PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Արժե՞ վերադառնալ Հայաստան, թե՞ ոչ



Artgeo
14.11.2007, 10:59
Արժի՞, թե՞ ոչ վերադառնալ Հայաստան մշտական ապրելու։ Հարցը արտասահմանյան հայերից է Հայաստանում ապրող հայերին ;)

Լէգնա
14.11.2007, 11:02
Ո՞ր պահին ցանկություն կա,էլ մի մտածի `արժե ,թե՞ ոչ: Արի :)
Ո՞ր պահին ցանկություն լինի գնալու,ուղղակի գնա :)
Գալով , գնալով ՀՀ չի փոխվի,բայց քո գալ, գնալը հատկապես գո՞ւցե Քեզ փոխի :

Cassiopeia
14.11.2007, 11:09
Ցանկացած մարդ, ով աշխատելու ու ապրելու ձիրք ունի, ոչ թե պարազիտության, նա ամենուր էլ կկարողանա իր ապրուստը հայթայթել և ոչ միայն, նա կկարողանա ստեղծել արժանավայել ապագա: Չեմ կարծում, թե Հայաստանն այդ դեպքում բացառություն է: Պարզապես մենք՝ մարդիկս, սովոր ենք հեշտ ուղիների ու դրանց փնտրտուքներում սխալ ճանապարհ ընտրելուց փորձում ենք քավության նոխազ գտնել՝ պետություն, կառավարություն և այլն: Ես դա չեմ ընդունում: Ախր ամեն ինչ մեր ձեռքերում է: Մենք ենք պետությունը: Այդ ո՞ր մի երկրում իրական մասնագետը չի գնահատվում…:think
Արտասահմանում ապրողների հիմնական մասը, կարծում եմ չեն ժխտի այն փաստը, որ նրանք, ճիշտ է, ունեն աշխատանք, սակայն նրանց աշխատանքը ավելի կգնահատվեր, եթե նրանք լինեին ոչ թե ներգաղթած ժողովուրդ, այլ տեղաբնակներ: Իսկ ինչո՞ւ իրենց ներուժը չդնեն հենց հայկական պետությունը ծաղկեցնելու համար:

Նորմարդ
14.11.2007, 11:21
Արտ ջան չգաս դիմացի հեսա մենք ենք գալիս :D

քաղաքացի
14.11.2007, 11:44
Ինձ նայիր: Ես, քեզ օրինակ:

Արշակ
14.11.2007, 11:54
Թե զուտ բարեկեցիկ ու ապահով ապրելու համար ես գալիս, ստեղ տենց ապրելը շա՜տ դժվար է, ավելի լավ է չգաս։
Թե բացի ֆինանսապես ապահով ապրելուց, ուրիշ նպատակներ էլ ունես, ուրիշ բան էլ կա, որ ձգում է դեպի Հայաստան, դա արդեն դու կիմանաս, դու պիտի զգաս։:)

Ավելացվել է 4 րոպե անց
Հ. Գ.
Հարցման երրորդ կետի իմաստը չհասկացա։

Մականուն
14.11.2007, 12:15
Հ. Գ.
Հարցման երրորդ կետի իմաստը չհասկացա։

Արշակ ջան, վերջին կետը որքան ես հասկացա նշանակում է որ ոչինչ չի փոխվել:

Philosopher
14.11.2007, 12:19
Արթ, Բայց դու ինչ շոու-մեն ես, է:P:D
Ուզում ես ասես` ինձ կարոտել եք, թե չէ: Ասում ենք` հա:
Ուզում ես ասես` երկրի վիճակը ոնց ա: Ասում ենք` ոնց որ միշտ:
Ուզում ես իմանաս` նորմալ մարդիկ հետ գալիս են, թե չէ: Ասում ենք` գալիս են, իսկ ձևը ընտրում են իրենք;)

Guest
14.11.2007, 12:21
Ափսոս ընրելու տարբերակ չկա… :(

schuschanik
14.11.2007, 12:31
հետաքրքիր կլիներ նմանատիպ հարցում անցկացնել նաև արտասահմանում ապրող հայերի մոտ « Մտադի՞ր եք արդյոք վերադառնալ Հայաստան» :oy ...

rostrix
14.11.2007, 12:56
Վերադառնալ Հայաստան ՝ Աղբանոց՞...ինչու՞, որ՞ մեղքիս համար... :think

Grieg
14.11.2007, 13:20
Հայաստանում լավ մասնագետների պահանջ կա ով ունի բավականաչափ գիտելիքներ ապա կգտնի լավ վարձատրվող աշխատանք հատկապես ՏՏ և Ֆինանսների բնագավառներում, գուցե արտասահմանում համեմատ ավելի մեծ լինի աշխատավարձը բայց արդյոք դա արդարացնում է օտար երկրում ապրելը՞

հ.գ։ եթե մարդ իր հայրենիքը աղբանոց է համարում դա իր ներսում կուտակված աղբի հետևանքն է

rostrix
14.11.2007, 14:11
հ.գ։ եթե մարդ իր հայրենիքը աղբանոց է համարում դա իր ներսում կուտակված աղբի հետևանքն է


Հայրենիք ասածի սահմանումը եթե իմանաս վերը նշվածը չես գրի...

Fobus
14.11.2007, 14:23
Իսկ չի կարելի ավելացնել մի հատ ուրիշ պատասխան "թե գալիս ես բիզնես դնես, ծանոթ ճարի, փող հավաքի, թե գալիս ես անկապ ապրես(եթե լիքը փող ունես) , արի ու ապրի,ծախսվի"

Ավելացվել է 3 րոպե անց
իմ համար կյանքը գնալով լավանում ա: գործատեղեր կան եթե մասնագետ ես: լիքը ազատ հող կա, որ կարաս առնես: բայց թե գալիս ես, որ միանգամից մեծ բիզնես դնես, ուրեմն սկզբում լիքը մարդկանց պետքա կշտացնես, նոր անցնես գործի:

ivy
14.11.2007, 14:57
Ես ինձ դեռ առանձնապես «արտասահմանյան հայ» չեմ համարում, դրա համար իրավունք եմ վերապահում պատասխանել հարցիդ:

«Այստեղ կյանքը լավացել է, դու էլ կկարողանաս փող աշխատել ու ուրիշներին էլ կաշխատացնես»–ը քիչ է, որ մարդ ուզենա մշապես ապրել մի երկրում: Ամեն ինչ փող աշխատելուն չի հանգում... կան ուրիշ, ավելի կարևոր բաներ, որոնք քեզ ստիպում են մնալ կամ գնալ:

Բերում եմ սեփական օրինակը: Ես Հայաստանում ապրում էի նյութապես շատ ապահովված կյանքով, որովհետև այդ քո ասած «փող աշխատելու» խնդիրը միանգամայն լուծված էր: Սակայն այնուամենայնիվ ես խելագարվում էի Հայաստանում, բառիս բուն իմաստով... լքեցի երկիրը և վերադառնալու ոչ մի ցանկություն չունեմ, որովհետև հասարակությունն ինքնին անտանելի է ինձ համար:

Հասկանում ես, միայն փող աշխատելու խնդիրը չէ, որ շատ մարդկանց ստիպում է հեռանալ կամ վերադառնալ... Հարցը շատ նեղ ես դրել: Հեռանում ու չեն վերադառնում նաև շատ այլ պատճառներով. չկա ապահովության զգացում, անընդհատ քեզ խաբված ես զգում, ցանկացած իրավական հարց որոշվում է միայն գումարով, օրենքն արժեք չունի, ինքնահաստատման չես կարողանում գալ, պոտենցիալդ իրացնելու հնարավորություն չկա, հասարակության արժեքները չեն համընկնում սեփական արժեքներիդ հետ, մոտդ անընդհատ այն զգացումն է, որ դու ապրում ես ոչ քո կյանքով...

Ապա սրա մասին խոսեք, թե չէ փող աշխատելը խելոք մարդու համար մեծ խնդիր չի, ուր էլ լինի...

dvgray
14.11.2007, 15:23
ivy - ին քիչ առաջ վարկանիշ տալու պատճառով չեմ կարողանում նորը տալ վերևի գրառման համար: Հայտնեմ այսպես իմ լիակատար համաձայնությունը:

Փողը դա միջոց է, ոչ նպատակ, միջավայրում քեզ լավ զգալու համար: Երբ միջավայրը հիվանդ է "փող աշխատելու" անհնարինության հետ նաև բազում այլ հիվանդություններով ևս, ապա անգամ "փող աշխատելը" շատ քիչ սփոփանք է դառնում իրենից մի արժեք ներկայացնող մարդու համար:

Artgeo ջան :)
Նախագահական ընտրություններից հետո ավելի պարզ կլինի, "հիվանդ"-ին պետք է ախտորոշել որպես այլևս անբուժելի՞, թե՞ հույսեր կան դեռ օպերացիոն միջամտության ու ինտենսիվ թերապիաի համատեղ օգտագործմամբ բուժման: Բուժման դեպքում սակայն շատ ցավոտ է լինելու :(: Եթե կարող ես դիմանալ էտ ցավերին, ապա ընտրություններից հետո էստի համեցեք ;):

Ձայնալար
14.11.2007, 15:31
:DՆմանատիպ թեմա արդեն գոյություն ունի ասյտեղ (http://www.akumb.am/showthread.php?t=5617&highlight=%D5%A3%D5%B6%D5%A1%D5%AC+%D5%A9%D5%A5+%D5%B4%D5%B6%D5%A1%D5%AC), խնդրում ենք այսուհետ նոր թեմա բացելուց առաջ օգտվեք որոնման համակարգից :P:D

քաղաքացի
14.11.2007, 15:35
:DՆմանատիպ թեմա արդեն գոյություն ունի ասյտեղ (http://www.akumb.am/showthread.php?t=5617&highlight=%D5%A3%D5%B6%D5%A1%D5%AC+%D5%A9%D5%A5+%D5%B4%D5%B6%D5%A1%D5%AC), խնդրում ենք այսուհետ նոր թեմա բացելուց առաջ օգտվեք որոնման համակարգից :P:D
Մոդերատորական: Թեմաների բովանդակությունը տարբեր են: Մեկում «Գնա՞լ, թե՞ մնալ (http://www.akumb.am/showthread.php?t=5617)»-ն է քննարկվում, իսկ այստեղ արդեն վերադառնալու հարցն է: Այդ պատճառով «Արժի՞, թե՞ ոչ վերադառնալ Հայաստան» վերաբերյալ քննարկումները կշարունակվեն այս թեմայում:

Երվանդ
14.11.2007, 16:52
Վերադառնալ Հայաստան ՝ Աղբանոց՞...ինչու՞, որ՞ մեղքիս համար... :think

Աղբանոցը նդեղա որտեղ դու ես ապրում:angry

Script
14.11.2007, 17:01
Վերադառնալ Հայաստան ՝ Աղբանոց՞...ինչու՞, որ՞ մեղքիս համար... :think

Եթե դու քո հայրենիքը աղբանոց ես համարում, դու արդեն ոտքից գլուխ Հայաստանի դեմ գործած մեծ մեղք ես:
Դու էլ էդ աղբանոցից չես դուրս եկել?, իսկ աղբանոցից գիտես մենակ մի բանա դուրս գալիս:
Ես ապրում եմ Հայաստանում, կատարյալ պայմաններ չեն ,բայց իմ հայրենիքնա ու երբեք աղբանոց չի եղել ու չի էլ լինի::angry

rostrix
14.11.2007, 17:04
Աղբանոցը նդեղա որտեղ դու ես ապրում:angry

հմմ.... ոնց ասես ախպերս ;)

Ավելացվել է 2 րոպե անց

Եթե դու քո հայրենիքը աղբանոց ես համարում, դու արդեն ոտքից գլուխ Հայաստանի դեմ գործած մեծ մեղք ես:
Դու էլ էդ աղբանոցից չես դուրս եկել?, իսկ աղբանոցից գիտես մենակ մի բանա դուրս գալիս:
Ես ապրում եմ Հայաստանում, կատարյալ պայմաններ չեն ,բայց իմ հայրենիքնա ու երբեք աղբանոց չի եղել ու չի էլ լինի::angry

Քո հայրենիքը թքաց ունի իր ժողովրդի վրա Պատրիոտ ջան. Փորձիր չհամաձայնվել ;)

Լէգնա
14.11.2007, 17:15
:D չեք կարող էլի,առանց իրար ուտելու ապրել :
Մարդը կարող է թե' իր հայրենիքը,թե' իր սեփական տունը աղբ համարել:Երբ նկատում ես միայն աղբը, ուրեմն արդեն աղբի մասնիկ ես, երբ նկատում ես ու դրա դեմը փորձում առնել,հույս կա` կազատվես աղբացումից:Եթե նկատում ես ու դրանից փախչում,ուրեմն թե' աղբը,թե' աղբամանը քեզ լրիվ օտար երևույթներ են,դրա մասին ավելի լավ է լռես :)
Ի վերջո,մարդը միշտ հայտնվում է այն միջավայրում,այն հասարակությունում,որտեղ իրեն ավելի լավ է զգում,զգում է որպես կայացած անհատ , որպես լիարժեք անձնավորություն:
Տեսնել սեփական երկրի թե' կեղտը,թե' սրբությունը, մեղք կամ սրբագործություն չէ բնավ:Դու կարող ես ապրել այնտեղ,որտեղ երկուսն էլ առկա են,կարող ես և' ապրել այնտեղ,որտեղ երկուսից մեկը արդեն հաղթել է:
Հայրենասիրությունը գնալ-մնալ կամ գալ-չգալ ով չի սահմանազտվում: :)

Երվանդ
14.11.2007, 17:20
հմմ.... ոնց ասես ախպերս ;)

Ավելացվել է 2 րոպե անց


Քո հայրենիքը թքաց ունի իր ժողովրդի վրա Պատրիոտ ջան. Փորձիր չհամաձայնվել ;)

Ապեր դու խառն ես բեսամթ:D, հայրենիքը չի կարող թքաց ունենա ինչ որ բանի կամ մեկի վրա, դա կարա անի ասենք կառավարությունը բայց կառավարությունը դեռ հայրենիք չի, հայրենիքը էն տուննա որտեղ դու ապրել ես էն մարդիկ են որոնք քեզ ծնել են, էն մարդկանց շրջապատնա որտեղ դու մեծացել ես, էտ բոլորը իրար հետ պլյուս էլի լիքը բաներ, իսկ եթե դրանցից մեկից դու նեղացած ես էտ դեռ չի նշանակում որ հայրենիքը վատնա

Script
14.11.2007, 17:23
Քո հայրենիքը թքաց ունի իր ժողովրդի վրա Պատրիոտ ջան. Փորձիր չհամաձայնվել ;)

Ես Պատրիոտ չեմ,ուղակի ունեմ ինքնասիրություն ու միշտ հիշում եմ որտեղից եմ դուրս եկել:Հայրենիքը թքած չունի ժողովրդի վրա, ղեկավարությունը դեմ չեմ, երևի թքած ունի : Հայրենիքը մեր հողնա, հասարակ մարդիք են, իմ ու երևի քո նման:

Լէգնա
14.11.2007, 17:28
հայրենիքը էն տուննա որտեղ դու ապրել ես էն մարդիկ են որոնք քեզ ծնել են, էն մարդկանց շրջապատնա որտեղ դու մեծացել ես, էտ բոլորը իրար հետ պլյուս էլի լիքը բաներ, իսկ եթե դրանցից մեկից դու նեղացած ես էտ դեռ չի նշանակում որ հայրենիքը վատնա

Փոխեմ քերականական որոշ ժամանակաձևեր , քո թույլտվությամբ :)
Հայրենիքը այն տունն է,որտեղ դու ապրում ես: / Դրսում տուն հասկացությունը իրոք կա , ավելի բարոյական նորմաներով :)
Այն մարդն է,որը ծնում է/ աչք չփակենք,դրսում ծնված ու ծնվող հիանալի հայորդիների մայրերին :)
Այն շրջապատը,որտեղ դու մեծանում ես / հայկական համայնքները վառ ապացույց :)
այս բոլորը իրար գումարած,ինտեգրած էլ իրոք կոչվում է ՀԱՅՐԵՆԻՔ :
Հայրենիքը հող չէ,ծիրան չէ,այլ գաղափար,սրբություն,փիլիսոփայություն:Ու այն կարող է լինել թե' դրսում,թե' ներսում::)

հ.գ. Ես դրսում չեմ,չեմ էլ լինի :)

rostrix
14.11.2007, 17:53
Կարճ ասած Հայաստան վերադառնալ չարժե… մի երկրում որտեղ քո աշխատանքը գնահատում են, կարգին վարձատրում և իրավունքները չեն ոտնահարվում, էլ ուր գաս մեղմ ասած ընկնես կրակը...արժի թե չէ, թող յուրաքանչյուրի իր համար որոշի!!!

Մարիաննա
14.11.2007, 18:49
Վերադառնալ Հայաստան ՝ Աղբանոց՞...ինչու՞, որ՞ մեղքիս համար...:think
Չգիտես ինչու, Հ1-ի գավազդներից մեկի ընթացքում արտաբերվող մի նախադասություն հիշեցի. «Ժամը տասից հետո ժամանակը չափվում է սրտի զարկերով»: Ես թերևս ձևափոխեմ. «Մարդու ուղեղի հասունությունը չափվում է իր խոսքով /գրառումներով»: :)

Արժի՞, թե՞ ոչ վերադառնալ Հայաստան
Չգիտեմ… Ես մեկն եմ այն մարդկանցից, ովքեր առնաձնահատուկ նշանակություն են տալիս իրենց անցյալին, իսկ անցյալը իմ հուշերում վերնագրված է. «Հայաստան»: Թեկուզ միայն քաղաքի կենտրոնում մի 30 րեպե քայլելու համար, կարծում եմ՝ արժե: Քայլել ու զգալ մարդկային կյանքի կենդանի շղթան, զգալ մարդկանց հայացքների հարազատությունը, որոնք հայտնի չէ որ տիեզերական անսահաման հեռավորությունից նախ սկսում են դանդաղորեն, այնուհետև արագորեն մոտենալ "մեծ մոլորակին" կամ "աստղին"... Զգալ, զգալ, ուղղակի զգալ, որ շուրջդ ամեն ինչ սառը ու օտար չէ… Հոգու հրայրք ապրել… Սա է, կարծում եմ Հայաստան վերադառնալ ցանկացողի ու վերադարձողի գլխավոր խնդիրը: Արժե վերադառնալ: Ուղղությունը պարզ է, մնում է միայն ուղղությանը հետևողին գտնենք: :D
Իսկ ֆինանսական առումով, կարծում եմ՝ Հայաստանը վաղուց դուրս է եկել ծայրահեղ ավերածության, աղքատության ժամանակներից: Իսկ այն ինչ ծայրահեղ չէ, տանելի է:

Ձայնալար
14.11.2007, 18:54
Մոդերատորական: Թեմաների բովանդակությունը տարբեր են: Մեկում «Գնա՞լ, թե՞ մնալ (http://www.akumb.am/showthread.php?t=5617)»-ն է քննարկվում, իսկ այստեղ արդեն վերադառնալու հարցն է: Այդ պատճառով «Արժի՞, թե՞ ոչ վերադառնալ Հայաստան» վերաբերյալ քննարկումները կշարունակվեն այս թեմայում:

Աբեր խի՞ ես լրջին տալի :D , Քաղաքացի ջան կատակ էի անում :)
Չնայած երկու թեմանորում էլ հարցի էությունը կայանում է հետևյալում՝ ապրել Հայաստանու՞մ, թե՞ նրա սահմաններից դուրս

Իրականում ընդհանուր դեղատոմս բոլորի համար գոյություն չունի, ամեն մարդու համար առաջնայնությունները տարբեր են: Մեկի համար կարևորը կուշտ լինելն է, մյուսի համար օրենքի գերակայությունը, երրորդի համար ամեն օր Արարատին նայելը, չորրորդի համար իր հարազատների կողքին լինելը, … կարիերան, մասնագիտական հմտությունների կատարելագործումը, ըստ արժանվույն վարձատրվելը և այլն: Կան մարդիկ, որոնք պարբերաբար փոխելով բնակության վայրը փորձում են փախչել անձնական խնդիրներից, բայց որպես կանոն դա այլ կերպ են հիմնավորում, և վերջապես կան մարդիկ ում պարզապես ճանապարհն է դուր գալիս :D

Sergey
14.11.2007, 19:45
Հնչած անպարկեշտ որակումներին չեմ անդրադառնա ու չեմ հակադարձի, ավելի շուտ կահամաձայնեմ այն կարծիքի հետ, որ Հայաստանը լքածների համար մեր առանց այն էլ ոչ պայծառ իրականությունն էլ ավելի սևացնելը հաճախ «ինքնասփոփման», «ինքնաարդարացման» խնդիր է լուծում՝ երբեմն ստանալով նաև նման քստմնելի դրսևորումներ։

StrangeLittleGirl
14.11.2007, 20:29
Ես կարծում եմ, որ դա կախված է նրանից, թե որ երկրից պետք է վերադառնաս: :D
Եթե Վրաստանի մասին է խոսքը, դու այնտեղ աշխատանք ունե՞ս, որ չես ուզում թողնել:
Աշխատանքը, կարծում եմ, Հայաստանում մեծ խնդիր չէ: Ես դեռ բարձրագույնը չավարտած երկու աշխատանք ունեմ: Ու բոլոր փնտրողներն էլ գտնում են: Մեկ այլ խնդիր կա, որի պատճառով ես կմեկնեմ Հայաստանից ու այլևս չեմ վերադառնա, անկախ նրանից, թե ինչքան է այստեղ «կյանքը լավացել»:
Մեջբերում եմ ընկերուհուս խոսքերը.
- Գիտե՞ս՝ սա մեր երկիրը չէ, սա մեր տեղը չէ: Մենք ասես հասարակությունից դուրս լինենք: Բայց չէ՞ որ հայ լինելուց առաջ մարդ ենք, ուզում ենք մեր ուզած կյանքով ապրենք…

Apsara
15.11.2007, 23:18
Արթ ջան ես շատ կուզեմ, որ վերադառնաս ու ես ինքս կվերադառնայի ցանկացած երկրից իմ Հայաստան, բայց միևնույնն է դու ինքդ պիտի որոշես, քանզի դու քեզ ոչ այստեղ ես լավ զգացել, ոչ էլ Վրաստանում, ուրեմն խնդիրը ոչ թե Հայստանի կամ Վրաստանի մեջ է, այլ քո, իսկ քեզանից մեկա չես փախնի:P

Երվանդն ամեն ինչ ասել է հայրենիքի մասին, այն ամենը ինչ ես ինքս կասեի, ավելոցնելու ոչինչ չունեմ:)

Ծով
15.11.2007, 23:23
:DԱռաջին տարբերակի այոն կարդացի, ընտրեցի էդ տարբերակը..հետո փոշմանեցի...
Արի՛ Արտ ջան...Բայց Հայաստան...;) ու որքան հնարավոր է շուտ;)

Vive L'Armenie
15.11.2007, 23:30
:DԱռաջին տարբերակի այոն կարդացի, ընտրեցի էդ տարբերակը..հետո փոշմանեցի...
Արի՛ Արտ ջան...Բայց Հայաստան...;) ու որքան հնարավոր է շուտ;)

Բա ե՜ս :oy
ես մնամ էստե՞ղ :( :cry

Artgeo
15.11.2007, 23:58
Ժող խոսքը իմ մասին չի, խոսքը ընդհանրապեսի մասին է :)

Հ.Գ. Մի վիրավորեք էլի իրար :(

Ուլուանա
16.11.2007, 06:28
Իսկ ի՞նձ ինչ խորհուրդ կտաք։ :P:D Ասեմ, որ ուզեք–չուզեք, մեկ է, գալու եմ։ :img

Հարցման տարբերակները չափից դուրս արտգեոյական էին. :goblin :D իմ ուզած տարբերակը չգտա, որ քվեարկեմ... Պիտի գոնե մի հատ էլ ուրիշ՝ ավելի իրատեսական ու միաժամանակ լավատեսական շարունակությամբ «Այո» լիներ, Արթ, իսկ դու մենակ քո ուզած պատճառաբանություններն ես գրել...

Այնուամենայնիվ, արժե՞ վերադառնալ, թե՞ ոչ։ Ըստ իս, այս հարցը միանշանակ պատասխան ունենալ չի կարող։ Նախ ամեն մարդ ինքը պիտի որոշի՝ վերադառնալ, թե ոչ, ինքը պիտի զգա, թե իր վերադարձը կամ արտերկրում մնալը որքանով է օգտակար իր և մյուսների համար։ Եթե գիտակցում ես, որ վերադառնալով՝ պիտի համալրես սոված գործազուրկների շարքերը, եթե զգում ես, որ պիտի միայն բողոքես ու ի վիճակի չլինես պայքարել երկրումդ առկա բացասական երևույթների դեմ, եթե չես կարողանալու երկրումդ գոնե մի դրական բան անել, եթե համոզված ես, որ ընտանիքդ պահելու ոչ մի հնարավորություն չես կարողանալու ստեղծել կամ, ինչպես ivy-ն ասաց, եթե ֆինանսական խնդիրներ չես ունենալու, բայց երկրիդ բարքերն ու կարգերը քեզ համար անտանելիության աստիճանի տհաճ են, ուրեմն ավելի լավ է՝ չգաս։ Իսկ եթե համարում ես, որ վերադարձդ ավելի օգտակար կլինի երկրիդ և/կամ քեզ (առանց ուրիշներին վնասելու, իհարկե), ուրեմն ավելի լավ է՝ գաս։ Ամեն դեպքում, սա այն հարցերից է, որին ուրիշները չեն կարող պատասխանել, որովհետև միայն դու գիտես վերադառնալուդ կամ չվերադառնալուդ պատճառներն ու նպատակները։ Բայց պարտադրված վերադառնալ հաստատ չարժե։ Հայաստանում պարտադրված ապրողներն ավելի քան բավարար են, չարժե համալրել նրանց՝ առանց այդ էլ հոծ բանակը...

Մարդիկ կան, որոնք արտերկրում ապրելով՝ ավելի շատ են օգուտ տալիս թե՛ իրենց ընտանիքին, թե՛ հայրենիքին։ Սակայն այդպիսիք, կարծում եմ, քիչ են։

Ես ինքս արտասահմանում եմ գտնվում հանգամանքների բերումով, բայց, համենայնդեպս, ներկա պահին հաստատ մտադիր եմ առաջին իսկ հնարավորության դեպքում վերադառնալ։ Երևի պարզ է, որ հնարավորություն բառն այստեղ շատ անորոշ է, և դրա տակ տարբեր բաներ կարելի է հասկանալ։ Թող ամեն մարդ ինքն իմանա, թե ինչ է հասկանում... Բայց մի բան հաստատ կարող եմ ասել. չեմ ուզում, որ իմ հայրենիքն առանց իմ մասնակցության բարելավվի ու վերակառուցվի, որից հետո ես՝ որպես նրա զավակ, ինձ անառակ որդու կարգավիճակում զգալով, ինձ այլևս բարոյական իրավունք չվերապահեմ վերադառնալու և ուրիշների կողմից բարեկարգված իմ հայրենիքում հաստատվելու...

Արտասահմանում հաստատված շատ հայերից եմ լսել նման խոսքեր. «Եթե վիճակը լավանա, բոլորս էլ կվերադառնանք մեր հայրենիքը, ի՞նչ է եղել որ, ի՞նչ է, մենք չե՞նք ուզում վերադառնալ»։ Կներեք, բայց երբ վիճակը լավանա, ոչ միայն դուք, այլև շատ ու շատ այլազգիներ կցանկանան գալ ու Հայաստանում ապրել։ Բայց հարցն այն է, թե ով կլավացնի, որ դուք էլ գաք կամ չգաք։ Դուք ձեզ համար առոք–փառոք նստեք արտասահմաններում, իսկ մյուսները տանջվելով ու զրկանքների ենթարկվելով ձեզ համար ավելի լավ Հայաստան կառուցեն, որ դուք գաք, վայելե՞ք։ Մի՞թե արդար կլինի։

Սրանք ընդամենը «բարձրաձայն» մտորումներ են... :8 Իրականում որևէ մեկին մեղադրել չեմ փորձում, իրավունք էլ չունեմ, հատկապես որ ինքս էլ ներկա պահին հեռացածների թվին եմ պատկանում...

Ինչևէ, եթե մարդը չի կարողանում գոյատևել իր հայրենիքում, ապա ոչ ոք բարոյական իրավունք չունի մեղադրելու նրան գոյատևելու ցանկության ու դրա իրականացման համար։ Բայցևայնպես, լավ կլինի, եթե ցանկացած հեռացած կամ հեռանալու մտադրություն ունեցող հայ իրեն տա հետևյալ հարցը. ի՞նչ կլինի, եթե բոլորը հեռանան ու չվերադառնան... :unsure :(

Artgeo
16.11.2007, 13:10
Արթ, Բայց դու ինչ շոու-մեն ես, է:P:D

Հարցման տարբերակները չափից դուրս արտգեոյական էին. :goblin :D
Show must go on :P :D

Իրականում իմ պատասխանը լրիվ համապատասխանում է Իվիի պատասխանին http://www.akumb.am/showpost.php?p=442750&postcount=15


ի՞նչ կլինի, եթե բոլորը հեռանան ու չվերադառնան... :unsure :(
Հայաստանը կվերաբնակեցվի չինացիներով ու պարսիկներով :joker

StrangeLittleGirl
16.11.2007, 13:24
Հայաստանը կվերաբնակեցվի չինացիներով ու պարսիկներով
Հա՛, կլինի Ռուսաստանի մի մարզ, որտեղ չինացիներ կբնակվեն :D


ի՞նչ կլինի, եթե բոլորը հեռանան ու չվերադառնան...
Լավ ա դե… Ես խեղդվեցի էս կեղտոտ քաղաքում: Էլ չեմ ուզում խեղդվել

P.S.
16.11.2007, 13:25
Ընդհանուր առմամբ բոլորի գրածների հետ համաձայն եմ։ Բայց նաև սենց մի բան կա.

21–րդ դարում ամենամեծ տեղաշարժը աշխատուժինն է։ Գլոբալ աշխարհի դարում հատկապես երիտասարդները ապրում են ճամպրուկների վրա՝ երկու տարի մի երկրում եմ աշխատում, հետո մի տարի սովորում մեկ այլ երկրում։ Այդ իմաստով, դու, որպես մարդ որտեղ ինքնառեալիզացվելու հնարավորություն ունես, այնտեղ էլ պետք է մեկնես։

Մեզ անընդհատ թվում է, որ մի երկիր գնալով այնտեղ պետք է մինչև կյանքի վերջ լռվենք։ Չէ, հիմա Վրաստանում ես, կարող է աշխատանք գտնես Լեհաստանում, հետո որոշես Ամերիկա սովորես, հետո ընկերություն բացես Հայաստանում, բայց աշխատես Ֆրանսիայում։

Կարևոր է, ըստ իս, միայն մեկ բան՝ չկտրես քո հոգևոր կապը քո արմատների, քո հայրենիքի հետ, չդառնաս ստերիլ կոսմոպոլիտ, պահպանես քո ծնողների գենը և հայկական աչքերի ջերմությունը։ Դրանով դու արդեն վերադարձած ես։

Իսկ մնացածը՝ ինչքան երկիր տեսնես, էնքան քո օգուտն է։ Մեր ծնողները դրանից զրկված էին։ Իրենց տեղն էլ պետք է հանենք։ Էդ առաջվա պես չի՝ ԽՍՀՄ–ից դուրս եկար, վերջ, էլ չես կարող վերադառնալ...Հիմա սահմանները բաց են՝ դվիժենին ազատ է։)

StrangeLittleGirl
16.11.2007, 13:31
Արտասահմանում հաստատված շատ հայերից եմ լսել նման խոսքեր. «Եթե վիճակը լավանա, բոլորս էլ կվերադառնանք մեր հայրենիքը, ի՞նչ է եղել որ, ի՞նչ է, մենք չե՞նք ուզում վերադառնալ»։ Կներեք, բայց երբ վիճակը լավանա, ոչ միայն դուք, այլև շատ ու շատ այլազգիներ կցանկանան գալ ու Հայաստանում ապրել։ Բայց հարցն այն է, թե ով կլավացնի, որ դուք էլ գաք կամ չգաք։ Դուք ձեզ համար առոք–փառոք նստեք արտասահմաններում, իսկ մյուսները տանջվելով ու զրկանքների ենթարկվելով ձեզ համար ավելի լավ Հայաստան կառուցեն, որ դուք գաք, վայելե՞ք։ Մի՞թե արդար կլինի։
Ի դեպ, ես ուզում եմ Հայաստանից հեռանալ ու չվերադառնալ ամնևին ոչ այն պատճառով, որ այստեղ կյանքը «լավն» է կամ «վատը», երկիրը «վերակառուցվում» է կամ ոչ: Ես ուզում եմ հեռանալ, որովհետև պարզապես սա իմ տեղը չէ: Բացի ընտանիքիցս, ուրիշ ոչինչ չունեմ այստեղ: Իմ տեղն աշխարհն է: Գուցե այսօր կոնկրետ նպատակներ ունեմ, բայց մի օր կարող եմ հայտնվել Մոզամբիկում ու ամբողջ կյանքում այնտեղ մնալ:

Դեկադա
16.11.2007, 14:51
Չեմ քվեարկել . քանզի չեմ գտնում, որ Հայաստանում կյանքը այնքան է լավացել,որ կարելի է գալ ու հաստատվել,բայց չեմ էլ կարծում, որ այնքան է վատացել, որ միակ ելքը չվերադառնալն է:Իսկ գռփելը միշտ եղել է ու կլինի:Էսպիսի մի խոսք կա.-աշղարհը մի մեծ կաթսա է ,ով որ ձեռքը երկարի ,նա էլ համով պատառը կտանի:Չնայած այս անմղիթար վիճակին ես սիրում եմ Հայաստանը, բայց ինձ իրավունք չեմ վերապահում որևէ մեկին ասել .-արի կամ մի արի, դա շատ անձնական հարց է;)

Ուլուանա
16.11.2007, 19:21
Ի դեպ, ես ուզում եմ Հայաստանից հեռանալ ու չվերադառնալ ամնևին ոչ այն պատճառով, որ այստեղ կյանքը «լավն» է կամ «վատը», երկիրը «վերակառուցվում» է կամ ոչ: Ես ուզում եմ հեռանալ, որովհետև պարզապես սա իմ տեղը չէ:
Բյուր, իսկ ինչ նկատի ունես՝ ասելով, որ սա քո տեղը չէ։ Եթե համարում ես, որ քո տեղը չէ, ուրեմն, այնուամենայնիվ, ինչ–որ առումով այստեղ կյանքը քեզ համար վատ է։ Գուցե փակագծերը բացե՞ս, թե ինչ ես հասկանում «իմ տեղը չէ» արտահայտության տակ։

Artgeo
16.11.2007, 19:40
Բյուր, իսկ ինչ նկատի ունես՝ ասելով, որ սա քո տեղը չէ։ Եթե համարում ես, որ քո տեղը չէ, ուրեմն, այնուամենայնիվ, ինչ–որ առումով այստեղ կյանքը քեզ համար վատ է։ Գուցե փակագծերը բացե՞ս, թե ինչ ես հասկանում «իմ տեղը չէ» արտահայտության տակ։

Ան, հասկանում ես կա «դիսկոմֆորտ» հասկացություն։ Հայաստանում ունեմ ընկերներ, ունեմ շրջապատ, որոնց շատ եմ սիրում ու կարոտում, բայց... Հզոր դիսկոմֆորտի զգացում ա առաջանում մոտս մեկ շաբաթ Երևանում ապրելուց հետո... Պրոտեստի ու դիսկոմֆորտի խառնուրդը սկսում է թույնավորել հոգիդ ու կյանքդ... Ու սկսվում ա դաժան սպասումը, թե երբ պիտի գնաս այդտեղից...

Ուլուանա
16.11.2007, 22:08
Ան, հասկանում ես կա «դիսկոմֆորտ» հասկացություն։ Հայաստանում ունեմ ընկերներ, ունեմ շրջապատ, որոնց շատ եմ սիրում ու կարոտում, բայց... Հզոր դիսկոմֆորտի զգացում ա առաջանում մոտս մեկ շաբաթ Երևանում ապրելուց հետո... Պրոտեստի ու դիսկոմֆորտի խառնուրդը սկսում է թույնավորել հոգիդ ու կյանքդ... Ու սկսվում ա դաժան սպասումը, թե երբ պիտի գնաս այդտեղից...
Արթ, ես շատ լավ հասկանում եմ, թե դա ինչ զգացողություն է, ոչ մեկիս էլ խորթ չի էդ զգացողությունը։ Ուղղակի որ Բյուրն ասում է. «...ես ուզում եմ Հայաստանից հեռանալ ու չվերադառնալ ամնևին ոչ այն պատճառով, որ այստեղ կյանքը «լավն» է կամ «վատը»», դա էդպես չի։ Եթե դիսկոմֆորտի զգացողություն ունես, ուրեմն կյանքն այստեղ, այնուամենայնիվ, լավը չի, չէ՞։ Իմ ասածն էլ հենց դա է։ Եվ լավացնել ասելով՝ ես նկատի չունեի միայն ֆինանսապես, բարելավումը ավելի լայն իմաստով հասկացեք՝ բարոյական, կոլտուրական, աշխարհայացքային, սոցիալական և այլն։ Ես վիճակի լավացման մասին խոսելիս այդ բոլորը միասին նկատի ունեի, ոչ թե միայն նյութականը։ Պարզ է, որ ոչ մի նորմալ մարդու համար միայն նյութականը չի կարող բավարար լինել իրեն տվյալ երկրում լավ զգալու համար։

VisTolog
17.11.2007, 15:30
Իմ կարծիքով ոչ:
Մարդիկ Հայաստանից են փախնում /սոց. վիճակից ելնելով/ , որ իրենց վիճակը բարելավեն, ընտանիքին ապահովեն, էլ խի են գալի Հայաստան:

Ամեն տարի ասում են թե քանի հազար աշխատատեղա բացվել, բայց համարյա նույն վիճակնա ժողովրդի մոտ: Եթե գործի էլ ընդունվեն, ուրեմն մի հին հայկական, ավանդական սովորույթով, պիտի ծանոթը խառնված լինի:

ՈՒֆ, Հայաստան կարելիա գալ ուղղակի որպես զբոսաշրջիկ, մի քիչ մնաս ու գնաս քո գործերով:

P.S.
17.11.2007, 15:38
Ի դեպ, ես ուզում եմ Հայաստանից հեռանալ ու չվերադառնալ ամնևին ոչ այն պատճառով, որ այստեղ կյանքը «լավն» է կամ «վատը», երկիրը «վերակառուցվում» է կամ ոչ: Ես ուզում եմ հեռանալ, որովհետև պարզապես սա իմ տեղը չէ: Բացի ընտանիքիցս, ուրիշ ոչինչ չունեմ այստեղ: Իմ տեղն աշխարհն է: Գուցե այսօր կոնկրետ նպատակներ ունեմ, բայց մի օր կարող եմ հայտնվել Մոզամբիկում ու ամբողջ կյանքում այնտեղ մնալ:

Մայրս միշտ կրկնում է՝ աշխարհը միշտ չեզոք է, քո ընկալումն է ամեն անգամ տարբեր։ Անգամ Լենինգրադի շրջափակման ժամանակ են մարդիկ սիրահարվել ու ապրել։ Այնպես որ քեզանից է կախված ու քո ընկալումից՝ եթե տրամադրությունդ ճամպրուկային է, ապա Հայաստանում որքան էլ դրական տեղաշարժ լինի, միևնույն է մեկնելու ես։ Ուղղակի հարց է՝ թե մեկնելով, կգտնես այն, ինչ փնտրում ես։ Երբեմն այն միշտ քո աչքի առաջ է եղել, ու էնքան վաղուց, որ չես էլ նկատել; Հետո հեռանում ես, նոր ես տեսնում։

VisTolog
17.11.2007, 15:42
չեմ էլ կարծում, որ այնքան է վատացել, որ միակ ելքը չվերադառնալն է:
Քո կարծիքով, ինչքան պիտի վատանա վիճակը Հայաստանում, որ միակ ելքը չվերադառնալը լինի:

Ամերիկան էնքան էլ կարգին երկիր չի, բայց մարդիկ լավ էլ աշխատում են, իրենց ընտանիքները պահում են: Ի դեպ ասեմ, որ այնտեղ միջին աշխատավարձը 3000$ է:

Ինչ կասես, արժի չէ գնալ Հայաստանից:

Կներեք անկեղծության համար:
Պաշտոնյաները մենակ իրենց գրպաններն են լցնում /իհարկե ոչ բոլորը/, իսկ ժողովրդի մասին երևի ես պիտի մտածեմ:

StrangeLittleGirl
17.11.2007, 15:52
Բյուր, իսկ ինչ նկատի ունես՝ ասելով, որ սա քո տեղը չէ։ Եթե համարում ես, որ քո տեղը չէ, ուրեմն, այնուամենայնիվ, ինչ–որ առումով այստեղ կյանքը քեզ համար վատ է։ Գուցե փակագծերը բացե՞ս, թե ինչ ես հասկանում «իմ տեղը չէ» արտահայտության տակ։
Իմ տեղը չէ, որովհետև այստեղ ապրելն ինձ համար հարմարավետ չէ: Չէ՛, ես չեմ խոսում կեղծված ընտրությունների, համընդհանուր թալանի և այլնի մասին: Ինձ հարմարավետ չէ ավելի նեղ իմաստով: Մարդիկ Հայաստանում ուրիշ տեսակ են: Մի՛ վիրավորվեք, բայց նույնիսկ այստեղի մտերիմ ընկերներս ինձ համար էն չեն: Ես չգիտեմ, թե ինչու է այդպես: Կասեք, թե պատճառն իմ մեջ է, իսկ ես չեմ էլ ժխտի: Այո՛, պատճառն իմ մեջ է: Ես սխալվել եմ, որ հայ եմ ծնվել: Ես իմ երկրինը չեմ:


Մայրս միշտ կրկնում է՝ աշխարհը միշտ չեզոք է, քո ընկալումն է ամեն անգամ տարբեր։ Անգամ Լենինգրադի շրջափակման ժամանակ են մարդիկ սիրահարվել ու ապրել։ Այնպես որ քեզանից է կախված ու քո ընկալումից՝ եթե տրամադրությունդ ճամպրուկային է, ապա Հայաստանում որքան էլ դրական տեղաշարժ լինի, միևնույն է մեկնելու ես։ Ուղղակի հարց է՝ թե մեկնելով, կգտնես այն, ինչ փնտրում ես։ Երբեմն այն միշտ քո աչքի առաջ է եղել, ու էնքան վաղուց, որ չես էլ նկատել; Հետո հեռանում ես, նոր ես տեսնում։
Գիտես, այն, ինչ փնտրում եմ, ես վաղուց արդեն գտել եմ: Տասը տարի շարունակ այս երկրում ապրելուց հետո հասկացել եմ, որ վերջապես եկել է ժամանակը, որ գնամ գտածս վերցնելու, ոչ թե ժամանակ առ ժամանակ այցելեմ:

Tig
18.11.2007, 12:17
Բլուրն ու ծառերը

Մի օր ծառերը մեծամտացան
Ու իրենց տակի բլրին դարձան.
- Բլուրն ո՞վ է, որ:
Մի հողակտոր:
Մի տեսեք թե նա ինչպես է փքվել,
Գոռոզությունից ինչպես է ուռել...
Ի՞նչ է, հող ու ջուր չկա± ուրիշ տեղ,
Ի՞նչ է, արևն է՞լ չի լինի այնտեղ...

Բլուրն իմաստուն չպատասխանեց,
Խորը շունչ քաշեց ու խուլ հառաչեց...

Ծառերը իրենց խոսքից տաքացան,
Բլրի վրայից թողին հեռացան...
Շատ թափառեցին ծառերը անտուն...
…Այրող կարոտից վերադարձան տուն:
Ինչ տեսնենª սելաֆն եկել, վարարել,
Ու իրենց բլրի հետքն էլ չի թողել...

Ջուզեպե Բալզամո
29.11.2007, 04:35
[QUOTE=Tig;447133]Բլուրն ու ծառերը

Tig լավ էր՝ ինչպես միշտ

Իսկ ինչվերաբերվում ա թեմային…
Նախորդ հազարամյակի վերջերից Հայաստանում չեմ եղել…(մի 1000 տարի… )
Բացակայությանս ժամանակ կենցաղս աննկարագրելի փոխվել ա(դեպի լավը): Նոր բաներ եմ տեսել,նոր բաներ սովորել…զարգացել,բարձրացել,իմաստացել… ու հասկացել
…որ էս ես չեմ,ես մնացել եմ նախորդ հազարամյակի Հայաստանում… սարերում…ձորերում… տխուր թափառելով սպասում եմ… ինձ
Ես չգիտեմ թե ուրիշներն ինչ են անելու,բայց ես՝ գալիս եմ… գալիս եմ ինձ մոտ…
(փու՜հ… մի քիչ հուզվեցի…)

^SRTIK^LA^
07.12.2007, 05:43
Մայրս միշտ կրկնում է՝ աշխարհը միշտ չեզոք է, քո ընկալումն է ամեն անգամ տարբեր։ Անգամ Լենինգրադի շրջափակման ժամանակ են մարդիկ սիրահարվել ու ապրել։ Այնպես որ քեզանից է կախված ու քո ընկալումից՝ եթե տրամադրությունդ ճամպրուկային է, ապա Հայաստանում որքան էլ դրական տեղաշարժ լինի, միևնույն է մեկնելու ես։ Ուղղակի հարց է՝ թե մեկնելով, կգտնես այն, ինչ փնտրում ես։ Երբեմն այն միշտ քո աչքի առաջ է եղել, ու էնքան վաղուց, որ չես էլ նկատել; Հետո հեռանում ես, նոր ես տեսնում։

Ավելացնելու ոչինչ չկա այս խոսքերից հետո::clap

Առաջ Աստված իհարկե , շուտով վերադառնում եմ Հայաստան:Սակայն դեռ չգիտեմ որպես զբոսաշրջիկ եմ գալու,թե՞ գալու եմ հետ վերադարձի նպատակով:Ամեն դեպքում որ նպատակով էլ գամ միեվնույնն է տառապում եմ Հայաստանում ապրելու ցանկությամբ : Այնպես որ եթե մարդն օտարությունն իրենն չի համարում /ինչքան էլ որ այդ օտարությունն իրեն ֆինանսապես կամ բարոյապես ապահովի / միեվնույնն է մի օր այդ օտարությունից փախչելու է:

ivy
18.01.2009, 15:29
Քիչ առաջ Youtube-ով Back to Armenia շարքն էի նայում: Բայց այդպես էլ չգտա ուզածս, որովհետև էնտեղ խոսքը փախստականների մասին էր, որոնց ոչ գնալն եմ հասկանում, ոչ մնալը, ու պարզ է, որ ինձ համար բնական է նրանց հետ գալը: Էդպիսի ստորացումների, ստերի ու զրկանքների գնով անցած ճանապարհը դեպի օտարություն պիտի որ իր տրամաբանական ավարտը գտնի տունդարձով:

Ինձ հիմա ավելի շատ հետաքրքիր է հետ վերադառնալու մոտիվները նրանց համար, ովքեր անօրինական գաղթականներ չեն: Ասենք՝ ես, որ սովորել եմ Գերմանիայում, հիմա էլ աշխատում եմ ու մնալու իրավունք ունեմ, նույնիսկ երկիրը վճարում է ինտեգրման ծրագրերի մասնակցելու համար: Ու ամեն ինչ տրամաբանորեն գնում է դեպի քաղաքացիությունը: Ինձ հետաքրքիր է էն մարդկանց կարծիքը, ովքեր նմանատիպ իրավիճակում են, ովքեր միանգամայն օրինական են ապրում օտար երկրում, արժե՞ այնուամենայնիվ հետ գալ Հայաստան, թե՞ ոչ: Սա այն հարցն է, որ գնալով ավելի շատ է գրավում ուղեղս, թվում է, թե ամեն ինչ կարգին է էստեղ՝ ուրիշ երկրում, բայց միևնույն է այդ միքտը ինձ հանգիստ չի տալիս:
Ինքս ժամանակ առ ժամանակ գալիս եմ Հայաստան, բայց չեմ հասկանում՝ ինչ եմ զգում, կուզենա՞յի այնուամենայնիվ վերադառնալ, թե ոչ... Մի կողմից ամեն ինչ այնքան հարազատ է, հանգիստ կարող ես շունչ քաշել ու արտահայտել էմոցիաներդ լրիվ հայկական ձևով, խոսել քո լեզվով, ապրել քեզ ծանոթ մթնոլորտում, ունենալ տան զգոցողություն, որը այնքան դժվար է գտնել օտար երկրում, բայց մյուս կողմից այն ամենը, ինչ մի օր ինձ ստիպել էր հեռանալ՝ հասարակության անընդունելի նորմերը, համատարած ռաբիզությունը, դրան գումարած՝ անօրիանական իշխանությունը, մարդու իրավունքների ոտնահարումը ու իհարկե աշխատանքի թերի հնարավորությունները, դեռ էնտեղ են...

Շատ կուզենայի լսել իմ կարգավիճակում կամ նման իրավիճակում ապրող մարդկանց կարծիքը: Արժե՞ այնուամենայնիվ մտածել հետ գալու մասին, թե՞ ոչ:

dvgray
18.01.2009, 19:00
Հարցը բավականին ընդգրկուն է: Ես էսպես ասած դեռ թարմ իմիգրանտ եմ /մոտ մեկ տարի/ ու հնարավորություն ունեմ որոշ չափող օբեկտիվ լինել, քանի որ դեռ շատ մեծ զգացմունքային աշխարհ էս հարցի կապակցությամբ դեռ չեմ ընկել , ինչը անխուսափելի է որոշ ժամանակ անց:
Այսպիսիով առաջին մասով ասեմ, որ ըստ այն դաստիրակությւան, որը որ ստանում է միջինացված հայը, ապա ամենատրամաբանականը իր տանը, փողոցից, քաղաքից, երկրից չկտրվելը, չհեռանալն է, կամ հեռանալու դեպքում ետ վերադարձը, քանի որ մենք շատ ենք կապնված մերի հետ /տուն, տեղ ընտանիք, փողոց և այլն/: Օրինակ իմ համար ամենաթանկ բանը իմ մանկությունն է ու պատանեկությունն, իր բոլոր ընդգրկումներով հանդերձ /տուն, փողոց, խաղընկերներ, հետո ընկերներ/: դա իմ ուղեղի ոսկե պահեստարանն է, որը երբեմն /հիմաավելի հաճած/ դնում դիտում եմ,նստած իմ գողտրիկ անկյուններում:
Ու ինչ լավ կլիներ, եթե էտ ամենը հուժկու հարվածոց չբախվեր նույն տարածքում ապրող, նույն օդն ու ջուրը շնչող հակադիր ուժերի հետ: Սակայն այդ դեպքույն ամեն ինչ այլ կլիներ ու ես կլինեի իրականում օդր մեջով քայլող անձնավորություն: Սակայն բախումը ակընհայտ էր, ու այն այլևս սպառնում էր ոչ միայն ինձ, որի վրաես միշտ էլ թքած եմ ունեցել, այլ ինձ շատ մոտիկ մարդկանց, որոնց ալևս պաշտանելը դառնում էր ավելի ու ավելի դժվար, իսկ երբեմն էլ անհնարին: Սահմանը անցավ էս ամենի Հայաստանյան վերջին զարգացումները, կապված Արթուր Բաղդասարյանի հետ, որի հետ ես որոշակի հույսեր էի կապում, իր հիմնադրած համալսարանը մասնավորապես համարելով կղզյակ, որտեղ կարելի է ատանց կեղոտվելու "գոյատևել": Իսկ նրա Ազգային ժողովի նախագահի պաշտոնից հելնելուց հետո, և վախկոտ պահվածքից հետո, երբ որ քոչենք որոշեցին Եվրոպականը քաղդուքարափ անել, լրացրեցի անկետաս, ու ուղարկեցի Կանադական դեսպանադուն:
Այժմ անցել է ընդամենը մեկ տարի, որ Կանադայում եմ, որը տվել է բոլոր ֆինանսական ու օրինական հնարավորությունները ազատ, ապահով, պաշտպանված կյանքի համար:
Վերադառնալ Հայաստա՞ն: Շատ եմ ուզում,բայց քանի որ բավականին հասուն տարիքում եմ, ռիսկի դիմել չեմ կարող, ու երկրորդ անգամ անցնել Հայաստանի քաղաքացի լինելու նվաստացուցիչ ուղին: Սարսափելի է դառնում , երբ ճորտը իրականում ունենում է ազատ ապրելու կամք ու ռեալ հասկանում է իր ճորտական վիճակը ամբողջությամբ:
Եվ մի բան էլ:
Մեր երկրի ոչ ներքին կարգն է մի բանի պետք, ոչ արտաքին վարկն է ընդունելի աստիճանի վրա:

ihusik
18.01.2009, 19:41
Քիչ առաջ Youtube-ով Back to Armenia շարքն էի նայում: Բայց այդպես էլ չգտա ուզածս, որովհետև էնտեղ խոսքը փախստականների մասին էր, որոնց ոչ գնալն եմ հասկանում, ոչ մնալը, ու պարզ է, որ ինձ համար բնական է նրանց հետ գալը: Էդպիսի ստորացումների, ստերի ու զրկանքների գնով անցած ճանապարհը դեպի օտարություն պիտի որ իր տրամաբանական ավարտը գտնի տունդարձով:

ivy ջան ճիշտ չէ հարցին դիտել միայն սեփական տեսանկյունից՝ կարծելով թե միայն քեզ պես օրինական քաղաքացիներն իրավունք ունեն հայրենիքից հեռանալու և որ քո դրան մղելու պետճառներն են հիմնովի և չփորձել հասկանալ բոլոր այն մարդկանց, որոնք փախստականի կարգավիճակ ունեն և գուցե հեռացել են իրենց կյանքն փրկեու համար նաև (ասածս զուտ խոսքեր չեն ձևական) և հետո էլ կարծել, թե նրանք ստորացված են։ Այնպես որ գրելուց առաջ արժե հարցին բազմակողմանի նաել ու զգույշ լինել չվիրավորել այլ մարդկանց։ Ասածս ընկերական խորհուրդ համարի ու վատ չզգաս՝ խոսքերիս մեջ թույն չկա...

Ինքս էլ հաճախ տալիս եմ ինձ այդ հարցը, մանավանդ վերջերս, բայց դեռ չգիտեմ ո՞րն է ճիշտ...
ո՞րն է բարի, ո՞ր սահամանում՝ է՞ս, թե՞ էն... կասեր Թումանյանը

ivy
18.01.2009, 19:45
ivy ջան ճիշտ չէ հարցին դիտել միայն սեփական տեսանկյունից՝ կարծելով թե միայն քեզ պես օրինական քաղաքացիներն իրավունք ունեն հայրենիքից հեռանալու և որ քո դրան մղելու պետճառներն են հիմնովի և չփորձել հասկանալ բոլոր այն մարդկանց, որոնք փախստականի կարգավիճակ ունեն և գուցե հեռացել են իրենց կյանքն փրկեու համար նաև (ասածս զուտ խոսքեր չեն ձևական) և հետո էլ կարծել, թե նրանք ստորացված են։ Այնպես որ գրելուց առաջ արժե հարցին բազմակողմանի նաել ու զգույշ լինել չվիրավորել այլ մարդկանց։ Ասածս ընկերական խորհուրդ համարի ու վատ չզգաս՝ խոսքերիս մեջ թույն չկա...

Ինքս էլ հաճախ տալիս եմ ինձ այդ հարցը, մանավանդ վերջերս, բայց դեռ չգիտեմ ո՞րն է ճիշտ...
ո՞րն է բարի, ո՞ր սահամանում՝ է՞ս, թե՞ էն... կասեր Թումանյանը

Ոչ մեկին վիրավորելու միտում չեմ ունեցել, բայց դե որ էդ մարդիկ ստորացումների ու ստերի միջով են անցնում, դառը օրեր տեսնելով՝ դա էդպես է: Ու կոնկրետ ինձ համար անհասկանալի է դա... Եթե պիտի վատ լինի, էն է, թող գոնե սեփական երկրում վատ լինի...
Ինչևէ:

Fedayi
18.01.2009, 21:47
Մի բան գիտեմ մենակ. լավ ա, վատ ա, մեր երկիրն ա: Ես քչով էլ կբավարարվեմ /թեև ամեն ինչ էլ լավ է, ըստ իս/, երկիրս չեմ լքի, էստեղ լրիվ ԻՄՆ ա և այլն...
Վերադառնա՞լ, թե՞ չէ. սա էլ յուրաքանչյուրի գործն է. վերջերս մի հետազոտության արդյունքներով պարզվել էր, որ Հայաստանից մեկնած աշխատանքային միգրանտների 30 տոկոսը գործազուրկ կմնար, եթե մնար Հայաստանում, իսկ մնացածի համար աշխատանք կգտնվեր: Խոսքը վերաբերվում է վերջրն 8 տարիների մեկնածներին, եթե չեմ սխալվում:
Սակայն, կարծում եմ ցանկացած նորմալ հայ պետք է ամեն ինչ անի, որ իր սերունդը մեծանա Հայաստանում, զերծ պահի նրանց ասիմիլացումից, որովհետև հակառակ դեպքում, այդ գործընթացի դեմն առնել չի լինի. ժամանակը կջնջի ամեն ինչ: Ուրեմն, եթե վերադարձ ոչ այսօր, ապա բոլոր նախապատրաստությունները պետք է տեսնել, որպեսզի երեխաները հայրենիքում մեծանան, մանավանդ որ սփյուռքի հայերը այդ հնարավորությունները քիչ ավելի շատ ունեն:

Գաղթական
23.01.2009, 23:20
Ոչ մեկին վիրավորելու միտում չեմ ունեցել, բայց դե որ էդ մարդիկ ստորացումների ու ստերի միջով են անցնում, դառը օրեր տեսնելով՝ դա էդպես է: Ու կոնկրետ ինձ համար անհասկանալի է դա... Եթե պիտի վատ լինի, էն է, թող գոնե սեփական երկրում վատ լինի...
Ինչևէ:

Հետաքրքիր է, որ կան շատ Հայեր, որոնք դուրս են եկել Հայաստանից «լավ է էնտեղ, որտեղ մենք չկանք» սկզբունքով..
հավանաբար հենց այդ մարդկանց օրինակով էլ դու բոլոր, այսպես կոչված, «անօրինական միգրանտներին» դասում ես նույն հարթությանը..

պետք է ասեմ, որ կոպիտ սխալ է այդպես մտածելը..

ինքս էլ անցել եմ այդ ճանապարհը..
դուրս եմ եկել Հայաստանից լրիվ օրինական սկզբունքներով..
բնակվել օտար երկրում օրինական հիմունքներով.. քանի դեռ..
քանի դեռ մի տխուր օր չիմացա, թե ետդարձիս կամուրջներն այրվեցին..
այրեցին Հայաստանի ներսից..

իսկ դիմացը արդեն գաղթի փշոտ ուղին էր..
գաղթել երկրից երկիր՝ հավերժ սպասելով ետդարձի պահին..


կարող եմ բերել հազարավոր օրինակներ..
օրինակներ իրական կյանքից..
մարդկանց կյանքից, ովքեր հիմա էլ ապրում են.. ապրում են ու սպասում..
ովքեր երկրից դուրս են եկել ոչ սեփական հաճույքի համար, այլ՝ պարտադրված..
և մազապուրծ լինելով, սեփական անձը փրկելու նպատակը հետապնդելով, վերջին պահին Հայաստանից դուրս գալուց թքել են Հայաստանի հողի վրա.. թքել են ներսում վառվող հուրը մեղմացնելու երազանքով.. բայց հիմա երազում են այն պահը, երբ կկարողանան նորից ոտք դնել Հայաստան, որ ծնկի գան ու համբուրեն նույն այն հողը, որը երբևէ ստիպված եղան լքել..

Elmo
21.08.2009, 17:15
երազում են այն պահը, երբ կկարողանան նորից ոտք դնել Հայաստան, որ ծնկի գան ու համբուրեն նույն այն հողը, որը երբևէ ստիպված եղան լքել..

Ղազանն ասում ա տակս ոսկուց ա, շերեփը պատասխանում ա. բա ես որտեղի՞ց եմ գալիս, որ չտեսա:
Ի՞նչ կա ստեղ, որ չկա ուրիշ տեղ ու ի՞նչ կա ուրիշ տեղ որ չկա ստեղ:
Ուրիշ տեղ քո տան մեջ քեզ չեն բռնաբարում, համենայն դեպս բռնաբարում են ոչ քո տան մեջ: Լավ ա բռնաբարվելուց քո տան մեջ չլինես, որովհետև բարոյական ինքնագնահատականդ քիչ կընկնի: Իսկ որ մի օր կբռնաբարեն, դա ոչ թե հարցի խնդիր ա, այլ ժամանակի: Այսինքն հարց չի, կլինի՞ արդյոք դա, այլ հարց ա. ե՞րբ հերթը քեզ կհասնի:
Գնալու իմաստ տեսնում եմ, գալու՝ դեռ ոչ: Ձեր ապագայի մասին մնացեք, ոչ ոք էս հողը հետը չի տարել էն աշխարհ, բայց էս հողը շատերին ա տարել:

Մեղապարտ
21.08.2009, 17:50
Ես Հայաստան կերադառնամ երկու պայմանի դեպքում եթե պետությունը հարգի իմ իրավունքը, ինչպես հարգում են իմ իրավունքը այստեղ:Եթե այս երկիրը կզրկի ինձ այստղ ապրելու իրավունքից:
Շատ դժվար է օտար հողում ապրելը ,սակայն այստեղ դու հասարակության մասն ես ստրուկ չես եթե ստրուկ էլ ես ապա օրենքի այլ ոչ թե փողոցի կամ կլանի:
Դուք չմտածեք ,որ այստեղ տնտեսական առումով եկվորի համար շատ լավ է քո գոյությունը շատ անհետաքրքիր է հասարակական առումով:Պետուփյունը վճարում է քո սոցիալական ծախսերը և դու այդպես ապրում ես իզոլացված:
Իմ ճանաչած մեր հայրենակիցների գերակշռող մասը զբաղված է գողությամբ ,օրական միջին հաշվով գողանում են մինչև հազար եվրո գումարի ապրանքներ և կես գնով վաճառում են:Սա փող վաստակելու ամենահ հաստատված ձևն է:
Միջին հաշվով Գերմանիայում ապրող հայը աշխատելու և ապրելու իրավունք ստանում է հինգից տաս տարվա ընթացքում: Դրանից հետո անհնար է մարդոււն վերադառնալ քանի որ իր ստեղծած ռեսուրսները բավարար չեն Հայաստանում նորից կյանք կառուցելու համար:

erewanski
21.08.2009, 19:17
մի տարբերակ պակասա
եկեք որ վիճակն լավանա

Բիձա
21.08.2009, 20:44
վերջերս մի հետազոտության արդյունքներով պարզվել էր, որ Հայաստանից մեկնած աշխատանքային միգրանտների 30 տոկոսը գործազուրկ կմնար, եթե մնար Հայաստանում, իսկ մնացածի համար աշխատանք կգտնվեր: Խոսքը վերաբերվում է վերջրն 8 տարիների մեկնածներին, եթե չեմ սխալվում:
:

Եթե աշխատանք ասելով հասկանում ես օրեկան հազար դրամը, դու ճիշտ ես.
Իրականում մեկնում են ոչ թե այդ հազար դրամը ուրիշ տեղ աշխատելու, այլ այդ հազար դրամ տվողի ու նրա նմանների սֆաթը չտեսնելու համար. :ok

Բիձա
21.08.2009, 21:04
Մեր երկրի ոչ ներքին կարգն է մի բանի պետք, ոչ արտաքին վարկն է ընդունելի աստիճանի վրա:

ԴՎ, էս բաժինը նայելուց հետո բավական հստակ երևում է, որ այլ հարցերի քննարկման մեջ, մեկնածները մոտավորապես մի կարժիք ունեն, մնացածները դրան հիմնականում հակադիր կարծիք.
Մեկնածների մոտ գնահատականը սև սպիտակ է, քանի որ արդեն այլ իրականության մեջ են և Հայաստանը համեմատում են կոնկրետ իրենց նոր միջավայիրի հետ ու հարցերի մեծամասնության դեպքում Հայաստանը ավելի սև, քան վարդագույն է երևում / գտածս ամենամեղմ -շոյիչ գնահատականն է./ , մնացածների մոտ գույները փոխվում են մոխրագույնից մինչև վարդագույն.
Դե եթե մեկնածը սև է տեսնում Հայաստան- արտերկիր համեմատության դաշտում, ապա մնացածը նույնը դեղին է տեսնում ելնելով միայն ժամանակային համեմատություններից /92 թվի մղջավանջ-2009 թվի երևանայան թոհ ու բոհ: /
Ընկերներիցս մեկը որը ԱՄՆ-ում հասցրել է բարձր պաշտոնյա դառնալ, ամեն անգամ Հայաստան լինելուց միայն մեկ բանի վրա է զարմացած գնում- ասում է, ես բավական լավ աշխարհ տեսած մարդ եմ, ասում եմ էստեղ էսինչ բանը սխալ է, լավ կլինի էսպես անեք, ոչ մեկն էլ չի տուժի, ուղղակի էդպես բոլորին է լավ լինելու. Պատասխանը միարժեք է- դու սխալ ես, դու չես հասկանում.
Դե ինչ, երևի իրար հասկանալն էլ արդեն անհնարին բան է.

Lion
21.08.2009, 21:20
Եկեք, անպայման վերադարձեք, հարգելի հայրենակիցներ :)

Elmo
21.08.2009, 23:11
նախադասությունից առաջ գտնվող մասը ես տեղադրե՞մ:
եթե ուզում եք մասնակցեք խչախճանքին, մեզ մենակ չթողնեք օրհասական հացը օլիգարխների ֆրիմաներից դառը քրտինքով պլոկելու գործընթացին, եթե ուզում եք կեղեքվել և տառապես սեփական չընտրված կառավարության ձեռքը, եթե ուզում եք երիտասարդ ընտանիք լինեք և ընտանեկան ամսեկան եկամուտի հալալ կեսը տան վարձ տաք, եթե ուզում եք կռանալ հարկային բեռի տակ ու զգալ սեփական երկրում անպաշտպանության ու հալածվածության բեռը, եթե ուզում եք ունենալ անմարդկային խնդիրներ ու օլիգախրխի ախռանի ջպի տակին ընկնելուց մազապուրծ փրկվելուց Սուրբ Սարգիսում 40 դրամանոց մոմ վառել


Եկեք, անպայման վերադարձեք, հարգելի հայրենակիցներ :)

One_Way_Ticket
22.08.2009, 01:45
Դժվար հարց է: Ես հայաստանաբնակ եմ, արտասահմանում երկարատև ապրելու փորձ չունեմ, Հայաստանին դեռևս կապված եմ, քանի որ զինապարտ եմ, սակայն այնուամենայնիվ կփորձեմ արտահայտել իմ մտքերը այս հարցի շուրջ:

Հայաստանում փողի խնդիր, կարելի է ասել, չունեմ: Համենայն դեպս դեռևս: Ընտանիք դեռ չունեմ: Ամեսական աշխատավարձիս կեսից էլ քիչն եմ ծախսում, ընդ որում առանց որևէ խնայողության: Աշխատում եմ որպես ծրագրավորող ամերիկյան ընկերությունում: Նման ընկերություններին հասկանալի պատճառներով չեն դիպչում, մեզ համար հանգիստ, օրինական աշխատում ենք: Ընդհանրապես, պետության հետ շփումս մինիմալ է, իրավունքների ոտնահարում, և այլն, ինչից դժգոհում են հայերի մեծամասնությունը, կարելի է ասել, ինձ չի վերաբերվում:

Հայաստանից դժգոհություններս ուրիշ հարցերում են: Հաճելի չէ շրջափակման մեջ ապրելը, հարևանների հետ լարված հարաբերություններ ունենալը, պատերազմի վտանգը: Չեմ սիրում հայերի մտածելակերպը շատ հարցերում (օրինակ, սեռերի միջև հարաբերություններում), ռաբիզությունը, և այլն: Գրառումներս կարդացողնեևը նկատած կլինեն, որ ռուսոֆիլ եմ: Սիրում եմ Ռուսաստանը և ռուսներին, շատ հարցերում մտածում եմ նրանց նման (չնայած, ինչքան ճանաչում եմ նախնիներիս, բոլորը հայ են, ռուսներ չկան): Արձակուրդներս միշտ այդ կողմերում եմ անցկացնում (պարզության համար Բելառուսն ու Ուկրաինան նույնպես Ռուսաստան եմ համարում, մտածելակերպով գրեթե նույն ժողովուրդն են, համոզված եմ, որ ուկրաինացիների արևմտամետությունը ժամանակավոր երևույթ է): Այստեղ գտնվելիս միշտ կարոտում եմ Ռուսաստանին և ռուսներին: Սակայն երբ այնտեղ եմ լինում անգան կարճ ժամանակով, սկսում եմ կարոտել Հայաստանին ու հայերին: Այդ պատճառով ես համար մեկ կողմնակիցն եմ հայերի ու ռուսների բարեկամությանը, ինչքան սերտ, այնքան ինձ համար լավ:

Արևմուտքում էլ եմ եղել: Արևմուտքին չեմ կարոտում, սակայն հասկանում եմ, որ արևմուտքն էլ իր առավելություններն ունի: Բարձր աշխատավարձ, կրիմինալի ցածր աստիճան, և այլն: Ամենայն հավանականությամբ, կգնամ արևմուտք (նկատի ունեմ քաղաքակրթությունը, ոչ թե աշխարհագրությունը, ինձ ամենաշատը հետաքրքրում է Ավստրալիան): Ուզում եմ, որ երեխաներս չլինեն Հայաստանի քաղաքացի, ստիպված չլինեն ծառայել բանակում, կարողանան առանց վիզայի գնալ տարբեր երկրներ, և այլն: Բայց խիստ կասկածում եմ, որ կուզենամ ընդմիշտ ապրել այնտեղ: Ամենայն հավանականությամբ կվերադառնամ: Կապրեմ Հայաստանում կամ Ռուսաստանում:

dvgray
22.08.2009, 03:57
Դե ինչ, երևի իրար հասկանալն էլ արդեն անհնարին բան է.
դա ցանկության հարց է: ավելին՝ բարի ցանկության հարց:
ի՞նչն է պակասում մեր ազգին ՝ բարյացակամությունը: նաև հաևգանքը:
Ճիշտ են ասել Մեծերը, որ ով որ իրեն չի հարգում, նա ուրիշին չի հարգի: Մենք մեզ չհարգող մարդիկ ենք: եվ ըստ այդմ էլ ոչ մի ուրիշ ազգի չենք հարգում: Վախում ենք, բայց չենք հարգում:

մյուս կողմից:
Հայաստանը իրա տերիտորիալ-ռեսուրսային մասով հազիվ կարող է 1000000 մարդու երկիր լինել: մինչ 2 համաշխարհայինը կարծեմ հենց էտքան էլ ապրում էին:
դաշնակները էշ-էշ ժողովրդին դրսից բերն ու սովամահ արին Հայաստանում:
Դա մեծագույն հանցագործություններին մեկն էր հայ ազգի հանդեպ: համազոր ցեղասպանությանը:
հւիմա Հայաստանի բնակչությունը շատ շատ է, /կարծեմ 2000000 -ի մոտ է/: Պետք է քչանա: մարդիկ պետք է ունենան մեծ հողամասեր ու մեծ ռեսուրսներ, որ սենց գազանոցային տարածաշրջանում կարողանան քիչ թե շատ մարդավայել ապրել: իսկ հիմա դա չկա, ու իրար են ուտում էտ պատճառով

aerosmith
22.08.2009, 09:04
եթե ես ապրեի արտերկրում, ու նկան հարց առաջանար, ապա կասեի կտրականապես ոչ!!!!!

Yeghoyan
22.08.2009, 17:18
արժե,արժե, սաղդ էլ հելեք եկեք Հայաստան::aha

Բիձա
22.08.2009, 19:59


Հայաստանը իրա տերիտորիալ-ռեսուրսային մասով հազիվ կարող է 1000000 մարդու երկիր լինել: մինչ 2 համաշխարհայինը կարծեմ հենց էտքան էլ ապրում էին:
դաշնակները էշ-էշ ժողովրդին դրսից բերն ու սովամահ արին Հայաստանում:
Դա մեծագույն հանցագործություններին մեկն էր հայ ազգի հանդեպ: համազոր ցեղասպանությանը:
հւիմա Հայաստանի բնակչությունը շատ շատ է, /կարծեմ 2000000 -ի մոտ է/: Պետք է քչանա: մարդիկ պետք է ունենան մեծ հողամասեր ու մեծ ռեսուրսներ, որ սենց գազանոցային տարածաշրջանում կարողանան քիչ թե շատ մարդավայել ապրել: իսկ հիմա դա չկա, ու իրար են ուտում էտ պատճառով
Հայաստանի փրկությունը ես հակառակում եմ տեսնում.
Ժամանակակից աշխարհում խիտ բնակությունն է բարօրություն, էժանություն ստեղծում. Այդպիսի տարaծքներում և արտադրություն սկսելն ու վարելն է հեշտ և էժան, նաև հենց ինքը սպառման շուկա է,
Նոսր բնակչությունն է աղետալի. Մենք երբևէ հողագործության շնորհիվ չենք կարողանալու ինքնաբավ լինել. Ուզում ես բնակչությունը սարքի կես միլիոն, միևնույն է, հաղամշակության մակարդակ չի ստեղծվի.
Ելքը բնակչության աճն է, խտանալն է, և գործարանային արտադրություն խթանելն է.

Javakhk
23.08.2009, 00:01
Ճիշտը Հայաստանում (ի նկատի ուեմ Մեծ Հայքի հայաբնակ տարածքը. ՀՀ-Արցախ-Ջավախք) ապրել է հատկապես եթե ձեզ համարում եք ոչ միայն կոնկրետ անհատ, այլ նաեւ ձեր պապերի հաջորդ, եւ ձեր թոռների նախորդ...

"Հայ Տղերքը" մի երգ ունեն, որտեղ էսպիսի տող կա. "Քո սերմը արդեն քեզ չի ճանաչում...": Եթե մի հայ լավ կյանքով ապրի Ռուսաստանում, բայց իր սերմը` իր որդին կամ թոռը ամաչի նրա հայկական ծագման համար, ապա...

Javakhk
23.08.2009, 00:25
դա ցանկության հարց է: ավելին՝ բարի ցանկության հարց:
ի՞նչն է պակասում մեր ազգին ՝ բարյացակամությունը: նաև հաևգանքը:
Ճիշտ են ասել Մեծերը, որ ով որ իրեն չի հարգում, նա ուրիշին չի հարգի: Մենք մեզ չհարգող մարդիկ ենք: եվ ըստ այդմ էլ ոչ մի ուրիշ ազգի չենք հարգում: Վախում ենք, բայց չենք հարգում:

մյուս կողմից:
Հայաստանը իրա տերիտորիալ-ռեսուրսային մասով հազիվ կարող է 1000000 մարդու երկիր լինել: մինչ 2 համաշխարհայինը կարծեմ հենց էտքան էլ ապրում էին:
դաշնակները էշ-էշ ժողովրդին դրսից բերն ու սովամահ արին Հայաստանում:
Դա մեծագույն հանցագործություններին մեկն էր հայ ազգի հանդեպ: համազոր ցեղասպանությանը:
հւիմա Հայաստանի բնակչությունը շատ շատ է, /կարծեմ 2000000 -ի մոտ է/: Պետք է քչանա: մարդիկ պետք է ունենան մեծ հողամասեր ու մեծ ռեսուրսներ, որ սենց գազանոցային տարածաշրջանում կարողանան քիչ թե շատ մարդավայել ապրել: իսկ հիմա դա չկա, ու իրար են ուտում էտ պատճառով

Երկրորդ համաշխարհայինից հետո սփյուռքահայության հայրենադարձությունը կազմակերպել են ոչ թէ դաշնակները, այլ ՍՍՀՄ կառավարությունը եւ սփյուռքահայ պրո-սովետական զանգվածը: Դաշնակցությունը ոչ միայն այդ գործի գլխին չէր կանգնած, այլեւ կոնկրետ անհատների չէին թողնի մտնել Հայաստան, եթե կասկածեին, որ դաշնակցական է:

Դրանից բացի, սփյուռքահայերի ներգաղթը էակապես չփոխեց Հայաստանի բնակչությունը, քանի որ ընդհանուր բնակչության մի քանի տոկոսը միայն կազմեց, եւ ներգաղթածներից շատերն էլ հետո արտագաղթեցին:

Հայաստանի բնակչությունը մի միլիոնի հասցնելու գործում մեծ ավանդ ունի Թալյաթ փաշան: Այն ժամանակ իրոք ամեն հային մարդգլուխ մեծ-մեծ հողամասեր էին բաժին հասնում...

"էշ-էշ" դարձվածքի օգտագործումը պոստինգի սահմաններում համապատասխանում է իրականությանը...
:B

Ջուզեպե Բալզամո
23.08.2009, 22:34
Ճիշտն էն կլինի, որ ամեն ոք ապրի իր ուզած տեղում: Պարտադրված հայրենիքներ չեն լինում… Հայաստանի իրականությունն ոչ ոքի համար գաղնիք չի, բայց դա չի նշաանակում, որ Հայաստանում անելու բան չկա: Իրենց Հայաստանում սպառած մարդիկ պիտի հեռանան, նոր լիցք որոնեն, "նոր դռներ բանան…": Իսկ նրանք ովքեր դրսերում ապրել, վերագտել ու վերաիմաստավորել են իրենց,կարծում եմ գալու են: Ես, մի երկու տարի առաջ, էս թեմայում գրառում եմ արել … արել եմ հարուստ մի երկրում, տասնամյակից ավել, բարվոք-օրինական կյաքով ապրելու ժամանակ, արել եմ անդարդ ու անհոգ վիճակում, էտ անդարդությունից ճարպակալելու զզվանքից եմ արել, ինքս ինձ կորցնելու վախից եմ արել ու … եկել: Հիմա ես իմ մոտ եմ, արդեն մի քանի ամիս ա … իմ տեղում եմ, իմ տանն եմ: Տունս կեղտոտ ա, խոզանոց, թազա բնակիչներ կան՝ եզի դեմքերով ու աչքերով: Բայց իմ տունն ա… նեղված ա, որ մաքուր չի, սմբակներից տրորված ա… բայց տաք ա, հարազատ ա, հույսով ա … սպասում ա:
"էս հողը շատերին ա տարել" ու դեռ տանելու ա: Կանադաի հողը նույնպես, Անգոլայինը՝ նույնպես, … Ուզբեկստանինը՝ հատկապես: Սաղիս տանելու են, անկախ նրանից թե որտեղ ենք… ես ուզում եմ իմ տնից տարվեմ …
Հ.Գ. գնացածներին ու գնացողներին՝ մի լավ հանգստացեք դրսերում, պնդեք, կշտացեք, ամրացեք… տանը գործ կա անելու, մաքրտել-սրբելու, ճաքեր փակելու, սիրունացնելու… Որ, երբ ձեր հոգու կանչով նորից տանը լինեք, ուժներդ պատի՝ էդքան գործին դիմանաք ;)

dvgray
24.08.2009, 07:58
Մենք երբևէ հողագործության շնորհիվ չենք կարողանալու ինքնաբավ լինել. Ուզում ես բնակչությունը սարքի կես միլիոն, միևնույն է, հաղամշակության մակարդակ չի ստեղծվի.

իսկ էտ 35000-ի վրա ուրիշ բան կա՞ անելու, բացի ծիրան աճացնելուց, դրսի փողը լվալուց ու մեկ էլ սպասարկելուց:
Հայաստանը իր ներկա տարածքով պետք է վերադառնա իր ագրարային կարգավիճակին: երբ ամեն ինչ գլխի վրա ռսները շուռ են տվել, դա շատերի մոտ ծնել է տարբեր իլուզիոն պատկերներ: քո ասած "արդյունաբերական" ասածը նման է նրան, ոնց որ մի հատ 300 կիլանոց ուռոդին համոզն որ ինքը լավ թոփ-մոդել ա, ու բեմ հանեն վրան զվարճանալու համար: Մի հատ լավ կինո կար ֆրանսիական, եթե կհիշես, որ ամեն մեկը մի հատ հիմար պետք է ճարեր ու բերեր ընկերական ճաշկերույթին որ լավ զվարճանային: հիմա քո ասած "արդյունաբերականը" շատ նման ա նրան, որ ընդանուր զվարճանքին տարիներ շարունակ ռսները մեզ են տարել ու ընդեղ զվարճացել ու զվարճացրել ուրիշներին:
մի խոսքով Հայաստանը նախ պետք ա մաքրել ռսներից ու ռուսական մտածելակերպ կրողներից: հետո ամեն ինչ կընգնի իրա տեղը:

Բիձա
24.08.2009, 18:43
իսկ էտ 35000-ի վրա ուրիշ բան կա՞ անելու, բացի ծիրան աճացնելուց, դրսի փողը լվալուց ու մեկ էլ սպասարկելուց:
Հայաստանը իր ներկա տարածքով պետք է վերադառնա իր ագրարային կարգավիճակին: երբ ամեն ինչ գլխի վրա ռսները շուռ են տվել, դա շատերի մոտ ծնել է տարբեր իլուզիոն պատկերներ: քո ասած "արդյունաբերական" ասածը նման է նրան, ոնց որ մի հատ 300 կիլանոց ուռոդին համոզն որ ինքը լավ թոփ-մոդել ա, ու բեմ հանեն վրան զվարճանալու համար: Մի հատ լավ կինո կար ֆրանսիական, եթե կհիշես, որ ամեն մեկը մի հատ հիմար պետք է ճարեր ու բերեր ընկերական ճաշկերույթին որ լավ զվարճանային: հիմա քո ասած "արդյունաբերականը" շատ նման ա նրան, որ ընդանուր զվարճանքին տարիներ շարունակ ռսները մեզ են տարել ու ընդեղ զվարճացել ու զվարճացրել ուրիշներին:
մի խոսքով Հայաստանը նախ պետք ա մաքրել ռսներից ու ռուսական մտածելակերպ կրողներից: հետո ամեն ինչ կընգնի իրա տեղը:

DV ջան համեմատություններ անելու մեջ դու ինձանից անցար: ես որ մերոնց հետ խոսում եմ հայկական ծայրահեղությունների ու այլանդակությունների մասին , միշտ ասում են, որ չափն անցնում եմ:
Պարզվում է որ մենակ չեմ, ինձանից բեթարները կան::hands

dvgray
25.08.2009, 03:43
DV ջան համեմատություններ անելու մեջ դու ինձանից անցար: ես որ մերոնց հետ խոսում եմ հայկական ծայրահեղությունների ու այլանդակությունների մասին , միշտ ասում են, որ չափն անցնում եմ:
Պարզվում է որ մենակ չեմ, ինձանից բեթարները կան::hands

ոչ ես եմ չափը անցնում, ոչ էլ իմ հասկանալով՝ դու:
ես կարող ա խտացնում եմ գույները… կամ էլ իրական գույներն եմ ցուցադրում:
Հիշում ես՞ Մատրիցաի մեջի մի հերոսին, որ խնդրում էր որ իրան Մատրիցա տեղափոխեն, ուղեղը նախօրոք համապատասխանաբար մաքրելուց հետո… մի խոսքով…

մի հատ օրինակ բերեմ: - "Երազ" մակնիշի ավտոմեքենան:
Երևի այս մի կարճլիկ նախադասությունից հետո մնացած ապացույցները իմ ճշտության, որ կարող եմ բերել, ավելորդ են չէ՞ :)

Hayazn
19.09.2009, 20:16
Եթե պատրաստ ես , այսինքն , եթե դրսից եկող եկամւտ ւնես , արի:
Եթե պատրաստվւմ ես Հայաստանւմ առավոտյան արթնանալ եվ աշխատանքի գնալ,
ապրւստի համար , նորից մտածիր:

Hayazn
19.09.2009, 20:32
aerosmith
Երբ կարդացի պատասխանդ , քեզ հետ համաձայն չեի:
Բայց երբ կարդացի հասցետ , պատասխանիդ ձախ կողմւմ ,
լիրվին համաձայն եմ :

Տատ
19.09.2009, 20:47
aerosmith
Երբ կարդացի պատասխանդ , քեզ հետ համաձայն չեի:
Բայց երբ կարդացի հասցետ , պատասխանիդ ձախ կողմւմ ,
լիրվին համաձայն եմ :

էս ի՞նչ էր:D: :D:D
Հայազն,մեռա անգլիական հումորիցդ:

Տատ
19.09.2009, 20:54
Հասցե: Ջհանդամի Գյոռը
Էս հասցեն էլ պիտի նշես:)

Տատ
19.09.2009, 20:57
Եթե պատրաստ ես , այսինքն , եթե դրսից եկող եկամւտ ւնես , արի:
Եթե պատրաստվւմ ես Հայաստանւմ առավոտյան արթնանալ եվ աշխատանքի գնալ,
ապրւստի համար , նորից մտածիր:

հույս ունեմ առաջին տարբերակն համենայնդեպս ունենալ: Բայց շատ եմ ուզում երկրորդը փորձել և կարողանալ: Թեև հենց դրանով են վախացնում շատերը:
Արդեն մտածել եմ: միայն պահն եմ սպասում

Hayazn
19.09.2009, 20:59
Էս հասցեն էլ պիտի նշես:)
որոնիր և կգտնես.
թակիր և կբացվի.
խնտրիր և կտրվի.

Տատ
19.09.2009, 21:01
որոնիր և կգտնես.
թակիր և կբացվի.
խնտռիր և կտրվի.
Արդեն գտա
46, 48:)
Հիմա մեզ կպատժեն ոֆֆտոպի համար:

Hayazn
19.09.2009, 21:11
հույս ունեմ առաջին տարբերակն համենայնդեպս ունենալ: Բայց շատ եմ ուզում երկրորդը փորձել և կարողանալ: Թեև հենց դրանով են վախացնում շատերը:
Արդեն մտածել եմ: միայն պահն եմ սպասում

Ախպեր ջան դւ հո չես ւզւմ աղից դւրս գաս աղաջւրը ընկնես :
Եթե քայլ ես անւմ , դեպի առաջ արա :

Հարդ
19.09.2009, 21:38
Արժի:

Տատ
19.09.2009, 21:41
Ախպեր ջան դւ հո չես ւզւմ աղից դւրս գաս աղաջւրը ընկնես :
Եթե քայլ ես անւմ , դեպի առաջ արա :
Աղը չոր ա ու խիտ, աղաջրում հեշտ է շարժվել:

Հայազն, ես իհարկե կպատրաստվեմ, մի անհանգստացիր, որոշակի ծրագրով կգնամ, գնալիս:

AMzone
19.09.2009, 23:28
հազար ու մի տարբերակ կա ես հարցին պատասխանելու, .
ես հարցի պատասխաննել կախվածա եթեներից.

Ապե Ջան
05.08.2010, 09:30
«Արժի՞, թե՞ ոչ վերադառնալ Հայաստան մշտական ապրելու» հարցը շատ հարաբերական է: Մարդիկ որոնք արդեն երկար տարիներ է արտասահմանում են, արդեն ստեղծել իրենց միջավայրը, քիչ թե շատ իրենց կողքին կան հարազատ մարդիկ, ու նրանք իրենց դրսում լավ են զգում, ապրելով բաերկեցիկ կյանքով:

Կան մարդիկ, որոնք դրսում են, անում են կեղտող աշխատանք (ուրիշի տուն են մաքրում) էլի իրենց լավ են զգում, քանի որ՝ նորմալ վարձատրվում են իրենց արած աշխատանքի դիմաց:

Լավ բա մեր վերջը ի՞նչա լինելու, բոլորը միայն ձգտում են դուրս դուրս, գնալուե՞նք կորենք, էլ չեն իմանալու հայ - ը ովա, չնայած հիմա էլ կան տեղեր, որ անգամ մեր գոյության մասին չգիտեն:

Tig
05.08.2010, 09:51
«Արժի՞, թե՞ ոչ վերադառնալ Հայաստան մշտական ապրելու» հարցը շատ հարաբերական է: Մարդիկ որոնք արդեն երկար տարիներ է արտասահմանում են, արդեն ստեղծել իրենց միջավայրը, քիչ թե շատ իրենց կողքին կան հարազատ մարդիկ, ու նրանք իրենց դրսում լավ են զգում, ապրելով բաերկեցիկ կյանքով:

Կան մարդիկ, որոնք դրսում են, անում են կեղտող աշխատանք (ուրիշի տուն են մաքրում) էլի իրենց լավ են զգում, քանի որ՝ նորմալ վարձատրվում են իրենց արած աշխատանքի դիմաց:

Լավ բա մեր վերջը ի՞նչա լինելու, բոլորը միայն ձգտում են դուրս դուրս, գնալուե՞նք կորենք, էլ չեն իմանալու հայ - ը ովա, չնայած հիմա էլ կան տեղեր, որ անգամ մեր գոյության մասին չգիտեն:

Արայիկ ջան, ախր կարևոր չի որ ինչոր տեղ մեր մասին չգիտեն… «Վաղը» սկի մենք չենք մեր գոյության մասին իմանալու… Էսօր շատերը չգիտեն որ հայկական ծագում ունեն, այսինքն արդեն հայ չեն, շատերն էլ հրաժարվում են իրենց հայ համարելուց ու արդեն պարզա իրանց սերունդների պատկանելիությունը…

Բայց երեկ նենց ուրախացա:) Ուրեմն մի վիրտուալ ընկեր, ավելի ճիշտ ընկերուհի ունեմ, Մախաչկալայից: Երեկ պատմեց, որ իրանց մոտ հայկական համայնքը աշխուժացելա, սկսել են լայնամասշտաբ միջոցառումենր իրականացնել, մշակութային, եկեղեցական և այլն: Այնպիսի բաներ են կազմակերպում, որ նույնիսկ մոտակա քաղաքների հայերն էլ են գալիս մասնակցելու: Սկսել են հայերեն սովորել, այն պարագայում, երբ հենց ինքը ընդհանրապես չէր տիրապետում հայերենին: Հասարակական կազմակերպություններ են ստեղծել ու ոնցոր թե սկսում են համագործակցել մեր սփյուռքի նախարարության հետ: Մնումա հուսալ, որ սփյուռքի նախարարությունը հուսախափ չի անի նրանց: Հա ու մեկ էլ ասում է, որ մեր մշակույթով հետաքրքրվում են ոչ միայն հայերը:)

Ապե Ջան
05.08.2010, 10:11
Արայիկ ջան, ախր կարևոր չի որ ինչոր տեղ մեր մասին չգիտեն… «Վաղը» սկի մենք չենք մեր գոյության մասին իմանալու… Էսօր շատերը չգիտեն որ հայկական ծագում ունեն, այսինքն արդեն հայ չեն, շատերն էլ հրաժարվում են իրենց հայ համարելուց ու արդեն պարզա իրանց սերունդների պատկանելիությունը…

Բայց երեկ նենց ուրախացա:) Ուրեմն մի վիրտուալ ընկեր, ավելի ճիշտ ընկերուհի ունեմ, Մախաչկալայից: Երեկ պատմեց, որ իրանց մոտ հայկական համայնքը աշխուժացելա, սկսել են լայնամասշտաբ միջոցառումենր իրականացնել, մշակութային, եկեղեցական և այլն: Այնպիսի բաներ են կազմակերպում, որ նույնիսկ մոտակա քաղաքների հայերն էլ են գալիս մասնակցելու: Սկսել են հայերեն սովորել, այն պարագայում, երբ հենց ինքը ընդհանրապես չէր տիրապետում հայերենին: Հասարակական կազմակերպություններ են ստեղծել ու ոնցոր թե սկսում են համագործակցել մեր սփյուռքի նախարարության հետ: Մնումա հուսալ, որ սփյուռքի նախարարությունը հուսախափ չի անի նրանց: Հա ու մեկ էլ ասում է, որ մեր մշակույթով հետաքրքրվում են ոչ միայն հայերը:)

Դա ես էլ այդքան չեն կարևորում, ինչքան ասենք մեր հանրահայտ չլինելը: :)
Ի՞նչի պետքա մենք մեր գոյության մասին չիմանանք: :o

Ինչ վերաբերում «Սփյուռքի նախարարության» - ը, ապա ասեմ որ դա ևս փող կորզելու մի միջոցե: Աստված տա իրենք իրենց առաքելությունը ճիշտ կատարեն ու ինչի համար որ գլուխ են բարձրացնեն հասնեն իրենց նպատակին, բայց ես ինքս խիստ կասկածում եմ: Էսօր մեր նախարարությունը մտածումա գրպանները լցնելու մասին, այլ ոչ հայ ազգի ճակատագրի: Երանի ես սխալված լինեմ :oy

Hda
05.08.2010, 10:16
Կան մարդիկ, որոնք դրսում են, անում են կեղտող աշխատանք (ուրիշի տուն են մաքրում) էլի իրենց լավ են զգում,
իսկ այստեղ չկա՞ն ,տարբերությամբ որ նորմալ չեն վարձատրվում են իրենց արած աշխատանքի դիմաց:

Կամ էլ եթե հայ ես,անպայման նախարար պիտի լինիս մինիմում,տունդ էլ Օպերայից 127մետրի վրա մաքսիմում:Իսկ այդ նշածդ "կեղտոտ" աշխատանքը ո՞վ է անելու:Կեղտոտ աշխատանքը-մարդկանց խաբել,գողանալ,սպանել ....սրանք են,իսկ տուն մաքրել կամ փողոց մաքրել,աման լվանալ կամ լվացք անել դրանք միայն հարգանքի արժանի աշխատանք են,քան շատ պատգամավորների քամի փչելու կեղտոտ աշխատանքի ի հակառակ...

Dayana
05.08.2010, 10:36
Վերադառնա՞լ, պետք ա ինչքան հնարավոր ա շուտ գնալ էստեղից: :angry
Ու ամենալավն էն ա, որ լրիվ նախադրյաները ստեղծված են, որ գնալուց հետո հանկարծ չփոշմանես, որ գնացել ես ՝ մինչև վերջին «խազը» զզվացրել են:


իսկ այստեղ չկա՞ն ,տարբերությամբ որ նորմալ չեն վարձատրվում են իրենց արած աշխատանքի դիմաց:

Կամ էլ եթե հայ ես,անպայման նախարար պիտի լինիս մինիմում,տունդ էլ Օպերայից 127մետրի վրա մաքսիմում:Իսկ այդ նշածդ "կեղտոտ" աշխատանքը ո՞վ է անելու:Կեղտոտ աշխատանքը-մարդկանց խաբել,գողանալ,սպանել ....սրանք են,իսկ տուն մաքրել կամ փողոց մաքրել,աման լվանալ կամ լվացք անել դրանք միայն հարգանքի արժանի աշխատանք են,քան շատ պատգամավորների քամի փչելու կեղտոտ աշխատանքի ի հակառակ...
Էդ ասածդ հարգանքի արժանի աշխատանքը հիմա անում են կիրթ մարդիկ, ովքեր կարգին նախարար կլինեին, բայց փոխարենը ինչ-որ «վատ մարդ» նախարարի տուն են մաքրում, ու էդ նախարարի «վատ մարդուհի» կինը բղավում է նրանց վրա ու ծաղրում: Ու 30 000 դրամով տուն մաքրելով մարդիկ չեն ապրում, այլ դանդաղ մահանում են:

Ապե Ջան
05.08.2010, 10:37
իսկ այստեղ չկա՞ն ,տարբերությամբ որ նորմալ չեն վարձատրվում են իրենց արած աշխատանքի դիմաց:

Կամ էլ եթե հայ ես,անպայման նախարար պիտի լինիս մինիմում,տունդ էլ Օպերայից 127մետրի վրա մաքսիմում:Իսկ այդ նշածդ "կեղտոտ" աշխատանքը ո՞վ է անելու:Կեղտոտ աշխատանքը-մարդկանց խաբել,գողանալ,սպանել ....սրանք են,իսկ տուն մաքրել կամ փողոց մաքրել,աման լվանալ կամ լվացք անել դրանք միայն հարգանքի արժանի աշխատանք են,քան շատ պատգամավորների քամի փչելու կեղտոտ աշխատանքի ի հակառակ...

Տուն մաքրելը, աման լվանալը ու ուրիշի ոտքերի տակ մաքրելը «կեղտոտ» աշխատանք է, ոֆիսում նստել ու թուղթ ու գրիչով աշխատելը ևս կեղտոտ աշխատանք է :D

Օպերայում ամենավիպ տեղում տուն ունենալով չի որոշվում հայի հայ լինելը:

Հարգում եմ՝ խանութի հավաքարարին, բավորին, շենքի աղբատարին:

Ես քեզ հակառակը չէի փորձում համոզել որ գրել էս՝ շատ պատգամավորների քամի փչելու կեղտոտ աշխատանքի ի հակառակ...

Tig
05.08.2010, 10:51
Դ...
Ի՞նչի պետքա մենք մեր գոյության մասին չիմանանք: :o

...

Որովհետև չենք իմանալու որ հայ ենք: Ձուլվելու ենք վերջանանք…

Hda
05.08.2010, 14:52
Էդ ասածդ հարգանքի արժանի աշխատանքը հիմա անում են կիրթ մարդիկ, ովքեր կարգին նախարար կլինեին, բայց փոխարենը ինչ-որ «վատ մարդ» նախարարի տուն են մաքրում, ու էդ նախարարի «վատ մարդուհի» կինը բղավում է նրանց վրա ու ծաղրում: Ու 30 000 դրամով տուն մաքրելով մարդիկ չեն ապրում, այլ դանդաղ մահանում են:
էտ ա ցավը,գնացողներն էլ նշածդ կիրթ մարդիկ են:Բռակներն են մնացել հիմնական բնակչություն որպես...

Բիձա
06.08.2010, 07:20
էտ ա ցավը,գնացողներն էլ նշածդ կիրթ մարդիկ են:Բռակներն են մնացել հիմնական բնակչություն որպես...
Չէի ասի, թե կիրթերն են գնացել- գնացել են քիչ թե շատ շուստրիները: Նրանք, որոնք չեն վախեցել նոր կյանք որոնելուց: Կիրթերի մեծ մասը մնացել է ու իր դարն է մաշեցնում: Հայաստանում առհամարհված կիրթ մարդկանց մի մեծ շերտ կա, որը կուչ է եկած անմարդկային կյանքի այլանդակություններից:
Բռակների կատեգորիան լրիվ չեմ պատկերացնում, բնութագիրը չգիտեմ: Բայց ոնց հասկանում եմ, այն պետք է համապատասխանի ռուսական быдло-ին: Սովետից հետո էդ հատվածը ամեն տեղ էլ մեծ է: Ողջ ռուսաստանն է դրանցով լցված:
Հայաստան հետ չեն գալիս հիմնականում մի պատճառով- օդ չկա: Օդն են կտրել տղերքը: TV-ն, մառշռուտկեքը, մլիցեքը, իրար նկատմամբ անվերջ թշնամությունն ու վայրենությունը վերացրել են օդը: Դրսից եկածը արդեն 3-րդ օրը սկսում է շմչահեղձ լինել: Եթե հայաստանցիներին թվում է, թե ապրանքների ներկրումն ու գներն են մոնոպոլիզացված, ապա հավատացեք դրսի մարդուն նախ և առաջ "օդի" պակասն է խեղդում:

Արևածագ
10.08.2010, 13:48
Հետևում էի այս թեմայում, բայց չէի գրում, սպասում էի: Երեկ մերոնք՝ ծնողներս ու եղբայրս, որ Մոսկվայում էին ապրել վերջին տասներկու տարիները, վերջնականապես տեղափոխվեցին Հայաստան: Այս «վերջնականապեսը» պայմանավորված է միայն մայրիկիս ցանկությամբ: Տեսնենք՝ ինչքա՞ն երկար կտևի: Մերոնք գյուղացիներ են, բնակության վայրից բխող բոլոր խնդիրներով ու առավելություններով: Իհարկե, Մոսկվայում ապրելիս նրանք բիզնեսով չեն զբաղվել, բայց եկամտի միջին մակարդակ միշտ ունեցել են: Նաև այնքան , որ ոչ միայն օգնեն Հայաստանում բնակվող քույրերիս, այլև հեռու մոտիկ բարեկամներին ևս: Ինձ թվում է, որ իրենց մոտ ահագին բթացել էր բազմաթիվ դժվարությունների մասին պատկերացումը, այդ պատճառով էլ մայրս ստիպում էր, որ վերադառնան: Բայց ես տեսնում եմ ամենասարսափելին, որ այժմվա Հայաստանի անբաժանելի նկարագիրն է՝ գործազրկությունը: Աչքիս առաջ ինչքա՜ն տաղանդավոր մարդիկ, նաև ակումբում, կամ ընդհանրապես գործ չունեն, կամ էլ յոլա են գնում առիթից- առիթ պատահող սակավ պատվերներով: Սա ինձ իսկապես ցավ է պատճառում: Թող որ ակումբում ինտելեկտուալներ են, բայց սա այն բանի ցուցանիշն է, որ արհեստավորներն ու սոցիալական մնացած խավերի մարդիկ էլ նույն անլուծելի խնդիրն ունեն:
Չգիտեմ մերոնք հիմա ո՞նց են հարմարվելու ամենօրյա տաք ցնցուղի , գազի, կենցաղային բազմաթիվ հարմարությունների բացակայությանը, որին այնքան սովորել էին: Այդ բոլորը գյուղի տանն էլ լինելու է, կանեն իրենց խնայողությունների հաշվին: Բայց լավ գիտենք, որ բոլոր խնայողություններն էլ մի օր պրծնում են: Թե դրանից հետո ի՞նչ է լինելու, չգիտեմ::think
Կապրե'նք, կտեսնե'նք:

Գաղթական
20.08.2010, 06:07
Ի՞նչ կա ստեղ, որ չկա ուրիշ տեղ ու ի՞նչ կա ուրիշ տեղ որ չկա ստեղ:

ես ներողություն՝ նոր տեսա մոտ մի տարի առաջ ինձ ուղղված էս հարցը..

ի՞նչ կա ըտեղ, որ չկա ըստեղ - մի բառով նկարագրած՝ ըտեղ իմ աշխարհնա..
ի՞նչ կա ըստեղ, որ չկա ըտեղ - դարձյալ մեկ բառով կնկարագրեմ՝ հնարավորություններ..



Ձեր ապագայի մասին մնացեք, ոչ ոք էս հողը հետը չի տարել էն աշխարհ, բայց էս հողը շատերին ա տարել:

նախ ասեմ, որ թեմայի հարցման պատասխանս է՝ այո արժե..

ու հենց ապագայիս մասին մտածելով էլ դա եմ ասում..
էսօր ես որդի եմ մեծացնում.. ու իմ ապագան հիմա իրա մեջ եմ տեսնում..
ու, Աստված տա, դեռ 4-ն էլ պիտի ունենամ..
թող իրանք մեծանան ու խոսքերս հասկանալով ինձ դատեն՝ թե հանկարծ իմանամ, որ Հայ չպիտի լինեն հոգով՝ անչափ կափսոսամ, որ լուս աշխարհ եմ բերել ու պահել..

ինչ վերաբերում է հետ գալուն՝ մշտական բնակություն վերահաստատելու նպատակով - սպասում եմ էդ օրվան.. սպասում եմ ամեն օր ու ամեն անհոգ պահ օգտագործում հետագա նպատակներս ու ծրագրերս ծանրուկշիռ անելու համար..

թե կան մարդիկ՝ սպասում են պահի հասունանալուն, որ Հայաստանից դուրս գան՝ իմ մոտ լրիվ հակառակ պրոցեսնա..

ու շատ լավ պատկերացնելով Հայաստանյան դժվարությունները ու հարյուր հազարավոր մարդկանց հուսալքության աստիճանը՝ մեկ է՝ ես ինքս ինձ պատասխանատու եմ համարում իմ հետագա սերնդի դիմաց ու սեփական ունեցվածքն ու բարօրությունը չէ՝ հազար հատ բարեկեցիկ երկիր էլ լինի՝ թքած կունենամ վրան՝ միայն թե ազգիս միակ ժառանգը չկտրվի մայր հողից..

տուն, աշխատանք, ապրելու իրավունք - ամեն ինչ էլ ունեմ, ինչ պետք է ամբողջ կյանքդ անհոգ ապրելու համար.. ինչ էլ դեռ չունեմ՝ կամաց-կամաց ստեղծում եմ.. բայց այս ամենը ժամանակավոր բնույթ է կրում..
այս երկիրը, աշխարհամասը, ես, ինձ համար, տեսնում եմ որպես «տռամպլին».. ու պատրաստվելով թռիչքի պահին՝ աշխատում եմ օգտագործել ցանկացած հնարավորություն, ինչը օգուտ եմ համարում ազգիս ու հայրենիքիս..

երբ հետ կգամ՝ դեռ չգիտեմ.. երբ զգամ, որ պահը հասունացավ..
Փառք Աստծո՝ թե տարիքս է ներում, թե ուժերս դժվար ժամանակից շուտ դավաճանեն..


Հ.Գ. կբերեմ ամենասիրածս օրինակը՝ երբ մարդը հասկանում է, որ իր սեփական տունը հրդեհվում է, իմ պատկերացնելով, նա մնում է այդ տան մեջ ու փորձում կրակը հանգցնել.. հանգցնելուց հետո էլ վերանորոգել ու սկսել կահավորել նորից.. և ոչ՝ տունը հրդեհին թողնելով, այն հանձնում ճակատագրի քմահաճույքին ու գնում նորը.. կամ մշտական վարձում մեկ այլը.. իսկ եթե դուրս էլ է գալիս՝ միայն դրսից ջուր բերելու նպատակով, որպեսզի պայքարի դրանով հրդեհի դեմ..
նվիրական իղձս կլիներ, եթե ես երկրորդների թվին պատկանեյի..

alpha
13.01.2012, 02:35
Այնքան դիպուկ եք բնութագրել շատ գաղթականների հոգևիճակը: Մարդը որպես բանական արարած կարիք ունի բացի ֆիզիկական սնունդից նաև հոգեկան սնունդ, որը ավելի պատշաճ կերպով կարող է մատուցվել միայն հայրենիքում: Եթե մարդկանց համար սերունդների հայ մնալը նշանակություն չունի, ապա ես հավատացնում եմ Հայաստանից դուրս կյանքն ավելի բարեկեցիկ է ու հարմարավետ: Իսկ սերունդների հայ մնալը Հայաստանից դուրս իրատեսական չեմ համարում: Շատերը ովքեր ուզում են հետ վերադառնալ կամ այն մարդիկ են ովքեր չեն համակերպվում դրսի կյանքին ու նիստուկացին, կամ էլ նրանք ովքեր հոգևոր սնունդի պակաս են զգում: Իմ օրինակով կարող եմ ասել որ մարդ երբ հոգում է իր կենսական կարիքները սկսում է մտածել ավելի վեհ գաղափարների մասին: Ես արդեն բավականին երկար տարիներ ապրում եմ Հայաստանից դուրս, ու կարողացել եմ որպես լուրջ պրոֆեսիոնալ կայանալ, ու բարեկեցիկ կյանք ստեղծել ընտանիքիս համար: Իսկ կենսական բարեկեցություն ստեղծելուց հետո մարդ սկսում է մտածել կենցաղային հարթությունից դուրս: Մասլովի պահանջների հիերարխիայի սանդղակին (Maslow's Hierarchy of needs) ովքեր ծանոթ են ապա հավատացած եմ կհասկանան ինչ ի նկատի ունեմ: Գալիս է մի պահ, որ այն ինչ ունես Հայաստանից դուրս սկսում ես չգնահատել (նույնը կարող եմ ասել Հայաստանում բնակվողների համար, և շատերը չեն գնահատում Հայաստանում բնակվելու բերկրանքը): Մարդկային միգրացիան շատ հնուց եկած երևույթ է, որը հաճախ հարիր է բախտախնդիր մարդկանց, ովքեր չեն զլանում ռիսկի դիմեն: Մի մոռացեք որ ծանոթ միջավայրը փոխելը բավականին մեծ ռիսկերի հետ է կապված:

Ներսես_AM
13.01.2012, 02:46
Հիմա ի՞նչ, որոշել եք վերադառնա՞լ, թե՞ ոչ։

alpha
13.01.2012, 03:41
Գիտեք անկեղծ ասած ընկրկումների մեջ եմ ու վերջնական որոշում դեռ չեմ կայացրել, բայց շատ մոտ եմ դրան: ՈՒղակի բանը նրանում է, երբ կորցնելու շատ բան ունես ռիսկի դիմելը ավելի դժվար է դառնում, ու փորձում ես դիմել քայլերի որոնք կմեղմեն որոշման ռիսկայնությունը: