Tigana
24.11.2007, 19:55
Սխալների համար ներողություն եմ խնդրում:
Ժպիտդ տեսել եմ երազում
Այս տարօրինակ երազս ավաղ չէի հասկացել.
Երկինքըվերևումս]գորշացել,գոռում ու մղկտում էր,
Գետինն ամբողջովին մթով էր ներկում ու թափում էր
Ցուրտ ու կարկուտ,որ աս ես դարերով էր հավաքել:
Բայց կարճ աննկատ ակնթարթի ընթացքում
Մեջտեղում երկնքի մի խավար աստղ ծլկեց,
Իր թույլ լույսով ամպերի արանքն էր խցկվում,
Եվ ասես պայքարեց տեղի համար ու հաղթեց:
Հանկարծ այն սկսեց մեծանալ,լուսավորվեց,
Ներշնչեց քիչ ինձ իր ջերմության հույսով,
Ծածկեց ամպերի թևերը, ընդհարձակվեց,
Եվ հպարտ կանգնեց իր թևերը բացելով:
Ցուրտ էր, մրսում էի, դողում ու վախենում,
Աշխարհն այդ մարդկանց համար չէր արարված,
Մտածում էի, թե հայտնվել եմ մի տեղում
Ինչ չէր նախատեսել ինձ համար աստված:
Չար աղմուկները սկսեցին դանդաղ մարել,
Չար հոգու շունչը հոգուս մեջ վերացավ,
Մի սարսափելի վիճակ ու թե վեր նայեն,
Կասեն`դրախտը դժողքի մեջտեղը եկավ:
Անսովոր մի լույս էր,դռան էի նմանեցնում,
Դա չտեսնված մի բան էր ծագած` ոչնչից,
Վախից շուրթերս էին անգամ փշաքաղվում,
Ուզում էի փախչել այդ գորշ անկյունից:
Ահա այդ լուսե դռան միջից վախվորած
Ինչ-որ գերաստվածային մի էակ երևաց
Ամբողջովին ճերմակ ու մաքուր հագնված
Նա եկավ արթնացնելու բնությունը քնած:
Երևի հրեշտակ էր, միտքս ինձ հուշեց,
Ուղարկված ներքև գուցե ինձ համար,
Բայց ավա~ղ,այլ կողմ նա շրջվեց,
Դեպի հեռուն,դեպի երկիրը խավար:
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Այն արագ հեռանում էր իր հետ տանելով
Իր իսկ բերած լույսի փունջն անմահական,
Ճախրում էր օդում,ասես գիրկը բացելով,
Եվ ամենը նրա գրկում հարություն առան:
Արևահամվեցին խոտերն ու ծառերը չար,
Գետինն ու օդը մինչև անգամ թարմացրեց,
Բայց միայնայնտե,որտեղովնահիշաչար
Անցավուվախիցծնվածտեսիլքիվերածվեց:
Ինչ տարօրինակ էր` ոչինչ չէի լսում,
Բայց անձրևը թափվում էր տենչավառ,
Իսկ այդ <<էակը>> նորից եմ ասում,
Գնում էր,թողնելով ինձ մթին պատառ:
Եվ միայն հիմա եմ ես հասկանում,
Որ այն ուղարկված էր հենց քեզ համար,
Ամեն անգամվա հետ ես նրան եմ հիշում,
Երբ ժպտում ես ինչպես լուսե մի կամար:
Նշանակում է`տեսել եմ այն ժամանակը
Որ իր ձեռքերով աստված քեզ էր արարում,
Եվ [/fontգուցեպիտիվայելեի այդակնթարթը,
Երբ նա քեզ քո ժպիտն էր պարգևում:
Այդ աստվածային<<շունչը>>երբ իջավ,
Հալչեց շուրթերիդ ու ինչպես ծիածան
Այն քո երանելի ժպիտը դարձավ,
Որ տեսնեմ երեսիդ ես ամեն անգամ:
Երբ այն հայտնվում է քո շուրթերին,
Ես ճանաչում եմ, չգիտեմ ինչպես,
Նայում եմ ինչպես մրսածը լույսին,
Բայց [/fontերջանիկ եմ`գտել եմ քեզ:
Եվ միթե դա հենց այնպես պատահեց
Լինելն այդ երազում և հանդիպելը քեզ,
Գուցե աստված այն ինձ ցույց տվեց,
Որ տեսնեմ, ճանաչեմ ժպիտդ հեզ:
Ժպիտդ տեսել եմ երազում
Այս տարօրինակ երազս ավաղ չէի հասկացել.
Երկինքըվերևումս]գորշացել,գոռում ու մղկտում էր,
Գետինն ամբողջովին մթով էր ներկում ու թափում էր
Ցուրտ ու կարկուտ,որ աս ես դարերով էր հավաքել:
Բայց կարճ աննկատ ակնթարթի ընթացքում
Մեջտեղում երկնքի մի խավար աստղ ծլկեց,
Իր թույլ լույսով ամպերի արանքն էր խցկվում,
Եվ ասես պայքարեց տեղի համար ու հաղթեց:
Հանկարծ այն սկսեց մեծանալ,լուսավորվեց,
Ներշնչեց քիչ ինձ իր ջերմության հույսով,
Ծածկեց ամպերի թևերը, ընդհարձակվեց,
Եվ հպարտ կանգնեց իր թևերը բացելով:
Ցուրտ էր, մրսում էի, դողում ու վախենում,
Աշխարհն այդ մարդկանց համար չէր արարված,
Մտածում էի, թե հայտնվել եմ մի տեղում
Ինչ չէր նախատեսել ինձ համար աստված:
Չար աղմուկները սկսեցին դանդաղ մարել,
Չար հոգու շունչը հոգուս մեջ վերացավ,
Մի սարսափելի վիճակ ու թե վեր նայեն,
Կասեն`դրախտը դժողքի մեջտեղը եկավ:
Անսովոր մի լույս էր,դռան էի նմանեցնում,
Դա չտեսնված մի բան էր ծագած` ոչնչից,
Վախից շուրթերս էին անգամ փշաքաղվում,
Ուզում էի փախչել այդ գորշ անկյունից:
Ահա այդ լուսե դռան միջից վախվորած
Ինչ-որ գերաստվածային մի էակ երևաց
Ամբողջովին ճերմակ ու մաքուր հագնված
Նա եկավ արթնացնելու բնությունը քնած:
Երևի հրեշտակ էր, միտքս ինձ հուշեց,
Ուղարկված ներքև գուցե ինձ համար,
Բայց ավա~ղ,այլ կողմ նա շրջվեց,
Դեպի հեռուն,դեպի երկիրը խավար:
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Այն արագ հեռանում էր իր հետ տանելով
Իր իսկ բերած լույսի փունջն անմահական,
Ճախրում էր օդում,ասես գիրկը բացելով,
Եվ ամենը նրա գրկում հարություն առան:
Արևահամվեցին խոտերն ու ծառերը չար,
Գետինն ու օդը մինչև անգամ թարմացրեց,
Բայց միայնայնտե,որտեղովնահիշաչար
Անցավուվախիցծնվածտեսիլքիվերածվեց:
Ինչ տարօրինակ էր` ոչինչ չէի լսում,
Բայց անձրևը թափվում էր տենչավառ,
Իսկ այդ <<էակը>> նորից եմ ասում,
Գնում էր,թողնելով ինձ մթին պատառ:
Եվ միայն հիմա եմ ես հասկանում,
Որ այն ուղարկված էր հենց քեզ համար,
Ամեն անգամվա հետ ես նրան եմ հիշում,
Երբ ժպտում ես ինչպես լուսե մի կամար:
Նշանակում է`տեսել եմ այն ժամանակը
Որ իր ձեռքերով աստված քեզ էր արարում,
Եվ [/fontգուցեպիտիվայելեի այդակնթարթը,
Երբ նա քեզ քո ժպիտն էր պարգևում:
Այդ աստվածային<<շունչը>>երբ իջավ,
Հալչեց շուրթերիդ ու ինչպես ծիածան
Այն քո երանելի ժպիտը դարձավ,
Որ տեսնեմ երեսիդ ես ամեն անգամ:
Երբ այն հայտնվում է քո շուրթերին,
Ես ճանաչում եմ, չգիտեմ ինչպես,
Նայում եմ ինչպես մրսածը լույսին,
Բայց [/fontերջանիկ եմ`գտել եմ քեզ:
Եվ միթե դա հենց այնպես պատահեց
Լինելն այդ երազում և հանդիպելը քեզ,
Գուցե աստված այն ինձ ցույց տվեց,
Որ տեսնեմ, ճանաչեմ ժպիտդ հեզ: