PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Դիակիզարաններ Հայաստանում



Koms
29.04.2006, 18:54
Մի թեմայի մասին ուզում եմ, որ խոսենք, չնայած` շատ “նրբանկատ” է: Վերջերս ՀՀ Ազգային ժողովը ընդունեց “Հուղարկավորության մասին” օրենքը, որտեղ նախանշված են Հայաստանում արդեն դիակիզարաններ ստեղծելու վերաբերյալ դրույթները:

Հետաքրքիր կլիներ իմանալ ձեր կարծիքները: Հնարավոր է արդյո՞ք Հայաստանում դիակիզման “ավանդույթի” ներդնումը, թե՞ մենք շարունակելու ենք հանգուցյալներին հողին հանձնել “ավանդական” տարբերակով` մեր սակավահող հայրենիքում օր-օրի ընդլայնելով գերեզմանոցների տարածները: Ասեմ որ, օրինակ, Ավանում ու Զեյթունում գերեզմանների տարածքներն բառիս բուն իմաստով արդեն “մուտք են գործել” բնակելի շենքերի բակերը, որն ուղղակի շատ տհաճ է:

Chuk
30.04.2006, 00:12
Կարծում եմ, որ ավանդույթը բավական մեծ արագությամբ մուտք կգործի մեր կենցաղ:
Անձամբ ես այդ օրենքի կողմնակիցն եմ:

NetX
30.04.2006, 00:59
Կողմնակից եմ, Երևանի տարածքի 10% գերեզմանոց է,
էլ չասեմ 1քմ տարածքը ինչքանով պետքա ձեքք բերես,
Կարծում եմ 10-20 տարվա ընթացքում մեծամասնության կողմից նորմալ կընդունվի:
Իսկ եկեղեցին դեմ է, քանի որ ավետարանում կան հետևյալ խեսքերը, "Հող էիր, հող դարձար..."

kiki
30.04.2006, 01:25
ձիշտ եք իհարկե , բայց ախր մի բայց կա...մարդուն մի տեղ է հարկավոր գնալու համար...որ իմանա այդ տեղը իբր կորցրածին ավելի մոտ է...հասկանում եք ...???

Chuk
30.04.2006, 01:36
ձիշտ եք իհարկե , բայց ախր մի բայց կա...մարդուն մի տեղ է հարկավոր գնալու համար...որ իմանա այդ տեղը իբր կորցրածին ավելի մոտ է...հասկանում եք ...???
Իսկ ո՞վ է ասում, որ այդ տեղը չի լինի: Հո հետո մոխիրը Կիևյան կամուրջից չենք թափելու՞: Հատուկ կարասներով հատուկ տեղերում (անունները չգիտեմ, էլի գերեզմանատուն անվանենք) պահվելու են: Ու միշտ էլ կարելի է այցելել:

NetX
30.04.2006, 01:38
ձիշտ եք իհարկե , բայց ախր մի բայց կա...մարդուն մի տեղ է հարկավոր գնալու համար...որ իմանա այդ տեղը իբր կորցրածին ավելի մոտ է...հասկանում եք ...???

Սափորը կարող է բերվել տուն, ինչպես հանգիստ անում են շատ տեղերում և միյուս
տարբերակը, որ այդ տեղի հարևանությամբ կառուցվում է շատ մեծ ստեդ-պատ որի դարակներում ել փակվում և պահվում է սափորը:B

kiki
30.04.2006, 01:48
գիտեմ , հարգելիներս, բայց դա ուրիշ է ...տանը թողնելը միայն սարսուռ է առաջացնում...իսկ պատը ...ինչ-որ անհասկանալի է...գնում ես պատի մոտ ու ...ինչ որ մոխիրի այցելում...մի խոսքով, երևի դեռ խորթ է...:(

Koms
30.04.2006, 13:01
Կարծում եմ, իրոք այս ամենը հնարավոր կլինի "ներմուծել" մեր իրականություն, եթե իհարկե չսկսեն "կողքից" խանգարել կրոնական շրջանակները , չե որ դա ուղղակի "կխփի" իրենց բիզնեսին, եւ ոչ միայն իրենց,

Ուլուանա
30.04.2006, 18:27
Ես էլ եմ կողմ դիակիզմանը։ Իսկապես չարժե մեր հայրենիքի առանց այդ էլ սահմանափակ տարածքը զիջել գերեզմանոցներին։ Եթե այսպես շարունակվի, շուտով ստիպված կլինենք մեր բնակավայրերն էլ տրամադրել գերեզմանոցներին։


գիտեմ , հարգելիներս, բայց դա ուրիշ է ...տանը թողնելը միայն սարսուռ է առաջացնում...իսկ պատը ...ինչ-որ անհասկանալի է...գնում ես պատի մոտ ու ...ինչ որ մոխիրի այցելում...մի խոսքով, երևի դեռ խորթ է...

Կարծում եմ՝ սարսուռը նախապաշարմունք է, դրանից կարելի է և պետք է ազատվել, վերջիվերջո, տվյալ դեպքում այն անհիմն է, եթե խորը մտածենք։;)
Իսկ ինչ վերաբերում է մոխրի այցելելուն, ապա ի՞նչ տարբերություն՝ անշունչ ու աստված գիտի, թե ինչ աստիճանի քայքայված մարմնին ես այցելում (որն, ի դեպ, միևնույն է, չես էլ տեսնում) թե մոխրին։ Չէ՞ որ երկուսն էլ արդեն բավականին հեռացել են իրենց սկզբնական վիճակից։

milkyway
16.06.2006, 00:02
Անցած տարի պապս մահացավ ,ու ահավոր մեծ պրոբլեմ էր թաղելու տեղը: :sm Ու ես անձամբ շատ կուզենամ ապրեմ գոնե էնքան մինչեւ դիակիզարանը պատրաստ լինի:
Բայց դե մեռնելուց հետո երեւի մեկ կլնի...:cry

Աբելյան
16.06.2006, 09:53
Ես էլ եմ կողմ:

Pantera
16.06.2006, 20:35
Դիակիզարանները, անշուշտ, ավելի հարմար են մեր կենցաղում օգտագործելու համար՝ շատ ու շատ պատճառներով, բայց եկեք փորձենք հարցին նայել մի ուրիշ անկյունից:
Եթե չեմ սխալվում, մեր Հայ Առաքելական Եկեղեցին դիակիզումը չի ընդունում հետևյալ պատճարներով՝
Աստվածաշնչում ասվում է, որ մարդը ստեղծվեց հողից, ու մեր եկեղեցին հետևում է դրան՝ հողին ետ հանձնելով, հենց հողից ստեղծված մարմինը:

Ինքս դեմ չէի լինի դիակիզմանը, սակայն դրա չընդունման պատճառները կհարգեմ, կհասկանամ ու կհետևեմ:
Մարմինը Աստված է տվել մարդուն ու պետք է հանձնել այն էնպես՝ ինչպես ստացել ենք: Ինչու եմ այս հետևությունն անում? Քանի որ Աստված նշում է, անգամ, թե մարմնի վրա նշաններն ու զարդերը, անբնական վերաբերմունքները՝ անցանկալի են Նրան...
Մարմինը մեր անձի տունն է ու պարտավոր ենք այն պահպանել մաքուր ու վերաբերվել դրան հարգալից՝ ինչը ոչ բոլորիս է հաջողվում դա անել, ցավոք: Հիմնականում՝ մենք այն օգտագործում ենք որպես հաճույքի պարագա :think

Ինչ կասեք? կուզենամ լսել այլ մտքեր՝ որոնք ինձ էլ կմտքափոխեն, խնդրեմ:

Մելիք
16.06.2006, 23:43
Դիակիզարաններին դեմ չեմ, բայց ես չէի ուզի տենց հեռանալ էս աշխարից:

kiki
16.06.2006, 23:51
քո համար մեկ չի՞...

Lionne_en_Chasse
16.06.2006, 23:57
ԴԵՄ ԵՄ !
Պաճառաբանությունները Pantera-ն գրեց: Քրիստոնեա մարդը պետք է հողին հանձնվի, էն էլ մեր երկրում դա անընդունելի է

Մելիք
17.06.2006, 00:07
Չէ, մեկ չի: Ու դա կապված չի իմ կրոնական համոզմունքների հետ. եթե հարությունը լինելու է, ուրեմն կապ չունի` հող ես դու , թե մոխիր, մեկա նյութը կրելու ա ինֆորմացիա քո մասին, կամ էլ , ավելին, նյութը ոչ մի դեր չի խաղալու: Սա ավելի շուտ իմ ընտրությունն է , կամ կապրիզը <հայերենը չեմ հիշում ես պահին>:

StrangeLittleGirl
17.06.2006, 10:45
Դե եթե վերամարմնավորվելու ենք, էլ ինչների՞ս է պետք մարմինը: Թող վառվի, գնա: Անատոմիկն էլ առանց դիակների կմնա: :cry

lili-4
12.08.2007, 20:18
Դե եթե վերամարմնավորվելու ենք, էլ ինչների՞ս է պետք մարմինը: Թող վառվի, գնա: Անատոմիկն էլ առանց դիակների կմնա:
Լրիվ համամիտ եմ, ու պատկերացնում եք, թե ինչ նոր բիզնեսի տեղ կբացվի:D
Այրվե՞լ, թե՞ չայրվել մահից հետո
Հրածինների ու հողածինների հավերժ պայքարը
Վերջերս պարբերաբար եւ հրապարակայնորեն քննարկվում է «Հուղարկավորությունների կազմակերպման, գերեզմանատների ու դիակիզարանների շահագործման մասին» օրենք ունենալու իրավունքը: ԱԺ պատգամավորները, պետական այրերը, հայ եկեղեցին ու հանրությունը հաճախ տարբեր եւ իրարամերժ կարծիքներ են արտահայտում ու յուրովի արձագանքում: Շատ պատգամավորներ, պետական ու քաղաքական գործիչներ, հաշվի առնելով մեր պետության փոքր տարածքը, համարում են, որ դիակիզումն անհրաժեշտ է հենց այս տեսանկյունից. երբ ամեն հողակտոր պետության համար արժեք է, հատկապես տնտեսության զարգացման ու բնակավայրերի ծավալման առումներով եւ օրինակ են բերում մի շարք զարգացած եվրոպական երկրների դիակիզարաններ ունենալու հանգամանքը: Մի մասն էլ գուցե նաեւ հավատամքային պատճառներ ունի, իսկ որոշների գաղափարական համոզմունքների համար էլ միեւնույն է, թե ինչ կերպ կվարվեն հանգուցյալի մարմնի հետ, քանզի նրանք մահից հետո կյանքի այլ դրսեւորման չեն հավատում: Հավատավոր աթեիստներ են...…


Եկեղեցին պնդում է, թե՝ «հող էիր՝ հող դարձիր»-ը պարտադիր պայման է մարդու հուղարկավորման գաղափարաբանությունում, ուստի դա է ճշմարիտը, սակայն, կարծես թե դեմ չէ, որ եթե լինեն մարդիկ՝ դիակիզվելու պատրաստ, ապա՝ դիակիզվեն: Իսկ «Արորդիների ուխտ» հեթանոսական հավատքի հետեւորդները» եւ հայ արիներն ասում են լրիվ հակառակը, որ հայ տեսակը հողածին չէ, հրածին է եւ ճշմարիտ է՝ «հուր էիր՝ հուր դարձիր»-ը...…
Ուստի թեման հրատապ է այլեւս՝ հատկապես հոգեւոր-գաղափարախոսական տեսանկյունից:
Մի բան հստակ է՝ երկու դեպքում էլ հոգին ազատագրվում է մարմնից: Պարզապես «հող էիր՝ հող դարձիր»-ը գուցե թե որոշ ժամանակ կաշկանդում է հոգուն՝ իր մարմնի առկայության պարագայում՝ թեկուզ հողի տակ, համենայն դեպս նման տեսակետ կա, իսկ դիակիզումից հետո հոգին անկաշկանդ է ու ազատ:…
Հողածինները պնդում են, որ մարմնի հողայնացումից հետո, մարդու ոսկորները մեզ կապում են նախնյաց հետ ու խառնվում հայրենի հողին, որից արարել է իրենց Աստված: Նրանք սա համարում են մեծ մեռելների շիրիմներին այցելելու կարեւոր նախապայման, որն արտացոլվում է նաեւ հայրենիքի գաղափարի տեսությունումս: Սրանք եւ էլի նման մեկնություններն, ինչ խոսք, կարեւոր պարզաբանումներ են՝ արժանի ուշադրության եւ վերլուծության:
Քրիստոնյաները համարում են նաեւ, որ մարմինը վառելը պատիժ է, որը նախատեսված է դժոխքում, ուստի այն սատանայի գործ է... Բայց, ավա՜ղ, մոռանում են, թե քանի «հերետիկոսներ» են խարույկի վրա այրվել եկեղեցական որոշումներով:
Ինչեւէ: Մարմնի այրումը այլ կերպ է դիտարկվում հայոց հին հավատքում եւ չի հակասում աստվածային օրենքներին...
Ուրեմն, այս առումով ի՞նչ են ասում հրածինները: Նրանք առավելապես հոգեւոր երեւույթ են համարում հուղարկավորությունը, ուստի խնդիրը դիտարկում են միայն հոգու ազատագրման, նրան ծիսականորեն ճանապարհելու տեսանկյունից: Մարմինը ժամանակավոր կացարան է հոգու համար, ուստի կացարանից մի այլ կացարան կամ կյանքի ուրիշ ոլորտ հոգու անցումը «բարի ճանապարհ» մաղթելու պես մի բան է, ուստի հայ արիներն այն իրականացնում են այդ գիտակցությամբ...…
Ովքեր կարեւորում են մեր պետության՝ առանց այն էլ սակավ տարածքները եւ դրանց պարբերաբար օգտագործումը, ավելի քան պարզ են արտահայտվել եւ ավելացնելու բան կարծես թե չկա: Այլ բան է՝ համաձայն ենք, թե՝ ոչ: Նույնն է «անհավատների» պարագայում, երբ՝ «կյանքը մեկ անգամ է տրված» ու պարզապես այն պետք է վայելել եւ կարեւոր չէ, թե մեռնելուց հետո իրենց մարմինը հող, թե մոխիր կդառնա: Գաղափարական «անհավատներ» էլ կան, ում համար Տիեզերքը պարզապես մի սառը իրողություն է, իսկ Աստված՝ սնոտիապաշտական հեքիաթի հերոս...…
Եկեղեցու տեսակետը դարեդար հայտնի է, իսկ թաղման ծիսակարգին, առհասարակ հուղարկավորմանն առնչվում ենք ամեն օր...…

lili-4
12.08.2007, 20:19
Վերոնշյալ տեսակետներից միակը, որին շատ քչերն են ծանոթ, դիակիզման արարողությունն է: Նշենք, որ երբ դիակիզումից խոսում են աշխարհիկ մարդիկ, այդ թվում՝ օրենսդիրները, ապա դա որեւէ ծիսակարգ չի ենթադրում դիակիզման ընթացքում, պարզապես մարմինը մոխիր դարձնելու եւ այն արեւմտյան չափանիշներով հատուկ գերեզմանատներում շատ փոքր տարածքի (ներկայիս գերեզմանապալատների համապատկերի) վրա թաղելու խնդիր է լուծում: Իսկ երբ այդ մասին խոսում են «Արորդիների ուխտ»-ի քրմերը կամ հայ արիները, ապա դա, ինչպես վերը նշեցինք, բոլորովին այլ երեւույթ է եւ՝ մահից հետո նոր կյանքի անցնելու, հոգուն ճանապարհելու հոգեւոր ծես է դառնում...…
Արիադավան (կամ ինչպես քրիստոնյաներն են որակել հին հավատքի հայերին՝ հեթանոս) հայերի համար սա հիրավի սրբազան թեմա է, եւ նրանք միանշանակ կողմ են դիակիզմանը՝ հավատքի ու ծիսակարգի պահանջներին հետեւելով: Այսինքն՝ զուտ դիակն այրելու հարց չի լուծվում, այն ուղեկցվում է ծիսական արարողությամբ:
Դրա վառ օրինակը եղավ 2005թ. «Արորդիների ուխտ» համայնքի քրմապետ Սլակ Կակոսյանի դիակիզումը, երբ նա հեռացավ երկրային կյանքից... Նրա մասունքներն ըստ հայ արիական ծիսակարգի՝ դիակիզումից հետո հանձնվեցին բնության չորս տարրերին՝ կրակին, ջրին, հողին, օդին, իսկ հոգին համբարձվեց՝ հանձնվելով եթերին, ստանալով Հայ Աստվածների օրհնությունը: Հայ արիացու երկրային հոգին վեր է ածվում երկնային ոգու եւ շարունակում է իր ծառայությունը Հայ Աստվածներին, ազգին ու հայրենիքին՝ արդեն Հոգեւոր Հայրենիքին, որը հայ արիացին կրում է իր մեջ երկրային կյանքի ընթացքում:
Հայ արիացին երկնի ու երկրի երկունքի ծնունդն է (Վահագն Աստծո հրե ծնունդն այդ իրողության ներկայացումն է, երբ նա ծնվում է երկնի ու երկրի երկունքից...), նա արեւորդի է՝ արորդի: Ուստի արեւածին հայ արիականներին խորթ է «հող էիր՝ հող դարձիր»-ը, եւ նրանք «հուր էիր՝ հուր դարձիր»-ի հետեւորդներն են, ու այս ցեղատեսակին դիակիզումը միաժամանակ հանգստություն է բերում եւ՛ մարմնի այլակերպման, եւ՛ հոգու ազատագրման առումով...
«Մենք չենք ցանկանում, որ մեր մարմինը, որը «ժամանակավոր տուն՝ հանգրվան» է եղել մեր հոգու գործունեության համար, դառնա հողի տակ սողացող ճիճուների ու տզրուկների կեր, դա մեր հրե-վեհ հոգիների համար ստորացուցիչ է» - ասում են հայ արիները: - «Մենք չենք վիրավորում նրանց, ովքեր ուզում են մահից հետո հող դառնալ, դա իրենց խնդիրն է, մեզ համար այդ արարողությունն անընդունելի ու նվաստացուցիչ է մեր հավատքի տեսանկյունից: Ուստի ոչ ոք իրավունք չունի բռնանալ մեր արարչական հավատքի ու ծիսակարգի վրա: Մեր քրիստոնյա ազգակիցները թող շարունակեն իրենց «հողեղեն» թաղումները, բայց իրավունք չունեն (առավել եւս օգտագործելով պետության լծակները) բռնանալ մեր հավատալիքների ու պատկերացումների վրա, որոնք, ի դեպ, շատ ավելի հեռավոր ժամանակներից են գալիս, քան քրիստոնեական ավանդույթներն են ստեղծվել: Մեզ հաճախ են ասում, թե թաղումը՝ հողին հանձնելը, մեր պապերից եկած ավանդույթ ու ծիսակարգ է, հարց ենք տալիս, եթե այդքան ավանդապաշտ ենք, ապա ինչու՞ չենք հետեւում մեր այդ պապերի պապերի ավանդույթին ու ծիսակարգին, որոնք ոչ թե 1700 տարվա պատմություն ունեն, այլ՝ 5-10 հազար տարվա (հաստատ՝ նաեւ ավելի): Մենք կարեւորում ենք, որ ինչպես հոգին, այնպես էլ մարմինը պիտի վեր հանվի՝ գնա դեպի լույս՝ եթերանա ու ձուլվի մայր բնության բոլոր տարրերին, այլ ոչ թե թաղվի ու հանձնվի հողի տակ սպասող խավարին՝ Խավարի աստծուն» - շարունակում են նրանք:
Հին առասպելներում եւ այլ հնագույն գրվածքներում պահպանվել են տեղեկություններ Աստծո որդիների՝ մարդ-աստվածների մասին, ովքեր բնակվել են Արարատում: Իսկ Արարատյան լեռնաշխարհը «Աստծո եւ մարդկանց հավիտենական ուխտի երկիր» է, «Մարդկության ծագման եւ փրկության երկիր», «Աստվածների բնակատեղի», «Սրբազան օրենքների երկիր»... Եվ մենք՝ որպես Արարչական տարածքի՝ Արարատյան լեռնաշխարհի բնիկներ, ոչ մի կասկած չպիտի ունենանք մեր աստվածային ծագման վերաբերյալ, թող այլոք որոնեն իրենց հայրենիքն ու ծագումը...…
Ուստի մեր գենը առավել հուր ու եթեր է, քան հող ու կավ: Եվ, ըստ այդմ էլ, մեզանից շատերին պարզապես գենետիկորեն է հարազատ «հուր էիր՝ հուր դարձիր»-ը:
«Բիբլիա»-ն նույնպես վկայում Աստծո եւ մարդկանց որդիների գոյությունը:
«(Ծննդոց, գլ. Զ) - Եւ եղաւ երբոր մարդիկ սկսեցին շատանալ երկրի վերայ, եւ աղջկերք ծնեցին իրանց. Աստուծոյ որդիքը տեսնելով մարդկանց աղջկերանցը (ընդգծումը-Ա.Ա.), որ գեղեցիկ էին, ամեն իրանց հավանածներիցը իրանց համար կանայք էին առնում: Եւ Եհովան ասաց. իմ հոգին մարդի վերայ միշտ չ՛մնայ, այն պատճառով որ նա մարմին է. այլ նորա օրերը հարիւր քսան տարի լինին: Եւ հսկաները կային այն օրերը երկրի վերայ. եվ այնուհետեւ էլ որ բոլոր Աստուծոյ որդիքը մարդկանց աղջկերանց մօտ էին մտնում, եւ նորանք նորանց համար ծնում էին. նորանք այն զօրաւորներն էին, որ վաղուց անուանի մարդիկ էին...»:
Այսպիսով առաջացավ նաեւ մի սերունդ, որը հրե-հողեղեն հատկություններով էր օժտված ու մինչ այսօր տառապում է իր ծագման երկակիությունից: Բայց այդ երկակիությունը ժամանակ առ ժամանակ տեղի է տալիս (ըստ անձի գենետիկ մաքրության աստիճանի), որը թույլատրում է վերազարթնեցնել ու աշխուժացնել կամ հրածին գենը կամ՝ հողածին...
Սա արդեն պարբերական երեւույթ է, ուստի լուծում պետք է տրվի ոչ միայն հուղարկավորության պարագայում, այլեւ կեցական մի շարք հիմնահարցերում:
Եվ իրոք, երբ եվրապարտադրմամբ տարաբնույթ այլասերներ, աղանդներ ու սեռամոլագարներ ամենատարբեր իրավունքներ ու արտոնություններ են ստանում, հատկապես հոգեւոր-բարոյական ու հանրակրթական ոլորտներում, հայոց հին հավատքի ու մշակույթի կրողներն աներեւույթ հալածվում են ու պախարակվում:
Ի դեպ, վանականներ էլ կան նույնիսկ, ովքեր բացահայտորեն ասում են. եթե մի իրավիճակ լինի, որ իրենք պիտի նախնտրեն՝ «Եհովայի վկանե՞րը» գան իշխանության, թե՞ արիադավան հայերը, ապա կնախնտրեն առաջինին՝ քաջ գիտակցելով, թե ինչպես եւ որտեղից են կառավարվում աղանդները...
Հայ արիները նշում են, որ տեր են մեր պատմության բոլոր ժամանակահատվածներին, նախահեթանոսական ու նախաքրիստոնեական, քրիստոնեական ու համայնավարական... բայց իրենց պաշտամունքը հենված է հայոց արմատից, ծագումից բխող հավատքի ու ծիսակարգի վրա, որ եթե «մեր պապեր» հասկացությունը դեպի հիմք չի տանում, ապա մեր այլ ազգակիցներ էլ կասեն, թե մեր պապերը կոմունիստ էին ու աթեիստ, ի՞նչ աղոթքի ու ծեսի մասին է խոսքը... եւ այսպես շարունակ: Ուստի նրանք՝ հայ արիները, պաշտպանելով մեր պատմության անքակտելիությունը, առաջարկում են գնալ դեպի ակունք-սկիզբ, հայտարարելով, որ ովքեր դա չեն ցանկանում, իրենց գործն է, բայց թող մեր առավել հինավուրց ավանդույթն ու իրավունքն էլ իրենք չոտնահարեն:
Հիմա, երբ արդեն դիակիզարան ունենալու խնդիրը կարծես թե պետականորեն լուծված է, մինչեւ հաջորդ տարի կարիք կա օրենսդրական լուրջ շտկումների: Այդ օրենքը պիտի հստակ ձեւակերպում ունենա, որ հայ արիի դիակիզումը նաեւ ծես է՝ համապատասխան արարողությամբ, քանզի արդեն բազմաթիվ մարդիկ կտակնե ր են գ րել ծիսակարգով այրվելու եւ բնության չորս տարերքներին խառնվելու համար...
Արամ Ավետյան

Censor
12.08.2007, 22:49
Ես էլ, ֆորումի մեծամասնության նման կողմ եմ այդ սովորույթի ընդունմանը, իսկապես, գերզմաններ, գերեզմաններ, քաղաքի մեջ, քաղաքից դուրս..
Լիիքը անխնամ գերեզմաններ, заросших, փոշոտ, կեղտոտ..

Եթե մարդը մոտիկ մարդ է եղել, ինչ կապ ունի, ինչ ֆիզիկական վիճակում է նրա աճյունը, կամ թե եկեղեցում, տանը, թե հենց գերեզմանում ես նրա հետ մտքում խոսում և այլն..

Իսկ ինքս ինձ ոչ հողածին եմ համարում, ոչ էլ հրածին, մարդածին եմ ես, իսկ երբ դադարեմ կենդանի մարդ լինելուց, լրիվ մեկա, թե ինչպես կվարվեն իմ մարմնի հետ

Հայկօ
07.06.2009, 02:48
Կողմ եմ: Վառեք ինձ :D:

Hay_XY
07.06.2009, 03:54
Նախ կարճ ասեմ՝ ես անձամբ կողմ եմ:



Կարծում եմ, իրոք այս ամենը հնարավոր կլինի "ներմուծել" մեր իրականություն, եթե իհարկե չսկսեն "կողքից" խանգարել կրոնական շրջանակները , չե որ դա ուղղակի "կխփի" իրենց բիզնեսին, եւ ոչ միայն իրենց,

Ես չգիտեմ բիզնեսին կխփի, չի խփի, բայց եթե օրենքը գործի, ու եթե որևէ մեկը ցանկանա իր մահից հետո իր դին այրեն, կամ իր հարազատները դա որոշեն, նրանց բիզնեսին խփել-չխփելն արդեն հարց չի լուծի:


Դիակիզարանները, անշուշտ, ավելի հարմար են մեր կենցաղում օգտագործելու համար՝ շատ ու շատ պատճառներով, բայց եկեք փորձենք հարցին նայել մի ուրիշ անկյունից:
Եթե չեմ սխալվում, մեր Հայ Առաքելական Եկեղեցին դիակիզումը չի ընդունում ...
Աստվածաշնչում շատ բաներ են ասվում, բայց, շատ քիչ ասածներին են մարդիկ հետևում:

Ինչու՞ է մարդ բարի գործեր անում: Ինչու՞ է մարդ «վախենում» մահից (հարաբերական հասկացություն է՝ տարբեր մարդիկ տարբեր կերպ կարող են արտահայտվել)
Այս երկու հարցի պատասխանն է՝ վախենում են մոռացվել:

Ես անձամբ կցանկանայի իմ դին այրվեր և փոշին իմ տան բակում մի փոքրիկ շինության մեջ պահվեր ընտանիքի՝ հետագայում կամ արդեն մահացած անդամների փոշիների կողքին: Այդպես ընտանիքի տոհմածառն ավելի լավ կհիշվի և հաշվի կառնվի քո տոհմի հետագա սերունդների կողմից: Ինձ ուրիշ ոչինչ չի հետաքրքրում մահանալուց հետո: ))) Որովհետև այլ բան հետաքրքրի, թե՝ ոչ, անիմաստ է, դա բան չի փոխի, եթե արդեն հանգուցյալ ես:

Hay_XY
07.06.2009, 03:59
Իսկ եկեղեցին դեմ է, քանի որ ավետարանում կան հետևյալ խեսքերը, "Հող էիր, հող դարձար..."

Է մոխիրն էլ նույն հաջողությամբ կարող է հող դառնալ :)

Rhayader
07.06.2009, 05:04
Անձամբ ինձ բնավ չի ուրախացնում մահվանից հետո անշարժ գույք ունենալու պերսպեկտիվան: Նամանավանդ ճոռոմ մահարձանների ու դամբարանների հարևանությամբ, որոնցով լիքն են հայկական գերեզմանոցները: Մի քանի անգամ դամբարաններ եմ տեսել, որոնց դռները բանալիով փակվում էին:[: Ինչ է, վախենում էին, որ մեռելը դու՞րս կգա:
Դիակիզարան, հետո մոխիրը քամուն տալ՝ ահա իմ ընտրությունը: Կյանքի ընթացքում ես կապրեմ, մահվանից հետո աշխարհի հետ կապող ոչինչ պետք չի:
Բավականին տխուր է նայել, ինչերի են մարդիկ գնում, որ հետմահու կյանքի գոնե պատրանքը պահեն:

Enigmatic
07.06.2009, 11:49
հա էժան և որկաով, բայց հլը մի պահ պատկերացրեք հոգեբանորեն ոնց կտանջվեք, երբ իմանաք որ ձեր հարազատը վառվելու է

Rhayader
07.06.2009, 12:02
հա էժան և որկաով, բայց հլը մի պահ պատկերացրեք հոգեբանորեն ոնց կտանջվեք, երբ իմանաք որ ձեր հարազատը վառվելու է

Սկզբունքայնորեն որ նայենք, ճիճուների դեսերտ դառնալու պերսպեկտիվան ավելի լավը չի:

Բացի դրանից, որ պատկերացնում եմ, ինչպես է իմ համար թանկ մարդը կենդանության օրոք մաթանալիզ պարապում, ու ես ոչինչ չեմ չարող անել, նրա տանջանքը դադարեցնելու համար (էֆտենազիայից բացի), նրա անզգա դիակի այրվելու փաստն իմ մեջ ավելորդ սենտիմենտներ չի ծնում::D

Սենտիմենտալ եք, ժողովուրդ: Ընդ որում՝ չարդարացված ու անիմաստ սենտիմենտալիզմ է:

Enigmatic
07.06.2009, 12:08
Սկզբունքայնորեն որ նայենք, ճիճուների դեսերտ դառնալու պերսպեկտիվան ավելի լավը չի:

Բացի դրանից, որ պատկերացնում եմ, ինչպես է իմ համար թանկ մարդը կենդանության օրոք մաթանալիզ պարապում, ու ես ոչինչ չեմ չարող անել, նրա տանջանքը դադարեցնելու համար (էֆտենազիայից բացի), նրա անզգա դիակի այրվելու փաստն իմ մեջ ավելորդ սենտիմենտներ չի ծնում::D

Սենտիմենտալ եք, ժողովուրդ: Ընդ որում՝ չարդարացված ու անիմաստ սենտիմենտալիզմ է:

չէ օրինակ ես հաստատ սենտիմենտալ չեմ, բայց դե էն չի էլի,
ուրեմ մի դեպք պատմեմ, մեր մոտի գերեզմանոցում ա եղել
Մի մահացած մարդու որոշել են տեղափոխեն մի ուրիշ գերեզման, վերջերս էին թաղել, էդ մարդու տղեն տեղափոխելուց չի դիմանում, որոշում ա բացի դագաղը նայի: Բացում ա նայում ա ու միանգամից կաթվածից մահանում ա :mda
Բայց էդ ճիճուները ինքնիրան են առաջանում դագաղի մե՞ջ:thinkմիշտ հետաքրքրել ա:oy

Rhayader
07.06.2009, 12:56
չէ օրինակ ես հաստատ սենտիմենտալ չեմ, բայց դե էն չի էլի,
ուրեմ մի դեպք պատմեմ, մեր մոտի գերեզմանոցում ա եղել
Մի մահացած մարդու որոշել են տեղափոխեն մի ուրիշ գերեզման, վերջերս էին թաղել, էդ մարդու տղեն տեղափոխելուց չի դիմանում, որոշում ա բացի դագաղը նայի: Բացում ա նայում ա ու միանգամից կաթվածից մահանում ա :mda
Բայց էդ ճիճուները ինքնիրան են առաջանում դագաղի մե՞ջ:thinkմիշտ հետաքրքրել ա:oy

Հողից կմտնեն, օրգանիզմում էլ քիչ չեն մակաբույծները:
Ցանկացած դեպքում, մոխրից գոնե զզվելի հոտ չի գալիս:

Ungrateful
07.06.2009, 14:20
Չեմ ուզում մեր բակում մի քանի տարուց գերեզմանոց լինի...
Կողմ եմ...

Kita
07.06.2009, 15:31
հա էժան և որկաով, բայց հլը մի պահ պատկերացրեք հոգեբանորեն ոնց կտանջվեք, երբ իմանաք որ ձեր հարազատը վառվելու է

ԻՆչ տարբերություն դիակիզելու և թաղելու միջև` մի դեպքում հողին ես հանձնում, մյուս դեպքում էլի ինչ-որ չափով հողին:
Եվ ընդունելու դեպքում մի շարք պլյուսներ կան: Վերջապես զերծ կմնանք անիմաստ, ձևական բնույթ կրող թաղման արարողությունից, դրանով ոչ մի լավ բան չենք անում, միայն մի շարք բաղասական լիցքեր ենք ստանում:
Ես որ իմ կտակի մեջ կպահանջեմ ինձ դիակիզել ու այստեղ էժանի հարց չէ կամ թեկուզ էժանի, ինչու՞ ոչ, կակ բուդտը մի նենց հարուստ ազգ ենք:

Ungrateful
07.06.2009, 15:43
Ես որ իմ կտակի մեջ կպահանջեմ ինձ դիակիզել :
Հուսանք որ այդ ժամանակ (երբ որ գա մեր աշխարհից հեռանալու ժամանակը)
դիակիզարաններ Հայաստանում արդեն օրենքով ընդունված կլինեն, ու նույն պես ընդունված կլինի ժողովրդի կողմից... Հուսանք... հուսանք որ կարիքը չի լինի կտակի մեջ առանձին նշել :)

John
07.06.2009, 15:51
Կիտ ջան, մեր ազգը էնքան ձևական ա, որ եթե դաժե դիակիզումը ընդունվի ' մեկ ա էդ արարողությունները կմնան հաստատ ;-) իսկ ընդհանուր կողմ եմ էդ երևույթին ' սաղ տեսանկյուններից ավելի ընդունելի ա, քան այժմյան եղանակը . . . Իսկ ովքեր պնդում են, որ ' հող էինք ', չեն կարող հիմնավորել էդ ' փաստը ', էլ չեմ ասում որ մոխիրն էլ ա ' մեծ հաճույքով ' հող դառնում անհրաժեստության դեպքում, նենց որ կրոնական տեսանկյունից էլ կարծում եմ անընդունելի բան չկա . . . Մի հատ էլ դեպք պատմեմ իմիջիայլոց ' վերջերս պարզվել է, որ Գյումրու գերազմանատներից մեկի տակով անցնում է ամբողջ քաղաքի ջրատարը . . . Պատկերացնու՞մ եք վթարը ինչ տխուր հետևանքների կբերի . . . 'լավագույն' դեպքում ջրատարը թեթևակի կվնասվի, էդ փաստը աննկատ կմնա, ու ջուրը վարակի պատճառ դառնա . . . Իսկ մեծ վթարի դեպքում չեմ էլ պատկերացնում ոնց են վերանորոգելու էդ ջրատարը . . .

Ֆրեյա
07.06.2009, 16:38
Պատկերացրեք բայց, եթե դուք հավատում եք, որ դատաստանի օրվանից հետո հոգիները մարմիններ են վերադառնալու ու կենդանանան, իսկ ձեզ պարտադրում են դիակիզում... :blin
Համոզված չեմ, որ ճիշտ է... :(

Հայկօ
07.06.2009, 16:43
Պատկերացրեք բայց, եթե դուք հավատում եք, որ դատաստանի օրվանից հետո հոգիները մարմիններ են վերադառնալու ու կենդանանան, իսկ ձեզ պարտադրում են դիակիզում... :blin
Համոզված չեմ, որ ճիշտ է... :(

Եթե զուտ տրամաբանորեն նայենք, 16-ր դարում մահացած ոմն Ժակի հոգին Դատսատանից հետո բնավ ավելի մեծ շանսեր չունի վերադառնալու իր թաղված մարմնի մեջ, քան թե այրված: Մեկ է՝ մի հարյուր տարի հետո այդ մարմինը փտելու է, քայքայվելու, կեր դառնալու տարատեսակ էակների, այդ էակները տարածվելու են աշխարհով մեկ, իրենց հերթին կեր դառնալու ուրիշ կենդանիների համար և այդպես շարունակ: Նույն Ժակի նույն ատոմներից մի բուռ գուցե հենց այս պահին կա իմ ու քո մեջ ;):

ivy
07.06.2009, 16:47
Լավ է, եթե լինի ընտրություն: Լինի թե հողին հանձնելու, թե դիակիզարանների հնարավորությունը: Ու մարդը կենդանության օրոք հայտնի իր ցանկությունը, թե հետագայում ինչ է ուզում, որ արվի իր աճյունի հետ: Իսկ եթե ոչինչ հայտնի չի վախճանվածի ցանկության մասին, թող հարազատներին մնա այդ ընտրությունը` հողին հանձնել, թե կրակին:
Անձամբ ես կգերադասեմ, որ իմ աճյունը հողին հանձնվի: Կրոնական համոզմունքների հետ կապ չունի. հավատացյալ չեմ: Ուղղակի սարսափելի վախենում եմ կրակից, ու ինձ համար աշխարհի ամենաահավոր բանը այրվելն է: Թեև հասկանում եմ, որ մահվանից հետո "միևնույն է", բայց այնուամանայնիվ չեմ ուզում այրվել` անգամ մահացած վիճակում:
Թող իմ մարմնով հողը սնվի:

Ֆրեյա
07.06.2009, 16:54
չէ, խոսքը ռացիոնալի մասին չէ...
Ռացիոնալից ելնելով` տարածքները քիչ են գերեզման ծառայռելու համար, մի ձև այդ հարցը պեք է լուծվի:
Ես հիմա խոսում եմ զուտ հոգեբանական եւ հավատքի տեսանկյունից:
Եթե մարդը իռացիոնալորեն հավատում է, որ իր մարմինը չպետք է ոչնչանա, ոնց կարող են նրան պարտադրել?
Իմ կարծիքով` սա հայերի համար չէ :(
Ոնց կարող ես մի ժողովրդի գենետիկորեն եկող արդեն սովորույթը փոխես...
Այդպես կարող են անել բոռշ երկրները, որտեղ արդեն վերանում են ազգությունները, կամ էլ խառնվում են իրար

յոգի
08.06.2009, 01:25
Եթե զուտ տրամաբանորեն նայենք, 16-ր դարում մահացած ոմն Ժակի հոգին Դատսատանից հետո բնավ ավելի մեծ շանսեր չունի վերադառնալու իր թաղված մարմնի մեջ, քան թե այրված: Մեկ է՝ մի հարյուր տարի հետո այդ մարմինը փտելու է, քայքայվելու, կեր դառնալու տարատեսակ էակների, այդ էակները տարածվելու են աշխարհով մեկ, իրենց հերթին կեր դառնալու ուրիշ կենդանիների համար և այդպես շարունակ: Նույն Ժակի նույն ատոմներից մի բուռ գուցե հենց այս պահին կա իմ ու քո մեջ ;):

Ամեն ինչ սխալ է հասկացվում Հոգու մասին, Հոգին մահից հետո մի նոր մարմին է ստանում, մի նոր ծնողների մոտ և երբեք չի վերադառնում իր մեռած մարմնի մեջ, Մարմինը հող ու ջուր է մահից հետո միանում է հողին, վառելուց հետո նույնպէս:
Ամեն ինչ շատ ավելի պարզ է քան մարդիկ պատկերացնում են, երևութականորեն ...

Գալաթեա
08.06.2009, 01:33
Դուք չգիտեմ ոնց, ես դիակիզվելու եմ...ինչ ուզում ա լինի :)
Կտակիս առաջին կետն ա լինելու։
Ու վափշե, մինչև կտակիս հասնելը, սաղին խաբար եմ անելու :)

Զզվում եմ հայկական մեռելապաշտությունից։

Ungrateful
08.06.2009, 02:02
Զզվում եմ հայկական մեռելապաշտությունից։

Մենակ այն միտքը, որ ինձ հանելու են դուրս, դագաղի մեջ մի քանի անգամ պտտացնեն (լավ չգիտեմ այդ օրենքները, ու ավանդւյթները, բայց լսել եմ որ պտտացնում են նրա համար որ մահացածը ՄՈԼՈՐՎԻ ՈՒ ԵՏ ԳԱԼՈՒ ՃԱՄԹԱՆ ՄՈՌԱՆԱ... :o կարողա սխալ է, բայց ես տենց եմ լսել) հետո հենց դրսում դնեն սեղանի վրա, ու սկսեն լացել.... արդեն պատճառ է որ դիակիզվելուն կողմ լինեմ...


Ուղղակի սարսափելի վախենում եմ կրակից, ու ինձ համար աշխարհի ամենաահավոր բանը այրվելն է::

իսկ Դիահեռձարանից, այդ հեռձումից - չես վախում?

Հայ Արիադավան
24.04.2010, 03:36
Որոշ ժամանակ առաջ հրապարակայնորեն քննարկվում էր "Հուղարկավորությունների կազմակերպման, գերեզմանատների ու դիակիզարանների շահագործման մասին" օրենքի նախագիծը: Թե ԱԺ պատգամավորների որ մասն էր այդտեղ ինչ-որ շահեր հետապնդում եւ որ մասը` մեկ այլ նպատակով առաջարկում այդ նախագիծը, գուցե իսկապես հաշվի էր առնվում մեր պետության փոքր տարածքը, կամ գուցե մի մասի նպատակներն էլ հավատամքային էին ու գաղափարական, սակայն, այդ թեման լռեց առժամանակ: Սակայն, մեզ համար՝ հայ-արիականներիս, այս խնդիրը միշտ հրատապ է՝ հատկապես հոգեւոր-գաղափարախոսական տեսանկյունից:

Նախապես ասեմ, որ արիադավան (կամ ինչպես մեզ որակել են՝ հեթանոս) հայերի համար սա հիրավի սրբազան թեմա է, եւ մենք միանշանակ կողմ ենք դիակիզմանը՝ մեր հավատքի ու ծիսակարգի պահանջներին հետեւելով: Դրա վառ օրինակը արդեն երկնային կյանքով ապրող Քրմապետ տիար Սլակ Կակոսյանի դիակիզումն էր տարիներ առաջ, երբ նա հեռացավ այս կյանքից: Նրա մասունքներն ըստ հեթանոսական ծիսակարգի հանձնվեցին բնության 4 տարրերին՝ կրակին, ջրին, հողին, օդին, իսկ հոգին համբարձվեց՝ հանձնվելով եթերին` ստանալով Հայ Աստվածների օրհնությունը:

Հայ-Արիացու երկրային հոգին վերածվում է երկնային ոգու եւ շարունակում է իր ծառայությունը Ազգին ու Հայրենիքին՝ արդեն նաեւ Հոգեւոր Հայրենիքին, որը Հայ-Արիացին կրում է իր մեջ երկրային կյանքի ընթացքում:

Հայ-Արիացին երկնի ու երկրի երկունքի ծնունդն է (Վահագն Աստծո հայտնի հրե ծննդի ձոնը այդ իրողության պատկերավոր ներկայացումն է), նա արեւորդի է՝ արորդի: Ուստի մեզ՝ հայ-արիականներիս, խորթ է "հող էիր՝ հող դարձիր"-ը, մենք "հուր էիր՝ հուր դարձիր"-ի հետեւորդներն ենք, ու դիակիզումը հանգստություն է բերում եւ՛ մեր մարմնին, եւ՛ մեր հոգուն:
Մենք չենք ցանկանում, որ մեր մարմինը, որը "ժամանակավոր տուն՝ հանգրվան" է եղել մեր հոգու գործունեության համար, դառնա հողի տակ սողացող ճիճուների ու տարբեր միջատների կեր, դա մեր հրե-վեհ հոգիների համար ստորացուցիչ է: Ես չեմ վիրավորում նրանց, ովքեր ուզում են մահից հետո հող դառնալ, դա իրենց խնդիրն է` "հողածնի խորհուրդը" գուցե... իսկ մեզ համար այդ արարողությունն անընդունելի ու նվաստացուցիչ է: Ուստի, ոչ ոք իրավունք չունի բռնանալ մեր հավատքի ու ծիսակարգի վրա, ինչպես մենք ենք շատ հանգիստ վերաբերվում "հողեղեն" թաղումներին:

Մեր քրիստոնյա ազգակիցները թող շարունակեն իրենց "հողեղեն" թաղումները, բայց կրկնում եմ, իրավունք չունեն բռնանալ մեր հավատալիքների ու պատկերացումների վրա, որոնք, ի դեպ, ավելի հեռավոր ժամանակներից են գալիս, քան՝ քրիստոնեական ավանդույթները, այդ թվում՝ թաղման ծեսերը: Մեզ հաճախ են ասում, թե թաղումը՝ հողին հանձնելը, մեր պապերից եկած ավանդույթ ու ծիսակարգ է: Հարց եմ տալիս, եթե այդքան ավանդապաշտ ենք, ապա ինչու՞ չենք հետեւում մեր այդ պապերի պապերի ավանդույթին ու ծիսակարգին, որոնք ոչ թե 1700 տարվա պատմություն ունեն, այլ՝ գոնե պատմականորեն ապացուցված 5-10 հազար տարվա (հաստատ՝ ավելի, ինչը դեռ կբացահայտվի):

Մենք կարեւորում ենք, որ ինչպես հոգին, այնպես էլ մարմինը պիտի վեր հանվի՝ գնա դեպի լույս՝ եթերանա ու ձուլվի բնությանը, այլ ոչ թե թաղվի ու հանձնվի հողի տակ սպասող խավարին...

Մենք մեր պաշտպանությունն ենք հայտնել օրենքի նախագծի հեղինակներին այս տեսանկյունից ու պատրաստ ենք ավելի մանրամասն հիմնավորել դա անհրաժեշտության դեպքում: Մենք՝ հայ ազգայնականներս, հայ-արիներս տեր ենք մեր պատմության բոլոր ժամանակահատվածներին (նաեւ՝ քրիստոնեական ու համայնավարական), բայց մեր պաշտամունքը հենված է մեր արմատից, ծագումից բխող հավատքի ու ծիսակարգի վրա: Եթե "մեր պապեր" հասկացությունը դեպի հիմք չի տանում, ապա մեր այլ ազգակիցներն էլ կասեն, թե մեր պապերը կոմունիստ էին ու աթեիստ, ի՞նչ աղոթքի ու ծեսի մասին է խոսքը (եւ եղել են նման դեպքեր), եւ այսպես շարունակ, ուստի մենք, պաշտպանելով մեր պատմության անքակտելիությունը, առաջարկում ենք գնալ դեպի սկիզբ: Ովքեր չեն ցանկանում, իրենց գործն է, ուրեմն՝ թող մեր ավանդույթն ու իրավունքն էլ չոտնահարեն: Չբռնանան բնության 4 տարրերին համաձուլվելու մեր կամքին:

Դիմում ենք նաեւ օրենքի նախագծի հեղինակներին՝ շարունակել նախաձեռնած գործը` այն հասցնելու օրենքի մակարդակի:

Դիակիզումը բխում է մեր հավատքից, եւ այն ներառում է նաեւ արարողակարգ՝ ծիսակարգ, ուստի նախագծի հեղինակներին առաջարկում ենք, որպեսզի օրենքի մեջ կամ ենթաօրենսդրորեն մի կետ-հավելված ներառվի՝ ըստ հավատքի (արիադավան-հեթանոս) ու կամավորության սկզբունքի ծիսակարգով դիակիզվելու համար: Իմիջիայլոց, գուցե ծիսակարգի ցանկություն ունենան նաեւ մեր քրիստոնյա ազգակիցները՝ այլ հոգեւոր ծեսով, դա էլ անձնական մոտեցման խնդիր է:

Նրանց, ում համար դիակիզումը պարզապես թաղման արարողություն է, դիակիզարանում կարող են կիզվել ընդհանուր կարգով, նույնիսկ միասնական այրումով, ինչպես արվում է արտասահմանյան մի շարք երկրներում, բայց նրանց նկատմամբ, ում համար դիակիզումը սրբազան ծես է, որից հետո մասունքները պիտի խառնվեն բնության 4 տարրերին ու, ըստ ցանկության, հանձնվեն մահացածի օջախին, չի կարող կիրառվել ընդհանուր կարգ, որի հետեւանքով անդառնալիորեն կխառնվեն կիզվողների մասունքները, եւ անիմաստ կդառնա հետագա ծիսակարգն ու սրբազան մասունքների պահպանումը օջախում:

Հնում հարյուրավոր տարիներ շարունակ լրացվել են այդ մասունքները ցեղի նահատակներով ու սերնդեսերունդ պահպանվել են ընտանեկան աճյունասափորի մեջ: Սա իր մեջ նախնյաց հավատքի ու գենետիկ (նաեւ էներգետիկ) մեծ հզորություն է պարունակել ու ջերմացրել է հայոց օջախները, ապահովել է անցյալ-ներկա-ապագա խորհրդանշանական կապը...

Մենք ակնկալում ենք, որ այս հարցը լուրջ ուշադրության կարժանանա եւ անհրաժեշտություն կառաջանա շուտափույթ դիակիզման օրենք ընդունելու առումով. իհարկե, հաշվի առնելով ինչպես ընդհանուրի, այնպես էլ մասնավորի շահերն ու արժանապատվությունը:

Ոմանք կարծում են, թե դիակիզման մասին մեր մոտեցումներում առկա են հինդուիստական եւ բուդդայական տարրեր: Հաճախ դատողություններ են արվում հոգու աննյութ, ոչ հրե լինելու, մահվանից հետո ազատագրման պահի ու երկրային կյանքում նրա շարունակականության մասին: Ոմանք պնդում են նաեւ, թե հեթանոս հայերն ու նրանց առաջնորդները թաղվել են հողում ու չեն այրվել, որպես օրինակ բերվում են Արա Գեղեցիկի ու Արտաշես թագավորի թաղման պատմությունները: Նույնիսկ "երեսով են տալիս" մեզ, թե Հայոց ռազմի ու զորության Աստված "Վահագնի ծնունդը" սերնդեսերունդ փոխանցվել է քրիստոնյա հեղինակ (հետաքրքիր է, որ ոչ թե հա՛յ, այլ՝ քրիստոնյա...) Մովսես Խորենացու կողմից:

Սակայն քրիստոնեական "համառությամբ" մի համոզմունք են փորձում ձեւավորել, որ հեթանոս հայերը չեն ունեցել դիակիզման սովորույթ, եւ նրանց հարազատ է եղել "հող էիր՝ հող դարձիրը", եւ մենք հայ-արիականներս, բռնանում ենք հայ հեթանոսների պատկերացումների ու հավատալիքների վրա...(՞՞՞):

Այսինքն՝ հայ-արիներն ու նրանց քրմերը դե՞մ են իրենք իրենց, թե՞ կարծիք կա, որ մենք անտեղյակ, ծայրահեղական հեթանոսներ ենք (ինչպես օտարների, հակահայերի համար՝ ծայրահեղ ազգայնականներ)...

Բավ չէ, որ Հայ առաքելական եկեղեցու կաթողիկոսը հանդես է գալիս իբրեւ ամենայն հայոց կաթողիկոս, ստացվում է նաեւ՝ արիադավանների՝ հեթանոսների (՞՞՞), ովքեր հայությունը կազմողների մի մասն են այսօր (իսկ առհասարակ՝ Հայոց արմատից են գալիս), հիմա էլ մեզ՝ հեթանոսներիս (հեթանոս-էթնոս-ազգ)՝ ազգայիններիս, փորձում են զրկել մեր անունից հանդես գալու ամենապարզ իրավունքից... Հակաքրիստոնեական չէ՞:

Ինչպես հուդա-քրիստոնեական կրոնն է ջանում գլոբալացնել մարդկությունը (դարձնել հլու-կամակատար "հոգեւոր" հանրություն), քրիստոնեական էկումենիզմն է փորձում գլոբալացնել ազգերին (ձուլելով դարձնել մեկ ու միադեմ համաշխարհային "անդեմ" ազգ), այդպես էլ առաքելական եկեղեցին է ամեն ջանք գործադրում՝ գլոբալացնելու հայությանը ("դարձնելով" կրոնից "ծնված" ազգ, ինչպես ասենք քրդերը՝ իսլամից, եւ այլն)... Այստեղից էլ հստակեցվում է ներքին ու արտաքին հոգեւոր հարձակումների պատճառը Հայոց հավատի վրա:

...Պատմությունից են հայտնի Հայկական լեռնաշխարհից՝ հայերի աստվածահանգրվան բնօրրանից՝ արիական ոստանից, 3 հզորագույն ԱՐԻԱԿԱՆ արշավանքները: Դրանք եղել են Հնդկաստանի, Եվրոպայի եւ Եգիպտոսի ուղղություններով, վերջինս հայտնի է նաեւ որպես հիքսոսների արշավանք: 1-ին ուղղության վկայությունները պահպանվել են հատկապես վեդայական աղբյուրներում (հայաների, նաիրների, արիների-արիաների մասին), 2-րդ ուղղությանը՝ հունական, գերմանական, բրիտանական եւ այլ աղբյուրներում (արմենների, արմինների, արիմանների (արի մարդկանց) մասին), 3-րդ ուղղությանը՝ եգիպտական, հրեական եւ այլ աղբյուրներում (հայքսոսների-հիքսոսների-հյուքսոսների, հյուսիսի ժողովրդի մասին): Շումերական եւ հնագույն այլ դյուցազներգություններում Արարատյան երկիրը՝ Հայք-Հայաստանը համարվում է "Սրբազան օրենքների երկիր", "Աստծո եւ մարդկանց հավիտենական ուխտի երկիր", "Մարդկության փրկության երկիր" եւ այլն: Չցանկանալով այս փոքր հոդվածում մանրամասնել պատմական ծավալուն փաստերը (անհրաժեշտության դեպքում կարող ենք)՝ միայն նշեմ, որ Հայ-Արիական հավատքը հայերի Ծագման պես այնքան հին է, որ մեր հավատի համեմատությունը հինդուիստական կամ բուդդայական ու այլ հավատքների հետ... մեղմ ասած զարմանալի է:

Ա՜յ, հակառակը կարող է լինել, քանզի հզոր ՀԱՅ-ԱՐԻԱԿԱՆ հավատքի՝ ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՐԳԻ փլուզումից հետո, Արիական ծագմամբ տարբեր ազգեր ստեղծեցին իրենց ազգային հավատքները՝ հենվելով ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՐԳԻ հիմնարար սկզբունքներին, այդ թվում՝ Հայոց արիադավանությունը՝ հեթանոսությունը:

Ավելի շատ հիմքեր ունեմ քրիստոնեական հավատքի առանցք հանդիսացող, հրեական ընտրյալությամբ համեմված "Հին կտակարանը" եւ այնտեղ որպես միակ աստված արձանագրված Եհովայի հարցը մեզանում համեմատելու հուդդայականության հետ, ինչը կարծես քրիստոնյաներին ամենեւին չի էլ հուզում, թե որ աստծուն ենք պաշտում եւ որ ազգն է այդ աստծո ընտրյալը...

Այո՛, Եհովայի ընտրյալ ազգը հրեաներն են, քանզի նա նրանց աստվածն է, իսկ մեր Աստվածներին մեր պատմության ու տաճարների հետ "այրել" են քրիստոնեացման "խաչակրաց" ավերիչ կեցվածքով:

Եվ հիմա էլ, ո՜վ քեզ մխիթարանք, պատմահայր Մովսեսը մեզ է փոխանցել "Վահագնի ծնունդը"... Իսկ ո՞վ է ոչնչացրել մեր ծագման վկայագիրը, տասնյակ հազարամյակների քրմական մատյանները, սա գիտի՞ ամեն քրիստոնյա... Նրան մեզանից ոմանք Գրիգոր "լուսավորիչ" են ասում, ով խավարեցրեց մեր հազարամյակների պատմության լույսը:

Արեւապաշտությունը՝ Ար(ա)-Արեւ Արիական Աստծո պաշտամունքը փոխելով լուսնապաշտությամբ՝ սեմական Եհովա աստծո պաշտությամբ... մենք մոռացե՞լ ենք, որ Արարիչն Արարեց Արարածին Արարատում եւ այդ Արիածին Արարածը Արիացին էր՝ Արի Մանը (Արի Մարդը)՝ Արմանը կամ Արմենը... Ուստի մեր սրբավայրը ոչ թե Երուսաղեմն է կամ Սիոնը, այլ՝ Հայոց Արարատյան լեռնաշխարհը, Մեծ ու Փոքր Մասիսները:

Հայոց Աստված Վահագնը հրե ծնունդ է, եւ նրա ծննդին "...Ընդ եղեգան փող ծուխ ելաներ, ընդ եղեգան փող բոց ելաներ... նա հուր հեր ուներ, ապա թե բոց մորուս, եւ աչքունքն էին արեգակունք..", նա Արարչական-Արիական ծագում ունի եւ ոչ սեմական, նա հողածին չէ՝ ինչպես... Ադամը: Հայ Աստվածների արարողը Հայր (հայ(հայըր-բարձր(յալ), հնդարիական լեզու)) Արան է եւ ոչ հրեա Եհովան: Հայ Աստվածների մեջ չկա չարի աստված, իսկ Եհովան ամեն առիթով սարսափեցնում ու պատժում է մարդկանց, դրդում խաբեության ու խարդախության: Ադամն ու Եվան խստագույնս պատժվում են՝ իմաստության ծառից միրգ ուտելու համար եւ վտարվում են դրախտից, իսկ Հայ Աստվածները սիրո, դպրության, իմաստնության, հյուրընկալության եւ այլ բարիքների պտուղներ են պարգեւում մարդկանց: Տարբերությունները հսկայական են...

Նույնիսկ քրիստոնեական "Բիբլիան" վկայում է, որ եղել են Աստծո որդիներ ու մարդկանց որդիներ (հրե եւ հողե որդիներ). "(Ծննդոց, գլ. Զ) - Եւ եղաւ երբոր մարդիկ սկսեցին շատանալ երկրի վերայ, եւ աղջկերք ծնեցին իրանց. Աստուծոյ որդիքը տեսնելով մարդկանց աղջկերանցը, որ գեղեցիկ էին, ամեն իրանց հավանածներիցը իրանց համար կանայք էին առնում: Եւ Եհովան ասաց. իմ հոգին մարդի վերայ միշտ չ՛մնայ, այն պատճառով որ նա մարմին է. այլ նորա օրերը հարիւր քսան տարի լինին: Եւ հսկաները կային այն օրերը երկրի վերայ. եվ այնուհետեւ էլ որ բոլոր Աստուծոյ որդիքը մարդկանց աղջկերանց մօտ էին մտնում, եւ նորանք նորանց համար ծնում էին. նորանք այն զօրաւորներն էին, որ վաղուց անուանի մարդիկ էին: Եւ Եհովան տեսաւ որ շատացել էր մարդկանց չարութիւնը երկրի վերայ, եւ նորանց սրտի խորհուրդների գաղափարները չար էին ամեն օր. Այն ժամանակ Եհովան զղջաց, որ երկրի վերայ մարդ ստեղծեց, եւ իր սրտի մեջ տրտմեց: Եւ Եհովան ասեց. Երկրի երեսիցը ջնջեմ մարդը որ ստեղծեցի, մարդից մինչեւ անասունը, մինչեւ սողունը եւ մինչեւ երկնքի թռչունը, որովհետեւ զղջում եմ որ նորանց ստեղծել եմ: Բայց Նոյը Եհովայի առաջին շնորհք գտաւ...":


շար. տեսնել կայքէջում

Արմեն Ավետիսյան
Հայ Արիական միաբանության առաջնորդ

"Լուսանցք" թիվ 146, ապրիլի 23-29, 2010թ.


ՎԱՀԱԳՆԱԿԱՆՉ (http://vahagnakanch.wordpress.com/)
Դու պիտի իմանաս ճշմարտությունը և ճշմարտությունը քեզ պիտի զայրացնի

Harcaser
24.04.2010, 09:42
Հայ-Արիացին երկնի ու երկրի երկունքի ծնունդն է (Վահագն Աստծո հայտնի հրե ծննդի ձոնը այդ իրողության պատկերավոր ներկայացումն է), նա արեւորդի է՝ արորդի: Ուստի մեզ՝ հայ-արիականներիս, խորթ է "հող էիր՝ հող դարձիր"-ը, մենք "հուր էիր՝ հուր դարձիր"-ի-ի հետեւորդներն ենք, ու դիակիզումը հանգստություն է բերում եւ՛ մեր մարմնին, եւ՛ մեր հոգուն:
Իսկ դիակիզման ժամանակ և դրանից հետո մարմինը կրա՞կ է դառնում.... թե՞ կրակի բաժին::B

Lion
24.04.2010, 09:49
Ինձ մեկ այլ հանգամանք հետաքրքրեց - կուզենայի տեսնել վկայություններ, թե ինչի հիման վրա է պնդվում, թե դիակիզումը կիրառվել է նախաքրիստոնեական հայերի կողմից?

Vook
24.04.2010, 10:35
Ինձ մեկ այլ հանգամանք հետաքրքրեց - կուզենայի տեսնել վկայություններ, թե ինչի հիման վրա է պնդվում, թե դիակիզումը կիրառվել է նախաքրիստոնեական հայերի կողմից?նյութի հեղինակի ՙպնդումները՚ վարկաբեկված են։ Մի քանի տարի առաջ էլ նա ՙպնդում էր՚ որ հայտարարելու է ղեկավարության կազմի մեջ եղող հոմոսեքսուալիստների անունները։Ըտենց ՙպնդեց-պնդեց՚ ու մի հատ պինդը սառույց վերցրեց ու էդ անունները գրեց վրան։

Ambrosine
24.04.2010, 11:02
նյութի հեղինակի ՙպնդումները՚ վարկաբեկված են։ Մի քանի տարի առաջ էլ նա ՙպնդում էր՚ որ հայտարարելու է ղեկավարության կազմի մեջ եղող հոմոսեքսուալիստների անունները։Ըտենց ՙպնդեց-պնդեց՚ ու մի հատ պինդը սառույց վերցրեց ու էդ անունները գրեց վրան։

Նկատի ունես մեր իշխանության կազմի՞: Ասեմ, որ ճիշտ ա ասել, նման բան եղել ա, ներկա պահին չգիտեմ, բայց 90-ականների սկզբին շատերը փախան ու հաստատվեցին Հոլանդիայում:))

Ձայնալար
24.04.2010, 13:44
Մոդերատորական: «Դիակիզումն էլ ծես է հայ արիադավանների համար» նորաբաց թեման միացվել է արդեն գոյություն ունեցող «Դիակիզարաններ Հայաստանում» թեմային: Նոր թեմա ստեղծելուց առաջ օգտվեք որոնման համակարգից (http://www.akumb.am/search.php)համեզվելու համար, որ նման թեմա գոյություն չունի:

Vook
25.04.2010, 19:14
Նկատի ունես մեր իշխանության կազմի՞: Ասեմ, որ ճիշտ ա ասել, նման բան եղել ա, ներկա պահին չգիտեմՆերկայիս վիճակն էլ ավելի վատ է ։Բայց ես դա ի նկատի չունեմ։Նկատի ունեմ որ էս մարդը որ հիմա ցատկոտում ա քրիստոնեության դեմ չի կատարում իր խոստումները։ես արդեն նշել էի գրառմանս մեջ որ հոդվածի հեղինակ Արմեն Ավետիսյանի ՙճշմարտությունը՚ ինձ համար վարկաբեկված է։

Benadad
30.04.2010, 21:18
Իսկ ո՞վ է ասում, որ այդ տեղը չի լինի: Հո հետո մոխիրը Կիևյան կամուրջից չենք թափելու՞: Հատուկ կարասներով հատուկ տեղերում (անունները չգիտեմ, էլի գերեզմանատուն անվանենք) պահվելու են: Ու միշտ էլ կարելի է այցելել:
հա ու հնդիկների նման սրբության պես մեռելի փոշին կդնենք սեռվանդի գլխին ու դեմը խունկ կծխցնենք, հա ստեղ մեկե եկեղեցին, չէ, այլն քրիստոնեությունը……………

Նարե
30.04.2010, 22:29
հա ու հնդիկների նման սրբության պես մեռելի փոշին կդնենք սեռվանդի գլխին ու դեմը խունկ կծխցնենք, հա ստեղ մեկե եկեղեցին, չէ, այլն քրիստոնեությունը……………

Իսկ քրիստոնեությունը միանշանակ դեմ է մեռելպաշտությանը… Հա, գիտեմ՝ հիմա կասեք, որ ասվում է, հող էիր, հող դարձար, բայց կարծում եմ գաղտնիք չի, որ Աստվածաշնչում ամեն ինչ չի, անգամ շատ քիչ բան է, որ պետք է բառացի հասկանալ, ես դարերով փտելու ու վերանալու տեղը կողմ եմ, միանգամից ու ավելի հիգենիկ արվի այդ արարողությունը, վերջում էլ կխնդրեմ, որ փոշին թաղեն հողի մեջ, ու հողեղեն լինելով կրկին դառնամ հողի մի մասնիկ…

Jarre
11.11.2010, 17:02
Վերջերս մի պաշտոնյայի հետ զրուցում էինք էս թեմայից։ Ու ինքը շատ ճիշտ էր, որ Հայաստանում մոտակա տասնամյակում դիակիզարան ունենալը ռեալ չէ։ Պատճառը այն է, որ գերեզմանի բիզնեսը բավական շահութաբեր է։ Դե ինքներդ էլ գիտեք, որ էսօր Երևանում գերեզմանի մեկ քառակուսի մետրը հավասար է անշարժ գույքի գներին։

Էնպես որ կրոն մրոն դրանք սաղ սուտ բաներ են տվյալ պարագայում։ Ուղղակի ոմանց ձեռ չի տալիս ու վերջ ;)

Rhayader
11.11.2010, 20:24
Ժառ, ես խոստանում եմ, եթե ինձ որոշեն թաղել, էնքան նիտրոգլիցերին խմել, որ հերձմանս ժամանակ մորգը ֆրանկենշտեյնի մանկապարտեզ դառնա)))

Հայկօ
11.11.2010, 20:56
Ժառ, ես խոստանում եմ, եթե ինձ որոշեն թաղել, էնքան նիտրոգլիցերին խմել, որ հերձմանս ժամանակ մորգը ֆրանկենշտեյնի մանկապարտեզ դառնա)))

Իսկ եթե ինձ որոշեք դիակիզել, խոստանում եմ մեռնելուց առաջ 20կգ մաքուր մարիխուանա ուտել, էնպես որ ինձ վառելով թե՛ հայրենիքիս թանկարժեք հողը կխնայեք և թե՛ կարգին կզվարճանաք :)):

Kita
11.11.2010, 20:58
Վերջերս մի պաշտոնյայի հետ զրուցում էինք էս թեմայից։ Ու ինքը շատ ճիշտ էր, որ Հայաստանում մոտակա տասնամյակում դիակիզարան ունենալը ռեալ չէ։ Պատճառը այն է, որ գերեզմանի բիզնեսը բավական շահութաբեր է։ Դե ինքներդ էլ գիտեք, որ էսօր Երևանում գերեզմանի մեկ քառակուսի մետրը հավասար է անշարժ գույքի գներին։

Էնպես որ կրոն մրոն դրանք սաղ սուտ բաներ են տվյալ պարագայում։ Ուղղակի ոմանց ձեռ չի տալիս ու վերջ ;)

Ուրեմն հուսանք, որ մոտակա 20-30 տարի չենք մեռնի:D

Նաիրուհի
12.11.2010, 00:39
Տո ինձ թաղեք պրծեք, էլի... Հանկարծ չվառեք, ախպոր պես...
:scen Մի կորած տեղ, սարերում, որ տեղի փող չտաք, առանց դագաղի ու զիզիբիզիությունների, որ ոչ ծախս անեք, ոչ էլ իմ ու հողի ջերմ շփումը անորոշ ժամանակով հետաձգեք։
Եթե հանկարծ, մարդ ես, էսօր ինձ հետ մի բան լինի, խնդրում եմ էս գրառումս որպես կտակ ընդունել։ Մամայիս էլ կասեք, հա՞... :cry Գնացի... :bye

Chuk
12.11.2010, 00:49
Վերջերս մի պաշտոնյայի հետ զրուցում էինք էս թեմայից։ Ու ինքը շատ ճիշտ էր, որ Հայաստանում մոտակա տասնամյակում դիակիզարան ունենալը ռեալ չէ։ Պատճառը այն է, որ գերեզմանի բիզնեսը բավական շահութաբեր է։ Դե ինքներդ էլ գիտեք, որ էսօր Երևանում գերեզմանի մեկ քառակուսի մետրը հավասար է անշարժ գույքի գներին։

Էնպես որ կրոն մրոն դրանք սաղ սուտ բաներ են տվյալ պարագայում։ Ուղղակի ոմանց ձեռ չի տալիս ու վերջ ;)

Տրամաբանակ է, բայց ըստ իս մեծ բացթողում ունի:
Խնդիրն այն է, որ դիակիզման անցնելու դեպքում ևս կարելի է լուրջ բիզնես անել:

Tig
31.01.2012, 12:04
http://www.youtube.com/watch?v=uI-RqZO06f0&feature=related

Varzor
31.01.2012, 16:37
հա ու հնդիկների նման սրբության պես մեռելի փոշին կդնենք սեռվանդի գլխին ու դեմը խունկ կծխցնենք, հա ստեղ մեկե եկեղեցին, չէ, այլն քրիստոնեությունը……………
Լուրջ տենց են անում? ;) Ես էլ գիտեի գետն են լցնում մոխիրը կամ քամուն են տալիս (դե մի քիչ պահում են` մասունք է)
Բա եկեղեցին քանի ու քանի սրբի մասունք է պահում: ՄԵր եկեղեցին "աջ"-երի մի հատ կարգին հավաքածու ունի (մեջներն էլ կյարգին մուտանտ ձեռքեր կան` 4 ֆալանգով, թերհաս)
Դիակիզումը ոչ մի կերպ չի հակասում քրիստոնեական կանոններին` ցույց տվեք Աստվածաշնչում նման տողեր: Չվառելու կանոնն ավելի շատ ժողովրդական սովորույթ է: Պատմագիտական փաստերով մեր ժողովուրդը արդեն շաատ վաղուց չի վառում իր մահացածներին:

Varzor
31.01.2012, 16:43
Տրամաբանակ է, բայց ըստ իս մեծ բացթողում ունի:
Խնդիրն այն է, որ դիակիզման անցնելու դեպքում ևս կարելի է լուրջ բիզնես անել:
Չուկ ջան, բիզնեսի համար շուկա է պետք` պահանջարկ: Առայժմ մեր ավազակապետները ձև չեն գտել արհեստական պահանջարկ ստեղծելու, դրա համար էլ հարցը օդում է (Լֆոն հըլը մոխրից արաղ քաշելու ձևը չի գտել :)) )

Lion
31.01.2012, 19:30
Ինչքան ես գիտեմ, խնդիրը նրանում է, որ ահեղ դատաստանի օրը Աստված մեռյալների հարություն է խոստանում - այդ պարագայում "դժվարություններ" են առաջանում...

Varzor
01.02.2012, 11:43
Ինչքան ես գիտեմ, խնդիրը նրանում է, որ ահեղ դատաստանի օրը Աստված մեռյալների հարություն է խոստանում - այդ պարագայում "դժվարություններ" են առաջանում...
:))
Բա քանի ու քանի սրբերի են կրակի վրա վառել? Փաստորեն ով որ մահացել է հրդեհի կամ մի այլ կրակի աղբյուրի պատճառով այրվելով, շանսերը քչանում են?
Ամեն դեպքում դա հիմնավորում չէ, նույնիսկ հակառակը` հակաքրիստոնեականա է (Աստված ամենակարող է, ասել է "հարություն կառնեն", ուրեմն կտա հարույթունը` անկախ վիճակից ;) )
Lion ձյա, որքանով ես եմ հիշում մեր նախնիները նույնպես դիակիզումը կիրառել են, սակայն դրա պրակտիկան դադարել է գրեթե մ.թ.ա. 3-րդ հազարամյակի կեսերից (Հայկենց վախտով ;) ) Չնայած դրան այն գործնականում վերջնականապես դադարել է նույնիսկ քրիստոնեույթուն ընդունելուց մի 100-150 տարի հետո: Բայց այս վեջին 3000 տարիների ընթացքում գերիշխող է եղել հուղարկավորությունը, նույնիսկ կարասային թաղումներ էին անում:

Մեր ժողովրդի համար դարեր ի վեր մեծ խորհուրդ և արժեք են ունեցել նախնյաց շիրիմները: Պատահական չէ, որ հայերի դիմադրության ուժը թուլացնելու հավատով քոչվորները քանդում ու ավերում էին գերեզմանատները: Մասնավորապես դրան շատ էին հավատում թուրք-մոնղոլ-թաթարները: Նրանք համոզված էին, որ իրենց թշնամիներին (նաև հայերին) ուժ են տալիս իրենց նախնիները և գերեզմանները քանդելով թուլացնում են մեզ, մայր հողի և նախնիների հետ կապն են կտրում:

Բայց դե ՀՀ-ում վիճակն իրոք որ ահազանգում է` մի 100 տարի հետո ՀՀ տարածքների կեսը գերեզման կլինի, կդառնանք կուրգանային հանրապետություն:
Դրա համար պետք է ոչ թե դիակիզման հարցը լուծել այլ շուտափույթ կերպով մեծացնել հանրապետության տարածքները, առաջին հերթին վերադարձնելով կորցրածները :)

Tig
01.02.2012, 12:07
Վարզոր ջան, դիակիզումը չի նշանակում գերեզմանի բացակայություն, այն ուղղակի կնպաստի կոմպակտ գերեզմանների ստեղծմանը:

Varzor
01.02.2012, 17:20
Վարզոր ջան, դիակիզումը չի նշանակում գերեզմանի բացակայություն, այն ուղղակի կնպաստի կոմպակտ գերեզմանների ստեղծմանը:
Բայց ես նման բան չէի էլ ասել :pardon Ես խոսում էի դիակիզման ու հուղարկավորության մասին:

Իսկ հուղարկավորություն առանց դի (կամ դիակի մի մասի) լինում է?
Բայց արի ճիշտ հասկանանք` վառած մարդու մոխիրը հողում թաղելը ու դա գերեզման անվանելն այդքան էլ ճիշտ չի: Նույն հաջողությամբ կարելի է մարդու մենակ մազերը թաղել:
Ստեղ կա ՀԱԵ հուղարկավորության կանոնների հետ հակասություն:

Ի դեպ չեմ կարծում, որ դիակիզումը կարող է նպաստել գերեզմանների կոմպակտացմանը: Եթե միևնույն է գերեզման լինելու է, ապա եթե ուրիշ արգելք չկա, հայերը հաստատ կսարքեն այնքան մեծ ու ճոխ գերեզման, որքան որ հնարավորությունները ներում է: (Աչքիս Քեոփսն էլ է հայ եղել :)))

Ուլուանա
03.02.2012, 06:04
Վարզոր ջան, դիակիզումը չի նշանակում գերեզմանի բացակայություն, այն ուղղակի կնպաստի կոմպակտ գերեզմանների ստեղծմանը:
Բայց ինչու՞, կարող է և հենց գերեզմանի բացակայություն էլ նշանակել, այսինքն՝ կախված նրանից, թե ով ոնց կգերադասի: Շատ դեպքերում դիակիզելուց հետո ոչ թե ինչ-որ տեղ պահում են մոխիրը, այլ հենց քամուն են տալիս: Անձամբ ես գերադասում եմ մահվանից հետո դիակիզվել, այնուհետև քամուն տրվել կամ կամ պարզապես շաղ տրվել հողի մեջ կամ հողի վրա, կարևոր չի, էդ մի փոքրիկ նրբությունն էլ կթողնեմ հարազատներիս հայեցողությանը :))։ Կարծում եմ՝ մարդուն հիշելու բազմաթիվ այլ՝ ավելի հարմար ու հաճելի ձևեր կան, քան գերեզման պահելն ու այցելելն է, համենայնդեպս, ինձ համար։

dvgray
03.02.2012, 07:50
Բայց ինչու՞, կարող է և հենց գերեզմանի բացակայություն էլ նշանակել, այսինքն՝ կախված նրանից, թե ով ոնց կգերադասի: Շատ դեպքերում դիակիզելուց հետո ոչ թե ինչ-որ տեղ պահում են մոխիրը, այլ հենց քամուն են տալիս: Անձամբ ես գերադասում եմ մահվանից հետո դիակիզվել, այնուհետև քամուն տրվել կամ կամ պարզապես շաղ տրվել հողի մեջ կամ հողի վրա, կարևոր չի, էդ մի փոքրիկ նրբությունն էլ կթողնեմ հարազատներիս հայեցողությանը :))։ Կարծում եմ՝ մարդուն հիշելու բազմաթիվ այլ՝ ավելի հարմար ու հաճելի ձևեր կան, քան գերեզման պահելն ու այցելելն է, համենայնդեպս, ինձ համար։
ես էլ կգերադասեի վառեին ու ինձանից պրծնեին :D,… բայց նաև մտածում եմ, որ ես իմ կաղմից դա էգոիզմ է , ու դրանով ես խախտում եմ կյանքի ցիկլը Երկրի վրա: ինձի պետք է ուտեն… ու հետո իրանց ուտեն ;) ես իմ կողմից պարտավոր եմ ապահովել կյանքի շարունակուականություն Երկրի վրա: Չէ՞ որ Երկիրը էտքան բան ա անում իմ համար, ինչի՞ վերջում "համը հանել" :o :)
Հ.Գ. մանավանդ էս վերջերս կրկին նայեցի Սիմբան, ու հայր առյուծը այս ամենը շատ պարզ ու հասկանալի բացատրեց ինձ

Cassiopeia
03.02.2012, 10:08
դրանով ես խախտում եմ կյանքի ցիկլը Երկրի վրա: ինձի պետք է ուտեն… ու հետո իրանց ուտեն ;) ես իմ կողմից պարտավոր եմ ապահովել կյանքի շարունակուականություն Երկրի վրա: Չէ՞ որ Երկիրը էտքան բան ա անում իմ համար, ինչի՞ վերջում "համը հանել" :o :)
Երկրագնդի վրա էնքան կենդանի արարածներ կան, որ իրար ուտելով քիչ թե շատ կպահպանեն կյանքի հավասարակշռությունը։ Բայց եթե հիմիկվա տեմպերով մարդու բնակվայրերը դառնան գերեզմանոց, հաստատ մեռած մարդը ողջ մարդուն կուտի։

Tig
03.02.2012, 10:56
Բայց ինչու՞, կարող է և հենց գերեզմանի բացակայություն էլ նշանակել, այսինքն՝ կախված նրանից, թե ով ոնց կգերադասի: Շատ դեպքերում դիակիզելուց հետո ոչ թե ինչ-որ տեղ պահում են մոխիրը, այլ հենց քամուն են տալիս: Անձամբ ես գերադասում եմ մահվանից հետո դիակիզվել, այնուհետև քամուն տրվել կամ կամ պարզապես շաղ տրվել հողի մեջ կամ հողի վրա, կարևոր չի, էդ մի փոքրիկ նրբությունն էլ կթողնեմ հարազատներիս հայեցողությանը :))։ Կարծում եմ՝ մարդուն հիշելու բազմաթիվ այլ՝ ավելի հարմար ու հաճելի ձևեր կան, քան գերեզման պահելն ու այցելելն է, համենայնդեպս, ինձ համար։

Համամիտ եմ: Մարդուն հիշելու շատ այլ ձևեր կան, բայց դա միայն իր հարազատների կողմից: Իսկ գերեզմանոցները պահպանում են ազգի հիշողությունը, ոչ թե անհատի: Դա ինչոր տեղ մշակութային արժեք է իրենից ներկայացնում: Դա ապացույց է նաև, թե այդ տարածքներում ովքեր և երբ են բնակվել: Չեմ ասում, թե միայն գերեզմաններն են խոսում դրա մասին, այլ նաև գերեզմանները: Ինչևէ ես էլ եմ նախընտրում, որ իմ մարմինը մահանալուց հետո դիակիզվի ու քամուն տրվի, բայց մյուս կողմից էլ կարևորում եմ գերեզմանները, որպես պատմամշակութային արժեք:

Vaio
03.02.2012, 16:58
Երկրներ կան, որտեղ դիակիզումից ստացված փոշին (прах) լցնում են տփի մեջ և տեղադրում գերեզմանոցներում շինված երկար պատի անցքի` պատուհանիկի մեջ (վերջինիս մեջ ֆիքսվումա, չեն կարա գան հանեն), և այդտեղ գրվումա մահացած մարդու անուն-ազգանունը և ծննդյան ու մահվան տարեթվերը: Այդ պատի մեջ կան բազմաթիվ մարդկանց "այրման արդյունքները":

Vaio
03.02.2012, 17:06
Հնդկաստանի նախկին վարչապետ Ինդիրա Գանդին ժամանակին ասել էր, որ իր մահվանից հետո ինքը կցանկանար, որպեսզի իր մարմինը (մոխրափոշին) դիակիզվելուց հետո "թափվի" Հնդկաստանի Գանգես գետի մեջ:

Varzor
06.02.2012, 13:05
Հնդկաստանի նախկին վարչապետ Ինդիրա Գանդին ժամանակին ասել էր, որ իր մահվանից հետո ինքը կցանկանար, որպեսզի իր մարմինը (մոխրափոշին) դիակիզվելուց հետո "թափվի" Հնդկաստանի Գանգես գետի մեջ:
Դե Հնդկաստանում սովորաբար այդպես էլ անում են, մանավանդ անվնի ու ունեվոր մարդկանց հետ:
Մեզ մոտ կա նաև քրիստոնեական հավատալիքների ու ՀԱԵ հուղարկավորության հետ անհամապատասխանությունը: Մանավորապես հիմնական խնդիրը կապված է հարության գաղափարի հետ: Ըստ Աստվածաշնչի Տեր Հիսուս Քրիստոս հարություն է առել իր մարմնով հանդերձ` նոր մարմին չի ստացել: Սա ենթադրում է, որ մահացածի մարմինը հարության գործընթացում անհրաժեշտ պայման է: Իսկ հուղարկավորթւոյան ժամանակ "կնիք ու դրոշմ են դնում Տեր Աստոծ ծառայի ծիրիմի վրա", որպեսզի այդ "կնիքը" բացվի միայն հարության ժամանակ: