Marduk
08.12.2007, 23:34
ԼՂՀ Նախագահի` արտաքին քաղաքականության հարցերով նախկին խորհրդական Արման Մելիքյանը երեկվանից ՀՀ Նախագահի թեկնածու է: Նախագահի ընտրություններում Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի առաջադրումը Արման Մելիքյանը ողջունում է, սակայն չի գտնում, որ այսօր կա նախագահի այնպիսի թեկնածու, որը երկու կարեւոր հարցերում` ԼՂ հիմնախնդրում եւ կոռուպցիայի դեմ պայքարում պատրաստ է իրականացնել իր առաջարկած դեղատոմսերը:
Սա է պատճառը, որ Արման Մելիքյանը որոշել է առաջադրել իր թեկնածությունը: Նրա կարծիքով փետրվարի 19-ին հանդիպելու են Հայաստանի անցյալը, ներկան եւ ապագան:
՚Թե որը կդառնա գերակա, կերեւա ընտրությունների արդյունքումՙ,- ասաց նա եւ պատասխանեց ՚Ա1+ՙ-ի այլ հարցերի:
-Պարոն Մելիքյան, թեկնածուներից ո՞վ կարող է լինել Հայաստանի ապագան:
-Ապագան կներկայացնի այն թեկնածուն, ով չի լինի Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի եւ Սերժ Սարգսյանի թիմերից:
-Այսինքն, Դու՞ք:
-Չի բացառվում, որ նաեւ ես: Մենք դեռ ժամանակ ունենք քննարկելու իմ եւ մյուս թեկնածուների մոտեցումները:
-Պարոն Մելիքյան, ի տարբերություն մյուս թեկնածուների, այսօր հասարակությունը ձեզ այնքան էլ լավ չի ճանաչում: Դուք չե՞ք կարծում, որ դեռ ճանաչման խնդիր ունեք:
-Այո, մյուս թեկնածուները ճանաչված մարդիկ են, նրանցից ոմանք իսկապես մեծ հարգանք են վայելում, սակայն նախորդ ընտրություններում նրանցից շատերը համապատասխան ձայներ չհավաքեցին` նախագահ դառնալու համար: Այսօր չկան այն նոր մոտեցումները, որոնք երկրի համար նոր ուղեգիծ մատնանշեն: Հիմնականում փոխադարձ մեղադրանքներ են հնչում, որոնք ատելության մթնոլորտ են ձեւավորում: Հիմնականում երկու բեւեռ է ձեւավորված, որոնք բացառում են միմյանց: Իմ առաջադրման պատճառներից մեկն էլ այն է, որ ես դեմ եմ քաղաքական բախումներին: Չճանաչված լինելը նաեւ իր դրական կողմերն ունի: Ես կարծում եմ, որ կարող եմ առաջարկել այնպիսի մոտեցումներ, որոնք կարող են որոշակի եզրահանգումների հասցնել բոլոր քաղաքական ուժերին:
-Նախագահի թեկնածուների սովորաբար իրենց հետեւոմ ունենում են քաղաքական ուժ: Ձեր թիկունքում ո՞վ կամ ովքե՞ր են:
-Իմ թիկունքում մարդ չկա, բոլոր մարդիկ իմ կողքին են:
-Ովքե՞ր են Ձեր կողքին:
-Բոլոր այն մարդիկ, ովքեր դեմ են ազատագրված տարածքները վերադարձնելուն, ովքեր դեմ են Հայաստանում գործող կառավարման կոռուպցիոն համակարգին: Իմ կողքին են ադրբեջանահայ փախստականները, որոնց խնդիրներով արդեն երկար ժամանակ է ես զբաղվում եմ:
-Ձեր կարծիքով, այդ ընտրազանգվածը կարո՞ղ է փետրվարի 19-ին ապահովել Ձեր հաղթանակը:
-Այդ ընտրազանգվածը բավական է դիմակայելու համար այն մոտեցումներին, որոնք այսօր փորձում են դարձնել քաղաքական օրակարգի հարց` տարածքների վերադարձ եւ կոռուպցիոն համակարգի շարունակականություն:
-Այդ դեպքում, ավելի ճիշտ չէ՞ր լինի, որ Դուք աջակցեիք այն թեկնածուին, որը Ձեր նշած հարցերի շուրջ ընդուներ Ձեր առաջարկած դեղատոմսերը:
-Ես արդեն 3 տարի է այդ մասին եմ խոսում, թող թեկնածուներից որեւէ մեկը որդեգրեր այդ մոտեցումը: Նրանցից որեւէ մեկն այս մոտեցման կրողը չէ:
-Դուք Ձեր շանսերը ինչպե՞ս եք գնահատում:
-Ես առհասարակ չեմ գնահատում:
-Ինչպե՞ս դա հասկանալ:
-Ես շատ քչի մարդ եմ ճանաչում, որոնք կողմ լինեն, որ Հայաստանում ամեն մի քայլափոխի կաշառակերություն լինի, ես շատ քչերին եմ Ճանաչում, որոնք, որ կողմ են ազատագրված տարածքները հանձնելուն:
-Կարելի՞ է հասկանալ, որ մյուս թեկնածուները կողմ են Հայաստանում գործող կոռուպցիոն համակարգին, ազատագրված տարածքները Ադրբեջանին հանձնելուն:
-Ես հստակ դեղատոմսեր ունեմ, որոնք նրանք չունեն, հակառակ դեպքում ես նրանցից մեկին կմիանայի:
-Եւ որո՞նք են Ձեր դեղատոմսերը. նախ ԼՂ հիմնախնդրի վերաբերյալ:
-Առ այսօր թե ԵԱՀԿ միջնորդները, թե բանակցության անմիջական կողմերը քննարկում են տարածքային խնդիր` տարածքների փոխանակում ԼՂՀ-ի կարգավիճակի դիմաց: Ինձ համար դա ընդունելի բանակցային հիմք չէ: Այդ հիմքը չի ներառում հայ փախստականների իրավունքների պաշտպանությունը: Բանակցային գործընթացում ընդգրկված է ադրբեջանցի փախստականների հարցը, բայց ոչ հայ: ԼՂ հիմնախնդրի բանակցային գործընթացը պետք է նոր հիմքի վրա դրվի` մարդու իրավունքների ճանաչման եւ պաշտպանության` հավասարապես ինչպես ադրբեջանցի, այնպես էլ հայ փախստականների համար: Մի առիթավ ինձ հետ հանդիպման ընթացքում ԵԽԽՎ գլխավոր քարտուղար Թերի Դեւիսը ասաց.՚Իմ համար կարեւորը մարդն է, եւ ոչ թե տարածքըՙ: Ես նրա հետ 100 տոկոսով համաձայն եմ, սակայն այդ մոտեցման դեպքում պետք է հաշվի առնել նաեւ հայ փախստականների խնդիրը, որոնց թիվն ավելի մեծ է, քան ադրբեջանցի փախստականներինը: Այս հարցը առաջին հերթին պետք է բարձրացնեին Հայաստանի իշխանությունները, որոնք բանակցություններ են վարում: ՀՀ իշխանությունները փախստականների հարցը չընդգրկեցին օրակարգում: Եթե 90-ականների սկզբին այս հարցը դրվեր, բանակցությունները այլ ընթացք կստանային: Այսօր հազարավոր հայ փախստականներ դիմել են Ադրբեջանից փոխհատուցում ստանալու համար, սակայն այդ խնդրով պետք է զբաղվեր ոչ թե Հ/Կ, այլ` պետությունը:
-Լեւոն Տեր-Պետորսյանն իր վերջին հանրահավաքում ասաց, որ ՀՀ որեւէ նախագահ ԼՂ հարցում չի կարող ստորագրել մի փաստաթուղթ, որին դեմ լինի ԼՂՀ ժողովուրդը: Դա չի՞ նշանակում, որ տարածքներ չեն վերադարձնելու, թե կարծո՞ւմ եք, որ ԼՂ ժողովուրդը կողմ է տարածքների վերադարձին:
-Իսկ արդյո՞ք ԼՂ-ում կգտնվի այնպիսի իշխանություն, որն այս պայմաններում դեմ կգնա ՀՀ իշխանություններին: Այսօր այնպիսի պայմաններ են ստեղծվել, որ ԼՂՀ-ն պոտենցիալ չունի դիմադրելու ՀՀ իշխանություններին:
-Կարելի՞ է ասել, որ ԼՂՀ իշխանությունները ՀՀ իշխանությունների կամակատարն են գոնե ԼՂ հարցում:
-Ես մի բան կարող եմ ասել` այսօր Ղարաբաղը ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորման գործընթացը կախված են ՀՀ նախագահի ընտրությունների արդյունքներից: Դրանից է կախված նաեւ ՀՀ ապագան, եւ միավորվելու փոխարեն այսօր մենք տարանջատվում ենք:
-Պարոն Մելիքյան, Դուք, նախքան ՀՀ նախագահի ընտրություններում Ձեր թեկնածությունն առաջադրելը, ԼՂՀ նախագահի խորհրդական էիք, իսկ մինչ այդ ԼՂՀ ԱԳ նախարար: Այսինքն` ԼՂՀ պաշտոնյան այսօր մասնակցում է ՀՀ նախագահի ընտրություններին, դա բացասաբար չի՞ ընկալվի:
- Մինչեւ ԼՂՀ պաշտոնյա լինելը, ես ՀՀ պաշտոնյա եմ եղել: Դա լավ օրից չէ, որ նման հարցեր ենք բարձրացնում: Բոլորն ինձ հարցնում են` ես ծագումով ղարաբաղցի՞ եմ: Ես ամոթ եմ զգում, որ նման հարցեր ենք քննարկում: Ես ղարաբաղցի չեմ, ծնվել եւ մեծացել եմ Երեւանում, բայց երբեք չեմ պատկերացրել, որ Հայաստանում պետք է նման ցեղական մաքրության տեստ անցնեմ:
-Դուք ինչո՞վ եք բացատրում հայաստանցի-ղարաբաղցի տարանջատումը:
-Դա ունի օբյեկտիվ եւ սուբյեկտիվ պատճառներ: Տասնամյակներ շարունակ Հայաստանն ու Ղարաբաղը առանձին են զարգացել, տարբեր են եղել նաեւ հոգեւոր մշակութային զարգացումները: Մենք որքան նույնն եք, այնքան էլ տարբեր ենք: Այդ տարբերությունը պետք է մեզ միացնող գործոն լինի եւ ոչ թե տարանջատող:
-Ձեր կարծիքով, ո՞րն է այսօր հայաստանցու եւ ղարաբաղցու տարբերությունը:
-Ղարաբաղցիներն ավելի ինքնամփոփ են, համառ, ավելի քիչ են խոսում ու փորձում են ավելի շատ գործել, տեղայնացված են եւ արտաքին աշխարհից ազդակներ չեն ընդունում: Ես որպես ԼՂՀ ում աշխատած ՀՀ պաշտոնյա կարող եմ ասել, որ ղարաբաղցիների մեջ կա կասկածամտություն բոլոր ոչ ղարաբաղցիների նկատմամբ, սակայն այդ կասկածամտությունը կարող է անցնել, եթե քո վարվելակերպի մեջ կեղծ նոտաներ չեն հնչում: Ղարաբաղցիները լավ լսողություն ունեն, ոչ միայն երաժշտական, այլեւ մարդկանց ճանաչելու հարցում: Նրանք ինքնամփոփ են, որովհետեւ վտանգ են զգում արտաքին աշխարհից: Դա այն է, ինչ պակասում է հայաստանցիներին, քանի որ դրա շնորհիվ են պահպանվում ավանդույթները: Իսկ Հայաստանում ղարաբաղցիները յուրային դառնալու խնդիր ունեն: Մենք փոխանակ միմյանց հասկանանք, առաջնորդվում ենք բախվելով եւ միմյանց չվստահելով: Նույն սկզբունքով մենք կարող ենք համեմատել նաեւ գյումրեցիներին, ապարանցիներին, եւ այլն: Նույն խնդիրը Գյումրին ուներ Երեւանի հետ, սակայն գյումրեցին եւ երեւանցին այս տարիներին համակերպվել են միմյանց առավելությունների եւ թերությունների հետ: Երեւանցին Հայաստանի բոլոր շրջանների բնակիչների համար մեծամիտ է, հաճախ ծանծաղ անձնավորություն, եւ Երեւանի խնդիրն է, քանի որ Երեւանն այդպես էլ չկարողացավ երկրի մայրաքաղաք դառնալ, մշակութային կենտրոն լինել: Դա լուրջ վտանգ է:
- Ներողություն եմ խնդրում Ձեր ուժերը թերագնահատելու համար, սակայն նախագահի ընտրությունների երկրորդ փուլում դուք ո՞ւմ կաջակցեք:
-Երկու բեւեռների` Տեր-Պետրոսյանի եւ Սերժ Սարգսյանի բախումը անխուսափելի է լինելու: Քաղաքական ուժերը միշտ էլ կարող են միմյանց պոզահարել, սակայն դա անպտուղ է: Մարդկանց պետք է հնարավորություն տալ ճանապարհ անցնել: Լեզվակռիվները ճանապարհ չեն բացում: Թող հասնի երկրորդ փուլը, կորոշենք: Ես կարծում եմ, որ ընտրությունների ելքը կորոշվի մինչեւ ընտրությունները:
-Ինչպե՞ս եք վերաբերում այսօր քարոզարշավում միմյանց ուղղված մեղադրանքներին, մասնավորապես Ռոբերտ Քոչարյանի հայտարարություններին` ՚գործիքՙ բառի ընկալումներին, Արամ Կարապետյանի որոպես թեկնածու չառաջադրվելը` զվարճանքից զրկվել գնահատելը, եւ այլն:
-Քոչարյանի հայտարարություններն արդեն ՚զվարճալիՙ են, դրանք ՚հումորիՙ յուրօրինակ դրսեւորումներ են` սպեցիֆիկ: Դա իրողություն է, որը պետք է հաշվի առնել: Ցավում եմ, որ բայց դրանք հաստատում են իմ մտավախությունները: 90-ականների սկզբին ԱՊՀ խաղարար առաքելության կազմում ես եղել եմ Տաջիկստանում եւ տեսել եմ, թե ինչպես էր զարգանում քաղաքացիական պատերազմն իր բոլոր փուլերով: Ի դեպ, Տաջիկստանում էլ կա լեռնային մի մաս` Բադախշանի մարզ, որտեղի բնակիչները մի փոքր տարբերվում էին Դուշամբեի տաջիկներից, սակայն քաղաքացիական պատերազմը խլեց 100 հազար մարդ, եւ դա արդեն, ամենեւին, զվարճալի չէր:
Զրուցեց ՎԻԿՏՈՐՅԱ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ
http://a1plus.am/amu/?page=issue&iid=55354
Սա է պատճառը, որ Արման Մելիքյանը որոշել է առաջադրել իր թեկնածությունը: Նրա կարծիքով փետրվարի 19-ին հանդիպելու են Հայաստանի անցյալը, ներկան եւ ապագան:
՚Թե որը կդառնա գերակա, կերեւա ընտրությունների արդյունքումՙ,- ասաց նա եւ պատասխանեց ՚Ա1+ՙ-ի այլ հարցերի:
-Պարոն Մելիքյան, թեկնածուներից ո՞վ կարող է լինել Հայաստանի ապագան:
-Ապագան կներկայացնի այն թեկնածուն, ով չի լինի Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի եւ Սերժ Սարգսյանի թիմերից:
-Այսինքն, Դու՞ք:
-Չի բացառվում, որ նաեւ ես: Մենք դեռ ժամանակ ունենք քննարկելու իմ եւ մյուս թեկնածուների մոտեցումները:
-Պարոն Մելիքյան, ի տարբերություն մյուս թեկնածուների, այսօր հասարակությունը ձեզ այնքան էլ լավ չի ճանաչում: Դուք չե՞ք կարծում, որ դեռ ճանաչման խնդիր ունեք:
-Այո, մյուս թեկնածուները ճանաչված մարդիկ են, նրանցից ոմանք իսկապես մեծ հարգանք են վայելում, սակայն նախորդ ընտրություններում նրանցից շատերը համապատասխան ձայներ չհավաքեցին` նախագահ դառնալու համար: Այսօր չկան այն նոր մոտեցումները, որոնք երկրի համար նոր ուղեգիծ մատնանշեն: Հիմնականում փոխադարձ մեղադրանքներ են հնչում, որոնք ատելության մթնոլորտ են ձեւավորում: Հիմնականում երկու բեւեռ է ձեւավորված, որոնք բացառում են միմյանց: Իմ առաջադրման պատճառներից մեկն էլ այն է, որ ես դեմ եմ քաղաքական բախումներին: Չճանաչված լինելը նաեւ իր դրական կողմերն ունի: Ես կարծում եմ, որ կարող եմ առաջարկել այնպիսի մոտեցումներ, որոնք կարող են որոշակի եզրահանգումների հասցնել բոլոր քաղաքական ուժերին:
-Նախագահի թեկնածուների սովորաբար իրենց հետեւոմ ունենում են քաղաքական ուժ: Ձեր թիկունքում ո՞վ կամ ովքե՞ր են:
-Իմ թիկունքում մարդ չկա, բոլոր մարդիկ իմ կողքին են:
-Ովքե՞ր են Ձեր կողքին:
-Բոլոր այն մարդիկ, ովքեր դեմ են ազատագրված տարածքները վերադարձնելուն, ովքեր դեմ են Հայաստանում գործող կառավարման կոռուպցիոն համակարգին: Իմ կողքին են ադրբեջանահայ փախստականները, որոնց խնդիրներով արդեն երկար ժամանակ է ես զբաղվում եմ:
-Ձեր կարծիքով, այդ ընտրազանգվածը կարո՞ղ է փետրվարի 19-ին ապահովել Ձեր հաղթանակը:
-Այդ ընտրազանգվածը բավական է դիմակայելու համար այն մոտեցումներին, որոնք այսօր փորձում են դարձնել քաղաքական օրակարգի հարց` տարածքների վերադարձ եւ կոռուպցիոն համակարգի շարունակականություն:
-Այդ դեպքում, ավելի ճիշտ չէ՞ր լինի, որ Դուք աջակցեիք այն թեկնածուին, որը Ձեր նշած հարցերի շուրջ ընդուներ Ձեր առաջարկած դեղատոմսերը:
-Ես արդեն 3 տարի է այդ մասին եմ խոսում, թող թեկնածուներից որեւէ մեկը որդեգրեր այդ մոտեցումը: Նրանցից որեւէ մեկն այս մոտեցման կրողը չէ:
-Դուք Ձեր շանսերը ինչպե՞ս եք գնահատում:
-Ես առհասարակ չեմ գնահատում:
-Ինչպե՞ս դա հասկանալ:
-Ես շատ քչի մարդ եմ ճանաչում, որոնք կողմ լինեն, որ Հայաստանում ամեն մի քայլափոխի կաշառակերություն լինի, ես շատ քչերին եմ Ճանաչում, որոնք, որ կողմ են ազատագրված տարածքները հանձնելուն:
-Կարելի՞ է հասկանալ, որ մյուս թեկնածուները կողմ են Հայաստանում գործող կոռուպցիոն համակարգին, ազատագրված տարածքները Ադրբեջանին հանձնելուն:
-Ես հստակ դեղատոմսեր ունեմ, որոնք նրանք չունեն, հակառակ դեպքում ես նրանցից մեկին կմիանայի:
-Եւ որո՞նք են Ձեր դեղատոմսերը. նախ ԼՂ հիմնախնդրի վերաբերյալ:
-Առ այսօր թե ԵԱՀԿ միջնորդները, թե բանակցության անմիջական կողմերը քննարկում են տարածքային խնդիր` տարածքների փոխանակում ԼՂՀ-ի կարգավիճակի դիմաց: Ինձ համար դա ընդունելի բանակցային հիմք չէ: Այդ հիմքը չի ներառում հայ փախստականների իրավունքների պաշտպանությունը: Բանակցային գործընթացում ընդգրկված է ադրբեջանցի փախստականների հարցը, բայց ոչ հայ: ԼՂ հիմնախնդրի բանակցային գործընթացը պետք է նոր հիմքի վրա դրվի` մարդու իրավունքների ճանաչման եւ պաշտպանության` հավասարապես ինչպես ադրբեջանցի, այնպես էլ հայ փախստականների համար: Մի առիթավ ինձ հետ հանդիպման ընթացքում ԵԽԽՎ գլխավոր քարտուղար Թերի Դեւիսը ասաց.՚Իմ համար կարեւորը մարդն է, եւ ոչ թե տարածքըՙ: Ես նրա հետ 100 տոկոսով համաձայն եմ, սակայն այդ մոտեցման դեպքում պետք է հաշվի առնել նաեւ հայ փախստականների խնդիրը, որոնց թիվն ավելի մեծ է, քան ադրբեջանցի փախստականներինը: Այս հարցը առաջին հերթին պետք է բարձրացնեին Հայաստանի իշխանությունները, որոնք բանակցություններ են վարում: ՀՀ իշխանությունները փախստականների հարցը չընդգրկեցին օրակարգում: Եթե 90-ականների սկզբին այս հարցը դրվեր, բանակցությունները այլ ընթացք կստանային: Այսօր հազարավոր հայ փախստականներ դիմել են Ադրբեջանից փոխհատուցում ստանալու համար, սակայն այդ խնդրով պետք է զբաղվեր ոչ թե Հ/Կ, այլ` պետությունը:
-Լեւոն Տեր-Պետորսյանն իր վերջին հանրահավաքում ասաց, որ ՀՀ որեւէ նախագահ ԼՂ հարցում չի կարող ստորագրել մի փաստաթուղթ, որին դեմ լինի ԼՂՀ ժողովուրդը: Դա չի՞ նշանակում, որ տարածքներ չեն վերադարձնելու, թե կարծո՞ւմ եք, որ ԼՂ ժողովուրդը կողմ է տարածքների վերադարձին:
-Իսկ արդյո՞ք ԼՂ-ում կգտնվի այնպիսի իշխանություն, որն այս պայմաններում դեմ կգնա ՀՀ իշխանություններին: Այսօր այնպիսի պայմաններ են ստեղծվել, որ ԼՂՀ-ն պոտենցիալ չունի դիմադրելու ՀՀ իշխանություններին:
-Կարելի՞ է ասել, որ ԼՂՀ իշխանությունները ՀՀ իշխանությունների կամակատարն են գոնե ԼՂ հարցում:
-Ես մի բան կարող եմ ասել` այսօր Ղարաբաղը ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորման գործընթացը կախված են ՀՀ նախագահի ընտրությունների արդյունքներից: Դրանից է կախված նաեւ ՀՀ ապագան, եւ միավորվելու փոխարեն այսօր մենք տարանջատվում ենք:
-Պարոն Մելիքյան, Դուք, նախքան ՀՀ նախագահի ընտրություններում Ձեր թեկնածությունն առաջադրելը, ԼՂՀ նախագահի խորհրդական էիք, իսկ մինչ այդ ԼՂՀ ԱԳ նախարար: Այսինքն` ԼՂՀ պաշտոնյան այսօր մասնակցում է ՀՀ նախագահի ընտրություններին, դա բացասաբար չի՞ ընկալվի:
- Մինչեւ ԼՂՀ պաշտոնյա լինելը, ես ՀՀ պաշտոնյա եմ եղել: Դա լավ օրից չէ, որ նման հարցեր ենք բարձրացնում: Բոլորն ինձ հարցնում են` ես ծագումով ղարաբաղցի՞ եմ: Ես ամոթ եմ զգում, որ նման հարցեր ենք քննարկում: Ես ղարաբաղցի չեմ, ծնվել եւ մեծացել եմ Երեւանում, բայց երբեք չեմ պատկերացրել, որ Հայաստանում պետք է նման ցեղական մաքրության տեստ անցնեմ:
-Դուք ինչո՞վ եք բացատրում հայաստանցի-ղարաբաղցի տարանջատումը:
-Դա ունի օբյեկտիվ եւ սուբյեկտիվ պատճառներ: Տասնամյակներ շարունակ Հայաստանն ու Ղարաբաղը առանձին են զարգացել, տարբեր են եղել նաեւ հոգեւոր մշակութային զարգացումները: Մենք որքան նույնն եք, այնքան էլ տարբեր ենք: Այդ տարբերությունը պետք է մեզ միացնող գործոն լինի եւ ոչ թե տարանջատող:
-Ձեր կարծիքով, ո՞րն է այսօր հայաստանցու եւ ղարաբաղցու տարբերությունը:
-Ղարաբաղցիներն ավելի ինքնամփոփ են, համառ, ավելի քիչ են խոսում ու փորձում են ավելի շատ գործել, տեղայնացված են եւ արտաքին աշխարհից ազդակներ չեն ընդունում: Ես որպես ԼՂՀ ում աշխատած ՀՀ պաշտոնյա կարող եմ ասել, որ ղարաբաղցիների մեջ կա կասկածամտություն բոլոր ոչ ղարաբաղցիների նկատմամբ, սակայն այդ կասկածամտությունը կարող է անցնել, եթե քո վարվելակերպի մեջ կեղծ նոտաներ չեն հնչում: Ղարաբաղցիները լավ լսողություն ունեն, ոչ միայն երաժշտական, այլեւ մարդկանց ճանաչելու հարցում: Նրանք ինքնամփոփ են, որովհետեւ վտանգ են զգում արտաքին աշխարհից: Դա այն է, ինչ պակասում է հայաստանցիներին, քանի որ դրա շնորհիվ են պահպանվում ավանդույթները: Իսկ Հայաստանում ղարաբաղցիները յուրային դառնալու խնդիր ունեն: Մենք փոխանակ միմյանց հասկանանք, առաջնորդվում ենք բախվելով եւ միմյանց չվստահելով: Նույն սկզբունքով մենք կարող ենք համեմատել նաեւ գյումրեցիներին, ապարանցիներին, եւ այլն: Նույն խնդիրը Գյումրին ուներ Երեւանի հետ, սակայն գյումրեցին եւ երեւանցին այս տարիներին համակերպվել են միմյանց առավելությունների եւ թերությունների հետ: Երեւանցին Հայաստանի բոլոր շրջանների բնակիչների համար մեծամիտ է, հաճախ ծանծաղ անձնավորություն, եւ Երեւանի խնդիրն է, քանի որ Երեւանն այդպես էլ չկարողացավ երկրի մայրաքաղաք դառնալ, մշակութային կենտրոն լինել: Դա լուրջ վտանգ է:
- Ներողություն եմ խնդրում Ձեր ուժերը թերագնահատելու համար, սակայն նախագահի ընտրությունների երկրորդ փուլում դուք ո՞ւմ կաջակցեք:
-Երկու բեւեռների` Տեր-Պետրոսյանի եւ Սերժ Սարգսյանի բախումը անխուսափելի է լինելու: Քաղաքական ուժերը միշտ էլ կարող են միմյանց պոզահարել, սակայն դա անպտուղ է: Մարդկանց պետք է հնարավորություն տալ ճանապարհ անցնել: Լեզվակռիվները ճանապարհ չեն բացում: Թող հասնի երկրորդ փուլը, կորոշենք: Ես կարծում եմ, որ ընտրությունների ելքը կորոշվի մինչեւ ընտրությունները:
-Ինչպե՞ս եք վերաբերում այսօր քարոզարշավում միմյանց ուղղված մեղադրանքներին, մասնավորապես Ռոբերտ Քոչարյանի հայտարարություններին` ՚գործիքՙ բառի ընկալումներին, Արամ Կարապետյանի որոպես թեկնածու չառաջադրվելը` զվարճանքից զրկվել գնահատելը, եւ այլն:
-Քոչարյանի հայտարարություններն արդեն ՚զվարճալիՙ են, դրանք ՚հումորիՙ յուրօրինակ դրսեւորումներ են` սպեցիֆիկ: Դա իրողություն է, որը պետք է հաշվի առնել: Ցավում եմ, որ բայց դրանք հաստատում են իմ մտավախությունները: 90-ականների սկզբին ԱՊՀ խաղարար առաքելության կազմում ես եղել եմ Տաջիկստանում եւ տեսել եմ, թե ինչպես էր զարգանում քաղաքացիական պատերազմն իր բոլոր փուլերով: Ի դեպ, Տաջիկստանում էլ կա լեռնային մի մաս` Բադախշանի մարզ, որտեղի բնակիչները մի փոքր տարբերվում էին Դուշամբեի տաջիկներից, սակայն քաղաքացիական պատերազմը խլեց 100 հազար մարդ, եւ դա արդեն, ամենեւին, զվարճալի չէր:
Զրուցեց ՎԻԿՏՈՐՅԱ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ
http://a1plus.am/amu/?page=issue&iid=55354