Դիտել ողջ տարբերակը : Գարեգին Գևորգյան
Ծնվել է 1958 թ. Ուջան գյուղում: Ավարտել է ԵՊՀ բանասիրական, այնուհետև գեղարվեստաթատերական ինստիտուտի թատերագիտական բաժինը: ՀԳՄ անդամ է: Հրատարակել է "Աղբրանց արուն", "Սահմանական ներկա", "Բուդրմուտ", "Ֆ. Ելանյան" գրքերը:
Իսկ ինձ մոտ հիմա նրա առաջին մանկապատանեկան գրքույկն է և ես կտեղադրեմ որոշ բանաստեղծություններ այստեղից: Գուցե ակումբում կան երիտասարդ մայրիկներ կամ էլ անդամներ, որանք պատրաստվում են դառնալ մայրիկ: Նրանց համար սա օգտակար կլինի: Իսկ մնացածը կարող են կարդալ և հիշել մանկությունը:
Հայոց պարերը
Երկու հազար տարի առաջ
Մայրաքաղաք Արտաշատում
Արքաներից ամենաքաջ
Արտաշեսն էր թագավորում:
Արքան ահա Նավասարդի
Ուրախ տոնի նախորեին,
Ի փառս մեծ Արամազդի,
Հագավ շքեղ իր ծիրանին,
Ապա կանչեց քրմապետին,
Դպիրներին արքունական,
Որ դեղնավուն մագաղաթին
Գրեն խոսքը արքայական:
Հրամանը գրվեց փույթով,
Որ ամեն տեղ հասնի շուտով.
"Այսպես ասաց Հայոց արքան՝
Արտաշեսը քաջակորով.
Ամանորի տոնին թող գան
Խաղասացներ՝երգող-պարող,
Թմբուկ ու դափ հարկանողներ,
Ցույցք անողներ, կաքավողներ,
Վազք անողներ ու կայթողներ,
Փանդիռ ու վին նվագողներ,
Նվագածու ծեչ գուսաններ,
Անպարտելի փահլևաններ,
Թե այր, թե կին ամեն տնից,
Ի փառս մեծ Արամազդի՝
Թող գան տոնին Նավասարդի"
Արևն ելավ արևելքից
Ու ամեն հայ իր աշխարհքից
Պար ու երգով եկավ, հսավ
Մայրաքաղաք և ի՞նչ տեսավ.
Ծով, ահռելի մի բազմություն՝
Հազարադեմ, հազարագույն,
Պարիսպների մոտ քաղաքի
Պար է բռնել շուրջանակի.
Այրեր, կանայք գեղանի,
Պարում էին գորանի:
Հետո բացվեց պարի շղթան,
Ու ասպարեզ ահա մտան
Խաղասացներ՝ Վանից եկած,
Ծիրանավառ շորեր հագած:
Հնչեց մի նոր պարեղանակ,
Ու պարողներն այդ ժամանակ
Շար կազմեցին ու երգեցին,
Մատներն իրար ագուցեին,
Զարկեցին դափ ու նաղարա,
Զիլ հնչեցրին ծիրանափող
Ու պարեցին Հայ-թամզարա:
Կարնո դաշտից ու շոնորից
եկած դալար աղջիկները
Գեղգեղացին, շորորացին,
Ինչպես ճերմակ կարապները:
Իսկ Գուգարց զով աշխարհի
Պարը գերել էր արքային,
Դա մի խաղ էր հովիվների՝
Բազմահնար ու երկրային:
Այրեր՝ հագած այծենակաճ,
Պարիսպների տակ քաղաքի
Զարկում էին թևերն իրար
Արծիվների պես շեշտակի:
Հետո պարը կրկին փոխվեց,
Դարձավ պարիսպ մի վիթխարի,
Խոյանման ու խոյակերպ
Պարում էին Խոյ-քոչարի:
Իրիկնացավ: Երբ ամենուր
Հանգիստ առան փանդիռ ու վին.
Բազմությունը հազարանուն
Զոհ մատուցեց Վանատուրին,
Որ նոր տարին լինի առատ,
Որ բերքլինի, հաց ու գինի
Որ Վանատուրը գթառատ
Հայոց հողին բարիք բերի:
Այնժամ արքան հրամայեց.
"Թող այսուհետ ամեն տարի
Նավասարդի տոնին պարեն
Պարերն հայոց նախնիների.
Քերծի, Դալե ու Թամզարա,
Դափկի, Շորոր ու Տալտալա,
Խարազանի ու Վերվերի,
Նարե, Լորկե ու Քոչարի,
Պարեր հզոր ու նազանի,
Սաքմա ասեմ, թե Գորանի":
Ահա այսպես դարերից հին
Հասել են մեզ հրաշք պարեր.
Նրանց մեջ է հայոց ոգին
Ապրել ու մեզ միշտ հայ պահել:
Արևածաղիկ
Չգիտեմ, թե երբ,
Բայց դարեր առաջ,
Ինչ-որ ծաղկում էր,
Դառնում էր կանաչ,
Եվ սարն էր կանաչ,
Եվ դաշտն էր կանաչ,
Դե, պարզ է, խոտն էլ՝
Կանաչ ու կանաչ…
Ամեն գարնան հետ
Արևը պայծառ
Իջնում էր ներքև՝
Իր շողերն առած:
Սակայն մի անգամ
Մի կանաչ դաշտում
Շատ պատահաբար
Մի շողիկ մնաց:
Գարնան այդ օրը
Անձրև էր տեղում.
Շողիկն էլ վախից
Թաքնվեց հողում:
Երբ լույսը բացվեց,
Հենց այդ նույն տեղից
Երկինք էր նայում
Մի դեղին ծաղիկ::)
Շուշան քույրերը
Երկու ջրի կաթիլի պես
Իրար նման երկու ծաղիկ
Ծաղկում էին, բուրում այնպե՜ս
Մի պարտեզում չնաշխարհիկ:
Եվ գույներով ու բուրմունքով
Այնքա՜ն նման էին իրար,
Որ երկուսին մի անունով
Կնքեց նրանց Արևը մայր:
Սակայն մի օր հեռու տեղից
Փչեց քամին այնքան դաժան,
Որ քույրերին պոկեց հողից,
Քշեց տարավ բաժան-բաժան:
Անցան օրեր: Արևը մայր
Եկավ փնտրեց զույգ քույրերին,
Դե, իհարկե, նրանց գտավ,
Բայց այլևս նման չէին…
Այն մեկին, որ գտավ հովտում,
Կոչեց նրան հովտաշուշան,
Մյուսին էլ գտավ ջրում
Եվ անվանեց Ջրաշուշան:
Ու՞ր են կորել բոլոր գրականություն սիրողները, էլ չասեմ "քննադատները", որոնք ստեղծագործողի անկյունում լավ էլ իրենց գործը անում են:
Իսկ ինչ է հնարավոր չէ՞ քննարկել ներկա ստեղծագործողի ստեղծածները:
Սկսեմ առաջին բանաստեղծությունից, որպես մանկական այն այդքան էլ հարմար չէ, քանզի հագեցված է այնպիսի բառապաշարով, որ համոզված եմ նույնիսկ ծնողները կարդալիս ստիպված բառարանի օգնությանը պիտի դիմեն: Մյուս կողմից, եթե ծնողը գլուխ դնի ու իր երեխայի հետ զբաղվի, այն շատ ուսուցանող է ոչ միայն լեզվի բառապաշարի հարստացման համար, այլ նաև ինֆորմացիայի առումով, այն բավականին գեղեցիկ նկարագրում է մեր հին հայկական պարերը, նրանց նմանությունն ու տարբերությունը ներկա պարի հետ: Երեխայի մոտ կարող է հետաքրքրւթյուն առաջանա պարի դասերի յհաճախել, կամ պարային համերգ դիտել:
StrangeLittleGirl
24.09.2007, 23:17
Շատ թույլ է: Երևում է՝ նա ընդամենը գրելու մասնագետ է, ոչ թե գրող:
Ավելացվել է 50 վայրկյան անց
Ավարտել է ԵՊՀ բանասիրական, այնուհետև գեղարվեստաթատերական ինստիտուտի թատերագիտական բաժինը:
լօլ. սա նոր նկատեցի
Փաստորեն չէի սխալվում :D
Ուղղակի երևում էր, որ կրթություն ստացած գրող է: Բայց ընդամենը այդքանը, այսինքն՝ գրում է մասնագիտության բերումով, ոչ ավելի, ոչ պակաս:
Ճիշտն ասած, մանուկ ժամանակ եթե այս բանաստեղծութհյուններից որևէ մեկը ինձ համար կարդային էրեխա-էրեխա կմտածեի, որ էս ծնողներս ինձ էրեխու տեղ են դրել:D
Լիքը ուրիշ լավ բաներ կարելի ա գտնել էրեխեքի համար...ուղղակի մի տեսակ հոգի չկա էս ստեղծագործություններում, իսկ էրեխեքը կեղծիքը շուտ են զգում...
Ոնցոր հատուկ նստած-գրած լինի...
Շատ պատասխանատու քայլ է մանուկների համար գրելը. գոնե գրողն ինքը թող փորձեր մանկություն վերադառնալ/այդ դեպքում ինչ-որ բան կստացվեր/...
Եթե մի օր ստացվի, ոչ մանկական ստեղծ.-ը դիր, տեսնեմ էլի «մանկություն» եմ վերադառնալու, թե « մեծանալու եմ»...:)
Ամեն դեպքում միշտ հաճույք եմ ստանում ժամանակակից գրողներին գործերին ծանոթանալուց... ավելի ժիշտ գրողների միություն մտած «բախտը բերած» անդամներից:
Կներեք, որ էսքան խիստ էր...:)
Ես, որպես պուճուր երեխա :oy, Հայտարարում եմ.
Սրանք բանաստեղծություններ չեն, սրանք ոտանավորներ են մի քիչ դեբիլների համար
Ուլուանա
30.09.2007, 17:54
Դե լավ, ժող, մի քիչ չե՞ք չափազանցնում: Օրինակ, «Արևածաղիկն» ու «Շուշան քույրերը», իմ կարծիքով, վատը չէին: ;) :P Իսկ առաջինը, ճիշտն ասած, ներվերս չհերիքեց, որ մինչև վերջ կարդամ... :D :oy
Բայց որ հմուտ է, դրանում կասկած չկա:
Օրինակ, նրա մասին՝ որպես գրողի, ավելի հստակ կարծիք կազմելու համար շատ հետաքրքիր կլիներ կարդալ նրա ավելի հասուն, լուրջ գործերը, եթե, իհարկե, այդպիսիք ընդհանրապես կան... :roll
Դե լավ, ժող, մի քիչ չե՞ք չափազանցնում: Օրինակ, «Արևածաղիկն» ու «Շուշան քույրերը», իմ կարծիքով, վատը չէին: ;) :P Իսկ առաջինը, ճիշտն ասած, ներվերս չհերիքեց, որ մինչև վերջ կարդամ... :D :oy
Բայց որ հմուտ է, դրանում կասկած չկա:
Օրինակ, նրա մասին՝ որպես գրողի, ավելի հստակ կարծիք կազմելու համար շատ հետաքրքիր կլիներ կարդալ նրա ավելի հասուն, լուրջ գործերը, եթե, իհարկե, այդպիսիք ընդհանրապես կան... :roll
Անուկ ջան լուրջ գործեր ունի գրած, բայց ես չունեմ որ տեղադրեմ կամ գոնե ուղղարկեմ կարդաք, ես ինքս չեմ կարդացել:
Ավելացվել է 56 վայրկյան անց
Ես, որպես պուճուր երեխա :oy, Հայտարարում եմ.
Սրանք բանաստեղծություններ չեն, սրանք ոտանավորներ են մի քիչ դեբիլների համար
Օյ կասկածում եմ, որ դու արդեն մանուկ տարիքից անցել ես, որ սրանք դեբիլների համար գրվածքներ քեզ թվացին:think
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Ճիշտն ասած, մանուկ ժամանակ եթե այս բանաստեղծութհյուններից որևէ մեկը ինձ համար կարդային էրեխա-էրեխա կմտածեի, որ էս ծնողներս ինձ էրեխու տեղ են դրել:D
Լիքը ուրիշ լավ բաներ կարելի ա գտնել էրեխեքի համար...ուղղակի մի տեսակ հոգի չկա էս ստեղծագործություններում, իսկ էրեխեքը կեղծիքը շուտ են զգում...
Ոնցոր հատուկ նստած-գրած լինի...
Շատ պատասխանատու քայլ է մանուկների համար գրելը. գոնե գրողն ինքը թող փորձեր մանկություն վերադառնալ/այդ դեպքում ինչ-որ բան կստացվեր/...
Եթե մի օր ստացվի, ոչ մանկական ստեղծ.-ը դիր, տեսնեմ էլի «մանկություն» եմ վերադառնալու, թե « մեծանալու եմ»...:)
Ամեն դեպքում միշտ հաճույք եմ ստանում ժամանակակից գրողներին գործերին ծանոթանալուց... ավելի ժիշտ գրողների միություն մտած «բախտը բերած» անդամներից:
Կներեք, որ էսքան խիստ էր...:)
Ծովինար գիտես ես երկու փոքրիկ ընկեր ունեմ, մեկը 5 մյուսը 7 տարեկան, ու նրանց համար կարդացել եմ այս բանաստեղծությունները, նրանք հավանել են, և նույնիսկ նկարել են Շուշան քույրերին և իրենց տոհմածառն էլ են փորձել նկարել /այդ բանաստեղծությունը շուտով կտեղադրեմ/: :)
Եվ սարն էր կանաչ,
Եվ դաշտն էր կանաչ,
Դե, պարզ է, խոտն էլ՝
Կանաչ ու կանաչ…
Ապսարա Քեզ ես տոողերը դուր գալիսա՞
ինչի կարողա՞ սարը կամ դաշտը կովերիցա կանաչում
Philosopher
01.10.2007, 21:50
Այս քննարկում ոչնչի մասին է. արդյոք բանաստեղծ է Գարեգին Գևորգյանը, իհարկե` ոչ, արդյոք նա գրագետ է ու հմուտ, ինչպես պնդեց Ուլուանան, առավել ևս` ոչ.
Այն մեկին, որ գտավ հովտում,
Կոչեց նրան հովտաշուշան,
Մյուսին էլ գտավ ջրում
Եվ անվանեց Ջրաշուշան:
Այսպիսի տողեր գրողին չասել` քո գործը բանաստեղծելը չէ, իրականում հանցագործություն է, հանցագործություն է մարդկության առաջ, քանի որ հերիք չի երևի թե կորել է մի սթափ մտածող մարդ, որը իր բանաստեծական կոչման խաբկանքի տակ չի ապրել այն ամենը, ինչ ապրում են սովորական մարդիկ, այլև հանցագործություն է, քանի որ հիմա մենք նստած քննարկում ենք այն, ինչի քննարկումն արդեն հակաբանաստեղածական ակտ է մեր և մեզ ընթերցողների նկատմամբ:
Անցան օրեր: Արևը մայր
Եկավ փնտրեց զույգ քույրերին,
Դե, իհարկե, նրանց գտավ,
Բայց այլևս նման չէին…
Այս "դե իհարկե"-ից առավել հակաբանաստեղծական արտահայտություն համաշխարհային գրականության մեջ թերևս մեկ էլ Հայդեգգերի "Dasein" է...
Ի վերջո` այս ամենը ողբերգություն է, բանաստեղծել ցանկացող հոգու ողբերգությունը, որի ապրումը չի ստանում վերբալ ճիշտ արտահայտություն, բայց արդեն այն արտահայտելու ցանկությունը փչացրած է լինում ապրումի մարդկայնությունը, սարսափելի, շատ մարդկայնությունը:
Ուլուանա
01.10.2007, 22:05
Լավ, համոզեցիք: :D Երկրորդ անգամ կարդալիս զգացի, որ էն չի: :oy
CactuSoul
01.10.2007, 22:28
ինչի կարողա՞ սարը կամ դաշտը կովերիցա կանաչում
Armeno, իմ խորին համոզմամբ՝ պարոն Գևորգյանը նկատի է ունեցել, իբր՝ ամեն ինչ, որ աճում էր, կանաչ էր, իսկ այդ անհայտ ճանապարհով լույս աշխարհ եկած ծաղիկն ուներ ուրիշ գույն:o(մասնավորապես՝ դեղին;)): Այնպես որ, հարցդ անտեղի էր:B:
:D
Լավ, իսկ եթե ավելի լուրջ՝ չգիտեմ՝ ինչ են սիրում հիմիկվա երեխաները (կամ երեխաներն ընդհանրապես:think), սակայն ես հիշում եմ՝ ինձ ինչ բանաստեղծություններ էին դուր գալիս ու հաստատ կարող եմ ասել, որ Գարեգին Գևորգյանի ստեղծագործությունները ինձ չէին հետաքրքրի (մեղմ ասած:oy): Ես սիրում էի, ասենք, Պատվական Խաչատրյանի ստեղծագործությունները:roll… Լավն էին:):
Օրինակ, վերջինիս բանաստեղծություններից մեկը.
ԱՐԵՎ ԼԻՆԵՄ
Արև լինեմ,
Արևեմ,
Մեծից փոքրին
Բարևեմ,
Լույս տամ լույսի
Կարոտին,
Անուշ բուրմունք՝
Արոտին:
Այրեմ մթան
Փեշերը,
Ցերեկ դառնա
Գիշերը:
Շողքս փռեմ
Մայր հողին՝
Բերք ու բարիք
Ծնողին:
Իրականում շատ ավելի լավերը կան, միայն թե հիմա մտքումս միայն այս մեկն է:
Մանկական ստեղծագործությունը ոչ թե պիտի լինի թեթև, պարզ բաների մասին՝ գրված կարևոր ու լուրջ տոնով, այլ պիտի լինի կարևոր ու լուրջ բաների մասին՝ գրված թեթև ու պարզ լեզվով:
(Կարծիքս գրել եմ՝ հիմնվելով մանկության հիշողություններիս վրա):
Ուլուանա
01.10.2007, 22:45
Մանկական ստեղծագործությունը ոչ թե պիտի լինի թեթև, պարզ բաների մասին՝ գրված կարևոր ու լուրջ տոնով, այլ պիտի լինի կարևոր ու լուրջ բաների մասին՝ գրված թեթև ու պարզ լեզվով:
(Կարծիքս գրել եմ՝ հիմնվելով մանկության հիշողություններիս վրա):
Հիանալի է ասված: :ok Ավելի լավ ասել երևի հնարավոր չէր: :) Կարծես թե պարզ, բայց միաժամանակ բարդ առաքելություն է մանուկների համար բանաստեղծություն գրելը:
Հենց նոր՝ Անիի գրառումը կարդալիս, մի միտք առաջացավ գլխումս. նոր թեմա բացել. «Մանկական բանաստեղծություններ» (http://www.akumb.am/showthread.php?p=403782#post403782):
Cactusoul ջան ես իմ նշած տողերի մասին եմ խոսում, ոչ թե ամբողջ բանաստեղծության
Շատ թույլ է:
Ասեք ձեր կարծիքը նաև սրա մասին: Հետաքրքիր է: (ճանաչողները թող լռեն)
ՎԱՐԴԸ
Փոքրիկ տղան մի վարդ տեսավ,
Տեսավ մի վարդ դաշտի միջին.
Վարդը տեսավ, ուրախացավ,
Մոտիկ վազեց սիրուն վարդին.
Սիրուն վարդին, կարմիր վարդին
Կարմիր վարդը դաշտի միջին:
Տղան ասավ. - Քեզ կպոկեմ,
Այ կարմիր վարդ, դաշտի միջին:
Վարդը ասավ. - Տե՛ս, կծակեմ,
Որ չմոռանաս փշոտ վարդին:
Փշոտ վարդին, կարմիր վարդին,
Կարմիր վարդը դաշտի միջին:
Ու անհամբեր տղան պոկեց,
Պոկե՜ց վարդը դաշտի միջին.
Փուշը նրա ձեռքը ծակեց,
Բայց էլ չօգնեց քնքուշ վարդին:
Քնքուշ վարդին, կարմիր վարդին,
Կարմիր վարդը դաշտի միջին:
Ասեք ձեր կարծիքը նաև սրա մասին: Հետաքրքիր է: (ճանաչողները թող լռեն)
ՎԱՐԴԸ
Փոքրիկ տղան մի վարդ տեսավ,
Տեսավ մի վարդ դաշտի միջին.
Վարդը տեսավ, ուրախացավ,
Մոտիկ վազեց սիրուն վարդին.
Սիրուն վարդին, կարմիր վարդին
Կարմիր վարդը դաշտի միջին:
Տղան ասավ. - Քեզ կպոկեմ,
Այ կարմիր վարդ, դաշտի միջին:
Վարդը ասավ. - Տե՛ս, կծակեմ,
Որ չմոռանաս փշոտ վարդին:
Փշոտ վարդին, կարմիր վարդին,
Կարմիր վարդը դաշտի միջին:
Ու անհամբեր տղան պոկեց,
Պոկե՜ց վարդը դաշտի միջին.
Փուշը նրա ձեռքը ծակեց,
Բայց էլ չօգնեց քնքուշ վարդին:
Քնքուշ վարդին, կարմիր վարդին,
Կարմիր վարդը դաշտի միջին:
Սպասում ես քննադատե՞նք:
Հոյակապ պանաստեղծություն ա: Մանավանդ որ ինքը չի գրել:D
(Երևի չիմացող չլիներ էլի)
Սպասում ես քննադատե՞նք:
Հոյակապ պանաստեղծություն ա: Մանավանդ որ ինքը չի գրել:D
(Երևի չիմացող չլիներ էլի)
Համոզված եմ եթե չճանաչեիք, կքննադատեիք:
Գարեգին Գևորգյանին չեմ ճանաչում, բայց կներեք անհիմն եմ համարում ձեր քննադատությունները:
----------------
Գարեգին Գևորգյանը հիանալի է գրում, առաջին գործը մանկական չէր, երկրորդը` բավականին հաջող և պատկերավոր :
Մոդերատորական: Գրառման մեջից հանվել են անձնական բնույթ կրող, դաստիարակչական տոնով գրված, արհամարհական երանգներ ու վիրավորելու նպատակ ունեցող հատվածները: Նմանատիպ գրառումները ակումբում չեն ողջունվում:
Իսկ ես կարծում եմ, որ այստեղ կային շատ սիրուն պատկերներ, օրինակ թե ինչպես արևի շողը դարձավ արևածաղիկ ու դա ներկայացվեց պարզ, մանուկներին հասանելի տեսքով: Ես համաձայն չեմ Ձեր քննադատությունների խստությանը: Նույն Ջրաշուշանի և հովտաշուշանի պատկերն էլ բավական գեղեցիկ էին, պարզ, մանուկներին հասանելի: Հայոց պարերն էլ, բացի նրանից որ գրված էին պարզ տեսքով, նաև ուսուցանող, երեխաներին ինֆորմացիա տվող գործ էր:
Չափազանց գովելի է, որ ինչ-որ մեկը փորձում է մանկական ստեղծագործություններ գրել, քանի որ ինչպես ինքներդ ասացիք, դա չափազանց պատասխանատու գործ է ու ժամանակակից գրողների մեծ մասը խուսափում են դրանից, վախենում են գրել: Այս մարդը փորձել է և չեմ կարծում, թե փորձը ձախողվել է: Որ կգտնվեն այլ հեղինակների (օրինակ Պատվական Խաչատրյանի) ավելի սիրուն մանկական ստեղծագործություններ, չեմ կասկածում: Բայց ինչու՞ դնենք համեմատության մեջ, այլ ոչ թե գնահատենք առանձին արժեքը: Թե՞ կարծում եք, սրանք զիջում են ասենք ամերիկյան մուլտերին:
Շնորհակալություն Գարեգին Գևորգյանին, որ փորձ է կատարում մանկական ստեղծագործություններ գրել, քանի որ ներկայիս գրողների մեջ ուրիշ այդպիսի մարդու չգիտեմ: Մնացել են (իմ իմացածներից) ծերունի Հենրիկ Սևանը, Երվանդ Պետրոսյանը, Սուրեն Մուրադյանը և համեմատաբար երիտասարդ Էդվարդ Միլիտոնյանն ու Հովհաննես Գրիգորյանը, ովքեր կարծեմ այլևս ստեղծագործություններ չեն գրում:
Շատ թույլ է: Երևում է՝ նա ընդամենը գրելու մասնագետ է, ոչ թե գրող:
Ավելացվել է 50 վայրկյան անց
լօլ. սա նոր նկատեցի
Փաստորեն չէի սխալվում :D
Ուղղակի երևում էր, որ կրթություն ստացած գրող է: Բայց ընդամենը այդքանը, այսինքն՝ գրում է մասնագիտության բերումով, ոչ ավելի, ոչ պակաս:
Կներեք, որ խառնվում եմ ձեր քննարկմանը, բայց խնդրում եմ ասեք, կամ պարզաբանեք, ինչ է նշանակում գրում է մասնագիտության բերումով.... որտեղ են էդպիսի մասնագիտություն ստանում?
Ուլուանա ,
լուրջ գործեր նույնպես կան, կարող ես գտնել համացանցում