PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ինչո՞ւ չենք խոսում Հայերեն



Գաղթական
11.07.2007, 19:00
Իհարկե, գոյություն ունի "խոսակցական Հայերեն" ու "գրական Հայերեն", բայց, այսպես կոչված, "խոսակցական Հայերենում" մենք օգտագործում ենք բազմաթիվ ու բազմաբնույթ օտար բառեր:

Եվ սա այնքան է արմատավորվել Հայ հասարակության մեջ, որ այսօր կարող են գտնվել մարդիկ, որոնք հաստատ համոզված լինեն, որ ասենք "չաղ", "եմիշ" կամ "չագուչ"՝ զուտ Հայերեն բառեր են:

Հարցս ուղղում եմ ձեզ Հայեր.
ի՞նչու ենք մենք աղավաղում ու արատավորում սեփական լեզուն՝ օգտագործելով բազմաբնույթ օտար բառեր՝ մեր Հայերեն լեզվով խոսելու ընթացքում:

Apsara
11.07.2007, 19:30
Գիտես լեզուն ինքը մի կենդանի օրգանիզմ է, ու բազմաթիվ այլ լեզուների հետ շփվելով միշտ էլ նորամուծություններ է վերցնում և հայտնվում են բառեր, որոնք այլևս չեն օգտագործվում, հավատա, որ կան հիմա բառեր, որոնք մենք օգտագործում ենք գրական, բայց նրանց իրական ծագումը պարսկական է կամ թուրքական, ու ժամանակին այդ բառն էլ եղել է խոսակցական բառ, որը քիչ-քիչ գրական է մտել:
Ավելի մանրամասն կարծում եմ կպատասխանի Անահիտը

Գաղթական
12.07.2007, 14:00
Գիտես լեզուն ինքը մի կենդանի օրգանիզմ է, ու բազմաթիվ այլ լեզուների հետ շփվելով միշտ էլ նորամուծություններ է վերցնում և հայտնվում են բառեր, որոնք այլևս չեն օգտագործվում

իրո՞ք հավատում ես, որ մեր լեզուն է մեղավորը, որ այնքան թույլ գտնվեց, որ իր մեջ "ներառեց" նոր բառեր, թե՞ մենք ենք մեղավորը, որ այդ նոր բառերը մեր լեզվի կողմից չընդունվեցին, բայց, փոխարենը, ընդունվեցին մեր կողմից՝ դառնալով առօրյա մեր իսկ կողմից գործածվող բառեր…

այո, կան տերմինոլոգիական բառեր, որոնց Հայերեն տարբերակի փոխարեն՝ մարդկանց ավելի "հեշտ" է օգտագործել միջազգային տարբերակը (բայց, շատ հաճախ, մենք օգտագործում ենք, ո՛չ թե միջազգային տարբերակ, այլ՝ ուղղակի մեկ այլ լեզվին պատկանող տարբերակ…): Բայց մի՞թե կարելի է այդ աստիճան աղավաղել սեփական լեզուն…



հավատա, որ կան հիմա բառեր, որոնք մենք օգտագործում ենք գրական, բայց նրանց իրական ծագումը պարսկական է կամ թուրքական, ու ժամանակին այդ բառն էլ եղել է խոսակցական բառ, որը քիչ-քիչ գրական է մտել:

չգիտեմ, թե կոնկրետ որ բառերն ի նկատի ունես, բայց աշխարհի ցանկացած երևույթ զարգանալու միտում ունի… նույնը և լեզվին է վերաբերվում: ասենք՝ մի ժամանակ կար Հին Հայերեն, հետո կար Գրաբարը, հիմա՝ Աշխարհաբարը… բայց սա՝ որպես լեզվի բնականոն ընթացք է դիտարկվում, և ոչ այն աղավաղումը, ինչը տեղի է ունենում Հայերենի հետ ոչ առաջին տասնամյակը… սա, ըստ իս, ոչ թե լեզվի զարգացում է, այլ՝ լեզվի աղավաղում…

չեմ էլ կարող բացատրել, թե ինչ սկզբունքներով են "ընտրվում" այն բառերը, որոնք գալիս են փոխարինելու բուն Հայկականին՝ "խոսակցական" լեզվում… դրանք ավելի կա՞րճ են արտասանելիս - չէի ասի,քանի որ դեպքերի մեծամասնությունը հակառակն է ապացուցում… ավելի գեղեցի՞կ են - դարձյալ չէի համաձայնի…

գուցե պատճառը հենց մե՞նք ենք… թերևս Հայ մարդու բնորոշ հատկանիշներից է միշտ փնովել սեփականը ու շատ հեշտությամբ ընդունել ուրիշինը որպես վերջին ատյանի արդարություն ու փոխառել այն…

ես չեմ պնդում, թե բոլորն անպայման պիտի սկսեն «գրական» բառեր օգտագործել ասենք հարազատների ու մտերիմների հետ շփվելիս և ասել, օրինակ՝ ոչ թե "էսի, էտի", այլ՝ "սա, դա, այս, այդ"… բայց կարելի է չէ՞ շարունակել շփվել "խոսակցական լեզվով"՝ պահպանելով Հայերեն բառերի գոյությունը մեր բառադարաններում…

բայց ինձ հետաքրքրում է մի ուրիշ հարց.
արդյո՞ք ամեն ինչ կորած է և պետք է բավարարվենք նրանով, ինչ կա այսօր, թե՞ դեռ հույսեր կան, որ հասարակության այն խավը, որն ընդունակ է այսօր խոսակցության մեջ Հայերեն բառեր օգտագործողներին ծաղրել ու մատով ցույց տալ, կմղվի ետին պլան, ու ավելի կսկսվի գնահատվել «մաքուր» Հայերենը…

Ուլուանա
12.07.2007, 17:44
Գաղթական, լիովին համաձայն եմ քեզ հետ։ ;) Այս պահին չեմ ուզում խորանալ, բայց հետո անպայման կանդրադառնամ այս թեմային։

StrangeLittleGirl
15.07.2007, 19:01
ի՞նչու ենք մենք աղավաղում ու արատավորում սեփական լեզուն՝ օգտագործելով բազմաբնույթ օտար բառեր՝ մեր Հայերեն լեզվով խոսելու ընթացքում:

Այս հարցի պատասխանը չգիտեմ, բայց կարող եմ միանշանակ ասել, որ օտարամոլությունը լեզուն կործանում է: Ես փոքրուց սովոր եմ եղել օգտագործել միայն հայերեն բառեր, բայց ժամանակի ընթացքում, ցավոք, օտար բառերն էլ են մտել խոսակցականիս մեջ:

Ի դեպ, այս ամենը չպետք է ծայրահեղացնել, այսինքն՝ միջազգային տերմինները թարգմանել ու անհեթեթություններ ստանալ:

dvgray
15.07.2007, 22:28
Իհարկե, գոյություն ունի "խոսակցական Հայերեն" ու "գրական Հայերեն", բայց, այսպես կոչված, "խոսակցական Հայերենում" մենք օգտագործում ենք բազմաթիվ ու բազմաբնույթ օտար բառեր:

Եվ սա այնքան է արմատավորվել Հայ հասարակության մեջ, որ այսօր կարող են գտնվել մարդիկ, որոնք հաստատ համոզված լինեն, որ ասենք "չաղ", "եմիշ" կամ "չագուչ"՝ զուտ Հայերեն բառեր են:

Հարցս ուղղում եմ ձեզ Հայեր.
ի՞նչու ենք մենք աղավաղում ու արատավորում սեփական լեզուն՝ օգտագործելով բազմաբնույթ օտար բառեր՝ մեր Հայերեն լեզվով խոսելու ընթացքում:
Իսկ թույլ տուր քեզ մի հակադարձ հարց տամ: Ինչպե՞ս ես վերաբերվում այն փաստին, որ կամպյուտերը մեր մոտ հանկարծ դարձավ համակարգիչ /կարծեմ մեկ էլ ֆրանսիացիք են ես բառը "թարգմանել"/
Որտեղի՞ց է գալիս մեր ամեն ինչում օրիգինալ/յուրօրինակ/ երևալու ձգտումը: Ինչ վատ բան կա նրանում, որ սիրխրոնիզացիան մնա սինխրոնիզացիա, կաբելը -կաբել/և ոչ թէ մամլուխ ՞՞՞/ ... ու էսպես շարունակ:
Չե՞ք համարում, որ սա արդեն էնքան էլ խնդալու չէ, ու ազդում է մեր լեզվամտածողության վրա, մեզ դարցնելով մի քիչ "դեբիլոտ"/ներողություն արտահայտությանս համար:(/
Ինչու է ձեզ թվում, որ ինչ-որ ուրիշ մի բառախաղով միտքն արտահայտելու ժամանակ դու ավելի մաքուր ես խոսում: Մեր լեզուն և մտածողությունը զարգացել է միայն էն բանից հետո, երբ մեր լավագույն մտածողները ներմուծել են լեզու նորանոր բառեր ու դրանցից ածանցված ձևեր /նայիր օրինակ Մաշտոցի և իր աշակերտների, կամ 7-դարի «հունադավ» դպրոցի գործերը/:

Հ.Գ. Լավ է հլա դեռ ինչ-որ մեկի մտքով չի անցել "թարգմանել" ատոմ, էլեկտրոն, նեյտրոն և նման բառերը ու մեզ պետականորեն պարտադրել օգտագործել դրանք:

StrangeLittleGirl
16.07.2007, 00:08
Ի դեպ, ես նոր նկատեցի Գաղթականի մեջբերած բառերը: Կարծում եմ, որ դրանք մեջներից ամենաանմեղ բառերն են ու չեն վնասում լեզուն:
Բայց նայեք ռուսերենից եկած բառերին: Լավ է, որ դրանք կամաց-կամաց դուրս են մղվում մեր բառապաշարից: Մի 10 տարի առաջ շուկայում չգիտեին, թե ինչ է ելակը կամ շաքարավազը:

Ուլուանա
16.07.2007, 08:22
Հ.Գ. Լավ է հլա դեռ ինչ-որ մեկի մտքով չի անցել "թարգմանել" ատոմ, էլեկտրոն, նեյտրոն և նման բառերը ու մեզ պետականորեն պարտադրել օգտագործել դրանք:
Քեզ թվում է՝ չե՞ն թարգմանել։ :D Օրինակ, ատոմը հայերեն հյուլե է։ ;) Մյուս բառերի մասին չգիտեմ, բայց միանգամայն հավանական եմ համարում, որ դրանց հայերեն թարգմանություններն էլ լինեն, քանի որ ներկայումս ամեն ինչ դրան է տանում... :think

Ես էլ եմ կարծում, որ միջազգային բառերն ու տերմինները թարգմանելու կարիք չկա, բայց այն, որ մենք մեր եղած գրական բառերն էլ ենք հաճախ անտեսում ու մոռանում՝ փոխարենը օգտագործելով օտար բառեր, տխուր ու անժխտելի փաստ է։

Angelina
16.07.2007, 10:48
Իհարկե, գոյություն ունի "խոսակցական Հայերեն" ու "գրական Հայերեն", բայց, այսպես կոչված, "խոսակցական Հայերենում" մենք օգտագործում ենք բազմաթիվ ու բազմաբնույթ օտար բառեր:

Եվ սա այնքան է արմատավորվել Հայ հասարակության մեջ, որ այսօր կարող են գտնվել մարդիկ, որոնք հաստատ համոզված լինեն, որ ասենք "չաղ", "եմիշ" կամ "չագուչ"՝ զուտ Հայերեն բառեր են:

Հարցս ուղղում եմ ձեզ Հայեր.
ի՞նչու ենք մենք աղավաղում ու արատավորում սեփական լեզուն՝ օգտագործելով բազմաբնույթ օտար բառեր՝ մեր Հայերեն լեզվով խոսելու ընթացքում:

Իհարկե, դու իրավացի ես, շատ լավ կլիներ, եթե մենք բոլորս էլ կարողանայինք միշտ խոսել հայերեն: Դու հիմա մեզ հարց ես տալիս, բայց այդ հարցը մենք էլ ենք մեզ տալիս, բայց, ցավոք, այդպես էլ պատասխանը չենք տալիս: Ինչու՞ է այդպես լինում:

Գաղթական
19.07.2007, 23:00
Ինչպե՞ս ես վերաբերվում այն փաստին, որ կամպյուտերը մեր մոտ հանկարծ դարձավ համակարգիչ /կարծեմ մեկ էլ ֆրանսիացիք են ես բառը "թարգմանել"/

կան շատ թարգմանություններ, որոնց հետ ես էլ համաձայն չեմ, բայց շատերն էլ՝ պետք է որ այդպես լինեին..

օրինակ՝ բերածդ օրինակում՝ Հայերեն "համակարգիչ"-ը, ըստ իս, ավելի գեղեցիկ ու ճշգրիտ է արտահայտում ԷՀՄ-ն, քան՝ անհասկանալի արհեստական "քոմփյութեր"-ը..
նույնը կարող եմ ասել հեռուստացույցի, հյուրանոցի կամ բժիշկի մասին..

բայց, օրինակ, համաձայն չեմ ոտբոլի, թմրաքունի և նման բառերի հետ..

և առավել ևս համաձայն չեմ լինի, եթե սկսեն "նույն հաջողությամբ" թարգմանել "տաքսի", "ինտերնետ" կամ նման բառերը..

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Լավ է, որ դրանք կամաց-կամաց դուրս են մղվում մեր բառապաշարից: Մի 10 տարի առաջ շուկայում չգիտեին, թե ինչ է ելակը կամ շաքարավազը:

մղվո՞ւմ են որ :)

Ավելացվել է 4 րոպե անց

Դու հիմա մեզ հարց ես տալիս, բայց այդ հարցը մենք էլ ենք մեզ տալիս, բայց, ցավոք, այդպես էլ պատասխանը չենք տալիս: Ինչու՞ է այդպես լինում:

գուցե որովհետև դա պատասխան չակնկալող հարց է.. ;)
օրինակ ես՝ այդ հարցին պատասխան գտնելու փոխարեն, վաղուց արդեն, աշխատում եմ, որքան որ հնարավոր է, ավելի քիչ օտար բառեր օգտագործել Հայերեն զրուցելուս ժամանակ..

StrangeLittleGirl
20.07.2007, 00:56
մղվո՞ւմ են որ
Հա՛, տատիկս հաստատում է: Հայերեն բառեր կան, որոնք մի ժամանակ ընդհանրապես չեն օգտագործվել, իսկ հիմա շատ սովորական է դարձել դրանց գործածությունը: Ինձ թվում է՝ ռուսերեն բառերը կամաց-կամաց դուրս կմղվեն մեր բառապաշարից… ԲԱՅՑ հիմա էլ անգլերենն է մեջ մտել:

Պանդուխտ
20.07.2007, 12:25
ինտերնետ
Վաղուց թարգմանուել է «համացանց» եւ «ոստայն» բառերով:

Դու հիմա մեզ հարց ես տալիս, բայց այդ հարցը մենք էլ ենք մեզ տալիս, բայց, ցավոք, այդպես էլ պատասխանը չենք տալիս: Ինչու՞ է այդպես լինում:
Ծուլութեան պատճառով:

Հա՛, տատիկս հաստատում է: Հայերեն բառեր կան, որոնք մի ժամանակ ընդհանրապես չեն օգտագործվել, իսկ հիմա շատ սովորական է դարձել դրանց գործածությունը: Ինձ թվում է՝ ռուսերեն բառերը կամաց-կամաց դուրս կմղվեն մեր բառապաշարից… ԲԱՅՑ հիմա էլ անգլերենն է մեջ մտել:
Դա մշակութային յարձակում է մեզի հանդէպ: Իւրաքանչիւր օտար բառ, որ դուրս ենք մղում փոխարէնը հայերէն տարբերակը գործածելով՝ մեր մշակութային հայրենիքից մի քայլ հող եւս ազատած ենք լինում:

StrangeLittleGirl
20.07.2007, 22:27
Դա մշակութային յարձակում է մեզի հանդէպ: Իւրաքանչիւր օտար բառ, որ դուրս ենք մղում փոխարէնը հայերէն տարբերակը գործածելով՝ մեր մշակութային հայրենիքից մի քայլ հող եւս ազատած ենք լինում:
Լավ էլի… Բայց բառեր կան, որոնց հայերեն համարժեքներն օգտագործելիս մենք մեզ վանդակների մեջ ենք դնում: Օրինակ մակրոֆագին կյանքում խոշոր բջջակեր չեմ ասի:

Գաղթական
20.07.2007, 23:28
Օրինակ մակրոֆագին կյանքում խոշոր բջջակեր չեմ ասի:

մակրոֆագ ի՞նչա :o

FL Davo
04.03.2009, 21:18
Եկեք միմյանց մեղադրելու փոխարեն ինքներս մեր լեզվին ուշադրություն դարձնենք :P:

Vive L'Armenie
07.03.2009, 00:17
Ինձ թվում է, որ մարդիկ դրսում (նկատի ունեմ Հայաստանից դուրս), ավելի շատ են փորձում հայերեն խոսել քան ասենք Հայաստանում, այ օրինակ ես նկատել եմ, որ Հայաստանում ջահելությունը շատ է սիրում օգտագործել օտարերկրյա բառեր մեր հայերենի փոխարեն, ճիշտն ասած ես չեմ հասկանում դրա պատճառը...:esim միգուցե այդպես ինչպես ասում են "cօօլ" են հա՞ :8 Այ ընդհանրապես դուրս չի գալիս, երբ մի տեսակ ակցենտով են փորձում խոսել, չնայած, որ միշտ էլ Հայաստանում են բնակվել: Ամեն դեպքում, մեր հայերենը շատ ավելի գեղեցիկ է հնչում, հավատացնում եմ ;) Եկեք պահպանենք մերը, չփորձենք ձուլել լեզուները մեր հայոց լեզվի հետ ;)

Ambrosine
07.03.2009, 00:36
Ինձ թվում է, որ մարդիկ դրսում (նկատի ունեմ Հայաստանից դուրս), ավելի շատ են փորձում հայերեն խոսել քան ասենք Հայաստանում, այ օրինակ ես նկատել եմ, որ Հայաստանում ջահելությունը շատ է սիրում օգտագործել օտարերկրյա բառեր մեր հայերենի փոխարեն, ճիշտն ասած ես չեմ հասկանում դրա պատճառը...:esim միգուցե այդպես ինչպես ասում են "cօօլ" են հա՞ :8 Այ ընդհանրապես դուրս չի գալիս, երբ մի տեսակ ակցենտով են փորձում խոսել, չնայած, որ միշտ էլ Հայաստանում են բնակվել: Ամեն դեպքում, մեր հայերենը շատ ավելի գեղեցիկ է հնչում, հավատացնում եմ ;) Եկեք պահպանենք մերը, չփորձենք ձուլել լեզուները մեր հայոց լեզվի հետ ;)
էդ բառերից են սթայլ, օքեյ, սորրի, պրիվետ /վայ? պրիվեեեետ :[/, որ սկսում են ռուսերեն խոսելը.... հայկական ակցենտով :goblin

Ուլուանա
07.03.2009, 01:24
Ինձ թվում է, որ մարդիկ դրսում (նկատի ունեմ Հայաստանից դուրս), ավելի շատ են փորձում հայերեն խոսել քան ասենք Հայաստանում
Ես ԱՄՆ–ում նման բան չեմ նկատել. ճիշտ հակառակը՝ աշխատում են հնարավորինս շատ անգլերեն բառեր խցկել իրենց խոսքի մեջ։ Կարծում եմ՝ պատճառը տպավորություն ստեղծելն է, որ իբր արդեն անգլերեն ավելի լավ գիտեն, հայերեն բառերն էլ արդեն քիչ–քիչ մոռանում են։ :bad Չնայած էստեղ շատ հայերի հետ շփվելու առիթ չեմ ունեցել, բայց ինչքանով որ շփվել եմ, նկատել եմ, որ Հայաստանից եկած հայերից շատ քչերն են աշխատում պահպանել իրենց հայերենը։

Vive L'Armenie
07.03.2009, 01:29
Ես ԱՄՆ–ում նման բան չեմ նկատել. ճիշտ հակառակը՝ աշխատում են հնարավորինս շատ անգլերեն բառեր խցկել իրենց խոսքի մեջ։ Կարծում եմ՝ պատճառը տպավորություն ստեղծելն է, որ իբր արդեն անգլերեն ավելի լավ գիտեն, հայերեն բառերն էլ արդեն քիչ–քիչ մոռանում են։ :bad Չնայած էստեղ շատ հայերի հետ շփվելու առիթ չեմ ունեցել, բայց ինչքանով որ շփվել եմ, նկատել եմ, որ Հայաստանից եկած հայերից շատ քչերն են աշխատում պահպանել իրենց հայերենը։

Անահիտ ջան դրանք Հայաստանից նոր եկածներն են երևի, ասեմ, որ այստեղ էլ քիչ չեն այդպիսինները, որոնք ամեն դեպքում, լինի դա ճիշտ թե սխալ, ֆրանսերեն են խոսում :[, բայց առողջ մտածողները գիտակցելով այդպես չեն անում :ok

Մուշեղ Ասատրյան
26.05.2009, 23:05
Ես ԱՄՆ–ում նման բան չեմ նկատել. ճիշտ հակառակը՝ աշխատում են հնարավորինս շատ անգլերեն բառեր խցկել իրենց խոսքի մեջ։ Կարծում եմ՝ պատճառը տպավորություն ստեղծելն է, որ իբր արդեն անգլերեն ավելի լավ գիտեն, հայերեն բառերն էլ արդեն քիչ–քիչ մոռանում են։ :bad Չնայած էստեղ շատ հայերի հետ շփվելու առիթ չեմ ունեցել, բայց ինչքանով որ շփվել եմ, նկատել եմ, որ Հայաստանից եկած հայերից շատ քչերն են աշխատում պահպանել իրենց հայերենը։


Իսկ ամենասարսափելին խոսում են ԱՄՆ-ում,կամ որևէ այլ անգլալեզու երկրում մի տարի կամ մի քանի ամիս անցկացրածները: Նկատե՞լ եք այն զավեշտական երևույթը, որ այդ մարդիկ շատ հաճած ձևացնում են, իբր հայերեն որևէ բառ չեն հիշում, ու փոխարինում են անգլերենով:

Տատ
27.05.2009, 00:20
Ինձ էլ են խանգարում համատարած ռուսերեն բառերը, ցավոք, ինքս էլ չարաշահում եմ:
Դա իհարկե մասսայական մեդիաների պարտավորությունն է (պետական պարտադրությամբ)՝ սիրված հաղորդումների, ֆիլմերի միջոցով մատչելի ու սովորական դարձնել հայերեն արտահայտությունները:
Հիմա հակառակն է ակնհայտ՝ ռուս-թուրքական արմատավորված ժարգոնն էլ ավելի ամրապնդել:

Ի միչի այլոց, առօրյա լեզուն կարելի է մաքրել առանց ծայրահեղ գրական դառնալու: Մանրուքներից է կախված շատ բան: Եկեք վարժություններ անենք՝ թարգմանենք

Кто швырнул мои тапочки под телевизор?
КОГДА ОН ЗА РУЛЕМ - У МЕНЯ ДЕПРЕССИЯ
Пойди на кухню, принеси кофейные чашки на подносе.

Էլի տվեք:

nune'
27.05.2009, 13:53
Տատի ջան, ով ասեց, որ չենք խոսում, ես որ խոսում եմ, ուղղակի դու չես լսել ինձ..ես դեմ եմ օտար լեզվով հայաստանում խոսելուն, ազնիվ խոսք, կարող ես ընկերներիս հարցնել...:B

VisTolog
27.05.2009, 15:40
Նունե:

Ես էլ, ուղղակի հայերենում էնքան երկար բառեր կան... օրինակ շնորհակալություն բառը ես չեմ կարողանում օգտագործել. փոխարենը հենա կասեմ կամ մերսի, կամ սպասիբո, կամ թենկս և այլն. . :))

Լեո
27.05.2009, 16:09
Մի տեսակ հակակրանք ունեմ «մերսի» բառի նկատմամբ :[

Սլիմ
27.05.2009, 16:13
Ես օրինակ լրիվ ճիշտ հայերեն խոսել չեմ կարողանում: Ստացվումա ինչ որ ռուսերեն բառերով խառնված մի բան, կամ լրիվ ռուսերեն: Ես մեղավոր չեմ, մամաս խոսումա գրական հայերեն ու միշտ ինձ նկատողությունա անում, բայց դե ինչ անեմ, չեմ կարում, գրելուց ավելի հեշտա ճիշտ արտահայտվելը, բայց խեսալուց դժվարանում եմ:

Լեո
27.05.2009, 16:24
Խոսքի մեջ օգտագործել բացառապես հայերեն բառեր, դա դեռ չի նշանակում խոսել հայերեն: Հաճախ եմ հանդիպել մարդկանց, ովքեր փորձում են (իրենց արևին) հայերեն խոսել, և շատ բառեր այնպիսի կոպիտ սխալով (հոլովով ու նախադասության մեջ սխալ տեղադիրքով, հաճախ նաև ավելորդ) են գործածել, որ ավելի լավ էր ասել այդ բառի օտարալեզու ու ավելի տարածված տարբերակը:

Լուսաբեր
27.05.2009, 21:50
Մի տեսակ հակակրանք ունեմ «մերսի» բառի նկատմամբ :[

ես էլ Լեո ջան, անգամ ասեմ, որ այդ բառը բառապաշարիս մեջ ա մտել վերջին տարում, հիմա բուռն պայքար եմ սկսել այդ բառը բառապաշարիցս մաքրելու համար: Կօգտագործել, երբ սկսեմ ֆրանսերեն խոսալ :love Մենք էլ պակաս գեղեցիկ բառ չունենք՝ Շնորհակալությունը...Իսկ կարճ խոսալու սիրահարներին կարող եմ տարբերակ առաջարկել, խոսեք Ճապոներեն :P

Հիմա հայերեն խոսալուս.
Ես ինքս մեծ հաճույքով խոսում եմ բարբառով/Ղափաներեն/ , ու անգամ կասեմ նեղվում եմ Երևանում մարդկանց հետ շփվելուց: Երևանցիների մեծամասնությանը թվումա, եթե իրենց բարբառով/ բարբառով, որովհետև ստեղ էլ գրական չեն խոսում / չես խոսում ուրեմը հայերեն չես խոսում :o ու ասեմ, որ հայերեն բարբառների մեջ ամենատգեղնա.նեղանալ չկա,իմ կարծիքնա: Իսկ ինքս ավելի շուտ կխոսամ գրական, քան այլ բարբառով, դրա համար մի տեսակ անհարմար բանա ստացվում:( Էտ դեպքում մեկա շեշտադրություններս նույնն են ու ծիծաղելիա ստացվում:Խոսողը չի նկատում, բայց եթե ձայնագրվի ու լսենք պարզ կերևա :))

Հայերեն չենք խոսում, որովհետև մարդկանց մեծ մասին թվումա, եթե ռուսերեն կամ անգլերեն բառեր են օգտագործում/ սօռի,փլիզ,դաժե,լուդշե և այլն/ դա հեղինակությունա բարձրացնում պրիստիժա:D
Ու ինձ չի թվում,որ եղելա նենց ժամանակ,երբ հայերը/կամ մեկ այլ ազգ/ խոսել են բացառապես ոսկեղենիկ հայերենով: Լեզուն գեղեցիկա իրա բարբառներով, գրականը ուղղակի պետքա պահպանվի գիր գրականության համար :)

Հ.Գ. ես ավելի շատ արևմտահայերենե եմ սիրում :love

Փոքրիկ
27.05.2009, 22:31
Հիմա հայերեն խոսալուս.
Ես ինքս մեծ հաճույքով խոսում եմ բարբառով/Ղափաներեն/ , ու անգամ կասեմ նեղվում եմ Երևանում մարդկանց հետ շփվելուց:

Հ.Գ. ես ավելի շատ արևմտահայերենե եմ սիրում :love

:Dբախտի բերմամբ ես ձեր «քունաքեղ» Ղափաներենը լսել եմ ու բան չեմ հասկացել:oy, լրիվ բացում ա
:8«բացել» այ էս բառը չեմ սիրում, որ ասում են, բայց ես էլ եմ օգտագործում հաճախակի:))

Ռուսերեն լեզուն ես սիրոմ եմ, բայց չեմ սիրում որ հայերենում օգտագործում են «կակ ռազ», «վսյո» «վսյո տակի», «պոկա», «կառոչե», «վռոդե», «բըըռատ» ու էլի լիքը տենց բառեր...

:oyԱրևմտահայերեն սիրում եմ , եթե իհարկե լսողի դրերում եմ:))
Տարվա մեջ 1-2 ամիս սկսում եմ արևմտահայերեն խոսել մեր հյուրերի հետ... :))
:love աղվո՞ր է, հոգիիիիսսսս, եգուր հոս.... և ամենակարևորը «թքալ կուտաս՞:D» , այսինքն՝ գդալ կտա՞ս...

ars83
28.05.2009, 12:39
Եկեք վարժություններ անենք՝ թարգմանենք

Դավայծե :clap Էէէ՜, ուզում էի ասել՝ ինչո՞ւ ոչ:


Кто швырнул мои тапочки под телевизор?
Ո՞վ է հողաթափերս հեռուստացույցի տակ նետել: :angry Ո՞ր մի պառազիտը տապուշկեքս ծիլիվիզռի տակ ա շպրտել

КОГДА ОН ЗА РУЛЕМ - У МЕНЯ ДЕПРЕССИЯ
Երբ նա մեքենայի ղեկին է նստում, ես դեպրեսիայի մեջ եմ ընկնում (կամ էլ՝ հոգեխանգարմունք եմ ունենում :D)
Հենց որ էտի ռուլին ա նստում, դեպրեսվում եմ

Пойди на кухню, принеси кофейные чашки на подносе.
Խոհանոցից սրճի բաժակները բեր սկուտեղով, խնդրեմ: (բերողն այստեղ մի ռևերանս :think է անում)
Մի հատ կուխնի գնա, էն բաները բանի վրա դիր, բեր


Էլի տվեք:
Уровень - ниже плинтуса.
Надо купить шпингалеты для карниза.

Բուն թեմայի վերաբերյալ
Օտար բառերի չափավոր գործածումը ոչ միշտ է խանգարում: Կան բառեր (հատկապես տեղեկատվական և հեռռահաղորդակցական տեխնոլոգինաերի :)) ) բնագավառից, որոնց թարգմանությունը երբեմն կարող է ջղաձգություն առաջացնել մարդու մոտ: Համաձայն եմ, որ «աստանովկում պահի (հավանաբար՝ ձին)», «բացեց (հավանաբար՝ կռանթը)», «նատուռի բոց ա (հավանաբար նշանակում է՝ անտառը/բնությունը հրդեհվել է)» և նման արտահայտությունները խորթ են հայերենին և ախորժալուր չեն:
Ես, օրինակ, չարաշահում եմ «պրիվետ» բառը :( Հիշեմ՝ մյուս անգամ Չուկին տեսնելիս, ասեմ «ողջույն» (թարսի պես, հենց իրեն բարևելիս է «պրիվետելս» բռնում): :)

VisTolog
28.05.2009, 15:09
Մի տեսակ հակակրանք ունեմ «մերսի» բառի նկատմամբ :[

իմ մոտ էլ, բայց դե չասելուց ավելի լավա :))

Լեո
28.05.2009, 15:24
Եկեկ ակցիա անցկացնենք: Պայմանավորվենք, որ մեկ ամիս շարունակ ոչ մեկս «մերսի» բառը չենք օգտագործի, թե՛ ակումբում և թե՛ առօրյայում: Համաձա՞յն եք :)

ars83
28.05.2009, 15:34
Ժողովուրդ ջան, ինչո՞ւ եք անընդհատ գրում «մերսի». սա նշանակում է «մասսաժ արա» (մերսում՝ մասսաժ): Գոնե «մեռսի»:

dvgray
28.05.2009, 15:39
Եկեկ ակցիա անցկացնենք: Պայմանավորվենք, որ մեկ ամիս շարունակ ոչ մեկս «մերսի» բառը չենք օգտագործի, թե՛ ակումբում և թե՛ առօրյայում: Համաձա՞յն եք :)
ուրեմն համաևժեք նորմալ երկարությամբ բառ է պետք մտածել: Իսկ ինչ՞ վատ բան կա մեռսիի մեջ: Աշխարհում բոլորն իրար ասում են "մեռսի բոկու" ու ոչ մեկը չի վատացել դրանից

Լեո
28.05.2009, 15:47
ուրեմն համաևժեք նորմալ երկարությամբ բառ է պետք մտածել: Իսկ ինչ՞ վատ բան կա մեռսիի մեջ: Աշխարհում բոլորն իրար ասում են "մեռսի բոկու" ու ոչ մեկը չի վատացել դրանից

«Մերսի»-ն հայերեն չէ: Կա հայերեն գեղեցիկ բառ՝ «շնորհակալություն»: Ես ուզում եմ սիրենք ու օգտագործենք մերը :)

Adriano
28.05.2009, 16:41
Այդքան շատ չենք օգտագործում, որ անհանգստանանք: Իհարկե մեզ կարելի է հասկանալ սրա նրա լծի տակ ապրել ենք դեռ լավա, որ էսքան էլ հայերեն ենք խոսում:think

Yevuk
28.05.2009, 19:07
Ժողովուրդ ջան, ինչո՞ւ եք անընդհատ գրում «մերսի». սա նշանակում է «մասսաժ արա» (մերսում՝ մասսաժ): Գոնե «մեռսի»:

Ընդանրապես "merci" բառը, որ մենք այդքան տգեղ ենք արտասանում "մեռսի" ձևով, դա շատ գռեհիկ է հնչում, իսկ որևէ մեկը լսել է, թե ինչպես են արտասանում այդ բառը ֆրանսիցիները.......Դե մոտավերապես այսպես "մեղսիй" ու այդպես շատ գեղեցիկ է հնչում...:)

ars83
29.05.2009, 11:18
Ընդանրապես "merci" բառը, որ մենք այդքան տգեղ ենք արտասանում "մեռսի" ձևով, դա շատ գռեհիկ է հնչում,
Ամենամոտը բնօրինակին Monk-ի մոտ է՝ մեղսի: :)

իսկ որևէ մեկը լսել է, թե ինչպես են արտասանում այդ բառը ֆրանսիցիները.......
ոչ միայն լսել է, այլև «զահլամիշ» է եղել ֆրանսիական merci-ից:


Դե մոտավերապես այսպես "մեղսիй" ու այդպես շատ գեղեցիկ է հնչում...:)
Ինչքան ես լսել եմ, միայն ֆրնսուհիներն են, որ մեղսիй են ասում, տղամարդիկ վերջին й-ը չեն արտասանում: Հեչ էլ գեղեցիկ չի հնչում :P

Ariadna
29.05.2009, 11:55
«Մերսի»-ն հայերեն չէ: Կա հայերեն գեղեցիկ բառ՝ «շնորհակալություն»: Ես ուզում եմ սիրենք ու օգտագործենք մերը :)

Էրեխեք, ամենասարսափելին էն ա, որ մեր ամերիկացիները գալիս են, մի հատ գիրք ունեն, ուղեցույց՝ Հայաստան, Վրաստան, Ադրբեջան։ Տեսարժան վայրերը, ռեստորանները, խանութները և այլն ու պլուս վերջում փոքրիկ զրուցարան ա, ամենակարևոր բառերի թարգմանությամբ, այդ թվում thank you-ն ա, որի հայերեն համարժեքը գրած ա merci :D Ու սրանք մեզ հետ խոսելիս հերոսաբար մեռսի են ասում, հպարտ կեցվածք ընդունելով, որ՝ տեսեք, ձեր լեզվով ենք խոսում :D

Լեո
29.05.2009, 12:01
Էրեխեք, ամենասարսափելին էն ա, որ մեր ամերիկացիները գալիս են, մի հատ գիրք ունեն, ուղեցույց՝ Հայաստան, Վրաստան, Ադրբեջան։ Տեսարժան վայրերը, ռեստորանները, խանութները և այլն ու պլուս վերջում փոքրիկ զրուցարան ա, ամենակարևոր բառերի թարգմանությամբ, այդ թվում thank you-ն ա, որի հայերեն համարժեքը գրած ա merci :D Ու սրանք մեզ հետ խոսելիս հերոսաբար մեռսի են ասում, հպարտ կեցվածք ընդունելով, որ՝ տեսեք, ձեր լեզվով ենք խոսում :D

Ինչ խելոք են էդ ուղեցույցը տպողները :fool

Հայկօ
29.05.2009, 13:25
Էրեխեք, ամենասարսափելին էն ա, որ մեր ամերիկացիները գալիս են, մի հատ գիրք ունեն, ուղեցույց՝ Հայաստան, Վրաստան, Ադրբեջան։ Տեսարժան վայրերը, ռեստորանները, խանութները և այլն ու պլուս վերջում փոքրիկ զրուցարան ա, ամենակարևոր բառերի թարգմանությամբ, այդ թվում thank you-ն ա, որի հայերեն համարժեքը գրած ա merci :D Ու սրանք մեզ հետ խոսելիս հերոսաբար մեռսի են ասում, հպարտ կեցվածք ընդունելով, որ՝ տեսեք, ձեր լեզվով ենք խոսում :D

Ariadna ջան, իմ դաժան փորձը ցույց ա տալիս, որ գրեթե անհնար ա Պիեռին կամ Ֆրեդին սովորացնել արտասանել «շնոր-հա-կա-լութ-յուն»: Դրանք նույնիսկ «ծառ» չեն կարում ասել :}:

Ariadna
29.05.2009, 14:27
Ariadna ջան, իմ դաժան փորձը ցույց ա տալիս, որ գրեթե անհնար ա Պիեռին կամ Ֆրեդին սովորացնել արտասանել «շնոր-հա-կա-լութ-յուն»: Դրանք նույնիսկ «ծառ» չեն կարում ասել :}:

Հա, Հայկ ջան, գիտեմ, մաքսիմում կարանք սովորեցնենք գեղացիների պես շնորհակալության փոխարեն ասեն «ապրես» :D Նկատել ե՞ք, գեղացիների մոտ տենց ա, նույնիսկ իրենց երեխաներին են տենց սովորեցնում։ Կոնֆետ ես տալիս, մեկ էլ կողքից ասում են՝ ի՞նչ պետք ա ասես։ Էրեխեն էլ, ամաչելով, գլուխը կախած՝ ապես :D

Yevuk
01.06.2009, 12:59
Մի բան էլ ասեմ, չեք կարծում, որ "շնորհակալություն" բառը շատ պաշտոնական է ու երկար խոսակցականում կիրառելու համար: Օրինակ անգլերենում կա 2 տարբերակ. պաշտոնական ձևով ասում են Thank you, իսկ ոչ պաշտոնական, խոսակցականում ասում` Thanks.:)

Հ.Գ. Կարծում եմ կարելի է մի նոր բառ հորինել, "շնորհակալություն" բառին ընկեր, որպեսզի խոսակցականում էլ չասենք "merci" ;)

Պանդուխտ
01.06.2009, 13:20
Մի բան էլ ասեմ, չեք կարծում, որ "շնորհակալություն" բառը շատ պաշտոնական է ու երկար խոսակցականում կիրառելու համար: Օրինակ անգլերենում կա 2 տարբերակ. պաշտոնական ձևով ասում են Thank you, իսկ ոչ պաշտոնական, խոսակցականում ասում` Thanks.:)

Հ.Գ. Կարծում եմ կարելի է մի նոր բառ հորինել, "շնորհակալություն" բառին ընկեր, որպեսզի խոսակցականում էլ չասենք "merci" ;)
Պարտիմ, երախտապարտ բառից:

Ուլուանա
02.06.2009, 04:11
«Մերսի»-ն հայերեն չէ: Կա հայերեն գեղեցիկ բառ՝ «շնորհակալություն»: Ես ուզում եմ սիրենք ու օգտագործենք մերը :)
«Մերսի» բառը ես էլ հեչ չեմ սիրում ու գրեթե չեմ օգտագործում, մեկ–մեկ ուղղակի կարճության համար ասում եմ, բայց միաժամանակ մի տեսակ տհաճություն եմ զգում, չգիտեմ... Բայց դե հայերեն «շնորհակալություն» բառն էլ չափից դուրս երկար է ու այդ առումով բոլորովին հարմար չէ։ Գրավոր խոսքում դեռ նորմալ է, բայց բանավորում հաճախ բառացիորեն ժամանակը չի հերիքում այն արտասանելու համար, ու որպեսզի «տեղավորվես», ստիպված «մերսի» ես ասում... :8 Խոսքում հաճախակի օգտագործվող նմանատիպ բառերը պիտի կարճ ու հարմար լինեն։ Համոզված եմ, որ եթե հայերեն «շնորհակալություն» բառի փոխարեն ավելի կարճ բառ ունենայինք, «մերսի» ասողների զգալի մասը հայերեն բառը կօգտագործեր։ Ես ընդհանրապես խոսքումս հազվադեպ եմ օտար բառեր օգտագործում, սկզբունքորեն աշխատում եմ չօգտագործել, բայց ամեն անգամ «շնորհակալություն» բառի հետ գործ ունենալիս անհարմարություն եմ զգում։ Շատ դեպքերում էլ ասում եմ՝ «շնորհակալ եմ», բայց դե էլի երկար է, հարմար չի ամեն դեպքում։

Հ.Գ. Կարծում եմ կարելի է մի նոր բառ հորինել, "շնորհակալություն" բառին ընկեր, որպեսզի խոսակցականում էլ չասենք "merci" ;)
Լավ միտք է, կարելի է նույնիսկ մրցույթ հայտարարարել։ :)


Պարտիմ, երախտապարտ բառից:
Ցանկալի է, որ նոր բառն արևելահայերեն լինի ու հնարավորինս դյուրընկալելի։

Աչքիս՝ վերջը Արիադնայի ասած գյուղացիների «ապրես»–ն ենք սկսելու օգտագործել։ Ոնց գցում–բռնում եմ, դրանից ավելի ճիշտ բառ չկա։ :D

Բայց լուրջ, կարելի է մտածել նոր բառ ստեղծելու ուղղությամբ...

Պանդուխտ
02.06.2009, 12:28
Ցանկալի է, որ նոր բառն արևելահայերեն լինի ու հնարավորինս դյուրընկալելի։

Ողջո՜յն, շնորհակալ եմ պատասխանիդ, շատ մերսի:
Առաջարկեցի այդ բառը, լոկ ցոյց տալու, որ եթէ ուզենք, կամ ուզենանք, արդէն կայ եւ կարող ենք շրջանառութեան մէջ դնել նրան, կամ ուրիշը՝ գտնելով մի նոր բառ:
«Պարտիմ» գրաբար է (եթէ արեւմտահայերէն կարծեցիր), իսկ մեր արեւելահայերէնում, մեր պատկերացրածից էլ շա՜տ աւելի գրաբարեան ձեւեր եւ բառեր կան: Այդ գրաբարեան խօսքի ձեւերը բարբառային չեն եղել. լեզուն մշակողներն են փոխ առել գրաբարից:

Նախընտրելի է արեւելահայերէնի մոլին չդառնալ, որովհետեւ արեւելահայերէնը նոյն ինքն հայերէնն է, որ զարգացել ու հարստացել է հայերէն լինելով ու հայերի ու «հայերէնների» հետ կապակցուելով, այլապէս՝ չքնաղ արեւելահայերէնը ինքնիրենից կհեռանայ, որ արդէն այդ ընթացքին մէջ է.― տենց-սենց-նենց ու նմանատիպ այլասերումներով եւ անհարկի ռուսախօսութեամբ:
Մարդիկ շատ հանգիստ արեւելահայերէն են համարում ռուսերէն բառեր, նոյնիսկ խիստ կզարմանան, եթէ մի ոք ասի դրանք հայերէն չեն, սակայն նոյն պահին կարող են արեւելահայերէն չհամարել գրաբարեան հայերէն մի բառ, որ նրա ծնող լեզուից է:
Ապրէ'ք, կեցցէ'ք:

Sayuri
02.06.2009, 15:46
Կարդացի, ու մի միտք ծագեց... Ինչ նկատի ունեք, երբ ասում էք "գեղացի" ...չեք գտնում, որ այդ արտահայտությունը բավականին կոպիտ է ու կասեի անտեղի, քանզի "գեղացի", "գյուղացի" -ն հասկացվոըմ է, ցածր ինտելեկտուալ մակառդակ ունեցողի կամ ընդհանրապես դրա բացակայության մասին: Այդ դեպքում ինչ կապ ունի այդ բառը եթե դրա նշանակությունը լիովին կարելի է գործածել քաղաքում, կամ առավելապես մայրաքաղաքում ապրողներին նկարագրելու համար: ))

Երվանդ
02.06.2009, 15:52
Կարդացի, ու մի միտք ծագեց... Ինչ նկատի ունեք, երբ ասում էք "գեղացի" ...չեք գտնում, որ այդ արտահայտությունը բավականին կոպիտ է ու կասեի անտեղի, քանզի "գեղացի", "գյուղացի" -ն հասկացվոըմ է, ցածր ինտելեկտուալ մակառդակ ունեցողի կամ ընդհանրապես դրա բացակայության մասին: Այդ դեպքում ինչ կապ ունի այդ բառը եթե դրա նշանակությունը լիովին կարելի է գործածել քաղաքում, կամ առավելապես մայրաքաղաքում ապրողներին նկարագրելու համար: ))

Sayuri ջան գեղցի կամ գեղացի ածականները:)), բնորոշում են մարդկանց առանց բնակության վայրը հաշվի առնելու, գեղցիները լինում են թե գյուղերից թե մայրաքաղաքից ու այլ քաղաքներից:)

Sayuri
02.06.2009, 15:59
Sayuri ջան գեղցի կամ գեղացի ածականները:)), բնորոշում են մարդկանց առանց բնակության վայրը հաշվի առնելու, գեղցիները լինում են թե գյուղերից թե մայրաքաղաքից ու այլ քաղաքներից:)

:hands շաաատ մատչելի բացատրություն, սակայն "Ինչ նկատի ունեք, երբ ասում էք" մասը դա "лирическое отступление" էր, ավելի հետաքրքիր էր "չեք գտնում, որ այդ արտահայտությունը բավականին կոպիտ է ու կասեի անտեղի," մասը :tsamon

Որմիզդուխտ
02.06.2009, 16:34
Ծանոթներիցս մեկը գործուղման էր մեկնել Ֆրանսիա, ինչ-որ ճաշկերույթի ժամանակ ֆրանսիացիները նրանից հետաքրքրվել էին, թե ո՞րն է «merci» բառի հայերեն տարբերակը, նա պատասխանել էր ՝ շնորհակալություն: Զարմացած ֆրանսիացիները հարցրել էին, թե արդյոք մենք ամեն անգամ երախտագիտություն հայտնելիս այդքան տանջվում ենք, ծանոթս պատասխանել էր, որ չենք տանջվում, ասում ենք՝ մեռսի և պրծնում ենք: Սկսել էին ծիծաղել՝ գովաբանելով հայի հումորի զգացումը (կարծելով, որ կատակում է) : :))

Ես ել եմ շատ հաճախ ստիպված «մեռսի» ասում: Դե «ապրես»-ն էլ էն չի. մի տեսակ լրիվ չի արտահայտում «շնորհակալություն» բառի իմաստը: «Պարտ իմ»-ի արևելահայերեն տարբերակը պետք է լինի «պարտ ե՞մ» :think
Բայց մրցույթի մասին առաջարկը դուրս եկավ, եկեք կազմակերպենք: :good



Կարդացի, ու մի միտք ծագեց... Ինչ նկատի ունեք, երբ ասում էք "գեղացի" ...չեք գտնում, որ այդ արտահայտությունը բավականին կոպիտ է ու կասեի անտեղի, քանզի "գեղացի", "գյուղացի" -ն հասկացվոըմ է, ցածր ինտելեկտուալ մակառդակ ունեցողի կամ ընդհանրապես դրա բացակայության մասին: Այդ դեպքում ինչ կապ ունի այդ բառը եթե դրա նշանակությունը լիովին կարելի է գործածել քաղաքում, կամ առավելապես մայրաքաղաքում ապրողներին նկարագրելու համար: ))


Կոպիտ է, բա ի՞նչ է: «Գեղացի» կամ «գեղցի» բառը ոչ քաղաքի հետ կապ ունի, ոչ էլ՝ գյուղի, առավել հաճախ այն գործածվում է գյուղի և քաղաքի արանքում մոլորվածների կողմից.

գյուղ <---- :} ----> քաղաք

Էդուարդ_man
02.06.2009, 17:14
Հա, Հայկ ջան, գիտեմ, մաքսիմում կարանք սովորեցնենք գեղացիների պես շնորհակալության փոխարեն ասեն «ապրես» :D Նկատել ե՞ք, գեղացիների մոտ տենց ա, նույնիսկ իրենց երեխաներին են տենց սովորեցնում։ Կոնֆետ ես տալիս, մեկ էլ կողքից ասում են՝ ի՞նչ պետք ա ասես։ Էրեխեն էլ, ամաչելով, գլուխը կախած՝ ապես :D
Էս ինչ մեծամտություն է չեմ հասկանում: Գեղացիներն ովքե՞ր են: Կամ ապրես բառի մեջ այդ ինչն է այդքան զվարճալի. երեխաին շատ էլ հարմար է երկար շնոր-հա-կա-լության փոխարեն ապրես սովորացնել: Ես ինքս էլ երևի այդպես կվարվեի , ուրեմն մեկը պետքա՞ փորձի ինձ գեղացի ասել դրա համար:
էս գրածից շատ ուժեղ քաղքենիության հոտա գալիս, որը ավելի ահավորա քան գեղացիությունը:

Էդուարդ_man
02.06.2009, 17:20
Sayuri ջան գեղցի կամ գեղացի ածականները:)), բնորոշում են մարդկանց առանց բնակության վայրը հաշվի առնելու, գեղցիները լինում են թե գյուղերից թե մայրաքաղաքից ու այլ քաղաքներից:)
Այսինքն գեղցիները բոլոր նրանք են ովքեր երեխային ապրես ասել են սովորացնում շընորհակալությունը փոխարինելու համար անկախ բնակվելու վայրից; Այդտեղից միանգամից հասկանում ես որ էսի լռիվ գեղոյա...

Պանդուխտ
02.06.2009, 21:17
«Պարտ իմ»-ի արևելահայերեն տարբերակը պետք է լինի «պարտ ե՞մ»:



ՊԱՐՏ

«1 մէկի վճարելիք գումարը, 2. որեւէ տալիք, 3. պարտականութիւն, 4. փոխ տրուած դրամ» ՍԳր. «պարտական, պատճառ, առիթ» Հռ. ա. 27. Իմ. ժբ. 15. Եզն. Կոչ. Եփր. թագ. Ոսկ. «արժան, պատշաճ, վայել» Կիւրղ. գանձ.

պարտ. որից պարտ է «պէտք է» ՍԳր. պարտ եւ պատշաճ ՟Բ. Մակ. դ. 19. Ոսկ. մ. ա. 1. 13 եւ Ոսկ. ես. Եփր. օրին. եւ Եփր. թագ. պարտիք ՍԳր. (յգ. պարտեր «պարտքեր» Եղիշ. է. 108.. մի քիչ ցած՝ զպարտսն), պարտոյք «պարտականութիւն» Եւթաղ. 179. պարտիլ «պարտական լինել» ՍԳր. Ոսկ. Կոչ. Սեբեր. պարտական ՍԳր. պարտապան ՍԳր. պարտատէր Ես. իգ. 2. պարտաւոր ՍԳր. անպարտ ՍԳր. Ոսկ. եբր. ամպարտել «անպարտ կացուցանել. ներել» Տիմոթ. կուզ. 150. բազմապարտ Կորիւն. (այս եւ նման -պարտ յանգող բարդութեանց վրայ տես Ադոնց. ՀԱ. 1928. 81) գլխապարտ Դան. ա. 20. Եզն. Ոսկ. ես. դատապարտ Հռ. գ. 18. ը. 34. Առակ. ա. 23 Ոսկ. մ. գ. 11. զրպարտել ՍԳր. Ոսկ. ես. մահապարտ ՍԳր. մահապարտութիւն Բուզ. Փարպ. մեղապարտ Ոսկ. ՟ա. կոր. Եփր. թագ. չարեացապարտ ՟Բ. Մակ. դ. 47. (ըստ Ադոնց. ՀԱ. 1928. 80. ուղղելի ըստ յն. չարեաց պարտ) պատժապարտ Ոսկ. Սեբեր. վնասապարտ ՟Գ. Թագ. ա. 21. տարապարտ ՍԳր. Կոչ. 353. Նոր բառեր են՝ երախտապարտ, պարտամուրհակ, պարտաճանաչ, անպարտաճանաչ, պարտադիր, պարտադրել, պարտաւորեցուցիչ, անպարտադիր, անպարտագիր, յանցապարտ եւն: - Փոխաբերական իմաստով է պարտիլ «յաղթուիլ» (իբր թէ պարտական մնալ) պարտել «յաղթել, նուաճել» ՍԳր. Սեբեր., որից պարտութիւն ՍԳր. Եզն. պարտումն Փարպ. անպարտելի Եղիշ. Խոր. դիւրապարտելի Մեկն. ղեւտ. եւն: (origin: ) հին պրս.

http://www.sd-editions.com/AnaServer?lalt+4621659+dictframe.anv

Եթէ ուշադիր նայենք, բոլոր լեզուներում «շնորհակալ լինելու» գաղափարը գալիս է պարտքի, երախտագիտութեան զգացմունքից:
Կարելի է նաեւ «գոհ եմ»՝ մաքուր սրտով:

Պանդուխտ
02.06.2009, 21:22
Կարելի է նաեւ «գոհ եմ»


ԳՈՀ
«գոհունակ»

գոհ. Ագաթ. Եզն. Ոսկ. ՟ա. թես., որից՝ գոհանալ ՍԳր. գոհութիւն «շնորհակալութիւն» ՍԳր. «հաղորդութիւն» (թարգ. յունարէնից) Ոսկ. մ. 25. Ագաթ. գոհացողութիւն Սիր. ժէ. 25. լթ. 20. գոհաբանել Շար. Խոսր. Նար. կուս. դժգոհ Ոսկ. մ. 25. Եւագր. գրուած է նաեւ տժգոհ Ոսկ. կող. տժգոհիլ Փիլ. Յս. որդի., որոնք յետինտառադարձութեան արդիւնք են: Նոր բառեր են՝ գոհունակ, գոհունակութիւն անգոհունակ, ինքնագոհ, գոհացուցիչ, անգոհացուցիչ եւն:
http://www.sd-editions.com/AnaServer?lalt+4621659+dictframe.anv

Mariam1556
03.06.2009, 01:06
Ամենամոտը բնօրինակին Monk-ի մոտ է՝ մեղսի: :)

ոչ միայն լսել է, այլև «զահլամիշ» է եղել ֆրանսիական merci-ից:

Ինչքան ես լսել եմ, միայն ֆրնսուհիներն են, որ մեղսիй են ասում, տղամարդիկ վերջին й-ը չեն արտասանում: Հեչ էլ գեղեցիկ չի հնչում :P

Ճիշտն ասած դա տղամարդու կամ կնոջ հարց չէ ,այդ й մասնիկը միայն Ֆրանսիայի արևելյան քաղաքների բնակիչներին է բնորոշ (Ստրասբուրգ...).Դե նրանք շատ են սիրում բառավերջի հնչյունները արտահայտիչ դարձնել,ինձ թվում է որ դա էլ գալիս է հենց իրենց գերմանո-ֆրանսիական ակցենտից:

ars83
03.06.2009, 09:54
http://www.sd-editions.com/AnaServer?lalt+4621659+dictframe.anv

Եթէ ուշադիր նայենք, բոլոր լեզուներում «շնորհակալ լինելու» գաղափարը գալիս է պարտքի, երախտագիտութեան զգացմունքից:
Կարելի է նաեւ «գոհ եմ»՝ մաքուր սրտով:

Ինձ թվում է՝ շնորհակալություն բառն ավելի շուտ բարի մաղթանքի, օրհնության նշանակություն ունի և առաջացել է «շնորհ» և «ընկալել» («ընդունել») բառերից, այսինքն շնորհակալություն՝ (Աստծուց) շնորհ ընկալես:
Ռուսերենում ևս նման ձևով է. спасибо - спаси Бог (Աստված փրկի):

Խնդրում եմ ուղղել, եթե սխալվում եմ:

Պանդուխտ
03.06.2009, 12:55
Ars-ից մէջբերում.-

Ինձ թվում է՝ շնորհակալություն բառն ավելի շուտ բարի մաղթանքի, օրհնության նշանակություն ունի և առաջացել է «շնորհ» և «ընկալել» («ընդունել») բառերից, այսինքն շնորհակալություն՝ (Աստծուց) շնորհ ընկալես:
Ռուսերենում ևս նման ձևով է. спасибо - спаси Бог (Աստված փրկի):
Խնդրում եմ ուղղել, եթե սխալվում եմ:

Շնորհակալ եմ՝ սպասի Բոգ-ը մեկնաբանելուդ համար: Ինձ թւում է «շնորհակալ լինելու» գաղափարը այս պարագայում առաջացել է մաղթանքից, որ կայ առանձին՝ բաժանումի, սիրոյ, յարգանքի եւ հանդիպումի առիթներով օգտագործուող: Մենք էլ ունենք՝ «աստուած պահէ», «փառք աստուծոյ», «արեւիդ մեռնեմ», «հասակիդ մեռնեմ», «օրհնեալ լինես», «ողջ մնաս» «աստուած ողորմի», «աստուած հետդ» եւայլն: Սրանք բոլորը մաղթանք են, ու թէեւ «շնորհակալ լինելու», «երախտապարտ լինելու» առիթով օգտագործւում են, սակայն դրանք նոյնը եւ փոխարինողը չեն:

«Thanks» կամ «merci» ասելու միտքը, առաջացել է յաջող գործարկ կատարելուց ետք, ձեռնուելով համաձայնութիւն տալու երեւոյթ-գործողութիւնից, նրա գաղափարից: Երկար-բարակ սակարկելուց ետք, երբ բոլոր (կամ երկու) կողմերը համաձայն են գնի ու առեւտրի պայմաններին, որպէս գոհ լինելու արտայայտութիւն, արտասանում են հանրաճանաչ եւ օգտագործուող որոշակի մի բառ, կամ բառակապակցութիւն: Բառակապակցութիւնը սղելով կամ զեղչուելով բառի կարող է վերածուել:
Գործածութեան զարգացում ապրելով, «շնորհակալ լինելու» գաղափարն արտայայտող բառերը օգտագործուել են նաեւ, որեւէ օգնութիւն ստանալուց ետք:
Մինչ, մաղթանքները կարելի է արտայայտել, առանց օգնութիւն ստանալու կամ առեւտուր կատարելու, զոր օրինակ՝ «ապրես որդիս», «օրդ տեսնեմ», «առողջ լինես» եւ նման մաղթանքներն արտայայտում ենք, առանց վերոյիշեալ գործակցութեան կամ օգնութեան դէպքերին:
Ի վերջոյ, բարի ցանկութեամբ արտայայտուած մաղթանքը տալու գործողութեան է առնչւում. գուցէ բարի շունչ, միտք, մինչ շնորհակալ լինելը՝ ստանալու գործողութիւն պատկերող է.― գիտակից եմ, շնորհ ստանալուս, եւ յայտնում եմ դրա մասին:

Rammstein
03.06.2009, 13:08
Ըստ իս, «ապրես»-ը բացարձակապես չի արտահայտում շնորհակալության իմաստը։ Դրանք լրիվ տարբեր են։ Այլ բան է, որ որոշ մարդիկ (անպայման չի գեղացի), «լայեղ» չեն անում ասեն «շնորհակալություն», ու ասում են «ապրես» (ոչ թե որ երկար է` դրա համար, այլ ուղղակի նրանց հիվանդ հոգեբանությունից է, նրանք շնորհակալություն հայտնելը համարում են ցածրանալ)։

Որմիզդուխտ
03.06.2009, 14:02
Ինձ դուր է գալիս «շնորհակալություն» բառը և նպատակ էլ չկա այդ բառը շրջանառությունից հանելու: Ուղղակի մեկ այլ կարճ տարբերակ կարելի է գտնել՝ խոսակցականում գործածելու համար: Համոզված եմ, որ շատերը (եթե ոչ՝ բոլորը) մեկ-մեկ շնորհակալություն ասելու փոխարեն ասում են՝ «спасибо», «մեռսի», «thanks» կամ նման այլ բառ:

Էդուարդ_man
03.06.2009, 14:23
Չեմ հասկանում ինչ պարտադիրա թազա բառ հորինել որ մթոմ հայկական լինի: Հենա հորինածա օգտագործում ենք էլի: Շատ էլ հարմարա մերսի-ն :Այն արդեն այսպես թե այնպես մերն է դարձել մենք էլ մեր ուզած ձևով ենք արտասանում ոչ թէ մեռսի կամ մեղսիհ այլ հենց մերսի՝ մեր լեզվին հարմար: Ժամանակի ընթացքում բոլոր ազգերն էլ իրարից բառեր են փոխառել ու որոշ ինտոնացիայի փոփոխությամբ դարձել է իրենցը: Դրել էք ողբերգություն էք սարքել մի հատ մերսիի համար, որի հայկական տարբերակը ընդհանրապես չունեք էլ:

Որմիզդուխտ
03.06.2009, 14:32
Դրել էք ողբերգություն էք սարքել մի հատ մերսիի համար, որի հայկական տարբերակը ընդհանրապես չունեք էլ:

Այդքան էմոցիոնալ մի մոտեցեք հարցի քննարկմանը: Ոչ ոք ոչ ողբում է, ոչ էլ հիվանդ հոգեբանություն ունեցողներ կան մոտակայքում /հուսով եմ/:

Sayuri
03.06.2009, 15:59
էդուարդ իսկ ինչու՞ չէ որ, նոր բառեր հաճաիւեն հորինվում հիմա, ու եթե գտնվի գեղեցիկ տարբերակ, դա կլինի ևս մեկ հայերեն բառ (ովսրեցնելու մեր երեիւեքին :angry.)ու ճիշտն ասած եթե չգտնենք ու չփորձենք փոիւել, կլինեն միշտ "Իւալադիլնիկներ, դավադիտներ"etc :)

Որմիզդուխտ
03.06.2009, 18:08
...որոշ մարդիկ (անպայման չի գեղացի), «լայեղ» չեն անում ասեն «շնորհակալություն», ու ասում են «ապրես» (ոչ թե որ երկար է` դրա համար, այլ ուղղակի նրանց հիվանդ հոգեբանությունից է, նրանք շնորհակալություն հայտնելը համարում են ցածրանալ)։

Հաստատ քո դեպքն էլ բացառություն չէ, և գրեթե համոզված եմ, որ դու ինքդ երբեմն «շնորհակալության» փոխարեն ասում ես քեզ հոգեհարազատ օտարալեզու տարբերակը, բայց ոչ՝ այն պատճառով, որ քեզ հիվանդ հոգեբանության տեր մարդ ես համարում կամ գեղացի... էդպես չի՞ : Կարգին հոգեբան ես երևում :think

Rammstein
03.06.2009, 23:22
Հաստատ քո դեպքն էլ բացառություն չէ, և գրեթե համոզված եմ, որ դու ինքդ երբեմն «շնորհակալության» փոխարեն ասում ես քեզ հոգեհարազատ օտարալեզու տարբերակը...
Որմիզդուխտ, եթե գաղտնիք չի, ինչի՞ց ենթադրեցիք, որ ինձ օտարալեզու տարբերակն ավելի հոգեհարազատ է։


...բայց ոչ՝ այն պատճառով, որ քեզ հիվանդ հոգեբանության տեր մարդ ես համարում կամ գեղացի... էդպես չի՞ :

Իմ գրառումներում ընդհանրապես տեսա՞ք օտարալեզու տարբերակի մասին որեւէ բան։ Եւ քանի որ ես նման բանի մասին ոչինչ չեմ գրել, ապա հուսով եմ Դուք իրոք դա չեք տեսել իմ գրառումներում։ Ուրեմն ինչի՞ց ենթադրեցիք, որ ես «մերսի», կամ այլ օտար լեզվով այդ բառն ասող հայազգի մարդկանց համարում եմ հիվադն հոգեբանության տեր, կամ գեղացի։


Կարգին հոգեբան ես երևում
Ես մասնագիտությամբ հոգեբան չեմ։

Որմիզդուխտ
04.06.2009, 01:09
Հաշվի առնելով, որ «ապրես» տարբերակը քեզ համար այս առումով անընդունելի է /ինչպես և՝ ինձ համար/ և գրեթե համոզված լինելով, որ «շնորհակալություն» բառը երբեմն փոխարինում ես այլ համարժեքներով՝ ենթադրեցի, որ գործածում ես օտարալեզու տարբերակները: Կարծեմ ես նաև հետաքրքրվեցի՝ արդյո՞ք երբեք չես գործածում «շնորհակալություն» բառը փոխարինող այլ բառեր:


Որմիզդուխտ, եթե գաղտնիք չի, ինչի՞ց ենթադրեցիք, որ ինձ օտարալեզու տարբերակն ավելի հոգեհարազատ է։

Անիմաստ է շարունակելը, ուղղակի նշեմ, որ եթե գրառումներումդ «merci», «thanks» կամ այլ տարբերակ չես գրել, դա դեռ չի նշանակում, որ առօրյա խոսքում նույնպես այդ բառերը ընդհանրապես չես գործածում: Գուցե «հոգեհարազատ» բառն էր միայն փոքր-ինչ չափազանցված, ինչպես չափազանցված էր քո «հիվանդագին հոգեբանություն» արտահայտությունը՝ «ապրես» բառը որպես շնորհակալության արտահայտման ձև ընդունող մարդկանց համար, բայց ասեմ, որ նախորդ գրառումներիս հետ «լայեղ» անել-չանելու պահը բացարձակապեսկապ չուներ:


Ես մասնագիտությամբ հոգեբան չեմ։
Գիտեմ ;)

Որմիզդուխտ
04.06.2009, 01:14
Հ.Գ.
Ուրեմն ինչի՞ց ենթադրեցիք, որ ես «մերսի», կամ այլ օտար լեզվով այդ բառն ասող հայազգի մարդկանց համարում եմ հիվադն հոգեբանության տեր, կամ գեղացի։

սա էլ է անհիմն ընդհանրացում, ուշադիր կարդացեք իմ գրածը և նոր գրեք Ձեր հետևությունները

Rammstein
04.06.2009, 14:05
Հաշվի առնելով, որ «ապրես» տարբերակը քեզ համար այս առումով անընդունելի է /ինչպես և՝ ինձ համար/ և գրեթե համոզված լինելով, որ «շնորհակալություն» բառը երբեմն փոխարինում ես այլ համարժեքներով՝ ենթադրեցի, որ գործածում ես օտարալեզու տարբերակները:


Անիմաստ է շարունակելը, ուղղակի նշեմ, որ եթե գրառումներումդ «merci», «thanks» կամ այլ տարբերակ չես գրել, դա դեռ չի նշանակում, որ առօրյա խոսքում նույնպես այդ բառերը ընդհանրապես չես գործածում:

Լավ արեցիր` ենթադրեցիր, այո, օգտագործում եմ, բայց կրկնում եմ, ես չեմ խոսացել օտրալեզու տարբերակի մասին, այլ միայն «ապրես» տարբերակի մասին, ի՞նչ կապ ունի օտարալեզու «շնորհակալություն»-ը «ապրես» բառի հետ։


Գուցե «հոգեհարազատ» բառն էր միայն փոքր-ինչ չափազանցված, ինչպես չափազանցված էր քո «հիվանդագին հոգեբանություն» արտահայտությունը՝ «ապրես» բառը որպես շնորհակալության արտահայտման ձև ընդունող մարդկանց համար, բայց ասեմ, որ նախորդ գրառումներիս հետ «լայեղ» անել-չանելու պահը բացարձակապեսկապ չուներ:

«Հոգեհարազատ» բառը չափազանցված չէր, այլ անտեղի էր։
Իսկ «հիվանդագին հոգեբանություն»-ը տեղին էր, պարզապես պիտի հասկանայիր, թե ես ինչի մասին եմ գրել։ Պարզաբանեմ. ես չեմ ասել, որ ով որ ասում է «ապրես» հիվանդ հոգեբանության տեր կամ գեղացի է։ Ես ասում եմ, որ կան այդպիսի մարդիկ, որ չեն ասում «ապրես», քանի որ հիվանդ հոգեբանության տեր են... եւ այլն։ Իսկ եթե ինչ-որ մեկը համարում ա, որ «ապրես»-ը նույն «շնորհակալությունն» ա, ու տենց ա օգտագործում, ապա խնդրեմ, թող համարի, նման մարդկանց իմ ասած բացասական հատկանիշները չեն վերաբերում, միայն թե հայտնում եմ նրանց իմ տեսակետը` որ այդ երկու բառերը նույն իմաստը չունեն։


սա էլ է անհիմն ընդհանրացում, ուշադիր կարդացեք իմ գրածը և նոր գրեք Ձեր հետևությունները

Ուշադիր եմ կարդացել։ Գրածդ կապ չունի իմ գրածի հետ։ Դու համեմատում ես օտարալեզու եւ «ապրես» տարբերակները, բայց դրանք չի լինի համեմատել, քանի որ օտարալեզու տարբերակի դեպքում բառի իմաստը նույնն է, ինչը չեմ ասի «ապրես» բառի մասին։

Որմիզդուխտ
04.06.2009, 15:31
Rammstein, պարզապես պետք է հասկանալ, որ եթե երախտագիտություն հայտնելիս գործածում ես «շնորհակալություն» բառի օտարալեզու «փոխարինիչ»-ը, նշանակում է, որ այդ օտարալեզու «փոխարինիչ»-ը քեզ ինչ-որ տեղ ավելի հոգեհարազատ է, քան հայերեն «ապրես» անընդունելի տարբերակը կամ գրական «շնորհակալություն» բառը: Ուստի «հոգեհարազատ» բառն այս առումով տեղին է:

Ինչ վերաբերում է քո «լայեղ» անել-չանելուն, համամիտ եմ, ուղակի պետք է մեջբերեիր էդուարդ_man-ի կամ մյուս «ապրես» ասողների գրածները. իմ գրառումների հետ կապը ո՞րն էր: :o

Որմիզդուխտ
04.06.2009, 15:50
Դու համեմատում ես օտարալեզու եւ «ապրես» տարբերակները, բայց դրանք չի լինի համեմատել, քանի որ օտարալեզու տարբերակի դեպքում բառի իմաստը նույնն է, ինչը չեմ ասի «ապրես» բառի մասին։

Համոզված եմ, որ չէի կարող համեմատել «ապրես» և շնորհակալության օտարալեզու տարբերակները, բայց ամեն դեպքում ստուգեցի: Հիմա դու պատասխանիր՝ ի՞նչը կարդալով ենթադրեցիր, որ ես այդպիսի համեմատություն եմ արել:

ահավոր երկարեց խոսակցությունը, բայց թյուրիմացություններից խուսափելու համար երևի թե հարկավոր է պարզաբանել նաև իմ հետևյալ խոսքերը՝


....գրեթե համոզված եմ, որ դու ինքդ երբեմն «շնորհակալության» փոխարեն ասում ես քեզ հոգեհարազատ օտարալեզու տարբերակը...
այլ կերպ ասած՝ գրեթե համոզված եմ, որ դու ինքդ երբեմն «շնորհակալության» փոխարեն ասում ես «thanks», «merci», «спасибо» կամ այլ քեզ հոգեհարազատ տարբերակը /քանի որ քեզ հոգեհարազատ օտարալեզու տարբերակը չգիտեմ և հնարավոր է այն լինի բոլորովին այլ լեզվով, չկոնկրետացրեցի/:

Rammstein
04.06.2009, 22:34
Rammstein, պարզապես պետք է հասկանալ, որ եթե երախտագիտություն հայտնելիս գործածում ես «շնորհակալություն» բառի օտարալեզու «փոխարինիչ»-ը, նշանակում է, որ այդ օտարալեզու «փոխարինիչ»-ը քեզ ինչ-որ տեղ ավելի հոգեհարազատ է, քան հայերեն «ապրես» անընդունելի տարբերակը կամ գրական «շնորհակալություն» բառը: Ուստի «հոգեհարազատ» բառն այս առումով տեղին է:

Նորից համաձայն չեմ։ Քո կարծիով մարդիկ հայերեն չեն ասում, որովհետեւ այն քիչ է հոգեհարազա՞տ։ :nono Բա երկարությո՞ւնը։ Ես, ամեն դեպքում եթե ասում եմ օտարալեզու, ապա միայն կարճության ու հարմարության համար։


Ինչ վերաբերում է քո «լայեղ» անել-չանելուն, համամիտ եմ, ուղակի պետք է մեջբերեիր էդուարդ_man-ի կամ մյուս «ապրես» ասողների գրածները. իմ գրառումների հետ կապը ո՞րն էր:

Ես դրա մասին գրել եմ միայն իմ առաջին գրառման մեջ, որտեղ ոչ մի մեջբերում չկա ու որեւէ կապ չկա քո որեւիցե գրառման հետ։


Հիմա դու պատասխանիր՝ ի՞նչը կարդալով ենթադրեցիր, որ ես այդպիսի համեմատություն եմ արել:

Այն, որ ես գրել եմ «շնորհակալություն» եւ «ապրես» բառերի համեմատությունը, իսկ դու իմ կողմից չշոշափված օտարալեզու տարբերակը դնում ես իմ ասած «հիվանդ հոգեբանություն» արտահայտության կողքին։



ահավոր երկարեց խոսակցությունը
Իրոք։ Ինչեւէ էլ չերկարացնելու միտումավ ասեմ` մերսի հետաքրքիր զրույցի համար։ :)

Մուշեղ Ասատրյան
17.06.2009, 18:03
Ըհը, վերջպես` մեկ տրվ ընդմիջումից հետո եկ Հայաստան, ու Արմավիա ինքնթիռից սկսած դիմավորեց մեր "հարազատ"... ռուսաց լեզուն: Ավելի շուտ` հայերենի ուռուսերենի մի խառնուրդ, օրինակ` "լսի, ես իրան ասցի что мы придем, բայց ժամանակ չկա, так что ты им скажи էլի":

Հեռուստատեսությամբ էլ գովազդների մի զգալի հատված, անհասկանալիխատճռով ռուսերեն է, էլ չեմ խոսում պրանքատեսակների վրայի ռուսերեն, կամ ռուսերեն-անգլերեն (առանց հայերենի) գրությունները:

Նաիրուհի
17.06.2009, 23:49
Իմ կարծիքով՝ մի քիչ ազգային արժանապատվության պակաս ունենք։ Օրինակ ես կտրականապես հրաժարվում եմ գնել որևէ սննդամթերք, որի վրա հայերեն տառեր չկան, գնումներ չեմ անում այն խանութներից, որոնց անուններըը գրված են 100 մետրանոց անգլերեն, իսկ դրա կողքին մի 0.0001 միլիմետրանոց հայերեն տառերով։
Չեմ սիրում, որ ինձ էշի տեղ են դնում իմ սեփական երկրում և շատ հաճախ՝ իմ սեփական հայրենակիցները...
Ու նաև աշխատում եմ հնարավորինս կրճատել, իսկ ապագայում բոլորովին վերացնել իմ բառապաշարից ոչ միայն օտար, այլև հայերեն ոչ ճիշտ բառերն ու արտահայտությունները....

Միգռո
16.07.2009, 18:45
Իմ կարծիքով՝ մի քիչ ազգային արժանապատվության պակաս ունենք։ Օրինակ ես կտրականապես հրաժարվում եմ գնել որևէ սննդամթերք, որի վրա հայերեն տառեր չկան, գնումներ չեմ անում այն խանութներից, որոնց անուններըը գրված են 100 մետրանոց անգլերեն, իսկ դրա կողքին մի 0.0001 միլիմետրանոց հայերեն տառերով։

Մի ամիս առաջ, երբ վերադարձել էի Հայաստան նկատեցի որ բոլոր սննդամթերքների վրա (սուպերմարկետներում) պարտադիր կերպով բաղադրությունը, կիրառման եղանակը և այլ էական տեղեկություններ թարգմանված էին հայերեն:


Չեմ սիրում, որ ինձ էշի տեղ են դնում իմ սեփական երկրում և շատ հաճախ՝ իմ սեփական հայրենակիցները
Հաճախորդին էշի տեղ դնելու համար չէ, որ հայերեն չեն գրում: Պարզապես չեն ուզում դրա վրա միջոցներ ծախսել, կարծում են` կարիքը չկա:

Գոռ Ջան - Հայ
20.07.2009, 15:33
Հայերենը շատ ավելի հաճելի ու ճիշտ կլիներ...բայց ամեն դեպքում մասսաի աչքը անգլերենինա սովոր...օրինակ եթե իրար կողք հայերեն ու անգլերեն նույն չափի գրած լինի «Սուպեր» և «Super» ,99 տոկոսը անգլերենը կնկատի

aerosmith
20.07.2009, 19:30
շատ համբերատար կարդում էի բոլորի գրածները ու եկա էն եզրակացության, որ հայերենը ճիշտ է շատ գեղեցիկ լեզու է։ Բայց չպետք է չարաշահվի հայերենողվ արտահայտվելը։
օրինակ ես կյանքում օպերային չեմ ասի երգենի, կամ էլ բալետին պարենի,կամ էլ COMPUTER-ի FLOOPY DRIVE -ին համակարգչի ճկուն սկավառակակալմ, կամ էլ հենց դիսկ-ին սկավառակ։ Մի խոսքով ինչքան գրում եմ այնքան մոտս զզվանք է առաջանում որ միջազգայի տերմինները թարգմանել են իրանցից դուրս-դուրս հայերեն, ու մի բան էլ կարող եմ ասել, որ իրանց մտածելակերպով ուզում են հայերենը հարստացնեն, բայց դա այդպես չի, դեռ ընդհակառակը ՝աղավաղում են։
Իսկ այ հետևյալ բառերից իրոք զզվում եմ։
ԱԶԻԶ,ՀԱՎԱԻ,ԼՌՎԱԾ(չնայած սա կարծեմ հայերեն բառ է , բայց որ անտեղի է օգտագործվում , այդ փաստն է զզվամնք առաջացնում)

Հայկօ
20.07.2009, 20:57
Իսկ այ «լռվածը», «ֆսսալը», «ցքցքալը» և այլ՝ նաև ոչ ցենզուրային բառերը լավ էլ հարստացնում են հայերենը, ու դրանցից զզվել հաստատ պետք չի: Լեզուն ոչ միայն ակադեմիական-սալոնային չափած-ձևած բառապաշարն է. միայն այդպիսի բառային կազմ ունեցող լեզուները դատապարտված են մահվան: Անձամբ ես միայն ողջունում եմ հայերեն հայհոյապաշարում ցանկացած նորամուծություն, ու նախանձում եմ այն լեզուներին, որոնցով կարելի է այնպիսի մի յոթհարկանի հայհոյանք տալ, որ հայերենում ձևակերպելը մի քիչ բարդ կլինի: Չնայած ասեմ, որ հայերենն էլ բազում-բազմաթիվ այնպիսի գոհարներ ունի, որ ցանկացած ուրիշ լեզվով ասելը անհնար է: Ամեն դեպքում՝ կենդանի լեզվի հարստության նշաններից մեկն էլ այդ լեզվով ժարգոնային ու հայհոյական բառերն են: Միայն մի բան է վատ. այն, որ մեր խոսքում շատ են այդպիսի ռուսերեն բառերը, չնայած դա էլ է բավականին նորմալ լեզվական երևույթ: «Օ՜յհ, հայհոյա՜նք» հառաչելու կարիք չկա, ոչ էլ կեղծ բարեպաշտություն անելու. հայհոյանքը շատ սիրուն լեզվական տարր է :)):

Արիացի
08.09.2009, 10:48
Թեմայի վերնագիրը կարդացի ու ակամայից այս բանաստեղծությունը հիշեցի.

(մի հայուհու)

Ինչո՞ւ չես խոսում հայերեն․․․
Ես երգ եմ հյուսում քեզ համար.
Հոնքերդ հպարտ ու կամար,
Իջնում ես հայոց լեռներեն, ―
Ինչո՞ւ չես խոսում հայերեն:
Ես երգ եմ հյուսում քեզ համար.
Դու չես հասկանում իմ լեզուն:
Ես խորթ եմ, օտար քո հոգուն,
Բայց քո տեսիլով խանդավառ,
Ես երգ եմ հյուսում քեզ համար.
Հոնքերդ հպարտ ու կամար
Հանց վեհ տաճարները հայոց,
Հայացքդ մաղում է ամառ:
Հայկից են աչքերը քո բոց,
Հոնքերդ հպարտ ու կամար:
Իջնում ես հայոց լեռներեն,
Ինչպես թեթևոտ մեր պախրան,
Նազանքըդ այնպե՜ս նաիրյան,
Հըմայքդ այնպ՜ս հայերեն՝
Իջնում ես հայոց լեռներեն,
Ինչո՞ւ չես խոսում հայերեն:
Նորքից ես թռել դու, իմ լո՛ր,
Զանգուն է երգել քեզ օրոր,
Մասիսն է հսկել վեհորեն,
Ինչո՞ւ չես խոսում հայերեն:
Նաիրի Զարյան

Շինարար
12.09.2009, 13:03
Իսկ թույլ տուր քեզ մի հակադարձ հարց տամ: Ինչպե՞ս ես վերաբերվում այն փաստին, որ կամպյուտերը մեր մոտ հանկարծ դարձավ համակարգիչ /կարծեմ մեկ էլ ֆրանսիացիք են ես բառը "թարգմանել"/


Հ.Գ. Լավ է հլա դեռ ինչ-որ մեկի մտքով չի անցել "թարգմանել" ատոմ, էլեկտրոն, նեյտրոն և նման բառերը ու մեզ պետականորեն պարտադրել օգտագործել դրանք:

Համակարգիչը նաև արաբներն են թարգմանել, ենթադրում եմ, որ էլի շատ լեզուներով կլինեն թարգմանություններ; Ատոմը հայերեն եթե չեմ սխալվում հյուլե է:

Շինարար
12.09.2009, 13:06
Իհարկե, գոյություն ունի "խոսակցական Հայերեն" ու "գրական Հայերեն", բայց, այսպես կոչված, "խոսակցական Հայերենում" մենք օգտագործում ենք բազմաթիվ ու բազմաբնույթ օտար բառեր:

Եվ սա այնքան է արմատավորվել Հայ հասարակության մեջ, որ այսօր կարող են գտնվել մարդիկ, որոնք հաստատ համոզված լինեն, որ ասենք "չաղ", "եմիշ" կամ "չագուչ"՝ զուտ Հայերեն բառեր են:

Հարցս ուղղում եմ ձեզ Հայեր.
ի՞նչու ենք մենք աղավաղում ու արատավորում սեփական լեզուն՝ օգտագործելով բազմաբնույթ օտար բառեր՝ մեր Հայերեն լեզվով խոսելու ընթացքում:

Համաձայնիր, որ կան չաքուչ մարդիկ, որ երբեք մուրճ չեն, և եմիշներ, որ երբեք սեխ չեն;

Rammstein
12.09.2009, 14:10
Իսկ թույլ տուր քեզ մի հակադարձ հարց տամ: Ինչպե՞ս ես վերաբերվում այն փաստին, որ կամպյուտերը մեր մոտ հանկարծ դարձավ համակարգիչ /կարծեմ մեկ էլ ֆրանսիացիք են ես բառը "թարգմանել"/


Հ.Գ. Լավ է հլա դեռ ինչ-որ մեկի մտքով չի անցել "թարգմանել" ատոմ, էլեկտրոն, նեյտրոն և նման բառերը ու մեզ պետականորեն պարտադրել օգտագործել դրանք:
Համակարգիչը նաև արաբներն են թարգմանել, ենթադրում եմ, որ էլի շատ լեզուներով կլինեն թարգմանություններ; Ատոմը հայերեն եթե չեմ սխալվում հյուլե է:

Որտեղից որտեղ էլ էս հին գրառումը գտար։ :))

Բայց ես էլ կուզեի պատասխանել dvgray-ի գրածին։
Ինչո՞ւ չպետք է թարգմանել։ Առավել եւս, որ «computer» նշանակում է «հաշվիչ», իսկ «համակարգիչը» իմաստով շատ ավելի մոտ է այդ սարքի ֆունկցիային։

ministr
12.09.2009, 14:24
Computer-ը թող լինի հաշվիչ, բա calculator-ի անունը ինչ դնենք?

One_Way_Ticket
12.09.2009, 15:07
Առավել եւս, որ «computer» նշանակում է «հաշվիչ», իսկ «համակարգիչը» իմաստով շատ ավելի մոտ է այդ սարքի ֆունկցիային։
Դու այդ մասին գնա Մանուկյան Մանուկին ասա: "Հաճելի" րոպեները երաշխավորում եմ :D

Հայկօ
13.09.2009, 14:48
Էստեղ (http://www.akumb.am/showthread.php?p=1696529#post1696529) գրել եմ «համակարգիչ» բառի մասին:

bari hoki
28.12.2009, 22:40
Ոմանք որքան մեղք մտածելակերպ ունեն ուղղակի ցավում եմ նրանց համար որ չեն էլ ուզում գիտենալ որ ամեն մի օտար բառ օգտագործելուց իր իսկ երկրում, Հայկականը անտեսելով, երկար ու դժվար պատճառաբանելով, կորցնում են իրենց ինքնասիրության ինչ որ մի մասնիկ:
Իսկ մյուսները Քաղաք ապրելով վատ իմաստներ են թակցնում գյուղացի բառի տակ և նկատողությունից հետո ոչ մի ներեղություն կանգ առեք խնդրում եմ, քանի-քանի հանճարներ ունենք՞ գյուղերց, որն՞է նրանց մեղքը որ գյուղում են ծնվել:
Պարզապես մեր ազգը ավելի շատ օտարասեր է քան ինքնասեր:
Եթե ուզում ենք վերջ լինի օտարամուտ բառերին պետք է փոխել ուսուցման կարգը,
երեխային պետք է մանուկ հասակից դատիարակել, այսինքն դասատուն վերապատռասվի և սիրալիր խաղերի միջոցով սովորեցնի Հայերեն բոլոր առարկաների անունները և ինչու չէ նաև ճիշտ սնվել, վարմունք, ըդանրապես անեն ինչ և նա կգնա տուն ու ամպայման կպնդի ծնողին Հայերեն օգտագործել բոլոր բառերը ևբ ընդանրապես ինչ սովորել է դպրոցում իսկ ծնողները անպայման ընդունում են երեխայի կարծիքը ես վստահ եմ

*e}|{uka*
28.12.2009, 23:00
Ոմանք որքան մեղք մտածելակերպ ունեն ուղղակի ցավում եմ նրանց համար որ չեն էլ ուզում գիտենալ որ ամեն մի օտար բառ օգտագործելուց իր իսկ երկրում, Հայկականը անտեսելով, երկար ու դժվար պատճառաբանելով, կորցնում են իրենց ինքնասիրության ինչ որ մի մասնիկ:
Իսկ մյուսները Քաղաք ապրելով վատ իմաստներ են թակցնում գյուղացի բառի տակ և նկատողությունից հետո ոչ մի ներեղություն կանգ առեք խնդրում եմ, քանի-քանի հանճարներ ունենք՞ գյուղերց, որն՞է նրանց մեղքը որ գյուղում են ծնվել:
Պարզապես մեր ազգը ավելի շատ օտարասեր է քան ինքնասեր:
Եթե ուզում ենք վերջ լինի օտարամուտ բառերին պետք է փոխել ուսուցման կարգը,
երեխային պետք է մանուկ հասակից դատիարակել, այսինքն դասատուն վերապատռասվի և սիրալիր խաղերի միջոցով սովորեցնի Հայերեն բոլոր առարկաների անունները և ինչու չէ նաև ճիշտ սնվել, վարմունք, ըդանրապես անեն ինչ և նա կգնա տուն ու ամպայման կպնդի ծնողին Հայերեն օգտագործել բոլոր բառերը ևբ ընդանրապես ինչ սովորել է դպրոցում իսկ ծնողները անպայման ընդունում են երեխայի կարծիքը ես վստահ եմ

Իսկ ի՞նչ կապ ուներ ինքնասիրությունը այդ ամենի հետ::8

Ariadna
28.12.2009, 23:42
Ոմանք որքան մեղք մտածելակերպ ունեն ուղղակի ցավում եմ նրանց համար որ չեն էլ ուզում գիտենալ որ ամեն մի օտար բառ օգտագործելուց իր իսկ երկրում, Հայկականը անտեսելով, երկար ու դժվար պատճառաբանելով, կորցնում են իրենց ինքնասիրության ինչ որ մի մասնիկ:
Իսկ մյուսները կանգ առեք խնդրում եմ, քանի-քանի հանճարներ ունենք՞ գյուղերց, որն՞է նրանց մեղքը որ գյուղում են ծնվել:
Պարզապես մեր ազգը ավելի շատ օտարասեր է քան ինքնասեր:


Հարգելի բարի հոգի, եթե մյուսները ասելով ինձ ի նկատի ունեիք, ապա ասեմ, որ եթե չկարդայի Ձեր այս գրառումը, ապա էլի չէի պատասխանի ձեր բացասական վարկանիշին, քանզի ընդամենը ժպիտ առաջացրեց ձեր նկատողությունը: Դուք երևի թե չգիտեք, պարզապես, գեղացի և գյուղացի բառերի նրբերանգային տարբերությունը: Գեղացին կարող է ծնված և մեծացած լինել քաղաքում, գրանցումն էլ Թումանյան փողոցում, գեղացին դա հոգեվիճակ է, իսկ գյուղացին դա գյուղում ծնված, մեծացած և ապրող մարդն է: Իհարկե այս տարանջատումը բառարանում չեք գտնի, բայց իմանալ արժի :)

bari hoki
28.12.2009, 23:52
Իսկ ի՞նչ կապ ուներ ինքնասիրությունը այդ ամենի հետ::8

Խնդրում եմ կեկ անգամ ևս կարդաս եթե դժվաանաս իմանալ ինչումն է կայանում ինքնասիրությունը անպայման կասեմ:

Հայկօ
29.12.2009, 00:16
Ոմանք որքան մեղք մտածելակերպ ունեն (սխալ կառույց) [ստորակետ] ուղղակի ցավում եմ նրանց համար[ստորակետ] որ չեն էլ ուզում գիտենալ[ստորակետ] որ ամեն մի օտար բառ օգտագործելուց (սխալ կառույց) իր իսկ երկրում, (սխալ ստորակետ) Հայկականը (փոքրատառով պետք է լինի) անտեսելով, երկար ու դժվար պատճառաբանելով, (բութ պիտի լինի) կորցնում են իրենց ինքնասիրության ինչ-որ (գծիկով) մի մասնիկ:
Իսկ մյուսները[բութ] Քաղաք (փոքրատառով) ապրելով[ստորակետ] վատ իմաստներ են թակցնում (ք-ով է գրվում) գյուղացի բառի տակ[ստորակետ] և նկատողությունից հետո[բութ] ոչ մի ներեղություն (ո-ով է գրվում)[միջակետ] կանգ առեք[ստորակետ] խնդրում եմ, քանի-քանի հանճարներ ունենք՞ (սխալ տեղ դրված պարոյկ) գյուղերց, որն՞է (սխալ տեղ դրված պարոյկ) նրանց մեղքը[ստորակետ] որ գյուղում են ծնվել:
Պարզապես մեր ազգը ավելի շատ օտարասեր է[ստորակետ] քան[բութ] ինքնասեր:
Եթե ուզում ենք վերջ լինի օտարամուտ բառերին[ստորակետ] պետք է փոխել ուսուցման կարգը, (սխալ նոր պարբերություն)
երեխային պետք է մանուկ հասակից դաստիարակել (ս-ով է գրվում), այսինքն[բութ] դասատուն վերապատռասվի (ր-ով է գրվում) և սիրալիր խաղերի միջոցով սովորեցնի Հայերեն (փոքրատառով) բոլոր առարկաների անունները և[ստորակետ] ինչու չէ[ստորակետ] նաև ճիշտ սնվել, վարմունք, ընդհանրապես (ն-ով ու հ-ով) անեն (մ-ով է գրվում) ինչ[ստորակետ] և նա կգնա տուն ու ամպայման կպնդի ծնողին Հայերեն օգտագործել (սխալ կառույց, «հայերենը» գրվում է փոքրատառով) բոլոր բառերը ևբ (առանց բ-ի) ընդհանրապես(հ-ով է գրվում)[բութ] ինչ սովորել է դպրոցում[ստորակետ] իսկ ծնողները անպայման ընդունում են երեխայի կարծիքը[ստորակետ] ես վստահ եմ[վերջակետ]

Հարգելի bari hoki (գ-ով է գրվում), իսկ ինչու՞ չեք խոսում հայերեն (փոքրատառով) :8:

bari hoki
29.12.2009, 00:24
Հարգելի բարի հոգի, եթե մյուսները ասելով ինձ ի նկատի ունեիք, ապա ասեմ, որ եթե չկարդայի Ձեր այս գրառումը, ապա էլի չէի պատասխանի ձեր բացասական վարկանիշին, քանզի ընդամենը ժպիտ առաջացրեց ձեր նկատողությունը: Դուք երևի թե չգիտեք, պարզապես, գեղացի և գյուղացի բառերի նրբերանգային տարբերությունը: Գեղացին կարող է ծնված և մեծացած լինել քաղաքում, գրանցումն էլ Թումանյան փողոցում, գեղացին դա հոգեվիճակ է, իսկ գյուղացին դա գյուղում ծնված, մեծացած և ապրող մարդն է: Իհարկե այս տարանջատումը բառարանում չեք գտնի, բայց իմանալ արժի :)

Դուք ձեր անհիմն մտածելակերպով վիրավորում եք հազարավոր Մարդկանց, թաքցնելով տգետ բառը:
Եթե դուք ձեզ խելամիտ եք համարում փորցել եք ձեր ասած «գեղացուն» ինչ որ կերպ ուղղել

bari hoki
29.12.2009, 00:28
Հարգելի bari hoki (գ-ով է գրվում), իսկ ինչու՞ չեք խոսում հայերեն (փոքրատառով) :8:

Կներեք ես չունեմ Հայկական կրտություն ինչ որ գիտեմ տանը ինքնուրույն է

Chuk
29.12.2009, 00:31
Դուք ձեր անհիմն մտածելակերպով վիրավորում եք հազարավոր Մարդկանց, թաքցնելով տգետ բառը:
Եթե դուք ձեզ խելամիտ եք համարում փորցել եք ձեր ասած «գեղացուն» ինչ որ կերպ ուղղել

Ներեցեք բարի հոգի, ում գրառումներից բարությունը հոսում է, ինչպես հենց նոր մեղվի փեթակը մտած արջի բերանից հոսում է ոսկեգույն մեղրը, բայց ուզում եմ ասել, որ ձեր գրառումը տգիտություն էր, և հուշեմ, որ այս համատեքստում «տգիտություն» բառը չի օգտագործվում որպես վիրավորական բնորոշում, այլ ընդամենը նշանակում է անտեղյակություն:

*e}|{uka*
29.12.2009, 00:38
Խնդրում եմ կեկ անգամ ևս կարդաս եթե դժվաանաս իմանալ ինչումն է կայանում ինքնասիրությունը անպայման կասեմ:

Ասա: ;)

bari hoki
29.12.2009, 01:31
Ներեցեք բարի հոգի, ում գրառումներից բարությունը հոսում է, ինչպես հենց նոր մեղվի փեթակը մտած արջի բերանից հոսում է ոսկեգույն մեղրը, բայց ուզում եմ ասել, որ ձեր գրառումը տգիտություն էր, և հուշեմ, որ այս համատեքստում «տգիտություն» բառը չի օգտագործվում որպես վիրավորական բնորոշում, այլ ընդամենը նշանակում է անտեղյակություն:

Նկատի ունես միտքը թե գրածս

bari hoki
29.12.2009, 01:47
Հարգելի bari hoki (գ-ով է գրվում), իսկ ինչու՞ չեք խոսում հայերեն (փոքրատառով) :8:

Տառասխալներ շատերն են կարողանում ուղղել, բայց ճշմարտությունը հասկանալ քչերին է հաջողվում ինանալ և հասկանալ:

Chuk
29.12.2009, 02:20
Նկատի ունես միտքը թե գրածս

Այն, թանկագին բարեկամս, որ բավ չէ չգիտեք որ կան «գեղացի» ու «գյուղացի» իրար հետ աղերս չունեցող հասկացություններ, ճիշտ այնպես, ինչպես կան «քաղքենի» և «քաղաքացի» իրար հետ աղերս չունեցող հասկացությունները, դեռ հանդգնում եք այլոց մտածելակերպին անուն կպցնել ու զուտ սեփական տգիտության (հիշեցնեմ, որ տգիտություն նշանակում է անտեղյակություն), այլ ոչ թե մեկ այլ պատճառով:

bari hoki
05.01.2010, 00:02
Այն, թանկագին բարեկամս, որ բավ չէ չգիտեք որ կան «գեղացի» ու «գյուղացի» իրար հետ աղերս չունեցող հասկացություններ, ճիշտ այնպես, ինչպես կան «քաղքենի» և «քաղաքացի» իրար հետ աղերս չունեցող հասկացությունները, դեռ հանդգնում եք այլոց մտածելակերպին անուն կպցնել ու զուտ սեփական տգիտության (հիշեցնեմ, որ տգիտություն նշանակում է անտեղյակություն), այլ ոչ թե մեկ այլ պատճառով:

Հարգելի Chuk իմ կարծիքով այս պարագաում դուք էք անտեղյակ, ձեր ասածի պես, կխնդրեմ կարդաք 3-րդ էջի 41 գրառումը:
Հույսով եմ երբ որ կարդաս հասկանալի կլինի:

Chuk
05.01.2010, 00:07
Հարգելի Chuk իմ կարծիքով այս պարագաում դուք էք անտեղյակ, ձեր ասածի պես, կխնդրեմ կարդաք 3-րդ էջի 41 գրառումը:
Հույսով եմ երբ որ կարդաս հասկանալի կլինի:

Կարդացի: Հետո՞:
Գրառման հեղինակը խոսում էր ոչ թե գյուղացիների այլ գեղացիների մասին, նշում էր մի երևույթ, որ շատերն են գեղացիություն համարում:
Հետո՞:

bari hoki
05.01.2010, 00:15
Կարդացի: Հետո՞:
Գրառման հեղինակը խոսում էր ոչ թե գյուղացիների այլ գեղացիների մասին, նշում էր մի երևույթ, որ շատերն են գեղացիություն համարում:
Հետո՞:

Իսկ դու համարում ես բոլոր ապրես ասողներին «գեղացի»:

Chuk
05.01.2010, 00:20
Իսկ դու համարում ես բոլոր ապրես ասողներին «գեղացի»՞

Էական չի, ես այդպես եմ համարում, թե ոչ: Թեև ես ինքս «ապրես»-ից գժվում եմ, որովհետև դա կարծես նշանակում է, որ դիմացինդ պարտավոր էր քո համար: Իր տեղն ունի գործածելու, բայց երբ կանֆետ տալուց «ապրես» են ասում, հա, էդտեղ ես էլ եմ գեղցիության տարր տեսնում: Բայց կրկնում եմ, բոլորովին էական չի, ես այդ մտքին համաձայն եմ, թե ոչ: Յուրաքանչյուր տեսակետ գոյության իրավունք ունի: Իսկ մենք խոսում էինք ինչ-որ տեսակետի նկատմամբ քո ոչ ադեկվատ արձագանքից, ինչպես նաև գեղացի ու գյուղացի հասկացությունների չտարբերակելուց:

bari hoki
05.01.2010, 05:07
Ասա: ;)

Առաջինը որ ազգերը տարբերվում են իրարից դա նրանց լեզուն է, և հետո սովորույթը, գիրը, մշակույթը և այլն:
Օրինակ եթե մի Մարդ դեն նետի իր հին գլխարկը և վեցնի ուրիշի օգտագործածը կրի, ինչ՞ էք կարծում չի կորցնում իր պատիվն ու ինքնասիրությունը:
Եթե մի ազգ չի սիրում իր մայրենի լեզվի որոշ բառերը օգտագործել և նախընդռում է օտարամուտը, դա դեռ սկիզբն է, հաջորդ սերունդներին դա կփոխանձվի և ավելի շատ բառեր կմոռացվի, վերցրեք օրինակ մառոկները, իբր արաբերեն են խոսում բայց բառերի մեծամասնությունը ֆռանսերեն են ասում, իսկ որքանով՞ էք համոզված, որ «վաղը» մեզ նույնը չեն ասի:
Եկեք սիրենք մերը, այլ ոչ օտարիներինը:

Chuk
05.01.2010, 05:10
Եկեք սիրենք մերը, այլ ոչ օտարիներինը:

Իսկ նման միտք ասողը չպե՞տք է ինքը սիրի ու գրագետ գրի:

bari hoki
05.01.2010, 05:19
Իսկ նման միտք ասողը չպե՞տք է ինքը սիրի ու գրագետ գրի:

Պետք է համամիտ եմ, կներես:
Չեմ ուզում արդարանալ, բայց քսան տարի է դուրսն եմ թե որ ավելի շատ չլինի:

bari hoki
05.01.2010, 06:11
Էական չի, ես այդպես եմ համարում, թե ոչ: Թեև ես ինքս «ապրես»-ից գժվում եմ, որովհետև դա կարծես նշանակում է, որ դիմացինդ պարտավոր էր քո համար: Իր տեղն ունի գործածելու, բայց երբ կանֆետ տալուց «ապրես» են ասում, հա, էդտեղ ես էլ եմ գեղցիության տարր տեսնում: Բայց կրկնում եմ, բոլորովին էական չի, ես այդ մտքին համաձայն եմ, թե ոչ: Յուրաքանչյուր տեսակետ գոյության իրավունք ունի: Իսկ մենք խոսում էինք ինչ-որ տեսակետի նկատմամբ քո ոչ ադեկվատ արձագանքից, ինչպես նաև գեղացի ու գյուղացի հասկացությունների չտարբերակելուց:

Բարեկամ խոսքը էական է, և նաև դու ինչպես ես համարում նույնպես էական է, ես շատ եմ կարդացել քո խելամիտ գրառումները, և քո ճշմարիտ խոսքը կարող է դաս լինի, ես համարում եմ ճշմարիտ խոսքը աշխարի ամենաուժեղ «զենքը»:
Կարելի է նաև շնորհքից հագված լինելուց ցանկանալ դիմացինին երկար ապրել:

bari hoki
09.01.2010, 02:37
Իսկ այ «լռվածը», «ֆսսալը», «ցքցքալը» և այլ՝ նաև ոչ ցենզուրային բառերը լավ էլ հարստացնում են հայերենը, ու դրանցից զզվել հաստատ պետք չի: Լեզուն ոչ միայն ակադեմիական-սալոնային չափած-ձևած բառապաշարն է. միայն այդպիսի բառային կազմ ունեցող լեզուները դատապարտված են մահվան: Անձամբ ես միայն ողջունում եմ հայերեն հայհոյապաշարում ցանկացած նորամուծություն, ու նախանձում եմ այն լեզուներին, որոնցով կարելի է այնպիսի մի յոթհարկանի հայհոյանք տալ, որ հայերենում ձևակերպելը մի քիչ բարդ կլինի: Չնայած ասեմ, որ հայերենն էլ բազում-բազմաթիվ այնպիսի գոհարներ ունի, որ ցանկացած ուրիշ լեզվով ասելը անհնար է: Ամեն դեպքում՝ կենդանի լեզվի հարստության նշաններից մեկն էլ այդ լեզվով ժարգոնային ու հայհոյական բառերն են: Միայն մի բան է վատ. այն, որ մեր խոսքում շատ են այդպիսի ռուսերեն բառերը, չնայած դա էլ է բավականին նորմալ լեզվական երևույթ: «Օ՜յհ, հայհոյա՜նք» հառաչելու կարիք չկա, ոչ էլ կեղծ բարեպաշտություն անելու. հայհոյանքը շատ սիրուն լեզվական տարր է :)):


Հույսով եմ ոչ խորը մտածելով ես այս գրառումը կատարել:

Հայկօ
09.01.2010, 02:40
Հույսով եմ ոչ խորը մտածելով ես այս գրառումը կատարել:

Ոչ, վերոնշյալ դատողություններս խորագույն մտորումների ու խրթին ներքին մտածական գործընթացների արգասիք են:

bari hoki
09.01.2010, 03:21
Ոչ, վերոնշյալ դատողություններս խորագույն մտորումների ու խրթին ներքին մտածական գործընթացների արգասիք են:

Խնդրում եմ ավելի պարզ պատասխանես:

Chuk
09.01.2010, 03:36
Խնդրում եմ ավելի պարզ պատասխանես:
Ասում ա, որ լռվցրել ու ցքցքում էր ու էդ մոմենտին ջոգեց, որ տենց դզում ա:

Հայկօ
09.01.2010, 03:39
Խնդրում եմ ավելի պարզ պատասխանես:

Բարի Հոգի ջան, հստակ գրել եմ քո մեջբերած գրառմանս մեջ, որ իմ համեստ կարծիքով յուրաքանչյուր կենդանի ու զարգացող լեզվի հարստության իրական նշաններից ու ցուցիչներից մեկն էլ տվյալ լեզվի հայոհապաշարն է: Այն բոլորն նորմալ ու այսօր գործածվող լեզուների բառապաշարի անբաժան մասն է: Ընդ որում՝ (եթե հիշենք, որ լեզվի առաջնային ու հիմնական նպատակը հաղորդակցության միջոց լինելն է) բավականին կարևոր մասը: Լեզուն ստեղծում են մարդիկ, ոչ թե լեզուն է ստեղծում մարդկանց: Իսկ մարդիկ հայհոյելու բնական հակում ունեն :)): Հարցին նայում եմ լեզվաբանական տեսանկյունից, ու քեզ էլ բարեկամական խորհուրդ կտայի այս խնդիրը բարոյական հարթություն չտեղափոխել:

dvgray
09.01.2010, 07:58
իսկ ինչու՞ է "Ինչո՞ւ չենք խոսում Հայերեն " նախադասության մեջ հայերեն-ը գրված մեծատառով ;)
վաղուց ժամանակն է, որ ալամ աշխարհը անցնի մի լեզվանի համակարգի, դադարեն լինել լեզուներ, ազգեր, խասիաթներ, ադաթներ, մենթալիտետներ …
մարդկությունը բաժանվել է ժամանակին, որ "տիրվի":
հիմա էլ տափակություն ա, կառչել էտ տիրվածությանը:

Ինչքան շուտ դա էն ժամանակը, որ մնա մենակ "Մարդը" ու իրա Մարդկայնությունը, էնքան լավ կլինի մարդկությանը: ինչքան՞ լավ կլիներ, եթե օրինակ իմ սխեման գործեր… պատկերացնում՞ եք թե ինչ իրական դրախտավայրի կվերածվեր մեր տարածաշրջանը ՝ հիմիկվա դժոխավայրի փոխարեն ;)

ivy
21.06.2019, 18:22
Ավելի հարմար թեմա չգտա. էստեղ եմ գրում:
Վերջերս եռօրյա սեմինարի էի Գերմանիայի մի քաղաքում, որտեղ մի շատ համակրելի, երիտասարդ հայ կնոջ հետ ծանոթացա, որը մոտ յոթ-ութ տարի առաջ էր Հայաստանից Գերմանիա տեղափոխվել և նույն ոլորտում էր աշխատում, ինչ ես, միայն ուրիշ քաղաքում:
Սկսեցինք հայերեն խոսել, բայց խոսակցությունը ոչ մի ձևով չէր «կպչում»: Չգիտեմ ոնց եղավ, անցանք գերմաներենի ու սկսեցինք հավեսով շփվել: Ու էդ երեք օրը գերմաներեն ենք խոսել: Երբևէ էդպիսի բան հետս չէր եղել, որ հայաստանցու հետ օտար լեզվով շփվեմ, որովհետև հայերենով խոսակցությունը մի ձև չի ստացվում, և խնդիրն էստեղ լեզվի իմացությունը չի: Էնքան տարօրինակ վիճակ էր, նույնիսկ զանգեցի մամայիս պատմեցի, ինքն էլ ինձ ամոթանք տվեց: Հետո էդ աղջկա հետ էլ խոսեցի դրա մասին, որ ինչ-որ պատճառով իրար հետ շփումը մենակ գերմաներենով է ստացվում, ինքն էլ միայն ժպտաց:
Շատ տարօրինակ հոգեբանական վիճակ էր, ու ինչ-որ տհաճ նստվածք թողեց:
Էլ ո՞ւմ հետ է էսպես եղել:

Varzor
22.06.2019, 03:58
Այս թեմայով մի պատմություն հիշեցի` ընկերներից մեկն է պատմել:

Մի օր հասարակական տրանսպորտում մի երտասարդ կին երեխային ինչ-որ դիտողություն է անում ռուսերեն լեզվով, այն դեպքում, որբ երեխան հայերեն էր ինչ-որ բան ասել: Դա լսում է Շիրազը, որն այդ պահին նույն ավտոբուսում էր, և երևի լսած կլինեք, որ Շիրազը բավականին հայհոյախոս է եղել, մանավանդ երբ գինովցած էր: Ու Շիրազը տեղում բարձրաձայն արտասանում է.
-Մասիսին է խոսում հայերեն,
Արաքսն է հոսում հայերեն,
Քո տիրոջ մերը ..........
Ինչու չես խոսում հայերեն?

Բնավ որևէ մեկին չեմ ուզում նեղացնել, բայց ԻՀԿ մարդը, որ ծնվել ու մեծացել է Հայաստանում, պիտի որ իր առօրյայում հայերեն մտածի` քանի լեզվի էլ որ տիրապետի, քանզի նրա միտքը պիտի որ հայերեն կառուցված լինի:
Ու ըստ այդմ, էլի ԻՀԿ, այլ լեզվով հայրենակիցների հետ շփվելը լավ բանի մասին չի վկայում. քաղքենիություն, օտարամոլություն, կամ ուղղակի հոգեբանական բարդույթ, վատ հիշողությունների վրա հիմնված հերքողականություն և այլն:

Շինարար
22.06.2019, 04:33
Շատ ա լինում որ հայերի հետ մեկ էլ անգլերեն ենք շփվում: Հազար եւ մի պատճառով: Ասենք կողքս այլազգի եղավ, իրա ներկայությամբ հայերեն չեմ խոսի: Շատ ժամանակ էլ զուտ իներցիայով: Հեռախոսով հիմա ալարում եմ երկար բարակ բոլորը գրեմ բայց հայերենի հետ կապված ոչ բարդույթ ունեմ ոչ էլ հերքողականություն: Դժվար էլ թե քաղքենի լինեմ: Շիրազը ինչ գիտեր էդ կինը հայ ա, որ մի բան էլ քֆուր ա տալիս:

Ուլուանա
22.06.2019, 09:50
Ես, օրինակ, նկատել եմ, որ հայերի հետ ոչ հայերեն խոսել չեմ կարողանում մի տեսակ: Ոնց որ լեզուս կապվի: Ասենք, նույն պահին կողքի այլազգի մարդու հետ հանգիստ, նորմալ կխոսեմ, բայց հայի հետ եթե խոսեմ, համ լեզուս մի տեսակ կապ ա ընկնում, համ աննկարագրելի դիսկոմֆորտ եմ զգում. ահավոր սխալի զգացողություն եմ ունենում հայրենակիցներիս հետ օտար լեզվով խոսելուց: Խոսքն էն մասին ա, երբ դիմացինը տիրապետում ա հայերենին, թե չէ` եթե չգիտի, պարզ ա, որ օտար լեզվով խոսելը միակ տարբերակն ա, ու էդ դեպքում նշածս զգացողությունները չեմ ունենում: Իսկ եթե գիտեմ` մարդը նորմալ տիրապետում ա հայերենին` և՛ հասկանում ա, և՛ կարող ա խոսել, բայց անգլերեն կամ ռուսերեն ա խոսում հետս, ես հայերենով եմ պատասխանում, մինչև ինքն էլ անցնի հայերենին: Իսկ եթե որևէ մեկը դրա պատճառով պիտի հետս չխոսի, ավելի լավ, բարի ճանապարհ իրեն:

Adam
22.06.2019, 10:56
Իմ լեզուն էլ ա կապ ընկնում հայի հետ օտար լեզվով խոսել փորձելուց: Ինչքան էլ ինձ տրամադրեմ, մեկ ա ենթագիտակցաբար իմանալով, որ ինքը հայերեն կարա խոսա՝ մեխանիկորեն հայերենի եմ անցնում: Հայերի հետ միմիայն հայերեն: Իսկ Շինի ասած օտարների մոտ հայերի հետ հայերեն չխոսալը ես էլ ունեմ: Բայց դա կարծում եմ կոմպլեքս ա անկապ ու որից պետք ա ձերբազատվել: Ինչի՞ ա, որ օտարների մոտ երբ հայ ա լինում՝ էդ հայի հետ օտար լեզվով ենք խոսում… ըստ իս որտև կոմպլեքսավորվում ենք մեր լեզվից ու մտածում ենք՝ քաղաքավարությունից ելնելով իրանց լեզվով խոսենք իրանց մոտ որ իրենք էլ հասկանան: Կամ էլ թերագնահատում ենք մեր հայերենը ու վախենում ենք որ կարող ա գեշ հնչի ու մեզ դնեն գնչու-բոմժ-էմիգրանտի տեղ (կովկասի հոտն էլ վրեքներիցս գա հանկարծ՝ վաբշե խայտառակ լինենք): Բայց դա անկապ կոմպլեքս ա (որը ես էլ ունեմ) ու պետք ա ձերբազատվել: Իրանք իրար մեջ լավ էլ մեր ներկայությամբ իրանց լեզվով խոսում են, իսկ ինչի՞ մենք չպիտի խոսանք: Հիշում եմ, որ մի քանի տարի առաջ մերոնց ավտոբուս մտնելուց ասում էի հայերեն բարձր մի խոսեք, օտար երկրում եք, անքաղաքավարություն ա: Բայց ինչի՞ է: Ինչի՞ ա անքաղաքավարություն: Ամերիկացին կարա հանգիստ ավտոբուսում անգլերենով բարձր բարձր խոսա իսկ հայը չէ՞: Կոմպլեքսներից ձերբազատվել ա պետք:

Varzor
22.06.2019, 11:58
Շատ ա լինում որ հայերի հետ մեկ էլ անգլերեն ենք շփվում: Հազար եւ մի պատճառով: Ասենք կողքս այլազգի եղավ, իրա ներկայությամբ հայերեն չեմ խոսի: Շատ ժամանակ էլ զուտ իներցիայով: Հեռախոսով հիմա ալարում եմ երկար բարակ բոլորը գրեմ բայց հայերենի հետ կապված ոչ բարդույթ ունեմ ոչ էլ հերքողականություն: Դժվար էլ թե քաղքենի լինեմ: Շիրազը ինչ գիտեր էդ կինը հայ ա, որ մի բան էլ քֆուր ա տալիս:

Ապ, խոսքը չի գնում են դեպքերի մասին, երբ երեխեքի ներկայությամբ անգլերեն ենք խոսում, որ չհասկանան: Ոչ էլ այն դեպքերի մասին, երբ ընդհանուր զրույցին մասնակցում են օտարազգի կամ ոչ հայալեզու մարդիկ:
Կոնկրետ օրինակ բերեմ. նախկին աշխատավայրումս կային մարդիկ, որոնք իրենց նամակներն անգլերեն էին գրում, չնայած ծնվել ու մեծացել են Հայաստանում և հստակ գիտեին, որ հասցետորը հայախոս է:

Իսկ Շիրազը շատ լավ էլ իմացելա, թե ինչա ասում և ում: ԽՍՀՄ տարիներին որոշ մարդկանց մոտ ռուսերեն խոսելն ուղղակի ձև էր, իբր թե իրենք ավելի բարձր դիրքի են կամ էլ յանի "ինծիլիգենտ" են :[ Հայհոյելն իհարկե շատ տգեղ է, բայց ես հաստատ գիտեմ, որ Շիրազն այդպիսին է եղել դեռ մանկուց ու չի փոխվել, երևի դրա համար էլ Շիրազ ունենք ;)

One_Way_Ticket
22.06.2019, 12:31
Բնավ որևէ մեկին չեմ ուզում նեղացնել, բայց ԻՀԿ մարդը, որ ծնվել ու մեծացել է Հայաստանում, պիտի որ իր առօրյայում հայերեն մտածի` քանի լեզվի էլ որ տիրապետի, քանզի նրա միտքը պիտի որ հայերեն կառուցված լինի:
Պարտադիր չէ։ Մարդու միտքը շատ ավելի ճկուն է, քան դու կարծում ես։ Երբ շատ ես գրում-կարդում-լսում-խոսում այլ լեզվով, ավտոմատ սկսում ես նաև մտածել այդ լեզվով։ Նույնիսկ մարդու ակցենտը կարող է փոխվել հասուն տարիքում։

Varzor
22.06.2019, 13:01
Պարտադիր չէ։ Մարդու միտքը շատ ավելի ճկուն է, քան դու կարծում ես։ Երբ շատ ես գրում-կարդում-լսում-խոսում այլ լեզվով, ավտոմատ սկսում ես նաև մտածել այդ լեզվով։ Նույնիսկ մարդու ակցենտը կարող է փոխվել հասուն տարիքում։

Արի մտքի ճկունության մասին իմ կարծիքը համգիստ թողնենք ;)
Խոսքս առօրյայի մասին էր:
Ես ինքս որևէ թեմայի շուրջ մտածելիս մտածում եմ այն լեզվով, որով որ ստացել եմ այդ ոլորտի վերաբերյալ ինֆորմացիայի մեծ մասը:

Այո, համամիտ եմ, որ ակցենտը կարող է փոխվել, քանզի անձամբ ճանաչում եմ նման մարդկանց և ինքս էլ եմ առնչվել այդ երևույթի հետ:

Adam
22.06.2019, 13:46
Մի բան էլ կուզեի ավելացնել՝ կապված նրա հետ, թե երբեմն ինչու ենք օտար լեզվով ավելի հեշտ արտահայտում մեր մտքները, քան հայերենով:

Բանավոր լեզվի մշակույթը առօրյա խոսակցական մեր լեքսիկոնում զարգացած չի: Մենք հայերենում մարդկանց հետ խոսելիս եթե օգտագործենք հետևյալ արտահայտությունները՝ մեզ տարօրինակ կնայեն: Ըստ այդմ էլ՝ էդ արտահայտությունների պակասից էլ գալիս ա միտքն արտահայտելու դժվարությունը ու քանի որ օտար լեզուներում «կարելի ա» էդպիսի նախադասություններ ասել բանավոր խոսքի մեջ՝ ըստ այդմ էլ ավելի հեշտ ա դառնում:

Ահա և մի քանի օրինակ՝ նշածս արտահայտություններից, որոնք եթե հայերեն բանավոր խոսքում օգտագործենք՝ մեզ հաստատ նորմալ մարդու տեղ չեն դնի (ու էս երևույթն ինքնին աննորմալ ա, ընդունեք).

1. Դա ինձ ստիպեց գալ էն եզրակացությանը որ …
2. Իրավիճակն էնպես զարգացավ, որ …
3. Վերջին հաշվով, եթե հարցին նայենք հիմնվելով այդ փաստի վրա…
4. Ընդունիր, որ...
5. Ես հիմա իմ կյանքում մի շրջանում եմ գտնվում որ …
6. Ի զարմանս ինձ
7. Դա կատարվում է անդադար:
8. Երբ առիթ ունեցա իր հետ զրուցելու,
9. Ի հիասթափություն ինձ,
10. Դա ինձ դրդեց ավելի խորհել այդ հարցի շուրջ,
11. Երեկ ես ինքս ինձ թույլ տվեցի քեզ զանգել ուշ երեկոյան…
12. Պետք է ջանաս, որ ի կատար ածես նպատակներդ:
13. Դա ինձ հպարտ է սարքում:
14. Դուրս գալիս է վերարկուիդ գույնը (սրա փոխարեն, օրինակ, կասենք՝ կուրտկիդ գույնը լավն ա, բայց երբեք չենք ասի՝ դուրս գալիս ա, որտև սխալ կհասկացվի ու տարօրինակ կհնչի, մինչդեռ օտար լեզուներում նորմալ ա հնչում): 15. Ես բավականին անտեղյակ եմ վերջին իրադարձություններից,
16. Կհասցնե՞ս ճանապարհին պայուսակս նետել տուն նոր գալ:
17. Լավ կանես էդ ֆիլմը նայես, շատ լավն ա: (ոչ թե նայի՛ էդ ֆիլմը, կամ խորհուրդ եմ տալիս նայել, այլ «լավ կանեիր նայեիր կամ լավ կանես նայես» - նյուանսային տարբերություն)
18. Ի՞նչ հանգամանքներում սկսվեց կոնֆլիկտը:
19. Ի՞նչ փուլում ես հիմա գտնվում քո կյանքում
20. Պահը հասավ նրան, որ…
21. Էս ամենն ինձ գժվացնում է,
22. Տարիների ընթացքում իրեն կորցրի տեսադաշտիցս,
23. Կանցնե՞ս երեկոյան զվարճանալու, կամ ընդհանրապես ոչինչ չանելու:
24. Զգացմունքներս վնասեցիր,
25. Իրեն միշտ կանչում եմ, որովհետև գիտի ինչպես մթնոլորտը աշխուժացնել ,
26. Մեկ էլ հանկարծ… ,
27. Դեմ կլինե՞ս եթե փակեմ պատուհանը:
28. Ես վերլուծեցի երեկվա վերաբերմունքս քո հանդեպ
29. Իրեն բնորոշ պահվածք է:
30. Դադարեցրու, խնդրում եմ (մի արա-ի հետ կապ չունի):

Եվ այլն և այլն...

Ես վերոնշյալ արտահայտությունները հայերենի բանավոր խոսքում մարդկանց հետ եթե սկսեմ օգտագործել՝ հաստատ նորմալ չի նայվի:
Բայց չէ՞ որ գեղեցիկ ա ու միտքն ամբողջությամբ արտահայտում ա: Դրա համար էլ ստիպված անցնում ենք ուրիշ լեզվի, որ «ամոթ» չլինի:

Շինարար
22.06.2019, 14:03
Ադամ խոսքը էն մասին չի որ փողոցում քայլելիս օտարներ կան այլ ընկերախմբում, սեղանի շուրջ եթե օտարներ կան ես երբեք հայերեն չեմ խոսի նույնիսկ եթե առանձնազրույց ա որովհետև դրանով սահմանափակում ես մյուսների զրույցին միանալը: Ինձ ահավոր տհաճ ա որ իտալացիները կողքս նստած իտալերեն են խոսում, անկախ ինձնից ինձ թվում ա ինձնից են բամբասում: Քաղաքավարությունը կարաս կոմպլեքս համարես բայց ես նախընտրում եմ քաղաքավարությամբ կոմպլեքսավորված լինել:

One_Way_Ticket
22.06.2019, 14:06
Խոսքս առօրյայի մասին էր:
Առօրյայում նույնպես։ Երբ մարդն ապրում է առավելապես այլ լեզվային միջավայրում, առօրյան էլ է աստիճանաբար դառնում այդ լեզվով։
Ես ինքս ivy-ի նկարագրածին չեմ առնչվել, բայց ֆենոմենը պատկերացնում եմ։ Երբ Հայաստան ես գալիս, որպես կանոն քեզ դիմավորում են ծանոթ մարդիկ, ում հետ միշտ հայերեն ես խոսել, ու ուղեղդ անցնում է հայերենի։ Բայց եթե Գերմանիայում մարդը իր առօրյայում գերմաներեն է մտածում, անծանոթ հայի հանդիպելիս լեզվային անցումը տենց հեշտ տեղի չի ունենա։

Varzor
22.06.2019, 14:11
Ադամ ջան,
Շատ հաճախ որևէ միտք հայերեն արտահայտելն ավելի երկարահունչ է ստացվում, քան ասենք անգլերոն կամ ռուսերեն: Կարծում եմ, որ դա է պատճառներից մեկը, որ առօրյա խոսքում շատերս կիրառում ենք օտար բառեր և արտահայտություններ:

Varzor
22.06.2019, 14:19
Առօրյայում նույնպես։ Երբ մարդն ապրում է առավելապես այլ լեզվային միջավայրում, առօրյան էլ է աստիճանաբար դառնում այդ լեզվով։
Ես ինքս ivy-ի նկարագրածին չեմ առնչվել, բայց ֆենոմենը պատկերացնում եմ։ Երբ Հայաստան ես գալիս, որպես կանոն քեզ դիմավորում են ծանոթ մարդիկ, ում հետ միշտ հայերեն ես խոսել, ու ուղեղդ անցնում է հայերենի։ Բայց եթե Գերմանիայում մարդը իր առօրյայում գերմաներեն է մտածում, անծանոթ հայի հանդիպելիս լեզվային անցումը տենց հեշտ տեղի չի ունենա։
Համամիտ եմ, բայզ երևի կրկնվեմ. Խոսքս Հայաստանում ծնված, մեծացած`գիտակից տարիքի հասած չափահաս մարդու մասին էր:
Ու ասածս բնավ ընդհանրական չէ, քանզի մարդիկ տարբեր են:

Բայց քո ասածից ստացվում է, որ եթե գնամ ու որոշակի երկար ժամանակ ապրեմ ասենք ԱՄՆ-ում անգլախոս միջավայրում, ապա քաղցած ժամանակ պիտի մտածեմ որ I am hungry?

Հետաքրքիր բան ես ասում: Կարելի է փորձել ուսումնասիրել:

One_Way_Ticket
22.06.2019, 14:42
Բայց քո ասածից ստացվում է, որ եթե գնամ ու որոշակի երկար ժամանակ ապրեմ ասենք ԱՄՆ-ում անգլախոս միջավայրում, ապա քաղցած ժամանակ պիտի մտածեմ որ I am hungry?
Այո, հենց այդպես։ Պատկերացրու, տարիներ շարունակ ընկերներիդ հետ հանդիպման ժամանակ երբ սովածանում ես ու առաջարկում ես հաց ուտել, իրենց դա ասում ես անգլերենով։ Կամաց-կամաց դա ենթագիտակցություն կմտնի։

Ուլուանա
22.06.2019, 18:19
Մի բան էլ կուզեի ավելացնել՝ կապված նրա հետ, թե երբեմն ինչու ենք օտար լեզվով ավելի հեշտ արտահայտում մեր մտքները, քան հայերենով:

Բանավոր լեզվի մշակույթը առօրյա խոսակցական մեր լեքսիկոնում զարգացած չի: Մենք հայերենում մարդկանց հետ խոսելիս եթե օգտագործենք հետևյալ արտահայտությունները՝ մեզ տարօրինակ կնայեն: Ըստ այդմ էլ՝ էդ արտահայտությունների պակասից էլ գալիս ա միտքն արտահայտելու դժվարությունը ու քանի որ օտար լեզուներում «կարելի ա» էդպիսի նախադասություններ ասել բանավոր խոսքի մեջ՝ ըստ այդմ էլ ավելի հեշտ ա դառնում:

Ահա և մի քանի օրինակ՝ նշածս արտահայտություններից, որոնք եթե հայերեն բանավոր խոսքում օգտագործենք՝ մեզ հաստատ նորմալ մարդու տեղ չեն դնի (ու էս երևույթն ինքնին աննորմալ ա, ընդունեք).

1. Դա ինձ ստիպեց գալ էն եզրակացությանը որ …
2. Իրավիճակն էնպես զարգացավ, որ …
3. Վերջին հաշվով, եթե հարցին նայենք հիմնվելով այդ փաստի վրա…
4. Ընդունիր, որ...
5. Ես հիմա իմ կյանքում մի շրջանում եմ գտնվում որ …
6. Ի զարմանս ինձ
7. Դա կատարվում է անդադար:
8. Երբ առիթ ունեցա իր հետ զրուցելու,
9. Ի հիասթափություն ինձ,
10. Դա ինձ դրդեց ավելի խորհել այդ հարցի շուրջ,
11. Երեկ ես ինքս ինձ թույլ տվեցի քեզ զանգել ուշ երեկոյան…
12. Պետք է ջանաս, որ ի կատար ածես նպատակներդ:
13. Դա ինձ հպարտ է սարքում:
14. Դուրս գալիս է վերարկուիդ գույնը (սրա փոխարեն, օրինակ, կասենք՝ կուրտկիդ գույնը լավն ա, բայց երբեք չենք ասի՝ դուրս գալիս ա, որտև սխալ կհասկացվի ու տարօրինակ կհնչի, մինչդեռ օտար լեզուներում նորմալ ա հնչում): 15. Ես բավականին անտեղյակ եմ վերջին իրադարձություններից,
16. Կհասցնե՞ս ճանապարհին պայուսակս նետել տուն նոր գալ:
17. Լավ կանես էդ ֆիլմը նայես, շատ լավն ա: (ոչ թե նայի՛ էդ ֆիլմը, կամ խորհուրդ եմ տալիս նայել, այլ «լավ կանեիր նայեիր կամ լավ կանես նայես» - նյուանսային տարբերություն)
18. Ի՞նչ հանգամանքներում սկսվեց կոնֆլիկտը:
19. Ի՞նչ փուլում ես հիմա գտնվում քո կյանքում
20. Պահը հասավ նրան, որ…
21. Էս ամենն ինձ գժվացնում է,
22. Տարիների ընթացքում իրեն կորցրի տեսադաշտիցս,
23. Կանցնե՞ս երեկոյան զվարճանալու, կամ ընդհանրապես ոչինչ չանելու:
24. Զգացմունքներս վնասեցիր,
25. Իրեն միշտ կանչում եմ, որովհետև գիտի ինչպես մթնոլորտը աշխուժացնել ,
26. Մեկ էլ հանկարծ… ,
27. Դեմ կլինե՞ս եթե փակեմ պատուհանը:
28. Ես վերլուծեցի երեկվա վերաբերմունքս քո հանդեպ
29. Իրեն բնորոշ պահվածք է:
30. Դադարեցրու, խնդրում եմ (մի արա-ի հետ կապ չունի):

Եվ այլն և այլն...

Ես վերոնշյալ արտահայտությունները հայերենի բանավոր խոսքում մարդկանց հետ եթե սկսեմ օգտագործել՝ հաստատ նորմալ չի նայվի:
Բայց չէ՞ որ գեղեցիկ ա ու միտքն ամբողջությամբ արտահայտում ա: Դրա համար էլ ստիպված անցնում ենք ուրիշ լեզվի, որ «ամոթ» չլինի:
Մենակ ե՞ս եմ, որ նշածդ արտահայտությունները միշտ էլ հանգիստ օգտագործում եմ ու երբևէ չեմ նկատել, որ կողքից ոչ նորմալ դիտվեն: Չգիտեմ, գուցե ուղղակի բախտս ա բերել, ու շրջապատումս ինձ նման խոսողներ շատ կան, դրանից ա: Ճիշտն ասած` նույնիսկ զարմացա, որ համարում ես, որ կողքից կարող ա տարօրինակ ու ոչ նորմալ նայվեն: Ասածդ, ըստ իս, մենակ համատարած անկիրթ, քյարթու մարդկանց միջավայրում կգործի: Քո գրածներից մենակ է-երն են, որ բանավոր խոսքում համարյա երբեք չեմ գործածում, մեկ էլ «զգացմունքներս վնասեցիր» արտահայտությունն ուղղակի սխալ ձևակերպում ա հայերենի տեսանկյունից, դրա համար չեմ ասի :)):

Ընդհանրապես համաձայն եմ, որ շատ արտահայտություններ, որ, օրինակ, անգլերենի բանավոր խոսքում սովորական երևույթ են ու շատ գործածական, հայերենի դեպքում խորթ ու շինծու կհնչեն, բայց քո նշածները դրանց թվին չեն պատկանում, իմ խորին համոզմամբ: Ի դեպ, դա էլ հայերենի խնդիրն ա, ավելի կոնկրետ` հայերենի խոսակցականի ու գրականի միջև եղած ահռելի անդունդով ա պայմանավորված, որի պատճառներն, իհարկե, կարելի ա քննարկել, բայց չգիտեմ` էս թեմայում, թե այլ:

Ուլուանա
22.06.2019, 18:34
Ի դեպ, օտարների ներկայությամբ հայերով հայերեն խոսելու հարցը կուզենայի քննարկեինք: Ընդհանրապես դեռ մանկուց ես էլ եմ լսել միշտ, որ ուրիշների ներկայությամբ իրենց համար անծանոթ լեզվով խոսելը քաղաքավարի չի, քանի որ կարող են մտածել, թե իրենց մասին ես խոսում, այլ կերպ ասած` բամբասում ես իրենցից: Բայց ինձ թվում ա` էդ մոտեցումը հիմա մի քիչ հնացած ա, համենայնդեպս, էսօրվա իրականության մեջ շատ տարածված իրավիճակ ա, երբ նույն ազգին պատկանող կամ նույն լեզվով խոսող մարդիկ համընդհանուր այլ լեզվով խոսող միջավայրում ինչ-որ պահերի խոսում են միայն իրենց համար ընդհանուր լեզվով: Ես որ շատ եմ ականատես եղել նման իրավիճակների ամենատարբեր միջավայրերում: Ու էդտեղից եզրակացրել եմ, որ ուրեմն դա իրականում նորմալ ա համարվում, կամ` արդեն նորմալ ա համարվում, չգիտեմ, ու ինքս էլ չեմ կոմպլեքսավորվում օտարների ներկայությամբ, ասենք, ամուսնուս կամ երեխաներիս հետ հայերեն խոսելուց: Կարծում եմ` դա բնական ա:


Ադամ խոսքը էն մասին չի որ փողոցում քայլելիս օտարներ կան այլ ընկերախմբում, սեղանի շուրջ եթե օտարներ կան ես երբեք հայերեն չեմ խոսի նույնիսկ եթե առանձնազրույց ա որովհետև դրանով սահմանափակում ես մյուսների զրույցին միանալը: Ինձ ահավոր տհաճ ա որ իտալացիները կողքս նստած իտալերեն են խոսում, անկախ ինձնից ինձ թվում ա ինձնից են բամբասում: Քաղաքավարությունը կարաս կոմպլեքս համարես բայց ես նախընտրում եմ քաղաքավարությամբ կոմպլեքսավորված լինել:
Շին, էդ կասկածը կամ ենթադրությունը, որ գուցե քո մասին են խոսում, կարծում եմ, զուտ բարդույթ ա, որը պետք ա ուղղակի հաղթահարել. մարդիկ հազար ու մի բան կարող են ունենալ անձնական, որի մասին կարող են ուզենալ իրենց լեզվով խոսել, ի, կամ ուղղակի էդպես ավելի հարմարավետ են զգում, ինչի՞ պիտի հենց քեզնից խոսեն, կամ եթե նույնիսկ քեզնից են խոսում, թող խոսեն, ի՞նչ անենք: Նույն կերպ կարող էին քեզնից խոսել մի քիչ հեռու կանգնած կամ թեկուզ մոտ, բայց էնպես, որ նույնիսկ քեզ համար հասկանալի լեզվով լինելու դեպքում էլի չհասկանայիր, որ քեզնից են խոսում: Ինձ թվում ա` չարժե դրա վրա ֆիքսվել: Իսկ ինչ վերաբերում ա զրույցին մասնակից լինելու հնարավորությանը, ապա եթե մարդիկ ցանկանան, որ ուրիշներն էլ մասնակցեն, հաստատ կսկսեն խոսել էն լեզվով, որն ուրիշների համար էլ ա հասանելի, եթե չեն խոսում, ուրեմն համարում են, որ կարիք չկա, որ ուրիշները մասնակցեն: Այլ հարց ա, որ դու մենակ լինես, մյուս բոլոր ներկաները սկսեն միայն իրենց համար հասկանալի լեզվով զրուցել, ու դու ավտոմատ դուրս մնաս զրույցից, դա արդեն, հաստատ անքաղաքավարություն կլինի, ինչ խոսք:

Varzor
22.06.2019, 19:33
Այո, հենց այդպես։ Պատկերացրու, տարիներ շարունակ ընկերներիդ հետ հանդիպման ժամանակ երբ սովածանում ես ու առաջարկում ես հաց ուտել, իրենց դա ասում ես անգլերենով։ Կամաց-կամաց դա ենթագիտակցություն կմտնի։

Չեմ կարողանում պատկերացնել, բայց հավատում եմ :)

Ուլուանա
22.06.2019, 19:41
Չեմ կարողանում պատկերացնել, բայց հավատում եմ :)
Varzor ջան, արդեն ավելի քան տասը տարի օտար երկրում ապրող ու միաժամանակ հայերենին ինձնից ավելի շատ «կառչած» մարդ դժվար թե գտնես, էն, որ ամեն գնով աշխատում ա անգլերենը «ներս» չթողնել, բայց նույնիսկ իմ դեպքում երբեմն նկատում եմ One_Way_Ticket-ի նշած երևույթը:

Varzor
22.06.2019, 19:52
Varzor ջան, արդեն ավելի քան տասը տարի օտար երկրում ապրող ու միաժամանակ հայերենին ինձնից ավելի շատ «կառչած» մարդ դժվար թե գտնես, էն, որ ամեն գնով աշխատում ա անգլերենը «ներս» չթողնել, բայց նույնիսկ իմ դեպքում երբեմն նկատում եմ One_Way_Ticket-ի նշած երևույթը:

Քեզ էլ եմ հավատում :)

Գաղթական
22.06.2019, 20:01
Օտարների մոտ հայերեն խոսալն ինձ մոտ էլա կախված իրավիճակից:

ՈՒմ հետ միայն հայերեն եմ շփվում՝ նույն կերպ հայերեն էլ շարունակում եմ դրսում՝ ուրիշների մեջ, երբ էդ ուրիշները մեր հետ չեն:
Իսկ եթե ասենք մի քանի հոգով ենք, որտեղ այլազգ էլ կան, ու ընդհանուր ինչ-որ բան ենք խոսում, ապա անքաղաքավարություն կհամարեմ էդ այլազգին դուրս թողնել ընդհանուր թեմայից՝ անցնելով հայերենի:

Բայց դեպքեր են եղել, որ մեր տանը հավաքույթա եղել ու լիքը հայեր են ներկա եղել մեկ էլ մի քանի այլազգ:
Էդ ժամանակ ինչ-որ մեկին խնդրել եմ էդ այլազգի կողքը նստել ու մեկումեջ թարգմանել, թե ինչի մասինա խոսքը:
Ինքս էլ բոլորի հետ հայերեն եմ շփվել ու մեկումեջ էլ էդ այլազգին դարձել՝ արդեն այլ լեզվով:
Բայց ընդհանուր հայերն օտարին հարգող ժողովուրդ են ու, եթե անգամ հատուկ խնդրած չլինեի ուրիշի համար թարգմանել, միշտ ինչ-որ մեկը գտնվում էր, որ օտարին էլ էր ներքաշում զրույցի մեջ՝ մեկումեջ անցնելով այլ լեզվի:
Դե վերջում էլ, երբ կենացները քաղցրանում էին, էդ օտարին բոլորով սկսում էին հայերեն սովորեցնել ))

Հ.Գ. Մի վրացու էլ ճանաչում եմ, որ միշտ հայերի հետ էր ընկերություն անում ու արդեն լավ հայերեն էր սովորել:

Շինարար
23.06.2019, 12:18
Ուլուանա ջան նորմալ չի համարվում ու բոլորը բողոքում են : Լավ ասենք չեն բամբասում կողքս իտալերեն կամ պարսկերեն են խոսում, իմաստը որ նա ինձ հետ ժամանակ անցկացնելու : Թեկուզ բարդույթ լինի ես չեմ պատրաստվում տենց բան անել թերևս մենակ իտալացիների հանդեպ եմ մի անգամ արել որ անհարմար զգան

Ուլուանա
23.06.2019, 19:39
Ուլուանա ջան նորմալ չի համարվում ու բոլորը բողոքում են : Լավ ասենք չեն բամբասում կողքս իտալերեն կամ պարսկերեն են խոսում, իմաստը որ նա ինձ հետ ժամանակ անցկացնելու : Թեկուզ բարդույթ լինի ես չեմ պատրաստվում տենց բան անել թերևս մենակ իտալացիների հանդեպ եմ մի անգամ արել որ անհարմար զգան
Շին, եթե ամբողջ ընթացքում իրար հետ իտալերենով են խոսում, էդ նորմալ չի, համաձայն եմ: Ես նկատի ունեի` երբեմն իրար հետ իրանց մայրենիին անցնելն եմ նորմալ համարում, այսինքն` համարում եմ, որ այլ լեզվով խոսողների միջավայրում չարժե տենց խստորեն խուսափել քո մայրենիով որևէ մեկի հետ խոսելուց: Ու ընդհանրապես էս հարցի հետ կապված լիքը նրբություններ կան, ու կախված իրավիճակից` մի դեպքում կարող ա լրիվ նորմալ լինի կողքինիդ հետ մայրենիով խոսելը, մի ուրիշ դեպքում` անքաղաքավարություն: Ես զուտ դեմ էի արտահայտվել նրան, որ ցանկացած դեպքում չորով համարենք անքաղաքավարություն, եթե կողքդ էդ լեզուն չհասկացողներ կան:

StrangeLittleGirl
23.06.2019, 20:47
Կարդացի թեմայի գրառումները, ուզեցի մի քանի հարցի անդրադառնալ։
Այվիի ասած երևույթին երբեք չեմ հանդիպել։ Ինձ համար հայերի հետ հայերենից բացի ուրիշ լեզվով խոսելը շատ խորթ ա։ Ավելին ասեմ. Հայաստանից դուրս հայերի հետ շփվելուս հիմնական նպատակը հենց հայերեն խոսելն ա, հետևաբար բավական խորթ ու անհասկանալի կլինի ինձ համար հայի հետ ոչ հայերեն շփվելը, եթե, իհարկե, մեզնից բացի էլի մարդիկ չկան, որոնք հայերեն չեն հասկանում։

Էդքանով հանդերձ, մենակ մի հայի եմ ճանաչում, որի հետ շփվելիս մոտավորապես հիսուն/հիսուն վիճակ ա լինում։ Իրականում հիմնականում ինքն ա անցնում անգլերենի, բայց ես դեմ չեմ լինում, որովհետև մասնագիտական թեմաներով խոսելիս ինձ համար էլ ա շատ ավելի հեշտ անգլերեն խոսելը, որովհետև նախ տերմինների հայերեն համարժեքները չկան կամ ես չգիտեմ, երկրորդ դիմացինս չի հասկանա, եթե նույնիսկ օգտագործեմ դրանք։

Հիմա Վարզորի ասածներին անդրադառնամ. նայի, ես Հայաստանում եմ մեծացել, մեր տանը միշտ հայերեն ենք խոսել ու էդ թեման շատ լուրջ ա դրված էղել։ Բայց երբ երկու տարով Չեխիայում էինք ապրում, ու ես մի ինը֊տասը տարեկան էի, մանրից սկսել էի անգլերեն մտածել։ Հետո դա անցավ, երբ հետ էկանք Հայաստան։ Իսկ հիմա կյանքս նենց ա դասավորվել, որ վերջին հինգ տարիների ընթացքում հիմնական թե՛ անձնական, թե՛ գործնական շփումներս անգլերեն են, հետևաբար, հա՛, նաև անգլերեն մտածում եմ։ Լավ ա, վատ ա, չգիտեմ։ Բայց տենց ա։

Ինչ վերաբերում ա այլազգիների ներկայությամբ հայերեն խոսելուն, դա ինձ համար ծայրահեղ անընդունելի ա, ու հնարավորության դեպքում աշխատում եմ կա՛մ ընդհանուր լեզվով խոսել, կա՛մ հնչած ամեն հայերեն արտահայտությունը թարգմանել ընդհանուր լեզվով։ Էստեղ ուրիշից բամբասելու հարց չկա։ Խոսելով հայերեն՝ դու կողքինիդ ուղղակի դուրս ես թողնում խոսակցությունից, ինքը նստած ձանձրանում ա՝ չկարողանալով զրույցին հետևել, իսկ եթե դա մի քանի օր շարունակ ա լինում, նաև հոգնում ա։

Սա սեփական փորձից եմ ասում։ Հենց էս պատճառով ես ու ընկերս հինգ֊վեց օրից երկար Հայաստանում չենք մնում։ Առաջին մի երկու օրը բոլորը հավեսով քաղաքավարի ու ինկլյուզիվ են, անգլերեն են խոսում, բայց հետո անցնում են հայերենի, ու կա՛մ ես եմ մեջտեղից ճղվելով թարգմանում ամբողջ ընթացքում, կա՛մ ինքն ահավոր հոգնում ու ձանձրանում ա։ Արդյունքում՝ երկուսս էլ լրիվ քամվում ենք մի քանի օրում ու ուզում ենք Հայաստանից շտապ գնալ։

Վերջերս էլ Իսպանիայում էինք, ընկերուհուս հյուր էինք գնացել։ Իրա ընկերները իսպաներեն էին խոսում, անգլերեն չգիտեին։ Ընկերուհիս սաղ իրիկուն նստած թարգմանում էր։ Ասածս էն ա, որ եթե որևէ միջավայրում կա մեկը, որը որևէ լեզու չի հասկանում, պետք ա որևէ տեսակի լուծում գտնել։ Հակառակ դեպքում դա պարզապես տարրական հարգանքի բացակայություն ա տվյալ լեզուն չխոսող անձի նկատմամբ։

Adam
23.06.2019, 23:51
Ան ջան, ճիշտն ասած ես մի տեսակ թերհավատ եմ էն հարցի շուրջ, որ դու քո առօրյա խոսակցականում օգտագործում ես «Ի զարմանս ինձ», «Դա ինձ հպարտ ա սարքում», «Իրեն կորցրի տեսադաշտիցս», «դեմ կլինե՞ս եթե փակեմ պատուհանը», «դադարեցրու, խնդրում եմ», «Ի՞նչ փուլում ես հիմա գտնվում քո կյանքում», «Երեկ ես ինձ թույլ տվեցի…» արտահայտությունները: Իսկ եթե իրոք օգտագործում ես, ուրեմն հավատա՝ ես էլ տարօրինակ կնայեի քեզ, եթե իմ ներկայությամբ տենց խոսայիր: :)) , հնարավոր ա, որ ե՛ս եմ, որ մնացել եմ հայերենի առումով քյարթ-անմակարդակ շփման սանդղակի վրա, բայց իմ ճանաչած ոչ մի հայ էսքան վախտ խոսակցականում էդ ձևով չի խոսել:

Adam
24.06.2019, 00:07
Ես «Ի զարմանս ինձ»-ի փոխարեն կասեմ «մեկ էլ ի՞նչ լինի, որ լավ լինի», «Դա ինձ հպարտ ա սարքում»-ի փոխարեն՝ «Նենց մի տեսակ լա՛վ ես զգում քեզ, էլի որ…»,, «Իրեն կորցրի տեսադաշտիցս»-ի փոխարեն՝ «Կապը լրիվ կորցրել եմ հետը»,, «դեմ կլինե՞ս եթե փակեմ պատուհանը»-ի փոխարեն՝ «ոչի՞նչ, որ պատուհանը փակեմ», «դադարեցրու, խնդրում եմ»-ի փոխարեն՝ «մի արա, կամ կարա՞ս չանես», «Ի՞նչ փուլում ես հիմա գտնվում քո կյանքում»-ի փոխարեն՝ «ի՞նչ վիճակ ա հիմա մոտդ», «Երեկ ես ինձ թույլ տվեցի զանգել»-փոխարեն՝ «էրեկ ասեցի՝ զանգեմ…» արտահայտությունները:

Շինարար
24.06.2019, 00:10
Ան ջան, ճիշտն ասած ես մի տեսակ թերհավատ եմ էն հարցի շուրջ, որ դու քո առօրյա խոսակցականում օգտագործում ես «Ի զարմանս ինձ», «Դա ինձ հպարտ ա սարքում», «Իրեն կորցրի տեսադաշտիցս», «դեմ կլինե՞ս եթե փակեմ պատուհանը», «դադարեցրու, խնդրում եմ», «Ի՞նչ փուլում ես հիմա գտնվում քո կյանքում», «Երեկ ես ինձ թույլ տվեցի…» արտահայտությունները: Իսկ եթե իրոք օգտագործում ես, ուրեմն հավատա՝ ես էլ տարօրինակ կնայեի քեզ, եթե իմ ներկայությամբ տենց խոսայիր: :)) , հնարավոր ա, որ ե՛ս եմ, որ մնացել եմ հայերենի առումով քյարթ-անմակարդակ շփման սանդղակի վրա, բայց իմ ճանաչած ոչ մի հայ էսքան վախտ խոսակցականում էդ ձևով չի խոսել:

Քեզ թվում ա անգլիացիք տե?նց են խոսում: Հավատա չէ: Սաղ օտարերկրացիք են: ի տո փոշ ա հնչում ու արհեստական: to my surpriseի փոխարեն կասեն it's weird it was weird I was shocked կամ ուղղակի bloody hell shit: it makes me proudի փոխարեն ուղղակի good կամ well done նայած ում հաջողությունն ա կարա լինի նաև i did it կամ ուղղակի yes կամ bloody hell. Իրեն կորցրի տեսադաշտիցս i wonder/I dont know where he she is i haven't been in touch with տենց մի բան: պատուհանը կարելի ա բայց կարաս ուղղակի ասես կարա?մ փակեմstop it please ը հայերեն վերջ տուր հա? Շատ հեշտ թարգմանելի ա: կյանքի փուլի պահով շատ փոշ ա հնչում ցանկացած պահով what's up what's occurring կամ զուտ alright? Նույնը թույլ տալու պահով մարդիկ ուղղակի կասեն I did it yesterday: համենայն դեպս ակադեմիայի դուրս մարդիկ ավելորդ չեն բարդացնում իրանց խոսքը ակադեմիայում էլ նայած մարդ:

Adam
24.06.2019, 00:22
Շին, կարող ա, բայց եթե ես իրանց մոտ ասեմ « I lost sight of him » ինձ հաստատ տարօրինակ չեն նայի՝ հայերենի համարժեքի համեմատ: Ու հաստատ լիքը մարդ տենց ա խոսում: Նու անգլիացիների հետ շատ չեմ շփվել, բայց ամերիկացիք ասում են: Կամ we fell out of touch. To my surprise կարող ա շատ չասեն, բայց դրա փոխարեն կասեն little did I know that... որը էլի սիրուն արտահայտելու ձև ա: It makes me proud ո՞նց չեն ասում… իսկ ես կպնդեմ, որ համարյա բոլոր քիչ թե շատ կիրթ մարդիկ ասում են: Would you mind me closing the window ... կամ հենց նույն quit doing that. Stop it. I am at a stage in my life where ... կամ I am at a point in my life where ... մի խոսքով՝ ըստ իս լավ էլ օգտագործում են: Էլ չխոսամ ֆրանսախոսների մասին, որ վերին լեվելի կուլտուրայա ու հաստատ ասում են ֆրանսերենով »i took the liberty to »

Շինարար
24.06.2019, 00:42
Շին, կարող ա, բայց եթե ես իրանց մոտ ասեմ « I lost sight of him » ինձ հաստատ տարօրինակ չեն նայի՝ հայերենի համարժեքի համեմատ: Ու հաստատ լիքը մարդ տենց ա խոսում: Նու անգլիացիների հետ շատ չեմ շփվել, բայց ամերիկացիք ասում են: Կամ we fell out of touch. To my surprise կարող ա շատ չասեն, բայց դրա փոխարեն կասեն little did I know that... որը էլի սիրուն արտահայտելու ձև ա: It makes me proud ո՞նց չեն ասում… իսկ ես կպնդեմ, որ համարյա բոլոր քիչ թե շատ կիրթ մարդիկ ասում են: Would you mind me closing the window ... կամ հենց նույն quit doing that. Stop it. I am at a stage in my life where ... կամ I am at a point in my life where ... մի խոսքով՝ ըստ իս լավ էլ օգտագործում են: Էլ չխոսամ ֆրանսախոսների մասին, որ վերին լեվելի կուլտուրայա ու հաստատ ասում են ֆրանսերենով »i took the liberty to »

Ախր նայած ով էստեղ բառապաշարը էնքան դասակարգայնացված ա: ու էլի եմ ասում էդ քո դուր եկած սիրուն արտահայտվելու ձևերից շատերը կեղծ են հնչում:

Ուլուանա
24.06.2019, 01:23
Ան ջան, ճիշտն ասած ես մի տեսակ թերհավատ եմ էն հարցի շուրջ, որ դու քո առօրյա խոսակցականում օգտագործում ես «Ի զարմանս ինձ», «Դա ինձ հպարտ ա սարքում», «Իրեն կորցրի տեսադաշտիցս», «դեմ կլինե՞ս եթե փակեմ պատուհանը», «դադարեցրու, խնդրում եմ», «Ի՞նչ փուլում ես հիմա գտնվում քո կյանքում», «Երեկ ես ինձ թույլ տվեցի…» արտահայտությունները: Իսկ եթե իրոք օգտագործում ես, ուրեմն հավատա՝ ես էլ տարօրինակ կնայեի քեզ, եթե իմ ներկայությամբ տենց խոսայիր: :)) , հնարավոր ա, որ ե՛ս եմ, որ մնացել եմ հայերենի առումով քյարթ-անմակարդակ շփման սանդղակի վրա, բայց իմ ճանաչած ոչ մի հայ էսքան վախտ խոսակցականում էդ ձևով չի խոսել:


Ես «Ի զարմանս ինձ»-ի փոխարեն կասեմ «մեկ էլ ի՞նչ լինի, որ լավ լինի», «Դա ինձ հպարտ ա սարքում»-ի փոխարեն՝ «Նենց մի տեսակ լա՛վ ես զգում քեզ, էլի որ…»,, «Իրեն կորցրի տեսադաշտիցս»-ի փոխարեն՝ «Կապը լրիվ կորցրել եմ հետը»,, «դեմ կլինե՞ս եթե փակեմ պատուհանը»-ի փոխարեն՝ «ոչի՞նչ, որ պատուհանը փակեմ», «դադարեցրու, խնդրում եմ»-ի փոխարեն՝ «մի արա, կամ կարա՞ս չանես», «Ի՞նչ փուլում ես հիմա գտնվում քո կյանքում»-ի փոխարեն՝ «ի՞նչ վիճակ ա հիմա մոտդ», «Երեկ ես ինձ թույլ տվեցի զանգել»-փոխարեն՝ «էրեկ ասեցի՝ զանգեմ…» արտահայտությունները:
«Դա ինձ հպարտ ա սարքում» հայերենում չեն ասում, փոխարենը ասում են` հպարտանում եմ, որը լրիվ նորմալ ա նաև խոսակցականի համար: Ու ընդհանրապես «սարքել» բառը էն իմաստով, ինչ անգլերենում են օգտագործում, հայերենում չի օգտագործվում: «Երեկ ես ինձ թույլ տվեցի զանգել»-ն էլ հայերեն չի: «Ի՞նչ փուլում ես հիմա գտնվում կյանքում»-ն էլ մի քիչ անհասկանալի ա, թե ինչ նկատի ունի ասողը, բայց արհեստական ա հնչում ամեն դեպքում:

Ուլուանա
24.06.2019, 01:26
Շին, կարող ա, բայց եթե ես իրանց մոտ ասեմ « I lost sight of him » ինձ հաստատ տարօրինակ չեն նայի՝ հայերենի համարժեքի համեմատ: Ու հաստատ լիքը մարդ տենց ա խոսում: Նու անգլիացիների հետ շատ չեմ շփվել, բայց ամերիկացիք ասում են: Կամ we fell out of touch. To my surprise կարող ա շատ չասեն, բայց դրա փոխարեն կասեն little did I know that... որը էլի սիրուն արտահայտելու ձև ա: It makes me proud ո՞նց չեն ասում… իսկ ես կպնդեմ, որ համարյա բոլոր քիչ թե շատ կիրթ մարդիկ ասում են: Would you mind me closing the window ... կամ հենց նույն quit doing that. Stop it. I am at a stage in my life where ... կամ I am at a point in my life where ... մի խոսքով՝ ըստ իս լավ էլ օգտագործում են: Էլ չխոսամ ֆրանսախոսների մասին, որ վերին լեվելի կուլտուրայա ու հաստատ ասում են ֆրանսերենով »i took the liberty to »
Հայերենում էլ կարելի ա ասել` ես հիմա կյանքի էնպիսի փուլում եմ, որ... Կախված իրավիճակից, էլի:
Իսկ «ի զարմանս ինձ» արտահայտությունը, ի զարմանս քեզ, ես օգտագործում եմ, էն էլ ահավոր շատ :P :D:

Գաղթական
24.06.2019, 03:13
Հայերենում վայթե միայն «հարգանքներով» կամ «սիրով»-ն ա:

Ես էլ ներվայնանում եմ, որ էս ֆլամանացիք ալարում են լրիվ վերջաբանը գրել:
Ասենք ընդունված տարբերակը «met vriendelijke groeten»-ն ա (ընկերական ողջույններով), որի փոխարեն շատերը հապավումն են գրում՝ mvg..

Ուլուանա
24.06.2019, 16:55
Մոդերատորական. վերջին` լեզվական գրառումները տեղափոխվել են «Զանազան լեզվական հարցեր» (https://www.akumb.am/showthread.php/20-%D4%B6%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%A6%D5%A1%D5%B6-%D5%AC%D5%A5%D5%A6%D5%BE%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%B0%D5%A1%D6%80%D6%81%D5%A5%D6%80?p=2592044#post2592044) թեմա: Խնդրում եմ զուտ լեզվական քննարկումներն այսուհետև անել այդ թեմայում:

One_Way_Ticket
05.07.2019, 17:39
Վերջերս Ռուսաստանում հայերի հետ էի շփվում, ովքեր խոսում էին միաժամանակ ռուսերեն ու հայերեն, անընդհատ անցնելով մեկից մյուսը։ Շատ անսովոր զգացումներ էին։ Իմ ուղեղը մի փոքր ժամանակ է պահանջում, որ "настройка" լինի տվյալ լեզվի վրա։ Ու նման անընդհատ անցումների պատճառով ուղեղս պրակտիկորեն կախվում էր։ Չէի կարողանում մտքերս ձևավորել։ Հազիվ լեզուներից մեկի վրա настройка էի լինում, էն էլ զրուցակիցներս սկսում էին մյուս լեզվով խոսել, ծրագիրը նորից сбой էր տալիս։ Նկատի չունեմ մի լեզվի մեջ մեկ այլ լեզվից բառեր խցկել, ոնց ես արել եմ թեկուզ այս գրառման մեջ, դա լրիվ նորմալ է։ Խոսքը լիարժեք նախադասությունների մասին է, այդ լեզվի քերականությամբ։

Ուլուանա
05.07.2019, 18:23
Վերջերս Ռուսաստանում հայերի հետ էի շփվում, ովքեր խոսում էին միաժամանակ ռուսերեն ու հայերեն, անընդհատ անցնելով մեկից մյուսը։ Շատ անսովոր զգացումներ էին։ Իմ ուղեղը մի փոքր ժամանակ է պահանջում, որ "настройка" լինի տվյալ լեզվի վրա։ Ու նման անընդհատ անցումների պատճառով ուղեղս պրակտիկորեն կախվում էր։ Չէի կարողանում մտքերս ձևավորել։ Հազիվ լեզուներից մեկի վրա настройка էի լինում, էն էլ զրուցակիցներս սկսում էին մյուս լեզվով խոսել, ծրագիրը նորից сбой էր տալիս։ Նկատի չունեմ մի լեզվի մեջ մեկ այլ լեզվից բառեր խցկել, ոնց ես արել եմ թեկուզ այս գրառման մեջ, դա լրիվ նորմալ է։ Խոսքը լիարժեք նախադասությունների մասին է, այդ լեզվի քերականությամբ։
Ես էլ եմ մի քիչ դժվար настойка լինում մի լեզվից մյուսը, բայց մյուս կողմից էլ սովորելու հարց ա: Ուղղակի մի քիչ զարմանում եմ, որ քեզ համար դա անսովոր ա, որովհետև Հայաստանում էլ բազմիցս նման իրավիճակներ լինում են, երբ նույն մարդիկ նույն միջավայրում մեկ ռուսերեն են խոսում, մեկ հայերե: Ռուսախոսների կամ ռուսական կրթություն ունեցողների միջավայրում դա բավական տիպիկ իրավիճակ ա:

One_Way_Ticket
05.07.2019, 18:29
Ես էլ եմ մի քիչ դժվար настойка լինում մի լեզվից մյուսը, բայց մյուս կողմից էլ սովորելու հարց ա: Ուղղակի մի քիչ զարմանում եմ, որ քեզ համար դա անսովոր ա, որովհետև Հայաստանում էլ բազմիցս նման իրավիճակներ լինում են, երբ նույն մարդիկ նույն միջավայրում մեկ ռուսերեն են խոսում, մեկ հայերե: Ռուսախոսների կամ ռուսական կրթություն ունեցողների միջավայրում դա բավական տիպիկ իրավիճակ ա:
Հայաստանում իմ շրջապատում չեն եղել նման մարդիկ։ Մյուս կողմից, ես բավական շատ եմ շփվել ռուսների հետ։ Դրա համար ես սովոր եմ խոսել կամ կոնկրետ հայերեն, կամ կոնկրետ ռուսերեն։

StrangeLittleGirl
05.07.2019, 20:07
Վերջերս Ռուսաստանում հայերի հետ էի շփվում, ովքեր խոսում էին միաժամանակ ռուսերեն ու հայերեն, անընդհատ անցնելով մեկից մյուսը։ Շատ անսովոր զգացումներ էին։ Իմ ուղեղը մի փոքր ժամանակ է պահանջում, որ "настройка" լինի տվյալ լեզվի վրա։ Ու նման անընդհատ անցումների պատճառով ուղեղս պրակտիկորեն կախվում էր։ Չէի կարողանում մտքերս ձևավորել։ Հազիվ լեզուներից մեկի վրա настройка էի լինում, էն էլ զրուցակիցներս սկսում էին մյուս լեզվով խոսել, ծրագիրը նորից сбой էր տալիս։ Նկատի չունեմ մի լեզվի մեջ մեկ այլ լեզվից բառեր խցկել, ոնց ես արել եմ թեկուզ այս գրառման մեջ, դա լրիվ նորմալ է։ Խոսքը լիարժեք նախադասությունների մասին է, այդ լեզվի քերականությամբ։
Հա, երկլեզու հասարակությունների տիպիկ վարքագիծ ա։ Ասում են՝ Քվեբեկում էլ ա էդպես։
Ընդհանրապես, սա շատ հետաքրքիր ֆենոմեն ա, ու երկլեզվություն ուսումնասիրողները ահագին խորանում են էս թեմայի մեջ, թե երբ, ոնց, ինչ տեսակի երկլեզուների մոտ ա ուղեղի որ մասերով ա մի լեզվից մյուսին անցումը կատարվում։
Ասենք ես էլ մեկ֊մեկ փորձում եմ դանիերենից անգլերեն ու հակառակն անցնելով խոսել (ասենք մոտավորապես սենց. որ միտքն անգլերեն ավելի հեշտ ա արտահայտելը, անգլերեն արտահայտվել, նորից հետ անցնել դանիերենի), բայց չի ստացվում, որովհետև էստեղ էլ մարդիկ ինչքան էլ վարժ իմանան երկու լեզուները, մեկը մյուսից անցումը դժվարությամբ ա լինում։