում է մշակութային ագրեսիան, դեգեներացվում է դահլիճը ,հեռուստալսարանը և ամբողջ մոլորակը: Նշել ու նորից նշելու եմ լավ արվեստագետներ Նունե Եսայանի և Աիդա Սարգսյանի ողբերգական դերը: Սրանք ժյուրիի անդամ են և պարտավոր են մեկնաբանել այս ամենը: Իսկ այսօր ժյուրիի անդամ` ԱԺ պատգամավորը չկար: Երևի խորհում է կուսակցության մշակութային քաղաքականության մասին:

Միջազգային կյանքից մի քանի ուշագրավ դիտարկում. Հարավային Օսիան և Աբխազիան դիմել են աշխարհին իրենց անկախությունը ճանաչելու կոչով: Եվ կռվանն այն է, որ Կոսովոյի անկախությունը արդեն ճանաչում են շատ երկրներ. Ղարաբաղն էլ իր անկախության ճանապարհին ուզում է օգտվել այս նախադեպից: Ես էլ` մեկ հատիկ հայս, այս էլ քանիերորդ անգամ, հայտարարում եմ` ես չեմ ճանաչում Կոսովոյի ալբանացիների հայտարարած անկախությունը, նրանք «ինքնորոշվել» են Սերբիայի հողի վրա, այնպես ինչպես թուրքերը «ինքնորոշվեցին» մեր Գողթան գավառի սրբազան հողի վրա և կլանեցին Նախիջևանը: Այսպես էլ կրկնակի ստանդարտներ կլինի՞,- աշխարհը գլուխը պատովն է տվել ` ճանաչելով Կոսովոյի անկախությունը... Մենք` Հայաստանն ու Ղարաբաղը, չպետք է օգտվենք այս նախադեպից, քանզի Ղարաբաղի ժողովուրդը ինքնորոշվում է իր բնիկ հայրենիքում:

ԼԻնելու և ապրելու ելքը մշակույթի մեջ է... Հնչում է Ռյազանովյան հայտնի ֆիլմերից մեկի այնքան մարդկային, այնքան հարազատ մեղեդին: Հայը իր էությամբ, մշակութապես ամենատոլերանտ, ուրիշի ստեղծածը սիրող ազգերից մեկն է: Հեռացրեք մեզանից հակամշակութային հիբրիդները և մեզ տվեք իռլանդական, շոտլանդական, գերմանական, ֆրանսիական հրաշալի էթնիկ մեղեդիներն ու պարերը, տվեք մեզ ժողովուրդների հոգին, ու մենք կսիրենք ու կփայփայենք նրանց: Եվ դա պետք է անի ... հայ պետականությունը: Երբ դառնա ՀԱՅՈՑ ՄՇԱԿՈՒԹԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ...

Բարի գիշեր:

Ծով
08.03.2008, 00:12
Նմանատիպ թեմ չկա՞ր, թե՞ ինձ է թվում…:think

Ուլուանա
08.03.2008, 00:42
Նմանատիպ թեմ չկա՞ր, թե՞ ինձ է թվում…:think
Ճիշտ ես, նմանատիպ թեմա կա Ակումբի բացման դեռ առաջին օրերից, բայց այս մեկում Հեղինակը կարծես թե նպատակ է ունեցել գրել հենց իր մտորումների ու օրվա ամփոփման մասին, հետևաբար որոշեցի ուրիշների՝ իրենց օրերի մասին գրառումներն ու համապատասխան մեկնաբանությունները տեղափոխել այն մյուս թեմա, որը կմնա որպես ընդհանուր, իսկ այս մեկը թող լինի Հեղինակի անձնական օրագրի պես մի բան, ինչպես որ, ասենք, John–ն ունի կամ որոշ այլ ակումբցիներ։ Ենթադրում եմ, որ այս դեպքում կարելի է նաև մեկնաբանություններ ու կարծիքներ գրել...

Ծով
08.03.2008, 00:45
Ճիշտ ես, նմանատիպ թեմա կա Ակումբի բացման դեռ առաջին օրերից, բայց այս մեկում Հեղինակը կարծես թե նպատակ է ունեցել գրել հենց իր մտորումների ու օրվա ամփոփման մասին, հետևաբար որոշեցի ուրիշների՝ իրենց օրերի մասին գրառումներն ու համապատասխան մեկնաբանությունները տեղափոխել այն մյուս թեմա, որը կմնա որպես ընդհանուր, իսկ այս մեկը թող լինի Հեղինակի անձնական օրագրի պես մի բան, ինչպես որ, ասենք, John–ն ունի կամ որոշ այլ ակումբցիներ։ Ենթադրում եմ, որ այս դեպքում կարելի է նաև մեկնաբանություններ ու կարծիքներ գրել...

Շատ լավ…սիրով…:) Ուրեմն էս մի երկու գրառումները ջնջենք:oy

Սելավի
08.03.2008, 05:47
Սիրելի Հեղինակ՝ շատ մեծ ուշադրությամբ կարդում եմ ձեր գրառումները, ու ասեմ որ բավականին դրական կարծիք ունեմ Ձեր կողմից հնչեցրած որոշ մտքերի վերաբերյալ: Գովելի է այն փաստը որ այս կերպ Դուք շփվելով երիտասարդության հետ մեզ եք փոխանցում մտքեր՝ որոնք դեռ չենք հասցրել կյանքից սովորելու: Ես՝ Ձեզ մի քանի հարց ունեմ տալու խնդրում եմ ամպայման պատասխանեք, շատ եմ ուզում Ձեզանից լսել իմ հնչեցրած հարցերի պատասխանները:

1 Ի՞նչ եք Դուք այսօր արել մեր և Ձեր հրաշալի ապագայի համար:

2 Ի՞նչ Դուք այսօր չեք արել մեր և Ձեր գեղեցիկ ապագայի համար:

3 ի՞նչ չարժեր որ անեիք այսօր ընդհանրապես:

4 Ի՞նչ արժեր որ այսօր անեիք ամպայման. ԻՆՉՈՒ՞

5 Ինչո՞վ եք Դուք այսօր ավելի լավը դառել քան երեկ էիք:

6 Ի՞նչ պիտի Դուք չանեք վաղը որ չփչացնեք մեր և Ձեր հաջողակ ապագան:

7 Ի՞նչ եք Դուք անելու վաղը, մեր և Ձեր ներդաշնակ ապագայի համար:

8 Եթե Դուք զգաք որ ունեք Բարձրիալի արարչական ուժը, ինչպե՞ս Դուք կապրեիք:

Կանխավ շնորհակալություն՝ հույսով եմ կկարդամ իմաստուն և խորիմաստ ինչպես նաև հասարակ ու պարզ, բայց ճշմարիտ պատասխաններ:

Հեղինակ
08.03.2008, 17:34
Սիրելի Հեղինակ՝ շատ մեծ ուշադրությամբ կարդում եմ ձեր գրառումները, ու ասեմ որ բավականին դրական կարծիք ունեմ Ձեր կողմից հնչեցրած որոշ մտքերի վերաբերյալ: Գովելի է այն փաստը որ այս կերպ Դուք շփվելով երիտասարդության հետ մեզ եք փոխանցում մտքեր՝ որոնք դեռ չենք հասցրել կյանքից սովորելու: Ես՝ Ձեզ մի քանի հարց ունեմ տալու խնդրում եմ ամպայման պատասխանեք, շատ եմ ուզում Ձեզանից լսել իմ հնչեցրած հարցերի պատասխանները:

Սիրելի Սելավի, պատասխանում եմ հարցերիդ, դրանք իրենց արտաքին պարզության տակ` կարևոր ակնարկներ են պարունակում, և ինձ համար հետաքրքիր է այս աշխատանքը: Նախ ցանկանում եմ ճշգրտել որ իմ կյանքի Մեծ Այսօրը արդեն քսան տարի է տևում, և պատասխաններս լինելու են հենց դրա մասին և ոչ թե ժամանակագրական այսօրի` վերջին 24 ժամվա մասին: Եվ այսպես…


1 Ի՞նչ եք Դուք այսօր արել մեր և Ձեր հրաշալի ապագայի համար

Այսօր ես ձգտել եմ քանդել և վերանայել իմ մեջ` ֆիզիկական կամ հանրային ժառանգությամբ ստացած, բոլոր համակարգերը` ապրելակերպի, կրոնական, հանրային, մասնագիտական, անձնավորական և այլն, դրա արդյունքում հրաժարվել եմ, օրինակ. քիմիական-դեղորայքային բժշկության պատրանքներից, թեսթային կրթության հմայքներից, գլուխը կրոնի մեջ խրած մարդու ագրեսիվ ուղղափառությունից, սեփական ինտելեկտի ծնած անկյանք սխեմաներից, քաղաքականություն կոչվող ծառի չգո պտուղներից……. և այլն: Եվ քանդելով այս ամենը` ես ձգտել եմ ու ձգտում եմ ստեղծել …ՆՈՐԸ, ԳԵՂԵՑԻԿԸ, ԱՆԿՐԿՆԵՐԼԻՆ: Ես ցանկանում եմ լինել Նոր Մարդ: Այսօր կանգնած եմ հնի փլատակների վրա և նորը, պատկերացնու՞մ եք` ՍՏԵՂԾՎՈՒՄ Է:


2 Ի՞նչ Դուք այսօր չեք արել մեր և Ձեր գեղեցիկ ապագայի համար:

Ամենակարևոր չարածս` այն պահին, երբ միայն ՊԵՏՔ Է ՍԻՐԵԻ, խելքիս եմ զոռ տվել…Ինչպիսի~ տղայություն: Ուրեմն, ամենակարևոր չարածս է` ՔԻՉ ԵՄ ՍԻՐԵԼ, ԵՐԲ ԿԱՐՈՂ ԷԻ ԱՆՍԱՀՄԱՆ ՍԻՐԵԼ

3 ի՞նչ չարժեր որ անեիք այսօր ընդհանրապես:

Լինել անհանդուրժողական որևէ մարդու, որևէ երևույթի, որևէ …Ազգի ու նրա Աստծո հանդեպ: Ինչը որ կա`մարդ թե երևույթ, իր գոյության մեջ կատարյալ է, նույնիսկ խավարի կառույցները, քանզի ո՞վ կստիպեր մարդուն` աշխատել լույս ստեղծելու համար:

4 Ի՞նչ արժեր որ այսօր անեիք ամպայման. ԻՆՉՈՒ՞

Եթե միայն կարողանայի` մի հրեղեն կայծակ կդառնայի, մի անիմանալի ձևով կմխրճվեի Հայաստանը պառակտող կողմերի սրտի մեջ և նրանց կտանեի Գիտելիք, Գեղեցկություն և Մշակույթ: Նրանք չգիտեն, որ հենց սրանք են անհրաժեշտ` ելքը գտնելու համար:

5 Ինչո՞վ եք Դուք այսօր ավելի լավը դառել քան երեկ էիք:

Երեկ ինձ թվում էր , որ ԿՅԱՆՔԸ և ԵՍ կանգնած ենք իրար դեմ` որպես հակառակորդներ կամ գոնե` մի քիչ հակառակորդներ, իսկ այսօր ես գիտեմ, որ Կյանքը իմ սքանչելի բարեկամն է, որ մենք ԱՇԽԱՏՈՒՄ ԵՆՔ ԻՐԱՐ ՀԵՏ: Գուցե մի քիչ կասկա՞ծ ունեմ… Վաղը այդ կասկածը չի լինելու: Ահա այսպես, միայն այսպես ԿՅԱՆՔԸ և ԵՍ կարող ենք ծաղկել:

6 Ի՞նչ պիտի Դուք չանեք վաղը որ չփչացնեք մեր և Ձեր հաջողակ ապագան:

Ճիշտ է, իմ ապագան կարող եմ միայն ե՜ս փչացնել: ԵՎ դա կարող եմ անել միայն այն ժամանակ, եթե կասկածեմ, որ ԿՅԱՆՔԸ ՄԻՇՏ, ԱՄԵՆ ՎԱՅՐԿՅԱՆ, ՆՈՒՅՆԻՍԿ ԴԺՎԱՐՈՒԹՅԱՆ և ԱՀԻ ՊԱՀԻՆ` ԳԵՂԵՑԻԿ Է: Այդ կասկածը հազվադեպ եմ ունենում: Միայն Վախը և Կասկածը կարող են փչացնել ապագան…

7 Ի՞նչ եք Դուք անելու վաղը, մեր և Ձեր ներդաշնակ ապագայի համար:

Ի՞Նչ եմ վաղը անելու: Մեծ վաղվա ընթացքում ձգտելու եմ ստեղծել- ամբողջացնել առողջ ապրելակերպի կրթական համակարգը` երեխայի և համայնքի համար, առաջ տանել նոր և առողջ պետականության ստեղծման ծրագիրը, տպագրել բանաստեղծությունների հատընտիրը… Եվ ամենակարևորը` սիրել, առավել վառ սիրով սիրել ԻՄ ՍԻՐԵԼՈՒՆ, պայծառ տեսնել նրա հպարտ ճակատը: Եվ սիրել չքնաղ զավակներիս, …եթե մենք հինգ հոգով լինենք Գեղեցկության մեջ, ապա շատ բան կփոխվի այս աշխարհում: Համոզված եմ:

8 Եթե Դուք զգաք որ ունեք Բարձրիալի արարչական ուժը, ինչպե՞ս Դուք կապրեիք:

Եթե ես զգայի, որ լցված եմ Բարձրյալի ուժով, ապա … կճախրեի ծիծեռնակի պես, ես թեթև կլինեի, ես կմոռանայի ՆՐԱ անունը: Քանզի բարձրագույն երջանկության ժամանակ այդպե՜ս է լինում: Բայց քանի որ ես ընդամենը մարդ եմ, ուրեմն ասեմ` գիտեմ, որ իմ մեջ արարչական ուժ կա, այդ գիտակցությամբ` բավականին լավ` որդի-ծնողական հարաբերույթուններ ունեմ Արարչի հետ, բայց մի խնդրանք, մի իղձ միշտ հնչում է սրտիս մեջ. Ե՞րբ կլինի` այնքան երջանիկ լինեմ, որ մոռանամ Քո Անունը: Որ ծիծեռնակ լինեմ: Որ Մարդ – Արարիչ լինեմ :

Սելավի
08.03.2008, 21:41
Շնորհակալություն իմ ԲԱՐԻ պապիկ՝ Ձեր գրառունմերից անգամ՝ մեծ էներգիա է հորդում, ու ողողում է ամբողջ էությունս, ամեն մի բջիջս, լցնում է այսօրական սիրո պակասը: Հետագայում ևս անհամբերությամբ կսպասեմ Ձեր իմաստուն գրառումներին, ցանկանում եմ որ այդ գրառումները լինեն ավելի խորհուրդ տվող, ավելի սովորեցնող, ես հասկանում եմ որ ոչ ոք, ոչ մեկին, ոչինչ՝ չի սովորեցնում, ամեն մեկը ինքն է սովորում, սակայն Դուք հրաշալի ուսուցիչ եք, ես էլ կլինեմ լսող աշակերտ, մի տեսակ ծարավ եմ իմաստուն խոսքի ու խորհուրդի, համոզված եմ որ դուք պատահաբար չեք հայտնվել այստեղ, սա խորհուրդ ունի, ու համոզված եմ որ պատվով կկատարեք Ձեր առաքելությունը այս ֆորումում: Դեռ շատ սերունդներ կթերթեն այս կայքի էջերը, իսկ Դուք՝ երբ արդեն հրաժեշտ տված կլինեք կյանքին, Ձեր գրառումները դեռ կսովորեցնեն՝ ինձ նման շատ ու շատ տհասների:
Այժմ գերադասում եմ լռել, որպեսզի Ձեզ այլևս չխանգարեմ, դաշտը թողնում եմ Ձեզ: Խնդրեմ:

Սիրով՝ Սելավի:

Հեղինակ
09.03.2008, 00:18
Այսօրս` 8 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր գարնանային պայծառ օր եղավ ինձ համար: Անցյալից եկող անհոգ կյանքի մի ալիք ինձ առել էր իր մեջ և դեպի ապագա էր տանում: Ափսոս, Սիրելիս տնային գործերից մի քիչ հոգնեց, նրա ուզում էի իմ ալիքի մեջ առնել, ինձ հետ տանել, ուրախություն ներշնչել:

Երկրում այսօր խաղաղության զգացումը մի քիչ ավելացել էր, երևի կանանց տոնն էր պատճառը այդպիսի զգացման: Պաշտոնական լրատվության մեջ էլ մի քիչ ավելի էր վստահությունը...Մարդկային սիրտը խաղաղություն է տենչում, բայց այնպիսի խաղաղություն, որ պահպանված լինեն ՍՐՏԻ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ, ԱՐԺԱՆԱՊԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆԸ, ԶԳԱՑՄՈՒՆՔՆԵՐԸ : Այդպիսի խաղաղություն մենք դեռ պետք է կառուցենք: Առայժմ` Սիրտը գնում է դատողության , շահի, իշխանության և այլ տերերի հետևից և նրանց խեղճ ծառայողն է: Մինչդեռ Սիրտը թագուհի է և պետք է վերադառնա իր տիեզերական գահին:

«Եվրոպոլիս» հաղորդաշարը շարունակում է տալ մեր ներկա իրավիճակի գնահատականները. Արա Շիրազն էր, Արա Երնջակյանը և մի տիկին, որի անունը չֆիքսեցի : Եվ ի~նչ զարմանք` տիկինն ասաց այն, ինչ ես արդեն հարյուր տարի ասում եմ այս երկրում, - այն , որ Հանրայինը և մյուս հեռուստաընկերությունները ցույց են տալիս բռնության տեսարաններ և դրանցով է «կրթվում» մեր մանուկ սերունդը: Այդ պահին լրագրող Արթուր Սահակայանի դեմքը նկատելի ցնցվեց: Մնացածը մի քիչ հին էր. հիշենք մեր անցյալը, Վարդանանց պատերազմը... Մեր նոր երիտասարդության կերտման համար մենք պետք է այլ փաստարկներ բերենք: Այո~, հիշել անցյալը, բայց միայն Ապագան կերտելու համար:

Այսօրվա մշակութային անդրադարձը. ընտրվում էր Եվրատեսիլի երգի մրցույթում երգվելիք Սիրուշոյի երգը: Ի~նչ զարմանք. պարզվեց, որ հանրային հեռուստաընկերությունը գեղարվեստական խորհուրդ ունի~: Ովքե՞ր են այդ խորհրդում, ո՞րն է նրանց մշակութային քաղաքականությունը: Այսօր Սիրուշոյի շոուին մասնակցում էին Հայկոն, Տիգրան Պետրոսյանը,Շպռոտը... Մեր նորօրյա երգարվեստի ամենահետաքրքիր կողմը նրա բառերն են: Կարծես չկա, չի եղել հայ երկհարզարմյա պոեզիան.... «Դու մեղավոր չե~ս ոչ մեկի առաջ»,- ճվում է Շպռոտը... «Օրվա հուշերը մութ ու դատարկ»,- բարակաձայն նվում է Տիգրան Պետրոսյանը... Սիրուշոյի երգերի բառերը անգլերեն են, գրել է ինքը, ուրիշները` Դիջեյ Սերժոն... Իսկ «Եվրատեսիլ» են տանելու ...«Քելե» երգը»: Սիրելի~ բառ, մայրենի~ բարբառի բյուրեղ, այս ու՞ր ես ընկել. « Դե քելե~, դե ցոլա~, ֆիդան յա՜ր»,- այս ժողովրդական երգի զորավոր էներգետիկայից պոկվել և եկել, մի քիչ շունչ էր տվել այս խառնալեզու երգին... Մի քանի հայկական լադեր ևս կային: Ընդհանուր առմամբ` Սիրուշոյի շոուն հայ կեղծ մշակույթի շքահանդես էր:

Եվրատեսիլը այս տարի կայանալու է Բելգրադում` Սերբիայում, անցյալ տարի հաղթել էր կարծեմ մի տրանսսեքսուալ երգչուհի: Եվ այսօր, երբ միավորված Եվրոպան պատառոտել է Սերբիայի սիրտը, սրբազան Կոսովոն օտարել է նրանից, երբ բարձրանում է ուղղափառ տաճարների բոցերն ու ծուխը` սիրտս ցավակցում է եղբայր սերբ ժողովրդին, որ նրա սրտում լինելու է այս համաեվրոպական մշակութային խառնակչությունը: Ափսո~ս, հազա~ր ափսոս:

Այսօր Հանրայինով ցուցադրվելու է Հրաչ Քեշիշյանի «Ոչինչ չի մնա» Ֆիլմը: Ամիսներ շարունակ սրա գովազդը անելիս Հրաշ Քեշիշյանը ասում էր. «Սերը դժվար գործ է, հնարավոր չէ սիրել` առանց ձեռքերը կեղտոտելու»: Իսկապե՞ս, Հրաչ Քեշիշյան. այդ դեգեներատիվ, ոչ ճշմարիտ միտքը որտեղի՞ց ես վերցրել: ՍԻՐՈ ՄԻՋՈՑՈՎ, ՍԻՐՈ ՇՆՈՐՀԻՎ ՏԻԵԶԵՐՔՆԵՐ ԵՆ ԾՆՎՈՒՄ, ՄՈԼՈՐԱԿՆԵՐ ԵՆ ԲՈՒԺՎՈՒՄ, ՉՄԱՐԴՆԵՐԸ ՄԱՐԴ ԵՆ ԴԱՌՆՈՒՄ: Հրաժարվիր այդ ողորմելի մտքից, Հրաչ Քեշիշյան: Իսկ հիմա լսիր գոհարներ անգլիական ծագման սցենարիցդ. «այնքան ծխիր, մինչև սատկե~ս», «դու ուտել խմելու համար մեռած տռփամոլ ես», «այնպես ես զրխկում մահճակալին, ոնց որ ըմբշամարտիկ լինի», «էշի մեկը», «տեսքից քաղցր է և գեղեցիկ, բայց որ գրկես` հում ա և լպրծուն»: Որքա~ն լպրծուն ես, հայ հակամշակույթ...

Այսօր «Դար» ակումբի ֆորումում հետաքրքիր երկխոսություն ունեցա Սելավի-ի հետ: Առաջին անգամ արժանացա «պապիկ» քնքուշ բառին, որի հաճույքը դեռ չեմ վայելել... Չէ~, պետք է ամուսնացնել մեր Քանդակագործ-ին, որ թոռնիկ ունենանք...

Իմ Սիրելի, համաշխարհային դեկադանսի այդ խղճուկ զավակ-ֆիլմը արժանի չէ քո աչքերին: «Ոչինչ չի մնա», - ասում է նա, իսկ մենք ասում ենք` ՄԻՇՏ ԱՊՐԵԼՈՒ Է ՈԳԻՆ, ՍԵՐԸ, ԿԱՐԵԿՑԱՆՔԸ , ԳԵՂԵՑԿՈՒԹՅՈՒՆԸ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
09.03.2008, 23:21
Այսօրս` 9 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս զարմանալի կոնտրաստ ուներ` երեկվա հետ համեմատած: Երեկ օրս լի էր գարունով, արևով, և ամբողջ օրը զարմանալի արևային տրամադրության մեջ էի: Բայց այսօրս առավոտից ամպոտ էր... Գործում է տիեզերական օրենքը` Ճոճանակի Օրենքը. Ցերեկին հաջորդում է Գիշերը, Աշնանը` Ձմեռը, և ամենուր գործում է այս տատանումը: Այսպես նաև մարդկային կյանքի ու հոգեբանության մեջ: Այսօրվաս մեջ մի քիչ «գիշեր» կար, բայց, այնուհանդերձ, օրվա մեջ լցվեցի լույսով և լավ աշխատեցի:

Այսօր շարունակում էի մեր Առողջագետ-ի` Արուսյակ Նալյանի «Նոր անգիտաց անպետ» մենագրության գիտական խմբագրումը: Այս գիրքը պսակազերծում է ժամանակակից դեղորայքային բժշկությունը, նրա բոլոր միֆերը և տալիս է նոր, բնական, էկոլոգիական բժշկության ստեղծման ուղիները: Առողջագետը` տողերիս հեղինակի հետ Հայաստանում հիմնել է նոր, բնական բժշկության համակարգը, ստեղծել է դրա գործող մանարակերտը: Եթե գա մի ժամանակ, որ այն ամբողջովին ներդրվի մեր երկրում, ապա որքան արդյունավետ կլինի բժշկությունը, որքան կպակասի քիմիական վտանգավոր դեղորայքի օգտագործումը: Առողջագետ-ի գիրքը գրված է կենդանի, վառ լեզվով, ինձ համար հաճելի է աշխատել այդ գրքի վրա:

Այսօրվա հայաստանյան կյանքի համայնապատկերից....
Պատկերացնու՞մ եք, մեր ընտրությունները վերահսկելու համար Եվրոպական պատվիրակության կազմում ընդգրկված է եղել... 355 մարդ. մի ահռելի թվաքանակ, որքա~ն մարդկային և ֆինանսական ծախսեր: Եվրոպայի խնդիրն է` մեզ սովորեցնել ազնիվ ու անկաշառ ձևով ընտրաթերթիկը գցել տուփի մեջ , միայն սեփական կամքի համաձայն: Շատ լա~վ, իսկապես պետք է մեզ այսպիսի կրթություն: Բայց...

Հայաստան – միավորված Եվրոպա հարաբերությունները այնպես են դրված, որ մենք ամեն ինչում և ամենուր պետք է սովորենք Եվրոպայից և մեր կյանքում ներդնենք եվրոպական չափանիշները: Ներեցե~ք. կյանքի բոլոր ասպարեզներում` ապրելակերպ, մշակույթ, առողջապահություն, կրթություն .... այս աշխարհամասը հիվանդ է, անառողջ է նրա սնունդը, նրա երեխաները ճարպակալում են, գենետիկ փոխված սնունդը ամենուր տարածվում է: Եվրոպական տարածքը ներծված է ատլանտյան հակամշակույթով, կինոպրոկատի 80% -ը ամերիկյան մակերեսային կինոարտադրությունն է:
Ես երազում եմ այն ժամանակը , երբ Եվրոպան և Հայաստանը կապված կլինեն առողջ մշակութային կապերով, իրար կտան առողջ մշակույթի օրինակներ: Իսկ մենք, իհարկե, պետք է սովորենք ճիշտ ու սիրուն ծալել քվեաթերթիկը և գցել ուղիղ քվեատուփի մեջ, և այդ գործողությունն անելիս` լսել միայն սեփական սրտի հրահանգը...

Աչքներս լույս ... Սկսվեց հայկական առաջին սերիալի` «Այսպես էլ ապրում ենք» ֆիլմի ցուցադրությունը: Սերիալի ժանրը` ներկայացնել կյանքի սուռոգատը, մակերեսայինը, ամենօրյա – մանրը, և դա` առանց հոգու ուսումնասիրության, առանց խորունկ ապրումի , առանց արվեստի: Մի երկիր, որ մշակութապես քայքայված է` ինչքա~ն կշահեր, եթե այդ սերիաների վրա ծախսված գումարը ծախսվեր հայ գրականության էկրանավորման կամ այլ առողջ մշակութային նպատակների համար: Նորից մեր Հանրային հեռուստատեսութունը, որը սնվում է հարկատուի կողմից, կեղծ մշակույթի տարածողի դերն է ստանձնել: Այս ֆիլմի ռեժիսորը ևս հայ անփոխարինելի, ականավոր, միակ, բազմավաստակ բեմադրիչ Հրաչ Քեշիշյանն է...

Այս տարի ամբողջ աշխարհում և Հայաստանում հնչելու է Ջոնիի բարակ, զիլ ձայնը` «Աշխարհում ինչ- որ տեղ, ինչոր բան սխալ է»: Վիլյամ Սարոյանի 100-ամյակն է այս տարի: Հիշում եմ նրա հայակերտ, ազնվամետաղ կերպարը - հանդիպում էր Սրտաբանության ինստիտուտում: Եվ հնչում էր ձայնը` հզոր, ազնվամետաղ շեշտով - կարծես հեռվից, կարծես Բիթլիսի լեռներից` « Մարդը բան մը ստեղծած ըլլալու համար` գոնե մեկ անգամ խենթացած պիտի ըլլա...»:

Եվ հիշեցնում է Սարոյանը` «Մեր սիրտը լեռներում է»: Այո~, հայոց սիրտը լեռներում է, այնտեղից մեզ հեշտ է խոսել մարդկանց և աստվածների հետ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
10.03.2008, 23:36
Այսօրս` 10 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս սկսվեց մեր զինվորին փոքրիկ ծանրոց ուղարկելով: Սպասում էի մեքենային, որ պետք է տաներ ծանրոցները: Շատ ծնողներ կային: Սիրում եմ լսել, թե ինչ է խոսում մեր ժողովուրդը: Որքա~ն մարդկային տիպաժներ, որքա~ն խարակտերներ կան ... Իսկ մեր զինվորը, երբ էլ հարցնենք, թե ինչպես ես` իր հեռավոր ձորից նույն պատասխանն է ուղարկում` «ընտի~ր», բայց հո գիտենք, որ հեշտ ծառայություն չի լինում... Սիրելի, համբերատար, լավատես հոգի: Նա մեր տան փոքրն է, բայց կրթում է բոլորիս` ինչպիսին պետք է լինի մարդկային համբերությունն ու հանդուրժողականությունը:

Այսօրվա Հայաստանի կյանքից ուզում եմ մի դիտարկում անել և հուսով ե,մ, որ չեմ խախտում արտակարգ իրավիճակով նախատեսված սահմանափակումները... Փնտրվում են վերջին իրադարձությունների գծով մեղադրյալները ... փնտրվում է Նիկոլ Փաշինյանը: Անկասկած, շատ տաղանդավոր և սուր լրագրող է նա, որպես նորահայտ պոլիտտեխնոլոգ` ևս: Բայց ես` անուղղելի հայս, միշտ մի հարց ունեմ աշխարհին ու մեր հանրությանը. ով էլ լինի մարդը` Ջորջ Բուշը թե մեր Նիկոլ Փաշինյանը, ինչ տաղանդ էլ ունենա, ինչ դիրք էլ զբաղեցնի` իմ հարցն հետևյալն է նրա մասին` ինչ մշակույթ է նա բերում իր ժողովրդին: Եվ այսպես` այս ամռանը, երբ աշխատում էի մի էսսեի վրա («Ձոն Դոգվիլ-Հայաստանին») ուսումնասիրեցի «Հայկական ժամանակ» թերթի մեկ տարվա համարները` պարզելու համար, թե ի՞նչ մշակույթ է քարոզում մեր ազատական մամուլի այս առաջատարը: Եվ ի՞նչ. գրեթե բոլոր մշակութային անդրադարձերը վերաբերում էին մեր պանծալի «աստղերին». սրանք ախր այն «թզուկ աստղերը» չեն , որ հայտնաբերում էր Վիկտոր Համբարձումյանը, սրանք իրապես թզուկ են` իրենց արվեստով: Եվ Նիկոլի թերթում դուք կգտնեիք «աստղերի» մասին այնպիսի մանրամասներ, ջերմ անդրադարձներ, նրանց ապագա պլանների մասին այնպիսի հարցուփորձեր, ինչպիսին չէր արժանացել Բեռնարդ Շոուն` իր հայրենիք Անգլիայում: Եվ ոչ մի լուրջ հոդված իսկական, ազգային արվեստի մասին:

Մի «ՀԺ»-յան պատմություն առանձնապես ցնցեց ինձ. կարծեմ «Էմփիռեյ» խմբի հետ կլիպ էր նկարահանել մի երիտասարդ երգչուհի, և կլիպը վերջանում էր հերոսուհու ինքնասպանությամբ, մի քանի ամիս անց այդ թշվառ երգչուհին այդպես էլ ավարտեց իր կյանքը... Եզրահանգեմ. մեր պաշտելի Հանրայինը բուծում է «աստղիկներ», իսկ Նիկոլ Փաշինյանը երգում է նրանց կենսագրությունը,- դա նշանակում է, որ Ալեքսան Հարությունյանը, Հրաչ Քեշիշյանը...Արթուր Գրիգորյանը` մի կողմից և Նիկոլ Փաշինյանը` մյուս կողմից, թույլ են տվել հանցանք մեր երկրի և ազգի հանդեպ` երկրում հակամշակույթը քարոզելով և տարածելով, և ես` Հայ Մշակույթի Պահակազորի շարքային զինվորս, հետախուզում եմ հայտարարում` այս չորս(առայժմ`չորս) մշակութային հանցագործներին հայտնաբերելու և ԱԶԳԱՅԻՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ հավերժական դատարանի առջև կանգնեցնելու համար: Մնացած և առավել կարևոր եզրահանգումները թողնում եմ ձեզ...

Լուրջ մետերեոլոգիական իրավիճակ է Մեծ Բրիտանիայի ափերին: Համաշխարհային օվկիանոսը հարվածում է այս մեծ կղզու ափերին և սպառնում բրիտանական դարավոր կեցությանը և ապահովությանը: Հայաստանից մի ուղերձ եմ հղում քաջարի բրիտանացիներին. ոչ թե դամբաներ կառուցեք, այլ սրտով, սիրով և անկեղծությամբ ԲԱՆԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ՎԱՐԵՔ ՕՎԿԻԱՆՈՍԻ ՀԵՏ: Եվ իմացեք` ԲՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՀԵՆՑ ԱՅՆՊԵՍ ՉԻ ԿԱՏԱՂՈՒՄ: Բնությանը զայրացրել են ներկա մարդկության երեսպաշտությունը, ագահությունը, պատերազմները, նրա արտադրած գենետիկ սնունդը և, մանավանդ, զարգացած երկրների կողմից շատ երկրների ստորացումը և աղքատացումը: Հարգելի բրիտանացիներ, ի՞նչ եք մտածում, երբ ռումբերից պատառոտվում են Իրաքի խաղաղ քաղաքացիները, գուցե նրանց հետմահու ճիչերն են բարձրացրել օվկիանոսի ալիքները ...


Այսօր զարմանալի իրադարձություն կատարվեց. մեր պաշտելի հայլուրային մադոննան Հայլուրից հետո չհայտարարեց, թե մեզ ինչ ինչ թրիլլերային կամ մարտաֆիլմային հաճույքներ են սպասում: Հիշու՞մ եք մարտի 3-ը, թե 4-ը` դառը օր էր մեզ համար, երբ Հայլուրից հետո, նույն զարմանալի բթությամբ հայտարարեցին նույն «աչքալույսը», թե ինչ են ցուցադրելու և շարունակեցին ցուցադրել նույն մարտաֆիլմերը, նույն սպանությունները: Չլինի՞ թե «Այսօրիս» խայթը հասել է Հանրայինի խմբագիրներին ...

Սիրելի ֆորում … ցանկանում եմ, որ ձեր անքեն խայթը հասնի բոլոր անգետներին և արթնացնի նրանց...

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
12.03.2008, 00:00
Այսօրս` 11 մարտի 2008թ., ավարտվում է:


Այսօր Երևանի կենտրոնում էի, գարնան տաք, անուշ օր էր, քայլում էի թեթև, զգում էի կյանքի և ապագայի շունչը: Կառավարության շենքի մոտ զինվորներ էին: Բոլորը ճիշտ Հարությունիս նման... դևռևս երեխաներ: Մի ազգ և նրա պետականությունը որքա~ն պատասխանատու պետք է լինեն, որպեսզի իր զավակները ` ավտոմատները ձեռքներին, չկանգնեն մայրաքաղաքի կենտրոնում, այլ իրենց զինվորությունն անեն, իրենց կրթությունն անցնեն: Որքա~ն պատասխանատու պետք է լինենք:

Անցնում էի այն տարածքի կողքով, որտեղ մի ժամանակ Լեզվի ինստիտուտի շենքն էր: Այդ շենքում, մեր ոսկի ժամանակներում Սիրելուս հետ գրաբար էինք սովորում` մի շատ լավ լեզվաբանի` գրաբարագետ Թոսունյանի մոտ: Շենքը ներսից խնամված չէր, բայց նա ինձ արտաքինից շատ էր դուր գալիս` խիստ ճարտարապետական ոճ, մուգ գորշ տուֆ,- մի համեստ մարգարիտ Երևանի սրտում: Եվ որոշեցին այդ շենքը քանդել, որպեսզի վեհափառի համար կառուցեն ... Երևանյան նստավայր: Երկրորդ մոտիվն այն էր, որ բացվի ու երևա Կաթողիկե եկեղեցին: Այժմ եկեղեցին երևում է. շատ համեստ, ես կասեի ` ճարտարապետական տեսակետից խեղճ մի կառույց է: Լեզվի ինստիտուտի շենքը ավելի թանկ, ավելի սիրելի էր իմ սրտին: Ինչ վերաբերում է Վեհափառի երևանյան նստավայրին... Բայց ի՞նչ է անում Վեհափառը Երևանի աղմկոտ կենտրոնում... Իսկ Լեզվի ինստիտուտի քանդումը մշակութային վանդալիզմ է, որին մասնակից եղավ հայ եկեղեցու Պետը: Զոհված շենքի հիշատակին եմ ձոնում այս բանաստեղծությունը:



ՁՈՐ ԳՐԱԲԱՐԻՆ

Քաղցր է լեզուն իմ մայրենի,
Բայց մայրենիս իր մայրն ունի.-
–Դու իմ հպա'րտ, դու իմ չքնա'ղ. –
Ահա քո դեմ իջել ծնկի,
Դյութանքի դեմ բառ ու խնկի.–
Դու մեր ոգու ջահերի ջահ:

Թույլ տու~ր բառիդ բույրը շնչեմ,
Քո մագաղաթ ձեռքին դիպչեմ.–
Ես որդիդ եմ վերադարձած.
Հար ճառագի~ր գլխիս վրա,
Տու'ր ինձ սիրո անբեկ զրահ,–
Դու մեր ոգու գանձերի գանձ:

Զավակներիս շուրթին ելիր,
Սին տենչերից նրանց խլիր`
Տոգորվե~ն մեր ունեցածով.
Դարեր ի վեր` գերել ես դու
Եվ իմ տանն էլ տիրել ես դու,–
Դու մեր ոգու ծովերի ծով:


Բերկըրություն տու'ր մեր հացին,
Թիկունք լե~ր մեր ստեղծածին
Տարերքների հանդեպ ագահ.–
Դու ոսոխի զարկին սովոր,
Միշտ զինավա'ռ, միշտ զորավո'ր.–
Դու մեր ոգու գահերի գահ:



Շարունակվում են մարտի 1-2-ի իրադարձությունների քննարկումները: Հակահեղափոխական ալիքը փրփուրի երես է հանել շատ վերլուծաբանների, իսկ ես ասում եմ` շատ մի վերլուծեք. ժողովրդին տվե~ք նրա ազգային մշակույթը, նրա հոգին, վերականգնեք նրա նվաստացած արժանապատվությունը և նա կմոռանա ձեզ էլ, հեղափոխությունն էլ և կգնա իր գործին: Բայց դուք շարունակում եք նրան նվաստացնել , ո~վ վերլուծաբաններ:

ՄԻջազգային լրահոսից. Հաագայի դատարանում դատում էին խորվաթ գեներալներին` 200. 000 սերբերի ոչնչացման համար: Ի~նչ ողբերգություն. երկու նույնալեզու ժողովուրդներ, որոնք տարբերվում են միայն կրոնով` մեկը կաթոլիկ, մյուսը ուղղափառ, և ոչնչացնում են իրար: Քրիստոնեական կրոնի տարբեր ճյուղերի, աղանդների վեճերը որքան թշվառություններ են տվել ժողովուրդներին: Այսպիսի~ կրոն, այսպիսի~ էթիկա:

Շարունակվում է հայկական սերիալի ցուցադրումը` «Այսպես էլ ապրում ենք»: Հինգ րոպե նայեցի. այո~, այսպես էլ ապրում ենք, այսպես էլ դեգեներացվում հրաչքեշիշյանական Հայաստանում: Հետհայլուրյան մարտաֆիլմին կամ թրիլլերին եկավ փոխարնելու այս նոր մշակութային աղբը:

Սիրելի ֆորում, պահպանե~ք ձեզ, պահպանե~ք ձեր սիրտը հայկական հակամշակույթի պղտոր ջրերից:

Բարի գիշեր:

Գալաթեա
12.03.2008, 01:23
Ողջույն Հեղինակ :)

Այսօր առաջին անգամ կարդացի ձեր գրառումները...պարզապես երբ գրառումը երկար է լինում` դժվարանում եմ կարդալ:

Կարող եմ հանգիստ ասել, որ հիացած եմ :) Այնքան կենդանի ու գեղեցիկ եք ամեն ինչ նկարագրում, ասես սցենար լինի: Անմիջապես տեսնում եմ այդ ամենը :) Իսկ մտորումները երբեմն այնքան հարազատ են, ասես իմ ձայնը հնչի կարդալիս :)

Ինձ շատ հուզեց ձեր անհանգստությունը մի քանի հարցերում, և ամենաշատը` Կոսովոյի հարցում...Այդ թեման ինձ համար առանձնահատուկ ցավոտ է...պատճառներ կան: Շնորհակալ եմ ձեզնից, որ այդպես եք մտածում:

Հարգանքներիս հավաստիքը: Կսպասեմ ձեր մյուս օրերին :)

Հեղինակ
12.03.2008, 23:41
Այսօրս` 12 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս սկսվեց տվայատանքնով. երեկ կազմել էի մի փաստաթուղթ, որն իմ կարծիքով անվրեպ բովանադակություն ուներ: Այն կազմել էի երկրի մի բարձր պաշտոնյայի ուղարկելու համար, պարունակում էր դեռևս 2002թ-ին հայտնած կանխատեսումս, որ շուտով հայտնվելու ենք պատմական փակուղում, և այլ ելք չենք ունենա, քան ստեղծել նոր որակի ազգային պետականություն: Այսօր առավոտյան հասկացա, որ այս կանխատեսումը դեռևս չի հասնի բարձրագույն իշխանությանը. իշխանությունն էլ մարդու նման է` մինչև սիրտը չտառապի, չցավի` չի փխրանա, և նրան չի հասնի ճշմարտությունը: Կսպասեմ, թող իշխանությունը անցնի ինքնաճանաչման իր ճանապարհը:

Այսօր ձեռքիս էր մի թանկ նվեր` Գարեգին Նժդեհի և Հայկ Ասատրյանի հատընտիրները: ԴՆ Ֆորումում ընդհատել եմ “Նամակներ Զորավար Նժդեհին” շարքը, առանց Հատընտիրի դժվար էր: Իսկ Նժդեհը ասում է. “Սահման չի տրված ինքնաճանաչ անհատի հոգեկան ուժերին”, իսկ ես ասում եմ Զորավարին. այս դժվարին երկրում նույնիսկ Քո անվան վրա կարող է փոշի նստել` ինչ – ինչ պատճառներով: Մաքրելու ենք այդ փոշին, Զորավար:

ՀՀ նորընտիր նախագահ` ՀՀ վարչապետը այսօր Տնտեսագիտական համալսարանի ուսանողների հարցերին պատասխանելիս ասում էր` «արդյո՞ք ես ասել եմ,որ մեր երկրում զոռբաներ չկան», «արդյոք ես ասել եմ, որ մեր երկրում արդարությունը լրիվ հաղթել է»... և այդպես նա թվարկեց մի շարք ակնհայտ թերություններ, որ ունի մեր երկիրը:

Հարգո վարչապետի թվարկածին կարելի էր ավելացնել. “արդյո՞ք ես ասել եմ, որ մեր երկրում ազգային մշակույթը ծաղկում է», «արդյո՞ք ես ասել եմ , որ Հայաստանի հեռուստատեսությունները առողջ մշակույթ են տարածում», «արդյո՞ք ես ասել եմ, որ մենք մշակութապես և ապրելակերպով չենք գաղութացվում ժամանակակից Արևմուտքի կողմից»...և այլն: Հույս ունեմ, որ նորընտիր նախագահը, բացի ակնհայտ սոցիալական շարքից, կտեսնի Հայաստանի ակնհայտ գաղութացման, էթիկական և մշակութային անկման նշանները և...

Տխրեցրեց Արցախի խորհրդարանը. մի կողմից հայտարարեց, որ Կոսովոյի անկախությունը չի կարող նախադեպ լինել լեռնային Ղարաբաղի համար, մյուս կողմից... ինքնորոշման սկզբունքի լույսի տակ ողջունվեց... Կոսովոյի անկախության հռչակումը: Բայց նորից ասենք` ալբանացիների ինքնորոշումը Սերբիայից խլված` նրա մշակութային սրտի – Կոսովոյի սրբազան հողի վրա` միջնադարյան, թուրքական բարբարոսություն է, և հայը չի կարող ողջունել այդպիսի «ինքնորոշում»...

Շատ հետաքրքիր էր քննչական խմբի տեղեկությունը, որ հայտնաբերվել են մարտի 1-2-ի իրադարձությունների վերաբերյալ, այն է` հայտնաբերվել են գունավոր հեղափոխություններին հատուկ տեխնոլոգիաներ, որոնք վերաբերում են հոգեբանությանը, ֆինասավորմանը, նյութական ապահովմանը:
Շատ լավ. ես իմ կողմից մի ճշգրտում եմ ուզում անել. կասկած չունեմ, որ գունավոր տեխնոլոգիաներ և արտասահմանյան ազդակներ եղել են, բայց նաև կասկած չունեմ, որ բուն ժողովրդական զանգվածը , նրա էթիկան, նրա ներքին արժեքները կապ չունեն որևէ «գունավոր» հեղափոխության հետ...

Եվ խնդրանք ունեմ հարգո իշխանությանը` օգտագործել մի քանի` լավ հայտնի գունավոր տեխնոլոգիաներ և խլել նախաձեռնությունը քաղաքական հակառակորդից, այն է` թող Հայաստանի հեռուստատեսությունները, հատկապես Հանրայինը, Հայաստանում իրականացնեն մշակութային հեղափոխություն և օրվա մեջ քսանչորս ժամ հեռարձակեն միայն դասական մշակույթ, միայն դասական ֆիլմեր, միայն հայ էթնիկ և բոլոր ազգերի էթնիկ երգարվեստ- պարարվեստ, որ էկրանից ժողովրդի հետ խոսեն միայն ժողովրդի և մարդկության բարձր հերոսները: Հարգելի իշխանություն, եթե երբևէ կհասնես այսպիսի գիտակցության և Հայաստանում կիրականացնես այսպիսի բարձր հեղափոխություն, ապա ոչ մի Նիկոլ Փաշինյան քո հիմքերը չի կարողանա ցնցել, իսկ հիմա ցնցում է...Եվ լավ է անում... Որովհետև` և Դու` իշխանություն, և Նիկոլ Փաշինյանը հիանում եք նույն աստղիկ – կայծոռիկների լույսով, որոնց համատեղ ջանքով փայլեցնում եք հայոց հակամշակույթի մութ երկնքում...

Չէ, մեր Հանրայինին հասել են «Այսօրիս» խայթոցները, այսօր հայլուրային մադոննան, որը նկատելիորեն գեղեցկացավ Հայլուրի ընթացքում` վերջում քնքուշ և հպարտ հայտարարեց, որ մեզ ամերիկյան մի մելոդրամա է սպասում և “Այսպես էլ ապրում ենք” պաշտելի, բարձր գեղագիտական, աննման հերոսներով լի` մեր հայկական սերիալը: Պաշտելի Հանրայինի տաղանդաշատ խմբագիրներ, դուք կարծու՞մ եք` ամերիկյան մելոդրաման ամերիկյան թրիլլերից շատ բանո՞վ է տարբերվում: Լսե~ք թախանձանքս և սկսե~ք համաշխարհային կինեմատոգրաֆում ձեր փնտրտուքը… գուցե մի Չապլին, մի Ֆելլինի, մի Պազոլինի, մի Ռյազանով հանդիպի… հը՞:

Սիրելի ֆորում, ձեզ ցանկանում եմ մշատական հանդիպումներ իսկական գեղարվեստի, իսկական պոեզիայի հետ:

Բարի գիշեր:

Մելիք
12.03.2008, 23:53
Զարմանում եմ, թե ինչու են մարդիկ զարմանում Հանրաինի որակի կապակցությամբ, ախր մարդիկ հստակ մշակված բթացման ծրագիր ունեն, մարդիկ ձգտում են որակ ապահվել (խոսքը մեր մեջ:secret), բայց գիտեք հեշտա՞ որակի մեր չափանիշնեը իրանց էդ ծրագրի հետ զուգակցելը:

Պանդուխտ
13.03.2008, 11:48
Սիրելի Հեղինակ,:)
Ողջ եղէք, շնորհ բերէք: Ձեր մտորումների մեծամասնին համաձայն եմ: Համաձայն եմ նաեւ ամերիկեան զառնել-փշրելային ֆիլմերի մասին ձեր նկատումներին: Սակայն, անդին կան ամերիկեան ՀԻԱՆԱԼԻ ֆիլմեր: Անձնապէս դժկամութեամբ կը դիտեմ, եթէ մի ֆիլմ, ամերիկեան չլինի:
Միթէ դերասաններ չեն Robert De Nero, Jack Nicolson, Antony Hopkins, Jody Foster եւ շատ ու շատ հիանալիներ եւ բեմադրիչներ: Միթէ Ամերիկան՝ ընդհանրապէս, եւ Հոլիվուդը՝ մասնաւորապէս, ոչինչից են վաստակել հռչակն իրենց:
Այլ հարց է, եթէ հանրայինը չի ցուցադրում լաւը: Ի վերջոյ, վախը, ցաւը, հրճուանքը կեանքի մաս են կազմում, այնպէս որ չի կարելի ֆիլմը լինի միայն գեղանկարներից բաղկացեալ:

Գալաթեա
13.03.2008, 14:08
Այլ հարց է, եթէ հանրայինը չի ցուցադրում լաւը: Ի վերջոյ, վախը, ցաւը, հրճուանքը կեանքի մաս են կազմում, այնպէս որ չի կարելի ֆիլմը լինի միայն գեղանկարներից բաղկացեալ:

Ինձ թվում է Պանդուխտ, Հեղինակը նկատի չուներ, որ ֆիլմերը միայն գեղանկարներից պետք է լինեն բաղկացեալ:
Հանրայինը գրեթե երբեք ցույց չի տալիս ֆիլմեր, որոնք ունեն որևիցե գեղարվերտական արժեք: Եվ այդ ֆիլմերում չեն խաղում ձեր նշեալ հիանալի դերասանները: Հիմնականում դրանք էժանագին, ցածրակարգ ու ՎԱՏ թարգմանված ֆիլմեր են:

Հարգելի Հեղինակ, ասացեք խնդրեմ, Դուք վտանգ չեք տեսնում այն փաստի մեջ, որ Եվրոպայի սրտում իսլամական պետություն են ծլեցնում?
Իմ կարծիքով այս քայլով դարավոր պայքարը, որ տարվել է պանիսլամիզմի գաղափարի դեմ թուլացման շատ լուրջ վտանգի առաջ է...Կարծում եք նրանք կբավարարվեն միայն Սերբիայի տարածքի հանդեպ նկրտումներով?

dvgray
13.03.2008, 15:15
Հարգելի Հեղինակ, ասացեք խնդրեմ, Դուք վտանգ չեք տեսնում այն փաստի մեջ, որ Եվրոպայի սրտում իսլամական պետություն են ծլեցնում?
Իմ կարծիքով այս քայլով դարավոր պայքարը, որ տարվել է պանիսլամիզմի գաղափարի դեմ թուլացման շատ լուրջ վտանգի առաջ է...Կարծում եք նրանք կբավարարվեն միայն Սերբիայի տարածքի հանդեպ նկրտումներով?
:mda
Խոմ Զորի Բալայանի մոտ կուրսերի չե՞ս գնացել:
:)

Գալաթեա
13.03.2008, 15:47
:mda
Խոմ Զորի Բալայանի մոտ կուրսերի չե՞ս գնացել:
:)

Չէ...ինչու? :oy

dvgray
13.03.2008, 16:17
Չէ...ինչու? :oy
Դե պանիսլանիզմի գլխավոր գուռուն ինքն է, ինչքան գիտեմ ;)

Գալաթեա
13.03.2008, 16:49
Դե պանիսլանիզմի գլխավոր գուռուն ինքն է, ինչքան գիտեմ ;)

Ծանոթ չեմ իր խոսքերին, ճիշտ ասած...ես իմ պատմական գիտելիքներից էի ելնում :oy

Հեղինակ
13.03.2008, 17:56
Բարեկամներ, երկու խոսքով միանամ ձեր զրույցին: Սիրելի Պանդուխտ, ամեն արվեստ արտահայտում է իրեն ստեղծած ազգի առողջությունը. վաղ Հոլիվուդը, համր կինոյի Հոլիվուդը արտահայտում էր այն պատանի Ամերիկայի առողջությունը, որը սիրելի էր մարդկության սրտին...Սակայն երբ Ամերիկան հիվանդացավ եսապաշտության և գոռոզության հիվանդություններով, մանավանդ` Երկրորդ Աշխարհամարտից հետո, այնժամ հիվանդացավ նաև նրա արվեստը... Իմ խոսքը ԻՍԿԱԿԱՆ ԱՐՎԵՍՏԻ մասին է, որն իր մեջ առնում է ոչ միայն "գեղանկարը", այլ Կյանքը` իր ամբողջ հարստությամբ: Այո~, վերջին տասնամյակների Հոլիվուդը ունի շատ լավ ֆիլմեր, սակայն "զարգացող" երկրներ հեղեղել է ՎԱՏ ԱՐՏԱԴՐԱՆՔԸ, նողկալիորեն վատը...Համաշխարհային հակամշակույթը ունի գիտակից, հոգեբանական, նախահարձակ մարտավարություն...Հայ պետականությունը և հանրությունը չունեն պաշտպանվելու հստակ քաղաքականություն, անհրաժեշտ է նրանց փառակալած աչքերը բացել... Նշածդ ամերիկյան դերասանները իսկապես լավն են , բայց դա ԵՐԿՐՈՐԴ ՏԵՍԱԿԻ լավն է, նրանք ամերկիորեն մակերեսային են...Իտալական նեոռեալիզմը, նրանց Պազոլինին և մեր Փարաջանովը, ՌՈՒՍ ՄԵԾ ԿԻՆԵՄԱՏՈԳՐԱՖԸ - նրանց ազգային և տիեզերական հումանիզմը, նրանց անեղծ թախիծն ու արցունքը այլևս անհասանելի են ... ամերիկյան հոգուն: Հանուն արդարության` Արևմուտքը այժմ երբեմն ծնում է հանճարեղ ֆիլմեր, նայեք Լարս ֆոն Թրիեր, Ալան Պարկեր, Կուստուրիցա... Սրանք արարչաշունչ բեմադրիչներ են...

Սիրելի Galatea, մի քիչ ուշ կպատասխանեմ հարցիդ, շատ հին և նոր պատասխան պահանջող խնդիր է...

Հեղինակ
13.03.2008, 23:55
Այսօրս` 13 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Սիրելի ֆորում, այսօրվա իրադարաձություններից և իմ ապրումներից ընդամենը մի երկու ուրվագիծ .

ՀՀ արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը մի ասուլիսի ժամանակ արտահայտեց մոտավորապես այսպիսի միտք` երկխոսությունը կողմերի միջև հնարավոր էր նախընտրական շրջանում, ընտրություններից հետո, բայց, ափսո~ս, այդ հնարավորությունը բաց է թողնվել, չի իրականացվել: Այս միտքը թվացյալ անսխալ է, բայց իր խորքում այն մի տեսական- մեթոդաբանական լուրջ թերություն ունի: Հարց տանք` ու՞մ միջև պետք է լիներ երկխոսությունը, և պատասխանը կլինի` իհարկե, իշխանության և և Լ. Տ.Պ.-ի ու նրա կողմնակիցների միջև:

Հենց այստեղ է թաքնված մեթոդաբանական սխալը: Ի վերջո, իրար դեմ կանգնած էին ոչ թե իշխանությունը և Լևոն Տեր- Պետրոսյանը ,- այս երկու կողմերը նույն պետական – քաղաքական համակարգի երկու թևերն են ` նրա երկեվա և այսօրվա ներկայացուցիչները: Նույնն է նրանց գաղափարախոսությունը, նույնն է աշխարհայացքը և գրեթե նույնն է եղել գործելակերպը: Եվ պատմականորեն նրանք իրար դեմ չեն կանգնել, այդ հակամարտության արտաքին կողմը լուծում էր միայն իշխանության խնդիր: Մինչդեռ իրական հակամարտությունը հայ ազգային հավաքականության և ներկա գործող պետական – քաղաքական կարգի միջև է:

Տարիների մեջ գրել եմ ու նորից ասում եմ. այս պետականությունը չի համապատասխանում հայի հոգեկերտվածքին ,պատմական փորձին, իղձերին և ապագայի տեսիլքին, և ազգ- համայնքը այս կամ այն առիթով համախմբվում է` այդ դիսոնանսը լուծելու համար: Այս դեպքում Լ.Տ.Պ.-ն միայն առիթ է, բայց ոչ ազգային իղձերը արտահայտող, ազգի կերտվածքը կրող տիպար գործիչ: Հետևաբար, պատմական երկխոսություն պետք է կայանա ազգ- համայնքի և պետականության միջև, և նյութը պետք է լինի այս պետականության էթիկական լուծարումը և նոր որակի ազգային պետականության ստեղծումը:

Այսօրվա ամենախիտ իրադարձությունը, իհարկե, ՀՀ նորընտիր նախագահ, վարչապետ Սերժ Սարգսյանի ինտերնետային հարցազրույցն էր: Ցանկանում եմ նշել հարց տվողների բացառիկ նուրբ, էլեգանտ մտածողական մակարդակը և վարչապետի զուսպ պատասխանները: Մի հարց ուզում եմ ընդգծել և մեկնաբանել: Հարցը մոտավորապես հետևյալն էր. Դուք կարո՞ղ եք համախմբել ժողովրդին և ո՞ր գաղափարի շուրջ:

Վարչապետի պատասխանը հավուր պատշաճի պետական էր, բայց այն չէր ընդգրկում հիմնական բաղադրիչը. Ո՞Ր ԳԱՂԱՓԱՐԻ ՇՈՒՐՋ ՊԵՏՔ Է ԼԻՆԻ ՀԱՄԱԽՄԲՈՒՄԸ: Ըստ ամենայնի, ներկա պետականությունը համարում է, որ իր խնդիրը լուծած կլինի, եթե երկրում լինի կայունություն, ժողովրդի կենսամակարդակը աստիճանաբար բարձրանա, լուծվի Ղարաբաղի հարցը, պատերազմ չլինի և այլն: Սակայն այս մոտեցումը պատմա-մեթոդաբանական իմաստով թույլ է, քանի որ ներկա պետականությունը չի կարողանում ապահովել ազգի հոգևոր-մշակութային վերընթաց զարգացում, ընդհակառակը` ընթանում է ազգային էթիկայի, մշակույթի, ընտանիքի ինստիտուտի, համայնքների, ամբողջ ազգ – համայնքի կառույցի դեգրադացիոն պրոցեսներ: Միակ գաղափարը, որի շուրջը կհամախմբվի ժողովուրդը կլինի` ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈՐԱԿԻ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՆՈՐ ՈՐԱԿԻ ԱԶԳԱՅԻՆ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՍՏԵՂԾՈՒՄԸ ` ԱԶԳԱՅԻՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՎԵՐԸՆԹԱՑ ԶԱՐԳԱՑՈՒՄՈՎ և ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԸՆԴԳՐԿՈՒՄՈՎ ՀԱՄԱՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ԷՎՈԼՅՈՒՑԻԱՅԻ ՄԵՋ: Ահա մի արժանի հեռանկար Հայաստանի զարգացման համար:

Սակայն նորընտիր նախագահի մեղքը չի, որ նա չի տեսնում այդ հեռանկարը, Երրորդ հանրապետության ամբողջ վերնախավը ունի աշխարհայացքի փոփոխության կարիք, կա նաև նոր վերնախավի ստեղծման կարիք, որը կարող է իրականացնել այդ պատմական դերը :

“Այսօրիս” արձագանքներիս մեջ, ուզում եմ նշել Մելիք-ի արձագանքը(«Դար” ակումբում), թե ինչու ենք զարմանում Հանրայինի քաղաքականության վրա , չէ որ պարզ է` որ ինչ որ ծրագիր է իրականցվում: Սիրելի Մելիք, հենց դրա համար էլ պետք է ամեն օր, ամեն ժամ, առանց հոգնելու մենք պետք է պատռենք կեղծ մշակույթի բոլոր դիմակները, և այդ թվում հայկական հեռուստատեսությունների ապամշակութային քաղաքականության դիմակը:

Այս գիշեր բոլորիդ ցանկանում եմ ` ՍՐՏԻ ՊԱՅԾԱՌ ԱՐԹՆՈՒԹՅՈՒՆ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
14.03.2008, 23:23
Այսօրս` 14 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս իր մեջ հավաքել էր վերջին 2-3 օրերի տխրությունները: Ոչինչ ինձ այնպես չի զարկում, որքան այն, երբ որևէ սիրելի մարդու հետ պատնեշ է առաջանում – էներգիան չի շրջանառում, սիրտը տխրում է... Այսօր գարուն էր, բայց գարնան մեջ ես մենակ էի...

Այսօր մտածում էի մեր երկրի ապագայի մասին, որքան մեծ է երկրի կառավարիչների դերը, և մտքիս մեջ խոսում էի այդ կառավարիչների հետ և գրի առա մի էջ այդ մտքերից, ահա մի հատված.


«Նայում ես որևէ պետական գործչի դեմքին – տառապած, ներքին տվայտանքը լցված կնճիռների մեջ, աչքերի լույսը պակաս, լեզուն չափած-ձևած ու ... պետական... Ուզում ես հասնես, ուսը ցնցես, ճակատին ջուր ցողես ու բացականչես.
- Հայ կառավարիչ, արթնացի~ր, միայն ժողովրդի ու նրա սիրով կարող ես բոցավառվել - այստեղ հարստությունն ու իշխանությունը չեն օգնի քեզ... Ե~լ կառավարիչ, ժա՜մդ է արդեն արթնանալու. Հայաստանը և հայ ազգը կանգնած են նոր հանգրվանի եզրին, նրանք նոր ճանապարհ են ուզում, նոր կյանք են ուզում...
Ե~լ կառավարիչ, նայիր հայ կոչվող այս ժողովրդին. ի՞նչն ես սիրում դու նրա մեջ,- եթե գտար, թե ի՜նչն ես սիրում` բնավորությունը, մտքի սրությունը, մեծահոգությունը, արիությունը, միամտությունը, թե այլ ինչ` ուրեմն, սիրի~ր այնպիսի անագորույն սիրով, որ սրտիդ մեջ եղած ամբողջ հինը, անսրտությունը , կեղծիքը այրվի, և դու լինես, դառնաս Մարդ – Կառավարիչ: Եվ եթե գտնես հայի մեջ ատելի գծեր` փոքրոգություն, աչառություն, շահասիրություն, դավաճանություն, քծնություն, ապա այնպես ատիր դրանք, այնպիսի անագորույն ատելությամբ, որ իր բարձրակետում ատելությունը պայթի և նրա միջից ցայտի.... հրեղեն Սերը:
ՄԱՐԴ դարձած կառավարիչ, այնժամ դու կճանաչես քո նոր գոյությունը և կճանաչես, թե աշխարհում ի~նչ երջանկություն կա ` ԱՇԽԱՐՀԸ ՍԻՐԵԼՈՒ ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆԸ: Երբ սերը այրի ներքին տարածքդ` այդ վայրկյանին, սիրո այդ այդ ակնթարթի մեջ ԴՈՒ ԿԱՐՈՂ ԵՍ ՆՈՒՅՆԻՍԿ ԱՌԱՋՆՈՐԴ ԴԱՌՆԱԼ:»
Սիրելի Ֆորում, ես իմ իղձն ասացի, այն ուղղված է բոլորին և ամեն մեկին, ովքեր հավակնում են կառավարել այս ... անհնազանդ ժողովրդին:

Այսօր մի սիրելի, ժողովրդի սրտի մեջ ապրող, բայց այդ սրտից գրեթե... օտարված մի կերպար տեսա – մի կերպար, որը կա` որպես մեր հարստություններից մեկը: Հովհաննես Չեքիջյանը: Փառաբանված Կապելլայի գեղարվեստական ղեկավարը և գլխավոր դիրիժորը: Սիրելի մաեստրո, քեզ հարցնում են, թե ինչպե՞ս դուրս գալ այս իրավիճակից և իմաստնորեն պատասխանում ես` անհրաժեշտ է երկու ծայրահեղ բևեռները միացնող ուժ: Բայց չես մանրամասնում, իսկ ես ավելացնում եմ` այդ ուժը Հայրենիքն է, նրա մշակույթը, նրա հոգեկերտվածքը: Սիրելի մաեստրո, բերում եմ քեզ արվեստապաշտ պատանեկությանս ողջույնը, երբ 60-70-ականներին կրթում էիր մեր սիրտը:
Իսկ այսօր Հանրայինի եթերից պիտի խռպոտ-հրեղեն ձայնովդ գոչեիր` անիրավնե~ր, վերջին անգամ ե՞րբ եք Կապելլայի համերգը հեռարձակել, ե՞րբ է իմ խոսքը լսել երիտասարդությունը, այս ի՞նչ մշակութային աղբ եք լցնում մեր նոր սերնդի վրա: Չասացի~ր, հյու~ր էիր, բայց թախծոտ աչքերիդ ու կնճիռներիդ մեջ հարց կար, բողոք կար և ... հավատ կար ` ուղղված վիրավոր երկրիդ...


Եվ մի շատ կարևոր տարր` սիրելի մաեստրոյի հարցազրույցից: Ես և Առողջագետը մեր այսօրվա գործը կոչել ենք առողջագիտություն: Տարիներ անց Նժդեհի մոտ հանդիպեցինք` «ցեղային առողջագիտություն»: Հովհաննես Չեքիջյանը` արևմտահայոց նուրբ մտածելակերպի շառավիղը, մի բառ օգտագործեց, որ կմտնի մեր զինանոցի մեջ` կենցաղագիտություն: Որքան լավ բառ` առողջ ապրելակերպի մեր աշխատանքներում կիրառելու համար:

Այսօր մի լուր առանք Չինաստանից, որի սրտում` բարձրագահ Տիբեթում, գրեթե ապստամբություն է: Տիբեթ` վսեմ իմաստության հայրենիք, երկնամերձ Լհասա... Սիրում ենք այս հեռավոր երկիրը, մի ժամանակ մեր սեղանին էին նրա պայծառ զավակներից մեկի ` Լոբսանգ Ռամպայի գրքերը, ահա «Չժուդ- Շին»` տիբեթական բժշկության հանրագիտարանը: Դալայ- Լաման ` տիբեթցիների հոգևոր – պետական առաջնորդը... Սիրտս ցավում է, որ երկու իմաստուն ժողովուրդներ ` տիբեթցիները և չինացիները, բախման մեջ են, և չին պետականությունը չի գտնում լուծումը: Բայց միթե՞ Տիբեթի ժողովուրդը իրավունք չունի ինքնուրույն ապրելու իր բարձր Հայրենիքում: Տիբեթը խո~րն է, այնտեղ են ապրում մարդկության Ուսուցիչները, այնտեղ է երևի իմաստուն Շամբալան: Սրտագին հայկական ողջույն Արևելքի իմաստուններին...

Վերադառնանք մեր սիրուն-աննման քաղաքակրթություն. ահա Եվրոպական խորհրդի մարդու իրավունքների հանձնակատար Թովաս Համերբերգը` մեծագլուխ, սպիտակաբաշ այս եվրոպացին քանի օր է արդեն քարոզ է կարդում մեր կառավարիչներին: Ես էլ նրա գլխին մի քարոզ կարդամ. Ո~վ եվրոպացի, ե՞րբ եք ճանաչելու մարդու արարչական ծագումը, ե՞րբ եք պաշտպանելու ՄԱՐԴՈՒ ԲՎԱՆԱԿԱՆ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ ` ազգային մշակույթով, աոռղջ բնության մեջ, առողջ հացուջրով ապրելու և շնչելու իրավունքները, այս բոլոր բնական իրավունքները դուք խախտել եք և մնացած մարդկությանն էլ դեռ դասեր եք տալիս...

Սիրելի ֆորում`ՊԱՇՏՊԱՆԵՆՔ ՄԱՐԴ ԼԻՆԵԼՈՒ ՄԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔԸ:

Բարի գիշեր:

Adam
15.03.2008, 01:05
Հարգելի Հեղինակ, հաճույքով եմ կարդում:

Հեղինակ
16.03.2008, 00:25
Այսօրս` 15 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս գարնանային և պայծառ աշխատանքային օր էր: Որոշեցի հավտարիմ լինել հիմնական սկզբունքին և ամեն օր աշխատել որևէ ուսումնական ձեռնարկի վրա, ահա այսօր էլ աշխատեցի ճարպակալման կանխարգելման ձեռնարկի վրա, որը կոչվում է «Գիրուկ տղայի արկածները Սոված Աշխարհամասում»: Գլխի ընկա՞ք` Սոված Աշխարահամասը մեր զարգացած ու կուշտ եվրոպական մայրացամաքն է, որի երեխաները ճարպակալում են միայն այն պատճառով որ ... սովա~ծ են: Արհեստական սնունդը, կենդանական սպիտակուցների և ճարպերի առատությունը չեն բավարարում երեխայի օրգանիզմի առողջ սննդի պահանջը ` վիտամինների և միկրոէլեմենտների նկատմամբ: Այդ թաքնված քաղցը առաջացմում է շատակերություն ու ճարպակալում: Այս գիտելիքը ձեռնարկում տրված է գեղարվեստական զրույցների տեսքով:

Այսօրվա հայաստանյան կյանքի համայնապատկերից: ՀՀ վարչապետը այցելել էր 630 դպրոց ընդգրկած համակարգչային ցանց: Սա հրաշալի է, մնում է միայն ապահովել ԱՅՆ ԿՐԹԱԿԱՆ ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ, որով պետք է ծանրաբեռնվի ցանցը: Տեղական ցանցը և համացանցը իրենց պատմական դերը կկատարեն, եթե նրանք առողջ մշակույթով ու գիտելիքով համախմբեն մանուկ սերունդը և ժողովուրդներին: Ուրեմն` կրթական քաղաքականության հիմքը բովանդակության խնդիրն է, իսկ համացանցը միայն միջոցն է... Սա դեռևս չի ընկալված կրթական իշխանության և հանրության կողմից. իբրև թե` համակարգիչը եթե մտավ դասարան` արդեն ամեն ինչ լավ է... Իսկ կրթության նախարարի դեմքը շողում էր...մի անագորույն իղձով` ՀՅԴ-ն մտնի կոալիցիա և ինքն այս տարի էլ լինի ընդունող հանձնաժողովի նախագահը...Այս գործչի ԿՐԹԱԿԱՆ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ԵՐԲԵՎԵ ՈՐԵՎԷ ԱԶԳԱՅԻՆ - ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՆՐԲԵՐԱՆԳ ՉԵՄ ՆԿԱՏԵԼ: Եթե միայն չհաշվենք «Հայ եկեղեցու պատմություն» խղճալի և չկայացած առարկայի մուտքը հանրակրթություն...

Այսօր ՀՀ վարչապետի շուրթերից լսվեց մի զարմանալի բառ. նա ասաց, որ բիզնեսմենին, որը ցանկանում է գործ սկսկել` չպետք է... ԿԵՂԵՔԵԼ: Այս բառի օտագործումը պետական բարձրագույն պաշտոնյայի կողմից` ես համարում եմ նշանակալի իրադարձություն: Սա նշանակում է, որ պետականությունը գիտակցում է, որ ինքը...երևի եղել է և մնում է ԿԵՂԵՔԻՉԸ ՄԻ ԸՆԴՈՒՆԱԿ, ԱԶԱՏԱՍԵՐ ՈՒ ԱՇԽԱՏԱՍԵՐ ԱԶԳԻ... Այս գիտակցությունը կօգնի` ազատագրվել այդ կեղեքումից, և առաջին հերթին` նաև իշխող վերնախավի գիտակցության նորոգման միջոցով: Ողջունում եմ մեր պետականության ինքնախոստովանանքի այս մի նշույլը:

Այսօր ականտես եղանք, որ Տիբեթի բուդդիստ- վանականները կարող են այնպես դուրս գալ հունից, որ ջարդեն ապակիները և շուռ տան մեքենաները: Լհասայում ապստամբություն էր... Չինական իշխանությունները հայտարարում են մի խումբ սադրիչների մասին, իսկ ես Հայաստանից հորդորում եմ չինական մեծ և իմաստուն պետականությանը` գնալ դեպի խորքը, դեպի ժողովրդի հոգին, այնտեղ է թաքնված ապստամբության ներքին պատճառը... Հոգին է վրդովված, իսկ պետական մեքենան միշտ փնտրում է սադրիչներ, հանացագործներ... Եթե միայն պետություններն իմանային, որ իրենց ազգերը Հոգի ունեն, Սիրտ ունեն, Կոլեկտիվ անգիտակցականի օվկիանոս ունեն, և հարգանքով վերաբերվեին այդ Տիեզերական Տարերքին:

Հիշու՞մ եք` այս տարի Հայաստանում պատվաստման ենթարկեցին մեր մանուկ և երիտասարդ սերոընդը` մինև 27 տարեկան: Գովազդային մի վահանակի վրա մեր Շուշան Պետրոսյանն էր` իր սիրուն բալիկի հետ: Իմ և Առողջագետի սիրտը պայթում էր անզորությունից, մեր չքնաղ, մեր ոսկե սերունդը ստանում էր ինչ- որ անհայտ պատվաստանյութ: եվ ինչի՞ դեմ. անցյալ 2-3 տարում կարմրուկի և կարմրախտի մի քանի դեպք էր եղել ընդամենը… Եվ ո՞վ էր անողը` Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը, այս աշխարհի տգիտության կենտրոններից մեկը, որը փորձնական վակցինացիաներ է անում Աֆրիկայում, Ասիայում և այլուր… Այս դառը հիշողությունը արթնացավ, երբ այսօր նորից ցույց տվեցին. թռչնագրիպի դեմ, որն այդպես էլ չերևաց աշխարհում, վաճառեցին հսկա քանակությամբ դեղորայք, իսկ ԱՄՆ պաշտպանության նախկին նախարար Դոնալդ Ռամսֆելդը այդ բիզնեսից վաստակել է մոտ 15 միլիոն դոլար… Հանցավոր աշխարհ: Միշտ գրել և ասել ենք` մենք չենք ցանկանում մեր երկիրը կառուցել «միջազգային» և «եվրոպական» չափանիշներով, մենք չենք ցանկանում մեր կրթությունը և առողջապահությունը կառուցել պարտադրված ստանդարտներով, մենք չենք ցանկանում այս աշխարհակարգի մեխանիկական մասը լինել: Մենք ե՞րբ ենք գիտակցորեն դուրս գալու այս նոր գաղութատիրության և մեր հայկական ճորտության դեմ:

Այսօր Հայլուրց հետո, ո~վ զարմանք, Հանրայինը ցույց էր տալիս «Հարսնացու Հյուսիսից» ֆիլմը, երևի դեգենարցվող խմբագրակազմը գլխի է ընկել, որ մեկի– մեկ էլ կարելի է մի հին ու բարի բան ցույց տալ… Դե~ ձեզ տեսնեմ, Հանրայինի խմբագիրներ, մի քիչ էլ մտածե~ք, և կարող է հանկարծ մշակութային հեռուստատեսություն ունենանք…


Սիրելի ֆորում, խաղում է գարնան արևը… Բայց չեմ թաքցնում` որ այս գարնան օրերին թախիծ է բերում այն, որ ելման ջրերը շատ հաճախ ողողում և ոչնչացնում են գյուղացու աշխատանքը: Արյանս մեջ գեղջկական սկիզբը թախծում է ավերված արտեր տեսնելով… Բայց ի՜նչ էլ լինի` գարունը կյանք է բերում: Խաղաղությու~ն ու արև~ Հայաստանի արտերին…

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
16.03.2008, 23:49
Այսօրս` 16 մարտի 2008թ., ավարտվում է:


Այսօրս զարմանալի լարված էր ու պտղալի: Օրերը թողնում են իրենց դաջվածքը, հնչում են հարցերը` ու՞ր ենք գնում, ու՞ր է գնում մեր երկիրը: Երեկ - մյուս օրը ուզում էի վերլուծություն անել, սակայն մտռքի պտուղը չոր է լինում… Սակայն այս գիշեր զարմանալի լիցք էի ստացել: Առավոտյան` դեռ լույսը չբացված, հասա գրասեղանին, - հարկավոր է սրտի գիտությամբ տալ գնահատականը` Երրորդ հանրապետության, Առաջին նախագահի, Երկրորդ նախագահի, Նորընտիր նախագահի, իշխանության ու ժողովրդի: ԵՎ ՏԵՍՆԵԼ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ: Դիտել սրտի աչքով ու գնահատել, իսկ քննել-դատել չպետք է լինի ասածիդ մեջ: Մի շնչով գրվեց այն, ինչ պիտի գրվեր: Սուր և դառն է այդ նյութը: Եվ լուսավոր է – ապագան է շնչում նրա մեջ: Սիրելի ֆորում, չգիտեմ` երբ եմ այն հասցնելու ձեզ:


Արտաքին շփումներս և տպավորությունները այսօր քիչ էին, միայն մի պահ աչքս ընկավ հեռուստաէկրանին` “Երեսուներկու ատամ” շոուն էր գնում: Գեղագետիս ու բժշկիս ամբողջ էությունը ծառս է լինում այդ կիսագրագետ, հումանիտար լիցքից զուրկ, գռեհկախոս համայնքի դեմ: Այդպիսի տգեղ, ապամշակութային ձագ կարող է ծնել դեգեներացվող պետականության ուղեղային արգանդը: Այդպիսի արգանդում Գեղեցկության սերմը ծիլ չի տալիս… Մեր երիտասարդությանը կոչ եմ անում` Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻ ԱՐՀԱՄԱՐԵԼ “ԵՐԵՍՈՒՆԵՐԿՈՒ ԱՏԱՄԻ” ԵՐԵՎՈՒՅԹԸ , ձեր պայծառ սիրտը չի կարող շփվել այդ ողբալի միջակության հետ: Ամեն ինչում պետք է լինի գոնե մի պտղունց … ԳԵՂԵՑԿՈՒԹՅՈՒՆ:

Այսօր Ծաղկազարդի տոնն էր, ժողովուրդն ասում է` Ծառզարդարի տոն: Տոնը հրաշալի է, այն միացնում է մարդկանց: Երբ ժողովուրդը հավաքվում է` անուշ խոսվածքով, երգով ու պարով` դառնում է մի միասնություն: «Ամենափառավորը տեսարանների - դա ժողովն է մի ժողովրդի»- ասում է Զորավարը: Հիշում եմ հեռավոր մանկությունս, հիշում եմ ժողովրդական ուխտագնացությունները, գույնզգույն բազմություններ, առանձին գյուղ-համայնքներ հավաքվում էին, հնչում էր հերոսական զուռնան...Վերականգնել տոները, վերականգնել ուխտագնացությունները...Ահա մի պատկեր` իմ պոեզիայից.


ՈԻԽՏԱՏԵՂԻ
(Գեղարդի վանք)

Արև~, երկի~նք, կանաչ մի ձոր,
Գույն-գույն շնչող մի բազմություն,
Գառնե~ր, աղբյու~ր, սե'ր ու խնձո'ր,
Ծալ-ծալ իջնող ուրախություն:

Այս դեմքերին չկա ոչինչ
Քրիստոնյա խեղճությունից,
Այլ ցոլանքներ ոգու թովիչ
Արևապաշտ մերկությունից:

Գրկում պահած իմ զավակին,
Կանգնած հողին այս դարավոր,
Սիրտս բացել եմ ամենքին,
Ես` երջանիկ մի ուխտավոր:

- Սպասեցե~ք, սիրելինե’ր,
Եղբայրաբար մեզ մեջ առեք,
Ես ձեզ այնքան սեր եմ բերել,
Ուր գնում եք` մե'զ էլ տարե~ք...

Այս ծերունուց առնեմ շվի,
Դնեմ շուրթին իմ լույս մանկան,
Թող մեղեդի ապա ծնվի`
Սիրո~, հացի~, անմահությա~ն:

Ծաղկազարդի տոնի մի քանի հեռուստապատկերում տեսա մթագնող տարրեր: Չկա ավելի խեղճ բան, երբ ժողովրդական տոնի բառապաշարի մեջ թափանցում է ավետարանական- դոգմատիկ տեքստեր… Եվ ասում են ` Գալի~ս է Դավիթի որդին … Ի՞նչ կա որ, գուցե և կարելի է մեջբերել Ավետարանից այս խոսքերը, բայց կրոնական շունչը կարծես մթագնում է ժողովրդական տոնը: Վկայում եմ` մեր բնիկ համայնքներում, հայի բանահյուսության և մտածողության մեջ այս խոսքերը չկան, նա իր` բնիկ տաղիկով ու խաղիկով է ուրախանում… Իսկ երբ մի մանուկ – մի աղջնակ` տատի հորդորով երգեց մի հոգևոր- կրոնական երգ` սիրտս սառեց տխրությունից:
Չէ~, չէ~, չէ~ , հազար անգամ` չէ~, մեր մանուկներին մի~ ասեք Հիսուսի մասին, կրոն մի~ դասավանդեք, Նրա անունը այդքան վաղ մի~ տվեք, կրոնական երգեր մի~ սովորեցրեք – թող նրանք ապրեն մայրենի բառ ու բանի, բարբառի ու խոսվածքի, ազատության ու արևի մեջ և իրենք մի օր կհասնեն Բնության Արարչության գիտակցությանը:


Սիրելի ֆորում, ահա ՄԵՐ ԱՌՋԵՎ ՇՈՂԱՐՁԱԿՈՒՄ Է ԿՅԱՆՔԸ` ԳԱՐՆԱՆ ԶԳԵՍՏ ՀԱԳԱԾ և Ի՞ՆՉ ԿԱ ԱՎԵԼԻ ՎԱՌ ԱՊԱՑՈՒՅՑ ԱՐԱՐՉԻ ԳՈՅՈՒԹՅԱՆ, ՔԱՆ ՈՒՌԵՆՈՒ ՃՅՈՒՂԻ ԼԻՔԸ և ՊԱՅԹՈՂ ԲՈՂԲՈՋԸ:

Ողջու~յն, ԿՅԱՆՔ, որքա՜ն գեղեցիկ ես Դու:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
18.03.2008, 00:09
Սիրելի "Դար" ակումբի Ֆորում, մարտի 17-ի "Այսօրիս" կարող եք ծանոթանալ այս հասցեով:
Այդ շարքը հեղինակային է` ԴՆ ֆորումի ադմինիստրացիայի հետ պայման ունեի, բայց ինձ համար մեծ հաճույք էր, երբ շարքը տեղադրում էի նաև այստեղ...

http://www.dnforum.am/showthread.php?p=10825#post10825

Հեղինակ
18.03.2008, 23:59
Այսօրս` 18 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր որևէ ստեղծագործական աշխատանք չեմ արել, բայց երկու շատ հետաքրքիր այցելություն եմ ունեցել:
Եղա «Սիրանույշ Եղիազարյան» դիվանագիտական թեքումով դպրոցում: Հիմնադիր տնօրենի անունով է այս դպրոցը, ում հյուրընկալվել էի: Դպրոցի թեքումը առաջին հայացքից թվում է մտացածին – բայց Սիրանույշը ապագա դիվանագետի կրթության հիմքում դնում է ազգային մշակույթը, սա հիմնական գտնումն է, որն ապահովում է այդպիսի թեքման հնարավորությունը: Նախասրահում կորուսյալ Հայրենիքի մասունքներ են` Արևմտյան Հայաստանի սրբատեղիներից բերած սրբատաշ քարի կտորներ, խեցեղեն, քար Արարատի լանջից` գրեթե գագաթից, ջուր հայրենի պայթող աղբյուրներից… Ահա երկու կամ` հացահատիկի կալսման համար…, իսկ պատերին` ասույթներ - բացառապես Նժդեհից: Հուզիչ մի բան կար այս կնոջ ոգորման, համոզմունքի, նրա ներքին, կարծր ու… անպաշտպան կանացի էթիկայի մեջ: Առանց այսպիսի Ծռերի` երկիրը հայրենիք չի դառնում: Ինչպես հասկացա հանդիպման վերջում` նա էլ ինձ էր մի քիչ ծուռ համարում…

Այսօր Առողջագետի հետ այցելեցինք հայտնի սրտաբանական կլինիկա – զարմացել էինք այցելուների և հիվանդների քանակից, որքան շատ են Հայաստանում սիրտ – անոթային հիվանդները. դա նաև վիճակագրական փաստ է: Մի քանի րոպեում տեսանք մի քանի հայտնի մարդկանց – թաղապետ, հեռուստատեսային մեկնաբան, բժշկական համալսարանի պրոֆեսոր... Բայց մեծամասնությունը … նոր հարստացած մեր խավն էր ` հաստլիկ պարանոցներ, կլորիկ որովայններ, գեր ու գունատ դեմքեր: Այո, մեր նորահարուստ խավը դեռևս չի հաղթահարել սննդի գերսպառման իր հակումը … և հիվանդներ է մատակարարում սրտաբանական կլինիկաներին: Առողջագետի հետ մտածում էինք, որ առողջ ապրելակերպը հենց այս կոնտինգենտի համար է...Բայց նրանք կուզենա՞ն առողջ ապրել...

Այսօրվա լրատվությունից երկու շատ կարևոր դիտարկում ունեմ: Մեկը վերաբերում էր պարզեցված հարկի սկզբունքներին... Դատեք ինքներդ` մանր և միջին գործարարը հումք է առնում օլիգարխից` առանց փաստաթղթի, հարկային տեսուչը այս վերջիններից թուղթ է պահանջում, որը չկա և... իրավիճակը պատրաստ է: Բայց այստեղ օլիգարխին ոչինչ չի սպառնում, նա հաջողությամբ թաքցրել է եկամուտը, իսկ պատասխան է տալիս մանր կամ միջին գործարարը... Չտեսնված բա~ն, իշխանույթան շեշտերը նոր էին և հուսադրող...

Կառավարության նիստում քննարկվեց և երաշխիքները տրվեցին, որ անօրինական տներ կառուցած քաղաքացիները կստանան սեփականաշնորհման վկայականներ, ինչը նրանց դուրս կհանի անիրավական վիճակից: Այո~, պարզ է` իշխանությունը ձգտում է առանձնակի ցավոտ և հասունացած հարցերը արագ լուծել... Սակայն այդպիսի ուշադրությունը ի~նչ թանկ արժեցավ, ինչքան ավյուն խլեց, և, ափսո~ս` ինչ թանկ արյան գնով: Սիրելի իշխանություն` չէ՞ր լինի առանց ծեծի՜ այս բաները հասկանայիր... Բայց եթե իմանա~ս, թե դեռ ինչքան բան կա հասկանալու...

Հենց նոր ականջի տակով լսում էի երկու հետազոտողների ` Հրանտ Տեր-Աբրահամայան – Անտինյան: Հրանտը տաղանդավոր է, բայց աշխարհայացքային տեսակետից չի կայանում: Մի քանի տարում` ազգայնական հետազոտողի շրջանակից անցել է ազատական –«ՀԺ»-ական հրապարակախոսի շրջանակ… Որքա~ն պետք է մեր երիտասարդ մտածող խավին ճիշտ աշխարհայացքային-փիլիսոփայական կրթություն…Այլապես տաղանդը կմարի քաղաքականության բավիղներում…


Սիրելի ֆորում, Երևանի գարունը կարճատև է, շուտով շոգ է լինելու: Վայելենք գարնան այս պայծառ, տաք օրերը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
20.03.2008, 00:00
Այսօրս` 19 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր իմ հազվադեպ ոչ պտղալի օրերից էր… Գրեթե ոչինչ չեմ գրել… Գուցե և անարդարացի եմ սեփական անձիս նկատմամբ, քանի որ ներքին աշխատանքը անտեսանելի է: Կյանքի և ապագայի խնդիրները այսօր սրտիս մեջ պատասխան էին փնտրում:

Շարունակում էի Առողջագետի մենագրության գիտական խմբագրումը… Նայում ենք մեր շուրջը, մեր ներկա բժշկության վիճակին և մտածում ենք, թե ամբողջական, բնական բժշկությունը ե՞րբ է բացելու իր ճանապարհը, ե՞րբ են մեր աշխատանքը և գիտելիքները ամբողջ ծավալով պետք գալու մեր երկրին: Գոնե առողջ սննդի հիմնական մոտեցունները մտնեին բժշկություն: Բայց չէ~, հնի իներցիան մեծ է…

“Որտե՞ղ մենք սխալվեցինք”,-հարցնում է հայտնի հեռուստաեսային մեկնաբանը երկու քաղաքական գործչի, սրանք էլ հավուր պատշաճի պատասխաններ են տալիս: Առաջին հայացքից ամեն ինչ ճիշտ են ասում, ճշմարտության մի եզր են բացում: Բայց մի եզրը ամբողջ ճշմարտությունը չի… Ես էլ հեռակա պատասխանում եմ հեռուստատեսային մեկնաբանին. մենք սխալվեցինք այն ժամանակ, երբ որոշեցինք մեր երկիրը կառուցել` պատճենահանելով ներկա աշխարհակարգի քաղաքական համակարգերը, որոնք էթիկապես և աշխարհահայորեն սպառված են և չեն կարող առողջ երկրի հիմք լինել … Բայց այս պատճենահանումն էլ այնքան հայավարի փնթի արեցինք, որ ստացանք այսպիսի պետություն… Ուրեմն, հարգելի Նվեր Մնացականյան, մենք սխալվել ենք էն գլխից… Իսկ երբ խոսում ենք ելքերի մասին, ապա դրանք պետք է հանգեն մեկ արմատական անհրաժեշտության` փոխել մեր պետականոթյան որակը, ստեղծել նոր որակի ազգային պետականություն:

Ապրիլի !3-ին հեռուստատեսային մարաթոն է` միջոցներ հավաքելու Հայաստանում ոսկրածուծի փոխպատվաստաման կենտրոն հիմնելու համար: Առաջին հայացքից ճիշտ և հիմնավորված քայլ է…Բայց առ այսօր, այդքան ջանքից հետո, որ թափվել է այդ ուղղությամբ (ի դեպ, այս գործի հովանավորներից է ՀՀ առաջին տիկինը) արդյունքը շատ համեստ է` պատվաստավել է ընդամենը ութ հոգի… Հիմա էլ այս մարաթոնը …
Հարգելի հայութուն, բոլորիդ և ամեն մեկիդ հստակ ասում ենք. ձեր ջանքը, ձեր մարաթոնները ու հավաքած միջոցները ծախսե~ք հայ մանուկ սերնդի մշակութային և հոգեկան առողջության համար, դրանով դուք կկանխեք նաև սպիտակարյունությունը: Իսկ դուք հազար ու միլիոն եք ծախսում ոսկրածուծ պատրաստելու համար, մինչդեռ … պիտի պատվաստեք առողջ կյանք, առողջ մշակույթ, առողջ աշխարհընկալում: Եթե իմանաք, որ սպիտակարյունության պատճառը հայ երեխայի հոգու քաղցն է` առողջ կյանքի և արվեստի նկատմամբ, սնեք նրա մարմինն ու հոգին, ապա նրա ոսկրածուծը չի հիվանդանա, և այսպես դուք կկանխեք լեյկոզները: Իսկ դուք մարաթոններ եք անում…

ՀԻվանդ քաղաքակրթություն, հիվանդ հայրենիք, ե՞րբ եք թողնելու հետևանքների քրքրելը և անցնելու պատճառների վերացմանը: ԻՍԿ ԵՐԿՐԻ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅԱՆ ԳԼԽԱՎՈՐ ՊԱՏՃԱՌԸ ՍԻՐՈ և ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՊԱԿԱՍՆ Է: ՆԱԵՎ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ԵՂԾՈՒՄԸ:

Այսօր լրանում է Իրաքի պատերազմի հինգ տարին, ավելի ճիշտ` Իրաքի նկատմաբ ԱՄՆ-ի ագրեսիայի և օկուպացիայի հինգ տարին: Ոչնչով չարդարացված պատերազմ… Միայն մի դրվագ. Բաղդադը գրավելուց հետո` անպաշտպան մնաց աշխարհահռչակ Բաղդադի թանգարանը, և բոլորը` ամերիկացիները, իրաքցիները, բրիտանացիներ, ով ասես` թալանում էին այդ թանգարանը: Մշակույթի դեմ ուղղված այս հանցագործությունը ծանր պատերազմական հանցագործություն էր, այն ուղղված էր համայն մարդկության դեմ, և ԱՄՆ-ը պետք է պատասխան տա դրա համար: Իսկ նույն ժամին հաշվենկատ ամերիկացիները պաշտպանում էին մեկ այլ շենք` նավթի նախարարության շենքը… Ահա թե ինչի համար է կռիվ տալիս խիստ ժողովրդավարական Ամերիկան…

Սիրելի ֆորում, պաշտպանենք ամենաթանկը կյանքում` Կյանքը, Գեղեցկությունը և Մշակույթը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
21.03.2008, 00:11
Այսօրս` 20 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս նշանավորվեց մի կարևոր գործով: Որոշեցինք առողջ ապրելակերպի «Արշալույս» ձեռնարկս մեկական օրինակով հասցնել Երևանի բոլոր մանկապարտեզներին և դպրոցներին: Տեխնիկապես մի քիչ դժվար է, բայց արձագանքները շատ դրական էին: Թող մեկ օրինակ «Արշալույսը» աշխատի ...

Սակայն այս նախաձեռնության հետ կապված մի հետաքրքիր-զավեշտալի դրվագ եղավ: Զանգահարեցի Երևանի համայնքերից մեկի կրթության բաժնի վարիչին, թե այսպես-այսպես, նախատիպը չունեցող մի ձեռնարկ է, օգնեք` տարածենք ձեր ենթակայության կրթական հաստատություններում` որպես ընթերցարան, գրադարանի գիրք: Ցնցող էր պատասխանը` կհարցնեմ թաղապետին, եթե թույլ տա` ես ձեզ կզանգեմ: Հա~, տիկին պաշտոնյա, ես մոռացել էի, որ այսօրվա թաղապետը երեկվա ռայկոմի քարտուղարն է, որին պետք է հարցնել` փռշտա՞լ, թե՞ չէ: Իսկ ես կարծում էի, թե հայ պաշտոնեությունը ժողովրդավարական ու մտածող Հայաստան է կառուցում ...

Վաղը, այսինքն մի քանի րոպե անց` Երևանում արտակարգ դրությունը ավարտվում է, բոլորն սպասում են ` ինչպիսին է լինելու դեպքերի ընթացքը: Իշխանությունը մի ամբողջ ապացուցողական համակարգ է ստեղծում, թե իրադարձությունները կրիմինալ ծագում են ունեցել: Ես` որպես մարդաբան և հասարակական փորձագետ, ժողովրդի ներքին կյանքը առանձնացնում եմ բոլոր կրիմինալ երևույթներից և ասում. նրա ներքին դժգոհությունը, երբեմն ցասումը, ունենում է ուրիշ ծագում...և ուղղված է լինում իր նվաստացման դեմ, իր հոգեկերտվածքի ճնշման դեմ: Եվ դրա հետ կապված` կմիխիթարեի իշխանությանը, նաև գործող ու նորընտիր նախագահներին.. հայ համայնքի դժոհությունը ուղղված է Երրորդ հանրապետության ամբողջ դրվածքի` պետական – քաղաքական կարգի և նրա ցածր էթիկայի դեմ: Այնպես որ` գնացե~ք խորքը, գնացե~ք խորքը, մի~ ասըռեք միայն քրեական գործոնին, այնտեղ լուծումներ չկան...

«Շանթի» էկրանին սիրելի, շատ սիրելի Արմեն Ջիգարխանյանն է, որն ասում է «պատճառները շատ են` սկսած իսկական ճշմարտությունից մինչև հրահրումները: Չեմ կասկածում , որ կան լուրջ պատճառներ»: Այո~, պետք է գնալ դեպի պատճառները, դեպի արմատները ...

«Կոլեկտիվ հասկացությունը հայ մարդու համար չէ» -ասում է սիրելի արտիստը: Ափսո~ս ` դա ճշմարտություն է: Բայց մենք ճանապարհ ունենք` ՀԱՅ ՆՈՐ ԱՌՈՂՋ ՀԱՄԱՅՆՔԻ ԿՐԹՈՒՄԸ , ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՄԱՅՆՔԻ ՍՏԵՂԾՈՒՄԸ ՄԵՐ ՈՒՂԻՆ Է:
«Չարն ավելի շուտ է արդյունքի հասնում, բարին երկար է սպասում»,- ասում է Արմեն Ջիգարխանյանը: Որքա~ն իմաստություն. որքան համբերատար պետք է լինեն` սպասելով մեր գործի արդյունքներին:

Մի հաղորդման մեջ իրար դեմ էին ելել հայ առաքելականի քահանան, հայ քրիստոյա աղանդավորը և հայ հեթանոսը: Մի~ կռվեք, սիրելինե~ր, ձեզ բոլորին կրթողը, մի աշխատանքի և լուծի տակ դնողը, հաշտեցնողը ոչ Քրիստոսն է լինելու, ոչ էլ հեթանոս աստվածները. ՁԵԶ ՄԻԱՑՆՈՂԸ, ՄԵԿ ԱԶԳ ԴԱՐՁՆՈՂԸ, ՁԵՐ ԳՈՐԾԻՆ ՔԱՂՑՐՈՒԹՅՈՒՆ ՏՎՈՂԸ ՁԵՐ ՆԵՐՔԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆ Է և ՄԵՐ ԶՈՐԱՎՈՐ ՄՇԱԿՈՒՅԹԸ:

Սիրելի ֆորում նորից ասենք մեծ գեղագետի հետ` ոչինչ չարժե մի երեխայի արցունքին: Ահա բոլոր դեպքերի և իրադարձությունների գնահատման միակ ճշմարիտ բանալին:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
22.03.2008, 00:01
Այսօրս` 21 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս խաղաղ օր էր և աշխատանքային, թեկուզ երկրում և նրա օդում լարվածություն կար: Աշխատում եմ մի ծավալուն հոդվածի վրա Հայաստանի ներկայի` այս օրերի և ապագայի մասին: Եվ տվայտում է սիրտս` ինչպե՞ս տալ գնահատականները, որ հագիս դատավորի քղամիդ չհայտնվի… Եվ որոշեցի վստահել սրտիս, դիտարկել ու հասկանալ այս ամենը և գնալ դեպի խորքը, ԴԵՊԻ ԽՈՐՔԸ…
Այսօր մի լուր շատ ցավ պատճառեց ինձ – մի թերթում լրատվություն կար` մարտի 1-2-ին զոհվածներից մեկի մասին: Այդ երիտասարդը` երկու երեխաների հայրը, նախորդ գիշեր երազ է տեսել, որ ատամները փշրվում են և լցվում ափի մեջ, և երազը պատմել էր մորը…Մտածել են, որ կորուստ է լինելու, գուցե տատը կամ պապը… Ամենատես և Զորավոր Կյանք, միթե՞ քեզ հայտնի են ճակատագրերը, միթե տասնյակ հազարավոր մարդկանց մեջ` հայտնի էին նաև զոհերը, և խորհրդանիշ- տեղեկությունը հասել էր տարաբախտ ընտանիքին:

Շարունակվում են մարտի մեկի իրադարձությունների գնահատականները: Նորից, նորից ու նորից գնահատողները թույլ են տալիս նույն սխալը – Ժողովրդի ներքին էթիկական լարումը, միայն նրա հավաքական հոգուն հայտնի ճշմարտությունը նրանք խառնում են պատճառա -հետևանքային շղթայի շատ հեռավոր օղակների հետ` անկարգություններ, բռնարարքներ … Սիրելի հետազոտողներ, ի՞նչ եք պլեճ անում քրեական դաշտում, այդպես դուք կարող եք ապակողմնորոշել և՜ ձեզ, և՜ իշխանությանը, և՜ ժողովրդին: Ախր մեզանից կյանքը պահանջում է մտնել պատճառագիտության դաշտ, Ազգային և Տիեզերական Էթիկայի դաշտ և այնտե՜ղ, այնտե՜ղ, այնտե~ղ ելք փնտրել Հայաստանի համար:

Ստեղծվեց քաղաքական կոալիցիա, որն ընդգրկում է չորս կուսակցություն: Դե ինչ` թող լինի կոալիցիա. ուժերի ամեն մի մեկտեղում, որն իր մեջ ունի մի կաթիլ էթիկա` կարող է օգուտ բերել երկրին…Եվ, իհարկե, եթե այդպիսի միավորումը իր մեջ չունի էթիկական լիցք, ապա այն կամ նրա ստեղծած իրավիճակը մի օր պայթելու են` ամայացնելով ամբողջ քաղաքական շրջապատը:

Չորս կուսակցությունը թող կազմեն քաղաքական կոլաիցիա, իսկ մենք երազենք,- չէ~, խորհե՜նք, մտածե՜նք, գործե՜նք մի ուրիշ կոալիցիա ստեղծելու ուղղությամբ`ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ, ՈԳՈՒ , ՍԻՐՈ և ԳԵՂԵՑԿՈՒՅԹԱՆ ԿՈԱԼԻՑԻԱ: Միայն այսպիսի հավաքական էթիկական ուժը կարող է և մեր ազգին, և մարդկությանը դուրս բերել ներկա աղետալի վիճակից…

Շարունակենք հայ հակամշակույթի մեր դիտարկումները: Մի երգիչ իրեն կոչել է Սասունցի Դավիթ… Շատ լավ… Հանրայինի մշակութազուրկ կոմեդիանտը նրա մասին է խոսում և ասում Սասունցի Դավթի քեռի… Ձենով Օհանը: Այս սուբյեկտը ծաղրում է իր ժողովրդի էպոսը: Ո~վ կոմեդիանտ, մի օր կգա Սասունցի Դավթի Քեռի Թորոսը և ծանր ցախավելով կմաքրի Հանրայինի բեմը հակամշակույթի տխրահռչակ աղբից ու նրա ասպետներից:

Հարգելի քաղաքական կոալիցիա, իսկ քո առջև խնդիր դնու՞մ ես` առողջացնել Հայաստանի մշակույթը, թե՞ մշակույթն այնպիսի մանրուք է, որ չի կարող հիշատակվել կոալիցիոն համաձայնագրերի մեջ… Մինչև չհասկանաք մշակույթի կենսական նշանակությունը, մինչև չհագեցնեք ժողովրդի սրտի քաղցը, մինչև չսիրեք ժողովրդի հոգին` քոչարի պարող ցուցարարները ձեր գլուխը դեռ շատ են ցավացնելու… ՆՐԱՆՔ ՊԱՐԵԼ, ԱՊՐԵԼ, ՍԻՐԵԼ ԵՆ ՈՒԶՈՒՄ, ԻՍԿ ԴՈՒՔ ԿԱՐԾՈՒՄ ԵՔ ԹԵ ՆՐԱՆՔ…իշխանություն են ուզում: Վերադարձրեք Ազգին նրանից խլված երազները, երգերը, տոները, նրա Կյանքը և Հպարտությունը, և նա ձեզ կհանձնի մի այնպիսի մանրուք, ինչպիսին…իշխանությունն է…

Սիրելի Ֆորում, ասենք մեր պետական իշխանությանը` մեզանից մի խլիր մեր ԱՐԱՐՉԱՇՈՒՆՉ ԿՅԱՆՔՆ ՈՒ ՄՇԱԿՈՒՅԹԸ, մենք էլ քեզ կթողնենք քո նյութաշունչ իշխանությունն ու հարստությունը…Ահա այսպիսի …Տիեզերական Առ և Տուր…

Բարի գիշեր

Հեղինակ
23.03.2008, 00:22
Այսօրս` 22 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս պայծառ աշխատանքային օր էր: Զարմանալի բան. տարիներ շարունակ կարող ես առողջ սննդակարգին հետևել, խնամել սեփական առողջությունը, բայց աննկատելի կարող է սխալ սողոսկել և ինչ որ բան վթարել: Սնունդս բուսական է, օրական երկու անգամ, շատ զուսպ , բայց արի ու տես, որ գիրանում եմ: Այսօր որոշեցի ավելի արթուն և ավելի քիչ սնվել: Եվ ինչ` ամբողջ օրն ավելի թեթև էի, ավելի աշխատունակ ... Ու մտածում էի` ինչպես են աշխատում մարդիկ օրը երեք-չորս անգամ ծանր սնունդ ընդունելով` խորովածներով ու կոկա - կոլաներով: Մի խոսքով, սիրելիներ, պայծառ ուղեղով աշխատելը հրաշալի բան է...

Այն հոդվածը, որի վրա աշխատում եմ, ընդգրկում է մեր կյանքի լայն համայնապատկերը ... Եվ մի ռակուրս կար, թե տեսնես` նորընտիր նախագահը ու՞մ է նշանակելու գործադիրի ղեկավար, և ենթադրելի էի, որ նրա ընտրությունը մեծ չէ և «լավագույն դեպքում վարչապետությունը կտա մի բանկոկրատի, տեխնոկրատի կամ դեմոկրատի, որը ոչինչ չի հասկանում բարձրագույն ազգային շահից և աշխարհից...»: Առաջ չեմ անցնում ենթադրությանս մեջ, բայց այսօր նորընտիր նախագահին տեսանք Ճրագալույսի Պատարագին և ու~մ ուղեկցությամբ` Կենտրոնական բանկի նախագահի: Սա այն անձն է, որ Միջազգային Արժութային Հիմնադրամի(ՄԱՀ) հետ համագործակցելով` «նպաստեց» դոլլարի արժեզրկմանը և դրամի այսպես կոչված արժեվորմանը, որը հայ աշխատավոր խավից խլեց մի քանի հարյուր միլիոն դոլլար: Եվ ահա` ի դեմս նրա գուցե այսօր տեսնում էինք Հայաստանի վաղվա վարչապետի՞ն... Ես այսօր արդեն կմերժեի նորընտիր նախագահի այդպիսի քայլը... Բայց Պատմությունը իր խաղն է խաղում, գուցե հենց այդպես պետք է լինի...

Այս կյանքից հեռացավ Վարազդատ Հարությունյանը, վանեցի վերջին մոհիկանը, տեսնես` Հայաստանում Վանում ծնված վանեցի էլ մնա՞ց, ո՞վ մեզ պիտի պատմի այն չքնաղ երկրից, Արտամետի խնձորից, քաղաքի մեջ վազող մաքուր առուներից, քաղաքային գեղեցիկ կենցաղից, ո՞վ պետք է մեզ համար խռպոտ ձայնով «Դլե յաման» երգի: Սիրելի ճարատարապետ, այնտեղ` Հայաստանի երկնքում, հայկական Վանը անվթար է և գեղեցիկ, այնտեղ դու կտեսնես քաղաքիդ բոլոր հանճարեղ զավակներին... Իսկ մենք ասում ենք. Սիրելի~, կորուսյալ երկի՜ր, մենք մեր սրտի մեջ պետք է կենդանացնենք քո անուշ բարբառները, հնչեցնենք քո երգերը, քո հերոսական պարերը և այդպե~ս, այդպե~ս, այդպե~ս քեզ ոգեկոչելով` մի օր էլ կարժանանանք քո անուշ տեսքին...

Սիրելի ֆորում, քնելուց առաջ մեր սրտի ձեռքերով գրկենք մեր անուշ, մեր դառը, մեր պաշտելի Հայրենիքը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
23.03.2008, 23:45
Այսօրս` 23 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր տոն էր` Հարության օրը: Զգացումներս բազմաշերտ էին. մի շերտը ժողովրդական տոնի զգացումն է. հիշում եմ մանկությունս` ձվեր «կռվացնելու» մեր խաղերը, հիշում եմ ժողովրդական ուխտագնացությունները ... Ահա իններորդ դարի Մաքենիս վանքը, բարձր լեռան գագաթին` Սարի սուրբը, Տաշ-կափունը (Քարե դուռը): Այդ ուխտագնացությունների մեջ կրոնականություն գրեթե չկար, այլ միայն ժողովրդյան ուրախություն ...

Սակայն, երբ տոնի ուրախությանը խառնվում են դոգմատիկ տեքստեր` համառ ու կրկնվող` իմ ուրախությունը պակասում է. «կարմիր գինին Քրիստոսի արյան խորհրդանիշն է, որ մաքրեց մարդկության մեղքերը...»: Եվ ամենայն քարացած այսպիսի պնդում պակասեցնում է կյանքի թրթիռը, զգացումը... Ներկա մարդկությունը` թաթախված սխալների մեջ, մտածում է, թե Քրիստոսը իր մեղքերը քավել է` էլ ի՞նչ գործ կա անելու ...

Ահա եկեղեցիները` Հռոմի պապը, մեր Վեհափառը, բարձր ու թանկարժեք թագերը գլխներին, շքեղության ու ճոխության մեջ` հորոդոր ու խրատ են կարդում մարդկությանը ... Նույն ժամին` ամենուր էթիկական, էկոլոգիական և սոցիալական ախտահարված վիճակ է, բայց եկեղեցիների մոտեցումը շատ մակերեսային է, ոչ կենսական, նրանք միայն սպասարկում են հիվանդ աշխարահակարգի ճակատը, բայց չեն կարողսանում հասնել մարդկության սրտին ու վերափախել, կրթել այն... Եվ երբ պատկերացնում ես այս մոլորակայաին ճգնաժամի պահին ի~նչ ծանր աշխատանքի է կանգնած Աստվածորդին, մարդկության մյուս Մեծ Ուսուցիչները, ինչ արյուն-քրտինք է կաթում նրանց հրեղեն ճակատներից ... Նույն պահին, օրինակ, մեր Վեհափառի ճակատին հանգչում է բարձր ու թանկարժեք թագը, իսկ շուրթերից հնչում են աշխարհիկ, գրեթե քաղաքական հորդորներ, որոնցով նա յուղում է ներկա գտնվող պաշտոնեության անհանգիստ սրտերը:

Այսօր մի հետաքրիքիր իրադարձություն էր եղել` մի հայտնի մահմեդական գործիչ ընդունել էր կաթոլիկություն: Լավ էր արել, իր գործն է: Բայց լուրն այնպես էր մատուցվում, որ քրիստոնեությունը մի մեծ առավելության է հասել իսլամի հանդեպ ... Ողորմելի մտայնություն, որ նորից բաժանում է ժողովուրդներին և կրոնները: Այդ ե՞րբ է կաթոլիկ եկեղեցին` մի ջերմ ու սրտագին ուժով ելել մոլորակը պատած ախտերի դեմ: Նույն պահին, իսլամը ավելի երիտասարդ ավյունով ճակատ է տալիս մոլորակային նյութապաշտության դեմ... Այնպես որ` մի~ հրճվեք, թե մի մահմեդական քրիստոնյա է դարձել կամ հակառակը: Հրճվենք, եթե նրանցից մեկը, մեզանից մեկը... Մա~րդ է դարձել:

Այսօր մի խումբ չինացիներ էին Հայաստանում` գործարարներ, դիվանագետներ: Հրաշալի է, ճիշտ է իմաստուն Արևելքի հետ համագործակցելը:

Հրաշալի մի հաղորդում նայեցինք` մեծանուն Ջիվան Գասպարյանը. խորունկ, հայեցի, բնական, մարդկային: Թող երկար ապրի, վայելենք իր քաղցր, կենսատու ներկայությունը Վարպետը ասում էր` «Այնքան աստղեր կան, որ իրար չեն տեսնում, մեղք են, թյուրիմացության մեջ են» :

Այսօրվա տեսած-լսած մշակութային մի գոհար եմ ուզում նշել` «Ուրֆայի կատակերգ» , կատարում էր Արսեն Գրիգորյանը` սփյուռքահայը, պարում էր «Կարինը» ` Գագիկ Գինոսյանի առաջնորդությամբ,- վեհասքանչ , հերոսական լեռնապար....

Այսօր Հանրային հեռուստատեսությունը նույն ձեռագրով, նույն պնդաճակատությամբ շարունակում էր մշակութային ահաբեկչությունը և հայ հանդիսատեսին մատուցում նույն ողորմելի ընթրիքը` մեկ թրիլլեր և մեկ մարտաֆիլմ: Հայ երիտասարդություն, եթե երբևէ ուզում ես որևէ հեղափոխություն անել, ապա առաջինը` երես թեքի~ր հայ հակամշակույթի այս հանրային-պետական կենտրոնից...

Սիրելի ֆորում շնորհավորում եմ բոլորիդ տոնը, թող մեր սիրտը հարություն առնի և հաղթահարի ամենայն կասկած, վախ, անտարբերություն և անսրտություն...

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
25.03.2008, 00:08
Այսօրս` 24 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս լիքն էր հակասական զգացումներով և ապրումներով:

Այսօր ավարտեցի աշխատանքը այն հոդված – էսսեի վրա, որն արտացոլում է Հայաստանի ներկա վիճակը և ապագայի ուղիները: Մերոնց աչքին` դա արդեն քաղաքականություն է` գործունեության մի տեսակ, որը կամ անպտուղ է, կամ տալիս է ոչ հասուն պտուղներ: Առողջագետը արդեն մի քանի օր է մեղմ կշտամբում է` այն գործը չես անում: Philosopher-ը ասում է. «Երկրին Մեծ Հանդուրժողականություն է պետք, երկրին Մեծ Խաղաղարար է պետք: Ամեն մարդ պետք է երկրին: Նրանց տարաբաժանումը ոչինչ չի կարող տալ, ոչինչ չի ստեղծի...»:

Լսեցի սիրելիներիս և էսսեի հետգրության մեջ սիրտս խոնարհեցրեցի բոլորի առջև, ում գուցե ցավ կպատճառի այդ աշխատությունը...Առաջին նախագահի, գործող և նորընտիր նախագահների, մեր կուսակցապետերի առջև...Բոլորը, բոլորը, բոլորը իրավունք ունեն մասնակցելու Նոր Հայրենիքի շինարարությանը: Այս միտքը քաղաքականության ավարտն է...

Այսօրվա Հիշատակի օր էր, այցելեցինք մեր ծնողներին`Առողջագետի հոր և մոր գերեզմանին: Նրանք հայ գրականության սքանչելի գիտակներ էին, մեծ մանկավարժներ, ինձ համար վայելք է եղել նրանց հետ շփվելը: Նստում էինք բաց պաշտգամբում, շնկշնկում էր Շիրակի օդը, և խոսում էինք գրականությունից, արվեստից, գեղեցկությունից: Հիշում եմ, երբ առաջին անգամ նրանց տուն գնացի այցի` ասացի Հարություն Նալյանին. կարդացե՞լ եք Չարենցի «Ի խորոց սրտի բանաստեղծությունը», որ տպագրել է «Գրական թերթը» շատ տարիներ առաջ: Նա ժպտաց, դարակից հանեց Չարենցի հատորը միջից մի թերթ և ասաց. Ահա «Գրական թերթի» այդ համարը:
Հարգանք ու սեր մեր պայծառ ծնողների հիշատակին:

Ցնցող մի տեսարան հանդիպեց գերեզմանոցի մուտքի մոտ, որի լայն հրապարակը վերածվե~լ էր... Էլիտար Գերեզմանոցի... Այստեղ թաղված էին երկրիս մեծահարուստները. մուգ գրանիտի լեռներ, արձաններ, «հյուրանոց» հիշեցնող շքեղ գերեզմաններ: Նայում էի այդ կորուսյալ հարստությանը և խղճում մեր դրամատերերին` այս ողորմելի նյութական մրցույթի համար: Գերեզմանների վրա նրանք ծախսում են հսկա գումարներ` առանց որևէ օգուտի հանգուցյալների համար: Մինչդեռ քանի~ բանաստեղծի, քանի~ գիտնականի գիրք այժմ անտիպ է` երկու դրամ չլինելու պատճառով: Հայ դրամատիրություն, արհամարհելի է քո նեկրոպոլյան փառասիրությունը...

Այսօրվա միջազգային համայնապատկերից մի դիտարկում ունեմ. Արևմտյան Հայաստանի Տիգրանակերտի շրջանում թուրքերն ու քրդերը զարկում են իրար... Հայտնի է, որ թուրքերը Մեծ Եղեռնը իրականացրել են նաև քրդերի ձեռքերով, իսկ հիմա այս երկու էթնոսը մեր բնիկ հողի վրա իրար կոկորդ են կրծում: Չեմ չարախնդում, բայց քրդերի ապաշխարությունը մի մարդավարի դեռ չենք լսել, թեկուզ զղջում և ափսոսանք երբեմն արտահայտել են: Որքա~ն հայ մանուկներ են քրդացել, որքան թանկ արյուն է այժմ խայտում այն լեռներում`անտեղյակ և գուցե...տեղյակ իր ծագմանը... Ջերմ համբյուրս մեր հեռավոր մանուկների աչքերին...

Այսօր երկրում խաղաղ էր, հայլուրային մադոննան ժպտերես էր, նույնիսկ` ուրախ: Նորընտիր նախագահի այցը Մոսկվա մի քիչ վստահություն էր ավելացրել պաշտոնական լրատվությանը... Բայց չէր փոխվել պաշտելի Հանրայինի հակամշակութային ձեռագիրը: Մեր հեռուստադիտողը ստացավ իր... մի բաժին թրլիլլերը, մարտաֆիլմից մեզ փրկեց... մի վավերագրական ֆիլմ` ՃԱՐՏԱՐԱՊԵՏԻ մասին:

Սիրելի ֆորում, այսօր ասենք, որ մահը պատրանք է, մահ չկա, բայց տարբեր աշխարհներում ապրող և սրտագին սիրով կապված մարդկանց կարող է թվալ, թե նրանք շատ հեռու են իրարից: ԲԱՅՑ ԿՅԱՆՔԸ ՄԵԿՆ Է, ՏԻԵԶԵՐՔԸ ՄԵԿՆ Է, ԻՍԿ ՍԵՐ ԵՎ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱ ԲՈԼՈՐ ԱՇԽԱՐՀՆԵՐՈՒՄ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
25.03.2008, 23:40
Այսօրս` 25 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր առավոտս սկսեցի «Արշալույս»-ի տարածմանն ուղղված քայլերով: Նպատակ ենք դրել մեկական օրինակ հասցնել մանկապարտեզներին և դպրոցներին: Շատ հետաքրքիր աշխատանք է` ո՜վ է հեռախոսագծի մյուս ծայրում, ինչպե՜ս է ընկալում ասածդ ... Շատ հետաքրքիր դիտարկումներ ունեցա: Այսօր մի մանկապարտեզի տնօրեն գովում էր իր թաղապետին, թե եթե ասե~ք նրան, ինչպե~ս կօգնի... Եվ ինքը հրաժարվեց մեկ օրինակից... Բայց հիմնական մասը արձագանքում է ջերմ և ըմբռնումով...

Այսօր շարունկում էի Առողջագետի «Նոր անգիտաց անպետի» խմբագրումը: Հենց այսօր էլ առողջապահության առաջատարներն ասում էին, թե այդ գծով օրենսդրությունը հնացած է, անհրաժեշտ է նոր օրենք: Եվ նրա համար, որ... մեր դիպլոմներն անցեն արտասահմանում, որ հասնենք «եվրոպական» չափանիշներին: Զարմանալի գաղութային հոգեբանություն... Ես ու Առողջագետը լսում էինք և ասում. այս բժշկությամբ ու՞ր եք գնում, ե՞րբ է նորանալու բժշկության աշխարհայացքը, ե՞րբ է ներդրվելու բնական բժշկությունը, ե՞րբ է գործելու առողջ ապրելակերպի կանխարգելիչ համակարգը: Եվ արձանագրեցինք` առողջապահության հեղափոխությունը իրականացվում է Առողջագետի սեղանին:

Այսօր մամուլում հանդիպեցի մի հետաքրքիր փաստաթղթի: Հայ եկեղեցու մի քանի հավատացյալներ ու սպասվորներ նամակ են գրել Գարեգին 2-րդ կաթողիկոսին, այդ նամակը հայտնի է հանրությանը: Պետք է նշեմ, որ Հայ եկեղեցու ճգնաժամը դեռևս 2001-2002թթ. արտացոլվել են մեր աշխատանքներում: Հիշյալ նամակում կար մի մեծ անճշտություն. իբրև թե մեր երկրում վերջին տաս տարում իրականացվում է սխալ քսղաքականություն ժողովրդի նկատմամբ: Իսկ ես հարցնում եմ. իսկ դրանից առա՞ջ...
Մի բան հստակ է. Երրորդ հանրապետության պետականությունը հիվանդ է, և նրա հիվանդությունը տաս տարվա պատմություն չունի, այն, իմ կարծիքով, բնածին արատ է և հատուկ է նրա բուն էությանը: «Տաս տարվա» թեզը մեծ կեղծիք է, այն զուտ քաղաքական ծագում ունի, կխորացնի պառակտումը և չի առողջացնի մեր հիվանդ երկիրը...

Այսօր վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանի մահվան տարելիցն է: Հարգանք նրա հիշատակին: Մի երկու կարևոր դիտարկում: Հաղորդումներում հիշվում էր, որ հանգուցյալ վարչապետը շատ է սիրել ժողովրդական երգը, հերոսական մեր երգերը, այսօր էլ նրա հիշատակի համերգին հնչում էին հենց այդ երգերը: Ափսո~ս, չեմ նկատել, որ վարչապետի կենդանության օրոք մեր հեռուստատեսությունը վարեր ազգային-մշակութային քաղաքականություն: Հիշե~ք վարչապետի կառավարության մեջ մշակույթի նախարաներին և թախիծը կպատի ձեր սիրտը. այդքան էլ մակերեսային, այդքան էլ ապաշնորհ մշակութային քաղաքականություն: Մի իղձ ունենք. հանգուցյալ վարչապետի քաղաքական ժառանգները թող ճշգրտեն կուսակցության մշակութային քաղաքականությունը...Եվ Հանրայինի վրա ազդելու իրենց հնարավորությունները...

Երկրում ներքին լարվածություն կա, պետական այրերի դեմքերին նկատվում են նոր կնճիռներ.. Այսօր շարունակում էի այն հոդված–էսսեի զննումը, որ ավարտել եմ երեկ: Ինչպե՞ս ասել խոսքը, ինչպե՞ս չխորացնել պառակտումը, ինչպե՞ս չլարել առանց այն էլ լարած նյարդերը: Ուղին մեկն է` սիրել այս հայրենիքը և նրա բոլո~ր, բոլո~ր, բոլո~ր աշխատավորներին: Չկա մեկը, որն իրավունք չունենա մասնակցելու հայրենիքի վերաշինությանը: Ատելությունն ասում է. այսինչը չի~ կարող մասնակից լինել հայրենիքի գործին ... Սերն ասում է` բոլո~րն իրավունք ունեն:

Սիրելի Ֆորում, մենք էլ ասենք. ԲՈԼՈՐՆ ԻՐԱՎՈՒՆՔ ՈՒՆԵՆ....

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
26.03.2008, 23:51
Այսօրս` 26 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր շարունակում էինք “Արշալույս”-ի տարածումը: Ուրախանում ենք, որ գիրքը մտնում է մանկապարտեզներ` գոնե մեկ օրինակով: Այնտեղ նա կաշխատի: Ուզում եմ նշել մի երկխոսություն` մանկապարտեզի տնօրենի հետ: Նա ինձ ասաց, որ առանց թաղապետարանի համաձայնության` ինքը չի վերցնի գիրքը: Իհարկե, մենք այս գիրքը տարածում ենք որպես ընթերցարան և ոչ պաշտոնական ներդրվող կրթական ձեռնարկ: Մանկապարտեզի տնօրենը ինձ կուրախացներ, եթե իմանայի, որ մեր պետականությունը զգոն է և միայն առողջ կրթություն է թողնում նախադպրոցական հիմնարկ: Բայց ավաղ` տասնյակ մանկապարտեզներում օտար դրամաշնորհներով ներդրվում են մեր մանուկ սերնդի զարգացմանը վնասող կրթական մոտեցումներ:

Այսօր ավարտեցի մի հոդված-էսսե` “Դեպի նոր գոյություն, դեպի նոր պետականություն”: Այն գրել եմ Այգի հորդորով, որը միտք էր հայտնել, որ մեր աշխատանքները տարծվեն նաև մամուլի միջոոցով: Հոդված- էսսեն ուղարկեցի մի թերթի, պետք է բանակցենք: Այս աշխատությունն իր մեջ ունի Հայաստանի ապագայի տեսլիքը` միայն սկզբնական ուրվագծի մեջ, մնացյալը ցույց կտա կենդանի կյանքի ընթացքը:

Այս տարի նշվելու է Սարդարապատի հաղթանակի 90-ամյակը: Անկրկնելի վառ հիշողություններ ունեմ ութսունական թվականներից: Առողջագետի հետ, մեր փոքրիկ մանուկներին առած, գնում էինք Սարդարապատ: Ես նրանց թողնում էի և լուծվում բազմահազարանոց ժողովրդի մեջ: Ահա “Վասպուրական” պարի խումբը, պարողները 60 տարեկան և ավելի տարիքով մարդիկ, մեծ մասը` ծնված Երկրում: Պարում էին այդ հզոր վանեցիները, ի~նչ գեղեցիկ ու ծանր ծնկածալումներ, ի~նչ հանդիսավորություն. այդպիսի ցնծագին զգացում այլևս երբեք չեմ ապրել: Գալիս էին տասնյակ խմբեր, մեր բնիկ հայրենիքի ձայնեղ զավակները… Խնդությունը և արցունքը ճնում էին սիրտս, մի քանի ժամ խենթ պտույտներից հետո` գտնում էի իմ սիրելիներին, որոնք ներում էին իմ սերը մեր ժողովրդական ու գեղջկական արվեստի նկատմամբ… Հիշում եմ մեր Philosopher-ին` մանկական սայլակի մեջ, վառ արևից թուլացած…

Փարաջանովի կոլաժների ցուցահանդեսը Կիևում: Զարմանալի է, բայց` փաստ, մեկ մարդ իր սրտում կարող է տեղավորել երեք` մշակութապես բավականին տարբեր ժողովուրդների ազգային արվեստները և յուրաքանչյուրի համար լինել յուրային` ազգային- մշակությաին գործիչ: Փարաջանովն է` հայ, վրացի և ուկրաինական արվեստների այս ժառանգորդը: Բայց մի շտկում ունեմ, որը թերևս «մոռացվում» է. Փարաջանովը նկարահանել է «Աշուղ Ղարիբ» ֆիլմը, որը ադրբեջաներեն է և այս ժողովրդի աշուղական և ժողովրդական երգարվեստն է ներկայացնում: Ես ցնցվել էի այդ ֆիլմը նայելիս, Փարաջանովըւ հասկանում էր նաև թուրքի հոգին: Հյութալի, ջերմ, ազնվաշունչ մի ֆիլմ էր դա... Սրանով ես ուզում եմ նշել, որ յուրաքանչյուր ժողովրդի ոգի ունի վսեմություն և ասպետություն, այս դեպքում մենք դա տեսնում ենք նաև էթնիկ հակառակորդի մոտ: Մեծ Փարաջանովը մեզ տալիս է հումանիզմի այդ ազդակը:

Մի լուր միջազգային լրահոսից. աճուրդի է հանվել Կարլա Բրունիի` Ֆրանսիայի առաջին տիկնոջ` մոդելի և երգչուհու մերկ լուսանկարը: Սկզբնական գինը 4 միլիոն դոլլար է: Գեղանի, թախծոտ կնոջ լուսանկար է... բայց գի~նը, բայց փա~ստը: ժամանակակից Արևմուտքը խենթացել է իր հարստությունից և բավարարվածությունից և ծերանում է … այդ բավարարվածության մեջ:

Սիրելի Ֆորում, անհագ սիրել կյանքը և ... չծերանալ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
28.03.2008, 09:23
Այսօրս` 27 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրվա աշխատանքս և հաճույքս էր կարդալ Զորավար Նժդեհի աշխատությունը` Լեռնահայաստանը - Սյունիքը Խորհրդային Հայաստանի կազմի մեջ մտցնելու մասին: Զորավարի գերմարդկային սխրանքի մասին: Պարզվում է, որ խորհրդային դեսպանորդ Լեգրանի և Առաջին հանրապետության միջև կնքած պայմանագրի համաձայն` Սյունիքը անջատված է եղել Հայաստանից և հանձնված Ադրբեջանին: Զորավարը` հայրենապաշտ Լեռնահայաստանի ժողովրդի գլուխն անցած` փշրել է թուրք- ադրբեջանական - բոլշևիկյան զորքերը և ստիպել Սյունիքը մտցնել Հայաստանի կազմի մեջ:
Զորավարի տարեգրությունը շնչում է անկասելի ուժով ու հավատով: Նրան կարդալիս` պրկվում է մարդկային սրտի զորությունը... Զորավար, օգնի~ր մեզ` այս Հայաստանը մտցնելու Ոգեկան Հայաստանի կազմի մեջ, փրկելու նրան էթիկական ուծացումից ու փչացումից: Զորավարը մեզ հետ է, նա Մասիսի լանջերից հայու~մ է Հայաստանը...


Շարունակվում են քննարկումները Հայաստանի հետընտրական իրադարձությունների շուրջ: Եվ հարցնում են` շարունակե՞լ, թե՞ չշարունակել, կամ ինչպե՞ս շարունակել երկխոսությունը հակամարտող կողմերի` արմատական ընդդիմության և իշխանության միջև: Ես նայում եմ այդ քննարկումներին և ասում. Հայաստանում կա մեկ երկխոսության անհրաժեշտություն` Հայ Ազգի և նրա հոգեկերտվածքը ախտահարող պետականության, նրա քաղաքական կարգի միջև: Մնացած հակամարտությունները և երկխոսությունները կեղծ են և լուծում են միայն իշխանության բաժանման խնդիր: Հայ Ազգ - պետականություն երկխոսությունը լուծում է մեր գոյության խնդիրը` պետականության որակը փոխելու առումով: Սա է գործը: Սա է կռիվը: Այդ անարյուն կռվում պետք է հաղթի Հայ Ազգը և Հայ Մշակույթը:

Այսօր մի հետաքրքիր դիտարկում ունեմ. Կառավարությունը ընդունեց
«Հանցագործությունների կանխման պետական ծրագիրը», ստեղծվեց հանձնաժողով` Ոստիկանության պետի ղեկավարությամբ: Կողքից նայում եմ ու դառը ժպտում. ախր ոստիկանապետը ինչպե՞ս է կանխելու հանցագործությունները, ախր սա նախ մշակությաին խնդիր է: Հեռացրեք ծեծն ու ջարդը, սպանությունը հեռուստաէկրաններից, և հանցագործությունները կնվազեն 20%-ով: Թող հայ երիտասարդությունը պարի քոչարի ու ծափպար և երգի մեր հերոսական երգերը` մի քսան տոկոս էլ այստեղ կպակասեն... Ապա լուծե~ք սոցիալական հարցերը... Ապա` հայ վերնախավը թող գոմշաճակատ մեքենաների փոխարեն` փարի~ մեր կյանքին ու մշակույթին, սրանով կրթի մեր երիտասարդությանը, մի 30% էլ այստեղ հաշվե~ք… Իսկ ոստիկանապետի փոխարեն հանձնաժողովի նախագահ նշանակեք... մի փիլիսոփա- ազգագրագետի... Իսկ դու~ք հանցագործությունների դեմ մահակ եք ճոճում...

Այսօր Համաստեղին նվիրված գիտաժողով էր... Համաստեղ և Մնձուրի` արևմտյան բնիկ գյուղական համայնքի երգիչներ ... Արևմտահայ գյուղ, քո լեռները, քո արտերը, քո գութանները, անուշ բարբառներն ու երգերը... Միթե՞ այդ բնիկ գեղեցկությունը այլևս չի վերականգնվելու: Սիրելի, կորուսյալ աշխարհ, Համաստեղի ու Մնձուրու կախարդական վրձիններով նկարված` տեսնում եմ քեզ... Քեզ սեղմում եմ սրտիս, լսում եմ քո շնչառությունը և երազում` այն լեռների վրա, այն խորունկ կիրճերում, Մշո դաշտերում նորից հնչեին մեր բարբառները, մեր երգերը...

Սիրելի ֆորում, Հայկական բարձրավանդակի մեկ տասներորդ մասի վրա` ներկա Հայաստանն է: Այստեղ մեր սիրտն է: Այստեղ պահպանենք մեր լեզուն ու բարբառները: Այստեղ պահպանենք մեր բոլոր իղձերի անթեղները:

Բարի գիշեր:

Հ.Գ. Ուշացման պատճառը` ինտերնետ չկար:

Հեղինակ
28.03.2008, 23:24
Այսօրս` 28 մարտի 2008թ., ավարտվում է:


Այսօր շարունակում էինք «Արշալույս»-ի տարածման գործը: Մինչև վերջին տարիները մենք ձգտել ենք ստանալ մեր պետականության աջակցությունը, վերջերս էլ որոշել էինք փոխշահավետ համագործակցության կոչել հայ դրամատերերից մեկին` Հրանտ Վարդանյանին: Սակայն պետությունը, ֆինանսական օլիգարխիան հսկա, ոչ դինամիկ կառույցներ են և չեն կարողանում արձագանքել ժողովրդի մեջ ծնված ստեղծագործական առաջարկներին... Եվ հիմա` երբ որևէ մանկապարտեզ մեկ օրինակ «Արշալույս»-է վերցնում` սա է լինում համայնքի աջակցությունը մեր գործին: Էլի հասարակ ժողովուրդը, էլի ծնողն է օգնում իր երեխայի համար աշխատող հեղինակին, և ինչքան համեստ է այդ աջակցությունը: Ինչևէ, արդեն ձեռնարկում ենք Առողջագետ-ի «Նոր Անգիտաց անպետ» գրքի տպագրության գործը: Հերթի է իմ պոեզիայի Հատընտիրը... Ե՞րբ են լույս աշխարհ գալու այս սիրելի զավակները...


Այսօրվա միջազգային լրահոսից. ցավալի, շատ ցավալի է Իրաքի բարեկամ ժողովրդի պառակտումը. Իրաքյան կառավարությունը և շիա ապստամբները զարկում են իրար: Նավթի հոտը, հեղվող արյունը, ամերիկայն ուղղաթիռները, զոհերը, արաբն ու ամերիկացին խառնվել են իրար... Ահա թե ինչպիսի~ ժողովրդավարություն է բերել ամերիկյան ագրեսիան Իրաքի ժողվորդին:

Այսօր նորից խոսվում էր այն մասին, որ Ամերիկան կարող է դադարեցնել «Հազարմյակի մարտահրավերներ» ծրագրով Հայաստանի ֆինանսավորումը` նկատի առնելով վերջին ոչ ժողովրդավարական զարգացումները մեզանում: Որ ժողովրդավարությունը Հայաստանում փայլուն վիճակում չէ` դա փաստ է, բայց շատ կասկածելի են ժողովրդավարության հաստատման ամերիկյան լծակներն ու չափանիշները:

Այսօր խոսում էին տեղեկատվություն ստանալու` մարդու իրավունքների մասին: Ահա մենք էլ` հայ հեղինակներս, փորձում ենք տեղեկատվություն հայթայթել սփյուռքահայ դպրոցների մասին, կապ հաստատել նրանց հետ: Եվ ի՞նչ... տասնյոթամյա անկախության ընթացքում մեր պետությունը չի ստեղծել մի կայք, որի միջոցով Հայաստանի և Սփյուռքի կրթական տարածքները կշփվեին իրար, կգտնեին իրար... Եվ մենք էլ չենք գտնում, թե որտեղ են Սփյուռքի դպրոցները... Եվ ի՞նչ է մտածում կրթության և գիտության դաշնակցական նախարարը... Միթե՞ միայն միջազգային կրթական տարածքին ինտեգրվելու~ մասին, Բոլոնիայի գործընթացին միանալու~ մասին, տեղեկատվական հասարակություն ստեղծելու~ մասին և ամեն տեսակ այսպիսի, ներեցե~ք, «զահրումարների» մասին, բացի Սփյուռք–Հայաստան կրթական համատեղ տարածքի խնամքից:

Այսօր «Իրավունք» թերթում լույս է տեսել մի ծավալուն, լավ հոդված «Կարին» ազգագրական երգի-պարի համույթի գեղարվեստական ղեկավար Գագիկ Գինոսյանի մասին: Գ.Գինոսյանը հայ ժողովրդի ամենարթուն զավակներից մեկն է: Նա փնտրում ու գտնում է մեր պարերը, գտնում ու հաստատում է մեր ինքնությունը: Ահա թե ով կարող է մասնակից լինել մեր ապագայի, մեր նոր պետականության կերտմանը: Սիրելի ֆորում, գտե~ք, հայտնաբերե~ք «Կարինը», ուժ ստացեք ... Էրզրումի բարձր լեռներից...

Հանրային հեռուստատեսության կոմեդիանտը ասում է. «հայը խոստովանում է` ես սիրում եմ քեզ, ռուսն ասում է` я люблю тебя, իսկ չինացին... իր սև գործը լուռ է անում» ... Ես էլ ասում եմ` ո~վ կոմեդիանտ, սիրո խոստովանությունը սև գործ չէ,- ե՞րբ է ավարտվելու քո տխմար հումորը: Իսկ սրանց պրոդյուսերը ասում էր` «անհնար է սիրել... առանց ձեռքերը կեղտոտելու»: Մենք էլ ասենք` անհնար է նայել Հանրային հեռուստատեսություն և չաղտոտել միտքը, հոգին, սիրտը...

Սիրելի ֆորում, պաշտպանենք մեր սիրտը անգիտության, տգեղության և խավարի ազդակներից:

Բարի գիշեր:

Լ.յ.ո.վ.
29.03.2008, 00:44
Բոլոր գրառումները չհասցրեցի կարդալ, բայց ընդհանուր առմամբ դրական կարծիք կազմեցի, հարգելի Հեղինակ, ձեր մասին:

Ընդհանրապես պետք է ամեն օրվա վերջում վերլուծես անցածդ օրը, որպեսզի գիտակցես արածդ սխալները` հաջորդ օրերում դրանք չկչկնելու նպատակով:
Ու ընդհանրապես`
մարդը սովորում է իր սխալենրի վրա, իսկ խելոք մարդը ուրիշի սխալների վրա ;)

Ես ինքս այսքան կամքի ուժ չունեմ :oy, որպեսզի ամեն անգամ վերլուծեմ օրս, բայց հույսով եմ ձեր տարիքում կունենամ: :)

Հեղինակ
30.03.2008, 00:03
Այսօրս` 29 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Գարուն է … ծիրանիները ծաղկել են: Մեր ընտանիքը հիշում է այն տասնհինգ տարիները, երբ առավոտյան արթնանում էինք և տեսնում էինք ծաղկած ծառերը: Ժամանակին թողել էինք Երևանի մեր տունը և գնացել էինք գյուղ` բնությանը ավելի մոտ ապրելու… Դժվարին տարիներ, ոգորումի տարիներ: Ծաղկած բնությունը, միրգն ու պտուղը մեզ օգնում էին, բայց պայքարն ու դժվարություններն ավելի շատ էին: Այժմ ապաքինվում ենք այդ դժվարին տարիների տված վերքերից: Գարուն է …

Այս սեպտեմբերին Հայ Առաքելական եկեղեցին նորից մյուռոն է եփելու… վաթսուն տեսակ ծաղիկներից, բալասաններից, անուշահոտ յուղերից… Սա հրաշալի է և խորհրդանշական: Որքան մաքրություն ու թաքնված էներգիա կա այս խորհրդանիշի մեջ: Որքան քաղցրություն, երբ մանկան ճակատին արևափայլում է սքանչելի ամբրոսիան…Բայց, ավա~ղ, խաթարվել է առավել հրաշակերտ մյուռոնի ստանալը… Մարդկային հոգու և նրա էության մյուռոնի: Այսօր, ամեն օր հայ մարդու, հայ մանկան հոգու մեջ լցվում են ու եփվում… վաթսուն տեսակի աղտեղություն … անհանդուրժողականություն, կեղծ մշակույթ, գռեհիկ ժարգոն, զոռբայություն, վախ, շահատենչություն և այլն: Եվ ոչ մի մյուռոն մեզ չի փրկի դեգրադացումից, եթե չփոխվեն այն բաղադրիչները, որից սինթեզվում է մեր էությունը, մեր հայկականությունը: Մյուռոն եփելուց առաջ, թող Հայ Եկեղեցին լավ մտածի, թե ինչպես մասնակից լինի հայ մարդու էության առողջացմանը: Ինչն իր գլխավոր գործն է…

Այսօր ստացա Դար ակումբից Hrayr-ի նամակը` «Իսկ որտեղից եք ծանոթ Աստվածաշնչյան խոսքերին, ինչպես եք դրանք ընկալում և ինչ են նրանք ձեր համար»:
Եվ պատասխանում եմ հրապարակավ: Աստվածաշունչը ինձ համար կյանքի և բնության արաչական ճանաչողության աղբյուրներից մեկն է: Եվ կասեի, ինձ համար` ոչ գլխավորը...

Ամեն մարդու համար արարչագործության ճանաչողության մշտական աղբյուրը կա և կլինի իր ազգային մշակույթը` ամբողջ հարստությամբ և ԿՅԱՆՔԸ: Ինձ համար ճանաչողության աղբյուր է այն ամենը, ինչ ոգեշնչում է իր ԳԵՂԵՑԿՈՒԹՅԱՄԲ~ գեղեցիկ ծաղիկը, նոր բացաված բողբոջը, արևածագը, Չարենցի բանաստեղծությունը, կնոջ աչքերի փայլը, մանկան ծիծաղը...: Աստվածաշունչը..., Սողոմոնի Երգ-երգոցը, ոգեունչ և խորունկ շատ տեքստեր...

Բայց հաճախ Աստվածաշնչի մեջ հանդիպել և զգացել եմ այնպիսի գծեր, որոնք խորթ են իմ հայկական էությանը... Էթիկապես երբեք չեմ համաձայնվել Աբրահամի «իմաստնության» հետ, որը փարավոնին ներկայացրել էր Սառային` որպես իր քրոջ և խիստ պրագմատիկ ձևով հանձնել էր նրան: Հայկական էությունս չի համաձայնում Հին Կտակարանի վրեժխնդիր աստծո հետ, որը հորդորում է մի իսրայելցու` բնաջինջ անել հակառակորդի մանուկներին, ծերերին և կանանց: Եվ դեռ փնտրում են, թե որտեղ են մարդկության եղեռնների հոգեբանական արմատները:

Իմ սիրտը նաև չի համաձայնում, սիրելի Hrayr քո ստորագրության հետ, թե «ով չի ճանաչում Աստծուն, նրա մեջ ճշմարտություն չկա»: Ճշմարտությունը կա բոլորի~, բոլորի~, բոլորի` մեջ, քանի որ բոլորի մեջ դրված է արարչական անմահ կայծը:

Եթե ես ունենայի հոգևոր իշխանություն, բայց առանց դրա էլ հորդորում եմ` ազգային-եկեղեցական մի ժողովով հրաժարվել Հին Ուխտից, որպես հայոց հավատի աղբյուր ընդունել Նոր Կտակարանը` Նրա մեջ ավելացնելով մի շարք սքանչելի պարականոն ավետարաններ, միաժամանակ ընդունելով հայ բնիկ դիցարանի հոգևոր – մշակութային արժեքները: Ահա սա կլիներ Հայկական նոր վերածնության հոգևոր հիմքերից մեկը: Սիրելի հայ երիտասարդություն, երբեք մի վախեցեք ոչ մի դոգմատից, ոչ մի մեխանիկական շարադրանքից, այլ ձեր Ոգու, ձեր Մշակույթի, ձեր Հայկականության մեջ գտեք կյանքի աղբյուրները:

Այսօրս մի քիչ հոգևոր-կրոնական երանգ է ստանում, թեկուզ սիրտս ավելի շատ գարունի, կայնքի ու մարդկանց հետ է: Բայց այսօր մի դրվագ էլ կա, որի մասին ուզում եմ ասել... Մուղնու հրաշագործ, բուժիչ Ավետարանի տոնախմբությունն ու ուխտանացությունն է վաղը: Ավետարանը Մատենադարանից տանելու են Մուղնի, և հավատավոր ժողովուրդը իր համբույրն է դրոշմելու նրա վրա:

Ահա այս հաղորդումից հետո Հայլուրը հայտարարեց` այսօր ֆրանսիական թրիլլեր է… պրոֆեսիոնալ գլխակերների մասին … զոհին շղթայել;ով նրա համար կյանքի ոչ մի շանս չեն թոնղնում, ապա` շարոնակությունը. Դիտեցե~ք մարտաֆիլմ. «Օրնեքից դուրս»:
Այո~ … Մուղնու Ավետարան և... պրոֆեսիոնալ գլխակերներ … Դժվար է զսպել հոգու ալեկոծությունը և զայրույթը... Տաս օրից հետո Հայաստանի ներկա նախագահը հրաժեշտ է տալու իր ապարանքին: Ես արդեն վաղուց ասել և հրատարակել, այսօր էլ ասում եմ` անձամբ նրա վրա եմ դնում այս մշակութային ասպատակության պատասխանատվությունը, ըստ որի հայ ազգը իր խաղաղ հանգստի երեկոյան ժամին արժանի է միայն սպանություն ու ծեծուջարդ տեսնելու: Այսպիսի մի որոշում է կայացրել Հայաստանի նախագահը, նրա աշխատակազմը և նրանց դրածո` Հանրայինի նախագահ Ալեքսան Հարությունյանը: Մի ազգ մշակութապես ոչնչացնող որոշում է սա…Ես ապստամբում եմ Հանրայինի շարունակվող ցինիզմի դեմ...

Սիրելի ֆորում ձեզ կոչում եմ ոգու արթնության` մեր կյանքը եղծող հակամշակույթի դեմ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
30.03.2008, 22:45
Այսօրս` 30 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Գարնանային խաղաղ, պայծառ օր էր: Այսօր լուր առանք մեր սիրելի զինվորից, այն խոր ձորում արդեն գարուն է, զինվորները արդեն լվացվում են գետի ջրի մեջ... Այս օրերին ընտանքիով մի հարց էինք լուծում, կարևոր մի հարց` կապված մեր կյանքի հետագա ընթացքի հետ: Չեմ մանրամասնում, բայց ձգտում էինք անել ճիշտ, էթիկապես հիմնավորված քայլեր... Եվ ի~նչ. Կյանքը ինքը լուծեց խնդիրը... Եվ եզրահանգեցինք` Մարդը քայլում է, Բնությունը` տեղ է հասցնում: Կյանքի ամենազոր, բարդ, տարերային Պրոցեսը – հոսում է մարդուց գաղտնի, գետի նման, և վաստակիդ չափով կյանքի ալիքը ափ է հանում հասանելիքը:

Շարունակվում են մարտի մեկ-երկուսի իրադարձությունների քննարկումները: Այսօրվա կիրակնօրյա 360 աստիճան հաղորդումն էր, բերեցին մի հատված «Եվրապոլիս» հաղորդաշարից. Իմ բարեկամներից ` Արմեն Այվազյանն է: Սակայն կարծում եմ` մարտի իրադարձությունների նրա մեկանաբանությունը կարիք ունի լուրջ ճշգրտման: Նա գտնում էր, որ փաստացի Լ.Տ.Պ. և ՀՀՇ-ն ապստամբություն էին բարձրացրել պետության դեմ, ինչը պետք է ճնշվեր: Այստեղ կա մի նրբություն` խնդիրը ՀՀՇ-իշխանություն հակասությունը չէ: Իրականում այդպիսի հակասություն որակական առումով նույնիսկ չկա:

Ներքին, էթիկական հակամարտությունը ընթանում է Ժողովրդի Ոգու և Երրորդ հանրապետության պետական – քաղաքական կարգի միջև: Պետականությունը` իր էթիկայով ազգային չէ, հայկական չէ, մշակութային չէ և ծնում է ժողովրդի խուլ հակադարձումը: Ահա այն տեղը, որտեղ պետք է աշխատեն բոլորը` փոխել պետականությւան որակը, սրա վրա պետք է աշխատեն իշխանությունը, ժողովրդի բոլոր խավերը, մտավոր դասը` Արմեն Այվազյանը, ես , մյուսները...

Միջազգային լրահոսից` ինձ առանձնապես հուզում է տիբեթական շարժումը: Համակրում եմ Չինական պետականությանը, ցանկանում եմ ` սխալներ չգործի , բայց չեմ կարող անտարբեր լինել Տիբեթի վերքին: Իմ հոգին ինչ որ չափով այնտեղ է. 7000 մետր բարձրության վրա բխում են տաք հեյզերները, աճում է Ռոդոդենդրոն ծաղիկը, բուդդայական տաճարներում պահպանվում է մարդկության իմաստությունը, քարանձավներում կենդանի են Մեծ Ուսուցիչների մարմինները` որպես մարդկության գենետիկ նյութ, իսկ նրանց Ոգիները աշխատում են մարդկության համար: Զորավոր Տիբեթ, Հայկական բարձրավանդակից Քեզ և Քո Ոգուն հղում եմ ջերմ մաղթանքներ:


Սիրելի ֆորում, դուք սիրու՞մ եք փոխինդ ուտել... Ահա` Տիբեթում փոխինդը պատրաստում են խարկած գարու ալյուրից` խառնած յակի յուղի հետ և տաք ջրով: Այս աննման առողջարար սնունդը կոչվում է Զամպա: Ձեզ բոլորիդ ցանկանում եմ Զամպայի քաղցրություն և նրա տված առողջությունը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
31.03.2008, 22:48
Այսօրս` 31 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր եղանք հայտնի սրտաբանական կլինիկայում, Առողջագետի հետ ներկայացրեցինք մեր աշխատանքները. ղեկավարն էր, բժիշկների մի խումբ, օրդինատորներ: Լավ մթնոլորտ էր, դժգոհ չենք: Բայց դեմքերից և ընկալման աստիճանից կարելի էր հասկանալ, որ առողջ ապրելակերպը և նրա ապաքինող ուժը, նրա կանխարգելիչ դերը` ժամանակակից բժշկի համար մի հեռավոր մոլորակ են: Սիրելի գործընկերներ, ե՞րբ եք մոտենալու ԿՅԱՆՔԻ ԱՌՈՂՋԱՑՄԱՆ մոլորակին: Ախր այստեղ են իրական կանխարգելման հնարավորությունները, ախր այստեղ է առողջապահության ապագան:

Առողջագետի հետ խոսում էինք և վերհիշում, թե մեր առողջապահության համակարգի պատասխանատուները, ավելի ճիշտ` ԱՆՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒՆԵՐԸ, ինչպես են խուսափում իրենց կլինիկաներում մտցնել առողջ ապրելակերպի բժշկության համակարգը: Այս տարիներին որքան ուժ ենք ծախսել նրանց դրած պատերը փշրելու համար: Բայց ապարդյուն: Հիվանդ մարդկանց տառապանքը եկամտաբեր է, իսկ պարզ ու հասարակ եղանակներով առողջացումը` կխփի հիվանդանոցային և դեղորայքային ինդուստրիաներին: Բայց ԿՅԱՆՔԻ ԱՌՈՂՋԱՑՄԱՆ հաղթանակը անխուսափելի է: Սիրելի Առողջագետ, մի~ վհատվիր, միասին պայքարելու ենք … մինչև վերջ:


Ի դեպ, հենց նոր Առողջագետին զանգում էին Բորդոյից և խորհրդակցում մի հիվանդ երեխայի համար: Այս երեխային մանկապարտեզում տալիս են, օրինակ` մեկ ճաշի ժամանակ - կանաչ լոբի, յոգուրտ, պանրով թխվածք, սեզոնային մրգեր և հյութ,- երեխան խզզում է, հազում, իսկ բժիշկը դա հիվանդություն չի համարում : Սիրելի ֆորում այսպես և այս հերթականությամբ սնվելը հիվանդության կբերի, ձեզ խորհուրդ կտանք` խմել հյութը, մի քսան րոպե անց ուտել միրգը, ապա սպասել. լավ կլիներ պանիրն ուտել առանձին` կանաչու հետ, ապա ուտել հաց և կանաչ լոբի: Սա առողջագիտական հերթականությունն է:

Իսկ Ագոյի խումբը եկել է մեզ ժողովրդավարություն սովորեցնելու: Երբ կլինի` մենք սովորեինք այդ ժողովրդավարությունը, իսկ Ագոյի խումբը գար Հայաստան` ուսանելու առողջ ապրելակերպի սկզբունքները… Դա կպայծառացներ եվրոպական դիվանագետների ուղեղները…

Երկրում քննարկվում է` ինչպես հաշտեցնել Հայաստանում հակամարտող կողմերին: Ես էլ հարցոնում եմ` ո՞վ են այդ կողմերը. կասեք` Լ.Տեր-Պետրոսայնը` իր կողմնակիցներով և նորընտիր նախագահը` իրեն օժանդակող ուժերով: Ես ավելացնում եմ` չէ~, չէ~, չէ~, հազար անգամ չէ~, հակամարտող կողմեր են հայ ժողովրդի Ոգին և նրա էթիկային չհամապատասխանող` մեր հիվանդ պետականությունը: Ահա սրանց միջև կարող է գնալ երկխոսությունը: Հայ ազգային ոգին ներկայացնող Ուժը միշտ ասպարեզի վրա է …, սակայն մեր ժողովուրդը չի տեսնում նրա կրողներին, քանի որ ուժեղը, մեր սիրելի ժողովրդի պատկերացմամբ` ջիփերի նախիր պետք է քշի…Ողորմելի զանգված, քանի չես սովորել Ոգով ուժեղին տեսնել, գնահատել` արժանի չես երջանկության և առաջնորդության…

Մի կարևոր մշակութային իրադարձություն` լրանում է Թաթուլ Ալթունյանի երգի- պարի անսամբլի ստեղծման յոթանասուն ամյակը: Շնորհավորում եմ: Բայց մեր երիտասարդությանը հստակ պետք է ասել` մեր տոհմիկ երգն ու պարը իրենց մշակութային արժեքով վեր են կանգնած այս անսամբլի ոճից. ալթունյանական մշակումները` մի քիչ քաղցր` արևելյան երանգով երաժշտությունը, հեզանազ պարերը, կովկասյան պարի որոշ տարրեր և այլն` հաճելի են աչքին, բայց ամենաբարձրը չեն, հպարտ չեն, ազնվական չեն, տոհմիկ հայկական չեն…

Սիրելի ֆորում, ցանկանում եմ ձեզ անկասելի, անպայաման, անհետաձգելի հանդիպում ՀԱՅ ՏՈՀՄԻԿ ԵՐԳԻ ՈՒ ՊԱՐԻ ՀԵՏ: Այն ժամին, երբ ճանաչեցիք ու սիրեցիք այդ հարստությունը` աշխարհի տերն եք դառնալու…

Բարի գիշեր

Հեղինակ
01.04.2008, 22:25
Այսօրս` 1 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:


Այսօր սովորական աշխատանքային օր էր: Շարունակում էի Առողջագետի մենագրության խմբագրումը, որոշել ենք հնարավորինս արագացնել տպագրությունը :

Շարունակում ենք “ Արշալույսի” տարածման գործը: Ստացվում է, բայց առանց փոքրիկ կուրյոզների չի լինում: Մի մանկապարտեզի վարիչ քննախույզ հարցնում է` իսկ այդ գրքի ստեղծմանը մասնակցե՞լ են նախադպրոցական գործի մասնագետներ… Ես էլ պատասխանում եմ` Հայաստանում վերջին քսան տարվա ընթացքում նախադպրոցական երեխայի սննդի հարցերով զբաղվել է միայն մեր աշխատախումբը և ուրիշ ոչ ոք, իսկ մանկապարտեզները առայժմ ղեկավարվում են սննդի այն նորմերով, որոնց հիմքը դրվել է… երեսնական թվականներին… Մանկապարտեզի տնօրենը շատ զարմացավ, մեծամիտ ձայնը մի քիչ նստեց և … համաձայնեց ստանալ “Արշալույսի” մեկ օրինակը:
Ի դեպ, հրաշալի են գործում կյանքի դրած արգելքները, եթե դրանք ճիշտ ես հաղթահարում: Եթե մեր հանրությունը թափվեր “Արշալույս”-ի վրա և մի քանի շաբաթում տիրաժը սպառվեր, ապա մենք ստիպված չէինք լինի ամեն մանկապարտեզի մեկ օրինակ հասցնել: Ուրեմն` կեցցե~ն կյանքի դրած արգելքերը, դրանք մեր վերընթացի աստիճաններն են:

Հոդված-էսսեն, որի մասին գրել էի` մոտ օրերս մի լրագիր տպագրելու է: Խմբագրին ասում եմ` վստահ չեմ, թե ճիշտ եմ ընտրել տպագրության ժամկետը, գուցե հետաձգենք… Իսկ խմբագիրն ասում է` դեռ ուշացրե~լ եք… Գուցե ճիշտ է, ուրեմն` հառա~ջ: Բայց քանի համարում է տեղադրելու 14 համակարգչային էջը` չգիտեմ:

Աjսօրվա միջազգային լրահոսից` մի շատ հետաքրքիր տեղեկություն: Վատիկանը, պատկերացնու՞մ եք, ի~նչ հաղորդագրություն է տարածել. թե աշխարհում իսլամի դավանողները արդեն քանակով գերազանցում են կաթոլիկներին, և բացատրել նրանով, թե մուսուլմաններն ավելի արագ են բազմանում, քան կաթոլիկները: Ես էլ Վատիկանին Հայաստանից ասում եմ. Ո~վ Պապի աթոռանիստ, ինչու՞ ես կաթոլիկ քրիստոնյային և մուսուլմանին հակադրության մեջ դնում, ինչու՞ ես կրոնները հակադրությսան մեջ դնում: Խաչակրաց արշավանքներից մինչև այսօր` միթե՞ Վատիկանը էթիկական զարգացում չի ապրել, միթե իսլամ– քրիստոնյա հակադրությունն է նրա գաղափարախոսության հիմքը: Կաթոլիկ քրիստոնյաների կառուցած աշխարհը սա չէ՞, այս հիվանդ քաղաքակրթությունը չէ՞: Այդպես էլ կրոնները բաժանում ու թշնամացնում են ժողովուրդներին…

Այդ նույն հաղորդագրության մեջ նշվում է, որ քիրստոնյաների ընդհանուր քանակը, այնուհարդերձ, գերազանցում է իսլամի դավանողներին , հաշվի առնելով նաև մյուս եկեղեցիների դավանողներին: Մի խոսքով` աչքներս լույ~ս: Այսպիսի հաղորդագրությունը ես ամոթալի եմ համարում, նրա մեջ կրոնական երկպառակության և բութ կրոնամոլության երանգ կա …

Մեր մշակութային կյանքից մի նրագբագիծ. պատկերացնու՞մ եք, սիրելի ֆորում, “Շանթով” գնում է մի հայկական քրեական սերիալ… “Վերվարածները”, ի~նչ էլ անուն է: Իսկ ես չգիտեի: Այսօր նրանց հետ հարցազրույց պիտի լինե~ր, հետագա պլանները պիտի պարզեի~ն: Ինչքան ողորմելի ընթացք է` ամեն ինչում պատճենահանել ուրիշներին, հիմա էլ քրեական սերիալն էր մեզ պակաս… Բոլոր հեռուստաալիքներով և համառորեն ընթանում է ազգային համայնքը դեգրադացնող հաղորդումների հեռարձակումը: Ինչու՞: Ո՞վ է այս քաղաքականության ճարտարապետը: Ո՞ր խավի, ո՞ր ուժի, քաղաքակրթական ո՞ր երևույթի կեղտոտ ձեռքերն են փչացնում մեր մշակութային դաշտը: Եթե այս խնդիրը չլուծվի, ապա կվատանգվի մեր ապագան…


Սիրելի ֆորում, երգիծանքի և հումորի օրը ձեզ ուրախություն եմ մաղթում, կոչ եմ անում ձեզ չդիտել, ուղղակի արհամարել այնպիսի “երգիծական հաղորդումներ”, ինչպիսին են «32 ատամը» և Հ2-ի «Պահմտոցին” և այլն: Արթուն ուրախություն բոլորիդ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
02.04.2008, 22:19
Այսօրս` 2 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր գնացի հոդված-էսսեիս հետևից … “Լուսանցք” շաբաթաթերթ, համեստագույն պայմաններ, համառ աշխատանք: Գլխավոր խմբագիրը - Սուրեն Գեղամյան, մի պինդ հայ աշխատավոր, որ տարիների մեջ անում է իր գործը: Իրար հասկանում էինք կես խոսքից: Այո կա մարդկանց մի շերտ, որը ճիշտ ու անվրեպ է գնահատում Հայաստանի ներկա իրավիճակը: Այս կռվի վերջը չի կարող լինել ներկա երկու կողմերից որևէ մեկի հաղթանակը, քանզի այդ երկուսը նույն ծագումն ունեն, ելքը` ազգային ոգուց բխող աշխարհայացքի հաղթանակն է և նոր որակի պետականության ստեղծումը:


Մի երկու օր առաջ հեռաձայնել էի մեր հին բարեկամին, Հայ Արիական միաբանության առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանին: Երկուսս էլ ուրախ էինք… Այսօր “Լուսանցքում” հանդիպեցի Արմենի անդրադարձին` նվիրված հանգուցյալ վարչապետ Ա. Մարգարյանի հիշատակին ` “Շատ բան չհասցրեց”: Սիրելի Արմեն, սիրելի հայ ազգայնականներ, ախր ի~նչ պիտի հասցներ Ա. Մարգարյանը, որ չհասցրեց…Մենք պետք է անկեղծ լինենք մեր պատմության առջև: Ասել եմ ու նորից ասելու եմ` հայ նժդեհական կուսակցությունները, այդ թվում` ՀՀԿ-ն, դեռևս չեն տիրապետել Նժդեհի ուսմունքի հիման վրա պետականություն կառուցելու տեսությանն ու գործելակերպին: Անձնական փորձով հաստատում եմ` Ա. Մարգարյանի կառավարությունը կրթության, առողջապահության, ապրելակերպի, մշակույթի և այլ ասպարեզներում վարել է ոչ ազգային քաղաքականություն… Սա դեռևս մեղմ բնորոշում է: Ե՞րբ պետք է Նժդեհ հրատարակելուց անցնենք Նժդեհի Ուսմունքը հասկանալուն և կիրառելուն…

Այս տարի նշվելու է Վազգեն Հայրապետի հարյուրամյակը… Շատ լավ, հրաշալի, հայրենասեր Հայ էր Վազգեն Առաջինը… Սակայն այս հոբելյանը նշելիս` պետք չէ՞ արդյոք մի անգամ էլ հաստատենք, թե ինչ էթիկական պահանջներ են ներկայացվում այս հոգևոր պաշտոնին: Առաջին պահանջն է` կաթողիկոսը ժողովրդի նեղության ժամին պետք է պաշտպանի նրա դատը: Վերջին տասնյոթ տարիներին ո՞ր կաթողիկոսն է եղել այս էթիկական բարձրության վրա: Հոբելյանն առիթ է` պատասխանելու այս հարցին:

Այսօր երկու մշակութային անդրադարձ ունեմ:
Երաժշտական փոստարկղի հաղորդավար Սուսաննա Շահինյանն ասում է, թե նամակ են ստացել մի պապիկից. “մեր բալիկը խենթի պես սիրում է Հայկոյին, խնդրում ենք հաղորդել նրա երգը” : Եվ այսպես մի քանի պապիկ - մամիկի նամակ, որոնք իրենց թոռնիկներին ուզում են նվիրել Հայկոյի երգը: Ողբա~մ զձեզ, հայ պապիկներ և հայ երեխաներ, որ ձեր սիրելի երգիչը անձայնեղ, հայ երգի հետ կապ չունեցող Հայկոն է: Մի քանիսն էլ գրել էին, թե ուզում են լսել “Արևիկ” մանկական համույթին: Ահա այսպես` մեր Հանրային հեռուստատեսությունը բթացնում և ամլացնում է մեր ժողովրդի ճաշակը:

Այսօր մի զարմանալի ցուցահանդես էր. մի հայ տղա, չգիտես ինչու` ազգանունը Նեֆյոդով (երևի հայրը ռուս է), անհատական ցուցահանդես էր բացել` աստվածաշնչյան նկարների ոճով` մոտավորապես Մանկական Աստվածաշնչի նման … Հիսուսը, առաքյալները… Եվ ի~նչ ներկայացուցչություն` փոխքաղաքապետը, փոխարտգործնախարարը, Պարսկաստանից` մի բարձրաստիճան հոգևորական… Հոգևորականն ասաց, որ այս նկարները կօգտագործվեն երեխաների դաստիարակության համար… Զարմանալի էր այս ցուցահանդեսի շքեղությունը: Ամո~թ է, սիրելիներ. Ավետարանի այսպիսի նկարազարդումը արվեստ չէ, զբաղմունք չէ, նկարչություն չէ, երեխաների կրթության նյութ չէ: Կրոնը չպետք է այսպես անարվեստ պարտադրվի մեր մանուկ սերնդին….Կեղծ մշակույթը Աստվածորդու անվան քողի տակ մտնում է Հայաստան: Եվ նրա մուտքին օգնում են տարբեր միջազգային կենտրոններ, ահա թե ինչու~ էին այդպիսի պաշտոնական դեմքեր հավաքվել…Հայկական սիրտս ապստամբում է այսպիսի “Հիսուսի”, այսպիսի “արվեստի”, այսպիսի “կրթության” դեմ…

Սիրելի Ֆորում, մեր պաշտամունքը ԳԵՂԵՑԿՈՒԹՅՈՒՆՆ Է: Եթե Աստծո պատկերը գեղեցիկ արվեստով չի արված` մեզ ի՞նչ պետք այդ պատկերը կամ այդ…աստվածը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
03.04.2008, 23:05
Այսօրս, 3 ապրիլի 2003թ, ավարտվեց:

Սիրելի Ֆորում, այսօր մի շարք հանգամանքների բերումով, հիմնականում` ծանրաբեռն եմ այլ գործերով, չեմ կարող հերթական գրառումս անել: Եվ մտմտում եմ "Այսօրիս" ապագա ընթացքի մասին... Բոլոր դեպքերում` ԳԱՐՈՒ~Ն է...

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
04.04.2008, 22:24
Այսօրս` 4 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր առավոտյան շուտ դուրս եկա. պետք է առնեի “Լուսանցք” շաբաթաթերթը:
Տպագրվել է իմ հոդված- էսսեի առաջին հատվածը` “Դեպի նոր գոյություն, դեպի նոր պետականություն”:

Զարմանքով նկատեցի. հոդվածի հետ` որպես ձևավորում տեղադրված էր մի նկար: Գյուղին ծանոթ մարդիկ կիմանան` աղբյուրի մոտ քարից գուռ են սարքում, ջուրը լցվում է, գյուղացիները դույլով վերցնում են ջուրը տնտեսական կարիքների համար, անասուններն էլ ջուր են խմում: Ահա այդպիսի մի գուռ էր նկարում: Ուրախ եմ խմբագրի գտնումի համար: Ի դեպ, այդ գուռը հենց այդ տեսքով մի քանի օր առաջ տեսել էի երազիս մեջ: Իրապես ճշմարտությունը մի գուռ է, որից պետք է խմի ժողովուրդը… Ուրախ կլինեի,եթե իմ համեստ աշխատանքից մարդիկ ճշմարտության ջուր խմեին…

Կյանքը միշտ ճիշտ է տնօրինում իր հարցերը… Հիշում եք` մենք մի նամակով դիմել էինք հայտնի դրամատեր Հրանտ Վարդանյանին` մեր աշխատանքների մեջ ներդրումներ անելու առաջարկով: Նա էլ, ինչպես վայել է հայ դրամատիրոջը, որևէ քայլ չարեց` քանզի ծխախոտից և կոնֆետից այն կողմ` էլ ինչ… կրթություն կա աշխարհում… Եվ լավ արեց: Մեր հույսը մեզ վրա մնաց, դրա համար էլ այսօր “Արշալույսը” մանկապարտեզներ ենք տանում: Սա ավելի կարևոր է երկրի համար, քան եթե մենք քնեինք Հրանտ Վարդանյանին ներդրումների փափուկի բարձի վրա: Շնորհակալություն կյանքին` իր դասի համար:

Բայց ասել և ասելու ենք “Հայրենիք” մանկական հեռուստատեսությունը շատ կուժեղանար առողջ ապրելակերպի հաղորդաշարով: Շատ կուժեղանար ճիշտ մշակությաին քաղաքականությամբ: Սա ասել և ասելու ենք հայտնի դրամատիրոջը: Իհարկե, “Հայրենքիը” նրա սեփականությունն է, բայց նա էլ, իր “Հայրենիքն” էլ …մեր Հայրենիքի սեփականությունն են: Սա է ճիշտ մոտեցումը. մշակութային քաղաքականությունը չպետք է թողնվի անհատի գիտակցությանը, ինչպես այժմ կա մեր` մշակութապես անտեր, անպետական երկրում…

Մտածում էի շարունակել “Նամակներ Զորավար Նժդեհին” շարքը` ԴՆ ֆորումում, բայց “Դար” ակումբում թեմա է բացվել “Նժդեհի գաղափարները …”: Շատ կարևոր է` մեր երիտասարդությանը հասցնել Զորավարի Ուսմունքի էությունը: Երևի երկու ճակատով չհասցնեմ: Խնդիրն այն է, որ ֆորումներում… աշխատում եմ, ոչ թե զրուցում. ափսոս, այս գործին էլ չեմ կարողանում թեթև մոտենալ…

Սիրելի ֆորում, Նժդեհի Ուսմունքի արմատները հավերժության մեջ են, ձեզ բոլորիդ ցանկանում եմ Զորավարի տոկունությունը` այս բարդ ժամանակներում: Հայաստանը պաշարված է կեղծ գաղափարներով և կեղծ մշակույթով, այս գրեթե աներևույթ զորքերը տեսնելու համար` սուր աչք է պետք: Սրատեսությու~ն բոլորիդ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
05.04.2008, 22:18
Այսօրս` 5 ապրիլի, ավարտվում է...

Այսօր առավոտյան այցելուներ ունեինք մեր հայրենի Քյավառից: Առողջագետը խորհրդատվություն էր տալիս մի ընտանիքի, որի աղջնակը` 14-15 տարեկան հիվանդ է հայտնի նյարդային հիվանդությամբ: Այս նորահաս հոգին իր կյանքը լցնում է սերիալներով ... Քյավառը որտե~ղ – հարավային Ամերիկան որտե~ղ...Նրա սիրտը նոր է բացվում կյանքի առջև, նրան սպասում է առաջին սերը..., իսկ սերիալները... Այս ամենը, իհարկե, խաթարում է աղջկա առողջությունը: Առողջագետը խորհուրդ էր տալիս` դուրս արի, զբոսնիր, կանաչների վրա քայլիր: Իսկ աղջնակը հարցնում է` « Իսկ գոնե մե սերիալ կանա՞մ իշկամ»:

Երկիրը ապրում է ... Հայկական ժողովրդավարության հայրը` Պարույր Հայրիկյանը առաջարկել է մի մաթեմատիկական համակարգ, որը կոչել է ժողովրդա- վարական- խորհրդարանական մոդել, ըստ որի ամեն մարդ կարող է մասնակցել երկրի կառավարամանը: Այժմ համակարգի գաղափարը տարածվում է Հայաստանում ...Իհարկե ՄԱՐԴՈՒ ԷՎՈԼՅՈՒՑԻԱՅԻ ԽՆԴԻՐԸ և Երկրի Վերածնության խնդիրը վերածել մաթեմատիկական բանաձևի` միայն ժպիտ կարող է առաջացնել: Մեր հարգարժան գործիչը այդպես էլ չի անցնում մարդու իրավունքների նշաձողը և չի գնում դեպի Ոգու և Մշակույթի արարչամերձ տարածքներ: Բայց համակարգը պետք է նայել, գուցե այնտեղ մի ոսկե հատիկ լինի ապագա Հայաստանի համար:

Այսօր Առողջագետը մի երկու ժամ աշխատել է ինձ հետ – մի նուրբ, կանացի աշխատանք... տղամարդկային սահմանափակ գիտակցության ընդլայնման ուղղությամբ: Զարմանալի զգացում ունեի. այն գիտելիքը, թե կնոջ աշխարհը ավելի հարուստ է, քան տղամարդունը` այսօր զգացի ամբողջ խորությամբ: Կնոջ աշխարհը` բազմաչափ, ներզգայական, զգացմունքային: Իսկ տղամարդունը` եռաչափ, ուղղագիծ տրամաբանությամբ, դատողական: Շնորհակալ եմ Առողջագետին` աշխատանքի համար: Այսօր հայտնաբերում էի Կին - Տիեզերքի նոր համաստեղություններ:

Երեկոյան Երևանը գեղեցիկ էր: Առողջագետի և Քանդակագործի հետ զբոսնում էինք, խոսում էինք մեր գրքերի տպագրությունից ու տարածումից: Վերջին տարիներին Քանդակագործն է հավաքել մեր բոլոր աշխատությունները: Մեր Քանդակագործը գեղեցիկ մարդ է, և երբ պատկերացնում էի, թե ինչպես է նա իր վայելուչ տեսքով մտնում մանկապարտեզ և «Արշալույս»-ը հասցնում երեխաներին` շնորհակալությամբ էր լցվում սիրտս... Որոշեցինք համառ ու հետևողականորեն տպագրված գրքերը հասցնել մեր երկրի տարբեր խավերին: Մի հրաշալի աշխատանք` հեղինակներիս և նրանց զավակների համար:

Այսօր պետք է «Դոգվիլ- Հայաստան» էսսեն ուղարկեմ «Դար» ակումբի երիտասարդ և շատ լուրջ անդամին: Հեշտ չէ հայրենիքը տեսնել իր երկու բևեռներով. մի բևեռը` գեղեցիկ, արի, մշակութային, հերոսական, մյուս բևեռը` անկյալ, ծույլ, էթիկայից զուրկ: «Դոգվիլ-Հայաստանը» դառը աշխատություն է, բայց մինչև չճանաչենք մեր արատները և չազատվենք դրանցից` չենք կարող վառել մեր հերոսական ջահերը...

Սիրելի ֆորում, նայենք մեր սրտի խորքը, բոլորիս սրտերի մեջ` խորքերի խորքում վառվում է արի հայկականության ջահը: Ինչպիսի~ գեղեցկություն:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
06.04.2008, 22:47
Այսօրս` 6 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր գարնանային և աշխատանքային օր էր, ես աշխատում էի մի հոդվածի վրա, որը կոչվում է “Հայաստանը և համաշխարհային կարգը”, որի հիմնական մասը վերցրել էի “Ինչ քաղաքակրթություն պետք է ընտրի Հայաստանը” գրքից: Այո~, ներկա աշխարհակարգը մի ծանր հիվանդ է, բայց արտաքինից այնքան խնամված է, հագած ու կապած, զենքով ու զրահով, փառքի ու պատվի մեջ կորած… Բայց երբ առողջագետի հայացքով ես նայում` ներկա աշխարհի և մարդկության սիրտը առողջ չէ, բանականությունը առողջ չէ, սերն ու կարեկցանքն էլ քիչ են: Եվ մենք` հայ ժողովուրդը , որ նոր ենք կառուցում մեր երկիրը, որոշել ենք այդ գործն անել “միջազգային” և “եվրոպական” չափանիշների համաձայն: Ախր, սիրելինե~ր, այդ չափանիշները առողջ մարդկության չափանիշներ չեն:

Այսօր Առողջագետը Դն ֆորումում ուղղակի ջարդեց ժամանակակից սննդագիտության կորիֆեյ` ռուս ակադեմիկոս Տուտելյանին: Մի~ վախեցեք, սա հայ չէ, թեկուզ նման անորակ հայեր ևս շատ կան… Այս վայ-ակադեմիկոսը բռնազավթել է սննդագիտությունը և Ռուսաստանին և ոչ միայն նրան` պարտադրում է խառն, անառողջ սննդառության սկզբունքները, պաշտպանում է գենետիկ մոդիֆիկացված սննդի, բիոակտիվ հավելումների օգտագործումը: Ռուսաստանում սրանց օգտագործման թույլտվությունը հենց այս ողբալի Տուտելյանն է տալիս: Հենց նոր նայում էինք Ռուսաստանի առաջին ալիքը. առանետներին կերակրում էին այն սոյայով, որից նրբերշիկ են պատրաստում, առնետները երկրորդ սերնդում արդեն սերունդ չեն տալիս և ոչնչանում են:

Հայաստանն էլ նոր զարգացող, աղքատ երկիր, պատկերացնում եք, թե ի~նչ ծագում ունեն 300-400 դրամ արժեցող նրբերշիկները, բազմատեսակ երշիկները...

Արևմուտքը նեղում է աշխարհին ոչ միայն նրբերշիկով: Ցավալի է նայել, թե ինչպես է սլավոնական Ուկրաինան ուզում մտնել ՆԱՏՕ: Հասկանում եմ ուկրաինացիների թշնամությունը ռուսների նկատմամբ` 30-ական թթ. քաղցը և այլն , բայց միթե՞ կարելի է մոռանալ ընդհանուր սլավոնական մշակութային հիմքերը, ՆԱՏO-յի հրթիռները տեղադրել սրբազան Կիեևյան Ռուսիայում և ուղղել Մոսկվայի վրա…

Սիրելի ֆորում, աշխարհը մեկ է և միասին կարող է առողջանալ: Ես սիրում եմ Ամերիկան և ցանկանում եմ, որ նա առողջ լինի: Եվ չեմ ցանականում, որ իր հիվանդությունները, իր թրիլլերներն ու մարտաֆիլմերը, իր ծեծուջարդերը արտահանի Ռուսաsտան կամ Հայաստան: Ես սիրում եմ Ռուսաստանը,- ոչ կայսերականը, ոչ ոստիկանականը, այլ Լերմոնտովի, Տյուտչևի, Եսենինի Ռուսաստանը և ցանկանում եմ, որ Ռուսաստանը առողջ լինի, և այդ առողջ երկրի հետ մենք եղբայրություն անենք:

Սիրելի ֆորում, բոլորից առավել, բոլորից շատ ես սիրում եմ Հայաստանը, առողջ Հայաստանը, հայկական բնիկ գենով և մշակույթով Հայաստանը: Սիրում եմ ապագայի~ն, ապագայի~ն, ապագայի~ն նայող Հայաստանը: Միայն պատկերացրե~ք, թե որքան գեղեցիկ է լինելու այդ երկիրը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
07.04.2008, 22:30
Այսօրս` 7 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր մայրության և գեղեցկության տոնն էր: Գարունը Երևանում գեղեցիկ է : Երկրի պաշտոնական դեմքերը շնորհավորել են կանանց ` տոնի առիթավ , հավուր պատշաճի բարեբանելով նրանց դերը: Ուշադրությունս գրավեց Ազգային Ժողովի նախագահ Տիգրան Թորոսյանի շնորհավորանքից հետևյալ նախադասությունը: «Աճող սերդի կրթությունն ու դաստիարակույթունն է որոշում մեր երկրի ապագան»: Շատ լավ: Պրն.ԱԺ նախագահ, ի՞նչ օրենսդրական քայլեր կարող եք ձեռնարկել հանրային հեռուստատեսության քաղաքականությունը փոխելու համար, որն իր հակամշակութային հաղորդումներով զարկում է աճող սերնդի կրթությանն ու դաստիարակությանը:

Այսօր ՀՀ կենտրոնական դրամատունը խրոխտանում էր, որ իր քաղաքականությունը թափանցիկ է: Հարկ է հարցնել, թե այդ ու՞մ թեթև ձեռով դրամի ողբալի արժևորման և դոլլարի արժեզրկման պատճառով մեր ժողովրդի գրպանից խլվեց մի քանի հարյուր միլիոն դոլար:

Ողջունելի է ռուսական գրքի տան բացումը Երևանում: Պետք է մոտ լինենք , պետք է միշտ շփվենք ռուս մեծ լեզվին և մեծ մշակույթին: Այս գիծը միշտ եղել է ու լինելու է մեր սրտի մեջ, մեր մտավորականության մեջ ` Թումանյանի ժամանակներից: Եվ սա առնչություն չունի ռուսական կայսրության ու նրա վարած քաղաքականության հետ: Ինձ համար թանկ են ռուս հոգին ու ռուս մշակույթը : Եվ սա աներկբա ասում եմ մեր երիտասրադությանը:

Սիրելի ֆորում, այսօր մ իմ կյանքում մի հետաքրքիր իրադարձություն եղավ: Հիշու՞մ եք` գրել էի, որ «Լուսանք» շաբաթաթերթում տպագրվում է իմ ծավալուն հոդված – էսսեն : Առաջին հատվածը լույս տեսավ, կարդացի և հասկացա, որ առանձին երևույթների և անձերի գնահատական-ախտորոշումները քաղաքականություն են, դրանով երկրի վերքը չես բուժի: Մինչդեռ երկրին պետք են ապաքինիչ ու բարձր էներգիաներ և գիտելիքներ: Այսօր դիմեցի խմբագրին` ընդհատել հրատարակումը: Զարմացել էր և ասում էր. «Այդպիսի դեպք չէր եղել»:

Սիրելի ֆորում բոլորիդ ցանկանում եմ ` լինել անակնկալ և անսպասելի, լսել սեփական սրտի ձայնը:

Ցանկանում էի ավարտել «Այսօրս», բայց վերջին պահին...Հ1-ով տոնական համերգ է` նվիրված կանանց տոնին… Հազար ափսո~ս, հազար ափսո~ս, որ հայ ժողովուրդն ունի այսպիսի ապիկար զավակներ, որոնք կարող են այսպիսի նողկալի գործ անել, այսպիսի “տոնական” համերգ տալ, այսպիսի նողկալի “երգեր” կատարել…

Բայց չենք վհատելու. Զորավոր Հայ Մշակույթ, պահապան լե~ր մեզ…Պահիր ու պահպանիր մեզ մշակութային ասպատակությունից…

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
08.04.2008, 22:16
Այսօրս` 8 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր մեր զինվորին ծանրոց ուղարկեցինք: Առողջագետը մեկ-մեկ շոյում էր այն ամենը, ինչ ուղարկում էինք:

Առողջագետի հետ խոսում էինք մեր ապագա գործերից: Նա մի մտահղացում ունի` գրել մի նոր գիրք, իրականացնել մի նոր սինթեզ ապագա բժշկության մասին, որն ուղղված կլինի միջազգային ընթերցողին: Մեկ-մեկ այն զգացումն ունենք, որ մեր լայն հյուրասենյակը, որտեղ աշխատում ենք բոլորս` մի վայր է, որտեղ կերտվում է Նոր Կյանքը:

Այսօր ՀՀ երկրորդ նախագահը հրաժեշտ տվեց ժողովրդին: Որքան էլ հակասական լինի նրա կառավարման շրջանը – մենք տաս տարի ապրեցինք այդ մարդու ներկայությամբ, ամեն օր տեսանք նրան: Ժողովուրդը գիտի ամեն ինչ` և լավը, և վատը. ճշգրիտ հաշվեկշիռը կա նրա սրտի մեջ: Իսկ «Դռնոյան – Նալյան ընտանիք» հեղինակային խումբը հստակ ասում է նրան. «Ցավոք, Դու չեղար մեր Նախագահը, մենք Հայաստանում գիտության երկու նոր ճյուղ ստեղծեցինք` հաղթահարելով Քո կառավարության և Քո դրած սարք ու կարգի արգելքները: Մենք ամենուր տեսանք ազգային-պետական շահը ոտնահարող ապիկար պաշտոնյաների: Մենք համոզվեցինք, որ Քո կառավարած պետությունը աչքը հառել է դրսին և դեռևս հասունացած չէ իր արժեքները գնահատելու համար: Մենք համոզվեցինք, որ Քո կառավարչությունը մշակութապես գաղութացնում է Հայաստանը: Բոլոր դեպքերում` անքեն սրոտվ քեզ երջանկություն ենք մաղթում: Կարծում ենք` ինչ-որ պահի քո փորձը պետք կգա Հայաստանին :»

Այո~, Երկրորդ նախագահի կառավարչությունը եղել է հայ մշակույթի նահանջի ժամանակաշրջան, Հանրային հեռուստատեսության կողմից հակամշակութային բռնապետության հաստատման շրջան:

Այսօր աչքովս մի հոդված ընկավ. խորհրդային շրջանից հայտնի տնօրեն Գոհար Ենոքյանը` այժմ ԲՀԿ-ի անդամ, դժգոհում է, որ իր թոռնիկները բան չունեն հեռուստատեսությամբ նայելու...սերիալներ, դատարկ ֆիլմեր: Հարգելի Գոհար Ենոքյան, քո հավանած ԲՀԿ ծրագիրը ի՞նչ է ասում սերիլաների գծով: Թե՞ ԲՀԿ-ական բարգավաճման մեջ առողջ մշակույթի բաղադրիչ չկա...

Վաղը Նորընտիր նախագահի երդմնակալությւան օրն է... Ինչպիսի՞ն է լինելու Հայաստանի ապագան: Հայաստանի կառավարող վերնախավը կար՞ող է մի օր նայել իր սրտի խորքը և առանց վկաների հասկանալ` ինչպիսի՞ն է իր էթիկան: Ինչպիսի~ պատասխանատվություն այս խառը ժամանակներում: Մի անբացատրելի թախիծ ճնշում է մեր սիրտը` ինչպե՜ս անփորձանք անցնել այս ալեկոծ ժամանակների միջով:

Սիրելի ֆորում, մարդկային սրտի ՍԻՐՈ և ԷՆԵՐԳԻԱՅԻ ՎՐԱ Է ՄԵՐ ՀՈՒՅՍԸ: Այնտեղից կարող է սնվել և երկիրը, և նրա կառավարչությունը: Եթե միայն ուղղված լինեն դեպի այդ զորավոր բնական գեներատորը` Մարդկային Սիրտը:


Բարի գիշեր:

Հեղինակ
09.04.2008, 23:02
Սիրելի Ֆորում, այսօրս` 9 ապրիլի, նվիրեցի մի աշխատություն`"Իմ Զվարթ Գիտությամբ եկել եմ ձեր տգիտության աչքը հանելու" ֆորումում տեղադրելուն և որոշ խմբագրական աշխատանքների:

ԱՅՍՕՐՍ ԱՅԴ ԱՇԽԱՏՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ Է: ԿԱՐԴԱՑԵ~Ք:

http://www.dnforum.am/showthread.php?t=4457

Հեղինակ
10.04.2008, 22:20
Այսօրս` 10 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր “Դար” ակումբի ֆորումում մեր երիտասարդությունից մի հարց ստացանք` ասելիք ունե՞ք: Սիրելի Առողջագետի հետ ժպտացինք իրար – արդեն 18 տարի ասում ենք երեխային ու մեծին, համայնքին ու պետությանը, ասածը հրատարակում ենք, դատարան ենք գնում, պայքարում ենք, զարկում ենք… և այդքան տարիների մեջ գուցե ընդամենը մի քանի օր ենք անհոգ եղել … Սիրելի Առողջագետս, ցավում են մեր վերքերը, հիմա մի քիչ ապաքինվում ենք…Գուցե լեռնանցքը դեռ առջևու՞մ է: Իսկ այն կողմում…ՆՈՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆՆ Է…

«Դոգվիլ- Հայաստան» էսսեն կարծես թե հետաքրքրություն է առաջացրել, կարծես թե ընկալվում է: Այս սուր ախտորոշումը գուցե արթնացնի մեր հիվանդ հանրությանը ...

Այսօր մի խումբ մտավորականներ հայտարարություն են հրապարակել ի պաշտպանություն Գարեգին Բ կաթողիկոսի: Մանրամասները լավ չլսեցի, տանը հյուրեր ունեինք... Բայց պատկերացնում եմ, թե ինչ են ասել...
Հարգո մտավորականություն և հարգո Վեհափառ, Ազգը աստիաճանակարգով հազար աստիճանով վեր է կանգնած իր Կաթողիկոսից, և եթե Հայաստանում գեթ մեկ մարդ կա, որը գոհ չէ Եկեղեցու Պետից, ապա մտածելու առիթ ունի Կաթողիկոսը և ոչ թե այդ մարդը: Ի դեպ, 2001թ. բաց նամակ էինք հղել Հայ եկեղեցու պետերին և հրատարակել, հստակ նշել էինք եկեղեցու ճգնաժամի առկայությունը, նրա հոգևոր օտարումը ժողովրդի խորքային հոգսից ու տառապանքից …

Երեկ ՀՀ նախագահի երդմնակալության առիթով ժամանած ամերիկյան դիվանագետը հարցազրույց էր տալիս … Նրա տոնի մեջ վատ թաքնված քամահրանք կար մեր երկրի ու պետականության հանդեպ: Ախր, մեր պաշտելի քաղաքական վերնախավ, չի՞ լինի որ այնպես աշխատեք, որ ամեն յանկի մեր հետ այդպես չխոսի: Իսկ դու` կարմրամազ յանկի, մեր Ոգուն ու Մշակույթին դեռ չես հանդիպել, եթե մի օր ձեռքս ընկնես` կհասկանաս, թե ինչ է Հայը և Մարդը, և մեծամիտ ժպիտդ կփախչի քո ապամշակութային - կոսմոպոլիտ երեսից:

Հայաստանը նոր վարչապետ ունի, որն ասում է` տարածաշրջանային լիդեր պետք է լինենք առողջապահության ասպարեզում, կրթության ասպարեզում...
Ախր, պարոն վարչապետ մենք պատճենահանում ենք հիվանդ Արևմուտքի հիվանդ առողջապահությունը և կրթությունը, ի՞նչ լիդերություն: Իրական լիդերության հիմքը ոչ թե “միջազգային” չափանիշներն են, այլ ՆՈՐԻ, ՀԱՅԿԱԿԱՆԻ, ՀԱՄԱՄԱՐԴԿԱՅԻՆԻ ստեղծումն է: Երրորդ հանրապետությունը դեռ չի հասել այս գիտակցությանը:

Սիրելի ֆորում, երբ տանից դուրս եմ գալիս` տեսնում եմ բակում ծաղկած մի քանի ծառեր: Այգիներ ունեցած մարդս չեմ կշտացել ծաղիկներից... Եթե ծաղիկն այդքան գեղեցիկ է, ապա որքան գեղեցիկ է մարդկային հոգին, որպես արարչական ստեղծագործություն: Եթե միայն կարողանայինք տեսնել մարդկային հոգու ծաղիկը , ապա աշխարհում ամեն ինչ ուրիշ կլիներ...

Բարի գիշեր:

Ջուզեպե Բալզամո
11.04.2008, 07:10
Այսօր “Դար” ակումբի ֆորումում մեր երիտասարդությունից մի հարց ստացանք` ասելիք ունե՞ք:

:)
Ցավոք արդեն նախկին երիտասարդից էր հարցը: Առյուծ Մհերը, իմ տարիքի չափ իշխել էր Սասուն…
Բայց հարցրել եմ մեր երիտասարդների համար: Իսկապես դա իրենց հարցն է:
Ինքս էլ սրտանց կուզեմ իմանալ, թե էսօր ինչ կա ասելու: Ես կարծես ասելիք ունեմ, բայց, երբ ճառելուց առաջ հայելու մոտ փորձեր եմ անում, հայհոյանքը գերակշռում է ու ստիպված լռում եմ: Լռում եմ որովհետև գիտեմ ԽՈՍՔԻ ուժը: Անտեղի ասված մի բառն անգամ կարող է կործանարար հետևանքներ ունենա: Ու ինձ հավասարակշռելու համար է, որ ուրիշների ասելիքի բովանդակությանն ու ձևի կարիքն ունեմ:
Սա կեր, սա խմի-ն արդեն 20 տարի է, որ այլոց խորհուրդ եմ տալիս: Կար ժամանակ,որ ինձ հեքիմ էին կարծում(իրենց դրած անունն է :) ), նույնիսկ գերբնական հատկություններ վերագրում. բալա ջան, մի հատ ձեռդ դիր գլխիս էթամ (իրականում ինձ ասված բառեր), իսկ ես ընդամենն ինձ էի որոնում: Ու իմացածովս կիսվում էի ուրիշների հետ: Հիմա մի տեսակ չարացել եմ, լռվել: Հիմա շուն եմ ուզում սատկացնել, իմանալով հանդերձ որ ինքս ինձ դավաճանելու եմ: Ինչևէ… Ակումբն ինձ օգնում է դեռ չդավաճանել:

Ավելացվել է 19 րոպե անց

Իսկ դու` կարմրամազ յանկի, մեր Ոգուն ու Մշակույթին դեռ չես հանդիպել, եթե մի օր ձեռքս ընկնես` կհասկանաս, թե ինչ է Հայը և Մարդը, և մեծամիտ ժպիտդ կփախչի քո ապամշակութային - կոսմոպոլիտ երեսից:

Տարիներ ի վեր, առիթը բաց չեմ թողել( իսկ առիթներ շատ շատ եմ ունեցել) դրա նմանների պորտը տեղը դնելու ու, թե պետք է, նաև գաղափարապես ոչնչացնելու: Մինչև անցած դեկտեմբերին Բոստոնցի մի խելոք յանկի (առանց հեգնանքի), մեր բանավեճից հետո, հիացական ժպիտը դեմքին ասաց " Դու տարօրինակ հայ ես, դու իսկական Հայ չես…": Էդ պահին ես հասկացա, որ ես շուն եմ ուզում սպանել: Ու անզոր-կատաղության մի երկու արցունք երևացին դեմքիս: Էդ անկապն էլ կարծեց, թե իր "կոմպլիմենտից" եմ հուզվել ու դրանից ավելի կատաղեցի: Մեզ նոր ստերեոտիպ են ամրագրել, ես էլ դրա մեջ չէի տեղավորվել՝ Հայ չէի… Չէ ինչ ուզում եք ասեք՝ մի երկու շուն ա պետք խփել:

Հեղինակ
11.04.2008, 23:20
Այսօրս` 11 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր գիշերը մի հետաքրքիր պատկեր էի տեսել ... իբրև թե Հայաստանում բոլոր երկրները հող ունեն` Իտալիան, Արգենտինան... Եվ այդ հողերը ցանում են, մշակում ու եկամուտ են ստանում: Իսկ հայերը, այդ թվում` մենք, հող չունեն իրենց երկրում: Արթնացել ու մտածում էի, թե սա ի՞նչ է նշանակում ... Հիշեցի առևտրային ահռելի դեֆիցիտը,- Հայաստանը տարեկան մոտ 1 միլիարդ 200 միլիոն դոլլարի ավելի ապրանք է առնում դրսում: Այսքան փող Հայաստանը վճարում է ... այլ երկրների բանվորին, գյուղացուն, մտավորականին, այսքանով հայ աշխատավորները զրկվում են աշխատանքից: Հայաստանի գոյությունը ապահովում ու պետությանը սնում են հայ պանդուխտները, և ոչ թե տնտեսության երկնիշ աճը:

Նորընտիր նախագահ և նորանշանակ վարչապետ, այդ ի՞նչ եք լռում առևտրային դեֆիցիտի մասին, ո՞վ է ձեզ լռեցնում` Համաշխարհային բա՞նկը, Առևտրի Համաշխարհային կազմակերպությու՞նը, Միջազգային Արժութային հիմնադրա՞մը: Մտե~ք տոնավաճառ և կիմանաք, որ հայ արտադրողին վտարել են աշխատանքից, և լուցկուց ու լվացքի փոշուց սկսած` մինչև կահույք ու ավտոմեքենա` ուրիշներն են ստեղծում և մեզ վաճառում: Քանի չեք խոսել հայ արտադրողին, բանվորին ու գյուղացուն աշխատանք տալու համալիր ծրագրի մասին, քանի չեք ապստամբել ՀԲ-ի, ԱՀԿ-ի ու ՄԱՀ-ի դեմ` ես չեմ վստահելու ձեր քաղաքականությանը...

ՀՀ վարչապետը ասում է` կրթական համակարգը պետք է փոխել: Ես էլ մտածում եմ` այս մե՞կն ինչ է անելու: Հստակ գիտեմ ` անտեղյակ է Նոր Կրթության ստեղծման գաղափարախոսությանը: Կողքիցս որդիս` մեր Քանդակագործն ասում է. ներկայացրու Նոր Կրթության հայեցակարգը և ծրագրերը... Բայց գիտեմ վարչապետի փիլիսոփայությունը, ծանոթ եմ մի քանի աշխատանքների. Չի~ ընկալի, ժամանակը չէ:

Նոր վարչապետի մասին ասում են` պրոֆեսիոնալ է: Ես էլ հարցնում եմ` ինչի՞ պրոֆեսիոնալ է` բանկային գործի՞, տնտեսությա՞ն....Բայց սա ի՞նչ կապ ունի երկրի զարգացման Աշխարհայացքի հետ, Կյանքի հետ, Մշակույթի հետ: Տնտեսագիտության թեկնածու, ավագ գիտաշխատող մի վարչապետ էլ ենք ունեցել...

Շարունակվում է Կաթողիկոսի պաշտպանության պետական քարոզը... Մեկն ասում է` չպետք է պղծել հայ եկեղեցին ... Ախր, սիրելի հայ տիկին, կաթողիկոսը դեռ հայ եկեղեցին չէ, և հայ եկեղեցին էլ դեռ հայոց հավատը չէ: Հայոց ազգային հավատի արմատը ավելի հեռուն է, գնում քան Աստվածորդու Ուսմունքը: Հայորդիք, չպետք է վախենալ ոչ Եկեղեցուց , ոչ Կաթողիկոսից, ոչ անգամ Հիսուս Քրիստոսից և ոչ էլ Արարչից: Այս վախն է, որ անդամալույծ է դարձնում ազգերը, ոչնչացնում նրանց ստեղծագործ ավյունը: Միայն սիրել և երբեք չվախենալ:

Երկրում լարված խաղաղություն է: Հայլուրային մադոննան այսօր կրակի գույն ուներ և ժպտում էր` հայլուրական թագը գլխին... Ուրեմն Հանրայինի և Ալեքսան Հարությունյանի դիրքը պինդ է, շարունակվելու է թրիլլերային քաղաքականությունը: Տեսնես նոր վարչապետը ի՞նչ մշակույթ է ներկայացնում...

Սիրելի ֆորում, պինդ կացե~ք – նախագահներն ու վարչապետները գալիս են և գնում, մնում են ՀԱՅ ՈԳԻՆ, ՀԱՅ ՄՇԱԿՈՒՅԹԸ և ՀԱՅՈՑ ԱՊԱԳԱՆ :
Մենք հավատում ենք այդ ապագային ...


Բարի գիշեր:

Հեղինակ
12.04.2008, 22:32
Այսօրս` 12 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս շատ արդյունավետ օր էր: Աշխատեցի 10-12 ժամ – խմբագրում էի Առողջագետ-ի գիրքը, իմ պոեզիայի հատորը և շարունակում էի աշխատանքը ձեռնարկի վրա` միջին դպրոցական տարիքի երեխայի համար: Բոլորը սրտիս սիրելի նյութեր են, նորից ու նորից գրավում է Առողջագետ-ի գիտական անկեղծությունը և հաճախ` մասնագիտական հանդգնությունը` ներկա բժշկության ախտերը նկարագրելիս:

Երեկ խոսում էիւնք Նոր Կրթության մասին: Եվ գիտե՞ք, որն է Նոր Կրթության հիմնական ԳԻՏԵԼԻՔ-ԱՊՐՈՒՄ- ԶԳԱՑՈՒՄԸ: Այն է , որ բնության մեջ ամեն ինչ կենդանի է, բանական, լի սիրով ու գիտակցությամբ: Երկրագունդը, մեր սիրելի Երկիր մոլորակը` բանական արարած է, նա Մոլորակային Ոգին է: Հողը , Օվկիանոսը, Օդը նրա մարմինն են, և երբ մարդը պատառոտում է այդ տարերքները` Մոլորակային Ոգին ցավ է զգում: Եվ սա բնագիտական իրականություն է: Ահա այս զգացումը պետք է հասցնել երեխային, որպեսզի նա հետո դառնա Մոլորակի Բժիշկը:

Առողջագետ-ի հետ հռչակել ենք Նոր էկոլոգիական կրթության մանիֆեստը, տարածում ենք աշխարհում: Այժմյան էկոլոգիական կրթությունը շատ պրագմատիկ է, նյութապաշտական, անհոգի: Արևմուտքի բնակիչը, գիտնականը մտածում են` բնությունը լավ պահենք, որ երկար շահագործենք: Իսկ ճշմարտությունն ասում է` Բնությունը լավ պահենք, որովհետև Մարդն ու Բնությունը մեկ են, միասին են, Կյանքն են, անբաժանելի են...

Ո՞վ է հիշում... մի գիտնական ուսումնասիրել էր Արևի բծերի փոփոխությունների դինամիկան և վերածել էր երաժշտության. ապացուցել էր, որ Արևը բանական արարած է և... երգու~մ է: Նույնպիսի Բանական Էակներ են մոլորակները, հսկայական է նրանց ազդեցությունը մարդու կյանքի ու ճակատագրի վրա...

Այսօր մի հետաքրքիր երևույթի հանդիպեցի. խոսքը «Դար» ակումբում բացված մի թեմայի մասին է. «Հարգարաժան նախագահ, շնորհավորում ենք ձեզ»: Քաղաքական կողմի վրա կանգ չեմ առնի(վաղը մտադիր եմ գրառում անել, իրականում խոսքը քաղաքակրթական երևույթի մասին է), ինձ հիացրեց Կյանքի և Գեղարվեստի փոխադարձ կապի այն ջղուտ զգացումը, որ ունեն երկխոսության մի քանի մասնակիցներ, ողջունում եմ mtahog-ին, Galatea-ին, Մելիք-ին: Չարենցյան պոեզիայի խրախճանք ստացվեց… Ահա Նրա վերջին բանաստեղծությունից մի քառատող.

Որքան գնում – այնքան խոնարհ,
Այնքան անհուն և այնքան ջերմ ,
Ես խոնարհում եմ քո առջև
Ե՜վ սիրտ, և՜ սեր, և՜ քնար…

Սիրելի ֆորում, բարձրագույն իմաստությունն ասում է, որ իրականում ՉԱՐԸ ՉԿԱ, նա ընդամենը բևեռ է, առանց որի անհնար կլիներ հասկանալ ու զգալ, թե ինչն է ԲԱՐԻՆ: Ուրեմն` կեցցեն ԲԱՐԻՆ ու… չարը, որոնց պայքարի մեջ ծնվում է ԿՅԱՆՔԻ ԳԵՂԵՑԿՈՒԹՅՈՒՆԸ: Եվ միթե՞ դրա մասին չէ ամբողջ համաշխարհային գրականությունը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
13.04.2008, 23:02
Այսօրս` 13 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:


Այսօրս պայծառ գարնանային օր էր: Առավոտյան սիրելի Առողջագետի դեմքը մի քիչ հոգնածության ամպ ուներ վրան, բայց երեկոյան կողմ գարունը հաղթեց, և նրա դեմքը շողում էր վստահությամբ և ուրախությամբ:

Այսօր կատարում էի նախապատրաստական աշխատանքներ` մեր պետականագիտական աշխատանքերը հանրային ասպարեզ նորովի հանելու համար: Վերջին տասնամյակում այսպես ենք գործել` տպագրել գիրքը և ոչ մեծ տիրաժը նվիրել–տարածել հանրության մեջ: Բայց այս գործելակերպը իրեն չարդարացրեց: Մեր բթացած հանրությունը, մանավանդ` կուսակցությունները, չէին արձագանքում մեր նվերներին, ընդամենը մի քանի արձագանք ենք ունեցել... Հիմա որոշել ենք չորս գրքից բաղկացած փաթեթը հասցնել միայն դրա համար վճարողներին ... Տեսնենք...

«Լուսանցք» շաբաթաթերթը սկսեց` «Հայաստանը և համաշխարհային կարգը» հոդվածի տպագրությունը: Թերթը իր ճակատին որպես անոնս հանել էր մի քանի պարբերություն հոդվածից, ահա դրանցից մեկը. «Համաշխարհային կարգը ինքը էթիկապես հիվանդ է, չունի մոլորակային կյանքի կազմակերպման ճիշտ աշխարհայացք և կազմակերպվածություն: Ներկա միջազգային արժեքները և չափանիշները, որոնցով կառուցվում է մեր պետականությունը, նաև դրանց կիրառման ձևերը չեն համապատասխանում հայ ազգային հոգեկերտվածքին և թույլ չեն տալիս նրան ի հայտ բերելու իր իրական կերտողական ներուժը»: Սիրելի ընթերցողս, ընդգծված տողը մի անգամ էլ կարդա...

Մի երկու մշակութային դիտարկում:

Շանթ հեռուստաընկերություն, Ժողովրդական երգի մրցույթ: Այդ նախագիծը կայացավ, բայց ոչ առանց էական թերության: Ի սկզբանե մրցույթի երգիչների նվագակցումը իրականացնում էր «Սայաթ-Նովա» համույթը: Շեշտը դրվեց գուսանական երգի վրա, ապա գերակշռություն ստացան... թաթուլալթունյանական ոճը... Խաչատուր Ավետիսյան, Հեքիմյան... Էլի վրիպում, էլի մեր երիտասարդությունը չիմացավ, որ ՀԱՅ ԵՐԳԸ ԴԱ ՆԱԽԵՎԱՌԱՋ ՏՈՀՄԻԿ ԵՐԳՆ Է, ԳԵՂՋՈՒԿ ԵՐԳՆ Է: Սա է մեր երգարվեստի հիմքը, լեզվից հետո` մեր ինքնության անձնագրերից` երկրորդը...

Մոսկվայից` հայ շոուբիզնեսի «Տաշիր 2008» մրցանակաբաշխությունն էր: Հայ ժամանակաից էստրադա, ի՞նչ կլիներ, որ դու աշխարհում չլինեիր, և մենք էլ քո անուշ տեսքին չարժանանայինք: Այստեղ էր Վլադիմիր Վոյֆովիչը, նա մեզ խոստացավ, որ Արարատին մյուս կողմից ենք շուտով նայելու, ինչը առաջացրեց դահլիճի բուռն հիացմունքը: Իսկ ես հայ զանգվածին ասում եմ` մեր Արարատը մեր Ոգին և Մշակույթն են, նրանց նայենք բոլոր կողմերից, փայփայենք ու պահտպանենք, այն ժամանակ մեր հողեղեն Լեռը ` Արարատը ևս կունենանք: Իսկ այս խեղճ մշակույթով... կորցնելու ենք նույնիսկ այսօրվա բլուրները ...

Հիշում եմ` դեռևս պատանի, երազներիս մեջ գրկում էի Արևմտյան Հայաստանը, իսկ հիմա, ներեցե~ք, մեր պետականության այս որակի պայմաններում չեմ ցանկանում նույնիսկ Արարատն ունենալ: Հանկարծ մեր օլիգարխներից մեկը որոշի սեփականաշնորհել լեռը և Նոյան տապանի տեղում ... ռեստորան և խաղատուն կառուցել, այն ժամանակ ի՞նչ ենք անելու:


Սիրելի ֆորում, ուրեմն` նախ նորոգենք մեր Սիրտը, մեր Գիտակցությունը , մեր Մշակույթը, այն ժամանակ մեր սրտի պաշտելի խորհրդանիշները հաստատապես և նյութապես մերը կլինեն:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
15.04.2008, 22:36
Այսօրս` 14 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Երեկ Philosopher-ը մեր կայքերը մի տեղից տեղափոխում էր մեկ ուրիշ տեղ: Այդ պատճառով համացանց դուրս չեկա, և “Այսօրս” առաջին անգամ չհասավ իր ընթերցողին:

Այսօր խմբագրում էի պոեզիաս, հնչում էին նորից հին երգերը… Մի քանի օրից հետո կսկսեմ բանակացել հրատարակության համար:

Այօսր եկել էին Վենետիկի հանձնաժողովից, մի խստահայաց մորաքույր քննության էր ենթարկում մեր ԱԺ նախագահին: Տ.Թորոսյանը ձգտում էր ապացուցել, որ ինքնաբուխ ցույցերը կարող են… այնքան էլ ինքնաբուխ չլինել, այսինքն` լինել կազմակերպված ինչ-ինչ… հանցավոր նպատակներով: Մի խոսքով` տխուր տեսարան էր… Ցանկանանք ունենալ այնպիսի պետականություն, որը գրեթե անտեսանելի աշխատի, իսկ մենք էլ… ինքնաբուխ, առանց…հանցավոր նպատակների, ապրենք մեր կյանքը:

Արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը հեռանում է. տխուր էր, ձայնը դողում էր: Այս գործիչը շատ է ուզում հավատալ, որ ինքը հետք է թողել պետության պատմության մեջ: Գուցե և թողել է: Բայց նրա գործունեության ընթացքում ես չեմ զգացել ժողովրդի ճակատագրի և մշակույթի այնպիսի խորունկ զգացում, որոնք ազդեին նրա դիվանագիտական աշխատանքի վրա: Մեր երիտասարդ դիվանագիոտությունը խոնարհված տեսանք ստրասբուրգերի առջև:

Մի երկու մշակութային անդրադարձ…
Մարդ միշտ ուզում է երկրի մշակութային կյանքից որսալ ինչ որ պահ, ինչ որ իրադարձություն, որ կարող է թև տալ իրեն, ոգևորել, բայց ցավոք դրանք քիչ են պատահում :
Ահա այս տարի նորից լինելու է երգի համահայկական միջազգային փառատոնը` “Ընծա” անվանումով, Ստեփանակերտում: Փառատոնի գեղ. ղեկավարը տաղանդներով լեցուն, անմոռանալի, հայ երգի ռահվիրա Արթուր Գրիգորյանն է…Մի քանի պատկեր ցույց տվեցին. երգիչ-երգչուհիների աններդաշնակ շարժումներ, մկկացող ձայներ և այս ամենը…. համահայկակա~ն… միջազգայի~ն … փառատո~ն …

Նույն ժամին Նոր ալիքով, հարկատուների փողերով, մի քանի սուբյեկտ եթերում էին և խոսում էին… Հայկոյի, Միշոյի, Սերժոյի, Սաշի, Համոյի … “արվեստի” մասին , որ իրենք “թմով” են աշխատում և իրենց երգերից մարդիկ… “տժժում են”: Այս դեգեներատիվ կերպարանքները Հանրայինի դիվերսիոն մշակութային քաղաքակնության կրողներն են: Այսօր երկրի Նախագահը նշանակում էր կառավարության նոր անդամների…Ինձ ի՞նչ, թե ովքեր են նրանք, եթե ապրելու եմ … Միշոյի~, Սերժոյի~, Սաշի~, Համոյի~…չքնաղ երկրում: Ես արհամարում եմ Հայաստանում իրականացվող մշակութային քաղաքականությունը…

Այնուհանդերձ մի ուրախալի մշակութային իրադարձություն. Արգամ Այվազյանը ներկայացնում էր չորս գիրք Նախիջևանի մասին: Հայոց բնիկ տարածք… Գողթն գավառ, գողթան երգեր, ձայնեղ գուսաններ, Կոմիտաս ու Արամ Խաչատրյան … Արյունում է հայոց սիրտը, որ մեկ – երկու սերնդի կյանքի ընթացքում հայաթափ եղավ այս հողը և փշրվեցին մեր անմահ կոթողները: Տարիներ առաջ սիրտս այրվել է այդ ցավից, և ահա ներկայացնում եմ բանաստեղծությունը.



ԵՐԳ ԳՈՂԹԱՆ ԵՐԿՐԻ

Գողթան երկի'ր, որտե'ղ ես դու,
Որ ափին ես մայր Արաքսի,
Երգի' երկիր, որտե'ղ ես դու,
Որ իմ սիրտը ձայնդ լսի:

Ախ, որտեղ ես - երգս բերեմ
Ընծա` հողին քո գինեվետ,
Եվ ծնկաչոք այն համբուրեմ
Որդուս և իմ Սաթինկա հետ:

Ու~ր է տունըդ ավանդապահ,
Ինչո'ւ դարձավ համր ու լռին,-
Ահա երգս սառեց մի պահ`
Կարի՞ճ տեսա իմ փանդիռին:

Հնչե~ք, լարե'ր, խոցե~ք, լարե'ր,
Երգե~ք կարոտըս անվախճան,
Հնչե~ք, լարե'ր, խոցե~ք, լարե'ր,
Պատմությունը մեր դավաճան:

Հնչե~ք, լարե'ր, կանչե~ք, լարե'ր,
Հողի կարոտը անվախճան.
Հնչե~ք, լարեր, կոչե~ք, լարե'ր,
Հիշատակներն անդավաճան:

Իմ Սաթենիկ և իմ զավակ,
Լսեք երգս գիշերային,
Շուտով կգա արևածագ,
Եվ լույս կիջնի իմ փանդիռին:

Հնչե~ք, լարե'ր, կանչե~ք, լարե'ր,-
Գողթան երկիր, որտեղ ես դու.
Սերս ու կարոտս են վարարել,
Երգի'ս երկիր, որտեղ ես դու…


Բարի գիշեր :

Հեղինակ
17.04.2008, 08:10
Այսօրս` 16 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս այն օրերից էր, երբ թվում է` աշխատանք քիչ եմ արել, բայց ամբողջ օրը արթուն և լարված էի` մի ներքին ռիթմի մեջ:
Սիրելի ընտանիքս ձգտում է թոթափել մեր դժվարին ճանապարհի ծանրությունները և գնալ դեպի ապագա: Զարմանալիորեն անցյալի խորհրդանիշները` հարթմնի, թե քնած - դեպի ետ են ձգում, հիշեցնում են արմատներդ, ճանապարհը, ավանդույթները... Իսկ հոգիդ ընդվզում է , ձգտում է դեպի ապագա , որտեղ պետք է հանդիպես քո Ես-ի ու Ճշմարտության հետ:

Այսօր մեր երիտասարդության մի յուրինակ փնտրման ականատես եղա, երբ «Դար» ակումբում ծանոթացա «Շարժումը մահացե՞լ է» թեմային: Ուզում էի գրառում անել` չհասցրեցի: Մի երկու ուրվագիծ` այստեղ: Որևէ ժողովրդյան շարժում սկսում է Ժողովրդի Հոգին, որը գիտե, թե ինչ է ուզում: Ժողովուրդը ելնում է իր հարյուրամյակների թախիծը հաղթահարելու, իր սխալներից ազատագրվելու և մի նոր կյանք ստեղծելու համար: Բայց որպես օրենք` շարժման առաջնորդները չգիտեն, թե ինչ է ուզում Ժողովրդի Հոգին: Այդպես եղավ 1988թ. շարժման հետ:

Իսկ ի՞նչ է ուզում մեր այս նոր շարժումը: Սիրելի հայ երտասարդություն, ի՞նչ է ուզում այս նոր շարժումը, որն է նրա նպատակը: Իշխանափոխությու՞ն – դա ողորմելի նպատակ է: Որովհետև իշխանության փոփոխությունը ՉԻ ՓՈԽԻ ՊԵՏԱԿԱՆ-ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԿԱՐԳԻ ԷԹԻԿԱՆ: Ժողովրդավարական երկիր դառնա՞լ. թվում է թե վատ չէ , բայց նույնքան... ողորմելի նպատակ է: Ուրեմն … պայքար, պայքար- մինչև որտե՞ղ…

Մնում է իմանալ, զգալ, հասկանալ, թե ինչ է ուզում Ժողովրդի Հոգին: Ո՞վ և ե՞րբ է կարդալու այնտեղ գրված Գաղտնի Գիրը: Այն կարդալու համար հարթակի տիրակալ լինելը քի~չ է, քի~չ է, քի~չ է … Անհրաժեշտ է մի նոր գիտելիք` ԱՇԽԱՐՀԱԿԱՌՈՒՅՑԻ ՄԱՍԻՆ, ՈՐԻՆ ԴԵՌևՍ ՀԱՍՈՒ ՉԷ ՀԱՅՈՑ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԴԱՇՏԸ և ՄՏԱՎՈՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ:

Մեր այս շարժումը կարող է պսակվել հաջողությամբ, եթե ստանա նոր առաջնորդություն և ուղղվի մոլորակային կյանքի նորոգման ընդհանուր հուն: Հայաստանը ունի այդպիսի էթիկական ներուժ: Մեր երիտասարդությունը կարող է հայտնաբերել այդ ներուժը… Եթե միայն հաղթահարի իներցիան, չկառչի ստերետիպերից և անձերից, ամեն օր նայի իր սրտի խորքը, իր Մշակույթի խորքը...ԿԳԱ~, ԿԳԱ~, ԿԳԱ~ ՆՈՐ ԱՌԱՋՆՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆԸ, ԵԹԵ ԴՈՒ` ՀԱՅ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՈՒԹՅՈՒՆ, ՔՈ ԱՄԲՈՂՋ ԷՈՒԹՅԱՄԲ ՁԳՏԵՍ ՈՒՆԵՆԱԼ ԱՅՆ...

Այսօր Հայաստանի լրատավական դաշտը լիքն էր Եվրոպական կառույցների կարծիքներով, վաղվա քննարկման սպասումով, թերիդեվիսներով և համարբերգներով...Թվում է` մի անսխալական դատավոր կա, որը մեզ կօգնի մոռանալ մեր աբորիգենային անցյալը և առաջադեմ ազգ դառնալ: Այս աշխարհայացքային թակարդի մեջ է և մեր պետությունը, և, ափսոս, մեր երիտասարդությունը: Այս գարնան պայծառ ու ազատ օրով ասում եմ` այս ծեր ու հին մայրացամաքը` Եվրոպան, մի հոգնած ու ծանր հիվանդ է, որը կարքի ունի թարմ գաղափարների ու թարմ արյան: Նա լուծել է իր հաց ու ջրի խնդիրը, բայց այդ հացն ուտում է այնպիսի ագահությամբ, որ վայել չէ Մարդուն. Ճարպակալում է Եվրոպան, ատլանտյան հակամշակույթը խեղդում է նրան... Կարծում եմ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՊԵՏՔ Է ՕԳՆԻ ԵՎՐՈՊԱՅԻՆ` ՆՈՐ ԿՅԱՆՔԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀ ԳՏՆԵԼՈՒ... Սիրելի ընթերցողիս խնդրում եմ մտածել այս ուղղությամբ...

Լույսը գնացել էր, «Այսօրս» առավոտյան եմ ուղարկում...

Բարի առավոտ...

Հեղինակ
17.04.2008, 22:24
Այսօրս` 17 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս զուտ զգացական առումով հարուստ օր էր:

Մի քանի գրառում արեցի «Դար» ակումբի ` «Շարժումը մահացե՞լ է» թեմայում: Այո~, հայ ժողովրդի բազմադարյան Շարժումը` մշտական ալեկոծություներով, չի դադարել և չի դադարելու: Ուղղակի ամեն դարում կամ ժամանակաշրջանում այն ստանում է այլ ձևեր և այլ փիլիսոփայություն: Այս նոր Շարժումը չափազանց հետաքրքիր է իր ծագումով.... Գրառումներիս նպատակն էր` մեր երիտասարդությանն ասել, որ Շարժումը ի վերջո պետք է ուղղվի Հայաստանի քաղաքակրթական նորոգմանը, պետական – քաղաքական կարգի հիմնարար փոփոխությանը:

ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը մաքսավորների հետ հանդիպմանը բառացիորեն հայտարարեց. «Մենք պետք է գնանք ինքնամաքրման ճանապարհով»: Հայ վերնախավի բերանից այսպիսի բան լսած չկայինք … Ինքնամաքրու~մ … Ահա թե Վերնախավի տառապած միտքն ու սիրտը ինչպիսի անակնկալ եզրահանգում կարող են անել... Նույնիսկ եթե չգիտենք, թե Նախագահի շուրթերին այդ արտահայտությունը ինչ խորություն, ինչ անկեղծություն ունի...Ահա թե ի~նչ է տալիս Շարժումը:

Հայոց Վեհափառը … Մեր նորագույն պատմության մեջ երբևէ չէր եղել, որ հայ հանրության մի հատվածը այդպես բաց ու հստակ ելնի իր Եկեղեցու պետի դեմ և կշտամբանք հնչեցնի նրա հասցեին: Այսօր պաշտոնական ուսանողությունը ուղարկել էր իր պատվիրակներին` խրախուսելու Վեհափառին…Խոստանում եմ` մոտ օրերս ֆորումում տեղադրել մի հատված իմ ` “Երրորդ հանրապետության ողբերգությունը և աստեղային ժամը” մենագրությունից` լույս տեսած 2002-ին, որտեղ արդեն իսկ ամփոփված էին եկեղեցու նկատմամաբ ժողովրդյան դժգոհության պատճառները և հնարավոր հետևանքները: Բայց կարծում ե՞ք, թե մեր այդ զգուշացումը հասե՞լ է Սուրբ Աթոռին: Երրորդ հանարապետության գոյության ընթացքում ոչ աշխարհիկ, ոչ էլ հոգևոր իշխանությունը չեն լսել ժողովրդի ձայնը: Բայց ՀՀ նախագահն արդեն ասում է. “Ինքնամաքրվենք”: Եվ ո՞վ կարող է աշխարհիկ կամ հոգևոր իշխանությանը մերժել այդ իրավունքը…

Շատ լավ , ինքնամաքրվենք, բայց ժամանակն է նաև ազատագրվել գաղութային չորրոդական երկիր լինելու հոգեբանությունից: Այսօր մեր խիստ ազգային, աննման- դաշնակցական` կրթության և գիտության նախարարը մի համաձայնագիր ստորագրեց … Բրիտանական խորհրդի հետ, որպեսզի սա օգնի մեր երկրին` միջնակարգ- մասնագիտական կրթության զարգացման … կողմնորոշիչների և չափորոշիչների մշակման հարցերում: Այս կրթության մի հսկա համակարգ ունեցած և փոշի դարձրած մի երկիր պետք է ամաչի այդպիսի համաձայնագիր կնքելու համար: Ո~վ ազգային – դաշնակցական նախարար, ամաչում եմ քո փոխարեն,- որքան ժամանակ մեր դպրոցն ու դպրությունը, մեր կրթությունը պետք է խոնարհեցնել ձեռքներին մի կտոր լեղի հաց պահած նոր-գաղութարարների առջև:

Սիրելի ֆորում մենք հայ և համամարդկային մշակույթներիի ոգով պետք է կառուցենք մեր երկիրը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
18.04.2008, 22:23
Այսօրս` 18 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրվա առաջին կեսին խմբագրում էի իմ պոեզիան: Առաջին տարբերակները, տետրերի մեծ մասը գրված են Առողջագետի ձեռքով: Հրաշալի տարիներ էին, եղել են ամիսներ, որ գրեթե ամեն օր բանաստեղծություն էր ծնվում: Վերռջնական տարբերակը Առողջագետը խմբագրում էր, և անհնար էր, որ լեզվական որևէ թուլություն անցներ բանաստեղծության մեջ: Հայ գրկանության լավագույն գիտակ մանկանավարժների դուստրը, չնայած ռուսական կրթությանը, հրաշալի է զգում մայրենի լեզուն…
Ահա մի բանաստեղծություն.


ՄԵՐ ԲԱՐԲԱՌՆԵՐԸ

Թե լինեի մեծ, թե լիներ հնար
Ու թե բախտ փայլեր մի կյանքի համար`
Կհավաքեի բարբառներն հայոց,
Բոլոր հին ու նոր բառերը հայոց -
Մոտիկ ու պանդուխտ, ապրող ու կորած,
Հազար չարչարանք ու դրոշմ կրած:


Կհավաքեի այլոց հողերից,
Թափառ գրքերի գունատ տողերից,
Օտար ձեռքի տակ մարող գաղութից,
Արդեն հեռացող ծերունու շուրթից.
Ու այդպես ընկած աշխարհե–աշխարհ`
Կհավաքեի նշխար առ նշխար:

Ապա հայրենիք ես կդառնայի
Ու աչքս Երկիր ես կհառեի .-
Կխլրտային նրանք կարոտից,
Կելնեին գերյալ քարերի տակից,
Կհասնեին ինձ …ա~խ, մայր բարբառնե'ր,
Երկրում մեր կորած դուք ապրում եք դեռ...

Ապա այս հողին ու Արագածին,
Իմ այս մանուկին, իմ այս փրկվածին
Ես կդառնայի: Գեղջուկ երգերից,
Մեր հեքիաթների քաղցրիկ էջերից,
Մեր պտղած հողի հացի շեղջերից
Մեր բարբառները կհասնեին ինձ:

Կհավաքվեին այդպես սրտիս մեջ
Իմ հայրենիքի գավառները պերճ.
Ու կհասնեի երազին իմ տան,
Փայփայված օրվան մեր միասնության,
Ու կունենայի կրծքիս տակ այնժամ
Մի ամբողջակա'ն, անբե'կ Հայաստան:

Այսօրը հարուստ էր կրթական և մշակութային աղերսներով: ՀՀ նոր վարչապետը շատ կարևորում է կրթության դերը, որը ինքնին շատ խրախուսելի սկիզբ է, և խոսում էր Համահայկական համալսարանի ստեղծման մասին: Նույնպես լավ գաղափար է , սակայն … Վարչապետն ասում էր, որ կրթությունը պետք է համապատասխանեցվի… շուկայի պահանջներին… Ահա այստեղ շան գլուխ կա թաղված: Երկիրը դառնում է առևտրային -զբոսաշրջային տարածք, ի՞նչ մասնագետների պահանջ կարող է ունենալ այսպիսի շուկան: Վարչապետը պետք է մտածի նոր որակի շուկայի, նոր արտադրական ինֆրակառուցվածքի ստեղծման մասին, որի համապատասխան էլ կստեղծվի մեր կրթությունը: Եվ ապա` պետք է զարգացնել հիմնարար գիտությունները` Ի ՀԱԿԱՌԱԿ ՇՈՒԿԱՅԻ ԱՅՍՕՐՎԱ ՊԱՀԱՆՋԻ` ԵՐԿՐԻ ԱՊԱԳԱՅԻ ՀԱՄԱՐ: Պետք է զարգացնել ՀՈՒՄՆԻՏԱՐ գիտությունները` նորից Ի ՀԱԿԱՌԱԿ ՇՈՒԿԱՅԻ ԱՅՍՕՐՎԱ ՊԱՀԱՆՋԻ` ԵՐԿՐԻ ԱՊԱԳԱՅԻ ՀԱՄԱՐ: Շատ վտանգավոր է ներկա շուկային տալ այդպիսի գերակայություն: Վախենում եմ, որ երկրի այս բարձր պաշտոնյան ընդամենը միջազգային ֆինանսական կենտրոնների գիծն է տանելու Հայաստանում…

Իսկ Կրթութան նախարարը խոսում էր այն մասին , որ Հայաստանը պետք է դառնա տարածաշրջանի կրթական ծառայությունների մատուցման կենտրոն: Իսկ դրա համար անհրաժեշտ է, որ ներդրվեն եվրոպական չափանիշները, մի եվրոպացի էլ ասում էր, որ իրենք կօգնեն Հայաստանին` իրականացնելու այս գաղափարը: Ա~յ քեզ բան, այդ մեր ո՞ր հարևանը չի կարող անմիջապես Եվրոպայից ստանալ այդ ծրագրերը, և ապա` մեր կրթության նախարարը ե՞րբ է կհասկանա, որ “եվրոպական չափանիշներից” դենը ճանապարհ կա~, գաղափար ու կրթություն կա~:

Այսօր հանիպեցիnq “Դար” ակումբի ֆորումից` `Fedayi-ի և Գևորգի հետ: Մեր երիտասարդությունը ձգտում է հասնել Ամբողջի ճշմարտությանը, գնահատել իր ապրած ժամանակը: Ընդհանրապես այն տպավորությունը կա, որ չնայած անկախության տարիների դժվարություններին, էժանագին հակամշակույթի գրոհին, ասպարեզ է իջնում արթուն, ընդունակ նոր սերունդ, որը ճանապարհ է փնտրում… Այսօր Առողջագետի հետ խոսում էինք, որ կարող ենք շաբաթը մի հաստատուն օր ու ժամ ունենալ` մեր երիտասարդության հետ հանդիպումների համար: Դժվարին, կասեի` ահռելի խութերով լի ճանապարհ անցած հեղինակներս շատ բան ունենք տալու նրանց:

Հայոց հակամշակույթի մութ երկանկամարում փայլում է “Երկու աստղ” շոուն. գրեթե անձայնեղ երգիչ–երգչուհիներ, խառնիճաղանջ երգացանկ, մտացածին ու տգեղ ձևեր…Իսկ հումո~րը, ահա`
Ինձ կդիմեք համարձակ
Եթե ունեք քթի ծակ…
Մի խոսքով` Հանրային հեռուստատեսությանը արժանի հաղորդաշար: Այն իր ներկայությամբ զարդարում է իշխանական կուսակցության մակերեսային- ինտելեկտուալ պատգամավորը: Բայց, այնուհանդերձ, մի աչքալուսանք ունենք. հայլուրային մադոննան այս էլ ո՜րերոդ անգամ վերջում չի հայտարարում, թե ինչ թրիլլեր է սպասում մեզ…

Սիրելի ֆորում , ինչքան էլ խառնակ լինեն ժամանակները` ամեն մարդ ունի մի փարոս, որը անվթար լույս է տալիս… Այդ փարոսը մարդու սիրտն է` լի իմաստությամբ, գիտելիքով և գեղեցկությամբ: Ամեն օր մի պահ, մի տաս րոպե անջատվենք “երկու աստղից”, խառնակ լուրերից, աղմուկներից և լսենք մեր սրտի ձայնը: Սրտի զարկերի մեջ Տիեզերքի ռիթմն է:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
19.04.2008, 22:16
Այսօրս` 19 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս ռիթմ չուներ, գոհ չեմ կատարածս աշխատանքից:

Շարունակում էինք բանավեճը «Դար» ակումբի քաղաքականության բաժնում: Հիշում եմ` 1988-ին մի բանաստեղծությամբ կշտամբել էի Սիլվա Կապուտիկյանին , որ չի հասկանում Շարժման նպատակները, շատ զգուշավոր է և խանգարում է երիտասարդության ընթացքին: Լավ բանաստեղծություն էր, բայց հիմա ամաչում եմ ժողովածուի մեջ այն տեղադրել, քանի որ բանաստեղծուհին ի վերջո ճիշտ դուրս եկավ:

Այսօր արդեն «Դար» ակումբում Chuk-ն ու ՎԻշապ-ն են ինձ կշտամբում, թե կարող եմ խաթարել մեր երիտասարդության ընթացքը: Մի խոսքով` ամեն ինչ ինչ-որ ձևով կրկնվում է... Բայց այս անգամ ուրիշ է լինելու: Այո, Վիշապ-ի նշած տրանզիստրը կարող է առավելություն տալ նրան` լամպով աշխատող տարեցի նկատմամբ... Սակայն այս անգամ խոսքը գնալու է ոչ թե նյութական տարածքի մասին, այլ Ոգու տրանզիստրը և Ոգու լամպն է լուծելու մեր ապագայի խնդիրները... Իսկ այստեղ արդեն իմաստության ու փորձի այլ կատեգորիաներ են գործում:

Ժամանակակից դեմոկրատական պետության գաղափարը ծերացող գաղափար է, այն սպառել է իրեն, մեր աչքի առջև Էթիկայից զրկվում են այն կրող Եվրոպան և Ամերիկան...Մեր սիրտը Նոր որակի պետականության գործ-գաղափարի հետ է, մենք նրա աշխատավորն ենք,- այս գաղափար-ծրագիրը պատանի է. ո՞վ կա, որ կարող է Ա՜ՅՍ ԳՈՐԾԸ առաջ տանել..[/B].

[B]Իսկ դու, բարեկամս, մեզ կոչում ես իջնել Օլիմպոսից, լինել ավելի հասկանալի...Հը~մ... 20 տարի հղի կնոջ ասում ենք` այս կեր, այս երգի... որ պտուղդ առողջ ծնվի: Երեխային ու մորը սովորեցնում ենք միրգն առավոտյան ուտել, հիվանդին ասում ենք, որ բնությունը ստեղծել է բոլոր դեղերը... Եվ ամեն օր ու ամեն ժամ մեր գործին կողքից ենք նայում ու ինքնակրթվում... Հետո էլ նայում ենք այս մեր պետությանը և ասում ենք` այսպես պահիր քո մանուկ սերունդը, այս պարերը ուսուցանիր, այս հաց ու ջրով սնիր, այս Կրթությունը և Բժշկությունը տուր... Մի ծանր, ամենօրյա աշխատանք: Սա է Նոր Հայաստանի ստեղծման աշխատանքը: Եվ սա վերացական Օլիմպոս չէ, այլ մի խոպան հող, որ մշակում ու խնամք է պահանջում...

ԱԺ նախագահն Արցախում ասում է, որ ղարաբաղյան հարցի լուծման համար անհրաժեշտ են գիտական – մասնագիտական ուսումնասիրություններ: Բա ի՞նչ գործի եք եղել մինչև հիմա, հարգելի ԱԺ նախագահ: Այս հարցում հաղթելու են ոչ թե դիվանագետները, այլ գիտությունը և էթիկան...Ալեքսանդր Մանասյանը քանիցս նշել է, որ մեր պետությունը և դիվանագիտությունը չեն օգտվում գիտության հնարավորություններից...

Այսօր որոշեցի հին հակառակորդիս այնուհանդերձ ուղարկել «Արշալույսը» և մի զեկուցում: Նրա ղեկավարած կրթահամալիրում կրթական ծրագրեր ստեղծող մանկավարժների հանրապետական հավաք է: Ինչու՞ չմասնակցել: Ի վերջո, առանց հակառակորդի որևէ գործ չի կարող լինել: Ուրեմն`մեծ հաշվով հակառակորդներ չկան, այլ կան միայն համագործակիցներ, որոնք Բնության կամքով ինչ- որ ժամանակ կարող են «հակառակորդներ» կոչվել:

Նայում եմ այսօրվա Հայաստանի տարածքը, հակամարտող կողմերին և նրանց լիդերներին: Այս մարդկանց թվում է, թե իրենք թշնամինե~ր են: Մինչդեռ նրանք ԿՅԱՆՔԻ դրած ներկայացումն են խաղում, մի նոր ապագայի ծննդյան համար հող են նախապատրաստում :

Սիրելի ֆորում, ողջունենք հակառակ բևեռներում հավաքված այն հայ մարդկանց, որոնք իրար դեմ կանգնած և իրար թշնամի կարծելով` իրենց կոնֆլիկտի մեջ ստեղծում են Հայաստանի ապագայի հողը: Եվ թող ամեն մարդու սիրտը որոշի, թե ինքը որ բևեռի հետ է..

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
20.04.2008, 22:43
Այսօրս` 20 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր գարնանային վառ օր էր: Ավարտեցի բանաստեղծության գրքիս խմբագրումը: Սկսենք լուծել հրատարակության խնդիրը: Ահա մի բանաստեղծություն, որ ծնվել է վերջին տասնամայակի խոկումներից:


Երազիս տեսա, իբրև մեր նախնիք
Խաղաղ օվկիանի մի կղզու վրա
Ստեղծել էին մի նոր հայրենիք,
Պարսպով պատել սահմանը նրա :

Տեսա սահմանը այդ մեր պետության,
Ու բացվեց տեսիլք անսպասելի –
Պարսպաշարը` քարերի տեղակ –
Դրամներ էին` չափերն ահռելի :

Ապա ինձ սիրտը երևաց երկրի,
Իբրև թե նրա խորքերի խորքում
Տիրում էր մի թուխ, անսանձ գեղուհի
Եվ օտարաբառ երգեր էր երգում:

Բարկ բառերի հետ – ալիքվող մարմին,
Բարկ բառերի մեջ – հեշտաբաց բերան .
Ու գիշեր ու զօր այդ կինը բեմին`
Ամբոխը լսում, տենչում էր նրան...

...Ծանր արթնացա. գիշեր լուսնահար. –
Նոր հոգս կփլվի քո վրա, երկի'ր.
Կարո¬՞ղ եմ լինել նեցուկ քեզ համար,
Կարո՞ղ եմ լինել հոգսիդ կարեկիր…
25.7.1994



Աշխատեցի Առողջագետի գրքի խմբագրման վրա, շուտով կավարտենք աշխատանքը: Գիրքը նա գրել է երկուսուկես ամսում, իսկ ես խմբագրում եմ արդեն …չորս ամիս: Սիրելուս դեմքը այսօր պայծառ էր, վերջին օրերի հոգնությունները կարծես հեռացել էին:

Շարունակեցինք բանավեճը “Դար” ակումբի քաղաքականություն բաժնում: Մեր երիտասարդները մի երկու չոր անդրաադարձ արեցին: Նրանց թվում է, թե մենք մի խաղաղ կղզու վրա կանգնած ենք, գրեթե բարգավաճ ու ապահով, և ալեկոծ շարժմանը կողքից միայն խելք ու խրատ ենք տալիս: Եվ մի քիչ նյարդայնանում են … Նրանք ի՞նչ իմանան, որ ընտանիքով արդեն 15 տարի գաղափարապես ապստամբել ենք այս ոչ հայկական, անիրավական, ոչ մարդկային պետականության դեմ…Ի՞նչ իմանան, որ այդ պայքարում քանի սուսեր ու վահան ենք փշրել, ինչ վերքեր ենք ստացել…

Սիրելիներ, 88-ի Մեծ Շարժումի էներգետիկան ազգովին փչացրեցինք և ծնեցինք այս հիվանդ պետականությունը: Մեծ մե՞ղք է, եթե հոգս ունենք, որ այս Շարժումն էլ մի այնդպիսի հիվանդ չծնի: Շատ լավ, թող Նոր Շարժումը արթնացնի մեր արժանապատվությունը, թող քնից հանի աղբի մեջ խրված պետականությանը, թող ժողովուդը նորից զգա իր ուժն ու վստահությունը, բայց երբեք չպետք է մոռանալ, որ այս անգամ մենք պետք է նոր որակի պետականություն ստեղծենք:

Սիրելի ֆորում ստեղծենք նոր որակի պետականություն, հայկական պետականություն, ստեղծենք երկիր ՄԱՐԴՈՒ ՀԱՄԱՐ: Այդ պետականության ամբողջական տեսիլքը շողում է մեր աչքի առջև... Կարդացե~ք, օրինակ, Առողջագետի մի հոդվածը` "Նոր երկրի ստեղծումը http://www.dnforum.am/showthread.php?p=11718#post11718

Բարի գիշեր

Հեղինակ
22.04.2008, 08:37
Այսօրս` 21 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:


Այսօր եղել են մի շարք ապրումներ ու աշխատանքներ, սակայն երեկոյան դիտեցի մի ֆիլմ կորուսյալ Հայրենիքի մասին և չեմ ցանկանում այսօր մի այլ նյութի անդրադառնալ:
Ահա Կարսը, Կարսի բերդը: Կան շենքեր, որոնք հիշեցնում են Գյումրին, Կարսի Առաքելոց եկեղեցին … Կարսից են Առողջագետի նախնիները… կարսեցիները նուրբ ու կիրթ են եղել: Ափսոս, Կարսը հայոց մեջ մնացել է նաև որպես պարտության ցավ, 1919-ին անառիկ բերդը գրեթե առանց դիմադրության հանձնվեց թուրքերին: Սա նորից ու նորից հիշեցնում է, որ բերդերը Ոգով են պահվում: Կարսի պարտության ամոթը այսօր մեզ պետք է զգոն պահի ` չհանձնելու մեր Ոգու և Մշակույթի բերդերը:

Անի… 1982-ին Ախուրյանի այս ափից տեսել ենք Անին… Այսօրվա ֆիլմում տեսանք Մայր Տաճարի երկնաթռիչ թեթև կամարները, Սուրբ Փրկիչ եկեղեցին, Տիգրան Հոնենցի եկեղեցին: Միշտ զարմանք է պատճառում հայ ճարտարապետության խիստ ոճը, խոյակների, կամարների, լուսամուտների զուսպ գեղեցկությունը… Մանկությունից եկած մի սիրով ուզում էի հասնել, փարել մամռոտ, կործանված խոյակներին, երկնաձիգ սյուներին, կիսկործան գմբեթներին:

Մայրենի Մշակույթ, այս խառնակ ժամանակներում Դու ես մեզ պահպանողը: Քո զորությամբ ու Քո գեղեցկությամբ հեռացրու մեր սրտից ամենայն անմաքրությունը, լցրու այն սիրտը ծովածավալ սիրով, տուր մեր ձեռքերին նրբություն` փարելու ու բուժելու քո վերքերը, տուր մեր աչքերին տեսողություն` տեսնելու քո ապաքինող լույսը, տուր մեր ոգուն երիտասարդություն` կերտելու մի Նոր Մշակույթ, տուր մեր մտքին արիություն` ստեղծելու մի Նոր Երկիր:

Սիրելի ֆորում, բանաստեղծությանս գրքի մի շարքը կոչվում է “Խնկաբույր երկիր”, տեղադրում եմ երկու բանաստեղծություն:



ՄԵՐ ՎԱՆՔԵՐԸ
Խոյակներ ու պատեր
Եվ գմբեթները ձեր
Մենք չենք նախշազարդել
Ու չենք ոսկեզօծել:

Ոսկին եղել է քիչ,
Ներկը թանկ է եղել,
Ծաղիկներ ու հավքեր
Գրքերում ենք թողել:

Եվ դուք խոյացել եք
Գեղեցկությամբ անզարդ,
Բայց ձեր ամեն քարում
Լույս է ապրում զվարթ:

Մեր կարոտն ենք պեղել
Ձեր խուցերում մթին,
Դուք նեցուկ եք եղել
Մեր հոշոտված սրտին.-

Խորաններում հեղված
Ոսկեղենիկ բառով,
Եվ ձեր լինելության
Վայրկյանով ու դարով:


ԱՆԻ

Այն մանկան նման, որ ծնված օրից
Չի տեսել իր մոր գծերը անգին,
Եվ լուր է առել և պիտի հասնի,
Ու փարի նրա գթառատ կրծքին,-

Այդպես էլ եկա ես քեզ տեսնելու,-
Լեռներն ինձ բացին քարոտ ճանապարհ,
Եկա քո անմեռ շնչին հասնելու
Ու լաց լինելու քո բախտի համար:

Ահա իմ դեմ ես, ձորի այն ափին,
Այո, իմ մա'յրն ես, ճանաչու~մ եմ քեզ
Բայց մի սառն ալիք իջել է սրտիս, –
Ցավից, կարոտից քարացել եմ ես:

Ոչ արցունք ունեմ, ոչ ուրախություն,
Ու քեզ եմ հառում հայացքս մթնած, –
Այսօր ես ունեմ և' զավակ, և' տուն,
Իսկ դու` անզավա~կ, իսկ դու` անարգվա~ծ:

Որդիներն հաճախ անսիրտ են լինում`
Տրված գոյության դառը վայելքին,
Հիշատակներն էլ ցնորք են դառնում,
Ձուլվում օրերի ահեղ տարերքին:

Մայրական սերն է անսպառ միայն,
Եվ խաբուսիկ է լռությունը քո, –
Մի անու~շ, անհու~ն, լու~ռ խլրտում կա
Քո հազարամյա լռության ներքո:

Եվ քո քարերը - սրբատաշ ու սուրբ,
Կփղձկան հիմա արցունքի ծովեր,
Կլցնեն ձորի վիհերն անհագուրդ,
Եվ գետի ջուրը կբարձրանա վեր. –

Այդ ելած գետի,այդ ծովի միջով
Իրար կնետվենք, կհասնենք իրար,
Կգրկենք իրար անվերջ կարոտով
Իմ սե'ր, իմ մորմո'ք, տարաբա~խտ իմ մայր:



Այսօր վերանանք ամեն առօրեականից, ամեն սովորականից և հանձնվենք ՄԱՅՐ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ԱՊԱՔԻՆՈՂ ԼՈՒՅՍԻՆ:

Ինտերնետ չկար, ուղարկում եմ առավոտյան, ուրեմն`

Բարի առավոտ

Հեղինակ
22.04.2008, 22:05
Այսօրս` 22 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր առավոտյան երկու մանկապարտեզ գնացի. տրամադրությունս թեթև էր, արևային, պայուսակիս մեջ` «Արշալույս»-ները: Այս պահին ինձ համար չկա ավելի պատվական մի գործ, քան հայ երեխային հասցնել մեր տարիների աշխատանքի պտուղը: Մեծ ուրախություն է, երբ դաստիարակ-մանկավարժը հավանում է զրույցները և դրանք կարդում ավագ խմբերում: Վստահ եմ, որ «Արշալույսը» աշխատելու է: «Արշալույս»-ի տարածման գործը մեր Քանդակագործն էր անում, բայց հիմա պատվեր ունի, մի գեղեցիկ հովվուհի է քանդակում...

Այս օրերին ավելի հստակվում մեր ուղին: Այո, տարիների մեր պտուղները պետք է հասցնել հասցեատիրոջը` մեր հանրության բոլոր խավերին: Ահա, պատրաստվում ենք պետականագիտական մեր չորս գրքերը հասցնել քաղաքական դաշտին և լրատավամիջոցներին: Տարիներ առաջ դրանք մենք նվիրում էինք, դա մեծ սխալ է եղել... Այսօր ափսոսում էի հատկապես մի երկու կուսակցության տված գրքերս... Այս գրքերի համար պետք է վճարել, իսկ մեր խնդիրը միայն ներկայացնելն է:

Գրքերն ուղարկում եմ մի ուղերձի հետ , որտեղ նշել եմ` ուղարկում ենք նաև մեր պետական-քաղաքական վերնախավի համար նախատեսված կրթության Ծրագիրը: Այո~, մեր պաշտոնեությանը, մեր կուսակցապետերին հստակ ասում ենք ` դուք կրթվելու կարիք ունե~ք: Բայց այս խավին դժվար հասկանալի կլինի, թե ինքը կրթության կարիք ունի: Ոչինչ ասելու ենք ու պնդելու ենք` պիտի կրթվե՜ս, հայ կուսակցապետ ...

Այս օրերին մի բառ շատ են կրկնում Հայաստանում ... « հավակնոտ» բառը, իբրև թե նոր կառավարությունը ունի հավակնոտ ծրագրեր մի շարք ասպարեզներում: Բայց նայում ես նրա կազմը ... չկան նոր գաղափարներ, չկան նոր անձինք... Թերևս ժողովրդյան ճնշման ազդեցության տակ կա մի ձգտում` լավ աշխատել, բայց առանց նոր էթիկայի ու նոր գաղափարի դժվար թե այդ ձգտումը շատ արդյունավետ լինի:

Երեկ Առողջագետը եղել էր բժշկական համալսարանում: Եվ հարցրել էր հիգիենայի պրոֆեսորին, թե այդ անփառունակ կալորիմետրը` ածխաջրատի, ճարպի ... և այլնի այրումից անջատված էներգիան չափելու համար` ինչպե՞ս կարող է բացատրել բնության հրաշակերտ մեխանիզմի` մարսողության իմաստը: Այո~, պաշտոնեական բժշկությունը շփոթվում է, երբ հանդիպում է բնական բժշկությանը և մեզ` նրա ներկայացուցիչներին:

Սիրելի Առողջագետի հետ միասին շոշափում ենք նրա գիրքը, կրկին կարդում, երազում շուտ տպագրված տեսնել այս հեղափոխական աշխատանքը: Աշխարհում ոչ մի ակադեմիական բժիշկ դեռևս այդպես չի ապստամբել իր սահմանափակ կաստայի քարացած «գիտության» դեմ: Մեր քնքուշ Առողջագետը ադամանդի պես կարծր դուրս եկավ...

Սպասում ենք, որ նոր բժշկության մեր ժառանգորդը, մեր սիրելի զինվորը կարող է հանկարծ արձակուրդ գալ ... Առողջագետը նրա համար է գրել այս գիրքը:

Սիրելի ֆորում, ցանկանում ենք, որ դուք շուտ հանդիպեք այն սիրելի մարդկանց, որոնք հեռվում են: Այս պահին ցուցադրվում է կորուսյալ հայրենիքի մասին ֆիլմը, որի ճանապարհները, լեռները լճերը, մասունքները շատ հեռու են ... Սրտով ցանկանում եմ, որ նրանք մի օր հասնեն մեզ, հասնեն տուն...

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
23.04.2008, 23:02
Այսօրս` 23 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր սովորական աշխատանքային օր էր: Ընթերցողիս հետ կկիսվեմ միայն մի քանի տպավորություններով, որ ստացել եմ հանրային կյանքից:

Այսօր ՀՀ նախագահը հանդիպում էր հարկային ծառայության վերնախավի հետ և խիստ արտահայտություններով հորդորում` հավասար պայմաններ ստեղծել հարկատուների համար, նպաստել կյանքի բարելավմանը: Որպես մարդաբան, որ ծանոթ է Արևելքի ուսմունքներին` մի խորհուրդ պետք է տալ ՀՀ նախագահին. հարկային դաշտի կատարելագործումը սկսել բիզնեսի այն ճյուղերց և բիզնեսմեններից, որոնց հետ հանրային կարծիքով Նախագահը ունի փայատիրական հարաբերություններ - սա մարդկանց կրթելու լավագույն ձևն է` ամեն ինչ սկսել սեփական անձից... Մի օրում Հարկայինը կհասկանա, որ Նախագահը...յուրայիններից է սկսել: Մի օրում երկիրն էլ դա կհասկանա...Եվ հորդորներն այլևս պետք չեն լինի: Բայց հայ վերնախավը կհասնի՞ այսպիսի ինքնաճանաչման և ինքնագիտակցության...


Այսօր Հայաստանում էր Ռուսաստանի մշակութային գործիչ Միխայիլ Շվիդկոյը: Սա լավ է, սակայն պետք նկատի առնել, որ Ռուսաստանը այժմ ` ինչպես և Հայաստանը, մշակութապես հիվանդ երկիր է: Ով նայում է Ռուսաստանի Առաջին ալիքը` կարող է համոզվել դրանում: Ուրեմն` Ռուսաստանից պետք «ներմուծել» միայն ռուսական դասական արվեստը և ոչ թե «նոր-ռուսական» հակամշակույթը:

Այսօր գրող Ալվարդ Պետրոսյանը մի միտք արտահայտեց, որ բերում եմ բառացի. «Այս պետությունը սիրել շատ դժվար է, բայց պետք է սիրենք, ի՞նչ պետք է անենք»: Դաշնակցական պատգամավորին և գրող–հրապարակախոսին պատասխանում եմ: Ազգային կուսակցությունդ գիտականորեն չի հաղթահարում այս միջազգային պայմաններում ազգային պետություն ստեղծելու տեսությունն ու գործելակերպը, Դաշնակցությունը չի կարողանում կողմնորոշվել, թե ինչպե՞ս ստեղծել ազգային կրթություն, ազգային մշակույթ և այլն: Վկայությունը` դաշնակցական նախարարների գործունեությունը: Ուրեմն` ի՞նչ անել: Անհրաժեշտ է գիտականորեն հաղթահարել խնդիրը և ստեղծել ազգային պետականություն` վեակերտել և նորոգել պետությունը և հետո միայն սիրել: Ինչու՞ մենք պետք է սիրենք այս հիվանդ պետականությունը:

Վաղը Մեծ Եղեռնի օրն է: Այսօր թուրք պատմաբան Թաներ Աքչամը Հունաստանում ներկայացնում էր իր գիրքը: Այս գործիչը կարողացել է հաղթահարել իր ցեղի հայատյացությունը և ճշմարիտ խոսք ասել մարդկությանը: Իհարկե, հայ- թուրք հարաբերություններում բեկման հասնելու հիմքը եղեռնագործի զղջումն է և ներողությունը, բայց ականջիս հնչում է մի հարց, որ մի հայ մարդ տվել է ինձ. «Իսկ դու թուրքին կարո՞ղ ես սիրել»: Այս հարցը ինձ ցնցել էր, հետո հասկացա նրա խոր իմաստը...Սա է գլխավոր հարցը, սրա մեջ է ժողովուրդների հաշտեցման էթիկական հիմքը: Իսկապես, ես երբևէ կարո՞ղ եմ սիրել թուրքին: Եթե ես ` մեկ հատիկ հայս, իմ սրտի խորքում կարողանամ լուծել այս հարցը , ապա հայ- թուրք բազմադարյան հակամարտության մեջ էթիկական, ապա նաև վերջնական հաղթանակը պատկանելու է արդարությանը, պատկանելու է մեզ և մարդկությանը: Երկար ժամանակ ես փնտրում էի այն կռվանը, որը կօգներ ինձ` բժշկիս և մանկավարժիս, որը գրքեր է գրում բոլոր մանուկների համար` սիրելու~ ԹՈՒՐՔԻ~Ն: Եվ մի օր գտա բանալին` թուրք մայրն ու մանուկը նույնքան գեղեցիկ են, որքան հայ մայրն ու մանուկը:

Վաղը մենք նշելու ենք մեր չքնաղ մանուկների, մեր պտղած հարսնուկների, մեր խնկահոտ ծերունիների, մեր խաղաղ ու գեղեցիկ համայնքների Զոհարբերության Օրը: Եվ այդ Օրը` փարելով մեր հիշատակներին, Կորուսյալ հայրենիքին, Հայկական Բարձրավանդակի բոլոր քարերին, մասունքներին, աղբյուներին` ես հնչեցնում եմ հայ ազգի մարդասիրության, վսեմության և Նոր Ապագայի ապոթեոզը և ասում եմ` թուրք մայրն ու մանուկը նույնքան գեղեցիկ են, որքան հայ մայրն ու մանուկը:


Սիրելի ֆորում, շատերդ գիտեք Վերամարմնավորման օրենքի մասին և գիտեք, որ արարչական մարդը գնում է գիտակից մարմնավորման` ապրելու այդ հայրենիքում և այդ ընտանիքում, անցնելու իր զարգացման ու վերահիշման մի նոր շրջան...
Այսօր` ապրիլի 23-ին, մեր սրտերի մի համատեղ կոչով կոչենք Մեծ եղեռնի ժամանակ զոհված հայ հոգիներին, նրանց լավագույն մասին` գալ մարմնավորման ներկա Հայաստան, որ ծնվի մի նոր սերունդ, ապրի իր չապրած կյանքը, և միասին կերտենք բոլորիս նոր Հայրենիքը: Ամբողջական Հայրենիքը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
24.04.2008, 23:02
Այսօրս` 24 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Ավարտվում է այս երկար, դժվարին, հայկականությամբ և հայի վշտով թաթախված օրը:

Այսօր արթնանում է հայ մարդու ամեն գենի և ամեն բջջի հայկականությունը: Ինձ համար այն սկսվել է 1965-ի ապրիլի 24-ին: Այդ օրը եղել է մեր նորագույն պատմության այն առաջին օրը, երբ մենք արթնացանք տասնամյակների քնից: Այդ օրը մենք ազգովի` պատանի էինք, խենթ էինք, երեխա էինք… - և հիշում ենք մեր մեծերի ոգեշունչ խոսքը` Պարույր Սևակը, Սիլվա Կապուտիկյանը … իսկ Շիրազը չկար, ասում էին թե տնային բանտարկության մեջ է: Այդ օրը պատուհաններից մեր ցույցին նայում էին հազարավոր մարդիկ` եղեռն վերապրածները, նրանց սպիտակահեր մազերը և ձեռքերի կռունկաթև արժումները հավերժ հիշելու եմ:

Ահա այս օրը` եղեռնի 93-ամյակի օրը, ցանկանում եմ ասել այն, ինչը չի ասվում: Իմ սիրտը այսօր ապագայի հետ է և ցանկանում եմ ասել այն մասին, ինչը խանգարում է մեր ապագային:

Ինչպես չասել, որ անկախության 17 տարիներին եղեռնի ենթարկվեց մեր մշակույթը ` ձեռամբ ապիկար իշխանությունների և հիվանդ պետականության: Եվ ոչ միայն հացի պակասի պատճառով, այլև մշակութային որբության պատճառով մեկուկես միլիոն հայ լքեց հայրենիքը: Այսպիսի զանգվածային ելք հայրենիքից եղել է միայն Մեծ եղեռնի ժամանակ: Մեր պետականությունը, որը Եղեռնի ճանաչումը հռչակել է իր քաղաքականության առաջնայնություն` պետք է գիշեր ու զօր մտածի իր թույլ տված սխալների հետևանքների վերացման մասին:

Այսօր, հայացքս ապագային, ցանկանում եմ, որ

Այն էներգիայի մեկ-տասներորդ մասը, որ հայ ժողովուրդը այժմ ծախսում է Եղեռնի ճանաչման համար, ուղղել հայ մշակույթի պահպանությանը Հայրենիքում և Սփյուռքում, հավաքել, մաքրել և հրապարակ հանել հայ տոհմիկ երգը և պարը, պահպանել բարբառները:

Այդ էներգիայի մյուս մեկ-տասներորդ մասը ծախսել Հայաստանը հակամշակույթի պղտոր հեղեղից ազատելու համար, հայրենի հեռուստատեսություններից վտարել և ուղղիչ աշխատանքային գաղութներ ուղարկել բոլոր վայ-պրոդյուսերներին, վայ-աստղերին, վայ-երեսուներկու ատամներին….` Հայաստանի մշակութային մթնոլորտը եղեռնի ենթարկելու համար:

Այդ էներգիայի հաջորդ մեկ-տասներորդ մասը ծախսել կորուսյալ հայրենիքի` հայոց տասնհինգ աշխարհների մշակույթը հավաքելու, ժողովածուներ կազմելու և մակապարտեզում ու դպրոցում դասավանդելու համար:

Եղեռնի ճանաչման ջանքի մյուսը մասը ծախսել Հայրենիք-Սփյուռք մշակութային կամուրջ ստեղծելու, հայության ընդհանուր մշակութային տարածք ստեղծելու, որով մենք կդառնանք մեկ մարմին և մեկ հոգի: Եվ ջանալ, որ այդ կամրջով հոսի միայն հայ բնիկ և առողջ մակույթը: Եվ ոչ արմենչիկյան, արամասատրյանական ռաբիզմը…

Եղեռնի ճանաչման ջանքի մյուս մասը ծախսել մեր հիվանդ պետականության առողջացման և անմիտ իշխանավորներին կրթելու համար, որ նրանք հասկանան ` ԵՂԵՌՆԻ ՀԵՏԵՎԱՆՔՆԵՐԻ ՎԵՐԱՑՄԱՆ ԳԼԽԱՎՈՐ ԼԾԱԿԸ ՀԱՅ ՈԳՈՒ և ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՊԱՀՊԱՆՈՒՄՆ Է ,- ահա այդ մշակույթը մեզ կօգնի հասնելու մեր բոլոր երազանքներին:

Սիրելի ֆորում Մեծ Եղեռնին մեր պատասխանն է` ԱՊՐԵԼ, ԼԻՆԵԼ և ԿԵՐՏԵԼ ՆՈՐ ՀԱՅՐԵՆԻՔ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
25.04.2008, 22:51
Այսօրս` 25 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր Սիրելուս ծննդյան օրն էր: Շուկա եմ գնացել, գնումներ եմ արել, հետո միասին դուրս եկանք, ծաղիկներ առանք...Հիշում ենք` վերջին տարիներին միշտ ապրիլի 24-ին բնությունը ամպուզամպ էր անում, ձյուն կամ անձրև էր գալիս, իսկ ապրիլի 25-ին` արև, անուշ եղանակ...

Սիրելիս մարդկայնության մեծ լիցք ունի իր մեջ. կանայք են կառուցում ընտանիքների կյանքը, իսկ տղամարդկանց թվում է, թե իրենք են կառուցում...

Սիրելիս է բացել իմ փակված լեզուն, ինձ բանաստեղծ է կոչել... Կինը տղամարդու հավերժական ուսուցիչն է, Սիրելուս հետ եմ անցնում այն ճամփան, որը դեպի Մարդն է տանում...

Սիրելուս հետ հազարավոր ժամեր խոսել եմ, բայց երբեք չեմ կշտացել: Շատ հազվադեպ հիմա կարող ենք միասին լինել ու....չխոսել: Բայց դա նրանից չէ, որ իրար բան չունենք ասելու, այլ նրանից, որ ահռելի խութեր հաղթահարելուց հետո մեկ-մեկ ուզում ենք... լռել ու հանգստանալ:

Սիրելուս սիրտը ամեն հիվանդի համար անպարփակ էներգիա ունի. Մարդու հետ խոսելիս որքա~ն լույս է ճառագում այդ գեղեցիկ դեմքին...

Սիրելուս սրտին աշխարհը, մարդիկ և մանավանդ` ես, որքա~ն ցավ ենք տվել... Չնայած խաղաղ, անթերի դեմքին` ես գիտեմ, թե որքան հոգնություն, որքան ցավ, որքան տվայտանք կա նրա սրտի մեջ: Մի դժվարին ընտանիքի և մի հիվանդ երկրի բոլոր ալեկոծումները անցել են նրա միջով: Եվ քանի~ հազարամյակ պետք է ծառայեմ Նրան` Այդ Գեղեցիկ Մարդուն, այդ հրաշալի Գեղեցկուհուն, որ շահեմ նրա Սերը: Նորից շահեմ: Ապագա հազարամյակների համար...
Եվ այսօր նրան բերում եմ մի քանի երգ, որ գրել եմ ... Նրա հետ և Նրա համար...



Փոթորիկն անցավ. իջել ես ափին
Հոգնած, թևաբեկ թռչունի նման
Ու դեռ չամոքված ցավից, սարսափից,
Աղի արցունքով լալիս ես հիմա:

Փխրու~ն, կանացի~, ճերմա~կ թևերով
Դու թևածել ես երկնքում այն մառ,
Ուր կայծակներ են ճայթում ահագոչ,
Ուր աստվածներն էլ չեն լսում իրար:

Երկունքի ցավը, փնտրելով եզերք,
Քո պտղավորված մարմինն էր խոցում, –
Ի~նչ ահեղ ծով էր, ի~նչ դաժան տարերք,
Որ մանուկ արև ուներ իր ծոցում:

Հիմա հասել ես փրկության ափին`
Մանուկ-պարգև ես բերել ինձ համար.
Հոգնած, երջանիկ լալիս ես, իմ կի'ն,
Իմ զավակի հո'ւյս, իմ զավակի մա'յր:


Զավակներիս այգում թողած
Մրգերի մեջ ամառային,
Կապանքներից նրանց փախած
Եկավ ինձ մոտ իմ սիրելին:

Դեմքով դիպա նրա թևին,
Առա հազար մրգերի բույր,
Շուրթս հպվեց մեր արևին,
Ու ինձ այրեց արևը հուր:

…Զավակներիս ու սիրելուս
Կյանքին կպած միշտ լինեի
Ու այս թևին` թանկ ու անուշ,
Այսպես կպած` ծերանայի...



Բարի գիշեր:

Հեղինակ
26.04.2008, 23:10
Այսօրս` 26 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Երեկ “Այսօրս” գնաց համացանց, և այդ նույն պահին ականատես եղանք մի ցնցող իրադարձության` Հ1-ը ցուցադրում էր … Լարս ֆոն Թրիերի “Դոգվիլ” ֆիլմը: Սիրելի ընթերցող, նայիր ստորագրությունս… Այո~, այդ Դոգվիլի մեջ տեսել էի այսօրվա Հայաստանի ողբերգական պատկերը. երեսպաշտ, անսիրտ, դաժան, քսու…հանրություն: Այդ հանրության, այդ համայնքի բոլոր “բարի” կողմերը մենք, Գրեյսի նման, տեսել էինք մեր ճանապարհին…Այդ ֆիլմը ներկա Հայաստանի մասին է, մեր մասին է…Ներկա Հայաստանը մի Դոգվիլ է, որի անկյալ էթիկան արժանի է…գնդակահարության: Շնորհակալությու~ն ….Հ1-ին այս սխրանքի համար: Ալեքսան Հարությունյանը այսօր պատմության դատի առջև մի քիչ թեթևացրեց իր ողբալի վիճակը` որպես հայ մարտնչող հակամշակույթի գերագույն գլխավոր հրամանատար…

Մի դիտարկում ևս…Ողբացյալ “32 ատամի” անոնսն էր…Եվ ում տեսնենք, որ լավ լինի` այդ հաղորդման մեջ…Պարույր Հայրիկյանը: Ախր, հայկական ժողովրդավարության հայրը ի՞նչ գործ ունի այդ պրիմիտիվ հակամշակույթի հետ…եվ նորից համոզվեցի` ազատականության վազքը մինչև …խոսքի ազատության մարագն է, առանց Կյանքի Օրենքների ճանաչողության, առանց Ազատության Աղբյուրի գիտական ճանաչողության` ուզած գործիչ վերջը 32 ատամի տակ է ընկնելու…

Իսկ mtahօg-ը “Դար”-ից հարցնում է` ի՞նչ է նշանակում Տիեզերական Էթիկան և Տիեզերական Իրավունքը…Եվ ինչպե՞ս չհարցնի, երբ ժամանակակից մարդը գիտի, թե Էթիկայի և Իրավունքի աղբյուրները Հին Հռոմն է, Ֆրանսիական հեղափոխությունը…Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը, Հաագայի դատարանի Կառլո Պոնտեն և այլն… mtahog-ը տվել է այս դարաշրջանի ամենակարևոր հարցը…

Սիրելի Առողջագետս հոգնած է, այսօր` այսքանը:

Բարի գիշեր

Հեղինակ
27.04.2008, 22:43
Այսօրս` 27 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Սիրելի ֆորում, այսօր մի թունդ բանավեճի մեջ էի “Դար” ակումբի ֆորումի մի թեմայում, շնորհակալ եմ մասնակիցներին: Եվ նորից ու նորից մտածում էի` ի՞նչ երկիր ենք ստեղծել և ի՞նչ երկիր ենք ուզում ստեղծել: Եվ մեզ բոլորիս մտքիս մեջ գումարում էի իրար, բաժանում մեր թվի վրա և ստանում էի մի միջին հայ մտավորական:
Եվ այս միջին հայ մտավորականին ասում եմ` անկախության տասնյոթ տարիների ընթացքում սա՞ է չէ քո կառուցած երկիրը:

Ինչպես հայտնի ֆիլմի հերոսն է հարցնում` քաղածդ խո՞տ չէ:

Ես էլ մի անողոք շարքով ասում եմ `
Տնտեսությանդ, կրթությանդ… շեֆերը` Համաշխարհային բանկը և Արժույթի միջազգային հիմնադրամը չե՞ն:
Լավագույն և գրագետ վարչապետդ` այս երկուսի դրածոն չէ՞:
Ճակատիդ գրվածը` եվրոպական չափանիշները չե՞ն:
Բարձրագույն հեղինակություններդ` արևմտյան փորձագետները չե՞ն:
Բարձրագույն արժեքդ` խոսքի ազատությունը չէ՞, որով մի պետություն և մի ժողովուրդ իրար վրա լափ են լցնում:
Կրթությանդ լավագույն լծակը` ալգորիթմերը և թեսթերը չե՞ն, որ Անգլիայու~մ ես տպում:
Լավագույն բժշկությունդ` Ֆրանսիա չե՞ս վազում ստանալու, որ սրտիդ անոթները բացեն:
Լավագույն մշակույթդ` Հ1-ի 32 ատամը և Արթուր Գրիգորիչի ռեզինե երգերը չե՞ն:
Խմածդ հեղուկը` Կոկա -կոլան չէ՞:
Կերածդ հավը` բրազիլական գենետիկ փոխված բրոյլերը չէ:
Երազներիդ մեջ տեսած երկիրդ` արևմտյան ճարպոտած դրախտը չէ՞:

Հայ ժողովրդավարական, ազատական, հեղափոխական և չգիտեմէլինչական միջին մտավորական, ուզում ես վաթսուն տարեկան եղիր` ինձ նման, ուզում ես` մատաղահաս` մեր Chuk-ի նման – քո կերտած Հայաստանը սա չէ՞: Ինչքան ուզում ես խոսիր, ձեն տուր, բանավիճիր ու դիսպուտ արա` ի՞նչ շանս կա, որ վերը բերված թակարդներից գոնե մեկի միջից դուրս ես պրծնելու: Գոնե գիտե՞ս, թե որտեղ ես հայտնվել, ի~նչ աղբի մեջ ես…

Չէ~ , “Ձոն դոգվիլ- Հայաստանին” էսսեն իզուր չեմ գրել:

Հայ ժողովրդավարական, ազատական, հեղափոխական և չգիտեմինչական միջին մտավորական, քո կաշին հաստ է, քո միտքը քար ու ամբարտավան. ուրեմն, քո կաշին հրեղեն ճշմարտությամբ պետք է այրել, որպեսզի տակից գա ՀԱՅԻ ՄԱՆԿԱԿԱՆ, ՄԱՔՈՒՐ, ՄԻԱՄԻՏ, ԻՄԱՍՏՈՒՆ ԿԵՂԵՎԸ` ուղղված արևին, աշխարհին, քամիներին, անձրևին, մի խոսքով ` ԿՅԱՆՔԻՆ…

Յոթ տարեկանից անց արդեն ուշ կլինի, տեսել եմ միջնակարդ դպրոցի 9-10-րդ դասրանցիների, դաս եմ տվել և ասել եմ ` այս ինչքա~ն ծեր եք:

Սիրելի հայ մանուկ , սիրելի պտուղ և նորածին Հայաստանի` հույսը ձեր վրա է և մեկ էլ… նորից մանկացած ծերերի:
Մենք ապստամբել ենք անկյալ ծերերի, ամբարտավան մտավորականների, հղփացած վերնախավի ստեղծած Հայաստանի դեմ:

Սիրելի ֆորում, իսկ դու՞ք

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
28.04.2008, 23:07
Այսօրս` 28 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Երեկվա «Այսօրիս» գրառումը դեռ երկար ժամանակ ինձ պահում էր իր ազդեցության տակ: Շարժումների, հեղափոխությունների ժամանակ ժողովրդական էներգիան ծախսվում է արտաքին ձևեր և պատնեշներ վերաձևելու կամ փշրելու համար... Իսկ Շարժումից մի քիչ այն կողմ դպրոցն է, մանկապարտեզը, հիվանդանոցը... Այնտեղ կրթությունը նույնն է մնում` նույն թեսթերն են երեխային ռոբոտ դարձնում, հիվանդանոցում նույն բժշկությունն է մնում, երեխան տանը նույն կոկա- կոլան է խմում, էկրանից նույն մարդասպաններն են տուն լցվում... և այդպես էլ կյանքի իրական փոփոխություն չի լինում: Մենք այս անգամ մեր շարժումականին կամ հեղափոխականին ասում ենք. պետք է ժողովրդի էներգիան նպատակային ծախսել, այն ուղղել ԴԵՊԻ ՄԵԶ ՌՈԲՈՏ ԵՎ ՄԱՆԿՈՒՐՏ ԴԱՐՁՆՈՂ, ՄԵԶ ՈԳԵԶՐԿՈՂ ԵՎ ՍԵՌԱԶՐԿՈՂ գաղափարների և ապրելակերպի դեմ, որպեսզի Նոր Գիտակցության հասնենք, առողջացնենք ՄԵՐ ԿՅԱՆՔԸ, ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՄՇԱԿՈՒՅԹԸ, ԱՊՐԵԼԱԿԵՐՊԸ: Բայց մեր սիրելի հեղափոխականի խելքը դրան չի հասնում, և միայն հրապարակում կանգնելն է նրա համար աշխատանքը...

Չէ~, այս անգամ ձգտենք թույլ չտալ, որ Շարժումը միայն փոխի արտաքին ֆասադները, իսկ նրանց հետևի աղբանոցները նույնը մնան, և այնտեղ հայտնի կենդանու գորշ տեսակին փոխարինեն, ասենք, սպիտակ գույն ունեցողները...Իսկ սրա համար... ուրի~շ աշխատանք է պետք, մեր ազգային համայնքը պետք է ՄԱՔՐԻ ԻՐ ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԱՎԳՅԱՆ ԱԽՈՌՆԵՐԸ...Հեշտ չէ, բայց անհնար էլ չէ...

Իսկ ֆասադները իրենք իրենց ուզում են փոխել...
Այսօր մեր հայրենի կառավարությունը իր ծրագիրն էր պատրաստում Ազգային ժողով ներկայացնելու: Ի~նչ հեզություն, ի~նչ պատրաստակամություն պաշտոնյաների դեմքերին, ի~նչ խոստումներ: Այո, ահը շատ բան է փոխում մարդու, նաև պաշտոնյայի հեոգեբանության մեջ...Ինչպես ծանր հիվանդության ահը հիվանդին արթնացնում է և նա սկսում է զղջալ գործած չարիքների համար... Ափսո~ս, միայն ահով անհնար է հասնել ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԷՈՒԹՅԱՆ ՎԵՐԱՓԽՄԱՆ, ԷԹԻԱԿԱՅԻ ՆՈՐՈԳՄԱՆ: Միայն ամբողջ ժողովրդի ոգեկան վիճակի նորոգումը կարող է ի վերջո և նրա, և իր պետականության գիտակցության փոփոխության բերել...

Այսօր, վերջապես, հին հակառակորդիս ուղարկեցի «Արշալույսը» և զեկուցում` հանարապետական մանկավարժական հավաքին: Եվ ինչ համընկնում. «Արշալույսը» գնաց այնտեղ, այն դպրոց-մանկապարտեզը, որտեղ տաս տարի սիրելի Առողջագետիս հետ դիրքեր մտած` պաշտպանում էինք առողջ ապրելակերպի կրթության ստեղծման մեր իրավունքը: Շատ ջրեր են հոսել, հարգելի հակառակորդիս նույնիսկ համագործակցության ակնարկ արեցի: Իսկ «Արշալույսը» տիեզերական զենք է, նրա բոլոր հերոսները ` Երկիրը, Երկինքը, Առավոտյան Աստղը, Բարձր Լեռը, Արևոտ Դաշտը ...Խնձորը, Ջուրը կենդանի հերոսներ են, ապրող էություններ... Միայն այդպիսի զգացումով, այդպիսի գիտելիքով մենք կարող ենք առողջացնել մեր երեխայի կրթությունը, ապա մեր երկրիրը, մեր մոլորակը:

Կեսօրին գնացի հրատարակչիս մոտ ` «Ձոն Դոգվիլ-Հայաստանին» էսսեն տպագրելու համար: Ընդամենը մեկ շաբաթ առաջ մտածում էի` արժե՞ այս գործը ասպարեզ հանել, կհասկացվի՞...Բայց եթե այն ծնվել է սիրուց, և ինչքան էլ ցավ տա իր ընթերցողին` ինչո՞ւ չպետք է հասկացվի:

Այս տողերը գրելուս պահին մի հաղորդում է. մեր ամերիկահայ հայրենակիցները հորդորում են հայաստանաբնակ հայությանը` խոհեմ լինել, պաշտպանել պետականությանը և այլն... Կարծես ամեն ինչ ճիշտ է... «Ինչու մենք պառակտվեցինք»,- հարցնում է մի տիկին: Եվ պատասխանը չեն գտնում... Իսկ պատասխանը ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈԼՈՐՏՈՒՄ ՉԷ~, սիրելիներ...


Սիրելի ֆորում, կգա՞ մի օր, երբ մենք կկարողանանք ՍԻՐԵԼ ԻՐԱՐ` ԱՌԱՆՑ ԻՐԱՐ ՑԱՎ ՏԱԼՈՒ:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
29.04.2008, 22:18
Այսօրս` 29 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօր շատ հետաքրքիր օր էր, մի ծանր բեռ կարծես ընկավ ուսերիցս: Եվ որն էր այդ ծանր բեռը... 2003թ.-ին, Առողջագետի հետ, հոգնած մեր իշխանական բութ համակարգի հետ տված քրոնիկ և դաժան ճակատամարտից` տեղափոխվեցինք մի ավելի խաղաղ վայր` շարունակելու գործը: Եվ որոշեցինք հեռու մնալ բոլոր տեսակի քաղաքական շփումներից, կուսակցություններից և կատարել միայն գործի բովանդակային մասը. ՍՏԵՂԾԵԼ ԱՊԱԳԱ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿՐԹՈՒԹՅԱՆ, ԱՌՈՂՋԱՊԱՀՈՒԹՅԱՆ, ԱՊՐԵԼԱԿԵՐՊԻ ՄԱՆՐԱԿԵՐՏԵՐ…

Բայց երբ ցանկանում ես քեզ ավելի շատ մարդ լսի ... սա արդեն քաղաքականություն է: Երբ ցանկացանք բացի dnfօrum.am-ից` «Դար»-ում էլ գրենք` սա արդեն քաղաքականություն է: Տարիներ առաջ մի հայտնի գործչի ասացի` եթե ուզում ես աշխարհը փոխել` արի Մարդու էկոլոգիայի դպրոցի մանկապարտեզի տնտեսվար աշխատիր, եթե մի առողջ մանկապարտեզ միասին ստեղծենք` առողջ Հայաստան էլ կստեղծենք: Բայց գործիչը սոխի գների մեջ վրիպումներ ունեցավ...Հետն էլ իր համակարգն էր քարոզում, այսինքն գործի փոխարեն քաղաքականություն էր վարում... Հիմա իմն է... Սխալս կուղղեմ...

…Սիրելի Առողջագետս, գնանք շարունակելու մեր գործը: Վաղը այս մեր երիտասարդը մանչուկ է ունենալու, նրան մանկապարտեզ է տանելու, իսկ այնտեղ սպասում է Սորոսի ֆոնդը, «Քայլ առ քայլը», Վիժընը և այլն: Թե նրանք ինչու են այդտեղ, ինչու են փող ծախսում` մեր երիտասարդը, բնականաբար, չի իմանա...Ուրեմն այսօր պետք է մի առողջ կրթություն ստեղծել այդ մանչուկի համար: Հետո այս մանչուկի փորը կցավի, կտանեն մանկաբույժի մոտ, սա էլ այս մանչուկի փորիկը մի կիլո անտիբիոտիկ կլցնի... Ուրեմն, սիրելի Առողջագետս, դեղորայքային բժշկության դեմոնտաժը արագացրու..., որ մանչուկին ընդունող բժիշկը լավ կրթություն ստանա... Հետո մեր մանչուկը նախակրթարան է գնալու, այստեղ նրան սպասում են ուրիշ վտանգներ, իսկ մի քանի տարի հետո մանչուկը թեսթերի տակ է ճռռալու և կորցնելու է հայրիկից ստացած մտավոր կարողությունները... Եվ ինչ իմանա մեր այս երիտասարդը, որ Համաշխարհային բանկը մի 50 միլիոն դոլար է տվել` իր մանչուկի կրթությունը իր ձեռքը վերցնելու համար... Մի այդքան էլ երևի Սորոսն է ծախսելու... Չէ, սիրելի Առողջագետս, մեր հոգսը շատ է, թող մեր երիտասարդը իր հեղափոխությունն անի, իր գործն անի, չխանգարենք...

Իսկ մերը ` քաղաքակրթական հեղափոխություն է, մի քիչ ուշ, գուցե շատ ուշ կգան մեր ստեղծած պտուղների հետևից...

Չեք հավատու՞մ, հիմա լսեք, թե ինչ է ասում մեր վարչապետը. «Դեպի Եվրոպա կուրորեն չպետք է գնանք, դա վիրավորական կլինի մեր ազգի համար»: Տեսա՞ք, թե ի՞նչ արագ էվոլյուցիա է ապրում մեր իշխանությունը: Այ իշխանություն, բա էս տասը տարի քեզ ի՞նչ էինք ասում:

Այսօր ՅՈՒՆԵՍԿՈ-ն հայտարերել է պարի օր: Շնորհավորենք Հայաստանի բոլոր պարողներին: Քանի կա հայ տոհմիկ պարը` մենք Հայաստանի ապագայի համար չենք վախենում: Այս պարի մեջ, նույնիսկ ավելի քան մեր լեզվի մեջ` գաղտնագրված է և ապրում է հայի տիեզերածին էությունը: Մեր պարը մեր թիկունքն է :
Սիրելի ֆորում, ցանկանանք, որ ամեն մեկը պարի իր պարը:

Բարի գիշեր:

Հեղինակ
30.04.2008, 23:11
Այսօրս` 30 ապրիլի 2008թ., ավարտվում է:

Երեկ ու այսօր պայծառ օրեր էին. ավելի քան մեկ տասնամյակ ահռելի պայքարներից հետո` մի քիչ հանգստացել ենք, և սիրելի դեմքին տեսնում եմ նորից մի քիչ քմահաճ և գերիչ ժպիտը... Եվ ի~նչ վայելք է` միասին և նոր ուժով առաջ տանել տարիների գործը...

Այսօր «Ձոն Դոգվիլ-Հայաստանին» գրքի խմբագրած տարբերակը հանձնեցի հրատարակչին: Ախտորոշված անգիտությունը ենթագիտակցական ցասում է ծնում անգետի մոտ, այդպիսիք շատ են հանդիպել մեր ճանապարհին` նախարար, ակադեմիկոս... Սա լիբերալ մտավորականի այն տեսակն է, որն իրեն աշխարհի պորտն է զգում` զուտ ինֆորմացիայի քանակից ելնելով, որ կա սեփական ճակատի հետևում ... «Դոգվիլ...»-ը հիմնականում այս տեսակի, նաև նրա հակառակ բևեռի` ազգային գրագետի ախտորոշումն է...Բայց հիվանդը չի սիրում կարդալ իր հիվանդության պատմությունը: Բայց չգիտի` հիվանդության քուրձերը վրայից թափելուց հետո` ինչ գեղեցիկ էակ կա նրա տակ , որ ԻՆՔՆ Է…Այդ ԳԵՂԵՑԻԿ ԵՍ-Ի ՀԱՅՏՆԱԲԵՐՈՒՄՆ Է ԿՅԱՆՔԻ ՆՊԱՏԱԿԸ… «Դոգվիլը» այդ ԵՍ-ին ուղղված մեր ճիչն է ...

Ինչպես ենք մենք վերաբերվում Շարժմանը: Այս հարցը հնչում է և մեր սրտում, և այն մարդկանց մեջ, ում հետ շփվում ենք նաև վիրտուալ տարածքում: Խնդիրն այն է, որ Շարժման հետ կապված ենք անցյալի որոշ աղերսներով... Ուրեմն` մեկ–երկու հիշողություն: Առողջագետի հետ, երեխաներից փոքրին` գրկած, երկուսը` կողքերս, գալիս էինք Ազատության հրապարակ մեր տեղը` Սպենդիարյանի արձանի մոտ... Այնպես էր եղել, որ այդ նույն տեղում էր կանգնում էին Լ.Տեր - Պետրոսյանի կինը, եղբայրները, որոնցից փոքրը` բժիշկ-սրտաբանը իմ մոտ ընկերներից էր: Կամո Տ-Պ-ի հետ միասին ստեղծեցինք «Հայկական բժշկական Միությունը»....Սիրում էինք այդ ընտանիքը, Մուսա Լեռան տոներին նրանց սեղանից էինք հարիսա ուտում, այդ ընտանիքից հնչում էր արմտահայ չքնաղ պոեզիան` Կամոյի հրաշալի ասմունքով... Այդպես է անցել մեր հեղափոխական մկրտությունը: Հավատարմությունը Լ.Տ.Պ.-ին մենք պահպանեցինք մինչև 1996-ը... Հիմա նա վերադարձել է: Մենք նրանից նոր որակ, ՆՈՐ ԽՈՍՔ, ՆՈՐ ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ ԵՆՔ ՍՊԱՍՈՒՄ... Դա մեր իրավունքն է...

Հիմա` ինչպես ենք վերաբերվում Շարժմանը: Որպեսզի պատասխանս պարզ լինի` բերեմ մի փաստ: Այժմ Հայաստանում առաջնակի ամլությունը հասել է 30%-ի... Սա նշանակում է, որ ամուսնացած զույգերի մեկ երրորդը երեխա չի ունենում: Ես առաջին Շարժումն անցած և իմ աչքով պետականության դեգրադացիան տեսած մարդս ասում եմ` այս անգամ, այս Նոր Շարժումը պետք է այնպիսի պետականություն ստեղծի, որ մեր հարսները սկսեն պտղաբերել և երեխա բերել: Հիմա կհարցնեք` Շարժումը ինչպե՞ս կարող է օգնել , որ մեր հարսի ձվաբջիջը ազատ դուրս գա ձվարանից, մտնի ֆալոպյան փող, այստեղ ճանապարհը բաց լինի և ազատ ու ուրախ հանդիպի սպերմատոզոիդին, սրանք էլ իրար փաթաթվեն ու երեխա լինի ... Բացատրում եմ մեր հեղափոխական-շարժումականին` Շարժումը պիտի ծնի այնպիսի պետականություն, որը իր աղջնակին վաղ տարիքից ճիշտ կրթություն տա, ճիշտ հաց ու ջուր տա, սեր ու մշակույթ ներարկի նրա սրտին, առողջ երգ ու պարով խնամի մատաղ կոնքը, որ ձվաբջիջը ամեն անգամ ծնվելիս` ուրախությունից խենթանա, իսկ իր տիրուհու ամուսնանալու ժամանակ` զվարթ գնա ընդառաջ և գտնի իր սիրեցյալ բջջին:
Հիմա լսիր շարժումական-հեղափոխական, եթե Քո Շարժումը այսօր իսկ, ԱՅՍ ԱՆԳԱՄ զգա, հասկանա, թե ինքը ինչի համար է, ապա նա այսօրվանից կլինի նաև Մեր Շարժումը, Բոլորիս Շարժումը: Մեր նպատակը սա է` այս անգամ ԲԱՐՁՐԱՑՆԵԼ ՇԱՐԺՄԱՆ ՈՐԱԿԸ, ՆՐԱՆ ՏԱԼ ՄՇԱԿՈՒՅԹ և ԻՆՔՆԱԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ: Թե դրանից հետո մեր հարսների ծնելությունը չի մեծանալու, մեր ազգային կյանքը չի առողջանալու, մի համաշխարհային ազատական բլբլոցի հերթական ալիքի տակ ենք ընկնելու, մի հերթական ողորմելի վերնախավ եք ծնելու և բտելու` ապա ներեցեք... Եվ որպեսզի ավելի լավ հասկանաս, թե ինչու ենք դա ասում, ապա առաջին. այն պարզ պատճառով, որ տիրապետում ենք մեր հարսին մշակութապես ու մարմնապես առողջացնելու գիտելիքին և ուղիղ յոթ հոգի խորհրդանշական թոռնիկ ունենք` ծնված մինչև այդ ամուլ զույգերից: Ու սրա հետ էլ... տիրապետում ենք ամբողջ պետական կառուցվածքը` կրթություն, առողջապահություն, ապրելակերպ... օղակների առողջության գիտելիքին: Դրա համար պետք մտնել «Բուկինիստ» գրախանութ, 12 անուն գիրք ենք հրատարակել... Հիմա հասկացա՞ր, ֆունդամենտալիստ հեղափոխական, թե որն է իսկական հեղափոխությունը` փոխել ներկա ողորմելի պետականության ոչ միայն իշխանությունը, այլև ամբողջ պետական մշակույթը: Հիմա ամեն մեկը թող նայի, թե բացի Շարժման ոգին ու ոգևորությունը կրելուց, էլ ինչո՞վ կարող է առողջացնել մեր կյանքը: Եվ չթունավորել...

Մեր կանխատեսումն է` Շարժումը ուժեղանալու է, վճռական ժամին նրա առաջնորդությունը կնորոգվի, լիահույս ենք, որ Զանգվածի Էթիկան կհասնի դրա անհրաժեշտության գիտակցությանը:

Սիրելի «Դար» ակումբ, ես և Առողջագետը որոշեցինք վերադառնալ տուն` Դն Ֆորում և մեր գրառումները անել այնտեղ: Անչափ շնորհակալ ենք հյուրընկալման համար: Այստեղ մենք հանդիպեցինք շատ պայծառ մարդկանց: Կհանդիպենք dnforum.am- ում:

Բարի գիշեր:

Fedayi
30.04.2008, 23:26
փոխել ներկա ողորմելի պետականության ոչ միայն իշխանությունը, այլև ամբողջ պետական մշակույթը:


Իրոք որ...ո'չ միայն իշխանությունը, այլ առաջին հերթին ողջ համակարգի մշակութային-կրթական հիմքերը...Մեկը ես, ըստ իս, ընկալել եմ Ձեր շարժման կոնցեպցիան…Խոնարհվում եմ Ձեր և Ձեր ընտանիքի և աշխատանքի առաջ:)

Սիրելի' Հեղինակ, էլ ֆորումում չե՞նք հանդիպի:(

Racer
01.05.2008, 02:06
Կեցցե՛ք հարգելի Հեղինակ: Շնորհակալություն Ձեզ և Ձեր հեղինակային կոլեկտիվին նման պատասխանատու ազգանվեր գործի համար: Մաղթում եմ ձեզ բոլորիդ ամենալավն ու բարին: ՈՒրախությամբ կհետևեմ Ձեր գործունեությանը ԴՆ ֆորումի էջերում: