Դիտել ողջ տարբերակը : Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս
Սաղ ճիշտ ա,
Բայց որպես հիմնական եզրակացությունը կավելացնեի պատճառը՝- հենց քո նախորդ փոստում էշի նկարով ասվածը –էշ ենք:
Բա էշ չլնեինք Լեվոնի երկրորդ հայտնության իրական մոտիվը /մեր գլխին փաստորեն մի նոր գենոցիդ իրացրած իր այլանդակ քաղաքական դեմքը մաքրելը/ թողած, էշ-էշ իրա լոլոներն ու կտերը կուտեինք՞: Թե գալիս եմ իմ կյանքում բաց թողած ընդամենը 2 անմեղ սխալնեը դզելու ՝- սեռժին ու ռոբին յան քշելու:
Բա էշ չլինեինք, նաղդ իրականությունը թողած, արդեն 15 տարի պեչենու բաղերն ընկած դեշովի ԲՏ-եքի ռազբիռատներ ու համագումարներ կքննարկեինք ու իրար սխալ կհանեինք:
Ու զարմանալին այն է, որ եթե մեկը չի համաձայնում՝ սաղով վրա տված համոզում ենք, թե այ ախպեր, այ խելոքս, բա չես տեսնում, որ մածունը սպիտակ ա, արի կլինի, դու լավ նայի, մի գուցե համոզվես՞: Նա էլ թե չէ, ինձ բավարար հիմքեր չեք ներկայացնում համոզելու, թե մածունի սպիտակ ա:
Ու գնաց, նորից մի 20 տարի էլ, երևի կզբաղվենք սրանով: Իսկ արանքում ռոբ, սերժ, լֆիկ ու դոդ ա շարունակում բուծվել, բարգավաճել մեր պես հարիֆների վրա խնդալ ու միջավայրը դժոխք սարքել:
Ասածս էն է, որ ոչ մեկս էլ սխալ չի, ուղղակի ամեն մեկս իր պոտենցիալին ու ունակություններին համապատասխան է նայում ու տեսնում աշխարհը:
Որս չգիտի որ էշն էլ իր գյորա է տեսնում ու հասկանում աշխարհը: Խնդիրը ոչ թե չտեսնողներին տեսցնելն է, այլ տեսնողներով առաջ գնալն է: Բայց դե դա էլ մեզ հասու չէ՝ ելնելով նախապայմանից: :D
Ահա իրական քաղաքական միտքը, հենց սա ա, որ գերիշխում ա Հայաստանում: Կարելի ա թույնով լցվել ինչ-որ քաղաքական գործչի նկատմամբ ու ամեն ինչը կառուցել դրա շուրջը, օրինակ:
Ողբամ զքեզ ով Հայոց Աշխարհ, ասած Երվանդի:
Եթե էս տրամաբանություն ունեցողները շատանում են (իսկ ես տեսնում եմ, որ շատանում են, հազիվ մի քայլ առաջ էինք գնացել, էլի հետ ենք գնում), իմ համար հիմա դժվար ա պատկերացնել մեր երկրի զարգացումը: Մենք մշտապես դատելու ենք ոչ թե բանականությամբ, տրամաբանությամբ, այլ անձերով:
Սաղ ճիշտ ա,
Բայց որպես հիմնական եզրակացությունը կավելացնեի պատճառը՝- հենց քո նախորդ փոստում էշի նկարով ասվածը –հիմնական պրոբլեմը մեր էշ լինելն է:
Բա էշ չլնեինք Լեվոնի երկրորդ հայտնության իրական մոտիվը /մեր գլխին փաստորեն մի նոր գենոցիդ իրացրած իր այլանդակ քաղաքական դեմքը մաքրելը/ թողած, էշ-էշ իրա լոլոներն ու կտերը կուտեինք՞: Թե գալիս եմ իմ կյանքում բաց թողած ընդամենը 2 անմեղ սխալնեը դզելու ՝- սեռժին ու ռոբին յան քշելու՞:
Բա էշ չլինեինք, նաղդ իրականությունը թողած, արդեն 15 տարի պեչենու բաղերն ընկած դեշովի ԲՏ-եքի ռազբիռատներ ու համագումարներ կքննարկեինք ու իրար սխալ կհանեինք՞:
Ու զարմանալին այն է, որ եթե մեկը չի համաձայնում՝ սաղով վրա տված համոզում ենք, թե այ ախպեր, այ խելոքս, բա չես տեսնում, որ մածունը սպիտակ ա, արի կլինի, դու լավ նայի, մի գուցե համոզվես՞: Նա էլ թե չէ, ինձ բավարար հիմքեր չեք ներկայացնում համոզվելու, թե մածունը սպիտակ ա:
Ու գնաց, նորից մի 20 տարի էլ, երևի կզբաղվենք սրանով: Իսկ արանքում ռոբ, սերժ, լֆիկ ու դոդ ա շարունակում բուծվել, բարգավաճել, մեր պես հարիֆների վրա խնդալ ու միջավայրը դժոխք սարքել:
Ասածս էն է, որ ոչ մեկս էլ սխալ չի, ուղղակի ամեն մեկս իր պոտենցիալին ու ունակություններին համապատասխան է նայում ու տեսնում աշխարհը:
Որս չգիտի որ էշն էլ իր գյորա է տեսնում ու հասկանում աշխարհը: :(
Խնդիրը ոչ թե չտեսնողներին տեսցնելն է, այլ տեսնողներով առաջ գնալն է: Բայց դե դա էլ մեզ հասու չէ՝ ելնելով նախապայմանից: :D
հիմա որ հարց է բարձրացվում, թե ինչու՞ էինք այդպես, ապա ես էնքան էլ հակված չեմ դա համարել էշություն /չնայած չի բացառվում :)/
դա ավելի շատ նմանացնում եմ ծանր հիվանդի պահվածքին, որին մեկը, ով չնայած հիմնովին ապացուցել ա իր նենգ, թալանչի, լկտի. գոռոզ ու ամենակարևորը, հիվանդի հիվանդության վրա խաղեր տվող ու հոգեբանական շոկի մեջ գցելով հիվանիդն ֆինանսապես ու բարոյապես քամող լինելը, էլի էտ հիվանդը ընկնում ա իրա որոգայթները, որովհետև շատ ա ուզուզ հավատալ որ կփրկվի, ու անգամ էտ ստորի մեջ տեսնում ա փրկիչ: անգամ էտ ստորի բոլոր ստոր գործերը մոռանում ա, ու սկսում ա "նկարել" իրա արժանիքները, որոնցով իրան փրկելու ա:
սա էշություն չէ, այլ ծանր հիվանդին հատուկ պահվածք: կան ծանր հիվանդներև, որոնք այդպիսին չեն, բայց ով որ այդպիսին է, դա ոչ թե էշություն է, այլ ավելի շատ մարդկային խառնվածք, նունիսկ կասեի ավելի օպտիմիստ հիվանդի պահվածք: այնքան օպտիմիստ, որ ակընհայտ ֆիզիկական վատ բաները նույնիսկ չի նկատում …
կարելի է նաև սրան էշություն անվանել, սակայն ես ավելի հակված եմ էշություն անվանել այն դեպքը, երբ մարդ լիովին սթափ է: իսկ հիվանդը. այն էլ ծանր հիվանդը, շատ քիչ է պատահում որ սթափ լինի հոգեպես
Հայաստանը պետություն է:
Պետության ներսում՝ նրա ղեկավարման հետ կապված տարատեսակ գործունեությունը կոչվում է քաղաքականություն:
Քաղաքականությանը մասնակցում են միմիայն սուբյեկտները-այսինքն կոնկրետ անձինք:
Քաղաքականության մասին ցանկացած դատողություն, խոսակցություն, ուզած թէ չուզած, պայմանավորված է անձերով:
Քննարկել կամ խոսել քաղաքական թեմաներով, նշանակում է խոսել անձերի մասին:
Բանականությունն ու տրամաբանությունը ընդամենը քննարկման մասնակիցների անձնական ունակություններն են, տարվող քաղաքականության հետ չառընչվող:
Քաղաքական ճգնածամի մեջ հայտնված երկրի ու ժողովրդի հինական պրոբլեմը քաղաքական ասպարեզում եղած անձերի փոփոխության պրոբլեմն է:
Ըստ համաշխարհային քաղաքական փորձի, ժողովրդի միակ քաղաքական անելիքը դա մի գործիչին մյուսով փոխարինելն է՝ -անբան, թալանչի, տգետ, սրիկա կամ գենոցիդ իրականացրած մի քաղաքական գործիչին մյուսով փոխարինելն է:
Առանց քննարկելու եղած գործիչների անցյալն ու ներկան անհնար է կողմնորոշվել թե ում է պետք պաշտպանել հաջորդ քայլով:
Քաղաքական գործիչները հրապարակային դեմքեր են, և նրանց արածն ու չարածը քննարկելը հասարակ մահկանացու-քաղաքացիների բանականության ու տրամաբանության պարտադրանքն է: Նաև, նախկինում հրապարակում եղած, քաղաքականություն իրացրած դեմքերը պետք է գնահատական ստանան իրանց արածների համար, որը պետք է դաս լինի ու հիմք ծառայի հասարակ մարդկանց՝ հետագա սխալներից խուսափելու համար:
հիմա որ հարց է բարձրացվում, թե ինչու՞ էինք այդպես, ապա ես էնքան էլ հակված չեմ դա համարել էշություն /չնայած չի բացառվում :)/
դա ավելի շատ նմանացնում եմ ծանր հիվանդի պահվածքին, որին մեկը, ով չնայած հիմնովին ապացուցել ա իր նենգ, թալանչի, լկտի. գոռոզ ու ամենակարևորը, հիվանդի հիվանդության վրա խաղեր տվող ու հոգեբանական շոկի մեջ գցելով հիվանիդն ֆինանսապես ու բարոյապես քամող լինելը, էլի էտ հիվանդը ընկնում ա իրա որոգայթները, որովհետև շատ ա ուզուզ հավատալ որ կփրկվի, ու անգամ էտ ստորի մեջ տեսնում ա փրկիչ: անգամ էտ ստորի բոլոր ստոր գործերը մոռանում ա, ու սկսում ա "նկարել" իրա արժանիքները, որոնցով իրան փրկելու ա:
սա էշություն չէ, այլ ծանր հիվանդին հատուկ պահվածք: կան ծանր հիվանդներև, որոնք այդպիսին չեն, բայց ով որ այդպիսին է, դա ոչ թե էշություն է, այլ ավելի շատ մարդկային խառնվածք, նունիսկ կասեի ավելի օպտիմիստ հիվանդի պահվածք: այնքան օպտիմիստ, որ ակընհայտ ֆիզիկական վատ բաները նույնիսկ չի նկատում …
կարելի է նաև սրան էշություն անվանել, սակայն ես ավելի հակված եմ էշություն անվանել այն դեպքը, երբ մարդ լիովին սթափ է: իսկ հիվանդը. այն էլ ծանր հիվանդը, շատ քիչ է պատահում որ սթափ լինի հոգեպես
Բա լավ,էս 15 դար է, էդ հիվանդը մի օր չլավացավ՞ :
Բա ըտենց հիվանդ կլինի, որը 5000 դրամով ընտրում է, դոդով հիանում, հաց ու պանրով գոյություն պաշտպանում, ու մնացած ժամանակն էլ կլկլացնելով թուրքական երգ երգում TV բոլոր ալիքներով: Չէ ախպեր, ես հիվանդի թեորիան չեմ ընդունում- էշ ենք: :angry
Բիձա ջան, գրառմանդ տակը շնորհակալություն եմ դրել, որովհետև ճիշտ բաներ ես ասում:
Բայց իմ գրառման ասելիքը (եթե սա իմ գրառման պատասխան էր) ու գրառմանդ բովանդակությունը իրար հետ կապ չունեին:
Անշուշտ քաղաքականությունը պայմանավորվում է սուբյեկտներով ու անշուշտ այս կամ այն պահին պիտի «հավատանք» այս կամ այն քաղաքական գործչին, ասելիքին: Բայց ոչ անձին, հասկանու՞մ ես: Դա է խնդիրը: Ենթադրենք նույն Լևոնի օրինակի վրա, ինչ էր ասում: Ասում էր, որ պետք է կարողանալ լեգիտիմ իշխանություն ձևավորել: Որ անգամ էական չի, թե կոնկրետ ով կդառնա նախագահ, թող վերջին ստորը լինի: Բայց կարևոր է, որ ժողովուրդը հասկանա, որ ինքն է երկրի տերը ու կարողանա իր ուժերով իշխանություն փոխել: Եթե փոխված իշխանությունը լավ չեղավ, ստոր եղավ, նույն ժողովուրդը պետք է նորից կարողանա փոխել: Սխեմա է: Մոտեցում է: Գաղափարական խնդիր է: Ու երբ ինչ-որ մեկը գնում էր Լևոնի հետևից, գնում էր ոչ թե նրա կոստյումի կամ խոսակցություններում չարչրկված շիլ աչքի հետևից, այլ գնում էր այս գաղափարի հետևից, որովհետև տեսնում էր, որ իր պատկերացումը կամ իր համար ընդունելի պատկերացումը բարձրաձայնող կա ու ինչ-ինչ հանգամանքներ հաշվի առնելով մտածում էր, որ այս անձը կարող է այդ պատկերացումն իրականություն դարձնել:
Ես լրիվ ընդունում եմ Տրիբունի տեսակետը, այն իմաստով, որ եթե ինքը ինչ-որ պահից սկսած այլևս այդ մարդու մեջ չի տեսնում իր պատկերացումն իրագործողին, համարում է թսան, այլևս նրա հետևից չի գնում: Այս դեպքը արդեն խոսում է ոչ այնքան անձերով պայմանավորելու մասին: Այլ կոնկրետ գաղափարների: Ես Տրիբունի հետ համաձայն չեմ իր եզրահանգման մեջ, որ ՀԱԿ-ն ու Լևոնն այդ գործը անողը չեն: Իսկ քո հետ համաձայն չեմ, որ կարելի է կանգնել ու ասել «Մենք մոռացել էինք որ ինքը թալանչի է»: Այդ միտքն ինքնին վիճելի է, բայց անգամ ճիշտ լինելու դեպքում գաղափարական մոտեցում չէ, այլ ներանձային:
Մի քանի գրառում առաջ Տրիբունն ինձ ասել էր, որ չզարմանամ, որ վաղը Մանուկյանի կամ Բաղդասարյանի հետևից գնամ: Ու ինքը ճիշտ է, եթե այդ երկու անհատները կարողանան իմ երկիրը զարգացման տանելու ռեալ տեսլական առաջարկել, եթե նման տեսլական առաջարկի Ռ. Քոչարյանը կամ Ս. Սարգսյանը, ես նրանց հետևից գնալու եմ: Քո մոտեցումը դրան հակառակ է ու այս հարցում ես ուղղակի չեմ կարող քո հետ համաձայնվել: Անշուշտ անձի ներքին հատկանիշները դեր ունեն, բայց դա չի կարևորագույնը քաղաքականության մեջ, դա չի շարժիչ ուժը:
Արդ ինչու՞ եմ գնում, տվյալ պահին, Լևոնի ու ՀԱԿ-ի հետևից: Որովհետև առ այս պահը չեն ներկայացել գաղափարական որևէ դիտարկմամբ, տեսլականով, որ իմ սկզբունքներին հակառակ լինի, անընդունելի լինի: Հակառակը, ընդունելի ու տրամաբանված մոտեցումներ եմ համարում՝ ներառյալ վերջին ելույթի ասելիքը, որը նաև նշանակում է, իմ համար, որ այդ քաղաքական գործիչը չի շեղվել գաղափարական կոնկրետ գծից, մոտեցումներից, իմ գնահատմամբ անկեղծությունից ու չի գնացել պոպուլիզմի ճանապարհով:
Ասել եմ ու կասեմ, Լևոնի նման քաղաքական մտածողություն ունեցողը միշտ կարող էր իր հետևից գնացողների բանակը կտրուկ շատացնել, հանդես գալով առավել «արմատական» դիրքերից: Կարող եմ պրիմիտիվ օրինակ բերել, իմ վրա: Ես ինքս այսօր կարող եմ քաղաքականություն բաժնում ինձ քաղաքականության տեսակետից համակրողների բանակ ձեռք բերել, ընդամենը ինքս իմ հետ ազնիվ չլինելով ու կատարելով գրառումներ, որոնք մեծամասնության սրտին մոտ կլինեն: Բայց ինձ դա պետք չի, լավ է որ քչերն ինձ հասկանան, քան ես լինեմ կեղծող ու խաբող: Ու կարծում եմ, որ նույն մոտեցմամբ է գործում այդ քաղաքական գործիչը (սա արդեն անձով պայմանավորող մասն եմ ասում, բայց այս անձով պայմանավորող մասը նվազագույն մասն է այն պատճառների, ինչ պատճառներով ես գնում եմ իր՝ քաղաքական սուբյեկտի ուղենշած ճանապարհով):
Ասել եմ ու կասեմ, Լևոնի նման քաղաքական մտածողություն ունեցողը միշտ կարող էր իր հետևից գնացողների բանակը կտրուկ շատացնել, հանդես գալով առավել «արմատական» դիրքերից: Կարող եմ պրիմիտիվ օրինակ բերել, իմ վրա: Ես ինքս այսօր կարող եմ քաղաքականություն բաժնում ինձ քաղաքականության տեսակետից համակրողների բանակ ձեռք բերել, ընդամենը ինքս իմ հետ ազնիվ չլինելով ու կատարելով գրառումներ, որոնք մեծամասնության սրտին մոտ կլինեն: Բայց ինձ դա պետք չի, լավ է որ քչերն ինձ հասկանան, քան ես լինեմ կեղծող ու խաբող:
Չուկ ջան, քաղաքական ուժը չի կարող չմտածել իր հետևորդների քանակի ավելացման մասին: Հակառակ դեպքում իշխանության չի գա: Այլ հարց է, որ չի ուզում իշխանության գալ, սակայն սա քիչ հավանական է: Հետևաբար, Չուկ ջան, որ ուզենար հիմա նո՞ր էր շատացրել ու ղեկին նստել: Թե՞ իրան դուր ա գալիս, որ ամեն անգամ մարդիկ դուրս են գալիս, ցույցի, բողոքի ձայն են բարձրացնում, ու թողում գնում են տուն:
Չուկ ջան, քաղաքական ուժը չի կարող չմտածել իր հետևորդների քանակի ավելացման մասին: Հակառակ դեպքում իշխանության չի գա: Այլ հարց է, որ չի ուզում իշխանության գալ, սակայն սա քիչ հավանական է: Հետևաբար, Չուկ ջան, որ ուզենար հիմա նո՞ր էր շատացրել ու ղեկին նստել: Թե՞ իրան դուր ա գալիս, որ ամեն անգամ մարդիկ դուրս են գալիս, ցույցի, բողոքի ձայն են բարձրացնում, ու թողում գնում են տուն:
Դավիթ ջան, հենց էդ ա խնդիրը, որ բոլորը չի, որ համակիրների բանակի շատացման կամ նախագահի աթոռ գրավելու համար գնում են իրենց համոզմունքներին դեմ քայլերով: Իրականում «քաղաքանությունը պոռնկություն է» ձևակերպումը, անկախ դա առաջին ասողից ու հիմա շատ ասողներից, այդպես կուռ քաղաքական կատեգորիա հենց պոռնիկներն են սարքել, բայց էդ չի նշանակում, որ ողջ քաղաքականությունը պոռնկություն է:
Դավիթ ջան, հենց էդ ա խնդիրը, որ բոլորը չի, որ համակիրների բանակի շատացման կամ նախագահի աթոռ գրավելու համար գնում են իրենց համոզմունքներին դեմ քայլերով:
Հա, համաձայն եմ, բայց համ էլ համաձայն չեմ: Արտակ ջան, բայց ես, օրինակ, իմ անձնական համոզմունքներից ելնելով որոշշակի բաներ չեմ անում կամ անում եմ, իսկ առաջնորդը, որքան էլ լինի անհատ, նա իրեն հետևող մարդկանց շահերի ներկայացնողն է, ու եթե դու էսօր իրենից պահանջում ես իշխանափոխություն, նա պիտի անի դա ԲՈԼՈՐ հնարավոր միջոցներով, անկախ նրանից, թո որքան են դա իր ԱՆՁՆԱԿԱՆ համոզմունքներին դեմ: Հակառակ դեպքում, թող չստանձնի առաջնորդի դերը՝ պարզ հայտարարելով, որ իշխանափոխության նման մեթոդները իր անձնական համոզմունքներին դեմ են: Չե՞ս գնտում, որ առաջնորդը պետք է որոշակի զիջումների գնա իր անձնական համոզմունքների մեջ՝ հանուն էն մարդկանց ընդհանուր նպատակի, որոնք իր կողքին կանգնած են:
Հա, համաձայն եմ, բայց համ էլ համաձայն չեմ: Արտակ ջան, բայց ես, օրինակ, իմ անձնական համոզմունքներից ելնելով որոշշակի բաներ չեմ անում կամ անում եմ, իսկ առաջնորդը, որքան էլ լինի անհատ, նա իրեն հետևող մարդկանց շահերի ներկայացնողն է, ու եթե դու էսօր իրենից պահանջում ես իշխանափոխություն, նա պիտի անի դա ԲՈԼՈՐ հնարավոր միջոցներով, անկախ նրանից, թո որքան են դա իր ԱՆՁՆԱԿԱՆ համոզմունքներին դեմ: Հակառակ դեպքում, թող չստանձնի առաջնորդի դերը՝ պարզ հայտարարելով, որ իշխանափոխության նման մեթոդները իր անձնական համոզմունքներին դեմ են: Չե՞ս գնտում, որ առաջնորդը պետք է որոշակի զիջումների գնա իր անձնական համոզմունքների մեջ՝ հանուն էն մարդկանց ընդհանուր նպատակի, որոնք իր կողքին կանգնած են:
Բայց չէ որ տվյալ առաջնորդը հայտարարել է, որ նման մեթոդներով իշխանափոխությունը իր համոզմունքներին դեմ է:
Խնդրեմ, չես ընդունում, մի գնա իր հետևից, ինչն էլ անում են շատերը:
Խնդրեմ, թող այդ գնացողները բայց պայքարելու պոտենցիալ ունեցողները այնքան շատ լինեն, որ գա մեկ ուրիշը, ում նման համոզմունքները խորթ չեն, ու առաջնորդի նրանց:
Բայց չէ որ տվյալ առաջնորդը հայտարարել է, որ նման մեթոդներով իշխանափոխությունը իր համոզմունքներին դեմ է:
Խնդրեմ, չես ընդունում, մի գնա իր հետևից, ինչն էլ անում են շատերը:
Խնդրեմ, թող այդ գնացողները բայց պայքարելու պոտենցիալ ունեցողները այնքան շատ լինեն, որ գա մեկ ուրիշը, ում նման համոզմունքները խորթ չեն, ու առաջնորդի նրանց:
ըհը, ընդունեցի, բայց դե էդ դեպքում ինձ ասա խնդրում եմ, ո՞նց էս պատկերացնում փոքր բանակով /որը կարող էր շատ ավելի մեծ լինել/ լեգիտիմ կերպով, ընտրություներում հաղթելու մեթոդով իշխանության գալը:
ըհը, ընդունեցի, բայց դե էդ դեպքում ինձ ասա խնդրում եմ, ո՞նց էս պատկերացնում փոքր բանակով /որը կարող էր շատ ավելի մեծ լինել/ լեգիտիմ կերպով, ընտրություներում հաղթելու մեթոդով իշխանության գալը:
Անկե՞ղծ: Էս պահին արդեն չեմ պատկերացնում: Որովհետև մի քանի շաբաթ առաջ իմ գաղափարները կիսողների բանակն այնքան էի պատկերացնում, որ նրանց օգնությամբ կարելի էր դա անել: Այս պահին տեսնում եմ, որ շատ են պակասել: Իրականում՝ չեն պակասել, այլ նոր է արտահայտվել իմ ու նրանց գաղափարական տարաձայնությունները ու ըստ էության ՀԱԿ-ում մնացել են հիմնականում իմ նման համոզմունք ունեցողները: Այդպիսիք այնքան են, որ մշտապես ազդելու են երկրի քաղաքական կուրսի վրա (կարծում եմ, որ շուտով հանրահավաք կլինի, որը մեկ անգամ ևս ցույց կտա համակիրների շատ լինելը), բայց ոչ այնքան, որ ժամանակի տվյալ պահին իշխանափոխություն անեն:
Դեպրեսվելու նյութ չի, ուրախանալու բան է: Եթե իշխանափոխություն էինք անելու ոչ մեր համոզմունքի մարդկանց հետ, ապա նրանց՝ մեզնից պահանջներն ուրիշ էին լինելու ու ոչինչ չէր փոխվելու: Իսկ երկրում զարգացում ապահովելու համար, կարծում եմ, որ ՀԱԿ-ը պետք է շարունակի քրտնաջան աշխատել, այդ թվում գաղափարների սերմանման ու նոր գաղափարակից համակիրների ներգրավման գործում:
Բիձա ջան, գրառմանդ տակը շնորհակալություն եմ դրել, որովհետև ճիշտ բաներ ես ասում:
Բայց իմ գրառման ասելիքը (եթե սա իմ գրառման պատասխան էր) ու գրառմանդ բովանդակությունը իրար հետ կապ չունեին:
Անշուշտ քաղաքականությունը պայմանավորվում է սուբյեկտներով ու անշուշտ այս կամ այն պահին պիտի «հավատանք» այս կամ այն քաղաքական գործչին, ասելիքին: Բայց ոչ անձին, հասկանու՞մ ես: Դա է խնդիրը: Ենթադրենք նույն Լևոնի օրինակի վրա, ինչ էր ասում: Ասում էր, որ պետք է կարողանալ լեգիտիմ իշխանություն ձևավորել: Որ անգամ էական չի, թե կոնկրետ ով կդառնա նախագահ, թող վերջին ստորը լինի: Բայց կարևոր է, որ ժողովուրդը հասկանա, որ ինքն է երկրի տերը ու կարողանա իր ուժերով իշխանություն փոխել: Եթե փոխված իշխանությունը լավ չեղավ, ստոր եղավ, նույն ժողովուրդը պետք է նորից կարողանա փոխել: Սխեմա է: Մոտեցում է: Գաղափարական խնդիր է: Ու երբ ինչ-որ մեկը գնում էր Լևոնի հետևից, գնում էր ոչ թե նրա կոստյումի կամ խոսակցություններում չարչրկված շիլ աչքի հետևից, այլ գնում էր այս գաղափարի հետևից, որովհետև տեսնում էր, որ իր պատկերացումը կամ իր համար ընդունելի պատկերացումը բարձրաձայնող կա ու ինչ-ինչ հանգամանքներ հաշվի առնելով մտածում էր, որ այս անձը կարող է այդ պատկերացումն իրականություն դարձնել:
Ես լրիվ ընդունում եմ Տրիբունի տեսակետը, այն իմաստով, որ եթե ինքը ինչ-որ պահից սկսած այլևս այդ մարդու մեջ չի տեսնում իր պատկերացումն իրագործողին, համարում է թսան, այլևս նրա հետևից չի գնում: Այս դեպքը արդեն խոսում է ոչ այնքան անձերով պայմանավորելու մասին: Այլ կոնկրետ գաղափարների: Ես Տրիբունի հետ համաձայն չեմ իր եզրահանգման մեջ, որ ՀԱԿ-ն ու Լևոնն այդ գործը անողը չեն: Իսկ քո հետ համաձայն չեմ, որ կարելի է կանգնել ու ասել «Մենք մոռացել էինք որ ինքը թալանչի է»: Այդ միտքն ինքնին վիճելի է, բայց անգամ ճիշտ լինելու դեպքում գաղափարական մոտեցում չէ, այլ ներանձային:
Մի քանի գրառում առաջ Տրիբունն ինձ ասել էր, որ չզարմանամ, որ վաղը Մանուկյանի կամ Բաղդասարյանի հետևից գնամ: Ու ինքը ճիշտ է, եթե այդ երկու անհատները կարողանան իմ երկիրը զարգացման տանելու ռեալ տեսլական առաջարկել, եթե նման տեսլական առաջարկի Ռ. Քոչարյանը կամ Ս. Սարգսյանը, ես նրանց հետևից գնալու եմ: Քո մոտեցումը դրան հակառակ է ու այս հարցում ես ուղղակի չեմ կարող քո հետ համաձայնվել: Անշուշտ անձի ներքին հատկանիշները դեր ունեն, բայց դա չի կարևորագույնը քաղաքականության մեջ, դա չի շարժիչ ուժը:
Արդ ինչու՞ եմ գնում, տվյալ պահին, Լևոնի ու ՀԱԿ-ի հետևից: Որովհետև առ այս պահը չեն ներկայացել գաղափարական որևէ դիտարկմամբ, տեսլականով, որ իմ սկզբունքներին հակառակ լինի, անընդունելի լինի: Հակառակը, ընդունելի ու տրամաբանված մոտեցումներ եմ համարում՝ ներառյալ վերջին ելույթի ասելիքը, որը նաև նշանակում է, իմ համար, որ այդ քաղաքական գործիչը չի շեղվել գաղափարական կոնկրետ գծից, մոտեցումներից, իմ գնահատմամբ անկեղծությունից ու չի գնացել պոպուլիզմի ճանապարհով:
Ասել եմ ու կասեմ, Լևոնի նման քաղաքական մտածողություն ունեցողը միշտ կարող էր իր հետևից գնացողների բանակը կտրուկ շատացնել, հանդես գալով առավել «արմատական» դիրքերից: Կարող եմ պրիմիտիվ օրինակ բերել, իմ վրա: Ես ինքս այսօր կարող եմ քաղաքականություն բաժնում ինձ քաղաքականության տեսակետից համակրողների բանակ ձեռք բերել, ընդամենը ինքս իմ հետ ազնիվ չլինելով ու կատարելով գրառումներ, որոնք մեծամասնության սրտին մոտ կլինեն: Բայց ինձ դա պետք չի, լավ է որ քչերն ինձ հասկանան, քան ես լինեմ կեղծող ու խաբող: Ու կարծում եմ, որ նույն մոտեցմամբ է գործում այդ քաղաքական գործիչը (սա արդեն անձով պայմանավորող մասն եմ ասում, բայց այս անձով պայմանավորող մասը նվազագույն մասն է այն պատճառների, ինչ պատճառներով ես գնում եմ իր՝ քաղաքական սուբյեկտի ուղենշած ճանապարհով):
Չուկ, քանի որ պատասխանդ հարգալից էր, կփորձեմ իմ մոտեցումները պարզաբանել:
Ցավոք սրտի քաղաքականությունը ընդհանրապես դաժան ասպարեզ է: Իսկ մեր՝ հայաստանի դեպքում այն անցել է մարդկայինի սահմաններն ու դառել ոխերիմ, արյունոտ, թունոտ, գենոցիդակին և ինչ որ առումով կյանքի հետ անհամատեղելի: Այս պայմաններում մեր խոսակցությունն էլ ծայրահեղ ու երբեմն դաժան: իրար հասկանալու համար նախ պետք է պայմանավորվենք ելակետերի հարցում: որս ինչպես է տեսնում, ընկալում քաղաքակնություն ասածը: ԱՄՆ քաղաքացու համար քաղաքականությունը դա ընդամենը ընտրության գնալ է, մեր դեպքում- կենդանի մնալ է: Տարբերությունը ահարկու է:
Այն, ինչ այժմ կատարվում է հայաստանում ունի նախապատմություն: Այդ պատմությունը կերտողները կոնկրետ մարդիկ են եղել: Հայտնի ռուսական ասացվածքի թեզը, թե կրակի ու ջրի միջով անցնելը դեռ բավարար չէ- կարևորը շեփորների միջով անցնելն է- երևի մարդկային էության ամենակարևոր բաղկացուցիչն է: Նույն մարդը լինելով իշխանության մեջ կարող է հրեշ դառնալ: Բայց իշխանությունից հեռացվելուց հետո, նորից վերադառնոլ իր հին -"հրեշտակ" դիրքին:
Սա է մարդկային էությունը- անբարտավան, ինքնահավան իշխանության մեջ ու առավել մարդկային իշխանությունից դուրս գալուց հետո:
Մենք մոռացել ենք կամ չգիտենք այս նրբության մասին ու նորից ու նորից նույն փոցխին ենք դեմ առնում: Հիմա, մեր վիճակում ինչը քննարկենք- եվրոմիության հետ ստից սիլիբիլիները, իշխանություն կոչված դեմքերի կրկեսը, դոդլֆիկի քաջագործությունները՞: Քննարկման նյութ չկա, Տրիբունի ասած -հայաստանում քաղաքականություն չկա: Է քաղաքակնություն չկա, բայց մենք կանք, դեռ որ կենդանի ենք: Լռենք, լլկվենք, հիմար ձևանանք, տրնգի պարենք: Բա քո ասած տրամաբնությունն ու բանականությունն ուր՞:
Լեվոնի ասած, թե անձերով չպետք է լինի, այլ իշխանափոխության մեխանիզմը պետք է աշխատի թեզը աշխարհին հայտնի է դեռ նախապատմությունից: Սա հայտնագործություն չի,, ոչ էլ մարգարեություն: Ուղղակի կան հասարակություններ, որոնք "պայմանավորվել են" հաշտվի նստել այս պահանջի հետ և կա հայ ասածը, որը թքած ունի աշխարհի էլ, իր, նույնիսկ իր հոր, մոր ու "սիրելի" զավակների վրա: Այդ արարածին բացի իր ամենակեր փորից ու դրա հետ կապված օրգաններից այլ բան չի հետաքրքրում:
Թվում էր, թե ընդիմությունը այդպիսին չպետք է լինի: Բայց իրոք այդպես է՞:
Այս պահին Հայաստանյան ընդիմության առաջնորդի ով լինելը համար մեկ հարցն է մեր բոլորի համար: Որովհետև հենց այդ դեմքի միջոցով է կատարվելու որևէ բան, եթե առհասարակ այն կատարվելու է: Լեվոնի անցյալն ու ներկան քննարկելով մենք քննարկում ենք մի ամբողջ քաղաքական աշխարհայացք իր բոլոր ատրիբուտներով, սկսած մեթոդաբանությունից, գաղափարախոսությունից, վերջացրած դեմքերով, անելիքների ցանկով, ապագայի տեսլականով: Մենք ականատես եղանք սահամանադրական ճանապարհ կոչված մեթոդաբանության ֆիասկոյին, բայց տեսականորեն պարզություն չմտցվեց, չարձանագրվեց, որ այդ ճանապարհը մեզանում փակուղային է: ԵՎ ՀԱԿ համակիրները շարունակում են գնալ այդ ուղիով:
Մենք տեսանք, որ նույն հին դեմքերը առանց ներողության եկան ու լեվոնի պրոպուսկներով լցվեցեցին ընդիմադիր ասպարեզը:
Նոր գործունյա դեմքեր չհայտնվեցին: Թե Լեվոնի "մեծ ստռատեգի " դիրքն էր սահմանափակում նորերի մուտքը, և թէ իրապես արժանի դեմքերի իրական բացակայությունը: Առնետավազքը հռչակվեց որպես հիմնական գործելակերպ:Լեվոնի խորհրդավոր՝ -սպասեք, կտեսնեք, իրենք իրենց քանդվելու են ու զիջելու են իշխանությունը, թեզը խայտառակ պարտություն կրեց: Մարդիկ զոհվեցին: Բայց իշխանության մազն անգամ չվնասվեց:
ՀԱԿ-ի իմիտացիոն քաղաքականությունը կամազուրկ դարձրեց քաղաքական դաշտը: Սխալների մասով որևէ հետևություն չթույլատրվեց անել: Ցանկացած այլախոհություն պիտակավորվեց որպես հերետիկություն:
Արդյունքը ողբալի է: Տեսնում ենք, թե ինչ ամրության են հասել լֆիկներն ու նրանցից վարձատրվող ոստիկան կոչվածները ու անհույս եմ, թե երբևէ հնարավոր կլինի այդ բանդայի ձեռքից այլևս իշխանություն վերցնել:
Ստացվում է, որ սեռժ ու ռոբին բերեց Լեվոնը /հենց իր խոստովանությունն է/, Դոդ- լֆիկ ու մյուս փողատերերն արդեն 94-95-ին շարժի մեջ էին ու հարց լուծող: Փաստորեն 95-ից էս կողմ որակապես ոչ մի նոր բան չի կատարվել- գնացել է իշխանության փոխանցում քաղաքական դեմքերից կրիմինալին:
Այս անգամ Լեվոնի հետևից մարդիկ գնացին, որովհետև հավատում էին, որ մենակ ինքը կկարողանա իր աճեցրած լակոտների հախից գալ: Պարզվեց որ ոչ միայն չկարողացավ դա անել, այլ ամրացրեց իշխանությունների դիրքերը թույլատրչելով նաև զոհերով իշխանություն պահելը: Ռոբին դատի տալու ցուցակները կազմվեցին 2 տարի առաջ, լռվեցին Լեվոնի ստրատեգիական անդաստաններում ու միայն հիմա դրանք մտան խաղի մեջ- ինչու՞:
Եզրահանգումը այն է, որ Լեվոնը Հայաստանի քաղաքական ասպարեզում անկարող, հնացած ֆիգուր է և պետք է անտեսվի: Ինքը չի գնա, նրան հեռացնել է պետք: Եվ դա էլ արվում է ներկայումս: Մենք չենք կարող նորի մասին խոսել, քանի զբաղեցրած է դիրքը:
Այն, որ այսքանից հետո նա դեռ համառում է, մանիպուլիացիաների գնում թե իշխանության և թե ղարաբաղի հարցում, խոսում է նրա անբարտավանության ու ծայրահեղ էգոիզմի մասին:
Մեղվի փեթակը բազմանում է նորի մոր հեռանալով: Հայաստանում էլ պետք է նույնը կատարվի: Բայց արտագաղթի, 20-ամյա քաղաքական տեռորի ու նոր դեմքերի բացակայության պատճառով սա էլ չի աշխատում: Մենք փակուղում ենք ու մի գուցե դա է պատճառը, , որ հիմա անզորությունից թփրտում ենք:
Ես իրավունք չունեմ քաղաքականության մեջ չեղած որևէ մեկին մեղադրել իր դիրքորոշումների մեջ, բայց պարտավոր եմ քննարկել ու վեր հանել մեր հին սխալները, թեկուզ գոնե տեսական ճշմարտության առումով:
Դա էլ անում եմ: Շատերը փորձում են քեզ համոզել: Ես իմ տեսակետներն եմ ներկայացնում: Ով կընդունի, ով չէ:
Արդյունքը ողբալի է: Տեսնում ենք, թե ինչ ամրության են հասել լֆիկներն ու նրանցից վարձատրվող ոստիկան կոչվածները ու անհույս եմ, թե երբևէ հնարավոր կլինի այդ բանդայի ձեռքից այլևս իշխանություն վերցնել:
ցանկացած դեկտատուրական երկրում իշխանության հարցը վերածվում է նյութական ռեսուրսների հարցի: ով որ /դւկտատուրական երկրում/ տիրապետում է ռեսուրսներին, նա էլ իշխանություն է:
Հայստանում կարծում եմ 1+1 -ի պես մի բան է իշխանության ռեսուրսի խլումը, եթե դիմացի կազմակերպ ուժը դրան ձգտի:
նայենք այժմյան քիչ թե շատ կազմակերպ ուժերին:
դաշնակները- փայ ունեն ու խլելու հարց չկա
ՀՀՇ-ն իրա սեփականությունն ունի, որին ոչ մեկը չի կպել ու չի էլ պատրաստվում կպնել
Օրինացը - արդեն կազմակերպ ուժ չի:
մնացած մանր մունր առանձին վերցրած անհատներ- սնվում են նույն ռեսուրսներից, ու գոհ երջանիկ են:
մնում ա ով՞: ոչ մեկը: բայց "սուրբ տեղը պարապ չի մնում" /ռուսր ասած :)/
կարծում եմ որ եթե ջահելությունը իսկապես հասկանա, որ կոնգրես-մոնգրես դաշնակ-մասնակ լրիվ սարքած են, որ փոշիացնեն իրանց, ապա մի բան կկազմակերպվի: բայց այց "մի բանը" պետք է լավ հասկանա, որ պայքարի պետք է գնա հիմիկվա քյանդրբազներին ռեսուրսներից զրկելու ուղղությամբ: քյանդրբազ ասելով ինկատի ունեմ բոլորին, քանի որ բոլորն էլ մեկ են, մի տաշտիղց սնվող: ու այստեղ պետք է դիմել ցանկացած քայլի, ընդում մինչև դիվերսիան ու տեռորը:
:)
Նիկոլը շատ կարևոր հարց է քննարկել: http://www.armtimes.com/14070
Եղիշե Չարենցի «Մահվան տեսիլ» բանաստեղծության մի արտահայտություն հսկայական ազդեցություն է գործել իմ քաղաքական եւ քաղաքացիական գիտակցության վրա: Նկարագրելով մահվան տեսիլը կամ, ավելի ճիշտ, մահաշունչ իրականությունը, Չարենցը հնչեցնում է հարցերի հարցը. «Եվ արդյոք ո՞վ է երազել այսքան դաժան»: Անհասանելի խորք ունեցող այս նախադասությունը մեզ բերում-կանգնեցնում է այն գիտակցության առաջ, որ ցանկացած իրականություն ինչ-որ մեկի, կամ ավելի ճիշտ` մարդկանց երազանքի արգասիքն է: Նաեւ այսօրվա Հայաստանը: Այս արձանագրումը, սակայն, նոր հարցեր է առաջացնում եւ մեզ պարտադրում է պատասխանել շատ ուղիղ մի հարցի. մի՞թե մեր, այսինքն` ՀՀ քաղաքացիների երազանքներն այնքան պիղծ են, որ մենք ունենք այսպիսի պիղծ իրականություն: Դրական պատասխան տալու գայթակղությունը շատ մեծ է: Բավական է մի էքսպերիմենտ անել, մի ամբողջ օր հետեւել միջին վիճակագրական հայաստանցուն, լսել, թե նա ինչի շուրջ է խոսում իր ընտանիքում, աշխատավայրում, շրջապատում, արձանագրել, թե նա ում հետ է շփվում եւ ինչ նպատակներով, եւ այդ մի օրվա ընթացքում հավաքած ինֆորմացիայի հիման վրա կարելի է մոդելավորել մեր իրականությունը, այսինքն` տրամաբանական եւ ֆունկցիոնալ կապեր տեսնել միջին վիճակագրական հայաստանցու գործողությունների, նրա գլխում ապրող մտքերի եւ այսօր հաստատված իրականության միջեւ: Այսօրվա Հայաստանը, այո, մեր հավաքական երազանքի արգասիքն է, որովհետեւ մեզնից յուրաքանչյուրն ապրում է դիմացինին ծնկի բերելու մոլուցքով: Խոսքս ամենեւին քաղաքականության մասին չէ, այլ առօրյա կյանքի: Եվ այս տրամաբանությամբ առաջնորդվում է ամենավերջին թշվառից մինչեւ ամենավերջին օլիգարխը: Նայած` ում ատամը ո՛ւմ կբռնի ծամելու համար: Հայաստանում այսօր լկտիության, բոզության, շնության, անբարոյականության, բռնության մրցավազք է փոթորկվում, եւ երկրում էլիտա է համարվում այս ասպարեզում առավել մեծ հաջողությունների հասած խավը: Էս խավն էլ, արդեն, երազանք է պարտադրում զանգվածին: Ասենք, եթե հեռուստատեսությամբ մեծագույն հաջողություններ է արձանագրում հնարավորինս մեծ թվով պաշտոնյա-օլիգարխների սեռական բնույթի ծառայություններ մատուցած երգչուհին, կամ հաղորդավարուհին, նրա օրինակը դառնում է հաջողության բանաձեւ, ու եթե այդ բանաձեւը սկսում է գործել էլի մեկ-երկուսի դեպքում, դա արդեն սկսում է դառնալ երազանք: Նույնը վերաբերում է նաեւ օլիգարխների, պաշտոնյաների, դեպուտատների, ընդհուպ` հոգեւոր իշխանության «հաջողության» բանաձեւերին: Յուրաքանչյուր դեպք, իհարկե, ունի իր առանձնահատկությունը: Բայց հիմա ի՞նչ. մի՞թե ես կարծում եմ, որ մեր ողջ հանրությունը տրվել է այս բանաձեւին: Քավ լիցի, ոչ ամենեւին: Անբարոյականության այս հաղթարշավը սեփական աչքերով տեսնող, բայց այդպես ապրելու տարբերակը մերժող խավն, իր առաջ ապրելու եւ գործելու դաշտ չտեսնելով, ներփակվում է իր մեջ, չուզենալով մասնակցել այդ մեծ պղծությանը` մեկուսանում է, հուսահատվում: Իսկ հուսահատության ամենամեծ հետեւանքն այն է, որ այդ վիճակում հայտնված մարդը դադարում է երազել: Եւ արդյունքում, երբ հանրության ստվար զանգվածը դադարում է երազել, տիրապետող է դառնում պոռնկաբարո երազանքը, որովհետեւ այն չի ունենում որեւէ հակակշիռ կամ բավարար չափով ծանր հակակշիռ
մնացածը հոդվածում
Սկզբունքային, ելակետային հարցեր են: Դիմացինին ծնկի բերելու մոլուցքի մասով ասվածը վաաբշե մեր ազգային թշվառության հոգեբանական հիմքն է՝ մեր պրոբլեմների պրոբլեմը: Քանի սա չի հաղթահարված, ցանկացած այլ քաղաքական լուրջ սպասելիք անիմաստ է:
"Ծնկի բերել"-ը շատ փափուկ է ասված: Շատ ավելի ճշգրիտ և հյութեղ են ժողովրդական "կզցնելը, "կերցնելը, մաման լացացնելը, աշք հանելը, հոգին ուտելը, էշի,շլանգի, հարիֆի, հայվանի, անասունի տեղ դնելը, աշքով աշք չունենալը": Որն ու որն ասես: Փոխադարձ ատելության նման բազմազան ու հարուստ ֆոլկլորով այլ լեզու երևի չկա:
Եթե որևէ հարցում մենք բացառիկ ենք, ապա իսկապես իրար ատելու հարցում: Մեր ներհասարակական հարաբերությունները անմարդկային են: Հենց այդպիսի ստորության հասած հասարակությունն էր, որ գենոցիդ բերեց իր գլխին, հասցրեց ներկա բեսպրեդելին, ԲՏ-եքի կուլտին ու մնացած այլանդակություններին: Դոդի դեմ ստորացող, կզող, մի 2 կոպեկի համար թասիբը իր մարմնի ծակերը կոխած մարդն է հիմիկվա "եղունգ ունեցող ու քորող" հասարակական գարշելի հերոսը, քաղքենին, անհատը:
Նիկոլի հետագա լավատեսական մտքերը ես չեմ կիսում: Մենք այնքան խորն ենք ընկղմված այս կեղտի մեջ, որ դուրս գալու շանսերը զուտ բանտային ֆանտազիայի ոլորտից են:
Եևվանդ Բոզոյանը անկախ վերլուծություններով հանդես էր գալիս դեռ 88-89 թվից: Ներկայումս քիչ թե շատ անկողմնակալ եզակի վերլուծաբաններից է:
Խոսակցությունը երկար է, բայց շաը տեղին ու սթափեցնող:
Տեր–Պետրոսյանը բարոյականության հետ խնդիր ունի
Հարցազրույց քաղաքագետ Երվանդ Բոզոյանի հետ
-Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք ՀՀՇ 16-րդ համագումարում ՀԱԿ առաջնորդ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի «Սերգոջանային» հայեցակարգի ևս մեկ անգամ բարձրաձայնումը։ Հայտարարվեց, որ Արցախի հարցի գոյությունը Հայաստանի անվտանգության սպառնալիք է։ Նրա սպասելիքները չարդարացան իշխանափոխության մասով և հիմա ձևականությունների (ավազակապետության դեմ պայքար, ավգյան ախոռների սանիտարական օրվա հայտարարում և այլն) ժամանակն անցե՞լ է։ Անգամ իր թիմակիցներն են փաստում, որ նույնիսկ մարտավարական տեսանկյունից ելույթը սխալ էր։ Ի՞նչ կասեք։
-Լևոն Տեր-Պետրոսյանի այդ միտքը նորություն չէ։ Նա միշտ էլ դա արտահայտել է' սկսած 1992թ., երբ Ղարաբաղում պատերազմ էր ընթանում: Նույնը կրկնեց 1997թ., 2007թ., և ասեց վերջերս։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի վերջին ելույթը ես կդիտարկեի 3 հարթությամբ՝ 1. բարոյական, 2. բովանդակային և 3. մոտիվացիոն (թե ինչո՞ւ այդպիսի միտք արտահայտեց)։
Բարոյականության տեսանկյունից ինձ համար շատ ծանր է գնահատել Տեր–Պետրոսյանի այս միտքը, որովհետև, իմ կարծիքով, նա բարոյականության հետ խնդիր ունի։ Ինչո՞ւ. որովհետև «Ղարաբաղ» կոմիտեի նախկին անդամ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը քաղաքական դաշտ մտավ «միացում» կարգախոսով՝ այսինքն Ղարաբաղը Հայաստանին միացնելու կարգախոսով, որպես առաջին նախագահ ընտրվեց «միացում» կարգախոսով ու ղարաբաղյան շարժման ալիքի վրա, և հիմա բարոյական իրավունք չունի Ղարաբաղի հարցը Հայաստանի զարգացման խոչընդոտ համարել ու հայտարարել, թե պետք գնալ խնդրի շութափույթ կարգավորման։ Իսկ այսօր գնալ շուտափույթ կարգավորման նշանակում է գնալ շուտափույթ պարտության։ Դա պարզ է անգամ դպրոցականին։
Ես ուզում եմ թվարկել, թե ի՞նչ հետևանքներ ունեցանք մենք Ղարաբաղի խնդրի հետ կապված. 500 հազ. հայ փախստական եկավ Ադրբեջանից, 6 հազ. մարդ զոհվեց ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ, մոտավորապես 1 մլն մարդ այդ տարիներին արտագաղթեց Հայաստանից, և Հայաստանի բնակչությունն ապրեց 1990-ականների սարսափելի սոցիալական վիճակը։ Հիմա Տեր-Պետրոսյանի՝ Ղարաբաղը խոչընդոտ տեսնելու մտքի բարոյական կողմը մոտավորապես նույնն է, որ ասենք այսօր Պարույր Հայրիկյանը ԱԻՄ-ի համագումարում հայտարարի, թե հանուն գոյատևման և փրկության Հայաստանը պետք է միանա Ռուսաստան - Բելառուս Դաշինքին կամ նպաստի ՍՍՀՄ-ի վերականգնմանը: Կամ Խաչիկ Ստամբոլցյանը հայտարարի, թե Հայաստանը պետք է դարձնել քիմիական արդյունաբերության կենտրոն: Անբարոյականությունը երկրում առաջանում է հենց այդպիսի երևույթներից: Եվ եթե այն չի դատապարտվում հասարակության կողմից, ստեղծվում են գեղամյաններ և արթուրբաղդասարյաններ:
-Անցնենք ելույթի՝ Ձեր մատնանշած մյուս հարթությունների դիտարկմանը։
-Տեր-Պետրոսյանը, անընդհատ հայտարարելով, թե առանց Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման և հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավման՝ Հայաստանը ապագա չի կարող ունենալ, Հայաստանի ապագայի բանալին, ըստ էության, հանձնում է Ադրբեջանին և Թուրքիային։ Բնականաբար, բարիդրացիական հարաբերություններ ունենալը շատ նորմալ ու ցանկալի վիճակ է։ Հասկանալի է, որ եթե հայ-թուրքական սահմանները բաց լինեին, Հայաստանը շատ ավելի լավ կզարգանար, այստեղ վիճելու հարց չկա։ Սակայն երբ դու շաղկապում ես այդ խնդիրը և արտահայտում ես մի այնպիսի իմպերատիվ միտք, թե առանց հայ-թուրքական սահմանների բացման և Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման (փաստացի՝ միակողմանի զիջման)՝ Հայաստանը ապագա չունի, ի սկզբանե քեզ դնում ես մուրացկանի կարգավիճակում ու ոչ մի հաջողության չես կարող հասնել։ Խնդրեմ՝ Սերժ Սարգսյանի վարած արտաքին «նախաձեռնողական» քաղաքականությունն ասվածի վառ ապացույց է։ Դա ես անվանում եմ թրքալիբերալիզմ, որը բացարձակապես կապ չունի լիբերալ արժեքների հետ: Կարելի է ասել, որ եթե թուրքերն ու ադրբեջանցիները պետք է մեր զարգացման միակ գրավականը հանդիսանան ու թելադրեն, ապա նրանք կթելադրեն մինչև վերջ, և, ինչո՞ւ չէ, եթե դու հանձնում ես ազատագրված տարածքները, ապա նրանք պահանջելու են ամբողջ Ղարաբաղը։ Տալիս ես Ղարաբաղը, կպահանջեն ամբողջական Զանգեզուրը։ Հանձնեցիր Զանգեզուրը, գալու են Երևան։ Սա տրամաբանական շղթա է, որն աշխատել է։ Հիշենք 1920թ. իրադարձությունները, որին շատ է սիրում անդրադառնալ Տեր-Պետրոսյանը։ Հիշեցնեմ, որ Աթաթուրքի ծրագրով Իգդիրը երբևիցե չպետք է Թուրքիայի տարածքում լիներ, բայց այդպես ստացվեց։ Իսկ Կարսի մարզում, նույնիսկ Աթաթուրքի կոնցեպցիայով, պետք է հանրաքվե անցկացվեր։ Բայց չեղավ։ Այսինքն, իրադարձությունները բերեցին նրան, որ Թուրքիայի ախորժակը հընթացս բացվեց, այնպես ինչպես մերն՝ Արցախի պատերազմի ժամանակ։ Մենք երբևիցե չէինք պատկերացնում, որ պետք է ազատագրեինք, ասենք, Զանգելանը, բայց կյանքը ստիպեց։ Այդպես ստացվեց։ Այսինքն, քաղաքականությունը ստատիկ երևույթ չէ։ Քաղաքականությունը գործընթաց է, որի արդյունքում կարող են լինել այնպիսի զարգացումներ, որը դու չէիր ծրագրել նախապես։
-Ինչպե՞ս եք տեսնում Ղարաբաղյան խնդրի լուծումը։
-Ղարաբաղյան խնդիրը կարող է ունենալ լուծման երկու տարբերակ:
1. Խնդիրը լուծվում է որևէ ձևով.
2. Ներկայիս ստատուս քվոյի պահպանում:
Առաջին տարբերակում այսօր, ցավոք սրտի փոխզիջումային տարբերակ չի նշմարվում, քանի որ Ադրբեջանը որևէ զիջման չի պատրաստվում գնալ: Եթե Տեր-Պետրոսյանն ուզում է այս խնդիրը շուտափույթ լուծել, ապա, բնականաբար, նա պետք է բավարարի Ադրբեջանի՛ պահանջները, քանի որ, ինչպես նշեցինք, Ադրբեջանը որևէ կոմպրոմիսի պատրաստ չէ: Սակայն մտածել, որ այդ պահանջները բավարարելով մենք կխուսափենք պատերազմից և կփրկենք Հայաստանը, ուղղակի քաղաքական անմեղսունակություն է: 20-րդ դարի սկզբին նմանատիպ գործիչները փորձում էին սիրաշահել թուրքերին, որպեսզի հեռացնեն ցեղասպանության վտանգը: Սակայն նրանք ոչ թե հեռացրին, այլ մոտեցրին ցեղասպանությունը: Իսկ հույսը դնել, որ Ադրբեջանի ամբիցիաները կարող է զսպել երրորդ ուժը' Արևմուտքը, Ռուսաստանը, սա նույնպես քաղաքական անմեղսունակություն է: Ինչպես որ քաղաքականապես անմեղսունակ էին այն գործիչներն ու ուժերը, ովքեր 1915 - 20 թթ. հայ ժողովրդի և հայոց պետականության անվտանգության երաշխիքները փնտրում էին դրսում:
Այսպիսով, Ղարաբաղյան խնդրում ստատուս քվոյի պահպանումը ոչ թե լավագույն տարբերակ է, այլ չարյաց փոքրագույնն է' եղածների մեջ: Ստատուս քվոն մեր համար շանս է, որպեսզի մենք իսկապես կարողանանք զարգանալ, դառնալ ժամանակակից պետություն և կարողանանք ապահովել մեր ժողովրդի անվտանգությունը: Կրկնեմ, ստատուս քվոյի այլընտրանք զիջումները պատերազմն ու ստորացուցիչ և անխուսափելի պարտություն կլինի մեր համար:
Իսկ ի՞նչ հեռանկար կարող է բացել ստատուս քվոյի պահպանումը: Ըստ էության մենք ժամանակ ենք շահում, որպեսզի կարողանանք այս դժվարին պայմաններում կայացնենք ժամանակակից պետություն: Կկարողանա՞նք այն իրագործել, ուրեմն կփրկվենք, կապահովենք Լեռնային Ղարաբաղի և Հայաստանի ժողովրդի անվտանգությունը: Չե՞նք կարողանա, ուրեմն ստատուս քվոյի պահպանումն էլ մեզ չի փրկի: Սակայն չօգտվել այս հնարավորությունից, նշանակում է նախապես չհավատալ մեր ապագային, մեր պետականությանը, մեր անվտանգությանը: Սա՛ է այն դառը իրականությունը, որի առջև կանգնած է հայ ժողովուրդը: Տեր-Պետրոսյանի առաջարկած շուտափույթ լուծման սցենարը արագ կապիտուլյացիայի է բերում, իսկ այսօրվա հայաստանյան համակարգով ստատուս քվոյի պահպանումը կբերի դանդաղ մահվան։ Բայց ես ոչ արագ, ոչ էլ դանդաղ մահվան կողմնակից եմ ու ստատուս քվոյի ընթացքում նորմալ երկիր դառնալը համարում եմ միակ հնարավոր լուծումը, որը կյանքի գաղափար է պարունակում իր մեջ։ Ստատուս քվոն շանս է, իսկ Տեր-Պետրոսյանի մոտեցումը զրկում է շանսից ի սզբանե։ Սրանք են մեր ու տերպետրոսյանականների աշխարհընկալման և փիլիսոփայական տարբերությունները։
-Իսկ նրա ելույթի մոտիվը ո՞րն էր։ Ի՞նչ շահեց։
-Անցնեմ ելույթի երրորդ հարթությանը։ Ինչո՞ւ նա կրկնեց իր հին գաղափարները հենց այս պահին: Այդ մարդը, փաստացի, խոստովանեց, որ հետագա քայլերի հնարավորություն չի տեսնում, քանի որ դրսի աջակցություն չկա։ Ինձ զարմացրեցին Լևոն Տեր-Պետրոսյանի որոշ ձևակերպումները, որտեղ նա նշում էր, թե Արևմուտքը փաստացիորեն առաջնահերթության մեջ չի դնում Ղարաբաղի խնդիրը, որովհետև չի ուզում լուծել։ Այսինքն՝ Տեր-Պետրոսյանը համոզված է, որ Արևմուքը կարող է, բայց ինչ-ինչ պատճառներով չի ուզում լուծել Արցախի հարցը։ Ստացվում է, որ իր համար Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի կարծիքը, Հայաստանի ժողովրդի կարծիքը, Ադրբեջանի ժողովրդի կարծիքը վեցերորդական նշանակության են, և իր արժեհամակարգի մեջ կա մի վերացական Արևմուտք, որը, եթե ուզենա, կլուծի, ու այդ մարդը խոսում է ժողովրդավարությունի՞ց։
շարունակելի
http://www.7or.am/hy/news/2010-07-24/16610/
Շարունակությունը
Նա նշում էր Արևմուտքի համար առաջնահերթ դարձած խնդիրների մասին՝ Աֆղանստան, Իրաք, տնտեսական ճգնաժամ և այլն, որով զբաղված է Արևմուտքը և ժամանակ չունի մտնել Կովկաս։ Տեր-Պետրոսյանի այդ թեզը պարզապես չի դիմանում որևէ քննադատության։ Եթե նույնիսկ պատկերացնենք, որ Արևմուտք կոչվածը մի պահ ցանկանա լուծել Արցախի հարցը, ապա դա այդքան հեշտ նրան չի տրվի, ինչպես որ պատկերացնում է Տեր-Պետրոսյանը։ Ինքը մատնանշում է խնդիրներ, որով այժմ զբաղված է Արևմուտքը, բայց չէ՞ որ այդ բոլոր խնդիրները Արևմուտքը չի կարողանում լուծել։ Ո՛չ Իրաքի խնդիրն է լուծված, ո՛չ Աֆղանստանի խնդիրն է լուծված, ո՛չ Պաղեստինի խնդիրը։ Չկա այդպիսի մի վերացական Արևմուտք, որն ուզում է՝ խնդիրը լուծում է, չի ուզում՝ չի լուծում։ Այդ պատկերացումները քաղաքական անգրագիտության ու դիլետանտիզմի դրսևորում են։ Ես ցավով եմ դա ասում։
-Բայց տարածված կարծիք կա, թե Լևոն Տեր-Պետրոսյանը լուրջ մակարդակի գիտնական է, բարձր որակի քաղաքակն գործիչ։
-Դա իրականում միֆ է, և կյանքն ամեն օր ապացուցում է Տեր-Պետրոսյանի շուրջ ստեղծված միֆի դատարկությունը։ Մեր երկիրը 20 տարեկան է, իսկ մեր ժողովուրդը հարյուրամյակներ պետականություն չի ունեցել, և մեզ մոտ կան պատկերացումներ, որոնք իրականությանը չեն համապատասխանում։ Օրինակ, տեսակետ կա, որը բավական տարածված է, թե անբարոյականությունը քաղաքականության բաղկացուցիչ մասն է, թե մարդը անբարոյական քայլեր է անում՝ ուրեմն խելոք քաղաքական գործիչ է:
-Տեսակետ հնչեց, թե Լևոն Տեր-Պետրոսյանն իր այս վերջին ելույթով ընդդիմադիր դաշտին հրաժեշտ տվեց և իշխանությանն ու իր պատկերացրած միջազգային հանրությանը հասկացրեց, որ քաղաքականություն կվերադառնա կամ հերթական անգամ կմտնի քաղաքական գործընթացի մեջ, երբ «ֆուտբոլային» դիվանագիտությունը մինչև վերջ տանելու, այն է՝ Ղարաբաղի հարցում Հայաստանից զիջումներ կորզելու կարիք կզգացվի։ Ի՞նչ կասեք սրա մասին։
-Շատ հետաքրքիր հարց եք տալիս։ Երբ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարեց, թե, իր պատկերացմամբ, առանց Լեռնային Ղարաբաղի հարցի լուծման՝ Հայաստանը ապագա չունի, ես կարծում եմ, որ նա այդ իմաստով անկեղծ էր։ Նա այդպես է մտածել միշտ։ Երբ նա 2007թ. հայտ ներկայացրեց վերադառնալու քաղաքական դաշտ, իր մեջ կար այդ տատանումը նախագահի թեկնածու առաջադրվելու մասով։ Նա անընդհատ իր թիմակիցներին և կողմնակիցներին, թերևս նշել է, որ առանց Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի լուծման ի՞նչ իմաստ ունի մտնել քաղաքական դաշտ։ Սակայն հանգամանքների բերումով նա ի վերջո մտավ ընտրապայքար և քանի որ առանց դրսի օժանդակության չէր պատկերացնում հաղթանակի ապահովումը, ուստի փորձեց աջակցություն ստանալ արևմտյան շրջանակներից՝ այն բանի հիման վրա, որ ուներ բավական զիջողական դիրքորոշում Ղարաբաղի և Թուրքիայի հետ կապված հարցերում։ Տեր-Պետրոսյանը հույս ուներ, որ եթե զանգվածային շարժում սարքի, ապա կստանա այդ աջակցությունն Արևմուտքից այնպես, ինչպես աջակցություն ստացան Վրաստանն ու Ուկրաինան։Այդ զանգվածային շարժումը սարքելու նպատակով քողածածկվեցին Արցախին ու Թուրքիային վերաբերող հարցերը և հանրությանն ավելի շատ մատուցվեց ավգյան ախոռների, ավազակապետության կազմաքանդման թեմաները, որը որոշակի կոնսոլիդացիա ապահովեց։ Տեր-Պետրոսյանն իրեն առաջարկեց որպես գործիք, բայց ինքն էլ իր հերթին որպես գործիք էր դիտարկում զանգվածներին:
Դրսի աջակցության սպասումի թեման ամփոփեմ՝ հիշեցնելով, որ նախընտրական փուլում շրջանառության մեջ դրվեց Մեդվեդևի հետ հանդիպելու պատմությունը, որը հայաստանյան որոշ առանձնահատկությունները հաշվի առնելով՝ մեծ բլեֆի փոքրիկ դետալներն էին։ Այսինքն պարզունակ քայլերով ու PR-ակցիաներով փորձ էր արվում 100-տոկոսանոց հաղթանակի պատրանք ստեղծել զանգվածների մոտ և փորձել դա կապիտալիզացնել՝ դրսից օժանդակություն ստանալու տեսքով։
-Այսինքն Տեր-Պետրոսյանը ժողովրդին օգտագործում էր, որպեսզի աջակցություն ստանա դրսից՝ «Տեսեք, թե որքան մարդ է գալիս իմ հանրահավաքին» թեմայո՞վ։
-Մեծ հաշվով՝ այո՛։ Այս իմաստով նա աջակցությունը փորձում էր ստանալ Արևմուտքից։ Այդ ամենը ֆիքսելով՝ Արևմուտքն իրեն օգտագործեց որպես գործիք՝ ճնշելու համար Հայաստանի իշխանություններին, որպեսզի Հայաստանի իշխանությունները գնան զիջումների Արցախի ու Թուրքիայի մասով։
-Խոսքը 2008թ.-ի ընտրություններից հետոյի՞ մասին է։
-2008թ. և 2008թ.-ից հետո ընկած ժամանակահատվածի մասին է։ Այսինքն, Լևոն Տեր-Պետրոյանին չհաջողվեց այդ աջակցությունը ստանալ Արևմուտքից նախընտրական ու հետընտրական «տաք» փուլերում, սակայն դրսի ուժերի կողմից որպես գործիք օգտագործվեց Հայաստանի իշխանությունների վրա՝ ճնշում գործադրելու համար։ Բայց որպեսզի Տեր-Պետրոսյանը կարողանար հայտ ներկայացնել Արևմուտքի համար, ինքը պետք է ունենար զանգված։ Որպեսզի ունենար զանգված, նա, շատ լավ հասկանալով, թե ինչ մթնոլորտ էր տիրում Հայաստանում և հասկանալով, որ մի զգալի զանգված կա, որը փոփոխություն է ուզում, նա հայտ ներկայացրեց, որ իր գալու պարագայում այս երկիրը կմաքրի ավազակապետական համակարգից։ Նա տարբեր շերտերին տարբեր բաներ էր խոստացել։ Իր շրջապատին' իշխանափոխություն, լայն զանգվածներին' ազատական մթնոլորտ, Արևմուտքին' ռադիկալ զիջումներ' Լեռնային Ղարաբաղի ու Թուրքիայի հարցերում:
-Այսինքն Տեր-Պետրոսյանը որպես գործի՞ք էր օգտագործում լայն զանգվածներին։
-Այո՛, սակայն միաժամանակ այն զանգվածը, որը համակերպվեց Տեր-Պետրոսյանի հետ մասնակցել այդ շարժմանը, նույնպես հույս ուներ, թե Տեր-Պետրոսյանին կօգտագործի որպես գործիք' իշխանափոխության համար։ Այս առումով «գործիքավորման» շղթայի հետ գործ ունենք։ Ակտիվ հասարակական զանգվածը Տեր-Պետրոսյանին տեսնում էր որպես գործիք իշխանությունը փոխելու համար, Տեր-Պետրոսյանը այդ զանգվածին էր տեսնում որպես գործիք, որպեսզի Արևմուտքին ցույց տա, թե ինչ հզոր ուժ է իրենց ներկայացնում, որը հայտ է ներկայացնում՝ Հայաստանի վեկտորը փոխել ու կտրուկ որոշումների գնալ նաև Ղարաբաղի հարցում։
-Իսկ Արևմուտքը արդյոք չօգտվե՞ց Տեր-Պետրոսյանի՝ գործիք դառնալու պատրաստակամությունից։
-Արևմուտքը գնաց իր շահերի տեսակետից ավելի ռացիոնալ տարբերակով։ Նրանք օգտագործեցին Լևոն Տեր-Պետրոսյանին որպես գործիք, և իշխանություններին պարտադրեցին որոշակի զիջումների գնալ։
-Այսինքն, «ֆուտբոլային» դիվանագիտությունը Սերժ Սարգսյանի՞ նախաձեռնությունը չէ։
-Նախաձեռնությունը և դրա հետևանքների պատասխանատվությունը բնականաբար Սերժ Սարգսյանինն են, բայց «ֆուտբոլային» դիվանագիտության մեջ անուղղակիորեն կա նաև Տեր-Պետրոսյանի և նրա թիմակիցների գործոնը։ Գործնականում Տեր-Պետրոսյանն այդ ընթացքում գնաց տուն և զբաղված էր զանգվածներին պասիվացնելով։
-Ով ինչ շահեց «ֆուտբոլից», եթե, իհարկե, շահեց։ Խոսքս Սարգսյանի ու Տեր-Պետրոսյանի մասին է։
-Սերժ Սարգսյանը, նախաձեռնելով այս «ֆուտբոլային» քաղաքականությունը, փորձեց որոշակիորեն լեգիտիմության աստիճան ստանալ միջազգային հանրության կողմից։ Այն, ինչ որ ստացավ ինքը, դրանով թուլացրեց Տեր-Պետրոսյանին։ Եթե հիշում եք, 2008թ. սեպտեմբերին, երբ որ Գյուլը եկավ Հայաստան, Տեր-Պետրոսյանը հրաժարվեց մի շարք միտինգներից՝ նշելով, թե չի ուզում խանգարել հայ-թուրքական հարաբերությունների զարգացմանը և Լեռնային Ղարաբաղի հարցի արագ կարգավորմանը։ Իրականում Տեր-Պետրոսյանը, չխանգարելով, փորձում էր մի քանի խնդիրներ լուծել։ Իր կողմնակից լայն շրջանակներին նա հիմնավորում էր, թե ի վիճակի չէ խանգարելու ու պետք է ընտրել սպասելու մարտավարություն, որովհետև միջազգային հանրությունն այսօրվա դրությամբ աջակցում է Սերժ Սարգսյանին։ Հասարակության լայն զանգվածներին ասվում էր, թե չի ուզում խանգարել իշխանությանը, որպեսզի իբր ուժեղացնի նրանց Ղարաբաղի բանակցություններում։ Իսկ իրականում, ճիշտ հակառակը, Արևմուտքին խոստանում էր, թե չի խանգարելու, որպեսզի նրանք Սերժ Սարգսյանին ստիպեն գնալ զիջումների Ղարաբաղի հարցում, իսկ իր անմիջական նեղ շրջապատին հավաստիացնում, թե, ա՛յ, հեսա Սերժ Սարգսյանը կգնա, կհանձնի ԼՂ-ի մի քանի տարածքներ, և իրենք հեշտությամբ կվերցնեն իշխանությունը՝ ժողովրդական դժգոհության ալիքի վրա։ Ահա այսպիսի չէի ասի՝ խորամանկ, բավական պարզունակ քայլերով նա փորձում էր տարբեր շրջանակներին տարբեր ձևակերպումներ տալով՝ ներքին կյանքի որոշակի «ստատուս քվո» պահպանել ու սպասել, որ իշխանությունը կարող է ԼՂ-ի հարցում ձախողվել, և այդ ձախողման ֆոնի վրա կարող է իշխանությունը վերցնել։ Սակայն, բնականաբար, իշխանությունը չէր կարող գնալ զիջումների ԼՂ-ի հարցում, որովհետև կզրկվեր իշխանությունից (1998-ի դեպքերը դեռ ոչ ոք չի մոռացել)։ Տեր-Պետրոսյանի սպասումներն, ըստ այդմ, չարդարացան ու հիմա նա քանդված հոգեվիճակում է։
http://www.7or.am/hy/news/2010-07-24/16610/
Շարունակություն
-Այսինքն Տեր-Պետրոսյանի պարզունակ քայլերի ու սպասումների տապալմա՞նն ենք մենք հիմա ականատես լինում։
-Այո՛, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի այս ծրագիրը փաստացի տապալվեց։ Բնականաբար, երբ որ տապալվեց, առաջացավ դժգոհություն։ Ա՛յն զանգվածի շրջանում առաջացավ դժգոհություն, որին Տեր-Պետրոսյանը, փաստորեն, ուղարկել էր տուն։ Առաջացավ մասնակիորեն դժգություն նաև իր թիմակիցների շրջանում, որովհետև նրանց մոտ կասկած առաջացավ, թե Տեր-Պետրոսյանն ի վիճակի՞ է արդյոք ընդհանրապես իշխանափոխություն իրականացնել։ Այստեղ Տեր-Պետրոսյանն արդեն պետք է պատասխաններ տար իր թիմակիցներին ու զանգվածներին։ Եվ վերջին այս ՀՀՇ 16-րդ համագումարում նա փաստացիորեն հրապարակավ խոստովանեց, որ գլոբալ պարտվել է։
Նրան մնում էր միայն մի քանի մեսիջ ուղարկել տարբեր շրջանակների ու էլի սպասել։ Մեսիջ համար մեկ՝ նա հիասթափված է Արևմուտքից, որովհետև Արևմուտքը ոչ թե իրեն աջակցեց, այլ որպես գործիք օգտագործեց ԼՂ-ի հարցում՝ ճնշումներ գործադրելու իշխանությունների վրա, բայց չկարողացավ շուտափույթ տարբերակով գնալ խնդրի լուծման։ Այսինքն, այն, որ ինքը հայտարարում էր, թե չի խանգարելու իշխանությանը, որպեսզի վերջինս անհարկի զիջումների չգնա ԼՂՀ հարցում, իրականում Տեր-Պետրոսյանը ոչ թե չէր խանգարում, այլ ճիշտ հակառակը՝ ինքը բոլոր հնարավոր մեթոդներով նպաստում էր, որպեսզի Արևմուտքը ճնշեր Սերժ Սարգսյանին, որպեսզի վերջինս զիջումների գնար, որպեսզի այդ զիջումների արդյունքում ինքը կարողանար շանս ունենալ իշխանության գալու։ Ինձ համար դա ակնհայտ է։
-Այսինքն՝ 5-րդ շարասյան ֆունկցիա՞ էր կատարում Տեր-Պետրոսյանը։
-Գիտեք, սա քաղաքական գործչի աննախադեպ պահվածք է։ Մեզ շրջապատող երկրներում քաղաքական գործչի այդպիսի կերպար կամ քաղաքական ուժ չկա։ Իսկ որակումներ տալը տվյալ դեպքում ճաշակի խնդիր է։ Ես փաստն եմ արձանագրում, իսկ գնահատական թող տա մեր հասարակությունը։
-Տեր-Պետրոսյանի մյուս մեսիջը ո՞րն էր։
- Իր ելույթի մեջ կար մի մեսիջ Ռուսաստանին, որ Հայաստանում կա այն քաղաքական ուժը, որը ցանկացած պարագայում ցանկացած քայլի ԼՂ-ի հարցում պատրաստ է գնալ, որովհետև դա նաև համապատասխանում է իր պատկերացումներին։ Ուզում էր ասել, թե եթե ՌԴ-ում որոշեն լուծել Արցախի հարցը, բայց չկարողանան ճնշել ՀՀ իշխանությանը՝ ինքը պատրաստ է այդ առաքելությունն իր վրա վերցնել։ Սակայն, կարծում եմ, այստեղ էլ ինքը մեծ հաջողություն չի կարող ունենալ... Տեր-Պետրոսյանը կարող է օգտագործվել որպես գործիք, սակայն, որպես լուրջ պարտնյորի, այդպիսի հայացքների մարդուն ընդհանրապես ոչ մեկը դրսում լուրջ չի ընկալում։
-Հիմա մենք, փաստորեն, ունենք իշխանություն, որը ձախողվել է «ֆուտբոլային» դիվանագիտության հարցում, և ինքն էլ է ընդունում այդ ձախողումը։ Ունենք 2008թ. ընտրությունների իներցիայով պայմանավորված տիտղոսային ընդդիմություն, որը, ըստ էության, ինքն էլ է ձախողվել, որովհետև նույն «ֆուտբոլային» դիվանագիտության տրամաբանության մեջ էր պատկերացնում Հայաստանի ապագան։ Այսինքն ունենք մի վիճակ, երբ որ Հայաստանում, կարելի է ասել, ներքաղաքական լրջագույն վակուում է առաջացել։ Այս ենթատեքստում դուք ի՞նչ եք կանխատեսում իշխանությունների մասով, ՀԱԿ-ի մասով՝ ի դեմս Տեր-Պետրոսյանի, և հետագա զարգացումների մասով։ Այս երկու սուբյեկտները գլոբալ ձախողման են ենթարկվել և ակնհայտ է, որ այլևս անելիք չունեն քաղաքական դաշտում և իրենց գոյությունը պահպանում են զուտ իներցիայի շնորհիվ։
-Ես կարծում եմ, որ Հայաստանն իսկապես հայտնվել է համընդհանուր ճգնաժամի մեջ։ Խոր ճգնաժամի մեջ են և՛ իշխանությունը, և՛ տերպետրոսյանական թիմը։ Իսկապես, վիճակը բավական բարդ է, պատերազմի վտանգը մեծացել է, մեծացել է հիմնականում այս տխրահռչակ «ֆուտբոլային» քաղաքականության արդյունքում, որովհետև պատերազմը սկսվում է, երբ որ փոխվում է ուժերի հավասարակշռությունը։ Այս պայմաններում բնական է, որ Ադրբեջանում մեծանում է այն մարդկանց ազդեցությունը, որոնք կողմնակից են, որ պատերազմով լուծեն խնդիրները։ Եվ այդ պատերազմը կանխելու համար պետք է ամեն ինչ անել, որպեսզի վերականգնվի հավասարակշռությունը։
-Ի՞նչ է պետք անել հավասարակշռությունը պահելու և պատերազմից խուսափելու համար։ Տեր-Պետրոսյանը ասում է, թե փոխզիջման (իրականում՝ միակողմանի արագ զիջման, քանի որ Ադրբեջանի փոխզիջումը չի երևում) այլընտրանքը պատերազմն է։ Այդպե՞ս է արդյոք։
-Մեր ու Ադրբեջանի միջև հավասարակշռության պահպանման կամ վերականգնման համար պետք է ամբողջովին փոխել մեզանում առկա այս համակարգը, այս խայտառակ տնտեսական քաղաքականությունը, որ վարվում է այսօր Հայաստանում, որը տանում է բոլոր ֆինանսական հոսքերի գերկենտրոցմանը, փոքր և միջին բիզնեսի ոչնչացմանը և այլն։ Ըստ էության, այսօրվա քաղաքականությունը որևէ հեռանկար ցույց չի տալիս Հայաստանի զարգացման համար։ Բայց միայն տնտեսական քաղաքականության փոփոխությունը բավական չէ, որ երկիրը փոխվի։ Այստեղ պետք են իսկապես քաղաքական լուրջ փոփոխություններ, որոնք, ի վերջո, կարող են բերել կլանաօլիգարխիկ համակարգի փոփոխության։
Բնական է, որ այս փոփոխությունները պահանջում են փուլեր, դա բավական երկարաժամկետ պրոցես է, սակայն որպեսզի մենք կարողանանք այդ ճանապարհով գնալ, երկրում իսկապես պետք է ստեղծվի նոր դեմոկրատական շարժում, որը հիմնված լինի առողջ արժեքների վրա, որն իսկապես իր առջև կդնի իրապես նորմալ պետություն ստեղծելու գաղափարը, որը ման չի գա 3-րդ ուժի՝ ի դեմս Արևմուտքի Ռուսաստանի կամ Թուրքիայի, այլ կհենվի Հայաստանի հանրության վրա, որն իսկապես կլինի մի շարժում, որի նպատակը կլինի ստեղծել ուժեղ Հայաստան և ուժեղ Հայաստանի դիրքերից արդեն վարել բանակցությունները ԼՂ-ի հարցում, հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման հարցում։
-Տերպետրոսյանական պատկերացումն այն է, որ քանի դեռ Թուրքիայի հետ սահմանը բաց չէ, Հայաստանը զարգանալու հնարավորություններ չունի։
-Սա ուղղակի ծիծաղելի է, որովհետև եթե մենք Հայաստանի զարգացումը կապում ենք Թուրքիայի սահմանի բացման հետ ու զարգանալու էլ ուրիշ գործոններ չենք տեսնում, ապա այդ սահմանն ընդհանրապես չի բացվի։ Ինձ համար տարօրինակ է, որ այդպիսի մտածողությունը կարող է Հայաստանում գոյություն ունենալ։
-Տեր-Պետրոսյանի ասելով՝ ստացվում է, որ մարտի 1-ի զոհերը, շուրջօրյա հանրահավաքների մասնակիցները և այլն, պայքարում էին հանուն նրա, որ Ղարաբաղի հարցը արագ լուծվեր, այսինքն հողերը շուտափույթ հանձնվեին, իսկ Թուրքիայի հարաբերություններում էլ նրանց նախապայմաններն ընդունեինք, և սահմանը բացվեր։ Ձեր կարծիքով՝ այդ մարդիկ դրա՞ համար էին դուրս եկել պայքարի։
-Ես այդ մասին արդեն ասեցի։ Մեկ բան ավելացնեմ։ 88թ-ի Շարժման ժամանակ անընդհատ նշվում էր, թե չպետք է ապավինել 3-րդ՝ դրսի ուժին։ Իսկ հիմա այդ շարժման լիդերներից մեկը՝ Տեր-Պետրոսյանը հայտարարում է, թե չի պատկերացնում, որ առանց Հայաստանի վրա 3-րդ ուժի ակտիվ ներազդելու' Հայաստանը որևէ ձևով հեռանկար ունի։ Այդ իմաստով Տեր-Պետրոսյանը քաղաքական բոլոր գործընթացները (Հայաստանի զարգացում, իշխանափոխություն, պաշտպանունակություն և այլն) տեսնում է կա՛մ Արևմուտքի աջակցության միջոցով, կա՛մ Ռուսաստանի, իսկ ՀՀ զարգացումը՝ Ադրբեջանի ու Թուրքիայի բարի կամքով։ Նա այլ պատկերացում չունի։
-Հիմա տեսակետներ և վերլուծություններ են հնչում, համաձայն որոնց Տեր-Պետրոսյանին այլ բան չի մնում, քան Սերժ Սարգսյանի հետ համագործակցելը, և ըստ էության, նա իր ելույթի վերջին հատվածում նաև որոշ ակնարկներ էր անում այդ մասով։ Նախկինում էլ հիշատակվել էր Եղաիազար Այնթապցու և էջմիածնական միաբանների սերտ համագործակցության պատմական նախադեպը։ Այսինքն, մենք առաջիկա համապետական ընտրություններում տեսնելու ենք նո՞ր Գեղամյանի, թե՞ դուք այլ կարծիքի եք։ Եվ ի՞նչ ճակատագիր եք կանխատեսում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի համար։
-Կարծում եմ, որ Տեր-Պետրոսյանը միաժամանակ փորձում է համագործակցել բոլորի հետ։ Փորձում է համագործակցել Արևմուտքի հետ, փորձում է ռևերանսներ ուղարկել Ռուսաստանին։ Չստացվի այս դեպքում, ապա Սերժ Սարգսյանը և Եղիազար Այնթապցու պատմությունը կա ու կա։ Տեր-Պետրոսյանը Սերժ Սարգսյանին է հիմա առաջարկում իրեն օգտագործել որպես գործիք ներիշխանական պայքարում: Այս պահին նման գործիքի կարիք իշխանությունը դեռ չի զգում, բայց վաղը կարող է զգալ, ու դա կանխատեսելով է Տեր-Պետրոսյանն իր ծառայություններն առաջարկում։ Ի վերջո, ակնհայտ է, որ տերպետրոսյանական ընդդիմությունը գտածո է Սերժ Սարգսյանի համար և իշխանությունն ամեն ինչ կանի, որպեսզի այդ ուժը ընդդիմադիր դաշտի առաջնորդի դերը պահպանի։ Թե ինչպիսի՞ մեթոդներ կընտրվեն՝ արդեն էական չէ։
Տեր-Պետրոսյանի համար կա ծրագիր մինիմում և ծրագիր մաքսիմում։ Ծրագիր մաքսիմում՝ ամեն ինչ անել, որպեսզի որևէ մեկի աջակցությամբ գալ իշխանության։ Ծրագիր մինիմում՝ եթե իշխանության հնարավոր չէ գալ, ապա գոնե այնպես անել, որ չգան նոր ուժեր, որոնք իսկապես կարող են վտանգել ոչ միայն իշխանության, այլ նաև իր թիմի և անձամբ իր հեռանկարին։ Եթե մարդը կրկնում է Ալիևի ու Էրդողանի ասածները, փորձում է օգտագործվել Արևմուտքի ու ռուսների կողմից, ապա այդպիսինները սովորաբար պատրաստ են օգտագործվել նաև գործող իշխանության կողմից։ Ես դա չեմ բացառում։
-Իսկ նրանք, ովքեր ասում են, թե նոր ուժի անհրաժեշտություն չկա, և Տեր-Պետրոսյանը միակ այլընտրանքն է իշխանությանը, չե՞ք կարծում, որ իշխանական քարոզն են անում։ Մենք ականատեսն ենք նոր տիպի գեղամյանների առաջացման։
-Բնականաբար, նոր ուժի, նոր դեմոկրատական շարժման մեջ շահագրգռված չէ ո՛չ իշխանությունը, ո՛չ էլ տերպետրոսյանական թիմը, որովհետև այդ նոր շարժումն իսկապես կարող է փոխել ամբողջ քաղաքական վերադասավորումը՝ ի վնաս թե՛ իշխանության, թե՛ տերպետրոսյանական շրջանակների։
-Դուք նոր ուժի և ազգային-դեմոկրատական շարժման նախադրյալներ տեսնո՞ւմ եք։ Հասարակական պահանջ կա՞։
-Հայաստանի ապագայով մտահոգ յուրաքանչյուր քաղաքացի տեսնում է դրա անհրաժեշտությունը, որովհետև հասարակությունն ու պետությունն այնպիսի մի վիճակի մեջ են, որ այստեղ դրված է Հայաստանի անվտանգության խնդիրը։
http://www.7or.am/hy/news/2010-07-24/16610/
Բիձ, բարլուս, համ էլ կարոտել էի քեզ:))
Էդ, կներեք արտահայտությանս համար՝ Բոզոյանը միքիչ շատ չի՞ անկողմնակալ: Ասում ա՝ երկրի վիճակը հետույքային ա, պատերազմի հավանականությունը մեծ ա, մեր տնտեսությունը երկու ոտքով կեղտի մեջ ա, ֆուտբոլային դիվանագիտությունը վաղուց արդեն գրողի ծոցում ա գիշերում, իսկ ինքը դրել Լևոնի բարոյական արժեքներն ա ժամերով քննարկում:
Բիձ, բարլուս, համ էլ կարոտել էի քեզ:))
Էդ, կներեք արտահայտությանս համար՝ Բոզոյանը միքիչ շատ չի՞ անկողմնակալ: Ասում ա՝ երկրի վիճակը հետույքային ա, պատերազմի հավանականությունը մեծ ա, մեր տնտեսությունը երկու ոտքով կեղտի մեջ ա, ֆուտբոլային դիվանագիտությունը վաղուց արդեն գրողի ծոցում ա գիշերում, իսկ ինքը դրել Լևոնի բարոյական արժեքներն ա ժամերով քննարկում:
բարլուս Kuk ջան:
բա ես էլ եմ ասում անկողմնակալ ա:
Հիմա Տեր-Պետրոսյանի՝ Ղարաբաղը խոչընդոտ տեսնելու մտքի բարոյական կողմը մոտավորապես նույնն է, որ ասենք այսօր Պարույր Հայրիկյանը ԱԻՄ-ի համագումարում հայտարարի, թե հանուն գոյատևման և փրկության Հայաստանը պետք է միանա Ռուսաստան - Բելառուս Դաշինքին կամ նպաստի ՍՍՀՄ-ի վերականգնմանը: Կամ Խաչիկ Ստամբոլցյանը հայտարարի, թե Հայաստանը պետք է դարձնել քիմիական արդյունաբերության կենտրոն: Անբարոյականությունը երկրում առաջանում է հենց այդպիսի երևույթներից: Եվ եթե այն չի դատապարտվում հասարակության կողմից, ստեղծվում են գեղամյաններ և արթուրբաղդասարյաններ:
հիանալի դիպուկ համեմատություն և եզրահանգում
իսկապես, անբարոյականությունը որպես սկզբունք կիրառել, Լևոնից ավելի լավ դեռ ոչ մեկը հայերից չի կարողացել:
Ահա իրական քաղաքական միտքը, հենց սա ա, որ գերիշխում ա Հայաստանում: Կարելի ա թույնով լցվել ինչ-որ քաղաքական գործչի նկատմամբ ու ամեն ինչը կառուցել դրա շուրջը, օրինակ:
Ողբամ զքեզ ով Հայոց Աշխարհ, ասած Երվանդի:
Եթե էս տրամաբանություն ունեցողները շատանում են (իսկ ես տեսնում եմ, որ շատանում են, հազիվ մի քայլ առաջ էինք գնացել, էլի հետ ենք գնում), իմ համար հիմա դժվար ա պատկերացնել մեր երկրի զարգացումը: Մենք մշտապես դատելու ենք ոչ թե բանականությամբ, տրամաբանությամբ, այլ անձերով:
Ասենք թե շատանում են: Կարա՞ս ասես ինչի են շատանում, ու կարա՞ս ասես ով ա մեղավորը որ հիմա էլի հետ ենք գնում: Ու մեկը ես էս շատացածների ու հետ գնացողների մեջ եմ: :think
-Իսկ նրանք, ովքեր ասում են, թե նոր ուժի անհրաժեշտություն չկա, և Տեր-Պետրոսյանը միակ այլընտրանքն է իշխանությանը, չե՞ք կարծում, որ իշխանական քարոզն են անում։ Մենք ականատեսն ենք նոր տիպի գեղամյանների առաջացման։
-Բնականաբար, նոր ուժի, նոր դեմոկրատական շարժման մեջ շահագրգռված չէ ո՛չ իշխանությունը, ո՛չ էլ տերպետրոսյանական թիմը, որովհետև այդ նոր շարժումն իսկապես կարող է փոխել ամբողջ քաղաքական վերադասավորումը՝ ի վնաս թե՛ իշխանության, թե՛ տերպետրոսյանական շրջանակների։
-Դուք նոր ուժի և ազգային-դեմոկրատական շարժման նախադրյալներ տեսնո՞ւմ եք։ Հասարակական պահանջ կա՞։
-Հայաստանի ապագայով մտահոգ յուրաքանչյուր քաղաքացի տեսնում է դրա անհրաժեշտությունը, որովհետև հասարակությունն ու պետությունն այնպիսի մի վիճակի մեջ են, որ այստեղ դրված է Հայաստանի անվտանգության խնդիրը։
հազար տոկոսանոց ճիշտ եզրահանգում, կամ գոնե «ես էլ եմ այդպես կարծում» մոմենտներով
ՕԵԿ հետ նմանությունները գնալով շատանում են: (http://www.a1plus.am/am/politics/2010/07/27/hak) Կարդա ինչ ասում են, հասկացիր ճիշտ հակառակը.
Միաժամանակ նա հարկ համարեց նշել, որ այդ հանդիպումը որեւէ կապ չունի այսօր մամուլում հրապարկված այն լուրերի հետ, թե ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպան Մարի Յովանովիչը «աղավնու» դեր է ստանձնել եւ պատրաստվում է հաշտեցնել Տեր-Պետրոսյանին եւ Սերժ Սարգսյանին. «Մամուլում հրապարակվել է, թե Տեր-Պետրոսյանի եւ Սերժ Սարգսյանի միջեւ նախատեսվում է ընտրական բլոկ ստեղծել: Դա լիակատար աբսուրդ է:
Ոչ ոք այս իշխանությունների համար այդքան խնդիր չի ստեղծել, որքան Տեր-Պետրոսյանը: Նրանք իրենց սարսափի սփոփման միակ ձեւը Տեր-Պետրոսյանի քաղաքականությունից հեռանալն է: Ցանկալին իրողություն ներկայացնելը ամենամեծ հիվանդություն է: Ցավոք, մեր իշխանությունները հենց այդ հիվանդությամբ են տառապում»:
1. Փաստորեն ԱԺ տեղերի համար մրցավազքը իրոք կարող է հանգեցնել նաև ՀՀԿ-ՀԱԿ համագործակցության: Սրա անունը կդնենք հակաքոչարյանական բլոկ: Ծիպա Լևոնն ու Սերժը մեզ մի կողմից փրկում են Քոչարյան սարսափի վերադարձից, մյուս կողմից էլ ԲՀԿ-ին են իբր քցում, ու էս էլ քեզ պայքար օլիգարխների դեմ: Դմդլդոխի ու մկան բիզնեսների վրա վերջին նայեզդը լրիվ տեղավորվում է այս տրամաբանության շրջանակներում:
2. Իսկ Լևոնը քաղաքականությունից իրոք մանրից յան է տալիս: Եթե նույնիսկ ԱԺ մտնելուց ցուցակ էլ գլխավորի, դա վերջին միջոցառումն էլ լինելու: Բայց կասկածում եմ, որ կգլխավորի: Կմնա, որպես առանց մանդատի առաջանորդ-կնքահայր:
Ու Լևոնի «եթե Քոչարյանը թեկնածությունը չդնի, ես է, չեմ դնի» հայտարարությունը տեղավորվում է համ առաջին եզրահանգման տրամաբանության շրջանակներում, համ երկրորդ:
Ասենք թե շատանում են: Կարա՞ս ասես ինչի են շատանում, ու կարա՞ս ասես ով ա մեղավորը որ հիմա էլի հետ ենք գնում: Ու մեկը ես էս շատացածների ու հետ գնացողների մեջ եմ: :think
Իհարկե կարամ: Նախընտրում եմ լռել՝ բարեկամներիս չվիրավորվելու նպատակով :)
Իհարկե կարամ: Նախընտրում եմ լռել՝ բարեկամներիս չվիրավորվելու նպատակով :)
Ախպերո, դու գիտես որ ես ֆորումային վիավորվողներից չեմ: Չեմ վիրավորվում, բարեկամներից չկորցնելու նպատակով: Նենց որ արխային ասա: Բայց ասա օբյեկտիվորեն դատելով ու լավ մտածելուց հետո, ու ոչ թե էմոցիոնալ պոռթկամ պահի ազդեցության տակ:
Մեկ էլ հաշվի առա որ դատողություններիդ սուբյեկտները, կամ գոնե դրանց մի մասը, հաստատ տուպոյ հարֆիների դասին չեն պատկանում: Այսինք, օժտված են կարդալու, գրելու, դատողություններ անելու, մտածելու, լավն ու վատը, արդյունավետն ու անարդյունավետը գնահատելու, թացը չորից ջոկելու բազային ունակություններով:
Հրանտ Տեր Աբրահամյանի հոդվածն է: Սառույցը տեղից շարժվում է՞
Մենք ինքնասպանների երկիր չե՛նք Մի օր պայթելու է
Նորից նրանք մեզանից մեկին սպանեցին: Դանդաղ ընթացող, բայց դրանից ոչ պակաս սարսափելի քաղաքացիական պատերազմի հերթական զոհը: Լրագրող Ծովինար Նազարյանի՝ մեր Ծովիկի եղբայր՝ պայմանագրային զինծառայող Արտակ Նազարյան:
Շրջանակը սեղմվում է: Բռնի մահը ինչ-որ տեղ մոտիկ է: Շնչում է թիկունքիդ, մինչ դու զբաղված ես քո առօրյա գործերով, հոգսերով, անհոգությամբ: Ժպտում է անպատժելիության եւ գործը հապճեպ կոծկող «վարպետի» լպիրշ ժպիտով: Զրուցում է Նախարարության ստահոդ հաղորդագրության լեզվով: Էլի՛ ինքնասպանություն: Կարծես սա ինքնասպանների երկիր լինի: Չգիտես ինչու` իրենցից ոչ ոք այդպես էլ ինքնասպանություն չգործեց: Ու մինչ մենք շարունակում ենք նստել սրճարաններում, երեկոներ վայելել, կռվել-բարիշել, ամուսնանալ-բաժանվել, փայփայել մեր մանր ու միջին եսիկները, նրանք ժամանակ առ ժամանակ մեզանից մեկին սպանում են: Ու լավ է, դիակների հետ դեռ չեն նկարվում:
Մի երկիր, որի նախկին նախագահը տառապում էր որսորդի ու վոյինի բարդույթով, ու որի թիկնապահներն օրը ցերեկով մարդ էին սպանում մի անզգույշ բառի համար, պիտի գար հասներ էս վիճակի՝ որսորդների միություն, այլ ոչ թե պետություն: Մարդաորսի երկիր: Մեկին` սրճարանում, մյուսին` ոստիկանությունում, երրորդին` բանակում, չորրորդին` մեքենայի տակ գցելով, տասին էլ՝ Երեւանի կենտրոնում: Սաֆարի՛: Մեկը կա՞ որ իրեն լրիվ ապահով է զգում:
Երեւի արդեն քչերը չեն հասկանում, որ իրական հայրենասիրությունը ոչ թե «թուրքի մե՛րն ա», ոչ թե ամպագոռգոռ երդումներն են Հայաստանի արեւ, ոչ թե արհեստական պաթոսն է, այլ հայազգի Ռամիլ Սաֆարովների դեմ պայքարը՝ հետեւողական, սառնասիրտ ու մինչեւ վերջ: Անցյալից ժառանգված այլասերված հայրենասիրության մի տեսակ կա, որ ասում է՝ մեր բանակի ներքին խնդիրները պետք չի դուրս բերել հանրային դաշտ, որ թշնամին չուրախանա, ու որ էլի եսիմ ինչ: Իրականում ամեն բան ճիշտ հակառակն է: Եթե հայկական բանակն, իրոք, արժեք է մեզ համար, ուրեմն որեւէ նման դեպք չպետք է անտեսվի, լռեցվի: Իրական առողջ հայրենասիրությունն այն է, որ եռակի եռանդով հենց նման դեպքերի դեմ պայքար ընթանա: Որովհետեւ սա, իրոք, նաեւ երկրի անվտանգության եւ պաշտպանության հարցն է: Իսկ ինչ վերաբերում է թշնամուն, ապա մեր թշնամին, Զաքաթալայի շրջանի Սայադլու գյուղի բեղավոր թուրքը չէ, այլ նախեւառաջ նա, ով սպանում է մեր եղբայրներին` լինի դա բանակում, ոստիկանությունում, թե քաղաքի փողոցներում: Ահա, թե ո՛ւմ դեմ է պետք անխնա պայքար, ահա, թե ո՛ւմ դեմ է պետք սերմանել ատելություն եւ թշնամանք, ահա թե ո՛ւմ որեւէ զիջում չպետք է լինի: Շակալների այդ տեսակն իրականում ավելի վախկոտ է, քան որեւէ այլ կենդանի անտառում եւ դաշտում: Նա միայն անպատժելիության մթնոլորտում է «վոյինանում»: Այդ տեսակն է, որ պետք է չեզոքացվի մեր երկրում: Շատ եմ ուզում ասեմ, որ Արտակը պետք է վերջին զոհը դառնա: Բայց դա ասելով չի: Պետք է մի օր հակահարված հասցվի այս կենդանիներին:
Սիրում ենք ասել, որ հայերը օրինապաշտ ժողովուրդ չեն: Օրինապաշտությունն իրականում այնքան էլ միանշանակ բան չէ: Նացիստական Գերմանիայի եւ ստալինյան Սովետական Միության քաղաքացիները ամենաօրինապաշտներիցն էին աշխարհում: Իհարկե, դա բավականին յուրահատուկ օրինապաշտություն էր, որը կապ չունի իրավական պետության քաղաքացու օրինապաշտության հետ: Ահա, այս յուրահատուկ «օրինապաշտության» տեսակը, կարծես, ինչ որ առումով բնորոշ է նաեւ մեզ: Դա ունի իր դրական եւ բացասական կողմերը: Համենայնդեպս, ես լավ հիշում եմ 1993-ի ամառը Թբիլիսիում, որտեղ այդ ժամանակ բնակվում էի: Քաղաքում կատարյալ բեսպրեդել էր տիրում: Ալկոհոլի եւ թմրանյութերի մշտական ազդեցության տակ գտնվող Վրաստանի ազգային գվարդիայի զինվորները քաղաքի տեր ու տնօրենն էին: Ու կարո՞ղ եք պատկերացնել, թե ինչպիսի՛ «տնօրինություն էր» սա: Կա՛մ գուցե չպատկերացնեք: Որովհետեւ նրանք առանց որեւէ պատճառի սպանում էին, բռնաբարում էին եւ կողոպտում էին: Հասավ նրան, որ հարբած եւ ուռած «հայրենիքի պաշտպանները» օրը ցերեկով փողոցում երեխա էին սպանում: Այդպիսի դեպք եղավ հենց մեր թաղամասում: Թվում էր, թե կառավարությունն անզոր է, իսկ Թբիլիսիում ապրելը վերածվում էր աբսուրդի թատրոնի: Այդ ժամանակ էր, որ քաղաքում սկսվեց ինքնադատաստանների շղթան: Անելանելի իրավիճակի մեջ ընկած մարդիկ, տեսնելով, որ կառավարությունն անզոր է կամ ցանկություն չունի որեւէ բան անել բոլոր չափերն անցած «զինվորների» դեմ, իրենք սկսեցին դատ ու դատաստան տեսնել:
Այդ դատաստանները պակաս դաժան չէին, քան այն ինչ անում էին գվարդիականները: Նույնիսկ հասկանալով դրա արդարությունը, մինչ այժմ սարսափում եմ հիշելով, թե ի՛նչ սարսափազդու վրեժ էին լուծում իմ այն ժամանակվա համաքաղաքացիները: Միջնադարյան ամենադաժան պատիժները ձեզ օրինակ: Ամեն դեպքում փաստը մնում է փաստ, որ դա ունեցավ իր ազդեցությունը: Ընդ որում` շատ արագ: Մոտավորապես մեկ ամսվա մեջ, եթե ոչ ավելի կարճ ժամանակահատվածում, Թբիլիսիում կյանքը վերադարձավ նորմալ հուն: Պարզվեց, որ կառավարությունն էլ այդքան անզոր չէ, եւ մի քանի ժողովրդական ինքնադատաստաններից հետո շատ արագ լուծեց գվարդիականների կարգապահության խնդիրը: Ես չեմ ասում, որ սա օրինակելի գործողություն է, եւ կոչ չեմ անում կիրառել վրացական փորձը Հայաստանում: Բայց, կարծում եմ, որ ուշ թե շուտ վիճակը կարող է հասնել նաեւ այս տիպի դրսեւորումների: Իհարկե, մեր մոտ այսօր 1993-ի Վրաստան չէ: Կարգուկանոնի խաբկանք կա: Մե՛ր բեսպրեդելն ինստիտուտի վերածված բեսպրեդել է, որի հայրերը նույն «հայրենիքի պաշտպանի» անվան տակ եւ իմիջով հանդես եկած «ասֆալտի ֆիդայիններ են»` հասած իշխանության բուրգի գագաթին: Այդ առումով մեր վիճակը նույնիսկ ավելի բարդ է: Մեզ սպանում են ոչ թե ամեն օր ու ամեն տեղ, այլ ժամանակ առ ժամանակ, «դոզայով», իբր պատահականորեն, իբր «դեպք էր՝ եղավ», իբր «այդպես էլ է լինում՝ կյանք է», իբր «ոչ ոք երաշխավորված չէ»: Ասում են, թե կովերն էլ են մտածում, որ իրենց ցեղակիցներին մորթում են պատահականորեն, ժամանակ առ ժամանակ, իսկ ընդհանուր առմամբ, մարդիկ կովերին պահում են ուղղակի նրանց սիրուն աչքերի համար, այնպես, որ անհանգստանալու առիթ չկա:
Մի օր պայթելու է: Մի օր պիտի պայթի: Մի օր պատիժը գալու է, ու, Աստված տա, որ դա լինի օրինական պատիժ, այլ ոչ թե միջնադարյան ծես: Բայց եթե լինի վերջին տարբերակով, ոչ ոք ոչ մեկին թո՛ղ չմեղադրի: Հին օրենք է՝ ականն ընդ ական... Արտակի հոգին արդեն լույս է, արդեն Աստծո դռներն է բախում, իսկ նրան սպանողները դեռ կենդանի են, դեռ մեր մեջ են ապրում, դեռ իրենց մայրերին ջերմ խոսքեր են ասում, դեռ խնդում-մնդում են, իրենց մարդ ու տղամարդ են զգում, դեռ իրենց կապկամարդային «ճիշտն» են գովաբանում՝ հայկական Ռամիլ Սաֆարովները: «Վերջին 15 տարիների ընթացքում բանակի հրամանատարներն ավելի շատ հայ զինվոր են սպանել, քան ազերի»,- ասում է ֆեյսբուքյան իմ ընկեր Դանիել Իոաննիսյանը: Հայ զինվորին սպանողի ձեռքը պիտի վերջապես կոտրվի, գլուխը ջարդվի:
Հրանտ Տեր-Աբրահամյան -
Հուլիս 30, 2010
http://www.armtimes.com/14750
արզվեց, որ կառավարությունն էլ այդքան անզոր չէ, եւ մի քանի ժողովրդական ինքնադատաստաններից հետո շատ արագ լուծեց գվարդիականների կարգապահության խնդիրը: Ես չեմ ասում, որ սա օրինակելի գործողություն է, եւ կոչ չեմ անում կիրառել վրացական փորձը Հայաստանում: Բայց, կարծում եմ, որ ուշ թե շուտ վիճակը կարող է հասնել նաեւ այս տիպի դրսեւորումների:
իսկ ինչ՞ ես կոչ անում, բայց փաթոգենային ոճի նախադասություններ շարելով իրար պոչի…
աշխարհում կա տարբեր տիպի ընդիմություններ… մերը, եղած օրվանից եղել է "վախկոտ. ք…քլան ընդիմություն", որը ոչ մի նորմալ ու հետևողական միտք արտահայտելու ընդունակ չէ:
իսկ դու, Բիձա ջան, իզուր էս ոգևորվել :), ստեղ ոչ մի "սառույցը շարժվեց" էլ չկա ;)
իսկ ինչ՞ ես կոչ անում, բայց փաթոգենային ոճի նախադասություններ շարելով իրար պոչի…
աշխարհում կա տարբեր տիպի ընդիմություններ… մերը, եղած օրվանից եղել է "վախկոտ. ք…քլան ընդիմություն", որը ոչ մի նորմալ ու հետևողական միտք արտահայտելու ընդունակ չէ:
իսկ դու, Բիձա ջան, իզուր էս ոգևորվել :), ստեղ ոչ մի "սառույցը շարժվեց" էլ չկա ;)
DV, Կայֆ կոտրելու համար խելքդ քոնը չի:
Համ էլ ինքը ոչ թե ընդիմության մասին է գրում, այլ հասարակ թասիբ ունեցող քուչի տղեքի:
Հիմա у нас и рубля нет- ի վարաիանտն ա, էտ էլ չկա, էտ էլ ա անհնար՞:
ստեղ ոչ մի "սառույցը շարժվեց" էլ չկա ;)
Դիվ. գոնե ափաշքյարա գրում են մարդիկ: Էտ որ ասում ա «կոչ չեմ անում, բայց հասնելու ա դրան», հաշվի լավ էլ կոչ ա անում:
Ամոթ, հազար ամոթ մեր ՀՀ պաշտպանության նախարարությանը :[
«Սարքում են» ինքնասպանություն
Հարազատները չեն հավատում ՊՆ-ի առաջ քաշած՝ Արտակ Նազարյանի ինքնասպանության վարկածին:
http://img638.imageshack.us/img638/5038/88177709.jpg (http://img638.imageshack.us/i/88177709.jpg/)
Տավուշի մարզի զինվորական դիրքերում հուլիսի 27-ին հրազենից մահացել է 31-ամյա պայմանագրային զինծառայող, հենակետի ավագ, մասնագիտությամբ արեւելագետ, Թեհրանում Հայաստանի դեսպանի նախկին կցորդ Արտակ Նազարյանը: Նա պայմանագրային ծառայության էր անցել անցյալ տարվա դեկտեմբերին:
Lragir.am-ի փոխանցմամբ, հուլիսի 6-ին Արտակի մայրը այցելել էր որդուն եւ մի քանի օր մնացել, իմանալով, որ որդին խնդիրներ ունի սպաների հետ: Արտակի դիակը բերվել է Երեւան: Ծնողներին ասել են, թե նա ինքնասպանություն է գործել՝ ինքնաձիգից կրակելով բերանի մեջ: Հարազատները, սակայն, չէին հավատում այս վարկածին:
ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը երեկ տարածեց հետեւյալ հաղորդագրությունը. «Հուլիսի 27-ին՝ ժամը 08.00-ի սահմաններում, ՀՀ Տավուշի մարզի Չինարի գյուղի մերձակայքում գտնվող մարտական հենակետում հրաձգային դասակի հրամանատար, հենակետի ավագ, լեյտենանտ Արտակ Սինարի Նազարյանը (ծնված 1979թ.), ըստ նախնական տվյալների, իրեն ամրակցված մարտական զենքից ինքն իրեն հասցրել է հրազենային մահացու վիրավորում: Կատարվում է հետաքննություն»:
Ի դեպ, ժամը 08.00-ի սահմաններում կատարվածի մասին պաշտպանության նախարարությունը ծնողներին հայտնել էր ժամը 17-ին: Երեկ փորձագիտական կենտրոնում ավարտվեց Ա. Նազարյանի դիահերձումը, որին ներկա գտնվեցին հարազատները: Ըստ մեր աղբյուրի, արտաքին զննությամբ Արտակի մարմնի տարբեր մասերում հայտնաբերվել են բռնության հետքեր, թեւերի վրա հայտնաբերված վնասվածքները բնորոշվել են որպես բութ առարկայով հասցված: Նա վնասվածքները ստացել է մահվանից 6 ժամ առաջ:
«Որդուս սպանել են ժամեր առաջ, իսկ իրենք արդեն զբաղված են գործը կոծկելով»,- ըստ «Ա1+»-ի, ասում է Արտակի մայրը: Հարազատները Արտակի հետ խոսել են շաբաթ օրը, եւ մայրն ասում է, որ «տղաս ահավոր լարված ու անհանգիստ էր, տագնապը մեջը»: Մինչ այդ ծնողներն իմացել են, որ Արտակը խնդիրներ ունի զորամասում: Հրամանատարական կազմից կոնկրետ անձինք մշտապես հետապնդել ու ճնշել են Արտակին: Նրան համարել են թույլ հրամանատար, ով զինվորներին չի ծեծում եւ այլն: «Մամ ջան, ես ուրիշ հրամանատար եմ ուզում լինել զինվորների համար, այստեղ ուրիշ տեսակի մարդիկ են աշխատում: Ես չեմ ուզում նրանց նմանվել: Ես ուզում եմ հայրենասիրական մղումներ առաջացնել զինվորների մեջ»,- ասել էր մորը 10 օր առաջ հանդիպման ժամանակ: Տանից Արտակին հայոց պատմության գրքեր ու քարտեզներ են ուղարկել:
Հարազատները կտրականապես մերժում են Արտակի ինքնասպան լինելու հնարավորությունը: «Հանգիստ ու հավասարակշիռ մարդ էր եւ երբեք նման քայլի չէր գնա»,- համոզված են հարազատները, ովքեր վճռականություն են հայտնում, որ մինչեւ վերջ պայքարելու են գործը բացահայտելու եւ մեղավորներին հայտնաբերելու ուղղությամբ:
Արտակ Նազարյանը մեր գործընկեր Ծովինար Նազարյանի եղբայրն է:
Ծովինարը գտնվում էր Վաշինգտոնում եւ Հայաստան կվերադառնա հուլիսի 30-ին: «Առավոտը» ցավակցում է Նազարյաններին եւ հայտնում իր զորակցությունը:
Աղբյուրը՝ Առավոտ (http://www.aravot.am/am/articles/politics/81432/view)
Էս բանակով ե՞նք Ադրբեջանի դեմ կռվելու պետք եղած ժամանակ:
murmushka
05.08.2010, 09:51
«Իրենք մեզ դիակ են վերադարձնում»
Հուլիսի 28-ին զոհված զինծառայող Անդրանիկ Սարգսյանի հայրը` Սարգիս Սարգսյանը չի հավատում, որ երբեւէ հայտնի կդառնա, թե իրականում ինչ է տեղի ունեցել զորամասում եւ համոզված է, որ սա վերջին դեպքը չէ, երբ հայ ծնողը իր զինծառայող որդու փոխարեն դիակ է դիմավորում: Ստորեւ ներկայացնում ենք մեր հարցազրույցը Սարգիս Սարգսյանի հետ:
-Ի՞նչ հանգանակություն եք կազմակերպում:
-Դիակը պետք է պատիվ ունենա: Եթե մարդ մահացել է, դիակ է արդեն, չէ՞ր կարելի նրան լավ վերաբերվել: Մարդ էդ գեներալներին, էդ պաշտոնյաներին հարցներ, եթե ձեր տղուն տենց վիճակում բերեին, ոնց որ իմ կամ մյուսների որդիներին բերեցին, ի՞նչ կանեիր: Եթե փոքր «ուազիկը» կիզիչ արեւի տակ մի քանի ժամ գալիս է, պատկերացնո՞ւմ եք ինչ է լինում դրա մեջ գտնվող դիակի հետ: Միքսեռը գիտե՞ք ինչպես է աշխատում: Այ, այդ նույն բանը այս դիակների հետ է եղել: Մեր ՊՆ-ն էլ մեքենաներ չունի: Մենք բանակ առողջ տղաներ ենք ուղարկում, իրենք մեզ դիակներ են վերադարձնում, գոնե նորմալ տեսքով վերադարձնեն: Եթե մեր ՊՆ-ն մեքենա ձեռք բերելու հնարավորություն չունի` եկեք օգնենք:
Ամբողջ աշխարհում այսօր մոտ 10 մլն հայ է ապրում: Ես առաջարկում եմ, որ բոլորով հանգանակություն կազմակերպենք: Եթե թեկուզ 8 մլն-ը միայն մասնակցի, մարդը 30 դրամ հավաքենք, կկարողանանք մեքենա գնել, որով զոհված հայ զինվորների դիակները գոնե պատվով կհասնեն իրենց ծնողներին: Իրենք չեն կարողանում: Իրենք այնքան զբաղված են, որ չեն հասցնում: Սեյրան Օհանյանը բավական զբաղված է: Երկու հեկտար հող ունի Սեւանի ափին, «դաչա» է կառուցում: Ինքը չի կարա, հնարավորություն չունի էդ մարդը: Հնարավորություն չունի նաեւ Խաչատուրովը: Իրենք զբաղված են: Իրենց դա չի կպնելու: Իրանց որդու դիակը բանակից չի գա:
-Այն մեքենան, որի համար դուք առաջարկում եք հանգանակություն կազմակերպել, իսկապե՞ս անհրաժեշտ եք համարում:
-Թող այդ մեքենան երբեք չօգտագործվի, ժանգոտվի: Կկանգնեցնենք մի տեղ, բայց կիմանանք, որ այն կա: Եթե հանգանակության արդյունքում բավական գումար չհավաքվի, մենք պատրաստ ենք այն գումարները դնել, որոնք ստացել ենք մեր զավակների մահից հետո (ԼՂՀ ՊԲ եւ ՀՀ ՊՆ-ի կողմից հուլիսի 28-ին զոհված զինվորականների ընտանիքներին 1 մլն-ական դրամ է տրամադրվել- հեղ.): Երբ տղամարդը լացում է, դրանից սարսափելի բան չկա: Երեկ զոհվածներից մեկի հայրը զանգահարեց, լաց էր լինում ու պատմում, որ որդու դիակը փակ վիճակում է թաղել: Ասում է` «կինս ասում էր, թե բացի երեխուս տեսնեմ, ասում էի` չէ: Խնդրում էր, բայց չբացեցի: Կինս պնդում էր, բայց չէի կարող բացել, չգիտեի ինչ անել, սկսեցի մարդկանց մոտ կնոջս ծեծել, միայն թե չստիպի, որ որդու որդնած դիակը բացեմ եւ իրեն ցույց տամ»: Իսկ եթե մեքենան լինի, դիակները նորմալ տեղ կհասնեն, ծնողները այս վիճակների մեջ չեն հայտնվի: Վրան էլ մի նշան կանենք, որ բոլորը նայեն ու տեսնեն, որ դա այդ մեքենան է: Որ այդ մեքենան փողոցներով շրջի, մարդիկ էլ տեսնեն ու զգոն լինեն: Հասկանան, որ էգուց այդ մեքենան իրենց բակ է գնալու, քանի մարդիկ զգոն չեն, այս ուխտը ցանկացած մարդու բակ կգնա:
-Հասարակության կողմից ամենաճիշտ, ամենաադեկվատ քայլը այս դեպքերի հետ կապված ո՞րն է:
-Մեքենայի համար գումար հավաքելը: Առանց կատակի: Զոհերից մեկի ծնողը երեկ պատմում էր, որ կողքի շենքերի բնակիչները, հարեւանները իր որդուն հիշելիս հետ են տալիս: Դրանից վատ ինչ կարող է լինել: Մարդ իր տղային ուղարկում է բանակ, հետո նրան վերադարձնում են այսպիսի վիճակում: Հասկանո՞ւմ եք ինչի մասին է խոսքը: Այսօր ամենակարեւորը մեքենան է: Կան մարդիկ, որոնք ասում են, որ այս դեպքը իրենց մոտ շոկ է առաջացրել: Կարծում եմ, որ դա կանցնի: Իսկ իմ համար չի անցնի: Ես ապագա չունեմ: Չի անցնի այն ծնողների համար, որոնց հետ նման բան է եղել: Մնացած բոլորի համար կանցնի: Վեց ծուխ մարեց, իմ երեխան չկա:
-Ի՞նչ եք կարծում, ե՞րբ կպարզվի, թե իրականում ինչ է տեղի ունեցել հուլիսի 28-ին:
-Ես խելագարի նմա՞ն եմ: Հնարավոր չէ, որ այս դեպքը բացահայտվի: Ի՞նչ, մարտի մեկի հանձնաժողովի պես մի բա՞ն են ստեղծելու: Մի Նիկոյան էլ նստելու է ու ինչ- որ բանե՞ր է որոշելու: Էս արդեն փակված գործ է: Սա երրորդ դեպքն է, որ հայը հայի վրա կրակում է. հոկտեմբերի 27, մարտի 1, հուլիսի 28: Վերջինը նախադեպ էր, դեպքը զորամասում տեղի ունեցավ: Դատ, դատաստան պետք է լինի: Պետք է հստակ ամեն ինչ պարզվի: Հիմա արդեն բոլորը որոշել են, որ Կարո Այվազյանն է մեղավոր: Եթե ներկա գտնվողներից բոլորը զոհվել են, ո՞վ է ասում, որ Կարենն է սպանել: Ո՞վ է նման բան տեսել, ո՞վ է լսել: Ոչ ոք:
http://www.armtimes.com/15293
Բանակ գնացողների կյանքը երևի պետքա ապահովագրվի` բացառությամբ ֆորս-մաժորային իրավիճակների:
murmushka
05.08.2010, 10:07
Սպան հարվածել է խզակոթով
սերժանտ Արման Ավագյան
Հուլիսի 16-ին ԼՂՀ ՊՆ Մարտակերտի զորամասերից մեկում զոհվել է ժամկետային զինծառայող, 22-ամյա սերժանտ Արմեն Ավագյանը:
Պարզելու համար, թե արդյոք նման դեպք գրանցվել է, թե ոչ, նաեւ` դեպքի մանրամասներին տեղեկանալու նպատակով երեկ դիմեցինք ԼՂՀ ՊԲ լրատվական ծառայության ղեկավար Սենոր Հասրաթյանին: Մեր հարցերին Հասրաթյանը բավական տարօրինակ կերպով արձագանքեց: Նա նախ ծիծաղեց, հետո բացականչեց` «դուք գժվե՞լ եք», այնուհետեւ ավելացրեց` «այո, նման դեպք եղել է» եւ անջատեց հեռախոսը: Երեկ մեզ հայտնի դարձավ, որ դեպքի հետ կապված ձերբակալվել է ստեփանակերտցի 25-ամյա լեյտենանտ ոմն Վահե:
Իսկ թե քրեական օրենսգրքի որ հոդվածով է վերջինին մեղադրանք առաջադրել, եւ որն է կատարվածի մասին պաշտոնական վարկածը` երեկ մեզ պարզել չհաջողվեց, քանի որ Սենոր Հասրաթյանը մեր հեռախոսազանգերին այլեւս չպատասխանեց:
Զոհվածի մայրը` տիկին Ռուզանը երեկ մեզ պատմեց, որ որդին սերժանտի կոչում ստացել էր մի քանի ամիս առաջ: Ուներ բարձրագույն կրթություն: Ավարտել էր Երեւանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի տնտեսագիտությն բաժինը: Որոշել էր, որ ՀՀ ԶՈՒ-ում զինծառայությունն ավարտելուց հետո պետք է շարունակի ուսումը: Արման Ավագյանը մեկ շաբաթ գտնվում էր դիրքերում եւ դեպքի օրը` հուլիսի 16-ին ավարտել էր իր հերթապահությունը: Այվազյանի հարազատները երեկ մեզ պատմեցին, որ երիտասարդը արդեն հանձել էր իր հերթը, դուրս էր եկել դիրքերից եւ վերադառնում էր զորամաս, եւ հերթապահությունը ավարտելուց հետո պետք է «օտպուսկ» ստանար: Հերթապահության գնալիս այդ մասին նա չգիտեր: Նա արդեն ավարտել էր իր հերթապահությունը, արդեն հանձնել էր զենքը, պետք է վերադառնար զորամաս, երբ հանդիպել էր Վահեին: Նույն զորամասում ծառայող զինվորները պատմում են, որ ծառայության հենց առաջին օրվանից Անդրանիկի եւ Վահեի միջեւ ինչ -որ անձնական խնդիրներ են եղել, բոլորն իմացել են, որ այդ երկու անձնավորությունները միմյանց հետ վատ հարաբերությունների մեջ են:
Զոհվածի հարազատները օրերս այցելել էին այն զորամաս, որտեղ ծառայում էր Արման Ավագյանը եւ զրուցել դեպքի մասին տեղյակ զինծառայողների հետ: Այնտեղ նրանց պատմել էին, որ վեճ է եղել, Վահեն զենքի խզախոթով հարվածել է Արմանի գլխին, վերջինը ընկել է գետնին ու մահացել: Սակայն ավելի ուշ նրանց պատմել են դեպի վերաբերյալ նոր, սրբագրված տարբերակ, ըստ որի լեյտենանտը հարվածել է Արմանի գլխին, վերջինը հարվածից ընկել է, գլոխը հարվածել քարին, եւ հենց այդ հարվածից վնասվել է երիտասարդի քներակը: Տիկին Ռուզանը մեզ պատմեց, որ նայել է որդու գլխի վրայի վնասվածքը, այն գտնվում է գլխի վերին հատվածում, այսինքն ակնհայտ է, որ վնասվածքը հասցվել է վերեւից ներքեւ, իսկ գետնին ընկնելով` գլխի այդ հատվածի վրա չէր կարող վնասվածք առաջանալ:
Պատահածի մասին Արման Ավագյանի հարազատները իմացել են հուլիսի 17-ին: Զինկոմի աշխատակիցները այցելել են շենք, հարեւաններին հայտնել դեպքի մասին: Հարեւանները դեպքի մասին հայտնել են Ավագյանի հարազատներին: Զոհվածի հայրը, եղբայրը եւ մյուս բարեկամները մեկ օր թաքցրել են մորից, թե ինչ է պատահել: Ասել են, թե «թուրքը հարձակվել է, Անդրանիկը վիրավոր է»: Ավելի ուշ, երբ մայրը սկսել է պնդել, որ իրեն տանեն վիրավոր որդուն տեսնելու, հարազատները պատմել են ողջ ճշմարտությունը
http://www.armtimes.com/15287
murmushka
05.08.2010, 12:56
«Հայկական ժամանակ». Ձեռքերի բոլոր մատները կոտրված, ծոծրակին՝ սուր գործիքից առաջացած խորը վերք
11:10 • 05.08.10
Էջիածնից զորակոչված 19-ամյա սերժանտ Գարեգին Հովսեփյանը հուլիսի 28-ի զինված միջադեպի հետևանքով զոհվածներից միակն է, ում վրա բռնության ակնհայտ հետքեր կան։ Եթե զոհված մյուս զինծառայողների դիակների վրա կապտուկների և այլ վնասվածքների առկայությունը շատերը բացատրում են այն հանգամանքով, որ դրանք առաջացել են դիակները «ոչ հարմար» մեքենաներով տեդափոխելու հետևանքով, ապա Գարեգին Հովսեփյանի մարմնին առկա վնասվածքները առավել քան խոսուն են։
Զոհված զինծառայողի ծնողների փոխանցմամբ՝ երիտասարդի ձեռքերի բոլոր մատները կոտրված են եղել, գլխի այն հատվածի վրա, որտեղով անցնում է քներակը, առկա էր մեծ այտուց, ծոծրակի վրա սուր գործիքից առաջացած խորը վերք կար։ Հովսեփյանի դիակի դիահերձումը տևել է 5 ժամ։ Զոհվածի հարազատներն ասում են, որ դիակը Էջմիածնի դիահերձարան է տեղափոխվել ժամը 15.ՕՕ-ին և այնտեղից դուրս է հանվել երեկոյան ժամը 8-ին։ Դիահերձարանը շրջապատված է եղել ռազմական ոստիկանության բազմաթիվ ծառայողների կողմից, և զոհվածի հարազատներին թույլ չի տրվել ներկա գտնվել դիահերձմանը։
Գարեզին Հովսեփյանի մոր՝ Շողիկ Կիրակոսյանի խոսքով՝ իր համար անհասկանալի է, թե ինչու դեպքից անմիջապես հետո տարածվեց այն վարկածը, որ «բլինդաժում» զինծառայողների միջև վեճ է եղել, ինչի հետևանքով զինծառայող Կարո Այվազյանը գնդակահարել է բոլորին։ Եթե նույնիսկ զինծառայողներից մեկը մյուսների վրա կրակեր, ինչի՞ համար պետք է նրանց տանջամահ աներ։
Նրանք դա բնութագրում են որպես ոճիր, որը իրագործել է «կամ դրսի, կամ ներսի թուրքը», այսինքն՝ կամ ադրբեջանական դիվերսիոն խումբ է մտել հայկական դիրքերը և զինվորներին տանջամահ անելուց հետո սպանել, կամ էլ հայկական կողմից ինչոր մեկն է դա արել, քանի որ զիծառայողները ականատես են եղել ինչ– որ բանի, ինչի մասին ոչ ոք չպետք է իմանար։ Զոհված զինծառայողի հարազատների կասկածները խորանում են նաև այն պատճառով, որ հուլիսի 27-ին Հովսեփյանի մայրը խոսել է որդու հետ, և վերջինը հայտնել է, որ դիրքերում հերթապահություն են իրականացնում 8 հոգի՝ 1 սպա, ինքը և ևս 6 զինծառայող։
Զոհվածի մայրը՝ Շողիկ Կիրակոսյանը հարցնում է. եթե դեպքի հետևանքով 6 հոգին զոհվել են, ապա որտե՞ղ էին այն երկու հոգին, որոնք այդ ժամանակ պետք է գտնվեին նույն վայրում։ Ավելին, այժմ էլ հայտնի չէ, թե ովքեր և որտեղ են նրանք։ ՀՀ ՊՆ քննչական վարչության հասարակայնության հետ կապերի ժամանակավոր պատասխանատու Լուսինե Խաչատրյանը երեկ մեզ հայտնեց, որ ՊՆ-ն դեռևս չունի տեղեկություններ, թե նշված օրը, նշված վայրում քանի զինծառայող է հերթապահություն իրականացրել։
Ավելի վաղ մենք հրապարակել էինք, որ ըստ մեր տեղեկությունների, օրերս ԼՂՀ ՊԲ զորամասերից մեկից երկու զինծառայող է փախել, ինչի հետևանքով Սիսիանից Վայք ընկած հատվածում երթևեկող ավտոմեքենաները մի քանի օր ստուգում էին ոստիկանության, ԱԱԾ և ռազմական ոստիկանության աշխատակիցներ։ ԼՂՀ ՊԲ լրատվական ծառայությունից, սակայն, մեր այս տեղեկությունները հերքել էին։
Tert.am
---------- Ավելացվել է՝ 13:56 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 13:54 ----------
ԱՐՏԱԿԻՆ ՃՆՇԵԼ ԵՆ ՀՐԱՄԱՆԱՏԱՐՆԵՐԸ
Տավուշի Մեհրաբ զորամասում, ըստ պաշտոնական վարկածի հուլիսի 27-ին մահացած պայմանագրային զինծառայող Արտակ Նազարյանի հարազատներն իրենց հայտնի նոր մանրամասներ են պատմում ինչպես այդ օրվա, այնպես էլ հետագա զարգացումների վերաբերյալ:
Պատմում է Արտակի մայրը` տիկին Հասմիկը: “Աղջիկս ասաց, որ անծանոթ մի մարդ զանգեց, ասեց, որ Արտակը վիրավոր է: Հարցրել է, ով եք, ինչ իմացաք, պատասխանել է, թե զորամասին մոտ է գտնվել, երբ մի զինվոր է մոտեցել ու խնդրել, որ տեղյակ պահի Արտակի տանեցիներին”, պատմում է մայրը, ով դեպքից շուրջ 15 օր առաջ էր այցելել որդուն:
“Անմիջապես գնացի զիկոմիսարիատ ճշտելու, անհավանական էր թվում անծանոթի զանգը: Հենց ներս մտա ու ասեցի ով եմ, միանգամից, առանց որևէ նախաբանի ասեցին. տղադ ինքնասպան է եղել”: Գույժը հաստատվել է այդ նույն օրը` հուլիսի 27-ին, ժամը 17:00-ին մոտ:
Արդեն զորամասից նրանց ասում են, թե մենք դիակը կբերենք մինչև Իջևան, դուք եկեք` դիմավորեք: Հարազատները փորձում են ասել, որ իրենք կգան զորամաս ու կտեղափոխեն զորամասից, սակայն կտրական մերժում են ստանում: Մերժվում է նաև Արտակի վարձակալած բնակարան այցելությունը, և Արտակի հայրն ու հարազատները ստիպված են լինում ճամփա բռնել դեպի Իջևան, որտեղ էլ ընդունում են զորամասից բերված իրենց որդու անկենդան մարմինը:
“Մորեմերկ, առանց հագուստի տղայիս գցել էին պատգարակի վրա ու մի պլաշ գցել վրան”, տեսարանից ցնցված պատմում է հայրը, ով որդու մահը զինվորի նկատմամբ արհամարհական վերաբերմունքի հետևանքն է համարում:
Երբ հուլիսի 6-ին ծնողները գնացել էին Արտակին տեսակցության, մայրն ավելի շուտ էր վերադարձել, իսկ հայրը մնացել էր տղայի մոտ, միասին վերանորոգել էին զորամասից 12 կմ հեռավորության վրա գտնվող Արծվաբերդ գյուղում Արտակի վարձակալած բնակարանը: Պայմանագրային զինծառայողի բանակարանի վարձը պարտավոր էր պետությունը տալ, սակայն և վարձը, և վերանորոգումը զինվորն իր գումարներով է վճարել:
Հայրն ասում է, որ այդ մի քանի օրերին որդին իրեն պատմել է նաև իր նկատմամբ հրամանատարական կազմի պարբերական ճնշումների մասին:
“Ասեց, հայրիկ, հետևիցս ընկած են գումարտակի հրամանատարն ու կապիտան Հակոբ Մանուկյանը: Մշտապես նրանցից է բողոքել, որովհետև նրանք են ճնշել Արտակին”, պատմում է հայրը` Սինար Նազարյանը:
Արտակի դիակը Իջևան ուղեկցողներից մեկն է եղել նաև գումարտակի հրամանատար Միշան, ով քաղաքացիական հագուստով է եղել և ընդգծել է, որ ինքն արձակուրդի մեջ է գտնվում: Հրամանատարը պատմել է նաև Արտակի նկատմամբ իր դրսևորած մարդասիրական դրսևորումների մասին:
“Ես տպավորություն ստացա, որ փորձում էր իմ առաջ արդարանալ, եթե այդքան մարդասեր էր, ինչու էր տղայիս դիակը բերում”, հուզվում է զինվորի հայրը:
Այսօր տարածած ՊՆ հաղորդագրության մեջ լեյտենանտ Արտակ Սինարի Նազարյանին ինքնասպանության հասցնելու փաստի առթիվ ՀՀ ՊՆ քննչական ծառայությունը ՀՀ Քրօր 110 հոդվածի 1-ին մասով հարուցված քրեական գործի շրջանակներում 375 հոդվածի 2-րդ մասով նախատեսված հանցագործության կատարման կասկածանքով ձերբակալել է զորամասի գումարտակի ԱՀՏԱ գծով տեղակալ, կապիտան Հակոբ Խորենի Մանուկյանին, իսկ 358 հոդվածի 2-րդ մասի 3-րդ կետի կասկածանքով ձերբակալվել են նույն զորամասի 3 ժամկետային զինծառայողներ:
Առայժմ հեռու կմնանք մեկնաբանություններից, սակայն դատելով ՊՆ հաղորդագրությունից, շարքային զինծառայողներին ավելի ծանր մեղադրանք է ներկայացված, քան հրամանատարական կազմի ներկայացուցչին, իսկ գումարտակի հրամանատարի անունն ընդհանրապես բացակայում է ձերբակալվածների ցուցակից:
ԺԱՆՆԱ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ
ՀԱՅ-ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԹՆՋՈՒԿ
Հայաստանում ռուսական ռազմական բազայի ներկայությունը եւս մի քանի տասնամյակով երկարացնելու մասին տեղեկատվությունը միանշանակ արձագանք չի գտել հայ հասարակության մեջ: Ընդհանրապես, Ռուսաստանը վերջին տասնամյակում Հայաստանում իրենով արեց այն ամենը, ինչ հնարավոր էր: Դա բնական է` Հայաստանը շատ կարեւոր տարածք է Մոսկվայի համար, այն կենսական նշանակություն ունի Ռուսաստանի համար: Եթե Ռուսաստանը կորցնի ազդեցությունը Հայաստանում, ապա դժվար է կանխագուշակել ռուսական պետության հետագա ճակատագիրը:
Բնականաբար, դա չի նշանակում հավասար, ռազմավարական գործընկերություն, ինչն ապացուցվում է թե հայ-ռուսական հարաբերության պատմությամբ, թե ներկայով: Ընդհանրապես, Ռուսաստանը որպես դաշնակից չի ընկալում Հայաստանը եւ բացառում է դա, լիակատար ազդեցության հասնելով երկրի քաղաքական ու տնտեսական համակարգերի վրա: Սակայն Մոսկվայի ամենակարեւոր լծակը մինչ այժմ հայերի գիտակցության մեջ ամուր նստած կարծրատիպն է այն մասին, որ Ռուսաստանն է մեր փրկիչն ու պաշտպանը:
Սակայն, պատմական փորձը ցույց է տալիս, որ հայ-ռուսական հարաբերության պատմությունը մի հետաքրքիր իրավիճակ է արձանագրել. շահերը չափազանց տարբեր են ու գրեթե իրարամերժ: Նույնիսկ հայ-ռուսական դաշինքի ամենամեծ ջատագովները` Իսրայել Օրիից ու Խաչատուր Աբովյանից սկսած, ի վերջո փորձեր են կատարել Հայաստանը դուրս բերել ռուսական ուղեծրից: Բանն այն է, որ հայերի միջոցով ամրապնդվելով տարածաշրջանում, հետագայում Ռուսական պետությունը սկսել է իր խնդիրները լուծել հայերի հաշվին: Դրա հետեւանքով, ռուս-թուրքական 6 թե 7 պատերազմներից ու հաշտության պայմանագրերից հետո հայերն ի վերջո կորցրին իրենց պատմական հայրենիքը` Արեւմտյան Հայաստանը: Հայերը “մոտ էին դրան” նաեւ պատմական երկրի արեւելյան մասում, երբ ռուսական զորքը Ղարաբաղում սկսել էր հայերի տեղահանումը:
Մի հետաքրքիր օրինաչափություն էլ կա հայ-ռուսական հարաբերություններում` երբ Ռուսաստանը, տարբեր պատճառներով, հեռացել է տարածաշրջանից, եւ հայերը մնացել են իրենք իրենց հույսին, տարել են հաղթանակներ ու պաշտպանել իրենց ապրելու իրավունքը: Նման դրվագներ կան Արեւմտյան Հայաստանում, նման դրվագ էր Սարդարապատը, որից հետո հայերը նույնիսկ հետ բերեցին որոշ տարածքներ եւ վերջապես դրա վառ ապացույցն էր Ղարաբաղի պատերազմը, որտեղ հայերը սկսեցին հաղթանակներ տանել միայն այն բանից հետո, երբ Ղարաբաղից դուրս բերվեց ռուսական զորքը:
Ըստ այդմ, Հայաստանում ռուսական բազայի տեղակայման ժամկետի երկարաձգումը եւ նրան լրացուցիչ` Հայաստանի անվտանգությունը պաշտպանելու լիազորություններով օժտելը չի կարող անհանգստության տեղիք չտալ թե այն առումով, որ Հայաստանն, ի վերջո, դադարում է անկախ պետություն լինելուց, թե նաեւ հաշվի առնելով պատմական փորձը: Օրինակ, փորձագետները ոչ առանց հիմքի նշում են, թե հնարավոր հայ-ադրբեջանական պատերազմում ռուսական բազան կարող է խիստ բացասական դեր խաղալ հայերի թիկունքում:
Իհարկե, բնության մեջ միակողմանի կախվածություն չի լինում: Որքան Հայաստանն է կախված Ռուսաստանից, նույնքան Ռուսաստանն է կախված Հայաստանից: Թերեւս, ազգային վերնախավի խնդիրը պետք է լիներ օգտագործել այս հանգամանքը եւ Ռուսաստանի հետ կառուցել իսկապես գործընկերային, արժանապատիվ, հավասար հարաբերություններ: Սակայն դա բացառելու համար Ռուսաստանն արել է ամեն ինչ. Հայաստանում չկան արեւմտամետ ուժեր, ներքին քաղաքական կյանքի թելերը տանում են Մոսկվա, իշխանությունն ու ընդդիմությունը, տնտեսական ողջ համակարգը, տեղեկատվական-վերլուծաբանական ողջ դաշտը “ռուսական” է, Ռուսաստանում ապրում ու աշխատում է մոտ երկու միլիոն գրեթե պատանդի վիճակում գտնվող հայաստանցի, եւ այլն:
Այլ հարց է, որ այս վիճակը ձեռնտու չէ հենց Ռուսաստանին, որովհետեւ նա այդպիսով կկորցնի Հայաստանը մեկընդմիշտ: Խնդիրը մենք ենք ու մեր հավատը սեփական ուժերի, հնարավորությունների հանդեպ: Իսկ այդպիսիք հայ ժողովուրդն ունի, սակայն, ցավոք, դրսեւորել է միայն էքստրեմալ վիճակներում, դանակը ոսկորին հասած ժամանակ, երբ մեն մենակ է մնացել սեփական անկարողունակ, հոգնած, դրսեւորում սեփական փրկությունը որոնող վերնախավի ու արտաքին մարտահրավերների հանդիման: Սակայն պետք չէ վիճակը կրկին հասցնել դրան:
ՀԱՅԿ ԱՐԱՄՅԱՆ
Lragir.am
С-300ПМУ2 ФАВОРИТ ԳՆԵԼՈՎ ԱԴՐԲԵՋԱՆԸ ՕԴԱՅԻՆ ԳԵՐԻՇԽՈՂ ԴԻՐՔ ՁԵՌՔ ԿԲԵՐԻ
Օրերս հայրենական և արտասահմանյան ԶԼՄ-ներում տեղեկություններ տարածվեցին այն մասին, որ Ռուսաստանը Ադրբեջանին է վաճառելու С-300ПМУ2 «Фаворит» հակաօդային համակարգերի երկու դիվիզիոն (http://www.lenta.ru/articles/2010/08/02/s300/): Մյուս կողմից Հայաստանը արդեն պաշտոնապես հաստատեց, որ փոփոխվելու է ՀՀ-ում տեղակայված ռուսական ռազմաբազաների մասին պայմանագիրը, և Հայաստանը իրավունք է ստանալու պաշտպանական նպատակներով օգտագործել Գյումրիում գտնվող նույն «Фаворит» համակարգերը: Ճիշտ է, դրա հետ զուգահեռ, նոր պայամանգրով ռուսական զորքերը կմնան Հայաստանում 49 տարի` անկախ Հայստանի ցանկությունից (http://cdaily.am/home/paper/2010_07_31/news/20667/): Բացի այդ, զուգահեռաբար, սկսեցին տեղեկություններ պտտվել առ այն, որ Հայաստանի բանակն ունի 2 դիվիզիոն С-300 և մեր օդային տարածքը լավ պաշտպանված է:
Նախևառաջ, անհրաժեշտ է հստակեցնել, որ С-300-ը դա հակաօդային համակարգ է, որը արտադրվում է ավելի քան 30 տարի և ունի տարբեր մոդիֆիկացիաներ: http://ru.wikipedia.org/wiki/С-300 կայքում կարելի է տեսնել, որ Հայաստանը ունեցածը հին, 1982 թվականի մոդել հանդիսացող С-300ПС համակարգերն են, որոնց մարտական հեռահարությունը չի գերազանցում 90 կիլոմետրը` ի տարբերություն Ադրբեջանին վաճառվող 1997 թվականին նախագծված С-300ПМУ2 «Фаворит»-ների 200 կիլոմետրի: Բացի այդ, С-300ПС-ները քիչ էֆեկտիվ են 3000 կմ/ժ արագություն զարգացնող Миг-25 կործանիչների դեմ, որոնցից կան Ադրբեջանի սպառազինությունում (http://ru.wikipedia.org/wiki/ВВС_Азербайджана):
Թեև Գյումրիյում տեղակայված ռուսական С-300-ները Ադրբեջանին վաճառվող նույն С-300ПМУ2 «Фаворит»-ն են` 200 կմ հեռահարությամբ, սակայն դրանք կարող են պաշտպանել Հայաստանի տարածքի միայն մի մասը: Դրանց հասու չի լինի հարավային Հայաստանի և Արցախի օդային տարածքը: Եվ եթե նույնիսկ Հայաստանի ունեցած 90 կմ հեռահարության С-300ПС-ները տեղակայվեն այնպես, որ պաշտպանեն Գյումրիի С-300ПМУ2 «Фаворит»-ների ծածկույթից դուրս գտնվող տարածքը (Զանգեզուրն ու Արցախը), միևնույնն է դրանք, նպատակին չեն կարող ծառայել, քանի որ, ինչպես ասվեծ, բարոյապես հնացած են:
Բացի նրանից, որ ինչպես արդեն նշվեց` 300ПС-ները անարդյունավետ են Миг-25 կործանիչների դեմ, ըստ տարբեր տեղեկությունների, Ադրբեջանի օդուժի զինանոցում կան ամերիկայն AGM-88 HARM և սովետական Х-58Э հակառադիոլոկացիոն (հակահակաօդային) հրթիռներ, որոնց հեռահարությունը համապատասխանաբար 106 և 120 կիլոմետր է (http://en.wikipedia.org/wiki/AGM-88_HARM, http://ru.wikipedia.org/wiki/Х-58): Նման հրթռներով կարելի է օդից չեզոքացնել С-300ПС հակաօդային համակարգերը` նույնիսկ չմտնելով վերջիններիս հեռահարության տարածք:
Փոխարենը քարտեզին նայելով դժվար չէ տեսնել, որ եթե Ադրբեջանը գնվելիք С-300ПМУ2 «Фаворит» դիվիզիոններիս մեկը տեղակայի Գանձակում, կամ Նախիջևանում, ապա խոցելի կդարձնի Արցախի ամբողջ և Հայաստանի համարյա ամբողջ օդային տարածքում գտնվող ինքնաթիռներին: Հայկական օդուժի ինքնաթիրները խոցելի կդառնան Ադրբեջանի ՀՕՊ-ի համար օդակայանից օդ բարձրանալու պահից ի վեր (շփման գոտիի մասին խոսք էլ չկա):
Եթե հաշվի առնենք նաև այն հանգամանքը, որ Ադրբեջանը արդեն իսկ ունի շուրջ 100 մարտական ինքաթիռներ և մտադրված է դեռ ավելացնել իր զինանոցը Ռուսական Су-30 բազմաֆուկնցիոնալ ինքնաթիռներով (http://www.aviamail.ru/news/2009-02-15-374), ապա մեծ ցավով կարելի է արձանագրել, որ Ադրբեջանը հեռու չէ մեր հետ հնարավոր պատերազմում օդային բացարձակ գերիշող դիրք ստանալուց (նույնիսկ այն դեպում, եթե Գյումրիում տեղակայված ռուսական ՀՕՊ-ը մեզ պաշտպանի, ինչին հավատալը շատ դժվար է):
Ստեղծված իրավիճակի համար դժվար է մեղադրել հայրենական ռազմական ղեկավարությանը, քանի որ С-300ПМУ2 «Фаворит»-ի մի դիվիզիոնի շուկայական գինը շուրջ 150 միլիոն դոլար է և այն առհասարակ մեր երկրի գրպանով չէ: Բայց փոխարենը, անհրաժեշտ է, որ մեր դիվանագետները միջոցներ ձեռնարկեն` Ռուսաստանին հիշյալ գործարքից ետ պահելու ուղղությամբ… Ի վերջո, եթե մենք Ռուսաստանի հետ 49 տարվա ռազմական համագործակցության պայմանագիր ենք կնքում, առանց այն ժամկետից շուտ խզելու հնարավորության, մեր թշնամիներին զենք ծախելը Ռուիսաստանի կեղմից պետք է բացառվի: Հակառակ պարագայում դուրս է գալիս, որ հայ-ռուսական ռազմական գործընկերությունը առնվազն ձևական է և կամ այլ նպատակների է ծառայում, քան հնարավոր ագրեսորներից պաշտպանելն է:
Դանիել Իոաննիսյան
http://lragir.am/armsrc/print.politics37449
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿԱՄԱՅԱԿԱՆ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆ ՈՒ ՎՐԱՍՏԱՆԸ
Հայաստանում ով էլ իշխանության գա, ով էլ մնա, ով էլ չընտրվի, այլ նշանակվի, ընտրակաշառքվի, ով էլ, ով էլ, ով էլ... ելքը վիճակը նույնն է լինելու ԴԱՏՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ձեւավորվել է ու զըմփ այս է` մի քանի տարի է հա ընկնում է գլխներիս հայրենի քաղաքական երկնքներից ու ժողովրդին էլ ներշնչում են, ու ժողովուրդն էլ զըմփ-ի ու ներշնչման արանքում թութակի պես կրկնում է, քանի որ թե իշխանությունից, թե ընդդիմությունից է լսել նույն այս զըմփ-ապուշությունը։
Առհասարակ ինչպես կարելի է լինել քաղաքական գործիչ, ուժ կամ միավոր ու սա պնդել։ Առհասարակ ու առավել եւս` ինչպես կարելի է ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆ լինել, այն էլ ՌԱԴԻԿԱԼ, ու սա պնդել։ Որ կարելի է արտյուշա շահբազյան, դաշնակ, հանրապետական, կոալիցիա լինել ու անհայրենիք, հիմար տականքություններ դուրս տալ` ապահովելու համար սեփական անմեղսունակ կառավարման հարատեւման տեսլականները` հասկանալի է ու ,ներելիե, բայց ընդդիմությո՞ւն, ժողովուրդ լինելո՞վ...
Նույնն է թե ասես` էս ինչի կինը գեղեցկուհի է, բայց դժբախտ է ամուսնու հետ, քանի որ ամուսինը բարոյագեղագիտական անհամատեղելիության մեջ է նրա հետ, ֆիզիկական ագրեսիվ նկրտումներով նրան շարունակ խոյահարում է ու բացի այդ` կինը նրան չի սիրում, իսկ նա կնոջը նույնիսկ սեռապես չի կարողանում բավարարել, քանի որ ՀԻՄԱՐ Է,..բայց եթե այդ գեղեցկուհի կինը նրանից բաժանվի, իր սրտով, գլխով, նյարդերով իրեն համապատասխան մեկին գտնի, սիրի ու միանա նրան, էլի բան չի դառնա, չի ստացվի, որովհետեւ ով էլ գա` նույնն է լինելու։ Այդպե՞ս է։ Այդպե’ս է ու հիմարություն է։
Իշխանության ու իշխանափոխության, ընտրությունների ու ժողովրդավարության ողջ իմաստը գոնե չարյաց փոքրագույնը գտնելն է, գոնե շանս ստանալը, լավագույնը ապահովելն է եղածից։ ԵՂԱԾԻՑ։ Հիմա հայտնվել են ու ասում են` նո՛ւյնն է, ախպե՛ր։ Այսինքն, հենց իրենց գոյության իմաստը, գոյությունն են ժխտում։ ԲԱ ԴՈՒՔ ԻՆՉԻ՞ ՀԱՄԱՐ ԵՔ։ Ո՞ՒՄ ԵՔ ՊԵՏՔ։
Արդարացիության համար պիտի ասեմ, որ պնդումներն այս ժողովրդական եւ ընդդիմադիր, առավել հայ-թուրքական հարաբերություններին ու Ղարաբաղի հիմնահարցի լուծմանն ու գերտերությունների հետ երկրիս հարաբերություններին են վերաբերվում, բայց բերանից-բերան-ականջից-ականջ են անցնում ու դառնում օրվա հանցագործ իշխանիկների ,կոալիցիայիե մշտնջենականության պատրանքի երաշխավորը։ Քանի որ եթե հայտարարում ես` մինչեւ Թուրքիայի հետ չլուծվի, մինչեւ Ղարաբաղի հարցը չլուծվի, մինչեւ Ռուսաստանը չասի ու ԱՄՆ-ն չասի ու ԵՄ-ն չասի... ապա մոռանում ես ԻՆՉՊԵՍ-ը այդ ամենի, ՈՐԱԿՆ ես մոռանում այդ ամենի կատարման, ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆՆ ես մոռանում ու նրբին շեշտադրումները...էլ չեմ ասում, որ լեգիտիմության, ժողովրդի աջակցության, սոցիալական խնդիրների, Մարտի մեկի, Հոկտեմբերի 27-ի, քաղբանտարկյալների մասին ես մոռանում։ Ստացվում է, որ հրապարակավ ԿԱՂԱՊԱՐԻՑ ԵՍ ԽՈՍՈՒՄ, պապյե մաշեից, գիպսից, փուչ, անբովանդակ կողմից ես խոսում, որովհետեւ...
Որովհետեւ, օրինակ, օրվա իշխանությունների ինտելեկտուալ-կանխազգացումային ռեսուրսը զերո է, կադրային բանկը զերո է, լեգիտիմության աստիճանը զերո է...
Որովհետեւ պարզապես փչացած է ու հիմար է օրվա իշխանությունը, ու երբ դու ասում ես ՈՎ ԷԼ ԳԱ..., դու պարզապես իշխանության ՓիԱր-ն ես անում ու քո լուման ներդնում երկրիս ցմրուր ավերման ,արգասավորե գործում։
Որովհետեւ, եթե հանկարծ, Աստված չանի, հաջողի օրվա իշխանությունը եւ ,բացի սահմանները Թուրքիայիե հետ, ու նորից` ԱՍՏՎԱԾ ՉԱՆԻ, ու ,լուծի Ղարաբաղի հարցըե այնպես, ինչպես ,միայնե ինքն է կարող` իր ներուժին ու ռեսուրսին հարիր որակով ու բովանդակությամբ` ԴԱ ԱՐԴԵՆ ԿԼԻՆԻ ՀԱՆԴԻՍԱՎՈՐ ՎԵՐՋԱԿԵՏԸ ԱՅՍ ԵՐԿՐԻ ՈՒ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ։
Որովհետեւ, եթե հանկարծ Աստված չանի, հաջողի Ռուսաստանի Դաշնությունը միանձնյա դերակատարում ստանձնել Այսրկովկասում, եւ ԱՄՆ-ն, օրինակ, ռեալ ձեռք քաշի այս կողմերից /Եվրոպան ձեզ նվեր/, ապա վելիկոռուսական բթամտության /Վանո/ եւ նոմենկլատուրային բանդիտիզմի /նորից Վանո/ այնպիսի փառահեղ էքստրեմալ սավառնումների ականատես կդառնանք, որ Սովետի օրով էլ չէինք տեսել։
Որովհետեւ կա Վրաստան, եւ կարծես թե ցատկերով է կարգի գալիս ու առաջ ընթանում։ ՈՒ Սահակաշվիլու իրարամերժ ու փողկապ ծամող, հայատյաց ու կնամոլ ողջ անհեթեթությամբ հանդերձ ՀԱՄԱԿԱՐԳ Է ԳՈՐԾՈՒՄ այնտեղ ու պետականության հոտ է գալիս։ Ու Ռուսաստանն այլեւս սակավ ազդեցություն ունի այնտեղ։
Որովհետեւ Արեւմուտքից ու ռուսներից նավթի ու գազի շանտաժով իր ,հավերժումըե ապահովող ալիեւյան կլանը ՉԻ ԿԱՐՈՂ հավերժել իրականում, եւ ՇԱՏ ՇՈՒՏՈՎ օրը գա` Ադրբեջանն ինքն է Գորդյան հանգույցի պես կտրելու ղարաբաղյան թնջուկը, որ ազատվի այդ լծակից` ճանաչելու է, տալու է, աչքից կորցնի։ Ահա ձեզ եւս մի զարգացման ,լուծմանե տարբերակ։
Հնարավո՞ր է այս ամենը։ ՄԻԱՆԳԱՄԱ՛ՅՆ.զգույշ է պետք վարվել իրականության հետ, զգույշ է պետք ու հանգամանորեն է պետք բացահայտել ճշմարտությունները, մանրամասն է պետք ծամել, մարսել ու մարսեցնել հանրությանը։ Պատասխանատվության ու խաղի օրինական, բարոյական կանոնների խնդիր է սա։
http://www.chi.am/
ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ԿԱՐՈՂ ԷՐ ԿԱՆԽԵԼ
Հայաստանի իշխանամետ փորձագետների կարծիքը Ադրբեջանին Ս-300 զենիթային հրթիռային համակարգերի հնարավոր մատակարարումների վերաբերյալ բաժանվում է 2 մասի: Մի մասը հապճեպ սկսեց փաստեր բերել, որ ռուսների և ազերիների միջև գործարքը վնաս չի բերի Հայաստանին: Մյուսները սկսեցին բացարձակապես առանց հիմքի ապացուցել, որ Ռուսաստանի և Ադրբեջանի միջև նման պարտավորություններ գոյություն չունեն: Ի դեպ, պաշտոնական, այսպես կոչված քաղաքական հետազոտական հաստատություններից ոչ մեկը չտվեց որեւէ գնահատական այս իրադարձությունների վերաբերյալ:
Ինչ է տեղի ունենում իրականում: Սկսենք նրանից, որ 2001-2002 թվականներին Ռուսաստանը և Ադրբեջանը արդեն պարտավորվածություններ ունեին, և իրականացվել են ռուսական զինատեսակների մատակարարումներ Ադրբեջանին: Ռուսաստանը մշտապես հնարավորություն է ունեցել իրականացնել Ադրբեջանի զինումը Ուկրաինայի միջնորդությամբ, քանի որ ուկրաինական մատակարարումները հնարավոր էին` Ռուսաստանի կողմից նրան մատակարարվող բաղկացուցիչների առկայության պայմաններում:
Փոխվարչապետ Սերգեյ Իվանովի Բաքու կատարած այցի ժամանակ, նա փաստորեն առաջարկեց Ադրբեջանին զենքի մատակարարման լայնածավալ ծրագիր, ընդ որում` արտոնյալ գներով: Այդ բանակցությունները վերաբերում էին նաեւ С-300-ին: 2008 թվականի նոյեմբերի սկզբին, Մայնդորֆում Ռուսաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների հանդիպման նախօրեին, Մեդվեդևի և Ալիևի միջև տեղի է ունեցել զրույց, որի ժամանակ Ռուսաստանի նախագահը հայտարարել է, որ լիովին թույլատրում է С-300-ի և այլ ժամանակակից տեսակների մատակարարումը Ադրբեջանին:
Ինչպես Իրանի դեպքում, Ռուսաստանը փորձում էր այս ամբողջ ժամանակ Ադրբեջանին քարշ տալ այս հարցի շուրջ բանակցությունների լաբիրինթոսով: Պետերբուրգյան հանդիպմանը Ալիևը մոտեցավ առանց С-300-ի մատակարարման հարցում Մեդվեդևի կողմից հստակ խոստումների: Ներկայում կասկած չկա, որ Ռուսաստանի և Ադրբեջանի միջև լուրջ համաձայնություն կա տվյալ մատակարարման վերաբերյալ: Բոլոր հավաստիացումներն այն մասին, որ կնքված պայմանագրեր գոյություն չունեն, բացարձակապես չեն նշանակում, որ նման մտադրություններ չկան:
Կան քաղաքական պայհմանվորվածություններ, մտադրություններ, և Ռուսաստանը ինքն է շահագրգռված այդ տեղեկությունների տարածմամբ: Վերջին երկու տարում Ադրբեջանն այս գործարքը կատարելու համար ուժեղ լոբբինգ է նախաձեռնել, դրան ներգրավելով ոչ միայն ֆինանսական հնարավորությունները, այլև Ռուսաստանի ինտելեկտուալ կենտրոնները, որոնց ազերիները հաջողությամբ գնեցին: ՌԴ Գիտությունների ակադեմիայի Եվրոպայի ինստիտուտը, Մոսկվայի պետական համալսարանը, Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտը, ինչպես նաև մի շարք ազդեցիկ ԶԼՄ-եր` Կոմմերսանտ, Գազետա.ռու: Սակայն ոմն Աղաև, որին ազերիները Մոսկվայում անվանում են “նա”, 2009 թվականին այսպիսի հայտարարություն է արել. “Ինչներիս են պետք լոբբիստները, ովքեր միայն փող են ուտում, այն դեոպքում, երբ գլխավոր լոբբիստը Ռուսաստանում Մեդվեդևն է: Նախագահը պետք է լինի մեր լոբբիստը, համար մեկ լոբբիստը”:
Այս մատակարարման մտադրությունները ամբողջովին տեղավորվում են այն բանում, ինչ փորձում է անել Ռուսաստանը Կովկասում: Ռուսաստանը փորձում է անել հետևյալը` իր վրայից հանել տարածաշրջանում անվտանգության եւ գալիք հայ-ադրբեջանական պատերազմի արդյունքի պատասխանատվությունը, որի հետ կապված էլ տեղի են ունենում Գյումրիի բազայի շուրջ մանիպուլյացիաները, Ադրբեջանին հանձնել հարթավայրային Ղարաբաղը և պահպանել երկարատև կոնֆլիկտային իրավիճակ, խաղաղապահների անվան տակ մտցնել սեփական զորքերը, իրականացնել ռազմավարական վերահսկողությունը Հայաստանի և Ադրբեջանի վրա, երկու երկրների զինված ուժերը ինտեգրել իր օպերացիոն և ռազմատեխնիկական համակարգի մեջ` դրանով իսկ վերահսկողություն հաստատելով Վրաստանի վրա, վիժեցնել ՆԱԲՈՒԿՕ գազամուղի նախագիծը: Ադրբեջանին С-300-ի մատակարարումը կդառնար ձիով քայլ, և անկասկած պայմանավորված կլիներ բազմաթիվ համաձայնություններով նրա հետ: Փաստորեն, այս գործարքի արդյունքում, Ռուսաստանը կդառնա Ադրբեջանի քաղաքական և տնտեսական կենտրոնի անվտանգության երաշխավորը, որը ազդանշան կդառնա Վրաստանի և Իրանի համար: Այսինքն, տեղի է ունենում բազմապլան խաղ, որտեղ Հայաստանին հատկացված է զոհի դերը, առայժմ քաղաքական, մնացածը հետո հայտնի կդառնա:
Ի դեպ, Ռուսաստանի տվյալ մտադրությունների առիթով իրանական թեմայի արծարծումը բավարար խոր չեն եւ հաշվի չեն առնում կարեւոր հանգամանք: Իրանը տարբեր հնարավորություններ ունի հարվածներ հասցնելու Կասպիցի ավազանում նավթային օբյեկտներին եւ էներգետիկ կոմունիկացիաներին: Ադրբեջանում ստեղծված է իրանական կրեատուրայի ցանց, որն ի վիճակի է կովկասյան-կասպիական էներգետիկ համակարգը ոչնչացնել մեկ օրվա ընթացքում: Դժվար թե Իրանը նախընտրի Ադրբեջանի հետ ապագա հակամարտությունում սիմետրիկ պատերազմի մեթոդները, սեփական նպատակներին հասնելու համար: ԱՄՆ եւ Թուրքիան շատ լավ են պատկերացնում, թե Իրանն ինչ կերպ է մտադիր Ադրբեջանի դեմ իրականացնել ծավալուն դիվերսիաներ: Այսպիսով, С-300-ի մատակարարման գործարքը Իրանի ոտնձգությունից Ադրբեջանի պաշտպանությանը հանգեցնելը հնարովի է: С-300-ը Հայաստանի համեմատ Ադրբեջանի առաջնահերթության հասնելու կարեւոր գործոն է:
Դրա հետ մեկտեղ, ըստ տեղեկությունների, Մոսկվայում ամբողջովին վստահ չէին, թե ինչպես կընդունվի այդ գաղափարը Հայաստանում: Տեղի է ունեցել “տեղեկատվության փոխանակում”, ինչպես նաև անց են կացվել կոնսուլտացիաներ մի շարք ռուս քաղաքական փորձագետների հետ: Փորձագետները շատ չէին, սակայն նրանք մնացել են իրենց ավանդական տեսակետին: Սակայն հնչել է բավական հետաքրքիր ելույթ: Սերգեյ Մարկինը, ով որպես կանոն, իր գաղափարները վերցնում է իր իսկ ենթականերից և օգտագործում է իրեն նետված մտքերը, հղում անելով սեփական կապերին` Վաշինգտոնի “ գորշ կարդինալ” Մայքլ Մակֆոլին, ինչպես նաև իր անձնական հարաբերություններին բարձրաստիճան ադրբեջանցի ֆունկցիոներների հետ, հայտարարել է, որ ԱՄՆ-ն որոշ չափով բավարարված կլինի Ադրբեջանի օդային անվտանգության ուժեղացմամբ: Փաստորեն, Ռուսաստանի բոլոր առանցքային գերատեսչություններում, այդ թվում և հետախուզական ծառայութունում, լուրջ կասկածներ կան կապված այն բանի հետ, ինչքանով կհաջողվի հավասարակշռել Ռուսաստանի հարաբերությունները Ադրբեջանի և Հայաստանի հետ:
Գործնականում բոլոր այս գերատեսչությունները խնդրել են ռուս փորձագետներին հրապարակայնորեն արտահայտել սեփական կարծիքը, կամ տեղեկատվության կանխագելիչ տարածման, կամ այդ մտադրությունները քննարկման առարկա դարձնելու համար: Սակայն Մոսկվայում հարցերը լուծվում են նախագահի վարչակազմում, որտեղ մարդիկ այնքան խելացի և հայրենասեր են, որ վախենում են սեփական ստվերից: Տպավորություն է ստեղծվում, որ Հայաստանը հնարավորություն է ունեցել այս գործարքը կանխելու, սակայն նույնիսկ չի էլ փորձել կասկած արտահայտել այս կապակցությամբ: Դրա փոխարեն Հայաստանը նախընտրեց քաղաքական առևտուր, որի գինը կլինի սեփական քաղաքական սուբյեկտության մնացորդների կորուստը: Հայաստանի տվյալ դիրքորոշումն արձակում է Հայաստանի հասարակության ձեռքերը, որը պարտավոր է պաշտպանել սեփական հայրենիքը:
ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ
Lragir.am
---------- Ավելացվել է՝ 00:50 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 00:48 ----------
C-300 համակարգերի մատակարարումն Ադրբեջանին զուտ տնտեսական բնույթ ունի. «Հադսոն» ինստիտուտի փորձագետ
Այսօր Մոսկվայում արտաքին քաղաքական լուրջ որոշումներն ընդունվում են տնտեսական և ֆինանսական նպատակահարմարության տեսանկյունից: Տվյալ դեպքում բացառություն չի դառնա նաև հակաօդային պաշտպանության C-300 զենիթահրթիռային համակարգի հնարավոր մատակարարումն Ադրբեջանին: Այս մասին 1news.az ադրբեջանական կայքին տված հարցազրույցում ասել է Ռուսաստանի ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն, ԱՄՆ-ի «Հադսոն» ինստիտուտի գիտաշխատող Անդրեյ Պիոնտկովսկին:
«Ինչպես գիտեք, Ռուսաստանի կողմից Իրանին մատակարարվելիք C-300 համակարգերի առնչությամբ խնդիրներ առաջացան: Միացյալ Նահագների հետ բարդ բանակցություններից հետո, հավանաբար, Մոսկվան հրաժարվեց այդ համակարգերը Թեհրանին վաճառելու գաղափարից: Եվ հիմա Ռուսաստանը մտածում է իր կորուստների փոխհատուցման մասին, օրինակ` C-300 համակարգեր վաճառել Ադրբեջանին: Այդ պատճառով ես կարծում եմ, որ դրանց վաճառքի մասին լուրերը լուրջ հիմքեր ունեն»,- հայտարարել է Պիոնտկովսկին:
Ի պատասխան այն հարցի, թե «Արդյոք որևէ քաղաքական նշանակություն ունի՞ Ադրբեջանին C-300 համակարգերի մատակարարումը», փորձագետը հայտարարել է.
«Կրկնում եմ, որ որոշման կայացման համար վճռորոշ է լինելու հարցի տնտեսական և ֆինանսական կողմը: Սակայն, ամեն դեպքում, նման հակամարտային գոտի սպառազինության ցանկացած մատակարարում համարվում է քաղաքական որոշում: Դա կարող է ընկալվել որպես ժեստ` ուղղված Ադրբեջանին: Բայց որքան ես գիտեմ, դա մեծ անհագստություն չի առաջացնում Հայաստանում»,- ասել է Պիոնտկովսկին` ավելացնելով.
«Հայաստանը նման համակարգեր ունի, ավելին, նա ընդգրկված է Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության (ՀԱՊԿ) հակաօդային պաշտպանության միասնական համակարգում: Այնպես որ ես չեմ կարծում, որ C-300 համակարգերի մատակարարմամբ տարածաշրջանում ուժերի հավասարակշռությունը կփոխվի»:
Անդրադառնալով Հաագայի դատարանի` Կոսովոյի առնչությամբ կայացրած որոշմանն ու դրա հնարավոր ազդեցությանը ղարաբաղյան հիմնախնդրի վրա` Անդրեյ Պիոնտկովսկին ընդգծել է, որ նախադեպը հակամարտությունների համար որոշիչ լինել չի կարող, քանի որ դրանցից յուրաքանչյուրը կարգավորվում է «իր կոնկրետ իրավիճակում»:
«Աշխարհում այնպիսի իրավիճակներ, ինչպիսիք են Կոսովոն, Ղարաբաղը, Մերձդնեստրը, մոտ հարյուրն են: Ինչո՞ւ են այդպիսի իրավիճակներ ստեղծվում: Միջազգային իրավունքի բացարձակ անկատարության պատճառով: Միջազգային իրավունքում կա միմյանց հակասող երկու աքսիոմ` պետության տարածքային ամբողջականության և ինքնորոշման իրավունքի սկզբունքները: Այդ պատճառով ցանկացած մարդ, որն անցել է նույնիսկ ոչ թե մաթեմատիկայի, այլ փիլիսոփայության տարրական կուրսեր, գիտի, որ եթե աքսիոմների համակարգում առկա են հակասություն, այսինքն` մի աքսիոմը հակասում է մյուսին, այդ համակարգը չի աշխատում: Այդ պատճառով միջազգային իրավունքը տվյալ իրավիճակում որոշակի բան ասել չի կարող»,- նշել է փորձագետը։
«Յուրաքնչյուր հակամարտություն կարգավորվում է սեփական սխեմայով, սեփական քաղաքական համատեքստում: Յուրաքանչյուր իրավիճակ կոնկրետ է, այդ պատճառով որևէ նախադեպ չի կարող ազդեցություն գործել մնացած մյուս դեպքերի վրա: Անընդհատ առաջանում են ինչ-որ այսպես կոչված «նախադեպեր»: Կոսովոն անկախություն ստացավ, իսկ, օրինակ, Շրի Լանկայի թամիլները, որոնք նույնպես հավակնում էին նման անկախության, ուղղակի ոչնչացվեցին»,- ասել է ռուս փորձագետը:
Tert.am
Ու էս իրողությունից շեղելու նպատակով, համար մեկ թեման են սարքել բանակային ցավալի զոհերը:
ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ ԿԿԱՆԽԻ՞
Հայաստանում Ռուսաստանի ռազմական բազայի տեղակայման ժամկետի երկարացման եւ նրան լրացուցիչ լիազորություններով օժտելու վերաբերյալ սպասվող համաձայնագիրը շատերը գնահատում են որպես Հայաստանի անկախության ու պետականության վերջին նշույլների կորուստ: Այս տեսակետին դժվար է չհամաձայնել. եթե երկրի կյանքը` քաղաքական, տնտեսական, անվտանգության համակարգերը տնօրինվում է դրսից, ապա անհասկանալի է դառնում, թե ինչպես կարող է այդ երկիրը կոչվել պետություն: Սա Հայաստանի իշխանության վարած քաղաքականության տրամաբանական արդյունքն էր:
Հայաստանի իշխանությունը, երջանկություն որոնելով Հայաստանից դուրս, կարելի է ասել` գտավ այն. դարձավ շատ “հարմար գործընկեր” Արեւմուտքի, Ռուսաստանի ու նաեւ Թուրքիայի համար, Հայաստանի անկախության ու ինքնուրույնության հաշվին: Եւ այսօր հայ ժողովրդի առջեւ կրկին ծառացել է անկախությունը վերականգնելու հրամայականը:
Բնականաբար, այս խնդրում իշխանությունն արդեն չի կարող լինել դաշնակից, թեեւ դա տեսականորեն չի բացառվում: Հայաստանի ընդդիմությունը, ի դեմս Հայ Ազգային կոնգրեսի, սեպտեմբերի 17-ին Ազատության հրապարակում հրավիրելու է հանրահավաք: Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, ժամանակին խոսելով այլ ուժերի հետ համագործակցության հնարավորության մասին, բազմիցս շեշտել է, որ բացառում է արտաքին ուժերի հետ համագործակցությունը Հայաստանի ներքին խնդիրների լուծման հարցում: Թեեւ, վերջին ելույթը ՀՀՇ համագումարում շատերը գնահատեցին որպես Ռուսաստանի կողմն արած ռեվերանսներ:
Ընդդիմության թեման Հայաստանում, “ռուսական համատեքստում”, բավական նուրբ է: Ռուսաստանը ընդդիմության ակտիվության փուլերում միշտ փորձել է օգտագործել ընդդիմության գործոնը սեփական նպատակներն իրագործելու համար: Օրինակ, Արդարություն դաշինքի քաղաքական պայքարի “արդյունքը” եղավ այն, որ կնքվեց Հայաստանի համար ստորացուցիչ Գույք պարտքի դիմաց համաձայնագիրը, որից հետո Հայաստանի ողջ տնտեսական համակարգը հայտնվեց Ռուսաստանի վերահսկողության տակ: Իշխանությանը սպառնալով ընդդիմությամբ, Մոսկվան ստացավ այն ամենը, ինչին ձգտում էր:
Տեր-Պետրոսյանը, բնականաբար, չէր կարող հաշվի չառնել այս հանգամանքը, եւ թերեւս դա նկատի առնելով էր դադար տվել ներքաղաքական կյանքում, պատճառաբանելով Ղարաբաղի կարգավորման եւ հայ-թուրքական հարաբերությունների վտանգավոր զարգացումները: Ներկայում Հայաստանը կանգնած է արդեն սեփական անվտանգության համակարգը հանձնելու շեմին: Ընդդիմությունը կարող է ինչպես նպաստել, այնպես էլ խափանել այդ զարգացումները: Եւ դրա համար, ինչպես ցույց տվեց փորձը, դադարն ամենեւին էլ չի նպաստում խնդիրների լուծմանը. Արտաքին ուժերը, մանավանդ Ռուսաստանը բավական ռեսուրս ունի իր խնդիրներն առանց դրա էլ լուծելու համար:
Հայաստանում արդեն շատերն են հասկացել, որ Հայաստանի ներկայիս վիճակի “մեղավորը” Ղարաբաղի հարցը չէ, եւ ոչ էլ հայ-թուրքական հարաբերությունը: Խնդիրը շատ պարզ ու միաժամանակ բավական բարդ է` որակապես փոխել Հայաստանի ներքին իրավիճակը, վերականգնել երկրի անկախությունը եւ կառուցել արդյունավետ պետություն: Հայերը սովորաբար իրենց հրաշալի են դրսեւորում ամենածանր իրավիճակներում: Կամ քաղաքական ուժերը կդաշնակցեն ժողովրդի հետ, կամ էլ ժողովուրդը կանի առանց նրանց: Ինչպես եղել է ամենածանր պահերին:
ՀԱՅԿ ԱՐԱՄՅԱՆ
Lragir.am
ՀԱՐԿԵՐԸ ԵՎ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆԸ
Հայաստանում անարդարությունը, սոցիալական բևեռացումը, կաշառակերությունը, օրենքի անտեսումն իշխանական վերնախավի մոտ այնպիսի չափերի է հասել, որ վաղուց արդեն ժողովուրդը պետք է ապստամբած լիներ: Չեն ապստամբում, որովհետև առայժմ այլ ելքեր ունեն: Առաջին. դեռ կարող են արտագաղթել, ներգաղթի Ռուսական օրենքներն այդքան կոշտ չեն: Երկրորդ, կարող են զբաղվել հարբեցողությամբ: Երրորդ, եթե աշխատավորը տղամարդ է, կարող է գալ տուն և ծեծել կնոջն ու երեխաներին: Եթե չի ապստամբել, ուրեմն դեռ այս ելքերը նրան բավարարում են: Պետական քարոզչությունը ևս համակիր է այս ելքերին:
Առաջիների համար կա սփյուռքի նախարարություն և “Օտար, ամայի ճամփեքի վրա” հաղորդում. հանկարծ վատ չզգան, որ արտագաղթել են: Երրորդի համար կան նահապետական բարոյականությունը փառաբանող թոք-շոուներ. հանկարծ վատ չզգան, որ ծեծում են կնոջը: Հարբեցողության աջակցման մասին էլ հիշենք, որ վարչապետը մի քանի ամիս առաջ ներկա էր օղու նոր գործարանի բացմանը: Բայց հիմնական պատճառը, որ զանգվածները չեն ապստամբել, նրանց քաղաքական գիտակցության պակասն է. պետական քարոզչամեքենային հաջողվում է բնակչության տնտեսական շահի գիտակցությունը մթագնել ազգային-մշակութային խնդիրների միջոցով:
Ժամանակակից լիբերալ-դեմոկրատական պետությունը հարկային հավասարության պետություն է, ի տարբերություն ֆեոդալական բռնատիրության: Ֆեոդալական պետությունում վերնախավըª առաջին և երկրորդ դասերըª արիստոկրատիան և եկեղեցին, հարկեր չէին վճարում. հարկեր վճարում էր երրորդ դասը: Ինչպիսի±ն է եղել ֆեոդալիզմի, ավելի շուտª բացարձակ միապետության հարկային կառուցվածքը: Հիմնական եկամուտները եկել են ակցիզներից և մաքսային տուրքերից, ինչպես նաև երրորդ խավից գանձվող գլխահարկից: Առևտրային գործունեությունը կարգավորվում էր “կապիտուլյացիաների”ª “հանձնումների” միջոցով. օրինակª ցորենի կամ աղյուսի առևտրի մենաշնորհը հանձնվում էր մեկ ընկերությանը: Հետևություն. օլիգոպոլիաները և մոնոպոլիաները վերացնելու համար հարկավոր է վերացնել ֆեոդալիզմը, բացարձակ միապետությունը և ճորտատիրությունը:
Ինչպե±ս է առաջացել լիբերալ, իսկ ապաª լիբերալ-դեմոկրատական պետությունը: Ուիլյամ Պիտտ Կրտսերը նապոլեոնյան պատերազմների ժամանակ մտցնում է եկամտահարկ, որն աստիճանաբար շահութահարկի հետ դառնում է հիմնական հարկատեսակ եվրոպական պետություններում: Անցում է կատարվում անուղղակի հարկերից ուղղակի հարկերին: Եվրոպայի և Հս. Ամերիկայի դեմոկրատական զանգվածներն իրենց սկսում են հպարտորեն անվանել հարկատուներ, ի տարբերություն միջնադարի, երբ հարկատու լինելը նշանակում էր ունենալ ստոր կարգավիճակ: Այդպես է նաև Հայաստանում, “նալոգ” տվողները ցածր դաս են, “նալոգ” հավաքողներըª “ավտարիտետներ”: Սրանից 90 տարի առաջ լիբերալիզմի պատմաբան Գվիդո դե Ռուջերոն գրել է. “Որպես օրենք, որքան բարձր են հարկերը, այնքան ավելին են հպատակների ազատությունները և որքան ցածր են, այնքան ազատությունը քիչ է: Ազատ պետություններում բարձր հարկերը հավասարակշռվում են ազատությամբ, բռնապետություններում պետական ցածր հարկերը ծառայում են փոխհատուցում ազատության կորստի համար”: Այս դրույթը հիմնականում վերաբերվում է վերնախավին. հասարակ քաղաքացիները միշտ էլ հարկեր վճարել են, բայց Հայաստանում նրանք մնում են անազատ:
Ժամանակակից բոլոր երկրները, նրանց ճնշող մեծամասնությունը, ընդունում է, որ կառավարությունները պետք է ձևավորվեն ընտրությունների միջոցով, այլ է, որ բազմաթիվ երկրներում այն կեղծվում է: Ընտրությունները կեղծելու հիմնական գործոնը օրենքի առաջ հավասարության բացակայությունն է: Այս արժեքի ներդրման համար կարևորագույն գործոն է հարկային քաղաքականությունը: Եվ ընդհակառակը. հարկային արտոնությունները ստեղծում են քաղաքական և տնտեսական ռեսուրս ընտրությունները կեղծելու համար:
ՀԱԿ-ի պահանջներից մեկն էլ բյուջեի բաժինը համախառն ներքին արդյունքում 22 տոկոսի հասցնելն է: Որպես օրինակ կարելի է բերել մերձբալթյան պետությունները, որտեղ այդ ցուցանիշը 30 տոկոսին մոտ է կամ ավելին, իսկ որոշ արևմտաեվրոպական երկրներում գերազանցում է 40 տոկոսը: Դեռևս 2002 թ. Հայաստանում այդ ցուցանիշը մոտ էր քսան տոկոսին: Աստիճանաբար այդ ցուցանիշը իջավ մինչև 14 տոկոս, ապա մեկ-երկու տոկոս աճեց: Նույնիսկ չավարտված պատերազմը նրանց զգուշացում չեղավ. հաղթեց ագահությունը, գիշատիչ բնազդները, հակապետական մտածողությունը: Գումարային առումով դա 7-8 միլիարդ դոլար է, որ կարող էր ուղղվել կրթությանը և գիտությանը, սոցիալական ոլորտին, արտադրությանը, վերջապեսª բանակին: Պարզ է, որ այդ գումարը դժվար կլինի վերադարձնել. այն մեծամասամբ փոշիացվել է:
Ժամանակակից պետության կայացածության հիմնական ցուցանիշը, բռնության մենաշնորհից հետո, կառավարության կողմից հարկեր հավաքելու ունակությունն է: Երբ հարկերի բաժինը ՀՆԱ-ում իջավ 14 տոկոսի, միջազգային կազմակերպությունները, մասնավորապես Համաշխարհային բանկը, խուճապ բարձրացրին: Բանն այն է, որ այդ ցուցանիշը շատ մոտ է փլուզված կամ փլուզմանը մոտ երկրների ցուցանիշին: Սակայն վարչապետ Սերժ Սարգսյանը հրաժարվեց կատարել ՀԲ խորհուրդները, ինչպես մի քանի տարի առաջ նախորդ վարչապետը մերժեց աշխատավարձը և նպաստները բարձրացնելու հանձնարարականը: Հայաստանը չի կարող փլուզվել, քանզի արտաքին քաղաքական հանգամանքների բերումով բանակը և ոստիկանությունը պատրաստ են ճնշելու բողոքի ցանկացած դրսևորում, քանզի նրանք դեռ մնում են նվիրված իշխանություններին:
Սովորաբար կառավարություններն աշխատում են ավելացնել հարկերի բաժինը ՀՆԱ-ում. դա պետությունն ամրապնդելու, դեմոկրատիան զարգացնելու հիմնական գործիքն է: Հայաստանի կառավարությունները վերջին 10 տարում վարել են պետությունը և դեմոկրատիան թուլացնելու քաղաքականություն: Մեխանիզմները շատ պարզ էին. մի խումբ խոշոր բիզնեսմենների ազատել հարկերից. նրանք վճարումներ կատարում էին միայն բյուջետային “անցքերը” փակելու համար, այստեղից ապառքների նշանավոր խնդիրը: Օլիգարխներ-իշխանություն հարաբերությունները դառնում են անձնավորված, ստանում են վասալական կախվածության բնույթ: Այս խաղին մասնակցելուց հրաժարվելը ձեռնակատիրոջ համար նշանակում էր դուրս նետվել բիզնեսի ոլորտից: Ֆեոդալականացման մյուս գործոնը հարկերի կառուցվածքն է, նրա “ակցիզացումը” և “մաքսայնացումը”, շեշտադրումն անուղղակի հարկերի վրա դնելը: Մեր խոշոր ընկերությունները կարող են մուծել մի քանի միլիարդ դրամի անուղղակի հարկ և ընդամենը մի քանի տասնյակ միլիոն դրամի ուղղակի հարկեր: Իսկ անուղղակի հարկը նշանակում է, որ հարկը փաստորեն մուծել է սպառողը, բնակչության լայն խավերը:
21-րդ դարի ընթացքում դեմոկրատիայի հաջողությունները հետկոմունիստական աշխարհում համեստ պետք է գնահատել: Դեմոկրատական համակարգին շատ թե քիչ ինտեգրել հաջողվեց արևելաեվրոպական երկրների մի մասին, մյուսներըª ինչպես Ուկրաինան, Թուրքիան, Կիրգիզիան և Վրաստանը, տապալվեցին այս գործընթացում: Հիմնական մասըª Հայաստանը, Ղազախստանը և այլն, “հստակ և հետևողական կամք” ցուցադրեցին, մերժելով լիբերալ-դեմոկրատական արժեքները և գերադասելով ֆեոդալիզմը: Տարբերություններ “նեոֆեոդալական” երկրների միջև իհարկե կան: Քաղաքական համակարգը Ուզբեկիստանում միակուսացական է, Հայաստանում` մեկուկեսական: Վերջինիս իմաստն է. բռնապետություն ինչպես միակուսակցական երկրներում և “գետտոյացված”, մարգինալացված իրավազուրկ ընդիմություն: Ընտրությունից ընտրություն Հայաստանում քվեարկության քաղաքական արժեքն անընդհատ ընկնում է: Ինչպես գիտենք, մեր իշխանական վերնախավն ընտրությունների անցկացումը սկսել է վստահել կաշառքի մեխանիզմին, իսկ վերահսկումըª քրեական խաժամուժին. նույնիսկ ադմինիստրատիվ ռեսուրսը երկրորդ պլան է մղվել:
Պետության բնույթը պայմանավորված է նրա ֆինանսներով: Եթե պետությունը համեմատենք կաթսայի հետ, ապա կարող ենք ասել, որ երեք վիճակ կարող է լինել: Առաջին, կաթսան ամբողջական է: Երկրորդ, կողքից անցքեր ունի և ջուր լցնելուց նրա մի մասը թափում է: Եվ երրորդ, անցքերը հատակին են: Պատկերավոր ասած, վերջին 10 տարում իշխանություններն անցքեր բացեցին պետության կաթսայի հատակին և այդ անցքերին դեմ տվեցին իրենց անձնական թաշտերը: Վերջին մեկուկես տարվա ընթացքում կառավարությունը հսկայական վարկեր վերցրեցª մեկուկես միլիարդ դոլարից ավելի, սակայն որևէ արդյունք չենք տեսնում` գումարները կաթսայի հատակի անցքերով արագորեն դուրս հոսեցին: Տնտեսական չնչին աշխուժացումը կառավարության քաղաքականության արդյունք չէ, այլ պայմանավորված է դրամափոխանցումների աճով:
Ֆեոդալիզմից կապիտալիզմ անցումը խիստ ցավագին է եղել Եվրոպայում, ուղեկցվել է քաղաքական և սոցիալական սուր ցնցումներով: Ֆեոդալական պետությունում ընդիմություն չի կարող լինել, միայն պալատական հեղաշրջումներ, օրինակª ինչպես 2008-ին, երբ վերնախավի մի խմբին փոխարինում է մյուսը: Բուրժուական կարգերին անցնելու համար հարկավոր է հեղափոխություն, կարևոր չէ` խաղաղ և կոմպրոմիսային, թեª ոչ: Հեղափոխության էությունը նոր էլիտայիª բուրժուական վերնախավի հայտնվելն է, որը գալիս է փոխարինելու կառավարող հինª ֆեոդալական էլիտային: Իսկ այդ նոր դասակարգիª բուրժուական վերնախավի ուժը նրա տված հարկերն էին, այլապես նա չէր հաղթի:
Ֆրանսիայում հեղափոխությունից առաջ արքունիքը զուր ջանքեր էր գործադրում վերակառուցել հարկային համակարգը, որպեսզի կարողանա փակել հսկայական բյուջետային դեֆիցիտը: Բարեփոխումներին հիմնականում ընդդիմանում էր արիստոկրատիան, որը չէր ցանկանում վճարել հողային հարկ, հղվելով իր դարավոր արտոնություններին: Միրաբոն հեղափոխությունից առաջ հումորով նկատել է, որ պետական պարտքը ֆրանսիական ազգի անգին գանձն է, նկատի ունենալով, որ այն հեղափոխականացնում է զանգվածներին: Համանման էր իրավիճակը Արգենտինայում, որը 2002 թ հանգեցրեց ժողովրդական հեղափոխության:
Պատմությունը ցույց է տալիս, որ հարկեր չվճարելը, “ընտրյալներին” հարկային արտոնություններ շնորհելը հարուցում են ամենամեծ հասարակական վրդովմունք և հեղափոխությունների հիմնական պատճառն են: Միրաբոյի հետևությամբ կարող ենք ասել, որ փոքր բյուջեն, արտաքին մեծ պարտքը ապագա հայկական բուրժուական հեղափոխության գլխավոր նախադրյալն են:
ՎԱՐԴԱՆ ՋԱԼՈՅԱՆ
http://www.lragir.am/armsrc/comments36072.html
Էս հեղինակը առհասարակ երկար-բարակ-ճոռոմ է գրում, բայց էս մի հոդվածը բավական լավ մշակված է ու տեղին:
Ձայն բազմաց. տեսակետ (2010-08-10)
Հրանտ Տեր-Աբրահամյանի` 2010 թ. հուլիսի 30-ի «ՀԺ»-ում տպագրված «Մի օր պայթելու է» հրապարակմանը www.armtimes.com վեբկայքի այցելուները թողել են հետեւյալ մեկնաբանությունները.
Գայանե - Մենք ենք մեր թշնամին: Ցավում եմ կատարվածի համար: Էլ ինչպես կարող եմ որդուս բանակ ուղարկել ու հանգիստ քնել:
Martik - Ոչ մի նորմալ ազգ այս վիճակը չի հանդուրժի, նենց որ Հայաստանում ապրողներին այս վիճակը լրիվ դուր է գալիս: Ցավակցում եմ սպանվածի հարազատնրին, Աստված հոգին լուսավորի:
Gena - Շնորհակալություն, Հրանտ: Ցավոք սրտի սպանողները տառաճանաչ չեն, որ գրածդ կարդան, համ էլ ժամանակ էլ չունեն: Զբաղված են երկիրը և ժողովրդին թալանելով: Կարդացողը էլի սպանվողն է:
Անանուն - «Հայազգի Ռամիլ Սաֆարովներին» որ վերացնենք, մեր ազգը էլ պրոբլեմ չի ունենա, եղած պրոբլեմներն էլ արագ կհաղթահարի:
Mephistopheles - Էդ որ ասում են «թուրքին արժանի հակահարված կտանք», էս բանակն է ադրբեջանցիներին հակահարված տալու՞… սրա՞ վրա է հույսներս… Իսկ գեներալ Մանվելն ու՞ր է…
SARGIS - Բանակը նաև նրա համար է, որ չորացնի մեր մայրերի, քույրերի, կանանց աչքերը: Նրանց աչքից հեռու պահի պատերազմի չարիքը, ահն ու դողը: Նրանք առանց պատերազմական սթրեսի սերունդ տան մեզ` տղամարդկանցս: Իսկ այսօր վերոնշյալի հականիշներն են դառնում «չափանիշ»: Ամոթ մեզ, ամոթ մեզ տղամարդ կոչողին, ամոթ մեզ իսկական հայ ասողին: ԱՄՈԹ ՆԱԵՎ ԻՆՁ, ԻՆՁ, ԻՆՁ...
Անանուն - Երանի քո լավատեսությունն ունենայի, սիրելի Հրանտ, պայթելու առումով եմ ասում, որ հավատում ես, թե մի օր պայթելու է: Ես հակված եմ կարծելու, որ այս ոչխարակերպ ժողովուրդն արդեն գենետիկական թափոնի է վերածվել և, եթե նույնիսկ այս բոլոր վերջին իրադարձություններից հետո էլ չի պայթելու, ուրեմն թող քանդվի այս երկիրը, որ մեր նմաններն էլ այստեղ չհամալրեն Ռուսաստանին սպասարկող ստրուկների շարքերը:
Բոլորս անընդհատ ցավում ու ցավակցում ենք: Ես դա վաղուց էի նկատել ու զգացել, պարզապես քոմենթները նորից հիշեցրեց մեր ազգային մազոխիստական էության մասին: Չգիտեմ ինչու նման սարսափելի իրադարձությունները մեզ մոտ ոչ թե կատաղություն են առաջացնում, այլ համալրում են մեր հավերժական վշտի անսպառ դարանը: Կգա մի օր, որ մենք մեր ցեղասպանված լինելուց ազատվենք ու վիշտը փոխարինենք կատաղությամբ, ապշահար քարացածությունն էլ վճռական գործողություններով: Ասենք զզվել ենք, հերիք ա, վերջ ա պետք տալ այս ամեն ինչին ու անենք այն ինչ որ պետք է անել՝ պատժենք, այնքան, մինչև բոլորի գլուխների մեջ չմտնի ճիշտն ու սխալը, թույլատրելին ու անթույլատրելին:
http://www.armtimes.com/15524
Արձագանքներ են Հրանտ Տեր Աբրահամյանի հոդվածին:
Ընդգծվածը անսպասելի միտք է
Մոնոլոգի ռեժիմումի մեջ եմ:
Մարդ չի արձագանքում որևէ նյութի:
Արձակուրդ եք՞
Մի կողմից լավ է, որ քլնգող չկա, մյուս կողմից էլ վատ է,որ բանի տեղ դնող չկա: :D
Ինչևէ- շարունակեմ:
Օրերս հրեաների կողմից ԱՄՆ-ում հրատարակվող ռուսալեզու, "Նովոյե վրեմյա" թերթում մի հետաքրքիր նյութ կարդացի: Թղթակիցը, որը միջին տարիքի կինը է, իր ընկերուհու հետ լողափային շորերով դուրս է գալիս երեկոյան Մոսկա-ինտրիգներ/արկածներ որսալու նպատակով ու պատմում է իր տեսածը:
Մի շատ հայտնի ակումբում մեկ էլ տեսնում է, որ մի քանի "գարդերոբներ" դես ու դեն են բրթում պարողներին: Հարցնում են, թե էս ինչ է կատարվում, բարմենը պատասխանում է, թե երևի իրենց բոսն է հեսա գալու, նախապես բոսին պարելու տեղ են բացում: Մեկ էլ տեսնում են որ ժամանում է բոս ասածը: Լիմուզինով, մի 22-25 տաևեկան կովկասցի լակոտ: Իսկույն սրան ռեպլինկներ են գցում, որ կարողանան խոսակցություն բացել, պարզվում է, որ անունը Արսեն է: Լավ էլ տիրապետըում է մոսկովյան վերնախավի հումորախառն լեզվին:
Ասում ենք ինչով ես զբաղվում՞- Պատասխանում է, թե վայելում եմ կյանքը:
Էլ ինչով՞- Ներ եմ դնում տոհմական ֆինանսական ռեսուրսները այդ գործի մեջ:
Լավ լակոտ է: Ոչ մի բան չի էլ թաքցնում:
Հոդվածագիրը չի շեշտում, թե լակոտը հայ է, բայց համոզված եմ, որ նման հայ լակոտներ թափած են աշխարհով մեկ:
Մի 10 տարի առաջ հայ փողատերերի լակոտները դեռ փոքր էին, իրենք-փողատերերն էլ, անլեզու հայվաններ էին ու փողը կոխում էին երևանի կենտրոնում շինարարության ու տների մեջ: Հիմա իրենք նույն հայվանն են, բայց փոխարենը իրեց լակոտներն են աշխարհի հետ դու-ով խոսացող դառել: Հիմա որ սահմանները բացվեցին, էս լակոտները վերանալու են, տոհմային ներդրումային պրոցեսը վերանալու է՞: :D
Ասում ենք, թե հայաստանը էքսպորտ չունի: Բա սա ինչ է, էքսպորտ չի՞:D
ՁԱԽՈՂՎԱԾ «СЕКСОТ»-ՆԵՐՆ ՈՒ «ԹՈՒՆԴ ԽԱՉԱՊԱՇՏՆԵՐԸ»
Վերջին մի քանի շաբաթներում հայ իրականության մեջ առավել հաճախ ու ակտիվ քննարկվող հարցերը երկուսն են. Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին «համարժեք» զենքի հավանական մատակարարումն ու ռուսական բազայի վերաբերյալ հայ- ռուսական պայմանագրի թարմացումը եվ այս տարվա սեպտեմբերին նախատեսվող պատարագը Ախթամարի Սուրբ Խաչ եկեղեցում: Բնականաբար, արտահայտվել են տարբեր կարծիքներ: Որոնք, նկատի ունենալով երկու հարցերի էլ ոչ սովորական լինելը, հիմնականում տրամագծորեն հակառակ էին: Դեմ, կամ կողմ: Երկու հարցերին էլ դեմ արտահայտվողների կարծիքներն ու հիմնավորումները բոլորի մոտ էլ՝ հասարակ մահկանացուներից սկսած մինչեւ հարցին մասնագիտական մոտեցում ցուցաբերողները, պրակտիկորեն նույն են:
Սուրբ Խաչ եկեղեցու շենքի մասնակի նորոգումը և այնտեղ պատարագ մատուցելու իրավունքի արտոնումը, Թուրքիայի կողմից ոչ թե ինչ-որ «բարի կամքի դրսևորում է», «լրջմիտ եւ ողջունելի» մի քայլ, այլ որոշակի քաղաքական շահարկման նպատակով խստորեն հաշվարկված ու կազմակերպված մի ակցիա : Ըստ այդմ էլ, բնավ մեր շահերից չի բխում ՝ պատարագին մասնակցելով այդ նույն շահարկումներին նպաստելն ու աջակցելը:
Հայ Առաքելական Եկեղեցին՝ Էջմիածնի միաբանների շուրթերով, միայն իրեն հայտնի «ներքին հիմնավորումներով» դրական համարեց Թուրքիայի այս քայլը եւ որոշեց իր պարտադիր մասնակցությունն ապահովել մատուցվելիք պատարագին:
Հետաքրքրական է, որ չմասնակցելու դիրքորոշում դրսեւորեցին ՀՅԴ-ն(ներառյալ Սփյուռքի ազդեցիկ դեմքեր), եվ նույնիսկ՝ Հանրային Խորհուրդը: Եւ եթե ՀՅԴ-ն գոնե խոսքերով արտահայտում է իր ընդդիմադիր լինելու մասին, ապա նույնը անհնարին է ասել Հանրային Խորհրդի մասին: Նույնիսկ անեկդոտի տեսքով: Հա, չմոռանանք նաեվ ՀՀԿ խոսնակի կողմից հնչեցրած հակապատարագային մտքերը: Ինչու՞մն է բանը: Հայաստանի իշխանությունները իրո՞ք մտադրվել են վիժեցնել Թուրքիայի կողմից կազմակերպված քաղաքական այդ խաբկանքը: Կարծես թե ոչ: Ավելի շուտ մի խաղ է սկսում, որի ավարտի մասին այսօր խոսելը դեռեւս շուտ է:
Հարցը նրանումն է, որ «դեմ» արտահայտվողների հետ մեկտեղ ի հայտ եկան նաեվ պատարագին պարտադիր մասնացելու կողմնակիցներ: «Թունդ խաչապաշտների» այդ ջոկատը ներկայացավ չգիտես ինչ հիմքերով ու եղանակով իրենց “բուդկայի” վրա “քաղաքագետ” ցուցանակը կպցրած եւ իրենք իրենց այդպիսին համարողների կերպարանքով: Բայց ամենակարեւորը՝ իշխանությունների կողմից որպես այդպիսիք ընդունված: Մեկն, օրինակ, մաէստրոյի կեցվածք ընդունած ավետում է մեզ, որ հարցի պատասխանը միարժեք չէ, եւ անհրաժեշտ են շատ լուրջ քննարկումներ: Մյուսն էլ մեզ վախեցնում ու գայթակղում է, թե քրդերը այդ մասերում ուզում են իրենց պետությունը ստեղծել, եվ դրա համար մեր մասնակցությունը այդ պատարագին անհրաժեշտ է: Որպեսզի գոնե այդ ձեւով մենք ցույց տանք, որ տեր ենք մեր ունեցածին:
Համաձանվենք, որ «ունեցածին տեր կանգնելու» կտրվածքով հնարավոր բոլոր երեւակայելի եւ աներեւակայիլի քայլերից առաջարկվողը ամենածիծաղելին է: Հավանաբար, իշխանությունները որդեգրել են հետեւյալ կուրսը. հայության մեջ դեռեւս պահպանել որոշակի մերժողական տիրույթ, ապահովելով նաեվ հակառակ կարծիքի առկայությունը: Եթե հրահանգավորվեց «տրորել Թուրքիայի քիթը», ապա կհզորացվի առաջին հատվածը եվ միջոցառումը, առնվազն իր բուն քաղաքական սպասելիքները չի արդարացնի: Իսկ եթե հրահանգավորվի, որ «ճիշտը գնալն է», ապա բոլորին ցույց կտրվի, թե ինչպիսի հզոր հակազդեցության պայմաններում Հայաստանի իշխանությունները, համենայնդեպս, կարողացան հաղթահարել սեփական երկրի եւ Սփյուռքի դիմադրությունը եվ իրագործել ֆուտբոլային դիվանագիտության հաջորդ քայլը:
Այս դեպքում հարցը միայն նրանումն է, թե ու՞մ օգտին:
ՎԼԱԴԻՄԻՐ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
http://www.lragir.am/armsrc/comments-lrahos37639.html
Էդ, որ թուրքիան շոու է սարքում, ոչ մի տարակուսանք չպետք է լինի:
Երեկ լսում եմ BBC. headlines -ի մեջ մի 5 րոպեն մեկ ասում է բառացի հետևյալը:
"Թուրքիան ու առաքելական աշխարհը տոնում են հնավուրձ եկեղեցու տարեդարձը:"
Սպասում եմ մի ժամ, թե վերջապես տեքստը երբ է լինելու- չկա: Հայ, հայկական բառերը երբ են լինելու- չկա:
Կարծում եմ, որ միայն այսպիսի տրյուկերն արդեն թուրքիային բավարար են, որովհետև եթե 2 ժամը մեկ էլ մի է 10 վայրկյանով տեքստն ու մի գուցե հայ բառն են ասելու, ապա 100 հոգի կլսի թուրքիա բառը- 1- հոգի- հայ բառը:
Հրաժարվելու կամ յան կանգնելու փոխարեն արտգործնախարարություն կոչված անգյալանոց-սրիկայանոցը պետք է ղալմաղալ բարձրացնի աշխարհով մեկ- թե պրիչեմ տուտ թուրքիա, կամ առաքելական աշխարհ՞:
Էս աստիճանի քռչությունը արդեն վտանգավոր է ոչ միայն հայկական պետության, այլև ամեն մեկիս համար:
Հեռանում եմ քաղաքականությունից. Սուրեն Սուրենյանց (http://tert.am/am/news/2010/08/17/suren/)
:bye
Էս էն "ով մեզ հետ չի տականքա, թշնամիա, թարախ գյադայա..." շարքից էր...
Էս էն "ով մեզ հետ չի տականքա, թշնամիա, թարախ գյադայա..." շարքից էր...
Չէի ասի, թե էդ շարքից էր:
Սուրենյանցը արել ա մի քայլ, որը միանշանակ չէր կարող ընդունվել ու եղել ա բնական ռեակցիա, միաժամանակ ոչ մեկն իրան չի կախել, ոչինչ չի արել, ինքը պարզապես, ըստ էության չի կարողացել իրա քայլը մինչև վերջ հիմնավորի: Ոչինչ, որոշ ժամանակ անց «կվերադառնա» քաղաքականություն:
Ես մենակ մի բան չեմ հասկանում Սուրենյանցից, երբ որ տարատեսակ փղերը հիմա իրա պաշտպան են դառել (երբ որ իրան իրականում առանձնապես պաշտպանելու հարց էլ չկա, ոչ մի լուրջ բան չի եղել ըստ էության), ինքը ինչի՞ չի ֆռում ու դրանց ասի «Արա՛, ո՞վ եք եղել դուք ձեր ապրած կյանքով, որ ինձ պաշտպանեք: Ես ձեր նմանների պաշտպանության կարիքը չունեմ»: Այ էսքանը չեմ հասկանում:
Չէի ասի, թե էդ շարքից էր:
Սուրենյանցը արել ա մի քայլ, որը միանշանակ չէր կարող ընդունվել ու եղել ա բնական ռեակցիա, միաժամանակ ոչ մեկն իրան չի կախել, ոչինչ չի արել, ինքը պարզապես, ըստ էության չի կարողացել իրա քայլը մինչև վերջ հիմնավորի: Ոչինչ, որոշ ժամանակ անց «կվերադառնա» քաղաքականություն:
Ես մենակ մի բան չեմ հասկանում Սուրենյանցից, երբ որ տարատեսակ փղերը հիմա իրա պաշտպան են դառել (երբ որ իրան իրականում առանձնապես պաշտպանելու հարց էլ չկա, ոչ մի լուրջ բան չի եղել ըստ էության), ինքը ինչի՞ չի ֆռում ու դրանց ասի «Արա՛, ո՞վ եք եղել դուք ձեր ապրած կյանքով, որ ինձ պաշտպանեք: Ես ձեր նմանների պաշտպանության կարիքը չունեմ»: Այ էսքանը չեմ հասկանում:
Ճիշտն ասած ես մյուս տեսակետը չեմ հասկանում, թե էդ մարդը եթե առանձնապես բան չի արել, նախարարի հետ մի ժամ խոսելա ու ասելա որ կարգին մարդա (ես ել եմ այդպես կարծում) էդ ոնց դառավ իր համախոհների երդվյալ թշնամին: Էն կարգի որ չեն ալարում բերդից էլ են քֆրտում: Ու էդ քֆրտելու մոտիվացիան որնա, որ հանդիպելա, որ ասումա ինքը կարգին մարդա? ՊՆ նախարարը քաղբանտարկյալ ազատողա? Այ եթե հանդիպեր գլխավոր դատախազի, կամ արդարադատության նախարարի հետ ու քաղբանտարկյալներից չխոսեր դեռ բողոքը կհասկանայինք: Թե չէ ինչիա հետը հանդիպել: Լավա արել հանդիպելա: Կարողա հոգին դրանով ծախելա? 3-4 տարի, միգուցե և ավել, էդ մարդու հետ նստում վեր ես կենում, միասին պայքարում ես, հետո հենց պետական ծառայողին բարև տաս - ՎՍՅՈ ՌԱԶՎՈԴ... Իրենց մեջ ինչքան ուզում են խոսեն, բայց դա էն թեմանա որ պտի սարքեն թիվ 1 սկանդալը? Դեռ կողքից էլ քո ասած փղերը "մեծահոգաբար պաշտպանեն" Սուրենյանցին, դրանով քնլգելով ընդդիմությանը, յանի էս ոնց ենք իրար դեղում, սպասի պաշտպանենք տղուն չուտեն...
Ճիշտն ասած ես մյուս տեսակետը չեմ հասկանում, թե էդ մարդը եթե առանձնապես բան չի արել, նախարարի հետ մի ժամ խոսելա ու ասելա որ կարգին մարդա (ես ել եմ այդպես կարծում) էդ ոնց դառավ իր համախոհների երդվյալ թշնամին: Էն կարգի որ չեն ալարում բերդից էլ են քֆրտում: Ու էդ քֆրտելու մոտիվացիան որնա, որ հանդիպելա, որ ասումա ինքը կարգին մարդա? ՊՆ նախարարը քաղբանտարկյալ ազատողա? Այ եթե հանդիպեր գլխավոր դատախազի, կամ արդարադատության նախարարի հետ ու քաղբանտարկյալներից չխոսեր դեռ բողոքը կհասկանայինք: Թե չէ ինչիա հետը հանդիպել: Լավա արել հանդիպելա: Կարողա հոգին դրանով ծախելա? 3-4 տարի, միգուցե և ավել, էդ մարդու հետ նստում վեր ես կենում, միասին պայքարում ես, հետո հենց պետական ծառայողին բարև տաս - ՎՍՅՈ ՌԱԶՎՈԴ... Իրենց մեջ ինչքան ուզում են խոսեն, բայց դա էն թեմանա որ պտի սարքեն թիվ 1 սկանդալը? Դեռ կողքից էլ քո ասած փղերը "մեծահոգաբար պաշտպանեն" Սուրենյանցին, դրանով քնլգելով ընդդիմությանը, յանի էս ոնց ենք իրար դեղում, սպասի պաշտպանենք տղուն չուտեն...
Նախարար ջան, կոնկրետ ինձ՝ անհատիս, դուր չի եկել իրա էդ քայլը: Բայց քննարկելու ու բացատրելու թե ինչի դուր չի եկել, հավես ու ցանկություն չունեմ հասարակ պատճառով՝ գլոբալ առումով դա համարում եմ անէական հարց:
Հիմա Սուրենյանցին: Ո՞վ ա հալածել: Ինչի՞ ա հալածել: Նիկո՞լը: Հա, Նիկոլը շատ կոշտ բաներ էր գրել, էդ նշանակե՞ց որ ՀԱԿ-ը հալածել է: Չէ ու չէ: ՀԱԿ-ից մի հատված (http://tert.am/am/news/2010/08/17/musinyan/).
Քաղաքականությունից հեռանալու և «Հանրապետություն» կուսակցությունում իր անդամակցությունը դադարեցնելու որոշումը Tert.am-ի հետ զրույցում Սուրեն Սուրենյանցը մեկնաբանել էր հետևյալ կերպ. «Հայաստանում չեմ տեսնում իրական քաղաքական պայքար, մրցակցություն, հետևաբար ցանկություն չունեմ մաս կազմել այդ հարաբերություններին։ Մենք ունենք բարեփոխվելու ցանկություն չունեցող իշխանություն և նոր որակ ստեղծելու կարողություն չունեցող ընդդիմություն։ Այս պայմաններում քաղաքականությունը դառնում է իմիտացիա», – ասաց Սուրեն Սուրենյանցը։
Սուրենյանցի հայտարարությունը մեկնաբանելու խնդրանքով դիմեցինք ՀԱԿ նախագահ, ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր–Պետրոսյանի մամուլի խոսնակ Արման Մուսինյանին։ Նրա պատասխանը կարճ էր. «Դա նրա անձնական որոշումն է»։
Վերջ: Էսքանը:
ՀԱԿ-ից մեկ էլ Վլադիմիր Կարապետյանն ա բան ասել, էն էլ կոնկրետ Սուրենյանցի կոնկրետ պիտակումներին (կենտրոնական գրասենյակի նոմենկլատուրային...): Իսկ ի՞նչ է, նման պիտակումներ կարելի է, իսկ պատասխանել չի՞ կարելի:
Իսկ ընդհանրապես հարցի մասին կարդա Լիզա Ճաղարյանին (http://armtimes.com/15633).
Հասե՛ք - փրկե՛ք...
Լիզա Ճաղարյան
Սուրեն Սուրենյանցը հարցազրույց է տվել թերթերից մեկին, որտեղ պարզաբանել է, թե ինչու է հավատում ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանին: Շատ էլ լավ է արել:
Ժողովրդական լեզվով ասած` չուզողի աչքն էլ հանել է: Ի՞նչ է ասել այս հարցազրույցում, ինչու՞ է ասել, համոզե՞լ է ընթերցողներին, թե՞ քմծիծաղի է արժանացել` նպատակ չունեմ քննարկելու: Այդ հարցազրույցից ընդամենը մեկ նախադասության եմ ուզում անդրադառնալ, որովհետեւ նրա` Սեյրան Օհանյանի նկատմամբ հավատով լեցուն անկեղծության պոռթկման շուրջ քննարկումների «մեղավորներից» մեկն էլ ես եմ:
Ի դեպ, Պնախարարին նվիրված ներբողը Սուրենյանցն անձամբ էր հրամցրել ֆեյսբուքցիներին` «Արտահայտվե՛ք» խորագրով: Գրեթե երկու օր արտահայտվող չեղավ: Ինչու՞: Չգիտեմ: Գուցե ֆեյսբուքցիներին քի՞չ էր հետաքրքրում` Սուրենյանցը հավատու՞մ է Սեյրան Օհանյանին, թե` չի հավատում, կամ` բոլորովին չէ՞ր հետաքրքրում: Գուցե նրա հայտարարությամբ ոգեւորվածներն սպասում էին, որ չոգեւորվածնե՞րն ինչ-որ բան ասեն, եւ եթե այդ չոգեւորվածներից գոնե մեկը ՀԱԿ-ի անդամ լինի, հերթական` օր օրի տենդագին զառանցանքի նմանվող միտքը հրապարակ նետեն` ըհը՜, տեսա՞ք, ՀԱԿ-ը այլակարծություն չի հանդուրժում:
Ինչ որ է` ֆեյսբուքում առաջինը ես արտահայտվեցի, որ Սուրենյանցի հավատն առ նախարար` անտերունչ չդեգերի ազատ ու անկախ ֆեյսբուքյան հսկա տարածքում: Ի դեպ` արտահայտվեցի ընդդեմ նրա «լուսավոր հավատի»:
Հույսս արդարացավ: Մի քանիսն էլ արտահայտվեցին: Մեկը փորձեց պաշտպանել Սուրենյանցին` ՀԱԿ-ից էր: Մյուսը համամիտ էր ինձ` ՀԱԿ-ից չէր: Էսպես էլի` ասում-խոսում էինք: Հարգարժան պարոնի ցանկությունը կատարում էինք` արտահայտվում էինք: Մենք արտահայտվեցինք, ինքն արտահայտվեց, մենք, ինքը... Հետո եւս մեկ տեքստ գրեց «Ես դավաճա՞ն եմ» առավել հուզաթաթախ վերնագրով, չնայած մեր ֆեյսբուքյան քննարկման մեջ նման որակում ոչ ոք չէր տվել, ու նորից հանձնեց ֆեյսբուքցիների դատին: Հետո մի ուրիշ երիտասարդ տեքստ գրեց ի պաշտպանություն Սուրենյանցի հավատի` «շան լափ» թափելով ՀԱԿ-ի գլխին` այլակարծություն չհանդուրժելու չարչրկված մեղադրանքով: Հետո էդ պարոնին հարցրի, թե` այ ընկեր, էդ ի՞նչ է արել ՀԱԿ-ն ընդդեմ Սուրեն Սուրենյանցի, որ էդպես հուզվել ես: Երիտասարդը Սուրենյանցի բլոգում անանուն հայհոյողների տեքստերը փռեց դեմս: Պատասխանեցի, որ նախ` անլուրջ գործ է բլոգներում անանուն հայհոյողների ասածները քննարկելը, որովհետեւ, կներեք էլի՛, առանց հայհոյանքի` ի՞նչ բլոգ (ո՞վ չգիտի, որ համացանցի գրեթե բոլոր բլոգներում հայհոյում են զանազան անանուն քաջնազարներ, ու ամենաշատը` հենց ՀԱԿ-ին), ու իրեն հարգող մարդը դրանց լուրջ չի վերաբերվի: Եվ վերջապես` եթե անանուն հայհոյանքներ են, ո՞նց պարզեցիր, որ հայհոյողները ՀԱԿ-ից են, ոչ թե` մի այլ կուսակցությունից: Կամ էլ գուցե` ՀՀ «ազատ-անկախ» քաղաքացինե՞ր են: Պատասխանը «ջուր» էր... Հետո ֆեյսբուքյան հասարակությանը քաջածանոթ «Փիղ» մականունով արարածը խառնվեց խոսակցությանը` ինչպես միշտ գարշահոտ արձակելով, ու ես, բնականաբար, լքեցի այդ տարածքը: Թող հանգիստ-արխային «ջան» ասեն, «ջան» լսեն...
Ահա՛: Նախապատմությունը սա է: Եկանք-հասանք վերոնշյալ հարցազրույցին, որտեղ Սուրենյանցն ասում է. «Ես գրեթե համոզված եմ, որ սոցիալական ցանցերում իմ դեմ արշավը կազմակերպված է ոչ թե ՀԱԿ-ի, այլ Կորյունի գրասենյակի նոմենկլատուրայի կողմից, որն իր որակով ոչնչով չի տարբերվում Սերժ Սարգսյանի շրջապատից»:
Հերոսանալու ցանկությունը դատապարտելի բան չէ, բայց` ա՞յս ճանապարհով... Նախ ասեմ, որ մինչ օրս ես` Սուրենյանցի հայտարարության ամենաակտիվ քննարկողս, տեղյակ չեմ, թե ինչ կարծիքի է «Կորյունի գրասենյակի նոմենկլատուրան» (եթե ենթադրենք` նման բան կա) ՀԱԿ-ի անդամ Սուրենի հայտարարության մասին: «Կորյունի գրասենյակ» կյանքիս մեջ մտել եմ երկու կամ երեք անգամ, ու անկեղծ ասած` մինչեւ հիմա չգիտեմ, թե «Կորյունի գրասենյակի նոմենկլատուրան» ովքեր են ներկայացնում: Սուրենյանցի «հավատին» ընդդեմ արտահայտվել են մեկ էլ քաղբանտարկյալներ Նիկոլ Փաշինյանն ու Սարգիս Հացպանյանը... Եթե նրանք են, ըստ Սուրենյանցի, «Կորյունի գրասենյակի նոմենկլատուրայի» անդամները, անկեղծորեն մաղթում եմ, որ ինքը երբեք «նոմենկլատուրշչիկ» չդառնա: Մեղք է` չի դիմանա...
Ի՞նչ էր սպասում Սուրեն Սուրենյանցն իր «պատմական» հայտարարությունը քննարկման ներկայացնելու պահին: Սպասում էր, որ համայն հայությունը մի ակնթարթում մոռանալու է Մարտի 1-ը, այդ նույն Մարտի 1-ին եւ հետո Սեյրան Օհանյանի պահվածքը, բանակում խոշտանգված ու սպանված զինվորներին, քաղբանտարկյալներին, ամենակարեւորը` Օհանյանի «անբասիր» շեֆ Սերժիկ Սարգսյանին, ու հիացմունքից հալվելու՞ է` միաձայն երգելով. «Ո՜վ մեր անքննելի բարեկամ Սուրեն, եթե դու հավատում ես ՀՀ պաշտպանության նախարարին, դրանից ավելի ազդեցիկ ապացույց կա՞ աշխարհիս երեսին, երեքույուչորս` մենք էլ ենք հավատում մեկ մարդու պես»: Եղբայր, ուզում էիր արտահայտվենք` արտահայտվել ենք: Դու ասել ես` հավատում ես Սեյրան Օհանյանին, ոմանք ասել են` լավ ես անում, ոմանք էլ թե` հեչ լավ չես անում: Ի՜նչ ՀԱԿ, ի՞նչ ՀԱԿ-ի նոմենկլատուրա, ի՜նչ արշավ... Եւ վերջապես, եթե ՀԱԿ-ի «նոմենկլատուրան» նույնքան վատն է, որքան Սերժիկ Սարգսյանի շրջապատը, ի՞նչ գործ ունի քեզ նման ազնիվ մարդը էդ արատավոր կառույցում: Եւ եթե ընդունում ես, որ Սերժիկ Սարգսյանի շրջապատն արատավոր է (փաստորեն ընդունում ես), ինչու՞ ես հպարտությամբ հայտարարում, որ այդ շրջապատից էլ լիքը ընկերներ ունես ու զարմանում մեր բնական տարակուսանքի վրա, թե ոնց կարող է անարատ մարդը արատավոր ընկերներ ունենալ: Բան ասա, բան հասկանանք, մարդ Աստծո:
Եւ ընդհանրապես` էս ի՞նչ մառազմ է. եթե ՀԱԿ-ի դեմ են խոսում` կարելի է ու շատ ողջունելի է, եթե ՀԱԿ-ին պաշտպանում են հարձակումներից` անհանդուրժողականություն է, հասե՜ք, փրկե՜ք: Ու ամենածիծաղելին այն է, որ ակտիվորեն նման մտքեր են հայտնում զանազան-զարմանազան կուսակցությունների ներկայացուցիչներ, որոնք ՀԱԿ-ին քլնգում են հարկի-անհարկի, միաժամանակ երբեւէ հրապարակավ չեն քննադատում իրենց հարազատ կուսակցությանը, հակառակը` գովերգում են «դաժանորեն», քննադատողներին էլ «սեւ ցուցակներ» են գցում ու մի բարեւի էլ չեն արժանացնում:
Օրինակ ծառայեք, հարգելիներս: Անհանդուրժողականությամբ վարակվածներս էլ ջանք ու եռանդ չենք խնայի, որ ձեզանից մի լավ բան սովորենք: Թե չէ` արդեն անասելի ձանձրալի եք դառնում: Հատկապես` էս անտանելի շոգին:
Էսքան մի բան: Իսկապես խիստ անէական, ուռճացված մի հարց է: Ուղղակի ընդհանուր մթնոլորտի ֆոնի վրա լրացուցիչ խոսակցությունների ու մտորումների տեղ է տալիս: Բայց կրկնում եմ, ոչ մի լուրջ բան չի եղել: Սուրենյանցն էլ շարունակելու է Արամ Սարգսյանի «հետևից գնալ», Արամ Սարգսյանն էլ իր կուսակցության հետ միասին շարունակում է ՀԱԿ մաս կազմել: Վերջ, էսքանը, ոչ մի լուրջ բան:
Թե չէ տակա՜նք, հալածյա՜լ, ճնշվա՜ծ, կախե՜լ, ուրիշ հեքիաթնե՜ր...
Նախարար ջան, կոնկրետ ինձ՝ անհատիս, դուր չի եկել իրա էդ քայլը: Բայց քննարկելու ու բացատրելու թե ինչի դուր չի եկել, հավես ու ցանկություն չունեմ հասարակ պատճառով՝ գլոբալ առումով դա համարում եմ անէական հարց:
Հիմա Սուրենյանցին: Ո՞վ ա հալածել: Ինչի՞ ա հալածել: Նիկո՞լը: Հա, Նիկոլը շատ կոշտ բաներ էր գրել, էդ նշանակե՞ց որ ՀԱԿ-ը հալածել է: Չէ ու չէ:
Չուկ ջան ՀԱԿ-ին ես բան եմ ասել? Ասում եմ մարդիկ, որ պայքարել են իրա հետ կողք-կողքի մի հատ անէական հարցի համար թռել են դեմքին: Համաձայն եմ, որ արարքը կարող էր դուր չգալ մարդկանց, բայց նման ռեակցիա? Ես դա եմ ասում: Իսկ եթե իրենց ինչ որ գաղտնի բան գիտեն, որ Սուրենյանցը խոսելա նախարարի հետ ու էս ռեակցիան դրա համարա... էդ արդեն իրենք գիտեն, բայց աշխարհին ցույց են տալիս լրիվ ուրիշ բան, որ անհասկանալիա:
Մոդերատորական. Kuk-ի ու ministr-ի ջերմ, բարեկամական զրույցը ջնջվել է:
Չուկ ջան ՀԱԿ-ին ես բան եմ ասել? Ասում եմ մարդիկ, որ պայքարել են իրա հետ կողք-կողքի մի հատ անէական հարցի համար թռել են դեմքին: Համաձայն եմ, որ արարքը կարող էր դուր չգալ մարդկանց, բայց նման ռեակցիա? Ես դա եմ ասում: Իսկ եթե իրենց ինչ որ գաղտնի բան գիտեն, որ Սուրենյանցը խոսելա նախարարի հետ ու էս ռեակցիան դրա համարա... էդ արդեն իրենք գիտեն, բայց աշխարհին ցույց են տալիս լրիվ ուրիշ բան, որ անհասկանալիա:
Նախարար ջան, ի՞նչ ռեակցիա, ինչի՞ց ես խոսում:
Աշխարհին ցույց տվող ռեակցիան Սուրենյանցինն ա: Մարդը որոշել ա էս ամբողջը պուբլիչնի սարքի, սարքել ա: Ուրիշներին ինչի՞ ես անհիմն մեղադրում:
Թե՞ նորից Նիկոլի մեկ էլ Հացպանյանի մասին ես:
Ասում եմ շատ պարզ, էս շուխուռն արհեստածին ա: Ոչ մեկը Սուրենյանցի էշին «չոշ» չի ասել:
Դու ընդամենը Սուրենյանցի գրածների ազդեցության տակ ես: Ի դեպ Սուրենյանցի մասին էս պահին ոչ դրական, ոչ բացասական ասելու բան չունեմ: Իր քայլը սխալ եմ համարում, բայց իրա գործն ա, նենց եսիմ ինչ չի: Իսկ էնպես, կարծում եմ, որ ուղղակի ներվերը չեն դիմացել, որոշ ժամանակ անց կհանդարտվի, կվերադառնա: Մի սարքեք պատմություն:
հ.գ. ՀԱԿ-ի համախոհների վերաբերմունքը բավական զուսպ ու համաչափ է էս հարցում: Արհեստական բաներ մի՛ սարքեք:
Նախարար ջան, ի՞նչ ռեակցիա, ինչի՞ց ես խոսում:
Աշխարհին ցույց տվող ռեակցիան Սուրենյանցինն ա: Մարդը որոշել ա էս ամբողջը պուբլիչնի սարքի, սարքել ա: Ուրիշներին ինչի՞ ես անհիմն մեղադրում:
Թե՞ նորից Նիկոլի մեկ էլ Հացպանյանի մասին ես:
Ասում եմ շատ պարզ, էս շուխուռն արհեստածին ա: Ոչ մեկը Սուրենյանցի էշին «չոշ» չի ասել:
Դու ընդամենը Սուրենյանցի գրածների ազդեցության տակ ես: Ի դեպ Սուրենյանցի մասին էս պահին ոչ դրական, ոչ բացասական ասելու բան չունեմ: Իր քայլը սխալ եմ համարում, բայց իրա գործն ա, նենց եսիմ ինչ չի: Իսկ էնպես, կարծում եմ, որ ուղղակի ներվերը չեն դիմացել, որոշ ժամանակ անց կհանդարտվի, կվերադառնա: Մի սարքեք պատմություն:
հ.գ. ՀԱԿ-ի համախոհների վերաբերմունքը բավական զուսպ ու համաչափ է էս հարցում: Արհեստական բաներ մի՛ սարքեք:
Լավ, բայց Սուրենյանցի "լարած թակարդն" ընկնելու իմաստը որն էր? Ինքն իրան թող փորձեր շուխուռ աներ, տեսներ շան տեղ դնող չկա, սթրվեր տեղը..
Լավ, բայց Սուրենյանցի "լարած թակարդն" ընկնելու իմաստը որն էր? Ինքն իրան թող փորձեր շուխուռ աներ, տեսներ շան տեղ դնող չկա, սթրվեր տեղը..
Է այ մարդ, բա մի ընկի թակարդը: Մի ժամ ա էդ եմ ասում: Ինչ վերաբերվում ա Նիկոլին, ապա վերջինս իր կարծիքը հայտնելու իրավունք ունի ու լավ ա արել, անդրադարձել ա: Սուրենյանցն էլ թող հակադարձի: Ընտրել ա հակադարձելու էս ձևը, լավ ա արել, իրա պրոբլեմն ա:
Հենց էս պահին Սուրենյանցը Ազատությունով խոսում է, ասում է, որ շարունակում է Տեր-Պետրոսյանին համարել ամենաբացառիկ քաղ. գործիչը, իր հայացքները շարունակում են մնալ նույնը: Ասում ա, որ ՀԱԿ կենտրոնական գրասենյակի ղեկավարության քաղաքականությունը ճիշտ չի համարում: Լավ ա անում, իրա խնդիրն ա:
Ինչպես ուռին ու բարդին, ամեն մարդ իրա դարդին :)
Ինչպես ուռին ու բարդին, ամեն մարդ իրա դարդին :)
Նախարար ջան, Չուկը ինչպես միշտ քո ու Կուկի ջան-ղուրբանից երևի ջնջել է էն, ինչը սկզբունքային է: Փորձեմ ես էլ զգույշ, շատ զգույշ մի երկու բան ասեմ, քանի որ էս հարցը հայաստանյան քաղաքական դաշտ ասածի ամենասկզբունքային հարցն է - թե ով-որտեղ է ինչի համար, ինչ պատճառով, և թե որևէ մեկի մի տեղ լինելը որքանով է սկզբունքային:
Սուրեն Սուրենյանց հեղափոխական ազգանունով տղուն ես անձնապես բավարար չափով գիտեմ հարցը քննարկելու համար: Որպես համառ, ամբիցիոզ, հետևողական 10 բալանոց շկալայով, ես իրեն մի 9 կտայի: Տղեն 2 անգամ նստավ- հելավ: Վերջին, բանակային իրա ջանքերի հետ կապված էլ կասեմ, որ ճիշտ է արել, որ գնացել է սեյրանի մոտ: Մի գուցե մտածել է, որ կներազդի, մի արդյունքի կհասնի: Բայց սեյրանը իրանից մի 100 գլուխ խորամանկ է: Փափուկ բարձ է դրել գլխի տակ, որպես անմեղ գառնուկ է ձևացել: Սուրենի սխալն է, որ սեյրանի հիպնոզից դուրս չեկած - հրապարակավ արդարացրել, փաստորեն պաշտպանել է սեյրանին:
Ոչ մեկն էլ իր կաշվի մեջ չի, որ ասի, թե ինչու է այդպես վարվել: Հետագա իր դիրքորոշումներից երևում է, որ ինքը զզված է բոլոր կողմերից էլ ու չկարողնալաով իրեն տեսնել որևէ դաշտում դուրս է գալիս խաղից:
Բայց մյուս կողմից Նիկոլն էլ է ճիշտ, այն առումով որ Նիկոլը իր ուղեղում ունի ընդիմադիր կոչվածի համար պլանկա, եթե մեկը էդ պլանկից ներքև է իջնում, դրան պետք է քլնգել:
Էս էլ եմ էդ կարծիքին: Ամեն կոնկրետ արարք անողի արածը իր գործն է, բայց դիմացինի վերաբերմունքն էլ դրան- դիմացինի գործն է: Սա աքսիոմատիկ է ու էստեղ տուն -տուն չկա: Հենց չասելով ենք մենք հայաստանը սարքել ԲՏ-անոց: Մեկը մարլբորո ծխոց, ասինք հեչ, մյուսը 100 տոկոս ընտրություն կեղծող սպարապետ խաղաց, ասինք ոչինչ, մյուսը սկսեց մարդ գյուլլել, ասինք տղեն միակ տղամարդն ա, բա կգյուլլի էլ, ինչ կա: Էդ խաղը մեզ հասցրեց սեռժի, դոդլֆիկի ու համատարած աբսուրդի:
Հետևաբար ես ասում եմ, սուրենը --ք ա կերել, որ սեյրանին գովերգել ա: Սեյրանն է էս իշխանության ամենահիմնական հենասյուներից մեկը: Իրա ղեկավարած բանակում են ծլում-ծաղկում մարդակերները: Չի կարում աշխատի, թող -տիրը քաշի գնա իրա գյուղը, այլ ոչ թե վաժնի վիդով լռի կամ հիմար ձևանա: Սուրենը այ սա պետք է ասեր, այլ ոչ թե գնար "երկխոսության" ու հետո էշ-էշ դուս տար:
Ամեն մեկի արածը պետք է գնահատական ստանա բոլոր շահագռգիռ ուժերի կողմից: Սա է պահանջում քաղաքականությունը, այլ ոչ թե ռեբյատա,դավայտե ժիտ դրուժնո: Ու ասել, թե վաղը ամեն ինչ կմոռացվի, սուրենը ոչ մի տեղ էլ չի գնա ամենաանքաղաքական դիրքորոշումն է: Ինքը կարող է հետ գալ միայն ներողություն խնդրելով, ընդունելով իր սխալը: Հենց ընենց հետ գալ չկա: Ըտենց վարչապետ Արամը հետ եկավ կես տարի հետո, ըտենց Լեվոնը հետ եկավ 12 տարի հետո:
Սուրենը սխալ ա արել-պաշել օն նա ֆիգ:
Mephistopheles
17.08.2010, 21:50
Նախարար ջան, Չուկը ինչպես միշտ քո ու Կուկի ջան-ղուրբանից երևի ջնջել է էն, ինչը սկզբունքային է: Փորձեմ ես էլ զգույշ, շատ զգույշ մի երկու բան ասեմ, քանի որ էս հարցը հայաստանյան քաղաքական դաշտ ասածի ամենասկզբունքային հարցն է - թե ով-որտեղ է ինչի համար, ինչ պատճառով, և թե որևէ մեկի մի տեղ լինելը որքանով է սկզբունքային:
Սուրեն Սուրենյանց հեղափոխական ազգանունով տղուն ես անձնապես բավարար չափով գիտեմ հարցը քննարկելու համար: Որպես համառ, ամբիցիոզ, հետևողական 10 բալանոց շկալայով, ես իրեն մի 9 կտայի: Տղեն 2 անգամ նստավ- հելավ: Վերջին, բանակային իրա ջանքերի հետ կապված էլ կասեմ, որ ճիշտ է արել, որ գնացել է սեյրանի մոտ: Մի գուցե մտածել է, որ կներազդի, մի արդյունքի կհասնի: Բայց սեյրանը իրանից մի 100 գլուխ խորամանկ է: Փափուկ բարձ է դրել գլխի տակ, որպես անմեղ գառնուկ է ձևացել: Սուրենի սխալն է, որ սեյրանի հիպնոզից դուրս չեկած - հրապարակավ արդարացրել, փաստորեն պաշտպանել է սեյրանին:
Ոչ մեկն էլ իր կաշվի մեջ չի, որ ասի, թե ինչու է այդպես վարվել: Հետագա իր դիրքորոշումներից երևում է, որ ինքը զզված է բոլոր կողմերից էլ ու չկարողնալաով իրեն տեսնել որևէ դաշտում դուրս է գալիս խաղից:
Բայց մյուս կողմից Նիկոլն էլ է ճիշտ, այն առումով որ Նիկոլը իր ուղեղում ունի ընդիմադիր կոչվածի համար պլանկա, եթե մեկը էդ պլանկից ներքև է իջնում, դրան պետք է քլնգել:
Էս էլ եմ էդ կարծիքին: Ամեն կոնկրետ արարք անողի արածը իր գործն է, բայց դիմացինի վերաբերմունքն էլ դրան- դիմացինի գործն է: Սա աքսիոմատիկ է ու էստեղ տուն -տուն չկա: Հենց չասելով ենք մենք հայաստանը սարքել ԲՏ-անոց: Մեկը մարլբորո ծխոց, ասինք հեչ, մյուսը 100 տոկոս ընտրություն կեղծող սպարապետ խաղաց, ասինք ոչինչ, մյուսը սկսեց մարդ գյուլլել, ասինք տղեն միակ տղամարդն ա, բա կգյուլլի էլ, ինչ կա: Էդ խաղը մեզ հասցրեց սեռժի, դոդլֆիկի ու համատարած աբսուրդի:
Հետևաբար ես ասում եմ, սուրենը --ք ա կերել, որ սեյրանին գովերգել ա: Սեյրանն է էս իշխանության ամենահիմնական հենասյուներից մեկը: Իրա ղեկավարած բանակում են ծլում-ծաղկում մարդակերները: Չի կարում աշխատի, թող -տիրը քաշի գնա իրա գյուղը, այլ ոչ թե վաժնի վիդով լռի կամ հիմար ձևանա: Սուրենը այ սա պետք է ասեր, այլ ոչ թե գնար "երկխոսության" ու հետո էշ-էշ դուս տար:
Ամեն մեկի արածը պետք է գնահատական ստանա բոլոր շահագռգիռ ուժերի կողմից: Սա է պահանջում քաղաքականությունը, այլ ոչ թե ռեբյատա,դավայտե ժիտ դրուժնո: Ու ասել, թե վաղը ամեն ինչ կմոռացվի, սուրենը ոչ մի տեղ էլ չի գնա ամենաանքաղաքական դիրքորոշումն է: Ինքը կարող է հետ գալ միայն ներողություն խնդրելով, ընդունելով իր սխալը: Հենց ընենց հետ գալ չկա: Ըտենց վարչապետ Արամը հետ եկավ կես տարի հետո, ըտենց Լեվոնը հետ եկավ 12 տարի հետո:
Սուրենը սխալ ա արել-պաշել օն նա ֆիգ:
ամեն ինչի հետ համաձայն եմ, բացի ներողությունից…
Նախարար ջան, Չուկը ինչպես միշտ քո ու Կուկի ջան-ղուրբանից երևի ջնջել է էն, ինչը սկզբունքային է: Փորձեմ ես էլ զգույշ, շատ զգույշ մի երկու բան ասեմ, քանի որ էս հարցը հայաստանյան քաղաքական դաշտ ասածի ամենասկզբունքային հարցն է - թե ով-որտեղ է ինչի համար, ինչ պատճառով, և թե որևէ մեկի մի տեղ լինելը որքանով է սկզբունքային:
Սուրեն Սուրենյանց հեղափոխական ազգանունով տղուն ես անձնապես բավարար չափով գիտեմ հարցը քննարկելու համար: Որպես համառ, ամբիցիոզ, հետևողական 10 բալանոց շկալայով, ես իրեն մի 9 կտայի: Տղեն 2 անգամ նստավ- հելավ: Վերջին, բանակային իրա ջանքերի հետ կապված էլ կասեմ, որ ճիշտ է արել, որ գնացել է սեյրանի մոտ: Մի գուցե մտածել է, որ կներազդի, մի արդյունքի կհասնի: Բայց սեյրանը իրանից մի 100 գլուխ խորամանկ է: Փափուկ բարձ է դրել գլխի տակ, որպես անմեղ գառնուկ է ձևացել: Սուրենի սխալն է, որ սեյրանի հիպնոզից դուրս չեկած - հրապարակավ արդարացրել, փաստորեն պաշտպանել է սեյրանին:
Ոչ մեկն էլ իր կաշվի մեջ չի, որ ասի, թե ինչու է այդպես վարվել: Հետագա իր դիրքորոշումներից երևում է, որ ինքը զզված է բոլոր կողմերից էլ ու չկարողնալաով իրեն տեսնել որևէ դաշտում դուրս է գալիս խաղից:
Բայց մյուս կողմից Նիկոլն էլ է ճիշտ, այն առումով որ Նիկոլը իր ուղեղում ունի ընդիմադիր կոչվածի համար պլանկա, եթե մեկը էդ պլանկից ներքև է իջնում, դրան պետք է քլնգել:
Էս էլ եմ էդ կարծիքին: Ամեն կոնկրետ արարք անողի արածը իր գործն է, բայց դիմացինի վերաբերմունքն էլ դրան- դիմացինի գործն է: Սա աքսիոմատիկ է ու էստեղ տուն -տուն չկա: Հենց չասելով ենք մենք հայաստանը սարքել ԲՏ-անոց: Մեկը մարլբորո ծխոց, ասինք հեչ, մյուսը 100 տոկոս ընտրություն կեղծող սպարապետ խաղաց, ասինք ոչինչ, մյուսը սկսեց մարդ գյուլլել, ասինք տղեն միակ տղամարդն ա, բա կգյուլլի էլ, ինչ կա: Էդ խաղը մեզ հասցրեց սեռժի, դոդլֆիկի ու համատարած աբսուրդի:
Հետևաբար ես ասում եմ, սուրենը --ք ա կերել, որ սեյրանին գովերգել ա: Սեյրանն է էս իշխանության ամենահիմնական հենասյուներից մեկը: Իրա ղեկավարած բանակում են ծլում-ծաղկում մարդակերները: Չի կարում աշխատի, թող -տիրը քաշի գնա իրա գյուղը, այլ ոչ թե վաժնի վիդով լռի կամ հիմար ձևանա: Սուրենը այ սա պետք է ասեր, այլ ոչ թե գնար "երկխոսության" ու հետո էշ-էշ դուս տար:
Ամեն մեկի արածը պետք է գնահատական ստանա բոլոր շահագռգիռ ուժերի կողմից: Սա է պահանջում քաղաքականությունը, այլ ոչ թե ռեբյատա,դավայտե ժիտ դրուժնո: Ու ասել, թե վաղը ամեն ինչ կմոռացվի, սուրենը ոչ մի տեղ էլ չի գնա ամենաանքաղաքական դիրքորոշումն է: Ինքը կարող է հետ գալ միայն ներողություն խնդրելով, ընդունելով իր սխալը: Հենց ընենց հետ գալ չկա: Ըտենց վարչապետ Արամը հետ եկավ կես տարի հետո, ըտենց Լեվոնը հետ եկավ 12 տարի հետո:
Սուրենը սխալ ա արել-պաշել օն նա ֆիգ:
Բիձա ջան, ասում ես Սուրենի կերպարը լավ ուսումնասիրել ես, Սեյրանինն էլ ես ուսումնասիրել? Ինչ գիտես ինչ բարձա դրել? Կամ ինչ ա խոսել?
Սուրենն էլ երեկվա երեխեն չի, որ փափուկ բարձը դրին գլխի տակ, սա էլ աշխարհով մեկ եղած սկսեց ձոն նախարարի երգել: Էդ մարդակերները բանակում երբ չեն եղել որ?
Ընդդիմադիրի հատուկ կոդեքս երևի պետքա մշակեն ու բոլորին տալ կարդալու, որ նման պռապուսկատներ հանկարծ չանեն...
Բիձա ջան, ասում ես Սուրենի կերպարը լավ ուսումնասիրել ես, Սեյրանինն էլ ես ուսումնասիրել? Ինչ գիտես ինչ բարձա դրել? Կամ ինչ ա խոսել?
Սուրենն էլ երեկվա երեխեն չի, որ փափուկ բարձը դրին գլխի տակ, սա էլ աշխարհով մեկ եղած սկսեց ձոն նախարարի երգել: Էդ մարդակերները բանակում երբ չեն եղել որ?
Ընդդիմադիրի հատուկ կոդեքս երևի պետքա մշակեն ու բոլորին տալ կարդալու, որ նման պռապուսկատներ հանկարծ չանեն...
Էս պարզ բանը քանի անգամ պետքա ասվի, հետաքրքիր ա: Եթե 50 տարի առաջ մարդակերներ եղել են, ուրեմն նորմալ ա՞, որ հիմա կա: Եթե էն ժամանակ մեկը ղալաթ ա արել, հանդուրժել ա, կամ ինքն ա դրանց լցրել բանակ, կամ իրա հանցավոր գործունեության կամ անգործության հետանքով են դրանք լցվել, ուրեմն հիմա էդ նույնն անելն արդարացի ա՞: Եթե երեկ մեկը մարդ ա սպանել, ուրեմն եթե վաղը մեկ ուրիշը մարդ սպանի, վաղվա մարդ սպանողը էլ մարդասպան չի լինի՞:
Նախարար ջան, Չուկը ինչպես միշտ քո ու Կուկի ջան-ղուրբանից երևի ջնջել է էն, ինչը սկզբունքային է:
Չուկը ջնջել է Կուկի ու Նախարարի փոխադարձ վիրավորանքները ու բազառը, իսկ ըստ թեմայի ասելիք ըստ էության չի եղել: Պարտադիր չի նման չճշտված ու վարկաբեկող գրառումներ անել:
Mephistopheles
18.08.2010, 04:56
Ժող, ես տենց էլ չհասկացա Սուրենն ինչի՞ հանդիպեց Սեյրանի հետ, ինչի՞ գովաց … հետո էլ դուրս եկավ քաղաքականությունից… ինչ էր ուզում անել որ չեղավ… թե եղավ մենք չենք ջոգել…
… կարող ա՞ ուզում ա "թիմը" փոխի…
Կբռնեմ, կջղայնանամ ու օրինակներ կբերեմ, թե ինչ այլանդակություններ էին կատարվում Օղորմած Հոգի Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի ղեկավարած բանակում, ՀՀ Հիմնադիր Նախագահի ղեկավարության օրոք, որոնց ականատես եմ եղել ես։ Բանակում։ Իհարկե դրանից չի բխում, որ Օհանյանի ղեկավարած բանակն ավելի լավն է, կամ Օհանյանը ավելի լավ է աշխատում, համենայն դեպս լուրերով կարդացել եմ, որ մի քանի սպաներ որակազրկվել են, ոմանք էլ հարկադիր թոշակի են անցել։ Եթե սա հավաստի ինֆորմացիա է, ապա արդեն լավ է, որովհետև էն վախտերով անտառում ծառայելու հետ կապ չունեցող հարկադիր աշխատանք կարատող զինվորի գլուխը լխճվել էր, իսկ պատասխանատուները Վազգենի պռախոդն էին, ու ոչ մեկի չասեցին թե աչքին վերևը ունք կա։ Օրինակի համար։ Ինչ վերաբերում է Սուրենյանցի Օհանյանի հանդիպմանը, դրա լուսաբանմանը, դրա հետ կապված աժիոտաժին, Սուրենյանցի քաղաքականությունից հեռացմանը, ապա այս ամենից մեր երկրում հնարավոր է, որ բան չի փոխվել։ Դուք ջոգում ե՞ք, սիրելի հայրենակիցներ©։
Կբռնեմ, կջղայնանամ ու օրինակներ կբերեմ, թե ինչ այլանդակություններ էին կատարվում Օղորմած Հոգի Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի ղեկավարած բանակում, ՀՀ Հիմնադիր Նախագահի ղեկավարության օրոք, որոնց ականատես եմ եղել ես։ Բանակում։ Իհարկե դրանից չի բխում, որ Օհանյանի ղեկավարած բանակն ավելի լավն է, կամ Օհանյանը ավելի լավ է աշխատում, համենայն դեպս լուրերով կարդացել եմ, որ մի քանի սպաներ որակազրկվել են, ոմանք էլ հարկադիր թոշակի են անցել։ Եթե սա հավաստի ինֆորմացիա է, ապա արդեն լավ է, որովհետև էն վախտերով անտառում ծառայելու հետ կապ չունեցող հարկադիր աշխատանք կարատող զինվորի գլուխը լխճվել էր, իսկ պատասխանատուները Վազգենի պռախոդն էին, ու ոչ մեկի չասեցին թե աչքին վերևը ունք կա։ Օրինակի համար։ Ինչ վերաբերում է Սուրենյանցի Օհանյանի հանդիպմանը, դրա լուսաբանմանը, դրա հետ կապված աժիոտաժին, Սուրենյանցի քաղաքականությունից հեռացմանը, ապա այս ամենից մեր երկրում հնարավոր է, որ բան չի փոխվել։ Դուք ջոգում ե՞ք, սիրելի հայրենակիցներ©։
Իսկ եթե հանդիպող անձը (Սեյրանի հետ) լիներ ոչ թե Սուրենյանցը, ով հիմա ցուցադրական հեռանում է քաղաքականությունից, այլ ասենք Տեր-Պետրոսյանը, մի՞թե չէիր լինելու այդ հանդիպումը քարկոծողների առաջին շարքում:
Իհարկե միշտ էլ եղել են բանակում վատ բաներ: Չնայած դրան.
1. Էսօրվա եղածը նախկինում եղածով «բնականոն» համարելը խիստ սխալ է,
2. Ցանկացած տվյալ ժամանակի ուժային կառույցի ղեկավար ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒ Է իր ժամանակ եղածի համար, հետևաբար քաղաքացին ու քաղաքական ուժերը պահանջելու իրավունք ունեն ու ՊԵՏՔ Է պահանջեն նրանից,
3. Սեյրան Օհանյանը ոչ միայն այս պահին մի քանի սպայի ցուցադրական հեռացնողն է, այլ նաև պատասխանատու է շատ այլ հարցերում, այդ թվում՝ բանակի մարտի 1-ին ներգրավվածությունում, ներկայացնում է գործող իշխանությանը, առանցքային ֆիգուրներից է:
Խնդիրը պետք է դիտարկել այս ամբողջականության մեջ:
հ.գ. Շարունակում եմ Սուրենյանցի՝ Սեյրանի հետ հանդիպումը համարել ոչ կարևոր իրողություն:
Ժող, ես տենց էլ չհասկացա Սուրենն ինչի՞ հանդիպեց Սեյրանի հետ, ինչի՞ գովաց … հետո էլ դուրս եկավ քաղաքականությունից… ինչ էր ուզում անել որ չեղավ… թե եղավ մենք չենք ջոգել…
… կարող ա՞ ուզում ա "թիմը" փոխի…
Ոնց որ թե էտ ա դուրս գալիս:think
Իսկ եթե հանդիպող անձը (Սեյրանի հետ) լիներ ոչ թե Սուրենյանցը, ով հիմա ցուցադրական հեռանում է քաղաքականությունից, այլ ասենք Տեր-Պետրոսյանը, մի՞թե չէիր լինելու այդ հանդիպումը քարկոծողների առաջին շարքում:
Չէ։
Իհարկե միշտ էլ եղել են բանակում վատ բաներ: Չնայած դրան.
1. Էսօրվա եղածը նախկինում եղածով «բնականոն» համարելը խիստ սխալ է,
«բնականոն» բառը հետաքրքիր բառ է։ Բնության մեջ տեղի ունեցող պատահարները կարելի է բաժանել բնականոնների և արտառոցների ըստ նրանց հաճախակիության, սպասելության և այլ գործոնների։ Ճիշտ է ես չեմ ասել որ «բնականոն» եմ համարում, բայց ամեն դեպքում բնականոն լինի թե արտառոց, խնդիրները պետք է լուծել;)
2. Ցանկացած տվյալ ժամանակի ուժային կառույցի ղեկավար ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒ Է իր ժամանակ եղածի համար, հետևաբար քաղաքացին ու քաղաքական ուժերը պահանջելու իրավունք ունեն ու ՊԵՏՔ Է պահանջեն նրանից,
Պռավիլնօ։
3. Սեյրան Օհանյանը ոչ միայն այս պահին մի քանի սպայի ցուցադրական հեռացնողն է, այլ նաև պատասխանատու է շատ այլ հարցերում, այդ թվում՝ բանակի մարտի 1-ին ներգրավվածությունում, ներկայացնում է գործող իշխանությանը, առանցքային ֆիգուրներից է:
Եսի՞մ, ինձ թվում է, կարող էր և չհեռացնել։ Տեսնես ի՞նչ պիտի անեին այսօրվա հոգնած քաղաքացին ու քաղաքական ուժերը։ Մեկը ես:P
Չէ
Կներես, բայց խիստ կասկածում եմ :)
«բնականոն» բառը հետաքրքիր բառ է։ Բնության մեջ տեղի ունեցող պատահարները կարելի է բաժանել բնականոնների և արտառոցների ըստ նրանց հաճախակիության, սպասելության և այլ գործոնների։ Ճիշտ է ես չեմ ասել որ «բնականոն» եմ համարում, բայց ամեն դեպքում բնականոն լինի թե արտառոց, խնդիրները պետք է լուծել
Անշուշտ պետք է լուծել, այլ ոչ թե ասել «առաջ էլ է եղել»:
Եսի՞մ, ինձ թվում է, կարող էր և չհեռացնել։ Տեսնես ի՞նչ պիտի անեին այսօրվա հոգնած քաղաքացին ու քաղաքական ուժերը։ Մեկը ես:P
Իհարկե կարող էր և չհեռացնել: Ուղղակի հասկանանք, որ էս հեռացնելով ոչ մի խնդիր չլուծվեց:
Առավել կարևոր էր հարցի հրապարակային քննումը, մեղավորների մեղքերի աստիճանների վեր հանումն ու իրավական պատիժները, այլ ոչ թե հապշտապ, առանց որևէ փորձաքննության արդյունքի սպասելու ու նման բաների «ինքնասպանության» վարկած (թեկուզ իրական վարկած) առաջ քաշելը:
Կներես, բայց խիստ կասկածում եմ :)
Չուկ, կասկածները առողջությանը վնաս են։
Անշուշտ պետք է լուծել, այլ ոչ թե ասել «առաջ էլ է եղել»:
Հա, իհարկե։ Ես պարզապես գրեցի դա ի դեմս մասնավորապես Սուրենյանցի գրածի, որ ասում էր թե Օղորմած հոգի Վազգենը «պապա» էր, իսկ նրա եղբայր Արամն էլ մի ուրիշ ձևի մաքրության ու անբասիրության մարմնացում (կարծես ձեռը ճար կար տականք քաղաքական գործիչ դառնալու, չի դարձել։ՃՃ)։ Մեկ էլ ի դեմս էլի ոմանց, որ նույն կերպ են կարծում։
Իհարկե կարող էր և չհեռացնել: Ուղղակի հասկանանք, որ էս հեռացնելով ոչ մի խնդիր չլուծվեց:
Առավել կարևոր էր հարցի հրապարակային քննումը, մեղավորների մեղքերի աստիճանների վեր հանումն ու իրավական պատիժները, այլ ոչ թե հապշտապ, առանց որևէ փորձաքննության արդյունքի սպասելու ու նման բաների «ինքնասպանության» վարկած (թեկուզ իրական վարկած) առաջ քաշելը:
Մի հատ արի պատկերացնենք, թե հրապարակային քննումը էդ ոնց պիտի լիներ։ Տելեվիզոռով դատավարությունը ցույց տային ու վճիռը հրապարակեյի՞ն։ Ու դրանից նման «բնականոն» երևույթները արմատախիլ կլինեի՞ն։ Չուկ ջան, կամաց–կամաց... Հլը երկիր չենք դարձել, ոչ կարգին իշխանություն ունենք, ոչ օրենքների նկատմամբ հետևողականություն, ոչ ճշտապահ պետական պաշտոնյաներ։ Իսկ ընդդիմությունն էլ բավարարվում է մի քանի հոդվածներ գրելով ու Սուրենյանցի շուրջ աժիոտաժներ ստեղծելով։ Ի՞նչ անենք ես ու դու, ասա անենք։ Իմ տեսակետից խնդիրը մասամբ լուծվում է, որովհետև որակազրկելն ու հեռացնելը պատժամիջոցներ են։ Իհարկե գուցե կատարյալ կլիներ, որ պատասխանատուները ավելի խիստ հոդվածներով պատիժ ստանային, բայց ես իրավաբանությունից ու կոնկրետ փաստերից հեռու եմ, իսկ իրավաբանական վերլուծություն էլ եմ դեռ չեմ կարդացել՝ որտեղ ակնարկվում է պատժամիջոցների մեղմ լինելու ու կողմնակալության վերաբերյալ։ Որոշ ընդդիմադիրներ ապրիորի համարում են, որ հաստատ մի տականքություն արվել է, ու գործող իշխանությունը մեկա աննասուն ա, ու սաղ իմիտացիա է։ Ես էդքան էլ կողմնակից չեմ այդ մոտեցմանը։
Մի հատ արի պատկերացնենք, թե հրապարակային քննումը էդ ոնց պիտի լիներ։ Տելեվիզոռով դատավարությունը ցույց տային ու վճիռը հրապարակեյի՞ն։ Ու դրանից նման «բնականոն» երևույթները արմատախիլ կլինեի՞ն։ Չուկ ջան, կամաց–կամաց... Հլը երկիր չենք դարձել, ոչ կարգին իշխանություն ունենք, ոչ օրենքների նկատմամբ հետևողականություն, ոչ ճշտապահ պետական պաշտոնյաներ։ Իսկ ընդդիմությունն էլ բավարարվում է մի քանի հոդվածներ գրելով ու Սուրենյանցի շուրջ աժիոտաժներ ստեղծելով։ Ի՞նչ անենք ես ու դու, ասա անենք։ Իմ տեսակետից խնդիրը մասամբ լուծվում է, որովհետև որակազրկելն ու հեռացնելը պատժամիջոցներ են։ Իհարկե գուցե կատարյալ կլիներ, որ պատասխանատուները ավելի խիստ հոդվածներով պատիժ ստանային, բայց ես իրավաբանությունից ու կոնկրետ փաստերից հեռու եմ, իսկ իրավաբանական վերլուծություն էլ եմ դեռ չեմ կարդացել՝ որտեղ ակնարկվում է պատժամիջոցների մեղմ լինելու ու կողմնակալության վերաբերյալ։ Որոշ ընդդիմադիրներ ապրիորի համարում են, որ հաստատ մի տականքություն արվել է, ու գործող իշխանությունը մեկա աննասուն ա, ու սաղ իմիտացիա է։ Ես էդքան էլ կողմնակից չեմ այդ մոտեցմանը։
Հրապարակային քննումը կլիներ էն, որ պարբերաբար մանրամասն տեղեկություն հաղորդվեր գործի ընթացքից, որը մասնավորապես կցրեր այն կասկածները (որոնք կարծես թե հիմնավոր են), որ նորից քավության նոխազներ են ընտրվել ու ձև է արվել, որ մեղավորներին պատժեցին:
Չուկ, տեղյակ ես օգոստոսի 23-ին սեպտեմբերի 21 նշելու իմաստը որնա?
Հրապարակային քննումը կլիներ էն, որ պարբերաբար մանրամասն տեղեկություն հաղորդվեր գործի ընթացքից, որը մասնավորապես կցրեր այն կասկածները (որոնք կարծես թե հիմնավոր են), որ նորից քավության նոխազներ են ընտրվել ու ձև է արվել, որ մեղավորներին պատժեցին:
Վախենաս չհայտնվեին մարդիկ, որ կհայտարարեին` սա լավ բեմադրված ֆարս ա, ու էս իշխանությունները ևս մեկ անգամ ցույց տվեցին իրենց դենքը:
Չուկ, տեղյակ ես օգոստոսի 23-ին սեպտեմբերի 21 նշելու իմաստը որնա?
Օգոստոսի 23-ին սեպտեմբերի 21 չի նշվում Նախարար ձյա, օգոստոսի 23-ը Հայաստանի ամենանշանավոր օրերից մեկն ա՝ անկախության հռչակագրի ընթերցման օրը:
---------- Ավելացվել է՝ 16:48 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 16:47 ----------
Վախենաս չհայտնվեին մարդիկ, որ կհայտարարեին` սա լավ բեմադրված ֆարս ա, ու էս իշխանությունները ևս մեկ անգամ ցույց տվեցին իրենց դենքը:
Իհարկե կհայտնվեին, բայց դա եղանակ չի փոխում: Որովհետև փաստացի էս պահին հենց ֆարս ա գնում:
Օգոստոսի 23-ին սեպտեմբերի 21 չի նշվում Նախարար ձյա, օգոստոսի 23-ը Հայաստանի ամենանշանավոր օրերից մեկն ա՝ անկախության հռչակագրի ընթերցման օրը:
Կարծում էի 21-ինա դա ընթերցվել ու ընդունվել...
Կարծում էի 21-ինա դա ընթերցվել ու ընդունվել...
1991-ի սեպտեմբերի 21-ին եղել ա անկախության հանրաքվեն:
Իսկ 1990-ի օգոստոսի 23-ին ՀԽՍՀ Գերագույն Խորհրդում ընդունվել ու ընթերցվել ա հռչակագիրը: Հանրաքվեն դրա տրամաբանական շարունակությունն ա: Որպես անկախության օր նշվում ա սեպտեմբերի 21-ը (հանրաքվեի օրը), բայց օգոստոսի 23-ը եղել ու շարունակում է մնալ նորանկախ Հայաստանի ամենախորհրդանշական ու կարևոր օրերից մեկը:
Իհարկե կհայտնվեին, բայց դա եղանակ չի փոխում:
Մեր մեջ, ասած հիմա էլ չի փոխում.... :esim
Մեր մեջ, ասած հիմա էլ չի փոխում.... :esim
Ի՞նչը եղանակ չի փոխում: Հնչած կարծիքնե՞րը: Անշուշտ: Բայց ես չեմ խոսում արձագանքների մասին, ես խոսում եմ կատարվող գործի ոչ իմիտացիոն լինելու պահանջի մասին: Կոնկրետ մեր իշխանություններից ու անձնապես Սեյրանից նման սպասելիք ես չունեմ: Ես ասում եմ, թե ինչպես պետք է վարվեր իսկական մարմինը, ոչ թե մեր ունեցածը:
Վախենաս չհայտնվեին մարդիկ, որ կհայտարարեին` սա լավ բեմադրված ֆարս ա, ու էս իշխանությունները ևս մեկ անգամ ցույց տվեցին իրենց դենքը:
Մեկը հենց ես կլինեի, տեսա հեռուստացույցով մի ինչ որ բան կազմակերպել էին էդ բանակի դեպքերի հետ կապված. սեյրանը նստել մունաթ էր գալիս, կարգին թամաշա էր: Եթե թամաշան սպանված զինվորների հետ կապված չլիներ, կարգին զվարճանալու առիթ կլիներ: Ոնց որ աժ-ի նիստերից մեկում աժ նախագահը ուրիշի թոխարեն քվեարկողներին նկատողություն էր անում. «արա դե մարդ եղեք էլի, մենակ ձեր տեղը քվեարկեք»: Խայտառակություն ա:
Էս ամենն իսկզբանե ա բեմականացված, խեղաթյուրված: Ծեծված ջարդված դիակը բերում ասում են՝ ինքնասպանություն ա: Կարողա՞ էդ մարդն ուզեղցել ա իրան պատերին խփելով մեռնի, չի ստացվել, հետո դրել կրակել ա ինքն իր վրա: Ծնողն ասում ա՝ երեխուս դիակը ոտից գլուխ կապտուկներ էր, սրանք ասում են՝ ինքնասպան ա եղել: Էսքանից հետո ում ուզում են թոշակի ուղարկեն, ում վրա ուզում են ձևական մունաթ գան, ոչ մի բանն էլ համոզիչ չի: Ոնց որ շատ չե՞ն էս վերջերս ինքնասպանության դեպքեր լինում, ի՞նչ ա, էդքան հոգեկան պրոբլեմներով մարդիկ կա՞ն ծառայող, բա դրանք ի՞նչ գործ ունեն բանակում, ո՞վ ա դրանց զինկոմը, որ թույլ ա տվել բանակում ծառայեն, ո՞վ ա դրա բժիշկը, ո՞ւմ մոտ են կամիսիա անցել, թող բերեն դրանց սաղին շարեն, ով մեղավոր ա պատժեն, ոչ թե մի երկու հոգու վրա մունաթ գան ու գործից ազատեն, հարցը փակվի գնա, մենք էլ չասենք՝ բեմականացում էր: Քանի հոգի զինվոր ա սպանվել, գործից ազատվելով հարց ա՞ փակվում, բեմականացում չի, բա ի՞նչ ա:Սպանության համար մարդիկ գնում նստում են երկարաժամկետ, ոչ թե գործից են ազատվում: Ոչ մի սենց բանի էլ չեմ հավատում: Մի անգամ էլ սերժն էր կանչել ինչ որ մունաթ գալիս, էդ էլ էր թամաշա, սաղ ձևեր ա. կանչում ասում են՝ քո չաստում շատ զինվոր սպանվեց, արի միքիչ վրեդ պետքա մունաթ գամ, մի որոշ ժամանակով էլ գործից ազատում եմ, էս շուխուռները անցնեն, էլի կգնաս գործիդ, բայց էլ զինվոր չսպանեք, թեչէ շուխուռ կլինի, կտենան, որ քեզ էլի ըտեղ գործի եմ դրել, անհարմար բան կստացվի:
Սուրենյանցն էլ ղալաթ ա արել, որ գնացել ա էդ հանդիպմանը: Ի՞նչ գործ ունեիր արա, գնացել ես, որ ի՞նչ անես, հարց լուծող էի՞ր դառել, իմաստը ո՞րն էր գնալու: Մինչև էդ էդքան ժամանակ ՀԱԿ-ն ասում ա, որ իրա ձեռներին մարտի մեկի արյուն կա, դու համաձայնվումե ս էդ տեսակետին, հիմա էլ ասում ես՝ ինքը ուզում ա լավ բաներ անի:
http://www.lragir.am/armsrc/interview37594.html
Ռուբեն Հախվերդյանի հարցազրույցն է:
49 տարվա պայմանագրի և առհասարակ մյուս կոլեկտիվ փոխոգնության պայմանագրերի տեքստերում միշտ էլ խոսքը գնում է հիշյալ պետությունների ընդունված սահմանների դեմ ագրեսիայի դեպքում կոլլոկտիվ պաշտպանության մասին: Այսինքն Հայաստանի դեպքում այն հույս է տալիս, որ գոնե ներկա սահմանները կպաշտպանվեն: Քանի որ ներկա և նախկին իշխանությունները համառորեն մասնակից են դառնում այս սկզբունքներով ձևակերպված պայմանագրերի, դա նշանակում է որ նրանց հետաքրքրում է միայն մի բան- ունենալ երաշխիքներ, որ իրենց ներկա բոստանը- հայաստանը ապահով է, պաշտպանված համաձայն պայմանագրերի: Այսինքն, դա դոդլֆիկի ռեժիմի հավերժացման պայմանագիր է, որը որևէ կապ չունի հայաստանի հետ: Իրենք իրենց հետագա կյանքի ռեսուրսներն ունեն, այս պայմանգրերով էլ իրենց դոդլֆիկ թոռների ապահովության հարցն են ուզում լուծել:
Ու կլուծեն, քանի դեռ մենք էս խելքի ենք:
Ոստիկանության կապիտանի նկատմամբ քրեական գործ է հարուցվել (http://tert.am/am/news/2010/08/19/policeman/)
Եթե սա թամաշա չի, բա ի՞նչ ա: Հիմա ո՞վ կարա ցույց տա մի հատ քաղմաս, որտեղ պարբերաբար կաշառք չեն վերցնում: Ինչի՞ ա քաղմասում գործի ընդունվելը բավականին թանկ: Այսինքն՝ գործի ընդունվելու համար արդեն իսկ կաշառք են վերցնում, ու եթե մարդը փող ա տալիս, ու քիչ չի տալիս, որ մտնի էդ գործին, ուրեմն ինքը հաշվարկել ա չէ՞, որ էդ փողը հանելու ա, հաշվարկել ա չէ՞, որ իրան ձեռ ա տալիս էդ փողը տալ ու ընդունվելը: Փողը տալիս են, մտնում են ու սկսում են կաշառք վերցնելը, ու էդ կաշառքն էլ մենակ իրանցը չի, վերև էլ ա գնում, գնում ա նաև նրանց, ովքեր որ սենց անմեղ ու ազնիվ դեմքով գալիս ասում են՝ վա՞յ, կաշառք վերցնող միլիցա, բռնենք սրան, տանենք 02-ով ցույց տանք, թերթերում գրենք, հեռուստատեսությամբ թամաշա կազմակերպենք, ոստիկանապետը գա միքիչ վրեն մունաթ գա և այլն: Հիմա քաղաքում ինչն ա շատ, բառիկներն ու իրանց կլիենտները, դրանց որ բռնում են, ի՞նչ են անում, կարողա՞ վարչական տուգանք են մուծում կամ քրեական պատասխանատվության են ենթարկվում: Պարզա որ չէ. տանում են քաղմաս, կաշառք են տալիս, թողում են: Ու էս բեմականացումները սարքվում են հիմնականում էն մարդկանց գլխին, ովքեր կաշառքը վերցրել են ու վերևների փայը չեն տվել:
Չարենցվանի դեպքը հիշում ե՞ք, որ հլը հետաքննություն ու նախաքննություն չէր եղել, գործը դատարան չէր մտել, ոստիկանապետը կանգնեց ասեց՝ մենթերս մեղավոր չեն, եկել ինքնասպան ա եղել, այ տենց են պահում իրանց պետքական, իրանց տեղը տեղին մուծվող հանցագործ կամակատարներին, իսկ ովքեր չեն ենթարկվում կամ լավ չեն ենթարկվում, չեն մուծվում կամ լավ չեն մուծվում, այ սենց կաշառք վերցնելու համար գնում են գրողի ծոցը: Ու էդ հավատարիմ ու լավ մուծվող, իրանց տիրոջ համար աջուձախ տվողներից ոչ մեկն էլ ապահովագրված չի սրանից, ամեն պահի կարան ճղվեն, շպրտվեն զիբիլը:
Ոստիկանության կապիտանի նկատմամբ քրեական գործ է հարուցվել (http://tert.am/am/news/2010/08/19/policeman/)
Եթե սա թամաշա չի, բա ի՞նչ ա: Հիմա ո՞վ կարա ցույց տա մի հատ քաղմաս, որտեղ պարբերաբար կաշառք չեն վերցնում: Ինչի՞ ա քաղմասում գործի ընդունվելը բավականին թանկ: Այսինքն՝ գործի ընդունվելու համար արդեն իսկ կաշառք են վերցնում, ու եթե մարդը փող ա տալիս, ու քիչ չի տալիս, որ մտնի էդ գործին, ուրեմն ինքը հաշվարկել ա չէ՞, որ էդ փողը հանելու ա, հաշվարկել ա չէ՞, որ իրան ձեռ ա տալիս էդ փողը տալ ու ընդունվելը: Փողը տալիս են, մտնում են ու սկսում են կաշառք վերցնելը, ու էդ կաշառքն էլ մենակ իրանցը չի, վերև էլ ա գնում, գնում ա նաև նրանց, ովքեր որ սենց անմեղ ու ազնիվ դեմքով գալիս ասում են՝ վա՞յ, կաշառք վերցնող միլիցա, բռնենք սրան, տանենք 02-ով ցույց տանք, թերթերում գրենք, հեռուստատեսությամբ թամաշա կազմակերպենք, ոստիկանապետը գա միքիչ վրեն մունաթ գա և այլն: Հիմա քաղաքում ինչն ա շատ, բառիկներն ու իրանց կլիենտները, դրանց որ բռնում են, ի՞նչ են անում, կարողա՞ վարչական տուգանք են մուծում կամ քրեական պատասխանատվության են ենթարկվում: Պարզա որ չէ. տանում են քաղմաս, կաշառք են տալիս, թողում են: Ու էս բեմականացումները սարքվում են հիմնականում էն մարդկանց գլխին, ովքեր կաշառքը վերցրել են ու վերևների փայը չեն տվել:
Չարենցվանի դեպքը հիշում ե՞ք, որ հլը հետաքննություն ու նախաքննություն չէր եղել, գործը դատարան չէր մտել, ոստիկանապետը կանգնեց ասեց՝ մենթերս մեղավոր չեն, եկել ինքնասպան ա եղել, այ տենց են պահում իրանց պետքական, իրանց տեղը տեղին մուծվող հանցագործ կամակատարներին, իսկ ովքեր չեն ենթարկվում կամ լավ չեն ենթարկվում, չեն մուծվում կամ լավ չեն մուծվում, այ սենց կաշառք վերցնելու համար գնում են գրողի ծոցը: Ու էդ հավատարիմ ու լավ մուծվող, իրանց տիրոջ համար աջուձախ տվողներից ոչ մեկն էլ ապահովագրված չի սրանից, ամեն պահի կարան ճղվեն, շպրտվեն զիբիլը:
Էրեկ BBC-ն քննարկում էր Նիգերիայի ոստիկանության մեջ կաշառակերության հարցը: 151 միլիոնանոց Նիգերիան ունի 370000 ոստիկան: /էս հարաբերությամբ հայաստանը պետք է ունենա 70 անգամ պակաս, այսինքն մոտ 5000. Իմ կարծիով մենք մի 4-5 անգամ ավել ունենք/ Ասում էր, որ ի տարբերություն հարևան երկրների, Նիգերիայում գործը հասել է նրան, որ վերցրած փողը գնում հասնում է շեֆերին:
Իմ կարծիքով ոստիկանության հարցով մենք մի քանի ռեկորդակիր ենք աշխարհով մեկ:
Ժողովուրդ, ըստ ձեզ, մեր ոստիկանությունը որ երկրի համանուն համակարգին պիտի փորձի նմանվել?
ԳԻՏԱԿԱՆ ԽԵՂԿԱՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆ
Կամ՝ ինչպես ԷՈՒՇ-աբանները փակեցին Երեւանի ֆիզիկայի ինստիտուտը
«Ալիխանյանի անվան Երեւանի ֆիզիկայի ինստիտուտ» (ԵրՖԻ) այլեւս չկա: Փակեցին: Կառավարության մակարդակով: Նպատակասլաց: Փոխարենը բացեցին ուրիշ հիմնարկ՝ բացարձակապես նույն ստատուսով (ասել է թե՝ ՊՈԱԿ), անունն էլ «Ազգային գիտական լաբորատորիա» (ԱԳԼՃԿ-ից ՃԿ-ն հանած): :D Երեւի այս ուրիշ հիմնարկը ուրիշ սեփականություն կունենա, կարծում եմ՝ ավելի քիչ: Կամ ոչինչ չի ունենա՝ ինչն ավելի հավանական է: Նոր կանոնադրություն՝ նոր կանոններով: Մեկ անգամ չէ, որ գրել եմ, հեռուստատեսությամբ եւ այլ տեղերում ասել գիտական հիմնարկների անշարժ գույքի եւ սեփականության եւ նրանց հնարավոր օգտագործման մասին: Արդեն հոգնել եմ: Երեւի միայն ինձ էր պետք այդ սեփականությունը՝ ես էլ չեմ ուզում: «Տարեք, կերեք՝ սա է տարածքը ԵրՖԻ»: :angry Հիմա ուրիշ ժամանակներ են՝ արդեն ԵրՖԻ չկա, հետեւաբար գույք ու տարածք էլ չկա: Ընդունելով հետագա պայքարի գրեթե անիմաստությունը՝ պարզապես փորձեցի հասկանալ, թե ինչ գիտությամբ պետք է զբաղվի «Ազգային գիտական լաբորատորիան»: Կարդում եմ Հայաստանի կառավարության թիվ 306 Ն որոշումը, ինչից սկսվեց ԵրՖԻ-ի փակման պրոցեսը (ինչը որոշ մարդիկ ներկայացնում են որպես ԱԳԼ ձեւավորման պրոցես): Սկզբնաղբյուրը՝ ՀՀՊՏ 2009.04. 15/19 (685) հոդ. 384, ընդունող մարմինը՝ ՀՀ կառավարություն, ընդունման ամսաթիվը՝ 19.02. 09, ստորագրող մարմինը՝ ՀՀ վարչապետ, ստորագրման ամսաթիվը՝ 02.04. 09: Այսքան մանրամասն եմ գրում համարների եւ այլ բաների մասին, որովհետեւ այն, ինչ կարդացի այս փաստաթղթի մեջ՝ վեր է իմ երեւակայությունից եւ բոլոր մեջբերումները հատուկ նշում եմ: Որոշմանը կից կա ծրագիր, ինչը կատարելու համար էլ տեղի է ունենում այս ամենը՝ ԵրՖ-ն փակելուց մինչեւ ԱԳԼ բացելը:
«Ծրագիրը նվիրված է «Ա. Ի. Ալիխանյանի անվան Երեւանի ֆիզիկայի ինստիտուտ» պետական ոչ առեւտրային կազմակերպությունում (ԵրՖԻ) իզոտոպների արտադրության համալիրի տեղադրմանը, որի արդյունքում կստեղծվի ռադիոիզոտոպների արտադրություն՝ հիմնված բելգիական IBA ֆիրմայի Cyclone-30 ցիկլոտրոնի վրա (IBA-lon Beam Application), ինչն իր հերթին հիմք կդնի Հայաստանի Հանրապետությունում միջուկային բժշկությանը»,- կարդում ենք սկզբում: Տրամաբանական բառեր, ինչից հետո սկսվում է բժշկական հարցերի քննարկում՝ մի բան, որը ֆիզիկայի կամ ԵրՖԻ-ի հետ ոչ մի կապ ունենալ չի կարող: Արդեն իսկ հստակ ուրվագծվում է հիմնական նպատակը եւ թիրախը՝ ԵրՖԻ-ի տարածքները: Իսկ այն, ինչը սկսվում է սրանից հետո կառավարության որոշման մեջ՝ դժվար է անուն տալ կամ հասկանալի բառերով նկարագրել: Նպատակները եւ արդյունքները բաժինը՝ թե շարադրելու, թե գաղափարների մակարդակով հիշեցնում է տեխնիկումի հարվածային ուսանողի գրած կուրսային աշխատանք: Եթե արդյունաբերությանը վերաբերող մասը պրիմիտիվ շարադրություն է, նվիրված «Վառելիքաքիմիական եւ մեխանիկական ինժեներիայի համար զարգացման եւ բարելավման միջոցի ապահովում» :D կամ «Կիսահաղորդիչների եւ բարձրակարգ մեքենասարքավորումների (գործիքավորում) արդյունաբերության բարելավում» :D անհասկանալի գործառույթներին, ապա բնական գիտությունների մասը պարզապես զառանցանք է: Կարդում ենք կառավարության կողմից քննարկված եւ ընդունված փաստաթղթի մեջ. «Որոշ մոլեկուլների՝ ԷՈԻՇ (էներգիայի ուղղագիծ շարժման) :D ռադիացիայի նկատմամբ ունեցած բարձր զգայնության առավել խոր ուսումնասիրություն»: :D Եթե չեմ սխալվում, կառավարության նիստերին մասնակցում են ՀՀ ԳԱ նախագահը, Գիտպետկոմի նախագահը, ԿԳ նախարարը: Հարցս ուղղում եմ նրանց՝ էս ի՞նչ ԷՈՒՇ-աբանություն է: :D Էներգիայի ուղղաձիգ շարժումը ուսումնասիրելու համար ՀՀ կառավարությունը տասնյակ միլիոնների եվրո՞ է ծախսելու: Չհարցրի՞ք, թե դա ինչ է: Չլինի՞ հատուկ հայկական գիտություն է: Մեզ էլ ասեք՝ կարող է պետք գալ: Որոշման վերջում հանձնարարականներն են՝ «Հայաստանի Հանրապետության կրթության եւ գիտության նախարարին՝ 2009 թվականից ապահովել Հայաստանի եւ օտարերկրյա համապատասխան բուհերում ու գիտական կազմակերպություններում Միջուկային բժշկության կենտրոնի համար կադրերի պատրաստումը՝ ըստ կենտրոնի կողմից ներկայացված ուղղությունների»: Հետաքրքիր է՝ երիտասարդ ԷՈՒՇ-աբաններն ինչպե՞ս են կոչվում: :D Միգուցե՝ ԷՈՒՇ-իկ, :D կամ կարելի է էլի ձեւափոխել: Իհարկե, այս ամենը ծիծաղելի կլիներ, եթե այսքան տխուր չլիներ: Եթե չասենք՝ ողբերգական: Երեւանի ֆիզիկայի ինստիտուտի բախտն ու ապագան որոշում են գիտության մասին նման պատկերացում ունեցող մարդիկ: Եթե բժշկական կենտրոն բացելու համար տարածքներ էին պետք, ԵրՖԻ-ի տարածքն էլ հարմար էր՝ ասեիք: Հակագիտական խեղկատակությունը սարքել եք՝ որ ի՞նչ: Թե՞ էկոնոմիկայի նախարարությունը (որը, չգիտես ինչու, ղեկավարում է հայկական ֆիզիկայի հենակետային հիմնարկը՝ ԵրՖԻ-ն) էկոնոմիկայի հարցերը լուծել՝ անցել է գիտությանը: Երեւի հայերեն իմացող էլ չկար՝ կարդար այդ փաստաթուղթը: «Հայ գիտնականների շրջանում հետազոտության եւ զարգացման փորձի ընդարձակում» :D կամ «Առավել ակտիվ համագործակցություն միջազգային շրջանակների հետ...»: :D Ո՞ւմ հետ եք համագործակցում, ի՞նչն եք ընդարձակում: Եվ արդեն հարցն այն չէ, թե ով է այս «հրաշք» ծրագրի հեղինակը: Ողբերգությունն այն է, որ այս անհեթեթ «շարադրությունը» կարող է անցնել գոյություն ունեցող փորձագիտական համակարգով եւ հիմք դառնալ կառավարության որոշման: Հայաստանում չկա ուրիշ գիտական ատյան՝ սրանք են: «ԷՈՒՇ-աբանությունն» անարգել անցնում է ներքեւից վերեւ՝ հավակնելով տասնյակ մլն դոլարի հասնող ծախսերի: :D Ես չգիտեմ՝ արտասահմանից հրավիրված փորձագետներին (սրանց մասին առանձին) ներկայացրե՞լ են այս ծրագիրը, թե՞ ոչ: Կարծում եմ՝ դա արդեն սկզբունքային չէ: «Երեւանի ֆիզիկայի ինստիտուտ» այլեւս չկա:
ՍԱՍՈՒՆ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Նախկին Երեւանի ֆիզիկայի ինստիտուտի աշխատակից
http://www.aravot.am/am/articles/politics/0/view/all
Գլուխ -գործոց ա:
Լավ, որ սաղ ԲՏ-եքը մլիցա են, հասկացանք, բայց որ արդեն վերջին թաք ու բիր գիտական "օբյեկտներն" են սարքում իրանց դուքանը, դա ոչ մի կալիբրի ու տրամաբանության մեջ չի մտնում, է::angry
Շակալներ, դեգեներատներ, ճիվաղներ ու աշխարհի մնացած սաղ քֆուրները ձեզ,- ԲՏ-եք:::angry
Վիշ ջան, որ ասում ես, թե հայերովս վրացիներից խելոք ենք, լավ աշխատող, էս ի նկատի ունես՞ :o
Վիշ ջան, որ ասում ես, թե հայերովս վրացիներից խելոք ենք, լավ աշխատող, էս ի նկատի ունես՞ :o
Չէ:
black-shara
27.08.2010, 23:26
Ներեղություն եմ խնդրում եթե այս թեման արդեն կա ուղակի նայեցի եթե կար չտեսա դրա համար եմ ստեղծում
tert.am http://tert.am/am/news/2010/08/27/cnn/
Կասեցնենք հերթական հակահայկական նախաձեռնությունը, այս անգամ՝ CNN–ում
Ամերիկայի հայկական համագումարն էլեկտրոնային արշավ է նախաձեռնել CNN հեռուստաընկերության դեմ՝ կոչ անելով կասեցնել հակահայկական բովանդակությամբ սյուժեի հեռարձակումը։
Բանն այն է, որ ըստ ադրբեջանական լրատվամիջոցների, CNN-ի «Աշխարհայացք» ծրագիրը նախատեսում է հեռարձակել ադրբեջանցի լրագրող Չենգիզ Մուսթաֆաևի հաղորդումը, որտեղ հերթական անգամ փորձ է արվելու 1992թ. Խոջալու գյուղում կատարված ողբերգությունը ներկայացնել Ադրբեջանի ստահոդ և հնարածին տեսակետից: Ծրագիրը նախատեսված է հեռարձակել 5 անգամ` 4 օրվա ընթացքում, սկսած օգոստոսի 28-ից։
Այսպիսով, Ադրբեջանի կառավարությունը փորձում է օգտագործել նաև CNN-ի ֆորմատը` շարունակելու իր հակահայկական քարոզչությունը միջազգային ասպարեզում:
Ամերիկայի հայկական համագումարը բոլորին կոչ է անում աջակցել՝ կասեցնելու այս հերթական հակահայկական նախաձեռնությունը: Ձեր ձայնը CNN–ին լսելի դարձնելու համար հարկավոր է այցելել այստեղ և կայքում տեղակայված նամակն ուղարկել CNN-ի ղեկավարությանը:
Ստորև ներկայացնում ենք նամակի հայերեն թարգմանությունը։
«Հարգելի պարոն Դեյվիս և CNN International–ի «Աշխարհայացք» հաղորդման ղեկավարներ.
Սույնով տեղեկացնում եմ, որ լրջորեն մտահոգված եմ Ադրբեջանում պատրաստված մի հաղորդման առնչությամբ, որը պետք է հեռարձակվի CNN International-ի «Աշխարհայացք» ծրագրում։ Ադրբեջանցի լրագրող Չենգիզ Մուստաֆաևի հաղորդումը հայերին վարկաբեկելու ակնհայտ փորձ է, որը 1991-1994թթ. Լեռնային Ղարաբաղի պատերազմի ժամանակ տեղի ունեցած Խոջալուի դեպքերը ներկայացնում է Ադրբեջանի իշխանական վարկածով։ Խոջալուի իրադարձությունների վերաբերյալ Ադրբեջանի կառավարության տարբերակը սխալ է և չի համապատասխանում իրականությանը։
«Չափազանց մտահոգված եմ, որ CNN–ն իր կամքից անկախ որպես հարթակ է օգտագործվելու Ադրբեջանի հակահայկական քարոզչության և ապատեղեկատվության հետագա տարածման համար։ Այդ պատճառով հորդորում եմ Ձեզ չեղյալ համարել այդ հաղորդման հեռարձակումը»
Մոդերատորական. Վերջին գրառումը այս թեմա է տեղափոխվել նորաբաց թեմայից, թեման որպես առանձին միավոր վերացվել է:
Էսենց քռչոտ նամակներով փողով, մակարդակով սարքած գործի դեմ ենք գնում՞: Մտա, փորձեցի տեքստը գոնե իմ ուզածով փոխեմ, նոր իմ անունից ուղարկվի- չկարողացա:
Ամերիկայում արդեն շատ լուրջ բարցունքների հասած և ազդեցիկ դարձած "երիտթուրքեր" կոչվող 4 հոգու նախաձեռնությամբ ստեղծված քաղաքական խմբի ղեկավարը փորձում է մտնել MSNBC նորությունների բաժնի host-երի կազմի մեջ: Եթե դա նրան հաջողվի, մենք շատ լուրջ պրոբլեմներ ենք ունենալու: Նամակ ուղարկեցի MSNBC,մի քանի հոգու խնդրեցի աջակցել- 0 արդյունք ու պատասխան: Մենք թիմով գործող ազգ չենք: մենակավարի էլ դոդլֆիկ ենք դառնում:
Իմ ուղարկածը- Չուկ ջան, թարգմանելը չի ստացվում:
Dear MSNBC,
I came across Cenk Uygur’s ad
–“Tell them you want The Young Turks (TYT) on MSNBC. Please write whatever you genuinely feel (you can even write in against us, as long as you write in). It can be as simple as an e-mail saying: I want my TYT on MSNBC!
Here is my response.
No, I don’t want a group, named “Young Turks” or a person, representing such a movement (see for example http://en.wikipedia.org/wiki/Young_Turks, http://en.wikipedia.org/wiki/Armenian_Genocide
http://en.wikipedia.org/wiki/Enver_Pasha ) to be a host on American or any other country's TV news or information outlet.
Young Turks are the ones who murdered one and a half million Armenians in 1915.
Americans may not know about Young Turks, but surely every Armenian knows who Young Turks were - murderers, criminals, monsters. Why did these guys take specifically this name - “Young Turks” for their news-media business concept in the USA?
Obviously for an ordinary person young means young and Turk means Turkish. But a few of americans may know that combined together these words mean ambitious, horrible political goal of recovering of Ottoman might, denouncing Genocide of Armenians, Greeks and Assyrians, committed by the grandfathers of these new young guys - previous Young Turks of 1902-1918.
On August 3rd, 2010, on MSNBC’s 3pm slot, this guy - Cenk Uygur - exposed himself as an utterly aggressive proponent of Muslim affairs, advocating for a mosque construction by the 9/11 site. I do not think that MSNBC’s ethical and political standards may allow such a belligerent person, carrying politically hidden nationalistic goals, to inform, deceive or entertain American political elite as a prime time host.
Acceptance of this guy, representing a foreign political movement, as MSNBC’s host, will indicate only one thing - that American values are no longer honored by MSNBC.
Best Regards,
բիձա
Մենք իրար ուտելով ենք զբաղված, իսկ իրենք գործ են անում: Արդեն էդ տղեն մտել է որպես փոխարինող, լավ էլ աշխատում է: Վաղը մյուս օրը կդառնա հիմնական host, ամերիկյան քաղաքականություն մեկնաբանող ու գնահատող- ուղեղ լվացող:
black-shara
28.08.2010, 00:30
Էսենց քռչոտ նամակներով փողով, մակարդակով սարքած գործի դեմ ենք գնում՞: Մտա, փորձեցի տեքստը գոնե իմ ուզածով փոխեմ, նոր իմ անունից ուղարկվի- չկարողացա:
Ամերիկայում արդեն շատ լուրջ բարցունքների հասած և ազդեցիկ դարձած "երիտթուրքեր" կոչվող 4 հոգու նախաձեռնությամբ ստեղծված քաղաքական խմբի ղեկավարը փորձում է մտնել MSNBC նորությունների բաժնի host-երի կազմի մեջ: Եթե դա նրան հաջողվի, մենք շատ լուրջ պրոբլեմներ ենք ունենալու: Նամակ ուղարկեցի MSNBC,մի քանի հոգու խնդրեցի աջակցել- 0 արդյունք ու պատասխան: Մենք թիմով գործող ազգ չենք: մենակավարի էլ դոդլֆիկ ենք դառնում:
Իմ ուղարկածը- Չուկ ջան, թարգմանելը չի ստացվում:
Մենք իրար ուտելով ենք զբաղված, իսկ իրենք գործ են անում: Արդեն էդ տղեն մտել է որպես փոխարինող, լավ էլ աշխատում է: Վաղը մյուս օրը կդառնա հիմնական host, ամերիկյան քաղաքականություն մեկնաբանող ու գնահատող- ուղեղ լվացող:
Համաձայն եմ քեզ հետ, բայց եթե քո գրաց նամակը չանցավ դու հիմա նեղացած տեսք ընդունեցիր ու նստեցիր՞ ու են նամակին էլ քրջոտ անվանեցիր, ու քեզ ավելի խելացի ես համարում քան Հայկական Կոնգրեսի հայերն են՞
Համաձայն եմ քեզ հետ, բայց եթե քո գրաց նամակը չանցավ դու հիմա նեղացած տեսք ընդունեցիր ու նստեցիր՞ ու են նամակին էլ քրջոտ անվանեցիր, ու քեզ ավելի խելացի ես համարում քան Հայկական Կոնգրեսի հայերն են՞
Ես նամակի հեղինակներին չէի քննարկել, խոսել էի նրանց կերտած նամակի քռչոտության մասին ու այն մասին, որ մենք թիմով աշխատող չենք: Որպես ապացույց էլ ներկայացրել էի ոչ թե իմ անգործությունը, այլ հենց ուղարկածս նամակը:
Ի տարբերություն քո չհիմնավորված մեղադրանքների, ես կներկայացնեմ իմ ասած քռչոտ տեղերը, որոնք նշել եմ բոլդով ու կբացատրեմ թե ինչու եմ այդպես կարծում:
Հարգելի պարոն Դեյվիս և CNN International–ի «Աշխարհայացք» հաղորդման ղեկավարներ. /Նույն նամակով ու մի տողով չի կարելի դիմել կոնկրետ մեկին ու հաղորդման այլ բազմաթիվ ղեկավարների /
Սույնով տեղեկացնում եմ, որ լրջորեն մտահոգված եմ / լուրջին մտահոգված գումարելը խոսում է հեղինակի ծանծաղության մասին/ Ադրբեջանում պատրաստված մի հաղորդման առնչությամբ, որը պետք է հեռարձակվի CNN International-ի «Աշխարհայացք» ծրագրում։ Ադրբեջանցի լրագրող Չենգիզ Մուստաֆաևի հաղորդումը հայերին վարկաբեկելու ակնհայտ փորձ է, /որտեղից գիտի, նախապես դիտել է՞/ որը 1991-1994թթ. Լեռնային Ղարաբաղի պատերազմի ժամանակ տեղի ունեցած Խոջալուի դեպքերը /Խոջալուի դեպքերը մեկ օրվա մեջ են տեղի ունեցել, այլ ոչ թե 4 տարիների/ ներկայացնում է Ադրբեջանի իշխանական վարկածով։ Խոջալուի իրադարձությունների վերաբերյալ Ադրբեջանի կառավարության տարբերակը սխալ է և չի համապատասխանում իրականությանը։ Սխալն ու իրականությանը չհամապատասխանելը ինչ որ տեղ իրարամերժ բաներ են: Իրականության չհամապատասխանելը իսկապես մեր բողոքի հիմքը կարող է լինել, բայց սխալի մասին խոսելը տհասություն է, որովհետև մեկի կարծիքով սխալ է, մյուսի կարծիքով ճիշտ/ Նաև չտեսած բանի մասին խոսելը դեբիլություն չի՞
«Չափազանց մտահոգված եմ, /հիմա էլ մտահոգվածի լուրջը դառավ չափազանց: անգլերենում մի 100 այլ հոմանիշներ ու ավելի ազդեցիկ բառեր կան, ոչ մեկը չսազեց՞ որ CNN–ն իր կամքից անկախ Որտեղից գիտի, որ կամքից անկախ է՞ որպես հարթակ է օգտագործվելու Ադրբեջանի հակահայկական քարոզչության և ապատեղեկատվության հետագա ինչու է շեշտում, հետագան- հենց այս պրիմիտիվիզմով փաստորեն ասվում է, որ արխային եղիր CNN, դու շարանի մեջ առաջինը չես, ու քեզ բան ասող չի լինի տարածման համար։ Այդ պատճառով հորդորում եմ Ձեզ չեղյալ համարել Ոչ ավել-ոչ պակաս- չեղյալ: Մի գուցե խնդրվեր, որ զուգահեռ հայկական կարծիքն էլ հաղորդվեր, կամ հորդորվեր որ այս դղրդացնող նամակը կարդացվեր և այլն, այդ հաղորդման հեռարձակումը»
Եթե քռչոտ բառը էսքան սխալներին ու պրիմիտիվիզմին չի սազում,-ես ներողություն, հանճարեղ նամակ է:
P.S. Չուկ, խնդրում եմ որ որևէ չափի խախտում չվերագրես այս վեճին ու ջնջես: Իմ կամքից անկախ լուրջ խնդիր է մեջտեղ եկել- թե ոնց, ինչ ռեսուրսներով, մտքերով, տեսքով, ձևերով ու պոտենցիալով ենք մենք հանդես գալիս աշխարհի առջև: Իմ և կարծում եմ նաև մյուսների համար էլ սա առաջնային խնդիր է:
Ամեն օր քլնգում ենք այս կամ այն պաշտոնյային պրոֆեսսիոնալիզմի բացակայության ու անտեղյակության համար, բայց պարզվում է, որ ոչ մի տեղ մակարդակ չկա:
http://www.7or.am/hy/news/2010-08-30/17116/
Հարություն Մեսրոպյանին, երևի շատ քչերն են ճանաչում:
Կոնցեպտուալ մտածող ուղեղ ունի, միշտ փորձել է կողքից մի դրական բան անել: Կռվել է ղարաբաղում, հետո բանկային գործում էր, հետո փորձում էր Նաիրիտը խոդի տալ, հետո ամեն ինչ առան ձեռից ու հիմա չգիտեմ, թե ինչով է զբաղվում: Տեխնոկրատ է: Հաստատ շատ բաներից է տեղյակ ու շատ բան մեր բոլորից ավելի խորքից գիտի: Դաժե մազերն են ժամանիկից շուտ գունաթափվել, էլի չի խրատվել, դեռ խոսում է: :D
Խելոք գլուխ է: Մեջբերում եմ հայ-թուրքական սահմանի հետ կապված իր խոսքերը՝
Հարություն Մեսրոպյան
կառավարման փորձագետ
Կառավարման մեջ ընդունված է համարել, որ եթե մեկից ավելի գործընթացներ միեւնույն տեղում եւ միեւնույն ժամանակ զուգահեռ ընթանում են, իսկ հայ-ադրբեջանական եւ հայ-թուրքական գործընթացները (ի դեպ` նաեւ «Նաբուկո»-ն) զուգահեռ են ընթանում, ուրեմն դրանք միանգամից դառնում են փախադարձ պայմանավորված միմյանցով: Այսինքն` չի կարող միեւնույն տեղում, միեւնույն ժամանակ երկու գործընթաց լինել, եւ դրանք փոխկապակցված ու փոխպայմանավորված չլինեն: Սա ես չեմ ասում, սա գիտությունն է ասում, որը կոչվում է կառավարում:
Բոլոր տնտեսագետներին ի գիտություն ուզում եմ ասել, որ Իրանի ճանապարհը Հայաստանին դուրս է բերում Պարսից ծոց, որը համարվում է աշխարհի ապրանքաշրջանառության կարեւորագույն կենտրոններից մեկը, որին չի հասնի ո՛չ Փոթին, ոչ էլ մյուս ուղիները:
Լրատվամիջոցներով ասում են, որ ցեղասպանությունը զգացմունքային հասկացություն է: ՄԱԿ-ի 1948 թվականի կոնվենցիայով ցեղասպանությունը արդեն զգացմունքային հասկացություն չէ, այլ իրավական, որը բնութագրվում է երկու հատկությամբ` չունի ժամկետ, ունի հետեւանքների վերացման պարտադիր պահանջ: Ինչ եք կարծում` Թուրքիան հսկայական միջոցներ է ծախսում, որպեսզի զգացմունքային երեւույթի դե՞մ պայքարի: Ո՛չ, նա պայքարում է իրավական երեւույթի դեմ:
Հ.Գ. Այ սենցները «բալքիմ» հավաքվեն ու...
http://www.aravot.am/am/articles/guidepark/82710/view
Կարևոր ինֆորմացիա է:
Էս հարցում մեր ընդիմություն, իշխանաություն, հասարակությունը սաղը նույնն են: Ժամանակից ու տրամաբանությունից 1000 ամյակներ շեղված:
http://www.armtimes.com/16019
Հրանտ ՏԵր Աբրահամյանի հոդվածն է:
Լավ միտք կա՝
Երբ որեւէ երկրում կանգնում է պատմական-քաղաքական ժամանակը, ապա հրատապ է դառնում բնական ցիկլերի փոխաբերությունը որպես այդ երկրի կյանքի նկարագրության լավագույն միջոց: Ժամանակը կանգ է առնում գաղութային, բացարձակ կախյալ, սեփական քաղաքական սուբյեկտութունից, ասելիքից, ազատ ընտրության հնարավորությունից զուրկ երկրներում, որոնք այդպիսով վերածվում են տարածքների, ֆորպոստների, ազգագրական-մշակութային երկրամասերի: Ամառը հաջորդում է գարնանը, աշունը ամռանը եւ այդպես շարունակ, բայց ոչինչ չի փոխվում եւ ոչինչ չի սպասվում: Իրադարձության հնարավորոթյունը բացառվում է, որովհետեւ իրադարձությունը այն անկախատեսելի, եզակի դեպքն է, որը չի կարող տեղի ունենալ կանխորոշված բնական ցիկլի շրջանակում: Պատահական չէ, որ բնական այդ շրաջադարձը կարեւոր է հենց գյուղական, այլ ոչ թե քաղաքային, հետեւաբար նաեւ` որոշ իմաստով՝ քաղաքական կյանքի տեսակետից:
Ամառային արձակուրդս պաշտոնապես հայտարարում եմ ավարտված:
Ամառային արձակուրդս պաշտոնապես հայտարարում եմ ավարտված:
Կերած- խմած-տեսած-վայելածդ անուշ:
Mephistopheles
06.09.2010, 22:30
Ամառային արձակուրդս պաշտոնապես հայտարարում եմ ավարտված:
բարև բարև ուստա… անցի գործի, թարմ ուժերով…
Արտակարգ հզոր նամակ է
ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ՍԵՅՐԱՆ ՕՀԱՆՅԱՆԻՆ
Տավուշի Մեհրաբ զորամասում, ըստ պաշտոնական վարկածի` հուլիսի 27-ին մահացած պայմանագրային զինծառայող Արտակ Նազարյանի մայրը` Հասմիկ Հովհաննիսյանը, lragir.am միջոցով բաց նամակ է հղել ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանին, որը ներկայացնում ենք նույնությամբ.
Հունիսի 27 –ին առավոտյան ժամը 7:00-ին, ըստ պաշտոնական վարկածի, որդիա` Արտակ Նազարյանը իբրև թե “ինքնասպան” է եղել: Ես պնդում եմ, որ որդիս երբեք այդպիսի բան անել չէր կարող: Նա հավատում էր Աստծուն, ուներ խոստովանահայր, Սուրբ երրորդություն եղբայրասիրաց ընկերության անդամ էր մինչև Պաշտպանության նախարարության հրամանանով աշխատանքի անցնելը: Նրա համար աստվածային օրենքները միս ու արյուն էին դարձել, և նա հստակ գիտեր, որ ոչ միայն սպանությունն է մեղք, այլև ինքնասպանությունը, և այդ մեծագույն մեղքի բաժինը ահավոր է լինելու:
Գիտեմ, Ձեզ համար ծիծաղելի է հոգևոր բարձրագույն արժեքներից խոսելը:
Իմ որդուն սպանել են: Սպանել են մտածված, սառնասրտորեն, հաշվարկով: Վերացրել են իրենց ճանապարհին խանգարող լույսը, բարին ու ազնիվը: Այդպիսի գազանները չարիք են և ծնունդ են անպատժելիության մթնոլորտի: Նրանք սովորական մարդասպաններ չեն, նրանք հայրենիքի դավաճաններ են, որոնք սահմանի վրա գազանաբար սպանում և ոչնչացնում են սահմանապահ սպային:
Իրենց եղեռնագործության հետքերը ծածկելու համար մարմինը բարձրացրել են 300 մետր դիրքերից վերև, դրել թշնամու տեսադաշտում` հուսալով թշնամու դիպուկահարների արձակած գնդակի վրա, բայց թուրքը հասկացել է, որ այնտեղ թիկնած սպան եթե սպանված չէ, ապա կիսամեռ է, և հայերին պատրվակ է պետք, իրենց իսկ ձեռքով սպանվածին վերագրելու թշնամական կողմին: Բայց իրենց հաշվարկների մեջ սխալ դուրս գալով, կիսամեռ սպայի հարցերը վերջնականապես լուծելու համար ավտոմատի փողը մտցնում են բերանը և կրակում: Փոխանակ, գոնե այդ անելուց առաջ բժիշկ կանչեին, օգնություն ցույց տային, լվային վերքերը, որոնք թիվ ու հաշիվ չունեն, դրանով թեթևացնելով իրենց մեղքը, ընդհակառակը, գնում են մինչև վերջ:
Եվ այդպիսիներին, չգիտես ում հրամանով, փորձում են պաշտպանել հենց սկզբից` ակնհայտ սպանությունը “ինքնասպանության” քողի տակ մտցնելով: Նրանք, ովքեր աշխատում են այդ ուղղությամբ, միտումնավոր փաստերն աղավաղելով, իբրև թե հանուն հայկական բանակի պատվի գործը քշում են առաջ, նրանք ևս ազգի և հայրենիքի դավաճաններ են և դրանով ավելի են գցում բանակի պատիվը` արյան ու խայտառակության խարան դնելով բանակի ու նրա ղեկավարության ճակատին:
Արյունն ու խայտառակությունը մաքրելու միակ ճանապարհը արդար քննություն անցկացնելն է, որը հենց սկզբից ընթանում է ահավոր թերություններով.
Մատնահետքեր չեն վերցրել դեռևս չսառած (ըստ իրենց ասածի) որդուս վրայից, աշխատել են առանց ձեռնոցների, տունը, որտեղ բնակվել է որդիս, չի կնքվել: Դեպքից 10 օր հետո բնակարանում խուզարկություն է կատարվել, որտեղից չի գտնվել որդուս օրագիրը` թվագրված 2010թ.: Առգրաված իրերի մասին ոչինչ չի ասվել: Ես չգիտեմ, արդյոք, զինվորական պայուսակն ու ձմեռային բաճկոնը, որն այս անգամ հետը տարել էր ծածկվելու համար, կա՞ն, թե` ոչ:
Որդուս մարմինը լրիվ մերկ են ուղարկել Երևան: Ուր են որդուս զինվորական համազգեստները: Ես դրանց վրա իմ ձեռքով կար եմ արել և լավ եմ ճանաչում, արդյոք չեն փոխելու: Գազանաբար կատարված սպանության արդյունքում համազգեստի վրա ևս բազմաթիվ հետքեր կլինեին:
Մարմինը պահպանելու համար սառույցը մեզանից են ուզել` 40 կգ.: Բավական չէ, որ կատարվել է ահավոր հանցագործությունը, որն անուն չունի ու դրանից հեշտ պրծնելու համար ուզում են փակ դագաղով տուն ուղարկել և միայն իմ աղաչանքով ու պահանջով են դեմքը սարքել, մի տոննա ներկանյութերով ծածկել ու տուն բերել հուլիսի 29-ին, աշխատանքային օրվա վերջում: Հենց այդ ժամանակ քթում արդեն առկա են եղել որդեր, որի համար բժիշկ հրավիրեցինք: Նա քթանցքերը մաքրեց որդերից ու հատուկ նյութերով զմռսեց այն:
Հաջորդ օրը, հուլիսի 30-ին կատարել ենք թաղումը: Մարմինն ահավոր վիճակում էր: Եվ հենց սա էլ վկայում է, որ դեպքը եղել է ոչ թե 27-ին, այլ ավելի վաղ` 24-ի լույս 25-ի գիշերը: Մինչև Երևան տեղափոխելը որտե՞ղ է դրված եղել մարմինը և ինչո՞ւ: Այնտեղ դիազննում չէր արվելու, միայն համազգեստը հանելու համար են այդպես վարվել, ոմանց բարի ծառայություն են մատուցել:
Մահացած որդուս մարմինը ուղեկցողներից մեկը եղել է գումարտակի հրամանատարը: Նա շատ անհոգ է եղել, խոսել է այնպես, կարծես ոչինչ էլ չի եղել: Դա այն հրամանատարներից մեկն է, որի մասին որդիս հոր հետ խոսելիս ասել է` հայրիկ, երկու հոգի ընկած են հետևիցս` զամպալիտն ու գումարտակի հրամանատարը, հատկապես վերջինս:
Այն բոլոր անհրաժեշտ տվյալները, որոնք պետք է օգնեին գործի բացահայտմանը, միտումնավոր ուշացվել են, ինչը խոսում է այն մասին, որ գործը նպատակամղված տարվում է այլ ուղղությամբ, թաքցնելու բանակում իրենց կերակրամանին կպած գազան հրմանատարներին` գումարտակի հրամանատարին, ով որդուս մարմնին ընդառաջ գնացած ամուսնուս ու ազգականներիս ներկայությամբ ասել էր, որ որդիս թույլ սպա է:
Ամուսնուս հարցին, թե առաջինը ով է տեսել մարմինը դեպքից հետո, պատասխանել էր զամպալիտը, որն էլ իբրև թե գրպանից “ինքնասպանության” մասին քսիֆ գրությունն էր հանել և պահել մոտը:
Գրությունն ի հայտ եկավ որդուս բնակարանի խուզարկությունից երկու օր հետո, իսկ բնակարանը խուզարկել են դեպքից տաս օր հետո: Եվ քննիչ Մադաթյանը հայտնաբերված սարքված գրությունը հապճեպ ուղարկում է փորձաքննության: Ինձ համար սարքված այդ գրությունը կոպեկի արժեք չունի, ըստ շարադրվածքի` այն գրվել է սպանությունից հետո:
Որդուս բլոկնոտը, որը չգիտեմ բնակարանից են գողացել, թե ըստ իրենց ասածի գրպանից է հանվել, հոշոտված է որդուս մարմնի նման, բոլոր էջերը պոկել են և թողել երեք էջ, որոնց վրա ամսաթվեր կան և մեկ պոկված էջ, որի վրա սարքված է “ինքնասպանության” գրությունը: Մեզ բնօրինակը ցույց չեն տվել, իսկ ինչպիսի գաղտնիքներ կբացեր բնօրինակը...
Մի՞թե “ինքնասպանության” գնացողը 300 մետր բարձրություն է հաղթահարւմ, սեփական մարմինն է խոշտանգում, ջարդում է գլուխն ու ատամները, կրակում սեփական բերանի մեջ և ոչ թե գազան խոշտանգողների վրա:
Պարոն նախարար, հարց է ծագում. ինչու Երևանի պետական համալսարանի արևելագիտության բաժինն ավարտած 30 ամյա երիտասարդը, ով անփորձ լինելով զինվորական կեղտոտ գործարքներին, որոնց մասին դուք շատ լավ տեղյակ եք, իր դասակի զինվորներին վերաբերվել է ինչպես եղբայրների, ճանաչել ու սիրել է Աստծուն, հանկարծ մոռացավ ամեն ինչ և ինքնասպան եղավ:
Ինչու դուք, որ ամբողջ համակարգի գլուխն եք, թեև հենց Ձեր մասին էլ ասում են, որ թույլ նախարար եք, և Ձեզանից ոչինչ կախված չէ, չեք ուզում քերեք, մաքրեք բանակի և համակարգի վրայի արյունն ու կեղտը, իրոք պատժել մեղավորներին: Եթե դա Ձեր հնարավորություններից դուրս է, ուրեմն դուք էլ որդուս նման “ինքնասպան” եղեք և թողեք մի իսկական գրություն, որ որպես բարձրաստիճան զինվորական ամաչում եք այսպիսի կոռումպացված հայկական բանակ ունենալուց:
Ուրեմն այսպես, բոլոր նրանք, ովքեր կամա, թե ակամա մասնակցել են որդուս սպանությանը, սկսած հրաման տվող գումարտակի հրամանատարից, ում կալանքի տակ վերցնելու փոխարեն ազատել եք աշխատանքից, վկա զինվորներից, կռիվը հրահրողներից, բռնություն գործադրողներից, թևերը բռնողներից, գլխին հարվածողներից (զամպալիտը, որի հարվածի արդյունքում, եթե չի մահացել, ապա ուշաթափ է եղել և այդպես թողել են օրեր շարունակ, մինչև որոշեն, թե ինչ են անում), քննիչից, մարմինը տեղափոխողներից, որոնց բութ մատնահետքերը դաջված էր որդուս ջարդված թևերի վրա, վերջացրած, համակարգը կաշառակերության մեջ թաղողներից, որոնք ոչ միայն իրենց ձեռքերն են թաթախել որդուս արյան մեջ և նրա նման շատ երիտասարդների, բոլորին կանգնեցնում եք դատարանի առջև և ոչ թե որպես սովորական մարդասպանների, այլ որպես հայրենիքի դավաճանների, որոնց համար բացի իրենց փորից ուրիշ սրբություն չկա: Հայրենիքի դավաճաններին պատերազամական իրավիճակում գնդակահարում էին:
Արտակ Նազարյանի մայր` Հասմիկ Հովհաննիսյան
Հ.Գ. Այս նամակը ես ուզում էի ձեզ ուղարկել, բայց համաոզված լինելով, որ այսպիսի նամակներ երբեք չեք ընթերցում, գերադասեցի հրապարակել մամուլում, որպեսզի ստիպված լինեք այն կարդալ
http://www.lragir.am/armsrc/country38212.html
http://www.lragir.am/armsrc/interview38259.html
Խզմալյանի հարցազրույցն է: Շատ լավն է:
Ի թիվս այլ սթափ ճշմարտությունների, ասում է
-Այո, մենք մեկ ազգ ենք, բայց հաստատ մեկ մշակույթ չենք: Եվ Արամ Ասատրյանի կամ Թաթայի կլկլոցների մշակույթի հետ որևէ առնչություն չունեմ և չեմ ուզում ունենալ, սափրագլուխ նախարարներից մինչև իրենց թիկնապահները... այդ սափրագլուխ մշակույթն իմ մշակույթը չէ: Դասակարգային աշխարհում ազգայինը օգտագործվում է, չարաշահվում է աշխատավոր ժողովրդին խաբելու համար: Եվ իրենց դրանում օգնում են ծախված մտավորականները` մենք մի բուռ ազգ ենք, մենք մի ընտանիք ենք, ոչ: Մեր տուն մտած գողից, մարդասպանից մենք տարբեր ենք, և երկխոսություն այստեղ չի կարող լինել, այստեղ կարող է լինել միայն մենամարտ: Իրականում դա էլ իրականանում է:
Mephistopheles
11.09.2010, 00:54
Գագիկ Ջահանգիրյան… P.S.
http://www.youtube.com/watch?v=Oy9-V1pgljM&feature=youtube_gdata
Գագիկ Ջահանգիրյան… P.S.
http://www.youtube.com/watch?v=Oy9-V1pgljM&feature=youtube_gdata
Անհետաքրքիր գյադա է:
95-ին հենց ինքը Խաչիկ Բեզիրջյանին հրել, հանել էր նախագահողի աթոռից, ատրճանակը հանել էր կաբուռից, դրել սեղանին ու ասել, դե հիմա տենանք ով ա դեմ ընտրությունների այ էս արդյունքներին: Իմ կարծիքով հենց այս դրվագն ի նկատի ունենալով Արամն ասեց, որ ասում են, թե ընտրությունների կեղծիքների ավանդույթը ձեզանից է սկսվել:
Ոնց հասկանում եմ, հետագայում համակարգը լցվել էր իրանից բեթար սուբյեկտներով ու 2008-ին ինքն արդեն իր հետագա անձնական բարգավաճումը կապել էր ԼՏՊ-ի վերադարձի հետ:
Էդ առումով, նայելով իրեն, կարելի է պատկերացնել, թե հիմա եղածներն ինչ են: Արամի ու իր հակասությունները տեսանելի էին, ու գագոն դա նույնիսկ քյասար ասեց:
Mephistopheles
11.09.2010, 04:46
Անհետաքրքիր գյադա է:
95-ին հենց ինքը Խաչիկ Բեզիրջյանին հրել, հանել էր նախագահողի աթոռից, ատրճանակը հանել էր կաբուռից, դրել սեղանին ու ասել, դե հիմա տենանք ով ա դեմ ընտրությունների այ էս արդյունքներին: Իմ կարծիքով հենց այս դրվագն ի նկատի ունենալով Արամն ասեց, որ ասում են, թե ընտրությունների կեղծիքների ավանդույթը ձեզանից է սկսվել:
Ոնց հասկանում եմ, հետագայում համակարգը լցվել էր իրանից բեթար սուբյեկտներով ու 2008-ին ինքն արդեն իր հետագա անձնական բարգավաճումը կապել էր ԼՏՊ-ի վերադարձի հետ:
Էդ առումով, նայելով իրեն, կարելի է պատկերացնել, թե հիմա եղածներն ինչ են: Արամի ու իր հակասությունները տեսանելի էին, ու գագոն դա նույնիսկ քյասար ասեց:
դու պտի տիգրան թորոսյանինը տեսնեիր… կեսից կքնես… դրա նման ձանձրալի մարդ չեմ տեսել… ամեն տեսակետից
Մի կողմից նման հարց տալուց էլ պատասխանը պարզ ա, որտև ով ուզում ա լինի, հո չի կանգնելու ասի «Հա՛, ես էսպես ընտրություն եմ կեղծել, էսպես անմեղ մարդու եմ նստացրել, էսպես կաշառք եմ վերցրել...»: Բայց դե մյուս կողմից մենք հո գիտենք, որ սաղ տենց ա:
Մի կողմից նման հարց տալուց էլ պատասխանը պարզ ա, որտև ով ուզում ա լինի, հո չի կանգնելու ասի «Հա՛, ես էսպես ընտրություն եմ կեղծել, էսպես անմեղ մարդու եմ նստացրել, էսպես կաշառք եմ վերցրել...»: Բայց դե մյուս կողմից մենք հո գիտենք, որ սաղ տենց ա:
Դրա համար էլ դա պատմելուց աչքերը հա իջացնում էր...
http://www.lragir.am/armsrc/interview38405.html
Հրանտ-Տեր Աբրահամյանի շատ լավ հարցազրույցն է:
Հրանտ Տէր-Աբրահամեան. Հրապարակախոս
Հրանտ, ըստ Ձեզ, քաղաքական խավից հասարակական պահանջներն այսօր ինչպիսի՞ն են:
Այսօր հասարակության կամ հասարակական պահանջների մասին խոսակցությունները կարծես օդի մեջ լինեն, որովհետեւ դրա համար սոցիոլոգիական գիտական բազա պետք է ունենալ, պետք է լինեն ուսումնասիրություններ, վերլուծություններ, իսկ մենք այդ պատկերը չունենք: Տիրապետող դիմելաձեւը` ժողովուրդ, կարծես այլեւս չի համապատասխանում այսօրվա իրականությանը: Այդ ժողովուրդը եղել է 87-88-ին, որովհետեւ բավական միասեռ հասարակություն է եղել, հիմնականում նույն նյութական պայմաններում են եղել, նույն բնակարաններում են ապրել, տեղեկատվական նույն աղբյուրներից են օգտվել: Հիմա այդ ամենը փոխվել է, եւ գործ ունենք շատ ավելի բազմաշերտ հասարակության հետ, որի իրական պատկերը, սակայն, չունենք, ոչ էլ կարծես առանձնապես ուզում ենք իմանալ, որովհետեւ ավելի հեշտ է, երբ ամեն մեկս մեր պատկերացումներն ու ձգտումները վերագրում ենք ողջ հասարակությանը, չենք ուզում տեսնել, որ տարբեր խավերն ունեն տարբեր շահեր, հակասող շահեր:
20 տարվա ընթացքում հասարակությունը փոփոխությա՞ն է ենթարկվել:
Այսօր, երբ դիմում ենք հասարակությանը ժողովուրդ, պարզ չէ, թե ում ենք դիմում, որովհետև հաստատ մի շարք նոր շերտեր, խավեր են առաջացել, որոնք առաջ չկային` թե նյութական առումով, թե տեղեկատվության ստացման առումով, թե՛ այլ առումներով: Շատ տարբերակված է այս ամենը, բայց դրա հստակ պատկերը չունենք, ամեն ինչ աչքաչափով ենք ասում: Երբ ասում ես պահանջ, հասարակության ո՞ր հատվածի պահանջի մասին է խոսքը: Կարծում եմ` նախ պետք է հասկանալ` իրականում ինչ հասարակություն ունենք, որից հետո նոր` այդ կոնկրետ խավերը ինչ շահեր ունեն: Բացի այդ, կարեւոր է հասկանալ, որ կան ոչ միայն ռացիոնալ ու հաշվարկելի շահեր, ձգտումներ, այլեւ իռացիոնալ: Այսինքն` կարող է թվալ, որ մարդը կամ մարդկանց խումբն ունի ինչ-որ շահեր, բայց իրականում նա, ապրելով որոշակի պարտադրված կամ ժառանգած կարծրատիպերի կամ նույնիսկ մտավոր վիրուսների աշխարհում, կարող է լրիվ այլ պատկերացումներ ունենալ ինքն իր շահերի մասին: Մեր հասարակության մի մասն էլ, ըստ երեւույթին, ապրում է հենց այդպիսի իռացիոնալ պատկերացումների աշխարհում:
Դա՞ է պատճառը, որ համակարգային պայքարը մեզանում չստացվեց կամ չի ստացվում, որովհետև հասարակական մեկ ընդհանուր պահանջ չկա:
Դժվար է ասել, թե արդյոք հասարակության որեւէ խավ կամ խումբ ունի հստակ ձեւակերպված պահանջներ, ու ինքն էլ հասկանում է, թե ինչ է ուզում: Հստակ ձեւակերպումների հարցն ամենաբարդ խնդիրներից է մեզանում: Իրականում, եթե մի քիչ խորանում ես, հասկանում ես, թե մարդկանց մի զգալի մասը, ամենատարբեր շերտերից ու խմբերից, իրենք էլ չգիտեն` ինչ են ուզում: Ապրում ենք անորոշ, վերացական, չհստակեցված բառերի ու եզրերի աշխարհում, որոնց զգալի մասը վաղուց լղոզել կամ կորցրել են իրենց իմաստը: Բացի այդ, ինքներս մեզ լավ չենք ճանաչում, կա նաեւ խնդիր` նկարագրելու մեր իսկ իրական արժեքները, ոչ թե այն, ինչ վերագրում ենք մեզ, թե իբր ունենք, այլ այն իրականը, որով ապրում ենք: Ես չեմ կարող ասել անգամ արդարության պահանջ կա, որովհետեւ` չգիտեմ` ինչքանո՞վ է ինքը` Հայաստանի քաղաքացին, դա ուզում, թե՞ պարզապես գիտի, որ լավ է արդարություն ուզելը, բայց եթե ինքը հայտնվում է այն պայմաններում, երբ իրենից է կախված այդ արդարությունը, ինքը իրականում լրիվ ուրիշ արժեքներով է ապրում, այսինքն` մենք դա էլ ուսումնասիրած չունենք` մեր հասարակության իրական արժեքները որո՞նք են: Չնայած էլի աչքաչափով կարող ենք ասել, որ հայասատանցու համար աշխարհի կենտրոն մնում է իր ընտանիքը, անգամ երեխա ծեծող ոստիկանն է արդարացվում, որովհետև ինքը ընտանիք է պահում: Ուրիշ արժեք ես մեր հասարակության մեջ չեմ տեսել:
Ուզում եք ասել` արդարության պահա՞նջ էլ չկա:
Ուզում եմ ասել, թե ամեն ինչ հարցականի տակ է իրականում:
Հրանտ, սակայն արդյոք հենց արդարության դեֆիցիտի արդյունքում չի մեծացել Հայաստանից մեկնողների թիվը:
Պարզ է, որ Հայաստանն այսօր երրորդ աշխարհի երկիր է, եւ պարզ է, որ երրորդ աշխարհից մարդիկ ուզում են գնալ զարգացած երկրներ: Մանավանդ այն պարագայում, որ կա այսօր հեռուստատեսային պատկերը, իրենք սիրուն կյանքի պատկերն են տեսնում մի քանի հարթության մեջ` եւ նյութապես ավելի ապահով, եւ օրենքի տեսակետից ավելի արդար: Բնականաբար, ձգտում են, որովհետև իրենց երկրներում չեն տեսնում հույսը, թե երբեւէ կլինի: Բացի այդ, մեզ մոտ դա շատ հին ավանդույթ է. առաջին հայ մարդը, որի մասին գրվել է, մ.թ.ա. 6-րդ դարում, Դարեհ Առաջինի Բեհիստունյան արձանագրություններն են, նա մեկն է եղել, ով Հայաստանում չի ապրել, Բաբելոնում ապստամբություն է բարձրացրել. այսինքն` հենց հայերը հայտնվել են պատմության մեջ, իրենք Հայաստանից դուրս են հայտնվել: Սա կեսկատակ, իհարկե: Ինչ-որ տեղ սա ավանդույթ է դարձել: Դե սա փոքր երկիր է` քիչ ռեսուրսներով, եւ բնական է նյութական պատճառով են շատերը գնում: Բայց միայն սա չէ, կա երկրից նեղացվածություն, բայց դա էլ երկշերտ է: Մի մասն արդարության խնդիր ունի, բայց իրականում ես կարծում եմ, որ այս անկախ Հայաստանը շատերի համար հայրենիք չի դարձել, շատ-շատերի հայրենիքը 91-ին կործանվել է, Սովետական Հայաստանը եղել է իրենց հայրենիքը, որն 91-ին կորցրել են և մինչև հիմա չեն կարողանում հաշտվել, գտնել իրենց այս նոր երկրում: Դա էլ պետք չի անտեսել: Հաճախ դժվար է տարանջատել` մարդ իրոք այսօրվա անօրինականությո՞ւնից է դժգոհ, թե՞ իրականում իրա կորուսյալ դրախտ՝ Սովետական Հայաստանն է փնտրում Լոս Անջելեսի արվարձաններում:
Սակայն կոնկրետ հասարակական պահանջներ ենք տեսնում հենց նախաձեռնությունների միջոցով` ՀՀ լեզի մասին օրենքի փոփոխություններին դեմ, բնապահպանական եւ այլն, որտեղ անգամ լիբերալից ազգայնական են միանում, անգամ տարբեր պահաջներ ունեցողները:
Հայաստանում չկան լինբերալներ, ազգայանական, պետք չէ հորինել այն, ինչ իրականում գոյություն չունի: Դա ի վերջո սխեմա է, որն արևմտյան ժողովրդավարական համակարգերում գործում է, բայց այսօրվա պայմաններում Հայաստանում չի կարող գործել: Կարող են լինել դրա սաղմերը, բայց լուրջ խոսել, որ սա լիբերալ է, ազգայնական, կարծում եմ, սխալ է: Իսկ ինչ վերաբերում է նախաձեռնություններին, պարզ է, որ դրանք ի սկզբանե դրական երևույթ են` լեզվի, բանակի, բնապահպանական: Ես այս ամեն ինչը նորից գնահատում եմ վերջին երկու տարիների կոնտեքստում, որովհետեւ նախ եղավ քաղաքական ակտիվացում, որը շատ մարդկանց ակտիվացրեց, բերեց դաշտ: Եթե այդ նախաձեռնությունների կազմն ես նայում, տեսնում ես, որ մեծ մասը մարդիկ են, ովքեր ակտիվացան 2008-ին և հիմա իրենց տեղն են գտնում, քաղաքացիական ակտիվությունն այդտեղ են դրսևորում: Իրականում, սակայն, դրանցում դեռ բավական քիչ մարդիկ են ընդգրկված, հասարակության լայն շերտեր չկան, բայց որքան կա, դա էլ ավելի լավ է, քան եղել է դեռ մի 3-4 տարի առաջ:
Սա կարևո՞ր է, որովհետեւ ըստ էության քաղաքական խավին ստիպում է գնալ զիջումների:
Սա ինքն իրենով արժեք է, որովհետև քաղաքական ակտիվության իմաստը ի վերջո քաղաքացիական և հասարակական ակտիվությունն է: Եթե քաղաքական ակտիվությունը նպաստեց նրան, որ առաջացավ քաղաքացիական ակտիվություն, ուրեմն դա իր դրական արդյունքները բերեց: Եթե չառաջացներ, ուրեմն կարող էինք ասել, որ ինքն ինչ-որ իմաստով փուչ դուրս եկավ: Ի տարբերություն քաղաքականի` քաղաքացիականն ինքնանպատակ է, որովհետև ի վերջո հասարակությունն ինքն իր խնդիրները պետք է լուծի, ու եթե հասարակությունը չսահմանափակի իշխանությանը, ցանկացած իշխանություն կվերածվի բռնակալության:
Փաստորեն մեկ միասնական պահանջ չկա, բայց քաղաքական խավի կողմից ազգային միասնության գաղափարն է առաջ քաշվում: Ի՞նչ եք հասկանում Դուք դրա տակ:
Իմ կարծիքով, ազգային միասնությունն այն ձեւով, որ օգտագործվում է, հիմար միֆ է, դրա տակ ոչինչ էլ պետք չի հասկանալ, բացի վերբալ օնանիզմից ու պարզունակ մանիպուլյացիայից: Դրա ենթատեքստը միասեռ հասարակության մասին պատկերացումներն են, որը չունի ներքին կոնֆլիկտներ, բոլոր կոնֆլիկտները լղոզվում, սղվում են` հանուն ինչ-որ միֆական միասնության: Իրականում ճիշտ հակառակն է պետք: Ինչքան ավելի բազմազան է հասարակությունը, այնքան ավելի ուժեղ, ավելի ճկուն, ավելի դիմացկուն է նա: Երկրորդ` եթե խոսքն ինչ-որ շատ պարզունակ համայնքային կյանքի մասին չէ, այլ քիչ թե շատ հասուն հասարակության, չի կարող այդտեղ կոնֆլիկտ չլինել, անխուսափելի են շահերի բախումները, որովհետեւ անխուսափելի է շահերի, խմբերի բաժանումը: Իսկ ժողովրդավարական պետության խնդիրն այն է, որպեսզի այդ բախումները չվերածվեն քաղաքացիական պատերազմի դրսևորումների, այլ կառավարելի լինեն: Եթե քո հասարակությունը բաղկացած է տարբեր շերտերից, որոնք ունեն իրար հակասող շահեր եւ եթե դու հաստատում ես այնպիսի իշխանություն, որ միայն մի խավի դիկտատուրան է մեծ հաշվով, և կանոններն այնպես ես սահմանում, որ ամեն ինչ այս մի խավին` մնացած բոլոր խավերի հաշվին, բնականաբար, դա չի կարող է չառաջացնել մարտի մեկի նման դեպքեր, հեղափոխական իրադրություններ: Միասնության շամանական կոչերը վերածվում են իշխանության ձեռքին գործիքի, որ իբր ազգը միասնական է, բայց օլիգարխը ինչ ուզի, կարող է անել, իսկ միջին կամ ստորին խավի ներկայացուցիչն անպաշտպան է:
Ժողովրդավարությունը այդ կոնֆլիկտները ոչ թե անտեսում է, այլ առաջարկում, ասում է` խաղի կանոններ, համաձայն որոնց տարբեր հակադիր շահերի կրողները կարող են միմյանց հետ մրցել քիչ թե շատ հավասար պայմաններում: Դժվար է պատկերացնել բազամաշերտ հասարակության արդյունավետ կառավարման այլ ձեւ: Պետք է հասկանալ, որ հասարակությունը, պետությունն ինչ-որ մեծ ընտանիք չէ, համայնք չէ, որ այն ղեկավարես` ելնելով ինչ-որ պապական պատկերացումներից: Չեք կարող դուք բարդ մեխանիզմներ կառավարել հայրիշխանական ընտանիքի մոդելով, այն էլ այնպիսի ընտանիքի, ուր միասնականության եւ սիրո մասին խոսքերի քողը ծածկում է բռնությունը, անարդարությունը, շահագործումը եւ անհավասարությունը:
Այսինքն` քաղակական խավն ադեկվատ չէ՞ այսօրվա խնդիրներին:
Ես չգիտեմ` ինչ է քաղաքական խավը: Եվ ընդհանրապես, չեմ կարող ասել, թե էսօր քաղաքական ո՞րն ա Հայաստանում: Որովհետեւ կա գրեթե դասական գաղութատիրական կառավարչական վերնախավ՝ իր կառավարությամբ եւ իր մտավորական փոքրիկ “գռուպպա պադերժկի”-ով՝ հիմնականում ռուսական էշություններից գաղափարապես սնվող, եւ դա քաղաքական վերնախավ չէ, որովհետեւ նրանք քաղաքական սուբյեկտ չեն, այլ տվյալ տարածքի կառավարիչ, ֆորպոստի սպասարկու անձնակազմ: Եվ մյուս կողմից, կա ընդդիմություն, ուր կենտրոնացված են քաղաքականի, անկախության մնացորդները եւ ապագա քաղաքականի սաղմերը միաժամանակ: Գաղութատիրական վարչակազմը, մի կողմից, ադեկվատ չէ ժամանակի պահանջներին եւ տարբերակ չունի ուշ թե շուտ իր տեղը չզիջելու, ռադը չքաշելու, մյուս կողմից էլ բնական է, որ պետք է կառչի իր ունեցածից, որովհետեւ ի վերջո այստեղ կապիտալի հարց է, մարդիկ կուտակել են շատ լուրջ կապիտալներ, ընդ որում դրա մի զգալի մասն իրենց երկրի անկախությունն ուղղակի կամ անուղղակի վաճառելով, և բնական է, որ այդ կապիտալը մարդիկ չեն կարող այսքան հեշտ և հանգիստ զիջել: Դրա համար է կարևոր հասարակական ակտիվության բարձրացումը, այսինքն` հասարակությունն ի վերջո պետք է կարողանա սահմանափակել իշխանությանը թեկուզ սկզբում փոքր հարցերում, դրա այլընտրանքը զինված ապստամբությունն է: Ի վերջո, իրենք էլ Ստալին չեն, 37 թվի դիկտատորներ չեն, այդ ռեսուրսը չունեն, որ բռնեն բոլորին վերացնեն, թե չէ վաղուց սաղիս սատկացրել էին, իրենք որոշակի սահմանների մեջ են, ասենք կարող են մարտի 1 կազմակերպել, բայց չեն կարող հավերժ ռազմական դրություն մտցնել: Իսկ զինված ապստամբության դեպքում շատ մարդ պետք չէ, դա մի 30 հոգով էլ կարելի է անել, բայց հետո էդ 30 հոգին հանուն ինչի՞ պետք է զիջեն իրենց արյունով նվաճածը հասարակությանը, ինձ ու քեզ: Նրանք նույնպիսի եւ ավելի վատ բռնակալների են վերածվելու: Այդ պատճառով հասարակության պայքարն իր իրավունքների համար այլընտրանք չունի: Տանը նստելով` դուք երբեք չեք վերանվաճի այն ինքնիշխանությունը, որը պատկանում է ձեզ սահմանադրությամբ, բայց որը խլել են ձեզանից ռուսներն ու իրենց խամաճիկները:
Իսկ թեժ աշնան զգացողություններ ունե՞ք:
Իրականում ինձ համար միշտ էլ թեժ է, այս պահին էլ է այն թեժ, տարվա ցանկացած եղանակին էլ: Ես էդպիսի հարցեր չեմ հասկանում: Էն պահից, երբ 2007-ին Նիկոլ Փաշինյանի կոչով ես ու իմ նմանները միացան քաղաքացիական պայքարի, եւ հետո էլ 2008-ից հետո, իմ համար թեժ ու ոչ թեժ չկա: Մենք դեռ 2007-ին մի սկզբունք էինք ձեւակերպել՝ երբեք չոգեւորվել ու երբեք չհիասթափվել: Հանուն այդ սկզբունքի այսօր էլ մարդիկ նստած են բանտերում: Ես համոզված եմ, որ ես մասնակցում եմ արդար գործի, ու դա քաղաքականից էլ բարձր է, դա ի վերջո բարոյականության խնդիր է, քրիստոնյա մարդու խնդիրն է լինել արդարության կողմը, ուզում է թեժ լինի, ուզում է չգիտեմ ինչ լինի: Սա էլ մեր սերնդի ճակատագիրն է՝ կամուրջ լինել, որը անցում է ապահովելու դեպի Ազատ Անկախ Հայաստան, իսկ թե քանի տարի կամ քանի ամիս պետք կլինի այդ անցումը կատարելու համար, թող ուրիշները դարդ անեն, ես խնդիր չունեմ:
ԶՐՈՒՑԵՑ ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆԸ
http://www.azg.am/AM/2010091425
Ազգում է տպագրված:
ՎՐԱՑՈՒ ՔԵՖՆ ՈՒ ՀԱՅԻ ԶԲՈՍԱՆՔԸ
ՀՈՎԻԿ ԱՖՅԱՆ,
Կովկասում ժամանակին այսպիսի արտահայտություն կար` «Բաքվում աշխատիր, Թբիլիսիում քեֆ արա, Երեւանում զբոսնիր»: Սովետական «եղբայրական» ժամանակներից մի քանի տասնամյակ անց այս արտահայտությունը շատ քիչ է կորցրել իր արդիականությունը: Հիմնվելով ադրբեջանցի լրագրողների խոսքերի վրա, Բաքվում այժմ էլ կարելի է «լավ փող աշխատել», Ադրբեջանի մայրաքաղաքը հիմա էլ խոշոր արդյունաբերական կետրոն է, առաջին հերթին, անշուշտ, նավթաարդյունաբերական, Թբիլիսիի պանդոկներում ու նորահայտ «Փաբ»-երում էլի կարելի է ուզածիդ պես քեֆ անել (եթե, իհարկե, ունես կլորիկ գումար), իսկ Երեւանում կարող ես անցկացնել ամենալավ էքսկուրսիաները` կովկասյան մայրաքաղաքներից, սա, ի դեպ, նաեւ վրացի ու ադրբեջանցի լրագրողների խոսքերով:
Ռուսթավելի-Աբովյան
Թբիլիսիի կենտրոնական` Ռուսթավելու պողոտայում, առաջինն, ինչ աչքի է ընկնում, բացի, իհարկե, պետական հիմնարկներից, մուրացկաններն են` յուրահատուկ սեւ զգեստներով, գրեթե հինգ մետրը մեկ, կանգնած են նրանք, եւ, տարօրինակորեն, խոսում են հայերեն, ադրբեջաներեն, ռուսերեն, անգամ երբեմն անգլերեն: Երեւանի Աբովյան փողոցում նույնպես կարելի է տեսնել մուրացկանների, սակայն ոչ այդքան շատ... եւ եթե մուրացկանների քանակով կարելի է որոշել քաղաքի սոցիալական ճիշտ մակարդակը, ապա Երեւանը շատ ավելի բարեկեցիկ քաղաք է:
Երեկոյան ժամերին Ռուսթավելիում ավելի քիչ մարդ կարող ես տեսնել, քան մեր Աբովյանում: Սա, սակայն, չի նշանակում, որ Վրաստանի մայրաքաղաքը սակավամարդ է, պարզապես շատերը պանդոկ-ռեստորաններում են: Իսկ մանավանդ տաք եղանակին Աբովյան փողոցի անցուդարձի մասին խոսելը, կարծում ենք, ավելորդ է. ինչպես արդեն նշեցինք` Թբիլիսիում քեֆ արա, Երեւանում զբոսնիր: Հետաքրքական է, որ այս վերջինն այն պարագայում, որ թիֆլիսյան կենտորանական ռեստորաններում կամ թեթեւ պանդոկներում ավելի թանկ են «բոլոր տեսակի հաճույքները», քան Երեւանում, սակայն, ինչպես ասում են` ավանդույթի դեմ այլ գործոններն անզոր են:
Մի ավանդույթ, սակայն, բազմազգ Թբիլիսիում խախտվել է. անգամ Ռուսթավելիում անզեն աչքով չես գտնի որեւէ խանութ, որեւէ ռեստորան` վրացերենից բացի այլ մակագրությամբ. ամենուր վրացական դրոշներ (ինչը, խոստովանենք` ընդօրինակելի է, եւ աչք շոյող - Հ. Ա.), վրացերեն մակագրություններով ռեստորաններ: Մտնենք դրանցից մեկը: Նախ նշենք, որ Թբիլիսում ոչ ոք ուշադրություն չի դարձնում ռեստորանի արտաքին ու ներքին շքեղ դիզայնին: Այնտեղ չես տեսնի երեւանյան գերժամանակակից սրահներով, պատերով ռեստորաններ. Թբիլիսում սիրում են իրենց` վրացական պատմությունը եւ կարողանում են պահպանել այն, նույնիսկ երբեմն չափազանցելով: Օրինակՙ երեւանյան ռեստորանի շքեղ ջահերի փոխարեն` Թբիլիսում կարելի է տեսնել ճրագաջահեր` առաստաղից կախ, պատերին, ասենք` եղջերուի գլուխ, գորգեր... Սպասարկման առումով մեր մայրաքաղաքը, կարծում ենք, առաջատարն է. օրինակՙ 10 խինկալին Երեւանում կբերեն առավելագույնը 10 րոպեից, Թբիլիսում, սակայն, կարող է տեւել անգամ 40 րոպե: Իսկ ընդհանուր առմամբ` թիֆլիսյան ռեստորանը շատ ավելի հետաքրքրական է երեւանյանից. աղմուկ, անգամ ամենաթանկ ռեստորաններում` հասարակական, նույնիսկ, ընտանեկան մթնոլորտ, որտեղ սեղան-սեղան երգում են, որտեղ մի սեղանի տղամարդը կարող է պարի հրավիրել մեկ այլ սեղանի կնոջը, որտեղ կարող ես միանալ հարեւան սեղանի տղամարդկանց ու պարզապես խմել նրանց հետ` վերջիններիս հաշվին: Երեւանում նման բան ուղղակի անհնար է:
Սրանք գրեթե համարժեք «երեւույթներ» են, սակայն նրանց առօրյան` ոչ այնքան: Եթե «բիճոն» սովորաբար եվրոպական սանրվածքով, ազատ հագուստով, գրեթե միշտ` աղջկա ուղեկցությամբ երիտասարդ է, ապա «ախպերը»` կարճ սանրվածքով, հիմնականում սեւ հագուստով ու հաստ ոսկյա շղթայով ու հիմնականում իր նման ախպերների ուղեկցությամբ երիտասարդն է: Միակ բանը, որը միավորում է այս երկուսին, որպես կանոն, մեքենայի առկայությունն է, մեքենայում բարձր միացված երաժշտությունը, եւ, անշուշտ, կովկասյան տաքարյունությունը: Բացի սրանիցՙ բիճոն ռեստորան-պանդոկում լիարժեք կարող է քեֆ անել ոչ միայն «ուտել-խմելով», այլեւ երգելով` անգամ ազգային երգեր, ախպոր համար, սակայն, ռեստորան գնալը «հաց ուտելու» խորհուրդ ունի, ոչ միայն չեն երգում ազգային երգեր, այլեւ... շատերը անգամ չգիտեն:
Իսկ օրիորդների վերաբերյալ` կրկին տարբերություններն ավելի շատ են, քան նմանությունները. ամենակարեւորը, ինչն աչքի է զարնում` վրացուհիները... ժպտում են, ընդ որումՙ հաճախ առիթը պարտադիր չէ, նրանք կարող են ժպտալ անծանոթին անգամ: Նրանք բոլորովին ուշադրություն չեն դարձնում առօրյա զգեստին, ավելի մարդամոտ են, ավելի շատ եւ հաճախ են ծխում:
Ռուսթավելին արդեն ավարտվում էր. փողոցի մի անկյունում 7-8 հոգի` աղջիկ-տղա, գարեջուր էին խմում, ծխում, աղմկում... Երեւանում այսպիսի «բացահայտ բաներ» չես տեսնի` այն էլ կենտրոնական փողոցներում...
Եթե հայ-վրացի նկարագրված տարբերությունները բերենք քաղաքական հարթություն մի քայլից կստանանք հայաստան- վրաստան ներկա տարբերությունների քոքն ու պատճառները: Վրացի Բիճոն կյանքին հանգիստ նայող, աշխարհից տեղյակ ջահելն է, որը վաղը կդառնա վրացի հասուն մարդ, մասնագետ, պաշտոնյա, իսկ հայ անհումոր ախպերն ու նանարը՝ էն խմորն է, որից մենակ տուպոյ ոստիկան, "չէ" ասող քարտուղարուհի ու ԲՏ- վերխուշկա է գոյանալու:
Բյուրեղացման պրոցեսի պես գործ է: Ինչ ցանում ենք, էն էլ հնձում ենք: Մենք ցանմում ենք իրար հանդեպ ատելություն, անգրագիտություն, պաշտոնյաների ավտարիտետի դեմ կզողականություն, ստանում ենք անասուններ: Իրենք նորմալ կյանքի զակազ են տալիս- ստանում են կենսունակ մարդիկ ու հասարակություն: Հայ ու վրացի ոստիկանները օդից չեն ընկնում: Վրացին դուրս է գալիս վրացական մթնոլորտից ու աշխատում է որպես մարդ -ոստիկան: Հայ ոստիկանը լուս աշխարհ գալուց բացում է աչքը՝ արդեն ԲՏ-ու բոլոր պարագաները շրջապատում են, մնում է նայի, յուրացնի ու կաշառքը տա՝ անցնի աշխատանքի::angry
Հրանտ-Տեր Աբրահամյանը գրել էր, որ վրացիք դեռ 93 -ին իրենց ներսում գլուխ բարձրացնող ԲՏ-ու գլուխը ֆիզիկապես կոտրեցին ու առաջ անցան: Մենք էդ տարբերությունը դաժե ունակ չենք տեսնելու:
Մեկդ ունի սրա լինքը՞
Վերջին օրերին ինտերնետային տարբեր կայքերում տարածվել է սահմռկեցուցիչ մի տեսագրություն` որպես բանակում տիրող բարքերի մի օրինակ։ Սպան՝ գոտկատեղից վերեւ մերկ, հրեշային ու անասնատիպ մի կերպար, կանաչների մեջ նստած ճաշում է, իսկ նրա դիմաց երկու զինվորներ են նստած։ Վերջիններիս նա հերթով հրամայում է գլուխը մոտեցնել, բռնում, ամբողջ ուժով քաշքշում է զինվորների ականջներից, ապա հարվածում դարձյալ ականջներին` ափի այնպիսի դիրքով, որ արտաքին կապտուկներ չառաջանան, բայց պայթեն թմբկաթաղանթները։
Երկու զինվորները լուռ ու անմռունչ միմյանց հերթագայելով, ըստ հրամանի, մոտենում են նրան։ Հստակ երեւում է, որ զինվորները ոչ թե, ասենք, պատժվում են ինչ-որ զանցանքի համար, այլ դա հրեշատիպ սպայի համար ճաշին ուղեկցող ճիվաղային մի ծիսակատարություն է։
http://www.a1plus.am/am/social/2010/09/11/army
http://www.a1plus.am/am/social/2010/09/11/army
Էս վաաբշե վատատես եմ, բայց իմ կարծիքով էս շատ վատ թատրոն ա բանակի դեբիլիզմը ցուց տալու նպատակով:
Բացատրեմ
-Վաաբշե հայ ԲՏ—ու հիմնական զենքը քֆուրն ա: էդքան ականջների հետ խաղալ ու մի հատ քֆուր չտալը անբնական ա:
-Աջից նստած զինվորը սկզբից ոնց որ թե քթի տակ խնդում էր:
-հարվածները շատ թույլ էին ու հիմնականում ականջից հեռու:
- էդ տկլորի դեմի կերակուրը վաաբշե չէր բռնում իրա շեֆությանը:
-4 րոպեյվա մեջ չաղը ոչ մի նոր հարված, նվաստացում չհնարեց:
Իսկ եթե դա թատրոն չի ու գործ ունենք էդ աստիճանի անհունար, առանց ֆանտազիա ու անուղեղ անասուննների հետ, ապա դա բարքերի հետ կապ չունի, սրոչնի միջազգային կարանտին ա պետք հայկական բանակի շուրջ, դեբիլիզմի բացիլի դեմն առնելու համար:
Ես ել եմ էդ ասում Բիձ ջան.. առանց քֆուր ոնց կլնի... գոնե ասենք քֆուր էլ չէ, առանց ձեռ առնելու.. օրինակ "հո շատ չցավաց արա..արի մասսաժ անեմ անցնի...":
Իսկ սա էշի նման մենակ թեթևի մեջ խփումա, բա դեմի դրած "ուտուշ-խմուշը"...
«Չորրորդ ինքնիշխանություն». Յութուբյան աղմկահարույց տեսանյութի սադիստի ինքնությունը հայտնի է
Մեր ունեցած տեղեկությունների համաձայն՝ ՀՀ պաշտպանության նախարարության ղեկավարությանն արդեն հայտնի է, թև ով է այն սադիստը, որ յութուբյան աղմկահարույց տեսանյութում ստորացնում է երկու շարքային զինվորների։ Մեր աղբյուրի փոխանցմամբ, սակայն, հիմա Պնախարարության վերնախավը մտորում է ինչպես հասարակությունից գաղտնի պահել նրա անուն-ազգանունը։ Մտավախության պատճառն այն է, որ այս սադիստի ինքնության հրապարակայնացմամբ, հնարավոր է, հասարակության մեջ թշնամանքի նոր ալիք ահագնանա՝ կապված կլանի և նրա անպատժելիության հանգամանքի հետ։
Պատկերացնո՞ւմ եք՝ ինչ կլինի, եթե պաշտոնապես հայտարարվի սադիստի անուն-ազգանունը. ճիշտ է՝ մի քանի րոպեի ընթացքում մի բուռ Հայաստանում բոլորը շատ արագ կտեղեկանան, թե որտեղից է «առաջացել» նշված անուն-ազգանունով զինվորականը։ Կարծում ենք՝ հասկացաք։
Tert.am (http://tert.am/am/news/2010/09/16/4rd/)
առանց քֆուր ոնց կլնի... գոնե ասենք քֆուր էլ չէ, առանց ձեռ առնելու..
Կլնի ministr ջան, կլնի: Ով շփվել է ղարաբաղցի աֆիցեռների հետ, ուրեմն կիմանա, որ էդպես էլ է լինում: :(
գրածներից որն է վատ հոտովը՞
Սխալ կա, մուղամ կա՞:
Այ սրանից ա վատ հոտ գալիս:
- 1994թ. հրադադարից հետո Հայաստանում բնակություն հաստատած ղարաբաղցիների ինքնակամ ետ վերադառնալը Արցախ` տեր կանգնելու պապենական հողերին եւ շենացնելու նորանկախ պետությունը,
Վերջում չբերեն, ղարաբաղցի հայաստանցի իրար հագցնեն:
Ձայնալար
17.09.2010, 00:09
Այ սրանից ա վատ հոտ գալիս:
Վերջում չբերեն, ղարաբաղցի հայաստանցի իրար հագցնեն:
Համաձայն եմ Տերևի հետ, ավելի անասուն նախադասություն դժվար էր ձևակերպել: Մեկն ասի այ դեգենեռատ, բա դո՞ւ խի չես գնում քո գեղը շենացնելու:
Համաձայն եմ Տերևի հետ, ավելի անասուն նախադասություն դժվար էր ձևակերպել: Մեկն ասի այ դեգենեռատ, բա դո՞ւ խի չես գնում քո գեղը շենացնելու:
Ձևակերպման ու պահանջի հետ գործ չունեմ:
Բայց խնդիրը կա, առկա ա, շատ լուրջ խնդիր ա: Մեր դիրքերը մեծապես թուլացել են հենց մարդաթափման, ԼՂ-ից արտագաղթի (Հայաստան ու արտասահման) պատճառով: Պարզ է, ակնհայտ է, անառարկելի ճշմարտություն է, որ ԼՂ-ում բնակչությունն ինչքան շատ լինի, էնքան մեր դիրքերն ավելի ուժեղ կլինեն: ԼՂՀ վերաբնակեցումը, ներգաղթը կարևորագույն խնդիր ա, ու պարզ ա, որ դա ավելի ռեալ ու ճիշտ ա կազմակերպել հենց էնդեղից արտագաղթածներով: Պարտադրելու իրավունք, պահանջելու իրավունք, թերևս չունենք (չունի ոչ մեկը): Բայց խնդիրը ձևակերպերման կարիք իմ կարծիքով էլ ունի:
Ինչ-որ մեկի իր գյուղ վերադառնալը սրա հետ համեմատելը իմ կարծիքով տեղին չի: ԼՂՀ վերադարձը, ԼՂՀ խիտ բնակեցումը (վերաբնակեցումը) ռազմավարական խնդիր ա: Այսուհանդերձ Հայաստանի գյուղեր վերադառնալը ու գյուղերը վերաբնակեցնելն էլ ա կարևոր խնդիր, որն ունի ձևակերպման ու լուծման կարիք:
Պարզ բան ա, որ ինչքան սահմանամերձ գյուղերը, կամ Ղարաբաղը բազմամարդ լինեն էնքան լավ, բայց էտ փաստը բոլորովին չի փոխում սույն հոդվածի սադրիչ բնույթը ու իրա հեղինակի դեգենեռատ լինելու փաստը, ինչու հենց Ղարաբաղցիները գնան հետ, թող ասենք Նոյեմբերիանցիները գնան, կամ բոլոր սահմանամերձ գյուղերից եկածները, հասկացանք, որ Ղարաբաղից եկածների մեջ լիքը կան մարդիկ որոնք Ղարաբաղյան կլանի անդամ են, դա չի նշանակում որ պիտի բոլորին փորձել չափել նույն արշինով ու շեշտելով միայն ղարաբաղցիներին՝ ատելություն սերմանել ոչ արցախցիների մեջ:
Պարզ բան ա, որ ինչքան սահմանամերձ գյուղերը, կամ Ղարաբաղը բազմամարդ լինեն էնքան լավ, բայց էտ փաստը բոլորովին չի փոխում սույն հոդվածի սադրիչ բնույթը ու իրա հեղինակի դեգենեռատ լինելու փաստը, ինչու հենց Ղարաբաղցիները գնան հետ, թող ասենք Նոյեմբերիանցիները գնան, կամ բոլոր սահմանամերձ գյուղերից եկածները, հասկացանք, որ Ղարաբաղից եկածների մեջ լիքը կան մարդիկ որոնք Ղարաբաղյան կլանի անդամ են, դա չի նշանակում որ պիտի բոլորին փորձել չափել նույն արշինով ու շեշտելով միայն ղարաբաղցիներին՝ ատելություն սերմանել ոչ արցախցիների մեջ:
Ես սկզբից շեշտեցի, որ սույն հայտարարության ձևակերպման հետ գործ չունեմ:
Ուղղակի ուզում եմ հստակեցնել, որ խնդիրը կա, առկա ա:
Իսկ էդ հայտարարության մեջ ես ղարաբաղցի-հայաստանցի տարանջատման, ատելություն սերմանման միտք, ճիշտն ասած, չեմ տեսնում (ես հայտարարությունը տարածողներին հակակրում եմ, ու չնայած դրան նման շեշտադրում չեմ տեսնում): Խնդրից պետք չի փախնել:
հ.գ. Հետ գնալը թողնենք մի կողմ: Իհարկե անհրաժեշտ է վարել քաղաքականություն, որը կվերաբնակեցնի (խիտ կբնակեցնի) թե՛ Ղարաբաղը, թե՛ Նոյեմբերյանը, թե՛ սահմանամերձ գյուղերը: Եվ իհարկե առավել հեշտ ու ճիշտ ու նորմալ է դա փորձել կազմակերպել այնտեղից եկածներով: Բայց ես չեմ կարծում, որ դա պետք է լինի նման կոչով: Դրա համար պետք է նորմալ քաղաքականություն վարվի, ագիտացիա արվի, բացատրվի խնդրի կարևորությունը, վերադարձի հնարավորություն ու կենցաղի պայմաններ ստեղծվի:
Ձայնալար
17.09.2010, 09:18
Ձևակերպման ու պահանջի հետ գործ չունեմ:
Բայց խնդիրը կա, առկա ա, շատ լուրջ խնդիր ա: Մեր դիրքերը մեծապես թուլացել են հենց մարդաթափման, ԼՂ-ից արտագաղթի (Հայաստան ու արտասահման) պատճառով: Պարզ է, ակնհայտ է, անառարկելի ճշմարտություն է, որ ԼՂ-ում բնակչությունն ինչքան շատ լինի, էնքան մեր դիրքերն ավելի ուժեղ կլինեն: ԼՂՀ վերաբնակեցումը, ներգաղթը կարևորագույն խնդիր ա, ու պարզ ա, որ դա ավելի ռեալ ու ճիշտ ա կազմակերպել հենց էնդեղից արտագաղթածներով: Պարտադրելու իրավունք, պահանջելու իրավունք, թերևս չունենք (չունի ոչ մեկը): Բայց խնդիրը ձևակերպերման կարիք իմ կարծիքով էլ ունի:
Ինչ-որ մեկի իր գյուղ վերադառնալը սրա հետ համեմատելը իմ կարծիքով տեղին չի: ԼՂՀ վերադարձը, ԼՂՀ խիտ բնակեցումը (վերաբնակեցումը) ռազմավարական խնդիր ա: Այսուհանդերձ Հայաստանի գյուղեր վերադառնալը ու գյուղերը վերաբնակեցնելն էլ ա կարևոր խնդիր, որն ունի ձևակերպման ու լուծման կարիք:
Ախպերություն, միհատ նայի ինչ ա գրած՝
«1994թ. հրադադարից հետո Հայաստանում բնակություն հաստատած ղարաբաղցիների ինքնակամ ետ վերադառնալը Արցախ»:
Այսինք կռվի ժամանակ եկածներին ինքը մեծահոգաբար ներում ա, ասում ա դե մարդիկ հարգելի պատճառ են ունեցել, թող մնան, իսկ այ ով որ հետո ա եկել, թող ռադը քաշի իրա պապենական հողը շենացնելու: Արցախը բնակեցնելու կարևորության մասին խոսելն ավելորդ եմ համարում՝ դա ավելի քան տրիվյալ է: Կարելի էր էդ սադրիչ ու պառակտող նախադասության փոխարեն գրել՝ «սերտ համագործակցություն ԼԽՀ իշխանությունների հետ Արցախի բնակեցման համար պարարտ հող ստեղծելու համար», օրինակ: Կամ ինչի՞ մենակ Հայաստանում բնակություն հաստատած ղարաբաղցիները, Ռուսաստան արտագաղթածները չգա՞ն շենացնելու պապերի հողը: Նորից եմ ասում, սահմանամերձ շրջանների՝ այդ թվում, Արցախի բնակեցումը շատ լուրջ ռազմավարական խնդիր ա, բայց դրա համար պետք ա նպաստավոր պայմաննր ստեղծել, որ ով ուզի, գնա բնակեցնի: Մեկը ես, կարող ա գնամ Մեղրիում հաստատվեմ, եթե նպաստավոր պայմաններ լինել, բայց ոչ մի գրամ մեղրեցու արյուն չի հոսում մազանոթներովս, մյուսն էլ կարող ա ղարաբաղցի ա, բայց իրան ստեղ ա դուր գալիս, ու հեչ էլ ցանկություն չունի Ղարաբաղ գնալու:
Ձայ, կարդա նախորդ գրառումս :)
Նույն բաներն ենք ասում: Ուղղակի երբ խնդիրը ձևակերպվում ա, պետք չի միանգամից հակազդեցության մեխանիզմներ մշակել, իմ կարծիքով, կարելի ա նշել խնդրի ձևակերպման սխալները (դա քո կողմից, քո կարծիքով սխալը նշվեց միայն իմ գրառումներից հետո):
Ինչ վերաբերվում ա 94 թ.-ից հետոյին, ապա դա որոշակի մոտեցում ա, որին ես հիմնականում համաձայն չեմ, չնայած իրա ճիշտ լինելուն (նվաճված հողում ճիշտ կլինի մնալ ու ամրացնել հիմքերը, ինչքան էլ որ բարդ ա, անհատապես ոչ մեկին մեղադրելու բարոյական իրավունք չունեմ):
ՀԱՆՐԱՀԱՎԱՔԻՑ ԱՌԱՋ ՍԿՍՎԵԼ Է ԵՐԹՈՒՂԻՆԵՐՆ ԱՐԳԵԼԵԼԸ
Զովունու 36 համարի ավտոբուսը առավոտվանից քաղաք չի գալիս: Ինչպես տեղեկացանք ուղեւորներից, վարորդներն ասել են, որ իրենց հրամայված է քաղաք չքշել: Պատճառը այսօր Հայ ազգային կոնգրեսի կազմակերպած հանրահավաքն է:
Աղբյուր՝ Լրագիր (http://lragir.am/armsrc/country-lrahos38575.html)
Աղբյուր՝ Լրագիր (http://lragir.am/armsrc/country-lrahos38575.html)
Մեկ անգամ ևս պարզվեց իշխանությունների իսկական մառշոուտնու շոֆեռ դեմքը - մի հատ գրանցենք էս երթուղու պահը ու ներկայացնենք ԵԽԽՎ, ԵԱՀԿ, ՄԱԿ, ԱՄՆ ՊետԴեպարտամենտ, ՃՎԶ, ԿԽՃՄ, ՅՌՍՏ .......
---------- Ավելացվել է՝ 11:15 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 11:11 ----------
Համաձայն եմ Տերևի հետ, ավելի անասուն նախադասություն դժվար էր ձևակերպել: Մեկն ասի այ դեգենեռատ, բա դո՞ւ խի չես գնում քո գեղը շենացնելու:
Ապեր, իրանց գեղը կարող երկու երկրների միջև տարածքային վեճի առարկա չի: :D
Գաղափարը վատ չի, ձևակերպումը մի քիչ ախմախոտ ա: Ձեռներդ դրեք խղճներիդ ու ասեք - կարո՞ղ ա հոգու խորքում համաձայն չեք, որ ղարաբաղցիք հյուսիսային պողատայից պտի վերադառնան Ղարաբաղ: Համ էլ որ հանրաքվել լինի, գլխաքանակ ա պետք ապահովել: Վատ չի լինի, որ Արարատի մարզից էլ, ասենք Աբրահամյան Հովիկը իրա սաղ տնով տեղով գնա Մարտակերտում ապրի:
Ես սկզբից շեշտեցի, որ սույն հայտարարության ձևակերպման հետ գործ չունեմ:
Ուղղակի ուզում եմ հստակեցնել, որ խնդիրը կա, առկա ա:
Իսկ էդ հայտարարության մեջ ես ղարաբաղցի-հայաստանցի տարանջատման, ատելություն սերմանման միտք, ճիշտն ասած, չեմ տեսնում (ես հայտարարությունը տարածողներին հակակրում եմ, ու չնայած դրան նման շեշտադրում չեմ տեսնում): Խնդրից պետք չի փախնել:
հ.գ. Հետ գնալը թողնենք մի կողմ: Իհարկե անհրաժեշտ է վարել քաղաքականություն, որը կվերաբնակեցնի (խիտ կբնակեցնի) թե՛ Ղարաբաղը, թե՛ Նոյեմբերյանը, թե՛ սահմանամերձ գյուղերը: Եվ իհարկե առավել հեշտ ու ճիշտ ու նորմալ է դա փորձել կազմակերպել այնտեղից եկածներով: Բայց ես չեմ կարծում, որ դա պետք է լինի նման կոչով: Դրա համար պետք է նորմալ քաղաքականություն վարվի, ագիտացիա արվի, բացատրվի խնդրի կարևորությունը, վերադարձի հնարավորություն ու կենցաղի պայմաններ ստեղծվի:
Շատ զարմանալի կլիներ որ տեսնեիր:)), դրանից պարզ ատելության սերմանումը էլ ո՞նց ա լինում, դրանից պարզը՝ ուղիղ պիտի գրեին, Ղարաբաղցիներին քշենք Ղարաբաղ:
---------- Ավելացվել է՝ 12:21 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 12:16 ----------
Գաղափարը վատ չի, ձևակերպումը մի քիչ ախմախոտ ա: Ձեռներդ դրեք խղճներիդ ու ասեք - կարո՞ղ ա հոգու խորքում համաձայն չեք, որ ղարաբաղցիք հյուսիսային պողատայից պտի վերադառնան Ղարաբաղ: Համ էլ որ հանրաքվել լինի, գլխաքանակ ա պետք ապահովել: Վատ չի լինի, որ Արարատի մարզից էլ, ասենք Աբրահամյան Հովիկը իրա սաղ տնով տեղով գնա Մարտակերտում ապրի:
Բացի մի քանի տասնյալ տենց մարդկանցից Տրիբուն ջան, կան նաև սովորական ղարաբաղցիներ, որոնք եկել են մայրաքաղաք ինչ որ բանի հասնելու, օրինակ բաս կիթառիստ Արմենը, ահավոր խելառ, բացարձակ անփող ջագիոտ մի հատ դեմք:)), հիմա ինչքան էլ ասում ենք Արցախի անկախություն ֆլան ֆստան, էտ սաղս էլ գիտենք որ դրսի համար ա, իրականում Արցախը մեր համար նույն ա , ինչ որ ասենք Կոտայքի մարզը, մենք մեր մեջ հո տենց ենք մտածում, եթե էտ մտքին կողմ ես, ես էտ տիպի շատ ավելի նուրբ միտք ունեմ, հիմա վիզային ռեժիմ թո մտցնեն, նոր գալացողները գոնե էլ չգան:B, իսկ Հովիկ Աբրահամյանը շատ ավելի կայֆ կլիներ որ գնար Լաս Վեգասում ապրեր ու ԱՄՆ-ն հզորանար էտ փաստից:))
Մեկ անգամ ևս պարզվեց իշխանությունների իսկական մառշոուտնու շոֆեռ դեմքը - մի հատ գրանցենք էս երթուղու պահը ու ներկայացնենք ԵԽԽՎ, ԵԱՀԿ, ՄԱԿ, ԱՄՆ ՊետԴեպարտամենտ, ՃՎԶ, ԿԽՃՄ, ՅՌՍՏ .......
Ծիծաղից մեռա ;)
---------- Ավելացվել է՝ 12:30 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 12:29 ----------
Շատ զարմանալի կլիներ որ տեսնեիր:)), դրանից պարզ ատելության սերմանումը էլ ո՞նց ա լինում, դրանից պարզը՝ ուղիղ պիտի գրեին, Ղարաբաղցիներին քշենք Ղարաբաղ:
Եր ջան, ես էդ կարդալուց ղարաբաղցիների դեմ ատելությամբ չեմ լցվում: Դու լցվու՞մ ես:
---------- Ավելացվել է՝ 12:31 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 12:30 ----------
հ.գ. Եր, ինչի՞ հորս ընկերն ա, թե մտերիմ բարեկամս էդ ասողը, որ «Զարմանալի կլիներ» որ տեսնեի: Լավ չի, որ քննարկումները էդ հարթություն ես բերում: Չարժի, Եր ջան, չարժի ;)
Ծիծաղից մեռա ;)
Եր ջան, ես էդ կարդալուց ղարաբաղցիների դեմ ատելությամբ չեմ լցվում: Դու լցվու՞մ ես:
Դեմագոգիան թարգի, ես ու դու որ չենք լցվում` էտ հլը չնշանակեց, որ լիքը ուրիշ մարդիկ չեն կարա լցվեն:), ես էտ գնահատում եմ ատելության սերմանման ու սեպ խրելու փորձ, անկախ նրանից` էտ փորձը, կոնկրետ իմ վրա հաջողվել ա թե չէ;), իսկ որ դու չես համարում, կրկնում եմ, դա իմ համար զարմանալի չի, զարմանալի կլիներ եթե համարեիր:
Դեմագոգիան թարգի, ես ու դու որ չենք լցվում` էտ հլը չնշանակեց, որ լիքը ուրիշ մարդիկ չեն կարա լցվեն:), ես էտ գնահատում եմ ատելության սերմանման ու սեպ խրելու փորձ, անկախ նրանից` էտ փորձը, կոնկրետ իմ վրա հաջողվել ա թե չէ;), իսկ որ դու չես համարում, կրկնում եմ, դա իմ համար զարմանալի չի, զարմանալի կլիներ եթե համարեիր:
Ապրես :hi
Ես ոչ մի հարթություն չեմ բերում Արտ ջան, որ ասում եմ զարմանալի կլիներ որ դեմ լինեիր էն պահով եմ ասում, որ չեմ հիշում որևէ դեպք , որ դու դեմ լինես, կամ սխալ համարես որևէ հայտարարություն կամ հայտարարության մաս, որը արել ա ՀԱԿ-ը, ստեղ գրելով էլի դեմ լինես, նենց խոսալով շատ շատ ա եղել, բայց Ակումբում, գրելով ու փաստացի՝ ոչ մի դեպք չեմ հիշում:}
Ես ոչ մի հարթություն չեմ բերում Արտ ջան, որ ասում եմ զարմանալի կլիներ որ դեմ լինեիր էն պահով եմ ասում, որ չեմ հիշում որևէ դեպք , որ դու դեմ լինես, կամ սխալ համարես որևէ հայտարարություն կամ հայտարարության մաս, որը արել ա ՀԱԿ-ը, ստեղ գրելով էլի դեմ լինես, նենց խոսալով շատ շատ ա եղել, բայց Ակումբում, գրելով ու փաստացի՝ ոչ մի դեպք չեմ հիշում:}
Եր ջան, ևս մեկ անգամ հստակեցնում եմ, ՀԱԿ-ը նման հայտարարություն չի արել, էդ հայտարարությունը արել ա մի նախաձեռնություն, որի «շեֆերին», մեղմ ասած, չեմ համակրում: Իսկ ես կզարմանայի, եթե նման հարթություն չբերեիր: Եթե նման մեղադրանք, որ իբր ես ՀԱԿ-ի ամեն ասածը լուռ ընդունում եմ, չանեիր: Բայց գլոբալ հաշվով դու ինձ էդպես կհամարես, թե չէ, մեկ ա:
Եր ջան, ևս մեկ անգամ հստակեցնում եմ, ՀԱԿ-ը նման հայտարարություն չի արել, էդ հայտարարությունը արել ա մի նախաձեռնություն, որի «շեֆերին», մեղմ ասած, չեմ համակրում: Իսկ ես կզարմանայի, եթե նման հարթություն չբերեիր: Եթե նման մեղադրանք, որ իբր ես ՀԱԿ-ի ամեն ասածը լուռ ընդունում եմ, չանեիր: Բայց գլոբալ հաշվով դու ինձ էդպես կհամարես, թե չէ, մեկ ա:
Դե ես չգիտեմ ո՞վ ա արել, բայց որ դու դեմ ըլալով կողմ ես:)), դրանից մտածեցի հաստատ ՀԱԿ-ն ա:)), ախպերս որ մեկ ա, խի? ես հիմա գրում:think, զարմանում, զայրանում, ֆիքսի քո մեջ որ մեկ ա, անցնենք առաջ:
Դե ես չգիտեմ ո՞վ ա արել, բայց որ դու դեմ ըլալով կողմ ես:))
Եր, եթե դու կարդաս իմ գրառումները, ապա վստահ եմ, որ կհասկանաս, որ ես ձևակերպմանը դեմ եմ, բայց էդ խնդրի կարևորությունն ու դա քննարկելու անհրաժեշտությունը գիտակցում եմ: Մնացածը, Եր ջան, ոնց ուզում ես ինտերպրետացրու: Սխալ կինտերպրետացնես ու կփորձես այլոց մոտ էդ սխալդ որպես ճշմարտություն առաջ բրդել, ես նորից կարձագանքեմ:
Եր, եթե դու կարդաս իմ գրառումները, ապա վստահ եմ, որ կհասկանաս, որ ես ձևակերպմանը դեմ եմ, բայց էդ խնդրի կարևորությունն ու դա քննարկելու անհրաժեշտությունը գիտակցում եմ: Մնացածը, Եր ջան, ոնց ուզում ես ինտերպրետացրու: Սխալ կինտերպրետացնես ու կփորձես այլոց մոտ էդ սխալդ որպես ճշմարտություն առաջ բրդել, ես նորից կարձագանքեմ:
Ես գիտեմ դեմ կամ կողմ, չեմ ընդունում որ ինչ որ բանի դեմ են, ինչ որ բան գիտակցում են, ու ինչին որ համաձայն են, էտ հենց էն ձևակերպումն ա որին մնացածը դեմ են, բոլդով ընդգծած ա էտ մասը, ինչ վերաբերվում ա սխալ լինելու ու էտ առաջ բրդելուն, էս հարցում ես կլռեմ, պարզ երևում ա ով ա ինչ առաջ բրդում;), հա քո գրառումներն են առանց կարդալու պարզ են, կարամ նույնիսկ չկարդամ քաղաքականության բաժնի գրառումներդ, բայց ես ուշադիր կարդում եմ:)), չկասկածես;)
Ես գիտեմ դեմ կամ կողմ, չեմ ընդունում որ ինչ որ բանի դեմ են, ինչ որ բան գիտակցում են, ու ինչին որ համաձայն են, էտ հենց էն ձևակերպումն ա որին մնացածը դեմ են,
Վայ քու արա :))
Փաստորան կամ «Հա», կամ «Չէ»:
Լավ Եր ջան, սրանից հետո քո էս տեսակետը հաշվի կառնեմ :hi
ՍԻՐԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐ
Իշխող վարչախմբի կողմից Հայաստանին պատճառվող անդառնալի կորուստները շարունակվում են.
- կատարելապես ձախողվել է արտաքին քաղաքական մարտահրավերների դիմագրավումը,
- ապօրինի եւ անհիմն թանկացումները հասել են ահագնացող աստիճանի,
- քրեական բարքերն ու կոռուպցիան կլանել են նաեւ երկրի զինված ուժերը,
- վտանգված է հայոց լեզուն` որպես ազգային դիմագծի հիմք:
Իշխանափոխությունը եւ սահմանադրական կարգի վերականգնումը որպես նպատակ հռչակած Հայ Ազգային Կոնգրեսը
ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 17-ԻՆ, ԺԱՄԸ 19-ԻՆ ՄԱՏԵՆԱԴԱՐԱՆԻ ՄՈՏ
ՀՐԱՎԻՐՈՒՄ Է ՀԱՆՐԱՀԱՎԱՔ
Հանրահավաքում ելույթ կունենա
ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը
ՀԱԿ-Ն ԱՌԱՋԱՐԿՈՒՄ Է ՆՈՐ ԲԱՆԱՁԵՎ
Երեկ Հայ Ազգային Կոնգրեսը ներկայացրել է բանաձեւի մի նախագիծ, որը ըստ նախաձեռնողների ՄԱԿ-ի ԳՎ-ին ներկայացնելու դեպքում կլինի հակաքայլ Ադրբեջանի ներկայացրած «Իրավիճակը Ադրբեջանի գրավյալ տարածքներում» բանաձեւին: ՀԱԿ համակարգող Լեւոն Զուրաբյանն երեկ լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ նշել է, որ ՀՀ իշխանությունների անկարողությունն էր պատճառը, որ ոչ մի ադեկվատ քայլ չեղավ Ադրբեջանի քայլերին դիմակայելու համար: «Եթե Ադրբեջանը հանդես է գալիս իր բանաձեւով, որտեղ ներկայացնում է իր պահանջները եւ դրան հակադարձ որեւէ այլ բանաձեւ չկա, նշանակում է` աշխարհը կծանոթանա միայն Ադրբեջանի տեսակետին եւ ամբողջ հարցը կկայանա նրանում, թե պե՞տք է ընդունել այն, թե՞ ոչ», հայտարարել է Զուրաբյանը:
Հիշեցնենք, որ մեկնարկվել է ՄԱԿ-ի ԳՎ 65-րդ նստաշրջանը, որի օրակարգում ներառված «Իրավիճակը Ադրբեջանի գրավյալ տարածքներում» բանաձեւի նախագիծը ադրբեջանական կողմի ցանկությամբ նախորդ նստաշրջանից տեղափոխվել է նոր օրակարգ:
Լեւոն Զուրաբյանը վստահ է, որ այդ բանաձեւով Ադրբեջանը փորձում է ամրացնել ու զարգացնել իր հարձակումը եւ այս անգամ աշխարհի ուշադրությունը հրավիրել «գրավյալ տարածքների» վրա. «Բանաձեւի հիմնական նպատակն այն էր, որ հզոր լիազորություններ ունեցող միջազգային փաստահավաք մի խումբ ուղարկվի, այսպես կոչված, գրավյալ տարածքներ` ուսումնասիրելու տեղի հումանիտար իրավիճակը»: Ըստ Զուրաբյանի` Ադրբեջանը հասավ իր նպատակին` անկախ նրանից այդ բանաձեւը դրվեց քննարկման, թե ոչ. «Ադրբեջանն այդ բանաձեւն օգտագործում է որպես Հայաստանից եւ Մինսկի խմբի համանախագահներից զիջումներ կորզելու գործիք»:
ԿՈՉ ԵՎ ՊԱՀԱՆՋ
Երեկ ծավալուն հայտարարությամբ է հանդես եկել «Ժողովրդի իշխանություն» Հասարակական քաղաքական նախաձեռնությունը` կոչ անելով ՀՀ քաղաքացիներին մասնակցել սեպտեմբերի 17-ին կայանալիք ընդդիմության հանրահավաքին եւ «միասին քննարկելու բռնապետությունը տապալելու եւ հայրենիքն անդունդից դուրս հանելու վճռական քայլերը»: Նախաձեռնության հեղինակները առաջարկել են հանուն արդարության հաստատման հրատապ լուծումներ` բաղկացած 11 կետից: Դրանցից առավել ուշագրավներն են.
- Ս.Սարգսյանի անհապաղ հրաժարականը,
- արտահերթ նախագահական ընտրությունների անցկացումը,
- արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների անցկացումը,
- 1994թ. հրադադարից հետո Հայաստանում բնակություն հաստատած ղարաբաղցիների ինքնակամ ետ վերադառնալը Արցախ` տեր կանգնելու պապենական հողերին եւ շենացնելու նորանկախ պետությունը,
- անկախության տարիներին տնտեսական հանցագործությունների, հատկապես անօրինական սեփականաշնորհման կազմակերպիչների ու իրականացնողների, ապօրինի հարստության կուտակման մասնակիցների բացահայտումը եւ օրենքով սահմանված կարգով դատապարտումը,
- Ղարաբաղյան կլանի ու չընտրված ՀՀ նախագահների թալանի, ինչպես նաեւ ընտրական ապօրինությունների, սպանությունների հետ կապված գործերը միջազգային Հաագայի դատարանի քննարկման հարց դարձնելը:
Էս ու՞մ հայտարարությունն ա:
---------- Ավելացվել է՝ 12:59 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 12:58 ----------
Վայ քու արա :))
Փաստորան կամ «Հա», կամ «Չէ»:
Լավ Եր ջան, սրանից հետո քո էս տեսակետը հաշվի կառնեմ :hi
Դե Արտ ջան եթե ասում ես ես դեմ եմ, բայց էս ինչին համաձայն եմ, իսկ էտ ինչը հենց էն ա ինչին ես դեմ եմ, դա իմ կողմից ընդունվում ա որպես դեմ ըլլալով կողմ ըլալ:
Էս ու՞մ հայտարարությունն ա:
Եր, էդտեղ երեք տարբեր նյութեր են, որոնք Terev-ն իրար հետ ա ներկայացրել:
Նյութ առաջին՝ ՀԱԿ-ի հանրահավաքի հրավերը.
ՍԻՐԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐ
Իշխող վարչախմբի կողմից Հայաստանին պատճառվող անդառնալի կորուստները շարունակվում են.
- կատարելապես ձախողվել է արտաքին քաղաքական մարտահրավերների դիմագրավումը,
- ապօրինի եւ անհիմն թանկացումները հասել են ահագնացող աստիճանի,
- քրեական բարքերն ու կոռուպցիան կլանել են նաեւ երկրի զինված ուժերը,
- վտանգված է հայոց լեզուն` որպես ազգային դիմագծի հիմք:
Իշխանափոխությունը եւ սահմանադրական կարգի վերականգնումը որպես նպատակ հռչակած Հայ Ազգային Կոնգրեսը
ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 17-ԻՆ, ԺԱՄԸ 19-ԻՆ ՄԱՏԵՆԱԴԱՐԱՆԻ ՄՈՏ
ՀՐԱՎԻՐՈՒՄ Է ՀԱՆՐԱՀԱՎԱՔ
Հանրահավաքում ելույթ կունենա
ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը
Նյութ երկրորդ՝ ՀԱԿ-ի, ՄԱԿ-ում բանաձև մտցնելու մասին առաջարկի լրագրողական նյութ, վերլուծություն.
ՀԱԿ-Ն ԱՌԱՋԱՐԿՈՒՄ Է ՆՈՐ ԲԱՆԱՁԵՎ
Երեկ Հայ Ազգային Կոնգրեսը ներկայացրել է բանաձեւի մի նախագիծ, որը ըստ նախաձեռնողների ՄԱԿ-ի ԳՎ-ին ներկայացնելու դեպքում կլինի հակաքայլ Ադրբեջանի ներկայացրած «Իրավիճակը Ադրբեջանի գրավյալ տարածքներում» բանաձեւին: ՀԱԿ համակարգող Լեւոն Զուրաբյանն երեկ լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ նշել է, որ ՀՀ իշխանությունների անկարողությունն էր պատճառը, որ ոչ մի ադեկվատ քայլ չեղավ Ադրբեջանի քայլերին դիմակայելու համար: «Եթե Ադրբեջանը հանդես է գալիս իր բանաձեւով, որտեղ ներկայացնում է իր պահանջները եւ դրան հակադարձ որեւէ այլ բանաձեւ չկա, նշանակում է` աշխարհը կծանոթանա միայն Ադրբեջանի տեսակետին եւ ամբողջ հարցը կկայանա նրանում, թե պե՞տք է ընդունել այն, թե՞ ոչ», հայտարարել է Զուրաբյանը:
Հիշեցնենք, որ մեկնարկվել է ՄԱԿ-ի ԳՎ 65-րդ նստաշրջանը, որի օրակարգում ներառված «Իրավիճակը Ադրբեջանի գրավյալ տարածքներում» բանաձեւի նախագիծը ադրբեջանական կողմի ցանկությամբ նախորդ նստաշրջանից տեղափոխվել է նոր օրակարգ:
Լեւոն Զուրաբյանը վստահ է, որ այդ բանաձեւով Ադրբեջանը փորձում է ամրացնել ու զարգացնել իր հարձակումը եւ այս անգամ աշխարհի ուշադրությունը հրավիրել «գրավյալ տարածքների» վրա. «Բանաձեւի հիմնական նպատակն այն էր, որ հզոր լիազորություններ ունեցող միջազգային փաստահավաք մի խումբ ուղարկվի, այսպես կոչված, գրավյալ տարածքներ` ուսումնասիրելու տեղի հումանիտար իրավիճակը»: Ըստ Զուրաբյանի` Ադրբեջանը հասավ իր նպատակին` անկախ նրանից այդ բանաձեւը դրվեց քննարկման, թե ոչ. «Ադրբեջանն այդ բանաձեւն օգտագործում է որպես Հայաստանից եւ Մինսկի խմբի համանախագահներից զիջումներ կորզելու գործիք»:
Նյութ երրորդ՝ «Ժողովրդի իշխանություն» նախաձեռնության կոչը՝ հանրահավաքին մասնակցելու մասին + իրենց առաջարկած քննարկելու նյութը.
ԿՈՉ ԵՎ ՊԱՀԱՆՋ
Երեկ ծավալուն հայտարարությամբ է հանդես եկել «Ժողովրդի իշխանություն» Հասարակական քաղաքական նախաձեռնությունը` կոչ անելով ՀՀ քաղաքացիներին մասնակցել սեպտեմբերի 17-ին կայանալիք ընդդիմության հանրահավաքին եւ «միասին քննարկելու բռնապետությունը տապալելու եւ հայրենիքն անդունդից դուրս հանելու վճռական քայլերը»: Նախաձեռնության հեղինակները առաջարկել են հանուն արդարության հաստատման հրատապ լուծումներ` բաղկացած 11 կետից: Դրանցից առավել ուշագրավներն են.
- Ս.Սարգսյանի անհապաղ հրաժարականը,
- արտահերթ նախագահական ընտրությունների անցկացումը,
- արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների անցկացումը,
- 1994թ. հրադադարից հետո Հայաստանում բնակություն հաստատած ղարաբաղցիների ինքնակամ ետ վերադառնալը Արցախ` տեր կանգնելու պապենական հողերին եւ շենացնելու նորանկախ պետությունը,
- անկախության տարիներին տնտեսական հանցագործությունների, հատկապես անօրինական սեփականաշնորհման կազմակերպիչների ու իրականացնողների, ապօրինի հարստության կուտակման մասնակիցների բացահայտումը եւ օրենքով սահմանված կարգով դատապարտումը,
- Ղարաբաղյան կլանի ու չընտրված ՀՀ նախագահների թալանի, ինչպես նաեւ ընտրական ապօրինությունների, սպանությունների հետ կապված գործերը միջազգային Հաագայի դատարանի քննարկման հարց դարձնելը:
--------------
Դե Արտ ջան եթե ասում ես ես դեմ եմ, բայց էս ինչին համաձայն եմ, իսկ էտ ինչը հենց էն ա ինչին ես դեմ եմ, դա իմ կողմից ընդունվում ա որպես դեմ ըլլալով կողմ ըլալ:
Այո՛, ես ասում եմ, որ էդ շեշտադրումներին ու էդ կոչին ԴԵՄ ԵՄ:
Միաժամանակ ասում եմ, որ կա ԼՂՀ վերաբնակեցնելու խնդիր: Ու որ դա լավագույնս կարող է կազմակերպվել այնտեղից արտագաղթածների հաշվին:
Սա շատ պարզ բանաձև ա: Եթե ուզում ես դեմ ըլլալով կողմ ըլլալ համարել՝ համարի: Դրանով կփաստես, որ իմա ասածը ուղղակի չես հասկանում:
Ես այդ նյութը վերցրել եմ «ՉՈՐՐՈՐԴ ԻՆՔՆԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ» No184 Սեպտեմբերի 15-ի համարից: Որտեղ ներկայացված է իրար հետ:
Մինչ Chuk-ի պարզաբանումը, ես եմ կարծել, որ դա ՀԱԿ-ի կոչն է:
Այո՛, ես ասում եմ, որ էդ շեշտադրումներին ու էդ կոչին ԴԵՄ ԵՄ:
Միաժամանակ ասում եմ, որ կա ԼՂՀ վերաբնակեցնելու խնդիր: Ու որ դա լավագույնս կարող է կազմակերպվել այնտեղից արտագաղթածների հաշվին:
Սա շատ պարզ բանաձև ա: Եթե ուզում ես դեմ ըլլալով կողմ ըլլալ համարել՝ համարի: Դրանով կփաստես, որ իմա ասածը ուղղակի չես հասկանում:
<...վերաբերվում ա 94 թ.-ից հետոյին, ապա դա որոշակի մոտեցում ա, որին ես հիմնականում համաձայն չեմ> , հիմնականում համաձայն չլինելը չի նշանակում ամբողջությամբ ԴԵՄ լինել, դու անհնդատ գրում ես որ խնդիր կա, հա սաղս էլ գիտենք որ խնդիր կա, ոչ մեկ չի ասում չկա, ուղղակի սույն հայտարարությունը կոչ ա անում խնդիրը լուծել, Հայաստանից ղարբախցիներին ա Արցախ ուղարկելու միջոցով, հիշեցնեմ նաև վերնագիրը, պահանջ,կոչ, ես էտ մոտեցմանը դեմ ու , ու էտ ձևով պահնաչ-կոչ հնչեցնելը համարում եմ սեպ խրելու փորձ, դու տենց չես համարում, բայց ձևակերպանը դեմ ես, բացի դրանից արցախցիներին նդեղ բնակեցնելը համարում ես լավագույն տարբերակ, ես ասում եմ չէ ախպերս, չի կարելի հենց արցախցիների վրա շեշտը դնել, կարելի ա նենց լավ պայմաններ ստեղծել որ ոչ միայն ստեղ էկած արցախցիները, այլ միշտ ստեղ ապրած հայերը գնան Արցախում ապրեն, հենց շեշտվում ա որ պիտի հենց ղարաբաղցիները գնան ես էտ հասկանում եմ տարանջատման փորձ, քո դիրքորոշումը հասկանում եմ դեմ ըլալով կողմ ըլալ, ուրիշ կերպ չեմ կարա հասկանամ, եթե ասում ես ձևակերպումներին դեմ եմ, բայց հիմնական միտքը՝, հենց ղարբաղցիներով վերաբնակեցնելուն, համարում ես լավագույն լուծում, դե դու դա համարի լավագույն լուծում, ես էլ դրա մեջ տեսնեմ վտանգ ու ասեմ:
---------- Ավելացվել է՝ 13:38 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 13:33 ----------
«- 1994թ. հրադադարից հետո Հայաստանում բնակություն հաստատած ղարաբաղցիների ինքնակամ ետ վերադառնալը Արցախ` տեր կանգնելու պապենական հողերին եւ շենացնելու նորանկախ պետությունը»
Ասա այ անասուններ , ինչի վատ կլինի որ ասենք Ռուսաստանից՝ դիլիջանցիներ գան Արցախը շենացնելու, հենց մենակ պիտի 94թ-ից ի վեր Հայաստան եկած ղարաբաղցիները գնան ու շենացնեն:
---------- Ավելացվել է՝ 13:51 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 13:38 ----------
[QUOTE=Chuk;2093198]Եր, էդտեղ երեք տարբեր նյութեր են, որոնք Terev-ն իրար հետ ա ներկայացրել:
Դե միասին ա ՉԻ-ում դրված եղել, քանի որ սույն հասարակական քաղաքական նախաձեռնությունը ՀԱԿ-ի մեջ ա, այսինքն որ ես ասում եմ ՀԱԿ, իրանքել են:
Եր, Չի-ն դրանք որպես ՀԱԿ-ի բան չեն դրել: Նույն էջում տարբեր նյութեր են լինում, որոնք կայքի տարբերակում իրար հետևից են շարվում: Ընդամենը պետք էր մի փոքր ուշադիր լինել՝ հասկանալու համար, որ առանձին նյութեր են: Կրկնում եմ, այդ կոչը ՀԱԿ-ի հետ կապ չունի: Պնդում եմ՝ ՉԻ-ն դա որպես ՀԱԿ-ի նյութ չի ներկայացնում: Terev-ի` դրանք շփոթելը լրիվ հասկանում եմ՝ հաշվի առնելով որ, ամենայն հավանականությամբ, ՉԻ-ի կայքում դրանք իրար հետևից են գրված կայքն էլ էնքան էլ վիզուալ լավ չի սարքված:
Հիմա գանք մեր չարչրկված թեմային:
Կա խնդիր: ԼՂՀ հնարավորինս խիտ բնակեցում: Խնդիր, որը լուծման կարիք ունի:
«Ժողովրդի իշխանություն» նախաձեռնությունը պահանջ ա ներկայացնում, որ էսինչ խումբ մարդիկ գնան այնտեղ: Ես ասում եմ. պահանջելու բարոյական իրավունք ոչ մեկս չունենք: Յուրաքանչյուր անհատ ինքն է իր ապագան կերտողը, ունի սեփական ընտրությունը կատարելու իրավունք, պետք է ունենա հնարավորություն: Հետևաբար պահանջի տեսքով սա ներկայացնելը համարում եմ մարդու իրավունքների ոտնահարում, անթույլատրելի:
Ինչպե՞ս եմ պատկերացնում խնդրի լուծումը:
Չեմ պատկերացնում: Այսինքն զուտ տեխնիկական կողմը չեմ կարող պատկերացնել: Կարող եմ ներկայացնել տրամաբանությունը:
ամենատարբեր հնարավոր միջոցներով կատարել քարոզչություն, ներկայացնել այդ հողերի խիտ բնակեցման (վերաբնակեցման) անհրաժեշտությունը
ստեղծել պայմաններ, որպեսզ բնակվող քաղաքացին լինի ապահովված, ունենա իր ապագան դասավորելու հնարավորություն (սա բարդ ու լուծելու անհրաժեշտ խնդիր ա)
Էսօր, իմ կարծիքով, զուտ էնտուզիազմով վերաբնակեցնելը ռեալ չի: Այսինքն անշուշտ կլինեն նվիրյալներ, էնտուզիաստներ, ովքեր կգնան ու բնակություն կհաստատեն Արցախում (այդպիսիք կան), բայց ես չեմ տեսնում, որ նման մարդկանց մեծ բանակ լինի: Ցավոք: Ես ինքս այսօր նման քայլի գնալու պատրաստ չեմ: Հետևաբար նշածս երկու կետերն անհրաժեշտ ա անել Արցախը վերաբնակեցնելու համար, թե ինչպես, գաղափար չունեմ:
Ես կողմ եմ, որ այնտեղ բնակվողները լինեն Հայաստանցիներ: Ես այս առումով ոչ մի սահմանափակում չեմ մտցնում: Բայց ռեալ նայելու համար նշածս խնդիրները առավել հավանական է լուծել այնտեղից արտագաղթածների միջոցով: Հեչ որ չէ որովհետև դա իրենց տունն է, այնտեղի հետ կապված հուշեր կան: Իմ համար ինչքան էլ հարազատ ա ամբողջ Հայաստանն ու Արցախը, բայց մեկ ա Քյավառին կամ Դիլիջանին էնքան կապված չեմ, ինչքան Երևանին ու Բամբակաշատին: Էս առումով խնդիրը ավելի ճիշտ ու լավ ա լուծել արցախցիների վերադարձը իրենց տուն կազմակերպելով: Դա չի նշանակում սեպ խրել: Դա չի նշանակում տարանջատում մտցնել: Դա չի նշանակում, որ իրանց պետք ա պարտադրենք, որ պետք ա պահանջենք: Դա նշանակում ա, որ եթե կարողանում ենք իրանց համար ապրելու լավ պայման ապահովել ու ցույց տալ, որ իրենց էնտեղ գնալը ձեռնտու է, իրենք մեծ ուրախությամբ գնում են հետ՝ իրենց տուն: Դա չի նշանակում, որ էս ընթացքում ով էստեղ է եկել, պիտի հետ գնա: Եթե մարդու կյանքը այստեղ է հրաշալի դասավորվում, ինքը էստեղ է ուզում մնալ, ապա պետք է մնա, դա իր իրավական ու բարոյական իրավունքն է: Էդ իմ ասածները չեն նշանակում, որ Մոսկվա գնացաթ Դիլիջանցին չպետք է կամ չի կարող գնալ Արցախ բնակվելու, ոչ միայն կարող է, այլև իհարկե ցանկալի է, հրաշալի կլինի, եթե էդպես լինի:
Ես գուցե սխալվում եմ, բայց կարծում եմ, որ հայտարարության միտքը հենց սա է, ոչ թե սեպ խրելը, թեև ես նորից համաձայն չեմ պարտադրելու պահանջելու կոչին, համարում եմ ԱՆԹՈՒՅԼԱՏՐԵԼԻ: Եթե սխալվում եմ, եթե իրենք սեպ են խրում, ապա ավելի վատ իմ համար: Բայց անկախ իմ՝ էդ հարցում սխալվել-չսխալվելուց, անկախ էդ հայտարարության ԻՆՉ նկատի ունենալուց իմ ձևակերպված խնդիրը կա, գոյություն ունի, պետք է լուծվի:
Դլյա տուպիխ ի դլյա աֆրիկանցեվ ևս մի անգամ ասեմ:)), որ ոչ մեկ ստեղ չի պնդել որ խնդիր գոյություն չունի, ու այդ իսկ պատճառով կարիք չկա ամեն մի գրառման մեջ հուզված հայտարարել որ անկախ բոլոր տեսակի դավերից, չհասկացվածությունից ու տարատեսակ որոգայթներից, դու պնդում ես որ նմանատիպ խնդիր գոյություն ունի:)), ցանկացած՝ մենակ քո գրածները կարդացող մարդ, սկսելու ա մտածել, որ դու վրդովվել ես, քանի որ բացահայտ կուրորեն՝ ես չեմ տեսնում խնդիրը:)), էն մնացածի պահով չեմ ծավալվի, կարծում եմ իմաստ չունի, դու տենց համարի, ու իմ համար` էլի ասեմ, դա բնավ զարմանալի չի:
Դլյա տուպիխ ի դլյա աֆրիկանցեվ ևս մի անգամ ասեմ:)), որ ոչ մեկ ստեղ չի պնդել որ խնդիր գոյություն չունի, ու այդ իսկ պատճառով կարիք չկա ամեն մի գրառման մեջ հուզված հայտարարել որ անկախ բոլոր տեսակի դավերից, չհասկացվածությունից ու տարատեսակ որոգայթներից, դու պնդում ես որ նմանատիպ խնդիր գոյություն ունի:)), ցանկացած՝ մենակ քո գրածները կարդացող մարդ, սկսելու ա մտածել, որ դու վրդովվել ես, քանի որ բացահայտ կուրորեն՝ ես չեմ տեսնում խնդիրը:)), էն մնացածի պահով չեմ ծավալվի, կարծում եմ իմաստ չունի, դու տենց համարի, ու իմ համար` էլի ասեմ, դա բնավ զարմանալի չի:
Եր ջան, եթե դու կարդում ու նորից քոնն ես քշում, առանց ասելիքս հասկանալու, հետո էլ պիտակում «Դլյա տուպիխ ի դլյա աֆրիկանցեվ», ապա շարունակի, հալալ ա քեզ: Դու չես քննարկում:
Եր ջան, եթե դու կարդում ու նորից քոնն ես քշում, առանց ասելիքս հասկանալու, հետո էլ պիտակում «Դլյա տուպիխ ի դլյա աֆրիկանցեվ», ապա շարունակի, հալալ ա քեզ: Դու չես քննարկում:
Վայ քու արա:o, Արտ լավ էլի:(
Ձայնալար
17.09.2010, 21:30
Գաղափարը վատ չի, ձևակերպումը մի քիչ ախմախոտ ա: Ձեռներդ դրեք խղճներիդ ու ասեք - կարո՞ղ ա հոգու խորքում համաձայն չեք, որ ղարաբաղցիք հյուսիսային պողատայից պտի վերադառնան Ղարաբաղ: Համ էլ որ հանրաքվել լինի, գլխաքանակ ա պետք ապահովել: Վատ չի լինի, որ Արարատի մարզից էլ, ասենք Աբրահամյան Հովիկը իրա սաղ տնով տեղով գնա Մարտակերտում ապրի:
Չէ, հյուսիսային պողոտայի բնակչության մի զգալի մասը՝ նրանց թվում ղարաբաղցիներ, արտաշատցիներ, առնջեցիներ և այլոք, պետք ա գնան ուղղիչ աշխատանքային գաղութ, իսկ Ղարաբաղ պետք ա գնան նորմալ մարդիկ, ովքեր պատրաստ են այնտեղ աշխատել, տուն սարքել, ծառ տնկել, երեխա ունենալ ու պետք եղած ժամանակ թուրքի մաման լացացնել:
Հյուսիսային պողոտայում ուր ա բնակչությու՞ն որ: Հյուսիսային պողոտան գերեզմանոց չի՞:8
Չէ, հյուսիսային պողոտայի բնակչության մի զգալի մասը՝ նրանց թվում ղարաբաղցիներ, արտաշատցիներ, առնջեցիներ և այլոք, պետք ա գնան ուղղիչ աշխատանքային գաղութ, իսկ Ղարաբաղ պետք ա գնան նորմալ մարդիկ, ովքեր պատրաստ են այնտեղ աշխատել, տուն սարքել, ծառ տնկել, երեխա ունենալ ու պետք եղած ժամանակ թուրքի մաման լացացնել:
Շատ լավ գաղափար ա, Բգո ջան, բայց իմ իմանալով հիմա մարդկանց շարժը մենակ մի ուղղությամբ ա - Ղարաբաղից այլուր: Ու Ղարաբաղում վաղը մյուս օր ընդհանրապես մարդ չի մնալու, ուր մնաց ծառ տնկող լինի: Հիմա ասենք վռազ պետք ա որ Ղարաբաղում մարդիկ լինեն, քո կարծիքով առաջինը ո՞վ պիտի հետ գնա Ղարաբաղ: Մեկը ես չեմ գնա, քանի ղարաբաղցիները իրանք չեն ուզում գնալ: Եկեք ավելորդ կոռեկտություն ու հայրենասիրություն չխաղանք: Թե չէ ես էլ սիրում, բոլորս հայ ենք, բոլորս հավասր ենք, ամեն տեղ էլ լավ ու վատ կա արտահայտությունները: Բայց կոնկրետ պահը որ գա, սաղս էլ հասկանում ենք որ Ղարաբղում առաջին հերթին պիտի ղարաբաղցին ապրի: Սիսիանում էլ սիսիանցին, գյումրիում էլ գյումրեցին:
Նենց որ, էտ հայտարարության մեջ ոչ մի ատելության սերմանում էլ չեմ տեսնում - ատելությունը արդեն տեղով սերմանված ա: Ոչ մեկս մեաղոր չի, որ սադիստ Քոչարյանը իրա կլանով ղարաբաղցի էր: Հանգիստ կարար ստեփանավանցի լիներ:
Մի հատ անհամեստ հարց էլի ... հանրահավաքը ո՞նց անցավ: Լևոնի ելույթից խաբար կա՞:
Մի հատ անհամեստ հարց էլի ... հանրահավաքը ո՞նց անցավ: Լևոնի ելույթից խաբար կա՞:
Ժողովուրդ, հանկարծ ելույթը չտեղադրեք, հավես չկա...:aggressive (:D)
Հ.Գ. Տրիբուն ախպեր, ասում են գժական ա անցել, շախով-շուխով, դե ոնց միշտ էլի: Իշխանությունների սպասելիքները կրկին չեն արդարացել, Լևոնի վրա ոչ մեկ պամիդոր չի շպրտել:
Մի հատ անհամեստ հարց էլի ... հանրահավաքը ո՞նց անցավ: Լևոնի ելույթից խաբար կա՞:
Տրիբուն ջան, արտակարգ լավ անցավ :)
Կարդացի ելույթը (http://www.lragir.am/armsrc/politics-lrahos38619.html) :D
Ավելի շուտ նախորդ ելույթի բացատրություն, մեղայականը :hands
Ինչ մի հատ խորը քաղաքագիտական վերլուծություն ա: Իմ արև, Լևոնն էլ ա արդեն լուրջ բան գոնե ասելու ընդունակություն կորցնում:
Ցավոք, Հայաստանի իշխանություններն, իմ ունեցած տեղեկություններով, փոխանակ ճիշտ եզրակացություններ անելու տվյալ իրականությունից, ջանում են ժամանակավոր օգուտներ քաղել ու ամեն ինչ կապել կողմնորոշումների հետ, ընդհուպ անձնավորման աստիճանի։ Մասնավորապես, ամերիկացիների ականջին փսփսում են, թե իբր Տեր‑Պետրոսյանը ռուսամետ է, իսկ ռուսների ականջին՝ թե նա ամերիկամետ է։ Այս եղանակով ինձ ու Հայ Ազգային Կոնգրեսին վարկաբեկելու նրանց հույսը հետեւյալ կարծրատիպերն են. ըստ Ռուսաստանում տիրապետող կարծիքի՝ եթե որեւէ շարժում ժողովրդավարական է, ուրեմն նարնջագույն է, իսկ ըստ Արեւմուտքի՝ եթե որեւէ շարժում հակառուսական չէ, ուրեմն ժողովրդավարական չէ։
Սերժը զագնում ա Օբամային ու ասում ա «Բարաք, բա չես ասի, էս Լևոնը ռուսամետ ա»: Բարաքն էլ «տո լավ է արա, հորս արև Լևոնից չէի սպասում»: :D
Բայց վերջաբանը լավն ա
Կոնգրեսի հաջորդ համապետական հանրահավաքը տեղի կունենա հոկտեմբերի 15-ին։ Իմ ելույթն այդ հանրահավաքում նվիրված կլինի հիմնականում Հայաստանի իրականության ամենավտանգավոր ու խայտառակ երեւույթներից մեկին՝ կոռուպցիային, որն, առանց չափազանցության, պարզապես կործանում է մեր երկիրը եւ ժողովրդին մատնում անելանելի թշվառության։ Հոկտեմբեր ամսին Կոնգրեսը նախատեսել է անցկացնել նաեւ մի շարք այլ զանգվածային միջոցառումներ, որոնց մասին ձեզ կտեղեկացնի Լեւոն Զուրաբյանը։
Փաստորեն Հայաստանում կոռուպցիա կա: Էս արդեն նորություն էր: Անհամբեր մի ամիս սպասում ենք, որ տենանք էս ինչ ա Լևոն պապին բացահայտել:
---------- Ավելացվել է՝ 22:40 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 22:37 ----------
Տրիբուն ջան, արտակարգ լավ անցավ :)
Փառք Աստծո, Չուկ ջան: Արտոնված էր, չէ՞: Քաղաքացիական հասարակություն հեչ կառուցվե՞ց ;)
Փառք Աստծո, Չուկ ջան: Արտոնված էր, չէ՞: Քաղաքացիական հասարակություն հեչ կառուցվե՞ց ;)
Չէ, Տրիբուն ջան: Չկառուցվեց: Հետո՞: Ուրիշ ի՞նչ կա անտեղի ու անիմաստ հեգնանքի տոպրակում:
Հ.Գ. Տրիբուն ախպեր, ասում են գժական ա անցել, շախով-շուխով, դե ոնց միշտ էլի: Իշխանությունների սպասելիքները կրկին չեն արդարացել, Լևոնի վրա ոչ մեկ պամիդոր չի շպրտել:
Ապեր, տենց մի ասա, հոկտեմբերին Երևանում լինեմ գնալու եմ կոռուպցիայի մասին քարոզը լսեմ: Հետաքրքիր ա էլի, էտ ո՞վ ա Հայաստանում կոռումպացված:
Ծը, ինձ թվում է ամենաբեկումնային նախադասությունը հետևյալն էր՝
Այսօրվանից մեր պայքարը թեւակոխում է մի նոր եւ ավելի նպատակասլաց շրջան, ինչը դառնալու է նրա հաղթական ավարտի գրավականը։
Ակամա խոստովանություն է, որ նախորդ շրջանները աննպատակ են եղել:
Չէ, Տրիբուն ջան: Չկառուցվեց: Հետո՞: Ուրիշ ի՞նչ կա անտեղի ու անիմաստ հեգնանքի տոպրակում:
Ապեր, ինչի՞ հեգնանք, ուզում եմ իմանամ կառուցվում ա, թե չէ: Չուկ ջան, անտեղի ու անիմաստ Լևոնի ելույթն ա: Դու կապեր ունես, ասա էլ ելույթ չունենա էլի:
Ապեր, ինչի՞ հեգնանք, ուզում եմ իմանամ կառուցվում ա, թե չէ: Չուկ ջան, անտեղի ու անիմաստ Լևոնի ելույթն ա: Դու կապեր ունես, ասա էլ ելույթ չունենա էլի:
Տրիբուն ձյա, քո հետ կապեր ունեմ: Քեզ խնդրե՞մ որ նման գրառումներ չանես: Չէ: Չեմ խնդրի :P
Տրիբուն ձյա, քո հետ կապեր ունեմ: Քեզ խնդրե՞մ որ նման գրառումներ չանես: Չէ: Չեմ խնդրի :P
Գլխանց կարամ ասեմ, որ խնդրանքդ կմերժեմ: ;) համ էլ իմ գրառումը հինգ հոգի են կարդում, իսկ Լևոնի ելույթը լսող մոլորյանները մի հինգ հարյյոր հոգի կլինեն: Տարբերությունն ահռելի է:
Կարդացի ելույթը (http://www.lragir.am/armsrc/politics-lrahos38619.html) :D
Ավելի շուտ նախորդ ելույթի բացատրություն, մեղայականը :hands
Ինչ մի հատ խորը քաղաքագիտական վերլուծություն ա: Իմ արև, Լևոնն էլ ա արդեն լուրջ բան գոնե ասելու ընդունակություն կորցնում:
Սերժը զագնում ա Օբամային ու ասում ա «Բարաք, բա չես ասի, էս Լևոնը ռուսամետ ա»: Բարաքն էլ «տո լավ է արա, հորս արև Լևոնից չէի սպասում»: :D
Բայց վերջաբանը լավն ա
Փաստորեն Հայաստանում կոռուպցիա կա: Էս արդեն նորություն էր: Անհամբեր մի ամիս սպասում ենք, որ տենանք էս ինչ ա Լևոն պապին բացահայտել:
---------- Ավելացվել է՝ 22:40 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 22:37 ----------
Փառք Աստծո, Չուկ ջան: Արտոնված էր, չէ՞: Քաղաքացիական հասարակություն հեչ կառուցվե՞ց ;)
Ես էլ կարդացի,
Սավսեմ եմ բիձցե: Ման եկա, ման էկա, խոստացած անակընկալի տեղը իրա կարդացած թղթի մեջ չքթա:
Թե անակընկալի լինքը ունեցող կա, տվեք էլի:
Գլխանց կարամ ասեմ, որ խնդրանքդ կմերժեմ: ;) համ էլ իմ գրառումը հինգ հոգի են կարդում, իսկ Լևոնի ելույթը լսող մոլորյանները մի հինգ հարյյոր հոգի կլինեն: Տարբերությունն ահռելի է:
Լավ ձյաձս:
Փոքրիկ պարզաբանում ու թեման լքեմ:
Երեկվանից մտածում եմ հանրահավաքի ու ելույթի մասին քննարկում կազմակերպե՞մ, թե՞ չէ:
Ու ի վերջո ձանձրացած մտածեցի՝ ոչ:
Ինչու՞: Որովհետև բոլոր արձագանքները կանխատեսելի են, պարզ են՝ մինչև դրանց արտահայտվելը:
ՀՀՇ համագումարից հետո այս նույն թեմայի էջերում երբ «քյալա» էի տալիս, որ ոմանք (այդ թվում դու) սխալ են մեկնաբանում նրա ելույթը, որն իրականում տարընթեցման տեղ չուներ: Այնտեղ (այս նույն թեմայում) նաև հստակ գրել եմ. «վստահ եմ, որ էնքան նադայել կանեք, որ վերջը Լևոնն էլ կասի՝ զարմացած, որ իրա ելույթում տենց շեշտադրումներ եք նկատել, շեշտադրում, որը գոյություն չունի»: Բայց ես միամիտ չեմ: Մի վայրկյան անգամ չեմ կասկածում, որ Դուք անգամ հիմա չեք ընդունելու, որ սխալ էիք մեկնաբանու, որ ուղղակի լարված եք, որ ուղղակի պիտի անպայման կպնեք, որ ուղղակի ինչ էլ ասվի նույն բանները կրկնելու եք, նույն վերից հեգնական գրառումներով խոսելու եք, նույն անիմաստ ծաղրական ձևակերպումներն անելու եք: Դա ձեր գործն է: Բարեբախտաբար ես նորից համոզվեցի, որ ՀԱԿ-ի լսարանը մեծ է, շատ մեծ: Համակիրները շատ են: Իհարկե եթե դուք էլ լինեք, ավելի լավ կլինի, բայց չեք, Աստված ձեր հետ: Ես վստահ եմ, որ դուք ծանոթանալու եք նույն Լևոնի բոլոր ելույթներին (իհարկե հիմա քլնգելու նպատակով): Էստեղ որևէ բան էդ ուղղությամբ քննարկելը հիմա ժամանակի վատնում է, հոգնեցուցիչ է նույն չարչրկված ձևակերպումները հա կարդալն ու նույն պատասխանները գրելը: Աստված Ձեր հետ, Ձեր բռնած ուղու հետ: Ժամանակը ցույց կտա ով էր ճիշտ, ով սխալ:
Իսկ ես ուղղակի փաստում եմ: Հանրահավաքը լավն էր: Ելույթները լավն էին: Գործողությունների ծրագիրը լավն է: Ընթացքը նորմալ է: Ես այդպես եմ համարում ու էդ հայտարարում եմ ի լուր բոլոր հիասթափվածներիդ, հեգնողներիդ, ճանապարհ չտեսողներիդ, ՀԱԿ-ի գործունեությունը չընկալողներիդ ու չընդունողներիդ:
Բարի քննարկումներ:
Ես էլ կարդացի,
Սավսեմ եմ բիձցե: Ման եկա, ման էկա, խոստացած անակընկալի տեղը իրա կարդացած թղթի մեջ չքթա:
Թե անակընկալի լինքը ունեցող կա, տվեք էլի:
Բիձա, մի հատ էլ կարդա... երկու հատ լուրջ անակնկալ կար
1. Հայաստանում կոռուպցիա կա:
2. Մեր իշխանությունները պրյամոյ access ունեն ամերիկացիների ու ռուսների ականջին, ու էտ ականջի մեջ պարբերաբար փսփսում են:
Բիձա, մի հատ էլ կարդա... երկու հատ լուրջ անակնկալ կար
1. Հայաստանում կոռուպցիա կա:
2. Մեր իշխանությունները պրյամոյ access ունեն ամերիկացիների ու ռուսների ականջին, ու էտ ականջի մեջ պարբերաբար փսփսում են:
Հաստատ գիտես, access-ը ականջներին ա՞
Mephistopheles
18.09.2010, 23:56
Ախպեր, անհավատ ենք, մեղավոր ենք, գթա մեզ տեր...
Վիշապ ջան էդ ո՞վ ա ասում որ անհավատ եք… լավ էլ հավատացյալ եք… օրինակ հավատում եք որ կարող ա Հայաստանը, որ դառնա ժողովրդավարական երկիր զարգացած տնտեսությամբ երկիր, Ղարաբաղն ինքնստինքյան դե յուրե կդառնա անկախ… ապեր ազնվությամբ եմ ասում, այ էսի հավատք ա… առաջինը էն որ էս վիճակով Հայաստանը զարգացած տնտեսություն ա ունենալու և երկրորդն էլ էն որ Ղարաբաղն ինքնստինքյան դե յուրե դառնալու ա անկախ… ապեր, it's a loughing stock, մեկին ասես վրեդ կխնդա ու սրան հավատում եք… ապեր մի հարցնող լինի էս 20 տարի ի՞նչ էինք անում որ էդ Հայաստանը չէինք կառուցում… գիտեմ պատասխանը «ղըզըլբաշիներ, քյառթուներ» ուսենց շարունակ… վաղն էլ ա էդ լինելու, որովհետև մենք "ինքնստինքյան" լուծումներին ենք հավատում, բայց պրակտիկ ճանապրհը, որ ավելի բարդ ա ու դիվանագիտական հսկա բագաժ ու իմացություն ա պահանջում, բայց այնուամենայնիվ լուծում ա, չենք ընդունում
Վիշ ջան, Մեր քաղաքական դաշտում "զիջում" և "փոխզիջում" բառերը դեռ իմաստավորված չեն, ինչպես նաև "լուծում","կարգավորում" և "պարտություն" բառերը… ու քանիդեռ էս բառերը հոմանիշ են, Հայաստանը դիվանագիտություն չի ունենալու որովհետև "դիվանագիտություն" ու "զենք" բառերն էլ են հոմանիշ…
---------- Ավելացվել է՝ 23:56 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 23:54 ----------
Բիձա, մի հատ էլ կարդա... երկու հատ լուրջ անակնկալ կար
1. Հայաստանում կոռուպցիա կա:
2. Մեր իշխանությունները պրյամոյ access ունեն ամերիկացիների ու ռուսների ականջին, ու էտ ականջի մեջ պարբերաբար փսփսում են:
մի քիչ off target ես ասում ընգեր… պրյամոյ access ունեն գոտկատեղից ներքև
Վիշապ ջան էդ ո՞վ ա ասում որ անհավատ եք… լավ էլ հավատացյալ եք… օրինակ հավատում եք որ կարող ա Հայաստանը, որ դառնա ժողովրդավարական երկիր զարգացած տնտեսությամբ երկիր, Ղարաբաղն ինքնստինքյան դե յուրե կդառնա անկախ… ապեր ազնվությամբ եմ ասում, այ էսի հավատք ա…
Մեֆ նախ հավատք չի, հավատ է, և արտակարգ է: Ես հավատում եմ Հայաստանի լավ ապագային ու մասնակցելու եմ նրա կերտմանը, ու ոչ թե հավատում եմ Հայաստանի կործանմանը ու լաց եմ լինելու Հայաստանի գերեզմանին: Քեզ թվում է էսօրվա կայացած երկրները առանց հավատի՞ են հասել իրենց լավ օրերին::P
...ապեր մի հարցնող լինի էս 20 տարի ի՞նչ էինք անում որ էդ Հայաստանը չէինք կառուցում… 20 տարվա մեջ Հայաստանը ահագին փոխվել է: Ահագին բաներ էլ կառուցվել են: Իհարկե վատ ու աննասուն բաներ էլ են տեղի ունեցել, օրինակ Հյուսիսային պողոտան, կամ մարտի մեկը, կամ մի քանի տասնյակ սպանություններ, տնտեսության ռուսաստանացումն ու կենտրոնացումը մի քանիսի ձեռքում... Սենց չի մնա:
Վիշ ջան, Մեր քաղաքական դաշտում "զիջում" և "փոխզիջում" բառերը դեռ իմաստավորված չեն, ինչպես նաև "լուծում","կարգավորում" և "պարտություն" բառերը… ու քանիդեռ էս բառերը հոմանիշ են, Հայաստանը դիվանագիտություն չի ունենալու որովհետև "դիվանագիտություն" ու "զենք" բառերն էլ են հոմանիշ…
Դու քանի դեռ կոնկրետ չես ներկայացրել քո պատկերացումները փոխզիջման վերաբերյալ, ես համարելու եմ, որ օդի մեջ խոսում ես: Չնեղանաս հանկարծ, as a brother.
Mephistopheles
19.09.2010, 00:38
Մեֆ նախ հավատք չի, հավատ է, և արտակարգ է: Ես հավատում եմ Հայաստանի լավ ապագային ու մասնակցելու եմ նրա կերտմանը, ու ոչ թե հավատում եմ Հայաստանի կործանմանը ու լաց եմ լինելու Հայաստանի գերեզմանին: Քեզ թվում է էսօրվա կայացած երկրները առանց հավատի՞ են հասել իրենց լավ օրերին::P
Վիշ դու շատ լավ գիտես թե ինչ էի ասում… Հայաստանի ապագային ցանկացած հայ հավատում ա եթե էսօր քննարկում ա Հայաստանի թեման… էտի հավատի նշան չի… ես կոնկրետ ասել էի բռատ, "Ղարաբաղն ինքնստինքյան դե յուրե անկախանալու ա՞"… ապագային հավատում ենք տեսնելով մեր ժողովրդի պոտենցիալը, բա բա դրա՞ն ինչի հիման վրա պտի հավատամ…
20 տարվա մեջ Հայաստանը ահագին փոխվել է: Ահագին բաներ էլ կառուցվել են: Իհարկե վատ ու աննասուն բաներ էլ են տեղի ունեցել, օրինակ Հյուսիսային պողոտան, կամ մարտի մեկը, կամ մի քանի տասնյակ սպանություններ, տնտեսության ռուսաստանացումն ու կենտրոնացումը մի քանիսի ձեռքում... Սենց չի մնա:
Ապեր գիտեմ չի մնա, դրա համար էլ գրում ու քլնգում ենք իրար… բայց կարա՞ս մի քանի հատ էլ լավ բան նշես որ եղել ա էսքան ժամանակ,
…վատերի ցանկն ավելի էական բաներով կարելի ա համալրել, բայց էդ էլ վատ չի
Դու քանի դեռ կոնկրետ չես ներկայացրել քո պատկերացումները փոխզիջման վերաբերյալ, ես համարելու եմ, որ օդի մեջ խոսում ես: Չնեղանաս հանկարծ, as a brother.
Օդի մեջ չի ընգեր, փոխզիջումների արդեն կանխորոշված լուծումով չեն գնում… փոխզիջումը պրոցես ա ու պրիտոմ երկար ու հստակ պատասխան, քեզ որևէ իրան հարգող դիվանագետ չի կարող ասել էն դեպքում երբ բանակցությունները չեն սկսել ու ինֆորմացիա էլ չկա, բայց ես հստակ նշել էի էն սահմանները որից նեքև չեմ կարծում արժե իջնել… փոխզիջումներն ունեն իրենց սահմանները… Ղարաբաղյան թեմայի մեջ գրել եմ ապեր որոնք են այդ սահմանները… բայց դե էդ իմ անձնական կարծիքն ա ու էդ տեսակետից հա օդի մեջ ա…
Նեղանալ չկա բռատ… քլնգի
Վիշ դու շատ լավ գիտես թե ինչ էի ասում… Հայաստանի ապագային ցանկացած հայ հավատում ա եթե էսօր քննարկում ա Հայաստանի թեման… էտի հավատի նշան չի… ես կոնկրետ ասել էի բռատ, "Ղարաբաղն ինքնստինքյան դե յուրե անկախանալու ա՞"… ապագային հավատում ենք տեսնելով մեր ժողովրդի պոտենցիալը, բա բա դրա՞ն ինչի հիման վրա պտի հավատամ…
Մեֆ, «ինքստինքյան»-ը Ծառուկյանի սիրած բառն է, բայց նույնիսկ ինքը Ղարաբաղի մոմենտով տենց բան չի ասել: Ես չգիտեմ թե ոնց է հետո Ղարաբաղը դե յուրե ճանաչվելու, բայց որ Ղարաբաղի խնդիրը մեզ համար անվտանգության խնդիր է, էտի դե ֆակտո է:;) Ալիևն ինքը այրել է բոլոր փոխզիջումների կամուրջները, սեփական ժողովդրին խոստանալով որ Ղարաբաղը երբեք անկախ չի լինի, ու Ադրբեջանը ամեն գնով հետ կվերադարձնի իր «կորցրած հողերը»:
Ապեր գիտեմ չի մնա, դրա համար էլ գրում ու քլնգում ենք իրար… բայց կարա՞ս մի քանի հատ էլ լավ բան նշես որ եղել ա էսքան ժամանակ,
Կարող եմ, Մեֆ. Ժողովդրի կենսամակարդակը բարձրացել է, սա մի անգամ էլ եմ ասել: Ջահելները չեն հասկանա, որովհետև նրանք համեմատելու քիչ բան ունեն: Կաշառակերությունը նվազել է, վճարների մեծ մասը օրինական դաշտ է տեղափոխվել, ավելի հարմար են դարձել քաղաքացի-պետություն գործառույթները: Օրինակ Կոմիտասի կադաստրում վերջերս ավտոմատ հերթագրման համակարգ են տեղադրել, էն որ գնում ես, կնոպկին սեղմում ես, հերթիդ համարն ասում է, կանչում են, առանց բազարների, նորմալ տեղեկատվություն են տալիս, գնացուցակ բան... Պատկերացրու չարաբաստիկ Լֆիկ Սամոյի սուպերմարկետում, ավտոկայանատեղիում, մարկետի մուտքին ավելի մոտ դասավորված կայանատեղիների վրա ինվալիդի նշաններ են նկարած, ոնց ԱՄՆ-ում... Մելոչ, ա ուձիվիծելնո...:P Ճիշտ է դրանց վրա որ ես կայանեմ, ինձ չեն տուգանի այնպես, ոնց ԱՄՆ-ում, բայց դե ինձ թվում է դրան էլ կհասնենք... Դե տենց մանր-մունր բաներ, որ ավազակապետության ու կոռուպցիայի դեմ չեն երևում:;)
Օդի մեջ չի ընգեր, փոխզիջումների արդեն կանխորոշված լուծումով չեն գնում… փոխզիջումը պրոցես ա ու պրիտոմ երկար ու հստակ պատասխան, քեզ որևէ իրան հարգող դիվանագետ չի կարող ասել էն դեպքում երբ բանակցությունները չեն սկսել ու ինֆորմացիա էլ չկա, բայց ես հստակ նշել էի էն սահմանները որից նեքև չեմ կարծում արժե իջնել… փոխզիջումներն ունեն իրենց սահմանները… Ղարաբաղյան թեմայի մեջ գրել եմ ապեր որոնք են այդ սահմանները… բայց դե էդ իմ անձնական կարծիքն ա ու էդ տեսակետից հա օդի մեջ ա…
Մեֆ ջան, դե ես քեզ խո որպես դիվանագետի կամ որպես աստգործնախարարի չե՞մ հարցնում, դու հո կարող ես ասել, ամենավատագույն տարբերակով էս ենք տալիս, էս ենք ստանում: Ես մոտավորապես պատկերացնում եմ, որ դու կարծում ես, թե ինչ-որ տարածքներ ենք տալիս, Ղարաբաղի մնացած մասը անկախանում է: Բայց այդպես Ադրբեջանը չի ուզում, ի՞նչ ես կարծում, որ լեզու թափող սուպեր-դիվանագետ ունենայինք մեր կողմից, Ադրբեջանը կհամաձայնվե՞ր: Լևոնը ասում է, որ Ղարաբաղը մենակ հայկական մնա (ես հասկանում եմ, ծիպա հայեր բնակվեն այնտեղ) բավարար է: Դու համաձա՞յն ես այդ մտքի հետ:
Mephistopheles
19.09.2010, 03:45
Մեֆ, «ինքստինքյան»-ը Ծառուկյանի սիրած բառն է, բայց նույնիսկ ինքը Ղարաբաղի մոմենտով տենց բան չի ասել: Ես չգիտեմ թե ոնց է հետո Ղարաբաղը դե յուրե ճանաչվելու, բայց որ Ղարաբաղի խնդիրը մեզ համար անվտանգության խնդիր է, էտի դե ֆակտո է:;) Ալիևն ինքը այրել է բոլոր փոխզիջումների կամուրջները, սեփական ժողովդրին խոստանալով որ Ղարաբաղը երբեք անկախ չի լինի, ու Ադրբեջանը ամեն գնով հետ կվերադարձնի իր «կորցրած հողերը»: :
Ճիշտ ա «ինքստինքյան» չի ասել այլ ասել ա "…ստատուս քավոյի ]դե ֆակտո վիճակը կհանգեցնի դե յուրե վիճակին…" սրանց տարբերությունը էական չի… իմիջայլոց նայի P.S.-ը http://www.youtube.com/watch?v=4efKB85Qt2E&feature=related
Ղարաբաղի հարցը մենակ անվտանգության (ռազմական) չի, նաև տնտեսական, արտաքին քաղաքական և ներքին քաղաքականության խնդիր ա… դրա ազդեցության սպեկտորը շատ ավելի լայն ա քան մենք պատկերացնում ենք…
Վիշ ջան, էտի Ալիևի պրոբլեմն ա թե ինքն իր ժողովրդին ինչ ա խոստացել, դա մեր քաղաքականության վրա չպիտի ազդի…
Կարող եմ, Մեֆ. Ժողովդրի կենսամակարդակը բարձրացել է, սա մի անգամ էլ եմ ասել: Ջահելները չեն հասկանա, որովհետև նրանք համեմատելու քիչ բան ունեն: Կաշառակերությունը նվազել է, վճարների մեծ մասը օրինական դաշտ է տեղափոխվել, ավելի հարմար են դարձել քաղաքացի-պետություն գործառույթները: Օրինակ Կոմիտասի կադաստրում վերջերս ավտոմատ հերթագրման համակարգ են տեղադրել, էն որ գնում ես, կնոպկին սեղմում ես, հերթիդ համարն ասում է, կանչում են, առանց բազարների, նորմալ տեղեկատվություն են տալիս, գնացուցակ բան... Պատկերացրու չարաբաստիկ Լֆիկ Սամոյի սուպերմարկետում, ավտոկայանատեղիում, մարկետի մուտքին ավելի մոտ դասավորված կայանատեղիների վրա ինվալիդի նշաններ են նկարած, ոնց ԱՄՆ-ում... Մելոչ, ա ուձիվիծելնո...:P Ճիշտ է դրանց վրա որ ես կայանեմ, ինձ չեն տուգանի այնպես, ոնց ԱՄՆ-ում, բայց դե ինձ թվում է դրան էլ կհասնենք... Դե տենց մանր-մունր բաներ, որ ավազակապետության ու կոռուպցիայի դեմ չեն երևում:;)
ասեմ ընգեր, շատ ուրախալի բաներ ասիր… կնոպկեն, ինվալիդի նշանը, ահագին ոգևորեց,… կենսամակարդակի հաշվով մի քիչ վերապահուներ ունեմ, նայած ինչի և որ ժամանակվա հետ համեմատես…
Մեֆ ջան, դե ես քեզ խո որպես դիվանագետի կամ որպես աստգործնախարարի չե՞մ հարցնում, դու հո կարող ես ասել, ամենավատագույն տարբերակով էս ենք տալիս, էս ենք ստանում: Ես մոտավորապես պատկերացնում եմ, որ դու կարծում ես, թե ինչ-որ տարածքներ ենք տալիս, Ղարաբաղի մնացած մասը անկախանում է: Բայց այդպես Ադրբեջանը չի ուզում, ի՞նչ ես կարծում, որ լեզու թափող սուպեր-դիվանագետ ունենայինք մեր կողմից, Ադրբեջանը կհամաձայնվե՞ր: Լևոնը ասում է, որ Ղարաբաղը մենակ հայկական մնա (ես հասկանում եմ, ծիպա հայեր բնակվեն այնտեղ) բավարար է: Դու համաձա՞յն ես այդ մտքի հետ:
Վիշ ջան, մի անգամ գրել էի հես ա գտնեմ դնեմ… բայց ասեմ որ "Ղարաբաղի հայկական մնալը" կամ "անվտանգության երաշխիքը" սրանք բավականին լուրջ լծակներ են տալիս Ղարաբաղի դեֆակտո անկախության համար… ստատուսն ինձ համար էական խնդիր չի… ես ստատուսը կարող եմ զիջել…
Ճիշտ ա «ինքստինքյան» չի ասել այլ ասել ա "…ստատուս քավոյի ]դե ֆակտո վիճակը կհանգեցնի դե յուրե վիճակին…" սրանց տարբերությունը էական չի… իմիջայլոց նայի P.S.-ը http://www.youtube.com/watch?v=4efKB85Qt2E&feature=related
Ապեր, քո բերած արգումենտից, թե ինչ-որ օդի մեջ փոխզիջումներ անենք, որ Թուրքիան բացի սահմանը ու մեզ ելք տա դեպի արտաքին աշխարհ, տաս հազար անգամ ավելի լրջմիտ է: Քո հավատքի պարագայում մեր հույսը թուրքերն են ու արտաքին աշխարհը ապեր, իսկ իմ հավատի պարագայում՝ մենք: Մեզնից բացի ոչ մեկ մեր մասին մեզնից ավելի շատ չի մտածի: Ու բերածդ վիդեյում էլ Անդոն լրիվ ադեկվատ է:
Ղարաբաղի հարցը մենակ անվտանգության (ռազմական) չի, նաև տնտեսական, արտաքին քաղաքական և ներքին քաղաքականության խնդիր ա… դրա ազդեցության սպեկտորը շատ ավելի լայն ա քան մենք պատկերացնում ենք…
Ապեր, ոնց որ ասես Զանգեզուրը Հայաստանի համար ունի տնտեսական, ներքին քաղաքական նշանակություն:
Վիշ ջան, էտի Ալիևի պրոբլեմն ա թե ինքն իր ժողովրդին ինչ ա խոստացել, դա մեր քաղաքականության վրա չպիտի ազդի…
Ապեր, եթե դու նշանակություն չես տալիս թշնամու խոսքերին, ում հետ ուզում ես փոխզիջել, բա ինչի՞ն ես նշանակություն տալու: Թե՞ ինքը ասելու ա «չէ», դու քեզ հույս ես տալու, որ դա ներքին սպառման համար էր ասեց, կամ հանաք էր արեց::hands
ասեմ ընգեր, շատ ուրախալի բաներ ասիր… կնոպկեն, ինվալիդի նշանը, ահագին ոգևորեց,… կենսամակարդակի հաշվով մի քիչ վերապահուներ ունեմ, նայած ինչի և որ ժամանակվա հետ համեմատես…
Ուրախ եմ, որ դու ուրախ ես: Ես նույնպես ուրախանում եմ մեր ձեռքբերումներով::P
Վիշ ջան, մի անգամ գրել էի հես ա գտնեմ դնեմ… բայց ասեմ որ "Ղարաբաղի հայկական մնալը" կամ "անվտանգության երաշխիքը" սրանք բավականին լուրջ լծակներ են տալիս Ղարաբաղի դեֆակտո անկախության համար… ստատուսն ինձ համար էական խնդիր չի… ես ստատուսը կարող եմ զիջել…
Ապեր իսկ դու կուզես ինքդ պարանից բռնել ու ժայռը բարձրանա՞լ, թե՞ խոսքի եվրոպացիք թուրքերի հետ միասին քեզ պարանով բարձրացնեն::P Կարդա առաջին պարագրաֆը:
Հաստատ գիտես, access-ը ականջներին ա՞
Բա հենց անակնկալն էլ դրանում ա, որ Լևոնն ասեց՝ ականջներին ա: Մենք մինչև հիմա գիտեինք ուրիշ տեղ ա: Ու ընդեղ չեն փսփսում, այլ փչում են:
Mephistopheles
19.09.2010, 14:18
Ապեր, քո բերած արգումենտից, թե ինչ-որ օդի մեջ փոխզիջումներ անենք, որ Թուրքիան բացի սահմանը ու մեզ ելք տա դեպի արտաքին աշխարհ, տաս հազար անգամ ավելի լրջմիտ է: Քո հավատքի պարագայում մեր հույսը թուրքերն են ու արտաքին աշխարհը ապեր, իսկ իմ հավատի պարագայում՝ մենք: Մեզնից բացի ոչ մեկ մեր մասին մեզնից ավելի շատ չի մտածի: Ու բերածդ վիդեյում էլ Անդոն լրիվ ադեկվատ է:
Դե Վիշ ջան ուրեմն սպասի որ "դեֆակտոն հանգեցնի դեյուրե վիճակին", համոզված եղի որ ոչ թուրքիայում ոչ եվրոպայում և ոչ էլ ռուսաստանում Անդոյի չափ խելք ունեցող չկա որ գլխի ընկնի էս ֆոկուսնիկությունը… իհարկե էդ երկրները նոր-նոր են սկսել դիվանագիտությամբ զբաղվել ու էս տրյուկները դեռ չգիտեն… մեկը պտի լինի կողքից հուշի որ էդ ազատագրված տարածքներն էլ վերաբնակեցնենք որ վաբշե հաստատ ըլնի…
Ես ուղղակի կուզենայի որ էս "տարբերակը" հնչեր բարձր ամբիոնից ու ժողովրդի առաջ, որովհետև ճիշտն ասած չեմ հասկանում մեզ ա ուզում համոզի՞ թե արտաքին աշխարհի համար ա… էսի ծիծաղից բացի ուրիշ բան չի առաջացնում մարդու մեջ… շատ ադեկվատ ա բռատ, պարզվում ա լուծումը համբերության մեջ ա …
… ուժեղ երկիրը կամ ուժեղ բանակ ունեցող երկիրը պիտի որ փոխզիջումներից չվախենա, բայց մենք կամ չենք վստահում մեր բանակի հզորությանը, կամ էլ իսկապես թույլ բանակ ունենք…
Ապեր, ոնց որ ասես Զանգեզուրը Հայաստանի համար ունի տնտեսական, ներքին քաղաքական նշանակություն:
Զանգեզուրի և Հայաստանի մնացած շրջանների շուրջ Հայաստանը բանակցություններ չի վարում Վիշ ջան, ու դրանք օտերի ձեռքում մեզ վրա լծակ չեմ… ապեր կարաս ձևացնես որ Ղարաբաղը նույնն ա ինչ որ մնացած շրջանները՝ խնդիր գոյություն չունի… ու՞մ ես վնաս տալիս… ո՞վ ա տուժելու…
Ապեր, եթե դու նշանակություն չես տալիս թշնամու խոսքերին, ում հետ ուզում ես փոխզիջել, բա ինչի՞ն ես նշանակություն տալու: Թե՞ ինքը ասելու ա «չէ», դու քեզ հույս ես տալու, որ դա ներքին սպառման համար էր ասեց, կամ հանաք էր արեց::hands
ապեր, ինքն իր ամբիոնից իր լսարանի համար ինչ ուզում ա թող ասի, դրանք էնքան լուրջ են ինչքան Սերժի հայտարարությունները մեր առաջ… բա ինչ պտի ասեր Վիշ… կարող ա՞ ասեր "ժողովուրդ էրևում ա հայերը դեմւկրատիա են կառուցում ու իրանց տնտեսությունը զարգանում ա ու էս դեֆակտո վիճակը շուտով հանգեցնելու ա դեյուրե վիճակին, ընենց որ հույս չունենաք"
Ապեր իսկ դու կուզես ինքդ պարանից բռնել ու ժայռը բարձրանա՞լ, թե՞ խոսքի եվրոպացիք թուրքերի հետ միասին քեզ պարանով բարձրացնեն::P Կարդա առաջին պարագրաֆը:
ապեր, ես կարծում եմ որ եթե մենք ադրբեջանցիների հետ որոշ համաձայնությունների եկանք, ապա մեր բանակը կարող է նրանց ստիպել որ պայմանի իրենց բաժինն իրենք կատարեն… ես համոզված եմ որ նրանք շատ լավ հասկանում են որ եթե իրենց բաժին հասած պարտականությունները իրենք չկատարեն ապա մենք իվիճակի ենք նրանց էնպիսի պատասխան տալու որ թուրքիան ինքը թույլ չի տա ադրբեջանին պայմանը խախտել…
ի տարբերություն քեզ որ կարծում ես թե որևէ փոխզիջում մեզ տանելու է կործանման… ապեր թուրքը թուրք ա բայց իրա շահը լավ գիտի ու էդ տեսակ ոչ ռացիանալ քայլ չի անի…
Դե Վիշ ջան ուրեմն սպասի որ "դեֆակտոն հանգեցնի դեյուրե վիճակին", համոզված եղի որ ոչ թուրքիայում ոչ եվրոպայում և ոչ էլ ռուսաստանում Անդոյի չափ խելք ունեցող չկա որ գլխի ընկնի էս ֆոկուսնիկությունը… իհարկե էդ երկրները նոր-նոր են սկսել դիվանագիտությամբ զբաղվել ու էս տրյուկները դեռ չգիտեն… մեկը պտի լինի կողքից հուշի որ էդ ազատագրված տարածքներն էլ վերաբնակեցնենք որ վաբշե հաստատ ըլնի…
Ես ուղղակի կուզենայի որ էս "տարբերակը" հնչեր բարձր ամբիոնից ու ժողովրդի առաջ, որովհետև ճիշտն ասած չեմ հասկանում մեզ ա ուզում համոզի՞ թե արտաքին աշխարհի համար ա… էսի ծիծաղից բացի ուրիշ բան չի առաջացնում մարդու մեջ… շատ ադեկվատ ա բռատ, պարզվում ա լուծումը համբերության մեջ ա …
… ուժեղ երկիրը կամ ուժեղ բանակ ունեցող երկիրը պիտի որ փոխզիջումներից չվախենա, բայց մենք կամ չենք վստահում մեր բանակի հզորությանը, կամ էլ իսկապես թույլ բանակ ունենք…
Մեֆ, ամբարտավանորեն (նագլի) չեմ հասկանում, թե քո ուզածն ու ասածն ինչ է: Մի հատ կոնկրետ կասե՞ս թե դու ինչ ես ուզում:
Զանգեզուրի և Հայաստանի մնացած շրջանների շուրջ Հայաստանը բանակցություններ չի վարում Վիշ ջան, ու դրանք օտերի ձեռքում մեզ վրա լծակ չեմ… ապեր կարաս ձևացնես որ Ղարաբաղը նույնն ա ինչ որ մնացած շրջանները՝ խնդիր գոյություն չունի… ու՞մ ես վնաս տալիս… ո՞վ ա տուժելու…
Բա որ հանկարծ լծա՞կ դառան: Խոսքի Ադրբեջանը հայտարարեց, որ Զանգեզուրը իրենց պատմական հողերն են: Կարող ա՞ հանկարծ Զանգեզուրի թեմայով սկսես փոխզիջումներից խոսել:
ապեր, ինքն իր ամբիոնից իր լսարանի համար ինչ ուզում ա թող ասի, դրանք էնքան լուրջ են ինչքան Սերժի հայտարարությունները մեր առաջ… բա ինչ պտի ասեր Վիշ… կարող ա՞ ասեր "ժողովուրդ էրևում ա հայերը դեմւկրատիա են կառուցում ու իրանց տնտեսությունը զարգանում ա ու էս դեֆակտո վիճակը շուտով հանգեցնելու ա դեյուրե վիճակին, ընենց որ հույս չունենաք"
Ապեր, չեմ ջոկում, ուրեմն դու Ալիևի կողմից որևէ ցռան ելույթի հնարավորության չես հավատում, բայց հանգիստ ընդունում ես Լևոնի ցռան ելույթները, ոնց որ հենց այդպես էլ պիտի լիներ: Նագլի չեմ ջոկում:
ապեր, ես կարծում եմ որ եթե մենք ադրբեջանցիների հետ որոշ համաձայնությունների եկանք, ապա մեր բանակը կարող է նրանց ստիպել որ պայմանի իրենց բաժինն իրենք կատարեն…
Ստոպ: Սա ինչ է, wishful thinking? բարի ցանկությու՞ն, օրինակ ինչ համաձայնությունների մասին է խոսքը: Կոնկրետ բան կասե՞ս ապեր:
---------- Ավելացվել է՝ 12:01 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 11:52 ----------
Մեֆ մի հատ Զարուհի Փոստանջյանի ասածն էլ լսի 3:30-ից, տես ի՞նչն է սխալ ասում.
http://www.youtube.com/watch?v=XWLFPkfQRkg&feature=related
Մեֆ մի հատ Զարուհի Փոստանջյանի ասածն էլ լսի 3:30-ից, տես ի՞նչն է սխալ ասում.
http://www.youtube.com/watch?v=XWLFPkfQRkg&feature=related
Ցենտր աղջիկ ա,
իսկ խունջիկ-մունջիկ եկող արամի կողքին- վաաբշե տարբեր մոլորակից ա թվում:
Մեկ-մեկ մտածում, եմ, որ հայերիս մոտ y քրոմոսոմի շատ լուրջ մուտացիա կա:
Mephistopheles
20.09.2010, 21:12
Մեֆ, ամբարտավանորեն (նագլի) չեմ հասկանում, թե քո ուզածն ու ասածն ինչ է: Մի հատ կոնկրետ կասե՞ս թե դու ինչ ես ուզում:
Չես ուզում հասկանալ Վիշ ջան, էսօր և վաղն էլ Հայաստանը մասնակցում և մասնակցելու է բանակցություններին, ուրեմն Հայաստանն ընդունում է փոխզիջումնային եղանակը ու ստեղ հարցը արդեն ստատուս քվոն պահելու մասին չի… դրա համար էլ Զարուհու ասածները աբսուրդ ա… ինքը կարա իրա ընդրողին տենց խաբի միգուցե, բայց որևէ երկրի չես խաբի մանավանդ որ նրանց դիվանագիտական փորձը մեզանից 1000 անգամ շատ ա… բարդ բան ե՞մ ասում Վիշ, թե՞ սխալ ա… դու կարաս սա չընդունես, բայց էսօր վիճակը սա է ոի վախն էլ է սա լինելու եթե անգամ իշխանափոխություն լինի, ուղղակի իշխանափոխությունը մեզ հնարավորություն է տալիս նախ մի քիչ ժամանակ շահել և ավելի ուժեղ ու մարդկանց կողմից վստահություն վայելող թիմով գնալ բանակցությունների, այն է փոխզիջումների…
դու ինչ էլ ասես, ինչին էլ հավատաս, միևնույնն է ամեն ինչ այս ուղղությամբ է գնում ու միշտ էլ էս հարցում գնացել է այս ուղղությամբ… եթե ուզում ես ստատուս քվոն պահես դուրս պիտի գաս բանակցություններից ու հայտարարես որ հարցը լուծված է, բայց քանի որ մենք ոչ այսօր և ոչ էլ վաղը բանակցություններից դուրս չենք գալու անկախ նրանից թե ով է լինելու իշխանության (եթե իհարկե ռուսները մեզ դա չհրահանգեն) ապա ռուսի ասած "վիպենդրիվացա նե նադը"…
Կարա՞ս Վիշ ջան ինձ մի հատ էլ քո լուծման վարյանտը ասես կոնկրետ, թե չէ ազնիվ չի մենակ իմ վարյանտը քննարկելը
Բա որ հանկարծ լծա՞կ դառան: Խոսքի Ադրբեջանը հայտարարեց, որ Զանգեզուրը իրենց պատմական հողերն են: Կարող ա՞ հանկարծ Զանգեզուրի թեմայով սկսես փոխզիջումներից խոսել:
կդառնա հաստատ եթե Ալիևի հայտարարությունները շատ լսենս ու Զարուհի Փոստանջյանի պրիցիպով աշխատեր միջազգային օրենքները
Ապեր, չեմ ջոկում, ուրեմն դու Ալիևի կողմից որևէ ցռան ելույթի հնարավորության չես հավատում, բայց հանգիստ ընդունում ես Լևոնի ցռան ելույթները, ոնց որ հենց այդպես էլ պիտի լիներ: Նագլի չեմ ջոկում:
Ալիևը ցռան ելույթ չի ունենա, չեմ հավատում, չգիտեմ ինչի հիման վրա ես կարծում… անգամ թևանյանական անհուն "համբերությունը" չի բավականացնի այդ ելույթին սպասելու համար…Լևոնի ելույթը ցռան չի ընգեր… լուծում, կարգավորում և փոխզիջում բառերը եթե ճիշտ հասկացվի, ապա լավ էլ իրատեսական ա… համենայն դեպս "կհանգեցնիից" իրատեսական ա ու լավը…
Ստոպ: Սա ինչ է, wishful thinking? բարի ցանկությու՞ն, օրինակ ինչ համաձայնությունների մասին է խոսքը: Կոնկրետ բան կասե՞ս ապեր:
ինչի՞, հայոց բանակի կարողությունները wishful thinking-ի ոլորտից ա՞… թե՞ ադրբեջանցիների հետ որևէ հարցի շուրջ համաձայնության գալն ա wishful thinking… վաղ թե ուշ նրանք էլ, մենք էլ գալու ենք… սա եղել է աառաջ էլ, ու վաղն էլ կարող է լինել…
Մեֆ մի հատ Զարուհի Փոստանջյանի ասածն էլ լսի 3:30-ից, տես ի՞նչն է սխալ ասում.
լսել եմ և լսեցի քո խնդրանքով… աբսուդ ա բռատ… անգամ ռուսների ճանաչումը օսերին ու աբխազներին դեռ օրինական անկախություն չի տվել… նրանք հիմա դեֆակտո ռուսաստանի մաս են որովհետև ինքնուրույն արտաքին քաղաքականություն չեն կարող վարել… ուրիշ հարց որ ռուսաստանի խնդիրը չի նրանբց անկախացնելը…
Հայաստանի պարագայում դա շատ ավելի դժվար է… բանակցությունները պատերազմ չսկսելու շուրջ հասկացությունը աբսուրդ ա, կարելի ա ենթադրել որ Զարուհին անգամ չի հասկանում թե բանակցություններն ինչի շուրջ են գնում… Զինադադարը փոխզիջում չի… սա կատարյալ անգրագիտություն ա… եթե զիանդադարը փոխզիջում ա ուրեմն նրանք էլ են մի բան զիջել, բայց զինադադար հասկացությունն ինքնին առանձին դիվանագիտական տերմին ա ու չի կարելի այն "վերաիմաստավորել" որպես զիջում կամ փոխզիջում…
ձեզ էլ եմ հարցնում ժողովուրդ… ինչի՞ շուրջ է այսօր Հայաստանը բանակցում և ի՞նչ հավանական ու հնարավոր ելք եք կանխատեսում, կամ ինչի՞ շուրջ ձեր կարծիքով պետք է ընթանան բանակցությունները և ինչ հավանական ու հնարավոր ելք եք կանխատեսում…
...
ձեզ էլ եմ հարցնում ժողովուրդ… ինչի՞ շուրջ է այսօր Հայաստանը բանակցում և ի՞նչ հավանական ու հնարավոր ելք եք կանխատեսում, կամ ինչի՞ շուրջ ձեր կարծիքով պետք է ընթանան բանակցությունները և ինչ հավանական ու հնարավոր ելք եք կանխատեսում…
Մեֆ չեմ ուզում մեր անվերջ ձգվող բանավեճը էլի ծավալել, բայց էս մեկի համար ասեմ. Հայաստանը պարզապես խաղում է «բանակցություններ բանակցությունների համար» խաղը ճիշտ այնպես ինչպես որ խաղում են միջնորդները, ինչպես որ խաղում է Ադրբեջանը: Տվյալ խնդիրը հեռու է բանակցությունների ու փոխզիջումների միջոցով լուծվելիք խնդրից Մեֆ, էստեղ կան իրար ծայրահեղորեն հակակշիռ շահեր, իսկ խաղացողները այրել են բոլոր կամպրոմիսների կամուրջները: Չնայած դու իհարկե կարող ես երազել կոմպրոմիսներից, համերաշխությունից, ընդհանուր զարգացումից, բարիդրացիական հարաբերություններից, միջազգային սիրուց, բայց էդ ամենը հեռու է իրականությունից, քանի որ մենք՝ մարդիկս իրար հանդուրժելու ու զիջելու աստվածային մեծահոգությամբ օժտված չենք: Բայց հայերս մեր պատմության ընթացքում շատ ենք զիջել, բայց մեզ սխալ են հասկացել Մեֆ ջան, դրա համար էս անգամ անձամբ ես՝ ՀՀ թշվառ քաղաքացիս չեմ ուզում ոչինչ զիջել: Կամ մահ, կամ ազատություն::P
Mephistopheles
21.09.2010, 08:45
Մեֆ չեմ ուզում մեր անվերջ ձգվող բանավեճը էլի ծավալել, բայց էս մեկի համար ասեմ. Հայաստանը պարզապես խաղում է «բանակցություններ բանակցությունների համար» խաղը ճիշտ այնպես ինչպես որ խաղում են միջնորդները, ինչպես որ խաղում է Ադրբեջանը: Տվյալ խնդիրը հեռու է բանակցությունների ու փոխզիջումների միջոցով լուծվելիք խնդրից Մեֆ, էստեղ կան իրար ծայրահեղորեն հակակշիռ շահեր, իսկ խաղացողները այրել են բոլոր կամպրոմիսների կամուրջները: Չնայած դու իհարկե կարող ես երազել կոմպրոմիսներից, համերաշխությունից, ընդհանուր զարգացումից, բարիդրացիական հարաբերություններից, միջազգային սիրուց, բայց էդ ամենը հեռու է իրականությունից, քանի որ մենք՝ մարդիկս իրար հանդուրժելու ու զիջելու աստվածային մեծահոգությամբ օժտված չենք: Բայց հայերս մեր պատմության ընթացքում շատ ենք զիջել, բայց մեզ սխալ են հասկացել Մեֆ ջան, դրա համար էս անգամ անձամբ ես՝ ՀՀ թշվառ քաղաքացիս չեմ ուզում ոչինչ զիջել: Կամ մահ, կամ ազատություն::P
Վիշ ջան, իմ երազը հարևանների/թշնամիների հետ սիրավեպ սկսելը չի: Փոխհամաձայնության գալու համար պետք չի սիրես կամ անվերապահ վստահություն ունենաս… էսի բիզնես ա ընգեր, կոնտրակտ… ամեն կողմ ունի իր պարտականությունները և դրանք պարտադրելու որոշակի լծակներ… աշխարհում շատ իրար թշնամի ժողովուրդներ էս սկզբումքով իրար հետ լեզու են գտնում… թե մենք ինչի չենք կարում, կարծում եմ բարդ չի կռահելը…
Վիշ ջան, իմ երազը հարևանների/թշնամիների հետ սիրավեպ սկսելը չի: Փոխհամաձայնության գալու համար պետք չի սիրես կամ անվերապահ վստահություն ունենաս… էսի բիզնես ա ընգեր, կոնտրակտ… ամեն կողմ ունի իր պարտականությունները և դրանք պարտադրելու որոշակի լծակներ… աշխարհում շատ իրար թշնամի ժողովուրդներ էս սկզբումքով իրար հետ լեզու են գտնում… թե մենք ինչի չենք կարում, կարծում եմ բարդ չի կռահելը…
Մեֆ, ճիշտ ես ասում, բայց հաշվի առ, որ փալասների հետ ոչ մեկ բիզնես չի անում: Եթե մեկը հայտարարում է, թե առանց կոնտրակտի ինքը կկործանվի, ապա ավելի ձեռնտու է նրա հետ կոնտրակտ չկապելը ու նրա կործանվելը, քան թե կոնտրակտ կապելը ու իրեն փալասի տեղ դնողին ուժեղացնելը: Փոխհամաձայնության գալու համար պետք չի փալասի քաղաքականություն վարել: Լևոնի քարոզչությունը փալասություն է:
Mephistopheles
21.09.2010, 11:03
Մեֆ, ճիշտ ես ասում, բայց հաշվի առ, որ փալասների հետ ոչ մեկ բիզնես չի անում: Եթե մեկը հայտարարում է, թե առանց կոնտրակտի ինքը կկործանվի, ապա ավելի ձեռնտու է նրա հետ կոնտրակտ չկապելը ու նրա կործանվելը, քան թե կոնտրակտ կապելը ու իրեն փալասի տեղ դնողին ուժեղացնելը: Փոխհամաձայնության գալու համար պետք չի փալասի քաղաքականություն վարել: Լևոնի քարոզչությունը փալասություն է:
Վիշ, փաստորեն մենք փալաս երկիր ենք որովհետև Լևոնն ասե՞ել… բա որ վաղն ասի որ դզող ուժեղ երկիր ենք ազերիները պտի մտածեն որ մենք հենց ըտենց էլ կա՞նք ու մի անգամից հանձնվե՞ն … ապեր քեզ թվում ա մեզ տեսնող չկա ու սպասում են Լևոնի հայտարարություններին որ իմանան մենք ինչ ենք … կակ ռազ հոխորտալն ա փալասությունը …
Ապեր, կարող ա մի հատ էլ ցենզուրա պտի դնենք որ հանկարծ թշնամու ջրաղացին ջուր չլցնեն «փալաս ելույթներով»
ապեր, եթե երկիրը փալաս ա, դա թաքցնել անհնար ա և եթե նորմալ երկիր ես ոչ մի Ճառ քեզ չի վնասի
Վիշ, փաստորեն մենք փալաս երկիր ենք որովհետև Լևոնն ասե՞ել… բա որ վաղն ասի որ դզող ուժեղ երկիր ենք ազերիները պտի մտածեն որ մենք հենց ըտենց էլ կա՞նք ու մի անգամից հանձնվե՞ն … ապեր քեզ թվում ա մեզ տեսնող չկա ու սպասում են Լևոնի հայտարարություններին որ իմանան մենք ինչ ենք … կակ ռազ հոխորտալն ա փալասությունը …
Ապեր, կարող ա մի հատ էլ ցենզուրա պտի դնենք որ հանկարծ թշնամու ջրաղացին ջուր չլցնեն «փալաս ելույթներով»
ապեր, եթե երկիրը փալաս ա, դա թաքցնել անհնար ա և եթե նորմալ երկիր ես ոչ մի Ճառ քեզ չի վնասի
Մեֆ, չարժի տենց մակերեսայնորեն դատել: Ելույթները, հայտարարությունները, կոչերը, ինֆորմացիան դրանք ազդեցիկ միջոցներ են: Պատերազմներն էլ են սկսվում ճառերից, դու ճառի արժեքը մի թերագնահատիր: Քաղաքականությունը ճառասացության արվեստ է, մարդկանց կառավարումն էլ տեղի է ունենում առաջին հերթին խոսքերի միջոցով: Հիշի՛ր. Սնաչալօ բիլօ սլօվօ:P
Mephistopheles
21.09.2010, 12:02
Մեֆ, չարժի տենց մակերեսայնորեն դատել: Ելույթները, հայտարարությունները, կոչերը, ինֆորմացիան դրանք ազդեցիկ միջոցներ են: Պատերազմներն էլ են սկսվում ճառերից, դու ճառի արժեքը մի թերագնահատիր: Քաղաքականությունը ճառասացության արվեստ է, մարդկանց կառավարումն էլ տեղի է ունենում առաջին հերթին խոսքերի միջոցով: Հիշի՛ր. Սնաչալօ բիլօ սլօվօ:P
Վիշ ջան, ճառի նշանակությունը թերագնահատելը դժվար ա եթե դրա հետևում substance կա… ամեն ճառից պատերազմ չի սկսի… սիրուն ճառ ասողներ շատ կան որոնք հիանալի տիրապետում են հռետորական արվեստին, բայց քաղաքականություն դրանց անվանել չես կարող… քաղաքականությունը կոմպրոմիսների արվեստ է և հնարավորությունների ու կարողությունների ճշգրիտ գնահատական և օպտիմալ օգտագործում… ճարտասանությունը դա օժանդակ միջոց է, բայց ոչ որոշիչ
… մի խոսքով ճառերը մեր երկիրը չեն քանդի Վիշ ջան, նամանավանդ եթե դրանք ճշմարտությունն են ասում… իսկ եթե սուտ են ապա անհանգստանալու կարիք չկա…
Վիշ ջան, ճառի նշանակությունը թերագնահատելը դժվար ա եթե դրա հետևում substance կա… ամեն ճառից պատերազմ չի սկսի… սիրուն ճառ ասողներ շատ կան որոնք հիանալի տիրապետում են հռետորական արվեստին, բայց քաղաքականություն դրանց անվանել չես կարող… քաղաքականությունը կոմպրոմիսների արվեստ է և հնարավորությունների ու կարողությունների ճշգրիտ գնահատական և օպտիմալ օգտագործում… ճարտասանությունը դա օժանդակ միջոց է, բայց ոչ որոշիչ
… մի խոսքով ճառերը մեր երկիրը չեն քանդի Վիշ ջան, նամանավանդ եթե դրանք ճշմարտությունն են ասում… իսկ եթե սուտ են ապա անհանգստանալու կարիք չկա…
Մեֆ ջան, ես քեզ ասում եմ մրգերը առողջությանը օգտակար են, իսկ դու ասում ես՝ նայած խնձոր: Եղբայր պատվական, մի Դալլաքյան Վիկտոր Շիրվանզադեյից մեջբերում է անում, ամբողջ ազգդ աժիոտաժների մեջ է ընկնում, մի Հմայակ կզելու թեմայից մի նախադասություն է ասում, թերթերը գրում են՝ Հանրապետականները ընտրությունների են նախապատրաստվում, տի շտո՞: Գորբաչովը մի քանի ճառով մասնատեց Սովետը: Էն որ ասում են թե Սովետը արդեն քանդված պրծած էր, էլի դեմագոգիա է, պարզապես արդարացվում է միավորող գաղափարախոսության բացակայությունը: Ամեն ինչ սկսվում է գաղափարներից ու խոսքերից: Օրինակ ի՞նչ ես ասում դու: Ասում ես «քաղաքականությունը կոմպրոմիսների արվեստ է», ոչինչ չասող մի բան, քանի որ բնության մեջ ամեն մի հավասարակշռող գործոնի անունը կարող ես դնել կոմպրոմիս ու շարունակել՝ «ճարտարապետությունը՝ կոմպրոմիսների արվեստ է», «նորաձևությունը՝ կոմպրոմիսների արվեստ է», «ամուսնությունը՝ կոմպրոմիսների արվեստ է», «Հայաստանի Հանրապետության բյուջեյի կազմումը կոմպրոմիսների արվեստ է»... Գիտե՞ս քանի հոգի է քեզ հիմա կարդում ու հավատում, որ դու խելոք բան ես ասում, պետք է գնալ կոմպրոմիսների... ահա քեզ խոսքի ուժը::P
Mephistopheles
21.09.2010, 18:52
Մեֆ ջան, ես քեզ ասում եմ մրգերը առողջությանը օգտակար են, իսկ դու ասում ես՝ նայած խնձոր: Եղբայր պատվական, մի Դալլաքյան Վիկտոր Շիրվանզադեյից մեջբերում է անում, ամբողջ ազգդ աժիոտաժների մեջ է ընկնում, մի Հմայակ կզելու թեմայից մի նախադասություն է ասում, թերթերը գրում են՝ Հանրապետականները ընտրությունների են նախապատրաստվում, տի շտո՞: Գորբաչովը մի քանի ճառով մասնատեց Սովետը: Էն որ ասում են թե Սովետը արդեն քանդված պրծած էր, էլի դեմագոգիա է, պարզապես արդարացվում է միավորող գաղափարախոսության բացակայությունը: Ամեն ինչ սկսվում է գաղափարներից ու խոսքերից: Օրինակ ի՞նչ ես ասում դու: Ասում ես «քաղաքականությունը կոմպրոմիսների արվեստ է», ոչինչ չասող մի բան, քանի որ բնության մեջ ամեն մի հավասարակշռող գործոնի անունը կարող ես դնել կոմպրոմիս ու շարունակել՝ «ճարտարապետությունը՝ կոմպրոմիսների արվեստ է», «նորաձևությունը՝ կոմպրոմիսների արվեստ է», «ամուսնությունը՝ կոմպրոմիսների արվեստ է», «Հայաստանի Հանրապետության բյուջեյի կազմումը կոմպրոմիսների արվեստ է»... Գիտե՞ս քանի հոգի է քեզ հիմա կարդում ու հավատում, որ դու խելոք բան ես ասում, պետք է գնալ կոմպրոմիսների... ահա քեզ խոսքի ուժը::P
ապեր, ճառ ասելով ըլներ, Հայաստանը վաղուց աշխարհի ամենահզոր երկիրը կլիներ… եթե քեզ թվում ա որ Սովետը ճառից ա քանդվել ապա չարաչար սխալվում ես… Վիկտորն էլ որ բողկեր կերած չլիներ տեսնեմ ով էր բանի տեղ դնելու, ում էր վնասելու, դրանից վատ էլ են ասել…
ամեն ինչն էլ կոմպրոմիսի ա, բայց հատկապես դիվանագիտությունը, տենց որ լիներ ով ինչ ուզեր կաներ
Անդոյին էլ են հավատում բռատ, բայց դրանից հո կարգավիճակը չի "հանգեցնելու"…
ՍԱՔՈՒՆՑԸ ՀԱԿԱԴԱՐՁՈՒՄ Է ՋՀԱՆԳԻՐՅԱՆԻՆ
Իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցը հակադարձում է նախկին զինդատախազ Գագիկ Ջհանգիրյանին, Մատաղիսի հայտնի գործի վերաբերյալ
Ա1+ հեռուստաընկերությունը վերսկսեց իր հայտնի Հետգրություն հաղորդման ինտերնետային եթերը: Սեպտեմբերի 10-ի հաղորդման հյուրը նախկին զինդատախազ Գագիկ Ջհանգիրյանն էր, որին նախապես ուղղված հարցերի շրջանակում տեղ էին գտել ինչպես Հոկտեմբերի 27-ի, այնպես էլ Մատաղիսի աղմկահարույց գործերի վերաբերյալ հարցեր: Վերջին գործով դուք գործուն մասնակցություն եք ունեցել մեղադրվող զինծառայողներին ազատ արձակելու հարցում:
Նախ շնորհավորում եմ Հետգրություն հաղորդաշարի վերսկսում-մեկնարկը, որը շատ հրատապ, հանրությանը իրազեկող հարցերի շրջանակ է քննարկում:
Ինձ համար անակնկալ էր, որ Գագիկ Ջհանգիրյանը փորձեց մեկնաբանություն տալ “Մատաղիսի գործով”: Կարծում եմ, որ լավագույն դեպքում նա պետք է լռեր և ոչ թե մեկնաբանություններ տար, ինչպես դա արեց Հոկտեմբերի 27-ի պարագայում:
Երկու դեպքում էլ մեղադրանքի առաջադրումը նախկին զինվորական դատախազինն է: Ինչո՞ւ եք այդպես կարծում:
Իմ խորին համոզմամբ, հոկտեմբերի 27-ը իր գոյության երաշխիքներից մեկն է, և եթե ինքը չի հրապարակում, ապա դրա հաշվին կարող է գոյատևել: Դա իմ անձնական կարծիքն է: Ինչ վերաբերում է Մատաղիսի գործին, ըստ երեւույթին նախկին զինդատախազը գտնում է, որ իր գոյության հետ կապված, այստեղ վտանգ չկա: Դրա համար էլ ինքը զգուշություն չի ցուցաբերում և մեկնաբանություններ է շռայլում:
Ինձ համար անակնկալն այն էր, որ նա իրեն թույլ տվեց մեկնաբանություններ անել, նույնիսկ համարձակություն ունեցավ ակնհայտ հանցագործությունը, ապօրինությունը վերստին ներկայացնել որպես օրինականություն` մոռանալով, որ գոյություն ունի Վճռաբեկ դատարանի որոշում, որով երեք զինծառայողների` Ռազմիկ Սարգսյանի, Մուսա Սերոբյանի, Արայիկ Զալյանի նկատմամբ ձեռք բերված ապացույցները ճանաչվել են անհիմն:
Ջհանգիրյանն ասում է, որ այժմ ինքը իր պաշտոնում չէ, և հաշվի առնելով այս հանգամանքը, կարող էին այլ մեղադրանք առաջադրել զինծառայողներին` պնդելով, որ, ուրեմն Շիրակի մարզի դատարանում շարունակվող գործով մեղադրանքը հիմնավոր է և ինքը անմեղ է ,և ուրեմն ամեն ինչ ի սկզբանե օրինական է արվել:
Ջհանգիրյանը մոռանում է, որ քրեական գործում առկա էր այն ժամանակ ԼՂՀ Պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանից իրեն ուղղված նամակը` Մատաղիսի գումարտակի հրամանատար Իվան Գրիգորյանի վերաբերյալ. “խնդրում ենք մեղմ մոտենալ գումարտակի հրամանատար Իվան Գրիգորյանին, քանի որ նա ազգային հերոս է և գործով զղջում է”: Այս պարագայում, այսպես ասած, նախկին զինդատախազը խորամանկում է` շատ լավ գիտակցելով, որ այդ նույն գումարտակի հրամանատարը` իրական հանցագործը, ինչպես իր ժամանակ ուներ հովանավորություն, այնպես էլ այժմ, և այդ պայմաններում հանցագործության բացահայտում տեղի ունենալ չէր կարող: Բնական է, որ որպես քավության նոխազ սպանության գործով ընտրվելու էին նույն զինծառայողները: Այսինքն, համակարգը չի փոխվել, և Ջհանգիրյանը իր կատարած հանցագործությունն ուզում է կոծկել հանցավոր համակարգի հանցավորության հենքի վրա`շարունակելով իր արդարացումը գտնել հենց այստեղ: Իհարկե, ես կարող էի այս կապակցությամբ հայտարարություն անել, բայց քանի որ նա պաշտոնատար անձ չէ, ես այս հարցազրույցի միջոցով եմ ուզում հակադարձել:
Պարոն Ջհանգիրյան, ամոթ է, ակնհայտ ապօրինությունն ու հանցագործությունը ներկայացնել որպես հիմք և ասել, որ դուք ապօրինություն թույլ չեք տվել: Այդ ապօրինությունը եղել է ձեր օրոք և շարունակվում է նաև այսօր:
Վճռաբեկ դատարանի որոշման մեջ արձանագրվեցին բազմաթիվ չպարզաբանված հանգամանքներ, որոնք էլ պատճառ դարձան գործի նոր քննության համար:
Դրանք այդպես էլ չպարզաբանվեցին, և դրանց պատասխանները լրացուցիչ քննությամբ կրկին անդրադարձ չեղավ: Խոսքն այն մասին է, որ Գագիկ Ջհանգիրյանը հրաշալի գիտի, թե ով է իրական հանցագործը, եւ այսօր էլ Շիրակի մարզի դատարանում քննվող գործի շրջանակներում չեն կարողանում Իվան Գրիգորյանին դատարան կանչել և որպես վկա հարցաքննել` պատճառաբանելով, որ հայտնի չէ նրա գտնվելու վայրը: Փաստորեն, հանցագործությունը կատարող անձի նկատմամբ, ում որպես վկա են ներգրավել, ուղղակի ցուցմունքների պարագայում, ասում են թե տեղը չգիտեն: Այսինքն, Իվան Գրիգորյանին չեն գտնում ոչ նախկին և ոչ էլ ներկայիս պայմաններում:
Ուզում եմ հայտարարել, որ իր այդ հայտարարությամբ Ջհանգիրյանը մասնակից է դառնում այսօրվա պետական մարմինների կողմից կատարվող հանցագործությանը:
Ուզում եք ասել, որ ինքը հովանավորում է այն համակարգին, որի մասին հանդես է գալիս քննադատությամբ եւ որի զո՞հը դարձավ նա ինքը:
Այո, խոսքը հենց այդ մասին է:
Նախկին զինդատախազն իր հարցազրույցում նշում էր, որ իր պաշտոնավարման օրոք մահվան ելքերով ընդամենը հինգ չբացահայտված գործեր են եղել: Դուք մարդ եք, ով հետևել է զինվորական որոշ հանցագործությունների բացահայտմանը: Ընդունո՞ւմ եք նախկին զինդատախզի այդ հայտարարությունը:
Խոսելով չբացահայտված գործերի մասին, դա դեռ չի նշանակում, որ այն գործերը, որոնք նա բացահայտել է, օրինական են ու իրական մեղավորները պատժվել են: Ես կոնկրետ գործերով կարող եմ պարոն Ջհանգիրյանին հիշեցնել իր “բացահայտած” գործերի մասին: Ավելորդ տեղը կարիք չկա իրավական բնույթի հարցերը քաղաքական շղարշի տակ մտցնել և դրա տակ փորձել փրկել սեփական դեմքը:
Այդ նույն համակարգը, որին, ձեր խոսքով, պաշտպանում է նախկին զինդատախազը, ապօրինի մեղադրանք առաջադրեց նաև հենց իրեն:
Նախ, ուզում եմ ասել, որ իրապես նրան առաջադրված ապօրինի մեղադրանքով` նրա նկատմամբ բռնությունների մասով, ես հանդես եմ եկել որպես վկա և ցուցմունք եմ տվել, որ իրոք նրա նկատմամբ բռնություն է եղել, Վարդաշեն քրեակատարողական հիմնարկում այցելել եմ նրան: Ես այս մասին ասում եմ, որպեսզի պարզ լինի, որ անձնական խնդիր չունեմ: Եվ եթե ապօրինությունն իր նկատմամբ է, ես դրան էլ եմ դեմ, բայց դեմ եմ նաև իր կողմից կատարված ապօրինությանը: Եվ թող մեկը մյուսի հետ չխառնեն ու ծածկադմփոց անեն:
Նախկին զինվորական դատախազը կարծես հենց այդ համատեքստում է փորձում շահել հանրության վերաբերմունքը: Հայտնի է, որ նրա նկատմամբ վերաբերմունքը միանշանակ չէ:
Ինչ վերաբերում է հարցին, թե Ջհանգիրյանը մաքրվել է, ապա ինքն այդ հարցին պատասխանել է իր նկատմամբ հարուցված քրեական գործի դատաքննության ընթացքում. “Ես իմ տեղը պատասխան տվել եմ, դուք մտածեք ձեր տեղը ոնց եք պատասխան տալու”:
Ջհանգիրյանը թող չմտածի, որ դա ինդուլգենցիայի նման մի բան է և ինքը հատուցեց: Այն մարդիկ, որոնք նրա օրոք հանիրավի պատասխանատվության են ենթարկվել, էդ մարդկանց մենք կարող ենք մեկ առ մեկ հրավիրել: Նա այս մարդկանց առջև է պատասխան տալու և ոչ թե մեր:
Ձեր կարծիքով, ինչու է Գագիկ Ջհանգիրյանը շարունակում խոսել Մատաղիսի գործի մասին` պնդելով, որ իր մեղադրանքը հիմնավոր է եղել:
Մատաղիսի գործը, եթե հիշում եք, մեծ դժվարությամբ հանրային քննարկման առարկա դարձավ: Սա այն եզակի դեպքերից մեկն էր, որը հայտնվեց միջազգային իրավապաշտպան կազմակերպությունների և հանրության լայն շերտերի ուշադրության կենտրոնում և այս առումով, դա բավականին ցավոտ հետք է թողել զինդատախազի և զինդատախազության վրա: Սա այն դեպքն է, որ հանրային ճնշումը ճակատագրական նշանակություն ունեցավ հանիրավի մեղադրվող զինծառայողների համար: Եվ սա այն բացառիկ դեպքերից է, երբ Վճռաբեկ դատարանը մերժում է մեղադրանքը, ինչը նաև մասնագիտական գնահատական էր մեղադրող կողմի նկատմամբ: Սա է պատճառը, որ առկա է ներքին անբավարարվածության խնդիրը, թե ինչպես կարելի էր այդպիսի իրավաբանի մեղադրանքը “ջրել”, չնայած որ դա արժեցավ Վճռաբեկ դատարանի նախագահի պաշտոնանկությունը: Ջհանգիրյանը մինչ այժմ չի կարողանում հաշտվել այն իրողության հետ, որ իր նման կատարյալ իրավաբանի դեմքին ասել են, որ դու, մեղմ ասած, սխալ ես եղել: Մինչև հիմա դա ցավոտ է նրա համար: Այ, դրա համար է նա ցավոտ ընդունում, մյուս կողմից նրա կողմից առաջադրված մեղադրանքի ապօրինությունը հաստատվել է Վճռաբեկ դատարանի վճռով: Պարզապես, մարդը պետք է քաջություն ունենա և ընդունի իր սխալը ոչ թե սխալը շարունակի ներկայացնել որպես ճշմարտություն:
Դուք մտավախություն ունեք, որ Ջհանգիրյանը այս պահի՞ն էլ կարող է ներգործություն ունենալ դատարանում գործի քննության վրա:
Նա անշուշտ չի կարող ազդել դատարանի վրա, բայս այս պահին բարոյապես սատարել դատարանին` ակնհայտ ապօրինի մեղադրանքի քննության ընթացքում, դա առնվազն անբարոյականություն է:
Ի վերջո, ի՞նչ ճակատագիր կունենա այս գործը, որն արդեն շուրջ յոթ տարի իրավապահ մարմինների ձեռքում է:
Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը վարույթ է ընդունել այս գործը խոշտանգումների մասով և հարցադրումներ արել կառավարությանը, որով հիմնավորվել է խոշտանգումների փաստը, և մոտ ապագայում դատարանն այդ մասին որոշում կկայացնի: Իսկ եթե դատարանը ճանաչի խոշտանգումների փաստը, բնականաբար կասկածի տակ է դրվելու մեղադրանքի օրինականությունը:
Հարցազրույցը` ԺԱՆՆԱ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆԻ
Lragir.am
ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ԱՊՐԵԼՈՒ ՀԱՐԿԸ ԲԱՐՁՐԱՆՈՒՄ Է
Կառավարությունը որոշել է բենզինի, դիզվառելիքի եւ ծխախոտի «ոլորտները» հարկել նոր ձեւով։ Իրենք ասում են, որ դա լինելու է «առավել արդարացի համակարգ», բայց խոսքն ակնհայտորեն ընդամենը հարկերը բարձրացնելու մասին է։
Նրանք, ի դեպ, դա չեն էլ թաքցնում. ասում են, որ նպատակը «պետական բյուջե ստացվող հարկային եկամտի մակարդակը բարելավելն է»։ Թե որն է լինելու հարկերը բարձրացնելու հետեւանքը՝ նույնպես հասկանալի է. այդ ապրանքները թանկանալու են։ Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանն այդ մասին ուղիղ տեքստով է ասում. «Խնդիրն այն է, որ Հայաստանում, օրինակ, ծխախոտը շատ էժան է եւ ամենքին մատչելի։ Մեզանում խիստ տարածված են նաեւ ծխախոտի հետեւանքով առաջացող հիվանդությունները, ուստի գները պետք է աստիճանաբար բարձրացնել...» եւ այլն։ Հասկացա՞ք։ Մարդը մեր առողջության մասին է մտածում, հո բյուջեի մասին չի՞ մտածում։ Հասարակությունն էլ, բնականաբար, պիտի լսի այս որոշման մասին եւ գորովանքի անհուն զգացումով լցվի մեծ մարդասեր Տիգրան Սարգսյանի նկատմամբ։ Մանավանդ որ բենզինն ու դիզվառելիքը նույնպես պիտի թանկանան ¥գազի մասին էլ չենք խոսում¤։ Արդյունքում՝ կթանկանա նաեւ տրանսպորտը։ Իսկ հիմա ինչի՞ նման է. տրանսպորտը բոլորին մատչելի է, ով ասես՝ երթուղային է նստում։ Քայլել է պետք, որովհետեւ քայլելն առողջարար է։
Հետաքրքիր է՝ որեւէ մեկը վարչապետ Տիգրան Սարգսյանին չի՞ հիշեցրել, որ հացը նույնպես վնասակար է, որովհետեւ գիրացնում է, իսկ ավելորդ քաշը նպաստում է սրտանոթային հիվանդությունների խորացմանը։ Որեւէ մեկը չի՞ հուշել, որ յուղոտ սնունդը տեղով մեկ խոլեստերին է, հետեւաբար՝ պետք է վերանայել նաեւ համապատասխան մթերքների հարկման դրույքաչափերը։ Իսկ գիտե՞ք, թե համակարգիչնե՛րը որքան վնասակար են, հատկապես՝ երիտասարդների համար։ Պետք է դրանց ներմուծման հարկերը նույնպես առնվազն եռապատկել։ Քիմիական պարարտանյութերով աճեցրած բանջարեղենն ընդհանրապես քայքայում է առողջությունը, հետեւաբար՝ պետք է ե՛ւ պարարտանյութերը թանկացնել, եւ բանջարեղենը։ Կամ՝ ձեզ թվում է «Նաիրիտը» չի աշխատում, որովհետեւ որոշել են այն մաս-մաս տեղափոխել Չինաստան ու այնտեղ վարչապետի ու նրա եղբոր «կռիշի տակ» նոր գործարա՞ն ստեղծել։ Ոչ, մեր առողջության մասին են մտածում։
Հիմա՝ ավելի լուրջ։ Եթե կառավարությունն այս ամենն անում է, որովհետեւ Հայաստանն Առեւտրի համաշխարհային կազմակերպության առջեւ որոշակի պարտավորություններ է ստանձնել, ապա դա, մեղմ ասած, թույլ պատճառաբանություն է։ Հայաստանն ուրիշ շատ պարտավորություններ էլ է ստանձնել, բայց չի կատարում։ Եթե կառավարությունն այս ամենն անում է հանուն մարդկանց առողջության, ապա կարող էր ծխախոտը թանկացնելուց առաջ հետաքրքրվել եւ պարզել, որ Հայաստանի բնակչության առնվազն մեկ երրորդն աղքատ է, իսկ երեխաների 15-20 տոկոսը բառիս բուն իմաստով թերսնվում է, այսինքն՝ սոված է մնում։ Դե եթե այդքան մտածում եք մարդկանց առողջության մասին՝ թոշակներն ու նպաստնե՛րը կրկնապատկեք-եռապատկեք։
Իսկ իրականությունն այն է, որ այս իշխանությունները, սովորության համաձայն, փնտրել-գտել են այն ոլորտը, որտեղից հնարավոր է լրացուցիչ փող քամել։ Նրանք գիտեն, որ ծխող մարդը իր բոլոր մյուս ծախսերը կկրճատի, բայց կշարունակի ծխել։ Այսինքն՝ իշխանությունների համար սա «նաղդ փող է»։ Եվ ընդհանրապես, վերջին ամիսներին այս միտումը շատ հստակ է երեւում։ Իշխանությունները թանկացնում են հատկապես առաջին անհրաժեշտության ապրանքները ¥հաց, ձեթ, շաքարավազ, կարտոֆիլ¤, որովհետեւ շատ լավ գիտեն, որ մարդիկ, միեւնույն է, գնելու են այդ ապրանքները։ Կոպիտ ասած՝ իշխանությունները բարձրացնում են Հայաստանում ապրելու հարկի չափը։ Սա է, ուզում եք՝ ուզեք, չեք ուզում՝ ռադներդ քաշեք երկրից։
Մարդիկ, ի դեպ, այդպես էլ վարվում են։ Արտագաղթի այն ալիքը, որը սկսվել է վերջին մեկ-մեկուկես տարում, գնալով ահագնանում է։ Իշխանություններն էլ, համապատասխանաբար, բարձրացնում են մնացողների «գլխահարկը», որպեսզի ընդհանուր գումարը չպակասի։ Բայց սա անընդհատ շարունակվել չի կարող։ Մնում է սպասել, թե ինչով է ավարտվելու այս ամենը։
ԳՐԻԳՈՐ ՈՍԿԱՆՅԱՆ
Առաջ գոնե գինը սուսուփուս բարձրացնում էին հիմա ձեռ առնելով են բարձրացնում... :kataxac
Ապօրինի Կառուցապատման Խերը
Sep. 30th, 2010 at 3:56 PM
Էլի տաքսի, բայց էլի լավ չի, որովհետեւ Դմիտրի ձաձան եկել ա Ռուսաստանից ու իրա ազիզ խաթեր համար սաղ քաղաքի երթեւեկության հերը անիծվել ա։ Էդ առաջի օրը որ եկել էր ընդհանրապես նենց տպավորություն էր, ոնց որ Նայիրի Հունանյանը բերդից փախել ա ու սաղ իրար են անցել։ Եդքան միգալկա ու ոստիկան մեկ էլ մարտի մեկին էի տեսել, բայց հիմա պատմեմ թե ինչ եղավ են ժամանակ մինչեւ տաքսիստը փորձում էր քաղաքում ազատ ու բաց փողոց գտներ ու ինձ տեղ հասցներ։
Պատկերացրեք ինչ ներվայն ու զզվելի վիճակ ա, սաղ քաղաքը տոթից քրտնած, մեքենաներկ կանգնած, փողոցում մարդիկ նեռվայն ու իրանցից նեռվայն են բոլոր ոստիկաններկ որոնց բերել ու մի մետրը մեկ բոլոր փողոցների երկու կողմից շարել էին։ Ու մինչ էս տաքսու ուստեն որ քաղաքի տղա լինելով հանդերձ չէր կարողանում ինձ տեղ հասցներ, ու կողքից եդ բոլոր ներվայն վիճակները եկան հասան նրան որ ինչ որ գայիշնիկ էս ուստի վրա ձենը բարձրացրեց էս էլ իրա հերթին գայիշնիկի վրա գոռաց թե , - քեզ կոնկրետ պահի այ սապլյակ, քեզ չենք պահում սաղ ազգով որ հորդ թայ մարդկանց վրա գոռաս։ Մի խոսքով էս ուստեն կարգին նեռվայն ու արդեն դիլխոր ա ասի լավ մի երկու բան էլ ասեմ խոսա ցրվի ասի բա թե , - Մեդվեդեվն ա եկել նենց են խառնվել իրար ոնց որ Պուտինն ա։
Էդ էր ու էդ, ու էս ուստի լեզուն բացվավ, բացվելը որն ա, մենախոսություն էպիկական ժանրում, մոնոներկայացում։
Ուստա - Ախր տղա ջան մեր ժողովուրդը մոռացել ա մտածելը ինչ բան ա։ Էս որ հիմա սենց եկել ա, սենց դիմավորում են, սենց գլխներին դրած ման են տալիս էդ հո հենց ընենց չի։ Ախր էս ռուսները ոնց որ մեր հարեւան Գագոն։ Էս մեր հարեւան Գագոն վատ տղա չի, համա թե շուստրի ա։ Իրա տան դեմը մի հատ պարապ հող կար, սաղ քար ու փոշի։ Սրանից մի քանի տարի առաջ Գագոն էդ քարն ու փոշին մաքրեց, ու բերեց մի քանի հատ տնկի դրեց։ Հիմա էդ ծառերը արդեն ինձանից էլ քեզանից էլ բոյով են, մեկը դաժե էս տարի բերք տվավ։ Հետո էս Գագոն են մոմենտով որ լակոտները մտնում ծառերին վնասում են սետկով փակեց էդ տարածքը։ Մի քանի տարի հետո էդ սետկի տակ բետոնից ավալովկա կապեց։ Էս տարի էլ գիտես ինչ արեց, բերեց քարով մեծ պարիսպ քաշեց ու հիմա էլ ուզում ա սեփականացնի։ Թաղայինը եկավ ասեց Գագո տղա հոմ դու խելառ չես ինչ սեփականացնել ինչ բան։ Էս պատը պտի քանդենք։ Գագոն էլ ոչ տարավ ոչ բերեց ասեց ապեր որ քանդեք նենց մի վայնասուն կբարձրացնեմ, կանաչներով բանով, քաղաքապետով ու պրեզիդենտով բողոք կգրեմ որ դուք էս մի թիքա հողի վրա եղած կանաչեղենը ուզում եք վնասեք։ Հիմա ինչ էս կարծում ինչ ա լինելու վաղը մյուսօր, ինչ են անելու Գագոին ասած թաղայինի ապօրինի կառուցապատման համար։ Ոչ մի բան էլ չեն անելու, մի քանի տարի հետո Գագոն էդ տարածքը կսեփականաշնորհի, հետո ծառերի տակ սալյարկա կլցնի ու են իրա սպալնին առաջ կտա էդ հողի վրա, էսքան բան։ Հիմա նունը ռսներինն ա։ Էս իրանց տարածքն ա վաղուց, ու քանի կար ինքը էս իրա տարածքը սետկից զաբոռով էր պահում, հիմա եկավ պարիստը շարեց, մերոնց հետլ էլ էդ պարիսպի կարմիր լենթը կտրեց որ սաղ աշխարն էլ իմանա ու ձենը կտրի։ Էսքան բան։
http://kbeyan.livejournal.com/970.html
Ապօրինի Կառուցապատման Խերը
Sep. 30th, 2010 at 3:56 PM
Էլի տաքսի, բայց էլի լավ չի, որովհետեւ Դմիտրի ձաձան եկել ա Ռուսաստանից ու իրա ազիզ խաթեր համար սաղ քաղաքի երթեւեկության հերը անիծվել ա։ Էդ առաջի օրը որ եկել էր ընդհանրապես նենց տպավորություն էր, ոնց որ Նայիրի Հունանյանը բերդից փախել ա ու սաղ իրար են անցել։ Եդքան միգալկա ու ոստիկան մեկ էլ մարտի մեկին էի տեսել, բայց հիմա պատմեմ թե ինչ եղավ են ժամանակ մինչեւ տաքսիստը փորձում էր քաղաքում ազատ ու բաց փողոց գտներ ու ինձ տեղ հասցներ։
Պատկերացրեք ինչ ներվայն ու զզվելի վիճակ ա, սաղ քաղաքը տոթից քրտնած, մեքենաներկ կանգնած, փողոցում մարդիկ նեռվայն ու իրանցից նեռվայն են բոլոր ոստիկաններկ որոնց բերել ու մի մետրը մեկ բոլոր փողոցների երկու կողմից շարել էին։ Ու մինչ էս տաքսու ուստեն որ քաղաքի տղա լինելով հանդերձ չէր կարողանում ինձ տեղ հասցներ, ու կողքից եդ բոլոր ներվայն վիճակները եկան հասան նրան որ ինչ որ գայիշնիկ էս ուստի վրա ձենը բարձրացրեց էս էլ իրա հերթին գայիշնիկի վրա գոռաց թե , - քեզ կոնկրետ պահի այ սապլյակ, քեզ չենք պահում սաղ ազգով որ հորդ թայ մարդկանց վրա գոռաս։ Մի խոսքով էս ուստեն կարգին նեռվայն ու արդեն դիլխոր ա ասի լավ մի երկու բան էլ ասեմ խոսա ցրվի ասի բա թե , - Մեդվեդեվն ա եկել նենց են խառնվել իրար ոնց որ Պուտինն ա։
Էդ էր ու էդ, ու էս ուստի լեզուն բացվավ, բացվելը որն ա, մենախոսություն էպիկական ժանրում, մոնոներկայացում։
Ուստա - Ախր տղա ջան մեր ժողովուրդը մոռացել ա մտածելը ինչ բան ա։ Էս որ հիմա սենց եկել ա, սենց դիմավորում են, սենց գլխներին դրած ման են տալիս էդ հո հենց ընենց չի։ Ախր էս ռուսները ոնց որ մեր հարեւան Գագոն։ Էս մեր հարեւան Գագոն վատ տղա չի, համա թե շուստրի ա։ Իրա տան դեմը մի հատ պարապ հող կար, սաղ քար ու փոշի։ Սրանից մի քանի տարի առաջ Գագոն էդ քարն ու փոշին մաքրեց, ու բերեց մի քանի հատ տնկի դրեց։ Հիմա էդ ծառերը արդեն ինձանից էլ քեզանից էլ բոյով են, մեկը դաժե էս տարի բերք տվավ։ Հետո էս Գագոն են մոմենտով որ լակոտները մտնում ծառերին վնասում են սետկով փակեց էդ տարածքը։ Մի քանի տարի հետո էդ սետկի տակ բետոնից ավալովկա կապեց։ Էս տարի էլ գիտես ինչ արեց, բերեց քարով մեծ պարիսպ քաշեց ու հիմա էլ ուզում ա սեփականացնի։ Թաղայինը եկավ ասեց Գագո տղա հոմ դու խելառ չես ինչ սեփականացնել ինչ բան։ Էս պատը պտի քանդենք։ Գագոն էլ ոչ տարավ ոչ բերեց ասեց ապեր որ քանդեք նենց մի վայնասուն կբարձրացնեմ, կանաչներով բանով, քաղաքապետով ու պրեզիդենտով բողոք կգրեմ որ դուք էս մի թիքա հողի վրա եղած կանաչեղենը ուզում եք վնասեք։ Հիմա ինչ էս կարծում ինչ ա լինելու վաղը մյուսօր, ինչ են անելու Գագոին ասած թաղայինի ապօրինի կառուցապատման համար։ Ոչ մի բան էլ չեն անելու, մի քանի տարի հետո Գագոն էդ տարածքը կսեփականաշնորհի, հետո ծառերի տակ սալյարկա կլցնի ու են իրա սպալնին առաջ կտա էդ հողի վրա, էսքան բան։ Հիմա նունը ռսներինն ա։ Էս իրանց տարածքն ա վաղուց, ու քանի կար ինքը էս իրա տարածքը սետկից զաբոռով էր պահում, հիմա եկավ պարիստը շարեց, մերոնց հետլ էլ էդ պարիսպի կարմիր լենթը կտրեց որ սաղ աշխարն էլ իմանա ու ձենը կտրի։ Էսքան բան։
http://kbeyan.livejournal.com/970.html
Ոնց հասկանում եմ, այդ օրինակում Ռուսատանը Գագոն է: Հայաստանն էլ էդ 3 ծառի տակի մի քանի մետր հողը: Այսինքն ռուս- հայ հարաբերության մեջ որպես ռուս հանդես է գալիս մարդ արարածը, իսկ որպես հայ հանդես է գալիս անտեր հողի կտորը:
Ռամեր ջան, բա էս կայքում ինչի է ամեն առիթով քֆուր գնում ռուսների հասցեին՞: Ռուսն է մեղավոր, որ մենք սուբյեկտ չենք, ֆորպոստ ենք՞: Ռուսն է մեղավոր, որ մեր "դիմություն"-ընդիմությունը նույն փալաս, ռուսամետ, թրքի քամակ լիզողն են՞:
Վրացիք մանրից երկիր են դառնում: Ճամփեքը սարքեցին, մլիցին սարքեցին ոստիկան, հեսա արդեն երդվյալ ատենակալների դատարան են մտցնում իրավական համակարգ: Մի հատ նայի թե վրացական տարբեր կամպանիաներ արդեն ուր են հասել ու ինչով են զբաղվում:
Հարևան երկրներ ենք, էդ ոնց եղավ, որ մենք էս ենք, իրենք -էն՞
Նրանից եղավ, որ մենք փրկիչների սպասող, փրկիչների հույսով ու քյաբաբ- խաշլամայից էն կողմ ոչ մի բան չտեսնող ու չհասկացող հողակտոր ենք:
Ամեն ինչ չոտկի ա:
Ոնց հասկանում եմ, այդ օրինակում Ռուսատանը Գագոն է: Հայաստանն էլ էդ 3 ծառի տակի մի քանի մետր հողը: Այսինքն ռուս- հայ հարաբերության մեջ որպես ռուս հանդես է գալիս մարդ արարածը, իսկ որպես հայ հանդես է գալիս անտեր հողի կտորը:
Ռամեր ջան, բա էս կայքում ինչի է ամեն առիթով քֆուր գնում ռուսների հասցեին՞: Ռուսն է մեղավոր, որ մենք սուբյեկտ չենք, ֆորպոստ ենք՞: Ռուսն է մեղավոր, որ մեր "դիմություն"-ընդիմությունը նույն փալաս, ռուսամետ, թրքի քամակ լիզողն են՞:
Վրացիք մանրից երկիր են դառնում: Ճամփեքը սարքեցին, մլիցին սարքեցին ոստիկան, հեսա արդեն երդվյալ ատենակալների դատարան են մտցնում իրավական համակարգ: Մի հատ նայի թե վրացական տարբեր կամպանիաներ արդեն ուր են հասել ու ինչով են զբաղվում:
Հարևան երկրներ ենք, էդ ոնց եղավ, որ մենք էս ենք, իրենք -էն՞
Նրանից եղավ, որ մենք փրկիչների սպասող, փրկիչների հույսով ու քյաբաբ- խաշլամայից էն կողմ ոչ մի բան չտեսնող ու չհասկացող հողակտոր ենք:
Ամեն ինչ չոտկի ա:
Մեղավորի հարցը չի...Հարցը հասկանալու մեջ ա: Արդյոք մեր "հողակտորում" Մարդը հասկանւոմ ա թե ինչ ա կատարվում և ունի արդյոք պոտենցիալ, ուժ, եռնադ, սեր դեպի պետությունն ու անկախությունը, հավատ դեպի հաղթանակը նորմալ ազատ անկախ երկիր ունենալու ու պահելու համար: Դու ասում ես ոչ չունի: Ես օրինակ կուզենաի որ ինչ որ հարցման պես մի բան արվեր ու մարդկանց հարցնեին թե ինչ երկրի են ուզում լինի Հայաստանը, կամ ընդհանրապես այդ թեմայով մտածել են?
Ես ռուսին չեմ քֆրտել: Եթե մեկ-մեկ հոդվածներ եմ դնում դա ուղակի որ մարդիկ սկսեն մտածել նաև այն ուղղությամբ, որ օրինակ դոդերը ու լֆիկնները դրանք հետևանք են ու ոչ թե պատճառ, որ Ղարաբաղը չհանձնելուց առաջ պետք ա Հայաստանը կարողանալ պահել, որ ոչ թե Սեռժի դեմա պետք պայքարել այլ Սեռժին նշանակողների և այլն...Այ Վրաստանը լավ ես ասում: Ինչ արեց գալստուկամոլը իշխանության գալով? Ասեց մենք կապահովենք մեր երկրի անվտագությունը, մեր տունը պահելու համար օտար զորքերը պետք չեն ու հանեց ռուսական բազաները իր երկրից...Թասիբի հարցա դաժե էլի:
Մեղավորի հարցը չի...Հարցը հասկանալու մեջ ա: Արդյոք մեր "հողակտորում" Մարդը հասկանւոմ ա թե ինչ ա կատարվում և ունի արդյոք պոտենցիալ, ուժ, եռնադ, սեր դեպի պետությունն ու անկախությունը, հավատ դեպի հաղթանակը նորմալ ազատ անկախ երկիր ունենալու ու պահելու համար: Դու ասում ես ոչ չունի: Ես օրինակ կուզենաի որ ինչ որ հարցման պես մի բան արվեր ու մարդկանց հարցնեին թե ինչ երկրի են ուզում լինի Հայաստանը, կամ ընդհանրապես այդ թեմայով մտածել են?
Ես ռուսին չեմ քֆրտել: Եթե մեկ-մեկ հոդվածներ եմ դնում դա ուղակի որ մարդիկ սկսեն մտածել նաև այն ուղղությամբ, որ օրինակ դոդերը ու լֆիկնները դրանք հետևանք են ու ոչ թե պատճառ, որ Ղարաբաղը չհանձնելուց առաջ պետք ա Հայաստանը կարողանալ պահել, որ ոչ թե Սեռժի դեմա պետք պայքարել այլ Սեռժին նշանակողների և այլն...Այ Վրաստանը լավ ես ասում: Ինչ արեց գալստուկամոլը իշխանության գալով? Ասեց մենք կապահովենք մեր երկրի անվտագությունը, մեր տունը պահելու համար օտար զորքերը պետք չեն ու հանեց ռուսական բազաները իր երկրից...Թասիբի հարցա դաժե էլի:
Պոտենցիալը, ուժը, եռանդը, սերն ու հավատը ու նաև իքնասիրություն ու արժանապատվություն նախ և առաջ ոչ թե դեպի պետությունն է պետք ունենալ, այլ դեպի սեփական անձը, եսը:
Հայրենիքը, պետությունը ու ազգը դրանք արդեն նոր մեր "ես"- երի վրա կառուցված երկրորդայկին կառույցներ են: Հիմքը՝ մեր "ես"-ն է քռչոտ, անիքնասեր, անարժանապատիվ, մուրացկան, դոդլֆիկական, Ռամ ջան:
Պոտենցիալը, ուժը, եռանդը, սերն ու հավատը ու նաև իքնասիրություն ու արժանապատվություն նախ և առաջ ոչ թե դեպի պետությունն է պետք ունենալ, այլ դեպի սեփական անձը, եսը:
Հայրենիքը, պետությունը ու ազգը դրանք արդեն նոր մեր "ես"- երի վրա կառուցված երկրորդայկին կառույցներ են: Հիմքը՝ մեր "ես"-ն է քռչոտ, անիքնասեր, անարժանապատիվ, մուրացկան, դոդլֆիկական, Ռամ ջան:
Համաձայն եմ:Բայց...
Կա մի զանգված ճիշտ է փոքր, ոչ այնքան որ ասեմ հասարակական շերտ` բայց կոնկրետ պահանջները ունեցող ու սեփական իրավունքների համար պայքարող մի փոքրը զանգված:
Հիմա առաջնորդ է պետք չէ? Ով ուզում ա այդ զանգվածը առաջնորդել և որպես սերմ օգտագործել ժողովրդավարական երկիր կառուցելու համար այդ մարդու հարցրերը լուծում են ոչ թե քաղաքական ճանապարհով այլ կրիմինալի, անօրինական, սպառնալով և այլն( ձևերը շատ են ): Դրա համար սենցա ա ու սենց էլ մնալու ա քանի մեր արժեքային համակարգը չի փոխվել: Բայց ինչ պիտի լինի որ փոխվի: Չգիտեմ...Լևոնի ասած Լենինը 20 տարի սպասեց մինչև հեղափոխությունը:
Համաձայն եմ:Բայց...
Կա մի զանգված ճիշտ է փոքր, ոչ այնքան որ ասեմ հասարակական շերտ` բայց կոնկրետ պահանջները ունեցող ու սեփական իրավունքների համար պայքարող մի փոքրը զանգված:
Հիմա առաջնորդ է պետք չէ? Ով ուզում ա այդ զանգվածը առաջնորդել և որպես սերմ օգտագործել ժողովրդավարական երկիր կառուցելու համար այդ մարդու հարցրերը լուծում են ոչ թե քաղաքական ճանապարհով այլ կրիմինալի, անօրինական, սպառնալով և այլն( ձևերը շատ են ): Դրա համար սենցա ա ու սենց էլ մնալու ա քանի մեր արժեքային համակարգը չի փոխվել: Բայց ինչ պիտի լինի որ փոխվի: Չգիտեմ...Լևոնի ասած Լենինը 20 տարի սպասեց մինչև հեղափոխությունը:
"Ազգովի խելքի գալու համար -Ինչ և ինչպես անել" թեմա էի բացել ու հենց նման հարցեր էի մտադիր քննարկել: Առաջնորդի ու մարդկանց հարաբերությունների հարցն էլ երկար ժամանակ քննարկվում էր իմ ու Վիշապի ջանքերով: Բայց ոնց տեսնում եմ, ակումբի ժողովրդի համար էդ հարցերն էնքան էլ հետաքրքիր չեն:
Բանակային սպանությունները կանխել պետք է և հնարավոր է
Հարգելիներս, ձեր գործընկեր Ծովինար Նազարյանի եղբոր` Արտակի սպանությունը, որը ցնցեց շատ-շատերիս, նաև առիթ հանդիսացավ, որպեսզի վերջին ամիսների ընթացքում իրար հաջորդող բանակային սպանությունները, «ինքնասպանությունները», «զենքի անզգույշ օգտագործման արդյունքում զինակցին պատճառված մահացու վնասվածքները» և զինվորներին ստորացնելու ու խոշտանգելու դեպքերը հայտնվեն լրատվամիջոցների և հասարակության խոշորացույցի ներքո:
Ցավոք, դա ոչ մի կերպ չի նպաստում այդպիսի դեպքերի նվազմանը: Միակ հարաբերական առաջընթացն այն է, որ ՊՆ տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչությունը կարծես թե հասարակական ճնշման և պարսավանքի մթնոլորտում սկսել է հրաժարվել նախկինում սովորական գործելավոճից և զինծառայողների մահվան պարագայում նախնական որակումներ տալիս ավելի զգուշավոր է:
Սակայն մեր 18-20 տարեկան երեխաներին շարունակում են սպանել: Ի՞նչ անել: Ինչպե՞ս կանխել այդ ոճրագործությունները, որոնց այսպիսի մեծ թիվն իրական սպառնալիք է բանակի մարտունակությանը և երկրի ազգային անվտանգությանը: Ինչպե՞ս բացահայտել իրական հանցագործներին և բացառել պարտակման արատավոր ավանդույթը: Այս հարցերն այսօր բոլորիս են հուզում:
Մենք առաջարկում ենք ԳՈՐԾԵԼ: Հայաստանի լրատվամիջոցները, որոնցից յուրաքանչյուրը մեծ ուժ է ներկայացնում և իր ամեն մի հրապարակումով ի վիճակի է շատ բան փոխել, դեռևս համատեղ որևէ նախաձեռնությամբ հանդես չեն եկել, որը կմիավորեր նրանց բոլորի ջանքերը և կհանգեցներ հասարակական որևէ կարևոր խնդրի լուծմանը: Այժմ, կարծում ենք, <span>հենց այդ ժամանակն է</span>:
Հոկտեմբերի 5-ին` երեքշաբթի, ժամը 12-ին Նոր Նորքի Հայկ Նահապետի արձանի մոտից տեղի կունենա երթ դեպի Պաշտպանության Նախարարության շենք: Խիստ ցանկալի է, որ իբրև այդ երթի կազմակերպիչներ հանդես գան հայաստանյան ճանաչված լրատվամիջոցների ղեկավարները, գլխավոր խմբագիրները և հայտնի լրագրողները: Այսպիսի ազդեցիկ ակցիայից հետո հարկավոր է հավաքվել, նստել սեղանի շուրջ և հիմնել «Բանակի վերահսկողության հասարակական խորհուրդ», որը պատրաստ կլինի յուրաքանչյուր րոպե լրագրողական հսկայական ցանցի միջոցով արձագանքել ցանկացած միջադեպի, տարածել տեղեկությունը բոլոր մասնակից լրատվամիջոցներով և վարել սեփական անկախ հետաքննությունը:
Հարգելիներս, դուք ուժ եք, դուք կարող եք անել այդ: Բոլորիս հայացքներն այժմ ուղղված են ձեզ:
Հատուկ խնդրում եմ բացառապես պրակտիկ նկատառումներով մամուլում չհրապարակել իմ անունը, փոխարենը որպես նախաձեռնող ներկայացնել խմբագիրների և լրագրողների ձևավորվող համայնքը: Ցանկալի է հենց այստեղ էլ սկսել քննարկումները գաղափարի շուրջ և հաստատել ձեր մասնակցությունը:
Էդգար Առաքելյան:
ԱՐԱ, ԳԻՏԵՍ ՀԵՇՏ Ա՞
Մարքսիստական կուսակցության նախագահ Դավիթ Հակոբյանը, որն ասում, բայց համառորեն չի հեռանում քաղաքականությունից, երեկ մի ուշագրավ մանրամասն է հայտնել Սերժ Սարգսյանի կազմակերպած կլոր սեղաններից մեկի ընթացքից: Մարքսիստը պատմել է, թե երբ ինքը Սերժ Սարգսյանին ասել է, որ պետք է ՌԴ նախագահ Մեդվեդեւի հետ այսպես խոսել, Սերժ Սարգսյանը նրան հակադարձել է, թե “Արա, դու կարծում ես հեշտ ա Ռուսաստանի նախագահի հետ խոսելը”:
Սերժ Սարգսյանի արտահայտած այդ նախադասության մեջ թերեւս ամփոփված է Հայաստանի իշխանության գրեթե ամբողջ աշխարհայացքը, փիլիսոփայությունը, պատկերացումներն աշխարհակարգի մասին, եթե իհարկե Դավիթ Հակոբյանն իրենից ոչ մի բան չի հորինել եւ ամեն ինչ ներկայացրել է այնպես, ինչպես ասել է Սերժ Սարգսյանը եւ այն համատեքստում, ինչ համատեքստում որ ասվել է այդ խոսքը:
Փաստորեն, Հայաստանի իշխանության համար շատ դժվար է Ռուսաստանի նախագահի հետ խոսելը: Հետաքրքիր է, դա դժվար է միայն Սերժ Սարգսյանի՞ համար, թե Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանն էլ Ռուսաստանի իրենց բաժին նախագահների հետ խոսել են դժվար: Նաեւ հետաքրքիր է, թե Ռուսաստանի նախագահի ով լինելո՞ւց է գալիս այդ դժվարությունը, թե՞ Ռուսաստանից է գալիս, թե՞ գալիս է Հայաստանի նախագահի ով լինելուց:
Դատելով այն ընթացքից, որ ունեցել են հայ-ռուսական հարաբերությունները Հայաստանի անկախությունից ի վեր, թերեւս կարող ենք ենթադրել, որ Ռուսաստանի նախագահի հետ խոսելը դժվարացել է աստիճանաբար: Ավելին, թերեւս կարող ենք ասել, որ ինչքան Հայաստանի իշխանության համար դժվարացել է սեփական հասարակության հետ խոսելը, այդքան դժվարացել է խոսելը Ռուսաստանի նախագահի հետ, եւ սկսվել է առանց խոսքի համաձայնությունների շղթան:
Դրա հետեւանքն այն է, որ Ռուսաստանն այժմ լիովին տնօրինում է Հայաստանի տնտեսական դաշտը, ռազմավարական նշանակություն ունեցող էներգետիկ օբյեկտները, նաեւ իր մոտ պատսպարել արտագաղթած մեծ թվով աշխատուժ, որի շնորհիվ է Հայաստանում տնտեսական կյանք ապահովվում: Այդ ամենի շնորհիվ էլ Ռուսաստանը Հայաստանի վրա ձեռք է բերել հսկայական ռազմա-քաղաքական ազդեցություն:
Սերժ Սարգսյանն անկեղծ է, երբ ասում է, որ Ռուսաստանի նախագահի հետ խոսելը հեշտ չէ: Երբ իշխանություն ես ձեւավորում մարտի 1-ին Երեւանի կենտրոնում 10 քաղաքացի գնդակահարելու գնով, արդեն միանգամայն պարզ է, որ ավելի հեշտ է ոչ թե խոսել Ռուսաստանի նախագահի հետ, այլ շնորհակալություն հայտնել նրան ընտրության ժամանակ ցուցաբերած անվերապահ աջակցության համար, ինչն էլ արեց Սերժ Սարգսյանը Մոսկվայում Պուտինի հետ հանդիպմանը, երբ նա դեռ չէր թողել նախագահի պաշտոնը:
Ռուսաստանի, եւ որեւէ այլ ազդեցիկ երկրի նախագահի հետ խոսելու համար հարկավոր է հասարակություն, երկիր, պետություն ներկայացնել, ոչ թե բիզնես շահ: Ռուսաստանի նախագահի հետ սեփական բիզնեսը չի կարողանում հեշտ խոսել, ուր մնաց հայկական բիզնես-իշխանությունը:
Մարքսիստը լռում է այն մասին, թե արդյոք հարցրել է Սերժ Սարգսյանին, թե ինչու է դժվար Ռուսաստանի նախագահի հետ խոսելը: Կամ, իսկ ո՞ր նախագահի հետ խոսելն է հեշտ: Օրինակ, հե՞շտ էր արդյոք Գյուլի հետ, Օբամայի հետ, կամ հե՞շտ է արդյոք Սահակաշվիլիի, Ալիեւի հետ: Թերեւս որեւէ մեկի հետ էլ հեշտ չէ, քանի դեռ Սերժ Սարգսյանը դժվարությամբ է խոսում սեփական երկրի քաղաքացիների հետ, խոսում է ոստիկանության լեզվով, խոսում է ընտրակեղծարարների լեզվով, խոսում է օրենքից վեր կանգնած օլիգարխների եւ նրանց կլանների լեզվով, խոսում է հարկային եւ մաքսային տեսուչների կամայականությունների եւ պատվեր կատարող դատարանների լեզվով:
Այդ դեպքում իհարկե դժվար է լինելու դրսում խոսելը, որովհետեւ ներսում հասարակության հետ այդ լեզվով խոսելու համար անհրաժեշտ է դրսի աջակցությունը, իսկ եթե իշխանությունը մեծապես կախված է այդ աջակցությունից, բնական է, որ հեշտ չի լինելու աջակիցների հետ խոսելը` լինի դա Ռուսաստանը, ԱՄՆ, թե որեւէ այլ երկիր, որն այս կամ այն կերպ նպաստում է Հայաստանում իշխանություն պահելուն:
Իշխանության լեզուն քաղաքացին է բացում, բայց ազատ քաղաքացին:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
ԼԵՒՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ ԵԼՈՒՅԹԸ
2010 Թ. ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 15-Ի ՀԱՆՐԱՀԱՎԱՔՈՒՄ
Սիրելի հայրենակիցներ,
Չհավատաք փարիսեցիներին, քաղքենիներին ու պատեհապաշտներին. այս երկրում, բացի ձեզանից եւ որոշ հասարակական կազմակերպություններից ու լրագրողներից, բռնատիրության դեմ ուրիշ պայքարող չկա։ Ձեր համառությունը մի գեղեցիկ օր ոտքի է հանելու նաեւ անտարբերներին ու հոգնածներին, ինչը դառնալու է ռեժիմի վերջը։
Լևոն մեր որ մատենադարանի բարձունքում ես,
Սուրբ եղիցի անուն քո։
Եկեսցէ նախագահություն քո։
Եղիցին խոսք քո
որպէս մատեդնադարանի հրապարակում
և ազատության հրապարակում։
Զքարոզ մեր հանապազորդ
տուր մեզ այսօր։
Եվ թող մեզ արտոնված երթս մեր,
որպէս և մեք թողումք
մերոց ոստիկանաց։
Եվ մի տանիր զմեզ ի փորձութիւն,
այլ փրկեա զմեզ ի չարէն ......
---------- Ավելացվել է՝ 21:34 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 21:28 ----------
Ավազակապետական հորջորջված այդ համակարգը կամ քրեական բուրգը, որը ձեւավորվել է 1999թ. հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությունից հետո, գոյատեւում ու ծաղկում է իշխանության բացառիկ գերկենտրոնացման եւ պետական-քաղաքական հակակշիռների լիակատար վերացման շնորհիվ, ինչի հետեւանքով օրենսդիր ու դատական մարմինները, գրպանային կուսակցությունները, նոմենկլատուրային մտավորականությունը եւ տեղեկատվության էլեկտրոնային միջոցները դարձել են գործադիր իշխանության կցորդն ու հուսալի հենարանը, այլ կերպ ասած, հանցակիցը։ Հակակշիռների առկայության եւ ազատ մամուլի գոյության պայմաններում այսպիսի ընդգրկման կոռուպցիա հնարավոր չէր կարող լինել։
Մնացած մասերի մեջ որ չխորանանք, եկեք քվեարկենք, Լևոնը մուտիտ ա անում, թե՞ չէ: :D
Փաստորեն, հոկտեմբերի 27-ի իշխանության ու սեփականության խլոցին հիմա ներկայացվում է որպես ավազակապետական համակարգի ձևավորման սկիզբ: Մինչև էտ դասական, լիբերալ-ազատական երկիր էինք: Կոռուպցիա էլ չկար :(
Չէ, ապեր, Լևոնի վախտ հրեշտակների հավաքածու էր, ինչ կոռուպցիա, ինչ բան...
Մոդերատորական. Վերջին երկու գրառումները տեղափոխվել են «Հայ ազգային կոնգրես. աստիճանական ձևավորում իբրև ալտերնատիվ կառավարություն» թեմայից, որն, ինչպես բազմիցս բացատրել եմ հարգարժան Տրիբունին, ունի ընդամենը խրոնոլոգիական, տեղեկատվական ֆորմատ:
ՆՈ ՔՈՄՄԵՆԹ
«Սիրելի հայրենակիցներ,
Ձեզ համար ի սկզբանե պիտի պարզ լիներ, որ այսօրվա միջոցառումը ոչ այնքան հանրահավաք, որքան ցույց է, ինչի պատճառով երկարաշունչ ելույթներն ավելորդ են։ Հայտնի է նաև ցույցի առիթը՝ Եվրոխորհրդի «Հանուն ժողովրդավարության ապագայի» ֆորումը, որն այս պահին ընթանում է Երևանում։
Արդ, ինչո՞ւ ենք մենք օգտագործում այս առիթը՝ ևս մեկ անգամ մեր ընդդիմախոսներին հիմք տալով չարաբանելու, թե մենք կրկին փորձում ենք Հայաստանի ներքին խնդիրները լուծել օտարների օգնությամբ, այսինքն՝ դրսից տղա ենք բերում։ Քավ լիցի, նախ՝ այդ տղաներին ոչ թե մենք, այլ Սերժ Սարգսյանն ու Դավիթ Հարությունյանն են բերել, և երկրորդ, ինչպես մի առիթով նշել եմ, Եվրոխորհուրդը, Եվրոդատարանը, ԵԱՀԿ-ը, ՄԱԿ-ը ամենևին օտարներ չեն, այլ մեր սեփական կազմակերպությունները։ Հայաստանը կամովին անդամագրվել է բոլոր այդ միջազգային կառույցներին և համապատասխան պարտավորություններ ստանձնել նրանց առջև։ Հետևաբար, մենք մեր իսկ կազմակերպություններից ընդամենը պահանջում ենք վերահսկել այդ պարտավորությունների կատարումը։ Եվ այդ պահանջը միանգամայն արդար ու օրինական է, քանի որ եթե մեր պետությունը պարտավորություններ է ստանձնել նշված կազմակերպությունների առջև, ապա դա նշանակում է, որ վերջիններս էլ պարտավորություններ են ստանձնել մեր ժողովրդի առջև։
Իսկ այժմ եկեք հասկանանք, թե ցույց անելով, մենք ի՛նչ ենք ուզում ցուցանել։ Ընդամենը հետևյալը.
Առաջին. Հակառակ միջազգային հանրության գործադրած ջանքերին, Հայաստանի իշխանությունները շարունակում են զնդաններում պահել մեկ տասնյակից ավելի քաղբանտարկյալների, ոչ մի քայլ չեն անում մարտի 1-ի սպանությունների բացահայտման ուղղությամբ և ամենևին մտադիր չեն հրաժարվել խոսքի ու հավաքների ազատության սահմանափակման հակաօրինական պրակտիկայից։
Երկրորդ. Հայաստանի իշխանություններն, ըստ այդմ, բացարձակապես չեն կատարել Եվվրոխորհրդի Խորհրդարանական վեհաժողովի Թ. 1677 բանաձևի պահանջները, դրանով արտահայտելով իրենց ակնհայտ արհամարհական վերաբերմունքն այդ հեղինակավոր կազմակերպության նկատմամբ։
Երրորդ. Եվրոխորհրդի Խորհրդարանական վեհաժողովը, իր հերթին, հետևողականություն ու սկզբունքայնություն հանդես չի բերել նշված բանաձևի կատարման ընթացքի վերահսկման հարցում և իր պասիվությամբ փաստորեն խրախուսել է Հայաստանի իշխանությունների հանցավոր վարքագիծը։
Չորրորդ. Միջազգային կազմակերպությունների որդեգրած մեղմ կամ գուրգուրիչ քաղաքականությունը, որի էությունը Հայաստանի իշխանություններին բարեփոխումների դաշտ ներքաշելու ձգտումն է, իրականում տվել է հակառակ արդյունքը։ Փորձը ցույց է տալիս, որ վերջիններս դրական քայլեր կատարելու հակում են ցուցաբերում միայն պատժամիջոցների սպառնալիքի առկայության պարագայում։
Եվ հինգերորդ, որն ամենակարևորն է, այսօրվա մեր միջոցառման նպատակն է ֆորումի մասնակիցներին ցույց տալ, որ հայ ժողովուրդը լի է վճռականությամբ՝ մինչև վերջ պայքարելու իր ոտնահարված իրավունքների վերականգնման համար, օգտագործելով դրան հասնելու բոլոր օրինական միջոցներն ու միջազգային կազմակերպությունների ընձեռած հնարավորությունները։
Այսօր ես հանդիպել եմ Եվրոխորհրդի Խորհրդարանական վեհաժողովի Հայաստանի հարցով համազեկուցող Ջոն Պրեսկոտի հետ, որին փոխանցել եմ մոտավորապես վերը նշված պատգամները։ Ծրագրված է իմ հանդիպումը նաև Եվրախորհրդի գլխավոր քարտուղար Թյորբորն Յագլանդի հետ, որը մասնակցելու է Երևանյան ֆորումի փակման նիստին։
Չգիտեմ՝ ինչ հետևանքներ կունենան այդ հանդիպումներն ու ընդհանրապես այսօրվա մեր միջոցառումները, սակայն զգացվում է, որ միջազգային հանրության համբերությունն արդեն հատնում է։ Ս.թ. սեպտեմբերի 17-ի հանրահավաքում նշելով, որ Հայաստանի իշխանություններին շնորհված թողության (ինդուլգենցիայի) պաշարն սպառվում է, ես նկատի ունեի հենց այս հանգամանքը։ Վերջին օրերի տագնապահարույց լրահոսը լիովին հաստատում է տվյալ կանխազգացումը։ Ռուսաստանում, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում, Մալայզիայում, Ավստրալիայում կատարված սկանդալային բացահայտումներում Հայաստանը ներկայացվում է որպես փողերի լվացման, նարկոբիզնեսի, թրաֆիքինգի, զենքի անօրինական առևտրի և միջազգային այլ հանցագործությունների կենտրոն, իսկ մեր երկրի իշխանությունները՝ որպես ծանրագույն այդ հանցագործություններում ներքաշված ֆիգուրանտներ։
Հատուցման ժամը, այսպիսով, օրեցօր մոտենում է։ Թեև ցավ ի սիրտ, դա տեղի է ունենում Հայաստանի ու հայ ժողովրդի պատվի ու հեղինակության հաշվին, չխոսած մեր երկրին սպառնացող քաղաքական կորուստների մասին, որոնք անխուսափելիորեն հետևելու են այս ամենին։ Մենք ամենևին չէինք ցանկանա, որ Հայաստանի վերածնունդը կայանար այդքան թանկ գնով։
Մեր հաջորդ հանրահավաքը տեղի կունենա նոյեմբերի 9-ին, Երևանում անցկացվելիք մի այլ միջազգային համաժողովի առթիվ, որը կայանալու է Եվրոմիության հովանու ներքո և նվիրված է լինելու Հայաստանում մարդու իրավունքների վիճակին։
Բարի երթ և մինչ նոր հանդիպում»։
Էս ամերիկացիք էլ հասկացանք, որ Հաագայի գործից բան դուրս չի գալու, Պզոյի գործն են բացել: Քոչարյանն ավելի շուտ Գուանտանամոյում կնստի, քան Հաագայում :D
[
Հայտարարություն
22.10.2010
Իշխանությունը հրապարակ է հանել Ընտրական օրենսգրքի նոր խմբագրության մի տարբերակ՝ դրա շուրջ քաղաքական ուժերի եւ անհատ մարդկանց քննարկում ակնկալելով։ Այդ առիթով Հայ Ազգային Կոնգրեսը հայտարարում է.
5. Հայ ազգային կոնգրեսը և ցանկացած այլ քաղաքական ուժ, մտնելով այս քննարկման մեջ՝ ակամա մասնակից կդառնա վարչախմբի գործած՝ ընտրական կեղծիքների ու բռնության միջոցով իշխանության յուրացման ծանրագույն հանցանքը պարտակելուն։
Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ
Այ գոնե մի հատ կիսասկզբունքայինոտ քայլ: Ու լավ կլինի, որ ՀԱԿ-ը համ էլ ասի, որ չի մասնակցի ընտրություններին ու բոյկոտի կոչ կանի, եթե փոփոխություններում իրա առաջարկությունները չընդունեն: Թոզ համբալները իրանց տնեցիքով ու ախռաննիկներով գնան ինչ թիվ ուզում են նկարեն:
Տրիբուն ջան, շնորհակալությունը դրեցի, հիմա գնամ կարդալու թե ինչ ես գրել: Շնորհակալությունս առաջին հերթին նրա համար ա, որ մեջբերել ու արձագանքել ես էս թեմայում: Շնորհակալ եմ :)
Տրիբուն ջան, շնորհակալությունը դրեցի, հիմա գնամ կարդալու թե ինչ ես գրել: Շնորհակալությունս առաջին հերթին նրա համար ա, որ մեջբերել ու արձագանքել ես էս թեմայում: Շնորհակալ եմ :)
Ապեր, ես օրենքը, Սահմանադրությունը, ու առաջին հերթին Ակումբի կանոնադրությունը հարգող տղա եմ: Ու հատուկ քո թանկագին խաթեր համար, ՀԱԿ-ի հերթական աննպատակ հայտարարության վեց կետից, մի հատ մարդաշնորքի կետ եմ գտել: Կոպիտ ասած, էսօր իմ ինքնախաբեությամբ զբաղվելու օրն ա:
;)
Ապեր, ես օրենքը, Սահմանադրությունը, ու առաջին հերթին Ակումբի կանոնադրությունը հարգող տղա եմ: Ու հատուկ քո թանկագին խաթեր համար, ՀԱԿ-ի հերթական աննպատակ հայտարարության վեց կետից, մի հատ մարդաշնորքի կետ եմ գտել: Կոպիտ ասած, էսօր իմ ինքնախաբեությամբ զբաղվելու օրն ա:
;)
Տրիբուն ձյա, ինձ քո՝ վերջին շրջանի դիրքորոշումը վաղուց հայտնի է :)
ՀՍԿԻՉ ԿՐԱԿՈՑ” ԱՍՏՐԱԽԱՆԻՑ ԱՌԱ՞Ջ
Համացանցում հայտնվել է հերթական հոլովակը,( http://www.youtube.com/watch?v=C-vVX2B1H3k&feature=player_embedded ) որը թերեւս այդքան էլ հաճելի չի լինի Հայաստանի իշխանության համար: Այնտեղ տեղադրված է մի հոլովակ, որտեղ ԱՄՆ փոխնախագահ Ջո Բայդենը իրեն հարց տվող հայ տղային ասում է, որ Հայաստանի նախագահը զանգահարել է նախագահ Օբամայի վարչակազմ եւ խնդրել, որ ապրիլի 24-ի ուղերձում չօգտագործվի ցեղասպանություն բառը, հայ-թուրքական գործընթացին չվնասելու համար:
Բայդենի այդ հայտարարությունը ըստ էության կարելի է սկանդալային համարել: Փաստացի պարզվում է, որ Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանն է ամերիկացիներին խնդրել, որ նախագահ Օբաման չասի ցեղասպանություն բառը: Այդ տեղեկատվությունը, որ հրապարակում է Բայդենը, պարզապես արմատական հակադրության մեջ է սփյուռքահայ լսարանի առաջ ունեցած այն ճառերի հետ, որ արտասանում էր Սերժ Սարգսյանը ցեղասպանության խնդրից ոչ մի քայլ չնահանջելու եւ պատմական արդարությանը հետամուտ լինելու մասին:
Այստեղ էականն այն չէ, որ Սերժ Սարգսյանը փաստորեն խոչընդոտել է ցեղասպանություն բառի արտասանմանը: Դա նույնիսկ շատ վիճահարույց պնդում է, քանի որ միամիտ կլինի կարծել, թե նախագահ Օբաման մտադրվել էր արտասանել այդ բառը, սակայն Սերժ Սարգսյանին խնդրելով չարեց դա: Եթե ԱՄՆ իր շահի տեսանկյունից նպատակահարմար գտնի նախագահի մակարդակով, կամ որեւէ այլ պետական կառույցի մակարդակով օգտագործել ցեղասպանություն բառը, ապա Սերժ Սարգսյանը որքան էլ խնդրի չանել դա, ԱՄՆ հազիվ թե այդ խնդրանքին ուշադրություն դարձնի:
Այդուհանդերձ, խնդրանքի հանգամանքն ինքնին էական է, այն առումով, որ բացահայտում է հայ-թուրքական հակամարտության կարգավորման մեջ մտած Հայաստանի իշխանության իրական պատկերացումների որակը:
Սակայն էական է թերեւս մեկ այլ բան` երկու ասպեկտով: Փաստացի, ԱՄՆ հերթական անգամ հրապարակում է Հայաստանի իշխանության համար բավական տհաճ տեղեկատվություն: Առաջինը հայկական հանցախմբի եւ Հայաստանի հետ ունեցած սերտ շփման ու փողերը Հայաստան տեղափոխելու մասին հայտարարությունն էր, իսկ երկրորդն էլ թերեւս սա` Սերժ Սարգսյանը խնդրել է չարտասանել ցեղասպանություն բառը: Բայդենի այդ “խոստովանությունը” պարունակող հոլովակի ռակուրսը հուշում է, որ Բայդենը կարծես թե չի տեսնում, որ իր խոսքը ձայնագրվում է եւ նկարահանվում: Սակայն, հազիվ թե ԱՄՆ փոխնախագահն այնքան միամիտ է, որ կարող էր չմտածել այն մասին, որ իր խոսքը կդառնա հանրային սեփականություն:
Հատկանշական է նաեւ այն, որ Բայդենի խոսքը հրապարակվում է, հանրային սեփականություն է դառնում Աստրախանի, այսինքն Սարգսյան-Մեդվեդեւ-Ալիեւ հերթական եռակողմ հանդիպման նախաշեմին:
Այդ հանդիպումից առաջ Հայաստանի իշխանության գրեթե բոլոր օղակները զբաղված էին ԱՄՆ “առաջին” հարվածը հերքելով, թե որեւէ կապ չունեն հանցագործների հետ: Հիմա, Աստրախանի շեմին, ԱՄՆ կարծես թե “երկրորդ” հարվածն է հասցնում Հայաստանի իշխանությանը, որն արդեն զուտ քաղաքական բնույթ ունի եւ առնչվում է արդեն ոչ թե ԱՄՆ իրավապահներին, այլ անմիջապես քաղաքական իշխանությանը: Այդ երկրորդը հիշեցնում է այսպես ասած “հսկիչ կրակոց”, ինչն ԱՄՆ անում է թերեւս համոզվելու համար, որ Աստրախանում Սերժ Սարգսյանը հաստատ չի մոռանա ԱՄՆ մասին:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Արա մարդ չպիտի էլի էսքան էժան լինի: Հլը մի հատ ուշադիր լսեք թե ինչ ա ասում: Վիդեոյի տակը ամբողջական տեքստն էլ կա:
Ու սենց ենք մենք պատկերացնում հա ազատ մամուլը:
Արա մարդ չպիտի էլի էսքան էժան լինի: Հլը մի հատ ուշադիր լսեք թե ինչ ա ասում: Վիդեոյի տակը ամբողջական տեքստն էլ կա:
Ու սենց ենք մենք պատկերացնում հա ազատ մամուլը:
Տեսանյութի մեջ չկա ցեղասպանություն բառը: Ճիշտ ես:
Բայց կարևոր է արդյոք որ հենց այդ բառը չի օգտագործել թե այն որ ՀՀ նախագահը զանգում է այլ երկրի նախագահի և խնդրում որ ցեղասպանությունը հարցը շատ սուր չդնեն: Չնայած հարցը սուր չդնելու մեջ միանաշանակ կարելի է ներառել նաև Օբամայի "ցեղասպանություն" բառը չօգտագործելը:
Ես պատկերացնւոմ եմ թե հիմա ԱՄՆ-ում և ընդհանրապես նրանք ովքեր նայել են ոնց են հերթական անգամ ղժժում հայերի և Հայաստանի վրա:
Նորմալ ազգ լինենք հիմա Սեռժի գլուխը հետույքն էինք մտցրել...
Այդ քայլը առնվազն անբարոյականություն ա և քաղաքական տգիտության !
Հիմա պարզ հարց ա կամ մարդ հավատում ա Բայդենին կամ էլ Սեռժի մամուլի խոսնակին...
Դավ ջան, թարգմանությունդ շեշտադրումը հաշվի չի առել: Նա ասել է "Tell them that it was the Armenian President that called me and said "Look, do not force this issue now while we are in negotiations. We passed.
Դու թարգմանել ես
"որ հենց Հայաստանի Նախագահը զանգահարեց ինձ և այլն"
Իսկ իրականում նա ասել է
" որ հենց հայաստանի նախագահն էր, որը զանգահարեց ինձ և այլն"
Այսինքն նա քյասար ասել է "ոչ այլ ոք, քան հենց հայստանի նախագահը զանգեց էդ հարցով - ինձանից ինչ եք ուզում՞ :
Նույն հաջողությամբ ես կարող եմ ասել, որ այդտեղ ոչ թե «որը» է. այլ ուղղակի «որ»...
Սակայն դրանից իմաստը չի փոխվում, ստեղ «ցեղասպանություն» բառը արտասանելու մասին հարց չկա: Ժողովուրդ, հետո օբյեկտիվությունից ենք խոսում: Ես հոդվածը կամ ընդհանրապես նրա մեջ ներկայացված ինֆորմացիա հավաստի՞ են: Փառք Աստծո, քարի դարը չի, առանց իրանց ասելու էլ ենք հասկանում, թե ինչ ա ասում...
Էժանություն ա, ուրիշ ոչ մի բան...
Երևանը դեմ չէ, որ Սպիտակ Տունը հրապարակի Ջո Բայդենի և Սերժ Սարգսյանի հեռախոսազրույցի ձայնագրությունը (http://tert.am/am/news/2010/10/27/biden/)
15:37 • 27.10.10
Հիշեցնենք, որ youtube.com–ում տեղադրված տեսագրությունում Ջո Բայդենը ազգությամբ հայ երիտասարդին ասում է, թե Սերժ Սարգսյանն ինքն է ապրիլի 24–ից առաջ զանգահարել իրեն և խնդրել չշտապել Հայոց Ցեղասպանությունը ճանաչելու հարցում՝ հաշվի առնելով հայ–թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը։
Այ էս, լրիվ ուրիշ, մարդավարի մեկնաբանություն ա:
Տեսանյութի մեջ չկա ցեղասպանություն բառը: Ճիշտ ես:
Բայց կարևոր է արդյոք որ հենց այդ բառը չի օգտագործել թե այն որ ՀՀ նախագահը զանգում է այլ երկրի նախագահի և խնդրում որ ցեղասպանությունը հարցը շատ սուր չդնեն: Չնայած հարցը սուր չդնելու մեջ միանաշանակ կարելի է ներառել նաև Օբամայի "ցեղասպանություն" բառը չօգտագործելը:
Ռամ ջան, ես ստեղ ոչ սերժին եմ արդարացնում, ոչ էլ ասում եմ, որ նրա կողմից ճիշտ կամ սխալարարք ա եղել: Ոչ էլ միանշանակ կարող ենք ենթադրել, թե որտեղ, ինչ կոնտեքստով ու ոնց հասկանանք:
Ասածս ընդամենը այն է, ոչ պետք չի էդքան «էժան» լինել ու սուտ տեղեկատվություն տարածել: Ում են լավություն անում, մե՞զ, թե սուտ պոպուլիզմով լսարան են հավաքում: Ռամ ջան, «էժան (դիշովկա)» քայլեր են:
Երևանը դեմ չէ, որ Սպիտակ Տունը հրապարակի Ջո Բայդենի և Սերժ Սարգսյանի հեռախոսազրույցի ձայնագրությունը (http://tert.am/am/news/2010/10/27/biden/)
15:37 • 27.10.10
Վստահ լինելով, որ Սպիտակ տունն իր տրամադրության տակ ունի ԱՄՆ-ի փոխնախագահի բոլոր պաշտոնական հեռախոսազրույցների սղագրություններն ու ձայնագրությունները` ՀՀ նախագահի աշխատակազմը պաշտոնապես տալիս է իր համաձայնությունը` հրապարակելու նշված հեռախոսազրույցի ձայնագրությունը»։
Կարող ա Երևանը վստահ ա որ տվյալ ձայնագրությունը չի հրապարակվի, քանի որ կարող ա նենց հարցերի մասին ա խոսվել որոնք ԱՄՆ-ն ոչ մի կերպ չի ցանկանա հրապարակել, դրա համար էլ տենց վստահ հայտարարություն են ընդունել:
Նույն հաջողությամբ ես կարող եմ ասել, որ այդտեղ ոչ թե «որը» է. այլ ուղղակի «որ»...
Սակայն դրանից իմաստը չի փոխվում, ստեղ «ցեղասպանություն» բառը արտասանելու մասին հարց չկա: Ժողովուրդ, հետո օբյեկտիվությունից ենք խոսում: Ես հոդվածը կամ ընդհանրապես նրա մեջ ներկայացված ինֆորմացիա հավաստի՞ են: Փառք Աստծո, քարի դարը չի, առանց իրանց ասելու էլ ենք հասկանում, թե ինչ ա ասում...
Էժանություն ա, ուրիշ ոչ մի բան...
Չէ, Դավ ջան, այս կոնտեքստում այլ "հաջողություններ" չկան: Նա ասել է " It was the..... that, Այսինքն բացարձակ որոշակիություն է մտցրել իր ասելիքի մեջ:
Ձայնալար
27.10.2010, 16:31
Շատ հետաքրքիր ա, որ ամերիկացի պաշտոնյան «անկեղծացել» ա հայ երիտասարդի հետ զրույցի ժամանակ ու էդ տեսանյութը հայտնվել ա յութուբում: Գաղտնի խոսակցությունների մասին սովորաբար չեն պատմում շարքային ընտրողներին: Սերժիկի գլխին շինում մինում են աչքիս: Շատ հնարավոր ա, որ էդ հեռախոսազրույցն էլ հրապարակեն, եթե «իրան խելոք չպահի»: Այսինքն ընդամենը լծակ ա Սերժիկին կզցնելու: Ասա այ Սերժիկ, 4 կողմից կզցնում են, ռադ եղի գնա հանգիստ ապրի էլի:
Չէ, Դավ ջան, այս կոնտեքստում այլ "հաջողություններ" չկան: Նա ասել է " It was the..... that, Այսինքն բացարձակ որոշակիություն է մտցրել իր ասելիքի մեջ:
Բիձ ջան, ես չեմ հերքում որ հենց նախագահն ա զանգել ըստ Ջո Բայդենի, իմ ասածը լրիվ ուրիշ բան էր:
Բիձ ջան, ես չեմ հերքում որ հենց նախագահն ա զանգել ըստ Ջո Բայդենի, իմ ասածը լրիվ ուրիշ բան էր:
Իհարկե գայթակղիչ է մտածել, որ ԱՄՆ-ն վերջին մոմենտին էդքան չափած ձևված հարց ու պատասխանով Սեռժին ինչ որ բան է ուզում հասկացնել աստրախանից առաջ:
Հնարավոր է, որ հենց դա է մեխը, մանավանդ որ Բայդենն է վարչակարգի արտաքին քաղաքական հարցերի կուրատորը:
Մյուս կողմից էլ հիմա Ամերիկան ներքին մեծ պրոբլեմների մեջ է ու մենք ու իրենք կես մոլորակ հեռու ենք:
Նաև հաստատ ամերիկացիք արդեն վաղուց հոգնել են ամերիկահայերի ժամանակ- առ ժամանակ հնչող մեղադրանքներից, թե ինչի չեք ընդունում Գենոցիդը: Պարզ է, որ հայերը գնացին ֆուտբոլներ խաղալու, իրենց պահում են անպատիվ, և եթե Բայդենը նույնիսկ հնարել է տեքստը, ապա այն տարվող հայկական քաղաքականության իրական բնութագիրն է:
Ինչ վերաբերում է խոսնակի ասածին, թե թող ամերիկան ցուց տա ձայնագրությունը, դա անհնար բան է: Դրանք համարվում են պետական գաղտնիք և մանավանդ հայաստանի նախագահի մամուլի խոսնակի դիմումով չեն գաղտնազերծվում:
Ախր էս արձագանքն էլ է արձագանք, էն էլ ինչ արձագանք՝ թե Բայդենը սուտ է ասել:
Տո այ ..................................................................................................ներ, հերիք ա էլի:
Mephistopheles
27.10.2010, 19:13
Դավ ջան, թարգմանությունդ շեշտադրումը հաշվի չի առել: Նա ասել է "Tell them that it was the Armenian President that called me and said "Look, do not force this issue now while we are in negotiations. We passed.
Դու թարգմանել ես
"որ հենց Հայաստանի Նախագահը զանգահարեց ինձ և այլն"
Իսկ իրականում նա ասել է
" որ հենց հայաստանի նախագահն էր, որը զանգահարեց ինձ և այլն"
Այսինքն նա քյասար ասել է "ոչ այլ ոք, քան հենց հայստանի նախագահը զանգեց էդ հարցով - ինձանից ինչ եք ուզում՞ :
Նաև մի նյուանս էլ կա: Բայդենը Սեռժի խոսքը սկսում է look բառով, որը նշանակում է մոտավորապես հետևյալը: Թե "նայի, հասկացի, այ ախպեր",
…0.36 րդ վայրկյանին էլ ասեց that's passed right now… որը թարգմանվում "դա անցյալ է հիմա" բառացի թարգմանությամբ, այսինքն դա հիմա անցյալում է և պետք է նայլել ապագա…
…0.36 րդ վայրկյանին էլ ասեց that's passed right now… որը թարգմանվում "դա անցյալ է հիմա" բառացի թարգմանությամբ, այսինքն դա հիմա անցյալում է և պետք է նայլել ապագա…
Mef, եթե սխալ եմ թարգմանել "մանրուքները", դու ամերիկյան կրթության ունես՝ ճշտի: Իմ կրթություն ստանալու վախտերով ժամանակը ոչ թե վայրյանի մասերով էր, այլ աչքաչափով:
ԵՎ կարծում եմ, որ մանավանդ դիվանագիտական խոսքում ճշտությունը շեշտադրումների մեջ՝ հենց հիմքն է, այլ ոչ թե ածանցյալը: Մարդը մեզ համար ամենակարևոր հարցի շուրջ 2 խոսք է ասել, բա չիմանանք, թե տոչնի ինչ է ասել:
Mephistopheles
27.10.2010, 19:51
Mef, եթե սխալ եմ թարգմանել "մանրուքները", դու ամերիկյան կրթության ունես՝ ճշտի: Իմ կրթություն ստանալու վախտերով ժամանակը ոչ թե վայրյանի մասերով էր, այլ աչքաչափով:
ԵՎ կարծում եմ, որ մանավանդ դիվանագիտական խոսքում ճշտությունը շեշտադրումների մեջ՝ հենց հիմքն է, այլ ոչ թե ածանցյալը: Մարդը մեզ համար ամենակարևոր հարցի շուրջ 2 խոսք է ասել, բա չիմանանք, թե տոչնի ինչ է ասել:
Բիձ ապեր լրիվ ճիշտ ես թարգմանել ապեր, ուղղակի քո մեջբերումից հետո ինքն ավելացնում ա that's passed right now այսինքն իր խոսքերն ամբողջությամբ լինում է …"Look, do not force this issue now while we are in negotiations. We passed…that's passed right now սա պատասխանի երանգը էականորեն փոխում ա էն իմաստով որ մենք ընդհանրապես կարիք չունենք էդ հարցն առաջ քաշելու, դա անցյալ է…
Ժող, ոչ մեկի մտքով չի անցնու՞մ, որ կարող է Բայդենը պարզապես մուտիտ է արել հարիֆ հային վրից արագ ցրելու համար: Թե՞ Բայդենը չի կարող մուտիտ անել, իսկ Սերժից հաստատ տենց բան սպասում ենք, սաղս գիտենք, որ Սերժը քխ ա:P Էդ երբվանի՞ց են ամերկացիք Սերժի ասածներով կամ թեկուզ խնդրանքներով շարժվում: Դե թող հարջորդ տարի զանգի ու խնդրի արտասանել «ցեղասպանություն» բառը, ու Օբաման միանգամից պատժամիջոցներ է կիրառելու Թուրքիայի նկատմամբ, չէ՞... Մեզ պարզապես քյոլլում են հայեր, մեր մեջ արդեն դոգմա է մշակվել, որ արտասահմանցիք հայերից պուպուշ ու բարի են, հայերս էլ կեղտոտ ու անպետք ժողովուրդ ենք: Իմ կարծիքով Բայդենը դիշովկայություն է արել մի այլ կարգի: Մեկը լիներ ու ասեր թե ստի ......՞ թե եթե Սերժը չզանգեր, դու թուրքերին լացացնելու էիր: Էնքան որ հայերի մոտ խղճի խայթ, մեղքի զգացում ու ստորացում արթնանցի, որ իրենից յան տան: Հարիֆները էդ ոնց են համոզվելու Սերժը զանգել ա՞, թե չի զանգել: Էն որ եթե նույնսիկ չի էլ զանգել, մեկ է պետական մակարդակով ռիսկները չի հերիքելու Բայդենին մուտիլովչիկ հանել, որովհետև Բայդենը պետական մակարդակով չի ասել, շշնջացել է հայի ականջին: Քաղաքական կեղտե՛ր...
Բիձ ապեր լրիվ ճիշտ ես թարգմանել ապեր, ուղղակի քո մեջբերումից հետո ինքն ավելացնում ա that's passed right now այսինքն իր խոսքերն ամբողջությամբ լինում է …"Look, do not force this issue now while we are in negotiations. We passed…that's passed right now սա պատասխանի երանգը էականորեն փոխում ա էն իմաստով որ մենք ընդհանրապես կարիք չունենք էդ հարցն առաջ քաշելու, դա անցյալ է…
Մեֆ ջան, դու նոր երանգ էլ բերիր ու ամեն ինչ ա խառնվում: Ինքն ինչ ի նկատի ունի ասելով " right now"? Որն ա անցած, 2010-ի ապրիլի 24-ի չասածը, թե վաբշե Գենոցիդի պատմությունը right now փակած, փաթթած ա, ձեր ու թուրքերի ներքին գործն ա՞: Իմ ընկալումն էն էր, որ ինքը ի նկատի ունի, թե հիմա, էս պահին արեք էդ հարցին չկպնենք:
Վիշապն էլ իր կարծիքն է տալիս, թե բա որ Սեռժը խնդրեր, կաներ՞:
Այսինքն հասկանալու դեռ տեղեր կան: Դու էս լեզվի մասով ամենանուրբ գիտակը մի հատ իր ասածը թարգմանի միարժեք ընկալման հայերենի, բայց առանց անձնական դիրքորոշման :
Ժող. կներեք, չէի կարդացել էստեղ... թե ինչու էն մյուս տեղում չեք քննարկում չեմ հասկանում, հայ կարգ, հայ կանոն, իյա՛:angry
Mephistopheles
27.10.2010, 20:52
Կարող ա Վիշ ջան, բայց ստեղ Բայդենի խոսքն ընդդեմ Սերոժի ա… բնական ա որ ԱՄՆ-ը հայերի խնդրանքով չի շարժվում ուղղակի հարցը ստեղ էն որ ասել ա թե չէ… հավանակա՞ն ա որ ասած լինի թե չէ… էն դրությամբ ու ճանապարհով որ հայ-թուրքական հարաբերություններն էին գնում, ես կարծում եմ որ բոլորովին էլ անհավանական չի (Սերոժն ասում էր մինչև սահմանը չբացվի թուրքիա չեմ գնալու, բայց գնաց, պատմաբանների հանձնախումբը)… ո՞ր երկրի ներկայացուցիչն ա հնարավոր սուտ ասի… կարող ա և Բայդընն ա սուտ ասում, բայց Սերոժն ավելի նման ա սուտասանի… մանավանդ որ բռնվել ա ամերիկացի քյասիբների կոպեկը (Medicare) գողանալուց…
Mephistopheles
27.10.2010, 20:58
Մեֆ ջան, դու նոր երանգ էլ բերիր ու ամեն ինչ ա խառնվում: Ինքն ինչ ի նկատի ունի ասելով " right now"? Որն ա անցած, 2010-ի ապրիլի 24-ի չասածը, թե վաբշե Գենոցիդի պատմությունը right now փակած, փաթթած ա, ձեր ու թուրքերի ներքին գործն ա՞: Իմ ընկալումն էն էր, որ ինքը ի նկատի ունի, թե հիմա, էս պահին արեք էդ հարցին չկպնենք:
Վիշապն էլ իր կարծիքն է տալիս, թե բա որ Սեռժը խնդրեր, կաներ՞:
Այսինքն հասկանալու դեռ տեղեր կան: Դու էս լեզվի մասով ամենանուրբ գիտակը մի հատ իր ասածը թարգմանի միարժեք ընկալման հայերենի, բայց առանց անձնական դիրքորոշման :
կարող ա և ճիշտ ես ասում, ինկատի ունի "արդեն ասել (չասել) անցել ենք" ու դա անցյալում է… ստեղ արդեն մի այլ հարց էլ կա… դուրս է գալիս որ քանի դեռ հայ-թուրքական հարաբերությունները ընթացքի մեջ են էդ հրցը չենք բարձրացնելու… իսկ հայ-թուրքական բանակցությունները կձգվեն անվերջ առանց էական տեղաշարժի… voila
Ժող. կներեք, չէի կարդացել էստեղ... թե ինչու էն մյուս տեղում չեք քննարկում չեմ հասկանում, հայ կարգ, հայ կանոն, իյա՛:angry
Դավիթը ըստեղ էր տեղադրել հղումը, /նայի նախկին էջը/ ըստեղ էինք քննարկում
Կարող ա Վիշ ջան, բայց ստեղ Բայդենի խոսքն ընդդեմ Սերոժի ա… բնական ա որ ԱՄՆ-ը հայերի խնդրանքով չի շարժվում ուղղակի հարցը ստեղ էն որ ասել ա թե չէ… հավանակա՞ն ա որ ասած լինի թե չէ… էն դրությամբ ու ճանապարհով որ հայ-թուրքական հարաբերություններն էին գնում, ես կարծում եմ որ բոլորովին էլ անհավանական չի (Սերոժն ասում էր մինչև սահմանը չբացվի թուրքիա չեմ գնալու, բայց գնաց, պատմաբանների հանձնախումբը)… ո՞ր երկրի ներկայացուցիչն ա հնարավոր սուտ ասի… կարող ա և Բայդընն ա սուտ ասում, բայց Սերոժն ավելի նման ա սուտասանի… մանավանդ որ բռնվել ա ամերիկացի քյասիբների կոպեկը (Medicare) գողանալուց…
Բացի դա էլ, ԱՄՆ-թուրքիա հիմիկվա իսկապես սրված հարաբերությունների ֆոնին Բայդենը ըսենց ֆոռա չէր տա թուրքերին: Իմաստը որն ա՞: Հետագայում որ նորից կոնգրեսում հարցը բարցացավ, արդեն թուրքերը քյասար կասեն, որ ըստեղ ոչ հայակական լոբբի կա, ոչ էլ հայակական պրեզիդենտ, քյասար դուք՝ մերիկացիքդ եք մեր դեմ խաղում:
Էդ առումով ես ավելի հակված եմ կարծելու որ իսկապես զանգը եղել է, մտնոցին եղել է, բայց մի գուցե դա Բայդենը մեջտեղ է բերել աստրախանից առաջ հայերին վերջին անգամ հասկացնելու, որ էլ տշած ունենք ձեզ էլ, ձեր մուղամներն էլ, ձեր գենոցիդն էլ:
Սա խաղ չի, սա լուրջ է:
Կարող ա Վիշ ջան, բայց ստեղ Բայդենի խոսքն ընդդեմ Սերոժի ա… բնական ա որ ԱՄՆ-ը հայերի խնդրանքով չի շարժվում ուղղակի հարցը ստեղ էն որ ասել ա թե չէ… հավանակա՞ն ա որ ասած լինի թե չէ… էն դրությամբ ու ճանապարհով որ հայ-թուրքական հարաբերություններն էին գնում, ես կարծում եմ որ բոլորովին էլ անհավանական չի (Սերոժն ասում էր մինչև սահմանը չբացվի թուրքիա չեմ գնալու, բայց գնաց, պատմաբանների հանձնախումբը)… ո՞ր երկրի ներկայացուցիչն ա հնարավոր սուտ ասի… կարող ա և Բայդընն ա սուտ ասում, բայց Սերոժն ավելի նման ա սուտասանի… մանավանդ որ բռնվել ա ամերիկացի քյասիբների կոպեկը (Medicare) գողանալուց…
Մեֆ, որ Սերոժը նման է սուտասանի, դա չի նշանակում որ Սերոժը միշտ սուտ է խոսում, Բայդենն էլ դառել է հայերի աստվածն ու Սերժից հանկարծ ու ավելի շատ սկսեց մտածել հայերի մասին: Սերժատյացությունը աբսուրդի մի հասցրեք: Դա մեկ: Երկրորդ՝ եթե էս յութուբի կլիպը համարում եք ինչ-որ քաղաքական նոտա ուղղված Սերժին, ապա եթե իսկապես այդպես է, ապա ես ավելի դիշովկա բան չեմ պատկերացնում Բայդենի նման դիրք ունեցող մարդու կողմից: Այսինքն Բայդենն ու մեր զինվոր ստորացնող սպան, կամ աշակերդ ծեծող դասատուն համարյա նույն մակարդակի հերոսներ են: Լավ կլինի առհասարակ մեր հատուկ մարմինները Բայդենին հետախուզեն, բերման ենթարկեն, ու մշակեն, պարզելու թե Բայդենը մուտիտ ա անում, թե չէ: Եթե չէ, ապա Սերժի վրա լուրջ թեմա կա, իսկ եթե հա, ապա Բայդենը թքեց իրա Ամերիկայով, Օբամայով, Քլինթոնով ու Բրյուս Ուիլիսով... մեռան իրանք:
Վիշ, ես չեմ կարծում, որ էստեղ որևէ մեկը Բայդենի ասածին, արածին լավ է վերաբերվում:
Իսկ էն, որ սա քաղաքական նոտա է, ապացուցում է մեր նախագահականի անմիջապես արձագանքի առկայությունը:
Վիշ, ես չեմ կարծում, որ էստեղ որևէ մեկը Բայդենի ասածին, արածին լավ է վերաբերվում:
Իսկ էն, որ սա քաղաքական նոտա է, ապացուցում է մեր նախագահականի անմիջապես արձագանքի առկայությունը:
Հա ի՞նչ: Էդ քաղաքական նոտան մի քիչ էլ որ էսկալյացիա եղավ հասարակական քննարկումներով հայ հայ միջազգային սկանդալի է վերածվելու, որտեղ չգիտես թե ԱՄՆ-ն ինչ է շահելու, Հայաստանը՝ ինչ է կորցնելու: Էնքան որ վախենալու թեմա է մեյդան ընկել:
Հա ի՞նչ: Էդ քաղաքական նոտան մի քիչ էլ որ էսկալյացիա եղավ հասարակական քննարկումներով հայ հայ միջազգային սկանդալի է վերածվելու, որտեղ չգիտես թե ԱՄՆ-ն ինչ է շահելու, Հայաստանը՝ ինչ է կորցնելու: Էնքան որ վախենալու թեմա է մեյդան ընկել:
Ի՞նչ սկանդալ, ի՞նչ վախենալ :)
Ես սա ընկալում եմ որպես Սերժին թեթևակի ապտակ ու զգուշացում ավելի ուժեղ ապտակի հնարավորության մասին: Իհարկե չեմ բացառում, որ գուցե ոչ մի տենց բան էլ չկա:
Բայց անձամբ ես էս միջադեպին առանձնակի լրջությամբ չեմ վերաբերվում: Բայց ինքը, սրա հրապարակման փաստն ուշագրավ է: Շատ ցածր եմ համարում առանց բայդենների գիտության սրա հրապարակային դառնալու հավանականությունը:
Չուկ ջան, թեթև ապտակները սենց հիմար ձևերով չեն լինում: Քաղաքական ամբիոններից շատ գրագետ մակարդակով կարելի է տարբեր տրամաչափի ապտակներ հասցնել մանավանդ եթե խոսքը գնում է ԱՄՆ-ի փոխնախագահի մասին: Բայց կարող է դու ճիշտ ես: Էս աշխարհում արդեն կապ չունի, ԱՄՆ-ի փոխնախագահ է, Հռոմի պապ է, Գերմանիայի կանցլեր է... թացն ու չորը խառնվել է իրար, մարդ կա պրեզիդենտ ա, բայց հավաքարարի չափ սիրտ ու հոգի չունի... կարող է դու ճիշտ ես: Ես արդեն կասկածում եմ, որ էն հայն էլ հայ չի, իսկի հայի սֆաթ էլ չունի... ու հարցնում է՝
I want to know what is the message that should be given to our community?
Էն էլ պատասխանում է՝
Tell them that it was the Armenian President that called me and said "Look, do not force this issue now while we are in negotiations"
Ոնց որ հարցը հենց էդ պատասխանի համար տված լինի: Կեղտոտ աշխարհ ա, կեղտոտ բարքեր, ռոմանտիզմ չկա...
Mephistopheles
28.10.2010, 02:19
Մեֆ, որ Սերոժը նման է սուտասանի, դա չի նշանակում որ Սերոժը միշտ սուտ է խոսում, Բայդենն էլ դառել է հայերի աստվածն ու Սերժից հանկարծ ու ավելի շատ սկսեց մտածել հայերի մասին: Սերժատյացությունը աբսուրդի մի հասցրեք: Դա մեկ: Երկրորդ՝ եթե էս յութուբի կլիպը համարում եք ինչ-որ քաղաքական նոտա ուղղված Սերժին, ապա եթե իսկապես այդպես է, ապա ես ավելի դիշովկա բան չեմ պատկերացնում Բայդենի նման դիրք ունեցող մարդու կողմից: Այսինքն Բայդենն ու մեր զինվոր ստորացնող սպան, կամ աշակերդ ծեծող դասատուն համարյա նույն մակարդակի հերոսներ են: Լավ կլինի առհասարակ մեր հատուկ մարմինները Բայդենին հետախուզեն, բերման ենթարկեն, ու մշակեն, պարզելու թե Բայդենը մուտիտ ա անում, թե չէ: Եթե չէ, ապա Սերժի վրա լուրջ թեմա կա, իսկ եթե հա, ապա Բայդենը թքեց իրա Ամերիկայով, Օբամայով, Քլինթոնով ու Բրյուս Ուիլիսով... մեռան իրանք:
Վիշ, յա Բայդընն ա սուտ ասում յա Սերոժը… սերոժատյացությունն ի՞նչ կապ ունի… սերոժը պտի հասնի են բանին որ Բայդընը հրապակավ ասի որ տենց բան չի եղել… էսի լուրջ մեղադրանք ա ու մի հատ հերքումով չի պրծնի… էս ա… հիմա թե նոտա ա, նոտա չի կարևոր չի…
Սև հումոր... խեղճ Պետրոս:cry
http://www.youtube.com/watch?v=baqTDVlxDd8&feature=player_embedded
Հայկական քաղաքական էլիտան Տիգրանին էժան, հիմար, պոպուլիստ, ջեբկիր է համարում: Որ մի լավ հարցնես էդ էլիտարին թե ինչու՞ - լուրջ պատասխան չես ստանա: Էդ քաղաքական էլիտա կոչվածը բուշին չի տեսել մոտիկից, սարկոզի չգիտի, ամերիկյան պառլամենտի ազնվազն 500 ծախված սրիկա չգիտի: Սահմանադրական դատարանի մի սևամորթ անդամի կնկա ցուցամատով շարժվող ԱՄՆ նիստ ու կացից է անտեղյակ, բայց Կարապետիչը իր ճաշակով չէ:
Որ էդ "էլիտար" հայն իմանար այս ամենը, կգնահատեր էս գողական ռազբիրատի իսկապես ունակ մասնագետին:
Եթե էս տղեն լիներ հայաստանի նախագահը, ես կիմանայի, որ գոնե ղայդին տղա յա մեր շեֆը: Մարտի մեկ չէր լինի, Սաշիկ ու ռոժ չէր լինի հայաստանի տերը ու հազար ու մի այլ բան էլ չէր լինի:
Ներկա պահին մնացած ցանկացածը իրենից մի քանի կարգ ցածր է:
Դավայ, քրֆեք, բայց հիմնավորված, առանց լոլոների ու հրապարակում եղած մյուսների հետ համեմատության մեջ:
Հայկական քաղաքական էլիտան Տիգրանին էժան, հիմար, պոպուլիստ, ջեբկիր է համարում: Որ մի լավ հարցնես էդ էլիտարին թե ինչու՞ - լուրջ պատասխան չես ստանա: Էդ քաղաքական էլիտա կոչվածը բուշին չի տեսել մոտիկից, սարկոզի չգիտի, ամերիկյան պառլամենտի ազնվազն 500 ծախված սրիկա չգիտի: Սահմանադրական դատարանի մի սևամորթ անդամի կնկա ցուցամատով շարժվող ԱՄՆ նիստ ու կացից է անտեղյակ, բայց Կարապետիչը իր ճաշակով չէ:
Որ էդ "էլիտար" հայն իմանար այս ամենը, կգնահատեր էս գողական ռազբիրատի իսկապես ունակ մասնագետին:
Եթե էս տղեն լիներ հայաստանի նախագահը, ես կիմանայի, որ գոնե ղայդին տղա յա մեր շեֆը: Մարտի մեկ չէր լինի, Սաշիկ ու ռոժ չէր լինի հայաստանի տերը ու հազար ու մի այլ բան էլ չէր լինի:
Ներկա պահին մնացած ցանկացածը իրենից մի քանի կարգ ցածր է:
Դավայ, քրֆեք, բայց հիմնավորված, առանց լոլոների ու հրապարակում եղած մյուսների հետ համեմատության մեջ:
Ես խորհրդարանի ընտրությունների ժամանակ, որ Կարապետիչի կուսակցությունն էի ընտրել` էն սկզբունքով, որ արժանի էր իր կուսակցությունը գոնե հինգ տոկոս հավաքելու եղածների ֆոնին, սաղ ինձ ասում էին, թե ինձնից չէին սպասի, ու էդ ասողները հանրապետական, օրինաց, բարգավաճ ու դաշնակ էին ընտրել, իրանք մակարդակով էին, ես էլ գեղացի:)
Ես խորհրդարանի ընտրությունների ժամանակ, որ Կարապետիչի կուսակցությունն էի ընտրել` էն սկզբունքով, որ արժանի էր իր կուսակցությունը գոնե հինգ տոկոս հավաքելու եղածների ֆոնին, սաղ ինձ ասում էին, թե ինձնից չէին սպասի, ու էդ ասողները հանրապետական, օրինաց, բարգավաճ ու դաշնակ էին ընտրել, իրանք մակարդակով էին, ես էլ գեղացի:)
Ցավոք սրտի Շինարար ջան, կյանքում դեռ շատ կհանդիպես նույնիսկ մոտիկ մարդկանց, որոնք քեզ կհանդիմանեն իբր "սխալ, ցածրորակ" որոշումներ կայացնելու, "գեղցի, , տգետ" մարդկանց ու տեսակետների հավատալու, կամ պաշտպանելու համար: Մարդկային հասարակությունը շարժվում է հոտային օրենքներով: Այսինքն եթե դու չես ընդունում ինչ որ մի հայտնի, արդեն ավտարիտետ դարձած "կազյոլի" տեսակետը, ուրեմն դու "հետամնաց ես, անհասկացող":
Հենց էս կայքում՝ քաղաքական բաժնի խոսակցության 99 տոկոսը էդ հայտնի կազյոլների տեսակետների քարոզն է: Ցանկացած նոր տեսակետ կյանք մտցնելու համար նախ պետք է կոտրես հին դոգմատիկ պատկերացումները, որ մի նոր տեղ բացվի մարդկանց ուղեղում որևէ նոր բան ընկալելու: Սա անչափ դժվար գործ է:
Եթե ուշադիր նայես, կտեսնես, որ Տիգրանին չընդունողների մեծամասնությունը դա գոռոզ ու իրենից գոհ իբր ինտելիգենտ, "Տիգրանին ոչ- սազական" մասսան է, որի տեսակետները ինքնուրույն չեն, այլ միջին ստանդարտին համապատասխան: Նրանք հաճույքով պատրաստ են պազիկի շոֆեռի ու ռոժի ավտոմատների ու բեսպրեդելի տակ մնալու, քան ջեբկիր տիգրանի գողական ազատությունը հարգելու:
Սա էլ է մեծ խնդիր՝ գոնե սեփական մտքերում ազնիվ լինելը:
Դրանք այն հոտն են, որը ինքնագոհ է, գծուծ այլոց ընդունման հարցում, բայց դատարկ սեփական կարծիքը հիմնավորելու հարցում:
«Չորրորդ ինքնիշխանություն». Վլ. Պուտինը լուրջ «մեսիջ» է ուղարկել Սերժ Սարգսյանին
10:31 • 05.11.10
Թերթը հղում անելով Մոսկվայի իր աղբյուրներին, գրում է, որ օրերս Ռուսաստանի վարչապետ Վլ. Պուտինը լուրջ «մեսիջ» է ուղարկել Սերժ Սարգսյանին։
Ըստ այդմ, Պուտինը Սերժ Սարգսյանից պահանջել է երեք խնդիր լուծել։
1. Խզել Ռուսաստանի տարածքում գործող քրեական խմբավորումների հետ բոլոր կապերը, որովհետև նման իշխանությունների հետ առնչվելն արդեն խայտառակություն է Ռուսաստանի համար։ 2. Հրապարակավ քրեական պատասխանատվության ենթարկել և պատժել կոռուպցիայի և այլ հանցագործությունների մեջ մեղադրվող մի քանի օլիգարխների և պետական պաշտոնյաների։ 3. Վերջնականապես կողմնորոշվել ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում, հստակ ներկայացնել Հայաստանի դիրքորոշումը և ակնկալիքները այդ հարցում, ինչպես նաև հրապարակել ԱՄՆ-ի, Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ՝ Ռուսաստանից գաղտնի վարած բանակցություններում ձեռք բերված պայմանավորվածությունների արձանագրությունները
Նույն աղբյուրի համաձայն, առաջին և երկրորդ կետերի չկատարման դեպքում Մոսկվայի «Միաբանություն» ակումբի ղեկավար Սմբատ Կարախանյանին՝ հրապարակելու համար կտրամադրվեն ՀՀ իշխանությունների Ռուսաստանի տարածքում գործող և նարկոբիզնեսով, թրաֆիքինգով, գենքի ապօրինի առևտրով և փողի լվացմամբ զբաղվող հանցավոր խմբավորումների հետ կապը հաստատող փաստեր։
Իսկ երրորդ կետը չկատարելու դեպքում, ինչպես նշված է ուղերձում, կհրապարակվեն Հայաստանի իշխանությունների կողմից վարած բանակցությունների գաղտնի արձանագրությունները, որոնցից պարզ է դառնում, որ Սերժ Սարգսյանը ըստ Էության իր համաձայնությունն է տվել առանց Ղարաբաղի կարգավիճակի ճշտման թույլատրել ադրբեջանական փախստականներին վերադառնալ՝ առաջին փուլում այսպես կոչված «գրավյալ տարածքներ», երկրորդ փուլում՝ նաև Լաչին և Շուշի։ Նաև ակնարկ է արվել, որ այս ամենը միայն սանկցիաների սկիզբն է։
Աղբյուր՝ tert.am (http://tert.am/am/news/2010/11/05/chi/)
Պոլիտ.ռու-ն Հայաստանի մասին (http://polit.ru/world/2010/11/03/armenia.html)
Պոլիտ.ռու-ն Հայաստանի մասին (http://polit.ru/world/2010/11/03/armenia.html)
Չեմ սիրում ռուսներին մեջբերել, որոնք իրանց քոսոտ երկրի դադրն ու ցավը թողած հանկարծ ուրիշների քննադատությամբ են զբաղվում: Բայց էս թեմայի շրջանակներում, մի հետաքրքիր մեջբերում էտ Պոլիտ.ռու-ի հոդվածից, որ էսօր ՀԺ-ում տպագրվել էր:
«Ազգային հեռանկարներ» հիմնադրամի փորձագիտական խորհրդի նախագահ Ալեքսեյ Կուզմինն էլ Հայաստանի վիճակի մասին հետեւյալ կարծիքն է հայտնել. «Այդ երկրի նշանակությունը ես հակված չեմ գերագնահատել: Քաղաքական էլիտայի գնդակահարությունից ու ազգային մտավորականության զանգվածային արտագաղթից հետո այդ երկիրը ինձ համար դադարել է գոյություն ունենալ: Երկիրը գլորվում է վաղ ֆեոդալիզմի դարաշրջան: Երկիրը գտնվում է նվազ փոքրամասնության արտաքին կառավարման տակ: Այդ նվազ փոքրամասնությունը բոլորին անխտիր զզվեցրել է: Այդ ռեժիմը ավելի խիստ է, քան, ասենք, բելառուսականը, պարզապես շատ խիստ ավտորիտար ռեժիմ է, ընդ որում` վաղ ֆեոդալական մտածելակերպով»:
Այդ ռեժիմը ավելի խիստ է, քան, ասենք, բելառուսականը, պարզապես շատ խիստ ավտորիտար ռեժիմ է, ընդ որում` վաղ ֆեոդալական մտածելակերպով»:
Ինչ վաղ ֆոեդալականի մասին է խոսքը: Էդ տղեն Հայաստանում չի եղել, ուղղակի ենթադրում է: Որ եղած լիներ, կհասկանար, որ ցանկացած ֆորմացիա էլ կա, ուղղակի բոլորի աբսուրդներն են ներկա, այլ ոչ թե ինչ որ մեկի վաղ, կամ ուշ շրջանը: Կարող է ստրկատիրությունը կամ կապիտալիզմը, կամ սոցիալիզմը չկան - սաղն էլ կան: Օրինակ օրինավոր բժիշկն աշխատում է ռազմական սոցիալիզմի սկզբունքներով: Օրեկան 50 հիվանդ է նայում ու քֆուրից բացի ուրիշ բան չի ստանում: Ծրագրավորողների բանակը թալանչիական կապիտալիզմի օբյեկտ է: Գյուղացին վասալային-ստրկական հարաբերություններում է: Մանկավարժն ու աշակերտն էլ շատ ավելի նման են ծովահենների գերեվարության տակ գտնվողի կարգավիճակին:
Ունիկալ տարածք է, շուտով էնդեմիկ հայի տարատեսակների առաջացման ականատեսը կդառնանք:
Չդիմացա, պիտի գրեմ:
Ըստ այդմ, Պուտինը Սերժ Սարգսյանից պահանջել է երեք խնդիր լուծել։
1. Խզել Ռուսաստանի տարածքում գործող քրեական խմբավորումների հետ բոլոր կապերը, որովհետև նման իշխանությունների հետ առնչվելն արդեն խայտառակություն է Ռուսաստանի համար։
Ռուսսո տուրիստո, օբլիկո մորալե: Բարոյամղվածության ինչպիսի՜ պոռթկում է տեղի ունեցել Պուծինի մոտ ըստ «Չորրորդ Իշխանության»:))
2. Հրապարակավ քրեական պատասխանատվության ենթարկել և պատժել կոռուպցիայի և այլ հանցագործությունների մեջ մեղադրվող մի քանի օլիգարխների և պետական պաշտոնյաների։
Ой, да ладно! Աչքիս Լուժկովը Ռուսաստանի վերջին մոհիկանն... էհ ինչ եմ ասում՝ վերջին օլիգարխն էր:)) Էլի ըստ «Չորրորդ Իշխանության»
3. Վերջնականապես կողմնորոշվել ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում, հստակ ներկայացնել Հայաստանի դիրքորոշումը և ակնկալիքները այդ հարցում, ինչպես նաև հրապարակել ԱՄՆ-ի, Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ՝ Ռուսաստանից գաղտնի վարած բանակցություններում ձեռք բերված պայմանավորվածությունների արձանագրությունները
Վսյո, Սերժին մնում ա ինքնասպան լինել... Տղերք, դուք էս դեբիլությունները որ կարդում եք, ձեր խնդալը չի գալի՞ս: Էն պոլիտ (թե՞ պԱլիտ:))) ռու-ի հոդվածն էլ սրա նման մի բան էր էլի, օբյեկտիվությունից մղոններ հեռու... «ՉԻ»-ն համա թե կռուտոյ թերթ է դարձել, դաժը «պալիտ.ռու»-ն է հղումներ անում ու «ՉԻ»-ից իմանում, որ մոսկվացիք տենց են տրամադրված Սերժի հանդեպ:)) Հերթական «սկանդալոտ» բլթեր են: Առաջին անգամ չի որ ըստ տարբեր «ընդդիմադիր» աղբյուրների, ավելի շուտ՝ պուլպուլակների, Սերժին դրսերքից վերջնագիր են տալիս, բայց էս աննամուսի հեչ վեջն էլ չի: Օրինակ ըստ իմ շատ հավաստի աղբյուրների սաղիս վերջը պուլպուլակ է: Էսօր ծխից մեռնում էի՝ թշվառ, աղքատ ու սոված, Հայաստանից հեռացած հայ ժողովուրդը մի միլիոն ավտո էր խոդի տված թողել ճգնաժամոտ Երևանում, ոչ շարժվելու տեղ կար, ոչ՝ շնչելու օդ:
Տղերք, դուք էս դեբիլությունները որ կարդում եք, ձեր խնդալը չի գալի՞ս:
...
Հերթական «սկանդալոտ» բլթեր են:
...
Էսօր ծխից մեռնում էի՝ թշվառ, աղքատ ու սոված, Հայաստանից հեռացած հայ ժողովուրդը մի միլիոն ավտո էր խոդի տված թողել ճգնաժամոտ Երևանում, ոչ շարժվելու տեղ կար, ոչ՝ շնչելու օդ:
Վիշ ջան, մեկը ես էս հրապարակումներին լուրջ չեմ վերաբերվում: Առնվազն ավելի լուրջ չեմ վերաբերվում, քան իրանք արժանի են: Միաժամանակ գտնում եմ, որ բոլոր էս «սկանդալոտ» բլթերին ծանոթանալ պետք է, երբեմն դրանք ամբողջացնում են տվյալ պահի իրավիճակը:
Բայց այ վերջին ասածդ վերջն ա: Ուզում ես պնդել, որ արտագաղթ չկա՞: Թե՞ որ երջանիկ ու կուշտ ենք ապրում: Բա որ տենց ա, էլ ինչի՞ց ես բողոքում, ինչի՞ ես ուզում իշխանափոխություն, հարձակում, դուբինկեքը վերցնել գնալ իշխանության վրա և այլն: Հենա երջանիկ ապրում ենք էլի, կուշտ, բոլոր երազանքներս իրականացած ա, աշխարհասփյուռ հայերն էլ վերադառնում են Հայաստան, երկիրը ծաղկում ա:
Բայց այ վերջին ասածդ վերջն ա: Ուզում ես պնդել, որ արտագաղթ չկա՞: Թե՞ որ երջանիկ ու կուշտ ենք ապրում: Բա որ տենց ա, էլ ինչի՞ց ես բողոքում, ինչի՞ ես ուզում իշխանափոխություն, հարձակում, դուբինկեքը վերցնել գնալ իշխանության վրա և այլն: Հենա երջանիկ ապրում ենք էլի, կուշտ, բոլոր երազանքներս իրականացած ա, աշխարհասփյուռ հայերն էլ վերադառնում են Հայաստան, երկիրը ծաղկում ա:
Կա արտագաղթ: Կան դժբախտ ու սոված մարդիկ: Կան նաև մնացողներ, կան քչից շատից բավարարված մարդիկ: Կան տռզած, բայց անկուշտ մարդիկ: Բայց դա կապ չունի թերթի բլթոցների հետ, թե Պուծինը Սերժից ավելի շատ դառավ հայերիս մասին մտածող, կեցցե Պուծինը: Կամ ռուսների անկեղծ կարկեցանքները, խորին ափսոսանքներն ու ցավակցանքները Հայաստանի մասին՝ «օյ ինչ վատ վիճակում ա Հայաստանը, ինձ համար այն այլևս գոյություն չունի, մենք չգիտենք այդպիսի երկրի մասին, մենք պուպուշ ենք, դուք քխ եք... բլա բլա բլա... Ձեզ Տեր-Պետորսյանը կարողա փրկի, օն մօժետ...» ասում են ինչ-որ անկապ դեմքեր, որ չես հասկանում, սրանք կյանքում Հայաստանը տեսել ե՞ն, թե՞ ըստ Չորրորդ Իշխանության հոդվածների են ասում, ու խի՞ են ասում...
Սենց ձևերով ես իշխանափոխություն չեմ ուզում, լյոխ լյավա:;)
Սենց ձևերով ես իշխանափոխություն չեմ ուզում, լյոխ լյավա:;)
Ես էլ սենց ձևերով իշխանափոխություն չեմ հիշում:
Բայց սրանք մեսիջներ են: Ճիշտ ա փոքրիկ մեսիջներ, ոչ լուրջ, բայց մեսիջներ են, որոնք ընդհանուրի մեջ դիտարկել անհրաժեշտ ա:
Ես էլ սենց ձևերով իշխանափոխություն չեմ հիշում:
Բայց սրանք մեսիջներ են: Ճիշտ ա փոքրիկ մեսիջներ, ոչ լուրջ, բայց մեսիջներ են, որոնք ընդհանուրի մեջ դիտարկել անհրաժեշտ ա:
Չուկ, իսկ սենց ձևերով իշխանափոխություն հիշում ե՞ս.
http://www.youtube.com/watch?v=pRoXjYlkHCM
«Արա, լըսըմ ե՞ս, արա՛...» «տղա ե՞ք դառե, արա՛»...
Ի՞նչ են ուզում տղերքը, կբացատրե՞ք թշվառիս...
Չուկ, իսկ սենց ձևերով իշխանափոխություն հիշում ե՞ս.
Ցավոք գործի տեղիցս տեսահոլովակը չեմ կարող նայել, հետևաբար թշվառիդ չեմ կարող բացատրել թե տղերքն ինչ են ուզում, ուղղակի ասեմ, որ էն գրառումս, որը մեջբերել ես, վրիպակով է: «Ես էլ սենց ձևերով իշխանափոխություն չեմ հիշում»-ի փոխարեն պետք է լիներ «Ես էլ սենց ձևերով իշխանափոխություն չեմ ուզում»:
Ցավոք գործի տեղիցս տեսահոլովակը չեմ կարող նայել, հետևաբար թշվառիդ չեմ կարող բացատրել թե տղերքն ինչ են ուզում, ուղղակի ասեմ, որ էն գրառումս, որը մեջբերել ես, վրիպակով է: «Ես էլ սենց ձևերով իշխանափոխություն չեմ հիշում»-ի փոխարեն պետք է լիներ «Ես էլ սենց ձևերով իշխանափոխություն չեմ ուզում»:
Ոչ մի խնդիր;) Հենց տեսահոլովակը նայես, ու գաղափարներ առաջանան, կիսվիր խնդրում եմ։
Sagittarius
09.11.2010, 16:44
Չուկ, իսկ սենց ձևերով իշխանափոխություն հիշում ե՞ս.
http://www.youtube.com/watch?v=pRoXjYlkHCM
«Արա, լըսըմ ե՞ս, արա՛...» «տղա ե՞ք դառե, արա՛»...
Ի՞նչ են ուզում տղերքը, կբացատրե՞ք թշվառիս...
իմ համեստ կարծիքով՝
ա. ի՞նչ հիմքերով են ոստիկաները փակում ճանապարհը և արգելում տեղաշարժել- ես կարծում եմ դա անօրինական է,
բ. երիտասարդների պահվածքը պրովոկացիոն է, կարգազանց, և ոչ ադեկվատ օրենքի «ներկայացուցչի նկատմամբ»- ես կարծում եմ, որ դրա համար բաժին էլ կարող են տանել,
գ. բաժինում ծեծե՞լ, եթե իրոք այդպես բան եղել է- անօրինական է, ծեծելու իրավունք չունեն, նույնիսկ եթե մարդասպան են բռնել.
բայց դե ցավոք մեր մշակույթը դեռևս այն չէ որ նշածս կետերը ինչ-որ արժեք ունենան, լավ կլիներ, որ գոնե իրենց իրավունքների համար պայքարող երիտասարդները մի փորք աշխատեին իրենց մշակույթի վրա:
հ.գ. Փորձեցի կուտոկված ողջ փորձս /ոստիկանների հետ կապված/ մի կողմ դնել և առավելագույն օբյեկտիվ լինել
Ոչ մի խնդիր;) Հենց տեսահոլովակը նայես, ու գաղափարներ առաջանան, կիսվիր խնդրում եմ։
Վիշ, եթե ես ճիշտ եմ հասկանում, ապա տեսահոլովակում երևում է, թե ինչպես են տղաները ոչ սահմանադրական ճանապարհով հակառակվում ոստիկաններին, «վրա են» տալիս (հոլովակը չեմ դիտել, գրառումներից էդպես հասկացա): Այս դեպքում իմ համար նվազագույնը անհասկանալի է դառնում, թե քո ուզածն ինչ ա: Ենթարկվում են, ասում ես «արա, պլոճիկ չունեն», չեն ենթարկվում, ասում ես «Յանիմ էս ի՞նչ են անում»: Վիշ ջան, ապեր, գրի թե ինչ ես ուզում անեն, ես էլ մի հատ ուղեցույց սարքեմ տանեմ քո անունից իրանց նվիրեմ, թող սովորեն, թե ինչ ա պետք անել:
Վիշ, եթե ես ճիշտ եմ հասկանում, ապա տեսահոլովակում երևում է, թե ինչպես են տղաները ոչ սահմանադրական ճանապարհով հակառակվում ոստիկաններին, «վրա են» տալիս (հոլովակը չեմ դիտել, գրառումներից էդպես հասկացա):
Ուհու:aha
Այս դեպքում իմ համար նվազագույնը անհասկանալի է դառնում, թե քո ուզածն ինչ ա: Ենթարկվում են, ասում ես «արա, պլոճիկ չունեն», չեն ենթարկվում, ասում ես «Յանիմ էս ի՞նչ են անում»: Վիշ ջան, ապեր, գրի թե ինչ ես ուզում անեն, ես էլ մի հատ ուղեցույց սարքեմ տանեմ քո անունից իրանց նվիրեմ, թող սովորեն, թե ինչ ա պետք անել:
Ես բան չեմ ուզում, որ տղերքը անեն (ես ով ե՞մ, որ), պարզապես ուզում եմ հասկանալ, թե իրենք ինչ են ուզում:esim Որ ոստիկանները բաց թողեին, ու տղաները «գնային ընդե» (իրենք էին ասում, որ ուզում են գնալ ընդե)… տեսնես ի՞նչ էին անելու ընդե...
Ես բան չեմ ուզում, որ տղերքը անեն (ես ով ե՞մ, որ), պարզապես ուզում եմ հասկանալ, թե իրենք ինչ են ուզում:esim Որ ոստիկանները բաց թողեին, ու տղաները «գնային ընդե» (իրենք էին ասում, որ ուզում են գնալ ընդե)… տեսնես ի՞նչ էին անելու ընդե...
Գուցե իրենց սահմանադրական իրավու՞նքն էին իրացնելու, օգտվելու էին ազատ տեղաշարժվելու իրենց իրավունքից, իսկ զուտ պրակտիկ առումով, գուցե նամակնե՞ր էին հանձնելու: Ստեղ խնդիրը էն չի, թե ինչ են ուզում իրանք: Այլ էն, որ դու ցանկացած դեպքում իրանցից դժգոհ ես:
Գուցե իրենց սահմանադրական իրավու՞նքն էին իրացնելու, օգտվելու էին ազատ տեղաշարժվելու իրենց իրավունքից, իսկ զուտ պրակտիկ առումով, գուցե նամակնե՞ր էին հանձնելու: Ստեղ խնդիրը էն չի, թե ինչ են ուզում իրանք: Այլ էն, որ դու ցանկացած դեպքում իրանցից դժգոհ ես:
Ի՞նչ իմացար, որ դժգոհ եմ։ Ես արդեն բոլորից գոհ եմ, թե իշխանությունից, թե ընդդիմությունից, օպպորտունիստներից, մեր հայրենակիցներից, եվրոպացիներից, Օբամայից... Բոլորն էլ իրենց պահով ճիշտ են։;)
Mephistopheles
09.11.2010, 22:14
Չուկ, իսկ սենց ձևերով իշխանափոխություն հիշում ե՞ս.
http://www.youtube.com/watch?v=pRoXjYlkHCM
«Արա, լըսըմ ե՞ս, արա՛...» «տղա ե՞ք դառե, արա՛»...
Ի՞նչ են ուզում տղերքը, կբացատրե՞ք թշվառիս...
Հարցը սխալ ես տալիս Վիշ ջան, հարցը պտի լիներ սենց…"Ի՞նչ են ուզում մլիցեքը, կբացատրե՞ք թշվառիս..."
Հարցը սխալ ես տալիս Վիշ ջան, հարցը պտի լիներ սենց…"Ի՞նչ են ուզում մլիցեքը, կբացատրե՞ք թշվառիս..."
Իրականում հիմար հարց եմ տալիս Մեֆ, որովհետև կարծես ամեն ինչ պարզ ու պրիմիտիվ է: Ես էլ չեմ հասկանում թե ինչու եմ հարց տալիս... Մեկին թվացել է, թե միտինգավորները կարող է եվրոպացիներից ընդհուպ մինչև քաղաքական ապաստան խնդրեն, ու մլիցեքին հրամայել է խոչնդոտել (ընդ որում ամենաապաշնորհ վաշտն է ուղարկել), իսկ մյուսին թվացել է, թե եվրոպացիք են մեր հույսն ու ապավենը ու ինտերնետի ու այլ միջոցների սղության պատճառով ջահելներին ուղարկել է՝ առձեռն նամակներ փոխանցելու, իսկ ջահելները իրենց հերթին պարտադիր պիտի ապացուցեին, որ երկրում բռնաբարվում են մարդու իրավունքները, դրա վառ օրինակն է ոստիկանի կողմից քաղաքացու ազատ տեղաշարժի խոչնդոտումը դեպի «ընդեղ», որտեղ և ակնկալվում էր եվրոպական փրկությունը: Եթե իշխանությունները մի քիչ ուղեղ ունենային ու այս միջադեպը չլիներ, ապա ՀԱԿ-ը կզրկվեր մի քանի բուռն հայտարարություն անելու հնարավորությունից, իսկ մեր երկրի քաղաքական իրավիճակի ողորմելիությունը այդքան էլ չէր ընդգծվի: Այսինքն չեղած տեղից իշխանություն-ընդդիմություն համատեղ ջանքերով ոնց որ զոռով համոզեն, որ մեր երկրում ապուշ վիճակ է տիրում:)) Իմիջայլոց օրինակ G20 սամիթների ժամանակ էլ փոլիսը խոչնդոտում էր ցուցարարների ազատ տեղաշարժը դեպի «ընդեղ», և դա տեղի էր ունենում զարգացած երկրներում, փաստորեն էդքան էլ վատ չի մեր վիճակը:P
Էհ, Վիշ, իսկապես չհասկացա, թե ուզածդ ինչ ա: Փնովելը, բոլորի «վրով անցնելը», ամեն ինչը զրոյացնելը, բոլորի արածը հեչ համարելը: Ափսոս :(
Sagittarius
10.11.2010, 01:36
Իրականում հիմար հարց եմ տալիս Մեֆ, որովհետև կարծես ամեն ինչ պարզ ու պրիմիտիվ է: Ես էլ չեմ հասկանում թե ինչու եմ հարց տալիս... Մեկին թվացել է, թե միտինգավորները կարող է եվրոպացիներից ընդհուպ մինչև քաղաքական ապաստան խնդրեն, ու մլիցեքին հրամայել է խոչնդոտել (ընդ որում ամենաապաշնորհ վաշտն է ուղարկել), իսկ մյուսին թվացել է, թե եվրոպացիք են մեր հույսն ու ապավենը ու ինտերնետի ու այլ միջոցների սղության պատճառով ջահելներին ուղարկել է՝ առձեռն նամակներ փոխանցելու, իսկ ջահելները իրենց հերթին պարտադիր պիտի ապացուցեին, որ երկրում բռնաբարվում են մարդու իրավունքները, դրա վառ օրինակն է ոստիկանի կողմից քաղաքացու ազատ տեղաշարժի խոչնդոտումը դեպի «ընդեղ», որտեղ և ակնկալվում էր եվրոպական փրկությունը: Եթե իշխանությունները մի քիչ ուղեղ ունենային ու այս միջադեպը չլիներ, ապա ՀԱԿ-ը կզրկվեր մի քանի բուռն հայտարարություն անելու հնարավորությունից, իսկ մեր երկրի քաղաքական իրավիճակի ողորմելիությունը այդքան էլ չէր ընդգծվի: Այսինքն չեղած տեղից իշխանություն-ընդդիմություն համատեղ ջանքերով ոնց որ զոռով համոզեն, որ մեր երկրում ապուշ վիճակ է տիրում:)) Իմիջայլոց օրինակ G20 սամիթների ժամանակ էլ փոլիսը խոչնդոտում էր ցուցարարների ազատ տեղաշարժը դեպի «ընդեղ», և դա տեղի էր ունենում զարգացած երկրներում, փաստորեն էդքան էլ վատ չի մեր վիճակը:P
Բայց դե դու այդ ամենը ինչ-որ առեղծվածային ձևով տեսել ես հեռուստացույցով /ինչպես ես գերմանական ալիքներով տեսա, թե ինչպես էր գերմանական ոստիկանությունը իրեն «ագրեսիվ» պահում Շտուտգարտում մայրուղու կառուցւոմը խոչընդոտող ցուցարարների նկատմամբ/, իսկ նման որքա՞ն միջադեպ ես տեսել հայկական լրատվամիջոցներով.
հենց դրա համար էլ մարդիկ խրթվիլակներ էին կախում և պետք չէ մարդկանց աշխատանքը խառնել «լակոտության» հետ և լցել կեղտաջուրը:
զրոական գործողությունը պարունակում է զրոական ռիսկ.
Բայց դե դու այդ ամենը ինչ-որ առեղծվածային ձևով տեսել ես հեռուստացույցով /ինչպես ես գերմանական ալիքներով տեսա, թե ինչպես էր գերմանական ոստիկանությունը իրեն «ագրեսիվ» պահում Շտուտգարտում մայրուղու կառուցւոմը խոչընդոտող ցուցարարների նկատմամբ/, իսկ նման որքա՞ն միջադեպ ես տեսել հայկական լրատվամիջոցներով.
հենց դրա համար էլ մարդիկ խրթվիլակներ էին կախում և պետք չէ մարդկանց աշխատանքը խառնել «լակոտության» հետ և լցել կեղտաջուրը:
զրոական գործողությունը պարունակում է զրոական ռիսկ.
Էդ հայկական լրատվամիջոցներով ցուցադրողն ու չցուցադրողը հայեր չե՞ն: Մենք ի՞նչ ենք ուզում եվրոպացիքից:
Էհ, Վիշ, իսկապես չհասկացա, թե ուզածդ ինչ ա: Փնովելը, բոլորի «վրով անցնելը», ամեն ինչը զրոյացնելը, բոլորի արածը հեչ համարելը: Ափսոս :(
Չեմ իմանում ախպերս, ինչ-որ բան էն չի...
Չեմ իմանում ախպերս, ինչ-որ բան էն չի...
Վիշապ ախպեր, էն չի մենակ էն, որ էտ տղքեքի կողքը պիտի բոլոր միտինգավորները լինեն, էտ թվում Լևոնը, ալամ ՀԱԿ-ը, ես ու դու (քահլան ձիով ու տանկով, հիշում ես :D): Մեր մեջ ասած էական չի, թե ինչ էին ուզում տղեքը, էական ա էն, որ լավ հավեսով շոպլիկ մենթերի հետ քյալլա էին տալիս: Լավ կլիներ որ համ էլ դրոշի կոթով տային մեկի ֆուռաշկեն քցեին գետնին: Բայց դրա համար տղուն կարող ա տաս տարի տային մենթին ծանր մարմնական վնասվածքներ հասցենելու հոդվածով:
Իսկ ընդհանուր առմամբ, շատ էլ լավ էր, մի բան էլ քիչ էր:
Վիշապ ախպեր, էն չի մենակ էն, որ էտ տղքեքի կողքը պիտի բոլոր միտինգավորները լինեն, էտ թվում Լևոնը, ալամ ՀԱԿ-ը, ես ու դու (քահլան ձիով ու տանկով, հիշում ես :D): Մեր մեջ ասած էական չի, թե ինչ էին ուզում տղեքը, էական ա էն, որ լավ հավեսով շոպլիկ մենթերի հետ քյալլա էին տալիս: Լավ կլիներ որ համ էլ դրոշի կոթով տային մեկի ֆուռաշկեն քցեին գետնին: Բայց դրա համար տղուն կարող ա տաս տարի տային մենթին ծանր մարմնական վնասվածքներ հասցենելու հոդվածով:
Իսկ ընդհանուր առմամբ, շատ էլ լավ էր, մի բան էլ քիչ էր:
Ներող Տրիբուն ձյաձյա, բայց հանուն եվրոպացիքին առձեռն լացակումած բովանդակությամբ նամակներ հանձնելու, ես քահլան ձիուս գարաժից հանողը չեմ։ Ջահելների գործողություններն էլ համարում եմ ոչ թե բողոքի պոռթկում, այլ դիտավորություն, էնքան որ աժիոտաժի թեմա ստեղծվի։ Ինձ նույնսիկ թվում է, որ էն մի երիտասարդը բավարարվածությամբ է ասում՝ «բաժին ե՞ս տանում, քե՛լ բաժին», ծիպա հասավ նպատակին։ Բեմականացում է ապեր։ Տենց թող շաբաթը մեկ Նիկոլին ազատելու ցույց անեին ու հարձակվեին ոստիկանների վրա։ Բայց դա Լևոնի մարտավարությունից դուրս է, իմա միջազգային հանրությունից ու եվրոպական կառույցներից ճիշտը չկա։ Միջազգայինները մեր բարեկամներն են, մեր թշնամին միայն ներքին է սկզբունքով։
Ներող Տրիբուն ձյաձյա, բայց հանուն եվրոպացիքին առձեռն լացակումած բովանդակությամբ նամակներ հանձնելու, ես քահլան ձիուս գարաժից հանողը չեմ։ Ջահելների գործողություններն էլ համարում եմ ոչ թե բողոքի պոռթկում, այլ դիտավորություն, էնքան որ աժիոտաժի թեմա ստեղծվի։ Ինձ նույնսիկ թվում է, որ էն մի երիտասարդը բավարարվածությամբ է ասում՝ «բաժին ե՞ս տանում, քե՛լ բաժին», ծիպա հասավ նպատակին։ Բեմականացում է ապեր։ Տենց թող շաբաթը մեկ Նիկոլին ազատելու ցույց անեին ու հարձակվեին ոստիկանների վրա։ Բայց դա Լևոնի մարտավարությունից դուրս է, իմա միջազգային հանրությունից ու եվրոպական կառույցներից ճիշտը չկա։ Միջազգայինները մեր բարեկամներն են, մեր թշնամին միայն ներքին է սկզբունքով։
Ապեր, համաձայն եմ, որ ընդհանուր մարտավարությունից դուրս ու գոմիկներին նամակ հանձնելու համար մի քանի միլիցու հետ քյալլա տալը առանձնապես ոչ մի օգուտ չի տալիս: Բսյց ինքը, երևույթը, պրոցեսը լավն ա: Մեր մեջ ասած բաժին գնալու մեջ ոչ մի հավես բան չկա - ամեն դեպքում խաշ ուտելու չեն տանում տղեքին: Լավ տփոց ուտելու հավանականությունն էլ մեծ ա: Նենց որ, առանց մարտավարության ու ռազմավարության մեջ խորանալու, նամակի հասցեատիրոջ ու սեմինարի կազմակերպիչների վրա թքած ունենանլով, կոնկրետ ես կարծում եմ որ շատ էլ լավ էին ամեն ինչ անում, մենակ ափսոս քիչ էին:
Ու դու ճիշտ ես, այ էս նույն ձևով, բայց քսան հազար հոգով, պետք ա գնալ Նիկոլին բանտից հանել:
Ու դու ճիշտ ես, այ էս նույն ձևով, բայց քսան հազար հոգով, պետք ա գնալ Նիկոլին բանտից հանել:
Բռատ, ես համոզված եմ, որ դու հասկանում ես բարի, հերսական, ազատատենչ ցանկություններ արտահայտելու ու քսան հազար հոգու մեջ գործողություններ անելու կամք առաջացնելու տարբերությունը։ Նույն տարբերակով կարելի է ասել, ոստիկանները պետք է թարկեն հիմար հրամաններ կատարելը ու առաջնորդվեն միայն օրենքով։ Դե թող թարկեն։ Օրինակ էն քյալոտ ոստիկանը ասում է «չի կարելի, և վերջ», դրանով միայն բորբոքելով կրքերը։ Տղերք, մի պահ վերանանք էս ամենից ու խնդրում եմ ինձ շատ չքարկոծել (չնայած դուք գիտեք), բայց էս վիդեոյի մեջ մի պահ կար զավեշտալի, պիտի մեջբերեմ.
– դու չե՛ս կարա ինձ ասես
– ես արդե՛ն քեզ ասում եմ...
Բռատ, ես համոզված եմ, որ դու հասկանում ես բարի, հերսական, ազատատենչ ցանկություններ արտահայտելու ու քսան հազար հոգու մեջ գործողություններ անելու կամք առաջացնելու տարբերությունը։ Նույն տարբերակով կարելի է ասել, ոստիկանները պետք է թարկեն հիմար հրամաններ կատարելը ու առաջնորդվեն միայն օրենքով։ Դե թող թարկեն։ Օրինակ էն քյալոտ ոստիկանը ասում է «չի կարելի, և վերջ», դրանով միայն բորբոքելով կրքերը։ Տղերք, մի պահ վերանանք էս ամենից ու խնդրում եմ ինձ շատ չքարկոծել (չնայած դուք գիտեք), բայց էս վիդեոյի մեջ մի պահ կար զավեշտալի, պիտի մեջբերեմ.
– դու չե՛ս կարա ինձ ասես
– ես արդե՛ն քեզ ասում եմ...
Հոպարինյո, էտ զավեշտալի պահը դասական երևանյան կայֆերն են լյուբոյ բազառի մեջ: :hands Ու քանի որ մեր մենթերը ֆոռմով, բայց սովորական քուչի տղեք են, որոնք օրենքի մասին պատահական մի երկու անագամ հեռուստացույցով լսել են, իսկ ջահելները Երևանցի ջահելներ են, որոնք ունեն գաղափարներ ու ցանկություն որևէ բան անելու, բայց նույն երևանցի բազառչի ջահելներն են, ապա արդյունքում լուրջ փիլիսոփայական դիսպուտը իջնում ա «ապեռոյի» մակարդակին :D
Մի հատ «դու ինձ չես կարա ասես»-ին նայի քաղաքացու իրավունքների սահմանդրական նորմի տեսանկյունից: Տղեն չորս, առավելագույնը երկվանկանի բառով, մենթին մի անգամից սահմանադրության ութ հոդվածի հետ ա ծանոթացնում:
Իսկ «ես արդեն քեզ ասում եմ»-ը բացահայտում է մենթի անկարողությունը մեկնաբանել այդ սահմանդրական նորմը:
Կարճ ասած, Վիշապ ախպեր, ես հասկանում եմ, որ էս ամենը գլոբալ առումով ինչ-որ տեղ զավեշտալի է: Բայց արի արժանին հատուցենք տղեքին, որոնք իմանալով որ վերջում մի քանի ֆոռմավոր փնթիից անարդար չափալախ են ուտելու, հնարավոր ա նաև քֆուր բաժնում, իրանց շատ դուխով են պահում: Եթե ՀԱԿ-ի առաջնորդները էս տղեքի չափ դուխ ունենային, հիմա էս օրի չէինք լինի:
ի միջի այլոց, էրեկվա արտոնված լեռան քարոզից ի՞նչ կա: