PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Լրագրողական էթիկա



Artgeo
03.12.2007, 02:17
Խնդրում եմ մեր Ակումբի լրագրողներին բացատրել կա՞ արդյող լրագրողական էթիկա, ինչո՞ւմ են կայանում այդ էթիկայի նորմերը և որքանո՞վ են տեղավորվում էթիկայի նորմերի մեջ Հ1-ի Տաթևիկ Նալբանդյանն ու ՀԺ-ի Նիկոլ Փաշինյանը։

P.S.
03.12.2007, 11:09
Խնդրում եմ մեր Ակումբի լրագրողներին բացատրել կա՞ արդյող լրագրողական էթիկա, ինչո՞ւմ են կայանում այդ էթիկայի նորմերը և որքանո՞վ են տեղավորվում էթիկայի նորմերի մեջ Հ1-ի Տաթևիկ Նալբանդյանն ու ՀԺ-ի Նիկոլ Փաշինյանը։

էթիկայի նորմերը շատ տարբեր են, կարող էլինել մի տասը հատ և կարող է լինել մի ամբողջ գիրք, ինչպես օրինակ Նյու–Յորք թայմսինը, որը հաստափոր գիրք է և առանց որը կարդալու և ստորագրելու չես կարող աշխատանքի ընդունվել։

Հայաստանում Երևանի մամուլի ակումբն ու Ինտերնյուսը մի քանի անգամ փորձեցին մշակել այնպիսի ունիվերսալ էթիկայի կանոնագիրք, որ ընդունելի լիներ բոլորի համար և որի տակ բոլորն էլ ստորագրեին։ Սակայն, ինչպես և ակնկալվում էր, հեռուստաընկերութունները վերջին րոպեին հետ քաշվեցին։

Ըստ էության, էթիկայի նորմերը կոնկրետ մասնագիտական բարեխղճության մասին ասում է, որ պետք է պատրաստել բալանսավորված նյութ, ներկայացնել պրոբլեմի բոլոր կողմերին, օգտագործել չեզոք բառեր, չապակողմնորոշել, չհրահրել թշնամանք։ Դրանք շատ են։

Տաթոյի և Նիկոլի դեպքում, նրանք կարող են արդարանալ, որ իրենք հանդես են գալիս որպես հեղինակներ և ներկայացնում են իրենց կարծիքը։ Բայց նույնիսկ այս դեպքում ոչ ոք իրավունքի չի տալիս այդ երկուսին քաղաքական գործիչներին ուղղակի և բառի բուն իմաստով վիրավորել։ Ու ոչ միայն նրանք։ Երբևէ կարդացել ե՞ք «Հայոց Աշխարհի» Գագիկ Մկրտչյանի երեքշաբթի օրերի քաղաքական գործիչների վերաբերյալ խմբագրականները՝ զուգարանակոնքից մինչև մանկական կղանք, ինչ ասես որ չի ասում։ էդ ոճը սովորաբար հատուկ էր ընդհատակում տպվող ուսանողական ավանգարդ–մամուլին, որը կար Եվրոպայում 19–րդ դարի վերջերին, բայց հետո՝ աստիճանաբար այլ ֆորմաներ ձեռք բերեց։ Մեզ մոտը՝ դրանից լավ են զգում։ Ու նոր ձևավորվող լրագրողների սերնդի մոտ ստեղծվում է տպավորություն, թե կառավարությանը մամուլով հայհոյելը ընդդիմադիր լինելու նշան է։ Կամ էլ, եթե իշխանամետ լրատվամիջոցում ես աշխատում, ուրեմն պարտադիր պետք է ՀՀԿ–ական լինես կամ ղարաբաղցի։

Վերադառնալով հարցիդ՝ նույնիսկ ամենամեղմ էթիկայի նորմերից ելնելով ձեր հիշատակած երկու «հրապարակախոսները» որևէ կերպ չեն տեղավորվում որևէ մասնագիտական կանոնագրքի սահմաններում։ Ավելին, երկուսն էլ իրենց նույնացրել են քաղաքական թիմերի հետ, դարձել են այդ թիմերի խոսափողն ու «Գավրոշը», որը շատ վտանգավոր է և իրենց և հասարակության համար չկա։ Հետո էլ՝ մեղք են,–Վանոն կասեր։:)

Artgeo
07.12.2007, 11:33
Տաթոյի և Նիկոլի դեպքում, նրանք կարող են արդարանալ, որ իրենք հանդես են գալիս որպես հեղինակներ և ներկայացնում են իրենց կարծիքը։
Համաձայն եմ, որ Նիկոլը կարող է արդարանալ, քանի որ նա իր խոսքը գրում է թերթի խմբագրականում… Ա լյա «Խմբագրի խոսք»... Համաձայն եմ, որ նույնիսկ այդ դեպքում չափերը մեկ-մեկ անցնում է, բայց Տաթևիկ Նալբանդյանի պահով համաձայն չեմ: Նա «Հայլուր» ծրարգրի համար է նյութեր պատրաստում, այսինքն զուտ լրատվական ծրագրի համար: Լրատվական ծրագրիը միայն լուրեր պիտի տրամադրի, թե՞ սխավում եմ :think

P.S.
07.12.2007, 11:41
Համաձայն եմ, որ Նիկոլը կարող է արդարանալ, քանի որ նա իր խոսքը գրում է թերթի խմբագրականում… Ա լյա «Խմբագրի խոսք»... Համաձայն եմ, որ նույնիսկ այդ դեպքում չափերը մեկ-մեկ անցնում է, բայց Տաթևիկ Նալբանդյանի պահով համաձայն չեմ: Նա «Հայլուր» ծրարգրի համար է նյութեր պատրաստում, այսինքն զուտ լրատվական ծրագրի համար: Լրատվական ծրագրիը միայն լուրեր պիտի տրամադրի, թե՞ սխավում եմ :think

Տաթևը Հայլուրով չի անում, այլ 360 աստիճան վերլուծական ծրագրով, որը համարվում է Հ1-ի այսպես կոչված «խմբագրական հաղորդումը»։ Այնպես որ, երկուսն էլ կարող են նույն «հոդվածով» կրուտիտ լինել...

Artgeo
07.12.2007, 13:35
Տաթևը Հայլուրով չի անում, այլ 360 աստիճան վերլուծական ծրագրով, որը համարվում է Հ1-ի այսպես կոչված «խմբագրական հաղորդումը»։ Այնպես որ, երկուսն էլ կարող են նույն «հոդվածով» կրուտիտ լինել...
Հայլուրով էլ ա անում :)

P.S.
12.12.2007, 10:02
Հայլուրով էլ ա անում :)

Չէ, շատ քիչ դեպքում։ Թեև իմ ինֆորմացիան մի քիչ հնացած է, վստահ չեմ, որովհետև մոտ երկու տարի Հ1 չեմ նայել, բայց որքան տեղյակ եմ, պիտի որ սովորական օրերին չանի...

Lilushik
22.12.2007, 01:11
Չէ, շատ քիչ դեպքում։ Թեև իմ ինֆորմացիան մի քիչ հնացած է, վստահ չեմ, որովհետև մոտ երկու տարի Հ1 չեմ նայել, բայց որքան տեղյակ եմ, պիտի որ սովորական օրերին չանի...

ես էլ աշխատում եմ հաճախ չնայել Հ1, բայց Տաթրիկի էթիկական խախտումների մասին տեղյակ եմ, ու դրա վառ օրինակն է հոկտեմբերի 26-ին կայացաց ցույցի ռեպորտաժը…

Amaru
22.12.2007, 02:22
Լի՛լ, չե՞ս մանրամասնի:

Lilushik
22.12.2007, 18:12
Լի՛լ, չե՞ս մանրամասնի:
Ա՛ն, հիմա մանրամասնել չեմ կարող, որովհետև ռեպորտաժը լավ չեմ հիշում, որ ասեմ, թե որ պահին է կոնկրետ թույլ տվել էթիկական խախտում, բայց մի բան լավ եմ հիշում, հասարակության կարծիքը ներկայացնելիս, միայն Լ.Պետրոսյանին դեմ կարծիքներ ցույց տվեց…

Ծով
22.12.2007, 18:41
Լրագրողների միջազգային ֆեդերացիա
Լրագրողների վարքագծի սկզբունքների հռչակագիր

Այս միջազգային հռչակագիրը ընդունված է որպես նորությունների կամ իրադարձային տեղեկությունների հավաքման, հաղորդման, տարածման և մեկնաբանման գործընթացում ներգրավված լրագրողների պրոֆեսիոնալ վարքագծի չափանիշ։
1. Լրագրողի առաջնային պարտավորությունը ճշմարտությունն իմանալու և այն հասարակությանը ոչ անտեղի և անժամանակ, բայց փոխանցելու իրավունքին հավատարիմ լինելն է։
2.Հավատարիպ այդ պարտավորությանը՝ տեղեկություն հավաքելու և հրապարակելու գործընթացում լրագրողը միշտ պետք է պահպանի ազատության, ինչպես նաև օբյեկտիվ մեկնաբանման և քննադատության սկզբունքները։
3. Լրագրողը պարտավոր է առկա փաստերին համապատսխան լուսաբանել իրադարձությունները։ Լրագրողը չպետք է թաքցնի կարևոր տեղեկություններ /որոնք հասարակության շահին վտանգ են սպառնում/ կամ խեղաթյուրի փաստաթղթերը։
4. Ինֆորմացիա, լուսանկարներ և փաստաթղթեր փնտրելու ընթացքում լրագրողը պետք է օգտագործի ազնիվ մեթոդներ։
5. Լրագրողը պետք է անի հնարավոր ամեն ինչ սխալ հրապարակումը շտկելու համար, հատկապես եթե այն ունեցել է վատ ազդեցություն։
6. Լրագրողը պետք է պահպանի լրատվության գաղտնի աղբյուրները։
7. Լրագրողը պետք է գիտակցի, որ ԶԼՄ-ները կարող են նպաստել խտրականությանը և պետք է անի հնարավոր ամեն ինչ դրանից խուսափելու համար, որը այլ գործոններից բացի հենված է ռասսայական, սեքսուալ, լեզվական, կրոնական, քաղաքական, ինչպես նաև ազգային և սոցիալական ծագման տարբերությունների վրա։
8. Լրագրողը պետք է պրոֆեսիոնալ չափանիշների ոտնահարում համարի գրագողությունը, կանխամտածված ապատեղեկատվությունը, զրպարտությունը, վիրավորանքը և չարախոսությունը, անհիմն մեղադրանքների հրապարակումը կամ ինֆորմացիան թաքցնելու դիմաց կաշառք վերցնելը։
9. Լրագրող կոչմանն արժանիները իրենց պարտքը պետք է համարեն վերոհիշյալ սկզբունքներին ազնվորեն և հավատարիմ ծառայությունը։ Յուր. երկրի օրենքի շրջանակում լրագրողը պրոֆեսիոնալ հարցերում պետք է ընդունի միայն իր գործընկերների իրավազորությունները՝ բացառելով կառավարության կամ այլոց կողմից ցանկացած միջամտություն։
...
Բրիտանականն /ավելի լայն ու հետաքրքիր/ էլ կգրեմ, բայց հետո;)
Իսկ սա մի քիչ է խմբագրված, բայց իմաստային ոչ մի երանգ չեմ խունացրել։

Anchi
22.12.2007, 21:00
Լրագրողները ընդհանուր էթիկա չունեն: Յուրաքանչյուր լրատվամիջոց իր համար է պարզում իր վարած քաղաքականությունն ու ընտրում էթիկայի կանոնագիրը:
Կան լրատվամիջոցներ, որոնք ընդհանրապես չունեն էթիկայի կանոններ: Բայց կան ընդհանուր կանոններ, որոնք վերաբերում են բոլոր լրագրողներին:
1.Հիմնական նպատակն է ծառայել հանրությանը՝ հաղորդելով ճշգրիտ ու անկողմնակալ լրատվություն: Հաղորդել միայն ստուգված լուրեր:
2.Ձեռնպահ մնալ անհիմն, մոլորեցնող կամ խեղաթյուրված նյութերի հրապարակումից:
3.Հրապարակած սխալներն ուղղել հնարավորինս արագ:
4.Հիմանխնդիրները կամ թեմաները լուսաբանել համակողմանի և ներկայացնել բոլոր կողմերի կարծիքներն ու տեսակետները:
5.Կարծիքները, վարկածները կամ մեկնաբանությունները չներկայացնել որպես փաստեր և դրանք հստակորեն տարանջատել փաստերից: Նյութերը չհիմնել ենթադրությունների վրա:
6.Մասնագիտական գործունեությունն իրականացնելիս չընդունել նվերներ, դրամ, անվճար ծառայություններ, հուրասիրություն:
7.Պատվերով նյութեր չգրել:
8.Լրագրողների հրապարակումները չպետք է ծառայեն իրենց, իրենց ազգականների
և մտերիմների շահերին:
9.Գրագողություն չանել և հարգել հեղինակային իրավունքը:
10.Քաղաքականության մեջ ակտիվ ներգրավվելիս դադարեցնել լրագրողական գործունեությունը:
Եվ այլն:
Նիկոլ Փաշինյանը էթիկայի միայն մի կանոն չի խախտում, դրանք շատ շատ են նրա լրագրողական գործունեության մեջ: Ու այն, որ իր խոսքն է ուզում լսելի դարձնել, ոչ մի կերպ չի արդարացնում իր՝ քաղաքական գործիչ դառնալը:
Առհասարակ այսօր դժվար թե գտնվի մի լրագրող, ով ամբողջությամբ պահպանում և հետևում է էթիկային, բացառությամբ, երևի, սկսնակ լրագրողների:

StrangeLittleGirl
22.12.2007, 23:30
Առհասարակ այսօր դժվար թե գտնվի մի լրագրող, ով ամբողջությամբ պահպանում և հետևում է էթիկային, բացառությամբ, երևի, սկսնակ լրագրողների:
Առանց վախենալու կարող եմ ասել, որ մայրս ու հայրս հետևում են այս կանոններին: Այդպես են նաև այն լրատվամիջոցները, որտեղ նրանք աշխատում են: Մայրս երբեմն նույնիսկ հիվանդագին է ընդունում, երբ եթերում չստուգված լուր է լսում:
Հավատացած եմ, որ թեև քիչ, բայց այդպիսի լրագրողներ Հայաստանում կան: Իսկ ամբողջ աշխարհում շատ են:

Anchi
23.12.2007, 13:55
Առանց վախենալու կարող եմ ասել, որ մայրս ու հայրս հետևում են այս կանոններին: Այդպես են նաև այն լրատվամիջոցները, որտեղ նրանք աշխատում են: Մայրս երբեմն նույնիսկ հիվանդագին է ընդունում, երբ եթերում չստուգված լուր է լսում:
Հավատացած եմ, որ թեև քիչ, բայց այդպիսի լրագրողներ Հայաստանում կան: Իսկ ամբողջ աշխարհում շատ են:

Ես Հայաստանն ի նկատի ունեի: Հավատա՝ ես նույնպես պահպանում եմ ժուռնալիստական էթիկան: Բնական է, որ զարգացած երկրիների ժուռնալիստները այս ամենից քիչ կախվածություն ունեն ու ավելի սթափ են, հետևաբար շատ են նրանք, ովքեր աս են ու ժուռնալիստական ճիշտ գործունեություն են ծավալում:
Իսկ առհասարակ ժուռնալիստիկան երկրի հայելին է: Ու եթե մեր ժուռնալիստները չեն պահպանում էթիկան ու մեր ժուռնալիստիկան թույլ է, դա միայն մեր երկրի մակարդակի արդյունքն է: Որովհետև մի երկրում, որտեղ պաշտպանված չես, ու գրեթե չկա խոսքի ազատություն, դժվար է լավ ու անկախ ժուռնալիստ լինել:

StrangeLittleGirl
23.12.2007, 17:09
Որովհետև մի երկրում, որտեղ պաշտպանված չես, ու գրեթե չկա խոսքի ազատություն, դժվար է լավ ու անկախ ժուռնալիստ լինել:
Դժվար է, բայց հնարավոր է:
Որպեսզի լրագրողն անկախ լինի, պետք է լրատվամիջոցն առաջին հերթին անկախ լինի: Իսկ այդպիսիք շատ քիչ են:

P.S.
24.12.2007, 13:50
Առանց վախենալու կարող եմ ասել, որ մայրս ու հայրս հետևում են այս կանոններին: Այդպես են նաև այն լրատվամիջոցները, որտեղ նրանք աշխատում են: Մայրս երբեմն նույնիսկ հիվանդագին է ընդունում, երբ եթերում չստուգված լուր է լսում:
Հավատացած եմ, որ թեև քիչ, բայց այդպիսի լրագրողներ Հայաստանում կան: Իսկ ամբողջ աշխարհում շատ են:

Նոր մոդերատոր եմ ընտրվել, այդ իմաստով չէի ցանկանում էթիկապես սխալ գրառում անել: Բայց հարգելով ծնողներիդ տաղանդը և անձնապես շատ սիրելով մայրիկիդ, կարծում եմ պապայիդ առումով ես ինքս կարող եմ հիշել հոդվածներ, որտեղ նա էթիկապես սխալ է գտնվել:

Գրելով սա՝ չեմ ցանկանում որևէ կերպ վիրավորել քո՝ որպես դստեր զգացմունքները: Բայց եթե համարես, որ այդպես է, պատրաստ եմ ջնջել գրառումս

StrangeLittleGirl
24.12.2007, 20:53
Չէ՛, չես վիրավորում: Ամեն դեպքում դու քո կարծիքն ես հայտնում, որը ես չեմ կիսում:

Ծով
25.12.2007, 02:34
Լրագրողներով հավաքվել եք:)
Դե՛ ասեք, ինձ՝ որպես սկսնակի, որը արդեն հիասթափվել է սկսածից, :D ես ի՞նչ անեմ, որ էդ դժվարությունը հաղթահարեմ։
Ի վերջո, մի օր կհոգնեմ Դանիել Վարուժանի սիրային տիեզերքի կամ Մոնա Լիզայի առևանգման ու նմանատիպ այլ թեմաների շուրջ նյութեր ասեղնագործելուց...

Որովհետև մի երկրում, որտեղ պաշտպանված չես, ու գրեթե չկա խոսքի ազատություն, դժվար է լավ ու անկախ ժուռնալիստ լինել:
:(
դե պարզ է՝ ստեպ-ստեպ որ թեմաներին եմ ուզում մոտենալ...թեկուզ «շատ տարիներ անց» :D, միայն թե մինչ «մեծանալը» դժվար է էս ասպարեզից չհիասթափվելը:(/չնայած...հույսը վերջում ա ինքնասպան լինում, եթե իրեն հուսախաբ անողին չի սպանում:D:D:D/
Հ.Գ. Բյու՛րս, քո իմացած այդ քիչ անկախ լրատվամիջոցները կասե՞ս...

P.S.
25.12.2007, 03:05
Լրագրողներով հավաքվել եք:)
Դե՛ ասեք, ինձ՝ որպես սկսնակի, որը արդեն հիասթափվել է սկսածից, :D ես ի՞նչ անեմ, որ էդ դժվարությունը հաղթահարեմ։
Ի վերջո, մի օր կհոգնեմ Դանիել Վարուժանի սիրային տիեզերքի կամ Մոնա Լիզայի առևանգման ու նմանատիպ այլ թեմաների շուրջ նյութեր ասեղնագործելուց...

:(
դե պարզ է՝ ստեպ-ստեպ որ թեմաներին եմ ուզում մոտենալ...թեկուզ «շատ տարիներ անց» :D, միայն թե մինչ «մեծանալը» դժվար է էս ասպարեզից չհիասթափվելը:(/չնայած...հույսը վերջում ա ինքնասպան լինում, եթե իրեն հուսախաբ անողին չի սպանում:D:D:D/
Հ.Գ. Բյու՛րս, քո իմացած այդ քիչ անկախ լրատվամիջոցները կասե՞ս...

Նախ՝ եթե համարում ես, որ լրագրությունը մասնագիտություն է, ապա արդեն վատ է: Իմ կարծիքով լրագրությունը կենսաձև է, օրվա ռեժիմ, մտածողություն: Լրագրության մեջ կան ինչ-որ չափանիշներ, տեպխնիկա, որ կարելի է սովորել, բայց ընդհանուր առմամբ՝ դա տաղանդի մասնագիտություն է՝ կամ լինում ես լրագրող, կամ չես լինում: Լրագրող դառնալ կարող ես, բայց շատ արագ կձանձրացնի:

Լրագրողական էթիկան եթե խտացնելու լինենք մի քանի բառով, ապա դա յուրաքանչյուր մարդու խիղճն է: Սվետլանա Սորոկինան մի անգամ ինձ ասաց՝ պատկերացրու, որ մայրիկդ է քո հիմնական լսարանը՝ կուզենաս նրան հիասթափեցնել կամ ստիպել, որ ամաչի:

Երբեմն մոռանում են, բայց լրագրությունը դա դեպքերի արձանագրում չէ՝ դա մարդկանց մասին պատմություններ են ու հաճախ մենք գրում ենք նույն մարդկանց մասին: Ամբողջ խնդիրն այն է՝ ինչ խղճով կարող ես նայել այդ մարդկանց աչքերին, եթե հոդվածումդ կամ ռեպորտաժումդ ստել ես: Վերջ:

Իսկ ընթերցող կամ հեռուստադիտողը կամ ռադիոլսողը շատ զգայուն է: Նա կարող է չհիշել քո անունը, բայց նա հիշելու է քո ռեպորտաժները: Ու մեկ էլ մի օր կարող է կոմպլիմենտ անել կամ դիտողություն:

Լրագրողներ կան Կուբայում, Վենեսուելայում, Իրաքում: Նրանք մարդիկ են, որ նույնիսկ անապատում կշարունակեին լրագրությունը: Հայաստանը բացառությունը չէ: Ու եթե իսկապես ցանկանում են տարբեր թեմաներով գրել, ապա ինքդ նախաձեռնիր, առաջարկիր թեմաներ, որոնց հնարավոր չէ մերժելը:

Մի լսիր նրանց, ովքեր ապոկալիպտիկ հոռտեսությամբ խոսում են անցած-գնացած լավ օրերի կամ կործանված ներկայի մասին: Նրանք վախկոտներ են ու անբաններ:
Ւնչ վերաբերում է, թե որտեղ կարող ես աշխատել, ապա ահա իմ ցանկը

Հեռուստատեսություն
Ինտերնյուս
Երկիր Մեդիա
Հանրային
Միր հեռուստաընկերություն

Ռադիո
Ազատություն
Հանրային Ռադիո
ՀայՖՄ
Արձագանք

Մամուլ
Առավոտ
Ազգ
Երկիր շաբաթերթ
Լրագիր
Հայք
Տարեգիր
Ա1+
Արմենիա Նաու
Նոյյան Տապան

Մի խոսքով, ցանկության դեպքում էլի կարելի է ավելացնել: Դաշտն ամայացած չէ: Ուղղակի անբաններն են ավելացել, որոնք խանգարում են իսկական լրագրողների ի հայտ գալուն

dvgray
09.02.2008, 00:15
Ուղակի ամոթ եմ զգում, որ մեր շրջապատում գտնվում են հայկական համարյա բոլոր հեռուստաալիքների համարյա բոլոր լրագրողների նման վախկոտ, անդեմ, մի կտոր հացի համար մարդկային բարոյականության լրիվ նորմերը կորցրած մարդիկ:
Ի՞նչ են նրանք մտածում... մի՞թե կարծում են, որ էս ամենը բոլորը մոռանալու են:
Ինչպես ասվում է, "Ոչինչ չի մոռացվում, ոչ ոք չի մոռացվում": Ոչ լավը, ոչ վատը: Մանավանդ մեր երկրի պես փոքր. մի բուռ երկրում:
:angry

P.S.
11.02.2008, 10:59
Ուղակի ամոթ եմ զգում, որ մեր շրջապատում գտնվում են հայկական համարյա բոլոր հեռուստաալիքների համարյա բոլոր լրագրողների նման վախկոտ, անդեմ, մի կտոր հացի համար մարդկային բարոյականության լրիվ նորմերը կորցրած մարդիկ:
Ի՞նչ են նրանք մտածում... մի՞թե կարծում են, որ էս ամենը բոլորը մոռանալու են:
Ինչպես ասվում է, "Ոչինչ չի մոռացվում, ոչ ոք չի մոռացվում": Ոչ լավը, ոչ վատը: Մանավանդ մեր երկրի պես փոքր. մի բուռ երկրում:
:angry

Գիտես, գուցե ուրիշ ժամանակ գրառումդ հանեի կամ վիճեի «թունդ» բառապաշարի համար, բայց իրականում ու «իտոգում» իրավացի ես՝ ավելի վատ, քան այժմ հայկական հեռուստալրագրությունը չի գտնվել։ Չգիտեմ, իսկապես շատ ամոթ եմ զգում ու մեծ ցավ։