Դիտել ողջ տարբերակը : Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս
Mephistopheles
29.12.2009, 21:19
Մեեեեֆֆֆֆ????Վեռ առ յու? Կարդացի քեզ հիշեցի: Էս վերջերս մի բան էիր գրել, որ պայքարը ուրիշ ուղով պետք ա գնար....Ժամանակ չէր լինում պատասխանելու: Հոդվածի հեղինակը իմ տեղը դա կանի:
ՄԱՐԴ ԼԻՆԵԼ
Երբ իշխանության ընթացքը հակասում է ժողովրդի ցանկություններին, երազանքներին, ավանդույթներին, ապա հաստատվում է բռնապետություն: Բռնապետությունն ուղղակի կամ անուղղակի ղեկավարվում-ուղղորդվում է դրսիցª ուրիշ պետության, քաղաքակրթության, մշակութակիրների կողմից, որոնց քաղաքական ուղին հարթելու համար էլ հաստատվում է: Օրինակ` Ֆաշիստական օկուպացիայի արդյունքում հաստատված պոլիցայական կամ բոլշեւիկյան օկուպացիայի խորհրդային ռեժիմները սովորական բռնապետություններ էին, որոնց թշնամին Մարդն էր, իսկ դաշնակիցը` ՙՆոր մարդը՚:
Նվաճված ժողովուրդներից որոշները դիմադրել են զավթիչներին, որոշները` մղել կազմակերպված ազատագրական պայքար` պայթեցրել ռազմամթերք տեղափոխող գնացքներ, պահեստներ եւ այլն: Դիմադրողները պայքարել են գործիքների` պոլիցայների, չեկիստների, Ցեկայի քարտուղարների, զավթիչի բարեհաճությունը վայելողների եւ այլ մանր չարիքների դեմ: Քաղաքական միտքն Անկախությունը վերականգնելու գործին ուղղում են հայրենասերները, որոնց դաշնակիցը կարող է լինել զավթիչի հակառակորդ ներքին կամ արտաքին ուժը, բայց ոչ երբեք օկուպանտը: Օրինակ` ֆաշիստական բռնազավթումից ազատագրվելու պայքարում գեներալ դը Գոլը համագործակցել է կոմունիստների հետ, բայց չէր կարող համագործակցել Էսէս-ի կամ Գեստապոյի հետ, ինչպես Լեխ Վալենսան, Աշոտ Նավասարդյանը, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, Պարույր Հայրիկյանը չէին կարող համագործակցել ԿԳԲ-ի հետ: Նույնիսկ քաղաքական երիտասարդ գործիչներն են հասկանում, որ զավթիչի հետ համագործակցությունն անհեթեթ է, իսկ զավթիչին սպասարկողների հետ (այդ թվում` պարոն Սերժ Սարգսյանի) համագործակցությունը հեռանկար չունի, որովհետեւ նրանք Հայրենիքի ազատագրման խնդիր չունեն: Եկեք` միասնաբար մերժենք դրածո իշխանության հետ համագործակցության հնարավորությունը 2010թ.-ին:
Խոստովանենք, որ բռնապետության դեմ համաժողովրդական պայքարի անցնող տարին անպտուղ էր, որովհետեւ ավազակապետությունը չընկավ, ժողովրդավարությունն առաջ չգնաց, ոչ մի նախարար ու ՙնախագահ՚ հրաժարական չտվեց, արտահերթ ընտրություններ չեղան, սահմանադրական կարգը չվերականգնվեց: Կարող ենք հիշել հունիսյան համաներումը, բայց գերիների-պատանդների ազատվելը ռազմական-քաղաքական հաղթանակ կարող է գրանցվել միայն այն ժամանակ, երբ ջախջախվում կամ ետ է շպրտվում պատանդառու-թշնամին: Մյուս դեպքերում պատանդների ազատարձակումը բարի կամքի միջնորդավորված (Կարմիր խաչ, Եվրախորհուրդ, օտարերկրյա դեսպաններ եւ այլն) դրսեւորում է:
Հետաքրքիր է. եթե ռուսական զորքը մնար Լատվիայում, ապա այդ երկիրը կդառնա±ր ԵՄ անդամ, իսկ 2008թ.-ին հակաճգնաժամային 7 միլիարդ եվրոյի օգնություն կստանա±ր: Անհնար է պատկերացնել, որ եթե Լեհաստանում մինչ օրս մնային ռուսական զորքերն ու բազաները, ապա Լեխ Վալենսան նախագահ դառնար, իսկ Լեհաստանը` ԵՄ անդամ: Ծանր տանելով 2009-ի չբերության տխրությունը` Հայաստանը շարունակում է եվրաինտեգրացիայի ուղին: Բայց մի±թե պարզ չէ, որ ոչ մի արեւելյան հարեւանություն մեզ ԵՄ չի հասցնելու, քանի դեռ ռուսական զորքերն այստեղ են: Ազատագրական շարժում ծավալող ժողովուրդների առաջնային եւ սկզբունքային խնդիրը եղել է իրենց երկրից օտար զորքերի դուրսբերումը:
Հայաստանում իշխանափոխություն տեղի է ունենալու միայն ընտրությունների միջոցով, բայց եւ` միայն այն դեպքում, երբ այդ ընտրություններից առաջ տուն գնան ռուսական տանկերը: 1945-89թթ. Արեւելյան Եվրոպայի երկրներում էլ էին կազմակեպվում ընտրություններ, բայց մշտապես հաղթում էր ԿԳԲ-ի թեկնածուն: Այդ երկրներում ժողովրդավարությունը եւ քաղաքացիական ազատությունները վերականգնվեցին օտար զորքի դուրս գալուց հետո միայն: Պարզ ճշմարտություն եմ ասում` երբ Հայաստանն ազատագրվի օտար զորքի եւ գործակալների ներկայությունից, այն ժամանակ էլ կլինեն ազատ-արդար ընտրություններ, նախագահ ու պատգամավոր կընտրվեն նրանք, ում կընտրի ժողովուրդը, չի լինի դրածո պոլիցայական վարչակարգ ու ավազակապետություն: Եկեք` 2010թ.-ին հարթենք զավթիչներին տուն ուղարկելու ճանապարհները:
Եթե իշխանության խնդիր է բարձրացվում այսօր, բայց չի խոսվում զավթիչներին ճանապարհելու մասին, ապա այն ընկալվում է որպես պոլիցայական ռեժիմի թարմացման, կամ Ցեկայի առաջին քարտուղարի թեկնածության հայտ` ոչ ավել եւ ոչ պակաս: Եկեք` Մարդ լինենք ու գերադասենք Ազատությունը 2010թ.-ին եւս:
ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
այստեղ եմ ես… այստեղ այլուր և ամենուր
Էսօր պատահաբար օպտիկայի խանութում նստած ձեռքս ընկավ De Facto ամսագրի Exclusive համարը: Ավելի տխմար բան ձեռքովս շուտվանից չէր անցել: Ամսագիրը իրա հոր արևի ամփոփում էր տարին:
Ու ամեն ինչ սկսկսվում էր տարվա մարդուց: Դե էլ ով կարող էր տարվա մարդ լինել, բացի
http://www.freeuploadimages.org/images/yxr3sxky94k4bjbxfpr.jpg
Ու հետո հարցումների շարք: Դե տարվա մարդու գործունեությունից դժգոհողներ չկան: Սկզբունքորեն գործունեություն չի էլ եղել, որ դժգոհողներ լինեն:
http://www.freeuploadimages.org/images/kn5488jnjk6ov4w3dst.jpg
Դժգոհողներ ընդհանրապես չկան նաև նախագահից: Ամեն ինչ ուղղակի արտակարգ էր - դիվանագիտական ձեռքբերումներ, վագրային թռիչքներ, տնտեսական աննախադաեպ աճ, Ղարաբաղը մերն էր, ֆուտբոլն էլ 10:0 կրել ենք սաղին, նախօրոք:
http://www.freeuploadimages.org/images/1rbh688og7usqsprl248.jpg
Մեջբերում ամսագրի արտաքին քաղաքականությանը վերաբերվող հոդվածից
Նախաձեռնող ու աննախադեպ. եթե մեկ արտահայտությամբ ձևակերպելու լինենք, այսպես կարելի է որակել նախագահ Սերժ Սարգսյանի արտաքին քաղաքականությունը 2009 թվականին: Նախագահը, ըստ էության, շարունակեց այն, ինչ սկսել էր 2008-ին ընտրվելու օրվանից:
Մի քանի ապակայունացնող մութ ուժ դժգոհել են ԱԺ նախագահի ու վարչապետի գործունեությունից: Պարզ չի թե ինչի են դժգոհել: Լրիվ պատկերը փչացչել են:
http://www.freeuploadimages.org/images/8q8rufgn8u5nhizsz9k.jpg
http://www.freeuploadimages.org/images/y8wq9lv8p08m6yvx3bx.jpg
Ու էս ամեն ինչը համեմված է մի հատ քաղաքական մեկնաբան կոչվող Ռաֆիկ Հովհաննիսյանի ներքաղաքական զարգացումներին վերաբերվող հոդվածով
Անցնող տարվա ներքաղաքական զարգացումների վրա բացցահայտորեն կախված էր 2008 թվ. մարտի 1-ի ողբերգության նզովքը: Այդ ողμերգության ամենամեծ մեղավորները` Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ու նրա հետևից գնացող ընդդիմությունը, ողջ
տարի դիմում էին հնարավոր ու անհնար μոլոր միջոցներին` թափված արյան պատասխանատվությունն իրենցից գցելու, մեղքը նախկին ու ներկա նախագահների ուսերին μարդելու, ժողովրդի որոշակի զանգվածի ատելությունն իշխանությունների
դեմ ուղղելու համար:
Գործնականում դա երկիրը ներսից պառակտելու, հասարակության մի հատվածը մյուսի դեմ հանելու, պետական կառույցների գործունեությունը կաթվածահարելու ճանապարհով իշխանությունը հափռելու նույն քաղաքական գծի շարունակությունն էր, որ սկսվել էր դեռ վերջին նախագահական ընտրությունն երից շատ առաջ:
Ախմախը ինքն էլ չի հասկանում որ հակասում է ինքն իրեն, իսկ ամսագիրը հրատարակողները չեն հասկանում որ ոչ մի տրամաբանություն չի կարող լինել հարցումենրի ու հոդվածում գրված շատ մտքերի միջև, օրինակ.
Ներքաղաքական կյանքի վրա չէր կարող իր ազդեցությունը չթողնել նաև ժողովրդի հիմնական զանգվածի, մեղմ ասած, անկում ային տրամադրությունը, որն առաջացել է շարունակվող տնտեսական ճգնաժամի պատճառով: Հայաստանը, ավաղ,
չխուսափեց և չէր էլ կարող խուսափել համաշխարհային ֆին անսատնտեսական ճգնաժամի բացասական ազդեցություններից: Երկրում արձանագրվեց 18 տոկոսից ավելի տնտեսական անկում, համախառն ներքին արդյունքի էական նվազում, տնտեսության առանձին ճյուղերում, օրինակ` շինարարության մեջ, այդ անկումը գերազանցեց 54 տոկոսը: Նվազում է գնողունակ պահանջարկը, բարձրանում են
առաջին անհրաժեշտության սպառողական ապրանքների գները, մեծանում է գործազուրկների μանակը, իջնում է կենսամակարդակը: Աղքատ բնակչության տեսակարար կշիռը բնակչությ ան ընդհանուր թվաքանակի մեջ հասել է 28,5 տոկոսի, որի համարյա 5 տոկոսը ծայրահեղ աղքատներն են:
Աղքատները շատանում են, դժգոհողները շատանում են, գները բարձրանում են, բայց բոլորս գոհ ենք նախագահից: Այ սենց էլ ապրում ենք - փայլուն թղթի վրա նկարած քարտեզներով, գրաֆիկներով, ընտրությունների արդյունքներով, հարցումներով, ՀՀԿ համագումարներով ............. ֆուռշեթ:
Տրիբուն ձյա, միգուցե այդ Exclusive համարը ամանորյա քաղաքական հումոր է եղել:
Տրիբուն ձյա, միգուցե այդ Exclusive համարը ամանորյա քաղաքական հումոր է եղել:
Քանի որ Ռաֆիկ Հովհաննիսյանը հումորի զգացումից զերծ մարդ է, կարող ենք փաստել, որ չէ :))
[Ռաֆիկ Հովհաննիսյանի հասցեին լիքը քֆուր]
Ախր էդ [քֆուր]-ին լիքը հավատացող կա, է, մանավանդ՝ շրջաններում: Այ սենց էլ ապրում ենք: Հույս ունեմ՝ գոնե ինքը իրա մեջ ա իրան [լիքը քֆուր] համարում:
Էսի մենակով ավելի շատ ա վնաս տալիս, քան հարյուր հատ կարմիր գլխարկ:
Տրիբուն ձյա, միգուցե այդ Exclusive համարը ամանորյա քաղաքական հումոր է եղել:
Ապեր էտ հումորը քաղաքաշով մեկ փողոցների վրա կախված ա գլխներիս ռեկլամնի շիթերի տեսքով:
Ձայնալար
30.12.2009, 02:41
Էտի էն Արմենիայի քյաչալն ա՞, բոց դեմք ա, իրա հաղորդումը իմ ամենասիրած հաղորդումն ա Կարգինից հետո՝ Հայկո, Մկո, Ռաֆո :))
Mephistopheles
30.12.2009, 13:22
Մեեեեֆֆֆֆ????Վեռ առ յու? Կարդացի քեզ հիշեցի: Էս վերջերս մի բան էիր գրել, որ պայքարը ուրիշ ուղով պետք ա գնար....Ժամանակ չէր լինում պատասխանելու: Հոդվածի հեղինակը իմ տեղը դա կանի:
ՄԱՐԴ ԼԻՆԵԼ
Երբ իշխանության ընթացքը հակասում է ժողովրդի ցանկություններին, երազանքներին, ավանդույթներին, ապա հաստատվում է բռնապետություն: Բռնապետությունն ուղղակի կամ անուղղակի ղեկավարվում-ուղղորդվում է դրսիցª ուրիշ պետության, քաղաքակրթության, մշակութակիրների կողմից, որոնց քաղաքական ուղին հարթելու համար էլ հաստատվում է: Օրինակ` Ֆաշիստական օկուպացիայի արդյունքում հաստատված պոլիցայական կամ բոլշեւիկյան օկուպացիայի խորհրդային ռեժիմները սովորական բռնապետություններ էին, որոնց թշնամին Մարդն էր, իսկ դաշնակիցը` ՙՆոր մարդը՚:
Նվաճված ժողովուրդներից որոշները դիմադրել են զավթիչներին, որոշները` մղել կազմակերպված ազատագրական պայքար` պայթեցրել ռազմամթերք տեղափոխող գնացքներ, պահեստներ եւ այլն: Դիմադրողները պայքարել են գործիքների` պոլիցայների, չեկիստների, Ցեկայի քարտուղարների, զավթիչի բարեհաճությունը վայելողների եւ այլ մանր չարիքների դեմ: Քաղաքական միտքն Անկախությունը վերականգնելու գործին ուղղում են հայրենասերները, որոնց դաշնակիցը կարող է լինել զավթիչի հակառակորդ ներքին կամ արտաքին ուժը, բայց ոչ երբեք օկուպանտը: Օրինակ` ֆաշիստական բռնազավթումից ազատագրվելու պայքարում գեներալ դը Գոլը համագործակցել է կոմունիստների հետ, բայց չէր կարող համագործակցել Էսէս-ի կամ Գեստապոյի հետ, ինչպես Լեխ Վալենսան, Աշոտ Նավասարդյանը, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, Պարույր Հայրիկյանը չէին կարող համագործակցել ԿԳԲ-ի հետ: Նույնիսկ քաղաքական երիտասարդ գործիչներն են հասկանում, որ զավթիչի հետ համագործակցությունն անհեթեթ է, իսկ զավթիչին սպասարկողների հետ (այդ թվում` պարոն Սերժ Սարգսյանի) համագործակցությունը հեռանկար չունի, որովհետեւ նրանք Հայրենիքի ազատագրման խնդիր չունեն: Եկեք` միասնաբար մերժենք դրածո իշխանության հետ համագործակցության հնարավորությունը 2010թ.-ին:
Խոստովանենք, որ բռնապետության դեմ համաժողովրդական պայքարի անցնող տարին անպտուղ էր, որովհետեւ ավազակապետությունը չընկավ, ժողովրդավարությունն առաջ չգնաց, ոչ մի նախարար ու ՙնախագահ՚ հրաժարական չտվեց, արտահերթ ընտրություններ չեղան, սահմանադրական կարգը չվերականգնվեց: Կարող ենք հիշել հունիսյան համաներումը, բայց գերիների-պատանդների ազատվելը ռազմական-քաղաքական հաղթանակ կարող է գրանցվել միայն այն ժամանակ, երբ ջախջախվում կամ ետ է շպրտվում պատանդառու-թշնամին: Մյուս դեպքերում պատանդների ազատարձակումը բարի կամքի միջնորդավորված (Կարմիր խաչ, Եվրախորհուրդ, օտարերկրյա դեսպաններ եւ այլն) դրսեւորում է:
Հետաքրքիր է. եթե ռուսական զորքը մնար Լատվիայում, ապա այդ երկիրը կդառնա±ր ԵՄ անդամ, իսկ 2008թ.-ին հակաճգնաժամային 7 միլիարդ եվրոյի օգնություն կստանա±ր: Անհնար է պատկերացնել, որ եթե Լեհաստանում մինչ օրս մնային ռուսական զորքերն ու բազաները, ապա Լեխ Վալենսան նախագահ դառնար, իսկ Լեհաստանը` ԵՄ անդամ: Ծանր տանելով 2009-ի չբերության տխրությունը` Հայաստանը շարունակում է եվրաինտեգրացիայի ուղին: Բայց մի±թե պարզ չէ, որ ոչ մի արեւելյան հարեւանություն մեզ ԵՄ չի հասցնելու, քանի դեռ ռուսական զորքերն այստեղ են: Ազատագրական շարժում ծավալող ժողովուրդների առաջնային եւ սկզբունքային խնդիրը եղել է իրենց երկրից օտար զորքերի դուրսբերումը:
Հայաստանում իշխանափոխություն տեղի է ունենալու միայն ընտրությունների միջոցով, բայց եւ` միայն այն դեպքում, երբ այդ ընտրություններից առաջ տուն գնան ռուսական տանկերը: 1945-89թթ. Արեւելյան Եվրոպայի երկրներում էլ էին կազմակեպվում ընտրություններ, բայց մշտապես հաղթում էր ԿԳԲ-ի թեկնածուն: Այդ երկրներում ժողովրդավարությունը եւ քաղաքացիական ազատությունները վերականգնվեցին օտար զորքի դուրս գալուց հետո միայն: Պարզ ճշմարտություն եմ ասում` երբ Հայաստանն ազատագրվի օտար զորքի եւ գործակալների ներկայությունից, այն ժամանակ էլ կլինեն ազատ-արդար ընտրություններ, նախագահ ու պատգամավոր կընտրվեն նրանք, ում կընտրի ժողովուրդը, չի լինի դրածո պոլիցայական վարչակարգ ու ավազակապետություն: Եկեք` 2010թ.-ին հարթենք զավթիչներին տուն ուղարկելու ճանապարհները:
Եթե իշխանության խնդիր է բարձրացվում այսօր, բայց չի խոսվում զավթիչներին ճանապարհելու մասին, ապա այն ընկալվում է որպես պոլիցայական ռեժիմի թարմացման, կամ Ցեկայի առաջին քարտուղարի թեկնածության հայտ` ոչ ավել եւ ոչ պակաս: Եկեք` Մարդ լինենք ու գերադասենք Ազատությունը 2010թ.-ին եւս:
ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Ռամ ջան, շատ հավեսով կարդացի և ունեմ մի քանի դիտարկումներ…
Բռնապետության հայկական տարբերակը արմատապես տարբերվում է դասական բռնապետություններից… որքան էլ որ տարօրինակ թվա բռնապետություններում անգամ պատական շահը առաջնային է. իհարկե չեմ պնդում որ անձնական շահը տեղ չունի. անձնական շահը տեղ ունի ցանկացած հասարակարգում, բայց անգամ բռնապետություններում պետական շահը մնում է առաջնային… մինչդեռ մեր պարագայում մեր իշխանությունների մենյույում պետական շահ գոյություն չունի… այնպես որ "ավազակապետությունն ու մոնղոլ-թաթարական" տեխնիկական տերմիններ են այլ ոչ թե վիրավորական արտահայտություններ… ելնելով սրանից մոտեցումը պետք է լինի համապատասխան… բոլորովին տեղին չեմ համարում համեմատությունը արևելյան Եվրոպայի (սոցիալիստական բլոկի) երկրների հետ, քանի որ անգամ այդ պայմաններում նրանց ազգային շահն առաջնային էր և նրանց ընդվզումները ճնշվում էր որոշ "հավատարիմ" ուժերի և սովետական տանկերի միջոցով… խնդրեմ այս փաստն աչքաթող մի արա… մեզ մոտ դա անում է ազգային բանակը ոստիկանության ու անօրեն ավազակախմբերի հետ միասին առանձնակի դաժանությամբ…
… գալով ռուսների հարցին ասեմ… խելացի բան չի հիմա ռուսների հարցը շոշափելը. Ինչքան էլ որ նրանք աջակցում և խառնվում են մեր ներքին գործերին, պետք չի ավելնորդ անգամ նրանց ներքաշել մեր ներքաղաքական հարցերի մեջ… ընդհակառակը ես կարծում եմ որ հիմա հնարավորինս նրանց պետք է հեռու պահել մեր ճգնաժամից և որևէ հակառուսական դրամադրություն չդրսևորել… պետք չէ մոռանալ նաև որ մեր ժողովուրդը իր բնավորությամբ "ռուսահպատակ" է որքան էլ որ դա նվաստացուցիչ լինի… եթե ուզում ենք ամեն ինչ անել ժողովրդի միջոցով, ապա այդ ներվին դիպչել խորհուրդ չէի տա…
… մեր առաջնային հարցը մնում է Սերժի ու նրա ռեժիմի հեռացումը ես կասեի արդեն "ցանկացած միջոցներով"… եթե մենք այսօր մի հատ սերժ չենք կարողանում հեռացնել, ապա ի՞նչ ռուսի մասին կարող է խոսք լինել… ես այս հարցում Լևոնի դիրքորոշումը համարում եմ խոհեմ… պետք է հասկանանք որ Լևոնը մեզնից լավ գիտի ռուսն ինչ է…
… ի վերջո ես կարծում եմ որ մեր այսօրվա վիճակի համար ավելի շատ մենք ենք պատասխանատու քան ռուսը… ուստի ամեն բան ցանակալի է որ իր ժամանակին լինի և այդ ձևով արյունահեղությունը կարելի է գոնե մինիմումի հասցնել… բոլորս էլ գիտենք ռուսնեն ինչի են ընդունակ և որքան են մեր ռեսուրսները նրանց դիմակայելու համար…
Մեֆ ջան քանի որ շատ եմ հարգում քեզ, չեմ ալարի հեսա դիտարկումներդ կտպեմ և անձամբ կփոխանցեմ հեղինակին...
Մեեեեֆֆֆֆ????Վեռ առ յու? Կարդացի քեզ հիշեցի: Էս վերջերս մի բան էիր գրել, որ պայքարը ուրիշ ուղով պետք ա գնար....Ժամանակ չէր լինում պատասխանելու: Հոդվածի հեղինակը իմ տեղը դա կանի:
ՄԱՐԴ ԼԻՆԵԼ
Երբ իշխանության ընթացքը հակասում է ժողովրդի ցանկություններին, երազանքներին, ավանդույթներին, ապա հաստատվում է բռնապետություն: Բռնապետությունն ուղղակի կամ անուղղակի ղեկավարվում-ուղղորդվում է դրսիցª ուրիշ պետության, քաղաքակրթության, մշակութակիրների կողմից, որոնց քաղաքական ուղին հարթելու համար էլ հաստատվում է: Օրինակ` Ֆաշիստական օկուպացիայի արդյունքում հաստատված պոլիցայական կամ բոլշեւիկյան օկուպացիայի խորհրդային ռեժիմները սովորական բռնապետություններ էին, որոնց թշնամին Մարդն էր, իսկ դաշնակիցը` ՙՆոր մարդը՚:
Նվաճված ժողովուրդներից որոշները դիմադրել են զավթիչներին, որոշները` մղել կազմակերպված ազատագրական պայքար` պայթեցրել ռազմամթերք տեղափոխող գնացքներ, պահեստներ եւ այլն: Դիմադրողները պայքարել են գործիքների` պոլիցայների, չեկիստների, Ցեկայի քարտուղարների, զավթիչի բարեհաճությունը վայելողների եւ այլ մանր չարիքների դեմ: Քաղաքական միտքն Անկախությունը վերականգնելու գործին ուղղում են հայրենասերները, որոնց դաշնակիցը կարող է լինել զավթիչի հակառակորդ ներքին կամ արտաքին ուժը, բայց ոչ երբեք օկուպանտը: Օրինակ` ֆաշիստական բռնազավթումից ազատագրվելու պայքարում գեներալ դը Գոլը համագործակցել է կոմունիստների հետ, բայց չէր կարող համագործակցել Էսէս-ի կամ Գեստապոյի հետ, ինչպես Լեխ Վալենսան, Աշոտ Նավասարդյանը, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, Պարույր Հայրիկյանը չէին կարող համագործակցել ԿԳԲ-ի հետ: Նույնիսկ քաղաքական երիտասարդ գործիչներն են հասկանում, որ զավթիչի հետ համագործակցությունն անհեթեթ է, իսկ զավթիչին սպասարկողների հետ (այդ թվում` պարոն Սերժ Սարգսյանի) համագործակցությունը հեռանկար չունի, որովհետեւ նրանք Հայրենիքի ազատագրման խնդիր չունեն: Եկեք` միասնաբար մերժենք դրածո իշխանության հետ համագործակցության հնարավորությունը 2010թ.-ին:
Խոստովանենք, որ բռնապետության դեմ համաժողովրդական պայքարի անցնող տարին անպտուղ էր, որովհետեւ ավազակապետությունը չընկավ, ժողովրդավարությունն առաջ չգնաց, ոչ մի նախարար ու ՙնախագահ՚ հրաժարական չտվեց, արտահերթ ընտրություններ չեղան, սահմանադրական կարգը չվերականգնվեց: Կարող ենք հիշել հունիսյան համաներումը, բայց գերիների-պատանդների ազատվելը ռազմական-քաղաքական հաղթանակ կարող է գրանցվել միայն այն ժամանակ, երբ ջախջախվում կամ ետ է շպրտվում պատանդառու-թշնամին: Մյուս դեպքերում պատանդների ազատարձակումը բարի կամքի միջնորդավորված (Կարմիր խաչ, Եվրախորհուրդ, օտարերկրյա դեսպաններ եւ այլն) դրսեւորում է:
Հետաքրքիր է. եթե ռուսական զորքը մնար Լատվիայում, ապա այդ երկիրը կդառնա±ր ԵՄ անդամ, իսկ 2008թ.-ին հակաճգնաժամային 7 միլիարդ եվրոյի օգնություն կստանա±ր: Անհնար է պատկերացնել, որ եթե Լեհաստանում մինչ օրս մնային ռուսական զորքերն ու բազաները, ապա Լեխ Վալենսան նախագահ դառնար, իսկ Լեհաստանը` ԵՄ անդամ: Ծանր տանելով 2009-ի չբերության տխրությունը` Հայաստանը շարունակում է եվրաինտեգրացիայի ուղին: Բայց մի±թե պարզ չէ, որ ոչ մի արեւելյան հարեւանություն մեզ ԵՄ չի հասցնելու, քանի դեռ ռուսական զորքերն այստեղ են: Ազատագրական շարժում ծավալող ժողովուրդների առաջնային եւ սկզբունքային խնդիրը եղել է իրենց երկրից օտար զորքերի դուրսբերումը:
Հայաստանում իշխանափոխություն տեղի է ունենալու միայն ընտրությունների միջոցով, բայց եւ` միայն այն դեպքում, երբ այդ ընտրություններից առաջ տուն գնան ռուսական տանկերը: 1945-89թթ. Արեւելյան Եվրոպայի երկրներում էլ էին կազմակեպվում ընտրություններ, բայց մշտապես հաղթում էր ԿԳԲ-ի թեկնածուն: Այդ երկրներում ժողովրդավարությունը եւ քաղաքացիական ազատությունները վերականգնվեցին օտար զորքի դուրս գալուց հետո միայն: Պարզ ճշմարտություն եմ ասում` երբ Հայաստանն ազատագրվի օտար զորքի եւ գործակալների ներկայությունից, այն ժամանակ էլ կլինեն ազատ-արդար ընտրություններ, նախագահ ու պատգամավոր կընտրվեն նրանք, ում կընտրի ժողովուրդը, չի լինի դրածո պոլիցայական վարչակարգ ու ավազակապետություն: Եկեք` 2010թ.-ին հարթենք զավթիչներին տուն ուղարկելու ճանապարհները:
Եթե իշխանության խնդիր է բարձրացվում այսօր, բայց չի խոսվում զավթիչներին ճանապարհելու մասին, ապա այն ընկալվում է որպես պոլիցայական ռեժիմի թարմացման, կամ Ցեկայի առաջին քարտուղարի թեկնածության հայտ` ոչ ավել եւ ոչ պակաս: Եկեք` Մարդ լինենք ու գերադասենք Ազատությունը 2010թ.-ին եւս:
ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Հետաքրքիր շարք ա:
Թղթի վրա ցանկացած մարդկանց անուն կարելի է իրար կողք-կողքի շարել: Օրինակ Մովսես, Վալենսա, Լենին, Աշոտ Նավասարդյան, ՀՀՇ-ի Գեվորիկ, Հովոյի- Ռաֆո, Սերոժ ու Ռոբ:
Ինչ վատ ա որ՞ :hands
Հարցազրույց կինոռեժիսոր Տիգրան Խզմալյանի հետ
Ինչպե՞ս եք գնահատում 2009 թվականը, մանավանդ որ այն իրադարձություններով հագեցած տարի էր:
Մենք ապրեցինք 80-ական, 90-ական թվականները, և վերջին տասնամյակը բառիս բուն իմաստով զրոյական թվականներն էին: Մի քանի օրից փաստորեն ավարտվելու են զրոյական թվականները: Զավեշտական կերպով համընկավ, ստացվեց այնպես, որ և քաղաքական, և հասարակական, և հոգեբանական, և ստեղծագործական առումներով 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ից սկսվեց այս տասնամյակը, որն ավարտվում է մեր օրերում. սա կորցրած տասնամյակ էր: Այս տասը տարիների ընթացքում մեզնից գողացան, կողոպտեցին պետության, պետականության, հասարակության, տնտեսության, մշակույթի առումով, որովհետև լավագույն դեպքում մենք դոփում էինք տեղում, ու շատ առումներով հետնահանջ ապրեցինք: Մենք ընդհատեցինք մեր բնականոն զարգացումը, մինչդեռ աշխարհը մեզ չսպասեց:
Բավական է ուսումնասիրել մեր հասարակական-քաղաքական դաշտը, մեր գաղափարների, գաղափարախոսության ոլորտը, տնտեսությունը և մշակույթը, ակնհայտ է դառնում այդ ոլորտների հետնահանջը և դատարկությունը: Իսկ քաղաքական դաշտի դատարկությունն ակնհայտ դարձավ 2008 թվականի մարտի մեկից, որը “պսակեց” դատարկության այդ տասնամյակը: Թեև դրանով չավարտեց, հարկավոր էր ևս որոշ ժամանակ. 2009 թվականը անցավ այդ մարտիմեկյան վերքը սպիացնելով: Մարտի մեկը փլուզեց հասարակությունը և քանդեց քաղաքական զարգացումները, մարտի մեկից հետո մեզ մոտ կուսակցություններ այլևս չմնացին, անգամ եթե դրանք վերստեղծվում, վերակազմավորվում էին, իրականում դա իմիտացիա էր, որովհետև ոչ մի քաղաքական գործիչ ու քաղաքական կուսակցություն չէին համապատասխանում հասարակության առջև ծառացած խնդիրներին, հասարակական պահանջին և ժամանակի մարտահարավերներին:
Դրանից հետո բոլորը (թեև չեմ սիրում սպորտային տերմինալոգիան օգտագործել) խաղից դուրս մնացին: Թե ընդդիմությունը, թե իշխանությունը (ես ի նկատի ունեմ պաշտոնական ընդդիմությունը, քանի որ մեզ մոտ ձևավորվեց պաշտոնական ընդդիմություն` այն էլ երկու թևերով) մնացին այդ խաղից դուրս, իսկ ավելի ճիշտ հասարակական կյանքից, հասարակության պահանջներից, հույսերից, հույզերից դուրս, որովհետև իրենք գերադասեցին քաղաքական խաղեր, այլ ոչ թե ժողովրդի հետ ապրել ու տանել այն կյանքը, այն մարտահրավերները, ինչին ժողովուրդն է դիմակայում: Փաստորեն մենք հիմա գործում և ապրում ենք դատարկ քաղաքական դաշտում, ինչը չի նշանակում, որ դաշտն է դատարկ, դատարկված են նախկին քաղաքական բոլոր կառույցները: Որոշ դեպքերում դրանք քանդվում են, որոշ դեպքերում այդ կատաստրոֆիկ քաղաքական գործընթացները տեղի են ունենում կուսակցությունների ներսում: Ասածս վերաբերում է նաև ընդդիմադիր դաշտին:
Ուզում եք ասել, որ այս պահին մենք ոչ իշխանություն ունենք, ոչ ընդդիմություն, քաղաքական դաշտն այլևս դատա՞րկ է:
Այո, ես դա եմ պնդում: Կարծում եմ` վերջին օրերին, ամիսներին առավել զգայուն և արագ կողմնորոշվող և մտածող մարդիկ բազմիցս նկատել և մատնանշել են դա:
Պարոն Խզմալյան, ի՞նչ կարող է փոխվել Հայաստանի քաղաքական կյանքում, քանի որ Ձեր նշած զրոներից ենք “ազատվում”, մտնում ենք նոր փուլ: Այդ առումով ի՞նչ կարող է տալ 2010-ը, նաեւ քաղաքական դաշտի դատարկությունը լցվելու առումով:
Կյանքում լինում է ոչ թե այն, ինչ լինում է, այլ այն, ինչ մենք ենք անում, այսինքն` 2010-ական թվականներին կլինի այն, ինչ մենք կանենք, և կարժանանք նրան, ինչին արժանի ենք: Ակնհայտ է` հասարակության մեջ ձևավորվում են նոր մտքեր, գաղափարներ, դրանց շուրջը հավաքվում են նոր մարդիկ. դա անխուսափելի է, որովետև բնության մեջ դատարկություն գոյություն չունի, հասարակական կյանքում ճիշտ այնպես, ինչպես ֆիզիկական աշխարհում, և այդ փոփոփոխությունները, նորամուծությունները կամ վերադարձն ավանդույթներին դրդված են լինելու այն դատարկությամբ և այն անհրաժեշտությամբ, քանի որ վերացական սպառնալիքները արդեն վերածվել են շատ կոնկրետ սպառնալիքների, քանզի վերջին 15-20 տարիների զարգացումները բերեցին նրան, որ երրորդ հանրապետությունը ձևավորեց այսպիսի մի համակարգ, որի մեջ, որի միջոցով վաճառվեցին և վերավաճառվեցին տնտեսությունը, գաղափարները, ավանդույթները, արժեքները:
Հիմա այդ վերացական թվացող վաճառքն արդեն մարմնավորվում է ֆիզիկական վտանգի մեջ, որովհետև այդ համակարգն արդեն հասել է նաև տարածքները, հողերը վաճառելու շեմին: Եվ մենք ստիպված ենք լինելու պաշտպանվել, եթե դեռ ողջ ենք, և մեր ոգին, ուժն ու գաղափարը դրդելու են այդ պաշտպանությանը: Մենք հիմա պասիվ դիմադրության շրջանում ենք, պասիվ անհնազանդության վիճակ է, որն անխուսափելիոորեն բերելու է ակտիվ անհնազանդության, ակտիվ պայքարի:
Ովքե՞ր են անհնազանդ կամ պասիվ անհնազանդ այս պահին:
Ամբողջ հասարակությունը: Այո, որովհետև հասարակությունն արհամարհում է պետությունն ու քաղաքականությունը ճիշտ այնպես, ինչպես պետությունն է արհամարհում հասարակությանը:
Դրա համար արհամարհեց նաև հայ-թուրքակա՞ն արձանագրությունները:
Այդ առումով շատ հզոր մանիֆեստացիա էր: Սփյուռքը տվյալ դեպքում ավելի ակնհայտորեն, իսկ մեր հասարակությունը ոչ այնքան, բայց կարելի է չկասկածել, որ որոշակի կազմակերպչական ճիգերի արդյունքում ամբողջ հասարակությունը միանշանակ թելադրելու է կամ արտահայտելու է իր բացասական վերաբերմունքը նաև դրան: Սա ընդամենը լակմուսային թղթիկ էր, որն ապացուցեց, որ հասարակությունն, այնուամենայնիվ, ողջամիտ է, արժանապատվությունը պահպանված է և հասարակությունը պատրաստ է լինելու պաշտպանել իր ազգային արժեքները:
Շատերը կարծես չողջունեցին սփյուռքի այդ քայլը` պատճառաբանելով, որ եթե արտահայտվում էին, թող արտահայտվեին մարտի մեկից հետո:
Այստեղ մենք գործ ունենք մի պատրանքի հետ, որը վերջին ամիսների ընթացքում նույնպես պայթեց: Սփյուռքում պարզ պատճառներով, քանի որ կա տարածության և ժամանակի բարդույթ և նաև պատրանքի բարդույթ, գոյություն ուներ այն ցնորքը, իբր մենք այստեղ ունենք հանրապետություն: Վերջին ամիսները ևս մեկ անգամ ապացուցեցին, և հենց արձանագրությունների խնդիրն ապացուցեց, որ իրականում մենք հանրապետություն չունենք: Պետությունը և հանրությունը միանգամայն իրարամերժ, իրարից մեկուսացված են, ինչն աննորմալ վիճակ է:
Իսկ մարտի մեկից հետո նրանց դիրքորոշման մասին ասեմ. մենք Սփյուռք ասելով երբեմն տարբեր բաներ ենք հասկանում` Սփյուռքը որպես ընդհանրություն և Սփյուռքը որպես Սփյուռքի կազմակերպություն, կուսակցություններ. բազմաթիվ մարդիկ մեզ հետ ցավ ապրեցին: Սփյուռքի կուսակցությունները դա չարտահայտեցին, որովհետև Սփյուռքի կուսակացությունները կապված են նաև այստեղի կուսակացությունների հետ:
Դա է պատճառը, որ մենք, ամիսներ առաջ վերլուծություններ անելով, որոշեցինք կազմակերպել վերկուսակցական ազգային շարժում` ելնելով նրանից, որ կուսակցական մարկարդակի վրա Հայաստանում որոշ ժամանակ, միգուցե բավական երկար ժամանակ ոչ մի բան հնարավոր չի լինի անել, որովհետև կուսակցությունները այս պատմական հատվածում սպառել են իրենց: Այսօր որևէ կուսակցություն Հայաստանում իրականում գոյություն չունի: Նրանք ընդամենը ցուցափեղկեր են և պիտակներ:
Մարտի մեկից հետո ոչ մի կուսակցություն գոյություն չունի: Իսկ կուսակցությունը հասարակության որևէ խավի կամ համենայն դեպս խոշոր հատվածի շահերի պաշտպանն է և կամ արտահայտիչը:
Բայց, այնուամենայնիվ, կային կուսակցություններ, որոնք մարտի մեկից հետո մարդու իրավունքների պաշտպանի պարտականություններն իրենց վրա վերցրին, մասնավորապես Ժառանգությունը, ՀԱԿ-ը և այլն:
Այս առումով նրանք համարյա չտարաբերվեցին ոչ կառավարական կազմակերպություններից կամ մարդու իրավունքների համար մարտնչող կամ ուղղակի դա պաշտպանող խմբից, խմբակացությունից, ակտիվից, իսկ կուսակցության և մարդասիրական ակումբների միջև պետք է լինի տարբերություն, որովհետև կուսակցությունները այլ կերպ են ձևակերպում իրենց նպատակները: Մենք տեսանք, թե ինչպես կուսակցությունները փքվեցին քաղաքական զարգացումների որևէ պայմաններում, և մի քանի օրվա մեջ պայթում էին և հենց փոխվում էր քամին, ամբողջ կազմով տեղափոխվում էին մեկ այլ կուսակցություն: Այսինքն` լուրջ խոսել այդ մասին՝ ծիծաղելի կլիներ, եթե դա ողբերգություն չլիներ: Իրենք իրականում զբաղված են խաղադրույքներով, և այդ քաղաքական կազինոն, այդ ֆինանսական բուրգը պայթում է ինչպես բոլոր նման հաստատությունները:
2010-ը, իմ համոզմամբ, այն շրջանը կլինի, երբ դա բոլորին ակնհայտ կդառա, նրանց, ովքեր դեռ կասկածում են:
2010-ին հայ-թուրքական արձանագրությունների, սահմանի բացման առումով ի՞նչ տեղաշարժեր, ըստ Ձեզ, կլինեն:
Կլինի այն, ինչ կանենք մենք: Թեև կարող է հարց առաջանալ, որ շատ որոշումներ կընդունվեն առանց հասարակության կարծիքի: Եթե որևէ ճակատագրական և ազգի համար կարևորագույն որոշում ընդունվում է ազգի կամքից անկախ կամ դրան հակառակ, ապա որևէ նման որոշում` կլինի արձանագրություն, թե ավելի պաթետիկ հնչող փաստաթուղթ, պայմանագիր` իրականում հարատև, կայուն չի լինի:
Սարդարապատ նախաձեռնությունը ակտիվ գործունեություն է ծավալել, ի՞նչ արդյունք արձանագրեց այս ընթացքում:
Բանն այն է, որ պայքարը չի սահմանափակվում այս կամ այն ակցիայով, Սարդարպատը նոր է սկսում պայքարել, որովհետև, կրկնում եմ, Սարդարապատը կուսակցություն չէ, դա հոգեկան վիճակ է, և այն ոչ թե մի քանի մարդու կամ մի քանի հարյուր մարդու հոգեվիճակ է, դա այն մթնոլորտն է, որը մենք պարտավորվել ենք ձևավորվել հասարակության մեջ: Սարդարապատի ճակատամարտում տասնյակ տարիներ առաջ մարդիկ մասնակցում ու մարտնչում էին` անկախ կուսակցական, կրոնական և երբեմն անգամ ազգային պատկանելությունից: Սարդարապատը հիմա գտնվում է գաղափարների, ծրագրերի մշակման ընթացքում: Դա էր պատճառը, որ մենք չէինք շտապում հայտարարել շարժում, մենք հայտարարեցինք քաղաքական վերլուծություններ, լսումներ, կլոր-սեղաններ, որովհետև մենք ցանկանում ենք հավաքել, հավաքագրել ազգի իսկական վերնախավը, ընտրախավը, ոչ թե այն մարդկանց, ովքեր ինքնակոչ զբաղեցնում են այդ նիշան, այլ հենց այն մարդկանց, որոնք իրականում իսկական քաղաքացիներ են, հայտնում են լուրջ մտքեր և այլն: Մենք համաձայն ենք, որ այս ազգն իսկապես ընտրյալ ազգ է, որը բոլորովին չի սպառել իր ներուժը:
Եթե ամփոփենք, ի՞նչ եք մաղթում հայ ժողովրդին 2010-ին:
Ես մաղթում եմ` իսկապես դուրս գանք այդ զրոյական թվականներից, որ մենք հրաժեշտ տանք այդ չարաբաստիկ տասնամյակին: Կմաղթեի, որ մենք այլևս թույլ չտանք ուրիշներին մեզնից խլել մի ամբողջ տասնամյակ, որ մենք ինքներս մեզ թույլ չտանք այնքան թույլ, անօգնական ու միամիտ գտնվելու, քանի որ կյանքը կարճ է, և մենք իրավունք չունենք շռայլելու մեր կյանքի, մեր ազգի կյանքի ժամանակը:
Վերջին ամիսներին իմ բոլոր խոսակցությունները, ելույթները, հոդվածները ես ավարտում եմ միևնույն կարգախոսով, որը պատկանում է Հին Հռոմի սենատորներից մեկին` Կատոն Ավագին, ով իր բոլոր ճառերն ավարտում էր “Կարթագենը պետք է կործանվի”, այսինքն` բռնապետությունը պետք է քանդվի, և մենք պարտավոր ենք բռնապետությունը փոխարինել հանրա-պետությունով:
ԶՐՈՒՑԵՑ ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆԸ
http://www.lragir.am/armsrc/interview31327.html
Իսկապես շատ լավ հարցազրույց է, թարմ մտքերով ու տեսադաշտով:
Ռամ ջան, շատ հավեսով կարդացի և ունեմ մի քանի դիտարկումներ…
Բռնապետության հայկական տարբերակը արմատապես տարբերվում է դասական բռնապետություններից… որքան էլ որ տարօրինակ թվա բռնապետություններում անգամ պատական շահը առաջնային է. իհարկե չեմ պնդում որ անձնական շահը տեղ չունի. անձնական շահը տեղ ունի ցանկացած հասարակարգում, բայց անգամ բռնապետություններում պետական շահը մնում է առաջնային… մինչդեռ մեր պարագայում մեր իշխանությունների մենյույում պետական շահ գոյություն չունի… այնպես որ "ավազակապետությունն ու մոնղոլ-թաթարական" տեխնիկական տերմիններ են այլ ոչ թե վիրավորական արտահայտություններ… ելնելով սրանից մոտեցումը պետք է լինի համապատասխան… բոլորովին տեղին չեմ համարում համեմատությունը արևելյան Եվրոպայի (սոցիալիստական բլոկի) երկրների հետ, քանի որ անգամ այդ պայմաններում նրանց ազգային շահն առաջնային էր և նրանց ընդվզումները ճնշվում էր որոշ "հավատարիմ" ուժերի և սովետական տանկերի միջոցով… խնդրեմ այս փաստն աչքաթող մի արա… մեզ մոտ դա անում է ազգային բանակը ոստիկանության ու անօրեն ավազակախմբերի հետ միասին առանձնակի դաժանությամբ…
… գալով ռուսների հարցին ասեմ… խելացի բան չի հիմա ռուսների հարցը շոշափելը. Ինչքան էլ որ նրանք աջակցում և խառնվում են մեր ներքին գործերին, պետք չի ավելնորդ անգամ նրանց ներքաշել մեր ներքաղաքական հարցերի մեջ… ընդհակառակը ես կարծում եմ որ հիմա հնարավորինս նրանց պետք է հեռու պահել մեր ճգնաժամից և որևէ հակառուսական դրամադրություն չդրսևորել… պետք չէ մոռանալ նաև որ մեր ժողովուրդը իր բնավորությամբ "ռուսահպատակ" է որքան էլ որ դա նվաստացուցիչ լինի… եթե ուզում ենք ամեն ինչ անել ժողովրդի միջոցով, ապա այդ ներվին դիպչել խորհուրդ չէի տա…
… մեր առաջնային հարցը մնում է Սերժի ու նրա ռեժիմի հեռացումը ես կասեի արդեն "ցանկացած միջոցներով"… եթե մենք այսօր մի հատ սերժ չենք կարողանում հեռացնել, ապա ի՞նչ ռուսի մասին կարող է խոսք լինել… ես այս հարցում Լևոնի դիրքորոշումը համարում եմ խոհեմ… պետք է հասկանանք որ Լևոնը մեզնից լավ գիտի ռուսն ինչ է…
… ի վերջո ես կարծում եմ որ մեր այսօրվա վիճակի համար ավելի շատ մենք ենք պատասխանատու քան ռուսը… ուստի ամեն բան ցանակալի է որ իր ժամանակին լինի և այդ ձևով արյունահեղությունը կարելի է գոնե մինիմումի հասցնել… բոլորս էլ գիտենք ռուսնեն ինչի են ընդունակ և որքան են մեր ռեսուրսները նրանց դիմակայելու համար…
Սիրով պատասխանում եմ.
Լսել եմ, որ ամերիկահայերի մեջ ավելի շատ ռուսներ կան, քան ամերիկացի, բայց չեմ պատկերացնում։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մասին մի ֆիլմում կինոյի տղան ուտում է (առանց իմանալու) իր հարազատ քրոջը, որին մորթել եւ խաշել էին սոված պոլիցայները եւ... մեծանում հերթով սպանում է քրոջը կերած բոլոր պոլիցայներին, որոնցից վերջինը հիշեցնում է, որ տղան նույնպես կերել է այդ ապուրից՝ ներշնչելով նրան պատասխանատվության զգացում։
Սերժի ռեժիմը ուտում է ժողովրդին։ Սոված պոլիցայի նման։ Ժողովրդի հարազատներն էլ արգանակն են խմում։ Որպեսզի այդ ամենին վերջ տրվի, պետք է ազատագրվի Հայաստանն օտար զորքերի ներկայությունից եւ ավարտվի պատերազմը։ Չե՞ք պատկերացնում, թե ինչ ազատ երկիր կդառնա Հայաստանը, երբ օտար զորքերը Հայաստանից դուրս գան։
"ռուսահպատակի" ներվի վրա է կովկասյան տարածաշրջանային ամբողջ քաղաքականությունը։ Բոլորը խաղում են հենց այդ ներվի վրա։ Երբ այդ ներվը հեռացվի, մեր թաղում քյանդրբազությունը կդադարի։
Բռնապետությունում (այդ թվում եւ մեզ մոտ) ազգային-պետական շահ չկա՝ կա օտարի շահ, որը միախառնվում է տեղական գործակալների մանր շահերի ու երազանքների հետ։ Հայ իշխանները բութ են ու ֆանտազիա չունեն, մյուս կողմից նրանց խիստ արգելված է խոսելը։ Դրա համար հիմնավոր է դառնում կարծիքը, թե սերժենց մոտ ազգային-պետական շահն անտեսված է։
Թաթուլ
Սիրով պատասխանում եմ.
Լսել եմ, որ ամերիկահայերի մեջ ավելի շատ ռուսներ կան, քան ամերիկացի, բայց չեմ պատկերացնում։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մասին մի ֆիլմում կինոյի տղան ուտում է (առանց իմանալու) իր հարազատ քրոջը, որին մորթել եւ խաշել էին սոված պոլիցայները եւ... մեծանում հերթով սպանում է քրոջը կերած բոլոր պոլիցայներին, որոնցից վերջինը հիշեցնում է, որ տղան նույնպես կերել է այդ ապուրից՝ ներշնչելով նրան պատասխանատվության զգացում։
Սերժի ռեժիմը ուտում է ժողովրդին։ Սոված պոլիցայի նման։ Ժողովրդի հարազատներն էլ արգանակն են խմում։ Որպեսզի այդ ամենին վերջ տրվի, պետք է ազատագրվի Հայաստանն օտար զորքերի ներկայությունից եւ ավարտվի պատերազմը։ Չե՞ք պատկերացնում, թե ինչ ազատ երկիր կդառնա Հայաստանը, երբ օտար զորքերը Հայաստանից դուրս գան։
"ռուսահպատակի" ներվի վրա է կովկասյան տարածաշրջանային ամբողջ քաղաքականությունը։ Բոլորը խաղում են հենց այդ ներվի վրա։ Երբ այդ ներվը հեռացվի, մեր թաղում քյանդրբազությունը կդադարի։
Բռնապետությունում (այդ թվում եւ մեզ մոտ) ազգային-պետական շահ չկա՝ կա օտարի շահ, որը միախառնվում է տեղական գործակալների մանր շահերի ու երազանքների հետ։ Հայ իշխանները բութ են ու ֆանտազիա չունեն, մյուս կողմից նրանց խիստ արգելված է խոսելը։ Դրա համար հիմնավոր է դառնում կարծիքը, թե սերժենց մոտ ազգային-պետական շահն անտեսված է։
Թաթուլ
Մեֆ ջան կներես, որ առաջ եմ ընկնում:
Ramer- Թաթուլ ջան,
Սեռժի ռեժիմի ժողովրդին ուտելը կամ հայ իշխանների բութ լինելը դա մեր աիբներն են: Պռիչոմ ըստեղ ռուսներ՞:
Կարող եք դոդ -լֆիկի ռուսներից հեռավորությունը միկրոններով կամ կիլոմետրերով ասեք, շահերը համադրեք ու իսկապես հիմնավորեք, այլ ոչ թե քույր ուտելու սարսափներով նկարագրեք՞:
Էդ ոնց եղավ, որ սովետի փլվելուց հետո նույն ռուսը մի տարվա մեջ սուս ու փուս իր վեշ մեշոկը հավաքեց ադրբեջանից դուրս եկավ, հիմա էլ գաբալայի կայանի համար վարձ է տալիս: Կամ վրաստանից ռադը քաշեց ու իրա ուտիլը բերեց լցրեց մեր քամբախը: Ու էդ ֆոնին ոնց հավատալ, որ մատնաչափիկ Հայաստանով աշխարհ է դզզացնում:
Ես հասկանում եմ, որ հայ իշխան ասած դեգեներատը ռուսի քամակը մտած կարա իրան աշխարհի կենտրոն պատկերացնի բայց հո ռուսը գլոբուսից խաբար է: Հո քյոռ չի, տեսնում է չէ, որ մեզ հետ սահման չունի: Դոդ -լֆիկ չի, հասկանում է, որ ցանկացած պահի օդային միջանցքը հազար ու մի պատրվակով կարող է փակվել:
Ես հասկանում եմ, որ դոդ -լֆիկին ձեռնտու է իրենց բեսպրեդելը ռուսներով բացատրելը, բայց չեմ հասկանում, թե ձեզ ինչի է դա ձեռնտու՞
Ձեր ատած ռսների ասած - хоть убей, не понимаю.
վերջին տարիների ամերիկյան կյանքի նկարներ են
Պետք է սեղմել աջից եղած համարները հաջորդ նկարը դիտելու համար:
http://wtop.com/?nid=218&sid=1829340&pid=36
Մեֆ ջան կներես, որ առաջ եմ ընկնում:
Ramer- Թաթուլ ջան,
Սեռժի ռեժիմի ժողովրդին ուտելը կամ հայ իշխանների բութ լինելը դա մեր աիբներն են: Պռիչոմ ըստեղ ռուսներ՞:
Կարող եք դոդ -լֆիկի ռուսներից հեռավորությունը միկրոններով կամ կիլոմետրերով ասեք, շահերը համադրեք ու իսկապես հիմնավորեք, այլ ոչ թե քույր ուտելու սարսափներով նկարագրեք՞:
Էդ ոնց եղավ, որ սովետի փլվելուց հետո նույն ռուսը մի տարվա մեջ սուս ու փուս իր վեշ մեշոկը հավաքեց ադրբեջանից դուրս եկավ, հիմա էլ գաբալայի կայանի համար վարձ է տալիս: Կամ վրաստանից ռադը քաշեց ու իրա ուտիլը բերեց լցրեց մեր քամբախը: Ու էդ ֆոնին ոնց հավատալ, որ մատնաչափիկ Հայաստանով աշխարհ է դզզացնում:
Ես հասկանում եմ, որ հայ իշխան ասած դեգեներատը ռուսի քամակը մտած կարա իրան աշխարհի կենտրոն պատկերացնի բայց հո ռուսը գլոբուսից խաբար է: Հո քյոռ չի, տեսնում է չէ, որ մեզ հետ սահման չունի: Դոդ -լֆիկ չի, հասկանում է, որ ցանկացած պահի օդային միջանցքը հազար ու մի պատրվակով կարող է փակվել:
Ես հասկանում եմ, որ դոդ -լֆիկին ձեռնտու է իրենց բեսպրեդելը ռուսներով բացատրելը, բայց չեմ հասկանում, թե ձեզ ինչի է դա ձեռնտու՞
Ձեր ատած ռսների ասած - хоть убей, не понимаю.
Բիձ ջան հեսա ստանդարտ և պարզ սխեմայով ամեն ինչ իրա տեղը կգցենք:
Ես քեզ մի հարց կտամ ու դու շղթայով կգտնես բոլոր հարցերի պատասխանը;) Պարզ ու գծային մի հարց:
Ինչ ասում ես լրիվ ճիշտ է:
Հաշվի առնելով քո նկարագրածը, կարող է կամ էր արդյոք Ռուսատանը թույլ որ Հայաստանում նախագահ դառնա ոչ ռուսամետ մեկը?
Հենց էս հարցին պատասխանես, քեզ լրիվ պարզ կդառնա թե ինչի համար է բացվում հայ-թուրքական սահմանը, ինչի համար եղավ մարտի մեկը, ինչ կապ ունի էս ամեն հետ ԻՐԱՆԸ, Չինաստանը, Աֆղանստանը...Քարտեզը դիր ու նայի...Հա ու մեկ էլ վերհիշի թե ինչ էր ասում Դանելիյանը`մենք պետք ա էնքան ինտելեկտ ունենանք որ մեր հետ տեղի ունեցող գործընթացերում տեսնենք համաշխարհային ուժային կենտրոնների մասնակցությունը, քաղ. խաղը, պրոցեսսները...
Ի դեպ մի հարց էիր գրել ընդիմության հետ, չեմ մոռացել կգրեմ...
Բիձ ջան հեսա ստանդարտ և պարզ սխեմայով ամեն ինչ իրա տեղը կգցենք:
Ես քեզ մի հարց կտամ ու դու շղթայով կգտնես բոլոր հարցերի պատասխանը;) Պարզ ու գծային մի հարց:
Ինչ ասում ես լրիվ ճիշտ է:
Հաշվի առնելով քո նկարագրածը, կարող է կամ էր արդյոք Ռուսատանը թույլ որ Հայաստանում նախագահ դառնա ոչ ռուսամետ մեկը?
Հենց էս հարցին պատասխանես, քեզ լրիվ պարզ կդառնա թե ինչի համար է բացվում հայ-թուրքական սահմանը, ինչի համար եղավ մարտի մեկը, ինչ կապ ունի էս ամեն հետ ԻՐԱՆԸ, Չինաստանը, Աֆղանստանը...Քարտեզը դիր ու նայի...Հա ու մեկ էլ վերհիշի թե ինչ էր ասում Դանելիյանը`մենք պետք ա էնքան ինտելեկտ ունենանք որ մեր հետ տեղի ունեցող գործընթացերում տեսնենք համաշխարհային ուժային կենտրոնների մասնակցությունը, քաղ. խաղը, պրոցեսսները...
Ի դեպ մի հարց էիր գրել ընդիմության հետ, չեմ մոռացել կգրեմ...
Ռամեր ջան գրել էի չէ, "хоть убей, не понимаю", իսկ դու նորից ուզում ես որ զիբիլի վեդրոյից հանած հին, փչացած պլաստինկեքով երգը հասկանամ՞:
Պռիչոմ տուտ մարտի մեկ, ԻՐԱՆ, Չինաստան, Աֆղանստան՞
Իհարկե աշխարհում կան ուժային կենտրոններ, որոնք խաղում են ըստ խաղադաշտերի պոտենցիալների:
Բայց Թաթուլը հայկական "կոշկակարանոցի" վրա Լուվրի մասշտաբների ստավկեք է դնում ու սարսափելի եզրահանգումների գալիս: Եթե մեղմ ասեմ- իրատեսական չի:
Հայաստանը որպես տարածք շատ թանկ է միայն թուրքերի համար: Բազարի տերն էլ մենք ենք: Ռուս Իրան ու մյուսները էստեղ կան միայն այնքանով, որքանով որ մեր դոդ-լֆիկը թույլ կտան, այլ ոչ թե հակառակը: Նրանց թուլամորթությունը կապ չունի աշխարհի ուժային կենտրոնների հետ: Ու դոդ-լֆիկին էլ ոչ թե ռուսները բերին կարգեցին որպես այդպիսին, այլ հենց մենք էդ գործը հորով մորով արինք: :ok:
Դու Ստեփանի ասածներից միայն քո ուզածն ես տեսնում :
Հայաստանը շատ-շատ մեծ գին ունի միայն թուրքիա- ադրբեջանի համար: Ու մնացածն էլ այդ շահագռգռությանը դեմ են, այլ ոչ թե կողմ:
Ու եթե ռուսը մեջտեղ է եկել ու ուզում է մեր փոխարեն մեր տունը որպես բրոկեր կոպեկով նաղդել, ապա դա ոչ թե ռուսի գեոքաղաքական, կայսերական, տիրունական շահ- շնորհքն է, այլ մեր դեգեներատությունը: :ok
Արի պարամերտրերին ճիշտ արժեքներ տանք, որ կարողանանք դուրս գալ աբսուրդների դաշտից:
Ռամեր ջան գրել էի չէ, "хоть убей, не понимаю", իսկ դու նորից ուզում ես որ զիբիլի վեդրոյից հանած հին, փչացած պլաստինկեքով երգը հասկանամ՞:
Պռիչոմ տուտ մարտի մեկ, ԻՐԱՆ, Չինաստան, Աֆղանստան՞
Իհարկե աշխարհում կան ուժային կենտրոններ, որոնք խաղում են ըստ խաղադաշտերի պոտենցիալների:
Բայց Թաթուլը հայկական "կոշկակարանոցի" վրա Լուվրի մասշտաբների ստավկեք է դնում ու սարսափելի եզրահանգումների գալիս: Եթե մեղմ ասեմ- իրատեսական չի:
Հայաստանը որպես տարածք շատ թանկ է միայն թուրքերի համար: Բազարի տերն էլ մենք ենք: Ռուս Իրան ու մյուսները էստեղ կան միայն այնքանով, որքանով որ մեր դոդ-լֆիկը թույլ կտան, այլ ոչ թե հակառակը: Նրանց թուլամորթությունը կապ չունի աշխարհի ուժային կենտրոնների հետ: Ու դոդ-լֆիկին էլ ոչ թե ռուսները բերին կարգեցին որպես այդպիսին, այլ հենց մենք էդ գործը հորով մորով արինք: :ok:
Դու Ստեփանի ասածներից միայն քո ուզածն ես տեսնում :
Հայաստանը շատ-շատ մեծ գին ունի միայն թուրքիա- ադրբեջանի համար: Ու մնացածն էլ այդ շահագռգռությանը դեմ են, այլ ոչ թե կողմ:
Ու եթե ռուսը մեջտեղ է եկել ու ուզում է մեր փոխարեն մեր տունը որպես բրոկեր կոպեկով նաղդել, ապա դա ոչ թե ռուսի գեոքաղաքական, կայսերական, տիրունական շահ- շնորհքն է, այլ մեր դեգեներատությունը: :ok
Արի պարամերտրերին ճիշտ արժեքներ տանք, որ կարողանանք դուրս գալ աբսուրդների դաշտից:
Օդաչուի տեսողություն ունեմ...
Հարցը էլի կկրկնեմ պռոբլեմ չկա...Ինչի համար է ռուսական բազաները Հայաստանում?
Օդաչուի տեսողություն ունեմ...
Հարցը էլի կկրկնեմ պռոբլեմ չկա...Ինչի համար է ռուսական բազաները Հայաստանում?
Իմ հարցերին չես պատասխանում, ինձ ես հարցեր տալիս՞:
:ok, պատասխանեմ օդաչուի տեսողություն ունեցող ջան::hands
1-Ուտիլը լցնելու այլ տեղ չունեին
2- դոդ-լֆիկը կոնյակ բաստուրմով գնացել կզել- խնդրել են ռուսներից, թե գոնե ուտիլդ բեր լից մեր բակը, որ Թաթուլի պես մարդիկ էլ մեր ժողովրդին համոզեն, թե ոչ թե մենք ենք դեգեներատ, այլ ռուսներն են բոբո, -դիմացեք էլի:
3-հայերի էդ տականքային պասով երրորդ կարգի երկրի պարամետրերի իջած ռուսաստանը իրեն տեղական խաղերում "Ա" կլասի խաղացող է պատկերացնում ու կայֆոտում: Օրինակ եթե մեկն ասի, արի տունս տամ քեզ առանց վարձի, մտի ինչ ք-ք ուզում ես կեր, -մեզանից քանիսը կհրաժարվի նման "նվերից"՞:( :
4- Ռուսն ինքն էլ է էշ, փոխանակ զբաղվի իր նոր սահմաններով երկիրը կարգի բերելով, ընկել է դոդ-լֆիկի խելքին:
Ambrosine
31.12.2009, 23:10
Երեխեք, Նոր տարի ա, վըյհ...
Շնորհավոր Ամանոր:))
Իմ հարցերին չես պատասխանում, ինձ ես հարցեր տալիս՞:
:ok, պատասխանեմ օդաչուի տեսողություն ունեցող ջան::hands
1-Ուտիլը լցնելու այլ տեղ չունեին
2- դոդ-լֆիկը կոնյակ բաստուրմով գնացել կզել- խնդրել են ռուսներից, թե գոնե ուտիլդ բեր լից մեր բակը, որ Թաթուլի պես մարդիկ էլ մեր ժողովրդին համոզեն, թե ոչ թե մենք ենք դեգեներատ, այլ ռուսներն են բոբո, -դիմացեք էլի:
3-հայերի էդ տականքային պասով երրորդ կարգի երկրի պարամետրերի իջած ռուսաստանը իրեն տեղական խաղերում "Ա" կլասի խաղացող է պատկերացնում ու կայֆոտում: Օրինակ եթե մեկն ասի, արի տունս տամ քեզ առանց վարձի, մտի ինչ ք-ք ուզում ես կեր, -մեզանից քանիսը կհրաժարվի նման "նվերից"՞:( :
4- Ռուսն ինքն էլ է էշ, փոխանակ զբաղվի իր նոր սահմաններով երկիրը կարգի բերելով, ընկել է դոդ-լֆիկի խելքին:
էս նոր տարվա օրով համ քո գրածներն եմ կարդում համ մանդարին եմ ուտում, համ հեռո եմ նայում :):Բայց էտ հարցերին պատասխանելուց առաջ որպես նախաբան էս նայի..
ՄԻՋՆՈՐԴՈՒԹՅԱՆ ԳԻՆԸ ԵՐԵԿ ԵՎ ԱՅՍՕՐ
Հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորմանն ուղղված Արձանագրությունների թռուցիկ ծանոթացումն իսկ ցույց է տալիս, որ դրանցում խախտված է իրավահավասարության եւ արդարացիության սկզբունքը: Երբ Հայաստանի իշխանությունները հայտարարում են, թե այդ Արձանագրություններում նախապայմաններ չկան, ճիշտ են մասամբ: Այսինքն` հայկական կողմը նախապայմաններ իսկապես առաջ չի քաշել, իսկ Թուրքիան առաջ է քաշել միակ եւ ամենակարեւոր նախապայմանը` վերահաստատել միջազգային նորմերին հակասող, ապօրինի, Հայաստանի նկատմամբ կապիտուլյացիոն ու անեքսիոնիստական Մոսկվայի եւ Կարսի պայմանագրերը: Հայաստանի իշխանությունների կողմից այս երկու պայմանագրերի ճանաչումը ոչ միայն ոտնահարում է Հայաստանի պետական շահերը, այլեւ հակասում է ՀՀ Սահմանադրությանը, ինչը տվյալ դեպքում համազոր է Հայրենիքի դավաճանության: ՀՀ Սահմանադրության 1-ին հոդվածում նշված է, որ Հայաստանն ինքնիշխան պետություն է: Վերահաստատելով Մոսկվայի եւ Կարսի պայմանագրերը` Հայաստանի իշխանությունները վերականգնում են Ռուսաստանի ու Թուրքիայի համատեղ կառավարման մանդատը Հայաստանի նկատմամբ` մեր երկիրը կրկին դարձնելով ռուս-թուրքական պրոտեկտորատ:
Երբեւէ չի կարող իրավահավասար, բարիդրացիական հարաբերություններ ձեւավորվել Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ, քանի դեռ այդ հարաբերություններում որոշակի միջնորդական դերակատարություն ունի Ռուսաստանը: Հայ ժողովրդի ճակատագրում Ռուսաստանի ունեցած բացասական դերը ներկայացնելու համար նախ պետք է վերլուծել, թե ինչ շարժառիթներով եւ ինչ իրավական հիմքերով է Ռուսաստանը ստանձնել միջնորդական առաքելություն` հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացում: 1917-ին Ռուսաստանում տեղի ունեցած բոլշեւիկյան հեղաշրջումից հետո, օգտվելով ստեղծված բարենպաստ իրավիճակից, Հարավային Կովկասի երեք հիմնական ժողովուրդները` հայերը, վրացիները եւ ադրբեջանցիները հռչակեցին իրենց ազգային անկախությունը` հրաժարվելով ռուսական տիրապետությունից: Բոլշեւիկները, Լենինի գլխավորությամբ զավթելով իշխանությունը Ռուսասատանում, սկզբնական շրջանում ներքաշված էին քաղաքացիական պատերազմի մեջ: Սա հնարավորություն էր տվել հարավկովկասյան ժողովուրդներին կառուցել սեփական պետությունները: Հաղթանակով ավարտելով քաղաքացիական պատերազմը եւ ամրապնդելով իրենց իշխանությունը Ռուսաստանի ներսում` բոլշեւիկները սկսեցին կայսրությունը վերականգնելու քաղաքականություն վարել: 1920-ին բոլշեւիկյան Ռուսաստանը ուղիներ էր փնտրում` վերանվաճելու Հարավային Կովկասը: Նույն 1920-ի հունվարին Թուրքիայում իշխանության եկավ Քեմալ Աթաթուրքի գլխավորած ազգայնական շարժումը, որը պայքար հռչակեց Անտանտի երկրների դեմ: Քանի որ Անտանտը թշնամի էր դիտվում ինչպես Թուրքիայի, այնպես էլ բոլշեւիկյան Ռուսաստանի համար, ուստի այս երկուսը դարձան բնական դաշնակիցներ: 1920-ի ապրիլի 26-ին Թուրքիայի նախագահ Քեմալը արեւմտյան եւ արեւելյան ռազմաճակատներում Անտանտի դեմ պատերազմելու պատրվակով դիմեց Սովետական Ռուսաստանի կառավարությանը` քաղաքական, ֆինանսական եւ ռազմա-տնտեսական աջակցություն ստանալու խնդրանքով, որի դիմաց խոստացավ հրաժարվել Կովկասի եւ մասնավորապես արյունակից Ադրբեջանի նկատմամբ հավակնություններից: Որպես այս խոստման ապացույց` օրեր անց Ադրբեջանում հայտարարվեց սովետական իշխանություն, իսկ ռուսական Կարմիր բանակը առանց լուրջ դիմադրության օկուպացրեց Ադրբեջանի տարածքը: Նույն թվի մայիս-հունիս ամիսներին Կարմիր բանակն օկուպացրեց նաեւ Ղարաբաղի մարզը, իսկ հուլիսի սկզբին հարձակում սկսեց Զանգեզուրը նվաճելու համար: Ի տարբերություն Ադրբեջանի եւ Ղարաբաղի` Կարմիր բանակը լուրջ դիմադրության հանդիպեց Զանգեզուրի բնակչության կողմից, որը գլխավորում էր Նժդեհը: Ռուսական իշխանությունները, փորձելով կոտրել զանգեզուրցիների դիմադրությունը, դիմեցին ամենատարբեր մեքենայությունների, որոնցից էր բոլշեւիկյան Ռուսաստանի արտգործժողկոմ Չիչերինի` հուլիսի 19-ի հեռագիրը` ուղղված Հայաստանի իշխանություններին: Այդ հեռագրով Չիչերինը, շանտաժի ենթարկելով Հայաստանի իշխանություններին, սպառնում էր, որ եթե Զանգեզուրը չհանձնվի Կարմիր բանակի ենթակայությանը, ապա քեմալական Թուրքիան պատերազմ կսկսի Հայաստանի դեմ: Բարեբախտաբար, Նժդեհն անտեսեց Չիչերինի սպառնալիքները եւ կարողացավ հաղթական դիմադրություն ցույց տալ Կարմիր բանակին: Ռուսաստանի իշխանությունը, անհաջողության մատնվելով Զանգեզուրում, 1920-ի օգոստոսին համաձայնության եկավ Թուրքիայի հետ` համատեղ ուժերով պատերազմ սկսել Հայաստանի դեմ: Այդ համաձայնությունը կայացավ օգոստոսի 24-ին եւ կոչվեց «ՆԱԽԱՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ ՍՈՎԵՏԱ-ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՊԱՅՄԱՆԱԳԻՐ», որն էլ վերջնականապես վավերացվեց 1921-ի մարտի 16-ին Մոսկվայում: Այդ ՆԱԽԱՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ պայմանագրով Ռուսաստանը պահանջում էր Թուրքիայից ոչ միայն հարգել Բրեստ-Լիտովսկի պայմանագիրը, այլեւ ի կատար ածել այն, այսինքն` անեքսիայի ենթարկել Կարսի եւ Արդահանի մարզերը, այսինքն` պատերազմ սկսել Հայաստանի դեմ: Քեմալական Թուրքիան, բոլշեւիկների այս պահանջով, 1920-ի սեպտեմբերի վերջերին պատերազմ սկսեց Հայաստանի դեմ, որն ավարտվեց հայերի պարտությամբ եւ դեկտեմբերի 2-ին կնքված Ալեքսանդրապոլի խայտառակ պայմանագրով:
Երբ ուշադիր վերլուծում ես այդ օրերի դեպքերը, համոզվում ես, որ 1921-ի մարտի 16-ի պայմանագրի Հայաստանին վերաբերող հոդվածներն ու հոկտեմբերի 13-ի Կարսի պայմանագիրը ոչ թե հետեւանք էին Ալեքսանդրապոլի խայտառակ պայմանագրի (ինչպես համոզում ու քարոզում էին), այլ Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրն էր հետեւանք` 1920-ի օգոստոսի 24-ի սովետա-թուրքական ՆԱԽԱՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ պայմանագրի: Պարզապես Ալեքսանդրապոլում թուրքերը պարտադրեցին Հայաստանին այն սահմանները, որը նախապես որոշվել էր այդ սովետա-թուրքական ՆԱԽԱՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ պայմանագրով:
Այժմ տեսնենք, թե ինչ իրավական եւ քաղաքական հիմքերով էր հանդես գալիս Սովետական Ռուսաստանը Կարսի կոնֆերանսում որպես հայ-թուրքական բանակցությունների միջնորդ: 1920-ի հոկտեմբերի 28-ին Երեւանում Ռուսասատնի ներկայացուցիչ Լեգրանը հաշտության համաձայնագիր է կնքում ՀՀ պատվիրակության հետ, որով Ռուսասատնի կողմից ճանաչվում է Հայաստանի անկախությունը: Ռուսաստանի եւ Հայաստանի միջեւ կնքված հաշտության այս արձանագրությամբ Հայաստանը ճանաչում է Ռուսաստանի միջնորդական դերը հայ-թուրքական բանակցություններում` պայմանով, որ 1. Սովետական Ռուսաստանի եւ Սովետական Ադրբեջանի կառավարությունները ճանաչում են վիճարկելի մարզերի` Նախիջեւանի եւ Զանգեզուրի գավառների նկատմամբ Հայաստանի անսասան իրավունքը եւ այդ գավառների սահմաններից դուրս կբերեն այն բոլոր զորամասերը, որոնք գտնվում են Ռուսաստանի եւ Ադրբեջանի հրամանատարության ենթակայության տակ, 2. Հայաստանն իր հերթին անվերապահորեն կհրաժարվի, այսպես կոչված, Ղարաբաղի մարզի նկատմամբ որեւէ պահանջից` բացառությամբ որոշ հատվածների:
Հայաստանի Հանրապետությունը, ելնելով Թուրքական Հայաստանի մարզերում վիճարկելի տերիտորիալ հարցերը Թուրքիայի հետ բարեկամաբար լուծելու դիտավորությունից, պատրաստ է այդ հարցերի լուծման գործում ընդունել Ռուսաստանի կառավարության օժանդակությունն այն բանից հետո, երբ` 1. Թուրքիան իր զորքերը ետ կքաշի մինչեւ 1914 թվի ռուս-թուրքական նախկին սահմանագիծը, 2. Թուրքիան կհրաժարվի Բրեստ-Լիտովսկի պայմանագրից եւ Բաթումի կոնվենցիայից, 3. Թուրքիան անվերապահորեն ճանաչում է Հայաստանի անկախությունն այն սահմաններում, որոնք որոշված են Ռուսաստանի եւ Հայաստանի միջեւ կնքված հաշտության պայմանագրով:
Հայ-ռուսական այս համաձայնագրի ստորագրումից հետո` 1920-ի նոյեմբերի 11-ին, Չիչերինը տեղեկացնում է Քեմալին, որ Հայաստանը դիմել է ռուսական կողմին` հանդես գալու որպես միջնորդ հայ-թուրքական հարցերը կարգավորելու համար, եւ Ռուսաստանը ստանձնում է այդ միջնորդությունը: Ահա այն իրավա-քաղաքական հիմքերը, որոնք հնարավորություն տվեցին Ռուսաստանին` 1921-ի Կարսի կոնֆերանսում հանդես գալու որպես միջնորդ հայ-թուրքական բանակցություններում: Սակայն, ինչպես տեսնում ենք վերոշարադրյալից, հայ-ռուսական համաձայնագորվ իրագործվել է ընդամենը մեկ հոդված, այն էլ` ի վնաս Հայաստանի: Այսինքն` Ղարաբաղի մարզը, հայկական կողմի համաձայնությամբ, հանձնվել է Ադրբեջանին, իսկ ռուսական կողմի մնացյալ բոլոր պարտավորությունները չեն կատարվել: Հայ-ռուսական համաձայնագրի այս խախտումները ոչ իրավական եւ ապօրինի են դարձնում Ռուսաստանի միջնորդական առաքելությունը Կարսի կոնֆերանսում եւ, ըստ այդմ էլ, հիմք են հանդիսանում ապօրինի եւ չեղյալ համարելու Կարսի պայմանագիրը:
Այսօր Հայաստանում շատերը կարծում են, որ եթե չեղյալ հայտարարվի Կարսի պայմանագիրը, ապա Հայաստանը ստիպված կլինի Թուրքիայի հետ իր հարաբերությունները կարգավորել մեկ այլ` ավելի խայտառակ Ալեքսանդրապոլի պայմանագրով: Սա սխալ տեսակետ է: Նախ` Կարսի պայմանագիրը Հայաստանի համար ավելի վատն է, քան Ալեքսանդրապոլինը: Նշենք ընդամենը մեկ-երկու օրինակ: Ալեքսանդրապոլի պայմանագրով Թուրքիան Հայաստանին պարտավորեցնում էր չմիջամտել Նախիջեւանի գավառում անցկացվելիք հանրաքվեին եւ այնտեղի ադմինիստրացիայի ձեւավորմանը, իսկ Կարսի պայմանագիրը պարտավորեցնում է Հայաստանին Նախիջեւանի գավառը անվերապահորեն` նույնիսկ առանց հանրաքվեի, զիջել Ադրբեջանին: Սա բավարար չհամարելով` թուրքական պատվիրակությունը Կարսի կոնֆերանսի սեպտեմբերի 30-ի նիստում հայտարարում է, թե պայմանագիրը կստորագրի, երբ հավաստիանա, որ Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջեւ որեւէ հակասություն չկա: (Ցանկացած ողջամիտ մարդ կարող է այս հայտարարությունը նույնությամբ տեսնել նաեւ այսօր, երբ Թուրքիան հայտարարում է, որ պատրաստ է կատարել ստորագրված եւ խորհրդարանին հանձնված Արձանագրությունը, երբ առաջընթաց տեսնի հայ-ադրբեջանական խնդրում:) Սա բացահայտ շանտաժ էր` ուղղված Ռուսաստանին, որպեսզի Ղարաբաղի մարզն անվիճելիորեն հանձնվի Ադրբեջանին: (Ցանկացած ողջամիտ մարդ նույնը կտեսնի այսօր:) Թուրքիայի արտգործնախարարին ուղղված հոկտեմբերի 3-ի նոտայում Չիչերինը պաշտոնապես հայտարարեց, որ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի կառավարությունները տեղյակ են պահել ռուսական կառավարությանն այն մասին, որ իրենց միջեւ գոյություն ունի քաղաքական ու տնտեսական սերտ դաշինք, եւ նրանց վերաբերվող քաղաքական եւ տնտեսական բոլոր հարցերը լուծվում են համատեղ: Միայն այս հայտարարությունից հետո Կարաբեքիրի գլխավորած պատվիրակությունը համաձայնվեց ստորագրել Կարսի պայմանագիրը: (Ցանկացած ողջամիտ մարդ կարող է հետեւել իրադարձությունների զարգացմանը` սկսած Մայնդորֆից, պաշտոնական Մոսկվայի հայտարարություններից եւ ակներեւ այլ ջերմացումներից:)
(Շարունակություն)
Չնայած Ղարաբաղի վերաբերյալ որեւէ հոդված գոյություն չունի Կարսի պայմանագրում, բայց վերը նշված պաշտոնական հայտարարությունները արձանագրված են Կարսի կոնֆերանսի փաստաթղթերում: Եվ պատահական չէ Ադրբեջանի հրապարակային դժգոհությունը, որով նա տեղեկացնում է Թուրքիային, որ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ կան չլուծված խնդիրներ` մասնավորապես Ղարաբաղի հարցը: Ադրբեջանի այսպիսի հայտարարությունները փոխհամաձայնեցված են Թուրքիայի հետ եւ համապատասխանում են Կարսի կոնֆերանսի տառին եւ ոգուն: Այս ամենն իհարկե կարեւոր է, բայց էականը չէ: Էականն այն է, որ Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրն անվավեր է, եւ անվավեր է ոչ միայն այն պատճառով, որ Կարսի կոնֆերանսում չեղյալ է հայտարարվել, այլ որ Թուրքիան միակողմանիորեն խախտել է այդ պայմանագրի` Հայաստանին վերաբերվող ամենակարեւոր հոդվածներից մեկը: Թուրքիան, չկատարելով իր` Ալեքսանդրապոլում ստանձնած պարտավորությունը Հայաստանի նկատմամբ, դրանով իսկ անվավեր է դարձրել ողջ պայմանագիրը: Խոսքը վերաբերում է Ալեքսանդրապոլի պայմանագրի 5-րդ հոդվածին. «…Իր կողմից Թուրքիան պարտավորվում է իր զինված օգնությունը տրամադրել Հայաստանին, երբ այդ պահանջի արտաքին կամ ներքին վտանգը, եւ երբ Հայաստանի Հանրապետությունը դիմի իրեն` մատնանշած խնդրով»:
1920-ի վերջերին, երբ Ռուսաստանի Կարմիր բանակը գրավեց իշխանությունը Հայաստանում, հայ ժողովուրդը 1921-ի փետրվարին ապստամբեց բոլշեւիկների դեմ եւ կրկին իշխանությունը հանձնեց ազգային կառավարությանը` Հայրենիքի փրկության կոմիտեին: Հանուն Հայաստանի անկախության եւ ինքնիշխանության մղվող հայ-ռուսական հերթական կռիվներում Հայաստանի կառավարությունը, որը կնքել էր Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրը, դիմեց Թուրքիային` խնդրելով զինված օգնություն, համաձայն այդ պայմանագրի 5-րդ հոդվածի: Բնականաբար, Թուրքիան որեւէ զինված օգնություն ցույց չտվեց Հայաստանին` անկախության համար պայքարում, չնայած թուրքական զորքերը դեռ գտնվում էին Հայաստանի օկուպացված տարածներում: Դրանով իսկ նա խախտեց հայ-թուրքական պայմանագրի նշյալ հոդվածը, եւ ըստ այդմ էլ` ողջ պայմանագիրը:
Այս հոդվածը Հայաստանի համար այնքան կարեւոր էր (կարելի ասել` ամենակարեւորը, որի համար էլ Հայաստանը կնքել էր այդ պայմանագիրը), որ այդ հոդվածի խախտումը համազոր էր Թուրքիայի կողմից Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրն ամբողջությամբ չեղյալ համարելու: Պարզաբանեմ ասվածը: Դեռ 1920-ի ամռանը Սովետական Ռուսաստանը Սովետական Ադրբեջանի հետ համատեղ պատերազմ էր սկսել Հայաստանի հարավ-արեւելյան սահմաններում: Չնայած Զանգեզուրի Սպարապետ Նժդեհի գլխավորած ժողովրդական գնդերը ջախջախում էին ռուսական եւ ադրբեջանական բանակներին, սակայն ռուսական սպառնալիքը թույլ չէր տալիս Հայստանի իշխանություններին այդ հաղթական գնդերը տեղափոխել հայ-թուրքական ռազմաճակատ եւ Նժդեհին նշանակել գլխավոր հրամանատար, որով կկանխվեր թուրքական հարձակումը: Փաստացի Ռուսաստանն ինքն էր բացել առաջին ճակատը Հայաստանի դեմ, իսկ Թուրքիային ստիպել էր բացելու երկրորդ ճակատ: Թուրքական բանակի արեւելյան ռազմաճակատի գլխավոր հրամանատար Կարաբեքիրը, որն այնքան էր զգուշանում ռուսական բանակից, որ կատարում էր Ռուսաստանի ցանկացած պահանջ, ոչ մի կերպ չէր դիմանա այդ նույն Կարմիր բանակին բազմիցս ջախջախած Նժդեհի զանգեզուրյան գնդերի հարվածներին: Քեմալն ու Կարաբեքիրը շատ լավ հասկանում էին ռուսական ռազմաճակատի նշանակությունը, ուստի հետագայում վարձահատույց եղան ռուսներին` նժդեհյան գնդերը Զանգեզուրում գամելու դիմաց` հրաժարվելով Բաթումի մարզից եւ այլ քաղաքական դիվիդենտներից, որոնց հասել էր Բրեստ-Լիտովսկի պայմանագրով: Բազմաթիվ այսպիսի դեպքեր են հայտնի համաշխարհային պատերազմների պատմությունից. մասնավորապես Երկրորդ աշխարհամարտի ժամանակ երկրորդ (Արեւմտյան) ռազմաճակատի բացումը, որը ստիպեց Գերմանիային տասնյակ դիվիզիաներ դուրս բերել սովետական (Արեւելյան) ռազմաճակատից` հօգուտ ռուսների վճռելով պատերազմի ելքը: Հայաստանի իշխանությունները ստեղծված պայմաններում գերադասեցին դաշինք կնքել երկու չարիքներից փոքրագույնի` Թուրքիայի հետ, ընդդեմ Ռուսաստանի բոլշեւիկյան կայսրության: Սակայն, ինչպես տեսանք, Թուրքիան հրաժարվեց իր ստանձնած պարտավորություններից` դավաճանելով Հայաստանին եւ խախտելով Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրը, որը Հայաստանին անկախության կորուստ արժեցավ: Այնպես որ, Թուրքիան ոչ միայն չի կարող Հայաստանի հետ խոսել Ալեքսանդրապոլի լեզվով, այլեւ պետք դեռ պատասխան տա Հայաստանին` իր դավաճանության եւ պայմանագիրը խախտելու հետեւանքների համար:
Ինչ վերաբերում է 1918-ի Բաթումի կոնվենցիային, ապա արժե նշել, որ այդ կոնվենցիան ստորագրել էր օսմանյան կառավարությունը եւ նույն կառավարությունն էլ չեղյալ էր ճանաչել այն` 1920թ. Սեւրի պայմանագրով: Այնպես որ, եթե Թուրքիան կամ միջազգային հանրությունը իրականում են ցանկանում Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ իրավահավասար հարաբերությունների ձեւավորում, ապա պետք է Թուրքիայի կողմից չեղյալ ճանաչվի Հայստանի նկատմամբ մինչ այժմ իր կողմից կնքված բոլոր (մասնավորապես` ռուս-թուրքական) պայմանագրերը:
ՇԱՆԹ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
Հ.Գ. Հրանտ Տեր Աբրահամյանի "Չուժոյ Պախմել" շարքը կարծեմ դրել եմ ֆորումում: Կարդացել ես?
Հ.Գ. Հրանտ Տեր Աբրահամյանի "Չուժոյ Պախմել" շարքը կարծեմ դրել եմ ֆորումում: Կարդացել ես?
Օդաչու ջան, իմ կարծիքով քո հիշողությունն է ավելի հզոր, ոչ թե տեսողությունը:
Շանթի տեսակետներին ծանոթ եմ վաղուց: Հարգում եմ դրանք, բայց նա գերագնահատում է Ռուսաստանի ժամանակակից դերը:
"Չուժոյ պախմելը" չեմ հիշում, բայց Հրանտին այնքան հանճարեղ չեմ համարում, որ իր տեսակետներով կարծիք փոխեմ: Մի հատ հիմար հոդված էր գրել մի կես տարի առաջ- ներկայիս ներհայկական շառը գցել էր նախորդ սերնդի վրա: Պատասխան նամակ գրեցի, բազմաթիվ բացատրականներով: Հաջորդ հոդվածից երևաց, որ հասկացել է իր սխալները ու փորձել էր ուղղումներ մտցնել իր տեսակետների մեջ:
Արի իրար հետ ուրիշների տեսակետներով չխոսենք, :ok , մանավանդ որ հայաստանյան "կարգին" ուրիշներ էնքան էլ գոյություն չունեն:
Ռուսաստանը ջրային սահման ունի Իրանի հետ: Նաև չերեզ ադրբեջան լավ էլ իրար հետ հարաբերվում են ցամաքով էլ:
Փորձիր ինքդ վերլուծել :ok
Երեխեք, Նոր տարի ա, վըյհ...
Շնորհավոր Ամանոր:))
Շնորհավոր Աստղ ջան::o
Mephistopheles
01.01.2010, 02:05
Սիրով պատասխանում եմ.
Լսել եմ, որ ամերիկահայերի մեջ ավելի շատ ռուսներ կան, քան ամերիկացի, բայց չեմ պատկերացնում։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մասին մի ֆիլմում կինոյի տղան ուտում է (առանց իմանալու) իր հարազատ քրոջը, որին մորթել եւ խաշել էին սոված պոլիցայները եւ... մեծանում հերթով սպանում է քրոջը կերած բոլոր պոլիցայներին, որոնցից վերջինը հիշեցնում է, որ տղան նույնպես կերել է այդ ապուրից՝ ներշնչելով նրան պատասխանատվության զգացում։
Սերժի ռեժիմը ուտում է ժողովրդին։ Սոված պոլիցայի նման։ Ժողովրդի հարազատներն էլ արգանակն են խմում։ Որպեսզի այդ ամենին վերջ տրվի, պետք է ազատագրվի Հայաստանն օտար զորքերի ներկայությունից եւ ավարտվի պատերազմը։ Չե՞ք պատկերացնում, թե ինչ ազատ երկիր կդառնա Հայաստանը, երբ օտար զորքերը Հայաստանից դուրս գան։
"ռուսահպատակի" ներվի վրա է կովկասյան տարածաշրջանային ամբողջ քաղաքականությունը։ Բոլորը խաղում են հենց այդ ներվի վրա։ Երբ այդ ներվը հեռացվի, մեր թաղում քյանդրբազությունը կդադարի։
Բռնապետությունում (այդ թվում եւ մեզ մոտ) ազգային-պետական շահ չկա՝ կա օտարի շահ, որը միախառնվում է տեղական գործակալների մանր շահերի ու երազանքների հետ։ Հայ իշխանները բութ են ու ֆանտազիա չունեն, մյուս կողմից նրանց խիստ արգելված է խոսելը։ Դրա համար հիմնավոր է դառնում կարծիքը, թե սերժենց մոտ ազգային-պետական շահն անտեսված է։
Թաթուլ
Ես հարցին ավելի ուրիշ տեսանկյունից կմոտենամ…
Ռուսաստանի ներկայության խնդիրը Հայաստանում կարելի է լուծել միայն իշխանությունների մակարդակով և հասարակության միանշանակ աջակցությամբ… եթե այս երկու ֆակտորներից թեկուզ մեկը կիսով չափ չգործի, մեզ արյունահեղություն է սպասվում շատ ավելի վատ քան Մարտի 1-ը… ինչպես տեսնում ես մենք երկու գործոնների հետ էլ խնդիր ունենք… զարմանալիորեն այս հացում հասարակության և իշխանության կարծիքներն այնքան էլ տարբեր չեն… այս ամենին էլ եթե գումարենք Հայաստանի ոչ միայն իշխանությունների այլև ժողովրդի տնտեսական և ֆինանսական կախվածությունը, համեմված մշակույթով կարծում եմ պատկերը ամբողջական կլինի թե ինչքանով է ռեալ ու խելամիտ այսօր այդ հարցը բարձրացնելը… Ռուսաստանը չափից ավելի շատ լծակներ ունի մեզ վրա… ու այդ լծակները նրանք չեն վերցրել, այլ մենք ենք տվել… մեր կախվածությունը Ռուսաստանից անգամ պրովինցիալ մակարդակի է, մենք Ռուսաստանի պրովինցիա ենք ամեն տեսակետից և այս հարցում ռուսի մեղքը այնքան էլ շատ չի ինչքան կարծում եք…
մինչը վերև նշված հարցերը չլուծվեն ռուսների հեռացման գործընթացն արկածախնդրությունից ոչնչով չի տարբերվի…լուծման առաջին ամենակարևոր և անփոխարինելի քայլը դա ժողովրդի միջոցով իշխանափոխությունն է… սա մեզ կտա լեգիտիմ իշխանություն և ամենակարևորը ժողովուրդը կդառնա գործոն, կվերադառնա քաղաքական դաշտ և կհասկանա որ իրենից է կախված ամեն ինչ, կսկսի հավատալ իր ուժերին… եթե այս ամենը մենք համարում ենք ուտոպիա ապա լավ ապրելու, անկախ լինելու և ռուսների հեռանալու խնդիրները դառնում են ֆանտազիա…
…երբ մենք մեր տնտեսությունը կդիվերսիֆիկացնենք, մեր հարաբերությունները մեր հարևանների հետ կկարգավորենք երբ ժողովուրդն իրեն տանը պաշտպանված կզգա ը նրա "ռուսահպատակությունը" դուրս կգա միջից, այն ժամանակ Ռուսաստանի ներկայությունը կարելի է քննարկել և միանշանակ նրանց դուրս հրավիրել…
… խնդիրն այն է որ այսօր Ռուսաստանը մեզ ոչինչ չի ստիպում, մենք ինքնակամ ենք ամեն ինչ անում նույնիսկ մեր նախաձեռնությամբ… և այս պայմաններում շատ դժվար է ժողովրդի աջակցությունն ակընկալել…
… այսօր մեր գերխնդիրը ազատ արդար նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ են (կամ պետք է լինեն)… Խնդիրը ամեն գնով մեկին նախագահ դարձնելը չի (խնդիրը երբեք էլ դա չի եղել) … եզածը մի բան չէ, բայց ամեն ինչ է
Ambrosine
01.01.2010, 02:11
Շնորհավոր Աստղ ջան::o
Բա, փոխանակ էն թեմայում Ամանոր շնորհավորեք, եկել եք քաղաքականությունն եք ակտիվ պահում:beee
Հա, ինչ էիք ասու՞մ Բաթումից...:8 :))
Ambrosine
01.01.2010, 02:44
ՄԻՋՆՈՐԴՈՒԹՅԱՆ ԳԻՆԸ ԵՐԵԿ ԵՎ ԱՅՍՕՐ
Հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորմանն ուղղված Արձանագրությունների թռուցիկ ծանոթացումն իսկ ցույց է տալիս, որ դրանցում խախտված է իրավահավասարության եւ արդարացիության սկզբունքը: Երբ Հայաստանի իշխանությունները հայտարարում են, թե այդ Արձանագրություններում նախապայմաններ չկան, ճիշտ են մասամբ: Այսինքն` հայկական կողմը նախապայմաններ իսկապես առաջ չի քաշել, իսկ Թուրքիան առաջ է քաշել միակ եւ ամենակարեւոր նախապայմանը` վերահաստատել միջազգային նորմերին հակասող, ապօրինի, Հայաստանի նկատմամբ կապիտուլյացիոն ու անեքսիոնիստական Մոսկվայի եւ Կարսի պայմանագրերը: Հայաստանի իշխանությունների կողմից այս երկու պայմանագրերի ճանաչումը ոչ միայն ոտնահարում է Հայաստանի պետական շահերը, այլեւ հակասում է ՀՀ Սահմանադրությանը, ինչը տվյալ դեպքում համազոր է Հայրենիքի դավաճանության: ՀՀ Սահմանադրության 1-ին հոդվածում նշված է, որ Հայաստանն ինքնիշխան պետություն է: Վերահաստատելով Մոսկվայի եւ Կարսի պայմանագրերը` Հայաստանի իշխանությունները վերականգնում են Ռուսաստանի ու Թուրքիայի համատեղ կառավարման մանդատը Հայաստանի նկատմամբ` մեր երկիրը կրկին դարձնելով ռուս-թուրքական պրոտեկտորատ:
:blin
Հայրենիքի դավաճանություն:D Հայրենիքի դավաճանությունը փաստերը լավ չիմանալով նման կոչեր անելն է: Հայաստանը այլ ելք չունի, քան՝ հաստատելը այդ պայմանագրերը; Հետո էլ Կարսի պ/գ-ն հայ-թուրքական պ/գ չէ: Մի կողմից Թուրքիան է եղել, իսկ մյուս կողմից Հայաստանը, Վրաստանը, Ադրբեջանը: Եթե Հայաստանը ցանկանում է դուրս գալ պ/գ-ից, խնդրեմ, թող դուրս գա, բայց ուժի մեջ է մտնում խայտառակագույն պ/գ՝ Ալոքսանդրապոլինը, որից խայտառակ եղել է Բաթումի հունիսի 3-ի պարտավորագիրը:
Երբեւէ չի կարող իրավահավասար, բարիդրացիական հարաբերություններ ձեւավորվել Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ, քանի դեռ այդ հարաբերություններում որոշակի միջնորդական դերակատարություն ունի Ռուսաստանը: Հայ ժողովրդի ճակատագրում Ռուսաստանի ունեցած բացասական դերը ներկայացնելու համար նախ պետք է վերլուծել, թե ինչ շարժառիթներով եւ ինչ իրավական հիմքերով է Ռուսաստանը ստանձնել միջնորդական առաքելություն` հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացում:
Մի պահ պատկերացնենք՝ Ռուսաստանը չի միջամտում... Հայաստանը միայնակ բանակցությունների մեջ է մտնում Թուրքիայի հետ:blin Դիրքերը հավասա՞ր են:
1917-ին Ռուսաստանում տեղի ունեցած բոլշեւիկյան հեղաշրջումից հետո, օգտվելով ստեղծված բարենպաստ իրավիճակից, Հարավային Կովկասի երեք հիմնական ժողովուրդները` հայերը, վրացիները եւ ադրբեջանցիները հռչակեցին իրենց ազգային անկախությունը` հրաժարվելով ռուսական տիրապետությունից: Բոլշեւիկները, Լենինի գլխավորությամբ զավթելով իշխանությունը Ռուսասատանում, սկզբնական շրջանում ներքաշված էին քաղաքացիական պատերազմի մեջ: Սա հնարավորություն էր տվել հարավկովկասյան ժողովուրդներին կառուցել սեփական պետությունները: Հաղթանակով ավարտելով քաղաքացիական պատերազմը եւ ամրապնդելով իրենց իշխանությունը Ռուսաստանի ներսում` բոլշեւիկները սկսեցին կայսրությունը վերականգնելու քաղաքականություն վարել: 1920-ին բոլշեւիկյան Ռուսաստանը ուղիներ էր փնտրում` վերանվաճելու Հարավային Կովկասը: Նույն 1920-ի հունվարին Թուրքիայում իշխանության եկավ Քեմալ Աթաթուրքի գլխավորած ազգայնական շարժումը, որը պայքար հռչակեց Անտանտի երկրների դեմ: Քանի որ Անտանտը թշնամի էր դիտվում ինչպես Թուրքիայի, այնպես էլ բոլշեւիկյան Ռուսաստանի համար, ուստի այս երկուսը դարձան բնական դաշնակիցներ: 1920-ի ապրիլի 26-ին Թուրքիայի նախագահ Քեմալը արեւմտյան եւ արեւելյան ռազմաճակատներում Անտանտի դեմ պատերազմելու պատրվակով դիմեց Սովետական Ռուսաստանի կառավարությանը` քաղաքական, ֆինանսական եւ ռազմա-տնտեսական աջակցություն ստանալու խնդրանքով, որի դիմաց խոստացավ հրաժարվել Կովկասի եւ մասնավորապես արյունակից Ադրբեջանի նկատմամբ հավակնություններից: Որպես այս խոստման ապացույց` օրեր անց Ադրբեջանում հայտարարվեց սովետական իշխանություն, իսկ ռուսական Կարմիր բանակը առանց լուրջ դիմադրության օկուպացրեց Ադրբեջանի տարածքը: Նույն թվի մայիս-հունիս ամիսներին Կարմիր բանակն օկուպացրեց նաեւ Ղարաբաղի մարզը, իսկ հուլիսի սկզբին հարձակում սկսեց Զանգեզուրը նվաճելու համար:
Քեմալը Լենինին գրել էր, որ կնպաստի Ադրբեջանում խորհրդային կարգերի հաստատմանը, բայց նամակը հասավ կարծեմ հունիսին, իսկ Ադրբեջանը խորհրդայնացվեց արդեն ապրիլինի, այսինքն՝ անկախ Քեմալի նամակից Ադրբաջանը խորհրդայնացվեց: Բայց դա ձեռնտու էր նաև Թուրքիային, որովհետև Սոցիալիստական Թուրքիան դաշնակցում էր Իմպերիալիստական Ադրբեջանի հետ, ինչը տրամաբանական չէր, քանի որ պայքար էր մղում Անտանի իմպերիալիստական երկրների դեմ: Բացի այդ՝ նամակում հաղորդում էր, որ իր վրա կվերցնի իմպերիալիստական Հայաստանի դեմ պայքարը:
Ի տարբերություն Ադրբեջանի եւ Ղարաբաղի` Կարմիր բանակը լուրջ դիմադրության հանդիպեց Զանգեզուրի բնակչության կողմից, որը գլխավորում էր Նժդեհը: Ռուսական իշխանությունները, փորձելով կոտրել զանգեզուրցիների դիմադրությունը, դիմեցին ամենատարբեր մեքենայությունների, որոնցից էր բոլշեւիկյան Ռուսաստանի արտգործժողկոմ Չիչերինի` հուլիսի 19-ի հեռագիրը` ուղղված Հայաստանի իշխանություններին: Այդ հեռագրով Չիչերինը, շանտաժի ենթարկելով Հայաստանի իշխանություններին, սպառնում էր, որ եթե Զանգեզուրը չհանձնվի Կարմիր բանակի ենթակայությանը, ապա քեմալական Թուրքիան պատերազմ կսկսի Հայաստանի դեմ: Բարեբախտաբար, Նժդեհն անտեսեց Չիչերինի սպառնալիքները եւ կարողացավ հաղթական դիմադրություն ցույց տալ Կարմիր բանակին: Ռուսաստանի իշխանությունը, անհաջողության մատնվելով Զանգեզուրում, 1920-ի օգոստոսին համաձայնության եկավ Թուրքիայի հետ` համատեղ ուժերով պատերազմ սկսել Հայաստանի դեմ: Այդ համաձայնությունը կայացավ օգոստոսի 24-ին եւ կոչվեց «ՆԱԽԱՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ ՍՈՎԵՏԱ-ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՊԱՅՄԱՆԱԳԻՐ», որն էլ վերջնականապես վավերացվեց 1921-ի մարտի 16-ին Մոսկվայում: Այդ ՆԱԽԱՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ պայմանագրով Ռուսաստանը պահանջում էր Թուրքիայից ոչ միայն հարգել Բրեստ-Լիտովսկի պայմանագիրը, այլեւ ի կատար ածել այն, այսինքն` անեքսիայի ենթարկել Կարսի եւ Արդահանի մարզերը, այսինքն` պատերազմ սկսել Հայաստանի դեմ: Քեմալական Թուրքիան, բոլշեւիկների այս պահանջով, 1920-ի սեպտեմբերի վերջերին պատերազմ սկսեց Հայաստանի դեմ, որն ավարտվեց հայերի պարտությամբ եւ դեկտեմբերի 2-ին կնքված Ալեքսանդրապոլի խայտառակ պայմանագրով:
Ինչքան կարա մարդ անտեղյակ լինի:sad
Էնպես էլ հրճվանքով գրում է՝ բարեբախտաբար Նժդեհը անտեսեց... ոնց-որ արդյունքում ՀՀ-ն գոյատևեց, էլի: Երբ որ Շանթի պատվիրակությունը գնաց Մոսկվա, Կարախանի սենյակում պատվիրակության անդամներից մեկը քարտեզ էր տեսել, որտեղ Հայաստանին տրվելու էր անգամ Բաթումը... Չիչերինը հայկական և թուրքական կողմերին առաջարկում էև ստեղծել ազգագրական սահման՝ խուսափելու համար հետագա վեճերից: Թուրքական կողմի չհամաձայնելն էլ մի կողմ, բայց որ Շանթը ասի՝ ես երբեք իմ ազգի թշնամու հետ բանակցությունների սեղանին չեմ նստի:o:blin Այ քեզ մտածելակերպ, ու իրեն ուղարկել էին Մոսկվա՝ բանակցելու, այն էլ այնպիսի մի բարդ ժամանակաշրջան, ինչպիսին 1-ին աշխարահամարտից հետո էր: Հայերը հրաժարվեցին բոլշևիկների առաջարկներից՝ պահանջելով ծովից ծով Հայաստան: Բնականաբար, դա չէր իրականանալու: Իսկ ռուսները անպայման գալու էին Անդրկովկաս. դա մի՞թե դժվար էր հասկանալ հայերին... լավ չէ՞ր անցավ լիներ դա, դեռ մի բան էլ՝ շահավետ:
Այսօր Հայաստանում շատերը կարծում են, որ եթե չեղյալ հայտարարվի Կարսի պայմանագիրը, ապա Հայաստանը ստիպված կլինի Թուրքիայի հետ իր հարաբերությունները կարգավորել մեկ այլ` ավելի խայտառակ Ալեքսանդրապոլի պայմանագրով: Սա սխալ տեսակետ է: Նախ` Կարսի պայմանագիրը Հայաստանի համար ավելի վատն է, քան Ալեքսանդրապոլինը: Նշենք ընդամենը մեկ-երկու օրինակ: Ալեքսանդրապոլի պայմանագրով Թուրքիան Հայաստանին պարտավորեցնում էր չմիջամտել Նախիջեւանի գավառում անցկացվելիք հանրաքվեին եւ այնտեղի ադմինիստրացիայի ձեւավորմանը, իսկ Կարսի պայմանագիրը պարտավորեցնում է Հայաստանին Նախիջեւանի գավառը անվերապահորեն` նույնիսկ առանց հանրաքվեի, զիջել Ադրբեջանին: Սա բավարար չհամարելով` թուրքական պատվիրակությունը Կարսի կոնֆերանսի սեպտեմբերի 30-ի նիստում հայտարարում է, թե պայմանագիրը կստորագրի, երբ հավաստիանա, որ Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջեւ որեւէ հակասություն չկա: (Ցանկացած ողջամիտ մարդ կարող է այս հայտարարությունը նույնությամբ տեսնել նաեւ այսօր, երբ Թուրքիան հայտարարում է, որ պատրաստ է կատարել ստորագրված եւ խորհրդարանին հանձնված Արձանագրությունը, երբ առաջընթաց տեսնի հայ-ադրբեջանական խնդրում:) Սա բացահայտ շանտաժ էր` ուղղված Ռուսաստանին, որպեսզի Ղարաբաղի մարզն անվիճելիորեն հանձնվի Ադրբեջանին: (Ցանկացած ողջամիտ մարդ նույնը կտեսնի այսօր:) Թուրքիայի արտգործնախարարին ուղղված հոկտեմբերի 3-ի նոտայում Չիչերինը պաշտոնապես հայտարարեց, որ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի կառավարությունները տեղյակ են պահել ռուսական կառավարությանն այն մասին, որ իրենց միջեւ գոյություն ունի քաղաքական ու տնտեսական սերտ դաշինք, եւ նրանց վերաբերվող քաղաքական եւ տնտեսական բոլոր հարցերը լուծվում են համատեղ: Միայն այս հայտարարությունից հետո Կարաբեքիրի գլխավորած պատվիրակությունը համաձայնվեց ստորագրել Կարսի պայմանագիրը: (Ցանկացած ողջամիտ մարդ կարող է հետեւել իրադարձությունների զարգացմանը` սկսած Մայնդորֆից, պաշտոնական Մոսկվայի հայտարարություններից եւ ակներեւ այլ ջերմացումներից:)
Ցանկացած ողջամիտ մարդ...
Ցանկացած ողջամիտ մարդ, այս հոդվածը կարդալով, կարող է ասել միայն մեկ բան այս հոդվածի հեղինակին՝ կարդա, հետո գրի:
Կարսի պ/գ-ն ավելի վատն է, քան՝ Ալեքսանդրապոլինը:blin
Ալեքսանդրապոլով դու բանակ չէիր կարող իսկի պահել:sad
Ambrosine
01.01.2010, 02:56
(Շարունակություն)
Չնայած Ղարաբաղի վերաբերյալ որեւէ հոդված գոյություն չունի Կարսի պայմանագրում, բայց վերը նշված պաշտոնական հայտարարությունները արձանագրված են Կարսի կոնֆերանսի փաստաթղթերում: Եվ պատահական չէ Ադրբեջանի հրապարակային դժգոհությունը, որով նա տեղեկացնում է Թուրքիային, որ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ կան չլուծված խնդիրներ` մասնավորապես Ղարաբաղի հարցը: Ադրբեջանի այսպիսի հայտարարությունները փոխհամաձայնեցված են Թուրքիայի հետ եւ համապատասխանում են Կարսի կոնֆերանսի տառին եւ ոգուն: Այս ամենն իհարկե կարեւոր է, բայց էականը չէ: Էականն այն է, որ Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրն անվավեր է, եւ անվավեր է ոչ միայն այն պատճառով, որ Կարսի կոնֆերանսում չեղյալ է հայտարարվել, այլ որ Թուրքիան միակողմանիորեն խախտել է այդ պայմանագրի` Հայաստանին վերաբերվող ամենակարեւոր հոդվածներից մեկը: Թուրքիան, չկատարելով իր` Ալեքսանդրապոլում ստանձնած պարտավորությունը Հայաստանի նկատմամբ, դրանով իսկ անվավեր է դարձրել ողջ պայմանագիրը: Խոսքը վերաբերում է Ալեքսանդրապոլի պայմանագրի 5-րդ հոդվածին. «…Իր կողմից Թուրքիան պարտավորվում է իր զինված օգնությունը տրամադրել Հայաստանին, երբ այդ պահանջի արտաքին կամ ներքին վտանգը, եւ երբ Հայաստանի Հանրապետությունը դիմի իրեն` մատնանշած խնդրով»:
1920-ի վերջերին, երբ Ռուսաստանի Կարմիր բանակը գրավեց իշխանությունը Հայաստանում, հայ ժողովուրդը 1921-ի փետրվարին ապստամբեց բոլշեւիկների դեմ եւ կրկին իշխանությունը հանձնեց ազգային կառավարությանը` Հայրենիքի փրկության կոմիտեին: Հանուն Հայաստանի անկախության եւ ինքնիշխանության մղվող հայ-ռուսական հերթական կռիվներում Հայաստանի կառավարությունը, որը կնքել էր Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրը, դիմեց Թուրքիային` խնդրելով զինված օգնություն, համաձայն այդ պայմանագրի 5-րդ հոդվածի: Բնականաբար, Թուրքիան որեւէ զինված օգնություն ցույց չտվեց Հայաստանին` անկախության համար պայքարում, չնայած թուրքական զորքերը դեռ գտնվում էին Հայաստանի օկուպացված տարածներում: Դրանով իսկ նա խախտեց հայ-թուրքական պայմանագրի նշյալ հոդվածը, եւ ըստ այդմ էլ` ողջ պայմանագիրը:
Այս հոդվածը Հայաստանի համար այնքան կարեւոր էր (կարելի ասել` ամենակարեւորը, որի համար էլ Հայաստանը կնքել էր այդ պայմանագիրը), որ այդ հոդվածի խախտումը համազոր էր Թուրքիայի կողմից Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրն ամբողջությամբ չեղյալ համարելու: Պարզաբանեմ ասվածը: Դեռ 1920-ի ամռանը Սովետական Ռուսաստանը Սովետական Ադրբեջանի հետ համատեղ պատերազմ էր սկսել Հայաստանի հարավ-արեւելյան սահմաններում: Չնայած Զանգեզուրի Սպարապետ Նժդեհի գլխավորած ժողովրդական գնդերը ջախջախում էին ռուսական եւ ադրբեջանական բանակներին, սակայն ռուսական սպառնալիքը թույլ չէր տալիս Հայստանի իշխանություններին այդ հաղթական գնդերը տեղափոխել հայ-թուրքական ռազմաճակատ եւ Նժդեհին նշանակել գլխավոր հրամանատար, որով կկանխվեր թուրքական հարձակումը: Փաստացի Ռուսաստանն ինքն էր բացել առաջին ճակատը Հայաստանի դեմ, իսկ Թուրքիային ստիպել էր բացելու երկրորդ ճակատ: Թուրքական բանակի արեւելյան ռազմաճակատի գլխավոր հրամանատար Կարաբեքիրը, որն այնքան էր զգուշանում ռուսական բանակից, որ կատարում էր Ռուսաստանի ցանկացած պահանջ, ոչ մի կերպ չէր դիմանա այդ նույն Կարմիր բանակին բազմիցս ջախջախած Նժդեհի զանգեզուրյան գնդերի հարվածներին: Քեմալն ու Կարաբեքիրը շատ լավ հասկանում էին ռուսական ռազմաճակատի նշանակությունը, ուստի հետագայում վարձահատույց եղան ռուսներին` նժդեհյան գնդերը Զանգեզուրում գամելու դիմաց` հրաժարվելով Բաթումի մարզից եւ այլ քաղաքական դիվիդենտներից, որոնց հասել էր Բրեստ-Լիտովսկի պայմանագրով: Բազմաթիվ այսպիսի դեպքեր են հայտնի համաշխարհային պատերազմների պատմությունից. մասնավորապես Երկրորդ աշխարհամարտի ժամանակ երկրորդ (Արեւմտյան) ռազմաճակատի բացումը, որը ստիպեց Գերմանիային տասնյակ դիվիզիաներ դուրս բերել սովետական (Արեւելյան) ռազմաճակատից` հօգուտ ռուսների վճռելով պատերազմի ելքը: Հայաստանի իշխանությունները ստեղծված պայմաններում գերադասեցին դաշինք կնքել երկու չարիքներից փոքրագույնի` Թուրքիայի հետ, ընդդեմ Ռուսաստանի բոլշեւիկյան կայսրության: Սակայն, ինչպես տեսանք, Թուրքիան հրաժարվեց իր ստանձնած պարտավորություններից` դավաճանելով Հայաստանին եւ խախտելով Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրը, որը Հայաստանին անկախության կորուստ արժեցավ: Այնպես որ, Թուրքիան ոչ միայն չի կարող Հայաստանի հետ խոսել Ալեքսանդրապոլի լեզվով, այլեւ պետք դեռ պատասխան տա Հայաստանին` իր դավաճանության եւ պայմանագիրը խախտելու հետեւանքների համար:
Ինչ վերաբերում է 1918-ի Բաթումի կոնվենցիային, ապա արժե նշել, որ այդ կոնվենցիան ստորագրել էր օսմանյան կառավարությունը եւ նույն կառավարությունն էլ չեղյալ էր ճանաչել այն` 1920թ. Սեւրի պայմանագրով: Այնպես որ, եթե Թուրքիան կամ միջազգային հանրությունը իրականում են ցանկանում Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ իրավահավասար հարաբերությունների ձեւավորում, ապա պետք է Թուրքիայի կողմից չեղյալ ճանաչվի Հայստանի նկատմամբ մինչ այժմ իր կողմից կնքված բոլոր (մասնավորապես` ռուս-թուրքական) պայմանագրերը:
ՇԱՆԹ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
Չեմ ուզում ամեն տողը վերլուծեմ, ձեր գլուխն էլ տանեմ: Միայն մի բան կասեմ՝ այ էս մարդու նման են մտածել էն ժամանակվա գործիչները, որի պատճառով պարտվել է մեր հանրապետությունը, հիմա էլ շատերը էսպես են մտածում, դրա համար էլ դուրս չենք գալիս էս կաղապարներից:
Չեմ ուզում ամեն տողը վերլուծեմ, ձեր գլուխն էլ տանեմ: Միայն մի բան կասեմ՝ այ էս մարդու նման են մտածել էն ժամանակվա գործիչները, որի պատճառով պարտվել է մեր հանրապետությունը, հիմա էլ շատերը էսպես են մտածում, դրա համար էլ դուրս չենք գալիս էս կաղապարներից:
Ես էլ մտածում էի,որ գոնե այսօր քաղաքական ու կրոնականա քննարկումներ չեն լինելու:(
Ambrosine
01.01.2010, 03:13
Ես էլ մտածում էի,որ գոնե այսօր քաղաքական ու կրոնականա քննարկումներ չեն լինելու:(
Ես էլ, բայց որ կարդացի, չդիմացա:}
Շանթ Հարությունյանի կենսագրությունը ո՞վ ունի:think
Ես էլ, բայց որ կարդացի, չդիմացա:}
Շանթ Հարությունյանի կենսագրությունը ո՞վ ունի:think
Ինքնատիրապետումդ մի կորցրու:D
Mephistopheles
01.01.2010, 03:26
Ես էլ մտածում էի,որ գոնե այսօր քաղաքական ու կրոնականա քննարկումներ չեն լինելու:(
Գել ջան, Նոր տարիդ Շնորհավոր… ամեն բարիք ու սրտիդ ուզածը…
Գել ջան, Նոր տարիդ Շնորհավոր… ամեն բարիք ու սրտիդ ուզածը…
Քոնն էլ ախպերս:Գործերիդ հաջողություն թող լինի, ամենալավն եմ ցանկանում:
:blin
Հայրենիքի դավաճանություն:D Հայրենիքի դավաճանությունը փաստերը լավ չիմանալով նման կոչեր անելն է: Հայաստանը այլ ելք չունի, քան՝ հաստատելը այդ պայմանագրերը; Հետո էլ Կարսի պ/գ-ն հայ-թուրքական պ/գ չէ: Մի կողմից Թուրքիան է եղել, իսկ մյուս կողմից Հայաստանը, Վրաստանը, Ադրբեջանը: Եթե Հայաստանը ցանկանում է դուրս գալ պ/գ-ից, խնդրեմ, թող դուրս գա, բայց ուժի մեջ է մտնում խայտառակագույն պ/գ՝ Ալոքսանդրապոլինը, որից խայտառակ եղել է Բաթումի հունիսի 3-ի պարտավորագիրը:
Մի պահ պատկերացնենք՝ Ռուսաստանը չի միջամտում... Հայաստանը միայնակ բանակցությունների մեջ է մտնում Թուրքիայի հետ:blin Դիրքերը հավասա՞ր են:
Քեմալը Լենինին գրել էր, որ կնպաստի Ադրբեջանում խորհրդային կարգերի հաստատմանը, բայց նամակը հասավ կարծեմ հունիսին, իսկ Ադրբեջանը խորհրդայնացվեց արդեն ապրիլինի, այսինքն՝ անկախ Քեմալի նամակից Ադրբաջանը խորհրդայնացվեց: Բայց դա ձեռնտու էր նաև Թուրքիային, որովհետև Սոցիալիստական Թուրքիան դաշնակցում էր Իմպերիալիստական Ադրբեջանի հետ, ինչը տրամաբանական չէր, քանի որ պայքար էր մղում Անտանի իմպերիալիստական երկրների դեմ: Բացի այդ՝ նամակում հաղորդում էր, որ իր վրա կվերցնի իմպերիալիստական Հայաստանի դեմ պայքարը:
Ինչքան կարա մարդ անտեղյակ լինի:sad
Էնպես էլ հրճվանքով գրում է՝ բարեբախտաբար Նժդեհը անտեսեց... ոնց-որ արդյունքում ՀՀ-ն գոյատևեց, էլի: Երբ որ Շանթի պատվիրակությունը գնաց Մոսկվա, Կարախանի սենյակում պատվիրակության անդամներից մեկը քարտեզ էր տեսել, որտեղ Հայաստանին տրվելու էր անգամ Բաթումը... Չիչերինը հայկական և թուրքական կողմերին առաջարկում էև ստեղծել ազգագրական սահման՝ խուսափելու համար հետագա վեճերից: Թուրքական կողմի չհամաձայնելն էլ մի կողմ, բայց որ Շանթը ասի՝ ես երբեք իմ ազգի թշնամու հետ բանակցությունների սեղանին չեմ նստի:o:blin Այ քեզ մտածելակերպ, ու իրեն ուղարկել էին Մոսկվա՝ բանակցելու, այն էլ այնպիսի մի բարդ ժամանակաշրջան, ինչպիսին 1-ին աշխարահամարտից հետո էր: Հայերը հրաժարվեցին բոլշևիկների առաջարկներից՝ պահանջելով ծովից ծով Հայաստան: Բնականաբար, դա չէր իրականանալու: Իսկ ռուսները անպայման գալու էին Անդրկովկաս. դա մի՞թե դժվար էր հասկանալ հայերին... լավ չէ՞ր անցավ լիներ դա, դեռ մի բան էլ՝ շահավետ:
Ցանկացած ողջամիտ մարդ...
Ցանկացած ողջամիտ մարդ, այս հոդվածը կարդալով, կարող է ասել միայն մեկ բան այս հոդվածի հեղինակին՝ կարդա, հետո գրի:
Կարսի պ/գ-ն ավելի վատն է, քան՝ Ալեքսանդրապոլինը:blin
Ալեքսանդրապոլով դու բանակ չէիր կարող իսկի պահել:sad
Աստղ ջան, վերաբերմունքդ ճիշտ է, բայց իմ կարծիքով եզրակացություններդ մի քիչ միակողմանի են:
Հայերի կողմից պայմանագիրը չստորագրելուց ոչ մի այլ պայմանագիր էլ ուժի մեջ չի մտնելու, որովհետև ժամանակներն են փոխված: -18 թվի ու հիմիկվա արանքում 2-րդ համաշխարհային է եղել, հոլոքոստ է եղել, որը փոխել է Հայաստանի հանդեպ եղած քաղաքական վերաբերմունքը ևս: Հայաստանը դիտարկվում է որպես հայերի արյունով նվաճված մարդասիրական տարածք: Այն հենց այնպես թուրքերը չեն կարող նորից գրավել:
Մի այլ կապակցությամբ գրել էի, որ հենց թուրքերի հետ դեբիլ սիլիբիլիներով ու գենոցիդը նսեմացնող խայտառակ նոր բարեկամության մասին պայմանագրերով մերոնք կարող են գենոցիդի այս պաշտպանական ֆունկցիաներն էլ վարի տալ:
Հրեաները մեզ համար ստեղծել են շախմատի լեզվով ասած հաղթած վերջնախաղ, իսկ մենք ամեն ինչ անում ենք այն վարի տալու համար:
Մենք մեր անգրագետ ու «մենք ենք- մեր սարերը» աշխարհից անտեղյակ, գեղական մեծամտությամբ սկսել ենք արդեն դա էլ վարի տալը:
Ղարաբաղի հարցը Հայաստան- Ադրբեջան հարցն էր, որը սումգայիթի ու մնացած կոտորած, ալան- թալանի շնորհիվ դարձել էր ձախ ձեռի գործ: - Արեցինք անհնարինը ու վարի տվինք գործը:
Թուրքերն էլ տեսնելով որ գործ ունեն բացարձակ ապուշների հետ, սկսել են մաքրել Թուրքիա- հայեր պատմական արյունը: էն ֆրոնտում ղարաբաղն է տանուլ տված- էս ֆրոնտում -Հայաստանն ենք վարի տալիս::angry
Շարունակություն
Ռուսաստանի ու մեր հաշվով:
Գլոբուսին նայելիս և վերջին 20 տարիների ռուսաստանի քաղաքականությունը վերլուծելիս հասկանալի է դառնում, որ
1- ռուսները չունեն վերջնական քաղաքական կոնցեպցիա, թե իրենց երկրի համար և թե անդրկովկասում: Իրենք առհասարակ չգիտեն, թե ինչի են ընդունակ, ինչ տարածք պահելու են ընդունակ, Մի խոսքով, ինչպես միշտ, անհասկանալի ռուսական հոգին տվայտանքների մեջ է: Բայց ունեն մինիմում ծրագիր –դեռ որ չկորցնել ազդեցության լծակները իրենց շրջապատում, դիմադրել հնարավորության սահմաններում, որպեսզի կարողանան համարվել գոնե ռեգիոնալ ուժային կենտրոն:
2- Մեր տարածաշրջանում ռուսների համար առաջին կարևորության խնդիրը Վրաստանից Աբխազիան և հնարավորության դեպքում Հարավային Օսեթիան պոկելն է, որով և Վրաստանն է նսեմանում որպես երկիր, և իր լծակներն են մնում տեղում:
3- Իրենք մի գուցե փոշմանել են 90-ականների սկզբին Ադրբեջանից դուրս գալու մասով, բայց համակերպվել են դրան ու փորձում են լավ հարաբերություններ ունենալ նրանց ու թուրքերի հետ: Այդ քաղաքականության կարևորագույնը էլեմենտը նաև Վրաստանին մեկուսացնելն է:
4- Հայաստանում իբր բազաներ ունենալը բազմաթիվ բուտաֆոր նշանակություններ ունի- թե վրաստանի առումով, թե ադրբեջանին հետագա խաղերում զսպելը, թե թուրքերի հետ բազարները:
5- Հայաստանի միակ վտանգը հենց մենք ինքներս ենք: Մեր տունը միայն մենք կարող ենք քանդել ու ահավոր տեմպերով դրանով էլ զբաղված ենք:
Շանթին մի մեղադրի, -ինքը էդքան գիտի, բայց հայրենասեր է, հայերի իսկապես լավն է ուզում: Ինձ էլ մի մեղադրի, ես էլ էսքան գիտեմ: Ու այս եզրակացություններին էլ հանգել եմ մեր հարցերին իբր տեր կանգնող մարդկանց արածն ու չարածը գնահատելով:
Նոր սպիտակ էջից է պետք դիտարկել հայաստանի ու հայերի շուրջ ստեղծված իրադրությունը: - Հիմա ոչ «Ղարաբաղի անկախություն» կոչված ջայլամությունն է աշխատում, ոչ էլ թուրքերի հետ մի կտոր հացի երազանքներով ձեռնարկած հայկական «ախպերությունը» :
Իսկ վաաբշե, Աստղ ջան, քննություններովդ զբաղվիր- քո համար մեկ խնդիրը կիսամյակը գերազանց փակելն է:
Պատասխանդ բոյկոտելու եմ: :ok
Ձայնալար
01.01.2010, 19:53
Երեխեք, Նոր տարի ա, վըյհ...
Շնորհավոր Ամանոր:))
Ես էլ էի ուզում էդ ասեմ, վախեցա օֆթոփ համարեք :oy
Իմ հարցերին չես պատասխանում, ինձ ես հարցեր տալիս՞:
Ներող ուշ եմ պատասխանում Բիձ ջան, գիտես բուդա, բլինչիկ ա, ոբշեմ մսաղացի գործ կար...Կփորձեմ լոկալ պատասխանել: Չնայած Մեֆ ջանը արդեն գրել էր...
Հարգելի Բիձա,
Ես ատելություն չունեմ, այլ ասում եմ, որ Օտար մեկն եկել է, իր զենքով-զորքով կանգնել է իմ Տան մեջ։ Ես ասում ես՝ դուրս արի, արա՛։ Նա ասում է, թե աղջիկներդ, պանդուխտ հարազատներդ են խնդրել, որ գամ ձեր անվտանգությունը պաշտպանեմ։ - Ինչքան էլ ծանր լինի վիճակս՝ ես նախընտրում եմ ինքս պաշտպանել իմ տունը, քան հանդուրժել օտար մեկի զինված ներկայությունը։ Դա արժանապատվության խնդիր է եւ շահավետության հետ կապ չունի։
Ռուսական զորքերը կանգնած են ՀՀ-Թուրքիայի, եվ ՀՀ-Իրանի սահմաններին, Զվարթնոց օդանավակայանում (Էրեբունի օդակայանը լրիվ իրանցն ա), մաքսային անցակետերում։ Նրանք պաշտպանում ՌԴ-յան շահերը, այլ ոչ ՀՀ-յան։ Նրանք ժողովրդի հետ կապ չունեն ու պետք է հեռանան։ Նրանց հրացանի փողն ուղղված է ժողովրդի եւ իշխանության վրա։
Հայ բիզնեսմենների մասին։
Նա ում բիզնեսի դրամաշրջանառությունը ՀՀ-ում անցնում է 500.000 դոլարը, նրան մոտենում են ռուսական ՖՍԲ-ի գործակալներ՝ ԱԱԾ-ի աշխատակցի վկայականով, եւ առաջարկում համագործակցել։ Տղեն, ում համար ԿԳԲ-ի հետ համագործակցելը ամոթալի է, բիզնեսը քշում է ստվեր, ընդհատակ, կամ փակում է։ Մյուսները՝ այդ թվում քո թվարկածները շարունակում են իրենց գործն ու ըստ հարկի համագործակցում։
Օդային միջանցքի մասին։
ՀՀ օդային տարածքը վաղուց (մոտ տասը տարի առաջ, ՀՀ պաշտպանության նախարարի տեղակալ Ալիկ Պետրոսյանը եւ ՌԴ բանակի ներկայացուցիչը կնքեցին վարձակալման- տնօրինման պայմանագիր, որով ՌԴ զորամասերի զբաղեցրած հողատարածքները եւ օդային տարածքը 25 տարով անվճար տվրում էր ՌԴ-ին։ Այդ պայմանագիրը մի քանի անգամ թարմացվել է հետագայում...) տնօրինում է ՌԴ-ի անվտանգության ծառայությունը։ ՀՀ-ի վրայով ինքնաթիռ անցկացնելու համար պայմանավորվում են ՖՍԲ-ի հետ։ Երկաթուղու մասին չխոսենք՝ լրիվ իրանցն ա։
Ինչո՞ւ Ադրբեջանից, Ջավախքից դուրս բերվեցին ռուսական զորքերը, իսկ մեր մոտից՝ ոչ։ Այդ հարցին տարին մի քանի անգամ պատասխանում է ՀՀ-ում Ռուսաստանի ռազմական-քաղաքական ներկայացուցիչ, ՌԴ զորքերի հրամանատարը՝ «Մենք Հայաստանում ենք հայ ժողովրդի խնդրանքով»։ Ժողովուրդ ասելով նա նկատի ունի նաեւ պանդուխտներին։
Վախերի մասին։
Երբ հայ ժողովուրդն իր քաղաքական-մշակութային առաջնորդներով ասի, որ շատ է սիրում ռուսներին, բայց ժամանակն է բաժանվելու, այդ ժամանակ կտեսնեք, թե ինչ լավ մարդիկ կան աշխարհում։ 1990թվին էլ շատերը վախենում էին, որ Հայաստան լինելու դեպքում սոված-աղքատ են մնալու, ու դեմ էին անկախությանը, ու հիմա էլ նույն մարդիկ վախից դեմ են, որ Հայաստանն ազատվի օտար ռազմաքաղաքական ազդեցությունից։ Ընդամենը պետք է թոթափել վախերը։ Մի փոքր կողքից-հեռվից նայեք ձեր վախերին ու նրանք կանցնեն։
Հիմա ո՞ր ելքն ենք ընտրում։
Վատ ելք – Հաշտվենք, որ հայ մարդը Պետություն-Հայրենիք ունենալու իրավունք չունի, որ նրան պետք է միայն կարոտել ու երգեր գրել երբեմնի փառքի եւ ավելի շատ՝ կորուստների մասին, որ նրան պետք է բաժանվել տեսակների եւ թունդ-անխնա հայհոյել վատ տեսակի հայերին ու այդպիսով լուծել իմ ու քո վրեժն ամեն-ամեն ինչի համար։
Լավ ելք – Ազատենք Հայրենիքը օտարների անիմաստ ներկայությունից, վերականգնենք ժողովրդավարությունն ու ազատությունները, հավատալով, որ իմ ու քո երակներում թագավորի-ազնվականի-քաղաքացու արյուն է հոսում, ու բոլոր մարդիկ հավասար են, եւ ազատ- երջանիկ ապրելու իրավունքն ունեն, որ Հայաստանն Աստծո նվերն է քաղաքացիներիս։
Հայաստանը կարող է լինել ազատ երկիր, ազատ ու երջանիկ մարդկանց Հայրենիք։
մեր կախվածությունը Ռուսաստանից անգամ պրովինցիալ մակարդակի է, մենք Ռուսաստանի պրովինցիա ենք ամեն տեսակետից և այս հարցում ռուսի մեղքը այնքան էլ շատ չի ինչքան կարծում եք…
Մեֆ ջան, ցավդ տանեմ, ոնց է հնարավոր որ Բռնապետական, Մարդը ոչ մի արժեք չներկայացնող երկրում բռնապետը թույլ տա լինի ժողովրդավարություն, դա բացառված է ...Քանի այստեղ Հայաստանը վխտում է գործակալններով, քանի ԿԳԲ-ի սպաները մարտի մեկ են անում որ իրանց մարդը անցի, մոռացի ժողովրդավրության մասին:
Հ.Գ. Շնորհավոր բոլորիս Նոր Տարին և Սուրբ ծնունդը :)
Ambrosine
01.01.2010, 22:55
Իսկ վաաբշե, Աստղ ջան, քննություններովդ զբաղվիր- քո համար մեկ խնդիրը կիսամյակը գերազանց փակելն է:
Պատասխանդ բոյկոտելու եմ: :ok
Էս ինձ ուլտիմատում ներկայացրի՞ր:
Ալամ ակումբով ինձ ուղարկում եք դաս անելու, էս ի՞նչ օրի եմ:D
Լավ, համոզեցիք, ուրեմն ինչ թեմայում որ կիսատ թողած գործեր ունեմ /նաև Մերձավոր Արլ, Չինաստան.../, քննություններից հետո... :))
Բայց մեկ ա ոչ քո կարծիքի հետ եմ լիովին համաձայն, ոչ էլ Ռամմերի վերջին գրառման հետ:
Mephistopheles
01.01.2010, 23:32
Մեֆ ջան, ցավդ տանեմ, ոնց է հնարավոր որ Բռնապետական, Մարդը ոչ մի արժեք չներկայացնող երկրում բռնապետը թույլ տա լինի ժողովրդավարություն, դա բացառված է ...Քանի այստեղ Հայաստանը վխտում է գործակալններով, քանի ԿԳԲ-ի սպաները մարտի մեկ են անում որ իրանց մարդը անցի, մոռացի ժողովրդավրության մասին:
դրա ամար էլ ես ժողովրդի միջոցով իշխանափոխությունը համարում եմ միակ ելքը այս պարագային…ես կարծում եմ նախ ժողովրդավարության հիմքեր, հետո ապագաղութացում, կամ ինչպես ժողովուրդը կցանկանա…
Mephistopheles
01.01.2010, 23:47
Լավ ելք – Ազատենք Հայրենիքը օտարների անիմաստ ներկայությունից, վերականգնենք ժողովրդավարությունն ու ազատությունները, հավատալով, որ իմ ու քո երակներում թագավորի-ազնվականի-քաղաքացու արյուն է հոսում, ու բոլոր մարդիկ հավասար են, եւ ազատ- երջանիկ ապրելու իրավունքն ունեն, որ Հայաստանն Աստծո նվերն է քաղաքացիներիս։
Լավ բայց արյունալի ելք… դու մի հատ դուրս արի փողոց ու սկսի մարդկանց համոզել որ մեր դժբախտությունները ամբողջ ռուսներից են ու պետք է նրանց դուրս շպրտել Հայաստանից և տես ինչ ռեակցիա կտա ժողովուրդը… մեր ժողովուրդն այսօր դեռ խնդիր ունի Մարտի 1-ի ու Սերժի դեմ ընդվզելու երբ դրանց վնասները ակնառու եմ անզեն աչքով… ինչպե՞ս պիտի համոզես որ ռուսին քշեն, երբ ժողովրդի մի զգալի մասի ապրուստը ռուսաստանում աշխատելուց է գալիս… քո ասածը նրանց համար նշանակում է "էլ Ռուսաստան գնալ-աշխատել չկա, ոնց կարաս գլուխդ պահի… եթե կարաս երկրից փախնես, փախի"…
Լավ բայց արյունալի ելք… դու մի հատ դուրս արի փողոց ու սկսի մարդկանց համոզել որ մեր դժբախտությունները ամբողջ ռուսներից են ու պետք է նրանց դուրս շպրտել Հայաստանից և տես ինչ ռեակցիա կտա ժողովուրդը… մեր ժողովուրդն այսօր դեռ խնդիր ունի Մարտի 1-ի ու Սերժի դեմ ընդվզելու երբ դրանց վնասները ակնառու եմ անզեն աչքով… ինչպե՞ս պիտի համոզես որ ռուսին քշեն, երբ ժողովրդի մի զգալի մասի ապրուստը ռուսաստանում աշխատելուց է գալիս… քո ասածը նրանց համար նշանակում է "էլ Ռուսաստան գնալ-աշխատել չկա, ոնց կարաս գլուխդ պահի… եթե կարաս երկրից փախնես, փախի"…
Մեֆ Imagine -ը լսել ես չէ? Իմ ամենասիրած երգերից ա: Բառերի մասին մտածել ես?
Ապեր ես որ մարդկանց նստում եմ բացատրում եմ, օրինակներ եմ բերում, ապեր ինձ այլմոլորակայինի տեղ են դնում: Բայց ամբողջ ԿԳԲ-ի գործունեյությունը հենց դրանա ուղված: ԿԳԲ-ն է կայսրությայն գոյատևման երաշխիքը: ՈՒ այո եթե ՀԻՄԱ ընվզենք շատ շատ արյունաթափվելու: Բայց հարցը գիտակցության մեջ ա:
I hope some day you'll join us
Մեֆ Imagine -ը լսել ես չէ? Իմ ամենասիրած երգերից ա: Բառերի մասին մտածել ես?
Ապեր ես որ մարդկանց նստում եմ բացատրում եմ, օրինակներ եմ բերում, ապեր ինձ այլմոլորակայինի տեղ են դնում: Բայց ամբողջ ԿԳԲ-ի գործունեյությունը հենց դրանա ուղված: ԿԳԲ-ն է կայսրությայն գոյատևման երաշխիքը: ՈՒ այո եթե ՀԻՄԱ ընվզենք շատ շատ արյունաթափվելու: Բայց հարցը գիտակցության մեջ ա:
Լևոնը ընդամենը 9 օր ընդվզեց կայսրության դեմ ու մարտի մեկ եղավ: Դու վերցերու ու նայի ելույթները, Լևոնի բերանից մի բառ չես լսի սահամանադրականի մասին ...Պետք ա բացել ԿԳԲ-ի արխիվները ու գաղտնազերծել բոլոր գործակալններին: Հասկանում ես մենք բարեկամի տեղ ենք դնում նրանց ովքեր ԴԱՍՆՈՇԻԿ ԵՆ...Ցանկացած ընդվզում հիմա դատապարտված ա...Եթե համաձայն ես ասեմ որն է ելք?
Ներող ուշ եմ պատասխանում Բիձ ջան, գիտես բուդա, բլինչիկ ա, ոբշեմ մսաղացի գործ կար...Կփորձեմ լոկալ պատասխանել: Չնայած Մեֆ ջանը արդեն գրել էր...
Հարգելի Բիձա,
Ես ատելություն չունեմ, այլ ասում եմ, որ Օտար մեկն եկել է, իր զենքով-զորքով կանգնել է իմ Տան մեջ։ Ես ասում ես՝ դուրս արի, արա՛։ Նա ասում է, թե աղջիկներդ, պանդուխտ հարազատներդ են խնդրել, որ գամ ձեր անվտանգությունը պաշտպանեմ։ - Ինչքան էլ ծանր լինի վիճակս՝ ]ես նախընտրում եմ ինքս պաշտպանել իմ տունը, քան հանդուրժել օտար մեկի զինված ներկայությունը։ Դա արժանապատվության խնդիր է եւ շահավետության հետ կապ չունի։
Ռուսական զորքերը կանգնած են ՀՀ-Թուրքիայի, եվ ՀՀ-Իրանի սահմաններին, Զվարթնոց օդանավակայանում (Էրեբունի օդակայանը լրիվ իրանցն ա), մաքսային անցակետերում։ Նրանք պաշտպանում ՌԴ-յան շահերը, այլ ոչ ՀՀ-յան։ Նրանք ժողովրդի հետ կապ չունեն ու պետք է հեռանան։ Նրանց հրացանի փողն ուղղված է ժողովրդի եւ իշխանության վրա։
Հայ բիզնեսմենների մասին։
Նա ում բիզնեսի դրամաշրջանառությունը ՀՀ-ում անցնում է 500.000 դոլարը, նրան մոտենում են ռուսական ՖՍԲ-ի գործակալներ՝ [B]ԱԱԾ-ի աշխատակցի վկայականով, եւ առաջարկում համագործակցել։ Տղեն, ում համար ԿԳԲ-ի հետ համագործակցելը ամոթալի է, բիզնեսը քշում է ստվեր, ընդհատակ, կամ փակում է։ Մյուսները՝ այդ թվում քո թվարկածները շարունակում են իրենց գործն ու ըստ հարկի համագործակցում։
Օդային միջանցքի մասին։
ՀՀ օդային տարածքը վաղուց (մոտ տասը տարի առաջ, ՀՀ պաշտպանության նախարարի տեղակալ Ալիկ Պետրոսյանը եւ ՌԴ բանակի ներկայացուցիչը կնքեցին վարձակալման- տնօրինման պայմանագիր, որով ՌԴ զորամասերի զբաղեցրած հողատարածքները եւ օդային տարածքը 25 տարով անվճար տվրում էր ՌԴ-ին։ Այդ պայմանագիրը մի քանի անգամ թարմացվել է հետագայում...) տնօրինում է ՌԴ-ի անվտանգության ծառայությունը։ ՀՀ-ի վրայով ինքնաթիռ անցկացնելու համար պայմանավորվում են ՖՍԲ-ի հետ։ Երկաթուղու մասին չխոսենք՝ լրիվ իրանցն ա։
Ինչո՞ւ Ադրբեջանից, Ջավախքից դուրս բերվեցին ռուսական զորքերը, իսկ մեր մոտից՝ ոչ։ Այդ հարցին տարին մի քանի անգամ պատասխանում է ՀՀ-ում Ռուսաստանի ռազմական-քաղաքական ներկայացուցիչ, ՌԴ զորքերի հրամանատարը՝ «Մենք Հայաստանում ենք հայ ժողովրդի խնդրանքով»։ Ժողովուրդ ասելով նա նկատի ունի նաեւ պանդուխտներին։
Վախերի մասին։
Երբ հայ ժողովուրդն իր քաղաքական-մշակութային առաջնորդներով ասի, որ շատ է սիրում ռուսներին, բայց ժամանակն է բաժանվելու, այդ ժամանակ կտեսնեք, թե ինչ լավ մարդիկ կան աշխարհում։ 1990թվին էլ շատերը վախենում էին, որ Հայաստան լինելու դեպքում սոված-աղքատ են մնալու, ու դեմ էին անկախությանը, ու հիմա էլ նույն մարդիկ վախից դեմ են, որ Հայաստանն ազատվի օտար ռազմաքաղաքական ազդեցությունից։ Ընդամենը պետք է թոթափել վախերը։ Մի փոքր կողքից-հեռվից նայեք ձեր վախերին ու նրանք կանցնեն։
Հիմա ո՞ր ելքն ենք ընտրում։
Վատ ելք – Հաշտվենք, որ հայ մարդը Պետություն-Հայրենիք ունենալու իրավունք չունի, որ նրան պետք է միայն կարոտել ու երգեր գրել երբեմնի փառքի եւ ավելի շատ՝ կորուստների մասին, որ նրան պետք է բաժանվել տեսակների եւ թունդ-անխնա հայհոյել վատ տեսակի հայերին ու այդպիսով լուծել իմ ու քո վրեժն ամեն-ամեն ինչի համար։
Լավ ելք – Ազատենք Հայրենիքը օտարների անիմաստ ներկայությունից, վերականգնենք ժողովրդավարությունն ու ազատությունները, հավատալով, որ իմ ու քո երակներում թագավորի-ազնվականի-քաղաքացու արյուն է հոսում, ու բոլոր մարդիկ հավասար են, եւ ազատ- երջանիկ ապրելու իրավունքն ունեն, որ Հայաստանն Աստծո նվերն է քաղաքացիներիս։
Հայաստանը կարող է լինել ազատ երկիր, ազատ ու երջանիկ մարդկանց Հայրենիք։
Գրածդ երկար է, նախորդ գրառումներում քո բոլոր շեշտադրումների պատասխանները եղել են: Հիմա ուղղակի կոնկրետ ընդգծվածների մասով ասեմ հետևյալը
1-Դու չես տան տերը, այլ դոդ-լֆիկը:
2-Ինքը չի եկել, դոդ-լֆիկն են խնդրել, աղաչել բերել:
3- Քո կարծիքի վչա թքող չկա, քանի որ քո խազեինը ռուսը չի-դոդ-լֆիկն են:
4-Նրանցը չի, իրանց տվել են:
5-Իհարկե իրենք իրենց շահերն են պաշտպանում, բայց ձեռի հետ էլ նաև դոդ-լֆիկի ջեբի շահերը:
6-Նրանց թվանքի փողը վաաբշե բուտաֆորիա է, ուտիլ, ոչ մեկի դեմ էլ ուղղված չի:
7- ՖՍԲ, ԱԱԾ ինչ կապ ունի, աշխատակից ասածդ հայ չի՞:
8-Բա որ ասում եմ տնվորության մասին է խոսքը: Էդ Ալիկն ինչի է ձրի օգտագործելու պայմանագիր կնքել՞: Թող ադբեջանցու, կամ վրացու պես ասեր -ռադդ քաշի:
9-Իհարկե հայաստանում են խնդրանքով: Սխալ չկա, ընդամենը խնդրողների անունն է կեղծած- ոչ թե հայ ժողովրդի, այլ դոդ-լֆիկի:
10-Չգիտեմ, թե ում երակներում ինչ արյուն է հոսում, բայց դոդ-լֆիկի երակներում դոդ-լֆիկի արյուն է հոսում:
Ու վաաբշե արի ֆանտազիաներից դուրս գանք:
Ռսի վրա շառ անելը էսքան թարախ ու արյունից հետո խայտառակություն է: Ընկերոջս ասած- խայտառակչություն::)
Գրածդ երկար է, նախորդ գրառումներում քո բոլոր շեշտադրումների պատասխանները եղել են: Հիմա ուղղակի կոնկրետ ընդգծվածների մասով ասեմ հետևյալը
1-Դու չես տան տերը, այլ դոդ-լֆիկը:
2-Ինքը չի եկել, դոդ-լֆիկն են խնդրել, աղաչել բերել:
3- Քո կարծիքի վչա թքող չկա, քանի որ քո խազեինը ռուսը չի-դոդ-լֆիկն են:
4-Նրանցը չի, իրանց տվել են:
5-Իհարկե իրենք իրենց շահերն են պաշտպանում, բայց ձեռի հետ էլ նաև դոդ-լֆիկի ջեբի շահերը:
6-Նրանց թվանքի փողը վաաբշե բուտաֆորիա է, ուտիլ, ոչ մեկի դեմ էլ ուղղված չի:
7- ՖՍԲ, ԱԱԾ ինչ կապ ունի, աշխատակից ասածդ հայ չի՞:
8-Բա որ ասում եմ տնվորության մասին է խոսքը: Էդ Ալիկն ինչի է ձրի օգտագործելու պայմանագիր կնքել՞: Թող ադբեջանցու, կամ վրացու պես ասեր -ռադդ քաշի:
9-Իհարկե հայաստանում են խնդրանքով: Սխալ չկա, ընդամենը խնդրողների անունն է կեղծած- ոչ թե հայ ժողովրդի, այլ դոդ-լֆիկի:
10-Չգիտեմ, թե ում երակներում ինչ արյուն է հոսում, բայց դոդ-լֆիկի երակներում դոդ-լֆիկի արյուն է հոսում:
Ու վաաբշե արի ֆանտազիաներից դուրս գանք:
Ռսի վրա շառ անելը էսքան թարախ ու արյունից հետո խայտառակություն է: Ընկերոջս ասած- խայտառակչություն:
Հարգում եմ քո կարծիքը...:think
Mephistopheles
02.01.2010, 00:14
Լևոնը ընդամենը 9 օր ընդվզեց կայսրության դեմ ու մարտի մեկ եղավ: Դու վերցերու ու նայի ելույթները, Լևոնի բերանից մի բառ չես լսի սահամանադրականի մասին ...Պետք ա բացել ԿԳԲ-ի արխիվները ու գաղտնազերծել բոլոր գործակալններին: Հասկանում ես մենք բարեկամի տեղ ենք դնում նրանց ովքեր ԴԱՍՆՈՇԻԿ ԵՆ...Ցանկացած ընդվզում հիմա դատապարտված ա...Եթե համաձայն ես ասեմ որն է ելք?
Ասա Ռամ ջան…
Մեֆ Imagine -ը լսել ես չէ? Իմ ամենասիրած երգերից ա: Բառերի մասին մտածել ես?
Ապեր ես որ մարդկանց նստում եմ բացատրում եմ, օրինակներ եմ բերում, ապեր ինձ այլմոլորակայինի տեղ են դնում: Բայց ամբողջ ԿԳԲ-ի գործունեյությունը հենց դրանա ուղված: ԿԳԲ-ն է կայսրությայն գոյատևման երաշխիքը: ՈՒ այո եթե ՀԻՄԱ ընվզենք շատ շատ արյունաթափվելու: Բայց հարցը գիտակցության մեջ ա:
I hope some day you'll join us
Մալադեց հայեր! :hands
Be more specific- why not "at a certain" day?
Մալադեց հայեր! :hands
Be more specific- why not "at a certain" day?
Ձաձ ես ծրագրավորող եմ աշխատում ամերիկյան ֆիռմայում: Մոտ 70 աշխատող ունենք: Ինձ հատուկ նկատողություն են տվել, որ ես իմ հակառուսական տրամարդություններով ու ագիտացիններով լուրջ վնաս եմ հասցնում ֆիռմայի գործունեյությանը: Շեֆս ասեց կարող ա ուզում ես գան փակեն?
Ձաձ ես ծրագրավորող եմ աշխատում ամերիկյան ֆիռմայում: Մոտ 70 աշխատող ունենք: Ինձ հատուկ նկատողություն են տվել, որ ես իմ հակառուսական տրամարդություններով ու ագիտացիններով լուրջ վնաս եմ հասցնում ֆիռմայի գործունեյությանը: Շեֆս ասեց կարող ա ուզում ես գան փակեն?
Ռամ ջան փակելը չեն փակի, բայց քեզ կհանեն: Մարդը քաղաքավարի հասկացրել է, թե- թարգիր:
Քո տեղը լինեի -ականջ կդնեի:
Կայֆերդ մեզ հետ բռնի- անշառ գործ է: Գործիդ տեղում իրենց ասածն արա::ok
Ամերիկային էլ մի քրֆի, եվրեյներին էլ: Արաբ, պակիստանցի, նիգերացի մեկ-մեկ, չափավոր թույլատրելի է: Սա լուրջ եմ ասում: Կարաս Մեֆից էլ հարցրու: կտենաս, որ նույնը կասի: :)
Ձաձ ես ծրագրավորող եմ աշխատում ամերիկյան ֆիռմայում: Մոտ 70 աշխատող ունենք: Ինձ հատուկ նկատողություն են տվել, որ ես իմ հակառուսական տրամարդություններով ու ագիտացիններով լուրջ վնաս եմ հասցնում ֆիռմայի գործունեյությանը: Շեֆս ասեց կարող ա ուզում ես գան փակեն?
Լրիվ լուրջ նկարագրեմ իմ տեսածը, որ հասկանաս, թե ինչի մասին է խոսքը:
Սեպտեմբերի 11-ին, երբ 2-րդ ինքնաթիռը խփեց, վերջնականապես հասկացա, որ տեռորիզմ է, վեր կացա գնացի գործի: Հասա-տեսնեմ conference- room-ի TV- ի- դեմը մի 10-12 հոգի լուռ կանգնած են: Հարցրի ինչ նորություն կա, ասին պենտագոնին էլ խփին, չորրորդին էլ ոնց որ թե խփին, կամ ինքն ընկավ: Ես էլ լուռ կանգնեցի կողքները: Շենքերը շուռ եկան, բայց ձեն- ձուն-քննարկում չկար:
Մի կես ժամից հիմնական մասսան ցվրվեց առանց մի բառ ասելու: Ես ասեցի, թե -այսօրվանից աշխարհը փոխվեց: Մնացած 3-4 հոգին նայեցին ինձ, գլխով տմտմբացրին ու սենյակը դատարկվեց:
Սա պետական հիմնարկ էր: Մասնավոր գործում առավել ևս, քաղաքականությունն արգելված է- իմացիր:
Mephistopheles
02.01.2010, 01:13
Լրիվ լուրջ նկարագրեմ իմ տեսածը, որ հասկանաս, թե ինչի մասին է խոսքը:
Սեպտեմբերի 11-ին, երբ 2-րդ ինքնաթիռը խփեց, վերջնականապես հասկացա, որ տեռորիզմ է, վեր կացա գնացի գործի: Հասա-տեսնեմ conference- room-ի TV- ի- դեմը մի 10-12 հոգի լուռ կանգնած են: Հարցրի ինչ նորություն կա, ասին պենտագոնին էլ խփին, չորրորդին էլ ոնց որ թե խփին, կամ ինքն ընկավ: Ես էլ լուռ կանգնեցի կողքները: Շենքերը շուռ եկան, բայց ձեն- ձուն-քննարկում չկար:
Մի կես ժամից հիմնական մասսան ցվրվեց առանց մի բառ ասելու: Ես ասեցի, թե -այսօրվանից աշխարհը փոխվեց: Մնացած 3-4 հոգին նայեցին ինձ, գլխով տմտմբացրին ու սենյակը դատարկվեց:
Սա պետական հիմնարկ էր: Մասնավոր գործում առավել ևս, քաղաքականությունն արգելված է- իմացիր:
Լավ է Բիձ… ես ու իմ շրջապատը լավ էլ խոսում ու քրֆում էինք ու ենք …
Լավ է Բիձ… ես ու իմ շրջապատը լավ էլ խոսում ու քրֆում էինք ու ենք …
Մեֆ ջան, ես իմ տեսածն եմ ասում, դու քոնը: թող Ռամմերը մեջտեղներում իր ռասչետն անի:
Իսկ չես ասի, թե ում էիք /եք/քրֆում՞
Mephistopheles
03.01.2010, 23:49
Մեֆ ջան, ես իմ տեսածն եմ ասում, դու քոնը: թող Ռամմերը մեջտեղներում իր ռասչետն անի:
Իսկ չես ասի, թե ում էիք /եք/քրֆում՞
Բուշին ու նրա ադմինիստրացիային Բիձա ջան, էլ ու՞մ… դրանք առաջին անգամը չի որ նման բան են հենց այդ նույն շենքի նկատմամբ կազսմակերպել… CIA-ի րեպօրտ էլ կար որ նման բան նախապատրաստվում է… կամ չի կարդացել, կամ էլ կարդացել է ու ոչինչ չի արել… ամեն դեպքու 9/11-ից հետո ադմինիստրացիայի բոլոր քայլերը եղել էն իվնաս ԱՄՆ-ի որն էլեզրափակեց էկոնոմիկ տոտալ կոլապսը (դա էլ հենց ադմինիստրացիայի քաղաքականության հետևանք է… Կատրինան էլ վրեն)… Բուշը բոլոր ժամանակների ամենավատ ամերիկյան պրեզիդենտն է ճանաչվել, և սա արվել է հիմնվելով նրա ու նրա ադմինիստրացիայի գորճունեության վրա… վերջում էլ քեզ մի հատ թևավոր խոսք… "մեր իմպորտի մեծամասնությունը գալիս է արտասահմանից" Ջ. Բուշ
Բուշին ու նրա ադմինիստրացիային Բիձա ջան, էլ ու՞մ… դրանք առաջին անգամը չի որ նման բան են հենց այդ նույն շենքի նկատմամբ կազսմակերպել… CIA-ի րեպօրտ էլ կար որ նման բան նախապատրաստվում է… կամ չի կարդացել, կամ էլ կարդացել է ու ոչինչ չի արել… ամեն դեպքու 9/11-ից հետո ադմինիստրացիայի բոլոր քայլերը եղել էն իվնաս ԱՄՆ-ի որն էլեզրափակեց էկոնոմիկ տոտալ կոլապսը (դա էլ հենց ադմինիստրացիայի քաղաքականության հետևանք է… Կատրինան էլ վրեն)… Բուշը բոլոր ժամանակների ամենավատ ամերիկյան պրեզիդենտն է ճանաչվել, և սա արվել է հիմնվելով նրա ու նրա ադմինիստրացիայի գորճունեության վրա… վերջում էլ քեզ մի հատ թևավոր խոսք… "մեր իմպորտի մեծամասնությունը գալիս է արտասահմանից" Ջ. Բուշ
Էդքան բան ազատ քննարկում եք գործի տեղը՞:o Վտանգավոր շրջապատ է: Մեֆ ջան, զգույշ եղիր: :o
9/11-ից հետո իհարկե նա արեց հնարավոր մաքսիմալ- ավերիչը երկրի ու աշխարհի համար: Բայց ասել թե ռեփորթ կարդալուց հետո կարող էր մի բան անել, անիրական է: Ռեփորթում հո գրած չէր, թե կարտոնի դանակներով են գործը անելու՞:
Այ վնասը դու հիմա տես, թե էս մարիոնետկա սեվ տղեն ինչեր է անելու: Դրժեց իր խոստումը թե բժշկական քաղաքականության փոփոխությունների հաշվով թե արտաքին հարցերում: Իրեն հիմարի տեղ դրած ավելացրեց զորքերը աֆղանստանում, ու հիմա էլ սամալյոտի մեջ սպիչկա վառող երեխու պատճառով եմենն է մտցնելու կոշմարի մեջ: Գործընթացը տանում է արևմուտք- արևելք կրոնական պատերազմին- ի հեճուկս քրիստոնեության նախապապերի: :angry
Mephistopheles
05.01.2010, 08:58
Էդքան բան ազատ քննարկում եք գործի տեղը՞:o Վտանգավոր շրջապատ է: Մեֆ ջան, զգույշ եղիր: :o
9/11-ից հետո իհարկե նա արեց հնարավոր մաքսիմալ- ավերիչը երկրի ու աշխարհի համար: Բայց ասել թե ռեփորթ կարդալուց հետո կարող էր մի բան անել, անիրական է: Ռեփորթում հո գրած չէր, թե կարտոնի դանակներով են գործը անելու՞:
Այ վնասը դու հիմա տես, թե էս մարիոնետկա սեվ տղեն ինչեր է անելու: Դրժեց իր խոստումը թե բժշկական քաղաքականության փոփոխությունների հաշվով թե արտաքին հարցերում: Իրեն հիմարի տեղ դրած ավելացրեց զորքերը աֆղանստանում, ու հիմա էլ սամալյոտի մեջ սպիչկա վառող երեխու պատճառով եմենն է մտցնելու կոշմարի մեջ: Գործընթացը տանում է արևմուտք- արևելք կրոնական պատերազմին- ի հեճուկս քրիստոնեության նախապապերի: :angry
Մի բան էլ ավել Բիձ ջան, իմ շրջապատը բոլոր ճարտարապետ, ինժիներ ու արվեստագետներ են, դրանք բոլորն էլ լիբերալ են … իսկ Օբամայի հարցում ես ուրիշ կարծքի եմ… ճիշտն ասած ես նրա մասին մինչև հիմա էլ լավ կարծիքի եմ, բայց սա շատ ծավալուն թեմա է ու մեծ հաճույքով քեզ հետ կքննարկեի ուղղակի չգիտեմ ճիշտ թեմայում եմ քննարկելու թե չէ…
Համ էլ Նոր Տարիդ շնորհավոր Բռատ
ճիշտն ասած ես նրա մասին մինչև հիմա էլ լավ կարծիքի եմ, բայց սա շատ ծավալուն թեմա է ու մեծ հաճույքով քեզ հետ կքննարկեի ուղղակի չգիտեմ ճիշտ թեմայում եմ քննարկելու թե չէ…
Համ էլ Նոր Տարիդ շնորհավոր Բռատ
Քոնն էլ, Մեֆ ջան:
Հա Մեֆ ջան, համարյա թե միշտ նույնն է -էս երկրում հաճախ նախագահները լավ կարծիքով գալիս են, վատով գնում, քանի որ իրենք չեն որոշում ընդունողները, այլ նրանք, ովքեր նոր նախագահի կաբինետ մտնելուց հետո ներս են գալիս կողքի դռներից ու սովորացնում թե ինչն ինչոց է: Դրանով ամեն անգամ սկսվում և վերջանում է Мятежник пал- слава дракону հեքիաթ-ճշմարտությունը:
Եթե հանրապետական կեցվածքի մուղամբազ լիբերմանը դեմոկրատական կոնգրեսում ազգային անվտանգության և պետական հարցերի հանձնաժողով է ղեկավարում, նման խաղեր է տալիս ու մարսում, ապա ես այդպիսի նախագահին այլ կերպ, քան մարիոնետկա չեմ կարող ընկալել:
Հիմա կասես թե պառլամենտը անկախ է: Իհարկե, եղած ղեկավարներին նայում ես ու անկախությունը նակաուտ է անում:
Բիձա Հլը նայի ինչ եմ բերել? :)
Հարցազրույց արվեստի պատմության դոկտոր, հրապարակախոս Հաջի Նազենի Ղարիբյանի հետ
Ամփոփում ենք 2009 թվականը: Ինչպիսի՞ն էր այն, ըստ Ձեզ:
Եթե կարճ և ամբողջական բնորոշեմ, ապա կարող եմ ասել, որ 2009 թվականը Ռուսաստանի վերադարձի ակտիվ տարի էր: Ուղիղ 15 տարի առաջ` 94 թվականին, քաղաքագետ և մտածող Տիգրան Հայրապետյանն առաջին անգամ գրեց այն մասին, որ Ռուսաստանը վերադառնում է: Այն ժամանակ, ցավոք, միայն ինքն էր զգում Ռուսաստանի վերադարձը, քանի որ խորապես ուսումնասիրել էր` ինչ է կատարվում Ռուսաստանում և հասկացել էր այնտեղ կատարվող շրջադարձերը. ռեֆորմատորները փոխարինվում էին կայսերապաշտներով: Փաստորեն 94-ից մինչև այսօր Ռուսաստանը կամաց-կամաց վերադառնում է: 2009 թվականի ամբողջ ընթացքում զգացել եմ Ռուսաստանի շունչը, լսել եմ այդ արջի թաթերի ձայնը և նույնիսկ բերանի հոտը թե Հայաստանում, թե տարածաշրջանում: Իմ կարծիքով, դա արտահայտվում էր թե մեր ներքին և թե արտաքին քաղաքականության մեջ:
Ռուսաստանի արագացված վերադարձը ես պայմանավորում եմ աշխարհում կատարվող փոփոխություններով` Ամերիկայի նախագահական ընտրությունները և դրա հետ կապված Ամերիկայի քաղաքական կուրսի փոփոխությունը, Եվրոպայում, Հեռավոր և Միջին Արևելքում, Միջին Ասիայում տեղի ունեցող գործընթացները և վերջապես համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամը ... այդ բոլորն անմիջականորեն կապված են մեր տարածաշրջանի հետ և նրանում ազդեցության գերակայության խնդրի հետ: Եթե Ռուսաստանի Կայսրության նախկին սահմանները Արաքս գետով էր վերջանում, ապա այդ սահմանի կրկին վերադարձի ճանապարհին տարածաշրջանում կա Վրաստան և Ադրբեջան: Ամենավերջին իրադարձությունները հիմք են տալիս հասկանալու, որ Ռուսաստանն ակտիվ աշխատանք է կատարում Ադրբեջանին իր կողմը “քաշելու” ուղղությամբ: Մենք տեսանք, որ Ադրբեջանը սկսել է ինչ-որ հակաամերիկյան թեթև արտահայտություններ անել այն բանից հետո, երբ Ալիևը հանդիպել է Մեդվեդևի հետ:
Անցած դարասկզբին Կարմիր բանակը մտավ Ադրբեջան, գրավեց Բաքուն, հետո մտավ Հայաստան, որ այդտեղից գնա Վրաստան: Այդպես երեք հանրապետությունները փլվեցին և խորհրդայնացվեցին: Այս անգամ ես կարծում էի` դա Վրաստանով է լինելու. սկզբում “փլվելու” է Վրաստանը, հետո Հայաստանը, հետո էլ Ադրբեջանը: Հիմա սկսում եմ կասկածել, որ ըստ երևույթին ամեն ինչ նույն սցենարով է գնում: Հայաստանը անմիջական սահման չունի Ռուսաստանի հետ, և Ռուսաստանի վերադարձը կամ պետք է Վրաստանով լինի, կամ Ադրբեջանով: Այստեղ ուզում եմ հատուկ ընդգծել` մեր տարածաշրջան ասելով պետք չէ հասկանալ միայն Հարավային Կովկասը: Ես հիմա տեսնում եմ, որ բոլորը կենտրոնացել են Հարավային Կովկասի վրա: Բայց դա Մերձավոր Արևելքն է, որի մեջ մտնում է և Հարավային Կովկասը, և Փոքր Ասիան, և Իրանը:
Վերջին քսան տարում այս տարածաշրջանում հեգեմոն դեր փորձում է նվաճել Թուրքիան, ու թեև սկզբունքորեն պրոբլեմատիկ երկիր է և չի կարող տարածաշրջանում խաղաղարարի դեր կատարել, բայց հիմա անընդհատ լսում եմ, որ փաստորեն և ամերիկացիները, և ռուսները թողնում են, որ Թուրքիան տարածաշրջանում մեծ խաղացող առաջատար երկիր դառնա: Եթե Բուլգակովի խոսքերով ասենք` Անիչկան ձեթն արդեն թափել է, իհարկե, ի դժբախտություն մեզ: Այսինքն` 2009-ին ռուսները և թուրքերը կրկին քաղաքական համաձայնության են եկել, իսկ պատմությունից մենք գիտենք, որ երբ ռուսներն ու թուրքերը համաձայնության են գալիս, հայերի համար սովորաբար վատ է լինում:
“Հայաստանի համար վատ է լինելու” ասելով` ի՞նչ ի նկատի ունեք, տարածքների հանձնո՞ւմ, պետականության կորո՞ւստ:
Կարող է լինել և մեկը, և մյուսը, կարող է նույնիսկ լինել նոր ցեղասպանություն (ընդ որում, ցեղասպանության տարբեր արտահայտություններ կան), կարող է լինել պատերազմ, կարող է լինել նոր ճակատի բացում` ասենք Ջավախքում: Ի վերջո, պետականության, անկախության, տարածքների կորուստ…
Այստեղ Ամերիկան ի՞նչ դերակատություն ունի:
Հարցն էլ հենց դա է` ռուսները թուրքերի հետ համաձայնության են եկել, հիմա շատ կարևոր է հասկանալ` ռուսներն ամերիկացիների հետ ինչպես են համաձայնության եկել: Ռուսների այս արագաքայլ գալը հասկացնում է, որ ինչ-որ բան կա, որ նրանց ստիպում է տարածաշրջանում վերանվաճել նախկին ստատուս քվոն, որը կար մինչև սառը պատերազմի ավարտը: Նշանակում է` Եվրոպան և Ամերիկան էլ այստեղ խնդիրներ ունեն լուծելու: Օրինակ`այդքան չարչրկված ”Նաբուկո” ծրագիրը… սա հենց այնպես ծրագիր չէ, եվրոպացիների համար շատ կարևոր է Ռուսաստանի ազդեցությունից դուրս գալը: Բայց ռուսների համար դա ճակատագրական կարող է լինել, որովհետև ռուսական պետությունն այսօր գոյատևում է իր գազի վաճառքի շնորհիվ: Կոպիտ ասած` իրենք նստած են գազի վրա: Գազը տակից հանեցիր, այդ երկիրը փլվում է:
Դա արտաքին քաղաքականության առումով, իսկ ներքին կյանքում Ռուսաստանի գալը Հայաստան զգում եմ այն պարզ պատճառով, որ երբեք Երևան քաղաքում այդքան շատ ռուսախոսություն չեմ լսել, ինչ վերջին մեկ տարվա ընթացքում: Յուրաքանչյուր երեք հայից մեկը ռուսերեն է խոսում: Ես այդպիսի միտում նույնիսկ Սովետական Միության ժամանակ չեմ նկատել:
Շատերը, սակայն, նկատում են, որ հակառակը, անգլախոս ենք դարձել:
Բոլորովին: Խնդիրը ռուսախոսների բացահայտ ջրի երես դուրս գալն է և բացահայտ ցույց տալը, որ իրենք ռուսախոս են, անգամ նրանք, ովքեր չեն տիրապետում լեզվին, փորձում են խոսել: Երկրորդ կարևոր փաստը, որ հասցրել եմ արձանագրել. դեռ երեք տարի առաջ պաշտոնական և պետական բոլոր վայրերում տվյալներ լրացնելիս հարցնում էին անուն, ազգանունը: Վերջին տարում անհնար է որևէ փաստաթուղթ լրացնել առանց հայրանունի: Բանը հասել է նրան, որ օրինակ`թիվ 8 պոլիկլինիկայում դռների վրա գրված է` բժիշկներին խնդրում ենք դիմել անուն հայրանունով: Ես այդպիսի աբսուրդի նույնիսկ Սովետական Միության տարիներին չեմ հանդիպել: Կներեք, բայց սա արդեն աղաղակում է գաղութատիրության վերադարձը:
Անկեղծ ասած, չկա մի օր, որ ես մի քանի անգամ դեժավյու չապրեմ: Ես ինձ անընդհատ “բռնում եմ” այն մտքի վրա, որ ես ապրում եմ Սովետի օրոք:
Փաստորեն մոտենում ենք անկախության կորստի՞ն:
Իհարկե, որովհետև անկախությունը սահման չէ, հիմն չէ, բանակ չէ, գերբ չէ, դրոշ չէ… անկախությունը հոգեբանություն է, գիտակցություն, կեցվածք, որը նաև դրսևորում պետք է ունենա ամենօրյա մանրուքներում:
Իսկ հիմա ռուսները գալիս են, և մենք էլ չենք դիմադրում, որովհետև դեռ հսկայական շերտ կա Հայաստանում, որը փոխանակ մտածելու` Հայաստանի վատ վիճակի պատճառների և դրանց լուծումների մասին, ասում է` այ, Սովետի ժամանակ լավ էր: Սովետական Միության տարիներն այսօր դարձել են հեքիաթային նոստալգիա:
Երրորդ կարևոր փաստը, որ ես տեսնում եմ, արդեն Ռուսաստանի կողմից է իրականացվում` թե ինչպես են աշխատում իրենց վերադարձի վրա` այդ քարոզին հսկայական ֆինասական միջոցներ տրամադրելով: Անցնող տարվա ընթացքում արդեն չեմ հիշում, թե քանի անգամ եմ հանդիպել Ռուսաստանին և ռուս-հայկական եղբայրությանը նվիրված միջոցառումների ազդագրերի: Երեք ամիս առաջ էլ հրավիրված էի իմ ռուս գործընկերոջ գրքի շնորհանդեսին, որը կազմակերպված էր Ռուսաստանի դեսպանության կողմից և անցկացվում էր Ակադեմիայի կլոր սրահում: Եվ թեև գիրքը նվիրված էր քրիստոնեությանը և իր բովանդակային կողմով որևէ կապ չուներ այսօրվա հետ, բայց ինձ զարմացրեց ռուսական դեսպանության ողջ կազմով այնտեղ ներկա գտնվելը: Հետաքրքիր էր, որ գրքի մասին խոսակցությունը տևեց 20 րոպե, մնացած 1,5 ժամը նվիրված էր բրեժնևյան տարիների հոտ փչող հայ և ռուս ժողովուրդների հավերժ բարեկամության մասին ելույթներին, թե ինչպես են ռուսները հայերին փրկել թշնամիներից` թուրքերից, պարսիկներից, թե ինչպես այսօր դավաճաններ կան, որոնք Ռուսաստանի դեմ են խոսում և այլն: Այդ մասին ելույթ ունեցան թե ռուսները և թե հատկապես հայերը: Ես ինքս ինձ անընդհատ հարցնում էի` տեր Աստված, այս ո~ւր եմ ընկել:
Առանց ռուսների հետ բարեկամության` ի՞նչ է մեզ սպասվում կամ սպառնում:
Խնդիրը բարեկամությունը չէ: Այստեղ պետք է հստակ տարբերակել բարեկամությունը, դաշնակցությունը ենթակայությունից, գաղութացումից, ստրկությունից. դրանք տարբեր բաներ են: Իսկ հիմա Ռուսաստանի գալը անմիջականորեն սպառնում է մեր անկախությանը: Անկախությունը ցանկացած ազգային ինքնագիտակցություն ունեցող հասարակության լավագույնս ծաղկման և զարգացման գրավականն է: Եթե դու չունես անկախություն, դու չես կարող լիարժեք զարգանալ: Սա մի բան է, իսկ մի այլ բան է ունենալ ռազմավարական դաշնակից: Իսկ մենք այս տարվա ընթացքում տեսանք, թե ինչպիսի ռազմավարական դաշնակից է Ռուսաստանը, որ Երևանում թուրքերի հետ բանակցեց` փաստորեն մեզ թիկունքով շրջված:
Ըստ Ձեզ, ի՞նչն է պատճառը, որ հավասարը հավասարի նման չեն ընդունում, որ դնում են փոքր եղբոր տեղ, որի խոսքն արժեք չունի: Ո՞րն է պատճառը:
Պատճառն այն է, որ մենք դեռ չենք կարողացել կայացնել մեր երրորդ հանրապետությունը:
20 տարում ի՞նչ կարելի էր անել, որ չարեցինք:
Կարելի էր գոնե հասարակական, քաղաքական ինստիտուտներ ստեղծել, որոշ բաներ ինստիտուցիոնալացնել, որպեսզի կարողանայինք մեր ոտքերի վրա կանգնել և անկախության ճանապարհով քայլեր անել, այսինքն` ստեղծել սեփական ինստիտուտները, միտքը, ռազմավարությունը, մշակել քաղաքականություն, հետազոտական կենտրոններ, որոնք, ցավոք, չարվեցին:
Հիմա եթե ամփոփեմ տարին` թեև Հրանտն ասում էր` միակ բանը հայ-թուրքական բանակցությունների նախաձեռնությունն էր Հայաստանի կողմից, ես կասեի` ոչ, որովհետև հայ-թուրքական բանակցություններն էլ մեր նախաձեռնությունը չէին: Եթե դա լիներ Հայաստանի ինքնուրույն քաղաքականությունից եկող ինքնուրույն նախաձեռնություն, մենք այդ նախաձեռնության շարունակությունը կտեսնեինք արձանագրության ստորագրումից հետո էլ: Այնպիսի տպավորություն է` կարծես այդ հայ-թուրքական արձանագրությունները ոչ միայն մեր երկրին չեն վերաբերում, այլև նույնիսկ մեր հարևան պետությանը չեն վերաբերում` ասենք Կամբոջան չգիտեմ ում հետ բարեկամության պայմանագիր է ստորագրել: Այսօր ամբողջ հայ-ժողովուրդը, քաղաքական, հասարակական, մտավորական էլիտան նստած սպասում է, թե հետո ինչ է լինելու: Նախաձեռնողականության իսպառ բացակայություն: Սպասում են, թե Ամերիկան, Ռուսաստանն ինչ կասեն, որ անեն, Թուրքիայի խորհրդարանը կվավերացնի՞, թե ոչ, որ ըստ այդմ էլ շարժվեն: Իսկ մի՞թե հնարավոր չէ նրանց խորհրդարանը չհաստատի, իսկ մերը հաստատի կամ հակառակը: Չէ՞ որ մենք ենք հայտնվել թակարդում և մենք պետք է ճգնենք ելքեր որոնելու վրա: Այսպիսի հանցագործ անգործությունը շատ թանկ է նստելու մեզ վրա: Ուրեմն նշանակում է` մենք իզուր ենք այդ մարդկանց փող տալիս… չէ՞ որ ես իրենց իմ հարկի միջոցով փող եմ տալիս, որ իմ փոխարեն իմ երկրի անկախ քաղաքականությունն իրականացնեն: Հայաստանը պետք է կենտրոնացնի, կոնսոլիդացնի, գործի դնի եղած քաղաքական միտքը, ռեսուրսները, մտածողներին:
Նոր տարում ի՞նչ եք մաղթում:
Մաղթում եմ իմաստնություն, վերադարձ առ Աստված, վերադարձ առ այն արժեքները, որոնք կորցել ենք, քանի որ այդ արժեքների վերադարձի միջոցով էլ գուցե մենք կարողանանք մեջքներս ուղղել և հասկանալ` ընդհանրապես ինչ դեր ենք կատարում, ինչի համար ենք, ինչ ենք անելու, ուր ենք գնալու: Ամենաշատը ցանկանում եմ խոհեմություն, որովհետև 2010-ն ինձ համար ոչ միայն հայ-թուրքական կամ հայ-ադրբեջանական, այլ նաև հայ-վրացական տարի է լինելու: Մենք 2-րդ Ղարաբաղ իրավունք չունենք ունենալու, քանի որ և որպես պետություն, և որպես ազգ մեր վերջն իրոք կգա:
ԶՐՈՒՑԵՑ ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆԸ
Հ.Գ. Բիձ քանի դու քո վերջնական ՀԱ-ն չես ասել, ես չեմ կարողանում առաջ գնալ, տոռմուզ ես անում: :))
Նեղություն քաշի էս էլ կարդա էլի: Մի շնչով գնում ա
http://ustahrant.wordpress.com/2009/10/31/paxmel1/
http://ustahrant.wordpress.com/2009/10/31/paxmel2/
http://ustahrant.wordpress.com/2009/10/31/paxmel3/
Բիձ ջան մեր օֆիսում քաղաքականությունը արգելված չէ: Մեր ֆիրմայի տերը հիասթափված դաշնակա ու աջ ու ձախ քֆրտում ա համ Սերժին, համ տեղի դաշնակններին: Մեր մոտ նույնիսկ մարտի մեկի թեման փակ չի:
Էտ դոդոներին ու լիպչիկներին որ անընդհատ վկայակայակոչում ես, ապեր իրենք մեծ հաշվով գողականաով էլ են կզած Մոսկվայից եկող ԿԳԲ-ի ագենտ գողերի տակ: Այստեղի ներքին ռազբորկեքը հարթելու համար էլի ռուսաստանից չգիտեմ ինչ գողա գալիս որպես հեղինակություն, որպես վերադաս իշխանություն, որ իտոգ տա...ԷԼ ինչ ասեմ: Եթե էլի համաձայն չես գալիս եմ ԱՄՆ ու էտ քո վրա շատ թանկ կնստի: Պետք ա տանես "Գառնի", "Գեղարդ", "Սևան"...:))
Բիձ ջան մեր օֆիսում քաղաքականությունը արգելված չէ: Մեր ֆիրմայի տերը հիասթափված դաշնակա ու աջ ու ձախ քֆրտում ա համ Սերժին, համ տեղի դաշնակններին: Մեր մոտ նույնիսկ մարտի մեկի թեման փակ չի:
Էտ դոդոներին ու լիպչիկներին որ անընդհատ վկայակայակոչում ես, ապեր իրենք մեծ հաշվով գողականաով էլ են կզած Մոսկվայից եկող ԿԳԲ-ի ագենտ գողերի տակ: Այստեղի ներքին ռազբորկեքը հարթելու համար էլի ռուսաստանից չգիտեմ ինչ գողա գալիս որպես հեղինակություն, որպես վերադաս իշխանություն, որ իտոգ տա...ԷԼ ինչ ասեմ: Եթե էլի համաձայն չես գալիս եմ ԱՄՆ ու էտ քո վրա շատ թանկ կնստի: Պետք ա տանես "Գառնի", "Գեղարդ", "Սևան"...:))
Այ էդ գործ ա: Դու արի, գառնի գեղարդ էլ, հլա խաշն էլ կգումարեմ: Արդեն թոշակի եմ, ավելորդ մեքենա էլ կա, քո քեֆին կֆռֆռաս:
Կարդացել եմ այդ հարցազրույցը ևս: Չեմ կարողանում տեղը բերեմ էդ աղջկան: Ոնց հասկանում եմ պետք է որ Տիգրան Հայրապետյանի հետ ինչ որ կապ ունենա:
Ի տարբերություն Տիգրանի, մտքերը հատվածային են, առանց բավարար հիմնավորման:
Ժողովուրդ ջան ՈՒկրաինայում բացել են ԽՍՀՄ-ի արխվները: Ման եմ գալիս չեմ գտոնում: Կարողա ինչ-որ մեկը գիտի որտեղ կա էլեկտրոնային տարբերակը: ԶԼՄ-ներում գրված է որ կա...
Բիձա? Հլը նայի ինչ եմ բերել? :)
Հարցազրույց արվեստի պատմության դոկտոր, հրապարակախոս Հաջի Նազենի Ղարիբյանի հետ
ԶՐՈՒՑԵՑ ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆԸ
Հ.Գ. Բիձ քանի դու քո վերջնական ՀԱ-ն չես ասել, ես չեմ կարողանում առաջ գնալ, տոռմուզ ես անում: :))
Նեղություն քաշի էս էլ կարդա էլի: Մի շնչով գնում ա
http://ustahrant.wordpress.com/2009/10/31/paxmel1/
http://ustahrant.wordpress.com/2009/10/31/paxmel2/
http://ustahrant.wordpress.com/2009/10/31/paxmel3/
Ռամեր ջան, Կարդացի, համաձայն չեմ իր կարծիքներին ու ահա թե ինչու:
Ես կարծում եմ, որ Հայ թուրքական խաղերի հիմնական ֆակտորները հետևյալներն են:
1-Սերոժի ոչ-լեգիտիմությունը ու իր լայնամասշտաբ նարցիսիզմը, քաղաքական մտածելակերպի սահմանափակությունը: Անձնական կոմպլեքսների առումով Սերժը անգերազանցելի է: Այս առումով Ռոբը Սերժի համեմատ հրեշտակ է:
2-ֆակտորը դա թուրքերին եվրոմիացման գրործնթացից շեղելն է: Եվրոպացիք թուրքերին առաջարկել են, թե արի քեզ փեշքեշ տանք Հայաստանը, գնա միացի քո թուրանին, դարձի գերտերություն, բայց մեզանից ձեռ քաշի: Դրա համար էլ գործը «կպցվեց» Շվեյցարիայում:
3- Ռուսաստանը հաստատ տեղյակ է Եվրոմիության այս մոտեցմանը, բայց քանի որ շատ թույլ վիճակում է կովկասյան ուղղությամբ, ստիպված խառնվում է այս հարցերին, իբր դրական միջնորդ, բայց իրականում սրտից արյուն է կաթում և այս գործում համ աչքին է խփելու, համ ունքին:
4- Հայաստանի պետականության զգացողության բացակայությունը թե ժողովրդի, և թե իշխանության աշխարհընկալման մեջ: Դա ոչ թե ռուսի միջամտության հետևանք է, այլ մեր գենետիկայի: Հայաստանյան պաշտոնյան և ձեռներեցը հանդես են գալիս որպես մակաբույծներ: Նրանց ձեռնտու է տեր ունենալն ու այդ տիրոջ վրա պարազիտելը: Հենց դա է պատճառը, որ հայաստանը չի էլ ուզում դառնալ սուվերեն, որպեսզի պարազիտիզմը կարողանա շարունակել:
Նույնիսկ նախագահն ու վարչապետն են իրենց համարում պաշտոնյա, այլ ոչ թե պետական գործիչ:
4- Հայերի մեծամասնությունը պատրաստ է իր տղային միլիցա սարքել, որ պարազիտի ուրիշների վրա: Այս մենթալիտետի մարդկանցից ինչ ենք ուզում՞
Վերդառնալով բուն նյութին- Ռուսաստանի միջամտությանը մեր հարցերին, ընդունենք, որ կանգնած ենք մեծ կորուստների շեմին: Այս նոր փոսը չընկնելը կախված է միայն մեզանից ու ռուս, թուրք այստեղ դեր չունեն: :ok
Mephistopheles
07.01.2010, 14:15
Ռամեր ջան, Կարդացի, համաձայն չեմ իր կարծիքներին ու ահա թե ինչու:
Ես կարծում եմ, որ Հայ թուրքական խաղերի հիմնական ֆակտորները հետևյալներն են:
1-Սերոժի ոչ-լեգիտիմությունը ու իր լայնամասշտաբ նարցիսիզմը, քաղաքական մտածելակերպի սահմանափակությունը: Անձնական կոմպլեքսների առումով Սերժը անգերազանցելի է: Այս առումով Ռոբը Սերժի համեմատ հրեշտակ է:
2-ֆակտորը դա թուրքերին եվրոմիացման գրործնթացից շեղելն է: Եվրոպացիք թուրքերին առաջարկել են, թե արի քեզ փեշքեշ տանք Հայաստանը, գնա միացի քո թուրանին, դարձի գերտերություն, բայց մեզանից ձեռ քաշի: Դրա համար էլ գործը «կպցվեց» Շվեյցարիայում:
3- Ռուսաստանը հաստատ տեղյակ է Եվրոմիության այս մոտեցմանը, բայց քանի որ շատ թույլ վիճակում է կովկասյան ուղղությամբ, ստիպված խառնվում է այս հարցերին, իբր դրական միջնորդ, բայց իրականում սրտից արյուն է կաթում և այս գործում համ աչքին է խփելու, համ ունքին:
4- Հայաստանի պետականության զգացողության բացակայությունը թե ժողովրդի, և թե իշխանության աշխարհընկալման մեջ: Դա ոչ թե ռուսի միջամտության հետևանք է, այլ մեր գենետիկայի: Հայաստանյան պաշտոնյան և ձեռներեցը հանդես են գալիս որպես մակաբույծներ: Նրանց ձեռնտու է տեր ունենալն ու այդ տիրոջ վրա պարազիտելը: Հենց դա է պատճառը, որ հայաստանը չի էլ ուզում դառնալ սուվերեն, որպեսզի պարազիտիզմը կարողանա շարունակել:
Նույնիսկ նախագահն ու վարչապետն են իրենց համարում պաշտոնյա, այլ ոչ թե պետական գործիչ:
4- Հայերի մեծամասնությունը պատրաստ է իր տղային միլիցա սարքել, որ պարազիտի ուրիշների վրա: Այս մենթալիտետի մարդկանցից ինչ ենք ուզում՞
Վերդառնալով բուն նյութին- Ռուսաստանի միջամտությանը մեր հարցերին, ընդունենք, որ կանգնած ենք մեծ կորուստների շեմին: Այս նոր փոսը չընկնելը կախված է միայն մեզանից ու ռուս, թուրք այստեղ դեր չունեն: :ok
մի երկու վերապահում Բիձա ջան…
2-րդ կետի պահով ոչ թե Հայաստանն են տվել այլ Ղարաբաղի շրջակայքը (գուցեև Ղարաբաղը) և ցեղասպանության հարցով գնացել են "պերերիվի" , փոխարենը թուրքիան ամեն ինչ կանի որ մնա "աշխարհիկ"… եվրոմիանալը կմնա մոտակա հորիզոնի վրա…
առաջին 4-րդ կետի համաձայն եմ,բայց ոչ գենետիկ այլ արմատացած ազգային բնավորությունը որը կարելի է փոխել…
երկրորդ 4-րդ կետի հետ լրիվ համաձայն եմ
Մեֆ, նամակ էի գրել-պատասխան չկա: Երևի նոր վերսիային դեռ չենք տիրապետում: Գնում ես էջի վերևի "Ձեր տեղեկացումները" -կգտնես::)
ՇՐԻՇԱԿԱՑՈՒՄ
Գեներալատիպ մեծ գրողներ,
Գրողի տարած գեներալներ,
Կիսագողական ոստիկաններ
Եվ նմանատիպ դեպքի վայրեր...
Ռուբեն Հախվերդյան
Սիրելի ընթերցող, իհարկե, տարվա իմ այս առաջին հրապարակմամբ պարտավոր էի շնորհավորել բոլորիդ` Ամանորի եւ Սուրբ ծննդյան առթիվ, սակայն դրանք խեղդվեցին 2008-ի նահանջ տարվա փետրվարի 29-ի գիշերում եւ այդպես էլ չբացված գարնան աղջամուղջում: Տոներ կլինեն, երբ Հայաստանում վերջապես ժամանակը վերստին մտնի իր շավղի մեջ: Ուստի մաղթանքս տարուց ավել ձգված գարնան գալն է, մեր երկրի վրա Արեւի ծագումը:
Միայն ժամանակը չէ, որ դուրս է սայթաքել իր շավղից: Հայաստանում ամեն բան է խառնված: Գրող Կաֆկան էլ, մեր Ռուբեն Հախվերդյանի պես, մի պատմվածք ունի հիբրիդ կենդանու մասին. ասես Հայաստանի ներկա էլիտայի մասին լինի: Բայց ավելի պարզ. եթե ձեզանից որեւէ մեկը շուն է պահում, ապա նրանից ակնկալում է, որ հաչի եւ զգուշացնի, պահպանի գող ու հարամուց: Եթե ձեզանից որեւէ մեկը կատու է պահում, ապա ակնկալում է, որ նա մլավի կամ մուկ որսա: Եվ դուք, բնականաբար, սիրում եք ձեր շանն էլ, կատվին էլ, քանի որ շունը շուն է, իսկ կատուն` կատու: Դե, պատկերացրեք, որ ձեր շունը ոչ թե հաչում է, այլ մլավում, ոչ թե պահպանում է, այլ կատվի նման կտուրներին քոնթի գալիս: Պատկերացրեք, որ թեեւ մկները վխտում են շուրջը, ձեր կատուն շան պես հաչում է ու խածոտում ձեր հյուրերին: Արդյո՞ք դուրս չեք շպրտի այդպիսի կատվաբարո շանը` ասելով. «Եթե ինձ կատու պետք լիներ, ես կատու կպահեի»: Արդյո՞ք դուրս չեք շպրտի շնաբարո կատվին` ասելով. «Եթե ինձ շուն պետք լիներ, ես հենց շուն կպահեի»: Եվ մի՞թե դուրս վռնդելուց հետո ձեր շնաբարո կատվին եւ կատվաբարո շանը` դուք շահագրգռություն կունենայիք նոր շնակատու եւ կատվաշուն ձեռք բերել: Իսկ ինչու՞ է թվում, որ պահելու արժանի են գործ տվող սուտ-գողականները, գողականի լեքսիկոնն անեքսիայի ենթարկած ներկա կամ նախկին ոստիկանները, ծակ-թմբկահար կուսգործիչները, ռուսամիտ հայ ազգայնականները, քաղաքաբնակ ձեւացող գեղջուկները կամ աթարի բույրի մասին թանկաներ հյուսող ասֆալտի փոշիները... Իսկ եթե մի օր հանկարծ գործ տվող սուտ-գողականը հանդիպի իսկականի՞ն, կիսագողական ոստիկանը հանդիպի պրոֆեսիոնալի՞... Այնտեղ կլինի լաց եւ կրճտումն ատամների: Այդ պռատ հիբրիդների բնազդային առաքելությունն ամեն բան լղոզելն է, արժեքները խեղելը, ինֆուզորիայի իրենց կանոնները պարտադրելը, իսկ որ ամենից սոսկալին է` սադրելը, իրենց տեղում գտնվող նատուրալներին` պռատների իրենց շրիշակային դաշտ մարտի տանելը: Այդ մասին իմաստուն հրեաները զգուշացրել էին դեռ հազարամյակներ առաջ` զգուշացե՛ք Քամի սերնդի գայթակղությունից:
Պարոն Քոչարյանը գիրք կարդացողներին ծաղրեց հենց համալսարանում, ռեկտորի ներկայությամբ, լեփ-լեցուն դահլիճում. եղան որոտընդոստ ծափահարություններ: Այդպես գոնե գիտեինք, թե ինչ տեսակի հետ գործ ունենք թե՛ համալսարանում, թե՛ նախագահականում: Համենայնդեպս, դա ավելի ազնիվ էր, քան այն, երբ պարոն Սարգսյանը հրապարակավ ինքն իրեն բանասեր է անվանում, նույնիսկ կոստյում է հագնում: Իշխանության օրինակը պարզապես ավելի ցցուն է, թե չէ` նույն ուզուրպացիան, լղոզումն ու շրիշակացումն է ամենուր:
Զգուշացված էր նաեւ, թե չար ծառը բարի պտուղ տալ չի կարող: Եվ կասկածելի է դառնում նպատակի բարությունը, երբ Տաճարի անկյունաքարի տեղում համատարած կիսագողական ոստիկանների ու այլազան հիբրիդների շարանն է ցեմենտվում: Իսկ որ նպատակն արդարացնում է միջոցները, համոզված էր Իոսիֆ Վիսարիոնովիչը: Իհարկե, նրան ժամանակավորապես հաջողվեց ստեղծել շատ մեծ մի կայսրություն, որ իրավամբ կոչվեց Չարիքի, բայց չէ՞ որ դա էլ «անհետ կորել, անցել է չար մշուշի պես»: Ռուս պայծառագույն մտավորականները, որ հաջողել են մտնել գիտության այնպիսի խորքեր, որ մարդկային երեւակայությունից անդին է թվում, ցավոք, երբեւէ հարց չտվեցին, թե ինչպե՞ս պատահեց, որ այդ բոլոր ստալիններն ու բերիաները բացառապես ծայրագավառներից էին եւ պահնորդական գործակալներ: Մի՞թե օրինաչափություն չէ սա: Այդ համառ, կրակում չվառվող ու ջրում չթրջվող տեսակը կա՛մ դուրս մղեց ռուս ազնվականությանը, կա՛մ հասցրեց այն խելագարությանը, որ «Վարտիքավոր ամպի» հեղինակն անկեղծորեն սկսեց ոտանավորներ գրել խորհրդային անձնագրի մասին: Առավել խելոք է նա, ով սեփական սխալների վրա սովորելու փոխարեն, դասեր է առնում ուրիշների սխալներից: Թեեւ մեր սխալները լիուլի կբավեին աշխարհի ամենաիմաստուն ազգը լինելու համար:
ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
Պահպանողական կուսակցության նախագահ
ՇՐԻՇԱԿԱՑՈՒՄ
Գեներալատիպ մեծ գրողներ,
Գրողի տարած գեներալներ,
Կիսագողական ոստիկաններ
Եվ նմանատիպ դեպքի վայրեր...
Ռուբեն Հախվերդյան
Ռուս պայծառագույն մտավորականները, որ հաջողել են մտնել գիտության այնպիսի խորքեր, որ մարդկային երեւակայությունից անդին է թվում, ցավոք, երբեւէ հարց չտվեցին, թե ինչպե՞ս պատահեց, որ այդ բոլոր ստալիններն ու բերիաները բացառապես ծայրագավառներից էին եւ պահնորդական գործակալներ: Մի՞թե օրինաչափություն չէ սա: Այդ համառ, կրակում չվառվող ու ջրում չթրջվող տեսակը կա՛մ դուրս մղեց ռուս ազնվականությանը, կա՛մ հասցրեց այն խելագարությանը, որ «Վարտիքավոր ամպի» հեղինակն անկեղծորեն սկսեց ոտանավորներ գրել խորհրդային անձնագրի մասին: Առավել խելոք է նա, ով սեփական սխալների վրա սովորելու փոխարեն, դասեր է առնում ուրիշների սխալներից: Թեեւ մեր սխալները լիուլի կբավեին աշխարհի ամենաիմաստուն ազգը լինելու համար:
ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
Պահպանողական կուսակցության նախագահ
Ռամեր ջան ընդգծել ես գավառներից լինելու հատվածը, Ես էլ ընդրծեցի այդ մտքի շարունակությունը, և իմաստալից եմ համարում հենց այդ շաղկապված մտքերի քննարկումը:
Իմ կարծիքով էս հարցը պատմականորեն բացահայտված է: Գասկոնացին քեզ օրինակ:
Հասարակության մեջ միշտ էլ կան 1-առաջ գնալու /կարիերայի առումով/ մոլուցքով համակված ու ոչ մի քայլի առջև չկանգնող, իրականում հասարակությունից դուրս կանգնածներ ու 2- եղածից դժգոհող, բայց հասարակության պոչից կպած նորմալներ:
Այն, որ հեղափոխական իրադրություններում տականքն է ելնում ջրի երես, կապված է հենց այս բևեռների անհամատեղելիության հետ:
Մինչ հեղափոխությունը տականքը հենց տականք է, անբան, չտես, անգրագետ, նախանձ, անկիրթ, անընդունակ, մի խոսքով եղած հասարակական արժեքներից ֆիզիկապես ու հոգեպես անչափ հեռու բայց իրականում իր կյանքից գոհ: Դրանք շատ ավելի շատ են գյուղերում, ծայրամասում, քան քաղաքում: Նորմալներն էլ քաղքի տղերք են, արվեստներ քննարկող, լավ ապրող, , բայց իրականում մամայի բալաներ ու կյանքից դժգոհ: Դրանք կդժգոհեն պետությունից, եթե իրենց կոֆեն հանկարծ սառը լինի, կամ ընկերը մի քիչ ավելի լավ նկար նկարի, կամ հարևան երկիրը ծամոն ու ջինս հագնի իսկ ինքը ժիգուլի քշի: Կապ չունի, որ "տականքը մի ռուբլի էլ չունի":
Մամայի բալաների դժգոհության ալիքով բարձրացած հեղափոխական ալիքը հայտնի սխեմայով - շուտով դառնում է տականքների խարախճանքի ասպարեզը ու կախված հասարակության այլևայլ հատկություններից ունենում ենք կամ պրիբալտների, կամ վրացիների, կամ էլ ռուս ու հայի ֆինալը:
Հայի դեպքում իշխանությունը բացառապես տականքի ձեռքում է, ռուսի մոտ -հիմնականում տականքի, վրացու մոտ հայրենասիրական լոզունգներով ֆռֆռցաղ թիթիզ սուտասանի, պրիբալտների դեպքում- հիմնականում նորից նորմալների:
Ինչու մեզ մոտ տականքը ամբողջովին գրավեց դաշտը՞: Նույնիսկ սկզբնապես, երբ ղարաբաղ կոմիտեն իշխանություն վերցնելով պաշտոններ էր բաժանում, արդեն նկատելի էր գավառից եկած ամուր ատամնավորների ճնշումը: Անգրագետ Սամվել Գևորգյանը դարձավ Մաս-մեդիայի կուրատոր, կոֆե խմող Վանոն զաստավիտով վերցրեց ոստիկանությունը: Այսինքն իր մեջ գոյատևով երկու բնազդներից հաղթեց մանկականը- ավելի ամուր նստածը: Նրա մեջ արթնացել էր ուրիշներին կզացնող գեղացին, որը և գրավեց դիրքը, բայց Վանոն նաև մնաց հակասական, որովհետև մի օր նրա մեջ գործում էին գյուղացու, մյուս օրը քաղքի տղու սկզբունքները:
Ովքեր չդիմացան գեղցիների խաղերին ոչնչացվեցին /Համբարձումը/: Լեվոն ներքին խաղերի զաստավիտով ձեռ քաշեց:
Իսկ ինչու հենց Վանոն դառավ նորերի թիրախը՞: Որովհետև սրանք գիտեին, որ եղածների մեջից Վանոն միակն է, որը կրկնակի հասարակական գիտակցության, ժառանգության կրող է- համ իրենց ոհմակից է, համ մամայի բալաների թիմից : Հենց Վանոն կարող էր սրանց դեմն առնել, որպես կիսով չափ տականք ու դիմացի տականքին խորքից հասկացող: Դա անընդունելի էր սրանց համար ու նա հեռացվեց:
Հիմա հայկական իշխանությունը վերևից ներքև ձևակերպված է ըստ տականքայնության: Վերևում միայն գյուղից ջրի երես ելածներն են: Տիգրան Սարգսյանը Վանոյի կարգավիճակում է -ծնվել է գյուղում- կրթվել քաղաքում և հասցրել նաև մեծ աշխարհ տեսնել: Նրա մեջ էլ նստած է թե իշխանատենչ գյուղացին և թե քաղաքակիրթ մամայի բալան: Չեն պահելու- դուրս կշպրտեն: Մնացածը, ոնց գիտեմ բացառապես գեղցի են, կամ էլ քաղաքում մեծացած, բայց տրեխներից դուրս չեկածներ:
Գեղցուն իր աթոռից անհնար է պոկել, պետք է սվարկով, բալգարկով աշխատես, կամ թարգես այդ մասին մտածելը:
Մի 100 տարի հետո, երբ էդ գեղցիների 3-րդ սերունդը կդառնան մամայի բալա, նորից կունենանք հին ելակետը: Իսկ մինչ այդ, էս կոշմարն է լինելու:
Ձեզանից շատերը իրերի հենց այս հայտնի դրվածքին են դեմ: Սահմանադրական ասածը գեղցիների մտահորիզոնում անգամ գոյություն չունի: Իրենց մոտ միայն իրենց զաստավիտն է, ատամն ընդ ատամը: Իրենց մեջ քարոզից դեպի սարը վազող գայլն է նստած:
Բայց դե ձեր մեջ էլ մի այլ աշխարհայացք է նստած, որը նույնքան անբնականորեն ամուր է, որքան գեղցիներինը: :)
Բիձ ջան շատ հետաքրքիր շարադրել ես, վերլուծել...ևս մի քայլ ու միգուցե դու էլ մեզ պես մտածես: Չգիտեմ: Բայց մի բան եմ ուզում ասել, որ եթե մի պահ վերևից նայես ամբողջ պրոցեսին,ոչ այդքան լոկալ, քեզ պարզ կլինի որ խնդիրը ոչ թե կոնկրետ անձերի մեջ է այլ ամբողջ տաճարի, որը կառուցված է այն արժեհամակարգի վրա որը գրված էր հոդվածում: ԱՅդ տաճարի ճարտարապետը, անկյունաքար դնող մենք չենք, ես ու դու, դա օտարի կառուցածն ուղակի մենք դրա մեջ ապրում ենք: Հիմա դու կարող հարյուր անգամ տաճարի գագաթը, քանդել ու տեղը նորը դնել, բայց մեկա "հիմքիցա" փչացած, հիմնքնա այլևս անհամապատասխան...
Հետո մի ուրիշ բան էլ: Ցանկացած ճանապարհ նույնիսկ ամենաուտոպսիտական, նույնիսկ ամենաանհեթեթ իրական է դառնում այնքանով որքան որ հավատում են դրան ու գնում են այդ ճանապարհի ետևից: Հիմա սահմանադրականը միակ ճանապարհն է որի տակ մարդիկ կան:
Նապալոնը խելացի պոլիտիկ էր, մեր Տրիբունի չափ չէ, բայց դե էլի կար էլի: Մարդը ասում էր որ մարդկանց պետք ա տաս այնքան ազատությունը, որը իր վրա կարող է կրել: Եթե ընդհանրացնենք ս ու ավելի անկեղծ լինեմ, ապեր էսօրվա մեր ազգի պոտենցիալը հերիքում ա մենակ էս ճանապարհին: Մենք հազիվ կարողանանք ոստիկանին կարգի հրավիրել ուրիշ ծրագիր իրականացնելու համար խելք չկա, պատասխանատվություն չկա, ոչ մի բան չկա...:(
Բիձ ջան շատ հետաքրքիր շարադրել ես, վերլուծել...ևս մի քայլ ու միգուցե դու էլ մեզ պես մտածես: Չգիտեմ: Բայց մի բան եմ ուզում ասել, որ եթե մի պահ վերևից նայես ամբողջ պրոցեսին,ոչ այդքան լոկալ, քեզ պարզ կլինի որ խնդիրը ոչ թե կոնկրետ անձերի մեջ է այլ ամբողջ տաճարի, որը կառուցված է այն արժեհամակարգի վրա որը գրված էր հոդվածում: ԱՅդ տաճարի ճարտարապետը, անկյունաքար դնող մենք չենք, ես ու դու, դա օտարի կառուցածն ուղակի մենք դրա մեջ ապրում ենք: Հիմա դու կարող հարյուր անգամ տաճարի գագաթը, քանդել ու տեղը նորը դնել, բայց մեկա "հիմքիցա" փչացած, հիմնքնա այլևս անհամապատասխան...
Հետո մի ուրիշ բան էլ: Ցանկացած ճանապարհ նույնիսկ ամենաուտոպսիտական, նույնիսկ ամենաանհեթեթ իրական է դառնում այնքանով որքան որ հավատում են դրան ու գնում են այդ ճանապարհի ետևից: Հիմա սահմանադրականը միակ ճանապարհն է որի տակ մարդիկ կան:
Նապալոնը խելացի պոլիտիկ էր, մեր Տրիբունի չափ չէ, բայց դե էլի կար էլի: Մարդը ասում էր որ մարդկանց պետք ա տաս այնքան ազատությունը, որը իր վրա կարող է կրել: Եթե ընդհանրացնենք ս ու ավելի անկեղծ լինեմ, ապեր էսօրվա մեր ազգի պոտենցիալը հերիքում ա մենակ էս ճանապարհին: Մենք հազիվ կարողանանք ոստիկանին կարգի հրավիրել ուրիշ ծրագիր իրականացնելու համար խելք չկա, պատասխանատվություն չկա, ոչ մի բան չկա...:(
Առաջին ընդգծվածի մասով- վարիանտ չկա: Ես ու դուք բևեռային տեսակետների վրա ենք:
Նկատելի չի, որ ես ավելի բնական ու ընդունելի եմ համարում գեղցիների վայրենույթունը, քան մամայի- բալաների նվնվոցները:
Մյուս ընդգծվածը- Էս ինչ ֆանտազիաների մեջ ես՞, ինչ ոստիկան կարգի հրավիրելու մասին ես խոսում՞:
Ռամմեր ջան սթափվի, ոստիկան չէ, ճանճի էլ բան չենք ասելու, ու ոչ թե այն պատճառով, որ վախկոտ ենք, այլ որ հայտարարված է, թե ճանճին ձեռ տալը հակասահմանադրական է ու սխալ- այ-այ-այ: :ok
Ենիչերիներ
Վերջին 10 տարում Հայաստանում մարդկանց մի նոր տեսակ է բուծվել: Այդ մարդիկ պատրաստ են իրենց տերերի հրահանգով ծեծել եւ ահաբեկել մարդկանց՝ հատկապես ընտրությունների ժամանակ: Ոմանք նրանց անվանում են «սափրագլուխներ», «հաստավիզներ», ոմանք՝ «թիկնապահներ», երբեմն նրանց կոչում են «քրեական տարրեր», «գողականներ», «խարոշիներ» կամ պարզապես՝ «քուչի տղերք»: Բայց, հավանաբար, նրանց ամենաճիշտ անունը «ենիչերիներն» է: Թե ինչ է նշանակում այդ բառը, իհարկե, անհրաժեշտություն չկա բացատրելու հատկապես հայերին: Այնուամենայնիվ հիշեցնեմ, որ ենիչերիները հայրենիք, ազգություն, ընտանիք չունեցող զինվորներ էին, որոնք Օսմանյան կայսրությունում օգտագործվում էին մարտական գործողություններում, ինչպես նաեւ` ամեն տեսակի բռնությունների համար: Սկզբնական շրջանում այդպես էր կոչվում գերիներից կազմված հետեւակը, իսկ հետագայում ենիչերիները հավաքագրվում էին քրիստոնյա բնակչությունից բռնի ուժով խլած տղաներից, որոնք դեռեւս անգիտակից տարիքում էին եւ որեւէ հիշողություն չունեին իրենց ծնած միջավայրի մասին: Հաշվարկը պարզ է. որեւէ արմատ չունեցող մարդը չունի նաեւ ոչ մի բարոյական արգելք, եւ նրա ձեռքը ոչ մի վայրկյան չի դողա ոչ միայն զինված թշնամուն, այլեւ ծերունուն, կնոջը, երեխային ցավ պատճառելիս:
Մերօրյա ենիչերիները զուտ ձեւական առումով, իհարկե, հայ են: Նրանք գուցեեւ ընտանիքներ ունեն, եւ շատ հնարավոր է` թե՛ ազգի եւ թե՛ ընտանիքի մասին քյաբաբի սեղանի շուրջ վերամբարձ բառեր են ասում: Ավելին` իրենց հանցագործությունները կատարելիս նրանք նույնպես ինչ-ինչ «էթիկական» դատողություններ են անում` «արա, էսի մեր քուչեն ա, Արոն մեր ազիզ ախպերն ա, դուք ստե վաբշե դվիժենու իրավունք չունեք» եւ այլն: Բայց մի՛ հավատացեք այդ «թասիբային» խոսակցություններին` դրանք ընդամենը շղարշ են` տերերին փողի դիմաց ծառայելը սքողելու համար: Ոչ մի «ախպերություն» էլ նրանց չի հետաքրքրում. նրանց հրամայել էլ լցոնել, նրանք լցոնում են, հրահանգել են ծեծելով դուրս անել վստահված անձանց, նրանք օգտագործում են իրենց «բիլակները», նրանց քսի են տվել աղջիկ լրագրողների վրա, նրանք հաչում եւ կծում են: Կհրամայեն սպանել՝ կսպանեն: Մի խոսքով, ընտրությունները կեղծում են, բնականաբար, իշխանությունները, բայց շարժիչ ուժը այս ենիչերիներն են, որոնց գլխավոր գործառույթն է մարդկանց ստրկացնելը, վախեցած, ահաբեկված պահելը:
Անցած կիրակի տեղի ունեցած «ընտրություններում» տեղամասերում «դվիժենի բացող» «ապերոների» մի մասը ներկայացել էր որպես «Ազատ հասարակության ինստիտուտ» հ/կ-ի դիտորդներ: Դա էլ «սեւ հումորի» շարքից է:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
aravot.am
ՆՈՐ ՈՒԺ, ՆՈՐ ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆ
Հայաստանում բացահայտ ցինիզմով կեղծված հերթական ընտրությունը եւ դրա հանդեպ ընդդիմության` Հայ ազգային կոնգրեսի համեմատաբար հանգիստ վերաբերմունքը, երբ ընտրությունից հետո հայտարարվում է, թե չէին էլ կարծում, որ Նիկոլ Փաշինյանը կհաղթի եւ ասվում է, որ ընտրությունը, որին մասնակցել են` եղել է ապօրինի, հիմք տվեց Հայաստանում նոր ընդդիմության կամ նոր ուժի անհրաժեշտության մասին մտորումների: Աշխուժացան այդ մասին քննարկումները, առայժմ առավելապես փորձագիտական կարծիքների մակարդակում:
Այդ ամենն ունի միանգամայն օբյեկտիվ հիմքեր: Ակնհայտ է, որ ներկայիս ընդդիմությունն իր մի շարք մարտավարական թերությունների կամ սխալների հետեւանքով կորցրել է հասարակության վստահության զգալի մաս: Ընդ որում, հասարակությունը ներկայիս ընդդիմության հանդեպ վստահության այդ որոշակի պաշարը կորցրել է ոչ այն պատճառով, որ ընդդիմությունն իշխանափոխություն չի անում, կամ հանրահավաք չի անում: Կորստի բուն պատճառն այն է, որ ընդդիմության բառապաշարը, ընդդիմության խոսքն աստիճանաբար սկսեց նույնանալ իշխանության խոսքի հետ, հասարակությունն աստիճանաբար սկսեց տեսադաշտից կորցնել ընդդիմության եւ իշխանության տարբերությունը:
Մինչդեռ Հայաստանում գործող իշխանական համակարգի դեմ հաջողության հասնելու համար անհրաժեշտ է ոչ թե արմատական քննադատության ենթարկել իշխանությանը, այլ հասարակությանը հստակ եւ կոնկրետ ներկայացնել իշխանությունից սեփական տարբերությունը: Երբ ներկայիս ընդդիմությունը դա կարողանում էր անել, ապա իրադարձությունների զարգացումը ինքն էր թելադրում, մեծ հաշվով: Երբ ընդդիմությունը սկսեց հաջողություն որոնել աշխարհաքաղաքական որոգայթների մեջ եւ այդ հարթության վրա չեզոքացավ իշխանության ու ընդդիմության տարբերությունը, ընդդիմությանը մնաց ընդամենը սպասել, թե երբ կտապալվի կամ երբ հանդուրժող եւ քրիստոնեավար կդառնա իշխանությունը:
Պարզ է, որ այդ պայմաններում անխուսափելիորեն աշխուժանալու են նոր ուժի, նոր ընդդիմության մասին խոսակցությունները, որոնք պարբերաբար աշխուժանում են Հայաստանում, երբ որեւէ մի փուլում ակնհայտ է դառնում քաղաքական դաշտում հասարակության եւ ընդդիմության միջեւ անվստահության եւ հիասթափության լուրջ չափաքանակի առկայությունը: Բայց, արդյոք այդ նոր ուժի մասին խոսակցություններն իրենց մեջ պարունակում են գործնականություն: Այդ առումով, թերեւս պետք է ասել, որ Հայաստանի նորանկախ պատմության ընթացքում, երբ պարբերաբար գործընթացների երեսին են հայտնվել այդ խոսակցությունները, դրանք երբեւէ աչքի չեն ընկել գործնականությամբ:
Պատճառն իհարկե այն չէ, որ թե տվյալ ժամանակի գործող ընդդիմության, թե տվյալ ժամանակի իշխանության համար նոր, թարմ ուժի առաջացումը հավասարապես եղել է վտանգավոր եւ նրանք երկուստեք փորձել են դեռ “օրորոցում” ոչնչացնել այդ նոր ուժին, ինչն անկասկած տեղի է ունենալու այժմ, եթե որեւէ ձեւով նշմարվի այդ նոր ուժը կամ դրա գործունեության գործնականության որեւէ էական տարր: Խնդիրն այն է, որ Հայաստանում նոր ուժի առաջացման մասին խոսակցությունները կառուցվել են առկա ուժերի ոչնչացման քարոզչական առանցքի վրա: Այսինքն, մեծ հաշվով, նոր ուժի անհրաժեշտության մասին խոսակցությունները կառուցվում են սպասման տրամաբանությամբ: Սպասվում է, որ առկա ուժերը որեւէ հարցում տապալվեն, որպեսզի թե իշխանության եւ թե ընդդիմության այդ տապալումների ֆոնին նորից հնչեցվի նոր ուժի անհրաժեշտության մասին:
Այլ կերպ ասած, նոր ուժի մասին դատողություններն ու քննարկումները փաստացի հանրությանն են առաջարկվում “հին” ուժերի գործունեության տրամաբանությամբ. իքսը եւ իգրեքը տապալվեցին, հասարակությունը մնաց ձեռնունայն, ուրեմն իսկական ժամանակն է դատարկ տեղը լրացնելու: Դա ինքնին արդեն արհեստական հիմք է նոր ուժի ստեղծման գործում: Բանն այն է, որ քաղաքականությունը բնական գործընթաց է: Եթե որեւէ մեկն ունի ասելիք եւ անելիք այդ գործընթացում, ապա ասում եւ անում է անկախ նրանից, թե ինչ են ասում եւ անում գործընթացի մասնակից “հին” ուժերը: Ընդ որում, իր ասելիքն ու անելիքը կառուցում է ոչ թե “հների” անհաջողությունների, սխալների կամ տապալումների վրա, այլ բացառապես սեփական արժեքների, որոնք անկախ քաղաքական գործընթացի մասնակիցների կազմի, ներկայացվում են հասարակությանը: Եթե հասարակությունը հոգնել է “հներից” ու չի հավատում նրան, ապա կգնա նորի հետեւից, եթե հավատա: Իսկ եթե ոչ, ապա ինչքան էլ որ նորն իր ճանապարհը բացի “հնին” ճանապարհ դնելու ելակետով, միեւնույն է, ստացվելու է “թագավորություն ավերակների վրա”: Իսկ դա Հայաստանում քաղաքականությամբ զբաղվող գրեթե բոլորի ցանկությունն է` թագավորել այդ պայմաններում, որ սեփական հնարավոր անհաջողությունը, սխալը կամ ձախողումը պայմանավորվի ուրիշի թողած ավերակով: Թե ինչ է ստացվում դրանից, մենք ականատես ենք լինում այժմ, երբ օրինակ հաջողությունները վերագրվում են նոր մտածողությանը, իսկ անհաջողությունների պատճառ են հռչակվում նախորդ տարիները:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
ՆՈՐ ՈՒԺ, ՆՈՐ ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆ-2
Հայ ազգային կոնգրեսի հասցեին հնչող ցանկացած քննադատություն, կոնգրեսի համակիրների շրջանում ընկալվում է իբրեւ իշխանական պատվեր կամ իշխանության ջրաղացին ջուր լցնելու կամա, թե ակամա փորձ: Շատ դեպքերում կոնգրեսի հասցեին քննադատության այդ ընկալումը ունի օբյեկտիվ հիմք: Բանն այն է, որ Հայ ազգային կոնգրեսը ներկայում միակ կառույցն է, որը գործուն ընդդիմություն է իշխանությանը: Կա իհարկե հայ-թուրքական գործընթացի դեմ պայքարող կուսակցությունների միավորումը, բայց այդ միավորումը եթե նույնիսկ համարենք, որ անկեղծ եւ իրական ընդդիմությունը, միեւնույն է, հանրությանը դեռեւս չի ներկայացրել Հայաստանի իրականության վերաբերյալ իր ամբողղջական պատկերացումը լայն համատեքստում: Այսինքն, այդ միավորումը դեռ չի ներկայացրել հասարակությանը, թե ինչ է լինելու այն ժամանակ, երբ իշխանությունը հայ-թուրքական հարցում վարվի այնպես, ինչպես իրենք են պահանջում: Դրանից հետո ինչ են անելու Դաշնակցությունն ու մյուսները: Այդ հարցի պատասխանը հստակ չէ, հետեւաբար դեռ հստակ չէ, թե ինչ ընդդիմություն է այդ ընդդիմությունը:
Հայ ազգային կոնգրեսի պարագայում կարծես թե ինչ որ առումով հակառակն է: Այսինքն, եթե “ՀՅԴ եւ մյուսներ” միավորումը այսպես ասած հայ-թուրքական ընդդիմություն է, ապա կոնգրեսն էլ կարծես թե առավելապես ներքին կյանքի ընդդիմություն է, իսկ հայ-թուրքական եւ Ղարաբաղի հարցում քիչ տարբերություններ ունի իշխանությունից: Բայց խնդիրն այստեղ այն է, թե որն է ելակետը: Այդ առումով, կարծես թե որեւէ մեկի համար շատ դժվար կլինի պնդել, որ ելակետը արտաքին հարցերն են, քանի որ ամեն ինչ սկսում է երկրի ներսում, իշխանության, կառավարման համակարգի ձեւավորման սկզբունքից: Եթե այդ սկզբունքը անառողջ է, ապա վաղ թե ուշ հիվանդանալու է նաեւ արտաքին քաղաքականությունը: Այսօր, ներքին կյանքի կազմակերպման սկզբունքի առումով ընդդիմադիր միակ կառույցը Հայ ազգային կոնգրեսն է եւ քննադատելով կոնգրեսին, ստացվում է, որ քննադատում ես միակ ընդդիմությանը, որը լավ, թե վատ, այդուհանդերձ գործուն պայքար է մղում համակարգի եւ դրան սպասարկողների դեմ:
Հետեւաբար, քննադատելով այդ պայքար մղող կառույցին, ստացվում է, որ իսկապես, կամա, թե ակամա աջակցում ես համակարգին եւ նրան սպասարկողներին: Կարծես թե այդ տրամաբանությունն է ընկած այն մեղադրանքների հիմքում, որ կոնգրեսի համակիրները ներկայացնում են կոնգրեսին քննադատողներին: Բայց, արդյոք այդ տրամաբանությունը “երկաթյա” է, եւ արդյոք Հայ ազգային կոնգրեսը քննադատությունից վեր է, եթե միակն է, որ գործուն պայքարի մեջ է: Իհարկե ոչ: Նախ, այն կառույցը, որը պայքարում է ժողովրդավարության եւ ազատության համար, բայց չի հանդուրժում իր հասցեին ուղղված կարծիքի եւ խոսքի ազատություն, թերեւս հենց ինքն է արժեզրկում իր իսկ պայքարը: Դրանից բացի, կա նաեւ խնդրի հակառակ կողմը: Իսկ գուցե Հայ ազգային կոնգրեսը, իշխանության հետ գործակցելու համար մեղադրելով իրեն քննադատողներին, ծառայում է հենց նույն իշխանությանը, թույլ չտալով, որ առաջանա իշխանական համակարգի դեմ պայքարելու պատրաստ ավելի կենսունակ ուժ: Չէ որ դա եւս տրամաբանություն է, ու կարծես թե ոչնչով չի զիջում այն տրամաբանությանը, ըստ որի, կոնգրեսին քննադատողները իշխանության պատվերն են կատարում:
Իրականում, սակայն, պետք է գործի բոլորովին այլ տրամաբանություն` գործի տրամաբանությունը, այսինքն գործ անելու տրամաբանությունը: Եվ այդ տեսակետից, Հայ ազգային կոնգրեսը ունի ակնհայտ առավելություն, քանի որ թեեւ շատ դեպքերում սխալ հաշվարկով եւ տրամադրվածությամբ ու տրամաբանությամբ, այդուհանդերձ կոնգրեսը գոնե գործ անում է, ի դեմս իր հազարավոր ակտիվիստների, հատկապես պատանի եւ երիտասարդ, որոնք համարձակորեն դուրս են եկել ռեժիմի դեմ պայքարի, չերկնչելով անգամ այն ֆիզիկական բռնությունից, որին ենթարկվում են բազմիցս: Առայժմ, կարծես թե, Հայաստանում համակարգի դեմ գործուն պայքարի այլ օրինակ հայտնի չէ: Ընդ որում, ամենեւին չի նշանակում, որ այդ պայքարը պետք է միայն այդ ձեւով էլ արտահայտվի, այսինքն ռեժիմի դեմ հանդիման ֆիզիկապես կանգնելով: Կան պայքարի տարբեր ձեւեր, որոնք ենթադրում են արդյունքի տարբեր ժամկետներ: Բայց խնդիրն այն է, որ գործնական եւ կազմակերպված պայքարի առայժմ միայն այդ ձեւն է, որ առկա է եւ որը իրականացնում է Հայ ազգային կոնգրեսը:
Բայց արդյոք կոնգրեսը միայն դրա համար է ստեղծված: Արդյոք կոնգրեսի առաքելությունը եւ նշանակությունը միայն դա է: Կամ ով է որոշում այդ առաքելության եւ նշանակության սահմանը: Այստեղ արդեն խոսելու եւ քննարկելու շատ տեղ կա, եւ այդ քննարկումներին պետք է մասնակցեն ոչ միայն կոնգրեսականները: Այսինքն, կոնգրեսի ուժը նաեւ այն է, կամ այն պետք է լինի, որ դրա գործունեության եւ ճակատագրի մասին քննարկումները լինեն ոչ միայն ներկոնգրեսային, երբ միայն կոնգրեսում գտնվողը իրավունք ունի խոսել եւ քննադատել: Բանն այն է, որ հասարակությունը Հայաստանում կարծիք կազմում է գործից, ոչ թե քարոզչությունից: Կոնգրեսի ոչ վաղ անցյալի պատմությունը հենց դրա վառ վկայությունն է: Եթե հարցը լուծվեր քարոզչությամբ, ապա Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի վարկանիշը 5 տոկոսից թերեւս վեր չէր էլ բարձրանա: Բայց գործը փոխեց իրավիճակը: Հետեւաբար, խնդիրը կոնգրեսի հասցեին հնչող քննադատության մեջ չէ: Ինչպես որ այսպես ասած նոր ուժի առաջացման գրավականն էլ կոնգրեսին փնովելը կամ կոնգրեսի անկենսունակության մասին շեփորելը չէ, քանի որ նոր ուժն էլ իր տեղն արեւի տակ պետք է նվաճի գործով, եթե ունակ է դրան:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Բադալյանի հոդվածները միշտ հետաքրքրությամբ եմ կարդում, բայց կարծես թե այստեղ իրականության խեղաթյուրման հետ գործ ունենք: Ի՞նչ է նշանակում, որ ՀԱԿ-ն իր հասցեին քննադատություն չի ընդունում, այդ որտե՞ղ է տեսել, հենց իրեն, որ հաճախ քննադատաբար է հանդես գալիս, ո՞վ է թթու խոսք ասել: Շատերը պնդում են, որ «Հայկական ժամանակ» թերթը ՀԱԿ-ին է սպասարկում, բայց չէ որ այդ նույն թերթում Մարինե Պետրոսյանը, Լիզա Ճաղարյանը, Հրանտ Տեր-Աբրահամեանը հաճախ ամենաթունդ քննադատությամբ են հանդես գալիս ՀԱԿ-ի նկատմամբ: Չգիտեմ, կարծում եմ, որ ՀԱԿ-ից ինչ_որ մեկը կշտամբել է Բադալյանին իր ինչ-որ հոդվածի համար, ու ընդունված ձևով Բադալյանը այդ ինչ-որ մեկի խոսքը ասոցացրել է ՀԱԿ-ի հետ:
Ընդհանրապես շատերն են էդպես անում:
Նույն ակումբում էլ:
Չեն կարողանում հասկանալ, որ ՀԱԿ-ն ազատ ուժ է, որտեղ 1000 տեսակետ ունեցող մարդիկ կարող են լինել, մեկն էսպես մտածի, մյուսն էնպես: Ու որ ամեն մեկի ասածը որպես ՀԱԿ-ի տեսակետ կամ որդեգրած մարտավարություն ներկայացնել չի կարելի: ՀԱԿ-ն իր պաշտոնական տեսակետները հայտնում է հայտարարությունների միջոցով, կոնկրետ իր կազմակերպած ասուլիսներում: Իսկ օրինակ ՀՀՇ-ի Գևորիկի կամ ՀԺԿ Դեմիրճյանի ասածը ՀԱԿ-ի պաշտոնական դիրքորոշումը կամ ընտրած մարտավարություն ՉԻ:
Ու հատկապես Բադալյանի համար «ամոթ է» այդպես մտածելը, եթե ինքն իսկապես իր իսկ խոսքերի գաղափարախոսության կրողն է, մեջբերում եմ.
Նախ, այն կառույցը, որը պայքարում է ժողովրդավարության եւ ազատության համար, բայց չի հանդուրժում իր հասցեին ուղղված կարծիքի եւ խոսքի ազատություն, թերեւս հենց ինքն է արժեզրկում իր իսկ պայքարը:
Նույն ակումբում էլ:
Ես հենց դրա համար էլ դրել եմ, որ պարզ լինի որ ՀԱԿ-ի համակիրները չեն փախչում քննադատությունից` օբյեկտիվ և ոչ...
Ենիչերիներ
Վերջին 10 տարում Հայաստանում մարդկանց մի նոր տեսակ է բուծվել: Այդ մարդիկ պատրաստ են իրենց տերերի հրահանգով ծեծել եւ ահաբեկել մարդկանց՝ հատկապես ընտրությունների ժամանակ: Ոմանք նրանց անվանում են «սափրագլուխներ», «հաստավիզներ», ոմանք՝ «թիկնապահներ», երբեմն նրանց կոչում են «քրեական տարրեր», «գողականներ», «խարոշիներ» կամ պարզապես՝ «քուչի տղերք»: Բայց, հավանաբար, նրանց ամենաճիշտ անունը «ենիչերիներն» է: Թե ինչ է նշանակում այդ բառը, իհարկե, անհրաժեշտություն չկա բացատրելու հատկապես հայերին: Այնուամենայնիվ հիշեցնեմ, որ ենիչերիները հայրենիք, ազգություն, ընտանիք չունեցող զինվորներ էին, որոնք Օսմանյան կայսրությունում օգտագործվում էին մարտական գործողություններում, ինչպես նաեւ` ամեն տեսակի բռնությունների համար: Սկզբնական շրջանում այդպես էր կոչվում գերիներից կազմված հետեւակը, իսկ հետագայում ենիչերիները հավաքագրվում էին քրիստոնյա բնակչությունից բռնի ուժով խլած տղաներից, որոնք դեռեւս անգիտակից տարիքում էին եւ որեւէ հիշողություն չունեին իրենց ծնած միջավայրի մասին: Հաշվարկը պարզ է. որեւէ արմատ չունեցող մարդը չունի նաեւ ոչ մի բարոյական արգելք, եւ նրա ձեռքը ոչ մի վայրկյան չի դողա ոչ միայն զինված թշնամուն, այլեւ ծերունուն, կնոջը, երեխային ցավ պատճառելիս:
Մերօրյա ենիչերիները զուտ ձեւական առումով, իհարկե, հայ են: Նրանք գուցեեւ ընտանիքներ ունեն, եւ շատ հնարավոր է` թե՛ ազգի եւ թե՛ ընտանիքի մասին քյաբաբի սեղանի շուրջ վերամբարձ բառեր են ասում: Ավելին` իրենց հանցագործությունները կատարելիս նրանք նույնպես ինչ-ինչ «էթիկական» դատողություններ են անում` «արա, էսի մեր քուչեն ա, Արոն մեր ազիզ ախպերն ա, դուք ստե վաբշե դվիժենու իրավունք չունեք» եւ այլն: Բայց մի՛ հավատացեք այդ «թասիբային» խոսակցություններին` դրանք ընդամենը շղարշ են` տերերին փողի դիմաց ծառայելը սքողելու համար: Ոչ մի «ախպերություն» էլ նրանց չի հետաքրքրում. նրանց հրամայել էլ լցոնել, նրանք լցոնում են, հրահանգել են ծեծելով դուրս անել վստահված անձանց, նրանք օգտագործում են իրենց «բիլակները», նրանց քսի են տվել աղջիկ լրագրողների վրա, նրանք հաչում եւ կծում են: Կհրամայեն սպանել՝ կսպանեն: Մի խոսքով, ընտրությունները կեղծում են, բնականաբար, իշխանությունները, բայց շարժիչ ուժը այս ենիչերիներն են, որոնց գլխավոր գործառույթն է մարդկանց ստրկացնելը, վախեցած, ահաբեկված պահելը:
Անցած կիրակի տեղի ունեցած «ընտրություններում» տեղամասերում «դվիժենի բացող» «ապերոների» մի մասը ներկայացել էր որպես «Ազատ հասարակության ինստիտուտ» հ/կ-ի դիտորդներ: Դա էլ «սեւ հումորի» շարքից է:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
aravot.am
Ընդգծած եզրակացությունը հոդվածի ամենակարևոր միտքն է:
Աբրահամյանը բառացիորեն ապացուցում է, որ ժողովրդի դեմ ոչ թե զորքն է կանգնած, այլ ԲՏ-ն: ԲՏ-ի դեմ էլ բնականաբար կնիկ երեխով գնալը իդիոտիզմ է:ok
Ինչ է ստռացվում, որ ընդիմությունը կռվում է մի դաշտում, ուր օրենքները, մեթոդոլոգիան ու սկզբունքներն են ուրիշ:
Անհնար է 28 համարի բոլտը ձեռով կամ ատվյորտկով քանդել: Անհնար է տանկը կոճիթելով քաշել, անհնար է գելին մի հավաբուն հավերով մորթել: Հազար ու մի այլ անհնարինություն է սա::angry
Ամեն մի անհնարություն իր լուծման ձևն ու գործիքն ունի: :ok
Էս կայք մտնելու օրվանից սա եմ քննարկում: բայց արդյունքը զերո է: 15 տարի է, սրա վրա է ընդիմությունը լռված: Մեր աչքի առաջ մի միլիոն մարդ թքեց հեռացավ երկրից, ԲՏ-եքի ու քյաչալ անասունների հոտեր բուծվեցին, երկիր քանդվեց, ամայացավ, մեկ է, բան էլ չի փոխվելկու, որովհետև մենք ուրիշ ենք::o
Մեր ցավը տանեմ: :hands:[:angry
Ընդգծած եզրակացությունը հոդվածի ամենակարևոր միտքն է:
Աբրահամյանը բառացիորեն ապացուցում է, որ ժողովրդի դեմ ոչ թե զորքն է կանգնած, այլ ԲՏ-ն: ԲՏ-ի դեմ էլ բնականաբար կնիկ երեխով գնալը իդիոտիզմ է:ok
Ինչ է ստռացվում, որ ընդիմությունը կռվում է մի դաշտում, ուր օրենքները, մեթոդոլոգիան ու սկզբունքներն են ուրիշ:
Անհնար է 28 համարի բոլտը ձեռով կամ ատվյորտկով քանդել: Անհնար է տանկը կոճիթելով քաշել, անհնար է գելին մի հավաբուն հավերով մորթել: Հազար ու մի այլ անհնարինություն է սա::angry
Ամեն մի անհնարություն իր լուծման ձևն ու գործիքն ունի: :ok
Էս կայք մտնելու օրվանից սա եմ քննարկում: բայց արդյունքը զերո է: 15 տարի է, սրա վրա է ընդիմությունը լռված: Մեր աչքի առաջ մի միլիոն մարդ թքեց հեռացավ երկրից, ԲՏ-եքի ու քյաչալ անասունների հոտեր բուծվեցին, երկիր քանդվեց, ամայացավ, մեկ է, բան էլ չի փոխվելկու, որովհետև մենք ուրիշ ենք::o
Մեր ցավը տանեմ: :hands:[:angry
Բիձ, քո տեսակետը մի շատ լուրջ ու անուղղելի թերություն ունի: Նայի. վերադառնանք ԲՏ/քկմ բանաձևին: Ասենք թե՝ էդ թիվը հավասար ա 100-ի: Հիմա եթե էդ 100-ին դեմ նույն քյառթու մեթոդներով պայքարեն ու բարեհաջող կերպով դրանց կզցնեն, ասենք, 200 հոգի, էդ ոչ թե կնշանակի, որ էդ քառակուսի կիլոմետրում էլ ԲՏ չկա, այլ՝ որ վերոհիշյալ թիվը հասել է 300 ԲՏ/քկմ-ի: Կհասկնա՞ս կոր :): Պլյուս՝ էդ 300-ից 100-ը կլինեն աբիժնիկ ԲՏ, դվա վ ադնոմ, այսպես ասած: Մահացու խառնուրդ ա: Մարդասպան, գողցող, քցող, մուտիլովշիկ, շիսծյորկա, հաստավիզ, ենիչերի, մենթ առանց էդ էլ շատ կա, ինձ նոր ենիչերիներ պետք չեն:
ԴԱՏԱՎՈՐՆԵՐԻ «ՀԱՄԵՍՏ» ԿՅԱՆՔԻՑ
2009թ. հոկտեմբերին Ինֆորմացիայի ազատության կենտրոնը (ԻԱԿ) ՀՀ պետական եկամուտների կոմիտեից ստացավ ՀՀ վճռաբեկ, քաղաքացիական եւ քրեական վերաքննիչ, ինչպես նաեւ ՀՀ վարչական դատարանների նախագահների եւ բոլոր դատավորների 2008թ. գույքի եւ եկամուտների հայտարարագրերում ներառված տվյալների մասին տեղեկանքները:
Ստեփան Միքայելյանը՝ ձեռք է բերել «ԿԻԱ sportage» մակնիշի ավտոմեքենա:
ՀՀ վճռաբեկ դատարանի դատավոր Վարդան Ավանեսյանը եւ ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի դատավոր Կարինե Հակոբյանը 2008-ին ոչ մի անշարժ կամ շարժական գույք չեն օտարել, բայց ձեռք են բերել համապատասխանաբար «Մերսեդես A-190» եւ «Մերսեդես-Բենց ML 320» մակնիշի ավտոմեքենաներ: Ոչինչ չօտարելով՝ տրանսպորտային միջոցներ են ձեռք բերել նաեւ ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի դատավորներ Տարոն Նազարյանը՝ «Մերսեդես Բենց ML 350», եւ Արսեն Մկրտչյանը՝ «Ինֆինիտի QX 4»:
Մեկական շենք եւ շինություն են ձեռք բերել ՀՀ վարչական դատարանի դատավորներ Կարինե Բաղդասարյանը եւ Կարեն Մաթեւոսյանը: ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի դատավոր Տիգրան Սահակյանը 2008-ին օտարել է «Լեքսուս LS 470» մակնիշի ավտոմեքենա՝ ձեռք բերելով շենք եւ շինություն, ինչպես նաեւ «Ռենջ-Ռովեր» մակնիշի ավտոմեքենա: Վարչական դատարանի դատավոր Աշոտ Աբովյանը ձեռք է բերել «Աուդի A6 2.8» մակնիշի ավտոմեքենա, օտարել է 2 շենք եւ շինություն, Արծրուն Միրզոյանը ձեռք է բերել «Տոյոտա Լեքսուս- 330» մակնիշի ավտոմեքենա, օտարել է «Մերսեդես-Բենց C 200» մակնիշի ավտոմեքենա, Արթուր Պողոսյանը ձեռք է բերել «Ժիգուլի»՝ «ՎԱԶ- 2115» մակնիշի ավտոմեքենա եւ օտարել է «Ժիգուլի»՝ «ՎԱԶ- 2115» մակնիշի ավտոմեքենա:
2008թ.-ին գույքով եկամուտ ունեցել է միայն ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանի դատավոր Սերգեյ Չիչոյանը՝ 7 մլն 300 հազար ՀՀ դրամ արժողությամբ:
2008թ. ընթացքում 69 դատավորներից միայն 12-ն է ստացել արտարժույթով եկամուտ: Արտարժույթով ամենաշատ եկամուտը ստացել են ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի դատավորներ Տարոն Նազարյանը՝ 219 465 ԱՄՆ դոլար, եւ Տիգրան Սահակյանը՝ 53 729 ԱՄՆ դոլար:
2008թ.-ին ՀՀ դրամով եւ գույքով ամենաշատ եկամուտն ունեցել է ՀՀ վարչական դատարանի դատավոր Կարեն Մաթեւոսյանը՝ 67.818.687 դրամ: Նրա եկամուտն ավելի քան 27 անգամ գերազանցում է 2008թ.-ին ամենաքիչ եկամուտ ստացած՝ ՀՀ վարչական դատարանի դատավոր Արթուր Ծատուրյանի եկամտին (2,5 մլն դրամ) եւ մոտ 9 մլն դրամով ավելի է եկամուտների ծավալով երկրորդ տեղում գտնվող՝ ՀՀ վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանի ցուցանիշից (58 922 199 դրամ): Արման Մկրտումյանին հաջորդում է ՀՀ վարչական դատարանի դատավոր Ռոբերտ Սարգսյանը՝ 19 920 103 դրամ եկամուտներով:
ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի դատավոր Տարոն Նազարյանի եկամուտը կազմել է 3 747 03 դրամ եւ 219 465 ԱՄՆ դոլար, իսկ Տիգրան Սահակյանի եկամուտը կազմել է 10 200 126 դրամ եւ 53 729 ԱՄՆ դոլար:
ՀՀ վճռաբեկ, քաղաքացիական եւ քրեական վերաքննիչ, ինչպես նաեւ ՀՀ վարչական դատարանների նախագահները եւ բոլոր դատավորները միասին 2008թ. ընթացքում ունեցել են 498 247356 դրամ (որից 7300000 դրամը՝ գույքով), 296 494 ԱՄՆ դոլար եւ 3688 եվրո եկամուտ: ԳԵՎՈՐԳ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
http://www.aravot.am/am/articles/politics/0/view/all
Ամերիկյան նախագահի աշխատավարձը $400,000 է: Սենատորներինը $200,000:
Լավ, էս ԲՏ-եքն ու Բ-երը բա էլ ինչքան ստանան, որ կշտանան ու իսկապես դատավոր աշխատեն՞:
Սուտ ա, միլիոն, միլիարդ էլ ստանան, չեն կշտանալու, որովհետև մեջները մարդու մի մոլոկուլ էլ չկա- բորենի են: Ու դուք էլ ուզում եք, որ սրանք սահմանադրություն հարգեն՞
Բիձ, քո տեսակետը մի շատ լուրջ ու անուղղելի թերություն ունի: Նայի. վերադառնանք ԲՏ/քկմ բանաձևին: Ասենք թե՝ էդ թիվը հավասար ա 100-ի: Հիմա եթե էդ 100-ին դեմ նույն քյառթու մեթոդներով պայքարեն ու բարեհաջող կերպով դրանց կզցնեն, ասենք, 200 հոգի, էդ ոչ թե կնշանակի, որ էդ քառակուսի կիլոմետրում էլ ԲՏ չկա, այլ՝ որ վերոհիշյալ թիվը հասել է 300 ԲՏ/քկմ-ի: Կհասկնա՞ս կոր :): Պլյուս՝ էդ 300-ից 100-ը կլինեն աբիժնիկ ԲՏ, դվա վ ադնոմ, այսպես ասած: Մահացու խառնուրդ ա: Մարդասպան, գողցող, քցող, մուտիլովշիկ, շիսծյորկա, հաստավիզ, ենիչերի, մենթ առանց էդ էլ շատ կա, ինձ նոր ենիչերիներ պետք չեն:
Եթե այդպես ես մտածում, ուրեմն սաղ -ուրախ, չաղ ու բախտավոր Հայկօ ջան::)
Խոսալիք ու անելիք չիք:
Բիձ, քո տեսակետը մի շատ լուրջ ու անուղղելի թերություն ունի: Նայի. վերադառնանք ԲՏ/քկմ բանաձևին: Ասենք թե՝ էդ թիվը հավասար ա 100-ի: Հիմա եթե էդ 100-ին դեմ նույն քյառթու մեթոդներով պայքարեն ու բարեհաջող կերպով դրանց կզցնեն, ասենք, 200 հոգի, էդ ոչ թե կնշանակի, որ էդ քառակուսի կիլոմետրում էլ ԲՏ չկա, այլ՝ որ վերոհիշյալ թիվը հասել է 300 ԲՏ/քկմ-ի: Կհասկնա՞ս կոր :): Պլյուս՝ էդ 300-ից 100-ը կլինեն աբիժնիկ ԲՏ, դվա վ ադնոմ, այսպես ասած: Մահացու խառնուրդ ա: Մարդասպան, գողցող, քցող, մուտիլովշիկ, շիսծյորկա, հաստավիզ, ենիչերի, մենթ առանց էդ էլ շատ կա, ինձ նոր ենիչերիներ պետք չեն:
Եթե այդպես ես մտածում, ուրեմն սաղս սաղ -ուրախ, չաղ ու բախտավոր Հայկօ ջան::)
Խոսալիք ու անելիք չիք:
Եթե այդպես ես մտածում, ուրեմն սաղս սաղ -ուրախ, չաղ ու բախտավոր Հայկօ ջան::)
Խոսալիք ու անելիք չիք:
Իսկ դու՞: Պիտի ծեծողներին եռակի ծեծեն, մեկ սպանվածի փոխարեն երեքին սպանեն, մի հաստավզի վրա երեք հաստավիզ բերեն, որ դու ուրախանաս, որ Հայաստանում ծեծը, սպանություններն ու հաստավզերը պակասե՞լ են: Քեզ ի՞նչ ա կոնկրետ շահագրգռում. որ կոնկրետ մի քանի հոգու քցեն քցու տա՞կ, թե՞ որ «քացու տակ քցել» երևույթը չլինի: Ես, օրինակ, ուզում եմ, որ փողոցներում էլ իրար վրա չկրակեն: Իսկ կրակոցը մնում ա կրակոց՝ անկախ էն բանից, թե մլիցեքն են կրակում ժողովրդի վրա, թե ժողովուրդը՝ մլիցեքի: Գլուխդ պատահմամբ ծակած գնդակի տաշեղին չի՝ ինքը ընդդիմադիրի զենքից ա թռել, թե մենթի: Քեզ որ ըտեղ մի օր սևականները թալանեն (ատված կարոտ պահի), դու գնդացիրդ կվերցնես կգնաս գետտո՝ հաշվեհարդարի՞, թե՞ կզանգես փոլիս: Հիմա ես եմ, ոչ մարդ ծեծող եմ, ոչ էլ բարձիս տակ պահած թնդանոթ ունեմ, դու պահանջում ես, որ ես ու իմ նման հազարավոր մարդիկ իրանց խոփերից ու գերանդիներից թուր-թվանք ձուլեն ու գնան կարմիր բերետ սատկացնելու: Ո՞վ անի, Բիձ: Եթե անող լիներ, վաղուց արած կլինեին, իմ ու քո երկխոսությանը չէին սպասելու: Ես կարող եմ, օրինակ, գիտակցել, որ 5000 դրամով քվեարկելը սխալ ա, իմ նման մտածող էլ երեք երեխա մեծացնել. բայց ես Հունան Ավետիսյան չեմ, չեմ էլ ուզում լինել: Կոնկրետ օրինակի վրա խոսելը ավելի հեշտ ա. ես չեմ՝ դու ես, մուժչինա վ ռասցվեծե սիլ, զենք բռնել կարող ես, քարով մարդու գլուխ ջարդել և այլն, կգա՞ս գնանք ընտրությունների ժամանակ քվեատուփի դեմը դոշ տանք: Լավ, էդ հլը մի կողմ, ամեն մեկն իր տեղը ունի ու իր դերը, բայց մարդ ծեծելով բան չի ստացվի ախր: Ծեծելով ամեն ինչ հո չի՞ վերջանում: Ծեծողին էլ ծեծող կա, ծեծողին սպանող կա, քսան քարով-փեդով մարդու դեմ մի հոգի ԲՏ կա՝ ԱԿՄ-ը շալակած, էդ քսան հոգին էլ մարդա երկու երեխա ունեն, հեր-մեր: Ուժով ոչ մի բանի չես հասնի, էլի: Հենց հիմա ուժի կիրառումը հաստավզերի համար քարտ բլանշ ա լինելու, որովհետև վերջապես գտնվելու ա էն ոսկի պատճառը, որով կարելի ա հանգիստ խղճով տատի ծեծել ու մնալ լավ տղա՝ «ինքնապաշտպանություն»: «Մենք ստիպված եղանք վերջին ընտրությունների ժամանակ ասֆալտի վրա մեղմորեն ոչնչացնել հատկապես վտանգավոր երեք հազար հոգու, ովքեր առանձնակի դաժանությամբ խալխլում էին պետության հիմքերը»: Նման ա, չէ՞: Ռագատկով տանկի դեմ ե՞ս գնում: Խոսալիք ու անելիք չիք, մի խոսքով:
Իսկ դու՞: Պիտի ծեծողներին եռակի ծեծեն, մեկ սպանվածի փոխարեն երեքին սպանեն, մի հաստավզի վրա երեք հաստավիզ բերեն, որ դու ուրախանաս, որ Հայաստանում ծեծը, սպանություններն ու հաստավզերը պակասե՞լ են: Քեզ ի՞նչ ա կոնկրետ շահագրգռում. որ կոնկրետ մի քանի հոգու քցեն քցու տա՞կ, թե՞ որ «քացու տակ քցել» երևույթը չլինի: Ես, օրինակ, ուզում եմ, որ փողոցներում էլ իրար վրա չկրակեն: Իսկ կրակոցը մնում ա կրակոց՝ անկախ էն բանից, թե մլիցեքն են կրակում ժողովրդի վրա, թե ժողովուրդը՝ մլիցեքի: Գլուխդ պատահմամբ ծակած գնդակի տաշեղին չի՝ ինքը ընդդիմադիրի զենքից ա թռել, թե մենթի: Քեզ որ ըտեղ մի օր սևականները թալանեն (ատված կարոտ պահի), դու գնդացիրդ կվերցնես կգնաս գետտո՝ հաշվեհարդարի՞, թե՞ կզանգես փոլիս: Հիմա ես եմ, ոչ մարդ ծեծող եմ, ոչ էլ բարձիս տակ պահած թնդանոթ ունեմ, դու պահանջում ես, որ ես ու իմ նման հազարավոր մարդիկ իրանց խոփերից ու գերանդիներից թուր-թվանք ձուլեն ու գնան կարմիր բերետ սատկացնելու: Ո՞վ անի, Բիձ: Եթե անող լիներ, վաղուց արած կլինեին, իմ ու քո երկխոսությանը չէին սպասելու: Ես կարող եմ, օրինակ, գիտակցել, որ 5000 դրամով քվեարկելը սխալ ա, իմ նման մտածող էլ երեք երեխա մեծացնել. բայց ես Հունան Ավետիսյան չեմ, չեմ էլ ուզում լինել: Կոնկրետ օրինակի վրա խոսելը ավելի հեշտ ա. ես չեմ՝ դու ես, մուժչինա վ ռասցվեծե սիլ, զենք բռնել կարող ես, քարով մարդու գլուխ ջարդել և այլն, կգա՞ս գնանք ընտրությունների ժամանակ քվեատուփի դեմը դոշ տանք: Լավ, էդ հլը մի կողմ, ամեն մեկն իր տեղը ունի ու իր դերը, բայց մարդ ծեծելով բան չի ստացվի ախր: Ծեծելով ամեն ինչ հո չի՞ վերջանում: Ծեծողին էլ ծեծող կա, ծեծողին սպանող կա, քսան քարով-փեդով մարդու դեմ մի հոգի ԲՏ կա՝ ԱԿՄ-ը շալակած, էդ քսան հոգին էլ մարդա երկու երեխա ունեն, հեր-մեր: Ուժով ոչ մի բանի չես հասնի, էլի: Հենց հիմա ուժի կիրառումը հաստավզերի համար քարտ բլանշ ա լինելու, որովհետև վերջապես գտնվելու ա էն ոսկի պատճառը, որով կարելի ա հանգիստ խղճով տատի ծեծել ու մնալ լավ տղա՝ «ինքնապաշտպանություն»: «Մենք ստիպված եղանք վերջին ընտրությունների ժամանակ ասֆալտի վրա մեղմորեն ոչնչացնել հատկապես վտանգավոր երեք հազար հոգու, ովքեր առանձնակի դաժանությամբ խալխլում էին պետության հիմքերը»: Նման ա, չէ՞: Ռագատկով տանկի դեմ ե՞ս գնում: Խոսալիք ու անելիք չիք, մի խոսքով:
Տարբեր բաների մասին ենք խոսում, ես քաղաքական տեխնոլոգիաներից, դու արմագեդոնից:
Ամեն ինչ իրա գինն ունի::ok
Դու 5000 դրամով չես ծախվել, երևի $ 50000 ով էլ չես ծախվի, բայց նույնը չես կարող ասել մի ուրիշի մասին:
Անկախ իմ ու քո սկզբունքայնությունից կա մի սահման, որից այն ու այս կողմ արդեն ամեն մարդ իր հոգու ներսում բազարի մեջ է:
ԲՏ-ն ոչ թե ԲՏ է ի ծնե, այլ նրան տվել են $ X= 100, 200, 1000 /չգիտեմ/ ու նա ԲՏ -ություն է անում: Արանքում միայն փողն է, վտանգը չկա: Եթե այդ նույն ԲՏ-ու գլուխ ծակվելու հավանականությունը 0-ից մեծ լինի, հավատա- ԲՏ-եքի 100 տոկոսն էլ նախկին գներով ԲՏ-ություն չի անի: Ավել վարձ կպահանջեն: Մի գլուխ ծակվեց, վարձը երևի 10 տոկոս բարձրանա, 10 գլուխ ծակվեց, վարձը երեվի 50 տոկոս բարձրանա, 100 գլուխ ծակվեց, ոչ թե քո ասած ընդիմության ԲՏ- իշխանության ԲՏ կռիվն է սկսելու, այլ ԲՏ-եքի 90 տոկոսը թարգելու է էդ գործը:
Դու այ սա չես ուզում ընդունել: Քո ասածով ԲՏ կոչվածը անուղեղ է:
Քո տեսակետն է հիմա հրապարակում ու մարդիկ ահ ու դողի մեջ, թե էդ ԲՏ կոչված անուղեղ գազանը գիտես ինչ մեծ աչքեր ունի, գիտես ինչ մեծ ձեռներ ու ոտներ ունի, գիտես ինչ մեծ երախ ունի:
Հա, եթե մենք "կարմիր գլխարկից" էլ փոքր ենք, ինքը հաստատ էդ ամեն ինչը կունենա:
Դե ինչ, ես իմ սխալի վրա մնամ, դու քոնի:
Մինչ նոր բալամուտ մի այլ առիթով::P
Երեկ Կամերային երաժշտության տան մոտ աներեւակայելի իրարանցում էր։ Տարածքն առնվել էր խիստ ուժեղացված հսկողության տակ։ Տարակուսած անցորդները փորձում էին հասկանալ՝ ի՞նչ է պատահել, ինչո՞ւ է Կամերային երաժշտության տունը շրջապատվել բազմաքանակ ոստիկաններով, ԱԱ ծառայության աշխատակիցներով, վարժեցրած, բայց այնուամենայնիվ ահարկու շներով։ Մի՞թե ինչ-որ սոսկալի բան է պատահել, ասենք՝ ահաբեկչություն, մահափորձ կամ աղետ։ Մարդկանց անհանգստությունը հասավ գագաթնակետին, երբ Կամերային երաժշտության տուն ժամանեց անձամբ Սերժ Սարգսյանը։ Ավելի ուշ պարզվեց, որ ոչինչ էլ չի պատահել. երաժշտության տանը պարզապես համերգ է։ Համերգը սկսվեց երեկոյան։
Մինչ այդ՝ կեսօրից սկսված, երաժշտության տանը Սերժ Սարգսյանին գեղագիտական հաճույք պարգեւելու նպատակով կազմակերպված համերգի մասնակիցները փորձեր էին անում։ Այդ փորձերին ուշադիր հետեւում էր մշակույթի նախարարուհին։ Հենց նա էր վճիռ կայացնում՝ որ խումբն է արժանի ելույթ ունենալու, որը՝ ոչ, որ կատարումը դուր կգա Սերժ Սարգսյանին, որը՝ ոչ, որը կբարձրացնի նրա ճաշակը, որը՝ ընդհակառակը, կփչացնի այն։ Երաժշտական տան ընդարձակ սրահի պատերի տակ ծվարած ծնողները համերգից առաջ դուրս հրավիրվեցին։ Նրանց՝ հասարակ մահականացուներին, արգելվեց ներկա գտնվել իրենց զավակների համերգին։ Ըստ երեւույթին դա արվեց անվտանգության նկատառումներով. Սերժ Սարգսյանի պահապանները գուցե իրենց տրված հրահանգով, գուցե եւ ինքնաբուխ, որոշել էին, որ չարժե ռիսկի դիմել եւ վտանգել նրա կյանքը, ըստ երեւույթին չբացառելով, որ որեւէ տաքարյուն ծնող, արհամարհելով այն փաստը, որ իր երեխան նույնպես դահլիճում է՝ կարող է պայթեցնել Կամերային երաժշտության տունը, այդ կերպ արտահայտելով իր խանդաղատանքը միաժամանակ թե իր երեխայի, թե՛ Սերժ Սարգսյանի հանդեպ։ Ճիշտ է՝ մինչեւ ներս մտնելը մանրակրկիտ ստուգվել էին ծնողները, որոնցից որեւէ մեկի մոտ չէր հայտնաբերվել ոչ ռումբ, ոչ թնդանոթ, ոչ գնդացիր, ոչ քիմիական զենք ու ոչ էլ անգամ պարսատիկ, բայց ո՞վ գիտե. գուցե նրանց մեջ ինչ-որ մեկն, այնուամենայնիվ, հնարամտությամբ գերազանցեր ոստիկաններին ու շներին։
Համերգին մասնակից երեխաները նույնպես, ի դեպ, մանրակրկիտ խուզարկվել են Կամերային երաժշտության տուն մտնելուց առաջ։ Սերժ Սարգսյանն, այսպիսով, չի բացառում, որ իր դեմ կարող են մահափորձ իրականացնել ոչ միայն համերգի մասնակիցների ծնողները, այլեւ մանկահասակ երեխաները, ոորնց զենքը իրենց երաժշտական գործիքն է եւ իրենց կատարողական վարպետությունը։
Հուսանք՝ կատարումներից ոչ մեկը չի ունեցել մահափորձի շարժառիթ, եւ համերգից հետո Սերժ Սարգսյանը ողջ-առողջ վերադարձել է տուն։
http://www.taregir.am/am/news/13_01_2010/1/1842
Էս տղեն ումից ա ըսենց վախում՞:o
Էս տղեն ումից ա ըսենց վախում՞:o
Մանկական կոմպլեքս ունի...Իրան փոքր ժամանակ շատ են ծեծել հայաթի երեխեքը, հիմա վախենում ա բռնեն էլի սիրահետեն:
Կարդացի այս հոդվածը
http://www.lragir.am/armsrc/interview-lrahos31669.html
որտեղ Արման Մելիքյանը քննարկում է այն հարցը, որ Ադրբեջանից տեղահանված 500000 հայերին պետք է կոմպենսացվի կորուստները հողի ձևով: /իրականում փաստագրված թիվը 350000 է:/
Սա Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի անկյունաքարն է, որի վրա ցավոք թքած ունեին և ունեն նախորդ ու ներկա իշխանությունները:
Այս տեսքով հարցը որպես քաղաքական հիմնական գիծ ձևակերպվեց և հրապարակ մղվեց 1993-94-ին:
Ռաֆայել Ղազարյանի միջոցով այս մոտեցումը բազմակի անգամ դրվեց քաղաքական գիծ տանողների առջև: Բայց այն մերժվեց, որովհետև եղած իդեոլոգիային ձեռ չեր տալիս,- թե կոնֆլիկտը Ղարաբաղի ու Ադրբեջանի միջև է, և մենք այդ հարցը չենք բարձրացնելու, քանի որ Հայաստանին էլ պաշտոնապես կխառնի այդ գործին:
Բայց մոտեցումը միշտ էլ հրապարակի վրա է եղել: Դրա մասին բազմաթիվ հոդվածներ են տպվել, բայց երբեք էլ այն չմտավ պետական քաղաքականության արսենալ:
Ըստ եղած հաշվարկների, հաշվի առնելով Ադրբեջանից և Հայաստանից տեղահանվածների հողային ունեցվածքը ըստ բնակչության խտության, և տեղահանվածների քանակի փաստացի տարբերությունը, ստացվում էր, որ Քելբաջարն ու Լաչինը ամբողջությամբ կարող են դիտարկվել որպես կոմպենսացիա հոգուտ տեղահանվածների, որպես միավորված Հայաստան-Ղարաբաղի տարածք: Բայց այս տարբերակը պահանջում է, որպեսզի Հայաստանը ևս դիտարկվի որպես կոնֆլիկտի կողմ: Իրականում հարցը հենց այդպիսին է: Հենց 88-90 ին Հայաստանից կազմակերպված տեղափովեցին 140000 ադրբեջանցի, Քյարքին դատարկվեց, Արծվաշենն էլ հանձնվեց: Ափաշքյարա Հայաստանի բանակն է կռվել ղարաբաղում: Ապացույցները միլիոն են: Ջայլամի ոչ մի խաղ չի անցնում: Հակառակը խայտառակվում ենք աշխարհով մեկ որպես քաղաքականապես վախկոտ, անկարող ու ներսում էլ դեգեներատ ժողովուրդ:
Իշխանությունը փաթթած ունի, քանի որ թքած ունի պետության էլ, ազգի էլ, մարդկանց էլ վրա: Դրսում կատու է, ներսում էլ կատու ճղող: Բայց զարմանալին էլ այն է, որ այս հարցում ընդիմությունն էլ իշխանությունների տեսակետին է: 20 Տարվա մեջ ստրատեգը այդպես էլ տարրական բաներ չհասկացավ: :[
Դե ինչ, շարունակենք կոնֆլիկտը զուտ ղարաբաղ -ադրբեջան համարելը, կամ էլ անկախ ղարաբաղի տեսլականներով հրճվելը: :hands
Ադրբեջանցիք բերեցին թուրքերին միացրին գործին որպես հարց լուծող: Տվին գենցիդը ջնջխեցին, իսկ մենք մնացինք քվեաթերթիկ փախցնելու ու տեղամասում Գոհար Վեզիրյանի նկարագրած շռելու գործին :
Տատս կասեր- գետինը մտնենք:
ՆՈՐ ՈՒԺ, ՆՈՐ ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆ-3
Նոր ուժի, նոր ընդդիմության մասին խոսակցությունների պարագայում, որոնք կրկին որոշակիորեն աշխուժացան եւ արդիական դարձան թիվ 10 ընտրատարածքում տեղի ունեցած ընտրությունից հետո, հաճախ հնչում են հարցադրումներ, թե որտեղից է գալու այդ նոր ուժը, միթե այն լուսնից է ընկնելու, ուր է Հայաստանում այդպիսի ռեսուրս եւ ընդհանրապես` ինչու է պետք նոր ուժ, եթե կա Հայ ազգային կոնգրեսը եւ այն հետեւողականորեն պայքարում է համակարգի դեմ. ով է Հայ ազգային կոնգրեսից լավը լինելու:
Այդ հարցադրումները թերեւս գտնվում են հիմնականում էմոցիոնալ հարթության վրա: Բանն այն է, որ նորի մասին պատկերացումները Հայաստանում հաճախ տեղավորվում են զուտ ֆիզիկական հասկացությունների շրջանակում: Այսինքն, նոր ուժ ասվածը պատկերանում է իբրեւ նոր մարդիկ, կամ նոր ձեւաչափ, կամ նոր գաղափար: Նոր ուժ ասվածի տակ նոր վարքագիծ եւ մտածողություն կարծես թե շատ քիչ է ենթադրվում, եւ եթե ենթադրում է, ապա ոչ առաջին հերթին: Ինչպես որ գործ հասկացության տակ առաջին հերթին չգիտես ինչու “շտուրմ” է ենթադրվում:
Իրականում, նոր ուժի եւ նոր ընդդիմության մասին խոսակցությունները մեծ հաշվով արհեստական են եւ ավելորդ: Քաղաքականության մեջ նորը եւ հինն այնքան հարաբերական են, որ թերեւս դրա մասին խոսելը մեծ հաշվով ժամանակի ավելորդ վատնում է: Դրա վառ վկայությունն օրինակ 2007 թվականն էր: Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական վերադարձից հետո ձեւավորվեց մի ընդդիմություն, որին նոր անվանելու կարծես թե որեւէ ֆիզիկական հիմք չկար: Այդ ընդդիմության ոչ կարգախոսներն էին նոր, ոչ դեմքերն էին նոր, ոչ նոր էր իշխանությանը ընդդիմություն լինելու նրանց հանգամանքը, ոչ նոր գաղափարներ էին առաջ բերվում, որոնք նախկին ընդդիմությունների ժամանակ չէին եղել հրապարակի վրա:
Բայց Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի գլխավորած ընդդիմությունը փաստացի նոր էր, որովհետեւ նոր էին այդ ընդդիմության գործունեության որակները: Թերեւս առաջին անգամ էր, որ ընդդիմությունը, ձեռնպահ մնալով հախուռն գործունեությունից, աչքի ընկավ հետեւողական եւ մշակված մարտավարությամբ ու ռազմավարությամբ, եւ թեեւ իշխանափոխության առումով նպատակը չի հաջողվել իրագործել, բայց թերեւս աներկբա է, որ այդ ընդդիմությունը Հայաստանի անկախության տարիների ընդդիմություններից ամենաարդյունավետն էր, իսկ հետընտրական գոյության եւ կենսունակության առումով` ամենաերկարակյացը:
Ուրեմն, նոր ուժ հասկացությունն ամենեւին չի ենթադրում ֆիզիկական նորություն կամ կուսականություն: Քաղաքականության մեջ, այն ուժը, որը կարողանում է տվյալ պահին առավելագույն հասկանալիությամբ բավարարել հասարակության պահանջները եւ առավելագույն արդյունավեությամբ սպասարկել հասարակության շահը, թերեւս հենց հանդիսանում է նոր ուժ: Այդ իմաստով, հենց այդ տրամաբանության մեջ պետք է դիտարկել “նոր ուժ” կամ “նոր ընդդիմություն” հասկացությունները եւ դրանց մասին խոսակցությունը: Իսկ դա, որքան էլ տարօրինակ թվա, ամենեւին չի հակադրվում Հայ ազգային կոնգրեսի գոյությանը, որովհետեւ կոնգրեսն ինքը կարող է իր միջից գտնել այդ նոր ուժը, քանի որ կոնգրեսը անկասկած բազմաշերտ կառույց է, ինչը կոնգրեսի հարստությունն է: Բայց “նորը” կարող է առաջանալ նաեւ “դրսից”:
Համենայն դեպս, փաստը կարծես թե այն է, որ հասարակության շահի չսպասարկվող մասն այժմ ավելի շատ է, քան սպասարկվողը: Հետեւաբար, ովքեր պատրաստ են ստանձնել այդ ծանր գործը կամ լրացնել կոնգրեսի թողած կամ առաջացրած բացը, թերեւս կարող են լծվել այդ աշխատանքին, եթե իհարկե կա ունակություն եւ խիզախություն: Խիզախության հանգամանքը ամենեւին չեմ նշում այն պատճառով, որ գործել նշանակում է “շտուրմ” անել: Պարզապես Հայաստանում ընդդիմություն լինելը խիզախություն է պահանջում, որովհետեւ իշխանական համակարգը կենսունակ ընդդիմության պարագայում անմիջապես արձագանքում է ինքնապաշտպանական բնազդով, իսկ թե ինչպես կարտահայտվի այդ բնազդը, մի կողմից դժվար չէ կանխագուշակել, մյուս կողմից էլ դժվար է կանխատեսել:
Իշխանությանը, համակարգին քննադատության ենթարկելը մի բան է, դրա դեմ գործնական պայքարի դուրս գալը` մեկ այլ: Եվ անկախ այդ պայքարի դինամիկայից եւ մարտավարությունից, միեւնույն է, հենց իշխանությունը զգաց իր դեմ պայքարի կենսունակություն, հակադարձելու է բավական խիստ:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Կարդացի Նիկոլի հոդվածը՝
ՊՌԱԱՆԱԼԻԶԻՐՈւՅ ԷՏԸ, ՈւՌՈւ ԳԼՈւԽ...
Արդեն մի քանի օր հարգարժան մարդիկ լուրջ-լուրջ դեմքով քննարկում են հունվարի 10-ին տեղի ունեցած քվեարկության ժամանակ ընտրողների ակտիվության, ավելի ճիշտ պասիվության հարցը եւ սրանից գլոբալ քաղաքական հետեւություններ անում: Որեւէ մեկը, սակայն, մինչեւ օրս չի նկատել, որ ընտրողների ակտիվություն կարող է դիտարկվել միայն այն ժամանակ, երբ ընտրարշավը կրքոտ պայքարի բնույթ է կրում: Այսինքն, տեղի է ունենում եթե ոչ գաղափարների, գոնե թեկնածությունների բախում, սկզբունքային ընտրարշավ, եւ թեկնածուներից յուրաքանչյուրը մխրճվում է ընտրողների հորձանուտը եւ նրանց փորձում իր կողմը քաշել: Հարգելի վերլուծաբաններից ոչ ոք չի նկատել, սակայն, որ թիվ 10 ընտրատարածքում, ի սկզբանե նախընտրական քարոզչական պայքար տեղի չի ունեցել:
Դավիթ Հակոբյանը պաշտոնապես հայտարարել է, որ քարոզարշավ չի իրականացնելու, «Ազգային միաբանության» թեկնածուն մի երկու անգամ խոսել է իր ընտրարշավի մասին, բայց փաստացի որեւէ ընտրարշավ չի իրականացրել, բացի հատուկենտ խանութների պատուհաններից իր նկարները կախելով: Այդպիսի խանութների թիվը ամենեւին էլ մեծ չէ: Ավելին, լրագրողները շաբաթներով փնտրում-փնտրում եւ չէին գտնում հարգարժան թեկնածուին: Թող ներվի ասել, այս ընտրություններում առաջադրված թեկնածուներից նախընտրական քարոզարշավ, այն էլ միջնորդավորված, միայն ես եմ իրականացրել: Նախընտրական իմ շտաբի անդամները մուտք են գործել ընտրատարածքի շուրջ 10 հազար բնակարան, եւ ընտրողներին հանձնել նախընտրական քարոզչական նյութեր: Իշխանական կուսակցությունները դեռ էն գլխից են հայտարարել, որ որեւէ թեկնածուի չեն պաշտպանում, եւ այս ընտրություններին չեն խառնվելու: Փոխարենը Հայ ազգային կոնգրեսը, մի շարք ընդդիմադիր կուսակցություններ եւ գործիչներ հայտարարել են իմ թեկնածությունը պաշտպանելու մասին: Այսինքն, եթե իրավիճակին նայենք քաղաքական տրամաբանության տեսակետից, այս ընտրություններում ի սկզբանե չկար թեկնածուների հակամարտություն: Թեկնածուներից մեկը, կրկնում եմ, պաշտոնապես էր հրաժարվել քարոզարշավից, մյուսը` փաստացի: Այս պայմաններում ընտրողների մեծ ակտիվություն ակնկալել ուղղակի ճիշտ չէր լինի, որովհետեւ ցանկացած ընտրության պարագայում ընտրողը ակտիվանում է ընտրարշավի տրամաբանությանը համապատասխան, այնքանով, որքանով անհրաժեշտ է քաղաքական տրամաբանությամբ, նախընտրական քարոզարշավի արդյունքներով` հաղթական թեկնածուի հաղթանակն ապահովելու համար: Եւ տվյալ դեպքում էլ նույնն է տեղի ունեցել: Չի կարող քարոզչական բախման բացակայության պայմաններում ընտրություններին մասնակցել ընտրողների 25, 30, 40 տոկոսը: Նման պայմաններում ընտրողների մասնակցությունը աշխարհի ցանկացած երկրում չի կարող գերազանցել 10-15 տոկոսը, որովհետեւ, եթե առաջադրված թեկնածուներից միայն մեկն է ընտրողներին քաղաքական, օրինական մեթոդներով ակտիվացնում, այդ ընտրողը կակտիվանա միմիայն այնքան, որքան օբյեկտիվորեն, օրինականորեն հարկավոր է այդ թեկնածուի հաղթանակն ապահովելու համար: Սա է քաղաքական տրամաբանությունը: Այս տրամաբանությունը տեղավորվում է ոչ միայն քաղաքականության, այլեւ ֆիզիկայի օրենքների սահմաններում. երբ ազդեցությունը չի ծնում բավարար հակազդեցություն, այդ ազդեցությունը չի կարող ավելին լինել, քան անհրաժեշտ է օբյեկտիվորեն գոյություն ունեցող հակազդեցությունը հաղթահարելու համար:
Եւ ուրեմն` հունվարի 10-ին տեղի ունեցած ընտրությունների առնչությամբ քաղաքական հետեւություններ անողները նույնքան հեռու են քաղաքականությունից, որքան խոզը պտտաձողից, որովհետեւ ոչ մի քաղաքական տրամաբանությամբ չի կարող քարոզարշավ չիրականացրած, բացի իր սատկած մայր-կուսակցությունից քաղաքական որեւէ ուժի աջակցություն չստացած թեկնածու հաղթել` որեւէ քաղաքական ընտրություններում: Բայց հունվարի 10-ի ընտրությունների արդյունքում հաղթող է հռչակվել հենց այդպիսի մի թեկնածու: Եւ ընդ որում, այդ ընտրությունների ժամանակ մեկուկես ժամով ընտրական տեղամաս է փակվել` փաստ, որ չի արձանագրվել նույնիսկ նախագահական ընտրությունների ժամանակ, երբ լարվածությունը հասել էր գագաթնակետին: Այս ընտրությունները պատմության մեջ կմնան նրանով, որ հաղթող է ճանաչվել 0 վարկանիշ ունեցող, եւ ընտրական տեղամասեր այցելած մարդկանց բացարձակ անծանոթ մի թեկնածու: Ուժեղ վերլուծաբանները թող նախ մի քանի անհայտներով այս հավասարումը լուծեն, հետո միայն իրենց հաստ գլուխները տպել տան հեղինակավոր թերթերի էջերում:
Հ.Գ. Չնայած կկրկնվեմ, բայցեւայնպես, չեմ կարող չընդգծել, որ ընտրողների ակտիվության վրա ազդել է նաեւ ընտրական տեղամասերի` սափրագլուխներով պաշարված լինելու փաստը: Երբ ընտրական տեղամաս գնալը քաղաքացու համար կարող է նվաստացման տարրեր պարունակել, բոլորը չէ, որ ի զորու կլինեն անցնել այդ քավարանի միջով: Եւ ուրեմն, ընտրությունների ընթացքի վրա ազդել են ոչ թե քաղաքական, այլ ապաքաղաքական գործոնները, որոնք օրինական ընտրությունների անցկացման պարագայում գոյություն չպետք է ունենային: Ոմանք նաեւ հարց են տալիս, եթե նշված գործոնները չէինք կարողանալու չեզոքացնել, ինչու մասնակցեցինք ընտրություններին: Դրա համար կան մի քանի պատճառներ. ա) փորձարկելու համար, թե որքանով են 2008 թվականի Մարտի 1-ից հետո իշխանության խոստացած բարեշրջումները տեղի ունեցել, բ) մեր ասելիքը, գաղափարները տարածելու համար, խնդիր, որ փայլուն ձեւով է լուծվել, գ) ցույց տալու համար, որ Հայ ազգային կոնգրեսը ընդդիմադիր դաշտում շարունակում է պաշտպանել իր դոմինանտ դերը. թող որեւէ` իրեն ընդդիմադիր համարող քաղաքական ուժ այդպիսի ընտրություններում թեկնածու առաջադրի եւ այդքան ձայն հավաքի:
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ
http://www.armtimes.com/292
Առաջին անգամ եմ հանդիպում Նիկոլի գրչի տալից ելած անփույթ հոդվածի:
1-Եթե Նիկոլի թիմն այցելել է 10000 բնակարան ու արդյունքում 20 տոկոսն է եկել ընտրության ու ընդամենը 120000 քվեաթերթիկ է մարվել, ապա դա ապտակ է ընդիմությանը: Ընտրողը նախ և առաջ քաղաքացի է, հետո նոր ինտրիգի մասնակից: Նա իր քաղաքացու պարտքն է կատարում: Փաստն այն է, որ այս անգամ ընտրողների միայն 7-8 տոկոսը Նիկոլին ձայն տվեց: Մնացածի մասնակցել, յան տալ, մուղամ ջոկել, քավարանով անցնելը անտեղի են: Չնայած, արտացոլում են Հայաստանի ներքին քաղաքական վիճակը և ՀԱԿ-ի գործելակերպի ոչ ադեկվատությունը:
2- 0 վականիշովի անցնելը ոչ բացասական, ոչ էլ դրական երևույթ է: Նախկինում անցնում էին միայն մեծ բացասական վարկանիշովները: Հիմա էլ անցնում է ով կա, կամ պետք է:
3-Հայաստանում որևէ անհայտով հավասարումներ չկան, ճիշտն ասած առհասարակ հավասարում չկա:
4-Եթե Նիկոլին կամ ՀԱԿ-ին թվում է, որ հայաստանյան վերջին 2 տասնամյակի մղձավանջային տարիներից հետո դեռ քաղաքական տեսակետներ ու նպատակներ բացատրելու, գաղափարներ տարածելու խնդիր կա, ապա դա ցավալի է:
5-Հայաստանում ապաքաղաքական ոչ մի հարց գոյություն չունի: Ամեն ինչ է վերահսկվում ու եթե գործը կարող է լուծվել թաղային բառադիով, դրանով է լուծվում: Եթե վախացնելով, ապա վախացնելով է լուծվում: Իսկ եթե պետք է լուծվի բանակ -միլիցով, դրանցով կլուծվի:
ՊԱՀԱՆՋՎՈՒՄ ԵՆ ԱՅԼ ԹԵՄԱՆԵՐ
Բաքվի ջարդերի 20-ամյակի տարելիցի առիթով Կրթության եւ գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանն ու դաշնակցական Վահան Հովհաննիսյանը Երեւանի դպրոցներից մեկում բաց դասեր են անցկացրել:
«ՉԻ» - Թե ինչ հետեւանքներ է ունեցել Արմեն Աշոտյանի անցկացրած բաց դասը՝ դժվարանում ենք ասել, բայց ահա Վահան Հովհաննիսյանի անցկացրած դասը, մեր տեղեկությունների համաձայն, շատ մեծ ազդեցություն է ունեցել աշակերտների վրա: Ըստ իրազեկ աղբյուրների, դասից անմիջապես հետո աշակերտները սկսել են հայրենասիրական երգեր երգել, կրակել դասասենյակի առաստաղին, պահանջել Ադրբեջանի արտգործնախարարի հրաժարականը, վերջում էլ որոշել են վերջին զանգի միջոցառումն անպայման անցկացնել «Վալեմ-պլազա» համալիրում: Այնպես որ, բաց դասը լիովին կարելի է հաջողված համարել: Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա իշխանությունները ճիշտ կանեին, եթե դպրոցներում բաց դասեր անցկացնեին ոչ թե 20 տարի առաջ Բաքվում, այլ երկու տարի առաջ Երեւանի կենտրոնում տեղի ունեցած ջարդերի թեմայով: Եթե, իհարկե, ասելու բան ունեն: Մանավանդ որ, բարձր դասարանների աշակերտներին մարտի 1-ի իրադաձությունները հաստատ ավելի են հետաքրքրում, եւ անպատասխան մնացած հարցերն էլ այս դեպքում ավելի շատ են:
Էս ՀԱԿ–ի տեղը մի լրագրող աշխատեր, մեկ էլ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը, լրիվ հերիք էր։ Հայտարարություն–>ելույթ, ելույթ–>հայտարարություն, մեկ ու մեջ էլ հանդիպում ռոմանոգերմանական ազգանուններ ունեցող տիպերի հետ։ Ողջ թեման հետևյալն է՝
initial // պայքար, պայքար մինչև վերջ
while (!իշխանափոխություն)
begin
$display("Վատ է վիճակը");
$display("Ավելի վատ է լինելու");
$display("Մեր կանխատեսումները իրականացել են");
end
Կամպիլյացիա եմ անում, error է տալիս:fool
Էս ՀԱԿ–ի տեղը մի լրագրող աշխատեր, մեկ էլ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը, լրիվ հերիք էր։ Հայտարարություն–>ելույթ, ելույթ–>հայտարարություն, մեկ ու մեջ էլ հանդիպում ռոմանոգերմանական ազգանուններ ունեցող տիպերի հետ։ Ողջ թեման հետևյալն է՝
initial // պայքար, պայքար մինչև վերջ
while (!իշխանափոխություն)
begin
$display("Վատ է վիճակը");
$display("Ավելի վատ է լինելու");
$display("Մեր կանխատեսումները իրականացել են");
end
Կամպիլյացիա եմ անում, error է տալիս:fool
Պայմանը սխալ ես դրել: Կարող ա Քոչարյանն էլ գա ու իշխանափոխություն լինի բայց էտ դեպքում քո ցիլկը վերջանում ա: Ես կառաջարկի պայմանը դների !( Արդար ընտրություններ) ...Քաղաքականապես գրագետ կոմպիլյատոռ ա:
initial // պայքար, պայքար մինչև վերջ
while (!(իշխանափոխություն && (Լևոն == "Նախագահ"))
begin
$display("Վատ է վիճակը");
$display("Ավելի վատ է լինելու");
$display("Մեր կանխատեսումները իրականացել են");
end
Սենց փոխեցի, էս անգամ սիմուլյացիան FAIL տվեց:think
Իսկ «Արդար ընտրություններ» սիգնալը երբեք չի կանգնում, դրա համար սիմուլյացիան տևում է անվերջ։
initial // պայքար, պայքար մինչև վերջ
while (!(իշխանափոխություն && (Լևոն == "Նախագահ"))
begin
$display("Վատ է վիճակը");
$display("Ավելի վատ է լինելու");
$display("Մեր կանխատեսումները իրականացել են");
end
Սենց փոխեցի, էս անգամ սիմուլյացիան FAIL տվեց:think
Իսկ «Արդար ընտրություններ» սիգնալը երբեք չի կանգնում, դրա համար սիմուլյացիան տևում է անվերջ։
Վիշապ ջան ապեր բայց հակասություն կա : Նայի եթե իշխանափոխություն լինի և Լևոնը դառնա նախագահ, պետք է ընտրվի չէ, ուրեմն պետք է լինեն արդար ընտրություններ: Այսինքն քո գրած պայմանը համարժեք է իմ առաջարկածին բայց տարբեր արդյունքներ է տալիս: Ինչ-որ բան այնպես չէ...
Վիշապ ջան ապեր բայց հակասություն կա : Նայի եթե իշխանափոխություն լինի և Լևոնը դառնա նախագահ, պետք է ընտրվի չէ, ուրեմն պետք է լինեն արդար ընտրություններ: Այսինքն քո գրած պայմանը համարժեք է իմ առաջարկածին բայց տարբեր արդյունքներ է տալիս: Ինչ-որ բան այնպես չէ...
Ապեր, ամբողջ խնդիրն այն է, որ սույն ծրագիրը մենակ «display» է անում, ծրագրավորողների լեզվով ասած dummy ծրագիր է, ուստի ավարտվի, չավարտվի՝ մեկ հաշիվ է։ Պայմանները կապ չունեն։
Մոդերատորական. Գիտության վերջին ճիչը հանդիսացող գրառումները տեղափոխվել են «Հայ Ազգային Կոնգրես. աստիճանական ձևավորում իբրև ալտերնատիվ կառավարություն (http://www.akumb.am/showthread.php/30889-%D5%80%D5%A1%D5%B5-%D4%B1%D5%A6%D5%A3%D5%A1%D5%B5%D5%AB%D5%B6-%D4%BF%D5%B8%D5%B6%D5%A3%D6%80%D5%A5%D5%BD-%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%AB%D5%B3%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%B1%D6%87%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%B4-%D5%AB%D5%A2%D6%80%D6%87-%D5%A1%D5%AC%D5%BF%D5%A5%D6%80%D5%B6%D5%A1%D5%BF%D5%AB%D5%BE-%D5%AF%D5%A1%D5%BC%D5%A1%D5%BE%D5%A1%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6?p=1921771)» թեմայից:
Բացում ա:D:D Ճտերը:D:D Չեմբեռլենը:D:D
ՄԵՐ ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ ՉԵՄԲԵՌԼԵՆԻՆ
«Ես Թուրքիայի վարչապետին խորհուրդ կտամ մութ սենյակում սեւ կատու չփնտրել, երբ այդ կատուն իր ուսին է», հայտարարել է ՀՀԿ մամուլի խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովը:
«ՉԻ» - Մութ սենյակում սեւ կատու փնտրելու մասին հանրահայտ թեւավոր խոսքն, իհարկե, բոլորովին այլ կերպ է հնչում, բայց դա էական չէ. կարեւորը մոտավոր իմաստը փոխանցելն է: Մի քանի օր առաջ էլ նույն Շարմազանովն, օրինակ, հայտարարել էր, թե վատ պարողին ոտքերն են խանգարում, մինչդեռ հաստատապես հայտնի է, որ տվյալ ասացվածքում մարմնի բոլորովին այլ մասեր են հիշատակվում: Մի խոսքով, «ծիծաղում է նա, ով ճտերը տաք-տաք է ծեծում»:
Բայց մեզ ամենաշատը զվարճացնում է ոչ թե սա, այլ այն փաստը, որ Հայաստանը Թուրքիայի վարչապետի հայտարարություններին արձագանքում է Էդուարդ Շարմազանովի մակարդակով (ընդ որում, «մակարդակ» ասելով ոչ այնքան պատասխանի բովանդակությունը նկատի ունենք, որքան դրա հեղինակի տրամաչափը): Երեւի պրն Շարմազանովին շատ է դուր եկել Քոչարյանի հիշատակած փղի եւ Մոսկայի պատմությունը:
«Հանրության մեջ արդարացի հարցեր են առաջանում, թե ինչպե՞ս է պատահում, որ Պալատը վեր է հանում խնդիրներ, չարաշահումների, վատնումների փաստեր, բայց պետական բարձր պաշտոններ զբաղեցնող անձանց դեմ աղմկոտ քրեական գործեր չեն հարուցվում, նրանք չեն դատապարտվում: Այս առումով 2010 թվականին ձեր խնդիրը պետք է լինի ակտիվ աշխատել նաեւ իրավապահ մարմինների հետ: Ակնհայտ է, որ բոլոր այն փաստերը, որոնք դառնում են մեր հանրության սեփականությունը, իրավապահ մարմինների ուշադրության կենտրոնում են, բայց մյուս կողմից էլ միշտ չէ, որ թերությունը բավարար է, որ մարդուն քրեական պատասխանատվության ենթարկեն»,- նշել է նախագահը:
Ջոկի՞ք։ Ուղղակի մարդիկ թերություն ունեն, դրա պատճառով են թալանում, իսկ մարդուս թերությունը (այիբը) երեսով չեն տալիս։ Ամոթ ա վերջապես, դեմոկրատական երկիր ենք։ Հետաքրքիր է, Նիկոլ Փաշինյանի "արածները" չի կարելի՞ որպես թերություն որակել:think
Մանդատները` հարցականի տակ
16:28 | Այսօր | ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովի ձմեռային նստաշրջանը հաստատել է ազգային բոլոր պատվիրակությունների լիազորությունները` բացի ալբանական ու հայկական պատվիրակություններից:
Հայկական պատվիրակության մանդատները վիճարկվել են ԵԽԽՎ-ում ամենամեծ կուսակցության` Եվրոպայի ժողովրդական կուսակցության-EPP բյուրոյի կողմից:
Ըստ «Ժառանգության»` մանդատների կասեցման պատճառը «ՀՀ ԱԺ ղեկավարության կողմից իրականացված ձեռնածությունների արդյունքում խորհրդարանական ընդդիմադիր կուսակցության` ՙԺառանգության՚ ներկայացուցչին ապօրինաբար պատվիրակության մշտական կազմից հեռացնելու եւ տիկ. Փոստանջյանի մասնակցությունը ԵԽԽՎ նիստին արգելափակելու գործողություններն են»:
Փոստանջյանը Ստրասբուրգ է մեկնել EPP-ի միջամտությունից հետո` Ստրասբուրգից կատարված անմիջական ֆինանսավորմամբ:
Այսօր` ավելի ուշ, հարցը լսվելու է ՙԸնթացակարգերի, իմունիտետների եւ ինստիտուցիոնալ հարցերի՚ հանձնաժողովում:
Աղբյուր՝ Ա1+ (http://a1plus.am/am/politics/2010/01/25/pace)
ՎԵՐԱԱՆԿԱԽԱՑՄԱՆ ՀՐԱՄԱՅԱԿԱՆ
ՙՀայաստանը դե ֆակտո կորցրեց իր անկախությունը, ... այսօրվա դրությամբ Հայաստանն իրենից ներկայացնում է սուվերենությունից բացարձակապես զուրկ մի կախյալ երկիր, որում տիրում է տիպիկ պոլիցայական ռեժիմ...՚: Հայ ազգային կոնգրեսի անդամ, ՍԴՀԿ ատենապետ տիկին Լյուդմիլա Սարգսյանի այս գնահատականի հետ համաձայնել են բազմաթիվ կրթված-ազնիվ մարդիկ:
Որպես կանոն` պոլիցայական ռեժիմներում իրադրությունը տնօրինում են օտար պետության զորքերը, իշխանությունները դրածո են, պոլիցայներն ընտրվում են հասարակության տականքից: (Այս տեսանկյունից պարզամտություն է նախագահի, առավել եւս` նախարարի հրաժարականը պահանջելը: Պարոն Սերժ Սարգսյանին պարոն Ռոբերտ Քոչարյանով, մի պոլիցային մյուսով կամ այլ տականքով փոխարինելուց կախյալ երկրի կարգավիճակը չի փոխվում, այլ դեպի կործանում ընթացքն է արագանում: Իսկ այն, որ ռեժիմը մեր երկիրը տանում է կործանման, նաեւ տնտեսական հարացուցային փայլուն վերլուծությամբ օրերս ապացուցել է պարոն Հրանտ Բագրատյանը:)
Հայաստանը դե ֆակտո կորցնում է անկախությունը, որովհետեւ իրավիճակը փաստացի տնօրինում է ռուսական` օտար զորքը: (1878թ. Բեռլինի կոնգրեսում ռուսական պատվիրակությունը ապացուցեց աշխարհին, որ հայ ժողովուրդն ինքն իրեն պաշտպանել չի կարող, արտաքին հոգատարության կարիք ունի եւ անկախություն չի ուզում, ու վետո դրեց Գրիգոր Օտյանի կազմած ինքնավարության նախագծի վրա: Ի տարբերություն բուլղարների, սերբերի, արաբների,..., հայն անկախություն չստացավ ու ցեղասպանվեց:) Անկախ հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման ընթացքից` թուրք-ռուսական գործընկերության ջերմությունից, Հայաստանում ռուսական զորքերի ներկայությունն ի սկզբանե ունեցել է մեկ նշանակություն` հաստատել շահագործելի պոլիցայական ռեժիմ: Հայ պոլիցայներն էլ են փոխելու ազգանուններն ու փորձելու Մարդ դառնալ այն բանից հետո, երբ ռուսական զորքերը դուրս գան Հայաստանից:
Օրինակª արեւելաեվրոպական երկրներում ֆաշիստական օկուպացիայի ժամանակ իրադրության տերը նվաճված ժողովուրդը չէր, այլ գերմանական զորքը, սովետական օկուպացիայի ժամանակª Կարմիր բանակը: Պարզ ասած` իշխանությունը ժողովրդից խլվում եւ պոլիցայական ռեժիմ է հաստատվում արտաքին ուժի կողմից կամ աջակցությամբ: Արեւելյան` սոցիալիստական Գերմանիայի պոլիցայներն ի լուր աշխարհի ստում էին, թե սովետական զինվորները պաշտպանում են արեւելյան գերմանացիների անվտանգությունը, ու կառուցվեց Պատ: 1945-89թթ. Արեւելյան Եվրոպայի երկրներում կազմակեպվում էին դեպուտատի, քաղաքապետի ընտրություններ, բայց օրինաչափորեն հաղթում էր ԿԳԲ-ի թեկնածուն: Պարոն Սերժ Սարգսյանը 2008թ. մարտի վերջին շնորհակալություն հայտնեց Պուտինին 2008թ. նախագահական ընտրություններում եւ դրանից հետո (այսինքնª մարտի 1-ին) աջակցության համար: Դրածոն (նկատի ունեմ պարոն Սերժ Սարգսյանին) կուզենա այսօր իմանալ, թե վաղըª Հայաստանից ռուսական զորքերի դուրսբերումից հետո ինքն ի±նչ պատժի է արժանանալու: Ճիշտ է, դատավորն առայժմ հայտնի չէ, բայց որպես կանոնª պոլիցայների անունները պատմության մեջ գրվում են ՙսեւով՚:
Պոլիցայական ռեժիմներում զավթիչի հետ համագործակցող, քաղաքական ընտրովի կամ նշանակովի պաշտոններ զբաղեցնող պոլիցայներն ընտրվում են հասարակության տականքից, որովհետեւ միայն տականքն է համաձայնվում դավաճանել Մորը եւ սպասարկել օտարի ազգային շահերը: Կրթված, ազնիվ Մարդուն կառավարման գործում ներգրավելը վտանգավոր է զավթիչի-նվաճողի համար, որովհետեւ Նա արագ հասկանում է, որ զավթիչի հետ համագործակցելով` կործանում է իր Հայրենիքը, հրաժարվում է համագործակցել, եւ դառնում է ազատագրական պայքարի գործիչ ու ոգի: (Ցեղասպանությունն օդում կախված, հայ Էսէռները թուրքերի հետ ՙՍահմանադրություն՚ էին խաղում, ռուսների հետª ՙկազակի-ռազբոյնիկի՚: Զավթիչների հետ համագործակցող պարոնայք տականքերը 100 տարի առաջ ու այսօր համոզում են իրենց, որ հային Ազատություն պետք չէ, այլ արոտավայր:) Դժվար է հպատակեցնել մշակութային առումով բարձրակարգ կամ արժանապատվության առողջ զգացողություն ունեցող ժողովուրդներին. նրանց միջի տականքը բռնազավթողի սերուցքից բարձր է:
Հայ մնալու համար պետք է ձերբազատվել դարավոր վախերից, տուն ուղարկել ռուսական զորքին ու գործակալներին, հրաժարվել համագործակցել դրածո վարչակարգի հետ, իր միջի տականքին խեղդել ՙօրորոցում՚, ապա վերագտնել իրª Մարդու էությունը եւ վերականգնել Անկախությունն ու Ժողովրդավարությունը: Հակառակ դեպքումª Նպատակի հետ հերթական հանդիպումը կկայանա 600 տարի հետո:
ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Պահպանողական կուսակցության քարտուղար
ԵՍ ՇԱՏ ԵՄ ՈւԶՈւՄ ՍԽԱԼՎԵԼ
Վահագն Գրիգորյան
Հարցազրույց օրերս պետական մրցանակ ստացած «Ժամանակի գետը» վեպի հեղինակ Վահագն Գրիգորյանի հետ:
- Պարոն Գրիգորյան, ի՞նչ եք կարծում, Սերժ Սարգսյանը, Ձեր գրքին պետական մրցանակ տալուց առաջ, կարդացե՞լ է այն:
- Չեմ կարծում, որովհետեւ մրցանակի արժանացնել որոշում են հանձնաժողովները: Ինչքան ես հասկանում եմ, եթե որոշակի տարաձայնություն չի ծագում, նախագահը ստորագրում է հանձնաժողովի որոշումը: Հիմա ասել` չի կարդացել կամ ծայրեծայր չի կարդացել, ես չեմ կարող, քանի որ ներկա չեմ եղել: Դրա համար ենթադրություն պիտի անեմ, որ չի կարդացել: Բոլոր դեպքերում, իհարկե, ճիշտ է որ կարդան:
- Իսկ հնարավոր համարո՞ւմ եք, որ այսօր մեր երկրում պետական մրցանակ ստանա մի գիրք, որը գոնե ենթատեքստով չի հայհոյում ՀՀ 3-րդ հանրապետության առաջին իշխանություններին, ինչը ձեր վեպում կարծես նկատվում է:
- Իմիջիայլոց, ՀԱՇ-ը դուք մի ընդունեք Հայոց համազգային շարժում: Ես ասել եմ` նոր ՀԱՇ-եր պիտի լինեն, ապազգային: Դա եմ ասել (վեպի մեջ ՀԱՇ հապավումը նշանակում է Հայոց ապազգային շարժում-Ա.Զ.)... Եթե հիմա լրիվ տեղափոխվենք քաղաքական ասպարեզ, ես 3 իշխանություններին էլ, գոնե հայ-թուրքական եւ Ղարաբաղյան խնդրում, ընդդիմադիր եմ, եղել եմ, մնում եմ: Ես 3-րդ նախագահի հետ շատ լուրջ տարաձայնություններ ունեմ այս քաղաքականության հետ կապված: Այնպես որ, եթե ուզում եք ակնարկել, որ իշխանամետ եմ կամ 1-ին իշխանությանն ընդդիմադիր, դրա համար եմ պետական մրցանակ ստացել, այդպես չէ:
- Ձեր վեպում նաեւ հայոց ցեղասպանության թեման է` ժամանակակից թուրքը չի ընդունում իր պապերի ոճրագործությունը, ավելին, ինչպես մեջբերում եք թուրք վարչապետի խոսքը, «պատմությունը թուրքից ավելի պարզերես ազգ չգիտի»: Այդ ֆոնին ինչպե՞ս եք վերաբերվում հայկական կողմի` Թուրքիայի հետ մերձեցման նախաձեռնությանը եւ այդ մերձեցմանը միտված քայլերին:
- Ես գտնում եմ, որ մենք մտանք մի խաղի մեջ, որին բոլորովին պատրաստ չէինք: Չէինք պատկերացնում, թե դրա հետեւանքները ինչ են լինելու: Այսինքն` ճանապարհը սկսեցինք` չիմանալով` ուր ենք հասնելու` չգիտես ինչու կարծելով, որ դա մեզ լավ տեղ է բերելու: Ես այդ առիթով 1-ին բառերն ասել եմ, երբ լուր չունեի նույնիսկ, որ ինչ-որ արձանագրություններ են նախաստորագրվել: Այդ մասին ինձ հարց ուղղող լրագրողին ասացի` եթե այդպիսի բան է եղել, դա շատ վատ է, ես չեմ հավատում մեր դիվանագիտությանը, մեր քաղաքական մտքին: Սա խայտառակ պարտություն է լինելու: Ես դեմ էի ֆուտբոլային դիվանագիտությանը: Դա մեզ դրեց ծանր կացության մեջ: Թուրքիան, որ գոնե մինչեւ այդ ԼՂ խնդրում միայն բավարարվում էր սահմանը փակելով եւ, փաստորեն, ուրիշ ձեւով չէր խառնվում այդ խնդրի լուծմանը, դարձավ ակտիվ մասնակից: Մենք հրավիրեցինք Ադրբեջանի թիկունքում կանգնած մի երկրի եւ հիմա ընկել ենք կրակի մեջ: Ես օրինակ այնքան էլ չեմ վստահում ՌԴ-ի այն հայտարարություններին, որ ինքը երբեք ՀՀ-ի վրա ճնշում չի գործադրի: Ինչո՞ւ է մեզ հրավիրել Սոչի, ինչո՞ւ է նստեցրել բանակցելու: Ճնշումները շատ էլ լավ գնում են: Պարզվում է` որպեսզի այս արձանագրությունները վավերացվեն, մենք պիտի զիջում անենք ոչ միայն ցեղասպանության հարցում, ոչ միայն հայ-թուրքական սահմանը ճանաչելով` համաձայն Կարսի այդ անօրինական պայմանագրի, այլ արդեն ԼՂ հարցում: Ես շատ մտահոգված եմ: Ինչ ասեմ: Ես ուզում եմ սխալվել: Ես շատ եմ ուզում իմ բոլոր քաղաքական հայացքները սխալ լինեն: Ինձ ասեն` այ հիմար, դու այսքան տարի ընդդիմադիր եղար բոլոր իշխանություններին, տեսա՞ր` ինչ ճանապարհով է գնացել մեր երկիրը: Բայց չեմ հավատում, որ այդպես կլինի` նկատի ունենալով մեր անցյալը, Չարենցի ասած «մեր անղեկ, ցաքուցրիվ, անգաղափար ընթացքը»: Մենք գաղափար եւ հետեւողական ծրագիր երբեք չենք ունեցել, մենք արձագանքում ենք, այն էլ ոչ ժամանակին:
- Ինչպես վկայում է «Ժամանակի գետը», Հայոց ցեղասպանությունը 10-ամյակների հեռվից Ձեզ հանգիստ չի տալիս, թույլ չի տալիս լիարժեք կյանքով ապրել: Իսկ ինչպե՞ս եք զգում մի երկրում, որտեղ կարող է Մարտի 1 տեղի ունենալ:
- Նախ եկեք հարցը կիսենք: Ցեղասպանությունը 10-ամյակների հեռվում չէ, դուք սխալ ասացիք: Եւ ես դրա վերաբերյալ չեմ գրել: Այդ մասին գրքեր շատ կան: Ես տարիներ շարունակ միշտ մտածել եմ, որ անհնար է գեղարվեստական գիրք գրել ցեղասպանության մասին, սա ցավ է, ո՞նց մտնես այդ նյութի մեջ: Բայց վերջին տարիները, հատկապես 2005 թվականից, երբ 90-ամյա տարելիցի կապակցությամբ աշխուժություն նկատվեց, ես սկսեցի հետեւել այս խնդրի շուրջ ընթացող խոսակցություններին, կատարվող քայլերին եւ տեսա մի ողբերգություն. դա պարզապես առեւտրի առարկա է: Եւ իզուր է թվում, թե դա 10-ամյակների հեռվում է, մենք որպես ազգ ենք ուրիշ դարձել, այն սպանված 1.5 մլն մարդիկ չեն միայն, այն սփյուռք կոչվածն է, որը մի քանի սերունդ հետո դադարելու է գոյություն ունենալ: Իհարկե, պետք է ապագային նայել: Թշնամանքով հնարավոր չէ ապագա կառուցել: Իմ այդ վեպում էլ է թուրք հերոսուհին` շատ զարգացած կին, ասում` ես գիտեմ, որ ցեղասպանություն եղել է, բայց մենք, միեւնույն է, չենք ընդունելու դա, ձեզ կփրկի միայն մոռանալը եւ բարեկամությունը մեզ հետ: Ինչ վերաբերում է Մարտի 1-ին, այդ մասին այնքան է ամեն օր խոսվել ու գրվել, որ վերլուծելու բան էլ չկա: Դա պարզապես չպիտի լիներ, դա անթույլատրելի էր, եթե մենք մեզ քաղաքակիրթ ազգ ենք համարում: Եւ Նիկոլ Փաշինյանի դատապարտվելը, ինչ էլ ասեն, այնքան հստակ է, որ քաղաքական նկատառումներով է արվել: Ես երկար 10-ամյակներ եմ ապրել եւ դեռ չէի լսել, որ դատավորը, դատախազի պահանջածից ավելի խիստ պատիժ սահմաներ:
- Պարոն Գրիգորյան, մամուլում այսպիսի կարծիք կար, որ արյան ու բռնության միջոցով իշխանության եկած նախագահի ձեռքից մրցանակ ստանալը փոխշահավետ համաձայնություն է նշանակում, եւ որ այդ մրցանակի նպատակն է մտավորականներին զրկել դիմադրության վերջին կամքից: Համաձա՞յն եք այդ տեսակետի հետ:
- Բոլորովին էլ չէ: Սա պետական մրցանակ էր: Այն ինձ նախագահը չի տվել, իմ Հայաստանի պետությունն է տվել: Կա նախագահական մրցանակ, որին ներկայացվելիս ես կմտածեի` արժե՞, թե՞ չէ: Իմիջիայլոց, տվյալ դեպքում մարտիմեկյան դեպքերի հրամանը բոլորովին ուրիշ մարդ էր տվել, դա եկեք չմոռանանք: Սա պետության մրցանակն է, որը չի վերաբերում նախագահներին:
http://www.armtimes.com/521
Այսօր մահացել է անազատաության մեջ գտնվող ֆրանսահայ ազտամարտիկ Սարգիս Հացպանյանի հայրը:
Գեւորգ Հացպանյանը արդեն մի քանի շաբաթ է մահամերձ էր, սակայն նրա որդուն հնարավորություն չի տրվել հրաժեշտ տալու հորը: Գեւորգ Հացպանյանը բնակվում էր Ֆրանսիայում:
Ազատամարտիկ, ներկայումս քաղբանտարկյալ Սարգիս Հացպանյանին նրա հայաստանյան հարյուրավոր ընկերների անունից ցավակցել են Միքայել Հայրապետյանը, Պետրոս Մակեյանը, Ժիրայր Սեֆիլյանը, Դավիթ Մաթեւոսյանը:
Կոնգրեսը ցավակցում է
Հայ Ազգային Կոնգրեսը խորապես ցավակցում է քաղբանտարկյալ Սարգիս Հացպանյանին՝ Ֆրանսիայում բնակվող իր հոր՝ Գեւորգ Հացպանյանի մահվան առիթով։ Վարչախմբի պարագլուխները, առաջնորդվելով իրենց հատուկ ճղճիմ քինախնդրությամբ ու մանրությամբ, ժամանակաին մերժեցին Սարգիս Հացպանյանի իր ծնողին մի վերջին հրաժեշտը տալու խնդրանքը։ Վերջին մեկ-մեկուկես տարում քաղբանտարկյալների մերձավոր հարազատների ավելի քան մեկ տասնյակ մահվան պատճառը ոչ միայն առողջական հանգամանքներն են եղել, այլ առաջին հերթին այն հոգեկան ապրումները, որ նրանք ունեցել են իրենց որդիների, եղբայրների նկատմամբ վարչախմբի կիրառած ապօրինությունների ու նրանց անազատության մեջ պահելու պատճառով։ Այսինքն՝ նրանք Մարտի 1-ի սպանդի հարվածող ալիքի զոհերն են ըստ էության, ինչի պատասխանատվությունը եւս ամբողջությամբ ընկնում է ներկա վարչախմբի վրա։http://www.a1plus.am/am/social/2010/01/28/hacpanyan
Ցավակցություններս Հացպանյանների ընտանիքին:
ՔԱՂԱՔԻ ԲԱՆԱԼԻՆԵՐԸ` ՊԱՐՏՔԻ ԴԻՄԱՑ
Թալիբներին հասարակությանն ինտեգրելու նպատակով Միացյալ Նահանգները 100 մլն դոլար է հատկացնելու Աֆղանստանին եւ առաջիկա 5 տարում իր զորքերը դուրս է բերելու այդ երկրից` հնարավորություն ընձեռելով աֆղաններին ինքնուրույն լուծել ազգային անվտանգության խնդիրները: (Սա արտգործնախարարների 29.01.2010թ. Լոնդոնյան միջազգային համաժողովի ձեռքբերումն էր:)
Պարզվում է, բոլորը շահագրգռված են Իրաքից ու Աֆղանստանից դաշնակիցների զորքերի դուրսբերմամբ, բայց ըմբռնումով են վերաբերվում Հայաստանում օտար զորքերի ներկայությանը: Իրաքն ու Աֆղանստանը այլեւս վտանգ չեն ներկայացնում Աշխարհի անվտանգության, Խաղաղության համար: Իսկ Հայաստանը վտա±նգ է ներկայացնում: Եթե այդպես չէ, ապա Լոնդոնյան միջազգային համաժողովը ինչո±ւ 100 մլն չհատկացրեց Հայաստանինª ռուսական զորքից ու գործակալներից մի քանի տարվա մեջ մաքրվելու համար:
Երբ որոշվեց Իրաքից դուրս բերել ամերիկյան զորքերը, քաղաքացիները ելան փողոց ու այդ օրը դարձրին տոն ու կոչեցին ՙԱնկախության վերականգնման օր՚: Լոնդոնյան կոնֆերանսի պատմական որոշումից 3 օր հետո, պակիստանյան թալիբների ղեկավարներից մեկը զոհվեց անհայտ հանգամանքներում, կարծես թե, որպես ավետիսի մատաղ: Երբ երկրաշարժի հետեւանքները վերացնելու նպատակով մեծ քանակությամբ օտար զինվորներ փորձում էին պահպանել միջազգային օգնության հավասար բաշխումն ու կարգուկանոնը, Հայիթիի իշխանությունների ներկայացուցիչները մտահոգություն հայտնեցին, թե օտար զորքերի ներկայությունը սպառնում է երկրի սուվերենությանը: Հայաստանի սուվերենության մասին մտածող հայ իշխանավոր չկա:
Աշխարհում ոչ ոք չի հասկանում, թե հայերն ինչո±ւ են աճուրդի հանում իրենց Անկախությունը: Ոչ մեկի համար հասկանալի չէ, թե այդ ի±նչ պետք է եղած լիներ, որ Նորագյուղը նվիրեին Մոսկվային: (Մի քանի օր առաջ պարոն Հրանտ Բագրատյանը հարցազրույցում (ՙԺամանակ՚, 30.01.2010թ.) նշել էր. ՙ2013-ից հետո 20-25 տարի Հայաստան պետության տնտեսական օրակարգի թեման լինելու էª ինչպես մարել արտաքին պարտքը: Արդեն զիջելու ենք Սեւանա լիճը, Երեւանի այսինչ փողոցն ենք գրավ դնելու...՚: Առաջ ընկնելով ժամանակից` պարոն Սերժ Սարգսյանը ճարպկորեն արագացնում է ընթացքն ու արդեն (ի¯նչ գրավ դնել) խուրդում է Երեւանի թաղամասերից մեկը:) Այսպիսով ՙԳույք` պարտքի դիմաց՚ անողնաշար մոտեցումից անցում է կատարվում ՙՔաղաքի թաղամաս` պարտքի դիմաց՚-ին, որին տրամաբանորեն հաջորդելու է ՙՔաղաքի բանալիները` պարտքի դիմաց՚-ը: Սերտող աշակերտի համար կամաց-կամաց պարզվում է պատմության անբացատրելի, կրկնվող էջը, թե այդ ո±նց եղավ, որ Բագրատունիները որոշեցին Բյուզանդիային նվիրել Անիի բանալիներն ու Հայոց Գահը, որի նկատմամբ իրավունքը ժառանգաբար անցավ օսմանյան եւ ռուսական քույր կայսրություններին:
Ասում են, թե Պետրոս Գետադարձն ու Սարգիս Կասյանն առանց օտար զորքիª բյուզանդական կամ կարմիր բանակի գործողությունների, չէին կարող իրագործել պետականությունը ոչնչացնելու հանցավոր նպատակը: Իրականում, Հայաստանը ոչնչացնելու հանցավոր նպատակ ունեին Բյուզանդիայի կայսր Վասիլ 2-րդն ու Բոլշեւիկյան Ռուսաստանի դիկտատոր Վ. Լենինը, իսկ գետադարձներն ու կասյաններն ընդամենը հայկական լեռնաշխարհի հետ կենսագրական ընդհանրություններով դրածոներ էին, հինգերորդ շարասյուն, որոնք կոչված էին նվաճողի գովքն անելու եւ սպասարկելու, հօգուտ օտարի եւ ընդդեմ ժողովրդի կազմակերպելու ապօրինի հարկահավաքություն (ներկայում` հայռուսգազարդի կողմից գազի գնի հերթական բարձրացումը): Դրածո ռեժիմներն ունեն նույն կարգախոսը` ՙՀավերժ ...-ի հետ՚, սակայն ոչնչանում են, երբ մնում են առանց տերերիª վասիլների ու լենինների: Աֆղաններին ու արաբներին, ուղեղ ու սիրտ, հավատ ու հոգի ունեցողներին, եւ ընդհանրապես Նրան, ով երեխա ժամանակ խամաճիկի ձեռքերին-ոտքերին կապած թելերը կտրելուց հետո պարզել է շարժվող տիկնիկի գաղտնիքը, դրածո ռեժիմից ազատվելու ճանապարհը հայտնի է:
Հեռացող օտար զորքի հետ բնականորեն հեռանում է նաեւ դրածոն: Հայ Ազգային Կոնգրեսի 01.08.2008 հանրահավաքի եզրափակիչ ելույթում այսպես է հնչել. ՙՍերժ, դու օտար ես, դու ժողովրդի հետ կապ չունես, եւ օտարի նման պետք է հեռանաս...՚:
ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Պահպանողական կուսակցության քարտուղար
Լուրեր
Ազգային ժողովը վավերացրեց հյուսիս-հարավ ճանապարհային միջանցքի վարկավորման համաձայնագիրը
Խորհրդարանը երեքշաբթի օրը վավերացրեց Հայաստանի Հանրապետության եւ Ասիական զարգացման բանկի միջեւ կնքված վարկային համաձայնագրերը, որոնցով մինչեւ 2017 թվականի տարեվերջը Հայաստանին է տրամադրվելու 500 միլիոն դոլարի վարկ` Հայաստանի հարավը հյուսիսի հետ կապող ճանապարհային միջանցքը միջազգային չափանիշներին համապատասխանեցնելու համար։
Ծրագրի իրագործման համար, ընդհանուր առմամբ, պահանջվում է 1,5 միլիարդ դոլար։ Ասիական զարգացման բանկի հետ կնքված համաձայնագրերը Ազգային ժողովում ներկայացնող Էկոնոմիկայի նախարար Ներսես Երիցյանի խոսքով, ֆինանսավորման մնացած մասը տրամադրելու շուրջ բանակցություններ են վարվում Համաշխարհային բանկի, Եվրոբանկի, Ճապոնիայի զարգացման գործակալության հետ։
http://www.armenialiberty.org/archive/news/20100202/2031/2031.html?id=1946267
մինչև ուր՞ մինչև ե՞րբ, մինչև ինչան՞՞՞
սաղ պարերը պարեցինք, մնաց սարի սմբուլը :angry
ինչներիս՞ ա պետք հիմա էս ճանապարհը - 1.5 միլիարդ պարքի դիմաց: էտ ինչ՞ եկամտաբերություն ա ապահովելու էտ ճանապարհը, որ սենց քայլի են գնում … էտ ինչով՞ եղածը չէր բավարարում…
քոչը նախկին քաղաքապետի հետ Երևանում շինեց ու շինեց, էսրանք էլ արդեն հանրապետական մասշտաբով շինելու են անցել :angry
շատ նման ա նրան, որ ամերիկայից արդեն դատարանով վտարված հայերը ձեռր հետ ինչքան կարան տարբեր բանկերից կրեդիտ էին վարցնում ու միանգամից մի կլորիկ գումարով թռնում Հայաստան…
բա սրանք՞ ուր են թռնելու: բա մեր ժողվուրդը՞ ուր ա թռնելու
ՄԵՏՐԸ՝ ՀԱԶԱՐ ԴՈԼԱՐ:o
«Առաջին անգամ կառավարությունն ասում է՝ հանրապետությունում ուզում ենք ճանապարհ կառուցել՝ լավ եւ շատ թանկ», հայտարարել է ԱԺ փոխնախագահ Սամվել Նիկոյանը եւ արձանագրել, որ «թանկից էժանը չկա»:
«ՉԻ» - Իհարկե «թանկից էժանը չկա», բայց խնդիրն այն է, որ այս ճշմարտությունը գիտեն բոլորը, ու չնայած դրան, չգիտես ինչու, հասարակության 90 տոկոսը ոչ թե «Պիեռ Կարդեն» է հագնում, այլ Չինաստանից կիլոյով ներմուծված էժանագին հագուստ: Իսկ պատճառը շատ պարզ է. որեւէ ապրանք ընտրելիս ամեն մարդ պիտի հաշվի առնի իր հնարավորությունները, մանավանդ՝ եթե ապրանքը գնելու է պարտքով վերցրած փողով:
Իսկ «Հյուսիս-հարավ» մայրուղու կառուցումը հենց այդ դեպքն է, եւ այնքան էլ հասկանալի չէ, թե ինչու է կառավարությունն առանձնակի հրճվանքով շեշտում, որ այդ ճանապարհը «շատ թանկ է»: Չնայած՝ այդ հրճվանքը նույնպես կարելի է հասկանալ. իշխանություններն այդ ծրագրի համար 500 միլիոն դոլար են «կպցրել», իսկ դա նշանակում է, որ ճանապարհի յուրաքանչյուր մետրն արժենալու է առնվազն հազար դոլար: Հիմա հասկացա՞ք. թե ինչ հորիզոններ են բացվում:
երևի ոչ շատերը գիտեն, որ յութուբում կա Փաշինյանի վիդեո արխիվը http://www.youtube.com/nikolpashinyan
http://www.youtube.com/watch?v=ZCTu3_reRIY
Այսօր՝ տասներկու տարիների հեռվից, գրեթե ոչ մեկը չի հիշում, որ նախագահ «ընտրվելուց» հետո Ռոբերտ Քոչարյանի առաջին հրապարակային քայլը «Ոսկե ձկնիկ» ռեստորանի բացման արարողությանը մասնակցելն էր:
ՉԻ (http://chi.am/news/100204/10020401.htm)
Ես էլ չէի հիշում:))
մինչև ուր՞ մինչև ե՞րբ, մինչև ինչան՞՞՞
Մինչև ստեղ dvgray ջան:
ՊԱԼԿՈՎՆԻԿ ԿՈւԴԱՍՈՎ ՆԻՇՇԻՅ, ԳԱՍՊԱԴԱ
1993-96 թ.թ. ՀՀ վարչապետ Հրանտ Բագրատյանի` նախօրեին հրապարակած տվյալները ավելի հասկանալի են դարձնում, թե ինչ է կատարվում Հայաստանի արտաքին քաղաքականության ոլորտում: Բագրատյանը տեղեկացնում է, որ 2010 թվականին Հայաստանի արտաքին պարտքի սպասարկման համար անհրաժեշտ կլինի 115 միլիոն դոլար, 2011-ին` 129 միլիոն, 2012-ին` 280 միլիոն, 2013-ին` արդեն 478 միլիոն դոլար: Սրանք այն գումարներն են, որ Հայաստանը պետք է նախկինում վարկ տված երկրներին եւ կազմակերպություններին վճարի մայր գումարի նախատեսված չափաբաժինները եւ տոկոսները փակելու համար: Իհարկե, եթե խոսքը քոչարյանասերժական կլանի անձնական պարտքի մասին լիներ, որեւէ խնդիր չէր ծագի, որովհետեւ նրանց համար մի քանի հարյուր միլիոն դոլար վճարելը ընդհանրապես պրոբլեմ չէ: Բայց խոսքը որպես արտաքին պարտք Հայաստանի Հանրապետություն մտած գումարների մասին է, որոնց մի մասն էլ թալանվել եւ թալանվում է ավազակապետության ներկայացուցիչների հարստացման նպատակով, եւ այս պայմաններում Հայաստանը, հասկանալիորեն, ի վիճակի չէ վճարել վերը նշված գումարները: Ինչ խոսք, ցանկության դեպքում քոչարյանասերժական կլանը կարող է վճարել Հայաստանի փոխարեն` նույն Հայաստանից թալանված փողերով: Բայց այս պարագայում նրանց ֆինանսական հնարավորությունները էապես կկրճատվեն, եւ կլանը ընտրությունները կեղծելու, քիլլերների խմբեր պահելու եւ աշխատեցնելու, ձեռնասուն լրատվամիջոցներին եւ մտավորականներին կերակրելու փող չի ունենա եւ ուրեմն` կզրկվի իշխանությունը պահելու որեւէ շանսից: Ստացվում է, որ այսօրվա պայմաններում Հայաստանը վճարունակության լուրջ խնդրի առաջ է կանգնել: Նաեւ այստեղ է պետք փնտրել Սերժ Սարգսյանի «նախաձեռնողական արտաքին քաղաքականության» արմատները: Ըստ այդմ` խնդիր է դրված այնպիսի արտաքին քաղաքականություն վարել, որը հնարավորություն կտա նորանոր վարկեր վերցնել` հները փակելու համար: Որոշակի պայմաններում հնարավոր է նույնիսկ, որ Հայաստանի պարտքերը ներվեն, եւ անհատույց օգնություն տրամադրվի: Արդեն մի քանի տարի խոսվում է այն մասին, որ ազատագրված տարածքները Ադրբեջանին վերադարձնելու պարագայում միջազգային հանրությունը պատրաստ է Հայաստանին մինչեւ 4 միլիարդ դոլարի ֆինանսական օգնություն տրամադրել: Իրադարձությունները ցույց են տալիս, որ սա կարող է շահավետ գործարք համարվել Հայաստանի գործող իշխանությունների համար: Հայաստանի վճարունակությունը բարձրացնելուն միտված հուսահատ քայլ է նաեւ հայ-թուրքական սահմանը բացելուն ուղղված իշխանության ջանքերը: Բայց ինչպես ցույց է տալիս Հայաստանի ՍԴ-ի որոշմանը հետեւած` Թուրքիայի ԱԳՆ հայտարարությունը, այս ուղղությամբ պրոբլեմները ավելի են խորանում: Այս պահին, սակայն, անորոշ է, թե ինչպես է լուծվելու Հայաստանի վճարունակության հարցը: Տարբերակներից մեկն այն է, որ հայ-ադրբեջանական եւ հայ-թուրքական թնջուկները լուծվում են, ինչի դիմաց միջազգային հանրությունը ներում է Հայաստանի արտաքին պարտքը եւ օգնություններ շնորհում: Հաջորդ տարբերակով` հայ-ադրբեջանական եւ հայ-թուրքական թնջուկները չեն լուծվում, բայց միջազգային հանրությունը, գնահատելով Հայաստանի իշխանության հնազանդությունը, նրան ֆինանսական միջոցներ է տրամադրում` տոկոսով, կամ որպես օգնություն: Այս միջոցները, սակայն, չեն կարող հարցին արմատական լուծում տալ, որովհետեւ եթե գումարները տոկոսով հատկացվեն, դա ավելի է ծանրացնելու մեր վիճակը, իսկ եթե որպես օգնություն` չի թեթեւացնելու: Մեր երկրի անվճարունակ լինելու իրական պատճառները թաքնված են կլանային, օլիգարխիկ, մոնոպոլ տնտեսության խորքերում, ինչի պատճառն էլ ապօրինության եւ բեսպրեդելի իշխանության գոյությունն է, որը տզրուկի նման ծծում է Հայաստանի կենսական հյութերը: Նկատի ունեմ` հենց այստեղից էլ պետք է սկսել հարցի լուծումը` օրինական եւ ժողովրդին հաշվետու իշխանության հաստատումից, այլապես Հայաստանը ավելի ու ավելի անվճարունակ է դառնալու, որովհետեւ մեր երկրին տրված ցանկացած օգնություն եւ վարկային միջոց ավազակապետության կողմից մի այնպիսի արագությամբ է խժռվելու, որին կնախանձեր նույնիսկ Դանայան տակառը:
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ (http://www.nikolpashinyan.com/?p=1518)
ԹԱԶԱ ՀԱՎԵՐԻ ԵՎ ՆՐԱՆՑ ԱԾԱԾ ԵՐԿԱԹԵ ՁՎԵՐԻ ՄԱՍԻՆ
Պարզվում է` մարդիկ կան, որ չափահաս են, տառաճանաչ, նույնիսկ ակնարկում են, որ իրենք քաղաքականությունից ու պետությունից բան են հասկանում, բայց նրանց Հայ ազգային կոնգրեսի մարտավարությունը չհիմնավորված է թվում: Խնդիր չկա, ցանկացած մարդ կարող է ցանկացած բանի վրա կասկածել եւ չհասկանալ: Բայց բացատրում ես, մանրամասն ես բացատրում, ծամում, բերանն ես դնում, օրինակ ես ծառայում, գրողը տանի, բայց մարտավարությունը, միեւնույն է, անհասկանալի է նրանց համար: Պրոբլեմը այն է, որ այդ մարդիկ ոչ թե քո բացատրածին են առարկում, այլ, անկախ քո բացատրելուց եւ օրինակ ծառայելուց, մնում են էն իրենց սկզբնական դիրքորոշմանը. նրանց չհիմնավորված է թվում եւ վերջ: Որքան ուզում ես հիմնավորիր, միեւնույն է, նրանց հաստ գլուխների մեջ չեն տեղավորվում քո հիմնավորումները: Ու էսքանից հետո նրանք զարմանում են, որ իրենց գործունեության վերաբերյալ կասկածներ են արտահայտվում, կասկածներ են հնչում, որ իրենք ծառայում են ավազակապետությանը: Ընդհանրապես, այսօրինակ կասկածների վրա զարմացողներին ասեմ. եթե հրապարակային մակարդակում ընդամենը կասկածներ են արտահայտվում, ուրեմն իրականում դրանք կասկածներ չեն, այլ համոզմունք: Ընդ որում, ապացուցելի համոզմունք: Նկատի ունեմ, ոչ միայն կասկածում ենք, այլեւ երբ անհրաժեշտ լինի, նաեւ «դակազատ» կանենք: Բայց սա թողնենք հետագային: Հիմա եկեք հասկանանք, թե ինչ են առաջարկում Հայ ազգային կոնգրեսին կողքից, «պապուծի» քննադատողները: Անկեղծորեն ցանկացել եմ հասկանալ նրանց ասածը ու պարզել եմ հետեւյալը: Նրանք, ուրեմն, ասում են, որ պետք է ստեղծվի նոր ընդդիմություն: Էս հասկացանք, բայց հարց է ծագում. ի՞նչ պիտի անի այդ նոր ընդդիմությունը, որ չի անում Հայ ազգային կոնգրեսը: Այս հարցի պատասխանը չկա: Այսինքն, էս կետի վրա կանգնել են: Ու շարունակ կրկնում են` նոր ընդդիմություն, նոր ընդդիմություն, եւ այդպես էլ չեն կարողանում ստեղծել: Չեն էլ ստեղծի, որովհետեւ այդօրինակ ընդդիմությունով չափարատակերը լցված են, այդօրինակ ընդդիմություն ու ընդդիմադիրներ էնքան կան, որ Երեւանի փողոցներից կարելի է կովշով հավաքել: Հիասթափեցնեմ. տեսանելի ապագայում Հայաստանում չի լինելու այնպիսի ընդդիմադիր քաղաքական ուժ, որը իր կշռով, հեղինակությամբ, վստահելիությամբ որեւէ, թեկուզ հեռավոր կերպով համեմատելի լինի Հայ ազգային կոնգրեսի հետ: Եւ Կոնգրեսը կազմաքանդելու մասին խոսակցությունների կիզակետում հայտնված մարդիկ չեն էլ նկատել, որ այդօրինակ դերակատարման համար չունեն ոչ ինտելեկտուալ, ոչ քաղաքական եւ առավելեւս բարոյական ռեսուրս: Նրանց համար ծայրահեղ հաջողություն է ամիսը երկու անգամ տելեւիզրով երեւալը, եւ այդ հաջողությանը նրանք միշտ չէ, որ կարողանում են հասնել: Զգալի է, չափազանց զգալի, որ ոմանց ցավեցրել է Աշոտ Սարգսյանի վերջին հոդվածում տեղ գտած այն միտքը, թե լուրջ է պետք վերաբերվել այն մարդկանց քննադատություններին, ովքեր մասնակցում են ակցիաների, գործուն ներդրում ունեն պայքարի մեջ, պայքարում են ապօրինությունների եւ ընտրակեղծիքների դեմ: Աշոտ Սարգսյանի այս միտքը, ահա, դուր չի եկել ոմանց: Բա ի՞նչ եք կարծում, ընդդիմությունը ձեզ համար փխրուն օրիորդների կլո՞ւբ է: Իհարկե, լուրջ պետք է վերաբերվել այն մարդկանց ասածին, ովքեր իրենց կյանքով ու ապրածով ապացուցել են իրենց սկզբունքայնությունը (ի դեպ, այսօրինակ մարդիկ, ովքեր քննադատական խոսք են հնչեցնում, բարեբախտաբար քիչ չեն): Թե չէ ջահելներ կան, մի հատ «փը՛խկ»-ից էնքան են վախեցել, որ մինչեւ կյանքների վերջը վատ հոտով են բուրելու, երկու տարի իշխանության դեմ կես ծպտուն չեն հանել, հիմա ելել ինչ-որ վերլուծություններ են անում, մտքեր արտահայտում, դուխ են սովորեցնում: Մարդիկ կան` համապատասխան տեղերում հավի կարգավիճակ են ունեցել, հիմա դրսերում երկաթե ձվեր են ածում: Ջահելներ, դուք պետք է ձեր տեղը իմանաք, այլապես կստիպեք, որ մենք ձեզ ցույց տանք այդ տեղը: Հասկացանք չէ՞ իրար:
ՀԳ. Կռահում եմ, որ ոմանք հեռակա հարց կհնչեցնեն` ի՞նչ է, Կոնգրեսը անթերի՞ է: Իհարկե, անթերի չէ, ոչ էլ` անսխալական: Բայց դա նաեւ չի նշանակում, թե սխալ կյանքով ապրածներն ու թերության մարմնացումները պետք է չիմանան իրենց տեղը հայոց պատմության մեջ: Իհարկե, նրանք ազատ են արտահայտել ցանկացած կարծիք ու տեսակետ: Բայց մենք էլ մեր կարծիքներն ու տեսակետներն արտահայտելու իրավունք ունենք, չէ՞:
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ
«Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ից
Փետրվարի 6, 2010
Հոդվածը սառը ցնցուղի ազդեցություն ունի ;)
«Euronews» հեռուստաընկերությանը տված հարզազրույցում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի ինքն իրեն գցել է անհարմար դրության մեջ։ Խոսելով ղարաբաղյան հակամրտության կարգավորման գործընթացի մասին՝ նա ասել է, այն ինչ միշտ ասել է։ Սակայն, երբ խոսքը գնացել է Ադրբեջանի ներքին կյանքի մասին Ալիևը ակնհայտորեն խառնվել է՝ հայտնվելով զավեշտալի իրավիճակում։ Ստորև բերում ենք հարցազրույից հատվածներ.
Euronews-2009թ. սահմանադրական հանրաքվեի ժամանակ Ադրբեջանում վերացել է նախագահի պաշտոնավարման ժամկետների արգելքը։ Դուք ուզում եք հավերժ մնալ իշխանությա՞ն։
Ի. Ալիև-Գիտեք դա չէր արվել…ինչ-որ անձնական նկատառումներով։ Նման փորձ կա աշխարհի շատ երկրներում։
Euronews-Դեմոկրատական երկրներում՝ ոչ։
Ի. Ալիև-Դե, նայած որտեղ…Օրինակ, եթե անվանական պետության ղեկավարը համարվում է թագավորը, իսկ վարչապետը կարող է 5 անգամ անընդմեջ ընտրվել, ապա դա շատ քիչ է տարբերվում մեր իրավիճակից։ Նայեք եվրոպական երկրներին և կտեսնեք…
Euronews-Միգուցե Դուք ինքներդ Ձեզ թագավո՞ր եք համարում։
Ի.Ալիև-Ոչ, ոչ…Ես ինձ համարում եմ գործադիր իշխանության ղեկավար։ Ձեր երկրների պարագայում դա վարչապետն է, որը կարող է շատ անգամ ընտրվել։ Այդ դեպքում, ինչու՞ ժողովուրդը պետք զրկված լինի այդ իրավունքից։ Եթե նրանք ունեն ընտրության հնարավորություն, եթե կա ընտրելու հնարավորություն…
Euronews-Իսկապես, եթե՛։
Ի. Ալիև-…այդ դեպքում նրանք կարող են ընտրել ում ուզում են…Իսկ Ադրբեջանում դեմոկրատական գործընթացները բավականին ակտիվ զարգանում են։ Եվ հետո, չ՝ որ մենք չենք խառնվում ձեր երկրների ներքին գործերին, չնայած նրան որ շատ բաներ կան որոնք չեն կարող մեր դուրը գալ կամ էլ մեզ համար զավեշտալի են…բայց չէ որ մենք այդ մասին չենք խոսում։
Euronews-Օրինակ։
Ի. Ալիև.-Փաստացի, մենք ոչինչ չենք ասում…և շատ նրբանկատ ենք մեզ պահում։ Երկրի ներքին խնդիրները, նրա ավանդույթները, նրա պատմությունը, քաղաքական համակարգը, նրա վերաբերմունքը ազգի լիդերների հանդեպ պետքէ թողնել այդ երկրի ժողովրդին։ Նա է որոշողը։
Euronews-Այո, բայց Ադրբեջանը Եվրոպայի Խորհրդի անդամ է…
Ի. Ալիև.-Եթե ինչ-որ մեկը… Եթե ինչ-որ մեկը ցանկանում է սեփական նպատակներին հասնելու համար օգտվել ժողովրդավարության չափանիշներից՝ մենք դա թույլ չենք տա։
7or.am (http://www.7or.am/hy/news/2010-02-06/10751/)
Իմիջայլոց դիտեք նաև Ղարաբաղի թեմայով մասը (http://ru.euronews.net/2010/02/02/interview-with-ilham-aliyev-president-of-azerbaijan/), ու ինքներդ որոշեք, Ղարաբաղի հարցի խաղաղ կարգավորում հնարավո՞ր է, թե՞ ոչ։ Ւմ թշվառ կարծիքով՝ ոչ։
http://www.youtube.com/watch?v=0CDN1-BZ3n0
դեմագոգիա, կամ ով ա՜՜՜սի:
նախ, էտ "պայմանականությունների ուրացումը" ասածը: ինչ՞ ասել է, որ արվեստագետը ուրանում է պայմանականություննեը: Ապուշ՞ է արվեստագետը, ինչ՞ է: ուրիշ հարց է, որ արվեստագետը ունի իր պայմանականություննեը, որը կյարող է և կապ չունենա եղած հասարակական ընդունելի պայմանականությունների հետ: բայց հերիք է որ արվեստագետը "ուրանա" իր պայմանականություննեը, նա կնշանակի ուրանում է հենց իրենց, որը անհասկանալի գովեստ է, ու ընդանրապես անհասկանալի է այս ամենի մասին միտինգային ելույթներ ունենալ:
ուզում՞ ես մտաբվերական-արվեստագետի տիպաժ ներկայացնել: պատմիր Թումանյանի կյանքի ցանկացած դրվագ ու դրանով ավարտիր: "միտինգը " այստեղ հեչ տեղին չէ
Դեմագոգիա և այլ ձևակերպումները թողնենք մի կողմ: Չափազանց վիճելի է, Տեր-Պետրոսյանն իր նախագահ եղած ժամանակ այս խոսքերն ասելով, ու նախագահ չեղած ժամանակ նույն գաղափարը կրելու պարագայում դեմագոգիա է անում, թե ազնիվ է:
Գանք խոսքին, մոռանալով թե այն ով է ասել:
Ես ինքս մտավորականի այս սահմանմանը լրիվ համաձայն եմ, ես ինքս էս հայացքների կրողն եմ ու բազում անգամներ փորձել եմ սահմանել, թե իմ համար իսկական մտավորական կոչվածն ինչ է, չեմ կարողացել: Այս սահմանումը լրիվ ընդունում եմ:
Դեմագոգիա և այլ ձևակերպումները թողնենք մի կողմ: Չափազանց վիճելի է, Տեր-Պետրոսյանն իր նախագահ եղած ժամանակ այս խոսքերն ասելով, ու նախագահ չեղած ժամանակ նույն գաղափարը կրելու պարագայում դեմագոգիա է անում, թե ազնիվ է:
Գանք խոսքին, մոռանալով թե այն ով է ասել:
Ես ինքս մտավորականի այս սահմանմանը լրիվ համաձայն եմ, ես ինքս էս հայացքների կրողն եմ ու բազում անգամներ փորձել եմ սահմանել, թե իմ համար իսկական մտավորական կոչվածն ինչ է, չեմ կարողացել: Այս սահմանումը լրիվ ընդունում եմ:
ուրեմն դուրս է գալիս, որ Չարեմցը մտավորական չէր՞՞՞՞
կամ Եսենինը, կամ Շոստակովիչը, Մայակովսկին, … Իսահակյանը… կամ Կաֆկան՞՞՞ … կամ… նուն Թումանյանը… մենակ որ կարդում ես թե ինքան է սրտնեղած ու վհատված "Անուշի" հիմար քննադատությունից, ապա էտ ժամանակ կարող ես ասել, վհատվել՞ է թե չէ՞:
կամ նույն վհատվելը իր հասարակությունից, ընտանիքից… նայիր՝ Տալստոյին, այդ մտավորական-լեռանը:
որ՞ մի մտավորական-արվեստագետը չի ունեցել դեպրեսիվ վհատություններ… ինձ թվում է դա սխալ սահմանում է:
ինքը ընդամենը քաղաքական տրյուկ է արել, իր և իր թիմի ստեղծած ու իշխած պետությունից վհատված ու հայոյող մտավորականներին "բռակ" hանելու: այդ տրյուկի ավելի գռեխ վարիանտը արեց Քոչը, իր ամենաշնորքով աշակերտը
ուրեմն դուրս է գալիս, որ Չարեմցը մտավորական չէր՞՞՞՞
կամ Եսենինը, կամ Շոստակովիչը, Մայակովսկին, … Իսահակյանը… կամ Կաֆկան՞՞՞ … կամ… նուն Թումանյանը… մենակ որ կարդում ես թե ինքան է սրտնեղած ու վհատված "Անուշի" հիմար քննադատությունից, ապա էտ ժամանակ կարող ես ասել, վհատվել՞ է թե չէ՞:
կամ նույն վհատվելը իր հասարակությունից, ընտանիքից… նայիր՝ Տալստոյին, այդ մտավորական-լեռանը:
որ՞ մի մտավորական-արվեստագետը չի ունեցել դեպրեսիվ վհատություններ… ինձ թվում է դա սխալ սահմանում է:
ինքը ընդամենը քաղաքական տրյուկ է արել, իր և իր թիմի ստեղծած ու իշխած պետությունից վհատված ու հայոյող մտավորականներին "բռակ" hանելու: այդ տրյուկի ավելի գռեխ վարիանտը արեց Քոչը, իր ամենաշնորքով աշակերտը
Ժամանակավոր վհատություններ բոլորն էլ կարող են ունենալ: Նշածդ բոլոր անձինք էլ մտավորական են ու էս սահմանմանը համապատասխանում են ;)
Բայց այս խոսքը այսօր արդիական նշանակություն ունի, այնպես որ պատեհ համարեցի դնել այս թեմայում:
Ժամանակավոր վհատություններ բոլորն էլ կարող են ունենալ: Նշածդ բոլոր անձինք էլ մտավորական են ու էս սահմանմանը համապատասխանում են ;)
Բայց այս խոսքը այսօր արդիական նշանակություն ունի, այնպես որ պատեհ համարեցի դնել այս թեմայում:
Իսկ եթե վհատությունը չեն կարողանում հաղթահարել ու նույնիսկ վհատությունից ինքնասպան են լինում, ապա մտավորականներ չեն, հա՞։:) Ասենք Ստեֆան Ցվայգը, կամ ասենք Ակուտագավան փաստորեն մտավորականներ չեն եղել, մեր երկրի չափանիշներին չեն համապատասխանում։ Ասենք Ռազմիկ Դավոյանը Ստեֆան Ցվայգին ծալած ունի։
ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ ՏԱՐՕՐԻՆԱԿ ԱՅՑԸ ԼՈՆԴՈՆ (http://lragir.am/armsrc/politics-lrahos32295.html)
Թեեւ հայտարարվել էր, թե Սերժ Սարգսյանը աշխատանքային այցով է մեկնել Լոնդոն, սակայն այդ այցի շուրջ հարցականներ են մնում: Այսօր Հայկական ժամանակ օրաթերթը գրել էր, որ օդանավակայանում Սերժ Սարգսյանին ոչ մի բրիտանացի պաշտոնյա չի դիմավորել: Իր հերթին, հայկական մամուլում սկանդալային հրապարակումներով հայտնի բրիտանացի ինժեներ Բրյուս Թասկերը տեղեկացնում է, թե փետրվարի 10-ին, ըստ պաշտոնական հաղորդագրության Սերժ Սարգսյանի նախատեսված հանդիպումը Եղիսաբեթ թագուհու հետ տեղի չի ունենալու:
Նշենք նաեւ, որ արտասահմանյան լրատվամիջոցներից մեկի լրագրողներից մեկը դիմել է Լոնդոնում Հայաստանի դեսպանատուն Սերժ Սարգսյանի այցի ծրագրի վերաբերյալ մանրամասներ իմանալու նպատակով: Նրան պատասխանել են, որ այցը մասնավոր է և մանրամասները ենթակա չեն հրապարակման:
Չեն թողնում, մարդը իր տուն էլ գնա, հանգիստ մի երկու օր անցկացնի, տո…:angry
Իսկ եթե վհատությունը չեն կարողանում հաղթահարել ու նույնիսկ վհատությունից ինքնասպան են լինում, ապա մտավորականներ չեն, հա՞։:) Ասենք Ստեֆան Ցվայգը, կամ ասենք Ակուտագավան փաստորեն մտավորականներ չեն եղել, մեր երկրի չափանիշներին չեն համապատասխանում։ Ասենք Ռազմիկ Դավոյանը Ստեֆան Ցվայգին ծալած ունի։
Պետք չի խոսքերին պատասխանել՝ միայն ելնելով այն ասողի անձով:
Ես գիտեմ մոտիվացիան:
Իսկ հիմա թե ինչ են նշանակում էդ խոսքերը: Նշանակում են, որ մտավորականները պիտի գիտակցեն, որ իրենք ինչ-որ իմաստով առաջնորդ են, իրենց հետևող կա, իրենց վարքագծից կախված հայացքները փոխող: Պրիմիտիվ օրինակ. Պասկևիչյանը անկոտրում պայքարի կոչ է անում ու իրան վստահող 500 հոգի կան (պայմանական թիվ)՝ հենց իր հետևից գնացող, քանի որ նրանով հիացած են և այլն, մի օր մեկ էլ Պասկևիչյանը կանգնում ու ասում է «վերջ, ամեն ինչ կորած է», դա բավական է, որ 500 հոգին էլ հուսալքվեն: Մտավորականները ու ընդհանրապես իրենց վստահողների բանակ ունեցողները պետք է կարողանան կրել այն պատասխանատվությունը, որն իրենց վրա դրված է:
Պետք չի խոսքերին պատասխանել՝ միայն ելնելով այն ասողի անձով:
Ես գիտեմ մոտիվացիան:
Մոտիվացիան կակ ռազ ասողի անձինն է, իմը չի, հասկանալի է, թե ասողը ինչու է խոսում չվհատվելուց ընտրություններից առաջ։:)
Իսկ հիմա թե ինչ են նշանակում էդ խոսքերը: Նշանակում են, որ մտավորականները պիտի գիտակցեն, որ իրենք ինչ-որ իմաստով առաջնորդ են, իրենց հետևող կա, իրենց վարքագծից կախված հայացքները փոխող: Պրիմիտիվ օրինակ. Պասկևիչյանը անկոտրում պայքարի կոչ է անում ու իրան վստահող 500 հոգի կան (պայմանական թիվ)՝ հենց իր հետևից գնացող, քանի որ նրանով հիացած են և այլն, մի օր մեկ էլ Պասկևիչյանը կանգնում ու ասում է «վերջ, ամեն ինչ կորած է», դա բավական է, որ 500 հոգին էլ հուսալքվեն: Մտավորականները ու ընդհանրապես իրենց վստահողների բանակ ունեցողները պետք է կարողանան կրել այն պատասխանատվությունը, որն իրենց վրա դրված է:
Աստված սիրես, էդ երբվանի՞ց է ժողովուրդը սկսել գնալ մտավորականների հետևից: Օրինակ Չուկ, դու ո՞ր մտավորականի հետևից ես գնում, չլինի՞ Պասկևիչյանի… Ես օրինակ սիրով կգնայի Պլուտարքոսի ետևից, ափսոս այն աշխարհ պիտի գնամ:)) Իմ կարծիքով Լևոնի մոտիվացիան dvgray–ը ճշմարտանման է բացատրել։ Դու Նախագահ մարդ ես, քո ձեռքը 1000 անգամ ավելի մեծ ուժ ու հնարավորություն կա մարդկանց քո հետևից տանելու ու վհատությունից դուրս հանելու, իսկ դու մտավորականներին չվհատվելու կոչ ես անում։ Նշանակում է վհատվելու առիթ ունեն։ Առաջ էլ ունեին, որ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը կոչ էր անում չվհատվել, հիմա էլ ունեն՝ որ կոչ է անում չվհատվել։:) Իմիջայլոց հիմիկվա մտավորականները տեսնես վհատված ե՞ն…:think
Վիշ ջան, տես, նորից եկար կանգ առար անձի վրա:
Ես վստահ եմ, որ եթե էդ խոսքերը գրեի որպես իմ խոսքեր, թե՛ դու, թե՛ Դիվին, լրիվ այլ ռեակցիա էիք տալու:
Բայց որ անձից ենք խոսում, խոսենք. շատ կարճ. ինքը նույնիսկ էդ ժամանակ ազնվորեն խոստովանեց, որ կաղապարների մեջ ա դնում:
Ինչ վերաբերվում ա մտավորականի հետևից գնալուն, ապա ոչ, ես կոնկրետ ոչ մի մտավորականի հետևից չեմ գնում, բայց իմ համար մեծ նշանակություն ունեն շատ հրապարակախոսների հոդվածները: Ու եթե նրանք ընկճված բաներ են սկսում գրել, ակամա դա իմ վրա էլ ա ազդում, ինչ-որ չափով: Նույն ասենք Մարինե Պետրոսյանի ընկճված վերլուծությունները, նույն Հրանտ Տեր-Աբրահամեանի ինչ-որ շրջանի ընկճված վերլուծությունները: Հեռու չգնամ. նույն քո ընկճված գրառումները այս ֆորումի շրջանակներում ոմանց վրա ազդում են, քանի որ հրաշալի հիշում են քո մարտական գրառումները: Ու այս առումով այո՛, մտավորականները ունեն պարտավորություն չընկճվելու: Դա չի նշանակում, որ եթե ընկճվեցին, վհատվեցին, էլ մտավորական չեն: Իհարկե մտավորական են: Բայց նշանակում է, որ իրենք իրենց վրա ակամա դրված մի բեռը ակամա չկարողացան տանել: Խոսքը սրա մասին ա: Խոսքը արժեհամակարգի կազմավորման մասին ա, որտեղ մտավորականը կարող ա իր կեցվածքով բարձր դեր զբաղացնել: Պետք չի հիմա փնտրել, թե Լևոնն ինչի ա դա ասել: Դիվին մի վարկած բերեց, ցանկության դեպքում հազար էդքանը կբերեմ: Կարևորը խոսքն ա ստեղ, ոչ թե ասողը: Թող որ ինքը ամենավատ նպատակով ասած լինի, բայց ճիշտ բան ա ասել:
Եսիմ, Չուկ ջան… Իմ թշվառ կարծիքով մտավորականը արտացոլում է ժողովդրի դեմքը, եթե մտավորականը ընկճված է, ուրեմն ժողովուրդը քաքի մեջ է։ Ինդիկատորի պես մի բան են էլի։ Հիմա դե արի հղիություն ցույց տվող տեստին ասա հղիություն ցույց մի տուր, կլինի՞…
Եսիմ, Չուկ ջան… Իմ թշվառ կարծիքով մտավորականը արտացոլում է ժողովդրի դեմքը, եթե մտավորականը ընկճված է, ուրեմն ժողովուրդը քաքի մեջ է։ Ինդիկատորի պես մի բան են էլի։ Հիմա դե արի հղիություն ցույց տվող տեստին ասա հղիություն ցույց մի տուր, կլինի՞…
Ըհըըը՜:
Տեղ հասանք:
Նայի ինչ ա ասում Տեր-Պետրոսյանը, որի հետ ես համաձայն եմ. մտավորականը պիտի լինի հասարակության ՎԵՐՋԻՆ վհատվողը:
Այսինքն եթե օբյեկտիվ պատճառներ կան ու այլևս ելք չկա, հասարակությունն էլ վհատվել ա, մտավորականը եթե այլևս չի կարողանում առաջ տանի, ինքն էլ ա ընկնում էդ տրամադրությունների տակ:
Իմ խորին համոզմամբ մենք էսօր ունենք իրավիճակ, երբ «մտածող մարդիկ» (մի քիչ ավելի լայն սահմանում տամ՝ վերանալով մտավորականությունից), իրենք են լինում վհատվողն ու այդ տրամադրությունը հասարակության մեջ սերմանողը:
Ըհըըը՜:
Տեղ հասանք:
Նայի ինչ ա ասում Տեր-Պետրոսյանը, որի հետ ես համաձայն եմ. մտավորականը պիտի լինի հասարակության ՎԵՐՋԻՆ վհատվողը:
Այսինքն եթե օբյեկտիվ պատճառներ կան ու այլևս ելք չկա, հասարակությունն էլ վհատվել ա, մտավորականը եթե այլևս չի կարողանում առաջ տանի, ինքն էլ ա ընկնում էդ տրամադրությունների տակ:
Իմ խորին համոզմամբ մենք էսօր ունենք իրավիճակ, երբ «մտածող մարդիկ» (մի քիչ ավելի լայն սահմանում տամ՝ վերանալով մտավորականությունից), իրենք են լինում վհատվողն ու այդ տրամադրությունը հասարակության մեջ սերմանողը:
Ապեր, բառադի տեսակետ է իմ կարծիքով։ Նախ մտավորականները հասարակության ամենաէմոցիոնալ ու զգայուն խավն են, ու տեսականորեն հենց առաջին վհատվողները նրանք պիտի լինեն։ Եվ երկրորդ՝ վերջին վհատվողները պիտի լինեն ոստիկաններն ու ուժայինները, սա արդեն դոգմա է, սրա դեմ խաղ չկա։ Իսկ եթե հարցնես հոգեբաններին, ապա նրանք միաբերան քեզ կասեն, որ չվհատվելու կոչ անողն է ամենաշատ վհատվածը, ինքն իրեն դուխ է տալիս։
Մոտիվացիան կակ ռազ ասողի անձինն է, իմը չի, հասկանալի է, թե ասողը ինչու է խոսում չվհատվելուց ընտրություններից առաջ։:)
Աստված սիրես, էդ երբվանի՞ց է ժողովուրդը սկսել գնալ մտավորականների հետևից: Օրինակ Չուկ, դու ո՞ր մտավորականի հետևից ես գնում, չլինի՞ Պասկևիչյանի… Ես օրինակ սիրով կգնայի Պլուտարքոսի ետևից, ափսոս այն աշխարհ պիտի գնամ:)) Իմ կարծիքով Լևոնի մոտիվացիան dvgray–ը ճշմարտանման է բացատրել։ Դու Նախագահ մարդ ես, քո ձեռքը 1000 անգամ ավելի մեծ ուժ ու հնարավորություն կա մարդկանց քո հետևից տանելու ու վհատությունից դուրս հանելու, իսկ դու մտավորականներին չվհատվելու կոչ ես անում։ Նշանակում է վհատվելու առիթ ունեն։ Առաջ էլ ունեին, որ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը կոչ էր անում չվհատվել, հիմա էլ ունեն՝ որ կոչ է անում չվհատվել։:) Իմիջայլոց հիմիկվա մտավորականները տեսնես վհատված ե՞ն…:think
Վիշապ ջան, քաղաքական գործիչը, կապ չունի՝ Լևոնը կլինի, թե քոչը, անձը կապ չունի, էսօր խոսում ա, վաղը չի խոսալու շատ պարզ երկու պատճառներից մեկով կամ երկուսով էլ. կամ էլ քաղաքական դաշտում չի լինելու, կամ մեռած ա լինելու, կամ երկուսը միասին, իսկ մտավորականը էսօր խոսաց, վաղը ինքը մեռած կլինի, թե ողջ, կապ չունի, ինքը մտավորական ա, իրա խոսքն արեքավոր ա, դա գրվելու ա ու հետագայում կարդացվելու ա ոչ թե որպես արխիվ, ինչպես քաղաքական գործչի խոսքերը կկարդացվեն, այլ որպես մտավորականի ասած արժեքավոր խոսք: ասածս էն ա, որ մտավորականի խոսքերն ու քաղաքական գործչի խոսքերն անհամեմատելի են: Ես մտավորականի խոսքն ավելի վեր եմ դասում, բացառությամբ մի դեպքի. եթե խոսքը չի վերաբերում դիվանագիտությանը:
Իսկ ընդհանուր առմամբ քեզ հետ համամիտ եմ, որ մտավորականը շատ դեպքերում պետք է լինի, այսպես ասած՝ ժողովրդի հայելին:
Չուկի դրած ցիդեոյի մասին էլ մի բան. Լևոնն ասում ա, որ մտավորականը պետք է լինի վերջին վհատվողը: Այսինքն՝ Լևոնը ստեղ էլ դիվանագիտորեն (:))) տեղ ա թողում՝ վերջին: այսինքն էն վհատված մտավորականները, ովքեր օրինակ՝ ինքնասպան են եղել, կարող ենք դասել վերջին վհատվածների շարքին: Նենց որ, մի անտեսեք Լևոնի վերջին արտահայտությունը:
Ապեր, բառադի տեսակետ է իմ կարծիքով։ Նախ մտավորականները հասարակության ամենաէմոցիոնալ ու զգայուն խավն են, ու տեսականորեն հենց առաջին վհատվողները նրանք պիտի լինեն։ Եվ երկրորդ՝ վերջին վհատվողները պիտի լինեն ոստիկաններն ու ուժայինները, սա արդեն դոգմա է, սրա դեմ խաղ չկա։ Իսկ եթե հարցնես հոգեբաններին, ապա նրանք միաբերան քեզ կասեն, որ չվհատվելու կոչ անողն է ամենաշատ վհատվածը, ինքն իրեն դուխ է տալիս։
Եսի՜մ, եսի՜մ...
համաձայն չեմ :)
Խոսքը գնում էր մտավորականության դերի բարձրացման մասին, որը շատ արժեքավոր բան կլինի:
…ինքը մտավորական ա, իրա խոսքն արժեքավոր ա, դա գրվելու ա ու հետագայում կարդացվելու ա ոչ թե որպես արխիվ, ինչպես քաղաքական գործչի խոսքերը կկարդացվեն, այլ որպես մտավորականի ասած արժեքավոր խոսք: …
Կուկ, մտավորականի վհատված խոսքերն էլ են արժեքավոր, դու չես կարող ստիպել մտավորականին միշտ պայծառ բաներ գրել ու ասել անկախ հանգամանքներից, կվերածվի իդիոտի, կամ էլ «Հայլուր»–ի։ Կարելի է կարծել, որ հեսա պիտի գովենք «Հայլուր»–ին, որ լրիվ «առաջ Հայաստան» վիճակ է ներկայացնում։ Մանրից աբսուրդների բոստանն ենք ընկնում, ինչ է թե ապացուցենք, որ Լևոնը ճիշտ բաներ է ասել։ Թարկը տվեք ժող.…
Կուկ, մտավորականի վհատված խոսքերն էլ են արժեքավոր, դու չես կարող ստիպել մտավորականին միշտ պայծառ բաներ գրել ու ասել անկախ հանգամանքներից, կվերածվի իդիոտի, կամ էլ «Հայլուր»–ի։ Կարելի է կարծել, որ հեսա պիտի գովենք «Հայլուր»–ին, որ լրիվ «առաջ Հայաստան» վիճակ է ներկայացնում։ Մանրից աբսուրդների բոստանն ենք ընկնում, ինչ է թե ապացուցենք, որ Լևոնը ճիշտ բաներ է ասել։ Թարկը տվեք ժող.…
Վիշ ջան, ճիշտ հակառակը, աբսուրդի բոստանն ենք ընկնում ապացուցելու համար, որ Լևոնը սխալ բան է ասել:
Կրկնում եմ. վստահ եմ, որ լրիվ այլ արձագանք էր լինելու, եթե այլ մարդու անունից դրված լիներ:
Կուկ, մտավորականի վհատված խոսքերն էլ են արժեքավոր, դու չես կարող ստիպել մտավորականին միշտ պայծառ բաներ գրել ու ասել անկախ հանգամանքներից, կվերածվի իդիոտի, կամ էլ «Հայլուր»–ի։ Կարելի է կարծել, որ հեսա պիտի գովենք «Հայլուր»–ին, որ լրիվ «առաջ Հայաստան» վիճակ է ներկայացնում։ Մանրից աբսուրդների բոստանն ենք ընկնում, ինչ է թե ապացուցենք, որ Լևոնը ճիշտ բաներ է ասել։ Թարկը տվեք ժող.…
Վիշապ ջան, եղբայր, բայց ես չասեցի, որ մտավորականը միշտ պետք է լավ բաներ գրի, հակառակը՝ համաձայնեցի քեզ հետ էդ հարցում ու ասեցի, որ մտավորականը պետք է լինի հասարակության հայելին:esim
Mephistopheles
11.02.2010, 07:59
Կուկ, մտավորականի վհատված խոսքերն էլ են արժեքավոր, դու չես կարող ստիպել մտավորականին միշտ պայծառ բաներ գրել ու ասել անկախ հանգամանքներից, կվերածվի իդիոտի, կամ էլ «Հայլուր»–ի։ Կարելի է կարծել, որ հեսա պիտի գովենք «Հայլուր»–ին, որ լրիվ «առաջ Հայաստան» վիճակ է ներկայացնում։ Մանրից աբսուրդների բոստանն ենք ընկնում, ինչ է թե ապացուցենք, որ Լևոնը ճիշտ բաներ է ասել։ Թարկը տվեք ժող.…
Վիշապ ջան, ճիշտ ես ասում էն իմաստով, որ մտավորականից հանճարեղ մտքեր ամեն վայրկյան ու ամեն հարցով, նամանավանդ քաղաքականության հարցով սպասելը իմաստ չունի ու դա մտավորականի արժեքը չի գցում… բայց… ապեր, ի՞նչ կրթություն, քանի՞ դիսերտացիա, քանի՞ դոկտորական, քանի՞ հատ գիրք է պետք որ մտավորականը հասկանա որ Մարտի 1-ի զոհերը անմեղ են ու մարդասպանները պիտի պատասխան տան, որ սաշիկը, սերժիկը, դոդը, լֆիկ, շմայս և այլնները չպետք է կառավարեն այս երկիրը, որ ժողովրդի վրա կրակելը սխալ է, որ անարդար դատը ու անմեղ մարդու բանտ նստելը սխալ է… 2րդ դասարանի կրթությունը հերիք է որ էս երևույթների դեմ ընդվզես, բայց արի ու տես, որ մեր մտավորականները ընգել են խորը մտածմունքների ու մորմոքի մեջ ու չեն իմանում ինչ դիրք բռնեն… շատ բան չեմ ուզում Վիշապ ջան, էս ա… պարզ հասարակ… չուտել մարդու միս, խմել այծի կաթ…
Ինչ վերաբերվում ա Լևոնի ասածներին ապա եթե Լևոնի ճառ/լեկցիաներին մոտենում ենք որպես կանխատեսում/ինստրուկցիաներ, ապա կարելի է ասել որ շատ վատն են… բայց եթե վերաբերվենք որպես վերլուծություններ, որոնք իրենց մեջ պարունակում են նաև կանխատեսումներ (բոլոր վերլուծություններն էլ կանխատեսման էլեմենտ ունեն իրենց մեջ ու դրանց լինել-չլինելով գնահատել վերլուծությունը ճիշտ չի) ու էսօրվա դրությամբ էդ վերլուծությունները ամենալավն են…
… իմ մոտ մեկ մեկ էն տպավորությունն ա ստեղծվում որ ամեն ինչ արվում է կամ Լևոնի իննադու, կամ հանուն Լևոնի… կամ սատանա ենք սարքում կամ աստված, բայց իրականում Լևոնը քաղաքական գործիչ ա ու շատ լավը… ճկուն ու խելացի… բայց ցավոք միակը… նա է միայն դիսկուսիա առաջացնում, անկախ նրանից լավ թե վատ… Հայ ժողովուրդը տեսանելի անցյալում քաղաքական գործիչ չի ունեցել, այլ ունեցել է ազգային գործիչներ, դրա համար էլ մեզ համար տարօրինակ է որ քաղաքական գործիչը կարող է պարտվել ու չբարոյազրկվել, խոստանալ բաներ ու չանել, բայց այնուամենայնիվ մնալ "ազնիվ" կամ "մաքուր"… մեզ համար առայժմ խորթ են սրանք … իմ համար էլ… ես ինձ չեմ առանձնացնում…
Վիշապ ջան, սրանք ընդհանուր մտքեր են քո քո գրառման հետ շատ կապ չունեն ուղղակի քո գրառումը ստիպեց մտածել…
Վերջը նայեք, թագուհուց շուտ ա նստում:
http://www.youtube.com/watch?v=IllEg32BK6k
Վերջը նայեք, թագուհուց շուտ ա նստում:
Ապեր դե չոլի խիյարա...
Բայց ինչին էին մեջքով նստացրել? Որ անգլիացինները չտեսնեն դեպռեսիայի մեջ ընգնեն...
Վերջը նայեք, թագուհուց շուտ ա նստում:
Աաաա.. լավն էր ապեր: Լավ ա կոշիկները չի հանում ներս մտնելուց: Մեկ էլ թագուհուն ասում ա «Քուր ջան, մի հատ տապշկա տուր»: «Ի՞նչ կխմեք պարոն նախագահ»: «Սառը թան կա՞, քուր ջան»:
Mephistopheles
13.02.2010, 01:10
… հարցրել ա… ասել ա "մորքուր ստե տուվալետը որդեյ ա՞"
Կամ էլ հարցրել ա «Ծյոծ, բա թագուի՞ն ուրդեյա» :D:
Mephistopheles
13.02.2010, 05:05
Կամ էլ հարցրել ա «Ծյոծ, բա թագուի՞ն ուրդեյա» :D:
ինքը կասեր "մունք Անգլիստանի թագուհին ենք ուզուն տեսնիլ ու՞ր եք էս պառավին դեմ տվել"
Կամ էլ հարցրել ա «Ծյոծ, բա թագուի՞ն ուրդեյա» :D:
Մեր Ռիտիկը տրյանց պառավիցը լյավն ա:
ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ԳՆԴԱԿ Է, ՈՉ ԹԵ ԽԱՂԱՑՈՂ
Հարցազրույց ՀՀՇ վարչության անդամ Արամ Մանուկյանի հետ
Լոնդոն ուղեւորվելիս, Սերժ Սարգսյանը կրկին ակտիվություն սկսեց ցուցաբերել հայ-թուրքական հարաբերությունների խնդրում` փորձելով հանդես գալ որպես նախաձեռնող: Նա հայտարարեց, թե արձանագրություններն ուղարկվելու են ԱԺ` վավերացման գործընթաց սկսելու համար, բացի այդ, նամակագրական երկխոսություն է սկսվել Սերժ Սարգսյանի եւ Աբդուլլահ Գյուլի միջեւ, որտեղ կողմերից յուրաքանչյուրն արձանագրությունները վավերացնելու իր պատրաստակամությունն է հայտնում: Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք այդ փաստը:
Եթե նայենք դեպքերի հերթականությունը, ապա կտեսնենք, որ այդ ակտիվությունը հաջորդեց ԱՄՆ Պետքարտուղարի տեղակալի այցին եւ Ալիեւի ու Էրդողանի հետ նրա հանդիպմանը: Հերթական անգամ ապացուցվեց, որ ֆուտբոլային դիվանագիտության մեջ Հայաստանն ընդամենը գնդակ է, այլ ոչ թե խաղացող: Եվ եթե հզորները որոշում են, որ Սերժ Սարգսյանը “Ձերդ գերազանցությունով” պետք է դիմի Գյուլին, այդպես էլ նա վարվում է: Սա մեծ խաղի փոքր էլեմենտ է, եւ մենք այդ խաղի մեջ գնդակ ենք ընդամենը: Եվ այդ մեծ խաղից Հայաստանը դուրս է գալու պարտված. Հայաստանի իշխանության տգետ քաղաքականության արդյունքում Թուրքիան դարձավ տարածաշրջանում լրջագույն գործոն: Այսօր Թուրքիան լուրջ գործոն դարձավ նաեւ ԼՂ խնդրում` մրցակցելով անգամ համանախագահների հետ: Մինչ այս ֆուտբոլային հիմարությունը, Թուրքիան չեզոք էր ԼՂ խնդրում, իսկ հիմա Թուրքիան տարածաշրջանում ակտիվ խաղացող է դարձել:
Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ արձանագրություններն ուղարկելու է վավերացման եւ արդեն կատարել է իր խոստումը: Իշխանությունները սա ներկայացնում են որպես նախաձեռնողական քաղաքականություն:
Մեկ շաբաթ առաջ իշխանությունները, հանրապետականները տրամագծորեն հակառակն էին պնդում` հայտարարելով, որ քանի դեռ Թուրքիան չի վավերացրել արձանագրությունները, իրենք ԱԺ արձանագրությունները չեն ուղարկի: Սերժ Սարգսյանի նամակը, Լոնդոնում նրա հայտարարությունները խոսքի ու գործի տարբերության հրաշալի օրինակներ են: Եթե Հանրապետականներն իրենց տկարամիտ խոսնակներով հայտարարում էին, թե մենք դիվանագիտական հաղթանակ ենք վաստակել փաստաթղթերում (իսկ այդ փաստաթղթերում տարածքային ամբողջականության սկզբունքը դիտվում է որպես առաջնային գործոն), ապա այդ դեպքում ինչո՞ւ է Սերժ Սարգսյանը բողոքում այդ վաստակած հաղթանակից եւ ձեռնոց նետում աշխարհին, որը տարածքային ամբողջականության սկզբունքը համարում է գերակա: Եվ բացի այդ, եթե Հայաստանը դեմ է տարածքային ամբողջականությանը, ինչո՞ւ հայ-թուրքական արձանագրություններում արձանագրված է այդ փաստը, երբ նշվում է այլ պետությունների ներքին գործերին չմիջամտելու, տարածքային ամբողջականության եւ սահմանների անխախտելիության սկզբունքները հարգելու մասին: Փաստորեն, Սերժ Սարգսյանը դեմ արտահայտվելով տարածքային ամբողջականության սկզբունքի մասին, ԱԺ-ի վավերացմանն է ուղարկում այն արձանագրությունները, որտեղ ամրագրված է տարածքային ամբողջականությունը, որտեղ որեւէ տառ անգամ չկա ազգային ինքնորոշման մասին: Ստացվում է, որ նրա խոսքերը, նրա ելույթն ու պոռոտախոսությունը հակասում են իր ստորագրածին: Ի դեպ, նրա նախորդն էլ 1999 թվականին Ստամբուլում էր ստորագրել տարածքային ամբողջականության սկզբունքի մասին հայտնի խարտիան: Այսինքն` ստորագրում են ուրիշ բան, Մայնդորֆում, Մոսկվայում, Պրահայում պայմանավորվում են ուրիշ բան, հայտարարում են լրիվ ուրիշ բան: Իրենք այդ գործի ուստեքն են:
Ձեր կարծիքով, կվավերացնե՞ն արդյոք արձանագրությունները:
Այո, կվավերացնեն, քանի որ դա կախված չէ Հայաստանից: Ցավոք, Հայաստանը որոշող չէ, իշխանություններն այնքան խախուտ են իրենց լեգիտիմությամբ, այնքան թույլ ու խոցելի են, որ անընդհատ խփում են քթին: Եթե ՌԴ-ն ու ԱՄՆ-ը որոշում են, որ մենք պետք է վավերացնենք արձանագրությունները, ապա այդպես էլ կանենք, եթե որոշեն, որ չպետք է վավերացնել դրան, կվարվեն այդպես:
Իսկ Թուրքիան կվավերացնի՞ արձանագրությունները:
Նրանք բավական հետաքրքիր դիվանագիտություն են վարում, թեեւ թույլ են տալիս նաեւ որոշ սխալներ: Սակայն հիմա նրանք կփորձեն առավելագույնը պոկել Հայաստանից, բայց եւ` չնեղացնել Արեւմուտքին: Եվ Ադրբեջանը, եւ Թուրքիան իրենց այս տակտիկայով հաջողությամբ առաջ են ընթանում` ամեն քայլափոխի պոկելով իրենց համար ձեռնտու նոր բան: Ու ցավոք սրտի, այդ ամենն անում են մեր հաշվին:
Տարբեր ընդդիմադիր գործիչներ հայտարարում են, թե արձանագրությունները Թուրքիայի կողմից կվավերացվեն ու սահմանը կբացվի ԼՂ խնդրում իրենց համար ցանկալի լուծումից հետո: Դուք ե՞ւս կիսում եք այդ կարծիքը:
Գործընթացը տանում է դրան: Եթե ոչ ցանկալի, ապա իրենց համար որոշակի “առաջընթացի” դեպքում Թուրքիան կանի իր քայլերը: Այս երկու հարցերը քննարկվում են նույն ուժային կենտրոնների կողմից, բանակցվում են համալիր կերպով:
Հանրապետականները Սերժ Սարգսյանի վերջին ելույթն ու քայլերը որակեցին որպես “տարածաշրջանային առաջնորդի”, “նախաձեռնողի” ելույթ:
Մեղքս գալիս է այդ մարդկանց մեկնաբանությունները լսելիս: Մեղքս գալիս է նաեւ մեր երկրին, երբ տեսնում եմ, որ Հայաստանը միջազգային ասպարեզում ներկայացնողներն այս մարդիկ են: Նրանք ուղղակի խայտառակ են անում իրենց թույլ դրսեւորումներով ու ելույթներով: Բավական է բացել Անգլիայի թագուհի Ելիզավետա Երկրորդի պաշտոնական կայքէջը, եւ կհամոզվեն, որ մեր երկրի նախագահի պաշտոնը բռնազավթած մարդու հետ հանդիպման մասին որեւէ խոսք չկա այնտեղ, կայքում չես գտնի Սերժ Սարգսյանի անունը: Այդ հանդիպումը համարում են անգամ ՙպրոտոկոլից ներքեւ՚ ու չեն նշում Սերժ Սարգսյանի անունն անգամ: Ես ամաչում եմ Հայաստանի համար:
Սերժ Սարգսյանն արձանագրություններն ուղարկեց ԱԺ` վավերացման, եւ հավանական է, որ առաջինը Հայաստանը վավերացնի դրանք: Այդ դեպքում չի ստացվի արդյոք, որ այդ գործընթացում Հայաստանի իշխանություններն իրոք նախաձեռնող են:
Ինչ թելադրում են, այն էլ իշխանություններն անում են: Նախաձեռնող չի կարող համարվել մի իշխանություն, որի ձեռքերը թաթախված են արյան մեջ, որի թույլ կողմը մարտի 1-ն է, որի թույլ կողմը նախագահի կեղծված ընտրություններն են, որի թույլ կողմը քաղբանտարկյալներն են, աննախադեպ կոռուպցիայի տարածվածությունն է, խոսքի ազատության աննախադեպ բռնաբարությունն է: ԵԽԽՎ-ում չկա մի երկիր, որտեղ նման իրավիճակ տիրի: ԵԽԽՎ-ում չկա մի երկիր, որտեղ հանցագործ աշխարհն այսքան որոշիչ դեր ունի պետական կառավարման մեջ: Այսինքն` նշածս խիստ բացասական երեւույթների առկայության դեպքում Հայաստանը չի կարող նախաձեռնող լինել:
Իսկ ընդդիմությունն ի՞նչ է անում այս ընթացքում:
Ընդդիմության ակտիվությունը կտեսնեք առաջիկայում: Կշատանան ակցիաները, քանի որ պայքարը շարունակելու հիմքերն ավելին են, քան կարելի է սպասել: Բացի այդ, սոցիալական լարվածությունը դառնալու է լուրջ գործոն, գումարվելու է առանց այն էլ առկա խնդիրներին: Մի քանի անգամ ընդդիմությունը շանս տվեց իշխանություններին` արտաքին մարտահրավերներին դիմակայելու համար, սակայն նրանք այդքան խելք չունեցան “թայմ աութներից” օգտվելու համար: Ես կարծում եմ, որ շատ քիչ ժամանակ է մնացել, եւ իշխանությունները կամ աջ, կամ ձախ պետք է գնան, այսինքն` ընդառաջ պետք է գնան պարտադրված պայմաններին, կամ հեռանան քաղաքական արենայից: Մ
Հ.Գ. Բացեցի Էլիզ տոտի սայտը, իրոք Սեռիկի մասին բան չկա: Բայց փոխարենը կար` ճաշկերույթ հիմարի հետ: Ասում են էլիզենք աղջկեքով լավ տրաքել են սեռժի վրա, տզզզզ են խաղացել, բայց թշերին են ճտցրել: Սկզբից Սեռժը բողոքելա, ասել ա, բայց մենք Կրեմլում որ խաղում ենք ձեռիս են ճտսնում: Որին ի պատասխան էլիզը ասել ա վայ թշերը ուտեմ, լոշտ, ու պոնչոյ ա արել...
Հ.Գ. Բացեցի Էլիզ տոտի սայտը, իրոք Սեռիկի մասին բան չկա: Բայց փոխարենը կար` ճաշկերույթ հիմարի հետ: Ասում են էլիզենք աղջկեքով լավ տրաքել են սեռժի վրա, տզզզզ են խաղացել, բայց թշերին են ճտցրել: Սկզբից Սեռժը բողոքելա, ասել ա, բայց մենք Կրեմլում որ խաղում ենք ձեռիս են ճտսնում: Որին ի պատասխան էլիզը ասել ա վայ թշերը ուտեմ, լոշտ, ու պոնչոյ ա արել...
Անգլիական ավանդության համաձայն Սերժին ուրցով չայ տվել են, թե՞ չէ:
Անգլիական ավանդության համաձայն Սերժին ուրցով չայ տվել են, թե՞ չէ:
Չայ չէ, բայց տվել են...
Այսուհետ այս բաժնում կտեղադրեմ հետաքրքիր նյութերի լինքեր:
ՄԻ գուցե տեղյակ եք սրան, http://www.ted.com/
բայց ես նոր հանդիպեցի: Ամենատարբեր հարցերի շուրջ կգտնեք իսկապես խելոք մարդկանց ելույթներ:
Ես ինքս մտավորականի այս սահմանմանը լրիվ համաձայն եմ, ես ինքս էս հայացքների կրողն եմ ու բազում անգամներ փորձել եմ սահմանել, թե իմ համար իսկական մտավորական կոչվածն ինչ է, չեմ կարողացել: Այս սահմանումը լրիվ ընդունում եմ:
Ինձ մի բան է հետաքրքրում Chuk. ՀԱԿ–ի կողքին կան համակիր մտավորականներ, ճի՞շտ է։ Ասել է թե իրենք հիմա վերջին վհատվողի դերում են։
Ինձ համար «մի քիչ» դժվար է հավատալ, որ եթե ՀԱԿ–ը դառնա իշխանություն, այդ մարդիկ կրկին կմնան ընդդիմություն, թերևս պաշտոններ ստանալով՝ կդառնան առաջին վհատվողները...
Ինձ մի բան է հետաքրքրում Chuk. ՀԱԿ–ի կողքին կան համակիր մտավորականներ, ճի՞շտ է։ Ասել է թե իրենք հիմա վերջին վհատվողի դերում են։
Ինձ համար «մի քիչ» դժվար է հավատալ, որ եթե ՀԱԿ–ը դառնա իշխանություն, այդ մարդիկ կրկին կմնան ընդդիմություն, թերևս պաշտոններ ստանալով՝ կդառնան առաջին վհատվողները...
Անունների չէի ուզում տալ, բայց դե...
Արի տանք անուններ:
Վարդուհի Վարդերեսյան, Օհան Դուրյան, Արաքս Դավթյան, Աշոտ Ադամյան... ի՞նչ ես կարծում, իշխանության մաս լինելու համա՞ր են այս հայացքների տեր:
Կամ ասենք Տիգրան Պասկևիչյանը, եթե ուզեր, հիմա չէ՞ր կարող «պաշտոն» ունենալ:
Արի չպրիմիտիվացնենք ամեն ինչը: Ազնիվ չի:
http://img717.imageshack.us/img717/9617/4880.jpg (http://img717.imageshack.us/i/4880.jpg/)
...
Բա հայկական «Մուրազ»-ը ուրա՞, էհ «Երազ»-ը: :)
Էսօր լրացավ կեղծված ընտրությունների 2 տարին ու ՀԱԿ երիտասարդ ակտիվիստները բնականաբար փողոցում էին:
Երթը մեկնարկվեց ժամը 4-ին, Կորյունի ՀԱԿ շտաբի մոտից, ապա մտավ Աբովյան փողոց:
Երիտասարդներն անցան փողոց ու փողոցով շարունակեցին իրենց երթը:
Սայաթ-Նովայի մոտակայքում ոստիկաններն ու կարմիր բերետավորները նրանց փորձեցին բրդել մայթ:
ՀԱԿ ակտիվիստները տակ չմնացին: Ծեծկռտուք առաջացավ: Վստահաբար ասում եմ, որ այսօր Աբովյանի փողոցում Հայաստանի հպարտ, չխոնարվող քաղաքացին էր:
Ոստիկանական ուժերը գնալով ավելանում էին:
ՀԱԿ ակտիվիստները որպես բողոքի նշան նստեցին փողոցի մեջտեղում՝ փակելով երթևեկությունը:
Ապա նոր ծեծկռտուք սկսվեց:
Կան տուժածներն, երիտասարդ ակտիվիստներից մեկին տեղափոխեցին հիվանդանոց:
Կան ձերբակալվածներ:
ՀԱԿ ակտիվիստներն անկոտրում էին ու երթը շարունակեցին:
Երթն անցավ Աբովյան փողոցով, մտավ հրապարակ, Ամիրյան փողոց, Մաշտոց, ապա նորից Կորյուն փողոց:
Երթին ուղեկցում էին բազմաքանակ ոստիկաններն ու բազում ոստիկանական մեքենաները:
Կորյունի վրա ՀԱԿ ակտիվիստներին էին սպասում կարմիր բերետավորները, ովքեր միանգամից հարձակվեցին ու գրկելով «փախցրին», ձերբակալեցին շարքի առջևից գնացող երիտասարդներին:
Երևի թե բողոքի ակցիան կշարունակվի ոստիկանության մոտ, թեև դեռ հաստատ չի:
Առայժմ այսքանը:
Էն թեմայում քննարկում չի կարելի անել, դրա համար էլ ստեղ եմ բերել:
Կեցցե՛ն մեր ջահելները: Անկեծղ: Ինձնից որ հաստատ ավելի դուխով են, իրանց ցավը տանեմ ես:
Բայց էն հպարտ քաղաքացու պահով մի հատ անեգդոտ եմ հիշել, ու չեմ կարա չպատմեմ:
Մեկը ընկերոջը բողոքում ա, որ գիշերամիզությամբ ա տառապում: Էս ընկերն էլ խորհուրդ ա տալիս դիմել պսիխօլօգին: Ոբշեմ, մի ամիս անցնում ա, սրանք էլի հանդիպում են, էս ընկերը հարցնում ա.
- հը, դիմեցի՞ր
- հա
- օգնե՞ց
- չօգնեց, բայց ես հիմա դրանով հպարտանում եմ
:D
Հա, ինչ էի ուզում ասել: Հայաստանի քաղաքացի լինելն արդեն հպարտանալու ոչ մի տեղ չի թողնում, Չուկ ջան: Մենք հպարտ քաղաքացիներ չունենք, քանի որ բոլորս ՀՀ կոչվող ռեզերվացիայի աբորիգեններ ենք:
Բայց էս հպարտ ու
Տրիբուն ջան, ձյաձս, ես կարող եմ շատ գնահատականներ տալ էդ մարդկանց, էդ թվում նաև էմոցիոնալ (գնահատական ասելով նկատի ունեմ օրինակ «Հպարտ քաղաքացի» կոչելը), դու կարող ես էդ գնահատականների մի մասին համաձայն չլինես, կամ լինես, էական չի: Ուղղակի հարց. իմաստը ո՞րն ա գրառման բուն ասելիքը թողնելով էնտեղ հնչած ինչ-որ բառը քննարկելու: Պարա՞պ ենք:
http://img717.imageshack.us/img717/9617/4880.jpg (http://img717.imageshack.us/i/4880.jpg/)
...
Ու ընդ որում 78 թվինի որակն ավելի բարձրա :))
Տրիբուն ջան, ձյաձս, ես կարող եմ շատ գնահատականներ տալ էդ մարդկանց, էդ թվում նաև էմոցիոնալ (գնահատական ասելով նկատի ունեմ օրինակ «Հպարտ քաղաքացի» կոչելը), դու կարող ես էդ գնահատականների մի մասին համաձայն չլինես, կամ լինես, էական չի: Ուղղակի հարց. իմաստը ո՞րն ա գրառման բուն ասելիքը թողնելով էնտեղ հնչած ինչ-որ բառը քննարկելու: Պարա՞պ ենք:
Համ էլ պարապ ենք:
Իմաստը էն ա, որ լավ ա որ հպարտ ենք, բայց հպարտանալու բան չկա, Չուկ ջան: Եվրոնյուզով տեսել ես, որ Իրանում հպարտ ուսանողները միտինգ են անում, մեկ ու մեջ էլ բռնվում են, բայց մոլլաներն են իշխանության: Ու իրանք կարան տենց դարավոր հպարտ մնան:
Համ էլ պարապ ենք:
Իմաստը էն ա, որ լավ ա որ հպարտ ենք, բայց հպարտանալու բան չկա, Չուկ ջան: Եվրոնյուզով տեսել ես, որ Իրանում հպարտ ուսանողները միտինգ են անում, մեկ ու մեջ էլ բռնվում են, բայց մոլլաներն են իշխանության: Ու իրանք կարան տենց դարավոր հպարտ մնան:
Հա, դարի ճշմարտությունն ա, ով հպարտ ա ուրեմն սոված ա: Դրա համար էլ Հայաստանում «սոված հպարտ» արտահայտություն կա: Ստեղ սոված բառը զուտ փոխաբերական իմաստով ա: Միշտ էլ տենց ա եղել: Հպարտները մենակ հպարտությամբ են հարուստ եղել, իսկ ղեկավարել են ուժեղները: Դէ ուժեղին հպարտանալու կարիք չունի: Մեր մոտ բացառություն չի, բայց մեր մոտ համ էլ նենգ պետք ա լինես, որ իշխանավոր դառնաս:
Հա, դարի ճշմարտությունն ա, ով հպարտ ա ուրեմն սոված ա: Դրա համար էլ Հայաստանում «սոված հպարտ» արտահայտություն կա: Ստեղ սոված բառը զուտ փոխաբերական իմաստով ա: Միշտ էլ տենց ա եղել: Հպարտները մենակ հպարտությամբ են հարուստ եղել, իսկ ղեկավարել են ուժեղները: Դէ ուժեղին հպարտանալու կարիք չունի: Մեր մոտ բացառություն չի, բայց մեր մոտ համ էլ նենգ պետք ա լինես, որ իշխանավոր դառնաս:
Չուկի ասած հպարտ քաղաքացիների մեջ լիքը հարուստներ կան: Խոսքս ֆինանսական հարստությանն ա վերաբերում, կոնկրետ երեկվա ակցիայի մասնակիցներին չի վերաբերում:
Չուկի ասած հպարտ քաղաքացիների մեջ լիքը հարուստներ կան: Խոսքս ֆինանսական հարստությանն ա վերաբերում, կոնկրետ երեկվա ակցիայի մասնակիցներին չի վերաբերում:
Դե երեկվանի մեջ էլ, ճիշտն ասած, ունևոր մարդ կար, իսկ ավելի կոնկրետ՝ սոված մարդ չկար:
Բայց դե Արթ ջան, պարապ ենք, չփիլիսոփայե՞նք:
Չուկի ասած հպարտ քաղաքացիների մեջ լիքը հարուստներ կան:
Չեմ պատկերացնում հարուստ մարդը ի՞նչ ա ուզում միտինգ անելով: Արթ ջան մենակ արդարության պահանջների ու պայծառ ապագայի մասին չասես էլի: Արդեն տենց բաներին հավատալու տաիրքից դուրս եմ եկել: Եթե մարդը բողոքում ա ուրեմն մի բան ուզում ա: Թեկուզ ասա Սերժի անկումն են ուզում տենան, որ սրտները հովանա, բայց համընդհանուր շահից ու պայծառ ապագայից չխոսաս, որովհետև չեմ կարողանում հավատալ, որ մեկը իմ պայծառ ապագայի համար միտինգ ա անում:
Չեմ պատկերացնում հարուստ մարդը ի՞նչ ա ուզում միտինգ անելով: Արթ ջան մենակ արդարության պահանջների ու պայծառ ապագայի մասին չասես էլի: Արդեն տենց բաներին հավատալու տաիրքից դուրս եմ եկել: Եթե մարդը բողոքում ա ուրեմն մի բան ուզում ա: Թեկուզ ասա Սերժի անկումն են ուզում տենան, որ սրտները հովանա, բայց համընդհանուր շահից ու պայծառ ապագայից չխոսաս, որովհետև չեմ կարողանում հավատալ, որ մեկը իմ պայծառ ապագայի համար միտինգ ա անում:
Վազգ ջան, բնականաբար ուզում ա: Լավ, ընդհանուր շահից վերանանք:
Ենթադրենք ուզում ա օրինական բիզնես անի՝ օրինական շահույթ ստանալով, որն իրան ավելի ա ձեռ տալիս, քան ինչ-որ մեկի փողը ջեբ դնելը ու էդ մարդուց կախման մեջ լինելը: Սենց լա՞վ ա: Էս պրիմիտիվ օրինակ էր:
Հա, դարի ճշմարտությունն ա, ով հպարտ ա ուրեմն սոված ա: Դրա համար էլ Հայաստանում «սոված հպարտ» արտահայտություն կա: Ստեղ սոված բառը զուտ փոխաբերական իմաստով ա: Միշտ էլ տենց ա եղել: Հպարտները մենակ հպարտությամբ են հարուստ եղել, իսկ ղեկավարել են ուժեղները: Դէ ուժեղին հպարտանալու կարիք չունի: Մեր մոտ բացառություն չի, բայց մեր մոտ համ էլ նենգ պետք ա լինես, որ իշխանավոր դառնաս:
Էլմո ջան, մեր մոտ մի քիչ ուրիշ ա վիճակը - ղեկավարում են ոչ թե ուժեղները, այլ լպրծունենրը, նրանք ովքեր ամենաարագն են հարմարվում փոփոխվող իրավիճակին, ու ովքեր սահուն կարողանում մտնել այնտեղ, որտեղ իրենց հարգողները թույլ չեն տալիս նույնիսկ նայել: Ամենասարսափելին հենց էտ ա, որ մեր ուզուրպատորը սեփական կաշվի համար ահավոր վախեցող թուլամորթներ են: Բայց դրանից ավելի սարսափելին էլ էն ա, որ էտ թուլամորթների առաջ կանգնած ենք մենք, ու փաստորեն վախենում ենք էտ թուլամորթներից: Ուրեմքն մենք վաբշե փիս վիճակում ենք:
Ինչ-որ գիշերային տուֆատայաբանության դիխանի ա բացվել մոտս: :hands
Չեմ պատկերացնում հարուստ մարդը ի՞նչ ա ուզում միտինգ անելով: Արթ ջան մենակ արդարության պահանջների ու պայծառ ապագայի մասին չասես էլի: Արդեն տենց բաներին հավատալու տաիրքից դուրս եմ եկել: Եթե մարդը բողոքում ա ուրեմն մի բան ուզում ա: Թեկուզ ասա Սերժի անկումն են ուզում տենան, որ սրտները հովանա, բայց համընդհանուր շահից ու պայծառ ապագայից չխոսաս, որովհետև չեմ կարողանում հավատալ, որ մեկը իմ պայծառ ապագայի համար միտինգ ա անում:
Վազգ ջան, եթե քեզ էս կյանքում մենակ հարստություն ա պետք, քո պատկերացումներն էդքան են, ավելորդ եմ համարում ասելս, թե ինչ են ուզում:
Չեմ պատկերացնում հարուստ մարդը ի՞նչ ա ուզում միտինգ անելով: Արթ ջան մենակ արդարության պահանջների ու պայծառ ապագայի մասին չասես էլի: Արդեն տենց բաներին հավատալու տաիրքից դուրս եմ եկել: Եթե մարդը բողոքում ա ուրեմն մի բան ուզում ա: Թեկուզ ասա Սերժի անկումն են ուզում տենան, որ սրտները հովանա, բայց համընդհանուր շահից ու պայծառ ապագայից չխոսաս, որովհետև չեմ կարողանում հավատալ, որ մեկը իմ պայծառ ապագայի համար միտինգ ա անում:
Էլմո ջան, ընդհանուր շահն էլ շահ, պայծառ ապագան էլ բոլորինս ա: Ընդհանուր շահը այնքանով ա ընդհանուր, որ միավորում ա շատերի անձնական շահերը: Նենց որ մի զարմացի, մարդիկ կան, որ հանուն պայծառ ապագայի էլ են միտինգ անում: Միայն կալբասով չի կյանքը: Մեկ ու մեջ էլ սև իկրայա սիրտներս քաշում:
Վազգ ջան, բնականաբար ուզում ա: Լավ, ընդհանուր շահից վերանանք:
Ենթադրենք ուզում ա օրինական բիզնես անի՝ օրինական շահույթ ստանալով, որն իրան ավելի ա ձեռ տալիս, քան ինչ-որ մեկի փողը ջեբ դնելը ու էդ մարդուց կախման մեջ լինելը: Սենց լա՞վ ա: Էս պրիմիտիվ օրինակ էր:
Այ սենց ընդունում եմ:
Դէ հիմա մարդկանց մի մասին էլ ձեռ ա տալիս հիմիկվա իրենց ստատուսը, մի մասն էլ չի հավատում, որ փոփոխություն կլինեն: Հենց ընտրություններ են գալիս մեկ էլ թեկնածուներից մեկի հետ էդ հույսերը կապում են, որ չի արդարանում մասսայական ընդվզումներ են լինում:
Արթուր Բաղդասարյանը քեզ օրինակ: Քա՞նի անգամ խաբեց ժողովրդին: Բայց հենց ընրություն գա նույնիսկ իրա հետ էլի հույսեր կապելու են:
Վազգ ջան, բնականաբար ուզում ա: Լավ, ընդհանուր շահից վերանանք:
Ենթադրենք ուզում ա օրինական բիզնես անի՝ օրինական շահույթ ստանալով, որն իրան ավելի ա ձեռ տալիս, քան ինչ-որ մեկի փողը ջեբ դնելը ու էդ մարդուց կախման մեջ լինելը: Սենց լա՞վ ա: Էս պրիմիտիվ օրինակ էր:
Իսկականից պրիմիտիվ էր :hands Բիզնես անողը ամենակարճ ու հարմար ճանապարհն ա ընտրում, իսկ ամենակարճ ճանապարհին կարելի ա նաև կաշառքի միջոցով հասնել:
Ընդհանուր շահը, դա ընդհանուր անվտանգությունն ու սոցիալական արդարությունն ա: Անվտանգությունը մենակ թուրքի դեմ կռվելով չի, նաև փողոցը անցնելուց ջիպի տակ չընկնելն ա: Սոցիալական արդարությունն էլ պետք ա, որ մարդիկ վաղվա օրվանից չվախենան: Քանի որ հարստությունն էլ ընդմիշտ չի, իշխանությունն էլ: Մի հատ լավ ասացվածք կա «իշխանությունը խիար ա, էսօր ձեռտ ա, վաղը .ռտ ա»: Այ, որ նորմալ սոցիալական արդարություն լինի, վաղը էտ խիրաը .ռիցտ հանող կլինի, կամ գոնե ձեռ կքցեն, կօգնեն: :P Մենակ պետք ա զույշ լինել, որ հակառակ ուղղությամբ չօգնեն:
Մի քիչ ավելի գլոբալ որ նայենք պրոբլեմներին, մարդիկ պահանջմունենքր ունեն, որոնք միայն նյութական չեն, նա հոգևոր են ու սոցիալական են: Օրինակ ես հոգևոր պահանջմունք ունեմ, որ յոբտելեզորով Գալուստին ցույց չտան, չնայած տղեն հաց ու ջրիս վայիս չի լինում: :D
Բայց հենց ընրություն գա նույնիսկ իրա հետ էլի հույսեր կապելու են:
Թարս ա, էսօր բժիշկն ինձ պիվա խմելն արգելեց: Հիմա մտածում եմ, թե հետդ ինչի՞ վրա գրազ գամ :(
Իսկականից պրիմիտիվ էր :hands Բիզնես անողը ամենակարճ ու հարմար ճանապարհն ա ընտրում, իսկ ամենակարճ ճանապարհին կարելի ա նաև կաշառքի միջոցով հասնել:
Ընդհանուր շահը, դա ընդհանուր անվտանգությունն ու սոցիալական արդարությունն ա: Անվտանգությունը մենակ թուրքի դեմ կռվելով չի, նաև փողոցը անցնելուց ջիպի տակ չընկնելն ա: Սոցիալական արդարությունն էլ պետք ա, որ մարդիկ վաղվա օրվանից չվախենան: Քանի որ հարստությունն էլ ընդմիշտ չի, իշխանությունն էլ: Մի հատ լավ ասացվածք կա «իշխանությունը խիար ա, էսօր ձեռտ ա, վաղը .ռտ ա»: Այ, որ նորմալ սոցիալական արդարություն լինի, վաղը էտ խիրաը .ռիցտ հանող կլինի, կամ գոնե ձեռ կքցեն, կօգնեն: :P Մենակ պետք ա զույշ լինել, որ հակառակ ուղղությամբ չօգնեն:
Մի քիչ ավելի գլոբալ որ նայենք պրոբլեմներին, մարդիկ պահանջմունենքր ունեն, որոնք միայն նյութական չեն, նա հոգևոր են ու սոցիալական են: Օրինակ ես հոգևոր պահանջմունք ունեմ, որ յոբտելեզորով Գալուստին ցույց չտան, չնայած տղեն հաց ու ջրիս վայիս չի լինում: :D
Ձյաձ, ասածներդ ընդհանրապես ասածիս հակառակ չէր, եսիմ, չհասկացա ինչ ես ուզում ասել:
Ես բերեցի էդ ընդհանուր շահի լոկալ դրսևորումներից մի պրիմիտիվ օրինակ:
Ու մարդ կա, ով նաև հենց դրա համար ա պայքարում:
Թարս ա, էսօր բժիշկն ինձ պիվա խմելն արգելեց: Հիմա մտածում եմ, թե հետդ ինչի՞ վրա գրազ գամ :(
Մենակ ռակի .. կամ պռոստը ռակոմ .. մեկա հաջորդ ընտրություններին, ինչպես բոլոր նախորդներին, դա էլ լինելու հիմնական ազգային ազատագրական պոզան:
Բայց դու լավ կանես, ՀԱԿ տեղերի վրա գրազ գաս, Չուկ: Չնայած իմ ու Ռամի գրազից, դու նաղդ փայ ունես:
Արթուրիկը, քնած ԱԺ ա մտնելու հաջորդ ընտրություններին: Նույն չափով ձայն չի ունենալու, բայց ԱԺ մտնելու համար հերիքացնելու ա: Գիտես մուֆթա՞ են հիմա էտքան փող դզում:
Այ սենց ընդունում եմ:
Դէ հիմա մարդկանց մի մասին էլ ձեռ ա տալիս հիմիկվա իրենց ստատուսը, մի մասն էլ չի հավատում, որ փոփոխություն կլինեն: Հենց ընտրություններ են գալիս մեկ էլ թեկնածուներից մեկի հետ էդ հույսերը կապում են, որ չի արդարանում մասսայական ընդվզումներ են լինում:
Արթուր Բաղդասարյանը քեզ օրինակ: Քա՞նի անգամ խաբեց ժողովրդին: Բայց հենց ընրություն գա նույնիսկ իրա հետ էլի հույսեր կապելու են:
Վազգ, զգում ե՞ս ախպերս, որ դու մենակ նյութականի մասին ես խոսում: Ո՞ր ստատուսն ա ձեռք տալիս մարդկանց, էն, որ միլիցեն ուզած անմեղ մարդուն կարա բռնի տանի քաղմասում մի քանի ժամ ծեծի, հետո էլ փող վերցնի, որ բաց թողի՞: Էս ա՞ դուր գալիս: Ապեր, ում որ սա դուր ա գալիս, ում որ սա ձեռ ա տալիս, ինքը կամ էդ միլիցեքից մեկն ա, կամ էդ միլիցեքի տերն ա, կամ էլ անասուն ա, իմ արև ուրիշ տարբերակ մտքովս չի անցնում, թե քո մտքով անցնում ա, ասա: կամ որ ուզած տարածքի վրա մատը դնում են, իրանցով են անում, ու կապ չունի՝ էդ տարածքը տեր ունի, թե չունի, էդ տարածքում ինչ որ մեկը բիզնես ա անում, ապրում ա: Անմեղ մարդ ծեծող միլիցու պահով լիքը օրինակներ «Ոստիկաններին վստահո՞ւմ եք» թեմայում նայի, երկրորդի մասով Հյուսիսային Պողոտան քեզ օրինակ, մի հատ էլ թարմ օրինակ ասեմ, էսօր եմ իմացել, որ Աբովյանի վրա գտնվող Միլանո խանութի տարածքը տիրոջ ձեռից խլում են. էդ տարածքը իրա սեփականությունն ա: Էս ստատուսը ո՞ւմ կարա ձեռնտու լինի, մենակ էն մարդուն, որ ոչ մի բան չունի, որ ձեռից խլեն, աշխատավարձն էլ հաց ու պանիր ուտելուն հերիքում ա, փորը կուշտ ա, էշին քշա ասող չկա, սաղ ուրախ չաղ ու բախտավոր:
Ձյաձ, ասածներդ ընդհանրապես ասածիս հակառակ չէր, եսիմ, չհասկացա ինչ ես ուզում ասել:
Ես բերեցի էդ ընդհանուր շահի լոկալ դրսևորումներից մի պրիմիտիվ օրինակ:
Ու մարդ կա, ով նաև հենց դրա համար ա պայքարում:
Չուկ ջան, իսկ ինչի՞ ա քեզ թվում, որ ես քեզ անպայմա հակառակ բան պիտի գրեմ: Էս ի՞նչ կոմպլեքսներ են ախպերս: Ընդհակառակը, ես սրտանց ուզում էի հաստատել քո թեզը, ու մի քիչ էլ դրա շուրջ ծավալվեցի:
էսօր եմ իմացել, որ Աբովյանի վրա գտնվող Միլանո խանութի տարածքը տիրոջ ձեռից խլում են. էդ տարածքը իրա սեփականությունն ա:
Ճիշտ են անում: Անասուն գներ էր դրել մոտը: Թող տեղը մի հատ նամուսով խինկալիանոց բացեն:
Արթուրիկը, քնած ԱԺ ա մտնելու հաջորդ ընտրություններին: Նույն չափով ձայն չի ունենալու, բայց ԱԺ մտնելու համար հերիքացնելու ա: Գիտես մուֆթա՞ են հիմա էտքան փող դզում:
Ժողովրդի՝ ԱԽՔ-ին վստահելն ու սա իրար հետ կապ չունեն:
Իսկ էս հարցի մասին, կարծիք չունեմ, ժամանակը ցույց կտա: Կարող ա էնպես դասավորվի, որ ստիպված լինեն իրա տեղն ասենք Գեղամյանին անցկացնել:
Չուկ ջան, իսկ ինչի՞ ա քեզ թվում, որ ես քեզ անպայմա հակառակ բան պիտի գրեմ: Էս ի՞նչ կոմպլեքսներ են ախպերս: Ընդհակառակը, ես սրտանց ուզում էի հաստատել քո թեզը, ու մի քիչ էլ դրա շուրջ ծավալվեցի:
Երևի էս նախադասության պատճառով, ձյաձս. «Բիզնես անողը ամենակարճ ու հարմար ճանապարհն ա ընտրում, իսկ ամենակարճ ճանապարհին կարելի ա նաև կաշառքի միջոցով հասնել»: Հուշեմ, դա նշանակում էր, որ իբր իմ ասած պատճառով բիզնես անողը պայքարի չէր ելնի ;)
Երևի էս նախադասության պատճառով, ձյաձս. «Բիզնես անողը ամենակարճ ու հարմար ճանապարհն ա ընտրում, իսկ ամենակարճ ճանապարհին կարելի ա նաև կաշառքի միջոցով հասնել»: Հուշեմ, դա նշանակում էր, որ իբր իմ ասած պատճառով բիզնես անողը պայքարի չէր ելնի ;)
Լևոնի ելույթները քիչ կարդա, թե չէ Ռամի պես, մենակ խորքային վերլուծություններով կսկսես զբաղվել: Բիզնեսմենը, պայքարի կհելնի, հաստատ: Հնարավոր ա կաշառքի չափերը քչացնելու պահանաջով: :P
Լևոնի ելույթները քիչ կարդա, թե չէ Ռամի պես, մենակ խորքային վերլուծություններով կսկսես զբաղվել: Բիզնեսմենը, պայքարի կհելնի, հաստատ: Հնարավոր ա կաշառքի չափերը քչացնելու պահանաջով: :P
Հա Տրիբուն ձյա, ճիշտ եսսսսսսսսս, ձյաձս, ճիշտ ա կաղապարված, բայց դե մեր Տրիբուն ձյան ոնց կարա սխալ բան ասի, ինքը մեր սաղ բիզնեսմենների տրամաբանությունը չռթած ունի:
Օրինակ ես հոգևոր պահանջմունք ունեմ, որ յոբտելեզորով Գալուստին ցույց չտան, չնայած տղեն հաց ու ջրիս վայիս չի լինում: :D
Ձյաձ, էս մի հոգևոր պահանջմունքդ որ իրականություն դառնա, կարողա՞ հետո էլ ասես՝ էլ ոչ մի հանրապետականի ցույց չտաք էդ յոբեսիմինչով:
Համ էլ ձյաձ, ինչի՞ ես հանրապետականների նկատմամբ տենց վատ տրամադրված, քեզ ինչ որ վատություն ե՞ն արել: Իմ կարծիքով՝ իրանք քեզ սիրում են:
Հա Տրիբուն ձյա, ճիշտ եսսսսսսսսս, ձյաձս, ճիշտ ա կաղապարված, բայց դե մեր Տրիբուն ձյան ոնց կարա սխալ բան ասի, ինքը մեր սաղ բիզնեսմենների տրամաբանությունը չռթած ունի:
Չուկ ջան, իսկապես բիզնեսով զբաղվելու ցանկություն ունեցողը կզբաղվի դրանով: Բիզնեսում, ինչպես քաղաքականության մեջ, հետև առաջ չեն նայում... ձեռքդ ընկած ցանկացած հնարավորություն օգտագործում են..... Տրիբունը ճիշտ ա ասում, կպայքարի միայն կաշառքի չափերը փոքրացնելու համար..... քեզ ինչի ա թվում, որ լուրջ բիզնեսով զբաղվողը կյանքում կհրաժարվի կողմնակի եկամուտ ստանալուց??? իսկ դա ստանալու համար պիտի օրենքը խախտվի, իսկ որպեսզի արածներդ չնկատեն, պիտի որոշակի մարդկանց տակը փողով լցնես.... քիչ, թե շատ, էդ արդեն ուրիշ հարց ա....
Չուկ ջան, իսկապես բիզնեսով զբաղվելու ցանկություն ունեցողը կզբաղվի դրանով: Բիզնեսում, ինչպես քաղաքականության մեջ, հետև առաջ չեն նայում... ձեռքդ ընկած ցանկացած հնարավորություն օգտագործում են..... Տրիբունը ճիշտ ա ասում, կպայքարի միայն կաշառքի չափերը փոքրացնելու համար..... քեզ ինչի ա թվում, որ լուրջ բիզնեսով զբաղվողը կյանքում կհրաժարվի կողմնակի եկամուտ ստանալուց??? իսկ դա ստանալու համար պիտի օրենքը խախտվի, իսկ որպեսզի արածներդ չնկատեն, պիտի որոշակի մարդկանց տակը փողով լցնես.... քիչ, թե շատ, էդ արդեն ուրիշ հարց ա....
Դու էլ ես կաղապարված մտածում:
Իսկապես մեր հայ բիզնեսմենները, եթե ոչ բոլորը, ապա շատերը, ասածդ ձևով կշարժվեն:
Բայց իրականում ոչ մի բիզնեսմենի ձեռ չի տալիս կաշառքի տեսքով կախման մեջ ընկնել:
Ուղղակի ստեղ հիմա էդ քննարկման զայլան, ճիշտն ասած, չկա:
Ես ասում եմ, որ մարդ կա, որ էդ պատճառով ա պայքարում: Ու վերջ: Վերջակետ:
Կարաք ասեք, որ չկա, պրոբլեմ չունեք, ասեք: Նախապես ասում եմ, որ սխալ ասած կլինեք ու էդ հարցի քննարկումից դուրս եմ գալիս ;)
Դու էլ ես կաղապարված մտածում:
Իսկապես մեր հայ բիզնեսմենները, եթե ոչ բոլորը, ապա շատերը, ասածդ ձևով կշարժվեն:
Բայց իրականում ոչ մի բիզնեսմենի ձեռ չի տալիս կաշառքի տեսքով կախման մեջ ընկնել:
Ուղղակի ստեղ հիմա էդ քննարկման զայլան, ճիշտն ասած, չկա:
Ես ասում եմ, որ մարդ կա, որ էդ պատճառով ա պայքարում: Ու վերջ: Վերջակետ:
Կարաք ասեք, որ չկա, պրոբլեմ չունեք, ասեք: Նախապես ասում եմ, որ սխալ ասած կլինեք ու էդ հարցի քննարկումից դուրս եմ գալիս ;)
հարց չկա, դուրս արի..... բայց նշածս պահի հետ համաձայն չեմ.... ընդհանրապես կաշառք տալիս են, որովհետև ցանկանում են իրենց բիզնեսից ստանալ ավելին, քան թույլ է տալիս օրենքը.... զուտ ագահության դրսևորում է.... նա շատ հանգիստ կարող է չտալ կաշառք ու բավարարվել քիչ եկամուտով, բաաաաաայց....... այդպես շատ քիչ ա պատահում
ցանկացած գործարար էլ վաղ թե ուշ, մտածում է էլ ավելի աճելու մասին, գործարար կա ինտենսիվ է աճում, գարծարար էլ կա, էքստենսիվ.... մեզ մոտ 2-րդը ավելի շատ է ընդունված, այն է սրա-նրա բիզնեսին խփել-խլել` սեփականը ընդլայնելով.... ու ինչքան էլ ուզում ես համոզի, մե մոտ գործարարությունը դեռ շատ ճանապարհ ունի անցնելու, մինչև փոքր ինչ քաղաքակիրթ դառնալը (չնայած բիզնեսի քաղաքակիրթը որն ա???? իրար երեսի ժպտալը, բայց հետևից խփելը???).... ու առանց "կռիշի" նման բան անելը անհնար է.... ինչպես և անհնար է ազնիվ-կաշառք չվերցնող չինովնիկի առկայությունը..... համենայն դեպս, մինչև այժմ, այլ բան չեմ տեսել, մոտակա մի 10 տարում նույնիսկ դրա ակնկալիքը չունեմ, անկախ էն հանգամանքից, թե ով ա լինելու "ղեկին"..
Հա Տրիբուն ձյա, ճիշտ եսսսսսսսսս, ձյաձս, ճիշտ ա կաղապարված, բայց դե մեր Տրիբուն ձյան ոնց կարա սխալ բան ասի, ինքը մեր սաղ բիզնեսմենների տրամաբանությունը չռթած ունի:
Ապեր, ինձ շատ մոտիկ մարդիկ որոնք միջին բիզնեսով են զբաղված, լիքը բաներից դժգոհ են, իրենք էլ վախկոտ քաջ նազարներ չեն, հիմա ՀԱԿ–ի կազմակերպած ակցիաներին չեն մասնակցում, որովհետև հավատ չունեն, Նորտոնի ասած՝ է՞լ…
Ապեր, ինձ շատ մոտիկ մարդիկ որոնք միջին բիզնեսով են զբաղված, լիքը բաներից դժգոհ են, իրենք էլ վախկոտ քաջ նազարներ չեն, հիմա ՀԱԿ–ի կազմակերպած ակցիաներին չեն մասնակցում, որովհետև հավատ չունեն, Նորտոնի ասած՝ է՞լ…
Է՞լ...
Հմդյա:
Էլ էն, ձյաձ, որ դա իրանց խնդիրն ա, որն ավելացնում ա մեր բոլորի խնդիրը: Իրանք մի քանիս, դու էլ +1, միացեք, մի բան արեք (Լևոնի հետ չէ, առանձին):
Չեք անում, ձեր գործն ա: Ինձնից ի՞նչ ես ուզում:
Ես ասում էի շատ հասարակ մի բան, որ մարդ կա, էդ պատճառով ա մեջը: Էդ չէր նշանակում որ բոլոր բիզնեսմենները մեջն են:
Է՞լ...
Հմդյա:
Էլ էն, ձյաձ, որ դա իրանց խնդիրն ա, որն ավելացնում ա մեր բոլորի խնդիրը: Իրանք մի քանիս, դու էլ +1, միացեք, մի բան արեք (Լևոնի հետ չէ, առանձին):
Չեք անում, ձեր գործն ա: Ինձնից ի՞նչ ես ուզում:
Ես ասում էի շատ հասարակ մի բան, որ մարդ կա, էդ պատճառով ա մեջը: Էդ չէր նշանակում որ բոլոր բիզնեսմենները մեջն են:
Ոչ Չուկ ջան, եթե էդ մարդիկ հավատ չունեն, դա քաղաքական ուժի խնդիրն ա։ Առհասարակ քաղաքականությունը ու էս մոլորակին առաջ տանող գերգործոնը դա հավատն է։ Եթե քաղաքական ուժի նկատմամբ հավատ չկա, նշանակում է այդ քաղաքական ուժի ռեսուրսը, որը ընտրություններին մարդկանց քվեներն են, իսկ ոչ ընտրություններին մարդկանց այդ ուժի կողմից թելադրված համապատասխան ակտիվությունը, սպառված է։ Իսկ այդ դեպքում մեղադրել մարդկանց թե իբր հանուն իրենց շահերի ոչինչ չեն ուզում անել, քաղաքագիտական տեսակետից անգրագիտություն է։
Ոչ Չուկ ջան, եթե էդ մարդիկ հավատ չունեն, դա քաղաքական ուժի խնդիրն ա։ Առհասարակ քաղաքականությունը ու էս մոլորակին առաջ տանող գերգործոնը դա հավատն է։ Եթե քաղաքական ուժի նկատմամբ հավատ չկա, նշանակում է այդ քաղաքական ուժի ռեսուրսը, որը ընտրություններին մարդկանց քվեներն են, իսկ ոչ ընտրություններին մարդկանց այդ ուժի կողմից թելադրված համապատասխան ակտիվությունը, սպառված է։ Իսկ այդ դեպքում մեղադրել մարդկանց թե իբր հանուն իրենց շահերի ոչինչ չեն ուզում անել, քաղաքագիտական տեսակետից անգրագիտություն է։
Վիշապ ձյա, ձյաձս, հորոխպեր, նորից եմ ասում: Թող առանձնանան, միանան ինչ-որ «նոր ընդդիմությանը», մի բան անեն, եթե ցանկություն կա: Եթե չեն միանում, ապա ես էլ ինձ թույլ եմ տալիս համարել, որ խնդիրը ՀԱԿ-ին վստահել-չվստահելը չի, այլ շան գլուխը լրիվ այլ տեղ է թաքնված:
Չէ, ձյաձս, ես չեմ ասում, որ ՀԱԿ-ն անսխալական ու իրան բոլորը վստահում են: Բնավ ոչ: Ավելին, լիքը սխալներ ունի, իսկ էս պահին էն վիճակում ա, որ լայն մասսաները չեն վստահում (կարծում եմ՝ կփոխվի վերաբերմունքը, առաջ չընկնենք): Բայց սա ու քո ասածը իրարից տարբեր բաներ են:
Իսկ քաղաքական անգրագիտության մեջ ինձ չի կարող մեղադրել վհատվողը ու պրոցեսները չպատկերացնողը:
Վիշապ ձյա, ձյաձս, հորոխպեր, նորից եմ ասում: Թող առանձնանան, միանան ինչ-որ «նոր ընդդիմությանը», մի բան անեն, եթե ցանկություն կա: Եթե չեն միանում, ապա ես էլ ինձ թույլ եմ տալիս համարել, որ խնդիրը ՀԱԿ-ին վստահել-չվստահելը չի, այլ շան գլուխը լրիվ այլ տեղ է թաքնված:
Չէ, ձյաձս, ես չեմ ասում, որ ՀԱԿ-ն անսխալական ու իրան բոլորը վստահում են: Բնավ ոչ: Ավելին, լիքը սխալներ ունի, իսկ էս պահին էն վիճակում ա, որ լայն մասսաները չեն վստահում (կարծում եմ՝ կփոխվի վերաբերմունքը, առաջ չընկնենք): Բայց սա ու քո ասածը իրարից տարբեր բաներ են:
Իսկ քաղաքական անգրագիտության մեջ ինձ չի կարող մեղադրել վհատվողը ու պրոցեսները չպատկերացնողը:
Իսկ ո՞վ է ասում, թե ոչ մեկ ոչինչ չի անում իր իրավուքները պաշտպանելու ուղղությամբ։ Ամեն մեկը իր ձևով անում է։ Տաքսիստները, ոսկու շուկայի աշխատակցիները ինչքան կարողանում, անում են։ Ես ինքս էլ իմ իրավունքները պետքն եկած տեղը պաշտպանում եմ։ Ի՞նչ վհատվելու մասին է խոսքը։ Պարզապես ՀԱԿ–ը այդ զանգվածների շահերը ներկայումս չի արտացոլում ոնց որ պետքն է։ Օրինակ «Աքիլես» կազմակերպությունը ներկայացնում է վարորդների շահերը, մարդիկ անդամագրվում, անդամավճար են տալիս ու իրենց բոլոր խնդիրները կազմակերպվում են ընդհուպ մինչև դատարանում իրավապաշտպան ունենալը։ Շուտով հավանական է, որ բիզնեսմեններն էլ իրենց արհմիությունը կստեղծեն։ Իսկ այլ բան առաջարկող կա՞, թե մի բան չանելու համար մենակ մեղադրողներ կան։ Տեսնում ենք ՀԱԿ–ը ոնց է երթեր կազմակերպում ու ինչի համար, անձամբ ես կխուսափեմ նման թյուրիմացություններին մասնակցելուց, որոնց նպատակը միայն բերետների հետ ծեծկռտվելն է։
Վիշապ ձյա, ձյաձս, հորոխպեր, նորից եմ ասում: Թող առանձնանան, միանան ինչ-որ «նոր ընդդիմությանը», մի բան անեն, եթե ցանկություն կա:
Չուկ ջան, սպանեցիր իսկականից: Մենք էշ ենք, չենք կարում նոր ընդդիմություն ստեղծենք, բայց ասում ենք որ գործող ընդդիմությունն էլ քաք ա: Իրավունք չունե՞նք:
Եթե հոդվաշ եք ուզում կարդաք, կամ լավ, կարգին, անկեղ ու անկողմնակալ վերլուծություն, ուրեմն կարդացեք Հրանուշ Խառատյանի հետ հարցազրույցը: Իմ համար Խառատյանը մեր իրականության ամենափայլուն մտքերից մեկն ա:
Մենակ երկու մեջբերում, մնացածն էլ կարդացեք ԱՅՍՏԵՂ (http://www.lragir.am/armsrc/interview-lrahos32560.html)
Ի՞նչ եք կարծում, Կոնգրեսը նոր թափ կարո՞ղ է հավաքել մարտի մեկից հետո, երբ Տեր-Պետրոսյանը ծրագրային ելույթով հանդես գա:
Ոչ, չեմ պատկերացնում և ոչ միայն չեմ պատկերացնում, այլ նաև չեմ պատկերացնում կառուցողական ելույթի հնարավորությունը: Սա կապված էլ չի Լևոն Տեր-Պետրոսյան անձի հետ: Լևոն Տեր-Պետրոսյանն, անկախ ամեն ինչից, ստեղծագործական մտքի և ծավալային աշխարհայացքի տեր մարդ է: Ես տեսնում եմ, որ միտքը սնուցող աղբյուրների գործունեության կամ ծրագրային գործողությունների պակաս կա: Այս իրավիճակում ընդհանրապես չի կարող լինել որևէ ցնցող երևույթ: .....
Ձեր կարծիքով, մեր ամենաակտուալ խնդիները ներքի՞ն խնդիներ են, թե արտաքին:
Ես հիմա դժվարանում եմ ասել` իսկապես ամենաակտուալ խնդիրները որոնք ենք, քանի որ այսօր մեր ժողովրդագրական ընթացքն այնքան տխուր ու տագնապահարույց է, որ կասեի` սա է ամենաակտուալը: Բայց սա հիմա ներքի՞ն, թե արտաքին խնդիր է. երկու սպառանալիքն էլ այս երևույթի վրա ազդում են: Կամ հենց հիմա բնակչության աղքատացման մի նոր գործընթաց է սկսվել, ընդ որում, վաղուց կանխատեսված, ահազանգված, ասված, քննարկված, ոչ մի անակնկալ չկա: Սրան գումարվում են առաջիկայում նոր թանկացումները: Ես գործնականում վստահ եմ, որ սոցիալական ընդվզում չի լինելու, գուցե մի քանի թերթեր էլի իրենց վերջին էներգիան հավաքելով կարձագանքեն խնդրին, բայց մենք էլի կուլ կտանք այդ բոլորը: Եթե մենք նույնիսկ ի վիճակի չենք որևէ բողոքի ձայն բարձրացնել, լուծումների մասին ի՞նչ կարելի է խոսել:
Հա Տրիբուն ձյա, ճիշտ եսսսսսսսսս, ձյաձս, ճիշտ ա կաղապարված, բայց դե մեր Տրիբուն ձյան ոնց կարա սխալ բան ասի, ինքը մեր սաղ բիզնեսմենների տրամաբանությունը չռթած ունի:
Դե այնքանով որքանով դու չրթած ունես, բռատ, համաշխարհային, տարածաշրջանային ու ազգային քաղաքականությունը: Չուկ, որ գլխներիս դասախոսություննր ես կարդում ու քեզ փիս խելոքի տեղ դրած, գրածների մոտ կեսը հասցնում ես անվանել տարբեր անուններով, ամաչում էլ եմ կրկնել, էտ ոչինչ չէ՞: Թող ես էլ բիզնեսմենի հոգեբանությամբ զբաղվեմ, վերջին հաշվով տնտեսագետ եմ մասնագիտությամբ:
Ձյաձ, էս մի հոգևոր պահանջմունքդ որ իրականություն դառնա, կարողա՞ հետո էլ ասես՝ էլ ոչ մի հանրապետականի ցույց չտաք էդ յոբեսիմինչով:
Համ էլ ձյաձ, ինչի՞ ես հանրապետականների նկատմամբ տենց վատ տրամադրված, քեզ ինչ որ վատություն ե՞ն արել: Իմ կարծիքով՝ իրանք քեզ սիրում են:
Ինձ մենակ հանրապետականում չեն սիրում, Կուկ ջան, ՕԵԿ-ում ու ԲՀԿ-ում էլ են սիրում: Սերն էլ փոխադարձ ա: Տվյալ դեպքում խնդիրը վերաբերվում է կոնկրետ անձի՝ Գալուստին:
Հ.Հ նախագահի պաշտոնում գտնվող անձը լիովին կատարում է իր նախնտրական խոստումները՝այն է շուտով ապրելու ենք 2 անգամ ավելի լավ։
Կատարման եղանակ՝
Ամեն ինչ թանկացվում է 2 անգամ, բնակչությունը 2անգամ ավել փող է ծաղսում և բնականաբար 2 անգամ էլ քիչ փող է ունենում։
եթե 2 անգամ չիչ փող ունես՝ նշանակում է 2 անգամ ավելի չիչ կծաղսես։
եթե 2 անգամ քիչ ես ծաղսում՝ նշանակում է 2 անգամ ավելի շատ խնայում ես ու 2 անգամ շատ փող է մնում քեզ։
եթե 2 անգամ շատ փող ենք ունենում ուրեմն 2 անգամ էլ լավ պիտի ապրենք։
2 անգամ Լոխ յլավ ա ։
Հ.Հ նախագահի պաշտոնում գտնվող անձը լիովին կատարում է իր նախնտրական խոստումները՝այն է շուտով ապրելու ենք 2 անգամ ավելի լավ։
Կատարման եղանակ՝
Ամեն ինչ թանկացվում է 2 անգամ, բնակչությունը 2անգամ ավել փող է ծաղսում և բնականաբար 2 անգամ էլ քիչ փող է ունենում։
եթե 2 անգամ չիչ փող ունես՝ նշանակում է 2 անգամ ավելի չիչ կծաղսես։
եթե 2 անգամ քիչ ես ծաղսում՝ նշանակում է 2 անգամ ավելի շատ խնայում ես ու 2 անգամ շատ փող է մնում քեզ։
եթե 2 անգամ շատ փող ենք ունենում ուրեմն 2 անգամ էլ լավ պիտի ապրենք։
2 անգամ Լոխ յլավ ա ։
Այ սերժին հենց դրա համար եմ սիրում էլի. ասում ու անում ա: Ասեց՝ գնալով ավելի լավ ենք ապրելու, արի ու տես, որ իրոք՝ ավելի լավ են ապրում: Թե միամիտներ են եղել, որ էդ «ապրելու ենք»-ի մեջ պատկերցրել են նաև ժողովրդին, հիմա միքիչ հիասթափվել են ընդամենը:
Ճիշտ են անում: Անասուն գներ էր դրել մոտը: Թող տեղը մի հատ նամուսով խինկալիանոց բացեն:
Եթե խինկալիանոց բացեցին, տանելու ես պատիվ տաս, ձյաձ, մտքումդ խոսք ես տվել:))
http://www.youtube.com/watch?v=2ZeH6IPD16Q
Ես չգիտեմ, թե ուր տեղադրեմ այդ… երևի հումորի բաժնից է՝
ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ ՊԱՏՐԱՍՏ Է
Հայ ազգային կոնգրեսի համակարգող Լեւոն Զուրաբյանը փետրվարի 23-ին հայտարարելով, թե խորհուրդ կտա բոլոր քաղաքական ուժերին պատրաստ լինել արտահերթ ընտրությունների, ասել է, թե իշխանությունն այնքան է ձախողվել, որ նույնիսկ իշխանական ուժերը սկսել են ապրել արտահերթի սպասումներով:
“Ընդ որում ասում եմ, սա արդեն միայն ընդդիմության գնահատականը չէ: Արդեն իշխանության ներսում է այդ մթնոլորտը ձեւավորվում, արդեն նրանցից շատերի մոտ է այդ տպավորությունը: Շատ ինֆորմացիաներ ունենք”, ասում է Լեւոն Զուրաբյանը:
Նրա խոսքով, բազմաթիվ շփումներ են ունենում, մարդիկ կան, որոնք շփվում եւ շոշափում են իշխանական տրամադրություններ: Ինչ վերաբերում է Հայ ազգային կոնգրեսի պատրաստվածությանը, ապա Լեւոն Զուրաբյանն ասել է, որ կոնգրեսը պատրաստվում է վաղուց:
“Մենք արդեն վաղուցվանից մեր տարածքային կառույցներին հանձնարարություններ ենք տվել, նրանք բոլորը զբաղվում են ընտրողների ցուցակների ճշտումով, տեղամասային թիմերի կազմակերպումով, քարոզիչների, չգիտեմ, տարբեր այլ ընտրական պրոցեսներին մասնակցող մարդկանց թիմերի կազմումով, եւ այլն, եւ այլն: Այդ պրոցեսը մենք իսկապես տանելու ենք”, ասում է Լեւոն Զուրաբյանը:
Նրան հարցրել են, թե արդյոք Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն էլ է պատրաստվում արտահերթ ընտրության: “Ինքը պատրաստ է արտահերթ ընտրությունների: Միշտ”, հայտարարել է Լեւոն Զուրաբյանը:
Ի դեպ, լրագրողների խնդրանքին ի պատասխան` մանրամասնել մարտի 1-ի հանրահավաքի ասելիքը, Լեւոն Զուրաբյանը համեմատություն է անցկացրել ֆուտբոլի հետ, հարցնելով, թե արդյոք որեւէ մեկին կհետաքրքրի խաղը, որի հաշիվը նախապես հայտնի է: Զուրաբյանը միայն վստահեցրել է, որ լինելու է հետաքրքիր հանրահավաք:
Էն սերիան հիշու՞մ եք՝ «Այս իշխանություններին հաշված օրեր են մնացել»… այ էդ սերիայի շարունակությունն է, դիտեք մարտի մեկից։
Իմիջայլոց, ՀԱԿ–ը երևի թե համարում է, որ արդեն արտահերթ ընտրությունները նշանակված են, ու ներկայացրել է սոցիալ–տնտեսական ծրագիր՝
ՀԱՅ ԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՆԳՐԵՍ. 100 ՔԱՅԼ (http://lragir.am/armsrc/comments32618.html)
Ծիպա իշխանությունների հրաժարականը արդեն ջեբներում դրած է։:think Չգիտեմ, ես գլուխ չեմ հանում։
Ծիպա իշխանությունների հրաժարականը արդեն ջեբներում դրած է։:think Չգիտեմ, ես գլուխ չեմ հանում։
Ծիպա չկա, մեր տնտեսոությանը ադեկվատ ծրագիր ա ու պարտադիր չի որ հենց ՀԱԿ-ը իրականացնի սա...Սա կապ չունի նրա հետ թե մենք վստահ ենք որ հեսա գալիս ենք իշխանության ու դրա համար արդեն ծրագիր ենք ներկայացնոմ տնտեսական: Սա ուղղակի երկրի տնտեսական վիճակով մտահոգված քաղաքական ուժի առաջարկած լուծումն է:
Ծիպա չկա, մեր տնտեսոությանը ադեկվատ ծրագիր ա ու պարտադիր չի որ հենց ՀԱԿ-ը իրականացնի սա...Սա կապ չունի նրա հետ թե մենք վստահ ենք որ հեսա գալիս ենք իշխանության ու դրա համար արդեն ծրագիր ենք ներկայացնոմ տնտեսական: Սա ուղղակի երկրի տնտեսական վիճակով մտահոգված քաղաքական ուժի առաջարկած լուծումն է:
Rammer, նայի՝
ԿԱԽԱՂԱՆ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱՐ
Եթե իշխանությունը որոշի հանկարծ ինքը կյանքի կոչել Հայ ազգային կոնգրեսի նոր ներկայացրած “100 քայլ” համակարգային փոփոխությունների ծրագիրը, ապա դա իշխանության համար հավասարազոր կլինի կախաղանի: Այդ համեմատությունը փետրվարի 23-ին արել է Կոնգրեսի համակարգող Լեւոն Զուրաբյանը:
“Այս իշխանությունները, այս կառավարությունը, օլիգարխիայի սպասարկող իշխանությունն ուղղակի ի վիճակի չէ կատարել այս ծրագիրը, կարող է կատարել միայն այնպիսի քաղաքական ուժ, զանգվածային քաղաքական ուժ, որը պարտավորություններով կամ կապերով կապված չէ օլիգարխների հետ եւ չի սպասարկում նրանց շահերը: Եվ դա պետք է լինի նաեւ մի ուժ, որը կարող է դուրս գալ այս օլիգարխիկ համակարգի շահերի դեմ, արմատավորված օլիգարխիկ համակարգի շահերի դեմ”, հայտարարել է Լեւոն Զուրաբյանը:
Այսինքն իշխանությունները ըստ ՀԱԿ–ի չեն իրականանցնելու սույն լուծումը, որի կետերի մեջ դեռ չեմ խորանում։ Հարց՝ ի՞նչ նպատակ ունի օդի մեջ արված ծրագիր ներկայացնել, որը իրականացնելու համար առնվազն իշխանափոխություն պիտի արվի։ Այսինքն ըստ ՀԱԿ–ի հաշվարկների սույն ծրագիրը քաղաքացիները կարդալուն պես պիտի դուրս գան ու իշխանությունների հրաժարակա՞նը պահանջեն… Եթե ՀԱԿ–ը էդքան վստահ է իր ծրագրերի իրականացման հնարավոր լինելու մեջ, ապա կարող էր տնտեսվարող սուբյեկտներին առաջարկել մեկամսյա գործադուլ ու հարկերի վճարման բոյկոտ իրականանցնել, կոնկրետ պահանջ դնելով կառավարության առաջ, ոնց որ ոսկու շուկայի աշխատողներն են անում։ Օրինակ տնտեսվարող սուբյեկտներին համախմբելու համար կարելի էր արհմիություն ստեղծել ու սուբյեկներին շահագռգռել ու ներգրավել արհմիության մեջ, իրավաբանական ծառայություններ մատուցել, տեղն եկած ժամանակ էլ ընտրել նրանց իրավունքները պաշտպանելու համար պայքարի ձև՝ լինի հարկային բոյկոտ, լինի ցույց կառավարության առաջ, լինի գործադուլ, ոնց որ նորմալ երկրներում է։ Թե չէ վերացական սիրուն ծրագրեր գրելը հեշտ է։ Ծրագիր ես առաջարկում, բայց չգիտես ով է անելու ու ոնց է անելու, նման է յուղ վառոցու մինչև նոր ընտրություններ ու բնավ ոչ արտահերթ։
Rammer, նայի՝
Այսինքն իշխանությունները ըստ ՀԱԿ–ի չեն իրականանցնելու սույն լուծումը, որի կետերի մեջ դեռ չեմ խորանում։ Հարց՝ ի՞նչ նպատակ ունի օդի մեջ արված ծրագիր ներկայացնել, որը իրականացնելու համար առնվազն իշխանափոխություն պիտի արվի։ Այսինքն ըստ ՀԱԿ–ի հաշվարկների սույն ծրագիրը քաղաքացիները կարդալուն պես պիտի դուրս գան ու իշխանությունների հրաժարակա՞նը պահանջեն… Եթե ՀԱԿ–ը էդքան վստահ է իր ծրագրերի իրականացման հնարավոր լինելու մեջ, ապա կարող էր տնտեսվարող սուբյեկտներին առաջարկել մեկամսյա գործադուլ ու հարկերի վճարման բոյկոտ իրականանցնել, կոնկրետ պահանջ դնելով կառավարության առաջ, ոնց որ ոսկու շուկայի աշխատողներն են անում։ Օրինակ տնտեսվարող սուբյեկտներին համախմբելու համար կարելի էր արհմիություն ստեղծել ու սուբյեկներին շահագռգռել ու ներգրավել արհմիության մեջ, իրավաբանական ծառայություններ մատուցել, տեղն եկած ժամանակ էլ ընտրել նրանց իրավունքները պաշտպանելու համար պայքարի ձև՝ լինի հարկային բոյկոտ, լինի ցույց կառավարության առաջ, լինի գործադուլ, ոնց որ նորմալ երկրներում է։ Թե չէ վերացական սիրուն ծրագրեր գրելը հեշտ է։ Ծրագիր ես առաջարկում, բայց չգիտես ով է անելու ու ոնց է անելու, նման է յուղ վառոցու մինչև նոր ընտրություններ ու բնավ ոչ արտահերթ։
Վիշապ ջան, հարգելիս, դու արդեն ոչ զարմանալի ձևով կարող ես քննադատել այնպիսի պարզ ու բնական մի իրադարձություն ինչպիսին, քաղաքական ուժի տնտեսկան ծրագիր ներկայացնել է:D Ես վստահ եմ եթե վաղը ասեն որ մածունը սպիտակ է, դու կասես իսկ ինչու օրինակ սև չէ մածունը: Եվ արդյունքում կմեղադրես ՀԱԿ-ին որ մածունը սև չէ այլ սպիտակ է...
Լրիվ բնական եմ համարում ծրագիր ներկայացնելը: Դու ևս այն հակահականներից էիր որ բողոքում են, որ չկա ծրագիր: Տնտեսականը, ահա խնդրեմ ներկայացված է: Իսկ քաղաքականը մի փոքր ուշ բարեկամս...;)
Վիշապ ջան, հարգելիս, դու արդեն ոչ զարմանալի ձևով կարող ես քննադատել այնպիսի պարզ ու բնական մի իրադարձություն ինչպիսին, քաղաքական ուժի տնտեսկան ծրագիր ներկայացնել է:D Ես վստահ եմ եթե վաղը ասեն որ մածունը սպիտակ է, դու կասես իսկ ինչու օրինակ սև չէ մածունը: Եվ արդյունքում կմեղադրես ՀԱԿ-ին որ մածունը սև չէ այլ սպիտակ է...
Լրիվ բնական եմ համարում ծրագիր ներկայացնելը: Դու ևս այն հակահականներից էիր որ բողոքում են, որ չկա ծրագիր: Տնտեսականը, ահա խնդրեմ ներկայացված է: Իսկ քաղաքականը մի փոքր ուշ բարեկամս...;)
Ապեր, ես կարծեմ մարդավարի բացատրել եմ, թե ինչ ծրագրի մասին է խոսքը, մի հատ էլ կրկնեմ. Տվյալ դեպքում եթե ՀԱԿ–ը իշխանափոխություն անելու ռեսուրս չունի, ոնց ինքն է ասում, ապա պետք է ծրագիր ներկայացնի հասարակության շերտերի համար, ոչ թե իշխանության համար։ Վերևում էլ մի օրինակ բերել եմ։ Այսինքն գործում են հասարակության ինչ–ինչ շերտերը, քանի որ իշխանություններից որևէ տեղաշարժ սպասել չի կարելի, պայքարը դա է, ոչ թե փողոցում մենթերի հետ ծեծկռտվելը, որը չգիտես ինչու ոմանց մոտ մեծ ոգևորություն է առաջացրել։ Բավականին արդյունավետ կլիներ աշխատել տնտեսվարող սուբյետկների հետ, որովհետև այս իշխանության և առհասարակ իշխանության ներուժը փողն է, որի ահռելի մասը մասը նրանք քերում են սուբյեկտներից ու գոյացած գումարներով էլ բառացիորեն գնում են ուժայիններին ժողովդրին ճնշելու համար։ Իսկ ՀԱԿ–ը ներկայացնում է ծրագիր իշխանության՝ ավելի շուտ կառավարության համար, կարծես հայ հայ պատրաստվում է կառավարություն դառնալ։ Իմիջայլոց ոսկու շուկայի աշխատողների բոյկոտը զուտ պրակտիկորեն ավելի արդյունավետ է, քան ջահելների դրոշակներով ֆռֆռալն ու «Ազատ Անկախ Հայաստան» գոռգոռալը։
ՊՈԺՈԺԻԿ
Սարդի հյուսած ոստայնի բարակ բնաթելի` պոժոժիկի մասին մի պատմություն էի կարդացել ժամանակին: Պատմությունն այսպիսին էր. մի չար մարդ կար« որ միայն դաժանություններ էր արել ամբողջ կյանքում: Երբ գալիս է ժամանակը« մարդը մեռնում է եւ« ինչպես ենթադրելի է« հայտնվում դժոխքի հնոցում` իրպեսների կողքին: Հանկարծ մի անգամ վերեւից սարդոստայնի մի բարակ պոժոժիկ է կախվում հատկապես իր համար« որով կարող էր վեր ելնել դժոխքի հատակից ու փրկվել: Բոլոր դժոխքցիները զարմանում են: Եվ չարագործը հանկարծ հիշում է« որ« իրոք« ինչ-որ մեկ անգամ ինքը չսպանեց մի սարդի« որին կարող էր եւ սպանել: Ահա« իր արած դրականի չափով էլ իրեն տրվել էր փրկության հնարավորություն: Այսինքն` բալանսը` այդ սրբազան հավասարակշռումը« պահպանվում է միշտ. վատի ու չարության դիմաց կստանաս համարժեքը« սակայն լավի մի նշույլն անգամ բավարար է« որ շանս ստանաս: Հենց այդ շանսի գոյությունն է բոլոր առաջավոր հասարակությունների զարգացման գաղտնիքը: Մինչդեռ մեզնից մեկուկես հազարամյակ պահանջվել ու պահանջվում է հարյուր տոկոսանոց աստվածայնություն« այլապես փակ են փրկության բոլոր դռները: Սա է պատճառը« որ չունենք ոչ մի ազգային հերոս« որ չվիճարկվի« չունենք ոչ մի աղոթք կամ երգ« որ անխտիր բոլորս գիտենանք:
Իհարկե« սարդի պոժոժիկի այս գաղափարը վաղուց հայտնի փիլիսոփայություն է: Ավետարանում շատ պարզ ասված է. ՙԻնչ չափով չափեք« նույն չափով պիտի չափվեք՚: Կոմունիստներն ասում էին. ՙՈչ ոք չի մոռացվել« ոչինչ չի մոռացվել՚: Բոլորն են նույնի մասին նմանատիպ բաներ ասել: Իսկ մենք « որպես ազգ եւ ազգի ներկայացուցիչներ« բալանս պահելու տրամաբանության մե±ջ ենք« թե± ՙՈվ մեզ հետ չէ` մեր թշնամին է՚ եւ արժանի միայն պատժի« հալածանքի« լլկումի… Մենք չունենք ոճրի եւ պատժի« մեղքի եւ ներման բանաձեւը: Դա չի տվել Եկեղեցին« դա չի տալիս պետությունը:
2008-ի մարտի 1-ին ոմանք սպանելու հրաման տվեցին: Կատարողներ էլ գտնվեցին: Չեմ բացառում« որ նրանք դժոխքի խորխորատներից կամ Հաագայի երկրային ատյանից ելնելու իրենց պոժոժիկը կունենան: Բայց մի±թե դա է մարդու կերպարանք ունեցողների կոչումը: Նախագահական կեղծված ընտրությունների երկրորդ տարելիցի օրը մի քանի երիտասարդ` Սահմանադրությամբ (մեր պետությանը խորթ այս բառն արտասանելիս կամ գրելիս միայն կոտրված ժպիտ է ծնվում) արտոնված երթի էին ելել: Նրանց միացել էին նաեւ մի քանի հասակավոր մարդիկ« այդ թվում` մարտի 1-ի զոհերի ծնողներ: Հնչում էին« կարծես թե« այնպիսի կոչեր« որպիսիք քաղաքացիների բերանից լսելու համար իշխանություններն իրենք պիտի երազեին« ջանային« աշխատեին« միջոցներ ծախսեին` ՙԱզատություն՚« ՙԱզատ« անկախ Հայաստան՚« ՙՊայքար« պայքար մինչեւ վերջ՚… Բայց քանի որ Հայաստանում օրինական իշխանության փոխարեն օտար զավթիչների խունտա է« ջանքերն այլ ուղղությամբ էին. համազգեստավորներին հրամայված էր ջարդել Քաղաքացու` Քաղաքացի մնալու կորովը: Հրմշտոց« ծեծուջարդ հնարավոր է ամենուր« սակայն չեմ կարող պատկերացնել որեւէ երկիր« որ այդքան անգութ ու թշնամական գտնվի սեփական համազգեստավորի նկատմամբ` հրամայելով հարվածել ու գետնին տապալել իր իսկ զոհի մորը: Իսկ հեղաշրջման երկրորդ տարելիցի օրը հենց այդպես էլ եղավ: Եվ եղավ Երեւանի կենտրոնում« ինչպես մարտի 1-ին« ինչպես նախանցյալ դարում« երբ ղզլբաշներն էին Երեւանի ու Հայաստանի տերը: Մորը« այն էլ` զոհի մորը ծեծել տվող զավթիչների իշխանության համար այդ ի±նչ պոժոժիկ է կախվելու վերեւից. շատ կուզեի տեսնել գոնե այդպիսի մի երախտագետ սարդի:
Ավերված ու ջախջախված է Հայաստանի պետությունը: Այնտեղ սպանում են մարդկանց եւ զավթում ժողովրդին պատկանող իշխանությունը. այնտեղ չբավարարվելով դրանով` ձեռք են բարձրացնում Մոր վրա« որ անսասան մնա ավերակներին թագավորելու մազոխիզմը. այնտեղ ժողովրդի մայրերի ու պատանիների դեմ են հանում սեփական ոստիկաններին« որպեսզի կիսեն ու կիսկսեն« անուժ ու անտարբեր սարքեն բոլորին` Հուդայի իրենց գիշերվա սեւ քողն առավել թանձր դարձնելու համար: Եվ ո±վ կպնդի« թե մի բարակ պոժոժիկից չէ կախված բուն իսկ Հայաստանի պետականությունը« որ հանձնված է շնագայլերի այսպես անողոք հոշոտմանը:
ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
Պահպանողական կուսակցության նախագահ
Ապեր, ես կարծեմ մարդավարի բացատրել եմ, թե ինչ ծրագրի մասին է խոսքը, մի հատ էլ կրկնեմ. Տվյալ դեպքում եթե ՀԱԿ–ը իշխանափոխություն անելու ռեսուրս չունի, ոնց ինքն է ասում, ապա պետք է ծրագիր ներկայացնի հասարակության շերտերի համար, ոչ թե իշխանության համար։ Վերևում էլ մի օրինակ բերել եմ։ Այսինքն գործում են հասարակության ինչ–ինչ շերտերը, քանի որ իշխանություններից որևէ տեղաշարժ սպասել չի կարելի, պայքարը դա է, ոչ թե փողոցում մենթերի հետ ծեծկռտվելը, որը չգիտես ինչու ոմանց մոտ մեծ ոգևորություն է առաջացրել։ Բավականին արդյունավետ կլիներ աշխատել տնտեսվարող սուբյետկների հետ, որովհետև այս իշխանության և առհասարակ իշխանության ներուժը փողն է, որի ահռելի մասը մասը նրանք քերում են սուբյեկտներից ու գոյացած գումարներով էլ բառացիորեն գնում են ուժայիններին ժողովդրին ճնշելու համար։ Իսկ ՀԱԿ–ը ներկայացնում է ծրագիր իշխանության՝ ավելի շուտ կառավարության համար, կարծես հայ հայ պատրաստվում է կառավարություն դառնալ։ Իմիջայլոց ոսկու շուկայի աշխատողների բոյկոտը զուտ պրակտիկորեն ավելի արդյունավետ է, քան ջահելների դրոշակներով ֆռֆռալն ու «Ազատ Անկախ Հայաստան» գոռգոռալը։:
Ռամ ջան, երկար եմ գրել դու մի կարդա :P
Վիշապ, արի մանրամասն քննարկենք հարցը, քանի որ սա է Հայաստանյան քաղաքականություն ասվածի հիմքը: :ok
Ինչ անելու և ավելի արդյունավետ գործելու հարցը շատ հնուց է գալիս, չերեզ նույնիսկ Լենին:
Մեր դեպքում հենց սրա վրա էնք լռված ու ամեն մեկս իր տեսակետն է առաջ տանում, մոտավորապես այն տրամաբանությամբ, թե արեք կարթը էստեղ գցենք, էստեղ շատ ձուկ կա: Մյուսն էլ թե էդտեղ չէ, էնտեղ գցենք, ձուկն էնտեղ է շատ: :8
Հարցն էն է, որ գցած տեղերում կամ ձուկ չկա, կամ էդ ժամին, էդ կետում ձուկը ուտելու հավես չունի, կամ էլ, որ ամենակարևորն է, էդ ձուկը, էդ կերը կլեվատ չի ունում: :D
Հետևաբար եղած ուժերը ու նրանց վեկտորները քննարկելիս պետք է հասկանալ թե ով ինչ է ուզում ու ինչի է ընդունակ: :ok
Նախ թվենք սուբյեկտներին:
1-Հայաստանում ազատ տնտեսվարող սուբյեկտ ասածը դա սուպեր -մանր առևտրականն է, կամ էլ գերպարզ ապրանքների արտադրամասի տերը: Ասենք, սեմշկա ժարիտ անողը: Մնացածը իշխանության դաբրոյի, կամ կռիշի տակ են ու կապ չունեն ազատ շուկայական մեխանիզմների հետ::ok
2-Դաբրոյով գործողների հետ քաղաքական որևէ խոսակցությունն անիմաստ է, քանի որ նրանք էն գլխից են անարդար դաշտում, իրենց ունեցվածքի իրական տերը չեն, որևէ ռիսկի չեն գնալու, որովհետև իրենք էլ են սիստեմի մասը: /մանվելը քեզ վառ օրինակ:/ :ok
3-Ոչ սուպերմանր առևտրականը, ոչ էլ կալբասի ցեխի սևագործ բանվորը աշխարհի որևէ երկրում դեռ քաղաքացիություն կամ հեղափոխություն արած չկան: Նրանք ընդամենը օրվա հացի, երկու կոպեկի համար բողոքողներ են: Մաքսիմում որի ընդունակ են, դա սոցիալական բունտին մասնակցելն է::ok
4- Ոսկու շուկայի սուպեր-մանր վաճառողների, այլ մանր առևտրականների կամ տաքսիստների պայքարը մեծ կապ չունի քաղաքականության հետ: Նրանք դժգոհ են որոշակի ԲՏ-երքից, ֆիքսված կեղտոտ օրենքից ու դրա դեմ են պայքարում- ոչ թե սիստեմի: Նրանք իրենց իրավունքների պայքարի դաշտում են, բայց քաղաքական դաշտի եզրում : Դա շատ լավ է, բայց ոչ բավարար քաղաքական որոշիչ ֆակտոր դառնալու համար::ok
5- Փողոցում կռվող ԲՏ-ն, մլիցեն ու բերետը վարձու աշխատողներ են: Վճարում է իշխանությունը-նրան են ծառայում, ընդիմությունը լավ կվճարի, ընդիմության համար դիմացինի գլուխը կկոտրեն: Այլ հարց որ դրանց շեֆերին իշխանությունը ոչ միայն վարձ է տալիս, այլ նաև իր շահույթից թուլաբաժին և դրանով նրանց մտցրել է իր շարքերը: :ok
6- Մեծահասակների ու մտավորականների բողոքը մեր հին կյանքի շորշոփներից է գալիս, թե կարայինք լավ ապրենք, քանի որ էդպես եղել է: Նրանք տեսնում են որ եղած իշխանությունները թալանից բացի այլ նպատակ չունեն և պայքարում են քաղաքական դաշտում, իրենց հասու քյաֆտառ մեթոդներով::hands
7- Ջահելները կոնկրետ նպատակ չունեն- գոռգռալով ոչ թե կոնկրետ ԲՏ-ու, այլ սիստեմի դեմ են բողոքում: Նրանք քաղաքական մակարդակով են հանդես գալիս, որը և անտանելի է իշխանության համար: :ok
8-: Ընդիմության ղեկավարությունը ազնիվ չէ իր գործելակերպում, քանի որ այս կամ այն կերպ եղած լինելով նախկին իշխանության մեջ, շատ զգուշավոր է, փորձում է արդյունքի հասնել ոչ սկզբունքային պայքարով, որը և բերում է շարունակական պարտությունների: :ok
Այսինքն, ստացվում է, որ եղած սուբյեկտներից միայն ջահելները, մեծահասակներն ու որոշ մտավորական շերտ է գործում քաղաքական դաշտում: Մնացածը սոցիալական կամ այլ շահային մոտիվների մեջ են:
Հիմա փողոցում դա էլ տեսնում ենք:
ՀԱԿ-ի այս պրոցեսին տեր կանգնելը մեղմ ասած ազնիվ չի:
Շարունակությունը հաջորդիվ:
Շարունակություն:
Փաստորեն վերջին տարիների բոլոր թփրտոցներն էլ խառը մոտիվացիայով հավաքվածների բողոք է եղել: Դրանք իրենց հիմքում շատ ավելի սոցիալական են եղել, քան քաղաքական: Բայց երբևէ այդ բունտերն էլ իրենց տիպական ավարտին չեն հասել, որովհետև քաղաքական լիդերները հենց դա են արգելել: :ok
Օրինակ վերջինի դեպքում հենց ՀԱԿ-ը չթողեց, որ այն ծավալվի ու վեր ածվի ավերիչ հարվածի իշխանությունների դեմ, պատճառաբանությամբ, թե հայաստանին կվնասենք: :D:D
Արի տեսնենք, թո ոնց հասանք այս վիճակին:
Սովետը քանդվելիս մտածում էինք, թե ընտրություններով իշխանություն ու կարգին երկիր կկառուցենք: Ընտրեցինք, տղեքին դրինք ռուլին, ու սկսեցինք սպասել: Տղերքը մանրից սկսեցին երկիրը մարսել ու ձեռի հետ էլ լկտիանալ, ԲՏ-անալ: :ok
Դրանից հետո կամաց- կամաց իրենք կատարելագործվեցին որպես ԲՏ, մնացածը շարունակեցին վարի գնալ ու փախնել երկրից էլ, դրանցից էլ: :ok
Միլիոն անգամ հայտնի այս թեզի կարևորագույն իմաստը դեռ չենք քննարկել- այս իշխանությունը փոփոխվել, բյուրեղացել, լկտիացել ու հրեշ է դառել 20 տարվա անընդմեջ տրենիրովկեքով: :ok
Տարիների ընթացքում մեր քաղաքական տհասության պատճառով իշխանությունը առողջ գազան է դառել, ընդիմությունը անուժ ու ապակողմորոշված, կյանքի փշրանքներով քաշ եկող բիձա: :ok
Իշխանությունը իրեն նորմալ է դրսևորել, որպես իր նպատակների համար պայքարող սուբյեկտ /կապ չունի թե նպատակը ընդամենը քյաբաբն ու փորն են եղել/ , իսկ ընդիմությունը դարձել է զիջող, անհասկացող ու լացակումաց::ok
Շարունակությունը հաջորդիվ
Հիմա ես խնդիրը տեսնում եմ եղած ճիշտ ծիլերին պաշտպանելու մեջ: ԼՏՊ-ն որպես գործիչ ու ՀԱԿ-ն էլ որպես միացյալ ընդիմություն գոյություն չունեն այլևս: Իրենք էլ անցել են քաղաքական հին մեռելների շարքը: Բայց դա չի նշանակում, որ այնտեղ եղած մարդիկ էլ չկան: Ոչ, նրանից սերվել են փողոցներում կռիվ տվող տղերքը: Եթե նրանց էլ տեր չկանգնենք, իշխանություն ասած հրեշը դրանց էլ կուտի, կամայացնի ամեն ինչ ու հետո ինքը կփախնի Հավայան կղզիներ որոճալու:
Հարցը սկզբունքների ու շահերի մեջ է:
Ներկայումս հայաստանում շարժիչ ուժը մի փոր հացն է: Այդ պոտենցիալը բավարար չի որևէ դաշտում նորմալ գործ անելու համար:
Ընդիմության գործը պետք է լինի երիտասարդության մոտ նոր արժեքներ սերմանելը, արժանապատվություն դաստիարակելը::ok
Նիկոլն էր դրանով զբաղված, խաբեցին տարան կոխին ծակը:
Հիմա ջահելության մի փոքր լավ հատված կա: Իրենց է պետք դուխ տալ, էություն բացատրել::ok
Տեսնում ես, այս կայքում եղած ջահելության 1 տոկոսն էլ քաղաքականությամբ չի հետաքրքրվում- դա է սարսափելին: Քաղաքականությամբ չեն զբաղվում, քաղաքականությունն է իրենցով զբաղվում ու ԲՏ-ն արդեն մտել է դպրոց ու դուրս է վռնդում նորմալին: :angry
Մի ժամանակ գլուխ էինք գովում, թե հայաստանը թանգարան է բաց երկնքի տակ: Հիմա էլ կարծում եմ, հայաստանը ինքնակամ, էքստրեմալ մի փորձադաշտ է, ուր գնահատվում են մարդ արարածի տականքայնությունն ու դրա հնարավոր քաղաքական- սոցիալական հետևանքները::(
:
Ռամ ջան, երկար եմ գրել դու մի կարդա :P
Վիշապ, արի մանրամասն քննարկենք հարցը, քանի որ սա է Հայաստանյան քաղաքականություն ասվածի հիմքը: :ok
Ինչ անելու և ավելի արդյունավետ գործելու հարցը շատ հնուց է գալիս, չերեզ նույնիսկ Լենին:
Մեր դեպքում հենց սրա վրա էնք լռված ու ամեն մեկս իր տեսակետն է առաջ տանում, մոտավորապես այն տրամաբանությամբ, թե արեք կարթը էստեղ գցենք, էստեղ շատ ձուկ կա: Մյուսն էլ թե էդտեղ չէ, էնտեղ գցենք, ձուկն էնտեղ է շատ: :8
Հարցն էն է, որ գցած տեղերում կամ ձուկ չկա, կամ էդ ժամին, էդ կետում ձուկը ուտելու հավես չունի, կամ էլ, որ ամենակարևորն է, էդ ձուկը, էդ կերը կլեվատ չի ունում: :D
Հետևաբար եղած ուժերը ու նրանց վեկտորները քննարկելիս պետք է հասկանալ թե ով ինչ է ուզում ու ինչի է ընդունակ: :ok
Նախ թվենք սուբյեկտներին:
1-Հայաստանում ազատ տնտեսվարող սուբյեկտ ասածը դա սուպեր -մանր առևտրականն է, կամ էլ գերպարզ ապրանքների արտադրամասի տերը: Ասենք, արած սեմշկա ժարիտ անողը: Մնացածը իշխանության դաբրոյի, կամ կռիշի տակ են ու կապ չունեն ազատ շուկայական մեխանիզմների հետ::ok
2-Դաբրոյով գործողների հետ քաղաքական որևէ խոսակցությունն անիմաստ է, քանի որ նրանք էն գլխից են անարդար դաշտում, իրենց ունեցվածքի իրական տերը չեն, որևէ ռիսկի չեն գնալու, որովհետև իրենք էլ են սիստեմի մասը: /մանվելը քեզ վառ օրինակ:/ :ok
3-Ոչ սուպերմանր առևտրականը, ոչ էլ կալբասի ցեխի սևագործ բանվորը աշխարհի որևէ երկրում դեռ քաղաքացիություն կամ հեղափոխություն արած չկան: Նրանք ընդամենը օրվա հացի, երկու կոպեկի համար բողոքողներ են: Մաքսիմում որի ընդունակ են, դա սոցիալական բունտին մասնակցելն է::ok
4- Ոսկու շուկայի սուպեր-մանր վաճառողների, այլ մանր առևտրականների կամ տաքսիստների պայքարը որևէ կապ չունի քաղաքականության հետ: Նրանք դժգոհ են որոշակի ԲՏ-երքից, ֆիքսված կեղտոտ օրենքից ու դրա դեմ են պայքարում- ոչ թե սիստեմի: Նրանք իրենց իրավունքների պայքարի դաշտում են, բայց քաղաքական դաշտի եզրում : Դա շատ լավ է, բայց ոչ բավարար քաղաքական որոշիչ ֆակտոր դառնալու համար::ok
5- Փողոցում կռվող ԲՏ-ն, մլիցեն ու բերետը վարձու աշխատողներ են: Վճարում է իշխանությունը-նրան են ծառայում, ընդիմությունը լավ կվճարի, ընդիմության համար դիմացինի գլուխը կկոտրեն: Այլ հարց որ դրանց շեֆերին իշխանությունը ոչ միայն վարձ է տալիս, այլ նաև իր շահույթից թուլաբաժին և դրանով նրանց մտցրել է իր շարքերը: :ok
6- Մեծահասակների ու մտավորականների բողոքը մեր հին կյանքի շորշոփներից է գալիս, թե կարայինք լավ ապրենք, քանի որ էդպես եղել է: Նրանք տեսնում են որ եղած իշխանությունները թալանից բացի այլ նպատակ չունեն և պայքարում են քաղաքական դաշտում, իրենց հասու քյաֆտառ մեթոդներով::hands
7- Ջահելները կոնկրետ նպատակ չունեն- գոռգռալով ոչ թե կոնկրետ ԲՏ-ու, այլ սիստեմի դեմ են բողոքում: Նրանք քաղաքական մակարդակով են հանդես գալիս, որը և անտանելի է իշխանության համար: :ok
8-: Ընդիմության ղեկավարությունը ազնիվ չէ իր գործելակերպում, քանի որ այս կամ այն կերպ եղած լինելով նախկին իշխանության մեջ, շատ զգուշավոր է, փորձում է արդյունքի հասնել ոչ սկզբունքային պայքարով, որը և բերում է շարունակական պարտությունների: :ok
Այսինքն, ստացվում է, որ եղած սուբյեկտներից միայն ջահելները, մեծահասակներն ու որոշ մտավորական շերտ է գործում քաղաքական դաշտում: Մնացածը սոցիալական կամ այլ շահային մոտիվների մեջ են:
Հիմա փողոցում դա էլ տեսնում ենք:
ՀԱԿ-ի այս պրոցեսին տեր կանգնելը մեղմ ասած ազնիվ չի:
Շարունակությունը հաջորդիվ:
Քո ինադու սաղ կարդացի: :D
Սաղ լավ էր մենակ վերջում որ ՀԱԿ-ի դեմքին չթռնես ուրեմն օրդ օր չի :D
Բիձ ջան մի հատ քֆուր գրի ՀԱԿ-ին ստորագրությունդ դիր, որ ամեն անգամ վերջում չգրես:
Բիձ հլը ճիշտն ասա, որ պատմության բաժնում գրառում ես անում, վերջում նավսյակի մի երկու բան էլ ՀԱԿ-ի մասին ես չէ ասում, պռոֆիլակիտիկ կարգով: :D
Ապեր, ես կարծեմ մարդավարի բացատրել եմ, թե ինչ ծրագրի մասին է խոսքը, մի հատ էլ կրկնեմ. Տվյալ դեպքում եթե ՀԱԿ–ը իշխանափոխություն անելու ռեսուրս չունի, ոնց ինքն է ասում, ապա պետք է ծրագիր ներկայացնի հասարակության շերտերի համար, ոչ թե իշխանության համար։ Վերևում էլ մի օրինակ բերել եմ։ Այսինքն գործում են հասարակության ինչ–ինչ շերտերը, քանի որ իշխանություններից որևէ տեղաշարժ սպասել չի կարելի, պայքարը դա է, ոչ թե փողոցում մենթերի հետ ծեծկռտվելը, որը չգիտես ինչու ոմանց մոտ մեծ ոգևորություն է առաջացրել։ Բավականին արդյունավետ կլիներ աշխատել տնտեսվարող սուբյետկների հետ, որովհետև այս իշխանության և առհասարակ իշխանության ներուժը փողն է, որի ահռելի մասը մասը նրանք քերում են սուբյեկտներից ու գոյացած գումարներով էլ բառացիորեն գնում են ուժայիններին ժողովդրին ճնշելու համար։ Իսկ ՀԱԿ–ը ներկայացնում է ծրագիր իշխանության՝ ավելի շուտ կառավարության համար, կարծես հայ հայ պատրաստվում է կառավարություն դառնալ։ Իմիջայլոց ոսկու շուկայի աշխատողների բոյկոտը զուտ պրակտիկորեն ավելի արդյունավետ է, քան ջահելների դրոշակներով ֆռֆռալն ու «Ազատ Անկախ Հայաստան» գոռգոռալը։
Հեղափոխությունները սկսում են խոհանոցից: Իսկ կառավարությունը ամեն ինչ անումա, որ բյուջեն լցնի հասարակ մահկանացուների հաշվին` չկպնելով ախպերության գրպանին:
Գազի գին, տարատեսակ երփներանգ հարկային պարտավորությունների ավելացում... սա միանշանակ բերում է սոցիալական դժգոհության, որն ընդգրկում է ավելի շատ զանգվածներ, քան կեղծված ընտրությունները: Օլիգարխիական բեսպրեդելի նկատմամբ դժգոհությունը դեռ մեծանում է ու մի օր դուրս է հորդելու, ու թե որ ուժը կանգնած կլնի էդ պահին որ ուղղորդի սայա հարցը: Դրա համար էլ ՀԱԿ-ն էս գլխից իրա տնտեսական ծրագիրը հրապարակեց: Պարզ բանա, դա նրա համար չի որ էս կառավարությունն իրականացնի, որովհետև ոնց որ ասեցին չի կարող իրականացնել, շատ պարզ պատճառով: Կարճ ասած թեժ զարգացումներ են սպասվում:
Քո ինադու սաղ կարդացի: :D
Սաղ լավ էր մենակ վերջում որ ՀԱԿ-ի դեմքին չթռնես ուրեմն օրդ օր չի :D
Բիձ ջան մի հատ քֆուր գրի ՀԱԿ-ին ստորագրությունդ դիր, որ ամեն անգամ վերջում չգրես:
Բիձ հլը ճիշտն ասա, որ պատմության բաժնում գրառում ես անում, վերջում նավսյակի մի երկու բան էլ ՀԱԿ-ի մասին ես չէ ասում, պռոֆիլակիտիկ կարգով: :D
Չարաճճին ես հա: :D
Պատմության բաժնում մի երկու անգամ եմ "գրառվել " :P:
Վերջինը զառերի մասին էի հարցրել, մարդ խաբար չի, մի գուցե դու գիտես՞ :8
Բիձ, էն որ երկար-բարակ գրել ես, թե Հայաստանում տնտեսվարող սուբյեկտները կամ անողնաշար մելկի սպեկուլյանտներ են, կամ կռիշով կռուտոյ տղերք, սխալվում ես, էդքան պրիմիտիվ չի վիճակը, ու շատ ավելի լավ է քան ներկայացնում ես: Ուստի սույն թեմայով հետևություններդ տրիվիալ չեն ու տնտեսվարող սուբյեկտների գործոնը չափազանց սխալ է առհամարելը: Հիմա անրադառնամ քո թեզիսին՝
...
Ընդիմության գործը պետք է լինի երիտասարդության մոտ նոր արժեքներ սերմանելը, արժանապատվություն դաստիարակելը::ok
Նիկոլն էր դրանով զբաղված, խաբեցին տարան կոխին ծակը:
Հիմա ջահելության մի փոքր լավ հատված կա: Իրենց է պետք դուխ տալ, էություն բացատրել::ok
Տեսնում ես, այս կայքում եղած ջահելության 1 տոկոսն էլ քաղաքականությամբ չի հետաքրքրվում- դա է սարսափելին: ...
Ուրեմն իմ կարծիքով ՀԱԿ-ը սերմանել է ինչպես կարողացել է: Էնա ջահելների մեկնաբանությունները լավ էլ տեսնում ես, մարդիկ «ընտրություններին նվիրված» երթ են անում, հրես իշխանափոխություն էլ կանեն, իմ նմանների վրա էլ մուննաթ կգան, որ իրենց հետ չեմ եղել, ու իմ նմանները թքեցին փայտիկին:P Աստված մի արասցե: Բան չի փոխվելու ըստ էության, ավելի բեթար կլինի: Քաղաքականությունը պիտի հիմնվի մեծամասնության շահերի վրա, ոչ թե այնպիսի վերացական լոլոյի, ինչպիսին «արժանապատվությունն» է, կգաս ՀՀԿ-ի անդամների հետ արժանապատվությունից կխոսես, քեզ տեղը ցույց կտան: Ջահելներին «դաստիարակելը» հեշտ է, մոլորեցնելը առավել հեշտ, արաբական տեռորիզմը հենց քո ասած արժանապատվության վրա է հիմնված, ջահելների սիրուն գլուխները ցխվում են, շեյխերը՝ վայելում:
Բիձ, էն որ երկար-բարակ գրել ես, թե Հայաստանում տնտեսվարող սուբյեկտները կամ անողնաշար մելկի սպեկուլյանտներ են, կամ կռիշով կռուտոյ տղերք, սխալվում ես, էդքան պրիմիտիվ չի վիճակը, ու շատ ավելի լավ է քան ներկայացնում ես: Ուստի սույն թեմայով հետևություններդ տրիվիալ չեն ու տնտեսվարող սուբյեկտների գործոնը չափազանց սխալ է առհամարելը: Հիմա անրադառնամ քո թեզիսին՝
Ուրեմն իմ կարծիքով ՀԱԿ-ը սերմանել է ինչպես կարողացել է: Էնա ջահելների մեկնաբանությունները լավ էլ տեսնում ես, մարդիկ «ընտրություններին նվիրված» երթ են անում, հրես իշխանափոխություն էլ կանեն, իմ նմանների վրա էլ մուննաթ կգան, որ իրենց հետ չեմ եղել, ու իմ նմանները թքեցին փայտիկին:P Աստված մի արասցե: Բան չի փոխվելու ըստ էության, ավելի բեթար կլինի: Քաղաքականությունը պիտի հիմնվի մեծամասնության շահերի վրա, ոչ թե այնպիսի վերացական լոլոյի, ինչպիսին «արժանապատվությունն» է, կգաս ՀՀԿ-ի անդամների հետ արժանապատվությունից կխոսես, քեզ տեղը ցույց կտան: Ջահելներին «դաստիարակելը» հեշտ է, մոլորեցնելը առավել հեշտ, արաբական տեռորիզմը հենց քո ասած արժանապատվության վրա է հիմնված, ջահելների սիրուն գլուխները ցխվում են, շեյխերը՝ վայելում:
Վիշապ, Հայաստանը ստանդարտ վիճակում չի: Չգիտեմ, թե էլ մեր նման գոնոցիդ կերած ու հենց իր ԲՏ-եքի կողմից էսքան կզցրած այլ ժողովուրդ կա թե չէ, բայց փաստ է, որ ստանդարտ մոտեցումներն էստեղ չեն աշխատում:
Մեծամասնություն ասածը միայն քիչ թե շատ համասեռ, քաղաքացիականությունը հարգող հասարակությունների համար է ասված: Այնտեղ, ուր ոչ որևէ մեկի մտքովը կանցնի մյուսին խժռել, ոչ էլ մյուսները կթողնեն որ ինչ որ դոդլֆիկ մարդ ուտեն: Էդ դեպքերում ինչ որ մի պլանկա է դրած, դրանից ներքև ոչ մեկը չի իջնում, որովհետև ընդունված չի, /:ամոթ է, ԲՏ-ություն է, եզություն է/: Չգիտեմ կոնկրետ ինչն է, բայց մի բան կա, որից այն կողմ էդ մարդիկ չեն անցնում /մարդակեր հասարակություններին չենք հաշվում/:
Նաղդ հիմա մի հատ ԲՏ-ն, իր ներքին ԲՏ-ության ու կռիշի շնորհիվ հարյուր հատ քո ասած միջին, բայց իրականում անատամ քաղաքացու "պլոճիկ" ունի: Ինչ մեծամասնություն էդտեղ կարող է հարց լուծել՞: Տղերքը, որոնք դրանց դեմ շատ էլ լավ կռիվ էին տալիս, եթե պադդերժկա ունենան, վաղը մյուս օրը դրանց հերը կանիծեն:
Տնտեսվարողների հարցով:- Եթե քո կարծիքով այլ պարամետրերի տնտեսվարողներ կան, էդ ոնց է, որ հայաստանում ցանկացած ապրանքի գին մի 2 անգամ թանկ է միջազգայինից՞ : Դե թող քո ասածները գոնե մի ասպարեզում գին շեղած լինեին: :ok
Դե թող էդ տղերքը մի անգամ իրենց մեքենան գազ լցնելիս էդ գազավիկին մի թթու խոսք ասեին: :ok
Չկա մի այլ երկիր, ուր ճիվաղը լցված լինի փողոց ու ափաշքյարա ձեռի մի շարժումի համար դոլար ու կես ու մեռսին էլ վրեն վերցնի: Դիմացինն էլ ապուշ-ապուշ տարիներ շարունակ շարունակի էդ դեգեներատին փող տալը::angry
Իսկ արաբներն էլ մի 1000 հոգու գլուխ ցխելով իրենց երկիրը հետ վերցրին, Ըստ որում որ համեմատես իրենց այդ ու այլ ռազմական կորուստները ամերիկյանին, մոտավորապես մոտ թվեր կստացվեն:
Արաբները ատոմային բոմբ ունենային ու գցած լինեին, - էդ արդյունքին հասած չէին լինի:
Հրեաներին են արդեն լացացնում էդ նույն բանաձևով:
Աշխարհում չկա մի հարց, մի գործ, մի պրոցես, որը իր մեթոդական բանաձևը չունենա: Ամեն ինչ իր "կլուչով" է արվում: :ok
Հայաստանում կլուչ չկա- միայն կոճի թել է::ok:(:D
http://www.yikebike.com/site/gallery/video/yikebike-discovery-channel
:o:hands:hands
Վիշապ, Հայաստանը ստանդարտ վիճակում չի: Չգիտեմ, թե էլ մեր նման գոնոցիդ կերած ու հենց իր ԲՏ-եքի կողմից էսքան կզցրած այլ ժողովուրդ կա թե չէ, բայց փաստ է, որ ստանդարտ մոտեցումներն էստեղ չեն աշխատում:
Մեծամասնություն ասածը միայն քիչ թե շատ համասեռ, քաղաքացիականությունը հարգող հասարակությունների համար է ասված: Այնտեղ, ուր ոչ որևէ մեկի մտքովը կանցնի մյուսին խժռել, ոչ էլ մյուսները կթողնեն որ ինչ որ դոդլֆիկ մարդ ուտեն: Էդ դեպքերում ինչ որ մի պլանկա է դրած, դրանից ներքև ոչ մեկը չի իջնում, որովհետև ընդունված չի, /:ամոթ է, ԲՏ-ություն է, եզություն է/: Չգիտեմ կոնկրետ ինչն է, բայց մի բան կա, որից այն կողմ էդ մարդիկ չեն անցնում /մարդակեր հասարակություններին չենք հաշվում/:
Նաղդ հիմա մի հատ ԲՏ-ն, իր ներքին ԲՏ-ության ու կռիշի շնորհիվ հարյուր հատ քո ասած միջին, բայց իրականում անատամ քաղաքացու "պլոճիկ" ունի: Ինչ մեծամասնություն էդտեղ կարող է հարց լուծել՞: Տղերքը, որոնք դրանց դեմ շատ էլ լավ կռիվ էին տալիս, եթե պադդերժկա ունենան, վաղը մյուս օրը դրանց հերը կանիծեն:
Տնտեսվարողների հարցով:- Եթե քո կարծիքով այլ պարամետրերի տնտեսվարողներ կան, էդ ոնց է, որ հայաստանում ցանկացած ապրանքի գին մի 2 անգամ թանկ է միջազգայինից՞ : Դե թող քո ասածները գոնե մի ասպարեզում գին շեղած լինեին: :ok
Դե թող էդ տղերքը մի անգամ իրենց մեքենան գազ լցնելիս էդ գազավիկին մի թթու խոսք ասեին: :ok
Չկա մի այլ երկիր, ուր ճիվաղը լցված լինի փողոց ու ափաշքյարա ձեռի մի շարժումի համար դոլար ու կես ու մեռսին էլ վրեն վերցնի: Դիմացինն էլ ապուշ-ապուշ տարիներ շարունակ շարունակի էդ դեգեներատին փող տալը::angry
Իսկ արաբներն էլ մի 1000 հոգու գլուխ ցխելով իրենց երկիրը հետ վերցրին, Ըստ որում որ համեմատես իրենց այդ ու այլ ռազմական կորուստները ամերիկյանին, մոտավորապես մոտ թվեր կստացվեն:
Արաբները ատոմային բոմբ ունենային ու գցած լինեին, - էդ արդյունքին հասած չէին լինի:
Հրեաներին են արդեն լացացնում էդ նույն բանաձևով:
Աշխարհում չկա մի հարց, մի գործ, մի պրոցես, որը իր մեթոդական բանաձևը չունենա: Ամեն ինչ իր "կլուչով" է արվում: :ok
Հայաստանում կլուչ չկա- միայն կոճի թել է::ok:(:D
Բիձ, չգիտեմ թե դու ոնց ես մտածում, բայց մի հարց տամ քեզ. քո կարծիքով մեր ոստիկանությունը որ երիտասարդների հետ քյալլա է տալիս, այ էդ ոստիկաններն ու բերետները սաղ տականք ե՞ն: Խնդրում եմ սառը պատասխանիր:
Բիձ, չգիտեմ թե դու ոնց ես մտածում, բայց մի հարց տամ քեզ. քո կարծիքով մեր ոստիկանությունը որ երիտասարդների հետ քյալլա է տալիս, այ էդ ոստիկաններն ու բերետները սաղ տականք ե՞ն: Խնդրում եմ սառը պատասխանիր:
Ոչ մեկն էլ չգիտի, թե ինքն ինչպես է մտածում:
Վիշապ, ես մի գրառում առաջ նշել էի, որ բացի դրանց շեֆերից, մնացածը զուտ վարձատրության համար են քյալլա տալիս:
Բայց մյուս կողմից էլ ոչ ամեն մարդու է հնարավոր փողի խայծով ոստիկան ու բերետ սարքել:
Կասկած չունեմ, որ հայ ոստիկանների 99 տոկոսը ոստիկան է դառել ուրիշին հալածելու գնով իր հացն աշխատելու միտումով: Էն դաժանությունը որ կա հայկական ռեպրեսսիվ ապարատի մոտ իմ կարծիքով ծայրահեղ ու հիվանդագին է:
Ոստիկանը պետության մարդն է, պետական ծառայող է, բայց իր վարվելակերպի մեջ նա տվյալ հասարակության հայելին է: Ոնց մենք ենք, էնպես էլ մեր ոստիկանն ու պաշտոնյան է: Էնպես որ հակասություն չկա, հնարավոր չի որ իշխանության վերխը քըխ լինի, իսկ իր ստրուկտուրայի մնացած մասերը պուպուշ:
Մի հարց էլ ես տամ: Կարող ես մի 2 լավ ոստիկանի կամ բեռետի անուն հրապարակես ու հիմնավորես թե ինչու է նա նորմալ:
Ծանր, կամ վտանգավոր գործ չի, դրական բան ես ասելու, ոչ մեկն էլ չի նեղանա:
Արեք էս կայքով մեկ հարցում անենք, թե ամեն մեկը քանի "լավ" ոստիկանի տեղ գիտի:
Եթե հիմնավորվեց, որ հայաստանում գոնե հինգ կարգին ոստիկան կա, /ընտանեկան կապերով պադդերժկեքը մի կողմ/ ես կփոխեմ իմ կարծիքը:
Բիձ ջան, ուրեմն մեր երկրի ոստիկանության աշխատակիցների մի ստվար մասը հիմնականում ծառայողական դիրքը անձնական նպատակներով օգտագործելու ձգտումով, առանց ուղեղի հնարավորություն ու ձեռքերի հմտություն պահանջող աշխատանք կատարելու ձգտումով ապրող թերևս մի քիչ էլ քյալոտ ու մախին տվող ժողովուրդ են։ Ու նրանք մեր երկրում իրենց շեֆերի կամակատարներն են, այսինքն շեֆը ինչ ասի, նրանք էդ էլ կանեն։ Հետևաբար անմիջականորեն նրանց դեմ պայքարելը անիմաստ զբաղմունք է, որովհետև։
1. Նրանք իրենց շահը տեսնում են հենց այս դրվածքում, միակ բանը որ նրանց կստիպի այլ դրվածքին անցնելու մասին մտածել, դա բարձր աշխատավարձի ու մարդկային պայմանների հեռանկարներն են, ասենք օրինակ նրանց շեֆը էլ նրանց հետ էլ «արա»–ով չկարողանա խոսել։
2. Նրանք զինված են ու սանձարձակ, երբ իրենց շեֆերի համար ձեռտու «աշխատանք» անելիս մեղմ ասած չարաշահեն իրենց լիազորությունները, ապա համոզված են, որ մնալու են անպատիժ։
3. Նրան քյալ են, հազիվ թե նրանց դեմ պայքարելով նրանց կարողանաս հասկացնել թե ինչ բան է պետություն, ու ինչ բան է քաղաքացի։
Հետևություն. Պետք է պայքարել նրանց շեֆերի դեմ։
Հարց. ինչպե՞ս։
Պատասխան։ Տնտեսական ճանապարհով։
Հարց. Իսկ ո՞վ է նրանց շեֆերին ֆինանսավորում, որ նրանք ոստիկանական բանդաներ պահեն։
Պատասխան. Մենք։
Հարց. Ինպե՞ս։
Պատասխան. Էշ հարկեր ու մաքսեր վճարելով, կաշառքներ տալով, նրանց բիզնեսից ու ծառայություններից օգտվելով։
Հետևություն. Ու՞մ համար պետք է ծրագիր ներկայացներ ՀԱԿ–ը։
Պատասխան։ ՀՀ քաղաքացիների՝ տնտեսվարող սուբյեկտների, տաքսու վարորդների, ոսկու շուկայի աշխատակիցների, բուրգի ներքևի հարթության մեջ գտնվող պետական ծառայողների։
Ինչպե՞ս քանդել ավազակապետական բուրգը։
Պատասխան։ Բուրգի ներքևի շերտերի մակերեսները փոքրացնելով։
Հարց։ Բայց ինչպե՞ս։
Պատասխան։ Համապատասխան շերտերի համար արհմիություններ ստեղծելով, նրանց իրավուքների պաշտպանության համար միջավայր ստեղծելով ու նրանց շահագռգռելով։ Այսինքն բուրգի ներքևի հատվածը, որ լայն շերտ է, բայց միևնույն ժամանակ կորցնելու քիչ բան ունի, իսկ ձեռք բերելու մեծ ցանկություններ, ապա նրանց կարելի էր ուղղորդել, որ շարժվեին միայն օրենքով ու չենթարկվեին վերադասի ապօրինի հրահանգներին։
Այ սա կլիներ սահմանադրական պայքար։
Ինչ վերաբերում է հեղափոխական ճանապարհին, ապա այդ ճանապարհն էլ իր ալգորիթմը ունի, որը չեմ շարադրում, որովհետև անիմաստ է։ Այդ ճանապարը մեր հիմիկվա գործող քաղաքական ուժերի տրամաբանության ու գործունեության պայմաններում որևէ բան չի փոխի մեր երկրում, այսինքն կփոխի դեպի վատը։
Հիշեցնենք, wek.ru պարբերականը իր հրապարակման մեջ անդրադարձել էր նաեւ Ազգային ժողովի նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի անձին` թվարկելով նրա բիզնեսները եւս` 3 ավազահանք Արաքս գետի ափին, 1500 հեկտար հող եւ խաղողի այգիներ` Արտաշատում, ավելի քան 10 գազալցակայան Երեւանի մերձակայքում, «Արարատցեմենտում» բաժնեմասերի 1/3-ը, «Արթֆուդ» ընկերությունը Արտաշատում, խաղատներ` Արտաշատի ճանապարհին, բենզալցակայաններ ողջ Հայաստանի տարածքում, հանգստյան տուն Ղրիմում, որը գնվել է 2007 թվականին` 7 միլիոն դոլարով, Արտաշատում տրիկոտաժի ֆաբրիկա եւ մեխանիկական գործարան, մեքենայացված շարժակազմ Շահումյան գյուղում, «Գյուղշինի» համար 5 տրեստի ավտոտնտեսություն, Արտաշատի «Սիրիուս» գործարան, «Արտաշատ» գաստրոնոմ, քաղաքային հյուրանոցի ռեստորան եւ հյուրանոց Արտաշատում, մեխանիկական գործարան Մխչյան գյուղում եւ ավտոձեռնարկություն` նույն գյուղում, բետոնի գործարան` Մխչյանում, 200 հեկտար հող Նարեկ եւ Քաղցրաշեն գյուղերում, Ծաղկաձորում հանգստյան մեծ տուն եւ 5 հա հող, Երեւանի Հանրապետություն փողոցի վրա 2 երկհարկանի տուն, տուն` Սեւանում, «Հաղթանակ» զբոսայգու հարեւանությամբ 2500 քմ հող (այստեղ, հիշեցնենք, Հովիկ Աբրահամյանը խորհրդարանի շենքի նախագծով առանձնատուն է կառուցել), Երեւանում 40 բնակարան ունի, արտասահմանյան մակնիշի տասնյակ մեքենաներ, Արտաշատի մարզի CO գազի կարգավորման բոլոր կայանները նրան են պատկանում: Հարց է առաջանում` որտեղից Հովիկ Աբրահամյանին այս ամենը: Ըստ արտաշատցիների, Հովիկ Աբրահամյանը մի մեծ սկզբունք ունի` խլել իր ուզածը կամ սնանկացնել մրցակիցներին: Ինչպես փոխանցում են մեզ Արտաշատից, Աբրահամյանների ընտանիքը, որ, ինչպես նշված է ռուսական ԶԼՄ-ում, 3 ավազահանք ունի Արաքս գետի ափին, ցանկանում է սնանկացնել Արաքսի ափին գտնվող մնացած 6 ավազահանքերի տերերին եւ տիրանալ դրանց: Ըստ մեզ փոխանցված տեղեկությունների, այդ հանքերը շահագործվում են սահմանված նորմերի խախտումով: Ուշագրավ է, որ մնացած 6 հանքերի տերերը եւս բարձրաստիճան պաշտոնյաներ են, բայց նրանք չեն կարողանում նույն խախտումները կիրառել: Ընդ որում, հանքատերերից մեկն էլ, ըստ արտաշատցիների, ՀՀ ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանի եղբայրն է` մարզի բնապահպանության տեսուչը: Ավելին, ըստ մեզ հասած տեղեկությունների, Հովիկ Աբրահամյանի եղբայրը` ԱԺ նախկին պատգամավոր Ջոնիկ Աբրահամյանը, մարզում հայտարարել է, թե` ԱԱԾ-ն իրեն թույլ է տալիս նման ձեւով ավազ հանել Արաքսի հունից, գնացեք, դուք էլ ձեր հարցերը լուծեք, եթե կարող եք: Մեզ տեղեկություններ են հասել նաեւ այն մասին, որ Աբրահամյանների ընտանիքը մտադիր է իրենով անել նաեւ Մասիսում գործող եռահարկ մի շենք, որտեղ գործում է դատարանը (որը շուտով տեղափոխվելու է այլ շենք): Սույն շենքը գտնվում է Մասիսի քաղաքապետարանի բալանսում, բայց այնտեղ մի քանի սենյակներ արդեն սեփականաշնորհված են: Ըստ մեզ հասած տեղեկությունների, սույն եռահարկ շենքը Հովիկ Աբրահամյանի որդին ցանկանում է առեւտրի կենտրոն դարձնել: Սա խիստ մտահոգել է քաղաքի բնակիչներին. նրանք համարում են, որ դա կհարվածի փոքր բիզնեսին: Ըստ Արտաշատից մեզ հասած տեղեկությունների, Հովիկ Աբրահամյանը մի նոր շենք էլ սկսել է կառուցել «Արտաշատ» հյուրանոցի մոտ: Մի խոսքով, ՀՀ բարձրաստիճան պաշտոնյաները ոչ միայն որեւէ պարզաբանմամբ հանդես չեն գալիս ռուսական ԶԼՄ-ների հրապարակումներից հետո, այլ շարունակում են իրենց գործը` նույն ոճով: Հիշեցնենք, որ այս ամենին զուգահեռ Հովիկ Աբրահամյանը, ինչպես տեղեկացրել էինք երեկվա մեր համարում, ակտիվորեն «զորք է հավաքագրում», որը նրան պետք է գալու ներքաղաքական սպասվող սրացումների ժամանակ:
http://www.armtimes.com/2808
Զորքն էլ 500 հոգանոց: -Վատ միտք չի:
Վերջապես գոնե արտաշատում ինչ որ առումով հայկական սահմանապահ զորքի իմիտացիա կլինի: Կարա էդ զորքն էլ մտցնի "հայակական բանակի՛ պայոկի ու կապտյորկի մեջ ու ազգային հերոս էլ ձևակերպվի :hands /եթե մինչև հիմա չունի- խաբար չեմ/:
Վաաբշե լավն ա: Գործում ա տոչնի իր մականվան սկզբունքներով::D
Ուտում ա հենց քթի տակ եղածը, ամեն ինչ, փոքր դոզաներով, բայց անընդհատ ու իր ցեղով:
Իսկ եթե շվեցարական բանակի սկզբունքով կառուցի իր բանակը, ապա 1000 անոց բանակ էլ կարա ապահովի:
Բիձ ջան, ուրեմն մեր երկրի ոստիկանության աշխատակիցների մի ստվար մասը հիմնականում ծառայողական դիրքը անձնական նպատակներով օգտագործելու ձգտումով, առանց ուղեղի հնարավորություն ու ձեռքերի հմտություն պահանջող աշխատանք կատարելու ձգտումով ապրող թերևս մի քիչ էլ քյալոտ ու մախին տվող ժողովուրդ են։ Ու նրանք մեր երկրում իրենց շեֆերի կամակատարներն են, այսինքն շեֆը ինչ ասի, նրանք էդ էլ կանեն։ Հետևաբար անմիջականորեն նրանց դեմ պայքարելը անիմաստ զբաղմունք է, որովհետև։
1. Նրանք իրենց շահը տեսնում են հենց այս դրվածքում, միակ բանը որ նրանց կստիպի այլ դրվածքին անցնելու մասին մտածել, դա բարձր աշխատավարձի ու մարդկային պայմանների հեռանկարներն են, ասենք օրինակ նրանց շեֆը էլ նրանց հետ էլ «արա»–ով չկարողանա խոսել։
2. Նրանք զինված են ու սանձարձակ, երբ իրենց շեֆերի համար ձեռտու «աշխատանք» անելիս մեղմ ասած չարաշահեն իրենց լիազորությունները, ապա համոզված են, որ մնալու են անպատիժ։
3. Նրան քյալ են, հազիվ թե նրանց դեմ պայքարելով նրանց կարողանաս հասկացնել թե ինչ բան է պետություն, ու ինչ բան է քաղաքացի։
Հետևություն. Պետք է պայքարել նրանց շեֆերի դեմ։
Հարց. ինչպե՞ս։
Պատասխան։ Տնտեսական ճանապարհով։
Հարց. Իսկ ո՞վ է նրանց շեֆերին ֆինանսավորում, որ նրանք ոստիկանական բանդաներ պահեն։
Պատասխան. Մենք։
Հարց. Ինպե՞ս։
Պատասխան. Էշ հարկեր ու մաքսեր վճարելով, կաշառքներ տալով, նրանց բիզնեսից ու ծառայություններից օգտվելով։
Հետևություն. Ու՞մ համար պետք է ծրագիր ներկայացներ ՀԱԿ–ը։
Պատասխան։ ՀՀ քաղաքացիների՝ տնտեսվարող սուբյեկտների, տաքսու վարորդների, ոսկու շուկայի աշխատակիցների, բուրգի ներքևի հարթության մեջ գտնվող պետական ծառայողների։
Ինչպե՞ս քանդել ավազակապետական բուրգը։
Պատասխան։ Բուրգի ներքևի շերտերի մակերեսները փոքրացնելով։
Հարց։ Բայց ինչպե՞ս։
Պատասխան։ Համապատասխան շերտերի համար արհմիություններ ստեղծելով, նրանց իրավուքների պաշտպանության համար միջավայր ստեղծելով ու նրանց շահագռգռելով։ Այսինքն բուրգի ներքևի հատվածը, որ լայն շերտ է, բայց միևնույն ժամանակ կորցնելու քիչ բան ունի, իսկ ձեռք բերելու մեծ ցանկություններ, ապա նրանց կարելի էր ուղղորդել, որ շարժվեին միայն օրենքով ու չենթարկվեին վերադասի ապօրինի հրահանգներին։
Այ սա կլիներ սահմանադրական պայքար։
Ինչ վերաբերում է հեղափոխական ճանապարհին, ապա այդ ճանապարհն էլ իր ալգորիթմը ունի, որը չեմ շարադրում, որովհետև անիմաստ է։ Այդ ճանապարը մեր հիմիկվա գործող քաղաքական ուժերի տրամաբանության ու գործունեության պայմաններում որևէ բան չի փոխի մեր երկրում, այսինքն կփոխի դեպի վատը։
Ինչպես անելու պատասխանը տվել ես, բայց չես խորացել քո իսկ առաջարկած ֆորմուլայի մեջ: Այո, բուրգի հենարանն է պետք փոքրացնել:
Արի հենց բայց ինչպեսը քննարկենք: :ok
Իշխանության բուրգը իր հենարանն ունի, ընդիմությունը իրենը: Արի տեսնենենք թե այդ հենարան ասածներն ինչ տարբերություն ունեն ճամբարներում:
Նորմալ հասարակություններում տարամետ շահերի հակադիր քաղաքական ուժեր իրար հետ բանակցելով իրար զիջում, օրենքներն են հաստատում ու ենթարկվելով, կատարելով դրանք, տանելի կյանք են ստեղծում բոլորի համար: Մեզանում, քանի որ այլ հոգեբանության տեր ենք, զոռբայությունն է գործում: Խնդիրը դեռ որ ոչ թե բանակցելն է, այլ զոռբայությամբ թալանածը պահելը: :ok
Բանակցելուց առաջ դեռ մեծ գործ կա անելու: Պետք է կարողանալ դիմացի կողմին քթից բռնած բերել նստեցնել բանակցությունների սեղանին, որ բանակցվի: Մինչև հիմա բանակցող չի եղել, թքած են ունեցել բոլոր նման առաջարկների վրա: /Ռամ, քո խաթեր չեմ խորանում թե ով առաջինը դա սկսեց /
Մեզանում ոչ թե իշխանությունը, այլ իշխանության շունը-ոստիկանությունն է հանդես գալիս որպես առաջին բանակցող: Այդ ոստիկանը ոչ թե պետական ծառայող է, այլ ընդամենը պաշտոնյաների շունն է, ունեցվածքի պահապանը:
Տիրոջն ասում ես աչքիդ վերևն ունք կա, տերը քո հետ չի խոսում, իր շանն է քսի տալիս քո վրա: Արդեն 20 տարի է, որևէ տեր ընդիմության հետ չի խոսել, նույն շան հաշվին է տեր մնում::ok
Ուզած չուզած, ստացվում է, որ էդ շանը կամ պետք է վախացնել փետով, քարով, կամ ասեղ, -թույն ուտացնելով սատկացնել:
Վարիանտ չկա, սկզբից շանն է պետք վնասազերծել, որ տիրոջը հասնես: Ինձ չես հավատում, հին հեքիաթներին հավատա- ըտենց ա:
Ստացվում է, որ մեր դեպքում մլիցեն չնայած շան ֆունկցիաներով, բայց քաղաքական ուժ է, որի հետ հաշվի չնստելը մի քիչ խելոք չի: :ok
Ուզում ես արհմիություն ստեղծի ու չերեզ պրոֆսոյուզ հարցդ բարձրացրու, ուզում ես, ծանոթով, խաթրով, աղաչանքով: Անհնար է, շան հարցը չլուծած ոչ մի խնդիր էլ չի լուծվելու:
Իսկ արդյոք դա դժվար բան է՞:
Շունն ինչից է վախենում և ում է ծառայում՞:
Կերակրողին ծառայում է, ձեռին փետ ունեցողից էլ վախենում: :ok
Հիմա ընդիմությունը ոչ փետ ունի ձեռը, ոչ էլ քառթու հաց գրպանում: Գալիս կանգնում է գող տիրոջ չափառի դիմաց, գոռգռում է, շունն էլ հաչում է: Չափառ անցածներին էլ կծում:
20 տարի է էս ապուշ սցենարով քյոռավարի ընկել էնք չոլերը ու միակ բանը որ անում ենք, ասում ենք, հանկարծ չափառը չանցնեք, կկծվեք: Այ էստեղ, չափառի էս կողմը արեք կանգնեք, սաղով ընենց բարձր-բարձր գոռգոռանք որ դրանք լողաճաք ըլնեն: Է մարդիկ չեն լեղաճաքվում, հո զոռով չի՞
Հիմա էլ մտածում ենք, թե պրոֆսոյուզ չկա- դրանից ա որ չի ստացվում: :D
Ոչ, վատ ենք, որովհետև ձեռներս փետ չունենք մի շուն լարելու ու խելք չունենք էդ պարզ բանը հասկանալու::ok :D:D
http://hetq.am/am/criminal/shamshyan-12/
Օրինակ միայն շունը կարող էր նիզաշտո հարձակվել Շամշյանի վրա: Այ եթե Շամշյանի ձեռը փետ լիներ, էս անասունը ոչ թե կհարձակվեր, այլ պոչը քամակը կոխած կփախներ իր բունը: Ավելին, էդ կողմերում ոչ մի շուն էլ չէր մնա:
http://hetq.am/am/criminal/shamshyan-12/
Օրինակ միայն շունը կարող էր նիզաշտո հարձակվել Շամշյանի վրա: Այ եթե Շամշյանի ձեռը փետ լիներ, էս անասունը ոչ թե կհարձակվեր, այլ պոչը քամակը կոխած կփախներ իր բունը: Ավելին, էդ կողմերում ոչ մի շուն էլ չէր մնա:
Լրացում
Ոստիկանապետություն ասելով հասկանում ենք, որ ոստիկանն արդեն ինք է քաղաքական սուբյեկտ և ինքն է հարցերը լուծում:
19 տարի առաջ սովետական ոստիկանն անհետացավ փողոցից, տեղը դատարկ մնաց: Շատ լավ էր ու կարգ ու կանոնն էլ վատը չէր: 1-2 տարի անց, մանրից, կռիշի աջակցությամբ դրանք վերադարձան փողոց, սկսեցին մեքենա կանգնեցնելով փող ուտել, հետո լայնացրին բիզնեսը, սերնդափոխվեցին, դառան հարց լուծող:
Հիմա ոչ միայն հարց լուծող են, այլ նաև հարց սարքող: Ոչ միայն իշխանության մասսայական հենարանն են, այլ հենց իշխանություն են: Ու ոստիկանապետություն տերմինը հենց դա է շեշտում- ոստիկանների տիրապետության տակ գտնվող երկիր:
Ու նրանց ուժն էլ գալիս է միայն ու միայն զենքից: Այլ խորիմաստ գործոններ չկան- ոստիկանը դա մարդ չի- անլեզու, անուղեղ կրակող զենք է:
Դրա համար որ մեկին բաժին են տանում ոչ թե բան են հարցնում, այլ ծեծում են: Իրենք մարդակերպ են, զենք են, ատրճանակ են, ու տեղյակ էլ չեն, թե խոսելն ինչ բան է:
…Պետք է կարողանալ դիմացի կողմին քթից բռնած բերել նստեցնել բանակցությունների սեղանին, որ բանակցվի: Մինչև հիմա բանակցող չի եղել, թքած են ունեցել բոլոր նման առաջարկների վրա: /Ռամ, քո խաթեր չեմ խորանում թե ով առաջինը դա սկսեց /
Մեզանում ոչ թե իշխանությունը, այլ իշխանության շունը-ոստիկանությունն է հանդես գալիս որպես առաջին բանակցող: …
Բիձ, քո ասածը իրատեսական կլիներ մարտի մեկի կողմերը, եթե ՀԱԿ–ը համապատասխան կոշտ քաղաքականություն վարեր ու ժողովդրին սարքեր գործիք։ Բայց ՀԱԿ–ը պահը չբռնացրեց, հետո այրեց բանակցությունների բոլոր կամուրջները, իսկ «Այնթափցի Եղիազար» առաջարկը արդեն անիմաստ էր ու իշխանությունների համար ոչ ակտուալ, երևի հասկանալի է թե ինչու։ Ուստի ներկա իրավիճակում եթե ցանկալին իրականություն տեսնելու բաղձանքներից փորձենք ազատվել, լրիվ այլ իրավիճակ է, ու մենթերի հետ բախվելու նրանց կոտորելու ու բանակցելու համար բացի ՀԱԿ–ի ջահելներից այլ ուժ չկա և չի էլ լինի, ժողովդրի մեծամասնությունը արդեն ադապտացված, սառած ու հիասթափված է, ու եթե քեզ թվում է թե ամեն քայլափոխի մարդկանց ծեծում ու ստորացնում են, էդքան էլ այդպես չի, անցել ենք կայուն, լճացած, դեմագոգիայով թաթախված, լոքշ կյանքի։ Լևոն Տեր–Պետրոսյան–>Ռոբերտ Քոչարյան–>Սերժ Սարգսյան քաղաքական ընթացքը տրամաբանորեն շարունակվում է առանց ցնցումների։ Ոգեշնչող թեմաները սպառված են, ոչ նոր շունչ կա, ոչ նոր գաղափարախոսություն, ոչ հեղափոխական (բառիս սահմանադրական իմաստով) ծրագրեր։
Բիձ, քո ասածը իրատեսական կլիներ մարտի մեկի կողմերը, եթե ՀԱԿ–ը համապատասխան կոշտ քաղաքականություն վարեր ու ժողովդրին սարքեր գործիք։ Բայց ՀԱԿ–ը պահը չբռնացրեց, հետո այրեց բանակցությունների բոլոր կամուրջները, իսկ «Այնթափցի Եղիազար» առաջարկը արդեն անիմաստ էր ու իշխանությունների համար ոչ ակտուալ, երևի հասկանալի է թե ինչու։ Ուստի ներկա իրավիճակում եթե ցանկալին իրականություն տեսնելու բաղձանքներից փորձենք ազատվել, լրիվ այլ իրավիճակ է, ու մենթերի հետ բախվելու նրանց կոտորելու ու բանակցելու համար բացի ՀԱԿ–ի ջահելներից այլ ուժ չկա և չի էլ լինի, ժողովդրի մեծամասնությունը արդեն ադապտացված, սառած ու հիասթափված է, ու եթե քեզ թվում է թե ամեն քայլափոխի մարդկանց ծեծում ու ստորացնում են, էդքան էլ այդպես չի, անցել ենք կայուն, լճացած, դեմագոգիայով թաթախված, լոքշ կյանքի։ Լևոն Տեր–Պետրոսյան–>Ռոբերտ Քոչարյան–>Սերժ Սարգսյան քաղաքական ընթացքը տրամաբանորեն շարունակվում է առանց ցնցումների։ Ոգեշնչող թեմաները սպառված են, ոչ նոր շունչ կա, ոչ նոր գաղափարախոսություն, ոչ հեղափոխական (բառիս սահմանադրական իմաստով) ծրագրեր։
Վիշապ ոնց հասկանում եմ տեսական ենք քննարկում:
Համ էլ հո չեմ ասել, թե կարվի, կամ արվելու պոտենցիալը կա:
Ջահելները մի քիչ թփռտում են ու շատ էլ լավ են անում: Հայաստանը շատ ցածր պոտենցիալների երկիր է, մի մարդ էս կողմ կամ էն կողմ հաշիվ է:
Ոչ ոք չի կարող գուշակել, որ օրինակ վաղը մի ԲՏ-ու բնական, ասենք ինֆարկտից ասպարեզից հեռանալը ինչի կբերի:
Էնպես որ վատ սցենարը միշտ կա ու կա, բայց պատահական դրական սցենարն էլ ինչ որ փոքր հավանականություն ունի:
One_Way_Ticket
26.02.2010, 01:51
http://www.blot.am/other/4881.jpg
:D
.................
Ոչ, վատ ենք, որովհետև ձեռներս փետ չունենք մի շուն լարելու ու խելք չունենք էդ պարզ բանը հասկանալու::ok :D:D
Բիձա ջան, ախր մենակ քո ասած մլիցեքը չեն է խնդիրը: Ավելի բեթար կատեգորիա էլ կա՝ հաստավիզ, տուպոյ ու քաչալ «խռանիկները»: Որ թե ում են «խռանիծ» անում իրանք էլ չգիտեն: Սրանք արդեն ոչ թե մենակ հաչում ու կծում են, այլ բառիս բուն իմաստով հոշոտում են…:[
Բիձա ջան, ախր մենակ քո ասած մլիցեքը չեն է խնդիրը: Ավելի բեթար կատեգորիա էլ կա՝ հաստավիզ, տուպոյ ու քաչալ «խռանիկները»: Որ թե ում են «խռանիծ» անում իրանք էլ չգիտեն: Սրանք արդեն ոչ թե մենակ հաչում ու կծում են, այլ բառիս բուն իմաստով հոշոտում են…:[
Տիգ ջան, տեսական ենք խոսում, :(
1- Շներն իհարկե տարբեր են լինում -շնիկից սկսած չոբանի գամփռով վերջացրած, բայց դրանց մեջ չկա մեկը, որ փայտից չվախենա: :hands
2-Ոհմակով հարձակվողներն իհարկե դժվար դեպք են, բայց դրանք էլ շատ, բազմաթիվ փետերից են վախենում: :hands
Օրինակ եթե ՀԱԿ-ը պլոճիկ ունենար ու հայտարարեր, թե էս հանրահավաքին ամենքդ մի հատ 30-սանտիմանոց գոնե բարալիկ փետի կտորով եկեք միտինգի, - դրեք վերարկուի տակ ու եկեք: Հրապարակում էլ ստից ձեռ տնկելու փոխարեն էդ փետերը վերև տնկեք: Ու հենց Լեվոնն ու իրա կողքի ժողովուրդն էլ մեկական փայտիկ ուենային ձեռքներին, :o :o :o , համոզված եղիր, որ բոլոր տեսակի շներն ու գամփռները այդուհետ իրենց շնիկների պես կպահեն:
Միտինգից հետո էլ դուխովները թող 50-60 հոգանոց խմբերով փետները ձեռներին մանրից ցվրվեն հրապարակից, այլ ոչ թե մեկ- մեկ հեռանան, որ ԲՏ-ը թաք-թաք հարց չլուծեն: /ոչ դուխովներն էլ թող փետերը թողեն հրապարակում, ձեռները թափ տալով միամիտ-միամիտ, կամ հարիֆ-հարիֆ երգելով տուն գնան:/ Այսինքն գոնե մի 2 քայլ մշակված, սիմետրիկ ուժ ցուցադրող ու մարդկանց հեռանկար խոստացող մտածված գործի սկիզբ ցուցադրվի::D:D:D
Ինչ ասեմ, առայժմ համառորեն միկտինգի գալու իմաստը ես այլ բանում եմ տեսնում: Հայաստանում տխուր, վախվորած, կոնցլագերային մթնոլորտ է: Մարդիկ գալիս, իրար գլխի են հավաքվում ու մի 2 ժամ իրար նայելով դուխ են առնում ու իրենց ազատ զգում: Այ հենց դրանով են կայֆ ստանում::(
Մեր միտինգն այլ իմաստ չունի: Այն կոլլեկտիվ պսիխոթերապիայի ակտ է: :[
Տիգ ջան, տեսական ենք խոսում, :(
1- Շներն իհարկե տարբեր են լինում -շնիկից սկսած չոբանի գամփռով վերջացրած, բայց դրանց մեջ չկա մեկը, որ փայտից չվախենա: :hands
2-Ոհմակով հարձակվողներն իհարկե դժվար դեպք են, բայց դրանք էլ շատ, բազմաթիվ փետերից են վախենում: :hands
Օրինակ եթե ՀԱԿ-ը պլոճիկ ունենար ու հայտարարեր, թե էս հանրահավաքին ամենքդ մի հատ 30-սանտիմանոց գոնե բարալիկ փետի կտորով եկեք միտինգի, - դրեք վերարկուի տակ ու եկեք: Հրապարակում էլ ստից ձեռ տնկելու փոխարեն էդ փետերը վերև տնկեք: Ու հենց Լեվոնն ու իրա կողքի ժողովուրդն էլ մեկական փայտիկ ուենային ձեռքներին, :o :o :o , համոզված եղիր, որ բոլոր տեսակի շներն ու գամփռները այդուհետ իրենց շնիկների պես կպահեն:
Միտինգից հետո էլ դուխովները թող 50-60 հոգանոց խմբերով փետները ձեռներին մանրից ցվրվեն հրապարակից, այլ ոչ թե մեկ- մեկ հեռանան, որ ԲՏ-ը թաք-թաք հարց չլուծեն: /ոչ դուխովներն էլ թող փետերը թողեն հրապարակում, ձեռները թափ տալով միամիտ-միամիտ, կամ հարիֆ-հարիֆ երգելով տուն գնան:/ Այսինքն գոնե մի 2 քայլ մշակված, սիմետրիկ ուժ ցուցադրող ու մարդկանց հեռանկար խոստացող մտածված գործի սկիզբ ցուցադրվի::D:D:D
Ինչ ասեմ, առայժմ համառորեն միկտինգի գալու իմաստը ես այլ բանում եմ տեսնում: Հայաստանում տխուր, վախվորած, կոնցլագերային մթնոլորտ է: Մարդիկ գալիս, իրար գլխի են հավաքվում ու մի 2 ժամ իրար նայելով դուխ են առնում ու իրենց ազատ զգում: Այ հենց դրանով են կայֆ ստանում::(
Մեր միտինգն այլ իմաստ չունի: Այն կոլլեկտիվ պսիխոթերապիայի ակտ է: :[
Փասյտիկ էլ պետք չի: Ընդամենը հենց միտինգի ժամանակ անկեղծ պետք ա ասել, որ «ներող հայեր, սահմանադրական պայքարը ֆուֆլո է, մենք էլ խաբար չէինք, սխալվել ենք, ղալաթ ենք արել .. տեսեք ձեր գլխի ճարը, ով ոնց կարա .. յալլլլաաաաա»:
Թս վերջին երթի վիդեոները նայելուց հետո, կարծում եմ, որ ընդամենը պետք ա կապից բաց թողնել երիտասարդությանը: Իսկ մենք սահամանադրական պայքար կոչված ֆուֆլոյով դաժե ամենաակտիվ երիտասարդության ոտ ու ձեռն ենք կապել:
Էս, «Հատուկ գնդի» միջոցառման տաս պատվիրաններից մեկն ա: Մնացածն էլ կարդացեք… (http://hatukgund.org/%D5%AD%D5%B8%D6%80%D5%B0%D6%80%D5%A1%D5%BF%D5%BE%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6/%D5%A1%D5%AF%D6%81%D5%AB%D5%A1%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%AF%D5%A1%D5%A6%D5%B4%D5%A1%D5%AF%D5%A5%D6%80%D5%BA%D5%B4%D5%A1%D5%B6-10-%D5%BA%D5%A1%D5%BF%D5%BE%D5%AB%D6%80%D5%A1%D5%B6%D5%B6%D5%A5%D6%80/)
4. Ուշադրություն դարձրե՛ք և մանրազննին ուսումնասիրեք ձեր գործողությունները, որպեսզի դրանք չհակասեն ՀՀ օրենքներին, քանզի հակառակ դեպքում կարող եք մեղադրվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 225 (Զանգվածային անկարգություններ), 258(Խուլիգանություն), 304(Վնասարարություն), 316(Իշխանության ներկայացուցչի նկատմամբ բռնություն գործադրելը), 318(Իշխանության ներկայացուցչին վիրավորելը) հոդվածներով: Այդ ամենից խուսափելու նպատակով ապահովե՛ք, որ բոլոր մասնակիցներն անխտիր ձեզ ծանոթ լինեն և ամենակարևորը որպեսզի ապօրինի զենք չկրեն, նույնիսկ որևէ փայտի կտորը իրավապահպան մարմինների կողմից կարող է դիտվել որպես զենք, իսկ այդ պարագայում միանգամից ձեր միջոցառումը կխափանվի: Հիշե՛ք, որ ՀՀ Սահմանադրության 25-րդ հոդվածը իրավունք է վերապահում յուրաքանչյուրին ազատ տեղաշարժվելու ՀՀ տարածքում, ինչպես նաև 29-րդ հոդվածը` համաձայն որի յուրաքանչյուր ոք ունի խաղաղ, առանց զենքի հավաքներ անցկացնելու իրավունք, նույն դրույթը ամրագրում է նաև «Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրի» 20-րդ հոդվածը: Հիշե՛ք, որ եթե միջոցառման մասնակիցների քանակը չի գերազանցում 99-ը, ապա դա ոչ զանգվածային հրապարակային միջոցառում է, և դրա համար անհրաժեշտ չէ հատուկ տեղեկացնել համապատասխան մարմիններին, սակայն «Ժողովներ, հանրահավաքներ, երթեր, ցույցեր անցկանցելու մասին» ՀՀ օրենքի համաձայն ոստիկանության աշխատակիցները պարտավոր են վերցնել միջոցառման կազմակերպիչի տվյալները, եթե կազմակերպիչ չկա և ոչ մեկ չի ներկայանում, ապա միջոցառումը սկսվել չի կարող, իսկ նրա բացակայության ընթացքում դադարեցվում է, քանի որ կազմակերպիչը պատասխանատվություն է կրում յուրաքանչյուր մասնակցի համար:
Էս, «Հատուկ գնդի» միջոցառման տաս պատվիրաններից մեկն ա:
4. Ուշադրություն դարձրե՛ք և մանրազննին ուսումնասիրեք ձեր գործողությունները, որպեսզի դրանք չհակասեն ՀՀ օրենքներին, քանզի հակառակ դեպքում կարող եք մեղադրվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 225 (Զանգվածային անկարգություններ), 258(Խուլիգանություն), 304(Վնասարարություն), 316(Իշխանության ներկայացուցչի նկատմամբ բռնություն գործադրելը), 318(Իշխանության ներկայացուցչին վիրավորելը) հոդվածներով: Այդ ամենից խուսափելու նպատակով ապահովե՛ք, որ բոլոր մասնակիցներն անխտիր ձեզ ծանոթ լինեն և ամենակարևորը որպեսզի ապօրինի զենք չկրեն, նույնիսկ որևէ փայտի կտորը իրավապահպան մարմինների կողմից կարող է դիտվել որպես զենք, իսկ այդ պարագայում միանգամից ձեր միջոցառումը կխափանվի: Հիշե՛ք, որ ՀՀ Սահմանադրության 25-րդ հոդվածը իրավունք է վերապահում յուրաքանչյուրին ազատ տեղաշարժվելու ՀՀ տարածքում, ինչպես նաև 29-րդ հոդվածը` համաձայն որի յուրաքանչյուր ոք ունի խաղաղ, առանց զենքի հավաքներ անցկացնելու իրավունք, նույն դրույթը ամրագրում է նաև «Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրի» 20-րդ հոդվածը: Հիշե՛ք, որ եթե միջոցառման մասնակիցների քանակը չի գերազանցում 99-ը, ապա դա ոչ զանգվածային հրապարակային միջոցառում է, և դրա համար անհրաժեշտ չէ հատուկ տեղեկացնել համապատասխան մարմիններին, սակայն «Ժողովներ, հանրահավաքներ, երթեր, ցույցեր անցկանցելու մասին» ՀՀ օրենքի համաձայն ոստիկանության աշխատակիցները պարտավոր են վերցնել միջոցառման կազմակերպիչի տվյալները, եթե կազմակերպիչ չկա և ոչ մեկ չի ներկայանում, ապա միջոցառումը սկսվել չի կարող, իսկ նրա բացակայության ընթացքում դադարեցվում է, քանի որ կազմակերպիչը պատասխանատվություն է կրում յուրաքանչյուր մասնակցի համար:
Ոնց ա, որ չեն նշել, թե
-Հիշեք, շնչելուց առաջ համոզվեք, որ դրա իրավունքն ամրագրված է սահմանադրությամբ, որ օդը որպես զենք չի դիտվի:
Հիշեք, որ ըստ սահմանադրության, մլիցու հորոխպոր տղու կնկա մանկապարտեզական ըկերուհուն հանդիպելիս դուք պարտավոր եք 100 անգամ կզել իսկ նրա սիրածին տեսնելիս- սկզբում կզել հետո խաչակնքվել, այլ ոչ հակառակը:
Հիշեք, որ ամեն անգամ ինքնակամ հաց ուտելն ու դրան հետևող անխուսափելի զուգարան գնալը զուտ ֆիզիոլոգիական իրավունքներ են, չամրագրված սահմանադրությամբ: -Մի չարաշահեք դրանք:
Պայքար- պայքար-պայքար մինչև վերջ: :D:D:D
Էսքանը հեչ:
Իմ մտքով չէր անցնի, որ նման ամպագոռգոռ բառակապակցության տակ էն գլխից այդպիսի գերմարդկային զգուշավորության քաղաքական դեմագոգիա է թաղված: :angry
Լրացում
Անհնար է հավատալ, որ ջահելներն իրենք են եղել էդքան զգուշավոր: Հաստատ որևէ հասուն խորհրդատու է եղել:
Նման պատվիրաններով երիտասարդներ միավորողը ոչ միայն կոնկրետ էս պահի քաղաքական պայքարն է այլանդակել, այլ իմ կարծիքով նոր կյանք մտնող երիտասարդություն է պղծել::angry
Ցանկացած քֆուր էդ տողերը հուշող դեբիլի հասցեին քիչ կլինի : :angry:angry:angry
Ոնց ա, որ չեն նշել, թե
-Հիշեք, շնչելուց առաջ համոզվեք, որ դրա իրավունքն ամրագրված է սահմանադրությամբ, որ օդը որպես զենք չի դիտվի:
Հիշեք, որ ըստ սահմանադրության, մլիցու հորոխպոր տղու կնկա մանկապարտեզական ըկերուհուն հանդիպելիս դուք պարտավոր եք 100 անգամ կզել իսկ նրա սիրածին տեսնելիս- սկզբում կզել հետո խաչակնքվել, այլ ոչ հակառակը:
Հիշեք, որ ամեն անգամ ինքնակամ հաց ուտելն ու դրան հետևող անխուսափելի զուգարան գնալը զուտ ֆիզիոլոգիական իրավունքներ են, չամրագրված սահմանադրությամբ: -Մի չարաշահեք դրանք:
Պայքար- պայքար-պայքար մինչև վերջ: :D:D:D
Էսքանը հեչ:
Իմ մտքով չէր անցնի, որ նման ամպագոռգոռ բառակապակցության տակ էն գլխից այդպիսի գերմարդկային զգուշավորության քաղաքական դեմագոգիա է թաղված: :angry
Դրա համար էլ էսօր իրա շրջապատը, ջեբերը, կողքինների ջեբերը մանրազնին ուսումնասիրած, սահմանադրությունն ու օրենքները անգիր արած, քսան երիտասարդ էր դուրս եկել փողոց մարտի մեկի հանրահավաքի ագիտացիա անելու:
murmushka
27.02.2010, 03:03
Հարգելի Բիձա, նախքան ձեր լեզվի ազատություն տալու ու հայհոհելը այդ տողերի հեղինակին միգուցե փորձեք շանոթանալ Հատուկ Գնդի գործունեությանը ու հասկանալ, թե նման տողերը ինչի արդյունք են,… Դրանցում գրած ամեն մի տողի հավաստիության մեջ նրանք համոզվել են անձամբ. ամեն անգամ ծեծ ուտելով, ամեն անգամ բռնության ենթարկվելով, որի մասին հետո թեժ թեժ քննարկում ենք ֆորումում:
Այդ թեմայի ստեղծման ու նման տողերի գրման պատճառը միմիայն մեկն է, հնարավորինս խուսափել անօրինակություններից, գործել միմիայն օրենքի սահմաններում, որովհետև նրանց նպատակը առաջին հերթին ոչ թե հեղափոխությունն է/էն էլ զինված/, այլ երկրի ՔԱՂԱՔԱՑԻ դառնալը: Վստահեցնում եմ, որ նրանցից շատերը շատ ավելի համարձակ են ու նախահարձակ, քան այստեղ ռազմատենչ կոչեր անողները:
հա պայքարելու են, ու պայքարելու են մինչև վերջ լինի նախագահ Սերժը, Լևոնը, Վահագը, թե վերադառնա Տիգրան Մեծը, քանի դեռ կա անօրինություն, քանի դեռ կան ոտնահարված իրավունքներ: հա մեկ էլ սա ուղղակի խոսքեր չեն:
որովհետև նրանց նպատակը առաջին հերթին ոչ թե հեղափոխությունն է/էն էլ զինված/, այլ երկրի ՔԱՂԱՔԱՑԻ դառնալը:
Ու այսքան ժամանակ ինչ արդյունքի են հասել, երևի ոչ մի:
հա պայքարելու են, ու պայքարելու են մինչև վերջ լինի նախագահ Սերժը, Լևոնը, Վահագը, թե վերադառնա Տիգրան Մեծը, քանի դեռ կա անօրինություն, քանի դեռ կան ոտնահարված իրավունքներ: հա մեկ էլ սա ուղղակի խոսքեր չեն:
Վահագնը ո՞վա :o
Քանի դեռ ցիստեռի մեջ մի քանի տոննա ջուր կա ես պետք է ծակ գդալով այդ ջուրը դատարկեմ մեկ այլ ցիստեռի մեջ, կպայքարեմ ամբողջ կյանքս բայց այդ գդալով երբեք չեմ դատարկի:
Հարգելի Բիձա, նախքան ձեր լեզվի ազատություն տալու ու հայհոհելը այդ տողերի հեղինակին միգուցե փորձեք շանոթանալ Հատուկ Գնդի գործունեությանը ու հասկանալ, թե նման տողերը ինչի արդյունք են,… Դրանցում գրած ամեն մի տողի հավաստիության մեջ նրանք համոզվել են անձամբ. ամեն անգամ ծեծ ուտելով, ամեն անգամ բռնության ենթարկվելով, որի մասին հետո թեժ թեժ քննարկում ենք ֆորումում:
Այդ թեմայի ստեղծման ու նման տողերի գրման պատճառը միմիայն մեկն է, հնարավորինս խուսափել անօրինակություններից, գործել միմիայն օրենքի սահմաններում, որովհետև նրանց նպատակը առաջին հերթին ոչ թե հեղափոխությունն է/էն էլ զինված/, այլ երկրի ՔԱՂԱՔԱՑԻ դառնալը: Վստահեցնում եմ, որ նրանցից շատերը շատ ավելի համարձակ են ու նախահարձակ, քան այստեղ ռազմատենչ կոչեր անողները:
հա պայքարելու են, ու պայքարելու են մինչև վերջ լինի նախագահ Սերժը, Լևոնը, Վահագը, թե վերադառնա Տիգրան Մեծը, քանի դեռ կա անօրինություն, քանի դեռ կան ոտնահարված իրավունքներ: հա մեկ էլ սա ուղղակի խոսքեր չեն:
Հարգելի Մուրմուշկա,
Որևէ կասկած չունեմ ու չեմ ունեցել ջահելների ազնվագույն մղումների ու պատանեկան հերոսության վերաբերյալ: Այդ տարիքում այլ կերպ անհնար է:
Բայց խոսքը ոչ թե ջահելների մասին էր, այլ նրանց այդ արտակարգ զգուշավորությամբ առաջնորդելու:
Պետք է որ ծանոթ լինեք հանցագործ- զոհ հարաբերության սկզբունքներին: Բազմիցս հաստատված է, որ զոհի թուլությունը մեծ դեր ունի հանցագործի խիզախության ու լկտիության դրսևորման հարցերում:
Ես անձնապես այն կարծիքին եմ, որ հայկական դժբախտությունների հիմքը հենց սա է եղել թե արտաքին, և թե ներքին հարցերում, թե առաջներում, թե հիմա: Եվ իմ գրառումներում հիմնականում հենց այդ մասին եմ խոսում:
Դուք այլ տեսակետ ունեք:
Բայց Ձեր տեսակետով շարժվելն էլ մինչև հիմա դեռ որ փաստացի պարտության է բերել համահայկական մասշտաբով: Իհարկե տեսանելի ձեռքբերում կա երիտասարդության մի մասի ակտիվացման առումով, բայց դա չի նշանակում, թե այլ տարբերակներով գործելու դեպքում արդյունքը շատ ավելի լավը չէր լինի, կամ էլ երիտասարդության ակտիվ զանգվածը եղածից շատ ավելի մեծ չէր լինի:
Դուք համոզված եք, որ ջահելներն իրենք իրենց փորձից ելնելով ինքնուրույն են կերտել այդ երիտասարդին խորթ պատվիրանները- ես դրան չեմ հավատում:
Դուք գնում եք Ձեր ճանապարհով- գնացեք: Բայց ես էլ իրավունք եմ վերապահում ինձ կարծիք ունենալ և արտահայտվել իմ համոզմունքների մասով:
Դուք ձեր տեսակետները Ձեր հնարավորություններով եք քարոզում ու տարածում, ես իմ:
Եվ տեղին չեմ համարում իմ լեզվի ազատության սահմանները վերահսկելու Ձեր միտումը:
Փասյտիկ էլ պետք չի: Ընդամենը հենց միտինգի ժամանակ անկեղծ պետք ա ասել, որ «ներող հայեր, սահմանադրական պայքարը ֆուֆլո է, մենք էլ խաբար չէինք, սխալվել ենք, ղալաթ ենք արել .. տեսեք ձեր գլխի ճարը, ով ոնց կարա .. յալլլլաաաաա»:
Թս վերջին երթի վիդեոները նայելուց հետո, կարծում եմ, որ ընդամենը պետք ա կապից բաց թողնել երիտասարդությանը: Իսկ մենք սահամանադրական պայքար կոչված ֆուֆլոյով դաժե ամենաակտիվ երիտասարդության ոտ ու ձեռն ենք կապել:
…
Տրիբուն ախպեր, եթե չմոռնանանք, որ Սահմանադրությունը և ՀՀ օրենքը թույլարտում են նաև անհրաժեշտ պաշտպանությունը, ապա ոչ մի «սահմանադրական պայքարի» մասին խոսքը չի գնում, ընդհամենը խոսքը գնում է հետ քաշվելը լոլոներով քողարկելու մասին: Իմ ստորագրությունը սահմանադրությունից է, էս էլ ՀՀ օրենքից.
ՀՈԴՎԱԾ 42. ԱՆՀՐԱԺԵՇՏ ՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ
1. Հանցագործություն չի համարվում այն գործողությունը, որը կատարվել է անհրաժեշտ պաշտպանության վիճակում, այսինքն` պաշտպանվողի կամ մեկ այլ անձի կյանքը, առողջությունը եւ իրավունքները, հասարակության կամ պետության շահերը հանրության համար վտանգավոր ոտնձգությունից կամ դրա իրական սպառնալիքից` ոտնձգություն կատարողին վնաս պատճառելու միջոցով պաշտպանելիս, եթե թույլ չի տրվել անհրաժեշտ պաշտպանության սահմանազանցում:
2. Անձի կյանքի համար վտանգավոր բռնության կամ այդպիսի բռնության իրական սպառնալիքով զուգորդված ոտնձգությունից պաշտպանվելիս կարող է պատճառվել ցանկացած վնաս, այդ թվում` մահ:
3. Անհրաժեշտ պաշտպանության իրավունքն անձին է պատկանում` անկախ ոտնձգությունից խուսափելու կամ այլ անձանց կամ պետական մարմինների օգնությանը դիմելու հնարավորությունից, ինչպես նաեւ անկախ անձի մասնագիտական կամ այլ հատուկ պատրաստվածությունից եւ պաշտոնեական դիրքից:
4. Անհրաժեշտ պաշտպանության սահմանազանցում են համարվում դիտավորյալ այն գործողությունները, որոնք, պաշտպանվողի համար ակնհայտ, չեն համապատասխանում
ոտնձգության բնույթին եւ վտանգավորությանը:
Անհրաժեշտ պաշտպանության սահմանազանցմամբ արարքը հանցագործություն է, եթե հատկապես նախատեսված է սույն օրենսգրքի հատուկ մասով:
5. Անհրաժեշտ պաշտպանության սահմանազանցում չի համարվում եւ քրեական պատասխանատվության չի հանգեցնում զենքի կամ ցանկացած այլ միջոցների կամ առարկաների գործադրումը զինված անձի հարձակումից կամ անձանց խմբի հարձակումից պաշտպանվելու համար, ինչպես նաեւ ապօրինաբար եւ բռնությամբ բնակարան կամ այլ շինություն ներխուժելը կանխելու համար` անկախ ոտնձգողին պատճառած վնասի ծանրությունից:
Ստեղ գրված չի, որ եթե հարձակվողը կամուֆյաժով կամ ֆուռաշկայով ա, ապա այս հոդվածը չի գործում: ՀԱԿ-ը լավ կաներ, ոչ միայն երիտասարդությանը, այլև հանրահավաքի եկածներին բաց թողներ նախապես ծանոթացնելով իրենց իրավունքներին: Ամեն դեպքում անկազմակերպ «բաց թողնելը» ու կազամակերպված զսպելը գրեթե իրար համարժեք են:
murmushka
27.02.2010, 13:16
Ու այսքան ժամանակ ինչ արդյունքի են հասել, երևի ոչ մի:
Վահագնը ո՞վա :o
Քանի դեռ ցիստեռի մեջ մի քանի տոննա ջուր կա ես պետք է ծակ գդալով այդ ջուրը դատարկեմ մեկ այլ ցիստեռի մեջ, կպայքարեմ ամբողջ կյանքս բայց այդ գդալով երբեք չեմ դատարկի:
այդքան վստահ ես , որ ոչնչի չեն հասել՞, ես քո փոխարեն այդքան մեծամիտ չէի գտնվի:Շատ շատ բաների են հասել ու ամենակարևորն ու համենայն դեպս ինձ համար ամենանշանակալին նրան են հասել,որ իրանք տարբերություն շատ շատերի չեն ասում , "դե մեզնից ինչ է կխված որ, մենք ով ենք, որ բան փոխենք էս երկրում, ստեղից մենակ փախնել է պետք", իրանք վստահ են, որ իրենց տեղն այստեղ է ու հազար անգամ ավելի վստահ են, որ իրանք այս երկրում հաստատ մի բան փոխելու են ու ԱՐԴԵՆ ՓՈԽԵԼ ԵՆ
նստել քննադատելով, որ ցիստռն այն տեղում չի դրված, անկյունր ճիշտ չի ընտրված........... ու այդ իսկ հիմնավոր պատճառներով գործին ոչ միայն չօգնելով, այլ դեռ մնացածին էլ հիասթափեցնելով ու ծաղրելով... մի օր ցիստեռնի ջուրը միգուցե հենց գլխին էլ շուռ գա
հ.գ. ոչ մի անձնական բան
http://www.oddcast.com/home/demos/tts/tts_example.php?sitepal
Գրեք բառը ըստ լեզվի, կարտասանի :hands
http://www.lragir.am/armsrc/comments32725.html
Ամեն ինչ տեղն էր, «Հատուկ Գնդին» կպնելն էր մնացել :))
Գլուխս բռնում եմ ու ասում «Մամա ջան, էս ո՜ւր եմ ընկել, էս ի՜նչ ա կատարվում»:
http://www.7or.am/hy/news/2010-02-27/11472/
Հումորով, ճիշտ վերլուծական է: :hands
Գրում է- " Սաշիկ Սարգսյանի եղբայրը դեռ չի կարողանում մինչև վերջ չեզոքացնել Գագիկ Ծառուկյանի խնամուն": :hands
Բացի դիպուկությունից, բազմաթիվ մասշտաբային տարօրինակ էլեմնետներ էլ կան այս ֆրազի մեջ:
Փաստորեն պազիկի -շոֆերի թագավորի պաշտոն զբաղացնող- եղբայրը դեռ որ զիջում է հին նախագահի-փողի մեշոկի-խնամուն: :D
Մի քիչ անսպասելի, բայց երևի բառադի իշխանության մեջ էլ բարդ, նեյնիմային հարաբերություններ կան: :o
ԿՈՆԳՐԵՍԸ ՊԱՏՐԱՍՏ Է ԲԱՐՁՐԱԽՈՍ ԳՆԵԼ ՔԱՂԱՔԱՑԻՆԵՐԻՑ
ՀԱԿ տարածել է հաղորդագրություն, որում ասվում է.
Հայ Ազգային Կոնգրեսի ոչ զանգվածային միջոցառումների, մասնավորապես հանրահավաքների մասին իրազեկումների ժամանակ ոստիկանությունը երկու տարի շարունակ ապօրինաբար բռնագրավում է Կոնգրեսին պատկանող բարձրախոս տեխնիկան (մեգաֆոնները), որոնք հետագայում հրաժարվում է վերադարձնել: Պետության եւ կոչումով օրենքի պահապանի համար խայտառակ ու անպատվաբար այսօրինակ կողոպուտով կամ մանր գողությամբ փորձ է արվում նվազեցնել միջոցառումների հնչեղությունը եւ հանրահավաքների իրազեկման արդյունավետությունը: Չբավարարվելով դրանով՝ վարչախումբը նախ համապատասխան խանութներից հավաքել, ապա նաեւ արգելել է այդպիսի տեխնիկայի ներկրումը Հայաստան: Բարձրախոս տեխնիկայի դեմ ձեռնարկված խաչակրաց այս արշավանքը կամ հողմաղացների դեմ ճակատամարտը վկայում է վարչախմբի սարսափի չափը եւ արդեն սոսկ բնազդներով առաջնորդվելու նրա աննախանձելի վիճակը:
Հայ Ազգային Կոնգրեսը դիմում է քաղաքացիների օժանդակությանը. մենք պատրաստ ենք անհատ մարդկանցից գնել նման տեխնիկա (մեգաֆոն http://lragir.am/armsrc/country-lrahos32794.html)
Լուրջ հարց է:
Համոզված չեմ, թե մարդկանց մոտ շատ կան դրանցից:
Մի գուցե հնարավոր է ներմուծել մասերի տեսքով, հետո տեղում հավաքել:
Եթե կարգին գին առաջարկվի, ապա մասերի տեսքով մի գուցե ներկրողներ լինեն:
Խրախուսելի է:
Ըսենց որ գնա, այլ նորմալ հարցերի մասին էլ կխոսեն:
Կոնգրեսի շարքերում ահագին էլեկտրոնշիկներ կան(մի 6 հոգու ես եմ ճանաչում :)) ) դետալները կարող են Հայաստանից գնել ու հավաքել: Սեկամ խանութում ամեն ինչ կա:
ՄԱՐՏԻ 2-Ի ՍՊԱՍՄԱՄԲ
Բնութագրելու համար մեր ազգային աշխարհընկալումը` բարեկամս մի այսպիսի դիպուկ արտահայտություն արեց. ՙԱսում ես` ինչու՞ է կեղտոտ փողոցը« պատասխանում են` Տիգրան Մեծ« Վարդան Մամիկոնյան՚: Իրոք« ժամանակն է հանգիստ թողնելու Տիգրան Մեծից մինչեւ Սարդարապատ« շարականներից մինչեւ Կոմիտաս« այլապես Տիգրան Մեծը մնալու է որպես թթվասեր« ինչպես Հայրենիքը« Հայաստանը« Էրգիրը…` տոնավաճառ ու ռեստորան: Դրանք այլեւս մեզ չեն կարող արդարացնել մեր ապաշնորհություններում: Ավելին` ժամանակն է խոստովանել« որ մենք ոչ թե չորս հազար տարվա ազգ ենք« այլ` քսան: Բայց չունենք այդ քսան տարեկանի ավյունը« քանի որ չորս հազար տարեկանի ամպլուայի մեջ ենք` չորս հազար տարվա բեռով« բայց ոչ երբեք չորս հազար տարվա իմաստնությամբ ու գենետիկ հիշողությամբ: Խոսքը« իհարկե« հավերժ նորանալու ունակության մասին է« որ կենսունակություն է կոչվում:
Հավանաբար էլի եղել են ժողովուրդներ« ում համար պատմությունը բեռ է դարձել` փորձառության եւ իմաստնության փոխարեն: Այդպիսիները կա°մ անհետացել են« կա°մ կղզիացել ու գետտոյացել: Բայց կարծես թե մեր պայքարն ապրելու համար էր« ոչ թե դեգրադացվելու: Լավ« ընդունենք« որ մենք շատ լավն ենք« մենք արարել ենք խաչքարեր« իսկ մեզ հարեւան դարձած ադրբեջանցիները վատն են« որ քաղաքակիրթ աշխարհի աչքի առջեւ քանդեցին« մանրացրին ու Արաքսը լցրին դրանք: Փաստն այն է« որ մենք` լավերս« տիրապետում ենք փոքրիկ մի Հայաստանի« իսկ նրանք` վատերը« հսկայական տարածքների: Մենք` լավերս« օրավուր նվազում ենք` երկու միլիոնից քիչ ավելի մնալով« իսկ նրանք` վատերը« տասը միլիոնի սահմանն են հատում: Մենք կարող ենք տարփողել« թե անխառն ենք ու մաքուր« թեեւ հազարամյակների միջով ենք անցել« իսկ նրանք` վատերը« մի յոթանասուն տարվա խառնուրդ են: Բայց դրանից բան փոխվու՞մ է: Դրանից մեր խաչքարերի ու մեր անվտանգությունն ավելի երաշխավորվա±ծ է դառնում« թե՞ հակառակը:
Պատկերացնու±մ եք« թե ինչ կլիներ« եթե Տիգրան Մեծը հանուն Հայաստանի գահը ժառանգելու իրավունքի` պարսիկներին չզիջեր 70 հովիտները. պատկերացնու±մ եք« թե ինչ կլիներ« եթե նույն Տիգրան Մեծը հանուն Մեծ Հայքի պահպանության` Պոմպեոսին չզիջեր այն ծովից ծովը« որի տվայտանքից չենք ձերբազատվել ավելի քան երկու հազար տարի անց ապրողներս: Կամ` պատկերացնու±մ եք« թե ինչ կլիներ« եթե Կոմիտասն ասեր« թե չի կարելի ուրանալ Սասունում երգվող մեր երգերի ոչ մի տարրը եւ պետք չէ դրանք մաքրել. պատկերացնու՞մ եք« թե հայաստանյան եթերից քարոզվող աղբից ավելի ինչ սոսկալի բան էինք ունենալու այսօր« եթե չկատարվեր Կոմիտասի այդ ՙոտնձգությունը՚ նախնյաց ավանդների դեմ: Միջուկը« Էությունը պահպանելու համար` ավանդներից հրաժարում է պետք. եթե ոչ միշտ« ապա` երբեմն: Չհրաժարումը հսկայի պես Տիգրան Մեծից միայն թթվասեր է թողնում« իսկ Կոմիտասից` թաղապետական ընտրությունների ծեծուջարդ: Գոնե հանուն Տիգրան Մեծի ու Կոմիտասի է պետք նրանց հանգիստ թողնել: Իսկ եթե հանուն վաղվա ծաղկուն Հայաստանի« ապա` է°լ ավելի լավ: Նարեկը գլխի տակ դնելու փոխարեն մեկ ագամ այն կարդալ է պետք« այլապես գլուխը միայն տեսքով է գլխի նմանվում:
Ու թե Նարեկը գլխի մեջ լինելու փոխարեն գլխի տակ մնա« Տիգրան Մեծը չփոխարինվի տիգրանմեծությամբ« Կոմիտասը` կոմիտասությամբ« պատմության բեռը` պատմության իմաստնությամբ« ապա դեգրադացիայի օրենքի համաձայն` Սերժ Սարգսյանին կփոխարինի ՀՀՇ-ի Գեւորիկը« Տիգրան Սարգսյանին` ցանկացած ԺԷԿ-ի պետ« Գարեգին Բ-ին` Գարեգին Գ-ն« Թումանյանի ու Սպենդիարյանի արձաններին` ավտոկայանատեղի« Հայաստանին` ցանկացած հարեւան: 2008-ի մարտի 1-ն ապացուցեց« որ Հայաստանում կա հրաշալի մի ժողովուրդ« որ տենչում է հասարակություն դառնալ« սակայն դեռ չի հաջողել: Բայց դա չի նշանակում« որ չի հաջողելու« քանի որ այդ հերոսական ժողովուրդն արդեն 730 օր չի անցնում հաջորդ օրվան. կանգնեցրել է ժամանակը: Կանգնեցրել է ժամանակը« եւ ինքն էլ ժամանակի հետ կանգնած է մարտի 2-ի սպասմամբ:
ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
Պահպանողական կուսակցության նախագահ
Լուրջ հարց է:
Համոզված չեմ, թե մարդկանց մոտ շատ կան դրանցից:
Մի գուցե հնարավոր է ներմուծել մասերի տեսքով, հետո տեղում հավաքել:
Եթե կարգին գին առաջարկվի, ապա մասերի տեսքով մի գուցե ներկրողներ լինեն:
Խրախուսելի է:
Ըսենց որ գնա, այլ նորմալ հարցերի մասին էլ կխոսեն:
Ինձ թվում ա՝ էս հայտարարությամբ ուզում են միլիցեքին ասեն՝ բերեք էդ խլած բարձրախոսները ծախեք վրեքներս, առնենք, հետո էլի կխլեք ձեռներիցս, էլի կծախեք ու տենց շարունակ: Կարճ ասած՝ բիզնես առաջարկ ա:)) Ամոթ էլ ա, մարդու ծիծաղ ա գալիս:D Դրա եղածն ի՞նչ ա, որ վերցնում, հետ չեն տալիս:
http://www.lragir.am/armsrc/comments32797.html
Նկարում տղերքն են:
Ով գիտի դրանցից որի բոյն ինչքան է՞:
ինչքան գիտեմ Տիգրանը մոտ 180 է: Ստացվում է, որ կողքինը մոտ 155-ն է, մյուսը 160,
Ճիշտ է հաշվարկս՞
http://www.greatquotesmovie.com/
http://www.lragir.am/armsrc/comments32797.html
Նկարում տղերքն են:
Ով գիտի դրանցից որի բոյն ինչքան է՞:
ինչքան գիտեմ Տիգրանը մոտ 180 է: Ստացվում է, որ կողքինը մոտ 155-ն է, մյուսը 160,
Ճիշտ է հաշվարկս՞
էս Սերոժի "հետևից" Մեդվեդևն էր քայլում՞ :o
Բիձա ջան, մոռացել ես վերջին զինված ընդհարումը որ կողմնա "շահել"? Ով էր ընգել մեծերի ոտերը հրադադար մուրում?
Էս ինչ, կներեք արտահայտությանս համար, "քաքլան" տրամադրություններ են? ամոթա
Ռեալիստ, մի քիչ ռեալ չես էս անգամ:
Ուրեմն դու հայաստան -ադրբեջան հետագա բոլոր պատերազմների ելքերը 1:0 ես արդեն գրանցել ու ինձ էլ մեղադրում ես "քաքլան" տրամադրությունների մեջ՞:
Եթե էդքան հերոս ենք, էդ ոնց եղավ, որ թուրքը հայ սպային կացնահարեց այլ երկրում ու ազգն էլ իրեն հերոս է հռչակել, իսկ մեր մոտ կռված տղերքը բանտերում են, ասֆալտի ֆիդայիններն էլ խորհրդարանում՞: Չի կարելի 20 տարվա շատ հարցականներով պատերազմի ելքը դարձնել հավերժական դհոլ- զուռնա ու կորցնել զգոնությունը:
Էդ 7 շրջան ազատագրելու հերոսապատումը հլա մի հատ իսկապես տեղյակ մարդկանցից հարցրու, էն ժամանակ մի գուցե մի քիչ այլ ձևով կմտածես:
Հա, մենք հերոս ենք, թուրքերն ու ադրբեջանցիք էլ տապոռ բանացնող կուռկուռի ձագեր:
…
Վիշապ ջան եթե ասում ես "Սերժը որևէ կապիտուլյացիոն թուղթ չի ստորագրելու, եթե նույնիսկ դեմ տան, որովհետև էդքան ապուշ չի ու գիտի որ Հայաստանում լիքը սպասողներ կան, որ վրա տան։"… նախ չեմ կարծում որ կապիտուլյացիոն ա լինելու… պարզապաես հարակից շրջաններից են սկսելու հանել առանց տեղը մի բան տալու… սա արդեն Կովկասում կարելի ա կապիտուլյացիա համարել հաշվի առնելով որ ստեղ փոխզիջում բառ գոյություն չունի… սա արդեն հերիք ա … իսկ եթե չի ստորագրելու դե ուրեմն դրսի ճնշմանը պտի դիմակայի ու էս անգամ կարծում եմ Ռուսներն էլ են ուրիշ ձև տրամադրված… ընենց որ պատերազմը ստորագրելու ալտերնատիվ կարող ա լինի, բայց ոչ ավելի լավը… ասում ես Սերժն էդքան ապուշ չի… Կարող ա ախպորից ա խելոք, բայց որ չի ստորագրի ու պատերազմի կգնա էսի խելքի նշան չի… ես չեմ ուզում ասել թե խելոքը ոնց կվարվեր էս դեպքում… ես ելք տեսնում եմ, բայց չեմ կարծում որ էդ տարբերակն ընտրվի…ու դու լավ էլ գիտես որն ա էդ տարբերակը, բայց դու ավելի լավ գիտես Հայաստանի քաղաքական նիստուկացը ու ես էդ դիրքը չունեմ որ էդ հարցում բանավիճեմ…
Մեֆ հենց հիմա շրջաններ տալը համ ներքին դժգոհությունների ալիք է, համ պատերազմի իրական վտանգ, որովհետև Ղարաբաղի կարգավիճակի մասին կոնսենսուսի չգալով որևէ գործողություն անելը խախտում է հավասարակշռությունը։ Դա ուղտին էլ է պարզ։ Երկրորդ՝ Ադրբեջանը հայտարարել է, որ երբեք չի ընդունի Ղարաբաղի անկախությունը, ուստի բանակցություններն ու Մադրիդյան սկզբունքները պատերազմի սկզբունքներ են, որովհետև ղարաբաղցին էլ երբեք չի դառնա Ադրբեջանին հպատակ։
Երրորդ՝ Ղարաբաղի թեման շատ քաղաքական դեմքեր թե հայկական, թե ադրբեջանական և թե միջազգային, սարքել են մատի փաթաթան զուտ իրենց քաղաքական խնդիրները լուծելու համար, ձգձգոցուց էլ շատերը կայֆ են ստանում, այնպես որ «շտապ լուծելու» անհրաժեշտության տակ նույնսիկ կարելի է ճիշտ հակառակը հասկանալ, ով ամենաշատն է գոռում, որ պետք է շտապ լուծել, ամենաշատն է շահագռգռված որ ձգձգվի հարցը, ու ինքը դրանով օրինակի համար ասենք ընդգծի սեփական քաղաքական կարևորությունը, խոսքի:P
Ինչ վերաբերում է այս հարցի խաղաղ լուծելու «խելոք» տարբերակներին, ապա ոչ մի խելոք տարբերակ էլ չկա։ Ալիևը փաստացի իր ժողովդրին խոստացել է հետ բերել Ղարաբաղը։ Սերժը հայտարարել է, որ չի կարող ամեն ինչ տալ, բայց խաղաղ լուծման կողմնակիցն է, ու մեր քաքլանությունից էլ ադրբեջանցիները ավելի են ոգևորվել, ու հիմա կարելի է ասել, որ նախապատերազմական շրջանում ենք, որովհետև սեփական շահերի համար վիզ դնող դեգենեռատները փորձում են զուտ հողերի հարց լուծել, առհամարելով ժողովուրդների շահերն ու դրանց խաչվել–չխաչվելու գործոնները։ Մի խոսքով տուպիկ, որից ելքը պայթյունն է, դրա համար էլ սաղ ձգձգելու են, որ պատասխանատվություն չկրեն, իսկ իրենցից հետո թեկուզ ջրհեղեղ։ Կամ էլ երրորդ ուժը ի վերջո իր սեփական շահերից ելնելով կդրդի ու կսադրի սրանց ու Տրիբունի ասած կարճաժամկետ իրար կուտեն, հետո էլի կլռվեն։
Ինչևէ… երկրորդ մասով համաձայն եմ, բայց պտի ասեմ որ նա երբեք էլչի ասել որ ունեցվածքը օլիգախներից խլելու է, ընդհակառակը նա շարունակ խոսում էր ունեցվածքի պաշտպանվածության մասին ու ես նույնիսկ այն ժամանակ հասկացա որ ոչ մեկի ձեռքից ոչինչ չի խլվելու… նա նույնիսկ որևէ մեկին մականունով չկոչեց… ինչքան ես եմ հիշում նրա թիրախը հիմնականում Ռոբն էր ու Սերժը ու էլի մի քանի հոգի… պարզապես մեր օլիգարխները լինելով հայ որևէ փոփոխության գնալ չեն սիրում և մենակ նրանք չէ… Սերժը նրանց խոստանում էր որ ոնց կա տենց էլ կմնա, իսկ Լևոնը նրանց ուզում էր հարկային դաշտ բերել, բայց ունեղվածքի ավնտանգության երաշխիքներ էր տալիս… բնական ա որ չէր ասելու թե ոնց կա տենց էլ կմնա… էլ դրա փոփոխությունը որն ա… նրանք պարզապես ընտրեցին ավելի շատ ու անօրինական հիմա քան շատ ու օրինական հետո և միշտ… Ապեր եղել ա ու լավ էլ պարզ ասել ա էնքան պարզ որ ես ստեղից հասկացել եմ…
Մեֆ ես խոսում եմ երաշխիքներից։ Լևոնը կոնկրետ երաշխիքներ երբեք չի տվել, սպառնացել է, որ իր կողմը չանցնելու դեպքում ասենք Սամոն ու Գագոն բոմժեր են դառնալու, իսկ Սամոն ու Գագոն երեկվա լակոտները չեն, որ սենց ֆուֆլո կտեր ուտեն, իրենք լավ էլ գիտեն, որ Սերժի հետ բոմժեր չեն դառնալու, քանզի Սերժը իրենց սաղ կյանք պարտք է, իսկ ընենց իրենք դեռ Լևոնին պարտք պիտի մնային։
Վիշապ ջան, ես ռեալ հիմք տեսնում եմ ու դա մենակ սոցիալական վիճակն ու տնտեսական մենաշնորհը չի…Հայաստանը էս պայմաններում էս կառավարման սկզբմունքներով երկար գոյատևել չի կարող, որովհետև ռեսուրս չունենք… եթե Ռուսաստանը էս պրիցիպով ղեկավարվում ա դա նրաբից ա որ նրանք էդքան ռեսուրս ունեն, բայց նրանց մոտ էլամեն բան անսահման չի… Հայաստանի դեմոկրատացումն ու ազատությունը, դրանք ամենագործնական ու ամենակենսական քայլերն են … սրանք ես բարոյական կատեգորրիա չեմ համարում… սրանք պրակտիկ բաներ են… դու և շատ շատերն այստեղ ինձնից էլ լավ գիտեք որ սա անփոխարինելի է, բայց ես պտի համաձայնվեմ որ միջին վիճակագրական քաղաքացին թերևս սրանց նայում ա որպես "սութի" բան իշխանության գալու համար… ու սա լինելու ա էնքան ժամանակ քանի դեռ մենք սենց ենք մտածում… շատ բաներ կա որ մեր մեջ է… ես սա ասում եմ տեսնելով նաև մեր սփյուռքահայությանը որոնք ապրելով ամենադեմոկրատական երկրներում օգտվելով դեմոկրատիայի բարիքներից մնացել են "ստրկամիտ" ու "ֆեոդալամիտ"… Հայաստանի ժողովրդի մասին էդ կարծիքս չեմ պնդի… մեր ժողովուրդը 10 զոհ ա տվել էդ սկզբմունքների համար… (ներող եղիր եթե հակասություն կա վերը գրվածի հետ)
Մեֆ, դու չես պատկերացնում թե մենք էն էլ ինչ ռեսուրս ունենք։ Սենց ռեսուրս աշխարհը չունի։ Ու սա ընենց ռեսուրս ա, որը հանգիստ կպահի սերժանտների իշխանությունը, քանի դեռ մի խելքը գլխին քաղաքական ուժ Հայաստանում ռաստ չի եկել. Խոպանչիներն ու դրսերքում աշխատող հայերը հզոր ռեսուրս են։ Հայաստանից բան չի պահանջվում էդ ռեսուրսը աշխատեցնելու համար, քանի որ ռեսուրսը ինքնուրույն գնում է դուրս, ինքնուրույն գործը գտնում է, ու փողը բերում է Հայաստան։ Այսինքն էն որ ասում են, թե Հայաստանը մենակ ներմուծող երկիր է, դա սուտ է։ Հայաստանը արտակարգ արտահանող երկիր է, իսկ ինչ է արտահանում՝ աշխատուժ, կարգին պայմաններով, հայերը դրսերքում կարգին գործ անող ժողովուրդ են։ Տակ շտո էս վիճակը դեռ երկար կարող է ձգվել։
էս մասը շատ դուրս եկավ… "չափված-ձևվված պատերազմ վարել"… համով-հոտով… շախով շուխով… տեղը տեղին… ադաթներով… մեծերի նկատմամբ հարգանքով…
Մեզանում մեծամտացված է ամեն չեղածը ևս - համով հոտով, շախով շուխով, չէ մի չէ ադաթներով… մեծերի նկատմամբ հարգանքով:
Էդ ամեն ինչը բոլ-բոլ տեսել եմ ու անվերջ շնորհակալ եմ-մեռսի :D
Mephistopheles
09.03.2010, 05:17
Մեֆ հենց հիմա շրջաններ տալը համ ներքին դժգոհությունների ալիք է, համ պատերազմի իրական վտանգ, որովհետև Ղարաբաղի կարգավիճակի մասին կոնսենսուսի չգալով որևէ գործողություն անելը խախտում է հավասարակշռությունը։ Դա ուղտին էլ է պարզ։ Երկրորդ՝ Ադրբեջանը հայտարարել է, որ երբեք չի ընդունի Ղարաբաղի անկախությունը, ուստի բանակցություններն ու Մադրիդյան սկզբունքները պատերազմի սկզբունքներ են, որովհետև ղարաբաղցին էլ երբեք չի դառնա Ադրբեջանին հպատակ։
Երրորդ՝ Ղարաբաղի թեման շատ քաղաքական դեմքեր թե հայկական, թե ադրբեջանական և թե միջազգային, սարքել են մատի փաթաթան զուտ իրենց քաղաքական խնդիրները լուծելու համար, ձգձգոցուց էլ շատերը կայֆ են ստանում, այնպես որ «շտապ լուծելու» անհրաժեշտության տակ նույնսիկ կարելի է ճիշտ հակառակը հասկանալ, ով ամենաշատն է գոռում, որ պետք է շտապ լուծել, ամենաշատն է շահագռգռված որ ձգձգվի հարցը, ու ինքը դրանով օրինակի համար ասենք ընդգծի սեփական քաղաքական կարևորությունը, խոսքի:P
Ինչ վերաբերում է այս հարցի խաղաղ լուծելու «խելոք» տարբերակներին, ապա ոչ մի խելոք տարբերակ էլ չկա։ Ալիևը փաստացի իր ժողովդրին խոստացել է հետ բերել Ղարաբաղը։ Սերժը հայտարարել է, որ չի կարող ամեն ինչ տալ, բայց խաղաղ լուծման կողմնակիցն է, ու մեր քաքլանությունից էլ ադրբեջանցիները ավելի են ոգևորվել, ու հիմա կարելի է ասել, որ նախապատերազմական շրջանում ենք, որովհետև սեփական շահերի համար վիզ դնող դեգենեռատները փորձում են զուտ հողերի հարց լուծել, առհամարելով ժողովուրդների շահերն ու դրանց խաչվել–չխաչվելու գործոնները։ Մի խոսքով տուպիկ, որից ելքը պայթյունն է, դրա համար էլ սաղ ձգձգելու են, որ պատասխանատվություն չկրեն, իսկ իրենցից հետո թեկուզ ջրհեղեղ։ Կամ էլ երրորդ ուժը ի վերջո իր սեփական շահերից ելնելով կդրդի ու կսադրի սրանց ու Տրիբունի ասած կարճաժամկետ իրար կուտեն, հետո էլի կլռվեն։
Առաջին և 2րդ կետի հետ լրիվ համաձայն եմ, 3րդ կետի հայաստանի մասով էլ եմ համաձայն բայց ադրբեջանի ու արևմուտքի հարցով վերապահումներ ունեմ… Ալիևին էդ հողերն ու ղարաբաղը պետք են ու ինքը պատճառ չունի լուծումը ձգձգելու, նույնիսկ անհամբեր ա… արևմուտքին լուծումը պետք ա որ նավթատարի ապահովությունը վերջնական լինի… էս կոնտեքստում այո պատերազմը հավանական է… և մեկ էլ ինչ են շահում ադրբեջանն ու արևմուտքը հարցը ձգձգելով … հայաստանը գիտենք, մեզ համար էս վիճակով հարցը "լուծված" ա… իսկ եթե ոչ ոք չի ուզում հարցը լուծել ու ձգձգում են, էլ պատերազմի վտանգը որտեղից ա…
Մեֆ ես խոսում եմ երաշխիքներից։ Լևոնը կոնկրետ երաշխիքներ երբեք չի տվել, սպառնացել է, որ իր կողմը չանցնելու դեպքում ասենք Սամոն ու Գագոն բոմժեր են դառնալու, իսկ Սամոն ու Գագոն երեկվա լակոտները չեն, որ սենց ֆուֆլո կտեր ուտեն, իրենք լավ էլ գիտեն, որ Սերժի հետ բոմժեր չեն դառնալու, քանզի Սերժը իրենց սաղ կյանք պարտք է, իսկ ընենց իրենք դեռ Լևոնին պարտք պիտի մնային։
Վիշ ապեր, Լևոնը ո՞նց կարա երաշխիք տա կամ սպառնա եթե ինքը նախագահը չի ու էդ վայրկյանին ոչ մի լծակ չունի, դա էլ կլիներ օդի մեջ խոսքեր մանավանդ որ ասում ես երեկվա երեխեքը չեն… ինչի՞ պտի իրանք հավատան սուտի "երաշխիքների/խոստումների"… ո՞նց խոստանար կամ երաշխիք տար… դա պրակտիկորեն անհնար ա երբ Սերժն իրանց ասում ա նաղդ "ոնց կաք տենց էլ մնալու եք"… ուզում եմ ասել որ վատ երաշխիքից կամ խոստումից չէր որ նրանք Լևոնի հետևից չեկան… հավանական ա որ Լևոնը սխալներ ա թույլ տվել, դրանում կասկածել չարժէ, բայց ամեն ինչը բարդել հենց Լևոնի երաշխիքների վրա էլ սխալ կլինի… "պարտվել ես մեղավոր ես" սկզբմունքը եղելությունները վերլուծելու ու հասկանալու դեպքում չեն գործում… եթե դրանք կրակեցին ժողովրդի վրա ապա պատճառը մենակ ոչ հստակ երաշխիքների մեջ չէր… պարզապես իրենց բացի իրանց փողից ուրիշ բան չի հետաքրքրում, ջանդամ թե իրենց ժողովրդի արյամբ չի… դրանց ինչ երաշխիք Վիշապ ջան ու քանի՞ 1000 տարի ա պետք որ բիզնեսմեն դառնան…
Մեֆ, դու չես պատկերացնում թե մենք էն էլ ինչ ռեսուրս ունենք։ Սենց ռեսուրս աշխարհը չունի։ Ու սա ընենց ռեսուրս ա, որը հանգիստ կպահի սերժանտների իշխանությունը, քանի դեռ մի խելքը գլխին քաղաքական ուժ Հայաստանում ռաստ չի եկել. Խոպանչիներն ու դրսերքում աշխատող հայերը հզոր ռեսուրս են։ Հայաստանից բան չի պահանջվում էդ ռեսուրսը աշխատեցնելու համար, քանի որ ռեսուրսը ինքնուրույն գնում է դուրս, ինքնուրույն գործը գտնում է, ու փողը բերում է Հայաստան։ Այսինքն էն որ ասում են, թե Հայաստանը մենակ ներմուծող երկիր է, դա սուտ է։ Հայաստանը արտակարգ արտահանող երկիր է, իսկ ինչ է արտահանում՝ աշխատուժ, կարգին պայմաններով, հայերը դրսերքում կարգին գործ անող ժողովուրդ են։ Տակ շտո էս վիճակը դեռ երկար կարող է ձգվել։
right on the money Վիշապ ջան, սրա դեմ բան չեմ կարա ասեմ…
… 3րդ կետի հայաստանի մասով էլ եմ համաձայն բայց ադրբեջանի ու արևմուտքի հարցով վերապահումներ ունեմ… Ալիևին էդ հողերն ու ղարաբաղը պետք են ու ինքը պատճառ չունի լուծումը ձգձգելու, նույնիսկ անհամբեր ա… արևմուտքին լուծումը պետք ա որ նավթատարի ապահովությունը վերջնական լինի… էս կոնտեքստում այո պատերազմը հավանական է… և մեկ էլ ինչ են շահում ադրբեջանն ու արևմուտքը հարցը ձգձգելով … հայաստանը գիտենք, մեզ համար էս վիճակով հարցը "լուծված" ա… իսկ եթե ոչ ոք չի ուզում հարցը լուծել ու ձգձգում են, էլ պատերազմի վտանգը որտեղից ա…
Մեֆ, մեզ էլ Նախիջևանն ա պետք, որովհետև էնտեղ ոչխար ենք ուզում պահել, Ղարսն ա պետք, որովհետև նախ մեր հողերն են, եվ երկրորդ՝ ցեմենտի գործարան ենք ուզում էնտեղ կառուցել, հետո Տրապիզոնն ա պետք, որովհետև մենք էլ մարդ ենք, ծովում լողանալ ենք ուզում։ Այ մեր մտածելակերպը սա պիտի լինի, ոչ թե վախվորած մտածել թե էլ ում ա ինչ պետք։ Էդ դեպքում նոր հարևաններին կստիպես գնալ կոմպրոմիսի, էն հոդվածը, որ քեզ դուր չէր եկել, մոտավորապես սա էր ասում։ Ես իհարկե մի քիչ չափազանցրեցի, բայց պուտանկայի նման բոլորին տալու վերջը լավ չի լինում։ Ու նաև բոլորին կոմպրոմիսի առաջարկ անելը էն դեպքում, երբ ըստ քո համոզմունքների դու տալու բան ունես, ստանալու բան չունես։ Հակառակ դեպքում քեզ պետք է որ Սերժի «նախաձեռնողականությունը» (Ռուսաստանի փեշերի տակից իհարկե) դուր գա։
Վիշ ապեր, Լևոնը ո՞նց կարա երաշխիք տա կամ սպառնա եթե ինքը նախագահը չի ու էդ վայրկյանին ոչ մի լծակ չունի, դա էլ կլիներ օդի մեջ խոսքեր մանավանդ որ ասում ես երեկվա երեխեքը չեն… ինչի՞ պտի իրանք հավատան սուտի "երաշխիքների/խոստումների"… ո՞նց խոստանար կամ երաշխիք տար… դա պրակտիկորեն անհնար ա երբ Սերժն իրանց ասում ա նաղդ "ոնց կաք տենց էլ մնալու եք"… ուզում եմ ասել որ վատ երաշխիքից կամ խոստումից չէր որ նրանք Լևոնի հետևից չեկան… հավանական ա որ Լևոնը սխալներ ա թույլ տվել, դրանում կասկածել չարժէ, բայց ամեն ինչը բարդել հենց Լևոնի երաշխիքների վրա էլ սխալ կլինի… "պարտվել ես մեղավոր ես" սկզբմունքը եղելությունները վերլուծելու ու հասկանալու դեպքում չեն գործում… եթե դրանք կրակեցին ժողովրդի վրա ապա պատճառը մենակ ոչ հստակ երաշխիքների մեջ չէր… պարզապես իրենց բացի իրանց փողից ուրիշ բան չի հետաքրքրում, ջանդամ թե իրենց ժողովրդի արյամբ չի… դրանց ինչ երաշխիք Վիշապ ջան ու քանի՞ 1000 տարի ա պետք որ բիզնեսմեն դառնան…
Մեֆ, դուրս է գալիս, որ Լևոնը ինչ էլ խոսի, օդի մեջ է խոսելու, դրա համար ոչ մի կոնկրետ բան չի ասում, հա՞:)) Ի տարբերություն քուչի տղերքի, եթե մեկը հազարավոր մարդկանց առաջ խոսք է ասում, ապա էդ խոսքը արժեք ունի, իհարկե եթե այդ մեկը մենթերով շրջապատված չի ասում իր խոսքերը, որոնք բնականաբար ոչ մի գրոշի արժեք էլ չեն ունենա, զի մենթեր ժողովդրին դեմ տալը արդեն խոսք է մի ուրիշ ձևի։ Երաշխիքը դա «հորս արևը» չի ու ոչ էլ օրինագիծ խորհրդարան իջեցնելը, Երաշխիքը դա հստակ ներկայացված գործողությունների պլան է, ծրագիր, որտեղ բիզնեսմենը տեսնում ու հասկանում է, որ ինքը ապահովված է, իսկ ծրագիրն էլ հեքիաթի պես չի, նաղդ իրականացվող է ու գայթակղիչ։ Ու պատկերացրու թափով մարդկանց խաբելը հեշտ գործ չի, սնայպեր վարձելը իրենց մոտ շատ ավելի հեշտ է ստացվում։ Ինչ վերաբերում է, թե բիզնեսմեններին փողից բացի այլ բան չի հետաքրքրում, ապա լավ կլինի ասես, թե ինչ ենք սպասում ասենք սուպերմարկետների ցանց ունեցողից, կամ բենզին ներկրողից, որ տպավորություն չստեղծվի, թե իրենց ժողովդրի արյունից փող են քամում։ Գների էժանացում չենք սպասի, որովհետև իրենց բոլորի բիզնսեի մեջ Սերժը իր շայկայով մտած ա ու էնքան ա մտած, որ էդ մարդկանց արդարության սանդղակով իրենց կողմից էշ գներ դնելը լավ էլ արդարացված է։ Որովհետև իրենք գործ են անում, իսկ իշխանությունը ուղղակի փողերը հավաքում է, արդարացի չի լինի, եթե փող հավաքողը իրենցից ավելի մեծ եկամուտներ ստանա, սրանից էլ էշ գներ դնելու դրդապատճառները։ Բայց դե շարժ էլ է նկատվում, արդեն բնական մրցակցություն է ընթանում օլիգարխների միջև, բիզնեսի ու սպառողի շահերի նկատմամբ առողջ մոտեցման նշաններ էլ են երևում նենց թեթևակի ակցիաների ու զեղջերի տեսքով։ Մեֆ հարմարացրու արի Հայաստան, տես որ Կամերունից ու Մոզամբիկից ահագին տարբերվում ենք;)
Ինչի՞… Սուեզի ծոցի ու ջրանցքի գլխին կանգնելը, պաղեստինցիներին էլի մի կյանք Եգիպտոսից հեռացնելը ապուշություն ա՞, թե ՞ քեզ թվում ա հրեաները կարող ա մի բան չգտնեին Սինայի հետ անելու… դե որ տենց ա Եգիպտոսն էլ ինչ ոտուձեռ էր ընկել… թե՞ արաբ են ապուշ են չեն հասկանում… Գազայի հրեական բնակատեղիները դուրս բերեցին Գազայից, միակողմանի… նրանք ծրագիր ունեին Գազան հրեաներով վերաբնակցնելու և Շարոնն էլ հեղինակն էր, բայց վերջում Շարոնը հանեց բնակատեղիները… երկկողմ կլիներ եթե պայմանավորվեին որ Համմազը դրա դիմաց Իսրայելի հարավային շրջանները չռմբակոծեր… բայց ըստ երևույթին նրանք հաշվարկել էին որ բնակավայրերը պահելն ու ռմբակոծվելն ավելի վատ է քան միայն ռմբակոծվելը և այդ բնակատեղիները նրանց ավելի խոցելի են դարձնում… ենթադրում եմ… Իսրայելում, գազայում ու արևմտյան ափում կա 5 մլն պաղեստինցի և 6 մլն հրեա, սա ծայրամասային աբորիգեններին հող տալ չի… այնպես որ իրենք հստակ խնդիր են լուծում, իսկ եթե հենց ընենց հող տալու վարյանտ ես ուզում ապա դա Խրուշչովն արեց Ղրիմը նվիրելով Ուկրաինային…
Չինաստանը 1000 հոգու սպանությունից հասկացավ որ փոփոխություններն անհրաժեշտ են ու գնաց տնտեսական փոփոխությունների, բայց աշխարհին կզցնելը մի քիչ չափազանցված է … Ռուսաստանը դեմոկրատական երկիր չի Բիձա ջան, նա էսօր դեմոկրատիայից ավելի հեռու է քան սովետի ժամանակ ու նրա էս վիճակը դեմոկրատիայի արդյունք չի, ավելի շուտ դրա իսպառ բացակայությունն է… Հայաստանը ռուսաստանի մանրակերտն է էդ տեսակետից… երբ Ռուսաստանը կդառնա դեմոկրատական էն ժամանակ էլ կասեմ իմ սանդղակով որն ա լավը…
Գարբաչովի հիմարության ու խելոքությունն այստեղ կապ չունի ինչպես և դեմոկրատիան… սովետի հիմքերը քանդվում էին այն ժամանակ երբ երկիրը թվանկարչությամբ էր զբաղվում… երբ էկոնոմիկան զուտ ռազմարդյունաբերության տեսքով էր ու ոչ մրցնունակ… ամբողջ արդյունաբերությունը ծառայում էր բացարձակապես սպառազինության մրցավազքին… կարծում ես դա կարող էր անվերջ շարունակվե՞լ… կարող ա՞ սովետը փայլուն երկիր էր Գորբաչեվն էլ դեմոկրատական դառնա ու երկիրը 2 տարվա մեռ փուլ եկավ… ի հարկե ոչ… փլուզման պատճառներն ավելի խորն են քան կարծում ենք…
Սուեցի ջրանցքի գլխին կանգնելու ու Սինայը որպես տարածք պահելու համար Իսրայելը առնվազն մի 10 անգամ ավելի շատ բնակչություն պետք է ունենար. Մի քանի օրվա ռազմական հաջողության արդյունքում ձեռք բերվածն ու հետագայում այն որպես պետական տարածք պահելը լրիվ տարբեր բաներ են-տիրապետելու, մարսելու խնդիր կար: ԵՎ Սինայը հետ տալը կոմպրոմիս կոչելը տեղին չէ:
Հիմա էլ Իսրայելի քաղաքականության մեջ հիմնախնդիր է հակառակորդ կողմերի մարդկային ռեսուրսների հարաբերակցության հարցը: Մի կողմից 5-6 միլոնանոց հրեական իսրայելն է, մյուս կողմից 5- միլիոն պաղեստինցիք ու 320 միլոնանոց արաբական աշխարհը: Իսրայելն ուզենա, մի 5 Սինայ էլ կարող է գրավել, բայց ինչ անի դրա հետ՞:
Իսրայել- արաբական կոնֆլիկտը շատ բաղադրիչներ ունի, և Իսրայելի համար տարածքը երկրորդական է: Ես դեռ որ լուրջ կոմպրոմիսներ Իսրայելի կողմից չեմ տեսել: Աշխարհում իրենց այլևայլ հրեական դիրքերը պահելու նպատակով կատարվող մի քանի տուն քանդելու շոուն դա կոմպրոմիս չի: Հակառակը, կա սառը հաշվարկ և մեծ կամք իրենց ուզածը թելադրելու: Լիբանանը սարքել են արաբներին կզցնելու մշտական բեմ: Գազան-կոնցլագեր:
Առհասարակ դուրս գալիս է իրենց նագլիությունն էլ, սառնությունն էլ, տղամարդկությունն էլ:
Չինաստանի ու Սովետի համեմատություննեով ես հենց ուզեցել էի ցույց տալ, որ այդ երկրների տարբեր ճակատագրերը իրենց ղեկավարության խելքից էր, կարգը կապ չուներ: Քո հակափաստարկը չեմ հասկանում:
Ես չեմ հնարել- A Toynbee-ն է ասել, - կայսրությունները մահանում են ինքնասպանության միջոցով:
Հիմա էլ օրինակ ԱՄՆ-ն լուրջ պրոբլեմներ ունի իր թե տնտեսական, թե նորքին ու արտաքին բազմաթիվ հարցերում, բայց որևէ մեկի մտքով չի անցնում երկիրը քանդել, մտածում են ոնց հաղթահարեն պրոբլեմները: Հենց հիմա բժշկական ապահովագրություն չունեցողները վզները ծռած տանը նստած են, իսկ ունեցողներն ու հարուստները դուրս են եկել միտինգների ու ասում են, թե ուրիշները չպետք է ունենան, մենակ իրենք պետք է ապրելու իրավունք ունենան: Երևի հենց սա է առողջ, դեմոկրատական հասարակությունը: Մեր մոտ նույնը չի- դոդլֆիկն են որոշում ով ապրի, ով ոչ:
Քեզ թվում է, որ եթե Սումգայիթից հետո գորբաչը խելք ու խիզախություն ունենար մի 1000 մարդասպան սատկացներ, պատմությունը էս հունով կլիներ գնացած՞:
Առհասարակ մենք որպես ազգ սովորել ենք մեր կրած տանջանքները առհամարելու ու հանուն հիպնոտիկ ապագայի ամեն մի ստորացում մարսելու: 93 թվի ծանր ձմռանից հետո կաուչուկի շենքի թոշակառուների մեծ մասը գարնանը դուրս չեկավ փողոց-մեռել էին սովից ու ցրտից: Ոչ մեկս այդ մասին չբարձրաձայնեցինք:
Մինչև հիմա մեծ-մեծ փրթում ենք- ղարաբաղ, հայրենասիրություն, հայություն, կոմպրոմիս: Կոմպրոմիս ասածը մեր մի քանի դեգեներատ վաղուց կերել են: Էլ կոմպրոմիս չկա: Թուրքերը դա շատ էլ լավ գիտեն ու սպասում են դրությունը ինքն-իրեն զուլալվի: :angry
Մեր ազգային թուլությունները, սովետական հիմարությունները կամ Իսրայելի արածները տարբեր կինոներից են: Միջազգային տերմինոլոգիան մեր հետ կապ չունի: Մենք հուրիշ ենք: Մենք իրարով սնվող տեսակ ենք: :ok
Մենք հուրիշ ենք: Մենք իրարով սնվող տեսակ ենք: :ok
Էս ազգի թազա բնորոշում էր. համբալ-կանիբալ:
ՄՈՒՐՃԻ ԵՎ ՍԱԼԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Պետք է արձանագրել, որ չարդարացվող բարդույթ է, թե իբր թուրքերը հմուտ դիվանագիտություն են ունեցել կամ ունեն: Եթե հայերիցս հմուտ են եղել, դա դեռ չի նշանակում, որ հմուտ են եղել բացարձակ առումով: Հմուտները հսկայական Օսմանյան կայսրությունից 1918-ին չէին թողնի այսօրվանից էլ փոքրիկ մի երկիր: Հայերիս աչքին հմտություն թվացողը կայսրության բուն էությունից բխածն է: Նախանձ կարող է շարժել թերեւս միայն Քեմալի ճկունությունը, որն անմնացորդ գործեց իր ժամանակի միջազգային դասավորության մեջ:
Հայ-թուրքական սահմանը դեռ չբացված` Թուրքիայի արտգործնախարարն ասում է, թե ղարաբաղյան պատերազմի վերսկսման պարագայում նորից կփակվի հայ-թուրքական սահմանը, որի բացման համար այնքան ջանքեր են ներդրել ԱՄՆ-ն, Ռուսաստանը, Եվրոպան` թեկուզ երբեմն տրամագծորեն հակադիր պրոյեկտներ կյանքի կոչելու նպատակով: Պարզապես այս անգամ նվաճված ՙբնագիծն՚ այլեւս անձեռնմխելի կդառնա: Արձանագրությունները միայն սահմանի բացման մասին չեն. դրանք նաեւ դիվանագիտական հարաբերություններ են, պատմաբանների հանձնաժողով են, ռուս-թուրքական պայմանագրերի վերահաստատում են: Եթե պատերազմական գործողություններ վերսկսվեն, դա ամենեւին չի նշանակում, որ Թուրքիան ամբողջությամբ կհրաժարվի ենթադրաբար վավերացված Արձանագրություններից, կամ Հայաստանը կկարողանա հրաժարվել: Թուրքերի կողմից նվաճված ՙբնագիծն՚ այն է, որ թեեւ այս անգամ սահմանը կրկին փակ կլինի, սակայն վավերացվածով ամրակայված կլինեն նախ` Թուրքիայի արեւելյան սահմանները, որ Արեւմուտքի համար բաց հարց է Լոզանի դաշնագրից ի վեր, ապա` կշարունակվի բացառապես 1918-1921թթ. ռուս-թուրքական պայմանագրերով հաստատված կովկասյան վերահսկողական փաթեթը, մինչդեռ Սառը պատերազմում Չարիքի կայսրության պարտությունից հետո նախկին աշխարհակարգը, բարեբախտաբար, խախտվում է ողջ մոլորակում: Հայաստանը կդառնա հետադիմության ջահակիրը ոչ միայն հարավկովկասյան տարածաշրջանում:
Պատահական չէ, որ Ռուսաստանից երբեմն այստեղ հայտնվող նշանավոր հայազգիներից մեկը շատ դիպուկ նկատեց, թե նման Արձանագրությունների որակը ենթադրել է տալիս, որ դրանք Վաշինգտոնում կազմված լինել չէին կարող: Եվ մի՞թե Վաշինգտոնի շահերից կարող էին բխել Հարավային Կովկասում բացառապես միմյանց շահերը ճանաչող ռուս-թուրքական 1918-1921 թթ. պայմանագրերը, ինչի մասին նույն թուրք արտգործնախարարը երկրորդում է, որ Կովկասը ՙթուրքերի եւ ռուսների համատեղ տարածքն է՚: Պատահական չէ նաեւ, որ Արեւմուտքի կողմից կոպտորեն նեղը գցվող Թուրքիան կրկին դիվանագիտական դեսանտ է իջեցնում Ռուսաստանում, ինչպես դա եղել էր Քեմալի ժամանակներում, ինչի հետեւանքով հայկական ապաշնորհությունը ստիպված եղավ Թուրքիային զիջել Կարսի մարզն ու Սուրմալուի գավառը, Ադրբեջանին` Նախիջեւանը: Թե այս անգամ ինչպիսին կարող է լինել գինը` մտածելն իսկ սոսկալի է: Առավել եւս պատահական չէ, որ Կիպրոսի, քրդական, Հայոց ցեղասպանության, հետսառըպատերազմյան տրամաբանությամբ պայմանավորված` դերակատարության նվազման եւ բազում այլ հիմնախնդիրներ ունեցող Թուրքիան իր արտգործնախարարի բերանով հայտարարում է, թե իր գերակա շահերը Ղարաբաղում են: Թուրքիայի համար շատ բարձր հարկ է սահմանված: Հայկական ավանդական դիվանագիտական պատկերացումներով` կատարվողը կարող է ունենալ երկու գաղափարական պատասխան. նախ` դա մեր գործը չէ, մոլորակի հզորներինն է, ուրեմն պետք չէ խառնվել` ոտնատակ չգնալու համար, եւ երկրորդ` մեր դաշնակիցը Ռուսաստանն է, որի վերջին հենակետը Հայաստանն է, ուրեմն` ռուսները կփրկեն մեզ, եթե ավանդական նախաձեռնողականությունն ունենանք: Այս երկու գաղափարներն էլ ողբերգական հետեւանքներ են ունեցել` սկսած 19-րդ դարավերջից մինչեւ 2008-ին Պուտինին հայտնված շնորհակալությունը: Մինչդեռ այսօր, որքան էլ վիճակը թվում է նույն օրհասականն է` մուրճի եւ սալի արանքում, իրականում ընձեռված է հերթական հնարավորությունը` գրագետ գործելու եւ լիակատար հաղթությամբ դուրս գալու: Վերջինի հավանականությունը, սակայն, խիստ ցածր է` հայկական գրագետ եւ ոչ ավանդական քաղաքական վերնախավի բացակայության պատճառով: Դժբախտաբար, վերջին հույսը դարձյալ Հիմնադիր-նախագահն է, ով արդեն մեկ անգամ ազատագրել է Արցախը, իսկ 2007-2008-ին փրկել այն հանձնելու առավել քան իրական աղետից:
ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
Պահպանողական կուսակցության նախագահ
ՄՈՒՐՃԻ ԵՎ ՍԱԼԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Պետք է արձանագրել, որ չարդարացվող բարդույթ է, թե իբր թուրքերը հմուտ դիվանագիտություն են ունեցել կամ ունեն: Եթե հայերիցս հմուտ են եղել, դա դեռ չի նշանակում, որ հմուտ են եղել բացարձակ առումով: Հմուտները հսկայական Օսմանյան կայսրությունից 1918-ին չէին թողնի այսօրվանից էլ փոքրիկ մի երկիր: Հայերիս աչքին հմտություն թվացողը կայսրության բուն էությունից բխածն է: Նախանձ կարող է շարժել թերեւս միայն Քեմալի ճկունությունը, որն անմնացորդ գործեց իր ժամանակի միջազգային դասավորության մեջ:
Դե Բրիտանական հսկայական կայսրությունից էլ բան չի մնացել, ուրեմն անգլիացիներն էլ հմուտ չեն, նուն տրամաբանությամբ մուտ չեն նաև ֆարնսիացիները, իսպանացիները, հոլանդացիները, ու հմուտներ ընդհանրապես չկան: Ուրիշ բան, թե էտ ոչ հմուտների շարքում որքան ոչ հմուտ ենք մենք: Շատ սուբյեկտիվ են Միքայելի գնահատականները, դրա համար էլ հանգեցրել են նույնքան սուբյեկտիվ եզրահանգման.
Վերջինի հավանականությունը, սակայն, խիստ ցածր է` հայկական գրագետ եւ ոչ ավանդական քաղաքական վերնախավի բացակայության պատճառով:Դժբախտաբար, վերջին հույսը դարձյալ Հիմնադիր-նախագահն է, ով արդեն մեկ անգամ ազատագրել է Արցախը, իսկ 2007-2008-ին փրկել այն հանձնելու առավել քան իրական աղետից:
Նախ ինչի՞ դժբախտաբար: Կարող ա բարեբախտաբար: Ու թե ոնց ա հիմնադիր նախագահը ավելի հմուտ լինելու քան ո ոչ հմուտ թուրքերը, ու արդեն համարյա կատաստրոֆայի հասցրած վիճակը հանկարծ հետ բերելու, էնքան էլ պարզ չի - ելույթները մատենադարանի հրապարակից տեղափոխվելու են ՄԱԿ-ի բարձր ամբիոն ու բոլորը խոնարհ լսելու՞ են, Պուտինին տված շնորհակալությունը հե՞տ ա վերցնելու, մի քանի ամսում գրագետ քաղաքական վերնախավ ա ստեղծելու՞ ... Կարճ ասած լիքը հարցեր, որոնց հոդվածը ոչ մի կերպ չի պատասխանում: Ընդհանուր դրական պոկլամացիաներ են, որոնց հետ կարելի ա վերապահումներով համաձայնվել - մի վախեք թուրքերից, մի մտեք ռուսի հետևը շատ խորը, վստահեք հիմնադիր նախագահին:
ՄՈՒՐՃԻ ԵՎ ՍԱԼԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
…Թե այս անգամ ինչպիսին կարող է լինել գինը` մտածելն իսկ սոսկալի է: Առավել եւս պատահական չէ, որ Կիպրոսի, քրդական, Հայոց ցեղասպանության, հետսառըպատերազմյան տրամաբանությամբ պայմանավորված` դերակատարության նվազման եւ բազում այլ հիմնախնդիրներ ունեցող Թուրքիան իր արտգործնախարարի բերանով հայտարարում է, թե իր գերակա շահերը Ղարաբաղում են:…
… Մինչդեռ այսօր, որքան էլ վիճակը թվում է նույն օրհասականն է` մուրճի եւ սալի արանքում, իրականում ընձեռված է հերթական հնարավորությունը` գրագետ գործելու եւ լիակատար հաղթությամբ դուրս գալու: …
Դժբախտաբար, վերջին հույսը դարձյալ Հիմնադիր-նախագահն է, ով արդեն մեկ անգամ ազատագրել է Արցախը, իսկ 2007-2008-ին փրկել այն հանձնելու առավել քան իրական աղետից:
…
Սկսվե՜ց…
Լևոն դու կյանք ես հարակե՜զ,
դու պատմությու՜ն ես մարդկային,
Որ շառաչու՜մ է հորդ գետի պես
Դեպի օվկիանն ապագայի...:sulel
Մի հատ կոնկրետ բան չկա, մեկը գոռում է թե ահավոր է վիճակը, ու մեր միակ փրկությունը դժբախտաբար Լևոնն է… :fool
Գլխավոր պահպանողականի վերլուծականները սովորաբար հազիվ 3- ի են ձգում, ԻՄՀԿ, դրա համար ոչ կարդում եմ ոչ էլ ուշադրություն դարձնում:
Դե Բրիտանական հսկայական կայսրությունից էլ բան չի մնացել, ուրեմն անգլիացիներն էլ հմուտ չեն, նուն տրամաբանությամբ մուտ չեն նաև ֆարնսիացիները, իսպանացիները, հոլանդացիները, ու հմուտներ ընդհանրապես չկան: Ուրիշ բան, թե էտ ոչ հմուտների շարքում որքան ոչ հմուտ ենք մենք: Շատ սուբյեկտիվ են Միքայելի գնահատականները, դրա համար էլ հանգեցրել են նույնքան սուբյեկտիվ եզրահանգման.
Նախ ինչի՞ դժբախտաբար: Կարող ա բարեբախտաբար: Ու թե ոնց ա հիմնադիր նախագահը ավելի հմուտ լինելու քան ո ոչ հմուտ թուրքերը, ու արդեն համարյա կատաստրոֆայի հասցրած վիճակը հանկարծ հետ բերելու, էնքան էլ պարզ չի - ելույթները մատենադարանի հրապարակից տեղափոխվելու են ՄԱԿ-ի բարձր ամբիոն ու բոլորը խոնարհ լսելու՞ են, Պուտինին տված շնորհակալությունը հե՞տ ա վերցնելու, մի քանի ամսում գրագետ քաղաքական վերնախավ ա ստեղծելու՞ ... Կարճ ասած լիքը հարցեր, որոնց հոդվածը ոչ մի կերպ չի պատասխանում: Ընդհանուր դրական պոկլամացիաներ են, որոնց հետ կարելի ա վերապահումներով համաձայնվել - մի վախեք թուրքերից, մի մտեք ռուսի հետևը շատ խորը, վստահեք հիմնադիր նախագահին:
Ըստ էության ոչ մի առարկություն չեմ տեսնում գրածիդ մեջ, բացի չհիմնավորված գնահատականից, ընդհանարապես կովը ծնում ա ոճով :
Բայց արժի էլի գոնե մեկ մեկ, ձևի համար հոդվածը կարդալ հետո քաքել ու սրբել... Ընդգծածդ մասի նախորդ նախադասության մեջ հայերեն տառերով մարդը գրել ա "հմուտ բացարձակ առումով" :
Ինչի դժբախատաբար? Բա դժբախտություն չի որ մի ամբողջ`շատ վերապահումներով ազգի մեջ մի հոգի ա մնացել մեր հույսը...
Իսկ եզրակացությունը տրամագծորեն այլ է: Ոչ թե մի մտեք ռուսի հետևը, այլ դուրս եկեք այնտեղից...
Գլխավոր պահպանողականի վերլուծականները սովորաբար հազիվ 3- ի են ձգում, ԻՄՀԿ, դրա համար ոչ կարդում եմ ոչ էլ ուշադրություն դարձնում:
Քանի բալանի համակարգում`3? Ինքը ուղղակի բարդա գրում շատ`ենթատեքստերով: Գծային չեն իրա հոդվածնները:
Սկսվե՜ց…
Լևոն դու կյանք ես հարակե՜զ,
դու պատմությու՜ն ես մարդկային,
Որ շառաչու՜մ է հորդ գետի պես
Դեպի օվկիանն ապագայի...:sulel
Մի հատ կոնկրետ բան չկա, մեկը գոռում է թե ահավոր է վիճակը, ու մեր միակ փրկությունը դժբախտաբար Լևոնն է… :fool
Որ մասին ա քեզ համար անկոնկրետ Վիշապ ջան ասա կարող ա պատահաբար իմ համար կոնկրետ լինի կիսվեմ քո հետ...
Որ մասին ա քեզ համար անկոնկրետ Վիշապ ջան ասա կարող ա պատահաբար իմ համար կոնկրետ լինի կիսվեմ քո հետ...
Կոնկրետ.
1. Ի՞նչ աղետի մասին է խոսքը՝ Ղարաբաղյան պատերա՞զմ, Թուրքիան հարձակվելու է Հայաստանի վրա՞, սաղով Հայաստանին ագրեսոր են ճանաչելու ու ռմբակոծելու ե՞ն, Սերժը ծախելու է Ղարաբաղը ու դժգոհողներին տանկերով ճնշելու է՞, թե ինչ…
2. Ի՞նչ է անելու Լևոնը, աղետը կանխելու համար։
3. Ի՞նչ պիտի անենք մենք, ՀՀ քաղաքացիներս։
Չի նշել պարոն Հայրապետեանը։
Քանի բալանի համակարգում`3? Ինքը ուղղակի բարդա գրում շատ`ենթատեքստերով: Գծային չեն իրա հոդվածնները:
5 բալանի համակարգում :)
Հոդվածն, ըստ իս, թույլ ա:
Բայց դրան հնչած արձագանքենրը ապշեցնում են (տեսնես ե՞րբ եմ սովորելու չզարմանալ, ախր միշտ նույնն ա):
Հոդվածը ընդամենը հռետորական խոսք ա, Վիշապ ջան, դու որտե՞ղ ես կարդացել, որ այնտեղ պիտի ծրագրային դրույթներ լինեն:
Տրիբուն ձյա, բառախաղեր անել ինչի՞դ ա պետք... ի դեպ հատկապես Միքայել Հայրապետյանի դեպքում դրանք անտեղի են, որտև ինքը բառերը շատ տեղին ու գրագետ ա օգտագործում:
Հոդվածն, ըստ իս, թույլ ա:
Բայց դրան հնչած արձագանքենրը ապշեցնում են (տեսնես ե՞րբ եմ սովորելու չզարմանալ, ախր միշտ նույնն ա):
Հոդվածը ընդամենը հռետորական խոսք ա, Վիշապ ջան, դու որտե՞ղ ես կարդացել, որ այնտեղ պիտի ծրագրային դրույթներ լինեն:
Տրիբուն ձյա, բառախաղեր անել ինչի՞դ ա պետք... ի դեպ հատկապես Միքայել Հայրապետյանի դեպքում դրանք անտեղի են, որտև ինքը բառերը շատ տեղին ու գրագետ ա օգտագործում:
Չուկ ջան, Հայաստանի ողջ դժբախտությունն այն է, որ բոլորը հռետորներ են (տես՝ ես էլ եմ հռետորություն անում) իսկ կոնկրետ բան ասողներ չկան։ Բա ո՞նց անենք։ Ի՞նչով է Միքաել Հայրապետեանի հռետորությունը ավելի արժեքավոր, քան շարքային, կիսագրագետ գեղացի մարդու դժգոհությունը, նրանով, որ առաջինը գրագետ խոսք է ու մամուլում հրապարակվե՞լ է։ Եթե աղետ է սպասվում ասենք թե պատերազմի տեսքով, ու էդքան վստահ է ասենք սույն հռետորը, թող հելնի ու կոչ անի պատրաստվել պատերազմի ու տրամադրվել ինքնապաշտպանության, ոչ թե ասի, թե Լևոնն է բոլորիս ամենափրկիչը։ Օրինակի համար։ Լռությունը անբովանդակ հռետորությունից լավ է, որովհետև ինֆորմացիոն դաշտում որոշակություն մտցնելու փոխարեն ճիշտ հակառակը՝ անորոշությունն ես ավելացնում։
Վիշապ ջան, նույն կոնգրեսը որոշակի քայլերի հաջորդականություն մատնանշեց (հռետորությունից բացի):
Անշուշտ կարելի ա քո նման հոռետեսորեն դա անվանել դեմագոգիա ու ջուր ծեծոցի, իսկ կարելի ա, մյուս կողմից, հասկանալ, որ որոշակի քայլեր են (անկախ նրանից, թե ինչ արդյունքի կբերեն) և վերջապես հասկանալ, որ ուղղակի անհնար ա հստակ քայլերի հաջորդականություն սահմանել, որ միանշանակ բերելու ա հաղթանակի: Էլի ենք գալու հաղթանակի, խոսքը հստակ քայլերի հաջորդականության մասին ա:
Կոնկրետ.
1. Ի՞նչ աղետի մասին է խոսքը՝ Ղարաբաղյան պատերա՞զմ, Թուրքիան հարձակվելու է Հայաստանի վրա՞, սաղով Հայաստանին ագրեսոր են ճանաչելու ու ռմբակոծելու ե՞ն, Սերժը ծախելու է Ղարաբաղը ու դժգոհողներին տանկերով ճնշելու է՞, թե ինչ…
2. Ի՞նչ է անելու Լևոնը, աղետը կանխելու համար։
3. Ի՞նչ պիտի անենք մենք, ՀՀ քաղաքացիներս։
Չի նշել պարոն Հայրապետեանը։
1. Քո նշածները ևս աղետ են: Բայց խոսքը գնում է վերջնական գաղութացման, որը կորղ է բերել նաև պետականության մասին կորստի աղետի մասին:
2. Լևոնը օգտագրոծելով իր լեգիտիմության աստիճանը, դրան համապատասխան փորձում է նվազեցնել այս լարված բանակցային գործընթացում մեր վնասններն ու կորսուտները: Ինչ ա ինքը բացահայտ և անկեղծ ասեց վերջին ելությում:
3. Ինչ անենք մենք? Առաջինը այն գլոբալ քաղաքական պրոցեսի վերլուծությունը պետք է հասկանալ կոնկերտ այս հոդվածի շրջանականերում: Իսկ ընդհանրապես ինչ անելու մասին չեմ ուզում խոսել...
Կարդում եմ ընենց տպավորություն ա, որ քաղաքական վերլուծաբաններ են հավաքվել ու գնահատականներ են տալիս: Կարելի ա Հայրապետյաինի ասել օրագիրը բերի....:)
Չուկ ջան, Հայաստանի ողջ դժբախտությունն այն է, որ բոլորը հռետորներ են (տես՝ ես էլ եմ հռետորություն անում) իսկ կոնկրետ բան ասողներ չկան։ Բա ո՞նց անենք։ Ի՞նչով է Միքաել Հայրապետեանի հռետորությունը ավելի արժեքավոր, քան շարքային, կիսագրագետ գեղացի մարդու դժգոհությունը, նրանով, որ առաջինը գրագետ խոսք է ու մամուլում հրապարակվե՞լ է։ Եթե աղետ է սպասվում ասենք թե պատերազմի տեսքով, ու էդքան վստահ է ասենք սույն հռետորը, թող հելնի ու կոչ անի պատրաստվել պատերազմի ու տրամադրվել ինքնապաշտպանության, ոչ թե ասի, թե Լևոնն է բոլորիս ամենափրկիչը։ Օրինակի համար։ Լռությունը անբովանդակ հռետորությունից լավ է, որովհետև ինֆորմացիոն դաշտում որոշակություն մտցնելու փոխարեն ճիշտ հակառակը՝ անորոշությունն ես ավելացնում։
Վիշապ բարդ չի նկատրելը որ միշտ էլ այդ պատրաստ վիճակում ենք: Խոսքը "պետության" մասին է...
Բայց հիմա կոնկրետ բանակցային պրոցես է գնում և ելքը հիմա պարզ չի այդքան հստակ ինչ որ կոչեր անելու համար: