PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Երջանիկ մահ



Cassiopeia
07.02.2008, 22:59
Մի հատ հիմար թեմա…
Ո՞ր մահը կհամարեք երջանիկ ձեր համար… Ի՞նչ պարագաներում ու ինչ մահվան տեսակով կուզենայիք լքել այս աշխարհը:

Artgeo
07.02.2008, 23:04
Միանգամից, առանց հիվանդությունների

Cassiopeia
07.02.2008, 23:07
Առանց դիակ… անհետ կորի մարմինս, ասենք այրվի մոխրանալու աստիճան, կամ էլ ծովի հատակն անցնի… Կուզենայի… էհ :(

Taurus
07.02.2008, 23:08
Կուզենայի մի քանի օր առաջ մահանալ, բայց կարծես պատահական, ասենք դուրս գայ փողոց ու մեքենայի տակ ընկնեի:
Հիմա զգում եմ, որ մի բան էլ կա կյանքում անելու, հետո կմեռնեմ, հուսով եմ շաբաթ-կիրակի օրերին կանեմ էտ բանը!

Ուլուանա
07.02.2008, 23:09
Վայ, ինչ հետաքրքիր է, հենց երեկ իմ մտքով էլ էր անցել էսպիսի թեմա բացել, էն էլ մտածեցի՝ լավ, չարժե մահվան հետ կապված թեմա բացել... :8

Իմ մահը դեռ փոքրուց միշտ պատկերացրել եմ անկողնում :D Հերթով ինձ մոտ եմ հրավիրում բոլոր հարազատներիս, ընկերներիս և էլի որոշ՝ այդ երկու կատեգորիաների մեջ չտեղավորվող մարդկանց, որոնց, սակայն, ասելու բան ունեմ, ու ամեն մեկի հետ առանձին զրուցում եմ, մեկից ներողություն եմ խնդրում, մյուսին՝ խորհուրդ տալիս, մեկից բան եմ խնդրում, մեկի հետ ուղղակի զրուցում եմ, շատերին ասում եմ, թե ինչքան եմ իրենց սիրում և այլն։ :oy

REAL_ist
07.02.2008, 23:30
ոնց որ ասում են ընգերովի մահը հարսանիքա:drinks

Սերխիո
07.02.2008, 23:35
ասեմ ամենաերջանիկ մահ ?:D
70 տարեկանում սեքսի ժամանակ օրգազմից սիրտդ կանգնում ա ու մեռնում ես:hands

Հ.Գ.
մի կասկածեք գրածիս լրջության մեջ;)

Ուրվական
07.02.2008, 23:44
Կուզենայի մի քանի օր առաջ մահանալ, բայց կարծես պատահական, ասենք դուրս գայ փողոց ու մեքենայի տակ ընկնեի:
Հիմա զգում եմ, որ մի բան էլ կա կյանքում անելու, հետո կմեռնեմ, հուսով եմ շաբաթ-կիրակի օրերին կանեմ էտ բանը!

:angryՏենց բան չասես:

Մահը երջանիկ չի կարող լինել, մահը վատ է, մահի լավն ու վատը չկա:
Ոնց որ Փիլիսոփան ասում ա,

Չեմ մտածում մահի մասին, ոչ թե, որ չեմ ուզում մտածել, այլ չեմ մտածում:
Հլը մի հատ էլ մտածեմ, որն ա "երջանիկ", որը՝ ոչ:

Ծով
07.02.2008, 23:57
ոնց որ ասում են ընգերովի մահը հարսանիքա:drinks
Խնդիր չունես...:D:B

ChildOfTheSky
08.02.2008, 00:03
մեռնողի համար մահը տեղով երջանկություն ա

PoeT
08.02.2008, 00:13
Վեռայից չէի սպասում, բայց հիմնականում համաձայն եմ իրա հետ։

Ուզում եմ ուղղակի անհետ կորեմ։ Դիակս ուզում եմ վառեն, ու ինչ որ շատ բարձր՝ ասենք Մասիսի վրայից մոխիրը փչեն։ Թող քամին տանի... Ու ամենակարևորը՝ չեմ ուզում, որ իմ մահը տղրության առիթ լինի։ Չեմ ուզում, որ իմ մահվան կապակցությամբ մարդիկ դուդուկ լսեն։ Թող որ մահս նենց անցնի, ոնց կյանքսա անցնում։ Ուզում եմ, որ իմ մահը ուրախ լինի ինչպես ծնունդս։ Իսկ լացողները թող նրանք լինեն, ովքեր ամբողջ կյանքում նախանձել են ինձ, երջանիկ լինելու համար։

Ֆելո
08.02.2008, 00:22
մահը ոնց կարա երջանիկ լինի:think

ոնց որ ասում են "էս ինչ լոքշ թաղում էր, մենակ մենք էինք պարում":)

Lider2006
08.02.2008, 00:31
դուրս գայ փողոց ու մեքենայի տակ ընկնեի:


Խնդրում եմ մեռնելուց առաջ ես պռոպկեքի մեջ հալ ու մաշ եղած վարորդներին ծախսի տակ չքցել:D:D:D ախի իրանք քեզ ինչ վատություն են արել:)

Ծով
08.02.2008, 00:38
Հա՞...:o
Իմ երջանիկ մահը. Քնել ու չարթնանալ՝ կանխավ իմանալով, որ անմահ կլինեմ, որ ամբողջ աշխարհը կսգա իմ մահը, որ թոռներս մինչև վերջ կապրեն տատիկի ունեցվածքով, որ Դրախտում տեղս արդեն բռոնիա ա արած:D, որ.../բայց սա էլ ա լուրջ/
Չէ..իսկ եթե լուրջ։ Մեռնեմ այն ժամանակ, երբ հասկանամ, որ կյանքն այլևս իմ տեղը չէ ու գուցե արդեն չեն տեղավորվում սրտիս զարկերը հենց սրտիս հիշողության մեջ...

ChildOfTheSky
08.02.2008, 00:52
Չէ..իսկ եթե լուրջ։ Մեռնեմ այն ժամանակ, երբ հասկանամ, որ կյանքն այլևս իմ տեղը չէ ու գուցե արդեն չեն տեղավորվում սրտիս զարկերը հենց սրտիս հիշողության մեջ...

Մենք մի հատ հարևան ունեինք , մեծ տատի էր ու բոլորը իրան Տատի էին ասում : Էս Տատին անընդհատ ասում էր արդեն մեծ եմ , ուզում եմ մեռնեմ , հոգնել եմ , մի օր էլ մամաս ասես . Տատի , ես տանը մի հատ դեղ ունեմ , թե տենց ուզում ես մեռնես , բերեմ , խմի , տեղնուտեղը ոտերդ կձգես , էս Տատին վախեցավ , ասեց , չէ չէ , այ բալամ , պետք չի : Պարզվեց Տատին սիմուլյանտ ա :
Առակս ինչ կուսուցանե . ինչքան մարդը մեծահասակ լինի , նա միևնույն է ուզում է ապրել :

Dayana
08.02.2008, 10:06
Էս ինչ եղավ ձեր քիրստոնեական հավատը :( համ էլ ինչ էգոիստ մարդիկ եք, մենակ ձեր մասին եք մտածում, բա էն մարդիկ ում համար դուք շատ թանկ եք, ու որ դուք չլինեք իրանց գոյությունը անիմաստ կլինի :(
Ալիզիկ դու երկար ապրի ես քեզ լավ կնայեմ :love
Վերոնիկա :oy բա իմ փերին տենց բաներ կասի՞ :( դու պիտի երկար-երկար ապրես, որ ես պաշտպանված զգամ
Ուլուանա ինձ հիմա էլ չեն խանգարի քո խորհուրդները ;)
Էդո ես հեսա ջղայնանալու եմ :angry ու լացեմ :cry

Աթեիստ
08.02.2008, 10:23
Միշտ (համենայն դեպս ողջ գիտակից կյանքս) երազել եմ, որ ինձ տանեն այլմոլորակայինները:
Հարազատներս էլ շատ ծանր չեն տանի, կապրեն հուսալով և սպասելով:

Մանե
08.02.2008, 10:59
Ես էլ ամեն օր մտածում եմ,թե որ ավտոյի տակ ընկնելը ավելի հաճելի կլինի :D:oy
Դեռ չեմ կողմնորոշվել :oy Առաջարկների համար դիմեք ICQ-ով :oy Սպասում եմ :D:love

Աբելյան
08.02.2008, 11:31
իմ համար վերևի հարկում պառկած եմ, մեկ էլ պատալոկը գալիս ա ուղիղ գլխիս
մի վայրկյան կցավա գլուխս, ու վերջ

FactorX
08.02.2008, 14:14
Մի հատ հիմար թեմա…
Ո՞ր մահը կհամարեք երջանիկ ձեր համար… Ի՞նչ պարագաներում ու ինչ մահվան տեսակով կուզենայիք լքել այս աշխարհը:

Խոր ծերությունում, բայց ամենակարևորը առանց տանջվելու ու ուրիշներին տանջելու

ChildOfTheSky
08.02.2008, 14:19
ինչ թույլ մարդիկ ենք :[

Cassiopeia
08.02.2008, 14:24
Միշտ երազել եմ մահանալ երիտասարդ տարիքում, դաժան կհնչի, բայց կուզենայի մահանալ սիրելիիս ձեռքերի վրա (չնայած նախկին գրառումիս հետ ինչ-որ բացասություն է ստացվում): Մահից երբեք չեմ վախեցել… Կուզենայի... էլի եմ կրկնում, կուզենայի անհետ մեռնել…

Սամվել
08.02.2008, 14:27
Առհասարակ երջանիկ մահ կարող է լինել խոր ծերության տարիքում երբ արդեն զգում ես որ այս երկրի վրա քո կատարած առաքելությունը հնարավորինս կատարել ես /Ծառ տնկել, որդի ունեցել, տուն կառուցել:D/ ավելի լուրջ քեզնից հետո թողնել ես ՄԱՐԴ կոչվելուն արժանի սերունդ։ Համենայն դեպս խոր ծերությունում մահացած մարդու համար այդքան էլ չեն տխրում։
Համենայն դեպս գտնում եմ որ մահը պետք է արագ լինի որ անիմաստ չտանջվես ու չտանջես հարազատներիդ։

Էս վերջերս մեր հեռու բարկամներից մեկը 98ու մահացավ և ոչ ոք էլ ծանր չտարավ,
Նույնիսկ ինքը։

ChildOfTheSky
08.02.2008, 14:40
մեր շենքում էլ մի հատ տատի մահացավ , էլի ոչ ոք ծանր չտարավ , որովհետև թարախ էր ինքը :angry

Սամվել
08.02.2008, 14:46
մեր շենքում էլ մի հատ տատի մահացավ , էլի ոչ ոք ծանր չտարավ , որովհետև թարախ էր ինքը :angry

Թարախն ի՞նչ կապ ունի

Եթե մարդու կյանքի միջին տևողությունը Հայաստանում տղամարդկանց համար 57 տարեկանն է ապա ես 80 ում մահանամ ինձ լրիվ բավարարված կզգամ :ok:B

Ու չեմ կարծում որ հարազատներս շատ կտխրեն։

ԻՄիջայլոց երիտասարդ տարիքում մահանալուց վատ բան չկա հարազատների համար :(
Ինչպես նաև անհետ կորելուց, գոնե որ հաստատ իմանում ես արդեն չկա կյանքդ շարունակում ես իսկ եթե չես իմանում միանգամից 2 կյանքա կործանվում :(


Միշտ երազել եմ մահանալ երիտասարդ տարիքում, դաժան կհնչի, բայց կուզենայի մահանալ սիրելիիս ձեռքերի վրա (չնայած նախկին գրառումիս հետ ինչ-որ բացասություն է ստացվում): Մահից երբեք չեմ վախեցել… Կուզենայի... էլի եմ կրկնում, կուզենայի անհետ մեռնել…

Վերա ջան երիտասարդ տարիքում մահը էտքան էլ լավ չի, բա էտ սիրեցյալդ մեղք չի՞ որ ամբողջ կյանքում մտածի որ իր սիրեցյալին չկարողացավ փրկել :think

Cassiopeia
08.02.2008, 14:53
ԻՄիջայլոց երիտասարդ տարիքում մահանալուց վատ բան չկա հարազատների համար :(
Ինչպես նաև անհետ կորելուց, գոնե որ հաստատ իմանում ես արդեն չկա կյանքդ շարունակում ես իսկ եթե չես իմանում միանգամից 2 կյանքա կործանվում :(
Բայց էդ դեպքում հույսն է մնում, որ նա դեռ կվերադառնա… Իսկ հույսը շատ օգտակար երևույթ է;)



Վերա ջան երիտասարդ տարիքում մահը էտքան էլ լավ չի, բա էտ սիրեցյալդ մեղք չի՞ որ ամբողջ կյանքում մտածի որ իր սիրեցյալին չկարողացավ փրկել :think
Դրա համար էլ ասեցի, որ դաժան է…

Dayana
08.02.2008, 15:07
Էս վերջերս մեր հեռու բարկամներից մեկը 98ու մահացավ և ոչ ոք էլ ծանր չտարավ,
Նույնիսկ ինքը։

Նման դեպքի ականտես եղա :( ահավոր էր ...
Տանը մենակ եմ /մանավանդ որ մեր տունը չէր սարսափում էի / ու դռան մոտ վախեցած նայում եմ "գլազոկից" /հայերենը չգիտեմ/ ու լսում եմ մահացածի տղայի և ինչ-որ մի 200 տարի չտեսած բարեկամի զրույցը, չմտածեք ականջ դնելու վատ սովորություն ունեմ, ուղղակի դուռը չէի փակում քանի որ գալիս էին թեյ էի հյուրասիրում, ու քանի որ մութ էր ու ես արդե սարսափահար էի եղել գոնե ձայներ էի փորձումորսալ, որ սիրտս չկանգնի :( Ինչևէ կարոր չի թե ինչ էի զգում, բայց լսեցի թե ինչպե էին խոսում հիմար աշխատանքից, կապույտ դարպասով իրենց ծանոթի մասին, որ շատ բարի մեկնա ու իրենց չգիտեմ ինչ աշխատանք է առաջարկել և որ աշխատանքի շուտ են դուրս եկել ու նա չի նախատել :[ ու դիմացի տանից չի լսվում ոչ մի լացի ձայն, մենակ մի վախվորած աղջիկ է լացում...

Mari
08.02.2008, 19:32
Մի հատ հիմար թեմա…
Ո՞ր մահը կհամարեք երջանիկ ձեր համար… Ի՞նչ պարագաներում ու ինչ մահվան տեսակով կուզենայիք լքել այս աշխարհը:

Ես դեռ նոր եմ այս աշխարհում, դեռ չեմ ճաշակել երջանիկ կյանք կոչվածը, ինչ մնաց մտածեմ երջանիկ մահվան մասին: Մահվան մեջ ոչ մի երջանկություն չեմ տեսնում: ԱՊՐԵԼ եմ ուզում:love, սիրում եմ կյանք կոչվող գաղտնիքը՝ իր բազմաթիվ հետաքրքրություններով, դժվարություններով ու անհեթեթություններով/փակ համարներին է վերաբերում:)/:
Այ արդեն 80 տարեկանում կսկսեմ անհանգստանալ ու մտածել թեմայի մասին: Սպասեք 2066 թվականի իմ գրառմանը...

Ձայնալար
08.02.2008, 19:38
Ըստ իս մահը երջանիկ ու ապերջանիկ չի լինում՝ կյանքն է լինում երջանիկ: Այնպես, որ մտածեք երջանիկ կյանքի մասին, մահվան մասին կհոգա բնությունը;)

Ուլուանա
08.02.2008, 20:57
Էս վերջերս մեր հեռու բարկամներից մեկը 98ու մահացավ և ոչ ոք էլ ծանր չտարավ,
Նույնիսկ ինքը։
Իսկ մեռածի ծանր ու թեթև տանելը ո՞վ ու ո՞նց է որոշել, հետաքրքիր է։ :)) Հետմահու հաղորդագրություննե՞ր են ստացվել հանգուցյալի կողմից։ :o

Ներսես_AM
08.02.2008, 21:43
Որ դառնամ նախագահ, 20 տարեկանում իրենց մահի մասին խոսողներին հայտարարելու եմ ժողովրդի թշնամի:
Հերք եղավ էլի յա :angry կյանքը դիմացներդ դուք մահի մասին էք մտածում: Մտածեք ինչ կարող եք անել ձեր սիրելի մարդկանց ժպիտ ու հաճելի զգացողություններ պարգևելու մասին ոչ թե սենց հիմար բաներից: :love

Սերխիո
08.02.2008, 21:47
իսկականից :think ոնց կարդում եմ , բոլորը ջահել-ջահել մեռնելուց են խոսում ,դրա համար իմ տարբերակը և' տարիքի առումով ա հարմար ,և' վեռնագրին համահունչ ա;)

Սամվել
08.02.2008, 22:48
Իսկ մեռածի ծանր ու թեթև տանելը ո՞վ ու ո՞նց է որոշել, հետաքրքիր է։ :)) Հետմահու հաղորդագրություննե՞ր են ստացվել հանգուցյալի կողմից։ :o

Դե գիտեք ոնցա լինում որ զգացվումա մարդը արդեն պատրաստ է մահանալ թե ոչ։
Երբ արդեն հանգիստ հոգին տալիս է առանց փորձելու կառչել կյանքի վերջին վայրկյաններից դա արդեն ըստ իս պատրաստության նշան է։

Dayana ջան 98 տարեկան մարդը որ մահանումա չեմ կարծում որ այդքան տխրելու առիթ կա ես կաեի ավելին նույնիսկ առիթ կա ուրախանալու որ նա այդքան ապրեց։

Ես որ 98 տարի ապրեմ հետո մեռնեմ թող քեֆ անեն :B

Համենայն դեպս Հայաստանում 80 տարի ապրելն էլ է ուրախանալու առիթ :(

Amaru
09.02.2008, 00:14
մեռնելու հավես չկա, դեռ կհասցնեմ… :) սաղ հեչ՝ կատալեպսիայից եմ սարսափում… ողջ-ողջ վառվել չեմ ուզում… վառվել, քանի որ ես հող չէի և հող դառնալ չեմ պատրաստվում :) ուզում եմ՝ դառնամ կլոր-մլոր տատիկ, մեծ ակնոցներով ու լիքը մանր-մունր թոռներով… :) ու դրանից հետո էլ մի եքքա ապրել եմ որոշել :)

Anchi
09.02.2008, 00:36
Ես կուզենայի սիրելիիս հետ գրկախառնված միասին մահանալ: Այ սա, իրոք, շատ երջանիկ մահ կլիներ:

ChildOfTheSky
09.02.2008, 00:55
իսկ ես կուզեի սիրելիիս հետ գրկախառնված չմահանալ

Երկնային
09.02.2008, 00:57
մարդ մահանում է այն ժամանակ, երբ զգում է, որ այլևս ոչ մեկին պետք չէ… առանց իրա էլ կարող են գոյատևել…

մահանալ չեմ ուզում դեռ… դրա համար չեմ խոսի իմ ուզած մահից… :oy
մի տեսակ վախենալույա… ընդհանրապես մարդ պետք ա շատ զգույշ լինի իր ցանկությունների, առավել ևս դրանք բարձրաձայն արտահայտելու մեջ…

քաղաքացի
09.02.2008, 01:02
Երազում մեռել էի:
Նենց երջանիկ էի ինձ զգում, որ արթնացա ու տեսա հլը սաղ եմ :D

ChildOfTheSky
09.02.2008, 01:11
Երազում մեռել էի:
Նենց երջանիկ էի ինձ զգում, որ արթնացա ու տեսա հլը սաղ եմ
երազներին շատ մի հավատա , սուտ ա , սուտ

aerosmith
09.02.2008, 01:13
ես իմ մահը կհամարեմ երջանիկ, եթե իմանամ , որ իմ թաղումը կկազմակերպվի
QUEEN-ի WHO WANTS TO LIVE FOREVER երգի ուղեկցությամբ։
Հիմիկվանից սաղին այդ փաստը ասել եմ, որ պատրաստ լինեն, չնայած, որ ես բոլորովին էլ չեմ պատրաստվում մեռնել, եթե ես մեռնեմ բա իմ կյանքը ով վայելելու:think;

չե, չե մեռնել չկա։ նպատակ եմ դրել մինչև 100 ձգեմ:D

Երկնային
09.02.2008, 01:15
Երազում մեռել էի:
Նենց երջանիկ էի ինձ զգում, որ արթնացա ու տեսա հլը սաղ եմ :D

ես գիտեմ, որ եթե երազումդ տեսնում ես, որ ինչ-որ մեկը մեռել ա, ուրեմն ինքը շատ երկար կապրի… :)

Ուլուանա
09.02.2008, 03:52
ես իմ մահը կհամարեմ երջանիկ, եթե իմանամ , որ իմ թաղումը կկազմակերպվի
QUEEN-ի WHO WANTS TO LIVE FOREVER երգի ուղեկցությամբ։
Վայ, ինչ հետաքրքիր է... :o Մի քանի տարի առաջ ես էլ էի իմ թաղումը հենց այդ երգի տակ պատկերացնում... Բայց մտքովս չէր անցնում, որ էլի մարդ կգտնվի, ով նման ցանկություն կունենա... :)

Փաստորեն, երգ կա, որի տակ արժե ապրել, երգ կա, որի տակ արժե քնել, երգ էլ կա, որի տակ արժե մեռնել։ :D

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Ժող, բայց էս թեման մի տեսակ չի «դզում»... :( Լուրջ եմ ասում, տրամարդությունս գցում ա... :think

Եկեք փակենք։ :secret :acute

Սամվել
09.02.2008, 04:06
մարդ մահանում է այն ժամանակ, երբ զգում է, որ այլևս ոչ մեկին պետք չէ… առանց իրա էլ կարող են գոյատևել…

:nea համաձայն չեմ... էտ քո ասածը հոգեպես մահացածնա ;)

Մարդիկ կան շատ ափսոս բայց մահանում են իրենց և բոլորի համար շատ զարմանալի ու ցավալի :(

չե, չե մեռնել չկա։ նպատակ եմ դրել մինչև 100 ձգեմ:D

Ոնցա երևում որ Պոլիտեխից ես :D:hands

Selene
09.02.2008, 14:30
Ժող, բայց էս թեման մի տեսակ չի «դզում»... :( Լուրջ եմ ասում, տրամարդությունս գցում ա... :think

Եկեք փակենք։ :secret :acute

Անկեղծ ասած, ինձ հենց բացվելու օրվանից դուր չի եկել`:oyանկախ նրանից, որ յուրաքանչյուրի համար մահն անխուսափելի է:( Ուղղակի չեմ ուզում, որ կյանքիս թեկուզ մի քանի րոպեն էլ մտածեմ, որ մահանալու եմ, ավելին՝ ինչ մահով եմ մահանալու՝ երջանիկ թե դժբախտ: Կարծում եմ, որ չկա երջանիկ կամ ապերջանիկ մահ, կա կյանք, որը կարող ես ապրել համապատասխան ձևով, իսկ մահը, ինչպես որ ծնվելն է՝ մի ակնթարթ է, պարզապես մինչ ակնթարթին հասնելը գուցե տանջալի լինի, դա արդեն ուրիշ հարց է:(
Հիմա թեմայի մասին. չեմ ուզում, որ ամեն օր ակումբցիները մտնեն ու կարդան այս թեմայի գրառումներն ու անկախ իրենց կամքից մտածեն տխուր բաների մասին, ուստի իմ մտքով բազմիցս անցել է թեման փակելու գաղափարը :secret:ok Սա իմ ցանկությունն է, իսկ ձե՞րը...;)

Dayana
11.02.2008, 12:42
Դե գիտեք ոնցա լինում որ զգացվումա մարդը արդեն պատրաստ է մահանալ թե ոչ։
Երբ արդեն հանգիստ հոգին տալիս է առանց փորձելու կառչել կյանքի վերջին վայրկյաններից դա արդեն ըստ իս պատրաստության նշան է։

Dayana ջան 98 տարեկան մարդը որ մահանումա չեմ կարծում որ այդքան տխրելու առիթ կա ես կաեի ավելին նույնիսկ առիթ կա ուրախանալու որ նա այդքան ապրեց։

Ես որ 98 տարի ապրեմ հետո մեռնեմ թող քեֆ անեն :B

Համենայն դեպս Հայաստանում 80 տարի ապրելն էլ է ուրախանալու առիթ :(

Դե չգիտեմ :8 էտ կտո կակ, իսկ ես մահվան դեպքերը շատ դժվար եմ ընդունում, մանավանդ որ դեռ մահացած մարդ չեմ տեսել :( թու-թու-թու ինչպես ասում են, ու իմ համար տարիքը կապ չունի, երբ նչ-որ մեկի մահվան լուրը լսում եմ մի տեսակ սարսռում եմ :(

Ավելացվել է 48 վայրկյան անց

Որ դառնամ նախագահ, 20 տարեկանում իրենց մահի մասին խոսողներին հայտարարելու եմ ժողովրդի թշնամի:
Հերք եղավ էլի յա :angry կյանքը դիմացներդ դուք մահի մասին էք մտածում: Մտածեք ինչ կարող եք անել ձեր սիրելի մարդկանց ժպիտ ու հաճելի զգացողություններ պարգևելու մասին ոչ թե սենց հիմար բաներից: :love

Ապրես դու ;) մենք մի 500 տարի կապրենք :D թող տեսնեն ինչ լավ բանա :D

Sunny Stream
11.02.2008, 14:30
Չէ... համենայն դեպս, ինձ համար, չեմ կարծում, որ մահը երբևէ կարող է երջանիկ լինել... Ախր երջանկությունը լավ կյանքի գրավականներից մեկն է. երջանիկ եմ` ուզում եմ ապրել, որ երջանկությունս տևական լինի, որ ես հիանամ էս կյանքով ու աշխարհով ու իմ երջանկության առարկայով... :)

Մենակ մի բան եմ ուզում. մահանալուց հետո գլխի ընկնեմ, որ մահացած եմ... հետո ինչ ուզում է, թող լինի... էդ իմ դատելու բանը չի...

Աթեիստ
11.02.2008, 14:47
Ես վերջերս լսեցի մի մարդու մասին (չեմ հիշում ինչ ազգի), որը ինքնասպան էր եղել կյանքի ամենաերջանիկ պահին:
Նամակում նշել էր, որ ինքն աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն է, ու գիտի, որ դրանից լավ լինել չի կարող, հետևաբար գնալով վատանալու է:
Այն, որ մարդը ԷՇ էր, փաստ է: Բայց նրա մահը հենց երջանիկ մահի օրինակ է:

Dayana
11.02.2008, 14:51
Այն, որ մարդը ԷՇ էր, փաստ է:

Ես էս մասում կկանգնեի :D

Սերխիո
11.02.2008, 14:58
Ես վերջերս լսեցի մի մարդու մասին (չեմ հիշում ինչ ազգի), որը ինքնասպան էր եղել կյանքի ամենաերջանիկ պահին:
Նամակում նշել էր, որ ինքն աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն է, ու գիտի, որ դրանից լավ լինել չի կարող, հետևաբար գնալով վատանալու է:
Այն, որ մարդը ԷՇ էր, փաստ է: Բայց նրա մահը հենց երջանիկ մահի օրինակ է:

Մենակ դու սենց օրիգինալ բաներ կլսես:D
մի տեղ ճիշտ ա եղել բայց :think
փաստորեն ես այնքան պռոգռեսի տեղ ունեմ ,դեռ որքան երջանիկ եմ լինելու~:yahoo

Սամվել
11.02.2008, 17:23
Դե չգիտեմ :8 էտ կտո կակ, իսկ ես մահվան դեպքերը շատ դժվար եմ ընդունում, մանավանդ որ դեռ մահացած մարդ չեմ տեսել :( թու-թու-թու ինչպես ասում են, ու իմ համար տարիքը կապ չունի, երբ նչ-որ մեկի մահվան լուրը լսում եմ մի տեսակ սարսռում եմ :(

Էս կյանքում ինձ էլ երևի ոչինչ չի ստիպի սարսռալ :( . . .

Չէ... համենայն դեպս, ինձ համար, չեմ կարծում, որ մահը երբևէ կարող է երջանիկ լինել... Ախր երջանկությունը լավ կյանքի գրավականներից մեկն է. երջանիկ եմ` ուզում եմ ապրել, որ երջանկությունս տևական լինի, որ ես հիանամ էս կյանքով ու աշխարհով ու իմ երջանկության առարկայով... :)

Մենակ մի բան եմ ուզում. մահանալուց հետո գլխի ընկնեմ, որ մահացած եմ... հետո ինչ ուզում է, թող լինի... էդ իմ դատելու բանը չի...

Համաձայն եմ կյանքը պետք է Վայելել ինչքան հնարավոր է, չէ որ այն ցավոք սահմանափակ է . . .
Համենայն դեպս Ինչ լինում է թող որ լինի ժամանակին :8

Dayana
11.02.2008, 17:36
Էս կյանքում ինձ էլ երևի ոչինչ չի ստիպի սարսռալ :( . . .


Ինչի՞ :( Ես մահվան լուրերի նկատմամբ ահավոր զգայուն եմ :(

lili-4
16.02.2008, 20:59
Երջանիկ կամ դժբախտ մահը ո՞րն է, մահը մահ է, ամեն ինչի ավարտ, այսինքը, անկախ նրանից, թե ինչ կյանք ես ապրել, երջանիկ ես եղել, թե դժբախտ, հաջողակ ,թե անհաջողակ, մեկ է, մահվան ժամին այդ բոլորը դառնում են հավասար, անացծ ու անդառնալի:Մահն ավարտն է մեր բոլոր երազների ու հույսերի, ու դրա մեջ տեսնել երջանկությո՞ւն… Չէ, անհնար է մահը երջանիկ համարել

Գաղթական
16.02.2008, 22:50
կպատասխանեմ մեծերից մեկի քառյակով.

Երբ աշխարհ եկա,
Ես լալիս էի, բոլորը՝ խնդում..
Այնպես ապրեյի, որ երբ մեռնեի՝
Բոլորը լային, իսկ ես՝ խնդայի..


և իհարկե անձամբ իմ երջանկության բաղկացուցիչ մասը կկազմի վստահությունը, որ կթաղվեմ Հայրենի հողում..
և մահանալու պահին.. Հարազատներիցս գոնե մինը կողքիս կլինի..



Ավելացվել է 3 րոպե անց

մարդ մահանում է այն ժամանակ, երբ զգում է, որ այլևս ոչ մեկին պետք չէ… առանց իրա էլ կարող են գոյատևել…

Երկնային ջան,
Մարդ մահանում է միայն այն ժամանակ, երբ Երկիր մոլորակի վրա այլևս իրեն հիշող չի լինում..
Մարդիկ կան որ մահանում են հե՛նց մահվան ակնթարթին..
Մարդիկ կան, որ դեռ դարեր ապրում են հետնորդների սրտերում ու հիշողություններում..

malaletka
18.02.2008, 00:03
ուզում եմ, որ ինձ վառեն...պտույտներից գլուխս ֆռռում ա, 3 շրջան չեմ ուզում որ բակի մեջտեղը պտտեն. :P
հետո ուզում եմ , որ ինձ մի փոքրի տեղում թաղեն ու վրաս էլ ծանր խաչքար չդնեն :) մեկ էլ իմ գերեզմաին միշտ ժպիտով գան ու լավ նորություններ բերեն :oy

ChildOfTheSky
18.02.2008, 00:07
չեմ ուզում մեռնեմ :noti

Լեո
18.02.2008, 00:10
Բոլորդ խոսում եք ձեր մահվան մասին և ասում` ով ինչպես է դա պատկերացում:
Կներեք իհարկե, բայց կարծում եմ, որ դուք ինքներդ էլ չգիտեք` ինչ եք խոսում: Մահն ահավոր է: Նրա մասին կարող ես պատկերացում կազմել միայն այն դեպքում, երբ դեմ առ դեմ հանդիպես նրան: Բոլորդ էնքա~ն թեթևությամբ ու ռոմանտիզմով եք խոսում մահվան մասին:
Ախր էդպես չի, չէ՞:angry

Apsara
19.02.2008, 23:57
Մա՞հ, բայց արդյոք գոյություն ունի այդ երևույթը, հմմ:think կարծում եմ ՈՉ
Ծնվող երեխան, երբ դուրս է գալիս իր մամայի ջրային միջավայրից՝ փորից, իր կարծիքով մահանում է, իսկ մեր՝ ծնվում, երբ մենք լքում ենք մեր այժմյան երկրային մարմինը և մահանում դառնալով աստրալ մարմին՝ մյուս աստրալ մարմինների համար մենք ծնվում ենք՝ մի նոր փուլի մեջ մտնում:
Այնպես որ ինչպես ուզում է որտեղ ուզում է և երբ ուզում է թող լինի այդ անցումը, մի բան գիտեմ հաստատ, այն իր ժամանակից շուտ տեղի չի ունենա, իսկ երբ գալիս է ժամանակը մարդը ներքին ձայնով զգում է, ես դա փորձել եմ իմ պատմվածքներից մեկում ցույց տալ, որը ակումբում գանակոծվեց:

Իսկ մահի հետ որպես այդպիսին ես հանդիպեցի անցած գարուն նա եկավ կամաց շնչեց երեիս, բայց ես չվախեցա ես պատրաստ էի, նա էլ փոշմանեց ու ետ գնաց, բա;)

Վիշապ
23.04.2008, 12:06
Մարդը բեռը շալակած սարն էր բարձրանում, ճանապարհը դժվար էր, բեռն էլ՝ ծանր։ Մի պահ եղավ, որ նա անչափ հոգնեց, դրեց բեռը գետնին ու հուսալքություն զգաց ու մահ խնդրեց։ Հայտնվեց Մահը ու հետաքրքրվեց թե ինչու՞ է իրեն կանչել։ Մարդը ասաց՝ որ այս բեռը նորից շալակիս դնես։
Առակս ցուցանե որ ինչքան էլ դժվարին լինի կյանքը, այնուամենայնիվ այն գերադասելի է մահվանից։
(Եզոպոս)
Ասում են Թալեսը գտել է իր վախճանը երբ պատահաբար ընկել է ջրհորը, գիշերը՝ աստղերին նայելիս։ Փիլիսոփայական մահ է;)
Ասում են նաև թե կյանքը քաղցր է, սակայն չեն ասում թե ո՞ր կյանքը, և ինչքա՞ն է շաքարի պարունակությունը նրա մեջ…
Ես հաճախ խառնում եմ կյանքը գոյության հետ… իսկ գոյությունը դա այնպիսի մի սարսափելի ու վիթխարի հասկացություն է, ինչպիսին՝ տիեզերքը…
Այստեղ գրառումների մեջ ինձ հիասթափեցրեց մի փաստ՝ ոչ ոք չի կամենում մեռնել հերոսաբար, այսինքն իր մահով մի ինչ–որ լավ բան իրականացնել մյուս՝ ապրողների համար։ Եսակենտրոնությունն ու անձնասիրությունը թուլացնում են համամարդկային ոգին, իսկ բնության մեջ թույլ ոգին այդպես էլ չի հաղթահարում գրավիտացիոն պատնեշը ու մնում է արանքում, մինչև մարող աստղը հուսահատության փոռթկումից պայթում ու փոշիացնում է ոգին, իսկ փոշին տարածվում ու ձուլվում է այլ աստղերին, գալակտիկաներին՝ նոր ոգիներ կազմելու համար…

Աբելյան
23.04.2008, 13:15
Ասենք, երջանիկ մահ կլնի, եթե քննություններս հինգ ստանամ, գերազանցիկ դառած տուն հելնեմ, կանգառ հելնելուց ոտս ոլորվի, ընկնեմ Գետառը, խեղդվեմ, հանգիստ խղճով պրծնեմ ամեն ինչից:

Tianshi
23.01.2010, 23:21
Ինչպես ասված է Ստեփան Զորյանի "Երջանիկ մահ" վիպակում` երջանիկ մահը սիրած էակիդ գրկում մահանալն է ........էէէէհհհհհ լավ ստեղծագործություն աաա

Rhayader
23.01.2010, 23:27
Իսկ իմ կարծիքով երջանիկ մահը N2O-ի պերեդոզից մահանալն է))) Տյան-շի, ինչ-որ Պագանից հետո շատացան հրեշտակները)))

Հայկօ
24.01.2010, 00:47
Ինչպես ասված է Ստեփան Զորյանի "Երջանիկ մահ" վիպակում` երջանիկ մահը սիրած էակիդ գրկում մահանալն է ........էէէէհհհհհ լավ ստեղծագործություն աաա

Բա հետո էդ սիրած էակը մեղք չի՞ ;): Հլը պատկերացրեք, որ ինչ-որ մեկը բազմաբնույթ սեռական ակտից հետո երջանիկ ծխում է իր սիրած էակին գրկած, ու մեկ էլ տվյալ սիրած էակը մահանում է զարհուրելի ջղակծկումներով, արյուն լցված աչքերով ու բերանից փրփուր շաղ տալով: Երջանիկ ծխողի համար հետագա ամբողջ կյանքում ապահովված են շաքարը, անմիզապահությունը, սանրվելու փոխարեն փոշու շոր գործածելը, անքնությունը, հետապնդման սինդրոմը, բազում ֆոբիաներ, ինչպես նաև առիթմիան ու իմպոտենտությունը՝ ըստ ճաշակի: Չէ, դաժան է, դաժան սույն աշխարհը՝ Ստեփան Զորյանի գլխավորությամբ :):

Elmo
24.01.2010, 00:49
Մահի երջանիկը ո՞րն ա: Մահը չի կարա երջանիկ լինի, կարա լինի տանջալից կամ առանց տանջանքների:

Tianshi
25.01.2010, 22:47
Ժոոոող կներեք խառնել եմ Ստեփան Զորյանը չէր է Գրիգոր Զոհրապինն էր:oy.......Հաաաա դաժանը դաժանա անխոս:( , ընդհանուր առմամբ որ սիրածդ էակի գրկում մահանս հա էտ խեղճի կյանքն էլ կխորտակես, էտ մի ուրիշ կարգի տանջանքա, դրա մասին չի խոսքը, ուղղակի էտ ստեղծագործության մեջ մի հատ մասնավոր դեպք էր, որ մի հատ երիտասարդ աղջիկ անբուժելի հիվանդ էր ու ամուսնացած էր մի հատ ծերուկի հետ, բայց սրտի խորքում սիրում էր ուրիշին.... ու մի անգամ պարահանդեսի ժամանակ ինքը, իմանալով որ շուտով մահանալու ա պարում ա էտ երիտասարդի հետ ու հենց էտ պայծառ վայրկյանին մահը իրա ճիրանների մեջ ա առնում էտ աղջկան,:( ինքը մահանում ա տղայի թևերի վրա`մահվան մեջ զգալով գերագույն երջանկություն:love.......... էս էն դեպքում երբ էտ տղեն անտարբեր էր, ինքը չէր սիրում , աղջիկն էր թաքուն , սրտի խորքում սիրում, ........:8բա ասեք սենց մահանալը , իմանալով հանդերձ որ պիտի մահանաս , մահերից երջանկագույնը չի? Ու ոչ միայն երջանիկը այլ նաև ամենաքաղցրն ու հեշտը?????

Whyspher Whisper
25.01.2010, 23:20
... Մահն ահավոր է: Նրա մասին կարող ես պատկերացում կազմել միայն այն դեպքում, երբ դեմ առ դեմ հանդիպես նրան: Բոլորդ էնքա~ն թեթևությամբ ու ռոմանտիզմով եք խոսում մահվան մասին:
Ախր էդպես չի, չէ՞:angry

Մի խելոք մարդ ասում էր. "Ինչիս է պետք վախենալ մահից. երբ ես կամ, մահը չկա, երբ մահը կա, ես չկամ":
Իսկ երջանիկ մահվան մասին. երբ այս աշխարհից ստացել ես են ամենը, ինչ կարող էիր ստանալ ու տվել ես են ամենը, ինչ կարող էիր տալ:)

Հայկօ
25.01.2010, 23:32
Մի խելոք մարդ ասում էր. "Ինչիս է պետք վախենալ մահից. երբ ես կամ, մահը չկա, երբ մահը կա, ես չկամ":

Հաճախ վախենում են ոչ թե մահից, այլ այն բանից, ինչը մահացնում է ;):

Ապե Ջան
25.01.2010, 23:38
Երջանիկ մահ......
Չեմ հասկանում ոնց կարող մահը լինել երջանիկ, քանի որ էտ մաից հետո ոչ ոք չի երջանկանալու...Այո կան դեպքեր, որ մահը ուղղակի փրկում է մարդուն հետագա կյանքի ընթացքում տանջվելուց: Մարդը տառապում է մի անբուժելի հիվանդությամբ և ապրում ուղղակի ապրելու, գոյատևելու համար..

Շինարար
25.01.2010, 23:39
Մի խելացի բան էլ ես ասեմ:P
Да, человек смертен, но это было бы еще пол беды. Плохо то, что он иногда внезапно смертен.Գիտեմ, որ գիտեք, որ ես չեմ ասել, այլ Բուլգակովը, բայց լավ է ասել:8

Դեկադա
25.01.2010, 23:40
Հաճախ վախենում են ոչ թե մահից, այլ այն բանից, ինչը մահացնում է ;):

այսինքն՝ մահը ծնող պատճառներից...

Gayl
25.01.2010, 23:45
Թևերդ լցնում ես ու կայֆը սպանում ա, սրանից երջանիկ մահ մեկ էլ տաք ջրի մեջ փռթած երակներով ա լինում, էս էլ երջանիկ մահ:D

Ապե Ջան
25.01.2010, 23:49
Թևերդ լցնում ես ու կայֆը սպանում ա, սրանից երջանիկ մահ մեկ էլ տաք ջրի մեջ փռթած երակներով ա լինում, էս էլ երջանիկ մահ:D
Դժվար հանդիպես այդպիսի մարդկանց, որ ցանկանան էտ մեթոդներով մահանալ: Ոչ մեկ չի գժվել:

Gayl
25.01.2010, 23:52
Ոչ մեկ չի գժվել:
Թարսի պես գժերը շատ են, իսկ իմ ասած վերջին մեթոդը որպես կայֆի գագաթնակետ օգտագործում են;)

Sphinx
25.01.2010, 23:53
Իմ համոզմամբ,երջանիկ, քաղցր էպիտետները մահվան հասկացության հետ կապելը ինքնախաբեություն է ու գլխից վեր թռչելու մի փորձ՝ մարդու կողմից :
Հայրս, զգալով իր մոտալուտ մահը, փորձում էր ինձ սփոփել, թե՝ մի մտածիր, ես արդեն տարիքս առած մարդ եմ,բոլորս ի վերջո մի օր մահանում ենք, հանգիստ ընդունիր ամեն ինչ և նման այլ բաներ, բայց , երբ վրա էր հասնում գիշերը ,ես զգում էի ,որ վախենում է քնի ու վեր չկենա...
Ինչքան էլ դժբախտ լինի կյանքդ, այն երջանիկ բան է , ինչքան էլ դառը լինի կյանքդ , այն քաղցր բան է... Իսկ մահը մահ է՝ մեզ համար անցանկալի, անհայտ ու անքնին . մահվան համն ու հոտը, երջանիկն ու դժբախտը՝ ապրողը ի՞նչ իմանա...

Ապե Ջան
25.01.2010, 23:57
Իմ համոզմամբ,երջանիկ, քաղցր էպիտետները մահվան հասկացության հետ կապելը ինքնախաբեություն է ու գլխից վեր թռչելու մի փորձ՝ մարդու կողմից :
Հայրս, զգալով իր մոտալուտ մահը, փորձում էր ինձ սփոփել, թե՝ մի մտածիր, ես արդեն տարիքս առած մարդ եմ,բոլորս ի վերջո մի օր մահանում ենք, հանգիստ ընդունիր ամեն ինչ և նման այլ բաներ, բայց , երբ վրա էր հասնում գիշերը ,ես զգում էի ,որ վախենում է քնի ու վեր չկենա...
Ինչքան էլ դժբախտ լինի կյանքդ, այն երջանիկ բան է , ինչքան էլ դառը լինի կյանքդ , այն քաղցր բան է... Իսկ մահը մահ է՝ մեզ համար անցանկալի, անհայտ ու անքնին . մահվան համն ու հոտը, երջանիկն ու դժբախտը՝ ապրողը ի՞նչ իմանա...
Շատ ճիշտ ես.... Ուղակի մենք մահկանացուներս ուզում ենք հասկանալ....

Ապե Ջան
25.01.2010, 23:57
Թարսի պես գժերը շատ են, իսկ իմ ասած վերջին մեթոդը որպես կայֆի գագաթնակետ օգտագործում են;)

Հասակացա, բայց էտ ովա խելքը հացի հետ կերել, որ կայֆի տակ էթա..

Gayl
26.01.2010, 00:02
Հասակացա, բայց էտ ովա խելքը հացի հետ կերել, որ կայֆի տակ էթա..
Շատ ա լինում տենց դեպքեր, կամ էլ մի քիչ շատ են լցնում թևերները ու էրջանիկ մահը ապահոված ա, թեկուզ միամիտ ա ստացվում, բայց դե անում են, չգիտեմ էտ պահը ոնցա, բայց ենթադրում եմ, որ չես էլ զգում մեռնում ես թե ծովի ափին ձուկ ես բռնում:

Ապե Ջան
26.01.2010, 00:07
Շատ ա լինում տենց դեպքեր, կամ էլ մի քիչ շատ են լցնում թևերները ու էրջանիկ մահը ապահոված ա, թեկուզ միամիտ ա ստացվում, բայց դե անում են, չգիտեմ էտ պահը ոնցա, բայց ենթադրում եմ, որ չես էլ զգում մեռնում ես թե ծովի ափին ձուկ ես բռնում:

Հա էտ մեկը համաձայն եմ, բայց ու համար էտ դիտվում երջանիկ մահ կարող ես բացատրել?

Gayl
26.01.2010, 00:13
Առաջինը հանաքով եմ գրել և երկրորդ ինչ ես հասկանում երբ ասում ես երջանիկ մահ, դե գիտես ոնց կարողա մարդա կա մտածում ա, եթե ծիծաղալով մեռա ուրեմն երջանիկ մահ ա մեկի համար էլ ուտելն ա երջանկություն մյուսն էլ իրա լավ գործերի վրայա ուրախանում, ես էլ դեռ չեմ հասկանում ինչ է ասել երջանիկ մահ, քո տարբերակը որնա՞:

Արիացի
26.01.2010, 00:16
Էն որ ասում են ընկերովի մահը հարսանիք ա: Էդտեղից հետևություն, որ երջանիկ մահը ընկերովի մահն ա:

Ապե Ջան
26.01.2010, 00:18
Ոչ ոք չի կարա էտ հասկանա: Երջանիկ քո համար պետքա լինի թե կոխքիններիտ. քանի որ դու մահանում ոչինիչ չես զգում, ըստ այդմել չես կարող ուրախանալ, իսկ եթե կոխքիներիտ մասինա խոսքը ապա չեմ կարող հասկանալ ոնց կարող է մահը երջանկություն պարգևել իրենց:

Ապե Ջան
26.01.2010, 00:20
Էն որ ասում են ընկերովի մահը հարսանիք ա: Էդտեղից հետևություն, որ երջանիկ մահը ընկերովի մահն ա:

Հա հարսանքիա, եթե մարդը ապրելու ոչ իմաստ չի ունենում, ապրումա ուղղակի ապրելու, գոյատևելու համար իրոք որ հարրսանիքա(իհարկե փոխաբերական իմաստով):

Արիացի
26.01.2010, 00:22
Հա հարսանքիա, եթե մարդը ապրելու ոչ իմաստ չի ունենում, ապրումա ուղղակի ապրելու, գոյատևելու համար իրոք որ հարրսանիքա(իհարկե փոխաբերական իմաստով):

Բայց դու ուշադրություն չդարձրիր ընկերովի բառի վրա: Իսկ իմ գրածի մեջ ամենաէականը հենց ընկերովի մահն էր, ոչ թե հարսանիքը ;)

Marine-24
26.01.2010, 00:26
Իսկ մահվան մեջ ի՞նչ լավ բան կա, որ երջանիկ էլ լինես:

Ապե Ջան
26.01.2010, 00:30
Իսկ մահվան մեջ ի՞նչ լավ բան կա, որ երջանիկ էլ լինես:

Ըհը... Բա իմ ասածն ինչա:

Ֆոտոն
26.01.2010, 04:50
Ես չէի ուզի, որ կյանքս հավերժ լիներ: Ծերացած ապրելը երջանիկ կյանք չի, այն էլ հավերժ:
Ուրեմն ժամանակին պետք է մեռնել: Մեռնելու մեջ վատ բան չեմ տեսնում: Ինչքան ծնվելը, այնքան էլ մեռնելը օրինաչափ են:
Մեռնելուց էլ կցանկանայի չտանջվել, շրջապատիս չտանջել: Դա էլ կլինի երջանիկ մահ: :)

Հ.Գ. Պապիս մահը ինձ համար էդպիսին է: Ցերեկվա նինջ գյուղի խաղաղ խոտածածկ նախասենյակում ու ...
Քանի որ ներկա չեմ եղել թաղմանը, պատմել են ինձ: Ասում են, որ ժպիտն էլ դեմքին էր, խաղաղ: :)

Դեկադա
26.01.2010, 08:46
Մեր մեծերը մի էսպիսի խոսք ունեն.« աչքը չոր գնաց»:Կարծում եմ սա հենց երջանիկ մահ ասվածն է:

Sphinx
26.01.2010, 12:28
Ես չէի ուզի, որ կյանքս հավերժ լիներ: Ծերացած ապրելը երջանիկ կյանք չի, այն էլ հավերժ:
Ուրեմն ժամանակին պետք է մեռնել: Մեռնելու մեջ վատ բան չեմ տեսնում: Ինչքան ծնվելը, այնքան էլ մեռնելը օրինաչափ են:
Մեռնելուց էլ կցանկանայի չտանջվել, շրջապատիս չտանջել: Դա էլ կլինի երջանիկ մահ: :) :)
Քո նկարագրածը հաջողված,ցանկալի, երանելի մահ է, բայց ոչ՝ երջանիկ:
Ֆոտոն ջան, հեռվից հեռու բոլորս էլ մահվան մեջ վատ բան չենք տեսնում:):և ,բնական է, մի օր գնալու ենք այս աշխարհից՝ անկախ մեզանից. դա բոլորս էլ գիտակցում ենք, բայց բնավ ոչ ցանկանում... Ի՞նչ է նշանակում ժամանակին մեռնել.դա , որպես կանոն, այն ժամանակն է , որ շրջապատն է նշանակում ՝քո ցանկությունից անկախ, երբ խանգարում ես իրեն:
Մենք ունենք «հաշտվել մահվան հետ» արտահայտությունը.Մահվան հետ հաշտվում են այն մարդիկ, ովքեր կարողանում են իրենք իրենց համոզել, որ մեռնելով՝ չեն դադարելու ապրել, այլ պարզապես տեղափոխվելու են մեկ ուրիշ աշխարհ:Ահա և կյանքի հավերժության գաղափարի , ըստ իս, ամենամեծ առաքելությունը:Ես կուզենամ նրանց թվում լինել:
Թեև երբ տեսա, թե ինչպես էր Ռուսիո Ալեքսի պատրիարքի թաղման օրը Կիրիլը հեկեկում , հասկացա, որ, հոգևորականն էլ առանձնապես չի հավատում դրան:Մարդը կարող է իրապես հավատալ նրան, ինչը ի զորու է ճանաչել:

Ariadna
26.01.2010, 13:18
Մեր մեծերը մի էսպիսի խոսք ունեն.« աչքը չոր գնաց»:Կարծում եմ սա հենց երջանիկ մահ ասվածն է:

Դա էլ է հարաբերական, աչքը չոր, բայց նայած որ տարիքում։ Եթե ջահել մարդն է աչքը չոր հեռանում, դա էնքան էլ երջանիկ մահ չի, կարծում եմ։ Եվ համաձայն եմ էն կարծիքներին, որ երջանիկ մահ գոյություն չունի...

Հայկօ
26.01.2010, 19:38
Մահվան հետ հաշտվում են այն մարդիկ, ովքեր կարողանում են իրենք իրենց համոզել, որ մեռնելով՝ չեն դադարելու ապրել, այլ պարզապես տեղափոխվելու են մեկ ուրիշ աշխարհ:[B]

Չէ, իրականում այստեղ մեկ բացատրություն կա՝ երկու հնարավոր տարբերակներով: Բացատրությունը. հաշտվում / համակերպվում ես, որովհետև մահը, միևնույն է, ոչ մի բան չի փոխելու: Տարբերակները. առաջին. մահը ոչ մի բան չի փոխելու, որովհետև հավատում ես, որ մահից հետո էլ ես շարունակելու ապրել՝ գուցե մեկ այլ տեղ, գուցե մեկ այլ կերպարանքով, գուցե մեկ այլ կերպ: Եվ երկրորդ. մահը ոչ մի բան չի փոխելու, որովհետև համոզված ես, որ դու հիմա արդեն իսկ չես ապրում, և ուրեմն՝ ինչու՞ վախենալ մի բանից, որն ըստ սահմանման չի կարող լինել. թքա՛ծ, դիակները չեն մահանում, մահանալու համար հարկավոր է նախևառաջ ապրել:

Legolas
26.01.2010, 20:59
Երջանիկ մահն էն ա, որ հարազատներիդ դրանով շատ չես տխրեցնի, քեզ թվում ա ինչ որ բան արել ես , թվում ա թէ այնտեղ , ինչ որ բան ունես պատասխանելու:
Իսկ եթե հենց մահով ես տենց ինչ որ բան անելու , էտ արդեն թույն մահ ա: Բայց սենց թէ նենց պետք ա մահանալուց համոզված լինես,որ ապրել ես:

Հ.գ. Հիմա կարդացի այն, ինչ հենց նոր գրել եմ, ու շատ լավ տեսնում եմ , որ շատ ավելի խելացի եմ, քան գրածս:D

Դատարկություն
26.01.2010, 22:09
Ես երջանիկ մահ ընդհանրապես չեմ պատկերացնում: Մահը ինչ-որ հանկարծակի կամ տանջանքներից հետո եկող երևույթ է, որը կանխատեսել համարյա թե անհնար է: Այսինքն, որպեսզի դու երջանիկ լինես մահանալուց, պետք է նախ և առաջ իմանաս, թե երբ ես մահանալու, որպեսզի այդ պահին երջանկության մեջ մահանաս:

Բայց ուզում եմ առանձնացնել մահվան երջանկությունը, այսինքն կյանքում միշտ էլ լինում են պահեր, որ մարդը համարում է, որ տվյալ պահին գուցե ամենաերջանիկ լուծումը կլինի իր մահը ու հենց էդ պահերին մահը ինչ - որ երջանիկ, երանելի ու անհասանելի բանա թվում: Չնայած էդ պահերը էդքան էլ շատ չեն լինում մեծամասնության մոտ, բայց, այնուամենայնիվ, հենց այդ պահերին մարդիկ անկախ իրենց կամքից մահը կապում են երջանկության հետ:

Sphinx
26.01.2010, 23:50
երկրորդ. մահը ոչ մի բան չի փոխելու, որովհետև համոզված ես, որ դու հիմա արդեն իսկ չես ապրում, և ուրեմն՝ ինչու՞ վախենալ մի բանից, որն ըստ սահմանման չի կարող լինել. թքա՛ծ, դիակները չեն մահանում, մահանալու համար հարկավոր է նախևառաջ ապրել:

Սա հետաքրքիր տարբերակ է, բայց ... դրա հետ կապված մի դեպք պատմեմ: Իմ ընկերոջ հայրը 90-ն անց ծերունի էր: Միշտ դժգոհում էր՝ ինչի՞ համար եմ ապրում, ոչ կարգին լսում եմ, ոչ տեսնում,բեզարել եմ էս կյանքից, մի թույն լիներ՝ խմեի պրծնեի:Մի օր էլ հարսը մի դեղի ամանի մեջ աղ է լցնում ու ճաշը լցնելիս կատակով ասում է՝ պապ, ես շատ ուժեղ թույն եմ ճարել, ուզու՞մ ես՝ հենց հիմա ճաշի մեջ գցեմ: Բիձեն թե՝ չէ', չէ', հիմա չեմ ուզում, բայց որ ճարել ես՝ մի տեղ դիր՝ թող մնա:Դրանից հետո թույնի մասին էլ չէր խոսում...բա՞::)

Արևհատիկ
27.01.2010, 00:15
Այսինքն, որպեսզի դու երջանիկ լինես մահանալուց, պետք է նախ և առաջ իմանաս, թե երբ ես մահանալու, որպեսզի այդ պահին երջանկության մեջ մահանաս:
Ուղղակի դա պետք է լինի ժամանակին: Եթե մարդ շատ երիտասարդ է լինում ու իմանում է, որ հենա ինքը մեռնելու ա, հնարավոր չի էդ պահին ինքը երջանիկ լինի: Ես, անձամբ, էդ պահին կմտածեմ, որ իմ մահով ինչքան ցավ եմ պատճառելու հարազատներիս և էլի երջանիկ չեմ լինի:

Էնպես, որ երջանիկ մահ չկա:

Դեկադա
27.01.2010, 08:45
Ես երջանիկ մահ ընդհանրապես չեմ պատկերացնում: Մահը ինչ-որ հանկարծակի կամ տանջանքներից հետո եկող երևույթ է, որը կանխատեսել համարյա թե անհնար է: Այսինքն, որպեսզի դու երջանիկ լինես մահանալուց, պետք է նախ և առաջ իմանաս, թե երբ ես մահանալու, որպեսզի այդ պահին երջանկության մեջ մահանաս:


կողքից նայողի կարգավիճակում լինելով՝ ինձ միշտ թվում էր, որ մարդը երբ արդեն ծեր է կամ մինիմում տարիքն առած/ չնայած սրանք երկուսն էլ հարաբերական հասկացություններ են/ տառապում է ինչ- որ ծանր ու չբուժվող հիվանդությամբ ու գտնվում է անօգնական վիճակում... թվում է թե նա պիտի ուզի իր մահը ու իմանալով որ պիտի մահանա նա երջանիկ կլինի, քանի որ կպրծնի էտ տանջանքներից:Բայց...սա կողքից նայողի իմ տպավորություն է, իսկ իրականում ոչ մեկն էլ երջանիկ չի լինում՝ երբ գիտի որ մահանում է՝ անգամ երբ գիտակցում են դրա մոտալուտ լինելը...պարզապես կյանքի միակ տրամաբանական ավարտն ա պիտի ընդունենք...

Whyspher Whisper
27.01.2010, 17:27
Բուդդիստական ճգնավորները մահը զգում են, ասում աշակերտներին ու հանգիստ նստում են մահանում: Բա երջանիկ չի, ի՞նչ է:

Շինարար
27.01.2010, 19:53
Բուդդիստական ճգնավորները մահը զգում են, ասում աշակերտներին ու հանգիստ նստում են մահանում: Բա երջանիկ չի, ի՞նչ է:

Չգիտեմ, թե ինչ է, բայց ոչ մի երջանիկ այդտեղ չտեսա:8

Ապե Ջան
27.01.2010, 20:13
Ոնց կարա լինի երջանիկ, ումա երջանկացնում??

pispers
27.01.2010, 20:45
Երջանկությունն ու մահն ինձ համար անհամատեղելի հասկացություններ են: Երջանկությունը առավոտյան եռացող սուրճի թշշոցն է, երջանկությունը խոհանոցում քայլող մորդ ոտքերի քստքստոցն է, պատուհանից լսվող մեքենաների աղմուկը, առավոտյան անուշ քնից քեզ արթնացնող անիծյալ զարթուցիչի ձայնը ու էսպես շարունակ… Երջանկությունը կյանքն է:

Աբելյան
04.02.2010, 16:23
Մեռնել ծիծաղից` վերվարածները նայելով::roll

E-la Via
04.02.2010, 18:21
Մի հատ հիմար թեմա…
Ո՞ր մահը կհամարեք երջանիկ ձեր համար… Ի՞նչ պարագաներում ու ինչ մահվան տեսակով կուզենայիք լքել այս աշխարհը:

Թեման հեչ էլ հիմար չէ:
Միշտ էլ մահին հանգիստ եմ վերաբերվել` մահը համարելով կյանքիս մի փուլ, ու այստեղ հարցը ինքնախաբեությունը չէ, ոչ էլ այդպես մտածելով ինձ համար մահի մասին մտածելը ավելի հեշտ է: Միշտ տեսնում եմ, թե շրջապատումս ինչ ծանր են տանում մահվան մասին ցանկացած խոսակցություն: Մարդկանց մեծ մասը նույնիսկ այդ մասին լրջորեն չի մտածում վախից ելնելով:
Մահը ինչի չէ, կարող է և երջանիկ, և եղեցիկ լինել, եթե գիտակցաբար մոտենանք դրան:
Կարծում է նախ հարկավոր է լիարժեք կյանք վարել, անել ամենի ինչ, որ մահվան ժամանակ չփոշմանես չարածներիդ համար:
Հետո ծանր հիվանդ չլինես, բայց ամենակարևորը պարզ միտք ունենամ, առողջ բանականությունս պահպանեմ մինչև վերջ:
Կցանկանամ ուղակի, երբ գա պահը ու երբ հասկանամ, որ էլ այստեղ անելիք չունեմ, հանգիստ ժպիտը դեմքիս հեռանալ:
Անպայման կժպտամ մահին:
Իսկ մահիցս հետո չեմ ցանկանա, որ ինձ թաղեն հողում: Բավական է այս սուրբ հողը լցնել դիակներով: Կցանկանամ մարմինս այրեն, ու ինձ հիշելու համար միայն մի ծառ տնկեն տանս բակում:

Jarre
04.02.2010, 19:51
Իմ կարծիքով այս հարցում «երջանկությունը» ոչ թե կախված է մահվան տեսակից և արտաքին հանգամանքներից, այլ մեր անձնական վերաբերմունքից ու տեսակետներից։

Բոլորս էլ գիտենք, որ վաղ թե ուշ մահանալու ենք, ուրեմն կարելի է գոնե մի փոքր նախապատրաստվել։ Կան լուրջ հոգեբանների ու մասնագետների կողմից կազմված լուրջ ձեռնարկներ մահվանը նախապատրաստվելու համար և այդ պրոցեսը հոգեբանորեն ավելի հեշտացնելու համար։

Հայաստանում մահվան հանդեպ շատ անառողջ վերաբերմունք եմ նկատում։ Որոշ կուլտուրաներում կան մահվան դպրոցներ, այսինքն շատ մանրակրկիտ մարդիկ պատրաստվում են մահվան։ Իհարկե դրանց մեջ էլ լիքը հակասական բաներ կան, բայց ոչ այս ծայրահեղությունն է լավ, ոչ էլ մյուսը։

Բայց մահվան հանդեպ անառողջ վերաբերմունքը մարդու մոտ առաջացնում է տարբեր վախեր, կոմպլեքսներ և վերջապես տենատոֆոբիա։ Դրա համար էլ կարելի է մեռնելու հարցում էլ լինել գրագետ և մահանալ «գեղեցիկ» :(;)

Jarre
04.02.2010, 20:22
Էս էլ երջանիկ թաղման մի օրինակ։ Որ ուշադիր նայեք Մայքլ Ջեքսոնին էլ կտեսնեք։

Իմ համար երջանիկ մահը էն կլինի, որ վստահ լինեմ, որ ինձանից հետո ինձ սիրող մարդիկ մաքսիմալ քիչ կտառապեն ու շուտ կվերադառնան իրենց առօրյա գործերին։


http://www.youtube.com/watch?v=lM5ewlVkxsg"]http://www.youtube.com/watch?v=lM5ewlVkxsg

Whyspher Whisper
05.02.2010, 00:54
Չգիտեմ, թե ինչ է, բայց ոչ մի երջանիկ այդտեղ չտեսա:8

Կարծում եմ տվյալ դեպքում ճիշտ կլինի երջանկությունը ոչ թե դրական, այլ բացասական կերպով սահմանել /"բացասական" ասելով նկատի ունեմ ոչ թե "վատ", այլ ինչ-որ բանի բացակայությունը հաշվի առնելով/: Եթե մահը իսկապես ծիծաղից է, կամ "ուրախացուցիչ նյութերից", այն դրական կերպով էլ երջանիկ կարելի է համարել, բայց դե, համաձայնեք, հազվադեպ է էդպես պատահում: Ավելի հեշտ է հասնել երջանիկ մահվան, վերացնելով, օրինակ, սարսափը, տխրությունը, վախը, տագնապը, անհամաձայնությունը և այլն... /բուդդիստական ճգնավորների մասին գրելիս հենց դա ի նկատի ունեի/:

Շինարար
05.02.2010, 09:12
Կարծում եմ տվյալ դեպքում ճիշտ կլինի երջանկությունը ոչ թե դրական, այլ բացասական կերպով սահմանել /"բացասական" ասելով նկատի ունեմ ոչ թե "վատ", այլ ինչ-որ բանի բացակայությունը հաշվի առնելով/: Եթե մահը իսկապես ծիծաղից է, կամ "ուրախացուցիչ նյութերից", այն դրական կերպով էլ երջանիկ կարելի է համարել, բայց դե, համաձայնեք, հազվադեպ է էդպես պատահում: Ավելի հեշտ է հասնել երջանիկ մահվան, վերացնելով, օրինակ, սարսափը, տխրությունը, վախը, տագնապը, անհամաձայնությունը և այլն... /բուդդիստական ճգնավորների մասին գրելիս հենց դա ի նկատի ունեի/:

Չգիտեմ, երևի իմ անճգնավոր ուղեղը ի վիճակի չի դա պատկերացնել, ավելի շուտ դա կհամարեի հանգիստ մահ, չնայած արտաքին հանգստության տակ հուգում ինչեր են կատարվում, չգիտենք…

Whyspher Whisper
05.02.2010, 16:42
Չգիտեմ, երևի իմ անճգնավոր ուղեղը ի վիճակի չի դա պատկերացնել, ավելի շուտ դա կհամարեի հանգիստ մահ, չնայած արտաքին հանգստության տակ հուգում ինչեր են կատարվում, չգիտենք…

Համաձայն եմ, իհարկե, չգիտենք թե հոգում ինչեր են կատարվում, ու երեվի շատ-շատ բարդ բաներ են կատարվում... Ուղղակի միայն նա, որ դու կարող ես հանգիստ վերաբերվել էդ կատարվողին ու ընդունել դա հանգիստ, ահագին լավ պիտի լինի, յա տակ դումայու :)