PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հայոց Ցեղասպանուեան 106-րդ բանաձեւ



Արթին
24.10.2007, 10:34
Գրեք Ձեր տեսակետը ԱՄՆ-ի Կոնգրեսի Արտաքին հարաբերութիւնների յանձնաժողովի կողմից ընդունւած Հայոց Ցեղասպանութեան ճանաչման 106-րդ բանաձեւի մասին:

Իմ անձնական տեսակետն այս է (http://artinarakelian.blogspot.com/2007/10/blog-post_18.html)

Սա իմ անձնական բլոգն է - artinarakelian.blogspot.com (artinarakelian.blogspot.com)-

Իսկ ի՞նչ է Ձեր տեսակետը: Գրեցեք:

Janita Hero
24.10.2007, 10:48
Արթին ջան դեռ չեմ մտածել խորը, բայց կարծում եմ ինչ-որ էական շարժ չի լինի , մի 2 տարի ել կձգեն… համ էլ ինձ կասես ի՞նչ օգուտ կա դրանից /ես իհարհե որպես հայ ուզում եմ որ ընդունվի/։

dvgray
24.10.2007, 12:25
Իմ անձնական տեսակետն այս է (http://artinarakelian.blogspot.com/2007/10/blog-post_18.html)

Կարդացի քո անձնական տեսակետը: Բավականին ուրախ եմ, որ սփյուռքահայի նման կարծիքի եմ կարդում: Ոչ թե նրա համար, որ սփյուռքում չկան ռեալ, պրագնմատիկ, ուղեղով մտածող հայեր /նրանք հավանաբար շատ-շատ են/, այլ որ նրանք մի տեսակ պասիվ են, չեն հակադրում "ագրեսիվ- մեծամասնությանը" իր կարծիքը:

Բուն հարցիտ կապակցությամբ ասեմ, որ լիովին համաձայն եմ քո գրառման հետ:


Նորէն հայերը դառնում են քաւութեան նոխազ ինչպէս որ եղանք առաջին աշխարհամարտի օրերին:
Կարելի է այդ բանաձեւի ընդունումը որակել որպէս Հայկական հարցի յաջողութիւն արտաքին ճակատում, բայց թէ ներքին ճակատում նաեւ ի՞նչ աշխատանքներ պիտի իրականացնել, ոչ ոքու չի հետաքրքրում:
Հայկական հարցի լուծումը գտնւում է Հայաստանում եւ ոչ այլուր:

Արթին
24.10.2007, 13:47
[QUOTE=dvgray;419677]Կարդացի քո անձնական տեսակետը: Բավականին ուրախ եմ, որ սփյուռքահայի նման կարծիքի եմ կարդում: Ոչ թե նրա համար, որ սփյուռքում չկան ռեալ, պրագնմատիկ, ուղեղով մտածող հայեր /նրանք հավանաբար շատ-շատ են/, այլ որ նրանք մի տեսակ պասիվ են, չեն հակադրում "ագրեսիվ- մեծամասնությանը" իր կարծիքը:
[QUOTE]

Շնորհագալ եմ եւ նաեւ շատ տխուր որ ինձ յիշեցրիր սփիւռքի դառն իրականութիւնը:

Janita Hero
24.10.2007, 15:18
իսկ իմ գրառմանը ե՞րբ կպատասխանես Արթին

Արթին
25.10.2007, 09:09
Սիրելի Janita ես քո հետ էլ համաձայն եմ: Որպէս հայ կցանկանամ բոլորը ընդունեն իմ ազգիս նկատմամբ կատարւած բարբառոսութիւնը, բայց թէ ներազգային ոլորդում էլ մի բան պիտի անել: Չի կարելի բոլոր յոյսը կապել գեր ուժերին::hands

_DEATH_
25.10.2007, 12:08
Ես երկու բառով ասեմ.
**** Բուշ :angry

TigranM
25.10.2007, 12:40
Այս կայքում http://www.msnbc.msn.com/id/21253084 այս հարցի վերաբերյալ հարցում է կազմակերպված որտեղ մենք տանուլ ենք տալիս: Հարցվածների 80%-ը դեմ է այդ օրինագծին: Այցելեք և քվյարկեք:

Հ.Գ իսկ եթե Tools>Internet Options> Delete Cookies, կարող եք քվյարկել մեկ անգամից ավել եթե պարապ լինեք:

dvgray
25.10.2007, 13:21
Շնորհագալ եմ եւ նաեւ շատ տխուր որ ինձ յիշեցրիր սփիւռքի դառն իրականութիւնը:
Արթին
Քեզ տխրեցնել ամենևին մտադիր չէի :):

Սակայն մի հարց տամ, որպես սփյուռքահայ երիտասարդի: Էս հարցը ինչ-որ ձև նաև կապ ունի քննարկվող հարցի հետ:
Ինչու՞ սփյուռքի առաջադիմական ուժերը չեն կարողանում հավաքվել "Հայաստան" գաղափարի շուրջը: Ի՞նչն է դրան խանգարում:
"Հայկական /չարչրկված ու բազմիցս տանուլ տված/ հարցը" ի՞նչու է այդքան երկար իշխում սփյուռքի մտքի վրա, և թելադրում իր հերթական անհաջող գործողությունը, ակցիան:
Բազմիցս զրուցել եմ սփյուռքում մեր հայերի հետ: Ընկերական, մտերմիկ հարցին ՝ թե կգնա՞ք ազատագրումից /գրավումից, նվիրումից … ոնց կուզեք/ հետո ձեր պապական հողերը, եղել է անկեղծ պատասխան "Իսկ իմ այստեղի բիզնե՞սը…"
Ի՞նչ են ուզում վերջապես մեր սփյուռքահայերից նրանք, որ առավոտ զարթնում են "ցեղասպանություն" ասելով, գիշերը քնում են "ցեղասպանություն" ասելով:
Փո՞ղ… Արյու՞ն… Ի՞նչ:
Սա այդպես էլ չեմ հասկացել: Միգուցե դու՞ օգնես ինձ այս հարցում:
:)

Արթին
29.10.2007, 12:06
Սիրելի dvgray ինչպէս Ռուբէն Անգալադեանն է ասում մենք հայերս ամեն ինչից , եւ մասնաւորապէս պատմութիւննից առասպել ենք սարքում ու յետոյ սկսում պաշտել դրան: Սփիւռքում էլ այդպէս է , մարդիք ու առհասարակ մտաւորական կոչւածները ալյ նիւթի մասին խօսել չեն կարող եւ դա գալիս է իրենց անտեղեակ լինելուց: Ուրեմն շատ դիւրին է խօսելը միայն ցեղասպանութեան մասին: Մի օրինակով փորձեմ պարզել դա. Իրանում աշխատող հայկական դպրոցները պարտաւոր են նաեւ զբաղւել պարսկերէնով տպագրւած մի Կրօնի գրքով: Դա մի կարեւոր հարց չի շոշափում եւ միայն խօսում է թէ Աստւած բարի է , ամենազոր է եւ ..... : Այդքան միայն: Այդ դասի քննութեան յանձնելը չի մտահոգում ոչ մի աշակերտի, որովհետեւ ամեն մի հարցի համար միայն կարիք է կրկնել Աստծու ստորոգելինները:
Հայերի համար, մասնաւորապէս սփիւռքում հարենիքի, պետականութեան, պատմութեան, ազգային գաղափարախօսութեան ըմբռնման լուրջ հարցել գոյութիւն ունի: Առաջինը դա որ ժողովրդի մեծամասնութիւնը անծանօթ է անգամ այդ արժեքների սկզբնական հարցերին: Ուրեմն թութակի նման իրեն մնում է միայն անվերջ կրկնել Ցեղասպանութեան հարցը:
Ես անձնապէս հակառակ չեմ նմանօրինակ քարոցչութիւններին, բայց մեզ մօտ միայն դա գոյութիւն ունի եւ ոչ ուրիշ հարց: Այդ պատճառով ժողովրդի ենթագիտակցութեան մեջ կազմւել է այն որ իր ինքնահաստատումը կախւած է ցեղասպանութեան ճանաչումով: Դա շատ վտանգաւոր է ազգի համար, որովհետեւ երբ մի կերպ յաջողութիւն է ձեռք բերւում, ժողովրդի կամքը աւելի է նւազում, կարծես զգում է թէ ուրիշ անելիք չկայ:
Եթէ ձեռնհասութիւն ունես Նիկոլ Աղբալեանի «Մտածումներ Հ.Յ.Դաշնակցութեան մասին» գրքին, նրա առաջին 30 էջի մեջ կարող ես ծանօթանալ սթիւռքի վիճակին: Այսօր սփիւռքը քաղաքական գործիչները դարձել է այն ինչ Աղբալեանը նկարագրել ու բնութագրել է իր գրքում: Նա ասում է երբ մի խումբ համախմբւում է անմիջական գործի խնդրով, եւ անտեսում են ծրագին ու կանօնագիրը, երբ այդ գործը աւարտւում է նաեւ աւարտւում է այդ գործիչների գոծունեութեան ժամկետը, դառնալով ժանակավրեպ:
Դա պատահել է այսօր սփիւռքում:
Այս ուղղութեամբ 2 տարի առաջ գրեցի «Պիտի բարեկարգել սփիւռքի կառոյցները (http://artinarakelian.blogspot.com/2005/07/blog-post.html)» նիւթը որը նաեւ տպագրւեց Հայաստանում լոյս տեսնող Նոր Հայեացք երիտասարդական շաբաթաթերթում:

http://artinarakelian.blogspot.com/2005/07/blog-post.html



Մնաք ուրախ

Artgeo
29.10.2007, 12:21
Ցեղասպանության հարցով, կարծում եմ բավականին հետաքրքիր է առաջին նախագահի դիրքորոշումը http://armenianow.com/?action=viewArticle&AID=2562&CID=2545&IID=&lng=arm որն ի դեպ իմ կարծիքով բավականին խելամիտ է ու այդ կարծիքը նա արտահայտել է դեռ 15 տարի առաջ։

dvgray
29.10.2007, 14:11
մենք հայերս ամեն ինչից , եւ մասնաւորապէս պատմութիւննից առասպել ենք սարքում ու յետոյ սկսում պաշտել դրան: Սփիւռքում էլ այդպէս է , մարդիք ու առհասարակ մտաւորական կոչւածները ալյ նիւթի մասին խօսել չեն կարող եւ դա գալիս է իրենց անտեղեակ լինելուց: Ուրեմն շատ դիւրին է խօսելը միայն ցեղասպանութեան մասին: Մի օրինակով փորձեմ պարզել դա. Իրանում աշխատող հայկական դպրոցները պարտաւոր են նաեւ զբաղւել պարսկերէնով տպագրւած մի Կրօնի գրքով: Դա մի կարեւոր հարց չի շոշափում եւ միայն խօսում է թէ Աստւած բարի է , ամենազոր է եւ ..... : Այդքան միայն: Այդ դասի քննութեան յանձնելը չի մտահոգում ոչ մի աշակերտի, որովհետեւ ամեն մի հարցի համար միայն կարիք է կրկնել Աստծու ստորոգելինները:
Հայերի համար, մասնաւորապէս սփիւռքում հարենիքի, պետականութեան, պատմութեան, ազգային գաղափարախօսութեան ըմբռնման լուրջ հարցել գոյութիւն ունի: Առաջինը դա որ ժողովրդի մեծամասնութիւնը անծանօթ է անգամ այդ արժեքների սկզբնական հարցերին: Ուրեմն թութակի նման իրեն մնում է միայն անվերջ կրկնել Ցեղասպանութեան հարցը:

Բավականին դիպուկ են դիտարկումներտ:
Սակայն՝


Առաջինը դա որ ժողովրդի մեծամասնութիւնը անծանօթ է անգամ այդ արժեքների սկզբնական հարցերին:

Իսկ ի՞նչն է դրա պատճառը: Քո գրառումից հետևում է, որ փոքրամասնությունը ծանոթ է սկզբնական հարցերին, որի հետ ես համաձայն եմ: Իսկ էտ փոքրամասնության մեջ մեծամասնություն են կազմում պատմություն ու քաղաքականություն առարկայից բավականին գիտակ մարդիկ: Ինչու՞ համար նրանք սփյուռքում առանց հանդիպելու որևէ ընդիմության, միջավայրը պարսպապատում են "ծուռ հայելիներով": Արդյո՞ք քաղաքակիրթ է վարկաբեկումներին ու հայհոյանքներին մեկ անդամ ու միշտ հայրական ապտակով չպատասխանելը:



գրեցի «Պիտի բարեկարգել սփիւռքի կառոյցները (http://artinarakelian.blogspot.com/2005/07/blog-post.html)» նիւթը

Բավականին հաջող ես այս հակիրճ ակնարկում դիտարկել այդ խնդիրը:
Լավ եղիր :):

Արթին
05.11.2007, 12:15
Առ ի ուշադրութիւն նրանց համար որոնք ծանօթ չէն բանաձեւին:

Առաջին բաժին
Կոչ անելով նախագահին հավաստելու, որ Միացյալ Նահանգների արտաքին քաղաքականությունն արտացոլում է համապատասխան ըմբռնում և զգայունություն այն հարցերի շուրջ, որոնք առնչվում են մարդու իրավունքներին, էթնիկ զտումներին և ցեղասպանությանը, որը փաստագրված է Միացյալ Նահանգների արձանագրություններում և վերաբերում է Հայոց ցեղասպանությանը և այլ նպատակներին.

Մաս 1 ՀԱՄԱՌՈՏ ՎԵՐՆԱԳԻՐ

Այս բանաձևը կարող է մեջբերվել որպես «Միացյալ Նահանգների արձանագրությունների հաստատումը Հայոց ցեղասպանության բանաձևի վերաբերյալ»:

Մաս 2 ԵԶՐԱՀԱՆԳՈՒՄՆԵՐ

Ներկայացուցիչների պալատը եզրակացնում է հետևյալը`

1. Հայոց ցեղասպանությունը ծրագրվել և իրականացվել է Օսմանյան կայսրությունում 1915-1923թթ` պատճառ հանդիսանալով մոտ 2000000 հայերի բռնի տեղահանմանը, որոնցից 1500000 այր, կին և երեխա սպանվեցին, իսկ 500000 փրկված հայեր արտաքսվեցին իրենց տներից, որի արդյունքում ոչնչացվեց հայերի 2500 տարվա ներկայությունն իրենց պատմական հայրենիքում:

2. 1915թ մայիսի 24-ին Դաշնակից պետությունները` Անգլիան, Ֆրանսիան և Ռուսաստանը միահամուռ հայտարարեցին առաջին անգամ մեղադրելով մի կառավարության, «մարդկության դեմ հանցանք» գործելու մեջ:

3. Այս միացյալ հայտարարությունը նշում էր. «Դաշնակից կառավարությունները հրապարակավ հայտարարում են Բարձր Դռանը, որ Օսմանյան կառավարության բոլոր անդամները, ինչպես նաև ջարդերն իրագործած նրանց կատարածուները պատասխանատու են այս կոտորածների համար»:

4. Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո թուրքական կառավարությունը մատնանշեց գլխավոր ղեկավարներին, ովքեր ներգրավված են եղել հայերի դեմ ցեղասպանության «կազմակերպման և իրագործման» և «հայերի ջարդերի և կոտորածների» մեջ:

5. Մի շարք ռազմական դատարաններում երիտթուրքերի ռեժիմի պաշտոնյաները դատապարտվեցին և մեղավոր ճանաչվեցին հայ ժողովրդի նկատմամբ ջարդեր կազմակերպելու և իրականացնելու համար: 6. Հայոց ցեղասպանության գլխավոր կազմակերպիչները`ռազմական նախարար Էնվերը, ներքին գործերի նախարար Թալեաթը և ռազմածովային նախարար Ջեմալը իրենց գործած ոճիրների համար մահվան դատապարտվեցին, սակայն դատարանի դատավճիռը չիրագործվեց:

7. Հայոց ցեղասպանությունը և տեղի արդարադատության ձախողումները փաստագրված են ապացույցներով Ավստրիայի, Ֆրանսիայի, Գերմանիայի, Մեծ Բրիտանիայի, Ռուսաստանի, Միացյալ Նահանգների, Վատիկանի և շատ այլ երկրների ազգային արխիվներում և այդ մեծ քանակությամբ ապացույցները վկայում են միևնույն փաստերը, միևնույն դեպքերը, միևնույն հետևանքները:

8. Միացյալ Նահանգների պետական արխիվը և Արձանագրությունների վարչությունը հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ պարունակում են հիմնավոր փաստաթղթեր: Հատկանշական է Միացյալ նահանգների Պետական Դեպարտամենտի 59-րդ արձանագրությունների խումբը, որը ներառում է 867.00 և 867.40 թղթապանակները, որոնք բաց և հասանելի են լայն հանրությանը և շահագրգիռ հաստատություններին:

9. Հարգարժան Հենրի Մորգենթաուն, 1913-1916թթ. Միացյալ Նահանգների դեսպանը Օսմանյան կայսրությունում, Հայոց ցեղասպանության դեմ բողոքի ելույթներ է ունեցել այլ երկրների, այդ թվում Օսմանյան կայսրության դաշնակից երկրների պաշտոնյաների հետ միասին:

10. Դեսպան Մորգենթաուն պարզորոշ նկարագրում է Միացյալ Նահանգների Պետական Դեպարտամենտին Օսմանյան կայսրության կառավարության քաղաքականությունը` որպես «ցեղի ոչնչացման արշավ»: Միացյալ Նահանգների պետքարտուղար Ռոբերտ Լենսինգը 1915թ հուլիսի 16-ին կարգադրել է, որ «Դեպարտամենտը հավանություն է տալիս Ձեր գործելակերպին` դադարեցնելու հայերի հալածանքները»:

11. Սենատը 1916թ փետրվարի 9-ի համանման 12-րդ բանաձևում հաստատեց, որ «Միացյալ Նահանգների նախագահին հարգանքով խնդրվում է հատուկ օր սահմանել, որ այդ երկրի քաղաքացիները իրենց կարեկցանքն արտահայտեն հայերին օգնելու նպատակով ստեղծված ֆոնդերում նվիրատվություններ կատարելով», որոնք այդ ժամանակ մահանում էին «սովից, հիվանդություններից ու անասելի տառապանքներից»:

12. Նախագահ Վուդրոու Վիլսոնը Կոնգրեսի որոշումով արտոնված աջակցում և խրախուսում է «Մերձավոր Արևելքի օգնության ֆոնդ», կազմակերպության ստեղծումը. որը 116000000 դոլար է տրամադրել 1915-1930թթ որպես օգնություն` հայոց ցեղասպանության փրկվածներին, ներառյալ 132000 որբերին, որոնք ամերիկացի ժողովրդի հոգեզավակները դարձան:

13. 1920թ մայիսի 11-ին ընդունված Սենատի 359-րդ բանաձևը, մասամբ նշում է, «որպես ապացույց բերվում են այն լսումները, որոնք ղեկավարել է Սենատի Արտաքին հարաբերությունների կոմիտեի ենթահանձնաժողովը»: Այն հստակորեն նշում է ջարդերի և այլ դաժանությունների վերաբերյալ զեկույցների ճշմարտությունը, որոնց պատճառով հայ ժողովուրդը տառապել է:

14. 1920թ ապրիլի 13-ի բանաձևին հետևում է Սենատին գեներալ Ջեյմս Հարբորդի ղեկավարությամբ դեպի Հայաստան կատարված ամերիկյան ռազմական առաքելության զեկույցը, որտեղ նշվում է «կտտանքները, բռնությունները, տանջանքները և մահը անջնջելի հետք են թողել հայկական բազում գեղեցիկ հովիտներում, իսկ այդ շրջանով անցնող ճանապարհորդները շատ քիչ դեպքերում ականատես չեն լինի բոլոր ժամանակների վիթխարի հանցանքի փաստերին»:

15. Ինչպես Միացյալ Նահանգների Հոլոքոստի թանգարանում է ցուցադրվում, Ադոլֆ Հիտլերը, կարգադրելով իր զորահրամանատարներին 1939թ հարձակվել Լեհաստանի վրա, առանց սադրանքների, ընդդիմանալով եղած առարկություններին, ասել է. «Ո̉վ է ի վերջո խոսում հայերի բնաջնջման մասին», այսպիսով ճանապարհ հարթելով Հոլոքոստն իրականացնելու համար:

16. Ռաֆայել Լեմկինը, ով ձևակերպեց «ցեղասպանություն» տերմինը 1944թ, և ով Միացյալ ազգերի կոնվենցիայի ցեղասպանության կանխարգելման և պատժի կողմնակիցն էր, հայկական դեպքը անվանել է 20-րդ դարի ցեղասպանության ցայտուն օրինակ:

17. Լեմկինի պնդմամբ Միացյալ ազգերի ցեղասպանության վերաբերյալ առաջին բանաձևն ընդունվել է 1946թ դեկտեմբերի 11-ին, ըստ որի Միացյալ ազգերի Գլխավոր ասամբլեայի 96-1 բանաձևը և ցեղասպանության կանխարգելման ու պատժի վերաբերյալ Միացյալ ազգերի կոնվենցիան ճանաչում են հայոց ցեղասպանությունը` որպես մի գործողություն, որը Միացյալ ազգերը նպատակադրված են կանխարգելել և պատժել` գոյություն ունեցող օրենսդրական չափանիշներով:

շարունակելի...

Արթին
05.11.2007, 12:16
Երկրորդ բաժին


18. 1948թ Միացյալ ազգերի պատերազմական հանցանքների հանձնաժողովը հայոց ցեղասպանությունը անվանեց «գործողությունների տեսակ, որը համապատասխանում է ժամանակակից տերմինով “մարդկության դեմ հանցագործությունների» բնորոշմանը, հանդիսանալով Նյուրմբերգյան դատավարությունների նախադեպը: 19. Հանձնաժողովը նշում է, «1915թ Դաշնակիցների փաստաթղթի համաձայն Սևրի դաշնագրի 230 հոդվածի դրույթները ակնհայտորեն ընդգրկում են այն հանցանքները, որոնք իրագործվել են ծագումով հայ կամ հույն թուրքական քաղաքացիություն ունեցող անհատների դեմ թուրքական տարածքում»: Ուստի այս հոդվածը փոխարինում է Նյուրմբերգյան և Տոկիոյի կանոնադրությունների 5-րդ և 6-րդ հոդվածներին` որպես նախորդ, և կատեգորիաներից մեկով օրինակ է հանդիսանում`որպես «մարդկության դեմ հանցանք»:

20. 1975թ. ապրիլի 8-ին ընդունված Պալատի 148-րդ միասնական բանաձևը հաստատում է, «1915թ ապրիլի 24-ը այսուհետ նշվում է որպես «մարդու հանդեպ մարդու դաժան վերաբերմունքի հիշատակման ազգային օր», իսկ Միացյալ Նահանգների նախագահը հաստատում և պահանջում է կազմել հռչակագիր` կոչ անելով Միացյալ Նահանգների ժողովրդին համարել այդ օրը ցեղասպանության, հատկապես հայ ժողովրդի ցեղասպանության բոլոր զոհերի հիշատակման օր»:

21. Նախագահ Ռոնալդ Ռեգանը 1981թ ապրիլի 22-ի 4838 հռչակագրում մասամբ նշում է, «Հոլոքոստի դասերը չպետք է մոռացվեն, ինչպես շատ այլ ժողովուրդների բազում հալածանքները, որոնց նախորդել է հայերի ցեղասպանությունը և հաջորդել է կամբոջացիների ցեղասպանությունը»:

22. 1984թ սեպտեմբերի 10-ին ընդունված Պալատի 247 միացյալ բանաձևը հաստատում է, «1985թ ապրիլի 24-ը այսուհետ նշվում է «Մարդու հանդեպ մարդու դաժան վերաբերմունքի» հիշատակման ազգային օր, և Միացյալ Նահանգների նախագահին վերապահվում է և առաջարկվում հաստատել հռչակագիր, որը կոչ կանի Միացյալ Նահանգների ժողովրդին համարել այդ օրը, որպես ցեղասպանության զոհերի, հատկապես մեկ ու կես միլիոն հայերի հիշատակման օր...»:

23. 1985թ. օգոստոսին համակողմանի և ուշադիր ուսումնասիրությունից հետո Միացյալ Նահանգների Փոքրամասնությունների պաշտպանության և խտրականության կանխարգելման հարցերով ենթահանձնաժողովը 14 կողմ և 1 դեմ ձայնով քվեարկեց «Ցեղասպանության ոճիրի կանխարգելման և պատժի հարցերով ուսումնասիրությունը» զեկույցի օգտին, որում նշվում է. «Նացիստական հանցագործությունները 20-րդ դարի ցեղասպանության միակ դեպքը չեն: Ի թիվս այլոց նման որակում ունեցող օրինակներից է Օսմանյան հայերի ջարդերը 1915-1916թթ.»:

24. Այդ զեկույցը բացատրում է նաև, որ, «անկախ (երկրների) պաշտոնյաները և ականատեսները առնվազն 1000000, և հնարավոր է հայ բնակչության կեսից ավելին ստույգորեն հաշվվում են սպանված կամ մահվան գաղթի դատապարտված: Սա հիմնավորված է Միացյալ Նահանգների, Գերմանիայի և Մեծ Բրիտանիայի, ինչպես նաև Օսմանյան կայսրության ժամանակակից դիվանագետների, ներառյալ դաշնակից Գերմանիայի արխիվներում գտնվող զեկույցներում»:

25. Միացյալ նահանգների Հոլոքոստի հիշատակման խորհուրդը, որը անկախ դաշնային գործակալություն է, 1981թ ապրիլի 30-ին միահամուռ կերպով հաստատում է, որ Միացյալ Նահանգների Հոլոքոստի թանգարանը ներառելու է նաև հայոց ցեղասպանությունը և այդպես էլ արվեց:

26. Միացյալ Նահանգների Պետդեպարտամենտի հաստատած 1982թ խոտորված արտահայտության վերանայումը (ավելի ուշ չեղյալ հայտարարվեց), հաստատում էր, որ հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ փաստերը կասկած են հարուցում: 1993 թ Միացյալ Նահանգների Կոլումբիայի շրջանի Բողոքների դատարանը Միացյալ Նահանգների քաղաքականության արձանագրությանը պատկանող փաստաթղթերի վերանայումից հետո նշեց, որ հայոց ցեղասպանության կասկած հարուցող արձանագրությունը «հակազդում է Միացյալ Նահանգների վաղեմի քաղաքականությանը և ի վերջո չեղյալ հայտարարվեց»:

27. 1996թ հունիսի 5-ին Ներկայացուցիչների պալատը լրացում մտցրեց Պալատի 3540 օրինագծում` (արտաքին գործողություններ, արտահանման ֆինանսավորում, գումարհատկացման առընթեր ծրագրերի ակտ, 1997), որպեսզի նվազեցնի Թուրքիային հատկացվելիք 3000000 դոլարի օգնությունը, (այն Միացյալ նահանգների լոբբիստական ծախսերի նախահաշիվն էր), մինչև թուրքական կառավարությունը ճանաչի հայոց ցեղասպանությունը և քայլեր ձեռնարկի հարգելու զոհերի հիշատակը:

28. Նախագահ Վիլյամ Ջեֆերսոն Քլինթընը 1998թ ապրիլի 24-ին նշեց, «Այս տարի, ինչպես անցյալում, մենք միանում ենք ամերիկահայերին` հիշատակելու համար այս դարի պատմության ամենատխուր իրադարձությունը, Օսմանյան կայսրությունում մեկ ու կես միլիոն հայերի բռնի տեղահանություններն ու ջարդերը 1915-1923թթ. ընթացքում»:

29. Նախագահ Ջորջ Բուշը 2004թ ապրիլի 24-ին նշեց, «Այս օրը մենք հիշում ենք 20-րդ դարի ամենասարսափելի ողբերգություններից մեկը` ավելի քան 1500000 հայերի բնաջնջումը Օսմանյան կայսրությունում` բռնագաղթի և սպանությունների միջոցով»:

30. Չնայած հայոց ցեղասպանության ճանաչմանն ու հաստատմանը, տեղական և օտարերկրյա իշխանությունների անկարողությունը պատժելու հայոց ցեղասպանության պատասխանատուներին, պատճառ հանդիսացավ համանման ցեղասպանությունների իրագործման, նաև ապագայում դրանց կրկնման համար, հետևաբար նման արդար բանաձևը կօգնի կանխարգելել ապագա ցեղասպանությունները:

Մաս 3 ՀՌՉԱԿԱԳՐԻ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

Ներկայացուցիչների պալատը

1. Կոչ է անում նախագահին հավաստելու, որ Միացյալ Նահանգների արտաքին քաղաքականությունը արտացոլի համապատասխան ըմբռնում և զգայունություն այն հարցերի շուրջ, որոնք առնչվում են մարդու իրավունքներին, էթնիկ զտումներին և ապացուցված ցեղասպանություններին, որոնց թվում է հայոց ցեղասպանությունը, գիտակցի այս արդար բանաձևի ձախողման հետևանքները և,

2. Կոչ է անում նախագահին իր ապրիլի 24-ի նախագահական ամենամյա ուղերձում հիշատակել հայոց ցեղասպանությունը` ճշգրտորեն բնութագրելով 1500000 հայերի սիստեմատիկ և կանխամտածված բնաջնջումը` որպես ցեղասպանություն` վերականգնելով Միացյալ Նահանգների միջամտության պատվաբեր պատմությունն ընդդեմ Հայոց ցեղասպանության:

Պանդուխտ
21.11.2007, 21:53
Արթին ջան դեռ չեմ մտածել խորը, բայց կարծում եմ ինչ-որ էական շարժ չի լինի , մի 2 տարի ել կձգեն… համ էլ ինձ կասես ի՞նչ օգուտ կա դրանից /ես իհարհե որպես հայ ուզում եմ որ ընդունվի/։

Եթէ Արթինը չի պատասխանել Պանդուխտը կը պատասխանի:
Առհասարակ լսելու հասկանալու ունակութիւն ունեցող անձանց է ուղղուած:
Ցեղասպանութեան ճանաչումը եւ դատապարտումը կը վերացնի անպատժելիութիւնը, կը նուազի հաւանականութիւնը կամ յաւէտ կանհետանայ նմանօրինակ անմարդկայնութիւն:

Marduk
21.11.2007, 23:36
Առհասարակ լսելու հասկանալու ունակութիւն ունեցող անձանց է ուղղուած:
Ցեղասպանութեան ճանաչումը եւ դատապարտումը կը վերացնի անպատժելիութիւնը, կը նուազի հաւանականութիւնը կամ յաւէտ կանհետանայ նմանօրինակ անմարդկայնութիւն:

Պանդուխտ ջան դու շատ բարդ բան ես ասում:

Մի օրինակ բերեմ որպեսզի հասկանաս: Վերջերս իմ ծանոթներից մեկի տանը գողություն էր եղել: Զանգել էին ոստիկանություն: Ոստիկանությունը եկել էր ու այդ մարդկանց համոզել էր, թե այ մարդ ինչ գործ ունեք, գլուխներդ ցավի տակ դնեք, գործ բացեք: Գալու ենք ձեր հարևանններին տանենք հարցաքննենք, հետո հարևանները կնեղանան ու լիքը նման բաներ... Կարճ ասած էս մարդկանց համոզել էին որ անիմաստ է, մի երկու մանր մունր բան են գողացել, մեկ ա եթե գտնենք էլ օգուտ չեք ունենա.. Ու պատկերացրու համոզել էին: Գործ չեր բացվել:
Այսինքն հայերի մեծ մասի մոտ գործում է այս հոգեբանությունը, ինչ կարևոր է արդարություն, հանցագործի պատժում, վնասի փոխհատուցում..... Ավելի լավ ա հանգիստ ապրեմ շառից փորձանքից հեռու... Իսկ թե կրած վնասներս էլ մի ձևի կփակեմ, մեկին կխաբեմ, մեկին պարտքս չեմ տա, կամ էլ ամերիկայից օգնություն կխնդրեմ...
Ու այս մենթալիտետը գործում է և անձնական մակարդակով, և պետական և կարելի է ասել ազգային մակարդակներում....

_DEATH_
21.11.2007, 23:46
Ցեղասպանությունը շուտվանից ընդունված կլիներ, եթե կենդանի ապացույցներին չսպանեին, մի հատ էլ ձևի համար մեր հայոց գրողներին մեջ քցեին գեղարվեստականության համար: Արդեն շատ ուշա ցեղասպանության ընդունման մասին մտածելու համար, հեսա 2015 կգա, ոչ մեկ չի հասկանա ոնց:

Էդուարդ_man
22.11.2007, 10:39
Ցեղասպանությունը շուտվանից ընդունված կլիներ, եթե կենդանի ապացույցներին չսպանեին, մի հատ էլ ձևի համար մեր հայոց գրողներին մեջ քցեին գեղարվեստականության համար: Արդեն շատ ուշա ցեղասպանության ընդունման մասին մտածելու համար, հեսա 2015 կգա, ոչ մեկ չի հասկանա ոնց:
Ոչ ուշ չի,:angry եթե բոլորն այդպես պեսիմիստորեն տրամադրվեն գործողներն էլ թևաթափ կլինեն…

Մի Հայ
24.11.2007, 11:24
Արթին
Քեզ տխրեցնել ամենևին մտադիր չէի :):

Սակայն մի հարց տամ, որպես սփյուռքահայ երիտասարդի: Էս հարցը ինչ-որ ձև նաև կապ ունի քննարկվող հարցի հետ:
Ինչու՞ սփյուռքի առաջադիմական ուժերը չեն կարողանում հավաքվել "Հայաստան" գաղափարի շուրջը: Ի՞նչն է դրան խանգարում:
"Հայկական /չարչրկված ու բազմիցս տանուլ տված/ հարցը" ի՞նչու է այդքան երկար իշխում սփյուռքի մտքի վրա, և թելադրում իր հերթական անհաջող գործողությունը, ակցիան:
Բազմիցս զրուցել եմ սփյուռքում մեր հայերի հետ: Ընկերական, մտերմիկ հարցին ՝ թե կգնա՞ք ազատագրումից /գրավումից, նվիրումից … ոնց կուզեք/ հետո ձեր պապական հողերը, եղել է անկեղծ պատասխան "Իսկ իմ այստեղի բիզնե՞սը…"
Ի՞նչ են ուզում վերջապես մեր սփյուռքահայերից նրանք, որ առավոտ զարթնում են "ցեղասպանություն" ասելով, գիշերը քնում են "ցեղասպանություն" ասելով:
Փո՞ղ… Արյու՞ն… Ի՞նչ:
Սա այդպես էլ չեմ հասկացել: Միգուցե դու՞ օգնես ինձ այս հարցում:
:)
Եվ այսպես մտածելով մենք ուզում ենք բարգավաճ Հայաստան ստեղծել? Եթե մենք մեզ չհարգենք ( ու ասենք դե դա լինելու բան չե, ոչինչ որ մեր կանանց բռնաբարել են ու ջուրը քցել, ոչինչ որ մեզ մեր հայրենիքից քշել են հիմա մի պոքրն ունենք, ոչինչ որ մեր ազը բռնաբարել են բառից բուն իմաստո – դե մենք ով ենք որ մի բան ասենք ) ով մեզ պետք է հարգի? Եթե այդ մտածելակերպով շարժված լինին ապա հիմա չէին լինի շատ երկրներ որ ճանաչել են Հայոց ցեղասպանությունը: Հա հիմա մեկը կհարցնի “դե որ ճանաչել են ինչ է տալիս մեզ” արի քնարկենք այդ:
1) մեծ հոգեկան հաղթանակ որ մենք կարող ենք ինչ որ մի բան փոխել:
2) մեր տուրքը մուծել մեր զոհվածներին:
3) Թուրքիայի ագրեսիայի նվազում և բլոկադայի վերացում:
4) Արյան փոխհատուցում դրամի տեսքով (որը Գերմանիան հատուցեց Հրյաներին տարիների ընթացքում):
5) Հայկական ոսկիների վերադարձում որոնք մնացին թուրքիայի բանկերում:
6) և վերջապես Հայաստանի հայաստանի զարգացում:

Ես կարող եմ շարունակել այս ցուցակը բայց կարծում եմ որ դու մի քիչ մանգաս թե ինչ շահեցին Հրյաները իրենց ցեղասպանությունը ճանաչվելուց հետո դու կտեսնես որ դրանք քիչ չեն:

և արեք այս մեր մտածելակերպը փոխենք ասելով որ ինչ է փոխվելու, ինչ է դա մեզ տալու, կամ դա արդեն մոռացվել է (կմոռացվի այն ժամանակ երբ որ բոլորը այսպես մտածեն): :love

քաղաքացի
18.01.2008, 15:02
Հարգելի հայրենակիցներ, առաջարկում եմ բոլորիդ այցելել այս կայքէջը և քվեարկել.

http://www.msnbc.msn.com/id/21253084/from/et/

Եթե կարող եք, ուղարկեք նաև այս լինկը ձեր ընկերներին ու ծանոթներին:
Մի համակարգչից հնարավոր է միայն մեկ անգամ քվեարկել:


Այս հարցումը բացված է ԱՄՆ քաղաքացիների համար, ուստի դեմ եմ, որ մնացած երկրների քաղաքացիները ուժ գործադրեն, որ այդ հարցումը հոգուտ հայերի լինի: Չնայած որ ես ոչ մի օգուտ չեմ տեսնում Հայաստանի համար, եթե ԱՄՆ-ն ընդունի 106-րդ բանաձևը:

Կարո՞ղ եք ինձ բացատրել, թե ի՞նչ օգուտ կտա դա ՀՀ-ին: :8

ChildOfTheSky
18.01.2008, 15:08
Կարո՞ղ եք ինձ բացատրել, թե ի՞նչ օգուտ կտա դա ՀՀ-ին: :8

Դրանից հետո Թուրքիան, տեսնելով իր կարևորագույն ռազմավարական գործընկեր երկրի այդպիսի որոշումը , կսկսի ավելի լիբերալ մոտեցում ցուցաբերել այս խնդրի նկատմամբ , մի օր կընդունի ցեղասպանությունը , կփոխհատուցի զոհերի ու նրանց կորցրած ունեցվածքի համար , հետ կտա մեր հողերը ու կգնա հետ Միջին Ասիա , որտեղից եկել են թուրքերը : Հետո կանցնենք պարսիկներից հողերը ուզելու , չգիտես ինչի մինչև հիմա չենք ուզել , երևի իրանց արած ցեղասպանությունը շուտ ա էղել, դրա համար :

Ձայնալար
18.01.2008, 15:16
Դրանից հետո Թուրքիան, տեսնելով իր կարևորագույն ռազմավարական գործընկեր երկրի այդպիսի որոշումը , կսկսի ավելի լիբերալ մոտեցում ցուցաբերել այս խնդրի նկատմամբ , մի օր կընդունի ցեղասպանությունը , կփոխհատուցի զոհերի ու նրանց կորցրած ունեցվածքի համար , հետ կտա մեր հողերը ու կգնա հետ Միջին Ասիա , որտեղից եկել են թուրքերը : Հետո կանցնենք պարսիկներից հողերը ուզելու , չգիտես ինչի մինչև հիմա չենք ուզել , երևի իրանց արած ցեղասպանությունը շուտ ա էղել, դրա համար :

Սարկազմդ տեղին չէ: Իսկ կարող ե՞ս ասել ինչու՞ Թուրքիան չի ընդունում հայերի ցեղասպանությունը:

ChildOfTheSky
18.01.2008, 15:20
Սարկազմդ տեղին չէ: Իսկ կարող ե՞ս ասել ինչու՞ Թուրքիան չի ընդունում հայերի ցեղասպանությունը:
Չի ընդունում , որովհետև 70 տարի ոչ ոք չէր պահանջում , իսկ հիմա արդեն ուրիշ Թուրքիա է ` չնայած համարվում է Օսմանյան Թուրքիայի իրավահաջորդ , և չի պատրաստվում ընդունել իր համար ոչ նպատակահարմար որոշում :

Ձայնալար
18.01.2008, 15:30
Չի ընդունում , որովհետև 70 տարի ոչ ոք չէր պահանջում , իսկ հիմա արդեն ուրիշ Թուրքիա է ` չնայած համարվում է Օսմանյան Թուրքիայի իրավահաջորդ , և չի պատրաստվում ընդունել իր համար ոչ նպատակահարմար որոշում :

Հիմա ըստ քեզ 70 տարի չպահանջելը բխու՞մ էր հայերի շահերից, թե՞ ոչ: Թուրքիան ինչո՞վ է ուրիշ, իմ կարծիքով թուրքիայի ռազմավարությունը չի փոխվել: Չի պատրաստվում ընդունել, և չի էլ ընդունի, եթե մոռացության տանք այդ հարցը: Իսկ այն, որ ցեղասպանության ընդունումը նպատակահարմար չէ թուրքերին արդեն նշանակում է, որ դա մեզ է նպատակահարմար:

ChildOfTheSky
18.01.2008, 15:40
Հիմա ըստ քեզ 70 տարի չպահանջելը բխու՞մ էր հայերի շահերից, թե՞ ոչ: Թուրքիան ինչո՞վ է ուրիշ, իմ կարծիքով թուրքիայի ռազմավարությունը չի փոխվել: Չի պատրաստվում ընդունել, և չի էլ ընդունի, եթե մոռացության տանք այդ հարցը: Իսկ այն, որ ցեղասպանության ընդունումը նպատակահարմար չէ թուրքերին արդեն նշանակում է, որ դա մեզ է նպատակահարմար:

Կարծում եմ մենք չպետք է որևէ երկրից , այդ թվում և ցեղասպանությունը իրագործած , պահանջել ցեղասպանության ընդունում , դա մեր ազգի սէ էջերից է , մեր սուգը , այդ իսկ պատճառով չեմ կարող ասել ` հայերի շահերից բխում էր 70 տարի չպահանջելը , թե ոչ , առավել ևս , որ մենք այդ հնարավորությունից զրկված էինք : Իսկ այսօրվա Թուրքիան փորձում է դառնալ ժողովրդավար , հաջող , թե անհաջող , ժամանակը ցույց կտա , հուսով եմ , որ հաջող : Իսկ ընդունման նպատակահարմար լինելը նույնպես ժամանակի հարց է , երբ պետք լինի հարաբերությունները լավացնել Հայաստանի հետ , այն ժամանակ էլ կընդունի , համոզված եմ `դա կլինի հայ-թուրքական դիվանագիտական և տնտեսական հարաբերությունների հաստատումից հետո :

Արթին
02.02.2008, 13:28
Բարեւ բոլորին: Ներողամիտ եղեք իմ երկարատեւ բացակայութեան համար:
Նիւթի շարունակութեան մէջ պիտի ասեմ , որ ոչոք մեր դատը չի պաշտպանելու, անգամ ԱՄՆ-ը , սին յոյսեր չպիտի փայփայել: Հայաստանը եւ հայութիւնը աչքառու ինչ առանձնայատկութիւն ունեն . հզո՞ր տնտեսութիւն . հզո՞ր քաղաքականութիւն . բազմամիլիոն բնակչութիւն . հարու՞ստ արտադրութիւն . կամ .....................:
Մենք այնքան ենք հանձնւել պրագմատիզմին , որ արտաքին ազդակները ամբողջովին փոխում են մեր երկրի արտաքին ու ներքին քաղաքականութիւնը: Մենք չունենք գլխաւոր նպատակ , այլ ունենք հսկայ մաֆիոզներ:
Վստահ եղեք մենք երբ դարնանք նորմալ եւ հզոր ազք ու երկիր , այն ժամանակ է , որ բոլորին կհետաքրքրի մեր հարցերը:

Վիշապ
02.02.2008, 15:21
Նախքան աշխարհից հարգանք մեր իրավունքների նկատմամբ ու ընդհանրապես հարգանք մեր նկատմամբ պահանջելը, առաջին հերթին ինքներս մեզ պիտի հարգենք։ Նախքան հողեր պահանջելը առաջին հերթին մեր հողակտորին պիտի տեր լինենք, ու ոչ թե ավիրենք, անտառները ոչնչացնենք, գյուղատնտեսության վերջը տանք, անկանոն ու տձև շինարարություն ու երեխաների խաղահրապարակների հաշվին գարաժների լաբիրինթոս ստեղծենք ու աղբի մեջ կորցնենք։ Նախքան մեր մնացած պապական հողերի վերադարձի մասին գոռգոռալը ինքներս մեզ հետ հաշվի նստենք, թե ինչ ենք արել հիմիկվա ազատագրված տարածքների հետ։ Նախքան հայկական ազգային արժեքների ուրիշ ազգերի կողմից ոտնահարման փաստերի ամպագոռգոռ արձանագրություն անելը, տեսնենք թե մենք ինքներս ինչ ենք արել հայկական արժեքների պահպանման համար՝ բացի համատարած ռաբիզացումից, կրթական ոլորտի մակարդակի անկումից, կազինոների, լոտոների, ընտանեկան ղումհարների, ստրիպ կլուբների պրոպագանդայից, արվեստի կենտրոնները մարզադաշտ ու ռաբիզ երգի փառատոններ վերածելուց, հուշահամալիրներն ու բնական հրաշալիքները աղբանոց ու շինհրապարակ ստեղծելուց։