PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Իրականությունը և դրա ճանաչողությունը



Tig
14.12.2007, 16:27
Հարգելի ակումբցիներ, երեկ dvgray-ի հետ որոշեցինք մի թեմա բացել որում առաջարկում ենք քննարկել այսօրվա իրականությունը, դրա ճանաչողությունը, և մարդկանց մեծամասնության կողմից դրա ճիշտ ընակլման գնահատական տալը:
Որպես սկիզբ առաջարկում եմ հայտնել ձեր կարծիքը հետևյալ հարցի շուրջ:
- Ինչպիսի՞ն է մեր քաղաքակրթությունը և հասարակությունը, և դեպի ու՞ր է այն գնում:

Հիմա հայտնեմ իմ կարծիքը:
Մեր քաղաքակրթությունը, որի մասին քիչ թե շատ ես պատկերացում ունեմ, ունի մոտավորապես 4-5 հազար տարվա պատմություն: Ու այն այս հազարամյակների ընթացքում բավականին զարգացել է արդյունաբերության, տնտեսության, շինարարության, գիտության և այլ բնագավառներում: Ու որքանով ես եմ նկատում այդ զարգացման ամենամեծ խթանը եղել են պատերազմենրը, ավելի ճիշտ հաղթող լինելու ձգտումը: Սակայն իմ կարծիքով մարդու էությունը մնացել է նույնը, ինչպիսին էր նա 3-4 հազար տարի առաջ այդպիսին է նա այսօր: Նրա հոգեբանությունը չի փոխվել, չեն փոխվել ընդհանուր մարդ կերպարի թույլ և ուժեղ կողմերը: Մարդը բավականաչափ չի զարգացել էվոլյուցիոն հաջորդ փուլ անցնելու համար: Հոգևոր արժեք կոչվածը ցիկլիկորեն արժեզրկվում է, այսինքն երբ հարաբերականորեն բարձր են գնահատվում հոգևոր և բարոյական արժեքները, տիրում է խաղաղություն, բայց մարդը շատ շուտ հոգնում է այդ խաղաղությունից, քանի որ «առաջընթաց» չի նկատում ու էդ արժեքները սկսում են իմաստազրկվել: Որն էլ ծնում է պատերազմներ: Ու այդ ժամանակ ցավի միջից մարդը այլ աչքերով է նայում հոգևոր արժեքներին ու վերաարժեքավորում է դրանք:
Հիմա այսօրվա մասին: Այսօր մարդը կարիգ ունի նոր տեսանկյան, քանի որ այսօր մարդը հասել է զարգացման այնպիսի աստիճանի, որ գերինֆորմացված լինելու պատճառով չի տեսնում այն հոգևոր արժեքները, որի պահանջը ունի ի ծնե, ավելի ճիշտ` գենետիկորեն, և այդ գենը ես կանվանեի «հոգու գեն»: Նա կարծես թե այսօր գիտի «ամեն ինչ», բայց այդ «ամեն ինչը» այսօր արժեզրկված է նրա աչքերում: Նրան պետք է նոր տեսանկյուն, որպեսզի «ամեն ինչը» նորովի վերաիմաստավորվի նրա համար և (միայն) այդ դեպքում տեղի կունենա Էվոլյուցիա` հոգու գենի մեկ աստիճանով բարձրացում, որը կարծում եմ չի կարող չանդրադառնալ նաև ֆիզիկական էվոլյուցիայի վրա: Իմ կարծիքով այսօր մարդկությունը մոտենում է այդ էվոլյուցիոն շրջադարձի խաչմերուկին, իսկ թե, որ ուղղությամբ կշրջվի նա, դա միայն Աստված գիտի: Այսօր այդ նոր գլոբալիզացված տեսանկյան ձևավորման գործընթացը օր-օրի մոտենում է իր շրջադարձային կետին: Մինչև հիմա մարդը այդ վերաարժեքավորմանը հասել է պատերազմների միջոցով, բայց այս անգամ գլոբալ պատերազմը կործանարար կլինի: Ճիշտ է մարդը դժվար թե ի սպառ վերանա, բայց քաղաքակրդությունը կարող է կործանվել, և մարդը ամեն ինչ նորից պիտի սկսի զերոյից: Հուսանք, որ Աստծո օգնությամբ մարդը կկատարի ճիշտ ընտրություն:

Կարծում եմ կլինեն իմ կարծիքի հետ և համաձայնվողներ և չհամաձայնվողներ: Խնդրում եմ արտահայտեք ձեր կարծիքները այս ամենի վերաբերյալ:
Հ.Գ. dvgray ջան կարծում եմ ճիշտ եմ հասկացել քո առաջարկած թեման::)

Լէգնա
14.12.2007, 16:42
Թեմայի վերնագիրը կարելի է փոխել, որքան հասկացել եմ դվգրայը հենց հայի մոտ նկատի ուներ:
Հայ մարդու ռեալությունը և դրա համատեղումը կյանքի իրականության մեջ:

Կարծեմ Հայ մարդն էր անռեալ :)

Tig
14.12.2007, 16:52
Թեմայի վերնագիրը կարելի է փոխել, որքան հասկացել եմ դվգրայը հենց հայի մոտ նկատի ուներ:
Հայ մարդու ռեալությունը և դրա համատեղումը կյանքի իրականության մեջ:

Կարծեմ Հայ մարդն էր անռեալ :)

:)Հա բայց ես մտածեցի, որ ավելի լավ է այդ հարցը վարլուծել ավելի գլոբալ մակարդակով ու նոր հետո դրանք մասնավորեցնել Հայ մարդու համար:

dvgray
14.12.2007, 17:08
/Նախ Tig ջան ՝ շնորհակալություն թեման բացելու համար:/

Համաձայն եմ, որ մարդու ընթացքը դարերի ու հազարամյակների մեջ ունի իր փուլայնությունը, որը կախված չի ժամանակից:
Սակայն ինքնաճանաչողության տեսակետից, և ընդհանրապես, մարդու պրոբլեմատիկայի տեսակետից, ես կնախընտրեի ճանապարհ ընկնել ոչ թե վերևից ներքև, այլ ինչպես Լէգնան նշեց, ներքևից վերև:
Պատճառը այն է, որ մարդությունը բավականին բազմաշերտ է, և շատ անգամ այդ փուլայնությունը տեղեր տարբեր ժամանակի նույն պահին տարբեր վիճակներում են գտնվում:

Եթե մի քիչ էլ իջնենք ներքև, ու հասնեն հենց բուն մարդուն, անհատին, այսինքն ինձ ու քեզ, ապա առաջին հարցը որ կուզեի տալ, դա այն է, երբևէ նայու՞մ ենք հայլիի առաջ մեր աչքերի մեջ... խորքը, շատ խորքը... ցավեցնելու աստիճան:
Օրինակ, ես վերջերս եմ նկատել, որ այդպիսի սովորություն չունեմ: Երևի երբեք չեմ նայել իմ աչքերի մեջ:
Իսկ դու՞ք:
:)

Լէգնա
14.12.2007, 17:08
:)Հա բայց ես մտածեցի, որ ավելի լավ է այդ հարցը վարլուծել ավելի գլոբալ մակարդակով ու նոր հետո դրանք մասնավորեցնել Հայ մարդու համար:

երկրի երեսին բացի հայից, օդում սավառնող էլ ազգ չկա :)
մնացածը ռեալ են լավ էլ:

դվգրայ Ես Լէգնա եմ:
Մի օր լեգա ես սարքում,մի օր լենգա,մի օր կարողա լենտչկա դառնա՞մ:

Tig
14.12.2007, 17:51
/Նախ Tig ջան ՝ շնորհակալություն թեման բացելու համար:/

Համաձայն եմ, որ մարդու ընթացքը դարերի ու հազարամյակների մեջ ունի իր փուլայնությունը, որը կախված չի ժամանակից:
Սակայն ինքնաճանաչողության տեսակետից, և ընդհանրապես, մարդու պրոբլեմատիկայի տեսակետից, ես կնախընտրեի ճանապարհ ընկնել ոչ թե վերևից ներքև, այլ ինչպես Լէգնան նշեց, ներքևից վերև:
Պատճառը այն է, որ մարդությունը բավականին բազմաշերտ է, և շատ անգամ այդ փուլայնությունը տեղեր տարբեր ժամանակի նույն պահին տարբեր վիճակներում են գտնվում:

Եթե մի քիչ էլ իջնենք ներքև, ու հասնեն հենց բուն մարդուն, անհատին, այսինքն ինձ ու քեզ, ապա առաջին հարցը որ կուզեի տալ, դա այն է, երբևէ նայու՞մ ենք հայլիի առաջ մեր աչքերի մեջ... խորքը, շատ խորքը... ցավեցնելու աստիճան:
Օրինակ, ես վերջերս եմ նկատել, որ այդպիսի սովորություն չունեմ: Երևի երբեք չեմ նայել իմ աչքերի մեջ:
Իսկ դու՞ք:
:)

Շատ լավ սկսենք ներքևից::)
Փորձենք սուզվել մեր իսկ աչքերի մեջ:)
Ճիշտն ասած նման բան չեմ արել, բայց ընտիր առաջարկ է… Կփորձեմ առանձնանալ, մնալ ինքս իմ հետ, ու տեսնեմ կստացվի արդյոք խորասուզվել այնքան որքան դու ես ասում::think

Հ.Գ. Գիշեր է պետք, պարզ ու խաղաղ գիշեր…

Ավելացվել է 2 րոպե անց

երկրի երեսին բացի հայից, օդում սավառնող էլ ազգ չկա :)
մնացածը ռեալ են լավ էլ:

դվգրայ Ես Լէգնա եմ:
Մի օր լեգա ես սարքում,մի օր լենգա,մի օր կարողա լենտչկա դառնա՞մ:

:) Դա՞ է պատճառը, որ մենք դեռ գոյություն ունենք:

dvgray
15.12.2007, 00:45
Կփորձեմ առանձնանալ, մնալ ինքս իմ հետ, ու տեսնեմ կստացվի արդյոք խորասուզվել այնքան որքան դու ես ասում::think

Իմ մոտ էնքան էլ չի ստացվում: Հա աչքերս փախնում են: Երևի պատրաստ չեմ :(:
Իսկ ինչ եղավ քո՞ դեպքում: :)

Tig
17.12.2007, 15:48
Իմ մոտ էնքան էլ չի ստացվում: Հա աչքերս փախնում են: Երևի պատրաստ չեմ :(:
Իսկ ինչ եղավ քո՞ դեպքում: :)

dvgray ջան փորձեցի…
Սկզբում տեսնում ես քո արտացոլումը հայելու մեջ, հետո տեսնում ես քո արտացոլումը քո աչքերի մեջ ու սկսում ես խորասուզվել ինքդ քո մեջ, հետո գալիս է մի պահ, երբ հասկանում ես, որ տեսնելու համար նայելը պարտադիր չի, ավելին նայելը նույնիսկ սկսում է խանգարել տեսնելուն ու դու աչքերդ փակում ես ու …
Այ ես պահին, երբ պիտի արդեն քեզ տեսնես, ամեն ինչ կորչում է,:( կարծում եմ ես էլ պատրաստ չեմ::)

Լավ ինչևէ, հիմա ուզում եմ իմ կարծիքը հայտնել Հայ մարդու իրականության վերաբերյալ, քանի որ որոշեցինք, որ սկսում ենք ներքևից::)
Ո՞րն է այսօրվա Հայ մարդու իրականությունը: Մեկ-մեկ լսում եմ հետևյալ սև կատակը. «Բա մարդ մի անգամ ծնվի էն էլ հայ…», Ցավալի է, բայց շատերի մոտ դա նստած է: Կամ մեկի չար բախտը բնութագրելուց ասում ենք. «Հայի բախտ ունի»: Հասկանալի է, մեր մեջ նստած է եղեռնը, հալածանքներ, դավաճանություններ, նախանձ: Բայց ո՞վ է դրանում մեղավոր, իհարկե մենք: Մեղավոր ենք նրանով, որ մեր մեծամասնության մեջ նստած է այն միտքը, որ քանի դեռ դանակը չի հասել իմ ոսկորին ես ոչ մի բանի հետ գործ չունեմ: Բայց պետք չի բավարարվել միայն դա գիտակցելով, պետք է մի միջոց գտնել այս ամենից ազատվելու համար, չէ որ մենք արժանի ենք դրան և ամեն ինչ կախված է մեզանից, ուղղակի դա պիտի կրի միասնական բնույթ այլ ոչ թե անհատական: Վերջապես մենք պիտի վերջ տանք մեր անհատական գեր ԵՍ-ը ամեն ինչից վեր դասելուն:
Հիմա ուզում եմ անդրադառնալ Լէգնայի ասած «սավառնողներին»: Չէի ասի, որ միայն Հայ մարդն է սավառնում, բոլոր ազգերն էլ ունեն իրենց սավառնողները, սողունները, ռեալիստները և պասիվները: ուղղակի տարբեր հարաբերակցությամբ: Ցավոք սրտի «պասիվներ» կոչված տեսակը Հայ հասարակության մեջ կազմում է մեծամասնություն, որոնք առաջնորդվում են վերը նշված կարգախոսով` «Քանի դեռ դանակը …»:
Բայց խնդիրը այն չի, թե որն են դրանց պատճառները, այլ այն թե ի՞նչ կարելի է անել այդ երևույթները պակասեցնելու համար: Ինչպե՞ս վերականգնել ժողովրդի հավատը ինքն իր նկատմամբ: Համարյա բոլորս մտածում ենք, որ մեր ձեռքերում ոչինչ չկա ու ոչինչ կախված չի մեզանից: Ճիշտ ասած ես էլ ունեմ մնան մտքեր, ուղղակի ես հասկանում եմ դրա ահավոր սխալ լինելը և աշխատում եմ ինձ համոզել հակառակում, երբեմն ստացվում է, երբեմն ոչ: Երևի նրանից է, որ մենակ եմ դա անում:
Եվս մեկ մեծ ողբերգության մասին եմ ուզում խոսել: Էս վերջին 15 տարինեի ընթացքում մեր երիտասարդության մեծամասնության մեջ մինչև ուղնուծուծը ներծծվում է գողական կոչված մտածելակերպը: Բերդի նիստուկացը սկսում է գերիշխել մեր հասարակությունում, անհատների հարաբերություններում: Իհարկե հասկանալի է էդ կյանքով ապրող մարդիկանց, նրանց մեջ էլ կան լավն ու վատը, բայց ցավը այն է որ երեխան դեռ դպրոց չգնացած սկաում է խաղալ էդ «ախպերագողական», «լավ տղա», «ճիշտ ու սխալ» և այլ խաղերը: Էս ցավի մասին էլ պիտի մտածել…
Հա մի բան էլ վերջին տարիների հասարակության բարոյալքման հարցում ես մեծապես մեղադրում եմ հեռուստատեսությանը: Լէգնա ջան հիշում ես, որ զրուզում էինք ինկվիզիցիայի մանսին, այ էսօրվա հեռուստատեսությանը մեծ հաճույքով ինկվիզիցիայի կենթարկերի: Հեռուստատեսությունը մեծ զենք է, ու ոնց ապականել է սերունդը, տենց էլ կարող է վերականգնել:
Առայժմ այսքանը:

Լէգնա
17.12.2007, 16:45
Տիգ ջան լավ ես գրել,ապլես :)
մի փոքր ավելացում անեմ հա, մեր անիրականության մի մասն էլ օրինախախտությունն է:(
կարծես գենային արժեք լինի,փոխանցված անկիրթ մի ժողովրդի:
Այօր ֆորումում հասկացա, որ մենք ախր ազգովի ենք սովոր օրենքը ապականել,դրան տալ լրիվ նորմալ արդարացում.
Ընկե՞ր, թե՞ օրենք:
Այ, օդում սավառնելն էլ սա է, եթե կարծում ես,որ նժարներից մեկին ընկերդ է,մյուսին`օրենքը,ընտրելով ընկերոջդ դառնում ես ընկերասեր կամ ճիշտ մարդ,ապա սա մեր մինուսներից է:
Երբ ճապոնացին օրենք է խախտում,ինքնասպանություն է գործում,բայց ընկերասիրության հարցում չեմ կարծում նրանք հայերից ներքև են:
Օրինախատությունից շատ բան է գալիս,օր.` աննորմալ հասարակարգ, քոչվոր ցեղին վայել մտածելակերպ:
Բայց չէ որ, մենք Սևակ,Նժդեհ,Նարեկ,Տիգրան ենք ունեցել, այ որքանով ենք նրանց փորձե՞լ նմանվել :8

dvgray
17.12.2007, 18:35
ավելին նայելը նույնիսկ սկսում է խանգարել տեսնելուն ու դու աչքերդ փակում ես ու …

Այսինքն ՝ տեսնում ենք, առանց աչքերի: Տարօինակ չի՞: Տեսնել, չօգտագործելով մեզ ընձեռնած գերզգայուն զգայարանը:
Ուրեմն, արի ֆիքսենք, որ գոնե ես ու դու, երկու հայազգի անհատներ, տեսնում ու դիտում ենք մեզ և մեզ շրջապատող աշխարհը, առանց օգտագործելու դրա համար նախատեսված զգայարանը: Իսկ ի՞նչն է խանգարում: Մի գուցե վա՞խը... /լրիվ մարդկային հատկություն է :):/


Լավ ինչևէ, հիմա ուզում եմ իմ կարծիքը հայտնել Հայ մարդու իրականության վերաբերյալ, քանի որ որոշեցինք, որ սկսում ենք ներքևից::)

Իսկ դու լա՞վ ես դիտել շրջապատող /հայ/ մարդուն: Ի՞նչ համակարգում ես իրականացրել դիտումներտ /ազգային, ռասայական, համամարդկային կենդանական... :)/: Ի՞նչ մեթոդներով ես կատարել անալիզներտ և ունեցել եզրահանգումներ:
Շատ հետաքրքիր է :):
Ես օրինակ կառաջարկեի կատարել համեմատական անալիզներ:
Մի խոսքով, հարցս կայանում է սրանում, թե մենք իվիճա՞կի ենք ընբռնել ռեալությունը, եթե այո, ապա ի՞նչ աստիճանի կարող ենք դա անել, որքա՞ն կլինի սխալանքը:
Սա ըստ իս ամենակարևոև հարցերն են, որից բխում են մի շարք պրոբլեմներ ու պրոբլեմներ:

Tig
17.12.2007, 18:50
Երբ ճապոնացին օրենք է խախտում,ինքնասպանություն է գործում,բայց ընկերասիրության հարցում չեմ կարծում նրանք հայերից ներքև են:


Այո Լէգնա ջան, օրենքը, օրենքը և կրկին օրենքը չհարգելն է մեր ցավը…

Ավելացվել է 5 րոպե անց

Այսինքն ՝ տեսնում ենք, առանց աչքերի: Տարօինակ չի՞: Տեսնել, չօգտագործելով մեզ ընձեռնած գերզգայուն զգայարանը:
Ուրեմն, արի ֆիքսենք, որ գոնե ես ու դու, երկու հայազգի անհատներ, տեսնում ու դիտում ենք մեզ և մեզ շրջապատող աշխարհը, առանց օգտագործելու դրա համար նախատեսված զգայարանը: Իսկ ի՞նչն է խանգարում: Մի գուցե վա՞խը... /լրիվ մարդկային հատկություն է :):/

Հա վախը, լրիվ մարդկային հատկություն է, բայց դա չի ինձ խանգարում, ես չեմ վախենում ինձ տեսնել… կարծում եմ ուղեղիս ծանրաբեռնվածությունն է խանգարում…

Ավելացվել է 9 րոպե անց


Իսկ դու լա՞վ ես դիտել շրջապատող /հայ/ մարդուն: Ի՞նչ համակարգում ես իրականացրել դիտումներտ /ազգային, ռասայական, համամարդկային կենդանական... :)/: Ի՞նչ մեթոդներով ես կատարել անալիզներտ և ունեցել եզրահանգումներ:
Շատ հետաքրքիր է :):
Ես օրինակ կառաջարկեի կատարել համեմատական անալիզներ:
Մի խոսքով, հարցս կայանում է սրանում, թե մենք իվիճա՞կի ենք ընբռնել ռեալությունը, եթե այո, ապա ի՞նչ աստիճանի կարող ենք դա անել, որքա՞ն կլինի սխալանքը:
Սա ըստ իս ամենակարևոև հարցերն են, որից բխում են մի շարք պրոբլեմներ ու պրոբլեմներ:

Ճիշտն ասաց ես որոշակի կոնկրետ համակարգում չեմ գնահատում: Եվ չեմ փնտրում որոշակի կոնկրետ մշակված մեթոդներ: Ես վստահում եմ իմ ինտուիցիային, չգիտեմ որքանով է ճիշտ ստացվում, ստացվում է այն ինչ տեսնում ես::)

REAL_ist
17.12.2007, 19:03
Երբ ճապոնացին օրենք է խախտում,ինքնասպանություն է գործում
ետ ովա քեզ տենց բան ասել:o
օրենքները նույնիսկ Շվեցարիայում խաղտողներ կան, սաղ գալիսա պետական համակարգից, անպատժելիությունից, ոչ թե ազգից
օրենքը խաղտելը ետ ոչ թե ազգի, այլ մարդու պարտադի հատկանիշա:)
ճապոնացին մի 2 տարի մեր , կամ մեր մակարդակի այլ երկրում բնակվի նույն հաջողությամբ օրենք կխախտի

Հ.Գ.
ամբողջ զրուցը չեմ կարդացել, մի գուցե սխալ եմ հասկացել ասածդ,կարողա կենտեկստի մեջ ուրիշ բան ինակատի ունեյիր:thinkհուսովեմ չե:):D

Tig
18.12.2007, 10:45
Այսօր ֆորումում հասկացա, որ մենք ախր ազգովի ենք սովոր օրենքը ապականել, դրան տալ լրիվ նորմալ արդարացում.
Ընկե՞ր, թե՞ օրենք:

Երեկ ժամանակ չեղավ: Էս հարցի շուրջ էլ մի 2 բան էի ուզում ավելացնել:
Ինչու՞ մենք չենք վստահում օրենքին, ավելի ճիշտ օրենքը ներկայացնող մարդկանց: Օրինակ ես ինքս էլ չեմ վստահում ոչ ոստիկանությանը, ոչ անվտանգությանը, ոչ էլ դատական համակարգին և դրա համար ունեմ պատճառներ: Տեսել եմ նրանց աշխատանքը, նրանց մոտեցումը մարդկանց: Ճիշտ է էդ համակարգում էլ կան լավերը, բայց նրանք շատ քիչ են: Բացի այն որ մենք օրենքը չենք հարգում, պետք է նաև մտածել այն մասին, թե ինչպես անել, որ նախ և առաջ օրենքը ներկայացնողները հարգեն այն…

Հ.Գ. Հարցեր, հարցեր, որոնց պատասխանները դեռ չեն երևում…

Լէգնա
18.12.2007, 11:25
Երեկ ժամանակ չեղավ: Էս հարցի շուրջ էլ մի 2 բան էի ուզում ավելացնել:
Ինչու՞ մենք չենք վստահում օրենքին, ավելի ճիշտ օրենքը ներկայացնող մարդկանց: Օրինակ ես ինքս էլ չեմ վստահում ոչ ոստիկանությանը, ոչ անվտանգությանը, ոչ էլ դատական համակարգին և դրա համար ունեմ պատճառներ: Տեսել եմ նրանց աշխատանքը, նրանց մոտեցումը մարդկանց: Ճիշտ է էդ համակարգում էլ կան լավերը, բայց նրանք շատ քիչ են: Բացի այն որ մենք օրենքը չենք հարգում, պետք է նաև մտածել այն մասին, թե ինչպես անել, որ նախ և առաջ օրենքը ներկայացնողները հարգեն այն…

Հ.Գ. Հարցեր, հարցեր, որոնց պատասխանները դեռ չեն երևում…

Օրենք ասելով այդքան էլ նկատի չեմ ունեցել հենց օրենսդրությունը, օրենքները...
Մենք նախ նորմալ օրենք չունենք, բայց դա արդարանալու միջոց չէ, որ ասենք`չունենք, չենք պահում:[
Օրենք, բարոյական օրենքները բա՞: Հոգևոր բարձր երևույթները` ընկերասիրություն, հայրենասիրություն, սեր,հարգանք, այ սրանք ենք խառնում որոշ հանգամանքների մեջ ու սխալվում:
Իսկ մեր օրենսդրությունը կամ օրենքի համակարգն ու դաշտը փոխել անհրաժեշտ է, բայց նախ պետք է մեզ ստիպել հարմարվել նրան,ինչ պահանջում են:
Եթե ծխել չի կարելի հասարակական վայրերում, պետք է չծխել ամեն տեղ, ոչ թե,որտեղ քեռիիդ օֆիսն է` ծխել:
Եթե կանգառից դուրս չի կարելի պահանջել կանգառ, չպահանջել ամեն վարորդից, ոչ թե` խելոք հոպարներից:
Եթե կարմիր լույսի տակ չի կարելի վարել, ուրեմն չի կարելի և ոչ ոքին, ոչ թե`հաստավիզ, իրենց ուղեղի հարթությունը որոշող, ոսկե համարանիշներին վախենալ անգամ զգուշացնել:
Կարելի է հա շարունակել, ինքներդ էլ ինձնից լավ գիտեք, սակայն չի կարելի փախչել կամ հա բողոքե'լ, բողոքե'լ, կարծես` բողոքելուց երկրիդ դրոշի մեջ ևս մեկ գույն է ավելանում...

Tig
18.12.2007, 11:37
Օրենք ասելով այդքան էլ նկատի չեմ ունեցել հենց օրենսդրությունը,օրենքները...
Մենք նախ նորմալ օրենք չունենք,բայց դա արդարանալու միջոց չէ, որ ասենք`չունենք,չենք պահում:[
Օրենք, բարոյական օրենքները բա՞:Հոգևոր բարձր երևույթները`ընկերասիրություն,հայրենասիրություն,սեր,հարգանք, այ սրանք ենք խառնում որոշ հանգամանքների մեջ ու սխալվում:
Իսկ մեր օրենսդրությունը կամ օրենքի համակարգն ու դաշտը փոխել անհրաժեշտ է, բայց նախ պետք է մեզ ստիպել հարմարվել նրան,ինչ պահանջում են:
Եթե ծխել չի կարելի հասարակական վայրերում, պետք է չծխել ամեն տեղ, ոչ թե,որտեղ քեռիիդ օֆիսն է`ծխել:
Եթե կանգառից դուրս չի կարելի պահանջել կանգառ,չպահանջել ամեն վարորդից,ոչ թե` խելոք հոպարներից:
Եթե կարմիր լույսի տակ չի կարելի վարել,ուրեմն չի կարելի և ոչ ոքին, ոչ թե`հաստավիզ, իրենց ուղեղի հարթությունը որոշող, ոսկե համարանիշներին վախենալ անգամ զգուշացնել:
Կարելի է հա շարունակել,ինքներդ էլ ինձնից լավ գիտեք,սակայն չի կարելի փախչել կամ հա բողոքե'լ,բողոքե'լ,կարծես` բողոքելուց երկրիդ դրոշի մեջ ևս մեկ գույն է ավելանում...

Հա Լէգնա ջան, էդ ամեն ինչը տենցա, բայց էդ ամեն ինչը պիտի կարգավորվի օրենքով, այ երբ որ փողոցում աղբ թափելու համար մի անգամ տուգանվես, երկրորդ անգան չես թափի: Ու ստեղ գալիս է էլի նույն հարցը, ինչպիսի՞ն կլինի էդ տուգանողը:

Լէգնա
18.12.2007, 11:44
Հա Լէգնա ջան, էդ ամեն ինչը տենցա, բայց էդ ամեն ինչը պիտի կարգավորվի օրենքով, այ երբ որ փողոցում աղբ թափելու համար մի անգամ տուգանվես, երկրորդ անգան չես թափի: Ու ստեղ գալիս է էլի նույն հարցը, ինչպիսի՞ն կլինի էդ տուգանողը:


Ինչ կարևորը է` տուգանողը ինչպիսին կլինի, չէ որ նա այնքան բարի բան է անելու. տուգանելու է փչացնողին, ավիրողին, միայն նա չտուգանի ու շրջվելով, թքի գետնին :[
Օրենքով չպիտի կարգավորվի, բա ինչո՞վ, եթե գետնին թքողի ականջը կտրեն / կողմ եմ/ , չեմ կարծում թքողները շատանան :)

Second Chance
18.12.2007, 12:57
Հա Լէգնա ջան, էդ ամեն ինչը տենցա, բայց էդ ամեն ինչը պիտի կարգավորվի օրենքով, այ երբ որ փողոցում աղբ թափելու համար մի անգամ տուգանվես, երկրորդ անգան չես թափի: Ու ստեղ գալիս է էլի նույն հարցը, ինչպիսի՞ն կլինի էդ տուգանողը:

Ինչ կարևորը է` տուգանողը ինչպիսին կլինի, չէ որ նա այնքան բարի բան է անելու. տուգանելու է փչացնողին, ավիրողին, միայն նա չտուգանի ու շրջվելով, թքի գետնին :[
Օրենքով չպիտի կարգավորվի, բա ինչո՞վ, եթե գետնին թքողի ականջը կտրեն / կողմ եմ/ , չեմ կարծում թքողները շատանան :)
Լավ տեղ էք հասել:)
Եթե մի տեղ թույլ է օրենքի պահպանությունը դա նշանակում է օրենքն է թերի և առանձին անհատները չեն կարող դա փոխել գլոբալ ձևով օրինակը բերեմ հենց էլի աղբի վրա
Մի արտասահմանահայ Երևանի իր մի «օբյեկտի» շուրջ աղբակույտը վերացնելու նպատակով իր անձնական միջոցներով մեծ աղբարկղ է գնում , և գիտեք ինչ է անում մի քանի օր կանգնում է կողքը, որպեսզի աղբ թափողներին ասի ,որ աղբը գցեն աղբարկղի մեջ ոչ թե կողքը կամ մի մետր հեռու/ որովհետև դրանցի հետո էլ կողքն էին գցում/:) ինձ թվումա որ արդեն պետք չէ նշել թե ինչ աստիճան քաղաքավարությամբ է դիմում բնակիչներին այդ խեղճ մարդը... երբ մի տղա է մոտենում ու աղբը գցում է կողքը, այս մարդը նրան բացատրում է թե ինչի համար է աղբարկղը, որ նրանք արդեն կարող են այդտեղ գցել ստանում է այսպիսի պատասխան «հոպար դու ինձ մի ասա ես ուր քցեմ զիբիլը ինձ որտե հարմարա ընդեղ էլ կքցեմ եղավ՞»
Ինչ է ասածս մեր մոտ օրենքն է թերի /այսինքն այն օրենքը որ տեղ է թողում մարդու ֆայմի համար ես համարում թերի/ .... մարդկանց մեծամասնությունը նեղություն չեն քաշի հարգել , քաղաքավարի լինել , կարգապահ լինել եթե ստիպված չլինեն, :(
հավատացեք մեր երկրում դա չի գործի ...

Chilly
18.12.2007, 13:01
Լավ տեղ էք հասել:)
Մի արտասահմանահայ ...

այ եթե էդ արտասահմանահայը երևանցի լիներ ու լավ ըմբռնած մեր քաղաքի բարքերն ու ընդունելի խոսելաձևերը, էդ լակոտին չէր ասի <եղբայր, խնդրում եմ...>, այլ էնպես կշշպռեր, որ նա նույն պահին աղբը վերցներ ու գցեր աղբարկղը

REAL_ist
18.12.2007, 13:03
Մեր օրենքները շատ էլ լավ մակարդակի վրա են, միջազգային պահանջներին համապատասխան են, չնայած ուներ շատ բացեր ու հակասություններ
ստեղ արդեն ոչ թե օրենքների որակիցա գալիս, այլ օրենքը կիրառողներից ու գործադրողներից

Լէգնա
18.12.2007, 13:34
«հոպար դու ինձ մի ասա ես ուր քցեմ զիբիլը ինձ որտե հարմարա ընդեղ էլ կքցեմ եղավ՞»
Ինչ է ասածս մեր մոտ օրենքն է թերի /այսինքն այն օրենքը որ տեղ է թողում մարդու ֆայմի համար ես համարում թերի/ .... մարդկանց մեծամասնությունը նեղություն չեն քաշի հարգել , քաղաքավարի լինել , կարգապահ լինել եթե ստիպված չլինեն, :(
հավատացեք մեր երկրում դա չի գործի ...

Չէ', օրենքը կապ չունի, եթե հոպար ասողը էշային բնույթի ժեշտ է:
Նեղություն քաշելը բնավ ախր նեղություն չէ: Կիրթ խոսել, հարգալից լինել բոլորի հանդեպ, ժպտալ ու բարիք սերմանել /բանտիկը ձիգ կապածը չէ'/ , մաքուր պահել շրջապատը, ինչպես որ քո տունը, շարունակությունը ամփոփեմ մի տողով`ապրել ու գործել սիրելով:
Հայերիս իրականությունն ահա սա է, դրա ճանաչողականությունն էլ ահա իմ և ձեր գրառումները, սակայն իրականության ճանաչողականությունը մեզնից կիլոմետրերով հեռու է:
Եթե խոսես ազգայինից, կսկսեն գոռգոռալ, մի քանի իրենց հայտնի անուն ասել` էն Գիքորի մարդը, էն ռոմանտիկ բանաստեղծը, բա էն մեր հերոսը... բազմակետ,հերոսի անուն գիտեն որ: :[
Իսկ եթե խոսես` ինչո՞ւ ես ծխախոտը գցում գետնին, ինչո՞ւ ես հեռախոսով բարձր խոսում տրանսպորտում, ինչո՞ւ ես քեզնից մեծին "դու" ով դիմում...կպատասխանի.
-Լսի դու հո՞ կոմունիստ չես :D
Լավ չէ, բայց սա է :)

Second Chance
18.12.2007, 13:36
Մեր օրենքները շատ էլ լավ մակարդակի վրա են, միջազգային պահանջներին համապատասխան են, չնայած ուներ շատ բացեր ու հակասություններ
ստեղ արդեն ոչ թե օրենքների որակիցա գալիս, այլ օրենքը կիրառողներից ու գործադրողներից
Թույլ տուր չհամաձայնվել քեզ հետ
ինչպես բոլորիս հայտնի է ամեն մի ուսուցման բհամակարգում պայմաններն այլ են օրինակ մանկապարտեզում ուրիշ օրենքներ են գործում դպրոցում ուրիշ համալսարանում ուրիշ և ինչու՞ որովհետև ուսյալների գիտակցական մակարդակը տարբեր է:)
ուզում եմ ասել յուրաքանչյուր օրենք պետք է համապատասխանի այդ ժողովրդի բնավորությանը հասկացողությանը
կարող է Եվրոպական երկրներում առանց պատժվելու վտանգի են մարդիկ մաքրասեր գտնվում իրենց հասարակական վայրերում, չգիտեմ:) բայց փաստը մնում է փաստ որ այդ հանրային/հասրակական մտածողությունը խորթ է մեր ազգին, հայերը մաքուր կպահեն իրենց տունը բայց ասենք ինչը հասրակական է խոզի նման կվերաբերվեն ...
Ուրեմն պետք է օրենքը պաշտպանի այդ բաց մասը

REAL_ist
18.12.2007, 14:13
հա բայց ինչես առաջարկում, հոմ օրենքում չեն գրելու ասենք հասարակական վայրերում աղբ նետելու համար ազատազրկում 1 տարով:o
տենց բաները կարգավորման ենթական չեն իրավական նորմերով, դրանք բարոյական նորմերով են կարգավորվում, հասարակական ներգործության միջոցներով ապահվելով, թե չե իրավական նորմերը մեր մոտ պատշաճ ձևով կարգավորում են այն հարցերը որոնց իրավական կարգավորման կարիքը կա

Second Chance
18.12.2007, 14:29
հա բայց ինչես առաջարկում, հոմ օրենքում չեն գրելու ասենք հասարակական վայրերում աղբ նետելու համար ազատազրկում 1 տարով:o

Չէ1 տարի ազատազրկում չեմ առաջարկում :)
այլ ամեն նման խախտման համար 1000-10000դրամ տուգանք
հո ամեն օրինախախտում ազատազրկմամբ չի պատժվում;) ինչպես որ տրանսպորտային խախտումը այնպես էլ սա կարելի է պատժել... ու բացի այդ մեծ ֆինանսներ չի պահանջվի տուգանողները հենց կվարձատրվեն տուգանքների հաշվին :ok
հլը մի էտպիսի ծառայություն կիրառեն տես ոնց կխելոքանան ու աղբամանների տեղը կիմանան

տենց բաները կարգավորման ենթական չեն իրավական նորմերով, դրանք բարոյական նորմերով են կարգավորվում, հասարակական ներգործության միջոցներով ապահվելով, թե չե իրավական նորմերը մեր մոտ պատշաճ ձևով կարգավորում են այն հարցերը որոնց իրավական կարգավորման կարիքը կա Հասարական վայրերը մաքուր պահելը բարոյական նորմ չի , համենայնդեպս եթե այդպես համարվի ուրեմն մենք սարսափելի անբարոյական ազգ ենք:D:D

REAL_ist
18.12.2007, 14:45
Հասարական վայրերը մաքուր պահելը բարոյական նորմ չի
կներես պետքա սոցիալական նորմ գրեի:oy

Չէ1 տարի ազատազրկում չեմ առաջարկում
այլ ամեն նման խախտման համար 1000-10000դրամ տուգանք
հո ամեն օրինախախտում ազատազրկմամբ չի պատժվում ինչպես որ տրանսպորտային խախտումը այնպես էլ սա կարելի է պատժել... ու բացի այդ մեծ ֆինանսներ չի պահանջվի տուգանողները հենց կվարձատրվեն տուգանքների հաշվին
դե ազատազրկումը ծայրահեղ օրինակ բերեցի պռոստո:)
նման խախտումների համար սահմաններ դնելը, վերահսկելը շաաաատ բարդ գործա, ոնց ես քեզ պատկերացնում օրինակ սեմուշկա չռթելու համար խոսքի տուգանեն:D
եթե սահմանվի էլ երևան կգա մեր սիրելի անպատժելիությունը, ետ լուծում չի լինի ինձ թվումա

Second Chance
18.12.2007, 15:03
կներես պետքա սոցիալական նորմ գրեի:oy

դե ազատազրկումը ծայրահեղ օրինակ բերեցի պռոստո:)
նման խախտումների համար սահմաններ դնելը, վերահսկելը շաաաատ բարդ գործա, ոնց ես քեզ պատկերացնում օրինակ սեմուշկա չռթելու համար խոսքի տուգանեն:D
եթե սահմանվի էլ երևան կգա մեր սիրելի անպատժելիությունը, ետ լուծում չի լինի ինձ թվումա
արխային ես էտ լրիվ մանրամասն մտածել եմ:ok:D Էդքան էլ բարդ չի
արևածաղիկ չրթելու համար համար չենք տուգանի բայց եթե չրթվածքը համապատասխան տեղում չթափվի կստանա զգուշացում հետո...:)
մի խոսքով եթե իմանա որ դրա համար կարողա տուգանվի կամ զգուշացում ստանա/մինիմում/ համենայնդեպս իր մաքրասիրությունը դրանից մոտ 95 %ով կբարձրանա ու մյուս անգամ էլ չի փորձի կմտածի որ չի կարելի ուրեմն վատա:D

dvgray
18.12.2007, 16:33
Հա վախը, լրիվ մարդկային հատկություն է, բայց դա չի ինձ խանգարում, ես չեմ վախենում ինձ տեսնել… կարծում եմ ուղեղիս ծանրաբեռնվածությունն է խանգարում…
Այսինքն խանգարում են ստերիոտիպնե՞րը :

Ճիշտն ասաց ես որոշակի կոնկրետ համակարգում չեմ գնահատում: Եվ չեմ փնտրում որոշակի կոնկրետ մշակված մեթոդներ: Ես վստահում եմ իմ ինտուիցիային, չգիտեմ որքանով է ճիշտ ստացվում, ստացվում է այն ինչ տեսնում ես:

Նորից նույնը ՝ այսինքն ստերիոտիպներ, որոնք գոյացել են ենթագիտակցականում մինչ այս պահը: Ենթագիտակցականը, հիմնվում է արտաքին և ներքին անմիջական ազդակների /իմպուլսների/ վրա, և հետևաբար մեծ է վտանգը, որ դրանք մեզ կտանեն այլ ուղղութամբ, քան կարող էինք գնալ գիտակցական անալիզի հետևանքով: Դրանք ինչ-որ իմաստով նաև ռեֆլեկսներ են, ու վտանգ կա գտնվել Պավլովի հայտնի շան կերպարում :): Իսկ փաստացի Պավլովի շունը արտադրում էր իր հեղուկը, նաև կուշտ լինելու դեպքում, այսինքն նաև այն դեպքում, երբ իրականում դա ավելորդ էր:

Աշխարհի ճանաչողության մասին խոսալուց չէ՞ որ մենք խոսում ենք առաջին հերթին ֆունկցիոնալ տեսակետից ուղեղի գիտակցական կեսի մասին: :)

Եվ այսպես, ինչքան էլ ծանր լինի, արի փորձենք գործի գցենք գիտակցականը, իրեն բնորոշ բոլոր մեթոդներով՝ փաստեր, անալիզ, ինդուկցիա, դեդուկցիա և այլն :):
Սա է միայն իրականության ճանաչման ճշմարիտ ուղին:
Այ այս մասով առաջին հարցը: Աշխարհը ճանաչելու ժամանակ Ի՞նչ ծավալով ենք մենք օգտվում գիտակցականից:
Եվ երկրորդ հարցը: Գիտակցականի օգտագործումը ենթադրում է համակարգի/համակարգերի/ առկայություն: Ունե՞նք մենք արդյոք համակարգեր /համակարգված մոտեցում/, որոնք սահմանում են եզրային պայմանները, և այդ համակարգում /միջավայրում/ օբեկտների միջև կախվածության կանոնները: Թե՞ անհամակարգված /լղոզված, առանց հաստատուն սկզբունքների, կանոնների/ մոտեցում է, և դրա հետևանքով ի՞նչ արդյունքներ ենք ունենում ճանաչողության պրոցեսի ժամանակ:
:think :)

Tig
19.12.2007, 11:04
հա բայց ինչես առաջարկում, հոմ օրենքում չեն գրելու ասենք հասարակական վայրերում աղբ նետելու համար ազատազրկում 1 տարով:o
տենց բաները կարգավորման ենթական չեն իրավական նորմերով, դրանք բարոյական նորմերով են կարգավորվում, հասարակական ներգործության միջոցներով ապահվելով, թե չե իրավական նորմերը մեր մոտ պատշաճ ձևով կարգավորում են այն հարցերը որոնց իրավական կարգավորման կարիքը կա

Հա, հենց տենց բաները նույպես պետք է կարգավորվեն օրենքով, և ասեմ ավելին Եվրոպայում դա այդպես էլ արվում է: Հիմա մի բան պատմեմ, որը թերևս մեր համար աբսուրդի հասնող երևույթ է: Իմ ընկերը արդեն 2 տարի է բնակվում է Պրահայում ու ես թեմայով մի անգամ նրա հետ զուցում էինք, նա մի բան պատմեց: Ուրեմն նա փողոցում տեսել էր, թե ինչպես էր ոստիկանը տուգանել մի կնոջ այն բանի համար, որ նրա երեխան պաղպաղակի թուղթը գցել էր գետնին: Ոստիկանը նույնիսկ տուգանքը չեղյալ չէր համարել այն դեպքում , երբ այդ կինը թուղթը վերցրել ու գցել էր աղբարկղը::think

Ավելացվել է 12 րոպե անց

Այսինքն խանգարում են ստերիոտիպնե՞րը :

Նորից նույնը ՝ այսինքն ստերիոտիպներ, որոնք գոյացել են ենթագիտակցականում մինչ այս պահը: Ենթագիտակցականը, հիմնվում է արտաքին և ներքին անմիջական ազդակների /իմպուլսների/ վրա, և հետևաբար մեծ է վտանգը, որ դրանք մեզ կտանեն այլ ուղղութամբ, քան կարող էինք գնալ գիտակցական անալիզի հետևանքով: Դրանք ինչ-որ իմաստով նաև ռեֆլեկսներ են, ու վտանգ կա գտնվել Պավլովի հայտնի շան կերպարում :): Իսկ փաստացի Պավլովի շունը արտադրում էր իր հեղուկը, նաև կուշտ լինելու դեպքում, այսինքն նաև այն դեպքում, երբ իրականում դա ավելորդ էր:

Աշխարհի ճանաչողության մասին խոսալուց չէ՞ որ մենք խոսում ենք առաջին հերթին ֆունկցիոնալ տեսակետից ուղեղի գիտակցական կեսի մասին: :)

Եվ այսպես, ինչքան էլ ծանր լինի, արի փորձենք գործի գցենք գիտակցականը, իրեն բնորոշ բոլոր մեթոդներով՝ փաստեր, անալիզ, ինդուկցիա, դեդուկցիա և այլն :):
Սա է միայն իրականության ճանաչման ճշմարիտ ուղին:
Այ այս մասով առաջին հարցը: Աշխարհը ճանաչելու ժամանակ Ի՞նչ ծավալով ենք մենք օգտվում գիտակցականից:
Եվ երկրորդ հարցը: Գիտակցականի օգտագործումը ենթադրում է համակարգի/համակարգերի/ առկայություն: Ունե՞նք մենք արդյոք համակարգեր /համակարգված մոտեցում/, որոնք սահմանում են եզրային պայմանները, և այդ համակարգում /միջավայրում/ օբեկտների միջև կախվածության կանոնները: Թե՞ անհամակարգված /լղոզված, առանց հաստատուն սկզբունքների, կանոնների/ մոտեցում է, և դրա հետևանքով ի՞նչ արդյունքներ ենք ունենում ճանաչողության պրոցեսի ժամանակ:
:think :)

dvgray ջան, երևակայի դու ճիշտ ես և ստերիոտիպերի, և Պավլովի շան, և ուղեղի գիտակցական կեսի…
Բայց կարծում եմ չարժե այդքան խորանալ, քանի , որ դեռ այնքնան էլ պարզ չի, թե մարդկանց մեծամասնության ուղեղի գիտակցական կես կոչվածը ինչ ծավալներ ունի և ինչ արգասիքներ կարող է տալ: Կարծում եմ ավելի լավ է դեռ քննարկումները մակերեսային մակարդակի վրա պահենք, այնուհետև դրանք ինքստինքյան կխորանան քո նշած ուղղություններով::)

dvgray
20.12.2007, 10:13
Կարծում եմ ավելի լավ է դեռ քննարկումները մակերեսային մակարդակի վրա պահենք, այնուհետև դրանք ինքստինքյան կխորանան քո նշած ուղղություններով::)
Այսինքն քննարկել, թե աղբ աղբամանից դուրս թափելու համար ինչ պատիժ է պետք նախատեսե՞լ:

Իսկ համոզվա՞ծ ես, որ աղբը աղբամանից դուրս թափելը, դա մեր համար վատ գործողություն է: Եթե մեծամասնությունը թափում են, ուրեմն, ուրեմն դա պախարակելի բան է՞, թե՞ ոչ:

Tig
20.12.2007, 10:25
Այսինքն քննարկել, թե աղբ աղբամանից դուրս թափելու համար ինչ պատիժ է պետք նախատեսե՞լ:

Իսկ համոզվա՞ծ ես, որ աղբը աղբամանից դուրս թափելը, դա մեր համար վատ գործողություն է: Եթե մեծամասնությունը թափում են, ուրեմն, ուրեմն դա պախարակելի բան է՞, թե՞ ոչ:

Դու միանգամայն ճիշտ ես՝ քննարկումը թեմայից շատ է շեղվել: Բայց դա ինձ օգնեց հասկանալ, որ մարդիկ վիրտուալ քննարկումներին չեն արձագանքում, պետք են շատ հետաքաքրաշարժ օրինակներ: Ես դեռ մտածում եմ ինչ օրինակի վրա խորացնել քննարկումը, որ ընդգրկի լայն շրջանակներ: Եթե ունես նման օրինակ, բեր այն:
Իսկ ինչ վերաբերվում է աղբին, իմ կարծիքով եթե մեծամասնությունը ինչ, որ բան շատ է անում, դա դեռ չի նշանակում, որ դա պախարակելի չի:

REAL_ist
20.12.2007, 13:19
Հա, հենց տենց բաները նույպես պետք է կարգավորվեն օրենքով, և ասեմ ավելին Եվրոպայում դա այդպես էլ արվում է: Հիմա մի բան պատմեմ, որը թերևս մեր համար աբսուրդի հասնող երևույթ է: Իմ ընկերը արդեն 2 տարի է բնակվում է Պրահայում ու ես թեմայով մի անգամ նրա հետ զուցում էինք, նա մի բան պատմեց: Ուրեմն նա փողոցում տեսել էր, թե ինչպես էր ոստիկանը տուգանել մի կնոջ այն բանի համար, որ նրա երեխան պաղպաղակի թուղթը գցել էր գետնին: Ոստիկանը նույնիսկ տուգանքը չեղյալ չէր համարել այն դեպքում , երբ այդ կինը թուղթը վերցրել ու գցել էր աղբարկղը:
դրան հասնելու համար պետքա հասարակությունը ետ ընդունի, նենց մակարդակի հասնենք որ 98 տոկոսը հասկանա ու չքցի խոսքի պաղպաղակի թուղթը գետնին, որ են մնացած 2 տոկոսնել հանկարծ քցի գետնին տուգանեն
թե չե մեր դեպքում չհավատաս որ ետ կգործի;) թե չե ետ դեպքում էլ թաքուն կքցենք:D:D

dvgray
20.12.2007, 13:47
Դու միանգամայն ճիշտ ես՝ քննարկումը թեմայից շատ է շեղվել: Բայց դա ինձ օգնեց հասկանալ, որ մարդիկ վիրտուալ քննարկումներին չեն արձագանքում, պետք են շատ հետաքաքրաշարժ օրինակներ: Ես դեռ մտածում եմ ինչ օրինակի վրա խորացնել քննարկումը, որ ընդգրկի լայն շրջանակներ: Եթե ունես նման օրինակ, բեր այն:

Ես համաձայն եմ քննարկել հենց նրանից, ինչից ու սկսել ենք ՝ այսինքն աղբից :):


Իսկ ինչ վերաբերվում է աղբին, իմ կարծիքով եթե մեծամասնությունը ինչ, որ բան շատ է անում, դա դեռ չի նշանակում, որ դա պախարակելի չի:
Եթե մեծամասնությունը ուզում է աղբը գցել որտեղ պատահի, ապա միգուցե "ստանդարտը", օրենքը, այն կարգը, որը պետք է կարգավորի այդ դրվագը՝ ճիշտ չի՞ լինի որ այդպես էլ լինի: Այսինքն՝
"Ամեն մարդ իրավասու է աղբը գցել այնտեղ, որտեղ քեֆը տալիս է": :)

Tig
24.12.2007, 10:58
Ես համաձայն եմ քննարկել հենց նրանից, ինչից ու սկսել ենք ՝ այսինքն աղբից :):

Եթե մեծամասնությունը ուզում է աղբը գցել որտեղ պատահի, ապա միգուցե "ստանդարտը", օրենքը, այն կարգը, որը պետք է կարգավորի այդ դրվագը՝ ճիշտ չի՞ լինի որ այդպես էլ լինի: Այսինքն՝
"Ամեն մարդ իրավասու է աղբը գցել այնտեղ, որտեղ քեֆը տալիս է": :)

Մի տեսակ սկսում եմ քեզ չհասկանալ, չնայած դա լավ է, արդեն հոգնել եմ հասկանալուց:D

Հիմա սենց մի հարց, եթե օրինակի համար կանիբալիզմը բարգավաճեր /չնայած ոնցվոր թե լավ էլ բարգավաճումա:D/ ու կազմեր մեծամասնություն դու նորից կառաջարկեիր այն ստանդարտացնել օրենքով՝

օրինակ՝
«Ամեն մարդ իրավասու է ուտել դիմացինին, եթե նա գրգռել է նրա ախորժակը»::D:D:[

Հ.Գ. Կարծում եմ շարժվում ենք դեպի ծայրահեղություն;)

Լէգնա
24.12.2007, 11:04
Հ.Գ. Կարծում եմ շարժվում ենք դեպի ծայրահեղություն;)

Իմ ծիծաղի շոգեքարշն էլ դեպի ինձ է վազում :D

սպասեմ քննարկմանը :)

Tig
26.12.2007, 10:58
Ոնց որ թե ԱՂԲԻ թեման սպառեց իրեն: Չնայած ես շատ ավելի ուրիշ հարցեր էի բարձրացրել այստեղ, որոնցից միայն ԱՂԲԻ խնդիրը արձագանքներ գտավ:
Հիմա ուզում եմ մի հարց էլ բարձրացնել ու ին կարծիքով դա այսօրվա մեր իրականության ամենացավալի հարցն է:
Դպրոցները: Ավելի ճիշտ կրթական հաստատությունները:
Դե քանի որ էդ ամեն ինչի հիմքը դրվում է դպրոցում, առաջարկում եմ կերտրոնոնալ առայժմ դպրոցի վրա: Ի՞նչ մակարդակի վրա են այսօր մեր դպրոցները և ի՞նչ են տալիս նրանք այսօր մեր սերունդներին: Եկեք էս խնդրին իրական գնահատական տանք, հասկանանք, արդյոք ճիշտ ենք գնահատում և այս խնդրի լուծման առաջարկներ անենք:
Կարծում եմ այս հարցում մեղավոր են թե երեխաները, ավելի ճիշտ ծնողները իրենց տված դաստիարակությամբ, թե ուսուցիչները: Կարծում եմ լավ ուսուցիչներին կարելի է մատների վրա հաշվել: Ես 11 տարի առաջ եմ ավարտել դպրոցը ու այսօրվա դպրոցի մասին պատկերացում եմ կազմում ուրիշների խոսքերից: Մեր ժամանակ ճիշտ է կարիլի էր ասել, որ ուսուցիչները ձրի էին աշխատում ու դրանով արդարացվում էր կաշառակորությունը, բայց այսօր կարծում եմ արդեն բավականին բարձրացրել են նրանց աշխատավարձերը ինքնավաճառքից հեռու մնալու համար: Ճիշտ է դեռ շատ քիչ է, կարծում եմ ուսուցչին ավելի շատ պիտի վարձատրեն, բայց և ավելի շատ պահանջեն: Դա բժշկի մասնագիտության նման բան է, սխալը ունենում է ահավոր տխուր հետևանքներ: Հետո մի հարց էլ, էս վերջին տարիներին ինչ ոչ նորամուծություններ են մտցվում կրթական համակարգում, արդյոք դրանք արդյունավետ և ճիշտ են մեր համար, գուցե դրանք լավն են Եվրոպայի համար, բայց մեզ չեն համապատասխանում:
Ուզում եմ ասել, որ ես խնդիրն պետք է պետական մոտեցում, հետո հիշում եմ, որ ես այնքան էլ չեմ վստահում էդ պետական մոտեցում ասվածին:

Ի՞նչ անել այս իրականության հետ:

Լէգնա
26.12.2007, 17:38
Տիգ, երեկվա հաղորդումը Հեռուստադուելի, լրիվ տվեց հեռուստադիտողներին որոշ հարցերի պատասխաններ,իսկ ամենաէականը, որ մենք իրոք հեռու ենք թե' իրականությունից,առավել ևս, թե' նրա ճանաչողությունից:
Մենք ապրում ենք բանտարկված` մեր սեփական գիտագցված որոշումներով, երկրում, որը կոչվում է անկախ, սակայն սահմանազատ է,այսինքն կարծես թե ունի սահման, բայց օդից կախված է:
Մեր հարևան երկրների հետ նման փոխհարաբերություններն էլ հենց գալիս են դրանից` հեռու ենք իրականություն հասկացողությունից :(

Apsara
26.12.2007, 17:52
- Ինչպիսի՞ն է մեր քաղաքակրթությունը և հասարակությունը, և դեպի ու՞ր է այն գնում:

:)

Երկրի վրա գտնվող ներկայիս քաղաքակրթությունը հենց հիմա գտնվում է իր զարգացման այ կետում, որ հաջորդ քայլից կախված է նրա ամբողջ ճակատագիրը…
Զարգացումը տեխնիկապես հասել է իր գագթնակետին, իսկ հոգևորը կարծես այդքան էլ չէ: Հիմա մեզանից է կախված, թե մեր քաղաքակրթությունը կմեռնի վաղ ապագայում, թե կշարունակի իր գոյությունը: Իմ կարծիքով այդ երկու իրարից անկախ բայց և իրար լրացնող կյանքի ոլորտները պիտի հավասար զարգացում ապրեն, չպիտի մոռացվի մեկը կամ մյուսը, հիմա ժամանակն է հոգևորը զարգացնել ճիշտ գիտելիքներով, մի կողմ թողնոլով ամեն տեսակ կրոն, գրքեր ինչպես նաև աղավաղված աստվածաշունչը, ղուրանը մյուսը, մյուսը…
Զարգացնենք մեր մեջի լույսը, մեր մեջի կարողությունները և ճշմարտությունն էլ այնտեղից ստանանք:

Թե դեպի ուր է այն գնում, դեռ պարզ չէ, երբեք էլ պարզ չի լինի, տեսնել կամ հաշվարկել կարելի է միայն մոտ ապագան այն էլ հաշվի առնելով միայն տնտեսական պայմանները, բայց չէ որ գործում են ավելի հզոր ուժեր…

հ.գ. կներեք թեմայի բոլոր գրառումները չեմ կարդացել, միայն առաջին էջինը:oy

Ծով
27.12.2007, 21:33
/Եթե մի քիչ էլ իջնենք ներքև, ու հասնեն հենց բուն մարդուն, անհատին, այսինքն ինձ ու քեզ, ապա առաջին հարցը որ կուզեի տալ, դա այն է, երբևէ նայու՞մ ենք հայլիի առաջ մեր աչքերի մեջ... խորքը, շատ խորքը... ցավեցնելու աստիճան:
Օրինակ, ես վերջերս եմ նկատել, որ այդպիսի սովորություն չունեմ: Երևի երբեք չեմ նայել իմ աչքերի մեջ:
Իսկ դու՞ք:
:)
Հա, ես նայում եմ, ցավեցնելու աստիճա՞ն...:(
Դժվար է ասել։ Դա կախված է այն բանից, թե ինչ տևողությամբ եմ նայում։ Առաջին իսկ վայրկյանից կարող եմ տեսնել հենց այն ցավը, որ կա աչքերումս ու էլ չեմ ուզում պատկերացնել, թե դրանց խորքից էլ որքան խորն է այն...:(
Վերջերս հաճախ եմ մտածում այն հարցի շուրջ, որ բարձրացրել եք։ Վերջերս հաճախ եմ մեղադրում ինձ կամ դիմացինիս՝ հասարակությոան՝ իմ ու նրա, այսքան անառողջ ու խիստ էմոցիանալ լինելու համար։ Վերջերս հաճախ եմ փորձում իրականությունն իսկապես ճանաչել, բայց մի տեսակ օտար են դառնում քիչ-քիչ, ստեպ-ստեպ, մեկ առ մեկ բոլորը։
Չգիտեմ՝ ուր են գնում, չգիտեմ, թե հենց ով է մեղավոր, թե ինչու է Քիսոյին հետաքրքրում միայն իր կոշիկի փայլը, իսկ Փայտահատ Հովիկին մազերի ժելեն, երթուղայինի Վարորդին էլ մեքենայի դուռն ու մարդկային կանսերվան...:D
Չգիտեմ, թե ինչու են մարդիկ միանգամից փակում թեման, երբ ուզում ես քննարկել այսօրվա հասարակության խնդիրները և ինչու են գերադասում Անդրեի սանրվածքի լավ կամ վատ լինելու լայնածավալ քննարկումը։
Ինչու՞ են բողոքում, բայց ոչինչ չեն ձեռնարկում փոխելու համար։ Ինչու՞ են բանբասում, բայց ժպտում իրար 0.32 ատամով։
Ու սկսում ես քեզ չհամարել հասարակության մի մասնիկ։ Մտածում ես՝ ես ինչ գործ ունեմ այս «միասնական» տանիքի տակ, ուր շատ քչերն են միմյանց մասին մտածում, հոգում։ Եվ այդ ժամանակ դու սկսում ես հեռանալ նրանցից, ում մեջ դու «կաս»։ Քեզ թվում է, թե դու իրականում գժված, հոգնած, ամեն ինչից զզված մի հերոս ես։ Դառնում ես ամենամեծ անտարբերը ու սկսում ես երգել Արթուր Մեսչյանի «Բարով մնաք»-ը...
Եվ թո՛ղ որ հենց այդ հասարակությունը քո հեռացումը փախուստ անվանի...
Բոլորը...իսկ բացառությունները այդ հասարակությունից անընդհատ փախչում են, նրանք այնտեղ չկան, եթե անգամ դրա մասին չեն էլ գուշակում...
Ինչքան պիտի նյարդերս թարս երևան բոլոր հայելիներում...:(
Գլորվում ենք, չենք գնում...ու դեպի լուսավոր ու տաք «Եվրոպատուհաններով անդունդը»...
Ես լավատես եմ, բայց երբեմն իրականությունը ճանաչելու համար պիտի կարողանաս վատը տեսնել,,,:)
Հ.Գ.Դպրոցների 60 տոկոսը մեկ նախադասությամբ առաջարկում եմ փակել...Երեխաները այսպես, թե այնպես բակում խաղում են...
Մի հատ էլ Հ.Գ. Մտածելակերպս քաղաքական երանգներ ունի վերջերս. սպասենք մինչև
անցնի...

BusinessMen
28.12.2007, 01:34
Իրականում ամեն ինչ այդքան էլ վատ չի, չնայած բացասականը շատ է: Ընդահնրապես մի բան կա, որ մարդիկ միշտ բացասականը շուտ են տեսնում և երկար են հիշում, իսկ դրականը շուտ մոռանում են: Մենք ուր ենք գնում, ոչ ոք չգիտի: Եվ պետք էլ չի այդ ուղղությամբ մտածել, նման վիճակը՝ իր բարդություններով և բացասական կողմերով հանդերձ ավելի հետաքրքիր է: Ոչ մի գլոբալ բան մենք չենք կարող փոխենք, իսկ եթե կարողանայինք էլ, հայտնի չի թե ամեն ինչ դեպի դրական կգնար, թե ավելի բացասական: Ուղղակի պետք է քայլենք բոլորի հետ համընթաց, իհարկե անընդհատ ձգտելով շեղվել ընդհանուր ճանապարհից, բայց ոչ այնքան, որ էլ հետ գալու ճանապարհը չգտնենք: Ճիշտ է, մի քիչ փիլիսոփայորեն ստացվեց, որից ես շատ հեռու եմ, ուղղակի ուզում էի ասել ամեն ինչով հանդերձ, նույնիսկ դժվարություններով, որոնք անհաղթահարելի են թվում և ապրելու իմաստը երբեմն էլ չես տեսնում, կյանքը փոխելու հանարավորությունը մեր ձեռքերում է, ուղղակի պետք է սիրել ապրել…

Tig
28.12.2007, 18:39
… հիմա ժամանակն է հոգևորը զարգացնել ճիշտ գիտելիքներով, մի կողմ թողնոլով ամեն տեսակ կրոն, գրքեր ինչպես նաև աղավաղված աստվածաշունչը, ղուրանը մյուսը, մյուսը…
Զարգացնենք մեր մեջի լույսը, մեր մեջի կարողությունները և ճշմարտությունն էլ այնտեղից ստանանք:

Հմաձայն եմ պիտի զարգացնենք հոգևորը, մեր միջի լույսը:
Բայց ինչպե՞ս, ինչի՞ վրա հիմնվելով, և ինչպե՞ս զերծ մանանք տարբեր աղավաղումներից…
Ես ինքս ունեմ այն ինչի վրա հիմնվում եմ, դա այն է, որ ես Աստծուն փնտրում եմ իմ մեջ, այլ ոչ թե ինչ որ այլ տեղում:
Միգուցե կան այլ ավելի լավ տարբերակներ, ավելի մատչելի շատերի համար: Խնդրում եմ հայտնեք ձեր տարբերակները:

BusinessMen
29.12.2007, 00:56
Ճիշտ ես անում, որ քո մեջ ես փնտրում: Բայց դա աստված մի անվանի, այն գոյությունն չունի, դա դու ես , քո ներքին ուժը, քո մասնիկը:

Tig
29.12.2007, 12:57
Ճիշտ ես անում, որ քո մեջ ես փնտրում: Բայց դա աստված մի անվանի, այն գոյությունն չունի, դա դու ես , քո ներքին ուժը, քո մասնիկը:

Ես կարծում եմ, որ Աստված կա ու նա էդ մեր ամեն մեկիս ներքին ուժի, մասնիկի /ինչպես դու ես ասում/ և խղճի միավորումն է:
Հիմա Նա է մեր միավորման արդյունքը, թե մենք ենք նրա մասնատման արդյունքը, դա վիճելի է, և իմ կարծիքով դա կարևոր էլ չի: Կարևորը այն է, որ նա կա, որ նա անսահման է և դրանով նաև մենք ենք անսահման:

dvgray
29.12.2007, 15:41
Հա, ես նայում եմ, ցավեցնելու աստիճա՞ն...:(
Դժվար է ասել։ Դա կախված է այն բանից, թե ինչ տևողությամբ եմ նայում։ Առաջին իսկ վայրկյանից կարող եմ տեսնել հենց այն ցավը, որ կա աչքերումս ու էլ չեմ ուզում պատկերացնել, թե դրանց խորքից էլ որքան խորն է այն...:(

Շնորհակալություն՝ թեմայի, հարցադրման ջիղը լավագույնս ըմբռնելու, զգալու համար: :)

Ավելացվել է 9 րոպե անց

օրինակ՝
«Ամեն մարդ իրավասու է ուտել դիմացինին, եթե նա գրգռել է նրա ախորժակը»::D:D:[

Հ.Գ. Կարծում եմ շարժվում ենք դեպի ծայրահեղություն;)
Ո՞րն է այստեղ ծայրահեղությունը: Փորձենք "ծայրահեղություն" տերմինին վերաբերվենք ճշգրտորեն: Ծայրահեղություն է այն, որ այն հասարակությանը, որտեղ մեծամասամբ մարդակերներ են, "օրենքի", այսինքն պետական "դեմոկրատական" :D կառույցների օգնությամբ ստիպել, որ մարդ չուտեն: Սա ասում եմ առանց սատիրայի:

Ի՞նչ է օրենքը: Չէ՞ որ դա հասարակության մեծամասնության իրար մեջ ձեռք բերված պայմանավորվածությունն է: Իսկ երբ դու նրանց արգելում ես ըստ ամենայնի ռեալիզացնել իրանց մեծամասնական իրավունքը, ապա ըստ դեմոկրատիայի՝ դա բռնություն է, բռնաբարություն :):

Ավելացվել է 15 րոպե անց

Մենք ապրում ենք բանտարկված` մեր սեփական գիտագցված որոշումներով, երկրում, որը կոչվում է անկախ, սակայն սահմանազատ է,այսինքն կարծես թե ունի սահման, բայց օդից կախված է:
Մեր հարևան երկրների հետ նման փոխհարաբերություններն էլ հենց գալիս են դրանից` հեռու ենք իրականություն հասկացողությունից :(
Հիանալի է ասված: Սակայն ինչու՞ միայն գիտակցված որոշումները: Բա անգիտակի՞ցը: Հետո էլի անմիջապես անցում դեպի "երկիր": Մի երկու խոսք գոնե ինքնաճանաչողության մասով:

Եկեք զանազանենք իրարից ինքնաճանաչողությունը ինքնախարազանումից: Ինքնաճանաշում հեչ էլ չի նշանակում խոսել բացասական բաներից: Խոսքը կոմպլեկս ՄԱՐԴՈՒ մասին է: Իսկ կոմպելկսով՝ մարդը չի կարող լինել դրական, կամ բացասական: Մարդը կոմպլեկսով ՝ դա մի կենդանի, ապրող օրգանիզմ է:

dvgray
29.12.2007, 16:04
Զարգացնենք մեր մեջի լույսը, մեր մեջի կարողությունները և ճշմարտությունն էլ այնտեղից ստանանք:

Հետաքրքիր միտք է :think: Անչափ հետաքրքիր:
Սակայն պատասխանին մինչ այդ, թե ո՞րն է լիելու հենման կետը, հենարանը, համակարգը, որը պետք է ծառայի որպես հենարան ու միջավայր այդ ամենի զարգացման համար: Ազգայի՞նը: Համամարդկայի՞նը: Արվեստնե՞րը: Կրոննե՞րը:...

Ի՞նչն է ծառայելու 2007 թվին հայաստանցի մարդու համար այդ հենարանն ու համակարգը:
:)

BusinessMen
30.12.2007, 01:10
Ես կարծում եմ, որ Աստված կա ու նա էդ մեր ամեն մեկիս ներքին ուժի, մասնիկի /ինչպես դու ես ասում/ և խղճի միավորումն է:
Հիմա Նա է մեր միավորման արդյունքը, թե մենք ենք նրա մասնատման արդյունքը, դա վիճելի է, և իմ կարծիքով դա կարևոր էլ չի: Կարևորը այն է, որ նա կա, որ նա անսահման է և դրանով նաև մենք ենք անսահման:

Դե ես հավատացող չեմ, աստված որ ասում եք, դուրսա գալիս որ ձեր կյանքը, հիմնականում ձեզնից կախված չի, ոնց որոշումա, ըտենց պիտի լինի, հարգելով բոլոր հավատացողներին, իմ համար էտի ընենց տարրական բանա, որ կամանչեմ էլ ըտենց բանի հավատամ, խելքից, տրամաբանությունից դուրս ինչ-որ գաղափար…

Ծով
30.12.2007, 17:12
Եկե՛ք ամեն ինչ չխառնենք իրար:)
Վարդի հետ համաձայն եմ՝ պիտի հավասարաչափ հոգևորն էլ զարգացում ապրի, բայց մենք էս դրույթը տանում ենք արդեն դեպի հավատացյալական կամ աթեիստական շեղում. պետք չի...
Հոգևորն ամեն ինչում է, հենց այնտեղ, որտեղ դու հոգի ես դնում։
Ճաշը եփելուց մինչև քո փոքրիկ աղջկա մազերը սանրելը, եկեղեցի գնալուց մինչև քո սիրած քաղաքը չաղտոտելը....
Արժեքային համակարգերը փոխվել են...:(
Ի դեպ, հոգևորն իրականում մարդկանց ներսում է հենց զարգացած, բայց ինչ օգուտ, որ էգոիստի նման դուրս չի գալիս։
ճանաչում եմ մարդկանց, ովքեր շատ հաճախ են խոսում Աստծո հանդեպ իրենց տածած սիրո մասին, օրինակներ բերում Աստվածաշնչից, այստեղ այնտեղ մեջբերումներ անում, բայց ունեն հայացք, լեզու, միտք, շարժուձև, դիմախաղ, որտեղ կարծես հոգի չկա...
Խաղ, սարսափելի վտանգավոր, և խաղում են նրանք, ովքեր շահարկում են հոգևորը, կամ պահում են ներսում, կամ խառնում են նյութի հետ ու մատուցում են քեզ՝ լայն ժպտալով։
Ես ճանաչում եմ համապատասխանաբար աթեիստների / ի դեպ չեմ ընդունում, որ իրենք իրականում գոյություն ունեն/, որոնց մոտ ճիշտ հակառակն է. իմ պատկերացրած հոգևորի ամենապայծառ ու գեղեցիկ դրսևորումը, հոգատարությունը, նրբանկատւությունը....
Ու թերևս չեմ բացառում...խաղ, շատ վտանգավոր ու հիասթափեցնող անկում։
Հիմա ի՞նչ..հոգևորից սկսել...
Հոգևորից չեն սկսում, հոգևորով են սկսում, հավատքով, խղճով շարունակում են ապրել, գործել...
Հույսը դնում են ոչ թե Աստծո վրա, ում որդուն առանց նկատելու, անտարբեր հաճախ խաչում են, այլ իրենց ներսում եղած հավատքի ուժի վրա, այն հավատքի թեկուզ, որ ունեն իրենք իրենց հանդեպ, իրենց ծնողների, ընկերների հանդեպ, այն հավատքը, որ սեր է ծնում, որովհետև ինքն էլ սիրուց է ծնվել...
Մեզանից յուրաքանչյուրի մեջ կա այդ հոգևոր ուժը, որի մասին ոչ թե պետք է հաճախ խոսել, այլ որով պետք է ապրել, գործել, սիրել, փոխել վատը՝ լավով, պայքարել, բայց չկռվել, ապրեցնել, բայց չսպանել...
ՄԻ՛ նեղացրու քո մեջ ապրող հոգուն ու մի՛ բարդիր մեղքերդ նրա ուսերին, որովհետև երբ նրան հանգստություն շնորհվի, քո պատիժը գուցե դատարկ մարմինդ լինի։
Ու մեկ էլ...մի քիչ հասարակ:D. մեկ նախադասությամբ...
Ամեն ինչ պետք է սկսել Ձեր տան դռան դեմի շորից այն կողմ գտնվող տարածքից...

Tig
07.01.2008, 10:18
… Ի՞նչ է օրենքը: Չէ՞ որ դա հասարակության մեծամասնության իրար մեջ ձեռք բերված պայմանավորվածությունն է: Իսկ երբ դու նրանց արգելում ես ըստ ամենայնի ռեալիզացնել իրանց մեծամասնական իրավունքը, ապա ըստ դեմոկրատիայի՝ դա բռնություն է, բռնաբարություն :): …

dvgray ջան համաձայն եմ քո դեմոկրատիայի հետ, բայց նորից վերադառնամ ԱՂԲի թեմային, իմ դիտարկումներով չնայած նրան, որ մեր հասարակության մեծամասությունը աղբը գցում է ոչ աղբամանում, բայց մեծամասնության կարծիքով դա բացսական երևույթ է: Գոյություն ունեն բացարձակ ճշմարտություններ, որոնք չեն որոշվում դրանք մեծամասնության կողմից կիրառման տեսանկյունից: Ու աղբը ոչ աղբամանում գցելը դրանցից մեկն է: Ես նույնպես կարող եմ պահի տակ առանձ մտածելու՝ ռեֆլեսորեն, ձեռքիս եղած թուղթը գցեմ գետնին: Նման դեպքերը իհարկե հազվադեպ են, բայց պատահում են, բայց դա չի նշանակում որ ես դա ճիշտ եմ համարում: Եթե էդ պահին մարդ ուշադրություն դարձնի իր արածի վրա ու ուղակի իրան հարցնի. «Էս թուղթը քցեմ գետնին, թե…» , ապա նա հաստատ չի գցի: Ուզում եմ ասեմ որ սրա նման երևույթները պետք է դաստիարակման և ինքնադաստիարակման միջոցով դառնան ռեֆլեքս, այսինքն դու էլ չմտածես, թուղթը գետնին գցելու մասին, այլ միանգամից այն գցես աղբամանը: Հիմա խնդիրը այն է, թե ինչպե՞ս մարդկանց մեծամասնության մոտ ցանկություն առաջացնել զբաղվելու դաստիարակմամբ և ինքնադաստիարակմամբ:;)

Ավելացվել է 11 րոպե անց

Եկե՛ք ամեն ինչ չխառնենք իրար:)
Վարդի հետ համաձայն եմ՝ պիտի հավասարաչափ հոգևորն էլ զարգացում ապրի, բայց մենք էս դրույթը տանում ենք արդեն դեպի հավատացյալական կամ աթեիստական շեղում. պետք չի...
Հոգևորն ամեն ինչում է, հենց այնտեղ, որտեղ դու հոգի ես դնում։Ճաշը եփելուց մինչև քո փոքրիկ աղջկա մազերը սանրելը, եկեղեցի գնալուց մինչև քո սիրած քաղաքը չաղտոտելը....
Արժեքային համակարգերը փոխվել են...:(
Ի դեպ, հոգևորն իրականում մարդկանց ներսում է հենց զարգացած, բայց ինչ օգուտ, որ էգոիստի նման դուրս չի գալիս։
ճանաչում եմ մարդկանց, ովքեր շատ հաճախ են խոսում Աստծո հանդեպ իրենց տածած սիրո մասին, օրինակներ բերում Աստվածաշնչից, այստեղ այնտեղ մեջբերումներ անում, բայց ունեն հայացք, լեզու, միտք, շարժուձև, դիմախաղ, որտեղ կարծես հոգի չկա...Խաղ, սարսափելի վտանգավոր, և խաղում են նրանք, ովքեր շահարկում են հոգևորը, կամ պահում են ներսում, կամ խառնում են նյութի հետ ու մատուցում են քեզ՝ լայն ժպտալով։
Ես ճանաչում եմ համապատասխանաբար աթեիստների / ի դեպ չեմ ընդունում, որ իրենք իրականում գոյություն ունեն/, որոնց մոտ ճիշտ հակառակն է. իմ պատկերացրած հոգևորի ամենապայծառ ու գեղեցիկ դրսևորումը, հոգատարությունը, նրբանկատւությունը....Ու թերևս չեմ բացառում...խաղ, շատ վտանգավոր ու հիասթափեցնող անկում։
Հիմա ի՞նչ..հոգևորից սկսել...
Հոգևորից չեն սկսում, հոգևորով են սկսում, հավատքով, խղճով շարունակում են ապրել, գործել...
Հույսը դնում են ոչ թե Աստծո վրա, ում որդուն առանց նկատելու, անտարբեր հաճախ խաչում են, այլ իրենց ներսում եղած հավատքի ուժի վրա, այն հավատքի թեկուզ, որ ունեն իրենք իրենց հանդեպ, իրենց ծնողների, ընկերների հանդեպ, այն հավատքը, որ սեր է ծնում, որովհետև ինքն էլ սիրուց է ծնվել...
Մեզանից յուրաքանչյուրի մեջ կա այդ հոգևոր ուժը, որի մասին ոչ թե պետք է հաճախ խոսել, այլ որով պետք է ապրել, գործել, սիրել, փոխել վատը՝ լավով, պայքարել, բայց չկռվել, ապրեցնել, բայց չսպանել...ՄԻ՛ նեղացրու քո մեջ ապրող հոգուն ու մի՛ բարդիր մեղքերդ նրա ուսերին, որովհետև երբ նրան հանգստություն շնորհվի, քո պատիժը գուցե դատարկ մարմինդ լինի։
Ու մեկ էլ...մի քիչ հասարակ:D. մեկ նախադասությամբ...
Ամեն ինչ պետք է սկսել Ձեր տան դռան դեմի շորից այն կողմ գտնվող տարածքից...

Ես հպարտանում եմ նրանով, որ շփվում եմ /թեկուզ վիրտուալ ձևով:)/ քեզ նման մտածելակերպ ունեցող մարդու հետ: Դու շատ լավ ու պարզ ես շարադրում քո մտքերը:
Ես մգացրել եմ ինձ առավելագույնս դուր եկած մտքերդ: Շատ ապրես և շնորհակալություն:)

dvgray
08.01.2008, 09:26
բայց նորից վերադառնամ ԱՂԲի թեմային, իմ դիտարկումներով չնայած նրան, որ մեր հասարակության մեծամասությունը աղբը գցում է ոչ աղբամանում, բայց մեծամասնության կարծիքով դա բացսական երևույթ է:

Ոչ :):
Հասարակության մեծ մասի կարծիքով, դա վատ է , երբ անում է ուրիշը, ոչ ինքը կամ իր մոտիկը:
Կատարիր մի փոքրիկ էքսպերիմենտ: Թուղթը /աղբը/ գետին շպրտիր քեզ ճանաչողների շրջապատում: Ու հաշվիր. թե քանի հոգի քեզ նկատողություն կանի դրա համար: Նկատողություն անողների և չանողների պարզ թվաբանական հարաբերությամբ էլ կորոշես, թե հասարակաության մեծամասնությունը իրականում ինչ վերաբերմունք ունի աղբը գետին թափողի հանդեպ:


Գոյություն ունեն բացարձակ ճշմարտություններ, որոնք չեն որոշվում դրանք մեծամասնության կողմից կիրառման տեսանկյունից: Ու աղբը ոչ աղբամանում գցելը դրանցից մեկն է: Ես նույնպես կարող եմ պահի տակ առանձ մտածելու՝ ռեֆլեսորեն, ձեռքիս եղած թուղթը գցեմ գետնին: Նման դեպքերը իհարկե հազվադեպ են, բայց պատահում են, բայց դա չի նշանակում որ ես դա ճիշտ եմ համարում: Եթե էդ պահին մարդ ուշադրություն դարձնի իր արածի վրա ու ուղակի իրան հարցնի. «Էս թուղթը քցեմ գետնին, թե…» , ապա նա հաստատ չի գցի: Ուզում եմ ասեմ որ սրա նման երևույթները պետք է դաստիարակման և ինքնադաստիարակման միջոցով դառնան ռեֆլեքս, այսինքն դու էլ չմտածես, թուղթը գետնին գցելու մասին, այլ միանգամից այն գցես աղբամանը: Հիմա խնդիրը այն է, թե ինչպե՞ս մարդկանց մեծամասնության մոտ ցանկություն առաջացնել զբաղվելու դաստիարակմամբ և ինքնադաստիարակմամբ:;)

Համաձայն եմ, որ դա նստած է ենթագիտակցական մակարդակի վրա: Սակայն այդ մակարդակին հսկում է գիտակցականը: Ուշադրության է արժանի նույն հայի վարքագիծը արտասահմանում: Երբ կա վտանգ՝ նա լավ էլ հսկում է իրեն, ու աղբը թափում իրեն հատկացված տեղում: Սակայն հերիք է վերադառնա Հայսատան, ապա հենց "Զվարթնոցից" սկսվում է արյան բաղադրությամբ ու կանչով բնորոշվող վարքը ու բարքը: Թքել որտեղ մտքով անցնի... :D

Այսինքն, "անխնա" :) պայքարը հիմնականում էլի պտտվում է այն թեզի շուրջը, որ մարդ իսկզբանե պետք է հարգի իր երկիրը, իր պետությունը, իր հասարակությունը, և ըստ այդ ամենի, նաև ինքն իրեն: Մերը սկսվում և ավարտվում է մեր ընտանիքով: Դրա համար էլ օրինակ "պադեզդների" վիճակը այդքան լացելու է:

Tig
08.01.2008, 11:57
Հասարակության մեծ մասի կարծիքով, դա վատ է , երբ անում է ուրիշը, ոչ ինքը կամ իր մոտիկը:
Կատարիր մի փոքրիկ էքսպերիմենտ: Թուղթը /աղբը/ գետին շպրտիր քեզ ճանաչողների շրջապատում: Ու հաշվիր. թե քանի հոգի քեզ նկատողություն կանի դրա համար: Նկատողություն անողների և չանողների պարզ թվաբանական հարաբերությամբ էլ կորոշես, թե հասարակաության մեծամասնությունը իրականում ինչ վերաբերմունք ունի աղբը գետին թափողի հանդեպ:

Համաձայն չեմ քեզ հետ, քանի որ քեզ ճանաչողները կարող են ուղղակի քեզ «խնայեն» և դիտողություն չանեն: Ես էլ ամեն մարդու դիտողություն չեմ անի, հիմնականում անում եմ նրանց ում գիտեմ, որ գոնե կլսեն ինձ, եթե նույնիսկ չհամաձայնվեն:


Համաձայն եմ, որ դա նստած է ենթագիտակցական մակարդակի վրա: Սակայն այդ մակարդակին հսկում է գիտակցականը: Ուշադրության է արժանի նույն հայի վարքագիծը արտասահմանում: Երբ կա վտանգ՝ նա լավ էլ հսկում է իրեն, ու աղբը թափում իրեն հատկացված տեղում: Սակայն հերիք է վերադառնա Հայսատան, ապա հենց "Զվարթնոցից" սկսվում է արյան բաղադրությամբ ու կանչով բնորոշվող վարքը ու բարքը: Թքել որտեղ մտքով անցնի... :D

Այ հենց դրա համար էլ, պիտի այդ երևույթը վերահսկող օրենք լինի, իսկ դու ասում ես՝ դեմոկրատիա…;)


Այսինքն, "անխնա" :) պայքարը հիմնականում էլի պտտվում է այն թեզի շուրջը, որ մարդ իսկզբանե պետք է հարգի իր երկիրը, իր պետությունը, իր հասարակությունը, և ըստ այդ ամենի, նաև ինքն իրեն: Մերը սկսվում և ավարտվում է մեր ընտանիքով: Դրա համար էլ օրինակ "պադեզդների" վիճակը այդքան լացելու է:

Իսկ այ էս միտքդ պետք է մեծ տառերով գրվի բոլոր փողոցներում ու շքամուտքերում:ok

Anna.Khachatryan
13.01.2008, 23:47
Tig յան, մի դեպք ել ես պատմեմ, տես մեր հայերի (իհարկե ոչ բոլորի) դառն իրականությունը : Մի խումբ հայ բժիշկների խումբ է գալիս Պրահա սեմինարների, այս չափազանց բարի, կուլտուրական, հանգիստ, համեստ եվ այլ .... երկիրը, (ասում եմ այսքանը, որովհետեվ ամեն օր հիանում եմ այստեղի կուլտուրայով), : Իհարկե իրենց շատ լավ ընդունում են: Վերջին որը հայ բժիշկներից մեկին բռնում են գողության համար, եվ ինչ էր փորձում գողանալ՝ քրոջ համար «կոստյումչիկ»: ( տեղյակ եմ այս պատմությանը, որովհետեվ եղբայրս է մի կերպ ազատել ): Եվ այսպես կարծիք են ստեղծում հայերի մասին: իհարկե, կարող է ասվել, մեկ հայով կարծիք չի կազմվում, իսկ ես հաստատ կարող եմ ասել, ուրիշ երկրներում կազմվում է :