Դիտել ողջ տարբերակը : Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է
Իմ կարծիքով ամուսնալուծությունների դրդապատճառներից է նաև ամուսիններից մեկնումեկի անպտղությունը (http://cpanel.host.am/~akumb/showthread.php?p=436653#post436653): Առաջին հայացքից «թեթև» թվացող այս խնդիրը իրականում շատ ծանր են տանում անգամ ամենասիրող ամուսինները: Անպտղությունը ճեղքվածք է առաջացնում նրանց միջև, իսկ երբեմն էլ մեծերի անզգույշ խորհուրդները կարող են հասցնել ամուսնալուծության: Նման ընտանիքների ամրությունը կարող են պահպանել իսկապես իրար սիրող, հասկացող, բարձր զարգացածության տեր նվիրյալները:
Հետաքրքիր է լսել ձեր տեսակետն այս հարցի շուրջ. Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է:
Իմ կարծիքով ամուսնալուծությունների դրդապատճառներից է նաև ամուսիններից մեկնումեկի անպտղությունը (http://cpanel.host.am/~akumb/showthread.php?p=436653#post436653): Առաջին հայացքից «թեթև» թվացող այս խնդիրը իրականում շատ ծանր են տանում անգամ ամենասիրող ամուսինները: Անպտղությունը ճեղքվածք է առաջացնում նրանց միջև, իսկ երբեմն էլ մեծերի անզգույշ խորհուրդները կարող են հասցնել ամուսնալուծության: Նման ընտանիքների ամրությունը կարող են պահպանել իսկապես իրար սիրող, հասկացող, բարձր զարգացածության տեր նվիրյալները:
Հետաքրքիր է լսել ձեր տեսակետն այս հարցի շուրջ. Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է:
Շատ բարդ հարց ես բարձրացրել, ցանկացած մարդու համար երեխան ամենացանկալի երևույթն է, բայց իմ կարծիքով երեխայի բացակայությունը պատճառ չի ,որ կորցնես սիրածդ էակին:
Cassiopeia
08.11.2007, 16:49
Մանոնը ինչպես միշտ առաջ ընկավ:)… Չնայած դա նրա կենսափորձի մեծությունից է գալիս, որ այսպիսի հրատապ թեմաների է անդրադառնում: Թեման առանձնացրեցի, քանզի կարծում եմ, որ սա ևս հույժ կարևոր թեմա է առանձին քննարկման համար:
Վերջերս մի այսպիսի պատմություն լսեցի (ի դեպ իրական): Գերմանիայում ապրող մի ամուսնական զույգ բավական երկար տարիներ երեխա չի կարողացել ունենալ: Եվ կինը՝ ամուսնու համաձայնությամբ հարաբերություններ ունենալով մեկ այլ տղամարդու հետ, նրանից երեխա է ունեցել: Կա նաև հակառակ երևույթը՝ երբ տղամարդու սերմնաբջիջով արհեստական բեղմնավորում է կատարվում երրորդ կին՝ պայմանով, որ երեխան տրվելու է հոր ընտանիքին:
Ավելացվել է 7 րոպե անց
Հաճախ պատահում է, որ անպտղությունից դրդված ծնողները երեխա են որդեգրում: Սակայն ինչքան էլ դրան դիմեն, ընտանեկան հոգեբանության մեջ ճեղքվածք կտա այն հանգամանքը, որ չկա արյունակից զավակ, չկա ազգը շարունակող:
Ինչպե՞ս վարվել նման դեպքում…
Հայաստանյան պայմաններում վերը հիշված դեպքը կարծում եմ բավական բացասական արդյունք կունենա: Սակայն արդյո՞ք կա այլ ելք… Ամուսնալուծությո՞ւն, երեխայի որդեգրություն, թե երեխածնություն մեկ այլ կնոջ կամ տղամարդու օգնությամբ…
Իմ կարծիքով ամուսնալուծությունների դրդապատճառներից է նաև ամուսիններից մեկնումեկի անպտղությունը (http://cpanel.host.am/~akumb/showthread.php?p=436653#post436653): Առաջին հայացքից «թեթև» թվացող այս խնդիրը իրականում շատ ծանր են տանում անգամ ամենասիրող ամուսինները: Անպտղությունը ճեղքվածք է առաջացնում նրանց միջև, իսկ երբեմն էլ մեծերի անզգույշ խորհուրդները կարող են հասցնել ամուսնալուծության: Նման ընտանիքների ամրությունը կարող են պահպանել իսկապես իրար սիրող, հասկացող, բարձր զարգացածության տեր նվիրյալները:
Հետաքրքիր է լսել ձեր տեսակետն այս հարցի շուրջ. Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է: (http://www.akumb.am/showthread.php?t=15925)
Անպտղությունն իհարկե տխուր փաստ է, սակայն կարծում եմ՝ այն չպիտի վճռորոշ լինի ընտանիքի կայացման կամ փլուզման գործում, եթե զույգն իսկապես ամուսնացել է նախ և առաջ միմյանց հետ լինելու համար:
Կոնկրետ իմ ու զուգընկերոջս դեպքում անպտղությունը ոչ մի նշանակություն ունենալ չի կարող /թեև մեզ մոտ կարծում եմ չկան նման խնդիրներ/, որովհետև երկուսս էլ մտածում ենք որդեգրման մասին՝ անկախ այն փաստից, որ կարող ենք ունենալ սեփական երեխաները: Կարևորը երեխա դաստիարակելն ու մեծացնելն է. կարևոր չի այն փաստը, թե ում արգանդից է ծնվել՝ քո, թե մեկ ուրիշի: Համենայնդեպս, մեզ համար դա այդպես է:
Kheranyan
08.11.2007, 17:17
Իմ կարծիքով ամուսնալուծությունների դրդապատճառներից է նաև ամուսիններից մեկնումեկի անպտղությունը (http://cpanel.host.am/~akumb/showthread.php?p=436653#post436653): Առաջին հայացքից «թեթև» թվացող այս խնդիրը իրականում շատ ծանր են տանում անգամ ամենասիրող ամուսինները: Անպտղությունը ճեղքվածք է առաջացնում նրանց միջև, իսկ երբեմն էլ մեծերի անզգույշ խորհուրդները կարող են հասցնել ամուսնալուծության: Նման ընտանիքների ամրությունը կարող են պահպանել իսկապես իրար սիրող, հասկացող, բարձր զարգացածության տեր նվիրյալները:
Հետաքրքիր է լսել ձեր տեսակետն այս հարցի շուրջ. Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է: (http://www.akumb.am/showthread.php?t=15925)
Manon ջան, ասեմ որ այս հարցադրումը շատ ցավոտ թեմա է ինձ համար, սակայն այնուամենայիվ արտահայտեմ կարծիքս: Ես արդեն 2-ից մի քիչ ավել տարի է ինչ ամուսնացած եմ (մինչ ամուսնանալը ես իմ ներկայիս կնոջ հետ «ընկերություն եմ արել» մոտ 5 տարի) և առայժմ երեխա չունենք, պատճառը երևի հասկանալի է, սակայն կարող եմ մի բան հաստատ ասել. Դա չի կարող անձամբ ինձ համար ամուսնալուծվելու հիմք հանդիսանալ : Ասեմ ավելին, ես զգում եմ որ մեր սերը ավելի է ուժեղացել և այն ավելի ու ավելի է մեզ մտերմացնում այդ «չարիքի» դեմ պայքարի ընթացքում, քանի որ ես գտնում եմ, եթե իրոք սիրում ես մեկին, ապա ոչ մի արգելք չի կարող բաժանել իրար իսկապես սիրող անձանց, սիրող մարդիք պետք է բոլոր դժվարությունները հաղթահարեն միասին, այլ ոչ թե լքեն կողակցին նեղ պահերին: Ես գիտեմ մի բան. Այս աշխարհում չկա չլուծվող հարց, չկա «չկա» բառը, պարզապես պետք է համբերատար լինել և ամեն կերպ փորձել գտնել ելքը ցանկացած իրավիճակից:
Ընդհանուր առմամբ Manon-ը ճիշտ է, որ
ամուսնալուծությունների դրդապատճառներից է նաև ամուսիններից մեկնումեկի անպտղությունը
իսկ այն որ
Անպտղությունը ճեղքվածք է առաջացնում նրանց միջև, իսկ երբեմն էլ մեծերի անզգույշ խորհուրդները կարող են հասցնել ամուսնալուծության:, ապա դա ճիշտ է, սակայն եթե մարդ շարժվում է սեփական ուղեղով և սրտով, ապա դա էլ հիմք չի, իսկ եթե նա չի կարողանում շարժվել սեփական ուղեղով և մեծապես կախում ունի այլ անձանց կարծիքից, ապա ցանկացած բան այդ ընտանիքի համար կարող է ամուսնալուծության պատճառ դառնալ: Ես լիովին համամիտ եմ որ,
ընտանիքների ամրությունը կարող են պահպանել իսկապես իրար սիրող, հասկացող, բարձր զարգացածության տեր նվիրյալները:, այնպես որ մի խորհուրդի պես բան ասեմ դեռ չամուսնացածներին.
Ամուսնանալուց առաջ լավ մտածեք և համոզվեք, որ դուք իրոք սիրում եք նրան ում հետ ցանկանում եք անցկացնել Ձեր ողջ մնացած կյանքը, քանի որ կյանքը որքան ուրախ և հեշտ է թվում մինչ ամուսնանալը, այնքան և նույնիսկ ավելի դժվար կարող է դառնալ ամուսնանալուց հետո:
Հ.Գ Հանկարծ շատ լուրջ ու երկար-բարակ չմտածեք ու որոշեք չամուսնանալ, մեր ազգը պետք է շատանա և դրա տրամաբանական շարունակությունը՝ տես ստորագրությունս::)
Իմ կարծիքով ամուսնալուծությունների դրդապատճառներից է նաև ամուսիններից մեկնումեկի անպտղությունը (http://cpanel.host.am/~akumb/showthread.php?p=436653#post436653): Առաջին հայացքից «թեթև» թվացող այս խնդիրը իրականում շատ ծանր են տանում անգամ ամենասիրող ամուսինները: Անպտղությունը ճեղքվածք է առաջացնում նրանց միջև, իսկ երբեմն էլ մեծերի անզգույշ խորհուրդները կարող են հասցնել ամուսնալուծության: Նման ընտանիքների ամրությունը կարող են պահպանել իսկապես իրար սիրող, հասկացող, բարձր զարգացածության տեր նվիրյալները:
Հետաքրքիր է լսել ձեր տեսակետն այս հարցի շուրջ. Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է:
Մտածելու տեղիք է տալիս հարցդ, Մանոն ջան, չգիտեմ ինչ կանեի, գիտեմ միայն, որ երեխան ինձ համար ամենացանկալի բանն է աշխարհում, ես դա համարում եմ կնոջ առաջին պարտավորվածությունը բնության մոտ…
Գուցե և որդեգրեինք երեխա, գուցե դիմեինք Վերոնիկայի նշած մեթոդներին, բայց ընտանիքն առանց սերունդ մի տեսակ անկատար է
ինձ թվումա ամենալավ եղանակը Վերոնիկայի նշած 3-րդ տարբերակնա:(
Մականուն
09.11.2007, 10:32
Միանշանակ ընդունում եմ երեխա որդեգրելու տարբերակը և եթե հաշվի առնենք, որ այս դեպքում երեխան գենետիկորեն բացարձակապես օտար է ծնողներին ապա վերը նշված երրորդ տարբերակը փայլուն լուծում է: Երեխան գենետիկորեն, կրկնում եմ գենետիկորեն, կիսով չափ կլինի հարազատ:
Ես մի դեպք գիտեմ իմ ծանոթների շրջանակից, երբ կինը անպտուղ է և ամուսինների միջև երկար տարիներ քննարկումներ են գնացել երեխա որդեգրելու շուրջ (կինը դժվարացել է ընդունել ամուսնու ուրիշ կնոջը բեղմանվորելու տարբերակը) մինչև որ օրերից մի օր ամուսինը տուն է բերում նորածնի և հայտարարում, որ իր զավակն է, վճարել է մի կնոջ, որ իրենից երեխա ունենա: Ամեն ինչ հարթվեց, կինը երեխային մեծացրել է սեփական զավակի պես: Տղան իմ տարիքին է և արդեն վաղուցվանից գիտի իր ծագման մասին ու աշխարհում բոլորից շատ սիրում է մորը:
Kheranyan
09.11.2007, 10:38
Մտածելու տեղիք է տալիս հարցդ, Մանոն ջան, չգիտեմ ինչ կանեի, գիտեմ միայն, որ երեխան ինձ համար ամենացանկալի բանն է աշխարհում, ես դա համարում եմ կնոջ առաջին պարտավորվածությունը բնության մոտ…
Գուցե և որդեգրեինք երեխա, գուցե դիմեինք Վերոնիկայի նշած մեթոդներին, բայց ընտանիքն առանց սերունդ մի տեսակ անկատար է
Apsara ջան, քեզ հետ համամիտ եմ , սակայն մասամբ: Այո, ճիշտ է որ երեխան ամենացանկալի բանն է աշխարհում, բայց, ըստ իս, ամենևին չի նշանակում որ ընտանիքը անկատար է առանց սերունդ, կան բազում ընտանիքներ, որտեղ առկա է սերունդ, սակայն նրանց ամենևին էլ չես անվանի կատարյալ, ընտանիքը կատարյալ է սիրո, բոխընբռնման, փոխադարձ հարգանքի և հանդուրժողականության մեջ: Եթե կինը կամ տղամարդը անպտուղ է, ամնեևին չի նշանակում թե նա թերի մարդ է, նա կարող է շատ ավելի լիակատար մարդ լինել քան շատ ու շատ «պտղատու» անձիք: Եթե Ձեր ամուսինը կամ կինը անպտուղ են, ապա պետք չե երես թեքել նրանից, պետք չե նրան մենակ թողնել այդ դժվարության դեմ մեն-մենակ, այս աշխարհում ոչինչ երաշխավորված չե, չե որ նրա փոխարեն շատ հավանական է որ կարող է հայտնվեյիք նաև դուք, և ինչպե՞ս Ձեզ կզգայիք նման պարագայում, եթե Ձեզ լքեր Ձեր սիրեցյալը, հավանաբար կցանկանայիք նաև մեռնել: Պետք է գիտակցել որ դա միայն մեկի խնդիրը չե, այլ երկուսիդ, չե՞ որ դուք ընտանիք եք, մեկ միություն, մեկ միավոր և դուք երդում եք տվել եկեղեցում ասելով «Տեր եմ» իսկ կինը «հնազանդ եմ» իսկ դրանք զուտ արարողակարգի բառեր չեն և այդ բառերը դուք ասել եք երկուսով, ինչը նշանակում է որ կան դեպքեր երբ կինն է «տեր» իսկ տղամարդը «հնազանդ»: Ես նորից եմ կրկնում, (և հավատացեք ինձ, ես ունեմ այդ դառը փորձը և ձեզանից ոչ մեկին չեմ ցանկանա, որ իրականում իմանաք թե դա ինչ է) այս աշխարհում չկա չլուծվող հարց, չկա «չկա» բառը, ցանկացած հարց լուծվող է, պարզապես պետք է համբերատար լինել և դիմակայել կյանքի ցանկացած դժվարություններին, իսկ այդ դժարությունները, հաստատ համոզված եղեք, ավելի հեշտ է հաղթահարել երբ կողքիդ կանգնած է քո սիրեցյալը: Երբեք մի հուսահատվեք, երբեք մի լքեք Ձեր սիրելիին և դուք անպայման կհասնեք բաղձալի արդյունքին(այս խորհուրդը ինձ տվել է ակումբի իմ բարեկամներից մեկը): Ինչև է Սիրեք Զմիմիանս:love, աշխարհում ամեն գեղեցիկ, լավ բան սիրո պտուղ է, սերն է ամենակարևոր բանն աշխարհում, մնացածը երկրորդական բաներ են::)
Հ.Գ Իսկ թե տվյալ խնդիրը ինչպես կլուծի զույգը, դա արդեն նրանց ընտրությունն է, բայց որ իրար սիրող զույգերը կլուծեն այդ խնդիրը, ես դույզն ինչ կասկած չունեմ:
Սկզբում կփորձեինք միասին լուծել խնդիրը բժիշկների օգնությամբ, թե չստացվեր՝ կվորդեգրեինք: Ես համենայնդեպս պատրաստ եմ իմ սիրեցյալի հետ դիմել այդ քայլին:
Cassiopeia
09.11.2007, 11:22
Բոլորդ գրեթե դեմ չարտահայտվեցիք այն մտքին, որ երրորդ դեպքը հնարավոր տարբերակ է ու ինչու չէ, նաև բավական լավ լուծում է: Սակայն չեմ կարծում, թե ակնհայտ չի, որ մայրը (եթե նա մանկածին "գործարան" չէ պարզապես) իր զավակից երբեք չի հրաժարվի: Չեք կարծում, որ նորմալ բեղմնավորումից ու մնացյալ 9 ամիսներից հետո կտրականապես կհրաժարվի իր զավակին հանձնել օտարների:think:
... մայրը (եթե նա մանկածին "գործարան" չէ պարզապես) իր զավակից երբեք չի հրաժարվի: Չեք կարծում, որ նորմալ բեղմնավորումից ու մնացյալ 9 ամիսներից հետո կտրականապես կհրաժարվի իր զավակին հանձնել օտարների:think:
ԵՎ ճիշտ էլ կանի ։ Ես հասկանում եմ , որ երբեմն մարդիկ չեն կարողանում երեխա ունենալ , միակ լուծում տենում եմ երեխա որդեգրելու մեջ։ Իսկ մայրն իր երեխաին թող չտա ուրիշի , դա սխալ է :( Բա էդ երեխան :( ի՞նչ ապրումեր կունենա :(
Բոլորդ գրեթե դեմ չարտահայտվեցիք այն մտքին, որ երրորդ դեպքը հնարավոր տարբերակ է ու ինչու չէ, նաև բավական լավ լուծում է: Սակայն չեմ կարծում, թե ակնհայտ չի, որ մայրը (եթե նա մանկածին "գործարան" չէ պարզապես) իր զավակից երբեք չի հրաժարվի: Չեք կարծում, որ նորմալ բեղմնավորումից ու մնացյալ 9 ամիսներից հետո կտրականապես կհրաժարվի իր զավակին հանձնել օտարների:think:
եթե կան մայրեր, որ երեխային տանում են մանկատուն ու իրենց զավակին թողնում են չգիտեսինչ պայմաններում, ապա կգտնվեն մայրեր որոնք իրենց երեխային կտան քիչ թե շատ ապահով ձեռքերին
Բոլորդ գրեթե դեմ չարտահայտվեցիք այն մտքին, որ երրորդ դեպքը հնարավոր տարբերակ է ու ինչու չէ, նաև բավական լավ լուծում է: Սակայն չեմ կարծում, թե ակնհայտ չի, որ մայրը (եթե նա մանկածին "գործարան" չէ պարզապես) իր զավակից երբեք չի հրաժարվի: Չեք կարծում, որ նորմալ բեղմնավորումից ու մնացյալ 9 ամիսներից հետո կտրականապես կհրաժարվի իր զավակին հանձնել օտարների:think:
Վերա ջան պատկերացրու, որ հիմա այնքան շատ են "մայրերը", որ նորածին զավակին թողնում են ծննդատանը ու գնում, փախնում /այս բառը ավելի ճիշտ է/: Քո նշած տարբերակը Հայաստանում մեկ այլ ձև են լուծում, գնում են ծննդատուն, բավականին մեծ գումար են մուծում բժշկին, ու հերթական երեխան, որը լքվում է "մոր" կողմից, չեն տալիս մանկատուն, այլ ծննդականում իրեն "գնած" հոր և մոր անուններն է լինում:
Ժող հեսա ինձ դատի են տալու,
Քո նշած տարբերակը Հայաստանում մեկ այլ ձև են լուծում, գնում են ծննդատուն, բավականին մեծ գումար են մուծում բժշկին, ու հերթական երեխան, որը լքվում է "մոր" կողմից, չեն տալիս մանկատուն, այլ ծննդականում իրեն "գնած" հոր և մոր անուններն է լինում:
Հետաքրքիրա, Apsara ջան բայց էդ հաստատ լրիվ ճիշտ տեղեկություններ են?
schuschanik
09.11.2007, 17:57
Հետաքրքիրա, Apsara ջան բայց էդ հաստատ լրիվ ճիշտ տեղեկություններ են?
որքան հիշում եմ վերջերս նմանատիպ դեպք բացահայտվեց, :( կարծեմ Գյումրիում...
Second Chance
10.11.2007, 11:16
Վերա ջան պատկերացրու, որ հիմա այնքան շատ են "մայրերը", որ նորածին զավակին թողնում են ծննդատանը ու գնում, փախնում /այս բառը ավելի ճիշտ է/: Քո նշած տարբերակը Հայաստանում մեկ այլ ձև են լուծում, գնում են ծննդատուն, բավականին մեծ գումար են մուծում բժշկին, ու հերթական երեխան, որը լքվում է "մոր" կողմից, չեն տալիս մանկատուն, այլ ծննդականում իրեն "գնած" հոր և մոր անուններն է լինում:
Ժող հեսա ինձ դատի են տալու,
Նմանատիպ դեպքեր տեղի են ունենում ոչ միայն Հայաստանում, էստեղ զարմանալու բան չեմ տեսնում, ամեն մեկը իրավիճակից ելք է փնտրում, ըստ իր խղճի ու հասկացողության սահմանների...
Մեկը երեխա է ունենում սակայն իրեն պետք, չի մյուսը ցանկանում է, բայց չի ունենում, և ամեն մեկը իր համար մի ելք է փնտրում:
Երեխա որդեգրելու մեջ ես վատ բան չեմ տեսնում ,այլ հակառակը, միայն չեմ ընդունում, որ դա անում են խաբեության միջոցով…
Յուրաքանչյուր երեխայի համար էլ ավելի լավ կլինի ընտանիքում քան մանկատանը …
Որեմն եթե կան որբ կամ անցանկալի երեխաներ, ուրեմն պետք է և լինեն ընտանիքներ, որոնք կկարողանան որդեգրել նրանց:) էսպեսա կարծում եմ աշխարհի դրվածքը, որ տարբեր ծայրահեղությունները լուծում գտնեն իրար մեջ…
Դրա համար էլ եթե պարզվի, որ ապագա ամուսինս կամ ես անպտուղ ենք, կտխրեմ բայց ողբերգություն չեմ համարի ,քանի որ կմտածեմ ուրեմն այդպես է պետք որ իմ մայրական սերը տամ նրան ում զրկել են այն վայելելու իրավունքից…
Իհարկե, այս կյանքում չկա ավելի մեծ հրաշք, քան մայրանալը, այդ բերկրանքը վաեյելը, զգալը, բայց, իհարկե, մայրանալ միայն սիրելիից:oy
Սուտ կլինի, որ ասեմ, թե շատ նորմալ կվերաբերեի, որ մեզանից մեկնումեկը անպտուղ է կամ էլ, այսպես ասած, թեթև կտանեի:8Ընդ որում ես հարցը դիտարկում եմ ոչ միակողմանի, այսինքն չի բացառվում, որ ոչ թե նա, այլ ես եմ անպտուղ
Ինձ որոշ ժամանակ էր պետք դա հասկանալու, ընդունելու համար, ընդ որում՝ միայնակ հասկանալու :ok:(
Իսկ հետո, մենք երկուսով կորոշենք, թե հետագա մեր ընտանիքը ոնց կձևավորվի: Ընդ որում ես բնավ էլ դեմ չեմ լինի, որ երեխայի հայրը լինի ամուսինս, իսկ մայրը՝ անծանոթ, հատկապես, եթե հաշվի առնենք տելեգոնիայի հետ կապվածը, , որին ես որոշ չափով հավատում եմ, ուստի մեզանից մեկը ուղղակի գենետիկորեն ծնողը կլինի, ես էլ՝ անուղղակի;) Կարող ենք պարզապես որդեգրել, հակառակ դեպքում:
Մայրը մայր է լինում, անկախ այն հանգամանքից՝ ունենում է ինը ամսվա զավակի հետ լինելու ժամանակային առավելությունը թե չէ:) Պարզապես պետք է տալ երեխային քո ամբողջ սերը, քնքշանքը, ջերմությունը:loveԿնոջ սրտում կա մայրական մեծ սեր, ու անկախ ամեն ինչից, անգամ դեռ մայր չդարձած, կարող ես հարևանի կամ բարեկամի փոքրիկին այնպես սիրել ու կապվել, ասես քո երեխան լինի, ուրեմն գիտակից ու հասուն լինելով՝ կարող ես մի կողմ դնել անիմաստ խանդը, չարդարացված ինքնատանջանքը, կամ էլ անիմաստ անիծել սեփական բախտն ու այսպես անցկացնել ամբողջ կյանքը՝ միաժամանակ տանջելով կողակցիդ ու երկուսիդ էլ զրկելով երջանիկ համատեղ կյանքից, նախանձելի ընտանիք ունենալուց, ու սիրել փոքրիկին, ով այնքան անօգնական է, այնքան փոքրիկ ու այնպես գողտրիկ քուն է մտել քո գրկում, դե էլ ինչ է մնում, քան չվայելել այդ երջանկությունը:love:ok Եթե կողքիդ այն միակն է, ով սիրում է, նվիրված է քեզ, հասկանում է ամեն ինչ ու ընտանիքում կա սեր ու համերաշխություն, հավատացեք, ամեն հարց էլ լուծում կգտնի առանց այլևայլությունների:ok
Ասեմ նաև, որ ամուսնության անգամ առաջին տաս տարիների ընթացքում երեխաներ չունենալը դեռ չի նշանակում, որ այլևս ոչ մի հնար չկա, քանզի ինքս էլ գիտեմ ամուսնական զույգեր, որոնք երեխա են ունեցել ամուսնությունից հինգ և ավելի տարիներ անց:)
Էդուարդ_man
16.11.2007, 15:50
Ցավալի կլինի ինձ համար :(բայց երեխա կորդեգրենք, իսկ եթե դա իմանամ ամուսնությունից առաջ չգիտեմ ինչպես կվարվեմ..., բայց հավատում եմ հրաշքներին, ինձ թվումա դրա պատճառով չեմ լքի սիրելիիս, ինձ այդպեսա թվում...
Cassiopeia
16.11.2007, 16:04
Հարցադրումը կատարելուց հետո ինձ հարցրեցին. "Ի՞սկ որ տարբերակը կընտրես ինքդ"
Անկեղծ ասած դա բավական մտածելու տեղիք է տալիս: Ասեմ, որ ինձ համար կյանքն առանց երեխայի անտանելի է պատկերացնել: Անչափ մեծ խորհուրդ ունի 9 ամիս կրծքի տակ մեծացնել մի էակի, որը դեռ ԵՍ չունի: Հենց այդ միտքը, որ քո սրտի տակ բաբախում է մեկ այլ ավելի փոքրիկ ու անմեղ մի սիրտ, ստիպում է աշխարհին ու կյանքին նայել այլ աչքերով: Ու հասկանալ, որ դա քեզ չի տրված վերուստ… սարսափելի կլինի այդ մասին մտածելն անգամ:
Իսկ ինչպե՞ս վարվել այդ դեպքում: Համամիտ եմ, որ հենց նմանատիպ դեպքերը ահավոր մեծ առնչություն ունեն ապահարզանների թվի մեծացման հետ (նամանավանդ Հայաստանում, որտեղ ըստ ավանդական ընտանիքի, ընտանիքի կազմման դերը հիմնականում ուղղորդված է սերունդի շարունակմանը, ազգանվան պահպանմանը: Այնինչ արտասահմանում մինչ երեխա ունենալը ամուսնական զույգերը բավական երկար վայելում են կյանքը, հետո երեխայի կյանք են պարգևում ու նրանց այդ տարիների կյանքի վայելքն ու երեխա չունենալը չի դառնում ապահարզանի պատճառ):
Կարծում եմ, հանդիպելով նման իրավիճակի, նախ անհրաժեշտ է սթափ մտածել, թե ո՞ւմն է "մեղքը"… Հիշում եմ, հորս ընկերներից մեկը 3 անգամ ամուսնացավ ու ամուսնալուծվեց երեխա չունենալու պատճառով: Ու արդյոք այդ դեպքում նրանը չէր մեղքը, քանզի կարծում եմ դժվար թե նրա 3 կինն էլ անպտուղ լինեին:
Անդրադառնալով իմ կարծիքին, շարունակեմ. Այսպես, նախ անհրաժեշտ է պարզել, թե ամուսիններից ով է անպտուղ և որն է անպտղության պատճառը: Կան դեպքեր, երբ այդ անպտղությունը կարելի է բժշկական միջամտության միջոցով վերացնել: Եթե այդ էլ չօգնի, անձամբ ես դեմ չեմ լինի պահել մի երեխայի, որի հայրը ամուսինս կլինի, կամ ինչու չէ, նաև որդեգրել երեխա: Չնայած կարծում եմ, երկու դեպքում էլ անձամբ ինձ համար գերադասելի կլիներ, եթե երեխան լիներ նորածին, քանզի 9 ամիսն արդեն բավական երկար ժամանակ կլինի, որն ինձ չի պատկանել, իսկ այդ 9 ամսից հետո պարզապես չէի ուզենա այլևս ակնթարթ կորցնել:
Երրորդ անձի միջոցով երեխա ծնելու գաղափարն ինձ այնքան էլ չի վախեցնում: Համաձայն կլինեմ դրան: Թեկուզ բեղմնավորումը կատարված լինի բնական ճանապարհով: Չէ որ եթե անպտղության "մեղավորը" ես եմ, ապա պիտի կարողանամ "մեղքերիս համար պատասխան տալ" ու պիտի կարողանամ համակերպվել, որ ամուսինս մեկ այլ կնոջից երեխա ունենա:
Ընկեցիկ երեխայի որդեգրելը ևս չեմ բացառում, քանզի այդ դեպքում 2 օգուտ կլինի՝ նախ ընտանիք կմտնի երեխան, հետո ինչ, որ այլ արյունով ու գենետիկայով, և երկրորդ, որբուկը ընտանիք ձեռք կբերի:
Ամեն դեպքում, երեխան աստծո պարգևն է: Չի կարելի արհամարհել այն շնորհը, որը տրված է բանական էակին: Ու հիշենք՝ ոչ մի երեխա մեղսավոր չի ծնվում, նա այդպիսին դառնում է դաստիարակության ու շրջապատի շնորհիվ:
Vive L'Armenie
16.11.2007, 16:07
Իրոք ցավալի կլինի...:(, բայց դե ինչպես ասում են աշխարհի վերջը չէ, կարելի է երեխա որդեգրել..., դրա պատճառով լքել սիրած էակին՝ չեմ ընդունում...:nea, բայց հրաշքների հավատում եմ..., պատմեմ մի դեպք..., մեր մոտ մի շա՜տ երջանիկ զույգ կա, նրանք 14 տարի չէին կարողանում երեխա ունենալ, արդեն հույսները կտրել էին..., մտածում էին երեխա որդեգրելու մասին, բայց դե հույսները չէին կտրում, ինչպես ասում են՝ հույսը վերջում է մարում...:) բայց արի ու տես, որ այդ կինը, որն անպտուղ էր, այդքա՜ն տարիներ տարբեր բուժումներից հետո հղիացավ (հենց բժիշկներն էին հավաստիացնում, որ անհնար է...) և միանգամից զույգեր ունեցավ, մի՞ թե սա հրաշք չէ :love
Իրոք ցավալի կլինի...:(, բայց դե ինչպես ասում են աշխարհի վերջը չէ, կարելի է երեխա որդեգրել..., դրա պատճառով լքել սիրած էակին՝ չեմ ընդունում...:nea, բայց հրաշքների հավատում եմ..., պատմեմ մի դեպք..., մեր մոտ մի շա՜տ երջանիկ զույգ կա, նրանք 14 տարի չէին կարողանում երեխա ունենալ, արդեն հույսները կտրել էին..., մտածում էին երեխա որդեգրելու մասին, բայց դե հույսները չէին կտրում, ինչպես ասում են՝ հույսը վերջում է մարում...:) բայց արի ու տես, որ այդ կինը, որն անպտուղ էր, այդքա՜ն տարիներ տարբեր բուժումներից հետո հղիացավ (հենց բժիշկներն էին հավաստիացնում, որ անհնար է...) և միանգամից զույգեր ունեցավ, մի՞ թե սա հրաշք չէ :love
:love իսկական հրաշք :love չմոռանանք , որ եթե շատ ցանակնում ես մի բան , անպայման տրվում է :)
Second Chance
16.11.2007, 17:44
մեր մոտ մի շա՜տ երջանիկ զույգ կա, նրանք 14 տարի չէին կարողանում երեխա ունենալ, արդեն հույսները կտրել էին..., մտածում էին երեխա որդեգրելու մասին, բայց դե հույսները չէին կտրում, ինչպես ասում են՝ հույսը վերջում է մարում...:) բայց արի ու տես, որ այդ կինը, որն անպտուղ էր, այդքա՜ն տարիներ տարբեր բուժումներից հետո հղիացավ (հենց բժիշկներն էին հավաստիացնում, որ անհնար է...) և միանգամից զույգեր ունեցավ, մի՞ թե սա հրաշք չէ :love
Վայ հենց նմանատիպ դեպք ես էլ գիտեմ, բայց նրանք 12 տարի հետո ունեցան և զույգերն էլ մի տղա մի աղջիկ:), ինչ լավա չէ:love
Ուլուանա
16.11.2007, 21:42
Իրոք ցավալի կլինի...:(, բայց դե ինչպես ասում են աշխարհի վերջը չէ, կարելի է երեխա որդեգրել..., դրա պատճառով լքել սիրած էակին՝ չեմ ընդունում...:nea, բայց հրաշքների հավատում եմ..., պատմեմ մի դեպք..., մեր մոտ մի շա՜տ երջանիկ զույգ կա, նրանք 14 տարի չէին կարողանում երեխա ունենալ, արդեն հույսները կտրել էին..., մտածում էին երեխա որդեգրելու մասին, բայց դե հույսները չէին կտրում, ինչպես ասում են՝ հույսը վերջում է մարում...:) բայց արի ու տես, որ այդ կինը, որն անպտուղ էր, այդքա՜ն տարիներ տարբեր բուժումներից հետո հղիացավ (հենց բժիշկներն էին հավաստիացնում, որ անհնար է...) և միանգամից զույգեր ունեցավ, մի՞ թե սա հրաշք չէ :love
Այո, իսկապես հրաշալի է։ :love Ի դեպ, բազմաթիվ դեպքեր գիտեմ, երբ տարիներ շարունակ երեխա չունեցող ամուսինների մոտ երեխա որդեգրելուց հետո հանկարծ, կարծես հրաշքով, երեխա է ծնվում։ :) Փաստորեն, օտար երեխային որբությունից փրկելը հաճախ այս կերպ փոխհատուցվում է բնության կողմից։ :)
Philosopher
16.11.2007, 22:08
Այո, իսկապես հրաշալի է։ :love Ի դեպ, բազմաթիվ դեպքեր գիտեմ, երբ տարիներ շարունակ երեխա չունեցող ամուսինների մոտ երեխա որդեգրելուց հետո հանկարծ, կարծես հրաշքով, երեխա է ծնվում։ :) Փաստորեն, օտար երեխային որբությունից փրկելը հաճախ այս կերպ փոխհատուցվում է բնության կողմից։ :)
Անպտղությունը արդյունք է մայրության և/կամ հայրության զգացողության բացակայության, այն սիրո էներգետիկայի բացակայության, որը ստիպում է երկու բջիջներին միանալ իրար` սիրո հոսքի մեջ, ու նոր, գեղեցիկ պտուղ ստեղծել: Իսկ որդեգրումից հետո պտղավորում է լինում, քանի որ առաջանում է այդ զգացողությունը և պրոյեկտվում է վերցված երեխայի վրա, ու այստեղից սեփականն ունենալը մեկ քայլ է` սիրո մեկ քայլ:
Անպտղությունը արդյունք է մայրության և/կամ հայրության զգացողության բացակայության, այն սիրո էներգետիկայի բացակայության, որը ստիպում է երկու բջիջներին միանալ իրար` սիրո հոսքի մեջ, ու նոր, գեղեցիկ պտուղ ստեղծել: Իսկ որդեգրումից հետո պտղավորում է լինում, քանի որ առաջանում է այդ զգացողությունը և պրոյեկտվում է վերցված երեխայի վրա, ու այստեղից սեփականն ունենալը մեկ քայլ է` սիրո մեկ քայլ:
Կարդում ու մտածում եմ, որ ամեն մի երեխա դա մեծ ու գեղեցիկ սրիո պտուղ է: Շատ գեղեցիկ է հնչում, բայց…Նախ ասեմ, որ իմ մայրը ծնվել է իր ծնողների ամուսնությունից 11 տարի հետո, և կարծում եմ, որ եթե այդ ընտանիքում սեր չլիներ, նրանք վաղուց բաժանված կլինեին, իսկ սեր կար , բայց չկար երեխան, այդ դեպքում ու՞ր մնաց օրինաչափությունը՞…Ո՞րն էր այդ սիրո պտղի ուշացման պատճառը:
Եվ կարող ե՞ս ինձ բացատրել, թե ի՞նչ օրինաչափությամբ են լույս աշխարհ գալիս բռնաբարության արդյունքում ծնված երեխաները…Ու՞ր մնաց մայրության կամ հայրության զգացողությունը…
Kheranyan
19.11.2007, 17:48
Անպտղությունը արդյունք է մայրության և/կամ հայրության զգացողության բացակայության, այն սիրո էներգետիկայի բացակայության, որը ստիպում է երկու բջիջներին միանալ իրար` սիրո հոսքի մեջ, ու նոր, գեղեցիկ պտուղ ստեղծել: Իսկ որդեգրումից հետո պտղավորում է լինում, քանի որ առաջանում է այդ զգացողությունը և պրոյեկտվում է վերցված երեխայի վրա, ու այստեղից սեփականն ունենալը մեկ քայլ է` սիրո մեկ քայլ:
Թույլ տուր քեզ հետ չհամաձայնվել, ես դա բացառում եմ սեփական փորձից ելնելով, քանի որ, ես անչափ սիրում եմ իմ կնոջը և 100+%-ով համոզված եմ որ նա էլ ինձ է անչափ սիրում, և երկուսիս մոտ էլ առկա է մայրության և/կամ հայրության զգացողություն, սակայն փաստը մնում է այն, որ մենք դեռ երեխա չունենք: Այո որոշակիորեն դու ճիշտ ես, եթե չկա ՍԵՐ ապա առողջ, բայց միմյանց նկատմամբ անտարբեր մարդկանց մոտ գրեթե ոչինչ չի ստացվում, սակայն եթե առկա են որոշակի լուրջ առողջական (ֆիզիոլոգիական) խնդիրներ, ապա միայն ՍԵՐ-ը այստեղ չի կարող ամբողջ հարցը լուծել, այնպես որ ես բացարձակապես համաձայն չեմ, որ Անպտղությունը արդյունք է մայրության և/կամ հայրության զգացողության բացակայության:
Իսկ ընդհանուր առմամբ, ճիշտ է, ՍԵՐ-ն է ամեն գեղեցիկի սկիզբը::love
Cassiopeia
01.12.2007, 00:28
Հենց նոր վազող տողի միջոցով հայտարարություն գնաց, որտեղ խոսվում էր "սուրոգատ մայրերի" ինստիտուտի մասին, փնտրվում էին 18-35 տարեկան սուրոգատ մայրեր - երեխածին կամ կաթնատու ֆունկցիաների համար (բայց ինչ կոպիտ հնչեց :(): Այն գործում է "Մոր և Մանկան կենտրոնում": Փաստորեն Հայաստանը ևս սկսել է այդ ուղղությամբ զարգանալ ու դա, կարծում եմ, ողջունելի հանգամանք է:
Երկնային
10.03.2008, 15:24
Կարծում եմ լավագույն տարբերակը երեխա որդեգրելն է… բարդ հարց է իրականում… բայց ես չէի լքի իմ սիրած մարդուն իր անպտղության պատճառով… :think
մի դասախոս ունեմ… ինքն ու ամուսինը քսան տարի ամուսնացած էին ու երեխաներ չունեին… բժիշկներն իրենց ասել էին, որ իրարից զատ կարող են երեխաներ ունենալ, միայն իրար հետ չի լինի, բայց շատ էին իրար սիրում, չբաժանվեցին… մի աղջիկ որդեգրեցին, որին հրաշալի անձնավորություն են դաստիարակել, իմ տարիքի աղջիկ է արդեն… կարծես չգիտի էլ, որ որդեգրած է ինքը…
իսկ երբ այդ ամուսիններին նայում եմ… թե ինչպես են մինչև հիմա իրար թև-թև ընկած զբոսնելու գնում, իրար հետ այնքան սիրով, կարծես նոր սիրահարված լինեն… հիանում եմ պարզապես… :love
Եթե այդպիսի բան պարզվեր, ավելի ուժեղ կսիրեի նրան, սարի պես մեջքին կկանգնեի այդ ծանրագույն պահին… Չեմ էլ կարողանում պատկերացնել, որ կարելի է այլ կերպ վարվել… Ինչ վերաբերում է սերունդ թողնելուն, ապա երեխա որդեգրելու տարբերակը միշտ էլ կա…
Cassiopeia
11.03.2008, 10:49
Բայց կա մի ԲԱՅՑ:
Հայ ընտանիքում ավելի արժեքավոր է ամուսնու ազգականների կարծիքը, ու եթե հանկարծ պարզվի, որ անպտուղ ընտանիք է նորաստեղծ ընտանիքը, պատկերացնում եք, թե ի՞նչ ճնշում կառաջանա խեղճ հարսի վրա, նույնիսկ մինչև պարզելը, թե անպտղության "մեղավորն" ով է: Եվ, ո՞րն է լուծումն այս դեպքում: Արդյո՞ք տղամարդը կկարողանա թևութիկնուք դառնալ իր տիկնոջը` անտեսելով իր ազգականների խոսակցությունները::think
Բայց կա մի ԲԱՅՑ:
Հայ ընտանիքում ավելի արժեքավոր է ամուսնու ազգականների կարծիքը, ու եթե հանկարծ պարզվի, որ անպտուղ ընտանիք է նորաստեղծ ընտանիքը, պատկերացնում եք, թե ի՞նչ ճնշում կառաջանա խեղճ հարսի վրա, նույնիսկ մինչև պարզելը, թե անպտղության "մեղավորն" ով է: Եվ, ո՞րն է լուծումն այս դեպքում: Արդյո՞ք տղամարդը կկարողանա թևութիկնուք դառնալ իր տիկնոջը` անտեսելով իր ազգականների խոսակցությունները::think
Եթե սիրում է կնոջն ու ուժեղ մարդ է, անպայման կկարողանա։ Չեմ հասկանում ինչ ասել է ամուսնու բարեկամներ :angry դա կներեք "նրանց քթի գործը չէ", ով երեխա կունենա, երբ և ինչպես։ Եթե դա ամուսնու ծնողներն են, ապա ամուսինը ինքը այնքան կայացած պիտի լինի, որ ծնողներն իր փոխարեն չորոշեն :oy խնդրում եմ չհասկանաք, որ ծնողներին քիչ հարգանք եմ ասում :oy
Ամեն դեպքում Ֆիդայի-ի ասածներին լրիվ համամիտ եմ ու համարում եմ լավագույն լուծում :)
Մարդու մտքին լինի...
Իրականում` եթե իսկապես սիրում ես, էդ "ղզիկ" բարեկամների կարծիքները չէ, որ պետք է հաշվի առնել, հակառակ դեպքում դա սեր անվանելն սխալմունք կլինի:
Կարող է թվալ, թե ջահել եմ, մաքուր եմ, դրա համար եմ այդպես խոսում, բայց իսկապես համոզված եմ, որ եթե սիրեմ, ոչ մի գնով /նույնիսկ բարեկամների/ բաց չեմ թողնի սիրած էակիս:
Բայց կա մի ԲԱՅՑ:
Հայ ընտանիքում ավելի արժեքավոր է ամուսնու ազգականների կարծիքը, ու եթե հանկարծ պարզվի, որ անպտուղ ընտանիք է նորաստեղծ ընտանիքը, պատկերացնում եք, թե ի՞նչ ճնշում կառաջանա խեղճ հարսի վրա, նույնիսկ մինչև պարզելը, թե անպտղության "մեղավորն" ով է: Եվ, ո՞րն է լուծումն այս դեպքում: Արդյո՞ք տղամարդը կկարողանա թևութիկնուք դառնալ իր տիկնոջը` անտեսելով իր ազգականների խոսակցությունները::think
Համաձայն եմ, որ ազգականների ճնշող կարծիքի բայց-ը միշտ էլ կա՝ ընտանեկան ներքին խոհանոցին վերաբերող գրեթե ամեն հարցում, երբեմն ինձ թվում է, որ հայերի մոտ ամեն մի ազգական իր պարտքն է համարում ոչ թե խորհրդի կարգով օգնել, աջակցել, այլ սկզբից մինչև վերջ պնդել իր կարծիքի եզակի ճշտությունը՝ չթողնելով մարդն իր համար որոշի ապագայի անելիքները, դասավորի իր կյանքը: Չեմ ասում, որ բարեկամները անպայման վատն են ուզում, ամեն կերպ փորձում են խանագարել և այլն, բայց կան հարցեր, որ եթե ոչնչով օգնել չես կարող, ուրեմն մի պարտադրի կարծիքդ դիմացինին՝ էլ ավելի խճճելով նրան:( Չնայած, իմ կարծիքով, խելացի հայ տղամարդու համար այս դեպքում ոչ մի հարազատի կարծիք էլ արժեքավոր լինել չի կարող, եթե նա սիրում է իր կնոջը ու քաջ տեղյակ է, որ կան անպտղության դեմ պայքարի ամենատարբեր միջոցները;)
Նախօրոք ներողություն սարկազմի համար, բայց նոր փորձեցի պատկերացնել երեխայի որդեգրության պրոցեսը:
Ամուսինները մտնում են մանկատուն, սրահի աշխատողը մոտենում է և "Ո՞ր թվի եք ուզում, ի՞նչ սեռի, ի՞նչ գույնի":
Ամուսիններն ասում են ցանկալի տվյալները, իսկ աշխատողը փորձում է նրանց համոզել որդեգրել այն երեխային, որի մայրն իր աչքի առաջ մահացել է ասենք թմրանյութի գերդոզավորումից (իհարկե այդ փաստը թաքցնելով ապագա ծնողներից), որովհետև "այդպիսի ապրանքը երկար է մնում":
Ես համաձայն չեմ այն պնդմանը, թե երեխան անմեղ էակ է, քանզի ես, որպես բժիշկ, չեմ կարող բացառել ժառանգականության գործոնը:
Որդեգրումը հիշեցնում է ռուսերեն ասած "кота в мешке": Չգիտես ինչ ես վերցնում:
Ինքս անպտղության խնդիր ունենալու դեպքում կփորձեմ մնացած բոլոր տարբերակները, նոր կմտածեմ որդեգրման մասին, այն էլ այնպիսի երեխա, որի ծնողը (ծնողները) ոչ թե բերել հանձնել է մանկատուն, այլ զոհվել ինչ որ վթարից:
Առողջագետ
11.03.2008, 18:24
Դառը թեմա եք քննարկում, սիրելի ֆորումցիներ, հենց հիմա, այսօր աչքիս առաջ "տառապում" է երկու զույգ, և դա կապված է չափազանց ծանր ապրումների հետ: Ոչ մեկիդ նման բախտ չէի ցանկանա... Բայց ուզում եմ այլ բան ասել. ոչ միայն որդեգրված երեխան է "кот в мешке', այլ, հավատացեք, ձեր սեփականն էլ նույնն է` դուք նրա հատկանիշների, ժառանգական հակումների, բնավորության և այլնի մասին ոչինչ չեք իմանալու. մի փոքրիկ էակ է`մի գլխով, երկու ձեռքով-ոտքով, հնգական մատերով /եթե Աստված տա, այդքանը նորմալ լինի/, որին դու տանում ես տուն և...: Ոչ էլ ամուսնուդ գենը և հատկանիշները գիտես, ոչ էլ անգամ քոնը... այս ամենը բացվում է հետզհետե կյանքի ընթացքում` դա էլ կյանքի դժվարությունն ու հրաշքն է: "Неопределенность вплетена в узор жизни".
Կարծում եմ ելքը կյանքին վստահելու և ապրելու մեջ է, և ամեն պահի որոշումների համար բարոյական լուծում գտնելու ունակությունը:
keyboard
11.03.2008, 19:00
Այս հարցին, ոչ ոք միանշանակ պատասխան տալ չի կարող: Այնքան դժվար է պատասխանել այս հարցին, որքան հեշտ է ասենք եգիբտական բուրգ կառուցել վայրկյանի 10000000-երորդական մասում:
Ինչ վերաբերվում է գեներին կասեմ հետևյալը, ցանկացած պարագայում հոգեբանական գործոնը 99%-ոց դեր է խաղում, այսինքն երկու դեպքում էլ ծնողը կամ որդեգրողը մեղադրում է իրեն, որդեգրված երեխայի թերությունների համար մեղադրում է ինքն իրեն, այդ երեխային որդեգրելու, իսկ սեփական երեխայի «ոչ առողջական» թերությունների դեպքում էլի ինքն իրեն երեխային ճիշտ չդաստիարակելու համար:
Իսկ չբերության խնդիրը այլ է, մի ամսագրում կարդացել եմ, որ մի զույգ 8 տարի երեխա չի ունեցել. արել են ամեն ինչ, ծախսել են հսկայական գումարներ՝ անօգուտ: Մի հասարակ մանկաբույժ նրանց խորհուրդ է տվել սեռական հարաբերության դիրք, որի ժամանակ կինը ուղղակի պառկում է կողքի վրա, այդպիսի հարաբերությունից մեկ շաբաթ անց կնոջ մոտ նկատվել էր բեղմնավորում: Այսպիսով՝ էլի բացատրությունը միանշանակ չէ, հոգեբաները ինչպես նաև բժիշկներից ոմանք պնդում են, որ դա ուղղակի հոգեբանական գործոն է, այսինքն զույգը այքնան է հավատացել դրան, որ իրենց մոտ ստացվել է, իսկ մյուս մասը պնդում են, որ սերմնահեղուկի ճանապարհի արգելքներից և սերմնահեղուկի բեղմանվորման համար ոչ բարենապաստ լինելուց է կախված և հարաբերության դիրքի փոփոխությունից ստացվել է:
Մի խոսքով կարծում եմ, որ դրան պետք է վերաբերվել ոչ թե որպես հիվանդության այլ, որպես երևույթի արգելքի, որը պետք է ուղղակի հաղթահարել:
Սակայն ինչպես նշվեց նախորդ գրառումներում, եթե հայ ընտանիքներում կնոջ մոտ առկա է չբերության հատկանիշ ապա այդպիսի ընտանիքները 99.9 %-ով քանդվում է:
Կարծում եմ, որ այդպիսի զուգերը շրջապատի աջակցման կարիք ունեն: Եվ չպետք է նրանց հիվանդի նման նայել: Աստված մեծ է հավատանք և բոլորին կօրհինի և բալիկ կպարգևի հավատացած եմ:
ChildOfTheSky
11.03.2008, 19:07
Միայն թույլ մարդը կարող է թողնել իր սիրելիին նրա անպտուղ լինելու պատճառով : Մարդիկ իրենց կյանքը կապում են մեկմեկու ոչ թե երեխաների , այլ իրենց համար : Իսկ այդպիսի դեպքերում միշտ կարելի է որդեգրել : Այդ երեխան պակաս սիրելի չի լինի :
Այնպես, ինչպես մինչև պարզվելը :oy
Լ.յ.ո.վ.
11.03.2008, 21:05
Եթե պարզվի, որ ինքն էլ չի իմացել մինչ այդ կվերաբերվեմ նորմալ,միգուցե և ավելի շատ սիրեմ ու նվիրվեմ նրան: Երեխա կորդեգրենք ու ամեն ինչ նորմալ կլինի: :hands
Իսկ եթե պարզվի, որ գիտեր մինչ ինձ հանդիպելը ու ստել է, չգիտեմ ասում են "սերը կույր է",միգուցե կուրանամ ու ներեմ :love , իսկ միգուցե ջղայնանամ ու.... հասկացաք :angry
եթե ամուսնությունը հիմնված լինի սիրո և վստահության վրա,կհաշտվեի և երեխա կորդեգրեի
I love love
09.08.2008, 17:24
Իրոք շատ ցավոտ թեմա է:Ցանկացած մարդ ընտանիք կազմելուց հետո մտածում է երեխայի մասին:Եթե ես նման բան իմանայի,երբեք նրան չէի լքի:Ես դեմ չեմ արհեստական բեղմնավորմանը կամ երեխա որդեգրմանը:Բայց,այ ինչ կլիներ իմ դեպքում,չեմ կարող ասել:
Cassiopeia
16.08.2008, 08:41
Մի այսպիսի հարցադրում եմ ուզում առաջարկել.
Ենթադրենք կինն անպտուղ չէ: Նա իր կրծքի տակ կրում է սիրելի ամուսնու երեխային: Բայց բժիկշկները նրա առաջ խնդիր են դնում: "Ձեր առողջական վիճակը չի ներում երեխա ծննդաբերել: Եթե դուք գնաք այդ քայլին, ապա ձեզ մահ է սպասվում": Պետք է ընտրություն կատարել ԿՅԱՆՔ-երի միջև, սեփական կյանքի ու երեխայի կյանքի միջև: Ինչպե՞ս կվարվեք դուք:
:esim
Երևի ոչ մի բան էլ չէի անի:
Ինքը ինչ մեղավորա...
Մի այսպիսի հարցադրում եմ ուզում առաջարկել.
Ենթադրենք կինն անպտուղ չէ: Նա իր կրծքի տակ կրում է սիրելի ամուսնու երեխային: Բայց բժիկշկները նրա առաջ խնդիր են դնում: "Ձեր առողջական վիճակը չի ներում երեխա ծննդաբերել: Եթե դուք գնաք այդ քայլին, ապա ձեզ մահ է սպասվում": Պետք է ընտրություն կատարել ԿՅԱՆՔ-երի միջև, սեփական կյանքի ու երեխայի կյանքի միջև: Ինչպե՞ս կվարվեք դուք:
Cassiopeia, նման դեպքում ճիշտ եմ գտնում պահպանել կնոջ կյանքը, քանի որ երեխան դեռ լույս աշխարհ չի եկել: Ճիշտ է, երեխայի մահվան դեպքում նույնպես բավականին մեծ ցավ կլինի հարազատների համար, բայց կնոջ մահվան դեպքին դժվար թե հասնի:
Empty`Tears
16.08.2008, 11:31
Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է
Եթե ամեն ինչ պարզվում է ամուսնությունից հետո, ապա երևի թե նոռմալ կվերաբերվեմ, եթե սիրում ու նրա հետ ես ինձ երջանիկ եմ զգում, դրան կարելի է թեթև նայել... ու եթե այդքան ցանկությունդ մեծ է (կան մարդիկ, որ երեխուն այդքան էլ մեծ դեր չեն տալիս իրենց կյանքու) ապա կարող են որդեգրել ու մեծացնեն այնպես ինչպես իրենց զավակին..
իսկ մինչ ամուսնությունը չգիտեմ..:esim
Ենթադրենք կինն անպտուղ չէ: Նա իր կրծքի տակ կրում է սիրելի ամուսնու երեխային: Բայց բժիկշկները նրա առաջ խնդիր են դնում: "Ձեր առողջական վիճակը չի ներում երեխա ծննդաբերել: Եթե դուք գնաք այդ քայլին, ապա ձեզ մահ է սպասվում": Պետք է ընտրություն կատարել ԿՅԱՆՔ-երի միջև, սեփական կյանքի ու երեխայի կյանքի միջև: Ինչպե՞ս կվարվեք դուք:
Տղա չեմ, սակայն կարող եմ պատասխանել..:oy որպես երկրորդ կես..
Երեխան այո մի երջանկություն է, սակայն այդ ամենը իմանալուց հետո, պետք է կոպիտ ձևով ասած ազատվել երխայից: Այո կարելի է լավը մտածելով փորձել ծննդաբարել, սակայն, ես չէի դիմի այդ քայլին, եթե այս անգամ չես կարող ունենալ այդ երեխային, ապա այդ երջանկությանը կսպասես, իսկ սիրած մարդուն երբեք ետ չես բերի..
I love love
16.08.2008, 12:39
Ես համաձայն եմ Kuk-ի կարծիքի հետ:Շատ դժվար կլինի երեխայի կորուստը,բայց միևնույն ժամանակ մտածենք,որ երեխան ծնվում է շատերի դժբախտության վրա,երեխան ինքն էլ ամբողջ կյանքում կմեղադրի իրեն,հոգեպես ճնշված կլինի:Կնոջ կյանքը փրկելն իմ կարծիքով ճիշտ է:
Ուլուանա
16.08.2008, 19:43
Մի այսպիսի հարցադրում եմ ուզում առաջարկել.
Ենթադրենք կինն անպտուղ չէ: Նա իր կրծքի տակ կրում է սիրելի ամուսնու երեխային: Բայց բժիկշկները նրա առաջ խնդիր են դնում: "Ձեր առողջական վիճակը չի ներում երեխա ծննդաբերել: Եթե դուք գնաք այդ քայլին, ապա ձեզ մահ է սպասվում": Պետք է ընտրություն կատարել ԿՅԱՆՔ-երի միջև, սեփական կյանքի ու երեխայի կյանքի միջև: Ինչպե՞ս կվարվեք դուք:
Թեև հարցը կարծես թե տղամարդկանց է ուղղված, բայց եթե ես տղամարդ լինեի, առանց մի վայրկյան իսկ տատանվելու կնոջս կյանքը կընտրեի։ Իսկ կին լինելով՝ միայն կասեմ, որ ոչ մի կերպ չէի հասկանա ու չէի արդարացնի ամուսնուս, եթե նա երեխայի կյանքը նախընտրեր իմ կյանքին... :oy Սա ես չեմ համարում եսասիրություն, ուղղակի, իմ ընկալմամբ, դեռ չծնված երեխայի կյանքը չի կարող համեմատվել սիրելի կնոջ կյանքի հետ... :think
*e}|{uka*
16.08.2008, 19:51
Թեև հարցը կարծես թե տղամարդկանց է ուղղված, բայց եթե ես տղամարդ լինեի, առանց մի վայրկյան իսկ տատանվելու կնոջս կյանքը կընտրեի։ Իսկ կին լինելով՝ միայն կասեմ, որ ոչ մի կերպ չէի հասկանա ու չէի արդարացնի ամուսնուս, եթե նա երեխայի կյանքը նախընտրեր իմ կյանքին... :oy Սա ես չեմ համարում եսասիրություն, ուղղակի, իմ ընկալմամբ, դեռ չծնված երեխայի կյանքը չի կարող համեմատվել սիրելի կնոջ կյանքի հետ... :think
Լիովին համաձայն եմ... Ես ամեն կերպ կհամոզեյի ռիսկի դիմել, քանի որ ինձ թվում է ամբողջ կյանքում դա ինձ հանգիստ չէր տա :(
Աստված հեռու պահի տենց բաններից:)
Ինձ ոչինչ չէր խանգարի անմնացորդ սիրել:( Կթվա թե մեծ-մեծ եմ խոսում, բայց սերն ամեն ինչ անտեսում է :8
Ավելացվել է 7 րոպե անց
Իսկ 2 կյանքերից մեկը ընտրելու մասին չեմ ուզում ոչինչ ասել: եստեղ կշեռքի նժարներն համարյա հավասարվում են, 2 սեր, 2 կյանք, մարդիկ առանց որոնց կյանքը կարող է կորցնել իմաստը :( Դժվար կլինի ընտրել նրանցից մեկին, համոզված լինելով որ հետո չես փոշմանի ընտրությանտ համար:
Իսկ նման ընտրության առաջ կանգնողներին մաղթում եմ քաջություն:hands
Cassiopeia
20.01.2010, 14:59
Այսօր թեմայի վերաբերյալ կրկին անգամ մտածելու տեղիք տվեց հեռուստատեսությամբ եթեր հեռարձակվող գովազդը: Մարգարյանի անվան մոր և մանկան առողջության գիտահետազոտական կենտրոնը շտապ փնտրում էր սուրոգատ մայրեր` բարձր վարձի դիմաց:
Այժմ, երբ ես ունեմ իմ երեխան, վստահորեն կարող եմ ասել, որ անչափ դժվար կլինի երեխային ինը ամիս կրծքի տակ կրլուց հետո նրան հանձնել մեկ ուրիշի: Ոչ մի նախապայման չեմ տեսնում, որ ես կկարողանամ լքել իմ երեխային:
Երեխան անգին է: Նույնիսկ ամբողջ աշխարհի ոսկիները չեն կարող կոմպենսացնել երեխայի կորուստը:
Ցավոք այս հացրը շատ ընտանիքների խոսակցական թեման է այստեղ պետք է ընտրություն կատարես, ցանկացած մարդ կարող է շատ ծանր տանել երեխա չունենալու փաստը, ամուսնանում ես սիրելի կնոջդ հետ, բայց երջանիկ լինելու ամենագլխավոր պայմաններից մեկը դա երեխան ա,երբեք չեմ որդեգրի, բայց իսկականից չգիտեմ ինչ կանեմ շատ հեշտ է ասել եթե սիրում ենք իրար ու ուրեմն մինչև 60 տարեկան իրար կսիրենք և այլ հեքիաթներ, եթե ամուսնանամ և երեխա չունենամ ապա կհամարեմ որ կյանքս թերի է անցել:
Ցավոք այս հացրը շատ ընտանիքների խոսակցական թեման է այստեղ պետք է ընտրություն կատարես, ցանկացած մարդ կարող է շատ ծանր տանել երեխա չունենալու փաստը, ամուսնանում ես սիրելի կնոջդ հետ, բայց երջանիկ լինելու ամենագլխավոր պայմաններից մեկը դա երեխան ա,երբեք չեմ որդեգրի, բայց իսկականից չգիտեմ ինչ կանեմ շատ հեշտ է ասել եթե սիրում ենք իրար ու ուրեմն մինչև 60 տարեկան իրար կսիրենք և այլ հեքիաթներ, եթե ամուսնանամ և երեխա չունենամ ապա կհամարեմ որ կյանքս թերի է անցել:
Ես զույգերի եմ ճանաչում, որոնք ցավոք չունեն երեխա, բայց արդեն 20 տարի է միասին են ապրում:Այնպես որ՝ հեքիաթները երբեմն իրականանում են:
Ես ոչ մի խնդիր չեմ տեսնում: Ի վերջո, կարելի է այդ երեխային ուղղակի որդեգրել, եթե շատ են ուզում:
Էդուարդ_man
20.01.2010, 15:45
Այսօր թեմայի վերաբերյալ կրկին անգամ մտածելու տեղիք տվեց հեռուստատեսությամբ եթեր հեռարձակվող գովազդը: Մարգարյանի անվան մոր և մանկան առողջության գիտահետազոտական կենտրոնը շտապ փնտրում էր սուրոգատ մայրեր` բարձր վարձի դիմաց:
Այժմ, երբ ես ունեմ իմ երեխան, վստահորեն կարող եմ ասել, որ անչափ դժվար կլինի երեխային ինը ամիս կրծքի տակ կրլուց հետո նրան հանձնել մեկ ուրիշի: Ոչ մի նախապայման չեմ տեսնում, որ ես կկարողանամ լքել իմ երեխային:
Երեխան անգին է: Նույնիսկ ամբողջ աշխարհի ոսկիները չեն կարող կոմպենսացնել երեխայի կորուստը:
Սեփական երեխային շատ դժվար կլինի հանձնելը, որովհետև գիտես որ քո միս ու արյունն է՝ քո բնավորության, էության մի մասինիկը: Բայց սուռագատ մոր արգանդում մեծանում է ուրիշի երեխան, կազմված ուրիշ անձանց մասնիկներից : Դա նույն պես հեշտ չէ բայց պետք է ընդունել որ դու ուղակի մեծ լավություն ես անում նրանց, մեծ բարություն ՝ հնարավորություն ես տալիս նրանց ունենալ իրենց սեփական զավակը :
Cassiopeia
20.01.2010, 16:05
Սեփական երեխային շատ դժվար կլինի հանձնելը, որովհետև գիտես որ քո միս ու արյունն է՝ քո բնավորության, էության մի մասինիկը: Բայց սուռագատ մոր արգանդում մեծանում է ուրիշի երեխան, կազմված ուրիշ անձանց մասնիկներից : Դա նույն պես հեշտ չէ բայց պետք է ընդունել որ դու ուղակի մեծ լավություն ես անում նրանց, մեծ բարություն ՝ հնարավորություն ես տալիս նրանց ունենալ իրենց սեփական զավակը :
Երբ երեխայն կրում ես սրտիդ տակ, քո ամեն մասնիկով զգում ես այդ երեխային, ապա էլ նշանակություն չի ունենա, որ նրա համար ընդամենը ինկուբատորի դեր ես խաղում: Պիտի այդ ամենը զգաս, հասկանալու համար, որ դա անհնար է:
Էդուարդ_man
20.01.2010, 16:16
Երբ երեխայն կրում ես սրտիդ տակ, քո ամեն մասնիկով զգում ես այդ երեխային, ապա էլ նշանակություն չի ունենա, որ նրա համար ընդամենը ինկուբատորի դեր ես խաղում: Պիտի այդ ամենը զգաս, հասկանալու համար, որ դա անհնար է:
Եթե անհնար լիներ "սուռագատ մայր " հասկացողությունը չէր լինի:):
Երբ երեխայն կրում ես սրտիդ տակ, քո ամեն մասնիկով զգում ես այդ երեխային, ապա էլ նշանակություն չի ունենա, որ նրա համար ընդամենը ինկուբատորի դեր ես խաղում: Պիտի այդ ամենը զգաս, հասկանալու համար, որ դա անհնար է:
Համաձայն եմ, բայց նաև կարծում եմ հենց սուրոգատ մայրը նրբանկատ հարցերում էտքան էլ չի խորանում, քանի որ էստեղ ֆինանսական սպեկտրն էլ կա, իսկ երբ քո ասած զգում են այ այդ դեպքում համաձայն եմ՝ այլևս չեն տա երեխային, անգամ եթե նա միայն ինկուբատորի դեր է տանում:
Էդուարդ_man
20.01.2010, 16:25
Համաձայն եմ, բայց նաև կարծում եմ հենց սուրոգատ մայրը նրբանկատ հարցերում էտքան էլ չի խորանում, քանի որ էստեղ ֆինանսական սպեկտրն էլ կա, իսկ երբ քո ասած զգում են այ այդ դեպքում համաձայն եմ՝ այլևս չեն տա երեխային, անգամ եթե նա միայն ինկուբատորի դեր է տանում: Չե՞ք կարծում, որ սա մի քիչ եսասիրական է: Ի՞նչ է կինը իվիճակի է միայն իր երեխաներին սիրելու, նրա մեջ սեր չի՞ կարող լինել ուրիշի երեխաների հանդեպ: Հո նրա ծնած երեխային չեն տանում մորթելու՞ : Նա ծնում է մեկի համար, որը զրկված է այդ երջանկությունից նա մեծ բարություն է անում:
Չե՞ք կարծում, որ սա մի քիչ եսասիրական է: Ի՞նչ է կինը իվիճակի է միայն իր երեխաներին սիրելու, նրա մեջ սեր չի՞ կարող լինել ուրիշի երեխաների հանդեպ: Հո նրա ծնած երեխային չեն տանում մորթելու՞ : Նա ծնում է մեկի համար, որը զրկված է այդ երջանկությունից նա մեծ բարություն է անում:
Եթե հաշվի չառնենք հարցի ֆինանսական կողմը. կարծում եմ սուրոգատ մայրը հենց ընդգծածս հատկություններով է օժտված, որ կարողանում է ինը ամիս պահելուց հետո իր կրծքի տակ կրած երեխային տալ ուրիշի:Իսկ երբ նա այդ ինը ամիսների ընթազքում հոգեպես կապվում է այդ երեխային՝ անկախ նրանից, որ համոզված կլինի այդ երեխայի հետագա երջանիկ ապագայում՝ չի տա նրան: Չէ՞ որ նման դեպքերն էլ քիչ չեն:
Կներեք գրառումները չեմ կարդացել, պարզապես ուզում եմ պատասխանել հարցին՝ «Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է»։
Ես շատ լավ կվերաբերվեմ ու կնոջս հանդեպ իմ վերաբերմունքի մեջ բացարձակ ոչինչ չի փոխվի։ Ընդհակառակը, եթե զգամ, ոպ նա իր այդ ֆիզիկական արատից ընկճված է, ապա կձգտեմ ավելի մեծ սեր դրսևորել իմ նկատմամբ։
Ես պատկերացնում եմ այսպես. եթե սիրում ես դիմացինին, գնահատում ես որպես մարդ ու նա թանկ անձնավորություն է քեզ համար, ապա նման արտաքին հանգամանքները երբեք չեն կարող խոչընդոտել այդ ընկերությանը։
Գիտեմ, հիմա կասեք, «բա եթե մարդու համար երեխան շատ կարևոր է և նրա կյանքը անիմաստ է առանց երեխա ունենալու», ապա կարծում եմ, որ պետք է կատարվի երկու քայլ.
1) մինչ ամուսնանալը անցնել բժշկական հետազոտություն, քանի որ կան ձևեր մինչև ամուսնանալը դա որոշել
2) ամուսնանալուց միշտ պատրաստ լինել, որ հնարավոր է երեխա չլինի, ու հարցնել ինքդ քեզ. «պատրա՞ստ եմ մենակ այս մարդու հետ ապրել առանց երեխաների»։
Կան ուրիշ ձևեր էլ. մինչև ամուսնանալը իրար հետ հարաբերվել ու տեսնել ստացվում է թե ոչ ու երեխան ծնվելուց հետո նոր ամուսնանան կամ զագսավորվեն, ամուսնանալ այնպսինի հետ, որը արդեն երեխաներ ունեցել է (իհարկե այստեղ բաց է մնում քո հարցը, թե արդյո՞ք դու կունենաս) և սրանց նման այլ բաներ, բայց դրանք իմ համար չեն։
Ես զույգերի եմ ճանաչում, որոնք ցավոք չունեն երեխա, բայց արդեն 20 տարի է միասին են ապրում:Այնպես որ՝ հեքիաթները երբեմն իրականանում են:
Ես բաժանվելը նկատի չունեի, խոսքս երջանիկ լինելն է, իսկ առանց երեխայի այդ երջանկությունը բավական թերի է, հիմնականում կանայք ավելի ծանր են տանում որ զավակ չունեն,
Հմմմմմմմմմմմմ՜.... :think
Մի քիչ դժվար է պատկերացնել զույգերի, որ գալիս են հետազոտության...
հետո, եթե պարզվի, որ նրանցից մեկը անպտուղ է, ասի. " Կներես սիրելիս, ես թռա"... հմմմմմմ՜... :think
Եթե այդպես է, ավելի լավ է պարզել արդյոք.
1. Թմրամոլ
2. ՁԻԱՀ/ՄԻԱՀ
3. Այլ խառը, երեխա ունենալու հետ անհամատեղելի հիվանդությունների կրող չէ,
4. Գեներում հոգեկան հիվանդություններ, քաղցկեղ, այլ ծանրագույն հիվանդություններ ունի, թե ոչ...
հ.գ. Էնքաաա՜ն եմ լսել դեպքեր, որ ասել են՝ դուք երեխա երբեք չեք ունենա, բայց ունեցել են… Կամ ասել են՝ հիվանդ երեխա կծնվի, շատ էլ առողջ երեխա են ունեցել...
Կամ էլ՝ ինչ–որ բուժում անցնելուց հետո, կամ արհեստական միջոցներով կարողացել են երեխա ունենալ...
Վերջապես, բժշկությունը ահագին զարգացել ա, համ էլ՝ կարելի ա որդեգրել, վերջապես :think
Էդուարդ_man
20.01.2010, 18:14
Մարդիկ նախ և առաջ ամունանում են միասին լինելու համար, իրար մոտ լինելու, ընտանիք կազմելու համար /երկուսով/: Իսկ երեխան կներեք բայց այստեղ երկրորդական ֆակտր է: Ու ամուսնանալ երեխա ունենալու համար սխալ է իմ կարծիքով: Երեխա ունենալու ցանկությունը հետո է առաջանում, բայց այն երբեք չպետք է ավելի ուժեղ լինի քան միասին լինելու ցանկությունը: Հակառակ դեպքում ինձ համար թերի է նման սերը: Սա իմ կարծիքն է:
Ես բաժանվելը նկատի չունեի, խոսքս երջանիկ լինելն է, իսկ առանց երեխայի այդ երջանկությունը բավական թերի է, հիմնականում կանայք ավելի ծանր են տանում որ զավակ չունեն,
Ես էլ բաժանվելը նկատի չունեի:Կարծում եմ երեխա չունենալու փաստը զույգերից յուրաքանչյուրը յուրովի է ծանր տանում:Ընտանիքը ամբողջական է դառնում երեխաներով, բայց ինչքանով է ավել կամ պակաս երջանիկ կլինի այդ ընտանիքը՝ դա ուրիշ խնդիր է:Շատ դեպքերում ընտանիքի քայքայման ժամանակ հենց այդ երեխաների առկայությունը հեչ էլ հաշվի չի առնվում: Իսկ կինը էնքանով է տանում զավակ չունենալու փաստը՝ ինչքանով որ կողակիցն ու կողքից են դրան դրդում:Ի դեպ իմ դիտումներն էլ ցույց են տվել, որ երեխա չունենալու պատճառով զույգերի բաժանման պատճառ դառնում է հիմնականում տղամարդու բռնած դիրքը:Ես կասեի հակառակը. տղամարդիկ ավելի ծանր են տանում այն փաստը, որ սերունդը շարունակող չունեն:
Ես էլ բաժանվելը նկատի չունեի:Կարծում եմ երեխա չունենալու փաստը զույգերից յուրաքանչյուրը յուրովի է ծանր տանում:Ընտանիքը ամբողջական է դառնում երեխաներով, բայց ինչքանով է ավել կամ պակաս երջանիկ կլինի այդ ընտանիքը՝ դա ուրիշ խնդիր է:Շատ դեպքերում ընտանիքի քայքայման ժամանակ հենց այդ երեխաների առկայությունը հեչ էլ հաշվի չի առնվում: Իսկ կինը էնքանով է տանում զավակ չունենալու փաստը՝ ինչքանով որ կողակիցն ու կողքից են դրան դրդում:Ի դեպ իմ դիտումներն էլ ցույց են տվել, որ երեխա չունենալու պատճառով զույգերի բաժանման պատճառ դառնում է հիմնականում տղամարդու բռնած դիրքը:Ես կասեի հակառակը. տղամարդիկ ավելի ծանր են տանում այն փաստը, որ սերունդը շարունակող չունեն:
Ինձանից լավ գիտես ես միայն փորձում եմ տրամաբանել, եթե տղամարդն է պատճառը երեխա չունենալու այդ դեպքում կինը ինչպես կվարվի, իհարկե ով մեղավոր չի ամբողջ մեղքը քցում է մեղավորի վրա այսինքն եթե պատճառը կինն է տղամարդն է մունաթ գալիս, իսկ եթե տղամարդն է ուրեմն կինն ա մունաթ գալիս որն էլ բերում է բաժանման:
*e}|{uka*
20.01.2010, 18:29
Ինձանից լավ գիտես ես միայն փորձում եմ տրամաբանել, եթե տղամարդն է պատճառը երեխա չունենալու այդ դեպքում կինը ինչպես կվարվի, իհարկե ով մեղավոր չի ամբողջ մեղքը քցում է մեղավորի վրա այսինքն եթե պատճառը կինն է տղամարդն է մունաթ գալիս, իսկ եթե տղամարդն է ուրեմն կինն ա մունաթ գալիս որն էլ բերում է բաժանման:
Սակայն ինչու բաժանվել, եթե կա արհեստական բեղմնավորում: :))
Ինձանից լավ գիտես ես միայն փորձում եմ տրամաբանել, եթե տղամարդն է պատճառը երեխա չունենալու այդ դեպքում կինը ինչպես կվարվի, իհարկե ով մեղավոր չի ամբողջ մեղքը քցում է մեղավորի վրա այսինքն եթե պատճառը կինն է տղամարդն է մունաթ գալիս, իսկ եթե տղամարդն է ուրեմն կինն ա մունաթ գալիս որն էլ բերում է բաժանման:
Քո մոտ տրամաբանելը լավ է ստացվում ;):Բնավ չեմ ուզում պաշտպանել ոչ մի կողմը:Իմ մոտ էլ դիտումներն են ստացվում ու այդ դիտումների հիման վրա ես էն եզրակացության եմ եկել, որ տղամարդու դեպքում հիմնականում / բայց ոչ լրիվ/ կանայք ավելի ըմբռնումով են մոտենում: Իհարկե կան շատ տղամարդիկ որոնք հակառակի դեպքում էլ շատ հոգատար ու էլ ավելի սիրով են լցվում դեպի իրենց լավագույն կեսը:Իսկ իմ անձնական կարծիքն այն է որ անկախ թե ով ինչում է «մեղավոր»/ չնայած սրա մեղքը որնա՞/ զույգերը պետք է միասին գտնեն ամենաալտերնատիվ տարբերակը:
Սակայն ինչու բաժանվել, եթե կա արհեստական բեղմնավորում: :))
Չնայած էտ էլ կա, որ ուզեն տղամարդուն էլ կհղիացնեն:D
Քո մոտ տրամաբանելը լավ է ստացվում ;):Բնավ չեմ ուզում պաշտպանել ոչ մի կողմը:Իմ մոտ էլ դիտումներն են ստացվում ու այդ դիտումների հիման վրա ես էն եզրակացության եմ եկել, որ տղամարդու դեպքում հիմնականում / բայց ոչ լրիվ/ կանայք ավելի ըմբռնումով են մոտենում: Իհարկե կան շատ տղամարդիկ որոնք հակառակի դեպքում էլ շատ հոգատար ու էլ ավելի սիրով են լցվում դեպի իրենց լավագույն կեսը:Իսկ իմ անձնական կարծիքն այն է որ անկախ թե ով ինչում է «մեղավոր»/ չնայած սրա մեղքը որնա՞/ զույգերը պետք է միասին գտնեն ամենաալտերնատիվ տարբերակը:
Մեղավոր փոխաբերական իմաստով ասացի: Հա պարզ է, մենակ մի բան հետաքրքիր է ասենք կինը չի կարողանում երեխա ունենա, դա բուժվու՞մ ա:
Հմմմմմմմմմմմմ՜.... :think
Մի քիչ դժվար է պատկերացնել զույգերի, որ գալիս են հետազոտության...
հետո, եթե պարզվի, որ նրանցից մեկը անպտուղ է, ասի. " Կներես սիրելիս, ես թռա"... հմմմմմմ՜... :think
Ֆրեյան ճիշտ է, ես սխալ եմ գրել։ Ոչ թե մինչև ամուսնանալը, այլ ընկերություն անելուց առաջ՝ այսինքն այն ժամանակ, երբ որոշել են, որ պիտի ընկերություն անեն։ Որոեվհետև եթե դա լուրջ հարց է մարդու համար ու դրանից է կախված ամուսնությունը կկայանա թե ոչ, ապա շատ կարևոր է անել այն ժամանակ, երբ դեռ զգացմունքները չեն խորացել, որ բաժանումը շատ ծանր չլինի։
Ֆրեյայի մնացած գրառման հետ էլ լիովին համաձայն եմ։ Շնորհակալություն ;)
*e}|{uka*
20.01.2010, 21:40
Ֆրեյան ճիշտ է, ես սխալ եմ գրել։ Ոչ թե մինչև ամուսնանալը, այլ ընկերություն անելուց առաջ՝ այսինքն այն ժամանակ, երբ որոշել են, որ պիտի ընկերություն անեն։ Որոեվհետև եթե դա լուրջ հարց է մարդու համար ու դրանից է կախված ամուսնությունը կկայանա թե ոչ, ապա շատ կարևոր է անել այն ժամանակ, երբ դեռ զգացմունքները չեն խորացել, որ բաժանումը շատ ծանր չլինի։
Ֆրեյայի մնացած գրառման հետ էլ լիովին համաձայն եմ։ Շնորհակալություն ;)
Արթ ջան , ո՞նց ես պատկերացնում, նոր-նոր սիրահարված ես, արդեն սկսում եք ընկերություն անել, մեկ էլ զույգընկերդ ասում ա՝ կարող ա անպտուղ ենք արի գնանք բժիշկի մոտ մի հատ ստուգվենք :D, ապագայի մասին ա չէ՞ պետք մտածել, ոնց ուզում ա հրամցնի, թե ինչի է դա պետք,դու ինքդ քեզ իր կզգաս, հեչ էլ կապ չունի, որ ինքն էլ ա ստուգվելու, մեկ է մի բան անդառնալի կջարդվի: :)
Արթ ջան , ո՞նց ես պատկերացնում, նոր-նոր սիրահարված ես, արդեն սկսում եք ընկերություն անել, մեկ էլ զույգընկերդ ասում ա՝ կարող ա անպտուղ ենք արի գնանք բժիշկի մոտ մի հատ ստուգվենք :D, ապագայի մասին ա չէ՞ պետք մտածել, ոնց ուզում ա հրամցնի, թե ինչի է դա պետք,դու ինքդ քեզ իր կզգաս, հեչ էլ կապ չունի, որ ինքն էլ ա ստուգվելու, մեկ է մի բան անդառնալի կջարդվի: :)
*e}|{uka* ջան, իսկ դու ո՞նց ես կարծում, եթե մարդու համար դա շատ կարևոր է, և դրանից կախված է լինելու նրա ապագա երջանկությունը, արդյո՞ք ճիշտ է այդքան լուրջ հարցը թողնել բախտի քմահաճույքին։ Ես կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր հասուն մարդ մինչև ամուսնանալը ինքը պիտի իր առողջական վիճակի մասին ռեալ պատկերացում ունենա, ու ինքը եթե այդքան սիրում է իր ապագա կողակցին, ապա անկեղծորեն կասի, բոլոր խնդիրները, որ նա ունի առողջության հետ կապված։
Այ ես գիտեք ինչը չեմ հասկանում։ Երկար ճանապարհ գնալուց առաջ ավտոյի խադավոն ստուգում ենք, որ հանկարծ ճամփին չմնանք։ Հյուր գնալուց զուգվում զարդարվում ենք։ Բայց կյանքի ամենակարևոր հարցերում նման սկուրպուլյոզ մոտեցումը կորցնում է իր ուժը։ Բայց խի՞....
*e}|{uka*
28.01.2010, 19:49
*e}|{uka* ջան, իսկ դու ո՞նց ես կարծում, եթե մարդու համար դա շատ կարևոր է, և դրանից կախված է լինելու նրա ապագա երջանկությունը, արդյո՞ք ճիշտ է այդքան լուրջ հարցը թողնել բախտի քմահաճույքին։ Ես կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր հասուն մարդ մինչև ամուսնանալը ինքը պիտի իր առողջական վիճակի մասին ռեալ պատկերացում ունենա, ու ինքը եթե այդքան սիրում է իր ապագա կողակցին, ապա անկեղծորեն կասի, բոլոր խնդիրները, որ նա ունի առողջության հետ կապված։
Այ ես գիտեք ինչը չեմ հասկանում։ Երկար ճանապարհ գնալուց առաջ ավտոյի խադավոն ստուգում ենք, որ հանկարծ ճամփին չմնանք։ Հյուր գնալուց զուգվում զարդարվում ենք։ Բայց կյանքի ամենակարևոր հարցերում նման սկուրպուլյոզ մոտեցումը կորցնում է իր ուժը։ Բայց խի՞....
Կարծում եմ այդ մարդը հոգեբանական պրոբլեմ ունի: Երջանկությունը ո՞նց կարելի ա կենտրոնացնել մի կետի վրա: Եթե ամուսնանում ես, ուրեմն սիրում ես, եթե սիրում ես ուրեմն բոլոր տարբերակները պետք է ռեալ գիտակցես//նաև երեխա չունենալու տարբերակը: Ճիշտ ես մարդ պետք է պատկերացում ունենա իր առողջական վիճակի մասին ու կողակցից չպետք է ոչինչ թաքցնի: Չեմ հասկանում երեխա ունենալու տարբերակը ի՞նչ կապ ունի բախտի քմահաճույքի հետ, Աստված կտա կուենանք, չի տա....
Ամեն դեպքում ես սխալ եմ համարում ամուսնությունից, ընկերությունից առաջ գնալ բժշկի մոտ հետազոտվելու:
Իսկ Արթ դու ի՞նչ ես կարծում, եթե սիրող զույգերը հետազոտվեն ու պարզվի աղջիկը անպտուղ է, տղան պետք է թողնի՞ աղջկան ու փնտրի սերը այն աղջկա մեջ, ով կարող ա երեխա ունենալ: Էս մեկը չեղավ, մյուսին կսիրենք կբերենք հետազոտվելու::D Անբնական ա, գործարքային, չգիտեմ իմ ուղեղում չի տեղավորվում, եթե սիրում են իրար, նման բան անթույլատրելի է: Միգուցե ես սխալվում եմ: :)
Կարծում եմ այդ մարդը հոգեբանական պրոբլեմ ունի: Երջանկությունը ո՞նց կարելի ա կենտրոնացնել մի կետի վրա: ..... Չեմ հասկանում երեխա ունենալու տարբերակը ի՞նչ կապ ունի բախտի քմահաճույքի հետ, Աստված կտա կուենանք, չի տա....
Ես քեզ հասկանում եմ *e}|{uka* ջան, պարզապես կան մարդիկ որոնց համար երեխան շատ-շատ կարևոր է։ Ես հիմա չեմ կարող բացատրել, թե ինչու, բայց դա կապ ունի մարդու արժեքների հետ, անցյալի հետ։ Ու այդպիսի մարդկանց չենք կարող մեղադրել, որովհետև կարծում եմ որ յուրաքանչյուր մարդ ունի երեխա ունենալու բնական ցանկությունը։
Ամեն դեպքում ես սխալ եմ համարում ամուսնությունից, ընկերությունից առաջ գնալ բժշկի մոտ հետազոտվելու:
Իսկ Արթ դու ի՞նչ ես կարծում, եթե սիրող զույգերը հետազոտվեն ու պարզվի աղջիկը անպտուղ է, տղան պետք է թողնի՞ աղջկան ու փնտրի սերը այն աղջկա մեջ, ով կարող ա երեխա ունենալ: Էս մեկը չեղավ, մյուսին կսիրենք կբերենք հետազոտվելու::D Անբնական ա, գործարքային, չգիտեմ իմ ուղեղում չի տեղավորվում, եթե սիրում են իրար, նման բան անթույլատրելի է: Միգուցե ես սխալվում եմ: :)
*e}|{uka* ջան, իմ արած առաջարկով ես ինքս հիացած չեմ :)) ։ Պարզապես նման իրավիճակներում ավելի լավ է հենց սկզբում իմանան, ու ոչ թե ամուսնությունից հետո։ Երևի կհամաձայնվես, որ այդ ժամանակ շատ ավելի ցավալի կլինի ամեն ինչ։
Բայց բնականաբար ես ոչինչ չեմ պնդում ու չեմ կարծում, որ ովքեր իմ նշած տարբերակով չեն վարվում սխալ են։ Պարզապես կարծում եմ, որ դա կարող է լուծում լինել, իսկ թե մարդը դա կհամարի իր համար լուծում թե ոչ, դա արդեն անձնական հարց է։
Բայց ես հաստատա նկատի չունեմ այն, ինչ նշել ես գրառմանդ մեջ.
Էս մեկը չեղավ, մյուսին կսիրենք կբերենք հետազոտվելու::D Անբնական ա, գործարքային, չգիտեմ իմ ուղեղում չի տեղավորվում, եթե սիրում են իրար, նման բան անթույլատրելի է: Միգուցե ես սխալվում եմ: :)
Ու ասեմ, որ դու չես սխալվում, ճիշտ ես ;)
Հետաքրքիր է լսել ձեր տեսակետն այս հարցի շուրջ. Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է:
Կշարունակեի վերաբերվել այնպես, ինչպես մինչ այդ: Ամուսնալուծության պատճառ չէր դառնա ինձ համար: Արհեստական բեղմնավորման տարբերակը չէի ընտրի: Այլ կնոջ միջոցով երեխա ունենալը կամ ուրիշի հետ կնոջը կիսելը՝ երեխա ունենալու նպատակով, անձամբ ինձ համար կատարյալ տխմարություն է՝ հավասար անբարոյականության. անընդունելի է:
Կառաջարկեի կնոջս երեխաներ որդեգրել:
Cassiopeia
27.03.2010, 11:52
Մայրանում են` մայր չդառնալով
Արդեն 5 տարի է` ինչ փոխնակ (суррогат) մայրության մեթոդը կիրառվում է Հայաստանում, որպես մարդու վերարտադրողականությանը նպաստող միջոց:
«Թեև մեզանում դեռևս դժվար է ընկալվում փոխնակ մայրությունը, այնուհանդերձ մարդիկ աստիճանաբար սկսում են հավատալ և ընդունել այս մեթոդը, և դրա ապացույցն այս ճանապարհով ծնվող երեխաների տարեցտարի աճն է»,-ասում է Մոր և մանկան առողջության պահպանման գիտահետազոտական կենտրոնի տնօրեն, պրոֆեսոր Գեորգի Օկոևը:
Այս տարբերակն օգնում է ընտանեկան զույգին ունենալ երեխա այն դեպքում, երբ կնոջ օրգանիզմը լուրջ հիվանդության կամ արգանդի բացակայության պատճառով ի վիճակի չէ կրելու հղիություն:
Սուռոգատ մայրը կատարում է այսպես ասած` ինկուբատորի դեր` 9 ամիս իր արգանդում մեծացնելով փորձանոթում ստացված` կենսաբանական ծնողներից վերցրված սաղմը: Ծնվելուց հետո երեխան հանձնվում է կենսաբանական ծնողներին, իսկ փոխնակ մայրն իր աշխատանքի դիմաց ստանում է 10.000-12000 դոլլարին համարժեք դրամ` ՀՀ օրենքի սահմանում նախապես նոտարի մոտ կնքված պայմանագրին համապատասխան: Այս ճանապարհով երեխա ունենալ ցանկացողներին անհրաժեշտ է լրացուցիչ` նվազագույնը 5000 դոլար` տարբեր տեսակի հետազոտությունների համար:
«Երեխան բացարձակապես ժառանգական որևէ կապ չի կարող ունենալ փոխնակ մոր հետ, ուստի հետագայում մայրերի միջև հավանական խնդիրները գրեթե բացառվում են, քանի որ նախ երեխան օրինական ձևով է հանձնվել իր իսկ կենսաբանական ծնողներին, և մյուս կողմից անհրաժեշտության դեպքում բժշկագենետիկական փորձաքննությունը ևս մեկ անգամ կհաստատի այդ փաստը»,- նշում է պրոֆեսոր Գեորգի Օկոևը:
Պրոֆեսորի հավաստմամբ, փոխնակ մայր դառնալ ցանկացողները Հայաստանում շատ են, սակայն համապատասխան ստուգում անցկացնելուց հետո նրանց թիվը բավական կրճատվում է: Այսինքն, եթե ամսվա կտրվածքով դիմումները 10-ն են, ապա նրանցից բժշկական պահանջներին համապատասխանում են միայն 2-ը: Ըստ այդմ էլ՝ կենսաբանական ծնողներ դառնալու պահանջը մնում է շատ ավելի:
«Փոխնակ մայր դառնալու համար դիմող կինը պետք է լինի հոգեկան և սոմատիկ առողջ վիճակում, տարիքային սահմանը լինի 18-35-ը, ինքնուրույն ծննդաբերած մեկ կամ ավելի երեխայի առկայությունը ցանկալի է»,- ասում է պրոֆեսոր Օկոևը: Վերջինիս խոսքերով լինում են դեպքեր և այն էլ ոչ հազվադեպ, երբ փոխնակ մոր դերը ստանձնում են զույգերի հարազատները, այսինքն քույրը եղբոր համար, քույրը քրոջ կամ նույնիսկ մայրն աղջկա համար` ելնելով, իհարկե ֆինանսական վիճակից: Այս դեպքում նույնպես կնքվում է համապատասխան նոտարական պայմանագիր, բայց առանց ֆինանսական փոխհատուցման պահանջի:
Հայ Առաքելական եկեղեցին պաշտոնական որևէ դիրքորոշում չի արտահայտել այս հարցի շուրջ: Սակայն մեր հարցին ի պատասխան, Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի տեղեկատվական համակարգի տնօրեն Տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանը նշեց, որ Հայ եկեղեցին ընդունելի չի համարում փոխնակ մայրությունը` համարելով այն որպես զուտ կոմերցիոն գործարք՝ դեմ բոլոր բարոյական նորմերին:
«Փոխնակ մայրությունն առաջին հերթին քայքայում է մոր եւ երեխայի սրբագույն կապը: Ցավոք, այս մեթոդով ծնվող երեխաների թիվը մեծ տարածում է գտել ողջ աշխարհում, սակայն Առաքելական եկեղեցու համար միանշանակ այն ընդունելի չէ` ելնելով Աստծո սկզբունքներին դեմ գնալու հանգամանքից »,-նշեց Տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանը:
Աղբյուր՝ a1plus.am (http://a1plus.am/am/social/2010/03/25/surogat)
[CENTER]Հայ Առաքելական եկեղեցին պաշտոնական որևէ դիրքորոշում չի արտահայտել այս հարցի շուրջ: Սակայն մեր հարցին ի պատասխան, Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի տեղեկատվական համակարգի տնօրեն Տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանը նշեց, որ Հայ եկեղեցին ընդունելի չի համարում փոխնակ մայրությունը` համարելով այն որպես զուտ կոմերցիոն գործարք[B]՝ դեմ բոլոր բարոյական նորմերին:
«Փոխնակ մայրությունն առաջին հերթին քայքայում է մոր եւ երեխայի սրբագույն կապը: Ցավոք, այս մեթոդով ծնվող երեխաների թիվը մեծ տարածում է գտել ողջ աշխարհում, սակայն Առաքելական եկեղեցու համար միանշանակ այն ընդունելի չէ` ելնելով Աստծո սկզբունքներին դեմ գնալու հանգամանքից »,-նշեց Տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանը:
Հետաքրքիր է թե ինչով է դեմ բարոյական նորմերին:think : Ես օրինակ վատ բան չեմ տեսնում դրա մեջ: Կարևորը զույգերն իրար չեն դավաճանում ու ծնվող երեխան էլ հենց իրենց միսն ու արյունն է:
aerosmith
27.03.2010, 17:41
ոչինչ չէի անի, կփոռձեի միասին գնայինք բժշկի ու փորձեինք պարզել բուժվող պրոբլեմ է թե ոչ։ Իսկ եթե մի քանի փորձից հետո ոչ մի դրական տեղաշարժ չլիներ, ապա ձեռնամուխ կլինեինք երջանկացնել մանկատան ինչ-որ երեխայի։
ամուսնության հիմքում նախ դրված է անձը,որին սիրում ես..
ոչ ոք չի ամուսնանում ուղղակի երեխա ունենալու համար..
երբ գտնում ես նրան -մոտավորապես գերիշխողն այս միտքն է` նա ինձ հետ է ապրելու:
հետո գալիս է միտք` նա երեխա է նվիրելու ինձ`մեր երեհային..
զգացել եմ առաջին երեհայի կորուստը ..շշնջացի կնոջս. մենք երեխա էլի կունենանք,իսկ դու միակն ես...
Cassiopeia
25.06.2014, 02:09
Հանգամանքների բերումով էլի հայտնվեցի էս թեմայում ու հիմա մի հարց ա հետաքրքրում, որ էս թեմայի հետ շատ քիչ ա առնչվում.
այ Առաքելական եկեղեցին պաշտոնական որևէ դիրքորոշում չի արտահայտել այս հարցի շուրջ: Սակայն մեր հարցին ի պատասխան, Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի տեղեկատվական համակարգի տնօրեն Տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանը նշեց, որ Հայ եկեղեցին ընդունելի չի համարում փոխնակ մայրությունը` համարելով այն որպես զուտ կոմերցիոն գործարք՝ դեմ բոլոր բարոյական նորմերին:
«Փոխնակ մայրությունն առաջին հերթին քայքայում է մոր եւ երեխայի սրբագույն կապը: Ցավոք, այս մեթոդով ծնվող երեխաների թիվը մեծ տարածում է գտել ողջ աշխարհում, սակայն Առաքելական եկեղեցու համար միանշանակ այն ընդունելի չէ` ելնելով Աստծո սկզբունքներին դեմ գնալու հանգամանքից »,-նշեց Տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանը:
Եկեղեցին իրան ինչի՞ տեղ ա դրել։
Ակտիվացնենք թեման։ Հիմա ֆբ-ի որոշ խմբերի անդամ հանդիսանալով տեսնում եմ, ինչքան շատ մարդիկ նման խնդիրներ ունեն։ Ու հետաքրքիր է, թե այս 4 տարիների ընթացքում ի՞նչ է փոխվել մեր մտածելակերպի մեջ։
Յոհաննես
25.12.2016, 02:55
Ծնունդին պտուղ կնվիրեի
Եթե զույգերից մեկը ի վիճակի է երեխա ունենալ ու զուգընյերը անպտուղ է ինչ ինչ պատճառներով, ու սիրելով, հարգելով նրան չի լքում, պահպանում է ընտանիքը, ապա մյուս կողմը պիտի ընդառաջ գնա նրա առաջարկներին՝ երեխա որդեգրելու, սուրոգատ ճանապարհով կամ ուրիշից երեխա ունենալու պայմանին։ Պիտի զիջող լինի ու հարմարվի զուգընկերոջ պայմաններին։
Sent from my iPhone using Tapatalk