PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Երկրորդ ճշմարտությունը Մերիի մասին



StrangeLittleGirl
02.01.2008, 02:32
- Ծնողներս դեմ են մեր ամուսնությանը: Բայց գիտե՞ք, ես սիրում եմ նրան, նա` ինձ: Խոստացել է, որ հավատարիմ կլինի: Ես միամիտ եմ. շատերի սուտ խոստումներին եմ հավատում, բայց սա այդ դեպքը չէ: Նա ուրիշ է, մյուսների նման չէ: Չի խոսում, չի գոռում, զգացմունքներիս հետ չի խաղում: Պարզապես սիրում է ինձ, ուրիշ ոչինչ…
- Ինչպե՞ս եք ծանոթացել:
- Նա շատ փոքրիկ էր, երբ հայտնվեց իմ սենյակում: Անօգնական էր: Չգիտեմ, թե ինչպես էր մտել: Ես սկսեցի խնամել նրան: Ոչինչ չէր ուտում, միայն խմում էր: Շուտով մեծացավ, գեղեցկացավ… Ոչ մի թթու խոսք չեմ լսել նրա բերանից:

Մերին զարմանալի աղջիկ էր: Եթե պատահական հայ տղամարդու բռնես ու խնդրես, որ նկարագրի կնոջ իր իդեալը, հաստատ Մերիի նման որևէ մեկը կստացվի. նա և’ գեղեցիկ էր, և’ արտակարգ խելք ուներ: Մերիի հետ կարելի էր զրուցել ցանկացած թեմայի շուրջ: Նաև համարձակ էր ու համառ. իր ուզածին հասնելու համար պատրաստ էր պայքարել մինչև վերջին վայրկյանը: Եվ ամենից շատ ազատություն էր սիրում (նայած` ով ինչ է հասկանում դրա տակ): Տղաները մեղվի պես բզզում էին նրա շուրջը, աղջիկները` նախանձում:

- Մերին լքել է ընկերոջը,- սուրճի սեղանի շուրջ փսփսում էին աղջիկները:
- Ի՞նչ եք զարմանում: Չգիտե՞ք, որ նա այդպիսին է,- ավելացրեց մյուսը:
- Հա՛, նորություն չէ, որ փչացածի մեկն է:

- Մերի՛, ես քեզ այլևս չեմ սիրում, հասկանու՞մ ես:
- Տիգրա՛ն, բայց…
- Ոչ մի բայց… Այստեղ ավարտվում են մեր հարաբերությունները: Մնաս բարով:
- Ախր… Այսպես չի կարելի… Չեմ կարող:
- Դա իմ գործը չէ: Դու քո ճամփով գնա, ես` իմ:

Օրեր շարունակ Մերիի դեմքին ժպիտ չէր երևում. ծանր էր կորուստը: Նա համարձակվել էր սիրահարվել, նվիրվել, իսկ Տիգրանը մի օր հանկարծ որոշում է լքել: Բայց Մերին երբեք չէր հուսահատվում…

- Մերին հղի էր: Անհաջող աբորտի է գնացել, դրա համար էլ տեսքն այսպես վատացել է,- խոսում էին աղջիկները:

- Մերի՛, մենք քսանմեկերորդ դարում ենք ապրում, իսկ հիմա երիտասարդներն ազատ են… Արի՛ մենք էլ փորձենք,- առաջարկեց Վարդանը:
- Խե՞նթ ես, ինչ է: Ես չեմ ուզում:
- Խոստանում եմ` կպաշտպանվեմ:
- Ո՛չ…
- Բայց եթե նույնիսկ հղիանաս, կամուսնանամ քեզ հետ:
- Ասում եմ` չէ…

- Վա՜յ, Վարդանն է գալիս: Ու՞ր է կեսդ,- հետաքրքրվեցին աղջիկները:
- Մերի՞ն… Այլևս կեսս չէ: Նման բաներ էլ չասեք, ամոթ է: Պարզեցի, որ փչացածի մեկն է. ում հետ պատահի, անկողին է մտնում:
- Բայց էս տղաներն ի՜նչ միամիտ են: Մենք դրա մասին վաղուց գիտեինք, ուղղակի ոչ ոք մեզ չէր հավատում:

- Մերի՛, ես քեզ սիրում եմ,- մի անգամ խոստովանեց Դավիթը:
- Ցավում եմ, բայց ես քեզ չեմ սիրում:

- Աղջիկնե՛ր, գիտե՞ք, թե ինչու է Մերին միշտ տղաներով շրջապատված,- պատմում էր Դավիթը,- նա բնավ էլ գեղեցիկ չէ. ամեն ինչ դնովի ու արհեստական է նրա վրա, էլ չեմ ասում, որ ինչ-որ տարօրինակ հմտությունների է տիրապետում, որոնցով հիպնոսացնում է տղաներին: Կարծեմ հինգ տարի դասընթացների է գնացել:

Ամբողջ կուրսն անարդարացի կերպով քննությունից կտրվել էր (մանրամասնությունների մեջ չխորանանք. դա մեր պատմության հետ բացարձակապես կապ չունի ): Մերին վստահ էր իր գիտելիքների վրա: Նա առանց երկար-բարակ մտածելու հանձնաժողով հավաքեց, քննությունն այդպես հանձնեց ու գերազանց ստացավ:
- Տեսնես` ո՞վ է Մերիի մեջքին կանգնած,- խորհում էին աղջիկները:
- Երևի ինչ-որ նախարար կամ պատգամավոր:
- Չէ՛, եթե սրա հախից կարողացավ գալ, նախագահից ցածր մարդ պետք է որ չլինի:

- Մարկեսի «Հարյուր տարվա մենությունում»…
- Լսի՛ր, հազար եմ ասել. ինձ հետ գրքերից մի՛ խոսիր:
- Նարե՛կ, բայց ախր դա գլուխգործոց է: Դու պետք է անպայման կարդաս:
- Ես քեզնից հեռանում եմ: Չեմ կարող ունենալ մի ընկերուհի, որն այդքան տարված է գրքերով:

- Մերին կրծողի մեկն է,- հայտարարեց Նարեկը:
- Բա ի՞նչ էիր կարծում… Ամբողջ օրը դաս է անում: Օրերով տնից դուրս չի գալիս: Թե չէ նրան որտեղի՞ց խելք: Եթե մենք նրա չափ սովորեինք, վունդերկինդներ կլինեինք,- իրենք իրենց հանգստացնում էին աղջիկները:

- Ալո՛’, Մերիին կարելի՞ է:
- Նա տանը չէ: Կեսգիշերին կվերադառնա:

- Էրեխե՛ք, Մերիին երբ զանգում եմ, տանը չի լինում:
- Որ ասում եմ փչացածի մեկն է…

- Վա՜յ, չեք պատկերացնի` ինչ եմ տեսել: Երեկ Մերին աղջկա հետ էր համբուրվում… Լեզբի է դարձել,- առաջին ճշմարտությունը Մերիի մասին…
- Չէ հա՜, ում հետ պատահի, ինչ պատահի, կանի: Չգիտե՞ք դրան: Կեղտոտի մեկն է: Սպիդ էլ կունենա:

Բայց դա էլ երկար չտևեց: Եկե՛ք չխորանանք Մերիի ու նրա ընկերուհու հարաբերությունների մեջ. ինձ ոչինչ հայտնի չէ դրա մասին, իսկ գուշակություններ չեմ ուզում անել: Միայն կասեմ, որ շուտով դա էլ վերջացավ:
Մերին դարձել էր չխոսկան, տարօրինակ: Երբ որևէ բան էին հարցնում, չէր պատասխանում: Երբ մի քանի անգամ էին հարցնում, միանգամից պոռթկում էր, գոռգոռում: Աչքերի տակ փոսեր էին գոյացել. երևի չքնելուց էր: Մերին օրեցօր տգեղանում էր:
- Խելագարվել է,- երկրորդ ճշմարտությունը Մերիի մասին:

- Ինչու՞ ծնողներդ չեն ուզում, որ ամուսնանաս նրա հետ:
- Ինձ չեն հասկանում:
- Իսկ նրան կարո՞ղ եմ տեսնել:
- Ահա նա,- ասաց Մերին` ցույց տալով իր հետ բերած ծաղկամանի մեջ աճած փարթամ ծառը:
Բժիշկը դուրս եկավ իր առանձնասենյակից և մոտեցավ Մերիի մորը:
- Ցավում եմ, բայց Ձեր աղջիկը լուրջ հիվանդ է: Մենք չենք կարող նրան բուժել:

Բոլորն ինչ-որ բան են ուզում քեզնից, բոլորը մի կտոր Մերի են ուզում… Կանաչ հագած փարթամ ձորը… Արդեն հասել է բերքահավաքի համար:
Ես ուզում եմ քեզ այստեղից տանել: Դու ծառդ գրկած կգաս: Ա՜խ, երբ մտածում եմ, թե ինչ արեցին քեզ: Մերի՛, լսու՞մ ես ինձ:
Մերի՛, լսու՞մ ես ինձ: Մերի՛, մի՛ վախեցիր: Մենք պարզապես արթնանում ենք, իսկ օգնությունը ճամփին է: Մերի՛, լսու՞մ ես ինձ: Նույնիսկ քամին է անունդ կանչում:*

*Թորի Ամոսի «Մերի» երգի հիման վրա

Ծով
02.01.2008, 02:43
Լացացրիր...:(
Ի՞նչ ասեմ..դեռ էնքան Մերիներ կխելագարվեն էս կյանքում, ու շրջապատող մարդիկ իրենց մեկ առ մեկ կհամարեն ամենալավն ու բարին, հրեշտակների հրեշտակը, և քչերը կհասկանան, թե ինչքան հեշտ է մի փշուր խոսքով, հայացքով կամ դավով կրծել մարդու հոգին, որին մոտենալն անգամ սրբապղծություն է.../ու թե ինչքան հեշտ է կրել այդ «մանր մեղքը»/
Բյու՛ր, առանց երկարացնելու, լակոնիկ, պարզ ու մեղմ գրիչդ իր բարձունքի վրա է ու ստիպում է խորհել...:(
Ավելացնեմ նաև...
Հերոսուհուդ ամենամեծ դժբախտությունը մենակությունն է...շատ եմ ասել՝ մարդիկ միշտ ել մենակ են, բայց Մերին մենակների մենակն է այն առումով, որ հույսն իր վրա ավելի քիչ է դրել, քան բախտի նետած քմահաճույքի...
Մե՛ր, գոնե քեզ գտնեիր քո մեջ...

Աթեիստ
02.01.2008, 02:45
"*Թորի Ամոսի «Մերի» երգի հիման վրա"

Ինձ թվում էր թե դա հայերին է բնորոշ:
Լավն էր, շնորհակալություն:

StrangeLittleGirl
02.01.2008, 02:48
"*Թորի Ամոսի «Մերի» երգի հիման վրա"
Վերջին տողերը գրելիս հենց երգից եմ օգտվել: Բառացի թարգմանություն չէ, բայց դրա հիման վրա է: Երգը լրիվ ուրիշ Մերիի մասին է, բայց ես այդ մեկին եմ պատկերացնում, որի կերպարը ստեղծել եմ:

Chuk
02.01.2008, 03:37
Չեմ ուզում սեթևեթել:
Գործը որպես գրական ստեղծագործություն դեռ չեմ մարսել: Այն ավելի շատ իրապատում է ինձ հիշեցնում, իրական կյանքի, ցավի, տարբեր աշխարհայացքների բախման նկարագիր, որը չգիտես ինչի ավելի շատ պատկերացնում եմ որպես հոդված, թեև իրականում հոդվածի հետ որևէ եզր չունի:

Սակայն կարող եմ հիացմունքս հայտնել դիտողունակությանդ համար ու քո տեսածը խիստ պատկերավոր ներկայացնելու հմտության համար:

Կուզեմ, որ նման աշխարհայացքների բախումների պատմություններն ավելի շատ լինեն ու ավելի շատերը կարդան: Բայց ոչ թե ուղղակի կարդան, այլ կարդան ու մտորեն:

Միաժամանակ երկու մարդու հիշեցի: Մեկը իմ պարմանիական տարիքից է, այն ժամանակ տաքարյուն էի և ընկերներիս հետ միասին մտա «պայքարի» մեջ, վերականգնեցինք մի լավ մարդու բարի անունը: Մյուսն ավելի նոր կերպար է...

Vishapakah
02.01.2008, 04:25
Հավանաբար սխալ հասկանաք ինձ, բայց կասեմ. ինչքան քիչ լինեն Մերիի նման ազատամիտները, այնքան լավ:

Philosopher
02.01.2008, 13:49
Բյուր, փայլուն ես գրել: Կարճ, առանց ավելորդությունների, դիպուկ դիալոգներ, արագ, չընդհատվող խոսքային ու հոգեբանական հոսք: Ընտիր էր;)

Cassiopeia
02.01.2008, 14:57
Բյուր, շատ գեղեցիկ էիր գրել, մի շնչով կարդացվեց…

Ուլուանա
02.01.2008, 20:24
Շատ լավն էր։ :) Իրոք՝ առանց ավելորդությունների ու երկար–բարակ ձանձրացնող մանրամասների։ Ուժեղ էր։ :ok

ivy
02.01.2008, 22:49
Լավն էր, Բյուր: Մերիի կերպարի մեջ հետաքրքիր էր համարձակություն ու ազատամտություն թվացող «փչացածությունը», որն իրականում ընդամենը նրա թույլ էությունն էր, ինչն իր տրամաբանական ավարտը պիտի գտներ խելագարության մեջ... Սիրում եմ քո գործերը, թեկուզ առաջին անգամ եմ թողնում կարծիքս, բայց իմացիր, որ ես անչափ սիրում եմ քո գրիչը: Տխրություն կա քո մեջ, որը հաջողությամբ արտացոլվում է փայլուն գրվածքներում... Շարունակիր:

Chuk
03.01.2008, 02:10
Ֆորումում հաճախ եմ հանդիպել մտքեր, որոնց կուզեի պատասխանել, բայց իրականում պատասխանը շատ ավելի շուտ տվել եմ: Այս թեմայում ևս մեկ անգամ հանդիպեցի նման իրավիճակի:

Կարծիք.

Հավանաբար սխալ հասկանաք ինձ, բայց կասեմ. ինչքան քիչ լինեն Մերիի նման ազատամիտները, այնքան լավ:
Պատասխան.

Կուզեմ, որ նման աշխարհայացքների բախումների պատմություններն ավելի շատ լինեն ու ավելի շատերը կարդան: Բայց ոչ թե ուղղակի կարդան, այլ կարդան ու մտորեն:


Հ.Գ. Ես երկար մտածեցի ու հասկացա, որ իրականում գործի գեղարվեստականությունը, նրա գրական կերպը շուտ եմ «մարսել»: Հրաշալի գործ էր, Բյուր, կեցցես:

Vishapakah
03.01.2008, 12:52
Ֆորումում հաճախ եմ հանդիպել մտքեր, որոնց կուզեի պատասխանել, բայց իրականում պատասխանը շատ ավելի շուտ տվել եմ: Այս թեմայում ևս մեկ անգամ հանդիպեցի նման իրավիճակի:

Մտորելու կարիք չունեմ, իրական կյանքում բոլորիս էլ Մերիի նման ազատամիտներ քիչ չեն հանդիպել, այնպես որ ծանոթ վիճակ է: Սկզբից էի չէ գրել, ինձ սխալ եք հասկանալու, իսկ մտորելը լավ բան է:

CactuSoul
03.01.2008, 22:54
Մտորելու կարիք չունեմ, իրական կյանքում բոլորիս էլ Մերիի նման ազատամիտներ քիչ չեն հանդիպել, այնպես որ ծանոթ վիճակ է: Սկզբից էի չէ գրել, ինձ սխալ եք հասկանալու, իսկ մտորելը լավ բան է:
1. Մտորելու կարիք չկա, զգալ է պետք;)
2. Աններելի սխալ է շփոթել ազատամտությունն ու «փչացածությունը»:ok
3. Մերիին ուղղակի պետք էր ապրելու շանս տալ, չխանգարել ապրել, ուրիշ ոչինչ…

Հ.Գ. Թող բոլոր «փչացած» կոչվածները Մերիի նման լինեն:B: Ու թող որ բոլոր «գրող» կոչվածները Բյուրի նման գրեն:love (որակը նկատի ունեմ, ոչ՝ ոճի նմանակումը):

Vishapakah
04.01.2008, 13:15
1. Մտորելու կարիք չկա, զգալ է պետք;)
2. Աններելի սխալ է շփոթել ազատամտությունն ու «փչացածությունը»:ok
3. Մերիին ուղղակի պետք էր ապրելու շանս տալ, չխանգարել ապրել, ուրիշ ոչինչ…

Հ.Գ. Թող բոլոր «փչացած» կոչվածները Մերիի նման լինեն:B: Ու թող որ բոլոր «գրող» կոչվածները Բյուրի նման գրեն:love (որակը նկատի ունեմ, ոչ՝ ոճի նմանակումը):

Եթե բոլոր գրողները իրար նման լինեն, կարդալը հետաքրքիր չի լինի::P Ժող. ինձ թվում է, ես այս թեմայում ինչ որ բան չեմ հասկանում::8 Կարող է Մերին ոչ թե հնարված կերպար էր, այլ ձեր ձանոթներից մեկին մարմնավորող կերպար?:think Ես էլ առանց իմանալու հիմար բաներ գրեցի::oy

StrangeLittleGirl
04.01.2008, 16:05
Մերին հնարովի կերպար է, բայց նրան կարելի է հանդիպել ամեն տեղ, ամեն վայրկյան: Յուրաքանչյուր մարդ այն կարդալիս տեսնում է իր ծանոթներին: Ես նույնպես

Chuk
04.01.2008, 16:19
Եթե բոլոր գրողները իրար նման լինեն, կարդալը հետաքրքիր չի լինի::P
Լինենք ուշադիր.

որակը նկատի ունեմ, ոչ՝ ոճի նմանակումը:
:)


Ժող. ինձ թվում է, ես այս թեմայում ինչ որ բան չեմ հասկանում::8
Համաձայն եմ :oy


Կարող է Մերին ոչ թե հնարված կերպար էր, այլ ձեր ձանոթներից մեկին մարմնավորող կերպար?:think
Հնարավոր է, որ Մերին քո ծանոթներից մեկն էլ է, ներողություն իհարկե: Պարզապես Բյուրը իսկական գրողին վայել ծանրակշռությամբ բավական լուրջ հարց բարձրացրեց ու բարձրացրեց արվեստի տեսքով: Այդպես սովորաբար մեծ մտավորականներն են անում: Քո արձագանքները թեմայում ցույց են տալիս որ Բյուրը գրեց ճիշտ ժամանակին, ճիշտ տեղում ու ճիշտ:


Ես էլ առանց իմանալու հիմար բաներ գրեցի::oy
Կան, մեղմ ասեմ, «վատ բնավորության» մարդիկ, ովքեր ազատամիտ չեն:
Կան բազմաթիվ լավ մարդիկ, ովքեր ազատամիտ են:
Ազատամիտ առաջին հերթին նշանակում է կաշկանդված չլինել, ազատամիտ նշանակում է ապրել, ոչ թե աջ ու ձախ խախտել երկրի օրենսդրության, հասարակական դրվածքի, կամ, որ ավելի կարևոր է Աստծո պատվիրանները: Ազատամիտ չե՞ս: Ուրեմն դեռ լիարժեք չես ապրում, լիարժեք չես շնչում, լիարժեք չես կարող ստեղծագործել, արարել, ապրել, կերտել, մտածել...

Հանդիպել եմ բազմաթիվ մարդիկ, ովքեր չեն ունեցել անգամ այնքան լեզվական գիտելիքներ, որ հասկանան, որ ազատամիտը «փչացածը» չէ: Լսելով ազատամիտ բառը իրենց ուղեղում այդ հասկացությունն անմիջապես ասոցացրել են անբարոյականության հետ: Այդ մարդկանց միշտ նայել եմ երազկոտ ու զարմացած հայացքով՝ որպես հատուկ էքսպոնատների, բայց սխալ եմ արել, որովհետև իրականում նրանք էքսպոնատ չեն, շատ չեն:

Բյուր, էլի մեկ անգամ ուզում եմ ասել, կեցցե՛ս:
Այս թեման ապացուցում է, որ դու լավ գրող ես :)

Vishapakah
04.01.2008, 17:24
Մերին հնարովի կերպար է, բայց նրան կարելի է հանդիպել ամեն տեղ, ամեն վայրկյան: Յուրաքանչյուր մարդ այն կարդալիս տեսնում է իր ծանոթներին: Ես նույնպես

Ես հավանաբար սկզբից սխալ արտահայտվեցի, Մերիի նման ազատամիտները քիչ լինեն ասելով: Իրականում կատարվածի մեջ, ես ոչ թե տեսա հանրության մեղքը, ինչպես ներկայացնում է գրողը, (այսինքն դու:)) այլ տեսա հենց Մերիի մեղավորությունը, բացատրեմ ինչու: Իմ սուբեկտիվ կարծիքով, այն ինչ պատահել էր պատմվացքի հերոսուհու հետ, կարող է պատահել յուրաքանչյուր աղջկա հետ, բայց ոչ բոլորն են թույլ տալիս, որպեսզի նման բաներ իրենց հետ պատահի: Հասկանում ես չէ, ինչ եմ ասում:;) Դե դրա համար էլ, կարճ ու կոնկրետ գրեցի, թող նման աղջիկները քիչ լինեն::) Համ հոգեկան հիվանդություն ստացող «անմեղ» աղջիկներ քիչ կլինեն, համ էլ հանրության մեծամասնության բարքերի հասկացության կյանքի ընթացքի խախտողներ քիչ կլինեն և բոլորի համար էլ լավ կլինի::ok

StrangeLittleGirl
04.01.2008, 17:38
Ես շատ էլ լավ հասկացա, թե դու ինչ նկատի ունես: Այո՛, լավ կլիներ՝ Մերիի նման աղջիկները քիչ լինեին, այսինքն՝ իրականում ոչ թե խելագարվեին, այլ ամուր մնային, նրանց վրա չազդեր հասարակական կարծիքը: Իսկ այստեղ թույլ տալ-չտալու հարցը չէ: Փաստն այն է, որ մեր հասարակության մեջ շփոթում են ազատությունն ու փչացածությունը: Չուկը դրա մասին արդեն խոսել է:


համ էլ հանրության մեծամասնության բարքերի հասկացության կյանքի ընթացքի խախտողներ քիչ կլինեն և բոլորի համար էլ լավ կլինի:
Իհարկե, բոլորի համար էլ լավ է տեղում դոփելը: Բայց չէ՛, եթե նման աղջիկներ չլինեն, ու՞մ մասին պիտի բամբասեն «աղջիկները»՝ հանրության գորշ զանգվածը, որը որևէ բան փոխելու ընդունակ չէ:

Իսկ քո այս կարծիքն ուղղակի ապացուցում էր նման բան գրելու անհրաժեշտությունը: Երբ այս գործը տեղադրում էի, չգիտեի, թե ինչ արձագանքների կարժանանա: Վախենում էի՝ ասելիքս տեղ չհասնի: Փաստորեն, այն ծառայել է իր նպատակին. դրա մասին վկայում են քո արձագանքները:

Grieg
04.01.2008, 17:50
ստեղծագործությունը հաջողված է, կառուցվացքը բավականին ճկուն է որի շնորհիվ ընթերցողը կարող է սկսել և շարունակել ցանկացած մասից..բացի դրանից ընթացքը սահուն է չի ծամծվում և չի ցգվում.. միակ թույլ կողմը իմ տեսանկյունից դա կանխատեսելիությունն է սակայն կարծում եմ նման պատմվածքները սիրով կընթերցվեն աղջիկների կամ կանանց կողմից..ինչպես օրինակ Նար-Դոսի “Սպանված աղավնի”-ն ։

Vishapakah
04.01.2008, 18:07
Լինենք ուշադիր.

:)


Համաձայն եմ :oy


Հնարավոր է, որ Մերին քո ծանոթներից մեկն էլ է, ներողություն իհարկե: Պարզապես Բյուրը իսկական գրողին վայել ծանրակշռությամբ բավական լուրջ հարց բարձրացրեց ու բարձրացրեց արվեստի տեսքով: Այդպես սովորաբար մեծ մտավորականներն են անում: Քո արձագանքները թեմայում ցույց են տալիս որ Բյուրը գրեց ճիշտ ժամանակին, ճիշտ տեղում ու ճիշտ:


Կան, մեղմ ասեմ, «վատ բնավորության» մարդիկ, ովքեր ազատամիտ չեն:
Կան բազմաթիվ լավ մարդիկ, ովքեր ազատամիտ են:
Ազատամիտ առաջին հերթին նշանակում է կաշկանդված չլինել, ազատամիտ նշանակում է ապրել, ոչ թե աջ ու ձախ խախտել երկրի օրենսդրության, հասարակական դրվածքի, կամ, որ ավելի կարևոր է Աստծո պատվիրանները: Ազատամիտ չե՞ս: Ուրեմն դեռ լիարժեք չես ապրում, լիարժեք չես շնչում, լիարժեք չես կարող ստեղծագործել, արարել, ապրել, կերտել, մտածել...

Հանդիպել եմ բազմաթիվ մարդիկ, ովքեր չեն ունեցել անգամ այնքան լեզվական գիտելիքներ, որ հասկանան, որ ազատամիտը «փչացածը» չէ: Լսելով ազատամիտ բառը իրենց ուղեղում այդ հասկացությունն անմիջապես ասոցացրել են անբարոյականության հետ: Այդ մարդկանց միշտ նայել եմ երազկոտ ու զարմացած հայացքով՝ որպես հատուկ էքսպոնատների, բայց սխալ եմ արել, որովհետև իրականում նրանք էքսպոնատ չեն, շատ չեն:

Բյուր, էլի մեկ անգամ ուզում եմ ասել, կեցցե՛ս:
Այս թեման ապացուցում է, որ դու լավ գրող ես :)

Չուկ, չգիտեմ քո գրածները վերջում կարդալու սովորություն ունես, թե ոչ, բայց եթե ուշադիր կարդաս, գրառմանդ մեջ վիրավորական ենթատեկստ կգտնես: Հուսով եմ միտումնավոր չես արել::)) Իհարկե ես չգիտեմ, թե դու իմ որ գրառման մեջ ես գտել ազատամտությունն ու «փչացածությունը» իրար հավասարացնող միտք, հավանաբար CactuSoul-ի ինձ ուղղված գրառումներ էր քեզ մոլորության մեջ գցել, բայց դա իմ արտահայտած մտքի հետ, այդքան էլ կապ չուներ:

Ես չգիտեմ ազատամտություն ասելով դու ինչ ես հասկանում, որովհետև երբ օրինակ բերեցիր ոչ ազատամիտի կերպարը, անկեղձ ասաց իմ իմացաց ոչ ազատամիտի հետ ոչ մի կապ չուներ, եթե առհասարակ կապ ունի որևիցե ոչ ազատամիտի հետ: Մասնավորապես ի նկատի ունեմ այս հատվածը «աջ ու ձախ խախտել երկրի օրենսդրության, հասարակական դրվածքի, կամ, որ ավելի կարևոր է Աստծո պատվիրանները» իմ կարծիքով օրենսդրություն խախտողն ու աստծո պատվիրաններ խախտողը տարբեր բաներ են և այդ մասին հստակ աստվածաշնչում գրված է, իսկ երբ ինչ որ բան խախտողին անվանում են «ոչ ազատամիտ», այս դեպքում ասվածը իմաստից առհասարակ զրկվում է:

Չուկ իհարկե դու ինձ ների, բայց այսքանից հետ ես վստահ չեմ, որ ազատամիտ մարդու կերպարն էլ է ճիշտ հասկացված, մասնավորապես ի նկատի ունեմ քո գրածի այս հատվածը «Ազատամիտ առաջին հերթին նշանակում է կաշկանդված չլինել, ազատամիտ նշանակում է ապրել» իհարկե դու ճիշտ ես, բայց քո այս գրածը ինչ կապ ունի մեր քննարկվող թեմայի հետ?:8 Ինչքան հիշում եմ, մենք խոսում ենք Մերիի մասին, որը կներեք արտահայտությանս համար, հղիացավ, աբորտ արեց և գժվեց: Եվ դու սա անվանում ես «կաշկանդված չլինել, ապրել»:o

Իհարկե Բյուրակնը հրաշալի է գրել և ներկայացրել հերոսուհու կերպարը, որի համար նրան շնորհակալություն, բայց արի շարունակենք վերլուծությունը::) Դու ասում ես «Ազատամիտ չե՞ս: Ուրեմն դեռ լիարժեք չես ապրում, լիարժեք չես շնչում, լիարժեք չես կարող ստեղծագործել, արարել, ապրել, կերտել, մտածել...» Ես վերոնշյալ իմ դիտարկումներից հետո, վստահ չեմ որ առհասրակ հասկանում քո ազատամիտ ասվածի իմաստը: Ինձ համար օրինակ ազատ բառը, ասոցացվում է լիբերալների և կոնսեռվատորների հավերժ պայքարով, իսկ դու ասում ես
«Հանդիպել եմ բազմաթիվ մարդիկ, ովքեր չեն ունեցել անգամ այնքան լեզվական գիտելիքներ, որ հասկանան, որ ազատամիտը «փչացածը» չէ: Լսելով ազատամիտ բառը իրենց ուղեղում այդ հասկացությունն անմիջապես ասոցացրել են անբարոյականության հետ: Այդ մարդկանց միշտ նայել եմ երազկոտ ու զարմացած հայացքով՝ որպես հատուկ էքսպոնատների, բայց սխալ եմ արել, որովհետև իրականում նրանք էքսպոնատ չեն, շատ չեն:»

Այսինքն դու կոնսեռվատորներին, կամ նույն ինքը պահպանողականին անվանում ես, բավական լեզվական գիտելիք չունեցող, այնինչ բավական լեզվական գիտելիք կարող է չունենալ, թե ազատամիտը, թե կոնսեռվատորը, սա արթեն կրթության հետ է կապված, ոչ թե աշխարահայացքի և պնդում ես, որ կոնսեռվատորը շփոտում է ազատությունը, «փչածացության» հետ, մեկը ես, որպեսզ պահպանողական նման միտք չեմ արտահայտել,:) բայց որպես էկսոպանտի որոշ մտածողների նաել արժի և կարևոր չէ տվյալ մտածողը ինչպիսի աշխարահայացք ունի: Էկսպոնատները դրանք այն մարդիկ են, որոնք ունեն հստակ ուղվածություն, բայց չունեն իրենց ուղվածության հստակ ընկալում, կամ իրենց ուղվածությունը ներկայացնում են, ուրիշ բանի մասին խոսալով, այսպիսի մարդիկ իրոք էկսպոնատներ են և նորից եմ գրում, կապ չունի աշխարահայացքը, սա կրթության հարց է:

Հ. Գ.
Հուսով եմ, թեմայից շատ չենք շեղվել::think

StrangeLittleGirl
04.01.2008, 18:14
Ինչքան հիշում եմ, մենք խոսում ենք Մերիի մասին, որը կներեք արտահայտությանս համար, հղիացավ, աբորտ արեց և գժվեց:
Իիիի՞նչ… Նման բան որտե՞ղ ես կարդացել: Որտե՞ղ է ասվում, որ հղիացավ ու աբորտ արեց: Փաստորեն, քեզ վրա էլ սուտն ազդեց: Վատ չէ: Լուրջ եմ ասում, էնպե՜ս եմ ուրախանում, որ նման բաներ ես գրում:

Vishapakah
04.01.2008, 18:25
Բյուր ջան, դու շատ լավ աղջիկ ես, ես քո գրառումները վաղուց եմ կարդում և գրեթե միշտ համաձայնվում, բայց այս թեման համեմատած Չուկի հետ, ես մարսել չեմ կարողանում::(


Ես շատ էլ լավ հասկացա, թե դու ինչ նկատի ունես: Այո՛, լավ կլիներ՝ Մերիի նման աղջիկները քիչ լինեին, այսինքն՝ իրականում ոչ թե խելագարվեին, այլ ամուր մնային, նրանց վրա չազդեր հասարակական կարծիքը: Իսկ այստեղ թույլ տալ-չտալու հարցը չէ: Փաստն այն է, որ մեր հասարակության մեջ շփոթում են ազատությունն ու փչացածությունը: Չուկը դրա մասին արդեն խոսել է:


Իհարկե, բոլորի համար էլ լավ է տեղում դոփելը: Բայց չէ՛, եթե նման աղջիկներ չլինեն, ու՞մ մասին պիտի բամբասեն «աղջիկները»՝ հանրության գորշ զանգվածը, որը որևէ բան փոխելու ընդունակ չէ:

Իսկ քո այս կարծիքն ուղղակի ապացուցում էր նման բան գրելու անհրաժեշտությունը: Երբ այս գործը տեղադրում էի, չգիտեի, թե ինչ արձագանքների կարժանանա: Վախենում էի՝ ասելիքս տեղ չհասնի: Փաստորեն, այն ծառայել է իր նպատակին. դրա մասին վկայում են քո արձագանքները:

Բյուր ջան, մի քիչ կոպիտ գրեմ էլի::oy Ուրեմն Մերին մինչև ամուսնանալը մի քանի սեռական հարաբերություններ է ունենում տարբեր տղաների հետ, իհարկե այդ տղաները սրիկաններ էին, նրանք աղջկան խաբում էին, բայց Մերին պարտավոր էր գիտակցել, որ իրեն կարող են խաբել և դա թույլ չտալ: Այ սա ի նկատի ունեմ, ուզում եմ ինձ ճիշտ հասկանաք: Եվ Մերիին ոչ թե խաբեց մեկը, այլ միքանիսը, սա արթեն խաբեություն չէ, այլ ազատ սեքս: Ես չեմ ասում ազատությունը վատ բան է, ես ասում եմ Մերին գիտեր ինչպիսի հանրության մեջ է ապրում և այս ամենը թույլ տալով, նա իսկական «իքնասպանության» գնաց:

Մի քիչ ավելի կոպիտ գրեմ::oy
Խոսքի օրինակ ես արվեստագետ եմ և սիրում եմ նկարել այնպիսի նկարներ, որոնք հանրության կողմից չի ընդունվում: Ես այդպիսի նկարներ, այդ հանրության համար երբեք չեմ նկարի, դուք կասեք որ ես սխալ եմ, գուցե և ես կհամաձայնվեմ, որ ես սխալ եմ չստեղձագործելով, բայց հանրության անդորրն էլ չեմ խաթարի և հենց այդտեղ կլինեմ ճիշտ: Կան կյանքում իրական կերպարներ, որոնք մարդկանց պետք չեն, բայց նրանք կան և միշտ էլ կլինեն, տանջելով թե իրենց, թե նոխկանք առաջացնելով մյուսների մոտ: Ինչքան քիչ լինեն այդպիսի մարդիկ, այնքան քիչ կլինեն թե տանջվողներ, թե նոխկացողներ: Ամեն:

Ավելացվել է 43 վայրկյան անց

Իիիի՞նչ… Նման բան որտե՞ղ ես կարդացել: Որտե՞ղ է ասվում, որ հղիացավ ու աբորտ արեց: Փաստորեն, քեզ վրա էլ սուտն ազդեց: Վատ չէ: Լուրջ եմ ասում, էնպե՜ս եմ ուրախանում, որ նման բաներ ես գրում:

Այդպիսի բան չի եղել?:o

Ավելացվել է 12 րոպե անց



- Մերին հղի էր: Անհաջող աբորտի է գնացել, դրա համար էլ տեսքն այսպես վատացել է,- խոսում էին աղջիկները:

- Մերի՛, մենք քսանմեկերորդ դարում ենք ապրում, իսկ հիմա երիտասարդներն ազատ են… Արի՛ մենք էլ փորձենք,- առաջարկեց Վարդանը:
- Խե՞նթ ես, ինչ է: Ես չեմ ուզում:
- Խոստանում եմ` կպաշտպանվեմ:
- Ո՛չ…
- Բայց եթե նույնիսկ հղիանաս, կամուսնանամ քեզ հետ:
- Ասում եմ` չէ…

Ահա, ուրեմն ընդամենը բամբասում էին::) Ես էլ, այդքան երկար ու բարակ բացատրում եմ::P Կարճ ասեիք, ուշադիր չես կարդացել::))

Բայց մի բան չհասկացա, լեզբին ճիշտ էր, թե էլի բամբասում էին?:o

StrangeLittleGirl
04.01.2008, 19:31
Բյուր ջան, մի քիչ կոպիտ գրեմ էլի: Ուրեմն Մերին մինչև ամուսնանալը մի քանի սեռական հարաբերություններ է ունենում տարբեր տղաների հետ, իհարկե այդ տղաները սրիկաններ էին, նրանք աղջկան խաբում էին, բայց Մերին պարտավոր էր գիտակցել, որ իրեն կարող են խաբել և դա թույլ չտալ: Այ սա ի նկատի ունեմ, ուզում եմ ինձ ճիշտ հասկանաք: Եվ Մերիին ոչ թե խաբեց մեկը, այլ միքանիսը, սա արթեն խաբեություն չէ, այլ ազատ սեքս: Ես չեմ ասում ազատությունը վատ բան է, ես ասում եմ Մերին գիտեր ինչպիսի հանրության մեջ է ապրում և այս ամենը թույլ տալով, նա իսկական «իքնասպանության» գնաց:
Հարգելի՛ս, կարո՞ղ ես հատ-հատ նշել, թե քանի սեռական հարաբերություն է ունեցել:
Ամբողջ խնդիրը հենց դրանում է, որ նա բացարձակապես սեռական հարաբերություն չի ունեցել, ոչ մի անգամ չի հղիացել, աբորտ չի արել: Պարզապես նրա մասին այդպես խոսել են: Նա եղել է ազատ, բայց ոչ սանձարձակ: Նա կարողացել է մերժել, սիրել, հասնել իր նպատակներին, բայց հասարակությունը հենց դա չի ընդունել: Կխնդրեի, որ նորից և ուշադիր կարդաս:

Vishapakah
04.01.2008, 20:05
Հարգելի՛ս, կարո՞ղ ես հատ-հատ նշել, թե քանի սեռական հարաբերություն է ունեցել:
Ամբողջ խնդիրը հենց դրանում է, որ նա բացարձակապես սեռական հարաբերություն չի ունեցել, ոչ մի անգամ չի հղիացել, աբորտ չի արել: Պարզապես նրա մասին այդպես խոսել են: Նա եղել է ազատ, բայց ոչ սանձարձակ: Նա կարողացել է մերժել, սիրել, հասնել իր նպատակներին, բայց հասարակությունը հենց դա չի ընդունել: Կխնդրեի, որ նորից և ուշադիր կարդաս:

Բյուր ջան, դեռ ոչ մի թեմայում, այսքան հիմարություններ չեմ գրել::oy
Ուղղակի ուշադիր չէի կարդացել::8 Սա էլ ինձ դաս, որ կարդալուց, կարդամ ուշադիր::oy
Ես էլ մտածում եմ, այդ աղջկան ոնց են պաշտպանում, բայց արի ու տես... Քո ասածի պես, բամբասանքներին ես էլ հավատացի::)

Anna.Khachatryan
04.01.2008, 20:08
Իրոք որ գեղեցիկ է գրված: Սակայն դա բնորոշ է հայերին: Ուրիշ ազգեր չեն հասկանա :

Chuk
04.01.2008, 21:24
Ահա, ուրեմն ընդամենը բամբասում էին::) Ես էլ, այդքան երկար ու բարակ բացատրում եմ::P Կարճ ասեիք, ուշադիր չես կարդացել::))

Վիշապաքաղ, ուշադիր չես եղել, ասել եմ -> 1 (http://www.akumb.am/showpost.php?p=508385&postcount=5) և 2 (http://www.akumb.am/showpost.php?p=509153&postcount=11) :D

Second Chance
12.01.2008, 15:55
Իրոք որ գեղեցիկ է գրված: Սակայն դա բնորոշ է հայերին: Ուրիշ ազգեր չեն հասկանա :
Ճիշտ է հայերիս դա ավելի շատ է բնորոշ:)
կարդալուց այս ասացվածքը հիշեցի- աղվեսի դունչը խաղողին չի հասնում -ասումա թթու էր...չգիտեմ արդյոք լրիվ հայկական ասացվածքա, բայց դու ոնցվոր հենց դրա մասին գրած լինես:) շատ դիպուկ էր ... ուղղակի ափսոս որ խաղողը վերջը փչացավ իրեն «ոչ աղվես » չհանդիպելու պատճառով ...

Sunny Stream
12.01.2008, 19:27
Ստեղծագործությունը դուրս շատ եկավ` կարճ դիալոգներն ու սկիզբ-վերջ կապը... :ok
Մերին մեղկ էր... Ճիշտ ես, որ ամեն մեկը իր ծանոթների մեջ մի Մերի կգտնի... :(... ամեն ինչ անում եմ, որ բանը երկրորդ ճշմարտությանը չհասնի... (...դե առաջինը ի սկզբանե բացակայում է...) շատ են խեղդում մարդկանց, զզվում եմ հայերի էդ հատկությունից...
ամեն ինչ արդեն ասել եք, ամենաշատը կրկնվել է ամենակարևորը`
...ազատությունը չշփոթել սանձարձակության հետ... (և հակառակը...:) )

Anna.Khachatryan
13.01.2008, 21:37
Ավելացվել է 3 րոպե անց

Ճիշտ է հայերիս դա ավելի շատ է բնորոշ:)
կարդալուց այս ասացվածքը հիշեցի- աղվեսի դունչը խաղողին չի հասնում -ասումա թթու էր...չգիտեմ արդյոք լրիվ հայկական ասացվածքա, բայց դու ոնցվոր հենց դրա մասին գրած լինես:) շատ դիպուկ էր ... ուղղակի ափսոս որ խաղողը վերջը փչացավ իրեն «ոչ աղվես » չհանդիպելու պատճառով ...


Իհարկե քո ասածը նունպես բնորոշ է :), սակայն հայի բամբասող հոգեբանությունը ավելի շատ գալիս է ինտելլիգենտության պակասից:
Շնորհակալություն այս ակումբին, որ հանդիպում եմ այսքան կիրթ, խելացի գրառումներ, այն էլ գրական հայերենով!!

Malu
13.01.2008, 22:33
Այո՛, հասարակությունը կարող է մեկ օրում քեզ փառաբանել, հայտնի դարձնել, կամ էլ սպանել քեզ, առանց իրականությունը իմանալու ցանկության…
Մերիի նման չհասկացված աղջիկներ ցավոք շատ կան, երևի ամեն երրորդը: Ուղղակի մարդիկ շատ են չարացած, շահախնդիր, չարախոս, նախանձ ու եսասեր, ու միշտ ուզում են իրենց համար, միշտ ուզում են ստանալ, բայց չտալ… իսկ Մերին այդպիսին չէր, ինչի համար էլ պատժվեց…
Բյուր, այ Բյուր… ապրես: Շատ լավն էր…

StrangeLittleGirl
23.04.2012, 22:18
Ժող, կներեք էս թեման փոշու տակից հանելու համար, բայց չէի կարող չասել: Կյանքիս մեջ առաջին անգամ էս պատմվածքն ինձ էլ դուր էկավ:

E-la Via
15.10.2013, 15:01
Լավն էր Բյուր: Սիրում եմ խոսք ունեցող, կարևոր թեմաներ բարձրացնող պատմվածքներ:
Ափսոսում եմ միայն, որ նման պատմվածքները կարդում են հիմնականում այն մարդիկ, ովքեր այդ թեմաների շուրջ բավական մտորել են, ունեն բավական առողջ մոտեցում դրանց վերաբերյալ: Իսկ նրանց, ում կստիպեր այս պատմվածքը հայացքներ վերանայել, դժվար թե կարողանաս սնդուսափայլ ամսագրերի հոդվածներից բացի այլ բան ստիպել կարդալ:

Վերջին հատվածը մի քանի անգամ կարդացի: Սկզբում որոշ նախադասություններ խանգարեցին, կարծես դուրս ընկնեին ընդհանուր տեքստից: Բայց վերջին անգամ կարդալուց մտա Մերիի մաշկի տակ ու զգացի այդ տողերի ուժը:

Sambitbaba
02.11.2013, 21:52
Ժող, կներեք էս թեման փոշու տակից հանելու համար, բայց չէի կարող չասել: Կյանքիս մեջ առաջին անգամ էս պատմվածքն ինձ էլ դուր էկավ:
Ինձ էլ շատ դուր եկավ, Բյուր ջան, ապրես:
Ափսոս, շատ էր տխուր...
Տնաշեն, էդ շնորքովդ գոնե մի ճըռթ լույս դնեիր մեջն, ինչ կլիներ...

Vardik!
02.11.2013, 23:00
Շատ հետաքրքիր էր,հաճույքով կարդացի: Քանի մեր հասարակությունը թարկը չի տա իր աչքի գերանը թողած ուրիշի փուշը քննարկել,տենց Մերիներ դեռ շատ կլինեն: :(

Ու շատ լավ էր գրված: Ոչ մի ավելորդ կամ շեղող բան,ոչ մի անհարթ պահ չկար: Սահուն ընթերցվեց մի շնչով: :hands