Դիտել ողջ տարբերակը : Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս
ես Հայկական Ժամակով եմ կարդացել , այսօրվա համարում
Ինտերնետում այդ համարը դեռ չկա: Ինչ է գրել որ՞:
-Լեվոնի հրավիրած- բերած վարչապետ Արմեն Սարգսյանին Վազգենը իր կաբինետում ծեծեց, փասա-փուսեն տվեց ձեռը ու հայաստանից դուրս վռնդեց: Դա Լեվոնի վախկոտության ու փոքրոգության ապացույց չէր՞:
-Հենց իր ջոկած վիցե-պրեզիդենտացու հարությունյան գագիկին հեռացրեց պաշտոնից խախտելով սահմանադրությունը ու սարքեց սահմանադրականի շեֆ, որը 19 տարի շարունակ գիտես թե ոնց բռնմաբարեց սահմանադրություն ասածը: Դա ոնց կբնությագրես-ոչ ինտրիգային՞:
Իր ընկեր- լուսավորության նախարար Արեշյանը պաշտոնին եղած ժամանակ փախավ ամերիկա ու հետ չեկավ: բառադիություն չի՞:
-"Հայլուր" փակելը -այսինքն առաջինը լրատվության հերն անիծելը -մեծ կալիբրի գործ է՞:
գևորգյան սամվելին- անգրագետ- մարդասպանության պատվիրատուին, ջերմուկով հայաստան պահողին -հեռուսատատեսության պետ նշանակելը -պետական այրի մտածողություն էր՞:
պետրոսյան շահենին, - պոռնիկներով շրջապատված այդ ապուշին ավիացիան վստահելով ու դրանով շրջափակված երկրի հերն անիծելը -հեռատեսություն էր՞:
-Հոգեկան հիվանդի պատանդ դարձած, նրա հետ շամպանսկի շրխկացնելը անկման գագաթնակետ ու վախկոտություն չէր:
88 թվին մարիանետկա դեմիրճյանին խաղացնող, "թագադիր իշխան" -"ազգային հերոս" վազգենի արածների վրա աչք փակելը ու մինչև հիմա էլ նրան մեծարելը ուղղամտություն, դիպլոմատիա ու հեռատոսություն է չէ՞ :
Ստիպված եմ կրկնվելու-"սխալները" հաշվելի չեն:
Բիձ, ես ներկայից եմ խոսում, իսկ դու գնում ես անցյալ: Անցյալի վերաբերյալ գումարային կարծիքս վատ է, եթե համեմատում եմ իմ պատկերացրած իդալականի հետ՝ խայտառակ վատ է: Գումարային կարծիքս դրական-բավարար է, եթե համեմատում եմ նրա հետ, ինչ ունենք այժմ: Անցյալում շուրջ բոլորը խելագարներ ու արկածախնդիրներ էին, ում հետ էլ Լևոնը շամպանսկի շրխկացներ, նույնն էր լինելու: Էն ժամանակվա խելագարների մեջ պետականամետ մարդիկ կային, որոնք հասկանում էին թե ինչ բան են ընդհանուր շահերը: Էդ խելագարներից մեկը օրինակ Վանոն էր, մյուսը՝ Վազգենն էր… Հիմա կան պրագմատիկ տականքներ, որոնք իրենց նեղ անձնական շահերից տաս քառակուսի մետր այն կողմ թքած ունեն: Իմ կարծիքով խելագար ապուշների ՕԳԳ-ն հաստատ ավելի բարձր է երկրի համար: Օրինակ պրագմատիկ ու ոչ խելագար ՌՔ-ն իրացրեց երկրի ողջ ռեսուրսները, գռդոն արեց ու հիմա ինքնագոհ ցնցվում է ծիծաղի նոպաներից: Սերժին փշրանքներ են մնացել:
Ինտերնետում այդ համարը դեռ չկա: Ինչ է գրել որ՞:
Առանձնապես ոչ մի բան:
Մկան ախպեր Ջոնիկին ա իրա արևին տռաս հանում, բայց ահագին ահնաջող:
Բիձ, ես ներկայից եմ խոսում, իսկ դու գնում ես անցյալ: Անցյալի վերաբերյալ գումարային կարծիքս վատ է, եթե համեմատում եմ իմ պատկերացրած իդալականի հետ՝ խայտառակ վատ է: Գումարային կարծիքս դրական-բավարար է, եթե համեմատում եմ նրա հետ, ինչ ունենք այժմ: Անցյալում շուրջ բոլորը խելագարներ ու արկածախնդիրներ էին, ում հետ էլ Լևոնը շամպանսկի շրխկացներ, նույնն էր լինելու: Էն ժամանակվա խելագարների մեջ պետականամետ մարդիկ կային, որոնք հասկանում էին թե ինչ բան են ընդհանուր շահերը: Էդ խելագարներից մեկը օրինակ Վանոն էր, մյուսը՝ Վազգենն էր… Հիմա կան պրագմատիկ տականքներ, որոնք իրենց նեղ անձնական շահերից տաս քառակուսի մետր այն կողմ թքած ունեն: Իմ կարծիքով խելագար ապուշների ՕԳԳ-ն հաստատ ավելի բարձր է երկրի համար: Օրինակ պրագմատիկ ու ոչ խելագար ՌՔ-ն իրացրեց երկրի ողջ ռեսուրսները, գռդոն արեց ու հիմա ինքնագոհ ցնցվում է ծիծաղի նոպաներից: Սերժին փշրանքներ են մնացել:
Ճիշտ ես, մենք տարբեր ռակուրսներով ենք նայում հարցին: Քեզ թվում է ես անցյալում եմ, դու ներկայում: Իսկ ինձ էլ թվում է, որ մեր պլանկեքն են տարբեր բարձրության վրա դրած:
Դու եղած նույնիսկ կիսաորթնածը համարում ես ռեսուրս: Իսկ ես էլ մտածում եմ, որ հենց նոր շանս եղավ, մեջի որթը նորից է գլուխ բարձրացնելու և խժռելու:
Դրա համար էլ խոսում եմ նոր մարդկանց, նոր մտածելակերպի, նոր մոտեցումների, նոր աշխարհայացքի ձևավորման անհրաժեշտության մասին: Հնարավոր չի նորի մասին խոսել, առավել ևս ստեղծել- հինը չբացահայտելով ու չհասկանալով:
Նիկոլի կայքում մի հատ վիշապ կա, հարցեր է տալիս, որոնց էությունը -"ոնցն է": Չգիտեմ դու ես, թե ուրիշ վիշապ է, բայց իսկապես համար մեկ խնդիրը - "ոնցն" է, ու ոնցի- առաջին կետն էլ "ումով"-ն է:
Այդ մարդը դեռ չի երևում /բացի Նիկոլից/ : Եվ նորը չի էլ երևա, քանի այլ մեկն է զբաղեցնում ընդիմադիր լիդերի տեղը: Իշխանության համար պայքարում այդ հարցը լուծվում է պարբերաբար ընտրությունների մեխանիզմի միջոցով: Ընդիմության ներսում, դեմոկրատական երկրներում կա primaries կոչվածը, որը ի հայտ է բերում ընդիմության թեկնածուին: Մեզանում այդ մեխանիզմը փոխարինված է խոսելով, միտինգով, էլ չգիտեմ ինչով: Բայց իրականում լիդերը պետք է որոշվի մի քանի թեկնածուների բախման միջոցով, երբ ամեն մեկը կգնահատվի ըստ դիմացինին հաղթելու ունակությունների:
Սա սկզբունքային նրբություն է- հենց "ոնց" հարցի սկիզբն է:
Կարող ենք իրար հազար ձևի բզկտել- քննադատել, բայց իրականությունը մեկն է ու բավական պարզ: -Նոր լիդեր է պետք- եղած դզած-փչած-կոմպրոմիսայինը արդեն իրավիճակին ադեկվատ չէ:
Հասարակությունը պետք է հանգիստ նայի հնի գնալուն և իր մեջ ուժ գտնի մերժելով հնին, սատարի, վեր բարձրացնի նորին:
Չի կարելի դրա դեմն առնել ու լռված մնալ:
Բիձա ջան, կներես որ ամբողջապես չեմ պատասխանում գրառմանդ: Առանձնացնում իմ կարծիքով հիմնական պահերը, ու դրանց եմ անդրադառնում: Հուսով եմ առանձնացրածս մասերը, կոնտեքստից կտրված, դրանց իմաստը չեն փոխում:
Չնայած այս ամենին, մենք մեր կլուբումը փորձում ենք «տեսականորեն, արդարացի գնահատական» տալ Լեվոնին ու վերլուծել պարտությունը:
Լևոնին չենք արադարցնում, ու վերլուծում ենք ոչ թե Լևոնի, այլ մեր պարտությունը: Ես պարտությունը դիտարկում եմ որպես մեր բոլորի պարտություն: Եթե առաջնորդ ենք ընտրել Լևոնի ու պարտվել ենք, ուրեմն Լևոնի ընտրության հարցում ենք սխալվել: Ու էլի հետ ենք գնում ու կանգնում ենք նույն հարցի առաջ, իսկ ում ընտրեինք Լևոնի փոխարեն: "Մարդատյացը" մի ելույթով իր շուրջ հավաքեց իր կողմից ատվածների մի հսկա բազմություն: Աբսուրդ/հակասություն չես տեսնում դրա մեջ ? Կամ Լևոնը ինչ-որ Հայլուրի կողմից գովերգված գերունակություններ ունի մարդկանց ուղեղները քայքայելու, կամ մենք էն գլխից քայքայված ուղեղներ ունեն: Առաջին տարբերակը չենք քննարկում: Երկրորդի դեպքում, եթե մենք բոլորս քայքայված ուղեղներ ունենք, ապա չլիներ Լևոնը, լիներ Պողոս առաքյալը, մենք էլի պարտվելու էինք:
Պարտված լիդերին մեծարելը դա անառողջ վերաբերմունք է, որը բերում է փակուղի, քանի որ լիդերի տեղը գրավված է մնում կեղծ լիդերով ու նորը չի ծնվում:
Սկզբունքի հետ համաձայն եմ: Եթե համարում ենք որ տանուլ ենք տվել ողջ պատերազմը: Իսկ եթե գործընթացենրը դիտարկենք երկարաժամկետ կտրվածքում, ապա այս լիդերով տանուլ ենք տվել ընդամենը ճակատամարտը, նահանջել ենք, բայց դեռ պահպանում ենք պատերազմում հաղթելու հնարավորությունները: Տեսականարոն: Ինքս էլ առանձնապես չեմ հավատում, որ ղզլբաշները ռևանշի հնարավորություն կտան, ու ավելի քան համոզված եմ, որ գնում ենք հերթական ԱԺ ընտրությունների: Եթե կան լիդերներ, որոնք կզբաղեցնեն Լևոնի տեղը, գլխիս վրա տեղ ունեն: Բայց Լևոնի վերջին երկու տարվա "մարդատյաց" գործունեության արդյունքներից մեկն էլ այն եղավ, որ պարզվեց, որ Լևոնը, իր նախկինում կերած գեր-գերագույն քաքերով նույնիսկ, հիմիկվա առաջին պլանում եղած դիշովկա, պադլիզ քաղաքական գործիչներից մի տաս գլուխ բարձր ու մաքուր է:
Այս ասելով հանդերձ, ես հույսս կապում եմ քաղաքական հրապարակ մտած երիտասարդների հետ և կարծում եմ, որ 40-ն անց մարդիկ իրավունք չունեն այնտեղ լինելու: Թող կողքից օգնեն, դամ պահեն, բայց որպես լիդեր հանդես չգան: Եթե 2008-ին Հայաստանը ախոռ էր, ապա հիմա կոնցլագեր է: Այն ազատագրելը մեծ խիզախություն և հանդգնություն է պահանջում: Որպես կանոն, տարիքավորը այդ հատկանիշերը չունի:
Իսկ չես կարծում, որ Լևոնի որոշ չափով յան տալը հիմիկվա գործընթացներից, կապված է հենց այն բանի հետ, որ տեղ է տալիս երիտասարդներին? Բայց, ցավով պիտի արձանագրեմ, որ վերջին երթին, որին մասնակցել եմ, երիտսարդների թիվը շատ ու շատ պակաս էր տարիքավորների թվից: Տաս տարում ղզլբաշները հասցրեցին նրան, որ հասարակության ամենաակտիվ զանգվածը` ուսանողություն, այսօր փաստորեն դարձել է ամենապասիվն ու ամենաթքած ունեցողը:
Այդ մարդը դեռ չի երևում /բացի Նիկոլից/ : Եվ նորը չի էլ երևա, քանի այլ մեկն է զբաղեցնում ընդիմադիր լիդերի տեղը:
Ավելի քան համոզված եմ, որ այն պահին, երբ Նիկոլը կհասունանա մինչև լիդեր լինելու մակարդակը, Լևոնը հաճույքով իր տեղը կզիջի Նիկոլին: Մեկը ես, Նիկոլի պես տղու հետևից նաղդ գնացող եմ: Ու էս պահին, Նիկոլի դատով, 10-ի ընտրություններով, սկզբունքորեն դրվում են Նիկոլ-լիդերի հիմնաքարերը: Ու Լևոնը կանգնած է դրա հետևում:
Rammer, էդ «հաշվի նստելու» փաստերին մեկ անգամ անդրադարձել եմ: Եվրոպացիքի այցելությունների փաստը ՀԱԿ-ը սարքել է դրոշակ, ու երբ պետք է, ամեն ձևի մեկնաբանություններով յանի կոզր է օգտագործում: Վիդիծե լի, իրենք ամեն անգամ գալիս են Լևոն ձաձայի տուն, ուրեմն հաշվի են նստում: Ցուցադրական այցելելը դեռևս շատ հեռու է հաշվի նստելուց, գուցե դա Սերժի դեմ կոմպրոմատներ հավաքելու համար ինֆորմացիա ստանալ է, գուցե զուտ ձևականորեն հասարակությանը հավասարակշռելու ու թմրեցնելու քայլ է, գուցե հայերիս մտքինը համակողմանի հասկանալու համար կոֆեյի սեղանի շուրջ նստած մտքերի փոխանակում է, բայց չէ՛, մենք ուզում ենք, որ հաշվի նստեն, ու քանի որ շատ ենք ուզում, դա արդեն իրականություն է…:P Լևոն Զուրաբյանն է հիմնականում ծածանում այդ դրոշակը, և իմ կարծիքով շատ իզուր:
Վիշապ ջան եթե քո գրառման ոճով պատասխանեմ պետք ա մի հատ Հասմիկ Կաապետյանի երգերից գրեի:D...Դու բացարձակ ճշմարիտ ես, Լևոնը օբյեկտ ա բացել ու անունն էլ դրել ա "Լյովիկի մոտ" մենյույում ել տաք տաք էժան կոմպրոմատններ...
Իսկ հիմա լուրջ...Դու անուղղակի Լևոնին մեղադրում ես լրտեսության մեջ ի օգուտ արտաքին աշխարհի...Ի դեպ Լևոնին մոտ այցելում են տարբեր երկրներից: Ստացվում է Լևոնը տարբեր երկրների գործակալ է քո տրամաբանությամբ և տունը նստած չերեզ պատ կոմպռոմաններ ա հավաքում ու տրամադրում այլ երկներին, ի դեպ դա անում ա բացահայտ, քանի որ ամեն այցելություն հայտատրվում է... Հա չէ: Կոմպռոմատ հավաքում է միտինգնների ժամանակ: Մատենադարանի մոտից չերեզ օպերա կպնում ա Սեռժի ուղեղին ու սաղ կոմպռոմատնները download- ա անում: Ինչ -որ շատ ծանոթ թեզի մասին ես ասում ջհուդներ, մասոններ, վիկինգններ, էլ ով մնաց? Հա մեկ էլ մասսադը...Վիշապ ջան հասկանւոմ եմ որ նեղացած ես Լևոնից, բայց իրան ազգի դավաճանության մեջ մեղադրել ա քո կողմից գուցե անարդարացի է...;)
Հիմա դրոշակի մասին...Շատ ճիշտ են արել, որ դրոշակ են սարքել, դա խաղաքարտ է բայց ոչ թե ՀԱԿ-ի համար այլ ամբողջ Հայաստանի, ինչպես նաև Սերժի համար...Մարդը էն կլասի գործիչ ա որ գալիս մտքեր են փոխանակում: Այսինքն հարցնում են իր կարծիքը: Եթե հարցնում են ուրեմն հաշվին են առնում իր կարծիքը, ուրեմն իրենց գործողություննների և ծրագրերի մեջ հաշվի են նստում իր մոտեցման հետ...Ի դեպ քո ասածն եմ վերաձևակերպում...Այդ ներկայացուցիչնների երկրներն են իրական քաղաքականության մթնոլորտ թելադրում, և եթե ասում են գնացեք Լևոնի հետ մտքեր փոխանակեք, տեսեք էտ մարդը ինչ ա ասում ուրեմն հաշվի են նստում...
Հա ի դեպ ասում են որ Կ7 արխիվնները, որտեղ կան կոմպռոմատններ նաև Սեռժի վրա, Լևոնի մոտ են...
Rammer, այդպես հիվանդագին մի ընդունիր, եվրոպացիք Լևոնի հետ հաշվի են նստում անկասկած: Ու Լևոնը եվրոպացիքին ոնց պետք ա խելք ու խրատ տալուց հետո շուռ է գալիս ու Այնթափցի Եղիազարի մասին խրատներ է տալիս Սերժին: Մնում է Սերժը հաշվի նստի Լևոնի հետ, բայց էտոտ նեխորոշիյ չելովեկ մեծամիտ, ու անդաստիարակ դրսևորումներ է ցուցաբերում… պադլօ
Ինչ վերաբերում է լրտեսությանը, ապա դու անուղղակիորեն Սերժին նույնացնում ես Հայաստանի հետ, այսինքն լեգիտիմացնում ես Սերժին, որ Սերժի դեմ խաղեր տալն էլ համարում ես լրտեսություն… Չխորանանք չէ՞ ապեր: Ես Լևոնից նեղացած չեմ, հլը չեմ հասցրել հարաբերություն ունենալ:oy
Բիձա ջան, կներես որ ամբողջապես չեմ պատասխանում գրառմանդ: Առանձնացնում իմ կարծիքով հիմնական պահերը, ու դրանց եմ անդրադառնում: Հուսով եմ առանձնացրածս մասերը, կոնտեքստից կտրված, դրանց իմաստը չեն փոխում:
Լևոնին չենք արադարցնում, ու վերլուծում ենք ոչ թե Լևոնի, այլ մեր պարտությունը: Ես պարտությունը դիտարկում եմ որպես մեր բոլորի պարտություն: Եթե առաջնորդ ենք ընտրել Լևոնի ու պարտվել ենք, ուրեմն Լևոնի ընտրության հարցում ենք սխալվել: Ու էլի հետ ենք գնում ու կանգնում ենք նույն հարցի առաջ, իսկ ում ընտրեինք Լևոնի փոխարեն: "Մարդատյացը" մի ելույթով իր շուրջ հավաքեց իր կողմից ատվածների մի հսկա բազմություն: Աբսուրդ/հակասություն չես տեսնում դրա մեջ ? Կամ Լևոնը ինչ-որ Հայլուրի կողմից գովերգված գերունակություններ ունի մարդկանց ուղեղները քայքայելու, կամ մենք էն գլխից քայքայված ուղեղներ ունեն: Առաջին տարբերակը չենք քննարկում: Երկրորդի դեպքում, եթե մենք բոլորս քայքայված ուղեղներ ունենք, ապա չլիներ Լևոնը, լիներ Պողոս առաքյալը, մենք էլի պարտվելու էինք:
Սկզբունքի հետ համաձայն եմ: Եթե համարում ենք որ տանուլ ենք տվել ողջ պատերազմը: Իսկ եթե գործընթացենրը դիտարկենք երկարաժամկետ կտրվածքում, ապա այս լիդերով տանուլ ենք տվել ընդամենը ճակատամարտը, նահանջել ենք, բայց դեռ պահպանում ենք պատերազմում հաղթելու հնարավորությունները: Տեսականարոն: Ինքս էլ առանձնապես չեմ հավատում, որ ղզլբաշները ռևանշի հնարավորություն կտան, ու ավելի քան համոզված եմ, որ գնում ենք հերթական ԱԺ ընտրությունների: Եթե կան լիդերներ, որոնք կզբաղեցնեն Լևոնի տեղը, գլխիս վրա տեղ ունեն: Բայց Լևոնի վերջին երկու տարվա "մարդատյաց" գործունեության արդյունքներից մեկն էլ այն եղավ, որ պարզվեց, որ Լևոնը, իր նախկինում կերած գեր-գերագույն քաքերով նույնիսկ, հիմիկվա առաջին պլանում եղած դիշովկա, պադլիզ քաղաքական գործիչներից մի տաս գլուխ բարձր ու մաքուր է:
Իսկ չես կարծում, որ Լևոնի որոշ չափով յան տալը հիմիկվա գործընթացներից, կապված է հենց այն բանի հետ, որ տեղ է տալիս երիտասարդներին? Բայց, ցավով պիտի արձանագրեմ, որ վերջին երթին, որին մասնակցել եմ, երիտսարդների թիվը շատ ու շատ պակաս էր տարիքավորների թվից: Տաս տարում ղզլբաշները հասցրեցին նրան, որ հասարակության ամենաակտիվ զանգվածը` ուսանողություն, այսօր փաստորեն դարձել է ամենապասիվն ու ամենաթքած ունեցողը:
Բոլորիս պարտվելու միտքը կիսում եմ, դրա համար էլ քննարկում ենք:
Հարցն այն է, որ Հայաստանը ետ է ոչ միայն տնտեսական, պետության կերտման այլև քաղաքական, հասարակական տեխնոլոգիաների ասպարեզում:
Ընդիմության միակ մեթոդը դա սահմանադրական միտինգն է, թույլատրված երթը, ու կոդլով «հեռացիր» գոռալը: Եթե դա չի աշխատում, դեռ վաղուց պետք էր այլ բան մտածել: Միթե Լովոնը չգիտեր այդ մասին՞:
Ես հասկանում եմ, որ նույն կետում հավաքված 2-300 հոգին, կամ նույնիսկ 2-300000-ը տեսադաշտի սահմանափակության պատճառով, կարող են մտածել, որ հեսա, իրենց դեմ էլ խաղ չկա ու իրար ոգևորելով մյունխաուզենի գործերն անելիս իրենց պատկերացնեն: Այն էլ էս Հայաստանում:
Արի ռեալ նայենք:
200 հոգին ահռելի ուժ է, եթե նա ազատ է իր մտածելակերպում ու գործելակերպում- շարժվում է հանուն նպատակի: Բայց 2 միլիոնն էլ ոչինչ է, եթե միտինգ ու երթից այն կողմ այլ բանի ընդունակ չէ: Հետևաբար պետք էր իրատեսորեն հասկանալ թե հայաստանում ինչ ռեսուրսներ կան և ըստ ռեսուրսների ձևակերպվեր ընդիմության գործելակերպի մեթոդաբանությունը:
1000 հատ ծեծված ընդիմադիրի դիմաց մի հատ սափրագլուխի քյաչալին մինչև հիմա կպած չկան: 10 սպանվածի դիմաց իշխանավորների գոնե մեկի ունքին կապտուկ չի հայտնվել: Հակառակը, դատավարություններով աննկարագրելի ստորության է հասցվել խաղը:
Կան ապացույցներ ոչ միայն կոնկրետ ոստիկան- սափրագլխի, այլև դրանց բոլոր շեֆերի անձնական ակտիվությունների մասին: Մեկին, մի տեղ, մի կծու խոսք ասվել է՞:
Զոհվելն ու ծեծվելը դրանք արդեն քաղաքականության հետ կապ չունեցող արդյունքներ են ու պետք է քննարկվի ոչ թե դահիճների դատվելու, այլ ցանկացած գնով հատուցում ստանալու հարցը:
Այ հենց այստեղ է, որ Լեվոն լիդերը վեր է ածվում Լեվոն կանխարգիլիչի- օյ-օյ, չի կարելի, մենք հո իրենց պես հանցագործ չենք՞:
20 տարի առաջ դա մոտեցում էր, 90 ականների կեսերին դարձավ լոզունգ: Իսկ 99 թվի կեղծ հայրենասիրական ու մորթապաշտ մեկնաբանությունների շնորհիվ, -արդեն քաղաքական դաշտի ակսիոմա:
Համաձայն եմ քո հետ- Հայաստանը մեռնող դաշտ է: ատոմային ռումբ էլ պայթի, մեկը ախ չի անելու: Բայց արի ընդունենք, որ հենց սահմանադրական խաղաղասիրության ոչ ադեկվատ գործելակերպը բերեց զգոնության նման բթացման: Արդյունքում այսօր ոչ միայն ներքին քաղաքականն ենք վարի տվել, այլ նույնիսկ - գենոցիդը:
Հայաստանի հարցերը արդեն քաղաքական չեն- վրիժառության դաշտում են:
Մեր պայմաններում, /ԲՏ/քառ/մ/ վրիժառուն ոչ թե քաղաքական ուժը այլ կոնկրետ մարդիկ միայն կարող են լինել : Քաղաքական ընդիմությունն էլ պետք դա գոնե ոչ հրապարակավ քաջալերի, այլ ոչ թե թղթի շերեփներ ճոճի:
…
Ընդիմության միակ մեթոդը դա սահմանադրական միտինգն է, թույլատրված երթը, ու կոդլով «հեռացիր» գոռալը: Եթե դա չի աշխատում, դեռ վաղուց պետք էր այլ բան մտածել: Միթե Լեվոնը չգիտեր այդ մասին՞:…
…պետք էր իրատեսորեն հասկանալ թե հայաստանում ինչ ռեսուրսներ կան և ըստ ռեսուրսների ձևակերպվեր ընդիմության գործելակերպի մեթոդաբանությունը:
…
Բիձ, ես էլ եմ նույն կարծիքին, որ մաքսիմում հնարավորությունները չեն օգտագործվել, բայց դե կրկին ամեն ինչ այդպես տրիվիալ չի: ՀԱԿ-ը ուներ երկու ճանապարհ, մեկը՝ վագրի քաղաքականությունն էր, որը պիտի ենթադրեր քաղաքացիական անհնազանդություն, հակահարձակումներ, պարտիզանական պատժիչ խմբավորումներ, լարվածություն, բախումներ, որը իշխանություններին թուլացնելով հանդերձ կթուլացներ նաև ընդդիմությանը, պետությունն էլ հետը: Ընդդիմությունը գուցե և կջախջախվեր համապատասխան տականք/քառակուսի կիլոմետր խտության ու անհավասար մարտերի պարագայում: Ամեն դեպքում ուժայինները սերժանտներ մնացին, Լևոնի հաշվարկը ուժայիններից գոնե մի քանիսի իր կողմը անցնելն էր, որը չեղավ ու դրանով ամեն ինչ որոշվեց:
Մյուս ճանապարհը, որով և Լևոնը տարավ ՀԱԿ-ին սկսած անցյալ տարվա գարնանից, դա օձի քաղաքականությունն էր: Օձը` դա լրիվ ուրիշ կենդանի է:)) Օձը մի անգամ կծում է իր զոհին ու սպասում նրա սատկելուն: Հիմա ՀԱԿ-ը նույն կերպ սպասում է: Ու այս տուկատ իշխանությունները իսկապես գնում են սատկելու ճանապարհով, այս երկիրը առանց ազատ տնտեսության, վաճառված ռեսուրսներով ու գործազրկության շարունակ աճող տեմպերով կրկին գնում է դեպի կամ պատերազմ կամ հեղափոխություն: Ինչպես տեսնում ենք պետությունը օձի քաղաքականության դեպքում էլ է թուլանում, իսկ ընդդիմությունը փորձում է չթուլանալ: Այսինքն ընդդիմության կողմից զոհեր չկան այնպես, ինչպես հաստատ կլինեին վագրի քաղաքականության դեպքում, ընդդիմությունը փորձում է խաղաղ ճանապարհով հասնել քաղաբանտարկյալների ազատմանը:
Ի՞նչ է կատարվում երկրում: Երկրի տնտեսությունը սատկում է, որովհետև օլիգարխները ագահ են և տուպոյ, նրանց եկամուտները եթե նվազում են, նրանք ոչ թե իջեցնում են գները ու ծավալում արտադրությունը, այլ ընդհակառակը՝ արտադրությունը փակում են, ներմուծում են դրսից ու բարձրացնում գները, որ իրենց եկամուտները իբր թե չպակասեն: Արդյունքում ՀՆԱ-ն փոքրանում է, գնողունակությունը ընկնում է, փողերը պակասում են, բայց ողջ ցավը այն է, որ համաշխարհայինները Հայաստանին շարունակում են վարկեր տալ, որ Սերժի դինաստիան հասցնի մինչև սատկելը ավարտել իրենց բաղձալի պռոյեկտը՝ Ղարաբաղի հարցը, ինձ թվում է, այստեղ եթե Ղարաբաղի հարցը չլիներ, ապա Սերժը ոչ մի ֆիշկա չէր ունենալու խաղը շարունակելու համար, ու վաղուց իշխանափոխություն էր տեղի ունեցել: Հիմա պնդել թե վագրը տեխնիկապես օձից ավելի ուժեղ կլիներ, շատ վիճելի է Բիձ, վագրն էլ օձն էլ հիմար դրության մեջ են, որովհետև էս կռիսին անընդհատ հորմաններով բթում են, մեկ ու մեջ էլ հերոին են սրսկում: Ամեն դեպքում մեր ամենամեծ թշնամին մնում է ներքին թշնամին՝ տականք/քառակուսի կիլոմետր գործոնը, որում ես քեզ հետ 100% -ով համաձայն եմ:
ԼԱՎ ՊԱՐԻ ՀՐԱՎԵՐ
Նրանք, ովքեր չեն հանդուրժում մարդու մինչեւ իսկ խոսելու իրավունքը, ովքեր հանուն իշխանության կարող են արյուն թափել մի հին ժողովրդի մայրաքաղաքում, այսօր հանդուրժողականության կոչ են անում: Հանդուրժենք, բայց ի՞նչը: Այն, որ Երեւանը դատարկվում է ՙիր իսկական սիարահարներից՚, որ Արցախը դատարկվել է, որքան չէր կարող երազել ոչ մի ազերի ղաչաղ 1988-ին: Եկենք հանդուրժենք, որ ազատամարտիկին ավելորդ ու չկրակած փամփուշտի համար ոտնաշղթաներով դատարան քարշ տան նրանք, ովքեր նրա հողաթափերի փոշին սրբելու պատիվը չպիտի ունենային: Եկեք հանդուրժենք, որ չգիտեմ քանի հազար տարվա մշակույթից օրնիբուն բարբառող ժողովրդին պիտի ներկայացնեն մշակույթի նախնական ձեւերից իսկ մղոններով հեռու նեանդերթալյան ինքնահռչակ պաշտոնյաները: Եկեք հանդուրժենք, որ սփյուռքահայը պիտի իրենից կտրելով` նախնիների երկրի ծաղկման համար գումարներ ուղարկի, իսկ ՙպետական այրերը՚ նույնքան գումարներ սփյուռք` արտասահման, հանեն ու սրճարաններ բացեն, գործարաններ դնեն` այստեղինները կանգնեցնելով: Եկեք հանդուրժենք, որ Չարենցի ասած ՙարեւահամ բառը՚ պիտի սկսվի ՙմոսկաներով, ռուսերեն բառաչող եւ լռող կովերով, կլիզմաներով, մեջքից մի քիչ ներքեւով, վատ պարողին խանգարող հանգամանքներով, ռազվադնոյներով, վիզկապներով, մասանդրաներով…՚ ու պիտի շարունակվի Չարենցին, Թումանյանին, Ջիվանուն, այն ամենին, ինչը մեզ համար հոգի է ու լույս, պղծելով:
Ամաչել պետք չէ. պետք է խոստովանել, որ մեր տեսակը պարտվել է. պարտվել է չարաչար: Եվ պարտվել ենք, իրոք, արջից: Պարտվել ենք արջի ծեծից: Պարտվել ենք այն սեւ օրից, երբ արջի ոտքը մեր լիս աշխարհը մտավ: Պարտվել ենք մարտի 1-ին, մեր իսկ արյան մեջ: Պարտությունն օրինաչափ է: Ի°մ Մաթեւոսյանը մի պատմվածքում գրում է. ՙ… Արջը… աչքերը` պարա¯պ, շուն է, գիտե՞ս, շան պես մի բան է: Բերանը բացեց ու ոռնալով վրա քշեց… Աշխարհը լիքը արջ ու որսորդ է, պիտի հանդիպեն, պիտի կամ կրակելով սպանի, կամ ձվերը ոլորելով… Արջն ինչու է ուժեղ – որովհետեւ ձվեր չունի՚: Իսկ դրանք չունեցողից ծեծ ուտելը, հոշոտվելը ամենեւին ամոթ չէ: Ամոթն այն է, որ արջը լավ է պարում, քանի որ խանգարող չկա: Մեկ էլ ամոթ է, որ հանկարծ ամեն վայրկյան չհիշենք ՙՄեզ մի° խառնեք ձեր վայրի արջի ցեղերին,/ Մեր երկիրը ավերված, բայց սուրբ է ու հին՚:
Օ¯, հանդուրժեք դրանց. դրանք վտանգավոր են, քանի որ գիտեն վայրի բնության բոլոր լեզուները` շան, ուղտի, կովի, արջի…, չգիտեն միայն մարդկայինը: Մեզ մի անգամ ասացին մոսկաների մասին, ապա շարունակեցին, թե` շունը հաչի, քարավանը գնա: Այդ քարավանին մենք հանդիպեցինք դեմ առ դեմ, երբ նախընտրական մեկ նախադասության մեջ երեք անգամ ասվում էր` թքե¯լ եմ: Սա° էր դրանց ծրագիր-մինիմումը: Ո՞վ կուզենա այդպիսի սապատավոր քույր կամ եղբայր ունենալ, թեկուզ հարեւան հրապարակում:
Անցել են, ահա, ծրագիր-մաքսիմումին: Բայց չլինի, թե դարձյալ կերակուրները պաղ մատուցանվեն հարսանքասեղանի հրավիրյալներին: Իսկ մեզ համար երբեք չի կարող ընդունելի լինել թուրքերի հետ կնքած օտարի ոչ մի համաձանություն, ինչպես որ ռուս-թուրքականներն են անընդունելի:
Հիմա անսացել ենք սեփական գավառում հարգած մարգարեին` հանդուրժում ենք: Պարեք` որ պարը գիտեք, ՙՈւզունդարայից՚ մինչեւ ՙԹարաքյամա՚ ու ՙՏասնչորս՚: Պարեք միասին, ինչպես որ աշխատել եք: Պարեք զատ-զատ: Մենք լուռ հանդիսականն ենք այդ վայրի խրախճանքի: Մեզ դեռ միջնադարից են սովորեցրել գայլի դուրս թռած աչքերը: Մենք մեր արյունն արդեն թողել ենք Լեռնաշխարհի բոլոր բարձունքներին, թողել ենք մեր խաղաղ մայրաքաղաքի փողոցներում: Այսպես է ավարտում ի°մ Մաթեւոսյանը` ՙ…ձին քացի է տալիս նրան, եզը` հարու: Ձին պոզ չունի` կանգնիր առջեւը, եզը քացի չունի` կանգնիր ետեւը: Օրենք է, պետք է ենթարկվես՚:
ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
РУБЕН-ВСЕМУТИЛОВЩИК
Ալբերտ Ազարյանի եւ Հրանտ Թոխատյանի գլխին պատուհաս է դարձել «Շարմի» ղեկավարի «գցած անհաջող ուդկան»:
Հայ հասարակության քննարկման ԹՈՓ մեկ թեմայի վերածված հայտնի տեսանյութը, որը նախօրեին տեղադրվել է «Youtube.com» կայքում, ըստ «Շարմ» ընկերության 3-րդական դեմքի պարզաբանբման, անորոշ հասցեատեր ունի: «Շարմ» ընկերությունը չի իրականացրել այդ նկարահանումը, հետևաբար չի իրականացրել նաեւ մոնտաժը, առավել ևս՝ տեղադրումը համացանցում»,- հայտարարել է պրոդյուսերական այդ ֆիրմայի լրատվական բաժնի աշխատակցուհին: Խոսքը, բնականաբար, վերաբերում է 2008թ. նախագահական քարոզարշավի ժամանակ եթեր տրված հոլովակների մոնտաժված կադրերին, որոնցում մարմնամարզության օլիմպիական չեմպիոն Ալբերտ Ազարյանը եւ դերասան Հրանտ Թոխատյանը կոպիտ հայհոյանք են օգտագործում Սերժ Սարգսյանի ու Երվանդ Զախարյանի հասցեին:
Հեռուստատեսությունից մի փոքր հասկացող կամ ոլորտին մոտ գտնվող մարդու համար այս պարզաբանումը նույնպես պրովոկացիա է, քանի որ առնվազն` 2003 թվականից մեր երկրում բացառապես բոլոր նմանատիպ միջոցառումները պատվիրվել են «Շարմ» ընկերությանը: Եթե նույնիսկ որեւէ գերատեսչություն ընդունակ է եղել սեփական հնարավորություններով անվճար հեռուստատեսային ապրանք, ֆիլմ կամ գովազդային վահանակ թողարկել, պատվերի 90 տոկոսը բոլոր դեպքերում իջեցվել է սույն ընկերությանը: 2008 թվականին պաշտպանության նախարարությունը արտասովոր ճոխությամբ էր որոշել նշել բանակի ստեղծման 15-րդ տարեդարձը: Ռազմական գերատեսչությունում միշտ եղել է նկարահանման, մոնտաժի վերջին տեխնիկա, այնտեղ միշտ ծառայել են որակյալ մասնագետներ, որոնք ցավոք` ինչ-որ պահի լքել են դեգրադացվող կառույցը: Եվ ահա, 2008 թվականին ՊՆ քարոզչության վարչությունը պատրաստում է փողոցի խոշոր վահանակների գովազդային պաստառներ եւ ֆիլմեր: Այդ օրերին Միքայել Հարությունյանին նախարարական կաբինետում անձամբ հանդիպում է «Շարմ» ընկերության ղեկավար Ռուբեն Ջաղինյանը, եւ 2 օր անց նրա ֆիրման հանկարծակի ստանում է «Իմ զենքը» խորագրով վահանակների եւ հոլովակների մեծաքանակ պատվերը: Չափազանց քիչ թվով մարդիկ են տեղյակ, թե քանի միլիոն դրամ եւ ինչ բյուջեից սրա դիմաց «Շարմ»-ին փող է փոխանցվել: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ պաշտպանական գերատեսչության քարոզչական եւ դաստիարակչական վարչությունները նույն ծավալի աշխատանքը կարող էին կատարել բացառապես սպաների ամսական համեստ աշխատավարձի ու նյութատեխնիկական բյուջետային հատկացումների շրջանակներում: Ասեմ ավելին, հենց նշածս սկզբունքով են այդ կառույցներն իրականացրել 1999թ. «Միասնություն» դաշինքի ողջ PR-ը:
Եվ ահա, մի սկանդալային հոլովակի վերաբերյալ ՀՀ նախագահի թեկնածու Սերժ Սարգսյանի նախընտրական PR ակցիայի միանձնյա կազմակերպիչ «Շարմ» ընկերությունը հայտարարում է, թե ինքը կապ չունի հոլովակի հետ, քանի որ անձամբ չի իրականացրել նկարահանումը եւ մոնտաժը: Ճիշտ է, նկարահանումը եւ մոնտաժը մասամբ վերապատվիել է մի ինչ-որ ՍՊԸ-ի, որն այսօր գոյություն էլ չունի: Բայց «Շարմ»-ի ողջ անձնակազմը, հատկապես` Ռուբեն Ջաղինյանը չափազանց լավ են տիրապետել, թե ինչպես են իրականացվել PR նկարահանում-մոնտաժները, ով` կադրից դուրս ինչ է խոսել, եւ չափազանց խնամքով են մինչեւ այսօր պահպանել «աշխատանքային» (рабочий, исходник) կոչվող այդ ամբողջ արխիվը: Ընդ որում, «Շարմ»-ի ամենախոհանոցային աշխատակցի հավաստմամբ, այդ «իսխոդնիկից» ժամանակին ղեկավարության ցուցումով առանձնացվել են կադրից դուրս հնչած բոլոր ուշագրավ արտահայտությունները եւ վերածվել մեկ միասնական կլիպի: Նույն կլիպում, ընդ որում, երգչուհի Շուշան Պետրոսյանը մոտավորապես` հումորով ասում է. «Ճիշտ է, առաջ Հայաստան, բայց ընտրեք Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին»: Այդ հատվածը, ինչպես տեսնում եք, «Youtube.com» կայքում տեղադրվելիս մոնտաժվել է: Եվ որպեսզի հայ հանրությանը միանգամից հասկանալի դառնա, թե ով եւ ինչ նկատառումներով կարող էր նման բան առաջացնել հասարակության բոլոր շերտերում, պետք է հիշենք Ռուբեն Ջաղինյանի կենսագրության ամենավերջին դրվագը: Ամռանը Ռուսական հանրային հեռուստատեսությամբ սկսվեց մի նախագիծ, որտեղ Ռուբեն Ջաղինյանը, իբր մեծահարուստ է եւ իր փողով հեռուստաժամ է գնել ու իրականացնում է իր վաղեմի երազանքը՝ հաղորդավարություն է անում իր «Ռուբիկ Վսեմոգուչիյ» եթերաժամով: Նրան, ըստ սցենարի, օգնում է ընտանիքը, որը հայկական է: Տանեցիք հայտնի մարդկանց են հյուրընկալում եւ հիմնականում` ծիծաղելի, տխմար կամ անգրագետ հարցեր տալիս, ինչը հաղորդման սցենարով էր պահանջվում: Մեր ժողովրդին ու հայ ընտանիքին նվաստացնող դատարկ նախագծի վերաբերյալ միանգամից բուռն բացասական արձագանքներ եղան: ՌԴ-ում հայերի միությունը բողքի նոտա եւ հաղորդման դադարեցման պահանջ հղեց «ОРТ» ընկերությանը: Անգամ ռուսական «Эхо Москвы» ռադիոկայանի եթերում «Известия» թերթի թղթակից Իրինա Պետրովսկայան էր ծաղրել ինքնաստորացվողին: «Իրականում, առայժմ միայն թյուրիմացության տպավորություն է: Դա ծիծաղելի չէ: Զրույցները ծիծաղելի չեն, իսկ այդ մարդը, ով իրեն անվանում է «Ամենակարող Ռուբիկ», ամենեւին էլ Գարիկ Մարտիրոսյանը չէ: Անկեղծ ասած, չգիտեմ՝ նա որտեղից է հայտնվել: Այն փաստը, որ այդ հաղորդումը վնասել է Առաջին ալիքի վարկանիշին, նույնպես միանշանակ է: Կարծում եմ՝ դա խայտառակություն է»,- ասել էր մեր ռուս գործընկերուհին:
Այդ նախագծից հաշված ամիսներ անց` հոկտեմբերին, Ռուբեն Ջաղինյանը մխրճվեց մեկ այլ խոշոր հայաստանյան PR պատվերի կատարման մեջ, եւ ըստ ամենայնի, կարգին տապալել է ստացած եկամուտները մասնակից-արվեստագետներին նորմալ բաշխումը: Չի բացառվում, որ «Youtube.com» կայքում հայտնված հոլովակը նրա դեմ արվեստագետների ցասման արդյունք է կամ հակառակը` նրա իսկ կողմից կազմակերվպած սաբոտաժ: Հաշված օրերի ընթացքում երկու տարբերակներից մեկը կհաստատվի, իսկ «Շարմ»-ի հերքումը կհերքվի:
om.am (http://www.om.am/new/new/archiv/130.om?date=2009-12-12)
Բիձ, ես էլ եմ նույն կարծիքին, որ մաքսիմում հնարավորությունները չեն օգտագործվել, բայց դե կրկին ամեն ինչ այդպես տրիվիալ չի: ՀԱԿ-ը ուներ երկու ճանապարհ, մեկը՝ վագրի քաղաքականությունն էր, որը պիտի ենթադրեր քաղաքացիական անհնազանդություն, հակահարձակումներ, պարտիզանական պատժիչ խմբավորումներ, լարվածություն, բախումներ, որը իշխանություններին թուլացնելով հանդերձ կթուլացներ նաև ընդդիմությանը, պետությունն էլ հետը: Ընդդիմությունը գուցե և կջախջախվեր համապատասխան տականք/քառակուսի կիլոմետր խտության ու անհավասար մարտերի պարագայում: Ամեն դեպքում ուժայինները սերժանտներ մնացին, Լևոնի հաշվարկը ուժայիններից գոնե մի քանիսի իր կողմը անցնելն էր, որը չեղավ ու դրանով ամեն ինչ որոշվեց:
Մյուս ճանապարհը, որով և Լևոնը տարավ ՀԱԿ-ին սկսած անցյալ տարվա գարնանից, դա օձի քաղաքականությունն էր: Օձը` դա լրիվ ուրիշ կենդանի է:)) Օձը մի անգամ կծում է իր զոհին ու սպասում նրա սատկելուն: Հիմա ՀԱԿ-ը նույն կերպ սպասում է: Ու այս տուկատ իշխանությունները իսկապես գնում են սատկելու ճանապարհով, այս երկիրը առանց ազատ տնտեսության, վաճառված ռեսուրսներով ու գործազրկության շարունակ աճող տեմպերով կրկին գնում է դեպի կամ պատերազմ կամ հեղափոխություն: Ինչպես տեսնում ենք պետությունը օձի քաղաքականության դեպքում էլ է թուլանում, իսկ ընդդիմությունը փորձում է չթուլանալ: Այսինքն ընդդիմության կողմից զոհեր չկան այնպես, ինչպես հաստատ կլինեին վագրի քաղաքականության դեպքում, ընդդիմությունը փորձում է խաղաղ ճանապարհով հասնել քաղաբանտարկյալների ազատմանը:
Ի՞նչ է կատարվում երկրում: Երկրի տնտեսությունը սատկում է, որովհետև օլիգարխները ագահ են և տուպոյ, նրանց եկամուտները եթե նվազում են, նրանք ոչ թե իջեցնում են գները ու ծավալում արտադրությունը, այլ ընդհակառակը՝ արտադրությունը փակում են, ներմուծում են դրսից ու բարձրացնում գները, որ իրենց եկամուտները իբր թե չպակասեն: Արդյունքում ՀՆԱ-ն փոքրանում է, գնողունակությունը ընկնում է, փողերը պակասում են, բայց ողջ ցավը այն է, որ համաշխարհայինները Հայաստանին շարունակում են վարկեր տալ, որ Սերժի դինաստիան հասցնի մինչև սատկելը ավարտել իրենց բաղձալի պռոյեկտը՝ Ղարաբաղի հարցը, ինձ թվում է, այստեղ եթե Ղարաբաղի հարցը չլիներ, ապա Սերժը ոչ մի ֆիշկա չէր ունենալու խաղը շարունակելու համար, ու վաղուց իշխանափոխություն էր տեղի ունեցել: Հիմա պնդել թե վագրը տեխնիկապես օձից ավելի ուժեղ կլիներ, շատ վիճելի է Բիձ, վագրն էլ օձն էլ հիմար դրության մեջ են, որովհետև էս կռիսին անընդհատ հորմաններով բթում են, մեկ ու մեջ էլ հերոին են սրսկում: Ամեն դեպքում մեր ամենամեծ թշնամին մնում է ներքին թշնամին՝ տականք/քառակուսի կիլոմետր գործոնը, որում ես քեզ հետ 100% -ով համաձայն եմ:
Վիշապ, ես հաշվել էի ԲՏ/ քառակուսի մետր-երով դու տականք/քառակուսի կիլոմետրերով: 6 կարգ տարբերություն ունենք մեր հաշվարկներում: :o
Իհարկե, եթե համասեռ Հայաստանով մեկ հաշվենք- քո 29000-ն էլ փոքր թիվ չէ, բայց իմ կարծիքով դու շատ ես փոքրացնում նրանց քանակը::(
Վագր – օձ անալիզով դու ընդիմության անփառունակ խաղերին կարգին մակարդակ ես վերագրել, բայց իմ կարծիքով ի սկզբանե հաշվարկներում չի եղել ոչ վագր, ոչ էլ օձ տարբերակը- առնետավազքի ռասչետ է եղել, որը կոպիտ սխալ էր: :ok
Իսկ ընդգծված համաշխարհայինների առումով կարծում եմ ժամանակն է, որ հասկանանք թե ինչ է կատարվում:
Ես չեմ տնտղել Ակումբի արխիվները- չգիտեմ թե գենոցիդի մասին խոսել եք, թե ոչ, բայց այսօր, հայ թուրքական պայմանագրով մենք խայտառակ արդյունք ենք գրանցել: - պաշտոնապես Գենոցիդը հանել ենք հայկական ազգային- պետական առաջնահերթությունների ցուցակից ու կատաստրոֆայի ենք գնում:
Ըստ ՀՀՇ-ական քաղաքականության, գենոցիդը չպետք է լիներ պետական քաղաքականության agenda-յում, /մի գուցե գործապանակ՞/բայց պետք է առաջ տարվեր սփյուռքի և ազգային այլ կառույցների ջանքերով: Այսինքն դա դամոկլավյան սրի պես կախված հարց էր թուրքերի գլխին, որը ցանկացած պահի կարող էր դառնալ պետության քաղաքականության հարց և կպաշտպաներ Հայաստանը ցանկացած թուրքական ագրեսսիայից: Դա ինչ որ տեղ ընկալելի քաղաքականություն էր:
Եթե պատկերավոր ձևակերպենք -Մի կողմից գենոցիդը մեր ազգային մեծ ողբերգությունն է ու դաշնակների հռե կոպալով ասած- պահանջատիրությունը, բայց մյուս կողմից էլ այն պաշտպանիչ վահան էր թուրքերի հնարավոր նկրտումներից: Փաստորեն սրանց տհասության պատճառով Գենոցիդը պաշտպանական վահանից ու տեսականորեն հնարավոր պահանջատիրությունից 2 ամսում միջազգայնորեն դարձավ զուգարանի թուղթ:
Սա իր հետևանքներով կործանարար է լինելու բոլորիս համար:
Էս սակավամիտերըը վաաբշե բան չհասկանով հանձնաժողովին համաձայնվելով արդեն ինչ որ առումով վարի են տվել գենոցիդի այդ պաշտպանական ֆունկցիաները:
Բանն այն է, որ անցած 20 տարիները եղել են փորձաքար, ապացուցելու քաղաքական աշխարհին, որ հայերը կամք, խելք, պետական ու ներքին հասարակական մտածելակերպ ու հեռատեսություն ունեն գոնե 29000 ք/կմ տարածքով սուվերեն պետություն ունենալու: Հիմա պարզվեց, որ դա էլ չունենք:
Դրա համար էր ադրբեջանցին ասում, թե ձեզ մի կոշկակարանոց հայաստանն էլ բավարար է, որ կոշկակարություն անեք:
Սա բացարձակ ճշմարտություն է, չնայած ասված է թշնամու կողմից:
Հենց այս դավաճանությունն է ոգևորել թուրքիային դիվանագիտական հարձակման անցնելու ու ազատել է ադրբեջանի ձեռքերը պատերազմով հարցեր լուծելու: Ավելին, նրանք արդեն կարող են միասին սկսել պատերազմը ու հայաստանն էլ սարքեն էկոլոգիական արգելավայր:
Այնպես որ հարցը հիմա էլ ղարաբաղը չի, հարցը շատ ավելի մեծ է- սուվերեն պետություն ունենալը:
Չգիտեմ, թե ինչ է հնարավոր անել, բայց օձ-վագրը չի աշխատում: գոռալ, քրֆել, հիստերիա բարձրացնել, հնարավոր եղավ -սատկացնել է պետք:
Այսօր մենք նման ենք 15 թվի ապրիլ 23-ի հայերին, փետրվարի 25-ի սումգայիթի հայերին, բաքվի, կիրովաբադի, շահումյանի, մնացած տարածքների վարի գնացած հայերին, որոնք ջարդի նախօրեին արխային նստած էին:
Վիշապ, ես հաշվել էի ԲՏ/ քառակուսի մետր-երով դու տականք/քառակուսի կիլոմետրերով: 6 կարգ տարբերություն ունենք մեր հաշվարկներում: :o
Իհարկե, եթե համասեռ Հայաստանով մեկ հաշվենք- քո 29000-ն էլ փոքր թիվ չէ, բայց իմ կարծիքով դու շատ ես փոքրացնում նրանց քանակը::(
Բիձ, ես պարամետրի արժեքը չեմ գրել, ընհամենը նշել եմ չափողականությունը, իմի արժեքը ավելի մեծ ա:8
Վագր – օձ անալիզով դու ընդիմության անփառունակ խաղերին կարգին մակարդակ ես վերագրել, բայց իմ կարծիքով ի սկզբանե հաշվարկներում չի եղել ոչ վագր, ոչ էլ օձ տարբերակը- առնետավազքի ռասչետ է եղել, որը կոպիտ սխալ էր: :ok
Իսկ էլ ինչի՞ հաշվարկ պիտի լիներ, զենքերը պիտի առնեին ու գրոհեին նախագահականի, ազգային ժողովի, պաշտպանության նախարարության, դատախազության ու սահմանադրական դատարանի ուղղություններով, չէ՞։ Այ էդ մեկը չէր ստացվելու Բիձ, կստացվեր «արյունոտ կիրակի»։ Ուրիշ բան, որ առնետավազքի համար համապատասխան խոստումներ կամ կտեր առնետները չստացան, դրա համար էլ չվազեցին։ Այ էդտեղ ՀԱԿ–ը ահագին թերացել է։
Իսկ մնացած մտքերիդ հետ համաձայն եմ։ Սակայն այդ ամենի պատասխանատուն էլի մենք ենք ու մեր տականքները։ Ընդհանուր առմամբ մեր հիմնական պրոբլեմը համազգային դեբիլությունն է, որի առաջացման պատճառն էլ քյաբաբն է։ Ես սա բազմիցս ասել եմ։ Եթե գրոհենք քյաբաբի օբյեկտների վրա ու մի երկու ամիս գալստուկավորները (թե իշխանավոր, թե ընդդիմադիր) զրկվեն քյաբաբից, ուղեղների աբառոտները ահագին կբարձրանան։
Rammer, այդպես հիվանդագին մի ընդունիր, եվրոպացիք Լևոնի հետ հաշվի են նստում անկասկած: Ու Լևոնը եվրոպացիքին ոնց պետք ա խելք ու խրատ տալուց հետո շուռ է գալիս ու Այնթափցի Եղիազարի մասին խրատներ է տալիս Սերժին: Մնում է Սերժը հաշվի նստի Լևոնի հետ, բայց էտոտ նեխորոշիյ չելովեկ մեծամիտ, ու անդաստիարակ դրսևորումներ է ցուցաբերում… պադլօ
Ինչ վերաբերում է լրտեսությանը, ապա դու անուղղակիորեն Սերժին նույնացնում ես Հայաստանի հետ, այսինքն լեգիտիմացնում ես Սերժին, որ Սերժի դեմ խաղեր տալն էլ համարում ես լրտեսություն… Չխորանանք չէ՞ ապեր: Ես Լևոնից նեղացած չեմ, հլը չեմ հասցրել հարաբերություն ունենալ:oy
Ես չէի խորանա, քո ցանկությանբ, եթե գրառմանդ շնորհակալություն չհայտնեի իմ կողմից հարգված մարդիկ: Եթե հայտնել են ուրեմն համաձայն են քո հետ, եթե իրենք էլ են համաձայն են ուրեմն քաղաքականության բաժնի անունը հանգիստ կարելի ա գրել “Դառդերի գիրք”…:))
Գրածիդ մեջ տրամաբանություն կա, բայց իմ ասածի հետ կապ չունի: Հարցը փորձենք բերել քաղ դաշտ:
Նայենք սկզբից: Համայն աշխարհի հանցանքնների մեջ Լևոնին մեղադրեցինք, սկսած արտաքին տեսքից մինչև զանազան տեսակի քաղաքական թերացումնների մեջ: Ես գիտես ինչ աստճանի ցավագին ու հիվանդագին եմ տանում, որ թրաշս սպիտակել ա ու զապոռ ա մոտս. լուրջ հիվանդության ա: Մեղադրանքնների մեծ մասի բովանդակությունը հետևյալն է: Լևոնը գալով քաղ հարթակ իր առջև դրել է այն նպատակը, որը իմ կարծքիով այս է կամ այն է , և քանի որ իմ կարծքիով անցած նպատակը չիրականացավ, ուրեմն նա թերացել է, ուրեմն նա սխալ հաշվարկ է արել, ուրեմն նա վատ առաջնորդ է և այլն…Ի միջայլոց շատ շատ ու բազմաբովանդակ այդպիսի կարծիք-նպատակններ կան և այդքան անգամ Լևոնը մեղավոր է : Դու շարունակելով այս տրամաբաությունը, զարգացնում ես այն` որ Լևոնը արտաքին աշխարհին կոմպռոմատենր է տրամադրում և աշխատում է արտքաին աշխարհի համար? Այ ստեղ ա մի պպզենք...
Ստացվում է հետևյալը. արտաքին աշխարհի որոշ ներկայացուցիչններ գալիս են Լևոնի մոտ, որը Սերժի մութ գործերի մասին անձնական կոմպռոմատններ են տրամադրում( կոմպռոմատնները ոչ անձնական չեն լինում ), որը նրանք պետք է օգտագործեն Սերժին ճնշելու համար, զիջումններ կորզելով Ղարաբաղյան հարցում և ազգային անվատնգության և ստրատոգիական հարցերում: Իսկ այսպիսի գործառությններ վերապահված են գործակալններին: Ու եթե հայտարաված և ընդունված ազգային, երկրի շահը պահապանող, ադ ընկաված քաղ գործիչը նման գործողություններ և հանձնարարություններ է կատարում ուրեմն նա դավաճում է այդ երկրին`ոտնահարելով ազգային շահը, անվատնգության վերաբերող հարցերում պաշտապանելով այլ երկրններին...Հիմա ինչ կապ ունի Սերժը լեգիտիմ ա թե չէ? Քաղաքակն հարցերում զիջումնները դրանք Սերժի անձնական զիջումնները չեն դա ՀՀ եև ՀՀ ժողովդրի զիջումններն են: Վաղը եթե Սերժի էշության պատճառով պատերազմ սկսվի ոչ մեկ չի ասելու և չեն էլ հարցնելու որ Սերժը լեգիտիմ էր թե ոչ…Երկրին ու ժողովուրդն է կրելու դրա հետևանքնները…Եվ դու հիմա մեղադրում ես, որ Լևոնը աշխատում է արտքաին աշխարհի համար, ի վնաս ՀՀ-ի, Սերժի կյանքի մասին մութ տեղեկություններ ներկայացնելով…Ազգային շահ տենց բան կա լսաձած ես չէ? :)
Փորձեմ կանխավ գուշակել քո հաջորդ գրառումը…Այն որ Հասյատնում քաղ բանտարկյալններ կան դա Լևոնի կողմից տրամադրվող կոմպռոմատ չի և դրա համար Լևոնենց տուն գնալու կարիք չկա…
Այլ կողմից մոտենամ հարցին: Մի օրինակ բերեմ…Իրաքում Սադամի շրջապատում լիքը ՑՌՈՒ-ի գործակալններ կային, որոնք համարվում էին Իրաքի նվիրյալններ գեներալններ : Եվ քո ասելով, եթե որևէ իրաքցի դրա մասին բարձրայնի, նա լեգիտիմացնում էր Սադամին?
Լևոն Տեր Պետրոսյանը եկել է քաղ դաշտ մի նպատակով: Դա Ղարաբաղի հարցը նվազգայուն կորուտններով լուծմանը աձակցելու…Դա հնարավոր է իրականացնել տարբեր ճանապարհներով: 2008 թվակաին նախագահի պաշտոնի համար պայքարի միջոցով, հիմա արտաքինից պասիվ, բայց իրական լուրջ դիվանագիտության միջոցով…սա է ամբողջ խաղը: Պետք ա էլի կարանք խորանանք…Առաջ ճիշտ է ես ևս այլ կարծիքի էի…
Հիմա վերադառանք իրականությունը: Վիշապ ջան դրսում Սերժի վրա էնքան կոմպռոմատ կա, որը հիմա Լևոնենց տուն գնալու կարիք չկա…Իսկ եթե ավելի մոտենքնա իրականությանը, ապա արտաքին աշխարհին Սերժի վրա կոմպռոմատններ պետք չեն: Սերժից ոչինչ կախված չէ, նա ընդամենը հրաման կատարող է, նշանակված գուբեռնատոր ր հարցեր լուծում են նրա շեֆերը…Բայց իհարկե շեֆերի հետ լեզու չգտնելուց մեզ են պատժում:
Լևոն Տեր Պետրոսյանը եկել է քաղ դաշտ մի նպատակով: Դա Ղարաբաղի հարցը նվազգայուն կորուտններով լուծմանը աձակցելու…
Փաստորեն, Ռամ ջան, էս սաղ կավարդակը Ղարաբաղի հարցը լուծելն էր: Բա մեզ խի էին ուրիշ բան ասում ? Կարող ա, ես եմ, ու որպես քաղաքացի, Ղարաբաղի հարցի լուծման համար ոչ միտինգ էի գնում, ոչ էլ ընտրություններին ձայն էի տալիս: Սրա անունը ինչ դնենք ??
…Դու շարունակելով այս տրամաբաությունը, զարգացնում ես այն` որ Լևոնը արտաքին աշխարհին կոմպռոմատենր է տրամադրում և աշխատում է արտքաին աշխարհի համար? Այ ստեղ ա մի պպզենք...
Rammer ջան, ես քեզ շատ հարգում եմ, բայց իմ կարծիքով դու ծայրահեղացնում ես, ու որոշակի կպչուն մտքեր ես արտահայտում։ Քո կողմից հերթական անգամ վստահորեն բարձրաձայնվեց, թե իբր Լևոնի հետ միջազգային ուժերը հաշվի են նստում, ես էլ հակադարձեցի «միգուցե»–ներով, որովհետև Լևոնի հետ հաշվի նստելու արդյունքները չեն երևում, քանի որ ամեն դեպքում Լևոնը կոչ–խնդրանքներ է հղում Սերժին՝ հերթական ընտրությունները մի կեղծիր (խնդրեմ), քաղբանտարկյալներին ազատիր (խնդրեմ), մենք քեզ չենք խանգարում ֆուտբոլային դիվանագիության հարցում, ուղղակի ցեղասպանության վրա բազար մի արա (խնդրեմ), իսկ արդյունքում Սերժի ու միջազգայինների հետ հակառակն է ստացվում, այսինքն Լևոնի հետ հաշվի նստելու մասին ամպագոռգոռ հայտարարությունները զուրկ են որևէ հիմքերից, ճիշտ նույնքանով ինչքանով որ իմ «միգուցե»–ները, որոնցից դու չգիտես ինչու շատ ես նեղվում։ Իսկ առհասարակ Տեր–Պետրոսյանն էլ, Քոչարյանն էլ, Սերժն էլ նախկին ԿԳԲ–ի ագենտներ են ու նրանց հաշվարկներն էլ են ԿԳԲ–ական, նրանց գործունեության սկզբուքներն էլ են ԿԳԲ–ական, դրա համար էլ ամեն ինչ այդպես բացահայտ չի ինչպես իշխանության գործողությունների մեջ, ճիշտ այնպես էլ՝ ընդդիմության գործողությունների մեջ, մասնավորապես դա էլ իր դերը խաղաց, որ համաժողովդրական մեծ վստահություն այս ընդդիմությունը չվայելեց ու պայքարը համաժողովդրականի չվերածվեց։ Դրա համար էլ քեզ մոտ ձևավորվում է սույն կարծիքը՝
Լևոն Տեր Պետրոսյանը եկել է քաղ դաշտ մի նպատակով: Դա Ղարաբաղի հարցը նվազգայուն կորուտններով լուծմանը աձակցելու…Դա հնարավոր է իրականացնել տարբեր ճանապարհներով: 2008 թվակաին նախագահի պաշտոնի համար պայքարի միջոցով, հիմա արտաքինից պասիվ, բայց իրական լուրջ դիվանագիտության միջոցով…սա է ամբողջ խաղը: Պետք ա էլի կարանք խորանանք…Առաջ ճիշտ է ես ևս այլ կարծիքի էի… Մյուսի մոտ դեռ մնացել է այն տպավորությունը, թե Լևոնը ավազակապետերից է ուզում երկիրը մաքրել, էն երրորդին թվում է թե սաղ իշխանության ձգտելու բազարներն են և այլն։ Իշխանության ձգտելը վատ բան չի իմիջայլոց։ Ուղղակի ճշմարտանման բաներ առաջարկելն է դժվար, մանավանդ որ չգիտես, թե առաջարկածիդ տակից ոնց ես դուրս գալու։
Հիմա վերադառանք իրականությունը: Վիշապ ջան դրսում Սերժի վրա էնքան կոմպռոմատ կա, որը հիմա Լևոնենց տուն գնալու կարիք չկա…Իսկ եթե ավելի մոտենքնա իրականությանը, ապա արտաքին աշխարհին Սերժի վրա կոմպռոմատններ պետք չեն: Սերժից ոչինչ կախված չէ, նա ընդամենը հրաման կատարող է, նշանակված գուբեռնատոր ր հարցեր լուծում են նրա շեֆերը…Բայց իհարկե շեֆերի հետ լեզու չգտնելուց մեզ են պատժում։
Ապեր էդ միտքը որ Սերժից բան կախված չի, լրիվ անիմաստ է դարձնում իշխանափոխության նպատակները։ Էդ նույն տրամաբանությամբ ով էլ լինի Հայաստանի նախագահը, հրամաններ է կատարելու։ Էդ լեգիտիմության ուժի մասին լեգենդը ՀԱԿ–ն է էլի որպես դրոշ ծածանում ու շատ իզուր։ Հաստատ Սերժին ոչ մի «միջազգային» չի ասում, թե դու լեգիտիմ չես, դրա համար այ ստեղ ստորագրի, ցեղասպանությունը ուսումնասիրող հանձնաժողով արի ստեղծենք, զորքերդ էլ հանի տարածքներից։ Սերժը էդ հարցերում սակարկում է իր իշխանության շահերից ելնելով, ու ով էլ գա նրա տեղը նստի, մեկ է իշխանությունը պահելու խնդիր է ունենալու։ Իսկ քո ասած դիվանագիտական հնարքներով կորուստները նվազագույնի հասցնելը դա հեքիաթ է միամիտ մարդկանց համար։ Էս երկրում հիմնական խնդիրը մարդկանց մոտ հավատ ստեղծելն է, որ մարդիկ զգան, որ պետություն կա գլխներին, ու եթե պետք լինի, նախագահը պատերազմ հայտարարի, ապա հավատով գնան ու կռվեն, իսկ դրա համար լուրջ դիվանագիտություն պետք չի, անկեղծ է պետք լինել ժողովդրի հետ ու ժողովդրի մասին է պետք մտածել։ Թե չէ հիմա Ղարաբաղի հարցը լուծելը դարձել է դրախտ ընկելու միակ ճանապարհը թե հայ ժողովդրի, թե նախագահի համար։
Բոլորիս պարտվելու միտքը կիսում եմ, դրա համար էլ քննարկում ենք:
Հարցն այն է, որ Հայաստանը ետ է ոչ միայն տնտեսական, պետության կերտման այլև քաղաքական, հասարակական տեխնոլոգիաների ասպարեզում:
Ընդիմության միակ մեթոդը դա սահմանադրական միտինգն է, թույլատրված երթը, ու կոդլով «հեռացիր» գոռալը: Եթե դա չի աշխատում, դեռ վաղուց պետք էր այլ բան մտածել: Միթե Լովոնը չգիտեր այդ մասին՞:
Եթե չգիտեր, ուրեմն անհարմար իրան: Պիտի որ իմանար: Եթե գիտեր, մեզ չէր ասում, լավ բան չէր անում: Եթե գիտեր ու սպասում էր ամենահարմար պահին, որ նվազագույն կորուստներեվ ամեն ինչ լինի, ուրեմն ժամանակը սխալ էր հաշվել: Ես հակված եմ հավատալ վերջին տարբերակին: Էլի լավ բան չի արել, ժամանակն ու պագն էլ պիտի ճիշտ գնահատեր: Ոչ մի կերպ չեմ արդարացնում մեր պարտությունը: Գտնում եմ որ սխալվել ենք - համ մեթոդը ճիշտ չենք ընտրել, համ պահն ենք բաց թողել, համ էլ լիդեր ենք ընտրել մեկին, որի անձը միանշանակ չի ընկալվում հասարակության մեջ: Բիձա ջան, ու էլի գալիս կանգնում ենք իմ կողմից արդեն հնչեցված տրիվիալ հարցի կողքը - բա ի՞նչ անեինք: Փաստորեն մեր քաղաքական դաշտը էնքան ապականված էր, որ բացի Լևոնից ուրիշ ընտրություն չունեինք: Դե մենք էլ մեզ համոզեցինք, որ Լևոնը նաև միջազգային մասշտաբի այն գործիչն է, որ բացի ավգյան ախոռները մաքրելուց, նաև Ղարաբաղի ու հայ-թուրքական հարաբերությունների հարցերը շախով-շուխով կլուծի: Կարող ա խելքս կորցրել եմ, բայց մի նչև հիմա էլ դրան հավատում եմ: Ու գնում եմ ՀԱԿ-ի միտինգներին ու երթերին: Էս էն նվազագույնն ա, որ էս պահին անում ենք, որ գոնե քաղաքացիական հասարակության մնացորդների տեսք տանք: Делаем вид, короче.
Ես հասկանում եմ, որ նույն կետում հավաքված 2-300 հոգին, կամ նույնիսկ 2-300000-ը տեսադաշտի սահմանափակության պատճառով, կարող են մտածել, որ հեսա, իրենց դեմ էլ խաղ չկա ու իրար ոգևորելով մյունխաուզենի գործերն անելիս իրենց պատկերացնեն: Այն էլ էս Հայաստանում:
Արի ռեալ նայենք:
200 հոգին ահռելի ուժ է, եթե նա ազատ է իր մտածելակերպում ու գործելակերպում- շարժվում է հանուն նպատակի: Բայց 2 միլիոնն էլ ոչինչ է, եթե միտինգ ու երթից այն կողմ այլ բանի ընդունակ չէ: Հետևաբար պետք էր իրատեսորեն հասկանալ թե հայաստանում ինչ ռեսուրսներ կան և ըստ ռեսուրսների ձևակերպվեր ընդիմության գործելակերպի մեթոդաբանությունը:
1000 հատ ծեծված ընդիմադիրի դիմաց մի հատ սափրագլուխի քյաչալին մինչև հիմա կպած չկան: 10 սպանվածի դիմաց իշխանավորների գոնե մեկի ունքին կապտուկ չի հայտնվել: Հակառակը, դատավարություններով աննկարագրելի ստորության է հասցվել խաղը:
Կան ապացույցներ ոչ միայն կոնկրետ ոստիկան- սափրագլխի, այլև դրանց բոլոր շեֆերի անձնական ակտիվությունների մասին: Մեկին, մի տեղ, մի կծու խոսք ասվել է՞:
Զոհվելն ու ծեծվելը դրանք արդեն քաղաքականության հետ կապ չունեցող արդյունքներ են ու պետք է քննարկվի ոչ թե դահիճների դատվելու, այլ ցանկացած գնով հատուցում ստանալու հարցը:
Այ հենց այստեղ է, որ Լեվոն լիդերը վեր է ածվում Լեվոն կանխարգիլիչի- օյ-օյ, չի կարելի, մենք հո իրենց պես հանցագործ չենք՞:
20 տարի առաջ դա մոտեցում էր, 90 ականների կեսերին դարձավ լոզունգ: Իսկ 99 թվի կեղծ հայրենասիրական ու մորթապաշտ մեկնաբանությունների շնորհիվ, -արդեն քաղաքական դաշտի ակսիոմա:
Համաձայն եմ քո հետ- Հայաստանը մեռնող դաշտ է: ատոմային ռումբ էլ պայթի, մեկը ախ չի անելու: Բայց արի ընդունենք, որ հենց սահմանադրական խաղաղասիրության ոչ ադեկվատ գործելակերպը բերեց զգոնության նման բթացման: Արդյունքում այսօր ոչ միայն ներքին քաղաքականն ենք վարի տվել, այլ նույնիսկ - գենոցիդը:
Հայաստանի հարցերը արդեն քաղաքական չեն- վրիժառության դաշտում են:
Մեր պայմաններում, /ԲՏ/քառ/մ/ վրիժառուն ոչ թե քաղաքական ուժը այլ կոնկրետ մարդիկ միայն կարող են լինել : Քաղաքական ընդիմությունն էլ պետք դա գոնե ոչ հրապարակավ քաջալերի, այլ ոչ թե թղթի շերեփներ ճոճի:
Ուզում եմ մի քանի բան հստակեցնեմ էս գրառումով, որ իմ դիրքորոշումը պարզ լինի: Համ էլ որոշ հարցերի շուրջ երևի ընդհանուր հայտարարի գանք:
1. Համաձայն եմ, որ այլանդակությունների հիմքը դրվել է դեռ ԼՏՊ նախագահության ժամանակ: Բայց համոզված եմ, որ այն ժամանակ հասցրել էր այլանդակվել միայն իշխանական վերնախավի մի մասը միայն, իսկ ժողովուրդը դեռ չէր հասցրել փչանալ: Լևոնի այլանդակածը հնարավոր էր ուղղել ինստիտուցիոնալ "բարեփոխումներով": Լևոնից հետո ՌՔ-ն այլանդակությունը հասցրեց կենսապերպի մակարդակի, երբ այլանդակվում է ողջ հասարակությունը` վերևից ներքև, դպրոցներից ու մանկապարտեզներից մինչև Ազգային Ակադեմիա, թատրոնից ու օպերայից մինչև մաքսային ու հարկային, հայաթում նառդի խաղացող բիձուց, տաքսու շոֆեռից ու վարսավիրից մինչև ԱԺ նախագահ: ՌՔ այլանդակածը կդզվի միայն ազգային կատակլիզմի միջոցով: Երբ բոլորը կհասկանան, որ այլանդակությունn ի վերջո հասցնելու է բոլորիս ֆիզիկական բնաջնջման, սովից կոտորվելուն, իրար բառացիորեն ուտելուն, ու էտ ժամանակ իրար կոտորելով խելքի կգանք: Փարիզյան կոմունան Երևանում: Ես էլ ուրիշ փրկություն չեմ տեսնում:
2. 96-ին Վազգենի պարտությունը դրեց ընտրությունների բռնաբարման ավանդույթի հիմքը: Դեմիրճյաների պարտությունները դրեցին ժողովդրին բռնաբարելու գեղեցիկ ավադույթի հիմքը: Լևոնի վերջին պարտությունը, հնարավոր է, սպանեց վերջին հույսը: Համեմատական առումով Լևոնի պարտությունը (եթե ինչ-որ պահի ոչինչ չփոխվի, որի հույսը դեռ ունեմ) դառնա վերջնական, ուրեմն հետևանքները սարսափելի են լինելու: Արդեն, ըստ էության գործ ունենք հետևանքներից մեկի` զանգվածային ապատիայի հետ: Ոգևորության բարձրագույն աստիճանի վրա գտնվող հասարակությունը ոտատակ տրվեց:
3. Լրիվ համաձայն եմ, որ հեզաբարո վարագիծը մեզ ոչ մի լավ բանի չի բերելու: Ըստ էության հիմիկվա վիճակը իշխանությունների համար ամենաձեռնտու վիճակն է: Մի կողմից մենք հեզ միտինգներ ու երթեր ենք անում, ու ոչ մի վնաս իշխանություններին չենք տալիս: Մյուս կողմից իշխանությունները ալամ աշխարհին ցույց են տալիս, որ մեզ մոտ դեմոկրատիայի վիճակն այնքան էլ վատ չի: Ձեռի հետ մի քանի հոգու բաց ենք թողնում, մի երկուսին դատում ենք, ու ցույց ենք տալիս, որ ամեն ինչ օրենքի շրջանակներում է: Սերժ համար իդելական վիճակ, երկնքից մանանա: Սրան էլ եթե գումարենք այն, որ դրսի հայերի փողերի պակասելը լիուլի փոխհատուցում են ՀԲ-ն ու ԱՄՀ-ն, կեր խմի քեֆ արա ընգեր Նաջարյան:
4. Էս պահին ուրիշ ելք չեմ տեսնում, բացի Լևոնի-ՀԱԿի հետևից գնալը, մինչև տեսնենք ինչ ա դուրս գալիս: Հույս ու հավատով սպասում եմ, որ մի օր կծնվի էն լիդերը, որը հեզությունը կփոխարինի ագրեսիվ պահանջատիրությամբ, ու էտ լիդերի հետևից կգնա այնքան մարդ, որքան գնաց Լևոնի հետևից: Եթե ոչ, ուրեմն էս ամենին կա մի պարզ պատասխան, որը դեռ երկու տարի առաջ եմ գրել "ուրեմն, մեզ հասնում ա":
Բոլորիս պարտվելու միտքը կիսում եմ, դրա համար էլ քննարկում ենք:
Հարցն այն է, որ Հայաստանը ետ է ոչ միայն տնտեսական, պետության կերտման այլև քաղաքական, հասարակական տեխնոլոգիաների ասպարեզում:
Ընդիմության միակ մեթոդը դա սահմանադրական միտինգն է, թույլատրված երթը, ու կոդլով «հեռացիր» գոռալը: Եթե դա չի աշխատում, դեռ վաղուց պետք էր այլ բան մտածել: Միթե Լովոնը չգիտեր այդ մասին՞:
Եթե չգիտեր, ուրեմն անհարմար իրան: Պիտի որ իմանար: Եթե գիտեր, մեզ չէր ասում, լավ բան չէր անում: Եթե գիտեր ու սպասում էր ամենահարմար պահին, որ նվազագույն կորուստներեվ ամեն ինչ լինի, ուրեմն ժամանակը սխալ էր հաշվել: Ես հակված եմ հավատալ վերջին տարբերակին: Էլի լավ բան չի արել, ժամանակն ու պագն էլ պիտի ճիշտ գնահատեր: Ոչ մի կերպ չեմ արդարացնում մեր պարտությունը: Գտնում եմ որ սխալվել ենք - համ մեթոդը ճիշտ չենք ընտրել, համ պահն ենք բաց թողել, համ էլ լիդեր ենք ընտրել մեկին, որի անձը միանշանակ չի ընկալվում հասարակության մեջ: Բիձա ջան, ու էլի գալիս կանգնում ենք իմ կողմից արդեն հնչեցված տրիվիալ հարցի կողքը - բա ի՞նչ անեինք: Փաստորեն մեր քաղաքական դաշտը էնքան ապականված էր, որ բացի Լևոնից ուրիշ ընտրություն չունեինք: Դե մենք էլ մեզ համոզեցինք, որ Լևոնը նաև միջազգային մասշտաբի այն գործիչն է, որ բացի ավգյան ախոռները մաքրելուց, նաև Ղարաբաղի ու հայ-թուրքական հարաբերությունների հարցերը շախով-շուխով կլուծի: Կարող ա խելքս կորցրել եմ, բայց մի նչև հիմա էլ դրան հավատում եմ: Ու գնում եմ ՀԱԿ-ի միտինգներին ու երթերին: Էս էն նվազագույնն ա, որ էս պահին անում ենք, որ գոնե քաղաքացիական հասարակության մնացորդների տեսք տանք: Делаем вид, короче.
Ես հասկանում եմ, որ նույն կետում հավաքված 2-300 հոգին, կամ նույնիսկ 2-300000-ը տեսադաշտի սահմանափակության պատճառով, կարող են մտածել, որ հեսա, իրենց դեմ էլ խաղ չկա ու իրար ոգևորելով մյունխաուզենի գործերն անելիս իրենց պատկերացնեն: Այն էլ էս Հայաստանում:
Արի ռեալ նայենք:
200 հոգին ահռելի ուժ է, եթե նա ազատ է իր մտածելակերպում ու գործելակերպում- շարժվում է հանուն նպատակի: Բայց 2 միլիոնն էլ ոչինչ է, եթե միտինգ ու երթից այն կողմ այլ բանի ընդունակ չէ: Հետևաբար պետք էր իրատեսորեն հասկանալ թե հայաստանում ինչ ռեսուրսներ կան և ըստ ռեսուրսների ձևակերպվեր ընդիմության գործելակերպի մեթոդաբանությունը:
1000 հատ ծեծված ընդիմադիրի դիմաց մի հատ սափրագլուխի քյաչալին մինչև հիմա կպած չկան: 10 սպանվածի դիմաց իշխանավորների գոնե մեկի ունքին կապտուկ չի հայտնվել: Հակառակը, դատավարություններով աննկարագրելի ստորության է հասցվել խաղը:
Կան ապացույցներ ոչ միայն կոնկրետ ոստիկան- սափրագլխի, այլև դրանց բոլոր շեֆերի անձնական ակտիվությունների մասին: Մեկին, մի տեղ, մի կծու խոսք ասվել է՞:
Զոհվելն ու ծեծվելը դրանք արդեն քաղաքականության հետ կապ չունեցող արդյունքներ են ու պետք է քննարկվի ոչ թե դահիճների դատվելու, այլ ցանկացած գնով հատուցում ստանալու հարցը:
Այ հենց այստեղ է, որ Լեվոն լիդերը վեր է ածվում Լեվոն կանխարգիլիչի- օյ-օյ, չի կարելի, մենք հո իրենց պես հանցագործ չենք՞:
20 տարի առաջ դա մոտեցում էր, 90 ականների կեսերին դարձավ լոզունգ: Իսկ 99 թվի կեղծ հայրենասիրական ու մորթապաշտ մեկնաբանությունների շնորհիվ, -արդեն քաղաքական դաշտի ակսիոմա:
Համաձայն եմ քո հետ- Հայաստանը մեռնող դաշտ է: ատոմային ռումբ էլ պայթի, մեկը ախ չի անելու: Բայց արի ընդունենք, որ հենց սահմանադրական խաղաղասիրության ոչ ադեկվատ գործելակերպը բերեց զգոնության նման բթացման: Արդյունքում այսօր ոչ միայն ներքին քաղաքականն ենք վարի տվել, այլ նույնիսկ - գենոցիդը:
Հայաստանի հարցերը արդեն քաղաքական չեն- վրիժառության դաշտում են:
Մեր պայմաններում, /ԲՏ/քառ/մ/ վրիժառուն ոչ թե քաղաքական ուժը այլ կոնկրետ մարդիկ միայն կարող են լինել : Քաղաքական ընդիմությունն էլ պետք դա գոնե ոչ հրապարակավ քաջալերի, այլ ոչ թե թղթի շերեփներ ճոճի:
Ուզում եմ մի քանի բան հստակեցնեմ էս գրառումով, որ իմ դիրքորոշումը պարզ լինի: Համ էլ որոշ հարցերի շուրջ երևի ընդհանուր հայտարարի գանք:
1. Համաձայն եմ, որ այլանդակությունների հիմքը դրվել է դեռ ԼՏՊ նախագահության ժամանակ: Բայց համոզված եմ, որ այն ժամանակ հասցրել էր այլանդակվել միայն իշխանական վերնախավի մի մասը միայն, իսկ ժողովուրդը դեռ չէր հասցրել փչանալ: Լևոնի այլանդակածը հնարավոր էր ուղղել ինստիտուցիոնալ "բարեփոխումներով": Լևոնից հետո ՌՔ-ն այլանդակությունը հասցրեց կենսապերպի մակարդակի, երբ այլանդակվում է ողջ հասարակությունը` վերևից ներքև, դպրոցներից ու մանկապարտեզներից մինչև Ազգային Ակադեմիա, թատրոնից ու օպերայից մինչև մաքսային ու հարկային, հայաթում նառդի խաղացող բիձուց, տաքսու շոֆեռից ու վարսավիրից մինչև ԱԺ նախագահ: ՌՔ այլանդակածը կդզվի միայն ազգային կատակլիզմի միջոցով: Երբ բոլորը կհասկանան, որ այլանդակությունn ի վերջո հասցնելու է բոլորիս ֆիզիկական բնաջնջման, սովից կոտորվելուն, իրար բառացիորեն ուտելուն, ու էտ ժամանակ իրար կոտորելով խելքի կգանք: Փարիզյան կոմունան Երևանում: Ես էլ ուրիշ փրկություն չեմ տեսնում:
2. 96-ին Վազգենի պարտությունը դրեց ընտրությունների բռնաբարման ավանդույթի հիմքը: Դեմիրճյաների պորտությունները դրեցին ժողովդրին բռնաբարելու գեղեցիկ ավադույթի հիմքը: Լևոբի վերջին պարտությունը, հնարավոր է, սպանեց վերջին հույսը: Համեմատական առումով Լևոնի պարտությունը (եթե ինչ-որ պահի ոչինչ չփոխվի, որի հույսը դեռ ունեմ) դառնա վերջնական, ուրեմն հետևանքները սարսափելի են լինելու: Արդեն, ըստ էության գործ ունենք հետևանքներից մեկի` զանգվածային ապատիայի հետ: Ոգևորության բարձրագույն աստիճանի վրա գտնվող հասարակությունը ոտատակ տրվեց:
3. Լրիվ համաձայն եմ, որ հեզաբարո վարագիշը մեզ ոչ մի լավ բանի չի բերելու: Ըստ էության հիմիկվա վիճակը իշխանությունների համար ամենաձեռնտու վիճակն է: Մի կողմից մենք հեզ միտինգներ ու երթեր ենք անում, ու ոչ մի վնաս իշխանություններին չենք տալիս: Մյուս կողմից իօշխանությունները ալավ աշխարհին ցույց են տալիս, որ մեզ մոտ դեմոկրատիայի վիճակն այնքան էլ վատ չի: Ձեռի հետ մի քանի հոգու բաց ենք թողնում, մի երկուսին դատում ենք, ու ցույց ենք տալիս, որ ամեն ինչ օրենքի շրջանակներում է: Սերժ համար իդելական վիճակ, երկնքից մանանա: Սրան էլ եթե գումարենք այն, որ դրսի հայերի փողերի պակասելը լիուլի փոխհատուցում են ՀԲ-ն ու ԱՄՀ-ն, կեր խմի քեֆ արա ընգեր Նաջարյան:
4. Էս պահին ուրիշ ելք չեմ տեսնում, բացի Լևոնի-ՀԱԿի հետևից գնալը, մինչև տեսնենք ինչ ա դուրս գալիս: Հույս ու հավատով սպասում եմ, որ մի օր կծնվի էն լիդերը, որը հեզությունը կփոխարինի ագրեսիվ պահանջատիրությամբ, ու էտ լիդերի հետևից կգնա այնքան մարդ, որքան գնաց Լևոնի հետևից: Եթե ոչ, ուրեմն էս ամենին կա մի պարզ պատասխան, որը դեռ երկու տարի առաջ եմ գրել "ուրեմն, մեզ հասնում ա":
Բիձ, ես պարամետրի արժեքը չեմ գրել, ընհամենը նշել եմ չափողականությունը, իմի արժեքը ավելի մեծ ա:8
Իսկ էլ ինչի՞ հաշվարկ պիտի լիներ, զենքերը պիտի առնեին ու գրոհեին նախագահականի, ազգային ժողովի, պաշտպանության նախարարության, դատախազության ու սահմանադրական դատարանի ուղղություններով, չէ՞։ Այ էդ մեկը չէր ստացվելու Բիձ, կստացվեր «արյունոտ կիրակի»։ Ուրիշ բան, որ առնետավազքի համար համապատասխան խոստումներ կամ կտեր առնետները չստացան, դրա համար էլ չվազեցին։ Այ էդտեղ ՀԱԿ–ը ահագին թերացել է։
Իսկ մնացած մտքերիդ հետ համաձայն եմ։ Սակայն այդ ամենի պատասխանատուն էլի մենք ենք ու մեր տականքները։ Ընդհանուր առմամբ մեր հիմնական պրոբլեմը համազգային դեբիլությունն է, որի առաջացման պատճառն էլ քյաբաբն է։ Ես սա բազմիցս ասել եմ։ Եթե գրոհենք քյաբաբի օբյեկտների վրա ու մի երկու ամիս գալստուկավորները (թե իշխանավոր, թե ընդդիմադիր) զրկվեն քյաբաբից, ուղեղների աբառոտները ահագին կբարձրանան։
Լավ առաջարկ ա: Գումարեմ որ, ձմեռը ակտուալ է նաև խաշակերության մոմենտը:
Համաձայն եմ մեթոդին, առանց հումորի մի մոլեկուլի, կամ հետին մտքի:
Եղած անլրջության պայմաններում, միայն նման անսպասելի մոտեցումներով է հնարավոր գործը առաջ տանել:
Վրացիք վարդերով գնացին, մենք էլ մի գուցե քյաբաբի ու խաշի մուլյաժներով ցույցեր անենք: :hands
Դրսում էլ համ հումորը կգնահատեն, և որ ամենակարևորն է- իրավիճակի լրջությունը::ok
Եթե չգիտեր, ուրեմն անհարմար իրան: Պիտի որ իմանար: Եթե գիտեր, մեզ չէր ասում, լավ բան չէր անում: Եթե գիտեր ու սպասում էր ամենահարմար պահին, որ նվազագույն կորուստներեվ ամեն ինչ լինի, ուրեմն ժամանակը սխալ էր հաշվել: Ես հակված եմ հավատալ վերջին տարբերակին: Էլի լավ բան չի արել, ժամանակն ու պագն էլ պիտի ճիշտ գնահատեր: Ոչ մի կերպ չեմ արդարացնում մեր պարտությունը: Գտնում եմ որ սխալվել ենք - համ մեթոդը ճիշտ չենք ընտրել, համ պահն ենք բաց թողել, համ էլ լիդեր ենք ընտրել մեկին, որի անձը միանշանակ չի ընկալվում հասարակության մեջ: Բիձա ջան, ու էլի գալիս կանգնում ենք իմ կողմից արդեն հնչեցված տրիվիալ հարցի կողքը - բա ի՞նչ անեինք: Փաստորեն մեր քաղաքական դաշտը էնքան ապականված էր, որ բացի Լևոնից ուրիշ ընտրություն չունեինք: Դե մենք էլ մեզ համոզեցինք, որ Լևոնը նաև միջազգային մասշտաբի այն գործիչն է, որ բացի ավգյան ախոռները մաքրելուց, նաև Ղարաբաղի ու հայ-թուրքական հարաբերությունների հարցերը շախով-շուխով կլուծի: Կարող ա խելքս կորցրել եմ, բայց մի նչև հիմա էլ դրան հավատում եմ: Ու գնում եմ ՀԱԿ-ի միտինգներին ու երթերին: Էս էն նվազագույնն ա, որ էս պահին անում ենք, որ գոնե քաղաքացիական հասարակության մնացորդների տեսք տանք: Делаем вид, короче.
Ուզում եմ մի քանի բան հստակեցնեմ էս գրառումով, որ իմ դիրքորոշումը պարզ լինի: Համ էլ որոշ հարցերի շուրջ երևի ընդհանուր հայտարարի գանք:
1. Համաձայն եմ, որ այլանդակությունների հիմքը դրվել է դեռ ԼՏՊ նախագահության ժամանակ: Բայց համոզված եմ, որ այն ժամանակ հասցրել էր այլանդակվել միայն իշխանական վերնախավի մի մասը միայն, իսկ ժողովուրդը դեռ չէր հասցրել փչանալ: Լևոնի այլանդակածը հնարավոր էր ուղղել ինստիտուցիոնալ "բարեփոխումներով": Լևոնից հետո ՌՔ-ն այլանդակությունը հասցրեց կենսապերպի մակարդակի, երբ այլանդակվում է ողջ հասարակությունը` վերևից ներքև, դպրոցներից ու մանկապարտեզներից մինչև Ազգային Ակադեմիա, թատրոնից ու օպերայից մինչև մաքսային ու հարկային, հայաթում նառդի խաղացող բիձուց, տաքսու շոֆեռից ու վարսավիրից մինչև ԱԺ նախագահ: ՌՔ այլանդակածը կդզվի միայն ազգային կատակլիզմի միջոցով: Երբ բոլորը կհասկանան, որ այլանդակությունn ի վերջո հասցնելու է բոլորիս ֆիզիկական բնաջնջման, սովից կոտորվելուն, իրար բառացիորեն ուտելուն, ու էտ ժամանակ իրար կոտորելով խելքի կգանք: Փարիզյան կոմունան Երևանում: Ես էլ ուրիշ փրկություն չեմ տեսնում:
2. 96-ին Վազգենի պարտությունը դրեց ընտրությունների բռնաբարման ավանդույթի հիմքը: Դեմիրճյաների պորտությունները դրեցին ժողովդրին բռնաբարելու գեղեցիկ ավադույթի հիմքը: Լևոբի վերջին պարտությունը, հնարավոր է, սպանեց վերջին հույսը: Համեմատական առումով Լևոնի պարտությունը (եթե ինչ-որ պահի ոչինչ չփոխվի, որի հույսը դեռ ունեմ) դառնա վերջնական, ուրեմն հետևանքները սարսափելի են լինելու: Արդեն, ըստ էության գործ ունենք հետևանքներից մեկի` զանգվածային ապատիայի հետ: Ոգևորության բարձրագույն աստիճանի վրա գտնվող հասարակությունը ոտատակ տրվեց:
3. Լրիվ համաձայն եմ, որ հեզաբարո վարագիշը մեզ ոչ մի լավ բանի չի բերելու: Ըստ էության հիմիկվա վիճակը իշխանությունների համար ամենաձեռնտու վիճակն է: Մի կողմից մենք հեզ միտինգներ ու երթեր ենք անում, ու ոչ մի վնաս իշխանություններին չենք տալիս: Մյուս կողմից իօշխանությունները ալավ աշխարհին ցույց են տալիս, որ մեզ մոտ դեմոկրատիայի վիճակն այնքան էլ վատ չի: Ձեռի հետ մի քանի հոգու բաց ենք թողնում, մի երկուսին դատում ենք, ու ցույց ենք տալիս, որ ամեն ինչ օրենքի շրջանակներում է: Սերժ համար իդելական վիճակ, երկնքից մանանա: Սրան էլ եթե գումարենք այն, որ դրսի հայերի փողերի պակասելը լիուլի փոխհատուցում են ՀԲ-ն ու ԱՄՀ-ն, կեր խմի քեֆ արա ընգեր Նաջարյան:
4. Էս պահին ուրիշ ելք չեմ տեսնում, բացի Լևոնի-ՀԱԿի հետևից գնալը, մինչև տեսնենք ինչ ա դուրս գալիս: Հույս ու հավատով սպասում եմ, որ մի օր կծնվի էն լիդերը, որը հեզությունը կփոխարինի ագրեսիվ պահանջատիրությամբ, ու էտ լիդերի հետևից կգնա այնքան մարդ, որքան գնաց Լևոնի հետևից: Եթե ոչ, ուրեմն էս ամենին կա մի պարզ պատասխան, որը դեռ երկու տարի առաջ եմ գրել "ուրեմն, մեզ հասնում ա":
Ես չեմ կարծում, թե անցած պարտության համար շարժման մասնակիցներից որևէ մեկը- բացի լիդերից մեղք ունի:
"Բա ինչ անենք" -ն է, որ և այն ժամանակ, և հիմա չենք հասկանում թե որն է:
Ես մի 4-5 ամիս առաջ գրում էի, թե քանի որ լիդերը թերի է, պետք է ամեն մասնակից երկատվի- դառնա աֆղան մուջահեդինի պես մի բան- ցերեկը հանդես գա որպես օրինավոր հարիֆ- գիշերները դալլաններում ընկերովի, "մշակված հանդիպումների" դուրս գա: Դրանով հաբռգածները կդառնան շնիկներ:
Արձագանքները տարբերվեցին հռհռալուց մինչև բիձուն խելառի տեղ դնելը:
Համաձայն եմ- որ մի գուցե գենետիկորեն ընդունակ չենք դրան, և պետք է կոդլով մնանք:
Այս դաժան դեպքի ելքն էլ կա- ոչ թե ՀԱԿ-ի միտինգին գնալ, այլ քացով մտնել ՀԱԿ-ի գրասենյակ ու պահանջել, որ գործը վարի եք տվել, արեք հաշիվ տվեք, թե էսինչ դիակը ինչու է այստեղ վեր ընկած- օրինակ "տղա ստյոպիկը կամ ախպեր արամը, կամ տկարամիտ սամվելը"՞: Կամ էլ թե չէ, ինչու հենց էս տակտիկան ընտրվեց՞, ով էր հաշվարկի հեղինակը, ում վրա էր հույսը- բացատրեք հասկանանք, ընդունենք, նորից ձեր հետևից վազենք ::ok
Ցանկացած գրասենյակ աուդիտ է անցնում: ՀԱԿ-ը անձեռնմխելի է՞:
Տասնյակ ինդիկատորներ կան, որ ՀԱԿ-ը ժամկետանց, փքսած մարդկանց հավաքածու է:
Իմ ասածն այն է, որ այն ինչ իշխանություններից է պահանջվում, պետք է ընդիմության "իշխանությունից" էլ պահանջվի: Առաջին հերթին հենց սա է դեմոկրատիա ասածը:
Չգիտես ինչու մենք "դեմոկրատիա" կոչված գրքի միայն կազմի նկարն ենք տեսել,-մեջը նայած չկանք:
Էնտեղ պարզ լեզվով "բացատրված" է, որ ամեն մեկն իր շահերի պաշտպանության նպատակով է գործում ու դրա համար վստահելի կառույցներ է սարքում, առաջնորդներ վեր հանում, սատարում, որ միացյալ ուժերով կռիվ տան իշխանությունների դեմ: Եթե առաջնորդը գործը պռավալ է տալիս, պետք է հեռացվի դիրքից:
Իսկ դրա համար պետք է նախ ընդունվի, որ
պռավալ կա: Պռավալը չի ընդունվում ու հենց սրանում է ՀԱԿ-ի /միայն ղեկավարության, որովհետև շարքայինները մեղք չունեն/ հիմա արդեն հակաժողովրդական էությունը:
Այդ դեպքում, եթե չեն ընդունում, ապա ըստ այլ երկրների փորձի,
1-շարքայինները ներքին բունտ են բարձրացնում, կազմավորվում ընդիմադիր թև ու փորձում են նոր լիդեր առաջ մղել:
2- ՀԱԿ-ի ղեկավարությունը դրանց պիտակավորում է որպես դավաճանների:
3- Այդ հատվածը դուրս է գալիս ՀԱԿ-ից և ձևավորում առանձին կուսակցությոսւն, -շարժում- ինչորէ:
Նախկինում հայկական մյուս կուսակցությունների տրոհվելը ինչ որ տեղ այս տրամբանությունն ունեցել է: Այլ հարց, որ դրա մեջ իշխանությունների մատն էլ է եղել խառը ու իրականում միայն լիդերի աթոռի կռիվ է եղել:
Եթե ՀԱԿ-ը իսկապես լուրջ կառույց է, ապա նրա տրոհվելն ու նոր- առողջի ծնվելը պետք է որ առողջ էլ ընթանա: Եթե փտած է, ուրեմն թող կքանդվի: Ու սա էլ ելք է, քանի որ ընդիմադիր դատարկությունը անպայման մի նոր, ավելի առողջ բան կծնի:
Իրականում հասկանալի է, որ ՀԱԿ ասածը չկա ու չի էլ եղել: Դա Լեվոնն է, որի շուրջը կուճուռել են մնացածը, իսկ ժողովուրդն էլ նայելով ՀԱԿ-ի տիտուլ- լիստին հավատացել, գնացել է միտինգի ու խոսքից զմայլված էլ մնացել է :
ՀԱԿ-ը ոչ թե ժողովուրդը սարքեց, այլ Լեվոնը եկավ, սարքեց իր կանտորան: Դրա համար էլ մինչև հիմա ինքն է տերը:
Հարցը ներքևներինն է, որոնց թվում է, թե ՀԱԿ ասածը ավելին է- իրենք են, միտինգի գնացողներն են, տանը նստած հարողներն են:
Դեմոկրատական կառույցը մեկինը չի կարող լինել, եթե այն մեկի կամքով է ստեղծվել ու նրա գնալով պետք է քանդվի, ուրեմն փուչիկ է:
Շատերը կարող են հակաճառել, թե մեզանում դեռ քաղաքացիական հասարակություն չկա, էս չկա-էն չկա:
Տեղին չի: Էդ հայերը շահ չեն գիտակցում՞: էն էլ ոնց:angry- իրար են հոշոտում շահի համար:
Կոդլով չեն հարցերը լուծվում- անձերով: Մարդ ասածը միշտ էլ հոտային է եղել ու այդպիսին էլ կմնա: Հարցը այդ հոտին այծ գտնելն է ու գտնողները մի քանի հոգի են լինելու:
Սկզբում դա Վաչեն ու Իգորն էին, մի 3 օրից մի եքա կոդլ մտավ խաղի մեջ, մի ամիս անց մի ուրիշ 12 հոգանոց կոդլ ձևավորվեց, ու մինչև հիմա դրա բեկորները խաղեր են տալիս: Ինչից է՞, - նրանից է, որ հենց իրենք իրենց մատուցել են որպես անփոխարինելի- փորձած թթու թան: Մեր տրագեդիան հենց դրանում է, որ հիպնոսացված խոսքով -աչք ենք փակել արդյունքների վրա:
Մեռանք վազգեն- լեվոն ռազբիրատ անելով: Վազգենին քաղաքական դիակ սարքեցինք, իսկ լեվոնը դեռ որ չհասկացված տառապյալ-անփոխարինելի -միակն է -ինչու՞:
Միակը չի, վաաբշե միակը չի,
Աբսուրդը սկսվել է իրենով, չերեզ սպարապետ- ռոբ ու սերժ շարունակվում է:
Ինքը խայտառակ ժառանգություն էր թողել -մտավ խաղ -ժառանգության վկայականը փոխեց, մաքրագրեց:
Ռոբը 3,5 միլիարդ կուտակեց -յան տվեց:
Հիմիկվանն էլ ասում է- ես ումից եմ պակաս՞:
Ու դեռ որ ճիշտ է ասում:
Ես չէի խորանա, քո ցանկությանբ, եթե գրառմանդ շնորհակալություն չհայտնեի իմ կողմից հարգված մարդիկ: Եթե հայտնել են ուրեմն համաձայն են քո հետ, եթե իրենք էլ են համաձայն են ուրեմն քաղաքականության բաժնի անունը հանգիստ կարելի ա գրել “Դառդերի գիրք”…:))
Բա եթե դարդ չունես, բա էս բաժնում, որը ընդամենը "թեմայից դուրս բաժինն է" -ինչ գործի ես՞ :
Հայկական քաղաքականության "վերևներում" եղածների գործը թալանելն է, ուրիշներին ժերտվա տալը, խաբելն ու խաբված հարիֆների վրա տակից ծիծաղելն է:
Մենք էլ տեղյակ-անտեղյակ դրա դամ քաշողներն ենք եղել: Հիմա փորձում ենք հասկանալ ճիշտ, թե սխալ ենք եղել-դեմ ես՞:
Դու այլ բան գիտես, քո իմացածն ասա-քեֆ անենք: :ok
Ես չեմ կարծում, թե անցած պարտության համար շարժման մասնակիցներից որևէ մեկը- բացի լիդերից մեղք ունի:
"Բա ինչ անենք" -ն է, որ և այն ժամանակ, և հիմա չենք հասկանում թե որն է:
Բիձա ջան, իմ հռետորական հարցը "բա ինչ անեինք էր": Դրա պատասխանը ես ունեմ - տարբերակ չունեինք բացի Լևոնի հետևից գնալուց: "Բա ինչ անենք" հարցի պատասխանը, անձամ ես դեռ չունեմ: Չնայած, հիմնականում քո տեսակատների հետ համաձայն եմ - տեսական դաշտում: Բայց հենց մտնում ենք կոնկրետ գործողությունների դաշտ, կանգում ենք դառը իրականության առաջ - մենք անհույս ենք: :P
Ես միշտ եղել եմ նրա կողմնակիցը, որ եթե կա պայքար, ապա սահմանային վիճակներն անըդունելի են: Այսինք չի կարելի ասել, որ հանուն ենթադրենք Ղարաբաղի, կամ հանուն հայ-թուրքակա հարաբերությունների, կամ ասենք հանուն քաղբանտարկյալների ազատության պետք է գնալ ասենք երկխոսության կամ ժամանակավոր դադար տալ շարժման ակտիվ ֆազային: Նույնիսկ ավելի հեռու են գնացել իմ կարծիքով, ու ենթադրել եմ, որ չի կարելի նույնիսկ մասնակցել արտոնված հանրահավաքներին ու երթերին: Հասարակությունը երկու տարի առաջ ոտքի կանգնեց քանի որ տեսավ հստակ կոնտրաստ - մի կողմից իշխանություններ, մյուս կողմից կոնկրետ պահանջներով ժողովուրդ: Հիմա կոնտրաստն այլևս սվաղված է, իսկ նպատակներն անհասկանալի: Հստակ ձևակերպված ազատական գաղափարները մեղ անցում կատարեցին դեպի ազգային ազատագրական գաղափարախոսության դաշտ, ու մենք էլի կանգնեցինք փաստի առաջ, որ հանուն Ղարաբաղի պիտի սուս մնանք: Փաստի առաջ կանգնացրեցին համ ՀԱԿ-ը համ իշխանությունները: Արդյունքում երկու կողմից սկսեցին վախեցնել, որ եթե հիմա ներքին անհանդուրժողականության ալիք բարձրանա, ապա կվատանգվի ոչ միայն Ղարաբաղը, այլ ՀՀ սուվերենությունն ընդհանրապես: Հին, փորձված մեթոդը` խաղեր տալ ազգային լարերի վրա, ինչպես միշտ հստակ աշխատում է:
Բա ինչ անենքի պահով, անձամ ես երկու ճանապարհ եմ տեսնում.
1. Եթե մենք շարունակում ենք վստահել ՀԱԿ-ին, ուրեմն ՀԱԿ-ը պիտի դուրս գա սահմանային վիճակից ու էլի գնա հստակ կոնտրաստենրի դաշ, ոչ միայն հայտարարությունենրով, այլ նաև գոծողություններով: Դրա մեջ մտնում են.
1) քաղբանտարկյալների, ու հատկապես Նիկոլի, դատավարությունները վերածել ոչ թե անմեղությունն ապացուցող (ես տենց բան չեմ ասել կարգի) գործընթացի, այլ հստակ հայտարարել, որ արել են, լավ են արել, ու քիչ են արել, քանի որ խոսքը գնում էր ժողովրդի ինքնապաշտպանության իրավունքի մասին;
2) բոյկոտել բոլոր տեսակի ընտրությունները;
3) սկսել ռեգուլյար հանրահավաքներ` ՉԱՐՏՈՆՎԱԾ:
2. Անվստահություն հայտնել ՀԱԿ-ին, ու զանգավածային դուրս գալ ՀԱԿ շարքերից, ու հայտարարել, որ մենք խաբված ենք: Դուրս էինք եկել պայքարելու մի բանի համար, հիմա մեզ ուրիշ բան են դեմ տալիս: Ու նստել սպասել մինչև մի ուրիշ ուժ կծնվի, որը բոլորիս կառաջնորդի:
Իմ անունից կարող եմ ասել, որ այսլ պահին դեռ առաջին տարբերակի կողքերն եմ: Երբ Հայաստանում եմ, պարտադիր գնում եմ ԱՐՏՈՆՎԱԾ ու ՉԱՐՏՈՆՎԱԾ մինտինգներին ու երթերին: Ընտրություննեի ժամանակ էլ, չնայած միշտ ասում եմ, որ պետք է բոյկոտել, նվազագույնը իմ շրջապատում քարոզում եմ ՀԱԿ թեկնածուի օգտին:
Չուկը օրինակ ասում ա, որ ես հուսահատվածների շարքում եմ, իսկ ես ինձ դասում եմ կիսա-հիսաթափվածների շարքը, որը հնարավոր է շուտով լրիվ հիասթափվի, եթե ևս մի քանի ամիս չտեսնեմ կոնտրաստի վերակագնումը:
Բիձա ջան, իմ հռետորական հարցը "բա ինչ անեինք էր": Դրա պատասխանը ես ունեմ - տարբերակ չունեինք բացի Լևոնի հետևից գնալուց: "Բա ինչ անենք" հարցի պատասխանը, անձամ ես դեռ չունեմ: Չնայած, հիմնականում քո տեսակատների հետ համաձայն եմ - տեսական դաշտում: Բայց հենց մտնում ենք կոնկրետ գործողությունների դաշտ, կանգում ենք դառը իրականության առաջ - մենք անհույս ենք: :P
Ես միշտ եղել եմ նրա կողմնակիցը, որ եթե կա պայքար, ապա սահմանային վիճակներն անըդունելի են: Այսինք չի կարելի ասել, որ հանուն ենթադրենք Ղարաբաղի, կամ հանուն հայ-թուրքակա հարաբերությունների, կամ ասենք հանուն քաղբանտարկյալների ազատության պետք է գնալ ասենք երկխոսության կամ ժամանակավոր դադար տալ շարժման ակտիվ ֆազային: Նույնիսկ ավելի հեռու են գնացել իմ կարծիքով, ու ենթադրել եմ, որ չի կարելի նույնիսկ մասնակցել արտոնված հանրահավաքներին ու երթերին: Հասարակությունը երկու տարի առաջ ոտքի կանգնեց քանի որ տեսավ հստակ կոնտրաստ - մի կողմից իշխանություններ, մյուս կողմից կոնկրետ պահանջներով ժողովուրդ: Հիմա կոնտրաստն այլևս սվաղված է, իսկ նպատակներն անհասկանալի: Հստակ ձևակերպված ազատական գաղափարները մեղ անցում կատարեցին դեպի ազգային ազատագրական գաղափարախոսության դաշտ, ու մենք էլի կանգնեցինք փաստի առաջ, որ հանուն Ղարաբաղի պիտի սուս մնանք: Փաստի առաջ կանգնացրեցին համ ՀԱԿ-ը համ իշխանությունները: Արդյունքում երկու կողմից սկսեցին վախեցնել, որ եթե հիմա ներքին անհանդուրժողականության ալիք բարձրանա, ապա կվատանգվի ոչ միայն Ղարաբաղը, այլ ՀՀ սուվերենությունն ընդհանրապես: Հին, փորձված մեթոդը` խաղեր տալ ազգային լարերի վրա, ինչպես միշտ հստակ աշխատում է:
Բա ինչ անենքի պահով, անձամ ես երկու ճանապարհ եմ տեսնում.
1. Եթե մենք շարունակում ենք վստահել ՀԱԿ-ին, ուրեմն ՀԱԿ-ը պիտի դուրս գա սահմանային վիճակից ու էլի գնա հստակ կոնտրաստենրի դաշ, ոչ միայն հայտարարությունենրով, այլ նաև գոծողություններով: Դրա մեջ մտնում են.
1) քաղբանտարկյալների, ու հատկապես Նիկոլի, դատավարությունները վերածել ոչ թե անմեղությունն ապացուցող (ես տենց բան չեմ ասել կարգի) գործընթացի, այլ հստակ հայտարարել, որ արել են, լավ են արել, ու քիչ են արել, քանի որ խոսքը գնում էր ժողովրդի ինքնապաշտպանության իրավունքի մասին;
2) բոյկոտել բոլոր տեսակի ընտրությունները;
3) սկսել ռեգուլյար հանրահավաքներ` ՉԱՐՏՈՆՎԱԾ:
2. Անվստահություն հայտնել ՀԱԿ-ին, ու զանգավածային դուրս գալ ՀԱԿ շարքերից, ու հայտարարել, որ մենք խաբված ենք: Դուրս էինք եկել պայքարելու մի բանի համար, հիմա մեզ ուրիշ բան են դեմ տալիս: Ու նստել սպասել մինչև մի ուրիշ ուժ կծնվի, որը բոլորիս կառաջնորդի:
Իմ անունից կարող եմ ասել, որ այսլ պահին դեռ առաջին տարբերակի կողքերն եմ: Երբ Հայաստանում եմ, պարտադիր գնում եմ ԱՐՏՈՆՎԱԾ ու ՉԱՐՏՈՆՎԱԾ մինտինգներին ու երթերին: Ընտրություննեի ժամանակ էլ, չնայած միշտ ասում եմ, որ պետք է բոյկոտել, նվազագույնը իմ շրջապատում քարոզում եմ ՀԱԿ թեկնածուի օգտին:
Չուկը օրինակ ասում ա, որ ես հուսահատվածների շարքում եմ, իսկ ես ինձ դասում եմ կիսա-հիսաթափվածների շարքը, որը հնարավոր է շուտով լրիվ հիասթափվի, եթե ևս մի քանի ամիս չտեսնեմ կոնտրաստի վերակագնումը:
Քո առաջարկած 2 ճանապարհն էլ լավ են, բայց վերջում ասում ես, թե Չուկը քեզ "դասակարգել" է :
Բայց Տրիբուն ջան, ոչ մեկս իրավունք չունի մյուսից հաշիվ պահանջելու- թե ինչ ես արել: Հաշիվ տալը միայն լիդերների պարտքն է:
Ես էլ վերջին 10 տարում մատս մատին խփած չկամ, բայց վերաբերմունք ունենալու և հաշիվ պահանջելու իրավունքն ունեմ:
Եթե իրենց արած ու չարածի արդյունքներով եկել գենոցիդ ու Հայաստան են վարի տալիս, ապա գործ չանելով հանդերձ քննադատելու, ճիշտն ու սխալը վեր հանելու իրավունքը հաստատ ունեմ: Իմ պապերի անհայտ գերեզմաններն են գենոցիդի արդյունք, իմ ու ընտանիքիս տարագիր կյանքն է իրենց հանցագործ ղեկավարման արդյունք:
Չուկի կարծիքը այլևս շարքային կարծիք է, քանի որ պարտված թիմի սխալները չընդունող անվերապահ աջակից է, /Չուկ- մեղա :P/ Հին կաղապարի մեջ եղած Չուկը-անցած էտապ է: Մեր խնդիրն այն է, որ Չուկի պես տղաները համոզվեն, թե ինչն ինչոց է ու դրանով մթնոլորտ փոխենք: /Չուկ - ցավդ տանեմ: :P/
Ասում ենք, թե Լեվոնն եկավ ու մթնոլորտ փոխեց: Բա էդ փոխված մթնոլորտի մեջ Չուկի փոխվելը տեղ չունի՞ /Չուկ, լավ էլ-մեղա-մեղա/:P
Մթնոլորտը դա հենց մենք ենք, միտինգի գնացողն ու չգնացողը, նույնիսկ քյաբաբ- խաշակերությանը իրական լույսով տեսնողը: Իսկ նոր մթնոլորտն էլ դա դատարկ սպիտակ նոր էջ է, որը կսկսվի կամ ոչ -կախված նրանից, թե այն տեսնողները որակ կկազմեն թե ոչ: Կկարողանան արդյոք անձնապես քաղականություն չմտնելով այլ կերպ մտածողների քաղաքականության վրա ազդել:
Ոչ մեկս էլ չի կարող սեփական հոգսերը թողած "full time" պրոպագանդիստ աշխատել , բայց առօրյա կյանքը նաև դրանով համեմելն էլ գործ է: -"տղու, կամ եղբոր" արածից շատ ավելի արդյունավետ:
Ես էլ վերջին 10 տարում մատս մատին խփած չկամ, բայց վերաբերմունք ունենալու և հաշիվ պահանջելու իրավունքն ունեմ:
Մինչև մնացածը կարդալը, ասեմ որ հազար տակոսով էս մտքի հետ համաձայն եմ:
Չուկը իմ լավ ընկերն ա, ու իրա հավատը դեպի շարժումը ոգևորող ա, դրա համար էլ իրա դասակարգմանն անդրադառնում եմ: Նաև մեկս մյուսիս դասակարգելով ենք բացահայտում հայացքները, մոտեցումները, հնարավոր հոսանքները, ճանապարհները: Չուկն էլ, անհույս ՀԱԿամոլա, իմ դասակարգմամբ: ;)
Չուկ, չեզոք զրույց ա, չխառնվես: :D
Լեռնեցին, օրինակ, պատմության մութ էջերում մոլորված անհայտ էթնիկ խմբի ներկայացուցիչ ա - արիացի: Արիացին էլ:
Լիոնը, օրինակ, կանաչներին ա հարում, փիղ ա շատ սիրում:
Վիշապն էլ, ցենտր ախպեր ա, անկախ քյաբաբի նկատմամբ իրա ատելությունից:
Ու էս սաղ, քաղաքական քննարկումներ թեմայից դուրս: :D
էէ Բիձեն այդպես էլ չհասկացավ, որ այս պայքարը հենց երիտասարդների պայքար է ու հենց ապագան երիտասարդներն են բերելու:
Բիձա ջան, խոսա էլի, էդ տարիքում միայն խոսալն ա մնում;)
էէ Բիձեն այդպես էլ չհասկացավ, որ այս պայքարը հենց երիտասարդների պայքար է ու հենց ապագան երիտասարդներն են բերելու:
Ախպեեեեեեեր, երթին իրար հետ էինք: Պլակատ բռնող երիտասարդ էինք ման գալիս, չէինք գտնում, իրար վրա էինք քցում: Ես ձեռներս ջեբերիցս տենց էլ չհանեցի, դու մի կիլոմետր բռնեցիր, հետո նաղդիր ուրիշի վրա: Բռատ, երիտասարդ չկար: Ավելի շուտ ահավոր քիչ էր: Խայտառակ քիչ էր:
Ախպեեեեեեեր, երթին իրար հետ էինք: Պլակատ բռնող երիտասարդ էինք ման գալիս, չէինք գտնում, իրար վրա էինք քցում: Ես ձեռներս ջեբերիցս տենց էլ չհանեցի, դու մի կիլոմետր բռնեցիր, հետո նաղդիր ուրիշի վրա: Բռատ, երիտասարդ չկար: Ավելի շուտ ահավոր քիչ էր: Խայտառակ քիչ էր:
Տրիբուն ջան, երիտասարդների պասիվությունը կարելի է բացատրել քննական շրջանով և ժամի ոչ հարմար լինելով:
Բայց ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ բավական պասիվ է, բայց մեկ է թարմ ուժ երիտասարդությունն են մտցնում ու հարկ եղած դեպքում հենց երիտասարդներն են առաջ տանելու:
Իսկ Բիձան ասում է մի մասնակցեք, ոչ թե, որ մտահոգված է երիտասարդների ապագայով, այլ պարզ Լևոնի նկատմամբ նաղձ ու ատելություն ունի ու իր համար ավելի լավ է սա լինի, քան Լևոնը հզոր թիմ ունենա:
Թա~-թա', նախագա'հ:
Լավ էլ հնչում ա, ինչ տոնայնություն ու հանգ կա մեջը:
Հա, եթե դու իմ ասածի տակ Թաթաին հիշեցիր, ուրեմն վիճակն իրոք լուրջ ա ախպեր :D
Լեռնեցին, օրինակ, պատմության մութ էջերում մոլորված անհայտ էթնիկ խմբի ներկայացուցիչ ա - արիացի: Արիացին էլ:
:D :D
Մոլորված չեմ ցավդ տանեմ, վաղուց դուրս եմ եկել, ճամփաս էլ լուսավոր ա... անհոգ եղիր,
Թող քո ոտը քարին չդիպչի Տրիբուն ջան, ճիշտ ա ծնունդդ չի, բայց անկեղծ ցանկությունս է: Որովհետև հիմա մարդկանց ճամփան շատ ավելի մութ ա ;)
Իսկ Բիձան ասում է մի մասնակցեք, ոչ թե, որ մտահոգված է երիտասարդների ապագայով, այլ պարզ Լևոնի նկատմամբ նաղձ ու ատելություն ունի ու իր համար ավելի լավ է սա լինի, քան Լևոնը հզոր թիմ ունենա:
Անդ ջան, Բիձան հնարավոր ա, որ Լևոնի նկատմամբ ատելություն ունի: Լավ բան չի անում, ատելը հոգին քայքայող զգացմունք ա: Ամեն դեպքում, չեմ կարծում, որ Լևոնի հետագա քայլերը պայմանավորված են լինելու Բիձու իրան ատելու չափից ու ձևից: Տենց որ լիներ, ընդհանրապես քաղաքականություն չէր վերադառանա երկու տարի առաջ:
Բայց Բիձու ասածը ես հասկանում եմ սենց, ու սկզբունքորեն դեմ չեմ "... ՀԱԿ-ին պետք ա սիգնալ տալ, որ իրա գործողությունների հետ մենք էնքան էլ համաձայն չենք, ու էտ սիգնալներից մեկը պիտի լինի ՀԱԿ-ին գրողի ծոցը ուղարկելը": Մեկը ես վաղուց ուղարկած կլինեի, եթե ուրիշ տարբերակ ունենայի քաղաքացիական դիրքորոշումս արտահայտելու: Չունեմ, դրա համար էլ ՀԱԿ-ին եմ հարում: Բայց, եթե սենց շարունակվի, մեզ սպասում են հերթական մի քանի մարդագկխաքանակաստուգիչ միտինգներ, ու հերթական ԱԺ ընտրություններում ՀԱԿ 9-ից 13%: Ու էտ դեպքում, ես ավելի քան համոզված եմ, որ մանդատները վայր չեն դրվելու: Ու էտ ժամանակ, կսկվի հայոց դարավոր խորը քաքը, լավագույն դեպքում Հորդանանի պես պետության ապագայով:
Մոդերատորական: Ազգային արմատներից շեղվելն ու ուղեղի լվացումը քննարկվում է այստեղ (http://www.akumb.am/showthread.php?p=1884445#post1884445): Այս թեմայում հաջորդ ոչ քաղաքական գրառումը կտուգանվի:
Ախպեեեեեեեր, երթին իրար հետ էինք: Պլակատ բռնող երիտասարդ էինք ման գալիս, չէինք գտնում, իրար վրա էինք քցում: Ես ձեռներս ջեբերիցս տենց էլ չհանեցի, դու մի կիլոմետր բռնեցիր, հետո նաղդիր ուրիշի վրա: Բռատ, երիտասարդ չկար: Ավելի շուտ ահավոր քիչ էր: Խայտառակ քիչ էր:
Տրիբուն ջան, ձեռներդ ջեբում էլ պահի, այլ անելիք չկա: Պլակատ բռնելը ստյոպիկի ու արամի գործը պետք է լինի, որ հասկանան, թե ներքևներում լինելն ինչ է: Իրենք կյանքում պլակատ բռնած չկան, դրա համար էլ մենք էս վիճակի ենք :
Ջահելներն էլ ոչ թե դրանց, այլ իրենց պլակատները պետք է հնարեն, քաղաքական հրապարակ մտցնեն ու առաջ գնան:
Անդ ջան, Բիձան հնարավոր ա, որ Լևոնի նկատմամբ ատելություն ունի: Լավ բան չի անում, ատելը հոգին քայքայող զգացմունք ա: Ամեն դեպքում, չեմ կարծում, որ Լևոնի հետագա քայլերը պայմանավորված են լինելու Բիձու իրան ատելու չափից ու ձևից: Տենց որ լիներ, ընդհանրապես քաղաքականություն չէր վերադառանա երկու տարի առաջ:
Բայց Բիձու ասածը ես հասկանում եմ սենց, ու սկզբունքորեն դեմ չեմ "... ՀԱԿ-ին պետք ա սիգնալ տալ, որ իրա գործողությունների հետ մենք էնքան էլ համաձայն չենք, ու էտ սիգնալներից մկեը իտի լինի ՀԱԿ-ին գրողի ծոցը ուղարկելը": Մեկը ես վաղուց ուղարկած կլինեի, եթե ուրիշ տարբերակ ունենայի քաղաքացիական դիրքորոշումս արտահայտելու: Չունեմ, դրա համար էլ ՀԱԿ-ին եմ հարում: Բայց, եթե սենց շարունակվի, մեզ սպասում են հերթական մի քանի մարդագկխաքանակաստուգիչ միտինգներ, ու հերթական ԱԺ ընտրություններում ՀԱԿ 9-ից 13%: Ու էտ դեպքում, ես ավելի քան համոզված եմ, որ մանդատները այր չեն դրվելու: Ու էտ ժամանակ, կսկվի հայոց դարավոր խորը քաքը, լավագույն դեպքում Հորդանանի պես պետության ապագայով:
Տրիբուն ջան, արի չհամեմատենք Բիձայի ու քո նշածը, երկուսը տարբեր նպատակներ են հետապնդում, մեկը ՀԱԿ-ը ավելի հզոր ու գործուն տեսնելու ցանկությունը, մյուսը ուղղակի ՀԱԿ-ը թուլացած տեսնելը ինադ սկզբունքով:
Ես էլ, դու էլ լավ էլ քննադատում ենք ՀԱԿ-ին, ցանկանալով այն ավելի ակտիվ տեսնել, բայց մյուս կողմից սիգնալ տալ ՀԱԿ-ը թուլացնելու միջոցոց ես հ ամաձայն չեմ: Ըստ իս, ՀԱԿ ղեկավարությունը ժողովրդից կտրված չի ու շատ էլ լավ գիտեն ժողովրդի ձգտումները, բայց ներկայիս ակտիվության պարագայում սա առավելագույն է ինչ կարելի է անել, իր թերություններով հանդերձ: Չեմ կարծում, որ իրենք չեն ուզում ակտիվացնեն, ուղղակի ուրիշ ելք չկա:
Պլակատ բռնելը ստյոպիկի ու արամի գործը պետք է լինի, որ հասկանան, թե ներքևներում լինելն ինչ է:
Ստյոպիկ ուն Արամը ժողովդրի մեջ էին, ու ժողովդրի հետ էին քայլում: Լեռնեցի ջան, էն ոնց էիր ասում, "բազկս բազկիդ կզարգեմ, մեր տրնգին կլարեմ, որ հողերը հետ բերեմ" ?? Կարճ ասած, էտ վիճակն էր: :hands
Բայց ձեռներին պլակատ չտեսա: Սծյոպիկի ձեռը դաժե թաշկինակ էլ տեսա մի երկու անգամ, բայց պլակատ չտեսա:
Ստյոպիկ ուն Արամը ժողովդրի մեջ էին, ու ժողովդրի հետ էին քայլում: Լեռնեցի ջան, էն ոնց էիր ասում, "բազկս բազկիդ կզարգեմ, մեր տրնգին կլարեմ, որ հողերը հետ բերեմ" ?? Կարճ ասած, էտ վիճակն էր:
Բայց ձեռներին պլակատ չտեսա: Սծյոպիկի ձեռը դաժե թաշկինակ էլ տեսա մի երկու անգամ, բայց պլակատ չտեսա:
Լավն այն որ, որ երթը իրեն չքին առաջնորդում, այլ ժողովրդի մեջ վերջերում քայլում էին:
էէ Բիձեն այդպես էլ չհասկացավ, որ այս պայքարը հենց երիտասարդների պայքար է ու հենց ապագան երիտասարդներն են բերելու:
Բիձա ջան, խոսա էլի, էդ տարիքում միայն խոսալն ա մնում;)
Բա, ես էլ էդ եմ ասում, չհաշված որ ես Լեվոնից դեռ շաաատ երիտասարդ եմ: :P
Չեմ կարծում, որ իրենք չեն ուզում ակտիվացնեն, ուղղակի ուրիշ ելք չկա:
Անդ ջան, ելք չկան, իմ ու քո համար ա արդարացում, բայց ոչ համաժողովրդական շարժման առաջնորդներ հռչակված լիդերների համար: Կառոչե, ես ելք եմ պահանջում:
Լավն այն որ, որ երթը իրեն չքին առաջնորդում, այլ ժողովրդի մեջ վերջերում քայլում էին:
Բա, դա էլ է հասկանալի, առջևում բաժանելիք չկար-չէ՞::P
Բա, դա էլ է հասկանալի, առջևում բաժանելիք չկար-չէ՞:
Ընդհանրապես, ըստ իս, լիդերները պետք է կամ ժողովրդի մեջ քայլեն, կամ երթի վերջում: Բացառություն է կազմում Լևոնը, ինքը առջից քայլելու իրավունքը վաստակելա:;)
Անդ ջան, ելք չկան, իմ ու քո համար ա արդարացում, բայց ոչ համաժողովրդական շարժման առաջնորդներ հռչակված լիդերների համար: Կառոչե, ես ելք եմ պահանջում:
Տրիբուն ելքը սայա, ուզես թե չուզես: Կամ ի՞նչին էս ելք ուզում:
Ընդհանրապես, ըստ իս, լիդերները պետք է կամ ժողովրդի մեջ քայլեն, կամ երթի վերջում: Բացառություն է կազմում Լևոնը, ինքը առջից քայլելու իրավունքը վաստակելա:;)
Այ էս մեկը չհասկացա: -Ուրեմն քո դասակարգման մեջ կա լիդեր ու դրանից բացի էլ լիդերներ՞:o
Նաև բացառության իմաստը որն է, որ ժողովուրդը ավելի ոգևորվի, որ դիմացի սափրագլուխները վախենան, որ տեսնենք թե ինչքան անվախ լիդեր ունենք:
Նորտոն ջան, իսկապես չեմ հասկանում-միտքդ խուրդի:
Տրիբուն ելքը սայա, ուզես թե չուզես: Կամ ի՞նչին էս ելք ուզում:
Ալֆրեդի սենյակին, Անդ ջան:
Տրիբուն ելքը սայա, ուզես թե չուզես: Կամ ի՞նչին էս ելք ուզում:
Ելք էլ չի-լավագույն դեպքում տուպիկ ա:
Ելքն էլ այն է, որ անցածդ ճամփով հետ գաս մինչև գոնե վերջին խաչմերուկը ու նայես թե ուր ես գնում:
Իսկ իրականում մի 20 տարվա խաչմերուկ հետ պետք է գնաս, որ ճիշտ ուղով շարունակես:
Այ էս մեկը չհասկացա: -Ուրեմն քո դասակարգման մեջ կա լիդեր ու դրանից բացի էլ լիդերներ՞
Նաև բացառության իմաստը որն է, որ ժողովուրդը ավելի ոգևորվի, որ դիմացի սափրագլուխները վախենան, որ տեսնենք թե ինչքան անվախ լիդեր ունենք:
Նորտոն ջան, իսկապես չեմ հասկանում-միտքդ խուրդի:
Ինչ խուրդեմ, ամբողջ շարժումը Լևոնի շնորհիվ է ստեղծվել ու իր առաջնորդությամբ է շարժվում, ինքը իրավունք ունի առաջնորդելու: Դա այդպես էլ պետք է լինի: Իսկ մնացածը պարադիր չի, որ առաջին շարքերը գրավեն: Էլ հարցեր ունես Բիձ ջան?
Ելք էլ չի-լավագույն դեպքում տուպիկ ա:
Ելքն էլ այն է, որ անցածդ ճամփով հետ գաս մինչև գոնե վերջին խաչմերուկը ու նայես թե ուր ես գնում:
Իսկ իրականում մի 20 տարվա խաչմերուկ հետ պետք է գնաս, որ ճիշտ ուղով շարունակես:
Հա Բիձ ջան դու 20 տարի հետ գնա, ես գնալու ցանկություն չունեմ, էլ?
Հա Բիձ ջան դու 20 տարի հետ գնա, ես գնալու ցանկություն չունեմ, էլ?
Ցտեսություն- ախպեր:
Իրականում առաջարկս խաղերի տեսությունից էր:- սխալդ բռնելու համար պետք է ետ- ետ գնաս մինչև տռաս հասնելը:
Ցտեսություն- ախպեր:
Ցը: եղբայր: Ետ գնալուց չմոռանաս մի հատ 96-ի վրա կանգնես ու հիշես, որ սաղ արատների հիմք Լևոննա դրել, այլապես դու-դու չես լինի:
Տրիբուն ջան, արի չհամեմատենք Բիձայի ու քո նշածը, երկուսը տարբեր նպատակներ են հետապնդում, մեկը ՀԱԿ-ը ավելի հզոր ու գործուն տեսնելու ցանկությունը, մյուսը ուղղակի ՀԱԿ-ը թուլացած տեսնելը ինադ սկզբունքով:
Ես էլ, դու էլ լավ էլ քննադատում ենք ՀԱԿ-ին, ցանկանալով այն ավելի ակտիվ տեսնել, բայց մյուս կողմից սիգնալ տալ ՀԱԿ-ը թուլացնելու միջոցոց ես հ ամաձայն չեմ: Ըստ իս, ՀԱԿ ղեկավարությունը ժողովրդից կտրված չի ու շատ էլ լավ գիտեն ժողովրդի ձգտումները, բայց ներկայիս ակտիվության պարագայում սա առավելագույն է ինչ կարելի է անել, իր թերություններով հանդերձ: Չեմ կարծում, որ իրենք չեն ուզում ակտիվացնեն, ուղղակի ուրիշ ելք չկա:
Անդ ջան, սենց ասեմ. մեզնից (ինձնից, քեզնից, որ էն տարիքին չենք եղել, որ մասնակցեինք, ասենք՝ վազգեն մանուկյանի՝ Լևոնի դեմ արած միտինգներին) մեծ սերունդը բաժանվում ա մի քանի խմբի, դրանցից մի խումբը կազմում են այն մարդիկ, ովքեր մասնակցել են բողոքի ալիքին, իրենց դիրքորոշումն են ցուցաբերել այդ ժամանակ, այնուհետև, տեսնելով վազգեն մանուկյանի, Տրիբունի ասած՝ փնթիությունը, որ մեղմ ա ասված, որտև ես կասեի նաև վախկոտությունը, անմտածվածությունն ու արկածախնդրությունը, կայանալու ձգտումը, թքել են նրա վրա ու առաջ անցել, այդպիսի վառ օրինակ է Տրիբունը: Ու կա մյուս խումբը, որ 96-ի էն խառը պահին, որ ԱԺ դարպասներն էին ջարդում, էդ պահին էս խմբի մարդկանց ձեռքի ժամի վրա տարեթիվ, ամիս ամսաթիվ ցույց տվող մասը զաբոռ ջարդվելուց մի տեղ կպել փչացել ա, ու էդ մարդիկ մնացել են 96 թվի մեջ, առաջ չեն գնում, մնացել են Լևոնին ատելու անհույս գործին, ուրիշ ոչինչ չեն անում ու չեն էլ անելու, էս խմբի վառ օրինակ ա մեր հարգաժան Բիձան: Բիձա ջան, ներողություն եմ խնդրում, իհարկե, անձնավորելու պահով, որ կոնկրետ քո անունը նշեցի, ասեմ, որ կոնկրետ քո մասին չեմ ասում, ուղղակի մարդու տեսակի մասին եմ խոսում, հիմա իմ ու Անդոի մասին էլ կասեմ, որ իրարից չնեղանանք: Ճիշտ ա, չափազանց տհաճ ա խաբված լինելը. խաբված եմ ասում, որտև եթե քաղաքացին, ժողովուրդն ընտրում ա մեկին, բայց գալիս էդ աթոռին վեր ա ընկնում մեկ ուրիշը՝ ինքնակոչ մեկը, դա ժողովրդին խաբելու տիպիկ օրինակ ա: Հիմա 96-ին վազգենին ընտրողները խաբված են, որտև Լևոնն ա նստել էդ աթոռին, բայց, փաստորեն կամ ըստ իս, այդ աթոռին, ըստ ընտրությունների իրական արդյունքների պետք է նստեր վազգենը: Հիմա դա լավ կլիներ, թե վատ է մասին չեմ ասում, դա այլ թեմայի շրջանակներում ա, կապ չունի էս ասելիքիս հետ, բայց ասեմ, որ ես համարում եմ, որ վազգենի նստելու դեպքում տխուրկլիներ, բայց քանի որ պատմությունը եթեներ չի սիրում, չեմ էլ ուզում խորանալ կամ փորձել դա ապացուցել, չնայած էդ թեմայով պատրաստ եմ վիճել: Հիմա մեր մասին ասեմ. մենք չենք տեսել էդ ամեն ինչը, մենք չենք խաբնվել (96-ի պահով եմ ասում): Մենք նայում ենք, թե ինչ ունենք հիմա: ասեմ, որ Տրիբունն ու իր պես մարդիկ էլ մեզ հետ են, ու սա արդեն մեծ ռեսուրս ա մեզ համար, որտև իրանց խումբը բավականին ակտիվ ա. եթե էդ մարդիկ խաբվելուց հետո չեն մնացել էդ խաբվածի տակ, այլ եկել միացել են մի նոր շարժման, դա նշանակում ա, որ իրանք չեն վախենում պարտությունից, թեկուզև հերթական: Այ էս խմբի մարդիկ բավականին համառ են, ուժեղ են: Մենք դեռ չգիտենք՝ ինչպխիսին ենք, մեզնից մեկը կարողա այդնպիսին լինի, որ եթե սա պարտվենք, հաջորդ հնարավորության դեպքում էլի միանա մի շարժման ու փորձի հաղթել այդ մեկը, մյուսս կարողա մնանք էս պարտության տակ: Հիմա ասեմ, որ Բիձայի խմբի մարդիկ քիչ չեն, բայց էնքան շատ չեն, որ կարողանան իրենց անգործությամբ խոչընդոտ հանդիսանալ մեր հաղթանակի համար, բայց այ երբ որ նրանց գումարում ես անտարբերների մեծ բանակը, այ էդ ժամանակ պատկերը լրիվ այլ ա դառնում: 88-ին հաղթել ա ժողովուրդը, որտև չեն եղել Բիձայի խմբի մարդիկ, ու քիչ են եղել անտարբերները, դրանից հետո չի եղել հաղթանակ, որտև 88-ից հետո առաջինը եղել ա վազգենի շարժումը, ով, ինչպես արդեն նշվեց, փնթի էր ու անկարող ուղղորդելու այդ շարժումը, կարճ ասած՝ գլխից մեծ գործ էր բռնել ու անոթուգլուխ առաջ էր ուզում տանել, չստացվեց, իհարկե: Որից հետո սկսվեց ժողովրդին բթացնելու պռոցեսը, որով փորձ արվեց ապահովագրել իշխանությունը, այն դարձնել, այսպես ասված՝ անձեռնմխելի, ու դա արվեց մեծ եռանդով ու տվեց իր արդյունքը, որի վառ օրինակն ա 2003-ի ընտրությունները, որտեղ մարդիկ մի հատ ծեծ ուտելուց ու հարկադիր վարդևոր խաղալուց հետո գնաց տուն ու էլ չեկավ, որտև լիդերը Դեմիրճյանն էր, ով Լևոն չի: Էլի հինգ տարի բթացում ու ավելի մասնագիտացված ձևով, որից հետո եկավ Լևոնը, ու եթե չգար Լևոնը, դժվար է մեր այսօրվա իրականության մեջ պատկերացնել այն քաղաքական գործչին, ով ի զորու կլիներ ոտքի հանել ժողովրդին: Լևոնը հանեց, հիմա ունենք այն, ինչ ունենք, բոլորս տեսնում ենք, ու էսօրվա քննադատելը Լևոնին, դա դեռ քննադատություն ա, բայց գնահատական չի, պատմությունը գնահատում ա անցյալը, իսկ Լևոնը դեռ անցյալ չի, ինչքան էլ որ Բիձան երազի: Լևոնն էսօր ամենաակտիվ, ամենամեծ ֆիգուռն ա մեր քաղաքական դաշտում, ու դա ակնհայտ ա:
Կուկ ջան, քո հետ լրիվ համաձայն եմ: Մի բացառությամբ, չեմ ընդունում պառլամենտի զաբոռ ջարդելն ու ազգային ժողովի նախագահին տփելը, ինչքան, որ ասենք այսօրվա նախագահը մուկնա ու իրան արժի:
Հա լավ, ինչքան կարանք անցյալով տառապենք: Ես ոչ մի կեղծիք չեմ արդարացնում, բայց մյուս կողմից Վազգենի նման պրեզիդենտ չէի ուզենա ունենայի, բայց իհարկե Վազգենը ավելի լավ տարբերակ էր քան ասենք ՌՔ, ՍՍ զույգը:
Կուկ ջան, քո հետ լրիվ համաձայն եմ: Մի բացառությամբ, չեմ ընդունում պառլամենտի զաբոռ ջարդելն ու ազգային ժողովի նախագահին տփելը, ինչքան, որ ասենք այսօրվա նախագահը մուկնա ու իրան արժի:
Անդո ջան, Ֆրանսիյում 50-ականների վերջերին, դաժե դը-Գոլի պես տղուն տփեցին ու լարեցին Գերմանիա: Ու ոսիտակնության ջարդն էլ ուսանողությունը տվեց, ու ինքն էլ ահավոր ծեծ կերավ, դրա համար էլ հիմա էտ երգրին կասեն Ֆրանսիա:
Հա լավ, ինչքան կարանք անցյալով տառապենք: Ես ոչ մի կեղծիք չեմ արդարացնում, բայց մյուս կողմից Վազգենի նման պրեզիդենտ չէի ուզենա ունենայի, բայց իհարկե Վազգենը ավելի լավ տարբերակ էր քան ասենք ՌՔ, ՍՍ զույգը:
Ապեր, ես էլ շատ բան չէի ուզենա տեսնել: Բայց կարևորը էն չի, թե մենք ում նմանին ենք ուզում տեսնել, կարևորն էն ա, թե ով ա ընտրվում - էս ա սկզբունքը, որից էն կողմ ձև մարդկությունը դեռ չի հորինել: Իսկ ընտրվողն ուզում ա Վազգենը լինի, ուզում ա քելեխի իշաոտնուկը, պիտի ինքը դառնա նախագահ: Մեր սաղ պրոբլեմները սկսում են հենց էտ կետից, որ միշտ դառնում են նրանք ում մենք չենք ընտրել:
Անդո ջան, Ֆրանսիյում 50-ականների վերջերին, դաժե դը-Գոլի պես տղուն տփեցին ու լարեցին Գերմանիա: Ու ոսիտակնության ջարդն էլ ուսանողությունը տվեց, ու ինքն էլ ահավոր ծեծ կերավ, դրա համար էլ հիմա էտ երգրին կասեն Ֆրանսիա:
Բայց կարանք օրինակներ բերենք, որ տփելով չի լիում: Պետքա պետական հաստատությունները արժեքը տենց չոտնահարել;
Ապեր, ես էլ շատ բան չէի ուզենա տեսնել: Բայց կարևորը էն չի, թե մենք ում նմանին ենք ուզում տեսնել, կարևորն էն ա, թե ով ա ընտրվում - էս ա սկզբունքը, որից էն կողմ ձև մարդկությունը դեռ չի հորինել: Իսկ ընտրվողն ուզում ա Վազգենը լինի, ուզում ա քելեխի իշաոտնուկը, պիտի ինքը դառնա նախագահ: Մեր սաղ պրոբլեմները սկսում են հենց էտ կետից, որ միշտ դառնում են նրանք ում մենք չենք ընտրել:
Բա ես ինչ եմ գրել
ես ոչ մի կեղծիք չեմ արդարացնում
Իսկ մնացածը իմ ցանկություններն են, որի իրավունքը ես ունեմ:
տեսնելով վազգեն մանուկյանի, Տրիբունի ասած՝ փնթիությունը, որ մեղմ ա ասված, որտև ես կասեի նաև վախկոտությունը, անմտածվածությունն ու արկածախնդրությունը, կայանալու ձգտումը, թքել են նրա վրա ու առաջ անցել, այդպիսի վառ օրինակ է Տրիբունը:
Մեր մեջ ասած, 2003-ի ընտրություններին էլ եմ Վազգեն քվերակել առաջին փուլում, հետո Սծյոպիկ: Պրինցիպը մեկն էր, միշտ ձայն տալ ընդդիմությանը, որ ռեսուրս ունենա, որի վրա հենվելով հետո կկարողանա մի բան անել: Բայց, Կուկ ջան, փնթիությունը զուտ վազգենական արատ չի, ազգային ազատագրական ավանդույթ ա: Պակաս օրինակ էլ Սծյոպիկը չի: Ու սենց որ նայում ենք - նոր ժամանակներ, մարքիսիտ, հիմա ՍԴՀԿ, Ժառանգություն, ու եթե սենց շարունակվի, ամեն ինչ գնում ա դեպի նույն փնթի վախճանը:
Պետքա պետական հաստատությունները արժեքը տենց չոտնահարել;
Պետական հաստատությունը պետք չի նույնացնել էտ հաստատությունը ուզուրպացրած ու բռնաբարող անհատի հետ: Դրանք տարբեր բաներ են բռատ:
Պետական հաստատությունը պետք չի նույնացնել էտ հաստատությունը ուզուրպացրած ու բռնաբարող անհատի հետ: Դրանք տարբեր բաներ են բռատ:
Խոսքը ամենևին նույնացնելու մասին չի Տրիբուն ջան, խոսքը պառլամենտ ինստիտուտի նկատմամբ հարգանքն ա, որպեսզի հետագայում էդ նույն սկզբունքով որոշ "ռոմանտիկներ" հոկտեմբերի 27 չկազմակերպեն:
Իսկ ուզուռապտորների գլուխը ջարդելու լիքը ձև ու տեղ կա:
Խոսքը ամենևին նույնացնելու մասին չի Տրիբուն ջան, խոսքը պառլամենտ ինստիտուտի նկատմամբ հարգանքն ա, որպեսզի հետագայում էդ նույն սկզբունքով որոշ "ռոմանտիկներ" հոկտեմբերի 27 չկազմակերպեն:
Իսկ ուզուռապտորների գլուխը ջարդելու լիքը ձև ու տեղ կա:
Համաձայն եմ: Թող Մկան գլուխը ԱԺ շենքից դուրս ջարդվի, Սերոժիկինն էլ նախագահականից դուրս: Ես աշխարհագրական-շենքային հատուկ նախասիրություններ չունեմ:
Մեր մեջ ասած, 2003-ի ընտրություններին էլ եմ Վազգեն քվերակել առաջին փուլում, հետո Սծյոպիկ: Պրինցիպը մեկն էր, միշտ ձայն տալ ընդդիմությանը, որ ռեսուրս ունենա, որի վրա հենվելով հետո կկարողանա մի բան անել: Բայց, Կուկ ջան, փնթիությունը զուտ վազգենական արատ չի, ազգային ազատագրական ավանդույթ ա: Պակաս օրինակ էլ Սծյոպիկը չի: Ու սենց որ նայում ենք - նոր ժամանակներ, մարքիսիտ, հիմա ՍԴՀԿ, Ժառանգություն, ու եթե սենց շարունակվի, ամեն ինչ գնում ա դեպի նույն փնթի վախճանը:
Համաձայն եմ , Տրիբուն ջան, տես, ասել եմ՝ 2003-ի ընտրությունները, որտեղ մարդիկ մի հատ ծեծ ուտելուց ու հարկադիր վարդևոր խաղալուց հետո գնաց տուն ու էլ չեկավ, որտև լիդերը Դեմիրճյանն էր, ով Լևոն չի: Ու հիմա, տեսնելով էս ամեն ինչը, որ ինչքան էլ ժողովուրդը ձեն տա, ցանկանա գալ ու տեր կանգնել իր ձայնին, դա դեռ հերիք չի, որ բողոքի ալիքը կայանա, դրա համար պետք ա նաև լիդեր, կարգին լիդեր, որ էսօր ունենք, էդ Լևոնն ա: Ու հանգիստ ձևով ասել, որ Լևոնը թող գնա, մենք կճարենք, նորին կբերենք կամ չգիտեմինչ, սուտ ա, էդ ընդամենը Լևոնին ատելու արտահայտություն ա, որտև փաստ ա, որ էս ժողովուրդը 88-ից սկսած մի լիդեր ա ունեցել, էդ Լևոնն ա, մնացածները լրիվ պռավալ են տվել, ով մի բան արել ա, մաշվել ծակվել ա, իսկ Լևոնը լիքը բան ա արել, բայց հիմա էլի կարողանում ա հանդես գալ որպես միակ ընդդիմադիր ուժի, ընդդիմադիր հուկու շարժման գլուխ: Նենց որ Լևոնին հիմա պահել ա պետք, չեմ կարծում, որ Նիկոլն էնքան կայացած ա, որ կարողանա գլուխ բերել էս գործը: Եթե Լևոնն էլ ձեռները լվա կամ ինչ որ միբան լինի, որ չլինի շարժման գլխին, կարողա ազգովի թքենք, որտև էդ դեպքում մի տարբերակ եմ տեսնում, էդ էն ա, որ Նիկոլը կանգնի Լևոնի տեղն ու ասի՝ գնում ենք ուժով վերցնենք ամբողջը, իսկ դրա վերջը ոչ ոք չգիտի, թե ինչպես կլինի:
Եթե Լևոնն էլ ձեռները լվա կամ ինչ որ միբան լինի, որ չլինի շարժման գլխին, կարողա ազգովի թքենք, որտև էդ դեպքում մի տարբերակ եմ տեսնում, էդ էն ա, որ Նիկոլը կանգնի Լևոնի տեղն ու ասի՝ գնում ենք ուժով վերցնենք ամբողջը, իսկ դրա վերջը ոչ ոք չգիտի, թե ինչպես կլինի:
Կուկ ջան, որ կարողնայինք էտքան հաշվել թե վերջը ինչ պիտի լինի, ու ըստ դրա գործողությունների պլան մշակեինք, հիմա սաղ հայ ժողովուրդը Բիլ Գեյթս կլիներ: Մեկ ու մեջ գնում են գործողությունների, ենթադրելով որ վերջը պիտի լավ լինի: Իսկ էս պահի դրությամբ, մեր մեջ ասած, եթե ոչ մի բան չի արվելու, վերջը արդեն ոռի ա, ու գնալով ավելի ա ոռիանալու, սարսափելի ա ոռիանալաու, գեր-ոռի վիճակ ա լինելու: Լավա գոնե ԵՄ-ն վիզային ռեժիմը չի հանում, թե չէ արդեն ազգովի նավագոդնի յառմռկին էինք մասնակցելու Վարշավայի արվարձաններում: Ու ասեմ քեզ, էս պահին ոչինչ չանելու հետևանքներն ավելի վատ են լինելու, քան 96-ին ու 2003-ին Վազգենի ու Սծյոպիկի ոչինչ չանելու հետևանքները: Վատ են լինելու համ ազգային խնդիրների տեսանկյունից, համ ներքին սոցիալ-տնեսական ու հասարակական խնդիրեների տեսանկյունից: Էսքան խորը քաքի մեջ մենք ազգովի խրված 21 թվից էսկողմ չենք եղել: Ու դրա համար էլ Լևոնից պահանջներն ավելի շատ են հիմա: Ես ու դու իրան վստահել ենք, ու անունը դրել ենք ազգի փրկիչ, փայլուն դիվանագետ, առաջնորդ, ֆլան ֆստան: Ու ուզում ենք մեզ փրգա, օխպեր:
Վազգենին քննարկելը էս պահին բացարձակ տեղին չեմ համարում: Մարած աբլիգացի ա, ձեռները լվացել քաշվել ա մի կողմ ու տառապում ա անձնական վիրավորվածությունից: Կարող ա նաև երազում տեսնում ա, որ եթե ինքը նախագահ լիներ սենց կաներ, նենց կաներ, ու 2001 թվին հալալ ու արդար ընտրություններ կանցկացներ: Հնարավոր ա, որ տենց էլ կլիներ: Բայց տղեն էս պահին իրա երկու մանեթ գորձի տերն ա, կողքի տղեքին էլ լավից վատից տեղավորել ա: Հանգիստ թողնենք անցավորածներին:
Անդ ջան, սենց ասեմ. մեզնից (ինձնից, քեզնից, որ էն տարիքին չենք եղել, որ մասնակցեինք, ասենք՝ վազգեն մանուկյանի՝ Լևոնի դեմ արած միտինգներին) մեծ սերունդը բաժանվում ա մի քանի խմբի, դրանցից մի խումբը կազմում են այն մարդիկ, ովքեր մասնակցել են բողոքի ալիքին, իրենց դիրքորոշումն են ցուցաբերել այդ ժամանակ, այնուհետև, տեսնելով վազգեն մանուկյանի, Տրիբունի ասած՝ փնթիությունը, որ մեղմ ա ասված, որտև ես կասեի նաև վախկոտությունը, անմտածվածությունն ու արկածախնդրությունը, կայանալու ձգտումը, թքել են նրա վրա ու առաջ անցել, այդպիսի վառ օրինակ է Տրիբունը: Ու կա մյուս խումբը, որ 96-ի էն խառը պահին, որ ԱԺ դարպասներն էին ջարդում, էդ պահին էս խմբի մարդկանց ձեռքի ժամի վրա տարեթիվ, ամիս ամսաթիվ ցույց տվող մասը զաբոռ ջարդվելուց մի տեղ կպել փչացել ա, ու էդ մարդիկ մնացել են 96 թվի մեջ, առաջ չեն գնում, մնացել են Լևոնին ատելու անհույս գործին, ուրիշ ոչինչ չեն անում ու չեն էլ անելու, էս խմբի վառ օրինակ ա մեր հարգաժան Բիձան: Բիձա ջան, ներողություն եմ խնդրում, իհարկե, անձնավորելու պահով, որ կոնկրետ քո անունը նշեցի, ասեմ, որ կոնկրետ քո մասին չեմ ասում, ուղղակի մարդու տեսակի մասին եմ խոսում, հիմա իմ ու Անդոի մասին էլ կասեմ, որ իրարից չնեղանանք: Ճիշտ ա, չափազանց տհաճ ա խաբված լինելը. խաբված եմ ասում, որտև եթե քաղաքացին, ժողովուրդն ընտրում ա մեկին, բայց գալիս էդ աթոռին վեր ա ընկնում մեկ ուրիշը՝ ինքնակոչ մեկը, դա ժողովրդին խաբելու տիպիկ օրինակ ա: Հիմա 96-ին վազգենին ընտրողները խաբված են, որտև Լևոնն ա նստել էդ աթոռին, բայց, փաստորեն կամ ըստ իս, այդ աթոռին, ըստ ընտրությունների իրական արդյունքների պետք է նստեր վազգենը: Հիմա դա լավ կլիներ, թե վատ է մասին չեմ ասում, դա այլ թեմայի շրջանակներում ա, կապ չունի էս ասելիքիս հետ, բայց ասեմ, որ ես համարում եմ, որ վազգենի նստելու դեպքում տխուրկլիներ, բայց քանի որ պատմությունը եթեներ չի սիրում, չեմ էլ ուզում խորանալ կամ փորձել դա ապացուցել, չնայած էդ թեմայով պատրաստ եմ վիճել: Հիմա մեր մասին ասեմ. մենք չենք տեսել էդ ամեն ինչը, մենք չենք խաբնվել (96-ի պահով եմ ասում): Մենք նայում ենք, թե ինչ ունենք հիմա: ասեմ, որ Տրիբունն ու իր պես մարդիկ էլ մեզ հետ են, ու սա արդեն մեծ ռեսուրս ա մեզ համար, որտև իրանց խումբը բավականին ակտիվ ա. եթե էդ մարդիկ խաբվելուց հետո չեն մնացել էդ խաբվածի տակ, այլ եկել միացել են մի նոր շարժման, դա նշանակում ա, որ իրանք չեն վախենում պարտությունից, թեկուզև հերթական: Այ էս խմբի մարդիկ բավականին համառ են, ուժեղ են: Մենք դեռ չգիտենք՝ ինչպխիսին ենք, մեզնից մեկը կարողա այդնպիսին լինի, որ եթե սա պարտվենք, հաջորդ հնարավորության դեպքում էլի միանա մի շարժման ու փորձի հաղթել այդ մեկը, մյուսս կարողա մնանք էս պարտության տակ: Հիմա ասեմ, որ Բիձայի խմբի մարդիկ քիչ չեն, բայց էնքան շատ չեն, որ կարողանան իրենց անգործությամբ խոչընդոտ հանդիսանալ մեր հաղթանակի համար, բայց այ երբ որ նրանց գումարում ես անտարբերների մեծ բանակը, այ էդ ժամանակ պատկերը լրիվ այլ ա դառնում: 88-ին հաղթել ա ժողովուրդը, որտև չեն եղել Բիձայի խմբի մարդիկ, ու քիչ են եղել անտարբերները, դրանից հետո չի եղել հաղթանակ, որտև 88-ից հետո առաջինը եղել ա վազգենի շարժումը, ով, ինչպես արդեն նշվեց, փնթի էր ու անկարող ուղղորդելու այդ շարժումը, կարճ ասած՝ գլխից մեծ գործ էր բռնել ու անոթուգլուխ առաջ էր ուզում տանել, չստացվեց, իհարկե: Որից հետո սկսվեց ժողովրդին բթացնելու պռոցեսը, որով փորձ արվեց ապահովագրել իշխանությունը, այն դարձնել, այսպես ասված՝ անձեռնմխելի, ու դա արվեց մեծ եռանդով ու տվեց իր արդյունքը, որի վառ օրինակն ա 2003-ի ընտրությունները, որտեղ մարդիկ մի հատ ծեծ ուտելուց ու հարկադիր վարդևոր խաղալուց հետո գնաց տուն ու էլ չեկավ, որտև լիդերը Դեմիրճյանն էր, ով Լևոն չի: Էլի հինգ տարի բթացում ու ավելի մասնագիտացված ձևով, որից հետո եկավ Լևոնը, ու եթե չգար Լևոնը, դժվար է մեր այսօրվա իրականության մեջ պատկերացնել այն քաղաքական գործչին, ով ի զորու կլիներ ոտքի հանել ժողովրդին: Լևոնը հանեց, հիմա ունենք այն, ինչ ունենք, բոլորս տեսնում ենք, ու էսօրվա քննադատելը Լևոնին, դա դեռ քննադատություն ա, բայց գնահատական չի, պատմությունը գնահատում ա անցյալը, իսկ Լևոնը դեռ անցյալ չի, ինչքան էլ որ Բիձան երազի: Լևոնն էսօր ամենաակտիվ, ամենամեծ ֆիգուռն ա մեր քաղաքական դաշտում, ու դա ակնհայտ ա:
Բունտավշչիկ ջան, իսկապես քո փորձի ու տարիքի համեմատ գովելի վերլուծություն ես արել: Քո տարիքում ես ընդամենը սովետական կոմսոմոլ ուսանող էի: /Կուսակցական չեմ եղել դա փորփրելու վրա ժամանակ մի ծախսիր/
Բայց և այնպես, եթե համաձայնվել ես անաչառ նայել իրականությանը, ապա ասեմ
- Վովա Հախվերդյան անունով Ձեզ անծանոթ մեկը կա, որը անցյալ տարի առավոտում գրեց այն մասին, որ իր կոտրած ձեռքով գնացել ու Լևոնին է ընտրել, /ինսուլտ է տարել ու կիսանկողնային է/, որովհետև դրանում է փրկություն տեսել: Վովան այն մարդն է, որը ղարաբաղում է կռվել և որին սպարապետ կոչվածը անձամբ էր ծեծել 96 -ին Լեվոնին դեմ լինելու համար:
Ես Վովայից շատ հեռու եմ որպես նվիրյալ, բայց ես էլ 2007-ին գնացել Լեվոնի միտինգ եմ սատարել, հետագայում էլ մինչև ընտրությունների արդյունք Լեվոն եմ պաշտպանել:
Այսօր, չնայած քո փայլուն ուղեղին, քո "իմացածը" շատ քիչ է նախորդ 20 տարին հասկանալու, ուրիշների արածն ու չարածը հասկանալու համար:
Փորձիր հենվել տրամաբնության վրա, համակերպվել, որ դու գիտես մոտ 80 տոկոսով կեղծ պատմություն, որ ես ոչ թե չափառների վրա լռվածներից եմ, այլ գենեցիդով վերացածների հատ ու կենտ ժառանգորդ, Լեվոնի ու հետագայում էլ Ռոբի գահակալման էությունը իմ խելքի չափով հասկացած մարդ:
Չուկին էի հակադարձել, քեզ էլ եմ ասում, կցանկանայի, որ այնքան հաջողակ լինեիր, որ իմ կյանքի ուղին դու էլ անցնեիր:
Բայց դրա հետ մեկտեղ խնդրում եմ ապրիօրի ընդունել, որ կյանքում ինչ որ տարիքից սկսած մարդիկ անաչառ են դառնում շրջապատում կատարվողին, որովհետև սպասելիքները շատ ավելի քիչ են, քան առօրյան կտա ինքնին:
Դուք իմ կողմնակալությունը ահավոր գերագնահատում եք, շաաաատ ավելի, քան ինքներդ եք կողմնակալ ՀԱԿ-ի հանդեպ: Ես փորձում եմ տեսություն քննարկել: Օրինակներն էլ բերում եմ հենց մեր քաղաքական կյանքից, որովհետև դրանք շատ ավելի կարկառուն են, քան կարելի է ենթադրել ուրիշների փորձից:
Հայաստանն ու հայերը բազմաթիվ առումներով ունիկալ են- գենոցիդ են անցել: 20 տարվա մեջ բնակչության կեսը արտագաղթել է, որով գոյացել է ասիմետրիկորեն ֆիլտրված հասարակություն: Երկիրը ռեսուրսազուրկ է, կոմպլեքսների մեջ տառապող, կառչած 4-րդ դարից չռեֆորմացվող հայ եկեղեցուն:
Իմ քննարկման դիտակետը մի քիչ ավելի լայն է, քան 96 թվի չափառն էր, կամ էլ 2008-ի մարտի մեկը:
Հիմա դառը իրականությանը նայելու փոխարեն բիձուն սխալ հանելով եք զբաղված:
Ցավներդ տանեմ, շարունակեք: :hands
Բայց գոնե մի դատարկ ֆայլ պահեք ձեր մտքում առ այն, իսկ գուցե բիձեն էլ ինչ որ ճշմարտություն է ասում՞:
Բա որ դուք էլ մի այլ 20 տարի հետո, մի ուրիշ երկրում նստեք ու հետադարձ կյանքին նայեք- տեսնեք սխալ -խաբված էիք, -բիձա չեք խաղալու՞:
Հիմա դառը իրականությանը նայելու փոխարեն բիձուն սխալ հանելով եք զբաղված:
Բիձա ջան, իրար ճիշտ ու սխալ հանելով էլ, վերջում հանգում ենք դառը իրականությանը: Քննարկման ֆորմատն ա այդպիսին: Ֆորում ա, էլի: Բա որ ամեն մեկս մեր մտքին եկածը գրեինք, ու մի հատ հակաճառող, ու հակաճառողին հակաճառող չլիներ: Ինչքան տխուր կլիներ:
Բիձա ջան, իրար ճիշտ ու սխալ հանելով էլ, վերջում հանգում ենք դառը իրականությանը: Քննարկման ֆորմատն ա այդպիսին: Ֆորում ա, էլի: Բա որ ամեն մեկս մեր մտքին եկածը գրեինք, ու մի հատ հակաճառող, ու հակաճառողին հակաճառող չլիներ: Ինչքան տխուր կլիներ:
Հասկանում եմ Տրիբուն ջան, բայց ես դիմացինի վերաբերմունքը չեմ դիտարկում որպես կաղապարային մտածողության արգասիք- կողմնակալության հետևանք, Ես մտածում եմ, որ ամեն մեկի վերաբերոմուքը դա իրենց աշխարհայացքի արդյունք է, այլ ոչ թե զոմբիության:
Փոխարենը, իմ ասածին իրենք վերաբերվում են Լեվոնից ընդօրինակած պրիմիտիվ քամահրանքով, - թե դու ինչ ես հասկանում, այ 96 թվի չափառներին լռված բիձա:
Չեմ նեղանում, ջահել են: Փորձում եմ տարբեր երկար բարակ խոսքով, օրինակներով, օբյեկտիվ իրականությանը մոտենալ- բայց ոնց տեսնում եմ: զերոյին մոտ արդյունքով::(
Ոնց հասկանում եմ, մենք իրականությունն ընկալում ենք միայն միտինգի բարձրախոսից: Այլ ֆորմատ չի աշխատում:
Հենց պրոբլեմը ստեղից ա գալիս, Բիձ ջան, բայց քեզ ինչու ա թվում, որ այստեղ ուսուցչի կարիք կա, կամ դու ինչու ես ուզում քեզ այդ դերը շնորհես:
Ի դեպ, Նիկոլի թեկնածությանը նվիրված հանրահավաքին հրավիրում եմ միասին գնալ, համ էլ ճանապարհին անցած-գնացած օրերից կպատմես:
Հենց պրոբլեմը ստեղից ա գալիս, Բիձ ջան, բայց քեզ ինչու ա թվում, որ այստեղ ուսուցչի կարիք կա, կամ դու ինչու ես ուզում քեզ այդ դերը շնորհես:
Ի դեպ, Նիկոլի թեկնածությանը նվիրված հանրահավաքին հրավիրում եմ միասին գնալ, համ էլ ճանապարհին անցած-գնացած օրերից կպատմես:
Նորտոն, գրածները կարդալիս մեջի գրած ինֆորմացիան նկատում ես՞: Ես 9 ժամագոտի հեռու եմ: Էդտեղ եմ լինում տարեկան 2-3 ամիս :hands-միտինգներին:o:
Համ էլ ճիշտ ես, ուսուցիչ -բան-դալոյ::hands
Նորտոն, գրածները կարդալիս մեջի գրած ինֆորմացիան նկատում ես՞: Ես 9 ժամագոտի հեռու եմ: Էդտեղ եմ լինում տարեկան 2-3 ամիս -միտինգներին:
Հայաստանում չես Բիձ?:( Դե, որ ստեղ էլ լինեիր մեկ ա չէիր գալու:
Հա ու հեռվից դասախոսություններ կարդալը հեշտա՞
Հայաստանում չես Բիձ?:( Դե, որ ստեղ էլ լինեիր մեկ ա չէիր գալու:
Հա ու հեռվից դասախոսություններ կարդալը հեշտա՞
Այ ըստեղ բլդուղ, -հաստատ գալիս եմ: :hands
Դասախոսություն կարդալը դժվար չի: Բայց մեկ մեկ որ ուսանողը վատ է հասկանում- դիլխոր եմ ընկնում: :(
Հայաստան - ձևով երկիր, բովանդակությամբ ֆայլաբազար:
Երեկ մի հատ հատ խելոք մարդ ասեց:
Այ ըստեղ բլդուղ, -հաստատ գալիս եմ:
Դասախոսություն կարդալը դժվար չի: Բայց մեկ մեկ որ ուսանողը վատ է հասկանում- դիլխոր եմ ընկնում:
հա դե 2-3 ամսին ձեն կհանես, ոնց լնի մի հատ հանրահավաք էլ այդ ժամանակահատվածում կլինի:
Հա, ի դեպ, համալսարանում իսկական դասախոսներ են լինում, էլի նույն կարծրացած սովետական մտածողությամբ, օրինակ դու 96-ի վրա էս ֆիքսված, իրանք էլ սովետի ու որպես կանոն ահավոր ձանձրալի ու կաղապրաված են լինում, դասախոսություններն էլ ոչինչ չասող: Շատ ժաման նոր համալսարան ավարտած դասախոսը ավելի ճկուն է քան այդ տեսակ:
Մոդերատորական. Էս դասախոսաուսանողական անձանակ երկխոսությունը թարգե՛ք:
Բունտավշչիկ ջան, իսկապես քո փորձի ու տարիքի համեմատ գովելի վերլուծություն ես արել: Քո տարիքում ես ընդամենը սովետական կոմսոմոլ ուսանող էի: /Կուսակցական չեմ եղել դա փորփրելու վրա ժամանակ մի ծախսիր/
Բայց և այնպես, եթե համաձայնվել ես անաչառ նայել իրականությանը, ապա ասեմ
- Վովա Հախվերդյան անունով Ձեզ անծանոթ մեկը կա, որը անցյալ տարի առավոտում գրեց այն մասին, որ իր կոտրած ձեռքով գնացել ու Լևոնին է ընտրել, /ինսուլտ է տարել ու կիսանկողնային է/, որովհետև դրանում է փրկություն տեսել: Վովան այն մարդն է, որը ղարաբաղում է կռվել և որին սպարապետ կոչվածը անձամբ էր ծեծել 96 -ին Լեվոնին դեմ լինելու համար:
Ես Վովայից շատ հեռու եմ որպես նվիրյալ, բայց ես էլ 2007-ին գնացել Լեվոնի միտինգ եմ սատարել, հետագայում էլ մինչև ընտրությունների արդյունք Լեվոն եմ պաշտպանել:
Այսօր, չնայած քո փայլուն ուղեղին, քո "իմացածը" շատ քիչ է նախորդ 20 տարին հասկանալու, ուրիշների արածն ու չարածը հասկանալու համար:
Փորձիր հենվել տրամաբնության վրա, համակերպվել, որ դու գիտես մոտ 80 տոկոսով կեղծ պատմություն, որ ես ոչ թե չափառների վրա լռվածներից եմ, այլ գենեցիդով վերացածների հատ ու կենտ ժառանգորդ, Լեվոնի ու հետագայում էլ Ռոբի գահակալման էությունը իմ խելքի չափով հասկացած մարդ:
Չուկին էի հակադարձել, քեզ էլ եմ ասում, կցանկանայի, որ այնքան հաջողակ լինեիր, որ իմ կյանքի ուղին դու էլ անցնեիր:
Բայց դրա հետ մեկտեղ խնդրում եմ ապրիօրի ընդունել, որ կյանքում ինչ որ տարիքից սկսած մարդիկ անաչառ են դառնում շրջապատում կատարվողին, որովհետև սպասելիքները շատ ավելի քիչ են, քան առօրյան կտա ինքնին:
Դուք իմ կողմնակալությունը ահավոր գերագնահատում եք, շաաաատ ավելի, քան ինքներդ եք կողմնակալ ՀԱԿ-ի հանդեպ: Ես փորձում եմ տեսություն քննարկել: Օրինակներն էլ բերում եմ հենց մեր քաղաքական կյանքից, որովհետև դրանք շատ ավելի կարկառուն են, քան կարելի է ենթադրել ուրիշների փորձից:
Հայաստանն ու հայերը բազմաթիվ առումներով ունիկալ են- գենոցիդ են անցել: 20 տարվա մեջ բնակչության կեսը արտագաղթել է, որով գոյացել է ասիմետրիկորեն ֆիլտրված հասարակություն: Երկիրը ռեսուրսազուրկ է, կոմպլեքսների մեջ տառապող, կառչած 4-րդ դարից չռեֆորմացվող հայ եկեղեցուն:
Իմ քննարկման դիտակետը մի քիչ ավելի լայն է, քան 96 թվի չափառն էր, կամ էլ 2008-ի մարտի մեկը:
Հիմա դառը իրականությանը նայելու փոխարեն բիձուն սխալ հանելով եք զբաղված:
Ցավներդ տանեմ, շարունակեք: :hands
Բայց գոնե մի դատարկ ֆայլ պահեք ձեր մտքում առ այն, իսկ գուցե բիձեն էլ ինչ որ ճշմարտություն է ասում՞:
Բա որ դուք էլ մի այլ 20 տարի հետո, մի ուրիշ երկրում նստեք ու հետադարձ կյանքին նայեք- տեսնեք սխալ -խաբված էիք, -բիձա չեք խաղալու՞:
Բիձ ջան, ես քո օրինակն եմ բերում, դու ոմն Վովայի օրինակով հակադարձում ես, որ ի՞նչ: Սատարել ես Լևոնին, ինչի՞ ես սատարել, որ հիմա ասես սատարել եմ ու զգացել եմ, որ սխալ ե՞մ արել, որ քո օրինակը բերելով ցույց տաս, որ սխալ ա՞ Լևոնին սատարելը: Անցյալը դնել անընդհատ վերլուծելով բան դուրս չի գա, ներկան ա պետք վերլուծել, մտածել, թե ինչ կարելի ա անել հիմա, կոկրետ քայլեր, գործողույթուններ, ոչ թե ամբողջ օրը հհշ-ի կայֆեր-կայծերը պատմել ու քֆուր անել հհշ-ին: Հա, հասկացանք, էդ մենք էլ գիտենք, չնայած, որ դու ոչ մի կերպ չես ընդունում, չես կարողանում համակերպվել այն մտքին, որ քեզնից բացի էլի կարող են լինել մարդիկ, որ իրականությանը տիրապետեն, ոչինչ, կարծում եմ՝ տարիքի հետ կապված կոմպլեքս ա, կարողա տարիքի հետ էլ անցնի գնա: Մենք էլ գիտենք, ինչեր ա արել հհշ-ն, կարողա շատ բաները մեր աչքերով չենք տեսել, տարիքներս չի ներել, բայց արի ընդունի, որ էսօր մենք ավելի հեշտ ենք ինֆորմացիա քաղում, քան դու էիր ժամանակին քաղում: Իսկ ասածիցս, որ մնացել եք 96 թվի չափառների կողքը կանգնած, ի սեր Աստծո, վիրավորելու միտում չի ունեցել, այլ իրականությունն եմ ներկայացրել, որը դու չես ուզում տեսնել ճիշտ այնպես, ինչպես ես չեմ ուզում էսօր տեսնել քսան տարի առաջվա պատուհաս պաշտոնյաների մասին լոլոները, խորացված քննարկումները էդ թեմայով, քանի որ վստահ եմ, որ էդ անցածներին քննարկելն էնքանով բան չի փոխելու, ինչքանով իմ կողմից՝ վազգեն մանուկյան անցավորին քննարկելը, որն անում եմ ի հակադարձումն քո կողմից կատարված անցյալի քննարկումների:
Իսկ ասածդ, որ մեկ Չուկիյն ես ասել, հիմա էլ գլուխ ես գովում, թե Չուկին արդեն ասել եմ, քեզ էլ ասեմ՝ անցածս ճափեն անցի, ասեմ Բիձ ջան, էդ ասածդ կիսատ ա, այ եթե ասես, թե ինչի ես հասել էդ խորհրդավոր ճամփեքն անցնելով, որի մասին էդքան բարձրաձայնում ես, եթե էդ արդյունքն ինձ դուր գա, ամենայն անկեղծությամբ կձգտեմ ես էլ անցնել էդ՝ գոնե ակումբում արդեն խորհրդավոր ու հետաքրքրական դարձած ճամփաներով, քանզի, ի վերջո, դեռ բավականին երիտասարդ եմ ու հույս ունեմ, որ Աստված շատ կարճ կյանք չի նախատեսել ինձ համար, այսինքն՝ դեռ ճամփաներ քայլելու ժամանակ ու հնարավորություն ունեմ, մնում ա միայն ցույց տաս քո անցածի արդյունքը, որպեսզի մտածեմ՝ քայլել այդ ճանապարհով, թե, ամեն դեպքում, չարժի քայլել, թեչէ, ինչ իմանաս, որ էդ դեպքում վաղն էլ մի քսան տարեկան երիտասարդ չի գա ու ինձ սխալ հանի, որտև իրոք սխալ կլինեմ:
Ու կա մյուս խումբը, որ 96-ի էն խառը պահին, որ ԱԺ դարպասներն էին ջարդում, էդ պահին էս խմբի մարդկանց ձեռքի ժամի վրա տարեթիվ, ամիս ամսաթիվ ցույց տվող մասը զաբոռ ջարդվելուց մի տեղ կպել փչացել ա, ու էդ մարդիկ մնացել են 96 թվի մեջ, առաջ չեն գնում, մնացել են Լևոնին ատելու անհույս գործին, ուրիշ ոչինչ չեն անում ու չեն էլ անելու, էս խմբի վառ օրինակ ա մեր հարգաժան Բիձան:
Բիձ ջան, ես քո օրինակն եմ բերում, դու ոմն Վովայի օրինակով հակադարձում ես, որ ի՞նչ: Սատարել ես Լևոնին, ինչի՞ ես սատարել, որ հիմա ասես սատարել եմ ու զգացել եմ, որ սխալ ե՞մ արել, որ քո օրինակը բերելով ցույց տաս, որ սխալ ա՞ Լևոնին սատարելը:
Կուկ ջան, մաղթանքը հետ եմ վերցնում-ես ուր դու ուր: Դու շատ ավելիին ես հասնելու: Քո համար պատմություն գոյություն չունի, աշխարհը սկսվում է քեզանով: Վովայի մասին գրել էի ձեզ անհայտ, դու իրեն իսկույն սարքեցիր "ոմն": 10 -20 տարի առաջվա տղերքը այսօր քո համար "ոմն" են: Փոխարենը զատո հերոս -սպարապետ ունես:
Իսկ սատարել եմ, որ եղածը- շատ վատը փոխվի, մի նոր իրականություն սկսվի: Նաև մտածել եմ, մի գուցե իր ախոռն է, մաքրելու ձևերը գիտի:
Չի ստացվել, քննարկում եմ, թե ինչու չի ստացվել: Ինձ ու քեզ մեղադրելու փոխարեն ասում եմ գործի գլխին եղած շեֆն է մեղավորը: Նմանությամբ, որ լֆիկի կամ դոդի առկայության մեղավորը այսօր սերոժն է:
Իմ ասածին ոչ մի դեպքում չհետևես, դու քո իմացածով գնա::ok
Վազգենին քննարկելը էս պահին բացարձակ տեղին չեմ համարում: Մարած աբլիգացի ա, ձեռները լվացել քաշվել ա մի կողմ ու տառապում ա անձնական վիրավորվածությունից: Կարող ա նաև երազում տեսնում ա, որ եթե ինքը նախագահ լիներ սենց կաներ, նենց կաներ, ու 2001 թվին հալալ ու արդար ընտրություններ կանցկացներ: Հնարավոր ա, որ տենց էլ կլիներ: Բայց տղեն էս պահին իրա երկու մանեթ գորձի տերն ա, կողքի տղեքին էլ լավից վատից տեղավորել ա: Հանգիստ թողնենք անցավորածներին:
Տես, ձյաձ, Բիձեն շնորհակալություն ա դրել գրածիդ տակ, համաձայն ա հետդ, բայց մեկա, ինքն էլի անցյալն անվերջ ու աննպատակ վերլուծելու թարգը չի տա, գիտե՞ս ինչի, որտև ոնց արդեն ասեցի՝ 96 թիվն ա, ապեր: Վերջ: Էդքանով կանգնել ա իրադարձությունների շարժը, մնացել ա վազգեն մանուկյանի՝ 96-ի միտինգներին ասելիքը, էդ վերջին ելույթներն ա, վերջին ասվածն ա, դրանից էսկողմ ոչինչ տեղի չի ունեցել, վերջին լկտիությունը որ եղել ա, էդ եղել ա 93-94-ին հհշ-ի արածը, ի՞նչ հանրապետական, ի՞նչ դաշնակ, ի՞նչ դհոլ, ի՞նչ ախք, տենց բաներ չեն եղել, հհշ ու վերջ: Այ սա ա ինձ ստիպում անցավոր վազգեններին հիշել, զուտ հակադարձելու համար, թեչէ էսօրվա դրությամբ վազգենը ոչինչ ա, ես էլ ավելորդ ժամանակի կուտակում չունեմ մոտս, որ անիմաստ տեղը հիշեմ անցավորներին:
Այ եթե Բիձեն էդ նույն եռանդով, որով քննադատում ա 90-ականները, էդ ձևով քննադատի Լևոնի էսօրվա գործողությունները, ելույթները, քայլերը, ասեմ՝ հա, ճիշտ ա անում, իմաստ ունի, բայց որ գնում ա էն չափառների կողմը, էդ արդեն հոգնացնող ա ու, մեղմ ասած, ոչ արդյունավետ: Թե՞ էսօրվա մասին էլ քսան տարի հետո ա գրելու, որտև հեշտ ա նստել անցյալից խոսել ու սպասել, որ ներկան էլ անցյալ դառնա, նոր դրա մասին խոսալ, որտև արդեն ամեն ինչ եղած ա ու արդյունքը պարզ ա, սխալված չի լինի: Ներկայի մասին միակ ասած էն ա, որ Լևոի հետևից գնալը սխալ ա, վերջ, մեկ էլ գալիս ա էջերով դրա «ապացույցը», թե ինչի ա սխալ, որտև 90-ականներին էդ փիս Լևոնը....
Կուկ ջան, մաղթանքը հետ եմ վերցնում-ես ուր դու ուր: Դու շատ ավելիին ես հասնելու: Քո համար պատմություն գոյություն չունի, աշխարհը սկսվում է քեզանով: Վովայի մասին գրել էի ձեզ անհայտ, դու իրեն իսկույն սարքեցիր "ոմն": 10 -20 տարի առաջվա տղերքը այսօր քո համար "ոմն" են: Փոխարենը զատո հերոս -սպարապետ ունես:
Իսկ սատարել եմ, որ եղածը- շատ վատը փոխվի, մի նոր իրականություն սկսվի: Նաև մտածել եմ, մի գուցե իր ախոռն է, մաքրելու ձևերը գիտի:
Չի ստացվել, քննարկում եմ, թե ինչու չի ստացվել: Ինձ ու քեզ մեղադրելու փոխարեն ասում եմ գործի գլխին եղած շեֆն է մեղավորը: Նմանությամբ, որ լֆիկի կամ դոդի առկայության մեղավորը այսօր սերոժն է:
Իմ ասածին ոչ մի դեպքում չհետևես, դու քո իմացածով գնա::ok
Բիձ ջան, քո ասածին որ հետևեմ, մի քսան տարի հետո նստելու եմ մարտի մեկի ձողերն ու ոզնիները հաշվեմ ու վոյին քոչի մասին փիս-փիս բաներ գրեմ՝ առանց ընդունելու այն փաստը, որ դա ժամանակավրեմ ա ու անիմաստ: Այ դրա համար էլ հիմա ոչ թե Լևոնի, վազգենի ու մյուս վազգենի, որին նկատի ունես, որ ասել ես՝ իմ հերոս սպարապետն ա, ոչ թե իրանց եմ քննադատում, այլ ներկայիս տականքներին, վաղը վաղվա տականքներին կքննադատեմ, ոչ թե էսօրվաններին, ես նույն տեղում դոփել չեմ սիրում, փորձում եմ առաջ շարժվել իրականության հետ, ես մարտի մեկի ձողը չեմ վերցնի ձեռս ու քսան տարի լռվեմ էդ ձողով: Իսկ վազգենը իմ սպարապետը չի, քոնն ա, ես տասը տարեկան էի, ինքն արդեն չկար, հլը լավ հիշի, թե երբ ա ապրել ու ում սպարապետն ա եղել: Էդ նույն տրամաբանությամբ կասե՞ս, որ 88-ին ես եմ անկախացման շարժմանը մասնակցել, ոչ թե դու: Թե՞ ինչը լավն ա, ձերն ա, ինչը ձերն ա, բայց լավը չի, տալիս ես ինձ: վազգենը քո սպարապետն ա, վերցրու քեզ, չեմ ուզում, ես տենց սպարապետի չէի հանդուրժի, ոնց հիմիկվա տականքներին չեմ հանդուրժում, բայց դու հանդուրժել ես ու թողել ես, որ մի հատ կացին նաիրի մտնի իրան պետական կառույցիդ մեջ խայտառակ ձևով գնդակահարի ու սաղ աշխարհի դեմը քեզ խայտառակ անի: Կառույցիդ եմ ասում, որտև ԱԺ-ն միշտ ժողովրդինն ա, իմն ու քոնն ա:
Իսկ ոմնի պահով ասեմ, որ դա վիրավորական չի, եթե չես հավատում, կարող ես բառարան նայել, հայոց լեզու ուսումնասիրել, ցավոք ժամանակս չի ներում, կցանկանայի օգտակար լինել այդ հարցում:
Տես, ձյաձ, Բիձեն շնորհակալություն ա դրել գրածիդ տակ, համաձայն ա հետդ, բայց մեկա, ինքն էլի անցյալն անվերջ ու աննպատակ վերլուծելու թարգը չի տա, գիտե՞ս ինչի, որտև ոնց արդեն ասեցի՝ 96 թիվն ա, ապեր: Վերջ: Էդքանով կանգնել ա իրադարձությունների շարժը, մնացել ա վազգեն մանուկյանի՝ 96-ի միտինգներին ասելիքը, էդ վերջին ելույթներն ա, վերջին ասվածն ա, դրանից էսկողմ ոչինչ տեղի չի ունեցել, վերջին լկտիությունը որ եղել ա, էդ եղել ա 93-94-ին հհշ-ի արածը, ի՞նչ հանրապետական, ի՞նչ դաշնակ, ի՞նչ դհոլ, ի՞նչ ախք, տենց բաներ չեն եղել, հհշ ու վերջ: Այ սա ա ինձ ստիպում անցավոր վազգեններին հիշել, զուտ հակադարձելու համար, թեչէ էսօրվա դրությամբ վազգենը ոչինչ ա, ես էլ ավելորդ ժամանակի կուտակում չունեմ մոտս, որ անիմաստ տեղը հիշեմ անցավորներին:
Այ եթե Բիձեն էդ նույն եռանդով, որով քննադատում ա 90-ականները, էդ ձևով քննադատի Լևոնի էսօրվա գործողությունները, ելույթները, քայլերը, ասեմ՝ հա, ճիշտ ա անում, իմաստ ունի, բայց որ գնում ա էն չափառների կողմը, էդ արդեն հոգնացնող ա ու, մեղմ ասած, ոչ արդյունավետ: Թե՞ էսօրվա մասին էլ քսան տարի հետո ա գրելու, որտև հեշտ ա նստել անցյալից խոսել ու սպասել, որ ներկան էլ անցյալ դառնա, նոր դրա մասին խոսալ, որտև արդեն ամեն ինչ եղած ա ու արդյունքը պարզ ա, սխալված չի լինի: Ներկայի մասին միակ ասած էն ա, որ Լևոի հետևից գնալը սխալ ա, վերջ, մեկ էլ գալիս ա էջերով դրա «ապացույցը», թե ինչի ա սխալ, որտև 90-ականներին էդ փիս Լևոնը....
Կուկ, Ձյաձի առաջ ինչի ես արդարանում՞: :o
Ձյաձի անկողմնակալությունն ես ուզում շեղել՞ :angry
Ամեն ինչի մասին էլ հասցրել ենք 10 անգամ խոսել ու դու էլ դա շատ լավ գիտես: Ամեն անգամ էլ խոսակցությունը ջրվել է ու հանգեցվել իմ անձնական դիրքորոշման իբր կողմնակալ լինելուն:
Այս անգամ խոսակցությունը սկսվել էր գենոցիդի մասին փոստ-ից: Խոսակցությունը կենտրոնացել էր առհասարակ սխալների վերլուծությունների վրա- Ես ու Տրիբունը խոսում էինք կոնկրետ դրա մասին:
Նորտոնն ու դու մտաք խոսքի մեջ ու նորից հարցը բերիք 96 թվին ու չափառին ու տաբու եք ուզում դնել: :angry
Պռիչեմ ըստեղ 96: Դու ես րոպեն մեկ ինձ դրան կպցնում, հետո շուռ գալիս նորից նույն տեղը սվաղում: Չես հոգնել՞:
Կուկ, Ձյաձի առաջ ինչի ես արդարանում՞: :o
Ձյաձի անկողմնակալությունն ես ուզում շեղել՞ :angry
Ամեն ինչի մասին էլ հասցրել ենք 10 անգամ խոսել ու դու էլ դա շատ լավ գիտես: Ամեն անգամ էլ խոսակցությունը ջրվել է ու հանգեցվել իմ անձնական դիրքորոշման իբր կողմնակալ լինելուն:
Այս անգամ խոսակցությունը սկսվել էր գենոցիդի մասին փոստ-ից: Խոսակցությունը կենտրոնացել էր առհասարակ սխալների վերլուծությունների վրա- Ես ու Տրիբունը խոսում էինք կոնկրետ դրա մասին:
Նորտոնն ու դու մտաք խոսքի մեջ ու նորից հարցը բերիք 96 թվին ու չափառին ու տաբու եք ուզում դնել: :angry
Պռիչեմ ըստեղ 96: Դու ես րոպեն մեկ ինձ դրան կպցնում, հետո շուռ գալիս նորից նույն տեղը սվաղում: Չես հոգնել՞:
Մոռացել էի տեղեկացնել, որ ձյաձը խոստովանահայրս ա, օրը մի քանի անգամ անպայման մոտը արդարանում եմ: Չգիտեմ՝ որտեղ արդարացում տեսար, մութ սենյակում էնքան ման եկար, որ չեղած սև կատուն գտար, ձեռդ ա հիմա, հենց լույսը վառեմ, կնկատես, որ կատու չի, մյուս ձեռդ ես բռնել, Բիձ ջան:))
Հա, ասեմ, որ սա ֆորում ա, քննարկումներին մասնակցելու իրավունք ես Նորտոնը ճիշտ էնքան ունենք, ինչքան դու ու Տրիբունը, նենց որ լավ կլինի զերծ մնալ՝ խոսքի մեջ մտնելու տիպի որակումներից, ստեղ խոսքի մեջ մտնել չկա, ստեղ կան ազատ քննարկումներ, որին մասնակցելու հավասար իրավունք ունեն բոլոր նրանք, ովքեր տեխնիկապես ունեն այդ հնարավորությունը:
Բիձ ջան, քո ասածին որ հետևեմ, մի քսան տարի հետո նստելու եմ մարտի մեկի ձողերն ու ոզնիները հաշվեմ ու վոյին քոչի մասին փիս-փիս բաներ գրեմ՝ առանց ընդունելու այն փաստը, որ դա ժամանակավրեմ ա ու անիմաստ: Այ դրա համար էլ հիմա ոչ թե Լևոնի, վազգենի ու մյուս վազգենի, որին նկատի ունես, որ ասել ես՝ իմ հերոս սպարապետն ա, ոչ թե իրանց եմ քննադատում, այլ ներկայիս տականքներին, վաղը վաղվա տականքներին կքննադատեմ, ոչ թե էսօրվաններին, ես նույն տեղում դոփել չեմ սիրում, փորձում եմ առաջ շարժվել իրականության հետ, ես մարտի մեկի ձողը չեմ վերցնի ձեռս ու քսան տարի լռվեմ էդ ձողով: Իսկ վազգենը իմ սպարապետը չի, քոնն ա, ես տասը տարեկան էի, ինքն արդեն չկար, հլը լավ հիշի, թե երբ ա ապրել ու ում սպարապետն ա եղել: Էդ նույն տրամաբանությամբ կասե՞ս, որ 88-ին ես եմ անկախացման շարժմանը մասնակցել, ոչ թե դու: Թե՞ ինչը լավն ա, ձերն ա, ինչը ձերն ա, բայց լավը չի, տալիս ես ինձ: վազգենը քո սպարապետն ա, վերցրու քեզ, չեմ ուզում, ես տենց սպարապետի չէի հանդուրժի, ոնց հիմիկվա տականքներին չեմ հանդուրժում, բայց դու հանդուրժել ես ու թողել ես, որ մի հատ կացին նաիրի մտնի իրան պետական կառույցիդ մեջ խայտառակ ձևով գնդակահարի ու սաղ աշխարհի դեմը քեզ խայտառակ անի: Կառույցիդ եմ ասում, որտև ԱԺ-ն միշտ ժողովրդինն ա, իմն ու քոնն ա:
Իսկ ոմնի պահով ասեմ, որ դա վիրավորական չի, եթե չես հավատում, կարող ես բառարան նայել, հայոց լեզու ուսումնասիրել, ցավոք ժամանակս չի ներում, կցանկանայի օգտակար լինել այդ հարցում:
Էդ սպարապետ կոչվածը են ժամանակ ոչ թե սպարապետ էր, այլ խեղկատակ: Կամաց-կամաց նաև քո պես ջահելների անտեղյակության շնորհիվ, մեռնելուց հետո դարձրին սպարապետ:
Տեղյակ չես ու չես էլ պատկերացնում թե ինչի մասին է խոսքը:
Տես, ձյաձ, Բիձեն շնորհակալություն ա դրել գրածիդ տակ, համաձայն ա հետդ, բայց մեկա, ինքն էլի անցյալն անվերջ ու աննպատակ վերլուծելու թարգը չի տա, գիտե՞ս ինչի, որտև ոնց արդեն ասեցի՝ 96 թիվն ա, ապեր: Վերջ: Էդքանով կանգնել ա իրադարձությունների շարժը, մնացել ա վազգեն մանուկյանի՝ 96-ի միտինգներին ասելիքը, էդ վերջին ելույթներն ա, վերջին ասվածն ա, դրանից էսկողմ ոչինչ տեղի չի ունեցել, վերջին լկտիությունը որ եղել ա, էդ եղել ա 93-94-ին հհշ-ի արածը, ի՞նչ հանրապետական, ի՞նչ դաշնակ, ի՞նչ դհոլ, ի՞նչ ախք, տենց բաներ չեն եղել, հհշ ու վերջ: Այ սա ա ինձ ստիպում անցավոր վազգեններին հիշել, զուտ հակադարձելու համար, թեչէ էսօրվա դրությամբ վազգենը ոչինչ ա, ես էլ ավելորդ ժամանակի կուտակում չունեմ մոտս, որ անիմաստ տեղը հիշեմ անցավորներին:
Այ եթե Բիձեն էդ նույն եռանդով, որով քննադատում ա 90-ականները, էդ ձևով քննադատի Լևոնի էսօրվա գործողությունները, ելույթները, քայլերը, ասեմ՝ հա, ճիշտ ա անում, իմաստ ունի, բայց որ գնում ա էն չափառների կողմը, էդ արդեն հոգնացնող ա ու, մեղմ ասած, ոչ արդյունավետ: Թե՞ էսօրվա մասին էլ քսան տարի հետո ա գրելու, որտև հեշտ ա նստել անցյալից խոսել ու սպասել, որ ներկան էլ անցյալ դառնա, նոր դրա մասին խոսալ, որտև արդեն ամեն ինչ եղած ա ու արդյունքը պարզ ա, սխալված չի լինի: Ներկայի մասին միակ ասած էն ա, որ Լևոի հետևից գնալը սխալ ա, վերջ, մեկ էլ գալիս ա էջերով դրա «ապացույցը», թե ինչի ա սխալ, որտև 90-ականներին էդ փիս Լևոնը....
Կուկ ջան, կներես, Բիձու ասածն ուղղակի այն է, որ սա այն գործիչն է, որի ժամանակ տեղի են ունեցել այս այն ֆլան ֆստանները, ու սույն գործիչը այդ ֆլան ֆստան խնդիրները լուծելու հարցում հաջողություն չի ունեցել, ուստի և հիմա էլ պետք չի շատ հույս դնել սույն գործչի վրա: Իհարկե մենք հակադարձում ենք, թե բա էն ժամանակ կռիվ էր, բա պատերազմում հաղթեցինք, բա դժվար ժամանակներ էին, բա ինքը սենց արեց, նենց արեց, ֆլան ու ֆստան, հիմա միայն ինքն է (կամ էլ գուցե «էր») կարողանում զանգված հավաքել և այլն, ու մենք բոլորս էլ միաժամանակ համ ճիշտ կլինենք, համ սխալ: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ մենք խասյաթ ունենք ծայրահեղությունների գիրկն ընկնելու, կամ ֆանատ ենք, կամ թշնամի, միջին օբյեկտիվ տեսակետ չենք կարողանում ունենալ: Հա՛ Լևոնի ժամանակ լիքը պրոբլեմներ եղել են, ու ինքն էլ վերջը չի: Բայց միևնույն ժամանակ հայ ժողովուրդն էլ մի գժոտ ժողովուրդ չի, որ լիդերն էլ իդեալ լինի, խոսքի Դանկոն լինի, սիրտը պոկի ու սալյուտ տա: Դրա համար պարոնայք, կա գաղափարախոսություն ու կա ծրագիր: Կա՞: Եթե չկա, շարունակենք անիմաստ անձեր քննարկել, եթե կա՝ ապա եկեք ծրագրեր վերլուծենք: Ճանապարհային քարտեզ կա՞: Եթե նորմալ ծրագիր կա, ես պատրաստ եմ մոռանալ, թե ով է եղել Լևոնը, Վազգենը, Պանիկովսկին մինչև հեղափոխությունը ու պայքարել հանուն այդ ծրագրի, իսկ եթե չկա, ապա գրողի ծոցը բոլոր ժամանակակից պայքարի առաջամարտիկները: Առանց ծրագրի պայքարը նույնն է, ոնց որ առանց ռումբերի ու կերոսինի տանկը, փակվենք մեջը ու պայքար գոռանք: Կամ էլ սպասենք Սերժի ինքնակամ հեռանալուն:
Էդ սպարապետ կոչվածը են ժամանակ ոչ թե սպարապետ էր, այլ խեղկատակ: Կամաց-կամաց նաև քո պես ջահելների անտեղյակության շնորհիվ, մեռնելուց հետո դարձրին սպարապետ:
Տեղյակ չես ու չես էլ պատկերացնում թե ինչի մասին է խոսքը:
Բիձ ջան, միտումնավոր ե՞ս անում, թե՞ իրոք չես հիշում: ես տասը տարեկան եմ եղել ընդամենը, բայց հիշում եմ, որ 99-ին վազգենին սպանեցին ու ասվեց, որ սպանվել ա սպարապետ վազգեն սարգսյանը: Այսիքնքն՝ դա քո սպարապետն ա եղել, հասկանո՞ւմ ես: Կամ միայն ասելով չի, թող հիմա էլ աստված ասեն վազգենին, դա հարցի էությունը, դեպքերի ժամանակագրույթւոնը չի փոխում, փաստը մնում ա փաստ, որ ինքը ձեր սերունդի աղբն ա, ես հիմա լֆիկներին ընդունում եմ որպես իմ սերնդի ժամանակների աղբ, դու ինչի՞ վազգենին չես ընդունում: լֆիկները հիմա իմ պայքարի ոչ արդյունավետ լինելու հետևանքն են, որ կարող են վերացվել կամ հակառակը, դեռ պարզ չի, բայց վազգենը քո ժմանակվա տականքն էր, որ չի վերացվել, դուք չեք վերացվրել, վերացվել ա մեկ այլ տականքի կողմից: դուք չեք կարողացել վերացնել էնքան ժամանակ, մինչև որ էդ տականքը մեկ այլ տականքի ա խանգարել, էդ մեկ այլն ա վերացրել:
Կուկ ջան, կներես, Բիձու ասածն ուղղակի այն է, որ սա այն գործիչն է, որի ժամանակ տեղի են ունեցել այս այն ֆլան ֆստանները, ու սույն գործիչը այդ ֆլան ֆստան խնդիրները լուծելու հարցում հաջողություն չի ունեցել, ուստի և հիմա էլ պետք չի շատ հույս դնել սույն գործչի վրա: Իհարկե մենք հակադարձում ենք, թե բա էն ժամանակ կռիվ էր, բա պատերազմում հաղթեցինք, բա դժվար ժամանակներ էին, բա ինքը սենց արեց, նենց արեց, ֆլան ու ֆստան, հիմա միայն ինքն է (կամ էլ գուցե «էր») կարողանում զանգված հավաքել և այլն, ու մենք բոլորս էլ միաժամանակ համ ճիշտ կլինենք, համ սխալ: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ մենք խասյաթ ունենք ծայրահեղությունների գիրկն ընկնելու, կամ ֆանատ ենք, կամ թշնամի, միջին օբյեկտիվ տեսակետ չենք կարողանում ունենալ: Հա՛ Լևոնի ժամանակ լիքը պրոբլեմներ եղել են, ու ինքն էլ վերջը չի: Բայց միևնույն ժամանակ հայ ժողովուրդն էլ մի գժոտ ժողովուրդ չի, որ լիդերն էլ իդեալ լինի, խոսքի Դանկոն լինի, սիրտը պոկի ու սալյուտ տա: Դրա համար պարոնայք, կա գաղափարախոսություն ու կա ծրագիր: Կա՞: Եթե չկա, շարունակենք անիմաստ անձեր քննարկել, եթե կա՝ ապա եկեք ծրագրեր վերլուծենք: Ճանապարհային քարտեզ կա՞: Եթե նորմալ ծրագիր կա, ես պատրաստ եմ մոռանալ, թե ով է եղել Լևոնը, Վազգենը, Պանիկովսկին մինչև հեղափոխությունը ու պայքարել հանուն այդ ծրագրի, իսկ եթե չկա, ապա գրողի ծոցը բոլոր ժամանակակից պայքարի առաջամարտիկները: Առանց ծրագրի պայքարը նույնն է, ոնց որ առանց ռումբերի ու կերոսինի տանկը, փակվենք մեջը ու պայքար գոռանք: Կամ էլ սպասենք Սերժի ինքնակամ հեռանալուն:
Վիշապ ջան, դու պատրաստ ես մոռանալ անձերը, Բիձեն պատրաստ չի, երևում ա չէ՞ էս տարբերությունը: Այ էս տարբերությունն ա, որ իմ՝ Բիձու հետ չհամաձայնելու մի գործոն ա: Էս մարդն ասում ա՝ էդ անձի հետից չեմ գնա, չի ասում՝ ծրագիրը վատն ա, դրա համար, ասում ա՝ էդ անձն ա, դրա համար, էս մարդը ընդդիմություն ասելով միայն Լևոն անձ ա տեսնում, դրա համար առանց գործողություններին ու ծրագրերին, դրանց լավ ու վատ լինելուն նայելու, դրանց մասին խոսելու ասում ա, որ իսկզբանե սխալ ա:
Mephistopheles
15.12.2009, 02:32
Կուկ ջան, կներես, Բիձու ասածն ուղղակի այն է, որ սա այն գործիչն է, որի ժամանակ տեղի են ունեցել այս այն ֆլան ֆստանները, ու սույն գործիչը այդ ֆլան ֆստան խնդիրները լուծելու հարցում հաջողություն չի ունեցել, ուստի և հիմա էլ պետք չի շատ հույս դնել սույն գործչի վրա: Իհարկե մենք հակադարձում ենք, թե բա էն ժամանակ կռիվ էր, բա պատերազմում հաղթեցինք, բա դժվար ժամանակներ էին, բա ինքը սենց արեց, նենց արեց, ֆլան ու ֆստան, հիմա միայն ինքն է (կամ էլ գուցե «էր») կարողանում զանգված հավաքել և այլն, ու մենք բոլորս էլ միաժամանակ համ ճիշտ կլինենք, համ սխալ: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ մենք խասյաթ ունենք ծայրահեղությունների գիրկն ընկնելու, կամ ֆանատ ենք, կամ թշնամի, միջին օբյեկտիվ տեսակետ չենք կարողանում ունենալ: Հա՛ Լևոնի ժամանակ լիքը պրոբլեմներ եղել են, ու ինքն էլ վերջը չի: Բայց միևնույն ժամանակ հայ ժողովուրդն էլ մի գժոտ ժողովուրդ չի, որ լիդերն էլ իդեալ լինի, խոսքի Դանկոն լինի, սիրտը պոկի ու սալյուտ տա: Դրա համար պարոնայք, կա գաղափարախոսություն ու կա ծրագիր: Կա՞: Եթե չկա, շարունակենք անիմաստ անձեր քննարկել, եթե կա՝ ապա եկեք ծրագրեր վերլուծենք: Ճանապարհային քարտեզ կա՞: Եթե նորմալ ծրագիր կա, ես պատրաստ եմ մոռանալ, թե ով է եղել Լևոնը, Վազգենը, Պանիկովսկին մինչև հեղափոխությունը ու պայքարել հանուն այդ ծրագրի, իսկ եթե չկա, ապա գրողի ծոցը բոլոր ժամանակակից պայքարի առաջամարտիկները: Առանց ծրագրի պայքարը նույնն է, ոնց որ առանց ռումբերի ու կերոսինի տանկը, փակվենք մեջը ու պայքար գոռանք: Կամ էլ սպասենք Սերժի ինքնակամ հեռանալուն:
Վիշ, ոնց որ իմ բեյրութցի ընկերը կասեր գաղափարախոսություն ու ծրագիր "սալլամիշ" անող չկա… ու ոչ միայն մեզ մոտ այլ նաև ամեն տեղ… նայում են չոստումներին ու ստրատեգիային… մեր պարագայում ի՞նչ գաղափարախոսություն ա պետք… ծրագիր թերևս վերին շրջանակներին պետք լինի, բայց եթե ժողովրդին նպատակը ավելի մատչելի է … եթե իհարկե գաղափարախոսություն ու ծրագիր ասելով դու հասկանում ես այն ինչ ես եմ հասկանում…
մնացածի հետ 100% համաձայն եմ
Վիշապ ջան, դու պատրաստ ես մոռանալ անձերը, Բիձեն պատրաստ չի, երևում ա չէ՞ էս տարբերությունը: Այ էս տարբերությունն ա, որ իմ՝ Բիձու հետ չհամաձայնելու մի գործոն ա: Էս մարդն ասում ա՝ էդ անձի հետից չեմ գնա, չի ասում՝ ծրագիրը վատն ա, դրա համար, ասում ա՝ էդ անձն ա, դրա համար, էս մարդը ընդդիմություն ասելով միայն Լևոն անձ ա տեսնում, դրա համար առանց գործողություններին ու ծրագրերին, դրանց լավ ու վատ լինելուն նայելու, դրանց մասին խոսելու ասում ա, որ իսկզբանե սխալ ա:
Ծրագրի մասին խոսելն անիմաստ է, որովհետև եղածը դեկլարատիվ թղթի կտոր է եղել: Էդ ծրագրով գրած էր նպատակը-ախոռ մաքրելը, բայց չէր գրած-թե ոնց: Ցանկացած գերազանցիկ ուսանող դրա պես 10-ը կգրի:
Հայաստանում կողմնորոշումը հիմնականում անձերով է եղել- Հայրիկյանական, վազգենական-Լեվոնական-ախքական, դհոլոկան, որովհետև անձերն են կարողացել իրենց նպատակներին հասնելու համար ֆինանսական միջոցներ կպցնել ու կառույցներ խոդի տալ:
Մինչև հիմա էլ դա շարունակվում է ու պատահական չի- անձերն են ամեն ինչ որոշել: Մի ռոբ, մի սեռժ, մի դոդ, մի լֆիկ, մի սյամո, մի գազազ, մի մացո: Սրանցից ամեն մեկը որոշում կայացնող է եղել մի աստիճան ցածր ինստանցիայի համար: Ռոբը գրիշին է կարգադրել, Մացոն- դատարանի միլիցին: Ինչին չես համաձայն՞
Նույնն է նաև ընդիմադիր ճամբարում:
Ինքդ ես ասում, հիմա Լեվոնին այլընտրանք չկա- անձի մասին չես խոսում՞:
Բիձեն է անձերին հրապարակ մտցրել՞: Ես փաստում եմ, նկարագրում իմ տեսածը, իսկ դու դրա համար ինձ ես մեղադրում՞:
Հակ-ում պլակատ բռնողներն են հարցերը որոշում՞: Կուզենայիր, որ հենց էդպես լիներ- պլակատ բռնողի որոշմամբ դոշ տայիր՞:
Քո տրամաբանական աբսուրդը հենց սրան է բերում:
Կարծիք եմ հայտնել, որ ընդիմության կուխնիայում էլ պետք է քաղաքական մոտեցումների,մեթոդների, ձևերի, տեսակետների աուդիտ լինի: Դեմ ես՞:
Դեմ ես քյասար ասա- պռիչեմ ըստեղ 96 թվին քո հաշվարկներով ինքնազակատ եղած բիձա՞:
Ծրագրի մասին խոսելն անիմաստ է, որովհետև եղածը դեկլարատիվ թղթի կտոր է եղել: Էդ ծրագրով գրած էր նպատակը-ախոռ մաքրելը, բայց չէր գրած-թե ոնց: Ցանկացած գերազանցիկ ուսանող դրա պես 10-ը կգրի:
Հայաստանում կողմնորոշումը հիմնականում անձերով է եղել- Հայրիկյանական, վազգենական-Լեվոնական-ախքական, դհոլոկան, որովհետև անձերն են կարողացել իրենց նպատակներին հասնելու համար ֆինանսական միջոցներ կպցնել ու կառույցներ խոդի տալ:
Մինչև հիմա էլ դա շարունակվում է ու պատահական չի- անձերն են ամեն ինչ որոշել: Մի ռոբ, մի սեռժ, մի դոդ, մի լֆիկ, մի սյամո, մի գազազ, մի մացո: Սրանցից ամեն մեկը որոշում կայացնող է եղել մի աստիճան ցածր ինստանցիայի համար: Ռոբը գրիշին է կարգադրել, Մացոն- դատարանի միլիցին: Ինչին չես համաձայն՞
Նույնն է նաև ընդիմադիր ճամբարում:
Ինքդ ես ասում, հիմա Լեվոնին այլընտրանք չկա- անձի մասին չես խոսում՞:
Բիձեն է անձերին հրապարակ մտցրել՞: Ես փաստում եմ, նկարագրում իմ տեսածը, իսկ դու դրա համար ինձ ես մեղադրում՞:
Հակ-ում պլակատ բռնողներն են հարցերը որոշում՞: Կուզենայիր, որ հենց էդպես լիներ- պլակատ բռնողի որոշմամբ դոշ տայիր՞:
Քո տրամաբանական աբսուրդը հենց սրան է բերում:
Կարծիք եմ հայտնել, որ ընդիմության կուխնիայում էլ պետք է քաղաքական մոտեցումների,մեթոդների, ձևերի, տեսակետների աուդիտ լինի: Դեմ ես՞:
Դեմ ես քյասար ասա- պռիչեմ ըստեղ 96 թվին քո հաշվարկներով ինքնազակատ եղած բիձա՞:
Բիձա մասնակի համաձայն եմ,իհարկե եթե այս շարժման գլուխը Լևոնը չլիներ ես Օպերա չէի գնա, որովհետև չկա կամ չեմ տեսնում,չգիտեմ մի քաղ. գործիչ ով կարող է գերազանցել ԼՏՊ ին,նա կարողացավ համախմբել մարդկանց դա միայն լիդերին է բնորոշ,եթե վաղը Ստեփանը հելնի հանրահավաք անի ես չեմ գնա,որովհետև նրա դեպքում անիմաստա ոչինչ էլ չի կարող անել,հիմա ասեմ որ պահը համաձայն չեմ, Բիձա ուրեմն ԼՏՊ ի կողքը կան մարդիկ որոնք չպտի միանային այդ շարժմանը,ես այդ մարդկանց տականք եմ ասում, հենց Ջհանգիրյանը,ընդամենը մեկ րոպեում Ջհանգիրյանին ժողովուրդը սարքեց հերոս,իսկ մեկ օր առաջ ոտները կսրբեին նկարի վրա,ինքը միացավ որ իրա համար լավ լինի,որովհետև վախենում էր իշխանափոխությունից, բայց նրա կողքին են ու էտ պահը չեմ ըմբռնում:Ոչինչ իդեալական չի լինում,բայց եթե օրինակ վաղը լուրերում կարդամ,որ դոդը,լֆիկը,նեմեցը,Հրաչը օրինակ միացել են ԼՏՊ ին ես յան կտամ էտ շարժումից,այստեղ անձի գաղափարը չաշխատեց,միթե համաձայն չե՞ս:
այս անձերի և ծրագրերի հակադրումը եղել է և կլինի դեռ երկար ժամանակ:
ու ճիշտ կլինի մի անգամ գոնե լիարժեք անալիզ անել սրա պատճառները ու անցնել առաջ:
ուրեմն իմ տեսությունը :) այս մասով այսպիսին է :
սովետը պայմանականորեն եթե անվանեք նեոստրկատիրական հասարակարգ /նեո, ինկատի ունեմ տեխնոլոգիական առումով/մ ապա կատարվեց /Մարքսի ու Էնգելիս կողմից բնականաբար չհաշվարկված/ ֆեոդալական հեղափոխություններ ողջ սովետի տարածաշրջանում /բնականաբար Հայաստանն էլ մեջը/: ու քանի որ հին ֆեոդալներ չկային կամ էլ եղածները շատ թույլկ էին կամ էլ եթե անգամ ուժեղ էին, գերադասեցին "հավաքել իրենց հանրապետության փողերը ու հայդե… արդասահման"… ուրեմն ստեղծվեցինք-սկզբնավորվեցին նոր-նեո ֆեոդալակներ իրենց համապատասխան տարածքներով: բայց քանի որ հեղափոխությունը ֆեոդալական էր, նոր թագավորը /պայմանական ասած/ թույլ էր ու իրա հիմնական ֆեոդալները/Վազգեն, Վանո, Սյամո… և մի քանի սրանցից ցածր կանգնածներ/ շատ ավելի ուժեղ էին ու իրանցով էին անում քիչ-քիչ ամբողջ երկիրը:
Ֆեոդալների հաջորդ էշելոնը, որոնք դրվում էին խաղից դուրս վիճակում, անցած Վազգենի կողմը, ու ուժեղ հակահարված տալով տապալեցին մի թևին:
Հետո, շատ չերկարացնեմ :)), սատկացրին նաև էտ "ըմբոստ" թևի առաջնորդին /ով արդեն մենակ էր մնացել երկրորդ էշելոնի դեմ - Մուկ, Դոդ, Նեմեց ու Քոչ-մոչ/ ու երկրորդ էշելոնը կատարեց առաջին թավշյա ֆեոդալական հեղափոխությունը:
Հիմա էտ երկրորդ էշելոնը պինդ պահել է իրա նվաճումները ու դա դեռ երկար ժամանակ ոչ մեկին չի տա, քանի որ ինքը տիրապետում է սիտուացիային ու բավականին պրոֆեսիոնալ ֆեոդալներ են:
Հիմա գանք :)) էն խնդրին , թե ինչու անձեր, և ոչ թե ծրագրեր: Որովհետև սա ֆեոդալական երկիր է : որտեղ եք՞ կարդացել, որ ֆեոդալական հասարակարգում ինչ որ ծրագիր լինի պայքարի ներքևներուը :D
եթե եղել էլ էլ ինչ որ բան, ապա եղել է միայն կրոնական հիմքի վրա: ու դա մեկ է, ղեկավարել է ինչ ու ֆեոդալ /ասենք Լևոնը :D/
ուրեմն, որպեսի հասկանանք մեր երկիր հասարականակն հնարավոր գալիք իրավիճակները, լավագույնը ՝ դա հասկանալն է ֆեոդալական հասարակարգի հնարավոր զարգացումները ու սխեմաները:
ու Բիձա :)
իզուր մի սպասիր ինչ որ երիտասարդական ընդզում: Հայաստանում ֆեոդալիզմ է, ի տարբերություն Հունաստանի ու Ֆրանսիայի, որոնք վաղուց թոթափել են էտ լուծը:
Ֆեոդալական հասարակարգում թագավոների դեմ պայքարում են միայն ֆեոդալների միավորումները: դրա համար էլ երկար ժամանակ կլինեն միայն նույն անունները ՝ Լևոն, Վազգեն, … տռը-պռը… Քոչ ու Սերոժ Ամենակալ ;)
Իսկ Նիկոլը, ֆեոդալ չէ, այլ հասարակ վասալ, ու իրանից բան մի սպասիր, քանի որ ինքը մեծ ֆեոդալի՝ Լրոնի սպասավորն է
այսքանը :)
Եթե կան այլ տեսություններ, ապա հաճույքով կկարդամ :)
այս անձերի և ծրագրերի հակադրումը եղել է և կլինի դեռ երկար ժամանակ:
ու ճիշտ կլինի մի անգամ գոնե լիարժեք անալիզ անել սրա պատճառները ու անցնել առաջ:
ուրեմն իմ տեսությունը :) այս մասով այսպիսին է :
սովետը պայմանականորեն եթե անվանեք նեոստրկատիրական հասարակարգ /նեո, ինկատի ունեմ տեխնոլոգիական առումով/մ ապա կատարվեց /Մարքսի ու Էնգելիս կողմից բնականաբար չհաշվարկված/ ֆեոդալական հեղափոխություններ ողջ սովետի տարածաշրջանում /բնականաբար Հայաստանն էլ մեջը/: ու քանի որ հին ֆեոդալներ չկային կամ էլ եղածները շատ թույլկ էին կամ էլ եթե անգամ ուժեղ էին, գերադասեցին "հավաքել իրենց հանրապետության փողերը ու հայդե… արդասահման"… ուրեմն ստեղծվեցինք-սկզբնավորվեցին նոր-նեո ֆեոդալակներ իրենց համապատասխան տարածքներով: բայց քանի որ հեղափոխությունը ֆեոդալական էր, նոր թագավորը /պայմանական ասած/ թույլ էր ու իրա հիմնական ֆեոդալները/Վազգեն, Վանո, Սյամո… և մի քանի սրանցից ցածր կանգնածներ/ շատ ավելի ուժեղ էին ու իրանցով էին անում քիչ-քիչ ամբողջ երկիրը:
Ֆեոդալների հաջորդ էշելոնը, որոնք դրվում էին խաղից դուրս վիճակում, անցած Վազգենի կողմը, ու ուժեղ հակահարված տալով տապալեցին մի թևին:
Հետո, շատ չերկարացնեմ :)), սատկացրին նաև էտ "ըմբոստ" թևի առաջնորդին /ով արդեն մենակ էր մնացել երկրորդ էշելոնի դեմ - Մուկ, Դոդ, Նեմեց ու Քոչ-մոչ/ ու երկրորդ էշելոնը կատարեց առաջին թավշյա ֆեոդալական հեղափոխությունը:
Հիմա էտ երկրորդ էշելոնը պինդ պահել է իրա նվաճումները ու դա դեռ երկար ժամանակ ոչ մեկին չի տա, քանի որ ինքը տիրապետում է սիտուացիային ու բավականին պրոֆեսիոնալ ֆեոդալներ են:
Հիմա գանք :)) էն խնդրին , թե ինչու անձեր, և ոչ թե ծրագրեր: Որովհետև սա ֆեոդալական երկիր է : որտեղ եք՞ կարդացել, որ ֆեոդալական հասարակարգում ինչ որ ծրագիր լինի պայքարի ներքևներուը :D
եթե եղել էլ էլ ինչ որ բան, ապա եղել է միայն կրոնական հիմքի վրա: ու դա մեկ է, ղեկավարել է ինչ ու ֆեոդալ /ասենք Լևոնը :D/
ուրեմն, որպեսի հասկանանք մեր երկիր հասարականակն հնարավոր գալիք իրավիճակները, լավագույնը ՝ դա հասկանալն է ֆեոդալական հասարակարգի հնարավոր զարգացումները ու սխեմաները:
ու Բիձա :)
իզուր մի սպասիր ինչ որ երիտասարդական ընդզում: Հայաստանում ֆեոդալիզմ է, ի տարբերություն Հունաստանի ու Ֆրանսիայի, որոնք վաղուց թոթափել են էտ լուծը:
Ֆեոդալական հասարակարգում թագավոների դեմ պայքարում են միայն ֆեոդալների միավորումները: դրա համար էլ երկար ժամանակ կլինեն միայն նույն անունները ՝ Լևոն, Վազգեն, … տռը-պռը… Քոչ ու Սերոժ Ամենակալ ;)
Իսկ Նիկոլը, ֆեոդալ չէ, այլ հասարակ վասալ, ու իրանից բան մի սպասիր, քանի որ ինքը մեծ ֆեոդալի՝ Լրոնի սպասավորն է
այսքանը :)
Եթե կան այլ տեսություններ, ապա հաճույքով կկարդամ :)
Էտ քո ասած ծրագրից աղք ն էլ ուներ,Գեղամյանն էլ ուներ,դե Վահանի մասին խոսք չկա,մի տարից առաջ մարդիկ աղք ի ծրագիրը լսում փշաքաղվում էին,տաս հոգի մեկը մեկից լավ ծրագիր ունի,այստեղ ավելի կարևոր հարց է առաջանում,հավատալ-չհավատալ,վստահել-չվստահել,կարող է-չի կարող և այստեղ առաջ է գալիս նորից անձի խնդիր համենայդեպս Հայաստանում այդպես է ուրիշ տեղ չգիտեմ,ԼՏՊ ն չէր կարող միայն իրա ծրագրով այդքան մարդ հավաքել,այստեղ կար հավատալու,վստահելու ու կարողանալու խնդիրը,այսօր Հայաստանում ախպորն ախպորը չի հավատում,ախպերն ախպոր արունն ա խմում:
Եթե այսօր Հայաստանում ֆեոդալիզմ է տիրում ուրեմն մենք էլ ճորտեր ենք,ախպերս ես ճորտ չեմ ու իմ հողի վրա չեմ էլ կարող ճորտ լինել:
այս անձերի և ծրագրերի հակադրումը եղել է և կլինի դեռ երկար ժամանակ:
ու ճիշտ կլինի մի անգամ գոնե լիարժեք անալիզ անել սրա պատճառները ու անցնել առաջ:
Եթե կան այլ տեսություններ, ապա հաճույքով կկարդամ :)
ԴՎ, տեսությանդ համաձայն եմ, բայց շատ ես ճոխացրել- անկախ ֆեոդալներ խաղի մեջ մտցրել: Ֆեոդալ են իրենց կալվածքներում, բայց բոլորն էլ գերագույնի վասալներն են: Ում ուզում են կզցնում են: Ուղղակի խաղի կանոններ կան, որոնք ներքևներում ոչ բոլորին են նկատելի:
Հիշում ես, Գռզոյի ազատելն ու իրա ունեցվածքին ձեռ չտալը դու բացատրեցիր գռզո հոր "մռնչոցով": - Ասել էր կպեք ունեցվածքիս- կյանքով եք պատասխանելու: Հարգվեց, էն էլ ոնց: Նույնիսկ դատարանից վազեցին թղթեր հետ նվագեցրին:
Քո կարծիքը անարձագանք մնաց, ես էլ չանդրադարձա, որովհետև դա տեսականորեն բացահայտ էր, իսկ տեսնել չուզողին փաստացի դժվար ապացուցելի:
Հիմա էլ անձերի մասին ենք վիճում: Ապացույցները մակերեսին են, բայց դե տեսնում ես:
Էտ քո ասած ծրագրից աղք ն էլ ուներ,Գեղամյանն էլ ուներ,դե Վահանի մասին խոսք չկա,մի տարից առաջ մարդիկ աղք ի ծրագիրը լսում փշաքաղվում էին,տաս հոգի մեկը մեկից լավ ծրագիր ունի,այստեղ ավելի կարևոր հարց է առաջանում,հավատալ-չհավատալ,վստահել-չվստահել,կարող է-չի կարող և այստեղ առաջ է գալիս նորից անձի խնդիր համենայդեպս Հայաստանում այդպես է ուրիշ տեղ չգիտեմ,ԼՏՊ ն չէր կարող միայն իրա ծրագրով այդքան մարդ հավաքել,այստեղ կար հավատալու,վստահելու ու կարողանալու խնդիրը,այսօր Հայաստանում ախպորն ախպորը չի հավատում,ախպերն ախպոր արունն ա խմում:
Եթե այսօր Հայաստանում ֆեոդալիզմ է տիրում ուրեմն մենք էլ ճորտեր ենք,ախպերս ես ճորտ չեմ ու իմ հողի վրա չեմ էլ կարող ճորտ լինել:
Ժամանակակից ճորտությունը չի տարածվում ներքևների վրա: Ներքևներին իրենք թալանում են տարբեր "օրինական ու ոչ օրինական" լծակներով: Թալանը օրենքի մակարդակում է, ոչ անձնավորված: Իսկ վասալային հարաբերությունները վերխուշկի ներսում են: Դրա համար ներքևներում որևէ մեկս չպետք է վիրավորվի:
ԴՎ, տեսությանդ համաձայն եմ, բայց շատ ես ճոխացրել- անկախ ֆեոդալներ խաղի մեջ մտցրել: Ֆեոդալ են իրենց կալվածքներում, բայց բոլորն էլ գերագույնի վասալներն են: Ում ուզում են կզցնում են: Ուղղակի խաղի կանոններ կան, որոնք ներքևներում ոչ բոլորին են նկատելի:
Հիշում ես, Գռզոյի ազատելն ու իրա ունեցվածքին ձեռ չտալը դու բացատրեցիր գռզո հոր "մռնչոցով": - Ասել էր կպեք ունեցվածքիս- կյանքով եք պատասխանելու: Հարգվեց, էն էլ ոնց: Նույնիսկ դատարանից վազեցին թղթեր հետ նվագեցրին:
Քո կարծիքը անարձագանք մնաց, ես էլ չանդրադարձա, որովհետև դա տեսականորեն բացահայտ էր, իսկ տեսնել չուզողին փաստացի դժվար ապացուցելի:
Հիմա էլ անձերի մասին ենք վիճում: Ապացույցները մակերեսին են, բայց դե տեսնում ես:
Դե լավ էլի Բիձա այնպիսի տպավորություն ես ուզում թողած լինես,որ քեզ քչերն են կարում ընկալեն:
Դե լավ էլի Բիձա այնպիսի տպավորություն ես ուզում թողած լինես,որ քեզ քչերն են կարում ընկալեն:
Մի 2 էջ առաջ ուր էիր՞
Մի 2 էջ առաջ ուր էիր՞
2 էջ առաջ թրաշվում էի,հետո՞:
2 էջ առաջ թրաշվում էի,հետո՞:
Ինչ ասեմ, հավես ունես-կարդա:
Ինչ ասեմ, հավես ունես-կարդա:
Դե իհարկե հավես չունեմ,բայց երևի հասկացել եմ այս պահին ուղղությունը որ կողմնա ուղղված:
Եթե այսօր Հայաստանում ֆեոդալիզմ է տիրում ուրեմն մենք էլ ճորտեր ենք,ախպերս ես ճորտ չեմ ու իմ հողի վրա չեմ էլ կարող ճորտ լինել:
դու հող չունես… դու ընդանրապես ոչինչ չունես, ու ինչ որ դու համարում ես քոնն ա ու քո ընտանիքինը, դա մի քանի ժամում կարող է դառնալ քո "ֆեոդալինը" :
Անգամ կարծեմ օրենք ընդունեցին, որ մեքենանքոնը չի, ու երբ որ ուզեն կարող են քո ձեռքից խլել ՝ օրենքի ուժով:
Ճորտ երբեք ռեսուրսի չի տիրապետել:
Ճորտ ստրուկից տարբերվել է միայն նրանով, որ ճորտի կյանքը չի պատկանել ֆեոդալին, ինչպես ստրուկինը ստրկատիրոջը:
Ու ճորտին գլխատել թե ներել որոշել է միայն կառոլը՝ ասել է հիմա՝ Սերոժ Ամենակալը:
Կարող է և ճորտ չես: ֆեոդալական հասարակարգում եղել են նաև ոչ ճորտ, ոչ ֆեոդալ ու ֆեոդալի վասալ մարդիկ ևս: Բայց իրան եղել են վերչնի սոված, ու ոչ մի ռեսուրս չեն ունեցել սեփական:
:) Հանգիստ տար, ոչ դու ես առաջինը, ոչ դու ես վերջինը: Ուրիշ ճար չուևես: Ինչպես ասել է Լենինը, պատմոթյան անիվը հետ ֆռացնել չի կարելի:
Այժմ գնալով ես երկրամասը վերջապես ստանում է հասկանալի, բնական տրամաբանություն:
Ժամանակակից ճորտությունը չի տարածվում ներքևների վրա: Ներքևներին իրենք թալանում են տարբեր "օրինական ու ոչ օրինական" լծակներով: Թալանը օրենքի մակարդակում է, ոչ անձնավորված: Իսկ վասալային հարաբերությունները վերխուշկի ներսում են: Դրա համար ներքևներում որևէ մեկս չպետք է վիրավորվի:
Բիձա ջան:
սա թալան չի: ինչ որ օրենքով ա դա թալան չի /կոչվուի ա հիմա Սահմանադրություն :D/
Օրենքով ամեն ինչ ֆեոդալինն ա ու վերջ: ինքն ա որոշում, թե դու պտի քո տանը ապրես, թե քոչես Ղռեր :
Ինքն ա որոշում, թե դու ինչքան պտի վճարես քո շահույթից /վախտին դրան ասում էին տասերորդ , բան… / ու ինքը սկի քեզ պադաչոտնի չի, թե ինքը որտեղ ա ծախսում էտ քո տված հարկը-նալոգը: Կազինոյում՞ բարդակում՞ թե՞ իրա առյուծի համար էշեր ա առնում Տանզանիայից:
Սա ռեալությունն է: Ինչքան շուտ սա հասկանանք, էնքան շուտ կմտնենք ռեալ կյանքի մեջ ու էնքան շուտ կհասնենք էն վիճակին որ չենք ունենա հիասթափություններ ու նման դեպրեսիվ դեկաբրիստական հոգեվիճակներ:
…
իսկ ով որ այս ամենին հոգով -մտքով անհամակերպ է, դեռ լրիվ հնարավորությունները կորցված չի հասարակարգը փոխելու: Դեռ մի պուճուր արահետ կա, դուրս գալու ու ապրելու մյուս հասարակարգերից ավելի նախընտրելիում
:)
դու հող չունես… դու ընդանրապես ոչինչ չունես, ու ինչ որ դու համարում ես քոնն ա ու քո ընտանիքինը, դա մի քանի ժամում կարող է դառնալ քո "ֆեոդալինը" :
Անգամ կարծեմ օրենք ընդունեցին, որ մեքենանքոնը չի, ու երբ որ ուզեն կարող են քո ձեռքից խլել ՝ օրենքի ուժով:
Ճորտ երբեք ռեսուրսի չի տիրապետել:
Ճորտ ստրուկից տարբերվել է միայն նրանով, որ ճորտի կյանքը չի պատկանել ֆեոդալին, ինչպես ստրուկինը ստրկատիրոջը:
Ու ճորտին գլխատել թե ներել որոշել է միայն կառոլը՝ ասել է հիմա՝ Սերոժ Ամենակալը:
Կարող է և ճորտ չես: ֆեոդալական հասարակարգում եղել են նաև ոչ ճորտ, ոչ ֆեոդալ ու ֆեոդալի վասալ մարդիկ ևս: Բայց իրան եղել են վերչնի սոված, ու ոչ մի ռեսուրս չեն ունեցել սեփական:
:) Հանգիստ տար, ոչ դու ես առաջինը, ոչ դու ես վերջինը: Ուրիշ ճար չուևես: Ինչպես ասել է Լենինը, պատմոթյան անիվը հետ ֆռացնել չի կարելի:
Այժմ գնալով ես երկրամասը վերջապես ստանում է հասկանալի, բնական տրամաբանություն:
«Հանգիստ տար, ոչ դու ես առաջինը, ոչ դու ես վերջինը» դուրս եկավ :D
Ցավոք այսօր շատերն այդ հոգեբանությունն ունեն ու մտածում են,որ այս երկիրը իրանցը չի,որովհետև երբ ուզեն կարան կառավարության որոշումով քեզ տնիցդ հանել քո ասածով մեքենաները վերձնել դե երբ ուզել ինչքան ուզել դատել էլ չգիտեմ ինչեր:
Ուրեմն արի օրինակս ջահելի տղերքի վրով բերեմ տարիքովներին դնենք մի կողմք:
Եթե շուտով Արցախը հարցը մեր ֆեոդալը իրա ձևերով լուծի ուրեմն ախպերս հանկարծ չկասկածես ջահելության վրա,մի հատ հզոր ալիք որը կարա ոչնչացնի ցանկացած հազար քո ասած ֆեոդալ,գիտես խի,որովհետև ախպերս եթե մեր ավտոն էլ օրենքով տանեն ու մենք անզօր լինենք մեկա մենք էությամբ ճորտ չենք ,իհարկե ճորտեր էլ կլինեն:
Թե չէ ախպերս շատ եք ծանրացնում ու տենց ծանր-ծանր տանում,տենց որ լինի կասենք մեր ինչինա պետք էս հողը մեկա մեր գլխի տերը չենք ինչ կա չկա ծախենք գնանք,չէ բռատ իմ գլխի տերը ես եմ թքել եմ հազար էտ դոդ գլուխների վրա էսօր իրանք կան վաղը գերեզմանոցում կայֆեր են անելու,բայց ես դու դեռ ճանապարհ ունենք:
Էսօրվա ՉԻ-ն կարդացեք: Սասունին ազատելու համար ՀՀԿ-ից ստորագրողներ են եղել ՍՍ-ին գրած նամակի տակ, շիլա-շփոթ ա դառել: ՉԻ-ն ահագին մարդու տեխնիչի պադստավկա ա արել, մի ուրիշ կարգի :hands
Տես, ձյաձ, Բիձեն շնորհակալություն ա դրել գրածիդ տակ, համաձայն ա հետդ, բայց մեկա, ինքն էլի անցյալն անվերջ ու աննպատակ վերլուծելու թարգը չի տա, գիտե՞ս ինչի, որտև ոնց արդեն ասեցի՝ 96 թիվն ա, ապեր: Վերջ: Էդքանով կանգնել ա իրադարձությունների շարժը, մնացել ա վազգեն մանուկյանի՝ 96-ի միտինգներին ասելիքը, էդ վերջին ելույթներն ա, վերջին ասվածն ա, դրանից էսկողմ ոչինչ տեղի չի ունեցել, վերջին լկտիությունը որ եղել ա, էդ եղել ա 93-94-ին հհշ-ի արածը, ի՞նչ հանրապետական, ի՞նչ դաշնակ, ի՞նչ դհոլ, ի՞նչ ախք, տենց բաներ չեն եղել, հհշ ու վերջ: Այ սա ա ինձ ստիպում անցավոր վազգեններին հիշել, զուտ հակադարձելու համար, թեչէ էսօրվա դրությամբ վազգենը ոչինչ ա, ես էլ ավելորդ ժամանակի կուտակում չունեմ մոտս, որ անիմաստ տեղը հիշեմ անցավորներին:
Այ եթե Բիձեն էդ նույն եռանդով, որով քննադատում ա 90-ականները, էդ ձևով քննադատի Լևոնի էսօրվա գործողությունները, ելույթները, քայլերը, ասեմ՝ հա, ճիշտ ա անում, իմաստ ունի, բայց որ գնում ա էն չափառների կողմը, էդ արդեն հոգնացնող ա ու, մեղմ ասած, ոչ արդյունավետ: Թե՞ էսօրվա մասին էլ քսան տարի հետո ա գրելու, որտև հեշտ ա նստել անցյալից խոսել ու սպասել, որ ներկան էլ անցյալ դառնա, նոր դրա մասին խոսալ, որտև արդեն ամեն ինչ եղած ա ու արդյունքը պարզ ա, սխալված չի լինի: Ներկայի մասին միակ ասած էն ա, որ Լևոի հետևից գնալը սխալ ա, վերջ, մեկ էլ գալիս ա էջերով դրա «ապացույցը», թե ինչի ա սխալ, որտև 90-ականներին էդ փիս Լևոնը....
Կուկ ջան, ես Բիձու գրածները օրինակ ուրիշ ձև եմ հասկանում, ու հավատա խոստովանահորդ, մինչև կտրուկ պատասխաններ տալը, կարելի ա մի քիչ մտածել: Ես էլ քո պես էմոցիոնալ եմ, ու հաճախ էտ խանգարում ա, որ իրավիճակը մի քիչ ավելի խորքային վերլուծենք: Բիձու գրածների մեջ ահագին ռացիոնալ կա, ու եթե մի պահ անձերից վեր կանգնենք, ու ներկա վիճակի պատճառահետևանքային վերլուծություն կատարենք, ահագին բանի հետ կհամաձայնվենք: Ուրիշ բան, որ քո հետ հարյուր տոկոս համաձայն եմ ներկա վիճակից դուրս գալու ու ապագային նայելու առումով: Բայց, ներկա վիճակը, Կուկ ջան, արդեն երկու տարի առաջվա ներկա վիճակը չի: Հսկայական տարբերություն կա: Երկու տարի առաջ մենք իրոք կոնկրետ շանս տեսանք ի դեմս Լևոնի որևէ բան փոխելու: Էս պահի դրությամբ, կանգնած են մի իրավիճակի առաջ, երբ անալիզ ենք անում ու տեսնում ենք, որ ոչ մի բան էլ չի փոխվել, կամ եթե փոխվել ա, ապա դեպի վատը: Մարդիկ կան, որոնք ուզում են, շատ են ուզում, դեպի լավը փոփոխություններ տեսնել, ու ինչ-որ սուբյեկտիվ դրական փոփոխություններ ամեն դեպքում տեսնում են: Բայց եթե ռեալ գնահատենք իրավիճակը ու գնահատենք գլոբալ արդյունքներով, ապա ինչպես արդեն մի անգամ չէ որ գրել եմ, խորը քաքի մեջ ենք: Ու դրա պատճառները մի քանիսն են, որոնց վրա մինչև հիմա առանձնապես ուշադրություն չէինք դարձնում, բայց էս պահին պարտադիր պիտի դարձնենք, եթե ուզում ենք երկու տարի հետո նորից նույն բաների մասին տասերորդ անգամ չխոսել.
1. Համ իշխանություններ,ի համ ընդդիմության կողմից կա ժողովորդի հետ անկեղծության պակաս: Ավելին, հիմնական գործիքը, որը երկու կողմն էլ օգտագործում են, հավայի կուտն ա: Ընդդիմությունը մինչև հիմա բաց տեքստով չի խոսել այն մասին, թե ինչպես եղավ, որ էտքան ժողովրդով կանգնած էինք իրա կողքը, բայց պարտվեցինք: Միշտ մեղավորը սադիստն ու ղումարբազն են: Բայց եթե էս երկուսը մեղավոր են 85%-ով, մեղքի 15%-ը (պայմանականորեն, հա) ընդդիմությանն ա: Իսկ էտ 15%-ի բացատրությունը մենք չունենք:
2. Եթե պայքարի հիմքում դրվում է մի գաղափար ու մի գերնպատակ, ապա էտ գերնպատակից հետագա շեղումները տգեղ ատմազկա են: Ինչի ենք մենք ոտքի կանգնում մեր սահմանադրական իրավունքները վերականգնելու համար, իսկ հետո հետ ենք քաշվում Ղարաբաղը ենթադրաբար չվտանգելու համար: Սրանք իրար հետ չկապակցաված գործընթացներ են: Կամ եթե նույնիսկ անուղղակի կապ կա երկուսի մեջ, ապա առաջնայինը մեր իրավունքների վերականգնումն է, ու հետո Ղարաբաղը, ու ոչ թե հակառակը: Նախ, քանի որ քաքոտ երկրով երկար Ղարաբաղ չես պահին, երկրորդ, վերջին հաշվով բոլորի գերնպատակը նորմալ երկրում նորմալ ապրելն է - Ղարաբաղով, թե առանց Ղարաբաղի, եթե մենք ապրելու ենք ճորտի պես, ուրեմն մեծ մասին Ղարաբաղը հազար տարի պետք չի: Ղարաբաղը չէ, ուզում ա Դաղստանն էլ վրից տան, եթե արդյունքում մենք պիտի ունենանք Պակիստանի պես երկիր, ինչիներիս ա պետք էտ ամեն ինչը ? Առակս ինչ կցուցանե ? Ընդդիմությունը ժողովրդի հետ անկեղծ խոսելու փոխարեն, Ղարաբաղի ատմազկով բացատրում է, միք քիչ կոպիտ ասեմ, իր անգործությունը:
3. Քաղբանտարկյալները ոչ թե նրա համար են, որ ժողովուրդը պայքարի, որ իրենց ազատեն, այլ պայքարի հետևանք են, կամ պայքարի ընթացիկ կորուստ: Ինչի Նիկոլի դատին մարդ չի գնում ? Ես ինչի չեմ գնում ? Դու ինչի չես գնում ? Հարց: Իսկ ինի գնանք ? Լավ տղայա Նիկոլը, շատ եմ սիրում ու հարգում, բայց ինքը չի կարող լինել պայքարի նպատակ ու օբյեկտ: Դրա համար էլ մարդ չի գնում: Գնան ինչ անեն ? Նիկոլը, ինքը իրանով, իրավունք, հաց ու ջուր չի, ոչ էլ իրավունքի կամ հաց ու ջրի երաշխիք ա: Ու էլի հանգում ենք նրան, որ մեր հետ անկեղծ չեն: Պայքարի հիմնական գաղափարը դրել ենք մի կողմ, քաղբանտարկյալ ենք ազատում: Ցավում եմ բոլորի համար, բայց ոնց որ ասել եմ մի քանի անգամ, հիմա էլ առանց քաշվելու ասում եմ - առաջին դիրքերում գտնվողները միշտ էլ հարվածի տակ են, ու եթե իրենց վրա վերցրել են առաջնորդելու պատասխանատվությունը, ապա պիտի կրեն նաև ձախողման հետևանքները:
4. Լևոնի "Ավգյան ախոռները" մաքրելու թեզը արտակարգ հարմար թեզ էր ընտրությունների նախաշեմիին, երբ կար կոնկրետ գործողությունների դաշտ` ընտրություններ: Նման դեպքերում, երբ ժողովուրդը գտնվում է էմոցիոնալ վերելքի վրա, ուշադրություն չի դարձնում "մանրուքներին" - իսկ ոնց էր Լևոնը մաքրելու ախոռները ? Ես մեկը առանձնապես ինձ չեմ ծանրաբեռնել էտ հարցով: Մտածել եմ, մի ձևի կմաքրի էլի, հաստատ ինձանից լավ գիտի: Բայց հիմա, երբ հանգիստ նստած դատում ենք, մի հատ նայում ենք, որ հասկանանք, թե ոնց ու ումով են էտ ախոռները մաքրելու, քանի որ արդեն մի անգամ Լևոնի վատ թիմի հետ գործ ունեցել ենք, ու չեն ուզում երկրորդ անգամ կանգնել նույն փաստի առաջ: Տեսնում ես ինչ ա կատարվում ՍԴՀԿ-ում ? Ով ա հիմնական քայքայիչներից մեկը ? Պայքարի առաջամարտիկ, Լևոնի զինակից Շիրխանյանը: Դե մնացած մանր մունր դեպքերը, մարքիսիտ, Նոր ժամանակներ, ժառանգություն, Ժիրո, չենք էլ քննարկում: Ու էլի ակնեղծության պակասի առաջ ենք կանգնում: Մեզ դեմ են տվել (էս ահագին ցավով եմ ասում, քանի որ ստորգրման միտինգին ներկա էի) բազմագույն ՀԱԿ, առանց հստակ գաղափարախոության, բազմագույն Կոալիցիայի դեմ, էլի առանց հստակ գաղափարախոսության: Ու սենց դեպքերում, ճիշտ ա Բիձու ասածը, որ պետք ա մի հատ անալիզ անել պատմությունը, որ մենք տեսնենք, թե ինչի ենք անընդհատ սխալվում, ու ինչի ենք հա պարտվում: Վերջին հաշվով սադիստն ու ղումարբազը ինչ-որ գերունակություններով օժված ինտելեկտուալներ չեն, ոչ մեկը Նապոլեոն չի էլի: Բա ոնց ա ստացվում, որ իրանք հաղթող են դուրս գալիս ? Կարող սխալը ուրիշ տեղ ա ?
5. Վերջում եղբայր: Անունը դիր սպարապետ, կաթողիկոս, Հիսուս, Բուդդա, Կրիշնա - արժեքները քարի վրա սեպագրված չեն: Եթե մեկին ասում ենք սպարապետ, էտ դեռ չի նշանակում, որ պիտի կուռք դարձնենք, ու ինքը գնահատականներ ստանալու ենթակա չի: Լավ էլ ենթակա ա, քանի որ բոլորն են ենթակա, դաժե Վարդան Մամիկոնյանն ու Անդրանիկը: Ու սկզբունքորեն, մեր քարացած արժեքները վերագնահատելով ենք նաև հասկանում մեր սխալները:
Ինչ եմ ուզում ես ամեն ինչով ասեմ, Կուկ ջան: Բիձու ասածներն ագրեսիվ ընդունելու ու իրան 96 թվին մնացած լինելու մեջ մեղադրելու փոխարեն, ես հարցեր կտայի, ու կաշխատեի հնարավորինս շատ ինֆորմացիա ստանալ, թե ինչ ճանապարհ ենք մենք անցել, ուր ենք հասել, ինչի ենք սրան հասել, ու ոչ թե ուրիշ բանի, ու ոնց անենք, որ էս քաքից դուրս գանք: Կարող ա, Բիձու գրածների մեջ որոշ, կամ ահագին, անձնավորված պահեր կան, համաձայն եմ: Բայց մեկը ես դրան ավելի շուտ ըմբռնումով եմ մոտենում, քան ագրոսիվորեն: Վերջին հաշվով, եթե ՀԱԿ-ին մի հատ լավ թափ տանք, մեջից մի 75% զուտ անձնական ամբիցիաներով ու զուտ էս իշխանություններից վրեժ լուծելու ցանկությամբ տառապող "առաջնորդ" կգտնենք:
Ծրագրի մասին խոսելն անիմաստ է, որովհետև եղածը դեկլարատիվ թղթի կտոր է եղել: Էդ ծրագրով գրած էր նպատակը-ախոռ մաքրելը, բայց չէր գրած-թե ոնց: Ցանկացած գերազանցիկ ուսանող դրա պես 10-ը կգրի:
Հայաստանում կողմնորոշումը հիմնականում անձերով է եղել- Հայրիկյանական, վազգենական-Լեվոնական-ախքական, դհոլոկան, որովհետև անձերն են կարողացել իրենց նպատակներին հասնելու համար ֆինանսական միջոցներ կպցնել ու կառույցներ խոդի տալ:
Մինչև հիմա էլ դա շարունակվում է ու պատահական չի- անձերն են ամեն ինչ որոշել: Մի ռոբ, մի սեռժ, մի դոդ, մի լֆիկ, մի սյամո, մի գազազ, մի մացո: Սրանցից ամեն մեկը որոշում կայացնող է եղել մի աստիճան ցածր ինստանցիայի համար: Ռոբը գրիշին է կարգադրել, Մացոն- դատարանի միլիցին: Ինչին չես համաձայն՞
Նույնն է նաև ընդիմադիր ճամբարում:
Ինքդ ես ասում, հիմա Լեվոնին այլընտրանք չկա- անձի մասին չես խոսում՞:
Բիձեն է անձերին հրապարակ մտցրել՞: Ես փաստում եմ, նկարագրում իմ տեսածը, իսկ դու դրա համար ինձ ես մեղադրում՞:
Հակ-ում պլակատ բռնողներն են հարցերը որոշում՞: Կուզենայիր, որ հենց էդպես լիներ- պլակատ բռնողի որոշմամբ դոշ տայիր՞:
Քո տրամաբանական աբսուրդը հենց սրան է բերում:
Կարծիք եմ հայտնել, որ ընդիմության կուխնիայում էլ պետք է քաղաքական մոտեցումների,մեթոդների, ձևերի, տեսակետների աուդիտ լինի: Դեմ ես՞:
Դեմ ես քյասար ասա- պռիչեմ ըստեղ 96 թվին քո հաշվարկներով ինքնազակատ եղած բիձա՞:
Բիձ, ես որ ասում եմ՝ Լևոնին այլընտրանք չկա, ես դրան չեմ ավելացնում, որ էդ ասածս Լևոնն էլ ինդդիմություն կոչվածն ա: Լևոնն ընդամենը առաջնորդում ա ընդդիմությունը, ու վաղը կարողա, Աստված չանի, չանի, Բիձ, թող չանի, ես չեմ ուզում, հեսա կասեմ, թե խի, հանկարծ Լևոնին մի բան լինի, ասենք՝ ինֆարկտը մենակ բռնցնի, մի հատ չափալախի, Նիկոլը կվերցնի, կշարունակի: Բայց, ըստ իմ անձնական կարծիքի՝ Նիկոլն էնքան չի կարողանա անել, ինչքան Լևոնը կարող է: Այ սրա համար էի ասում, որ Աստված չանի, ես չեմ ուզի, որ էս նեղ պահին, որ ես ու դու էս կեղտի մեջ խրված ենք ու երկու տարի ա բուքսավատ ենք անում, Լևոնին մի բան լինի էդ պահին: Դու էլ հետս ես բուքսավատ անում, Բիձ ջան, անկախ քո կամքից, որտև էսօրվա դրությամբ ուզես թե չուզես, քաղաքական կյանքի լուրջ փոփոխություններին հետևելու ընթացքում անպայման պետք է իմանաս, թե Լևոնն ինչ ա մտածում կամ գոնե անում էդ պահին, թեչէ կստացվի, որ դու քաղաքականությւոնից չես հետաքրքրվում, որտև էսօր հետաքրքրվել Հ.Հ. քաղաքական քայլերով ու չիմանալ, թե Լևոնն ինչ ա անում էդ առիթով, դա կնշանակի անտեղյակ լինել քաղաքականությունից. լինի ներքին թե արտաքին քաղաքականույթւոն, ամենևին տարբերություն չկա:
Իսկ ՀԱԿ-ում, լավ ա, որ պլակատ բռնողները հարցեր չեն լուծում, որտև էդ պլակատը կարողա վաղը ես բռնեմ, իսկ ես անկեղծ խոստովանում եմ, որ ի վիճակի չեմ նման հարցեր լուծելու, եթե կան նման մարդիկ, որ ի վիճակի են նման հարցեր լուծելու, բայց գնացել պլակատ են բռնում էսօրվա դրությամբ, ես խոստանում եմ էդ մարդու կամ մարդկանց ձեռքը բռնել ու ՀԱԿ-ի ցակացած գրասենյակի դուռ քացով բացել ու ասել, որ էս մարդը կարող է էս հարցը լուծել, էս ժողովրդին հանել էս կեղտի միջից, իսկ դուք էս մարդուն կանչել պլակատ եք տվել ձեռքը: Կազմակերպեք լիդերներից որևէ մեկի հետ, ցանկալի է՝ Լևոնի, հանդիպում, ու էս մարդը կամ թող ասի, թե ինչպես խպետք է վարվի Լևոնը էս դեպքում, կամ էլ թող Լևոնը իրա փասափուսեն հավաքի, որ էս մարդն ինքը լուծի էս ժողովրդի հարցերը, թեչէ ևոնը մուկ ա տշում, ու էդ մուկը ազգային ժողովի նախագահ էլ չի նույնիսկ: Կա՞ տենց մարդ, որ կարող է Լևոնին սխալ հանել, թող գա ու Լևոնին ասի՝ արա՛, սենց պետքա անես, ա՛յ երիտասարդ, էս ի՞նչ ես անում: Եթե կա, թող գա ու ասի, ինչի չի ասո՞ւմ, չի կարողանում Լևոնին բռնցնե՞լ: Ես ինքս մի անգամ եմ ուզել Լևոնին անձամբ տեսնել ու տեսել եմ, հանդիպել եմ հետը, ինչ որ մեկը կա, որ ուզում ա ու չի կարողանո՞ւմ, թող ասի, ես փորձեմ օգտակար լինել, գրեթե համոզված եմ, որ կստացվի: Ու կրկնում եմ, Լևոնն ա հարցեր լուծում ընդդիմության շրջանակներում, էն հարցերը, որոնք կարևոր են, դրանց վերջնական որոշումներն ընդունում ա Լևոնը, ու դա շատ ճիշտ ա ու լավ, որտև առաջնորդն ա էն մարդը, ով պետքա կարևոր հարցերի վերջնական որոշումները կաացնի ու կայացնում ա, ու իր վրա ա վերցնում դրանց պատասխանատվությունն ու հետևանքները: Հիմա էդ մարդը Լևոնն ա, ինքը անձ ա, մի հոգի ա, բայց դա չի նշանակում, որ ընդդիմությունն էդ մի անձ ա ու Լևոնն ա: Չեմ հասկանում, եթե կարծում ես, որ պլակատ բռնողը պետքա հարցեր լուծի բոլորին հավասար էդ դեպքում ինչումն ա կայանում լիդերի իմաստը, ինչի համար ա լիդերը, որ կառույցի սխալվելու դեպքում մի անուն լինի, պայմանական՝ Լևոն, ու դժգոհ մարդիկ մտնեն ասեն՝ Լևոնը փիս մարդ ա՞: Էդ էլ են ասում, որտև էսօր ես, դու ու երրորդ անձը Լևոնին ենք մեղադրում սխալ քայլի մեջ, Լևոնին ենք գովում ճիշտ քայլ կատարելու համար. նորմալ լիդերի կարգավիճակ ա էս մարդու մոտ, ինչ եք ուզում սրանից ավել: Հա, գիտեմ՝ ուզում եք նաև, որ Լևոնը գնա Նիկոլի դատի ժամանակ դատարանի դեմը գոռա՝ Նիկոլ քաղբանտարկյալ, համաձայն չեմ, չպիտի գնա, չպիտի գոռա, լիդերը թող նստի մտածի, ով ա լինելու հաջորդ քաղբանտարկյալը, ում ընտանիքն ա հաջոդը տուժելու, քանի «զոհ» ա վաղը տալու, ոնց անի, որ մի «զոհ» պակաս տա, ինչ անենք, որ վաղվա «զոհերով» սահմանափակվենք, մյուս օրը չունենանք էդ կորուսները, ոչ թե գնա ու մի հոգու գլխաքանակ ավելացնելու համար գոռա՝ Նիկոլ: Էս արդեն էժան խոսակցույթւոններ ա, որ Լևոնը չի գնում դատարանի դեմը կանգնում, որի պատասխանն արդեն տվեցի, մի անգամ արդեն ասել էի սրա մասին. ամեն մեկն ունի իր դերը, թող կատարի դա, ոչ թե քիթը խոթի մյուսի անելիքի մեջ, էդ նույն տրամաբանությամբ ես էլ պետքա գնամ ընդդիմության միտինգի ժամանակ Լևոնի հետ ելույթ ունենամ, խի չունենա՞մ որ, ես էլ եմ ընդդիմադիր, ես էլ Լևոնից պակաս չեմ ուզում Հայաստանը տեսնել էս բաշիբոզուկներից ազատված:
Իսկ ախոռ մաքրելը կոնկրետ ես էնքան պարզ եմ պատկերացնում, որ կարիքն էլ չեմ տեսնում, որ գրած լինի, թե ոնց ա մաքրվելու: Կարճ կոնկրետ, օլիգարխներին, մեղմ ասած, վռնդում ես ասպարեզից, վռնդելու համար լիքը գործ կարելի ա սարքել ու բոլորն էլ օրինական, ճիշտ, թե որտեղից էս անասունին էսքան փող, թե ինչու էս անասունը երկու ամիս առաջ ծեծեց էս մարդուն ու ոչ մի պատասխան չտվեց, թե ինչու էդ նույն անասունը երեք ամիս առաջ ծեծեց ու պատասխան չտվեց, չորս ամիս առաջ սպանեց, հինգ ամիս առաջ բռնաբարեց ու սպանեց և այլն, ու սրա արդյունքում վռնդվում ա էդ վերոնշյալ անասունը ասպարեզից, մենաշնորը վերանում ա էդ կատեգորյայի, ու էս եղանակով բոլոր օլիգարխներին, հաբռգած պաշտոնյաներին, և համարիր, որ վերջ: Եթե չես համարում, ասա, հաջորդ գրառմանս մեջ ապացուցեմ, որ վերջ, եթե չկան կրիմինալ կառույցները, չկա նաև տիպիկ ախոռային իրավիճակը, կա նորմալ տնտեսություն, մրցակցային դաշտ, տնտեսույթունը զարգանում ա, սոցիալական լուրջ խնդիրները վերանում են, վերանում ա նաև հասարակական դժգոհության բուռն ալիքը, պատժվում են բազմաթիվ հանցագործներ, հասարակությունը գալիս թուշդ պաչում ա, գոհ ա իր պայքարի արդյունից ու էլի սենց սիրուն ու հետաքրքիր տեսարաններ: Էլ ի՞նչ ենք ուզում սրանից ավել: Հավատա, որ էսօրվա դրությամբ՝ ոչինչ: Ասածս էն ա, որ ավգյան ախոռները կմաքրվեն նույնիսկ ինքնիրան, եթե լինի իշխանափոխություն, ընդամենը: Էդ ախոռները մաքրելու համար ոչ մի ծրագիր էլ պետք չի, դա ամբողջությամբ տեղավորվում ա իշխանափոխության մասին ծրագրի շրջանակներում: Միայն թե պետք է զգոն լինել, որ նոր ախոռներ չգոյանան, էսքան բան: Էդ էլ հեշտ չի, բայց անպայման ա, որ նախորդ մաքրումն անիմաստ չլինի:
Իսկ այն, որ ես ասում եմ՝Լևոնին այլընտրանք չկա, ու դու ասում ես, որ անձի մասին եմ խոսում, չէ, հարգելիս, ես անձի մասին չեմ խոսում, ես չեմ ասում, որ Լևոնը լավն ա, կամ վատն ա, ես ասում եմ՝ Լևոնն ընդունակ ա էսինչ բանն անելու, կամ ըդնունակ չի: Սրանք լրիվ տարբեր են: ես չեմ ասում՝ Լևոնը բարոյական ա, կամ չէ, ես ասում եմ՝ կարա գլուխ հանի, կամ չի կարա: Զգում ես՞, թե ինչ մեծ տարբերություն կա: Ես չեմ ասում՝ Լևոնն էսինչ ժամանակ սենց բան ա արել, ուրեմն հիմա չարժի իրա կողքը կանգնել, ինքը արժանի չի դրան, ես ասում եմ, ինչ որ արել ա ժամանակին՝ լավին՝ ավ, վատին՝ վատ կասեմ ու կանցնեմ առաջ՝ հաջորդ ասածը լսելու միայն նրա համար, որ ինքը կարողանում ա էդ հաջորդն այնպես ասի, որ հարց լուծի էդ ասածը: Ես խորապես թքած ունեմ Լևոն անձի վրա, ինձ չի հետարքրում իր անձը, բայց չեմ կարող թքած ունենալ Լևոն քաղաքական գործչի վրա, քանզի համոզված եմ, որ ներկա քաղաքական դաշտի այն կարկառուն դեմքն ա, որ ի վիճակի է ու քաղաքական կամք ունի երկիրը քաքի մեջից հանելու, էսքան բան: Ու նաև թքած ունեմ, թե իր հհշ-ն ինչ էր անում 90-աականներին, գիտեմ, հետաքրքիր ա, հիմա էլ որ նոր բան լսում եմ, հետաքրքրում ա, բայց դա էնքանով ա հետաքրքրում, ինչքանով որ Բեռլուսկոնիի ջարդված ատամներն ա հետաքրքրում:
Էսօրվա ՉԻ-ն կարդացեք: Սասունին ազատելու համար ՀՀԿ-ից ստորագրողներ են եղել ՍՍ-ին գրած նամակի տակ, շիլա-շփոթ ա դառել: ՉԻ-ն ահագին մարդու տեխնիչի պադստավկա ա արել, մի ուրիշ կարգի :hands
Ա1+-ը գրել ա ամսի 14-ին, վերջն ա:D Դե անգրագետ, գրել-կարդալ չիմացող տղեք են, տվել ասել են՝ լավ բան ա, ստորագրի, ստորագրել են էլի:D
ՀՀԿ-ականները հրաժարվո՞ւմ են
Այն բանից հետո, երբ լրատվամիջոցներում հայտնվեց քաղբանտարկյալ Սասուն Միքայելյանին ազատ արձակելու վերաբերյալ 21 պատգամավորների ստորագրությամբ միջնորդագիրը, ՀՀԿ խմբակցությունը տարածեց հետեյալ հաղորդագրությունը:
«Ըստ լրատվամիջոցների տարածած հաղորդագրության ՀՀԿ խմբակցության մի քանի անդամներ ստորագրել են Սասուն Միքայելյանին ներում շնորհելու միջնորդագրի տակ:
Հայտնում ենք, որ ըստ գործող օրենքներով նման լիազորություն չի նախատեսված:
ՀՀԿ խմբակցությունը առաջնորդվում է միայն ու միայն օրենքներով:
Խմբակցության անդամներին բանավոր ներկայացրել են մի բան` փորձելով մարդասիրական մոտեցումներ ձևավորել: Այնպես որ նույնիսկ եթե ստորագրել են, դա չի կարող վերաբերել առաջադրված տեքստին»,-ասված է ՀՀԿ հաղորդագրության մեջ:
Ի դեպ, ստորագրահավաքը նախաձեռնած լրագրողներից մեկը` «Չորրորդ իշխանություն» թերթի թղթակից Թագուհի Թովմասյանը մեզ հետ զրույցում վստահեցրեց, որ պատգամավորները ստորագրել են գրավոր տեքստի տակ: Լրագրողը պատրաստ է ցանկացածի ցույց տալ այդ միջնորդագիրը` ստորագրություններով:
Հիշեցնենք, որ Ազգային ժողովի 21 պատգամավորներ` իշխող կոալիցիայի ՀՀԿ եւ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունների ներկայացուցիչներ եւ անկախ պատգամավորներ, բաց նամակ են հղել Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանին` խնդրելով ներում շնորհել 8 տարվա ազատազրկման դատապարտված նախկին պատգամավոր Սասուն Միքայելյանին:
ՀՀԿ խմբակցությունը առաջնորդվում է միայն ու միայն օրենքներով:
Տո ասա սուտը քյալամի ծնունդ լինի՞, թե ՀՀԿ–ն «միայն ու միայն» ա։ Հրես միայն ու միայն օրենքով շարժվող ՀՀԿ–ի ճիճուները՝
http://www.youtube.com/watch?v=BO2sSfrm-ts
Փաստորեն, Ռամ ջան, էս սաղ կավարդակը Ղարաբաղի հարցը լուծելն էր: Բա մեզ խի էին ուրիշ բան ասում ? Կարող ա, ես եմ, ու որպես քաղաքացի, Ղարաբաղի հարցի լուծման համար ոչ միտինգ էի գնում, ոչ էլ ընտրություններին ձայն էի տալիս: Սրա անունը ինչ դնենք ??
Անունը? Ես անունը կդնեի վատ կամ ոչ մտահոգ քաղաքացի…Բռատ էս քո նախադասությունը հենց ապացուցումա իմ ասածը, որ մեծ մասամբ մարդիկ չեն խորանում թե ինչ ասեց Լևոնը, այլ տեսնում ու հասկանում են նրա ելութի մեջ այն ինչը արդարացնում է իրենց հաշվարկնները: Ապեր Լևոն Տեր Պետրոսյանի քաղաքականության վերադառնաելու մեկնարկը եղել է 2007 թվականի սեպտեմբերի 21-ը : Ես քեզ հորդորում եմ, որ դու մի հատ նայես այդ օրվա ելույթը ու կհամոզվես որ ոչ մեկ քեզ չի խաբել…Լավ կլինի հենց նայես ու ոչ կարդաս, որովհետև տեքստի մեջ չի երևում իր արած շեշտադրումնները…
Rammer ջան, ես քեզ շատ հարգում եմ, բայց իմ կարծիքով դու ծայրահեղացնում ես, ու որոշակի կպչուն մտքեր ես արտահայտում։ Քո կողմից հերթական անգամ վստահորեն բարձրաձայնվեց, թե իբր Լևոնի հետ միջազգային ուժերը հաշվի են նստում, ես էլ հակադարձեցի «միգուցե»–ներով, որովհետև Լևոնի հետ հաշվի նստելու արդյունքները չեն երևում, քանի որ ամեն դեպքում Լևոնը կոչ–խնդրանքներ է հղում Սերժին՝ հերթական ընտրությունները մի կեղծիր (խնդրեմ), քաղբանտարկյալներին ազատիր (խնդրեմ), մենք քեզ չենք խանգարում ֆուտբոլային դիվանագիության հարցում, ուղղակի ցեղասպանության վրա բազար մի արա (խնդրեմ), իսկ արդյունքում Սերժի ու միջազգայինների հետ հակառակն է ստացվում, այսինքն Լևոնի հետ հաշվի նստելու մասին ամպագոռգոռ հայտարարությունները զուրկ են որևէ հիմքերից, ճիշտ նույնքանով ինչքանով որ իմ «միգուցե»–ները, որոնցից դու չգիտես ինչու շատ ես նեղվում։ Իսկ առհասարակ Տեր–Պետրոսյանն էլ, Քոչարյանն էլ, Սերժն էլ նախկին ԿԳԲ–ի ագենտներ են ու նրանց հաշվարկներն էլ են ԿԳԲ–ական, նրանց գործունեության սկզբուքներն էլ են ԿԳԲ–ական, դրա համար էլ ամեն ինչ այդպես բացահայտ չի ինչպես իշխանության գործողությունների մեջ, ճիշտ այնպես էլ՝ ընդդիմության գործողությունների մեջ, մասնավորապես դա էլ իր դերը խաղաց, որ համաժողովդրական մեծ վստահություն այս ընդդիմությունը չվայելեց ու պայքարը համաժողովդրականի չվերածվեց։ Դրա համար էլ քեզ մոտ ձևավորվում է սույն կարծիքը՝
Մյուսի մոտ դեռ մնացել է այն տպավորությունը, թե Լևոնը ավազակապետերից է ուզում երկիրը մաքրել, էն երրորդին թվում է թե սաղ իշխանության ձգտելու բազարներն են և այլն։ Իշխանության ձգտելը վատ բան չի իմիջայլոց։ Ուղղակի ճշմարտանման բաներ առաջարկելն է դժվար, մանավանդ որ չգիտես, թե առաջարկածիդ տակից ոնց ես դուրս գալու։
Ապեր էդ միտքը որ Սերժից բան կախված չի, լրիվ անիմաստ է դարձնում իշխանափոխության նպատակները։ Էդ նույն տրամաբանությամբ ով էլ լինի Հայաստանի նախագահը, հրամաններ է կատարելու։ Էդ լեգիտիմության ուժի մասին լեգենդը ՀԱԿ–ն է էլի որպես դրոշ ծածանում ու շատ իզուր։ Հաստատ Սերժին ոչ մի «միջազգային» չի ասում, թե դու լեգիտիմ չես, դրա համար այ ստեղ ստորագրի, ցեղասպանությունը ուսումնասիրող հանձնաժողով արի ստեղծենք, զորքերդ էլ հանի տարածքներից։ Սերժը էդ հարցերում սակարկում է իր իշխանության շահերից ելնելով, ու ով էլ գա նրա տեղը նստի, մեկ է իշխանությունը պահելու խնդիր է ունենալու։ Իսկ քո ասած դիվանագիտական հնարքներով կորուստները նվազագույնի հասցնելը դա հեքիաթ է միամիտ մարդկանց համար։ Էս երկրում հիմնական խնդիրը մարդկանց մոտ հավատ ստեղծելն է, որ մարդիկ զգան, որ պետություն կա գլխներին, ու եթե պետք լինի, նախագահը պատերազմ հայտարարի, ապա հավատով գնան ու կռվեն, իսկ դրա համար լուրջ դիվանագիտություն պետք չի, անկեղծ է պետք լինել ժողովդրի հետ ու ժողովդրի մասին է պետք մտածել։ Թե չէ հիմա Ղարաբաղի հարցը լուծելը դարձել է դրախտ ընկելու միակ ճանապարհը թե հայ ժողովդրի, թե նախագահի համար։
Վիշապ ջան ներող կպչուն մտքերի համար:Իմիջայլոց էլ չես գալի հանդիպումններին…խի, էլ պիվա չես խմում?
Կյանքումս երեք կողմ եմ հանդիպել, որ Լևոնին մեղադրել են գործակալ լինելու մեջ: Սա շատ ծեծված թեմա է: Առաջին մարդը դա Պարույր Հայրիկյանն էր, որը արդեն փոշմանել է իր այդ ասածի համար, քանի որ նրա բոլոր “հիմնավորումները” այդ հարցով ուղղակի ջախջախվել են: Բայց նա այնքան վառված է Լևոնից, որը վայել չէ լավ քաղ գործչին, բացահայտ մամուլով կամ հեռուստատեսությամբ չի ինքնահերքվում, իսկ մասնավոր զրույցներում, որից մեկին ես ներկա եմ եղել, նա հումորով հայտարարեց, որ պետք չի լուրջ վերաբերվել իր այդ ասած մտքին: Պարզ է որ այդպես է ասում հիմար իրավիճակից դուրս գալու համար:
Հաջորդը այն մարդկանց խումբն է, որենք կողմնակից են այպես կոչված մասոննական դավադրության թեզին: Դու ինքդ ժամանակին հակադարձել ես դրան հիմնավոր կերպով:
Իսկ հիմա նաև դու: “ միգուցե” –ներից սահուն անցում կատարեցիր “առհասարակի” և բացահայտ առանց երկմտելու ասեցիր, որ Լևոնը ԿԳԲ-ի ագենտ ա: Ագենտնները ինչպես գիտես նախկին չեն լինելում: Ես մեծ հույսեր եմ փայփայում և անհամբեր սպասում եմ թե դու ինչպես ես դա հիմավորելու…Վիշապ ջան, նեղվելու հարց չկա ապեր, ուղղակի ճշմարտությունն եմ ուզում իմանալ…Ես քո ասածնեիրց չեմ նեղանում ազնիվ խոսք.
Համաժողովրդական չդառավ, բայց համաքաղաքացիական 100%: Ուզոuմ եմ ասել, որ գիտակից և երկրով մտահոգված մարդկանց մեծամասնությունը ընդիմության կողմն էր: Իսկ ինչու համաժողվորդական չդառավ? Այս հարցի պատասխանը դու կստանա եթե մառշուտկա նստես: Կատակ չեմ անում: Դու մեքենայով ես, չես տեսնում: Մի հատ փորձի առավոտյան գործի գնալ: Անմոռանալի պահեր…
Լեգիտիմությունը լեգենդ չի այնքանով ինչքանով որ մեր հասարակության մեջ կան ժողվրդավարության ձգտով քաղ ուժեր: Ինչքան ուժեղ են այդ ուժերը այնքան լեգիտիմության հարցը ավելի սուր է: Այդքան լեգիտիմության պակասը օգտագործելով ավելի շուտ արտաքին աջակցույամբ կարելի հասնել իշխանափոխության: Հիշում ես Շարպի գիրքը?
Եթե դու քո մտորումնների մեջ իրոք եկել ես այն եզրակցության, որ այն գինը որ մենք պետք է վճարենք այսօր զուտ իշխանափոխության համար, զուտ դեմքերի փոփոխության համար անիմաստ է դարձնում իշխանափոխությունը, ուրեմն ես էլի թևեր կառնեմ…Իշխանափոխությունը միայն արդարացված է մի դեպքում, եթե դա բերի արժեհամակարգի, հասկարկության գիտակցման փոփոխության ու հստակեցման…Սա առանձին շատ մեծ թեմա է:
Լևոնը Տեր Պետրոսյանը չի ասել մի սակարկի կամ սակարկի ցեղասպանոթւյան հարցը: Նա ընդամնեը փաստն է արձանագրել: Ես կասեի դա իր կողմից ուղղակի մանուպուլացիա էր…Իսկ հայ-թուրքականի բանալին նա տվել է սեպտեմբերի 18 –ի հանրահավաքում: Ես հատուկ մեջբերում չեմ անում,որ դու մի հատ էլ վերընթերցես այդ ելույթը: Եվ վերջապես քննարկում սկսվի նրա քաղ լուծումնների մասին, քան մնացածի, այլ` ոչ կարևոր, նրա անձին առնչվող հարցերի մասին:
Որպեսզի շատ չմանրանանք թե այս ամբողջ պայքարի ընթացքում ընդիմությունը ինչ տեսանելի հաղթանակններ է գրանցել և ինչ արդյուքններ, նշեմ ամենագլխավորը, այն որ ընդիմությունը կա որպես քաղ կառույց և ընդունելի է բոլոր կողմերի համար: Դա ամենամեծ քաղ արդյունքն է` տեսանելի…Ռուսական կայսրության ազդեցության տակ գտնող ոչ մի գաղութում չկա ընդիմություն, բոլորը ուղղակի վերացված են, եթե շատ հաստակող են դուրս գալիս վերացնում են նաև ֆիզիկապես…Դա Լևոնի հանճարեղ քաղաքական մտքի շնորհիվ է : Սա իմ գնահատականը չէ…Այդ աոումով որպես ընդիմության միակ առաջնորդ Լևոնը իր քայլերում ավելի ճկուն է քան սերժը:
Ղարաբաղի հարցը իրոք կարող է դառնել ճանապարհ դեպքի դրախտ, դեպի անկախացում: Ղարաբաղի հարցի լուծումով Հայստանը դուրս է գալու տոտալիտար և բռնապետական Ռուսաստանի ազդեցության տակից: Դա կպսակվի վերանխաղացումով թե ուղղակի մենք մեր տերերին կփոխենք կախված է մեզնաից, մեր “քաղաքացինների” կենսուանակություից ՄԻԱՅՆ: Կամ կդանռնաք դեմոկրտական աշխարի դաշնակիցը կամ կմնանք գաղութը:
Հ.Գ. Եթե իրեք կարծում ես որ Լևոնը ագենտ ա, ուրեմն դա միայն հերիք է որ քո կողմից ևս իշխանափոխությունը Սեռից-Լևոն դիտարկվի անիմաստ արկածախնդրություն...
Rammer ջան, թող ԿԳԲ–ի ագենտի փիլիսոփայություն չտեսնեմ ես նրա գործողությունների մեջ, չեմ համարի ագենտ, իսկ ագենտ լինելու փաստը ապացուցելու համար ես պիտի ինձ Շերլոք Հլոմսի տեղը դնեմ, դրա համար ոչ տաղանդ ունեմ, ոչ՝ ցանկություն։ Ամբողջ խնդիրն այն է, որ չնայած գրագետ ու բովանդակալից ելույթներին, ես Լևոնի մարտավարության մեջ տեսնում եմ նույն տափուկությունը, ինչ Ռոբերտի, ինչ Սերժի մոտ, եթե Լևոնը ժողովդրի հետ ամբողջովին անկեղծ լիներ, ապա ես համոզված եմ, որ իրավիճակը լրիվ այլ կլիներ։ Իսկ Լևոնը այդքան կամք չունեցավ մինչև վերջ անկեղծանալու ու ժողովդրին օբյեկտիվ գնահատականներ ու իրատեսական քայլեր առաջարկելու փոխարեն կերակրեց տարբեր տեսակի ներշնչանքներով, ասենք «այս իշխանություններին մի քանի օր է մնացել», «ռեժիմի ռեսուրսը սպառվում է», «Սերժ Սարգսյանը ուրիշ ճանապարհ չունի, քան հրաժարական տա ու հեռանա Հայաստանից» (Այսինքն Սերժ գոնե փողերդ հավաքի ու թռի, մենք քեզ բան չենք ասի, դասական կուտ Սերժի համար), ու էլի սենց լիքը բլա բլա բլա–ներ համեմված Ղարաբաղի ու ցեղասպանության աճուրդի աժիոտաժով, իսկ փոխարենը ժողովդրին ոչինչ չառաջարկելով ու որևէ ճանապարհ չնշելով, որտեղ ժողովուրդը ակտիվ դերակատարություն ունի թե իշխանափոխությանը հասնելու գործում, թե որևէ բան փոխելու գործում։ Այսինքն տառացիորեն հրապարակ է եկել Լևոնը ու ասում է Սերժիկ, դու դեբիլ ես, հեռացիր, իսկ ահա ես խելացի եմ, ես կլինեմ։ Այսքան բան։ Ռամեր ջան, բանալիներ տալը հեշտ է, քանի դու հրապարակում քննադատողի դերում ես, կարելի է նույնսիկ ասել «ոչ մի զիջում թշնամուն» ու հերոս դառնալ, իսկ բանալիները դռան ծակը մտցնելն է դժվար, մանավանդ որ տվյալ դռան ծակի հետ հանկարծ ու չբռնեցին բանալու «քյառթերը»։ Այս ամենի անունը 1. պոպուլիզմ է, 2. տափուկություն։ Ու սրանից հետո ես հասարակ քաղաքացիս ինձ իրավունք եմ վերապահում առհասարակով ԿԳԲ–ի ագենտի վարկանիշներ տալ, թող դատի տա ինձ իր բարի համբավը արատավորելու համար։ Գրողի ծոցը այս ամենը։ Ես մեկ մեկ մառշրուտկաներ ու ավտոբուսներ նստում եմ, հասկանում եմ ինչ նկատի ունես՝ նկատի ունես համաժողովդրական բանջարանոցը։ Բանաջարանոց այս ժողովդրին դարձրել են, Rammer։ Իմ ու քո բախտը բերել է, մենք ծնվել ենք գրագետ ընտանիքներում, իսկ այդ մարդիկ, որոնք անկիրթ ծնողներ ունեն, սույն տավարի ցավ երկրում գրագետ դառնալու շանսեր գրեթե չունեն, որովհետև ԿԳԲ–ի ագենտներին դա պետք չի, նրանց պետք է հիմար, հավատացող ու բանջար ժողովուրդ։ Յա՞սնո։ Ու խնդրում եմ, մի փորձիր մասնավորապես ինձ մի քանի անգամ կրկնել այն, ինչը ինձ համար արդեն համոզմունք է դարձել, քյաֆթառ մարդ եմ, հազիվ թե կարողանաս կարծիքս փոխել։
Հ.Գ. Իշխանափոխությունը սույն ընդդիմադիր կամպանիայի կողմից գուցե և իսկապես էլ արկածախնդրություն լիներ, ես էդքան էլ վստահ չեմ, որ սույն կամպանիան կփոխեր երկիրը։ Բայց ամեն դեպքում իշխանափոխությունն ինքը թարմացնող էֆֆեկտ է տալիս, դրա համար ես ինքս ձայն եմ տվել ընդդիմությանը ու մասնակցել եմ հանրահավաքներին այն հույսով թե բացի գլխաքանակ ապահովելուց այլ դերակատարում կստանամ, այն էլ ապարդյուն։
Անունը? Ես անունը կդնեի վատ կամ ոչ մտահոգ քաղաքացի…Բռատ էս քո նախադասությունը հենց ապացուցումա իմ ասածը, որ մեծ մասամբ մարդիկ չեն խորանում թե ինչ ասեց Լևոնը, այլ տեսնում ու հասկանում են նրա ելութի մեջ այն ինչը արդարացնում է իրենց հաշվարկնները: Ապեր Լևոն Տեր Պետրոսյանի քաղաքականության վերադառնաելու մեկնարկը եղել է 2007 թվականի սեպտեմբերի 21-ը : Ես քեզ հորդորում եմ, որ դու մի հատ նայես այդ օրվա ելույթը ու կհամոզվես որ ոչ մեկ քեզ չի խաբել…Լավ կլինի հենց նայես ու ոչ կարդաս, որովհետև տեքստի մեջ չի երևում իր արած շեշտադրումնները…
Ռամ ջան, դու մեզ ՀՀ շարքային քաղաքացիներիս ինչի տեղ ես դրել ? Քաղաքգիտության դոկտորի ? Ապեր, կարդում ու հասկանում ենք էն ինչը գրված ու ասված ա, Ռամ ջան: Հո ազգովի Անդրանիկ Միհրանյան չենք, որ ամեն նախադասության մեջ խորանանք ու վերլուծենք, թե ինչ էր ուզում ասել հռետորը, որը ուղղակիորեն չի ասում, բայց ուզում ա մեզ հուշի: Տենց վերլուծոթյուններն ու ելույթները քաղաքագետների ու վերլուծաբանների նեղ շրջանակի համար են, ոչ թե լայն զանգվածների: Իսկ մենք լայն զանգվածն ենք, ախպերս: Եթե քո ասածով էր, ուրեմն թող ելույթներ չունենար, թող դասագիրք գրեր:
Բայց ամեն դեպքում իշխանափոխությունն ինքը թարմացնող էֆֆեկտ է տալիս, դրա համար ես ինքս ձայն եմ տվել ընդդիմությանը ու մասնակցել եմ հանրահավաքներին
Էս մի մտքի տակ, ուզում եմ մի հատ ՄԵԾ ստորագրությունս դնեմ:
Տո ասա սուտը քյալամի ծնունդ լինի՞, թե ՀՀԿ–ն «միայն ու միայն» ա։ Հրես միայն ու միայն օրենքով շարժվող ՀՀԿ–ի ճիճուները՝
http://www.youtube.com/watch?v=BO2sSfrm-ts
Սերժին ու Ռոբին նոբելյան մրցանակ ա պետք տալ, կենսաբանության (կամ ուրիշ, կարանք քննարկենք) ոլորտում: Ոչ մեկը դեռ չի կարողացել մի անգամից էսքան խոշոր ու մանր եղջերավորի սովորացնի նստել ու կնոպկա սխմել, ու ոչ միայն իրանը: Ու ես լսել եմ, որ էս չորքոտանիները ԱԺ միջանցքներում երկու ոտի վրա են քայլում:
Սերժին ու Ռոբին նոբելյան մրցանակ ա պետք տալ, կենսաբանության (կամ ուրիշ, կարանք քննարկենք) ոլորտում: Ոչ մեկը դեռ չի կարողացել մի անգամից էսքան խոշոր ու մանր եղջերավորի սովորացնի նստել ու կնոպկա սխմել, ու ոչ միայն իրանը: Ու ես լսել եմ, որ էս չորքոտանիները ԱԺ միջանցքներում երկու ոտի վրա են քայլում:
Ժամանակին Բաբկեն Արարքցյանին հալալ էր, մարդը ասեց. «Ի վերջո, այսպես շարունակվել չի կարող։ Սրանից հետո ամեն մարդ իր կոճակը սեղմի, հարևանների բանը չսեղմի։ Ես այստեղից ուշադիր ամեն ինչ տեսնում եմ»։ Բայց դե սույն կճղակավորները ուրիշ կերպ չեն կարող իրենց հավատարմությունը ապացուցել քան հարևանի բանը սեղմելով։
Ու խնդրում եմ, մի փորձիր մասնավորապես ինձ մի քանի անգամ կրկնել այն, ինչը ինձ համար արդեն համոզմունք է դարձել, քյաֆթառ մարդ եմ, հազիվ թե կարողանաս կարծիքս փոխել։
Մի սկելոռծիկ էլ ես եմ...Մինչ հաջորդ գրառում անել, ասա ինչն եմ կրկնել էդքան որ էլի չկրկնեմ քեզ նեռվայնացեմ ??? :D Չեմ հիշում...
Ռամ ջան, դու մեզ ՀՀ շարքային քաղաքացիներիս ինչի տեղ ես դրել ? Քաղաքգիտության դոկտորի ? Ապեր, կարդում ու հասկանում ենք էն ինչը գրված ու ասված ա, Ռամ ջան: Հո ազգովի Անդրանիկ Միհրանյան չենք, որ ամեն նախադասության մեջ խորանանք ու վերլուծենք, թե ինչ էր ուզում ասել հռետորը, որը ուղղակիորեն չի ասում, բայց ուզում ա մեզ հուշի: Տենց վերլուծոթյուններն ու ելույթները քաղաքագետների ու վերլուծաբանների նեղ շրջանակի համար են, ոչ թե լայն զանգվածների: Իսկ մենք լայն զանգվածն ենք, ախպերս: Եթե քո ասածով էր, ուրեմն թող ելույթներ չունենար, թող դասագիրք գրեր:
Բռատ ինչ հետաքրքիր ստռատեգիա ես ընտրել բայց:mda...Հենց ես մի բան եմ գրում, ինձ պատասխանում ես որ դու սովորական շարքային քաղաքացի ես: Իսկ հենց ուրիշի գրածին ես պատասխանում շատ լավ ու հետաքրքիր վերլուծում ես? ինչ եմ արել???:cry
ԱԶԱՐՅԱՆԸ ԽՈՍՏԱՆՈՒՄ Է ՊՈԿԵԼ
ՏԵՍԱՆՅՈՒԹԻ ՀԵՂԻՆԱԿԻ ՔԻԹԸ
Երեկ օլիմպիական չեմպիոնը հայտարարել է,
որ մոնտաժված են իր հայհոյանքի կադրերը
Վերջերս հայ իրականությունում ավելացավ եւս մեկ թեմա, որն իր բնույթով մեծ աղմուկ է բարձրացրել. այն վերաբերում է վերջին օրերին ինտերնետ կայքերից մեկում տեղակայված հայհոյանքին, որտեղ լեգենդար սպորտսմեն, եռակի օլիմպիական չեմպիոն Ալբերտ Ազարյանը ուղիղ հայհոյում է Սերժ Սարգսյանին: Երեկ` հայհոյանքներից մոտ երկու տարի հետո, §Տեսակետ¦ ակումբում պատասխանեց լրագրողների հարցերին:
Պարոն Ազարյանը նախ զարմացավ` տեսնելով այդքան շատ լրագրողների, քանի որ բանախոսը որոշել էր չանդրադառնալ այդ թեմային: Նա մտադիր էր ելույթը նվիրել մասնագիտացված «Ազարյանի անվան» դպրոցին: Լեգենդար սպորտսմենը իր խոսքն սկսեց դպրոցի մասին պատմելով, խոսեց իր սաների մասին. «Ես իմ դպրոցում ունեմ մոտ 400 երեխա, նրանց ղեկավարում են իմ սաները, ես արդեն դարձել եմ նրանց պապիկը, որովհետեւ 5 տարեկանից նրանց ճանաչում եմ, մեր մարզադպրոցը դրա համար կոչվում է մի ընտանիք»: Բանախոսը պատմեց նաեւ դպրոցի հաջողությունների եւ առավելությունների մասին:
Թեեւ ակումբի վարողը արգելում էր լրագրողներին հարց տալ հայտնի հայհոյանքի թեմայի վերաբերյալ` փորձելով սահմանափակվել գովազդային թեմաներով, բայց այնուամենայնիվ լրագրողները հարց ուղղեցին վերջին իրադարձության հետ կապված: Պարզվեց, որ պարոն Ազարյանին խիստ բարկացրել էր կայքում տեղադրված տեսանյութը. «Ազնվությամբ եմ ասում, ես այնքան վատ վիճակի մեջ եմ, անգամ Ամերիկայից են ինձ զանգահարում եւ հարցնում դրա ճշտության մասին, ես զարմանում եմ, ախր ինչու պիտի ես վարկաբեկեմ մեր ղեկավարին: Ես ելույթ եմ ունեցել, այդ ժամանակ ասում եմ, որ եթե ընտրվի Սերժ Սարգսյանը, մեր դրությունը շատ կլավանա, մեկ էլ ուրիշ բան է միանում, եթե դա իմ ցանկությունն է, որ ընտրվի, ապա ինչո՞ւ պիտի հետո այդպիսի բաներ ասեմ»: Լեգենդար չեմպիոնը նշեց, որ «եթե դա ասեի, կասեի 2 տարի առաջ, իսկ էդ երկու տարին արդեն անցել ա եւ ինչ-որ մեկը ուզում ա ինձ վարկաբեկի, ինձ ժողովուրդը հարգում ու սիրում ա, նախանձում են ու էդպիսի բան են արել, դա հիմարություն է»: Ազարյանը սպառնաց գտնել այդ տեսանյութը տարածողին ու այնպիսի «տույժ տալ», որպեսզի հասկանա, որ նման բան չի կարելի անել:
Պարոն Ազարյանը մի քիչ էլ սրտնեղված էր, որ 80 տարեկան է, բայց ոչ մի սեփականություն չունի եւ իրեն այդ տարիքում փաստորեն խայտառակել են: «Չէր կարելի նման բան անել այն մարդու նկատմամբ, որն ամբողջ կյանքը նվիրել է իր հայրենիքին»,- ավելացրեց բանախոսը: Լրագրողներից մեկի այն հարցին, թե պարոն Ազարյանի կարծիքով դա մոնտաժ է, բանախոսը պատասխանեց, որ «100 տոկոսով դա մոնտաժ է, սիրտս կանգնում է, տանն էլ, որ հարցնում են, սկսում եմ ջղայնանալ, ախր ժողովուրդ, տենց բան չի եղել, ես ոնց կարամ նման բան ասեմ»:
Լրագրողներին հուզում էր նաեւ, թե բանախոսը ճի՞շտ է համարում այն, որ արվեստագետները, մարզիչները քաղաքականությանն են խառնվում: «Դա ճիշտ չէ, ես քաղաքականությամբ չեմ զբաղվում եւ իմ աշխատակիցներին նույնպես արգելում եմ, եթե նման բան լիներ, ապա ես ամբողջ օրը պետք է Գագիկ Ծառուկյանի կողքին կանգնած լինեի»,- պատասխանեց ՀՀ ոստիկանությանը կից հասարակական խորհրդի անդամը:
Իսկ վերջում եզրափակելով խոսքը, օլիմպիական չեմպիոնն ասաց, որ «ես մաքուր եմ, իրենք էլ գիտեն, որ ես նման բան չեմ ասել, եթե էդ մարդուն բռնեցինք` քիթը կպոկեմ»:
Մեզ մնում է սպասել, թե Սերժ Սարգսյանի PR-ով զբաղվողներից ո՞րն է առաջիկայում կորցնելու իր քիթը: Իսկ ինչ վերաբերում է Ազարյանի պաշտպանական բնազդներին, ապա անզեն աչքով էլ է երեւում, որ չեմպիոնը ուղիղ հայհոյանք է տալիս Սերժ Սարգսյանին:
Հ.Գ. Հատուկ Ալբերտ Ազարյանի համար հիշեցնենք, որ Սերժ Սարգսյանի նախընտրական հոլովակները նկարահանել է «ՊՌՈՔՍԻ» ՓԻԱՐ գործակալություն սահմանափակ պատասխանատվությամբ ընկերությունը, որի տնօրենն է Աշոտ Անդրանիկի Առաքելյանը: Այս անձնավորությունը Երեւանի քաղաքապետարանի տեղեկատվության եւ հասարակայնության հետ կապերի վարչության պետն է: Այնպես որ, Ազարյանը թող շատ հեռուն չգնա, գուցե հենց Աշոտի քիթը կտրի:
ՍՈՆԱ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Դեկտեմբեր 12
ՉԻ
Մի սկելոռծիկ էլ ես եմ...Մինչ հաջորդ գրառում անել, ասա ինչն եմ կրկնել էդքան որ էլի չկրկնեմ քեզ նեռվայնացեմ ??? :D Չեմ հիշում...
Կներես, քյավթառ մարդ եմ էլի «ստիպել» բառը բաց էի թողել՝:8
Ու խնդրում եմ, մի փորձիր մասնավորապես ինձ ստիպել մի քանի անգամ կրկնել այն,…
ԱԶԱՐՅԱՆԸ ԽՈՍՏԱՆՈՒՄ Է ՊՈԿԵԼ
1. "...Ինչու պիտի ես վարկաբեկ եմ մեր ղեկավարին":
Ստացվում է Ազարյանը ում քրֆեց էտ մարդը վարկաբեկվում ա...Զգուշ եղեք ժողովուրդ աշկին չերևաք...
2. "...ինչո՞ւ պիտի հետո այդպիսի բաներ ասեմ"...
Հաջորդ տուպոյ հարցադրոմը...
Էս մարդը չգիտի թե վրակաբեկ ել ինչ ա նշանակում.
3. "ես մաքուր եմ..."
Ուզում ա ասի ինքը մաքուր տղայա ու Սերժի հետ չի եղել...:D
Ամենախոխմեն էն ա, որ ոստիկանության 6–րդ բաժինն է էս վիդոյի գործով զբաղվում (համենայն դեպս ըստ «armtoday.am»–ի)`
Грант Тохатян извинился перед экс-мэром Еревана, а 6-ой отдел продолжает собирать материалы о скандальном видеоролике (http://www.armtoday.info/default.asp?Lang=_Ru&NewsID=19314&SectionID=0&RegionID=0&Date=12/16/2009&PagePosition=1)
Ոչինչ, կլոունները թող զգան ահի ու սարսափի մթնոլորտը իրենց կաշվի վրա ու «Առա՜ջ, Հայաստան» գոռան։
այլ դերակատարում կստանամ
Հաաաաաաա արդեն ջոգեցի...Փաստորեն պաշտոն էիր ուզում, ու քանի որ չկպավ դրա համար սենց եռանդով քֆրտում ես...:lol:lol
Լավ հիմա լուրջ...Ապեր ԿԳԲ-ի փիլիսոփայությոըն ասածը շատ վերացական ա, մշուշոտ բանա...Ես ծրագարավորող մարդ են ինձ փաստեր ու հաշվարկներ են պետք...Բայց ասեցիր որ սա քո համոզմունքն ա: Էլ չենք խորանում:
Միշտ ասել եմ ու էլի կասեմ ու սովետից ազատվելու առաջին քայլը, դա ԿԳԲ-ի ագենտնների գաղտնազերծումն ա:
Ապեր իսկականից ուզում ես փոխել ինչ-որ բան? Կա նման հնարավորություն`մեծ շանս:
Հնարավրություն կա նման բարոյազրկված և բարոյալքված հասարակության մեջ արդար ընտրություններ անցկացնել կամ գոնե այնպես անոլ որ ընտված ճանաչվի իրապես ընտրված մարդը: Քո օգնությունը կարիքը կա ու դու կարող ես դրանում դերակատարում ունենալ...100Ջոուլ ռեալ բան եմ ասում: Ուզում ես?
… Ուզում ես?
Հա, բայց պիվա չեմ խմում:8 (:P) Աչքիս էս ֆորումականներով պիտի հավաքվենք ու դնենք մեր թեկնածությունը Ազգային Ժողովի ընտրություններին։ Хочешь сделать что-то хорошо - сделай это сам, էս կարծեմ մաստուրբացիայից բացի էլի ինչ որ բանի մասին էր:think
Հա, բայց պիվա չեմ խմում:8 (:P) Աչքիս էս ֆորումականներով պիտի հավաքվենք ու դնենք մեր թեկնածությունը Ազգային Ժողովի ընտրություններին։ Хочешь сделать что-то хорошо - сделай это сам, էս կարծեմ մաստուրբացիայից բացի էլի ինչ որ բանի մասին էր:think
Դե լավա իրար հետ անանասի սոկ կխմենք;)...Դու տես թե Նիկլոին ոնց ենք անկացնելու...Անկեղծ եմ ասում էնքան վստահ եմ դրա վրա...Պետք ա ճիշտ դերաբաշխում անել ու ճիշտ կազմակերպել:
Դե լավա իրար հետ անանասի սոկ կխմենք;)...Դու տես թե Նիկլոին ոնց ենք անկացնելու...Անկեղծ եմ ասում էնքան վստահ եմ դրա վրա...Պետք ա ճիշտ դերաբաշխում անել ու ճիշտ կազմակերպել:
Դերերի ցուցակում բիձու դեր կա՞:
Բաշխելիս ինձ չմոռանաս:
-Քյառթու, բայց դե ռեսուրս եմ: :ok
ԱԶԱՐՅԱՆԸ ԽՈՍՏԱՆՈՒՄ Է ՊՈԿԵԼ
ՏԵՍԱՆՅՈՒԹԻ ՀԵՂԻՆԱԿԻ ՔԻԹԸ
Երեկ օլիմպիական չեմպիոնը հայտարարել է,
որ մոնտաժված են իր հայհոյանքի կադրերը
ՍՈՆԱ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Դեկտեմբեր 12
ՉԻ
Ես անցնեմ իմ գործին- քո ատած, բայց իրականում ուսանելի պատմությունը քրքրելուն::ok
Շատ հեռու պատմություն չի, կարամ ասեմ, դաժե հետչափառային վախվտվա պատմություն ա::ok
Որեմն, 97 ին, զավոդի հայտնի դիրեկտորներ հեր ու տղուն կզցրին, բերին ասին- մեկիդ անունը կգրենք նախագահացու-հին կալբասի հուշով արդարացված համաժողովրդական թեկնածու - մյուսդ էլ պլակատ կբռնի: :ok
Չանեք- ոնց գիտեք::[
Էն ժամանակ հայրիկ դիրեկտորը հիմիկվա Ազարյանից մի 20 տարի ջահել էր: Ծպտուն չհանեց, խելոք, դիրեկտորից դառավ դերասան ու գործը գերազանց մինչև վերջ տարավ: Ու էդ դերի հաջողությունն էնքան մեծ էր, որ մենք սաղով ավելի խորը ու մի գուցե անդառնալի ընկղմվեցինք հայտնի ու հոտավետ այս ազգային միջավայրի մեջ: :ok
Էսօր էլ երանի ենք տալիս էն ժամանակվա խաբվածին:
Հետո, իհարկե ընկերովի, մահկանացու կնքեց, բայց արդեն որպես ազգի բարձր կալիբրի հերոս:
Եթե ազգի նախկին ջեբ քրքրողը 10 տարվա լռությունից հետո Ազարյանի հիմիկվա արածից դեռ են ժամանակ էր 1000 անգամ ավելի ուժեղ ռեկորդ խփել, հիմա էս 80 տարեկան հայ-հայը գնացած վայ-վայ-ը մնացած, իսկապես ազգի սպորտային պարծանքից ինչ եք ուզում՞::angry
Բանջարանոցը հեչ-սադիստանոց էլ է: :angry
Բռատ ինչ հետաքրքիր ստռատեգիա ես ընտրել բայց:mda...Հենց ես մի բան եմ գրում, ինձ պատասխանում ես որ դու սովորական շարքային քաղաքացի ես: Իսկ հենց ուրիշի գրածին ես պատասխանում շատ լավ ու հետաքրքիր վերլուծում ես? ինչ եմ արել???:cry
Ապեր, իմ ու քո նման մնացած գրողների` ակումբակիցների գրածները հաճույքով սաղս էլ քննարկում ու վերլուծում ենք, նույն քաշային կատեգորիայում ենք բոլորս: Բայց Լևոնը մենակ իմ քու քո համար չի ելույթ ունենում, համայն հայության համար ա ելույթ ունենում: Ուրեմն իրա գրածները պետք ա հասկանալ ու ընկալել այնպես, ինչպես հասկանում ու ընալում ա միջին վիճակագրական արիացին:
Բռատ ինչ հետաքրքիր ստռատեգիա ես ընտրել բայց:mda...Հենց ես մի բան եմ գրում, ինձ պատասխանում ես որ դու սովորական շարքային քաղաքացի ես: Իսկ հենց ուրիշի գրածին ես պատասխանում շատ լավ ու հետաքրքիր վերլուծում ես? ինչ եմ արել???:cry
Ռամ ջան, հատուկ քո թանկագին խաթեր համար, նայեցի ԼՏՊ էտ ելույթը: Համ էլ մի հատ վերանայեցի մնացած ելույթները, ու ոչ մի կերպ չհասկացա, թե ինչ էիր ուզում ասել: Ուզում ես ասես, Լևոնը էէէէէն գլխից գիտեր, որ գալիս ա Ղարաբաղը փրկելու համար, ու էս իշխանափոխություն բան-մանը ֆուֆլո էր ??
Ապեր, ոնց նայում եմ ելույթները, բոլոր տեղերում հիմնական մեխը մոնղոլ-թաթարական լծի դեմ պայքարելն ա: Հիմա չեմ հասկանում Ղարաբաղի համար ինչ տարբերություն գա վերջնական մտնի մոնղոլ-թաթարական լծի տակ, թե վերդառնա սելջուկ-կարակոյունլուների լծի տակ ? Պատմությունից չեմ հիշում որի լուծն էր ավելի ծանր ու դաժան:
Ինչ եմ ուզում ասել: Հա, էլի նույն բանն եմ ուզում ասել, քանի դեռ Հայաստանում մոնղոլ-թաթարական լուծը չի թոթափվել, Ղարաբաղով սսկացնելը մուտիլովկայա, կուտ ա, որ արդարացնի սխալները: Ու կներես, բայց դու էտ կուտը կերածների թվին ես պատկանում, ախպերս: Գիտես խի ես կուտը կերել ? Խելացի, հայրենասեր, գրագետ տղա ես, դրա համար էլ կերել ես: Բայց ամեն ուտելուց, որ ուտելդ արդարացնես, ընկած խորը քաղաքագիտական վերլուծություններ ես փնտրում պարզ ու հասկանալի պրոցեսների հետևում: Իսկ մնացած կիսագրգետ զանգվածը, էլի ուտում ա կուտը, բայց քո նման արդարացումներ չի փնտրում: Սուս ու փուս, կզած, հավեսով ուտում ա: Համ էլ դեմը նոր տարի ա:
հիմա էս 80 տարեկան հայ-հայը գնացած վայ-վայ-ը մնացած, իսկապես ազգի սպորտային պարծանքից ինչ եք ուզում
Ուզում ենք գոնե սուս մնա վեր ընգնի տեղը: Իրան ոչ մեկը չէր խնդրում գնար "Առաջ Հայաստան" գովազդեր, որ հետո քաքի մեջ ընկներ, հիմա էլ տակից դուրս գալու զզվանք առաջացնող փորձեր աներ:
Ուզում ենք գոնե սուս մնա վեր ընգնի տեղը: Իրան ոչ մեկը չէր խնդրում գնար "Առաջ Հայաստան" գովազդեր, որ հետո քաքի մեջ ընկներ, հիմա էլ տակից դուրս գալու զզվանք առաջացնող փորձեր աներ:
Տրիբուն ջան, չեն խնդրել, -կզացնելով, վախացնելով, քթեց բռնած տարել, դեմ են արել տեքստը ասել են -կարդա:
Իմ ասածն այն էր, որ 80 տարեկանից հերոսություն սպասելը մի քիչ արդարացի չի, քանի որ 60 տարեկանի հազար անգամ ավելի բեթար, բայց էությամբ նույնատիպ արարքը հերոսացված է եղել:
Էս ծեր մարդը իր անձնական հարցն է լուծում- քյասար ծեծվելուց ու նստելուց է վախենում:
Նորմալ ռեակցիա է: Նիկոլը էդ գործին չի՞
Տրիբուն ջան, չեն խնդրել, -կզացնելով, վախացնելով, քթեց բռնած տարել, դեմ են արել տեքստը ասել են -կարդա:
Իմ ասածն այն էր, որ 80 տարեկանից հերոսություն սպասելը մի քիչ արդարացի չի, քանի որ 60 տարեկանի հազար անգամ ավելի բեթար, բայց էությամբ նույնատիպ արարքը հերոսացված է եղել:
Էս ծեր մարդը իր անձնական հարցն է լուծում- քյասար ծեծվելուց ու նստելուց է վախենում:
Եթե ինքը իրան դեմ չտար, ոչ մեկը քթից բռնած չէր տանի: Մինչև էտ "Առաջ Հայաստանը" մարդկանց մեծ մասը մոռացել էր Ազարյանի մասին: Ջահելության մեծ մասը չէր էլ լսել, որ հազար տարի առաջ տենց օլիմպիական չեմպիոն ենք ունեցել: Ցավը էն ա, որ ինքը դրանով ոչ մի հարց էլ չի լուծել, դաժե մի երկու կոպեկ փող չեն տվել: Կարճ ասած, պռոստը էշություն ա արել: Ափսոս:
Այ Թոխատյանը, նվազագույնը եթերում տեղ ունենալու հարց ա լուծել: Ռեսպեկտ: Կարա մի երկու տարի էլ անգրագետ անգրագետ երեխաներին այբենարան սովորացնի, մեր գլուխն էլ Արմենիայի տխմար հաղորդումներով տանի:
Կարգին հաղորդման երկու կոմիկը, ոչ մի ռոլիկում չերևացին: Չնայած իրանց էսօր ամենաշատն են ճանաչում ու փողա-եթերային առումով իրանք ահագին խոցելի էին: Ինչի չերևացին ? Տղեքը մինիմում ասել են - ախպեր մեր հետ գործ չունեք: Հիմա էլ շարունակում են եթերում ուզածների չափ երևալ:
Ասածս ինչ ա: Ոչ մեկին էլ չէին սպանի, եթե չուզենային գնալ: Էշություն են արել, գիտեն լավ բան են արել:
Նորմալ ռեակցիա է: Նիկոլը էդ գործին չի՞
Նիկոլի դատապաշտպանական ստրատեգիան էլ դուրս չի գալիս: Բայց Նիկոլն արդեն պատժվածների մեջ ա, հնարավոր ա որ կյանքն էլ ա վտանգված: Արդեն տուժվածին ու պոտենցիալ տուժվողին իրար կողք դնել պետք չի: Էլ չեմ ասում, որ էտ պոտենցիալ տուժվելն էլ հարցականի տակ ա, կտուժվի թե չէ:
Գիտես ինչի ա նման? Էն որ ընտրություններին թաղի կեսը գնում ա ում ուզում ա ընտրում ա, ու իրան մոտեցողներին մինիմում ասում ա "յան տվեք ինձանից" (ռոլիկներում չերևացածներ), իսկ մյուս կեսը կանգնած սպասում ա, որ մեկը գա կամ 5000 տա (Թոխատյան), կամ գոնե ընգերական ասի, թե ում ա պետք ընտրել, որ էտ ընտրողը իրա մեջ մտածի, յանիմ ինքն էլ ա դեմք, իրան էլ հաշվի առան (Ազարյան):
Հիմա էն ռոլիկներում չերևացածներին, կամ "ինձնից յան տվեք" ասողներին, ոչ մեկը հերոս չի սարքում: Նույն ձևի էլ, ոչ մեկը չի ուզում որ Ազարյանը հերոս լինի, թող պռոստը ՅԱՆ ՏԱ:
Ambrosine
16.12.2009, 23:53
Նիկոլը և իր համախոհները որ Քոչարյանի՝ ԵՊՀ-ում ելույթի ժամանակ դրսից բարձրախոսով ասում էին՝ վերջ դոդացմանը, վերջ սերժանտացմանը, վերջ ռոբոտացմանը... որտե՞ղ էին ազարյանները: Նիկոլը միշտ էլ ապստամբ ոգու խորհրդանիշ է լինելու:
Ազարյանը մեր քթերն էլ ա պոկելու՞:scare ճճճճճ
Եթե ինքը իրան դեմ չտար, ոչ մեկը քթից բռնած չէր տանի: Մինչև էտ "Առաջ Հայաստանը" մարդկանց մեծ մասը մոռացել էր Ազարյանի մասին: Ջահելության մեծ մասը չէր էլ լսել, որ հազար տարի առաջ տենց օլիմպիական չեմպիոն ենք ունեցել: Ցավը էն ա, որ ինքը դրանով ոչ մի հարց էլ չի լուծել, դաժե մի երկու կոպեկ փող չեն տվել: Կարճ ասած, պռոստը էշություն ա արել: Ափսոս:
Այ Թոխատյանը, նվազագույնը եթերում տեղ ունենալու հարց ա լուծել: Ռեսպեկտ: Կարա մի երկու տարի էլ անգրագետ անգրագետ երեխաներին այբենարան սովորացնի, մեր գլուխն էլ Արմենիայի տխմար հաղորդումներով տանի:
Կարգին հաղորդման երկու կոմիկը, ոչ մի ռոլիկում չերևացին: Չնայած իրանց էսօր ամենաշատն են ճանաչում ու փողա-եթերային առումով իրանք ահագին խոցելի էին: Ինչի չերևացին ? Տղեքը մինիմում ասել են - ախպեր մեր հետ գործ չունեք: Հիմա էլ շարունակում են եթերում ուզածների չափ երևալ:
Ասածս ինչ ա: Ոչ մեկին էլ չէին սպանի, եթե չուզենային գնալ: Էշություն են արել, գիտեն լավ բան են արել:
Տրիբուն ջան, էս շակալները շանտաժվողին հաստատ շանտաժում են:
Երկու կոմիկները ջահել են, տաղանդ ունեն, պետական պաշտոնյա չեն, փողա-եթերային հնարավոր շանտաժն էլ քյասար չի: Էդ փողի մեծ մասը տերերինն է: Գումարած դրան, քո ասած կամքն էլ ունեն ու եղած առաջարկը հաստատ մերժել են: Բայց կարողացել են մերժել ոչ թե որ հերոս են, այլ որ անկախ են եղել:
Այլ է շանտաժվող պաշտոնյան:
Ինձանից լավ գիտես, թե հիմա ում ոնց կարող են շանտաժել: Նույնիսկ դպրոցի ուսուցչուհին է դարձել սրանց շանտաժի կիզակետը-ընտրական կեղծարարը:
Թոխատյանին ու Ազարյանին փոքրոգի կամ վախկոտ հանելը դա շեղող, ցածրարժեք, բայց և կեղտոտ տրյուկ է:
սերժ ու ռոբ արդյունքում ասելու են, տեսեք, - ինչ տականք ժողովուրդ եք, որ նույնիսկ ձեր սիրած մարդիկ են կեղծ: Մեզանից ինչ եք ուզում՞- մենք էլ ենք հայ, մենք էլ ենք տականք, կարող է մի քիչ էլ հաբռգած ենք: Հետո ինչ՞ -մեկս մեկու արժանի ենք, չէ՞
Սա պլանկեն իջեցնելու, մարդ կոտրելու լավագույն ձևն է- վարկաբեկիր հարգվածներին ու կջարդես հասարակության ողնաշարը: Կուտ ուտելու մի ձև էլ սա է:
Նիկոլը և իր համախոհները որ Քոչարյանի՝ ԵՊՀ-ում ելույթի ժամանակ դրսից բարձրախոսով ասում էին՝ վերջ դոդացմանը, վերջ սերժանտացմանը, վերջ ռոբոտացմանը... որտե՞ղ էին ազարյանները: Նիկոլը միշտ էլ ապստամբ ոգու խորհրդանիշ է լինելու:
Ազարյանը մեր քթերն էլ ա պոկելու՞:scare ճճճճճ
Աստղ ջան, քննարկվում էր 80 տարեկան պաշտոնով յոլա գնացող- ջահել ընդիմադիր կեցվածքների տարբերությունը տարիքից կախված:
Ջնջվել է խնդրի դրվածքային պահանջը ու ինչ լուծում ասես տալիս ենք: էդպես չի է:
Ավատարդ կայֆոտ է: :hands
Տրիբուն ջան, էս շակալները շանտաժվողին հաստատ շանտաժում են:
Այ լավ ես ասում, շանտաժվողին: Իմ ասածն էլ էտ ա, որ Ազարյանին ոչ մեկը չէր հիշի, որ շանտաժեր, եթե ինքը իրան դեմ չտար: Էս էն հատուկ դեպքն ա որ առաջարկն ա պահանջարկ ծնել: Կամ էլ մեկը պատահական հիշել ա, եկել ասել են, ինքն էլ իրան վաժնի ա զգացել:
Սա պլանկեն իջեցնելու, մարդ կոտրելու լավագույն ձևն է- վարկաբեկիր հարգվածներին ու կջարդես հասարակության ողնաշարը: Կուտ ուտելու մի ձև էլ սա է:
Էս մտքի հետ հետ համաձայն եմ: Ձև ա: Բայց գալիս ա մի պահ, երբ հասարակության մեջ բոլորը հավասարվում են, ու հասրակությունը սկսում ա վերագնահատել իր արժեքները: Շատ լավ էր, որ Սերժը ի հայտ բերեց իր բոլոր նախընտրական նանարներին: Հիմա նվազագույնը բոլորով թքած ունենք, կամ գոնե լուրջ չենք ընդունում:
Ու ստեղից երկու ճանապարհ կա - կամ համազգային վերջնական դոդացում, կամ արժեքների ռադիկալ վերագնահատում:
Այ լավ ես ասում, շանտաժվողին: Իմ ասածն էլ էտ ա, որ Ազարյանին ոչ մեկը չէր հիշի, որ շանտաժեր, եթե ինքը իրան դեմ չտար: Էս էն հատուկ դեպքն ա որ առաջարկն ա պահանջարկ ծնել: Կամ էլ մեկը պատահական հիշել ա, եկել ասել են, ինքն էլ իրան վաժնի ա զգացել:
Էս մտքի հետ հետ համաձայն եմ: Ձև ա: Բայց գալիս ա մի պահ, երբ հասարակության մեջ բոլորը հավասարվում են, ու հասրակությունը սկսում ա վերագնահատել իր արժեքները: Շատ լավ էր, որ Սերժը ի հայտ բերեց իր բոլոր նախընտրական նանարներին: Հիմա նվազագույնը բոլորով թքած ունենք, կամ գոնե լուրջ չենք ընդունում:
Ու ստեղից երկու ճանապարհ կա - կամ համազգային վերջնական դոդացում, կամ արժեքների ռադիկալ վերագնահատում:
Տրիբուն ջան, քո աչքին է Ազարյանը փոքր թվում: Իրենց ռեսուրսային ցուցակում երևի առաջիններից մեկն է նշված եղել- օլիմպիական չեմպիոն, տարիքավոր, անբասիր, /կարծեմ/ պաշտոնն էլ մարզադպրոցի դիրեկտոր: Հայաստանում նման կալիբրի 2-3 մարդ գտնես թե չէ:
Հասարակության անդամների հավասարվելու գաղափարդ արժեքավոր է:
Լավ միտք է, բայց դաժան դիագնոզ:
Դու փաստորեն խոսում ես մեր հասարակական կառույցի ստրուկտուրայի վերացման մասին: Համասեռ, առանց կառուցվածքի հասարակությունը դա ըստ էության մեռած վիճակն է -առանց պոտենցիալների, առանց շարժիչ ուժերի: :[
Դերերի ցուցակում բիձու դեր կա՞:
Բաշխելիս ինձ չմոռանաս:
-Քյառթու, բայց դե ռեսուրս եմ: :ok
Բիձ ֆիզիկական ներկայություն ա պետք...Երևանում ես լինելու?
Բիձ ֆիզիկական ներկայություն ա պետք...Երևանում ես լինելու?
Քեզ էլ հասկացանք: :(
Ambrosine
17.12.2009, 01:01
Աստղ ջան, քննարկվում էր 80 տարեկան պաշտոնով յոլա գնացող- ջահել ընդիմադիր կեցվածքների տարբերությունը տարիքից կախված:
Ջնջվել է խնդրի դրվածքային պահանջը ու ինչ լուծում ասես տալիս ենք: էդպես չի է:
Ավատարդ կայֆոտ է: :hands
Տարիքը ինչ-որ դեր իհարկե խաղում է, բայց դա էլ գալիս է գիտակցության մակարդակից... ընդունում եմ, որ ինքը սովետի մարդ է՝ դրա բոլոր ատրիբուտներով: Բայց ասենք ես էլ 77 եմ, սակայն, հոգով երիտասարդ, ավատարս էլ՝ ապացույց:))
Էն մի հարցում համաձայն եմ հետդ, որ ասում ես ազգի հեղինակավոր մարդկանց, հարգված մարդկանց նվաստացնում են՝ ցույց տալու համար իրենց վարքի տրամաբանական լինելը, բայց ինքը օգտագործվել է չէ՞ էդ նպատակին հասնելու համար, ուրեմն ընդունում ես, որ ինքը գործիք է նրանց ձեռքին: Հետևաբար, նա սխալ է:
Լավ միտք է, բայց դաժան դիագնոզ:
Դու փաստորեն խոսում ես մեր հասարակական կառույցի ստրուկտուրայի վերացման մասին: Համասեռ, առանց կառուցվածքի հասարակությունը դա ըստ էության մեռած վիճակն է -առանց պոտենցիալների, առանց շարժիչ ուժերի:
Հասարակական ստրուկտուրան արդեն վերացել են, կամ այդ ստրուկտուրայի բաղադրիչները այնքան են սվաղվել իրար հետ, որ տարբերությունը էլ չի նկատվում: Իսկ էտ սվաղումը սկսվեց նրանից, երբ Քոչարյան նախագահը քուչի գյադու մակարդակով պատասխանեց Սիլվա Կապուտիկյանին, երբ վերջինս շքանշաններն էր վերադրաձնում, երբ վաղամեռիկ Վարդուհի չեմ հիշում ինչյանը (իսկականից չեմ հիշում) թաղվեց պանթեոնում` մեծերի կողքին, երբ Մանարյանն ու Դուրյանը Հայլուրի եթերից շիզոֆրենիկ հայտարարվեցին, երբ Վարդանչիկը դարձավ Գյումրիի քաղաքապետ, երբ Մգնիգը դարձավ ԱԺ նախագահ, Չոռնին Երևանի քաղաքապետ, երբ միլպետը սկսեց օբեկտներում դոլյա վառավսկայա լսել ու գողերի հետ հաց ուտել, երբ Ռաֆաել Ղազարյանի կնոջն ու աղջկան ազատության հրապարակի մեջտեղից մազերից քաշ տալով տարան:
Բիձա ջան, տեղին ա հիշել անցյալը, ու քննադատորն մոտենալ դրան, ու նաև մեղքերի մի բաժին էլ Լևոնի գլխին ջարդել: Բայց ներկայի ու անցյլաի մեջ սար ու ձորի տարբերություն կա, ու դա պետք ա ընդունել: Համեմատելու եզր անգամ չկա: Ես ել եմ ապրել 90-ականների կեսերին ու արդեն բավականին հասուն մարդ էի, որ կարողանայի և' այն ժամանակ գնահատել իրավիճակը և' հիմա, ու համեմատել դրանք իրար հետ:
Լևոնի ժամանակ գոնե մեծերին նման ծաղր ու ծանակի չէին ենթարկում: Ուսուցիչներին ու ակադեմիային կեղտոտ խաղերի մեջ չէին քաշում: ԱԺ-ում արդեն անասնահոտին մոտ զանգաված էր հավաքվել, բայց մասայական անգրագիտություն չէր, գոնե մի բան քննարկում էր էտ ԱԺ-ն: Բաբկեն Արարքցայնը քուչի խուլիգան չէր` հարազարտներն էլ օրը ցերեկով մարդ չէին սպանում: ՀՀՇ խմբակցության ղեկավարը Գալուստ չէր հաստատ: Վանոն, յանը տարած ու հաբռգած Վանոն, գողերի հետ հացի չէր նստում, գոնե չոտկի մենթություն էր անում: Լևոնի ախպերը, առաջին օլիգարխը, գոնե գրագետ դիրեկտոր էր, ոչ թե Լֆիկ ու Սաշիկ: Ժողովուրդը սոված ու մրսած էր, բայց ստորացված չէր: 96-ի միտինգներին ողջ դասախոսական աննակազմը ուսանողների հետ դուրս էր գալիս փողոց, ու ոչ մեկին ինստիտուտից հեռացնելով չէին վախացնում: Նույնիսկ ընդդիմությունն էր գրագետ ու տավառնի վիդով, ի դեմս Վազգենի, Հայրիկյանի ու ընդհատակյա դաշնակների: Վզագենին ու դաշնակներին էն ժամանակ չսարքեցին արթուրիկ: Վերջերս սարքեցին:
Կարճ ասած, նախկինը քննադատելը վատ բան չի: Բայց նախկինի արատներով միայն պայմանավորել ներկան, ու ամեն ընթացիկի համար մի հատ կիսահամապատասխան օրինակ բերելը անցյալից, հարցի լուծում չի:
Վերջին հաշվով Լևոնը նախագահ էր, որը երկու գրագետ խոսք էր կարում կապեր իրար հետևից: 96-ից հետո կտրվել էր լրիվ ժողովրդից, բայց Սերժի պես հեռուստատեսությամբ չէր ասում "Ես ԱԺ-ին կհանձնարարեմ վերանայել օրենսդրությունը": Մառազմ: Արդեն ուշադրություն էլ չենք դարձնում էս կարգի դուռակությունների վրա:
էտ սվաղումը սկսվեց նրանից, երբ Քոչարյան նախագահը քուչի գյադու մակարդակով պատասխանեց Սիլվա Կապուտիկյանին, երբ վերջինս շքանշաններն էր վերադրաձնում, երբ վաղամեռիկ Վարդուհի չեմ հիշում ինչյանը (իսկականից չեմ հիշում) թաղվեց պանթեոնում` մեծերի կողքին, երբ Մանարյանն ու Դուրյանը Հայլուրի եթերից շիզոֆրենիկ հայտարարվեցին, երբ Վարդանչիկը դարձավ Գյումրիի քաղաքապետ, երբ Մգնիգը դարձավ ԱԺ նախագահ, Չոռնին Երևանի քաղաքապետ, երբ միլպետը սկսեց օբեկտներում դոլյա վառավսկայա լսել ու գողերի հետ հաց ուտել, երբ Ռաֆաել Ղազարյանի կնոջն ու աղջկան ազատության հրապարակի մեջտեղից մազերից քաշ տալով տարան:
Բիձա ջան, տեղին ա հիշել անցյալը, ու քննադատորն մոտենալ դրան, ու նաև մեղքերի մի բաժին էլ Լևոնի գլխին ջարդել: Բայց ներկայի ու անցյլաի մեջ սար ու ձորի տարբերություն կա, ու դա պետք ա ընդունել: Համեմատելու եզր անգամ չկա: Ես ել եմ ապրել 90-ականների կեսերին ու արդեն բավականին հասուն մարդ էի, որ կարողանայի և' այն ժամանակ գնահատել իրավիճակը և' հիմա, ու համեմատել դրանք իրար հետ:
Լևոնի ժամանակ գոնե մեծերին նման ծաղր ու ծանակի չէին ենթարկում: Ուսուցիչներին ու ակադեմիային կեղտոտ խաղերի մեջ չէին քաշում: ԱԺ-ում արդեն անասնահոտին մոտ զանգաված էր հավաքվել, բայց մասայական անգրագիտություն չէր, գոնե մի բան քննարկում էր էտ ԱԺ-ն: Բաբկեն Արարքցայնը քուչի խուլիգան չէր` հարազարտներն էլ օրը ցերեկով մարդ չէին սպանում: ՀՀՇ խմբակցության ղեկավարը Գալուստ չէր հաստատ: Վանոն, յանը տարած ու հաբռգած Վանոն, գողերի հետ հացի չէր նստում, գոնե չոտկի մենթություն էր անում: Լևոնի ախպերը, առաջին օլիգարխը, գոնե գրագետ դիրեկտոր էր, ոչ թե Լֆիկ ու Սաշիկ: Ժողովուրդը սոված ու մրսած էր, բայց ստորացված չէր: 96-ի միտինգներին ողջ դասախոսական աննակազմը ուսանողների հետ դուրս էր գալիս փողոց, ու ոչ մեկին ինստիտուտից հեռացնելով չէին վախացնում: Նույնիսկ ընդդիմությունն էր գրագետ ու տավառնի վիդով, ի դեմս Վազգենի, Հայրիկյանի ու ընդհատակյա դաշնակների: Վզագենին ու դաշնակներին էն ժամանակ չսարքեցին արթուրիկ: Վերջերս սարքեցին:
Կարճ ասած, նախկինը քննադատելը վատ բան չի: Բայց նախկինի արատներով միայն պայմանավորել ներկան, ու ամեն ընթացիկի համար մի հատ կիսահամապատասխան օրինակ բերելը անցյալից, հարցի լուծում չի:
Վերջին հաշվով Լևոնը նախագահ էր, որը երկու գրագետ խոսք էր կարում կապեր իրար հետևից: 96-ից հետո կտրվել էր լրիվ ժողովրդից, բայց Սերժի պես հեռուստատեսությամբ չէր ասում "Ես ԱԺ-ին կհանձնարարեմ վերանայել օրենսդրությունը": Մառազմ: Արդեն ուշադրություն էլ չենք դարձնում էս կարգի դուռակությունների վրա:
Ես անցյալը քննարկում եմ 1 ակտիվությամբ, ինձ վերագրվում է 10-ը:
Քննարկում եմ, որպեսզի հասկանանք ներկան: :ok
Անցյալը ներկայի սկիզբն ու պրիմիտիվ տարբերակն է եղել, և մտածել եմ, որ երբեմն քննարկելով այդ պրիմիտիվի սկիզբը, մի գուցե հնարավոր լինի բացահայտել այժմյան բարդի պայմաններում անելիքը:
Իմ քննարկմանը ի հետևանք, իսկույն հակադարձվում է, -թե դու Լեվոնատյաց ես, հետևաբար ինչ էլ ասես, կույր ատելության պատճառով ես ասում: Ինքն անսխալական է, անփոխարինելի է, եղած միակն է, կամ էլ, ինքն ուր-սրանք ուր: :o
Չգիտեմ, թե ինչ լեզվով խոսեմ, որ Լեվոն անունը չօգտագործեմ: Ես փորձում եմ հասկանալ "ոնց անելը": Ուրիշ էլ ինչ ձևով, բացի Լեվոնի մեթոդոլոգիան քննադատելով հնարավոր է դա ասել՞:
Էլ ոնց կարելի է ասել, որ եղածը չի աշխատում՞:
Մենք հումանիտար ենք ուղն ու ծուծով, մեթոդի վրա թքած ունեցող ազգ ենք:
Նույնիսկ եթե տհասին հարցնես, թե ասենք 27 համարի կլուչով ձգած տրակտորի բոլտը ոնց է պետք քանդել- կասի կլուչով: Մեր քաղաքական այրերին թվում է, թե այն կարելի է քանդել ձեռքերով: Որ շատ զոռես, մի գուցե ընդունի որ տռուբնոյ էլ կաշխատի, բայց ոչ երբեք չի մտածի, որ հենց 27 համար կլուչով է պետք քանդել:
Քաղաքական քննարկումներում մենք դեմ ենք առել հենց այսպիսի հարցի, թե հայկական այս մեռյալ, պոտենցիալների տարբերություն չունեցող, արյունով շաղաղված դաշտը ոնց կենդանացվի: Թե սրա կլուչը որն է: -ձեռքերովին համարժեք սահմանադրականը, անհույս նստել սպասելը, քստմնելի կզելը, պպզելը, քամակ մտնելը, լիզելը, թե գոնե տրուբնոյի մակարդակի գիշերով կիրպիչը կամ ցերեկով քֆուրը:
Չգիտեմ, հազար ու մի ձև կա: Բայց մեզանում ընդունվածներից ոչ մեկն էլ ադեկվատը չի:
Սրա շուրջն է վեճը:
Այն, որ հներին քիչ բեթար կհամարենք-հիմիկվաններին կատարյալ գազան, դրանից մեթոդապես հարցը չի փոխվում: Բայց փոխարենը գոնե կհասկանանք թե սկզբնապես գեղցի ռոբը ինչ հանգամանքներում դառավ արյունարբու հրեշ, կամ էլ մուկը- փիղ: :ok
1905 թվի Ստալինը թեթե գողական էր, 22 թվինը Լենին ֆռցնող բջի մեկը, 1945 թվի Ստալինը աշխարհի սարսափն էր:
Այդ հրեշը ճամփա է անցել, աճել, դարձել հրեշ:
Հենց ես սկսում եմ մեր տեղական "միկրոհրեշ" դարձածների ակունքները քննարկել, որ տեսնենք, թե ինչից ինչ է սկսել ու ինչ դարձել, կարմիր լույս է վառվում- ստոպ: -Դու ով ես, որ մեր կուռքերին քննադատես: :o
Էդ "ստոպը" հենց բերեց էս անապատին ու մեռյալին:
Մեթոդները, որոնք չեն աշխատում, պետք է դեն շպրտվեն, հանվեն առհասարակ գործածությունից:
Միտինգն ու երթը չեն աշխատում, դրանով շատ ավելի ամրանում են հրեշները, քան կազմավորվում ընդիմադիրների շարքերը: Հենց 20 տարվա անվերջ միտինգները մի կողմում ծնեցին արածող սահմանադրական հոտին, մյուս կողմում նրանցով գիրացող պրիմիտիվ գիշատիչներին:
ՀԱԿ-ը պետք է վաղուց առաջարկությունների արկղ ունենար- "ոնց անելու" առաջարկների արկղ: Փոխարենը ունենք անփոխարինելի ու գործը մշտապես վարի տվող առաջնորդների կոհորտա: :ok
Սովետի օրոք Հայաստանը վատ թե լավ, ապրելու երկիր էր, անկախացումից հետո դառավ ղըռ, հետո արդեն անապատ, հիմա էլ չափառակալած անապատ -կոնցլագեր է: Ոչ միայն նյութականն է դժվար մտնում ու դուրս գալիս, այլև մտքերի մուտք ու ելքն է արգելված: Այն էլ ոչ թե իշխանության, այլ ընդիմության պահպանողական մոտեցման ու սահմանափակ աշխարհայացքի պատճառով:
Համոզված եմ, շարունակելու ենք հին ուղին: ՄԻ գուցե դա էլ ելք է: Աշխարհը մեր օրինակով կտեսնի, թե էլ ինչ նոր, ունիկալ, կզած մարդուն հատուկ վիճակներ են գործնականում հնարավոր: :hands
Միտինգն ու երթը չեն աշխատում, դրանով շատ ավելի ամրանում են հրեշները, քան կազմավորվում ընդիմադիրների շարքերը: Հենց 20 տարվա անվերջ միտինգները մի կողմում ծնեցին արածող սահմանադրական հոտին, մյուս կողմում նրանցով գիրացող պրիմիտիվ գիշատիչներին:
Հիմա ոնց անենք, որ արածող սահմանադրական հոտը (պոտենցիալ մատաղացու) վերածվի գոնե նվազագույն ինքնապահպանման բնազդով գործող ձիերի երամակի ?
Հիմա ոնց անենք, որ արածող սահմանադրական հոտը (պոտենցիալ մատաղացու) վերածվի գոնե նվազագույն ինքնապահպանման բնազդով գործող ձիերի երամակի ?
Ձիերի երամակի շանս չկա:
Սկզբի համար ոչխարի հոտից տավարի նախիր դառնալն էլ վատ չի լինի: Մեկս- մյուսից հեռանանք գոնե նախրային փռվածության, հետո կտեսնենք ինչ անել:
Առաջին կետով պետք է ընդունել ու հրապարակավ խոստովանել, որ սահմանադրական ճանապարհը Հայաստանում չի աշխատում:
2-րդ կետով ասենք հայտարարվի, որ ՀԱԿ-ը կշարունակի իր ուղին, բայց նաև հորդորում է իր հետևորդներին ու հարողներին ու դիմում է հայաստանի ապագայով շահագռգռված քաղաքացիներին ազատ լինել պայքարի ուղու ընտրության հարցում: Ներառյալ անձնական, փոքր կամ մեծ խմբերով զինված պայքարը, նաև քարայինը, քֆուրայինը, ցանկացած այլը ձևը հաբռգածի ու իշխանությունը չարաշահած կեղտի դեմ:
Ռազմական ամբիոններում ասում էին- դօստուպնիմի պոդռուչնիմի սրեդստվամի:
Ներառյալ անձնական, փոքր կամ մեծ խմբերով զինված պայքարը, նաև քարայինը, քֆուրայինը, ցանկացած այլը ձևը հաբռգածի ու իշխանությունը չարաշահած կեղտի դեմ:
27 համարի կլուչը ?? ;)
Ռամ ջան, հատուկ քո թանկագին խաթեր համար, նայեցի ԼՏՊ էտ ելույթը: Համ էլ մի հատ վերանայեցի մնացած ելույթները, ու ոչ մի կերպ չհասկացա, թե ինչ էիր ուզում ասել: Ուզում ես ասես, Լևոնը էէէէէն գլխից գիտեր, որ գալիս ա Ղարաբաղը փրկելու համար, ու էս իշխանափոխություն բան-մանը ֆուֆլո էր ??
Ապեր, ոնց նայում եմ ելույթները, բոլոր տեղերում հիմնական մեխը մոնղոլ-թաթարական լծի դեմ պայքարելն ա: Հիմա չեմ հասկանում Ղարաբաղի համար ինչ տարբերություն գա վերջնական մտնի մոնղոլ-թաթարական լծի տակ, թե վերդառնա սելջուկ-կարակոյունլուների լծի տակ ? Պատմությունից չեմ հիշում որի լուծն էր ավելի ծանր ու դաժան:
Ինչ եմ ուզում ասել: Հա, էլի նույն բանն եմ ուզում ասել, քանի դեռ Հայաստանում մոնղոլ-թաթարական լուծը չի թոթափվել, Ղարաբաղով սսկացնելը մուտիլովկայա, կուտ ա, որ արդարացնի սխալները: Ու կներես, բայց դու էտ կուտը կերածների թվին ես պատկանում, ախպերս: Գիտես խի ես կուտը կերել ? Խելացի, հայրենասեր, գրագետ տղա ես, դրա համար էլ կերել ես: Բայց ամեն ուտելուց, որ ուտելդ արդարացնես, ընկած խորը քաղաքագիտական վերլուծություններ ես փնտրում պարզ ու հասկանալի պրոցեսների հետևում: Իսկ մնացած կիսագրգետ զանգվածը, էլի ուտում ա կուտը, բայց քո նման արդարացումներ չի փնտրում: Սուս ու փուս, կզած, հավեսով ուտում ա: Համ էլ դեմը նոր տարի ա:
Ես կուտ ուտում եմ, կերել եմ ու էլի ուտելու եմ :Գիտես ինչու`մեջը շատ ծիամին կա: Ծիամինը նպաստում է, որ օրգանները ըստ նշանակության օգտագործվեն: Ասենք գլուխը որպես գլուխ և ոչ որպես միզասեռական օրգան…ԵՎ եթե այդ կիսագրագետ զանգվածն էլ մի քիչ կուտ ուտեր` թղթով շաուրմի ու թուրքարաբական ոռնոցի փոխարեն, կարող ա մի միտք էլ իրենք արտաթորեն…:)
Ապեր սկսել ես կարգին դվայնոյով խաղալ`երկակի ստանդարտններ: :DՄի գրառման մեջ Կուկին կոչ ես անում վերլուծել, օրինակ ախոռնների մաքրման ինչ տակտիկան հնարքններ կան, խորանալ թե Լևոն պապին իր շլանգով այդ ինչպես էր պատրաստվում մաքրել այդ ախոռնները: Եվ մի գրառում հետո ինձ ասում ես, որ չունենք խորանալու, ինչ գրածա էտ ել հասկանում ենք, միջին վիճակագրական մարդ, որ ամեն ինչ պարզ է և հասկանալի…
Շատ շնորհակալ եմ, որ հորդոններիս բանի տեղ դրեցիր…:oy
Ցավդ տանեմ, եթե դու գրածը ելույթը ուշադիր նայես, միգուցե քո հարցերի պատասխանը գտնես…Բայց դու դաժանաբար զլանում ես դա անել::) Որոհետև եթե լուրջ մոտենաս կտեսես, որ օբյեկտիվ, լուրջ, կշռադատված քննադատություն չի եղել ՀԱԿ-ի( հատուկ չգրեցի ՀՀՇ) հասցեին ու այդ ժամանակ գալիս է ամենադաժան պահը: Ընդունել որ ճիշտ չես եղել…Դրա համար չես ընկղմվում և օգնության ես կանչում կտերի տեսությանը: Որպեսզի չստացվի թե հավայի օդեր եմ կրակում, արդարացումներ եմ փնտրում, շրջական միջավայրն եմ աղտոտում, բերեմ Լևոնի ելույթից մի կտոր…Սա 2 տարի առաջ է հնչեցվցվցվել: Մեռնեմ կտերի զորությանը:
“…Եւ ամենակարեւոր խնդրի մասին. անցել է արդեն 16 տարի. մեր իշխանության օրոք` ութ, ավելի քիչ` յոթ ու կես, սրանց օրոք` ավելի շատ: Ես ցավով եմ ընդգծում, որ մեր ժողովրդի մեջ (դա գուցե նաեւ մենք ենք մեղավոր, որ չկարողացանք բացատրել, չկարողացանք հասցնել նրան) չկա այն գիտակցությունը, որ այսօր հայ ժողովրդի առջեւ կանգնած, Հայաստանի առջեւ կանգնած, մեր պետության առջեւ կանգնած գերագույն խնդիրը, որից կախված է ե՛ւ Հայաստանի ապագան, ե՛ւ մեր ժողովրդի բարօրությունը, ե՛ւ մեր տնտեսության բարգավաճումը, Ղարաբաղի հարցի կարգավորումն է: Եթե չլինի այդ գիտակցությունը, ինձ թվում է` ոչինչ անել պետք չէ: Գնալ, մտնել մեր տները եւ սպասել, թե ինչպես է Հայաստանը, ինչպես ասացի, վերածվում երրորդ աշխարհի մի երկրի, որի միակ կապիտալը լինելու է աշխատանքի արտահանումը: Ուրիշ ոչինչ չունենք: Այսօր արդեն մեր աշխատուժը կազմում է մեր բյուջեի եւ մեր համախառն ներքին արդյունքի մի զգալի մասը, եթե ոչ բախտորոշ: Պետք է հասկանանք` սա չեմ ասում, որպեսզի թեւաթափ լինենք. Հայաստանը ունի ռեսուրսներ, Հայաստանի ամենամեծ ռեսուրսը նրա բացվածությունն է աշխարհի առջեւ, երբ մեր սահմանները բացվեն դեպի Թուրքիա, դեպի Ադրբեջան, դեպի Իրան. չխաբվեք, մենք Իրանի հետ ճանապարհ չունենք: Մեղրին ճանապարհ չէ տնտեսական զարգացման համար: Ճանապարհը Ջուլֆայի երկաթգիծն է (որը անցնում է Նախիջեւանով-խմբ.): Եթե չբացվենք արտաքին աշխարհ, եթե այդպես մնանք փակված, մենք կվերածվենք բնատնտեսության, որի վախճանը շատ աղետալի կարող է լինել: Մենք կկորցնենք ոչ միայն Ղարաբաղը, այլ նաեւ կմտածենք Հայաստանի տարածքային ամբողջականության պահպանման մասին:”
Կարծեմ վերջերս Լևոնը ասեց, որ ուղիղ կապի մեջ ա մտել Քրիստոսի հետ skype-ով: Մեր Հիսուսը ասել ա, որ Service Pack ա ուղարկել պատվիրաններին: 11 –րդ պատվիրանը. եթե առաջդ կուտ են լցնում, հանգսիտ կեր, դա աստծո օրհնված կտերն են…ապեր քանի որ քեզ ավելի եմ հարգում քան Լևոնին` քո լցրած կուտն էլ կուտեմ ու կհամաձայնվեմ որ Լևոնը Ղարաբաղի հարցը օգտագործում ա, մուտիլովկայա անում, կուտ ա տալիս ժողովրդին սսկցնելու ու իր սխալնները արդարացնելու համար…Պռոբելմ չկա: Հավատքի մոմնտա ԱՄԵՆ…
Բայց ուզաձ եմ վերարադրեմ դեպքերի խրոնիկան:
Լևոնը հայտարարեց որ դադար է վերցնում քանի որ ակտիվ բանակցային գործընթացա սկսվում Ղարաբաղի հարցով: Տրիբուն ջանս ասում ա, որ սա կուտ ա: Լևոնը զանգում ա Մեդվեդևին, ասում ա որ ժողովորդը կուտը չի ուտում մի բան արա ըտեղ: Մեդևդեևը հավքում ա սաղին, մի հատ մադրիդյան ու պլյուս մայնդորֆա ստորագրել տալիս: Էլի կուտը չի ուտվում դառն ա… Լևոնը զանգում ա ԵԱՀԿ-ի իր լավ ախպերներին, ասում ա տղեք մի բան արեք կուտ կուլ գնա…Գալիս են Երևան, Բաքու…ՈՒ սենց մի տարուց ավել 3 ամիսը մեկ Սերժը ու Ալիևը Լևոնին պաստավկա չանելու համար հավքվում են մի քանի ժամով բլոտ խաղալու…Բայց մեկա սաղս ջոգում ենք որ էտի կուտ ա…Լևոնը զանգում վաբշե վերևները Օբամա, Սառկոզի…Սրանք էլի ղարաբաղի մոմոնտով ահագաին խաղեր են տալիս…Բայց չէ ապեր էտի սաղ կուտ ա որ Լևոնը իրա անգործությունը արդարացնի, դե հոգնել ա մարդը: Ու վերջինը հայտնի հայտարուությունա որ տեղով կուտ ա ապեր…ՉԷ ԲԱՅՑ ԴՈՒ ԽՈՐԱՑԻ ԼԵՎՈՆԸ ԻՆՉ ՄԱԿԱՐԴԱԿԻ ԴԵՄՔ Ա ԱՊԵՐ, ՈՐ ՏԵՆՑ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԿՏԵՐԱ ՏԱԼԻՍ…բա հալալ չի?
Բռատ դու կիմանաս էտ Հայ-Թուրքականը ում կտերն են ?:D
Ապեր սկսել ես կարգին դվայնոյով խաղալ`երկակի ստանդարտններ:
Բռնի՞ր ք.քելուց: Դե կերած կտի տակի ձեթոտ գազեթը մի հատ ճմռթի տուր…
:D:D
Էս գլուխգործոցի խորքազոնդաբանական պատասխանը վաղը, Ռամ ջան: Էսօր գեներս եմ ստուգում:
27 համարի կլուչը ?? ;)
Հա, հա, - հենց 27 համարի գլուճը::angry
…
Ցավդ տանեմ, եթե դու գրածը ելույթը ուշադիր նայես, միգուցե քո հարցերի պատասխանը գտնես…
“…Եւ ամենակարեւոր խնդրի մասին. … Հայաստանի առջեւ կանգնած, մեր պետության առջեւ կանգնած գերագույն խնդիրը, որից կախված է ե՛ւ Հայաստանի ապագան, ե՛ւ մեր ժողովրդի բարօրությունը, ե՛ւ մեր տնտեսության բարգավաճումը, Ղարաբաղի հարցի կարգավորումն է: Եթե չլինի այդ գիտակցությունը, ինձ թվում է` ոչինչ անել պետք չէ:
…
Լևոնը հայտարարեց որ դադար է վերցնում քանի որ ակտիվ բանակցային գործընթացա սկսվում Ղարաբաղի հարցով: …
Rammer ջան, կներես էլի, մինչև Տրիբունը գիտահետազոտական անի, մի թեթև կարդանք կրկին Ավետարան ըստ Ղուկասի… էհ, ինչ եմ ասում, Լևոն Տեր–Պետրոսյանի վերջին ելույթից։ Այնտեղ Լևոնը ասում է.
Հայ-թուրքական հարաբերությունների եւ Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման բնագավառներում վտանգավոր զարգացումների կասեցման միակ միջոցը իշխանափոխությունն է… Իհարկե հետո ասում է սակայն դա անհնար է քանի դեռ քաղաքական ուժերը չեն գիտակցել, հասարակությունը անտարբեր է և այլն…
Այսինքն ընդհամենը թեթև վերլուծելուց ստացվում է.
1. Հայաստանի առջև ծառացած ամենակարևոր խնդիրը Ղարաբաղյան հարցի կարգավորումն է։
2. Սերժ Սարգսյանը Ղարաբաղյան հարցի կարգավորման բնագավառում չի կարողանում կանխել վտանգավոր զարգացումները։
3. Կանխելու համար պետք է իշխանափոխություն։
Ռամեր ջան, կասե՞ս, այդ դեպքում քանի գրոշի արժեք ունի Ղարաբաղյան հարցի կարգավորումը գերագույն խնդիր համարելը։
Ռամեր ջան, կասե՞ս
Իհարկե կասեմ...Ղուկասին գիտեմ, ինքն էլ էր ՑՌՈՒ-ի առաջին ագենտններից...:D
Բայց մինչ հոգիս կբացեմ քո առաջ:D, մի հատ կասես կոնկրետ որ ելույթից էր հատվածը`բացատրական` վերջին զոմբիացման սմեինարի ժամանակ? Ես մակերեսային մոտեցում չեմ սիրում, առավել ևս չեմ կարող քո գրառման նկատամաբ...
Ապեր սկսել ես կարգին դվայնոյով խաղալ`երկակի ստանդարտններ: Մի գրառման մեջ Կուկին կոչ ես անում վերլուծել, օրինակ ախոռնների մաքրման ինչ տակտիկան հնարքններ կան, խորանալ թե Լևոն պապին իր շլանգով այդ ինչպես էր պատրաստվում մաքրել այդ ախոռնները: Եվ մի գրառում հետո ինձ ասում ես, որ չունենք խորանալու, ինչ գրածա էտ ել հասկանում ենք, միջին վիճակագրական մարդ, որ ամեն ինչ պարզ է և հասկանալի…
Ռամ ջան: Երկակի ստանդարտներ չկան: Ես Կուկի հետ քննարկման ժամանակ ասել եմ, որ ժամանակին ուշադրություն չեմ դարձրել մեթոդներին, լրիվ վստահելով Լևոնի (ըստ էության հիմա էլ եմ նույն կարծիքին), որ ինքը իշխանության գալու դեպքում կանի այն ինչը խոստացել է: Իսկ քանի ո հիմա արդեն պարզ է, որ իշխանափոխություն տեղի չի ունեցել, մենք ահագին ազատ ժամանակ ունենք ամեն ինչը վերլուծելու ու հասկանալու, թե.
- ինչի՞ տեղի չուենցավ իշխանափոխությունը այն դեպքում, երբ Լևոնի հետևից գնում էր ժողովրդի մեծամասնությունը:
- եթե տեղի ունենար իշխանափոխություն, ինչպե՞ս էր Լևոնը մաքրելու Ավգյան ախոռները:
Ինչի՞ է հարկավոր սրանք վերլուծել: Հարակավոր է, քանի որ երևի հենց այստեղ է թաղված շան գլուխը: Երևի Լևոնը լավ չբացատրեց, թե ինչպես էր դա անելու, ու վճռական պահին չկարողացավ ապահովել կրտիկական զանգվածը՝ վճռական հարված հասցնելու համար:
Ցավդ տանեմ, եթե դու գրածը ելույթը ուշադիր նայես, միգուցե քո հարցերի պատասխանը գտնես…Բայց դու դաժանաբար զլանում ես դա անել: Որոհետև եթե լուրջ մոտենաս կտեսես, որ օբյեկտիվ, լուրջ, կշռադատված քննադատություն չի եղել ՀԱԿ-ի( հատուկ չգրեցի ՀՀՇ) հասցեին ու այդ ժամանակ գալիս է ամենադաժան պահը: Ընդունել որ ճիշտ չես եղել…Դրա համար չես ընկղմվում և օգնության ես կանչում կտերի տեսությանը: Որպեսզի չստացվի թե հավայի օդեր եմ կրակում, արդարացումներ եմ փնտրում, շրջական միջավայրն եմ աղտոտում, բերեմ Լևոնի ելույթից մի կտոր…Սա 2 տարի առաջ է հնչեցվցվցվել: Մեռնեմ կտերի զորությանը:
Ես ելույթները միշտ շատ ուշադիր եմ նայում: Բայց էլի եմ կրկնում, Ռամ ջան, ես, դու, Չուկը, Վիշապը, ու ահագին գրել կարդալ իմացող մարդիկ մի բան է, լայն զանգվածները, ուրիշ բան: Ելույթը պետք է կարդալ ու հասկանալ հենց լայն զանգվածի աչքերով, քանի որ նա է հիմնական հասցեատերը: Քանի որ նա պիտի այս ելույթից հետո դուրս գա փողոց, նա պիտի շատ լինի, ու վերջին հաշվով, նա պիտի հեղափոխություն անի: Դու պատմության մեջ դեպք գիտե՞ս, երբ հեղափոխությունն արվել է մի քանի գրագետ մարդկանց/ակտիվի ուժերով, որոնք մասնակցում էին դատերին, կամ բողոքի մանր ակցիաներին: Չկա տենց բան եղբայր: Ասել եմ, ու առանց ամաչելու էլի ասելու եմ - հեղափոխություններն անում է չեռնը, չեռնին ուղորդում են ինտելեկտուալ առաջնորդները - Լևոն, Նիկոլ - որոնք հեղափոխությունից հետո, նույն չեռնի համար կառուցում են նորմալ երկիր: Դու հիմա պոտենցիալ հեղափոխական չեռնից ուզում ես բարձր ինտելեկտուալ վեևլուծություններ, որ կարդան Լևոնի ելույթները, ու դրա տակ հասկանան նաև թաքնված մտքերն ու հեռահար նպատակները:
“…Եւ ամենակարեւոր խնդրի մասին. անցել է արդեն 16 տարի. մեր իշխանության օրոք` ութ, ավելի քիչ` յոթ ու կես, սրանց օրոք` ավելի շատ: Ես ցավով եմ ընդգծում, որ մեր ժողովրդի մեջ (դա գուցե նաեւ մենք ենք մեղավոր, որ չկարողացանք բացատրել, չկարողացանք հասցնել նրան) չկա այն գիտակցությունը, որ այսօր հայ ժողովրդի առջեւ կանգնած, Հայաստանի առջեւ կանգնած, մեր պետության առջեւ կանգնած գերագույն խնդիրը, որից կախված է ե՛ւ Հայաստանի ապագան, ե՛ւ մեր ժողովրդի բարօրությունը, ե՛ւ մեր տնտեսության բարգավաճումը, Ղարաբաղի հարցի կարգավորումն է: Եթե չլինի այդ գիտակցությունը, ինձ թվում է` ոչինչ անել պետք չէ: Գնալ, մտնել մեր տները եւ սպասել, թե ինչպես է Հայաստանը, ինչպես ասացի, վերածվում երրորդ աշխարհի մի երկրի, որի միակ կապիտալը լինելու է աշխատանքի արտահանումը: Ուրիշ ոչինչ չունենք: Այսօր արդեն մեր աշխատուժը կազմում է մեր բյուջեի եւ մեր համախառն ներքին արդյունքի մի զգալի մասը, եթե ոչ բախտորոշ: Պետք է հասկանանք` սա չեմ ասում, որպեսզի թեւաթափ լինենք. Հայաստանը ունի ռեսուրսներ, Հայաստանի ամենամեծ ռեսուրսը նրա բացվածությունն է աշխարհի առջեւ, երբ մեր սահմանները բացվեն դեպի Թուրքիա, դեպի Ադրբեջան, դեպի Իրան. չխաբվեք, մենք Իրանի հետ ճանապարհ չունենք: Մեղրին ճանապարհ չէ տնտեսական զարգացման համար: Ճանապարհը Ջուլֆայի երկաթգիծն է (որը անցնում է Նախիջեւանով-խմբ.): Եթե չբացվենք արտաքին աշխարհ, եթե այդպես մնանք փակված, մենք կվերածվենք բնատնտեսության, որի վախճանը շատ աղետալի կարող է լինել: Մենք կկորցնենք ոչ միայն Ղարաբաղը, այլ նաեւ կմտածենք Հայաստանի տարածքային ամբողջականության պահպանման մասին:”
Դու Լևոնի ելույթում տեսնում ես այն, ինչը ցանկանում ես տեսնել: Իսկ ես, տեսնում եմ այն, ինչը տեսնում են մնացածը, որը տեսնելով էլ դուրս էին եկել փողոց: Հենց քո մեջբերումից առաջ Լևոնի ելույթում գրված է.
“…Մենք այսօր կանգնած ենք ճամփաբաժանի առջեւ, մեծ երկընտրանքի առջեւ: Ունենք երկու ճանապարհ. մեկը՝ պահպանել այն, ինչ այսօր գոյություն ունի, այսինքն՝ պետության, ավելի շուտ` իշխանության վերից վար կոռումպացված, հանցագործ մի վարչակազմ, որի հարաբերությունները կարգավորվում են ոչ թե օրենքներով, ոչ թե ժողովրդի կամքով, ոչ թե քաղաքական երկխոսությամբ, այլ գողական աշխարհի կարգ ու կանոնով: Լիովին մաֆիոզ, մինչեւ վերջին երանգը ստրուկտուրիզացված մի ռեժիմ, որը մեզ այսօր արդեն գլորել է երրորդ աշխարհի այսպիսի ռեժիմների շարքը, եւ այս իշխանության գոյատեւումը չի խոստանում, որ մենք կարող ենք երբեւէ դուրս գալ այս վիճակից: Ուրեմն այսօր խնդիրը այս համակարգը կազմաքանդելու, այս համակարգից ազատվելու խնդիրն է:
Իսկ քո մեջբերումից հետո, նույն ելույթում էլի գրված է
“…Այս իշխանությունների ամենամեծ հանցանքը, ինձ թվում է, հենց այստեղ է կայանում: Ղարաբաղի հարցի կարգավորումը այս տասը տարիների ընթացքում համարյա թե հասել է անհուսալի վիճակի: Եթե դուք հետեւում եք Ադրբեջանի արձագանքներին, ապա կտեսնեք, որ նրանց դիրքը քանի գնում` կոշտանում է: Այսուհետեւ նրանք ոչ մի փոխզիջման չեն գնալու: Ես չգիտեմ՝ ինչ է հնարավոր անել՝ այս վիճակից դուրս գալու համար: Բայց, կրկնում եմ, այս վիճակը դեռեւս անհուսալի չեմ համարում, հնարավոր է փորձել, վերադառնալ նորմալ երկրների շարքը: Ես մնացյալ խնդիրների լուծումը շատ լավ տեսնում եմ, հնարավոր է այս կոռուպցիոն կառույցը լիովին կազմալուծել, կազմաքանդել, հնարավոր է վերականգնել Հայաստանում օրենքի իշխանությունը, հնարավոր է դատարանները, դատախազությունը, իրավապահ մարմինները վերածել իրենց բուն ֆունկցիան կատարող օրգանների, այլ ոչ թե այս մաֆիոզ կառույցների հանցանքները թաքցնող եւ միայն քաղաքական հետապնդումների գործիք ծառայելու միջոցի:
Ախպերս, դու հիմա տեսնում ես միայն Ղարաբաղի պահը Լևոնի ելույթներում, քանի որ տեսնելու ուրիշ բան չի մնացել: Դու ինքդ քո համար արդարացումներ ես փնտրում: Դա իմ ու քո գործը չի: Ես նույնիսկ չեմ էլ ուզում, որ Լևոնը արդարացումներ փնտրի: Փոխարենը ուզում եմ, որ նոր բանաձև առաջարկի ու առաջարկի բաց տեքստով: Ասի "ժողովուրդ, չստացվեց, քանի որ սրանք վայրենի այլանդակներ են, սենց էլ չենք կարա ոչ մի բանի հասնենք, հելեք մի բան արեք, ոնց կարաք": Սկզբունքորեն համարյա նույն բանն եմ ասում, ինչ-որ Բիձեն ա գրել: Ժողովուրդը պարտությունից հետո լրիվ կոտրվել ա Ռամ ջան, ստորացվել ա ու ոտատակ ա տրվել: Էս ժողովուրդը հիմա Ղարաբաղ էլ չի պահի, սահմանն էլ որ բացվեց վայթեմ սաղ ծախի թուրքերին ու հելնի գնա ստեղից:
Դուխ ա պետք, պայքարի ոգի ա պետք: Պետք ա բաց ու անկեղծ խոսալ ժողովրդի հետ, պետք ա իրան ասել, որ անկախ այն բանից կա տենց բան գրված սահմանադրության մեջ, թե ոչ, իրան պաշտպանելու համար ցանկացած ժողովուրդ հեղափոխության ու ապստամբության իրավունք ունի: մենակ էտ ոգին ունեցող ժողովուդրը կարա Ղարաբաղ պահի, ու դիմանակ թուրքական էքսպանսիային: Էտ ոգով ժողովուրդը հաղթեց Ադրբեջանին - ոգրևրված ու իրա ուժերի վրա վստահ ժողովուրդը: Իսկ հիմա մենք մեր ժողովրդին ասում ենք, հարգեք զ՛թուղթս, զի նա արդարություն և զօրություն, հավտեանս հավիտենից:
Ժողովրդի դեպրեսիան բարձրագույն մակարդակի վրա, իսկ մենք նստած քննարկում ենք, թե Լևոնը ինչ կտեր ա տալիս Օբամային, որ նա մի քիչ թուլացնի ճնշումը, որ մեզ մի բան մնա: Ու ոչ մեկը չի ուզում դասեր քաղի պատմությունից, որ նույն օբամաներն ու մեդվեդեվները մեզ նախորդ դարի սկզբին քցեցին, ու մենք էլի ժողովրդին հասցրել էինք դեպրեսիայի էն մակադրակին, որ զրկել էինք ինքնապաշտանության բնազդից: Ու ասեմ քեզ, եթե Ղարաբաղի հարցում դեպքերը վատ զարգացան, դրա մեջ իրա մեղքի մի հասկայան բաժին էլ ունանելու ա Լևոնը, քանի որ ժողովրդին չտարավ սրանց զոռով տշելու ճանապարհով: Եթե տարած լիեներ չէ՞, այլ ոչ թե դադարներ հայտարարեր, հիմա էս ժողովուրդը էն դուխն ու կազմակերվպվածությունը կունենար, ու էն մակարդակով, որ Ադրբեջանին կուղարկեր գրողի ծոցը, Եվրոպացիներին ու յանկիներին էլ քյասար կասեր, չեմ տալու, ու լավ եմ անելու, տղա եք ադրբեջանին զոռեք թող հանձնվի: Ու յանկիները ոչ մի բան էլ չէին կարանալու անեին, քանի որ գործ էին ունենալու ուժեղ հասարակություն հետ, ընդդեմ փալաս ազերիների՝ իրանց փաշայով: Իսկ էս պահին յանկիները գործ ունեն հարուստ ազերիների ու փալաս հայերի հետ, իրանց սուլթանով: Դրա համար էլ էս օրի ենք: Չարված իշխանափոխությունն ա նաև մեղավոր, որ մես էսօր սենց փաստերի առաջ են կանգնացրել: Էն որ հիմա Սերժը փաստաթղթեր ա ստորգարում, մենք ենք մեղավոր: Մեղավոր ենք, որ հարիֆ ենք, կուտ ենք ուտում: Մեղավոր ենք, որ մեր ընտրած ընդդիմությունն էլ ա մեզ էշի տեղ դնում:
Ռամ ջան: Երկակի ստանդարտներ չկան: Ես Կուկի հետ քննարկման ժամանակ ասել եմ, որ ժամանակին ուշադրություն չեմ դարձրել մեթոդներին, լրիվ վստահելով Լևոնի (ըստ էության հիմա էլ եմ նույն կարծիքին), որ ինքը իշխանության գալու դեպքում կանի այն ինչը խոստացել է: Իսկ քանի ո հիմա արդեն պարզ է, որ իշխանափոխություն տեղի չի ունեցել, մենք ահագին ազատ ժամանակ ունենք ամեն ինչը վերլուծելու ու հասկանալու, թե.
- ինչի՞ տեղի չուենցավ իշխանափոխությունը այն դեպքում, երբ Լևոնի հետևից գնում էր ժողովրդի մեծամասնությունը:
- եթե տեղի ունենար իշխանափոխություն, ինչպե՞ս էր Լևոնը մաքրելու Ավգյան ախոռները:
Ինչի՞ է հարկավոր սրանք վերլուծել: Հարակավոր է, քանի որ երևի հենց այստեղ է թաղված շան գլուխը: Երևի Լևոնը լավ չբացատրեց, թե ինչպես էր դա անելու, ու վճռական պահին չկարողացավ ապահովել կրտիկական զանգվածը՝ վճռական հարված հասցնելու համար:
Ես ելույթները միշտ շատ ուշադիր եմ նայում: Բայց էլի եմ կրկնում, Ռամ ջան, ես, դու, Չուկը, Վիշապը, ու ահագին գրել կարդալ իմացող մարդիկ մի բան է, լայն զանգվածները, ուրիշ բան: Ելույթը պետք է կարդալ ու հասկանալ հենց լայն զանգվածի աչքերով, քանի որ նա է հիմնական հասցեատերը: Քանի որ նա պիտի այս ելույթից հետո դուրս գա փողոց, նա պիտի շատ լինի, ու վերջին հաշվով, նա պիտի հեղափոխություն անի: Դու պատմության մեջ դեպք գիտե՞ս, երբ հեղափոխությունն արվել է մի քանի գրագետ մարդկանց/ակտիվի ուժերով, որոնք մասնակցում էին դատերին, կամ բողոքի մանր ակցիաներին: Չկա տենց բան եղբայր: Ասել եմ, ու առանց ամաչելու էլի ասելու եմ - հեղափոխություններն անում է չեռնը, չեռնին ուղորդում են ինտելեկտուալ առաջնորդները - Լևոն, Նիկոլ - որոնք հեղափոխությունից հետո, նույն չեռնի համար կառուցում են նորմալ երկիր: Դու հիմա պոտենցիալ հեղափոխական չեռնից ուզում ես բարձր ինտելեկտուալ վեևլուծություններ, որ կարդան Լևոնի ելույթները, ու դրա տակ հասկանան նաև թաքնված մտքերն ու հեռահար նպատակները:
Դու Լևոնի ելույթում տեսնում ես այն, ինչը ցանկանում ես տեսնել: Իսկ ես, տեսնում եմ այն, ինչը տեսնում են մնացածը, որը տեսնելով էլ դուրս էին եկել փողոց: Հենց քո մեջբերումից առաջ Լևոնի ելույթում գրված է.
Իսկ քո մեջբերումից հետո, նույն ելույթում էլի գրված է
Ախպերս, դու հիմա տեսնում ես միայն Ղարաբաղի պահը Լևոնի ելույթներում, քանի որ տեսնելու ուրիշ բան չի մնացել: Դու ինքդ քո համար արդարացումներ ես փնտրում: Դա իմ ու քո գործը չի: Ես նույնիսկ չեմ էլ ուզում, որ Լևոնը արդարացումներ փնտրի: Փոխարենը ուզում եմ, որ նոր բանաձև առաջարկի ու առաջարկի բաց տեքստով: Ասի "ժողովուրդ, չստացվեց, քանի որ սրանք վայրենի այլանդակներ են, սենց էլ չենք կարա ոչ մի բանի հասնենք, հելեք մի բան արեք, ոնց կարաք": Սկզբունքորեն համարյա նույն բանն եմ ասում, ինչ-որ Բիձեն ա գրել: Ժողովուրդը պարտությունից հետո լրիվ կոտրվել ա Ռամ ջան, ստորացվել ա ու ոտատակ ա տրվել: Էս ժողովուրդը հիմա Ղարաբաղ էլ չի պահի, սահմանն էլ որ բացվեց վայթեմ սաղ ծախի թուրքերին ու հելնի գնա ստեղից:
Դուխ ա պետք, պայքարի ոգի ա պետք: Պետք ա բաց ու անկեղծ խոսալ ժողովրդի հետ, պետք ա իրան ասել, որ անկախ այն բանից կա տենց բան գրված սահմանադրության մեջ, թե ոչ, իրան պաշտպանելու համար ցանկացած ժողովուրդ հեղափոխության ու ապստամբության իրավունք ունի: մենակ էտ ոգին ունեցող ժողովուդրը կարա Ղարաբաղ պահի, ու դիմանակ թուրքական էքսպանսիային: Էտ ոգով ժողովուրդը հաղթեց Ադրբեջանին - ոգրևրված ու իրա ուժերի վրա վստահ ժողովուրդը: Իսկ հիմա մենք մեր ժողովրդին ասում ենք, հարգեք զ՛թուղթս, զի նա արդարություն և զօրություն, հավտեանս հավիտենից:
Ժողովրդի դեպրեսիան բարձրագույն մակարդակի վրա, իսկ մենք նստած քննարկում ենք, թե Լևոնը ինչ կտեր ա տալիս Օբամային, որ նա մի քիչ թուլացնի ճնշումը, որ մեզ մի բան մնա: Ու ոչ մեկը չի ուզում դասեր քաղի պատմությունից, որ նույն օբամաներն ու մեդվեդեվները մեզ նախորդ դարի սկզբին քցեցին, ու մենք էլի ժողովրդին հասցրել էինք դեպրեսիայի էն մակադրակին, որ զրկել էինք ինքնապաշտանության բնազդից: Ու ասեմ քեզ, եթե Ղարաբաղի հարցում դեպքերը վատ զարգացան, դրա մեջ իրա մեղքի մի հասկայան բաժին էլ ունանելու ա Լևոնը, քանի որ ժողովրդին չտարավ սրանց զոռով տշելու ճանապարհով: Եթե տարած լիեներ չէ՞, այլ ոչ թե դադարներ հայտարարեր, հիմա էս ժողովուրդը էն դուխն ու կազմակերվպվածությունը կունենար, ու էն մակարդակով, որ Ադրբեջանին կուղարկեր գրողի ծոցը, Եվրոպացիներին ու յանկիներին էլ քյասար կասեր, չեմ տալու, ու լավ եմ անելու, տղա եք ադրբեջանին զոռեք թող հանձնվի: Ու յանկիները ոչ մի բան էլ չէին կարանալու անեին, քանի որ գործ էին ունենալու ուժեղ հասարակություն հետ, ընդդեմ փալաս ազերիների՝ իրանց փաշայով: Իսկ էս պահին յանկիները գործ ունեն հարուստ ազերիների ու փալաս հայերի հետ, իրանց սուլթանով: Դրա համար էլ էս օրի ենք: Չարված իշխանափոխությունն ա նաև մեղավոր, որ մես էսօր սենց փաստերի առաջ են կանգնացրել: Էն որ հիմա Սերժը փաստաթղթեր ա ստորգարում, մենք ենք մեղավոր: Մեղավոր ենք, որ հարիֆ ենք, կուտ ենք ուտում: Մեղավոր ենք, որ մեր ընտրած ընդդիմությունն էլ ա մեզ էշի տեղ դնում:
Գլուճը նաղդ աշխատում ա: -ցավը տանեմ 27 համարի գլուճի: :hands:hands:hands
Պետք ա բաց ու անկեղծ խոսալ ժողովրդի հետ, պետք ա իրան ասել, որ անկախ այն բանից կա տենց բան գրված սահմանադրության մեջ, թե ոչ, իրան պաշտպանելու համար ցանկացած ժողովուրդ հեղափոխության ու ապստամբության իրավունք ունի: մենակ էտ ոգին ունեցող ժողովուդրը կարա Ղարաբաղ պահի, ու դիմանակ թուրքական էքսպանսիային: Էտ ոգով ժողովուրդը հաղթեց Ադրբեջանին - ոգրևրված ու իրա ուժերի վրա վստահ ժողովուրդը: Իսկ հիմա մենք մեր ժողովրդին ասում ենք, հարգեք զ՛թուղթս, զի նա արդարություն և զօրություն, հավտեանս հավիտենից:
Ժողովրդի դեպրեսիան բարձրագույն մակարդակի վրա, իսկ մենք նստած քննարկում ենք, թե Լևոնը ինչ կտեր ա տալիս Օբամային, որ նա մի քիչ թուլացնի ճնշումը, որ մեզ մի բան մնա: Ու ոչ մեկը չի ուզում դասեր քաղի պատմությունից, որ նույն օբամաներն ու մեդվեդեվները մեզ նախորդ դարի սկզբին քցեցին, ու մենք էլի ժողովրդին հասցրել էինք դեպրեսիայի էն մակադրակին, որ զրկել էինք ինքնապաշտանության բնազդից: Ու ասեմ քեզ, եթե Ղարաբաղի հարցում դեպքերը վատ զարգացան, դրա մեջ իրա մեղքի մի հասկայան բաժին էլ ունանելու ա Լևոնը, քանի որ ժողովրդին չտարավ սրանց զոռով տշելու ճանապարհով: Եթե տարած լիեներ չէ՞, այլ ոչ թե դադարներ հայտարարեր, հիմա էս ժողովուրդը էն դուխն ու կազմակերվպվածությունը կունենար, ու էն մակարդակով, որ Ադրբեջանին կուղարկեր գրողի ծոցը, Եվրոպացիներին ու յանկիներին էլ քյասար կասեր, չեմ տալու, ու լավ եմ անելու, տղա եք ադրբեջանին զոռեք թող հանձնվի: Ու յանկիները ոչ մի բան էլ չէին կարանալու անեին, քանի որ գործ էին ունենալու ուժեղ հասարակություն հետ, ընդդեմ փալաս ազերիների՝ իրանց փաշայով: Իսկ էս պահին յանկիները գործ ունեն հարուստ ազերիների ու փալաս հայերի հետ, իրանց սուլթանով: Դրա համար էլ էս օրի ենք: Չարված իշխանափոխությունն ա նաև մեղավոր, որ մես էսօր սենց փաստերի առաջ են կանգնացրել: Էն որ հիմա Սերժը փաստաթղթեր ա ստորգարում, մենք ենք մեղավոր: Մեղավոր ենք, որ հարիֆ ենք, կուտ ենք ուտում: Մեղավոր ենք, որ մեր ընտրած ընդդիմությունն էլ ա մեզ էշի տեղ դնում:
Մտածում եմ, եմ թե որ միտքը քննարկեմ ու համաձայնվեմ, բայց համոզվում եմ որ հատիկ հատիկ ճիշտ գրված, լիարժեք բացատրված մտքեր ու պարզաբանումներ են ու ավելացնելու քիչ բան կա:
Կուզենայի միայն ապստամբության իրավունքի հարցում որոշ պարզաբանումներ մտցնել:
Նաղդ կրակողի դեմ սահմանադրական պայքար կոչված անլրջության կնքահայրը և շարունակական ջատագովը Լեվոնն է հիմա և դրա կողմնակիցն է եղել դեռ են գլխից:
Ժողովրդի ապստամբվելու իրավունքը տեսականորեն քննարկվել է դեռ 93-94 թվականներից սկսած -/Տիգրան Հայրապետյան, Արմեն Հովհաննիսյան/: Մինչ այդ, լուսահոգի Մովսես Գորգիսյանն էր դրա մասին խոսում: Հետագայում էլ այն օրակարգում էր, բայց իրար հաջորդած ընդիմության պարտությունների արդյունքում և խիզախ տղերքի կամքն ու տեսադաշտը -սահմանադրական աղբով փակելու միջոցով, ու 1999-ից հետո, ժողովրդի ապստամբվելու իրավունքը իսպառ մերժվեց, պախարակվեց որպես պայքարի մեթոդ:
Հիմա ընդիմության առաջնորդը այն մարդն է, որը դա չի ընդունում սկզբունքորեն: Որն է ելքը՞
1- շարունակվում է հին մեթոդաբանությունը, որովհետև ինքը միակն է:
2- նոր ձևաչափ, լիդեր է առաջ գալիս ու փոխում պայքարի մեթոդաբանությունը:
3- Տրիբունի /նաև համեստիս, տաքսիստների, ժողովրդի ճնշող մեծամասնության, հասարակ մարդկանց / այս տեսակետը կամաց-կամաց հրապարակ է մտնում առանց կոնկրետ լիդերի ու դառնում է գերիշխող: Մանրից սկսվում է հատուցումը, մի 2 ճիճվի գլուխ է բացվում, մյուսներն էլ մրաղ են մտնում:
Լեվոնին իսկույն կանչում են, ասում են սկսի միտինգներդ, բանտերից մյուսներին էլ են թողնում, որ հենց հին ընդիմությունը դրա դեմն առնի:
Այ այդ պահին եթե թաղի գողականներին հավասարակշռած լինեն թաղի թասիբավորները, նոր իրադրություն կստեղծվի, -նոր ուժային դաշտ, որը ստիպված հաշվի կառնի ուժերը ու իսկապես նորմալ խորհրդարան կձևավորվի:
Հին ընդիմությունը որպես բուտաֆորային դուրս կմղվի ու կգոյանա նորը- ոչ տեսականը:
Նոր նախագահ կընտրվի- ոչ թե միտինգով, կամ երթով, այլ որպես եղած ուժերի կոմպրոմիսային ֆիգուր:
Այսինքն խնդիրը նոր լիդեր ծնելը չի:
Հիմա դա անհնար է: Պետք է դաշտը փոխվի, մեթոդաբանությունը փոխվի: Տեսադաշտն ու քաղաքական դաշտը մաքրվի կեղծ հերոսներից, կեղծ փողատերերից, կեղծ խիզախներից, կեղծ ընդիմադիրներից, կեղծ լիդերներից, կեղծ հայրենասերներից: Բոլոր կեղծերից ու իմիտացիաներից:
Այ դրանից հետո կդառնանք նորմալ երկիր -ըստ մեր հողի, մենթալիտետի ու խելքի:
Տնաշեններ, էնպես երկար եք գրում, որ մարդ ալարում ա էդքանը կարդա: Որ իմանամ մեջ խոր վերլուծություններ կան, կկարդամ, բայց որ էդքան ժամանակ չունեմ կարդալու, ո՞նց իմանամ կան, թե չկան:
Հա, ինչ էի ասում:
Տղերք ջան: Հաղթելու՛ ենք: Կասկածողի էլ՝ ՀՄԶ-ՊՊԶ :P
Տնաշեններ, էնպես երկար եք գրում, որ մարդ ալարում ա էդքանը կարդա: Որ իմանամ մեջ խոր վերլուծություններ կան, կկարդամ, բայց որ էդքան ժամանակ չունեմ կարդալու, ո՞նց իմանամ կան, թե չկան:
Հա, ինչ էի ասում:
Տղերք ջան: Հաղթելու՛ ենք: Կասկածողի էլ՝ ՀՄԶ-ՊՊԶ :P
Չուկ ջան, վաղը տպած կբերեմ ձեր տուն: Պիտի վրետ աշխատես, անգիր սովորես, ապեր:
Հետաքրքիր ա:think
ՇԻԶՈՖՐԵՆԻԱ. ԲԼՈԳԵՐ ՎԱՀԱՆԸ
Երեւանում ասի` մտնեմ, տեսնեմ ինչ կա Հայաստանում, մասնավորապես թերթ.էյէմ կայքում: Ինչպես միշտ` լավ էլ կար ամեն ինչ, ու թերթի բլոգներն ու բլոգերները տեղում էին: Մասնավորապես քաջ բլոգեր Վահան Իշխանյանն էր տեղում, ու մի քանի օր առաջ «մտորել»` մտքերը քամուն էր ցրիվ տվել` որ մահկանացուներով կարդանք:Առաջին տողերովս իր մշտնջենական անբռնազբոս, մտերմիկ հայերեն տողերն եմ նմանակել, որոնցով սկսվում է «Շիզոֆրենիա. ո՞վ էր տեսել քանդեն Հոկտեմբերի 27-ի տաբուն» հերթական, «հանճարեղ» մտորումը:
Ու քանի որ ինքներդ էլ կարող եք Վահան-բլոգերի մտածումները կարդալ, եթե ունեք ինտերնետ, իսկ շատ բաներ էլ արդեն գիտեք Նուբարաշենում Շիզոլինի-անասունի ու ցմահ բանտարկության դատապարտված մի քանի հոգու տեսակցության լուսանկարի անիմաստ ուռճացված պատմությունից, այն իմաստով, որ սա ՍՍ-ի ու ՌՔ-ի կառավարած Հայաստանն է, սա նրանց տարբեր տեղերը լիզող «ժուռնալիստ» Շիզոլինին, իսկ սա էլ քրեակատարողական նրանց հիմնարկն է, իրենց «արդարադատության» նախարարության համակարգից, միայն մի քանի խորամանկ նկատառումներ կառանձնացնեմ այս սեւեռուն, հետեւողական բլոգեր-Վահանի «մտածմունքներից».
Վահան Իշխանյանը պնդում է, որ Հոկտեմբերի 27-ի տաբու գոյություն ունի, որի բազմաթիվ կողմերից մեկը հետեւյալն է`
«Ճաքեր է տալիս Հոկտեմբերի 27-ի տաբուն, մի տաբու, որն արգելում է ահաբեկիչների վերաբերյալ չեզոք կարծիք, նրանց ձայն տալը, նրանց նկատմամբ մարդկային վերաբերմունք ունենալ ու հարց բարձրացնելը` թե ինչպե՞ս է այս երկրում հանդուրժվել, որ այդ կալանավորներին ամենաահավոր խոշտանգումների ենթարկեն»:
Իրոք, ինչպե՞ս է հանդուրժվել: Ինչո՞ւ են լռում իրավապաշտպանները, նույն ինքը Վահանը ի՞նչ է արել` որպես իրավապաշտպան ու լրագրող` բացի իհարկե այս հրապարակումը: Ինչու գոնե փեսային` ՍՍ-ի հանրային խորհրդի նախագահ ժրաջան Վազգեն Մանուկյանին չի ահազանգել:Չէ՞ որ Էդիկ Գրիգորյանը` բժիշկը, մեկը Նաիրի Հունանյանի տեռորիստական խմբից, տեքստեր է հրապարակում Շիզոլինիի թերթում, որտեղ պատմում է իրենց հանդեպ ԱՀԱՎՈՐ կտտանքների մասին: Շիզոլինին է, որ ՀՐԱՊԱՐԱԿԻՉԸ, ՁԱՅՆՈՂՆ Է ԴԱՐՁԵԼ այդ դժնդակ իրողությունների, պնդում է բլոգեր Վահանը: Ռեկլամում է Վահան Իշխանյանը մեկին, որը ամբիոն է տրամադրել «Հոկտեմբերի 27-ին ԱԺ-ում չկրակած» Դերո Բեժանյանին ու Էդիկ Գրիգորյանին, որոնց այդքա՜ն անարդարացիորեն ցմահ բանտարկել են, մեղադրում է Վահան Իշխանյանը մեկին, ում Հոկտեմբերի 27-ին սպանել են` Վազգեն Սարգսյանին: Բայց եթե կարծում եք, որ Վազգենի որեւէ կոնկրետ մեղք ու հանցանք է համարձակվում հրապարակել բլոգեր Վահանը, ՍԽԱԼՎՈՒՄ ԵՔ: Նա միայն խոսում է ընտրակեղծիքներից, հալածանքներից` ԱՌՀԱՍԱՐԱԿ: Միայն ցիտատներ է բերում Էդիկ Գրիգորյանից: Ստացվում է, ըստ նրա, որ այս քաղաքական համակարգը, որ «ստեղծել է Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը եւ ղեկավարում է Սերժ Սարգսյանը», քիչ էր մնում` փլուզվեր անձնվեր ու անշահախնդիր ահաբեկիչների ավտոմատի կրակահերթերից` դժբախտաբար չստացվեց` ուստի եւ չկային ԿԱԶՄԱԿԵՐՊԻՉՆԵՐ, եւ հատկապես դրանք ՌՔ-ն ու ՍՍ-ն չէին` ԻՆՔՆԱԲՈՒԽ ԷՐ ՊԱՌԼԱՄԵՆՏԻ ՍՊԱՆԴԸ:
Ահա թե հանուն ինչի է գրել բլոգեր Վահանն այս ամենը: Հերթական անգամ 96-ի ընտրությունների ընդդիմադիր «հերոս» Վազգեն Մանուկյանի թիմը` մարդասպան ռեժիմի տաք տեղերը մտած, մերթ որպես լրագրող, մերթ որպես քաղաքական գործիչ ու իրավապաշտպան էս ու էնտեղից նույն սեւեռուն միտքը ՊԻՏԻ ՊՆԴԻ, առ այն, թե Վազգեն Սարգսյանին արժանի կերպով սպանեցին, ու մնացածին էլ` նույնպես, առ այն, թե Տեր-Պետրոսյանի ռեժիմը ֆաշիստական էր, իսկ այս մեկը պարզապես նրա շարունակությունն է: Իսկ երկրիս միակ արժանավոր ու ճիշտ ղեկավարը կարող էր եւ կարող է լինել Վազգեն Մանուկյանը, բայց հիմա ստիպված ՍՍ-ին է ծափ տալիս ու նրանից փող մուրալով ապրում ինքն ու պահում իր թիմն ու ընտանիքը:
«Կարող են առարկել, թե «Ազատամտությունը» Սերժ Սարգսյանի ստեղծածն է, հետեւաբար այս ամենն էլ իշխանության համաձայնությամբ է եղել: Այո, թող լինի Սերժ Սարգսյանինը, «Ազատամտությունն» էլ ներկայացնում է նույն դասակարգի, կապիտալի շահերը, բայց հստակ է, որ ամբողջությամբ Սարգսյանի վերահսկողության տակ չի, եւ մի 20 տոկոսով իր գիծն է տանում»: Նույնիսկ այս ցիտատով մեկեն պարզվում է, թե ինքը` Իշխանյան Վահանն ով է` Շիզոլինիի փաստաբան-դատապաշտպանը` ինքն իր հերթին իր ԻԲՐ 20 տոկոսանոց «գծով», որպեսզի ԹՎԱ, ԻՆՉՊԵՍ ՇԻԶՈԼԻՆԻՆ Է ԹՎՈՒՄ` ԱՆԱՉԱՌ, ՕԲՅԵԿՏԻՎ, ԱԶՆՎՈՒԹՅԱՆ ՏԻՊԱՐ, ԱԶՆԻՎ ՍՐՏԻ ՈՒ ԽՈՐԱԹԱՓԱՆՑ ՄՏՔԻ ՍԻՄԲԻՈԶ:
Մ.Մ.
Դեկտեմբերի 17
www.chi.am
Հետաքրքիր ա
Էս էրեկվանն ա: Էսօրվա ՉԻ-ում շարունակությունն էլ կա:
Էս էրեկվանն ա: Էսօրվա ՉԻ-ում շարունակությունն էլ կա:
Գիտեմ, դե էսօրվանը դեռ չկա սայթում, դրա համար սա դրեցի առայժմ;)
…Սկսված է խնդիրը, Թուրքիայի ճանապարհներով մենք պետք է գնանք: Այդ ճանապարհների հիմնական մասը սարքել են մեր պապերը, եւ մենք պետք է քայլենք այդ ճանապարհներով»:
Գալուստ Սահակյան
"Առավոտ"
:D կայֆի տակ ա տղեն :D
Իսկական կլոուն :hands
:D կայֆի տակ ա տղեն :D
Իսկական կլոուն :hands
Ապեր ախր մենակ ինքը չի: Ինքը էս պահին պատահական գլխավոր դերում ա: Մնացածն էլ իրա պես կլոուն են, ԱԺ-ն էլ կրկես:
Գալուստը ոնց որ Հայաստանով նարկոտրաֆիկով անցնող դոզաների դեգուստատորը լինի:
Ազգում
կարդացի այս հոդվածը http://www.azg.am/AM/2009121922
23-ամյա Ժակլինն ավարտել է Երեւանի պետական համալսարանի օտար լեզուների ֆակուլտետն ու ֆրանսերենի եւ գերմաներենի մասնագետ է: «Չեք կարող հավատալ, թե համալսարանում ինչ էր կատարվում` կաշառակերություն բառի բուն իմաստով: Ասենքՙ քննությունից առաջ կուրսի մեծ մասն արդեն գիտեր, թե ինչ է ստանալու: Դե, պետական համալսարանը հեղինակավոր տեղ է, դրա համար էլ մեր օլիգախների մեծ մասի երեխաները սովորում էին համալսարանում: Միայն գերազանց էին ստանում, մինչդեռ տարվա մեջ մի քանի անգամ էին գալիս դասի ու ոչ միայն ֆրանսերեն, կարգին հայերեն էլ չէին կարողանում խոսել: Նրանք դառնում էին գերազանցիկ, իսկ մենք 3, լավագույն դեպքում 4 էինք ստանում, որովհետեւ դասախոսն ասում էր, որ հինգերի տեղը սահմանափակ է», ուսանողական կյանքն է վերհիշում Ժակլինը: Ժակլինն աշխատում է թարգմանչական գրասենյակում, բայց էլի երազում է մեկնել հայրենիքից: Փող է հավաքում, որ մեկնի հորաքրոջ մոտ` Գերմանիա:
25-ամյա Ջուլյա Կարապետյանն էլ ավարտել է տնտեսագիտական համալսարանը: Իմացա, որ բանկերից մեկում աշխատանքի համար մրցույթ է հայտարարված, դիմեցի: Մրցույթը մի քանի փուլով էր, վերջում մնացել էինք երկու հոգի, բայց երկուսիս էլ մերժեցին: Հետո իմացանք, որ վերեւներից զանգել են ու ինչ-որ մեկի հարսին են դասավորել այդ տեղում:
«Մեկ-մեկ մտածում եմ` թողնեմ երկրից գնամ, հետո ասում եմ, ախր, իմ երկիրն է, բայց մեկ է, արդեն համբերությունս սպառվել է: Այստեղ սովորական ընտանիքի երեխայի համար ապագա չկա, դա բոլորին է հայտնի: Որքան ուզում ես տանջվիր, միեւնույնն է, դրանով չես կարող ինչ-որ բանի հասնել, բայց ինչ-որ մեկը, որ քեզանից քիչ է աշխատել, ընդհանրապես չի աշխատել, հանկարծ ավելի բարձր պաշտոն է ստանում, ավելի լավ դիրք զբաղեցնում, ավելի բարձր աշխատավարձ ստանում: Ինչո՞ւ, որովհետեւ նա ինչ-որ մեկի աղջիկն է, ինչ-որ պատգամավորի բարեկամ կամ սիրուհի, հազար ու մի բան, ու ամեն տեղ էլ դա կա, դա գարշելի է», ասում է նա:
Մասնագիտությամբ լրագրող Կարենն էլ Համալսարանն ավարտելուց հետո թակել է մի շարք հեռուստաընկերությունների տնօրենների դուռը, անցել փորձաշրջան, արժանացել գովասանքների, բայց Կարենի պատրաստվածությունն ու գիտելիքները չեն դիմացել ամենազոր զանգին: «Հեռուստաընկերություններից մեկի տնօրենը, չեմ ուզում անունը տալ, շատերն են ճանաչում, ասաց, որ մեկ ամիս փորձաշրջան անցնեմ, եթե հավանեց` կմնամ: Մեկ շաբաթ անց տնօրենը մոտեցավ, թե ռեպորտաժներդ շատ լավն են, շարունակիր, էս տեղը քոնն է: Ես էլ հավատացի, շարունակեցի ավելի ոգեւորված աշխատել: Մեկ ամիս անց, երբ արդեն կարծում էի, որ պետք է ընդունեն աշխատանքի, տնօրենը կանչեց իր սենյակ, թե զանգել են էս տեղի համար, չեմ կարող քեզ աշխատանքի ընդունել: Այժմ Կարենը առաքիչ է աշխատում: «Պետք է մի կերպ ընտանիքս պահեմ, բայց եկող տարի կգնամ Հայաստանից:
Մտածեցի որ լուրջ քննարկման նյութ է, որը մեր քաղաքական պրոբլեմների սկզբունքային հիմքն է:
Իրականում հոդվածը մեր հասարակության կողմից կեղծիքի հանդեպ համատարած հանդուրժողականության մասին է:
Մենք խոսում ենք առնետավազքի, սափրագլուխ- ոստիկանի, ԱԽՔ, դհոլ ու այլ բաների մասին, խուսափելով նկատել, որ կեղծիքը մտած է մեր մեջ կենցաղի մակարդակով:
Սովետի օրոք ազգովի սովետ ու ռուս էինք «խաբում» ու կայֆի տակ էինք: Լաֆան պրծավ- հայտնվեցինք դժոխքում:
Յուրաքանչյուր հասարակություն էլ հանդուժում է կեղծիքի որոշակի մակարդակ-ծավալ, բայց մեզանում այն տվել անցել է բոլոր հնարավոր սահմանները:
Ամերիկյան կենցաղային, հասարակական կյանքի փիլիսոփայությունը մարդուն վաղ հասակից հուշում – հասկացնում է, որ դու ապրելու ես մի հասարակության մեջ, որտեղ ամեն մարդ մյուսի հանդեպ մրցակից է լինելու: Դրա համար հենց դպրոցական նստարանից մի թող, որ քեզանից արտագրեն, քո միջոցով հարցեր դասավորեն: Որովհետև եթե այդ ճարպիկ- բջին այսօր հանդուրժեցիր, վաղը ինքդ ես դեմ առնելու արդեն սրիկա դարձած, արմատներ ձգած այդ հրեշին:
Շուկայական-մրցակից հարաբերությունները վերաբերում են ոչ միայն տնտեսականին, այլ նաև հասարակական ոլորտներին:
Ամերիկյան դպրոցում որևէ աշակերտ երբեք չի թողնի որ իրենից արտագրեն, իրենից օգտվեն: Ձեռքով կփակի իր տետրը, տեղը կփոխի, արտագրողին կքրֆի: Եթե կրկնվեց, ապա ուսուցիչին կզգուշացնի, որ էս լակոտի դեմն առ: Եթե ուսուցիչը կարգը խախտողին պատասխանատվության չկանչեց, աշխատանքը կկորցնի, իսկ «շահագործվող» երեխայի ծնողները դպրոցին կարող են դատի էլ տալ:
Մեզանում հանդուրժողականությունը դարձել է ապրելակերպ, փիլիսոփայություն, լավամարդ լինելու էշություն: Դրա համար էլ մուկ ու կռիսի բաժին ենք դարձել:
Գլուճի գործը ոչ միայն քաղաքականության մակարդակում է, այլ կենցաղում-ծննդատնից սկսած-մանկապարտեզ- դպրոցով, գերեզմաններով վերջացրած:
Ambrosine
19.12.2009, 21:42
Ազգում
կարդացի այս հոդվածը http://www.azg.am/AM/2009121922
Մտածեցի որ լուրջ քննարկման նյութ է, որը մեր քաղաքական պրոբլեմների սկզբունքային հիմքն է:
Իրականում հոդվածը մեր հասարակության կողմից կեղծիքի հանդեպ համատարած հանդուրժողականության մասին է:
Մենք խոսում ենք առնետավազքի, սափրագլուխ- ոստիկանի, ԱԽՔ, դհոլ ու այլ բաների մասին, խուսափելով նկատել, որ կեղծիքը մտած է մեր մեջ կենցաղի մակարդակով:
Սովետի օրոք ազգովի սովետ ու ռուս էինք «խաբում» ու կայֆի տակ էինք: Լաֆան պրծավ- հայտնվեցինք դժոխքում:
Յուրաքանչյուր հասարակություն էլ հանդուժում է կեղծիքի որոշակի մակարդակ-ծավալ, բայց մեզանում այն տվել անցել է բոլոր հնարավոր սահմանները:
Ամերիկյան կենցաղային, հասարակական կյանքի փիլիսոփայությունը մարդուն վաղ հասակից հուշում – հասկացնում է, որ դու ապրելու ես մի հասարակության մեջ, որտեղ ամեն մարդ մյուսի հանդեպ մրցակից է լինելու: Դրա համար հենց դպրոցական նստարանից մի թող, որ քեզանից արտագրեն, քո միջոցով հարցեր դասավորեն: Որովհետև եթե այդ ճարպիկ- բջին այսօր հանդուրժեցիր, վաղը ինքդ ես դեմ առնելու արդեն սրիկա դարձած, արմատներ ձգած այդ հրեշին:
Շուկայական-մրցակից հարաբերությունները վերաբերում են ոչ միայն տնտեսականին, այլ նաև հասարակական ոլորտներին:
Ամերիկյան դպրոցում որևէ աշակերտ երբեք չի թողնի որ իրենից արտագրեն, իրենից օգտվեն: Ձեռքով կփակի իր տետրը, տեղը կփոխի, արտագրողին կքրֆի: Եթե կրկնվեց, ապա ուսուցիչին կզգուշացնի, որ էս լակոտի դեմն առ: Եթե ուսուցիչը կարգը խախտողին պատասխանատվության չկանչեց, աշխատանքը կկորցնի, իսկ «շահագործվող» երեխայի ծնողները դպրոցին կարող են դատի էլ տալ:
Մեզանում հանդուրժողականությունը դարձել է ապրելակերպ, փիլիսոփայություն, լավամարդ լինելու էշություն: Դրա համար էլ մուկ ու կռիսի բաժին ենք դարձել:
Գլուճի գործը ոչ միայն քաղաքականության մակարդակում է, այլ կենցաղում-ծննդատնից սկսած-մանկապարտեզ- դպրոցով, գերեզմաններով վերջացրած:
Համաձայն եմ: Եթե աշխատանքի ընդունվելը մրցութային է, ապա անարդարացի մերժում ստացողը կարող է դատի տալ, ինչը չի անում, հետո էլ մեղադրում է չընդունողներին: Բա դատի տուր, թեկուզ էլի հնարավոր է՝ դատը պարտվես, բայց հնչեղություն կլինի, հետո կվախենան: Կարճ ասած՝ պետք է տեր կանգնես իրավունքներիդ:
Իսկ համալսարանի կաշառակերությունը նորություն չի, կարմիր դիպլոմների սահմանափակ լինելն էլ գաղտնիք չի, ամեն ինչ այնքան բացահայտ է, որ իբր հենց այդպես էլ պիտի լիներ, ուրիշ կերպ հնարավոր չի, էլի:blin Բայց այ չօգնելը դասարանցիներին կամ կուրսեցիներին, չի ստացվում. ինքս շատ անգամ ցածր եմ ստացել, բայց օգնել եմ, որ նրանք չկտրվեն;) Միևնույն է, ես իրենց ինձ մրցակից չեմ համարում:esim Պետությունը պիտի մտածի, որ իր կադրերը գրագետ լինեն, թող օժիտի համար թվանշանները նկարեն՝ չնայած դրանով էլ ուսումնական հաստատության լրջությունն է կորում: Ամեն դեպքում հիմա ոչ մի լուրջ կազմակերպություն, հիմնարկ չի ցանկանա՝ իր աշխատողները անգրագետ լինեն:think Իսկ ով էլ ընդունում է՝ իր հետագա գործունեությունն է կասկածի տակ դնում:
Համաձայն եմ: Եթե աշխատանքի ընդունվելը մրցութային է, ապա անարդարացի մերժում ստացողը կարող է դատի տալ, ինչը չի անում, հետո էլ մեղադրում է չընդունողներին: Բա դատի տուր, թեկուզ էլի հնարավոր է՝ դատը պարտվես, բայց հնչեղություն կլինի, հետո կվախենան: Կարճ ասած՝ պետք է տեր կանգնես իրավունքներիդ:
Իսկ համալսարանի կաշառակերությունը նորություն չի, կարմիր դիպլոմների սահմանափակ լինելն էլ գաղտնիք չի, ամեն ինչ այնքան բացահայտ է, որ իբր հենց այդպես էլ պիտի լիներ, ուրիշ կերպ հնարավոր չի, էլի:blin Բայց այ չօգնելը դասարանցիներին կամ կուրսեցիներին, չի ստացվում. ինքս շատ անգամ ցածր եմ ստացել, բայց օգնել եմ, որ նրանք չկտրվեն;) Միևնույն է, ես իրենց ինձ մրցակից չեմ համարում:esim Պետությունը պիտի մտածի, որ իր կադրերը գրագետ լինեն, թող օժիտի համար թվանշանները նկարեն՝ չնայած դրանով էլ ուսումնական հաստատության լրջությունն է կորում: Ամեն դեպքում հիմա ոչ մի լուրջ կազմակերպություն, հիմնարկ չի ցանկանա՝ իր աշխատողները անգրագետ լինեն:think Իսկ ով էլ ընդունում է՝ իր հետագա գործունեությունն է կասկածի տակ դնում:
Կառուպցիայի մեջ թաղված երկրում դատի տալը ոչ բոլորին հասու քայլ է:
Դու ինքդ այդ կեղծ մարդասիրությունն ես արել- օգնել ես որ չկտրվեն ու այսօր էլ չես ուզում ընդունել, որ դա սխալ է: Հականալի է, որ դու դա արել ես, ենթարկվելով հայակական "մարդասիրության" սկզբունքներին:
Մի օրինակ բերեմ, որը ուսանելի է:
90 ականների սկզբին, սկսված տնտեսական քաոսի սկզբներին, իմ մաթեմատիկոս ընկերը օրվա հաց աշխատելու նպատակով որոշեց իր տան տակ խանութ բացել: Մի քանի ամիս անց պարտքով հաց և այլ մթերքներ վերցնողների ցուցակը այնքան էր մեծացել, որ հետագա խանութ աշխատեցնելն արդեն մեծ վնասների հետ էր կապված: Ու նա գտավ ձևը:
Դախլի հետևի դռան վրա հայտարարություն փակցրեց- թե պարտքով մթերք չի բաց թողնվում:
Պարտքով ապրանք վերցնելուն սովոր մարդիկ հանդիպելով այդ արգելանքին զարմացած հարցնում էին, թե չհասկացանք -էդ դու չես գրել՞:
-Հա ես եմ գրել, բայց դա արդեն էնքան էլ ես չեմ- դա իմ սկզբունքն է: Հասկանում եք- ՍԿԶԲՈՒՆՔՆ է:
Այդպես էլ չհասկանալով, թե ինչ տարբերություն սկզբունքի ու սկզբունքի տիրոջ միջև, նրանք այդ օրվանից թարգեցին պարտքով հաց վերցնելը:
Ով չկարողացավ, նա չեկավ, կամ գուցե հասկանալով վիճակի լրջությունը ինքն էլ իր այլ հարաբերությունների մեջ կոշտացրեց իրեն որ- դիմանա ստեղծված բարդություններին:
Ինչևէ, բառադի անձնական հարաբերությունների մեջ սկզբունք մտցնելը բերեց այդ հարաբերությունների լրջացմանը:
Հայաստանում հնարավոր չի որ մի օրում հարցը դատարաններով լուծվի, բայց որ մարդկանց ասվի, բացատրվի, որ էշ ես, ոչ թե այն պատճառով որ մուկն է փիղ, այլ որովհետև ամեն հարցում ես իսկապես էշ, այ այդ դեպքում վերջում հաստատ դատարանը կաշխատի:
Արևմուտքում այդ գործը- եգոկենտրոն աշխարհայացքը ձևավորվել է միջին դարերում տնտեսական նաև կրոնական ռեֆորմացիաների շնորհիվ- մասնավորապես բողոքականության մուտքով:
Մեզանում եկեղեցին 4-րդ դարից հեզ - էշություն է քարոզել ու այսօր էլ առանց մազաչափ իսկ փոխվելու նույն էշությունն է քարոզում: Դրա համար էլ հատ ու կենտ մկները դրության տեր են դարձել: Ու կմնան եթե չհասկանանք մեր թերությունների խորքային արմատները ու չկտրենք դրանք:
Պետությունն այստեղ անելիք չունի: Մանավանդ հայկական պետությունը, որը հասարակությունից վեր մարմին է, ու թքած ունի նման պրոբլեմների վրա: Դեռ շատ երկար է այդպես է լինելու:
Մեր խնդիրը հասարակություն ռեֆոորմացնելով պետություն ռեֆորմացնելն է: Հակառակը արդեն 20 տարի է փորձում ենք, բան չի ստացվում:
Ambrosine
19.12.2009, 23:14
Կառուպցիայի մեջ թաղված երկրում դատի տալը ոչ բոլորին հասու քայլ է:
Դու ինքդ այդ կեղծ մարդասիրությունն ես արել- օգնել ես որ չկտրվեն ու այսօր էլ չես ուզում ընդունել, որ դա սխալ է: Հականալի է, որ դու դա արել ես, ենթարկվելով հայակական "մարդասիրության" սկզբունքներին:
Մի օրինակ բերեմ, որը ուսանելի է:
90 ականների սկզբին, սկսված տնտեսական քաոսի սկզբներին, իմ մաթեմատիկոս ընկերը օրվա հաց աշխատելու նպատակով որոշեց իր տան տակ խանութ բացել: Մի քանի ամիս անց պարտքով հաց և այլ մթերքներ վերցնողների ցուցակը այնքան էր մեծացել, որ հետագա խանութ աշխատեցնելն արդեն մեծ վնասների հետ էր կապված: Ու նա գտավ ձևը:
Դախլի հետևի դռան վրա հայտարարություն փակցրեց- թե պարտքով մթերք չի բաց թողնվում:
Պարտքով ապրանք վերցնելուն սովոր մարդիկ հանդիպելով այդ արգելանքին զարմացած հարցնում էին, թե չհասկացանք -էդ դու չես գրել՞:
-Հա ես եմ գրել, բայց դա արդեն էնքան էլ ես չեմ- դա իմ սկզբունքն է: Հասկանում եք- ՍԿԶԲՈՒՆՔՆ է:
Այդպես էլ չհասկանալով, թե ինչ տարբերություն սկզբունքի ու սկզբունքի տիրոջ միջև, նրանք այդ օրվանից թարգեցին պարտքով հաց վերցնելը:
Ով չկարողացավ, նա չեկավ, կամ գուցե հասկանալով վիճակի լրջությունը ինքն էլ իր այլ հարաբերությունների մեջ կոշտացրեց իրեն որ- դիմանա ստեղծված բարդություններին:
Ինչևէ, բառադի անձնական հարաբերությունների մեջ սկզբունք մտցնելը բերեց այդ հարաբերությունների լրջացմանը:
Հայաստանում հնարավոր չի որ մի օրում հարցը դատարաններով լուծվի, բայց որ մարդկանց ասվի, բացատրվի, որ էշ ես, ոչ թե այն պատճառով որ մուկն է փիղ, այլ որովհետև ամեն հարցում ես իսկապես էշ, այ այդ դեպքում վերջում հաստատ դատարանը կաշխատի:
Արևմուտքում այդ գործը- եգոկենտրոն աշխարհայացքը ձևավորվել է միջին դարերում տնտեսական նաև կրոնական ռեֆորմացիաների շնորհիվ- մասնավորապես բողոքականության մուտքով:
Մեզանում եկեղեցին 4-րդ դարից հեզ - էշություն է քարոզել ու այսօր էլ առանց մազաչափ իսկ փոխվելու նույն էշությունն է քարոզում: Դրա համար էլ հատ ու կենտ մկները դրության տեր են դարձել: Ու կմնան եթե չհասկանանք մեր թերությունների խորքային արմատները ու չկտրենք դրանք:
Պետությունն այստեղ անելիք չունի: Մանավանդ հայկական պետությունը, որը հասարակությունից վեր մարմին է, ու թքած ունի նման պրոբլեմների վրա: Դեռ շատ երկար է այդպես է լինելու:
Մեր խնդիրը հասարակություն ռեֆոորմացնելով պետություն ռեֆորմացնելն է: Հակառակը արդեն 20 տարի է փորձում ենք, բան չի ստացվում:
Հա, բողոքականությունը շատ առաջ է, կաթոլիկ գաղափարախոսությունից էլ, որովհետև բողոքականության հիմքում ՄԱՐԴն է: Արևմուտքի արժեքները թեկուզ կրթական համակարգում այլ են. օրինակ ներկա-բացակա կոչվածը: Էնտեղ դասախոսները չեն ընկնում ուսանողների հետևից, որ սովորեն, իսկ էստեղ անգամ տուն են զանգում: Չկա ազատությունը. չի ուզում դասի գա, թող չգա, քննությունը չի ստանա, թող նորից նույն կուրսում նստի, խնդիրն ինչու՞մն է:esim բայց ոչ, մեր մոտ պիտի ներկա լինեն բոլոր դասերին: Ու դրա համար էլ սովորողն էլ ա սովորում, չսովորողն էլ ա <<սովորում>> ու ավարտում: Իսկ էն դեպքում կամաց-կամաց կհասկանան, որ անիմաստ է մի քանի տարի շարունակ նույն կուրսում նստել, կես միլիոն վարձ տալ. ավելի լավ է արհեստ սովորել կամ էլ ծառայել:
Թող իմ արածը կեղծ մարդասիրություն լինի, բայց եթե այդքան ասում եմ՝ սովորեք, չեն սովորում, հիասթափված են, ապա օգնություն խնդրելու դեպքում էլ գոնե պիտի օգնեմ:pardon
Հա, բողոքականությունը շատ առաջ է, կաթոլիկ գաղափարախոսությունից էլ, որովհետև բողոքականության հիմքում ՄԱՐԴն է: Արևմուտքի արժեքները թեկուզ կրթական համակարգում այլ են. օրինակ ներկա-բացակա կոչվածը: Էնտեղ դասախոսները չեն ընկնում ուսանողների հետևից, որ սովորեն, իսկ էստեղ անգամ տուն են զանգում: Չկա ազատությունը. չի ուզում դասի գա, թող չգա, քննությունը չի ստանա, թող նորից նույն կուրսում նստի, խնդիրն ինչու՞մն է:esim բայց ոչ, մեր մոտ պիտի ներկա լինեն բոլոր դասերին: Ու դրա համար էլ սովորողն էլ ա սովորում, չսովորողն էլ ա <<սովորում>> ու ավարտում: Իսկ էն դեպքում կամաց-կամաց կհասկանան, որ անիմաստ է մի քանի տարի շարունակ նույն կուրսում նստել, կես միլիոն վարձ տալ. ավելի լավ է արհեստ սովորել կամ էլ ծառայել:
Թող իմ արածը կեղծ մարդասիրություն լինի, բայց եթե այդքան ասում եմ՝ սովորեք, չեն սովորում, հիասթափված են, ապա օգնություն խնդրելու դեպքում էլ գոնե պիտի օգնեմ:pardon
Իհարկե, օգնիր:
Օգնիր, որ հետո էլ շեֆ դառնան ու քեզ հայաստանից քշեն: :[
Բա ոնց չօգնես էդ ազգանվեր գործում: :hands
Ambrosine
19.12.2009, 23:27
Իհարկե, օգնիր:
Օգնիր, որ հետո էլ շեֆ դառնան ու քեզ հայաստանից քշեն: :[
Բա ոնց չօգնես էդ ազգանվեր գործում: :hands
Էէէէէէէ :)))))
Շեֆ չեն դառնա;)
Ռամ ջան: Երկակի ստանդարտներ չկան: Ես Կուկի հետ քննարկման ժամանակ ասել եմ, որ ժամանակին ուշադրություն չեմ դարձրել մեթոդներին, լրիվ վստահելով Լևոնի (ըստ էության հիմա էլ եմ նույն կարծիքին), որ ինքը իշխանության գալու դեպքում կանի այն ինչը խոստացել է: Իսկ քանի ո հիմա արդեն պարզ է, որ իշխանափոխություն տեղի չի ունեցել, մենք ահագին ազատ ժամանակ ունենք ամեն ինչը վերլուծելու ու հասկանալու, թե.
- ինչի՞ տեղի չուենցավ իշխանափոխությունը այն դեպքում, երբ Լևոնի հետևից գնում էր ժողովրդի մեծամասնությունը:
- եթե տեղի ունենար իշխանափոխություն, ինչպե՞ս էր Լևոնը մաքրելու Ավգյան ախոռները:
Ինչի՞ է հարկավոր սրանք վերլուծել: Հարակավոր է, քանի որ երևի հենց այստեղ է թաղված շան գլուխը: Երևի Լևոնը լավ չբացատրեց, թե ինչպես էր դա անելու, ու վճռական պահին չկարողացավ ապահովել կրտիկական զանգվածը՝ վճռական հարված հասցնելու համար:
Ես ելույթները միշտ շատ ուշադիր եմ նայում: Բայց էլի եմ կրկնում, Ռամ ջան, ես, դու, Չուկը, Վիշապը, ու ահագին գրել կարդալ իմացող մարդիկ մի բան է, լայն զանգվածները, ուրիշ բան: Ելույթը պետք է կարդալ ու հասկանալ հենց լայն զանգվածի աչքերով, քանի որ նա է հիմնական հասցեատերը: Քանի որ նա պիտի այս ելույթից հետո դուրս գա փողոց, նա պիտի շատ լինի, ու վերջին հաշվով, նա պիտի հեղափոխություն անի: Դու պատմության մեջ դեպք գիտե՞ս, երբ հեղափոխությունն արվել է մի քանի գրագետ մարդկանց/ակտիվի ուժերով, որոնք մասնակցում էին դատերին, կամ բողոքի մանր ակցիաներին: Չկա տենց բան եղբայր: Ասել եմ, ու առանց ամաչելու էլի ասելու եմ - հեղափոխություններն անում է չեռնը, չեռնին ուղորդում են ինտելեկտուալ առաջնորդները - Լևոն, Նիկոլ - որոնք հեղափոխությունից հետո, նույն չեռնի համար կառուցում են նորմալ երկիր: Դու հիմա պոտենցիալ հեղափոխական չեռնից ուզում ես բարձր ինտելեկտուալ վեևլուծություններ, որ կարդան Լևոնի ելույթները, ու դրա տակ հասկանան նաև թաքնված մտքերն ու հեռահար նպատակները:
Դու Լևոնի ելույթում տեսնում ես այն, ինչը ցանկանում ես տեսնել: Իսկ ես, տեսնում եմ այն, ինչը տեսնում են մնացածը, որը տեսնելով էլ դուրս էին եկել փողոց: Հենց քո մեջբերումից առաջ Լևոնի ելույթում գրված է.
Իսկ քո մեջբերումից հետո, նույն ելույթում էլի գրված է
Ախպերս, դու հիմա տեսնում ես միայն Ղարաբաղի պահը Լևոնի ելույթներում, քանի որ տեսնելու ուրիշ բան չի մնացել: Դու ինքդ քո համար արդարացումներ ես փնտրում: Դա իմ ու քո գործը չի: Ես նույնիսկ չեմ էլ ուզում, որ Լևոնը արդարացումներ փնտրի: Փոխարենը ուզում եմ, որ նոր բանաձև առաջարկի ու առաջարկի բաց տեքստով: Ասի "ժողովուրդ, չստացվեց, քանի որ սրանք վայրենի այլանդակներ են, սենց էլ չենք կարա ոչ մի բանի հասնենք, հելեք մի բան արեք, ոնց կարաք": Սկզբունքորեն համարյա նույն բանն եմ ասում, ինչ-որ Բիձեն ա գրել: Ժողովուրդը պարտությունից հետո լրիվ կոտրվել ա Ռամ ջան, ստորացվել ա ու ոտատակ ա տրվել: Էս ժողովուրդը հիմա Ղարաբաղ էլ չի պահի, սահմանն էլ որ բացվեց վայթեմ սաղ ծախի թուրքերին ու հելնի գնա ստեղից:
Դուխ ա պետք, պայքարի ոգի ա պետք: Պետք ա բաց ու անկեղծ խոսալ ժողովրդի հետ, պետք ա իրան ասել, որ անկախ այն բանից կա տենց բան գրված սահմանադրության մեջ, թե ոչ, իրան պաշտպանելու համար ցանկացած ժողովուրդ հեղափոխության ու ապստամբության իրավունք ունի: մենակ էտ ոգին ունեցող ժողովուդրը կարա Ղարաբաղ պահի, ու դիմանակ թուրքական էքսպանսիային: Էտ ոգով ժողովուրդը հաղթեց Ադրբեջանին - ոգրևրված ու իրա ուժերի վրա վստահ ժողովուրդը: Իսկ հիմա մենք մեր ժողովրդին ասում ենք, հարգեք զ՛թուղթս, զի նա արդարություն և զօրություն, հավտեանս հավիտենից:
Ժողովրդի դեպրեսիան բարձրագույն մակարդակի վրա, իսկ մենք նստած քննարկում ենք, թե Լևոնը ինչ կտեր ա տալիս Օբամային, որ նա մի քիչ թուլացնի ճնշումը, որ մեզ մի բան մնա: Ու ոչ մեկը չի ուզում դասեր քաղի պատմությունից, որ նույն օբամաներն ու մեդվեդեվները մեզ նախորդ դարի սկզբին քցեցին, ու մենք էլի ժողովրդին հասցրել էինք դեպրեսիայի էն մակադրակին, որ զրկել էինք ինքնապաշտանության բնազդից: Ու ասեմ քեզ, եթե Ղարաբաղի հարցում դեպքերը վատ զարգացան, դրա մեջ իրա մեղքի մի հասկայան բաժին էլ ունանելու ա Լևոնը, քանի որ ժողովրդին չտարավ սրանց զոռով տշելու ճանապարհով: Եթե տարած լիեներ չէ՞, այլ ոչ թե դադարներ հայտարարեր, հիմա էս ժողովուրդը էն դուխն ու կազմակերվպվածությունը կունենար, ու էն մակարդակով, որ Ադրբեջանին կուղարկեր գրողի ծոցը, Եվրոպացիներին ու յանկիներին էլ քյասար կասեր, չեմ տալու, ու լավ եմ անելու, տղա եք ադրբեջանին զոռեք թող հանձնվի: Ու յանկիները ոչ մի բան էլ չէին կարանալու անեին, քանի որ գործ էին ունենալու ուժեղ հասարակություն հետ, ընդդեմ փալաս ազերիների՝ իրանց փաշայով: Իսկ էս պահին յանկիները գործ ունեն հարուստ ազերիների ու փալաս հայերի հետ, իրանց սուլթանով: Դրա համար էլ էս օրի ենք: Չարված իշխանափոխությունն ա նաև մեղավոր, որ մես էսօր սենց փաստերի առաջ են կանգնացրել: Էն որ հիմա Սերժը փաստաթղթեր ա ստորգարում, մենք ենք մեղավոր: Մեղավոր ենք, որ հարիֆ ենք, կուտ ենք ուտում: Մեղավոր ենք, որ մեր ընտրած ընդդիմությունն էլ ա մեզ էշի տեղ դնում:
Տրիբուն ջան, լայն զանգվածներ կազմող շարքային “քաղաքացիններին” ըստ էության պարզ է թե ինչու չեղավ իշխանափոխության և ինչպես պետք մաքրեր “ախոռնները” Լևոնը: Բայց քեզ որպես լայն զանգավքծնների ներկայացուցիչ հիշեցենմ ուղղակի, թարմացնեմ բաժակը.
1. Իշխանափոխություն չեղավ, քանի որ իշխանությունը կեղծեց ընտրությունները: Հետընտրական ժամանակաշրջանում, երբ ժողովուրդը պայքարում էր իշխանությունների դեմ մարտի մեկ եղավ:
2. Լևոն Տեր Պետրոսյանը բազմիցս ասել է, թե “ավգյան ախոռները” ինչպես պետք է մաքրել և հետագայում այնպես անել որ ախոռնները էլի չկեղտոտվեն: Հիշեցնեմ, որ Լևոնը ժողովրդավարկան երկրի կերտման ճանապարհը և գրավականը տեսնում է քաղացիական հասրակության կերտման, քաղաքացու կայացման մեջ և ոչ իշխանափոխության մեջ: Նա իշխանափոխությունը տեսնում է այդ նպատակին հասնելու միջոցններից մեկը:
Հիմա ամենակարևորի մասին, ես կասեի ամենավտանգավորի մասին:
Չի եղել մի ելույթ մի հայտարարություն, որին կուրորեն հավատամ, որոշ մասեր տեսնեմ, որոշ մասեր ոչ: Հնարավորության սահմեննրում խորությամբ ուսումանսիրել եմ: Հարցերի կամ անհասկանալի մասերի պատասխանեը փնտրել եմ Լևոնի գրքերի մեջ: Եթե չեմ գտել հարցրել եմ նրա մերձավոր քաղ գործիչններից: Բայց կոնկրետ Ղարաբաղյան հարցով նույնիսկ վերլուծելու կամ փնտերլու կարիք չկա:
Լևոնը շատ պարզ և հանրամատչելի լեզվով ասում ա, որ եթե մենք չենք հասկանում այս հարցի կարևորության աստիճանը, ուրեմն կարող ենք գնալ տուն և ոչինչ չանել: Խնդրում եմ ախպերս, տես որ ինքը չի ասում լավ, եթե սա չենք հասկանում, ապա եկեք պայքարենք կոռուպցիայի դեմ կամ չգիտեմ թե այլ ինչի դեմ: Իմաստը այն է, որ եթե մենք չենք հասկանում այդ հարցի նշանակությունը, չենք տալիս ամենաբարձր գերակայություն, անտեսում ենք այլ հարցերի տակ, ապա այլ խնդիրները ուղղակի իմաստազրկվում են, քանի որ այս դեպքում խնդիր է առաջանալու Հայաստանի անվտանագության հետ: Ապեր պայքար կոռուպցիայի դեմ, անկախ դատական համակարգ, ազատ շուկայայական տնտեսություն, այս հարցերը միշտ եղել են և կան ընդիմության օրակարգում: Ուղղակի քաղաքական տգիտություն կլինի այս հարցերը անտեսելը ընդիմության կողմից:Բայց երբ աշխարհի ուժային կենտրոնները շտապում են լուծել կամ առաջնընթաց գրանցել այս հարցում, դու ինչ ես առաջարկում, ասենք սպասեք մենք կոռուպցիայի դեմ պայքարենք հետո խոսենք?Սպասեք իշխանափոխություն անենք նոր կգաք? Էտ լավ տարբեարկ չի: Սա ես կասեի նույնիսկ դժբախտություն ա: Մեր բոլոր սխալնների պատճառը հենց խնդիրի սխալ ընկալումն ա, ոչ համարժեք և համաչափ արձագանքը: Լևոնը պետք է ճնշում գործադրեր իշխանության վրա, ըստ քեզ: Բայց նվազագույն կորսուտնների հասցնելը կամ շահելը ոչ թե ճնշումնների ավելացնում է, այլ դրանց դիմագրավումը: Մեր խնդիրը արտաքին ճնշումններին դիմագրավումն է և ոչ թե լրացուցիչ դոզ ա տալը Ղարաբաղի հարցում: Մենք հո մեր թշնամին չենք որ երկրի անվտանգության վերաբերվող արտաքին հարցում տարվենք իշխանամոլությամբ և ցնցումների տանենք առանց այդ էլ վերջացած երկիրը: Վերջապես հայնտվել ա մի մարդ ում համար ազգային շահը ավելի բարձր ա քան սեփական ամբիցաինները: Տրիբուն ջան քո ասած տարբերակը ուղղակի կբերեր կատաստռոֆաի:
Լևոնը չգիտեմ ինչ ձևով( ըստ էության հիմա չկա այդպիսի տարբերակ) պետք է հավաքեր ժողովրդին ճնշեր իշխանություններին: Իշխանություն ունենալով արտքաին աշխարհի համաձայնությունը, այն կանոնների շրջանակններում, որոնք ձեռք էին բերվել նախագահական ընտրութունների ժամանակ, տանկերը հանելու էր ու մոռթ աներ: Ինչ էինք ունենլու? Հազավոր զոհեր, ջախջախված ընդիմություն, թուլացած և ցայտնոտի մեջ երկիր, արտաքին աշխարհը այդ պահը բաց չէր թողի ավելի խիստ զիջումններ կորզելու համար, միգուցե նույնսիկ Ադրբեջանը դաբռո ստանար ու սահամանները անտեր թողած ժամանակ մտներ ու չգիտեմ ինչ կլներ: Շատ վտանագավոր, ռիսկային և չարդարացված տարբերակ ես ասում:
Իշխանափոխությունը չլինելը համարում ես պարտություն? Համաձայն եմ սա շատ փոքր պարտություն էր…Բայց այս պայքարը ի դեմս Լևոնի միավորեց երիտասարդությանը, հասարակության կենսունակ բեկորններին, ստիպեց որոշ ամորֆ զանգավածի մտահոգվել, հարցեր տալ և սրանով դրվեց ըստ էության ժողովրդի քաղաքական գործոն դառանլու հիմքերը: Եվ եթե մենք մեր նպատակը դրել ենք ժողովդրավարական երկիր ունենալը, այդ նպատակի տեսակեից սա շաաաաաաաատ մեծ հաղթանակ է:Իսկ ամենահրատապ խնդրում Ղարաբաղի հարցում մեզ ևս երկու տարի տվեցին: Այսինքն մենք երկու տարով կարողացանք հետաձգել հարակից տարածքնների վերադարձը, և խաղի մեջ նոր մարդ մտցնել ի դեմս Լևոնի:
Իշխանափոխություն լինելու է և լինելու է արտահերթ ընտրություններով: Ապեր թռչունը թռելա, Սեռժի տակից աթոռը քաշելը են: Դու անընդհատ ասում ես, որ նույն բանն ես կրկնում: Բայց մի պահ շուրջդ նայի: Քաղաքական դաշտը փոխվում է: Ձևավորում է ազգայանկան մի դաշինք`Հնչակյանները, դաշնակններ, ռամկավար, մանր մունր ուժեր, և հավանաբար ժառանգությունը: Այս ուժերը որոշակի լեգիտոյթուն են ապահովելու ում համար գիտես? Այո այո քոչարյանի: Քորչարյաը գալով իշխանության և օգտագործոլով իր ազդեցությունը անմիջապես իշխանությնա մեջ, ներսում, տապալելու է Սերժին: Սերժը հնարավորոյթուն է ստանոլու հարակից տարածքները տալուց հետո անվտանգ հեռանալ: Լինելու են ընտրոյթյուններ և նախագահ ընտրվելու է Լևոնը: Գիտեմ կարող ես հակադարձել այս սխեմային, միլլիոն հարցեր տալ և միգուցե քեզ հիմարությունա էտ թվում: Բայց սրա խիստ տրամաբական հիմնավորումը կա. Բայց էդքան չեմ կարող գրել: Թե հավես ունենաս հանդիպամն ժամանակ գլուխդ կտանեմ…
Էէէէէէէ :)))))
Շեֆ չեն դառնա;)
Քեզ թվում է, թե հիմիկվանները օդից են ընկել՞: :o
Քո նման բարի մարդկանց շնորհիվ մարդամեջ են մտել, հետո կաշառքով, կրակելով ու դիակների վրայով քյասար տեղ են հասել: :hands
Աստղ, եթե քո պես կիրթ երիտասարդը, հրաժարվում է ընդունել ազնիվ մրցակցության գաղափարը որպես հասարակության մեջ կարգ ու կանոն մտցնելու հիմնարար սկզբունք, ուրիշներից էլ ինչ ես ուզում՞::o
Ambrosine
20.12.2009, 14:12
Քեզ թվում է, թե հիմիկվանները օդից են ընկել՞: :o
Քո նման բարի մարդկանց շնորհիվ մարդամեջ են մտել, հետո կաշառքով, կրակելով ու դիակների վրայով քյասար տեղ են հասել: :hands
Աստղ, եթե քո պես կիրթ երիտասարդը, հրաժարվում է ընդունել ազնիվ մրցակցության գաղափարը որպես հասարակության մեջ կարգ ու կանոն մտցնելու հիմնարար սկզբունք, ուրիշներից էլ ինչ ես ուզում՞::o
Բիձա ջան, հիմիկվանների ծագումն էլ գիտեմ. շատերը ծնողներիս հետ նույն նստարանին են նստած եղել, մրցակցության գաղափարն էլ ընդունում եմ, բայց դե չի ստացվում չօգնելը, ի՞նչ անեմ:esim
Կա մյուս ծայրահեղությունն էլ, երբ մեր կուրսից մեկը հենց իր ընկերուհուն նյութերը կիսատ-պռատ էր տալիս, որ իր չափ չսովորի. սեմինարի ժամանակ ինքը ամբիոնից մի այլ կարգի ընդարձակ նյութ էր ներկայացնում՝ հագեցած բազմաթիվ տեղեկություններով, իսկ էդ աղջիկը զարմացած նայում էր, թե իբր իրենք նույնն են սովորել, բայց ինքը սա չի կարդացել, չգիտի:o Դա էլ ստորություն է՝ իմ կարծիքով: Մի գիծ էլ կա. քննության օրը գալիս են վախեցած, իրար խառնված, թե չեն կարդացել ընդհանրապես, ի՞նչ են անելու, ամա~ն:o Մտնում են քննության, գերազանց ստացած դուրս գալիս:
Հիմա ո՞րն է ճիշտ. դժվար է չօգնել 4 տարի կողքիդ նստած մարդուն: Ուրիշներից էն եմ ուզում, որ չընդունեն բոլոր դիմորդներին, ամեն տարի պլանի գերակատարում են անում:
Rammer ջան, կներես էլի, մինչև Տրիբունը գիտահետազոտական անի, մի թեթև կարդանք կրկին Ավետարան ըստ Ղուկասի… էհ, ինչ եմ ասում, Լևոն Տեր–Պետրոսյանի վերջին ելույթից։ Այնտեղ Լևոնը ասում է.
Իհարկե հետո ասում է սակայն դա անհնար է քանի դեռ քաղաքական ուժերը չեն գիտակցել, հասարակությունը անտարբեր է և այլն…
Այսինքն ընդհամենը թեթև վերլուծելուց ստացվում է.
1. Հայաստանի առջև ծառացած ամենակարևոր խնդիրը Ղարաբաղյան հարցի կարգավորումն է։
2. Սերժ Սարգսյանը Ղարաբաղյան հարցի կարգավորման բնագավառում չի կարողանում կանխել վտանգավոր զարգացումները։
3. Կանխելու համար պետք է իշխանափոխություն։
Ռամեր ջան, կասե՞ս, այդ դեպքում քանի գրոշի արժեք ունի Ղարաբաղյան հարցի կարգավորումը գերագույն խնդիր համարելը։
Ընդահանուր ճիշտ ես ասում քանի գրոշ արժի ընդհանրապես Հայաստանի ապագան...
Ընդիմությունը որպես առաջնահերթ միջոց դիտում է իշխանափոխությույնը, որը տեղի չունեցավ այլ քաղ ուժերի չմիավորման պատճառով: Այսինքն պատճառը, պատասխանատվությունը որ տեղի չունեցավ իշխանափոխություն, որը կբերի վնասակար հետևանքնների Ղարաբաղյան հարցում, ընկնում է մնացյալ քաղ ուժերի և այո հասարակության անտարբեր շերտի վրա նաև...
Բայց այսքանով հանդերձ ընդիմությունը չի հանձնվում և այլ ճանապարհով է փորձում աջակցել Ղարաբաղյան հարցի հայանպաստ լուծմանը: Ամենակարևորը`մենք չենք վնասում այդ գործընթացին և մասնավորապես հենց Լևոնի հետ տարվելիք դիվանագիտական հանդիպումների ժամանակ նա փորձում է իր մասնակցությունը ունենալ...
Բիձա ջան, հիմիկվանների ծագումն էլ գիտեմ. շատերը ծնողներիս հետ նույն նստարանին են նստած եղել, մրցակցության գաղափարն էլ ընդունում եմ, բայց դե չի ստացվում չօգնելը, ի՞նչ անեմ:esim
Կա մյուս ծայրահեղությունն էլ, երբ մեր կուրսից մեկը հենց իր ընկերուհուն նյութերը կիսատ-պռատ էր տալիս, որ իր չափ չսովորի. սեմինարի ժամանակ ինքը ամբիոնից մի այլ կարգի ընդարձակ նյութ էր ներկայացնում՝ հագեցած բազմաթիվ տեղեկություններով, իսկ էդ աղջիկը զարմացած նայում էր, թե իբր իրենք նույնն են սովորել, բայց ինքը սա չի կարդացել, չգիտի:o Դա էլ ստորություն է՝ իմ կարծիքով: Մի գիծ էլ կա. քննության օրը գալիս են վախեցած, իրար խառնված, թե չեն կարդացել ընդհանրապես, ի՞նչ են անելու, ամա~ն:o Մտնում են քննության, գերազանց ստացած դուրս գալիս:
Հիմա ո՞րն է ճիշտ. դժվար է չօգնել 4 տարի կողքիդ նստած մարդուն: Ուրիշներից էն եմ ուզում, որ չընդունեն բոլոր դիմորդներին, ամեն տարի պլանի գերակատարում են անում:
Հարցերդ շատ են, բոլորն էլ սկզբունքային:
Ինչ անեմ-ի հաշվով- սումկիդ վրա, կամ մեջքիդ, կամ որպես գերժամանակակից երիտասարդ -թուշիդ գրի- "սկզբունքս է - չօգնել
Դա էլ ստորություն է՝ -ի հաշվով: Ստորություն չէ, ինքնապաշտպանություն է անիքնասերից:
Վախեցած գալիս են- բայց գերազանց են ստանում- ուրեմն կարգին մարդ են: /Եթե իհարկե կաշառքը չի աշխատում/
դժվար է չօգնել 4 տարի կողքիդ նստած մարդուն:-ի հաշվով: -Հո բանտի կամ կոնցլագերի ընկերներ չեք, որ կենդանի մնալու հացը իրար մեջ կիսեք: Ուսանող եք, գիտելիք եք կուտակում: Դա ինքնակամ պրոցես է: Ամեն մեկն իր հնարավությունների չափով է կուտակում: Սխալը հենց դու ես անում, որ անբանին, անգյալին, հիմարին ես օգնում ու դրանով նպաստում հայկական աբսուրդի խորացմանը:
Ուրիշներից էն եմ ուզում, որ չընդունեն բոլոր դիմորդներին, ամեն տարի պլանի գերակատարում են անում -ի հաշվով: -Այ էստեղ ստոպ: Դու մինչև ուրիշներից բան ուզելը տես, թե դու այդ իրավունքը վաստակել ես՞::ok
Վերը նշվածը ցույց է տալիս, որ դու էլ հավասարաչափ մասնակից ես հայկական կրթական սիստեմի պրոբլեմներին: Ինքդ սկսիր ռեֆորմացիան չօնելու սկզբունքը կյանք մտցնելով, ու հենց դրանով էլ իրավունք կունենաս ուրիշներից բան պահանջելու:
Աստղ ջան, ես բազմիցս համոզվել եմ, որ դու Հայաստանում եղած շատ սակավ փայլուն երիտասարդներից ես: Մի նեղացիր, որ երբեմն հենց քեզ եմ քննադատում:
Եթե հայկական մթնոլորտի պայմաններում նույնիսկ դու չես կարողանում տեսնել անելիքը ու գոնե համակերպվել անհրաժեշտ աշխարհայացքային, "միջավայրային" փոփոխություններին, ուրեմն մեր վիճակը հեչ լավ չի, վաաբշե լավ չի: :ok
Եթե ուզում ես ճիշտն իմանաս-անհույս է: :o
դժվար է չօգնել 4 տարի կողքիդ նստած մարդուն:-ի հաշվով: -Հո բանտի կամ կոնցլագերի ընկերներ չեք, որ կենդանի մնալու հացը իրար մեջ կիսեք: Ուսանող եք, գիտելիք եք կուտակում: Դա ինքնակամ պրոցես է: Ամեն մեկն իր հնարավությունների չափով է կուտակում: Սխալը հենց դու ես անում, որ անբանին, անգյալին, հիմարին ես օգնում ու դրանով նպաստում հայկական աբսուրդի խորացմանը:
կարծում եմ որ սա ծայրահեղացված մոտեցում է, սակայն տվյալ ժամանակամիջոցում իդեալական ճիշտ է սա կիրառել հայկական միջավայրում:
Սակայն կա մի կարևոր մոմենտ, որ մարդը պետք է ոչ միայն գործով լինի այսպիսին /այսինքն չնպաստի անգրագետի ու թույլի ոչ համարժեք որակավորմանը/ մասնակից լինելու դեգրադացիոն պրոցեսին, այլ նաև ուժ ունենա դա բացեիբաց հայտարարելու ու այն որպես համոզմունք տեղը եկած դեպքում պաշտպանելու: Դա է ամենակարևորը այժմ: Թե չէ առանց այդպիսի բարձրաձայեցված համոզմունքի մարդում հաճախ նեղում են ու շատ անգամ դատապարտում արդարորեն "երկրերեսանիության" կամ խոսքի ու գործի մեջ եղած տարբերության մեջ: Ու այստեղ ավելի է խորանում աբսուրդը, այն հաշվով. որ այն մարդը, որը պարսավանքի էր արժանի, վերածվում է մեղադրող կողմի, իսկ նա, ով բնության տեսանկյունից ճիշտ էր, վերածվում է մեղադրյալի:
…
Ընդիմությունը որպես առաջնահերթ միջոց դիտում է իշխանափոխությույնը, որը տեղի չունեցավ այլ քաղ ուժերի չմիավորման պատճառով: Այսինքն պատճառը, պատասխանատվությունը որ տեղի չունեցավ իշխանափոխություն, որը կբերի վնասակար հետևանքնների Ղարաբաղյան հարցում, ընկնում է մնացյալ քաղ ուժերի և այո հասարակության անտարբեր շերտի վրա նաև...
Rammer ջան, ես քեզ խնդրեցի, որ ինձ չստիպես նույն բանը կրկնել, չէ՞։ Հիմա ինչու՞ ենք նորից լղոզում պատկերները։ Ընդդիմությունը հանձինս ՀԱԿ–ի ի սկզբանե մերժեց բոլոր այն «քաղաքական ուժերին», որոնք իրենց չմիացան, և մնացյալին որակեց որպես ԱԽՔ–եր ու դհոլներ (հիմնականում իրավացիորեն)։ Եվ մեկ տարի անց հանկարծ Տեր–Պետրոսյանը «պրիզնատ» եկավ ինչ–որ այլ քաղաքական ուժերի ու կոչ արեց միավորվել, թեպետ ճնճղուկներին էլ էր պարզ, որ ԱԽՔ–երն ու դհոլները միավորվողը չեն, այսինքն սա կոչվում է. 1. փրփուրներից կախվել, 2. սեփական թուլությունը արդարացնել այլոց մորթապաշտությամբ՝ այն պարագայում, երբ վաղուց հայտնի է այլոց մորթապաշտությունը։
Բայց այսքանով հանդերձ ընդիմությունը չի հանձնվում և այլ ճանապարհով է փորձում աջակցել Ղարաբաղյան հարցի հայանպաստ լուծմանը: Ամենակարևորը`մենք չենք վնասում այդ գործընթացին և մասնավորապես հենց Լևոնի հետ տարվելիք դիվանագիտական հանդիպումների ժամանակ նա փորձում է իր մասնակցությունը ունենալ...
Այ սա արդեն հետաքրիր է, փաստորեն եթե ընդդիմության խոսքերով ասած «ոչ լեգիտիմը» «անհարկի զիջումների է գնում» ու «վտանգավոր զարգացումները» չի կանխում, ապա ընդդիմությունը այդ գործընթացին չի վնասում։ Rammer ջան, ինձ համար վաղուց արդեն այս ամենի համը դուրս է եկել, Հայաստանում ընդդիմությունը սկսել է նույնչափ յուղ վառել, ինչքան որ իշխանությունները, այսինքն գաղափարական դաշտում որևէ առաջընթաց նիխտ։
կարծում եմ որ սա ծայրահեղացված մոտեցում է, սակայն տվյալ ժամանակամիջոցում իդեալական ճիշտ է սա կիրառել հայկական միջավայրում:
Սակայն կա մի կարևոր մոմենտ, որ մարդը պետք է ոչ միայն գործով լինի այսպիսին /այսինքն չնպաստի անգրագետի ու թույլի ոչ համարժեք որակավորմանը/ մասնակից լինելու դեգրադացիոն պրոցեսին, այլ նաև ուժ ունենա դա բացեիբաց հայտարարելու ու այն որպես համոզմունք տեղը եկած դեպքում պաշտպանելու: Դա է ամենակարևորը այժմ: Թե չէ առանց այդպիսի բարձրաձայեցված համոզմունքի մարդում հաճախ նեղում են ու շատ անգամ դատապարտում արդարորեն "երկրերեսանիության" կամ խոսքի ու գործի մեջ եղած տարբերության մեջ: Ու այստեղ ավելի է խորանում աբսուրդը, այն հաշվով. որ այն մարդը, որը պարսավանքի էր արժանի, վերածվում է մեղադրող կողմի, իսկ նա, ով բնության տեսանկյունից ճիշտ էր, վերածվում է մեղադրյալի:
ԴՎ ջան, Հայաստանում բարձրաձայնելու իրավունքը վերցված է անհատից ու տրված միտինգին:
Ամբողջ աշխարհում հասարակական կյանքի նորությունների ներդրաման, ռեֆորմացիայի, մոդեռնացման մեխանիզմը աշխատում է ավարգարդ-անհատների միջոցով ու առավելապես շնորհիվ նրանց ինչ որ տեղ էկսցենտրիկ վարվելակերպի: Հիշիր անցյալ և ներկա երիտասարդական, էլիտար, նորարարական պահերն ու նրանց մասնակիցներին:
Մեզանում- միտինգն է տերը: Այն էլ ոչ թե նորը ներդնելու, այլ եղածը, անցածը, իր տեղը զիջածը նորից բետոնելու, սվաղելու միտումով ու առաքելությամբ:
ԴՎ ջան, Հայաստանում բարձրաձայնելու իրավունքը վերցված է անհատից ու տրված միտինգին:
Ամբողջ աշխարհում հասարակական կյանքի նորությունների ներդրաման, ռեֆորմացիայի, մոդեռնացման մեխանիզմը աշխատում է ավարգարդ-անհատների միջոցով ու առավելապես շնորհիվ նրանց ինչ որ տեղ էկսցենտրիկ վարվելակերպի: Հիշիր անցյալ և ներկա երիտասարդական, էլիտար, նորարարական պահերն ու նրանց մասնակիցներին:
Մեզանում- միտինգն է տերը: Այն էլ ոչ թե նորը ներդնելու, այլ եղածը, անցածը, իր տեղը զիջածը նորից բետոնելու, սվաղելու միտումով ու առաքելությամբ:
Բիձա ջան: Օրինակ ես այդպես չեմ եղել Հայաստանում: Եթե մի բան արել եմ, ապա արել եմ իմ ցանկությամբ: Եթե չեմ ցանկացել, չեմ արել, ուզում ա ամբողջ ազգ ու տակն ու ընկերական շրջապատը ինձ "սխալ" հաներ: Ու պաշտպանել եմ իմ գործողությունները իմ տրամաբանությամբ ու այդ տրամաբանությունը գոյացնող փաստերով:
Հիմիկվա քո ասած անսկզբունքային, ճահճացած միջավայրը միշտ էլ եղել ա մեր "գավառային" երկրամասում: սակայն կան նաև անհատներ, որոնք լավ էլ հակադրվել են դրան: ու այդ անհատները հիմնականում միավորումներ, միություններ չեն կազմում, որովհետև "հոտային" հոգեբանությունը խորթ է առաջին հերթին իրենց էությանը ու ներքին պահանջմունքներին: Դրա համար էլ նրանք շատ քիչ են երևում: Ավելի ճիշտ երևում են միայն բուն կոնֆլիկտի պահին, որը քաշում է միլիվայրկյաններ, համեմատած ընդհանուր, միապաղաղ հայկական ճահճացած կյանքի:
Ambrosine
20.12.2009, 18:57
Հարցերդ շատ են, բոլորն էլ սկզբունքային:
Ինչ անեմ-ի հաշվով- սումկիդ վրա, կամ մեջքիդ, կամ որպես գերժամանակակից երիտասարդ -թուշիդ գրի- "սկզբունքս է - չօգնել
Դա էլ ստորություն է՝ -ի հաշվով: Ստորություն չէ, ինքնապաշտպանություն է անիքնասերից:
Վախեցած գալիս են- բայց գերազանց են ստանում- ուրեմն կարգին մարդ են: /Եթե իհարկե կաշառքը չի աշխատում/
դժվար է չօգնել 4 տարի կողքիդ նստած մարդուն:-ի հաշվով: -Հո բանտի կամ կոնցլագերի ընկերներ չեք, որ կենդանի մնալու հացը իրար մեջ կիսեք: Ուսանող եք, գիտելիք եք կուտակում: Դա ինքնակամ պրոցես է: Ամեն մեկն իր հնարավությունների չափով է կուտակում: Սխալը հենց դու ես անում, որ անբանին, անգյալին, հիմարին ես օգնում ու դրանով նպաստում հայկական աբսուրդի խորացմանը:
Ուրիշներից էն եմ ուզում, որ չընդունեն բոլոր դիմորդներին, ամեն տարի պլանի գերակատարում են անում -ի հաշվով: -Այ էստեղ ստոպ: Դու մինչև ուրիշներից բան ուզելը տես, թե դու այդ իրավունքը վաստակել ես՞::ok
Վերը նշվածը ցույց է տալիս, որ դու էլ հավասարաչափ մասնակից ես հայկական կրթական սիստեմի պրոբլեմներին: Ինքդ սկսիր ռեֆորմացիան չօնելու սկզբունքը կյանք մտցնելով, ու հենց դրանով էլ իրավունք կունենաս ուրիշներից բան պահանջելու:
Աստղ ջան, ես բազմիցս համոզվել եմ, որ դու Հայաստանում եղած շատ սակավ փայլուն երիտասարդներից ես: Մի նեղացիր, որ երբեմն հենց քեզ եմ քննադատում:
Եթե հայկական մթնոլորտի պայմաններում նույնիսկ դու չես կարողանում տեսնել անելիքը ու գոնե համակերպվել անհրաժեշտ աշխարհայացքային, "միջավայրային" փոփոխություններին, ուրեմն մեր վիճակը հեչ լավ չի, վաաբշե լավ չի: :ok
Եթե ուզում ես ճիշտն իմանաս-անհույս է: :o
Բիձա ջան, չեմ նեղանում, պետք ա քննադատությունը, երբեք ինձ չեն քննադատել, բայց մեկ-մեկ պետք ա սխալներս ինձ հրամցնեն;) Քո ասածները, ճիշտ է, մի քիչ ծայրահեղ ես դնում, բայց ճիշտ են: Ես համաձայն եմ, որ Հայաստանում անհատը չկա, ոչ ոք ռիսկ չի անում առաջինը ձայն բարձրացնել, կարծիք արտահայտել, իսկ երբ դու խոսում ես, մեկ էլ հոպ... կենացները թանկանում են: Դեկանի հետ մի ամբողջ 40 րոպե վիճել եմ Ցեղասպանության հարցի վերաբերյալ ՀՀ քաղաքականության շուրջ... ամենատարօրինակն էլ, որ միայն ես էի խոսում, ոչ ոք այդպես էլ ռիսկ չարեց ծպտուն հանի, ինչ է թե դեկանն էր մեր առջև կանգնած: Կկարծեք, թե գերազանցիկ եմ սովորում, կարմիր դիպլոմով եմ ավարտելու... բայց էդպես բան չկա. առաջինը հենց էդ գերազանցիկներն են խեղճանում: Վերջում էլ ինձ են մոտենում, թե զահլա ունե՞ս, մեկ ա չի հասկանում:blin Այ քեզ բան, չի հասկանում, բա ինչի՞ ա մեր դեկանը:o
Մի հետաքրքիր բան էլ ասեմ՝ թեմայից դուրս. այս տարի մենք պիտի անցնեինք <<Ղարաբաղյան հակամարտություն կամ հիմնահարց:think>> առարկան, բայց հանվել էր դասացուցակից: 2-րդ կիսամյակում չգիտեմ՝ ինչքանով է իրատեսական անցնելը /պետական քննություններ ունենք/, բայց սա ինձ համար շատ հետաքրքիր էր. հայ-թուրքական սեր զարթնեց, առարկան հանեցին:think
Համ էլ շնորհակալ եմ՝ բարձր կարծիքի համար:)
Բիձա ջան: Օրինակ ես այդպես չեմ եղել Հայաստանում: Եթե մի բան արել եմ, ապա արել եմ իմ ցանկությամբ: Եթե չեմ ցանկացել, չեմ արել, ուզում ա ամբողջ ազգ ու տակն ու ընկերական շրջապատը ինձ "սխալ" հաներ: Ու պաշտպանել եմ իմ գործողությունները իմ տրամաբանությամբ ու այդ տրամաբանությունը գոյացնող փաստերով:
Հիմիկվա քո ասած անսկզբունքային, ճահճացած միջավայրը միշտ էլ եղել ա մեր "գավառային" երկրամասում: սակայն կան նաև անհատներ, որոնք լավ էլ հակադրվել են դրան: ու այդ անհատները հիմնականում միավորումներ, միություններ չեն կազմում, որովհետև "հոտային" հոգեբանությունը խորթ է առաջին հերթին իրենց էությանը ու ներքին պահանջմունքներին: Դրա համար էլ նրանք շատ քիչ են երևում: Ավելի ճիշտ երևում են միայն բուն կոնֆլիկտի պահին, որը քաշում է միլիվայրկյաններ, համեմատած ընդհանուր, միապաղաղ հայկական ճահճացած կյանքի:
Խոսքն էլ հենց դրա մասին է, որ ջահելները ոչ թե հետևեն եղածին, ավանդականին, այլ իրենք իրենց դրության տերն զգան, ու նորը մտցնեն հայկական կյանք:
Օրինակ այս կայքում էլ նկատելի, որ ջահելը կարող է վիրտուալ քեզ անպատվել, բայց հասարակական կյանքում ինքնուրույնություն ցուցաբերելու պատրաստ չէ:
Դու խոսում ես այն մասին, որ եղել են և հաստատ կան անհատներ, որոնք շարժվում են ըստ իրենց գենետիկական պահանջների: Ես էլ շեշտում եմ այն, որ այսօր հայաստանում մի գուցե 1000-ը գենետիկորեն ունեն նախադրյալներ ավանգարդ լինելու, բայց ավանդապաշտորեն ենթարկված են միջավայրին:
Այս կայքում իմ անելիքը ես նրանում եմ տեսնում, որ քաջալերեմ խորը մտածող, ամբիցիոզ, հեռահար նպատակների մղված երիտասարդներին ինքնուրույնության: Օրինակներով ու զրույցով ցույց տամ նախկին ու ներկա հայկական միջավայրի սահմանափակությունները ու օգնեմ իրենց դուրս գալու լայն աշխարհ:
Միգուցե մեծամիտ նպատակ է, դեռ որ արդյունք չկա, բայց ես էլ դա եմ ճիշտ համարում ու իմ ուժերի ներածով դա եմ անում:
Հետաքրքիր ա:think
Շարունակություն.
ՇԻԶՈՖՐԵՆԻԱ. ԲԼՈԳԵՐ ՎԱՀԱՆԸ-2
...Կարող են առարկել, կշռադատում է բլոգեր Վահանը, որ ՍՍ-ն է ստեղծել Շիզոյի թերթը, հետեւաբար այս ամենն էլ իշխանության համաձայնությամբ է եղել: Այո, թող լինի Սերժ Սարգսյանինը, Շիզոլինիի թերթն էլ ներկայացնում է նույն դասակարգի, կապիտալի շահերը, բայց հստակ է, որ ամբողջությամբ Սարգսյանի վերահսկողության տակ չի, եւ մի 20 տոկոսով իր գիծն է տանում, մտորում է ուրեմն թերթ.էյէմ-ի բլոգեր Վահան Իշխանյանը:
Ո՞րն է էդ «մի 20 տոկոսը», Վահա՛ն: Ձեր նշած «ակներեւ» «փա՞ստը», թե՞ Սերժ Սարգսյանի հեչ սրտովը չէր լինի, որ քլնգեին Շիզոլինիի թերթում Ալեգրովայի ձոներգ-կլիպը ՍՍ-Վազգեն Սարգսյան եղբայրության մասի՞ն ու Վազգենին իր` Սերժի նվիրման մասի՞ն: Դուք փարիսեցի եք, Վահան-բլոգեր: Ի՜նչ էլ լավ հետաքննել-ջոկել եք, թե փողերը Սերժն էր տվել ու կափսոսար թույլ տալ, որ Շիզոլինին քննադատի կլիպը: Թե էն մի «փաստը», որ Շիզոյի թերթի ազգային ողբերգություն խորագրի տակ «հայհոյում են մարդկանց ու խմբեր, ինչպես` Ռուսաստանում Հայաստանի դեսպանին կամ նախագահի գլխավորած իշխող Հանրապետական կուսակցությանը, որոնց դեմ Սերժ Սարգսյանը ոչինչ չունի ու չէր ուզի թշնամացնել նրանց»: Որպիսի՜ տրամաբանական թռիչք: Ուրիշ էլի ճորտեր գիտե՞ք, Վահան Իշխանյան, նշեք` իմանանք, որ թշնամացել են ՍՍ-ի հետ, ու ՍՍ-ն հիմա փախած է ման գալիս: Թե այդ` ազգային ողբերգություն խորագրով շիզոֆրենիկի բարբաջանքներին ենթարկված այլ «մարդկանց ու խմբեր» գիտեք, որ ձեր պես ՍՍ-ի տաք ու փափուկ տեղերը մտած Շիզոլինիի հերյուրանքներից իմաստ են տեսնում արդարացվել` ՀՀ ԴԱՏԱԿԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻՆ ԿԱՄ թեկուզ ՍՍ-Ի ՀԱՆՐԱՅԻՆ ԽՈՐՀՐԴԻՆ ԴԻՄԵԼՈՎ:
Տաբու է ջարդում, հանցագործ Վազգեն Սարգսյանին ճշմարտության պատին է գամում Շիզոլինին, դրա համար էլ Շիզոլինի են դրել անունը, ՊՆԴՈՒՄ Է ԲԼՈԳԵՐ ՎԱՀԱՆԸ: Այսինքն, եզակի մի անհատականություն է պեղել Վահանը, որ համարձակվել է այդ ՏԱԲՈՒՆ ջարդել: Իր նման եզակի: Ու նույնիսկ ավելի եզակի: Նեղ, հաշվենկատ, փողակեր հայ մամուլում լույսի ազատարար շեղբ է գտել Վահան Իշխանյանը` անկաշառ ու առարկայական Շիզոյի թերթը... որի միանձնյա հղացողը, ֆինանսավորողն ու համար ՄԵԿ պատվիրատու-ընթերցողն է ՍՍ-ն: Համար ՄԵԿ-ը այն 5-6 կամ 50-60 հոգուց, որ առհասարակ այդ թերթը կարդում են:
Վերջապես, էդ ինչ տաբու է: «Դորի կտփա» էս Վահանը: Ուրեմն կա տաբու` արգելված, սրբանման մի բան` թեմա ու մարդ` Հոկտեմբերի 27 ու Վազգեն: Վահան բլոգերը մեծ ժրաջանությամբ նետվել է ասպարեզ պաշտպանելու Շիզոլինիին այն բանի համար, որ ՍԱ դրանից տասնապատիկ անգամ ժրաջանորեն այս է` քանի տարի է բառաչում ու վայրահաչում է ընդդեմ Վազգեն Սարգսյանի, ընդդիմության, Հանրապետականի, մի խոսքով` բոլորի, բացի... թագվորից, որն ապրած կենա, ու որն էլ հստակ ու նպատակային պատվիրում է ում վրա եւ ինչ չափով բառաչել: Միակ անփոփոխ ու բացարձակ նեգատիվ թիրախը Վազգեն Սարգսյանն է: Սա է այն հերոսական քայլը այն հերոսական «անհատի», որին պաշտպանում է բլոգեր Վահանը, ասելով, թե. «...Իսկ եթե ընդդիմություն կոչվածը հեչ էլ գաղափարական ընդդիմություն չի, ապա ո՞վ է արդյոք ընդդիմությունը, գուցե անգլուխ ընչազուրկ, շահագործվող աշխատավոր կամ գործազուրկ, սեփականաշնորհումից զրկված մի զանգվա՞ծ, որին կապիտալի տարբեր ներկայացուցիչներ նախրի պես օգտագործում են իրար դեմ, որ զավթեն իրարից պետական իշխանությունը...»: Ու հետեւություն անում մեկեն, առ այն, թե. «...Հարմարավետությունը սկսում է խարխլվել, երբ սկսում է խոսել «համրացվածը»` Հոկտեմբերի 27-ի գործով Էդիկ Գրիգորյանը ձայն է ստանում: Հնչում է երրորդ կարծիքը, թե Հոկտեմբերի 27-ը գաղափարական գործողություն է եղել. իսկ ի՞նչ գաղափար, տեռորիստական ա՞կտ ուղղված հենց էն համակարգի դեմ, որի անբաժան մասերն են ընդդիմությունն ու իշխանությունը...՞: Տեսնո՞ւմ եք` մի կողմից ընչազուրկ ու գաղափարազուրկ անգլուխ մի զանգված, իսկ մյուս կողմից` գաղափարական, հերոսամարտիկ տեռորիստներ, օրինակ` համրացված Էդիկ Գրիգորյանը, որ «չի կրակել», կամ ՉԻ ԷԼ կրակել... բայց ցմահ բանտարկության է դատապարտվել:
Թող խոսան Էդիկ Գրիգորյանը, Բեջանյան Դերենիկը, ու դո՛ւք էլ, «բլոգեր» Վահան, պաշտպանեք նրանց իրավունքները, որովհետեւ յուրաքանչյուր ոք ունի իրավունքներ, նույնիսկ, եթե մարդասպան է: Այդ մարդիկ ՑՄԱՀ բանտարկության են դատապարտված, եւ ես դա հասկանում ու գիտակցում եմ ԱԶԱՏՈՒԹՅԱՆ ԱՐԺԵՔԸ: Բայց, «բլոգեր» Վահան, խաղեր եք տալիս դուք, ու խաղերի մեջ եք: Էդիկ Գրիգորյանի ու Շիզոլինիի հետ եք տանդեմ կազմել: Կեղտոտ խաղերի, հանուն որոնց լայնարձակ էքսկուրսներ եք անում դեպի «մութ» իննսունականներ, գալիս այս դարի սկիզբ ու խոհեմաբար լռում եք այն ամենի մասին` փաստ առ փաստ, ինչ հրաշալի գիտեք, անգիր գիտեք, բայց ասելու չէ` արդեն ՁԵՐ ՏԱԲՈՒՆ կփլվի, որ տաք տեղերում ձեր գոյության երաշխիքն է:
Տեղյակ եք ու լռելու եք, որ Վանո Սիրադեղյանի գործով միակ «վկան»` գործում նշված բոլոր զոհերին սպանած Վահան Հարությունյանը, երբ «վկայում էր»` Նորքում նրա համար առանձնատուն էին սարքում, որ Տիգրան Նաղդալյանի սպանության «կազմակերպիչը» ՌՔ-ի ու ՍՍ-ի հանդեպ ունեցած «շատ բարի» մտադրությունների համար միայն պատժվեց, իսկ ձեր գործընկերոջ սպանության ԻՐԱԿԱՆ պատվիրատուն այս ռեժիմի օրոք ՉԻ ՀԱՅՏՆԱԲԵՐՎԻ, ինչպես որ չեն հայտնաբերվի Հոկտեմբերի 27-ի գործով կալանավոր Նորայր Եղիազարյանին էլեկտրական հոսանքով սպանելու իրականացնողներն ու պատվիրատուները, քանի որ ռեժիմի ԾՊՏՅԱԼ ՈՒ ՉՔՄԵՂ փաստաբանը դուք եք ու Շիզոլինին:
Մ.Մ.
Դեկտեմբերի 18
www.chi.am
Բիձա ջան, չեմ նեղանում, պետք ա քննադատությունը, երբեք ինձ չեն քննադատել, բայց մեկ-մեկ պետք ա սխալներս ինձ հրամցնեն;) Քո ասածները, ճիշտ է, մի քիչ ծայրահեղ ես դնում, բայց ճիշտ են: Ես համաձայն եմ, որ Հայաստանում անհատը չկա, ոչ ոք ռիսկ չի անում առաջինը ձայն բարձրացնել, կարծիք արտահայտել, իսկ երբ դու խոսում ես, մեկ էլ հոպ... կենացները թանկանում են: Դեկանի հետ մի ամբողջ 40 րոպե վիճել եմ Ցեղասպանության հարցի վերաբերյալ ՀՀ քաղաքականության շուրջ... ամենատարօրինակն էլ, որ միայն ես էի խոսում, ոչ ոք այդպես էլ ռիսկ չարեց ծպտուն հանի, ինչ է թե դեկանն էր մեր առջև կանգնած: Կկարծեք, թե գերազանցիկ եմ սովորում, կարմիր դիպլոմով եմ ավարտելու... բայց էդպես բան չկա. առաջինը հենց էդ գերազանցիկներն են խեղճանում: Վերջում էլ ինձ են մոտենում, թե զահլա ունե՞ս, մեկ ա չի հասկանում:blin Այ քեզ բան, չի հասկանում, բա ինչի՞ ա մեր դեկանը:o
Մի հետաքրքիր բան էլ ասեմ՝ թեմայից դուրս. այս տարի մենք պիտի անցնեինք <<Ղարաբաղյան հակամարտություն կամ հիմնահարց:think>> առարկան, բայց հանվել էր դասացուցակից: 2-րդ կիսամյակում չգիտեմ՝ ինչքանով է իրատեսական անցնելը /պետական քննություններ ունենք/, բայց սա ինձ համար շատ հետաքրքիր էր. հայ-թուրքական սեր զարթնեց, առարկան հանեցին:think
Համ էլ շնորհակալ եմ՝ բարձր կարծիքի համար:)
Աստղ ջան, քո օրինակի վրա փորձեմ մի քիչ խորացնել ասելիքս:
Գերազանցիկ ասածը դեռ փայլունը չի: Միայն այն, որ նրանք զահլա չունեն, խոսում է այն մասին, որ իրենք 100 տոկոսանոց հայ իրականության ստանդարտի մեջ են և դժվար թե փոխվեն, եթե չհամոզվեն որ փոփոխությունը իրենց անվտանգ է լինելու:
Այսինքն մորթապաշտ են էս գլխից: Այդ աշխարհայացքն էլ նրանց ուղեղ է մտցրել հայ ընտանիքը:
Հիմա անցնենք քո դեկանի հետ վիճելուն: Ճիշտ ես անում- չափավոր, առանց քեզ վնասելու կարող ես վիճել: Բայց դու և ինքը տարբեր "քաշային" կարգերում եք: Դու կարող ես վիճել ու անցնել դրա վրայով առանց այն խորացնելու, անձնականի հասցնելու, որովհետև դեկանը կառուցվածքի մեջ եղած մարդ է, և անկախ նրանից, թե սրիկա է, նորմալ մարդ կամ "հրեշտակ" ինքը ազատ չԷ կարծիք ունենալու:
Բայց քո հիմնական անելիքը դու չես արել: Դեկանի հետ վեճից հետո պետք է շուռ գայիր քո ընկերների կողմը ու ասեիր, որ իրենց ստրուկ ու ճորտ տատ ու պապից ժառանգած զերոյական զահլայով այլևս կարծիք չհայտնեն քո զահլայի մասին:
Այսինքն ես գտնում եմ, որ քո անելիքը այս պահին հենց քո միջավայրն է, այլ ոչ թե Լեվոնինը: Դու քո միջավայրի խնդիրներով զբաղվիր:
Ավանդական Հայաստանը չի ընդունում երիտասարդին, աղջկան, ճշմարիտին, հանդուգնին, քաջին, պարզամիտին, խելոքին ու առհասարակ նորմալին:
Դու այդ միջավայրի վրա աշխատի, որի մասնիկները հենց քո կուրսեցիներն են- ըստ որում գերազանցիկները, այլ ոչ թե բնությունից ինչ որ տեղ մերժվածները: Գերազանցիկ- զահլա չունեցողներն են, որ վաղը շատ էլ լավ զահլայով ընտրություն են կեղծելու ու բանտերը լիքը պահելու, քեզ ոտի տակ գցելու::ok
Ամեն մեկն իր լավագույնս ու արդյունավետ գործելու ասպարեզը, տեղն ու միջավայրը պետք է լավ իմանա ու գիտակցելով այն կազմակերպի: Բարձրանա հենց իր միջավայրից ու արդեն որպես այդ միջավայրի լավագույն ներկայացուցիչ ձայն ունենա վերևներում արտահայտվելու: Կգնաս վերև, նորից նույնը կրկնիր նոր որակով ու ըստ նորի պահանջների: :ok
Ժամանակից շուտ թշնամիներ մի վաստակիր- զբաղվիր քո CV-ն ձևակերպելով, որի մեջ գրված կլինի- "իսկապես ինքնուրույն, խորը գիտելիքներով, նորարական մտքով, իր նպատակներով, առողջ ամբիցիաներով ու ղեկավարելու, առաջ տանելու հմտություններով օժտված":
Ժամանակից շուտ թշնամիներ մի վաստակիր- զբաղվիր քո CV-ն ձևակերպելով, որի մեջ գրված կլինի- "իսկապես ինքնուրույն, խորը գիտելիքներով, նորարական մտքով, իր նպատակներով, առողջ ամբիցիաներով ու ղեկավարելու, առաջ տանելու հմտություններով օժտված":
Բիձա ջան, համ ասում ես թշնամի մի վաստակի, համ էլ ասում ես "իսկապես ինքնուրույն, խորը գիտելիքներով, նորարական մտքով, իր նպատակներով, առողջ ամբիցիաներով ու ղեկավարելու, առաջ տանելու հմտություններով օժտված"՞՞՞ :)
քո ասածը եթե գրի, ապա հայկական ֆեոդալական հասարակարգում անգամ հեռավոր գյուղերում գործ չի կարա ճարի: :D
Օրինակ այս կայքում էլ նկատելի, որ ջահելը կարող է վիրտուալ քեզ անպատվել, բայց հասարակական կյանքում ինքնուրույնություն ցուցաբերելու պատրաստ չէ:
դա հենց ասիական-հայկական մտածելակերպի արգասիքն է: Երբ նոր ամուսնացած ընտանիքին կպցնում են ծնողները իրանց փեշին… տղան ու նաև աղջիկը պետք է սովորեն առանձին ապրել ու առանձին ընտանիք ունենալ: իսկ սա քաղաքակրթական խնդիր է:
Բայց այս պայքարը ի դեմս Լևոնի միավորեց երիտասարդությանը, հասարակության կենսունակ բեկորններին, ստիպեց որոշ ամորֆ զանգավածի մտահոգվել, հարցեր տալ և սրանով դրվեց ըստ էության ժողովրդի քաղաքական գործոն դառանլու հիմքերը: Եվ եթե մենք մեր նպատակը դրել ենք ժողովդրավարական երկիր ունենալը, այդ նպատակի տեսակեից սա շաաաաաաաատ մեծ հաղթանակ է:
Թուլ տվեք չհամաձայնյվել, առանց մանրամասնելու:
Ambrosine
21.12.2009, 14:26
Բիձա ջան, համ ասում ես թշնամի մի վաստակի, համ էլ ասում ես "իսկապես ինքնուրույն, խորը գիտելիքներով, նորարական մտքով, իր նպատակներով, առողջ ամբիցիաներով ու ղեկավարելու, առաջ տանելու հմտություններով օժտված"՞՞՞ :)
քո ասածը եթե գրի, ապա հայկական ֆեոդալական հասարակարգում անգամ հեռավոր գյուղերում գործ չի կարա ճարի: :D
Գործը ո՞րն ա, քաղաքացիությունից կզրկեն՝ ապահովության համար...:))
Այ սա արդեն հետաքրիր է, փաստորեն եթե ընդդիմության խոսքերով ասած «ոչ լեգիտիմը» «անհարկի զիջումների է գնում» ու «վտանգավոր զարգացումները» չի կանխում
Ոնց կանխի?
ՍՊԱՍՎՈՒՄ Է 3+1 ՁԵՎԱՉԱՓ
Հարցազրույց ՍԴՀԿ վարչության անդամ Գուրգեն Եղիազարյանի հետ
ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը երեկ հայտարարեց, թե ՍԴՀԿ-ում կատարված այս պառակտման հեղինակներն իշխանություններն են` պատվիրատուն Սերժ Սարգսյանն է, որն իր ծրագիրն իրականացրել է Տիգրան Սարգսյանի միջոցով: Ձեր կարծիքով, ինչո՞ւ են իշխանությունները սեւեռվել հենց ՍԴՀԿ-ի վրա` փորձելով պառակտել այս կուսակցությունը:
Իշխանությունները դեռ ապրիլի 22-ին դավադիր համաձայնության եկան` ճանապարհային քարտեզի շուրջ, եւ այդ ամենը շարունակվում է առ այսօր: Եվ իշխանություններին օդի ու ջրի նման այսօր հարկավոր է ավանդական կուսակցությունների միջամտությունն այդ խնդրին: Եվ հիմա նրանք խնդիր ունեն ավանդական կուսակցություններին հավաքել մեկ դրոշի տակ: Ամենայն հավանականությամբ մենք առաջիկայում կտեղեկանանք նոր` 3+1 ձեւաչափի մասին, որին մաս կկազմեն ՀՅԴ-ն, Ռամկավար-ազատականները, ՍԴՀԿ-ից պոկված այդ բեկորիկը եւ նրանց կմիանա Ժառանգությունը: Նրանք այս քայլին գնացին հենց այդ նպատակով` քաջ իմանալով, որ ՍԴՀԿ-ն դուրս չի գա Հայ Ազգային Կոնգրեսի կազմից ու չի մասնակցի խամաճիկների խեղկատակությանը:
Դուք կանխատեսել էիք, որ ՍԴՀԿ-ից անջատված մարդիկ ատենապետ կընտրեն Վարդան Խաչատրյանին, մինչդեռ ՍԴՀԿ-ից պոկված թեւի ատենապետ դարձավ ուրիշը:
Ես չէի ասի, որ իմ կանխատեսումը չի իրականացել: Նախ եւ առաջ նշեմ, որ կեղծ համագումարում նոր հռչակված ատենապետը` Գեւորգ Պերկուպերկյանը տեղապահի ֆունկցիաներ է կատարում: Սեդրակ Աճեմյանը դրանով արեց ձիու քայլ. փաստորեն տեղ ազատվեց Նարեկ Գալստյանին Տխրունու ատենապետ հռչակելու համար, եւ երկրորդ` մի ամիս չանցած քաղաքական դաշտից դուրս կմղվի եւ կարխիվացվի այսօրվա ատենապետը, որին կփոխարինի Վարդան Խաչատրյանը:
Այսինքն` ձեր կարծիքով, սա կարճաժամկետ ծրագիր է՞ր:
Այո: Բոլորին է հայտնի, որ ՍԴՀԿ հայաստանյան վարիչ մարմինը Վարդան Խաչատրյանին դուրս է շպրտել կուսակցությունից, հիմա նրանք փորձում են որոշ ժամանակ Խաչատրյանին ներկայացնել հնչակյան, եւ այնուհետեւ նոր կօծեն ատենապետ:
ՍԴՀԿ-ից առանձնացած թեւը պնդում է, որ այս ՍԴՀԿ այս վարչությունն ապօրինի է, եւ որ Լյուդմիլա Սարգսյանն էլ չի հանդիսանում ՍԴՀԿ վարչության անդամ, հետեւաբար, ատենապետի պաշտոնը նա ապօրինի է զբաղեցնում:
Նրանք հերթական հիմարությունն են ասել` առանց հասկանալու: Ուրեմն տեղեկացնեմ, որ կուսակցության բարձրագույն մարմինը համագումարն է: Իսկ ՍԴՀԿ 18-րդ եւ 19-րդ համագումարում հանդես է եկել իրենց ասած “ապօրինի” ատենապետը: Եվ եթե նման հայտարարություններ են անում, ապա ծիծաղելի վիճակում են դնում կուսակցության բարձրագույն մարմնին` համագումարին. ինչպե՞ս կարող էր ինքնակոչ մարդը գալ եւ օրինական համագումարում ելույթ ունենալ, ինչպե՞ս կարող էր 18-րդ եւ 19-րդ համագումարների ժամանակ չփաստվեր, որ Լյուդմիլա Սարգսյանն ապօրինի ատենապետ է: Ավելին, այս տարվա սեպտեմբերին անցկացված ՍԴՀԿ 19-րդ համագումարը Հայաստանի գործող կառույցի աշխատանքները գնահատել է գերազանց: Այդ ի՞նչ պատահեց երկու ամսվա ընթացքում, որ հիմա նման բաներ են ասում: Հենց այստեղից էլ կարելի է հասկանալ, որ այս ամենն ուղղակի ծախված մարդկանց հայտարարություններ են:
Իսկ համագումարի օրերին որեւէ լարվածություն չկա՞ր ՍԴՀԿ-ի ներսում:
Սեդրակ Աճեմյանը նպատակ ուներ, որ այդ համագումարը կբանաձեւի, որ ՍԴՀԿ-ն դուրս է գալիս Հայ Ազգային Կոնգրեսի կազմից: Սակայն նրան չհաջողվեց դա անել, քանի որ մենք ելույթներ ունեցանք, ընկերներին բացատրեցինք, թե ինչ է կատարվում Հայաստանում: Եվ քանի որ համագումարի միջոցով Սեդրակ Աճեմյանին չհաջողվեց իր ծրագիրն առաջ տանել, որոշեց քանդել Հայաստանյան կառույցը` չհասկանալով, որ ինքը ձեռք է բարձրացրել ոչ թե ՍԴՀԿ Հայաստանյան կառույցի, այլ` համահնչակյան ընտանիքի վրա: Սեդրակ Աճեմյանը գործարքի էր գնացել իշխանությունների հետ` խոստանալով ՍԴՀԿ-ին դուրս բերել Կոնգրեսի կազմից: Երբ նրա փորձերը չհաջողվեցին, Աճեմյանը գնաց այս խայտառակ ճանապարհով:
ՍԴՀԿ կենտրոնական գրասենյակը հայտարարություն է տարածել, որ իրենք սատարում են արտակարգ համագումարի որոշումը:
Մարդկանց Սեդրակ Աճեմյանը թյուրիմացության մեջ է գցել, եւ նրանք առանց խորամուխ լինելու փաստերի մեջ, պարզապես հավատացել են Սեդրակ Աճեմյանին ու նման հայտարարություն ընդունել, որ ճանաչում են այս “արտակարգ” կոչված հիմարությունը: Նրանք չեն խորացել խնդրի մեջ: Վաղը, մյուս օրը, ավելի քան վստահ եղեք, Սեդրակ Աճեմյանը չի լինի ատենապետ, կլինի արտակարգ համագումար, եւ հնչակյաններով կհավաքվենք համահնչակյան հին ընտանիքում, եւ այս անգամ կհավաքվենք առանց այդ խամաճիկների: Այդ օրը սարերի հետեւում չէ: Մեր համահնչակյան ընկերները վերջ ի վերջո կհասկանան, թե ինչ եղավ: Ուղղակի ժամանակ է հարկավոր:
Դուք ասացիք, որ Սեդրակ Աճեմյանը ցանկանում էր, որպեսզի ՍԴՀԿ-ն դուրս գա Կոնգրեսի կազմից, մինչդեռ երեկ այդ թեւը հայտարարեց, որ շարունակելու է համագործակցությունը Կոնգրեսի հետ:
Պատվիրատուին, տվյալ դեպքում` Տիգրան Սարգսյանին հարկավոր է, որ այս ինքնահռչակ միավորը եւս լինի ընդդիմադիր, սակայն իրենց կողմից կառավարվող: Իրենց հարկավոր է Կոնգրեսում ունենալ ական, դրա համար էլ այսօր այդ ինքնահռչակ միավորը հայտարարում է Կոնգրեսի հետ աշխատելու իր պատրաստակամության մասին: Եթե նրանք չլինեն ընդդիմադիր, ապա նրանց նկատմամբ կկորչի հետաքրքրությունը: Դրա համար էլ ուզում են ական ունենալ` ընդդիմության ներսում: Մի հատ ական ունեին` ի դեմս մարքսիստի, դրան պայթեցրին, հիմա նոր ական է հարկավոր նրանց:
Ի՞նչ զարգացումներ եք սպասում այս փուլում:
ՍԴՀԿ-ն գրանցված կառույց է, եւ գործում է ՀՀ-ում գործող օրենքների համաձայն: Մնացածը, թե ով ինչ կասի, խեղկատակություն է: Այստեղ միայն մեկ հանգամանք կա. մենք ապրում ենք մի երկրում, որտեղ իշխանությունները կարող են ցանկացած անօրինականություն օրինականացնել: Բայց մեզ համար դա էլ վտանգ չէ, քանի որ մենք մինչեւ վերջ կհասցնենք իշխանափոխությունը` անկախ ամեն ինչից:
Lragir.am
Կորյուն Փիլոյանը Նիկոլ Փաշինյանի գործով մեղադրողն է եւ մեղադրող էր նաեւ մարտի 1-ի հետ կապված ընդդիմության լիդերների այլ դատական գործերով: Լեւոն Զուրաբյանը հայտարարել է, որ ընդհանրապես, բոլոր նրանք, ովքեր ներգրավված են այդ գործերում, իրականում դահիճներ են, ոչ թե իրենց մասնագիտական պարտականությունը կատարողներ:
http://www.lragir.am/armsrc/country31384.html.
Ըստ ֆիլմերի ու պատմական, գեղարվեստական գրականության, պրոֆեսիանալ դահիճները միշտ գործել են դեմքը ամբողջովին ծածկող դիմակներով:
Փիլոյանի դեմքին որևէ մեկը դիմակ տեսած կա՞:o
Էս ինչ ֆանտազիաներ են՞::o
Իսկ եթե կոնգրեսն այդպես է կարծում, ապա թող բարի լինի ընդունել նաև որ, հայ հասարակության մեջ նույնիսկ դահճի կերպարն է աղավաղված::[
Վայ արա: :[
Փիլոյանի դեմքին որևէ մեկը դիմակ տեսած կա՞
Բիձա ջան, էտ դեմքը հենց դիմակն ա էլի: Իրա իսկական դեմքը ոչ մեկը չի տեսել:
Բիձա ջան, էտ դեմքը հենց դիմակն ա էլի: Իրա իսկական դեմքը ոչ մեկը չի տեսել:
Հումորից անցնեմ տեղ-տեղ լրջին:
Տրիբուն ջան, դու հո լավ գիտես, որ դահիճները դիմակը հագնում են, որ կարողանան փողոցում էլ սեփական, անճանաչելի դիմակով հանգիստ ֆռֆռան: :ok
Էս տղեն համ փողոցում համ կառափնարանում նույն դիմակով ա: :ok
Ստացվում ա, որ գեղական լեզվով ասած, սաղիս քյաֆտառ ատամներն ա հաշվված, ծնոտով քաշած-հանած, ջարդ ու փշուր արած, տեղը խոտակերի որոճող ատամնաշար դարսած::angry
Բա ուր ա գլուճը ,:o էդ անտերը՞: :angry
Խոսում -խոսում ենք, գալի ընենց տեղ ենք լռվում, որ հեչ մարդու մտքով չի անցնի, այ քեզ բան՞:o
Էս տղեն համ փողոցում համ կառափնարանում նույն դիմակով ա:
Ինքը փողոցում էլ ա գործի տեղը: դաժե զուգարանում ա էտ դիմակով, ... նստացնում ա:D
Ինքը փողոցում էլ ա գործի տեղը: դաժե զուգարանում ա էտ դիմակով, ... նստացնում ա:D
Երևի խորը քննարկման կարիք կա:
Էդ քո ասածը կոչվում է երեսի կաշի: Ըստ իմ պատկերացումների երեսի կաշին պարփակում է գլուխը, որը այնուհետև նույնպիսի կաշվի շարունակությամբ, մերվելով մարմի մնացած մասերին, կազմում է ամբողջություն- ներկայացնելով տվյալ անձը:
Ըստ ոչ հայկական տրամաբանության- դահիճների դիմակի տակ դեմքի թաքցնելը հետապնդում է զուտ ինքնապաշտպանական նպատակ- խուսափել հասարակական վայրերում որպես դահիճ իդենտիֆիկացվելուց- ճանաչվելուց և հնարավոր փոխհատուցում պահանջվելուց:
Հասկանալի է, որ պատմականորեն հայկական քաղաքական կյանքը չէր հասցրել աճել այնքան, որ արժանանար պրոֆեսիոնալ դահիճներ ունենալու երջանկությանը: Դրա համար էլ մեզանում ընդունված չէ կացնի հետ միասին նաև դիմակի կիրառությունը որպես անհրաժեշտ մասնագիտական գործիքի:
Եզրահանգելով, ասեմ, որ ինչպես մնացած ասպարեզներում, այս գործում ևս մեր պրոֆեսիոնալիզմը մի այլ, անհասկանալի ու անհասանելի մակարդակի վրա է: :hands
Երևի խորը քննարկման կարիք կա:
Էդ քո ասածը կոչվում է երեսի կաշի: Ըստ իմ պատկերացումների երեսի կաշին պարփակում է գլուխը, որը այնուհետև նույնպիսի կաշվի շարունակությամբ, մերվելով մարմի մնացած մասերին, կազմում է ամբողջություն- ներկայացնելով տվյալ անձը:
Ըստ ոչ հայկական տրամաբանության- դահիճների դիմակի տակ դեմքի թաքցնելը հետապնդում է զուտ ինքնապաշտպանական նպատակ- խուսափել հասարակական վայրերում որպես դահիճ իդենտիֆիկացվելուց- ճանաչվելուց և հնարավոր փոխհատուցում պահանջվելուց:
Հասկանալի է, որ պատմականորեն հայկական քաղաքական կյանքը չէր հասցրել աճել այնքան, որ արժանանար պրոֆեսիոնալ դահիճներ ունենալու երջանկությանը: Դրա համար էլ մեզանում ընդունված չէ կացնի հետ միասին նաև դիմակի կիրառությունը որպես անհրաժեշտ մասնագիտական գործիքի:
Եզրահանգելով, ասեմ, որ ինչպես մնացած ասպարեզներում, այս գործում ևս մեր պրոֆեսիոնալիզմը մի այլ, անհասկանալի ու անհասանելի մակարդակի վրա է: :hands
Դու ճիշտ ես ասում, որ հայ հասարակությունը այնքան չի աճել որ դահիճները սեփական մաշկի փոխարեն օգտագրոծեն կտորից դիմակներ...Բայց մի փոքր համաձայն չեմ նայի ինչում...
Դու պլանկեն դնում ես պռոֆեսլինալիզմը, իսկ Զուրաբյանը մի աստիճան բարձր է դնում: Դու ասում ես եթե դահիճ է , թող գոնե պրոֆեսսինալ լինի կամ մենք հասնենք դրան որ ստիպենք դիմակ կրել, իսկ Զուրաբյնաը ասում է եթե դատախազ է ուրեմն թող պրոֆեսիանալ դատախազ լինի այլ ոչ թե դահիճ առհասրակ...:)
Շաբաթ օրը «Ազատություն» ռադիոկայանով մշակութային եւ մերձմշակութային թեմայով բանավեճ էր. բանավիճում էին գրող, հրապարակախոս Վահրամ Մարտիրոսյանը եւ ՀԳՄ քարտուղար, բանաստեղծ Հովհաննես Գրիգորյանը: Այդ բանավեճի մի դրվագ ինձ ցնցեց ուղղակի: Երբ Վահրամ Մարտիրոսյանը բացատրում էր, որ Եղիշե Չարենցն իր ըմբոստ ոգով եւ ազատ մտքով քննադատում էր անգամ ստալինյան բռնապետության ախտերը, եւ ընդգծում էր, որ հենց այսպիսին պետք է լինի իսկական մտավորականը, ՀԳՄ քարտուղարն ընդվզեց եւ ասաց, որ համաձայն չէ այդ ընկալման հետ: Բառացի չեմ կարող վերարտադրել, բայց նրա ասածն այն էր, որ իր համար ավելի նախընտրելի կլիներ, եթե Չարենցը զգույշ լիներ, մտածեր իր անվտանգության մասին եւ այդ զգուշության շնորհիվ վերապրեր ստալինյան գիլյոտինի տարիները: Ահա այսպիսի զգուշավոր եւ հարմարվող Չարենց է ուզում Գրողների միության քարտուղարը: Հասկանալի տրամաբանություն է. ու եթե ընդունենք այս տրամաբանությունը, պետք է շնորհավորենք մեր ժողովրդին, որովհետեւ այսօրվա Հայաստանի գրողների միության որ կաբինետն էլ բացես, մի յոթ-ութ հատ «Չարենց» կգտնես աթոռներին փռած` ՀԳՄ քարտուղարի պատկերացումներին համապատասխանող «Չարենց»: Եթե իսկական Եղիշե Չարենցից վերցնենք մտքի ազատությունը, ըմբոստությունը, արդարամտության զգացողությունը, հանուն գաղափարի զոհվելու պատրաստակամությունը, ամենադառը ճշմարտությունն ասելու ուժն ու խիզախությունը, դրան ավելացնենք մի քիչ վախկոտություն, հարմարվողականություն, ամպուտացիա անենք այդ Չարենցի ողնաշարը, կստանանք մի այնպիսի Լեւոն Անանյան, որին նույնիսկ օրիգինալը կնախանձի: Սրանում է մեր իրականության ողբերգական առանձնահատկությունը. բանաստեղծները ուզում են Չարենց լինել, բայց շողոքորթել իշխանություններին, հոգեւորականները ուզում են Հիսուս լինել բայց չխաչվել, գիտնականներն ուզում են Ջորդանո Բրունո լինել, բայց չայրվել խարույկի վրա, նկարիչներն ուզում են Վան Գոգ լինել, բայց գլուխ չունեն ածխահատների գործադուլային շարժման հետ: Այս շարքը կարելի է դեռ երկար շարունակել, բայց սրանից իրականությունը չի փոխվում. արդյունքում` Գրողների միության պատկերացրած չարենցները շատ ոտքի հետ են գնում, Նկարիչների միության պատկերացրած վանգոգների իդեալը գլխավոր դատախազի պաշտոնը զբաղեցնող մարդն է, իսկ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի սյուները նույնքան են համոզված մածունի` սեւ լինելու մեջ, որքանով Ջորդանո Բրունոն էր համոզված, որ երկիրը կլոր է եւ պտտվում է: Քավ լիցի, չեմ ուզում ասել, թե Չարենցին գնդակահարությունն է Չարենց դարձրել, Ջորդանո Բրունոյին` խարույկի վրա այրվելը, կամ Վան Գոգին` սեփական ականջը կտրելը: Ոչ ամենեւին. բայց նրանք իրենց անունը վաստակել են իրենց ինքնությանը, իրենց կոչմանը, խղճին ու գիտակցությանը չդավաճանելու ուժ ունենալու շնորհիվ: Նրանք կարողացել են ճշմարտությունը կեղծիքից զանազանելու ուժ ունենալ եւ հրաժարվել են իրենց իմացած ճշմարտությունը զոհաբերել` հանուն շատերին հաճելի կեղծիքի: Ու եթե որեւէ մեկն ուզում է, որ չարենցները, ջորդանոբրունոները, վանգոգները զոհ չդառնան դաժան իրականությանը, ոչ թե նրանց խելամիտ լինելու կոչ պիտի անի, այլ որպես հանրության անդամ` նրանց պաշտպանելու, պահպանելու կամք ու համարձակություն պիտի ունենա: Եւ հատկանշական է, որ Եղիշե Չարենցին կառափնարան ուղարկելու գործում առանցքային դերը ստալինյան ժամանակների Հայաստանի գրողների միությանն է վերապահված եղել: 37 թվականի ՀԳՄ-ականները ոչ մի արտառոց բան չեն արել. պարզապես «խելամիտ» են եղել եւ «զգուշավոր»:
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ
Դեկտեմբերի 22, 2009
http://www.nikolpashinyan.com/?p=1478#comments
Փայլուն մտքեր են:
Նիկոլն ասում է այն, ինչը իսպառ հանված է ներկայիս մեր հասարակական աշխարհայացքից ու տեսադաշտից:
Դրա համար, երբ խոսում ենք դիմակներ հանելու մասին, իսկույն գալիս ենք զանգ կախողի հարցին: Երբ ամեն մեկս պատասխանատու պետք է լինեինք ընդամենը մեր շրջապատում եղած իքի -բիր, դեռ որ մանկլավիկ ժամանակներում դիմակ հագնելու փորձեր անող սերժիկների, ռոբիկների, մկնիկների, դոդիկների, կորյունիկների համար: Մեզ հիմարի տեղ դրած սահմանադրական միտինգով էինք զբաղված, որ էսօրվա մկները մտան մեր տունը կրծեցին, կերան ամեն ինչ:
Այսօր էլ մեծ- մեծ կփրթենք, տեսականորեն, սահմանադրորեն սխալ կհանենք, բայց խելքներիս զոռ չենք տա, թե ինչու բեռլուսկոնիի բերանը ճղեցին, թե ինչու պրեսկոտի մորդին եկան, թե ինչու առհասարակ կյանքում մուռ հանելու գաղափար է եղել հնում ու դեռ մնացել է այսօր նորմալ երկրներում : Թե ինչու միայն հայկական ուղեղում է այն մամռակալել որպես սահմանադրություն՞
էս երկու օրը արդեն սովորել էր, որ չինացի, հնդիկ ու արաբ,աֆղան շնորհավորում էին Սուրբ Ծնունդը :): Բայց մի տեսակ միամիտի եկա, որ մուսուլման Օբաման ելույթ ունեցավ ու շնորհավորեց Սուրբ Ծնունդը:
մտածում էի պատճառի մասին, թե ինչու միամիտի եկա, ու իմ ականջին դա աննորմալության պես մի բան էր: Եզրակացությունս ՝ "ականջիս" սահմանափակ լինելն ա ու զավատսկոյ-ազգային դեֆեկտը՝ որը պայմանականորեն կարելի է կոչել սահմանափակ , կամ փակ տարածքի սինդրոմ:
Փայլուն մտքեր են:
Նիկոլն ասում է այն, ինչը իսպառ հանված է ներկայիս մեր հասարակական աշխարհայացքից ու տեսադաշտից:
Դրա համար, երբ խոսում ենք դիմակներ հանելու մասին, իսկույն գալիս ենք զանգ կախողի հարցին: Երբ ամեն մեկս պատասխանատու պետք է լինեինք ընդամենը մեր շրջապատում եղած իքի -բիր, դեռ որ մանկլավիկ ժամանակներում դիմակ հագնելու փորձեր անող սերժիկների, ռոբիկների, մկնիկների, դոդիկների, կորյունիկների համար: Մեզ հիմարի տեղ դրած սահմանադրական միտինգով էինք զբաղված, որ էսօրվա մկները մտան մեր տունը կրծեցին, կերան ամեն ինչ:
Այսօր էլ մեծ- մեծ կփրթենք, տեսականորեն, սահմանադրորեն սխալ կհանենք, բայց խելքներիս զոռ չենք տա, թե ինչու բեռլուսկոնիի բերանը ճղեցին, թե ինչու պրեսկոտի մորդին եկան, թե ինչու առհասարակ կյանքում մուռ հանելու գաղափար է եղել հնում ու դեռ մնացել է այսօր նորմալ երկրներում : Թե ինչու միայն հայկական ուղեղում է այն մամռակալել որպես սահմանադրություն՞
որովհետև բազմաթիվ այլ "համայնական" ազգերի պես, մենք էլ "հոտային" ազգ ենք
Հոտային Ազգ
Երբ կա ընդամենը մի վիճակ, իսկ ով այդ վիճակից չէ, նա այդ հոտից չէ ու "մերոնքական" չէ: Մաքսիմում, Այծերի կողմից հրահրված ՝ հոտի մեջ իրար ժամանակավոր գզվռտվոց է… որից հետո հետևում է խոտի բուրմունքից արբեցումը ու անգամ գլխի-քյյալի գնով այդ խոտից որոճալու հնարավորության մուրումը…
Փայլուն մտքեր են:
Նիկոլն ասում է այն, ինչը իսպառ հանված է ներկայիս մեր հասարակական աշխարհայացքից ու տեսադաշտից:
Դրա համար, երբ խոսում ենք դիմակներ հանելու մասին, իսկույն գալիս ենք զանգ կախողի հարցին: Երբ ամեն մեկս պատասխանատու պետք է լինեինք ընդամենը մեր շրջապատում եղած իքի -բիր, դեռ որ մանկլավիկ ժամանակներում դիմակ հագնելու փորձեր անող սերժիկների, ռոբիկների, մկնիկների, դոդիկների, կորյունիկների համար: Մեզ հիմարի տեղ դրած սահմանադրական միտինգով էինք զբաղված, որ էսօրվա մկները մտան մեր տունը կրծեցին, կերան ամեն ինչ:
Այսօր էլ մեծ- մեծ կփրթենք, տեսականորեն, սահմանադրորեն սխալ կհանենք, բայց խելքներիս զոռ չենք տա, թե ինչու բեռլուսկոնիի բերանը ճղեցին, թե ինչու պրեսկոտի մորդին եկան, թե ինչու առհասարակ կյանքում մուռ հանելու գաղափար է եղել հնում ու դեռ մնացել է այսօր նորմալ երկրներում : Թե ինչու միայն հայկական ուղեղում է այն մամռակալել որպես սահմանադրություն՞
Բիձ, հեշտ ա չէ՞ ասելը՝ գնացեք ավտոմատի վրա, ու նստել նայել, թե ինչ ա կատարվում, բայց հեռվից նայել, ամեն դեպքում: Դու գնացել ես ջարդելու, նույնիսկ ավտոմատի կրակոցի ձենը չես լսել, բայց փախել ես, նենց ես փախել, որ մինչև էսօր դուրս չես գալիս ու էդ դուրս չգալդ ամեն ձևով արդարացնում ես, բացի դրա իրական պատճառը նշելով մեկնաբանելուց: Հիմա ինձ ու քեզ թալանում են, էդ թալանողներն էլ զինված հանցագործներ են, ես ոնց կարամ պայքարում եմ էդ թալանի դեմ, իսկ դու ոչինչ չես անում, դրա փոխարեն ինձ ասում ես՝ տենց մի պայքարի, էդ ինչ դանդաղ, զգույշ ձևով ես պայքարում, վերկաց կարգին կռիվ արա, ես նայեմ: Չի կարելի չէ՞: Դուրդ չի գալիս իմ գործողությունները, դու ընտրի քո ձևը, քո ձևով արա, ոչ թե հեգնանքով խոսա իմ արածի մասին: Տունը տաք ու ապահով նստած բոլորն էլ կարող են «լավ-լավ» մեթոդներ, տարբերակներ առաջարկել, էդ ոչ դժվար գործ ա, ոչ էլ խիզախություն ա պահանջում:
Բիձ, հեշտ ա չէ՞ ասելը՝ գնացեք ավտոմատի վրա, ու նստել նայել, թե ինչ ա կատարվում, բայց հեռվից նայել, ամեն դեպքում: Դու գնացել ես ջարդելու, նույնիսկ ավտոմատի կրակոցի ձենը չես լսել, բայց փախել ես, նենց ես փախել, որ մինչև էսօր դուրս չես գալիս ու էդ դուրս չգալդ ամեն ձևով արդարացնում ես, բացի դրա իրական պատճառը նշելով մեկնաբանելուց: Հիմա ինձ ու քեզ թալանում են, էդ թալանողներն էլ զինված հանցագործներ են, ես ոնց կարամ պայքարում եմ էդ թալանի դեմ, իսկ դու ոչինչ չես անում, դրա փոխարեն ինձ ասում ես՝ տենց մի պայքարի, էդ ինչ դանդաղ, զգույշ ձևով ես պայքարում, վերկաց կարգին կռիվ արա, ես նայեմ: Չի կարելի չէ՞: Դուրդ չի գալիս իմ գործողությունները, դու ընտրի քո ձևը, քո ձևով արա, ոչ թե հեգնանքով խոսա իմ արածի մասին: Տունը տաք ու ապահով նստած բոլորն էլ կարող են «լավ-լավ» մեթոդներ, տարբերակներ առաջարկել, էդ ոչ դժվար գործ ա, ոչ էլ խիզախություն ա պահանջում:
Կուկ, ժամանակին ես իմ պայքարը արել եմ: Ու ոչ թե քո պես կոմպի դեմը տանը նստած մեծ-մեծ խոսելով, այլ շատ կոնկրետ դոշ տալով: Բազմաթիվ անգամներ գլուխս է ջարդվել, մի ամիս կողերս էին կոտրած, շնչել չէի կարողանում: Ու էդտեղից էլ ոչ թե փախել եմ, այլ որպես մասնագետ հրավերքով աշխատանքի եմ գնացել եմ:
Եթե ես փախել եմ արդեն բիձա դառած, դու վաղը դա անելու ես որպես երիտասարդ- խոստումնալից: Թքելու ես հայրենիքիդ էլ, պապական գերեզմանների վրա էլ ու էլ հետ չես նայելու:
Քեզ ու քեզ պես մտածողներին այլ դոկումենտացիա չեմ ներկայացնելու, որովհետև հասկացել եմ, որ ուղն ու ծուծի խորության է ներարկված քո մոտ սահմանադրական կոչված հաշիշը:
Բիձ, հեշտ ա չէ՞ ասելը՝ գնացեք ավտոմատի վրա, ու նստել նայել, թե ինչ ա կատարվում, բայց հեռվից նայել, ամեն դեպքում: Դու գնացել ես ջարդելու, նույնիսկ ավտոմատի կրակոցի ձենը չես լսել, բայց փախել ես, նենց ես փախել, որ մինչև էսօր դուրս չես գալիս ու էդ դուրս չգալդ ամեն ձևով արդարացնում ես, բացի դրա իրական պատճառը նշելով մեկնաբանելուց: Հիմա ինձ ու քեզ թալանում են, էդ թալանողներն էլ զինված հանցագործներ են, ես ոնց կարամ պայքարում եմ էդ թալանի դեմ, իսկ դու ոչինչ չես անում, դրա փոխարեն ինձ ասում ես՝ տենց մի պայքարի, էդ ինչ դանդաղ, զգույշ ձևով ես պայքարում, վերկաց կարգին կռիվ արա, ես նայեմ: Չի կարելի չէ՞: Դուրդ չի գալիս իմ գործողությունները, դու ընտրի քո ձևը, քո ձևով արա, ոչ թե հեգնանքով խոսա իմ արածի մասին: Տունը տաք ու ապահով նստած բոլորն էլ կարող են «լավ-լավ» մեթոդներ, տարբերակներ առաջարկել, էդ ոչ դժվար գործ ա, ոչ էլ խիզախություն ա պահանջում:
Մի պարզաբանում էլ: Ցույց տուր գոնե մի բառ իմ գրածներում, որով ես քեզ ուղղակի կամ անուղղակի մղել եմ ավտոմատների վրա:
Թաղի գողական ֆռացող լակոտների հետ որպես հասակակից թասիբով խոսելու, հարաբերվելու իմ առաջարկները քո մոտ տրանսֆորմացվել են ավտոմատի դեմ դատարկ ձեռներով դուրս գալուն՞:o:
Ֆանտազիադ մի քիչ առողջ չի:
Ավտոմատների ձեն դու լսել ես կյանքումդ մի անգամ-մարտի մեկի երեկոյան ու մինչև հիմա դողդ չի անցնում:
Ազգովի քո դողով զբաղվենք՞:
Մոդերատորական. Բիձա մականվամբ մասնակցի հետ իմ տհաճ երկխոսությունը, որը սկսվել էր իմ մեղքով և որի ժամանակ տաքացած ինձ թույլատրել էի կանոնադրության խախտումներ, հաշվի առնելով մոդերատորի օնլայն չլինելը ջնջել եմ, որպեսզի քննարկումից հնարավորինս արագ վերացնեմ այդ տհաճ մթնոլորտը: Առավել ևս որ խոսակցությունը խիստ անձնականացված էր ու վերաբերվում էր զուտ այդ երկու անհատիս, քաղաքական քննարկում չէր:
Բիձ, հեշտ ա չէ՞ ասելը՝ գնացեք ավտոմատի վրա, ու նստել նայել, թե ինչ ա կատարվում, բայց հեռվից նայել, ամեն դեպքում: Դու գնացել ես ջարդելու, նույնիսկ ավտոմատի կրակոցի ձենը չես լսել, բայց փախել ես, նենց ես փախել, որ մինչև էսօր դուրս չես գալիս
իսկ դու՞ ուր ես գնացել: սահմանադրականի ՞… որը բերեց մարդկային կորուստների՞… Որի գործողության արդյունքում ,/ մեղավորը լինել կամ չլինելը մի կողմ թողմենք հլա/ մահացան անմեղ 10 մարդ՞:
իսկ ով՞ էր քեզ ասում, որ սահմանադրությունը խախտելու հետրանքով եթե պայքար մղվի "գլուխ ջարդելու" մեթոդոլոգիայով, ապա ավելի շատ զոհեր կլինեն:
Ես վստահ եմ /դա իմ կարծիքն է անձնական/, որ կլինեին շատ ավել:ի քիչ, կարող է և սկի չլինեին /ժողովրդի կողմից/,քանի որ համաշխարհային պատմությունը դա է ցույց տալիս: Որ հունաստանում մի հատ երիտասարդ խփին, մինչև հիմա ծեծ են ուտում ռեժիմով: իսկ մեր պես անկապ-վախկոտ հասարակություներում /պարսկաստան, սադամյան իրաք, ազերի և այլն/, ժողովրդին ռեժիմով ծեծում ու տարին մեկ էլ գնդակահարում են, շատ անգամ դաժե անկապ տեղը, շոուի համար … ոնց որ մի փոքրիկ օրինակում - դոդը իրա էշի վրա շոու արեց, ու սաղին մեսեջ ուղարկեց, որ ինքը սրբություն չունի ու սաղին սադիզմի կենթարկի: ու վստահ եմ էտ մեսեջը շատերի մեջ ահ ու սարսափ առաջացրեց: քանի որ աչքների առաջ չկա մի դեպք, երբ որ էտ ձև մեսեջ ուղարկողին էին սադիզմի ենթարկում:
…
ու ընդանրապես, սա կարծիքների փոխանակման տեղ է: եթե քեզ թվում է, որ քո ասելով ինչ որ մեկը ելնելու է սահմանադրական միտինգ գնա, ապա շատ մեծ կարծիքի ես անձամբ քո մասին: նույնը վերաբերվում է նաև Բիձուն, կամ ինձ, կամ ցանկացածին:
Մեք քաղաքական գործիչներ չենք, որ ագիտացիայով զբաղվենք: ամեն մեկս ունի իրա մասնագիտությունը, ինչով որ "զբաղվում ա": իսկ ստեղ , և սրա պես նաև ուրիշ տեղեր, զրուցում ենք ու կարծիքներ փոխանակում:
Կուկ, ժամանակին ես իմ պայքարը արել եմ: Ու ոչ թե քո պես կոմպի դեմը տանը նստած մեծ-մեծ խոսելով, այլ շատ կոնկրետ դոշ տալով: Բազմաթիվ անգամներ գլուխս է ջարդվել, մի ամիս կողերս էին կոտրած, շնչել չէի կարողանում: Ու էդտեղից էլ ոչ թե փախել եմ, այլ որպես մասնագետ հրավերքով աշխատանքի եմ գնացել եմ:
Եթե ես փախել եմ արդեն բիձա դառած, դու վաղը դա անելու ես որպես երիտասարդ- խոստումնալից: Թքելու ես հայրենիքիդ էլ, պապական գերեզմանների վրա էլ ու էլ հետ չես նայելու:
Քեզ ու քեզ պես մտածողներին այլ դոկումենտացիա չեմ ներկայացնելու, որովհետև հասկացել եմ, որ ուղն ու ծուծի խորության է ներարկված քո մոտ սահմանադրական կոչված հաշիշը:
Ուր ա՞ պայքարիդ արդյունքը, կարողա՞ արնախում քոչն ա, որտև ուրիշ արդյունք չեմ տեսնում: Դու կողերդ ջարդելով արդյունքի չես հասել, ես առանց կողերս ջարդելու արդյունքի չեմ հասել առայժմ, տարբերությունը ո՞րն ա՝ քո ջարդած կողերը, առավելություն չի, որտև արդյունքը նույնն ա: Իմ փախնելու մասին գուշակություններդ էլ անիմաստ են, ստեղ մարդկանց ճակատագրի մասին գուշակություններով չենք զբաղվում, կոֆեի բաժակ չենք նայում:
Մի պարզաբանում էլ: Ցույց տուր գոնե մի բառ իմ գրածներում, որով ես քեզ ուղղակի կամ անուղղակի մղել եմ ավտոմատների վրա:
Թաղի գողական ֆռացող լակոտների հետ որպես հասակակից թասիբով խոսելու, հարաբերվելու իմ առաջարկները քո մոտ տրանսֆորմացվել են ավտոմատի դեմ դատարկ ձեռներով դուրս գալուն՞:o:
Ֆանտազիադ մի քիչ առողջ չի:
Ավտոմատների ձեն դու լսել ես կյանքումդ մի անգամ-մարտի մեկի երեկոյան ու մինչև հիմա դողդ չի անցնում:
Ազգովի քո դողով զբաղվենք՞:
Եթե սահմանադրականը սխալ ես համարում ու ասում ես, որ պետքա գնալ գլուխները ջարդել, ոնց որ դու գնացել չափառներ ես ջարդել ու մի երկու դեպուտատի գլուխ ես ջարդել ու ոչինչ չես փոխել, բախտդ բերել ա, որ գլխիցդ չեն կրակել, հիմա ասում ես՝ դու էլ գնա վրա, գնա չափառ ջարդի, հիմա ես որ գնամ, կրակելու են, որտև դեռ չգնացած արդեն կրակում են, ու էդ կրակելուց հետո էլ դեռ հարց ա՝ ցանկալի արդյունքի կհասնեմ, թե քո նման ճարահատյալ վիճակում կհայտնվեմ: Անպայման չի կոնկրետ ասես՝ գնա չափառ ջարդի, եթե իմ պայքարի ձևը սխալ ես համարում, ուրեմն կամ պետքա կոպիտ մեթոդը ճիշտ համարես, կամ էլ ոչինչ չանելը: Ոչինչ չանելուն չեմ անդրադառնում, կոպիտ մեթոդն էլ դուրս ա գալիս, որ դու հեռվից ասում ես՝ գնա կրակի բերան: ավտոմատի ձեն լսելուս մասին գուշակություններիդ էլ չանդրադառնամ, էդ էլ ա անիմաստ: Ես իմ դողի մասին չեմ խոսել, չեմ ասել՝ իմ դողով զբաղվեք, որտև իրականում էդ դողը չկա, իսկ դու քո ջարդված կողերն ես առաջ քաշում, ի՞նչ ես առաջարկում, ազգովի հանգանակություն կազմակերպենք, կողերդ կարգի բերե՞ս, թե՞ արդեն հարմարվել ես:
իսկ դու՞ ուր ես գնացել: սահմանադրականի ՞… որը բերեց մարդկային կորուստների՞… Որի գործողության արդյունքում ,/ մեղավորը լինել կամ չլինելը մի կողմ թողմենք հլա/ մահացան անմեղ 10 մարդ՞:
իսկ ով՞ էր քեզ ասում, որ սահմանադրությունը խախտելու հետրանքով եթե պայքար մղվի "գլուխ ջարդելու" մեթոդոլոգիայով, ապա ավելի շատ զոհեր կլինեն:
Ես վստահ եմ /դա իմ կարծիքն է անձնական/, որ կլինեին շատ ավել:ի քիչ, կարող է և սկի չլինեին /ժողովրդի կողմից/,քանի որ համաշխարհային պատմությունը դա է ցույց տալիս: Որ հունաստանում մի հատ երիտասարդ խփին, մինչև հիմա ծեծ են ուտում ռեժիմով: իսկ մեր պես անկապ-վախկոտ հասարակություներում /պարսկաստան, սադամյան իրաք, ազերի և այլն/, ժողովրդին ռեժիմով ծեծում ու տարին մեկ էլ գնդակահարում են, շատ անգամ դաժե անկապ տեղը, շոուի համար … ոնց որ մի փոքրիկ օրինակում - դոդը իրա էշի վրա շոու արեց, ու սաղին մեսեջ ուղարկեց, որ ինքը սրբություն չունի ու սաղին սադիզմի կենթարկի: ու վստահ եմ էտ մեսեջը շատերի մեջ ահ ու սարսափ առաջացրեց: քանի որ աչքների առաջ չկա մի դեպք, երբ որ էտ ձև մեսեջ ուղարկողին էին սադիզմի ենթարկում:
…
ու ընդանրապես, սա կարծիքների փոխանակման տեղ է: եթե քեզ թվում է, որ քո ասելով ինչ որ մեկը ելնելու է սահմանադրական միտինգ գնա, ապա շատ մեծ կարծիքի ես անձամբ քո մասին: նույնը վերաբերվում է նաև Բիձուն, կամ ինձ, կամ ցանկացածին:
Մեք քաղաքական գործիչներ չենք, որ ագիտացիայով զբաղվենք: ամեն մեկս ունի իրա մասնագիտությունը, ինչով որ "զբաղվում ա": իսկ ստեղ , և սրա պես նաև ուրիշ տեղեր, զրուցում ենք ու կարծիքներ փոխանակում:
Դիվ, ես լավ գիտեմ, թե ստեղ ինչ են անում, ու տեսնում եմ, թե ինչ են անում. հատկապես աչքի են ընկնում հեռվից մեծ-մեծ խոսացողներն ու մարտի մեկի նոր, ավելի հետաքրքիր կադրեր տեսնելու ցանկություն ունեցողները: Դու ստեղ էի՞ր մարտի մեկին, դու ծանոթ ունե՞ս էն զորքերի մեջ, ովքեր կանգնած են եղել մարտի մեկին նախագահականի մոտ, կամ կառավարության շենքի մոտ, կամ ԱԺ-ի մոտ, գիտե՞ս, որ էդտեղ կանգնածներն առավել զինված են եղել, ու իրանց ավելի շատ դուխ ա տրվել կրակելու, քան այնտեղ կանգնածներին, որտեղ որ զոհեր են եղել: Եթե ժողովուրդը չի գրոհել, բայց կրակել են, եթե գրոհեր, պարզ չի՞, որ կրակելու էին: Սա 96 թիվը չի, նախագահն էլ Լևոնը չի, որ տանկը բերեր Բիձուն ցույց տար, Բիձեն էլ գնար տուն, սա արնախումների բանդան ա, որ տանկը բերում ժողովրդի վրա ա քշում, որ հանգիստ կանգնած, ուշադրություն դարձրու, ասում եմ՝ հանգիստ կանգնած, ոչ թե չափառ քաշքշող ժողովրդի վրա ավտոմատներ ա հանում ու կրակելու հրաման ա տալիս, ու էդքանից հետո ժողովուրդը չի գնում տուն, ոնց որ Բիձեն ա գնացել, այլ մնում ա էնքան, մինչև էն մարդը, ում վստահելով եկել կանգնել ա, ինքն ա ասում՝ գնացեք: Ո՞վ հաստատ գիտեր, որ հանգիստ կանգնած ժողովրդին գնդակահարելու էին, ու ո՞վ հաստատ կասի, որ գրոհելու դեպքում չէին գնդակահարելու, սա լրիվ աբսուրդ ա: Պատմությանը նայելը միշտ չի, որ ճիշտ ա. ո՞վ ա ասում, որ պատմությունը միշտ կրկնվում ա, ո՞վ ա ասում, որ պատմությունից դասեր քաղողն անսխալական ա:
Կուկ, ժամանակին ես իմ պայքարը արել եմ: Ու ոչ թե քո պես կոմպի դեմը տանը նստած մեծ-մեծ խոսելով, այլ շատ կոնկրետ դոշ տալով: Բազմաթիվ անգամներ գլուխս է ջարդվել, մի ամիս կողերս էին կոտրած, շնչել չէի կարողանում: Ու էդտեղից էլ ոչ թե փախել եմ, այլ որպես մասնագետ հրավերքով աշխատանքի եմ գնացել եմ:
Եթե ես փախել եմ արդեն բիձա դառած, դու վաղը դա անելու ես որպես երիտասարդ- խոստումնալից: Թքելու ես հայրենիքիդ էլ, պապական գերեզմանների վրա էլ ու էլ հետ չես նայելու:
Քեզ ու քեզ պես մտածողներին այլ դոկումենտացիա չեմ ներկայացնելու, որովհետև հասկացել եմ, որ ուղն ու ծուծի խորության է ներարկված քո մոտ սահմանադրական կոչված հաշիշը:
Դու տենց ե՞ս արել, Բիձ: Թքել ես պապական գերեզմանների վրա ու գնացել ե՞ս, թե՞ դու հրավիրվել ես. ինպիսի՜ եվրոպական տարբերակ, հրավիրվե՜լ եմ: Բան չկա, Բիձա ջան, ես էլ որ քո պես թքեմ հայրենիքիս վրա ու հեռանամ, ես էլ անունը կդնեմ իբր հրավիրվել եմ, կանցնի կգնա, մեկումեջ էլ կպատմեմ իբր մարտի մեկին մի երկու մենթ պոչկեքիս խփել են, մի երկու հատ էլ էլէկտրաշոկի անուն կտամ, պատկերը փոքր-ինչ գունավորելու համար, ու կասեմ, որ հրավիրվել եմ: Տենց էլի, էլէկտրաշոկով խփին, ընկա գետնին, սկսեցին պոչկեքիս խփել, մի կերպ եկա տուն, հրավիրեցին, հիմա էլ էդ հրավերով աշխատում եմ՝ թքած ունենալով հայրենիքիս ու պապական գերեզմանների վրա: Կարգին հերոսական կենսագրություն կստացվի, ստեղ-ընդեղ կպատմեմ, ինձ լավ կզգամ, մենակ թե Կուկի նման մեկը չհանդիպի, որ էդ ամեն ինչին լուրջ չվերաբերվի:
Պատմությանը նայելը միշտ չի, որ ճիշտ ա. ո՞վ ա ասում, որ պատմությունը միշտ կրկնվում ա, ո՞վ ա ասում, որ պատմությունից դասեր քաղողն անսխալական ա:
Կուկ, պատմույթունը նայելուց ու այդ փաստերի հիման վրա տեսական-պրոգնոզային եզրահանգումների գալուց բացի ուրիշ ձև չկա: Ոչ մեկս էլ բախտագուշակ չի, որ սկսի գուշակել…
Էլի եմ ասում, որ սա կարծիքների փոխանակման տեղ է, ու ով որ փորձում է ագիտացիայով զբաղվել, նա կամ պատճվում է ըստ կանոնակարգի, կամ էլ նրա գրվածքները անուշադրության են մատնվում /եթե մասնավորապես դա անում է Ակումբում "իշխանական" լծակներին տիրապետողը :)/
Իմ կարծքս կարող եմ հիմնավորել նաև ուրիշ ճանապարհով: Ասենք երեխաների մանկապարտեզային կամ դպրոցական կյանքից: Որ ով որ կանգնում ա ոտքի վրա ու "խուլիգան" կոլեգային հակահարված ա տալիս հենց իր մեթոդներով, նրանից էտ "խուլիգան" կոլեգան մինիմում վազ ա անցնում ;):
…
հարցը մարտի մեկը չէր, այլ դրանցի շատ ավելի առաջ ու նունիսկ ընտրություններ օրը, երբ որ կամ նախօրդ օրը, երբ որ պետք էր թաղի կեղծարարներին ահաբեկել ու քաշել հերները անիծել: Հարցը նա է, որ գլոբալ պայքարի հելնողը /խոսքը կոնգրեսի/ մասին է, պետք է հենց էս ճանապարհով գնար:
Կուկ, պատմույթունը նայելուց ու այդ փաստերի հիման վրա տեսական-պրոգնոզային եզրահանգումների գալուց բացի ուրիշ ձև չկա:
Կա, էդ նույն պատմությանը ներկա ու ականատես լինելը:
Կուկ, պատմույթունը նայելուց ու այդ փաստերի հիման վրա տեսական-պրոգնոզային եզրահանգումների գալուց բացի ուրիշ ձև չկա: Ոչ մեկս էլ բախտագուշակ չի, որ սկսի գուշակել…
Էլի եմ ասում, որ սա կարծիքների փոխանակման տեղ է, ու ով որ փորձում է ագիտացիայով զբաղվել, նա կամ պատճվում է ըստ կանոնակարգի, կամ էլ նրա գրվածքները անուշադրության են մատնվում /եթե մասնավորապես դա անում է Ակումբում "իշխանական" լծակներին տիրապետողը :)/
Իմ կարծքս կարող եմ հիմնավորել նաև ուրիշ ճանապարհով: Ասենք երեխաների մանկապարտեզային կամ դպրոցական կյանքից: Որ ով որ կանգնում ա ոտքի վրա ու "խուլիգան" կոլեգային հակահարված ա տալիս հենց իր մեթոդներով, նրանից էտ "խուլիգան" կոլեգան մինիմում վազ ա անցնում ;):
…
հարցը մարտի մեկը չէր, այլ դրանցի շատ ավելի առաջ ու նունիսկ ընտրություններ օրը, երբ որ կամ նախօրդ օրը, երբ որ պետք էր թաղի կեղծարարներին ահաբեկել ու քաշել հերները անիծել: Հարցը նա է, որ գլոբալ պայքարի հելնողը /խոսքը կոնգրեսի/ մասին է, պետք է հենց էս ճանապարհով գնար:
Դիվ, արի մանկապարտեզի չվերածենք թեման: Էդ քո ասած ձևով կարողա էդ խուլիգան կոլեգան մեկի տեղը երկու հատ խփի, երկրորդը կանգնելու համար: Իսկ էդ քո ասած ճանապարհով գնալու ռեսուրս կա՞ր, դու տեսնում ե՞ս էդ ռեսուրսը, որ ասում ես՝ պետք է էդ ճանապարհով գնար: Ասածիցդ եզրակացնում եմ, որ դու տեղյակ չես, թե ինչքան մեծ թիվ ա կազմում անտարբերների, վախեցածների, ստրկացվածների, չափառ ջարդած փախածների, չափառ ջարդած, բայց չփախածների, բայց միևնույնն ա՝ Լևոնի նկատմամբ ատելությամբ լցվածների այս մեծ բանակը: Տեղյակ չես, թե ստրկացված, ստորացված, քզնող հաստավզերն ինչքան շատ են ու ինչ կարգավիճակում են գտնվում: ՀԱԿ-ը չունի էդ ռեսուրսը, մինչև նախագահական ընտրություններն ու դրանից հետո էլ չուներ էդ ռեսուրսը, որ դրանց վզից բռներ ասեր՝ չոքի, այ անասուն: Չկա էդ հնարավորությունը, ո՞նց անեին: Անոռուգլուխ վրա գնալը սխալ ա, հասկանում ե՞ս, Դիվ, սխալ ա: Պետքա հաշվարկ անես: Մինչև մարտի մեկը մարդիկ ասում էին՝ ե՞րբ ա Լևոնը ասելու՝ գնում ենք Բաղրամյան, ու եթե նրանց պատասխանում էին, որ Բաղրամյան գնալու դեպքում կարողա կրակեն, չէին հավատում, ասում էին՝ ոչ մի դեպքում էլ ռիսկ չեն անի կրակեն, ու ժամանակը ցույց տվեց, որ նույնիսկ հանգհիստ կանգնելու դեպքում կրակեցին, էդ մարդիկ հասկացան, որ սրանցից ամեն ինչ սպասելի ա, սրանք արնախում են, սրանք դիվանագետ չեն, սրանք շախմատ չեն խաղում, շախմատի ֆեդերացիայի նախագահ լինելն էլ թիթիզ աքսեսուար ա, ոչ ավելին:
Mephistopheles
26.12.2009, 22:08
հարցը մարտի մեկը չէր, այլ դրանցի շատ ավելի առաջ ու նունիսկ ընտրություններ օրը, երբ որ կամ նախօրդ օրը, երբ որ պետք էր թաղի կեղծարարներին ահաբեկել ու քաշել հերները անիծել: Հարցը նա է, որ գլոբալ պայքարի հելնողը /խոսքը կոնգրեսի/ մասին է, պետք է հենց էս ճանապարհով գնար:
Դիվ ջան, քո ասածն իրականացնելու համար ժողովրդին դեմել պետք չի, դրա համար ժողովրդի նեցուկի կարիք չկա… դրա համար սափրագլուխների բանդա է պետք, ճիշտ այնպիսին ինչպիսին օգտագործում են իշխանություններն ու օլիգարխները… դրան ասում են հեղաշրջում՝ պերեվառոտ… այ այստեղ արդեն հաստատ կարելի է ասել որ ընդդիմության ու իշխնության միջև տարբերություն չկա ու ժողովուրդը հաստատ չէր շահելու… այ այստեղ քո և Բիձու ասածները (Լևոնի սրիկա լինելն իր շրջապատով հանդերձ) կլինեին 100% ճշմարտություն …
… ինչ վերաբերվում է գրոհելուն, ես կարծում եմ որ ինչ որ բան պետք է արվեր, բայց չեմ կարող բարձրաձայնել որովհետև չգիտեմ… կարծում եմ Լևոնը չէր կարող նման հրաման տալ որովհետև դա նույնն է որ ժողովրդին ուղղարկես կրակի բերան "Լևոն Նախագահ" լոզունգով… ոգեշնչող չի հնչում, եթե չասենք ինչպիսի "հիշողություններ" են ասոցիացվում նման դեպքերում գումարած մարդկանց շատերի հիշողությունները նրա ղեկավարած տարիների մասին…
… հարց. որևէ մեկը այստեղ կարո՞ղ էր նման հրաման տալ կոնկրետ այս իրդրության մեջ երբ արդեն զոհեր կար… կհրամայեի՞ք գրոհել ասենք "Բիձա Նախագահ" կամ "Դվգրեյ Նախագահ" կամ "Մեֆիստոֆել Նախագահ" լոզունգով իմանալով որ մեծ զոհեր են լինելու ու զոհվել …
ասեմ, անձամբ ես չէի կարծում որ կկրակեն, բայց Տրիբունն ասում էր, որովհետև ճանաչում էր դրանց… ասել թե Լևոնը չգիտեր, սուտ կլիներ ու երևի դրա համար էլ ամեն ինչ անում էր ինչքան հնարավոր է կառավարական ու ադմինիստրատիվ օբյեկտներից հեռու, բայց ինչպես տեսնում եք … հարցն այն է թե ի՞նչ կարելի էր անել այն ժամանակ իմանալով միայն այն ինչ գիտեինք միայն այն ժամանակ…
Հայաստանում ու արտերկրից Հայաստանի ներքաղաքական կյանքով հետաքրքրվող հայերի շրջանում հասունացել է հեղափոխության հրամայականը:
Այս հեղափոխությունը սաստիկ բարդ գործ է լինելու, ցավով ենթադրում եմ, որ մինչև վերջ հասցնելու համար չափազանց երկար ժամանակ է պետք լինելու:
Խոսքս բնավ չի գնում Հայաստանի իշխանափոխության մասին: Այդ իշխանափոխությունը լինելու է հեղափոխության մի փոքրիկ կտորը միայն:
Խոսքը գնում է մտային ու գաղափարական հեղափոխության մասին: Խոսքը գնում է նրա մասին, որ այսօր կա հրամայական մարդկանց կարողանալ մարդկանց հասկացնել, նրանց հասանելի դարձնել որոշակի գաղափարների սին լինելն ու այլ գաղափարների վեհությունը ու ճշմարտությունը:
1. Կարողանալ հասնել քաղաքական պոռոտախոսության վերացմանը,
2. Կարողանալ հասնել «պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն» ընտրության դեպքում խաղաղություն ընտրել կարողանալու գիտակցմանը,
3. Այլընտրանք չլինելու դեպքում կարողանալ արժանապատվորեն ընտրել «պատերազմը» ու այդ «պատերազմը» ոչ թե գցել ուրիշների վրա, այլ լինել առաջամարտիկը, հպարտ ու տոկուն ձևով այն կրել ու տանել մինչև վերջ,
4. Կարողանալ հասնել մտային այնպիսի հասունության, որ ժամանակավոր պարտություններն ու ժամանակավոր նահանջներն ընկալվեն իբրև «պատերազմի», պայքարի բնական շարունակություն, հասկացնել որ ոչ մի մարտ միայն հաղթանակներով չի լինեում,
5. Կարողանալ հասնել սկզբունքայնության այն աստիճանին, որ ոչ մի տեսակի «պարտություն» չդառնա հուսահատվելու, հուսալքվելու պատճառ,
6. Կարողանալ հասնել փոխվստահության ու փոխհամագործակցության մթնոլորտի, որտեղ եթե առաջնորդից ունես պահանջ, ապա ունես նաև առաջարկելու ինչ-որ մի բան, օրինակ՝ սեփական մասնակցությունդ քո առաջարկն ընդունվելու դեպքում, ապա նաև այն գիտակցության, որ եթե դու տանը ոտքերդ կրակի մոտ տաքացնող ես, չունես պահանջելու փողոցում պայքարը տանող մարդուց, որովհետև ոչ մի բանով առավել չես, գուցե դեռ ինքն է առավել,
7. Կարողանալ հասնել փոխվստահության ու փոխհամագործակցության մթնոլորտի, որտեղ եթե առաջնորդ ես, ապա պետք է ունենաս վճռականություն ու առաջարկելիք ու ոչ միայն պահանջ քեզ աներկբա ենթարկվելու,
8. Կարողանալ հասնել նրան, որ յուրաքանչյուր քաղաքացի կարողանա հասկանալ, որ ինքն անսխալական չի ու եթե ընթացքն իր պատկերացրածով չի, ուրեմն դա դեռ չի նշանակում, որ ընթացքը վատն է կամ սխալ:
Շատ կարող եմ շարունակել:
Բայց Նիկոլն ավելի կարճ ու ավելի լավ ա ասում. Հայաստանի ապագան կախված է միայն մեկ մարդուց և այդ մեկ մարդը դու ես, ուրեմն մեկ, գումարած մեկ, գումարած մեկ... ես կուզեի, որ Հայաստանում ապրողներն, ինչպես նաև Հայաստանի ներքաղաքական կյանքով դրսում ապրողները կարողանան դառնալ այս բանաձևի կրողը:
Մոդերատորական: Բիձա, dvgray և Chuk մականվամբ ակումցիներին հայտարարում եմ զգուշացում ակումբի ֆորմատին չհամապատասխանող բանավեճ ծավալելու համար: Տվյալ անդամների կողմից նույնատիպ բանավեճի ծավալման դեպքում նախատեսվում է ակումբից մեկ շաբաթյա արգելափակում: Chuk մականվամբ ակումբցու ադմինիստրատիվ պարտականություններում փոխարինող չունենալու փաստը հաշվի առնելով՝ նա կարգելափակվի միայն քաղաքականություն բաժնից: Մաղթում եմ քաղաքակրիթ քննարկումներ և բարի ժամանց:
Mephistopheles
27.12.2009, 00:02
1. Կարողանալ հասնել քաղաքական պոռոտախոսության վերացմանը,
2. Կարողանալ հասնել «պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն» ընտրության դեպքում խաղաղություն ընտրել կարողանալու գիտակցմանը,
3. Այլընտրանք չլինելու դեպքում կարողանալ արժանապատվորեն ընտրել «պատերազմը» ու այդ «պատերազմը» ոչ թե գցել ուրիշների վրա, այլ լինել առաջամարտիկը, հպարտ ու տոկուն ձևով այն կրել ու տանել մինչև վերջ,
4. Կարողանալ հասնել մտային այնպիսի հասունության, որ ժամանակավոր պարտություններն ու ժամանակավոր նահանջներն ընկալվեն իբրև «պատերազմի», պայքարի բնական շարունակություն, հասկացնել որ ոչ մի մարտ միայն հաղթանակներով չի լինեում,
5. Կարողանալ հասնել սկզբունքայնության այն աստիճանին, որ ոչ մի տեսակի «պարտություն» չդառնա հուսահատվելու, հուսալքվելու պատճառ,
6. Կարողանալ հասնել փոխվստահության ու փոխհամագործակցության մթնոլորտի, որտեղ եթե առաջնորդից ունես պահանջ, ապա ունես նաև առաջարկելու ինչ-որ մի բան, օրինակ՝ սեփական մասնակցությունդ քո առաջարկն ընդունվելու դեպքում, ապա նաև այն գիտակցության, որ եթե դու տանը ոտքերդ կրակի մոտ տաքացնող ես, չունես պահանջելու փողոցում պայքարը տանող մարդուց, որովհետև ոչ մի բանով առավել չես, գուցե դեռ ինքն է առավել,
7. Կարողանալ հասնել փոխվստահության ու փոխհամագործակցության մթնոլորտի, որտեղ եթե առաջնորդ ես, ապա պետք է ունենաս վճռականություն ու առաջարկելիք ու ոչ միայն պահանջ քեզ աներկբա ենթարկվելու,
8. Կարողանալ հասնել նրան, որ յուրաքանչյուր քաղաքացի կարողանա հասկանալ, որ ինքն անսխալական չի ու եթե ընթացքն իր պատկերացրածով չի, ուրեմն դա դեռ չի նշանակում, որ ընթացքը վատն է կամ սխալ:
1. Դրան հասնել ոչ միայն անհնար է այլև ոչ սահմանադրական. քաղաքական պոռոտախոսությունը հանցագործություն չէ, դա իրավունք է … ամեն մարդ իրավունք ունի պոռոտախոս լինելու… իհարկե ցանկալի երևույթ չէ, բայց սա ավելի շուտ բնավորության գիծ է որի դեմ պայքարը ավելի շուտ երգիծաբանների գործն է…
6. սա էլ կասկածելի նպատակ է քանի որ եթե 100 000 քաղաքացի գոհ չի ընթացքից ապա բոլորն էլ պետք է առաջարկ ունենան… դու այս զանգվածին մեխանիկորեն պայքարից դուրս ես թողնում… նախ որ այդ առաջարկները դժվար ունենան ռեալ հիմք քանի որ հասարակ ժողովուրդը չի տիրապետում այն ինֆորմացիայն ու ներքին խոհանոցին որին տիրապետում են առաջնորդները… Սրանք Լևոնի խոսքերն են և ես համաձայն եմ… իսկ եթե ուզում ես որ նրանք այնուամենայնիվ առաջարկներ ունենան ապա նրանց պետք է տրամադրել նույն ինֆորմացիան ինչ որ ղեկավարներն ունեն… ժողովրդի գործը առաջարկներ անելը չի այլ ակտիվ պահանջատեր քաղաքացի լինելն է … սրանից ավել պահանջելն ուղղակի նրան քեզանից օտարել է նշանակում…
8. Սա էլ կասկածելի է… մարդ արարածն իր բնությամբ արդեն տենդենց ունի իր մասին անսխալականի կարծիք ունենալու, և սա վերացնելը նույնպես երգիծաբանի գործ է, քանի որ սա մարդկային բնավորություն է… ես կարծում եմ որ ես անսխալական եմ (օրինակի համար), ի՞նչ է հնարավոր անել իմ դեմ, բացի համոզելուց ու ապացուցելուց, ոչինչ… ուրեմն պարքարն անսխալականության դեմ ուղղակի անիմաստ է… իհարկե շատ ցանկալի է որ ինչքան հնարավոր է քիչ լինեն, բայց դրա դեմ չարժե "պայքարել"… ես կասեի նույնիսկ որ դա մարդու իրավունքների խախտում է…
… ես ավելի կարճ կասեի… եթե կարողանանք համոզել ժողովրդին որ նա այս երկրի տերն է ու ինքը գործոն է (և ամենակարևոր գործոնը), ապա ինչքան էլ ուզում են պոռոտախոս ու անսխալական լինեն, ես այդտեղ խնդիր չեմ տեսնում…
1. Դրան հասնել ոչ միայն անհնար է այլև ոչ սահմանադրական. քաղաքական պոռոտախոսությունը հանցագործություն չէ, դա իրավունք է … ամեն մարդ իրավունք ունի պոռոտախոս լինելու… իհարկե ցանկալի երևույթ չէ, բայց սա ավելի շուտ բնավորության գիծ է որի դեմ պայքարը ավելի շուտ երգիծաբանների գործն է…
Ես չէի խոսում պոռոտախոսության արգելման մասին, այլ խոսում է մտային հեղափոխության, գաղափարների տարածման, որոնք կհանգեցնեն այս երևույթի եթե ոչ վերացմանը, ապա հնարավորինս նվազեցմանը:
6. սա էլ կասկածելի նպատակ է քանի որ եթե 100 000 քաղաքացի գոհ չի ընթացքից ապա բոլորն էլ պետք է առաջարկ ունենան… դու այս զանգվածին մեխանիկորեն պայքարից դուրս ես թողնում… նախ որ այդ առաջարկները դժվար ունենան ռեալ հիմք քանի որ հասարակ ժողովուրդը չի տիրապետում այն ինֆորմացիայն ու ներքին խոհանոցին որին տիրապետում են առաջնորդները… Սրանք Լևոնի խոսքերն են և ես համաձայն եմ… իսկ եթե ուզում ես որ նրանք այնուամենայնիվ առաջարկներ ունենան ապա նրանց պետք է տրամադրել նույն ինֆորմացիան ինչ որ ղեկավարներն ունեն… ժողովրդի գործը առաջարկներ անելը չի այլ ակտիվ պահանջատեր քաղաքացի լինելն է … սրանից ավել պահանջելն ուղղակի նրան քեզանից օտարել է նշանակում…
Խոսքը բոլորովին նրա մասին չէր գնում, ինչի մասին դու ասացիր: Խոսքը գնում է նրա մասին, որ եթե ես պահանջում եմ, ենթադրենք, շուրջօրյա նստացույցի, ապա ես պիտի պատրաս լինեմ այդ նստացույցի լինելու դեպքում հենց ինքս էլ լինել մասնակից: Իսկ իրականությունում հասարակության մեծ մասն ունեն պահանջներ, բայց ակնկալում են, որ այդ պահանջներն իրենց փոխարեն պիտի ուրիշները կատարեն: Խոսքը բնավ չէր գնում այն մասին, որ ամեն մեկը պիտի առաջարկ ունենա, կամ որ առաջարկ լինելու դեպքում այդ առաջարկը պիտի անպայման կատարվի: Այս կետը սերտ կապ ուներ առաջին կետի հետ:
8. Սա էլ կասկածելի է… մարդ արարածն իր բնությամբ արդեն տենդենց ունի իր մասին անսխալականի կարծիք ունենալու, և սա վերացնելը նույնպես երգիծաբանի գործ է, քանի որ սա մարդկային բնավորություն է… ես կարծում եմ որ ես անսխալական եմ (օրինակի համար), ի՞նչ է հնարավոր անել իմ դեմ, բացի համոզելուց ու ապացուցելուց, ոչինչ… ուրեմն պարքարն անսխալականության դեմ ուղղակի անիմաստ է… իհարկե շատ ցանկալի է որ ինչքան հնարավոր է քիչ լինեն, բայց դրա դեմ չարժե "պայքարել"… ես կասեի նույնիսկ որ դա մարդու իրավունքների խախտում է…
Այս կետը սերտ առնչություն ուներ 6 և 7-րդ կետերի հետ: Յուրաքանչյուր մարդ սիրում է անսխալական լինել, բայց յուրաքանչյուր հասուն մարդ կարող է հասկանա, որ ցանկացած խնդիր կարող է ունենալ բազում լուծումներ, և եթե չի ընտրվել իր ցանկացած լուծումը, ապա աշխարհի վերջը չի: Սա ամենաբարդ, բայց ոչ անհնար կետն է: Եթե անհնար է հասնել նրան, որ բոլորն այսպես մտածեն, ապա կարելի է հասնել մեծամասնության այդպես մտածելուն:
Մարդիկ պիտի սովորեն բացի անհատ լինելուց լինել հասարակության մասնիկ, բացի հասարակության մասնիկ լինելուց՝ անհատ:
Ու այս բոլոր կետերի իրագործումը ես անվանում եմ մտային ու գաղափարական հեղափոխություն:
… ես ավելի կարճ կասեի… եթե կարողանանք համոզել ժողովրդին որ նա այս երկրի տերն է ու ինքը գործոն է (և ամենակարևոր գործոնը), ապա ինչքան էլ ուզում են պոռոտախոս ու անսխալական լինեն, ես այդտեղ խնդիր չեմ տեսնում…
Գուցե, չեմ պնդում, բայց կարծում եմ, որ պոռոտախոսության ու անսխալականության դեպքում ժողովուրդը իրեն երկրի տերը չի գիտակցի, իրեն երկրի տերը կգիտակցի քաղաքացիներից առանձինը, համարելով, որ հենց մենակ ինքն է տերը, այլ ոչ թե նաև կողքինները:
ժողովուրդ, սահմանադրորեն պայքարում ենք բան դուրս չի գալիս, չափառները ջարդում ենք բան դուրս չի գալիս, զոհեր ենք տալիս բան դուրս չի գալիս: Ընդհակառաը, սոհեր տալուց հետո Մուկը ԱԺ նախագահ ա դառնում, Չոռնին քաղաքապետ, հաբռգածներն ավելի են հաբռգում, մենթերը լրիվ գժվել են:
Ավելի լավ չի բան չանենք, էլի բան դուրս չգա:
2008-ի ընտրություններից առաջ լիքը բանջար ասում էր, իզուր եք պայքարում, մեկա բան չի փոխվելու: Ես մյուս ընտրություններին ձայնս տալու եմ Սերժին: Գիտեք խի ? Մեկա ինքն ա ընտրվելու:
Տրիբուն ձյա, եթե էս պահին բան դուրս չի եկել կամ քո կարծիքով բան դուրս չի եկել, դա դեռ չի նշանակում, որ բան դուրս չի գալու:
Էս պահին մենք արձանագրում ենք կարևորը. դեռ ոտի վրա ենք: Հա, մի զգալի հատված այսօր շարժումից հիասթափված ա ու շարժման ակնհայտ չի մասնակցում, բայց կա բավական հզոր թիմ ու թիմի շուրջ ամուր կանգնած մարդիկ, ովքեր պատրաստ են ՄԻՆՉԵՎ ՎԵՐՋ գնալու:
Սա հրաշալի ու կարևոր ձեռք բերում ա:
Ու նաև, գիտեմ հեգնական վերաբերմունքը, բայց կարևոր ա ՀԱԿ-ի իսկապես որպես քաղաքական ուժ, ինչպես Զուրաբյանը ձևակերպեց, ինստիտուցիոնալ ընդդիմություն կայացումն է:
Հա, եղել են զրկանքներ, եղել են ցավալի իրողություններ, բեսպրեդելի բեսպրեդելային արտահայտումներ, բայց չնայած սրան մենք կանք, չնայած սրան մարտի 1-ից երկու տարի հետո էլ ՀԱԿ-ն ա քննարկման հիմնական առարկան, ՀԱԿ-ի քայլերն են հասարակություն ու քաղաքական դաշտի ուշադրության կենտրոնում, ու ընկրկելու փոքրիկ նշույլ անգամ չկա:
Էնպես որ յուրաքանչյուր ինքն ա ընտրում շարունակե՞լ, թե՞ չէ: Բայց որ շարունակելն իմաստավորված ա, դա ուղղակի փաստ ա:
Տրիբուն ձյա, եթե էս պահին բան դուրս չի եկել կամ քո կարծիքով բան դուրս չի եկել, դա դեռ չի նշանակում, որ բան դուրս չի գալու:
Էս պահին մենք արձանագրում ենք կարևորը. դեռ ոտի վրա ենք: Հա, մի զգալի հատված այսօր շարժումից հիասթափված ա ու շարժման ակնհայտ չի մասնակցում, բայց կա բավական հզոր թիմ ու թիմի շուրջ ամուր կանգնած մարդիկ, ովքեր պատրաստ են ՄԻՆՉԵՎ ՎԵՐՋ գնալու:
Սա հրաշալի ու կարևոր ձեռք բերում ա:
Ու նաև, գիտեմ հեգնական վերաբերմունքը, բայց կարևոր ա ՀԱԿ-ի իսկապես որպես քաղաքական ուժ, ինչպես Զուրաբյանը ձևակերպեց, ինստիտուցիոնալ ընդդիմություն կայացումն է:
Հա, եղել են զրկանքներ, եղել են ցավալի իրողություններ, բեսպրեդելի բեսպրեդելային արտահայտումներ, բայց չնայած սրան մենք կանք, չնայած սրան մարտի 1-ից երկու տարի հետո էլ ՀԱԿ-ն ա քննարկման հիմնական առարկան, ՀԱԿ-ի քայլերն են հասարակություն ու քաղաքական դաշտի ուշադրության կենտրոնում, ու ընկրկելու փոքրիկ նշույլ անգամ չկա:
Էնպես որ յուրաքանչյուր ինքն ա ընտրում շարունակե՞լ, թե՞ չէ: Բայց որ շարունակելն իմաստավորված ա, դա ուղղակի փաստ ա:
Չուկ ջան, էս պահին ոչ թե շարժումից հիասթափվածներ կան, այլ վաբշե ամեն ինչից հիասթափվածներ: Շարժումի գլուխը պատը - մարդիկ հիասթափվել են հայրենիքից, պետություն հասկացությունից, պայքար գաղափարից, հողից, ջրից, հիասթափվել են հայ լինելուց, քանի որ առավոտից իրիկուն տեսնում են թե ինչքան ոռի բան ա հայ լինելը, քանի որ ՅՈԲտելեզոռով ամեն վարկյան հայերեն խոսող ինչ-որ եղջերավորներ են ցույց տալիս, որոնք իրենց էլիտան են: Ու մարդիկ էս ՄԵԾ ու ՎԵՐՋՆԱԿԱՆ հիասթափությունը ապրել են ՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ հետո:
Չուկ ջան, լավ ա որ ահագին մարդ չի հիասթափվել, ու շարունակում ա պայքարել, ու ոգևվորված ա, ու հավատում ա: Բայց, եղբայր, մի երեսուն հատ երկիր կարամ հիմա թվարկեմ, որտեղ արդեն մի հիսուն տարի ա ոչ մի բան չի փոխվում, բայց որտեղ լիքը հավատացող էնտուզիաստներ կան, որոնք պայքարում են, պայքարում են ու պայքարում են: Այ մենք հիմա արդեն հանգիստ կարող ենք մեզ դասել այ էտ երկրների շարքը, որտեղ իշխանությունը ուզուրպացված է, հաբռգածների բանակը ամեն կերպ պահում է իշխանությունը, լայն զանգվածները սսկված են, ու "մի հզոր ու ամուր կանգնած թիմ" շարունակում է հավատալ ու պայքարում է (խոսքի ինչ-որ ձևի):
Բա հետո՞ Տրիբուն ձյա :)
Էլի եմ ասում, հա, կան հիասթափվածներ:
Էդպես խոր հիասթափվածներ կային երեք տարի առաջ էլ, լիքը: Հիմիկվա միակ տարբերությունը, որ եթե երեք տարի առաջ շատերը շատ բան չէին գիտակցում, հիմա ավելի շատերն են գիտակցում: Իսկ պայքարը նորմալ ու բնականոն հունով շարունակվում ա:
Տրիբուն մի տարի առաջ էս նույն նախադասությունների համար ինձ էիր քննադատում: Ճիշտ ես ասում, ես էլ էի ճիշտ ասում մի տարի առաջ, բայց կոնկրետ անհույս վիճակը մի քիչ վատատես կանխատեսում ա: Մի բան կփոխվի ու շուտ կփոխվի: Էս տիպի իշխանությունը երկար չի կարա գոյատևի:
… հարց. որևէ մեկը այստեղ կարո՞ղ էր նման հրաման տալ կոնկրետ այս իրդրության մեջ երբ արդեն զոհեր կար… կհրամայեի՞ք գրոհել ասենք "Բիձա Նախագահ" կամ "Դվգրեյ Նախագահ" կամ "Մեֆիստոֆել Նախագահ" լոզունգով իմանալով որ մեծ զոհեր են լինելու ու զոհվել …
За Сталина, За Родниу !!!!!!!!
Մեֆ ջան, յա մի գրոհով զոհեր, յա մի տաս տարում հարյուր հազարներով հայրենիքը լքողներ: Կամ էլ չենք զոհվում, բայց թշվառի պես աջ ու ձախ նայելով ենք խոսում, որ մեզ մարդ չլսի: Ապեր 37 թիվն ա: Տարբերակ չկա: Չգիտեմ ով ա գոռալու "Գրոհ", բայց մեկը պիտի ինչ-որ պահի գոռա, մենք էլ պիտի էշ-էշ գրոհենք: Кому как повезет:
Բա հետո՞ Տրիբուն ձյա :)
Էլի եմ ասում, հա, կան հիասթափվածներ:
Էդպես խոր հիասթափվածներ կային երեք տարի առաջ էլ, լիքը: Հիմիկվա միակ տարբերությունը, որ եթե երեք տարի առաջ շատերը շատ բան չէին գիտակցում, հիմա ավելի շատերն են գիտակցում: Իսկ պայքարը նորմալ ու բնականոն հունով շարունակվում ա:
Ոչ մի գիտակցություն էլ չի ավելացել: 3 տարի առաջ մի մեշոկ ալյուրով ձայն տվողը հիմա էլ մի մեշոկ ալյուրով ձայն կտա, իրա զավակն էլ մի մեշոկ ալյուրով ձայն տալու հոգեբանությամբ ա դաստիարակված ու իրա թոռներն էլ են էդ հոգեբանությամբ դաստիարակված: Նույնն էլ պայքարողների մասին: Իրանք պայքարել են, իրանց զավակներն էլ են պայքարելու, թոռներն էլ:
Ալյուր տվողները պետք ա վերանան: Էդ ժամանակ պայքարողը կգնս իրա առօրյաին, իսկ ալյուր վերցնողը էդ մի օրը կուշտ հաց ուտելու համար մի օր ավել կաշխատի ու կյանքում մի անգամ նորմալ ընտորւթյան կգնա ու ձայն կտա նրան, ում գոնե աչքերի գույնը դուրն ա եկել:
Ստեղ ամենամեծ դերակատարությունը էն անտարբեր մասսայինն ա, որին էդքան քննադատում ու անտեսում են: Այ իրանք որ գործեն, ամեն ինչ լավ կլինի:
Խոստովանեմ, որ ես էլ եմ անտարբեր մասսայից:
Բա հետո՞ Տրիբուն ձյա :)
Էլի եմ ասում, հա, կան հիասթափվածներ:
Էդպես խոր հիասթափվածներ կային երեք տարի առաջ էլ, լիքը: Հիմիկվա միակ տարբերությունը, որ եթե երեք տարի առաջ շատերը շատ բան չէին գիտակցում, հիմա ավելի շատերն են գիտակցում: Իսկ պայքարը նորմալ ու բնականոն հունով շարունակվում ա:
Հետո էն Չուկ ջան, որ պայքարի արդյունքում մենք բարեհաջող վայրեջ ենք կատարել աշխարհում մեզ հատկացված տեղում - Սիրիա, Իրան, Հորդանան, Պակիստան, Ադրբեջան, Ուզբեկստան կարգի երկրների կողքը, ուղղակի ու անուղղակի բոլոր իմաստներով:
Հետաքրքիրը գիտես որն ա? Ես մտածում եմ, որ ի վերջո մենք ստեղ էինք վայրեջք կատարելու սենց թե նենց, քանի որ փնթի ժողովուրդ ենք, ուզբեկի կլասի: Բայց ՊԱՅՔԱՐԸ էտ վայրեջը արագացրեց, ու ճիշտ տեղում իջեցրեց: Ասենք մեզ մի տաս տարի էր պետք, որ հասնեինք նրան որ Մկան պես ԱԺ նախագահ կամ Չոռնիի պես քաղաքապետ ունենայինք: Պայքարի արդյունքում ունենք հենց այս պահին:
Ոչ մի գիտակցություն էլ չի ավելացել: 3 տարի առաջ մի մեշոկ ալյուրով ձայն տվողը հիմա էլ մի մեշոկ ալյուրով ձայն կտա, իրա զավակն էլ մի մեշոկ ալյուրով ձայն տալու հոգեբանությամբ ա դաստիարակված ու իրա թոռներն էլ են էդ հոգեբանությամբ դաստիարակված: Նույնն էլ պայքարողների մասին: Իրանք պայքարել են, իրանց զավակներն էլ են պայքարելու, թոռներն էլ:
Ալյուր տվողները պետք ա վերանան: Էդ ժամանակ պայքարողը կգնս իրա առօրյաին, իսկ ալյուր վերցնողը էդ մի օրը կուշտ հաց ուտելու համար մի օր ավել կաշխատի ու կյանքում մի անգամ նորմալ ընտորւթյան կգնա ու ձայն կտա նրան, ում գոնե աչքերի գույնը դուրն ա եկել:
Ստեղ ամենամեծ դերակատարությունը էն անտարբեր մասսայինն ա, որին էդքան քննադատում ու անտեսում են: Այ իրանք որ գործեն, ամեն ինչ լավ կլինի:
Խոստովանեմ, որ ես էլ եմ անտարբեր մասսայից:
Էս առումով հետդ կարող եմ բանավիճել ու տեսակետս ներկայացնել, որ էսօր ալյուրով ձեն տվողներն ավելի քիչ են, թեև լիքը կան: Բայց ես դրա մասին չէի խոսում:
Այլ խոսում էի նրա մասին, որ մեր իշխանության հանցավոր բնույթն ու գործած անօրինությունները նորություն չեն, բայց շատերը դրանք ակնհայտ տեսան, ինչի արդյունքում էլ Տրիբունի ասած հիասթափվեցին, շարժման շնորհիվ:
Էդ հիասթափությունն իրականում հիասթափություն չի, այլ ընդամենը աչքերը բացելու նշան (շատ դեպքերում): Ու դա իրականում լավ ա:
Տրիբուն ձյա, չկասկածես, գրոհելու օրն էլ կգա:
Բայց գրոհն արկածախնդրություն չի լինելու, Սերժի երազածի պես սխալ պահին չի լինելու, որ ջախջախվենք: Ու էդ գրոհի ժամանակ, որը կլինի էլի սահմանադրական, քաղաքացու՝ իր սահմանադրական իրավունքի վերականգնմանն ուղղված ու միջազգային օրենքներով կարգավորված գործողություններ, հա ուրեմն էդ գրոհին կմասնակցեն նաև քո ասած հիասթափվածներից շատերը:
Բայց ցավոք չեն մասնակցի լիքը ակտիվ պայքարի կոչ անող մարդիկ, որովհետև իրենցը կոչ անելն ու կողքից նայելն է:
Տրիբուն մի տարի առաջ էս նույն նախադասությունների համար ինձ էիր քննադատում: Ճիշտ ես ասում, ես էլ էի ճիշտ ասում մի տարի առաջ, բայց կոնկրետ անհույս վիճակը մի քիչ վատատես կանխատեսում ա: Մի բան կփոխվի ու շուտ կփոխվի: Էս տիպի իշխանությունը երկար չի կարա գոյատևի:
Քննադատել եմ ? Ղալաթ եմ արել: Սխալվել եմ: Քաք եմ կերել: Հազար ներողություն:
Բայց մի տարի առաջ մտածում էի, որ մի ճանապարհ ցույց են տալու: Բայց գնում ենք նույն մթոտ ու անհասկանալի ճանապարհով:
Էլմո ջան, քեզ ա թվում որ չի կարա երկար գոյատևի - պատահական չէր, որ բերել եմ Սիրա, Իրան կարգի երկրների օրինակները: Ով ա սել, որ մենք արաբից լավն ենք ? Նույն զահրումարն ենք: Արաբների մեջ էլ Չուկի պես նենց լավ ջահել տղեք կան, պայքարող: Բայց, նիֆիգա:
Հետաքրքիրը գիտես որն ա? Ես մտածում եմ, որ ի վերջո մենք ստեղ էինք վայրեջք կատարելու սենց թե նենց, քանի որ փնթի ժողովուրդ ենք, ուզբեկի կլասի: Բայց ՊԱՅՔԱՐԸ էտ վայրեջը արագացրեց, ու ճիշտ տեղում իջեցրեց: Ասենք մեզ մի տաս տարի էր պետք, որ հասնեինք նրան որ Մկան պես ԱԺ նախագահ կամ Չոռնիի պես քաղաքապետ ունենայինք: Պայքարի արդյունքում ունենք հենց այս պահին:
Չափազանց սխալ մոտեցում է Մկան Աժ նախագահ լինելը պայմանավորել ընդդիմության հետ: Սա բնականոն ընթացք էր, ցավոք: Սա էն էր, ինչին հետևողական գնում էինք տարիներ շարունակ մեր անգործությամբ: Հա, գուցե մի փոքր արագացվեց, ստիպված եղան «խաղաքարտեր բացել», պատկերավոր ասած, բայց կարծել, որ սա շարժման հետևանք է, դա ֆանտաստիկայի շարքից մի բան է:
3 տարի առաջ մի մեշոկ ալյուրով ձայն տվողը հիմա էլ մի մեշոկ ալյուրով ձայն կտա, իրա զավակն էլ մի մեշոկ ալյուրով ձայն տալու հոգեբանությամբ ա դաստիարակված ու իրա թոռներն էլ են էդ հոգեբանությամբ դաստիարակված:
3 տարի առաջ փող վերցնելուց ամաչելով էին վերցնում մարդիկ: Նենց որ ոչ մեկը չիմանա: Հիմա ընտրությունները դեռ չսկսված ընտրողները արդեն գներն են թելադրում: Մի բան էլ ասում են լավ ենք անում, գոնե էս ա քյար մնում: Ապեր, ոնց որ էլիտան, այնպես էլ չեռնը: Որ ուզում ես իմանաս էլիտայի բարոյալքումը ուղիղ համեմատական է չեռնի բարոյալքմանը: Ինչքան մեր ԱԺ-ի մակարդակն ա իջել, նույնքան էլ լայն զանգվածներինն ա իջել: Վերջին 3 տարում բարոյահոգեբանական մթնոլորտը Հայաստանում իջել ա ամենստորին մակարդակին: Ավելի վատ պռոստը չի լինում:
հ.գ. ի դեպ ցանկացած պրոցես ունի ավարտ, ու պրոցեսն արագացնելը բերում է ավարտի ավելի շուտ գալուն: Մեր խնդիրն ա ավարտը հօգուտ մեզ դարձնել կարողանալը, ինչի համար պետք ա չափից ավելի չշտապել:
Չափազանց սխալ մոտեցում է Մկան Աժ նախագահ լինելը պայմանավորել ընդդիմության հետ: Սա բնականոն ընթացք էր, ցավոք: Սա էն էր, ինչին հետևողական գնում էինք տարիներ շարունակ մեր անգործությամբ: Հա, գուցե մի փոքր արագացվեց, ստիպված եղան «խաղաքարտեր բացել», պատկերավոր ասած, բայց կարծել, որ սա շարժման հետևանք է, դա ֆանտաստիկայի շարքից մի բան է:
Ապեր, բա ես էլ էտ եմ ասւոմ էլի - տաս տարում պիտի դրան հասնենքին աքսելերացիայով հասանք` շարժման աջակցությամբ: Վատն ենք, Չուկ, վատը:
հ.գ. ի դեպ ցանկացած պրոցես ունի ավարտ, ու պրոցեսն արագացնելը բերում է ավարտի ավելի շուտ գալուն: Մեր խնդիրն ա ավարտը հօգուտ մեզ դարձնել կարողանալը, ինչի համար պետք ա չափից ավելի չշտապել:
Չուկ ջան, մենք պռոստը չգիտենք թե էտ պրոցեսը որքան երկար կարող է տևել: Կարող ա սրանից էլ ա վատ լինում, ով գիտի ? Ասենք Սիրիյաի մակարդակից կարող ենք իջնել Աֆղանստանի մակադրակին - չադրա քաշել կնանիքի գլխին, քանի որ մի օր նժդեհական ՀՀԿ-ն կարող ա որոշի, որ ազգային կերպարին հարիր չի բաց երեսով ման գալը:
Չուկ ջան, մենք պռոստը չգիտենք թե էտ պրոցեսը որքան երկար կարող է տևել: Կարող ա սրանից էլ ա վատ լինում, ով գիտի ? Ասենք Սիրիյաի մակարդակից կարող ենք իջնել Աֆղանստանի մակադրակին - չադրա քաշել կնանիքի գլխին, քանի որ մի օր նժդեհական ՀՀԿ-ն կարող ա որոշի, որ ազգային կերպարին հարիր չի բաց երեսով ման գալը:
Հնարավոր ա, անշուշտ:
Բայց անձամբ ես պայքարի բռնած ուղին ու պայքարի գաղափարական ու սկզբունքային հատվածի վճռականությունը հաշվի առնելով կարծում եմ, համոզված եմ, որ զարգացումը տանելու ենք այլ՝ լավ ուղղությամբ:
Իսկ քեզ հարցնում եմ թե ի՞նչ ես առաջարկում. հանձնվե՞լ:
Տրիբուն ջան Վազգենից դուխով տղա թող չլինեն էլի: Որ մեծերին պետք լինի հարցը տենց էլ կլուծեն: Պարզապես ռուսներից ազատվել ա պետք: Հայաստոնւմ ոչինչ ներքին գործոնով պայմանավորված չի փոխվելու: Արտաքին ինչ-որ փոփոխություն պետք ա լինի: Ու ինչձ թվում ա կլինի:
Հնարավոր ա, անշուշտ:
Բայց անձամբ ես պայքարի բռնած ուղին ու պայքարի գաղափարական ու սկզբունքային հատվածի վճռականությունը հաշվի առնելով կարծում եմ, համոզված եմ, որ զարգացումը տանելու ենք այլ՝ լավ ուղղությամբ:
Իսկ քեզ հարցնում եմ թե ի՞նչ ես առաջարկում. հանձնվե՞լ:
Առաջարկում եմ մի բան անել: ;)
Տրիբուն ջան Վազգենից դուխով տղա թող չլինեն էլի: Որ մեծերին պետք լինի հարցը տենց էլ կլուծեն: Պարզապես ռուսներից ազատվել ա պետք: Հայաստոնւմ ոչինչ ներքին գործոնով պայմանավորված չի փոխվելու: Արտաքին ինչ-որ փոփոխություն պետք ա լինի: Ու ինչձ թվում ա կլինի:
Էլմո ջան, իմ համեստ կանխատեսումներով, մոտակա մի հարյուր տարում Ռուսաստանը երկրի երեսից չի վերանալու:
Իմ հույսը Ջրհեղեղն ա:
Առաջարկում եմ մի բան անել: ;)
Արվում է:
Եթե նորից ու նորից մասսայական միջոցառումները նկատի ունես, ապա հունվարի 8-ի հանրահավաքի մասին գիտես: Եթե նկատի ունես ավելի ակտիվը, ապա պիտի որ նաև իմանաս, որ նախատեսվում է ձմռան վերջին, գարնան սկզբին խիստ թեժացնել: Ուշադրություն. նախատեսվում է չի նշանակում, որ անպայման լինելու է: Բայց ամենայն հավանականությամբ կլինի:
Արվում է:
Եթե նորից ու նորից մասսայական միջոցառումները նկատի ունես, ապա հունվարի 8-ի հանրահավաքի մասին գիտես: Եթե նկատի ունես ավելի ակտիվը, ապա պիտի որ նաև իմանաս, որ նախատեսվում է ձմռան վերջին, գարնան սկզբին խիստ թեժացնել: Ուշադրություն. նախատեսվում է չի նշանակում, որ անպայման լինելու է: Բայց ամենայն հավանականությամբ կլինի:
Այ էտ անորոշությունն էլ, Չուկ ջան, մեր հիմնական դուշմանն է: Խաբար չենք, լինելու ա, չի լինելու, որ թեժանալու ա, ինչն ա թեժանալու ? Ոնց ա թեժանալու ? Ինչի չգիտենք ու չենք վստահում ? Քանի որ արդեն որերորդ անգամն է նույն բանի մասին ենք լսում:
Ես ջղայն եմ - թերթերը էսօրվա նոր եմ կարդացել:
Այ էտ անորոշությունն էլ, Չուկ ջան, մեր հիմնական դուշմանն է: Խաբար չենք, լինելու ա, չի լինելու, որ թեժանալու ա, ինչն ա թեժանալու ? Ոնց ա թեժանալու ? Ինչի չգիտենք ու չենք վստահում ? Քանի որ արդեն որերորդ անգամն է նույն բանի մասին ենք լսում:
Ես ջղայն եմ - թերթերը էսօրվա նոր եմ կարդացել:
Սա իսկապես մեծագույն ցավ է, որ մեզնից ամեն մեկը կարծում է, որ ամեն ինչ պիտի մանրկարկիտ մշակված ու հենց մեզ ներկայացված լինի: Հա, Տրիբուն, էլի ենք լսել: Լավ կլինի որ հաջորդ անգամն անենք, ոչ թե զուտ լսենք: Բայց սա հիասթափվելու ու կատաղելու առիթ չի:
Ի դեպ, ասել որ ՀԱԿ-ը կատարյալ բաց է գործում, իմ կողմից նվազագույնը ապատեղեկատվություն տարածել ու մերկապարանոց խոսքեր կլինեին, բայց չընդունել, որ ՀԱԿ-ը ի տարբերություն ՀՀ մյուս բոլոր ուժերի առավելագույնս բաց է ու նաև հաշվի է առնում իր շարքային համախոհների կարծիքը ու նրանց հետ ակտիվ աշխատում, համագործակցում, իրականում չի կարելի: Անշուշտ այս առումով ՀԱԿ-ը դեռ շատ աշխատանք ունի տանելու, բայց նրա ներկայիս մակարդակը բավական վստահեցնող է:
Ի դեպ, ասել որ ՀԱԿ-ը կատարյալ բաց է գործում, իմ կողմից նվազագույնը ապատեղեկատվություն տարածել ու մերկապարանոց խոսքեր կլինեին, բայց չընդունել, որ ՀԱԿ-ը ի տարբերություն ՀՀ մյուս բոլոր ուժերի առավելագույնս բաց է ու նաև հաշվի է առնում իր շարքային համախոհների կարծիքը ու նրանց հետ ակտիվ աշխատում, համագործակցում, իրականում չի կարելի: Անշուշտ այս առումով ՀԱԿ-ը դեռ շատ աշխատանք ունի տանելու, բայց նրա ներկայիս մակարդակը բավական վստահեցնող է:
Ապեր ՀԱԿ-ին մյուս ուժերի հետ չեմ էլ ուզում համեմատեմ: Համեմատելու բան չկա: Ոչ ուզում ես իմանաս, իմ համար ՀԱԿ-ը միակ ուժն ա: Դրա համար էլ իրանից պահանջները մեծ են:
Այ դրա համար էլ նեղվում եմ, երբ ՀԱԿ-ի գործողություններում դաշնակոտ պահեր եմ նկատում - տիպա մենք գիտենք, բայց մարդու չենք ասում, վստահեք:
Ապեր ՀԱԿ-ին մյուս ուժերի հետ չեմ էլ ուզում համեմատեմ: Համեմատելու բան չկա: Ոչ ուզում ես իմանաս, իմ համար ՀԱԿ-ը միակ ուժն ա: Դրա համար էլ իրանից պահանջները մեծ են:
Այ դրա համար էլ նեղվում եմ, երբ ՀԱԿ-ի գործողություններում դաշնակոտ պահեր եմ նկատում - տիպա մենք գիտենք, բայց մարդու չենք ասում, վստահեք:
Տրիբուն ձյա, շատ հարցերի մասին դու կարող ես տեղեկացվել ՀԱԿ-ում, բայց ամեն ինչ միանշանակ չի, որ քեզ ասեն «Գիտես, ամսի 1-ին էսինչ տեղում ենք հավաքվում, 5 րոպե սենց ենք անում, հետո...»:
Վիճակը բարդ ա, խայտառակ բարդ: Ու գնում են հաշվարկներ՝ երկու կողմից:
Մենք ունենք ընտրության հնարավորություն.
1. Սպասել
2. Սպասել՝ ընթացքում մեր օգնությունն առաջարկելով
3. Մտնել պրոցեսների մեջ
4. Երես թեքել
Ապեր ՀԱԿ-ին մյուս ուժերի հետ չեմ էլ ուզում համեմատեմ: Համեմատելու բան չկա: Ոչ ուզում ես իմանաս, իմ համար ՀԱԿ-ը միակ ուժն ա: Դրա համար էլ իրանից պահանջները մեծ են:
Այ դրա համար էլ նեղվում եմ, երբ ՀԱԿ-ի գործողություններում դաշնակոտ պահեր եմ նկատում - տիպա մենք գիտենք, բայց մարդու չենք ասում, վստահեք:
Մեծ տարբերություն կա...Դաշնակնները ոչ մի բան չգիտեն, իսկ Լևոնը հաստատ գիտի` չի ասում...Բայց ինչի?
Էլմո ջան, իմ համեստ կանխատեսումներով, մոտակա մի հարյուր տարում Ռուսաստանը երկրի երեսից չի վերանալու:
Իմ հույսը Ջրհեղեղն ա:
Ապեր Ռուստանը պետք չի որ վերանա, պետք ա ուղակի դադարի մեր տեղը հարցեր լուծել...Բայց դրա համար մենք պետք ա էդքան դառնանք...
Մեծ տարբերություն կա...Դաշնակնները ոչ մի բան չգիտեն, իսկ Լևոնը հաստատ գիտի` չի ասում...Բայց ինչի?
Ամաչում ա երևի:
Ամաչում ա երևի:
Ահավոր... որ խոսում ա ականջները կարմրում են, սկսում ա կմկմալ ու վերջը չի ասւոմ էլի...:)
Ապեր Ռուստանը պետք չի որ վերանա, պետք ա ուղակի դադարի մեր տեղը հարցեր լուծել...Բայց դրա համար մենք պետք ա էդքան դառնանք...
Ծովից ծով ? Ինչքան Ռամ ջան ? Տակը բան չենք մնացել - Здрааааааааааасти
Ծովից ծով ? Ինչքան Ռամ ջան ? Տակը բան չենք մնացել - Здрааааааааааасти
Ապեր պոշկեքիս չխբես էլի...Հա ես ինչ անեմ, ներող որ էս ենք :D
Ամաչում ա երևի:
Ապեր լուրջ եմ ասում մարդը իրականում ամեն ինչ ասում ա, բայց բարդ ձևերով, ընենց որ մենակ ինքն ա հասկանում:Խելացի տղայա դրանցիա...Քանի որ մենակ ինքը գիտի ինչ ա ասում, ու մենք բոլորս գիտենք որ ինքը հաստատ գիտի, իրանից կախման մեջ ենք մնում...
Ապեր լուրջ եմ ասում մարդը իրականում ամեն ինչ ասում ա, բայց բարդ ձևերով, ընենց որ մենակ ինքն ա հասկանում:Խելացի տղայա դրանցիա...Քանի որ մենակ ինքը գիտի ինչ ա ասում, ու մենք բոլորս գիտենք որ ինքը հաստատ գիտի, իրանից կախման մեջ ենք մնում...
Էդ դու հետը քիփ ես, հլա հարցրա էլի 2012-ի պահով:))
Էդ դու հետը քիփ ես, հլա հարցրա էլի 2012-ի պահով:))
:D:D:D լղոզվել եմ...
Ապեր հարցեցի ասեց, ես խոստանում եմ սահմանադրականով դրա դեմը առնեմ: Հենց հարցնում եմ կոնկրետ ոնց, հոգեխանգարմունքի մեջ ա քցում, բան չեմ հիշում...
Մոդերատորական: Տուգանային միավորների համար ամանորյա զեղչեր ու բոնուսներ չեն գործում, այնպես որ համոզիչ կերպով խդնրում եմ դրանք չվաստակել ջրիկ գրառումներով:
За Сталина, За Родниу !!!!!!!!
Մեֆ ջան, յա մի գրոհով զոհեր, յա մի տաս տարում հարյուր հազարներով հայրենիքը լքողներ: Կամ էլ չենք զոհվում, բայց թշվառի պես աջ ու ձախ նայելով ենք խոսում, որ մեզ մարդ չլսի: Ապեր 37 թիվն ա: Տարբերակ չկա: Չգիտեմ ով ա գոռալու "Գրոհ", բայց մեկը պիտի ինչ-որ պահի գոռա, մենք էլ պիտի էշ-էշ գրոհենք: Кому как повезет:
Տրիբուն ջան, քո աշխարհայացքով հարցին մոտենալը /Кому как повезет/ իր պարզությամբ ոչ հայկական խորություն ունի իր մեջ:
Ազգեր կան, որ այդպես են կրթվում ընտանիքում, ազգեր էլ կան, որ նույնիսկ 37 թվով, գենոցիդվելով ու էմիգրացվելով դա չեն հասկանում:
Ինչ որ է::ok
Կուզենայի մասնակիցներին ասել, որ ես որևէ մասնակցություն չեմ ունեցել լուծումը կուլմինացիոն գրոհին հասցնելու գործում: Բանավեճը սկսվեց Նիկոլի հոդվածին իմ արձագանքից, և որևէ կապ չուներ գրոհի հետ:
Նախապես խոսքը գնում էր այն մասին, որ ներքևներում, նոր -նոր սրիկայության դաշտ մտնող պատանի ռոբիկների, սերժիկների, մկնիկների, դոդիկների և նմանատիպ գողականների հետ պետք է թաղերոմ, իրենց բներում ժամանակին մարդավարի խոսեն այլ մտածելակերպ ունեցող "փայլուն և թասիբով մեր" տղերքը:
Ծանոթ գողականի հետ խոսելը դառավ ավտոմատի դեմ դուրս գալ, Ճակատային գրոհ, 100-ների ու 1000 ների զոհողություն, համաշխարհային հեղափոխություն-կիկոսություն, քյաչալ շուն ու գող փիսո:
Քավ լիցի:
Ոչ մեկի զոհողությունն էլ չեմ ցանկանում:
Նախամկնիկի, նախալֆիկի, նախադոդիկի, նախասերժիկի, նախառոբիկի դեմ պայքարի հետ էլ գործ չունեմ, քանի որ իմ բնակատեղում այդպիսիք չկան, /կամ ես եմ կույր ու վախկոտ/:
Փորձադաշտը չնայած նաև իմ հայրենիքն է, բայց Ձեր որոշելիքը: :ok
Դիվ ջան, քո ասածն իրականացնելու համար ժողովրդին դեմել պետք չի, դրա համար ժողովրդի նեցուկի կարիք չկա… ղդրա համար սափրագլուխների բանդա է պետք, ճիշտ այնպիսին ինչպիսին օգտագործում են իշխանություններն ու օլիգարխները…
ճիշտ ես ասում: ես էլ եմ դա ասում :
իսկ սրիկա լինելու մասով… ուրեմն քո ասելով դուրս ա գալիս, որ ամերիկայում քաղաքիական պատերազմի ելնողները էն թվին սրիկաներ էին հա՞,
շատ միակողմանի ու հասարակ ես մտածում: աշխարհում առանց պատերազմի ոչ մի կազմակերպված բանդա էլ չի հրաժարվել յուղոտ իշխանությունից: Հայաստանում իշխում ա կազմակերպված բանդան, ու այդ բանդան այս մի քանի տարվա մեջ ուժեղացել ա, ոչ թե թուլացել:
…
իսկ էտ բանդայի դեմ դուրս գալ փողոց սահմանադրական պայքարի, նման ա նրան, որ հովիվը իրա հոտի վրա ամեն օր հարձակվող գայլերի ոհմակի վրա հաներ ոչ թե իրա շներին ու հրացանը, այլ նստեր պլակատ սարքեր. թե ինչքան լավն ա մեր մոլորակը ու պետք ա այն պաշպտանել էկոլոգիական աղետներից :)
ճիշտ ես ասում: ես էլ եմ դա ասում :
իսկ սրիկա լինելու մասով… ուրեմն քո ասելով դուրս ա գալիս, որ ամերիկայում քաղաքիական պատերազմի ելնողները էն թվին սրիկաներ էին հա՞,
շատ միակողմանի ու հասարակ ես մտածում: աշխարհում առանց պատերազմի ոչ մի կազմակերպված բանդա էլ չի հրաժարվել յուղոտ իշխանությունից: Հայաստանում իշխում ա կազմակերպված բանդան, ու այդ բանդան այս մի քանի տարվա մեջ ուժեղացել ա, ոչ թե թուլացել:
…
իսկ էտ բանդայի դեմ դուրս գալ փողոց սահմանադրական պայքարի, նման ա նրան, որ հովիվը իրա հոտի վրա ամեն օր հարձակվող գայլերի ոհմակի վրա հաներ ոչ թե իրա շներին ու հրացանը, այլ նստեր պլակատ սարքեր. թե ինչքան լավն ա մեր մոլորակը ու պետք ա այն պաշպտանել էկոլոգիական աղետներից :)
Չափազանց հասարակ, պարզունակ ես մտածում Դիվի, ցավոք:
Իրականությունը լրիվ այլ գույներով է մեզ ներկայանում :)
ԵՐԲ Է ՓՈԽՎՈՒՄ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՌԵԺԻՄԸ
Հաճախ ասում են, որ քաղաքական ռեժիմի (համակարգի) որակը ուղղակի կախված է ռեժիմի շրջանակներում գոյություն ունեցող հասարակության մշակութային մակարդակից: Պետք է խոստովանել, որ այս միտքը զուրկ չէ տրամաբանությունից: Դժվար թե որևէ մեկը առարկի, եթե նշենք, որ անհնար է բռնապետական իշխանություն հայտնվի մի հասարակությունում, որտեղ գերակշիռ մեծամասնությունը գիտի իր իրավունքները և պատրաստ է պաշտպանել դրանք, որտեղ դիմացինի իրավունքները հարգելն ընդունված սովորույթ է:
Եթե նույնիսկ ենթադրենք, որ այդպիսի հասարակությունում ոմն բռնակալներ, ասենք, խաբեբայության միջոցով հանկարծ կարողանան իշխանություն ներխուժել, ապա նրանք նույնիսկ մեկ օր այնտեղ չեն դիմանա: Նրանք պարզապես չեն գտնի իշխանությունում մնալու համար անհրաժեշտ, առաջին հերթին, բավարար մարդկային ռեսուրսներ: Մարդիկ ուղղակի չեն ենթարկվի նրանց` հիմնականում այն պատճառով, որ նրանց մոտ վաղուց արմատավորված կլինի մի սովորույթ` ապրել որոշակի ռացիոնալ և օգտակար կանոնների համաձայն: Անհնար է մեկ ակնթարթում փոխել մարդկանց կենսակերպը, սովորույթները, մտածողությունը, հատկապես, երբ դրանք հաճելի են մարդկանց և որոնք ապացուցել են իրենց արդյունավետությունը կյանքի տարբեր խնդիրների լուծման ժամանակ:
Դա նշանակում է, որ հակաժողովրդական ռեժիմը կարող է հաստատվել միայն այն դեպքում, երբ հասարակությունում գոյություն ունեն դրան նպաստող որոշակի պայմաններ: Սակայն հետաքրքիր է, որ այս դատողությունը հաճախ օգտագործվում է որպես փաստարկ` կոռումպացված իշխանություններին արդարացնելու համար: Հաճախ կարելի է լսել այսպիսի խոսքեր. «իշխանությունները վատն են, որովհետև հասարակությունն է վատը, ուրեմն, թող խելոք նստի և իշխանության գործերին չխառնվի: Եթե հակաժողովրդավարական երկրում ապրող մարդիկ դրական փոփոխություններ են ցանկանում, ուրեմն թող առաջին հերթին հենց իրենք փոխվեն»:
Սակայն արդյո՞ք դա նշանակում է, որ հակաժովրդավարական ռեժիմն ինքն իրեն կանհայտանա, եթե հասարակությունը որակապես փոխվի: Եվ ընդհանրապես, ինչպե՞ս իմանալ` փոխվել է արդյոք հասարակությունը: Իսկ երբ ասում են, որ հասարակությունը պետք է փոխվի, այս դեպքում պետք է հասկանանք ամբո՞ղջ հասարակությունը, թե, գուցե, նրա մի մասը:
Նախ նշենք, որ ինչպես ցույց է տալիս պատմական փորձը, չի լինում այնպես, որ ամբողջ հասարակությունը միաժամանակ փոխվի: Երբեք չի եղել այնպես, որ որևէ պետության ամբողջ բնակչությունը հանդես գա ի պաշտպանություն, օրինակ, միապետության վերացման կամ կոմունիստական կարգերի հաստատման, կամ բնակչության որոշակի շերտերին քաղաքացիական իրավունքների շնորհման և այլն: Հասարակությունները միշտ բաժանվել են որոշակի փոփոխությունների կողմնակիցների և հակառակորդների միջև (և, իմիջիայլոց, չենք կարող ասել, թե փոփոխությունները տեղի են ունեցել միայն այն ժամանակ, երբ փոփոխությունների կողմնակիցները մեծամասնություն են կազմել): Ուրեմն, մեր դեպքում, հասարակության տակ պետք է հասկանալ ոչ ամբողջ հասարակությունը, այլ նրա որոշակի մի մասը:
Երկրորդը, մեր կարծիքով, ավտորիտար ռեժիմն ինքնուրույն կարող է փոխվել միայն մեկ դեպքում` երբ այդ ռեժիմի իշխանությունները կպատկանեն հասարակության փոփոխությունների համար հասունացած հատվածին: Սակայն դա քիչ հավանական է, քանզի, ինչպես մի անգամ շատ դիպուկ արտահայտվել է հայտնի լորդ Ակտոնը. «Յուրաքանչյուր իշխանություն փչացնում է, իսկ բացարձակ իշխանությունը փչացնում է բացարձակաբար»: Ավտորիտար ռեժիմի վերնախավն իրենից ներկայացնում է հասարակության այն շերտը, որն օգտվում է այդ ռեժիմի կողմից իրեն տրամադրվող բոլոր արտոնություններից: Հետեւաբար, տրամաբանական է, որ հիմնականում վերոնշյալ ռեժիմի իշխանությունները չեն պատկանի որակական փոփոխությունների համար հասունացած հասարակության հատվածին:
Ուրեմն, ավտորիտար քաղաքական ռեժիմը դժվար թե ինքնուրույնաբար փոխվի և, մեծամասամբ, ռեժիմի փոփոխության համար անհրաժեշտ կլինի իշխանությունների` կոնկրետ անձերի և քաղաքական խմբի (խմբերի) փոփոխությունը: Իսկ դրան հնարավոր կլինի հասնել, երբ փոփոխությունների համար հասունացած հասարակության հատվածը, հստակ գիտակցելով իր նպատակը, կմիավորվի և կվերածվի այնպիսի մի ներդաշնակ կազմակերպության (էական չէ` ֆորմալ, թե ոչ ֆորմալ), որը չի ենթարկվում ավտորիտար, և ըստ էության, կրիմինալ ռեժիմի չգրված օրենքներին: Դրանով կապացուցվի, որ հասարակությունն, ավելի ճիշտ նրա որոշակի հատվածը, անկախ նրանից, թե բնակչության ընդհանուր թվի քանի տոկոսն է այն կազմում, որակապես փոխվել է, իսկապես արժանի չէ իր ավտորիտար կառավարիչներին և ունի այլ` ժողովրդավարական ռեժիմ ստեղծելու իրավունք: Իսկ վերջինիս ստեղծումն այս դեպքում “տեխնիկայի” հարց է:
ԷԴԳԱՐ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
http://www.lragir.am/armsrc/comments31432.html
Տեխնիկայի հարց՞: :o
Mephistopheles
28.12.2009, 01:07
ճիշտ ես ասում: ես էլ եմ դա ասում :
իսկ սրիկա լինելու մասով… ուրեմն քո ասելով դուրս ա գալիս, որ ամերիկայում քաղաքիական պատերազմի ելնողները էն թվին սրիկաներ էին հա՞,
շատ միակողմանի ու հասարակ ես մտածում: աշխարհում առանց պատերազմի ոչ մի կազմակերպված բանդա էլ չի հրաժարվել յուղոտ իշխանությունից: Հայաստանում իշխում ա կազմակերպված բանդան, ու այդ բանդան այս մի քանի տարվա մեջ ուժեղացել ա, ոչ թե թուլացել:
…
իսկ էտ բանդայի դեմ դուրս գալ փողոց սահմանադրական պայքարի, նման ա նրան, որ հովիվը իրա հոտի վրա ամեն օր հարձակվող գայլերի ոհմակի վրա հաներ ոչ թե իրա շներին ու հրացանը, այլ նստեր պլակատ սարքեր. թե ինչքան լավն ա մեր մոլորակը ու պետք ա այն պաշպտանել էկոլոգիական աղետներից :)
Դիվ ջան, քաղաքացիական պատերազմի են դուրս գալիս, երբ ժողովուրդը բաժանված է լինում երկու մասի ու փոխզիջումային տարբերակը կանգնում է փակուղու առաջ, որը և առկա էր ԱՄՆ-ում… և բաժանումը եղել է գաղափարական ու աշխարահայեցական… մեր պարագայում սրանցից ոչ մեկն էլ առկա չի… մեզ մոտ կա ծայրահեղ հարստացած ավազակախումբ, որն իր ձեռքն է վերցրել իշխանությունը, ոստիկանությունն ու բանակը… սրա դեմ կարող ես դուրս գալ եթե ուժային կառույցներում խորը ճեղքվածք առաջանա և մի զգալի մաս թեկուզ փոքրամասնություն անցնի ժողովրդի կողմը… մեր դեպքում հեղափոխությունն է տերմինը ոչ թե քաղաքացիական պատերազմը
… ցավոք մեր ժողովրդի մի զգալի մաս ձգտում է դառնալ "իշխանության մաս" ու դա է նրանց լավ ապրելու գաղափարը…
Հ.Գ. հեղափոխությունը սահմանադրական ճանապարհ եմ համարում
Ուղղակի ուզում եմ գրել, որ Mephistopheles-ի գրառմանը տված շնորհակալությունս հիմնականում հետգրությանն է վերաբերվում: Ես շատ կուզեի, որ էդ հասարակ բանը մարդիկ գիտակցեն ու «սահմանադրական ճանապարհ» եզրույթը լեզվի փաթաթան չսարքեն:
Mephistopheles
28.12.2009, 01:13
За Сталина, За Родниу !!!!!!!!
Մեֆ ջան, յա մի գրոհով զոհեր, յա մի տաս տարում հարյուր հազարներով հայրենիքը լքողներ: Կամ էլ չենք զոհվում, բայց թշվառի պես աջ ու ձախ նայելով ենք խոսում, որ մեզ մարդ չլսի: Ապեր 37 թիվն ա: Տարբերակ չկա: Չգիտեմ ով ա գոռալու "Գրոհ", բայց մեկը պիտի ինչ-որ պահի գոռա, մենք էլ պիտի էշ-էշ գրոհենք: Кому как повезет:
ուժեղ բա ես ասում ընգեր, ընտրությունները շատ չեն, բայց այս անզեն ժողովրդին տառացիորեն զորքի դեմ հանելը մեծ պատասխանատվություն է մանավանդ որ կասկածներ կան որ դրանց հետևում ղարաբաղյան գումարտակներն են…
… ես համաձայն եմ Տրիբուն ախպեր, բայց ես էդ հրամանը կոչը վիզ չեմ առնի… երևի դրա համար էլ ես շենք եմ գծում ու քաղաքական գործիչ չեմ
Mephistopheles
28.12.2009, 01:17
Ուղղակի ուզում եմ գրել, որ Mephistopheles-ի գրառմանը տված շնորհակալությունս հիմնականում հետգրությանն է վերաբերվում: Ես շատ կուզեի, որ էդ հասարակ բանը մարդիկ գիտակցեն ու «սահմանադրական ճանապարհ» եզրույթը լեզվի փաթաթան չսարքեն:
մնացածների հետ համաձայն չե՞ս…
մնացածների հետ համաձայն չե՞ս…
Համաձայն եմ, դրա համար էլ գրել էի «հիմնականում» բառը :)
Mephistopheles
28.12.2009, 01:20
Համաձայն եմ, դրա համար էլ գրել էի «հիմնականում» բառը :)
սիրտս հանգստացավ… տո
սիրտս հանգստացավ… տո
Հա, լավ, քանի առիթ ա ասեմ, Էլմոն էլ գա ինձ բաժնից տշի, մի քիչ հանգստանամ:
Քաղաքականություն բաժնում միակ մարդն ես, ում ոչ մի գրառում ուղղակի բաց չեմ թողնում:
Mephistopheles
28.12.2009, 01:29
Հա, լավ, քանի առիթ ա ասեմ, Էլմոն էլ գա ինձ բաժնից տշի, մի քիչ հանգստանամ:
Քաղաքականություն բաժնում միակ մարդն ես, ում ոչ մի գրառում ուղղակի բաց չեմ թողնում:
այ ցավդ տանեմ, բա քեզ էլ հանեն էլ ո՞վ ա կարդալու…
այ ցավդ տանեմ, բա քեզ էլ հանեն էլ ո՞վ ա կարդալու…
Հայկօն :))
http://www.youtube.com/watch?v=07ADnVm6h2E&feature=player_embedded
այ ցավդ տանեմ, բա քեզ էլ հանեն էլ ո՞վ ա կարդալու…
Ինքը տշվելուց էր անհանգստացած: :P
Մեեեեֆֆֆֆ????Վեռ առ յու? Կարդացի քեզ հիշեցի: Էս վերջերս մի բան էիր գրել, որ պայքարը ուրիշ ուղով պետք ա գնար....Ժամանակ չէր լինում պատասխանելու: Հոդվածի հեղինակը իմ տեղը դա կանի:
ՄԱՐԴ ԼԻՆԵԼ
Երբ իշխանության ընթացքը հակասում է ժողովրդի ցանկություններին, երազանքներին, ավանդույթներին, ապա հաստատվում է բռնապետություն: Բռնապետությունն ուղղակի կամ անուղղակի ղեկավարվում-ուղղորդվում է դրսիցª ուրիշ պետության, քաղաքակրթության, մշակութակիրների կողմից, որոնց քաղաքական ուղին հարթելու համար էլ հաստատվում է: Օրինակ` Ֆաշիստական օկուպացիայի արդյունքում հաստատված պոլիցայական կամ բոլշեւիկյան օկուպացիայի խորհրդային ռեժիմները սովորական բռնապետություններ էին, որոնց թշնամին Մարդն էր, իսկ դաշնակիցը` ՙՆոր մարդը՚:
Նվաճված ժողովուրդներից որոշները դիմադրել են զավթիչներին, որոշները` մղել կազմակերպված ազատագրական պայքար` պայթեցրել ռազմամթերք տեղափոխող գնացքներ, պահեստներ եւ այլն: Դիմադրողները պայքարել են գործիքների` պոլիցայների, չեկիստների, Ցեկայի քարտուղարների, զավթիչի բարեհաճությունը վայելողների եւ այլ մանր չարիքների դեմ: Քաղաքական միտքն Անկախությունը վերականգնելու գործին ուղղում են հայրենասերները, որոնց դաշնակիցը կարող է լինել զավթիչի հակառակորդ ներքին կամ արտաքին ուժը, բայց ոչ երբեք օկուպանտը: Օրինակ` ֆաշիստական բռնազավթումից ազատագրվելու պայքարում գեներալ դը Գոլը համագործակցել է կոմունիստների հետ, բայց չէր կարող համագործակցել Էսէս-ի կամ Գեստապոյի հետ, ինչպես Լեխ Վալենսան, Աշոտ Նավասարդյանը, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, Պարույր Հայրիկյանը չէին կարող համագործակցել ԿԳԲ-ի հետ: Նույնիսկ քաղաքական երիտասարդ գործիչներն են հասկանում, որ զավթիչի հետ համագործակցությունն անհեթեթ է, իսկ զավթիչին սպասարկողների հետ (այդ թվում` պարոն Սերժ Սարգսյանի) համագործակցությունը հեռանկար չունի, որովհետեւ նրանք Հայրենիքի ազատագրման խնդիր չունեն: Եկեք` միասնաբար մերժենք դրածո իշխանության հետ համագործակցության հնարավորությունը 2010թ.-ին:
Խոստովանենք, որ բռնապետության դեմ համաժողովրդական պայքարի անցնող տարին անպտուղ էր, որովհետեւ ավազակապետությունը չընկավ, ժողովրդավարությունն առաջ չգնաց, ոչ մի նախարար ու ՙնախագահ՚ հրաժարական չտվեց, արտահերթ ընտրություններ չեղան, սահմանադրական կարգը չվերականգնվեց: Կարող ենք հիշել հունիսյան համաներումը, բայց գերիների-պատանդների ազատվելը ռազմական-քաղաքական հաղթանակ կարող է գրանցվել միայն այն ժամանակ, երբ ջախջախվում կամ ետ է շպրտվում պատանդառու-թշնամին: Մյուս դեպքերում պատանդների ազատարձակումը բարի կամքի միջնորդավորված (Կարմիր խաչ, Եվրախորհուրդ, օտարերկրյա դեսպաններ եւ այլն) դրսեւորում է:
Հետաքրքիր է. եթե ռուսական զորքը մնար Լատվիայում, ապա այդ երկիրը կդառնա±ր ԵՄ անդամ, իսկ 2008թ.-ին հակաճգնաժամային 7 միլիարդ եվրոյի օգնություն կստանա±ր: Անհնար է պատկերացնել, որ եթե Լեհաստանում մինչ օրս մնային ռուսական զորքերն ու բազաները, ապա Լեխ Վալենսան նախագահ դառնար, իսկ Լեհաստանը` ԵՄ անդամ: Ծանր տանելով 2009-ի չբերության տխրությունը` Հայաստանը շարունակում է եվրաինտեգրացիայի ուղին: Բայց մի±թե պարզ չէ, որ ոչ մի արեւելյան հարեւանություն մեզ ԵՄ չի հասցնելու, քանի դեռ ռուսական զորքերն այստեղ են: Ազատագրական շարժում ծավալող ժողովուրդների առաջնային եւ սկզբունքային խնդիրը եղել է իրենց երկրից օտար զորքերի դուրսբերումը:
Հայաստանում իշխանափոխություն տեղի է ունենալու միայն ընտրությունների միջոցով, բայց եւ` միայն այն դեպքում, երբ այդ ընտրություններից առաջ տուն գնան ռուսական տանկերը: 1945-89թթ. Արեւելյան Եվրոպայի երկրներում էլ էին կազմակեպվում ընտրություններ, բայց մշտապես հաղթում էր ԿԳԲ-ի թեկնածուն: Այդ երկրներում ժողովրդավարությունը եւ քաղաքացիական ազատությունները վերականգնվեցին օտար զորքի դուրս գալուց հետո միայն: Պարզ ճշմարտություն եմ ասում` երբ Հայաստանն ազատագրվի օտար զորքի եւ գործակալների ներկայությունից, այն ժամանակ էլ կլինեն ազատ-արդար ընտրություններ, նախագահ ու պատգամավոր կընտրվեն նրանք, ում կընտրի ժողովուրդը, չի լինի դրածո պոլիցայական վարչակարգ ու ավազակապետություն: Եկեք` 2010թ.-ին հարթենք զավթիչներին տուն ուղարկելու ճանապարհները:
Եթե իշխանության խնդիր է բարձրացվում այսօր, բայց չի խոսվում զավթիչներին ճանապարհելու մասին, ապա այն ընկալվում է որպես պոլիցայական ռեժիմի թարմացման, կամ Ցեկայի առաջին քարտուղարի թեկնածության հայտ` ոչ ավել եւ ոչ պակաս: Եկեք` Մարդ լինենք ու գերադասենք Ազատությունը 2010թ.-ին եւս:
ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ