Դիտել ողջ տարբերակը : Ուզու՞մ ես ապրել Հայաստանում
Ուրվական
03.09.2011, 11:44
Շատ հանգիստ կվերաբերվեիր նրան, որ դու աշխատում ես, իսկ ինչ-որ օտարազգի համբալ ամբողջ օրը գործ չի անում և քո աշխատանքի հաշվին ապրու՞մ է։
Հայաստանից գնացող քանի՞ տոկոսն ա օտարազգի համբալ ու ամբողջ օրը գործ չի անում ու օտարազգիի հաշվին ա ապրում:
Արտահայտություններիդ մեջ զգույշ էղի ու լաաաավ մտածի նախքան գրելդ...
Ու՞մ ես համբալ ասում: Ո՞վ ա համբալ:
Հայաստանի ունեցվածքը, բնական ռեսուրսները հնարավոր է, որ քիչ են, որ բոլորին բավարարեն: Եղածը շատացնելու համար աշխատել է պետք: Արդյունավետ աշխատելու համար պրոֆեսիոնալիզմ է պետք: Պրոֆեսիոնալիզմ ունենալու համար ձգտում է պետք: Ձգտում ունենալու համար միսիա է պետք ունենալ: Ճոռոմ բառերով ասած՝ ապագայի տեսլական: Կարելի է նաև այս ամենի փոխարեն ունենալ միայն իշխանություն, տիրանալ բոլոր եղած ռեսուրսներին և չմտածել այլոց մասին և ապագայի մասին: Բայց դե, դա ժամանակավոր է: Կարելի է գնալ այլ երկիր, որտեղ ռեսուրսները շատ են, շատերին է բաժին հասնում, շատերը բավարարված են ու երջանիկ, քանի դեռ ռեսուրսները բավականացնում են, վայելել այդ ռեսուրսները ու չմտածել դրանք շատացնելու մասին, կամ աշխատել ու շատացնել այդ ռեսուրսները: Ամեն ինչ կախված է քո և ուրիշների նկատմամբ ունեցած ՎԵՐԱԲԵՐՄՈՒՆՔԻՑ: Սիրե՛ք իրար:
One_Way_Ticket
03.09.2011, 11:54
Հայաստանից գնացող քանի՞ տոկոսն ա օտարազգի համբալ ու ամբողջ օրը գործ չի անում ու օտարազգիի հաշվին ա ապրում:
Արտահայտություններիդ մեջ զգույշ էղի ու լաաաավ մտածի նախքան գրելդ...
Ու՞մ ես համբալ ասում: Ո՞վ ա համբալ:
Փախստականներին եմ համբալ ասում։ Որոնք մի մեեեեծ տոկոս են կազմում։ Հիմա քչացել են, որովհետև Եվրոպան զզվել է, էլ չի ընդունում (մենակ կաշառքով)։ Բայց էն պատերազմի տարիներին ով շուտ զարթնեց, գնաց հանձնվեց։ Նախկին գործընկերս պատմում է, որ ով ծննդյան վկայականով ցույց տար, որ Ղարաբաղում է ծնվել, Բելգիան ընդունում էր։ Լիքը մարդիկ, ձև թափելով որ անձնագիը կորցրել են, ինչ-որ մի այնտեղ ծնվածի ծննդյան վկայական էին գողանում, ներկայանում, Բելգիայում ստանում ապաստարան։ Ապրում են պետության նպաստների հաշվին, անվճար լեզու սովորում, և այլն։ Որ համբալ չեն, բա ի՞նչ են։
Որ համբալ չեն, բա ի՞նչ են։
Համբալը դա մենք ենք: Իրենք հավաբանար պորտաբույծներ են::8
StrangeLittleGirl
03.09.2011, 13:00
Շատ հանգիստ կվերաբերվեիր նրան, որ դու աշխատում ես, իսկ ինչ-որ օտարազգի համբալ ամբողջ օրը գործ չի անում և քո աշխատանքի հաշվին ապրու՞մ է։
Ինչ ասեմ, այդ դեպքում մենք լրիվ տարբեր մտածելակերպի մարդիկ ենք և իզուր էլ փորձում ենք այս թեմայում միմյանց հասկանալ։
Չնայած ես այնուամենայնիվ հակված եմ կարծել, որ դու անկեղծ չէիր այդ վերջին գրառման մեջ։
Բայց ինչու՞ ա քեզ թվում, որ բոլոր գնացողները համբալ են: Կոնկրետ ինձ եթե տենց գնալու հնարավորություն տային, հաստատ չէի գնա: Բացի դրանից, էսքան գնացել եմ, լիքը ապօրինի մնալու ձևեր ունեի: Բայց դե մի հատ տխուր բան կա. խելքը, հմտությունները դրսում ավելի են գնահատում, քան հայրենիք կոչվող վայրում: Մեզ մոտ ավելի կարևոր ա հետևից մտնելիս սապոնի մեծությունը, պապայի ջեբերի պարունակությունը և այլն: Այ էդպես մեր ժողովրդի մի ստվար ու բավական լավ զանգված թողնում-գնում ա:
Բայց ինչու՞ ա քեզ թվում, որ բոլոր գնացողները համբալ են: Կոնկրետ ինձ եթե տենց գնալու հնարավորություն տային, հաստատ չէի գնա: Բացի դրանից, էսքան գնացել եմ, լիքը ապօրինի մնալու ձևեր ունեի: Բայց դե մի հատ տխուր բան կա. խելքը, հմտությունները դրսում ավելի են գնահատում, քան հայրենիք կոչվող վայրում: Մեզ մոտ ավելի կարևոր ա հետևից մտնելիս սապոնի մեծությունը, պապայի ջեբերի պարունակությունը և այլն: Այ էդպես մեր ժողովրդի մի ստվար ու բավական լավ զանգված թողնում-գնում ա:
Կներեք, որ խցկվում եմ, բայց՝ նայած: Մարդ կա, գնում է պորտաբույծություն անելու, մարդ կա՝ համբալություն, իսկ մարդ էլ կա, գնում է «կռուտիտ» լինելու: Նույնաբար, տեղեր կան, որոնք պորտաբույծներին են հարմար՝ (օրինակ Ֆրանսիան, Բելգիան), տեղեր կան՝ համբալներին՝ (ԱՄՆ, Ավստրալիա, Գերմանիա, Անգլիա), իսկ «կռուտիտի» համար բոլոր տեղերն էլ հարմա՜ր են:nyam (այդ թվում և Հայաստանը): «-Լավ հաշվետարներ հիմա ամեն տեղ պետք են» (Քաղաքացի Կորեյկո)
Կներեք, որ խցկվում եմ, բայց՝ նայած: Մարդ կա, գնում է պորտաբույծություն անելու, մարդ կա՝ համբալություն, իսկ մարդ էլ կա, գնում է «կռուտիտ» լինելու: Նույնաբար, տեղեր կան, որոնք պորտաբույծներին են հարմար՝ (օրինակ Ֆրանսիան, Բելգիան), տեղեր կան՝ համբալներին՝ (ԱՄՆ, Ավստրալիա, Գերմանիա, Անգլիա), իսկ «կռուտիտի» համար բոլոր տեղերն էլ հարմա՜ր են:nyam (այդ թվում և Հայաստանը): «-Լավ հաշվետարներ հիմա ամեն տեղ պետք են» (Քաղաքացի Կորեյկո)
Հազար ներող, որ ես էլ խծկվում եմ, բայց կասեք էս աշխարհում կա՞ տենց երկիր որտեղ գնում են ոչ հաբալ լինելու, որ պորտաբույծ, ոչ էլ «կռուտիտ» լինելու թե անելու, այլ պարզապես գնում են աշխատեն ու ապրեն իրենց աշխատածի չափով:
StrangeLittleGirl
03.09.2011, 13:31
Կներեք, որ խցկվում եմ, բայց՝ նայած: Մարդ կա, գնում է պորտաբույծություն անելու, մարդ կա՝ համբալություն, իսկ մարդ էլ կա, գնում է «կռուտիտ» լինելու: Նույնաբար, տեղեր կան, որոնք պորտաբույծներին են հարմար՝ (օրինակ Ֆրանսիան, Բելգիան), տեղեր կան՝ համբալներին՝ (ԱՄՆ, Ավստրալիա, Գերմանիա, Անգլիա), իսկ «կռուտիտի» համար բոլոր տեղերն էլ հարմա՜ր են:nyam (այդ թվում և Հայաստանը): «-Լավ հաշվետարներ հիմա ամեն տեղ պետք են» (Քաղաքացի Կորեյկո)
Միանում եմ Դեկադայի հարցին: Հիմա կասես, որ որպես համբա՞լ եմ ես ստեղ:
Դեկադա, StrangeLittleGirl,
Խնդրում եմ այդպես ծանր չտանել «համբալ» արտահայտությունը: Չնայած եթե ձեր հումորի զգացումը ինձ չների, ապա ես ներողություն կխնդրեմ ու բարձրաձայն կհամարեմ, որ դուք արժանավայել ապրում եք ձեր «աշխատածի չափով», այսինքն կկեղծեմ:P: «ապրել աշխատածի չափով» հասկացությունը խիստ հարաբերական է: Եթե դուք գիտեք այդպիսի ստանդարտ, ապա կիսվեք խնդրեմ:
Դեկադա, StrangeLittleGirl,
Խնդրում եմ այդպես ծանր չտանել «համբալ» արտահայտությունը: Չնայած եթե ձեր հումորի զգացումը ինձ չների, ապա ես ներողություն կխնդրեմ ու բարձրաձայն կհամարեմ, որ դուք արժանավայել ապրում եք ձեր «աշխատածի չափով», այսինքն կկեղծեմ:P: «ապրել աշխատածի չափով» հասկացությունը խիստ հարաբերական է: Եթե դուք գիտեք այդպիսի ստանդարտ, ապա կիսվեք խնդրեմ:
Անձամբ ես լուրջ քննարկվող թեմաներում չեմ ընդունում հումորը, թեպետ իմ հումորի զգացողությունից երբեք դեռ չեն բողոքել:Պարզապես դրսում ահագին բարեկամներ ունեմ, ովքեր աշխատում են ու անգամ եթե ձեր նշած հարաբերական «աշխատածի չափով» չեն էլ ապրում / բայց ձգտում են/ իրենք և նաև ես նրանց համբալ չեմ համարում: Ի դեպ ապրել արժանավայել և ապրել աշխատածի չափով տարբեր են
StrangeLittleGirl
03.09.2011, 14:40
Դեկադա, StrangeLittleGirl,
Խնդրում եմ այդպես ծանր չտանել «համբալ» արտահայտությունը: Չնայած եթե ձեր հումորի զգացումը ինձ չների, ապա ես ներողություն կխնդրեմ ու բարձրաձայն կհամարեմ, որ դուք արժանավայել ապրում եք ձեր «աշխատածի չափով», այսինքն կկեղծեմ:P: «ապրել աշխատածի չափով» հասկացությունը խիստ հարաբերական է: Եթե դուք գիտեք այդպիսի ստանդարտ, ապա կիսվեք խնդրեմ:
Ասե՞մ: Աշխատել շաբաթական 40 ժամ, վարձատրվել դրա դիմաց էնքան, որ կարողանաս կարիքներդ հոգալ, մեկ-մեկ զվարճանքներ քեզ թույլ տալ, իսկ ամառը մեկնել արտերկիր հանգստանալու: Հայաստանում հոգեբույժի 30-40 000 աշխատավարձով ես մենակ ճանապարհածախսերս կհոգայի: Իսկ հիմա Գերմանիայում իմ կրթաթոշակը թեև շատ ավելի ցածր է, քան շարքային քաղաքացու աշխատավարձը, բայց դա լիովին հերիքում է նորմալ կյանքի ու հաճույքների համար: Ընդ որում, շատ ավելի բարձր է, քան Հայաստանում միջին քաղաքացու աշխատավարձը: Էստեղից հարց. որտե՞ղ են մարդիկ համբալություն անում:
Դեռ մյուս հարցերի մասին չեմ էլ ասում. որ էստեղ շնչելու օդ կա, որ տանդ տակն ապօրինի բենզակալոնկա չեն դրել: Դեռ խանութներն էլ ավելի էժան են:
Ուրվական
03.09.2011, 14:46
Փախստականներին եմ համբալ ասում։ Որոնք մի մեեեեծ տոկոս են կազմում։ Հիմա քչացել են, որովհետև Եվրոպան զզվել է, էլ չի ընդունում (մենակ կաշառքով)։ Բայց էն պատերազմի տարիներին ով շուտ զարթնեց, գնաց հանձնվեց։ Նախկին գործընկերս պատմում է, որ ով ծննդյան վկայականով ցույց տար, որ Ղարաբաղում է ծնվել, Բելգիան ընդունում էր։ Լիքը մարդիկ, ձև թափելով որ անձնագիը կորցրել են, ինչ-որ մի այնտեղ ծնվածի ծննդյան վկայական էին գողանում, ներկայանում, Բելգիայում ստանում ապաստարան։ Ապրում են պետության նպաստների հաշվին, անվճար լեզու սովորում, և այլն։ Որ համբալ չեն, բա ի՞նչ են։
Իմ ու ոչ միայն իմ իմացած գնացած մարդկանցից որպես փախստական գնացած մարդ վերջին տասը տարիների ընթացքում չեմ հիշում: Մեեեեծ տոկոսդ ինչքա՞նն ա:
Ապեր, գիտես ինչ տպավորություն ա, որ դու միշտ բանավեճը տանում ես քո ուզած ուղղությամբ՝ շեղվելով ընդհանուր քննարկումից: Հիմա էլ ֆռռացիր, ֆռռացիր, հասար փախստականներին: Ինչ կապ ունեն ստեղ փախստականները, կամ խի ես վիրավորում ու համբալ ասում: Ո՞վ ես դու, որ էդ մարդկանց համբալ ես ասում: Ի՞նչ ես արել էդ մարդկանց համար, գո՞րծ ես առաջարկել, մարդավարի պայմաններ, ասել են չէ՞, մենք ավելի լավ ա գնանք ձրի ապրե՞նք: Կարող ա տենց մարդիկ կան, բայց դրանք մեկ տոկոսից շատ չեն: Հիմա դնել ընդհանուրի մեջ էդ մեկ տոկոսին քննարկել, նշանակում ա ջուր ծեծել, ինչը և էս քանի էջ ա տեսնում եմ քո գրառումներում: Ըստ էության ոչ մի գրառում, վիրավորանքեր ու դիմացինի գրածին ուղղակի հակաճառելու ցանկություն:
Հիմա որ որպես փախստական գնացած ընտանիքի հարազատը գա, կանգնի ասի, թե ու՞մ ես ասում համբալ, կկանգես դեմը կասե՞ս: Կկանգես, կասես, որ մարմնավաճառից չե՞ս տարբերում: Ի՞նչ գիտես, ինչի՞ համար են գնացել, ի՞նչ նպատակով, կարող ա քեզնից հազար անգամ էլ լավ մարդիկ են... Ո՞նց ես սենց բաներ ասում:
One_Way_Ticket
03.09.2011, 15:47
Իմ ու ոչ միայն իմ իմացած գնացած մարդկանցից որպես փախստական գնացած մարդ վերջին տասը տարիների ընթացքում չեմ հիշում: Մեեեեծ տոկոսդ ինչքա՞նն ա:
Ապեր, գիտես ինչ տպավորություն ա, որ դու միշտ բանավեճը տանում ես քո ուզած ուղղությամբ՝ շեղվելով ընդհանուր քննարկումից: Հիմա էլ ֆռռացիր, ֆռռացիր, հասար փախստականներին: Ինչ կապ ունեն ստեղ փախստականները, կամ խի ես վիրավորում ու համբալ ասում: Ո՞վ ես դու, որ էդ մարդկանց համբալ ես ասում: Ի՞նչ ես արել էդ մարդկանց համար, գո՞րծ ես առաջարկել, մարդավարի պայմաններ, ասել են չէ՞, մենք ավելի լավ ա գնանք ձրի ապրե՞նք: Կարող ա տենց մարդիկ կան, բայց դրանք մեկ տոկոսից շատ չեն: Հիմա դնել ընդհանուրի մեջ էդ մեկ տոկոսին քննարկել, նշանակում ա ջուր ծեծել, ինչը և էս քանի էջ ա տեսնում եմ քո գրառումներում: Ըստ էության ոչ մի գրառում, վիրավորանքեր ու դիմացինի գրածին ուղղակի հակաճառելու ցանկություն:
Հիմա որ որպես փախստական գնացած ընտանիքի հարազատը գա, կանգնի ասի, թե ու՞մ ես ասում համբալ, կկանգես դեմը կասե՞ս: Կկանգես, կասես, որ մարմնավաճառից չե՞ս տարբերում: Ի՞նչ գիտես, ինչի՞ համար են գնացել, ի՞նչ նպատակով, կարող ա քեզնից հազար անգամ էլ լավ մարդիկ են... Ո՞նց ես սենց բաներ ասում:
Կասեմ։ Չնայած Վիշապը ճիշտ է ասում, նրանք ավելի շուտ պորտաբույծ են, քան համբալ։ Ասեմ ավելին, մարմնավաճառին ես ավելի լավ եմ վերաբերվում։ Նա ոչ մեկին չի խաբում, կոնկրետ վճարի դիմաց կոնկրետ ծառայություններ է մատուցում։ Լավ մարդը ո՞րն է։ Ես այդ արտահայտությունը վաղուց արդեն չեմ հասկանում և չեմ օգտագործում։ Ուրախ եմ, որ դու որպես փախստական գնացած ընտանիքի չես ճանաչում, իսկ ես ճանաչում եմ։
Լավ, ինչևէ, ուզում ես ըստ էությա՞ն խոսեմ։ Շատ բարի, հստակ արտահայտում եմ իմ դիրքորոշումը տվյալ թեմայի շուրջ և հեռանում եմ թեմայից։
1. Արտասահման տեղափոխվող հայը հաճախ թերագնահատում է այնտեղի դժվարությունները։ Դա ապացուցելու են գալիս իմ ունեցած օրինակները։ Դուք Ձեր օրինակներն ունեք, որոնք հակառակն են ապացուցում, Աստված Ձեզ հետ։
2. Հային, ով լեգալ կերպով տեղափոխվում է "նոր աշխարհի" երկրներ (Հյուսիսային և Հարավային Ամերիկա, Ավստրալիա, Նոր Զելանդիա), ապրում է ըստ տվյալ երկրի օրենքների, ես հարգում եմ։
3. Հայի՝ Ռուսաստան տեղափոխվելուն (կարևոր չէ, լեգալ, թե ոչ լեգալ), ես լրիվ նորմալ եմ վերաբերվում։ Հայը կարող է այնտեղ իրեն պահել ինչպես ուզում է։ Դա այն գինն է, որը Ռուսաստանը վճարում է իր ազդեցությունը Հայաստանում պահելու համար։
4. Հայի՝ լեգալ կերպով որևէ եվրոպական երկիր տեղափոխվելուն ես նորմալ եմ վերաբերվում, եթե նա ապրում է ըստ այդ երկրի օրենքների, հայկական համայնքների հետ գործ չի ունենում, հետագայում ասսիմիլացվում է բնիկ ազգի հետ։
5. Հային, ով լեգալ կերպով գնում է այլ երկիր ոչ թե մշտական ապրելու, այլ կոնկրետ ժամանակով և կոնկրետ նպատակով (ասենք, 3 տարով ուսում) ես հարգում եմ։
6. Բոլոր մնացած հայերին, ովքեր լքում են երկիրը և չեն պատկանում վերոհիշյալ կատեգորիաներից որևէ մեկին, ես բացասաբար եմ վերաբերվում այս կամ այն աստիճանի։
Մաղթում եմ ձեզ բարի քննարկումներ։
Sagittarius
03.09.2011, 16:37
Կասեմ։ Չնայած Վիշապը ճիշտ է ասում, նրանք ավելի շուտ պորտաբույծ են, քան համբալ։ Ասեմ ավելին, մարմնավաճառին ես ավելի լավ եմ վերաբերվում։ Նա ոչ մեկին չի խաբում, կոնկրետ վճարի դիմաց կոնկրետ ծառայություններ է մատուցում։ Լավ մարդը ո՞րն է։ Ես այդ արտահայտությունը վաղուց արդեն չեմ հասկանում և չեմ օգտագործում։ Ուրախ եմ, որ դու որպես փախստական գնացած ընտանիքի չես ճանաչում, իսկ ես ճանաչում եմ։
Լավ, ինչևէ, ուզում ես ըստ էությա՞ն խոսեմ։ Շատ բարի, հստակ արտահայտում եմ իմ դիրքորոշումը տվյալ թեմայի շուրջ և հեռանում եմ թեմայից։
1. Արտասահման տեղափոխվող հայը հաճախ թերագնահատում է այնտեղի դժվարությունները։ Դա ապացուցելու են գալիս իմ ունեցած օրինակները։ Դուք Ձեր օրինակներն ունեք, որոնք հակառակն են ապացուցում, Աստված Ձեզ հետ։
2. Հային, ով լեգալ կերպով տեղափոխվում է "նոր աշխարհի" երկրներ (Հյուսիսային և Հարավային Ամերիկա, Ավստրալիա, Նոր Զելանդիա), ապրում է ըստ տվյալ երկրի օրենքների, ես հարգում եմ։
3. Հայի՝ Ռուսաստան տեղափոխվելուն (կարևոր չէ, լեգալ, թե ոչ լեգալ), ես լրիվ նորմալ եմ վերաբերվում։ Հայը կարող է այնտեղ իրեն պահել ինչպես ուզում է։ Դա այն գինն է, որը Ռուսաստանը վճարում է իր ազդեցությունը Հայաստանում պահելու համար։
4. Հայի՝ լեգալ կերպով որևէ եվրոպական երկիր տեղափոխվելուն ես նորմալ եմ վերաբերվում, եթե նա ապրում է ըստ այդ երկրի օրենքների, հայկական համայնքների հետ գործ չի ունենում, հետագայում ասսիմիլացվում է բնիկ ազգի հետ։
5. Հային, ով լեգալ կերպով գնում է այլ երկիր ոչ թե մշտական ապրելու, այլ կոնկրետ ժամանակով և կոնկրետ նպատակով (ասենք, 3 տարով ուսում) ես հարգում եմ։
6. Բոլոր մնացած հայերին, ովքեր լքում են երկիրը և չեն պատկանում վերոհիշյալ կատեգորիաներից որևէ մեկին, ես բացասաբար եմ վերաբերվում այս կամ այն աստիճանի։
Մաղթում եմ ձեզ բարի քննարկումներ։
Հարգելի՞ս, դու ո՞վ ես..... առանց փողոցային մակարդակի իջեցնելու, առանց վիրավորական ենթատեքստի, դու ո՞վ ես՝ բառից բուն իմաստով:
Հասկացանք, որ գործընկերներ ունես.. բայց դու անձամբ ի՞նչ ես տեսել, որ մարդկանց հարգել չհարգելուց ես խոսում:
Քո ասած «պորտաբույծ» փախստականի կարգավիճակով եկած ընտանիքը ինձ ստեղ հաց ա տվել, ու գիտես ինձ համար հիմա ինչ դժվար է քեզ չասել, թե դու ինչ կարգի համբալ ես, որ մարդկանց ճոռոմ-ճոռոմ գնահատականներ ես տալիս:
Տան բոլոր մեծերը՝ ներառած մեծ երեխեքը, գիշերային ցերեկային հերթով աշխատում են, որ տան ամենափոքր երեխեն ներկա դրությամբ այնպիսի ուսում ստանա, որ շատ հարուստ Գերմանացիքի հասանելի չէ: ՈՒ դու եկել ես ստեղ մարդկանց կատեգորիանների, Եվրոպայի նացիստների, իմիգրացիայի մասին հեքիաթ ես պատմում:
հ.գ. փախստականններն էլ են լեգալ և ունեն իրենց հատուկ կարգավիճակը՝ սահմանափակումներով ու հատուկ պայմաններով.
Lionne_en_Chasse
03.09.2011, 23:28
Սիրտս խառնումա էս թեմայից, բայց մի բան էլ ասեմ... էդ հաբալների, պորտաբույծների հաշվին չե՞ն նրանց հայսատանաբանակ բարեկամությունը ( որը կազմում է բնակչության 99%, եթե ոչ 100 ) թաղում իր մեռելին, իր զավակի ուսման վարձը տալիս ու էդ նույն զավակի պսակադրությունը նշում ճոխ ռեստորանում, կամ էլ մի կերպ յոլլա գնում:
Ժողովուրդ դուք ձեր շրջապատում քանի՞ ընտանիք գիտեք որ դրսից դրամական օգնություն չի ստանում: Կամ դուք գոնե պատկերացնո՞ւմ եք առանց էդ դրսի դրամական օգնության ինչ կլինի էդ ժողովրդի վիճակը
Մենակ լեզվին տալով համբալից, պորտաբույծից ու մարմնավաճառից լավը չեն դառնում
Տո դուք սկի հայասեր չեք, ինչ մնաց հայրենասեր լինեք:
Ասե՞մ: Աշխատել շաբաթական 40 ժամ, վարձատրվել դրա դիմաց էնքան, որ կարողանաս կարիքներդ հոգալ, մեկ-մեկ զվարճանքներ քեզ թույլ տալ, իսկ ամառը մեկնել արտերկիր հանգստանալու: Հայաստանում հոգեբույժի 30-40 000 աշխատավարձով ես մենակ ճանապարհածախսերս կհոգայի: Իսկ հիմա Գերմանիայում իմ կրթաթոշակը թեև շատ ավելի ցածր է, քան շարքային քաղաքացու աշխատավարձը, բայց դա լիովին հերիքում է նորմալ կյանքի ու հաճույքների համար: Ընդ որում, շատ ավելի բարձր է, քան Հայաստանում միջին քաղաքացու աշխատավարձը: Էստեղից հարց. որտե՞ղ են մարդիկ համբալություն անում:
Դեռ մյուս հարցերի մասին չեմ էլ ասում. որ էստեղ շնչելու օդ կա, որ տանդ տակն ապօրինի բենզակալոնկա չեն դրել: Դեռ խանութներն էլ ավելի էժան են:
Աշխատում եմ շաբաթական 40 ժամ, մեկ մեկ՝ ավելին, կարիքներս կարողանում եմ հոգալ, զվարճանքնե՞ր... Պետք է կոնկրետացնել, թե ի՞նչ են այդ զվարճանքներն ու հաճույքները: Ամռանը արտերկիր մեկնելու հնարավորություն ունեմ: Տանս տակ բենզակալոնկա չկա: Բնակավայրիս օդի որակից շատ չեմ դժգոհում: Ապրում եմ Հայաստանում: Համբալ եմ:
Անձամբ ես լուրջ քննարկվող թեմաներում չեմ ընդունում հումորը, թեպետ իմ հումորի զգացողությունից երբեք դեռ չեն բողոքել:Պարզապես դրսում ահագին բարեկամներ ունեմ, ովքեր աշխատում են ու անգամ եթե ձեր նշած հարաբերական «աշխատածի չափով» չեն էլ ապրում / բայց ձգտում են/ իրենք և նաև ես նրանց համբալ չեմ համարում: Ի դեպ ապրել արժանավայել և ապրել աշխատածի չափով տարբեր են
Հա... դուք նրանց համբալ չեք համարում: Դա ձեր խնդիրն է: Ձեր համարելուց նրանց կյանքը ավելի քաղցր չդարձավ: Իսկ «համբալ» բառից պետք չի շատ նեղվել: Շատ աշխատող, չարչարվող մարդիկ իրենք իրենց համբալ են համարում: Պարզապես մեր «էլիտար» հասարակությունը այդ բառը որպես վիրավորական է ընկալում: Ոնց որ ասես՝ հավաքարար, կամ զիբիլ թափող: Ինչպիսի նսեմացում:
Առհասարակ մարկանց մի տիպ կա, որի համար ստորացուցիչ է աշխատելը: «Աշխատանքը ապրուստի ծայրահեղ միջոցն է» լոզունգը ոմանց համար հոգեհարազատ կարող է լինել: Այսպիսի մարդիկ հանկարծ որ ստիպված են աշխատել, ապա այն ամեն գնով թաքցնում են իրենց նմաններից՝ «ամոթ ա»: Իսկ ասենք «կպցնելը», «կռուտիտ» լինելը արդեն հպարտանալու առարկա են: Եվ ես գիտեմ այդպիսի մարդկանց, որ Հայաստանում որևէ ֆիզիկական աշխատանքի մոտ չեն գնացել որովհետև «զապադլո» է, և սովից չմեռնելու համար մի կերպ իրենց քցել են Ֆրանսիա, ու ապրում են գործազուրկ փախստականի ու էլ չգիտեմ ինչ սարքովի կարգավիճակներով, նպաստ են ստանում ու դեսից դենից էլ «կպցնում» են: Եթե այդպիսի մարդկանց պորտաբույծ անվանես, ապա գլուխդ կջարդեն: Էլ չեմ ասում «համբալ» անվանելու մասին: Ոնց որ ասենք` նեգրին անվանես նեգր:))
Առհասարակ մարկանց մի տիպ կա, որի համար ստորացուցիչ է աշխատելը: «Աշխատանքը ապրուստի ծայրահեղ միջոցն է» լոզունգը ոմանց համար հոգեհարազատ կարող է լինել: Այսպիսի մարդիկ հանկարծ որ ստիպված են աշխատել, ապա այն ամեն գնով թաքցնում են իրենց նմաններից՝ «ամոթ ա»: Իսկ ասենք «կպցնելը», «կռուտիտ» լինելը արդեն հպարտանալու առարկա են: Եվ ես գիտեմ այդպիսի մարդկանց, որ Հայաստանում որևէ ֆիզիկական աշխատանքի մոտ չեն գնացել որովհետև «զապադլո» է, և սովից չմեռնելու համար մի կերպ իրենց քցել են Ֆրանսիա, ու ապրում են գործազուրկ փախստականի ու էլ չգիտեմ ինչ սարքովի կարգավիճակներով, նպաստ են ստանում ու դեսից դենից էլ «կպցնում» են: Եթե այդպիսի մարդկանց պորտաբույծ անվանես, ապա գլուխդ կջարդեն: Էլ չեմ ասում «համբալ» անվանելու մասին: Ոնց որ ասենք` նեգրին անվանես նեգր:))
Սաղ էլ գիտեն, որ տենց մարդիք էլ կան, բայց դա չի նշանակում, որ սաղ արտագաղթողները կամ որպես փախստական արտագաղթողները տենց են։
Սաղ էլ գիտեն, որ տենց մարդիք էլ կան, բայց դա չի նշանակում, որ սաղ արտագաղթողները կամ որպես փախստական արտագաղթողները տենց են։
Իսկ ո՞վ է հակառակ բան ասել: Արտագաղթողների մեծ մասը գնում է ոչ թե պորտաբույծություն անելու, այլ՝ համբալության: «Արժանավայել» ապրելու համար ավելի շատ է պետք համբալություն անել: Ոչ մի տեղ գետերով կարագ ու մեղր չի հոսում: Սակայն «կռուտիտ» լինելով կարելի է նաև հարստանալ էլ, ինչը գրեթե բացառվում է արդար աշխատելու պարագայում:
Համբալությունը ստեղ ա, որ էլի սաղ օրը աշխատում ես օրվա հացն ապահովելու համար (ժողովրդի մի մեծ մասը), բայց համ չի գնահատվում, համ էլ եթե շեֆդ ասեց, էս կիրակի աշխատում ենք անվճար, ուրեմն աշխատում ենք, թե չէ՝ գնա քեզ գործ ճարի։
Սաղ աշխարհում կան արհմիությունները, որ պաշտպանում են աշխատողների (այդ թվում և համբալների) իրավունքները։ Մեր մոտ սկի «արհմիություն» բառ արտասանելն ենք մոռացել։
Համբալությունը ստեղ ա, որ էլի սաղ օրը աշխատում ես օրվա հացն ապահովելու համար (ժողովրդի մի մեծ մասը), բայց համ չի գնահատվում, համ էլ եթե շեֆդ ասեց, էս կիրակի աշխատում ենք անվճար, ուրեմն աշխատում ենք, թե չէ՝ գնա քեզ գործ ճարի։
Սաղ աշխարհում կան արհմիությունները, որ պաշտպանում են աշխատողների (այդ թվում և համբալների) իրավունքները։ Մեր մոտ սկի «արհմիություն» բառ արտասանելն ենք մոռացել։
Պարզապես կան երկրներ, որտեղ կամ պաշարները շատ են (ասենք՝ Արաբական Էմիրություններ), կամ էլ աշխատանքի կազմակերպումը բարձր մակարդակի վրա է (ասենք՝ Ճապոնիա), ուստի և կան զարգացած տեխնիկական պայմաններ, հարմարավետ ես զգում, գումարած երբեմն կարողանում ես նաև «հետ քցել»: Իսկ այն երկրներում, որտեղ անկախ պաշարներից աշխատանքի կազմակերպումը ցածր մակարդակի վրա է (ասենք՝ Ռուսաստան, Հայաստան), ապա դիսկոմֆորտ է և մի կերպ ծերը ծերին հասցնում ես (եթե ուզում ես արդար աշխատել): Ամեն ինչ կախված է վերաբերմունքից: Առաջին հերթին իշխանություն ունեցող մարդկանց վերաբերմունքից: Զարգացած երկրներում էլ շատ կան հազիվ օրվա հացը ապահովել կարողացողներ: Առհասարակ մեր ժողովուրդը մի լավ խոսք ունի՝ «հեռվի ձենն ա անուշ»:
StrangeLittleGirl
04.09.2011, 11:29
Առհասարակ մարկանց մի տիպ կա, որի համար ստորացուցիչ է աշխատելը: «Աշխատանքը ապրուստի ծայրահեղ միջոցն է» լոզունգը ոմանց համար հոգեհարազատ կարող է լինել: Այսպիսի մարդիկ հանկարծ որ ստիպված են աշխատել, ապա այն ամեն գնով թաքցնում են իրենց նմաններից՝ «ամոթ ա»: Իսկ ասենք «կպցնելը», «կռուտիտ» լինելը արդեն հպարտանալու առարկա են: Եվ ես գիտեմ այդպիսի մարդկանց, որ Հայաստանում որևէ ֆիզիկական աշխատանքի մոտ չեն գնացել որովհետև «զապադլո» է, և սովից չմեռնելու համար մի կերպ իրենց քցել են Ֆրանսիա, ու ապրում են գործազուրկ փախստականի ու էլ չգիտեմ ինչ սարքովի կարգավիճակներով, նպաստ են ստանում ու դեսից դենից էլ «կպցնում» են: Եթե այդպիսի մարդկանց պորտաբույծ անվանես, ապա գլուխդ կջարդեն: Էլ չեմ ասում «համբալ» անվանելու մասին: Ոնց որ ասենք` նեգրին անվանես նեգր:))
Բա ես Հայաստանում վեր ընկած քանի՜-քանի՜ պորտաբույծների գիտեմ, որոնք ապրում են արտասահմանում իրենց հարազատների թափած քրտինքի հաշվին: Ու հաստատ էդպիսիք Հայաստանում շատ ավելի շատ են, քան արտագաղթողների մեջ…
Պարզապես կան երկրներ, որտեղ կամ պաշարները շատ են (ասենք՝ Արաբական Էմիրություններ), կամ էլ աշխատանքի կազմակերպումը բարձր մակարդակի վրա է (ասենք՝ Ճապոնիա), ուստի և կան զարգացած տեխնիկական պայմաններ, հարմարավետ ես զգում, գումարած երբեմն կարողանում ես նաև «հետ քցել»: Իսկ այն երկրներում, որտեղ անկախ պաշարներից աշխատանքի կազմակերպումը ցածր մակարդակի վրա է (ասենք՝ Ռուսաստան, Հայաստան), ապա դիսկոմֆորտ է և մի կերպ ծերը ծերին հասցնում ես (եթե ուզում ես արդար աշխատել): Ամեն ինչ կախված է վերաբերմունքից: Առաջին հերթին իշխանություն ունեցող մարդկանց վերաբերմունքից: Զարգացած երկրներում էլ շատ կան հազիվ օրվա հացը ապահովել կարողացողներ: Առհասարակ մեր ժողովուրդը մի լավ խոսք ունի՝ «հեռվի ձենն ա անուշ»:
Այ, լավ ասեցիր. արդար աշխատել: Ես չեմ ուզում իմ արդար աշխատանքով սոված ման գալ: Ոչ էլ ուզում եմ ոչ արդար աշխատել: Ի՞նչ է պետք անել: Գնալ մի տեղ, որտեղ արդար աշխատանքով նորմալ կապրեմ:
Ինչ վերաբերում է զվարճանքներին, կարող եմ պարզ օրինակ բերել: Մյուս շաբաթ էստեղ մի մեծ փառատոն է լինելու, որի տոմսն արժե ավելի շատ, քան Երևանում իմ ամբողջ աշխատավարձն էր, բայց իմ կրթաթոշակը բավարար է ամիսը մեկ նման ճոխություն թույլ տալու համար: Իսկ Հայաստանում նույնիսկ Deep Purple-ի ամենաէժան տոմսն իմ աշխատավարձի մեկ երրորդն էր: Բնականաբար, իմ հաշվին չէի կարող գնալ էդ համերգին: Եթե դու քեզ տենց ճոխություններ թույլ ես տալիս, ապրես, լավ աշխատանք ունես, չեմ մեղադրում, բայց իմ մասնագիտությունն էնպիսին է, որ ինչքան էլ մեջտեղից ճղվեմ, մի փոքր պաշտոնի բարձրացում ունենամ, սատկեմ, ինչ էլ անեմ, 60 000-ից շատ չեմ ստանա, էդ էլ ամենալավ դեպքում: Իսկ նման աշխատավարձով մի քիչ չեմ պատկերացնում, որ կարող եմ ամռանը Եվրոպա մեկնել:
Փախստականներին եմ համբալ ասում։ Որոնք մի մեեեեծ տոկոս են կազմում։ Հիմա քչացել են, որովհետև Եվրոպան զզվել է, էլ չի ընդունում (մենակ կաշառքով)։ Բայց էն պատերազմի տարիներին ով շուտ զարթնեց, գնաց հանձնվեց։ Նախկին գործընկերս պատմում է, որ ով ծննդյան վկայականով ցույց տար, որ Ղարաբաղում է ծնվել, Բելգիան ընդունում էր։ Լիքը մարդիկ, ձև թափելով որ անձնագիը կորցրել են, ինչ-որ մի այնտեղ ծնվածի ծննդյան վկայական էին գողանում, ներկայանում, Բելգիայում ստանում ապաստարան։ Ապրում են պետության նպաստների հաշվին, անվճար լեզու սովորում, և այլն։ Որ համբալ չեն, բա ի՞նչ են։
Ես կասեի Հայաստանում ապրող մարդիկ են համբալ, իհարկե կներեք արտահայտությանս համար, ես ոչ ոքի չեմ ուզում վիրավորել, բայց տենց ա դուրս գալիս: Ժողովուրդը մի քանիսի համար համբալ ա: Սփյուռքահայերը ճիշտ էլ արել են, որ գնացել են: Եթե երկիրը այդ ձևով քամում է մարդկանց, ճիշտ էլ արել են, ճիշտ էլ արել ենք: Ժողովուրդը արդեն հոգնել ա դարերով պայքարելուց: Սենց կարծիքներ էլ են հնչվել այս թեմայում, եթե քո ընտանիքում վատ մթնոլորտ է դա նnւյնն է քո ընտանիքը թողնես գնաս ուրիշ ընտանիք: Հա տենց էլ կա, մարդիկ եմ ճանաչում, որ անառողջ ընտանեկան մթնոլորտում են մեծանում և չեն ուզում ապրել այդ ընտանիքում: Նույնն էլ երկրի դեպքում է:
One_ Way _Ticket դու երևի լավ տեղյակ չես Եվրոպայի հայերի ապրելակերպի մասին: Այդ նպաստը, որ ստանում են, դա քչություն է անում, ուստի՝ գրեթե բոլորն էլ հայերի մասին է խոսքս, կողքից աշխատում են և ինչքան էլ օգնություն են ուղարկում Հայաստան, իրենց բարեկամներին, որպեսզի բարգավաճ Հայաստանում բարեկամներոը սովից չմեռնեն: Էս թեմայում նաև խոսք գնաց, որ Եվրոպայում աշխատանքի ընթացքում 5 րոպե իրավունք ունես գնալ զուգարան սենց բաներ: Ես այսքան ժամանակ է, էստեղ եմ ապրում և նման բան առաջին անգամ եմ լսում: Ի դեպ Եվրոպայում ապրող, որոշ հայեր սիրում են ամեն ինչ չափազանցնել: Ժամանակավոր, որպես (պրակտիկանտ) դպրոցում աշխատել եմ եվրոպացիների հետ և ես որպես օտար ազգ միակն էի և ինձ չեմ զգացել որպես համբալ հակառակ ես ինձ թագուհու պես էի զգում: Աշխատողներն էլ ինձ ոչ մի անգամ չեն կոպտել, չեն վիրավորել և արժանացել եմ լավ հարգանքի: Աշխատանքի ընթացքում նորմալ ընդմիջում ենք արել և գնացել եմ զուգարան երբ ցանկանցել եմ, առանց ժամանակի սահմանափակման: Մի բան էլ, ես եկեղեցում տաս հատ չէ, հարյուր հատ մոմ կվառեմ, եթե մեր հայերից շատերը եվրոպացու պես շփվել կարողանան:
Բա ես Հայաստանում վեր ընկած քանի՜-քանի՜ պորտաբույծների գիտեմ, որոնք ապրում են արտասահմանում իրենց հարազատների թափած քրտինքի հաշվին: Ու հաստատ էդպիսիք Հայաստանում շատ ավելի շատ են, քան արտագաղթողների մեջ…
Այ, լավ ասեցիր. արդար աշխատել: Ես չեմ ուզում իմ արդար աշխատանքով սոված ման գալ: Ոչ էլ ուզում եմ ոչ արդար աշխատել: Ի՞նչ է պետք անել: Գնալ մի տեղ, որտեղ արդար աշխատանքով նորմալ կապրեմ:
Ասածիցդ չի բխում, թե Հայաստանում հնարավոր չէ «արդար» աշխատանքով նորմալ ապրել: Պարզապես այդպիսի աշխատատեղերը համեմատաբար քիչ են:))
Ինչ վերաբերում է զվարճանքներին, կարող եմ պարզ օրինակ բերել: Մյուս շաբաթ էստեղ մի մեծ փառատոն է լինելու, որի տոմսն արժե ավելի շատ, քան Երևանում իմ ամբողջ աշխատավարձն էր, բայց իմ կրթաթոշակը բավարար է ամիսը մեկ նման ճոխություն թույլ տալու համար: Իսկ Հայաստանում նույնիսկ Deep Purple-ի ամենաէժան տոմսն իմ աշխատավարձի մեկ երրորդն էր: Բնականաբար, իմ հաշվին չէի կարող գնալ էդ համերգին: Եթե դու քեզ տենց ճոխություններ թույլ ես տալիս, ապրես, լավ աշխատանք ունես, չեմ մեղադրում, բայց իմ մասնագիտությունն էնպիսին է, որ ինչքան էլ մեջտեղից ճղվեմ, մի փոքր պաշտոնի բարձրացում ունենամ, սատկեմ, ինչ էլ անեմ, 60 000-ից շատ չեմ ստանա, էդ էլ ամենալավ դեպքում: Իսկ նման աշխատավարձով մի քիչ չեմ պատկերացնում, որ կարող եմ ամռանը Եվրոպա մեկնել:
Այո, համաձայն եմ: Ես քեզ բոլորովին էլ չեմ մեղադրում: Թեպետ բժիշկներ կան, որ «տեղավորվում են» մասնավոր բուժ. սպասարկման ընկերություններում, ու կարծես թե վատ չեն ապրում: ԽԾԲ կապերը անշուշտ դեր խաղում են, բայց մյուս կողմից էլ խելամիտ ընկերությունը ամեն մի ծանոթի չպիտի որ ընդունի պրոֆեսիոնալների փոխարեն, այնպես որ «աշխատող» մարդկանց կարիքը Հայաստանում էլ կա: Հիմա ծանոթներին «լավություն» անելը էդքան էլ մի շնորհակալ բան չի:
Պարզապես ինձ թվում է «գնացողները» երբեմն փոքր ինչ շատ են արդարանում, ու արդարացնում գնալը, որից ստեղծված ընդհանուր տպավորությունը սկսում է տարբերվել օբյեկտիվ իրականությունից:
Ուրվական
04.09.2011, 15:04
Մի կիսահումոր... Շվեյցարիան անասուն երկիր ա...
http://www.youtube.com/watch?v=HYOBCPTGqOc
Sagittarius
04.09.2011, 15:24
Ես չհասկացա ինչի շուրջ է վեճը.
ա. Եվրոպայի, ԱՄՆ-ի պայմանները Հայաստանի պայմաններից լավն են: Ստեղ քննարկելու բան էլ չկա:
բ. Հայաստանում կան մարդիկ, որոնք արդար աշխատանքով նորմալ ապրում են: Համաձայն եմ և նախանձում եմ՝ իմ սուբյեկտիվ կարծիքով ամենաերջանիկ մարդիկ են: Բայց արդարը հարաբերական է, քանի որ Հայաստանում բոլորս էլ վաղ թե ուշ ստիպված ենք լինում, որոշակի խախտման մաս դառնալ. չեմ հավատա են մադրու անկեղծությանը, ով կասի՝ ոչ:
գ. Եվրոպայում, ԱՄՆ-ում կան պորտաբույծ հայեր, որոնք «կրուտիտ» են լինում, ստեղից-ընդեղից «կպցնում», ու դրա մասին ամենուրեք «գլուխ գովում», էն հասարակությանը որտեղ ապրում են վերևից են նայում՝ ուղեկցելով «Արա, էս հարիֆները» արտահայտությամբ: Կան, համաձայն եմ: Աշխատում եմ հեռու մնալ էտ մարդկանցից, բայց չեմ պատրաստվում իրանց կյանք սովորացնել:
դ. Կան այլ հայերի մեծ խումբ /համենայն դեպս Գերմանիայում մեծ խումբ են/, որոնք անկախ նրանից, թե ինչ կարգավիճակով են եկել՝ լեգալ, ոչ լեգալ /եթե փախստականի կարգավիճակ են ստացել, դա էլ է լեգալ/, ապրում են տվյալ հասարակության կանոները հարգելով, երբեք սոցիալական նպաստներով չեն ապրում /երբ աշխատում են, էտ նպաստից համապատասխան գումարի չափով կտրում են, իսկ ինձ լավ ծանոթ բոլոր ընտանիքները աշխատում են/: Մի փոքր ավելի երկար մնացածների երկրորդ սերունդի մեծամասնությունը հաճախում է ստեղի լավագույն համալսարանները, որի համար հպարտ եմ. թուրքերը, որոնք ստեղ ահավոր մեծ թիվ են կազմում, շատ հազվադեպ են հայտնվում էտ համալսարաններում:
ե. թվարկված բոլոր խմբերը իրենց իրավունքը ունեն, թե որտեղ և ինչպես տնօրինեն իրենց կյանքը
Ո՞ր կետի շուրջ է վեճը: Ոնց հասկացա բոլորը նույն բանն են ասում՝ տարբեր շեշտադրումով, ձևակերպումով և միմյանց չլսելով:
հ.գ. եթե ինչ-որ մեկի համար «համբալ» կոչվելը նորմալ է, դա իրենց գործն է: Ես այլ մարդկանց համբալ անվանելը համարում եմ վիրավորանք:
Ես չհասկացա ինչի շուրջ է վեճը.
ա. Եվրոպայի, ԱՄՆ-ի պայմանները Հայաստանի պայմաններից լավն են: Ստեղ քննարկելու բան էլ չկա:
բ. Հայաստանում կան մարդիկ, որոնք արդար աշխատանքով նորմալ ապրում են: Համաձայն եմ և նախանձում եմ՝ իմ սուբյեկտիվ կարծիքով ամենաերջանիկ մարդիկ են: Բայց արդարը հարաբերական է, քանի որ Հայաստանում բոլորս էլ վաղ թե ուշ ստիպված ենք լինում, որոշակի խախտման մաս դառնալ. չեմ հավատա են մադրու անկեղծությանը, ով կասի՝ ոչ:
գ. Եվրոպայում, ԱՄՆ-ում կան պորտաբույծ հայեր, որոնք «կրուտիտ» են լինում, ստեղից-ընդեղից «կպցնում», ու դրա մասին ամենուրեք «գլուխ գովում», էն հասարակությանը որտեղ ապրում են վերևից են նայում՝ ուղեկցելով «Արա, էս հարիֆները» արտահայտությամբ: Կան, համաձայն եմ: Աշխատում եմ հեռու մնալ էտ մարդկանցից, բայց չեմ պատրաստվում իրանց կյանք սովորացնել:
դ. Կան այլ հայերի մեծ խումբ /համենայն դեպս Գերմանիայում մեծ խումբ են/, որոնք անկախ նրանից, թե ինչ կարգավիճակով են եկել՝ լեգալ, ոչ լեգալ /եթե փախստականի կարգավիճակ են ստացել, դա էլ է լեգալ/, ապրում են տվյալ հասարակության կանոները հարգելով, երբեք սոցիալական նպաստներով չեն ապրում /երբ աշխատում են, էտ նպաստից համապատասխան գումարի չափով կտրում են, իսկ ինձ լավ ծանոթ բոլոր ընտանիքները աշխատում են/: Մի փոքր ավելի երկար մնացածների երկրորդ սերունդի մեծամասնությունը հաճախում է ստեղի լավագույն համալսարանները, որի համար հպարտ եմ. թուրքերը, որոնք ստեղ ահավոր մեծ թիվ են կազմում, շատ հազվադեպ են հայտնվում էտ համալսարաններում:
ե. թվարկված բոլոր խմբերը իրենց իրավունքը ունեն, թե որտեղ և ինչպես տնօրինեն իրենց կյանքը
Ո՞ր կետի շուրջ է վեճը: Ոնց հասկացա բոլորը նույն բանն են ասում՝ տարբեր շեշտադրումով, ձևակերպումով և միմյանց չլսելով:
հ.գ. եթե ինչ-որ մեկի համար «համբալ» կոչվելը նորմալ է, դա իրենց գործն է: Ես այլ մարդկանց համբալ անվանելը համարում եմ վիրավորանք:
Գրեթե գերմանական պատասխան է:
Վեճը կարծես թե «լինել համբալ, թե՞ արժանավայել ապրել» դիլեմայի շուրջ է:))
Այո, Եվրոպայում և ԱՄՆ-ում պայմաններն ավելի լավ են: Այդ պայմանները ոչ թե Աստծո շնորհն է «ընտրյալներին», և ոչ թե մենք տեղափոխվելով վատ պայմաններ ունեցող երկրից դեպի լավ պայմաններ ունեցող երկիր դառնում ենք «ընտրյալ», այլ այդ պայմանները նախապես ստեղծել են ԱՄՆ-ի ու Եվրոպայի ժողովուրդները անցնելով բազում տառապանքների միջով ու կատարելով մեծ աշխատանք: Ի՞նչ եմ ուզում ասել: Ուզում եմ ասել, որ մենք՝ Հայաստանում ապրող ու աշխատող համբա... (արդեն վախենում եմ ուղղակի ասել, հեսա ինձ կծեծեն այստեղ ճշմարտությունն ասելու համար:))) մարդիկս դեռ առջևում տառապանք ու լիքը աշխատանք ունենք անելու, որ դառնանք զարգացած երկիր: Այնպես որ դուք, «գերմանացիներդ» խնդրում եմ ներողամիտ եղեք, որ այս երկրում համապատասխան պայմաններ չունենալու պատճառով լքել եք երկիրը: Սա այստեղ ապրողներիս խնդիրն է իսկապես, մենք իրար չենք սիրում, չենք հանդուրժում, էգոիստ ենք, դրա համար էլ մեր մեջ կան մարդիկ, որոնք այլ ելք չեն տեսնում քան հեռանալը: Ինձ թվում է ժամանակն ու փորձությունները կուղղեն մեզ:
Ինչ վերաբերում է գնալու ու լիարժեք եվրոպացի զգալուն. Ես երբեք չեմ մոռանա այն օրը, երբ ԱՄՆ-ից Հայաստան Մյունխենով էի վերադառնում... Որոշ ազատ ժամանակ ունեի, որոշեցի duty free-ից շոկոլադ առնել: Խանութում վաճառողուհին ինձ անչափ սիրալիր սպասարկելուց վերջում խնդրեց անձնագիրս՝ գրանցելու համար: Ու հանկարծ «նկատեց» որ ես Հայաստանի քաղաքացի եմ: Սիրալիր ու բարի դեմքը միանգամից փոխվեց անթաքույց առհամարանքի: Ուրիշ ոչ մի երկրում ես ինձ այդպես ստորացված չէի զգացել, անիմաստ համարեցի նույնսիկ հարցնելու, թե ինչը իրեն անհանգստացրեց: Դուք իհարկե կարող եք ընտիր գերմաներեն խոսելով ձեզ լիարժեք զգալ: Բայց փորձեք այլ լեզվով խոսել և չհասկանալ իրենց լեզուն, միանգամից կվերածվեք երկրորդ սորտի մարդու: Ֆրանսիայում նույնիսկ անգլերեն խոսող մարդուն բանի տեղ չեն դնում, փորձեք անգլերեն որևէ մեկից «ինչպես գնալ այսինչ վայրը» հարցնել: ԱՄՆ-ում այլ է, այնտեղ բազմազանությունը խրախուսվում է պաշտոնապես: Այնպես որ Եվրոպայի առումով ինձ թվում է, One_Way_Ticket-ը ճիշտ է:
StrangeLittleGirl
05.09.2011, 01:30
Ասածիցդ չի բխում, թե Հայաստանում հնարավոր չէ «արդար» աշխատանքով նորմալ ապրել: Պարզապես այդպիսի աշխատատեղերը համեմատաբար քիչ են:))
Այո, համաձայն եմ: Ես քեզ բոլորովին էլ չեմ մեղադրում: Թեպետ բժիշկներ կան, որ «տեղավորվում են» մասնավոր բուժ. սպասարկման ընկերություններում, ու կարծես թե վատ չեն ապրում: ԽԾԲ կապերը անշուշտ դեր խաղում են, բայց մյուս կողմից էլ խելամիտ ընկերությունը ամեն մի ծանոթի չպիտի որ ընդունի պրոֆեսիոնալների փոխարեն, այնպես որ «աշխատող» մարդկանց կարիքը Հայաստանում էլ կա: Հիմա ծանոթներին «լավություն» անելը էդքան էլ մի շնորհակալ բան չի:
Պարզապես ինձ թվում է «գնացողները» երբեմն փոքր ինչ շատ են արդարանում, ու արդարացնում գնալը, որից ստեղծված ընդհանուր տպավորությունը սկսում է տարբերվել օբյեկտիվ իրականությունից:
Այ, ԽԾԲ-ն արդեն արդար չդարձավ: Բացի դրանից, պիտի տեղյակ պահեմ, որ հոգեբույժներին մասնավոր գործունեություն չի թույլատրվում: Ասեմ ավելին. շատ սխալվում ես, եթե կարծում ես, թե գնալս արդարացնել եմ փորձում: Ես երկու տարի հետո գալու եմ Հայաստան ու մի վերջին անգամ փորձելու եմ էդտեղ մնալ: Չստացվելու դեպքում նոր գնալու եմ: Արդեն հավերժ: Որովհետև գիտեմ, որ իմ էս դիպլոմով ինձ թե Գերմանիայում, թե Հոլանդիայում գործի կընդունեն, Հայաստանում... հըմ:
Ինչ վերաբերում է գնալու ու լիարժեք եվրոպացի զգալուն. Ես երբեք չեմ մոռանա այն օրը, երբ ԱՄՆ-ից Հայաստան Մյունխենով էի վերադառնում... Որոշ ազատ ժամանակ ունեի, որոշեցի duty free-ից շոկոլադ առնել: Խանութում վաճառողուհին ինձ անչափ սիրալիր սպասարկելուց վերջում խնդրեց անձնագիրս՝ գրանցելու համար: Ու հանկարծ «նկատեց» որ ես Հայաստանի քաղաքացի եմ: Սիրալիր ու բարի դեմքը միանգամից փոխվեց անթաքույց առհամարանքի: Ուրիշ ոչ մի երկրում ես ինձ այդպես ստորացված չէի զգացել, անիմաստ համարեցի նույնսիկ հարցնելու, թե ինչը իրեն անհանգստացրեց: Դուք իհարկե կարող եք ընտիր գերմաներեն խոսելով ձեզ լիարժեք զգալ: Բայց փորձեք այլ լեզվով խոսել և չհասկանալ իրենց լեզուն, միանգամից կվերածվեք երկրորդ սորտի մարդու: Ֆրանսիայում նույնիսկ անգլերեն խոսող մարդուն բանի տեղ չեն դնում, փորձեք անգլերեն որևէ մեկից «ինչպես գնալ այսինչ վայրը» հարցնել: ԱՄՆ-ում այլ է, այնտեղ բազմազանությունը խրախուսվում է պաշտոնապես: Այնպես որ Եվրոպայի առումով ինձ թվում է, One_Way_Ticket-ը ճիշտ է:
Իսկ ինչու՞ պիտի ապրելով մի երկրում ուրիշ լեզվով խոսես: Որտեղ գնում ես, պիտի այնտեղի խաղի կանոններին ենթարկվես, այդ թվում` լեզու սովորես: Իսկ դա հեչ բարդ գործ չի: Ու շատ հայեր դա էլ անում են:
Magic-Mushroom
05.09.2011, 02:33
Գերմանիան ինչ ես անում,արի Նիդեռլանդներում աշխատանք գտի,եթե որոշես Հայաստանում չմնալ:)
1. Արտասահման տեղափոխվող հայը հաճախ թերագնահատում է այնտեղի դժվարությունները։ Դա ապացուցելու են գալիս իմ ունեցած օրինակները։ Դուք Ձեր օրինակներն ունեք, որոնք հակառակն են ապացուցում, Աստված Ձեզ հետ։
որպես համեմատաբար "թարմ" տեղափոխված հայ /Կանադա - օրինական /, ասեմ, որ
դժվարությունների մասով համաձայն եմ: ինչքան էլ փորձես նախքան գալտ ինֆո հավաքես, մեկ է , երկրի մեջի ամեն եղածը մարսել չես կարող:
բայց մի կարևոր մոմենտ: ինչքան որ "դժվարությունների" մասով լիարժեք պատրաստ չես, այնքան էլ "հեշտությունների" մասով է սյուրպրիզները ամենուր:
6. Բոլոր մնացած հայերին, ովքեր լքում են երկիրը և չեն պատկանում վերոհիշյալ կատեգորիաներից որևէ մեկին, ես բացասաբար եմ վերաբերվում այս կամ այն աստիճանի։
կան հայեր /ԿԱՆ - այսինքն որոշ մասը/ որ իրանց պապերի "արհեստ" չեն թարգել ու երբևէ չեն էլ թարգի - այդ արհեստ բավականին դիպուկ Րաֆին կոչել էր "խաչագող":
ես հասկանում եմ, որ խոսքը դրանց մասին է: այդ Տականքը իսկապես մարդկության տականքն է, որ ասեմ, որ դրանք "դրսում" ազգություն չունեցող մարդիկ /կամ անասուններ/ են, որ իրենց ազգի մասին հիշում են երբ որ մի "քյար" կա:
մնացած մասը որ փախստական է, ամեն մի առանձին դեպքում պետք է առանձին "դատել":
իսկ ընդանրապես ավելի ճիշտ կլինի, այդ մարդկանց թողնել իրանց "ցավով", արը առանց էտ էլ քիչ չէ /բաժանված ընտանիքներ, անսահման կարոտ իրանց երեխեքին ու ընտանիքի անդամներին/ : մանավանդ, որ հայ այդպիսի փախստականները անսահման քիչ են որ ոչ մի տոն չեն ստեղծում - հնդիկ, չինացի ու նմանատիպ ազգերի համեմատ, որոնք իսկապես փորձանք են եվրոպայի ու կարծեմ նաև ռուսաստանի գլխին:
StrangeLittleGirl
05.09.2011, 10:17
Գերմանիան ինչ ես անում,արի Նիդեռլանդներում աշխատանք գտի,եթե որոշես Հայաստանում չմնալ:)
Տեսականորեն համաձայն եմ, բայց Նիդեռլանդներում գերբնակեցվածության խնդիր կա: Սկի մի սեմեստերի համար սենյակ չեմ ճարում, ուր մնաց ամբողջ կյանքիս համար:
Իմ համեստ կարծիքով գնացողների 99.9%ը ուզում է ապրել Հայաստանում, բայց չի կարող..
Համենայն դեպս այս թեմայում ավելի շատ այդ մասին է խոսվում.
Ես դեռ դիմանում եմ, իսկ երբ ել չկարողանամ դիմանալ կհեռանամ, ու ոչ մեկի առջև չեմ արդարանա...
Lionne_en_Chasse
06.09.2011, 00:25
3. Հայի՝ Ռուսաստան տեղափոխվելուն (կարևոր չէ, լեգալ, թե ոչ լեգալ), ես լրիվ նորմալ եմ վերաբերվում։ Հայը կարող է այնտեղ իրեն պահել ինչպես ուզում է։ Դա այն գինն է, որը Ռուսաստանը վճարում է իր ազդեցությունը Հայաստանում պահելու համար։
Փաստորեն հայը Ռուսաստանում կարող է համբալություն ու մարմնավաճառություն անել և դա ձեզ համար ընդունելի կլինի, քանի որ Ռուսասատանը իբր թե պահումա Հայաստանին: Ռուսաստանի համբալը համբալ չի ձեզ համա՞ր: Նաև ընդունելի՞ է, որ Ռուսասատանի փոխոցներում հային ոչխարի պես մորթում են հայ լինելու համար, որը հիմա նույնիսկ Թուրքիայում չեն անում:
Պարզապես ինձ թվում է «գնացողները» երբեմն փոքր ինչ շատ են արդարանում, ու արդարացնում գնալը, որից ստեղծված ընդհանուր տպավորությունը սկսում է տարբերվել օբյեկտիվ իրականությունից:
Իսկ գո՞ւցե մնացողներն են չափից շատ մեղադրում գնացողներին: Էլ չեմ ասում վիրավորելու մասին: Մի քանի անգամ արտերկրներում շրջագայելով հասցրել եք էնքան լավ իմանալ այդ երկրի վարքն ու բարքը, որ համառորեն վիճում եք տվյալ երկրի փախստական բնակչի հետ: Ես ձեզ չեմ հավատում, որ իբր թե գերմանուհին ձեր հանդեպ արհամարական վերաբերմունք է ցույց տվել հայ լինելու համար: Եթե դուք թուրք, արաբ կամ սևամորթ լինեիք, չէի բացառի, թեպետ էլի անհավանական է: Քանի որ եվրոպացիք եթե ոչ հանդուրժող գոնե քաղաքավարի մարդիկ են: Հա գիտեմ, կասեք " տիպիկ եվրոպացու պատասխան" ...
Ինչ ասեմ, դուք պետքա որ ուրախ լինեք : Հայաստանում կմնան ձեր նման արժանավոր մարդիկ: Չէ որ կարևորը որակն է այլ ոչ թե քանակը: Երկիրը իքնըստիքյան մաքրվում է համբալային զանգվածից, վայելեք ու ծաղկացրեք երկիրը, էլ ինչի՞ եք սպասում: Իսկ էդ համբալներից մեկը էլի " Շարլ Անձնավուր" կծնի, սևամորթ համբալներից մեկն էլ կդառնա Ամերիակայի հերթական նախագահը... "Ջանդամ" թե դուք իրանց համբալ կամ համբալի տղա չեք համարում
Փաստորեն հայը Ռուսաստանում կարող է համբալություն ու մարմնավաճառություն անել և դա ձեզ համար ընդունելի կլինի, քանի որ Ռուսասատանը իբր թե պահումա Հայաստանին: Ռուսաստանի համբալը համբալ չի ձեզ համա՞ր: Նաև ընդունելի՞ է, որ Ռուսասատանի փոխոցներում հային ոչխարի պես մորթում են հայ լինելու համար, որը հիմա նույնիսկ Թուրքիայում չեն անում:
Կարծես թե մեջ բերել եք հետևյալը՝ «Հայը կարող է այնտեղ իրեն պահել ինչպես ուզում է։» Սա նշանակում է, որ հայը եթե ուզում է համբալություն ու մարմնավաճառություն անել, ապա կարող է և դա էլ անել, չնայած մեջբերածի իմաստն այլ էր: Ինչ վերաբերում է փողոցներում հային մորթելուն, ապա այստեղ բորշել եք: Այդպես ադրբեջանցին կարող է ասել՝ ադրբեջանցու են մորթում, դաղստանցին՝ դաղստանցու, իսկ ռուսները առհասարակ կարող են ասել, որ կովկասցիները իրենց հոշոտում են: Էթնիկ հարթություններում բորշելուց խորհուրդ կտամ զգույշ բորշել, այլապես համը դուրս կգա:
Իսկ գո՞ւցե մնացողներն են չափից շատ մեղադրում գնացողներին: Էլ չեմ ասում վիրավորելու մասին: Մի քանի անգամ արտերկրներում շրջագայելով հասցրել եք էնքան լավ իմանալ այդ երկրի վարքն ու բարքը, որ համառորեն վիճում եք տվյալ երկրի փախստական բնակչի հետ: Ես ձեզ չեմ հավատում, որ իբր թե գերմանուհին ձեր հանդեպ արհամարական վերաբերմունք է ցույց տվել հայ լինելու համար: Եթե դուք թուրք, արաբ կամ սևամորթ լինեիք, չէի բացառի, թեպետ էլի անհավանական է: Քանի որ եվրոպացիք եթե ոչ հանդուրժող գոնե քաղաքավարի մարդիկ են: Հա գիտեմ, կասեք " տիպիկ եվրոպացու պատասխան" ...
Ինչ ասեմ, դուք պետքա որ ուրախ լինեք : Հայաստանում կմնան ձեր նման արժանավոր մարդիկ: Չէ որ կարևորը որակն է այլ ոչ թե քանակը: Երկիրը իքնըստիքյան մաքրվում է համբալային զանգվածից, վայելեք ու ծաղկացրեք երկիրը, էլ ինչի՞ եք սպասում: Իսկ էդ համբալներից մեկը էլի " Շարլ Անձնավուր" կծնի, սևամորթ համբալներից մեկն էլ կդառնա Ամերիակայի հերթական նախագահը... "Ջանդամ" թե դուք իրանց համբալ կամ համբալի տղա չեք համարում
Անձամբ ես չեմ մեղադրում: Դա մեկ: Երկրորդ՝ ես երկրի վարքի ու բարքի վերաբերյալ բան չեմ ասել: Ես խոսել եմ վերաբերմունքի մասին: Ես ուրախ եմ, որ այդտեղ ձեր նկատմամբ վերաբերմունքն այլ է: Վերջերս կարդացի, որ Գերմանիայում մի հայ ընտանիքի որոշել են վտարել ապօրինի մնալու համար, գերմանացիները այդ ընտանիքին թաքցրել են, որովհետև շատ են սիրել: Օքեյ, գերազանց է: Անձամբ չեմ նախանձում այդ ընտանիքին և ցավ եմ ապրում մեր ողորմելի երկրի համար և մեզ համար, որ ինքներս դրել ենք մեզ այդպիսի ողորմելի իրավիճակում: Նաև ցավ եմ ապրում, որ հայաստանցին իր երկրից աբիժնիկ հեռանում է ու շարունակ վատաբանում է երկիրը ու երկրում մնացողներին: Երկիրը դա մենք ենք: Իսկ գնացողը մեզնից է աբիժնիկ: Որովհետև գնացողին մենք լավ չենք վերաբերվել, հակառակ պարագայում չէր գնա ու աբիժնիկ չէր լինի: Հետևաբար ցավ եմ ապրում: Իսկ դուք հիմա ինձ նաև ստախոս եք համարում: Գուցե և՝ ստահակ: Ամեն դեպքում գերմանացին ինձնից հազար անգամ լավն է, որովհետև նա քաղաքավարի է, իսկ ես աջ ու ձախ համբալ եմ անվանում: Իհարկե մեզ դուր չի գալիս այդպիսի բնորոշումը, մենք նախընտրում ենք, որ մեզ Սըր-ով դիմեն: Այդպես ինձ դիմում էին Հնդկաստանում: Ամեն դեպքում հաճելի է, չնայած իրականության հետ կապ չունի:)) Ես սկզբունքորեն դժգոհ չեմ եմ որ դուք գնացել եք, ու ձեր ասածի մեջ իրականություն կա: Ու առհասարակ կարծում եմ, որ Հայաստանը չսիրող մարդիկ ոչինչ էլ չեն կորցնում՝ Հայաստանից գնալով: Այդպես լավ է թե իրենց, թե՝ Հայաստանի համար:
aerosmith
06.09.2011, 21:29
Ոչ. չեմ ուզում... ինչքան շուտ գնամ ստեղից ենքան լավ իմ համար...
Magic-Mushroom
06.09.2011, 22:12
Հայաստնի բնությունը՝ վայրի շատ եմ սիրում,Հայաստանը նույնպես հիանալի չքնաղ իմ հայրենիքն է,ցավոք հիմա վատ է,պայմաններ որ ստեղծվի դրախտավայր կարող է դառնալ,սակայն հասկանում եմ որ այդ պայմանները մենք՝ երիտասարդներս պետք է ստեղծենք,մեր փոխարեն ոչ ոք դա չի անի,Հայաստանի օդը ուրիշ է,Բայց ոնց էի կարոտել Ամստերդամի պանրին ապխտած:love գնամ ուտեմ ու մի փոքր դուրս գամ զբոսնեմ մենակս գիշերային Ամստերդամով եւ վերլուծեմ կյանքս եւ ապագա անելիքներս,հուսով եմ շուտով կվերադառնամ Հայաստան:love
Պ.Ս.Մի տեսակ այնպես տխուր եմ,նոր Աննա Ֆրանկի տան մոտով էի անցնում,շատ տխուր տեսարան էր,երբ տեսա որ 150 տարվա մեեծ կաշտանի ծառը էլ չկա:cry
One_Way_Ticket
06.09.2011, 23:03
Քանի որ Ռուսաստանի պահով գրածս սկսեց քննարկվել, հարկ եմ համարում պարզաբանել, թե ինչ նկատի ունեի։
Քաղաքականության մեջ նվերներ չեն լինում։ Ռուսաստան առանց վիզայի մուտքը (ինչը էապես հեշտացնում է այնտեղ լեգալ կամ առավել ևս ոչ լեգալ հաստատվելը) մեզ անհատույց չի տված։ Չեմ ուզում մանրամասնել, թե ինչ է ստանում Ռուսաստանը փոխարենը, այս ֆորումում դա առանց ինձ էլ անում են (նույնիսկ առանձին թեմաներ կան դրան նվիրված)։ Դրա համար էլ ես կարծում եմ, որ հայը բարոյական իրավունք ունի Ռուսաստանում պահել իրեն այնպես, ինչպես ուզում է։ Կարող է հայ մնալ, կարող է ռուսանալ, կարող է բիզնես դնել, կարող է շուկայում կարտոֆիլ վաճառել ու աղջիկների հետևից "вах, какая красавица!" բացականչել։ Սա բնավ չի նշանակում, որ ես ուրախ եմ դրա համար։ Ես շատ ավելի ուրախ կլինեի, եթե հայերը ընդհանրապես կարիք չունենային մասսայաբար Ռուսաստանում աշխատելու։ Բայց դա ուրիշ հարց է։ Տվյալ դեպքում հարցն այն է, որ ռուսը բարոյական իրավունք չունի բողոքելու, որ հայերը լցվել են։ Վերջերս մի ռուս (ում ճանաչում եմ ոչ միայն ինտերնետի շրջանակներում) "Россия для русских" ոճով գրառում էր արել սոց․ ցանցի իր էջում։ Հետը խոսեցի, բացատրեցի որը որից հետո է, սկզբում հակաճառում էր, բայց ի վերջո հանձնվեց։ Չեմ կարծում, որ նա այդպես հեշտ հրաժարվեց իր նացիոնալիստական տեսակետից, բայց դե ձայնը կտրեց։ Թե ինչ կարելի է ասել չեխ նացիոնալիստին, ով կպնդի, որ Չեխիան չեխերի համար է, ես առանձնապես չեմ պատկերացնում։ Գերմանացին, ենթադրենք, կարող է ասել, որ դա այդպես չէ, Սուդետյան շրջանը պատմականորեն իրենց է պատկանում, և այլն։ Հային շատ ավելի դժվար կլինի խելքին մոտ արգումենտ գտնել, թե ինչու է եկել Չեխիա ապրելու։ Այնպես չէ, որ հակաճառելը ինձ համար ինքնանպատակ է։ Կարելի է իհարկե ասել "լավ արել, եկել եմ" և գրողի ծոցը ուղարկել չեխ նացիոնալիստին։ Բայց ես չեմ կարող այդպես անել։ Ես պիտի ինքս իմ առաջ ճիշտ լինեմ, չամաչեմ ինձնից։
Խնդրում եմ ինձ նոր հարցեր չտալ, ինչպես արդեն նշել եմ, թեման քննարկելու ցանկություն այլևս չունեմ։
Lionne_en_Chasse
07.09.2011, 00:34
Կարծես թե մեջ բերել եք հետևյալը՝ «Հայը կարող է այնտեղ իրեն պահել ինչպես ուզում է։» Սա նշանակում է, որ հայը եթե ուզում է համբալություն ու մարմնավաճառություն անել, ապա կարող է և դա էլ անել, չնայած մեջբերածի իմաստն այլ էր: Ինչ վերաբերում է փողոցներում հային մորթելուն, ապա այստեղ բորշել եք: Այդպես ադրբեջանցին կարող է ասել՝ ադրբեջանցու են մորթում, դաղստանցին՝ դաղստանցու, իսկ ռուսները առհասարակ կարող են ասել, որ կովկասցիները իրենց հոշոտում են: Էթնիկ հարթություններում բորշելուց խորհուրդ կտամ զգույշ բորշել, այլապես համը դուրս կգա:
Բորշի մասին նախընտրում եմ մեկնաբանություն չնանել, քանի-որ ձեր պատասխանը կարծես թե իմ գրածին չի վերաբերվում
Անձամբ ես չեմ մեղադրում: Դա մեկ: Երկրորդ՝ ես երկրի վարքի ու բարքի վերաբերյալ բան չեմ ասել: Ես խոսել եմ վերաբերմունքի մասին: Ես ուրախ եմ, որ այդտեղ ձեր նկատմամբ վերաբերմունքն այլ է: Վերջերս կարդացի, որ Գերմանիայում մի հայ ընտանիքի որոշել են վտարել ապօրինի մնալու համար, գերմանացիները այդ ընտանիքին թաքցրել են, որովհետև շատ են սիրել: Օքեյ, գերազանց է: Անձամբ չեմ նախանձում այդ ընտանիքին և ցավ եմ ապրում մեր ողորմելի երկրի համար և մեզ համար, որ ինքներս դրել ենք մեզ այդպիսի ողորմելի իրավիճակում: Նաև ցավ եմ ապրում, որ հայաստանցին իր երկրից աբիժնիկ հեռանում է ու շարունակ վատաբանում է երկիրը ու երկրում մնացողներին: Երկիրը դա մենք ենք: Իսկ գնացողը մեզնից է աբիժնիկ: Որովհետև գնացողին մենք լավ չենք վերաբերվել, հակառակ պարագայում չէր գնա ու աբիժնիկ չէր լինի: Հետևաբար ցավ եմ ապրում: Իսկ դուք հիմա ինձ նաև ստախոս եք համարում: Գուցե և՝ ստահակ: Ամեն դեպքում գերմանացին ինձնից հազար անգամ լավն է, որովհետև նա քաղաքավարի է, իսկ ես աջ ու ձախ համբալ եմ անվանում: Իհարկե մեզ դուր չի գալիս այդպիսի բնորոշումը, մենք նախընտրում ենք, որ մեզ Սըր-ով դիմեն: Այդպես ինձ դիմում էին Հնդկաստանում: Ամեն դեպքում հաճելի է, չնայած իրականության հետ կապ չունի:)) Ես սկզբունքորեն դժգոհ չեմ եմ որ դուք գնացել եք, ու ձեր ասածի մեջ իրականություն կա: Ու առհասարակ կարծում եմ, որ Հայաստանը չսիրող մարդիկ ոչինչ էլ չեն կորցնում՝ Հայաստանից գնալով: Այդպես լավ է թե իրենց, թե՝ Հայաստանի համար:
Ես ուրախ եմ, որ դուք ուրախ եք ինձ համար, բայց ես կարծես թե ոչ մի բառ չեմ գրել իմ, իմ ապրելակերպի ու իմ հանդեպ վերաբերմունքի մասին:
Ես էլ չեմ նախանձում Գերմանիայի այդ հայ ընտանիքին, ես դրանից ավելի վատ պատմություններ էլ եմ լսել: Բայց ես դրանք չեմ սարքում կյանքի գաղափարախոսություն ու աջ ու ձախ քարոզում այն... Ձեզ էլ չեմ հավատում նրա համար, որ դուք իներդ ասացիք, որ չհարցրեցիք վերաբերմունքի փոփոխության պատճառը: Երեկ էլ իմ անձնագրի տվյալները տեսնելով, ինձ հարցրեցին, թե Երևանը որտե՞ղ է գտնվում, ՈՒկրաինայո՞ւմ: ՈՒ ի՞նչ, դրանից ինչ-որ պատմություն ու հետևություն անե՞մ: Մի բան էլ ասեմ, եթե դուք կարծում եք որ ինձ համար ամենալավ գերմանացին ավելի գերադասելի է ամենավատ հայից, դուք սխալվում եք: Անգամ եթե էդ հայի համար դարձելա անսովոր, երբ իրեն մարդու տեղ են դնում ու մարդավարի դիմում: Իսկ ինչի՞ եք կարծում, որ Հայաստանից հեռացած հայը չի սիրում Հայաստանն ու վատաբանում է հայաստանաբնակներին: Էլի պատմություններ եք լսե՞լ աբիժնիկ փախստականների մասին: Գիտեք ինձ ամենաշատ ցավը ինչնա պատճառում, որ ՄԵՆՔ ՀԱՅԵՐՍ իրար հանդեպ (երբեն առանց առիթի ) էդքան անհանդուրժող ենք ու չարությամբ լցված:
StrangeLittleGirl
07.09.2011, 00:42
Փաստորեն Հայաստանը չսիրող, աբիժնիկ դուրս էկանք: Հասկացանք նաև, որ Հայաստանին պետք չենք: Շնորհակալ եմ: Էլ ինչի՞ համար պետք ա հետ գամ:
Փաստորեն Հայաստանը չսիրող, աբիժնիկ դուրս էկանք: Հասկացանք նաև, որ Հայաստանին պետք չենք: Շնորհակալ եմ: Էլ ինչի՞ համար պետք ա հետ գամ:
Դուրս չեկար, ինքդ ես ասել՝
... Բայց ես չեմ կարող սիրել հայրենիքը, որովհետև այն այլևս իմը չէ: Ինձ համար հայրենիքն իմ լեզուն է ու այն փոքրաթիվ մարդիկ, որոնք այսօր կիսում են գաղափարներս: Առաջին հերթին ընտանիքս է:
Հետաքրքիրք է, Հայաստանը իրենցը չհամարողները ինչու՞ պիտի Հայաստանին պետք լինեն: Հայաստանում մենակ իրենց մասին ու իրենց նեղ շրջապատի մասին մտածողների պակաս չկա: Իսկ գուցե Հայաստանից զզվածներդ ու երես թեքածներդ մի հատ էլ բարոյական փոխհատուցու՞մ պահանջեք::P
Ադրբեջանահայ փախստականների երեխաները չեն ուզում Հայաստանի քաղաքացիություն ստանալ (http://www.azatutyun.am/content/article/24321159.html)
...Խաչատուրյանը, ինչպես նաեւ նրա երկու որդիները Հայաստանի քաղաքացի չեն դարձել: Մեծ որդին 19 տարեկան է, բայց հրաժարվում է դառնալ Հայաստանի քաղաքացի եւ պահանջում է իրեն փախստականի կարգավիճակ տալ, որպեսզի այդ կարգավիճակով ավելի դյուրին լինի այլ երկիր տեղափոխվել: Նրանք ասում են` ոչ թե հրաժարվում են ծառայել հայկական բանակում կամ դեմ են դառնալ Հայաստանի քաղաքացի, այլ որոշակի մտավախություններ ունեն, որ Հայաստանի քաղաքացի դառնալով` կմոռացվեն ինչպես տեղի իշխանությունների, այնպես էլ միջազգային հանրության կողմից...
... Եգանյանն ասում է` Հայաստանում ծնվածները չեն կարող նման երկյուղ ունենալ կամ էլ հալածվել մեկ այլ երկրի կողմից` շեշտելով, որ պատճառը բանակում ծառայելուց խուսափելն է: «Փորձում են այդ ճանապարհով լուծել իրենց զինապարտության հարցը, այսինքն չծառայել», - ասաց Եգանյանը:
Չգիտես էլ ինչ ասես... որ համ արտահայտվես, համ էլ... օֆֆֆ...
«Փախստականի անձնագրով մենք կարող ենք գոնե ասել` գիտեք ինչ, մենք այստեղ մեռնում ենք, այս կարգավիճակով վերջի վերջո կարող ենք ինչ-որ տեղ հեռանալ», - ասում է զայրացած Խաչատուրյանը:
...հիշում եք, կինոյի հերոսը իմ արդեն այնքան հեռու մանկությունից ասում էր. "Չէ, Հայկ, ես գաղթական դարձող չեմ" :ok Այդ խոսքերը լսելիս միշտ փշաքաղվում եմ նույնիսկ, այնքան ուժ, հայրենասիրություն ու տղամարդկություն կա դրանց մեջ - ափսոս...
Իսկ գուցե Հայաստանից զզվածներդ ու երես թեքածներդ մի հատ էլ բարոյական փոխհատուցու՞մ պահանջեք::P
նայած ինչ ես հասկանում Հայաստան ասելով: Այդ հասկացությունը ժամանակի ընթացքում դարձել է բավականին տարողունակ հասկացությունը, որի մեջ տարբեր մարդիկ տարբեր պահի տարբեր "մատրեիա" են մտցնում:
…
կենցաղային մակարդակի վրա, երբ որ սովորաբար ասվում է ,
-Զզվել եմ Հայաստանում ապրելուց:
Կարծում եմ հիմնականում արտահայտում են իրենց զզվանքը մարդկանցից, մարդկային հարաբերությունները, հասարակական նիստ ու կացը, գեղցիությունը, քաղքենիություն բարձր մակարդակը, ու վեջին հաշվով մեծ թիվ կազմող անկիրթ անձնավորություններին:
իսկ ես առավելապես զզվում եմ ներկա ճորտատիրական կարգերից ու ժողովրդի մեծագույն մասի ճորտի հոգեբանությունից:
դա ոչ մի բան չի "բուժի", բացի ժամանակից, այնպես որ մնումն է ապրել որտեղ որ ավելի բռնող է սեփական արժեհամակարգին ու սպասել լավ ժամանակնրին…
կարծեմ նույն ձև էին վարում 18-19-20 -երրորդ դարերի ռուս ինտիլիգտենցիան:
այդ լավ ժամանակների համար արհեստական պայքարը իմ կարծիքով հիմարություն է:
նայած ինչ ես հասկանում Հայաստան ասելով: Այդ հասկացությունը ժամանակի ընթացքում դարձել է բավականին տարողունակ հասկացությունը, որի մեջ տարբեր մարդիկ տարբեր պահի տարբեր "մատրեիա" են մտցնում:
…
կենցաղային մակարդակի վրա, երբ որ սովորաբար ասվում է ,
-Զզվել եմ Հայաստանում ապրելուց:
Կարծում եմ հիմնականում արտահայտում են իրենց զզվանքը մարդկանցից, մարդկային հարաբերությունները, հասարակական նիստ ու կացը, գեղցիությունը, քաղքենիություն բարձր մակարդակը, ու վեջին հաշվով մեծ թիվ կազմող անկիրթ անձնավորություններին:
իսկ ես առավելապես զզվում եմ ներկա ճորտատիրական կարգերից ու ժողովրդի մեծագույն մասի ճորտի հոգեբանությունից:
դա ոչ մի բան չի "բուժի", բացի ժամանակից, այնպես որ մնումն է ապրել որտեղ որ ավելի բռնող է սեփական արժեհամակարգին ու սպասել լավ ժամանակնրին…
կարծեմ նույն ձև էին վարում 18-19-20 -երրորդ դարերի ռուս ինտիլիգտենցիան:
այդ լավ ժամանակների համար արհեստական պայքարը իմ կարծիքով հիմարություն է:
Հայաստան ասելով հասկանում եմ ընտանիք, որտեղ նշածդ գեղցիները, քաղքենիները, անկիրթ աննավորությունները, ճորտերը, ինչպես նաև վերջիններից զզված ինտելիգենցիան, սեփական ազգը ու հայրենիքը պրիզնատ չեկող կոսմոպոլիտները, ու մնացած ՀՀ անձնագիր ունեցողները հանդիսանում են այդ ընտանիքի անդամները: Ինչպես նաև տուն՝ որտեղ ցբխված ապրում է նշված ընտանիքը ու որի սահմանները պահպանում են նշված ընտանիքի անդամների ջահելները: Տվյալ ընտանիքի որոշ անդամներ բարդույթներ ունեն իրենց ցեղի հետ կապված ու կարծում են, որ եթե որդեգրվեն այլ ընտանիքի, ապա իրենց գեներն ու ցեղատեսակը ավտոմատ կփոխվեն: Իսկ ես պարզապես ասում եմ՝ գնացեք որ ընտանիքում ուզում եք, ապրեք: Բայց հեռվից մի թքեք այն ընտանիքի վրա, որտեղ ծնվել ու մեծացել եք, որովհետև անկախ նրանից՝ պրիզնատ գալիս եք, թե չեք գալիս, մեկ է, ձեր պատմությունն ու գեները փոխել չեք կարող:
Իսկ ես պարզապես ասում եմ՝ գնացեք որ ընտանիքում ուզում եք, ապրեք:
շնորհակալություն թույլատրության համար:
Բայց հեռվից մի թքեք այն ընտանիքի վրա, որտեղ ծնվել ու մեծացել եք, որովհետև անկախ նրանից՝ պրիզնատ գալիս եք, թե չեք գալիս, մեկ է, ձեր պատմությունն ու գեները փոխել չեք կարող:
որտեղի՞ց էս ատելությունը "գնացածների" հանդեպ: կարծում եմ սրա արմատները խորն են, շատ խորը:
Բայց ատելություն կարծես թե չկար... :o Կա ընդամենը ցավ երկրի ու ժողովրդի համար, այսքան բան...
շնորհակալություն թույլատրության համար:
որտեղի՞ց էս ատելությունը "գնացածների" հանդեպ: կարծում եմ սրա արմատները խորն են, շատ խորը:
Թե մի կոպելի ատելություն կա մոտս, սաղ գնացածներով թքեք երեսիս։:P Քննադատելն ու ատելը տարբեր բաներ են։ Սիրե՛նք զմիմյանս։
StrangeLittleGirl
09.09.2011, 17:26
Հայաստան ասելով հասկանում եմ ընտանիք, որտեղ նշածդ գեղցիները, քաղքենիները, անկիրթ աննավորությունները, ճորտերը, ինչպես նաև վերջիններից զզված ինտելիգենցիան, սեփական ազգը ու հայրենիքը պրիզնատ չեկող կոսմոպոլիտները, ու մնացած ՀՀ անձնագիր ունեցողները հանդիսանում են այդ ընտանիքի անդամները: Ինչպես նաև տուն՝ որտեղ ցբխված ապրում է նշված ընտանիքը ու որի սահմանները պահպանում են նշված ընտանիքի անդամների ջահելները: Տվյալ ընտանիքի որոշ անդամներ բարդույթներ ունեն իրենց ցեղի հետ կապված ու կարծում են, որ եթե որդեգրվեն այլ ընտանիքի, ապա իրենց գեներն ու ցեղատեսակը ավտոմատ կփոխվեն: Իսկ ես պարզապես ասում եմ՝ գնացեք որ ընտանիքում ուզում եք, ապրեք: Բայց հեռվից մի թքեք այն ընտանիքի վրա, որտեղ ծնվել ու մեծացել եք, որովհետև անկախ նրանից՝ պրիզնատ գալիս եք, թե չեք գալիս, մեկ է, ձեր պատմությունն ու գեները փոխել չեք կարող:
Շատ հետաքրքիր էր, գիտե՞ս: Ո՞վ ա թքում էդ ընտանիքի վրա: Դու գնացածներից որևէ մեկի ասածների մեջ տեսա՞ր թքել: Բոլորն էլ ցավով են արտահայտվում:
Ո՞վ էստեղ բարդույթ ունի ցեղի հետ կապված: Ո՞վ ա ուզում գեն փոխել: Նման բան կարդացի՞ր էստեղ: Էսօր գիտե՞ս, թե որքան շատ են դրսում ապրող հայ ընտանիքները, որ մեջտեղից ճղվում են, որ իրենց երեխաները հայ մեծանան, հայերեն իմանան, իսկ հենց Հայաստանի ներսում հենց էդ երկրի կառավարությունն օտարալեզու դպրոցներ է բացում, ու քաղքենիներից շատերը մեծ հաճույքով իրենց երեխաներին էդ դպրոցներն են տանում:
Չեմ հասկանում` ինչ ունես գնացողների դեմ: Ես մնացողների դեմ ոչինչ չունեմ: Հակառակը` ասում եմ հալալ ա: Ես պայքարելու էդքան ուժ չունեի, կյանքս էլ ափսոսում էի: Ինձ սենց ավելի հեշտ ա. ստեղ իմ հնարավորությունները գնահատվում են:
Հայրենիքին պետք է հեռվից նայել, կայրի եթե շատ մոտենաս...
Պետությունն ու Հայրենիքը պետք չէ շփոթել:
StrangeLittleGirl
09.09.2011, 21:12
Հայրենիքին պետք է հեռվից նայել, կայրի եթե շատ մոտենաս...
Լավն էր :D
Ի դեպ, մի քանի տարի առաջ եմ գրել: Ինձ թվում ա` ավելի լավ չէի կարող արտահայտել վերաբերմունքս Հայաստանի նկատմամբ.
Ես մի երկրից եմ, որը նման է փշի: Այն քո մեջ այնքան է խրվում, որ մոռանում ես դրա գոյության մասին, բայց հենց հանում ես, սուր ցավ ես զգում: Այն նման է նաև ճիճվի. սեփականացնում է ամբողջ կերածդ, և դու նիհարում ես, հյուծվում: Ու նաև թույն է, որը եթե փոքր դոզաներով ստանաս, գրեթե ոչինչ չես զգա, իսկ եթե միանգամից սրվակի ամբողջ պարունակությունը կուլ տաս, վայրկյաններ անց կմեռնես: Կրակ է, որը հեռվից տաքացնում է, իսկ երբ մոտենում ես, այրում է: Ժամկետանց դեղ է, որը խմում ես, որ սրտխփոցդ թեթևանա, բայց լավագույն դեպքում ոչինչ չի փոխվում:
Շատ հետաքրքիր էր, գիտե՞ս: Ո՞վ ա թքում էդ ընտանիքի վրա: Դու գնացածներից որևէ մեկի ասածների մեջ տեսա՞ր թքել: Բոլորն էլ ցավով են արտահայտվում:
Ո՞վ էստեղ բարդույթ ունի ցեղի հետ կապված: Ո՞վ ա ուզում գեն փոխել: Նման բան կարդացի՞ր էստեղ: Էսօր գիտե՞ս, թե որքան շատ են դրսում ապրող հայ ընտանիքները, որ մեջտեղից ճղվում են, որ իրենց երեխաները հայ մեծանան, հայերեն իմանան, իսկ հենց Հայաստանի ներսում հենց էդ երկրի կառավարությունն օտարալեզու դպրոցներ է բացում, ու քաղքենիներից շատերը մեծ հաճույքով իրենց երեխաներին էդ դպրոցներն են տանում:
Չեմ հասկանում` ինչ ունես գնացողների դեմ: Ես մնացողների դեմ ոչինչ չունեմ: Հակառակը` ասում եմ հալալ ա: Ես պայքարելու էդքան ուժ չունեի, կյանքս էլ ափսոսում էի: Ինձ սենց ավելի հեշտ ա. ստեղ իմ հնարավորությունները գնահատվում են:
Պարատադիր չի որ ինձ դուզ խոսքը ասեն, որ ես հասկանամ:)) Օրինակ փոխաբերություններով լցոնված վերևի գրառումդ խոսում է... ավելի շուտ ճչում է բարդույթների մասին: Կարող էիր օրինակ գրել՝ ես մի երկրից եմ, որը զարգանալ փորձող երկիր է, կոռուպցիայի միջինից բարձր մակարդակով, և ոչ այդքան լավ սոցիալ-տնտեսական ու քաղաքական վիճակով և որտեղ այդքան էլ հեշտ չէ գործ ճարելն ու գլուխը պահելը: Փոխարենը ունի գեղեցիկ լեռներ ու ձորեր, ջերմ սիրտ ունեցող բնակչություն: Թե չէ՝ ճիճունե՜ր, փշե՜ր, թույնե՜ր...
StrangeLittleGirl
10.09.2011, 07:55
Պարատադիր չի որ ինձ դուզ խոսքը ասեն, որ ես հասկանամ:)) Օրինակ փոխաբերություններով լցոնված վերևի գրառումդ խոսում է... ավելի շուտ ճչում է բարդույթների մասին: Կարող էիր օրինակ գրել՝ ես մի երկրից եմ, որը զարգանալ փորձող երկիր է, կոռուպցիայի միջինից բարձր մակարդակով, և ոչ այդքան լավ սոցիալ-տնտեսական ու քաղաքական վիճակով և որտեղ այդքան էլ հեշտ չէ գործ ճարելն ու գլուխը պահելը: Փոխարենը ունի գեղեցիկ լեռներ ու ձորեր, ջերմ սիրտ ունեցող բնակչություն: Թե չէ՝ ճիճունե՜ր, փշե՜ր, թույնե՜ր...
Թե էդ փոխաբերությունները ինչի մասին են խոսում, թող ես դատեմ: Իզուր քեզ հոգեբանի տեղ մի դիր:
Եթե քեզ հանձնարարեն, դու լեռներ-ձորերիդ մասին գրի: Դա իմ գրածն է, բարի եղիր, մի ասա, թե ես ինչ գրեմ:
Ու բարի եղիր նախորդ էջում տված հարցերիս պատասխանել: Դրանք բնավ հռետորական չէին:
Թե էդ փոխաբերությունները ինչի մասին են խոսում, թող ես դատեմ: Իզուր քեզ հոգեբանի տեղ մի դիր:
Եթե քեզ հանձնարարեն, դու լեռներ-ձորերիդ մասին գրի: Դա իմ գրածն է, բարի եղիր, մի ասա, թե ես ինչ գրեմ:
Ու բարի եղիր նախորդ էջում տված հարցերիս պատասխանել: Դրանք բնավ հռետորական չէին:
Հարցերդ ընդհամենը վեճ հրահրող հարցեր են, թե օրինակ ոչ մեկ «թքել» բառը չի օգտագործել, ուրեմն ոչ մեկ չի թքում: Ես կարծես թե ակնարկել եմ «դուզ խոսքի» մասին: Ինձ թվում է, դու բավական պրոֆեսիոնալ ես, հասկանալու՝ թե ես խելագար-խելագար անիմաստ քննադատել եմ քե՞զ, թե՞ այնուամենայնիվ խնդիր կար: Իսկ բառախաղով միմյանց բաներ ապացուցելը ինձ թվում է, միմյանց հիմարի տեղ դնել է: Ես գնացողների դեմ ոչինչ չունեմ բացի արդեն ասվածից: Ասվածն ընդհամենը վերաբերմունքի մասին էր: Հարց տուր ինքդ քեզ՝ ինչպե՞ս ես վերաբերվում Հայաստանին: Իմ կարծիքով նույնն էլ ստանում ես:
Ասվածն ընդհամենը վերաբերմունքի մասին էր: Հարց տուր ինքդ քեզ՝ ինչպե՞ս ես վերաբերվում Հայաստանին: Իմ կարծիքով նույնն էլ ստանում ես:
կներեք էլի , որ խառնվում եմ, դրա մտադրությունը չունեի ու քիթս էլ այս թեմայի մեջ չէի ուզում խոթել,մանավանդ, որ մի քանի անգամ ուզում էի քվեարկությանը մասնակցել ու նշել, որ չեմ ուզում ապրել Հայաստանում,բայց չկարողացա:Հարգելի Վիշապ ես իրականում դեմ եմ հայրենիքից հեռանալուն, ուզում եմ ապրել այստեղ , բայց արժանապատիվ կյանքով , որը վախենամ այդպես էլ չեմ տեսնի:Հիմա Ինչ վերաբերում է Ձեր խոսքերին :Ես հայրենիքիս վերաբերում եմ մեծ սիրով , պետությանը մեծ պատասխանատվությամբ, բայց այսօր իմ երկիրը իմ վրա մի մեծ թքով թքած ունի: Կամ ,չկամ ,ապրում եմ ,թե սովից սատկում եմ, իրեն չի հետաքրքրում:Հիմա Ձեր խոսքերից հետևում է , որ դրա մեղավորը ես եմ?
Ինչում է իմ մեղքը?
կներեք էլի , որ խառնվում եմ, դրա մտադրությունը չունեի ու քիթս էլ այս թեմայի մեջ չէի ուզում խոթել,մանավանդ, որ մի քանի անգամ ուզում էի քվեարկությանը մասնակցել ու նշել, որ չեմ ուզում ապրել Հայաստանում,բայց չկարողացա:Հարգելի Վիշապ ես իրականում դեմ եմ հայրենիքից հեռանալուն, ուզում եմ ապրել այստեղ , բայց արժանապատիվ կյանքով , որը վախենամ այդպես էլ չեմ տեսնի:Հիմա Ինչ վերաբերում է Ձեր խոսքերին :Ես հայրենիքիս վերաբերում եմ մեծ սիրով , պետությանը մեծ պատասխանատվությամբ, բայց այսօր իմ երկիրը իմ վրա մի մեծ թքով թքած ունի: Կամ ,չկամ ,ապրում եմ ,թե սովից սատկում եմ, իրեն չի հետաքրքրում:Հիմա Ձեր խոսքերից հետևում է , որ դրա մեղավորը ես եմ?
Ինչում է իմ մեղքը?
Գեա ջան, որ ասում ես՝ «երկիրը թքած ունի», ապա դա ենթադրում է մարդիկ՝ որոնք ապրում են այդ երկրում: Մենք՝ մարդիկս ենք, որ իրար վրա թքած ունենք, և ոչ թե Արագած լեռը թքած ունի մեզ վրա: Ես այս թեմայում անընդհատ դա եմ կրկնում, որ՝ մենք ենք մեղավոր: Ես որ գնում եմ ասենք ինչ-որ պետական հաստատություն, որ ինչ-որ օրենքի պահանջ կատարեմ, և այդ պետական հաստատության աշխատողը ինձ ժամերով սպասեցնում է ու անկիրթ վերաբերմունք է ցույց տալիս, ապա դա ոչ թե նրանից է, որ երկիրը մեր բոլորի վրա թքած ունի, այլ հենց այդ աշխատողը թքած ունի ինձ վրա (չնայած ահագին բան լավացել է այս ոլորտում): Ամեն ինչ շատ պարզ է: Այն որ մարդիկ ապօրինաբար տարածքներ են զավթում ընդհանուր տարածքի հաշվին, պարսպապատում են ու նեղացնում են այլոց տեղաշարժվելու վայրը, ապա դա ոչ թե երկիրն է այդպես անում, այլ հենց այդ մարդիկ (այս ոլորտում գրեթե ոչինչ չի փոխվել): Ու ոչ թե խնդիրն այն է, որ միայն այդպիսի մարդիկ են կառավարում երկիրը ու իշխում մեզ, այլ խնդիրն այն է, որ շատերս իրար վրա թքած ունենալը համարում ենք նորմալ և համարում ենք նորմալ միայն մեր և մեր նեղ շրջապատի մասին մտածելը ուստի և հանդուժում ենք այս վերաբերմունքը: Այսինքն շատերս չենք համարում, որ Հայաստանը դա ընտանիք է և բոլոր ՀՀ անձնագիր ունեցողները այդ ընտանիքի անդամներն են և մենք միասին լիքը ընդհանուր շահեր ունենք: Յուրաքանչյուրս, որ առաջին քայլը սպասում ենք մյուսներից, ու սպասում ենք որ մյուսներն առաջինը պիտի մեզ վերաբերմունք ցույց տան, որ մենք փոխհատուցենք՝ մեր մեղքի բաժինն ունենք: Նաև շատերս խաբում ենք իրար, առանց մեզ հաշիվ տալու, որ ինքներս մեզ ենք խաբում:
Եվ երկրորդ. Այսօրվա Հայաստանը այդքան զզվելի չի, ինչքան ոմանք նկարագրում են: Եվ որոշ բնութագրումներ Հայաստանի մասին չափազանցված են:
Իմ ասածները սրանք են:
Ու ես ձեզ բոլորիդ որպես իմ ընտանիքի անդամներ, շատ սիրում եմ: Եվ սիրում եմ, և ցավում եմ, և քննադատում եմ, և ուզում եմ, որ մենք բոլորս որպես մի ընտանիքի անդամներ լուծենք մեր խնդիրները, զարգանանք ու հաճույք ստանանք ապրելուց: Ես վստահ եմ, որ դա հնարավոր է, պարզապես ձգտել ու աշխատել է պետք: Իհարկե կարելի է նաև ասել, որ իմ ձայնը տաք տեղից է գալիս, որ իմ բախտը բերել է և այլն, առանց քննելու, թե ես ինչքան համբալություն եմ արել, որ հասել եմ իմ այօրվա վիճակին: Հաշվի առեք, որ ժամանակին բոլոր այն երկրներն էլ, որ հիմա գովաբանում եք, գտնվել են մեր երկրից էլ ավելի վատ վիճակում, ու իրարից գողացել են, իրար սպանել են, հետո հասկացել են, որ այդպես սխալ է, ու միասին աշխատել են, տառապել են ու հասել են այսօրվա վիճակին: Այնպես որ ներողամիտ եղեք նաև:
Վիշապ ջան , եթե երկիր ասելով մենակ սար ու ձոր հասկանանք , ուրեմն դրսումապրելը մի այլ կարգի արդարացվում է, որովհետև մեր սարերն ու ձորերը ոչ մի տեղ չեն փախնելու , ու ինչպես կան այնպես էլ իրենց տեղում հավետ մնալու են: Հարցը հենց պետության ներսում միջանձային փոխահարաբերությունն է , իսկ եթե ավելի ճիշտ լինեմ պետական համակարգի ու հասարակ քաղաքացու միջև եղած հարաբերությունը:Իսկ որ էդ հարաբերությունները , վերաբերմունքը վատ է , դրանում հասարակ քաղաքացին մեղավոր չի:Շատ չփիլիսոփայեմ ու իմ վրա օրինակ բերեմ :
Երբ Բժշկականը ավարտեցի` բեզպիտի մինւտ կարմիր դիպլոմնիկ էի , բոլոր հինգերս էլ սեփական քրտինքի արդյունք էին,այսինքն ես իմ կողմից իմ վրա դրած խնդիրը , որպես այս երկրի քաղաքաղի ազնվորեն կատարել էի, ասել է թե նորմալ սովորել էի ,մանավանդ , որ պետ պատվերի տակ էի, այսինքն պետությունն էր իմ վրա գումար ծախսել: բոլոր չստատցած հինգերիս մեղքն էլ կոռուպցված դասախոսներինն էին:
Հիմա նայի տես , եթե ես լինեի նորմալ երկրում հաստատ դիպլոմս կարմիր կլիներ ու ավարտելուց հետո էլ ինձ ձեռից ձեռ կխլեին:բայց դիպլոմս կարմիր չէր ու կլինօրդինատուրաս մնաց փշալարերին կախված, որովհետև երկու ինստիտուտ ավարտած , գիտությունների թեկնածու հայրս չկարողացավ տարին հազարհինգհարյուր դոլլար տար դրա համար:Առողջ. նախարարությանը ասել է թե Պետությունը, ոչ մի ձև չառաջարկեց, որ ուսումս կիսատ չմնար, որովհետև ինքը խորապես թքած ուներ ես բժիշկ կդառնամ թե չէ:Էդ ընփացքում էնքան դեբիլներ գնացին կլինօրդինատուրա , թող ներվի ինձ այս բառերը,որ ջրի ֆորմուլը չգիտեին, ու կախված դրանց տված կաշառքի չափից մարդ կար պետ պատվերով անցավ մասնագիտական կրթությունը(էսօր դրանց մի մասն ա , որ զբաղված ա համակարգը ջարդուփշուր անելու գործով, որովհետև բիզնեսի նման մի բան ա , ժամանակին փող են դրել , հիմա ուզում եմ տասնապատիկով հետ ստանան):
Մի տարի գործ էի փնտրում, ու համաձայն էի գնալ նույնիսկ շրջան , ասեմ , որ պետությունը ինձ մեծագույն հաճույքով համաձայն էր դեն շպրտել ցանկացած հեռավոր շրջան , բայց դրա համար ոչ մի պայման չէր տալիս : 1999թիվն էր , բժշկի աշխատավարձը 6000 դրամ , ու դա ինձ կոմունալների էլ չէր հերիքելու: Ու երբ դրա մասին նախարարությունում ասում էի մենակ ուսերն էին շարժում : Մի կերպ Երևանում գործ գտա , ասեմ, որ գլխավոր բժիշկը(այսինքն պետության ներկայացուցիչը) գործի վերցրեց երբ կաշառք տվեցի ու դիպլոմիս միջուկի վրա մի այլ կարգի թքած ունեցավ , այսինքն չհետաքրքրվեց, թե ես ով եմ ընդհանրապես:
Հետո էդ նույն պետությունը արդեն գլոբալ իմաստով ինձ մինչև 2002 թիվը աշխատավարձ չտվեց,Ես , արդեն երեք տարի աշխատում էի ու մեր գանձապահին դեմքով չէի ճանաչում:
Վերջը , շատ գլուխդ չտանեմ սկսեցին աղքատավարձy տալ սիստեմատիկ, հենց էդ աղքատավարձը եղավ հիմա էլ գլխավորը սկսեց նալոգ պահանջել ու ես խորը համոզմունք ունեմ , որ էդ նալոգներից ինքը իր վերադասին ա տալիս ու այդպես մինչև բուրգի գլուխ:
Հետո բանը հասավ նրան , որ սկսեցին պահանջել , որ բուժ հիմնարկի վերանորոգման գումար տանք, այսինքն պետությունը իր վրա դրված պարտականությունները դրել է մեր ուսերին:Հետս սկսեցին հերթական արձակուրդ չտալ , ու եթե մարդիկ ուզում են տարին մի անգամ հանգստանան, իրենց հաշվին են արձակուրդ գնում , այսինքն արձակուրդային չեն ստանում: Ի դեպ էս վիճակը ամբողջ համակարգում է , այսինքն համակարգված է , այսինքն պետությունն է անում:Վերջը ես մի այլ կարգի այս ամեն ինչից զզվեցի ու դուրս եկա գործից , որովհետև պայքարել պետության դեմ չեմ կարող , որովհետև երբ պետությունը սկսում է իր քաղաքացիներին վերաբերվել , որպես համբալի, դրա հետ կամ պետք է հաշտվես կամ հեռանաս:
Հիմա էս էքսկուրսիս իմաստը էն էր , որ հայրենիքը մենակ սար ու ձոր չի , այլ նրանում ապրող մարդիկ են ու անկեղծ ասած իմ կարծիքով առաջին հերթին մարդիկ են , ու հասարակ քաղաքացին եթե սպրոս ունի պետությունից ու նրանից դժգոհ է, կամ եթե հիասթափվում ու գնում է երկրից, դրանից իր սերը Արագածի , Գառնու Գեղարթի հանդեպ չեն պակասում , ինքը էդ պետական համակարգում աշխատող ու թվում է թե պետության կողմից հսկվող մարդկանցից է զզված հեռանում:
StrangeLittleGirl
10.09.2011, 14:06
Գեայից լավ երևի հնարավոր չէ նկարագրել, թե ինչու են բժիշկները հեռանում Հայաստանից: Ու ցավալին այն է, որ նույն պատկերն էսօր էլ կա: Հա, մի պահ լիքը կոռումպացված դասախոսներ հեռացվեցին, ու սեփական քրտինքով կարմիր դիպլոմ ստանալը դժվար չէր, ոչ էլ պետպատվերով օրդինատուրա ընդունվելը, բայց, միևնույն է, այդ պահից սկսած բոլորը թքած են ունենում դիպլոմիդ գույնի ու միջուկի վրա, թքած են ունենում նույնիսկ կնքածդ պայմանագրի վրա, որտեղ ասվում է, որ պարտավորվում են մասնագետ սարքել: Էսօր իմ ամենահայրենասեր դասընկերները միջոցներ են փնտրում Հայաստանից գնալու: Ու ձեզ թվում ա, թե իրանց սիրտը չի՞ ցավում:
Վիշապ, Հայաստանի նկատմամբ վերաբերմունքի մասին հազար անգամ նշել եմ էս թեմայում: Ուղղակի դու տեսնել չես ուզում: Քեզ նման մարդիկ են պատճառը, որ հետ գալու ցանկությունն իսպառ վերանում է: Չնայած իմ բոլոր դժվարություններին, ես գնալուցս առաջ ամեն ինչ արել եմ, որ ապագա սերունդների համար նույն կլինօրդինատուրան ավելի որակյալ դառնա: Բայց էդ ամեն ինչի վրա թքած ունեն թե անմիջական վերևները, թե դրանից մի քիչ ավելի բարձրերը: Թքած ունեն նաև, որ մասնագետ են կորցնում: Ավելին` ասեմ նաև, որ ոլորտ, որովհետև կոնկրետ հոգեբուժությունը մեռնում ա Հայաստանում: Ես էս թեմայում նշել եմ նաև, որ ուսումս ավարտելուց հետո ուզում եմ Հայաստանում ապրելու մի վերջին փորձ էլ անել, Եվրոմիության` ինձ վրա ծախսած փողերը Հայաստանում ներդնել, բայց հենց դու ու քեզ նման մարդիկ են կոտրում էդ ցանկությունը, որովհետև ասում ես, որ Հայաստանը մեր կարիքը չունի, այսինքն` Հայաստանը կարիք չունի խելացի, գործին նվիրված, աշխատասեր, արտասահմանում կրթություն ստացած մարդկանց, որոնք ամբողջ աշխարհում էլ կարող են գործ ճարել, բայց ընտրում են գալ Հայաստան:
... իսկ եթե ավելի ճիշտ լինեմ պետական համակարգի ու հասարակ քաղաքացու միջև եղած հարաբերությունը:Իսկ որ էդ հարաբերությունները , վերաբերմունքը վատ է , դրանում հասարակ քաղաքացին մեղավոր չի:..
Նախ ես քեզ ամբողջովին հասկանում եմ։ Ես ինքս էլ եմ նման վերաբերմունքի շատ արժանացել։ Օրինակ առաջին հիմնարկությունում, որտեղ ես աշխատում էի, կոպեկներ էին վճարում՝ այն էլ մի քանի ամիս ուշացումով, և երբ ես, իմ հաշվին արձակուրդ խնդրեցի տնօրենից (նախատեսում էի համ առողջական խնդիրներս լուծել, համ էլ զուգահեռ այլ աշխատանք ման գալ), նա ինձ մերժեց, ասելով՝ «բա քո տեղը ո՞վ պիտի անի այս գործը»։ Ես էլ ասեցի՝ «եթե այքան կարևոր է իմ արած գործը, ապա ինչու՞ եք այսպիսի վերաբերմունք ցույց տալիս», իսկ նա ինձ պատասխանեց՝ «գոհ եղի, որ հացի փող էլ տալիս ենք, էսօրվա դրությամբ մարդ կա, էդ էլ չունի»։:) Ես շատ չերկարացրեցի, անմիջապես դիմում գրեցի ու դուրս եկա։ Այդ ժամանակ համբալների կարիք միևնույն է կար։:)) Հիմա որտեղ ես աշխատում եմ, մարդիկ գոնե մի քիչ հասկանում են, որ փոխադարձ վերաբերմունքից է կախված մեր միասնական հաջողությունը։ Ինչու՞ եմ մեջբերել հենց այդ մի գրածդ։ Ես համարում եմ, որ չկան հասարակ և հատուկ քաղաքացիներ։ Պետական համակարգի աշխատողն էլ է ինձ համար հասարակ քաղաքացի, նա իր գործն է անում, ես էլ՝ իմ։ Միևնույն ժամանակ ասենք սովորական խանութի աշխատողն էլ կարող է անկիրթ վերաբերմունք ցույց տալ, որից կարելի է զզվել ու այլևս չօգտվել այդ խանութից։ Օրինակ հեռախոսային օպերատորը, որի ծառայություններից օգտվում էի, հեչ էլ պետական համակարգի մեջ չի մտնում, բայց նրա ցուցաբերած վերաբերմունքը միևնույն է ազդեց ինձ վրա, և ես փոխեցի օպերատորին և օպերատորը կորցրեց իր «քանկարժեք» հաճախորդին։ Ի՞նչ եմ ուզում ասել։ Ուզում եմ ասել պետական համակարգը այսպիսին դարձնում են էլի քաղաքացիները։ Սերժ Սարգսյանն էլ է քաղաքացի։ Լևոն Տեր–Պետրոսյանն էլ է քաղաքացի։ Ինձ համար նրանք հատուկ չեն, ուղղակի նրանց վերաբերմունքից շատ բան է կախված։ Այնուամենայնիվ դա չի նսեմացնում մնացած քաղաքացիների վերաբերմունքի պատասխանատվությունը։ Կարող է թաղի բնակիչները այնպիսի վերաբերմունք ցույց տան մի բնակչի նկատմամբ, որ վերջինս զզված փոխի իր թաղը։ Քո բերած օրինակում, թե դասախոսներս, թե նախարարության աշխատակիցները, թե գլխավոր բժիշկը իրենց վերաբերմունքով հասել են նրան, որ այսօր այցելուների նկատմամբ մարդկային վերաբերմունքով պրոֆեսիոնալ բժիշկ ճարելը շատ բարդ գործ է։ Ու այդ մարդիկ թեկուզ և ունեն փող, թեկուզ և ունեն իշխանություն (ամեն ինչ ժամանակավոր է), բայց միևնույն է, քաղելու են իրենց վերաբերմունքի պտուղները, ու իրենց նկատմամբ էլ իրենցից հզորներն են նման վերաբերմունք ցույց տալիս։ Այդպես մենք՝ որպես ընտանիքի անդամներ, մեր վատ վերաբերմունքի պատճառով կորցրել ենք և կորցնում ենք մեզ համար թանկարժեք պրոֆեսիոնալների, աշխատասեր ու նվիրված անդամների, որոնց պակասը մենք այդքան զգում ենք։ Ու հիմա մենք պատժվում ենք, մարդիկ էլի հեռանում են, պետական պարտքերը աճում են, գները թանկանում են, սոցիալ–տնտեսական տենդենցները հուսադրող չեն։ Բայց դե մյուս կողմից, մենք միանգամից չէինք էլ կարող մեր լավն ու վատը հասկանալ, որովհետև բնականից այդպես խելոք չենք։ Ի վերջո, քթներս քարին առնելուց հետո կհասկանանք, ես այդ պրոգրեսը տեսնում եմ և ամեն կերպ իմ քայլերով ու անհանդուրժողականությամբ աջակցում եմ այդ պրոգրեսին։ Սզբունքորեն հեռացողներն էլ են աջակցում չհադուրժելով ու հեռանալով։ Բայց մի մոռացեք վերաբերմունքի մասին, որովհետև վերաբերմունքն է այս ամենի պատճառը և մենք ենք՝ միմյանց նկատմամբ վերաբերմունք ցույց տվող մարդիկս։
Գեայից լավ երևի հնարավոր չէ նկարագրել, թե ինչու են բժիշկները հեռանում Հայաստանից: Ու ցավալին այն է, որ նույն պատկերն էսօր էլ կա: Հա, մի պահ լիքը կոռումպացված դասախոսներ հեռացվեցին, ու սեփական քրտինքով կարմիր դիպլոմ ստանալը դժվար չէր, ոչ էլ պետպատվերով օրդինատուրա ընդունվելը, բայց, միևնույն է, այդ պահից սկսած բոլորը թքած են ունենում դիպլոմիդ գույնի ու միջուկի վրա, թքած են ունենում նույնիսկ կնքածդ պայմանագրի վրա, որտեղ ասվում է, որ պարտավորվում են մասնագետ սարքել: Էսօր իմ ամենահայրենասեր դասընկերները միջոցներ են փնտրում Հայաստանից գնալու: Ու ձեզ թվում ա, թե իրանց սիրտը չի՞ ցավում:
Վիշապ, Հայաստանի նկատմամբ վերաբերմունքի մասին հազար անգամ նշել եմ էս թեմայում: Ուղղակի դու տեսնել չես ուզում: Քեզ նման մարդիկ են պատճառը, որ հետ գալու ցանկությունն իսպառ վերանում է: Չնայած իմ բոլոր դժվարություններին, ես գնալուցս առաջ ամեն ինչ արել եմ, որ ապագա սերունդների համար նույն կլինօրդինատուրան ավելի որակյալ դառնա: Բայց էդ ամեն ինչի վրա թքած ունեն թե անմիջական վերևները, թե դրանից մի քիչ ավելի բարձրերը: Թքած ունեն նաև, որ մասնագետ են կորցնում: Ավելին` ասեմ նաև, որ ոլորտ, որովհետև կոնկրետ հոգեբուժությունը մեռնում ա Հայաստանում: Ես էս թեմայում նշել եմ նաև, որ ուսումս ավարտելուց հետո ուզում եմ Հայաստանում ապրելու մի վերջին փորձ էլ անել, Եվրոմիության` ինձ վրա ծախսած փողերը Հայաստանում ներդնել, բայց հենց դու ու քեզ նման մարդիկ են կոտրում էդ ցանկությունը, որովհետև ասում ես, որ Հայաստանը մեր կարիքը չունի, այսինքն` Հայաստանը կարիք չունի խելացի, գործին նվիրված, աշխատասեր, արտասահմանում կրթություն ստացած մարդկանց, որոնք ամբողջ աշխարհում էլ կարող են գործ ճարել, բայց ընտրում են գալ Հայաստան:
Բյուրակն ՋԱՆ։ Դու քո այցելուներին է՞լ ես այսպես հասկանում։ Ես կհրաժարվեմ օգտվել քո ծառայություններից, լա՛վ մտածիր:))
StrangeLittleGirl
10.09.2011, 14:34
Բյուրակն ՋԱՆ։ Դու քո այցելուներին է՞լ ես այսպես հասկանում։ Ես կհրաժարվեմ օգտվել քո ծառայություններից, լա՛վ մտածիր:))
Դու վաղուց արդեն հրաժարվել ես, արխային:
Ես համարում եմ, որ չկան հասարակ և հատուկ քաղաքացիներ։ Պետական համակարգի աշխատողն էլ է ինձ համար հասարակ քաղաքացի, նա իր գործն է անում, ես էլ՝ իմ։ Վիշապ ջան թույլ տուր չհամաձայնել:
մեր երկրի պրոբլեմների հիմնական մասը գալիս է հենց նրանից , որ այսօր պետ համակարգի մի քիչ վերին աստիճանում կանգնած մարդը նախ իր գործը չի կատարում ինչպես հարկն է, և երկրորդ ինքը իրեն հատուկ է զգում , անկախ նրանից դա մյուսներին դուր է գալիս թե չէ:Որովհետև կա ցուցակ գրող մեկը, որը մեր երկիրը բաժանել է հատուկների ու հասարակների , ուզենք մենք դա թե չուզենք , ու էդ հատուկների ցուցակում հայտնված մարդիկ հասարակների հետ համեմեատած անարդարացիորեն ու չհիմնավորված մի աստիճան բարձր են կանգնած ,սկսած սովորական կենցաղային պայմաններից ու վերջացրած նրանով , որ օրենքի առաջ նույն սխալի դեպքում նրանցից մի պատասխան են պահանջում եթե ընդհանրապես պահանջում են , իսկ հասարակներից այլ:ու էդ ցուցակում հայտնվելու պայմանները ես չէ , որ պետք է ասեմ , դա բոլորին է հայտնի`դա խելք չէ, այլ չարաբաստիկ ԽԾԲ-ն:
Միևնույն ժամանակ ասենք սովորական խանութի աշխատողն էլ կարող է անկիրթ վերաբերմունք ցույց տալ, որից կարելի է զզվել ու այլևս չօգտվել այդ խանութից։ Օրինակ հեռախոսային օպերատորը, որի ծառայություններից օգտվում էի, հեչ էլ պետական համակարգի մեջ չի մտնում, բայց նրա ցուցաբերած վերաբերմունքը միևնույն է ազդեց ինձ վրա, և ես փոխեցի օպերատորին և օպերատորը կորցրեց իր «քանկարժեք» հաճախորդին։
էդ քո գրածը երկրից հեռանալու պատճառ չի կարող դառնալ , հարևան -հարևան , խանութի աշխատող- սպառող գզբռտվոց միշտ էլ եղել է ու կարծում եմ դրանից զերծ չէ նաև Եվրոպան ,չնայած այնտեղից արտագաղթ չկա:Ուրիշ բան, որ ասենք էդ երկրում մենակ մի հացի խանութ լիներ ու դա պետությանը լիներ ու ինքը մատերի արանքով նայեր իր բռի աշխատողին ու դու էլ էդ ապուշ վիճակից զզված, ընտրության առաջ կանգնեիր հացի համար ստիպված էլի էդ խանութ գնալ հացի խնդիր լուծելու համար: թե ասենք Ռուսաստանում Ապրող բարեկամդ ասեր թող արի, մեր հացի խանութում էդ աստիճանի մարդուն չեն տրորում:
Հա ես համաձայն եմ այսօր էն մարդիկ են Հայաստանից գնում ,որոնք էս ամենի հանդեպ իրենց անհանդուրժողականությունը ուրիշ կերպ արտահայտելու ձև չունեն: մնացածներիս մի մասն էլ խուլ ու համր ա դառել մի կտոր հացի համար , կամ էլ ընդունել է լուծը, հույսով թե մի օր էլ ինքը կհայտնվի ցանկալի ցուցակում:
մեր երկրի պրոբլեմների հիմնական մասը գալիս է հենց նրանից , որ այսօր պետ համակարգի մի քիչ վերին աստիճանում կանգնած մարդը նախ իր գործը չի կատարում ինչպես հարկն է, և երկրորդ ինքը իրեն հատուկ է զգում , անկախ նրանից դա մյուսներին դուր է գալիս թե չէ:
Ոչ։ Մյուսները թույլ են տվել ու համարել են, որ ինքը հատուկ է, ինքն էլ իրեն հատուկ է զգում։
Որովհետև կա ցուցակ գրող մեկը, որը մեր երկիրը բաժանել է հատուկների ու հասարակների
Չկա այդպիսի մեկը։ Կան այդպիսի մեկեր, մեր շարքերում։ Մեզնից շատերը իրենց հատուկ են համարում։ Դու ինքդ ես ասում՝
դա խելք չէ, այլ չարաբաստիկ ԽԾԲ-ն:
Իմ արյունակիցը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի։ Իմ արյունակիցներից ոմանք կարծեցին, որ իրենք հատուկ են, քանի որ իրենց արյունակիցը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի, ու խնդրեցին լուծել իրենց զավակների բանակի հարցերը։ Իմ բարձր դիրք ունեցող, ես իրա ցավը տանեմ, արյունակիցը մերժեց։ Իմ մյուս արյունակիցները մի քիչ վրդովվեցին, բայց հասկացան, որ իրենք հատուկ չեն։ Իսկ ես հասկացա, որ ես հատուկ եմ, որովհետև ունեմ բարձր դիրք ունեցող արյունակից, որը իրեն հատուկ չի համարում։:P
էդ քո գրածը երկրից հեռանալու պատճառ չի կարող դառնալ , հարևան -հարևան , խանութի աշխատող- սպառող գզբռտվոց միշտ էլ եղել է ու կարծում եմ դրանից զերծ չէ նաև Եվրոպան ,չնայած այնտեղից արտագաղթ չկա:Ուրիշ բան, որ ասենք էդ երկրում մենակ մի հացի խանութ լիներ ու դա պետությանը լիներ ու ինքը մատերի արանքով նայեր իր բռի աշխատողին ու դու էլ էդ ապուշ վիճակից զզված, ընտրության առաջ կանգնեիր հացի համար ստիպված էլի էդ խանութ գնալ հացի խնդիր լուծելու համար: թե ասենք Ռուսաստանում Ապրող բարեկամդ ասեր թող արի, մեր հացի խանութում էդ աստիճանի մարդուն չեն տրորում:
Հա ես համաձայն եմ այսօր էն մարդիկ են Հայաստանից գնում ,որոնք էս ամենի հանդեպ իրենց անհանդուրժողականությունը ուրիշ կերպ արտահայտելու ձև չունեն: մնացածներիս մի մասն էլ խուլ ու համր ա դառել մի կտոր հացի համար , կամ էլ ընդունել է լուծը, հույսով թե մի օր էլ ինքը կհայտնվի ցանկալի ցուցակում:
Ուզում ես ասել միայն լավ ապրու՞ստն է երկրից գնալու պատճառը։ Այո, շատերը այդ պատճառով են գնում, որ հացի խնդիր լուծեն։ Բայց դե օրինակ անմաքրասեր հարևաններ ունենալն էլ կարող է պատճառ լինել որոշ «իրենց հատուկ» համարողների համար:)) Ամեն ինչն էլ հագեցնում է իրար նկատմաբ վերաբերմունքին։ Նենց չի, որ մարդիկ իրար վրա թքած ունեն, բայց պետությունը բոլորին ապահովում է, այդպես չի լինում։
Ոչ։ Մյուսները թույլ են տվել ու համարել են, որ ինքը հատուկ է, ինքն էլ իրեն հատուկ է զգում։
Է~, Վիշապ ջան իմ մոտ էնպիսի տպավորություն է ,որ դու ուղղակի ինձ ես խոսացնոում:Մի հատ ասա տեսնեմ թե կոնկրետ իմ նշած դեպքում թույլ տալ չտալը ինչ կապ ունի? ոմն բուժ հիմնարկի գլխ բժիշկը Սերժի խնամին ա, մի օր ինքը էդ հիմնարկի վիրաբույժներից մեկին մասայական անկապ տեղը վիրավորում է, ստորացնում,(խալաթի կոճակները կոճկած չէին եղել, այսինքն աբսուրդ մի բան) Էդ տղան ինչ կարար աներ նման դեպքում , մի երկու բառով պատասխանել էր, գործից հանեցին, ու կանգնեց հանապազորյա հացի խնդրի առաջ:Նորմալ երկրում վերադասը մասսայի մոտ իրեն էդպես չէր պահի, եթե մարդը ասենք կարգապահական սխալ է թույլ տալիս վարչական տույժի են ենթարկում, իսկ եթե վերադասը բախտը փորձի անկապ տեղը ստորադասին կպնի , մարդ կարա դատի տա ու դեռ դատն էլ շահի, մի բան որ մեր երկրում չի լինի:հա ասեմ , որ էդ գլխավորը շարունակում է բարեհաջող ձևով իր ստորադասներին ստորացնելու պետական գործընթացը, իսկ ամենահետաքրքիրն այն է , որ էդ իմ ասած վիրաբույժը դուրս եկավ նաև մյուս բուժ հիմնարկից, մի խորը թքով թքեց էս ամեն ինչի վրա ու գնաց ամերիկա:Գնալուց առաջ էլ ասաց, գնում եմ , որ մի հատ անբարոյականի տղա էլ վաղը իմ երեխուն չստորացնի:այնպես որ մյուսները էդ գլխավորին թույլ չեն տվել , որ իրեն այդպես պահի, ուղղակի ինքն իրեն օրենքի գլխին նստած ա զգում, որովհետև իրեն թույլ տվողնա թույլ տվել:
Իմ արյունակիցը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի։ Իմ արյունակիցներից ոմանք կարծեցին, որ իրենք հատուկ են, քանի որ իրենց արյունակիցը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի, ու խնդրեցին լուծել իրենց զավակների բանակի հարցերը։ Իմ բարձր դիրք ունեցող, ես իրա ցավը տանեմ, արյունակիցը մերժեց։ Իմ մյուս արյունակիցները մի քիչ վրդովվեցին, բայց հասկացան, որ իրենք հատուկ չեն։ Իսկ ես հասկացա, որ ես հատուկ եմ, որովհետև ունեմ բարձր դիրք ունեցող արյունակից, որը իրեն հատուկ չի համարում։:P
Էդ քո բարեկամին փառք ու պատիվ , եթե ինքը իսկապես լծակներ ուներ ու չի օգտագործել , բայց կարելի է ենթադրել նաև , որ ուղղակի էդքան բան չէր կարա աներ: էսօր դա կենտրոնացված է մի քանիսի ձեռքում , որովհետև վերջիվերջո դա բիզնես է , մեծ փողեր են պտտվում , ու ամեն մեկին էլ թույլ չեն տալիս , որ էդ տորթից օգտվեն:Ես էլ ծանոթներ ունեմ , որ իրենց բարեկամներին լավ էլ օգնում են , դուխ են տալիս , ու հենց դրանից էլ այսօր բանակը էդ օրին ա :
Ուզում ես ասել միայն լավ ապրու՞ստն է երկրից գնալու պատճառը։ Այո, շատերը այդ պատճառով են գնում, որ հացի խնդիր լուծեն։ Բայց դե օրինակ անմաքրասեր հարևաններ ունենալն էլ կարող է պատճառ լինել որոշ «իրենց հատուկ» համարողների համար:)) Ամեն ինչն էլ հագեցնում է իրար նկատմաբ վերաբերմունքին։ Նենց չի, որ մարդիկ իրար վրա թքած ունեն, բայց պետությունը բոլորին ապահովում է, այդպես չի լինում։
հիմանականում նորմալ ապրելու ցանկությունից է կարծում եմ , որ մարդիկ գնում են , մեկ էլ երևի էն դեպքերում , երբ մարդը համոզված է , որ ինքը կարա լավ կարիերա անի իսկ էս երկրում ճահիճն ընկած խեղդվում է , ու էլ ամբողջ կյանքում փոփոխություններ չեն լինելու:
էդ հարևան -մարևան ստից պատմությունը թարկիր խնդրում եմ, դա երկրից, հայրենիքից հիասթափվելու պատճառ նորմալ մարդու մոտ երբեէք չի կարող առաջացնել:Շատ -շատ սկսի հարևան լաչառ Վարդուշի հետ չշփվելու անձնական վրիժառու գործընթացը:Դրա պատճառով մարդ երբեք իր տունը տեղը , շրջապատը չի թողնի , գնա ուրիշ երկրում ամեն ինչ նորից զրոյից սկսի:
Ուզում ես ասել միայն լավ ապրու՞ստն է երկրից գնալու պատճառը։ Այո, շատերը այդ պատճառով են գնում, որ հացի խնդիր լուծեն։ Բայց դե օրինակ անմաքրասեր հարևաններ ունենալն էլ կարող է պատճառ լինել որոշ «իրենց հատուկ» համարողների համար:)) Ամեն ինչն էլ հագեցնում է իրար նկատմաբ վերաբերմունքին։ Նենց չի, որ մարդիկ իրար վրա թքած ունեն, բայց պետությունը բոլորին ապահովում է, այդպես չի լինում։
երկրից գնալու պատճառը - շատ անձնական է, սկսած նորմալ/լավ.գերազանց ուսում ստանալուց մինչև նորմալ/լավ/գերազանց թոշակ ստանալը ու նորմալ/լավ/գերազանց ծերություն վայելելը:
բայց կա մի ընդանուր սկիզբ, որը որդի պես ամն օր կրծում է մատզաշ կոկոնները ու սպանում ամեն մի օգտակար ծիլ:
դա Արդարության սովն է
հայաստանը ԱնԱրդար երկիր է, ԱմենաԱնարդարներից մեկը աշխարհի երեսին:
Է~, Վիշապ ջան իմ մոտ էնպիսի տպավորություն է ,որ դու ուղղակի ինձ ես խոսացնոում:
Չէ, բնավ;)
Մի հատ ասա տեսնեմ թե կոնկրետ իմ նշած դեպքում թույլ տալ չտալը ինչ կապ ունի? ոմն բուժ հիմնարկի գլխ բժիշկը Սերժի խնամին ա, մի օր ինքը էդ հիմնարկի վիրաբույժներից մեկին մասայական անկապ տեղը վիրավորում է, ստորացնում,(խալաթի կոճակները կոճկած չէին եղել, այսինքն աբսուրդ մի բան) Էդ տղան ինչ կարար աներ նման դեպքում , մի երկու բառով պատասխանել էր, գործից հանեցին, ու կանգնեց հանապազորյա հացի խնդրի առաջ:Նորմալ երկրում վերադասը մասսայի մոտ իրեն էդպես չէր պահի, եթե մարդը ասենք կարգապահական սխալ է թույլ տալիս վարչական տույժի են ենթարկում, իսկ եթե վերադասը բախտը փորձի անկապ տեղը ստորադասին կպնի , մարդ կարա դատի տա ու դեռ դատն էլ շահի, մի բան որ մեր երկրում չի լինի:հա ասեմ , որ էդ գլխավորը շարունակում է բարեհաջող ձևով իր ստորադասներին ստորացնելու պետական գործընթացը, իսկ ամենահետաքրքիրն այն է , որ էդ իմ ասած վիրաբույժը դուրս եկավ նաև մյուս բուժ հիմնարկից, մի խորը թքով թքեց էս ամեն ինչի վրա ու գնաց ամերիկա:Գնալուց առաջ էլ ասաց, գնում եմ , որ մի հատ անբարոյականի տղա էլ վաղը իմ երեխուն չստորացնի:այնպես որ մյուսները էդ գլխավորին թույլ չեն տվել , որ իրեն այդպես պահի, ուղղակի ինքն իրեն օրենքի գլխին նստած ա զգում, որովհետև իրեն թույլ տվողնա թույլ տվել:
Թեպետ չեմ ուզում մանրամասնորեն վերլուծել սույն դեպքը, բայց դեպքերը կարող էին և նույն կերպ զարգանալ, եթե գլխ բժիշկը Սերժին խնամի չլիներ։ Քիչ կա՞ն, որ Սերժի խնամին չեն, բայց իրենց էլ բեթար են պահում։ Գլխ բժիշկ կամ առհարակ «գլխ» լինելը ոմանց համար ինքնահաստատվելու ձև է։ Բանակի սպաներից շատերը ոչ մի թիկունք էլ չունեն իշխանություններում, բայց դա նրանց չի խանգարում զինվոր ծեծել, որովհետև պատժող չկա։ Յուրաքանչյուրը իր դիրքը յուրովի է չարաշահում։ Մեզ մոտ անվճար ավտոկայանատեղիներում վարորդներից ապօրինի գումար պահանջողներն էլ են երբեմն իրենց լկտի պահում, չնայած քռչոտ հալներին։ Դպրոցում ուսուցչին ստորացնող աշակերտը պարտադիր չի, որ Սերժին բարեկամ լինի, և աշակերտին ստորացնող ուսուցիչը՝ ևս։ Դա մենք ենք։ Սերժին բարեկամ լինելը «խորհրդավոր» ու «հատուկ» սարքողներն էլ ենք մենք։ Սերժին խնամի լինելը վատ վերաբերմունքի պատճառ չի կարող լինել։ Բայց անկիրթ ու բթամիտ լինելը՝ կարող է։
Էդ քո բարեկամին փառք ու պատիվ , եթե ինքը իսկապես լծակներ ուներ ու չի օգտագործել , բայց կարելի է ենթադրել նաև , որ ուղղակի էդքան բան չէր կարա աներ: էսօր դա կենտրոնացված է մի քանիսի ձեռքում , որովհետև վերջիվերջո դա բիզնես է , մեծ փողեր են պտտվում , ու ամեն մեկին էլ թույլ չեն տալիս , որ էդ տորթից օգտվեն:Ես էլ ծանոթներ ունեմ , որ իրենց բարեկամներին լավ էլ օգնում են , դուխ են տալիս , ու հենց դրանից էլ այսօր բանակը էդ օրին ա :
Եթե հավատ չկա մարդկության հանդեպ, ապա ինչ «արդարացում» ասես կարելի է գտնել, բացի մարդկությունից կամ արժանապատվությունից։ Հետաքրքիր է, օրինակ ի՞նչն է ստիպում այսօր վարորդներից շատերին զիջել հետիոտնին, մի՞թե բարձր տուգանքները։ Մեզ մոտ շատ հազվադեպ են հետիոտնին չզիջելու համար տուգանում, բայց շատ վարորդներ զիջում են, նույնիսկ արդեն սև գույնի ջիպերն էլ են երբեմն կամ հաճախ զիջում։ Շատերը սկսել են վերաբերմունքի քաղցրությունը զգալ։ Խոսքը գազելների ու նիվաների վարորդներին չի վերաբերում, դրանք անհույս են։
հիմանականում նորմալ ապրելու ցանկությունից է կարծում եմ , որ մարդիկ գնում են , մեկ էլ երևի էն դեպքերում , երբ մարդը համոզված է , որ ինքը կարա լավ կարիերա անի իսկ էս երկրում ճահիճն ընկած խեղդվում է , ու էլ ամբողջ կյանքում փոփոխություններ չեն լինելու:
Փոփոխություններ բերողը էլի մենք ենք, փոփոխությունները իրենք իրենց չեն լինում։ Միայն սովորական վերաբերմունքից կարող են հրաշքներ ծնվել։ Փորձեք օրինակ մտնել սուպերմարկետներից հալածված ու արդեն առևտրի պակաս զգացող խանութներից մեկը ու գնումներ կատարեք։ Վաճառողը սովորաբար թթված է ու անտրամադիր։ Իսկ դուք ուշադրություն մի դարձրեք, որ նա թթված է, ժպտացեք նրան, քաղաքավարի շնորհակալություն հայտնեք ու նորից ժպտացեք ու հեռացեք։ Համոզված եղեք, որ այդ մի չնչին թվացող ժեստով նրան հաջողված օր եք պարգևում։ Հաջորդ այցելուի նկատմաբ նա ավելի ուշադիր է, դրանից այցելուն է լավ զգում ու ձեր այդ մի ժպիտն ու վերաբերմունքը շղթայական էֆեկտ են ստեղծում, ու զարկ են տալիս առևտրի լավ ընթանալուն։ Չե՞ք հավատում, իսկ դուք փորձե՞լ եք։;)
էդ հարևան -մարևան ստից պատմությունը թարկիր խնդրում եմ, դա երկրից, հայրենիքից հիասթափվելու պատճառ նորմալ մարդու մոտ երբեէք չի կարող առաջացնել:Շատ -շատ սկսի հարևան լաչառ Վարդուշի հետ չշփվելու անձնական վրիժառու գործընթացը:Դրա պատճառով մարդ երբեք իր տունը տեղը , շրջապատը չի թողնի , գնա ուրիշ երկրում ամեն ինչ նորից զրոյից սկսի:
Ստից չի, ես որ գրին քարտ եմ ամեն տարի լրացնում, սաղ իմ հարևանների պատճառով է։:beee Մի օր վերելակը մաքուր չի ստացվում պահել։ Ոնց եմ ես դրանցից զզվուուում...
Mark Pauler
10.09.2011, 19:20
Վիշապ ջան, մի հարց եմ ուզում տամ ու կախված քո պատասխանից դրան հաջորդող դատողություն եմ անելու: Խնդրում եմ անկեղծ պատասխանես:
Քո արյունակիցը, որը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի, անձնական ինչ մեքենա է վարում???
Վիշապ ջան, մի հարց եմ ուզում տամ ու կախված քո պատասխանից դրան հաջորդող դատողություն եմ անելու: Խնդրում եմ անկեղծ պատասխանես:
Քո արյունակիցը, որը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի, անձնական ինչ մեքենա է վարում???
12 տարվա Նիսսան Փաթֆայնդեր։ Վարկով է առել ու վրեն գազ է դրել, չնայած զորամասում նավթ ու բենզինի պակաս չկա։ Վարձով է ապրում։ Ուզում ե՞ս ասեմ ինչքան աշխատավարձ է ստանում, որտեղից է կոշիկ առնում և այլն։
Mark Pauler
10.09.2011, 19:50
12 տարվա Նիսսան Փաթֆայնդեր։ Վարկով է առել ու վրեն գազ է դրել, չնայած զորամասում նավթ ու բենզինի պակաս չկա։ Վարձով է ապրում։ Ուզում ե՞ս ասեմ ինչքան աշխատավարձ է ստանում, որտեղից է կոշիկ առնում և այլն։
Էտպես էլ կարելի էր ենթադրել Վիշապ ջան:
կոշիկի ռազմերն ու խանութի աշխատողի տարիքը պետք չի:
Այսինքն մի մարդ ա էտ համակարգում ում մոտ չեն թողնում փողային գործերին, գուցե հենց էն պատճառով, որ բարձր բարոյական չափանիշներ ունի որդեգրած:
Որպես կանոն բարեկամիդ պես մարդկանց շատ բաներից են հեռու պահում իրանց համակարգում ու սահմանափակում են նրանց կարիերայի աճը մինչև որոշակի կետ, քանի որ կարող ա գա պահ ու չկարողանան նրան իրենց քաղաքական (ու ոչ միայն) կարիքների համար օգտագործեն:
Արտագաղթի պատճառներից մեկն էլ նա է, որ մարդիկ երկար մի բանին հավատում են, պայքարում են ու մի օր դա հոդս ա ցնդում մի տականքի անձնական կարիքների ու ցանկությունների պատճառով: Մարդիկ խոր հիասթափություն են ապրում ու դրան ավելանալով կենցաղային խնդիրները, թքում են ու ուզում դուրս գան երկրից, որտեղ անարդարության հանդիպելու դեպքում էլ գուցե երևույթից նեղվեն, երբ իրանց վերաբերվի, բայց սիրտները չի ցավա, էտ երկրի վիճակի համար:
ինքս երբեք չեմ ցանկացել Հայաստանից դուրս գալ, բայց մի քանի անգամ հազիվ եմ ինձ հետ պահել էտ քայլից: Երբ ընտանիքիդ շահը սկսում ա հակասել հայրենիքիդ շահին, էտ աբսուրդ հոգեբանական վիճակում ճիշտ որոշում կայացնելը դժվար ա լինում:
Ոչ մի անգամ չեմ մեղադրել էն նորմալ մարդկանց, որ կարիքից դրդված դուրս են եկել: Ճիշտն ասած մնացած պատճառներով դուրս եկածներին էլ մեղադրելու իրավունք ինձ չեմ վերապահի:
Չէ, բնավ;)
ափսոս , ես էլ զուր հույսեր էի փայփայում, Վարդուշի օրն ընկա:D
Թեպետ չեմ ուզում մանրամասնորեն վերլուծել սույն դեպքը, բայց դեպքերը կարող էին և նույն կերպ զարգանալ, եթե գլխ բժիշկը Սերժին խնամի չլիներ։ Քիչ կա՞ն, որ Սերժի խնամին չեն, բայց իրենց էլ բեթար են պահում։ Գլխ բժիշկ կամ առհարակ «գլխ» լինելը ոմանց համար ինքնահաստատվելու ձև է։ Բանակի սպաներից շատերը ոչ մի թիկունք էլ չունեն իշխանություններում, բայց դա նրանց չի խանգարում զինվոր ծեծել, որովհետև պատժող չկա։ Յուրաքանչյուրը իր դիրքը յուրովի է չարաշահում։ Մեզ մոտ անվճար ավտոկայանատեղիներում վարորդներից ապօրինի գումար պահանջողներն էլ են երբեմն իրենց լկտի պահում, չնայած քռչոտ հալներին։ Դպրոցում ուսուցչին ստորացնող աշակերտը պարտադիր չի, որ Սերժին բարեկամ լինի, և աշակերտին ստորացնող ուսուցիչը՝ ևս։ Դա մենք ենք։ Սերժին բարեկամ լինելը «խորհրդավոր» ու «հատուկ» սարքողներն էլ ենք մենք։ Սերժին խնամի լինելը վատ վերաբերմունքի պատճառ չի կարող լինել։ Բայց անկիրթ ու բթամիտ լինելը՝ կարող է։
էսօր բարձր դիրքերում պատահական , մարդիկ չկան , դրա համար էլ քո ենթադրությունը չի կարող իրական լինել:Մյուս կողմից էլ սոցիալական սանդղակում մեր հետ հավասար կանգնած մարդուն լավ էլ հակադարձում ենք , ու դա երկրից հեռանալու հոգեբանություն ձևավորող պատճառ չի կարեղ դառնալ:Էդ էր մնացել , որ ինչ որ քռչոտ դեբիլ կարողանա իրեն վատ պահի ու վրաերթ անի. պատասխան հաստատ կստանա , ուրիշ է երբ դեմդ չինովնիկի դեմքով պետությունն է կանգնած ախպերության շահերը պաշտպանում:
Եթե հավատ չկա մարդկության հանդեպ, ապա ինչ «արդարացում» ասես կարելի է գտնել, բացի մարդկությունից կամ արժանապատվությունից։ Հետաքրքիր է, օրինակ ի՞նչն է ստիպում այսօր վարորդներից շատերին զիջել հետիոտնին, մի՞թե բարձր տուգանքները։ Մեզ մոտ շատ հազվադեպ են հետիոտնին չզիջելու համար տուգանում, բայց շատ վարորդներ զիջում են, նույնիսկ արդեն սև գույնի ջիպերն էլ են երբեմն կամ հաճախ զիջում։ Շատերը սկսել են վերաբերմունքի քաղցրությունը զգալ։ Խոսքը գազելների ու նիվաների վարորդներին չի վերաբերում, դրանք անհույս են։
Ճիշտն ասած այդպես հատուկ չեմ նկատել ,որ վարորդները ավելի բարեհամբույր դառած լինեն, կոմիտասի վրա մի անցում կա ամեն օր անցնում եմ, այնտեղ լուսաթարթ չկա.այսինքն վարորդը պետք է հետիոտնին ուղղակի զիջի , ըստ երթևեկությա կանոնների:Բայց...մինչև ինձ մոտակա մեքենայի անիվների տակ չեմ գցում ,բանի տեղ դնող չի լինում:Հատկապես կարճատես են ջիպերի վարորդները:մեկ մեկ երբ կարճ եմ հագած լինում էդ վերաբերմունքը , ոնց որ ծիկ ա անում ու գնում :Մի խոսքով...
Փոփոխություններ բերողը էլի մենք ենք, փոփոխությունները իրենք իրենց չեն լինում։ Միայն սովորական վերաբերմունքից կարող են հրաշքներ ծնվել։ Փորձեք օրինակ մտնել սուպերմարկետներից հալածված ու արդեն առևտրի պակաս զգացող խանութներից մեկը ու գնումներ կատարեք։ Վաճառողը սովորաբար թթված է ու անտրամադիր։ Իսկ դուք ուշադրություն մի դարձրեք, որ նա թթված է, ժպտացեք նրան, քաղաքավարի շնորհակալություն հայտնեք ու նորից ժպտացեք ու հեռացեք։ Համոզված եղեք, որ այդ մի չնչին թվացող ժեստով նրան հաջողված օր եք պարգևում։ Հաջորդ այցելուի նկատմաբ նա ավելի ուշադիր է, դրանից այցելուն է լավ զգում ու ձեր այդ մի ժպիտն ու վերաբերմունքը շղթայական էֆեկտ են ստեղծում, ու զարկ են տալիս առևտրի լավ ընթանալուն։ Չե՞ք հավատում, իսկ դուք փորձե՞լ եք։;)
դու հայերի մեղքը առնում ես, էլի եթե իրար հանդեպ մի քիչ վերաբերմունք կա , Հայաստանում է : Գնացողներին , որ հարցնես առաջին հերթին հենց նրանից են բողոքում , որ դրսում հասարակության մեջ իսկական , սրտանց ժպիտ ու հոգատարությանպակաս են զգում , իսկ այստեղ մարդիկ ջերմ են:Այս պահով ես երկու ձեռքով մեր ազգի կողմից եմ:Ինքս էդ բանի ականատեսը եղել եմ դրսում :Մեզ մոտ և հաճախորդն է ժպտում և վաճառողը , սովորաբար ...բայց միևնույնն է մարդիկ արտագաղթում են , որովհետև ժպիտով փոր չի կշտանում:
Ստից չի, ես որ գրին քարտ եմ ամեն տարի լրացնում, սաղ իմ հարևանների պատճառով է։:beee Մի օր վերելակը մաքուր չի ստացվում պահել։ Ոնց եմ ես դրանցից զզվուուում... օդնակո և դու Բրուտոս...;)
Այսպես... վերադառնում ենք հացի խնդրին՝ փաստորեն ժպիտը հացի վրա քսել և ուտել չի լինում, իսկ անձնական շահը չի լինում համատեղել կոլեկտիվ շահի հետ, քանի որ փարա չկա: Այս թեմայում իմ առաջին գրառումը հենց դրան էլ վերաբերում էր՝
http://www.akumb.am/showthread.php/19257-%D5%88%D6%82%D5%A6%D5%B8%D6%82%D5%9E%D5%B4-%D5%A5%D5%BD-%D5%A1%D5%BA%D6%80%D5%A5%D5%AC-%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B4?p=2283508&viewfull=1#post2283508
Իսկ դեպրեսիաներ ստեղծելով, դժգոհելով կամ հակառակը՝ լուռ ու մունջ հանդուրժելով ոչնչի չենք հասնի:
Հ.Գ. Շնորհակալություն ուշադրության համար::)
Mark Pauler
10.09.2011, 20:57
Այսպես... վերադառնում ենք հացի խնդրին՝ փաստորեն ժպիտը հացի վրա քսել և ուտել չի լինում, իսկ անձնական շահը չի լինում համատեղել կոլեկտիվ շահի հետ, քանի որ փարա չկա: Այս թեմայում իմ առաջին գրառումը հենց դրան էլ վերաբերում էր՝
http://www.akumb.am/showthread.php/19257-%D5%88%D6%82%D5%A6%D5%B8%D6%82%D5%9E%D5%B4-%D5%A5%D5%BD-%D5%A1%D5%BA%D6%80%D5%A5%D5%AC-%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B4?p=2283508&viewfull=1#post2283508
Իսկ դեպրեսիաներ ստեղծելով, դժգոհելով կամ հակառակը՝ լուռ ու մունջ հանդուրժելով ոչնչի չենք հասնի:
Ես եղել եմ սահմանի վրա (http://www.akumb.am/showthread.php/54543-%D4%B1%D5%B6%D5%AF%D5%A1%D5%BA-%D6%85%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D6%80-5?p=2244083#post2244083) ու գիտեմ թե ինչ դժվար ա որոշում կայացնելը: ՈՒ իրավիճակը որտեղ ազգային ու անձնական շահերը իրար սկսում են հակասել, ոչ ես եմ ստեղծել, ոչ էլ դու: Չնայած էտ իմ ու քո կարծիքով ա, որ հայի Հայաստանում ապրելը ազգային շահ ա, կառավարությանդ մտածելակերպով դա էդպես չի: Որպես ապացույց կհիշեցնեմ կառավարական էն հիստերիան, որ մի քանի տարի առաջ սկսվել էր , երբ Ռուսաստանում շինարարական կրիզիսի պատճառով շատ հայեր դրսում գործից զրկվելով հետ էին եկել: իսկ խառնվել էին իրար, որովհետեև մեր երկիր մտնող փողի աղբյուրը արտադրանք արտահանելը չի, այլ աշխատուժ արտահանելն ա: Քիչ էր մնում բացեիբաց հայտարարեին - "ՍԻՐԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐ ՇՈՒՏՈՎ ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԲԱՆԿԵՐԸ ԿՎԵՐՍԿՍԿԵՆ ՇԻՆԱՐԱՐԱԿԱՆ ՎԱՐԿԵՐ ՏՐԱՄԱԴՐԵԼԸ, ԴՈՒՔ ԷԼ ԷԼԻ ԿԳՆԱՔ ՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՇԽԱՏԵՔ, ՈՐ ՓՈՂ ՈՒՂԱՐԿԵՔ ՄԵԶ..."
Հեչ մտածել եք , թե ինչի համար ա մեր սփյուռքի նախարարությունը հայրենադարձության ծրագրերի վրա միլիոններ ծախսում??? Հո չի ուզւոմ որ սովորական բանվոր մարդը հետ գա??? Չէէէէ.... Իրանց պետք ա, որ դրսից հարստություն դիզած, դրսում սեփականության տեր դարձած մարդիկ հետ գան: Իրանց սաղ գործողությունները տանում ա նրան, որ սավորական բանվոր մարդը դուրս գա, իսկ Հարուստը հետ գա:
Դժվար ա էս իրավիճակում չկոտրվել, դրա համար էլ ոչ մեկի չեմ մեղադրում, բացի էս վերևի դրածս հղման մեջի բյուրոկրատի նման տականքներից, որ անպայաման իրա էփած բորշը ուտելու ա, թեկուզ իմ ձեռի գդալով:
Ես եղել եմ սահմանի վրա (http://www.akumb.am/showthread.php/54543-%D4%B1%D5%B6%D5%AF%D5%A1%D5%BA-%D6%85%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D6%80-5?p=2244083#post2244083) ու գիտեմ թե ինչ դժվար ա որոշում կայացնելը: ՈՒ իրավիճակը որտեղ ազգային ու անձնական շահերը իրար սկսում են հակասել, ոչ ես եմ ստեղծել, ոչ էլ դու: Չնայած էտ իմ ու քո կարծիքով ա, որ հայի Հայաստանում ապրելը ազգային շահ ա, կառավարությանդ մտածելակերպով դա էդպես չի: Որպես ապացույց կհիշեցնեմ կառավարական էն հիստերիան, որ մի քանի տարի առաջ սկսվել էր , երբ Ռուսաստանում շինարարական կրիզիսի պատճառով շատ հայեր դրսում գործից զրկվելով հետ էին եկել: իսկ խառնվել էին իրար, որովհետեև մեր երկիր մտնող փողի աղբյուրը արտադրանք արտահանելը չի, այլ աշխատուժ արտահանելն ա: Քիչ էր մնում բացեիբաց հայտարարեին - "ՍԻՐԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐ ՇՈՒՏՈՎ ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԲԱՆԿԵՐԸ ԿՎԵՐՍԿՍԿԵՆ ՇԻՆԱՐԱՐԱԿԱՆ ՎԱՐԿԵՐ ՏՐԱՄԱԴՐԵԼԸ, ԴՈՒՔ ԷԼ ԷԼԻ ԿԳՆԱՔ ՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՇԽԱՏԵՔ, ՈՐ ՓՈՂ ՈՒՂԱՐԿԵՔ ՄԵԶ..."
Հեչ մտածել եք , թե ինչի համար ա մեր սփյուռքի նախարարությունը հայրենադարձության ծրագրերի վրա միլիոններ ծախսում??? Հո չի ուզւոմ որ սովորական բանվոր մարդը հետ գա??? Չէէէէ.... Իրանց պետք ա, որ դրսից հարստություն դիզած, դրսում սեփականության տեր դարձած մարդիկ հետ գան: Իրանց սաղ գործողությունները տանում ա նրան, որ սավորական բանվոր մարդը դուրս գա, իսկ Հարուստը հետ գա:
Դժվար ա էս իրավիճակում չկոտրվել, դրա համար էլ ոչ մեկի չեմ մեղադրում, բացի էս վերևի դրածս հղման մեջի բյուրոկրատի նման տականքներից, որ անպայաման իրա էփած բորշը ուտելու ա, թեկուզ իմ ձեռի գդալով:
Կներես իհարկե, սակայն ինչպիսի՞ առնչություն ուներ կառավարության կողմից նկարագրածդ վերաբերմունքը քո անմիջական շահերի հետ, որ հայտվեցիր սահմանին:
Mark Pauler
11.09.2011, 12:43
Կներես իհարկե, սակայն ինչպիսի՞ առնչություն ուներ կառավարության կողմից նկարագրածդ վերաբերմունքը քո անմիջական շահերի հետ, որ հայտվեցիր սահմանին:
Ճիշտն ասած հիմա մանրամասնելու ցանկություն չունեմ, բայց եթե մի քիչ վերացական ասեմ էսպես կստացվի` ոմանց սիրուն ճառերով պետական փողեր լափելու գործընթացին հակասում է բարեխիղճ աշխատողների, պրոֆեսիոնալ մասնագետների առկայությունը:
Երբ կառավարության էն ներկայացուցիչը, որի աշխատանքը ուղղված ա իբր թե հայերին Հայաստանում բարեկեցիկ կյանքով ապահովելը, ասում ա. "Այ ախպեր չեմ հասկանում, թե խի ես էս անտերանոցում մնացել, մեկա դրսից լավ աշխատանքի հրավեր ունես...", սկզբից հիասթափության ալիք ա առաջացնում ու իսկապես ուզում ես թքես, գնաս...
Մի հասարակ հարց տամ: Ո՞վ գիտի, թե ինչով ա զբաղվում "Հայաստանի գործատուների միությունը", որը ապրում ու գոյատևում ա ոչ իր հասարակական գործունեության արդյունքում գոյացած փողերով, այլ էն հատուկենտ հասարակական կազմակերպություններից ա, որ պետական հովանավորչություն ունի ու պետական փողերով ինչ-որ ծրագրեր ա իրականացնում:
Պետք չի շատ փնտրել` աննորմալ բյուջեով էդ կազմկերպության միակ գործունեությունը տարին մեկ ինչ-որ բուկլետ տպելն ա ընդամենը: Մնացածը իրար մեջ-մեջ անելու ու վերևներն էլ չմոռանալու պրոցեսն ա:
Ով գիտի, որ ՀՀ ԱՇԽԱՏԱՆՔԻ ԵՎ ՍՈՑԻԱԼԱԿԱՆ ՀԱՐՑԵՐԻ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ մի մեծ առանձին ստորաբաժանում ունի, որի նպատակն ա գործազուրկներին աշխատանքով ապահովելը: Ոչ ոք էլ էտ կառույցից ոչ մի բան չի տեսել: Դրա փոխարեն սնկի նման աշխատանքի տեղավորման գործակալություններ են բացվում ու էտ գործակալություններում ընդամենը 2 կին հեռախոսով ու մի կոմպով կարան օրը մինչև 25 հոգու աշխատանք առաջարկեն ու ուղարկեն գործատուների մոտ հարցազրույցի:
Չմտածես, թե ասածներս գործազուրկի ողբ ա: Լավ էլ աշխատում եմ, լավ էլ ապրում եմ, բայց իրականությունը չեմ կեղծում, որ Հայաստանը քաղցրացնեմ:
...
Չմտածես, թե ասածներս գործազուրկի ողբ ա: Լավ էլ աշխատում եմ, լավ էլ ապրում եմ, բայց իրականությունը չեմ կեղծում, որ Հայաստանը քաղցրացնեմ:
Փաստորեն ուրիշների վատ ապրելու ու աշխատանք չունենալու պատճառով է՞ր, որ քիչ էր մնացել գնայիր երկրից։ Օրիգինալ է։ Այդպես Հայաստանում մեկի նկատմամբ անարդար վերաբերմունք, և մնացյալը բոյկոտում են իրենց երկիրը։ :))
Չեմ կարծում որ Հայաստանը արհեստականորեն քաղցրացնելը որևէ օգուտ է տալիս մեզ, ինչպես նաև դառնացնելն է որևէ օգուտ տալիս։ Հայաստանը այո, աշխատուժ է արտահանում, որովհետև այդպես կառավարությանը հարմար է, շատ գլուխ չեն ջարդում, չեն նեղացնում ապրանք ներմուծող իրենց ախպերությանը, իրենց ախպերությունն էլ ընտրությունների ժամանակ իրենց աջակցում է տարբեր միջոցներով։ Այս խնդիրը աստիճանաբար լուծվում է այսպես.
1. Արտագնա աշխատանքի մեկնողներից շատերը արդեն իրենց խնայողությունը սկսում են պահել արտասահմանյան բանկերում;
2. Արտագնա աշխատանքի մեկնողներից շատերը հիմնավորվում են այնտեղ որտեղ գործ կա, և տանում են իրենց ընտանիքի անդամներին ևս, այսինքն Հայաստան փող ուղարկելու թեման փակվում է։
Կարծում եք հավե՞րժ է կառավարության նման տուպոյ վերաբերմունքը, ու մարդիկ նեգրի պես աշխատելու են, ու սրանք հավերժ էշ–էշ դուրս են տալու ու ֆռֆռալու՞ են... ես կարծում եմ, որ չէ։ Մյուս կողմից էլ մեծացրել են վարչական ստորին օղակների նկատմամբ վերահսկողությունը, որպեսզի ֆինանսական հոսքերը ամբողությամբ ուղղեն բյուջե, և ոչ թե վարչական ստորին օղակների աշխատողների գրպանները, քանի որ քաղաքացին հազիվ թե կարողանա համ ապուշ պետական հարկեր և տուրքեր մուծել, համ էլ կաշառք տալ չգիտես ինչի համար։ Այսինքն տրվելիք գումարը մոտավորապես նույնն է մնացել, բայց հոսքի ուղղությունը փոխվել է դեպի ավելի բարձր գրպաններ։ Ես սկզբունքորեն դժգոհ չեմ։ Նույնիսկ շատ գոհ եմ։ Անհամբեր սպասում եմ առաջիկա ընտրություններին, որ տեսնեմ ստորին օղակներից քանի հարիֆ է սրանց համար վիզ դնելու։
Անիմաստ ողբեր ես էլ չեմ սիրում։ Հայաստանը մեր ընտանիքն է, ուզենք թե չուզենք։ Ես կարծում եմ, որ մեր ընտանիքում թշնամիներ չկան, կան բութ և անկիթ մարդիկ, որ մյուսների նկատմամբ վերաբերմունքի արժեքը չգիտեն, բայց դե ժամանակի ընթացքում հուսով եմ, կիմանան։
Mark Pauler
11.09.2011, 17:07
Փաստորեն ուրիշների վատ ապրելու ու աշխատանք չունենալու պատճառով է՞ր, որ քիչ էր մնացել գնայիր երկրից։ Օրիգինալ է։ Այդպես Հայաստանում մեկի նկատմամբ անարդար վերաբերմունք, և մնացյալը բոյկոտում են իրենց երկիրը։ :))
Ուրիշի չէ՝ իմ խնդիրների պատճառով էի ուզում երկրից գնայի, իսկ պրոբլեմները միայն գործազրկությամբ չի սահմանափակվում:
Կարծում եք հավե՞րժ է կառավարության նման տուպոյ վերաբերմունքը, ու մարդիկ նեգրի պես աշխատելու են, ու սրանք հավերժ էշ–էշ դուրս են տալու ու ֆռֆռալու՞ են...
Իհարկե հավերժ չի լինելու, բայց չեմ տեսնում հիմա դրա վերջը: Ես էլ դու էլ գիտենք, որ Ընդիմություն խաղացող Լևոնը չի գալու երկրի գլուխ ու դրական փոփոխություններ մտցնի…
Մի խոսքով էլի հանգեցինք նրան, որ երկրից արտագաղթողներին մեղադրել չի կարելի: Իսկ պայքարողներին դրա դեմ ողջունել ու օգնել ա պետք:
Նոր գրեցի ու մտածում եմ… Իսկ ո՞վ ա պայքարում արտագաղթի դեմ: Ռեալ ո՞վ ա դրա դեմ ինչ-որ քայլեր ձեռնարկում: Եթե որոշ անհատների հաշվի չառնենք՝ ոչ ոք: Կառավարությանը ձեռ չի տալիս, հասարակական կազմակերպությունները էդպիսի ռեսուրսներ կամ չունեն կամ էլ դա իրանց չի հետաքրքրում... Թե՞ կա պայքարող մարմին, ես չգիտեմ…
Իսկ ո՞վ ա պայքարում արտագաղթի դեմ: Ռեալ ո՞վ ա դրա դեմ ինչ-որ քայլեր ձեռնարկում: Եթե որոշ անհատների հաշվի չառնենք՝ ոչ ոք: Կառավարությանը ձեռ չի տալիս, հասարակական կազմակերպությունները էդպիսի ռեսուրսներ կամ չունեն կամ էլ դա իրանց չի հետաքրքրում... Թե՞ կա պայքարող մարմին, ես չգիտեմ…
իսկ ի՞նչ ա նշանակում "պայքար արտագազթի դեմ": դա ինչ որ գործողությու՞ն ա: օրինակ սովետի նման, որ սահմանները փակել էր, ու ով ուզում էր գնար, դուրս, վզին տալիս էին:
ըստ իս արտագաղթի դեմ պայքարը, դա միայն բռի մեթոդներ ա ենթադրում, ինչպես ամեն մի "բանի դեմ" պայքարի դեպքում:
երբ որ Հայաստանում լինի համեմատական արդարություն, ու օրենքի իշխանություն, էտ ժամանակ էլ սենց թեման լրիվ կլինի անիմաստ:
Mark Pauler
11.09.2011, 20:07
իսկ ի՞նչ ա նշանակում "պայքար արտագազթի դեմ": դա ինչ որ գործողությու՞ն ա: օրինակ սովետի նման, որ սահմանները փակել էր, ու ով ուզում էր գնար, դուրս, վզին տալիս էին:
ըստ իս արտագաղթի դեմ պայքարը, դա միայն բռի մեթոդներ ա ենթադրում, ինչպես ամեն մի "բանի դեմ" պայքարի դեպքում:
երբ որ Հայաստանում լինի համեմատական արդարություն, ու օրենքի իշխանություն, էտ ժամանակ էլ սենց թեման լրիվ կլինի անիմաստ:
Էտ մենակ ըստ քեզ չի արտագաղթի դեմ պայքարը սահմանափակվում բռնի մեթոդներով, հաստատ մեր շատ "գրագետ" ղեկավարների կարծիքով էլ ա էդպես, դրա համար էլ մեծահոգաբար ազատություն են տվել ու թույլ են տալիս մարդիկ լքեն իրանց հայրենիքը, իսկ իրականում գոյություն ունի human resource management (մարդկային ռեսուրսների մենեջմենտ) գիտությունը: Կարիք չկա նոր հեծանիվ հորինել, ուղղակի պետք ա ուրիշների անցած ճանապարհը ուսունասիրել, հետևություններ անել ու տնտեսագիտության պատմության մեջ լուծումներ տեսնել:
Մարդկային ռեսուրսների մենեջմենտը շատ լուրջ ու բարդ գիտություն ա: Դա ուսումնասիրելով կարելի ա գտնել պատասխաններ սկսած փոքր հիմնարկներից մինչև գիգանտ կազմակերպությունների աշխատակիցների ընտրության, որակավորման, հոգեբանական համապատասխան իրավիճակի պահպանաման ու նաև շատ այլ հարցերի պատասխաններ: Կարելի ա գտնել բարդ ինֆրաստրուկտուրաներում մարդկային ռեսուրսների բաշխման և դրանց ճիշտ օգտագործման մասին հարցեր, իսկ հանրապետություն հասկացողությունը ընդամենը մի բարդ ինֆրաստրուկտուրա ա:
Համոզված եմ մեր բարձր դիրք զբաղեցնող պետական ծառայողները, որոնք պիտի մտահոգվեին ու զբաղվեին Հայաստանի Հանրապետության մարդկային ռեսուրսների բաշխմամբ, սկի չեն էլ լսել Դեմինգի մասին, ուր մնաց մի հատ էլ արտագաղթի բռնի ձևով արգելելուց բացի ուրիշ մեթոդներ պատկերացնեն:
Mark Pauler
11.09.2011, 20:17
Կոնկրետ օրինակ էլ բերեմ համոզիչ լինելու համար: Սրանից 3 տարի առաջ, երբ կորեկական մի կազմակերպություն Երևանի Ջերմոէլեկտրոկայանի նոր գազատուրբիններով բլոկի մոնտաժումն էր սկսել ու որակյալ զոդողներ (сварщик) էին անհրաժեշտ, պարզվեց, որ Հայաստանում որակյալ զոդողներ գոյություն չունեն: Բոլոր որակյալ կադրերը դրսում էին, իսկ տեղում եղածները ոչ թե պրոֆեսիոնալներ էին, այլ "երկաթ կպցնողներ" էին: Ամոթել ա ասելը, բայց պարսկաստանից ու հնդկաստանից էին զոդողներ հրավիրում: ՈՒ չկարծեք, թե դրսից գալիս էին տարեց մարդիկ` ամենևին, երիտասարդ կադրեր էին` 28-33 տարեկան:
ՈՒզու՞մ ես ապրել Հայաստանում...
Այո՛, ուզում եմ: Հայաստանից դուրս կգամ միայն ճամփորդության կամ գործուղման նպատակով, որոնք իհարկե որոշ ժամանակ կտևեն (չգիտեմ ինչի, բայց իմ հաշվարկներով ամենշատը մի քանի ամիս :)) ): Ինձ թվում է, օտար երկրում կարոտից կմեռնեմ, դե ես ինձ լավ գիտեմ, ամբողջ օրը գիժ-գիժ կլացեմ, մանավանդ եթե անելու բան չունենամ, երկար տարիներ օտարության մեջ մնալով՝ որոշ չափով կսովորեմ էդ ամենին, բայց մեկ է՝ սիրտս Հայաստան կտենչա, ու Հայաստան գալով էլ կզգամ, որ Հայաստանն էլ է մի տեսակ խորթացել ու այդպես ոչ մի տեղ էլ ինձ լավ չեմ զգա:
Հիմա շատ են Հայաստանը փնովողները, բայց ո՞վ է տեսել մայրը իր անարժան զավակին փնովի, ատի, ինչպիսին էլ որ լինի զավակը մեկ է, մայրը մնում է մայր և սիրում նրան, հայրենասիրական զգացմունքները պետք է մայրականի նման լինեն: Սա է իմը, լավը թե վատ, մեկ է իմն է:
Մի քանի օր առաջ, բոլորովին պատահաբար, վարչապետի ճեպազրույցից իմացա, որ ես մնում եմ Հայաստանում, որովհետև հավատում եմ վարչապետին:Ճեպազրույցի ժամանակ վարչապետն ասաց. ”Հայաստանում մնացել են նրանք, ովքեր մեզ հավատում են”: Ամերիկացիներն այս դեպքում ասում են.”O, my God”: Հայերը տարբեր բաներ են ասում նման դեպքերում:
Փաստորեն, ես հավատում եմ մեր կառավարությանը, անձամբ` վարչապետ Տիգրան Սարգսյանին, մեր տնտեսական աճին, հանրապետական կուսակցությանն ու նախագահին, կայանալիք չկայացած ընտրություններին ու հենց այդ պատճառով մնում եմ Հայաստանում:
Հավատում եմ, փաստորեն, կրթության նախարարության սահմռկեցուցիչ ռեֆորմներին, ըմբոշխնում եմ ամեն օր հանրակրթական դպրոցների հետևանքները, հավատում եմ, որ կոռուպցիան, այդ արգահատելի կոռուպցիան արմատախիլ է արվում դպրոցից, հենց որ ամենակոռումպացված դպրոցի պատին մեծ տառերով գրում են. ”Դրամահավաքը դպրոցում արգելվում է”:
Սայաթ-Նովա - Աբովյան խաչմերուկն անցնելիս, երբ երկու ոտքով խրվում եմ տասնօրյա ձյան մեջ ու մի քանի րոպե մնում ցեխաձյան մեջ` անմիջապես հավատում եմ քաղաքում իրականացվող ակտիվ ձյունամաքրման աշխատանքների մասին երկարատև ռեպորտաժին:
Իմ ծանոթ բոլոր պաշտոնյաների զավակներին բանակից ազատված տեսնելիս անմիջապես հավատում եմ, որ զորակոչն անթերի է ու բանակը մեր երկրի գոյատևման երաշխիքն է:
Իմ վարչապետ, ես հավատում եմ փաստորեն Ձեզ:
Աշխարհի ամենափառահեղ երկրներից մեկից Երևան վերադառնալուց առաջ ինձ հարցնում էին, թե ինչ կա Երևանում, որ կարելի է այդպես կարոտել և ուզել վերադառնալ, եթե հարազատներդ քեզ հետ են ու կարող ես ապրել օրինավոր ու հարուստ երկրում: Պատասխան չգտա:
Երևան վերադառնալու հաջորդ օրը իմ տան մոտ գտնվող մանրավաճառի կրպակի մոտով անցնելիս`լսեցի մանրավաճառ կնոջ հարցը. ”աղջիկ ջան, էս ուր էիք, ձեր տնից մարդ չէր էրևում”: Այս հարցը էլ ուրիշ ոչ մի տեղ ինձ չեն տա: Ուրեմն ես մնացել եմ Հայաստանում, որովհետև հավատում եմ ամեն առավոտ ինձ բարևող անծանոթ մանրավաճառին, որն անհանգստացել էր մեր ընտանիքից ոչ մեկին երկար ժամանակ չտեսնելու համար: Մանրավաճառին հավատում եմ, պարոն վարչապետ: Իսկ մնացած բաներին իմ երկրի` հավատում են այնքան, ինչքան Ձմեռ պապի գոյությանն էի հավատում ծնողներիս չհիասթափեցնելու համար:
Այնպես եմ հավատում Քրիստոնեա-դեմոկրատական կուսակցության առաջնորդին, որն ասում է քաղականությունն առանց ինտրգների չի լինում: Այնպես հավատում եմ երիտասարդ hհկականների երթին` նվիրված Վարդանանց տոնի հիշատակին, որ ուզում եմ մասնակցել, մանավանդ, որ երթին մասնակցում էին վարչապետն ու քաղաքապետը: Ափսոս ուշ իմացա: Վասն հայրենյաց, վասն հավատոյ:
Շատ եմ հավատում նախապես վարժեցրած երեխաների անգիր արած տեքստերին, որոնք ասում են, թե իրենք Չարենցի պատգամների հետևորդն են: Հինգ տարի բանասիրության բաժնում սովորել եմ, բայց Չարենցի պատգամներին տեղյակ չեմ: Կենսագրության այլ հետաքրքիր մանրամասներ գիտեմ, բայց չեմ կարծում, որ կենսագրական հենց այդ մանրամասների հետ կապված պատգամների հետևորդը լինելն ի նկատի ուներ հավանաբար դասարանի գերազանց սովորող աշակերտը, որ այնպես հարթ կեղծում էր իր մանկությունը աշխարհի ամենճշմարտախոս հեռուստաալիքներից մեկով, որին ևս անվերապահ հավատում եմ ու այդ իսկ պատճառով մնացել եմ Հայաստանում:
Անչափ հավատում եմ Արմեն Երիցյանին, որն այն հարցին, թե ճիշտ են արդյոք շրջանառվող լուրերը, թե ինքը կարող է ստանձնել ոստիկանապետի պաշտոնը, ասում է թե ինքն արդեն 30 տարի աշխատել է ոտիկանության ոլորտում և հիմա թարմ ուժ է պետք և այդ թարմ ուժը Վlադիմիր Գասպարյանն է, կարծես Գասպարյանի ավարտական երեկոն 2011-ի մայիսին էր ու ինքը շատ թարմ է:
Ես`դյուրահավատ ՀՀ քաղաքացիս, հավատում եմ, որ Փարիզյան սուրճը ամենատգեղ երևույթն էր մեր քաղաքի, բայց չգիտես ինչու բոլորս ձգտում էինք օրը մեկ անգամ գոնե հասնել այդտեղ ու գրավել մեր սովորական տեղը կլոր փարիզյան սեղանների շուրջ:
Այնպես հավատում եմ, որ Լեզվի ինստիտուտի փառահեղ շենքը քանդել էր պետք, որ մեր հոգևոր հովիվը գա զբաղեցնի այդ տեղը եվրառեմոնտ եկեղեցում: Հավատում եմ, որ Ռաֆայել Իսրայելյանի տունը հողին հավասարեցնելը ամենաճիշտ որոշումն էր, իսկ կառուցվելիք հյուրանոցն`անհրաժեշտություն: Ահավոր հավատում եմ, որ Հյուսիսային պողոտայի տները ուղղակի հրաշք են, մանավանդ երբ գիշերը պարզվում է,որ այդպես էլ ոչ ոք չի ապրում այդտեղ:
Հավատում եմ և համամասնականի կարևորությանը, և մեծամասնականի անհրաժեշտությանը: Անչափ հավատում եմ Թեղուտի լիկվիդացիայի անհրաժեշտությանը, մոխրագույն դարձած քաղաքին, որտեղից կանաչը հեռացավ հանուն սրճարաննեերի: Ի դեպ, միակ սրճարանը, որ սարքվեց առանց ծառ հատելու` Փարիզյան սուրճն էր, որն այդպես անխղճորեն քանդեց մեր անընդհատ աճ արձանագրող տնտեսության հիմքերը:
Ես` դյուրահավատ ՀՀ քաղաքացիս, անընդհատ հավատում եմ, թեև երբեմն իսկապես հավատալու մեծ ցանկություն եմ ունենում:
Քիչ թե շատ վարչապետին իմանալով, գիտեմ, որ նա առանձնապես մտահոգ չէ` մենք հավատում ենք իրեն ու իր կառավարությանը, թե `ոչ: Մեր հավատալը նրա կյանքում նույնքան տեղ ունի, որքան իմ կյանքում Վենեսուելայի արտաքին քաղաքականությունը` ընդհանրապես և վերջին ամիսներին `մասնավորապես:
Մեր վարչապետը բարձր ինտելեկտուալ է և տիրապետում է հումորի վարպետությանը: Եվ նուրբ հումորով վերաբերում է մեզ` իր ”դյուրահավատ” հայրենակիցներին, ու մեր սնապարծ հայրենիքին, որին սիրել կարելի է միայն շատ սիրելու դեպքում, ինչն էլ անում ենք մենք` Հայաստանում մնացած քչերս:
Չեմ կարծում, որ ընդդիմության հավաքներին օպերայի հրապարակում հավաքվածները մնում են Հայաստանում Տիգրան Սարգսյանին հավատալու հետևանքով:
Ոմանք մնում են, որովհետև գնալու տարբերակ չունեն, դրանք շատ են: Ոմանք մնում են, որովհետև հավատում են, որ կարող են փոխել ինչ-որ բան ակնկալվող հեղափոխության, հեղաշրջման, իշխանափոխության արդյունքում: Ոմանք չեն հավատում, բայց մնում են` իներցիայով, բթացած: Շատ քչերը սիրում են երկիրը, որին պատկանում են ծագումնաբանորեն, բայց այլևս չեն պատկանում այդ երկրում իրենց կարևորությամբ: Ոմանք էլ չեն մնում: Ոմանց գնալը ողջունելի է, ոմանց գնալը`անդառնալի կորուստ:
Հավատում եմ անվերապահ Երկրապահ կամավորականների 9րդ համագումարում Սերժ Սարգսյանի արտասանած աֆորիզմին. ”հաղթանակած մարդկանց երկրում չի կարող ոտնահարվել մարդու արժանապատվությունը”: Հետո շարունակեց. ”պետք է հավատալ, որ ստացվի”: Իրոք աֆորիզմի է ձգում, որին ես պատասխանում եմ. ”թող ստացվի, որ հավատանք”:
Հետո վարչապետին Ռիյա Թազա գյուղի գյուղապետն էր պատմում իր հոգսերը: Այս ազգային փոքրամասնության ներկայացուցիչը ևս մնացել է Հայաստանում վարչապետին հավատալու հետևանքով, դրա համար էլ իր գյուղից կես օր եկել հասել էր Աշտարակ, քանի որ ձյունը չէր մաքրվել մեր հավատավոր երկրում ու խնդրում էր վարչապետին, որ օգնի իրենց գյուղին:
Հետո հավատում եմ Արթուր Բաղդասարյանին, որն ասում է, թե իրեն պիտի միանանք, որ երկիրը կառուցենք:
Իսկ ամենից շատ հավատացի Արա Երնջակյանին, որը ոստիկանների հետ եկել էր բնապահպանների բողոքը զսպելու, քանի որ ինքը օրինապաշտ է: Բայց դրանից հետո էլ չեմ հավատում նրա բեմադրած քաղաքական սատիրային: Կամ` կամ:
Հավատանք, որ ստացվի: Ստացվեց` ուրեմ հավատում ենք: Հավատն ու ստացվելը հաղորդակից անոթներ են: Բայց խաբկանքն է վտանգավոր` երբեմն կարող է թվալ, ու այնպես ստացվի, որ սկսենք հավատալ, թե հավատում ենք: Հետո ուշքի գանք, պարզվի կյանքն անցել է ու արդեն ուրիշների հավատալ կամ չհավատալու ժամանակն է:
Թեև վարչապետի պարագայում այս խաբկանքի սպառնալիքը երևի բացառվում է, որովհետև նրա բարձրաճաշակ ու նրբակիրթ ցինիզմը խաբկանքը գրեթե անհնար է դարձնում: Նա միշտ այնպես թեթև, այնպես` ”ի դեպ” հայրենակերտման աֆորիզմներ է ստեղծում, որ պետք է բնածին թուլամտություն ունենաս, որ հանկարծ ցնցվես անհամապատասխանությունից` իրականության ու ասելիքի…
Իսկ վարչապետին ու կառավարությանը հավատալու պատճառով Հայաստանում մնում են միայն թերևս իր ընտանիքի անդամները: Այն էլ`տեղ-տեղ:
Լուսինե Հովհաննիսյան
աղբյուր` zham. am
http://www.youtube.com/watch?v=N-AkEMQZJqA&feature=g-user-u&context=G2f87a94UCGXQYbcTJ33ZKAp5kmxF2eY6Chk7zvrbbEy_4hIj_YZY
Հայաստանը ես եմ. հեռացողին բարի ճանապարհ (http://emedia.am/hy/%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6%D5%A8+%D5%A5%D5%BD+%D5%A5%D5%B4.+%D5%B0%D5%A5%D5%BC%D5%A1%D6%81%D5%B8%D5%B2%D5%AB%D5%B6+%D5 %A2%D5%A1%D6%80%D5%AB+%D5%B3%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B0)
Սեդրակ Մկրտչյան
eMedia.am, 15.07.2012
Երբ մի քանի օր առաջ հանդիպեցի «Չենք լռելու» անանուն նախաձեռնության հերթական տեսանյութը «Ես հեռանում եմ Հայաստանից», մեղմ ասած զարմացա. ինչ նպատակ է կրում նման տեսանյութ տարածելը՝ երևի ամենալավը հենց անանուն բարեգործներն են հասկանում:
Արտագաղթը իրոք մեր պարագայում ամենակարևոր խնդիրներից է: Սակայն այն դեպքում, երբ լրատվականները ներկայացնում են գարնանը Հայաստանից մեկնածներից թվերը իբրև իրական արտագաղթի վիճակագրություն, իսկ անանուն նախաձեռնությունները պատմում են այն մարդկանց մասին, ովքեր ցանկանում են ապրել որևէ այլ երկրում, հակառակ դիրքորոշման մասին չի խոսվում ընդհանրապես: Խոսքս այն մարդկանց մասին է, ովքեր ապրել են ու ապրում են Հայաստանում, ու մտադրություն անգամ չունեն այլ տուն փնտրելու: Չի խոսվում նրանց մասին, ովքեր ծնվել են Հայաստանից դուրս ու կյանքը կառուցում են այնպես, որ հնարավորություն ունենան գալ Հայաստան՝ ապրելու:
Այս ամենը իհարկե միանաշանակ չէ, ու յուրաքանչյուր մարդ, յուրաքանչյուր ընտանիք գտնում է իր յուրահատուկ ճանաարհը: Ոմանք մեկնում են արտասահման ընտանիքով, հետո ընտանիքով էլ հետ են գալիս՝ հիասթափված որևէ այլ երկրից: Ոմանք մեկնում են, սովորում են, ապրում են: Ոմանք գալիս են, հիասթափվում են ու նորից են մեկնում: Ոմանք գալիս են ու մի վայրկյան անգամ չեն փոշմանում, որ Հայաստանն է իրենց տուն դարձել:
Հայրենադարձությունն առանց պաթոսի
Վերջին տարիներն բազմաթիվ սփյուռքահայերի հետ եմ ծանոթացել, շփվել, զրուցել: Ոմանք գալով հիասթափվում են Հայաստանից, ոմանք ոչ: Ոմանք գալիս են ինչպես ավետյաց երկիր, երջանիկ լինելով նրանից, որ շուրջբոլորը հայեր են, իսկ երկու ամիս հետո խրվում իրականության մեջ ու հիասթափվում. Հայաստանը ոչ ավետյաց երկիր է, ոչ էլ հայերը աստվածային հարթություններից երկիր իջած ժողովուրդ: Հայաստանում կան լավ ու վատ մարդիկ, քցող ու մինչև վերջ մեջքին կանգնող, փողոցում թալանող ու վերջին հացի կտորը անծանոթին առաջարկող: Չկա դրանում ոչ հրաշք, ոչ ողբերգություն: Դա այն իրողությունն է, որը պետք է ընդունենք՝ հասկանալու Հայաստանում ապրելու իրական առավելություններն ու թերությունները:
Ամենաշատը տպավորվել եմ մի երիտասարդից, ով Սիրիայում զինվորական ծառայութունը ավարտելուց ու երկրից մեկնելու հնարավորություն ստանալուց հետո հաջորդ ամսին արդեն Հայաստանում էր: Աշխատում է, փորձում է իր գործը հիմնել, մեկ սենյականոց բնակարան է գնել Մասիվում, վերջերս նշանվել է: Գալուց երկու տարի հետո իր հետ խոսելիս ինձ ասաց. մեկ վարկյան չեմ փոշմանել, որ Հայաստան եմ եկել, բոլորին Սիրիայում ապրող կոչ եմ անում՝ ի՜նչ եք կորցրել էտ մուսուլմանների մեջ… Սա է մեր երկիրը:
Մեզանում այսօր «հայրենասիրություն» բառը ձեռք է բերել որոշակի պաթոս, կեղծ երանգ, որից փորձում ենք հեռանալ: Այն դեպքում, երբ սերը այն երկրին, որտեղ ծնվել ես, ու հայրերդ են ծնվել, չի կարող ունենալ պաթոս: Ինչպես Հայաստանը ավետյաց երկիր չէ, նույն կերպ սերը, նվիրվածությունը ու կապվածությունը այդ երկրին պաթոսից զուրկ, սակայն ուժեղ զգացում է: Ինձ տարի առ տարի տարբեր մարդիկ ասում են. «Սեդրակ ջան, դու շատ հայրենասեր ես»: Պետք չի՛, մի՛ ասեք: Ինչպես զարմանալի չէ, երբ մարդը ծնողին է սիրում, ու չեն նշում, թե ինքը ինչ ծնողասեր է, քանի որ բնական է, նույն կերպ սերը հայրերիդ երկրին բնական զգացմունք է՝ առանց պատրանք, առանց ձևականությունների, զգացում, որը կապում է քեզ հորդ հետ, հորդ իր հոր, ու այդպես սերունդներ շարունակ:
Ես շնորհակալ եմ Աստծուն, որ պապիս հայրը հրաշքով կենդանի մնաց թուրքական սպանդում՝ ապաստանելով Թիֆլիսում: Ես շնորհակալ եմ պապիս, որ ժամանակին թողնելով Թիֆլիսի կենտրոնական Մեյդանի՝ Վատնիյ Ռյադ փողոցի իրենց տունը (ներկայիս Շարդեն) վերադարձավ Հայաստան: Սերունդը սերնդի հետևից մենք ծնվել ենք ու ապրել ենք Հայաստանում, ու իմ երեխան պետք է ապրի նույն հողում, որտեղ իր հայրերն են ապրել, ու չկա այստեղ ոչ պաթոս, ոչ ձևականություն, ոչ կեղծարարություն: Մենք ենք մեր երկիրը: Ես եմ մեր երկիրը ու իմ սերունդներն են լինելու:
Գնչուական հոգեբանություն
Մենք այսօր չենք կարող մեղադրել որևէ քոչվոր ազգի քոչվորության մեջ, որը վերջին հազարամյակի ընթացքում եկել է բնակվելու մեր հարևանությամբ: Մեր մեջ քոչվորի մտածելակերպը մտել է նույնքան, որքան յուրաքանչյուր թուրքական ցեղախմբի մեջ, որքան այն նույն քոչվորների, ովքեր փոխեցին Ալթայը Կովկասի ու Հայկական Լեռնաշխարհի հետ: Պատմությունը փաստում է, որ դարերով հայկական լեռնաշխարհը տվել է աշխարհին հայկական գաղթօջախներ: Անընդմեջ մարդիկ ծնվել են ու մեկնել: Դրանով իսկ չապահովելով տարածաշրջանում մեր ազգի քանակի ավելացումը: Այդ իսկ պատճառով է, որ հայերի քանակը այսօր մոտավորապես նույնն է, ինչ հազար տարի առաջ:
Կախված ժամանակաշրջանից արտահոսքը աճել է կամ նվազել: Պատերազմ, թուրքեր, պարսիկներ, քրդեր, ռուսներ, տնտեսական վիճակ, սոցիալակ վիճակ… Ամեն դարաշրջանը ունեցել է իր պատճառները:
Հպարտությամբ մենք ստեղծել ենք գաղթօջախներ, որոնք աճել, շատացել են, իսկ հետո բնական ձուլման պատճառով նվազել ու վերացել: Դարեր առաջ ո՞վ կհավատար, որ Լեհաստանի հայկական գաղթօջախը մի քանի դար հետո այլևս գոյություն չի ունենա: Կամ Հնդկաստանի՞: Կամ Էգիպտոսի՞: Հայտարարությունը այդ կդիտվեր նույն կերպ, ինչպես այսօր ԱՄՆ հայկական սփյուռքի մոտակա դարերի ընթացքում վերանալու մասին հայտարարությունները: Սակայն պատմությունը ապացուցում է. ազգերի ձուլմանը ենթակա են բոլոր ժողովրդները բոլոր ժամանակներում: Ու հայկական սփյուռքը այդ առումով բացառություն չէ:
Պատին կախել Արարատի նկարը, պատուհանից դուրս ամեն օր հիանալով հոլիվուդյան արմավենիներով, բավական չէ սփյուռքի ձուլումը կասեցնելու համար: Պատմությունը մեզ դարեդար սովորեցնում է մեկ հիմնական դաս, որը մենք հրաժարվում ենք յուրացնել.
Հայկական մշակույթը, ավանդույթները, լեզուն ու արժեքները հնարավոր է պահպանել միայն ու միայն Հայաստանում:
Որտեղից, ումից է մտել մեր մեջ այդ գնչուական մտածելակերպը չգիտեմ: Կռահում եմ, բայց չեմ բարձրաձայնի: Ու քանի դեռ ինքներս ենք համարժեք գնչուի, իրավունք չունենք մեղադրել այլոց, քանի որ այդ մեկը մեր մեջ ընդհանուր է. ցանկություն անընդհատ փնտրել տուն, ու գտնելով այն արտասահմանում, ստեղծել արմատներ՝ մի քանի սերունդ հետո միաձուլվելով տեղի բնակչությանը, ու թողնելով Հայաստանը առանց սերունդների:
Ամերիկայում կապրեի՞ր
Գարնանը հրավեր ստացա որպես լրագրող ԱՄՆ մեկնելու, մոտ մեկ ամիս պտտվեցի երկրով, բավական հետաքրքիր էր: Գալուց հետո՝ ամիսներ շարունակ, հեռու ու մոտիկ ծանոթների, բարեկամների հանդիպելով նույն հարցն եմ լսում. «Իմացել ենք, Ամերիկայում էիր: Ոնց էր՞: Կապրեի՞ր»: Տպավորություն է ստեղծվում, որ մարդիկ փնտրում են որևէ տեղ, որ ապրեն: Ու դա ևս մեկ անգամ հաստատում է գնչուական մտածելակերպի թեզը:
Այցելություն Վաշինգտոն
Ոչ, ընկերներ, բարեկամներ, ես չունեմ խնդիր ինձ ապրելու տեղ գտնելու, իմ տունը կառուցած է, արմատներն էլ պինդ: Ամերիկայում ես չեմ ունեցել խնդիր գտնելու ինձ նոր տուն: Իմ տունը պապս է հիմնել, հայրս է ապրել, ու ես եմ ապրում: Ու այստեղ նույնպես չկա որևէ պաթոս ու ձևականություն:
Շատ լավ տեղեր կան աշխարհում, շատ զարգացած երկրներ, կառուցած, մաքուր, կոկիկ: Ու ես հիմար կլինեմ, եթե որևէ երկիր այցելելով, ուղղակի վայելեմ լավը ու չբերեմ դրսի դրական փորձը Հայաստան՝ փորձելով հնարավորություններիս սահմանում գոնե մի դրական բան ստեղծեմ Հայաստանում:
Վատի մասին չեմ խոսի արտասահմանում. այն շատ է՝ սկսած այնպիսի կրիմինալ երևույթներից, որոնք Հայաստանում չափից շատ հազվադեպ են, ավարտված պարզապես արժեքների լիովին տարբերությամբ:
Այժմ լավի մասին եմ ուզում խոսել. շատ ու շատ լավը կա զարգացած երկրներում՝ մտածված, կառուցված, մշակված ու իրականացված, որը օգնում է մարդկանց ապրել առօրյայում: Ու ինչպես խելացի մարդը ուրիշի սխալների ու փորձի վրա է սովորում, մենք նույնպես պետք է հաշվի առնենք, ուսումնասիրենք՝ դրականը վերցնելով, բացասականը թողնելով:
Հեռանալու հարց օրակարգում չունեմ
Լուսանկարը՝ PanARMENIAN Photo
Չափազանց զարմանալի են Ֆեյսբուքի օգտատերերը, ովքեր Մաշտոցի պուրակ, Հարսնաքարի դեպք ու այլ վերջին շրջանում լայն հասարակական հնչեղություն ստացած գործերի Ֆեյսբուքյան էջերում տարածում են «Ընդմիշտ հեռանում եմ» մի քանի էջերի հղումները: Դա ի՞նչ է նշանակում: Կոչ հեռանալու՞: Այն էլ քաղաքացիապես ակտիվ մարդկանց շրջանում: Քաղաքացիական հասարակության այն երիտասարդ ծիլերի ներքո՞, որոնք վերջապես կյանք են առել Հայաստանում: Հեռացեք, գլուխը մտցրեք ավազի մեջ, աջքերը փակեք երեխայի պես, որ տպավորություն ստեղծվի, թե անտեսանելի եք: Իսկ մենք կշարունակենք ներքին խնդիրները լուծել, Նեմեցներ, Լֆիկներ, Դոդեր ու յուրաքանչյուր այլ անպատիժ հարուստների մենաշնորհրներից զրկել, անպատիժ «ախռաննիկներ»-ի սթափեցնել, բնության հաշվին փող ստեղծողներին պատժել: Ինչքան կարող ենք, գոնե չնչին, բայց կանենք: Իսկ ձեզ՝ «Давай, до свидания»:
Տնտեսական առանցք
Կա այս ամենում մեկ հիմնահարց, որը երևի թե ամենակարևորն է տվյալ դեպքում. տնտեսական առանցքը: Կան բազմաթիվ տնտեսական խնդիրներ, որոնք հանդիպում ենք ամեն օր՝ սկսած ցածր աշխատավարձերից ու աշխատատեղերի սակավությունից, վերջացրած մասնագիտություն չունեցող, ձևական դիպլոմներ ու կրթություն ստացած երիտասարդույթունից, ովքեր չունենալով որևէ գիտելիք ու ձիրք, ունակ չեն հագեցնել աշխատատեղերի շուկան: Կան երիտասարդներ, ովքեր լավ էլ մասնագետ են, սակայն այնպիսի ոլորտում են մասնագիտացած, որոնք այսօր ցավոք սրտի եկամտաբեր չեն Հայաստանում, ինչի պատճառով ի վիճակի չեն նորմալ եկամուտ ապահովել: Կան հիանալի մասնագետներ, ովքեր շատ լավ աշխատանք ունեն, ստանում են բավական լուրջ աշխատավարձեր, սակայն ավելին հասնելու համար տեղափոխվում են արտասահմանյան հեղինակավոր ընկերություններում աշխատելու, այնտեղ էլ մնում են: Այս դեպքում արտագաղթը ավելի շուտ կրում է ուրբանիզացիայի տեսք. ինչպես գյուղից են մարդիկ գալիս քաղաք, նույն կերպ փոքր տնտեսություններից գնում են մեծ տնտեսություններ:
Բնական է մրցել արտասահմանյան զարգացած շուկաների հետ Հայաստանին այսօր բարդ է, ու միշտ կլինեն այն լավագույն գլուխները, ովքեր կմեկնեն ավելի խոշոր ընկերություններ: Սակայն մեր դեպքում նույնպես առաջընթացը այսօր առկա է տնտեսության որոշ ոլորտներում: Պետք է հույս ունենալ ու շարունակել աշխատել մրցունակ լինելու համար ու ստեղծելու այնպիսի պայմաններ, որ երիտասարդ մասնագետները հնարավորություն ունենան հաստատվելու Հայաստանում որպես մասնագետ: Ինչպե՞ս:
Անցած տարի սփյուռքի մի շարք հայկական կազմակերպությունների անդամների հետ հանդիպման ժամանակ մեկ հիմնական դրույթ էր հնչում. «Հայաստանում ստեղծեք պայմաններ, որ գանք աշխատենք»: Պատասխանը մեկն է. եթե դրսում սպասեք, թե երբ ուրիշները պետք է ստեղծեն աշխատատեղեր, որ այնուհետև գաք, հավերժ կսպասեք: Մենք ենք աշխատատեղ ստեղծողները, գումարներ բերողները, ներդրողները, ղեկավարողները, շուկաները զարգացնողները, ու շուկայում գործող մենաշնորհները ու անօրինությունները վերացնողները: Ավելի բա՞րդ է, քան արտասահմանում ուրիշների ստեղծածից օգտվել՝ սպասելով, թե երբ Հայաստանում կստեղծվեն պայմաններ գալու ու աշխատելու համար: Անկասկած: Բայց սա է միակ հնարավոր ճանապարհը, որով պետք է անցնենք: Բոլորս: Միասին:
Չեմ հեռանում
Ի պատասխան «Չենք լռելու»-ի «Ես հեռանում եմ Հայաստանից»՝ ասեմ, որ չեմ հեռանում Հայաստանից:
Չեմ հեռանում, քանի որ սիրում եմ իմ բակը, իմ քաղաքը ու իմ Երկիրը:
Չեմ հեռանում, քանի որ սիրում եմ ինձ շրջապատող մարդկանց: Սիրում եմ ընկերներիս, հարազատներիս, բարեկամներիս, համախոհներիս, ում հետ միասին ենք փորձում անմակարդակությունը, կեղտոտն ու չարը փոքր ինչ հաղթահարել:
Չեմ հեռանում, քանի որ այստեղ եմ ուսում ստացել, ու ընտրելով իմ սիրած ոլորտը՝ զբաղվում եմ սիրած գործով, որը քիչ թե շատ ապահովում է ինձ:
Չեմ հեռանում, քանի որ Հայաստանը չհնձված արտի պես է, որտեղ կարելի է նոր չզարգացած բնագավառնել զարգացնել՝ ապահովելով օգուտ թե՛ տնտեսության համար, թե՛ ապահովել եկամուտ:
Չեմ հեռանում, քանի որ շատ անպատիժ տականքներ կան իմ երկրում, ում հախից պետք է ուշ թե շուտ գալ:
Չեմ հեռանում, քանի որ բազմաթիվ խնդիրներ եմ տեսնում շուրջս, որոնք ես պետք է փորձեմ ուղղել՝ առանց մյուսներին ուղղություններ տալու, թե ինչպես պայքարեն/աշխատեն/ստեղծեն, դրանով իսկ պատասխանատվությունը այլոց վրա բարդելու:
Չեմ հեռանում, քանի որ սիրում եմ ուսումնասիրել Հայաստանը, կորած մոլորած գյուղեր ու քաղաքներ այցելել, հանդիպել բոլորի կողմից մոռացված մարդկանց, լուսանկարել, տեսանկարել, գրել, սովորել իրենցից, սովորեցնել ինչ կարող եմ:
Չեմ հեռանում, քանի որ ինձնից առաջ չափից շատ արյուն է թափվել, որ այս կտոր հողը գոնե պահպանվի: Ամենաքիչն է մնացել. այդ կտոր հողը պահպանել:
Ես եմ պահպանողը, ես եմ Հայաստանը ու իմ որդիներն են լինելու:
Աղբյուր՝ emedia.am
One_Way_Ticket
16.07.2012, 15:52
Տիգ ջան, ընդհանուր առմամբ լավ հոդված է, բայց մի բանում համաձայն չեմ:
Պետք չէ միգրացիային անվերապահորեն կպցնել "գնչուական մտածելակերպի" պիտակը: Ամբողջ աշխարհը լի է միգրացիոն հոսքերով: Զարգացած երկրներում դրան շատ նորմալ են վերաբերվում: Մարդիկ առանց ամաչելու ասում են "այսինչ երկիրը դուրս շատ է եկել, ուզում եմ այնտեղ ապրել": Այդ մարդը սեփական երկրից նեղացած չի գնում, այդ մարդը նոր կյանք է փորձում: Մեզ մոտ նույն հարցը մի տեսակ ցավոտ է ընդունվում: Ծայրահեղական պիտակներ ենք կպցնում. "էհ, ախպերս, դու էլ պրծար էս ճահճից", "գնա գնա, կտեսնես, որ Հայաստանից լավ երկիր չկա", և այլն: Դրա համար կան օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ պատճառներ: Հույս ունեմ մի օր ներգաղթը կշատանա, կհավասարակշռի արտագաղթին, և մենք ավելի թեթև ու հանգիստ կտանենք այդ ամենը:
http://www.youtube.com/watch?v=q6yeVWWK1i0
Նկատել եմ, որ արտագաղթողները սիրում են կրկնել, որ ստեղ ապագա չկա դրսում գոնե երեխեքս ապագա կունենան.
Ուրեմն հորս ընկերը ու կինը ուսուցիչ են 4երեխա ունեն, ժամանակին 90-ականների վերջին ուսուցչի աշխատավարձը հազիվ սովամահ չլինելուներ հերիքում.
Բայց մարդիկ ընդանրապես չենել մտածել գնալու մասին.
Էտ 4երեխանել ծնողների հետ միասին մեջքի-մեջքի աշխատել են, բարձրագույն կրթություն են ստացել, աշխատում են նորմալ մասնագետներ են ամեն մեկը իր ոլորտում կայացած մարդիկ մեկը աղջիկա ամուսնացելա, տղաները ծառայել են, 2տղան ամուսնացել են տունել արդեն ունեն, ավտոյել մեկը 2երեխա ունի հիմա 3-րդինա սպասում.
Ոչ մի բարձրաստիճան պաշտոնյա կամ օլիգարխ բարեկամ չի եղել, որ ծանոթի հաշվով մի տեղ տեղավորելա, ամեն ինչ իրանց արդար քրտինքով հասել են մարդիկ ու բոլորնել մասնավոր ոլորտում են աշխատում.
Հետարքրքիրա դուրս գնացողները քանիսնա ասենք Հոլանդիայում կամ Կանադայում 4երեխու բարձրագույն կրթություն տվել 2հատ տուն առել ու էտ բոլորը մի 20տարում՞
Ստեղ ֆորումումել շատերը կա որ արտագաղթել են ու մեծ մասը կրթություն ստացած մարդիկ են ոչ սևագործ ու պիտի որ դրսում ավելի մեծ շանսեր ունենան, բայց ֆորումում իրանց պոստերը կարդալով էդքանին հասնելուն նույնիսկ մոտ չեն.
Մտածում են արժի մի հատ երեխա ունենալ, թե էտ շատա զրո հատ երեխա պահելը ոնց որ ավելի հեշտա.
Ուղղակի պետքա լավատես լինել ու դժվարությոններից չվախենալ էդքան բան ու ամեն ինչ կստացվի. Իսկ եթե չստացվի մեծ հավանականությամբ դրսումել չի ստացվելու.
Սովորաբար արտագաղթողները իրանց կյանքը իրականից մի քիչ ավելի վառ գույներով են պատմում, ժողովրդական խոսք կա չէ, ասումա "էշ նստելը մի այիբա, էշից ընկնելը 2այիբա".
Ամաչում են որ նեգատիվ պահերից շատ ասեն, հարց կծագի, որ վատա բա գնացել ես, որ ինչ անես՞)))
Տիգ ջան, ընդհանուր առմամբ լավ հոդված է, բայց մի բանում համաձայն չեմ:
Պետք չէ միգրացիային անվերապահորեն կպցնել "գնչուական մտածելակերպի" պիտակը: Ամբողջ աշխարհը լի է միգրացիոն հոսքերով: Զարգացած երկրներում դրան շատ նորմալ են վերաբերվում: Մարդիկ առանց ամաչելու ասում են "այսինչ երկիրը դուրս շատ է եկել, ուզում եմ այնտեղ ապրել": Այդ մարդը սեփական երկրից նեղացած չի գնում, այդ մարդը նոր կյանք է փորձում: Մեզ մոտ նույն հարցը մի տեսակ ցավոտ է ընդունվում: Ծայրահեղական պիտակներ ենք կպցնում. "էհ, ախպերս, դու էլ պրծար էս ճահճից", "գնա գնա, կտեսնես, որ Հայաստանից լավ երկիր չկա", և այլն: Դրա համար կան օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ պատճառներ: Հույս ունեմ մի օր ներգաղթը կշատանա, կհավասարակշռի արտագաղթին, և մենք ավելի թեթև ու հանգիստ կտանենք այդ ամենը:
Դե հա ընտրության հարցա. Եթե մարդը ջահելա ընտանիք չունի ինչ որ տեղ հասկանալիա, բայց եթե մարդը 2-3երեխա ունի ու քոչվորի պես մի քանի տարին մեկ տունա փոխում ու առավել ևս երկիրա փոխում ու էդքանից հետո խոսումա երեխեքի ապագայի մասին ինքը իմ համար դեմագոգա.
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 00:30
Նկատել եմ, որ արտագաղթողները սիրում են կրկնել, որ ստեղ ապագա չկա դրսում գոնե երեխեքս ապագա կունենան.
Ուրեմն հորս ընկերը ու կինը ուսուցիչ են 4երեխա ունեն, ժամանակին 90-ականների վերջին ուսուցչի աշխատավարձը հազիվ սովամահ չլինելուներ հերիքում.
Բայց մարդիկ ընդանրապես չենել մտածել գնալու մասին.
Էտ 4երեխանել ծնողների հետ միասին մեջքի-մեջքի աշխատել են, բարձրագույն կրթություն են ստացել, աշխատում են նորմալ մասնագետներ են ամեն մեկը իր ոլորտում կայացած մարդիկ մեկը աղջիկա ամուսնացելա, տղաները ծառայել են, 2տղան ամուսնացել են տունել արդեն ունեն, ավտոյել մեկը 2երեխա ունի հիմա 3-րդինա սպասում.
Ոչ մի բարձրաստիճան պաշտոնյա կամ օլիգարխ բարեկամ չի եղել, որ ծանոթի հաշվով մի տեղ տեղավորելա, ամեն ինչ իրանց արդար քրտինքով հասել են մարդիկ ու բոլորնել մասնավոր ոլորտում են աշխատում.
Հետարքրքիրա դուրս գնացողները քանիսնա ասենք Հոլանդիայում կամ Կանադայում 4երեխու բարձրագույն կրթություն տվել 2հատ տուն առել ու էտ բոլորը մի 20տարում՞
Ստեղ ֆորումումել շատերը կա որ արտագաղթել են ու մեծ մասը կրթություն ստացած մարդիկ են ոչ սևագործ ու պիտի որ դրսում ավելի մեծ շանսեր ունենան, բայց ֆորումում իրանց պոստերը կարդալով էդքանին հասնելուն նույնիսկ մոտ չեն.
Մտածում են արժի մի հատ երեխա ունենալ, թե էտ շատա զրո հատ երեխա պահելը ոնց որ ավելի հեշտա.
Ուղղակի պետքա լավատես լինել ու դժվարությոններից չվախենալ էդքան բան ու ամեն ինչ կստացվի. Իսկ եթե չստացվի մեծ հավանականությամբ դրսումել չի ստացվելու.
Սովորաբար արտագաղթողները իրանց կյանքը իրականից մի քիչ ավելի վառ գույներով են պատմում, ժողովրդական խոսք կա չէ, ասումա "էշ նստելը մի այիբա, էշից ընկնելը 2այիբա".
Ամաչում են որ նեգատիվ պահերից շատ ասեն, հարց կծագի, որ վատա բա գնացել ես, որ ինչ անես՞)))
Երեխա ունենալ-չունենալու հարցը Հայաստանում ավելի ակտուալ ա։ Հայաստանում ապրելիս իմ մտքի ծերով էլ չէր անցնում երեխա ունենալ, որովհետև սկի ինձ չէի կարողանում ապրել։
Իսկ Հայաստանում մնացողներն էլ փորձում են իրենց հույս տալ, որ դուրս գնացածների մոտ իրականում ամեն ինչ էնքան էլ լավ չի։ Ճիշտ ա՝ դուրսն էլ իր բազմաթիվ խնդիրներն ունի, բայց հաստատ հավատացնում եմ, որ դրանք ուղղակի ոչինչ են Հայաստանում ունեցածս խնդիրների կողքին։ Ու արխային, ես ամաչելու չունեմ, ամեն տեղ էլ արտահայտվում եմ դրսի լավ ու վատի մասին։ Բլոգս (http://byurakn.wordpress.com) վկա։
Հարազատ ախպերս էս 3-րդ տարին ա Գերմանիայում ա (ընտանիքով), ընկերս անցած աշուն գնաց Կանադա, մյուս ախպերս մի 5 տարա կանադայում ա։
Բոլորը գնացել են ընտանիքով, երեխու, երեխեքի հետ, ու ոչ որպես փախստական։
Սաղ են 0-ից սկսել են, էն դեպքում, որ ստեղ նորմալ գործն էլ ունեին, ստաբիլ, միջինից բարձր եկամուտն էլ։
Ու բոլորն էլ էնքան գոհ են, որ ամեն խոսալուց կպած համոզում են, ես էլ մի բան անեմ, գնամ։
Էդ բոլորը տեսել են համ ստեղի դժվարությունները, համ ընտեղինը։ Ու ակնհայտ ա, որ համեմատությունը Հայաստանի օգտին չի։
Իմ սուբյեկտիվ, կիսաախպար կարծիքով. Եթե ազնվության, լենուբոլության, ռացիոնալիզմի ու մեկ էլ էկոլոգիայի նկատմամբ շատ բարձր պահանջներ չունես, ու ոչնչոտ եկամուտներ ունես (չխորանանք թե ոնց :Ճ), ապա Հայաստանը լրիվ աբրցվող երկիր է, որտեղ կան բաներ, որ չկան արտասաՅմանում, ասենք քեֆչի մշակույթ, անվտանգ ռոմանտիկ գիշերային զբոսանք քաղաքի կենտրոնում (օրինակ Սան Ֆրանցիսկո դաունթաուն իրիկուն ուշ ման գալը փորձանք ա, ամերկացիք մութը ընկելուն պես պիտի տանը լինեն, դռները կողպած, իրենք էլ քնած, որ վաղվա պլանները հասցնեն), բուռն սոցիալական կյանք (կյանքիդ մի մասը ծննդի, կնունքի, հարսանիքի կամ էլ թաղման ես լինելու, դրան գումարած մի վախտ «բարով տեսանքներ»), բնակարան գնելու հնարավորությունները ստաբիլ աշխատողների համար ավելի շատ են …
Ախպերս ատամնաբույժ ա, Արմավիրում լավ են գործ էր անում, ամիսը մի 700.000-ի կարգի ուներ։
Բայց մի 4 տարի առաջ հարկերը փոխեցին, ու ինքը հասկացավ, որ կապ չունի ինչքան ես դու ստաբիլ, եթե երկիրդ ստաբիլ չի։
Մի շաբաթ հետո որոշված էր, որ գնալու ա Գերմանիա։ Դրանից 2 տարի հետո արդեն ընտանիքով տեղափոխվավ։
Ամենակարևորը մնում ա վստահությունը վաղվա օրվա մեջ։ Ես չգիտեմ էդ հարցը Գերմանիա, ԱՄՆ կամ Կանադայում ոնց ա, բայց ստեղից գնացածների մեծ մասը դրանից ա փախել, ու ինձ կպած կանչում ա։ Հիմի կամ վստահություն կա, կամ էլ կողքից էնքան լավ բան կա, որ դրա մասին չեն մտածում։
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 13:15
Իմ սուբյեկտիվ, կիսաախպար կարծիքով. Եթե ազնվության, լենուբոլության, ռացիոնալիզմի ու մեկ էլ էկոլոգիայի նկատմամբ շատ բարձր պահանջներ չունես, ու ոչնչոտ եկամուտներ ունես (չխորանանք թե ոնց :Ճ), ապա Հայաստանը լրիվ աբրցվող երկիր է, որտեղ կան բաներ, որ չկան արտասաՅմանում, ասենք քեֆչի մշակույթ, անվտանգ ռոմանտիկ գիշերային զբոսանք քաղաքի կենտրոնում (օրինակ Սան Ֆրանցիսկո դաունթաուն իրիկուն ուշ ման գալը փորձանք ա, ամերկացիք մութը ընկելուն պես պիտի տանը լինեն, դռները կողպած, իրենք էլ քնած, որ վաղվա պլանները հասցնեն), բուռն սոցիալական կյանք (կյանքիդ մի մասը ծննդի, կնունքի, հարսանիքի կամ էլ թաղման ես լինելու, դրան գումարած մի վախտ «բարով տեսանքներ»), բնակարան գնելու հնարավորությունները ստաբիլ աշխատողների համար ավելի շատ են …
Հա, ընդհանուր ճիշտ ես ասում։ Կախված նրանից, թե ինչ պահանջներ ունես, Հայաստանը կարա ամենալավ տեղը լինի։ Օրինակ իմ ընտանիքի անդամներից շատերի մտքով սկի չի էլ անցնում Հայաստանից գնալ։ Դեռ ավելին՝ հնարավորություն ունեցել են արտերկրում մնալու, բայց կա՛մ չեն գնացել, կա՛մ հետ են էկել Հայաստան։
Բայց ասենք անվտանգության պահով կնոջ համար առնվազն անդուր ա գիշերով մենակով քայլելը (Երևանում ավելի քիչ, Երևանից դուրս բնակավայրերում ավելի շատ), ինչը օրինակ եվրոպական շատ քաղաքների մասին չես ասի: Դե էլ չասեմ, որ էդ բուռն սոցիալական կյանքը շատերի, էդ թվում՝ ինձ համար ահավոր տհաճ ա: Ինչ վերաբերում ա բնակարան գնելուն, ապա նույն Դանիայում կարաս բնակարան ձեռք բերես անգամ եթե ստաբիլ եկամուտ չունես: Ու էլ չասեմ, թե Հայաստանում վարկերի տոկոսներն ինչ կարգի բարձր են: Ստեղ ընդամենը 2.5-3.5% ա։
Հա, ընդհանուր ճիշտ ես ասում։ Կախված նրանից, թե ինչ պահանջներ ունես, Հայաստանը կարա ամենալավ տեղը լինի։ Օրինակ իմ ընտանիքի անդամներից շատերի մտքով սկի չի էլ անցնում Հայաստանից գնալ։ Դեռ ավելին՝ հնարավորություն ունեցել են արտերկրում մնալու, բայց կա՛մ չեն գնացել, կա՛մ հետ են էկել Հայաստան։
Բայց ասենք անվտանգության պահով կնոջ համար առնվազն անդուր ա գիշերով մենակով քայլելը (Երևանում ավելի քիչ, Երևանից դուրս բնակավայրերում ավելի շատ), ինչը օրինակ եվրոպական շատ քաղաքների մասին չես ասի: Դե էլ չասեմ, որ էդ բուռն սոցիալական կյանքը շատերի, էդ թվում՝ ինձ համար ահավոր տհաճ ա: Ինչ վերաբերում ա բնակարան գնելուն, ապա նույն Դանիայում կարաս բնակարան ձեռք բերես անգամ եթե ստաբիլ եկամուտ չունես: Ու էլ չասեմ, թե Հայաստանում վարկերի տոկոսներն ինչ կարգի բարձր են: Ստեղ ընդամենը 2.5-3.5% ա։
Բյուր ջան, անդուրը ահագին լավ ա բռնաբարվելուց, թալանվելուց, սպանվելուց կամ առևանգվելուց:
Իսկ վարկերի տոկոսների համար հետաքրքիր ծրագրեր կան ջահել աշխատողների համար, ասենք՝ սա (http://ysugu.am), ՀՀ-ն վարկերի տոկոսները սուբսիդավորում է (չխորանանք, թե ինչի մենակ :Ճ) նորակառույց առնելու դեպքում: Օրինակ տարբերակ կա, մի 7-8 հազար դոլար կանխավճար ես տալիս, ու հետագայում ամիսը 200 դոլարով վճարելով նորակառույցի սեփականատեր դառնում:
Օրինակ տարբերակ կա, մի 7-8 հազար դոլար կանխավճար ես տալիս, ու հետագայում ամիսը 200 դոլարով վճարելով նորակառույցի սեփականատեր դառնում:
Ահա, կինդ էլ դեկռետ ա գնում՝ պետությունը դադարում ա սուբսիդավորել ասում ա «եկամուտը քչացել ա ձեր ընտանիքի, ռիսկային խումբ եք համարվում»։ Էն դեպքում, որ ոչ մի օր ուշացում չունես, նորմալ վճարումներն անում ես։
Հ.Գ. Ու էդ տոկոսը ցածր է Դանիայում, բայց փոխարենը բնակարանների գները ոնց էլ չլինի մի 7-10 անգամ բարձր չե՞ն: Մի թեթև հետաքրքրվեցի, Կոպենհագենի արվարձաններում 1քմ-ի միջին արժեքը $4000 ա (https://www.numbeo.com/property-investment/in/Copenhagen?displayCurrency=USD), ձեզ լինի ձեր 2.5%-ով վարկը :Ճ
Ահա, կինդ էլ դեկռետ ա գնում՝ պետությունը դադարում ա սուբսիդավորել ասում ա «եկամուտը քչացել ա ձեր ընտանիքի, ռիսկային խումբ եք համարվում»։ Էն դեպքում, որ ոչ մի օր ուշացում չունես, նորմալ վճարումներն անում ես։
Դե դրա համար սկզբում խոսում էի ազնվության ու ռացիոնալիզմի մասին :Ճ
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 14:50
Բյուր ջան, անդուրը ահագին լավ ա բռնաբարվելուց, թալանվելուց, սպանվելուց կամ առևանգվելուց:
Իսկ վարկերի տոկոսների համար հետաքրքիր ծրագրեր կան ջահել աշխատողների համար, ասենք՝ սա (http://ysugu.am), ՀՀ-ն վարկերի տոկոսները սուբսիդավորում է (չխորանանք, թե ինչի մենակ :Ճ) նորակառույց առնելու դեպքում: Օրինակ տարբերակ կա, մի 7-8 հազար դոլար կանխավճար ես տալիս, ու հետագայում ամիսը 200 դոլարով վճարելով նորակառույցի սեփականատեր դառնում:
Անդուրի ու բռնաբարվել/թալանվել/առևանգվելու միջև սահմանը շատ նուրբ ա։ Երբ գիշերվա ժամը հազարին փողոցով քայլում ես, ու մի մեքենա դանդաղ հետևիցդ գալիս ա, դու չգիտես՝ ուղղակի հետևում ա, թե՞ ուզում ա բռնաբարի/թալանի/առևանգի։
Էդ «մի 7-8 հազար դոլար կանխավճարը» ու ամիսը 200 դոլար վճարելը որ էդքան հեշտ ասում ես, միջին աշխատավարձ ստացող հայաստանաբնակի համար ուղղակի անհասանելի ա: Իսկ եթե անձը մշտական աշխատանք չունի, ընդհանրապես անհույս ա, որ կկարողանա նման գումար ունենալ։ Ու էդ էն դեպքում, երբ հաշվի չառնենք, որ միջին աշխատավարձ ամիսը 390 դոլարը ձևավորվում ա մի քանի հոգու միլիոններ աշխատավարձի պատճառով, ու եթե էդ outlier-ները հանես, միջին աշխատավարձը շատ ավելի կիջնի:
Ուրեմն անցած շաբաթ մեր արտասահմանցի գործընկերները եկել էին Երևան, մի քիչ ման տվինք, զարմացած ասին՝ էս ձեր քաղաքում սաղ տուրիստներ են, ցույց տալով զուգված-զարդարված մեր շուրջ բոլորի հայությանը, ստիպված ասինք՝ էդ մենք ենք, սաղս մեր երկրում մեզ տուրիստի պես ենք պահում :Ճ
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 14:55
Հ.Գ. Ու էդ տոկոսը ցածր է Դանիայում, բայց փոխարենը բնակարանների գները ոնց էլ չլինի մի 7-10 անգամ բարձր չե՞ն: Մի թեթև հետաքրքրվեցի, Կոպենհագենի արվարձաններում 1քմ-ի միջին արժեքը $4000 ա (https://www.numbeo.com/property-investment/in/Copenhagen?displayCurrency=USD), ձեզ լինի ձեր 2.5%-ով վարկը :Ճ
Դու բռնել, հարուստների արվարձաններն ես նայել, որտեղ մարդիկ ծովափնյա վիլլաներում են ապրում :))
Կոպենհագենի ներսում կա կոոպերատիվ բնակարանների համակարգը, ինչը թույլ ա տալիս շատ ցածր գներով հենց քաղաքի մեջ բնակարան առնել: Հենց հիմա էն 50 քմ-անոց բնակարանը, որտեղ ապրում եմ, 100 000 դոլարով վաճառվում ա: Իսկ բանկը հանգիստ վարկ ա տրամադրում ընդամենը հինգ տոկոս կանխավճարով ու 2.5-3.5 տոկոս տոկոսադրույքով: Ու էս տիպի վարկերը հասանելի են անգամ գործազրկության նպաստ ստացողների համար:
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 14:57
Ահա, կինդ էլ դեկռետ ա գնում՝ պետությունը դադարում ա սուբսիդավորել ասում ա «եկամուտը քչացել ա ձեր ընտանիքի, ռիսկային խումբ եք համարվում»։ Էն դեպքում, որ ոչ մի օր ուշացում չունես, նորմալ վճարումներն անում ես։
Ու էլ չխոսենք, որ օրենքով դեկրետ գնացող կնոջ աշխատատեղը պիտի պահպանվի ու աշխատավարձը մասամբ վճարվի, բայց ոչ մի գործատու չի անում դա:
Եթե բնակարան չունես ու հույսդ Երևանում վարձով ապրելն ուրեմն Վիշապի ասածը շատ հարմար տարբերակ ա ու շատ նորաստեղծ ընտանիքներ օգտվել ու օգտվում են պետության կողմից տրվող արտոնությունից։ Նոր ամուսնացածների համար շատ ավելի մեծ արտոնություններ ա տրվում ու եթե չեմ սխալվում տարեկան տոկոսադրույքը 7-8% է, իսկ եթե զույգերից երկուսն էլ, եթե աշխատում են ապա էդ 200 դոլարը հիմար թիվ ա, որովհետև Երևանում նորմալ տուն վարձելը մինիմում 150-200 դոլարա ու ավելի լավա նորակառույց բնակարան ձեռք բերես քան վարձով ապրես մանավանդ որ պայմանները իրոք վատը չեն։
Ոչ մի երկրում էլ բնակարան ձեռք բերելը խաղ ու պար չի ու ամեն մեկի խելքի բանը չի, իսկ Հայաստանում գոնե էդ մի հարցը քչից շատից գտնվում ա նորմայի մեջ։
Անդուրի ու բռնաբարվել/թալանվել/առևանգվելու միջև սահմանը շատ նուրբ ա։ Երբ գիշերվա ժամը հազարին փողոցով քայլում ես, ու մի մեքենա դանդաղ հետևիցդ գալիս ա, դու չգիտես՝ ուղղակի հետևում ա, թե՞ ուզում ա բռնաբարի/թալանի/առևանգի։
Էդ «մի 7-8 հազար դոլար կանխավճարը» ու ամիսը 200 դոլար վճարելը որ էդքան հեշտ ասում ես, միջին աշխատավարձ ստացող հայաստանաբնակի համար ուղղակի անհասանելի ա: Իսկ եթե անձը մշտական աշխատանք չունի, ընդհանրապես անհույս ա, որ կկարողանա նման գումար ունենալ։ Ու էդ էն դեպքում, երբ հաշվի չառնենք, որ միջին աշխատավարձ ամիսը 390 դոլարը ձևավորվում ա մի քանի հոգու միլիոններ աշխատավարձի պատճառով, ու եթե էդ outlier-ները հանես, միջին աշխատավարձը շատ ավելի կիջնի:
Բյուր քանի՞ հատ երկիր գիտես, որ մարդը մշտական աշխատանք չունի, բայց կարողանում ա տուն առնել: Ասեմ քեզ, ԱՄՆ-ի բնակչության 40%-ը սեփական տուն չունի, ու ինձ թվում է, եվրոպայում ավելի շատը, ՀՀ-ում անտունները ավելի քիչ են:
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 15:05
Տարեկան 7-8% տոկոսադրույքն անասունություն ա: Դանիայում պիտի եսիմ ինչ կարգի ռիսկային խումբ ըլնես, որ էդքան բարձր տոկոսադրույքով տան վարկը:
Կներեք սենց հուսալքող տվյալների համար, բայց աշխարհում․
- մեկ շնչին ընկնող ՀՆԱ-ով 145-րդ տեղում
- նոր ծնված երեխաների մահացությամբ 113-րդ տեղում
- ծննդկանների մահացությամբ 61-րդ տեղում
- կրթության վրա կատարվող ծախսերով 132-րդ տեղում
- առողջապահության վրա կատարվող ծախսերով 152-րդ տեղում
- գործազրկությն մակարդակով 165-րդ տեղում
գտնվող երկիրը, որի հարևաններն են Թուրքիան, Իրանը ու բոլոր մեղքերիս համար Ադրբեջանը, ու որի ենթակառուցվածքները գոյատևում են դեռ սովետի ժամանակվանից մնացածի իներցիայով, ու որտեղ նախագահ ա Սերժիկը, քաղապետ ա Տարոնը, իսկ դեպուտատ ա Վառթանչիկը Լֆիկի հետ, օբյեկտիվորեն չի կարա նորմալ ապրելու տեղ լինի։
Դրա համար էլ զուտ միգրացիան Հայաստանում 2016 թվին եղել ա -5.7 հազար բնակչի հաշվով (198-րդ տեղում ենք աշխարհում)։ Ավելի շատ քան Հայաստանից են գնում, գնում են մեկ էլ ևս մի 10-15 երկրից։ Ու ստեղ պատերազմ-մատերազմ կա չունի, ստեղ կապ ունի մենակ շարքային բոզիտղությունը, որը մտել ա երկիր ու դուրս չի գալիս։
Մնացածը սաղ ի սրտե կենացներ են - քեֆչի ժողովուրդ, երեկոյան զբոսանք Երևանում, Տարոնի աթոռները իրա ծաղիկներով, ընգերներ, բարեկամներ ․․․․
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 15:10
Բյուր քանի՞ հատ երկիր գիտես, որ մարդը մշտական աշխատանք չունի, բայց կարողանում ա տուն առնել: Ասեմ քեզ, ԱՄՆ-ի բնակչության 40%-ը սեփական տուն չունի, ու ինձ թվում է, եվրոպայում ավելի շատը, ՀՀ-ում անտունները ավելի քիչ են:
Դանիայում քանի որ բնակարան առնելու սենց լավ պայմաններ կան, բնակչության ահագին փոքր տոկոսը չունի սեփական տուն, էն էլ հիմնականում իմիգրանտներն են մի քանի պատճառով, որոնցից մեկն էն ա, որ ահագին ուշ են ֆայմում, որ Դանիայում ընդունված ձևը տուն առնելն ա, ոչ թե վարձելը: Հայաստանում սարսափելի շատ են տուն չունեցողները: Թե չես հավատում, կարանք ակումբում հարցում դնենք, տեսնենք՝ քանիսն ունեն: Ուղղակի դա էդքան էլ լավ աչքներիս չի էրևում, որովհետև հիմնականում ըստ հին հայկական ավանդույթների, տղան մնում ա ծնողների հետ, աղջիկը հարս ա գնում ուրիշի տուն: Իսկ չամուսնացած ջահելները հիմնականում ցմահ ապրում են ծնողների տանը: Դանիայում նույնիսկ ջահել ուսանողները սեփական տուն ունեն:
Դանիայում քանի որ բնակարան առնելու սենց լավ պայմաններ կան, բնակչության ահագին փոքր տոկոսը չունի սեփական տուն, էն էլ հիմնականում իմիգրանտներն են մի քանի պատճառով, որոնցից մեկն էն ա, որ ահագին ուշ են ֆայմում, որ Դանիայում ընդունված ձևը տուն առնելն ա, ոչ թե վարձելը: Հայաստանում սարսափելի շատ են տուն չունեցողները: Թե չես հավատում, կարանք ակումբում հարցում դնենք, տեսնենք՝ քանիսն ունեն: Ուղղակի դա էդքան էլ լավ աչքներիս չի էրևում, որովհետև հիմնականում ըստ հին հայկական ավանդույթների, տղան մնում ա ծնողների հետ, աղջիկը հարս ա գնում ուրիշի տուն: Իսկ չամուսնացած ջահելները հիմնականում ցմահ ապրում են ծնողների տանը: Դանիայում նույնիսկ ջահել ուսանողները սեփական տուն ունեն:
Ըստ որոնածի, քո Դանիան Նահանգների հետ համեմատական ա էլի (http://www.tradingeconomics.com/country-list/home-ownership-rate), օքեյ, վաթսուն քանի տոկոսը տուն ունեն:
Ես առաջարկում եմ ռեալ նայել, էս մեր 25 տարվա հետսովետական ու ասել Տրիբունի՝ ենիչերիներով շրջապատված, ծով ու բնական մեծ հարստություններ չունեցող, ադեկվատության, արդարության ու ռացիոնալիզմի հետ դժվար մերվող ժողովդրով երկիրը իրա ստատուսով հարաբերականորեն շատ վատ չի նայվում, իհարկե հաշվի առնելով ժողովդրի պոտենցիալը, կարար առնվազն մի 5 անգամ ավելի լավ լիներ, բայց դե մի ահռելի մեծ բաժին պատասխանատվություն ընկնում ա հենց բնակչության (մեր) վրա, պատմական, գենետիկ, հոգեբանական լիքը նեգատիվ գործոններն էլ խնդրում եմ օբյեկտիվորեն հաշվի առնել: Եթե էսքան վախտ մեր «լուրջ ընդդիմությունն» եղել ա Լևոնը, կամ հիմա էլ Նիկոլն ու Զարուհին ապա՝ լյա՜վա, նորմա՜լ ա...
Ու նենց չի, որ Սովետի ժամանակ մենք մի սուպերինտելեկտուալ ժողովուրդ էինք, հիմա էլ դեգրադացիա ենք ապրել, հա էլ էս էինք, քույրեր և եղբայրներ :Ճ
CactuSoul
22.05.2017, 15:37
Անդուրի ու բռնաբարվել/թալանվել/առևանգվելու միջև սահմանը շատ նուրբ ա։ Երբ գիշերվա ժամը հազարին փողոցով քայլում ես, ու մի մեքենա դանդաղ հետևիցդ գալիս ա, դու չգիտես՝ ուղղակի հետևում ա, թե՞ ուզում ա բռնաբարի/թալանի/առևանգի։
Իմիջիայլոց ասեմ, որպես գիշերը ուրիշներից համեմատաբար շատ փողոցում քայլող/֊ած իգական սեռի անձ։ Վերջին տարիներին էդպիսի դեպք չի պատահել, որ կողքովս անցնող մեքենան ընթացքը դանդաղեցնի կամ նման մի բան։ Առաջ երբեմն պատահում էր, նույնիսկ երբ լրիվ բոմժոտ, տղայական էի հագնված լինում։ Հիմա՝ ընդհակառակը։
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 15:53
Ըստ որոնածի, քո Դանիան Նահանգների հետ համեմատական ա էլի (http://www.tradingeconomics.com/country-list/home-ownership-rate), օքեյ, վաթսուն քանի տոկոսը տուն ունեն:
Ես առաջարկում եմ ռեալ նայել, էս մեր 25 տարվա հետսովետական ու ասել Տրիբունի՝ ենիչերիներով շրջապատված, ծով ու բնական մեծ հարստություններ չունեցող, ադեկվատության, արդարության ու ռացիոնալիզմի հետ դժվար մերվող ժողովդրով երկիրը իրա ստատուսով հարաբերականորեն շատ վատ չի նայվում, իհարկե հաշվի առնելով ժողովդրի պոտենցիալը, կարար առնվազն մի 5 անգամ ավելի լավ լիներ, բայց դե մի ահռելի մեծ բաժին պատասխանատվություն ընկնում ա հենց բնակչության (մեր) վրա, պատմական, գենետիկ, հոգեբանական լիքը նեգատիվ գործոններն էլ խնդրում եմ օբյեկտիվորեն հաշվի առնել: Եթե էսքան վախտ մեր «լուրջ ընդդիմությունն» եղել ա Լևոնը, կամ հիմա էլ Նիկոլն ու Զարուհին ապա՝ լյա՜վա, նորմա՜լ ա...
Ու նենց չի, որ Սովետի ժամանակ մենք մի սուպերինտելեկտուալ ժողովուրդ էինք, հիմա էլ դեգրադացիա ենք ապրել, հա էլ էս էինք, քույրեր և եղբայրներ :Ճ
Էս թվերն էնքան էլ ճիշտ չեն, որովհետև էդ քառասուն տոկոս վարձով բնակարանների մեջ մտնում են նաև կոոպերատիվները
(https://www.dr.dk/ligetil/familien-danmark-vil-eje-boligen) (տասը տոկոս էլ էդտեղից գումարի բնակարան ունեցողներին), որոնց դեպքում անձը բնակարանի մասնակի սեփականատեր ա ու անգամ վարկը փակելուց հետո որոշակի (գրեթե սիմվոլիկ) վարձ ա մուծում, բայց ըստ էության բնակարանն իրանն ու ոչ ոք իրան չի կարա էնտեղից հանի: Տակը մնում են նաև պետությանը պատկանող բնակարաններում ապրողներ, որոնք հիմնականում կա՛մ ամենացածր դասն են, կա՛մ երիտասարդներ, որոնց ծնողները ցուցակագրել են ծնված օրվանից, հերթը հասել ա տասնութը լրանալուն պես: Իսկ էդպիսի վարձակալված բնակարանում ապրողը չի էլ ուզի սեփականատեր դառնալ, որովհետև էդ բնակարանների վարձերը խայտառակ ցածր են, ու հաճախ վարկ փակելն ավելի թանկ ա նստում:
Ու վաբշե, հա, Հայաստանը քաքի մեջ ա:
Իմիջիայլոց ասեմ, որպես գիշերը ուրիշներից համեմատաբար շատ փողոցում քայլող/֊ած իգական սեռի անձ։ Վերջին տարիներին էդպիսի դեպք չի պատահել, որ կողքովս անցնող մեքենան ընթացքը դանդաղեցնի կամ նման մի բան։ Առաջ երբեմն պատահում էր, նույնիսկ երբ լրիվ բոմժոտ, տղայական էի հագնված լինում։ Հիմա՝ ընդհակառակը։
Սրա մասին էլի ենք խոսել: Վերջին անգամ երեք տարի առաջ եմ ինձ հետ պատահած դեպք հիշում: Ու նաև հիշենք, որ Երևանը Հայաստանով չի սահմանափակվում: Որոշ քաղաքներում ընդհանրապես անթույլատրելի ա, որ կինը մենակով դուրս գա մութն ընկնելուց հետո:
Էս թվերն էնքան էլ ճիշտ չեն, որովհետև էդ քառասուն տոկոս վարձով բնակարանների մեջ մտնում են նաև կոոպերատիվները
(https://www.dr.dk/ligetil/familien-danmark-vil-eje-boligen) (տասը տոկոս էլ էդտեղից գումարի բնակարան ունեցողներին), որոնց դեպքում անձը բնակարանի մասնակի սեփականատեր ա ու անգամ վարկը փակելուց հետո որոշակի (գրեթե սիմվոլիկ) վարձ ա մուծում, բայց ըստ էության բնակարանն իրանն ու ոչ ոք իրան չի կարա էնտեղից հանի: Տակը մնում են նաև պետությանը պատկանող բնակարաններում ապրողներ, որոնք հիմնականում կա՛մ ամենացածր դասն են, կա՛մ երիտասարդներ, որոնց ծնողները ցուցակագրել են ծնված օրվանից, հերթը հասել ա տասնութը լրանալուն պես: Իսկ էդպիսի վարձակալված բնակարանում ապրողը չի էլ ուզի սեփականատեր դառնալ, որովհետև էդ բնակարանների վարձերը խայտառակ ցածր են, ու հաճախ վարկ փակելն ավելի թանկ ա նստում:
Քեզ թվում ա ես դանիերեն չգիտե՞մ… Ուրեմն քո չսիրած գուգլով թարգմանությունն ասում ա՝
Nearly 40 percent live in rented
Approximately five percent of Danes live in an apartment, they have bought.
Nine percent are buying a share of a house and live thus in a housing cooperative.
But many Danes can not afford to buy their own home, and close to 40 percent live in rented accommodation
Իմ հասկացածով, էդ 5% բնակարանատերերն ու 9% մասնակի/կիսովի սեփականատերերը էն 60%-ի մեջ են (այսինքն մնացած 46% դանիացիք սեփական տների մեջ կայֆավատ են լինում), իսկ 40%-ը ապրում են արդար/հալալ/մաքուր վարձով: Բայց դրա մեջ անձամբ ես ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում, վարձով ապրողները բոմժեր չեն ու էդ վարձով ապրողների մեծ մասը ստեղի սեփականատերերից մեծ մասից երևի շատ ավելի երջանիկ են:
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 16:42
Քեզ թվում ա ես դանիերեն չգիտե՞մ… Ուրեմն քո չսիրած գուգլով թարգմանությունն ասում ա՝
Ներող, չէի նկատել, որ քառասունից անջատ են էդ ինը տոկոսին նայում: Էս ա պաշտոնական ստատիստիկայի կայքում վերջը գտա թվերը (http://www.dst.dk/da/Statistik/nyt/NytHtml?cid=19472). կոոպերատիվները սովորաբար վարձակալումների մեջ են հաշվում, էստեղ հիսուն/հիսուն ա անում:
Իմ հասկացածով, էդ 5% բնակարանատերերն ու 9% մասնակի/կիսովի սեփականատերերը էն 60%-ի մեջ են (այսինքն մնացած 46% դանիացիք սեփական տների մեջ կայֆավատ են լինում), իսկ 40%-ը ապրում են արդար/հալալ/մաքուր վարձով: Բայց դրա մեջ անձամբ ես ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում, վարձով ապրողները բոմժեր չեն ու էդ վարձով ապրողների մեծ մասը ստեղի սեփականատերերից մեծ մասից երևի շատ ավելի երջանիկ են:
Հա, դու ճիշտ ես հասկացել։ Մենակ հինգ տոկոսի պահը նշանակում ա, որ առանց վարկ-մարկի են տուն առել, այսինքն՝ թույն հարուստներն են։ Վարձով ապրելու մեջ կա որոշակի վատ բան, ու դա կոնկրետ Կոպենհագենի լուրջ խնդիրներից ա։ Եթե վարձով ապրողը ցածր դասակարգ չի ու եթե էդ իմ ասած ծնված օրվանից ցուցակագրվածներից չի, հիմնականում լուրջ գլխացավանքների մեջ ա, որտև ամեն մի քանի ամիսը մեկ տեղափոխվում ա ու աստղաբաշխական վարձ ա վճարում։ Ու էդ գլխացավանքների մեջ հիմնականում իմիգրանտներն են, որտև ոտք են դնում նոր պետություն, ոչ ոք իրանց չի ցուցակագրել, աստղաբաշխական փողեր չունեն, որ տեղում տուն առնեն, բանկը վարկ չի տալիս, ու մի քանի տարի պետք ա լինում, մինչև լուծում գտնեն։
CactuSoul
22.05.2017, 17:35
Սրա մասին էլի ենք խոսել: Վերջին անգամ երեք տարի առաջ եմ ինձ հետ պատահած դեպք հիշում: Ու նաև հիշենք, որ Երևանը Հայաստանով չի սահմանափակվում: Որոշ քաղաքներում ընդհանրապես անթույլատրելի ա, որ կինը մենակով դուրս գա մութն ընկնելուց հետո:
Դե հա։ Վիշապը Երևանի կենտրոնի մասին էր գրել։ Էդ կտրվածքով ամեն ինչ ok ա հիմա, ըստ իմ դիտարկումների։
Հ․Գ․
«Երևանը Հայաստանով չի սահմանափակվում:» :))
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 17:53
Դե հա։ Վիշապը Երևանի կենտրոնի մասին էր գրել։ Էդ կտրվածքով ամեն ինչ ok ա հիմա, ըստ իմ դիտարկումների։
Հ․Գ․
«Երևանը Հայաստանով չի սահմանափակվում:» :))
Քաղաքի կենտրոն ա նշել :)) Հայաստանն ուրիշ քաղաքներ էլ ունի: Բայց դե հա, երևի Երևանը նկատի ուներ:
Հ.Գ.-իդ էլ :))
Մի հատ ուզում եմ հասկանալ, թե դուք գիշերվա կեսին ի՞նչ գործ ունեք արվարձաններում կամ գյուղերում ու ինչքա՞ն ա ժամը...
Գաղթական
22.05.2017, 18:29
Վերջին տարիներին էդպիսի դեպք չի պատահել, որ կողքովս անցնող մեքենան ընթացքը դանդաղեցնի կամ նման մի բան։ Առաջ երբեմն պատահում էր, նույնիսկ երբ լրիվ բոմժոտ, տղայական էի հագնված լինում։ Հիմա՝ ընդհակառակը։
«հիմա ընդհակառակը» ))))
այսինքն հենց աղջիկը դանդաղ ընթացող մեքենա է տեսնում՝ իրեն գցում է մեջը՞
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
CactuSoul
22.05.2017, 19:10
«հիմա ընդհակառակը» ))))
այսինքն հենց աղջիկը դանդաղ ընթացող մեքենա է տեսնում՝ իրեն գցում է մեջը՞
Հը՞ :'
Գաղթական
22.05.2017, 19:52
Հը՞ :'
դե ասում ես առաջ պատահում էր կողքովդ անցնելուց մեքենաներն ընթացքը դանդաղեցնում էին, հիմա՝ ընդհակառակը..
չուզեցա քեզ վրա օրինակ բերել, որ վիրավորական չստացվի:
բայց դանդաղեցնելու հակառակը արագացնելնա.,
ստացվումա՝ եթե աղջկա միտքը ծուռ ա, պիտի, դանդաղ ընթացող մեքենա տեսնելուց, հասցնի բռնել, քանի դեռ չի փախել ))
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
CactuSoul
22.05.2017, 20:22
դե ասում ես առաջ պատահում էր կողքովդ անցնելուց մեքենաներն ընթացքը դանդաղեցնում էին, հիմա՝ ընդհակառակը..
չուզեցա քեզ վրա օրինակ բերել, որ վիրավորական չստացվի:
բայց դանդաղեցնելու հակառակը արագացնելնա.,
ստացվումա՝ եթե աղջկա միտքը ծուռ ա, պիտի, դանդաղ ընթացող մեքենա տեսնելուց, հասցնի բռնել, քանի դեռ չի փախել ))
:}
Իմ տրամաբանությունը մի քիչ այլ կերպ ա աշխատում։ Եթե մեքենայի արագության մասին ա խոսվում, հակառակը մեքենայի դանդաղությունն ա։ Եթե տղայավարի հագնվելու մասին ա խոսքը, ապա հակառակը սիրուն ու կանացի հագնվելն ա։
Իսկ եթե աղջկա միտքը ծուռ ա, հաստատ մեքենաների դանդաղ ընթացքից չի էլ բողոքի, հետևաբար էս քննարկումից դուրս ա։
Գաղթական
22.05.2017, 21:02
Եթե մեքենայի արագության մասին ա խոսվում, հակառակը մեքենայի դանդաղությունն ա։
հա էլի ))
ես էդպես չասեցի՞
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
CactuSoul
22.05.2017, 21:09
հա էլի ))
ես էդպես չասեցի՞
Միայն էդ մասով՝ հա։ Հետևությունը չեմ հասկանում ուղղակի։
Իսկ իրականում մեքենաները ոչ թե արագացնում են ընթացքը, այլ պարզապես չեն դանդաղացնում։
Գաղթական
22.05.2017, 21:14
Հետևությունը չեմ հասկանում ուղղակի։
Հետևությունը հումորի շարքից էր իրականում, բայց երևի անցնենք ))
թեմայի վերաբերյալ.
Հայաստանում ամեն ինչ կա լիուլի ու երջանիկ կյանքի համար՝ բացի բավարար գումար աշխատելու հնարավորությունից..
հետևաբար իմ սխեման էսպիսինա.
խոդի գցել եկամտի աղբյուրը դրսում ու տեղափոխվել Հայաստան՝ ձեռի հետ էնտեղ էլ գործ հիմնելով ու, բնականաբար, վերջնական չկտրվելով դրսից
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
էս թեման կարդալուց մանկությանս անեկդոտներից հիշեցի․․․
Детский сад вpемен застоя. Идет занятие.
Воспитательница (В.) :
- Дети, скажите, где самые хоpошие игpушки?
Машенька:
- В Советском Союзе...
В. : Пpавильно, Машенька. А где самые хоpошие воспитатели?
Иpочка : В Советском Союзе...
В. : Пpавильно, Иpочка. А где самые хоpошие детские вpачи?
Сашенька : В Советском Союзе...
В. : Пpавильно, Сашенька. Ой, Маша, а почему ты плачешь?
Машенька : В Советский Союз хоч-у-у-у-у....
մարդ էն ա որ ամեն գործ թողնի ու դնի Հայաստանում սիրուն հագնված (ասել է թե՝ ոչ-տղայավարի) գիշերներով քայլի, ու ինչքան քաղաքի կենտրոնից հեռու, էնքան ավելի լավ․․․ ափսոս Տրիբունը էլի իր ցինիկ-ռէալիզմով բոլոր անուրջներս փուչ արեց․․․
StrangeLittleGirl
22.05.2017, 22:24
Մի հատ ուզում եմ հասկանալ, թե դուք գիշերվա կեսին ի՞նչ գործ ունեք արվարձաններում կամ գյուղերում ու ինչքա՞ն ա ժամը...
Ըհը, խնդրեմ: Այն, ինչ պահանջվում էր ապացուցել:
Ուրեմն անցած շաբաթ մեր արտասահմանցի գործընկերները եկել էին Երևան, մի քիչ ման տվինք, զարմացած ասին՝ էս ձեր քաղաքում սաղ տուրիստներ են, ցույց տալով զուգված-զարդարված մեր շուրջ բոլորի հայությանը, ստիպված ասինք՝ էդ մենք ենք, սաղս մեր երկրում մեզ տուրիստի պես ենք պահում :Ճ
Զարմանալի բնորոշում են տվել էդ արտասահմանցի գործընկները, որովհետև իրականում տուրիստները զուգված-զարդարված չեն լինում, Վիշ, այլ պրակտիկ, մի քիչ էլ փնթոշ-թափթփված հագնված, քանի որ առավոտից երեկո ստեղ-էնտեղ թափառում են՝ ըստ նշանակության:
Էդ մենակ հայաստանցի տուրիստներն են երևի իրենց լավագույն երեկոյան զգեստներն ու կոշիկներն ու դիմահարդարման ճամպրուկը տանում զբոսաշրջության:
Նենց որ, երևի հա, ճիշտ ես, մենք մեր երկրում էլ ենք մեզ հայաստանցի տուրիստ զգում:
Ըհը, խնդրեմ: Այն, ինչ պահանջվում էր ապացուցել:
Ի՞նչ էր պահանջվում ապացուցել, էն որ մեքենաները գիշերով փողոցում ֆռֆռացող աղջիկների մոտ դանդաղում ե՞ն :D
Իսկ հարցի պատասխանը կա՞:
StrangeLittleGirl
23.05.2017, 16:30
Ի՞նչ էր պահանջվում ապացուցել, էն որ մեքենաները գիշերով փողոցում ֆռֆռացող աղջիկների մոտ դանդաղում ե՞ն :D
Իսկ հարցի պատասխանը կա՞:
Որ գիշերով մենակ ֆռֆռացող աղջիկը որպես «լավ աղջիկ» չի ընկալվում :))
Ավելի քան մեկ ամիս է՝ Հաագայի բողոքական եկեղեցին զօր ու գիշեր, շաբաթվա մեջ յոթ օր՝ առանց դադարի, կրոնական ծես ու պատարագ է մատուցում հանուն փախստական մի հայ ընտանիքի, որ կանգնած է արտաքսման վտանգի առաջ:
Հոկտեմբերի վերջից Թամրազյանները՝ երեք երեխաների հետ, եկեղեցու ձեղնահարկում են պատսպարվել՝ ստիպված, քանի որ դատարանը մերժել է երկրում օրինական բնակվելու նրանց դիմումը...
Սենց ոջիլներն արժանի՞ են, որ ապրեն Հայաստանում:
15-ամյա Սեյրանը, սակայն, որ ծննդավայր Հայաստանից գրեթե ոչինչ չի հիշում, խոստովանում է՝ Նիդեռլանդները դարձել է իր երկրորդ հայրենիքը (https://www.azatutyun.am/a/29628397.html)
Չեմ ուզում վիճել, չքֆրտեք՝ ուղղակի նեղսրտված եմ, որ սրանք ել են հայ, Անդրաիկն ու Մոնթեն էլ - անհայրենիք... եր...
Գաղթական
29.11.2018, 20:08
Սենց ոջիլներն արժանի՞ են, որ ապրեն Հայաստանում:
Լիոն ջան, էդ մարդկանց ես չեմ ճանաչում, բայց kerkasiel-ն առաջին անգամ չի, որ դեմ է ընկնում պետությանը:
ՈՒ քեզ էլ կոչ եմ անում նրանց չանպատվել, քանի դեռ ծանոթ չես իրենց պատմությանը ու չես եղել իրենց կարգավիճակում:
Չկա տենց պատմություն, հանուն որի հայ մարդը սենց ուրանա իր Հայրենիքն ու սենց ստորացման պատրաստ լինի...
Գաղթական
29.11.2018, 21:08
Չկա տենց պատմություն, հանուն որի հայ մարդը սենց ուրանա իր Հայրենիքն ու սենց ստորացման պատրաստ լինի...
Իսկ ինչի՞ց ենթադրեցիր, թե էդ մարդիկ ուրացել են իրենց հայրենիքը:
Մեջբերածդ Ազատության հղումը պատմումա, որ ընտանիքը Հայաստանը լքելա 2008թ. մարտի 1-ի դեպքերի պատճառով:
Այսինքն՝ նրանք դիմել են Նիդերլանդներում քաղաքական ապաստան ստանալու խնդրանքով:
Ի՞նչ հայրենիք ուրանալու մասինա խոսքը:
Կամ ի՞նչն ես դու անվանում ստորություն:
Եկեղեցու օգնությանը դիմելը՞:
Շատերն են դիմում նման քայլի, երբ պետությունը մերժում է փախստականի իրենց հայցը:
Սա մանևրելու ձևերից ընդամենը մեկն է:
ՈՒրիշներն էլ կան, որ ուրիշ միջոցների են դիմում:
Ես էլ լիքը մարդկանց եմ ճանաչել, ով էդ ճանապարհով անցելա՝ վերջում հաջողություն գրանցելով:
ՈՒ դրա համար հեչ անպայման չի, որ հայրենիքդ կամ ազգդ ուրանաս:
Ընդամենը՝ արևի տակ քո տեղն ունենալու, քո ու քո ընտանիքի մարդավարի գոյությունը պահպանելու պայքարա:
Հա, ես ինքս էլ եմ ստիպված եղել անցնել էդ ճանապարհով ու դիմած եմ եղել քաղաքական ապաստանի:
Թեև ինձ մոտ եկեղեցուն դիմելուն բանը չհասավ, բայց արդեն հավաքած ունեի էդ օգնող եկեղեցիների ցուցակը, երբ երրորդ մերժումս ստացա:
ՈՒ չեմ մոռանա նախարարության աշխատակցի կլորացած աչքերը, երբ դիմել էի Բրյուսել գալու թույլտվություն ստանալու՝ թուրքիայի Եվրոպա մուտք գործելու դեմ ուղղված համահայկական ցույցին մասնակցելու համար (քանի դեռ մնալու իրավունք չես ստացել՝ երկիրը չես կարող լքել):
Ասեց՝ դու Հայաստանում խնդիր ունեցող փախստական ես ու ուզում ես էստեղ էդ երկրի շահե՞րը պաշտպանել:
Ես էլ ասեցի՝ հա, խնդիրներ ունեմ էնտեղ, բայց հո չդադարեցի՞ հայ լինել, կամ հո Հայաստանը չդադարե՞ց իմ հայրենիքը լինել:
Մեջբերածդ Ազատության հղումը պատմումա, որ ընտանիքը Հայաստանը լքելա 2008թ. մարտի 1-ի դեպքերի պատճառով:
Այսինքն՝ նրանք դիմել են Նիդերլանդներում քաղաքական ապաստան ստանալու խնդրանքով:
Վախ, վախ, վախ - խեղճ մարդիկ՝ իրականությունն էնա, որ մարտի 1-ի դեպքերը պռեդլոգ բռնելով ու երկիրը սևացնելով նեղփորային հարցեր են լուծել, էսքան բան: Հետո, պարզ տրամաբանություն՝ էն տղեն որ ասումա, 15 տարի է Նիդեռլանդներում եմ ապրել - ոնց էլ նայես, 2008 թ-ից... չի անցել, չէ՞, 15 տարի: Ուրեմն իրենք նախապես էն հայրենիքը ծախած, թռած եղել, մարտի 1-ն էլ պռեդլոգ են բռնում: Ու ամենագլխավորը՝ հիմա էլ հո ժողովրդի իշխանություն է, եթե տենց սիրում էին մեր երկիրը, թող հետ գան, ի՞նչ են կապիկություն անում, ամոթա...
Իսկ ընդհանուր՝ ես չեմ հարգում նման վարքագիծը՝ չեմ հարգում, իրավունք ունեմ, չէ՞:
Լիոն ջան, բայց դու շատ հայրենասեր ես։
Չեմ սիրում, որ ինձ տենց բան են ասում, լուրջ թե կատակով: Որովհետև նույնն է, որ ասեն՝ ապեր, բայց դու ոնց որ ընտանիքիդ շատ ես սիրում:
Ես նեղվում եմ, որ մեր ազգին ու պետությանը նվաստացնող երևույթներ եմ տեսնում, էսքան բան: Էս էդ դեպքերից էր:
StrangeLittleGirl
29.11.2018, 22:25
Չեմ սիրում, որ ինձ տենց բան են ասում, լուրջ թե կատակով: Որովհետև նույնն է, որ ասեն՝ ապեր, բայց դու ոնց որ ընտանիքիդ շատ ես սիրում:
Ես նեղվում եմ, որ մեր ազգին ու պետությանը նվաստացնող երևույթներ եմ տեսնում, էսքան բան: Էս էդ դեպքերից էր:
Բայց որտե՞ղ ես նվաստացում տեսնում։
հիմա էլ հո ժողովրդի իշխանություն է, :D :D , ապեր, կարա՞ս զուտ հետաքրքրության համար մեզ լուսաբանես, թե դու քո նեղփորային հարցերը ո՞նց ես լուծում: Որտե՞ղ ես բնակվում: Հայաստանից դու՞րս: Եթե ոչ, ապա ՀՀ-ում ծածկ ունե՞ս (բնակարան, կամ տուն), աշխատավա՞րձ… ի՞նչ աշխատանքով ես զբաղված ու ո՞նց ես հավուր պատշաճի լուծում քո ու ընտանիքիդ նեղփորային հարցերը…
Գաղթական
29.11.2018, 22:27
Վախ, վախ, վախ - խեղճ մարդիկ՝ իրականությունն էնա, որ մարտի 1-ի դեպքերը պռեդլոգ բռնելով ու երկիրը սևացնելով նեղփորային հարցեր են լուծել, էսքան բան:
Փաստորեն դու իրենց պատմությանը ծանոթ ե՞ս:
Հետո, պարզ տրամաբանություն՝ էն տղեն որ ասումա, 15 տարի է Նիդեռլանդներում եմ ապրել - ոնց էլ նայես, 2008 թ-ից... չի անցել, չէ՞, 15 տարի: Ուրեմն իրենք նախապես էն հայրենիքը ծախած, թռած եղել, մարտի 1-ն էլ պռեդլոգ են բռնում:
Չգիտեմ, թե ինչ տղու մասին ես ասում:
Հղմանդ մեջ գրած էր, որ էդ մարդիկ 9 տարիա ինչ Հոլանդիայում են:
Ու ամենագլխավորը՝ հիմա էլ հո ժողովրդի իշխանություն է, եթե տենց սիրում էին մեր երկիրը, թող հետ գան, ի՞նչ են կապիկություն անում, ամոթա...
Ես ուրիշների փոխարեն չեմ կարող պատասխանել:
Իմ տեղն եմ ասում.
Ամենասկզբից էլ նպատակ եմ ունեցել հետ գալու ու էս հեղափոխությունն էլ լրացուցիչ խթան հանդիսացավ:
Էլի եմ գրել դրա մասին Ակումբում:
Բայց դեռ էդտեղ չեմ 2 գլխավոր պատճառով:
- պիտի հասկանամ, թե ինչով էդտեղ զբաղվեմ
- ձեռի հետ էլ սպասում եմ, մինչև երկրում քաղաքական դաշտը թարազուի գա
Իսկ ընդհանուր՝ ես չեմ հարգում նման վարքագիծը՝ չեմ հարգում, իրավունք ունեմ, չէ՞:
Ի՞նչ վարքագիծ:
Արտագաղթն ընդհանրապես, թե՞ էդ մարդկանց եկեղեցու օգնությանը դիմելը:
Ամեն դեպքում՝ քեզ կոչ էի արել անհիմն մարդկանց չանպատվել:
Իսկ թե ինչը կհարգես, ինչը չէ՝ դա քո իրավունքն է բնականաբար:
Վսյո, վերանում եմ այս քննարկումից: Ինձ ճանաչող մարդիկ կան Ակումբում ու գիտեն, որ Հայաստանում եմ ապրում և իմ հացը վաստակում եմ իրավաբանությամբ: Ավել պակասի համար՝ կներեք:
Ընդամենը՝ արևի տակ քո տեղն ունենալու, քո ու քո ընտանիքի մարդավարի գոյությունը պահպանելու պայքարա:
Շատ ուժեղ փաստարկ էր։
Սաղս էլ գիտենք , որ մարտի 1-ն օգտագործելով լիքը մարդ փախավ Հայաստանից։ Ու հիմա փաստարկ բերել, թե երեխան կյանքի մեծ մասն ապրել ա Նիդերլանդում, դրա համար չեն ուզում հետ գանք, խնդալու ա։ Հըլը թող հաշվեն, թե ծնողներն ինչքան են ապրել Հայաստանում։
Ու հետաքրքիր ա, թե ինչի են հասել Նիդերլանդներում, որ տենց սրտները կպել ա։
Խոսում են մարդավարի գոյության մասին, դրա համար թաքնվում են էդ երկրի օրինապահ մարմիններից՝ ապրելով եկեղեցում։
Դե եկեղեցին էլ հերթական անգամ ցույց տվեց իրա հակապետական դեպքը ;)
Գաղթական
30.11.2018, 00:31
Շատ ուժեղ փաստարկ էր։
Սարկազմի իմաստը չհասկացա:
Գաղտնիքա՞, որ Հայաստանից արտագաղթի գլխավոր պատճառը տնտեսական վիճակնա եղել:
Սաղս էլ գիտենք , որ մարտի 1-ն օգտագործելով լիքը մարդ փախավ Հայաստանից։
Էդ արտագաղթողներից ով փորձելա Եվրոպայում ապաստան հայցի, նա պիտի նախօրոք հասկացած լիներ, որ երկրորդ օրը դուրս կվռնդեն, եթե պարզ ու շիտակ խոստովաներ, որ տնտեսական գործոննա իրեն ստիպել արտագաղթել:
Դրա համար շատերը հորինել են նոր պատմություններ կամ չափազանցրել են իրենց իրականները:
Սա նորություն չի:
ՈՒ համաձայն եմ, որ հնարավորա մարդիկ եղած լինեն, ով որպես իրենց արտագաղթի պատճառ ներկայացրած լինեն մարտի 1-ը` իրականում ոչ մի կապ չունենալով դրա հետ:
Կարա լինի:
Բայց նենց էլ չի էլի, որ Հայաստանից արտագաղթը մարտի 1-ովա սկսվել կամ դրանով ավարտվել:
Ու հիմա փաստարկ բերել, թե երեխան կյանքի մեծ մասն ապրել ա Նիդերլանդում, դրա համար չեն ուզում հետ գանք, խնդալու ա։ Հըլը թող հաշվեն, թե ծնողներն ինչքան են ապրել Հայաստանում։
Էդ փաստարկը իմ ու քո համար չեն բերում:
Պրոցեդուրայի տեսակ գոյություն ունի, համաձայն որի մարդու երկրում մնալու շանսերն ավելի մեծ են, եթե նա բավականաչափ ինտեգրվածա տեղի հասարակությանը:
Տվյալ դեպքում խաղացվումա երեխեքի տարիքի կազրը:
Խոսում են մարդավարի գոյության մասին, դրա համար թաքնվում են էդ երկրի օրինապահ մարմիններից՝ ապրելով եկեղեցում։
Տրամաբանական սխալ կա գրածիդ մեջ ))
Դե եկեղեցին էլ հերթական անգամ ցույց տվեց իրա հակապետական դեպքը ;)
Մարդասիրությունը հակապետական դեպքա՞ ))
One_Way_Ticket
30.11.2018, 00:52
Գաղթական ջան, արի "արտագաղթ" գեղեցիկ բառը որպես փախստական հանձնվելու համար չօգտագործենք։ Եթե դու արդարացնում ես սուտ պատմություններով հարկատուների վզին նստելը, պատճառաբանելով որ արևի տակ գոյություն ապահովելու համար է, նույն հաջողությամբ կարելի է գողությունն էլ արդարացնել։
Գերմանիայում էլ է տարածված եկեղեցու կողմից փախստականներին ապաստարան տալու պրակտիկան (Kirchenasyl)։ Ու անդադար պատարագ անել դրա համար պետք չի․ չգիտեմ իհարկե՝ Հոլանդիայում ոնց է, բայց կարծում եմ շատ չի տարբերվում էստեղից, ու պատմության մեջ էդ պահ դրամատիզացված է։ Իրականում եկեղեցին «իմունիտետ» է տալիս իր ներսում գտնվողին, դրանով տվյալ մարդը «կտրվում է պետությունից ու դառնում եկեղեցունը», ինչը մի կողմից թույլ է տալիս նրան մնալ երկրում, բայց մյուս կողմից զրկում է ամեն տեսակ պետական ապահովությունից՝ բժշկական, կրթական, ֆինանսական և այլն։
Էստեղ մի քանի կետեր կան, որոնց կուզեի անդրադառնալ։
Նախ, փորձը ցույց է տալիս, որ եկեղեցում պատսպարվելը փախստականների համար միայն էն դեպքում է իմաստալից, եթե ժամանակի գործոնը ինչ-որ նշանակություն ունի։ Ասենք՝ եթե փախստականին պիտի ոչ թե իր երկիր դեպորտ անեն, այլ մեկ ուրիշ եվրոպական երկիր, և որոշակի ժամկետ անցնելու դեպքում, եթե հնարավոր չի լինում դա անել, այդ որոշումը ավտոմատ կերպով չեղարկվում է, կամ ասենք՝ հղիության դեպքում, եթե երեխայի ծնունդից հետո մոր կեցության կարգավիճակը փոխվում է (իհարկե էս դեպքում եկեղեցին պիտի բժիշկ գտնի իր տարածքում ծննդալուծման համար)։ Մի խոսքով, բոլոր էն դեպքերում, երբ պետք է ժամանակ շահել, ապա իմաստ ունի գնալ էդ քայլին։ Մնացած դեպքերում դա դառնում է անժամկետ ու անիմաստ ինքնաբանտարկություն, ուրիշ ոչինչ։
Երկրորդը, եկեք հասկանանք, որ «փախստականը» հատուկ կարգավիճակ է, որը ենթադրում է բնակության երկրում կյանքին սպառնացող ռեալ վտանգ, հալածանք, և ոչ թե ուղղակի «ինձ էնտեղ լավ չի»․ պիտի լուրջ հիմքեր լինեն՝ մարդու փախստականի կարգավիճակն ընդունելու և նրան կեցության իրավունք կամ «ժամանակավոր պաշտպանություն» (սովորաբար 1 կամ 3 տարվա սահմանափակումով) տալու համար։ Մնացած դեպքերում մարդիկ պետք է հետ ուղարկվեն․ ուրիշ բան, որ դա հաճախ հնարավոր չի լինում իրագործել, երբ ասենք՝ տվյալ մարդը չունի անձը վկայող որևէ փաստաթուղթ, և հայրենիքը նրան հետ չի ընդունում, որովհետև չկա ապացույց, որ նա իսկապես տվյալ երկրից է, ու էդ մարդիկ մնում են օդից կախված՝ ոչ նոր երկրում ընդունելի, ոչ հնում։ Ու էդպես մնում են կացություն փնտրած երկրում՝՝ որոշակի «հանդուրժված» կարգավիճակում՝ առանց աշխատանքի իրավունքի, առանց հեռանկարի, մինչև հնարավոր լինի իրենց հետ ուղարկել։
Հիմա գանք նրան, որ Եվրոպան ոչ մի հիմք չունի Հայաստանից «փախածներին» փախստականի կարգավիճակ տալու, եթե միայն բացառիկ դեպքերի մասին չի խոսքը (օրինակ՝ ոնց որ Ծոմակինը, որին իր սեփական փաբում տրաքացնում էին՝ միասեռականության համար)։ Իսկ բացառիկ դեպքերը մի կողմ՝ Հայաստանը էն երկիրը չի, որտեղ մարդկանց ռեալ վտանգ է սպառնում։ Ու ես ինչքան էլ հասկանամ, որ մարդիկ Եվրոպաներում լավ կյանք են փնտրում, Հայաստանից գնացածների համար փախստականի կարգավիճակին դիմելը ճիշտ ճանապարհ չի, քանի որ մերժվելու է և լրիվ իրավացի ձևով։ Պիտի փորձել ուրիշ ճանապարհ գտնել, եթե հաստատ որոշել են երկրից գնալ։ Բայց ոչ էս ճանապարհով։ Սա անարգանք է թե իրական փապստականների հանդեպ, թե էն երկրի հանդեպ, որտեղ փախստականի ապաստարան են փնտրում, թե հայրենիքի հանդեպ, որը ստիպված են ամեն գնով «սևացնել»՝ իրենց կարգավիճակը հաստատելու համար, որը էսպես թե էնպես մեծամասամբ չի հաստատվելու, ու մնալու է միայն տանջանքը, հիասթափությունն ու կորած տարիները։
Վերադառնանք վերոհիշյալ ընտանիքին։ Փաստորեն տասը տարի շարունակ նրանց փախստականի կարգավիճակը չի հաստատվել, գուցե միայն ժամանակավոր պաշտպանություն է տրվել կամ մի քանի անգամ մերժվել ու վճռաբեկվել է կամ էլ անձը հաստատող փաստաթղթերն են կոծկվել, որպեսզի «հանդուրժված» կարգավիճակով կարողանան ինչ-որ ձև մնալ (միայն կարող եմ ենթադրել՝ ինչ պայմաններում), բայց էդ ամենն էլ իր տրամաբանական ավարտն ունի, ու հիմա եկել է էն պահը, որ արդեն վերադարձի որոշումը կա, ու էստեղ իրենք իրենց դրել են եկեղեցային բանտարկության տակ․ էս դեպքում սա հենց անիմաստ ինքնաբանտարկում է, քանի որ ժամանակը էստեղ ոչ մի բան չի փոխելու։
Ափսոս էն տարիները, որոնց ընթացքում իրենք իրենց նորմալ կյանքից զրկել են ու դեռ շարունակում են զրկել․․․
Ուրեմն իրենք նախապես էն հայրենիքը ծախած, թռած եղել,..
Բլին, տեսնես ինչքանո՞վ են ծախել :))
Լիոն, հայրենիքից հազար ու մի պատճառով ու նաև առանց պատճառի կարելի է սի*ր լինել, ու նույնիկ ՀՀ դեսպանատուն դիմել քաղաքացիությունից հրաժարվելու համար: Սրա համար մարդկանց դեմքին անիմաստ ա թռնելը, մոլորակի բնակչության մեծամասնության ցանկությունը հարմարավետ ու անվտանգ կյանքն է (որտեղ հաց՝ էնտեղ կաց), ու ոչ թե հզոր հայրենիքի համար կուրծք պատռելը: Բայց եթե հայրենիքի քաղաքացիները միավորվում մի միասնական ցանկություններ են ունենում, կարելի է և միանալ, կամ հետ վերադառնալ, ծնկաչոք ապաշխարհել, խնդրել, որ հարմար պայմաններ կերտած չարչարվածները ներեն ու մի անկյուն տան պատրաստի երկիրը անձայն վայելելու :Ճ
Միգրացիան հանցագործություն չի, այլ բնական էվոլյուցիայի բաղադրիչներից մեկն է ու վայթե ընդհանուրի համար ահագին օգտակար:
Ասենք ավելի լավ չի՞ անճար ընտանիքները գնան, խոսքի Ֆրանսիայի հաշվին ապրեն, քան թե մնան՝ Հայաստանի հաշվին ապրեն:
Գաղթական
30.11.2018, 01:06
Գաղթական ջան, արի "արտագաղթ" գեղեցիկ բառը որպես փախստական հանձնվելու համար չօգտագործենք։
Եղբայր, մարդ կա` Հայաստանից արտագաղթելով որպես փախստական է հանձնվել, մարդ էլ կա` պատրաստի աշխատանքի է տեղավորվել:
Ամեն մեկի մոտ մի ձևա կյանքը դասավորվել:
Դա մեկին մյուսից ավելի լավնա՞ դարձնում:
Կամ ինձ ու քեզ իրավունքա՞ վերապահում առաջինին կամ երկրորդին մեղադրել:
Տենց որ վերցնես` ես վաբշե չեմ էլ արտագաղթել )))
Եթե դու արդարացնում ես սուտ պատմություններով հարկատուների վզին նստելը, պատճառաբանելով որ արևի տակ գոյություն ապահովելու համար է, նույն հաջողությամբ կարելի է գողությունն էլ արդարացնել։
Արի ամեն ինչ իրար չխառնենք:
Իսկ ինչ վերաբերվում է հարկատուի վզին նստելուն, հաշվի` մեզ շաբաթական 40 Եվրո գումար էին տալիս ապրելու համար:
40 Եվրո շաբաթական` ամեն ինչի համար:
Էն դեպքում, երբ երկրում միջին աշխատավարձը 1600 Եվրո ա:
Հա` մեկ էլ սաղին իրար գլխի լցրած հանրակացարաններում էին տեղավորում, սովորաբար` բնակելի տարածքներից բավական հեռու:
Հաշվեցի՞ր:
Դե հիմա հաշվի, թե յուրաքանչյուր փախստականի հաշվով տարեկան ինչ սուբսիդիաներ էր ստանում պետությունը Կարմիր Խաչից ու միջազգային հազար տեսակ կազմակերպություններից:
Գերշահույթով բիզնես ա ընդամենը ))
One_Way_Ticket
30.11.2018, 01:09
Եղբայր, մարդ կա` Հայաստանից արտագաղթելով որպես փախստական է հանձնվել, մարդ էլ կա` պատրաստի աշխատանքի է տեղավորվել:
Ամեն մեկի մոտ մի ձևա կյանքը դասավորվել:
Դա մեկին մյուսից ավելի լավնա՞ դարձնում:
Կամ ինձ ու քեզ իրավունքա՞ վերապահում առաջինին կամ երկրորդին մեղադրել:
Տենց որ վերցնես` ես վաբշե չեմ էլ արտագաղթել )))
Արի ամեն ինչ իրար չխառնենք:
Իսկ ինչ վերաբերվում է հարկատուի վզին նստելուն, հաշվի` մեզ շաբաթական 40 Եվրո գումար էին տալիս ապրելու համար:
40 Եվրո շաբաթական` ամեն ինչի համար:
Էն դեպքում, երբ երկրում միջին աշխատավարձը 1600 Եվրո ա:
Հա` մեկ էլ սաղին իրար գլխի լցրած հանրակացարաններում էին տեղավորում, սովորաբար` բնակելի տարածքներից բավական հեռու:
Հաշվեցի՞ր:
Դե հիմա հաշվի, թե յուրաքանչյուր փախստականի հաշվով տարեկան ինչ սուբսիդիաներ էր ստանում պետությունը Կարմիր Խաչից ու միջազգային հազար տեսակ կազմակերպություններից:
Գերշահույթով բիզնես ա ընդամենը ))
Դա կոչվում է կռուտիտ :)) Հանգիստ կարելի է գողության համար նույն կարգի արդարացում հորինել։ Ասենք, ընդամենը շաբաթական 40 եվրոյի ապրանք է գողանում։ Ոստիկանությունն էլ, որպեսզի գողության դեմ պայքարի, եսիմ որտեղից եսիմ ինչ սուբսիդիաներ է ստանում։
Գաղթական
30.11.2018, 01:13
Դա կոչվում է կռուտիտ :)) Հանգիստ կարելի է գողության համար նույն կարգի արդարացում հորինել։ Ասենք, ընդամենը շաբաթական 40 եվրոյի ապրանք է գողանում։ Ոստիկանությունն էլ, որպեսզի գողության դեմ պայքարի, եսիմ որտեղից եսիմ ինչ սուբսիդիաներ է ստանում։
Սենց ասեմ` քո կարծիքը չեմ կիսում ու արդեն հիմնավորեցի, թե ինչու ;)
Եղբայր, մարդ կա` Հայաստանից արտագաղթելով որպես փախստական է հանձնվել, մարդ էլ կա` պատրաստի աշխատանքի է տեղավորվել:
Ամեն մեկի մոտ մի ձևա կյանքը դասավորվել:
Դա մեկին մյուսից ավելի լավնա՞ դարձնում:
Դու լուրջ էդ 2 կատեգորիաները իրար հավասարեցրի՞ր :o
Ու նորմալ, ես կասեի ՄԱՐԴԱՎԱՐԻ այլ երկիր տեղափոխվելը պարզապես վատ կյանքի պատճառով փախնելուց ոչ մի բանով չի տարբերվո՞ւմ, ոչ մի կերպ մեկին մյուսից լավը չի դարձնո՞ւմ։
Գաղթական
30.11.2018, 01:30
Դու լուրջ էդ 2 կատեգորիաները իրար հավասարեցրի՞ր :o
Աթեիստ ջան, նախ արի հասկանանք, թե ինչ ասել է արտագաղթ:
ՈՒրեմն ըստ Աղայանի դա նշանակում է.
Հայրենիքից ուրիշ երկիր հեռանալ,
այլ երկիր գաղթել
հղում. (https://bararanonline.com/app/img/imgs/exps/axayan_142.png)
Հիմա իմ ասածը հետևյալն էր.
մարդ կա` Հայաստանից արտագաղթելով որպես փախստական է հանձնվել, մարդ էլ կա` պատրաստի աշխատանքի է տեղավորվել
ՈՒ, ըստ այդմ, հա` արտագաղթի տեսանկյունից բոլոր կատեգորիաների արածն էլ նույն արդյունքին է հանգում:
Ու նորմալ, ես կասեի ՄԱՐԴԱՎԱՐԻ այլ երկիր տեղափոխվելը պարզապես վատ կյանքի պատճառով փախնելուց ոչ մի բանով չի տարբերվո՞ւմ, ոչ մի կերպ մեկին մյուսից լավը չի դարձնո՞ւմ։
ՊԱՐԶԱՊԵՍ վատ կյանքից )))
Չէ, արտագաղթի պայմանները մեկին մյուսից լավն ու վատը չի դարձնում:
Լավն ու վատ լինելը, ըստ իս, դրանով չի սահմանվում:
StrangeLittleGirl
30.11.2018, 02:08
Այվին էնքան լավ գրեց։
Էս հարցի վերաբերյալ ես հակասական մտքեր ունեմ ու չեմ կողմնորոշվում։ Մի կողմից, ստի ու կեղծիքի միջոցով հանուն լավ ապագայի փախստականի կարգավիճակ ստանալը բավական բացասական զգացողություն ա առաջացնում՝ հաշվի առնելով, որ կան մարդիկ, որոնք մահվանից են փախնում, ու իրանց էդ փախստականի կարգավիճակն օդի ու ջրի պես պետք ա։ Իսկ նման ստերն ու կեղծիքն ընդհանուր առմամբ փախստականների նկատմամբ վատ տրամադրվածություն են ստեղծում։ Բայց մյուս կողմից էլ նմանատիպ փախստականներն ի վերջո իրենց ընտանիքի բարեկեցության հարցն են լուծում, ինչը հնարավոր չէր դառնա Հայաստանում, ոչ էլ օրինական ճանապարհով գնալու միջոցով, որովհետև ոչ բոլորն են կարող դրսում համալսարան ընդունվել կամ աշխատանք ճարել։
Բայց հետո նաև կա Հայաստանից գնացած փախստականների մի այլ խումբ, որը գնում ա բուժում ստանալու։ Էլի ինչ հեքիաթ ասես չեն հորինում, բայց անում են ճարահատյալ, որովհետև ՀՀ֊ում չեն կարա բուժում ստանան։ Ու էդ մարդկանց չեն կարա դեպորտ անեն, որտև օրենքով ամբողջ ԵՄ֊ով մեկ արգելված ա ծանր հիվանդին դեպորտ անելը։ Ու մարդու սիրտ ա կծկվում, որ մտածում ես՝ Հայաստանն էնքան անտեր ա թողել իրա հիվանդներին, որ էսպիսի բաների միջով են մարդիկ անցնում, որ կարողանան շարունակեն ապրել։ Ահավոր ա։
Գաղթական
30.11.2018, 02:52
Թերթում մի անգամ պատահական հանդիպեց մի հայի ընտանիքի պատմություն:
Բոլոր պրոցեդուրաները փակ էին ու մոտները դեպորտից 5 էր պակաս:
Երկար տարիներ տարբեր միջոցներով պայքարել էին էստեղ մնալու համար:
Չէր ստացվել ու հիմա հետ պիտի գնային:
Երիտասարդ ընտանիք էր:
Իրանց էս երկրում պահողը հիմնականում իրենց 3-րդ երեխու գերեզմանն էր, որը բնականաբար մի քանի տարուց պիտի քանդեին` ինչպես էստեղ ցանկացած գերեզման են քանդում, եթե տեղի հարկը ժամանակին չես մուծում:
Չէի ճանաչում էդ մարդկանց, բայց մոտս միանգամից ցանկություն առաջացավ գնալ ու հանդիպել:
Չգիտեմ` թեկուզ միասին լռել, բայց ուղղակի որ մարդն էդ ծանր պահին մենակ չլինի:
--
Մի ուրիշ ընտանիք էլ անցած տարի դեպորտ արեցին:
Մեր քաղաքում էին մի քանի տարի ապրել:
Ճանաչում էի:
Բայց իրանց հանդիպելու ու ինչ-որ դրամական կամ այլ օգնություն ցուցաբերելու հեչ ցանկություն չառաջացավ մոտս` չնայած, որ վատ չէինք եղել իրար հետ:
ՈՒղղակի իրանց պահվածքն էր ահագին խայտառակ..
էդ լացուկոծը, թե վայ աման մենք Հայաստանում չենք դիմանա, հանկարծ չուղարկեք էդ անտեր տեղը..
Ասածս ինչա` բոլորին մի արշինով չափելը ճիշտ չի ժողովուրդ:
Մի դատեք մարդկանց, քանի դեռ ինքներդ չեք եղել նրանց դրության մեջ ու նրանցից ավելի լավ ու ճիշտ լուծում չեք գտել...
Հիմա գանք նրան, որ Եվրոպան ոչ մի հիմք չունի Հայաստանից «փախածներին» փախստականի կարգավիճակ տալու։
․․
Հիմա գանք նրան, որ Եվրոպան ոչ մի հիմք չունի Հայաստանից «փախածներին» փախստականի կարգավիճակ տալու։
․․ Այվ, բացարձակապես համամիտ չեմ հետդ: Դու գոնե, լինելով ԼԳԲՏ+ ներկայացուցիչ, պիտի իմանայիր, թե լգբտ-իք ինչ կտտանքների են ենթարկվում Հայաստանում: Անպայման չի ֆիզիկական: Կտտանքը հոգեբանական էլ ա լինում: Ու սպառնալիքի տեսքով էլ: Ե՛ս որ հայկական մշակույթից ու հեռուստատեսությունից կտրվել եմ վերջին 10 տարին, էլի՛ յութուբով դիտում եմ որոշ բաներ ու բավական ա ընդամենը 2-3 վիդեո (փողոցային սոց. հարցում) թարգմանեմ ֆրանսերեն (տակը սուբտիտրեր դնեմ) ու կցեմ որևէ հայ հոմոսեքսուալ փախստականի հայց ներկայացնողի դոսիեին՝ պատասխանը միանգամից դրական ա լինելու: Հաշվի առնելով, որ էդ սոց. հարցումների մեծամասնության (95%) միակ արձագանքը հետևյալ ձևակերպումների մեջ ա. «վերաբերվում եմ շատ բացասական», «դա հոգեկան հիվանդություն է» «մեր ազգին հարիր չէ» «դրանց վառել ա պետք» «դրանք մարդ չեն» «դրանց սպանելն էլ ա քիչ» «դրանք խայտառակում են մեր ազգը» «թող գնան ինքնասպան լինեն»: Բավական ա Ֆրանսիայի փախստականների պաշտպանության կենտրոնը տեսնի էդ սոց.հարցումների վիդեոներն իրանց ճշգրիտ թարգմանություններով՝ փախստականի ստատուսը պատրաստ ա:
Չեմ ուզում վիճել, չքֆրտեք՝ ուղղակի նեղսրտված եմ, որ սրանք ել են հայ, Անդրաիկն ու Մոնթեն էլ - անհայրենիք... եր...
Չեմ սիրում, որ ինձ տենց բան են ասում, լուրջ թե կատակով: Որովհետև նույնն է, որ ասեն՝ ապեր, բայց դու ոնց որ ընտանիքիդ շատ ես սիրում:
Ես նեղվում եմ, որ մեր ազգին ու պետությանը նվաստացնող երևույթներ եմ տեսնում, էսքան բան: Էս էդ դեպքերից էր:
Ինչ մի Մոնթե՜, Անդրանի՜կ, ազգի նվաստացու՜մ ․․․․ Մի երկու տող Չարենցից, մի հատ առաջին քրիստոնեական աղոթք, բոլոր սրբերը ․․․․ Սեփական անսահման հայրենասիրությունը ի ցույց դնելու լավ առիթ։ Մարդ են, սովորական մարդիկ,շատ շարքային, իրանց ճակատագրով, հնարավոր ա շատ տրագիկ, երևի մտքնրով չի անցել, որ սաղ պարտավորեն հավասարվել Մոնթեին։ Ու եթե չեն հավասարվել, սեփակն ազգին նվաստացրել են, Լիոնն էլ նեղվել ա։
Անդրանիկն էլ էր փախստական, Ամերիկայում, ընդեղ էլ մեռել ա։ Հայրենիքում էլ վերաթաղել են 80 տարի հետո։, չերեզ Պեռ Լաշեզ։ Հո չե՞ս նեղվում դրանից։
Ես էլ չեմ սիրում, որ մարդիկ դեպք են ման գալիս, որ բոլոր առաքյալներին հիշելով հայրենասիրության ներկայացումներ տան։
Mephistopheles
30.11.2018, 07:41
Ինչ մի Մոնթե՜, Անդրանի՜կ, ազգի նվաստացու՜մ ․․․․ Մի երկու տող Չարենցից, մի հատ առաջին քրիստոնեական աղոթք, բոլոր սրբերը ․․․․ Սեփական անսահման հայրենասիրությունը ի ցույց դնելու լավ առիթ։ Մարդ են, սովորական մարդիկ,շատ շարքային, իրանց ճակատագրով, հնարավոր ա շատ տրագիկ, երևի մտքնրով չի անցել, որ սաղ պարտավորեն հավասարվել Մոնթեին։ Ու եթե չեն հավասարվել, սեփակն ազգին նվաստացրել են, Լիոնն էլ նեղվել ա։
Անդրանիկն էլ էր փախստական, Ամերիկայում, ընդեղ էլ մեռել ա։ Հայրենիքում էլ վերաթաղել են 80 տարի հետո։, չերեզ Պեռ Լաշեզ։ Հո չե՞ս նեղվում դրանից։
Ես էլ չեմ սիրում, որ մարդիկ դեպք են ման գալիս, որ բոլոր առաքյալներին հիշելով հայրենասիրության ներկայացումներ տան։
Ափար, մեր պատկերացումները հայրենասիրության մասին շատ հին են, էն աստիճան որ արդեն դրա գործնական մոմենտը կորել ա՝ չգիտենք ինչի ա լավ մեր "տրադիցիոնալ հայրենասիրությունը"
մի հատ սենց օրինակ, էսօր որևէ աբրանք ասեն աֆտո կամ տելեվիզըր, դիզայն են անում մի տեղ, մասերն արտադրում են մի 50 տեղ, հավաքում են մի տեղ ու ծախում են հազար տեղ... քեզնից անկախ պտի ուզես որ էս բոլոր երկրները լավ ըլնեն, պտի կարանանք իրար հետ աշխատենք թե չէ փուլ կգա էս սաղ... էս վերջին երկու տարվա բաներն էդ ա ցույց տալիս... ես կասեի 2007-ից լրիվ հստակացավ
Այվ, բացարձակապես համամիտ չեմ հետդ: Դու գոնե, լինելով ԼԳԲՏ+ ներկայացուցիչ, պիտի իմանայիր, թե լգբտ-իք ինչ կտտանքների են ենթարկվում Հայաստանում: Անպայման չի ֆիզիկական: Կտտանքը հոգեբանական էլ ա լինում: Ու սպառնալիքի տեսքով էլ: Ե՛ս որ հայկական մշակույթից ու հեռուստատեսությունից կտրվել եմ վերջին 10 տարին, էլի՛ յութուբով դիտում եմ որոշ բաներ ու բավական ա ընդամենը 2-3 վիդեո (փողոցային սոց. հարցում) թարգմանեմ ֆրանսերեն (տակը սուբտիտրեր դնեմ) ու կցեմ որևէ հայ հոմոսեքսուալ փախստականի հայց ներկայացնողի դոսիեին՝ պատասխանը միանգամից դրական ա լինելու: Հաշվի առնելով, որ էդ սոց. հարցումների մեծամասնության (95%) միակ արձագանքը հետևյալ ձևակերպումների մեջ ա. «վերաբերվում եմ շատ բացասական», «դա հոգեկան հիվանդություն է» «մեր ազգին հարիր չէ» «դրանց վառել ա պետք» «դրանք մարդ չեն» «դրանց սպանելն էլ ա քիչ» «դրանք խայտառակում են մեր ազգը» «թող գնան ինքնասպան լինեն»: Բավական ա Ֆրանսիայի փախստականների պաշտպանության կենտրոնը տեսնի էդ սոց.հարցումների վիդեոներն իրանց ճշգրիտ թարգմանություններով՝ փախստականի ստատուսը պատրաստ ա:
Եթե գրածս ամբողջությամբ ես կարդացել, ապա կտեսնես, որ էնտեղ անդրադարձել եմ էդ հարցին` որպես բացառություն (Ծոմակի դեպքը)։
Չնայած շատերը էդ հարցն էլ են չարաշահում. ես դա գիտեմ, որովհետև միգրացիոն ոլորտում եմ աշխատում։
Իսկ Գերմանիայում փախստականների հարցը էնպիսի ճգնաժամային վիճակում է, որ հիմա նույնիսկ էդ բացառիկ դեպքերում համարյա անհնար է հայաստանցիների համար փախստականի կարգավիճակ ստանալ։
Ամստերդամից ընկերոջս հետ վերադառնալուց, ուզում էինք գնանք հանձնվենք, էն էլ տեղը չգտանք։ Ուր էր բա էդ եկեղեցին․․․ :cry
Այվին էնքան լավ գրեց։
Էս հարցի վերաբերյալ ես հակասական մտքեր ունեմ ու չեմ կողմնորոշվում։ Մի կողմից, ստի ու կեղծիքի միջոցով հանուն լավ ապագայի փախստականի կարգավիճակ ստանալը բավական բացասական զգացողություն ա առաջացնում՝ հաշվի առնելով, որ կան մարդիկ, որոնք մահվանից են փախնում, ու իրանց էդ փախստականի կարգավիճակն օդի ու ջրի պես պետք ա։ Իսկ նման ստերն ու կեղծիքն ընդհանուր առմամբ փախստականների նկատմամբ վատ տրամադրվածություն են ստեղծում։ Բայց մյուս կողմից էլ նմանատիպ փախստականներն ի վերջո իրենց ընտանիքի բարեկեցության հարցն են լուծում, ինչը հնարավոր չէր դառնա Հայաստանում, ոչ էլ օրինական ճանապարհով գնալու միջոցով, որովհետև ոչ բոլորն են կարող դրսում համալսարան ընդունվել կամ աշխատանք ճարել։
Բայց հետո նաև կա Հայաստանից գնացած փախստականների մի այլ խումբ, որը գնում ա բուժում ստանալու։ Էլի ինչ հեքիաթ ասես չեն հորինում, բայց անում են ճարահատյալ, որովհետև ՀՀ֊ում չեն կարա բուժում ստանան։ Ու էդ մարդկանց չեն կարա դեպորտ անեն, որտև օրենքով ամբողջ ԵՄ֊ով մեկ արգելված ա ծանր հիվանդին դեպորտ անելը։ Ու մարդու սիրտ ա կծկվում, որ մտածում ես՝ Հայաստանն էնքան անտեր ա թողել իրա հիվանդներին, որ էսպիսի բաների միջով են մարդիկ անցնում, որ կարողանան շարունակեն ապրել։ Ահավոր ա։
Բյուր, վերջին երեսուն տարիներին Հայաստանից մի միլիոն մարդ ա գնացել, մենալ 250.000 վերջին տաս տարում։ ԱՄեն մեկն իրա ձևով ու իրա պատճառներով։ Ընդհանրացումները տեղին չեն, ու հատկապես տեղին չի, մեր որոշ գործընկերների կողմից հայրենասիրական պաթոսը։
Կոնկրետ էս դեպքին ես կնայեի պարզ մարդասիրության տեսանկյունից։ Եկեղեցին վիզ ա դրել, որ էս մարդկանց պաշտպանի։ Սաղ օրը պատարագ են անում, տարբեր կողմերից տերտերներ են գալիս, որ պատարագ անեն։ Հաստատ կայֆ չեն ստանում դրանից, բայց երևի հավատում են, որ բարի գործ են անում։ Պիտոմ հաշվի չեն առնում ապաստան խնդրածը կաթոլիկ ա, բողոքական ա, հայ առաքելական ա, թե ինչ ա։
Հայաստան մի ազգությամբ ոչ հայ, կարծեմ արաբ թե ասորի, ընտանիք էր քիչ ա մնում ներգաղթի Սիրիայից, մի ամիս օդանավակայանում էինք պահել։ Մի ընտանիք էր էլի, եղա չեղածը։ Մի հատ ազգովի չասեցինք, արա, ամոթ ա, մարդ եղեք։
Ամստերդամից ընկերոջս հետ վերադառնալուց, ուզում էինք գնանք հանձնվենք, էն էլ տեղը չգտանք։ Ուր էր բա էդ եկեղեցին․․․ :cry
Leidseplein, վրեն էլ խաչի կողքը գեյ պարադի օրերին եքա ԼԳԲՏ դրոշ էր կախած։ :D
Ուրեմն, Փարիզի սոց պաշտպանության վարչության պետը, արդեն թոշակի անցած, բայց իրա վախտով մի հզոր կին, իմ մոտ կոլեգան ու ընկերն ա։ Ես իրանից շատ բան եմ սովորել, համ մասնագիտական, համ էլ ընդհանրապես, կյանքում։ 2010 թվին էս կնոջ հետ Միջին Ասիայից Փարիզ կառավարական դելեգացիա ենք ուղեկցում․ հանդիպումներ, աջակցություն, կրթական միջոցառումներ, և այլն, հիմնականում սոցիալական պաշտպանության ուղղությամբ։ Վերջը, Փարիզի քաղաքապետարանը որոշեց տանի սաղին մանկատուն ցույց տա։
Վերջը տարան, Փարիզից մի 20կմ հեռու, մի հատ 17-րդ դարի վիկոնտի դղյակ, որը սարքել են մանկատուն։ Մի դաշտերով ու այգիներով, մի արհեստանոցներով, որ երեխեին մասնագիտություն սովարացնեն։ Երեխեքն էլ մինչև 18 տարեկան, բոլորը փախստական, Պակիստանից մինչև Սուդան երկրներից, բոլորին գտել են փողոցներում կամ հանցագործություն կամ մուրացկանություն անելուց, և այլն։ էս երեխեքը պիտի մնալու ընթացքում որևէ արհեստ սովորն, մասնագիտական կրթություն ստանան, դիպլոմ ստանա, որ հետո մտնեն աշխատանքի շուկա, իրանց համար վարձով տուն կգտնեն, ու եթե իրանց լավ պահեն, իրանք ստատուս կստանան։ Վոբշեմ, անտեր փախստական երեխեքին ինտեգրելու մե իդեալական մոդել։
Արա, էս դելագացիայի անդամները, ես էլ հետները, բերաներս բաց նայեցինք, ման եկանք, հարց ու փորձ արեցինք, ու էս Կիրգիստանի սոցապ նախարարն ասեց․ արա բա մարդ որբ չլիներ, բռնեին ստեղ պահեին :D:D
Գաղթական
30.11.2018, 15:07
Leidseplein, վրեն էլ խաչի կողքը գեյ պարադի օրերին եքա ԼԳԲՏ դրոշ էր կախած։ :D
Էդ plein-ը չգիտեմ, բայց ԼԳԲՏ դրոշ մենակ գեյ պարադի օրերին չի, որ կախում են:
Քաղաքապետարան կլինի, թե պետական այլ հաստատություն, հանում ԵՄ ու իրանց դրոշի հետ կախում են:
ՈՒ մենակ Հոլանդիայում չէ..
Հ.Գ. Հլը խոստովանի՝ գեյ պարադի օրը դու Ամստերդամում ի՞նչ բանի էիր ՃՃ
Հ.Գ. Հլը խոստովանի՝ գեյ պարադի օրը դու Ամստերդամում ի՞նչ բանի էիր ՃՃ
Ուզում էի հանձնվեի, էն էլ գիշերը հայրենասիրական երազիս Տիգրան Մեծը եկավ՝ Շարմազանովի ձեռը բռնած, ու ասեց․ մտահոգ ես, բայց գեյ չես։
Գաղթական
30.11.2018, 21:02
Ուզում էի հանձնվեի, էն էլ գիշերը հայրենասիրական երազիս Տիգրան Մեծը եկավ՝ Շարմազանովի ձեռը բռնած, ու ասեց․ մտահոգ ես, բայց գեյ չես։
Բա մարդ է՞լ Շարմազանովին հավատա )))
ՈՒրեմն երկրորդ անգամ էի դիմել ապաստանի՝ առաջին պրոցեդուրան փակվելուց հետո:
Փակ շենքա, որտեղ միայն մուտքնա ազատ:
Իսկ ելքին քեզ ուղեկցում են՝ կա՛մ ժամանակավոր ճամբար, կա՛մ էլ՝ դեպորտ լագեր:
Մի քանի օր պիտի մնաս ու, էդ ընթացքում, պարբերաբար գալիս անունդ հայտարարում, տանում են ինտերվյուի:
Առաջին երկու օրը Սավոկից մենակ ես եմ, մի թուրքմեն ու մի մոլդովացի:
Սրանք կողքիցս տեղ չէին գնում, որ հա սիգարետ կրակեն:
Տենց մի անգամ էլ դուրսը ծխում ենք, պատմում եմ, թե գիտե՞ք, մեր հայերից մարդա եղել, եկել իրա պրոբլեմը ներկայացրելա, որ մի օլիգարխից մեծ գումարա պարտք արել ու հնարավորություն չունի հետ տալու: Հիմա ընկել են հետևից, ինքն էլ փախել եկելա, որ չտան սպանեն:
Արդյունքում՝ հոլանդացիք էդ գումարը տվին ձեռը, ճամփու դրին, որ էլ կյանքին վտանգ չսպառնա..
Էս պատմելուս ընթացքում էդ մոլդավացու աչքերը կամաց-կամաց կլորանալով մեծանում էին:
ՈՒ հենց էդ պահին իրան կանչեցին հերթական ինտերվյուի:
Պայծառացած հետ եկավ, թե՝ մաղարիչ ունես:
Գնացի ասեցի՝ մինչև հիմա ինչ պատմել եմ՝ սաղ մոռացեք ու լսեք պարտքիս մասին իսկական պատմությունը...
...Հեսա սպասենք փողս բերեն...
Մի 15 րոպեից 2 հոգով եկան, էդ ապուշին տարան դեպորտի...
One_Way_Ticket
30.11.2018, 23:28
Բա մարդ է՞լ Շարմազանովին հավատա )))
ՈՒրեմն երկրորդ անգամ էի դիմել ապաստանի՝ առաջին պրոցեդուրան փակվելուց հետո:
Փակ շենքա, որտեղ միայն մուտքնա ազատ:
Իսկ ելքին քեզ ուղեկցում են՝ կա՛մ ժամանակավոր ճամբար, կա՛մ էլ՝ դեպորտ լագեր:
Մի քանի օր պիտի մնաս ու, էդ ընթացքում, պարբերաբար գալիս անունդ հայտարարում, տանում են ինտերվյուի:
Առաջին երկու օրը Սավոկից մենակ ես եմ, մի թուրքմեն ու մի մոլդովացի:
Սրանք կողքիցս տեղ չէին գնում, որ հա սիգարետ կրակեն:
Տենց մի անգամ էլ դուրսը ծխում ենք, պատմում եմ, թե գիտե՞ք, մեր հայերից մարդա եղել, եկել իրա պրոբլեմը ներկայացրելա, որ մի օլիգարխից մեծ գումարա պարտք արել ու հնարավորություն չունի հետ տալու: Հիմա ընկել են հետևից, ինքն էլ փախել եկելա, որ չտան սպանեն:
Արդյունքում՝ հոլանդացիք էդ գումարը տվին ձեռը, ճամփու դրին, որ էլ կյանքին վտանգ չսպառնա..
Էս պատմելուս ընթացքում էդ մոլդավացու աչքերը կամաց-կամաց կլորանալով մեծանում էին:
ՈՒ հենց էդ պահին իրան կանչեցին հերթական ինտերվյուի:
Պայծառացած հետ եկավ, թե՝ մաղարիչ ունես:
Գնացի ասեցի՝ մինչև հիմա ինչ պատմել եմ՝ սաղ մոռացեք ու լսեք պարտքիս մասին իսկական պատմությունը...
...Հեսա սպասենք փողս բերեն...
Մի 15 րոպեից 2 հոգով եկան, էդ ապուշին տարան դեպորտի...
Դե լավ էլի․․․ Իբր լավ բան ես արել, մի հատ էլ գլուխ ես գովում, հումոր ես անում։
Իրականում ոչ ոք անթերի չէ։ Ես էլ անթերի չեմ։ Արարքներ եմ գործել, որոնց ոչ մի ռացիոնալ արդարացում չկա։ Եթե դրանց մասին խոսք է գնում, խելոք տեղս եմ նստում, ձեն չեմ հանում։
Բայց դու որ տենց քոնը առաջ ես տանում, ես էլ իմը առաջ կտանեմ։
Ուրեմն, մինչ դու, հերիք չէ սուտ պատմություններով փախստականի ստատուս էիր կպցում Բելգիայում, հլը հետն էլ հասցնում էիր Բրյուսելում համահայկական ցույցին մասնակցել, քո հայրենակից երիտասարդ One_Way_Ticket-ը իր փոքր աշխատավարձից կոպեկ-կոպեկ հետ էր գցում, որ Իտալիա գնար արձակուրդին։ Չտվեցին վիզա։ Ի՞նչ ես կարծում, ինչու։ Պարզ է, որովհետև արևի տակ ձեր գոյությունն ապահովելու համար Հայաստանի պատիվը Եվրոպայում էնքան էիք գետնով տվել, որ մտածում էին՝ ես էլ պիտի գնամ, հանձնվեմ (կամ լավագույն դեպքում մնամ որպես ոչ լեգալ իմմիգրանտ)։ Այ տենց բաներ։ Այսօր ես Իտալիայի էլ, ձեր Բելգիայի դուռն էլ քացով եմ բացում, բայց հին վերքի սպին մնացել է։
Դե լավ էլի․․․ Իբր լավ բան ես արել, մի հատ էլ գլուխ ես գովում, հումոր ես անում։
Իրականում ոչ ոք անթերի չէ։ Ես էլ անթերի չեմ։ Արարքներ եմ գործել, որոնց ոչ մի ռացիոնալ արդարացում չկա։ Եթե դրանց մասին խոսք է գնում, խելոք տեղս եմ նստում, ձեն չեմ հանում։
Բայց դու որ տենց քոնը առաջ ես տանում, ես էլ իմը առաջ կտանեմ։
Ուրեմն, մինչ դու, հերիք չէ սուտ պատմություններով փախստականի ստատուս էիր կպցում Բելգիայում, հլը հետն էլ հասցնում էիր Բրյուսելում համահայկական ցույցին մասնակցել, քո հայրենակից երիտասարդ One_Way_Ticket-ը իր փոքր աշխատավարձից կոպեկ-կոպեկ հետ էր գցում, որ Իտալիա գնար արձակուրդին։ Չտվեցին վիզա։ Ի՞նչ ես կարծում, ինչու։ Պարզ է, որովհետև արևի տակ ձեր գոյությունն ապահովելու համար Հայաստանի պատիվը Եվրոպայում էնքան էիք գետնով տվել, որ մտածում էին՝ ես էլ պիտի գնամ, հանձնվեմ (կամ լավագույն դեպքում մնամ որպես ոչ լեգալ իմմիգրանտ)։ Այ տենց բաներ։ Այսօր ես Իտալիայի էլ, ձեր Բելգիայի դուռն էլ քացով եմ բացում, բայց հին վերքի սպին մնացել է։
Մեր մեջ ասած, որ Գաղթականը ու իրա նման մի միլիոն մարդ Հայաստանում մնացած լիներ, կարող ա գործազրկության ու աղքատության մակարդակը Հայաստանում էնքան լիներ, որ քեզ սենց թե նենց վիզա չտային։ Ասածս ինչ ա, աղքատ երկրներից դիմողներին վիզա մերժելը սովորական բան ա, անկախ նրանից թե ոչ լեգալ միգրանտներն ինչքան են։ Սաղ փոխկապկացված ա․ աղքատություն - ոչ լեգալ միգրանտներ - վիզաների մերժում։
Գաղթականին չեմ արդարացնում, ինքս էլ դեմ ոչ լեգալ գնալ-հանձնվելուն, հետո էլ գլուխ գովալուն։ Բայց դե, եթե երկրից մի միլիոն մարդ գնացել ա, պատճառ ա ունեցել, որ գնացել ա։ Չի գնացել նրա համար որ հատուկ Հայաստանի պատիվը գետնովը տա, քեզ էլ վիզա ստանալու հնարավորությունից զրկի։ Մտքով էլ երևի չի անցել, որ քեզ դրա համար վիզա չեն տալու։ Իրան հո տվել են, որ կարացել ա մի անգամ մուտք անի ԵՄ։ :D
Դե լավ էլի․․․ Իբր լավ բան ես արել, մի հատ էլ գլուխ ես գովում, հումոր ես անում։
Իրականում ոչ ոք անթերի չէ։ Ես էլ անթերի չեմ։ Արարքներ եմ գործել, որոնց ոչ մի ռացիոնալ արդարացում չկա։ Եթե դրանց մասին խոսք է գնում, խելոք տեղս եմ նստում, ձեն չեմ հանում։
Բայց դու որ տենց քոնը առաջ ես տանում, ես էլ իմը առաջ կտանեմ։
Ուրեմն, մինչ դու, հերիք չէ սուտ պատմություններով փախստականի ստատուս էիր կպցում Բելգիայում, հլը հետն էլ հասցնում էիր Բրյուսելում համահայկական ցույցին մասնակցել, քո հայրենակից երիտասարդ One_Way_Ticket-ը իր փոքր աշխատավարձից կոպեկ-կոպեկ հետ էր գցում, որ Իտալիա գնար արձակուրդին։ Չտվեցին վիզա։ Ի՞նչ ես կարծում, ինչու։ Պարզ է, որովհետև արևի տակ ձեր գոյությունն ապահովելու համար Հայաստանի պատիվը Եվրոպայում էնքան էիք գետնով տվել, որ մտածում էին՝ ես էլ պիտի գնամ, հանձնվեմ (կամ լավագույն դեպքում մնամ որպես ոչ լեգալ իմմիգրանտ)։ Այ տենց բաներ։ Այսօր ես Իտալիայի էլ, ձեր Բելգիայի դուռն էլ քացով եմ բացում, բայց հին վերքի սպին մնացել է։
Էդ ոնց ես քացով բացում։
Մեր մեջ ասած, որ Գաղթականը ու իրա նման մի միլիոն մարդ Հայաստանում մնացած լիներ, կարող ա գործազրկության ու աղքատության մակարդակը Հայաստանում էնքան լիներ, որ քեզ սենց թե նենց վիզա չտային։ Ասածս ինչ ա, աղքատ երկրներից դիմողներին վիզա մերժելը սովորական բան ա, անկախ նրանից թե ոչ լեգալ միգրանտներն ինչքան են։ Սաղ փոխկապկացված ա․ աղքատություն - ոչ լեգալ միգրանտներ - վիզաների մերժում։
Գաղթականին չեմ արդարացնում, ինքս էլ դեմ ոչ լեգալ գնալ-հանձնվելուն, հետո էլ գլուխ գովալուն։ Բայց դե, եթե երկրից մի միլիոն մարդ գնացել ա, պատճառ ա ունեցել, որ գնացել ա։ Չի գնացել նրա համար որ հատուկ Հայաստանի պատիվը գետնովը տա, քեզ էլ վիզա ստանալու հնարավորությունից զրկի։ Մտքով էլ երևի չի անցել, որ քեզ դրա համար վիզա չեն տալու։ Իրան հո տվել են, որ կարացել ա մի անգամ մուտք անի ԵՄ։ :D
Յուրաքանչյուր հայ պարտավոր է մշտապես մտածել Հայաստանի պատվի մասին։
Գաղթական
01.12.2018, 09:15
Դե լավ էլի․․․ Իբր լավ բան ես արել, մի հատ էլ գլուխ ես գովում, հումոր ես անում։
Իրականում ոչ ոք անթերի չէ։ Ես էլ անթերի չեմ։ Արարքներ եմ գործել, որոնց ոչ մի ռացիոնալ արդարացում չկա։ Եթե դրանց մասին խոսք է գնում, խելոք տեղս եմ նստում, ձեն չեմ հանում։
Բայց դու որ տենց քոնը առաջ ես տանում, ես էլ իմը առաջ կտանեմ։
Ուրեմն, մինչ դու, հերիք չէ սուտ պատմություններով փախստականի ստատուս էիր կպցում Բելգիայում, հլը հետն էլ հասցնում էիր Բրյուսելում համահայկական ցույցին մասնակցել, քո հայրենակից երիտասարդ One_Way_Ticket-ը իր փոքր աշխատավարձից կոպեկ-կոպեկ հետ էր գցում, որ Իտալիա գնար արձակուրդին։ Չտվեցին վիզա։ Ի՞նչ ես կարծում, ինչու։ Պարզ է, որովհետև արևի տակ ձեր գոյությունն ապահովելու համար Հայաստանի պատիվը Եվրոպայում էնքան էիք գետնով տվել, որ մտածում էին՝ ես էլ պիտի գնամ, հանձնվեմ (կամ լավագույն դեպքում մնամ որպես ոչ լեգալ իմմիգրանտ)։ Այ տենց բաներ։ Այսօր ես Իտալիայի էլ, ձեր Բելգիայի դուռն էլ քացով եմ բացում, բայց հին վերքի սպին մնացել է։
Ապեր, դու հաստատ էն մարդը չես, ով իրավունք ունի ինձ մեղադրել՝ ապրած կյանքիս որևէ դրվագի համար:
ՈՒ դու հաստատ էն մարդը չես, ում մոտ ես պիտի ինչ-որ բանի համար արդարանամ:
Իսկ սեփական անհաջողությունների պատճառն ուրիշների մեջ փնտրելն ընդհանրապես թուլամորթության նշանա:
Նենց չի, որ ոչ ոք երբևէ վիզա չի կարողացել ստանալ:
Դռները քացով բացելն էլ, ի դեպ, անշնորհքության նշանա:
Էդ ոնց ես քացով բացում։
Ամենայն հավանականությամբ ավստրալական անձնագրով: Գաղթականն էլ կարա բելգիական պասպորտով Ավատրալիայի դուռը քացով բացի:
Ես դու էլ խելոք պիտի տունը նստենք, որ հենց մեր դուռը քացով բացեն, վռազ կոֆե դնենք:
Գաղթական
01.12.2018, 12:13
Գաղթականին չեմ արդարացնում, ինքս էլ դեմ ոչ լեգալ գնալ-հանձնվելուն, հետո էլ գլուխ գովալուն։
Հորոխպեր, ամոթ չլինի հարցնելը, գրածներիս ո՞ր մասնա քեզ գլուխ գովալ թվացել:
Ես վաղուց արդեն գիտեի, որ օրը գալուա, երբ լավի-վատի թեմա բացվի:
Դրա մասին էլի եմ գրել Ակումբում:
ՈՒ անկախ էն հանգամանքից, թե մեղադրողն ինչ արագությամբ կլքեր Հայաստանը հնարավորության դեպքում, ասելուա՝ դուք գնացիք, ես եմ մնացել երկիրը կառուցել:
Բայց էստեղ ունենք մի այլ նոնսենս իրավիճակ, երբ նույն արտագաղթածնա իրեն ուրիշներից ավելի վեհ փորձում դասել:
Ամեն դեպքում՝ էս երևույթը դեռ շատ ջուր կքաշի ու կոչվածա էդ քո ասած մի միլիոնին էլ, նրանց սերունդներին էլ նոր բաժանարար գծով առանձնացնել մնացածից:
Իսկ Լիոնին արձագանքս 2 հիմնական պատճառ ուներ.
- վերմակն իմ վրա քաշելով՝ ներկայացնել էդ միլիոնի շահերը ու գոնե Ակումբի մակարդակով պայքարել վերոնշյալ պրոցեսի դեմ,
- դժվարությամբ եմ մարսում անարդարությունը:
ՈՒ Լիոնը, իմ տպավորությամբ, ճիշտ հասկանալով իրավիճակը՝ դադարացրեց սկսած հարձակումը:
Ինչի համար՝ պատիվ իրան:
Հորոխպեր, ամոթ չլինի հարցնելը, գրածներիս ո՞ր մասնա քեզ գլուխ գովալ թվացել:
Գլուխ գովալու պահը քեզ չէր վերաբերվում։ Վաբշե, էլի ․․․ գլուխ գովալը սիրուն բան չի։
Նաիրուհի
02.12.2018, 04:54
Ամստերդամից ընկերոջս հետ վերադառնալուց, ուզում էինք գնանք հանձնվենք, էն էլ տեղը չգտանք։ Ուր էր բա էդ եկեղեցին․․․ :cry
Բա մի կես բերան հարցնեիր ։) Ձեր հյուրանոցը կպած էր Leidseplein-ին, իրար հետ քայլել ենք էդտեղով ։Դ
Գաղթական, ես նեղսրտվում եմ նման բաներից: Հարազատ քեռիս, որ գրին-քարտ շահեց, փախավ Ամերիկա ու հիմա երջանիկ ապրում է, ինձ հետ ծանր մի խոսակցություն ունեցավ, մայրս մինչ հիմա էլ ինձ բզում է, որ... քեռուն չբզեմ: Բայց ցավն էնա, որ հարցեր կան, որոնց ես էլ բավարար պատասխան չունեմ, քանի որ նույն քեռիս այստեղ չարքաշ կյանք էր վարում, իսկ այնտեղ հիմա՝ յուղ ու մեղրի մեջ է:
Ստեղ մի տարածք ենք մտնում, որն իռացիոնալ է, տրամաբանություն չկա կամ այն իմ դեմ է, բայց... կա սեր Հայրենիքի նկատմամբ, սակայն դա էլ է իռացիոնալ, քանի որ այն որևէ չափանիշի չի ենթարկվում, ամեն մեկից էլ չես կարող դա պահանջել:
Ես չեմ գտնում, որ ես ճիշտ եմ, որովհետև նույն քեռիս կանգնեց և ինձ ասեց՝ եթե չգնամ, ընտանիքիս դու կպահե՞ս: Ու ինքը ստեղ ճիշտ էր, բայց էդ ճիշտի մեջ չկար սեր առ Հայրենիք, ուղղակի կար շահ: Ու ես չէի կարող իրենից պահանջել սիրել Հայրենիքը ու չգնալ, իրավունք չունեի:
Բարդ հարցա, էն քիչ ու կյանքի բարդ հարցերից, որոնց ես պատասխան չունեմ ու որտեղ ես չեմ կարող ներքին վստահությամբ իմը պնդել: Մեծապես հենց դրա համար դադարեցրի խոսակցությունը, մեկ էլ նրա համար, որ զգացի՝ ոմանք կարող են ինչ որ տեղ արդարացի իրենց վիրավորված համարել, իսկ ես էլ, ինչպես Տրիբունն ակնարկեց, կարող է ստացվել անպես, որ իբր իմ առավելությունն եմ ընդգծում:
Չգիտեմ - բարդ հարցա, բայց, զուտ սուբյեկտիվ, էմոցիոնալ իռացիոնալ մակարդակում, երբ այ էդ եկեղեցում պատսպարված ընտանիքի պես են վարվում, երբ էդ ձևի հրաժարվում են իրենց ազգից ու պետությունից, ես էդ չեմ հարգում, ներքնապես կատաղում եմ...
Սենց բարդ բաներ...
Հ.Գ.
Այս (https://www.akumb.am/showthread.php/31381-%D4%B5%D5%BD-%D5%BD%D5%AB%D6%80%D5%A1%D5%AE-%D5%B4%D5%AB-%D5%A1%D5%B2%D5%BB%D5%AB%D5%AF-%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%A5%D5%AB?p=1088033&viewfull=1#post1088033) պատմվածքը գրել եմ սրանից 10 տարի առաջ: Ընդեղ Հայրենիքի նկատմամբ սիրո մասինա, իմ խոհերնա էդ մասին: Բայց էս էս պատմվածքը համարում եմ իմ ամենահակասական ստեղծագործություններից մեկը ու ես մինչև հիմա էլ չգիտեմ, ես այն ներքնապես ճիշտ եմ գրել, թե՞... չէ:
Գաղթական
02.12.2018, 13:06
Լիոն, մարդ կա՝ սաղ կյանքը Հայաստանումա ապրում ու ազգանունը Աշոտյանա, մարդ էլ կա՝ սաղ կյանքը դրսումա ապրում, ազգանունն էլ Քըրքորյանա:
Պաշտոնական տվյալներով աշխարհում 10-12մլն հայ կա, որից էսօր Հայաստանում եթե 2մլն մնացած լինի՝ էլի լավա:
Նախորդ դարավերջին երկիրդ անկախացավ ու լիքը արևմտահայեր ներս եկան, ովքեր վաղուց էին դրան սպասում, որ գային իրենց ավանդը ներդնելու հայրենիքի կայացման գործում:
ՈՒմ ոնց հասցրին՝ խաբեցին ու քցեցին:
Դե իրանք էլ հիասթափված հետ եկան ու ում ճանաչում էին՝ մի քիչ էլ չափազանցրած պատմեցին, թե հայաստանցիքի հետ գործ չունեք:
ՈՒ մինչև հիմա էլ շատերը յան տված են ման գալիս:
Ինչա թե դու իրանց հավայի ախպար ես համարել ու հարմար առիթը բաց չես թողել կթելու:
Հիմա, քանի դեռ դու դժվարանում ես կողմնորոշվել, թե ով է իռացիոնալ հայրենասեր կամ ռացիոնալ հայաստանաբնակ՝ ժողովրդիդ մի լայն հատվածն էլ է կանգնած հիասթափվելու ու Հայաստանիցդ ձեռ քաշելու շեմին՝ եթե էսպես շարունակվի:
Հո դու չինացի չե՞ս, որ մի 200մլն էս կողմ էն կողմ՝ օֆ էլ չքաշես ))
Լիքը երկրներ կան՝ թուրքիայի պես, որոնք տարեկան ահռելի գումարներ են ներդնում՝ աշխարհի լավագույն ԲՈՒՀ-երում մասնագետներ պատրաստելու համար:
Քեզ էդ մասնագետները ձրի կարող են փայ հասնել՝ հանձինս արտագաղթածների ուսանող երեխեքի, իսկ դու ասում ես՝ բա հայրենասիրությո՞ւնը:
Մարդիկ էստեղ ծնվել մեծանանալով՝ ինչ հաջողության հասնում են՝ հայոց եռագույնն են վեր պարզում, դու ասում ես՝ էդ ոջիլները եկեղեցու օգնությանն են դիմել, ուրեմն արժանի չեն Հայաստանում ապրելու:
Ինչ ասեմ՝ դու գիտես:
Բայց, եթե ինձ հարցնելուց լինեին, կասեի, որ ունենք էն ինչ ունենք:
Իրար միս ուտելու փոխարեն՝ պետքա խելացի գտնվել ու մտածել, թե ոնց կարելիա առավելագույնս օգուտ քաղել ստեղծված իրավիճակից:
Էն, որ ոչնչություն Լևոն Տեր-Պետրոսյանը պղծեց ժողովրդի ամենասուրբ զգացմունքները և բաց թողեց բոլոր շանսերը՝ վաղուց եմ ասել: Իմ փայ, ես երբեք և ոչ մեկին ախպար չեմ ասել, բայց նաև ես չեմ հարգում իր ազգն ու Հայրենիքն ուրացող, փորի հետևից վազող մարդուն՝ չեմ հարգում:
Տրիբուն, մերսի հասկանալու համար ;)
Գաղթական
02.12.2018, 16:14
Էն, որ ոչնչություն Լևոն Տեր-Պետրոսյանը պղծեց ժողովրդի ամենասուրբ զգացմունքները և բաց թողեց բոլոր շանսերը՝ վաղուց եմ ասել: Իմ փայ, ես երբեք և ոչ մեկին ախպար չեմ ասել, բայց նաև ես չեմ հարգում իր ազգն ու Հայրենիքն ուրացող, փորի հետևից վազող մարդուն՝ չեմ հարգում:
Լավ էլ անում ես, որ չես հարգում:
Ես էլ վրից )))
Բայց Հայաստանից արտագաղթել մեկ այլ երկիր նույն բանը չի, ինչ հայրենիքն ուրանալ կամ ազգն ուրանալ:
Տրիբուն, մերսի հասկանալու համար ;)
Խնդրեմ ախպերս ․․․․ Հիսուսն ասում ա, որ զղջալն ու ապաշխարելը պետք ա գնահատել։ :ok
Լավ էլ անում ես, որ չես հարգում:
Ես էլ վրից )))
Բայց Հայաստանից արտագաղթել մեկ այլ երկիր նույն բանը չի, ինչ հայրենիքն ուրանալ կամ ազգն ուրանալ:
Ոչ միշտ, բայց հաճախ դրանք համընկնում են...: Կոնկրետ էդ եկեղեցու պահով՝ էդ պահնա...
Գաղթական
02.12.2018, 17:50
Ոչ միշտ, բայց հաճախ դրանք համընկնում են...: Կոնկրետ էդ եկեղեցու պահով՝ էդ պահնա...
Լավ էլի Լիոն:
Եկեղեցում էին, որ ո՞ր երկիր դեպորտ չլինեն:
ՈՒրեմն ասե՞լ էին, որ Հայաստանից են:
Էլ ի՞նչ ուրանալ:
Ազգանուններն ի՞նչյան էր:
Յան է՞ր:
Էլ ազգն ուրանալս ո՞րնա:
Բայց հանուն արդարության պիտի ասեմ, որ կան նաև էնպիսիք, ով թուրքի անվան տակ են հանձնվում..
Այ դա ա ուրանալը:
Թեկուզ և առերես
Ուրացել են էնքանով, որ իրենց ընենց են պահում, որ մեր Հայաստանը մարդկանց մոտ ընկալվում է մի զզվելի էրկիր, որտեղ հայն ու հայաստանցին չեն ուզում վերադառնալ էն աստիճան, որ սենց բան են անում: Ու նաև՝ էն որ անընդհատ ընդգծում են՝ չեն հիշում Հայաստանը, կապ չունեն էդ երկրի հետ և այլն:
Բայց ասեմ, դաժե եթե իրենք մնան էդ երկրում, իրենք մեծ հաշվով դժբախտ են լինելու՝ իր ազգն ուրացող մարդը չի կարող երջանիկ լինել, մի տեղ դեմը կգա - ազգն ուրանալը ենթադրում է բարոյական խորը անկման մի վիճակ, իսկ բարոյական անկման վիճակում գտնվող մարդը մի տեղ ռաստ կգա մի փորձանքի...
Բայց հանուն արդարության պիտի ասեմ, որ կան նաև էնպիսիք, ով թուրքի անվան տակ են հանձնվում..
Այ դա ա ուրանալը:
Թեկուզ և առերես
Գաղթական ջան, կարողա ուրիշ տարբերակ չունեն, թուրքի անունի տակ ասում են, որ հետո իրենց երեխեքը լավ կրթություն ստանան ու հետ գան Հայաստան, մեզ փրկեն։ Հետո ինչ կա որ թուրքի անունի մեջ: Որ փոխեց, նշանակեց ուրացավ?
Գաղթական
02.12.2018, 19:14
Ուրացել են էնքանով, որ իրենց ընենց են պահում, որ մեր Հայաստանը մարդկանց մոտ ընկալվում է մի զզվելի էրկիր, որտեղ հայն ու հայաստանցին չեն ուզում վերադառնալ էն աստիճան, որ սենց բան են անում: Ու նաև՝ էն որ անընդհատ ընդգծում են՝ չեն հիշում Հայաստանը, կապ չունեն էդ երկրի հետ և այլն:
Համաձայն եմ՝ Հայաստանի պրիստիժը իրանց գործունեությունից տուժումա:
ՈՒ դրա համար էլ չեմ արդարացնում:
Բայց միևնույնա՝ իրանց արարքը սխալա որպես ուրացում որակել:
ՈՒ մնում եմ նույն կարծիքին, որ, առանց իրենց պատմությունն իմանալու, ճիշտ չի մարդկանց վիրավորելը:
StrangeLittleGirl
02.12.2018, 19:16
Ուրացել են էնքանով, որ իրենց ընենց են պահում, որ մեր Հայաստանը մարդկանց մոտ ընկալվում է մի զզվելի էրկիր, որտեղ հայն ու հայաստանցին չեն ուզում վերադառնալ էն աստիճան, որ սենց բան են անում: Ու նաև՝ էն որ անընդհատ ընդգծում են՝ չեն հիշում Հայաստանը, կապ չունեն էդ երկրի հետ և այլն:
Բայց ասեմ, դաժե եթե իրենք մնան էդ երկրում, իրենք մեծ հաշվով դժբախտ են լինելու՝ իր ազգն ուրացող մարդը չի կարող երջանիկ լինել, մի տեղ դեմը կգա - ազգն ուրանալը ենթադրում է բարոյական խորը անկման մի վիճակ, իսկ բարոյական անկման վիճակում գտնվող մարդը մի տեղ ռաստ կգա մի փորձանքի...
Լիոն ջան, ահագին հեշտ ա սենց կողքից քննադատելը, բայց հավատա, փոքր երեխան երբ իր մանկության ու պատանեկության մեծ մասը մի երկրում ա անցկացնում, մյուս երկրից համարյա բան չի հիշում։ Նայի, ես Ռուսաստանում եմ ծնվել ու կյանքիս առաջին տարիներն էնտեղ եմ ապրել, բայց Ռուսաստանի հետ ո՛չ կապ ունեմ, ո՛չ ընդհանրապես որևէ բան հիշում եմ էնտեղի կյանքից։ Բայց որ չասես՝ հայրենիքն ուրիշ ա, նաև եղբորս պատմությունը պատմեմ։ Երբ մեկուկես տարի Չեխիայում ապրելուց հետո հետ էկանք Հայաստան, ութ տարեկան ախպերս հայերեն տառերը չգիտեր, դպրոցին ծանոթ չէր (Հայաստանից գնացել էինք, երբ յոթ տարեկան դեռ չկար), դպրոցում հայերենի լրացուցիչ դասերի էր գնում, որ հասնի հասակակիցներին (ես նույն խնդիրները չունեի, որովհետև մի քիչ ավելի մեծ էի, երբ գնացինք Հայաստանից, Հայաստանում երկու տարի դպրոց գնացել էի)։ Սա ընդամենը մեկուկես տարի բացակայելու դեպքում։ Դու պատկերացրու՝ նույն երեխան ինը տարի բացակայելու դեպքում ինչ դժվարությունների կհանդիպի Հայաստանում։ Երկրից երկիր տեղափոխվելը խաղուպար չի։ Հեռանալը մի դժվարություն ա, բայց հետ գալը է՛լ ավելի դժվար ա։ Ու ամեն ինչ հայրենասիրությամբ չի էլի, որ որոշվում ա։ Լիքը ուրիշ գործոններ կան։
Գաղթական
02.12.2018, 19:23
Գաղթական ջան, կարողա ուրիշ տարբերակ չունեն, թուրքի անունի տակ ասում են, որ հետո իրենց երեխեքը լավ կրթություն ստանան ու հետ գան Հայաստան, մեզ փրկեն։ Հետո ինչ կա որ թուրքի անունի մեջ: Որ փոխեց, նշանակեց ուրացավ?
Արամ ջան, «թուրքի անուն» ասելով ի նկատի ունեի, ոչ թե զուտ անունը, այլ որ ազգությամբ թուրք են ներկայանում:
Այսինքն՝ իրենց փախստականի կարգավիճակը հիմնված է ազգային պատկանելության խնդրի վրա:
Նման դեպքերում հիմնականում կնոջն են որպես թուրք ներկայացնում, ամուսնուն՝ հայ, որ ընտանիքը պահպանի հայկական ազգանունը:
Թուրքերն էլ հակառակն են անում՝ որպես հայ ներկայանալով:
Իմ անձի համար դա ընդունելի տարբերակ չի եղել: ՈՒ երբեք մտքովս էլ չի անցել էդ քայլին գնալ:
Բայց դա իմ կարծիքնա՝ իմ անձի համար:
ՈՒրիշներին, ով էդպեսա վարվել, ես ազգի դավաճան չեմ անվանում:
Ամեն մարդ, նախ և առաջ, իր խղճի առաջա պատասխանատու:
Ինձ իրենց հանդեպ դատավոր չեմ կարգել ))
Դրա համար էի նշել, որ ուրացումն առերեսա:
Էլի ուրանալա:
Բայց առերես:
Սա արդարացում չի, ուղղակի փաստի արձանագրումա:
Ճանաչում եմ էդպիսի շատ մարդկանց ու գիտեմ, որ ապրում են որպես հայ, շրջապատն էլ իրենց ճանաչում է որպես հայ:
Հո աջ ու ձախ բոլրին չեն պատմում, թե ինտերվյուի ժամանակ նախարարության աշխատակցին ինչ են ասել:
Ես էդ էրեխեքի ավելի շատ ծնողներին եմ մեղադրում՝ երեխաներն ուղղակի զոհ են...
Գաղթական
02.12.2018, 20:30
Լիոն ջան, իսկ Հայաստանը խայտառակելուց խոսելով՝ հեչ մտքովդ անցելա՞, որ, բացի մնացած ամեն ինչից, նաև Հայաստանի գովազդն են անում արտագաղթածները:
Դե հայերի գլուխ գովալն էլ հո գիտես:
Առավել ևս եթե դա վերաբերվումա Հայաստանն ու հայերին օտարներին ներկայացնելուն..
Մի գաղթականը հաստատ ավելի շատ ու հագեցած ինֆոա Հայաստանի մասին տարածում, քան թե տարբեր էքսպոներին մասնակցող բերանները ջուր առած Հայաստան ներկայացողները:
One_Way_Ticket
02.12.2018, 20:31
Ես կասկածներ ունեմ, որ իմ գրառումները ճիշտ չհասկացվեցին, դրա համար պարզաբանեմ։
1. Երկրից երկիր գաղթելու մեջ ես ոչ մի նսեմացուցիչ բան չեմ տեսնում։ Իր ազգությունը և հայրենիքը մարդը չի ընտրել, և նրանց առաջ ոչ մի պարտավորություն չունի։ Երկրների մեծամասնությունը տարատեսակ ծրագրեր է առաջարկում ժամանակավոր կամ մշտական բնակության համար։ Գտի քեզ հարմարը, գնա։ Ոչ մի տարբերակով չի ստացվու՞մ։ Դե կներես, կյանքում բոլոր "хотелка"-ները չէ, որ պիտի բավարարվեն։
2. Ինչը ես չեմ ընդունում՝ ապրելով մի երկրում, խառնվել մեկ այլ երկրի ներքին գործերին։ Դրա համար ՀՀ ներքին քաղաքական թեմաներում ես չկամ։ Մարդիկ իրենց կոմֆորտ-զոնայից դուրս են եկել, փողոց են փակել, լիքը ուրիշ բաներ են արել, հիմա ես իմ տաքուկ տեղից հայտարարեմ, թե Նիկոլի այս քայլը ճիշտ է, այն մյուսը՝ սխա՞լ։ Գեղեցիկ չէ, Տարոն ջան։ Մոտիկներիս հետ կքննարկեմ, բայց ոչ public ֆորումում։
3. Փախստականների համար նախատեսված ծրագիրը խաբեբայությամբ չարաշահելը ես քննադատում եմ անկախ չարաշահողի ազգությունից։ Ըստ այդմ "արտագաղթած հայը իրեն վեր է դասում ուրիշ արտագաղթող հայից" խոսակցությունը ընդհանրապես տեղին չէ։ Ամեն հարց չէ, որ պարտադիր պիտի քննարկվի հայրենասիրական կոնտեքստում։ Գողությունը, խաբեբայությունը, բռնությունը համընդհանուր դատապարտելի արժեքներ են։
Լիոն ջան, իսկ Հայաստանը խայտառակելուց խոսելով՝ հեչ մտքովդ անցելա՞, որ, բացի մնացած ամեն ինչից, նաև Հայաստանի գովազդն են անում արտագաղթածները:
Դե հայերի գլուխ գովալն էլ հո գիտես:
Առավել ևս եթե դա վերաբերվումա Հայաստանն ու հայերին օտարներին ներկայացնելուն..
Մի գաղթականը հաստատ ավելի շատ ու հագեցած ինֆոա Հայաստանի մասին տարածում, քան թե տարբեր էքսպոներին մասնակցող բերանները ջուր առած Հայաստան ներկայացողները:
Հա՞ որ - նույն էդ գաղթականը հաճախ, հենց միայն իր գաղթանակությունը հոգեբանորեն և սոցիալապես արդարացնելու համար, ամենից առաջ հենց վատը պիտի խոսի ու վատն էլ խոսում է...
Գաղթական
02.12.2018, 21:24
Հա՞ որ - նույն էդ գաղթականը հաճախ, հենց միայն իր գաղթանակությունը հոգեբանորեն և սոցիալապես արդարացնելու համար, ամենից առաջ հենց վատը պիտի խոսի ու վատն էլ խոսում է...
Բայց ինչի՞ ես տենց վստահ )))
Մեկը ես, եթե մարդկանց պատմեի, թե իրականում ոնց են գլխիս սարքել, հաստատ երբևէ ոչ մեկի մտքով չէր անցնի Հայաստան գալ:
Փոխարենն ասում եմ, որ պատճառը սոցիալական վիճակն ու աշխարհագրական դիրքնա:
Սովետից անկախացման հետևանքով փլված տնտեսություն, պատերազմից հետո փակ սահմաններ ու տենց:
ՈՒ ում էլ ճանաչում եմ՝ նման մի բան պատմում են:
Էն էլ եթե պատմելուց են լինում:
Քանի որ բոլորը չեն, որ քիթը կյանքդ են խոթում իրենց հարցուփորձով:
One_Way_Ticket
02.12.2018, 21:57
Հա՞ որ - նույն էդ գաղթականը հաճախ, հենց միայն իր գաղթանակությունը հոգեբանորեն և սոցիալապես արդարացնելու համար, ամենից առաջ հենց վատը պիտի խոսի ու վատն էլ խոսում է...
Այդպես, իրոք, հաճախ է լինում։ Բայց կա հոգեբանական պաշտպանության ևս մեկ մեխանիզմ, երբ մարդը նոր բնակավայրի հետ չի համակերպվում։ Արդյունքում նա հեռվից սիրահարվում է իր նախկին հայրենիքին։ Վատ հուշերը մարել են, պայծառ մնացել են լավերը։ Նոր ստացվող ինֆորմացիան ֆիլտրում է, նկատում միայն լավը, վատը համարում բամբասանքներ։ Թե ինչու է արտագաղթել, ու ինչու չի վերադառնում, դժվարանում է պատասխանել։
StrangeLittleGirl
02.12.2018, 23:43
Ընդհանրապես, արտագաղթած հայերի մոտ ժամանակի ընթացքում Հայաստանի մասին ոչ ռեալիստիկ պատկերացումներ են ձևավորվում՝ կա՛մ խիստ դրական, կա՛մ խիստ բացասական։ Ես երկուսին էլ հանդիպել եմ, ու ինքս աշխատում եմ հնարավորինս կապ պահել Հայաստանի հետ (լուրերին հետևելով, տարին մի քանի անգամ գնալով, էնտեղի շրջապատիս հետ շփվելով և այլն), որ երկուսից ոչ մեկն էլ չլինի։ Բայց քիչ չեն եղել հայերը, որոնց հանդիպել եմ, ու ասել են՝ ասենք տասը տարի ա, ինչ Հայաստան չեն գնացել, որտև գնալու տեղ չի, սենց նենց։ Կամ երազում են վերադառնալ իրենց հայրենիքը ու էնտեղ ապրել։
Բայց ընդհանուր Գաղթականը ճիշտ ա ասում. դրսում հայերը Հայաստանի մասին ավելի շատ դրական, քան բացասական պատկեր են ստեղծում։ Իհարկե, նպաստող գործոններից մեկն էն ա, որ տոկոսային առումով ամեն երկրում էնքան էլ շատ հայ չկա, ու վատ բաները շատ չեն տարածվում։ Բայց ամեն դեպքում ընդհանուր տրամադրվածությունը դրական ա։
StrangeLittleGirl
11.12.2018, 18:57
Էս հոդվածը (https://www.nytimes.com/2018/11/29/world/europe/bethel-church-netherlands-deportation.html)նոր աչքովս ընկավ, փաստորեն էս պատմությունը Նյույորթթայմզ ա հասել։
Գաղթական
16.12.2018, 15:56
Ստեղ ավելի հարմարա )))
https://youtu.be/FRFQ_amDp_U
Մտածում եմ՝ մի 5-6 տարուց վերադառնալ Հայաստան․ ծնողներս արդեն մեծ կլինեն, իրենց հետ կլինեմ, աղջիկս էլ արդեն էն տարիքին կլինի (չափահաս), որ հանգիստ կարող է ապրել առանձին՝ Գերմանիայում։
Կգամ, հոգեթերապիայով կզբաղվեմ։
Էս անգամ նկատեցի, որ ահագին զարգացել է թերապիան Հայաստանում, լավ մասնագետներ կան՝ լրիվ ժամանակակից ստանդարտներով աշխատող։ Ուրախացնող էր։ Չէի սպասում, անկեղծ ասած։ Մի 10-15 տարի առաջ ուրիշ վիճակ էր։
Մինչև էդ էլ էստեղ դեռ լիքը մասնագիտական փորձ կհավաքեմ, հետս կբերեմ։
Մնում է՝ ընկերջս էլ համոզեմ, հետս բերեմ :))
Բայց դե ամեն դեպքում 6 տարին ահագին երկար ժամանակ է, չգիտես՝ մինչև էդ ինչ կլինի, բայց դե էս պահին էդպես եմ մտածում։
StrangeLittleGirl
11.06.2023, 00:41
Ինձ թվում ա՝ ես էլ երբեք Հայաստան չեմ վերադառնա մշտական բնակության։ Մշակութային անդունդը մինչև գնալս էլ կար, բայց հիմա ահավոր մեծացել, անտանելի ա դարձել, իսկ Դանիան գնալով ավելի ու ավելի ա հարազատանում, ավելի ա մեծանում ստեղ պատկանելության զգացումս։ Ամենաշատը, որ կարող ա անեմ հեռավոր ապագայում, Երևանից դուրս որևէ ամառանոց առնելն ա (որովհետև Երևանի օդն ուղղակի կատաստրոֆիկ ա) ու տարվա մի մասն էնտեղ աշխատելն ա։
One_Way_Ticket
11.06.2023, 01:19
Հայաստանում ապրե՞լ։ Էդ ո՞րն է։
Ես Հայաստանում երբեք չեմ ապրել։ Գոյատևել եմ։ Ոչ մի լավ հիշողություն չունեմ Հայաստանից։ Հիշարժան դրվագները կապված են երկրից դուրս ճանապարհորդությունների հետ։
Ասենք, Ավստիալիան էլ իմը չէր, ու դա ես բավական շուտ հասկացա, բայց Ավստրալիայից լիքը լավ հիշողություններ ունեմ։ Լիքը բան ունեմ կարոտելու։ Հայաստանից չունեմ։
Այցելում եմ զուտ բարեկամներիս խաթր։ Իրենք չլինեին՝ ոչ էլ կգնայի։ Երբ լինում եմ, կարող է ամբողջ օրը տանից դուրս չգամ։ Դուրս գամ, որ ի՞նչ անեմ։
Միակ լավ բանը, որ Հայաստանում կա, ուտելիքն է։ Մեկ էլ Կիլիկիա գարեջուրը։
Իսկ ես հասկացել եմ, որ մեր ցանկությունները նույնքան դինամիկ, փոփոխական կարող են լինել, որքան ինքը` կյանքն է։ Ու որ տվյալ պահին իմ ցանկությունը կամ տրամադրվածությունը Հայաստանում ապրելու կամ չապրելու,վաղը կարող է տրամագծորեն փոխվել։ Ամեն դեպքում, ես կարծում եմ, որ Հայաստանում ապրելու համար վերադարձը երկու տեսակ նախապայման ունի. կա'մ որոշակի զոհաբերություն` հանուն բարձր սկզբունքների, կա'մ բարեկեցություն` ինչ֊որ անհատական չափանիշներով (օրինակ, ավելի լավ կյանք ու ստատուս` դրսում վաստակած դրամով)։
Վերջերս իմ մտերիմ մարդկանցից հարցրեց, թե որտեղ կապրեիր, առանց մի րոպե մտածելու պատասխանեցի, որ Հայաստանում։ Երկար եմ մտածել, որ միայն ժամանակավոր կհեռանայի այն պահին, երբ պատերազմ լինի ու երեխաներիս անվտանգությունը ուղիղ կերպով վտանգված լինի։ Ուրիշ ոչ մի պարագայում․․․ հասկանում եմ, որ ֆինանսապես ստաբիլությունը մեծ դեր է խաղում, ես էլ տեսակով հավակնոտ չեմ։ Ես ճամփորդել շատ եմ սիրում ու գոնե երկու անգամ երկրից դուրս ենք գալիս մի շաբաթով ու ինձ դա լրիվ բավարար է՝ տեսնել, սովորել։ Չկա մի նյութական բան որ դրսից կուզենայի իմը լինի։
Ես ծովի կամ օվկիանոսի ափին նստել ու նայել ալիքներին խենթանում եմ, բայց ոչ մի տեղ նույն զգացողությունը չեմ ունենում, ինչ որ Սևանում։ Ու էսպես շարք կարող եմ թվարկել։
Շատ լավ գիտակցում եմ իմ հասարակության բացթողումները, կառավարության հիմար լինելը, բայց ինձ շրջապատող մարդիկ /հարազատներ, ընկերներ/ փորձում են, ձգտնում են լավը դարձնել Հայաստանը։
Ընկերներ ունեմ, որ ինչ ինչ պատճառներով տեղափոխվել են դրսում ապրելու, կյանքում չեմ քննադատել իրենց այդ որոշումը՝ հիմնավորելով, որ իրենց ավելի լավ են զգում, բայց մինչև այն պահը, որ վերադառնում են տաս օրով ու սկսում «անմարդկային քարկոծել», որ սա երկիր չի, որ ոնց կարելիա ստեղ ապրել, որ սենց, որ նենց․․․․ օհ Աստվածներ, նենց վերևիցա հնչում էտ խոսքերը, նենց եմ վիրավորվում, ոնց որ հենց ինձ վիրավորեն։
One_Way_Ticket
20.06.2023, 00:20
Ընկերներ ունեմ, որ ինչ ինչ պատճառներով տեղափոխվել են դրսում ապրելու, կյանքում չեմ քննադատել իրենց այդ որոշումը՝ հիմնավորելով, որ իրենց ավելի լավ են զգում, բայց մինչև այն պահը, որ վերադառնում են տաս օրով ու սկսում «անմարդկային քարկոծել», որ սա երկիր չի, որ ոնց կարելիա ստեղ ապրել, որ սենց, որ նենց․․․․ օհ Աստվածներ, նենց վերևիցա հնչում էտ խոսքերը, նենց եմ վիրավորվում, ոնց որ հենց ինձ վիրավորեն։
Էդ մարդիկ քեզ չեն քարկոծում իրականում, իրենք իրենց են փորձում համոզել։
Ես, օրինակ, ինձ համոզելու կարիք չունեմ։ Հակառակը, երբ թեմա է բացվում, փորձում եմ ցրել։ Ախպեր, քեզ դուր է գալիս Հայաստանում ապրելը, ես քո համար լիքը ուրախ եմ, ինձնից ի՞նչ ես ուզում։
Էդ մարդիկ քեզ չեն քարկոծում իրականում, իրենք իրենց են փորձում համոզել։
Ես, օրինակ, ինձ համոզելու կարիք չունեմ։ Հակառակը, երբ թեմա է բացվում, փորձում եմ ցրել։ Ախպեր, քեզ դուր է գալիս Հայաստանում ապրելը, ես քո համար լիքը ուրախ եմ, ինձնից ի՞նչ ես ուզում։
Թիքեթ ջան, մարդիկ ուզում են հարգանք, թոլերանտություն ու ներողամտություն, չեն ուզում անարգանք, անհանդուժողականություն ու թշնամանք։ Որպես կոմպրոմիսային տարբերակ, կարելի է ընտրել կառուցողական քննադատությունը, ասենք՝ Հայաստանի սարերը սիրուն են, քյաբաբն ու սալյանկան լավն են, պեռաշկին ու պոնչիկը ոչինչ, բայց օրենքներն ու իրար նկատմամբ վերաբերմունքը կարելի է լավացնել։
One_Way_Ticket
20.06.2023, 01:01
Թիքեթ ջան, մարդիկ ուզում են հարգանք, թոլերանտություն ու ներողամտություն, չեն ուզում անարգանք, անհանդուժողականություն ու թշնամանք։ Որպես կոմպրոմիսային տարբերակ, կարելի է ընտրել կառուցողական քննադատությունը, ասենք՝ Հայաստանի սարերը սիրուն են, քյաբաբն ու սալյանկան լավն են, պեռաշկին ու պոնչիկը ոչինչ, բայց օրենքներն ու իրար նկատմամբ վերաբերմունքը կարելի է լավացնել։
Կոմպրոմիսային տարբերակն ու կառուցողական քննադատությունն արդեն իսկ ենթադրում են, որ Հայաստանում ուզում ես ապրել, պարզապես խանգարող հանգամանքներ կան։ Հիմա մարդ էլ կա, չի ուզում։ Եթե հայ ես, ապա պիտի Հայաստանում ուզես ապրել, քանի դեռ հակառակն ապացուցված չէ՞։ Սխալ աքսիոմ է։
Կոմպրոմիսային տարբերակն ու կառուցողական քննադատությունն արդեն իսկ ենթադրում են, որ Հայաստանում ուզում ես ապրել, պարզապես խանգարող հանգամանքներ կան։ Հիմա մարդ էլ կա, չի ուզում։ Եթե հայ ես, ապա պիտի Հայաստանում ուզես ապրել, քանի դեռ հակառակն ապացուցված չէ՞։ Սխալ աքսիոմ է։
Մարդն ասում է, որ ոչ մեկ չի ստիպում Հայաստանում ապրել, հարց են տալիս «ուզու՞մ ես Հայաստանում ապրել», կարելի է օրինակ պատասխանել՝
1. չէ, Հայաստանը անասուն երկիր ա, ապրելու տեղ չի, մինչև հոգուս խորքը զզված եմ, չեմ ջոկում ոնց եմ ես Հայաստանում ծնվել ու երկար ապրել առանց խենթանալու, ու էլի նման բաներ
2. չէ, Լատվիան ինձ համար ավելի լավ երկիր է
3. Եսի՞մ, էս պահին էդպիսի պլաններ չունեմ
4. Ինչ-որ այլ չեզոք, ոչ չար պատասխան
Ասածս էն ա, որ առաջին տարբերակը ճիշտ չի մարդկանց երեսին շպրտել, եթե նույնիսկ դու էդ պահին էդպես էս մտածում, ու չարժի չարանալ։։ Ոչ մեկս ընտրյալ չենք ու վերին արտի ցորենք չենք, մեզնից յուրաքանչյուրը աշխարհի իրավիճակից կախված կարող է խելոք գնալ ու Հայաստանում ապրել, միշտ կա էդպիսի 0-ից տարբերվող հավանականություն։
Հետո էլ Հայաստանը աշխարհի ամենավատ երկիրը չի, կյանքի որակի մակարդակով մեջտեղներում է, ու լիքը լավ բաներ կան Հայաստանում, պուպուշ սիրուն էմոցիոնալ մարդիկ, հայերենն էլ շատ հետաքրքիր, հաճելի լեզու է, համով ծիրան, թութ, սմառոձինա․․․
Հենց էս պահին, ես Հայաստանի դատական ակտերի կատարման վարչության հետ կոնֆլիկտներ ունեմ (ինձ գումար են պարտք, չեն տալիս) ու սա երևի ՀՀ ապուշագույն օրգաններից է (լրիվ կհիմնավորեմ, եթե որևէ մեկը ուզենա), բայց ինձ համար սա սովորական է, բոլոր երկրներում ու ազգերում սրիկաներ կան, ուղղակի մեր երկրում սրիկաները կարողանում են իրավապահներ դառնալ, ու չնայած սրան, ես շատ չեմ չարանում, ու մի չարացեք, չարանալը վնաս ա մարսողությանը։
Հ․Գ․ Համ էլ Հայաստանը Լատվիային 2:1 կրեց։
One_Way_Ticket
20.06.2023, 01:46
Մարդն ասում է, որ ոչ մեկ չի ստիպում Հայաստանում ապրել, հարց են տալիս «ուզու՞մ ես Հայաստանում ապրել», կարելի է օրինակ պատասխանել՝
1. չէ, Հայաստանը անասուն երկիր ա, ապրելու տեղ չի, մինչև հոգուս խորքը զզված եմ, չեմ ջոկում ոնց եմ ես Հայաստանում ծնվել ու երկար ապրել առանց խենթանալու, ու էլի նման բաներ
2. չէ, Լատվիան ինձ համար ավելի լավ երկիր է
3. Եսի՞մ, էս պահին էդպիսի պլաններ չունեմ
4. Ինչ-որ այլ չեզոք, ոչ չար պատասխան
Ասածս էն ա, որ առաջին տարբերակը ճիշտ չի մարդկանց երեսին շպրտել, եթե նույնիսկ դու էդ պահին էդպես էս մտածում, ու չարժի չարանալ։։ Ոչ մեկս ընտրյալ չենք ու վերին արտի ցորենք չենք, մեզնից յուրաքանչյուրը աշխարհի իրավիճակից կախված կարող է խելոք գնալ ու Հայաստանում ապրել, միշտ կա էդպիսի 0-ից տարբերվող հավանականություն։
Հետո էլ Հայաստանը աշխարհի ամենավատ երկիրը չի, կյանքի որակի մակարդակով մեջտեղներում է, ու լիքը լավ բաներ կան Հայաստանում, պուպուշ սիրուն էմոցիոնալ մարդիկ, հայերենն էլ շատ հետաքրքիր, հաճելի լեզու է, համով ծիրան, թութ, սմառոձինա․․․
Հենց էս պահին, ես Հայաստանի դատական ակտերի կատարման վարչության հետ կոնֆլիկտներ ունեմ (ինձ գումար են պարտք, չեն տալիս) ու սա երևի ՀՀ ապուշագույն օրգաններից է (լրիվ կհիմնավորեմ, եթե որևէ մեկը ուզենա), բայց ինձ համար սա սովորական է, բոլոր երկրներում ու ազգերում սրիկաներ կան, ուղղակի մեր երկրում սրիկաները կարողանում են իրավապահներ դառնալ, ու չնայած սրան, ես շատ չեմ չարանում, ու մի չարացեք, չարանալը վնաս ա մարսողությանը։
Հ․Գ․ Համ էլ Հայաստանը Լատվիային 2:1 կրեց։
Առաջին տարբերակի հասցեատերը ոնց որ ես չեմ, բայց պատասխանեմ :) Ակումբում իմ ներկայության սաղ իմաստը հենց ճշմարտությունը մարդկանց երեսին շպրտելն ասելն է ու երեսիս թռնող ճշմարտությունը լսելը։ Էդ "եսիմ, էս պահին էդպիսի պլաններ չունեմ" տիպի կռուտիտների վրա էստեղ ժամանակ ծախսելու իմաստը չեմ տեսնում։
1. չէ, Հայաստանը անասուն երկիր ա, ապրելու տեղ չի, մինչև հոգուս խորքը զզված եմ, չեմ ջոկում ոնց եմ ես Հայաստանում ծնվել ու երկար ապրել առանց խենթանալու, ու էլի նման բաներ
Ասածս էն ա, որ առաջին տարբերակը ճիշտ չի մարդկանց երեսին շպրտել, եթե նույնիսկ դու էդ պահին էդպես էս մտածում, ու չարժի չարանալ։։
ու մի չարացեք, չարանալը վնաս ա մարսողությանը։
։
(1) տարբերակը ես չարանալու արտահայտություն որպես չեմ տեսնում, այլ ինքնահիացմունքի ու դա արտահայտելու պահանջի՝ թե ես շատ ավելի բարձր եմ, քան էդ զզվելի երկիրը, քանի որ ինձ անհամատեղելի եմ տեսնում դրա հետ, ու զարմանում եմ, թե ոնց եմ առաջ դիմացել, չէ՞ որ ես միշտ եմ ավելի բարձր եղել։
Հա, ու մեկ էլ որ ձեզ՝ հայաստանում ապրելուց չզզվողներիդ տեղը ցույց տալն էլ կամ ավելի շուտ՝ իմ անհամատեղելիության մասին բարձրաձայնելն էլ իմ նման բարձր անձի դեպքում ձեզ պատվի արժանացնել ա։
1. չէ, Հայաստանը անասուն երկիր ա, ապրելու տեղ չի, մինչև հոգուս խորքը զզված եմ, չեմ ջոկում ոնց եմ ես Հայաստանում ծնվել ու երկար ապրել առանց խենթանալու, ու էլի նման բաներ
2. չէ, Լատվիան ինձ համար ավելի լավ երկիր է
3. Եսի՞մ, էս պահին էդպիսի պլաններ չունեմ
4. Ինչ-որ այլ չեզոք, ոչ չար պատասխան
Չնայած որ երկրորդ տարբերակն ա իմ մոտ, 4 պատասխաններն էլ օգտագործել եմ կախված իրավիճակից ։Դ
1․ Երբ զրուցակիցը երկրորդ տարբերակը լսելուց հետո սկսում ա պնդել, որ չէ, ես չգիտեմ, Հայաստանը վերջն ա, դրանից դուրս վապշե քաղաքակրթություն չկա ու պրոպագանդայի զոհ դարձած գնում եմ երկրից: Ոնց որ ես չեմ ապրել էնտեղ կամ երևի դեբիլ եմ, չեմ տեսել ոչ մի բան ու չեմ հասկանում ինչն ա իմ համար լավ։
Նաև կարող ա էս պատասխանը հնչի որպես առաջին պատասխան, երբ դրանից մի քանի ժամ առաջ Հայաստանում կատարված որևէ բանից փսիխանուծ եմ արել (ինչ մեղքս թաքցնեմ, կետո չեմ անում) ու դեռ չի թողել էդ փսիխանուծը, էդ նեղ մոմենտին ինչ որ մեկը հարցնում ա, թե երբ եմ հետ գնալու ։Դ
2, Գրեթե միշտ, երբ լուրջ պատասխան եմ տալիս, իսկ երբ շատ լուրջ պատասխան եմ տալիս՝ սրա ընդարձակ վերսիան ա հնչում, երբ ասում եմ նաև պայմանական Լատվիայի թերությունները ու նշում, թե խի դրանք չեն խանգարում տվյալ պահին ու խի պայմանական Լիտվա չեմ գնում
3, Երբ անծանոթ մարդ ա սկսում էդ թեմայով խոսալ ու ցրում եմ
4, Չգիտեմ, բայց եղած կլինեն էլի դեպքեր ։Դ
StrangeLittleGirl
20.06.2023, 14:44
Երբ ես իմ անձնական, բնավորության տարբերություններն եմ առաջ բերում որպես Հայաստանում ապրել չկարողանալու պատճառ, չեմ հասկանում, թե դա ինչու ա ընկալվում, թե ես ասում եմ, որ ձեզնից բարձր եմ։ Կարո՞ղ ա ձեր սեփական կոմպլեքսների ձեռն եք կրակ ընկել կամ ինքներդ եք որոշել, որ ես ձեզնից լավն եմ ու ձեր ներսից նախանձից ուտում եք ձեզ, չգիտեք ոնց ձեր չարությունն արտահայտեք։
Ես երբեք չեմ ասել Հայաստանն անասուն երկիր ա ու երբեք ուրիշներին չեմ մեղադրում էնտեղ ապրել կամ չապրելու համար։ Ես ասում եմ՝ ինձ համար ապրելու երկիր չի, որովհետև ես ինքս իմ հոգեկերտվածքով, խառնվածքով, սովորություններով ու արժեհամակարգով չեմ համապատասխանում Հայաստանի մեծամասնության հոգեկերտվածքին, խառնվածքին, սովորություններին ու արժեհամակարգին, ու ինձ ավելի լավ եմ զգում մի այլ երկրում, որտեղ համապատասխանում եմ ժողովրդի մեծամասնության հոգեկերտվածքին, խառնվածքին, սովորություններին ու արժեհամակարգին։ Ու էս նույն երկրում էլ շատ ուրիշ ազգի ներկայացուցիչներ չեն դիմանում, որովհետև չեն համապատասխանում մեծամասնության հոգեկերտվածքին, խառնվածքին, սովորություններին ու արժեհամակարգին (եղանակն էլ որպես բոնուս)։ Ոչ էլ ձևեր եմ թափելու, թե երբևէ կարող ա Հայաստան վերադառնալու պլաններ ունենամ։
Տարբեր լինել չի նշանակում լինել ավելի լավ կամ վատ, նշանակում ա ուղղակի լինել տարբեր։ Բայց եթե դուք ինձ ձեզնից լավն եք ընկալում ու դրանից ներվայնանում, դա իմ խնդիրը չի, ձերն ա, գուցե կետո անեք, որ հասկանաք, թե ինչու եմ ձեզ տենց ներվայնացնում։
Հետ-գրառումային մեղմացնող մեկնաբանությունները չեն փոխում բուն գրառման մեսիջը, որը չեզոք-տարբեր լինելու մասին չէր, այլ ավելի լավ հատանիշներով տարբեր լինելու մասին, և եթե մի բանից զզվում են, ոչ թե նրա համար, որ "ուղղակի" տարբեր ա, այլ բացասականորեն ա տարբեր, դա ոզնուն էլ ա հասկանալի։
Ուրիշ՝ թե ի՞նչ կարիք այդ մասին հայտարարելու․ շեշտելու համար, թե ինչքան վատն ա Հայաստանի ժողովրդի մծամասնությու՞նը՝ հայտարարողի համեմատ, թե՞ ինչքան լավն ա էդ հայտարարությունն անողը՝ էդ մեծամասնության համեմատ։ Երկու դեպքում էլ հայտարարություն անողի էգոն ա դուրս ցայտում, որևէ այլ, հատկապես օգտակար իմաստ չկար էդ հայտարարության մեջ․ ամենն իր էգոյի շուրջն էր՝ իր հրաշալի անձի հետ համեմատության մեջ՝ զզվում եմ, զարմանում եմ ոնց եմ ապրել, չեմ համատեղվում և այլն։
One-Way-ը մտնում ա ֆորում, որովհետև էստեղ ակնկալվում ա ճշմարտության դեմ արխային չմեղանչել, ասեցի՝ չհիասթափեցնեմ։
Հ․Գ․ Եթե իրականում այն չի, ինչը հասկացվում ա գրառումից, ուրախ կլինեմ, որովհետև ավելի շատ տխուր ա, քան տհաճ նման դիրքորոշումներ տեսնելը։
Բյուրի գրառումը մի քանի անգամ կարդացի, բայց նենց էլ չհասկացա, թե որտեղ մարդիկ ինքնասիրահարված մեծամտություն տեսան։ Հիմա որ ես ասեմ, թե զզվում եմ ջինս հագնելուց, որտև էդ անտերը ձվերս սեղմում ա, ու զարմանում եմ, թե ոնց եմ այդքան երկար ջինս հագել ջահել վախտերով՝ ախր էն վախտ էլ էր սեղմում, պիտի համարվեմ մեծամի՞տ (մեծաձու)։ Թե՞ պիտի ասեք, թե բա ինչ լավ ա աֆրիկյան մի աբորիգենների ցեղում չեմ ծնվել, որտեղ ի՜նչ ջինս՝ ձվերին աբեզալովկա օղակներ են հագցնում, մինչև չգան դնչիդ կպնեն։ Մարդն եկել ասում ա՝ մանթո եմ, թե ոնց եմ տենց ձվերս ճզմելով երկար տարիներ ջինս հագել, դուք էլ անխիղճ ձև ձվերից կախվել եք, թե բա չէ, դու տենց չպիտի ասեիր, այլ պիտի ասեիր․ «յուբկան ձվերիս վենծիլյացիան ավելի լավ ա ապահովում»։ Ստեղ են ասում՝ իջեք՝ հասանք։
Հ․Գ․
Ի դեպ, «Extraction 2» ֆիլմը տեսե՞լ եք։ Որ առաջինն էր դուրս եկել, մի ծանոթ բանգլադեշցու ասեցի դրա մասին, ու որ գոնե արևմտյան աշխարհը բանգլադեշի գոյության մասին էս ֆիլմից կսովորի, նա էլ ասեց՝ հա, կսովորեն, որ բեսամթ պրծած տեղ ա։ Հիմա էս երկրորդում էլ վրացի եղբայրներ կան, ովքեր մթոմ 90-ականներին փախել էին Հայաստան, ու երևանյան դաժան փողոցների կողմից բեսամթ բեսպրեձելշիկ օրենքով գողեր են դաստիարակվել։ :D նենց որ հոլիվուդը Հայաստանի տեղն էլ արևմտյան աշխարհին ցուցադրեց։
One_Way_Ticket
20.06.2023, 17:02
Ինչ որ ուզում էի ասել, մեծ մասը Ծլնգն արդեն ասեց, չկրկնվեմ։ Ասենք, ես բավական անտարբերությամբ կարդացի էդ ժամանակային սահմանի մասը, ինձ այն պարզապես խորթ է։ Ես միայն չափազանց կարևոր բաներն եմ ավելի քան մեկ շաբաթ առաջ համաձայնեցնում։ Ասենք, հինգշաբթի օրերը մենք что где когда ենք խաղում։ Հաճախ օրվա կեսին դեռ պարզ չէ՝ թիմը կհավաքվի թե չէ։ Բոլորիս համար դա նորմալ է, բոլորս էլ նույն հաճախությամբ լինում ենք վերջին պահին հա կամ չէ ասողի դերում։
Տարիներ առաջ Թայլանդում ռուս զույգի հետ ծանոթացա, այնտեղ էին ապրում, զրուցում էինք տարբեր երկրներում ապրելու մասին։ Ասին՝ ժամանակին Նոր Զելանդիա էին ուզում տեղափոխվել, բայց հրաժարվեցին գաղափարից տարբեր պատճառներով, որոնցից մեկն այն է, որ․․․ ուշադրություն․․․ մարդիկ այնտեղ բոյով են! Երկրում ապրել ուզել-չուզելն այնքան ինդիվիդուալ հարց է, որ կառուցողական քննադատություն մասին այդ կոնտեքստում լսել (էն էլ Վիշապից) ինձ համար տարօրինակ է։
Ուլուանա
20.06.2023, 20:59
Փաստորեն, ես էս հինավուրց թեմայում ոչ մի գրառում չունեմ:
«Ուզո՞ւմ ես ապրել Հայաստանում» հարցի պատասխանն ինձ համար միշտ էլ «այո» ա եղել: Թեև տարիների ընթացքում համ ինքս եմ փոխվել ահագին, համ էլ ինչ-որ չափով` Հայաստանում ապրել ցանկանալուս դրդապատճառները: Իրականում Հայաստանում ապրելիս միշտ էլ մտածել եմ, որ իմ խառնվածքին, արժեհամակարգին ու նախընտրած կենսակերպին հեչ համապատասխան երկիր չի, բայց չնայած դրան` միշտ էլ որոշակի հարազատություն եմ զգացել Հայաստանի նկատմամբ ու այլ երկրում ապրելու ցանկություն չեմ ունեցել: ԱՄՆ տեղափոխվել եմ զուտ հանգամանքների բերումով, ոչ թե Հայաստանից հեռանալու ցանկությունից դրդված: ԱՄՆ-ն էլ իմ խառնվածքին, արժեքներին ու առաջնահերթություններին համապատասխան չի առանձնապես, ու համոզված եմ` եվրոպական երկրներն էլ: Իհարկե, շատ բաներ կան, որ ԱՄՆ-ում են ինձ համար ավելի ընդունելի, շատ բաներ էլ` Հայաստանում, բայց ոչ մեկն էլ լիարժեք ինձ համապատասխան չի: Ու որ խորանում եմ, ինձ դուր չեկող, ինձ համար խորթ ու անընդունելի բաների մեծ մասն ընդհանուր մեր քաղաքակրթությանն ա բնորոշ` անկախ երկրից ու դրանում ապրող ժողովրդից, իսկ մոլորակից քոչելու հնարավորություն չկա :)): Դրա համար հիմա քիչ թե շատ հաշտ եմ էն իրողության հետ, որ էս քաղաքակրթության մեջ լիքը բաներ սրտովս չեն, ուղղակի հիմիկվա մտածելակերպովս համարում եմ, որ շատ բաներ իրականում ինձնից են կախված, իմ ընկալումներից, կյանքի, մարդկանց նկատմամբ իմ վերաբերմունքից, ու համարյա ցանկացած երկրում էլ հնարավոր ա ստեղծել էնպիսի պայմաններ, որոնցում իմ բնույթին ու արժեքներին համապատասխան ապրելակերպը հնարավոր կլինի: Քանի որ ես հիմնականում նախընտրում եմ ակտիվ սոցիալական կյանքից ու դրանում ընդունված հաճույքներից ահագին հեռու, դանդաղընթաց ու բնությանը մոտ ապրելակերպ, տվյալ երկրի ինչպիսին լինելն էդ հարցում շատ մեծ դեր չունի, ըստ իս: Բայց հնարավորության դեպքում կնախընտրեի հայրենիքումս ապրել, քանի որ, ինչպես արդեն ասեցի, ամեն դեպքում ինձ հարազատ ա: Չնայած ծնվել ու մինչև ԱՄՆ տեղափոխվելս ամբողջ կյանքս ապրել եմ Երևանում, բայց հիմա վերադառնալու դեպքում ոչ մի կերպ ինձ չեմ պատկերացնում Երևանում բնակվելիս: Երևանն, իհարկե, սիրում եմ ու համարում եմ շատ հետաքրքիր ու գունեղ քաղաք, բայց` զուտ ժամանակավոր այցելությունների համար, իսկ մշտական բնակության համար` ոչ մի կերպ: Չեմ բացառում, որ մի գեղեցիկ օր ընտանիքով վերադառնամ Հայաստան ու ապրեմ մարզերից որևէ մեկում, ցանկալի ա` Երևանին ոչ շատ մոտ, որ օդը հնարավորինս մաքուր լինի:
Ես կուզեի Դանիայում ապրել, զուտ ռեվյուներից դատելով, դեռ չեմ հասցրել լինել։
Թե իբր ի՞նչ կա էս ապուշ Կալիֆոռնիայում, սաղի ուշքն ու միտքը փող աշխատելն ա ու հանուն փողի, կամ էլ աննպատակ վազվզոցը որի անունը դրել են economical growth, մեկը չկա ասի, արդեն economical growth-ը անցել եք, հասել եք փշալարերին, հանգստացեք, վեր ընկեք տեղներդ։
Հայաստանում էլ՝ յոլա գնալն ա, ուտուշ-խմուշն ու իրար ֆռռցնելը։ Ես մի ամսից ավել չեմ ձգում Հայաստանում։ Դե մշակութային տարբերություններ կան, էլի :D
Բայց մեր մեջ ասած, ես ոչ մի տեղ էլ մի ամսից ավել չեմ ձգում որպես գոռոզ մաքսիմալիստ, մի ամսից սկսում եմ յոլա գնալ։ Դե Հայաստանում էլ յոլա կգնայի։
Բյուրի գրառումը մի քանի անգամ կարդացի, բայց նենց էլ չհասկացա, թե որտեղ մարդիկ ինքնասիրահարված մեծամտություն տեսան։ Հիմա որ ես ասեմ, թե զզվում եմ ջինս հագնելուց, որտև էդ անտերը ձվերս սեղմում ա, ու զարմանում եմ, թե ոնց եմ այդքան երկար ջինս հագել ջահել վախտերով՝ ախր էն վախտ էլ էր սեղմում, պիտի համարվեմ մեծամի՞տ (մեծաձու)։ Թե՞ պիտի ասեք, թե բա ինչ լավ ա աֆրիկյան մի աբորիգենների ցեղում չեմ ծնվել, որտեղ ի՜նչ ջինս՝ ձվերին աբեզալովկա օղակներ են հագցնում, մինչև չգան դնչիդ կպնեն։ Մարդն եկել ասում ա՝ մանթո եմ, թե ոնց եմ տենց ձվերս ճզմելով երկար տարիներ ջինս հագել, դուք էլ անխիղճ ձև ձվերից կախվել եք, թե բա չէ, դու տենց չպիտի ասեիր, այլ պիտի ասեիր․ «յուբկան ձվերիս վենծիլյացիան ավելի լավ ա ապահովում»։ Ստեղ են ասում՝ իջեք՝ հասանք։
Հ․Գ․
Ի դեպ, «Extraction 2» ֆիլմը տեսե՞լ եք։ Որ առաջինն էր դուրս եկել, մի ծանոթ բանգլադեշցու ասեցի դրա մասին, ու որ գոնե արևմտյան աշխարհը բանգլադեշի գոյության մասին էս ֆիլմից կսովորի, նա էլ ասեց՝ հա, կսովորեն, որ բեսամթ պրծած տեղ ա։ Հիմա էս երկրորդում էլ վրացի եղբայրներ կան, ովքեր մթոմ 90-ականներին փախել էին Հայաստան, ու երևանյան դաժան փողոցների կողմից բեսամթ բեսպրեձելշիկ օրենքով գողեր են դաստիարակվել։ :D նենց որ հոլիվուդը Հայաստանի տեղն էլ արևմտյան աշխարհին ցուցադրեց։
Ծլնգ ջան․․․ բարև։ Օրինակդ անհաջող էր։ Եթե գրառման հեղինակն ասեր՝ Հայաստանի շոգը դիմանալու բան չի, ոնց եմ մինչև հիմա դիմացել, այ Դանիայում ինձ համար ընտիր, համատեղելի եղանակ ա, ջինսիդ ու ձվերի օրինակը ճիշտ կլիներ։ Բայց ջինսի փոխարեն Հայաստանի ժողովուրդն ա, որը ներկայացվում ա ոչ թե ջինս, ինչը ճաշակի ու ֆիզիկական համատեղելիության հարց ա, այլ մարդկային վատ հատկանիշների կրող, իսկ հեղինակը, ի իր իսկ համեմատություն էդ ժողովրդի հետ, լավ հատկանիշների կրող ա, նաև՝ գերազանցիկ և այլն, ու զարմանում ա, թե ոնց ա մինչև հիմա էդ վատ հատկանիշների միջավայրում գոյատևել, հետո անմիջապես տալիս ա պատասխանը՝ որովհետև իր ընտանիքն էլ, ի տարբերություն Հայաստանի ժողովրդի, ավելի լավ հատկանիշների կրող ա։ Եվ այլն․․․
Մի խոսքով։ Իրականում, ոչ մեկի նեղացնելու ցանկություն չունեմ։ Բայց էս դեպքում կուզենայի, որ ճշմարտության էս մի կողմն էլ բացահայտվեր, ի օգուտ գրառման հեղինակի։
Ես մտածել եմ էս հարցի շուրջ: Ընդամենը հասարակ մի սոց. հարցում ա պետք անել՝ 10 կամայական երևանցուց՝ փողոցում: Պետք ա տալ ընդամենը երկու հարց՝ ուղղված էդ 10 հոգուն:
Հարց 1-ին.
Հայը կարա՞ լինի բուդդիստ, մուսուլման, կաթոլիկ քրիստոնյա, կամ հուդայակա՞ն:
Էդ 10 հոգուց գոնե 7-ը պիտի պատասխանեն՝
- Հա, կարա: Հայը դա ազգություն ա, ոչ թե կրոն: Հայը կարա լինի քրիստոնյա, սատանիստ, ագնոստիկ, աթեիստ, մահմեդական: Կամ էլ՝ դրանցից ոչ մեկը: Անկախ նրանից, թե ինքը ինչ կրոնի ա դավանում, իրա հայությունը չպիտի պակասի դրանից:
Հարց 2-րդ:
- Հոմոսեքսուալ զույգերին ո՞նց եք վերաբերվում:
Էդ 10 հոգուց գոնե 7-ը պիտի պատասխանեն՝
- Անտարբեր եմ: Ես ուրիշի տռուսիկների մեջ աշխատում եմ չմտնել: Դա իրանց գործն ա:
Եթե էդ սոց. հարցմանը մասնակցած 10 հոգուց 7-ը տան վերոնշյալ պատասխանները, ես հաջորդ օրն իսկ կգամ ու կապրեմ Հայաստանում:
Բայց դա հնարավոր բան չի: !!!
Էդ 10 հոգուց 9 հոգին կասեն, որ հայը մենակ առաքելական եկեղեցու կրող պիտի լինի, թե չէ՝ էլ ինչ հայ, իսկ հոմոսեքսուալներին պետք ա ծեծելով վառել: Կամ վառել, հետո նոր ծեծել:
Էն 1 հոգին էլ կասի՝ «չեմ կողմնորոշվում» ու կփախնի:
Ու ստեղ մենակ էդ երկու հարցը չի խնդիրը:
Եթե էդ 10 հոգուց 7-ը տային իմ ցանկացած պատասխանները՝ արդեն իսկ մեխանիկորեն երկրում կաշառքն էլ պակասած կլիներ, գողությունն էլ, կոպտությունն ու անտաշությունն էլ:
Սաղ իրար հետ փողկապակցված ա:
Ծլնգ ջան․․․ բարև։ Օրինակդ անհաջող էր։ Եթե գրառման հեղինակն ասեր՝ Հայաստանի շոգը դիմանալու բան չի, ոնց եմ մինչև հիմա դիմացել, այ Դանիայում ինձ համար ընտիր, համատեղելի եղանակ ա, ջինսիդ ու ձվերի օրինակը ճիշտ կլիներ։ Բայց ջինսի փոխարեն Հայաստանի ժողովուրդն ա, որը ներկայացվում ա ոչ թե ջինս, ինչը ճաշակի ու ֆիզիկական համատեղելիության հարց ա, այլ մարդկային վատ հատկանիշների կրող, իսկ հեղինակը, ի իր իսկ համեմատություն էդ ժողովրդի հետ, լավ հատկանիշների կրող ա, նաև՝ գերազանցիկ և այլն, ու զարմանում ա, թե ոնց ա մինչև հիմա էդ վատ հատկանիշների միջավայրում գոյատևել, հետո անմիջապես տալիս ա պատասխանը՝ որովհետև իր ընտանիքն էլ, ի տարբերություն Հայաստանի ժողովրդի, ավելի լավ հատկանիշների կրող ա։ Եվ այլն․․․
Մի խոսքով։ Իրականում, ոչ մեկի նեղացնելու ցանկություն չունեմ։ Բայց էս դեպքում կուզենայի, որ ճշմարտության էս մի կողմն էլ բացահայտվեր, ի օգուտ գրառման հեղինակի։
Ասծու բարի, Բարեկա՛մ ջան։ Քո խաթր գնացի մի անգամ էլ կարդացի Բյուրի գրառումը, ու քո նկարագրած ոչ մի բան էնտեղ չգտա։ Մարդը մի քանի անգամ ասում ա, որ տարբերությունը մշակութային ա, իսկ դու այստեղ ներկայացնում ես նենց, թե ինքը լավ ու վատ ա անում։ Հա, մի տեղ ասում ա, թե իրեն հարցնում են, ոնց ա որ տենց շատ բան ա հասցնում, ինքն էլ գտնում ա, որ իր ժամանակի նկատմամբ զգայունությունից ա։ Հիմա նորությո՞ւն ա քո համար, որ Հայաստանում կյանքը մեծապես ահագին դանդաղ ա հոսում, մանավանդ կրթական ու ընդանրապես բյուջետային հաստատություններում, ում հետ Բյուրը պիտի որ ամենաշատը գործ ունեցած լինի, ու «կարևոր գործ» էլ համարյա գոյություն չունի, համենանյն դեպս էնքան կարևոր, որ չդիմանա մի հատ ուտուշ-խմուշից հետո արվելուն։ Ու ի դեպ էդ քո լավ-ու-վատ-ի առումով․ համոզված եմ շատ-շատ հայաստանցիներ Բյուրի նկարագրածը կարդալով կմտածեն՝ էս մարդը էս ինչ ողորմելի ձև ա կյանքը վատնում էդ տխուր դանիաներում, բա կարելի՞ ա մարդ էնքան ոլորված լինի իրա գործ ու պլանների շուրջ, որ մի հատ չկարողանա ամեն ինչի վրա թքի ու հանգիստ չնստի մի երկու ժամ օպերայի հարևանությամբ մի հատ հանգիստ կոֆե խմի՝ գլուխը հանգստացնի ամեն ինչից։ Ասածս է՝ արժեքների տարբերության բախում ա․ ինչը Բյուրին ա կյանքում կայֆ տալիս,շատ հայաստանցիների համար խեղդող կլիներ, դե ինչն էլ հայաստանցիների արք-ու-բարքի մեջ ա, Բյուրին ա նյարդայնացնում։ Դե եկենք խմենք նրա համար, որ բոլորս էլ մեր կյանքում մեր դանիաները գտնենք․․․
Ես էլ եմ վերջերս մտածել էս հարցի շուրջ, ու մեկընդմիշտ որոշել եմ, որ երկար ու թշվառ պատմություն ունեցած, ցեղասպանություն տեսած ու անհետացման եզրին գտնվող էս հին ժողովդրից չարժի արագի մեջ գերժամանակակից քաղաքակրթություն ակնկալել, այլ պետք է հանդուրժող լինել, ինչպես կլինեք ձեր ծերացող, բազմաթիվ պրոբլեմների կույտ հանդիսացող հարազատի հանդեպ։ Հանգամանքների բերմամբ, հայերիս ինտելիգենցիայի զգալի մասը կոտորված է, մի զգալի մասն էլ՝ փախած, էդ ո՞նց պիտի հրաշքով էս մնացած մի բուռ ազգն էլ հանկարծ դառնար իմաստուն ու քաղաքակիրթ։
Երիտասարդ սերունդը լավն են, փորձում են, հույս կա, ներողամիտ եղեք, մի չարացեք, սիրեք իրար, դուք պիտի պատկերացնեք, թե ինչքան fucking քիչ ենք մենք։
Օրինակ, ինչքան էլ աբսուրդ հնչի սա շատերի համար, ու ինչքան էլ գտնվեն մարդիկ, որ ինձ ազգի թշնամու կամ դավաճանի տեղ դնեն, ես հանգիստ կարամ ասեմ, որ ես էսքան ժամանակ 3 հայի օգնել եմ՝ դուրս գալ Հայաստանից: Էդ 3 հայը եղել են ոչ իմ ընկերներից, ո՛չ իմ բարեկամներից: Ու հոմո էլ չեն եղել, որ մտածելու տեղիք տամ յանի՝ «հա, բա ինչ … դուք գեյերդ գեյերով իրար ուր էլ լինի՝ պադձերժկա եք» բան … տենց ինչ-որ կոմյունոտարիստ եզրահանգումներ: Չէ, էդ հայերը եղել են հետերոսեքսուալ հայեր ու նենց չի, որ իրանց արժեհամակարգը բեսամթ իմինին համապատասխանում էր գլոբալ առումով: Ես ուղղակի օգնել եմ՝ ստեղ-ընդեղ ծակուծուկեր ցույց տալով, թե ինչը ոնց պիտի արվի, որ դուրս գալացվի երկրից ու եվրոպական որևէ երկրում ռեզիդենցիայի դիմվի: Ծակուծուկեր եմ ցույց տվել, ամիսներով նամակ-մամակներ եմ գրել ստեղ-ընդեղ: Ժամերով սկայպերով հետները խոսացել եմ, որ բացատրեմ՝ ինչը ոնց ա:
Իրանք հուսահատ հայեր էին՝ կարծում եմ՝ մեծ պոտենցիալով:
Օգնել եմ էդ մարդկանց՝ դուրս գալ Հայաստանից ու հաստատվել տարբեր երկրներում: Ես կարծում եմ՝ լա՛վ բան եմ արել: Ու էլի կանեի, եթե պետք լիներ:
Լրիվ անվճար:
Հիմա՝ ինչքան էլ մարդիկ գտնվեն, որ մտածեն՝ հայաթափելը դա հայրենիքին օգնություն ա՞ … ես կասեի՝ հա, իմ համար օգնություն ա: !! Իմ համար՝ հայրենիքը դա ժողովուրդն ա ու եթե էդ ժողովրդի որոշ զանգված տառապում ա ընդեղ ու եթե կարամ օգտակար լինեմ իրանց՝ երկիրը լքելու ու ուրիշ տեղ հաստատվելու համար, ապա կանեմ: Ես էն լոսահայերի նման չեմ, որ գնալուց հետո, Հայաստանում մնացածներին ասում են՝ «ուր եք գալիս, կարծում եք ստեղ մեղր ա՞ քսած: Մնացեք ձեր երկրում»: Բայց ինքը արդեն նենց լեքսուզի մեջ կանդիցիաներով-բանով նստած կոկտեյլ ա խմում հաստ ակնոցներով ու բանակի համար 10.000 դոլլար փող ա ուղարկում՝ նա ֆիգ թե էդ փողը կհասնի տեղ թե չէ: Կարևորը՝ ոչ մեկ չգնա Հայաստանից Լոս ու իրա գործերին ու բիզնեսներին կանկուրենտ-վայիս չլինի հանկարծ: Բաաա ոոո՜՜՜նցց … խի եք գալիս: Մնացեք ըտեղ …մենակ ես իրավունք ունեմ ստե ըլնելու:
Ատում եմ տենց մարդկանց:
StrangeLittleGirl
21.06.2023, 20:14
Օրինակ, ինչքան էլ աբսուրդ հնչի սա շատերի համար, ու ինչքան էլ գտնվեն մարդիկ, որ ինձ ազգի թշնամու կամ դավաճանի տեղ դնեն, ես հանգիստ կարամ ասեմ, որ ես էսքան ժամանակ 3 հայի օգնել եմ՝ դուրս գալ Հայաստանից: Էդ 3 հայը եղել են ոչ իմ ընկերներից, ո՛չ իմ բարեկամներից: Ու հոմո էլ չեն եղել, որ մտածելու տեղիք տամ յանի՝ «հա, բա ինչ … դուք գեյերդ գեյերով իրար ուր էլ լինի՝ պադձերժկա եք» բան … տենց ինչ-որ կոմյունոտարիստ եզրահանգումներ: Չէ, էդ հայերը եղել են հետերոսեքսուալ հայեր ու նենց չի, որ իրանց արժեհամակարգը բեսամթ իմինին համապատասխանում էր գլոբալ առումով: Ես ուղղակի օգնել եմ՝ ստեղ-ընդեղ ծակուծուկեր ցույց տալով, թե ինչը ոնց պիտի արվի, որ դուրս գալացվի երկրից ու եվրոպական որևէ երկրում ռեզիդենցիայի դիմվի: Ծակուծուկեր եմ ցույց տվել, ամիսներով նամակ-մամակներ եմ գրել ստեղ-ընդեղ: Ժամերով սկայպերով հետները խոսացել եմ, որ բացատրեմ՝ ինչը ոնց ա:
Ես էլ եմ շատերի օգնել ու կշարունակեմ օգնել։ Մենակ Հայաստանից գնալու հարցում չէ, այլ ցանկացած հարց, որտեղ ես փորձ ունեմ, որը ես արել եմ, ինձնից հետո ուրիշն ա ուզում անել։ Ու անում եմանվճար, առանց որևէ սպասումների։ Անում եմ, որովհետև ուղղակի սիրում եմ մարդկանց օգնել։
Ես մի քիչ էս թեման կարդացի ու ջոգի որ էշ-էշ ապրում եմ Հայաստանում :D
Իրականում իմ ընկալմամբ մի հատ կարևոր հարց կա, որ ստեղ չհանդիպեցի ոչ ոքի մոտ:
Հայաստանից դուրս ապրողների հիմնական փաստարկը որ ստեղ մշակութային մակարդակը/կենցաղային մակարդակը/քաղաքական և այլ մակարդակները ցածր են: Է բա նորմալ ա որ ցածր լինեն, որտև դուք (հավաքական կերպար), ով գիտի թե բարձրը որն ա, ստեղ չեք: Ձևավորվել ա միջին վիճակագրական հայ, որն ընդհանուր առմամբ չի իմանում/չի ուզում լավ մակարդակ:
Հայաստանի ամենամեծ խնդիրը «որտեղ հաց ընդեղ կաց» սկզբունքով ապրողներն են, որոնք թողել իրանց երկիրը արարելը, գնացել են ուրիշի արարածը վայելելու: Լավ եք արել, գնացել եք, ապրեք, ձեզ միայն երջանկություն եմ մաղթում, բայց մի նեղվեք, որ ստեղ վատ ա, որտև վատ ա, որտև դուք գնացել եք, դրանով իջեցնելով միջին հայաստանցու որակը:
Հ.Գ. Էդ երկրներում լիքը բաներ ավելի լավ են, որտև էդ երկրների որոշ քաղաքացիներ դրել են իրենց ժամանակը/էներգիան/կյանքը, իրենց երկիրը/քաղաքացուն տենցը դարձնելու վրա:
մարդ եղած վախտ
23.06.2023, 11:56
Հ.Գ. Էդ երկրներում լիքը բաներ ավելի լավ են, որտև էդ երկրների որոշ քաղաքացիներ դրել են իրենց ժամանակը/էներգիան/կյանքը, իրենց երկիրը/քաղաքացուն տենցը դարձնելու վրա:
Դե մեկ էլ էն փոքրիկ նյուանսը, որ լավ ապրող երկրների (արևմտյան Եվրոպան, մասնավորապես) նկատմամբ եղել ա գերտերության որոշում, որ իրանք պետք ա դառնան լավ ապրող երկրներ, իսկ Հայաստանը աշխարհաքաղաքական մանրադրամ ա։ Բայց դե մենք՝ ժողովուրդը, այնուամենայնիվ ավելի լավ ա իրար ուտենք. էդ հո հեշտ ա։
Դե մեկ էլ էն փոքրիկ նյուանսը, որ լավ ապրող երկրների (արևմտյան Եվրոպան, մասնավորապես) նկատմամբ եղել ա գերտերության որոշում, որ իրանք պետք ա դառնան լավ ապրող երկրներ, իսկ Հայաստանը աշխարհաքաղաքական մանրադրամ ա։ Բայց դե մենք՝ ժողովուրդը, այնուամենայնիվ ավելի լավ ա իրար ուտենք. էդ հո հեշտ ա։
Ասածդ գիտե՞ս ում հիշեցրեց, մի ընկեր ունեմ, մի օր տխուր ասում ա ինչի պիտի ուրիշի ծնողներն իրանց հարստություն թողեն, տուն տան, իսկ իմ հերը ինձ ոչ մի բան չի տվել, ինքն ա մեղավոր, որ ես էս օրին եմ (Էդ ընկերս 40 տարեկան ա, առավոտից իրիկուն հեռախոսով խաղ ա խաղում ու գործի տեղը 12 տարի ա կոպեկներով աշխատում ա, ոչ մի աճ չունի):
Պետք չի մեր անհաջողության համար ուրիշի մեջ ման գալ խնդիրը, որ ինչ-որ մեծ ձաձա մեզ հարստություն չի տվել: Ամեն ինչի համար մենք ենք մեղավոր, ու հա, նորմալ ա որ մենք իրար ուտենք, հասկանանք մեր սխալները, հասկանանք որ եթե թքած ունենք մեր հայրենիքի վրա ու ուրիշի հայրենիքն ենք գնում շենացնում, սամո սաբոյ էդ ուրիշի հայրենիքը լավ ա լինելու, մերը վատ: Ուզում եք նեղացեք, ուզում եք մի նեղացեք, բայց ես էդ կարծիքին եմ: Հայաստանի վատ լինելու պատճառը Հայաստանը թողող փախնողներն են:
Բայց դե մենք՝ ժողովուրդը, այնուամենայնիվ ավելի լավ ա իրար ուտենք. էդ հո հեշտ ա։
Բա ի՞նչ պետք ա անենք։ Ասենք, ով ոնց ուզում ա անի, մեղավորներ չկան, սաղս լավ ենք անում, սաղ նեղն են, մի բան անում են։ Չէ, տենց չի լինում, պետք ա ինչ որ խմբում, ինչքան հնարավոր ա մեծ խումբ գա կոնսենսուսի, թե որոնք են վերջապես մեր իրական խնդիրները, ու էդ կոնսենսու արդյունքում բնականաբար մեծ քանակի մարդկանց արածը համարվելու ա "սխալ" ու ինչը նորմալ ա։ Երբեք չկա մի հատ լուծում, որ "բոլոր"-ի սրտով ա, որովհետև եթե մենք գանք մի վիճակի, որ դուրս բերենք, որ բոլորս ճիշտ ենք անում, կգանք քո եզրահանգմանը, թե բա մենք սաղ ճիշտ ենք անում, մնացածն են սաղ քաք մեջ անում։ Ինչը կտրականապես իրականությանը չի համպատասխանում։
Որպեսզի շատ աբստռակտ չթվա գրածս, թվարկեմ կոնկրետ խնդիրներ՝
1. Եթե Հայաստանը պետք ա զարգացնենք, պետք ա ստեղ լինենք
2. Եթե ստեղ ենք, պետք ա, տուզիկի հոգեբանությունից դուրս գանք, ինչ որ աբստրակտ խախանդ երջանկություն չփնտրեք, եթե տենց բան պետք ա փնդրենք, գնալ Հայաստանից, մոռանալ իրա մասին, ու էլ հետ չգալ։
3. Գիտակցել, որ մենք կրիտիկական վիճակում ենք, մեզ ուժեղ մարդիկ են պետք, պատերազմի ժամանակ մեկը չի հելնում ասում, վայ ես դեպրեսված եմ, կամ վայ ես հոգնած եմ - պետք ա պատերազմին համպատասխանեցված ճիշտ մայնդսեթի ու ապրելակերպի մեջ մտնել։
4. էդ մայնդսեթը անհատական մարդկանց համար շատ դժվար ա sustain անելը, դրա համար պետք ա խմբակային էդ մայնդսեթի մեջ մտնել։
էսքանը եկավ մտքիս, ամեն դեպքում, մանիֆեսթո չեմ գրում, բայց կարևոր ա հասկանալ, որ էս մայնդսեթի մարդիկ շատ չեն պետք, նենց չի որ պետք ա սաղ Հայաստանում ապրող մարդկանց էս օրը քցել, հիմնական միջուկ ա պետք, որը ես հավատում եմ որ կա, լիքը մարդիկ կան, որ սենց են մտածում, բայց հարթակ չունենք միավորվելու։
Իսկ հարթակը, դեռ վստահ չեմ, բայց կարծում եմ պետք ա քաղաքական լինի։ Պետք ա նոր քաղաքական ուժ, նորմալ հիմքերի վրա կառուցված, հաջողակ ու պինդ մարդկանց խումբ, ոչ թե մարդկանց խումբ, ովքեր պիտի գան քաղաքականության մեջ, որ հաջողության հասնեն։ Շատ ցաք ու ցրիվ եմ խոսում, որովհետև ուղեղումս էլ ա տենց ցաք ու ցրիվ, բայց ինչ որ պահի կդասակարգվի հաստատ։
Իդեպ, էդ "լավ"-ը չկռվող լինելու գաղափարը։ Որ տիպա քեզ սիրեն, բոլորին հասկանաս, բոլորին սիրես, կոնֆռոնտացիայի չգնաս և այլն և այլն։ Չգիտես խի մարդկանց մոտ տպավորություն ա, որ դա շատ բարդ բան ա։ Բայց լրիվ հակառակն ա՝ աշխարահի ամենահեշտ բանն ա, քո համար լռվես, ով ոնց ուզում ա վրայովդ անցնի, բոլորի ասածների հետ համաձայնվես, կամ ասես լավ էդ քո կարծիքն ա, էս իմ կարծիքն ա, բայց մեջդ թողես մի բան, հետո քեզ քրքրես։ Կարճ ասած, բարի, կռվելու ոչ ունաղ եղնիկ լինելը ամենահեշտ բանն ա։ Ու մասսայական էս տեսլականն ա հրամցվում - արդյունքում թույլ, անպիտան, ապուշ ու անկարևոր հարցերով ծանրաբեռնված հասարակություն ենք ունենում։
․․․Հայաստանի վատ լինելու պատճառը Հայաստանը թողող փախնողներն են:
Ապեր, Հայաստանի վատ լինելու պատճառը նման իռացիոնալ պոստուլատներն են Հայաստանի քաղաքացիների գլուխներում։
Տատս կասեր՝ արտը խախուտ, մահանան՝ կարկուտ։
Ապեր, Հայաստանի վատ լինելու պատճառը նման իռացիոնալ պոստուլատներն են Հայաստանի քաղաքացիների գլուխներում։
Տատս կասեր՝ արտը խախուտ, մահանան՝ կարկուտ։
Ճիշտ ե՞մ հասկանում, որ Հայաստանում չես ապրում :)
Ճիշտ ե՞մ հասկանում, որ Հայաստանում չես ապրում :)
Ես երկքաղաքացի եմ, գալիս-գնում եմ, Հայաստանում տունուտեղ, բարեկամներ, ընկերներ, պարտքուպահանջ, ամեն ինչ ունեմ։
Ես երկքաղաքացի եմ, գալիս-գնում եմ, Հայաստանում տունուտեղ, բարեկամներ, ընկերներ, պարտքուպահանջ, ամեն ինչ ունեմ։
Նույնը ավելի կարճ. Հայաստանում չես ապրում
Նույնը ավելի կարճ. Հայաստանում չես ապրում
Չէ, ուրի՞շ:
Հայաստանի վատ լինելու պատճառը Հայաստանը թողող փախնողներն են:
Էս հարցով հրաշալի արտահայտվել էր Սինգապուրի վարչապետը։ բառացի չեմ հիշում, բայց մոտավորապես․
"Մարդիկ գնում են երկրից ոչ թ շե վատ պայմանների պատճառով, այլ վատ կառավարման"։
Բնավ համամիտ չեմ, որ ՀՀ-ից գնացած և արտերկրում ապրող մեր հայրենակիցները բոլորը "թողել փախել" են։ Բայց չեմ էլ բացառում, որ այդպիսիք էլ կան։
ԻՀԿ, ընդհանրացնել պետք չԷ։
Էս հարցով հրաշալի արտահայտվել էր Սինգապուրի վարչապետը։ բառացի չեմ հիշում, բայց մոտավորապես․
"Մարդիկ գնում են երկրից ոչ թ շե վատ պայմանների պատճառով, այլ վատ կառավարման"։
Բնավ համամիտ չեմ, որ ՀՀ-ից գնացած և արտերկրում ապրող մեր հայրենակիցները բոլորը "թողել փախել" են։ Բայց չեմ էլ բացառում, որ այդպիսիք էլ կան։
ԻՀԿ, ընդհանրացնել պետք չԷ։
Կարծում եմ շատ ճիշտ բան ա ասել Սինգապուրի վրչոն (կամ ով ասել ա)։ Տոկոսային առումով չգիտեմ ինչքանն ա տենց, բայց օրինակ ես ու իմ «պղպջակից» լիքը մարդ հայաստանում առնվազն ավելի լավ ֆինանսական վիճակում էին(ք):
Գնալու հիմնական պատճառը եղել ա կառավարման բացակայությունն ու որոշում ընդունողների դալբայոբությունը։
Չէ, ուրի՞շ:
Ասի ֆիքսենք, հարց տվողը սպառիչ պատասխան ստանա, թե չէ ընկել ես սար ու ձոր: Ուրիշ ֆիքսելու բան չկա էս պահին, շնորհակալ եմ պատրաստակամության համար
Հայաստանում մի հատ մշտական մուննաթ գալու թեմա կա. մինչև 2008 թվականը Քոչարյանի դեմ պայքարող մարդիկ, դրանից հետո Սերժ Սարգսյանի դեմ պայքարողները, հիմա Փաշինյանի դեմ պայքարողները մեկ երկու հանրահավաքի մասնակցելուց հետո սկսում էին մյուս, էլի էդ պահի իշխանությունից դժգոհ, բայց ավելի պասիվ մարդկանց վրա մուննաթ գալ, ամոթանք տալ, թե մենք ձեր փոխարեն էլ ենք պայքարում, ջրվում, ծեծ ուտում, ձերբակալվում, այ որ դուք էլ տանը չնստեք, գաք միանաք մեզ, կհաղթենք։
Հիմա էս, եկեք մեզ հետ պայքարեք, երկիրը շենացնենքն ա։
Չէ, էն, ում մեղադրում եք, եթե հետ գա, երկիրը չի շենանալու, որովհետև մնացածը չեն գալու, գալու ա մենակ ինքը, ու իր գալով ընդամենը կամ մեկ մուննաթ եկող ա ավելանալու, կամ մեկ առօրյա հոգսերի տակ կքած, մի կերպ օրվա կենցաղային խնդիրները լուծող մարդ։
Ոնց որ մինչև 2018 թվի ապրիլ փողոց դուրս եկող չկար, հետո մի շաբաթվա ընթացքում երկրի կեսը բողոքի ակցիա էր անում, տենց էլ հենց մի փոքր շանս եղավ, որ Հայաստանում լուրջ դրական փոփոխություններ են սկսում, բոլորն էլ հետ են գալու։ Մինչև էդ, անիմաստ դիսկուրս ա էս, մարդիկ միշտ ձգտելու են ապրել էնտեղ, որտեղ իրենց կարծիքով իրենք ու իրենց հարազատները ավելի ապահով, բարեկեցիկ, ու հանգիստ են լինելու, անկախ նրանից, որ ամբողջ հոգով կապված են Հայաստանին, ու երազում են Հայաստանի ավելի, իրենց համար, հարմար երկիր դառնալու մասին։
Ասի ֆիքսենք, հարց տվողը սպառիչ պատասխան ստանա, թե չէ ընկել ես սար ու ձոր: Ուրիշ ֆիքսելու բան չկա էս պահին, շնորհակալ եմ պատրաստակամության համար
Վայ, մերսի: Սպառիչ պատասխանից հետո սպառիչ կերպով պարզվե՞ց, թե ինչն ա Հայաստանի վատ լինելու պատճառը:
Նայեք, նենց չի որ Հայաստանի վիճակը ստեղից գնացողների պատճառով ա։ Ստեղ խնդիրը ավելի շատ կայանում ա, սրա մեջ՝
1. Ստեղից գնացողը, դեպքերի մեծամասնությունում վնաս ա տալիս - ինչը նորից մարդկանց իրավունքն ա, վնասում են, թող վնասեն, մարդու անձնական տեղաշարժման/միգռացիայի իրավունքներին կպնել չի կարելի, էդ կարմիր գծերից ա։ Բայց պետք ա հստակ փաստել, որ դա վնաս ա։
2. Գնալ ու մի քանի հաջողակ դրսում ապրող հայերի անունի տակ ասել, որ իրանք էլ են տենց օգուտ տալու, իլուզյա ա ու իրականությանը չի համապատասխանում։ Էդ դրսից ռեալ օգուտ տվողները մատերի վրա ա կարելի հաշվել։
Ես մի քիչ ուրիշ կերպ ասեմ, թե իմ կարծիքով որն է Հայաստանի վատ լինելու պատճառը, չնայած սա ապուշ ձևակերպում է, Հայաստանը իր իրավիճակով ոչնչոտ վիճակում է, կարող էր շատ ավելի վատ լինել ու էսօրվա Հայաստանը չլիներ էլ, ու հայերս առհասարակ անշորհակալ ու մեր ունեցածը չգնահատող ապերախտ ժողովուրդ ենք, ու սա էլ ավելացրեք պատճառների մեջ:
Հա, ուրեմն Հայաստանի տխմար պրոբլեմների հիմնական, ես կասեի՝ միակ պատճառը Հայաստանում էդ պրոբլեմները առաջացնող մարդկանց քանակությունն է, որը հաստատուն մեծություն է Պլանկի հաստատունի պես։ Եթե նույնսիկ աշխարհի խելացիագույն մարդկանց հավաքենք ու բերենք լցնենք Հայաստան, էս հաստատունը չի փոխվելու, ու համապատասխան հաստագլուխ ու հայրենիքին նվիրված մարդիկ միևնույն է վերահսկելու են Հայաստանի իրավիճակն այնպես, որ ԲԱՆ ՉՓՈԽՎԻ։
Հայաստանում ապրողներին ամփոփիչ կասեմ հետևյալը․
1. Հայաստանի վիճակը կարող էր ավելի վատ լինել։ Պետք է գնահատել եղածը ու զարգացնել։
2. Հայստանից «փախածներին» միմիայն պիտի շնորհակալ լինեք: Նրանք ձեզ մի փոքր ավել շնչելու օդ են տվել, մի փոքր ավելի ազատություն, վրեքներդ ավելի քիչ հորդուբորդ եկող կա, ու ավելի քիչ պրոբլեմներ առաջացնող կա, ավելի քիչ իրենց կամքը ձեզ թելադրող կա: Դրանից էլ լավ բա՞ն։
3. Միշտ յուրաքնչյուրը պիտի հույսը դնի իր վրա։ Պրոբլեմներն ու լուծումները այլոց վրա դնելը անճարություն է, ողորմելիություն է, փալասություն է, ։
Եթե կարծիքս ցասում է առաջացնում, ապա կասեմ, երբ եմ հաջորդ անգամ Հայաստան գալու, որ բռնեք ու ստորացնեք ինձ ըստ արժանվույն։
Նայեք, նենց չի որ Հայաստանի վիճակը ստեղից գնացողների պատճառով ա։ Ստեղ խնդիրը ավելի շատ կայանում ա, սրա մեջ՝
1. Ստեղից գնացողը, դեպքերի մեծամասնությունում վնաս ա տալիս - ինչը նորից մարդկանց իրավունքն ա, վնասում են, թող վնասեն, մարդու անձնական տեղաշարժման/միգռացիայի իրավունքներին կպնել չի կարելի, էդ կարմիր գծերից ա։ Բայց պետք ա հստակ փաստել, որ դա վնաս ա։
2. Գնալ ու մի քանի հաջողակ դրսում ապրող հայերի անունի տակ ասել, որ իրանք էլ են տենց օգուտ տալու, իլուզյա ա ու իրականությանը չի համապատասխանում։ Էդ դրսից ռեալ օգուտ տվողները մատերի վրա ա կարելի հաշվել։
Արամ ջան, նենց չի ստեղի ապրողների 99%-ը մի եսիմ ինչ օգուտ են տալիս՝ օգուտ տալու մասին չեն էլ մտածում, ապրում են մարդիկ իրանց համար (ես էլ էդ մարդկանց շարքում), ոնց որ Դանիայում են ապրում, մի քիչ ավելի դժվար, բայց ոչ ավելի հերոսական էլի, բայց որ դրսի ապրողներն ընդհանրապես օգուտ չեն տալիս, էդ քննարկման ենթակա չի իհարկե։
Բայց էդ, եկեք միասին պայքարենք, լավ երկիր սարքենքն էլ, ահագին իրականությունից կտրված, պաթեթիկ կոչ ա էլի, նախ բոլորը չեն գալու, մարդիկ միշտ գնալու են ավելի թույլ դիմադրություն ունեցող ճանապարհով, ապրելու են էնտեղ, որտեղ ավելի հեշտ ա դա անելը, անկախ նրանից թե ինչքան հարազատ ա Հայաստանն իրենց համար, հետո հատուկենտներն էլ, որ գան, առանձնապես բան չի փոխվելու, Հայաստանը ինչ երկիր որ իրենց գալով ա դառնալու, առանց իրենց էլ ա դառնալու։ Լավ երկիր կդառնա՝ շատերը կգան, լավը չի դառնա՝ ավելի շատերը կգնան։
Գուցե մարդիկ կան, որ մնացել են միայն էդ նպատակով, որ Հայաստանը շենացնեն, ոչ թե որ ավելի կոմֆորտ են զգում էստեղ, բայց իմ կարծիքով հատուկենտ մարդիկ կլինեն էդ մոտիվացիայով մնացող, կենացները չհաշված իհարկե։
Ու ոնց գնացողների մեղադրանքներն են մնացողների իբր սխալ ապրելու վերաբերյալ անհասկանալի ու անհեթեթ, նույն տիպի մնացողներինն ա գնացողների մասին։
Ոչ մնալն ա մի հերոսություն, ոչ էլ գնալն ա պախարակելի։
Ու էն, որ սենց դիսկուրս ընդհանրապես կարա գոյություն ունենա, արդեն խոսում ա լուրջ խնդրի մասին, ու արդարացնում ա գնացողների որոշումը։ Նույն Դանիայում, դժվար մարդիկ մեղադրեն իրար գնալ-մնալու մեջ, ու որ Դանիան բարեկեցիկ երկիր ա դարձել, չի դարձել միայն էն պատճառով, որ բնիկների մի մասը չի հեռացել Դանիայից, կամ հեռանալիս արտերկրից օգնել են Դանիային։
...
Ու էն, որ սենց դիսկուրս ընդհանրապես կարա գոյություն ունենա, արդեն խոսում ա լուրջ խնդրի մասին, ու արդարացնում ա գնացողների որոշումը։ Նույն Դանիայում, դժվար մարդիկ մեղադրեն իրար գնալ-մնալու մեջ, ու որ Դանիան բարեկեցիկ երկիր ա դարձել, չի դարձել միայն էն պատճառով, որ բնիկների մի մասը չի հեռացել Դանիայից, կամ հեռանալիս արտերկրից օգնել են Դանիային։
100%: Էն որ սենց դիսկուրս կարա գոյություն ունենա, խոսում է մարդկանց անադեկվատության մասին։
Արամ ջան, նենց չի ստեղի ապրողների 99%-ը մի եսիմ ինչ օգուտ են տալիս՝ օգուտ տալու մասին չեն էլ մտածում, ապրում են մարդիկ իրանց համար (ես էլ էդ մարդկանց շարքում), ոնց որ Դանիայում են ապրում, մի քիչ ավելի դժվար, բայց ոչ ավելի հերոսական էլի, բայց որ դրսի ապրողներն ընդհանրապես օգուտ չեն տալիս, էդ քննարկման ենթակա չի իհարկե։
Բայց էդ, եկեք միասին պայքարենք, լավ երկիր սարքենքն էլ, ահագին իրականությունից կտրված, պաթեթիկ կոչ ա էլի, նախ բոլորը չեն գալու, մարդիկ միշտ գնալու են ավելի թույլ դիմադրություն ունեցող ճանապարհով, ապրելու են էնտեղ, որտեղ ավելի հեշտ ա դա անելը, անկախ նրանից թե ինչքան հարազատ ա Հայաստանն իրենց համար, հետո հատուկենտներն էլ, որ գան, առանձնապես բան չի փոխվելու, Հայաստանը ինչ երկիր որ իրենց գալով ա դառնալու, առանց իրենց էլ ա դառնալու։ Լավ երկիր կդառնա՝ շատերը կգան, լավը չի դառնա՝ ավելի շատերը կգնան։
Գուցե մարդիկ կան, որ մնացել են միայն էդ նպատակով, որ Հայաստանը շենացնեն, ոչ թե որ ավելի կոմֆորտ են զգում էստեղ, բայց իմ կարծիքով հատուկենտ մարդիկ կլինեն էդ մոտիվացիայով մնացող, կենացները չհաշված իհարկե։
Ու ոնց գնացողների մեղադրանքներն են մնացողների իբր սխալ ապրելու վերաբերյալ անհասկանալի ու անհեթեթ, նույն տիպի մնացողներինն ա գնացողների մասին։
Ոչ մնալն ա մի հերոսություն, ոչ էլ գնալն ա պախարակելի։
Ու էն, որ սենց դիսկուրս ընդհանրապես կարա գոյություն ունենա, արդեն խոսում ա լուրջ խնդրի մասին, ու արդարացնում ա գնացողների որոշումը։ Նույն Դանիայում, դժվար մարդիկ մեղադրեն իրար գնալ-մնալու մեջ, ու որ Դանիան բարեկեցիկ երկիր ա դարձել, չի դարձել միայն էն պատճառով, որ բնիկների մի մասը չի հեռացել Դանիայից, կամ հեռանալիս արտերկրից օգնել են Դանիային։
Ոնց են ընդհանարպես ինչ որ բան ստեղծում? Ինչ որ բան որ արժեք ունի, ֆունկցիոնալ ա, մեծանում ա, հարուստ ա և այլն? Ո՞վ են էդ ստեղծողները, իրանք էլի ոնց հոսանքը բրդում ա տենց գնում են թե չէ՞։ Ու ես զարմանում եմ էլի, Բյուրն էլ էր նույն օրինակը բերում, ախպեր ինչ եք կպել էդ 99 տոկոսին։ Ես ուզում եմ 1%-ից խոսանք, դուք ֆռում ֆռում եք կպնում էդ 99%-ին։ Հարցը պետք ա սենց լինի՝ ոնց անենլ որ ախպեր էդ 1%-ի մեջ լինենք, ոչ թե լավ դե էդ 99%-ը լռվածա, ես էլ եմ լռված։ Իհարկե դա ձեր իրավունքն ա, ինչ ուզում եք արեք, ես գնահատակններ եմ տալիս, համ էդ 99%-ին, համ գնացող-թքած ունեցողներին, համ գնացող-ձևական-թքած չունեցողներին։
Ու բաց սրտով եմ տալիս, ոչ վիրավում եմ, ոչ բան, ասում եմ, որ վնաս եք տալիս ախպեր, կամ գօնե օգուտ չեք տալիս։ Սխալ եմ ասում, չեմ հասկանում, ինչի հետ եք վիճում?
100%: Էն որ սենց դիսկուրս կարա գոյություն ունենա, խոսում է մարդկանց անադեկվատության մասին։
Վիշապ ձյա, էդ գիտենք, որ միակ ադեկվատը դու ես, բայց թող մի քիչ լակոտություններ անեմ էլի, մի միանգամից թռի դեմքիս, անադեկվատ բան։ Մարդ եմ իմ համար ապրում եմ, կարծիքս արտահայտում եմ, ոնց որ ոչ մեկի չեմ վիրավորում, եսիմ, մի միանգամից պիտակի աչքիս։ Ջահել ջահել, էշ-էշ խոսում եմ էլի, կենացի ճառ եմ ասում, ոնց որ կասեր Արէան։ Նայի, եթե շատ չբզես ինձ, խոսք եմ տալիս, կետո կանեմ։
Ու բաց սրտով եմ տալիս, ոչ վիրավում եմ, ոչ բան, ասում եմ, որ վնաս եք տալիս ախպեր, կամ գօնե օգուտ չեք տալիս։ Սխալ եմ ասում, չեմ հասկանում, ինչի հետ եք վիճում?
Ես Հայաստանում եմ, ապ, ինձնից վազն արի )
Կարող ա վնաս տալիս եմ, բայց ոչ գնալ-մնալու կոնտեքստում )
Քո տեսակետը հասկացանք, իմ կարծիքով գնացողները վնաս չեն տալիս, մնալուց էլ մի առանձնապես օգուտ չէին տալու, ոնց որ մյուս մնացածները։
Էս խոսակցությունն էլ, բացի առանց էն էլ իրար նեղված սրտերը մի քանի րոպեով ցավացնելուց, ուրիշ բանի պետք չեն։
Խաղաղություն լինի, լոգիստիկ կապերը բարելավվեն, միջազգային ներդրումներ լինեն, կրթության որակը բարձրանա, մշակութային կյանքում աշխուժություն լինի, ընդհանուր աշխուժություն լինի՝ մեծ մասը հետ են գալու, սենց շարունակվեց՝ էս մնացածներն էլ են գնալու։
Ոչ մեղադրելու ա, ոչ գովելու, էս ա։
Վիշապ ձյա, էդ գիտենք, որ միակ ադեկվատը դու ես, բայց թող մի քիչ լակոտություններ անեմ էլի, մի միանգամից թռի դեմքիս, անադեկվատ բան։ Մարդ եմ իմ համար ապրում եմ, կարծիքս արտահայտում եմ, ոնց որ ոչ մեկի չեմ վիրավորում, եսիմ, մի միանգամից պիտակի աչքիս։ Ջահել ջահել, էշ-էշ խոսում եմ էլի, կենացի ճառ եմ ասում, ոնց որ կասեր Արէան։ Նայի, եթե շատ չբզես ինձ, խոսք եմ տալիս, կետո կանեմ։
Ապեր, մի դեբիլ էլ ես եմ, բայց ես իմ դեբիլության պատճառները միայն իմ ներսում եմ տեսնում:
Յոհաննես
27.06.2023, 01:53
Ապեր, մի դեբիլ էլ ես եմ
Դու ասեցիր ։Դ
Հայաստանում մի հատ մշտական մուննաթ գալու թեմա կա. մինչև 2008 թվականը Քոչարյանի դեմ պայքարող մարդիկ, դրանից հետո Սերժ Սարգսյանի դեմ պայքարողները, հիմա Փաշինյանի դեմ պայքարողները մեկ երկու հանրահավաքի մասնակցելուց հետո սկսում էին մյուս, էլի էդ պահի իշխանությունից դժգոհ, բայց ավելի պասիվ մարդկանց վրա մուննաթ գալ, ամոթանք տալ, թե մենք ձեր փոխարեն էլ ենք պայքարում, ջրվում, ծեծ ուտում, ձերբակալվում, այ որ դուք էլ տանը չնստեք, գաք միանաք մեզ, կհաղթենք։
Հիմա էս, եկեք մեզ հետ պայքարեք, երկիրը շենացնենքն ա։
Չէ, էն, ում մեղադրում եք, եթե հետ գա, երկիրը չի շենանալու, որովհետև մնացածը չեն գալու, գալու ա մենակ ինքը, ու իր գալով ընդամենը կամ մեկ մուննաթ եկող ա ավելանալու, կամ մեկ առօրյա հոգսերի տակ կքած, մի կերպ օրվա կենցաղային խնդիրները լուծող մարդ։
Ոնց որ մինչև 2018 թվի ապրիլ փողոց դուրս եկող չկար, հետո մի շաբաթվա ընթացքում երկրի կեսը բողոքի ակցիա էր անում, տենց էլ հենց մի փոքր շանս եղավ, որ Հայաստանում լուրջ դրական փոփոխություններ են սկսում, բոլորն էլ հետ են գալու։ Մինչև էդ, անիմաստ դիսկուրս ա էս, մարդիկ միշտ ձգտելու են ապրել էնտեղ, որտեղ իրենց կարծիքով իրենք ու իրենց հարազատները ավելի ապահով, բարեկեցիկ, ու հանգիստ են լինելու, անկախ նրանից, որ ամբողջ հոգով կապված են Հայաստանին, ու երազում են Հայաստանի ավելի, իրենց համար, հարմար երկիր դառնալու մասին։
Այ քեզ տեսակետ։ Այսինքն, անիմաստ ա վերադառնալը կամ չլքելը, որովհետև դու մենակ ես լինելու այդպիսին, իսկ դա բան չի փոխելու։ Եվ այդպես ԲՈԼՈՐԸ մտածում են կամ կարող են մտածել, որ իրենք մենակ են լինելու։
Միգրացիան հետևանք է, ոչ թե պատճառ: Նաև միգրացիան մարդկանց իրավունքն ու ազատ ընտրությունն է, ու մարդ պիտի մեղմ ասած նայիվ լինի, որ կարծի, թե ինչ-որ պատրիոտիկ պրոպագանդայով, կամ հուզական զեղումներով, կամ «արի տուն» դեբիլագույն ծրագրով կարելի է միգրացիայի վրա լուրջ ազդել, ու միգրացիայի վրա ազդելով էլ ՀՀ-ում պայմաններ բարելավել, կամ ինչ-որ լուրջ խնդիր լուծել։
Խելացի մարդիկ պիտի վազն գան ու միգրացիայի մեջ պրոբլեմներ չփնտրեն, ու կենտրոնանան ակտուալ ու պրագմատիկ պրոբլեմների վրա, էդ դեպքում միգրացիայի հարցն էլ կարող է բարելավվել։
Կամ էլ եթե շատ ենք անհանգստանում մարդաքանակի համար, ապա արեք կառավարությանը առաջարկություն ներկայացնենք, որ ՀՀ-ն ասենք Չինաստանի ու Հնդկաստանի քաղաքացիներին հատուկ պայմաններով ապրելու իրավունք տա, փախստականներին էլ ապաստան։
Ու առհասարակ, եթե հայերս տենց մտահոգ էինք, ապա պիտի Սիրայի փախստականներին նորմալ վերաբերվեինք, որ չփախնեին կանադաները։
Մյուս կողմից էլ, լիքը հայեր չնայած Ռուսաստանի բարդակ վիճակին շարունակում են ռուսաստաններ գնալ խոպան, չնայած նրան, որ ռուսները իրենց երկրից փախնում են Հայաստան, բա հայրենասիրական աշխատանքներ տարեք, չգնան, մնան մարզերը զարգացնեն։
Հայաստանի բնակիչը չի կարողանում սեփական հարցերը լուծել, ասում է՝ մնացեք, որ իմ հարցերը լուծեք, երկիրս զարգանա։
Ամոթ էլ ա, արա։
Ես որ Հայաստանում ապրեմ (այսինքն ապրել եմ երկար տարիներ), կյանքում մտքովս չի անցնի, գնացողներին որևէ հարցում մեղադրել։
Այ քեզ տեսակետ։ Այսինքն, անիմաստ ա վերադառնալը կամ չլքելը, որովհետև դու մենակ ես լինելու այդպիսին, իսկ դա բան չի փոխելու։ Եվ այդպես ԲՈԼՈՐԸ մտածում են կամ կարող են մտածել, որ իրենք մենակ են լինելու։
Ես էդպիսի բան չեմ գրել, բայց երևի իմ մեղքն ա, գուցե անհասկանալի եմ գրել։
է, էն, ում մեղադրում եք, եթե հետ գա, երկիրը չի շենանալու, որովհետև մնացածը չեն գալու, գալու ա մենակ ինքը, ու իր գալով ընդամենը կամ մեկ մուննաթ եկող ա ավելանալու, կամ մեկ առօրյա հոգսերի տակ կքած, մի կերպ օրվա կենցաղային խնդիրները լուծող մարդ։
Բա սա ուրիշ ո՞նց հասկանալ, Արէա ջան։
Բա սա ուրիշ ո՞նց հասկանալ, Արէա ջան։
Սա նշանակում ա, որ ես ասում եմ անիմաստ ա վերադառնալը, որովհետև դա բան չի՞ փոխելու։
Նախ, վերադարձողը վերադառնալու ա իր կյանքը բարելավելու համար, ոչ թե որ ինչ-որ բան փոխի, ես ո՞նց եմ ասում քո վերադառնալն անիմաստ ա։
Ասում եմ ինչ-որ մեկի հետ վիճելիս, երբ երեսին շպրտում ես, թե արի իրար հետ պայքարենք, եթե անգամ լսի ու գա, գալու ա մենակ ինքը, չի կարող քո գրառումից հետո բոլոր-բոլորը որոշեն վերադառնալ, ու էդ մի հոգու գալուց հետո էլ Հայաստանը չի սկսելու ծլել-զարգանալ, շարունակելու ա զարգանալ նենց, ոնց մինչև իր գալն էր զարգանում, ու ոնց առանց իր գալն էր զարգանալու։
Ապեր, մի դեբիլ էլ ես եմ, բայց ես իմ դեբիլության պատճառները միայն իմ ներսում եմ տեսնում:
Հա չէ, իմ մոտ հակառակն ա, ես սաղի մեջ եմ փնտրում, բացի ինձնից։ Ես իդեալական եմ։ Բայց գրածդ դուրս եկավ, մի շաբաթ կետո կանեմ։
Էս խոսակցությունն էլ, բացի առանց էն էլ իրար նեղված սրտերը մի քանի րոպեով ցավացնելուց, ուրիշ բանի պետք չեն։
Ես կարծում եմ որ տալիս ա։ Համենայն դեպս շատ դեպքերում նման խոսակցությունները արդյունք են տվել։ Սկսած ինձանից, երբ որ ես էլ նման կարծիք ունեի, որ ախպեր ես ինչ, ինչ կարամ անեմ չանեմ, սաղ ապուշ են և այլն և այլն։ Բայց երբ որ մարդիկ կողքդ հակռակն են ասում, ցույց են տալիս, որ թեկուզ իրանք մենակով, բայց ինչ որ փոքր բաներ առաջ են տանում, մի բան մեջդ կլիկ ա անում։ Որովհետև եթե մինչև էդ նստած մտածում էիր, որ մարդ չկա Հայաստանում, որ հենց Հայաստանում ա մնացել, որովհետև ուզում ա պայքարի, ոչ թե ուրիշ ճար չունի, հիմա գոնե էդ պատեկարցրածդ մարդկանց մեջ մի հոգի էլ ա ավելացել։ Որ հավես անես, կակռազ Հայաստանում ես, գաս իրար հետ սուրճ խմենք, կարանք գնանք էդ մարդկանց քանակը քո մոտ մի +10-ով էլ ավելացնենք։
Որովհետև շատ դեպքերում, հենց էդ քո ասած կենացները մարդկանց մոտ տպավորություն են ստեղծում, որ սաղ քաք են, ոչ մի նորմալ մարդ չկա, որ իրականում անհանգստացած ա, մեր բոլորիս ապագայով, ու պատրաստ ա դրա համար քայլերի ու զոհողությունների գնա։ Դրա համար պաշտպանական մեխանիզմ ա, չռթիկդ քցում ես ուղեղում, ասում սաղ անում են էն ինչ իրանց հարմար ա կոմֆորտ ա, ինչը մեծ հաշվով ճիշտ ա, բայց ինքը բաց ա թողնում հազարավոր մարդկանց, ովքեր ռեալ պատրաստ են պայքարելու ու իրանք նաև պայքարում են, որ էդ ջրի տարած ճամփեն մեր բոլորի համար ավելի հեշտ լինի։
Հետո էդ քո թվարկած բոլոր տեղերը կարելի ա լավացնել։ Անհատապես։ Իմ ասածը ընդամենը էդ ա, որ էդ քո թվարկած "լավ բաների" պայմանների համար, իրականում հնարավոր ա անել քայլել ու իրականում հնարավոր ա նույնիսկ մենակով ինչ որ առաջխաղացում ունենալ։
Յոհաննես
27.06.2023, 18:34
Փորձել եմ գրառումների մեծ մասը կարդալ ու մի բան էլ ես ասեմ․
1. Էդ ո՞նց եք բաժանում, որ մի տոկոսնա ընդամենը երկրն օգուտ տալիս։ Որնա՞ ձեր բաժանման չափորոշիչները էլի։ Մի քանի թեթե օրինակ բերեմ․ Խոսքի մեր Պողոս հոպարը, ով ապրումա գյուղում երկու հատ կարգին տղա է մեծացրել, որոնցից մեկը զինվորականա մյուսը ծրագարվորող, ինքը իրա գյուղատնտեսությամբա զբաղում, շանս ուներ գնալուարտերկրում ապրելու բայց գիտակցաբար մնացելա իրա հայրենիքում։ Լարված վախտ էլ գնում է սահման։ Ի դեպ որ ծանոթանաք հետը իրա գաղափարներով կկիսվի, թե խիա տենց ապրել ու ապրում։ Կամ Պետրոսը ով գնացել վարկա վերցրել, գյուղւոմ ջերմոցա դրել, մի չորս-հինգ աշխատատեղա բացել, հարկա մուծում, երեք հատ էլ երեխա ունի։ Հմի էս մարդիկ, որի մեջ են, թե՞ պարտադիրա իմանանալ քօօպեռաթիոնե, կամ ֆլեքսիբլե բառերը, որ դասի ձեր շարքին։Դ
Կամ ասենք, մեր Դանիայում բնակողը ընկերը ով մենտորությունա անում ու չգիտեմ իրա գաղափարները ինչքանով են օգուտ կամ վնաս մեր երկրին, իրան հռչակումա Հայաստանի ջատագով ։Դ Բեզ աբիդ, նե չեգո լինչնեգօ ։Դ
Հիմա, եթե մտածում եք, որ բերածս օրինակների մարդիկ, ովքեր որ իրական մարդիկ են էլի, իրանք ձեր կազմած մեկ տոկոսի մեջ են, ապա ձեր ասած մեկ տոկոսը հավայի օդ կրակելա, տենց լիքը մարդիկ կան, լիքը, իսկ եթե ձեր համար մի տոկոսի մեջ չեն, ուրեմն ուրիշ թեմայից խոսացեք։
2. Համաձայն եմ Արամի հետ, որ սփյուրքում ընդամենը մի քանիսն են ռեալ օգուտ տալիս էս երկրին, մնացածը միֆա։ Ռեալ օգուտ տալու համար երկիրը սիրելը ու իրա մասին մտածելը քիչա, ավելի գաղափարական ու հասուն մոտեցումա պետք։ Իսկ սփյուռքի գաղափարները մեծ մասամբ անակապ պաթոսներ են։ Հետո էլ սփյուռքը տենց հազարավոր շերտերից կազմված հասկացությունա էլի։ Մի քիչ բարդ էլա իրա մասին ընդհանրացված խոսելը։
3. Մեղադրե՞լ գնացողներին։ Իրոք չգիտեմ, օբշի էդ թռնելա, ուզեք թե չէ էդ բնորոշումից ուրիշ բնորոշում տալը բարդա։ Հիմա շատ չխորանանք դետալների մեջ։ ցավոք սրտի լիքը գիտական ներուժ ենք կորցրել արտագաղթը արդյունքում, ինչը ամոթա, ամոթա համ մեզ ու կրկնակի անգամ ամոթա իրանց, քանի որ էդ կալիբրի մարդը մի քիչ ավելի գաղափարական պետքա լինի ֆսո ժը, մի երկու գիրք ավելա կարդացել, բայց էդ կարդացած գրքերը օգտագործումա արագ թռնելու համար։ Միգուցե մի օր ես էլ թռնեմ, բայց արդարության համար իրերը կկոչեմ իրանց անունով։
4. Ստեղի մարդկանց մեջ լիքը խնդիր կա, հա լիքը գործ կա անելու, որը պետքա պետությունը անի, բայց եթե տեսնում ես որ չի կարա, գոնե ժողովրդի մեջ Արամի ասածի պես թեթե հարցեր լուծելու ունակ մարդիկ վիզ դնեն, որ մի բան փոխվի։
Ինչ ուզում եք դրսներից արեք էսօր մեզ թիվա պետք, մարդաքանակ, ինչքան շատ էնքան լավ, որակը էս պահին հլը մի կողմ, էդ մարդիկ պոտենցյալ սպառող են ու ինչքան շատ մարդ լինի էնքան լավ։ Եթե մի օր ավելի լավ վիճակում լինենք, մի ձև կարանք մաքրենք ու որակի վրա շեշտ դնենք։
հլը որ էսքանը, ալարեցի շատ գրեմ, բայց էս թեմաների քննարկումը շատ կարևոր եմ համարում։
Արէա ջան, օրինակդ էլ ցույցերի չգնացողների պահով,, վաբե համեմատելու չի, բայց ապրես, որ ստեղ ես։
1. Էդ ո՞նց եք բաժանում, որ մի տոկոսնա ընդամենը երկրն օգուտ տալիս։ Որնա՞ ձեր բաժանման չափորոշիչները էլի։ Մի քանի թեթե օրինակ բերեմ․ Խոսքի մեր Պողոս հոպարը, ով ապրումա գյուղում երկու հատ կարգին տղա է մեծացրել, որոնցից մեկը զինվորականա մյուսը ծրագարվորող, ինքը իրա գյուղատնտեսությամբա զբաղում, շանս ուներ գնալուարտերկրում ապրելու բայց գիտակցաբար մնացելա իրա հայրենիքում։ Լարված վախտ էլ գնում է սահման։ Ի դեպ որ ծանոթանաք հետը իրա գաղափարներով կկիսվի, թե խիա տենց ապրել ու ապրում։ Կամ Պետրոսը ով գնացել վարկա վերցրել, գյուղւոմ ջերմոցա դրել, մի չորս-հինգ աշխատատեղա բացել, հարկա մուծում, երեք հատ էլ երեխա ունի։ Հմի էս մարդիկ, որի մեջ են, թե՞ պարտադիրա իմանանալ քօօպեռաթիոնե, կամ ֆլեքսիբլե բառերը, որ դասի ձեր շարքին։Դ
Կամ ասենք, մեր Դանիայում բնակողը ընկերը ով մենտորությունա անում ու չգիտեմ իրա գաղափարները ինչքանով են օգուտ կամ վնաս մեր երկրին, իրան հռչակումա Հայաստանի ջատագով ։Դ Բեզ աբիդ, նե չեգո լինչնեգօ ։Դ
Հիմա, եթե մտածում եք, որ բերածս օրինակների մարդիկ, ովքեր որ իրական մարդիկ են էլի, իրանք ձեր կազմած մեկ տոկոսի մեջ են, ապա ձեր ասած մեկ տոկոսը հավայի օդ կրակելա, տենց լիքը մարդիկ կան, լիքը, իսկ եթե ձեր համար մի տոկոսի մեջ չեն, ուրեմն ուրիշ թեմայից խոսացեք։
2. Համաձայն եմ Արամի հետ, որ սփյուրքում ընդամենը մի քանիսն են ռեալ օգուտ տալիս էս երկրին, մնացածը միֆա։ Ռեալ օգուտ տալու համար երկիրը սիրելը ու իրա մասին մտածելը քիչա, ավելի գաղափարական ու հասուն մոտեցումա պետք։ Իսկ սփյուռքի գաղափարները մեծ մասամբ անակապ պաթոսներ են։ Հետո էլ սփյուռքը տենց հազարավոր շերտերից կազմված հասկացությունա էլի։ Մի քիչ բարդ էլա իրա մասին ընդհանրացված խոսելը։
Հետաքրքիր ա, որ դրսի քիչ տոկոսի օգնության հետ համաձայն ես, բայց ներսինի հետ՝ չէ։
Եթե տենց կենցաղային օրինակներով քննարկենք՝ հիմա պայմանական Պողոսի հարևան Նունուֆարը որ գնացել ա Գերմանիա հանձնվել ա որպես ուկրաինացի փախստական, բայց դուխի գողանալ ծախելով օգնում ա որ իրա եգյան Ազգաբեկը համալսարանի վարձը տա, հետո դառնա պայմանական բժիշկ, էն քո ու Արամի ասած փոքր մասի մեջ մտնում ա՞, կամ Նունուֆարի հորոխպոր տղա Եզնիկը, որ Նունուֆարի թղթերն ա դզել ու մի տաս տարի առաջ էլ ինքն էր գնացել, օգուտ տվել ա՞ Նունուֆարին։ Եթե չէ՝ խի՞ ա ինքը պիզձյոժնիկ իսկ Պողոսն ու Պետրոսը չէ։ Եթե հա՝ ստացվում ա որ օգուտ չի տալիս մենակ էն մարդը, ով գնացել ա մի 40+ տարի առաջ ու ոչ բարեկամ ունի, ոչ էլ հայերենն ա հիշում։
Եթե ես պատասխանեմ, թե խի եմ մտածում, որ ներսի մնացողներից էլ են շատ քիչը օգուտ տալիս՝ օգուտ տալ համարում եմ ոչ թե էն, որ երկիրը յոլա գնա մինչև կառավարության հաջորդ պռայոբը, այլ էն, որ էդ կառավարությանը փոխելու մեխանիզմ ա գծում, մանացածը ժամանակավոր երկիրը մի հարցով առաջ գցել ա (որը իհարկե ներսում մնացողն ավելի շատ ա անում, քան դրսում, եթե զուտ էդ ենք քննարկում՝ հարց չկա) մինչև մի հատ պռայոբը էդ սաղ կփակի։ Այլ կերպ ասած՝ Պետրոսը կարող ա և օգուտ տալիս ա, բայց իզուր, ես իրա տեղը լինեի դրսում աշխատատեղ կստեղծեի։ Հա, վայ․․․
3. Մեղադրե՞լ գնացողներին։ Իրոք չգիտեմ, օբշի էդ թռնելա, ուզեք թե չէ էդ բնորոշումից ուրիշ բնորոշում տալը բարդա։ Հիմա շատ չխորանանք դետալների մեջ։ ցավոք սրտի լիքը գիտական ներուժ ենք կորցրել արտագաղթը արդյունքում, ինչը ամոթա, ամոթա համ մեզ ու կրկնակի անգամ ամոթա իրանց, քանի որ էդ կալիբրի մարդը մի քիչ ավելի գաղափարական պետքա լինի ֆսո ժը, մի երկու գիրք ավելա կարդացել, բայց էդ կարդացած գրքերը օգտագործումա արագ թռնելու համար։ Միգուցե մի օր ես էլ թռնեմ, բայց արդարության համար իրերը կկոչեմ իրանց անունով։
Թռնել կարելի ա ինչ որ տեղից, որտեղ պայմանավորվել ես մնալ, մնացածը պաթոսային քարոզ ա, որն արվում ա, որ առանց ռեսուրս ծախսելու մարդկանց ստիպես ինչ որ բան անեն։ Ընդ որում շատ վատ աշխատող քարոզ։
4. Ստեղի մարդկանց մեջ լիքը խնդիր կա, հա լիքը գործ կա անելու, որը պետքա պետությունը անի, բայց եթե տեսնում ես որ չի կարա, գոնե ժողովրդի մեջ Արամի ասածի պես թեթե հարցեր լուծելու ունակ մարդիկ վիզ դնեն, որ մի բան փոխվի։
Ինչ ուզում եք դրսներից արեք էսօր մեզ թիվա պետք, մարդաքանակ, ինչքան շատ էնքան լավ, որակը էս պահին հլը մի կողմ, էդ մարդիկ պոտենցյալ սպառող են ու ինչքան շատ մարդ լինի էնքան լավ։ Եթե մի օր ավելի լավ վիճակում լինենք, մի ձև կարանք մաքրենք ու որակի վրա շեշտ դնենք։
Առաջնայինը կառավարումն ա, մնացածը զբաղմունք ա դրա համեմատ։ Հենա լիքը մանր հարցերի վրա աշխատել էի բժշկականում, վրոձի խնդիրներ էլ կային լուծված, ոչ մեկից հետք էլ չի մնացել ու ում պատճառով որ չի մնացել, շարունակում ա հավայի որոշումներով քաքմեջ անի ամեն ինչ ու մտածում ա, որ ինքը մնացել ա Հայաստանում ու երկրին օգուտ ա տալիս, իսկ էն բժիշկները, որ չեն ուզել մնան ու վիզ դնեն օրվա հացի համար՝ թռել են ու վնաս են տալիս պետությանը ։Դ
...
Առաջնայինը կառավարումն ա, մնացածը զբաղմունք ա դրա համեմատ։ Հենա լիքը մանր հարցերի վրա աշխատել էի բժշկականում, վրոձի խնդիրներ էլ կային լուծված, ոչ մեկից հետք էլ չի մնացել ու ում պատճառով որ չի մնացել, շարունակում ա հավայի որոշումներով քաքմեջ անի ամեն ինչ ու մտածում ա, որ ինքը մնացել ա Հայաստանում ու երկրին օգուտ ա տալիս, իսկ էն բժիշկները, որ չեն ուզել մնան ու վիզ դնեն օրվա հացի համար՝ թռել են ու վնաս են տալիս պետությանը ։Դ
Շատ հեռու չգնանք, վերջին 30 տարվա մեջ ՀՀ իշխանություններում աշխատող պայծառ կադրերը ապրել ու արարել ու լիքը օգուտ են տվել Հայաստանին Սաշիկի գլխավորությամբ ու ընտրությունների տասովկեքով զբաղվող հայրենիքին նվիրյալներով վերջացրած։
Բայց էսօր Հայաստանը քաքի մեջ ա, որովհետև ինժեներ Տիգրանն ու սվառչիկ Վարդանը սրիկայաբար արտագաղթել ու ապրում են ամերիկաներում ու կանադաներում։
Շատ հեռու չգնանք, վերջին 30 տարվա մեջ ՀՀ իշխանություններում աշխատող պայծառ կադրերը ապրել ու արարել ու լիքը օգուտ են տվել Հայաստանին Սաշիկի գլխավորությամբ ու ընտրությունների տասովկեքով զբաղվող հայրենիքին նվիրյալներով վերջացրած։
Բայց էսօր Հայաստանը քաքի մեջ ա, որովհետև ինժեներ Տիգրանն ու սվառչիկ Վարդանը սրիկայաբար արտագաղթել ու ապրում են ամերիկաներում ու կանադաներում։
Դե չեղավ է Վիշապ ձյա։ Դու էլ խոմ լուրջ կետո անող մարդ ես։ Ախր չի կարելի չէ, տենց արգումենտը ֆռցնել։ Էս ամբողջ քննարկման ընթացքում, ֆռում ֆռում ենք, առգումենտը ուռճացնում եք, թվում ա թե մենք ասում ենք, ախպեր Հայսատանը քաքի մեջ ա, միայն են պատճառով որ ստեղից գնում են, ու ամեն կողմից էդ առգումենտին հակառակ առգումենտեր եք տալիս, թե բա նայի ինչ աբսուրդ ա։
Ոչ մեկ չի ասում, որ Հայաստանը վատ լինելու ՄԻԱԿ պատճառը դա արտագաղթողներն են։
Ուղղակի երևի ճիշտ եք ասում, դուք ոնց որ արդեն նավից թռել եք, ի՞նչ ենք նստած համոզում կամ առգումենտ բերում, որ նավ հետ գաք, դուք էլ պատճառներ ունեք, հիմնավորումներ ունեք, լավ տեղավորված եք, թե խի էր պետք նավից թռնել։ Բայց մի էլ expect արեք, որ էդ նավի մեջ նստածները ձեզ պիտի նայեն, ասեն վայ ապրեք դուք, չէ իհարկե նայելու ենք ու ասենք, որ թռել եք։ Nothing personal - just business. Արյա՜ կարող ա վապշե just business չի, կարող ա նախանձից մեռնում ենք, կամ էլ ստեղ ուղեղներս լվացել են։ Բայց դե նավից թռել եք, ասում ենք թռել եք, խոմ չենք ասելու, վայ ապրեք դուք։
Ուղղակի չեմ հասկանում էլի, թե էս "պատրիբիծելի" մտածելակերպը որտեղից ա գալիս, էն ինչ որ լավ բաներ եք ուզում, էդ լավ բաները ովքեր են է ստեղծում, էդ մարդիկ չեն՞, էդ ինչ տեսակ մարդիկ են, դինոզավռներ են ինչ են։ Ձեր նման, ոչ ձեզնից ավել կամ պակաս մարդիկ են, ուղղակի երևի տենց consumer-ի աչքերով չեն նայում ամեն ինչին։ Թե բա տեղս տաքացրեք գամ, ձեր իրավունքն ա, բայց դուք էդ եք ասում։
էս լավ մեջբերում ա՝
"Life can be much broader once you discover one simple fact. And that is, everything around you that you call life was made up by people no smarter than you"
https://www.youtube.com/watch?v=kYfNvmF0Bqw