Դիտել ողջ տարբերակը : Մահ... իսկ հետո՞
Չամիչ. հակափաստարկների համար՝ մինիմում փաստ է պետք։ որոնք դու չբերեցիր։ սկզբում ասացիր. որ քո տրամաբանությամբ ես հասել վերամարմնավորման գաղափարին։ ես էլ ուզում էի մեկնաբանեիր տրամաբանությունդ ։բայց ՙԱստված գիտի՚ պատասխանի դեպքում ի՞նչ հակափաստարկ ես ուզում։
չնայած գրածիդ մեջ շատ հակասություններ կան.որոնց գիչ անց կանրադառնամ։
Ավելի լավ է կոնկրետ ասելիքով հանդես գալ, այլ ոչ թե հանդես գալ միայն ուրիշի ասելիքը որակավորելով որպես ասելիքի բացակայություն:
Չամիչ. հակափաստարկների համար՝ մինիմում փաստ է պետք։ որոնք դու չբերեցիր։ սկզբում ասացիր. որ քո տրամաբանությամբ ես հասել վերամարմնավորման գաղափարին։ ես էլ ուզում էի մեկնաբանեիր տրամաբանությունդ ։բայց ՙԱստված գիտի՚ պատասխանի դեպքում ի՞նչ հակափաստարկ ես ուզում։
չնայած գրածիդ մեջ շատ հակասություններ կան.որոնց գիչ անց կանրադառնամ։
__________________
Ակնհայտ փաստերը ընկալելու համար մինիմում ցանկություն է պետք, որը այս դեպքում չկա:
Հնչեցին բազմաթիվ տրամաբանական մեկնաբանություններ, որոնք տվալ դեպքում չգտան իրենց հասցեատիրոջը:
«Աստված գիտի» արտահայտությունը հնչեց այն հարցից հետո որը ոչ մի կերպ չի կարելի դասել տրամաբանության ոլորտին:
կան երեվույթներ որոնք հնարավոր չի մեկնաբանել տրամաբանությամբ, բայց դա չի նշանակում որ չկա տրամաբանություն կամ չկան նման երեվույթներ:
Ավելի լավ է կոնկրետ ասելիքով հանդես գալ, այլ ոչ թե հանդես գալ միայն ուրիշի ասելիքը որակավորելով որպես ասելիքի բացակայություն:
Չամիչ. նպատակս՝ այստեղ որևէ մեկին գաղափարակոխ անելը չէ։ ես ոչ մի կերպ չեմ ուզում ներկայացնել ինքս ինձ։եթե անձնական վիրավորանք ես զգացել՝ներող եղիր։
իմ պատերազմը ոչ թէ քո՛ դեմ է. այլ ՝տարբեր տեսակի կախարդությունների.շամանների ու դիվային ուսմունքների տեր երկրներից ներմուծված մոլորությունների դեմ։
ցավով եմ նայում. թէ ինչպես են իմ ազգակիցները ԿեՆԴԱՆԻ ԱՍՏԾՈ հրավերքը մերժած՝ տարվում դեպի մահ ու կորուստ տանող կեղծ ուսմունքներով։ուսմունքներ որոնք ներմուծվել են կով և կամասուտրա պաշտող երկրներից։ ուսմունքներ որոնք իրականում ոչինչ չունեն տալու այլ միայն վերցնելու ու գողանալու ։
և գողանալու ամենաթանկը՝ ՔՈ ԿՅԱՆՔԸ։
Չամիչ. նպատակս՝ այստեղ որևէ մեկին գաղափարակոխ անելը չէ։ ես ոչ մի կերպ չեմ ուզում ներկայացնել ինքս ինձ։եթե անձնական վիրավորանք ես զգացել՝ներող եղիր։
իմ պատերազմը ոչ թէ քո՛ դեմ է. այլ ՝տարբեր տեսակի կախարդությունների.շամանների ու դիվային ուսմունքների տեր երկրներից ներմուծված մոլորությունների դեմ։
ցավով եմ նայում. թէ ինչպես են իմ ազգակիցները ԿեՆԴԱՆԻ ԱՍՏԾՈ հրավերքը մերժած՝ տարվում դեպի մահ ու կորուստ տանող կեղծ ուսմունքներով։ուսմունքներ որոնք ներմուծվել են կով և կամասուտրա պաշտող երկրներից։ ուսմունքներ որոնք իրականում ոչինչ չունեն տալու այլ միայն վերցնելու ու գողանալու ։
և գողանալու ամենաթանկը՝ ՔՈ ԿՅԱՆՔԸ։
__________________
Ես երբեք չեմ պնդել որ իմ գրած մտքերը,գաղափարները վերջնական ճշգրիտ են կամ անբեկանելի:Ես ընդամենը փորձել եմ ասել, որ ըստ իմ դիտարկումների վերամարմնավորման գաղափարը համարում եմ ավելի տրամաբանական քան մեկ կյանք ունենալու գաղափարը: Աչքիս առաջ ունենալով բազմաթիվ ակնհայտ փաստեր, որոնք գալիս են ապացուցելու վերամարմնավորման գաղափարի իրական լինելը, ես անգամ այդ դեպքում հակված չեմ վերամարմնավորման գաղափարը ԸՆԴՈՒՆԵԼ ՈՐՊԵՍ ՎԵՐՋՆԱԿԱՆ ՃՇԳՐԻՏ:
Իսկ դու շարժվում ես այն ճանապարհով որով շարժվում էին միջնադարյան ինկվիզիցիայի առաջնորդները, բոլոր նրանց ովքեր չեն մտածում այնպես ինչպես դու, ԱՍՏԾՈ ԱՆՈՒՆԻՑ մեղադրում ես դիվական ուժերին ծառայելու մեջ: Պետք է որ դժվար լինի ապրել այն աշխարհում որում ապրում ես դու, շրջապատված մոլագարներով եվ դիվահարվածներով:
Second Chance
24.02.2009, 18:21
Ես երբեք չեմ պնդել որ իմ գրած մտքերը,գաղափարները վերջնական ճշգրիտ են կամ անբեկանելի:Ես ընդամենը փորձել եմ ասել, որ ըստ իմ դիտարկումների վերամարմնավորման գաղափարը համարում եմ ավելի տրամաբանական քան մեկ կյանք ունենալու գաղափարը: Աչքիս առաջ ունենալով բազմաթիվ ակնհայտ փաստեր, որոնք գալիս են ապացուցելու վերամարմնավորման գաղափարի իրական լինելը, ես անգամ այդ դեպքում հակված չեմ վերամարմնավորման գաղափարը ԸՆԴՈՒՆԵԼ ՈՐՊԵՍ ՎԵՐՋՆԱԿԱՆ ՃՇԳՐԻՏ:
Չամիչ ջան իսկ այդ ակնհայտ փաստերից կարո՞ղ ես բերել կոնկրետ օրինակներ
Ցավոք ժամանակս չի հերիքում լիարժեք կերպով մասնակցել քննարկումներին, ինձ անհասկանալի պատճառով էլ իմ մոտից ֆորումը ծանրացել է, չնայած կապս նորմալ է, ամեն դեպքում առայժմ կարճ պատասխանեմ. այո, մարդը հնձում է այն, ինչ որ ցանել է ինքը, և ոչ թե այն տասնյակ կամ հարյուրավոր անձինք, որոնց մեջ արդեն, ըստ ռեինկարնացիայի տեսության, անցյալում արդեն մարմնավորվել էր նրա հոգին:
Monk ջան, բայց չէ՞ որ էդ ինքը հենց հոգին է որ կա՝ ինչ ֆիզիկական մարմնում ուզում է լինի։ Նաև թեկուզ քրիստոնեական պատկերացումների դեպքում։ Հակառակ դեպքում, եթե չընդունես էն գաղափարը, որ մարդը, ինքը հենց հոգին է, ապա նույն ձևով պիտի պնդես, որ մարդ իր ցանածը պիտի հնձի հենց ֆիզիկական մարմնով մինչև մահը, այլ ոչ թե հոգին այն աշխարհում, ինչպես ասում է քրիստոնեությունը։ Չէ՞ որ ըստ քրիստոնեության ամեն մարդ (հոգին) ֆիզիկական մարմնի մահից հետո էն աշխարհում՝ երկնային արքայությունում ստանում է իրեն արժանին, պատասխան է տալիս իր արած–չարածի համար։
Կներեք, թեմայի քննարկումներին վաղուց չեմ հետևում, ուղղակի էս գրառումը տեսա, ասեցի պատասխանեմ։
Monk ջան, բայց չէ՞ որ էդ ինքը հենց հոգին է որ կա՝ ինչ ֆիզիկական մարմնում ուզում է լինի։ Նաև թեկուզ քրիստոնեական պատկերացումների դեպքում։ Հակառակ դեպքում, եթե չընդունես էն գաղափարը, որ մարդը, ինքը հենց հոգին է, ապա նույն ձևով պիտի պնդես, որ մարդ իր ցանածը պիտի հնձի հենց ֆիզիկական մարմնով մինչև մահը, այլ ոչ թե հոգին այն աշխարհում, ինչպես ասում է քրիստոնեությունը։ Չէ՞ որ ըստ քրիստոնեության ամեն մարդ (հոգին) ֆիզիկական մարմնի մահից հետո էն աշխարհում՝ երկնային արքայությունում ստանում է իրեն արժանին, պատասխան է տալիս իր արած–չարածի համար։
Կներեք, թեմայի քննարկումներին վաղուց չեմ հետևում, ուղղակի էս գրառումը տեսա, ասեցի պատասխանեմ։
Բանն այն է, Արշակ ջան, որ, ըստ քրիստոնեության, հանդերձյալ կյանքում հատուցումը տրվում է մարմնով հարությունից հետո: Ի վերջո մեռյալների հարությունը վերաբերում է մարդկանց մարմիններին, իսկ հոգին ինքնին անմահ է: :)
Բանն այն է, Արշակ ջան, որ, ըստ քրիստոնեության, հանդերձյալ կյանքում հատուցումը տրվում է մարմնով հարությունից հետո: Ի վերջո մեռյալների հարությունը վերաբերում է մարդկանց մարմիններին, իսկ հոգին ինքնին անմահ է: :)
Մի րոպե, ըստ քրիստոնեության հոգին չի՞ որ կամ դժոխք է գնում, կամ դրախտ։
Ու մեկ էլ, մարմնով հարությունը ո՞րն է։ Խոսքը ֆիզիկակա՞ն մարմնի մասին է։
Մի րոպե, ըստ քրիստոնեության հոգին չի՞ որ կամ դժոխք է գնում, կամ դրախտ։
Ու մեկ էլ, մարմնով հարությունը ո՞րն է։ Խոսքը ֆիզիկակա՞ն մարմնի մասին է։
Դրախտ կամ դժոխք գնալուն դեռ նախորդում է մեռյալների հարությունը և Ահեղ Դատաստանը: Իսկ հարությունը տեղի է ունենում ֆիզիկական մարմնով: Քրիստոսի Հարությունը նույնպես մարմնով է, չէ?
Դրախտ կամ դժոխք գնալուն դեռ նախորդում է մեռյալների հարությունը և Ահեղ Դատաստանը: Իսկ հարությունը տեղի է ունենում ֆիզիկական մարմնով: Քրիստոսի Հարությունը նույնպես մարմնով է, չէ?
Մոնկ, իսկ մարմնի հարությունը բոլոր մարդկանց մարմիններին է վերաբերում, թե մենակ ընտրյալների, օրինակ Հիսուսի?
Նման հարցեր տվեք մահացածին, մենք ինչ իմանանք:hands
Պետք է որ դժվար լինի ապրել այն աշխարհում որում ապրում ես դու, շրջապատված մոլագարներով եվ դիվահարվածներով:Չամիչ խնդիրը նրանում է .որ դու վերցնում ես մի ոչ հիմնավոր միտք .զարգացնում ես այն ու ներկայացնում ինձ որպես իմ տեսակետ։ ոչ՜ բարեկամս.:ok ես չասացի թէ շրջապատված եմ մոլագարներով . այլ ՝ շեշտեցի. եթէ տարվեք դրանցով։ .....
հուսով եմ քեզ մոտ տարվածություն չկա. դա ուղղակի չհիմնավորված վարկած է և դրա վրա կանգ չես առնի։
Մոնկ, իսկ մարմնի հարությունը բոլոր մարդկանց մարմիններին է վերաբերում, թե մենակ ընտրյալների, օրինակ Հիսուսի?
Պատասխանեմ քրիստոնեական դավանանքի բյուրեղի` Նիկիական հանգանակի միջոցով.
Հավատում ենք նաև միայն Մի Ընդհանրական և Առաքելական Սուրբ Եկեղեցուն, մի մկրտությանը, ապաշխարությանը, մեղքերի քավությանը և թողությանը, մեռելների հարությանը, հոգիների և մարմինների հավիտենական դատաստանին, Երկնքի արքայությանը և հավիտենական կյանքին։
Իմ խորին համոզմամբ, այս հարցին՝ ՚՚Մահ... իսկ հետո՞՚՚, կա միակ պատասխանը՝ ՚՚Հետո՝ ոչ մի բան...՚՚: Ու ոչ մեկ չի կարող ինձ ապացուցել հակառակը: Նույնիսկ՝ Աստվածաշնչով:
Համաձայն իմ հավատի (ոչ քրիստոնեական), մահանալով մարդը դառնում է Աստծո մի մասը: Իհարկե Աստված բառն օգտագործվում է որպես գաղափար, ոչ որպես սուբյեկտ: Այսինքն մարդու մասին հիշողությունները, նրա թողած գաղափարները, մտքերը, նրա կյանքի խորհուրդը խառնվում են մինչ այդ գոյություն ունեցողներին և դառնում ընդհանուր: Մեծ գաղափարային ժառանգություն թողած մարդն արժանանում է հավերժ կյանքի, ինչպես, ասենք փարավոնները, կամ Քրիստոսը: Ով ավելի քիչ բանով է փայլել, ավելի շուտ է մոռացվում: Փաստորեն կա հավիտենական կյանք... :think
Պատասխանեմ քրիստոնեական դավանանքի բյուրեղի` Նիկիական հանգանակի միջոցով.
Մոնկ, ճիշտն ասած այս բացատրությունը էնքան էլ իմաստալից չի իմ կարծիքով: Պնդել մի բան, որը հիմնված է միայն հավատի վրա, մի քիչ սխալ է: Ամեն դեպքում մարմնի հոգու հարությունը հլա ինչ-որ կերպ կարամ ինքս ինձ համոզել, որ տենց բան կա, բայց մարմնի հարություն, ոնց ուզում եմ հասկանալ չի ստացվում: Ոնց կարող ա մարդու մարմինը հարություն առնել, եթե մահացած մարդուն տանում թաղում ենք ու նրա մարմինն էլ մնում ա հողի տակ: Նույնիսկ հազարավոր տարիներ հետո նրա մարմնի որոշ մասը` ոսկորները մնում են: Էլ էդ դեպքում ինչն ա հարություն առնում? :think
Մոնկ, ճիշտն ասած այս բացատրությունը էնքան էլ իմաստալից չի իմ կարծիքով: Պնդել մի բան, որը հիմնված է միայն հավատի վրա, մի քիչ սխալ է: Ամեն դեպքում մարմնի հոգու հարությունը հլա ինչ-որ կերպ կարամ ինքս ինձ համոզել, որ տենց բան կա, բայց մարմնի հարություն, ոնց ուզում եմ հասկանալ չի ստացվում: Ոնց կարող ա մարդու մարմինը հարություն առնել, եթե մահացած մարդուն տանում թաղում ենք ու նրա մարմինն էլ մնում ա հողի տակ: Նույնիսկ հազարավոր տարիներ հետո նրա մարմնի որոշ մասը` ոսկորները մնում են: Էլ էդ դեպքում ինչն ա հարություն առնում? :think
Արիացի ջան, կրոնն ինքը ամբողջովին հիմնված է հավատի վրա, մանավանդ այնպիսի մի խնդիր, ինչպիսին հետմահու գոյության-չգոյության հարցն է: Մեր բանականության սահմանները լավագույն դեպքում մինչև այն ակնթարթն են, քանի դեռ մարդու մեջ առկայծում է կյանքի վերջին նշույլը, դրանից այն կողմ արդեն սկսվում են հավատի սահմանները: Ինչ վերաբերում է հարությանը. Արիացի ջան, <հարություն> հասկացությունը սերտորեն կապված է նյութականի` մարմնի հետ: Հոգին ինքը անմահ է, հետևաբար հարություն առնելու խնդիր չունի: Թե ինչ տեսքով կամ փոփոխություններով պիտի լինի հարուցյալի մարմինը, ես չեմ կարող ասել, բայց մի բան հստակ է. քրիստոնեության դավանաքի այն կետը, որ ես մեջ եմ բերել Նիկիական հավատամքից:
Արիացի ջան, կրոնն ինքը ամբողջովին հիմնված է հավատի վրա, մանավանդ այնպիսի մի խնդիր, ինչպիսին հետմահու գոյության-չգոյության հարցն է: Մեր բանականության սահմանները լավագույն դեպքում մինչև այն ակնթարթն են, քանի դեռ մարդու մեջ առկայծում է կյանքի վերջին նշույլը, դրանից այն կողմ արդեն սկսվում են հավատի սահմանները: Ինչ վերաբերում է հարությանը. Արիացի ջան, <հարություն> հասկացությունը սերտորեն կապված է նյութականի` մարմնի հետ: Հոգին ինքը անմահ է, հետևաբար հարություն առնելու խնդիր չունի: Թե ինչ տեսքով կամ փոփոխություններով պիտի լինի հարուցյալի մարմինը, ես չեմ կարող ասել, բայց մի բան հստակ է. քրիստոնեության դավանաքի այն կետը, որ ես մեջ եմ բերել Նիկիական հավատամքից:
Մոնկ ջան, ես ուղղակի ուզում եմ հասկանալ այդ երևույթը: Ուղղակի հարություն հասկացությունը, այնպես ինչպես ես եմ այն պատկերացնում ոչ մի կերպ չի տեղավորվում այն երևույթի հետ, որ մարմինը հարություն է առնում: Ես նույնիսկ սկսում եմ կասկածել, որ ես հարություն բառի տակ սխալ բան եմ հասկանում:
Լավ սկսենք սկզբից: Ինձ կբացատրես, թե ինչ է իրենից ներկայացնում հարությունը և ինչ է դրա տակ հասկանում եկեղեցին?
Second Chance
27.02.2009, 14:25
«Կյանք մահից հետո» կարդացեք շատ լավնա /կարճա համել/:
Ինձ շատա դուր եկել երևի ձեզ էլ կգա:love:oy
այնպես ինչպես ես եմ այն պատկերացնում ոչ մի կերպ չի տեղավորվում այն երևույթի հետ, որ մարմինը հարություն է առնում: Ես նույնիսկ սկսում եմ կասկածել,
Արիացի .ենթադրենք երբեք գյուղատնտեսության հետ առնչություն ունեցած չլինեիր.և երբեք տեսած չլինեիր. թէ ինչպես էն աճում բույսերը։ երբևէ կարո՞ղ էիր հավատալ. որ ցորենի հատիկը հողի մեջ թաղելով. կարելի է մի ողջ հասկ ստանալ։:think
Արիացի .ենթադրենք երբեք գյուղատնտեսության հետ առնչություն ունեցած չլինեիր.և երբեք տեսած չլինեիր. թէ ինչպես էն աճում բույսերը։ երբևէ կարո՞ղ էիր հավատալ. որ ցորենի հատիկը հողի մեջ թաղելով. կարելի է մի ողջ հասկ ստանալ։:think
Չէ, իհարկե չէի հավատա, որովհետև ես այդ ժամանակ սկի չէի էլ իմանա թե ինչ ա ցորենը ու ինչ ա հասկը: Ու հիմա ես նախ ուզում եմ իմանալ: Ինչ է հասկացվում հարություն երևույթի տակ: Դա ինչ է իրենից ներկայացնում:
Չէ, իհարկե չէի հավատա, որովհետև ես այդ ժամանակ սկի չէի էլ իմանա թե ինչ ա ցորենը ու ինչ ա հասկը: Ու հիմա ես նախ ուզում եմ իմանալ: Ինչ է հասկացվում հարություն երևույթի տակ: Դա ինչ է իրենից ներկայացնում:
Ի դեպ Հիսուսը հարություն առավ մահվան 3-րդ օրը: Պատահական չի, որ համարյա ամբողջ աշխարհում ընդունված է մարդու մարմինը հողին հանձնել մահվան 3-րդ օրը միայն: Պատճառը շատ պարզ է, մահացածի մոտ, դիակի հետքեր սկսում են ի հայտ գալ մահվան 2-րդ օրը միայն: Քիչ չեն դեպքերը երբ մարդկանց համարելով մահացած հանձնել են հողին, իսկ հետո պարզվել է որ մարդը իրականում մահացած չի եղել:Արեվելքում գոյություն ունի ԱՐԾԱԹԵ ԹԵԼ( серебренная нить) արտահայտությունը, հենց արծաթե թելն է որ հոգին կապում է մարմնին, եվ մահվան 3-րդ օրն է որ այդ կապող թելը կտրվում է, եվ իզուր չէ որ որ Հնդկաստանում մահացածի մարմինը այրում են, քանի որ միայն այդ կերպ հոգին կարող է լիովին ազատագրվել մարմնի կապանքներից:
karina13
04.03.2009, 18:07
Հարության մասին լսեք սա. http://vem.am/files/programs/11/Resurrection.MP3 (http://vem.am/files/programs/11/Resurrection.MP3)
Հնդկաստանում մահացածի մարմինը այրում են, քանի որ միայն այդ կերպ հոգին կարող է լիովին ազատագրվել մարմնի կապանքներից:
ստացվում է. որ բոլոր նորմալ ձևով հողին հանձնված ննջեցյալների հոգիները իրենց շիրմաքարերի կողքերը անվերջ պտտվու՞մ են։:o
ստացվում է. որ բոլոր նորմալ ձևով հողին հանձնված ննջեցյալների հոգիները իրենց շիրմաքարերի կողքերը անվերջ պտտվու՞մ են։
իսկ ինչով է ոչ նորմալ համարվում Հնդկաստանում ընդունված ձեվը?????
Ի դեպ Հիսուսը հարություն առավ մահվան 3-րդ օրը: Պատահական չի, որ համարյա ամբողջ աշխարհում ընդունված է մարդու մարմինը հողին հանձնել մահվան 3-րդ օրը միայն: Պատճառը շատ պարզ է, մահացածի մոտ, դիակի հետքեր սկսում են ի հայտ գալ մահվան 2-րդ օրը միայն: Քիչ չեն դեպքերը երբ մարդկանց համարելով մահացած հանձնել են հողին, իսկ հետո պարզվել է որ մարդը իրականում մահացած չի եղել:Արեվելքում գոյություն ունի ԱՐԾԱԹԵ ԹԵԼ( серебренная нить) արտահայտությունը, հենց արծաթե թելն է որ հոգին կապում է մարմնին, եվ մահվան 3-րդ օրն է որ այդ կապող թելը կտրվում է, եվ իզուր չէ որ որ Հնդկաստանում մահացածի մարմինը այրում են, քանի որ միայն այդ կերպ հոգին կարող է լիովին ազատագրվել մարմնի կապանքներից:
Իսկ էդ թելի մասին ինչ ա հայտնի? Ասենք ինչ երկարության ա, մարմնի որ մասում ա գտնվում? Թե մենակ այն է հայտնի, որ դա արծաթյա ա ու մարմինը կապում ա հոգուն?
Մարդիկ հնարում են բազմաթիվ տեսություններ միայն նրա համար, որ մխիթարեն իրենց ու չհաշտվեն էն մտքի հետ, որ մի օր իրենք էլ չեն լինի: Սկսած հոգիից, վերջացրած արծաթյա թելերով: Մինչդեռ կան իրական գիտական տեսություններ, ըստ որի մարդը իր մտածելակերպով և իր ֆիզիոլոգիական կառուցվածքով նյութական է և ասենք փայտից տարբերվում է նրանով, որ այն մի քիչ բարդ կառուցվածքի նյութ է: Ու մահացած մարդը կամ կտրած ծառը համարյա նույն բանն են: Իսկ էդ հոգի կոչվածը ուղղակի նյութականի բարդ կառուցվածք է, որի էությունը կամաց կամաց գիտության կողմից բացահայտվում է:
իսկ ինչով է ոչ նորմալ համարվում Հնդկաստանում ընդունված ձեվը?????նրանով որ .դիակիզումը՝ այն էլ հնդկական ձևով՝ այսինքն հարազատների առաջ և փայտե խարույկի վրա՝ համարում եմ մազոխիզմ և մոլագարություն։
Մինչդեռ կան իրական գիտական տեսություններ, :գիտական տեսությունն էլ հենց նրա համար է. որ այսոր կա. վաղը չկա։տեսությունը չի կարող փաստ համարվել։
ըստ որի մարդը իր մտածելակերպով և իր ֆիզիոլոգիական կառուցվածքով նյութական է ::
սիրել.ատել.սրանք էլ ե՞ն նյութական։ ինֆորմացիան էլ է նյութակա՞ն։ իսկ ո՞ր նյութական օրգանով ես սիրու՞մ։
և ասենք փայտից տարբերվում է նրանով, որ այն մի քիչ բարդ կառուցվածքի նյութ է: :ուշադրություն դարձրու կառուցվածք բառիդ։ցանկացած կառույց ունի իր կառուցողը։
Ու մահացած մարդը կամ կտրած ծառը համարյա նույն բանն են: Իսկ էդ հոգի կոչվածը ուղղակի նյութականի բարդ կառուցվածք է, որի էությունը կամաց կամաց գիտության կողմից բացահայտվում է:ոչինչ էլ չի բացահայտվում գիտության կողմից։գիտությունը երբեք չի կարող բացահայտել հոգուն։
նրանով որ .դիակիզումը՝ այն էլ հնդկական ձևով՝ այսինքն հարազատների առաջ և փայտե խարույկի վրա՝ համարում եմ մազոխիզմ և մոլագարություն։
Իսկ երբ մահացածի դիակը հանձնում են որդերին հոշոտման, դա մազոխիզմ չէ???? երբ Հայաստանի նման փոքր երկիրը աստիճանաբար վերածվում է գերեզմանոցի դա մազոխիզմ չէ????
Իսկ էդ թելի մասին ինչ ա հայտնի? Ասենք ինչ երկարության ա, մարմնի որ մասում ա գտնվում? Թե մենակ այն է հայտնի, որ դա արծաթյա ա ու մարմինը կապում ա հոգուն?
Մարդիկ հնարում են բազմաթիվ տեսություններ միայն նրա համար, որ մխիթարեն իրենց ու չհաշտվեն էն մտքի հետ, որ մի օր իրենք էլ չեն լինի: Սկսած հոգիից, վերջացրած արծաթյա թելերով: Մինչդեռ կան իրական գիտական տեսություններ, ըստ որի մարդը իր մտածելակերպով և իր ֆիզիոլոգիական կառուցվածքով նյութական է և ասենք փայտից տարբերվում է նրանով, որ այն մի քիչ բարդ կառուցվածքի նյութ է: Ու մահացած մարդը կամ կտրած ծառը համարյա նույն բանն են: Իսկ էդ հոգի կոչվածը ուղղակի նյութականի բարդ կառուցվածք է, որի էությունը կամաց կամաց գիտության կողմից բացահայտվում է:
Եթե կյանքի մասին սկսենք պատկերացումներ կազմել հենվելով գիտական ձեռքբերումների վրա, հազիվ թե հեռուն գնանք: Ի դեպ գիտությունը ՉԻ ԱՊԱՑՈՒՑԵԼ որ կյանքից հետո կյանք չկա, եթե անձամբ դու, աշխարհի մասին պատկերացումներ կազմելիս հենվում ես գիտական նվաճումների վրա, ապա ինչ հիմքեր ունես մտածելու որ կյանքից հետո կյանք չկա???, երբ գիտությունը դա չի ապացուցել??????
Դու ասում ես որ մարդիկ հնարում են բազմաթիվ տեսություններ միայն նրա համար որ մխիթարեն իրենց ու չհաշտվեն էն մտքի հետ որ իրենք մի օր էլ չեն լինելու:
Իսկ ես կասեմ հետեվյալը-------էն մարդիկ օվքեր չեն հավատում հոգու անմահությանը, պարզապես դեռ պատրաստ չեն հաշտվել սեփական անձի հետ: Պարզապես չեն հաշտվում էն մտքի հետ որ պետք է ստիպված լինեն վայելել ՍԵՓԱԿԱՆ ԱՆՁԻ ԸՆԿԵՐԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ դեպի հավերժություն տանող ճանապարհին:
Իսկ երբ մահացածի դիակը հանձնում են որդերին հոշոտման, դա մազոխիզմ չէ???? երբ Հայաստանի նման փոքր երկիրը աստիճանաբար վերածվում է գերեզմանոցի դա մազոխիզմ չէ????ՉԷ՛
Այդ ուսմունքի մասին չեմ լսել, բայց ես ուրիշ ուսմունք գիտեմ, որ բոլոր հարցերի պատասխանները տալիս է, ուղղակի հարցն այնէ, թե որքանով են մարդիկ պատրաստ լսելու այդ պատասխանները։;) Լավ, թեմայից չշեղվենք։:oy
Ուլուանա, ես պատրաստ եմ շեղվել ցանկացած թեմայից, միայն թե իմանամ ՀԱՐՑԻ պատասխանը: Խնդրում եմ օգնեք ինձ:
Իսկ էդ թելի մասին ինչ ա հայտնի? Ասենք ինչ երկարության ա, մարմնի որ մասում ա գտնվում? Թե մենակ այն է հայտնի, որ դա արծաթյա ա ու մարմինը կապում ա հոգուն?
Մարդիկ հնարում են բազմաթիվ տեսություններ միայն նրա համար, որ մխիթարեն իրենց ու չհաշտվեն էն մտքի հետ, որ մի օր իրենք էլ չեն լինի: Սկսած հոգիից, վերջացրած արծաթյա թելերով: Մինչդեռ կան իրական գիտական տեսություններ, ըստ որի մարդը իր մտածելակերպով և իր ֆիզիոլոգիական կառուցվածքով նյութական է և ասենք փայտից տարբերվում է նրանով, որ այն մի քիչ բարդ կառուցվածքի նյութ է: Ու մահացած մարդը կամ կտրած ծառը համարյա նույն բանն են: Իսկ էդ հոգի կոչվածը ուղղակի նյութականի բարդ կառուցվածք է, որի էությունը կամաց կամաց գիտության կողմից բացահայտվում է:
Իսկ ի՞նչ ես կարծում, Արիացի, կտրած ծառն ու չկտրած ծառը նույն նյութից չե՞ն:think
Իսկ ի՞նչ ես կարծում, Արիացի, կտրած ծառն ու չկտրած ծառը նույն նյութից չե՞ն:think
Նույն նյութից են, բայց նույն բանը չեն: Նույն ձևով էլ կենդանի ու մահացած մարդը նույն նյութից են, բայց նույն բանը չեն:
Հ.Գ. Կարող եմ ավելի մանրամասն բացատրել իմ պատկերացումները էս հարցի շուրջ, բայց հիմա ժամանակ չունեմ: Հետագայում կմանրամասնեմ :)
Նույն նյութից են, բայց նույն բանը չեն: Նույն ձևով էլ կենդանի ու մահացած մարդը նույն նյութից են, բայց նույն բանը չեն: Հ.Գ. Կարող եմ ավելի մանրամասն բացատրել իմ պատկերացումները էս հարցի շուրջ, բայց հիմա ժամանակ չունեմ: Հետագայում կմանրամասնեմ :)
Իսկ իմ կարծիքով ( չնույն բան ) - ( նույն բան ) =( այն բանը )
Իսկ իմ կարծիքով ( չնույն բան ) - ( նույն բան ) =( այն բանը )
Եթե ճիշտ հասկացա, այն բանը հենց հոգին ա ձեր կարծիքով: Բայց ձեր գրած հավասարման մեջ մի բացթողում կա: Բանը նրանում է, որ ձեր պատկերացմամբ եթե կենդանի ու մահացած մարդը նույն բանը չի, ապա ձեր ասածով, մահանալուց ինչ-որ բան պակասում ա, բայց դա տենց չի, քանի որ կարող ա ընդամենը նյութն ա իրա վիճակը փոխում, չկորցնելով իր բաղադրությունը: Նման երևույթներ ֆիզիկայում ու քիմիայում շատ կան: Ամենապարզ օրինակը` հեղուկ ջուրը և սառույցը նույն նյութից են, բայց նույն բանը չեն, քանի որ իրենց ագրեգատային վիճակները տարբեր են: Ըստ ձեր հավասարման ջրից եթե հանենք սառույց կստանանք ներքին էներգիայի տարբերությունը, որը պետքա հաղորդել սառույցին, որ նա վերածվի ջրի: Իհարկե շատ կոպիտ համեմատություն ա, բայց նման մի բան էլ կարելի ա ասել կենդանի և մահացած վիճակների մասին: :)
... Ամենապարզ օրինակը` հեղուկ ջուրը և սառույցը նույն նյութից են, բայց նույն բանը չեն, քանի որ իրենց ագրեգատային վիճակները տարբեր են: Ըստ ձեր հավասարման ջրից եթե հանենք սառույց կստանանք ներքին էներգիայի տարբերությունը, որը պետքա հաղորդել սառույցին, որ նա վերածվի ջրի: Իհարկե շատ կոպիտ համեմատություն ա, բայց նման մի բան էլ կարելի ա ասել կենդանի և մահացած վիճակների մասին: :)
Օրինակը հենց նրա համար է, որ նպաստի հասկանալուն: Տվյալ դեպքում մենք բավականին լավ գիտենք, թե ինչ է պետք սառույցը ջուր դարձնելու համար: Այժմ եթե մենք կարողանայինք գտնել էներգիայի այն տեսակը, որը դիակը կվերածեր մարդու, ապա ես լիովին կհամաձայնվեի քեզ հետ: Մի բան պարզ է, որ մեզ հայտնի ու մատչելի ոչ մի էներգատեսակով մենք դա չենք կարող անել: Գուցե ասենք, որ մարդկությունը դեռ գտնելու է այդ էներգատեսակը: Ինձ թվում է ես և դու հենց դրանով էլ զբաղված ենք: Այ այդ ժամանակ մենք ձեռնոց կնետենք Աստծուն ...
Այժմ եթե մենք կարողանայինք գտնել էներգիայի այն տեսակը, որը դիակը կվերածեր մարդու, ապա ես լիովին կհամաձայնվեի քեզ հետ: Մի բան պարզ է, որ մեզ հայտնի ու մատչելի ոչ մի էներգատեսակով մենք դա չենք կարող անել: Գուցե ասենք, որ մարդկությունը դեռ գտնելու է այդ էներգատեսակը: Ինձ թվում է ես և դու հենց դրանով էլ զբաղված ենք:
ֆիզիկայում գոյություն ունի ՙպրոցեսների անշրջելիություն՚ հասկացությունը։ որը օգնում է ազատվել դիակը մարդու վերածելու անօգուտ մտքից։ մահացածը՝ կենդանուց տարբերվում է հենց նրանով.որ կոչվում է՝ անհոգի.այսինքն հոգին լքել է տվյալ մարմինը։
Այ այդ ժամանակ մենք ձեռնոց կնետենք Աստծուն ...
իսկ այս մտքից որքան շուտ ազատվեք՝ այնքան լավ ձեր անձի համար։ քանի որ . արուսյակ հրեշտակն էլ էր .այդ մտքին .որի հետևանքով վերափոխվեց սատանաի։
... դիակը մարդու վերածելու անօգուտ մտքից։ մահացածը՝ կենդանուց տարբերվում է հենց նրանով.որ կոչվում է՝ անհոգի.այսինքն հոգին լքել է տվյալ մարմինը։
իսկ այս մտքից որքան շուտ ազատվեք՝ այնքան լավ ձեր անձի համար։ քանի որ . արուսյակ հրեշտակն էլ էր .այդ մտքին .որի հետևանքով վերափոխվեց սատանաի։
Ես շաատ հեռու եմ այդ մտքից: Այդ ասելով ես ցանկացել եմ շեշտել , որ մենք, միևնույն է, չենք գտնելու այդ էներգատեսակը----- անօգուտ է:
Օրինակը հենց նրա համար է, որ նպաստի հասկանալուն: Տվյալ դեպքում մենք բավականին լավ գիտենք, թե ինչ է պետք սառույցը ջուր դարձնելու համար: Այժմ եթե մենք կարողանայինք գտնել էներգիայի այն տեսակը, որը դիակը կվերածեր մարդու, ապա ես լիովին կհամաձայնվեի քեզ հետ: Մի բան պարզ է, որ մեզ հայտնի ու մատչելի ոչ մի էներգատեսակով մենք դա չենք կարող անել: Գուցե ասենք, որ մարդկությունը դեռ գտնելու է այդ էներգատեսակը: Ինձ թվում է ես և դու հենց դրանով էլ զբաղված ենք: Այ այդ ժամանակ մենք ձեռնոց կնետենք Աստծուն ...
Շատ ճիշտ նկատեցիք, որ մենք տենց էներգիայի տեսակ չունենք: Բայց իմ կարծիքով սա հարցի հետ կապ չունի: Կոնկրետ ստեղ հարցը ինչն ա? Այն, թե մահից հետո կյանք կա, թե չէ? Հոգի ասվածը իրականում ինչ ա? Ես չեմ պնդում, որ մարդուն ինչ-որ ձև կարելի ա վերակենդանացնել, բայց ես ասում եմ, որ մարդը իրա բնույթով նյութ ա, որը ինչ-որ ֆունկցիա ա կատարում: Երբ նյութի ինչ-որ բանը խախտվում ա, դա կոչվում ա հիվանդություն, որի որոշ տարատեսակներ անբուժելի են, այսինքն երբ անբուժելի խախտում ա տեղի ունենում, նյութը դադարում ա պիտանի լինելուց, այսինքն ինքը իր ֆունկցիաները այլևս չի կատարում, այլ կերպ ասած` մահանում է: Սա իմ պատկերացումներն ա ցանկացած մարմնի նկատմամբ: Իմ համար ամեն ինչ նյութական ա, այդ թվում նաև հոգին: Եվ հետևաբար, կոնկրետ մահը, դա նյութի անցումն է մի վիճակից մյուսի: Իսկ հոգին, իմ պատկերացմամբ, դա մարմնի այն մասն է, որը պատասխանատու է մարդու մտածելակերպի և զգայարանների համար: Այսինքն դա ինչ-որ իմաստով ուղեղն է, որը նույնպես նյութական է:
ֆիզիկայում գոյություն ունի ՙպրոցեսների անշրջելիություն՚ հասկացությունը։ որը օգնում է ազատվել դիակը մարդու վերածելու անօգուտ մտքից։ մահացածը՝ կենդանուց տարբերվում է հենց նրանով.որ կոչվում է՝ անհոգի.այսինքն հոգին լքել է տվյալ մարմինը։
Կտրուկ ջան, բոլոր պրոցեսները չեն անշրջելի: Պրոցեսներ կան, որ լավ էլ շրջելի են, օրինակ, ես հիշում եմ հենց դպրոցի ֆիզիկայի դասագրքի օրինակը` երբ ջուրը սառույց է դառնում, ապա սառույցն էլ նույն հաջողությամբ ջուրա դառնում: Բայց երբ գունդը քցում ենք որոշակի բարձրությունից ու այն հարվածում ա գետնին, այն տաքանումա ներքին էներգիայի հաշվին: Բայց մենք չենք կարող մի պրոցեսս ասել, որի արդյունքում գունդը գետնից բարձրանա օդ ու միևնույն ժամանակ էլ սառցի, կորցնելով ներքին էներգիա:
Ինչ վերաբերում ա կենդանի-դիակ անցման պրոցեսսին, ապա դեռևս գիտությունը չի պարզել` այն շրջելի է, թե անշրջելի: ;)
իսկ այս մտքից որքան շուտ ազատվեք՝ այնքան լավ ձեր անձի համար։ քանի որ . արուսյակ հրեշտակն էլ էր .այդ մտքին .որի հետևանքով վերափոխվեց սատանաի։
Իսկ սա արդեն ինչ-որ ուրիշ բնագավառից ա: Գիտությունից դուրս:
Կտրուկ ջան, բոլոր պրոցեսները չեն անշրջելի: Պրոցեսներ կան, որ լավ էլ շրջելի են, օրինակ, ես հիշում եմ հենց դպրոցի ֆիզիկայի դասագրքի օրինակը` երբ ջուրը սառույց է դառնում, ապա սառույցն էլ նույն հաջողությամբ ջուրա դառնում: Բայց երբ գունդը քցում ենք որոշակի բարձրությունից ու այն հարվածում ա գետնին, այն տաքանումա ներքին էներգիայի հաշվին: Բայց մենք չենք կարող մի պրոցեսս ասել, որի արդյունքում գունդը գետնից բարձրանա օդ ու միևնույն ժամանակ էլ սառցի, կորցնելով ներքին էներգիա:
Ինչ վերաբերում ա կենդանի-դիակ անցման պրոցեսսին, ապա դեռևս գիտությունը չի պարզել` այն շրջելի է, թե անշրջելի: ;):
Արիացի՝սա գիտության կողմից հայտնաբերված. այն հազվագյուտ հաստատ օրենքներից է։:ok ոչնչից ոչինչ չի առաջանում.մահից կյանք չի առաջանում.(նու՛յն կյանքի մասին է խոսքս) սառից՝դեպի տաք չի փոխանցվում։ խավարը՝ լույսի վրա չի ազդում .այլ՝լույսը խավարի և այլն։
սակայն նորից բերեմ իմ սիրելի ՙսերմի օրինակը՚
սերմը ընկնելով հողի մեջ՝ որպես հատիկ մեռնում է .բայց հառնում է. որպես հասկ։
Իսկ սա արդեն ինչ-որ ուրիշ բնագավառից ա: Գիտությունից դուրս:եթե ուշադիր նայես.կտեսնես որ մենք հենց էդ ՙգիտությունից դուրս՚ բաժնի շրջանակներում ենք։:)
Արիացի՝սա գիտության կողմից հայտնաբերված. այն հազվագյուտ հաստատ օրենքներից է։:ok ոչնչից ոչինչ չի առաջանում.մահից կյանք չի առաջանում.(նու՛յն կյանքի մասին է խոսքս) սառից՝դեպի տաք չի փոխանցվում։ խավարը՝ լույսի վրա չի ազդում .այլ՝լույսը խավարի և այլն։
սակայն նորից բերեմ իմ սիրելի ՙսերմի օրինակը՚
սերմը ընկնելով հողի մեջ՝ որպես հատիկ մեռնում է .բայց հառնում է. որպես հասկ։
Քո ասածը մասամբ է ճիշտ: Իհարկե, եթե սառույցին էներգիա չտաս այն երբեք ջրի չի վերածվի և ընդհանրապես ցանկացած նյութի վրա եթե արտաքինից չազդես այն երբեք չի փոխի իր ձևը և հատկությունները: Այ սա իրոք գիտության կողմից հայտնաբերված օրենքներից է: Իսկ այ այն, որ դիակի վրա կամայական ազդեցություն չի կարող դիակը վերածել կենդանի օրգանիզմի, սա հլա որ չի ապացուցված: Ավելին սրա հակառակը ապացուցող փաստեր էլ կան: Հեռու չգնանք, հենց կլինիկական մահ կոչվածը սրա հակառակն է:
Ընդհանուր առմամբ, ցանկացած փչացած սարք կարելի է ինչ-որ դետալներ փոխելով նորից աշխատացնել: Նույն ձևով մարդն ա: Եթե հարյուր տարի առաջ մարդը ինֆարկտ էր ստանում ու մահանում, էսօր արդեն գիտությունը նրան ա հասել, որ էդ կանգնած սիրտը փոխարինում են նոր սրտով, նույնիսկ արհեստական սրտով ու էդ մարդը շարունակում ա ապրել: Նման փաստերը հենց խոսում են այն մասին, որ մարդը ամբողջությամբ նյութական էություն ունի: :)
եթե ուշադիր նայես.կտեսնես որ մենք հենց էդ ՙգիտությունից դուրս՚ բաժնի շրջանակներում ենք։:)
Միայն ոչ ինձ համար: Իմ համար հենց գիտությունը այնքանով է գիտություն, որ ես կամայական հարցի պատասխան ու կամայական երևույթի բացատրություն փորձում եմ գտնել հենց գիտության շրջանակներում: Իսկ կամայական երևույթ, որը գիտության սահմաններից դուրս ա ու հակասության մեջ ա գիտության հետ, ես դասում եմ սնահավատության շարքին: :)
Շատ ճիշտ նկատեցիք, որ մենք տենց էներգիայի տեսակ չունենք: Բայց իմ կարծիքով սա հարցի հետ կապ չունի: Կոնկրետ ստեղ հարցը ինչն ա? Այն, թե մահից հետո կյանք կա, թե չէ? Հոգի ասվածը իրականում ինչ ա? ... մարդը իրա բնույթով նյութ ա, որը ինչ-որ ֆունկցիա ա կատարում…: Իսկ հոգին, իմ պատկերացմամբ, դա մարմնի այն մասն է, որը պատասխանատու է մարդու մտածելակերպի և զգայարանների համար: Այսինքն դա ինչ-որ իմաստով ուղեղն է, որը նույնպես նյութական է:
Իսկ սա արդեն ինչ-որ ուրիշ բնագավառից ա: Գիտությունից դուրս:
Մի հետաքրքրր ու կատակասեր մարդ մի անգամ ինձ կատակով մի խորհուրդ տվեց.
--Մեկի հետ բանավիճելիս երբ տեսնում ես, որ էլ բանավեճը շարունակելու հնարավորությաւն չունես, ասա. «Բայց դա ի՞նչ կապ ունի» ու հանգիստ շարունակիր վիճել: Իմ գունավորած « դա հարցի հետ կապ չունի » արտահայտությունը հիշեցրեց ինձ այդ: Համենայն դեպս ես կապ տեսնում եմ: Ինչևէ: Դու ասում ես նյութ հա նյութ: Ինչ ես դու հասկանում ասելով «նյութը պատասխանատու է»: Եվ արդյո՞ք կարծում ես նյութական ուղեղի արգասիք միտքը նույնպես նյութական է: Եվ ընդհանրապես, քո պատասխաններից ես հասկացա, որ դու շատ լավ գիտես, թե ինչ է կյանքը, ինչ է մահը…մենակ հոգու մասին լավ պատկերացում չունես: Իսկ ես այդ երեքն էլ (և էլի շատ բաներ ) հավասարապես …չգիտեմ:
Իսկ հետո նոր կյանք նոր աշխարհ նոր մարդիկ և այլն...
Մի հետաքրքրր ու կատակասեր մարդ մի անգամ ինձ կատակով մի խորհուրդ տվեց.
--Մեկի հետ բանավիճելիս երբ տեսնում ես, որ էլ բանավեճը շարունակելու հնարավորությաւն չունես, ասա. «Բայց դա ի՞նչ կապ ունի» ու հանգիստ շարունակիր վիճել: Իմ գունավորած « դա հարցի հետ կապ չունի » արտահայտությունը հիշեցրեց ինձ այդ: Համենայն դեպս ես կապ տեսնում եմ: Ինչևէ: Դու ասում ես նյութ հա նյութ: Ինչ ես դու հասկանում ասելով «նյութը պատասխանատու է»: Եվ արդյո՞ք կարծում ես նյութական ուղեղի արգասիք միտքը նույնպես նյութական է: Եվ ընդհանրապես, քո պատասխաններից ես հասկացա, որ դու շատ լավ գիտես, թե ինչ է կյանքը, ինչ է մահը…մենակ հոգու մասին լավ պատկերացում չունես: Իսկ ես այդ երեքն էլ (և էլի շատ բաներ ) հավասարապես …չգիտեմ:
Եկվոր ջան, ես ընդհանրապես խույս չեմ տալիս քաղաքակիրթ բանավեճերից, իսկ այս դեպքում մեր բանավեճը շատ էլ քաղաքակիրթ է: Նենց որ, ես միայն խրախուսում եմ մեր զրույցը: Ինձ շատ հետաքրքիր է էս հարցի շուրջ քննարկումները ու ցանկացած մարդու տեսակետը: Հիմա անցնենք քննարկմանը:
Նախ ասեմ, որ <<դա հարցի հետ կապ չունի>> ասվածը իրոք կոնկրետ հոգու և մահվան հետ կապ չուներ, բայց ընդհանուր թեմայում կարելի է նաև դա քննարկել:
Ես ասում եմ նյութ ա ամեն ինչ: Նախ, որպեսզի հակասություններից խուսափենք, ասեմ թե ինչ ա հասկացվում նյութի տակ: Նյութ ասելով ես նկատի ունեմ մատերիա, այսինքն այն ամենը ինչը որևէ կերպ կարելի է զգալ` տեսնել, լսել, շոշափել: Իմ սկզբունքը այն է, որ այն ամենը ինչ գոյություն ունի մեզ շրջապատող աշխարհում նյութական է, այսինքն իրենից ներկայացնում է մատերիայի ինչ-որ ձև, լինի դա փայտ, քար, օդ, թե էլեկտրամագնիսական ալիք: Հիմա իմ համար, մարդ արարածը նույնպես մատերիա է, որովհետև ես նրան կարող եմ տեսնել և զգալ: Անցնենք ուղեղին: Ուղեղը իրենից ներկայացնում է նյութ: Շատ բարդ կառուցվածքի նյութ, որը մինչև վերջ դեռևս չի ուսումնասիրված: Բայց գիտության զարգացման հետ մեկտեղ ուղեղը խորությամբ կուսումնասիրվի: Չի բացառվում, որ հայտնաբերվի մատերիայի նոր տեսակ, որը մինչև հիմա անհայտ ա: Իսկ միտքը, նյութական չի և չի կարող լինել նյութական, որովհետև դա ընդամենը հասկացություն ա, աբստրակցիա: Դա նույնն ա, որ մենք ասենք թիվը նյութական ա թե չէ? Անիմաստ հարց, քանի որ թիվը գոյություն չունեցող բանա: Մոտավոր ես սենց եմ պատկերացնում միտքը:
Իսկ հոգին, ասեմ, որ ես չգիտեմ ինչ ա հոգին: Ինչ են մարդիկ հասկանում հոգի հասկացության տակ? Դա ինչ բանա: Իսկ քանի դեռ ես չգիտեմ դա ինչ ա, ես այն համարում եմ գոյություն չունեցող բան: Այ երբ ինչ-որ մեկը ինձ բացատրի, թե ինչ ա հոգին, ինչով ա նրա գոյությունը արտահայտվում, ինչ ձևով ա ազդում մարմնի գործունեության վրա ու ինչ ձևով ա կապված մարմնի հետ, այն ժամանակ կարելի է քննարկել այս հարցը ևս և պարզել, թե մահ կոչվածից հետո հոգին ինչ ձևով ա պոկվում մարմնից և այլն: Թե չէ, երբ ասում են, որ կա մի թել, որը մարմինը կապում ա հոգուն ու էդ թելը մահվան երրորդ օրը կտրվում ա, մինչդեռ մենք սկի չգիտենք էլ հոգին ինչ ա, ես նման դատողությունները լուրջ չեմ համարում, ինչպես նաև լուրջ չեմ համարում հարության և նման երևույթների մասին խոսակցությունները:
Նայի, ասում են Հիսուսը հարություն ա առել: Ինչա հասկացվում այս նախադասության տակ? Ինչ-որ մեկը տեսել ա, թե ինչպես ա նրա մարմինը բարձրանում երկինք: Ես չեմ ժխտում նման երևույթի գոյությունը, կարող ա հիմա մարդը ինչ-որ ձև իրոք թռել ա երկինք: Բայց քանի դեռ ես չգիտեմ, թե դա ինչ ճանապարհով ա կատարվում, ինչ ուժերի շնորհիվ ա էդ պրոցեսը կատարվում, ես չեմ կարող դա ընդունել: Իսկ եթե դա նրա մարմինը չի, այլ այսպես կոչված հոգին, ուրեմն ստացվում ա, որ էդ հոգին ինչ-որ տեսանելի բանա, այսինքն ինչ-որ մեկը տեսել ա էդ հոգին, իսկ եթե տեսել ա, ապա դա մատերիա ա, այսինքն իմ ասած նյութը: :)
... Իսկ միտքը, նյութական չի և չի կարող լինել նյութական, որովհետև դա ընդամենը հասկացություն ա, աբստրակցիա: Դա նույնն ա, որ մենք ասենք թիվը նյութական ա թե չէ? Անիմաստ հարց, քանի որ թիվը գոյություն չունեցող բանա: Մոտավոր ես սենց եմ պատկերացնում միտքը...
Արիացի ջան, դու կամ գիտակցաբար, կամ էլ ոչ, դժվարացնում ես իմ գործը: Ես փորձում եմ բերել ոչ նյութականի օրինակ, որի մասին մենք կարող ենք զրուցել, քննարկել, հաշվի նստել, այսինքն, վերջին հաշվով, զ գ ա լ , իսկ դու ասում ես՝ դա նյութական չի, հեռու տար...Ես մաթեմատիկոս եմ և լսում եմ՝ թիվը չկա: Լավ, բա ես ինչո՞վ եմ զբաղվում: Մի՞թե հնարավոր է գոյություն չունեցող բանով զբաղվել: Իմ կարծիքով զբաղվել նշանակում է վերլուծել, մշակել, քննարկել, համեմատել… և այդ ամենը առանց զգալու՞: Ինչ ես կարծում, եթե մարդիկ ( կամ գոնե մաթեմատիկոսները )ընդհանրապես ստեղծված չլինեին, ութոտնուկի ոտքերի քանակը ինչքա՞ն կլիներ… Լավ, իրոք թեմայից շեղվեցի...
Ասելիքս այն է, որ կարող են լինել բաներ, որոնք նյութական չեն, բայց մենք զգում ենք.
խիղճը, համակրանքը, բարությունը, սերը... վերջին հաշվով, բա դու ամոթ չե՞ս Զ Գ Ու Մ: Եվ այդ զգալը ոչ շոշափել է, ոչ հոտոտել, ոչ տեսնել , ոչ լսել: Ես այն կարծիքին եմ, որ զգալը չափանիշ չէ գոյության համար: Եթե թաղանթ ունեցող, պրոտոպլազմայով լցված, կորիզով օժտված ինչ որ բան, պատրաստ է կիսվել և դառնալ իր նման երկու հատ, ես չեմ ուզում համարել, որ դա հասկանալի է ինձ, բայց հավատում եմ դրան: Եվ հավատալով, պատրաստ եմ այդ հրաշալի բանը վերագրել մի բանի, որ հասկանալի չէ ինձ: Ինչ ես կարծում, եթե չ տ ե ս ն ո ղ այլմոլորակայինների մի նավ "հոտառությամբ " գար ու մեզ գտներ, ու դու փորձեիր նրանց բացատրել, թե ինչ է հայելուց անդրադարձած արևի շողքը, նրանք չեի՞ն ասի, որ դու խոսում ես գոյություն չունեցող բաների նասին : Ես հոտառությունը չակերտների մեջ առա, որովհետև չգիտեմ, դա հոտոռությու՞ն էր, թե մի այլ զգացողություն, նույնքան անհեթեթ մեզ համար, որքան մեր տեսնելը՝ իրենց:
Արիացի ջան, դու կամ գիտակցաբար, կամ էլ ոչ, դժվարացնում ես իմ գործը: Ես փորձում եմ բերել ոչ նյութականի օրինակ, որի մասին մենք կարող ենք զրուցել, քննարկել, հաշվի նստել, այսինքն, վերջին հաշվով, զ գ ա լ , իսկ դու ասում ես՝ դա նյութական չի, հեռու տար...Ես մաթեմատիկոս եմ և լսում եմ՝ թիվը չկա: Լավ, բա ես ինչո՞վ եմ զբաղվում: Մի՞թե հնարավոր է գոյություն չունեցող բանով զբաղվել: Իմ կարծիքով զբաղվել նշանակում է վերլուծել, մշակել, քննարկել, համեմատել… և այդ ամենը առանց զգալու՞: Ինչ ես կարծում, եթե մարդիկ ( կամ գոնե մաթեմատիկոսները )ընդհանրապես ստեղծված չլինեին, ութոտնուկի ոտքերի քանակը ինչքա՞ն կլիներ… Լավ, իրոք թեմայից շեղվեցի...
Ասելիքս այն է, որ կարող են լինել բաներ, որոնք նյութական չեն, բայց մենք զգում ենք.
խիղճը, համակրանքը, բարությունը, սերը... վերջին հաշվով, բա դու ամոթ չե՞ս Զ Գ Ու Մ: Եվ այդ զգալը ոչ շոշափել է, ոչ հոտոտել, ոչ տեսնել , ոչ լսել: Ես այն կարծիքին եմ, որ զգալը չափանիշ չէ գոյության համար: Եթե թաղանթ ունեցող, պրոտոպլազմայով լցված, կորիզով օժտված ինչ որ բան, պատրաստ է կիսվել և դառնալ իր նման երկու հատ, ես չեմ ուզում համարել, որ դա հասկանալի է ինձ, բայց հավատում եմ դրան: Եվ հավատալով, պատրաստ եմ այդ հրաշալի բանը վերագրել մի բանի, որ հասկանալի չէ ինձ: Ինչ ես կարծում, եթե չ տ ե ս ն ո ղ այլմոլորակայինների մի նավ "հոտառությամբ " գար ու մեզ գտներ, ու դու փորձեիր նրանց բացատրել, թե ինչ է հայելուց անդրադարձած արևի շողքը, նրանք չեի՞ն ասի, որ դու խոսում ես գոյություն չունեցող բաների նասին : Ես հոտառությունը չակերտների մեջ առա, որովհետև չգիտեմ, դա հոտոռությու՞ն էր, թե մի այլ զգացողություն, նույնքան անհեթեթ մեզ համար, որքան մեր տեսնելը՝ իրենց:
Եկվոր ջան, իմ կարծիքով դու ինչ-որ բան շփոթում ես: Գոյություն չունի և չկա, դրանք տարբեր բաներ են: Երբ ես ասում եմ, որ թիվը նյութական չի, էդ նշանակում ա, որ այն ընդամենը նյութական չի, այլ ոչ այն ընդհանրապես չկա: Իհարկե թիվ կա, բայց դա ընդամենը հասկացություն ա և ասեմ քեզ` մարդկության ստեղծած ամենակատարյալ ու օգտակար հատկություններից մեկը: Եվ մաթեմատիկան հենց մի գիտություն ա, որի էությունը կայանում ա, ոչ նյութական բաների` այսինքն աբստրակտ հասկացությունների, այդ թվում և <<թիվ>> հասկացության ուսումնասիրությամբ: Այն չի զբաղվում նյութական աշխարհի հետազոտությամբ: Այ ուրիշ բան, որ մաթեմատիկայի հասկացությունները և աբստրակտ արդյունքները օգտագործում ենք առօրյա կյանքի խնդիրներում, մասնավորապես` ֆիզիկայում:
Անցնենք զգացողություններին: Ես պնդում եմ, որ զգացողությունը նյութական բան չի, այն նույնպես հասկացություն ա: Նյութապես գոյություն չունի ամոթ, գոյություն ունի մի այլ իր, կամ օրգանիզմ կամ երևույթ` մի խոսքով մատերիա, որը մարդու մոտ առաջացնում ա ամոթ: Այսինքն ամոթը, ինչպես նաև մնացած զգացողությունները, մի մատերիայի ազդեցությունն ա մի ուրիշի` մարդու վրա: Նույն ձևով, նյութապես գոյություն չունի ուժ: Գոյություն ունի մարմին, որը ուժ ա կիրառում մի այլ մարմնի վրա: Այսինքն, կան իրապես գոյություն ունեցող մարմիններ` ինչպիսին մարդը, քարը, օդը, կապիկը, մեքենան, և կան այդ մարմինների միջև ազդեցություններ` ուժ, ճնշում, ամոթ և այլն: Այսինքն, պետք է հստակ տարբերակել, ինչ ա մատերիա և ինչ ա մատերիայի ազդեցություն: :)
Ավելին սրա հակառակը ապացուցող փաստեր էլ կան: Հեռու չգնանք, հենց կլինիկական մահ կոչվածը սրա հակառակն է: :)դե որ կլինիկական մահվան մասին գիտես.պետք է որ լսած լինես այդ երևույթիհ հետ առնչություն ունեցած մարդկանց վկայությունները։:)[/QUOTE]
Ընդհանուր առմամբ, ցանկացած փչացած սարք կարելի է ինչ-որ դետալներ փոխելով նորից աշխատացնել: Նույն ձևով մարդն ա: Եթե հարյուր տարի առաջ մարդը ինֆարկտ էր ստանում ու մահանում, էսօր արդեն գիտությունը նրան ա հասել, որ էդ կանգնած սիրտը փոխարինում են նոր սրտով, նույնիսկ արհեստական սրտով ու էդ մարդը շարունակում ա ապրել: Նման փաստերը հենց խոսում են այն մասին, որ մարդը ամբողջությամբ նյութական էություն ունի: :)։:)լավ։այդ դեպքում. երբ պնդում ես. որ հոգևորը ֆիձիկականի արդյունք է ՝կնշանակի .որ հոգի համարվածը պետք է տեղադրված լինի ուղեղում չէ՞։քանի որ սիրտը փոխելուց մարդու էությունը չի փոխվում։ նաև. ասենք ձեռք և ոտք կորցրած մարդու մոտ հոգևոր առումով ոչինչ չի պակասում։ բայց մի պարադոքս՝ գիտնականների ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս. որ խոզի.կապիկի կամ շան ուղեղները իրենց կենսաբանական կառուցվածքով ու գործունեությամբ ՝գրեթէ չեն տարբերվում մարդկայինից։
իսկ բանականության բջիջները որտե՞ղ են։
Միայն ոչ ինձ համար: Իմ համար հենց գիտությունը այնքանով է գիտություն, որ ես կամայական հարցի պատասխան ու կամայական երևույթի բացատրություն փորձում եմ գտնել հենց գիտության շրջանակներում: գիտությունը. ոչ մի հարցի պատասխան՝մինչև վերջ.չունի՛։
Եկվոր ջան, իմ կարծիքով դու ինչ-որ բան շփոթում ես…
Անցնենք զգացողություններին:Ես պնդում եմ, որ զգացողությունը նյութական բան չի, այն նույնպես հասկացություն ա: :Ոչ ոք հակառակը չի պնդում,ընդհակառակը, ասում եմ, որ ոչ նյութականը կարող է մասնակցել մեր գործունեությանը:
Նույն ձևով, նյութապես գոյություն չունի ուժ: Գոյություն ունի մարմին, որը ուժ ա կիրառում մի այլ մարմնի վրա::) դու ֆիզիկա բավականին գիտես, դա զգացվում է, ուրեմն գիտես, թե ինչ է նշանակում E= mc^2: Եթե սա թարգմանենք հայերեն, կլինի՝ Էներգիան ( ուժը )հավասար է զանգվածը ( նյութը ) բազմապատկած լույսի քառակուսով:
Այսինքն, կան իրապես գոյություն ունեցող մարմիններ` ինչպիսին մարդը, քարը, օդը, կապիկը, մեքենան, և կան այդ մարմինների միջև ազդեցություններ` ուժ, ճնշում, ամոթ և այլն: Այսինքն, պետք է հստակ տարբերակել, ինչ ա մատերիա և ինչ ա մատերիայի ազդեցություն:
Այսքանից հետո ես ուզում եմ ասել, որ իմ կարծիքով կա մի հզոր դաշտ, որը համենայն դեպս նյութական է, և որի ազդեցությունը մեզ վրա (այ դրա անունը ես ուզում եմ դնել հոգի) անկենդան նյութը դարձնում է կենդանի և ուզում եմ ասել, որ այդ դաշտն անմահ է: Այդ դաշտի անունն ինչ ուզում ես դիր, բայց որ ուշադիր լինես, այն արդեն անվանակոչված է
:Ոչ ոք հակառակը չի պնդում,ընդհակառակը, ասում եմ, որ ոչ նյութականը կարող է մասնակցել մեր գործունեությանը:
Ոչ նյութական բաներով, այսինքն աբստրակտ հասկացություններով, մենք կազմակերպում ենք մեր մտածողությունը ու գործունեությունը:
դու ֆիզիկա բավականին գիտես, դա զգացվում է, ուրեմն գիտես, թե ինչ է նշանակում E= mc^2: Եթե սա թարգմանենք հայերեն, կլինի՝ Էներգիան ( ուժը )հավասար է զանգվածը ( նյութը ) բազմապատկած լույսի քառակուսով:
Ամենասիրած բանաձևերիցս մեկն ա :hands : Այո զանգվածը էներգիայա, իսկ էներգիան էլ զանգված: Բայց մի ճշգրտում ամեն դեպքում` զանգվածը ոչ թե նյութա, այլ նյութի իներտությունը բնութագրող ֆիզիկական մեծություն, նույն ձև էներգիան ոչ թե նյութա, այլ նյութի աշխատանք կատարելու ունակությունը բնութագրող ֆիզիկական մեծություն: Ու Էյնշտեյնի բանաձևը ընդամենը ասում ա, որ մարմնի իներտության հատկությունը ու աշխատանք կատարելու հատկությունը իրար հետ կապված են: ;)
Այսքանից հետո ես ուզում եմ ասել, որ իմ կարծիքով կա մի հզոր դաշտ, որը համենայն դեպս նյութական է, և որի ազդեցությունը մեզ վրա (այ դրա անունը ես ուզում եմ դնել հոգի) անկենդան նյութը դարձնում է կենդանի և ուզում եմ ասել, որ այդ դաշտն անմահ է: Այդ դաշտի անունն ինչ ուզում ես դիր, բայց որ ուշադիր լինես, այն արդեն անվանակոչված է
Իմ կարծիքով քո վարկածը ինչ-որ իմաստ ունի, չեմ բացառում: Մնում ա էդ դաշտը փորձերով ու ինչ-որ սարքերով գտնել: Իսկ այն որ այդ չհայտնաբերված դաշտը մատերական է, դա կասկածից վեր է, քանի որ այդ դաշտը ըստ ենթադրության ազդում է մեր վրա և հետևաբար մատերիա է: :)
դե որ կլինիկական մահվան մասին գիտես.պետք է որ լսած լինես այդ երևույթիհ հետ առնչություն ունեցած մարդկանց վկայությունները։:)
Տենց մի թեթև պատմածներով ու ասեկոսեներով լսել եմ: ;)
լավ։այդ դեպքում. երբ պնդում ես. որ հոգևորը ֆիձիկականի արդյունք է ՝կնշանակի .որ հոգի համարվածը պետք է տեղադրված լինի ուղեղում չէ՞։քանի որ սիրտը փոխելուց մարդու էությունը չի փոխվում։ նաև. ասենք ձեռք և ոտք կորցրած մարդու մոտ հոգևոր առումով ոչինչ չի պակասում։ բայց մի պարադոքս՝ գիտնականների ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս. որ խոզի.կապիկի կամ շան ուղեղները իրենց կենսաբանական կառուցվածքով ու գործունեությամբ ՝գրեթէ չեն տարբերվում մարդկայինից։
իսկ բանականության բջիջները որտե՞ղ են։
Կտրուկ ջան, գիտնականների հետազոտությունները կատարվում են մինչև ատոմի, կամ պայթի տրաքի մինչև էլեկտրոնների, պրոտոնների կամ քվարկների մակարդակով: Բայց դե հո նյութի կառուցվածքը դրանով չի սահմանափակվում: Երբ մի քիչ էլ զարգանանք, երբ պարզենք, նաև քվարկների ու մնացած տարրական մասնիկների բաղադրությունը, որոնք հիմիկվա գիտելիքներով անբաժանելի են, կգտնենք նաև մարդու ու կապիկի ուղեղի կառուցվածքների տարբերությունը: Կամ էլ արդեն ինչ-որ մարդիկ գտել են, ուղղակի ես ու դու չգիտենք :think
գիտությունը. ոչ մի հարցի պատասխան՝մինչև վերջ.չունի՛։
Ճիշտ ես: Եվ հենց սա է ամբողջ կյանքի գեղեցկությունը ու մարդու գոյության իմաստը: Մարդը ապրում ա նրա համար, որ հասկանա բնությունը: Քանի որ բնությունը անվերջ ա ու իրա օրենքներն էլ անվերջ են, ապա մարդու գոյությունն էլ է անվերջ: Այսինքն չի կարող գալ մի պահ, երբ մարդ արարածի գոյությունը դառնա անիմաստ: :)
Ընդհանրապես, բոլորիդ խորհուրդ եմ տալիս կարդալ Էյլերի <<Նամակներ>>-ը: Մի հիանալի աշխատություն է, որտեղ նկարագրված են Էյլերի պատկերացումները մարդու, մարմին-հոգի փոխհարաբերությունների ու ընդհանրապես Տիեզերքի կառուցվածքի մասին: Փիլիսոփայական մեծ արժեք ներկայացնող գիրք ա: :)
"Գատակա"-ի մեջ լավ ա ասում սելեկցիված մարդը:
«ասում են մեր մարմնի յուրաքանչյուր ատոմ մի աստղ է: Գուցե ես ոչ մի տեղ էլ չեմ գնում, այլ վերադառնում եմ այնտեղ, որտեղից եկել եմ: Գուցե ես հենց հիմա արդեն այնտեղ եմ»
Ամենասիրած բանաձևերիցս մեկն ա :hands : Այո զանգվածը էներգիայա, իսկ էներգիան էլ զանգված: Բայց մի ճշգրտում ամեն դեպքում` զանգվածը ոչ թե նյութա, այլ նյութի իներտությունը բնութագրող ֆիզիկական մեծություն, նույն ձև էներգիան ոչ թե նյութա, այլ նյութի աշխատանք կատարելու ունակությունը բնութագրող ֆիզիկական մեծություն: Ու Էյնշտեյնի բանաձևը ընդամենը ասում ա, որ մարմնի իներտության հատկությունը ու աշխատանք կատարելու հատկությունը իրար հետ կապված են: ;)Բայց անհեթեթ է զանգվածն առանց նյութի: Ընդհանրապես շարադրանքի մեջ ասելով զանգված, հասկանում ենք նյութի զանգված: իսկ դա նշանակում է, որ եթե մենք ըստ քո սիրած բանաձևի "ոչ նյութական" էներգիան զանգված դարձնենք, ապա այդ "իներտության չափանիշը" կլինի հենց համապատասխան "դարձրած" նյութի "իներտության չափանիշը", Այսինքն "ոչ նյութական" էներգիան կդարձնենք "նյութական" նյութ
Իմ կարծիքով քո վարկածը ինչ-որ իմաստ ունի, չեմ բացառում: Մնում ա էդ դաշտը փորձերով ու ինչ-որ սարքերով գտնել: Իսկ այն որ այդ չհայտնաբերված դաշտը մատերական է, դա կասկածից վեր է, քանի որ այդ դաշտը ըստ ենթադրության ազդում է մեր վրա և հետևաբար մատերիա է: :) Ու փառք աստծու ( ես մերժում եմ ցանկացած միջնորդ իմ և այդ դաշտի միջև )
Բայց անհեթեթ է զանգվածն առանց նյութի: Ընդհանրապես շարադրանքի մեջ ասելով զանգված, հասկանում ենք նյութի զանգված: իսկ դա նշանակում է, որ եթե մենք ըստ քո սիրած բանաձևի "ոչ նյութական" էներգիան զանգված դարձնենք, ապա այդ "իներտության չափանիշը" կլինի հենց համապատասխան "դարձրած" նյութի "իներտության չափանիշը", Այսինքն "ոչ նյութական" էներգիան կդարձնենք "նյութական" նյութ
Ո՞նց, ոչ նյութական էներգիա ու նյութական զանգված :o
Բա հենց էդ բանաձևի իմաստն էլ էն ա, որ զանգվածը ու էներգիան նույն բանն են իրականում ու երկուսն էլ բնութագրում են նյութը: Մեծությունը նյութական կամ ոչ նյութական չի կարող լինել: Մեծությունը ուղղակի բնութագրում ա նյութի ինչ-որ հատկություն:
Այս իմաստով, ուշադրություն դարձրու, դաշտը նույնպես նյութ է, քանի որ այն օժտված է էներգիայով և հետևաբար, ըստ Էյնշտեյն պապիկի բանաձևի, օժտված ա նաև զանգվածով, հետևաբար նյութական ա: ;)
Իմ կարծիքով քո վարկածը ինչ-որ իմաստ ունի, չեմ բացառում: Մնում ա էդ դաշտը փորձերով ու ինչ-որ սարքերով գտնել: Իսկ այն որ այդ չհայտնաբերված դաշտը մատերական է, դա կասկածից վեր է, քանի որ այդ դաշտը ըստ ենթադրության ազդում է մեր վրա և հետևաբար մատերիա է:
Այն որ այդ դաշտը մատերիական է, Ճապոնացի գիտնականները արդեն ապացուցել են:Գիտափորձը իր բոլոր մանրամասներով ներկայացված է <<Ջուրը>> վավերագրական ֆիլմում: Իմ ծանոթների շրջանում համարյա բոլորը դիտել են այդ ֆիլմը եվ շատ տպավորված են:
Ընդհանրապես, բոլորիդ խորհուրդ եմ տալիս կարդալ Էյլերի <<Նամակներ>>-ը: Մի հիանալի աշխատություն է, որտեղ նկարագրված են Էյլերի պատկերացումները մարդու, մարմին-հոգի փոխհարաբերությունների ու ընդհանրապես Տիեզերքի կառուցվածքի մասին: Փիլիսոփայական մեծ արժեք ներկայացնող գիրք ա: :)
Արիացի ջան ես էլ խորհուրդ եմ տալիս կարդաք Լի Կեռռոլլի ցանկացած գիրք՝ ու բոլորդ էլ կբացահայտեք ամբողջ տիեզերական գաղտնիքները: Դրանք գրվել են չենելինգների միջոցով ինչպես ասենք, այն ժամանակ մարդկությանը տրվել է Աստվածաշունչը:
Այդտեղ ոչ թե ինչ որ մեկի պատկերացումներն է, այլ հստակ ինֆորմացիա որը տալիս է Կռայոնը Լիի միջոցով:
Այդ գրքերից կիմանաք ոչ թե միայն այն՝ թե մենք, այսինքը մարդկությունը ով է կամ ինչի համար ենք այստեղ, այլ նաև կիմանաք շատ երևույթների մասին որը դեռ մարդկությունը չի բացահայտել:
Եթե ցանկանում եք կարող եմ անգամ այստեղ դնել այդ չենելինգների աուդիո MP3 տարբերակները բայց անգլերեն են:
http://www.koob.ru/kryon/ Սա իր բոլոր գրքերն են:
Իսկ սա https://www.kryon.com/k_freeaudio.html բոլոր այդ գրքերի աուդիո տարբերակները անգլերեն:
Երբ կկարդաք կամ կլսեք այս գրքերը հույսով եմ այլևս ձեր մեջ մութ բաներ չեն մնա ոչ Աստծուց ոչ էլ Մարդկությունից, ոչ էլ « մահ, իսկ հետո՞»
Հավատու՞մ եք, որ մահից անդին ինչ-որ բան կա, թե՞ համարում եք, որ մահը վերջն է ամեն ինչի։ Անկասկած, ամեն մեկն էլ իրեն գոնե մի անգամ այս հարցը տված կլինի, բայց շատերը, որոշ ժամանակ դրա մասին մտածելոուց հետո, հաճախ պատասխան չգտնելով, թողնում են այդ միտքը և այդպես էլ մնում անորոշ վիճակում՝ ստիպված հաշտվելով նորին մեծություն Անխուսափելիի հետ...:think
Ժամանակակից բժշկության մեջ (ամենահին ոչ միստիկական) կա մի ախտանիշ, որն անվանվում է ֆրանսերեն «դեժա վյու» բառերով։ Դա մի հոգեվիճակ է, երբ մարդուն թվում է, թե ներկայիս զգացողությունը ճշգրտորեն տեղի է ունեցել անցյալում։ «Դեժա վյու», մի զգացողություն, որ ներկայումս դիտված ամեն ինչը (մարդիկ, իրադարձություններ, իրավիճակներ) արդեն դիտվել է անցյալում։ Հոգեկան հիվանդության ախտանիշների շարքին են դասվում նաև «դեժա անտանդյո»՝ արդեն լսած, և «դեժա էպրովե»՝ արդեն զգացած, ախտանիշները։Հավանաբար շատերը, բնականոն կյանքում հոգեպես առողջ լինելով, ունեցել են նման զգացողություններ՝ զարմանալով դրանց պայծառության ու արժանահավատության վրա։
Արտասահմանում կատարած հարցումները ցույց են տալիս, որ մարդկանց երկու երրորդն ունեցել է այդ զգացողությունները։
Հիմնվելով բազմաթիվ գիտափորձերի արդյունքների, ինչպես նաև զանազան փաստերի վրա՝ այժմ արդեն կարելի է վստահաբար պնդել հոգու գոյության մասին, այն մասին, որ կյանքը չի սկսվում ծնունդով և չի ավարտվում մահով։ Այսինքն՝ խոսքը վերամարմնավորումների շղթայի՝ անոչնչանալի թաղանթի մշտական նորացման մասին է։ Այդ մասին նախկինում խոսել են նաև ճանաչված հեղինակությունները։ Օրինակ, Վոլտերը նշել է. «Երկու անգամ ծնվելն ավելի զարմանալի չէ, քան մեկ անգամը. բնության մեջ ամեն ինչ ենթարկված է վերածննդի օրենքին»։ Կամ, Ա. Էյնշտեյնն ասել է. «Գիտությունը չի կարող բացարձակ հավաստի փաստարկներ բերել հավերժական վերադարձի գաղափարի դեմ»։
Վերամարմնավորման տեսությունը հստակ հիմնավորում է ստանում հատկապես այն սեանսների ժամանակ, որոնք իրականանում են մարդուն քնի և արթնության միջև գտնվող վիճակի մեջ ընկղմելու մեթոդով, որ առանձնակի դրսևորվում է ինտուիցիան։ Այդ ժամանակ մարդն ընկալում է իրականությունը, միաժամանակ նրա գիտակցության մեջ հայտնվում են անցյալի նույնքան վառ տեսարաններ։
Մարմնավորումների միջև ընկած ժամանակահատվածում հոգևոր աշխարհում անձի գտնվելը կախված է երկրային կյանքի արդյունքներից, երբ ամեն մի արարք կամ միտք պայմանավորում է կոնկրետ հետևանքները (պատճառահետևանքային օրենք)։ Բնության մեջ չկան պարգևներ կամ պատիժներ, գոյություն ունի միայն պատճառ և հետևանք։ Հանճարները կամ գերշնորհալի երեխաները ոչ թե աստվածային շնորհների օրինակ են, այլ նախորդ կյանքում համառ աշխատանքի արդյունք։ Այս կյանքում հանդիպող բոլոր հանգամանքները առանց բացառության մեր նախկին գործողությունների արդյունք են, այսինքն՝ մենք ապրում ենք այնպիսի պայմաններում, որոնք ինքներս ենք նախապատրաստել։ Իրենց հերթին մեր ներկայիս արարքները ձևավորում են ապագա կյանքի պայմանները։
Վերամարմնավորման գաղափարի գիտակցումը, բացի արտասովոր լինելուց, օգնում է մարդուն բուժվել ներկա կյանքի ախտերից, հատկապես նևրոզներից, ֆոբիաներից։ Ահա ասվածը հաստատող մի դեպք։ Քառասունհինգամյա մի ճարտարագետ անբացատրելի վախ էր զգում և ցավեր՝ մեջքի շրջանում, եթե նրա հետևից գնում էին 2-3 մարդ։ Ռեգրեսիայի ժամանակ (նախորդ կյանքի մեջ ընկղմվելը և վերհիշելը) նա տեսավ, որ ինչ-որ ժամանակ սպանվել է մեջքին արձակած կրակոցից։ Այնտեղ, ուր մխրճվել էր գնդակը, նա խալ ուներ։ Բացատրական զրույցից հետո վախն անհետացավ։
Հիշենք 70-ական թվականների սենսացիան։ Արևմտյան Բեռլինում ապրող տասներկուամյա Էլենա Մարկարդը, ծանր հարվածից հետո գիտակցության գալով, սկսել է խոսել անթերի իտալերեն, որին նախկինում չէր տիրապետում։ Ընդ որում՝ աղջիկը պնդում էր, որ իր անունը Ռոզետա Կաստելյանի է, ծնվել է Իտալիայում, 1887 թ., մահացել է 1917 թ.։ Երբաղջկան տարել են այն տունը, որի հասցեն նա նշել էր, դուռը բացել է վաղուց մահացած Ռոզետայի դուստրը։ Էլենան, ճանաչելով նրան, ասել է. «Ահա իմ դուստր Ֆրանսան»։
Ահա մեկ այլ հետաքրքիր պատմություն։ Տիտու անունով մի տղա սկսել է պնդել, թե իր անունը Սուրեժ Վարմա է, ունի կին՝ Ումա անունով, և երկու երեխա։ Իբր ինքը Ագրայի խանութներից մեկի տերն է։ Վախեցած ծնողները երեխային վերցնում են և գնում Ագրա, և պարզվում է, որ այդ քաղաքում իսկապես ապրել էր ոմն Վարմա, որը հինգ տարի առաջ իր խանութի առջև սպանվել էր գլխին արձակված կրակոցներից։ Հանգուցյալի այրին որոշում է հանդիպել այդ տարօրինակ տղային և երեխաների հետ միասին գնում է նրա մոտ։ Տղան երեխաներին էլ է ճանաչում, ասում նրանց անունները, ինչպես նաև նշում այնպիսի մանրուքներ, որոնք կարող էին իմանալ միայն այրին և ինքը՝ հանգուցյալը։ Այն տեղերում, որտեղ սպանվածի վերքերն էին եղել, Տիտուն խալեր ուներ, իսկ գնդակի ելքի տեղում՝ սպիներ։
Առածը ասում է' ««աղվեսի քիթը չի հասնում խաղողին, ասում է, խակ է»» նույնը ժամանակակից աթեիստական գիտնականները և բժշկությունունն է, ոչինչ չգիտեն Ապրող էակի մասին, որը ոչ մի կապ չունի նյութական ժամանակավոր մարմնի հետ:
Մահ նրանց համար վերջն է ամեն ինչի ,Բայց հանգստացեք ՄԱՀ գոյություն չունի և տա շատ նորմալ է մտածել որ մենք եղել ենք մի ինչ որ ժամանակ, ապրել ենք, շփվել ենք մարդկանց հետ և դա ամենևին էլ հոգեկան հիվանդություն չի, պարզապես նրանք ոչ մի բացատրություն չեն կարողանում տալ անտեսանելի ապրող Էակի (հոգու) մասին և համարում են նման մարդկանց որոնք հիշում են կամ զգում են ինչ որ բաներ անցած կյանքերից , համարում են հոգեկան...
Հոգու մասին բացարձակ գիտելիք կարելի է ստանալ Բհագավադ Գիտայի 2-րդ գլխից, որտեղ Գերագույնը շատ պարզ և հասկանալի բացատրում է այդ գրքում...
Ապրող Էակը (հոգին) դա մարդու իրական ԵՍ-ն է, մարդ որ ասում է ես եմ կամ են եմ , դա վերաբերվում է Էակին, այսինքը հոգուն այլ ոչ թե մարմնին: Մարմինը Էակի համար կոպիտ հագուստ է, ինչպես մեր հագուստները, երբ հագուստը հնանում և մաշվում է ապա դեն ենք նետում և նորն ենք հագնում, նմանապես մարդու մարմինը երբ ծերանում է և անպիտան է դառնում ապա էակը լքում է ծեր մարմինը և նորից ստանում է մի նոր երեխայի մարմին...
Ին՞չ է Հոգին, Հոգին դա Ապրող էակն է և էակի գիտակցությունը և Ես-ը, առանց հոգու մարմինը մեռած նյութական տարր է, որը կազմվաղ է հիգ տարրերից, որոնք են' հող, ջուր, կրակ, օդ և եթեր: Էակն է որ մարմնին տալիս է գիտակցություն և կյանք:
Մարդ արարածը անհիշելի ժամանակներից գտնվում է ծննդի և մահվան շրջապտույտի մեջ, որը սանսկրիտերենով համարվում է Սամսարա, ծնվում և մեռնում, փոխում մարմինը, բայցչի հիշում իր անցած կյանքերը, չնայած կան հազվադեպ դեպքեր որ մարդիկ հիշում են մեկ կամ մի քանի անցած կյանքեր...
Ապրող էակը հավերժ է և չունի ոչ սկիզբ ոչ էլ վերջ և նա թափառում է մարմնից մարմին մոլորակից մոլորակ և այսպես շարունակ...
Հարգանքներս...
Դրախտ կամ դժոխք գնալուն դեռ նախորդում է մեռյալների հարությունը և Ահեղ Դատաստանը: Իսկ հարությունը տեղի է ունենում ֆիզիկական մարմնով: Քրիստոսի Հարությունը նույնպես մարմնով է, չէ?
Քրիստոսը խաչվելուց հետո չմեռավ ոչ հարություն առներ, չեք մտածում որ ձեր աստվածաշունչը հակասում է ինքը իրեն ինչպես նաև նրա հետևորդները, Ո՞վ կարող էր Քրիստոսին սպանել, մեկին որը Աստծու Որդին է, որին Աստված հատուկ պաշտպանում է...
Այո Նրան խաչեցին, բայց Նա չմեռավ, չե որ Նա կարող էր ջրի վրով քայլել, մեռածներին հետ բերել, հիվանդներին բուժել... չե որ նա ուներ Գերբնական ուժեր...
Խաչվելու ժամանակ Նա անջատեց իր կապը մարմնի հետ և մտավ Վերանցական վիճակի մեջ, որը ըստ յոգայի համարվում է տրանս կամ Սամադհի, որը սովորական մարդիկ չեն կարող տարբերել թէ նա մեռած է թէ կենդանի է, սրտի աշխատանքը նվազեցնում են ամենա մինիմումի և կանգնեցնում են շնչառությունը...
Քրիստոսը գտնվում էր Սամադհի վիճակում և երբ Նա դուրս եկավ Սամադհիյից ապա այդ հովիվները, որոնք ոչինչ չգիտեին յոգայի մասին մտածեցին թե Հիսուսը հարություն առավ և նորից հեռացավ բայց արդեն մարմնով...
««մի բան ասեմ չզարմանաք, Քրիստոսը երբ ««հարություն»» առավ Նա վերադարձավ Հնդկաստան, որտեղ Նա անցկացրել էր Իր պատանի ժամանակները, միչ վերադարձ Երուսաղեմ, և Նա շարունակեց ապրել Հնդկաստանում մինչ 150 տարեկան, փաստերը գրված չեն Կտակարանում, կարող եք փնտրել Կաշմիրի Նահանգում»»
Բարի օր...
Yellow Raven
01.04.2009, 21:10
««մի բան ասեմ չզարմանաք, Քրիստոսը երբ ««հարություն»» առավ Նա վերադարձավ Հնդկաստան, որտեղ Նա անցկացրել էր Իր պատանի ժամանակները, միչ վերադարձ Երուսաղեմ, և Նա շարունակեց ապրել Հնդկաստանում մինչ 150 տարեկան, փաստերը գրված չեն Կտակարանում, կարող եք փնտրել Կաշմիրի Նահանգում»»
Հղում կտաս?:oy
Քրիստոսը խաչվելուց հետո չմեռավ ոչ հարություն առներ, չեք մտածում որ ձեր աստվածաշունչը հակասում է ինքը իրեն ինչպես նաև նրա հետևորդները, Ո՞վ կարող էր Քրիստոսին սպանել, մեկին որը Աստծու Որդին է, որին Աստված հատուկ պաշտպանում է...
Այո Նրան խաչեցին, բայց Նա չմեռավ, չե որ Նա կարող էր ջրի վրով քայլել, մեռածներին հետ բերել, հիվանդներին բուժել... չե որ նա ուներ Գերբնական ուժեր...
Խաչվելու ժամանակ Նա անջատեց իր կապը մարմնի հետ և մտավ Վերանցական վիճակի մեջ, որը ըստ յոգայի համարվում է տրանս կամ Սամադհի, որը սովորական մարդիկ չեն կարող տարբերել թէ նա մեռած է թէ կենդանի է, սրտի աշխատանքը նվազեցնում են ամենա մինիմումի և կանգնեցնում են շնչառությունը...
Քրիստոսը գտնվում էր Սամադհի վիճակում և երբ Նա դուրս եկավ Սամադհիյից ապա այդ հովիվները, որոնք ոչինչ չգիտեին յոգայի մասին մտածեցին թե Հիսուսը հարություն առավ և նորից հեռացավ բայց արդեն մարմնով...
««մի բան ասեմ չզարմանաք, Քրիստոսը երբ ««հարություն»» առավ Նա վերադարձավ Հնդկաստան, որտեղ Նա անցկացրել էր Իր պատանի ժամանակները, միչ վերադարձ Երուսաղեմ, և Նա շարունակեց ապրել Հնդկաստանում մինչ 150 տարեկան, փաստերը գրված չեն Կտակարանում, կարող եք փնտրել Կաշմիրի Նահանգում»»
Բարի օր...
Հարգարժան Յոգի, Դուք արդեն Ձեզ ապահովագրել եք իմ պատասխանից` ասելով, որ <մեր> Աստվածաշունչը հակասում է ինքն իրեն, ինչպես նաև նրա հետևորդները: Կներեք, բայց Դուք էլ Ձեզ եք հակասում` հավաստի համարելով այն տվյալները, որ առկա են <ինքն իերն հակասող Աստվածաշնչում>` մասնավորապես ջրերի վրայով քայլելը և այլն: Ինչ վերաբերում է արևելյան մոտիվներով արհեստական քրիստոնեություն ստեղծելուն, ապա, դարձյալ կներեք, լիովին անընդունելի եմ համարում: Տարբեր ժամանակներում և վայրերում ծագած և զարգացած կրոնական տարբեր համակարգերի սինկրետիկ և էկլեկտիկ խառնուրդը բոլորովին էլ նոր երևույթ չէ, բայց միանշանակ սխալ է: Դավանում եք, կամ դավանեք յոգա, կամ քրիստոնեություն...
Աստծու բարին...
Հղում կտաս?:oy
Կաշմիրում գտած փաստերից...
այդ մասին աշխարհը գիտի, պարզապէս քրիստոնյաներին ձեռ չի տալիս...
Հարգարժան Յոգի, Դուք արդեն Ձեզ ապահովագրել եք իմ պատասխանից` ասելով, որ <մեր> Աստվածաշունչը հակասում է ինքն իրեն, ինչպես նաև նրա հետևորդները: Կներեք, բայց Դուք էլ Ձեզ եք հակասում` հավաստի համարելով այն տվյալները, առկա են <ինքն իերն հակասող Աստվածաշնչում>` մասնավորապես ջրերի վրայով քայլելը և այլն: Ինչ վերաբերում է արևելյան մոտիվներով արհեստական քրիստոնեություն ստեղծելուն, ապա, դարձյալ կներեք, լիովին անընդունելի եմ համարում: Տարբեր ժամանակներում և վայրերում ծագած և զարգացած կրոնական տարբեր համակարգերի սինկրետիկ և էկլեկտիկ խառնուրդը բոլորովին էլ նոր երևույթ չէ, բայց միանշանակ սխալ է: Դավանում եք, կամ դավանեք յոգա, կամ քրիստոնեություն...
Աստծու բարին...
Քահանա ջան յոգան դավանանք չէ այլ ուսմունք և փիլիսոփայություն, նոր Քրիստոնեություն ստեղծելու կարիք էլ չունեմ, և կարիք չկա էս կամ էն դավանել, ես չեմ դավանում ինչ որ բան, ինչ վերաբերվում է Քրիստոնեության ապա ես հարգում եմ այդ կրոնը և սիրում ու խոնահվում եմ Քրիստոսի առջև, Նա առժանի է դրան...
չնայած չեմ ընդունում Քրիստոնեության ավաղված սկզբունքները (մի ընդունեք որպես վիրավորանք)
Աստված քեզ հետ ...
Քահանա ջան յոգան դավանանք չէ այլ ուսմունք և փիլիսոփայություն, նոր Քրիստոնեություն ստեղծելու կարիք էլ չունեմ, և կարիք չկա էս կամ էն դավանել, ես չեմ դավանում ինչ որ բան, ինչ վերաբերվում է Քրիստոնեության ապա ես հարգում եմ այդ կրոնը և սիրում ու խոնահվում եմ Քրիստոսի առջև, Նա առժանի է դրան...
չնայած չեմ ընդունում Քրիստոնեության ավաղված սկզբունքները (մի ընդունեք որպես վիրավորանք)
Աստված քեզ հետ ...
Յոգի ջան, ես քահանա չեմ, սարկավագ եմ:) Սա իմիջիայլոց;)
Իսկ թեմայից շատ չշեղվելու համար ուղղակի ասեմ, որ ես էլ չեմ ընդունում քրիստոնեության սկզբունքների աղավաղումը: Այսքանը:
Աստված բոլորիս հետ...
Յոգի ջան, ես քահանա չեմ, սարկավագ եմ:) Սա իմիջիայլոց;)
Իսկ թեմայից շատ չշեղվելու համար ուղղակի ասեմ, որ ես էլ չեմ ընդունում քրիստոնեության սկզբունքների աղավաղումը: Այսքանը:
Աստված բոլորիս հետ...
Ուրախ եմ Մոնկ ջան...
Առածը ասում է' ««աղվեսի քիթը չի հասնում խաղողին, ասում է, խակ է»» նույնը ժամանակակից աթեիստական գիտնականները և բժշկությունունն է, ոչինչ չգիտեն Ապրող էակի մասին, որը ոչ մի կապ չունի նյութական ժամանակավոր մարմնի հետ:
Մահ նրանց համար վերջն է ամեն ինչի ,Բայց հանգստացեք ՄԱՀ գոյություն չունի և տա շատ նորմալ է մտածել որ մենք եղել ենք մի ինչ որ ժամանակ, ապրել ենք, շփվել ենք մարդկանց հետ և դա ամենևին էլ հոգեկան հիվանդություն չի, պարզապես նրանք ոչ մի բացատրություն չեն կարողանում տալ անտեսանելի ապրող Էակի (հոգու) մասին և համարում են նման մարդկանց որոնք հիշում են կամ զգում են ինչ որ բաներ անցած կյանքերից , համարում են հոգեկան...
Հոգու մասին բացարձակ գիտելիք կարելի է ստանալ Բհագավադ Գիտայի 2-րդ գլխից, որտեղ Գերագույնը շատ պարզ և հասկանալի բացատրում է այդ գրքում...
Ապրող Էակը (հոգին) դա մարդու իրական ԵՍ-ն է, մարդ որ ասում է ես եմ կամ են եմ , դա վերաբերվում է Էակին, այսինքը հոգուն այլ ոչ թե մարմնին: Մարմինը Էակի համար կոպիտ հագուստ է, ինչպես մեր հագուստները, երբ հագուստը հնանում և մաշվում է ապա դեն ենք նետում և նորն ենք հագնում, նմանապես մարդու մարմինը երբ ծերանում է և անպիտան է դառնում ապա էակը լքում է ծեր մարմինը և նորից ստանում է մի նոր երեխայի մարմին...
Ին՞չ է Հոգին, Հոգին դա Ապրող էակն է և էակի գիտակցությունը և Ես-ը, առանց հոգու մարմինը մեռած նյութական տարր է, որը կազմվաղ է հիգ տարրերից, որոնք են' հող, ջուր, կրակ, օդ և եթեր: Էակն է որ մարմնին տալիս է գիտակցություն և կյանք:
Մարդ արարածը անհիշելի ժամանակներից գտնվում է ծննդի և մահվան շրջապտույտի մեջ, որը սանսկրիտերենով համարվում է Սամսարա, ծնվում և մեռնում, փոխում մարմինը, բայցչի հիշում իր անցած կյանքերը, չնայած կան հազվադեպ դեպքեր որ մարդիկ հիշում են մեկ կամ մի քանի անցած կյանքեր...
Ապրող էակը հավերժ է և չունի ոչ սկիզբ ոչ էլ վերջ և նա թափառում է մարմնից մարմին մոլորակից մոլորակ և այսպես շարունակ...
Հարգանքներս...
Փաստորեն դու հոգի կոչվածի մասին համարյա ամեն ինչ գիտես: Գիտես, որ այն հավերժ է, թափառում է մարմնից մարմին, մոլորակից մոլորակ ու այսպես շարունակ: Հիմա ինձ կարող ես տարրական մակարդակի վրա բացատրել, ես ոնց կարող եմ իմանալ թե իմ հոգին մինչև իմ նվաստ մարմնի մեջ հայտնվելը ում մարմնում ա եղել? Ինչ որ սարքեր կան դա պարզելու համար?
Հուսով եմ այս հարցին կպատասխանես ու մենք կշարունակենք մեր դիսկուսիան: ;)
Փաստորեն դու հոգի կոչվածի մասին համարյա ամեն ինչ գիտես: Գիտես, որ այն հավերժ է, թափառում է մարմնից մարմին, մոլորակից մոլորակ ու այսպես շարունակ: Հիմա ինձ կարող ես տարրական մակարդակի վրա բացատրել, ես ոնց կարող եմ իմանալ թե իմ հոգին մինչև իմ նվաստ մարմնի մեջ հայտնվելը ում մարմնում ա եղել? Ինչ որ սարքեր կան դա պարզելու համար?
Հուսով եմ այս հարցին կպատասխանես ու մենք կշարունակենք մեր դիսկուսիան: ;)
Բարի օր Արիացի, ես Աստված չեմ ախպերս, մենակ աստված գիտի ամեն ինչ, բայց հոգու մասին բավականին գիտելիք ունեմ...
Տարրական ձևով բացատրեմ, նախ հոգի կոչվածը դա իմը կամ քոնը չէ, այլ Հոգին դա հենց ես եմ, կամ դու ես, դու անձ էս, Ապրող Էակ, իսկ Քո մարմինը, որին Արիացի էս կոչում, դա Քո, Ապրող Էակի, այսինքը Հոգու մարմինն է, նաև Գիտակցությունը...
Հոգին ունի հետևյալ որակները՛ Սատ, Չիտ և Անանդա (սանսկրիտ), որը նշանակում է, որ Հոգին Հավերժ է, գիտելիքով առլեցուն և Երանավետ... Գալով ժամանակավոր նյութական աշխարհ Նա ընդումում է ժամանակավոր նյութական մարմին և ընկնում ե Ծննդի և մահվան շրջապտույտի մեջ, որը կոչվում է Սամսարա...
Հուսով եմ ինչ որ չափով օգտակար եղա, եթե ոչ խնդիր չկա...
Ժնգյալով հացտ անուշ...
Բարի օր Արիացի, ես Աստված չեմ ախպերս, մենակ աստված գիտի ամեն ինչ, բայց հոգու մասին բավականին գիտելիք ունեմ...
Տարրական ձևով բացատրեմ, նախ հոգի կոչվածը դա իմը կամ քոնը չէ, այլ Հոգին դա հենց ես եմ, կամ դու ես, դու անձ էս, Ապրող Էակ, իսկ Քո մարմինը, որին Արիացի էս կոչում, դա Քո, Ապրող Էակի, այսինքը Հոգու մարմինն է, նաև Գիտակցությունը...
Հոգին ունի հետևյալ որակները՛ Սատ, Չիտ և Անանդա (սանսկրիտ), որը նշանակում է, որ Հոգին Հավերժ է, գիտելիքով առլեցուն և Երանավետ... Գալով ժամանակավոր նյութական աշխարհ Նա ընդումում է ժամանակավոր նյութական մարմին և ընկնում ե Ծննդի և մահվան շրջապտույտի մեջ, որը կոչվում է Սամսարա...
Հուսով եմ ինչ որ չափով օգտակար եղա, եթե ոչ խնդիր չկա...
Ժնգյալով հացտ անուշ...
Եվ քո կարծիքով սա տարրական բացատրություն էր? :o
Դրել ես չգիտեմ ինչ տերմիններ ես օգտագործում` Սատ, Չիտ և Անանդա էլ չգիտեմ ինչ: Ես քեզանից ընդամենը հարցնում եմ իմ հոգին, այսինք էդ իմ Եսը ինչ ա ու մինչև իմ ծնվելը որտեղ ա եղել: Դու ինչ որ կոնկրետ տարրական, ինձ հասկանալի պատասխան ունես? Մենակ խնդրում եմ, ոչ անհասկանալի տերմիններ օգտագործելով: Հուսով եմ կպատասխանես:
Երբևէ եղել եք մահամերձ մարդու կողքին ու լսել նրա խոսքը, երբ որ արդեն մի ոտքով այս աշխարհում է, իսկ մի ոտքով այն: Կշշմեք: Հաշվի առնելով հիվանդի վիճակը նրան չէին հաղորդել մոտիկ ազգականներից մեկի մահվան մասին ու արդեն անցել էր մի քանի ամիս: Ու էդ կիսագիտակից վիճակում տալիս է այդ մարդու անունը ու զարմանում - յա դու ել ես ստեղ?
Դե գնա ու մի հավատա որ մահվանից հետո կյանք կա...ընդ որում դատելով ամեն ինչից գիտակցական կյանք կա.. այսինքն ում որ ճանաչել ես այս կյանքում ճանաչում ես և այն կյանքում:
Երբևէ եղել եք մահամերձ մարդու կողքին ու լսել նրա խոսքը, երբ որ արդեն մի ոտքով այս աշխարհում է, իսկ մի ոտքով այն: Կշշմեք: Հաշվի առնելով հիվանդի վիճակը նրան չէին հաղորդել մոտիկ ազգականներից մեկի մահվան մասին ու արդեն անցել էր մի քանի ամիս: Ու էդ կիսագիտակից վիճակում տալիս է այդ մարդու անունը ու զարմանում - յա դու ել ես ստեղ?
Դե գնա ու մի հավատա որ մահվանից հետո կյանք կա...ընդ որում դատելով ամեն ինչից գիտակցական կյանք կա.. այսինքն ում որ ճանաչել ես այս կյանքում ճանաչում ես և այն կյանքում:
Իսկ եթե հաշվի առնենք, որ հաճախ տալիս են նաև կողքի սենյակում տխուր նստած, թաքուն լացող ազգականի անունը, օրինակ, ապա կարելի է ուղղակի մտածել, որ բոլոր հիշողություններն ի մի են գալիս, կամ սկսում է հիշել կյանքի տարբեր դրվագներ:
Եվ քո կարծիքով սա տարրական բացատրություն էր? :o
Դրել ես չգիտեմ ինչ տերմիններ ես օգտագործում` Սատ, Չիտ և Անանդա էլ չգիտեմ ինչ: Ես քեզանից ընդամենը հարցնում եմ իմ հոգին, այսինք էդ իմ Եսը ինչ ա ու մինչև իմ ծնվելը որտեղ ա եղել: Դու ինչ որ կոնկրետ տարրական, ինձ հասկանալի պատասխան ունես? Մենակ խնդրում եմ, ոչ անհասկանալի տերմիններ օգտագործելով: Հուսով եմ կպատասխանես:
Ես էլ քեզ պատասխանեցի, որ Աստված գիտի ամեն ինչ...
Ինչ վերաբերվում է քեզ, այսինքը քո բառերով, քո հոգուն, ապա ես պայծառատես չեմ , որ իմանամ թե քո հոգին, այսինքը դու, որտեղ ես եղել և ինչ էս եղել, ինձ ըսկի էլ չի հետաքրքրում թէ դու որտեղ ես եղել...
Իմանալ հոգու մասին գիտելիք , չի նշանակում իմանալ անցյալը, ինչ որ մեկի...
Ես են գիտեմ որ դու եղել ես , կաս ու կլինես և ներկա քո ապրելաձևով դու ստեղծում ես քո ապագան...
Հարմար է՞
Բարի օր...
Ես էլ քեզ պատասխանեցի, որ Աստված գիտի ամեն ինչ...
Ինչ վերաբերվում է քեզ, այսինքը քո բառերով, քո հոգուն, ապա ես պայծառատես չեմ , որ իմանամ թե քո հոգին, այսինքը դու, որտեղ ես եղել և ինչ էս եղել, ինձ ըսկի էլ չի հետաքրքրում թէ դու որտեղ ես եղել...
Իմանալ հոգու մասին գիտելիք , չի նշանակում իմանալ անցյալը, ինչ որ մեկի...
Ես են գիտեմ որ դու եղել ես , կաս ու կլինես և ներկա քո ապրելաձևով դու ստեղծում ես քո ապագան...
Հարմար է՞
Բարի օր...
Հարցը այն է, որ պարտադիր չի ամեն ինչ իմանաս: Ուղղակի երբ խոսում ես մի բանի մասին, կոնկրետ դեպքում հոգու, ապա պետք ա գոնե կարողանաս տարրական ձևով բացատրես դա ինչա: Դու գալիս երկար պատմում ես, որ հոգին թափառում ա, չգիտեմ ինչեր ա անում, բայց ես քեզ հարցնում եմ թե դա մինչև իմ ծնվելը որտեղ ա եղել, դու ասում ես. <<Ես աստված չեմ, որ իմանամ>>: Հիմա ինչ ա ստացվում, դու նույնիսկ չես պատկերացնում թե ինչ հասկացության մասին ես խոսում, բայց խոսում ես: Այսինքն քո ասածները ոչ մի գիտական հիմնավորում ու ոչ մի լուրջ հետազոտություն իր մեջ չի պարունակում: Գալ ու պատմել, որ ծիտիկը լավ բանա, ճուտ ա հանում ու ծլվլում ա ու չասել, որ ծիտիկը նախ և առաջ թռչուն ա, կոչվում ա դատարկաբանություն:
Կոնկրետ ես հիմա քեզ հարց եմ տալիս: Ինչ ա հոգին, ես ոնց կարամ այն տեսնել կամ զգալ, ինչով ա այն կապված մարմնի հետ ու երբ մարմինը դադարում ա գործելուց, ինչ ա կատարվում այդ մարմնին կպած հոգու հետ? Սա այն տարրական հարցերն են, որին պետք ա պատասխանել մինչ հոգու մասին տեսություններ ներկայացնելը:
Հարցը այն է, որ պարտադիր չի ամեն ինչ իմանաս: Ուղղակի երբ խոսում ես մի բանի մասին, կոնկրետ դեպքում հոգու, ապա պետք ա գոնե կարողանաս տարրական ձևով բացատրես դա ինչա: Դու գալիս երկար պատմում ես, որ հոգին թափառում ա, չգիտեմ ինչեր ա անում, բայց ես քեզ հարցնում եմ թե դա մինչև իմ ծնվելը որտեղ ա եղել, դու ասում ես. <<Ես աստված չեմ, որ իմանամ>>: Հիմա ինչ ա ստացվում, դու նույնիսկ չես պատկերացնում թե ինչ հասկացության մասին ես խոսում, բայց խոսում ես: Այսինքն քո ասածները ոչ մի գիտական հիմնավորում ու ոչ մի լուրջ հետազոտություն իր մեջ չի պարունակում: Գալ ու պատմել, որ ծիտիկը լավ բանա, ճուտ ա հանում ու ծլվլում ա ու չասել, որ ծիտիկը նախ և առաջ թռչուն ա, կոչվում ա դատարկաբանություն:
Կոնկրետ ես հիմա քեզ հարց եմ տալիս: Ինչ ա հոգին, ես ոնց կարամ այն տեսնել կամ զգալ, ինչով ա այն կապված մարմնի հետ ու երբ մարմինը դադարում ա գործելուց, ինչ ա կատարվում այդ մարմնին կպած հոգու հետ? Սա այն տարրական հարցերն են, որին պետք ա պատասխանել մինչ հոգու մասին տեսություններ ներկայացնելը:
Հարցտ ճիշտ շարադրի, նայի քո տված հարցին ««Ես քեզանից ընդամենը հարցնում եմ իմ հոգին, այսինք էդ իմ Եսը ինչ ա ու մինչև իմ ծնվելը որտեղ ա եղել:»»
Իսկ այսորվա հարցտ տրամաբանական է...
Հոգին ինչպես ասեցի դա ապրող Էակն է, Ես-ը, Հոգին նյութական չե ի տարբերություն մարմնին, մարմինը ծնվում է մեծանում և քայքայվում է իսկ հոգին հավերժ է, որը Աստծո մասնիկն է, այսինքը բաժանվել է Աստծուց և հայտնվել է նյութական աշխարհում: Հոգին անտեսանելի է, բայց մարդ կարող է զգալ հոգու առկայությունը մարմնում, որովհետև առանց հոգու մարմինը մեռած նյութ է, հոգին է կյանքը մարմնի, հոգուն կարող էս զգալ ամեն վարկյան, որովհետև այտ դու էս և քեզ շրժապատող բոլոր ապրող էակները, որոնք պատված են նյութական մարմիններով: Այս նյութական աշխարհում հոգին ղի կարող գործել առանց նյութական մարմնի, նա արտահայտում է իրեն մարմնի միջոցով:
Հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդը և նրա մարմինը ձևավորվում է, հետո ծնվում, մեծանում և մեռնում, մահից հետո նորից ծնվում...
Այս նյութական աշխարհում շատ երևույթներ կան որ հնարավոր չե տեսնել, զգալ կամ շոշափել, բայց դա չի նշանակում որ դրանք գոյություն չունեն, ո՞վ կարող է տեսնել էլէկտրական հոսանքը, դա էնէրգյա է, օդը, եթերը, ռադիո ալիքների, Հոգին դա հոգևոր Էներգյա է, բայց Անհատականություն և Նա Հավերժ է... հոգին տարածում է իր էներգյան մարմնի մեջ և մարմինը սկսում է զգալ: մարմինը ունի հինգ զգայարաններ, որոնք են՛ համը, հոտառություն, շոշափելու, տեսողություն և լսելու, այս բոլորը հոգու առկայությունն է մարմնում, հոգին է զգում մարմնի միջոցով:
հիմա պարզ է թե էլի չեմ հասկանում ինչ եմ խոսում...
տարրական բաներ հասկանալու համար, պետք է ունենալ գոնե մի քիչ տարրական գիտելիք, սրանք որ ես քեզ բացատրեցի տարրական բաներ չեն Արիացի ախպեր և չես գտնի նման բացարտություն ոչ մի կրոնում, իմ բացատրությունները գալիս են Արիական Վեդաներից, որը բոլոր Արիացիներին հայտնի է...
Արիացին Բարձր Քաղաքակիրթ որակ է, խոսալուտ տոնը համապատասխան չէ Արիացի եխբայր...
Հարգանքներս...
Հարցտ ճիշտ շարադրի, նայի քո տված հարցին ««Ես քեզանից ընդամենը հարցնում եմ իմ հոգին, այսինք էդ իմ Եսը ինչ ա ու մինչև իմ ծնվելը որտեղ ա եղել:»»
Իսկ այսորվա հարցտ տրամաբանական է...
Հոգին ինչպես ասեցի դա ապրող Էակն է, Ես-ը, Հոգին նյութական չե ի տարբերություն մարմնին, մարմինը ծնվում է մեծանում և քայքայվում է իսկ հոգին հավերժ է, որը Աստծո մասնիկն է, այսինքը բաժանվել է Աստծուց և հայտնվել է նյութական աշխարհում: Հոգին անտեսանելի է, բայց մարդ կարող է զգալ հոգու առկայությունը մարմնում, որովհետև առանց հոգու մարմինը մեռած նյութ է, հոգին է կյանքը մարմնի, հոգուն կարող էս զգալ ամեն վարկյան, որովհետև այտ դու էս և քեզ շրժապատող բոլոր ապրող էակները, որոնք պատված են նյութական մարմիններով: Այս նյութական աշխարհում հոգին ղի կարող գործել առանց նյութական մարմնի, նա արտահայտում է իրեն մարմնի միջոցով:
Հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդը և նրա մարմինը ձևավորվում է, հետո ծնվում, մեծանում և մեռնում, մահից հետո նորից ծնվում...
Այս նյութական աշխարհում շատ երևույթներ կան որ հնարավոր չե տեսնել, զգալ կամ շոշափել, բայց դա չի նշանակում որ դրանք գոյություն չունեն, ո՞վ կարող է տեսնել էլէկտրական հոսանքը, դա էնէրգյա է, օդը, եթերը, ռադիո ալիքների, Հոգին դա հոգևոր Էներգյա է, բայց Անհատականություն և Նա Հավերժ է... հոգին տարածում է իր էներգյան մարմնի մեջ և մարմինը սկսում է զգալ: մարմինը ունի հինգ զգայարաններ, որոնք են՛ համը, հոտառություն, շոշափելու, տեսողություն և լսելու, այս բոլորը հոգու առկայությունն է մարմնում, հոգին է զգում մարմնի միջոցով:
հիմա պարզ է թե էլի չեմ հասկանում ինչ եմ խոսում...
տարրական բաներ հասկանալու համար, պետք է ունենալ գոնե մի քիչ տարրական գիտելիք, սրանք որ ես քեզ բացատրեցի տարրական բաներ չեն Արիացի ախպեր և չես գտնի նման բացարտություն ոչ մի կրոնում, իմ բացատրությունները գալիս են Արիական Վեդաներից, որը բոլոր Արիացիներին հայտնի է...
Արիացին Բարձր Քաղաքակիրթ որակ է, խոսալուտ տոնը համապատասխան չէ Արիացի եխբայր...
Հարգանքներս...
Մոտավոր պատկերացրեցի հոգու, ինչպես ծրագրավորողները կասեին, lifecycle-ը: Հիման իմ մոտ հետևյալ հարցերն են առաջանում:
1. Առանց մարմնի, հոգին ինչ է? Առանց հոգու, մարմինը մեռած նյութ է, իսկ առանց մարմնի հոգին ինչ է? Միգուցե մեռած հոգի? :think
2. Դու նշում ես, որ հոգին, հոր սերմի միջոցով հայտնվում է մոր արգանդում: Այսինքն ապագա երեխայի հոգին գտնվում է հոր սերմում: Հիմա հարցս. իսկ հոր նյութական սերմի մեջ ինչպես է հայտնվում այդ ոչ նյութական հոգին? Մի քիչ անհասկանալի է, քանի որ էս սերմի ստեղծման ամբողջ պրոցեսի մեջ մասնակցում են միմիայն նյութական օրգաններ: Եվ սրա հետ կապված ևս մի քանի բան կուզենայի ճշտել: Սեռական հարաբերությունների ժամանակ, տղամարդու օրգանիզմից կնոջ արգանդ են գնում բազմաթիվ սպերմատոզոիդներ և միայն մեկն է հասնում ձվաբջջին: Հիմա արդյոք մնացած սպերմատոզոիդները իրենց մեջ հոգի են պարունակում, թե միայն այն բախտավոր սպերմատոզոիդը, որը հասնում է արգանդին? Եթե բոլորն են պարունակում, ապա ինչ է կատարվում մնացած հոգիների հետ, իսկ եթե ոչ, ապա ինչպես է ընտրվում այն սպերմատոզոիդը, որի մեջ էլ ընդգրկվում է հոգին: Եվ սրա հետ կապված մի բան էլ, ապագա երեխայի հոգին, որը գտնվում է սերմի մեջ, ինչքանով է կապված հոր հոգու հետ?
3. Ըստ քեզ, մարդու զգայարանները ուղիղ կապ ունեն հոգու հետ: Հարցս կձևակերպեմ տեսողության օրինակի վրա: Մենք գիտենք, որ մարդը տեսնում է աչքով: Լույսի ազդակը ընկալվում է աչքի կողմից և փոխանցվում ուղեղ: Ինչպես է նյութական ազդակը փոխանցվում ոչ նյութական հոգուն? Ինչ պրոցես է կատարվում, որի ընթացքում ուղեղը ազդակը փոխանցում է հոգուն, որը ստանում է այն վերլուծում ու ուղեղում ստեղծում տեսողական պատկերը?
4. Դու նշեցիր, որ հոգին տարածում է իր էներգիան մարմնի մեջ ու մարմինը սկսում է զգալ: Ասվածիցդ հետևում է, որ հոգին օժտված է էներգիայով: Եթե դու էներգիա ասելով նկատի ունեիր հենց այն էներգիան, որը ընդունված է այսօրվա գիտության մեջ, այլ ոչ թե ինչ-որ անհասկանալի բան, ապա կամայական բան, որը օժտված է էներգիայով, նյութական է, քանի որ էներգիան զանգված է, իսկ զանգվածը` էներգիա: Այսինքն քո ասած հոգին օժտված է էներգիայով ու հետևաբար ունի զանգված, իսկ զանգված ունեն միայն նյութական էությունները: Ինչպես բացատրենք այս պարադոքսը?
Նախապես շնորհակալություն պատասխաններիդ համար: ;)
[QUOTE=Արիացի;1647997]Մոտավոր պատկերացրեցի հոգու, ինչպես ծրագրավորողները կասեին, lifecycle-ը: Հիման իմ մոտ հետևյալ հարցերն են առաջանում:
1. Առանց մարմնի, հոգին ինչ է? Առանց հոգու, մարմինը մեռած նյութ է, իսկ առանց մարմնի հոգին ինչ է? Միգուցե մեռած հոգի? :think
2. Դու նշում ես, որ հոգին, հոր սերմի միջոցով հայտնվում է մոր արգանդում: Այսինքն ապագա երեխայի հոգին գտնվում է հոր սերմում: Հիմա հարցս. իսկ հոր նյութական սերմի մեջ ինչպես է հայտնվում այդ ոչ նյութական հոգին? Մի քիչ անհասկանալի է, քանի որ էս սերմի ստեղծման ամբողջ պրոցեսի մեջ մասնակցում են միմիայն նյութական օրգաններ: Եվ սրա հետ կապված ևս մի քանի բան կուզենայի ճշտել: Սեռական հարաբերությունների ժամանակ, տղամարդու օրգանիզմից կնոջ արգանդ են գնում բազմաթիվ սպերմատոզոիդներ և միայն մեկն է հասնում ձվաբջջին: Հիմա արդյոք մնացած սպերմատոզոիդները իրենց մեջ հոգի են պարունակում, թե միայն այն բախտավոր սպերմատոզոիդը, որը հասնում է արգանդին? Եթե բոլորն են պարունակում, ապա ինչ է կատարվում մնացած հոգիների հետ, իսկ եթե ոչ, ապա ինչպես է ընտրվում այն սպերմատոզոիդը, որի մեջ էլ ընդգրկվում է հոգին: Եվ սրա հետ կապված մի բան էլ, ապագա երեխայի հոգին, որը գտնվում է սերմի մեջ, ինչքանով է կապված հոր հոգու հետ?
3. Ըստ քեզ, մարդու զգայարանները ուղիղ կապ ունեն հոգու հետ: Հարցս կձևակերպեմ տեսողության օրինակի վրա: Մենք գիտենք, որ մարդը տեսնում է աչքով: Լույսի ազդակը ընկալվում է աչքի կողմից և փոխանցվում ուղեղ: Ինչպես է նյութական ազդակը փոխանցվում ոչ նյութական հոգուն? Ինչ պրոցես է կատարվում, որի ընթացքում ուղեղը ազդակը փոխանցում է հոգուն, որը ստանում է այն վերլուծում ու ուղեղում ստեղծում տեսողական պատկերը?
4. Դու նշեցիր, որ հոգին տարածում է իր էներգիան մարմնի մեջ ու մարմինը սկսում է զգալ: Ասվածիցդ հետևում է, որ հոգին օժտված է էներգիայով: Եթե դու էներգիա ասելով նկատի ունեիր հենց այն էներգիան, որը ընդունված է այսօրվա գիտության մեջ, այլ ոչ թե ինչ-որ անհասկանալի բան, ապա կամայական բան, որը օժտված է էներգիայով, նյութական է, քանի որ էներգիան զանգված է, իսկ զանգվածը` էներգիա: Այսինքն քո ասած հոգին օժտված է էներգիայով ու հետևաբար ունի զանգված, իսկ զանգված ունեն միայն նյութական էությունները: Ինչպես բացատրենք այս պարադոքսը?
Նախապես շնորհակալություն պատասխաններիդ համար: ;)
'
1)
Նորից եմ ասում՛ Հոգին Ապրող Էակն է, Որը միշտ կա և հավերժ է, չի եղել ոչ մի օր որ հոգին գոյություն չունենա, Հոգին Հոգևոր է, Հոգևոր նշանակում է, Անսկիզբ և անվերջ... Հոգին նյութականի հակառակն է, նյութը մի ձևից փոխվում է մի ուրիշ ձևի, իսկ հոգին փոփոխության չի ենթարկվում, Հոգին Հոգևոր Կայծ է և Գերագույն Աստծո մասն ու մասնիկն է հանդիսանում, Հոգին եկել է հոգևոր Աշխարհից այս նյութական աշխարհը...
2) Այո Հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդը: Դա տեղի է ունենում ըստ հոր , մոր և երեխայի համատեղ ճակատագրի (Կարմայի), որը նշանակում է գործողություն և նրա հետևանք, այսինքը ծնողները ինչ երեխայի արժանացել են, և երեխան ինչ ծնողների արժանացել է, ապա բեղմնավորման պահին այդպիսի կենդանի էակ, կամ հոգի էլ գալիս է նրանց մոտ: Հոգին չի գտնվում հոր սերմի մեջ, հոգին մտնում է հոր սերմի մեջ բեղմնավորման պահին: Մնացած սպերմատոզոիդները չունեն հոգի, հոգին ինչպես ասեցի մտնում է մի սպերմատոզոիդի մեջ, որը որ պետք է ծնվի...
Ապագա երեխայի հոգին կապված է հոր հոգու հետ միյայն նրանց անցյալում կատարած գործողղությունների արդյունքից...
3) Հոգին նման է վարորդի, որը նստած իր մեքենայի մեջ վարում է մեքենան, Հոգին կապված չէ մարմնի հետ ոչ մի ձևով, նա պարզապես գտնվում է մարմնի մեջ իրեն հատկացված ժամանակը և օգտագործում է մարմնի ֆունկցիաները և զգայարանները, Մարմնի տեսքը ստեղծված է Հոգու տեսքի հիմման վրա, հոգին ստանում է իր Ձևը բեղմնավոման պահին, նայած ինչ մոր արգանդում է հայտնվում, չնայած Հոգին ունի իր սկզբնական Ձևը, որը Մարդկային ձևն է...
Հոգու կապը մարմնի հետ դա միստիկական է և անբացատրելի ժամանակակից գիտնականներին, որովհետև նրանք չեն կարողանում ընկալել կամ տեսնել հոգուն:
Երբ մարդ մեռնում է ին՞չ է տեղի ունենում, բոլոր անդամները մարմնի տեղում են, բայց բացակայում է Ապրող էակը...
4) Հոգին չունի նյութական էներգյա, ինչպես ասեցի ժամանակակից գիտությունը տեղյակ չե Հոգևոր Էներգյայից, այսինքը տեղյակ են, բայց չեն հրատարակում...
Իմ ասած էներգյան հոգևոր էներգյան է, որը համարվում է Կյանքի էներգյան, և որը անմար է, հավերժ: Նյութական էներքյան առաջանում է մի ինչ որ շփումից կամ շարջումից, որի հիմքը նույնպես հանդիսանում է Հոգևորը, մարդը, որի մեջ առկա է Հոգևոր Հոգին: Հոգին Նյութական զանգված չե...
Հոգու էներգյան թափանցում է ամբողջ մարմնի մեջ և եթե մեկի թևը կամ ոտքը կտրեն ապա այդ մասը արդեն մեռած նյութի է վերածվում և ոչինչ չի զգում...
Նյութը նույնպես հավերժ է, պարզապես մի ձևից փոխվում է մի ուրիշ ձևի, Հոգին է, որ նյութին կյանք է տալիս, ամեն ինչ ինչի մեջ կյանք կա ապա առկա է Հոգին...
Հոգին թափառում է մարմնից մարմին, տեսակից տեսակ, ըստ իր կատարած գործողությունների արդյունքի, որը նա կատարում է երբ ստացել է մարդկային Ձև, և միյայն մարդկային ձևի մեջ է որ Նա կարող է ստեղծել և փոխել իր ապագան...
Խնդրեմ...
Yellow Raven
07.04.2009, 19:25
յոգի
Գրածներիդ մեջ առաջին հերթին աչք է ծակում էն միտքը, որ հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդին: Եթե քո իսկ ասածով հոգին գտնվումա անընդհատ շրջապտույտի մեջ,ու տեղափոխվումա մարմնից մարմին ու մոլորակից մոլորակ,ապա դու ինչ համոզվածություն ունես, որ այլ մոլորակներում սեռական հարաբերությունները կատարվում են նույն կերպ ինչ Երկրի վրա: Այլապես, դուրս է գալիս,որ քո արտահայտած այդ երկու մտքերից մեկը սխալ է, քանի որ մեկը մյուսին ակնհայտորեն հակասում է:
Իսկ հոգու շրջապտույտի դեպքում հարցա առաջանում,թե ինչի հաշվին է այդ դեպքում օր-օրի աճում Երկրի բնակչության թիվը: Եթե հոգին կա ու մարմնի մահանալուց հետո այն պետք է գնա մտնի այլ մարմնի մեջ այստեղից կարելի է հետևություն անել, որ ծնված մարդկանց թիվը պետք է հավասարակշռեր,քան մահացածներինը, քանի որ պարզ տրամաբանությամբ նույն հոգին՝ԵՍ-ը, չի կարող տեղավորված լինել միանգամից մի քանի մարմինների մեջ: Հետևաբար, այստեղից կարելի եզրահանգման գալ,որ հոգին ինչ-որ տեղից առաջանում է, այսինքն ինչպես շնչավոր մարդը հիվանդանոցում մոր արգանդից ծնվում է, այնպես էլ հոգին պետք է ««ծնվի»»… Հուսով եմ կպատասխանես վերը նշված հարցադրմանը, հոգին ինչ-որ տեղից առաջանում է ու ինչի հաշվին է Երկրի բնակչությունը աճում...
Կներես, չգիտեմ թե որ հին հնդկական-չինական առասպելաբանությունից ես օգտվում,բայց գրածներդ ակնհայտորեն իրար հակասում են;)
յոգի
Գրածներիդ մեջ առաջին հերթին աչք է ծակում էն միտքը, որ հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդին: Եթե քո իսկ ասածով հոգին գտնվումա անընդհատ շրջապտույտի մեջ,ու տեղափոխվումա մարմնից մարմին ու մոլորակից մոլորակ,ապա դու ինչ համոզվածություն ունես, որ այլ մոլորակներում սեռական հարաբերությունները կատարվում են նույն կերպ ինչ Երկրի վրա: Այլապես, դուրս է գալիս,որ քո արտահայտած այդ երկու մտքերից մեկը սխալ է, քանի որ մեկը մյուսին ակնհայտորեն հակասում է:
Իսկ հոգու շրջապտույտի դեպքում հարցա առաջանում,թե ինչի հաշվին է այդ դեպքում օր-օրի աճում Երկրի բնակչության թիվը: Եթե հոգին կա ու մարմնի մահանալուց հետո այն պետք է գնա մտնի այլ մարմնի մեջ այստեղից կարելի է հետևություն անել, որ ծնված մարդկանց թիվը պետք է հավասարակշռեր,քան մահացածներինը, քանի որ պարզ տրամաբանությամբ նույն հոգին՝ԵՍ-ը, չի կարող տեղավորված լինել միանգամից մի քանի մարմինների մեջ: Հետևաբար, այստեղից կարելի եզրահանգման գալ,որ հոգին ինչ-որ տեղից առաջանում է, այսինքն ինչպես շնչավոր մարդը հիվանդանոցում մոր արգանդից ծնվում է, այնպես էլ հոգին պետք է ««ծնվի»»… Հուսով եմ կպատասխանես վերը նշված հարցադրմանը, հոգին ինչ-որ տեղից առաջանում է ու ինչի հաշվին է Երկրի բնակչությունը աճում...
Կներես, չգիտեմ թե որ հին հնդկական-չինական առասպելաբանությունից ես օգտվում,բայց գրածներդ ակնհայտորեն իրար հակասում են;)
Նախ ես որ՞տեղ եմ ասել թե ՛««որ այլ մոլորակներում սեռական հարաբերությունները կատարվում են նույն կերպ ինչ Երկրի վրա:»» կարող էս՞ ցույց տալ...
և ինչ՞ն է հակասում իմ մի գրածը մյուսին...
Օրինակ՞
Իմ գրածները ոչ մի հնդկա-չինական առասպելաբանությունից չի վերցրած, այլ Արիյական Վեդաներից և Յոգայի ուսմունքից, որոնք նույն հիմքը ունեն...
Պարզապես մարդ պետք է օգտագործի իր հիանալի Բանականությունը և փորձի հասկանալ ինչը ինչոց է...
Հոգին, նորից եմ ասում չի ծնվում և չի առաջանում...
Գոյություն ունեն անթիվ անհամար Ապրող էակներ, որոնք գտնվում են ամենուրեք և գալիս են Հոգևոր Աշխարհից, որը վեր է այս նյութական տիեզերքից և հավերժ է...
Հոգին բաժանվում է Աստծուց, օրինակ՛ ինչպես կրակից բաժանվում է բազմաթիվ կայծեր, նմանապես Աստծուց բաժանվում են անթիվ անհամար Հոգիներ, որոնք Անհատականություններ են, իսկ ինչպէս է դա տեղի ունենում ապա դա ուրիշ հարց է, հիմա քո հարցի պատասխանը՛
ինչքան ծնվում են այդքան էլ մեռնում են, չնայած ծնունդը գերադասում է մահվան, բայց դա չի նշանակում որ հոգիները պակասում են...
««ինչի հաշվին է Երկրի բնակչությունը աճում...»»
Աճում է անկանոն սեռական հարաբերությունից, առաջներում երեխա ունենալուց առաջ զոհաբերություններ են կատարել, որպեսզի ունենան իրենց ցանկացած երեխան, ինչպէս կցանկանային ծնողները, իսկ հիմա պարզապես սեռական հարաբերության արդյունք է երեխան, որը ծնվում է ըստ ծնողների անցած գործողղությունների կատարած արդյունքի համաձայն, որը կոչվում ՃԱԿԱՏԱԳԻՐ (Կարմա) կարմա նշանակում է գործողություն: Գործողությունը կատարվում է անհատի կողմից, գործողությունը ունի ազդեցություն և հակազդեցություն, լավ կամ վատ: Այս փաստ ազդեցության և հակազդեցության կա նաև ֆիզիկայում...
Վերևում նշել էի, որ ամեն ինչ, ինչ որ ապրում է, առկա է Ապրող Էակը, Հոգին, լինի դա մարդու մարմնի մեջ, բույսի, կենդանու, թռչունի և այլը...
Հոգին մի մարմնից մի ուրիշի մեջ է անցնում մահից հետո: Եթե մարդ ապրում է մարդու պես, ապա նա նորից մարդու մարմին է ստանում, եթե մարդ ապրում է կենդանու պես, ապա ստանում է կենդանու մարմին...
Չարագործ և մեղսավորը ըստ Քրիստոնեության, գնում է դժոխք, ապա դժոքում իր պատիժը ստանալուց հետո Էակը նորից է մարմին ստանում, որը կարող է լինի ցանկացած տեսակ ըստ նրա ցանկությունների...
Ըստ Յոգայի ուսմունքի դրախտ և դժոխք հասկացողությունը այլ կերպ է բացատրվում...
դա ուրիշ թեմա է ...
խնդրեմ...
Yellow Raven
07.04.2009, 21:13
Նախ ես որ՞տեղ եմ ասել թե ՛««որ այլ մոլորակներում սեռական հարաբերությունները կատարվում են նույն կերպ ինչ Երկրի վրա:»» կարող էս՞ ցույց տալ...
և ինչ՞ն է հակասում իմ մի գրածը մյուսին...
Օրինակ՞
Ես այս 2-ը նկատի ունեի`
Ապրող էակը հավերժ է և չունի ոչ սկիզբ ոչ էլ վերջ և նա թափառում է մարմնից մարմին մոլորակից մոլորակ և այսպես շարունակ...
Այո Հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդը: Դա տեղի է ունենում ըստ հոր , մոր և երեխայի համատեղ ճակատագրի (Կարմայի), որը նշանակում է գործողություն և նրա հետևանք, այսինքը ծնողները ինչ երեխայի արժանացել են, և երեխան ինչ ծնողների արժանացել է, ապա բեղմնավորման պահին այդպիսի կենդանի էակ, կամ հոգի էլ գալիս է նրանց մոտ: Հոգին չի գտնվում հոր սերմի մեջ, հոգին մտնում է հոր սերմի մեջ բեղմնավորման պահին: Մնացած սպերմատոզոիդները չունեն հոգի, հոգին ինչպես ասեցի մտնում է մի սպերմատոզոիդի մեջ, որը որ պետք է ծնվի...
Կարելիա ասել ընդհանրապես ծանոթ չեմ Յոգայի ուսմունքին,բայց արդեն մոտավոր պատկերացում կազմեցի,շնորհակալություն;)
Ես այս 2-ը նկատի ունեի`
Կարելիա ասել ընդհանրապես ծանոթ չեմ Յոգայի ուսմունքին,բայց արդեն մոտավոր պատկերացում կազմեցի,շնորհակալություն;)
խնդրեմ...
Հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդը և նրա մարմինը ձևավորվում է, հետո ծնվում, մեծանում և մեռնում, մահից հետո նորից ծնվում...
յոգի՝ ուրեմն ստացվում է. որ հոգու կազմավորման գործում միայն հա՞յրն է մասնակցում։ իսկ մայրը բաժինք չունի՞ ապագա մանկիկից։
դու գտնում ես որ կանայք հոգի չունե՞ն։
Հոգին ձևավորվում է, հետո ծնվում, մեծանում և մեռնում, մահից հետո նորից ծնվում...
.
և ինչն է ստիպելու այս կերպ մտածող մարդուն.որ ամեն մի անհաջողության հանդիպելիս՝ ինքնասպան չլինել և նոր ՙԼեՎեԼ՚ անցնել։
Yellow Raven
07.04.2009, 22:02
յոգի՝ ուրեմն ստացվում է. որ հոգու կազմավորման գործում միայն հա՞յրն է մասնակցում։ իսկ մայրը բաժինք չունի՞ ապագա մանկիկից։
դու գտնում ես որ կանայք հոգի չունե՞ն։
Ես ոնց հասկացա յոգիի ասածից,առաջ մարդիկ զոհաբերումներ են արել երեխա ունենալու համար ու ինչ ձևի երեխա ուզեցել են ծնվելա,իսկ հիմա դա վերացելա ու երեխայի ««տիպը»» որոշվումա իրա հոր ու մոր ապրած կյանքով... Սենց խառը շիլաշփոթ:D
Ես ոնց հասկացա յոգիի ասածից,առաջ մարդիկ զոհաբերումներ են արել երեխա ունենալու համար ու ինչ ձևի երեխա ուզեցել են ծնվելա,իսկ հիմա դա վերացելա ու երեխայի ««տիպը»» որոշվումա իրա հոր ու մոր ապրած կյանքով... Սենց խառը շիլաշփոթ:D
Mi qանի օր առաջ հեռսուստացույցով պատմում էին հոգու վերածնման մասին,հետաքրքիրն այն էր որ կան մասնագետներ ովքեր հիպնոզի միջոցով կարողանում էին այնպես անել որ մարդիկ տեսնում էին թե իրենք նախկին կյանքում ովքեր են եղել,օրինակ մի կին տեսել էր որ ինքը հարուստ ազնվականի աղջիկ է,անգամ անուն ազգանունն էր ասել և ասել էր թե ում հետ է եղել ամուսնացած և որտեղ է ապրել,արխիվները ստուգել էին և պարզվել էր աղջիկը լրիվ ճշմարտություն է ասում,այդպիսի դեպքեր շատ-շատ են,նաև կա մի անհերքելի բան,օրինակ եթե ինչ որ բանից վախենում ես,օրինակ մթությունից կենդանիներից և այլն նրանք հիպնոսի միջոցով այնպես են անում որ դու տեսնում ես թե նախկին կյանքում ինչից ես վախեցել ու դրանից հետո մարդու վախը կամ հիվանդությունը չքանում,ճիշտ է այս ամենը տարօրինակ է հնչում,բայց փաստ է:
Mariam1556
07.04.2009, 23:38
Տեսած կարող էի լինել միայն այն դեպքում, եթե բոլոր կյանքերը ճշգրտորեն համընկնում են իրար, իսկ դա հետաքրքիր չէ, անգամ ձանձրալի է:
Իսկ եթե նախորդ կյանքում պատկերացրել եմ այդ պահը, ուրեմն հիմա էլ պետք է պատկերացնեմ, թե հաջորդ կյանքում հետս ինչ է լինելու: Իսկ այդպիսի պատկերացում չունեմ:
Լիովին համամիտ եմ ,եթե մենք մեր նախորդ կյանքը վերապրեինք , ապա գիտությունը չէր զարգանա և ոչ էլ բնակչության թիվը կավելանար:Ինձ չի թվում որ իմ նախքին կյանքում , ասենք 18-րդ դարում , ինտերնետի մասին գաղափար եմ ունեցել :
Ես միայն մի բան գիտեմ,որ մահվանից որոշ ժամանակ անց մարդուց ոչինչ չի մնում: Այ թե հոգին ուր է գնում , ինչ է անում չգիտեմ , կամ նույնիսկ գոյություն ունի արդյոք,թե պարզապես հասարակ մահկանացունների երևակայության արդյունքն է , որոնք չեն ցանկացել ընդունել հավերժ անհետացման գաղափարը ... :think
յոգի՝ ուրեմն ստացվում է. որ հոգու կազմավորման գործում միայն հա՞յրն է մասնակցում։ իսկ մայրը բաժինք չունի՞ ապագա մանկիկից։
դու գտնում ես որ կանայք հոգի չունե՞ն։
Չէ ես չեմ գտնում, որ Մայրը հոգի չունի, իմ ասածներ ըտենց էլ լավ չհասկացաք, Հոգին դա հենց Էակն է, ինչպես կարոծ է մայրը հոգի չունենալ, հենց ինքն է հոգին:
Եթե լավ ընթերցես իմ գրածը, ապա կտեսնես որ նշել եմ Ծնողներ բառը, որը վերաբերվում է հորն ու մորը...
Ես ասել եմ սերմը անցնում է հորից դեպի մոր արգանդը, մնացածը մոր արգանում է կատարվում...
Ինչի էք ամեն ինչ անկապացնում, մի հատ լավ կարացեք նոր հետևություն արեք, այլ ոչ թէ ձեզ ինչպես հարմար է այդպես ել ձևափոխեք իմ գրածները...
և ինչն է ստիպելու այս կերպ մտածող մարդուն.որ ամեն մի անհաջողության հանդիպելիս՝ ինքնասպան չլինել և նոր ՙԼեՎեԼ՚ անցնել։
Դա մտածելակերպ չէ, այլ եթե լավ նայես շուրջտ ապա կտեսնես, որ մարդը ծնվում է, մեծանում, ծերանում և մեռնում, մնացածը չես կարող տեսնել...
Ախպերս յոգան ինքնասպանության չի դրդում, սխալվում ես , կխնդրեի չխառնել ուրիշ զիբիլների հետ, եթե անհասանելի է մարդու ուղէղին , դա չի նշանակում թերի է...
Լէվէլ նաև քրիստոնեության մեջ կա, քրիստոնյա համարելով ինքը իրեն դա դեռ գագաթնակետը չէ...
Դա մտածելակերպ չէ, այլ եթե լավ նայես շուրջտ ապա կտեսնես, որ մարդը ծնվում է, մեծանում, ծերանում և մեռնում, մնացածը չես կարող տեսնել...
Ախպերս յոգան ինքնասպանության չի դրդում, սխալվում ես , կխնդրեի չխառնել ուրիշ զիբիլների հետ, եթե անհասանելի է մարդու ուղէղին , դա չի նշանակում թերի է...
Լէվէլ նաև քրիստոնեության մեջ կա, քրիստոնյա համարելով ինքը իրեն դա դեռ գագաթնակետը չէ...
Դրա համար էլ որոշ մասի ուղեղները էտ կողմով տարել ա,միայն մտածում են Երկնային Արքայության մասին,ամեն տարի գուշակում են թե երբ պետք է աշխարհի վերջը լինի:
1)Նորից եմ ասում՛ Հոգին Ապրող Էակն է, Որը միշտ կա և հավերժ է, չի եղել ոչ մի օր որ հոգին գոյություն չունենա, Հոգին Հոգևոր է, Հոգևոր նշանակում է, Անսկիզբ և անվերջ... Հոգին նյութականի հակառակն է, նյութը մի ձևից փոխվում է մի ուրիշ ձևի, իսկ հոգին փոփոխության չի ենթարկվում, Հոգին Հոգևոր Կայծ է և Գերագույն Աստծո մասն ու մասնիկն է հանդիսանում, Հոգին եկել է հոգևոր Աշխարհից այս նյութական աշխարհը...
Յոգի, ես ոնց հասկանում եմ դու անընդհատ նույն բաներն ես կրկնում: Նայի քո գրածներին` Հոգին Հոգևոր է, Հոգին Հոգևոր Կայծ է, Գերագույն Աստծո մասն ու մասնիկն է հանդիսանում, Հոգին եկել է հոգևոր Աշխարհից: Չես նկատում, որ սրանք ոչ մի իմաստ չեն պարունակում, քանի որ երբ դու օրինակ ասում ես Հոգին Հոգևոր է, էդ նույնն է, որ ոչինչ չասես: Եվ բացի այդ, չես կարծում, որ <<մաս>>, <<մասնիկ>>, <<աշխարհ>> բառերը բնորոշ են միայն նյութական էություններին? Այսինքն երբ դու ասում ես Հոգին Աստծո մասն է, դա ենթադրում է, որ գոյություն ունի ինչ-որ իրեղեն Աստված, որը ունի ինչ-որ չափեր և այդ չափերից ինչ-որ մասը կազմում է Հոգին: Հակառակ դեպքում <<մաս>> բառը օգտագործելը դառնում է սխալ: Եվ այս առումով ևս մեկ բան: Դու ասում ես, որ օրինակ հոգին հավերժ է, այսինքն դու ենթադրում ես, որ հոգին գոյություն ունի ժամանակի մեջ, իսկ ժամանակը հասկացություն է նյութական աշխարհի համար: Մենք միայն նյութական էություններն ենք դիտարկում ժամանակի մեջ, իսկ հոգևոր էությունները, որոնք մենք չգիտենք ինչ կախվածության մեջ են ժամանակ, տարածություն, չափեր հասկացություններից: Այդ պատճառով հոգուն բնորոշել նրանով, որ այն հավերժ է, կամ ինչ-որ բանի մասն է, ինքնին սխալ է:
2) Այո Հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդը: Դա տեղի է ունենում ըստ հոր , մոր և երեխայի համատեղ ճակատագրի (Կարմայի), որը նշանակում է գործողություն և նրա հետևանք, այսինքը ծնողները ինչ երեխայի արժանացել են, և երեխան ինչ ծնողների արժանացել է, ապա բեղմնավորման պահին այդպիսի կենդանի էակ, կամ հոգի էլ գալիս է նրանց մոտ: Հոգին չի գտնվում հոր սերմի մեջ, հոգին մտնում է հոր սերմի մեջ բեղմնավորման պահին: Մնացած սպերմատոզոիդները չունեն հոգի, հոգին ինչպես ասեցի մտնում է մի սպերմատոզոիդի մեջ, որը որ պետք է ծնվի...
Ապագա երեխայի հոգին կապված է հոր հոգու հետ միյայն նրանց անցյալում կատարած գործողղությունների արդյունքից...
Քո նկարագրածը մի ամբողջ ինֆորմացիոն համակարգ է: Չեմ ուզում անդրադառնալ մանրուքներին: Ուղղակի մի հարց: Մարդկային կյանքում հայտնի են դեպքեր, երբ բեղմնավորման արդյունքում ծնվում է ոչ թե մեկ, այլ երկու, երեք ու նույնիսկ մինչև յոթ երեխա: Չնայած բեղմնավորումը կատարվում է մի սպերմատոզոիդով ու մի ձվաբջջով, բայց դրա արդյունքում կարող են ծնվել մի քանի երեխա: Ոնց է ստացվում, որ մի հոգեղեն էակ պարունակող սպերմատոզոիդից ծնվում են մի քանի հոգեղեն էակներ? Միթե էդ հոգին կիսվում է? :o
3) Հոգին նման է վարորդի, որը նստած իր մեքենայի մեջ վարում է մեքենան, Հոգին կապված չէ մարմնի հետ ոչ մի ձևով, նա պարզապես գտնվում է մարմնի մեջ իրեն հատկացված ժամանակը և օգտագործում է մարմնի ֆունկցիաները և զգայարանները, Մարմնի տեսքը ստեղծված է Հոգու տեսքի հիմման վրա, հոգին ստանում է իր Ձևը բեղմնավոման պահին, նայած ինչ մոր արգանդում է հայտնվում, չնայած Հոգին ունի իր սկզբնական Ձևը, որը Մարդկային ձևն է...
Հոգու կապը մարմնի հետ դա միստիկական է և անբացատրելի ժամանակակից գիտնականներին, որովհետև նրանք չեն կարողանում ընկալել կամ տեսնել հոգուն:
Երբ մարդ մեռնում է ին՞չ է տեղի ունենում, բոլոր անդամները մարմնի տեղում են, բայց բացակայում է Ապրող էակը...
4) Հոգին չունի նյութական էներգյա, ինչպես ասեցի ժամանակակից գիտությունը տեղյակ չե Հոգևոր Էներգյայից, այսինքը տեղյակ են, բայց չեն հրատարակում...
Իմ ասած էներգյան հոգևոր էներգյան է, որը համարվում է Կյանքի էներգյան, և որը անմար է, հավերժ: Նյութական էներքյան առաջանում է մի ինչ որ շփումից կամ շարջումից, որի հիմքը նույնպես հանդիսանում է Հոգևորը, մարդը, որի մեջ առկա է Հոգևոր Հոգին: Հոգին Նյութական զանգված չե...
Հոգու էներգյան թափանցում է ամբողջ մարմնի մեջ և եթե մեկի թևը կամ ոտքը կտրեն ապա այդ մասը արդեն մեռած նյութի է վերածվում և ոչինչ չի զգում...
Նյութը նույնպես հավերժ է, պարզապես մի ձևից փոխվում է մի ուրիշ ձևի, Հոգին է, որ նյութին կյանք է տալիս, ամեն ինչ ինչի մեջ կյանք կա ապա առկա է Հոգին...
Հոգին թափառում է մարմնից մարմին, տեսակից տեսակ, ըստ իր կատարած գործողությունների արդյունքի, որը նա կատարում է երբ ստացել է մարդկային Ձև, և միյայն մարդկային ձևի մեջ է որ Նա կարող է ստեղծել և փոխել իր ապագան...
Մի հարց էլ այստեղ: Ըստ քեզ նույնիսկ ոչխարները ունեն հոգի: Երբ փոքր էի մեր գյուղում հաճախ եմ տեսել, թե ինչպես են ոչխար մորթում: Ուրեմն երբ ոչխարի գլուխը կտրում ենք, որոշ ժամանակ նա դեռ կենդանի է մնում: Հիմա նայի. նրա մարմինը բաժանել ենք երկու մասի` գլուխ և իրան: Այս երկու մասերն էլ առանձին գործում են: Գլխի մասով որոշ ժամանակ աչքերն է թարթում ու երբ ձեռդ մոտիկ ես բերում նա վախենում է, իսկ իրանի մասով էլ որոշ ժամանակ թպրտում է և նույնիսկ ես տեսել եմ դեպք, երբ փախել է մորթողի ձեռից ու մի 10 մետր վազել: Հիմա հարցս: Մի հոգեղեն էակ ոչխարին տրոհում ենք երկու մասի և այդ երկու մասերն էլ ցույց են տալիս հոգու առկայություն: Միթե ըստ քեզ նրա հոգին այդ մարմնի երկու մասերում էլ առկա է?
Եվ վերջապես մի հարց էլ: Ըստ քեզ, Ապրող Էակի տեսնելու ունակությունը բնորոշվում է մարմնով, թե հոգով? Այսինքն մարմինն է մարդուն հնարավորություն տալիս տեսնելու, թե Հոգին?
Mariam1556
08.04.2009, 14:14
Եվ վերջապես մի հարց էլ: Ըստ քեզ, Ապրող Էակի տեսնելու ունակությունը բնորոշվում է մարմնով, թե հոգով? Այսինքն մարմինն է մարդուն հնարավորություն տալիս տեսնելու, թե Հոգին?
աչքերը))
Mariam1556
08.04.2009, 14:17
Մի հարց էլ այստեղ: Ըստ քեզ նույնիսկ ոչխարները ունեն հոգի: Երբ փոքր էի մեր գյուղում հաճախ եմ տեսել, թե ինչպես են ոչխար մորթում: Ուրեմն երբ ոչխարի գլուխը կտրում ենք, որոշ ժամանակ նա դեռ կենդանի է մնում: Հիմա նայի. նրա մարմինը բաժանել ենք երկու մասի` գլուխ և իրան: Այս երկու մասերն էլ առանձին գործում են: Գլխի մասով որոշ ժամանակ աչքերն է թարթում ու երբ ձեռդ մոտիկ ես բերում նա վախենում է, իսկ իրանի մասով էլ որոշ ժամանակ թպրտում է և նույնիսկ ես տեսել եմ դեպք, երբ փախել է մորթողի ձեռից ու մի 10 մետր վազել: Հիմա հարցս: Մի հոգեղեն էակ ոչխարին տրոհում ենք երկու մասի և այդ երկու մասերն էլ ցույց են տալիս հոգու առկայություն: Միթե ըստ քեզ նրա հոգին այդ մարմնի երկու մասերում էլ առկա է?
Լսել եմ որ դա ներվայն համակարգի հետ է կապված
Ես ասել եմ սերմը անցնում է հորից դեպի մոր արգանդը, մնացածը մոր արգանում է կատարվում......,ճշտենք թէ ինչպես ես ասել.առանց մեկնաբանության։
Հոգին հոր սերմի միջոցով անցնում է մոր արգանդը և նրա մարմինը ձևավորվում է,։......,
Ինչի էք ամեն ինչ անկապացնում, մի հատ լավ կարացեք նոր հետևություն արեք, այլ ոչ թէ ձեզ ինչպես հարմար է այդպես ել ձևափոխեք իմ գրածները...
բարեկամս եթէ գրածդ չի համապատասխանում քո կարծիքի հետ կամ պարզվել է .որ գրել ես այն ինչ չես ուզել . լավ է ուրշներին չմեղադրես ՙանկապացնելու՚ մեջ։այլ փորձիր մտքերդ լավ շարադրել. որ հետո չասես ՙես այսպես չեմ ասել .ես այնպես եմ ասել՚
ինձ համար ավելի պատվելի է որ տղամարդավարի ընդունեն սեփական պարտությունը .քան թէ (Կներեք) ՙկռուտիտ՚ լինել։
հոգին հոր սերմի միջոցով անցնել մոր արգանդ՝կնշանակի որ հոգին գտնվում է հոր սերմի մեջ և մայրը ծառայում է զուտ որպես ինկուբատոր ։
Կարծում եմ պետք չէ հոգուն այդքան նսեմացնել։
հոգին սերմի մեջ չի կարող լինել.այն տրվում է սաղմին՝ առաջին իսկ խաղի ժամանակ՝ ի վերուստ։
Յոգի, ես ոնց հասկանում եմ դու անընդհատ նույն բաներն ես կրկնում: Նայի քո գրածներին` Հոգին Հոգևոր է, Հոգին Հոգևոր Կայծ է, Գերագույն Աստծո մասն ու մասնիկն է հանդիսանում, Հոգին եկել է հոգևոր Աշխարհից: Չես նկատում, որ սրանք ոչ մի իմաստ չեն պարունակում, քանի որ երբ դու օրինակ ասում ես Հոգին Հոգևոր է, էդ նույնն է, որ ոչինչ չասես: Եվ բացի այդ, չես կարծում, որ <<մաս>>, <<մասնիկ>>, <<աշխարհ>> բառերը բնորոշ են միայն նյութական էություններին? Այսինքն երբ դու ասում ես Հոգին Աստծո մասն է, դա ենթադրում է, որ գոյություն ունի ինչ-որ իրեղեն Աստված, որը ունի ինչ-որ չափեր և այդ չափերից ինչ-որ մասը կազմում է Հոգին: Հակառակ դեպքում <<մաս>> բառը օգտագործելը դառնում է սխալ: Եվ այս առումով ևս մեկ բան: Դու ասում ես, որ օրինակ հոգին հավերժ է, այսինքն դու ենթադրում ես, որ հոգին գոյություն ունի ժամանակի մեջ, իսկ ժամանակը հասկացություն է նյութական աշխարհի համար: Մենք միայն նյութական էություններն ենք դիտարկում ժամանակի մեջ, իսկ հոգևոր էությունները, որոնք մենք չգիտենք ինչ կախվածության մեջ են ժամանակ, տարածություն, չափեր հասկացություններից: Այդ պատճառով հոգուն բնորոշել նրանով, որ այն հավերժ է, կամ ինչ-որ բանի մասն է, ինքնին սխալ է:
Քո նկարագրածը մի ամբողջ ինֆորմացիոն համակարգ է: Չեմ ուզում անդրադառնալ մանրուքներին: Ուղղակի մի հարց: Մարդկային կյանքում հայտնի են դեպքեր, երբ բեղմնավորման արդյունքում ծնվում է ոչ թե մեկ, այլ երկու, երեք ու նույնիսկ մինչև յոթ երեխա: Չնայած բեղմնավորումը կատարվում է մի սպերմատոզոիդով ու մի ձվաբջջով, բայց դրա արդյունքում կարող են ծնվել մի քանի երեխա: Ոնց է ստացվում, որ մի հոգեղեն էակ պարունակող սպերմատոզոիդից ծնվում են մի քանի հոգեղեն էակներ? Միթե էդ հոգին կիսվում է? :o
Մի հարց էլ այստեղ: Ըստ քեզ նույնիսկ ոչխարները ունեն հոգի: Երբ փոքր էի մեր գյուղում հաճախ եմ տեսել, թե ինչպես են ոչխար մորթում: Ուրեմն երբ ոչխարի գլուխը կտրում ենք, որոշ ժամանակ նա դեռ կենդանի է մնում: Հիմա նայի. նրա մարմինը բաժանել ենք երկու մասի` գլուխ և իրան: Այս երկու մասերն էլ առանձին գործում են: Գլխի մասով որոշ ժամանակ աչքերն է թարթում ու երբ ձեռդ մոտիկ ես բերում նա վախենում է, իսկ իրանի մասով էլ որոշ ժամանակ թպրտում է և նույնիսկ ես տեսել եմ դեպք, երբ փախել է մորթողի ձեռից ու մի 10 մետր վազել: Հիմա հարցս: Մի հոգեղեն էակ ոչխարին տրոհում ենք երկու մասի և այդ երկու մասերն էլ ցույց են տալիս հոգու առկայություն: Միթե ըստ քեզ նրա հոգին այդ մարմնի երկու մասերում էլ առկա է?
Եվ վերջապես մի հարց էլ: Ըստ քեզ, Ապրող Էակի տեսնելու ունակությունը բնորոշվում է մարմնով, թե հոգով? Այսինքն մարմինն է մարդուն հնարավորություն տալիս տեսնելու, թե Հոգին?
Իմաստ պարունակում են, պարզապէս իմաստը հասկանալու համար ահագին գիտելիք է պահանջում (իֆորմացիա), նույն բանն եմ կրկնում , որովհետև նույն հարցն ես տալիս և ոչինչ չգիտես հոգու մասին, պարզապես լսել եք հոգի բառը և մի քիչ ինֆորմացիա դրա վերաբերյալ...
Հոգի և հոգևոր ձեր պատկերացումը շատ երևույթական է, կամ ան՛իրական...
Հոգին ունի չափեր, բայց դա դրան չի նյութականացնում, իակ Աստված անչափ մեծ է, չնայած Աստվածը Անձ է, Անհատականութուն, որը նույնպէս ունի զգացմունք...
Մի հարց, դու ընդունում՞ էս Աստծո գոյությունը, եթե այո ապա ինչպես էս պատկերացնում այդ:
Պատկերացնելու համար տարբերությունը հոգևորի և նյութի՛
Նյութը կոպիտ մատերյա է, որը Նույնպես Աստծո էներգյան է, բայց նյութական, ոչինչ գոյություն չունի Աստծուց անկախ: Նյութը նույնպես հավերժ է և չունի ոչ սկիզբ ոչ էլ վերջ, բայց նյութը փոփոխման ենթակա է իսկ հոգին ոչ...
Աստված իրեղեն չե , ինչպես դու նշել էս, Նա անձ է, Որը Ամենակարող է, ամենաթափանց է, ամենագիտակից, մի անգամից Նա կատարում է անհամար գործողղություններ և Նրա հզորությունը չի սպառվում երբեք...
Նա արարում է նյութական տիեզերքը, օգտագործելով Իր հենց նյութական էներգյան և ներթափանցում է ամեն մի ատոմի մեջ, որպես Գերհոգի, մինչև դա նյութը անշարջ իր է...
Նյութը կենդանանում է երբ հոգին ներթափանցում է նյութի մեջ, իսկ չափանիշը, հաշիվը, մասը և այլը հոգուց է բխում, այսինքը հոգու ցանկությունից, եթե մտածես այս հարցի շուրջ կտեսնես որ ամեն ինչ բխում է ցանկությունից, իսկ ցանկացողը դա Հոգին է , Էակը,
Արարման ժամանակ երբ Արարիչը ստեղծում է կոպիտ մարմինը իր ամեն ինչով և որպեսզի գործի այդ մարմինը, ապա ստեղծում է հինգ զգայարանները և նրանց գործող մասերը՛ աչքերը, զգայարանը տեսողություն, քիթը-հոտառություն, բերան-համը, մաշկ-շոշափելիքի զգացմունք, ականջ-լսելու, և նրանց օբյեկտները...
երբ այս ամենը պատրաստ է ապա մարմինը ստանում է Հոգի, ապրող էակ, ինչպես մեքենայի վարորդ, առանց հոգու այս բոլոր նկարագրածները գոյություն ունեն մարմնում, բայց չեն գործում, հենց որ հոգին մտնում է մարմնի մեջ, մարմինը սկսում է գործել, կենդանանալ, զգալ... մի անգանից պատասխանեմ այդ հարցիտ, որ կենդանուն մորթում են , նրա մասերը զգում են, մորթելու պահին կենդանու հոգին հեռանում ե մարմնից, բայց, քանի որ կենդանին իր մահով չի մահանում, նրա մարմինը պատրաստ չե, չի սպասում, որ հիմա պետք է սպանեն իրեն, երբ սպանում են կենդանուն, հոգին դուրս է գալիս, բայց մարմնի նյարդային համակարգը չի հանգստացել, այդ պատճաչով , որ կենդանու մարմինը պատրաստ չե: Ամեն կենդանի էակի իր մարմնի մեջ կյանքի տևողություն է տրված, ժամանակից շուտ ընդհատելը այդ , այդպիսի արդյունք է ստացվում, Դրա համար էլ սպանելը ՄԵՂՔ է համարվում...
Այո ժամանակը հասկացողությունը վերաբերվում է նյութական աշխարհին, որը սկիզբ և վերջ ունի, դա հոգուն չի վերաբերվում, հոգին անցնում է ջամանակի միջով, բայց ժամանակը նրան չի ձևափոխում, հոգին ստանալով նյութական մարմին անցնում է ժամանակի միջով, իրականում դա պատրանք է՛ Միտքը որը մարդ համարում է իրեն այս նյութական մարմինը, պրոբլեմը հասկանալու տարբերությունը հանդիսանում է դրանում, որ մարդ իրեն համարում է մարմին, հենց մարդ ցանկանա հասկանալ որ Նա այս մարմինը չե, այլ այս մարմինը իր մարմինն է, ինչպես մարմնի հագուստները պատկանում են մարմնին, այդ ժամանակ պարզ կլինի որ Հոգին ամեն ինչ է իսկ մարմինը ժամանակավոր գործիք հոգու համար...
Հոգու համար չկա ոչ ժամանակ ոչ էլ տարածություն, այս հասկացությունը նույնպես վերաբերվում է նյութին... Հոգուն անհնար է բնորոշել դրանով...
Բացի կոպիտ մատերյայից կա նաև նուրբը, որը մարդու նուրբ մարմինն է հանդիսանում՛ Միտքը, կեղծ Ես-ը և ուշիմությունը, սրանցից բարձր գտնվում է Բանականությունը և ավելի բարձր մարմնավորված Հոգին, մահվան պահին հոգու հետ դուրս է գալիս այս նուրբ մարմինը, որի մեջ պարունակում է մարդու կյանքի ամբողջ իր կատարած գործողղությունների ինֆորմացիան, որը տեղափոխվում է մյուս մարմնի մեջ և ըստ այդ ինֆորմացիյայի Էակը ստանում է համապատասխան մարմին, օրինակ՛ մեկը ծնվում է հարուստի ընտանիքում մյուսը աղքատի, մեկը ծնվում է Աֆրիկայում, սովամահ է լինում , մյուսը Շվեցարյայում հարուստ... Սա նշանակում է Կարմա, այսինքը ինչ ցանես այն էլ կհնձես, թէ չե կնշանակեր որ Աստված անարդար է մեկին հաց է տալիս մյուսին առյուծի կեր է դարձնում...
մյուս հարցը՛
Այո ճիշտ էս հասկցել ««'''Քո նկարագրածը մի ամբողջ ինֆորմացիոն համակարգ է:»»
Հոգին չի կիսվում մասերի, հոգին մի անհատականություն է և երբեք չի կարող կիսվել, այլ մի քանի հոգի , նորից ըստ ծնողների և այդ հոգիների կատարած գործերի արդյունքի արթիվ հայտնվում են այդ սպերմատոզոիդների մեջ և բեղմնավորումը տեղի է ունենում...
'''Տեսնելու ունակությունը արդեն բացատրել եմ...
Տեսնողը, զգացողը Հոգին է, բայց քանի որ Հոգին պարփակված է մարմնով, ապա հոգին տեսնում է և զգում է մարմնով, աչքերով, աչքերը համարվում են գործիք , որոնք օգնում են հոգուն տեսնել, ինչպէս ակնոցները...
Երբ հոգին լքում է մարմինը ապա այդ ժամանակ նա տեսնում է իր նուրբ մարմնով, լսած կլինես կլինիկական մահվան մասին, դա էլ հենց հոգու նուրբ մարմինն է, որը վերևից նայում է իր կոպիտ մարմնին , որը պարկած է անշունչ...
Հոգին սկսում է տեսնել իր իրական Հոգևոր աչքերով միյայն այդ ժամանակ երբ Նա ազատվում է այս նյութական պարփակումից: Հոգին լինելով Անհատ Բացի իր այս նյութական զգայարանները ունի Իր իրական Հոգևոր զգայարանները, պարզապես հոգին անգիտության մեջ ընկնելով, որը իրեն ստիպում է նյութական բնությունը, նա մոռանում է իր սկզբնական Ազատ վիճակը, որը ունի իր բոլոր զգայարանները...
այսքանը...
խնդրեմ
ոգի, ինչ է՞ դա...
աշխարհի բոլոր կրոններում կա գիտելիք հոգու մասին, բայց ոչ մի կրոն չի տալիս լիարժեք պատասխան հոգու մասին:
Կան նաև կրոններ որոնք արանձնապես չեն էլ ընդունում հոգու գոյությունը, իսկ Կաթոլիկները 200 տարի առաջ ասում էին թե կանայք հոգի չունեն, իսկ հիմա ընդունում են որ կանայք ունեն հոգի բայց կենդանիները չունեն այտ:
Աֆրիկայում շատ ցեղերի մոտ ընդունված է որ սպիտակամորդ մարդիկ նույնպես հոգի չունեն և այլը...
Իրականում բոլոր շարժվող էակ կամ աճող բան հոգի ունի, առանց հոգու նյութը ««մատերիան»» մեռած է, օրինակ տանը դրած կահույքը չի շարջվումշ կամ ավտո մեքենան, եթե վարորդը չվարի մեքենան դա իրա տեղից երբեք չի շարջվի, նույննել մեր մարմինները՛ սեռական հարաբերության պահին հոգին մտնում է հոր սերմի հետ մոր արգանդը հետո մարմինը ձևավորվում է մոր արգանդում և երբ արդեն մարմինը պատրաստ է դուրս է գալիս լույս աշխարհ, որը կոչվում է ծնունդ:
Իսկ ինչ է տեղի ունենում մահվան պահին՞ , երբ որ արդեն մարմինը պիտանի չէ ,կապ չունի ինչ տարիքում, այտ ժամանակ հոգին լքում է այտ մարմինը և տեղափոխվում է մի ուրիշ մարմնի մեջ, ինչպես մարդը, նոր զգեստներ է հագնում և երբ հնանում, մաշվում են դրանք դեն է շպրտում և նոր զգեստներ է գնում:
Հոգու մասին լիարժք գիտելիք կարելի է ստանալ Վեդաներից: Իսկ ին՞չ է Վեդա՛ Վեդա նշանակում է Գիտելիք և դա ոչ մի ազգի գիտելիք չէ, չնայած այտ գիտելիքը պահպանված է Հնդկաստանում բայց Հնդիկները երբեք չեն ասում որ դա մերն է, որովհետև դա տիեզերական գիտելիք է որտեղ կարելի է գտնել ամեն ինչ, թե նյութական թե հոգևոր, ամեն ինչ ինչ որ գոյություն ունի Վեդաներից են սկիզբ առել, օրինակ Ֆիզիկա, Քիմյա, բժշկություն, հոգեբանություն, աստղագուշակություն, մաթեմատիկա, երկրաչափություն և այլը...
Վեդաները ուսուցում է, ինչպես մենք մի նոր հեռուստացույց ենք գնում և հեռուստացույցի հետ մեզ տալիս են (ինստրուկցյա) ուսուցում թե ինչպես ոգտագործել այտ, նմանապես էլ երբ Աստված ստեղծեց այս նյութական տիեզերքը նույնպես տիեզերքի հետ միյասին տվեց Վեդաները, որ մարդիկ սովորեն թե որտեղից են գալիս ինչ պետքա անեն, ինչպես պետքե զարգանան հոգևոր և նյութական, և ուր են գնալու մահից հետո:
Վեդան դա կրոն չէ այլ ուսմունք է որը ոչ մի հատուկ Ազգի համար չէ այլ ամբոխջ տիեզերքի համար է: Դրախտային մոլորակներում նույնպես ապրում են ըստ վեդաների: Հավերժ կարելի է խոսել վեդաների մասին...
Ըստ վեդաների երբ Աստված ստեղծեց նյութական տիեզերքը, մոլորակները և բնակիչներին , միևնույն ժամանակ տվեց գիտելիք, վեդաները՛
Վեդաներում ասվում է որ բացի այս նյութական տիեզերքից բացի կա նաև Հոգևոր տիեզերք, որը հավերժ է երանությամբ և գիտելիքով լի: Այս նյութական տիեզերքը համարվում է Հոգևոր տիեզերքի արտացոլումը, ինչպես ծառը լճի ափին արտացոլում է ջրի մեջ գլխավեր և երբ գիշեր է արտացոլումը անհայտանում է, նույնպես էլ այս նյութական տիեզերքը ստեղծվում է և վերանում է:
Շարունակենք հոգու մասին.
Հոգին դա հենց ինքը ապրող էակն է, այսինքը ««ԵՍ» ը, մարմնից անջատ, պարզապես Էակը նստած է մարմնի մեջ և օգտագործում է այտ: Իսկ հարց է՛ ինչի համար է մէզ Աստված գցել այս նյութական աշխարը, ինչի համար ենք ծնվում և հետո մեռնում, չե որ ոչ ոք չի ցանկանում մեռնել, ին՞չ է մահը, այտ դաժան իրականությունը որը խլել է, խլում է և կխլի բոլոր ապրող էակների կյանքը, միթե չկա պատասխան... Իհարկե կա, ինչպես ասեցի մենք երբեք չենք մեռնում
պարզապես փոխում ենք մեր մարմինները, մի հոր ու մորից անցնում ենք մյուսը:
Հոգին ինչպես կարող է մարդու մարմին ստանալ այնպես էլ կարող է ստանալ կենդանու, ծառի, թռչունի, ջրային կենդանիների և այլը...
Հոգին մի մարմնից անցնում է մյուսը, գոյություն ունի 8 400 000 տեսակներ, որոնցից 400 000 տեսակը մարդկային է, մնացածը կենդանական, բուսական, նաև միկրո էակներ:
Քամին նաև ապրող էակ է, ինչպես նաև մեր մոլորակը, լեռները... Այս մոլորակը ինչպես նաև մյուսները ապրող էակներ են, այսինքը անզեր են, օրինակ չիմացող մարդու համար շատ տարորինակ կթվա, ինչպե՞ս թէ անզեր են, շատ պարզ՛ ինչպես մենք ունենք մարմի, մոլորակն էլ այտպիսի մարմին ունի, նա շարջվում է աճում է մաշվում է և հետո վերանում է, օրինակ երկրաշարջները, հրաբուխները և այլն տեղի եմ ունենում մոլորակի մարմնում, նույնը մեր մարմնում է տեղի ունենում, մարդու ստամոքսի մեջ մարսողություն ե կատարվում, գազեր են առաջանում և այլը:
Մարդիկ հանքեր են փորում մոլորակի մարմնի մեջ, մոլորակի հյութն են քաշում (նաֆթը, գազը) և շատ ուրիշ բաներ, որոնք անհրաժեշտ են մոլորակի կյանքի համար, իսկ դրանք կրճատում են մոլորակի կյանքը, ինչպես մարդու մարմինը, որին տրված է ինչ որ ժամանակ ապրելու, իսկ մարդը ՛՛խելացի ՛՛լինելով գիտակցաբար ավերում է իր մարմինը ծխելով, խմելով և շատ ուրիշ ձևերով:
Ոչ մի կրոնում չի ասվում որ ապրող էակը հոգին կարող է կենդանու մարմին ստանալ, ինչպե՞ս թե կենդանու մարմին, այո հենց կենդանու մարմին և ամեն մի շարջվող էակի մարմին:
Դրա համարել Վեդաները արգելում են սպանությունը ցանկացած ապրող էակի, որովհետև ինչպես մարդկանց այնպեսել մնացած բոլոր էակներին կյանք է տրված և ոչ ոք իրավունք չունի խլել ուրիշի կյանքը, որովհետև ոչ ոք չի կարող կյանք պարգևել միյայն Աստված կարող է այտ անել:
Կենդանիները նույնպես ունեն զգացմունքներ, զգում են ցավը, սիրել գիտեն, տխրել գիտեն, իրենց ձաքերին խնամել գիտեն, մարդիկ համարում են այտ կենդանական բնազդ, ինչ՞պես կարող է բնազդը զգալ, բնազդը հակառակը չէ ՞զգալու...
Ծիտիկը բուն է շինում բնազդաբար՞ ձաքերին կերակրում է բնազդաբար՞ ծիծաղելի է հասուն մարդու համար:
Պարզապես մարդը ամենադաժան էակն է, երբ տգիտության մեջ է, ոչինչ չի տեսնում և չի էլ ուզում տեսնի կամ երբ էլ որ ասում են ճշմարտությունը որն է, նա հերքում է այտ, որպեսզի բավարաի իր բնազդը...
Հոգի
Ինչ է հոգին՞
Հոգին դա հոգևոր ապրող էակ է և Աստծո մասն ու մասնիկն է: Բոլոր ապրող էակները բխում են Գերագույն Աստծուց ինչպես կրակից դուրս են թռչում անթիվ կայծեր այնպետել անթիվ հոգիներ անջատվում են Աստծուց և ընկնում են նյութական աշխարհ կամ ել գնում են Հոգևոր աշխարհ: Երբ հոգին արազնանում է Աստծուց և քանի որ հոգին ունի ազատ կամք նրան երկու ընտրություն է տրվում, կամ վերադառնա Աստծո բնակարանը, Հոգևոր աշխարհ կամ ել գնա նյութական աշխարհ,
Այն էակները որոնք գնում են հոգևոր աշխարհ էլ երբրք չեն ընկնում այս թշվառական նյութական աշխարհ, իսկ որոնք ընտրում են նյութական աշխարհը, այտ էակները շատ բարձր գիտելիք են ունենում Աստծո մասին և հետևում են Աստծո օրենքների: Բոլոր էակները սկզբից կիսաաստվածների մակարդակի են, բայց հետո շփվելով նյութական էներգյայի հետ ընկնում են նրա ազդեցության տակ և ղեկավարվում են այտ էներգյայով:
Բ.Գ. 3.37
Կամա էսա կրոդհա էսա
ռաջո-գունա սամուդբհավա
մահասանո մահա պապմա
վիդհի էնամ իհա վարինամ
էակը շփվելով նյութական էներգյայի հետ ցանկություն է առաջանում
և այտ ցանկությունից էակը ընկնում է կրքի ազդեցության տակ
և հետո էակի մոտ առաջանում է Ջղայնություն, որը այս աշխահը
ավերող և մեղսավոր թշնամին է
3.38
Ինչպես կրակը ծածկված է ծխով, ինչպես հայելին փակված է փոշով
այպես ել էակը ծածկված է ինչ որ աստիճանի կրքով
3.39
այպիսով մաքուր ապրող էակի մաքուր գիտակցությունը փակվում է իր հավերժ
թշնամի Կրքի տեսքով, որը երբրք չի բավարարվում և վառվում է ինչպես կրակը
Բ.Գ 3.40
Զգայարանները, միտքը և բանականությունը կրքի նստատեղն են
Նրանց միջոցով կիրքը ծածկում է էակի իրական գիտելիքը և մոլորեցնում է նրան
Շնորհակալ եմ ուշադրության համար, երևում է ստեղ հաղթանակի պայքար է գնում, ես խաղից դուրս եմ, և եթե ձեզ հիանալի է իմ պարտությունը , որը որ ես չեմ էլ սկսել պայքարել... ապա թող էդպես լինի, հաղթանակը ձեզ...:handsՅոգի ջան խնդրում եմ նաև .որ ինքդ քեզ մրցավար չկարգես և ինձ հաղթանակ բաշխես։
միայն ուզում եմ նշել որ հաղթողը ես չեմ։հաղթանակը տարել է Քրիստոս ՝Գողգոթայի վրա։ինձ մնում էր միայն հիշեցնել փաստի մասին։
որը որ ես չեմ էլ սկսել պայքարել... ...:handsԱյ էստեղ էլ համաձայն չեմ։
դու ոչ թէ պայքարել .այլ ֆորում մտնելուդ հետ. սկսել ես հայհոյություն Քրիստոնեության դեմ։Ասել թէ Քրիստոս ոչ թէ համբարձվել.այլ գնացել է հնդկաստան դա հայհոյություն է։և ասեմ որ այդ հայհոյությունը առավել է ցանկացած մեր պատկերացրած ավանդական հայհոյանքից։
հայհոյություն Քրիստոնեության դեմ։Ասել թէ Քրիստոս ոչ թէ համբարձվել.այլ գնացել է հնդկաստան դա հայհոյություն է։և ասեմ որ այդ հայհոյությունը առավել է ցանկացած մեր պատկերացրած ավանդական հայհոյանքից։
Ով գնում է Հնդկաստան արժանի է հայհոյանքի՞՞՞ Հնդկաստանը դեռ մեր թվարկությունից առաջ եղել է հոգեվոր հարուստ մշակույթի կենտրոն, կարծում եմ որ Քրիստոսը պետք է որ հետաքրքրված լիներ այդ երկրի մշակույթով, եվ շատ բնական է որ կայցելեր, ինչպես եվ հիմա, հոգեվոր մշակույթով հետաքրքրված ցանկացած ոք, երազում է գեթ մեկ անգամ լինել Հնդկաստանում:
Մոդերատորական. թեմայի վերջին 11 գրառումները ուղղարկվել են հաջորդ կյանք: Թեման մի դարձրեք անձնական «հաճոյախոսություններ» փոխանակելու համար նախատեսված տաղավարի:
Մահ: Այս բառը շատերի մոտ վախ է առաջացնում,ոմանք անտարբեր անցնում են սրա կողքով(միգուցե վախենում են քննարկել),ոմանք էլ շարունակում են ապրել ու լավ իմանալ,որ մի որ գալու է վերջը;
Հիմա լարեք ձեր երևակայությունն ու մի քիչ էլ տրամաբանությունը,կամ էլ հայտնեք ձեր կարծիքի մահի մասին և այն ամենը ինչ տեղի է ունենում այս երևույթուց հետո:
Շատերը(հիմանակում քրիստոնյաները) հավատում են,որ մարդը մահից հետո միայն կորցնում է իր մարմինը,բայց հոգին հավերժ ապրում է ու գնում է երկինք(Աստծու մոն):
Եկեք մահը նայենք փիլիսփայական կողմից: Ի՞նչ է իրականում մահը: Այն վե՞րջ է:
Դժբախտաբար վերջն է: ՎԵՐՋ - բառիս ամենաբուն իմաստով: Այսինքն այն մարդը, որը գոյություն ուներ որպես ֆիզիկական մարմին, զգայարանների, հույզերի ու բնավորության ամբողջություն - անվերադարձ ՎԵՐՋԱՆՈՒՄ Է: Դաժան է, բայց...:(
Դժբախտաբար վերջն է: ՎԵՐՋ - բառիս ամենաբուն իմաստով: Այսինքն այն մարդը, որը գոյություն ուներ որպես ֆիզիկական մարմին, զգայարանների, հույզերի ու բնավորության ամբողջություն - անվերադարձ ՎԵՐՋԱՆՈՒՄ Է: Դաժան է, բայց...:(
շատ դաժան է :(
,բայց լիովին վե՞րջ է,թե՞...
Նույն այս բովանդակությամբ թեմա կար ակումբում, ուղղակի քննարկվող նյութի բացակայության պատճառով այն փակվեց:
Եվ իրոք կարծում եմ, որ այստեղ քննարկվող նյութ չկա: Անպատասխան հարց է սա, սրա պատասխանը ոչ ոք իր կյանքի ընթացքում չի կարող ստանալ:
Ու ընդհանրապես եկեք ապրենք՝ առանց մտածելու, թե մահից հետո ինչ կլինի: Մի բան հաստատ կլինի, բայց հաստատ չարժե դրա մասին հիմա մտածել: Ուղղակի պետք է ապրել ու վայելել այս կարճ ժամանակահատվածը, որ կոչվում է ԿՅԱՆՔ :)
*e}|{uka*
30.06.2009, 21:42
Դժբախտաբար վերջն է: ՎԵՐՋ - բառիս ամենաբուն իմաստով: Այսինքն այն մարդը, որը գոյություն ուներ որպես ֆիզիկական մարմին, զգայարանների, հույզերի ու բնավորության ամբողջություն - անվերադարձ ՎԵՐՋԱՆՈՒՄ Է: Դաժան է, բայց...:(
Լիոն ջան ի՞նչ գիտես, փորձել ես : :P
Կարծեմ նման թեմա կար Կրոն բաժնում ու եթե չեմ սխալվում փակվել էր: :think
Եվ իրոք կարծում եմ, որ այստեղ քննարկվող նյութ չկա: Անպատասխան հարց է սա, սրա պատասխանը ոչ ոք իր կյանքի ընթացքում չի կարող ստանալ:
Պրազ է,որ ոչ ոքի կարծիքն էլ ճիշտ չի կարող լինել :B ,բայց ուզում եմ լսել,թե ինչ եք կարծում այս հարցի շուրջ ու ինչին եք հավատում:
Իսկ ես վստահ եմ, որ մահը վերջ չէ, ես հավատում եմ հոգու վերաբնակեցմանը: Տիեզերքում ոչինչ չի կորում, թեկուզ եթե հիշենք էներգիայի փոխակերպման թեորեմը:
Իսկապես սա այն թեման է, որ իմաստ չունի քննարկել, կարծում եմ յուրաքանչյուրը ինքը պետք է գտնի կյանքն ու մահը հասկանալու և իմաստավորելու իր ճանապարհը:think
ՈՒղղակի իմ համար անընդունելի է մահվանը <<վերջ>> ասելու տարբերակը, <<մի նոր բանի սկիզբ>>-ը կարծում եմ շատ ավելի լուսավոր է և հուսադրող::)
Աշխեն,շատ օպտիմիստական էր: :) Հավանեցի:
Վերջնա...:( Կուզենայի այլ բան ասել, բայց, էհհհ...
Իսկ ես վստահ եմ, որ մահը վերջ չէ, ես հավատում եմ հոգու վերաբնակեցմանը: Տիեզերում ոչինչ չի կորում, թեկուզ եթե հիշենք էներգիայի փոխակերպման թեորեմը:
իսկապես սա այն թեման է, որ իմաստ չունի քննարկել, կարծում եմ յուրաքանչյուրը ինքը պետք է գտնի կյանքն ու մահը հասկանալու և իմաստավորելու իր ճանապարհը:think
ՈՒղղակի իմ համար անընդունելի է մահվանը <<վերջ>> ասելու տարբերակը, <<մի նոր բանի սկիզբ>>-ը կարծում եմ շատ ավելի լուսավոր է և հուսադրող::)
Ախր ինչպե՞ս կարելի է վստահ լինել: Կարելի է հավատալ, բայց վստա՞լ լինել... :8 Համոզված չեմ, որ դու ինքդ վստահ ես, որ դու վստահ ես ;)
Վերջնա...:( Կուզենայի այլ բան ասել, բայց, էհհհ...
Լայն ջան,այդպես մի վախեցիր, :) թե չէ ես էլ եմ սկսում վախենալ :(
Էհհհ - քիչ բան կա կյանքում, որից ես վախենում եմ ու մահը հաստատ այդ ցանկում չէ:)
Չեմ կարծում, որ կարելի է մահից վախենալ: Մահը մի ակնթարթ է տևում ու երևի ցավոտ էլ չէ: Կարելի է վախենալ կյանքը կորցնելուց ու կյանքից հետո սպասվող անորոշությունից:
*e}|{uka*
30.06.2009, 22:01
Լայն ջան,այդպես մի վախեցիր, :) թե չէ ես էլ եմ սկսում վախենալ :(
armena ջան մի նայի տես, ով ինչին է հավատում կամ վախենում , դու քո կարծիքը ունեցի ու հաստատուն պահի ;): 2012թվականի դեկտեմբերի 23-ին էլ ասում են աշխարհի վերջն է գալու, սենց թե նենց բոլորս էլ մեռնելու ենք : :P:D
Նման դեպքերում միշտ հիշում եմ իմաստուն փիլիսոփա Մարկոս Ավրելիոսին.
«Մեզ բոլորիս էլ երբևէ ժպտալու է մահը. մենք էլ կարող ենք ընդամենը ժպտալ նրան ի պատասխան...»:)
Ախր ինչպե՞ս կարելի է վստահ լինել: Կարելի է հավատալ, բայց վստա՞լ լինել... :8 Համոզված չեմ, որ դու ինքդ վստահ ես, որ դու վստահ ես ;)
Հասկանում եմ, որ չեմ կարող վստահ լինել, որ ապացույց չկա, բայց հակառակն էլ ապացուցող ոչինչ չկա, իմ կարծիքով սա կրոնի պես մի բան է, ես եմ ընտրում ինչին հավատամ, ու այդ հավատը ինձ համար լեմմայի պես մի բան է, ապացույցի կարիք չունեմ, ուղղակի գիտեմ ու վերջ, զգում եմ..
Չեմ կարծում, որ կարելի է մահից վախենալ: Մահը մի ակնթարթ է տևում ու երևի ցավոտ էլ չէ: Կարելի է վախենալ կյանքը կորցնելուց ու կյանքից հետո սպասվող անորոշությունից:
հա,դա հաստատ, :think
բայց ես այնքան էլ չեմ հավատում,որ հոգին ու մարմինը արանձին են: Դա ոնց՞
Որովհետև ամեն մեկը տարբեր մարմին ու հոգի ունի: Հիմա հիշեցի էն ֆիլմը.որ հոգին մտնում է ինչ-որ ուրիշ մարմնի մեջ.
կարծում եմ,որ մարմինն ու հոգին էնքան էլ առանձին չեն:
Հասկանում եմ, որ չեմ կարող վստահ լինել, որ ապացույց չկա, բայց հակառակն էլ ապացուցող ոչինչ չկա, իմ կարծիքով սա կրոնի պես մի բան է, ես եմ ընտրում ինչին հավատամ, ու այդ հավատը ինձ համար լեմմայի պես մի բան է, ապացույցի կարիք չունեմ, ուղղակի գիտեմ ու վերջ, զգում եմ..
հա,որովհետև մարդը շատ բաների հավատում է,բայց չի կարող կոնկրետ ապացույցներ բերել դրա ճշմարիտ լինելու մասին
Հասկանում եմ, որ չեմ կարող վստահ լինել, որ ապացույց չկա, բայց հակառակն էլ ապացուցող ոչինչ չկա, իմ կարծիքով սա կրոնի պես մի բան է, ես եմ ընտրում ինչին հավատամ, ու այդ հավատը ինձ համար լեմմայի պես մի բան է, ապացույցի կարիք չունեմ, ուղղակի գիտեմ ու վերջ, զգում եմ..
Մինչև քո ծնվելը որևէ՞ բան զգում էիր: Իսկ չե՞ս կարծում, որ մահից հետո էլ նույնը կլինի :8
armena ջան մի նայի տես, ով ինչին է հավատում կամ վախենում , դու քո կարծիքը ունեցի ու հաստատուն պահի ;): 2012թվականի դեկտեմբերի 23-ին էլ ասում են աշխարհի վերջն է գալու, սենց թե նենց բոլորս էլ մեռնելու ենք : :P:D
մերսի լավատեսական նորության համար :D:hands
չեմ հավատում :[
Interdenominational
30.06.2009, 22:08
Գուցե մասամբ իրավացի չեմ, բայց մարդուն "vision"-ն է (ներեցեք, հայերեն համարժեքը չգիտեմ) հավանաբար մղում, կամ թելադրում մտածել "հետո"-ի մասին...մահվան: Այսինքն` դիցուք ինչպիսին կլինի 3009 թվականի ԱՅՍ ՕՐԸ, կամ երեկոն :) Երևակայության անտեսանելի թռիչքը հենց այստեղ էլ բախվում է նույնպիսի անտեսանելի ԱՆՀԱՅՏԻՆ, հենց ՍԱ ՉԻ ԿԱՐՈՂ ՏԵՍՆԵԼ "vision"-ը: Ինչպես արդեն ասվեց` ...ՈՒ ՎԵՐՋ: :(
Մինչև քո ծնվելը որևէ՞ բան զգում էիր: Իսկ չե՞ս կարծում, որ մահից հետո էլ նույնը կլինի :8
իսկ օրինակ ես կարծում եմ,որ ես միշտ եղել եմ: չեմ զգացել այն,որ ասեն մինչև 1983-ը չեմ եղել:Ի՞նչի է էդպես
Interdenominational
30.06.2009, 22:11
armena ուղղակի թույլ մի տուր, որ Ջոկոնդան ծխի այդ զահուրմարը :D ..այ դրանից է:
Էյնշտեյնի ու Տեսլայի պես ֆենոմենալ անձնավորություններն են Աստծո գոյությանն ու մարդու անմահությանը հավատացել, դուք ինչի՞ եք կասկածում: Մի բան լավ հասկացեք: Մենք մեր շուրջը կատարվողի 0.1 տոկոսը չենք տեսնում: Ու չենք կարող ոչ մի հետևություն անել:
Երևի կրկնվում եմ, բայց Գատակա ֆիլմի մեջ վերջում հրաշալի նախադասություն է հնչում:
«ասում են մեր մարմի ամեն ատոմ մի աստղ է. գուցե ես ոչ մի տեղ չեմ գնում, այլ վերադառնում եմ այնտեղ, որտեղից եկել եմ, կամ մնում եմ տանը»
Գուցե մասամբ իրավացի չեմ, բայց մարդուն "vision"-ն է (ներեցեք, հայերեն համարժեքը չգիտեմ) հավանաբար մղում, կամ թելադրում մտածել "հետո"-ի մասին...մահվան: Այսինքն` դիցուք ինչպիսին կլինի 3009 թվականի ԱՅՍ ՕՐԸ, կամ երեկոն :) Երևակայության անտեսանելի թռիչքը հենց այստեղ էլ բախվում է նույնպիսի անտեսանելի ԱՆՀԱՅՏԻՆ, հենց ՍԱ ՉԻ ԿԱՐՈՂ ՏԵՍՆԵԼ "vision"-ը: Ինչպես արդեն ասվեց` ...ՈՒ ՎԵՐՋ: :(
շատ մշուշոտ էր ասածդ: լավ չհասկացա :8
armena ուղղակի թույլ մի տուր, որ Ջոկոնդան ծխի այդ զահուրմարը :D ..այ դրանից է:
էէէէէ
դու իմ Մոնա Լիզային բան չասես: :P
Interdenominational
30.06.2009, 22:17
armena ...այսինքն վաղվա օրը կարելի է կանխատեսել, պատկերացնել, իսկ ամենաՀԵՏՈՆ - ոչ, գոնե ինչ-որ տեղից ակնարկ իսկ չկա, նույնիսկ մի փոքր "դիզինֆորմացիա" :):
Հ.Գ. իսկ "տեսիլքի" տեղը գիտեմ, "vision"-ի թարգմանությունը չէ: Շնորհակալ եմ...
Մինչև քո ծնվելը որևէ՞ բան զգում էիր: Իսկ չե՞ս կարծում, որ մահից հետո էլ նույնը կլինի :8
Անկեղծ չէի ցանկանա թեման բանավեճի վերածել, որովհետև խոսվում է մարդու գիտակցականից շատ ավելի վեր բաների մասին:
Ուղղակի ես հավատում եմ, որ մարդ ծնվելուց դեռ ինչ-ոչ չափով ունի իր մեջ իր հին էության մասնիկը, բայց մեծանալով կորցնում է կապը այդ էության հետ, և բնական է ես հիմա չեմ կարող հիշել զգում էի թե ոչ:
Եվ վերջապես ինչով կբացատրես այսպես կոչված դեժավյուները?:think
Interdenominational ,հա,հիմա պարզ է(որոշ չափով),ըհը,հասկացա ինչ իմաստով ես ասում vision ,դա նման է-"ակնարկ ապագայի մասին" ,առանձին բառ կար,բայց չեմ հիշում
Անկեղծ չէի ցանկանա թեման բանավեճի վերածել, որովհետև խոսվում է մարդու գիտակցականից շատ ավելի վեր բաների մասին:
Ուղղակի ես հավատում եմ, որ մարդ ծնվելուց դեռ ինչ-ոչ չափով ունի իր մեջ իր հին էության մասնիկը, բայց մեծանալով կորցնում է կապը այդ էության հետ, և բնական է ես հիմա չեմ կարող հիշել զգում էի թե ոչ:
Եվ վերջապես ինչով կբացատրես այսպես կոչված դեժավյուները?:think
դեժավյուները ամենաանբացատրելին է:Նույնիսկ սիրո ու դրա դրսևորման ձևն են կապում այցյալում եղած էության հետ:
Հիմա բոլորս էլ թմբիրի մեջ ենք, քնած ենք, կարթնանանք այն ժամանակ երբ կմահանանք:
Սա հատված է Կռայոնի չենելինգից:
Ответ: С другой стороны завесы Человеческая смерть рассматривается как переход энергии и освежение выражения. Вам это трудно понять, ибо для вас смерть сопряжена с болью, страданием и печалью. Можете ли вы хотя бы начать понимать эту настройку? Мы видим смерть как часть «пьесы Земли». В любой пьесе даже Человек с ножом в груди встает после опускания занавеса и идет на банкет с коллегами. Все члены труппы знают, что приключение в пьесе нереально. Но в пьесе Земли ваша реальность говорит, что земная жизнь - это все, что есть. Следовательно, она играется «для соблюдения правил». Все должно быть именно так, чтобы... :
Մի հատված էլ ուզում եմ տեղադրել Հիսուսի չենելինգից:
Дорогие друзья, возлюбленные ангелы света. Я приветствую вас всех.
Из сердца энергии Христа, которой я, Иешуа ,достиг, я протягиваю вам руку и приветствую вас. Возлюбленные ангелы!. Знайте, что о вас заботятся, что вас любят безусловно, даже сейчас, когда вы находитесь в теле из плоти и крови, смертном теле. Даже пребывая в ограничениях этого временного дома, вы все еще безусловная часть Бога, Дома, которого вы так желаете. Вы никогда по-настоящему не оставляли Дом, однако, вы не распознаете вечное пламя, всегда горящее в вас. Прикоснитесь к этому свету сейчас, позаботьтесь о себе, узнайте, кто вы есть. Свет, горящий в вас так прекрасен и чист. Как вы можете сомневаться в этом?
Сегодня мы поговорим об умирании. Со смертью связано много страхов. Страх аннигиляции, страх забвения, страх быть проглоченым большой черной дырой, ассоциируемой со смертью. Как это часто случается в земном измерении, у вас есть склонность ставить вещи с ног на голову и представлять их в точности наоборот по отношению к тому, чем они в действительности являются. На самом деле смерть – это освобождение, возвращение домой, воспоминание о том, кем вы, в действительности, являетесь.
Когда приходит смерть, вы без усилий возвращаетесь в свое естественное состояние бытия. Ваше сознание смешивается с пламенем света, действительно являющимся вами. Земная ноша падает с ваших плеч. Нахождение в физическом теле накладывает на вас ограничения. Это правда, что вы погрузились в это состояние ограниченности из-за возможности получить опыт, который... :
Ամեն մեկը ներքուստ կիմանա՝ վստահի այս ինֆորմացիային թե համարի անհեթեթություն:
Ինձ համար սա ճշմարտություն է:
Էյնշտեյնի ու Տեսլայի պես ֆենոմենալ անձնավորություններն են Աստծո գոյությանն ու մարդու անմահությանը հավատացել, դուք ինչի՞ եք կասկածում: Մի բան լավ հասկացեք: Մենք մեր շուրջը կատարվողի 0.1 տոկոսը չենք տեսնում: Ու չենք կարող ոչ մի հետևություն անել:
Երևի կրկնվում եմ, բայց Գատակա ֆիլմի մեջ վերջում հրաշալի նախադասություն է հնչում:
«ասում են մեր մարմի ամեն ատոմ մի աստղ է. գուցե ես ոչ մի տեղ չեմ գնում, այլ վերադառնում եմ այնտեղ, որտեղից եկել եմ, կամ մնում եմ տանը»
Էլմո ջան, լավ է, որ այս ֆենոմենալ մարդիկ հավատացել են Աստծու գոյությանը, բայց մի շա՜տ ֆենոմենալ անձնավորություն էլ ասել է. «Ամեն ինչ հարաբերական է» :)
Ես կասկածի տակ չեմ դրում Աստծու գոյությունը, ուղղակի սա իմիջիայլոց հիշատակեցի ;)
Հիմա բոլորս էլ թմբիրի մեջ ենք, քնած ենք, կարթնանանք այն ժամանակ երբ կմահանանք:
Ոչի՞նչ, թե ես սա անհեթեթություն համարեմ ;)
եթե մի երկու ազատ ժամ ունեք՝կարող եք այս կյայքում ՝
http://homeofsky.ucoz.ru/blog/1-0-1
հետաքրքիր տեղեկություն լսել։տարբեր տեսանյութեր կան.տարբեր մարդկանց կողմից տեղադրված.բայց ուշագրավ է էջի ամենաներգևի նյութը՝Տատյանա Օնիսիմովայի վկայությամբ։Մի կին որ 72 ժամ մահացած է եղել և կենդանացել։ տեսանյութը կոչվում է ВЫБИРАЙ
Ոչի՞նչ, թե ես սա անհեթեթություն համարեմ ;)
Համարի: :)
Մարդիկ երբ որ գտնվում են կյանքի ու մահվան սահմանագծին միշտ տեսնում են իրենց մահացած հարազատներին, խոսում են հետները ու դեռ մնացածների վրա էլ զարմանում են, որ չեն տեսնում: Այն, որ դա երևակայական չի համոզվել եմ, այսինքն ռեալ տեսնում են, դեռ ավելին շփվում են: Փաստորեն ստացվում է, որ հոգին անձև չէ, այն պահպանում է մարդու ֆիզիկական արտաքինը և պահպանում է ֆիզիկական կյանքի ինֆորմացիան:
Մահ................. այո վերջ է ամեն ինչի, ինչքան էլ մենք համոզում ենք մեզ , թե չէ երկնքում կյանք կա,միևնույն է .......................
*e}|{uka*
01.07.2009, 13:58
Իսկ ինչպես բացատրել այն փաստը , որ որոշ մարդիկ իրենց նախորդ կյանքից բաներ են հիշում, ոմանք չափազանց շատ: Վերջերս նման մարդկանց մասին հաղորդում կար, մի երիտասարդ ասում էր, որ ինքը բրազիլուհի է եղել նախորդ կյանքում 1850 թվականի ծնված , ազատ խոսում էր պորտուգալերեն(ոչ մեկ չէր սովորեցրել), երգում էր հին երգեր տարբեր մեռած բարբառներով, հիշում էր իր անունը նախորդ կյանքի, վերցրել սեփականացրել էր ու ընդհանրապես կնոջ նման էր հագնվում :D : Եվս մեկ օրինակ մի հոգեբան էքստրասենսի հետ նման թեմայով զրույց տանելիս` կատակով հարցնում է, թե ի՞նչ է եղել նա նախորդ կյանքում, էքստրասենսը պատասխանում է ՝ որ գերմանացի գերցոգ է եղել, դե հոգեբանը կատակ ընդունելով, մի անգամ զրույցի է բռնվում մեկ ուրիշ ավելի հզոր:D էքստրասենսի հետ՝ սա նույնպես նույն բանն է ասում ու նաև ասում է, թե որտեղ է ծնվել, որ տանը::o Հոգեբանի աչքերը թռնում են ճակատը, քանի որ հիշում է, որ տարիներ առաջ Գերմանիայի չգիտեմ որ քաղաքում կանգնած է եղել այն տան առաջ , որի մասին ասում էր էքստրասենսը ու տարօրինակ զգացում է ունեցել, չի կարողացել բացատրել, թե ինչու ամեն անգամ այդ տունը տեսնելիս իրեն վատ է զգացել::)
Իմ սեփական օրինակը բերեմ :D Շատ - շատ անգամներ տեսնում էի նույն երազը, թե ինչպես մի տղա՝ ոչ այդքան երիտասարդ , մութ սենյակում պառկած է անկողնում ՝ մահամերձ վիճակում, կողքը երկու ծեր մարդիկ էին՝ ամուսիներ, տղայի ծնողները, որոնք տղայի ձեռքը բռնած լուռ արտասվաում էին: Երկար բարակ չպատմեմ... Հետո տղան մահանում էր ու ամեն անգամ հենց մահանում էր, ես զարթնում էի ու 100%-անոց տպավորություն էր մոտս , որ այդ տղան ես եմ: Մի քանի հոգու պատմել եմ , ասել են նախորդ կյանքից հատված է եղել՝սեփական մահս :scare :D :P
Էլմո ջան, լավ է, որ այս ֆենոմենալ մարդիկ հավատացել են Աստծու գոյությանը, բայց մի շա՜տ ֆենոմենալ անձնավորություն էլ ասել է. «Ամեն ինչ հարաբերական է» :)
Ես կասկածի տակ չեմ դրում Աստծու գոյությունը, ուղղակի սա իմիջիայլոց հիշատակեցի ;)
Լեո ջան խոսքը ֆենոմենալ ինտելեկտուալ կարողությունների տեր մարդկանց մասին ա: Ոնց հասկանում եմ դու լավ չես ճանաչում Նիկոլո Տեսլային ու մեծն Էյնշտեյնին:
Որպես պրոլոգ խորհուրդ եմ տալիս գտնել ու կարդալ Ֆիլադելֆիայի էքսպերեմենտի մասին:
Իսկ մահվան նկատմամբ Տեսլայի վերաբերմունքը ու նրա ապրած կյանքը իրոք զարմանալու ու մտածելու տեղ ա տալիս: Երբ Տեսլային գտան իր հյուրանոցի համարում մահացած: Նա պարկած էր սպիտակ նասկիներով, ու թաղման սմոկինգով: Մարդը իր մահվան ժամը իմացել էր:
Ինչի՞ եմ էդ մարդկանց որպես չափման միավոր բերում: Որովհետև իրանք 1000 տարով առաջ են անցել իրենց ժամանակը ու մեզնից 1000 անգամ ավելի խորն են տեսել ու ըմբռնել տիեզերքը:
Իմ սուբիեկտիվ կարծիքով, որպեսզի հասկանանք ու՞ր ենք գնալու մահվանից հետո, պետք է նախ իմանանք թե որտեղից ենք եկել ծնվելուց առաջ:
Հեսա մի քիչ թեթևանամ մի քանի մտորում կգրեմ: Իմ ու ոչ միայն իմ մտորրումները կյանքի մասին: Կկարդաս, կքննարկենք ու երևի կհամոզվենք, որ ամեն ինչ այնքան էլ պարզ չի:
Լեո ջան խոսքը ֆենոմենալ ինտելեկտուալ կարողությունների տեր մարդկանց մասին ա: Ոնց հասկանում եմ դու լավ չես ճանաչում Նիկոլո Տեսլային ու մեծն Էյնշտեյնին:
...
Ինչի՞ եմ էդ մարդկանց որպես չափման միավոր բերում: Որովհետև իրանք 1000 տարով առաջ են անցել իրենց ժամանակը ու մեզնից 1000 անգամ ավելի խորն են տեսել ու ըմբռնել տիեզերքը:
Տեսլային իրոք լավ չեմ ճանաչում, բայց Էյնշտեյնին (իսկ ավելի ճիշտ Այնշտայնին) մի քիչ ծանոթ եմ (նրա տեսությանը):
Համաձայն եմ, որ նրանք մեզնից 1000 տարով առաջ էին անցել ու 1000 անգամ ավելի խորն են տեսել ու ըմբռնել տիեզերը: Ու հենց էդ գիտակցության ու ըմռնման շնորհիվ էլ Էյնշտեյնը իր կյանքի մայրամուտին հասկացավ, որ ոչ մի բանում չի կարելի վստահ լինել, մինչև վերջ ոչինչ չի կարելի բացահայտել ու ճանաչել. «Ամեն ինչ հարաբերական է»: Եվ հետևաբար Աստված էլ չէր կարող նրա համար լինել պարզ, հասկանալի ու միժամանակ ընդունելի:
Տեսլային իրոք լավ չեմ ճանաչում, բայց Էյնշտեյնին (իսկ ավելի ճիշտ Այնշտայնին) մի քիչ ծանոթ եմ (նրա տեսությանը):
Համաձայն եմ, որ նրանք մեզնից 1000 տարով առաջ էին անցել ու 1000 անգամ ավելի խորն են տեսել ու ըմբռնել տիեզերը: Ու հենց էդ գիտակցության ու ըմռնման շնորհիվ էլ Էյնշտեյնը իր կյանքի մայրամուտին հասկացավ, որ ոչ մի բանում չի կարելի վստահ լինել, մինչև վերջ ոչինչ չի կարելի բացահայտել ու ճանաչել. «Ամեն ինչ հարաբերական է»: Եվ հետևաբար Աստված էլ չէր կարող նրա համար լինել պարզ, հասկանալի ու միժամանակ ընդունելի:
Լեո ջան այո ամեն բան էլ հարաբերական է:
Եթե դու մտքերով հինգ տարի հետ գնաս, քո կյանքում կհանդիպես բաների, որ այդ ժամանակ երբ տեղի է ունեցել այդ բանը, դու դրան անվանում ես տվել, ասել էս սա շատ վատ բան է կամ հակառակը:
Իսկ հիմա երբ այդ նույն դեպքին «բանին» նայում էս հինգը տարվա հեռավորությունից հասկանում էս որ այդ «վատ» կոչեցիալ բանը պիտի տեղի ունենար, որովհետև դա առիթ էր հանդիսանալու մեկ այլ բանի համար, առանց որի չէր լինի արդեն «լավ» կոչվող «զուգադիպությունը» կամ «առիթը»:
Իրականում ամեն բան էլ հարաբերական է և չես կարող այդ պահին զանազանել դա վատ էր թե լավ:
Մենք մարդիկս ամեն բան դնում ենք լավ կամ վատ չափանիշի մեջ ու սկսում ենք վերլուծել դա լավ էր թե վատ, սակայն լավ կամ վատ բաներ չկան կան ընդհամենը տարբեր բաներ, ինչ թելադրում է մարդու ուղեղը դա էլ մարդը վերլուծում է, իսկ մեր ուղեղը ընդհամենը ծրագրավորված իլյուզիայի մեջ է:
Մի դեպք պատմեմ կրկին էքստրասենսի հետ կապված որը ցույց տվեցին հեռուստացույցով:
Էքստրասենսը քնցրեց մի մարդու և ասեց երբ արթնանաս աղջիկտ այս դահլիճում չի լինի:
Երբ արթնացրեցին, աղջիկը կանգնած էր իր դիմաց, սակայն նրա ուղեղը չեր տեսնում աղջկան և նա վստահ հայտարարում էր որ իր աղջիկը դահլիճում չի, բոլորը այդ թվում նաև աղջիկը ծիծաղում էին և մի տաս անգամ տարբեր առիթներ ստեղծեցին որ նա առնչվի, հարաբերվի իր աղջկա հետ, սակայն միևնույնն էր նա չճանաչեց աղջկան:
Հետո երբ նորից քնացրեցին և արթնացրին նա մի անգամից տեսավ իր դիմաց կանգնած աղջկան ու պնդում էր որ այն ժամանակ իր աղջիկը դահլիճում չէր:
Սա պատմեցի որ տեսնես թե մարդու ուղեղը ինչպիսի բան է, և ինչ իլյուզիաների մեջ կարող է ընկնել: Սա էլ էր հարաբերական՝ իր համար այդ «երևույթը» իր աղջիկը չկար, իսկ մնացած բոլորի համար կար, դրա համար միանշանակ պնդել թե դա հենց ադպես է ինչպես ինքներս ենք տեսնում և հասկանում ճիշտ չէ:
Կախված է ամեն մարդու ցանկությունից թե նա ինչքանով է հասկանում որ այս ամենը իլյուզիա է և փորձում է ազատվել ուղեղի ցուցադրած «իրականություն կոչվող այս երազից» և սկսել հասկանալ ճշմարիտ իրականությունը:
Տեսլային իրոք լավ չեմ ճանաչում, բայց Էյնշտեյնին (իսկ ավելի ճիշտ Այնշտայնին) մի քիչ ծանոթ եմ (նրա տեսությանը):
Համաձայն եմ, որ նրանք մեզնից 1000 տարով առաջ էին անցել ու 1000 անգամ ավելի խորն են տեսել ու ըմբռնել տիեզերը: Ու հենց էդ գիտակցության ու ըմռնման շնորհիվ էլ Էյնշտեյնը իր կյանքի մայրամուտին հասկացավ, որ ոչ մի բանում չի կարելի վստահ լինել, մինչև վերջ ոչինչ չի կարելի բացահայտել ու ճանաչել. «Ամեն ինչ հարաբերական է»: Եվ հետևաբար Աստված էլ չէր կարող նրա համար լինել պարզ, հասկանալի ու միժամանակ ընդունելի:
Ինչում՞ն է Էյնշտեյնի ՄԵԾությունը... նա ինքը իրենից ոչինչ չի հնարել, այլ ինչ էլ որ հայտնաբերել է նույնպես իրենից ստեղծել, այդ օրենքները բնության մեջ մինչև նրա ասելը կար, նա նույնպես օգտվել է Հունական իմաստունների գրվածքներից...
Իսկ ինչպես բացատրել այն փաստը , որ որոշ մարդիկ իրենց նախորդ կյանքից բաներ են հիշում, ոմանք չափազանց շատ: Դիվային.չար ուժերի ազդեցություն է։Նույն գուշակության ու կախարդության ոգին։
Իսկ ինչպես բացատրել այն փաստը , որ որոշ մարդիկ իրենց նախորդ կյանքից բաներ են հիշում, ոմանք չափազանց շատ: Վերջերս նման մարդկանց մասին հաղորդում կար, մի երիտասարդ ասում էր, որ ինքը բրազիլուհի է եղել նախորդ կյանքում 1850 թվականի ծնված , ազատ խոսում էր պորտուգալերեն(ոչ մեկ չէր սովորեցրել), երգում էր հին երգեր տարբեր մեռած բարբառներով, հիշում էր իր անունը նախորդ կյանքի, վերցրել սեփականացրել էր ու ընդհանրապես կնոջ նման էր հագնվում :D : Եվս մեկ օրինակ մի հոգեբան էքստրասենսի հետ նման թեմայով զրույց տանելիս` կատակով հարցնում է, թե ի՞նչ է եղել նա նախորդ կյանքում, էքստրասենսը պատասխանում է ՝ որ գերմանացի գերցոգ է եղել, դե հոգեբանը կատակ ընդունելով, մի անգամ զրույցի է բռնվում մեկ ուրիշ ավելի հզոր:D էքստրասենսի հետ՝ սա նույնպես նույն բանն է ասում ու նաև ասում է, թե որտեղ է ծնվել, որ տանը::o Հոգեբանի աչքերը թռնում են ճակատը, քանի որ հիշում է, որ տարիներ առաջ Գերմանիայի չգիտեմ որ քաղաքում կանգնած է եղել այն տան առաջ , որի մասին ասում էր էքստրասենսը ու տարօրինակ զգացում է ունեցել, չի կարողացել բացատրել, թե ինչու ամեն անգամ այդ տունը տեսնելիս իրեն վատ է զգացել::)
Իմ սեփական օրինակը բերեմ :D Շատ - շատ անգամներ տեսնում էի նույն երազը, թե ինչպես մի տղա՝ ոչ այդքան երիտասարդ , մութ սենյակում պառկած է անկողնում ՝ մահամերձ վիճակում, կողքը երկու ծեր մարդիկ էին՝ ամուսիներ, տղայի ծնողները, որոնք տղայի ձեռքը բռնած լուռ արտասվաում էին: Երկար բարակ չպատմեմ... Հետո տղան մահանում էր ու ամեն անգամ հենց մահանում էր, ես զարթնում էի ու 100%-անոց տպավորություն էր մոտս , որ այդ տղան ես եմ: Մի քանի հոգու պատմել եմ , ասել են նախորդ կյանքից հատված է եղել՝սեփական մահս :scare :D :P
հա,համարենք նախորդ կյանքը ճիշտ է, :think բայց ինչու՞
այդ նախորդ կյանքի զգացողությունը ու դրա հետ կապված հիշողությունները ոչ բոլորին են տրվում :
ճիշտն ասած այնքան էլ չեմ հավատում երազների իրական լինելուն:Երազները կապված են մարդու անգիտակցականի հետ կապված են այն ամենի հետ,որ մարդ չի կարող խոսքերով բացատրել ու ն կարագրել: Դա կապ չունի ինչ-որ երևակայելի "նախորդ կյանքերի" հետ:
Չեմ ասում,որ ճիշտ եմ,բայց եթե մի քիչ մտածենք...
բայց բնությունը հետաքրքիր բան է: Միշտ չէ,որ կարող ենք տրամաբանությամբ լուծել բոլոր անբացատրելի երևույթները:
Ինչ անենք,ոչինչ:
*e}|{uka*,բայց եթե դու ունես այն զգացողությունը,որ դա կարող է ճիշտ լինել,դու ես քո մտքի,գիտակցության ու քո զգացմունքների տերը:
Հա,մի բան էլ: Համարենք կա "նախորդ կյանք" հացկացություն: Ո՞ նց եք դա պատկերացնում:Այսինքն մարդու հոգին կարող է իր հարմարավետ տե՞ղը գտնել տարբեր մարմիններում : :o
Իմ սուբիեկտիվ կարծիքով, որպեսզի հասկանանք ու՞ր ենք գնալու մահվանից հետո, պետք է նախ իմանանք թե որտեղից ենք եկել ծնվելուց առաջ:
բայց մենք երբեք էլ այս հարցերի պատասխանը չենք գտնի: Ես կարծում եմ,որ պետք էլ չի որ գտնենք: Աշխարը լի է անբացատրելի հարցերով ու անպատասխան անվերջ հարցերով:
Ինչում՞ն է Էյնշտեյնի ՄԵԾությունը... նա ինքը իրենից ոչինչ չի հնարել, այլ ինչ էլ որ հայտնաբերել է նույնպես իրենից ստեղծել, այդ օրենքները բնության մեջ մինչև նրա ասելը կար, նա նույնպես օգտվել է Հունական իմաստունների գրվածքներից...
համաձայն եմ: Դա պարզապես ունակություն է տեսնել այն,ինչ ուրիշները չեն տեսնում:
*e}|{uka*
01.07.2009, 21:39
հա,համարենք նախորդ կյանքը ճիշտ է, :think բայց ինչու՞
այդ նախորդ կյանքի զգացողությունը ու դրա հետ կապված հիշողությունները ոչ բոլորին են տրվում :
ճիշտն ասած այնքան էլ չեմ հավատում երազների իրական լինելուն:Երազները կապված են մարդու անգիտակցականի հետ կապված են այն ամենի հետ,որ մարդ չի կարող խոսքերով բացատրել ու ն կարագրել: Դա կապ չունի ինչ-որ երևակայելի "նախորդ կյանքերի" հետ:
Չեմ ասում,որ ճիշտ եմ,բայց եթե մի քիչ մտածենք...
բայց բնությունը հետաքրքիր բան է: Միշտ չէ,որ կարող ենք տրամաբանությամբ լուծել բոլոր անբացատրելի երևույթները:
Ինչ անենք,ոչինչ:
*e}|{uka*,բայց եթե դու ունես այն զգացողությունը,որ դա կարող է ճիշտ լինել,դու ես քո մտքի,գիտակցության ու քո զգացմունքների տերը:
Հա,մի բան էլ: Համարենք կա "նախորդ կյանք" հացկացություն: Ո՞ նց եք դա պատկերացնում:Այսինքն մարդու հոգին կարող է իր հարմարավետ տե՞ղը գտնել տարբեր մարմիններում : :o
Մարդ եթե հավատ չունենա չի կարող ապրել, ես միայն ենթադրում եմ, որ ամեն ինչ հնարավոր է, միանշանակ մի բան ասել ու պնդելը ոչ մեկին ոչինչ չի տա, հա ես ինքս հավատում եմ ու վստահ եմ ու չեմ վախենում ասել էտ բառը :P, բայց օրինակներ չեմ բերի, ամեն մեկը թող մտածի այնպես ինչպես համարում է ճիշտ :) Իսկ երազների ընդհանրապես ես էլ չեմ հավատում, բայց դա այդքան էլ երազ չէր, եթե մի քիչ խորանանք: :P Հա մի բան էլ երազները կապված են մարդու անգիտակցականի հետ ասելը մի քիչ սխալ է , ավելի շուտ կապված են մարդու ենթագիտակցության հետ: Իսկ ենթագիտակցականից ամեն ինչ սպասելի է :P
Մարդ եթե հավատ չունենա չի կարող ապրել, ես միայն ենթադրում եմ, որ ամեն ինչ հնարավոր է, միանշանակ մի բան ասել ու պնդելը ոչ մեկին ոչինչ չի տա, հա ես ինքս հավատում եմ ու վստահ եմ ու չեմ վախենում ասել էտ բառը :P, բայց օրինակներ չեմ բերի, ամեն մեկը թող մտածի այնպես ինչպես համարում է ճիշտ :) Իսկ երազների ընդհանրապես ես էլ չեմ հավատում, բայց դա այդքան էլ երազ չէր, եթե մի քիչ խորանանք: :P Հա մի բան էլ երազները կապված են մարդու անգիտակցականի հետ ասելը մի քիչ սխալ է , ավելի շուտ կապված են մարդու ենթագիտակցության հետ: Իսկ ենթագիտակցականից ամեն ինչ սպասելի է :P
ըհը,ոչ թե անգիտակցական,այլ ենթագիտակցական...
ըհը: :think Եթե դու հավատում ես ու համոզված ես,դա արդեն լուրջ է: Լուրջ ասելով ի նկատի ունեմ դա քեզ համար կարևոր բան է ու դու իրոք հավատում ես դրա ճշմարիտ լինելուն:
Ինձ մոտ մի հարց առաջացավ: Այսինքն դու համաձա՞յն ես որ հոգին կարող է մտնել մի այլ մարմնի մեջ: :think
*e}|{uka*
01.07.2009, 22:04
ըհը,ոչ թե անգիտակցական,այլ ենթագիտակցական...
ըհը: :think Եթե դու հավատում ես ու համոզված ես,դա արդեն լուրջ է: Լուրջ ասելով ի նկատի ունեմ դա քեզ համար կարևոր բան է ու դու իրոք հավատում ես դրա ճշմարիտ լինելուն:
Ինձ մոտ մի հարց առաջացավ: Այսինքն դու համաձա՞յն ես որ հոգին կարող է մտնել մի այլ մարմնի մեջ: :think
Այո , այո, հոգիների քչություն ա անում :D, հավատում եմ ռենկարնացիային: :)
Հոգին չի մտնում մեկ այլ մարմնի մեջ :oy, վախենալու բաներ մի ասա :scare, հոգին հետն ա ծնվում, այսինքն մեր մարմինը մեր հոգու սրվակն ա , նենց չի որ մեկը մահանում է հոգին գնում մտնում է մի այլ մարմնի մեջ, կամ ծննդատանը նստած սպասում ա, երբ ա ծննդաբերություննը ավարտվելու :D Ընդհանրապես ես շատ բաների եմ հավատում, եթե հետաքրքիր է կարող եմ ծավալվել խոսանք : ;)
Այո , այո, հոգիների քչություն ա անում :D, հավատում եմ ռենկարնացիային: :)
Հոգին չի մտնում մեկ այլ մարմնի մեջ :oy, վախենալու բաներ մի ասա :scare, հոգին հետն ա ծնվում, այսինքն մեր մարմինը մեր հոգու սրվակն ա , նենց չի որ մեկը մահանում է հոգին գնում մտնում է մի այլ մարմնի մեջ, կամ ծննդատանը նստած սպասում ա, երբ ա ծննդաբերություննը ավարտվելու :D Ընդհանրապես ես շատ բաների եմ հավատում, եթե հետաքրքիր է կարող եմ ծավալվել խոսանք : ;)
Ёжика, Բայց չէ որ մի քիչ առաջ դու էիր ասում,որ "նախորդ կյանք" գոյություն ունի: Դա նշանակում է,որ հոգին արդեն ինչ-որ մի մարմնում գոյություն է ունեցել,իսկ հետո էլ մի ուրիշ մարմին է-կոպիտ ասած-սեփականացրել:
Այո,ազատ արտահայտվիր: :) ասա,թե ինչպիսին են քո թեորեմները այս թեմայի շուրջ:
*e}|{uka*
01.07.2009, 22:59
Ёжика, Բայց չէ որ մի քիչ առաջ դու էիր ասում,որ "նախորդ կյանք" գոյություն ունի: Դա նշանակում է,որ հոգին արդեն ինչ-որ մի մարմնում գոյություն է ունեցել,իսկ հետո էլ մի ուրիշ մարմին է-կոպիտ ասած-սեփականացրել:
Այո,ազատ արտահայտվիր: :) ասա,թե ինչպիսին են քո թեորեմները այս թեմայի շուրջ:
Նայ, երբ մարդ մահանում է, հոգին որպես մարդու մի մաս բաժանվում է իրենից, այսինքն էլ տվյալ մարդու հետ կապ չի ունենում, բայց վերածնվելու համար, նա չի կարող իր նախորդ շորիկի՝ նախկին մարդու հետ կապված բաները , հետը տանի նոր շորի մեջ, ինքը պետք ա մաքրվի, այսինքն նորից կյանքի կոչվելով, նա մաքուր էջով է արթնանում, բայց ունենում է իր բնորոշ գծերը, ընդհանրապես սենց բան կա, եթե իհարկե ռենկարնացիային հավատում ես, հոգին մարդու նման կարող է բարի լինել , կախված թե տվյալ մարդը ինչ ձևի է եղել ու հոգին այսպես ասած մարդու արարքների համար պատասխան է տալիս :D աբսուրդ բաներ եմ չէ՞ խոսում, եթե վատ մարդ է եղել այն մարդը, որի մեջ եղել է քո հոգին ուրեմն դու քո կյանքի ընթացքում պատասխան ես տալու որոշ չափով :D Ինչու՞ մի մարդ իր ամբողջ կյանքի ընթացքում ոչ մի բարդություն չի տեսնում, իսկ մարդ էլ կա սաղ կյանքը մի մեծ բարդույթ ա....
Իսկ էն օրինակը , որ գրեցի մի քիչ վերև, որ տղան մի օր արթնացել ա ասել, ես բրազիլուհի եմ ու իրան սկսել է տրանսվեսթիտի նման պահել :D, ես բացատրում եմ այս կերպ՝ հնարավոր չի նման բան, հա անոմալ բաներ շատ կան կյանքում, կարող է տղան մահացել է, իսկ այդ բրազիլուհու հոգին ազատ շորիկ ա տեսել, ասել ա ՝ վայ ի՜նչ պուպուշն ա ու բնականաբար զավթել ա, իսկ տղան լրիվ խորթ ա պահել իր հարազատների հետ: Կան նաև հոգիներ, որոնք թափառում են, մաքրման փուլ հասած չեն լինում, իրանք ձգտում են նորից ապրել... հիմա կասես, բա եթե տենց լինի, երբ մարդ մահանում է կարող է մեջը ուրիշ թափառող հոգիներ մտնեն, այ էտ հարցին հիմա չեմ կարող պատասխանել :D
ասեմ քեզ,որ գրածդ շատ բարդ էր: ոչ թե բարդ էր,այլ խՃճված :10 անգամ կարդացի:
բայց ամեն մեկն իր հոգին ունի: Երբ վերջանում է մարդու կյանքը,ես կարծում եմ,որ հոգին գնում է մի ուրիշ աշխարհ,ու այդ հոգին էլ երբեք երկիր չի վերադառնում:Ես համ հավատում եմ,որ ամեն մի մարդ ունի իր հոգին: Ես կասեի: Հոգին էլ մարդու երկրային կյանքի մի մասն է(մարմնի հետ):
Ես հավատում եմ,որ հոգին չի մեռնում,այս միշտ կա,ապրում է մի տեղ,որտեղ հնարավոր չէ ամեն բան չափել տարածությամբ,իմաստ տալ,խոսքով բացատրել:
Իմ կարծիքով, երբ մարդը մահանում է, նրա հոգին ինչ-որ ժամանակով գնում է ուրիշ աշխարհ, սակայն ժամանակ անց, այն վերադառնում է նոր ծնված մարդու մարմին: Ես հավատում եմ հոգու անմահությանը և նաև հավատում եմ, որ մարդը կարող է ունենալ մի քանի կյանք:
Մոտ 1 տարի առաջ մի հաղորդում էի նայում մահվան մասին: Ուրեմն, մի ընտանիքում ծնվում է տղա: մոր 3 տարեկան հասակում նա, առանց մտածելու, սկսում է ասել, որ իր հայրենիքը Հնդկաստանն է, որ նա ունի կին և 2 զավակ: Նա անգամ հիշում էր իր (կամ իր կնոջ) անունը: Ծնողները այդ ամենին բանի տեղ չեն դնում, սակայն, երբ տեսնում են, որ երեխան անընդհատ կրկնում է, որոշում են գնալ Հնդկաստան և գտնել այդ անունով մարդուն: Երբ նրանք գնում են Հնդկաստան, նրանք գտնում են այդ մարդու գերեզմանը, հետո գտնում են նրա կնոջը և 2 զավակներին (նրանք արդեն բավականին մեծացած են լինում), փոքրիկը ճանաչում է իր կնոջը և երեխաներին: Հետո պարզվում է, որ այդ կնոձ ամուսնուն շատ տարիներ առաջ սպանել են` գլխին կրակելով, իսկ այդ փոքրիկի գլխի հենց նույն հատվածում ծնողները գտնում են սպի:
Կարծում եմ այս պատմությունը իսկապես մտածելու տեղիք է տալիս: Ես ապշել էի.....Ու ես հանկարծ հիշեցի, որ ես էլ մինչև 5 տարեկան ինչ-որ նման բաներ էի ասում (ասում էի, իբր ես անգլիցի եմ, իբր իմ մայրիկը հիմա Անգլիայում ինձ է սպասում ու որ տանը ինձ նեղացնում էին կամ նկատողություն անում, ասում էի, որ կհավաքվեմ ու կգնամ Անգլիա իսկական մայրիկիս մոտ):
Իմ կարծիքով, երբ մարդը մահանում է, նրա հոգին ինչ-որ ժամանակով գնում է ուրիշ աշխարհ, սակայն ժամանակ անց, այն վերադառնում է նոր ծնված մարդու մարմին: Ես հավատում եմ հոգու անմահությանը և նաև հավատում եմ, որ մարդը կարող է ունենալ մի քանի կյանք:
Եվուկ ջան, եթե ըստ քեզ հոգին վերածնվում է, ապա մի էսպիսի հարց: Առաջ երկրագնդի վրա մարդկանց քանակը շատ ավելի քիչ էր, քան հիմա (հիմա արդեն 6 մլրդից ավել): Այսինքն` չի կարող պատահել, որ միշտ նույն հոգիները վերածնվին, որովհետև մարդկանց քանակը նույնը չի մնում, այլ գնալով շատ արագ տեմպերով ավելանում է: Ստացվում է, որ հին հոգիների վերածնվելու հետ մեկտեղ ծնվում են նոր հոգիներ, այո՞: Այդ դեպքու՞մ որտեղից այդ նոր հոգիները :8
Իսկ քո տեսած հաղորդումը կարծում եմ սովորական սենսացիա է եղել (հնարած), պետք չէ դրանց հավատալ ;)
Նայ, երբ մարդ մահանում է, հոգին որպես մարդու մի մաս բաժանվում է իրենից, այսինքն էլ տվյալ մարդու հետ կապ չի ունենում, բայց վերածնվելու համար, նա չի կարող իր նախորդ շորիկի՝ նախկին մարդու հետ կապված բաները , հետը տանի նոր շորի մեջ, ինքը պետք ա մաքրվի, այսինքն նորից կյանքի կոչվելով, նա մաքուր էջով է արթնանում, բայց ունենում է իր բնորոշ գծերը, ընդհանրապես սենց բան կա, եթե իհարկե ռենկարնացիային հավատում ես, հոգին մարդու նման կարող է բարի լինել , կախված թե տվյալ մարդը ինչ ձևի է եղել ու հոգին այսպես ասած մարդու արարքների համար պատասխան է տալիս :D աբսուրդ բաներ եմ չէ՞ խոսում, եթե վատ մարդ է եղել այն մարդը, որի մեջ եղել է քո հոգին ուրեմն դու քո կյանքի ընթացքում պատասխան ես տալու որոշ չափով :D Ինչու՞ մի մարդ իր ամբողջ կյանքի ընթացքում ոչ մի բարդություն չի տեսնում, իսկ մարդ էլ կա սաղ կյանքը մի մեծ բարդույթ ա....
Իսկ էն օրինակը , որ գրեցի մի քիչ վերև, որ տղան մի օր արթնացել ա ասել, ես բրազիլուհի եմ ու իրան սկսել է տրանսվեսթիտի նման պահել :D, ես բացատրում եմ այս կերպ՝ հնարավոր չի նման բան, հա անոմալ բաներ շատ կան կյանքում, կարող է տղան մահացել է, իսկ այդ բրազիլուհու հոգին ազատ շորիկ ա տեսել, ասել ա ՝ վայ ի՜նչ պուպուշն ա ու բնականաբար զավթել ա, իսկ տղան լրիվ խորթ ա պահել իր հարազատների հետ: Կան նաև հոգիներ, որոնք թափառում են, մաքրման փուլ հասած չեն լինում, իրանք ձգտում են նորից ապրել... հիմա կասես, բա եթե տենց լինի, երբ մարդ մահանում է կարող է մեջը ուրիշ թափառող հոգիներ մտնեն, այ էտ հարցին հիմա չեմ կարող պատասխանել :D
Այնպես ես խոսում, կարծես հոգին ու մարմինը լրիվ իրարից անկախ են և միայն ժամանակավոր համագործակցության մեջ են գտնվում:
Ես հավատում եմ հոգու գոյությանը: Բայց կարծում եմ, որ հոգին ու մարմինը մեկ ամբողջություն են կազմում և առանց մեկի մյուսը գոյություն ունենալ չի կարող: Ըստ իս հոգին անմահ չէ, մարմնի մահի հետ մեկտեղ մահանում է նաև հոգին:
Ստացվում է, որ հին հոգիների վերածնվելու հետ մեկտեղ ծնվում են նոր հոգիներ, այո՞: Այդ դեպքու՞մ որտեղից այդ նոր հոգիները :8
Չէ Լեո ջան, նոր հոգիներ չեն ստեղծվում, նրանք բազմատրիլիոն են ամբողջ աշխարհաստեղծ տիեզերքներում:
Հոգիներ կան որ գալիս են մեր խաղատախտակ տարբեր փորձեր ստանալու համար, ամեն մի հոգին, ինքնա որոշում թե հաջորդ անգամ որտեղ ծնվի, և ինչ փորձ է իրեն պետք, Լույսին հասնելու համար:
Մեր մոլորակը տիեզերքի ամենահետաքրքիր մոլորակներից մեկնա, որտեղ գալիս են «ամենահամարձակները» որովհետև այս մոլորակի բնակիչները միայն ունեն ազատ ընտրության իրավունք, և փակված են ամբողջությամբ, ոչինչ չեն հիշում թե իրանք ովքեր են և որտեղից են սերվում: Մի խոսքով շատ նման է պահմտոցի խաղին:
Օրինակ Ինդիգոները մեր մոլորակի բնակիչներ չեն եղել ի սկզբանե, սակայն հիմա մասայական ծնվում են այստեղ, այս անցողիկ ժամանակահատվածում մեզ օգնելու համար:
Այս մոլորակի բնիկ բնակիչները միայն Լեմուրականներն են: Անգամ Ատլանտները, որոնք պլեվդյանցիներն են, որոնց արիացիներ ենք կոչում, նրանք այստեղ են եկել ավելի բարձր զարգացած լույսային տատանում ունեցող մոլորակից:
Այնպես որ նոր հոգիներ ստեղծվելու կարիք չկա::)
Չէ Լեո ջան, նոր հոգիներ չեն ստեղծվում, նրանք բազմատրիլիոն են ամբողջ աշխարհաստեղծ տիեզերքներում:
Հոգիներ կան որ գալիս են մեր խաղատախտակ տարբեր փորձեր ստանալու համար, ամեն մի հոգին, ինքնա որոշում թե հաջորդ անգամ որտեղ ծնվի, և ինչ փորձ է իրեն պետք, Լույսին հասնելու համար:
Մեր մոլորակը տիեզերքի ամենահետաքրքիր մոլորակներից մեկնա, որտեղ գալիս են «ամենահամարձակները» որովհետև այս մոլորակի բնակիչները միայն ունեն ազատ ընտրության իրավունք, և փակված են ամբողջությամբ, ոչինչ չեն հիշում թե իրանք ովքեր են և որտեղից են սերվում: Մի խոսքով շատ նման է պահմտոցի խաղին:
Օրինակ Ինդիգոները մեր մոլորակի բնակիչներ չեն եղել ի սկզբանե, սակայն հիմա մասայական ծնվում են այստեղ, այս անցողիկ ժամանակահատվածում մեզ օգնելու համար:
Այս մոլորակի բնիկ բնակիչները միայն Լեմուրականներն են: Անգամ Ատլանտները, որոնք պլեվդյանցիներն են, որոնց արիացիներ ենք կոչում, նրանք այստեղ են եկել ավելի բարձր զարգացած լույսային տատանում ունեցող մոլորակից:
Այնպես որ նոր հոգիներ ստեղծվելու կարիք չկա::)
Սելավի ջան, քո այս գրառումը կարելի է ուղարկել հոլիվուդյան որևէ ռեժիսորի: Որոշակի լրացումներից հետո կարծում եմ շատ լավ ֆանտսատիկ ֆիլմի սցենար կստացվի :)
Միգուցե քո ասածը ճշմարտություն է, բայց ո՛չ դու, ո՛չ ես և երկրագնդի վրա ոչ մի այլ մարդ դա չի կարող ասել: Այս հարցում չի կարելի վստահ լինել, ավելին՝ այստեղ վստահության նշույլ իսկ չի կարող լինել: Եվ քանի դեռ չկա այդ վստահությունը, քո առաջարկած վարկածը (և նմանատիպ մյուս բոլոր վարկածները) կմնա «ֆանտաստիկ կինո» ոճի մեջ :)
Իմ կարծիքով, երբ մարդը մահանում է, նրա հոգին ինչ-որ ժամանակով գնում է ուրիշ աշխարհ, սակայն ժամանակ անց, այն վերադառնում է նոր ծնված մարդու մարմին: Ես հավատում եմ հոգու անմահությանը և նաև հավատում եմ, որ մարդը կարող է ունենալ մի քանի կյանք:
Մոտ 1 տարի առաջ մի հաղորդում էի նայում մահվան մասին: Ուրեմն, մի ընտանիքում ծնվում է տղա: մոր 3 տարեկան հասակում նա, առանց մտածելու, սկսում է ասել, որ իր հայրենիքը Հնդկաստանն է, որ նա ունի կին և 2 զավակ: Նա անգամ հիշում էր իր (կամ իր կնոջ) անունը: Ծնողները այդ ամենին բանի տեղ չեն դնում, սակայն, երբ տեսնում են, որ երեխան անընդհատ կրկնում է, որոշում են գնալ Հնդկաստան և գտնել այդ անունով մարդուն: Երբ նրանք գնում են Հնդկաստան, նրանք գտնում են այդ մարդու գերեզմանը, հետո գտնում են նրա կնոջը և 2 զավակներին (նրանք արդեն բավականին մեծացած են լինում), փոքրիկը ճանաչում է իր կնոջը և երեխաներին: Հետո պարզվում է, որ այդ կնոձ ամուսնուն շատ տարիներ առաջ սպանել են` գլխին կրակելով, իսկ այդ փոքրիկի գլխի հենց նույն հատվածում ծնողները գտնում են սպի:
Կարծում եմ այս պատմությունը իսկապես մտածելու տեղիք է տալիս: Ես ապշել էի.....Ու ես հանկարծ հիշեցի, որ ես էլ մինչև 5 տարեկան ինչ-որ նման բաներ էի ասում (ասում էի, իբր ես անգլիցի եմ, իբր իմ մայրիկը հիմա Անգլիայում ինձ է սպասում ու որ տանը ինձ նեղացնում էին կամ նկատողություն անում, ասում էի, որ կհավաքվեմ ու կգնամ Անգլիա իսկական մայրիկիս մոտ):
Ինքս հավատում եմ հոգու անմահությանը և վերաբնակեցմանը, բայց մի բան հաստատ է, հոգին վերածնվելիս նոր կաղապար է ստանում և ոչ մի կապ չունի իր նախկին կաղապարի` մարմնի հետ, և տղայի գլխի սպին , իմ կարծիքով, արդեն հեքիաթների բաժնից է,ինչով և ողողված է մեր հեռուսատեթերները, այնպես որ շատ լուրջ մի ընդունի, Անգլիա էլ չգնաս;)
շատ դաժան է :(
,բայց լիովին վե՞րջ է,թե՞...
Իսկ ես ասում եմ, որ մահը վեջը չէ:
Եթե դու քո կյանքում ճանաչել ես Աստծուն և հնազանդվել ես միչև մահտ ապա քեզ մահից հետո սպասվում է Հավերժական Երկինքը: :hands
Իսկ եթե ոչ...:angry
Սելավի ջան, քո այս գրառումը կարելի է ուղարկել հոլիվուդյան որևէ ռեժիսորի: Որոշակի լրացումներից հետո կարծում եմ շատ լավ ֆանտսատիկ ֆիլմի սցենար կստացվի :)
Միգուցե քո ասածը ճշմարտություն է, բայց ո՛չ դու, ո՛չ ես և երկրագնդի վրա ոչ մի այլ մարդ դա չի կարող ասել: Այս հարցում չի կարելի վսհատ լինել, ավելին՝ այստեղ վստահության նշույլ իսկ չի կարող լինել: Եվ քանի դեռ չկա այդ վստահությունը, քո առաջարկած վարկածը (և նմանատիպ մյուս բոլոր վարկածները) կմնա «ֆանտաստիկ կինո» ոճի մեջ :)
Լեո ջան գիտեմ մարդկայնորեն շատ դժվար է այս ամենը ըմբռնել և հասկանալ::)
Հիմա քո տված հարցը շատ սեղմ նկարագրելի վիճակով միայն այսպես կարողացա բացատրել:
Իսկ մնացածը դու գիտես ես ոչ պնդում եմ որ հավատաս, ոչ էլ ուզում եմ բանավիճել, պարզապես գրեցի:
Հույսով եմ հուլիսի 22-ի ամբողջովին արևի խավարումը, քեզ ավելի շատ ինֆորմացիա կբերի իր հետ, քան ինչ որ մեկը կկարողանա քեզ տալ:
Ի դեպ այդպիսի ամբողջովին արևի խավարում մեկ էլ տեղի է ունեցել Հիսուսի խաչելության օրը:
Լեո ջան գիտեմ մարդկայնորեն շատ դժվար է այս ամենը ըմբռնել և հասկանալ::)
Բոլորս էլ մարդ ենք ու մարդկայնորենից այլ կողմ անցնել չենք կարող:
Եվ չասես, թե դու կարողանում ես ընկալել այնպիսի երևույթներ, որոնք «մարդկայնորեն»-ի սահմանից դուրս են :) Նման մարդ չկա ;)
Հիմա քո տված հարցը շատ սեղմ նկարագրելի վիճակով միայն այսպես կարողացա բացատրել:
Իսկ մնացածը դու գիտես ես ոչ պնդում եմ որ հավատաս, ոչ էլ ուզում եմ բանավիճել, պարզապես գրեցի:
Հույսով եմ հուլիսի 22-ի ամբողջովին արևի խավարումը, քեզ ավելի շատ ինֆորմացիա կբերի իր հետ, քան ինչ որ մեկը կկարողանա քեզ տալ:
Ի դեպ այդպիսի ամբողջովին արևի խավարում մեկ էլ տեղի է ունեցել Հիսուսի խաչելության օրը:
Արևի խավարում միշտ էլ լինում է, ու դրա վրա վաղուց ոչ ոք չի զարմանում ;) Ընդ որում եթե տեղյակ ես, արևի խավարման ժամանակ երկրի վրա է ընկնում լուսնի երկու տեսակի ստվեր՝ լրիվ և մասնակի: Այն վայրերում, որտեղ լրիվ ստվերն է ընկնում, լինում է արևի լրիվ խավարում (և հետևաբար մասնակի ստվերի ընկնելու վայրերում մասնակի խավարում է լինում): Սա հրաշք չէ, հասարակ տիեզերական երևույթ է :)
Բոլորս էլ մարդ ենք ու մարդկայնորենից այլ կողմ անցնել չենք կարող:
Ճիշտ էս ասում, ով կարծումա որ չի կարող անցնել, չի էլ անցնում, իսկ ով մի կողմա դնում բոլոր ապացուցված դոգմաները, կամ ընդհանրապես գաղափար չունի թե գիտնակաները ինչ են ասում՝ այս կամ այն երևույթին, նա անցնումա:
Վկան միլոնավոր Ինդիգո երեխաներն են: Որոնք իրենց ֆենոմենալ հնարավորություններով և իմաստություններով ցնցել են Երկիր մոլորակի գիտններին ու գիտնականներին:
Ճիշտ էս ասում, ով կարծումա որ չի կարող անցնել, չի էլ անցնում, իսկ ով մի կողմա դնում բոլոր ապացուցված դոգմաները, կամ ընդհանրապես գաղափար չունի թե գիտնակաները ինչ են ասում՝ այս կամ այն երևույթին, նա անցնումա:
Վկան միլոնավոր Ինդիգո երեխաներն են: Որոնք իրենց ֆենոմենալ հնարավորություններով և իմաստություններով ցնցել են Երկիր մոլորակի գիտններին ու գիտնականներին:
Ու ի՞նչ են բացահայտել մեզ համար այդ ինդիգո երեխաները մարդկայնականից այն կողմ :think
Ու ի՞նչ են բացահայտել մեզ համար այդ ինդիգո երեխաները մարդկայնականից այն կողմ :think
Ինչու՞ էս ինձ հարցնում, դու ինքդ կարող էս գտնել և կարադալ կամ դիտել, եթե հետաքրքիր է: Ամբողջ ինտեռնետը ողողված է այդ երեխաներով:
Իսկ եթե քեզ հետաքրքիր չէ այդ թեման, ես ինչ էլ որ գրեմ միևնույնն է դու չէս հավատա, կամ էլ հոլիվուդյան սցենար կհամարես, :) քանզի ոչ ինձ էս ճանաչում, ոչ էլ ես կարող եմ լինել քեզ համար վստահելի աղբյուր: Դրա համար էլ Լեո ջան ավելի լավ կլինի որ դու ձգտես գտնել այդ ինֆորմացիանները:
Ինչու՞ էս ինձ հարցնում, դու ինքդ կարող էս գտնել և կարադալ կամ դիտել, եթե հետաքրքիր է: Ամբողջ ինտեռնետը ողողված է այդ երեխաներով:
Իսկ եթե քեզ հետաքրքիր չէ այդ թեման, ես ինչ էլ որ գրեմ միևնույնն է դու չէս հավատա, կամ էլ հոլիվուդյան սցենար կհամարես, :) քանզի ոչ ինձ էս ճանաչում, ոչ էլ ես կարող եմ լինել քեզ համար վստահելի աղբյուր: Դրա համար էլ Լեո ջան ավելի լավ կլինի որ դու ձգտես գտնել այդ ինֆորմացիանները:
Քեզ եմ ուղղում հարցս, որովհետև դու այդ ուղղությամբ ինֆորմացված ես (ինչպես դու ես նշում): Եվ եթե դու խոսես փաստերով (և ոչ թե մարդկայնականից այն կողմը ըմբռնելու հիմնավորումներով), ես քան հավատալը, այլ բան չեմ ունենա անելու:
Իսկ ինտերնետում չեմ ուզում փնտրել, որովհետև նման հարցերում շատ հեշտ է խճճվել համացանցի ինֆորմացիոն և դիսինֆորմացիոն հորձանուտներում:
Եվուկ ջան, եթե ըստ քեզ հոգին վերածնվում է, ապա մի էսպիսի հարց: Առաջ երկրագնդի վրա մարդկանց քանակը շատ ավելի քիչ էր, քան հիմա (հիմա արդեն 6 մլրդից ավել): Այսինքն` չի կարող պատահել, որ միշտ նույն հոգիները վերածնվին, որովհետև մարդկանց քանակը նույնը չի մնում, այլ գնալով շատ արագ տեմպերով ավելանում է: Ստացվում է, որ հին հոգիների վերածնվելու հետ մեկտեղ ծնվում են նոր հոգիներ, այո՞: Այդ դեպքու՞մ որտեղից այդ նոր հոգիները :8
Լեո,ինձ թվում է,որ հոգիներն էլ տարբեր են,ինչպես մարդիկ,որ նույն հոգին 2-րդ անգամ երկիր չի գալիս: Չե որ եթե մարդիկ ծնվել են տարբեր մարդկանծց,ինչպե՞ս կարող են նրանք նման լինել: Ու հետևբար հոգիներն էլ տարբեր են,ու ամեն մարդ ունի իր հոգին:
Կարծում եմ որ նոր հոիներ չկան: Ամեն մարդ իր մարմնին հոգի է ստանում իր ծնվելու պահին:
Չէ որ մենք էլ ենք համարում,որ եթտե հոգի չկա,ուրեմն կյանք էլ չկա: Հնց մարդ ,մի վատ արաք է գործում ասում են "Անհոգի՞ ես":
Yevuk,մի խորացիր էդ հիմար պատմությունների մեջ:
ասեմ քեզ փաստեր,որ հաստատ դա հորինված ու սուտ բան է: :B
1.ինչքան էլ որ այդ երեխան կրկներ իր ասածը,ասեմ,որ ոչ մի ծնող չէր գնա իր երեխայի ասած ապուշությունների հետևից:
2.Ծնողները վաղ թե ուշ կմտածեին,որ իրենց երեխան ինչ-որ շեղումներ ունի:
3.համ էլ ինձ թվում է 3 տարեկան երեխան չգիտի թե ինչ է Հնդկաստանը,ինչ է կինը,զավակները եվ այլն: :D
ըհը,նայեք թե ուր է ինձ հասցրել ֆիզիկան: :)
Լեո ,շատ բաներով հետդ համաձայն եմ:Մարդը մարդ է:Ու ոչ մի մարդ մարդ հասկացությունից վեր լինել չի կարող: Ուղղակի որոշ լավ ու վատ բաները խիստ զանազանության արդյունք է:Հիմա խարցնեք թե ինչ է զանազանությունը:Կասեմ,որ դա մարդկային գեներն են,տարբեր ու ոչ սովորական միտքը:
*e}|{uka*
02.07.2009, 20:15
Իսկ ինչու՞ չի կարող հոգին վերածնվի ուրիշ կյանքով, դե բացատրեք:
:P
armena ջան, նենց ես ասում, ոնց որ մարդկանց տարբերությունները կամ նմանությունները մենակ հոգևոր մակարդակով ա որոշվում, մարդիկ կան շատ նման են , կոպիտ ասած հոգեպես իրար զգում են, դա ո՞նց ես բացատրում :P
Հոգին անմահ է Երկիր գալիս է ժամանակ առ ժամանակ, որպեսզի ապրի մարդկային մարմնում ու ամեն անգամ տարբեր մարդ է այն իրենից ներկայացնում, չնայած նույն հոգին է :) Հոգին հիշում է բոլոր ապրած երկրային կյանքերը, բայց մարդու գիտակցությանը ու մտքին այդ հիշողությունները հասանելի չեն, դրանք պետք էլ չեն, որովհետև մարդը երկրի վրա պետք է ապրի ոչ թե անցյալով, այլ ներկայով ; Ու ընդհանրապես ես այսպես եմ մտածում, որ հոգին վերածնվելով բերում է ինչ որ չլուծված խնդիրներ, որը իր վրա դրված էր հենց սկզբից, նաև իր հետ բերում է որոշակի հատկանիշներ, որպես օգնություն խնդրի լուծման, երկրային կյանքը դա հատուկ ֆորմա է(դպրոց ասեմ ինչ ասեմ,հոգու կատարելագործման համար ), որը անհրաժեշտ է հոգուն : Եթե նույն հոգին նորից ծնվում է, նշանակում է, որ խնդիրը դեռ լուծված չէ Ու հոգին այնքան ժամանակ կվերածնվի մինչև իր միսիան այսպես ասենք, չիրագործի :
Ու ընդհանրապես ես կարմային էլ եմ հավատում : Կարմային մեջ բոլոր հարցերի պատասխանները շատ հեշտությամբ տրվում են : :)
VisTolog
02.07.2009, 20:21
Չեմ կարծում, որ կարելի է մահից վախենալ: Մահը մի ակնթարթ է տևում ու երևի ցավոտ էլ չէ: Կարելի է վախենալ կյանքը կորցնելուց ու կյանքից հետո սպասվող անորոշությունից:
էլ մի:)) ո՞նց ցավոտ չի:)) որոշ դեպքերում ֆիզիկական լուրջ վնասվածքնա հասցնում մահվան :pardon
VisTolog
02.07.2009, 20:27
Իսկ ես ասում եմ, որ մահը վեջը չէ:
Եթե դու քո կյանքում ճանաչել ես Աստծուն և հնազանդվել ես միչև մահտ ապա քեզ մահից հետո սպասվում է Հավերժական Երկինքը: :hands
Իսկ եթե ոչ...:angry
իսկ եթե ոչ ի՞նչ:) հավերժական կրա՞կ
VisTolog
02.07.2009, 20:28
Իմ կարծիքով, երբ մարդը մահանում է, նրա հոգին ինչ-որ ժամանակով գնում է ուրիշ աշխարհ, սակայն ժամանակ անց, այն վերադառնում է նոր ծնված մարդու մարմին: Ես հավատում եմ հոգու անմահությանը և նաև հավատում եմ, որ մարդը կարող է ունենալ մի քանի կյանք:
Մոտ 1 տարի առաջ մի հաղորդում էի նայում մահվան մասին: Ուրեմն, մի ընտանիքում ծնվում է տղա: մոր 3 տարեկան հասակում նա, առանց մտածելու, սկսում է ասել, որ իր հայրենիքը Հնդկաստանն է, որ նա ունի կին և 2 զավակ: Նա անգամ հիշում էր իր (կամ իր կնոջ) անունը: Ծնողները այդ ամենին բանի տեղ չեն դնում, սակայն, երբ տեսնում են, որ երեխան անընդհատ կրկնում է, որոշում են գնալ Հնդկաստան և գտնել այդ անունով մարդուն: Երբ նրանք գնում են Հնդկաստան, նրանք գտնում են այդ մարդու գերեզմանը, հետո գտնում են նրա կնոջը և 2 զավակներին (նրանք արդեն բավականին մեծացած են լինում), փոքրիկը ճանաչում է իր կնոջը և երեխաներին: Հետո պարզվում է, որ այդ կնոձ ամուսնուն շատ տարիներ առաջ սպանել են` գլխին կրակելով, իսկ այդ փոքրիկի գլխի հենց նույն հատվածում ծնողները գտնում են սպի:
Կարծում եմ այս պատմությունը իսկապես մտածելու տեղիք է տալիս: Ես ապշել էի.....Ու ես հանկարծ հիշեցի, որ ես էլ մինչև 5 տարեկան ինչ-որ նման բաներ էի ասում (ասում էի, իբր ես անգլիցի եմ, իբր իմ մայրիկը հիմա Անգլիայում ինձ է սպասում ու որ տանը ինձ նեղացնում էին կամ նկատողություն անում, ասում էի, որ կհավաքվեմ ու կգնամ Անգլիա իսկական մայրիկիս մոտ):
ավելի շուտ կ հավատամ որ ես Ինդիգո եմ, քան թե այս հեքիաթին.:)
VisTolog
02.07.2009, 20:35
Իսկ ինտերնետում չեմ ուզում փնտրել, որովհետև նման հարցերում շատ հեշտ է խճճվել համացանցի ինֆորմացիոն և դիսինֆորմացիոն հորձանուտներում:
իսկ դու փորձիր չխչչվել (չչվել:D):) առանց ինտերնետի ինֆոների հիմա մենք գեղացուց չէինք տարբերվի.
իսկ դու փորձիր չխչչվել (չչվել:D):) առանց ինտերնետի ինֆոների հիմա մենք գեղացուց չէինք տարբերվի.
Եթե ուշադիր լինես, ես շեշտել եմ նման հարցերում, այսինքն՝ այնտեղ, որտեղ չկա հստակություն և միանշանակ բացատրություն:
VisTolog
02.07.2009, 20:44
Իսկ ինչու՞ չի կարող հոգին վերածնվի ուրիշ կյանքով, դե բացատրեք:
:P
արմենա ջան, նենց ես ասում, ոնց որ մարդկանց տարբերությունները կամ նմանությունները մենակ հոգևոր մակարդակով ա որոշվում, մարդիկ կան շատ նման են , կոպիտ ասած հոգեպես իրար զգում են, դա ո՞նց ես բացատրում :P
Հոգին անմահ է Երկիր գալիս է ժամանակ առ ժամանակ, որպեսզի ապրի մարդկային մարմնում ու ամեն անգամ տարբեր մարդ է այն իրենից ներկայացնում, չնայած նույն հոգին է :) Հոգին հիշում է բոլոր ապրած երկրային կյանքերը, բայց մարդու գիտակցությանը ու մտքին այդ հիշողությունները հասանելի չեն, դրանք պետք էլ չեն, որովհետև մարդը երկրի վրա պետք է ապրի ոչ թե անցյալով, այլ ներկայով ; Ու ընդհանրապես ես այսպես եմ մտածում, որ հոգին վերածնվելով բերում է ինչ որ չլուծված խնդիրներ, որը իր վրա դրված էր հենց սկզբից, նաև իր հետ բերում է որոշակի հատկանիշներ, որպես օգնություն խնդրի լուծման, երկրային կյանքը դա հատուկ ֆորմա է(դպրոց ասեմ ինչ ասեմ,հոգու կատարելագործման համար ), որը անհրաժեշտ է հոգուն : Եթե նույն հոգին նորից ծնվում է, նշանակում է, որ խնդիրը դեռ լուծված չէ Ու հոգին այնքան ժամանակ կվերածնվի մինչև իր միսիան այսպես ասենք, չիրագործի :
Ու ընդհանրապես ես կարմային էլ եմ հավատում : Կարմային մեջ բոլոր հարցերի պատասխանները շատ հեշտությամբ տրվում են : :)
այո Յոժիկ. Առանց ինձ, առանց քեզ ու մյուսի մի բան մեր մոլորակում անպայման պակաս կլիներ...:)
VisTolog
02.07.2009, 20:47
Եթե ուշադիր լինես, ես շեշտել եմ նման հարցերում, այսինքն՝ այնտեղ, որտեղ չկա հստակություն և միանշանակ բացատրություն:
էխ...
Լեո ջան գիտես մարդը երբ հարցա տալիս, նա արդեն իր գլխում պատկերացնումա այդ հարցի պատասխանը իր տրամաբանության շրջանակներում, ուստի ուզումա պատասխանը լսել իր տրամաբանության մեջ:
Ես չեմ կարող քո տրամաբանության շրջանակներում գրել այդ ինֆորմացիան:
Դրա համար եմ ասում դու ինքնուրույն գտիր:
Երբ որ դու կգտնես ինֆորմացիա այդ երեխաների ասածների մասին որը կարդալուց կձանձրանաս, կնշանակի որ դա հետաքրքիր չէ քեզ, դա էլ կլինի էտալոնդ, որպեսզի հետ դառնաս ու սկզբից կարդաս կամ հետաքրքրվելով իմանաս թե ովքեր են այդ երեխաները, ինչու՞ հենց էս ժամանակաընթացքում են գալիս մեր մոլորակ, ի՞նչ են ուզում անել, կամ ի՞նչ են ուզում մարդկությանը սովորացնել:
երբ հստակ կձևավորվի պատկերացումներդ այդ երեխաների մասին, այդ ժամանակ էլ կսկսի քեզ հետաքրքրել իրենց տված ինֆորմացիան:
Իսկ հիմա որ ես գրեմ 9 տարեկան Սաշան ասումա երկիր մոլորակը կրկին ձևափոխվումա ինչպես 12434 տարի առաջ բաժանվեց մայրցամաքների՝ դու կասես հիմարությունա դուրս տալիս, գիտնականները դեռ այդպիսի բաներ չեն ասել, կամ էլ կասես գիտականորեն այդպիսի բան հնարավոր չէ:
Նույն հաջողությամբ եթե ասեմ 11 տարեկան Ջեմսը ասումա Նեբուր մոլորակը որը գտնվումա մեր արեգակնային համակարգում, սակայն մենք իրան չենք տեսնում արդեն լքելա իր տարածությունը և ուղղությունա վերցրել դեպի երկիր մոլորակ, որպեսզի մեծ փոփոխությունների էներգիան բերի մեր մոլորակաին հաջորդ հազարամյակի համար, դարձիալ կասես անհեթեթությունա:
Սա հատվածա Կռայոնի չենելինգից կարդա ու կհասկանաս թե ինչու են այդ մոլորակը մարդկության համար անտեսանելի դարձրել:
Для тех, кто остаётся в мире Великого Перехода, всё остаётся на своих местах. Нибиру движется к Земле с огромной скоростью. Расчёты учёных показывают, что она достигнет планеты намного раньше 2012 года. Естественно, вам никто не станет сообщать подобные сведения. Но Нибиру будет скрыта нами в течении некоторого времени, будет создана голограмма, которая введёт в заблуждение ваших астрономов. Это мы делаем для того, чтобы ваши учёные не начали воздействовать на Нибиру, прибегая к искусственным методам. Они попробуют "отпугнуть" её радиоволнами и мощным ультразвуковым излучением, энергетическим взрывом, который они создадут искусственно в пространстве за пределами атмосферы Земли для того, чтобы создать гигантскую волну, способную сбить Нибиру с её действительной траектории. Если это не сработает, ваши учёные прибегнут к ещё более грубым методам. Этого делать нельзя. Это очень опасно для планеты.
Нибиру - своего рода зеркальный излучатель, который увеличивает всю информацию и излучение, которые попадают в его поле. Подобные действия со стороны ваших учёных и военных повлекут за собой грандиозные катаклизмы на Земле и это, действительно, будет похоже на то, что вы называете "концом света". Подобные планы уже хорошо разработаны в их лабораториях, они готовы к тому, чтобы нанести удар. Этого делать ни в коем случае нельзя, иначе Ваш мир уничтожит себя сам. Примите Нибиру спокойно. Она несёт вам эволюцию и прорыв в беспредельность.
Եթե կրկին հետաքրքիր չի այս ինֆորմացիան Լեո ջան, ուրեմ մենք տարբեր հարթություններում ենք մտածում:
Ու հոգին այնքան ժամանակ կվերածնվի մինչև իր միսիան այսպես ասենք, չիրագործի :
հա,իսկ ե՞րբ է հոգու միսսիան վերջանում: :B Այդպիսի բան չկա: :ok Քո կարծիքով դու "նախորդ կյա՞նք" ես ունեցել ու դեր "հաջորդ կյանք" էլ կունենա՞ս: Չէ,սրանք սուտ բաներ են: :think
Սելավի ,շատերն են շատ բան ասում,բայց պետք չի ամեն մի հիմարության ու սարքած հեքիաթի հավատալ:
VisTolog ,բայց լավ ասեցիր: :Dճիշտ ես,ինդիգո լինելը(նույնիսկ պատկերացնելը որ ինդիգո ես) ավելի հեշտ է քան ինչ-որ սուտ հոգիների գնալ գալուն: :)
Սելավի ,շատերն են շատ բան ասում,բայց պետք չի ամեն մի հիմարության ու սարքած հեքիաթի հավատալ:
Հարգելի armena հույսով եմ քեզ նեղացրած չեմ լինի որ չնդունեմ խորհուրդդ:
Թույլ տուր ես ինքնուրույն որոշեմ որ հիմարություններին և որ հեքիաթներին հավատամ: Իսկ քեզ՝ ես չեմ էլ ասում որ դու հավատաս կամ չհավատաս դու ունես քո անձնական կողմնացույցը, ուղղորդվիր քո կողմնացույցով:
Ամեն մեկը ինքն է անձնական զգում իր գլուխը քոր է գալիս թե ոչ, ինչպես դու կարող էս ասել, Սելավի գլուխդ քորի երբ դա իմ գլուխն է և ես միայն կարող եմ զգալ դրա քոր գալը:
Հիմա այն ինչը ես զգում եմ դա իմ սեփական զգացողություններն են դու չես կարող ասել սխալ էս զգում կամ....:
Նույնն էլ ես չեմ կարող քեզ ասել զգա այն ինչը ես եմ զգում:
Մենք տարբեր ենք և օժտված ենք տարբեր հնարավորություններով և զգացողություններով, այնպես որ միանաշանակ ասել հիմարություն, մի երևույթի որը դեռ իր ծիլերը չի տվել տվիալ մարդու ինտելեկտուալ տրամաբանական ուղեծրում, մեղմ ասած շտապողականություն է:
Սելավի ,հա,ես չեմ ասում,որ դու սխալ ես:Ամեն մեկն էլ իր կարծիքն ունի:Ու երբ ասացի,որ դա հիմարություն է,ես հայտնեցի իմ կարծիքը,հիմա թե դա հիմարություն չէ քեզ համար կամ Կիրակոսի համար դա արդեն ուրիշ հարց է:
իսկ եթե ոչ ի՞նչ:) հավերժական կրա՞կ
Ավելի սարսափելի տառապանքներ
իսկ եթե ոչ ի՞նչ:) հավերժական կրա՞կ
Հայաստանից դժողք գնացողները պրոբլեմ չունեն: Հալա ավելի հեշտ կլինի, հոգիները հաց չեն ուտում ու շոր չեն առնում, լույսի, գազի ջրի փող չեն մուծում: Մաքուր տառապանքն ա արանքում մնում, էդ էլ հեչ: Կոփված են:
մի շատ հետաքրքիր բան կարդացի:
Մի գիտնակ ասում էր "Ինչու՞ են մարդիկ մահը համարում վերջ,եթե մարդը հենց մարդու հոգին է,իսկ եթե հոգին անմահ է,նշանակում է մարդն էլ է անմահ:"
Իսկականից,շատ դիպուկ էր ասված :think բայց իմ կարծիքով մարդիկ վերջ են համարում,որովհետև մարու երկրային կյանքը վերջանում է:
Interdenominational
03.07.2009, 23:50
Հարգելի armena ժամանակին լրջորեն զբաղվում էի կրոնի հոգեբանության և դավանաբանության ուսումնասիրությամբ: Գրեթե 19 տարի է, ինչ ծանոթ եմ քրիստոնեությանը: Տպավորություն թողնելու համար չեմ ասում, ուղղակի փաստելու... Թող ինձ ներվի պարզ ու պրիմիտիվ խոսքերիս համար, բայց զարմանալի կլիներ, եթե այդ տարիների ընթացքում "հոգու անմահությունը" փաստող գոնե մեկ անգամ, գոնե մեկ դեպք կամ փաստացի պատմություն չհայտնվեր իմ տեսադաշտում, այսպես ասած "хоть одна зацепка"...զարմանալի ու առնավազն տարօրինակ կլիներ, համաձայնվեք: Բայց ԱՅԴՔԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ այսպես ասած` եթերը դատարկ էր:
Այստեղ հետաքրքիր մտքեր, քննարկումներ կարդացի, հարցը "խելոքություն խաղալը" չէ, այլ իրերի դրությանը սթափ նայելը: Ինչ ՀՈԳՈՒ մասին է խոսքը, հարգելիներս? Եթե մի կողմ դնենք կրոնի հոգեբանական ազդեցությունը, հարյուրամյակներով մեթոդաբար ու մանրակրկիտ մշակված "աստվածըմբռնման" PR-ը, ինչ ենք ունենում արդյունքում? Վիրավորական է, բայց ՈՉԻՆՉ... և գիտեք, հարգելի armena , հակասելով Ձեր` "գիտակի" /թե գիտնականի?/ արված մեջբերումը, ինքս էլ կուզենայի մեջբերել մեկ այլ գիտնականի դառնությամբ ասված խոսքերը այդ առումով. "Եթե մարդիկ իմանային, որ մահը իսկապես ՎԵՐՋՆ է, այնքան շատ բան կարող էին անել ԿՅԱՆՔԻ ԸՆԹԱՑՔՈՒՄ": Սա է իմ տեսած իրականությունը...
Շնորհակալություն:
Եթե մարդիկ իմանային, որ մահը իսկապես ՎԵՐՋՆ է, այնքան շատ բան կարող էին անել ԿՅԱՆՔԻ ԸՆԹԱՑՔՈՒՄ": Սա է իմ տեսած իրականությունը...
Շնորհակալություն:
Եթե մարդիկ իմանային որ մահը իսկական վերջն է, կյանքը լրիվ կիմաստզրկվեր, ինչպես վկայում են հոգեբանները դեպրեսսիաների, նեվրոզների գլխավոր պատճառը հենց այն է, որ մարդիկ կորցնում են ապրելու իմաստը:
Մարդը ողջ կյանքի ընթացքում ՝ սկսած մանկությունից մինչեվ խոր ծերություն կառուցում է, կերտում է ինքն իրեն, սա է կյանքի պրոցեսը, որը չունի ոչ սկիզբ ոչ վերջ:
Interdenominational
04.07.2009, 00:17
Չամիչ Ձեր և Ձեր կողմից նշված հոգեբանների կարծիքով պատկերավոր ասած` փոքրիկին կոնֆետ խոստանալն ու չտալը խնդրի ավելի ռացիոնալ լուծում է, քան ոչինչ չխոստանալն ու հետևաբար` գոյություն չունեցող կոնֆետների սինդրոմով չտառապելը, այո? :8 ;)
Ձեր և Ձեր կողմից նշված հոգեբանների կարծիքով պատկերավոր ասած` փոքրիկին կոնֆետ խոստանալն ու չտալը խնդրի ավելի ռացիոնալ լուծում է, քան ոչինչ չխոստանալն ու հետևաբար` գոյություն չունեցող կոնֆետների սինդրոմով չտառապելը, այո?
Ի դեպ, հոգեբանները ոչ մի կոնֆետ խոսք չեն տալիս, կոնֆետներ խոսք են տալիս կրոնի ներկայացուցիչները:
Հոգեբանները ընդամենը ներկայացնում են հետազոտությունների արդյունքում արած եզրահանգումները: Իսկ եզրահանգումները ինչպես արդեն նշեցի փաստում են, որ ինքնասպանությունների, դեպրեսսիաների պատճառը կյանքի իմաստազրկումն է:
Եթե մահը կյանքի վերջն է, ապա ես, դուք, բոլորս դատարկ տեղ ենք, ոչինչ ենք, սա չի կարող տեղավորվել մարդու գիտակցության մեջ, քանի որ խիստ հակասում է ներկայիս իրողությանը: Ես չեմ կարող միաժամանակ լինել եվ ոչ-ինչ եվ ինչ, այսինքն բան, գոյ էություն:
Interdenominational
04.07.2009, 00:43
Չամիչ Ահա... միասին հասանք ելակետին` "...չի կարող տեղավորվել մարդու գիտակցության մեջ", գուցե Դուք հիշեցնեք, ով է ասել. "Եթե Աստված չստեղծեր մարդուն, Մարդը կստեղծեր աստծուն", ու հենց դրա մեջ փնտրեք պատասխանը?
Իսկ թե ինչ կնշանակեր Ձեր մշուշոտ հայտարարությունը, որ " քանի որ խիստ հակասում է ներկայիս իրողությանը" այդպես էլ չըմբռնեցի: Ասելիքս որպես հեգնանք չընդունեք, բայց միթե արդեն պատենտավորվել է "հոգևոր տուրիզմ" տերմինը? ;)
գուցե Դուք հիշեցնեք, ով է ասել. "Եթե Աստված չստեղծեր մարդուն, Մարդը կստեղծեր աստծուն", ու հենց դրա մեջ փնտրեք պատասխանը?
Հարգելիս, իսկ ո՞վ ասաց որ եթե ես մահը կյանքի վերջը չեմ համարում ապա ստեղծում եմ Աստծուն:Եթե մահվանից հետո կյանքի գոյությունը ապացուցվում է, ապա աֆտոմանտ ապացուցվում է նաեվ Աստծո՞ գոյությունը: Եթե կյանքից հետո կյանքի գոյության ապացույցները ձեզ համար կդառնան Աստծո գոյության վկայություն, ապա այս կյանքի գոյությունը ինչո՞վ է պակաս:
Իսկ թե ինչ կնշանակեր Ձեր մշուշոտ հայտարարությունը, որ " քանի որ խիստ հակասում է ներկայիս իրողությանը" այդպես էլ չըմբռնեցի: Ասելիքս որպես հեգնանք չընդունեք, բայց միթե արդեն պատենտավորվել է "հոգևոր տուրիզմ" տերմինը?
Իսկ դուք չգիտեիք՞՞՞ մենք բոլորս էլ գտնվում ենք հոգեվոր տուրիզմի մեջ, իմ տուրիստական ուղեվորության մարշրուտն է ՝ երկիր մոլորակ, Հայաստանի հանրապետություն, քաղաք Երեվան, Դար Ակումբ:)
Մահի սարսափից ազատվելու համար հետմահու «կյանքի» մասին սփոփանքից բացի ուրիշ ի՞նչ մխիթարանք կարող էինք մենք մեզ համար գտնել: Կարծում եմ ոչ մի այլընտրանք չկա: Հետևաբար մնում է հավատալ դրան: Հո՞ սարսափից չենք խելագարվի:
Հ.Գ. Ես հավատում եմ Աստծուն, բայց իմ մեջի Աստծում:
"Եթե մարդիկ իմանային, որ մահը իսկապես ՎԵՐՋՆ է, այնքան շատ բան կարող էին անել
իսկ ինչու՞ անեն.եթե ամեն ինչ չեղյալ է հայտարարվելու։
ինքս էլ կուզենայի մեջբերել մեկ այլ գիտնականի դառնությամբ ասված խոսքերը այդ առումով. "Եթե մարդիկ իմանային, որ մահը իսկապես ՎԵՐՋՆ է, այնքան շատ բան կարող էին անել ԿՅԱՆՔԻ ԸՆԹԱՑՔՈՒՄ": Սա է իմ տեսած իրականությունը...
Շնորհակալություն:
Interdenominational,համաձայն եմ այդ մտքի հետ:
Լեո ,այո,մարդը վախենում է մահից ու ամեն մեկն էլ յուրովի է հավատում Աստծուն:Իհարկե հավատն էլ մի այլ փրկություն է դաժան ու սարսափելի մտքերից:
Կտրուկ ,դա էլ է ճիշտ: :think
բայց եթե հաշվի առնենք որ էս աշխարհում ոչ մի բան հավերժ չի...
Սակայն մարդն ուզում է(այն էլ ինչպես է ուզում),որ իր ջանքերով ստեղծվածն ու կառուցվածը մի օր ջուրն է ընկնելու:Մարդը փնտրում է հաստատական մի կայունություն,որ հնարավոր չէ պահպանել:
Կտրուկ ,դա էլ է ճիշտ: :think
բայց եթե հաշվի առնենք որ էս աշխարհում ոչ մի բան հավերժ չի...
Սակայն մարդն ուզում է(այն էլ ինչպես է ուզում),որ իր ջանքերով ստեղծվածն ու կառուցվածը մի օր ջուրն է ընկնելու:Մարդը փնտրում է հաստատական մի կայունություն,որ հնարավոր չէ պահպանել:
Փորձիր կետադրել գրածդ։Գուցե հասկանամ ինչ ես ասում։:think
Կտրուկ,ուզում եմ ասել,որ մարդիկ հեչ չեն սիրում այդ "չեղյալը":Մարդիկ վախենում են էդ չեղյալից:Եթե շատ ջանք են թափում որևէ բանի վրա,ապա հետո ուզում են կայունություն(որ իրենց կառուցածը մնա)բայց միևնույն ժամանակ գիտակցում են,որ էս աշխարհում ամեն ինչ հավերժ չէ:
Քո ասած "չեղյալը" ես ընկալում եմ որպես կյանքի ընդհատում,ու որ արած ու չարած բաներդ կորչում են:Գիտես,մի իմաստով կորչում են,իսկ մյուս իմաստով էլ ոչ;Քանի որ եթե դու կյանքիդ ընթացքում ինչ-որ բաներ ես արել(որոնք քեզ համար նպատակ են եղել) ու հետո կյանքդ վերջացել է,ապա սա "չեղյալ" հայտատարված բան համարել պետք չէ,քանի որ եթե դու էլ չկաս,նշանակում է,որ քո նպատակներն է ու քեզ հետ(խիստ անձնականի մասին է խոսքը) կապված ոչինչ չկա: բայց եթե կյանքդ զուր վատնել ես ու ժամանակը հենց այնպես թռել է,ուրեմն դա արդեն ոչ թե չեղյալ ,այլ եռակի չեղյալ է:
Իսկ այդ "չեղյալը",որը դարձավ իմ գրառման հիմնական առարկա,շատ հարաբերական է:
Կա կյանք,կա ինչ-որ հաստատուն երևույթ,որը մեզ որոշ ժամանակով տրված է,ու էդ ժամանակի ընթացքում է մենք հասցնում ենք իրագորցել որոշ բաներ:Գիտես,եթե հիմա նստես ու մտածես թե մի 50 տարի հետո ինչ է լինելու,ձերքերդ էլ ծլես ու ասես "Մեկ է արածներս ջուրն են ընկնելու"
Էդպես ու՞ր կհասնենք
Լեո ,այո,մարդը վախենում է մահից ու ամեն մեկն էլ յուրովի է հավատում Աստծուն:Իհարկե հավատն էլ մի այլ փրկություն է դաժան ու սարսափելի մտքերից:
Այո, հավատքը փրկություն է...
Հետմահու չգիտեմ, բայց կյանքի օրոք իրոք փրկություն է...
Մահ: Այս բառը շատերի մոտ վախ է առաջացնում,ոմանք անտարբեր անցնում են սրա կողքով(միգուցե վախենում են քննարկել),ոմանք էլ շարունակում են ապրել ու լավ իմանալ,որ մի որ գալու է վերջը;
Հիմա լարեք ձեր երևակայությունն ու մի քիչ էլ տրամաբանությունը,կամ էլ հայտնեք ձեր կարծիքի մահի մասին և այն ամենը ինչ տեղի է ունենում այս երևույթուց հետո:
Շատերը(հիմանակում քրիստոնյաները) հավատում են,որ մարդը մահից հետո միայն կորցնում է իր մարմինը,բայց հոգին հավերժ ապրում է ու գնում է երկինք(Աստծու մոն):
Եկեք մահը նայենք փիլիսփայական կողմից: Ի՞նչ է իրականում մահը: Այն վե՞րջ է:
Ես կարծում եմ վերջն է: Չեմ հավատում ինչ որ հոգու գոյությանը, մահվանից հետո ոչինչ էլ չկա: Մահվանից չեմ վախենում, ուղակի ափսոսում եմ, որ ինձ հաճելի ամեն ինչ մի օր էլ չեմ զգալու:(
Այո, հավատքը փրկություն է...
Հետմահու չգիտեմ, բայց կյանքի օրոք իրոք փրկություն է...
փրկություն է,ու այն էլ շատ լայն ու մեծ իմաստով:Մենք հավատում ենք ու կապ չունի թե այդ հավատը (կեղծ է թե իրական,ընտրված է բանականությամբ,թե մեր սիրտն է թելադրում հավատալ):Մենք հավատում ենք(ինչ-որ բանի,կարևոր չէ թե ինչին,կարևորը,որ կա մի բան,որ հավատում ենք,ու որ դա հավատ է ներշնչում)որ մեր արածները ու մենք(որպես մար ի որպես անձ) ինչ-որ մնայուն բան կունենանք:
Լեո,երևի պատճառն այն է,որ վախենում ենք լինել ոչինչ:Դա նման է ինքնապաշտպանման պես մի բանի,որ մենք ձգտում ենք մեր գոյությունը պահպանել ու գտնել մի բան(թեկուզ հավատը,կարող է ուրիշ բան էլ լինել),որ մեզ մեր գոյության համար որևէ երաշխիք կտա:
Interdenominational
06.07.2009, 22:40
Կտրուկ :
Այն պարզ պատճառով, որ հավատացյալներին "դարձի գալու" հենց ամենասկզբից տրամադրում են "կայարանային" տրամադրության` երկիրը ժամանակավոր օթևան է, մարմինը` ժամանակավոր /և նույնիսկ մեղսավոր/ կաղապար ...և այլն: Այդ կենսախինդ, առողջ ու նպատակասլաց մարդիկ կարող են իրենց պոտենցիալը օգտագործել ավելի իրական ու մարդասիրական նպատակներով, քան անվերջ քարոզելու, "ավետելու" մարմանջով տարված` այսուայնկողմ ընկնել, և որ ամենասահմռկեցուցիչն է` ՀԱՎԱՏԱԼ իրենց անօգուտ գործի արդարացիությանը:
Հարգելիս, ինչու եք կարծում, որ "երկրային ձեռնարկումները" պիտի չեղյալ հայտարարվեն? Դուք ինքներդ կարող եք թվել հենց միայն հայազգի աշխարհահռչակ պատկառելի այրերին, որոնք հարդերձյալ կյանքին չհավատալով, քրիստոնյա չլինելով հանդերձ, մարդկությանը անփոխարինելի հայտագործություններ ու գործեր են պարգևել...
Չամիչ
Դուք իմ ասածներից դիվանագիտորեն սիլլոգիզմ թխեցիք ;) Այո, հաստատում եմ` "...Եթե մահվանից հետո կյանքի գոյությունը ապացուցվում է, ապա ավտոմատ ապացուցվում է նաեվ Աստծո՞ գոյությունը:" Իսկ կարող է ինչ-որ մեկը հակառակը պնդել, ապացուցել? :) Բոլորիս հայտնի է ծեծված, շաբլոնային դարձած արտահայտությունը, որ. "այն ինչ ունի սկիզբ, ունի նաև ավարտ", և սա հիանալի է...մենք հո ծուռ հայելիների աշխարհում չենք? ;)
Շնորհակալություն:
Հարգելիս, ինչու եք կարծում, որ "երկրային ձեռնարկումները" պիտի չեղյալ հայտարարվեն?
Նախ ե՛ս չեմ կարծում. այլ ներկայացնում եմ մատերիալիստների տրամաբանական վախճանը։իսկ այդ տրամաբանությունը տանում է նրան որ ՙերկրային ձեռնարկումները՚ պիտի չեղյալ հայտարարվեն՝ քանի որ մի օր երկիրը՝ ինքը պիտի չքանա ու ստացվի. որ ես ու դու. կամ մյուսները իզուր են ապրել ու արարել։ Իզուր ենք հիմա ֆորումում գրում՝ամեն ինչ աննպատակ, անօգուտ ու պատահական է։
Այստեղ իհարկե բացակայում է ճշմարտություն ասվածը.բայց՝:ok սա է մատերիալիստի վերջնական սահմանագիծը. (եթե իհարկե համարձակվում է նայել այդ սահմանագծին)։:o
Interdenominational
07.07.2009, 19:42
Կտրուկ
Ինքնին հասկանալի է:
Բայց եթե նկատում եք, մեր բանավեճ հիշեցնող զրույցը սահուն կերպով գլորվում է "թեմայից շեղում" փոսը :) Եվս մեկ գործոն, որը խառնում է բոլոր խաղաթղթերը` մենք հակվում ենք փիլիսոփայական տեսակետի: :8
Բայց մեր ասելիքը ֆորումում` "աննպատակ, անօգուտ ու պատահական" չի, մենք մեր կարծիքներն ու տեսակետներն ենք առաջադրում, արտահայտվում ենք...ի տարբերություն քրիստոնյա մոլեռանդ հավատացյալների ու վերացական, չպատճառաբանված հավատքի ջատագովների: Համարձակվում եմ բարձրաձայնել, որ ՄԵՆՔ ՄԵՐ ԲԱՆԱԿԱՆՈՒԹՅԱՄԲ ԱՎԵԼԻ ԵՐՋԱՆԻԿ ԵՆՔ, քան ՆՐԱՆՔ - ԻՐԵՆՑ ՉՀԱՎԱՏՔՈՎ հանդերձյալ կյանքի վերաբերյալ:
Կտրուկ
ՄԵՆՔ ՄԵՐ ԲԱՆԱԿԱՆՈՒԹՅԱՄԲ ԱՎԵԼԻ ԵՐՋԱՆԻԿ ԵՆՔ, քան ՆՐԱՆՔ - ԻՐԵՆՑ ՉՀԱՎԱՏՔՈՎ հանդերձյալ կյանքի վերաբերյալ:Արդլոք չափե՞լ ես որևէ մեկի երջանկությունը։:think
Այ հիմա հաստատ շեղվեցիր թեմայից.և բոլորովին իզուր։
Չափից շատ երջանկությունը լավ նշան չէ։
Interdenominational
07.07.2009, 20:16
Կտրուկ :
Չափելու, կշռելու հարկ չկա: Ինքներդ դատեք` եթե "փառաց հույսից" զրկվեն անմահության հավատացյալները, դա միանշանակ դժբախտություն կլինի նրանց համար:
Աստվածաշնչյան Պողոսին էլ է այցելել այդ մտավախությունը. "Եթե հարությունը մտացածին երևույթ է, ապա մեր հավատքը իր բոլոր "կոմպոնենտներով" գրողի ծոցն է կորչում" - մտավորապես նման միտք է արտահայտել շրջահայաց առաքյալը:
Իսկ չ-հավատացյալները կորցնելու այդչափ "արժեքավոր" բան չունեն - կա իրականություն այսօր, վաղը` վերջ ամեն ինչին, համաձայնվեք, որ դա գիտակցելու համար առողջ գիտակցություն, քան թուլակամություն ու համակերպվածություն է պետք:
Հ.Գ. Չեմ շեղվել, ու չենք շեղվել թեմայից, ամեն ինչ կարգին է:;)
Կտրուկ :
Աստվածաշնչյան Պողոսին էլ է այցելել այդ մտավախությունը. "Եթե հարությունը մտացածին երևույթ է, ապա մեր հավատքը իր բոլոր "կոմպոնենտներով" գրողի ծոցն է կորչում" - մտավորապես նման միտք է արտահայտել շրջահայաց առաքյալը:
Ճիշտ տարբերակը՝(Առաքյալը խոսքը ուղղում է նրանց. ովքեր եկեղեցու անդամ կամ մկրտված են բայց չեն հավատում հարությանը.այլ միայն այս կյանքում ՙշառից փորձանքից՚ ուզում են որԱստված հեռու պահի)
Ա Կորնթացիս15.12
իսկ եթե քարոզվում է. որ Քրիստոս հարություն է առել.ապա ինչպե՞ս են ձեզանից ոմանք ասում թէ մեռելներից հարություն չկա։(ու սկսում է բացատրել.մեկնաբանել)
եթե մեռելներից հարություն չկա՝ուրեմն Քրիստոսը հարություն չի առել։.
և եթե Քրիստոսը հարություն չի առել.ուրեմն մեր քարոզչությունն ունայն է և ձեր հավատքը զուր։
ՈՒրեմն մենք էլ դառնում ենք Աստծո սուտ վկաները .քանի որ Աստծո մասին վկայություն տվեցինք.թէ Քրիստոսին հարություն տվեց։
Որովհետև եթե մեռելները հարություն չեն առնում .ուրեմն Քրիստոսը հարություն չի առել։
ևեթե Քրիստոը հարություն չի առել.ապա զուր է ձեր հավատը.և դուք ձեր մեղքերի մեջ էք։
իսկ նրանք ովքեր Քրիստոսով ննջեցին՝կործանվեցին։
եթե միայն այս կյանքի համար ենք հուսացել Քրիստոսին. ապա բոլոր մարդկանցից ավելի խղճալի ենք։
Բայց հիմա Քրիստոսը Մեռելներից հարություն է առել՝ննջեցյալների անդրանիկը։
Առանձնակի ուշադրություն դարձրու եթե բառի վրա։:)
Կտրուկ ու Interdenominational ,ձեզ մի հարց:
ի՞նչ եք կարծում,կրոնը կապ ունի այն բոլոր ձևավորված կարծիքների(թե ճիշտ ու թե սխալ )որոնք ժամանակի ընթացքում ձևավորվել են մարդկանց մոտ մահի մասին:Եվ եթե այո,ապա,Ինչքանո՞վ է կրոնը նպաստել/խանգարել մահի(ու առհասարակ երկրորդ կյանքի) մասին տպաորությունների վրա(դա կարող է լինել վախ,հավատ):
Կտրուկ,կրոնը որքանո՞վ է ազդել մարդկանց պատկերացումների վրա,որոնք ժամանակի ընթացքում ձևավորվել են մահի մասին:
Կտրուկ,կրոնը որքանո՞վ է ազդել մարդկանց պատկերացումների վրա,որոնք ժամանակի ընթացքում ձևավորվել են մահի մասին:Ինչքանով՝ պատմությունը.պատմագիտության։
Շատերը(հիմանակում քրիստոնյաները) հավատում են,որ մարդը մահից հետո միայն կորցնում է իր մարմինը,բայց հոգին հավերժ ապրում է ու գնում է երկինք(Աստծու մոն):
Եկեք մահը նայենք փիլիսփայական կողմից: Ի՞նչ է իրականում մահը: Այն վե՞րջ է:
Հետաքրքիր է ինչու՞ է գնում երկինք: Աստված այնտե՞ղ է:Իսկ ինչի՞ են այդ ամենը հորինել, ու՞մ համար... Գուցե խուճապ կլիներ: Մարդկային երեւակայությունը մահի դե՞մ է պայքարում :
Չէ, վերջ չի: Մի հատ հետ նայիր ու տես հեչ ի՞նչ է փոխվել: Ոչինչ էլ չի փոխվել: Մահը ցավոք սրտի վերջ չէ, ամեն դեպքում, եթե վերջ է, ապա ոչ նորի սկիզբ: Էս էլ փիլիսոփայաակն մահը: :B
Հ.Գ. Երկնքում այդքան տեղ չկա:D
Դուք իմ ասածներից դիվանագիտորեն սիլլոգիզմ թխեցիք Այո, հաստատում եմ` "...Եթե մահվանից հետո կյանքի գոյությունը ապացուցվում է, ապա ավտոմատ ապացուցվում է նաեվ Աստծո՞ գոյությունը:" Իսկ կարող է ինչ-որ մեկը հակառակը պնդել, ապացուցել? Բոլորիս հայտնի է ծեծված, շաբլոնային դարձած արտահայտությունը, որ. "այն ինչ ունի սկիզբ, ունի նաև ավարտ", և սա հիանալի է...մենք հո ծուռ հայելիների աշխարհում չենք?
Ուրախ եմ որ իմ մեջ դիվանագիտական ընդունակություններ նկատեցիք::) Բայց, տվյալ դեպքում ձեր խոսքերի հետ կապված իմ դիտարկումները ավելի շուտ տրամաբանական էին քան դիվանագիտական: Թեմայի վերնագիրն է Մահ եվ դրանից հետո.: Պարզ տրամաբանությունը ինձ ստիպում է նկատել որ կյանքից հետո կյանքի գոյության ապացույցները ՝ Աստծո գոյության երաշխիք չեն կարող հանդիսանալ: Բուդդիստները նույնպես որպես էդպիսին չեն հավատում անձնավորված Աստծո գոյությանը, բայց հենց նրանք են որ հավատում են վերամարմնավորմանը: Ոչ միայն հավատում են այլ, իրենց հոգեվոր ուսմունքների շրջանակում ունեն վերամարմնավորման երեվույթը ապացուցող բավականին հարուստ փորձառություն եվ սա նրանց մոտ հավատի ոլորտից վաղուց տեղափոխվել է կեսկակերպի ու հարուստ գիտելիքների ձեռքբերման ոլորտ:
Հ.Գ. Երկնքում այդքան տեղ չկա:D
ընդհակառակը,իսկ ես կարծում եմ,որ տիեզերքը անսահման է,իսկ երկինքն էլ տիեզերքի մի մասն է կազմում,ու նրանում հաստատ բավականին տեղ կա բոլոր թափանցիկ ու կամակոր հոգիների համար:
;)
Թեմայի վերնագիրն է Մահ եվ դրանից հետո.: Պարզ տրամաբանությունը ինձ ստիպում է նկատել որ կյանքից հետո կյանքի գոյության ապացույցները ՝ Աստծո գոյության երաշխիք չեն կարող հանդիսանալ:
բայց չէ որ մարդիկ կարծում եմ,որ վերևում(երկնքում)նրանք հանդիպում են Աստծուն: :think
Interdenominational
09.07.2009, 00:13
armena: Իհարկե ներեցեք անտակտ հարցիս համար, սակայն Ձեր յուրօրինակ "լրագրությունը" տեղեկատվության պակասի, թե՞ պարապ հետաքրքրությանը հագուրդ տալու դրսևորում է: Կարծում եմ, ինքներդ եք հասկանում, որ ԱՅՍ ԹԵՄԱՅՈՒՄ և ոչ ոք ներկաներիցս չի կարող որպես «փորձագետ» ներկայանալ:
Իսկ անդրշիրիմյան կյանքի մասին, ըստ իս, չեն կարող լինել «ձևավորված կարծիքներ» - պայմանվորված փաստերի ակնհայտ բացակայությամբ: Այս ամենը վարկածներ են ...
Կտրուկ: Շնորհակալ եմ, տեղյակ եմ, ուղղակի ես երկու խոսքով փորձեցի մեջբերել: Ի դեպ՝ եթե ուշադրություն եք դարձրել. Կորնթոսի արդեն կազմավորվող եկեղեցին ամենաօրինակելին ու կազմակերպվածն էր, գուցե մեծն առաքյալի անձնական «հովանավորչության», հոգատարության շնորհիվ: /Ըստ Աստվածաշնչի, իհարկե/ :)…
Չամիչ: Ես ձենռպահ կմնայի նմանօրինակ «հոգեթերապիան» /եթե դեմ չեք, որ այդպես որակեմ/ համարձակորեն անվանել հարուստ գիտելիքների ձեռքբերման ոլորտ ;) Մարդը չէ որ դեռևս չբացահայտված ռեսուսների մեծ շտեմարան է, այսպես ասած՝ «մեկը բազմապատկած միլիոնով»:
Ես ձենռպահ կմնայի նմանօրինակ «հոգեթերապիան» /եթե դեմ չեք, որ այդպես որակեմ/ համարձակորեն անվանել հարուստ գիտելիքների ձեռքբերման ոլորտ Մարդը չէ որ դեռևս չբացահայտված ռեսուսների մեծ շտեմարան է, այսպես ասած՝ «մեկը բազմապատկած միլիոնով»:
Ինչն եք համարում հոգեթերապիա՞՞՞ թույլ տվեք նկատել,, բայց ինչպես հոգեբանության, այնպես էլ յոգայի ոլորտի ձեր գիտելիքները բավարար չեն: հակառակ դեպքում կտարբերեիք յոգայի հատուկ տեխնիկաների օգնությամբ, հոգու ՝ գոյության նուրբ շերտեր կատարվելիք տեղափոխումները, հասարակ հոգեթերապիայից:
Մարդիկ ունեն գիտելիքների հսկայական բազա, որոնք ցավոք շատերի համար դեռեվս շարունակում են մնալ հեքիաթների ոլորտից: Իսկ իրենց համար այդ ամենը կազմում է առօրյալ ապրելակերպի սովորական մի մաս:
armena: Իհարկե ներեցեք անտակտ հարցիս համար, սակայն Ձեր յուրօրինակ "լրագրությունը" տեղեկատվության պակասի, թե՞ պարապ հետաքրքրությանը հագուրդ տալու դրսևորում է: Կարծում եմ, ինքներդ եք հասկանում, որ ԱՅՍ ԹԵՄԱՅՈՒՄ և ոչ ոք ներկաներիցս չի կարող որպես «փորձագետ» ներկայանալ:
Իսկ անդրշիրիմյան կյանքի մասին, ըստ իս, չեն կարող լինել «ձևավորված կարծիքներ» - պայմանվորված փաստերի ակնհայտ բացակայությամբ: Այս ամենը վարկածներ են ...
սա հետաքրքրություն է,ու ես ուզում եմ իմանալ,թե մարդիկ ինչ կարծիքի են:
Չէ,ոչինչ,անտակտ չէր,նորմալ էր:
Իսկ ես վստահ եմ, որ մահը վերջ չէ, ես հավատում եմ հոգու վերաբնակեցմանը: Տիեզերքում ոչինչ չի կորում, թեկուզ եթե հիշենք էներգիայի փոխակերպման թեորեմը:
Իսկապես սա այն թեման է, որ իմաստ չունի քննարկել, կարծում եմ յուրաքանչյուրը ինքը պետք է գտնի կյանքն ու մահը հասկանալու և իմաստավորելու իր ճանապարհը:think
ՈՒղղակի իմ համար անընդունելի է մահվանը <<վերջ>> ասելու տարբերակը, <<մի նոր բանի սկիզբ>>-ը կարծում եմ շատ ավելի լուսավոր է և հուսադրող::)
Իհարկե ես համաձայն եմ էներգիայի փոխակերպման օրենքի հետ, սակայն չեմ կարցոմ , որ գտնվելով որևէ գրասենյակում կահույքի կամ տպագրական թղթի տեսքով՝ ծառը զգում է , որ ինքը դեռ գոյություն ունի... Եվ իհարկե "մի նոր բանի սկիզբ" , բայց այդ նորը էլ ես չեմ կամ դու...
Interdenominational
09.07.2009, 23:37
Չամիչ: Իրոք, "յոգա" ուսմունքի վերաբերյալ գիտելիքնես սուղ են բանավեճ կազմակերպելու մակարդակի համար, բայց թող ինձ ներեն տվյալ ուսմունքի հետևորդները, եթե ասելիքս կոպիտ ու անվայելուչ հնչի՝ Ձեր, վերը նշված հոգեվիճակը ոմանց ծանոթ, և նույնիսկ հոգեհարազատ է: Չէ, մի զարմացեք, մենք, հայերս օրնիբուն "մանտրաներ" չենք սերտում,;) սակայն յուրաքանչյուր պատանի, ով գեթ մեկ անգամ /կամ՝ արդեն հետևողականորեն/ փորձել ու վայելում է թմրամիջոցների տարատեսակներ, Ձեզ ձևակերպումը հիանալի կընկալի, թե ինչ կնշանակի՝ "գոյության նուրբ շերտեր կատարվելիք տեղափոխումները", ներեցեք, իհարկե, Դուք այլ բան ի նկատի ունեիք, սակայն, հարցրեք "փորձառուներից", նրանք օ՜ զարմանք, ինչպես կըմբռնեին սույն հոգեվիճակը:
…համեմատության եզրեր տեսնում եք, չէ՞, միայն ազնվորեն:);)
Մոդերատորական։ Թեմայից դուրս գրառումը ջնջված է։ Այս անգամ առանց տուգանային միավորների։ Մնացե՛ք թեմայի շրջանակներում։
E-la Via
10.07.2009, 12:08
Հետաքրքիր թեմա է: Շատերն են վախենու այս մասին մտածել, ուր մնաց թե խոսել այս մասին: Այս թեմայի մասին ամեն մեկը ունի իր յուրահատուկ մոտեցումը:Եվ իհարկե ոչ ոք միանշանակ ճիշտ պատասխան տալ չի կարող:
Բայց, իմ կարծիքով, մահվան հանդեպ տածած վախը թունավորում է մարդկանց կյանքը, թույլ չի տալիս ապրել: Երբ հաղթահարվի այս վախը, մարդիկ ավելի երջանիկ կլինեն: Բայց դա շատ դժվար է: Այս վախը մեր մեջ են մտցրել քահանայապետերը, որ ավելի հեշտ կառավարեն մարդկանց:
Իսկ ինչ վերաբերում է, թե մահով է վերջանում մեր կյանքը, թե չէ, կարող եմ ասել, որ ես հավատում եմ հոգու անմահությանը և վերամարմնավորմանը: Մահանում է միայն ֆիզիկական մարմինը: Դրան հավատում եմ ոչ այն պատճառով, որ այսպես ավելի հեշտ է ապրել, այլ ուղղակի ես զգում եմ, որ դա այդպես է:Եվ ոչ ոք ինձ հակառակը ապացուցել չի կարող: Կարող ենք հազարավոր փաստարկներ բերել կողմ և դեմ:
Պետք չէ նաև շատ մտածել այդ մասին, ավելի լավ է կյանքի ամեն մի րոպեն ապրենք ու վայելենք այնպես, կարծես թե դա վերջինն է:
Interdenominational
10.07.2009, 19:30
way:
Ի՞նչ ասել է "հոգի" :)
Ո՞րն է նրա ֆունկցիոնալ դերը:
Մարդու մեջ որտե՞ղ է այն «պատսպարվում»:
Ի՞նչ տեսք, ձև, կազմություն, բաղադրություն ու ծավալ ունի:
Մարմնաթող վիճակում ո՞րն է նրա սնուցման, գոյատևման աղբյուրը:
…Փաստացի պատասխանելով գոնե այս հանպատրաստից հարցերին, Դուք ինքներդ Ձեզ /և մեզ համար/ կունենաք ավելի իրատեսական պատասխան, քան երազկոտ «զգում եմ, որ դա այդպես է»-ն:
Շնորհակալություն ;)
E-la Via
11.07.2009, 14:13
way:
Ի՞նչ ասել է "հոգի" :)
Ո՞րն է նրա ֆունկցիոնալ դերը:
Մարդու մեջ որտե՞ղ է այն «պատսպարվում»:
Ի՞նչ տեսք, ձև, կազմություն, բաղադրություն ու ծավալ ունի:
Մարմնաթող վիճակում ո՞րն է նրա սնուցման, գոյատևման աղբյուրը:
…Փաստացի պատասխանելով գոնե այս հանպատրաստից հարցերին, Դուք ինքներդ Ձեզ /և մեզ համար/ կունենաք ավելի իրատեսական պատասխան, քան երազկոտ «զգում եմ, որ դա այդպես է»-ն:
Շնորհակալություն ;)
Բարև:
Գիտես, մի քիչ դժվար է պատասխանել, բայց կփորձեմ:
Հոգին գտնվում է մարմնից և ուղեղից այն կողմ, կարող ես զգալ ու մոտենալ հոգուն, երբ մի կողմ դնես եսդ, երբ մարմինդ և ուղեղդ ներդաշնակության մեջ կլինեն: Երևի լսած կլինես այն արտահայտությունը,որն ասում է, որ ամեն մարդ պետք է գընի իրեն: Իսկ իրականում ի՞նչ է դա նշանակում: Չէ՞ որ, երբ նայում ենք մեզ հայելու մեջ տեսնում ենք մեր մարմինը, մեև ֆիզիկական պատկերը, գիտենք նաև, թե ինչ է իրենից ներկայացնում ուղեղը, նրա ֆունկցիաները, որը նաև մեր մտածողության աղբյուրն է: Բայց չէ որ մարմնից և ուղեղից բացի պետք է գոյություն ունենա էլի ինչ որ բան, որի միջոցով մենք միաձուլվում ենք տիեզերքի հետ, որի շնորհիվ մենք կապվում ենք Աստծո հետ, չէ որ մեզնից յուրաքանչյուրի մեջ կա Նրանից մի մասնիկ: Հենց Հիսուսն է ասել, որ մեզանից յուրաքանչյուրը մի աստված է, իսկ ըստ բուդիզմի, յուրաքնչյուրիս մեջ մի բուդդա կա:
Մի՞թե Դուք կարծում եք, որ մեր մարմինը կամ ուղեղը կարող են բուդդա կամ աստված լինել: Գոյություն ունի դրանցից ավելի վեր գտնվող մի բան, և դա հոգին է:
Ինձ թվում է , որ Դուք այժմ թերահավատորեն կմոտենաք իմ խոսքերին, բայց եթե կցանկանաք ինքներդ տեսնել Ձեր հոգին խորհուրդ կտայի զբաղվել մեդիտացիայով, կամ գտնել մել այլ ուղի: Փնտրողը գտնում է: Իսկ վերջում կցանկանայի ասել, ինչքան էլ խոսենք հոգու մասին, համանման սիրո, մասին չենք կարող հասկանալ դրան: Չէ որ մենք սերն էլ չենք տեսնում, չգիտենք որտեղից է առաջանում, բայց սիրում ենք: Այդպես էլ հոգին:
Մոդերատորական: Թեմայից դուրս վերջին մի քանի գրառումները ջնջված են:
Իսկ ես վստահ եմ, որ մահը վերջ չէ, ես հավատում եմ հոգու վերաբնակեցմանը: Տիեզերքում ոչինչ չի կորում, թեկուզ եթե հիշենք էներգիայի փոխակերպման թեորեմը:
Ես էլ եմ այսպես տրամաբանում: Բայց մի բան էլ:
Ես ուրախ եմ, որ մի օր մեռնելու եմ: Պատկերացնո՞ւմ եք, եթե անվերջ ապրեինք, ինչքան ձանձրալի կլիներ: Նման կլիներ մի խաղի, որտեղ ունես անվերջ կյանք ու ադրենալին չկա:
Ես մի ժամանակ ուզում էի հնարավորինս երկար ապրել, 100-300-700 տարի, որ տեսնեի՝ հետո ինչ եղավ: Բայց քանի որ հիմա ներքուստ համոզված եմ, որ էլի կծնվեմ ու կիմանամ, թե ինչ եղավ, հանգիստ ապրում եմ: Մի օր էլ կպատրաստվեմ մահվանը, կարծում եմ ուրախությամբ, ինչպես ամեն օր պառկում եմ քնելու՝ այն գիտակցումով, որ առավոտյան արթնանալու եմ:
Ես էլ եմ այսպես տրամաբանում: Բայց մի բան էլ:
Ես ուրախ եմ, որ մի օր մեռնելու եմ: Պատկերացնո՞ւմ եք, եթե անվերջ ապրեինք, ինչքան ձանձրալի կլիներ: Նման կլիներ մի խաղի, որտեղ ունես անվերջ կյանք ու ադրենալին չկա:
Ես մի ժամանակ ուզում էի հնարավորինս երկար ապրել, 100-300-700 տարի, որ տեսնեի՝ հետո ինչ եղավ: Բայց քանի որ հիմա ներքուստ համոզված եմ, որ էլի կծնվեմ ու կիմանամ, թե ինչ եղավ, հանգիստ ապրում եմ: Մի օր էլ կպատրաստվեմ մահվանը, կարծում եմ ուրախությամբ, ինչպես ամեն օր պառկում եմ քնելու՝ այն գիտակցումով, որ առավոտյան արթնանալու եմ:
համաձայն եմ,ոչ մի բանն էլ հավերժ չի,ու ոնց որ ամեն բանի,այնպես էլ յուրաքանչյուրիս կյանքն էլ մի օր վերջանալու է:
Այս մտքերին ես ուղղակի չեմ հավատում, ինքս ինձ համար ապացույց ունեմ:
Հիշում եմ, երբ փոքր էի, մի հիշողություն ունեցա, թե միջնադարում ապրելիս ինչ էի անում: Հետո հասկացա, որ դա այս կյանքիս հիշողություն չէր կարող լիներ: Նախ հիշողության մեջ ես ավելի տարիքով էի, երկրորդ՝ դեպքերը մի քանի դար առաջ էին կատարվել:
Ինչպես ուզում եք հասկացեք:viannen_11:
համաձայն եմ,ոչ մի բանն էլ հավերժ չի,ու ոնց որ ամեն բանի,այնպես էլ յուրաքանչյուրիս կյանքն էլ մի օր վերջանալու է:
Բայց ես մահը վերջ չեմ համարում: Մի՞թե քունը վերջ ես համարում: Մենք ամեն օր էլ քնում ենք:
Բայց ես մահը վերջ չեմ համարում: Մի՞թե քունը վերջ ես համարում: Մենք ամեն օր էլ քնում ենք:
եթե նույնիսկ վերջ չի,ապա այն կարող ենք համարենք մի փուլի վերջ,մի ամբողջական ու կայուն երևույթի ավարտ:
Ճիշտ այդպես: Ուղղակի դրանից վախենալ պետք չի:
Ճիշտ այդպես: Ուղղակի դրանից վախենալ պետք չի:
պետք չի:Բայց կվախենան:Քանի դեռ մարդկությունը կա այդ վախը միշտ էլ մարդ արարածի հետ կլինի:
Իսկ խելոքները վախենալու վրա ժամանան չեն վատնի: Պետք է դեռ ապրել, գործերը վերջացնել, որ հանգիստ մեռնես:
Իսկ խելոքները վախենալու վրա ժամանան չեն վատնի: Պետք է դեռ ապրել, գործերը վերջացնել, որ հանգիստ մեռնես:
հա,բայց այս աշխարհում բորոն էլ մտածում եմ այդ մասին:Դա անխուսափելի միտք է,ու վաղ թե ուշ մեր գիտակցության մեջ են հայտնվում մահվան մասին մտքեր:Բայց դա շատ նորմալ է;
Իսկ խելոքները վախենալու վրա ժամանան չեն վատնի: Պետք է դեռ ապրել, գործերը վերջացնել, որ հանգիստ մեռնես:Ֆոտոն ջան աշխարհում ոչ ոք դեռ չի հասցրել գործերը լրիվ վերջացնի ու նոր մեռնի։:)
Interdenominational
14.07.2009, 19:12
Ֆոտոն: Հիշում եմ, երբ փոքր էի, մի հիշողություն ունեցա, թե միջնադարում ապրելիս ինչ էի անում:
Հոգեբանության մեջ վաղուց է հայտնի այդ երևույթը, մեզանից շատերը կարող են մտաբերել գոնե մեկ նմանատիպ դեպք իրենց կյանքից: Դա կոչվում է «կեղծ հիշողություն»: Բայց դա ամենևին էլ ուղղակի վկայությունը չէ նախորդ կյանքի: Մահից առնավազն յոթ րոպե հետո ուղեղի բջիջները իրենց արժեքավոր ինֆորմացիայի հետ արդեն մասն են կազմում ՄԱՀԱՑԱԾ օրգանիզմի: Ինչի մասին է խոսքը :think
Հոգեբանության մեջ վաղուց է հայտնի այդ երևույթը, մեզանից շատերը կարող են մտաբերել գոնե մեկ նմանատիպ դեպք իրենց կյանքից: Դա կոչվում է «կեղծ հիշողություն»: Բայց դա ամենևին էլ ուղղակի վկայությունը չէ նախորդ կյանքի: Մահից առնավազն յոթ րոպե հետո ուղեղի բջիջները իրենց արժեքավոր ինֆորմացիայի հետ արդեն մասն են կազմում ՄԱՀԱՑԱԾ օրգանիզմի: Ինչի մասին է խոսքը :think
Անձամբ ես գտնում եմ, որ էդ էն թեման է, որի մասին կատեգորիկ կարծիք հայտնելը սխալ է: Ոչ մեկս էլ 100% չենք կարող ասել մահը վերջն է, թե չէ, հոգին վերածնվում է, թե չէ: Ամեն դեպքում ինքս էլ շատ եմ կարդացել նման պատմություններ, ինչպես օրինակ մի 7 տարեկան երեխա ասում էր, որ իր կինն ու տղան Հնդկաստանի չգիտեմ որ քաղաքում, չգիտեմ որ հասցեում են ապրում, ու ինքը մահանալուց առաջ չէր հասցրել ինչ որ բան ասել, և խնդրում է, որ գնան հաղորդեն: Ծնողները գնում են և իրոք տեսնում, որ էդ երեխայի ասած մարդիկ հենց էդտեղ են ապրում, տան հայրն էլ 7 տարի առաջ մահացել է: Էդպիսի բազմաթիվ պատմություններ կան, ու ես կարծում եմ, որ մարդիկ էդ ամենին չեն հավատում պարզապես, քանի որ հավատալը շատ ավելի դժվար է, շատ ավելի մտածելու ու գլուխ ջարդելու տեղիք է տալիս: Նույն ձևի չենք հավատում թռչող ափսեներին, բայց փաստերը բազմաթիվ են, չենք հավատում բախտագուշակներին, բայց արի ու տես, որ իրականում նրանք էլ կան, ինչքան էլ, որ մենք մեզ համոզենք, որ դա սուտ է, հետամնացություն, քաղաքակիրթ մարդը էդպիսի բաների չի հավատա: Բայց ցանկացած «քաղաքակիրթի», մեկ էլ մի էնպիսի բան կարող է ասել բախտագուշակը, որ աչքերդ կթռնեն ճակատիդ ու կշարունակես ասել, որ նման բան չկա, բայց զուտ նրա համար, որ շրջապատում սխալ կարծիք չկազմեն քո մասին, իսկ ինքդ քեզ կխոստովանես, որ փաստորեն էդ ամեն ինչը ճիշտ է: Մի խոսքով, էրեխեք ջան, ժիվի Կարապետ, պօկա ժիվյօտսա, ասում էր պապիկս: Իսկ ինչ վերաբերում է թեմային, էս դեպքում ոչ թե՝ կապրենք կտեսնենք, այլ կմեռնենք կտեսնենք :)
Հոգեբանության մեջ վաղուց է հայտնի այդ երևույթը, մեզանից շատերը կարող են մտաբերել գոնե մեկ նմանատիպ դեպք իրենց կյանքից: Դա կոչվում է «կեղծ հիշողություն»: Բայց դա ամենևին էլ ուղղակի վկայությունը չէ նախորդ կյանքի: Մահից առնավազն յոթ րոպե հետո ուղեղի բջիջները իրենց արժեքավոր ինֆորմացիայի հետ արդեն մասն են կազմում ՄԱՀԱՑԱԾ օրգանիզմի: Ինչի մասին է խոսքը :think
ես այնքան էլ համաձայն չեմ; :think Կարծում եմ,որ այս աշխարհում ինչքան մարդ կա,այնքան էլ հոգի կա:Ես գտնում եմ,որ երբ մարդը ծնվում է,տիեզերքից հոգի է ստանում իր մարմնի համար,երբ մահանում է,այդ հոգին դուրս է գալիս,այն հիշողությամբ,որն ունեցել է տվյալ մարդն իր կյանքի ընթացքում:Համարում եմ,որ մեզանից ամեն մեկն էլ ինդիվիդուլ է,ու դա այնքան վառ է արտահայտված,որ...
Անձամբ ես գտնում եմ, որ էդ էն թեման է, որի մասին կատեգորիկ կարծիք հայտնելը սխալ է: Ոչ մեկս էլ 100% չենք կարող ասել մահը վերջն է, թե չէ, հոգին վերածնվում է, թե չէ: Ամեն դեպքում ինքս էլ շատ եմ կարդացել նման պատմություններ, ինչպես օրինակ մի 7 տարեկան երեխա ասում էր, որ իր կինն ու տղան Հնդկաստանի չգիտեմ որ քաղաքում, չգիտեմ որ հասցեում են ապրում, ու ինքը մահանալուց առաջ չէր հասցրել ինչ որ բան ասել, և խնդրում է, որ գնան հաղորդեն: Ծնողները գնում են և իրոք տեսնում, որ էդ երեխայի ասած մարդիկ հենց էդտեղ են ապրում, տան հայրն էլ 7 տարի առաջ մահացել է: Էդպիսի բազմաթիվ պատմություններ կան, ու ես կարծում եմ, որ մարդիկ էդ ամենին չեն հավատում պարզապես, քանի որ հավատալը շատ ավելի դժվար է, շատ ավելի մտածելու ու գլուխ ջարդելու տեղիք է տալիս: Նույն ձևի չենք հավատում թռչող ափսեներին, բայց փաստերը բազմաթիվ են, չենք հավատում բախտագուշակներին, բայց արի ու տես, որ իրականում նրանք էլ կան, ինչքան էլ, որ մենք մեզ համոզենք, որ դա սուտ է, հետամնացություն, քաղաքակիրթ մարդը էդպիսի բաների չի հավատա: Բայց ցանկացած «քաղաքակիրթի», մեկ էլ մի էնպիսի բան կարող է ասել բախտագուշակը, որ աչքերդ կթռնեն ճակատիդ ու կշարունակես ասել, որ նման բան չկա, բայց զուտ նրա համար, որ շրջապատում սխալ կարծիք չկազմեն քո մասին, իսկ ինքդ քեզ կխոստովանես, որ փաստորեն էդ ամեն ինչը ճիշտ է: Մի խոսքով, էրեխեք ջան, ժիվի Կարապետ, պօկա ժիվյօտսա, ասում էր պապիկս: Իսկ ինչ վերաբերում է թեմային, էս դեպքում ոչ թե՝ կապրենք կտեսնենք, այլ կմեռնենք կտեսնենք :)
ըսն իս պատմածիդ մեջ մի կաթիլ ճշմարտություն էլ չկա:Շոուի եվ գովազդի համար ամեն բան էլ կհնարեն ու կհամոզեն մարդկանց հավատալ ամեն մի դատարկ բաներին:
Interdenominational
14.07.2009, 22:02
Ariadna: Նույն հաջողությամբ կարելի է հիշել տարածված հումորը՝ «Այս կյանքն է լավ, թե՞ ՄՅՈՒՍԸ…- Մյուսը: Ինչու՞...- Եթե ՄՅՈՒՍԸ վատը լիներ, գոնե ինչ-որ մեկը ետ կգար»;)
Ձեր պապիկը գրեթե Նապոլեոնի իրատեսությունը ուներ. «մեզանից հետո ջրհեղեղ»: Եթե խոսքը վերաբերվում է մի ժողովրդի, կամ մշակութային արժեքների՝ մանգամայն սխալ ու անհոգ հայտարարություն է, իսկ անհատի վերաբերյալ՝ մեջը ճշմարտության մասնիկ կա:
Իսկ բախտագուշակության ու ՉԹՕ-ների վերաբերյալ Ձեր ասածները վտանգի տակ են դնում Ձեր իսկ ընդհանուր տեքստը՝ «թեմայից դուրս» ;):B /ինչպես իմը՝ ոչ վաղուց/
Բայց քանի որ խոսք գնաց այդ մասին, արժե արդարացիության համար նշել, որ այդ «սավառնող պնակների» մասին ամբողջ աղմուկն ու ինտրիգները ՓԱՍՏԵՐ չեն, այլ ՎԱՐԿԱԾՆԵՐ, և եթե նույնիսկ մի օր պարզվի դրանց իրականությունն ու նյութականությունը՝ ամենևին էլ չի նշանակի, որ այդ օրը օրացույցի վրա պիտի նշվի որպես անդրշիրիմյան աշխարհի բաց դռների օր:
Ոչ մեկը առ այսօր ԱՅՆ ԱՇԽԱՐՀԻՑ դեռևս «ռեպորտաժ» չի բերել, ողջամտություն ունենանք լռելու դրա գոյության մասին: :)
Interdenominational
14.07.2009, 22:13
armena: Թույլ տվեք մեջբերել այս հույժ հետաքրքրական միտքը՝
հոգին դուրս է գալիս,այն հիշողությամբ,որն ունեցել է տվյալ մարդն իր կյանքի ընթացքում
:o Որտեղի՞ց է «դուրս եկել» և ու՞ր է տանում այդ չգիտեմ քանի տիտաբայթանոց ինֆորմացիան՝ որպես բալաստ :D Ներեցեք, բայց… ես արդեն մի մասնակցի հարցրի, ու նեղություն կքաշեմ կրկնել. «ինչո՞վ է սնուցվում հոգին», մի պահ ընդունեմ, որ ՀՈԳԻՆ գոյության ձև է, իսկ ո՞րն է նրա գոյատևման աղբյուրը: Այս ՄԵԿ հարցին պատասխանեք, խնդրեմ, և ապա կանցնենք «հոգու» կանխորոշված մարշրուտին դեպ հոգեղեն աշխարհ: :ok
:o Որտեղի՞ց է «դուրս եկել» և ու՞ր է տանում այդ չգիտեմ քանի տիտաբայթանոց ինֆորմացիան՝ որպես բալաստ :D Ներեցեք, բայց… ես արդեն մի մասնակցի հարցրի, ու նեղություն կքաշեմ կրկնել. «ինչո՞վ է սնուցվում հոգին», մի պահ ընդունեմ, որ ՀՈԳԻՆ գոյության ձև է, իսկ ո՞րն է նրա գոյատևման աղբյուրը: Այս ՄԵԿ հարցին պատասխանեք, խնդրեմ, և ապա կանցնենք «հոգու» կանխորոշված մարշրուտին դեպ հոգեղեն աշխարհ: :ok
ի նկատի ունեմ այն,որ այստեղ շատերը պնդեցին,որ երբ որ հոգին լքում է մարմինը,այն պահպանուում է այն բոլոր ինֆորմացիան,որ ուներ այդ մարդը(որի մեջ էր այդ հոգին:
Այդքան բան::B
Ձեր պապիկը գրեթե Նապոլեոնի իրատեսությունը ուներ. «մեզանից հետո ջրհեղեղ»:
Լուի 14-ի ;):
Ըստ իս՝ աննպատակ ու անիմաստ թեմա է՝ այն առումով, որ որևէ կոնկրետ եզրահանգման այստեղ գալ հնարավոր չէ, ոչ էլ՝ փաստարկված ու տրամաբանված բանավեճ ծավալել, քանի որ փաստ ու ապացույց ունենալու համար հարկավոր է գոնե մեկ անգամ վերջնականապես ու անվերադարձ, շատ կներեք, մեռնել (ոտները տնկել, ոչ ևս լինել, վախճանվել, շունչը փչել, հոգին ավանդել, գրողի ծոցը գնալ, որդերի կեր դառնալ - ընդգծեք անհրաժեշտը): Իսկ սա ցանկացած բանավեճի շարունակականության համար շատ լուրջ խոչնդոտ է: Ես, օրինակ, մտածում եմ, որ մահվանից հետո ոչ մի բան էլ չկա, որովհետև այդպես եմ ուզում մտածել ու վերջ. ու ինձ, գոնե հիմա, ոչ մի բան ու ոչ ոք չի կարող հակառակը համոզել:
Ariadna: Նույն հաջողությամբ կարելի է հիշել տարածված հումորը՝ «Այս կյանքն է լավ, թե՞ ՄՅՈՒՍԸ…- Մյուսը: Ինչու՞...- Եթե ՄՅՈՒՍԸ վատը լիներ, գոնե ինչ-որ մեկը ետ կգար»;)
Ձեր պապիկը գրեթե Նապոլեոնի իրատեսությունը ուներ. «մեզանից հետո ջրհեղեղ»: Եթե խոսքը վերաբերվում է մի ժողովրդի, կամ մշակութային արժեքների՝ մանգամայն սխալ ու անհոգ հայտարարություն է, իսկ անհատի վերաբերյալ՝ մեջը ճշմարտության մասնիկ կա:
Իսկ բախտագուշակության ու ՉԹՕ-ների վերաբերյալ Ձեր ասածները վտանգի տակ են դնում Ձեր իսկ ընդհանուր տեքստը՝ «թեմայից դուրս» ;):B /ինչպես իմը՝ ոչ վաղուց/
Բայց քանի որ խոսք գնաց այդ մասին, արժե արդարացիության համար նշել, որ այդ «սավառնող պնակների» մասին ամբողջ աղմուկն ու ինտրիգները ՓԱՍՏԵՐ չեն, այլ ՎԱՐԿԱԾՆԵՐ, և եթե նույնիսկ մի օր պարզվի դրանց իրականությունն ու նյութականությունը՝ ամենևին էլ չի նշանակի, որ այդ օրը օրացույցի վրա պիտի նշվի որպես անդրշիրիմյան աշխարհի բաց դռների օր:
Ոչ մեկը առ այսօր ԱՅՆ ԱՇԽԱՐՀԻՑ դեռևս «ռեպորտաժ» չի բերել, ողջամտություն ունենանք լռելու դրա գոյության մասին: :)
Հարգելի Interdenominational, թերևս գրածիս իմաստը չեք հասկացել, փորձեմ բացատրել, ես ընդամենը ասում եմ, որ էդ էն թեման է, որի մասին ոչ ոք չի կարող 100% վերջնական որևէ բան ասել, ընդամենը դա է իմ ասածը։ Ինչ վերաբերում է պապիկիս, թերևս էլի չեք հասկացել գրածիս իմաստը, ասածս այն է, որ պետք չի էդքան սևեռվել էդ թեմաների վրա, քանի դեռ ապրում ես, ապրի, իսկ մահից հետո թե ինչ կլինի, ապրելու ընթացքում պետք չի դրա վրա էդքան կենտրոնանալ։ Խոսքը չի վերաբերում բնականաբար ժողովրդին ու մշակութային արժեքներին, իմ պապիկը էնքան բան է արել մեր ազգի համար՝ թե գիտության բնագավառում, թե գրականության, թե արցախի ազատագրման համար, որ դրա գոնե կեսի չափը մեզնից յուրաքանչյուրը աներ, հիմա էս ձևի երկիր չէինք ունենա։
Ինչ վերաբերում է թեմայից դուրսին, ասեմ, որ բախտագուշակությունը և ՉԹՕ–ները կապված են թեմայի հետ, և իմ տեքստը, եթե հիշում եք, միայն դրանց մասին չէր, դա ընդամենը գրել էի որպես ևս մի երևույթ, որը գիտականորեն անբացատրելի է, բայց իրականում գոյություն ունի։
ես համաձյն եմ էն բոլոր վարկածների հատ,որ քննարկվեցին:Ինչ վերաբերվում է մահին ու դրա հետ կապված ամեն բանին,ապա մենք չենք կարող իմանալ ճշմարտությունը:լավ է մտածել մի բանի շուրջ,որ մեզ հետ է:
իրականում շատ հետաքրքիր վերսիա են առաջ քաշում շատ կրոնավորներ:
Դա է "կյանք , մահվանից հետո"
իսկապես, միթե՞ հնարավոր է դա: Ստացվում է, որ մարդ մեռնում է, որ կյանք մտնի՞: էտ դեպքում մինչև մեռնելը՞ ինչ է անում մարդը : չի ապրում՞:
Ուլուանա
26.10.2009, 05:16
իրականում շատ հետաքրքիր վերսիա են առաջ քաշում շատ կրոնավորներ:
Դա է "կյանք , մահվանից հետո"
իսկապես, միթե՞ հնարավոր է դա: Ստացվում է, որ մարդ մեռնում է, որ կյանք մտնի՞: էտ դեպքում մինչև մեռնելը՞ ինչ է անում մարդը : չի ապրում՞:
Երկու դեպքում էլ ապրում է։ Իսկ ինչո՞վ է մեկը մյուսին խանգարում։ ;)
իրականում շատ հետաքրքիր վերսիա են առաջ քաշում շատ կրոնավորներ:
Դա է "կյանք , մահվանից հետո"
իսկապես, միթե՞ հնարավոր է դա: Ստացվում է, որ մարդ մեռնում է, որ կյանք մտնի՞: էտ դեպքում մինչև մեռնելը՞ ինչ է անում մարդը : չի ապրում՞:
Կարելի է ասել որ յոլայա գնում :) (չէ սա որպես կատակ) բայց իրականաում այս կյանքը ժամանակավոր է քանի որ ապրում ենք ֆիզիկական աշխարհում իսկ այն որի մասին խոսքը գնում է կոչվում է հոգևոր աշխարհ կամ հոգևոր կյանք, այսինքն՝ ապրելու ենք հավիտյան: Իհարկե այս ամենը հավատացողի համար է ոչ թե չհավատացողի:
Մահը դա վերջը չէ, մահը դա Անձի և Հոգու բաժանումն է Մարմնից: Մարդը իր մեջ կրում է եռակի բնություն երբեմն մարդիկ դա կապում են Սուրբ Երրորդության հետ և ինչքանով է դա ճիշտ ես հստակ չգիտեմ բայց հավատում եմ դրան: Հոգին և Անձը հավերժ են իսկ ահա Մարմինը ոչ դրա համար էլ մարմինը չի փոխադրվում հավիտենականություն: Հոգին ու Անձը մահից հետո ստանում են նոր Մարմին ( Հոգևոր Մարմին ) որը կատարյալ է և մարդ կարող է այդ նույն մարմնով տեղափոխվել երկրագնդի մի ծայրից դեպի մյուսը մի ակնթարթում: Իսկ ահա այն մարդիկ որ չեն արժանացել Երկնքի Արքայությանը ապա նրանք ստանում են նույն հոգևոր մարմինը բայց ի տարբերությամբ որ նրանք դատապարտվում են հավիտենական մահվան այսինքն՝ Գեհենի կրակին և հավիտյան տանջվում: Մի խոսքով ասած մարդ այս աշխարհը լքելուց հետո ապրում է հավիտյան կապ չունի այդ մարդը բարի է եղել թե չար: Կներեք բայց սա իմ անձնական կարծիքն է Աստվածաշունչը ուսումնասիրելուց հետո:
Իհարկե այս ամենը հավատացողի համար է ոչ թե չհավատացողի:
ինչին՞, կամ ում՞ հավատացողի: 100 տոկոս կարող եմ ասել, որ Աստծո գոյությանը չհավատացող մարդ աշխարհում գոյություն չունի: բոլորն էլ այս կամ այն կերպ, այս կամ այն անվան տակ, այս կամ այն բովանդակությամբ հավատում են որ Աստված է ամենակալը:
սակայն դրախտը./ դժոխքը - դրանք ածանցիալ մեծություններ են: ինչից՞ ելնելով պետք է հավատալ ածանցիալներին: Ածանցիալնեը ընդանրապես լինում են տեսականորեն դուրս բերված ու փորձնականորեն ապացուցված: Իսկ Աստված- դա պոստուլատն է՝ աքսիոմը:
գնանք մի քիչ առաջ: Ընտրենք դեդուկտիվ մեթոդը, որը կարծում եմ աստվածաբանության մեջ պետք է լինի ուսումնասիրման հիմնական մեթոդը:
Հարց առաջին: Բնության մեջ գործում է միասնական էներգետիկ էլեկտրոմագնիսական ճառագայթման ու նրա տարբեր ձևերի մեջ հանդես գալու պրակտիկան:
Ըստ այդմ, եթե ինչ որ էներգիա, ժամանակի տվյալ փուլում մտել է մեր մեջ ու դարձել է "մարդ" , ապա երբ որ նա փոխակերպվի, այսինքն այդ էներգիան դուրս գա մեր մեջից և փոխի իր ձևը, չէ՞ որ այլևս նա արդեն մարդ չի լինի: իսկ ի՞նչ կլինի, դա արդեն ուրիշ խնդիր է: էներգիայի փոխակերպման ժամանակ էներգիան կարող է փոխակերպվել լիքը ուրիշ բաների, օրինակ դառնալ ջերմային էներգիա: Ինչու՞ է թվում որ այդ էներգիան հավերժ կպած է լինելու մեր անձին՝ որն է այս դեպքում մեջ հոգին: մերնք այդ էներգիայի ձևն ենք: ընդամենը: ու ժամանակավոր: քանի դեռ էներգիան ինչ-որ պրոցեսների հիման վրա չի անջատվում մեզանից:
Yeghoyan
26.10.2009, 12:29
Մեկն ընկնում է դժոխք, բայց զարմացած նկատում է, որ շուջբոլորը քեֆ, ուրախություն է ու տարբեր տեսակի Կայֆերա տեղի ունենում ու զարմացած հարցնում է, թ՞ե արդյոք էս դժոխքնա՞.......... բա՜ Սատա՜նան ու՞րա բա հավիտենական տանջանքները, բա ծծմբաթթվային լոգանքները ու՞ր են: Կայֆոտված՝ մի դժոխքաբնաակ ասումա. «Էտ՛ Հավատացիալների համարա ԱպԷ»՜......
Սա իհարկե կատակ էր, բայց ինչի՞ եք իզուր մտածում հետոն ինչ է լինելու, ունեք ներկան, ապրեք դրանով, ոչ թե մտածեք մի բանի մասին, որն անհասանելի է մարդկային ուղեղի համար:
Անգլիացի թե ամերիկացի բանաստեղծ Էդգար Լի Մասթերսը այսպիսի տողեր ունի՝
Եթե մենք ողջերս չենք կարողանում խոսել
Ծանր փորձություններից,
Ապա ինչու՞ ենք զարմանում, որ մեռյալները
Չեն պատմում մահվան մասին:
Նրանց լռությունը կմեկնաբանվի,
Երբ ինքներս մոտենանք նրանց:
Հետաքրքիր հարցա մահ հետո էլ քեֆ ուրախություն:angel
Դատարկություն
26.10.2009, 19:18
Մահից հետո կյանքին հավատալու խնդիրը ինձ թվում է շատ կարևոր է: Դա ինչ որ չափով հոգեբանական խնդիր է: Մարդը հավատում է, որ որոշ չափով հեշտացնի իր կյանքը, որ հավատա որ ինքը անվերջ է, որ չվախենա մահից: Ինչ դժվար է, երբ մտածում ես որ պիտի մեռնես ու այն ինչ արել ես այս կյանքում ինչ սովորել ես, ում սիրել ես, ինչի ընդունակ ես, բոլորը պիտի կորչի հավերժության մեջ, ոչ մի բան քեզնից չի մնալու ու ոչ մի բան չես հիշելու: Եթե այսպես մտածենք յուրաքանչյուր օր, ապա երևի մի քանի ամսից կմահանանք: Բայց մենք հավատում ենք..... մենք հավատում ենք որ ինչ էլ որ լինի կյանքը շարունակվում է.... ինչ արել ես, ինչ սովորել ես այս կյանքում պիտի հիշես, ում սիրել ես պիտի սերը պահես սրտիդ մեջ, պիտի չկորչի..... Ու այս պատճառով շատ հեշտ է դառնում ապրելը, մենք մտածում ենք թեև Երկրի վրա կյանքը ավարտվեց սակայն կյանքը դեռ շարունակվում է գուցե այլ մոլորակների վրա, գուցե այլ տարածություններում, դժոխքում, դրախտում, այլ կենդանիների ու բույսերի մեջ, այլ տեսքով.... կապ չունի ինչպիսին կարևորը որ ինչքան հնարավոր է երկարի մեր կյանքը...
Մահից հետո կյանքին հավատալու խնդիրը ինձ թվում է շատ կարևոր է: Դա ինչ որ չափով հոգեբանական խնդիր է: Մարդը հավատում է, որ որոշ չափով հեշտացնի իր կյանքը, որ հավատա որ ինքը անվերջ է, որ չվախենա մահից: Ինչ դժվար է, երբ մտածում ես որ պիտի մեռնես ու այն ինչ արել ես այս կյանքում ինչ սովորել ես, ում սիրել ես, ինչի ընդունակ ես, բոլորը պիտի կորչի հավերժության մեջ, ոչ մի բան քեզնից չի մնալու ու ոչ մի բան չես հիշելու: Եթե այսպես մտածենք յուրաքանչյուր օր, ապա երևի մի քանի ամսից կմահանանք: Բայց մենք հավատում ենք..... մենք հավատում ենք որ ինչ էլ որ լինի կյանքը շարունակվում է.... ինչ արել ես, ինչ սովորել ես այս կյանքում պիտի հիշես, ում սիրել ես պիտի սերը պահես սրտիդ մեջ, պիտի չկորչի..... Ու այս պատճառով շատ հեշտ է դառնում ապրելը, մենք մտածում ենք թեև Երկրի վրա կյանքը ավարտվեց սակայն կյանքը դեռ շարունակվում է գուցե այլ մոլորակների վրա, գուցե այլ տարածություններում, դժոխքում, դրախտում, այլ կենդանիների ու բույսերի մեջ, այլ տեսքով.... կապ չունի ինչպիսին կարևորը որ ինչքան հնարավոր է երկարի մեր կյանքը...
Շատ ճիշտ եք ասում,
Բայց մենք հավատում ենք..... մենք հավատում ենք որ ինչ էլ որ լինի կյանքը շարունակվում է....: Այս թեմայով խորհուրդ կտամ կարդալ «Անանդան եւ մահը» փոքրիկ լեգենդը՝ ըստ Ավետիք Իսահակյանի:
Yeghoyan
26.10.2009, 19:37
Gardmanian և Դատարկություն դուք մտածո՞ւմ եք մահվանից հետո կյանք կա, թե՞ ես սխալ եմ հասկացել ձեզ:8
Դատարկություն
26.10.2009, 19:39
Gardmanian և Դատարկություն դուք մտածո՞ւմ եք մահվանից հետո կյանք կա, թե՞ ես սխալ եմ հասկացել ձեզ
Մտածում եմ որ կյանք կա, այսինքն ոչ էսձևի կյանք այլ գոյության մեկ այլ ձև, մենակ որ ամեն բան հիշես.... Դու չես հավատու՞մ
Yeghoyan
26.10.2009, 19:43
Մտածում եմ որ կյանք կա, այսինքն ոչ էսձևի կյանք այլ գոյության մեկ այլ ձև, մենակ որ ամեն բան հիշես....
քեզ ի՞նչն է ստիպել նման ձև մտածես
:blinգոյության /մենակ որ ամեն բան հիշես/ մեկ այլ ձևը որնա՞, դու դա ինչպե՞ս ես պատկերացնում: հաստատ չես ասի զգացել ես կամ ապրել ես