PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հարցեր քահանային



Էջեր : [1] 2 3

Ambrosine
26.06.2007, 23:25
Հարգելի ակումբցիներ, այս բաժնում կարող եք ուղղել ձեզ հուզող բոլոր հարցերը` կապված մեր եկեղեցու, կրոնի... հետ: Արարատյան թեմի Մամլո դիվանից տեղեկացրին, որ կպատասխանեն այդ հարցերին Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյանի օգնությամբ:
Մենք շատ ենք բանավիճում քրիստոնեության վերաբերյալ. ճիշտ էր նրա ընդունումը, ժամանակի առումով հարմար էր, ինչ տվեց այն մեզ և ինչով է օգնում?
Հիմա մենք այս ամենի մասին կլսենք հենց քահանայից, որը շատ բարի գտնվեց և ցանկացավ մեզ օգնել:
Չգիտեմ` երբ արդեն բաժանորդագրված կլինեն, բայց մինչ այդ ուղղենք մեր հարցերը և սպասենք Տեր հոր պատասխաններին:

Դե առաջին հարցն էլ ես տամ`
Ինչու մեր եկեղեցին աղանդավորների հանդեպ չի որդեգրում կոշտ քաղաքականություն?
Ինչու չի ուզում մեր` աշխարհով մեկ ցրված ժողովրդին համախմբող հզոր կառույց լինել?
Մինչդեռ Սբ. Էջմիածնի և Մեծի Տունն Կիլիկիո կաթողիկոսությունների մեջ էլ հակասություններ կան /եթե չեմ սխալվում/:

Մոդերատորական. թեման նախատեսված է միայն քահանային հարցեր ուղղելու և պատասխաններ ստանալու համար: Որոշ դեպքերում թույլատրելի են հավելյալ հարցեր ուղղելը, եթե պատասխանը չի բավարարել կամ պարզաբանման կարիք ունի: Սակայն ոչ մի դեպքում թեման չպիտի վերածվի բանավեճի, իսկ քահանայի նկատմամբ պետք է պահպանվի անհրաժեշտ հարգանք:

Apsara
26.06.2007, 23:41
Իսկ ես ուրիշ հարց ունեմ: կապված աղանդավորների հետ:
Ամեն քայլափոխին նրանք կարկուտի նման գլխիդ են թափվում, իսկ մեր պետականորեն ընդնված կրոնի մարդիք մեր եկեղեցու ներկայացուցիչների հետ խոսել եթե ցանկանաս էլ չի ստացվում,
Ինչու նրանք էլ չեն քարոզում չեն տարածում ճիշտ կրոնը:

Նորմարդ
27.06.2007, 08:49
Հարգելի ակումբցիներ, այս բաժնում կարող եք ուղղել ձեզ հուզող բոլոր հարցերը` կապված մեր եկեղեցու, կրոնի... հետ: Արարատյան թեմի Մամլո դիվանից տեղեկացրին, որ կպատասխանեն այդ հարցերին Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյանի օգնությամբ:
Մենք շատ ենք բանավիճում քրիստոնեության վերաբերյալ. ճիշտ էր նրա ընդունումը, ժամանակի առումով հարմար էր, ինչ տվեց այն մեզ և ինչով է օգնում?
Հիմա մենք այս ամենի մասին կլսենք հենց քահանայից, որը շատ բարի գտնվեց և ցանկացավ մեզ օգնել:
Չգիտեմ` երբ արդեն բաժանորդագրված կլինեն, բայց մինչ այդ ուղղենք մեր հարցերը և սպասենք Տեր հոր պատասխաններին:


Հիանալի գաղափար է իմ կարծիքով հարցերի պատասխանները հավասարապես կհետաքրքրեն և քրիստոնեաներին և քրիստոնեությանը չհետևող ակումբցիներին:

Խնդրում եմ զերծ մնալ պրովոկացիաներից և ագրեսիվ ձևակերպված հարցերից :)

Մի հարց էլ ես տամ ի՞նչ խորհուրդ ունի մատաղի արարողությունը և արդյոք և արդյոք ճիշտ ենք վարվում մատաղ անելիս:

Նախապես շնորհակալություն;

StrangeLittleGirl
27.06.2007, 11:27
Ինձ հետաքրքրում է, թե ըստ առաքելական եկեղեցու ո՞րն է համարվում աղանդ: Կա՞ հստակ սահմանում: Կա՞ն կրոնական կազմակերպություններ, որոնք հստակորեն ընդգրկված են աղանդավորների ցուցակում:

Philosopher
27.06.2007, 11:44
Հարց առաջին
Ո՞րն է homoousia-ի և homoiousia-ի տարբերությունը աստվածաբանական տեսանկյունից և ինչպես է մեկնաբանում այդ տարբերությունը Հայ առաքելական եկեղեցին, ինչպիսին է նրա դիրքորոշումը այս կարևոր դավանաբանական խնդրի վերաբերյալ:
Հարց երկրորդ
Ինչպիսի՞ն է հայ առաքելական եկեղեցու վերաբերմունքը Կ.Գ. Յունգի "մարդու որդու" երևույթի մեկնաբանության նկատմամբ:

Philosopher
27.06.2007, 17:05
Հարց երրորդ
Ի՞նչ կրոն կամ կրոնական ուղղություն էր ներկայացնում Հովհաննես Մկրտիչը, որը օծեց Քրիստոսին, ի՞նչ նշանակություն ուներ այդ օծման արարողությունը այդ կրոնում կամ կրոնական ուղղությունում:
Հարց չորրորդ
Ինչպիսի՞ն է Հայ առաքելական եկեղեցու դիրքորոշումը Մարկիոնի Ավետարանի վերաբերյալ, ընդունում է արդյոք Հայ առաքելական եկեղեցին Մարկիոնի դիրքորոշումները Նոր և Հին կտակարանների վերաբերյալ:
Հարց հինգերորդ
Ընդունու՞մ է արդյոք Հայ առաքելական եկեղեցին քրիստոնեության նմանությունները մյուս ապոկալիպտիկ կրոններին և ինչպես է մեկնաբանում դրանց առկայությունը քրիստոնեության մեջ:
Հարց վեցերորդ
Ինչպե՞ս է հայ առաքելական եկեղեցին մեկնաբանում Ջ.Ջ. Ֆրեզերի մոտեցումը Հին և Նոր կտակարանների վերաբերյալ:
Հարց յոթերորդ
Ինչպե՞ս է Հայ առաքելական եկեղեցին մեկնաբանում Քրիստոնեության Երուսաղեմական համայնքի և այն ներկայացնող առաքյալների դիրքորոշումը Պետրոսի և Հովհաննեսի նկատմամբ, ու՞մ դիրքորոշումն է առավել ընդունելի Հայ առաքելական եկեղեցու համար:

Vishapakah
28.06.2007, 06:28
Ես էլ հարց ունեմ.

Ինչպես գիտենք, ուրիշի կրոնական ճարտարապետական կոթողների ավերումը վանդալիզմ է, ինչը այսօր կատարվում է Հայկական քրիստոնեական արժեքների դեմ Թուրքիայում, Ադրբեջանում եւ Վրաստանում.

Այսօր ուժեղ պայքար է գնում բարձր մակարդակով այդ երեւույթի դեմ եւ որոշ դեպքերում հաջողվում է հասնել այդ կոթողների վերանորոգմանը, թեկուզ մասնակի.

Հարց Առաջին.
Ինչու Հայաստանը կամ Հայ եկեղեցին, իր պատմամշակույթային մատյաններում այդ կոթողները, այդ համազգային արժեքները գրանցում է որպես զուտ քրիստոնեական? Չէ որ ինչպես մեզ հայտնի է, այդ կառույցներիծ շատ շատերը եղել են Հեթանոսական եւ միայն ավերվելուց հեթո են դարձել քրիստոնեական, ինչը նույն է, երբ այսօր քրիստոնեական եկեղեցին բռնի իսլամացնում են.

Հարց Երկրորդ.
Արդյոք չի նախատեսում Հայկական եկեղեցական ֆոնդը, Հայաստանում քրիստոնեական եկեղեցիներ կառուցելուց բացի, նաեւ կառուցի Հեթանոսական Մեհյաններ? Հաշվի առնելով բոլոր կրոնադավան համայնքների իրավունքները եւ մասնակի փորցի իր պատմական մեղքը քավել Հեթանոսներից, որոնք սպանվում էին իրենց տաճարներում եւ բռնի կրոնափող լինում, մի բան, ինչը ավելի ուշ արեցին քրիստոնիաների հետ, մուսուլմանները.

Այս երկու հարցերը առայժմ կտամ. Պատասխանից հետո, բացարված չէ, որ նոր հարցեր առաջանան. Շնորհակալություն.

Philosopher
28.06.2007, 10:42
Հարց ութերորդ
Ձեր կարծիքով՝ Քրիստոսը ռեֆլեկսիա ունեցե՞լ է, թե՞ ոչ
Հարց իններորդ
Ինչպե՞ս եք գնահատում հայր Զոսիմայի կերպարը Դոստոևսկու "Կարամազով եղբայրներ" վեպում և ինչպե՞ս եք բացատրում նրա նեխումը՝ որպես այդ կերպարի զարգացման փիլիսոփայական ապոթեոզ
Հարց տասներորդ
Ինչպե՞ս եք մեկնաբանում կրոնի բուբերյան մեկնաբանությունը որպես ոգու հոգեկան կուրացում:
Հարց տասնմեկերորդ
Ինչպե՞ս է պատասխանում հայ առաքելական եկեղեցին Կանտի հայտնի հարցերին. 1. Ի՞նչ կարող եմ ես իմանալ, 2. Ի՞նչ պետք է ես անեմ, 3. Ինչ՞ վրա ես պետք է հույս դնեմ, 4. Ի՞նչ է մարդը:



40 հարցին մնացել է 29 հարց: Հաջողություն մեզ ու մեր բանականությանը:D;):think

Ter Hayr
28.06.2007, 12:49
Ողջունում ենք քահանային հարցեր ուղղելու "Ակումբի" Աստղիկի նախաձեռնությունը:
Հետաքրքիր, և կարևորը, բազմազան հարցեր են ուղղված Տեր Հորը: Տեր Շմավոնն արդեն տեղյակ է: Եւ առաջին հնարավորության դեպքում նա կսկսի հերթով պատասխանել բոլոր հարցերին: Մինչ այդ նշենք, որ մատաղի և շատ այլ հարցերի պատասխաններ կարող եք գտնել Արարատյան Հայրապետական թեմի www.qahana.am կայքում` "հաճախակի տրվող հարցերի" բաժնում: Կայքում կա նաև հոգևոր գրականության և շատ այլ էջեր:
Առայժմ այսքանը,
Հարագանքով` Մամլո դիվան:

Amaru
28.06.2007, 15:00
Աստղ ջան, ապրես, հետաքրքիր թեմա ես բացել: Շատ կցանականայի կարդալ Փիլիսոփայի տված հարցերի պատասխանները:
Միջնադարում, ինչքան գիտեմ, հոգևորականները սատանային ինչ անունով ասես, որ չէին կոչում... տարբեր կերպարներ էին հորինել և այլն... Իսկ ո՞րն է ճշմարտությունը: Կա՞ սատանա, ո՞րն է նրա չար գործը... Մի՞թե աստված այնքան ուժեղ չէ, որ նրա գործերին դեռ էլ միջամտող լինի:

wagamaffia
28.06.2007, 15:23
Բարի գալուստ Տեր Շմավոն քահանային

Darkened
28.06.2007, 19:02
Ինչպես հասկացա՝ մենակ հարցեր են հնչում:

Հարց:
Ինչու՞ աստված պատժեց Ադամին եվ Եվային, երբ նրանք փորձեցին իմաստության ծառի պտուղը: Դա ինչ-որ սիմվոլիկ նշանակություն ունի՞ ... ասենք գիտությունը քրիստոնեական աստծո թշնամին է [այս օրինակը բերում եմ Նիցշեի «Հակաքրիստոնյա» գրքից]:

Ter Hayr
02.07.2007, 16:52
Դեռ քրիստոնեության ընդունման ժամանակ, Գրիգոր Լուսավորիչն արգելում էր աղանադավորների հետ բանավիճել, քանի որ նրանք շատ համառ էին և անիմաստ էր որևէ բան բացատրելը:
Այս հարցում կարևոր է պետության դիրքորոշումը: Այսօր, իբր ժողովրդավարական երկիր ենք և պետությունը չի արգելում աղանադավորների գործունեությունը: Մինչդեռ այս հարցը հիմնովին կարող է լուծվել միայն պետական մակարդակով:
Աղանդավորները հասարակ ժողովրդին կաշառում են չնչին օգնություններով, իսկ խելացի մարդկանց`տարբեր խոստումներով:
Աղանդավորները կարկուտի նման թափվում են մարդկանց գլխին, սակայն խելացի մարդիկ պետք է պաշտպանվեն այդ կարկուտից, բնականաբար` Հայ Առաքելական եկեղեցում, որը մեր պապերի ճանապարհն է և մեր պետության ընդունած պետական կրոնը: Այն մարդիկ, որոնք երերում են հավատի մեջ, նրանք անկայուն են ու ոչ սկզբունքային նաև ընտանիքում, աշխատավայրում, ամեն տեղ:
Սիրելի Աստղիկ , իսկ ինչ վերաբերվում է կաթողիկոսոթյուններին, ապա այստեղ պատմական խնդիր կա, որի մանրամսներին հետաքրքրվողների համար կարող ենք համապատասխան գրականություն խորհուրդ տալ: Ներքին անհամաձայնություններ անշուշտ կան, սակայն դավանաբանական առումով 2 կաթողիկոսարանները ՄԻ են, որևէ հակասություն չկա:
Օրհնությամբ` Տ.Մխիթար քահանաԱլոյան:

Ի դեպ, քանի դեռ Տեր Հայրը խոսեց հոգևոր գրականության մասին, տեղեկացնեմ բոլոր հետաքրքրվողներին, որ Արարատյան Հայրապետական թեմն ունի հոգևոր գրադարան, որից կարող են օգտվել բոլոր ցանկացողները: Գրադարանը գործում է ամեն օր ժ.9-16.00: Շաբաթ օրերին`ժ. 9-14.00: Հեռ. 58 47 91.

Ավելացվել է 3 րոպե անց
Մատաղը խորհուրդ չէ: Հայ Առաքելական եկեղեցին 7` Մկրտության, Դրոշմի, Ձեռնադրության, Հաղորդության, Ապաշխարհության, Պսակի և Ամուսնության,Կարգ հիվանդաց խորհուրդներն ունի:
Մատաղը շնորհակալական ընծա է, աղքատաց կերակուր, մատաղով խոստանում են ողորմություն տալ, նրանց, ովքեր հիվանդ են, անկյալ, աղքատ, անոթի: Մատաղ անելը խնջույքի չպետք է վերածվի, այլ աղքատներին օգնելու իմաստ ունենա:
Ավելի մանրամասն` www.qahana.am ինետրենտային կայքում` Հաճախակի տրվող հարցերի բաժնում:
Մամլո դիվան:
Հարցին պատասխանեց Տ.Մխիթար քհն.Ալոյանը:

Ավելացվել է 5 րոպե անց
Ի՞նչ կրոն կամ կրոնական ուղղություն էր ներկայացնում Հովհաննես Մկրտիչը, որն օծեց Քրիստոսին, ի՞նչ նշանակություն ուներ այդ արարողությունը:
Հովհաննես Մկրտիչը Քրիստոսին ոչ թե օծեց, այլ մկրտեց և որևէ աղանդի չէր հարում, այլ` միաստվածության գաղափարին: Հին Ուխտի սկզբուքներով էր խոսում էր. <<Ես ձեզ ջրով եմ մկրտում ապաշխարության համար, բայց ով գալիս է ինձնից հետո, ինձնից ավելի հզոր է, և ես արժանի չեմ հանելու Նրա կոշիկները, Նա կմկրտի ձեզ Սուրբ Հոգով և հրով, Նա, որի քամհարն Իր ձեռքում է, և կմաքրի իր կալը, ցորենը կհավաքի իր շտեմարանում և հարդը կայրի անշեջ կրակով>> /Մատթ. 3:11-12/:
Փաստորեն, նա հող էր նախապատրաստում Հիսուս Քրիստոսի գալստյան համար:
Հարցին պատասխանեց Տ.Մխիթար քհն.Ալոյանը:

Ինչպիսի՞ն է Հայ Առաքելական եկեղեցու դիրքորոշումը Մարկիոնի Ավետարանի վերաբերյալ, արդյո՞ք Հայ Առաքելական եկեղեցին ընդունում է Մարկիոնի դիրքորոշումները Նոր և Հին կտակարանների վերաբերյալ:
Քրիստոնյա եկեղեցիների հիմքը չորս` Մատթեոս, Մարկոս, Ղուկաս, Հովհաննես Ավետարաններն են, որոնք գրեթե միանման են: Քրիստոսն ասում էր, երբ մեկին պարսավում ես, պետք է մեկին վկա վերցնես: <<Եթե եղբայրդ քո դեմ մեղանչի, գնա հանդիմանի'ր նրան, երբ դու և նա մենակ եք. եթե քեզ լսի, քո եղբորը շահեցիր: Իսկ եթե քեզ չլսի, ա'ռ քեզ հետ մեկին և կամ երկուսին, որպեսզի երկու կամ երեք վկաների բերանով հաստատվի ամեն ինչ>> /Մատթ. 18:15-16/: Իսկ մյուսները` Հուդայի, Պետրոսի և այլն Ավետարանները երկրորդական կամ պարականոն եղան, օրինակ Քրիստոսի մանկության մասին գրված Ավետարանը և այլն, որոնք պարզապես լրացնում են, ոչ թե հակասում Հայ Առաքելական եկեղեցու դավանաբանությանը:
Հարցին պատասխանեց Տ.Մխիթար քհն.Ալոյանը:

Ինչպե՞ս է Հայ Առաքելական եկեղեցին մեկնաբանում Քրիստոնեության Երուսաղեմական համայնքի և այն ներկայացնող առաքյալների դիրքորոշումը Պետրոսի և Հովհաննեսի նկատմամբ, ու՞մ դիրքորոշումն է առավել ընդունելի Հայ Առաքելական եկեղեցու համար:
Հայ Առաքելական եկեղեցու համար բոլոր առաքյալները նույն հարթության վրա են, մեծ ու փոքր չկա: Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցին Պետրոս առաքյալին շատ է մեծարում, քանի որ Գրիգոր Տաթևացին նրան գնահատելով առաջինն է գրել. <<Քո վեմի վրա հիմք ունենալով պետք է կառուցեմ իմ հավատի եկեղեցին>>: Գրիգոր Տաթևացին մի հատվածում նաև Պետրոսին նմանեցնում է Հուդային, որը վախենալով մահից` երեք անգամ ուրացավ Քրիստոսին: Հուդան չզղջաց և իրեն կախեց, իսկ Պետրոսը լաց եղավ ու ներում գտավ: Յուրաքանչյուր մարդ իր կատարած գործերին համապատասխան երկնքում ստանալու է ըստ արժանվույն:
Հարցին պատասխանեց Տ.Մխիթար քհն.Ալոյանը:

Ինչո՞ւ Հայաստանը կամ Հայ եկեղեցին, իր պատմամշակութային մատյաններում համազգային արժեքները գրանցում է որպես զուտ քրիստոնեական: Հայտնի է, որ այդ կառույցներից շատերը եղել են հեթանոսական և միայն ավերվելուց հետո դարձել քրիստոնեական, ինչը նույնն է, երբ այսօր քրիստոնեական եկեղեցին բռնի իսլամացնում են:
Էջմիածնի Մայր Աթոռը կառուցվել է հեթանոսական կռատան վրա, սակայն դրանով սատանայապաշտությունը, կրակապաշտությունն ենք վերացրել: Առ այսօր պահպանվել է միայն Գառնիի մայր տաճարը: Սակայն պետք է ասել, որ պատմական հուշարձանները հայերը ոչնչացրել են յուրաքանչյուր հեղափոխությունից հետո, օրինակ` Լենինի, Բանվորի հուշարձանները և այլն: Քրիստոնեական շրջանի մեր հայրերը լավ գիտեին, որ եթե չավերեին հեթանոսական տաճարները, ապա ժողովուրդը գաղտնի կգնա և կհարի հեթանոսությանը:
Հուզումների արդյունքում է կատարվում վանդալիզմը, այսինքն` անհատների ցանկությունը կատարվում է ամբոխի միջոցով: Այդպես մարդիկ, երբ վիճում են իրար հետ, հետո հասկանում, որ սխալներ են թույլ տվել:
Հարցին պատասխանեց Տ.Մխիթար քհն.Ալոյանը:

Ինչու՞ Աստված պատժեց Ադամին և Եվային, երբ նրանք փորձեցին իմաստության ծառի պտուղը:
Ադամին և Եվային Աստված պատժեց անհնազանդության համար, որի համար վտարվեցին երկիր: Այդպես ծնողները ևս պատժում են իրենց երեխաներին, երբ չեն լսում: Մեղքով դեպի աշխարհ գալու ինքնակամ ճանապարհը մարդն ինքն ընտրեց: <<Եվ Տեր Աստված արտաքսեց նրան բերկրության դրախտից, որպեսզի նա մշակի հողը, որից ստեղծվել էր>> /Ծնն. 3:24/: Ադամն ու Եվան լույսից խավարի մեջ ընկան:
Հարցին պատասխանեց Տ.Մխիթար քհն.Ալոյանը:

StrangeLittleGirl
02.07.2007, 16:57
Հարգելի քահանա, վերը նշվածն ամեն օր լսում ենք ամեն տեղ: Կրկնում եմ հարցս. ըստ առաքելական եկեղեցու ո՞րն է համարվում աղանդ: Կա՞ հստակ սահմանում: Կա՞ն կրոնական կազմակերպություններ, որոնք հստակորեն ընդգրկված են աղանդավորների ցուցակում:
Թե չէ, ասենք, մեկի հետ զրուցում ենք հոգևոր թեմաներով: Ինչպե՞ս իմանանք. աղանդավո՞ր է, թե՞ ոչ:

Ter Hayr
02.07.2007, 16:58
Եվան կարո՞ղ էր չուտել արգելված միրգը
Եվան հնարավորություն ուներ սատանային չխաբվելու, բայց նա հոժարակամ դա արեց, սատանան խաբեց նա էլ իր կամքով կերավ պտուղը, և որպեսզի մենակ չմնա մարդուն էլ հետևից տարավ:
Սատանան հպարտացավ: Հրաշտակաց դասը մնաց հավատարիմ, իսկ այս մեկը, որը շատ գեղեցիկ էր, հպարտացավ:
Պարականոն գրքերում կա մի պատմություն, որտեղ ասվում է, թե Աստված մարդուն` աստվածային լույսի մեջ գտնվող Ադամին և Եվային, դրախտից վտարեց, և նրանք ընկան աշխարհ: Սատանան եկավ ու ասաց, որ նրանք խավարի մեջ են և ինքը կարող է նրանց լույս տալ, բայց պետք է իր հետ պայման կապեն, որ նրան ժառանգները պիտի նրանը լինեն: Եվ Ադամը իր արյունով գրեց այդ պայմանագիրը: Սատանա վերցրեց ձեռագիրն ու տարավ պահեց Հորդանան գետի մեջ, արշալույսին գալով Ադամին ասաց, որ ինչպես տեսնում է նրանք լույսի մեջ են:
Ադամն ու Եվան ուրախացան, որ լույս է, բայց երբ եկավ երեկոն ու նորից մթնեց, նրանք տեսան, որ խաբվել են ,և որ դա արևի լուսն էրև ոչ թե հավիտենական լույսը:
Սա Աստվածաշնչի մեջ չկա: Ասվում է նաև, որ Հիսուս մկրտվեց հորդանան գետում, որտեղ Սատանան գցել էր Ադամի արյունով գրված թուղթը, և ջնջեց այդ ձեռագիրը:
Որքանով գիտեմ միջնադարում հոգևորականները սատանային ինչ անունով ասես կոչել են, տարբեր կերպարներ են հորինել, իսկ ո՞րն է ճիշտը` կ՞ա սատանա և ո՞րն է նրա չար գործը: Միթե՞ Աստված այնքան ուժեղ չէ , որ նրա գործերին միջամտի:
Աստված կարող է ամեն ինչ ոչնչացնել:
Անգամմարդը կարող է իր ստեղծածը փչացնել:
Եթե ես եմ հեղինակը, ուրեմն գիտեմ ինչպես է դա ստեղծվել և ինչպես կարող եմ այն վերացնել: Աստված է աշխարը ստեղծել, ուրեմն գիտի նաև ինչպես այն վերացնել:
Իսկ այն, ինչ վերաբերում է սատանայի լինելուն կամ չլինելուն, իհարկե կա Աստված և կա սատանա: Նույնիսկ Աստվածաշնչում` Հոբի գրքում ասվում է սատանայի մասին:
Աստված բոլոր ժամանակներում հզոր է:
Աշխարհում կան հանցանք գործողներ և կան գաղութներ, որտեղ լինում են օրինազանցները:
Քանի որ մարդ դեռ հակում ունի օրինազանցության, բնականաբար կլինեն նաև գաղութները:
Աստված ստեղծել է մարդուն, ով մեղավոր է, և եթե դժոխքի վախը չլինի, մարդ շատ ավելի չարիքներ կգործի: Դժոխքը բոլոր ժամանակներում պետք է որպես սանձ: Պետք է հասկանալ` ի՞նչ ասել է դժոխք և աստվածահաճո գործով ապրել:

Օրհնությամբ` Տեր Մխիթար քահանա Ալոյան:

StrangeLittleGirl
02.07.2007, 17:00
Ապաշխարհության
Կարծեմ ապաշխարություն է :think

Bergmann
02.07.2007, 19:52
Մոդերատորական։ Գրառումը ջնջված է։ Ֆորումում արգելվում է ծաղրական վերաբերմունք ցուցադրել մարդու կամ մարդկանց խմբի նկատմամբ։

Pagan Angel
02.07.2007, 21:20
Էջմիածնի Մայր Աթոռը կառուցվել է հեթանոսական կռատան վրա, սակայն դրանով սատանայապաշտությունը, կրակապաշտությունն ենք վերացրել:

Ter Hayr, ի՞նչ սատանայապաշտության մասին է խոսքը: Եթե չգիտեք, թե ի՞նչ խորհուրդ է իր մեջ պարունակում Հայ Հեթանոսությունը՝ կխնդրեի չարտահայտվել. ես էլ կարող եմ առանց փաստարկների նույն բանն ասել ձեր քրիստոնեության վերաբերյալ [թեկուզ փաստարկները «Հին Կտակարանում» կան, եթե հետաքրքիր է՝ կարող եմ բերել] :


Սակայն պետք է ասել, որ պատմական հուշարձանները հայերը ոչնչացրել են յուրաքանչյուր հեղափոխությունից հետո, օրինակ` Լենինի, Բանվորի հուշարձանները և այլն:

Գրիգոր «լուսավորիչը» պարթեվ չէ՞ր:



Ադամին և Եվային Աստված պատժեց անհնազանդության համար, որի համար վտարվեցին երկիր: Այդպես ծնողները ևս պատժում են իրենց երեխաներին, երբ չեն լսում:


Ter Hayr, դուք փաստորեն իմ հարցին չպատասխանեցիք. ես ձեզ հարցնում եմ՝ ինչու՞ էր «աստված» վախենում նրանից, որ մարդկային ցեղը կարող էր «իմաստությանը պտուղը ճաշակել»: Դա չի՞ նշանակում, որ գիտությունը «աստծո» թշնամին է (դարերի փորձն էլ է ցույց տալիս, որ այդպես է, քանզի մինչ վերածննդի դարաշրջանը գիտնականներին հերետիկոս էին հայտարարում ու վառում էին):

Հարց:
Ինչու՞ Երեվանում ոչ-մի ձեվ հնարավոր չէ ձեռք բերել իսկական հայկական աստվածաշունչ, այսինքն այն, որ թարգմանվել է 405թ.: Չասեք թե հնարավոր է, քանզի քույրս երգում է Գրիգոր «լուսավորիչ» եկեղեցու երգչախմբում եւ ոչ-մի կերպ չի կարողանում ճարել, ես կասեի ավելին. քահանաներից մեկը նրան է նվիրել Ավետարանչական եկեղեցու հրատարակած «Նոր Կտակարանը», տպագրված ինչ-որ Գիդեոն (եթե չեմ սխալվում) տպ. տան կողմից:

Վարպետ
02.07.2007, 21:31
Ադամին և Եվային Աստված պատժեց անհնազանդության համար, որի համար վտարվեցին երկիր: Այդպես ծնողները ևս պատժում են իրենց երեխաներին, երբ չեն լսում:

Այդպես որեւէ ծնող իր երեխային չի պատժում: Ինչեւէ:

Հարց: Աստված Սեր է: Սա ամենաառարկելի ճշմարտություններից մեկն է, եթե չեմ սխալվում:

Կարող եք բերել երեք օրինակ, որոնք արմատապես կհիմնավորեն Աստծո` Սեր լինելը, ինչի արդյունքում կպնդեք, որ ես չեմ կարող հիմնավորել, թե Աստված Վրեժ է, Աստված Ցասում է, Աստված Կողմնապահություն է եւ այլն (ցուցակը կարելի է շարունակել):

Manumel
02.07.2007, 23:02
Ինչպես հասկացա՝ մենակ հարցեր են հնչում:

Հարց:
Ինչու՞ աստված պատժեց Ադամին եվ Եվային, երբ նրանք փորձեցին իմաստության ծառի պտուղը: Դա ինչ-որ սիմվոլիկ նշանակություն ունի՞ ... ասենք գիտությունը քրիստոնեական աստծո թշնամին է [այս օրինակը բերում եմ Նիցշեի «Հակաքրիստոնյա» գրքից]:

Բնավ ոչ:Աստվաß տվել եր Ադամին ու Եվային կատարյալ մարմին ու ուղեղ:Սակայն Աստվաß տվել էր նրանց նաև կատարյալ ազատություն և ընտրության իրավունք:Բառու եվ չարի ßառը դռվաß եր հենց փորձության համար:Չէ՞ որ Աստվաß ասաց,որ եթե այդ ßառից օգտվեն՝կմեռնեն:Ինչու՞մ ե հիմա հարցը:Միթե Աստվաß է մեղավոր ,որ ագահություն ու մեßամտություն ցուցաբերվեց Եվայի կողմից ու ցանկացավ Աստßուն նմանվել :Ետե դու քո որդուն արգելես օրինակ գողանալ ու նա գողանա արհամարհելով քեզ,դու չե՞ս պատԺի նրան,չե՞ս բարկանա:

Ավելացվել է 7 րոպե անց


Այդպես որեւէ ծնող իր երեխային չի պատժում: Ինչեւէ:

Հարց: Աստված Սեր է: Սա ամենաառարկելի ճշմարտություններից մեկն է, եթե չեմ սխալվում:

Կարող եք բերել երեք օրինակ, որոնք արմատապես կհիմնավորեն Աստծո` Սեր լինելը, ինչի արդյունքում կպնդեք, որ ես չեմ կարող հիմնավորել, թե Աստված Վրեժ է, Աստված Ցասում է, Աստված Կողմնապահություն է եւ այլն (ցուցակը կարելի է շարունակել):

1.Աստվաß արև է ßագեցնում և հավատացողնեռի ,և չհավատացողնեռի վռա:
2.Աստվաß անձրևով ոռոգում ե հողը և մեկի և մյուսի համար:
3.Աստվաß հանդուրԺում է այս անաստվաßուտյունը ՝ հուսալով ,որ մի օր ու-քի կգան մարդիկ:(
–ատ բան կգրեի,բայց ավելի լավ է զանգես բանաոր ասեմ:)

Manumel
02.07.2007, 23:42
Հարգելի Հայր ,ասացեք իւնդրեմ,ինչպես է աջակցում մեր եկեղեցին աղքատնեռին,լքվաßնեռին,հալաßվաßնեռին:Նաիւկինւմ մարդիկ ա-իւարհից փաիւչում ու պատսպարվում էին եկեղեցում.Գոյություն ունի՞ նման տեղ մեր եկեղեցում:Մարդ կարո՞ղ է հույսը հանձնել եկեղեցուն:Ի՞նչ ա-իւատանքներ է տարվում օգնելու աղբանոցնեռում ուտելիք փնտռողներին ,փողոցում փող մուրացող եռեիւաներին :Ի՞նչ ե սպասվում այս քրիստոնեաներին: Չի՞ կարող արդյոք եկեղեցին միջնորդել աղքատ և հարուստ քրիստոնեանեռի միջև :Չէ՞ ոչ մի բուռ են մնացել ու հայը սովոր ե մեß ընտանիքի նման մեկը մեկին օգնելով ապրելու:Հիմի միայն ցուցադրում են իրենց ունեցվաßքը,-թե ու՞մ ,Աստվաß գիտե...Մեր հողի ու հավատքի պասմությունը անհի-ելի Ժամանակներից է հասել մեզ:Պայքարեք մեր ազգին միավորելու համար,իւնդրում եմ...
Ֆանատ մուսլիմնեռը ինկնասպան են լինում հանուն ալլահի,մեռոնկ գոնե պետք ե պահպանեն մեկը մյուսին,օգնեն ,չեմ ասում ֆանատներ դառնան.

Վարպետ
03.07.2007, 00:15
1.Աստվաß արև է ßագեցնում և հավատացողնեռի ,և չհավատացողնեռի վռա:
2.Աստվաß անձրևով ոռոգում ե հողը և մեկի և մյուսի համար:
3.Աստվաß հանդուրԺում է այս անաստվաßուտյունը ՝ հուսալով ,որ մի օր ու-քի կգան մարդիկ:(
–ատ բան կգրեի,բայց ավելի լավ է զանգես բանաոր ասեմ:)

Ինչ ա է ասում... ծ,ծ,ծ....
Փորձեք ուշադիր կարդալ թեմայի անվանումը: Այսուհետ ինչպես Ձեզ կոչենք? Տեր Հայր? Հայր Սուրբ? Գուցե Սրբազան?

Ուլուանա
03.07.2007, 12:32
Մոդերատորական։ Manumel, խնդրում եմ չմոռանալ, որ տվյալ թեման բացվել է հատուկ քահանային հարցեր ուղղելու համար (տե՛ս թեմայի վերնագիրը), հետևաբար այս թեմայում հենց նա էլ պիտի պատասխանի տրված հարցերին։ Պարզ է, որ մեզնից շատերը տրված հարցերի վերաբերյալ ունեն իրենց տեսակետը և կարող են արտահայտել այն, բայց դրա համար Ակումբում բազմաթիվ թեմաներ կան կրոնի և դրան հարակից հարցերի վերաբերյալ։ Այնպես որ որևէ հարցի շուրջ ունեցած Ձեր դիտողություններն ու կարծիքներն այսուհետև արտահայտեք այդ թեմաներում, որպեսզի «Հարցեր քահանային» թեման չվերածվի ակումբի անդամների միջև սովորական բանավեճի։

Ter Hayr
03.07.2007, 14:54
Ինչպիսի՞ն է Հայ Առաքելական եկեղեցու դիրքորոշումը Մարկիոնի Ավետարանի վերաբերյալ, արդյո՞ք Հայ Առաքելական եկեղեցին ընդունում է Մարկիոնի դիրքորոշումները Նոր և Հին կտակարանների վերաբերյալ:
Մարկիոնի Ավետարանը պարականոն է, չի ընդունվում: Եթե այն լիներ կանոնական, կընդունվեր: Սակայն, Մարկիոնը տեղ չի գտել ոչ մի եկեղեցում, ոչ մի կանոնում, ուստի Հայ Առաքելական եկեղեցու դիրքորոշումը բացասական է նրա նկատմամբ: Հայտնի է, որ Մարկիոնը Մարկիոնական ուսմունքի հիմնադիրն է, աղանդավոր, ուստի և անընդունելի:
Հարցին պատասխանեց Տ.Շմավոն քհն.Ղևոնդյանը:

Ճշմարի՞տ է, որ գոյություն ունի սատանա: Մի՞թե աստված այնքան ուժեղ չէ, որ կարողանա նրա գործերին միջամտել:
Աստված շատ հզոր է: Հիշենք, որ սատանան անսեռ հրեշտակ է, որն իր ազատությունն օգտագործելով ի չարս, ըմբոստացավ Աստծո դեմ և իր բոլոր հետևորդների հետ ընկավ ներքև և դարձավ չար հրեշտակ: Նրա միակ նպատակն է մարդկանց հեռացնել Աստծուց, որովհետև իր էությամբ շատ թույլ է և չի կարող Աստծուն անմիջապես վնասել:
Հայտնի է, որ եթե չլիներ չարը, ապա ընտրության հնարավորություն չէր լինի: Իսկ մարդուն տրվել է ազատ կամք` ընտրելու չարն ու բարին:
Հարցին պատասխանեց Տ.Շմավոն քհն.Ղևոնդյանը:

Ինչու՞ Աստված պատժեց Ադամին և Եվային, երբ նրանք փորձեցին իմաստության ծառի պտուղը: Արդյո՞ք դա սիմվոլիկ նշանակություն ունի, թե գիտությունն Աստծո թշնամին է:
Այստեղ Ադամի և Եվայի անհնազանդությունն է արտահայտվել Աստծո խոսքի հանդեպ: Եվ նրանք անմիջապես պատժվեցին: Աստված արգելեց ուտել այդ իմաստության ծառից, որպեսզի չարը չճանաչեն, չարիք չգործեն: Աստված ցանկանում էր, որ նրանք մաքուր ու անարատ մնային: Աստված այնուամենայնիվ Ադամին ու Եվային տվեց ազատ կամք, բայց զգուշացրեց. <<Սակայն դրախտի մեջտեղի ծառի պտղի համար Աստված ասաց. <<Դրանից չուտեք և չմոտենաք, որպեսզի չմեռնեք>> /Ծննդ. 3:3/:
Հարցին պատասխանեց Տ.Շմավոն քհն.Ղևոնդյանը:

Ինչպե՞ս է պատասխանում Հայ Առաքելական եկեղեցին Կանտի հայտնի հարցերին. ի՞նչ կարող եմ իմանալ, ի՞նչ պետք է անեմ, ո՞ւմ վրա հույս դնեմ, ի՞նչ է մարդը:
Միակ բանը, որ մարդը կարող է իմանալ` ճշմարտությունն է, որովհետև ամեն ինչ հարաբերական է: Կյանքում ամեն ինչ անցողիկ է, ինչպես Ժողովողն է ասում. <<Ունայնություն ունայնությանց…>> /Ժող. 1:2/, միակ բանը` ճշմարիտ Աստվածճանաչողությունն է: Մինչդեռ Աստված լիովին անճանաչելի է, պարզապես մարդը փուլ առ փուլ պետք է կարողանա բացահայտել Աստծո այս կամ այն հատկությունը:
Քրիստոնյա մարդու տեսակետից, այս կյանքում պետք է նմանվել միայն Աստծուն` բարություն անելով: Մարդն Աստծու վրա պետք է հույսը դնի, ինչպես Աստվածաշնչում է գրված. <<իսկ եթե տանջվում է որպես քրիստոնյա, թող չամաչի, այլ փառավորի Աստծուն այդ անվամբ>> /Ա.Պետր. 4:16/: Մարդն Աստծո կողմից ստեղծված էակ է, որն ունի ազատ կամք, արարելու հնարավորություն և պետք է այդ ամենն ի բարին գործադրելով ապրի:
Հարցին պատասխանեց Տ.Շմավոն քհն.Ղևոնդյանը:

Amaru
03.07.2007, 17:49
Ter Hayr :)
Կարո՞ղ եք մեջբերել աստվածաշնչից այն մասը, որտեղ կոնկրետ նշվում է, որ Եվային պտուղ ուտել համոզող օձը հենց սատանան է:
Երկինքն ու Երկիրը աստված է ստեղծել... իսկ նրան ո՞վ է ստեղծել:

Աբելյան
05.07.2007, 10:35
Կներեք, մի քանի հատ միամիտ հարց եմ ուզում տամ:

1. Մենք երկրպագում ենք սբ. երրորդությանը. Հայր, Որդի, Սուրբ Հոգի: Սա բազմաստվածություն չի՞: Կոնկրետ էտ 3-ից ո՞ր մեկն ա մեր Աստվածը: Եթե մենք հավատում ենք Հայր ասծուն, ինչի՞ ա մեր կրոնը կոչվում Քրիստոնեություն:
2. Հին Կտակարանում մի քանի տեղ, եթե չեմ սխալվում, Աստված իրան անվանում ա նախանձոտ: Բայց նախանձը մահացու մեղք չի՞:
3. Հին Կտակարանում շատ օրենքներ կան, որոնց խախտման համար մահապատիժ ա սահմանված: Ինչ-որ մի մարդ պետք ա էտ հանցագործներին սպանի, բայց դրանով ինքը պատվիրան չի խախտու՞մ:
4. Որ խնդրեմ, կարո՞ղ եք մոտավորապես նկարագրել դժոխքը:

Ambrosine
06.07.2007, 13:20
Հարգարժան ակումբցիներ, որոշ հանգամանքների բերումով Մամլո դիվանից չէին կարողանում մեջբերել ներքոհիշյալը, ուստի նրանց խնդրանքով ես եմ դա անում`


ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ
Բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են հոգևոր բնույթի հարցեր ուղղել հոգևորականին և ստանալ պատասխաններ, կարող են այցելել Արարատյան Հայրապետական Թեմի առաջնորդարան հուլիսի 11-ից սկսած յուրաքաչնյուր չորեքշաբթի` 17.00-ին: Հասցե` Ռ. Իսրայելյան 21` առաջնորդանիստ Ս. Սարգսի եկեղեցու հարևանությամբ: Հեռ. 58 47 22:


Արարատյան Հայրապետական թեմի Մամլո դիվան:

Ինչպե՞ս եք գնահատում հայր Զոսիմայի կերպարը Դոստոևսկու "Կարամազով եղբայրներ" վեպում և ինչպե՞ս եք բացատրում նրա նեխումը՝ որպես այդ կերպարի զարգացման փիլիսոփայական ապոթեոզ
Գիտեմ, որ Ռուս եկեղեցում նա շատ հարգված է, որպես 19-րդ դարում ապրող սրբակյաց հոգևորական: Նա ստարյեց էր, որոնք խոստովանահոր դեր էին խաղում: Շատ մարդիկ իրենց հոգոևր հարցրեով դիմում էին նրանց: Հայտնի է, որ վեպը հիմնված է վանական Ալյոշայի կերպարի վրա: Ձեզ խորհուրդ կտամ ընթերցել Նիկոլայ Բերդյայևի գիրքը, ոևչ ներկայացված է Դոստոեվսկու գրվածների վերլուծությունը:

Ինչպե՞ս եք մեկնաբանում կրոնի բուբերյան մեկնաբանությունը որպես ոգու հոգեկան կուրացում:
Մարտին Բուբերը հրեական ազատամիտ, գթասիրտ փոլիսոփա էր: Իր բուն տեսակետն այն էր, որ Աստծո էությունը հայտնի կլինի մարդու կենցաղային փորձություններից: Մարդիկ պետք է այնպես հարաբերվեն Աստծո հետ որպես Դու` եզակի անձնավորության հետ: Կենդանիները օրինակ այն են: Կատուները անյում են մեզ, սակայն չեն հարաբերվում: Իսկ մարդկանց հետ երբմեն կունենաս հոգեկան կապ: Աստվածագիտությունը հիմնապես այդ հոգու հարազատության մեջ է: Նարեկացու աղոթքները բուբերական շեշտ ունեն: Ավելի ճիշտ, Բուբերը նարեկացիական շեշտ ունի: Բուբերը խորը շեշտ է դնում Աստծու և մարդու միջև անհատական անձնական մտերմության վրա: Որ մենք Աստված պետք է ճանաչենք ավելի խորը, քան մեր ամենամտերիմ բարեկամին:


Օրհնությամբ` Տեր Տաճատ ավագ քահանա Դավիդյան

Ընդունու՞մ է արդյոք Հայ առաքելական եկեղեցին քրիստոնեության նմանությունները մյուս ապոկալիպտիկ կրոններին և ինչպես է մեկնաբանում դրանց առկայությունը քրիստոնեության մեջ:

Նախ աասեք, թե ինչ եք հասկանում ապկոպալիպ
Որոնք ծայրահեղորեն շեշտ են դնում վերջին դատաստանի վրա: Ուղղափառ քրիստոենության մեջ կան ապոկալիպտիկ շեշտեր: Օր. Հին Կտակարանի մեջ Դանիելի գիրքը: Եւ Նոր Կտակարանում Հայտնության գիրքը ապոկալիպտիկ, կամ Հայտնաբերական գրքեր են: Հայ Եկեղեցին կհավատա, որ աշխարհի կատարում կա: Ոմանք դա հասկանում են իբչև աշխարհի վերջ: Բայց դա աշխարհի չարի վերջն է: Եւ աշխարհի կատարելագործում է Աստծո կողմից: Այսինքն չարը կհաղթահարվի և տիեզերքը կդռանա նոր երկինք և նոր երկիր, ինչպես Ս. Գիրքրն էասում: Սակայն այդ օրվա մասին ոչ ոք չգիտի: Եւ Հիսուս մեզ ասում է, չզբաղվել գուշակություններով և չհավատալ գուշակներին: Եկեղեցին դատապարտումէ այդ ծայրահեղ ապոկալիպտիկ դիրքորոշումներ, որոնք կրոնը կվեծաեն միայն եվրջին օրվա սպասելուն: Քրիստոնյան պետք է պատրաստ լինի այդ օրվան ամեն օր:


Ինչպե՞ս է հայ առաքելական եկեղեցին մեկնաբանում Ջ.Ջ. Ֆրեզերի մոտեցումը Հին և Նոր կտակարանների վերաբերյալ:
Ֆրեյզերը մարդաբան էր, որ կրոնին գերբնական իրականությանը չէր հավատում: Ամեն ինչ վերածում էր միֆերի, և հոգեբանական, սոցիալական երևույթների վրա: Իր մի շարք դիտողություններ ճշմարիտ են: Սակայն մենք հավատում ենք, որ Աստված կա որպես իրական ուժ, որ այդ առասպալեներից, հեքրիաթենրից անդին է: Աստված որպես լիիրավ էություն այդ բոլոր բաներից վեր է և զատ: Որպես միակ բացատրություն կրոնի ծագման մասին կմերժենք Ֆրեյզերի նկատումը, սակայն օգտակար է հասկանալ հինկտակարանյան սովորությունների ծագման և աճեցման մասին:


Օրհնությամբ` Տեր Տաճատ ավագ քահանա Դավիդյան

Ter Hayr
06.07.2007, 14:18
Հարգելի ակումբականներ: Շատ մեծ թվով հարցեր եք ուղղում Տեր Հայրերին: Բնականաբար, ինտերնետով ձեզ սպառիչ պատասխաններ տալ հեշտ գործ չէ: Ամեն մի պատասխանից բնականաբար շատ այլ հարցեր են ծագում: Տեր Տաճատն այդ առիթով առաջարկեց հանդիպում կազմակերպել առաջնորդարանում, որին կարող եք մասնակցել դուք, ձեր ընկերները և բարեկամները, բոլոր նրանք, ովքեր հարցեր ունեն քահանային:
Այնպես որ ծանոթացեք հանդիպման մանրամասներին հայտարարության տեքստից և մասնակցեք հարց ու պատասխանին` տեղում պարզաբանելով ձեզ հուզող հարցերը:
Հարգանքով`
Արարատյան Հայրապետական թեմի Մամլո դիվան:

ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

Բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են հոգևոր բնույթի հարցեր ուղղել հոգևորականին և ստանալ պատասխաններ, կարող են այցելել Արարատյան Հայրապետական Թեմի առաջնորդարան հուլիսի 11-ից սկսած յուրաքաչնյուր չորեքշաբթի` ժ.17.00-ին: Հասցե` Ռ. Իսրայելյան 21` առաջնորդանիստ Ս. Սարգիս եկեղեցու հարևանությամբ: Հեռ. 58 47 22:

StrangeLittleGirl
06.07.2007, 15:33
Բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են հոգևոր բնույթի հարցեր ուղղել հոգևորականին և ստանալ պատասխաններ, կարող են այցելել Արարատյան Հայրապետական Թեմի առաջնորդարան հուլիսի 11-ից սկսած յուրաքաչնյուր չորեքշաբթի` ժ.17.00-ին: Հասցե` Ռ. Իսրայելյան 21` առաջնորդանիստ Ս. Սարգիս եկեղեցու հարևանությամբ: Հեռ. 58 47 22:
Ես մեծ հաճույքով կգամ, բայց ոչ այս չորեքշաբթի, այլ հաջորդ :)

Vishapakah
06.07.2007, 17:44
ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

Բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են հոգևոր բնույթի հարցեր ուղղել հոգևորականին և ստանալ պատասխաններ, կարող են այցելել Արարատյան Հայրապետական Թեմի առաջնորդարան հուլիսի 11-ից սկսած յուրաքաչնյուր չորեքշաբթի` ժ.17.00-ին: Հասցե` Ռ. Իսրայելյան 21` առաջնորդանիստ Ս. Սարգիս եկեղեցու հարևանությամբ: Հեռ. 58 47 22:

Գիտեք Տեր Հայր, մեզանից ոմանք ապրում են արտերկրում եւ ցավոք, մեզանից ոչ բոլորը կարող են Ձեզ այցելել.

Darkened
11.07.2007, 12:30
Հարգելի ակումբականներ: Շատ մեծ թվով հարցեր եք ուղղում Տեր Հայրերին:

Որոնց չեք կարողանում պատասխանել:

Հարց:
Ինչու՞ է ըստ Մատթեւոսի եւ Մարկոսի ավետարանների Հիսուսի վերջին խոսքերը եղել են «Իմ Աստված, իմ Աստված, ինչու՞ նձ թողեցիր», իսկ ըստ Ղուկասի ավետարանի [ճիշտ արտասանությունը չեմ հիշում, բայց միտքը սա էր] «Հայր իմ, ընդունիր ինձ քո երկնային արքայությունը»:

Հ.Գ.
Նախկին հարցերիցս գոնե մեկին չեք պատասխանել

Ter Hayr
11.07.2007, 14:33
Կներեք, մի քանի հատ միամիտ հարց եմ ուզում տամ:

1. Մենք երկրպագում ենք սբ. երրորդությանը. Հայր, Որդի, Սուրբ Հոգի: Սա բազմաստվածություն չի՞: Կոնկրետ էտ 3-ից ո՞ր մեկն ա մեր Աստվածը: Եթե մենք հավատում ենք Հայր ասծուն, ինչի՞ ա մեր կրոնը կոչվում Քրիստոնեություն:
2. Հին Կտակարանում մի քանի տեղ, եթե չեմ սխալվում, Աստված իրան անվանում ա նախանձոտ: Բայց նախանձը մահացու մեղք չի՞:
3. Հին Կտակարանում շատ օրենքներ կան, որոնց խախտման համար մահապատիժ ա սահմանված: Ինչ-որ մի մարդ պետք ա էտ հանցագործներին սպանի, բայց դրանով ինքը պատվիրան չի խախտու՞մ:
4. Որ խնդրեմ, կարո՞ղ եք մոտավորապես նկարագրել դժոխքը:


1. Ձեր հարցի պատասխանը կարող եք Նոր Կտակարանում Ա Հովհաննես 5:7-8: Հետևաբար երեքն են, որ երկնքում վկայում են` Հայրը, Բանը և Սուրբ Հոգին, և այս երեքը մեկ են: Եվ երեքն են, որ երկրի վրա վկայում են. Հոգին, ջուրը և արյունը և երեքը միաբան են: Եթե մարդկանց վկայությունը ընդունում ենք, Աստծո վկայությունն ավելի մեծ է , քանզի այս է Աստծո վկայությունը, որ իր Որդու համար վկայեց: Նա ով Աստծո Որդուն է հավատում` իր մեջ վկայություն ունի: Նա ով Աստծուն չի հավատա, Նրան ստխոս է դարձնում, քանի որ չի հավատում այն վկայությանը, որ Աստված իր Որդու համար վկայեց: Եվ վկայությունը այս է, որ Աստված մեզ հավիտենական կյանք տվեց և այս կյանքը Նրա Որդու մեջ է : Նա ով Աստծու Որդուն ընդունում է կյանք ունի, իսկ նա ով չի ընդունում Աստծո Ոոդուն կյանք չունի:
2. Դա իրապես ոչ թե նախանձոտ, այլ նախանձախնդիր Աստվածն է: Աստված Ինքը Իր նախախնամությանը Տերն է: Նա իր ընտրյալ ժողովրդի հետ պետք է հասներ Իր նպատակին` որ Հիսուս ծնվեր Ավետյաց երկրում: Եւ այդ ճանապարհին Աստված իրագործում էր Իր նախախնամությունը` մարդահաճո չլինելով: Նախանձ բառը սխալ թարգմանության արդյունք է: Ճիշտը` նախանձախնդիր բառն է: Աստված հետևողական է Իր տնօրինականի իրագործմանը:
3. Նոր Կտակարանում ՀՈվհաննես Ավետարանիչը հայտարարեց, որ Աստված սեր է: Եւ Հիսուս Մատթեոսի Ավետարանում գրում է. “եթե դուք մարդկանց ներեք իրենց հանցանքները, ձեր երկնավոր հայրն էլ ձեզ կների: Իսկ եթե դուք մարդկանց չներեք իրենց հանցանքները, ձեր հայրն էլ ձեզ չի ների ձեր հանցանքերը: Առավել հստակեցվում է անկյունները, երբ Հիսուս պատվիրում է. “մի դատեք, որ Աստծուց չդատվեք”: Դա է պատճառը, որ այսօր մեր պետական պատկան մարմիններին են վերաբերվում պատժելու և հանցագործներին մեկուսացնելու խնդիրները:
4. Ընթերցեք խնդրեմ Ղուկասի Ավետարանի 16:19-31 համարները: Ինչպես նաև Հայտնության գրքի 21:8-րդ համարը:
Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Կարո՞ղ եք մեջբերել Աստվածաշնչից այն մասը, որտեղ կոնկրետ նշվում է, որ Եվային պտուղ ուտել համոզող օձը հենց սատանան է:
Երկինքն ու Երկիրը աստված է ստեղծել... իսկ նրան ո՞վ է ստեղծել:

Ընթերցեք`
Հայտնություն 12:9:
Եզեկելի 28:13-16:
Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:




Հարց: Աստված Սեր է: Սա ամենաառարկելի ճշմարտություններից մեկն է, եթե չեմ սխալվում:
Կարող եք բերել երեք օրինակ, որոնք արմատապես կհիմնավորեն Աստծո` Սեր լինելը, ինչի արդյունքում կպնդեք, որ ես չեմ կարող հիմնավորել, թե Աստված Վրեժ է, Աստված Ցասում է, Աստված Կողմնապահություն է եւ այլն (ցուցակը կարելի է շարունակել):

Ընթերցեք Հովհաննեսի 1-ին թուղթ, 4:7-21:
Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:



Ter Hayr, դուք փաստորեն իմ հարցին չպատասխանեցիք. ես ձեզ հարցնում եմ՝ ինչու՞ էր «աստված» վախենում նրանից, որ մարդկային ցեղը կարող էր «իմաստությանը պտուղը ճաշակել»: Դա չի՞ նշանակում, որ գիտությունը «աստծո» թշնամին է (դարերի փորձն էլ է ցույց տալիս, որ այդպես է, քանզի մինչ վերածննդի դարաշրջանը գիտնականներին հերետիկոս էին հայտարարում ու վառում էին):

Ոչ միայն Հայ Առաքելական եկեղեցին, այլ նաև Ուղղափառ և ավանդական շատ այլ եկեղեցիներ երբեք հակառակություն չեն ունեցել գիտության զարգացմանը, այլ ընդհակառակը` դրան նպաստել են: Ավելորդ չենք համարում հիշեցնել Անանիա Շիրակացու և նրա նման շատ հոգևորականների մասին, որոնք իրենց ավանդը ունեցան գիտության ազպարեզում: Առ այսօր ներկայիս բարձարստիճան հոգոևրականները հոգևոր և նյութական օժանդակություն են ցույց տալիս Գիտությունների Ազգային Ակադեմիային, բժշկական զանզանան կենըրոններին` գիտական նոր նվաճումներին նպաստելու նպատակով: Նաև նշենք, որ քրիստոենության ընդունումից առ այսօր մեր ազգի մշակութային և գիտական ձեռքբերումների հիմնական ծանրությունն իր վրա են տարել եկեղեցու հոգոևրականները: Ավելորդ չենք համարում ևս մեկ անգամ նշել նրանցից Մովսես Խորենացուն, Մխիթար Գոշին, Մեսրոպ Մաշտոցին, Ներսես Շնորհալուն, Գրիգոր Տաթևացուն, Կոմիտաս վարդապետին, և այլն: Իհարկե, միգուցե ասեք, որ քանի որ բոլոր ուսումնական հաստատությունները եկեղեցու ձեռքում էին, դա էր պատճառը, որ այդ ասպարեզի լավագույն ներակայցուցիչները հոգևորականներ էին, սակայն հիշենք նաև, որ ունեցել ենք բազմաթիվ աշպարհիկ մտավորականներ և գիտնականներ:
Եւ վերջում կուզեի նաև մի կարևոր հարցի անդրադառնալ. Եթե այսօր որևէ մի քաղաքացի մեկ ուրիշի հանդեպ դատաստամ տեսնի և պատժամիջոց կիրառի, դա կհամարվի ինքնադատաստան և անօրինական արարք: Սակայն երբ դա անումէ դատավորը, որն ունի իշխանություն` տրված ժողովրդի և պետության կողմից, ապա նրա արաքը արդար է և ընդունելի: Երբ փորձում ենք գնահատել եկեղցեու գործերը, նախ պետք է հասկանալ, թե եկեղեցին ինչ իշխանությմաբ է այդ ամենն անում: Անձամբ ես վստահ եմ, որ այդ իշխանությունն Աստծուց է, քանի որ Եկեղեցին ինձ ոչ միայն պատմել է Աստծո մասին, այլ նաև տվել է Նրա հետ կենդանի հաղորդության միջոց:
Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:


Հարց:
Ինչու՞ Երեվանում ոչ-մի ձեվ հնարավոր չէ ձեռք բերել իսկական հայկական աստվածաշունչ, այսինքն այն, որ թարգմանվել է 405թ.: Չասեք թե հնարավոր է, քանզի քույրս երգում է Գրիգոր «լուսավորիչ» եկեղեցու երգչախմբում եւ ոչ-մի կերպ չի կարողանում ճարել, ես կասեի ավելին. քահանաներից մեկը նրան է նվիրել Ավետարանչական եկեղեցու հրատարակած «Նոր Կտակարանը», տպագրված ինչ-որ Գիդեոն (եթե չեմ սխալվում) տպ. տան կողմից:
Մոսկովյան փողոցի վրա` Պուշկինի դպրոցի հարևանությամբ գտնում է Աստվածաշնչային ընկերության գրախանութը, որտեղից որ կարող եք ձեռք բերել ցանկացած տեսակի Աստվածաշունչ, նաև Ձեզ հետարքրող տարբերակը:
Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:


ըստ առաքելական եկեղեցու ո՞րն է համարվում աղանդ: Կա՞ հստակ սահմանում: Կա՞ն կրոնական կազմակերպություններ, որոնք հստակորեն ընդգրկված են աղանդավորների ցուցակում:
Թե չէ, ասենք, մեկի հետ զրուցում ենք հոգևոր թեմաներով: Ինչպե՞ս իմանանք. աղանդավո՞ր է, թե՞ ոչ:

Նա, ով շեղված է ավանդական եկեղեցու դավանությունից և չի պահպանել նվիրապետական կարգը /այսինքն ձեռնադրությունը/:
Ձեզ բերում ենք Հայ Առաքելական եկեղեցու դավանությունը:
Հավատո Հանգանակ
Հավատքի այս խոստովանության շուրջ բոլոր եկեղեցիների միջև համաձայնություն գոյացավ Առաջին Տիեզերական Ժողովի ընթացքում, որը գումարվեց 325 թ. Կոստանդնուպոլսի մոտ գտնվող Նիկիա քաղաքում: Նիկիական Հանգանակը հանդիսավորապես երգվում է եկեղեցում ժողովրդի կողմից, որպես պաշտոնական հայտարարություն եկեղեցու վարդապետության կարևոր կետերի, որովհետև անհրաժեշտ է, որ բոլոր նրանք, ովքեր մասնակցում են Ս. Պատարագին, ունենան նույն աստվածաբանական համոզումը:

Ինչի՞ն ենք մենք հավատում:
Հավատում ենք մեկ Աստծո` ամենակալ Հորը, երկնքի և երկրի, երևելիների և աներևույթների արարչին:
Եւ մեկ Տիրոջ` Հիսուս Քրիստոսին, Աստծո Որդուն, ծնված Հայր Աստծուց Մ իածին, այսինքն` Հոր էությունից:
Աստված` Աստծուց, լույս` լույսից, ճշմարիտ Աստված` ճշմարիտ Աստծուց, ծնունդ և ոչ թե` արարած: Նույն ինքը` Հոր բնությունից, որի միջոցով ստեղծվեց ամեն ինչ երկնքում և երկրի վրա` երևելիներն ու անևերույթները:
Որ հանուն մեզ` մարդկանց ու մեր փրկության համար` իջավ երկնքից, մարմնացավ, մարդացավ, ծնվեց կատարելապես Ս. Կույս Մարիամից Ս ուրբ Հոգով:
Որով` ճշմարտապես, և ոչ կարծեցյալ կերպով, առավ մարմին, հոգի և միտք և այն ամենը, որ կա մարդու մեջ:
Չարչարվեց, խաչվեց, թաղվեց, երրորդ օրը հարություն առավ, նույն մարմնով բարձացավ երկինք, նստեց Հոր աջ կողմում:
Գալու է նույն մարմնով և Հոր փառքով` դատելու ողջերին և մահացածներին: Նրա թագավորությունը չունի վախճան:
Հավատում ենք նաև Սուրբ Հոգուն` անեղ և կատարյալ, որն խոսեց Օրենքի, մարգարեների և ավետարանների միջոցով: Որն իջավ Հորդանանի վրա, քարոզեց առաքյալների միջոցով և բնակություն հաստատեց սրբերի մեջ:
Հավատում ենք նաև մեկ, ընդհանրական և առաքելական եկեղեցու, մի մկրտությ ա ն, ապաշխարության, մեղքերի քավության և թողության: Մեռելների հարության, հոգիների և մարմինների հավիտենական դատաստանի, երկնքի արքայության և հավիտենական կյանքի:
Կարող եք նաև Հայ Առաքելական եկեղեցու ժամագրքից կարդալ Հավատամքի խոստովանությունը:
Աղանդների վերաբերյալ այցելեք նաև Արարատյան Հայրապետական թեմի http://www.zvartnotc.am/ եւ www.qahana.am ինտերնետային կայքերը:

Ter Hayr
11.07.2007, 14:52
- Հարգելի Հայր, ասացեք իւնդրեմ,ինչպես է աջակցում մեր եկեղեցին աղքատնեռին,լքվածնեռին,հալա ծվածներին:Նաիւկինւմ մարդիկ աշիւարհից փաիւչում ու պատսպարվում էին եկեղեցում.Գոյություն ունի՞ նման տեղ մեր եկեղեցում:Մարդ կարո՞ղ է հույսը հանձնել եկեղեցուն:Ի՞նչ աշիւատանքներ է տարվում օգնելու աղբանոցնեռում ուտելիք փնտռողներին ,փողոցում փող մուրացող եռեիւաներին: Ի՞նչ է սպասվում այս քրիստոնեաներին: Չի՞ կարող արդյոք եկեղեցին միջնորդել աղքատ և հարուստ քրիստոնեաների միջև :Չէ՞ ոչ մի բուռ են մնացել ու հայը սովոր ե մեծ ընտանիքի նման մեկը մեկին օգնելով ապրելու: Հիմի միայն ցուցադրում են իրենց ունեցվածքը, թե ու՞մ ,Աստված գիտե...Մեր հողի ու հավատքի պասմությունը անհիշելի Ժամանակներից է հասել մեզ: Պայքարեք մեր ազգին միավորելու համար, իւնդրում եմ...
Ֆանատ մուսլիմները ինքնասպան են լինում հանուն ալլահի,մեռոնկ գոնե պետք ե պահպանեն մեկը մյուսին,օգնեն ,չեմ ասում ֆանատներ դառնան.


Եկեղեցու առաքելությունը մարդու հոգու փրկությունն է: Ասվածի մեջ, անշուշտ շատ բան կարող ենք հասկանալ: Հոգևոր զրույցներ, քարոզներ, հոգևոր գրականության, թերթոնների տպագրում և տարածում, եկեղեցական խորհուրդների կատարում, մխիթարություն և այլն, և այլն: Միաժամանակ եկեղեցին իրկանացնում է նաև բազմաթիվ սոցիալական ծրագրեր, որոնց մասին հոգոևրականները շատ խոսել չեն սիրում /առաջին հերթին կարևորելով գործը, հետո` խոսքը/: Այնուամենայնիվ, մի քանի օրինակ Ձեզ բերեմ: Արարատյան Հայրապետական թեմը Հայ Առաքելական եկեղեցու եվրոպական և ամերիկյան թեմերի օժանդակությամբ տարեկան հազարավոր ծնողազուրկների դրամական օգնություն է ցուցաբերում: Թեմում գործում է նաև բարեգործական գրասենյակ, որի միջոցով շատ կարիքավորներ պարբերաբար հագուստ և սնունդ են ստանում: Թեմի հոգևորականներից գրեթե յուրաքանչյուրը, բացի իրենց հոգևոր սպասավորության առաքելությունից, սոցիալական ծրագրեր են իրականցնում: Այդպես, Տեր Եսային խուլ և համր երեխաներին Աստծաշաունչ է դասավնդում: Սովորել է նրանց լեզուն և հաղորդակցվում է: Նչանց համար հատուկ հոգևոր ժեսետրի բառարան է տպագրել ու էլի շատ գործեր է անում այդ մարդկանց համար: Տեր Շահեն թափառաշրջիկ երեխաներով է զբաղվում: Տեր Բաբկեմը հոսպիսային ծրագիր է իրականացնում: Տեր Կարապետը տասնյակ տարիներ շարունակ Կոշի գաղութ է այցելում և հոգևոր և սոցիալական ծրագրեր անց կացնում նաև այնտեղ: Իմաստ չեմ տեսնում թվարկել բոլոր քահանաների ծրագրերը: Նշեմ նաև, որ միայն ԱՄՆ արևելյան թեմը Հայաստանում գործող իր 4 ճաշարանների միջոցով օրական հազարից ավել մարդու անվճար սնունդ է տրամադրում: Բնականաբար բազմաթիվ են անհատական բարեգործությունները և շատ այլ սոցիալական ծրագրեր, որոնք իրականանում են Ամենայն Հայոց Հայրապետի օրհնությամբ: Այդ ամենը թվարկելը հոգևորականները չեն ողջունում` առաջնորդվելով Աստվածաշնչային պատգամով, թե «աջ ձեռքը թող չիմանա, փե ձախն ինչ է անում»:
Տեր հայրերը հնարավորության չափով սիրով կպատասխանեն Ձեր այլ հարցերին:
Կրկին հիշեցնեմ, որ բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են հոգևոր բնույթի հարցեր ուղղել հոգևորականին և ստանալ պատասխաններ, կարող են այցելել Արարատյան Հայրապետական Թեմի առաջնորդարան հուլիսի 11-ից սկսած յուրաքաչնյուր չորեքշաբթի` ժ.17.00-ին: Հասցե` Ռ. Իսրայելյան 21` առաջնորդանիստ Ս. Սարգիս եկեղեցու հարևանությամբ: Հեռ. 58 47 22:

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Ter Hayr-ի խոսքերից
Հարգելի ակումբականներ: Շատ մեծ թվով հարցեր եք ուղղում Տեր Հայրերին:

Որոնց չեք կարողանում պատասխանել:

Նշեք, թե որ հարցրեին հոգևորականները չեն պատասխանել:
Հարգանքով` Մամլո դիվան:

Ter Hayr
11.07.2007, 16:36
Հարց:
Ինչու՞ է ըստ Մատթեւոսի եւ Մարկոսի ավետարանների Հիսուսի վերջին խոսքերը եղել են «Իմ Աստված, իմ Աստված, ինչու՞ ինձ թողեցիր», իսկ ըստ Ղուկասի ավետարանի [ճիշտ արտասանությունը չեմ հիշում, բայց միտքը սա էր] «Հայր իմ, ընդունիր ինձ քո երկնային արքայությունը»:

Առաջին արտահայտությունը դա աղոթքն է, որ սկսվում է կարծես թե տառապանքի հառաչանքից և կվերջանա փառաբանությամբ: Վերջին տողն ասում է, որ ժողովուրդն է, որ դեռ չէր ծնված իրենց պիտի ասվի, թե Տերը Իր ժողովուրդը կփրկի: Եւ ուրեմն փոխանակ լինելու այսպես տառապանքի աղերս, տառապանքից կելնե հաղթանակի: Մանավանդ, եթե հիշենք, որ Հիսուս բառը, նշանակում էՏերը կփրկի: Կարդա ամբողջությամբ Սաղմոս 21:
Ղուկասի ավետարանում այդ արտահայտությունը եթե նայենք 21-րդ Սաղմոսում, այնտեղ վերջին տողերն այն են, որ մեր Տերը Իր կյանքը կտա Աստծո ձեռքին: Իմաստը նույնն է: Հաղթանակի խոսքն է: Այնսինքն, Հիսուս Ինքն Իրենց հանձնեց Աստծո ձեռքին: Այսինքն, բոլոր 3 ավետարանիչները նույն իմասնտ են արտահայոտւմ, որը կգտնեք Սաղմոս 21-ում:

Օրհնությամբ` Տեր Տաճատ ավագ քահանա Դավիդյան:

ihusik
11.07.2007, 21:16
Չեմ հասկանում մատաղի դեպքում ինչպե՞ս է Բարեգութ ու Սիրո խորհրդանիշ հանդիսացող քրիստոնեական Աստվածը աչք փակում ու ընդունելի համարում այդ անմեղ կենդանու սպանությունը, որն ինքնին դաժանության մարմնավորում է... Գուցե դա շահադիտակա՞ն մղումով է արվում... կամ գուցե եկեղեցու հայրերն են որոշ հարցերում սխալվել ու հիմա հնարավոր չէ վերականգնել քանզի ստիպված կլինեն շատ հարցեր վերանաել, ինչպես օրինակ 553թ-ի Կոստանդինապոլյան տիեզերաժողովում Վերամարմնավորման Օրենքի սխալ համարումը, որը շատ հեշտ ու ճիշտ մեկնաբանում է ու տալիս բավարար պատասխաններ ողջ գոյություն ունեցող կյանքի հարցերին ուր եկեղեցին ներկայումս բացթողում ունի ու նման բացթողումների պատճառով էլ շատ ու շատ մտածող մարդիկ իրենց հեռու են պահում եկեղեցուց, իսկ թույլերն էլ իրենց կյանքի հարցերին հասկանալի ու ընդունելի պատասխաններ գտնելու նպատակով դիմում են այլընտրանքների (հերթական անգամ "Աստծո գործերն անքննելի են" չլսելու համար)՝ բազմաթիվ կեղծ, աղանդավորական խմբակների և ընկնում նրանց ձեռքը և այստեղից էլ նրանց ու նրանց անդամների թվի օրեցօր ավելանալը:

---------------------
Առանձնացնեմ հարցերս ճիշտ հասկացվելու համար.
1.Չեմ հասկանում մատաղի դեպքում ինչպե՞ս է Բարեգութ ու Սիրո խորհրդանիշ հանդիսացող քրիստոնեական Աստվածը աչք փակում ու ընդունելի համարում այդ անմեղ կենդանու սպանությունը, որն ինքնին դաժանության մարմնավորում է...

2.Ինչու՞ մերժվեց Վերամարմնավորման Օրենքը Քրիստոսից մոտ 500 տարի անց, մի Օրենք, որն ընդունում էին Օրիգենն ու այլ եկեղեցու հայրեր, մի Օրենք, որ կօգնի ճիշտ հասկանալ այդ Մեծ ու Հիասքանչ Ուսմունքը՝ Ճշմարտությունը...

3.Հնարավո՞ր է, որ եկեղեցին գոնե հանուն Քրիստոսի ավետած Ճշմարտության երբևէ իր մեջ ուժ գտնի և կարողանա որոշ ուղղումներ մտցնի իր պատմական անցյալում տեղ գտած սխալների մեջ...

Ambrosine
21.07.2007, 10:39
Հարգելի Տեր Հայր, եկեղեցին ինչպես է գնահատում Վասակին /Ավարայր/?

Smergh
22.07.2007, 10:23
Հարգարժան Տեր Հայր~
Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք ներքոհիշյալ նյութը, որը պատահականորեն հայտնաբերել եմ ինտերնետում: Ցավոք այն հայերեն չէ, սակայն կարծում եմ Ձեզ համար դա խնդիր չէ, պարզապես ես ստիպված եմ խախտել ակումբի ավանդույթը` ինտերնետում հայոց լեզվի ամրապնդմանն ու տարածմանն ուղղված: Այն ինձ շատ հետաքրքրեց և ես կարծում եմ ակումբակիցները նույնպես անտարբեր չեն մնա այս նյութի նկատմամբ:

ТРЕТЬЕ ПУТЕШЕСТВИЕ
Глава XVIII
Пленника расстаются. Большой сад близ Цурбага. Прибытие в Эривань. Дешевые цены на людей. Положение горы Арарат. Чудесная встреча с кармелитами. Пятидневное восхождение на гору Арарат. Я. Я. Стрейс излечивает отшельника от грыжи. Подарок, полученный за это. Свидетельство о восхождении на гору Арарат, которое совершил Я. Я. Стрейс. Прощание с отшельником.
Июня 21-го со слезами на глазах я попрощался с Эльсом Питерсом, не рассчитывая на то, что вновь увидим друг друга по-прежнему свободными и что до наших жен дойдет какая-либо весть о нашем положении, о том, куда нас закинула судьба или собственное бегство. Мы были [223] в отчаянии, что нас никогда не освободят от этой ужасной неволи помощь и заступничество родственников или любовь соотечественников. После того как мы попрощались и взглянули друг на друга в последний раз, меня посадили на мула, и я должен их был отправиться верхом с отрядом рабов и отверженных ко двору князя Мухаммеда, находившемуся примерно на расстоянии трех миль от Эривани.
Вечером мы въехали на высокую гору и остановились на ночлег в деревне Цурбах (Tzurbag). Здесь много женщин приходило в наше убежище посмотреть на меня. Они весьма дивились на мои волосы, ибо никогда не видели в своей стране мужчин с такими длинными и большими локонами, потому что мухаммедане голову бреют наголо, как и все турки.
22-го рано утром мы продолжали наш путь через заросли, где видели много кабанов, пожирающих плоды, упавшие с деревьев, так как этот лее был не чем иным, как фруктовым садом с различными плодовыми деревьями, ибо здесь существует закон, по которому ни девушки, ни юноши не имеют права сочетаться браком, пока они собственноручно не посадят и не вырастят более ста деревьев. По этой причине дети с весьма раннего возраста начинают сажать деревья, благодаря чему с течением времени вырос такой большой сад с множеством яблок, груш, вишен, слив, фиг, каштанов, грецких и волошских орехов и других, так что даже сотая часть всего этого не может быть употреблена, и все, в нем посаженное общиной, считается общим. Там же прекрасные луга и поля, поросшие хлебными злаками, ячменем, различными овощами и зеленью, которая употребляется в пищу. Там очень много скота, жирных коров, козлов, овец с широкими хвостами, кур, голубей и несчетное множество птиц, так что кушанья и налитки в этой местности весьма дешевы.
30-го прибыли мы в город Эривань, лежащий у подножия горы Арарат или у границы Мидии, примерно в двадцати милях от Каспийского моря. Город невелик, но обнесен довольно большой стеной. Он равен по величине городу Алькмару в Голландии. В нем несколько персидских мечетей и церквей, а также мужской католический монастырь кармелитов. Не считая торговли людьми, которой занимаются дагестанские татары, в нем мало заметна торговля съестными припасами и другими товарами, а рабы здесь так дешевы, что можно купить молодого сильного парня за десять рейхсталеров, по какой цене некоторых наших и [224] продали. Эривань населен большей частью бедными армянами, а гора Арарат — католиками и другими христианами.
Гора Арарат лежит на границе Армении и Мидии и входит в Дагестанские или Каспийские горы. Армяне называют ее Мессина (Messina), а персы — Агри (Agri); она гораздо выше Кавказа (Caucasus) или Таврии (Taurus) и всех гор Мидии, Армении и Персии, насколько позволяет судить глаз. Это — скала, состоящая из синих и темных камней. Я нашел там тяжелый блестящий минерал желтовато-красного цвета; хотя я и взял с собой кусок для пробы, но не мог узнать, что в нем находилось, потому что он у меня был отнят англичанами (о чем я расскажу после). Гора Арарат совеем голая, на ней нет земли; более подробные сведения о ее положении и облике читатель может узнать из совершенного мною туда путешествия.
Мой хозяин намеревался продать меня этим людям, но они никак не могли сторговаться. Два священнослужителя подошли ко мне с вопросом, не хирург ли я и не пожелаю ли лечить раны или увечья. Я ответил, что нет, чему они не хотели верить и справились у моего хозяина. Один из священнослужителей сказал: “У моего брата грыжа, и если ваш раб его будет лечить и сделает здоровым, мы вам дадим пятьдесят рейхсталеров”. Мой хозяин возымел большое желание получить зги деньги, вследствие чего он настаивал, чтобы я помог страдающему грыжей, и обещал мне свободу, если я это сделаю. Я не знал теперь, что мне делать; то меня манила надежда открыть себе путь к золотой свободе и вылечить больного, то возникал страх незаслуженного наказания от этих безбожных и злых людей, если то, за что я возьмусь, кончится неудачей. Наконец я набрался мужества и, уповая на милость божию и счастливый случай, взялся за это дело.
Тогда я отправился в путь, продолжавшийся шесть дней, прежде чем я добрался до жилища отшельника. Каждый день мы проезжали добрых пять миль. Это большой конец (принимая во внимание, что путь в гору все время становился труднее), и к вечеру мы так уставали, как будто весь день были на самой тяжелой работе. Каждые пять миль мы встречали одинокий двор и брали с собой крестьянина с ослом, который вез нашу пищу и топливо, ибо ночью наступал такой жестокий холод, что человек и лошадь шли по льду, намерзавшему за половину ночи. Мы проезжали через облака трех видов: первые туманные, густые и темные; другие весьма холодные, снежные, хотя внизу стояло лето [225] я было очень тепло, так что виноград поспел раньше срока; третьи облака были еще холоднее, и нам казалось, что каждое мгновение мы можем замерзнуть на ходу. Прошло четыре дня, прежде чем мы миновали холодную полосу; с того времени чем дальше мы продвигались вперед, тем сильнее уменьшались облака. 7 июля мы наконец подошли к жилищу отшельника, высеченному в скале, и там была такая прекрасная погода, какую только можно себе представить: не жарко и не холодно, но постоянная равномерная теплота. Отшельник рассказал мне, что живет на этом месте 25 лет и за все время ни разу не заметил дождя или ветра, чтобы от этого могло хотя бы пошевелиться или сдвинуться перышко. Еще тише на вершине горы, где на человеческой памяти или по преданию никогда не чувствовалось ни малейшего движения воздуха, отчего ковчег не ветшает и не портится 151.
Շաիունակությունը հաջորդիվ...

Smergh
22.07.2007, 10:24
Когда я вошел в жилище отшельника или келью, осмотрел грыжу своего пациента, то нашел ее величиной с куриное яйцо, Я спросил его, давно ли она ущемлена? Он ответил, что в течение месяца, и это дало мне мужество излечить ее, ибо чем грыжа моложе, тем легче поддается излечению. Я начал с того, что велел принести двести свежих куриных ниц, которые сварил вкрутую и приготовил масло из желтков. Я приготовил, как сумел, повязку и намазывал ее 14 дней к ряду и велел ему в это время спокойно лежать. После этого заставил его встать, чтобы посмотреть, как обстоят его дела, и нашел, что я принес ему значительную пользу, чему весьма обрадовался, ибо раньше, как только он вправлял грыжу, она выступала вновь, теперь же оставалась внутри; и он прибавил, что сам день ото дня чувствовал некоторое улучшение. Я велел ему носить повязку в течение года и поддерживать ее мазью, на что он согласился и подарил мне е сердечной благодарностью кусок коричневого дерева. Помимо того он подарил крест на серебряной цепочке, которую он снял со своей шеи; он дал мне еще кусочек камня, отбитого из-под ковчега и велел мне все это хорошо и бережно сохранить, говоря: “Когда вы с этим попадете в Рим и передадите святые остатки в церковь святого Петра, то вас вознаградят и подарят в такой степени, что вы сможете на это прожить в довольстве всю свою жизнь”. Я вез с собой дерево и крест, а также кусочек блестящего камня, но камень с остальными вещами, как я уже упоминал об этом, был у меня отнят англичанами, которые овладели вашим кораблем и ограбили нас. Этого отшельника звали Доминго Александре, [226] он был родом из Рима, сын Александра Доминго, богатейшего в знатнейшего римского гражданина, который завещал все свои богатства церкви святого Петра и приказал сыну последовать его воле, отправиться в Эривань, поселиться на горе Арарат и вести жизнь тихую, мирную и праведную. Сын исполнил его приказание и отправился на эту гору, где он (в год 1670) уже пробыл 25 лет и чувствовал себя здесь счастливее, нежели живя в Риме. Помимо указанных подарков он дал мне свидетельство о моем посещении и путешествии на гору Арарат, которое так звучит по-латыни:
Postquam non potui intermittere ad petitionem Joannis Jansonii precabatur, ut testimonium ipsi darem scriptum, quod supernominatus Joannes Jansonins fuerit apud me in monte Sancto Ararath, circiter triginta quinque milliarium sursum cundo; ubi praenominatus Joannes me sanavit ab una magna ruptura; propterea ipsi maximas gratias ago, propter magnam diligentiam suam, quam mihi praestitit; ipsi pro hae benevolentia donavi; unam Crucem, quod fuit fustium ligni de vera Archa Noё, ubi in persona intus fui a illud, de quo ista crux est facta, propriis meis manibus ab una cammera scidi. Ubi ego Joann. Janson. perfectius oretenus veritatem narravi, quomodo illa Archa est facta. Super hoc ipsi lapidem etiam dedi, quem ipsemet manibus meis decerpsi infra Archam, ubi Archa quiescit. Hoc omne fateor esse verum, tam verum, quam vere ego in ista mea sancta eremitica habitatione de facta vivo.
Datum in Monte Ararath,
die 22 Iulii 1670
Dominicus Alexander,
Romanus.
Это написано его собственной рукой и, как мне сказал переводчик, на весьма скверной, кухонной латыни. Невзирая на это, я предпочел оставить составленное им самим свидетельство без изменения, чем изменить его по усмотрению другого человека, ибо важнее суть дела, а не слова. Эту рукопись перевели мне следующим образом: “После того как я не мог не отозваться на просьбу Яна Янса, просившего, чтобы я дал ему письменное свидетельство, что вышепоименованный Ян Янс был у меня на святой горе Арарат, поднимаясь вверх приблизительно на 35 миль, где вышепоименованный Ян Янс исцелил меня от большой грыжи, поэтому я приношу ему величайшую благодарность за его великие старания, [227] которые он мне оказал; и в знак этого расположения я подарил ему: крест, который был обломком дерева от действительного Ноева ковчега, внутри которого я был лично; и то из чего впоследствии был сделан этот крест, я своими собственными руками отломал от одного помещения; при этом я изустно с большой точностью правдиво рассказал Яну Янсу, как был сделан этот ковчег. Сверх того я дал ему также камень, который сам своими руками выломал из-под ковчега, на том месте, где ковчег покоится до сего дня. Я свидетельствую, что все это истинно, настолько истинно, насколько я действительно живу в этом моем святом отшельническом обиталище,
Дано на горе Арарат
22 июля 1670 г.
Dominicus Alexander из Рима”.
После того я попрощался с отшельником и стал спускаться с горы Арарат, и мне дали с собой, как при восхождении; осла для поклажи и погонщика. Дорога при спуске показалась мне более тяжелой, чем при восхождении, особенно, когда мы очутились в холодных облаках, где было так скользко, что я все время боялся, что скачусь вниз и сломаю себе шею. Ниже был дождь, ветер и бурная погода, что сделало дорогу, и без того достаточно трудную из-за скал и ущелий, еще опаснее. Наконец, после долгих мучений и трудов я снова оказался внизу и могу уверить каждого любознательного человека, что на гору Арарат вполне можно взойти, вопреки мнению тех, которые говорят и утверждают, что теперь невозможно туда попасть.

Ter Hayr
23.07.2007, 12:53
- Հարգելի Տեր Հայր, եկեղեցին ինչպես է գնահատում Վասակին /Ավարայր/?

Եկեղեցին պաշտոնապես Վասակի վարքի մասին իր կարծիքը չի արտահայտել: Սակայն եկեղեցու բազմաթիվ հայրեր մշտապես պարսավել են դավաճանության արտահայտման ցանկացած ձև: Դավաճանությունն ինքնին որևիցե մի հասարակության մեջ կամ կրոնական գաղափարախոսության մեջ դրական տեղ չունի: Առավել ևս քրիստոենության մեջ, որում առկա է սիրո գաղափարը: Որևիցե նշանակություն չունի Վասակի նպատակները, թե ինչի համար է դա տեղի ունեցել: Ինչպես սուտն է մնում սուտ, այնպես էլ դավաճանություն է մնում դավաճանություն:
Օրհնությմաբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Ter Hayr
23.07.2007, 15:04
1.Չեմ հասկանում մատաղի դեպքում ինչպե՞ս է Բարեգութ ու Սիրո խորհրդանիշ հանդիսացող քրիստոնեական Աստվածը աչք փակում ու ընդունելի համարում այդ անմեղ կենդանու սպանությունը, որն ինքնին դաժանության մարմնավորում է...

2.Ինչու՞ մերժվեց Վերամարմնավորման Օրենքը Քրիստոսից մոտ 500 տարի անց, մի Օրենք, որն ընդունում էին Օրիգենն ու այլ եկեղեցու հայրեր, մի Օրենք, որ կօգնի ճիշտ հասկանալ այդ Մեծ ու Հիասքանչ Ուսմունքը՝ Ճշմարտությունը...

3.Հնարավո՞ր է, որ եկեղեցին գոնե հանուն Քրիստոսի ավետած Ճշմարտության երբևէ իր մեջ ուժ գտնի և կարողանա որոշ ուղղումներ մտցնի իր պատմական անցյալում տեղ գտած սխալների մեջ...

Հարգելի նամակագիր,
Հերթով պատասխանեմ Ձեր ուղղված հարցերին:

1.Ծննդոց գրքի 9-րդ գլխում ջրհեղեղից հետո Աստված պատվիրեց մարդուն, որ “ամեն շարժուն կենդանի թող ձեզ կերակուր լինի” /Ծննդոց 9:1-4/: Ինչպես նաև Հին Կտակարանում բազմաթիվ անգամ հանդիպում ենք Աստծո այն պատվիրաններին, ուր խոսվում է զոհերի և ողջակեզների մասին: Այստեղից կարող եք հետևություն անել, որ կենդանիների հանդեպ նման վերաբերմունքը գալիս է Աստվածաշնչից: Իսկ կենդանիների նկատմամբ այդ վերաբերմունքի պատճառը ոչ թե Աստծո գթության պակասն էր, այլ այն մեղքն ու ապականությունը, որով լցվեց աշխարհը: Իսկ Աստված, թույլ տալով կենդանիներին սպանել կամ զոհաբերել, ոչ թե խրախուսում է այդ ապականված և մեղավոր երևույթը, այլ քանի որ մարդկային բնությունը փոխվեց և մարդը այլևս միայն բուսական սնունդով չէր կարողանում ապահովել իր օրվա սնունդը, Աստված պատվիրեց մարդուն օգտագործել նաև կենդանական սնունդով: Այնսիքն, օգտագործել արդեն պատրաստի կալորիաներ` իր մարմնի կենսունակությունն ապահովելու համար: Միևնույն ժամանակ Աստված պատվիրեց նաև զոհեր մատուցել նաև իրենց գործած մեղքերի համար, որով փաստորեն մարդու գործած մեղքի մահացու ազդեցությունը մարդուց փոխանցվում էր կենդանուն, դրանով իսկ մարդուն տալով հնարավորություն` հետագայում փոխվելու և մեղքերից հեռանալու: Սակայն, երբ եկավ Աստծո նախասահմնաված ժամանակը, Աստված ուղարկեց Իր Որդուն, որը եղավ Կատարյալ Զոհ` մարդկանց բոլոր գործած մեղքերի համար: Այսինքն, մարդկանց գործած բոլոր մեղքերի մահացու ազդեցությունը Հիսուս վերցրեց Իր վրա, Մահացավ, Հարություն առավ և դրանով մարդկանց ազատեց մեղքի իշխանությունից: Այդ իսկ պատճառով այսօր այլևս զոհաբերություններ չեն կատարվում: Սակայն կենդանական կերակուրը շարունակվում է մնալ մարդկանց սննդակարգում, նաև օրհնվում է Եկեղեցու կողմից` ճաշակելուց առաջ: Սա, իհարկե, անհրաժեշտություն է, և Աստված, գերադասելով բանական մարդուն անմաբ կենդանիներից, թույլ է տալիս այս երևույթը:
2.Վերամարմնավորման, կամ ռեինկառնացիայի ուսմունք չի եղել ոչ հրեական օրենքում, ոչ քրիստոնեության մեջ: Եւ եթե եղել են որոշ անհատներ, որոնք ունեցել են այդպիսի տեսակետներ, դա չի նշանակում, որ այն ընդունելի է եղել: Եւ ոչ թե քրիստոենությունը 500 տարի անց մերժեց այդ ուսմունքը, այլ նման ուսմունք առհասարակ չի եղել քրիստոենության մեջ: Եւ անկախ նրանից, թե քանի հարյուր տարի է անցել, ցանկացած առիթի դեպքում եկեղեցին հայտնում է իր բացասական կարծիքն այդ ուսմունքի վերաբերյալ: Իհարկե, չեմ հասկանում, թե ինչ ճշմարտություն եք գտել այդ ուսմունքի մեջ: Աստվածաշունչը հստակ ասում է, որ մարդ ծմվում է մեկ ամգամ, մահանում է մեկ անգամ, որից հետո դատաստանն է` հավիտենական կյանքի համար:
3.Ասենք, որ եկեղեցին դա մարդիկ են, որոնց գլուխը Քրիստոսն է: Այսինքն, եկեղեցին Աստվածային և մարդկային հաստատություն է, և իհարկե, մարդկայինը շատ անգամ եկեղեցում դրսևորվել է իր տկարություններով և թուլություններով: Սակայն Աստվածայինը միշտ ուղղել և առաջնորդել է եկեղեցու ճշմարտության մեջ: Այնպես որ մենք կարող ենք խոսել եկեղեցում` մարդկանց կողմից որոշ սխալների, տկարությունների և թերությունների մասին: Սակայն ընդհանուր եկեղեցուն երբևէիցե հանդիմանել չենք կարող, քանի որ եկեղեցու գլուխը լինելով Քրիստոս, եկեղեցին միշտ հաստատ է իր ճշմարտության և արդարության մեջ: Եւ եթե Դուք եկեղեցում չեք տեսնում Աստծուն, դա գալիս է Ձեր սխալ պատկերացումներից եկեղեցու մասին: Եւ Դուք առաջնորդվում եք միայն Ձեր ֆիզիկական աչքերով, իսկ հոգու աչքերով տեսնելը անհրաժեշտություն է քրիստոենությունը հասկանալու համար:

Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:

dvgray
23.07.2007, 15:56
Հարգելի Տեր-Հայր

Հարակից թեմաներից մեկում կա կարծիքների բազմազանություն, կապված "պե՞տք է արդյոք մահացու հիվանդին հայտնել իր մոտալուտ մահվան մասին թէ ոչ" հարցի հետ:

Ի՞նչ է եկեղեցու վերաբերմունքը այս բավականին բարդ իրավիճակում:
Կցանկանայի իմանալ ոչ միայն քրիստոնեական, այլ ընդհանրապես հնարավորինս բոլոր հիմնական կրոնների վերաբերմունքի ու վարվելակերպի մասին: Կա՞ն արդյոք միասնական, հղկված ու ձևավորված մոդելներ, որոնք կիրառվում են այսպիսի կրիտիկական ու բարդագույն դեպքերում:

Ter Hayr
30.07.2007, 12:51
Հարգարժան Տեր Հայր~
Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք ներքոհիշյալ նյութը, որը պատահականորեն հայտնաբերել եմ ինտերնետում: Ցավոք այն հայերեն չէ, սակայն կարծում եմ Ձեզ համար դա խնդիր չէ, պարզապես ես ստիպված եմ խախտել ակումբի ավանդույթը` ինտերնետում հայոց լեզվի ամրապնդմանն ու տարածմանն ուղղված: Այն ինձ շատ հետաքրքրեց և ես կարծում եմ ակումբակիցները նույնպես անտարբեր չեն մնա այս նյութի նկատմամբ:


Թերևս հետյալ մեկնաբանությունը կտամ, որ սա բացառիկ մի հիշատակություն է, որ մինչև 1670-ական թթ. հնարավոր էր տեսնել Նոյի տապանը Արարատ լեռան վրա, որը հետագայում` 18-րդ դարում Հայկական լեռնաշխարհում տեղի ունեցած մեծ երկրաշարժի պատճառով սառույցով և ձյան շերտով ծածկվեց: Այսօր կարելի է միայն կռահել նրա գտնվելու վայրի մասին: Թե որքանով հավաստի է այս աղբյուրը, կարծում եմ, որ հավաստի է, գոնե Ձե մեջ բերած հատվածը:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Ավելացվել է 13 րոպե անց

- Հարգելի Տեր-Հայր

Հարակից թեմաներից մեկում կա կարծիքների բազմազանություն, կապված "պե՞տք է արդյոք մահացու հիվանդին հայտնել իր մոտալուտ մահվան մասին թէ ոչ" հարցի հետ:

Ի՞նչ է եկեղեցու վերաբերմունքը այս բավականին բարդ իրավիճակում:
Կցանկանայի իմանալ ոչ միայն քրիստոնեական, այլ ընդհանրապես հնարավորինս բոլոր հիմնական կրոնների վերաբերմունքի ու վարվելակերպի մասին: Կա՞ն արդյոք միասնական, հղկված ու ձևավորված մոդելներ, որոնք կիրառվում են այսպիսի կրիտիկական ու բարդագույն դեպքերում:

Այն ամենը, ինչ ես պետք է ասեմ, լինելու է ոչ թե եկեղեցու կարծիքը, այլ իմ անհատ հոգևորականիս կարծիքը, քանի որ եկեղեցին այդ հարցի հստակ դիրքորոշումը դեռ չունի:
Ինչու պետք է չասվի, եթե մենք համարում ենք, որ մարդը պետք է այս աշխարհից հեռանա Աստծո հետ հաշտված կարգավիճակում, ապա դա ենթադրում է քրիստոնեական վայելուչ կյանք ամբողջ կայնքի ընթացքում: Եւ կամ հնարավորության դեպքում զղջման հոգեվիճակ, երբ մահը անխուսափելի է: Ուստի և ըստ իս, համարում եմ անհրաժեշտ այն իրողությունը, որ պետք է մահամերձ հիվանդին տեղեկացնել` նրա մոտալուտ մահվան մասին, որով նա առաջին հերթին դատարկ հույսեր չի ունենա և նաև ապաշխարելու և հոգոևր դարձի հնարավորություն կստանա: Այստեղ մենք պետք է դեն նետենք մարդկային սին մարդասիրական մղումները, որով այդ տեղեկությունը չի տրվում մարդուն: Իմաստը չեմ տեսնում: Ինչո՞ւ չեն ասում: Որ չտանջե՞ն: Ճշմարտությունը ամեն դեպքում ազատարար է: Համաձայն եմ, որ դա ծանր կլինի բոլորի համար: Սակայն վստահեցնում եմ, որ միաժամանակ բոլորի հոգիները թեթևացած կլինեն: Ամեն պարագայում պետք է ասել: Քանի որ մահամերձի վիճակը` իրեն ավելի է մոտեցնում Աստծուն: Այնուհետև իր աղոթքները և իր զրույցները Աստծո հետ ավելի մեծ հանգստություն կբերեն նույն այդ մարդուն: Վերջապես նա իրավունք ունի իմանալ իր մասին ամենը: Որևէ մեկը իրավունք չունի զրկել նրան այդ բանից: Հիվանդի նկատմամբ հոգածությունը չպետք է արտահայտվի միայն մարմնի մասին հոգալով: Այլև շատ կարևոր է հիվանդի հոգու մասին հոգ տանելը: Մարմինը այսպես թե այնպես ինչ-որ մի օր լքելու է այս աշխարհը: Իսկ հոգին իր անմահությունը կունենա Աստծո արքայության մեջ, եթե այդ հոգու մասին հոգ տարվի:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Artgeo
30.07.2007, 13:10
Ինչպե՞ս է վերաբերվում առաքելական եկեղեցին մահացածի մարմինը վառելուն:

Ter Hayr
30.07.2007, 13:43
Ինչպե՞ս է վերաբերվում առաքելական եկեղեցին մահացածի մարմինը վառելուն:

Առաքելական եկեղեցին իր պաշտոնական դիրքորոշումը այս հարցի շուրջ դեռ չի հայտնել: Սակայն
այդ հարցի վերաբերյալ նյութ կարող եք ընթերցել Արարատյան Հայրապետական թեմի կայքում հետևյալ հասցեով:
http://www.qahana.am/doc/DIAKIZUM.doc

Ambrosine
01.08.2007, 23:33
Հարգելի Տեր Հայր,
Ավետիս հեռուստաալիքը մեր եկեղեցու դավանանքն է քարոզում? Եթե ոչ, ապա որ ուղղությունն է դա?

Շնորհակալություն

Smergh
07.08.2007, 19:59
Թերևս հետյալ մեկնաբանությունը կտամ, որ սա բացառիկ մի հիշատակություն է, որ մինչև 1670-ական թթ. հնարավոր էր տեսնել Նոյի տապանը Արարատ լեռան վրա, որը հետագայում` 18-րդ դարում Հայկական լեռնաշխարհում տեղի ունեցած մեծ երկրաշարժի պատճառով սառույցով և ձյան շերտով ծածկվեց: Այսօր կարելի է միայն կռահել նրա գտնվելու վայրի մասին: Թե որքանով հավաստի է այս աղբյուրը, կարծում եմ, որ հավաստի է, գոնե Ձե մեջ բերած հատվածը:

Հարգելի Տեր Հայր~

Ես ցանկանւմ էի Ձեր ուշադրությունը հրավիրել մեկ այլ ուշագրավ փաստի վրա , այն է հեղինակի` ճգնավորի մոտից վայրէջքի նկարագրությանը: Այստեղ մի հակասություն կա: Այն որ Ճգնավորի մոտ ամառային տաք եղանակ է, իսկ նրանից մի փոքր ներքև սկսվում են սառույցներ, ցուրտ սառնամանիք: Կարելի է ենթադրել. որ այդ ճգնավորը գտնվելիս է եղել ծովի մակերևութից առնվազն 4000-4500 մ բարձրության վրա և հետևաբար ավելի դաժան եղանակային պայմաններում, քան ասենք 2500-3000 մետր բարձրության վրա կարող էր լինել:
Մնում է ենթադրել, որ այդ ճգնավորը ինքն է այն հզոր էներգիայի աղբյուրը, որն իր շրջապատը դարձրել է միանգամայն տանելի միկրոկլիմայական միջավայր:
Ես անձամբ այս պատմությանը չհավատալու հիմքեր չունեմ, քանի որ ինձ էլ ամեն ինչ շատ հավաստի է թվում, միայն բերված հակասությունն է, որ ինձ հանգիստ չի տալիս: Այ ի՞նչ կասեիք այս մասին:

Ambrosine
07.08.2007, 21:49
Հարգելի Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան,
քիչ առաջ <<ԵՐԿԻՐ ՄԵԴԻԱ>> հեռուստաալիքով մի հաղորդում էի դիտում խղճի, մտքի ազատության.... մասին: Հաղորդմանը մասնակցում էին նաև հոգևոր հայրեր ինչպես առաքելական եկեղեցու հպատակ, այլև հայ ավետարանական: Միանգամից ասեմ, որ ավելի համակրելի էր ավետարանական եկեղեցուց Սամվել Նավոյանի խոսքը, քան այնտեղ հավաքված մի քանի առաքելական հովիվների: Ս. Նավոյանը բացահայտ ցանկություն էր հայտնում միավորվել առաքելականին երկխոսության միջոցով, իսկ մեր հոգևոր հայրերը ուրախանալու, իրենց եղբայրներին ջերմորեն ընդունելու փոխարեն, մեղադրում էին նրանց առաքելական մայր եկեղեցուց շեղվելու համար: Ս. Նավոյանը մեջ բերեց նաև ձեր հոդվածներց մեկը, որը շատ հետաքրքիր էր: Ասվեց նաև, որ հաղորդմանը չեն ցանկացել գալ Եհովայի վկաները` պատճառաբանելով, որ իրենց հանդեպ տրամադրվածությունը շատ ագրեսիվ է: Եվ իրոք, եթե մեր եկեղեցու պաշտոնական ուղվածությունից գրեթե ոչնչով չտարբերվող ավետարանական եկեղեցու հետևորդների հանդեպ այդպես թշնամաբար են տրամադրված մեր հոգևոր հայրերը, ապա ինչպես եք պատրաստվում երկխոսության գնալ Եհովայի վկաների հետ? Մենք բոլորս էլ ուզում ենք, որ մեր երկրում լինի նաև կրոնական ներդաշնակություն, ինչու մեր եկեղեցին չի ցուցաբերում բավարար հանդուրժողականություն, որ երկխոսության միջոցով լուծվեն այս հարցերը? Ավելացնեմ նաև, որ վաղը չե մյուս օրը հաղորդման շարունակությունն է լինելու:
Շնորհակալություն

Ter Hayr
16.08.2007, 13:50
Հարգելի Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան,
քիչ առաջ <<ԵՐԿԻՐ ՄԵԴԻԱ>> հեռուստաալիքով մի հաղորդում էի դիտում խղճի, մտքի ազատության.... մասին: Հաղորդմանը մասնակցում էին նաև հոգևոր հայրեր ինչպես առաքելական եկեղեցու հպատակ, այլև հայ ավետարանական: Միանգամից ասեմ, որ ավելի համակրելի էր ավետարանական եկեղեցուց Սամվել Նավոյանի խոսքը, քան այնտեղ հավաքված մի քանի առաքելական հովիվների: Ս. Նավոյանը բացահայտ ցանկություն էր հայտնում միավորվել առաքելականին երկխոսության միջոցով, իսկ մեր հոգևոր հայրերը ուրախանալու, իրենց եղբայրներին ջերմորեն ընդունելու փոխարեն, մեղադրում էին նրանց առաքելական մայր եկեղեցուց շեղվելու համար: Ս. Նավոյանը մեջ բերեց նաև ձեր հոդվածներց մեկը, որը շատ հետաքրքիր էր: Ասվեց նաև, որ հաղորդմանը չեն ցանկացել գալ Եհովայի վկաները` պատճառաբանելով, որ իրենց հանդեպ տրամադրվածությունը շատ ագրեսիվ է: Եվ իրոք, եթե մեր եկեղեցու պաշտոնական ուղվածությունից գրեթե ոչնչով չտարբերվող ավետարանական եկեղեցու հետևորդների հանդեպ այդպես թշնամաբար են տրամադրված մեր հոգևոր հայրերը, ապա ինչպես եք պատրաստվում երկխոսության գնալ Եհովայի վկաների հետ? Մենք բոլորս էլ ուզում ենք, որ մեր երկրում լինի նաև կրոնական ներդաշնակություն, ինչու մեր եկեղեցին չի ցուցաբերում բավարար հանդուրժողականություն, որ երկխոսության միջոցով լուծվեն այս հարցերը? Ավելացնեմ նաև, որ վաղը չե մյուս օրը հաղորդման շարունակությունն է լինելու:
Շնորհակալություն
Հարգելի Աստղ,
Նախ ասեմ, որ իհարկե Ավտարանական եկեղեցու քարոզիչները շատ լավ վարժված են գեղեցիկ խոսելու մեջ: Սակայն սա էական չէ: Անցնենք բուն նյութին: Նախ Ավետարանական եկեղեցին ոչ թե ոչնչով չի տարբերվում Հայ առաքելական եկեղեցուց, այլ, կարելի է ասել, ոչնչով նման չէ մեր եկեղեցուն: Իհարկե, նրանք հավատում են Հիսուս Քրիստոսին և ընդունում Աստվածային Սուրբ Երրորդությունը: Սակայն դա ընդամնեը նշանակում է ճանաճել և իմանալ, թե ով է Աստված: Սակայն եկեղեցին մեզ սովորեցնում է ոչ միայն Աստծո մասին, այլ նաև ցույց է տալիս Աստված և մարդ հարաբերությունների ճանապարհը: Եւ ավելին: Այդ հարաբերության մեջ փրկության արժանանալու ուղին: Այդ ճանապարհը և ճշմարտությունը իհարկե այն եկեղեցին է, որը հաստատվեց Քրիստոսի կողմից առաքյալների միջոցով: Քրիստոս առաքյլաներին տվեց այդ իշխանությունը և առաքյլաներն այդ իշխանությունը փոխանցեցին ձեռնադրության միջոցով: նաև նշենք, որ Աստված և մարդ հարաբերությունների ամենակարևոր խորհուրդները դա մկրտությունն է և հաղորդությունը: Մկրտությամբ մենք վերածնվում ենք և հաշտվում Աստծո հետ: Իսկ հաղորդությամբ մենք կենդանի շփում ենք ունենում Աստծո հետ: Եւ այս խորհուրդները կատարելու իշխանությունը Քրիստոս նույնպես տվեց առաքյալներին, որը նույնպես փոխանցվեց ձեռնադրությամբ:
Հարգելի Աստղ, կարծում եմ, որ նորություն չի լինի ասածս, որ եթե Դուք, լինելով նույնիսկ շատ հավատացյալ մարդ, ունենալով շատ մեծ ցանկություն, երբեք ոչ ոքի չեք մկրտի և հաղորդության խորհուրդ չեք կատարի այն պարզ պատճառով, որ Դուք չունեք այդ խորհուրդները կատարելու իշխանություն: Իսկ ովքե՞ր են Ավետարանական եկեղեցու հոգևոր առաջնորդները: Ո՞վ է նրանց տվել իշխանություն եկեղեցի հիմնելու, մկրտություն կատարելու կամ հաղորդություն տալու իրավունք: Երբ նայում ենք այդ եկեղեցու պատմությանը, տեսնում ենք, որ այդ իշխանությունը նրանց ոչ ոք չի տվել: Այսինքն նրանք ինքնակոչ են: Չունեն առաքելական իշխանություն, որը տրվեց Քրիստոսից: Եւ փաստորեն նրանց ցանկացած գործողություն վավերական չէ: Առավել ևս Աստծուց չէ: Նաև ցանկանում եմ Ձեզ տեղեկացնել, որ Ավետարանական եկեղեցին Բողոքական եկեղեցի է: Իսկ Բողոքական եկեղեցիների ամենահիմնական «առաքելություններից է» ավանդական եկեղեցիներին վարկաբակել և քննադատելն է: Այսօր, երբ ավետարանականները ասում են, որ ցանկանում են միանալ մեր եկեղեցուն, դա ամենամեծ սուտն է` հորինված նրանց կողմից: Երբ մտենք ցանկացած Ավետարանական եկեղեցի և խոսենք Առաքելական եկեղեցու մասին, կտեսնենք, որ նրանք միայն քննադատում ու վարկաբեկում, շատ անգամ նաև ծաղրում են այն: Կոնկրետ օրինակ կարող եմ բերել, որ Ավետարանական քարոզիչները մեր եկեղեցուն անվանում են սատանայական եկեղեցի: Իսկ խոսելով այն մասին, որ նրանք ցանկանում են միանալ մեր եկեղեցուն, նրանք պարզապես ցանկանում են բարի երևալ հասարակության առաջ, զոհի տեսք ընդունել և ճանապարհ բացել` իրենց գործունեության համար: Դա ևս առիթ է վարկաբեկելու Հայ եկեղեցուն: Այն դեպքում, երբ Հայ Առաքելական եկեղեցին երբևէ իր հետևորդներից չի հրաժարվել: Եւ նույն աղանդավորների համար Հայ Եկեղեցու դռները բաց են, երբ որ նրանք կհասկանան և կցանկանան վերադառնալ: Նաև Ձեր ուշադրությունը հրավիրենք մի շատ կարևոր հանգամանքի վրա: Այն նույն ավետարանականները, որ ամեն օր խոսում են մեր եկեղեցու հետ միավորվելու մասին, օր օրի իրենք իրենց մեջ պառակտվում են և այսօր օրինակ միայն մեր քաղաքում գործում են իրարից տարբեր մի քանի տասնյակ ավետարանական եկեղեցիներ: Նաև հիշեցնեմ, որ տարիներ առաջ Ավետարանական եկեղեցին Հայ Առաքելական եկեղեցուն անվանում էր «Մայր» եկեղեցի: Մի փոքր ամրանալով Հայաստանում` սկսեց իրեն կոչել «քույր» եկեղեցին Հայ Առաքելականին: Թե ինչպես կանվանեն մեր եկեղեցին վաղը` դեռ հայտնի չէ: Ամեն դեպքում սա իրենց դիրքերը ամրացնելու հերթական քայլերից է: Այս ամենը հաշվի առնելով և շատ լավ ծանոթ լինելով նրանց ներքին խոհանոցին, ինչպես կարող է խոսք գնալ մեր եկեղեցիների միավորման մասին: Իսկ ինչ վերաբերվում է երկխոսություններին, ապա մեր եկեղեցին միշտ պատրաստակամ է խոսել ցանկացած ավետարանականի հետ, եթե նա ցանկանում է իմանալ մեր եկեղեցու մասին և փնտրում է ճշմարտություն: Եւ նշենք, որ նման բազմաթիվ երկխոսություններից հետո բազմաթիվ մարդիկ վերադարձել են Առաքելական եկեղեցի: Իսկ ինչ վերաբերվում է այնպիսի տոտալիտար աղանդներին, ինչպիսիք են Եհովայի վկաները կամ մորմոնները, ապա նրանց հետ որևէ երկխոսության մասին խոսք լինել չի կարող, քանի որ նրանք բացահայտ գործում են եկեղեցու դեմ և դա չեն էլ թաքցնում:
Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:

Welcome
16.08.2007, 16:22
Տեր հայր, պե՞տք է հավատալ անեծքներին:

Welcome
16.08.2007, 22:29
Պետք է արդյոք հավատալ գուշակություններին?:think

Ter Hayr
17.08.2007, 15:03
Տեր հայր, պե՞տք է հավատալ անեծքներին:

Անեծքին ոչ թե պետք է հավատալ, այլ այնքան հզոր և բարի լինել, որպեսզի ոչ մի չար ուժ կամ զորություն քեզ վրա չկարողանա աղդել: Անշուշտ կան չար զորություններ: Սակայն նրանք, ովքեր Աստծո ապավինությունն ունեն, չարը չի մերձենա նրա տանը, նրա անձին, մինչդեռ մենք ինքներս դրան չնպատսենք մեր չար մտքով և գործով: Հիշենք սաղմոսասացի խոսքերը. «նա, ով Աստծո ապավինությունն ունի, կքայլի օձերի, կարիճների և վիշապների վրայով և նրան ոչինչ չի պատահի»: Ահա տեսեք հավատքի զորությունը:
Օրհնությամբ` Տեր Բաբկեն քահանա Հայրապետյան:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Պետք է արդյոք հավատալ գուշակություններին?:think

Գուշակություններն ընդհանրապես պիղծ են Աստծո համար: Եւ գուշակություն անողը, և անձը, որն այցելում է գուշակին: Կարծում եմ, պատասխանը հստակ է:

Օրհնությամբ` Տեր Բաբկեն քահանա Հայրապետյան:

StrangeLittleGirl
17.08.2007, 15:54
Գուշակություններն ընդհանրապես պիղծ են Աստծո համար: Եւ գուշակություն անողը, և անձը, որն այցելում է գուշակին: Կարծում եմ, պատասխանը հստակ է:
Կարծեմ Աստվածաշնչում էլ նման խոսք կա, բայց փնտրում եմ, չեմ գտնում: Հաճախ պետք է լինում դրանով ապացուցել: Դուք կարո՞ղ եք ասել տեղը… Կարծեմ Հին Կտակարանում էր:

Welcome
17.08.2007, 19:21
Տեր Հայր, ովքեր են դժողք գնալու ԵՎ ովքեր դրախտ ? :think

Ավելացվել է 8 րոպե անց
Տեր Հայր, ինչ կասեք ոգեկանչության մասին :think

Ter Hayr
21.08.2007, 16:02
Կարծեմ Աստվածաշնչում էլ նման խոսք կա, բայց փնտրում եմ, չեմ գտնում: Հաճախ պետք է լինում դրանով ապացուցել: Դուք կարո՞ղ եք ասել տեղը… Կարծեմ Հին Կտակարանում էր:

Ընթերցեք`
Ղևտացիների 19:26
Բ Օրինաց 18:10-14
Եսայի 44:25
Երեմիա 27:9
Գուշակությունների մասին ասված է նաև Եզեկելի մարգարեության բազմաթիվ հատվածներում:
Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:

Array
21.08.2007, 16:48
Տե'ր Հայր , դուք ասում եք,որ մկրտություն կատարելու համար պետք է ունենալ համապատասխան իշխանություն: Սակայն, եթե Աստված է տալիս այդ իշխանությունը, հնարավոր չէ՞,որ այն տրվի եկեղեցու կողմից համապատասխան կոչում չունեցող մարդուն: Եվ հակառակը, հնարավոր չէ՞,որ համապատասխան կոչում ունեցող եկեղեցականը լինի անարժան:Որպես օրինակ` Ծալկայի գյուղերից մեկում նշանակված մեր Առաքելական եկեղեցու քահանան ժողովրդին էր բաժանում ձեր նշած տոտալիտար «Եհովայի վկաներ» կազմակերպության թռուցիկներ:
Շնորհակալություն

may
22.08.2007, 18:25
Aynpisi tpavorutyun e, te aprum enq anastvacneri erkrum, ev voch te Qristonya Hayastanum.

Մոդերատորական: Կարդացեք ակումբի կանոնադրությունը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=2437#post67297)։ Մասնավորապես ֆորումում չեն ողջունվում լատիներեն տառերով հայերեն գրառումները:
Եթե ինչ-որ պատճառով հայերեն մեքենագրելու հետ կապված դժվարություններ կան, ապա կարող եք օգտագործել ֆորումում ներդրված հայերեն մեքենագրման համակարգը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=497), Տրանսլիտի ձևափոխիչը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=42)կամ կարդացեք «Ինչպե՞ս գրել հայերեն (http://www.akumb.am/showthread.php?t=279)» թեման : Կամ էլ օգտվեք Փոխարկիչից։ (http://hayeren.akumb.am/?p=convertor)

Ter Hayr
23.08.2007, 15:43
Տեր Հայր, ովքեր են դժողք գնալու ԵՎ ովքեր դրախտ ? :think

Ավելացվել է 8 րոպե անց
Տեր Հայր, ինչ կասեք ոգեկանչության մասին :think

Նրանք, ովքեր մկրտությամբ դարձել են Քրիստոսի Մարմնի անդամ և հավատքով մինչև կյանքի վերջին օրը կապրեն Աստծո ներկայության մեջ, նրանք կարժանան փրկության: Եւ կձգտեն քրիստոնական վարդապետության սկզբունքերով դասավորել իրենց կյանքը: Իսկ որոնք որ չեն ընդունունմ Քրիստոսին և չեն զղջում իրենց գործած սխալների համար, ապա ըստ Ավետրանաի, նրանք չեն կարող փրկություն ունենալ, քանի որ փրկությունը Քրիստոսով է, որ տրվեց նրանց:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Արամ
23.08.2007, 15:54
Տեր Հայր ուրեմն հարց տամ, դուք աստղագուշակությունը ընդունում եք?

Vishapakah
23.08.2007, 20:49
Չգիտեմ այսպիսի կամ նմանատիպ հարց եղել է, թե ոչ!!!

Հարց.

Մենք բոլորս գիտենք, որ Հայ եկեղեցին առաքելական է, բայց ուղղափառ է, թե ոչ? կառցիքները իրարամերժ են, կապված Հայկական եկեղեցու Մոնոֆիզիտական կրոն լինելու պատճառով, որը հաջախ են քնարկումների ժամանակ հիշեցնում ռուս ուղղափառները եւ ըստ իս նրանք ճիշտ են.
Հայ եկեղեցին Մոնոֆիզիտական լինելով, կարող է իրեն համարել ուղղափառ եւ ընդանրապես ինչ կապ ունի Օրթոդոքսյալ հավատը ուղղափառների կամ Հայ Առաքելական եկեղեցու հետ???

Խնդրում եմ պատասխանեք.

Հարգանքով Արմեն Բագրատյան.

Ter Hayr
27.08.2007, 12:17
Նրանք, ովքեր մկրտությամբ դարձել են Քրիստոսի Մարմնի անդամ և հավատքով մինչև կյանքի վերջին օրը կապրեն Աստծո ներկայության մեջ, նրանք կարժանան փրկության: Եւ կձգտեն քրիստոնական վարդապետության սկզբունքերով դասավորել իրենց կյանքը: Իսկ որոնք որ չեն ընդունունմ Քրիստոսին և չեն զղջում իրենց գործած սխալների համար, ապա ըստ Ավետրանաի, նրանք չեն կարող փրկություն ունենալ, քանի որ փրկությունը Քրիստոսով է, որ տրվեց նրանց:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Այդ զբաղմունքը իր մեջ սարսափելի մեծ վտանգ ունի: Առաջին հերթին դրանով զբաղվողների համար: Քանի որ եթե նրանց թվում է, թե իրենք որևիցե մեկի հոգին են կանչում ինչ-որ ճշմարտություններ կամ ապագայի վերաբերյալ հարցերի պատասխպաններ ստանալու համար, ապա շատ սխալվում են: Նրանք հայտնվում են չարի ազդեցության տակ, քանի որ Աստծո կողմից նման գործողությունները չեն խրախուսվում և չեն օրհնվում: Հանգուցյալի հոգին չի կարող սովորական մարդու կանչով գալ և տեղեկություն հաղորդել: Մի խոսքով, այս իրողությունը, որը մեզանում կոչվում է ոգեկանչություն, ոչ այլ բան է, քան ծառայել չար, սատանայական ուժերին անգիտակից կերպով: Իսկ եթե այս ամենին գիտակից ես, ուրեմն` գիտակից կերպով:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Ter Hayr
27.08.2007, 16:21
Տեր Հայր ուրեմն հարց տամ, դուք աստղագուշակությունը ընդունում եք?

Իհարկե` ոչ: Ցանակացած տեսակի գուշակություններ միանշանակ անընդունելի են եկեղեցու կողմից:

Ter Hayr
28.08.2007, 16:39
Մենք բոլորս գիտենք, որ Հայ եկեղեցին առաքելական է, բայց ուղղափառ է, թե ոչ? կառցիքները իրարամերժ են, կապված Հայկական եկեղեցու Մոնոֆիզիտական կրոն լինելու պատճառով, որը հաջախ են քնարկումների ժամանակ հիշեցնում ռուս ուղղափառները եւ ըստ իս նրանք ճիշտ են.
Հայ եկեղեցին Մոնոֆիզիտական լինելով, կարող է իրեն համարել ուղղափառ եւ ընդանրապես ինչ կապ ունի Օրթոդոքսյալ հավատը ուղղափառների կամ Հայ Առաքելական եկեղեցու հետ???

Սիրելի Արմեն,
Դեռևս 3-րդ դարից արդեն կային աղանդներ, որոնք քննարկում էին թե Քրիստոս մարդ է, թե` Աստված: Եւ Աթանաս Մեծը հայտարարեց. Մեկ է Մարմնացած Աստծո Բնությունը: Այսինքն դրանով Աթանաս Ալեքսանդրացին արգելեց այն քննարկումները, թե որտեղ է Քրիստոս Մարդ և որտեղ Քրիստոս` Աստված: Սակայն 5-րդ դարում դարձյալ աղանդավորներից մեկը, ինչպիսին Նեստորն էր, փորձեց բարձրացնել այս հարցը և նրան դեմ կանգնեց Բյուզանդիայի Եվտիքես եպիսկոպոսը և գնաց ծայրահեղ մի քայլի: Եթե Նեստորը փորձում էր Քրիստոսի մեջ տեսնել մարդուն, որը հետո Աստվածացել է, ապա Եվտիքեսը, հակառակվելով, պնդեց, որ Քրիստոս Աստված է և մարդը Նրա մեջ ոչնչացված էր: Հենց դա էլ կոչվում էր մոնոֆիզիտիզմ: Աթանաս Ալեքսանդրացու «Մի է բնությունն Աստծո» արտահայտությունը ոչ մի կապ չունի եվտիքյան աղանդի հետ: Մենք մնացել ենք Աթանաս Ալեքսանդրացու դավանության հետևորդ: Իսկ այդ ժամանակ ռուս ազգը դետևս ձևավորված չէր: Այն վիճաբանությունները, որ ծագեցին Քաղկեդոնի ժողովից հետո, հայերը հույներին մեղադրում էին նեստորական աղանդի մեջ: Իսկ հույներն էլ ծայրահեղ հակառակվելով, մառանալով Աթանաս Ալեքսանդրացու մի բնության մասին խոսքը` մեզ վերագրում էին եվտիքյան աղանդի հետևորդ, որը մենք մերժել ենք և նզովել դեռևս մ.թ. 430թ-ին: Ռուսները, պարզապես առանց քննելու հույների տեսակետը, վերցնելով, մոռանալով, որ Հայաստանը բաժանված էր Բյուզանդիայի և Պարսկաստանի միջև և հույները միայն քաղաքական նկատառումներով էին անում մեզ այդ բանադրանքը, այսօր ռուս ժողովուրդը զոհն է պատմական այդ ժամանակաշրջանի:
Արմեն ջան, իմացիր, որ մեր եկեղեցին, Առաքելական լինելով, և ընդհանրական է, և ուղղափառ է, և ճշմարիտ է, քանի որ երբեք չի փոխել իր դավանությունը:
Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:

Ter Hayr
29.08.2007, 10:36
Տե'ր Հայր , դուք ասում եք,որ մկրտություն կատարելու համար պետք է ունենալ համապատասխան իշխանություն: Սակայն, եթե Աստված է տալիս այդ իշխանությունը, հնարավոր չէ՞,որ այն տրվի եկեղեցու կողմից համապատասխան կոչում չունեցող մարդուն: Եվ հակառակը, հնարավոր չէ՞,որ համապատասխան կոչում ունեցող եկեղեցականը լինի անարժան:Որպես օրինակ` Ծալկայի գյուղերից մեկում նշանակված մեր Առաքելական եկեղեցու քահանան ժողովրդին էր բաժանում ձեր նշած տոտալիտար «Եհովայի վկաներ» կազմակերպության թռուցիկներ:
Շնորհակալություն

Մկրտությունը և մնացած այլ եկեղեցական խորհուրդները վավեր են համարվում, երբ որ կատարվում են ձեռնադրված և օծված քահանայի միջոցով: Մեր եկեղեցին ընդունում է բացառության դեպքեր, երբ, օրինակ, երեխան մահամերձ է, մկրտված չէ, և նրա կյանքը մի քանի վայրկյան է տևելու, ապա մայրը կամ հայրը իրավասու է անգամ մեկ բուռ հող կամ ջուր լցնի երեխայի գլխին` արտասանելով. «Մկրտում եմ հանուն Հոր, Որդու և Սուրդ Հոգու» բառերը, և այդ մկրտությունն Աստծո առջև կհամարվի վավերական: Բայց այսպիսի դեպքեր հազվագյուտ են: Չեն կատարվել վերջին հարյուրամյակում: Ինչ վերաբերվում է անարժան հոգևորականին, ապա լինի նա արժան, թե անարժան, նրա կատարած բոլոր խորհուրդները կատարվում են վավերական: Քանի որ նա ունի օծում Ս. Մյուռոնով և ձեռնադրություն` տրված եկեղեցում: Եւ այս ամենը գալիս է Աստծուց: Իսկ Ձեր նկարագրած երևույթը պախարակելի է: Դուք կարող եք տեղեկացնել այդ մասին Վիրահայոց թեմի առաջնորդին:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Ավելացվել է 13 րոպե անց
Արարատ ջան,
Սաղմոսների գրքում այսպես է ասվում. “սիրտ սուրբ Աստված ոչ արհամարհե” /խոսքը վերաբերում է աղոթքին/: Սա նշանակում է, որ աղոթքի լսելի լինելու գրավականը ոչ թե սեփական կամ օտար աղոթք արտասանելն է, այլ սրտի մաքրությունը: Ասել է, թե ամեն տեսակ չար խորհուրդներից և մտքերից ձերբազատվելն է: Դու կարող ես սեփական անձից բխած աղոթքն արտասանել իմիջիայլոց, և, կամ, այն դեպքում, երբ քո ներսը պխտորված է ամեն տեսակ չար մտքերով: Բայց և դու կարող ես ընթերցել մեկ այլ մարդու կամ կանոնական աղոթքները սիրտդ` հոգիդ մաքուր պահելով ամեն տեսակ աղտեղություններից: Այնպես որ առաջնայինն այստեղ աղոթքի գրված կամ արտասանած լինելու խնդիրը չէ: Այլ սրտի մաքրությունը, ինչպես որ ասվումէ սաղմոսում:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Ter Hayr
29.08.2007, 10:59
Տեր հայր, պե՞տք է հավատալ անեծքներին:
Ոչ: Պետք չէ հավատալ ոչ անեծքներին, ոչ թուղթ ու գրին և այլն: Այդ ամենը խաթարում է մարդու հավատքը: Սակայն կան չար ուժեր, որոնց դիմակայելու համար պետք է լինել մշատպես հավատքի մեջ, մասնկացել Ս. Պատարագներին, որպեսզի մշտապես զորանալ Ս. Հոգով և կարողանալ դիամակյել չարի բոլոր տեսակի հարձակումներին:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Արամ
29.08.2007, 11:13
Իհարկե` ոչ: Ցանակացած տեսակի գուշակություններ միանշանակ անընդունելի են եկեղեցու կողմից:

«14 Աստուած ըսաւ. «Երկնքի հաստատութեանը մէջ լուսաւորներ թող ըլլան, որպէս զի ցորեկը գիշերէն զատեն եւ նշաններու ու ատեններու եւ օրերու ու տարիներու համար ըլլան։ 15 ու երկնքի հաստատութեանը մէջ լուսաւորելու համար ըլլան, որպէս զի երկրի վրայ լոյս տան» Ու այնպէս եղաւ։ Եւ Աստուած երկու մեծ լուսաւորներ ըրաւ։ Մեծ լուսաւորը ցորեկուան իշխելու համար ու պզտիկ լուսաւորը գիշերուան իշխելու համար։ Աստղերն ալ ըրաւ։ 17 Եւ Աստուած երկնքի հաստատութեանը մէջ դրաւ զանոնք, որպէս զի երկրի վրայ լոյս տան 18 Եւ ցորեկուան ու գիշերուան իշխեն եւ լոյսը խաւարէն զատեն։»

Տեր հայր իսկ ինչով կբացատրեք, որ այստեղ, գրված է նշաններու?
Այսինքն Աստղագուշակները, ոչ թե գուշակում են աստղերը այլ կարդում նրանց: Եթե այդ նշանները ուրիշ բանի մասին են պատրաստ եմ շատ հետաքրքությամբ լսել ձեզ::)

Ter Hayr
30.08.2007, 11:53
Ձեզ մոլորության մեջ է ցգել արևմտահայերեն լեզուն: Քանի որ նույն հատվածը 1994թ. Մայր Աթոռի կողմից հրատարակած արևելահայերեն Աստվածաշնչում այսպես է հնչում. “Դրանք թող լինեն, որպեսզի ցույց տան տարվա եղանակները, տոնական օրերն ու տարիները”: Այնպես որ միանշանակա Աստված լուսատուներն ու աստղերը չի ստեղծել, որպեսզի մարդիկ դրանցով գուշակություններ կատարեն: Մենք պետք է չշփոթենք աստղագիտություն գիտությունը աստղագուշակության հետ: Որպես օրինակ, ասեմ, որ Անանիա Շիրակացին եղել է իր ժամանակի և հոգևորականների մեջ ամենահոր աստղագետը, որ դեռևս շուրջ 10 դար առաջ հայտարարեց, որ երկիրը կլոր է: Այն դեպքում, երբ կաթոլիկ եկեղեցին 5 դար հետ նման հայտարարության համար այրում էր մարդկանց խարույկի վրա:
Ի դեպ, արևելահայերեն լեզվով Աստվածաշունչ կարող եք գտնել Արարատյան Հայրապետական թեմի www.qahana.am կայքում` Հոգևոր գրականության բաժնում հետևյալ հասցեով. http://www.qahana.am/index.php?id=22
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Արամ
30.08.2007, 11:59
Ձեզ մոլորության մեջ է ցգել արևմտահայերեն լեզուն: Քանի որ նույն հատվածը 1994թ. Մայր Աթոռի կողմից հրատարակած արևելահայերեն Աստվածաշնչում այսպես է հնչում. “Դրանք թող լինեն, որպեսզի ցույց տան տարվա եղանակները, տոնական օրերն ու տարիները”: Այնպես որ միանշանակա Աստված լուսատուներն ու աստղերը չի ստեղծել, որպեսզի մարդիկ դրանցով գուշակություններ կատարեն: Մենք պետք է չշփոթենք աստղագիտություն գիտությունը աստղագուշակության հետ: Որպես օրինակ, ասեմ, որ Անանիա Շիրակացին եղել է իր ժամանակի և հոգևորականների մեջ ամենահոր աստղագետը, որ դեռևս շուրջ 10 դար առաջ հայտարարեց, որ երկիրը կլոր է: Այն դեպքում, երբ կաթոլիկ եկեղեցին 5 դար հետ նման հայտարարության համար այրում էր մարդկանց խարույկի վրա:
Ի դեպ, արևելահայերեն լեզվով Աստվածաշունչ կարող եք գտնել Արարատյան Հայրապետական թեմի www.qahana.am կայքում` Հոգևոր գրականության բաժնում հետևյալ հասցեով. http://www.qahana.am/index.php?id=22
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Շնորհակալ եմ այսքան մանրամասն պատասխանի համար, բայց` ռուսերեն լեզվում`

«14 И сказал Бог: да будут светила на тверди небесной для отделения дня от ночи, и для знамений, и времен, и дней, и годов; 15 И да будут они светильниками на тверди небесной, чтобы светить на землю. И стало так. 16 И создал Бог два светила великие: светило большее, для управления днем, и светило меньшее, для управления ночью, и звезды; 17 И поставил их Бог на тверди небесной, чтобы светить на землю, 18 И управлять днем и ночью, и отделять свет от тьмы.»

Furnelios
03.09.2007, 10:03
Ուրախ եմ որ ունեմ նման հնարավորություն,
նախապես շնորհակալ եմ ...
Հարգելի քահանա,
պատմությունից, աստվածաշնչից մեզ հայտնի է որ Հիսուսի աշակերտները դավաճանում են նրան,իսկ ինչու ենք այդ դեպքում քրիստոնյաներս նրանց դասում սրբերի դասին՞՞՞

Ter Hayr
03.09.2007, 16:15
Պետք չէ այդպես կոպիտ որակում տալ, թե` դավաճանել են: Նրանք մարդ էին` ենթակա մարդկային ամեն տեսակ թուլությունների, որի մեջ մտնում է նաև վախը: Նրանք վախեցան և փախան: Սակայն նորից վերադարձան: Եւ վերադարձից հետո անգամ մահը, մահվան սպառնալիքը նրանց չթեքեց Աստծո հանդեպ հավատքից: Դավաճանել նշանակում է ուրանալ: Պետրոս 3 անգամ ուրացավ, բայց իր զղջումը մեծ եղավ: Եւ նա դարձավ Աստծո ջատագովներից մեկը: Եւ նրանց հետագա կյանքի արդյունքն է , որ Եկեղեցին նրանց սրբերի շարքին է դասել:
Օրհնությմաբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Philosopher
03.09.2007, 16:18
Տեր հայր, քանի էստեղ եք (հոգևոր-վիրտուալ առումով` օնլայն), ուզում եմ հարցնել`

Ինչու՞ ենք մենք ապրում:

Եվ հարց 2.

Ի՞նչ է այնուամենայնիվ կենդանի կյանքը:

Արամ
03.09.2007, 20:56
Տեր հայր միանում եմ Philisopheri հարցերին, /ուղղակի հաջորդ հարցերս էլ եին ետ լինելու/
Եվ խնդրում եմ, պատասխանեք:
Եկեղացին, ուղղակի չգիտեմ ակումբցիների աչքին ոնց կերևամ, բայց պիտի ասեմ, եկեղեցին, մի բան ասում, է ուրիշ բան անում, ուրիշ ձև հասկանում, և ուրիշ բան քարոզում:
Չգիտեմ դա իմ անձնական կարծիքն է, բայց դա չի նշանակում, որ ԵՍ ԱՍՏԾՈՒՆ չեմ հավատում, Աստված միակն է, ու Նա ամեն մեկիս սրտերում, է, և իմ կարծիքով, պետք չե ինձ որևի հոգևոր տուն, որի միջոցով շփվեմ Աստծու մոտ, եթե Նա ինձ այդքան մոտիկ է:
Եթե դուք ինձ հակառակը ապացուցեք ապա ես հաստատ կհամուզվեմ ու իմ բոլոր կասկածանքները հոդս կցնդեն:
Ես նկատի ունեմ, ներկայիս եկեղեցիները:

Ֆելո
03.09.2007, 22:13
մի հատ էլ ես հարց տամ. կարողա հիմար հարցա բայց դե...

մարդիք, այսինքն մենք առաջացել ենք Ադամից և Եվայից՞
և եթե այո, ապա ինչպես է դա հնարավոր:o(այսինքն նրանց երեխաներից էն կողմ բազմացում չպետքա լիներ գենետիկայից ելնելով)

Angelina
04.09.2007, 11:43
ՄԻ հարց էլ ես միգուցե կրկնվեմ, դրա համար ինձ կներեք
Մոմ վառելու իմաստը ո՞րն է:

Ter Hayr
06.09.2007, 17:09
Ողջույն հարգելիս.
Դու նորից ու նորից փորձում ես աստղագուշակությանն արդարացում գտնել Աստվածաշունչ մատյանի մեջ: Ռուսերեն Զնամենիե բառը այստեղ ունի ոչ թե գուշակությունների նշանակությունը, այլ ճանապարհ գտնելու և երկրի կողմերը որոշելու իմաստը: Այսինքն սրանք , ասել է թե աստղերը նշաններ են որոնցով մարդիկ կարող են ուղղորդվել: Հիշեք նաև Բեթխեհեմի աստղը , որը մոգերին առաջնորդեց դեպի նորածին Հիսուս մանուկը:
Որևէ այլ գուշակային նշան չկա և չի էլ կարող լինել.
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 7 րոպե անց
Մոմավառությունը ընդհանրապես իրենից յուրորինակ մի նվիրատվություն է ներկայացնում: Դու քո արդար վաստակից գնում որոշ քանակությամբ մոմ և վառում ես ` դրանով լուսավորելով եկեղեցին և նաև ֆինանսապես աջակցելով վերջինիս, քանի վոր եկեղեցու բյուջեն հիմնականում ձևավորվում է նմանօրինակ կերպով: ժամանակաին երբ չկար էլեկրտական հոսանք մարդիկ այդպես էին լուսավորում եկեղեցիները աղոթքների և Պատարագների ժամանակ:
Եւ կարելի նաև մոմը դիտել իբրև մարդու կյանքի խորհրդանիշ.
Կարևորը աղոթքն է. Հիշիր. Քո մոմավառությունը որևէ իմաստ չի ունենա եթե դու աղոթք չանես. Դու կարող ես երբեմն մոմ չվառել, սակայն աղոթք պարտավոր ես միշտ անել.Եթե հավատում ես Աստծուն
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն

Ավելացվել է 13 րոպե անց
Սոված ջան.
Այսպես դիմեմ հա, այլ անուն չկար:
Այո մարդկությունը բազմացել է Ադամի զավակներից . ազգակցական ամուսնությունը չէր արգելվեր Աստծո կողմից, քանզի կար մարկության բազմացման խնդիր: Հետագայում դրան արգելք դրվեց և համապատասխան պատիժ, որը զանազան գենետիկ ճանապարհով փոխանցվող հիվանդություններ են:
Կա նաև մեկ այլ կարծիք աստվածաբանության մեջ, ըստ որի Ադամ և Եւա հավաքական տիպարներ են, որոնց անվան տակ ի նկատի է առնվել մարդկություն հասկացողությունը - Ադամ նշանակում է Մարդ, իսկ Եւա - կյանք:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Արամ
06.09.2007, 19:02
Հարգելի Տեր Հայր ես ոչ մի կապ չունեմ աստղագուշակության հետ, ուղղակի, կա մի բան, որը իմ կարծիքն է, աստղագուշակները, ոչ թե գուշակում են նրանց այլ կարդում: Իմ կարծիքով դրա համար եկեղեցին պետք չի դեմ լինի, մի հատ խնդրաքն ինձ ցույց կտաք այն կետը որտղ գրված է թե աստղագուշակությունը չի ընդունվում:?

dvgray
07.09.2007, 08:55
Տեր Հայր:
Նախ ասեմ, որ հաճելի է կարդալ ձեր սպառիչ պատասխանները:

Ինձ մտահոգող մի հարց եմ ուզում տալ:
Հայաստանում ստախոսությունը ու խաբեությունը հասել է ահագնացող չափերի: Մարդիկ, սկսած հավաքարարից ու դռնապանից, մինչև գիտնական ու երկրի նախագահ, առանց աչքերը թարթելու, ստում են, խաբում: Ով ոնց կարող է: Ասում են ինչ մտքներով կանցնի, իրենց շահ կոչվածը պաշտպանելու կամ իրենց քայլերը արդարացնելու համար: Դա անգամ դարձել է "խասյաթ": Այսինքն սկսել են Ճիշտը անհամարել անգամ առանց շահի:
ԲԱՌ-ը դարձել է անարժեք:
Արդյո՞ք սա կարելի է համարել այն վիճակը, որին հետևեց Սադամ-Գոմորյան պատիճը:

Ter Hayr
07.09.2007, 12:10
Տեր հայր միանում եմ Philisopheri հարցերին, /ուղղակի հաջորդ հարցերս էլ եին ետ լինելու/
Եվ խնդրում եմ, պատասխանեք:
Եկեղացին, ուղղակի չգիտեմ ակումբցիների աչքին ոնց կերևամ, բայց պիտի ասեմ, եկեղեցին, մի բան ասում, է ուրիշ բան անում, ուրիշ ձև հասկանում, և ուրիշ բան քարոզում:
Չգիտեմ դա իմ անձնական կարծիքն է, բայց դա չի նշանակում, որ ԵՍ ԱՍՏԾՈՒՆ չեմ հավատում, Աստված միակն է, ու Նա ամեն մեկիս սրտերում, է, և իմ կարծիքով, պետք չե ինձ որևի հոգևոր տուն, որի միջոցով շփվեմ Աստծու մոտ, եթե Նա ինձ այդքան մոտիկ է:
Եթե դուք ինձ հակառակը ապացուցեք ապա ես հաստատ կհամուզվեմ ու իմ բոլոր կասկածանքները հոդս կցնդեն:
Ես նկատի ունեմ, ներկայիս եկեղեցիները:

Քո ասածից շատ շատերը կարող սխալ ենթադրություն անել թե եկեղեցին ընդհանրապես ինչ-որ տեսակ ձևերի մեջ է ընկել , սակայն, որպեսզի դա այդպես չնկատվի կխնդրեի քո մտածումները կամ քո կարծիքը հաստատող որևէ օրինակ կամ օրինակներ բերել, որով մեր զրույցը ավելի վեր կլինի աբստարակցիայից:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Բարեկամ
07.09.2007, 13:35
Հարց.
Ինչպե՞ս է հայ առաքելական եկեղեցին պատկերացնում հանդերձյալ կյանքը: Ի՞նչ է տեղի ունենում ֆիզիկական մահից անմիջապես հետո: Իսկ ավելի՞ հետո:

Ter Hayr
07.09.2007, 18:54
Տեր Հայր:
Նախ ասեմ, որ հաճելի է կարդալ ձեր սպառիչ պատասխանները:

Ինձ մտահոգող մի հարց եմ ուզում տալ:
Հայաստանում ստախոսությունը ու խաբեությունը հասել է ահագնացող չափերի: Մարդիկ, սկսած հավաքարարից ու դռնապանից, մինչև գիտնական ու երկրի նախագահ, առանց աչքերը թարթելու, ստում են, խաբում: Ով ոնց կարող է: Ասում են ինչ մտքներով կանցնի, իրենց շահ կոչվածը պաշտպանելու կամ իրենց քայլերը արդարացնելու համար: Դա անգամ դարձել է "խասյաթ": Այսինքն սկսել են Ճիշտը անհամարել անգամ առանց շահի:
ԲԱՌ-ը դարձել է անարժեք:
Արդյո՞ք սա կարելի է համարել այն վիճակը, որին հետևեց Սադամ-Գոմորյան պատիճը:

Գիտես , ցավալի երևույթ է այն որը դու նկարագրեցիր: Այո ազգը բարոյապես կործանվում է, մարդիկ սկսում են ստեր և վատ գործեր անել հանուն ինչ-որ արադարացված իրավիճակի կամ երևույթի համար: Սակայն պետք է հիշել, որ սուտը մնում է սուտ` ձի գողացողն էլ է գող , ձու գողացողն էլ գող: Բայց Սոդոմ-գոմորյան կործանում միայն ստից չեղավ: Այնտեղ բացի ամբողջական այլասերությունից նաև տիրում էր բացարձակ անաստվածություն, որից դուրս գալ ոչ ոք չէր ուզում:
մեկ բան հստակ է, անաստվածության տանում է մեղքը իր բոլոր արտահայտումներով:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

dvgray
07.09.2007, 19:50
Հարգելի Տեր Հայր:
Շնորհակալություն պատասխանի համար:

Ձեր պատասխանից ծնվեց իմ մոտ մեկ հարց ևս:
Աստծո տեսանկյունով կա՞ արդյոք տարբերություն , երբ մարդը աստծո պատվիրանները կատելուց առաջ "մոմ վառե՞լ է" թէ չէ՞, "մատաղ" արե՞լ է թէ՞ չէ: /հասկանալի է, որ խոսում եմ սիմվոլիայի լեզվով/:
Նշում եք համատարած աստվածավախության բացակայությունը պայմանը Սոդոմ-գոնմորում: Իսկ դուք նկատու՞մ եք աստվածավախության դրսևվուրումներ մեր հանրային կյանքում, առօրյաում: Փողոցում, տանը, դրսում... նաև եկեղեցում: Արդյո՞ք մեզ հատուկ վիճակ չի դարձել համատարած աստվածավախության բացակայությունը, անսկզբունքայնությունը, շահամոլագարությունը: Անգամ եկեղեցում սովորական է դառձել մոմ վառելուն զուգահեռ "ոսկի" հաշվելը:

Ձեր կարծիքով արդյո՞ք մեր ժողովուրդը, հասարակությունը աստվածավախ է, էտ բառի ամենալայն իմաստով:...տատս շատ քիչ էր հաճախում եկեղեցի /տնից շատ քիչ էր դուրս գալիս/, բայց հաճախ օգտագործում էր ՝ "աստված կպատժի" , "աստծուց վախեցիր" և նման արտահայտութհուններ, երբ իրավիճակը այդպիսին էր: Ու իրոք, հոգեպես նա իրեն պատասխանատու էր ձգում աստծո առաջ: Ինչը այսօր, առօրյա կյանքում երբեք և ոչ մեկից չեմ լսում նման բառեր : Մարդկանց մեջ չեմ տեսնում նմանատիպ մտահոգություններ:
...աստված դարձել է մի կուռք, որին պետք է ընդամենը խնկարկել, և հենց էտ վայրկյանից իսկ մոռանալ նրա մասին:

Իսկ Դուք, ձեր առօրյա պարտականությունները կատարելիս, հանդիպու՞մ եք արդյոք ավելի հուսադրող փաստերի:

Ambrosine
07.09.2007, 23:46
Ցանակացած տեսակի գուշակություններ միանշանակ անընդունելի են եկեղեցու կողմից:

Հարգարժան Տեր Հայր,
Եղանակի տեսությունն էլ է համարվում գուշակություն? Արդյոք դա էլ է եկեղեցու կողմից արգելված?

Արամ
08.09.2007, 13:31
Հարգարժան Տեր Հայր,
Եղանակի տեսությունն էլ է համարվում գուշակություն? Արդյոք դա էլ է եկեղեցու կողմից արգելված?
Եթե կարելի է ես պատասխանեմ`
Եղանակի տեսութոյւնը չի համավում գուշակություն, քանի որ այն հիմնվում է փաստացի տվյալների վրա` օրինակ, երկրի մթնելորտի փոփոխությունը. դա բոլորը հաշվարկած է::)

Ter Hayr
11.09.2007, 09:54
Հարգելի Տեր Հայր ես ոչ մի կապ չունեմ աստղագուշակության հետ, ուղղակի, կա մի բան, որը իմ կարծիքն է, աստղագուշակները, ոչ թե գուշակում են նրանց այլ կարդում: Իմ կարծիքով դրա համար եկեղեցին պետք չի դեմ լինի, մի հատ խնդրաքն ինձ ցույց կտաք այն կետը որտղ գրված է թե աստղագուշակությունը չի ընդունվում:?

Կրիկին ողջունում քեզ և այս ակումբի բոլոր ընթերցողներին. ասեմ որ Աստվածաշունչը իրենից ներկայացնում է նաև մարդկանց հոգևոր պետքերը կարգավորող մի գիրք, այնպես որ այնտեղ կա գուշակությունների մասին հատված. Եթե դու բացես Երկրորդ օրենք գիրքը , ապա այնտեղ գտիր 18-րդ գլխի 9-14 համարները, ապա այնտեղ կկարդաս քեզ հետաքրքրող հատվածը.
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 6 րոպե անց

Եթե կարելի է ես պատասխանեմ`
Եղանակի տեսութոյւնը չի համավում գուշակություն, քանի որ այն հիմնվում է փաստացի տվյալների վրա` օրինակ, երկրի մթնելորտի փոփոխությունը. դա բոլորը հաշվարկած է::)

Աստղ ջան, Աստված քեզ օրհնի, այո եղանակի տեսությունը չի կարելի համարել գուծակություն, որովհետև այն պարզապես գիտական հածվարկ է , հիմք ընդունած մթնոլորտային տարբեր արտահայտումները և դրանց տրամաբանական հաջորդականությունը.
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահան

Ter Hayr
11.09.2007, 10:16
Հարգելի Տեր Հայր:
Շնորհակալություն պատասխանի համար:

Ձեր պատասխանից ծնվեց իմ մոտ մեկ հարց ևս:
Աստծո տեսանկյունով կա՞ արդյոք տարբերություն , երբ մարդը աստծո պատվիրանները կատելուց առաջ "մոմ վառե՞լ է" թէ չէ՞, "մատաղ" արե՞լ է թէ՞ չէ: /հասկանալի է, որ խոսում եմ սիմվոլիայի լեզվով/:
Նշում եք համատարած աստվածավախության բացակայությունը պայմանը Սոդոմ-գոնմորում: Իսկ դուք նկատու՞մ եք աստվածավախության դրսևվուրումներ մեր հանրային կյանքում, առօրյաում: Փողոցում, տանը, դրսում... նաև եկեղեցում: Արդյո՞ք մեզ հատուկ վիճակ չի դարձել համատարած աստվածավախության բացակայությունը, անսկզբունքայնությունը, շահամոլագարությունը: Անգամ եկեղեցում սովորական է դառձել մոմ վառելուն զուգահեռ "ոսկի" հաշվելը:

Ձեր կարծիքով արդյո՞ք մեր ժողովուրդը, հասարակությունը աստվածավախ է, էտ բառի ամենալայն իմաստով:...տատս շատ քիչ էր հաճախում եկեղեցի /տնից շատ քիչ էր դուրս գալիս/, բայց հաճախ օգտագործում էր ՝ "աստված կպատժի" , "աստծուց վախեցիր" և նման արտահայտութհուններ, երբ իրավիճակը այդպիսին էր: Ու իրոք, հոգեպես նա իրեն պատասխանատու էր ձգում աստծո առաջ: Ինչը այսօր, առօրյա կյանքում երբեք և ոչ մեկից չեմ լսում նման բառեր : Մարդկանց մեջ չեմ տեսնում նմանատիպ մտահոգություններ:
...աստված դարձել է մի կուռք, որին պետք է ընդամենը խնկարկել, և հենց էտ վայրկյանից իսկ մոռանալ նրա մասին:

Իսկ Դուք, ձեր առօրյա պարտականությունները կատարելիս, հանդիպու՞մ եք արդյոք ավելի հուսադրող փաստերի:


Գիտես , բավականին հուսահատությամբ լցված էր քո նամակը, սակայն ասեմ , շատ մտքերի հետ ես համամիտ եմ, այն է որ այօր մարդիկ իրոք չեն մտածում Աստծո գոյության մասին: Մի տեսակ ապատիկ վիճակ է բոլորի վրա իջել. Բոլորի ուշքն ու միտքը փող և հաց հայթհայթելն է: Սակայն մի խոսք է մոռացվում , դա է <ոչ միայն հացիվ >: Պետք չէ նաև համատարած այսշդ ամենը պատկերացնել , քանի որ մեր հասարակության մեջ կան նաև բազում բազում լավ բարեպաշտ մարդիկ, որոնց համար Աստծո խոսքը գերակա է: Եւ նաև պետք է հետևյալը հիշել, որ Աստված երբեևիցե չի կարող կուռք դառնալ: Իսկ մարդը երբ իրեն համար կուռքեր է ստեղծում ամենուր դա էլ հեռացնում է Աստծուց

Ավելացվել է 19 րոպե անց

Հարց.
Ինչպե՞ս է հայ առաքելական եկեղեցին պատկերացնում հանդերձյալ կյանքը: Ի՞նչ է տեղի ունենում ֆիզիկական մահից անմիջապես հետո: Իսկ ավելի՞ հետո:


Համաձայն Հայ Առաքելական եկեղեցու դավանաբանությանը բոլոր մարդկանց հոգիները մահվանից հետո տեղաձոխվում են մի վայր, որը կոչվում է Աբրահամի գոգ. Սա մի վայր , վայր բառը օգտագործում ենք պայմանական , որը դուրս է ժամանակից և սպասել հասկացությունը, տարիներ կամ ամիսներ գաղափարները այտեղ չեն գործում : Հոգիները այնտեղ"սպասում են" ահեղ դատաստանին , երբ յուրաքանչյուր մարդ կստանա իր կյանքի ապրածի համարժեքը` պատիժ կամ հակառակը: Իսկ դրանից հետո արդարացվածները հավիտենական կյանք պետք է ժառանգեն իսկ մեղավորները հավիտենական տանջանք:
Ֆիզիկական մահից հետո, մարդու հոգին դեռևս 40 օրեր մնում երկրի վրա իսկ 40 օրը համբարձվում վերոգրյալ "վայրը":
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Բարեկամ
11.09.2007, 11:03
Համաձայն Հայ Առաքելական եկեղեցու դավանաբանությանը բոլոր մարդկանց հոգիները մահվանից հետո տեղաձոխվում են մի վայր, որը կոչվում է Աբրահամի գոգ. Սա մի վայր , վայր բառը օգտագործում ենք պայմանական , որը դուրս է ժամանակից և սպասել հասկացությունը, տարիներ կամ ամիսներ գաղափարները այտեղ չեն գործում : Հոգիները այնտեղ"սպասում են" ահեղ դատաստանին , երբ յուրաքանչյուր մարդ կստանա իր կյանքի ապրածի համարժեքը` պատիժ կամ հակառակը: Իսկ դրանից հետո արդարացվածները հավիտենական կյանք պետք է ժառանգեն իսկ մեղավորները հավիտենական տանջանք:
Ֆիզիկական մահից հետո, մարդու հոգին դեռևս 40 օրեր մնում երկրի վրա իսկ 40 օրը համբարձվում վերոգրյալ "վայրը":
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Շնորհակալություն պատասխանի համար: Առաջացան նոր հարցեր.
1. որտեղից է եկել Աբրահամի գոգ անվանումը,
2. ըստ եկեղեցու /կամ ձեր անձնական պատկերացումներով/, ինչո՞վ են "զբաղվում" հոգիները "սպասման" ժամանակ: Ինչպիսի՞ "հոգեվիճակ" է այդ "սպասման" վիճակը՝ ինքնազգացողության առումով: Օգտագործվու՞մ է այդ ժամանակը ինչ-որ "հարցեր" լուծելու համար, օրինակ ինքնամաքրման, կամ փրկվելու այսպես կոչված "երկրորդ հնարավորրության" համար, օրինակ:
3. ինչու՞ է պետք այդ քառասուն օրը երկրի վրա, ո՞րն է դրա նպատակը:
4. Ինչպիսի փաստեր, տեղեկատվություններ են հանդիսանում Հայ առաքելական եկեղեցու դավանաբանության հիմքը:

Կրկին շնորհակալություն:

ihusik
12.09.2007, 11:42
Համաձայն Հայ Առաքելական եկեղեցու դավանաբանությանը բոլոր մարդկանց հոգիները մահվանից հետո տեղաձոխվում են մի վայր, որը կոչվում է Աբրահամի գոգ. Սա մի վայր , վայր բառը օգտագործում ենք պայմանական , որը դուրս է ժամանակից և սպասել հասկացությունը, տարիներ կամ ամիսներ գաղափարները այտեղ չեն գործում : Հոգիները այնտեղ"սպասում են" ահեղ դատաստանին , երբ յուրաքանչյուր մարդ կստանա իր կյանքի ապրածի համարժեքը` պատիժ կամ հակառակը: Իսկ դրանից հետո արդարացվածները հավիտենական կյանք պետք է ժառանգեն իսկ մեղավորները հավիտենական տանջանք:
Ֆիզիկական մահից հետո, մարդու հոգին դեռևս 40 օրեր մնում երկրի վրա իսկ 40 օրը համբարձվում վերոգրյալ "վայրը":
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Ինչ դաժան օրենք է Ձեր նկարագրածն. մարդ ծնվում է անհավասար հնարավորություններով ու նախադրյալներով ու ապրելով մի քանի տասնյակ տարի այն էլ եթե կարողանա այդքան ապրի ու չմահանա ասենք վաղ մանկական կամ երիտասարդ տարիքում ու դեռ չհասցնի էլ մեղք գործել ու այդ անհեթեթ մի քանի ակնթարթի համար նա հավիտենական կյանքի կամ հավիտենական տանջանքի արժանանա՞՞՞: Ու հավիտենական կյանքի արժանացածն էլ երևի մոռանա էլ իր եղբոր մասին, որը հավիտենական տանջանքի է արժանացել չէ՞:

Մինչդեռ իմ խորին համոզմամբ Հիսուս Քրիստոսի Ուսմունքն այդպիսին չէ ու չնայած Նա անմիջականորեն իր մարդկանց, ժողովրդի մեջ քարոզներում չի նշում այդ մասին (այդ մասին խոսելով գուցե միայն նրանց հետ ովքեր կհասկանաին այդ օրենքները - ունեցողին տրվում է) քանզի կար նպատակ մարդկանց ուշադրությունը կտրել անցյալի սխալներից ու ուղղել դեպի նորն, դեպի նոր հնարավորություններն ու ապագան: Իսկ մարդկության բոլոր Մեծ Ուսուցիչները կամ Աստծո Որդիներն (վերջինս կոչում է, որ տրվել է ոչ միայն Հիսուսին չէ՞՞ / դիցաբանական պատմությունից դա լավ հայտնի է և բոլորն էլ կույսից՝ անաղարտ ու մաքուր այն Միակից ծնված) միշտ էլ ընդունել են, որ կա հնարավորություն մարդու վերամարմնավորման ու սխալների ուղղման համար: Վերամարմնավորման ու Պատճառա-հետևանքային Օրենքներն են որ մարդկային կյանքի մեջ դնում են իմաստ, դարձնում ավելի բարոյական էակ ու նաև նրան տալիս հնարավորություն ուղղվելու ու հասնելու այն աստիճանի, որ հորդորում էր Հիսուս Քրիստոսը, այն է. Աստծո, մեր Հոր նման կատարյալ լինենք:
-------------------------------
Հ.Գ. Եթե բացի հարց տալուց սեփական կարծիք արտահայտելն այստեղ արգելվում է ապա իմաստ չեմ տեսնի կրկին այստեղ հարց տալ ու չարտահայտել անհամաձայնությունս պատասխանի հետ կապված, իսկ եթե միայն հարց տալու իրավունք ունենք այստեղ ապա կխնդրեմ ավագ մոդերատորին կամ ադմինիստրացիային որ ջնջի այս գրառումս:

Ter Hayr
13.09.2007, 09:50
Շնորհակալություն պատասխանի համար: Առաջացան նոր հարցեր.
1. որտեղից է եկել Աբրահամի գոգ անվանումը,
2. ըստ եկեղեցու /կամ ձեր անձնական պատկերացումներով/, ինչո՞վ են "զբաղվում" հոգիները "սպասման" ժամանակ: Ինչպիսի՞ "հոգեվիճակ" է այդ "սպասման" վիճակը՝ ինքնազգացողության առումով: Օգտագործվու՞մ է այդ ժամանակը ինչ-որ "հարցեր" լուծելու համար, օրինակ ինքնամաքրման, կամ փրկվելու այսպես կոչված "երկրորդ հնարավորրության" համար, օրինակ:
3. ինչու՞ է պետք այդ քառասուն օրը երկրի վրա, ո՞րն է դրա նպատակը:
4. Ինչպիսի փաստեր, տեղեկատվություններ են հանդիսանում Հայ առաքելական եկեղեցու դավանաբանության հիմքը:

Կրկին շնորհակալություն:
Աստված օրհնի քեզ հարգելի Բարեկամ և բոլոր նրանց ովքեր Ճշմարտության փնտրտուքի մեջ են:
Սկսեմ հարցերիդ պատասխանել հերթականությամբ
1. Աբրահամի գոգ հասկացությունը ավետարանական ծագում ունի. Եթե բացես Ղուկասի ավետարանը, 16-րդ գլխի 19-րդ համար , ապա այնտեղ դու կկարդաս աղքատ Ղազարոսի առակը , որը բավականին տեղեկություններ է տալիս մահվան մասին:
2. Հոգիները որևէ բանով չեն զբաղվում, քանզի իրենք որևէ կարիք չունեն. Հոգին նյութեղեն չէ, և ոչ էլ մարդու մարմնի կերպարանքն ունի , ինչը շատ հաճախ ֆիլմերում է պատկերվում, և այնտեղ ինքնամաքրման , ասել է թե քավարանի վիճակ չկա. Մարդու ինքնամաքրումը տեղի է ունենում երկրի վրա կյանքի ընթացքում:
3. Մարդու հոգին այդ 40 օրերի ընթացքում Աստծո սահմանված կարգով անցնում համբարձման ճանապարհը դեպի երկինք, անցնելով 40 երկինքների միջով.
40-րդ օրը ինքը վերջնականապես համբարձվում է.
4. Ավետարանը, աստվածաշունչը և բնականաբար եկեղեցու սուրբ հայրերի աստվածաբանական գործերը, որոնք կատարվել Աստծո հայտնությամբ և շնչով:

Ter Hayr
13.09.2007, 12:24
Հարգելի ակումբցիներ:
Մինչ Տեր Հայրը կպատասխանի ձեզ հուզող հարցերին, ձեր ուշադրությանն եմ ցանկանում ներկայացնել մի քանի հետաքրքրիր հոգևոր նյութեր:
Ինչպե՞ս աղոթել, որպեսզի մեր աղոթքը լսելի լինի: Ինչո՞ւ շատ հաճախ մեր աղոթքներին լուծում չի տրվում: Ի՞նչ բառերով պետք է աղոթել և ի՞նչ խնդրել Աստծուց: Այս և շատ այլ հարցերի պատասխաններ տալիս է Հովհան Ոսկեբերանը Աղոթքի մասին իր ճառում: Այս հարցերի պատասխանները կարող եք ընթերցել Արարատյան Հայրապետական թեմի կայքէջում հետևյալ հասցեով. http://qahana.am/doc/Axotq.doc
Հետաքրքրիր է նա Հայր Մամբրեի հոդվածը թեմի "Շողակն Արարատյան" պաշտոնաթերթում, ուր Հայր Սուրբը պատմում է, թե ինչպես է տեսել դրախտը և դժոխքը: Հոդվածը կարող եք ընթերցել http://www.araratian-tem.am/177.pdf հասցեով:
Հարգանքով` Էլիզա
Արարատյան Հայրապետական թեմի Մամլո դիվանի պատասխանատու

Ambrosine
13.09.2007, 12:44
Հետաքրքրիր է Հայր Մամբրեի հոդվածը թեմի "Շողակն Արարատյան" պաշտոնաթերթում, ուր Հայր Սուրբը պատմում է, թե ինչպես է տեսել դրախտը և դժոխքը:
Իսկ սատանան որտեղ էր այդ դեպքում? Եթե Աստծուն Հայր Սուրբը տեսել է դրախտում, ուրեմն սատանային էլ դժոխքում պետք է տեսներ, այնպես չէ?

Ter Hayr
13.09.2007, 13:49
Ինչ դաժան օրենք է Ձեր նկարագրածն. մարդ ծնվում է անհավասար հնարավորություններով ու նախադրյալներով ու ապրելով մի քանի տասնյակ տարի այն էլ եթե կարողանա այդքան ապրի ու չմահանա ասենք վաղ մանկական կամ երիտասարդ տարիքում ու դեռ չհասցնի էլ մեղք գործել ու այդ անհեթեթ մի քանի ակնթարթի համար նա հավիտենական կյանքի կամ հավիտենական տանջանքի արժանանա՞՞՞: Ու հավիտենական կյանքի արժանացածն էլ երևի մոռանա էլ իր եղբոր մասին, որը հավիտենական տանջանքի է արժանացել չէ՞:

Մինչդեռ իմ խորին համոզմամբ Հիսուս Քրիստոսի Ուսմունքն այդպիսին չէ ու չնայած Նա անմիջականորեն իր մարդկանց, ժողովրդի մեջ քարոզներում չի նշում այդ մասին (այդ մասին խոսելով գուցե միայն նրանց հետ ովքեր կհասկանաին այդ օրենքները - ունեցողին տրվում է) քանզի կար նպատակ մարդկանց ուշադրությունը կտրել անցյալի սխալներից ու ուղղել դեպի նորն, դեպի նոր հնարավորություններն ու ապագան: Իսկ մարդկության բոլոր Մեծ Ուսուցիչները կամ Աստծո Որդիներն (վերջինս կոչում է, որ տրվել է ոչ միայն Հիսուսին չէ՞՞ / դիցաբանական պատմությունից դա լավ հայտնի է և բոլորն էլ կույսից՝ անաղարտ ու մաքուր այն Միակից ծնված) միշտ էլ ընդունել են, որ կա հնարավորություն մարդու վերամարմնավորման ու սխալների ուղղման համար: Վերամարմնավորման ու Պատճառա-հետևանքային Օրենքներն են որ մարդկային կյանքի մեջ դնում են իմաստ, դարձնում ավելի բարոյական էակ ու նաև նրան տալիս հնարավորություն ուղղվելու ու հասնելու այն աստիճանի, որ հորդորում էր Հիսուս Քրիստոսը, այն է. Աստծո, մեր Հոր նման կատարյալ լինենք:
-------------------------------
Հ.Գ. Եթե բացի հարց տալուց սեփական կարծիք արտահայտելն այստեղ արգելվում է ապա իմաստ չեմ տեսնի կրկին այստեղ հարց տալ ու չարտահայտել անհամաձայնությունս պատասխանի հետ կապված, իսկ եթե միայն հարց տալու իրավունք ունենք այստեղ ապա կխնդրեմ ավագ մոդերատորին կամ ադմինիստրացիային որ ջնջի այս գրառումս:

Հարգարժանս , ոչ ոք չի ասում որ այստեղ կարելի միայն հարսեր տալ և սեփական կարծիքը չարտահայտել. Ամենևին. Սակայն այդ ամենի հետ պետք է նշեմ հետևյալ փաստը, ո վերամարմանվորման այն մտքերը` քո կողմից արտահայտած, մեղմ ասած ճիշտ չեն. Եթե վերամարմնավորումը որպես այդպիսին գոյություն ունենար, ապա էլ ինչում էր կայանում Քրիստոսի գալուստը և մեր մեղքերի քավության համար խաչվելը. Հերիք էր մի որոշ ժամանակ սպասել և մարդիկ իրենք իրենցով կփրկվեին. Սակայն դա այդպես չէ, Քրիստոս իր կյանքը զոհեց մեր հոգիները գնելով մեղքի իշխանությունից. ՆԱև մենք չպետք է մոռանանք, որ Աստծո պատկերով ու նմանությամբ են ստեղծված, իսկ այդ գաղափարը բացառում բազում մարդկային ծնունդների մեջ հոգու վերամարմանվորումը:
Ասեմ նաև որ մարդու կյանքը այնքան դաժան չէ , ինցհքան դու ես տեսնում և նկարագրում:
Կյանքը հիասքանչ է, սակայն,եթե դու հակված կյանքը տեսնել իբրև դաժան երևույթ, դա նշանակում է մոտեցման խնդիր կա: Այո, կյանքը չի կարող դժվարություններ չունենալ, ամեն ինչի համար մարդը պետք է պայքարի, քանզի պայքարով ձեռք բերվածը մարդուս համար մեծ արժեք կունենա, և նա մշտապես այն կպահպանի:
Հարգում եմ քո կարծիքը, քանզի բոլորս ազատ ենք, սակայն , մի փոքր այլ կերպ է միտքդ գնում դեպի աստվածճանաչողություն. Եթե կկամենաս, խորհուրդ տամ , որ ավելի քրիստոնեական ուղիով այն զարգացնես:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 6 րոպե անց

Իսկ սատանան որտեղ էր այդ դեպքում? Եթե Աստծուն Հայր Սուրբը տեսել է դրախտում, ուրեմն սատանային էլ դժոխքում պետք է տեսներ, այնպես չէ?


Սատանան պարզապես դժոխքում չէ: Այո դժոծքը Աստծո կողմից ստեղծվեց Սատանայի և նրա արբանյակների համար, սակայն, Սատանան ինչպես Պետրոս առաքյալն է ասում, ամեն վայրկյան շրջում մեր մջ, պատրաստ լինելու կլանել յուրաքանչյուրին ով հեռանում է Աստծուց: Սատանան կարող է անգամա լույսի հրեծտակի կերպարանք ընդունի , մոլորեցնելու համար անգամ ընտրյալներին. Մենք պետք է գործերով զանազանենք հոգիները;
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան

Ambrosine
20.09.2007, 21:32
Հարգելի Տեր Հայր,
Իսկ ինչու մեր եկեղեցում/կաթոլիկ եկեղեցու պես/ չկա մեղքերի թողության ավանդույթ? Ուզում եմ ասել, որ կաթոլիկները գնում են մեղքերի թողություն խնդրում Տեր Հորից, որը բնավ չգիտի, թե ով է խցիկից այն կողմ պատմում իր արած վատ բաների մասին, իսկ մեզ մոտ Տեր Հայրը անձամբ տեսնում է մեղա եկողին և նույնիսկ/եթե չեմ սխալվում/ վճարվում դրա համար: Չեք կարծում, որ մեր եկեղեցում էլ պետք է կիրառվի սա, պահպանվի անձի գաղտնիությունը, չէ որ հակառակ դեպքում ոչ ոք չի գա?

Ter Hayr
25.09.2007, 10:41
Աստված օրհնի ձեզ, ակումբցիներ,
Ձեզ առաջարկում եմ քննարկել մի թեմա, որից այսօր կարծես թե շատ երիատսարդներ խուսափում են: Դա պատասխանատվությունն է սեփական արարքների համար: Ի՞նչ կասեք դուք այդ հարցի կապակցությամբ: Դուք ինքներդ, լինելով երիտասարդ, որքանով եք պատասխանատվություն կրում ձեր ասածների և արաքների համար:
Հետաքրքիր է կարդալ ձեր կարծիքները: Եթե ունեք հարցեր, սիրով կպատասխանեմ:

Ribelle
25.09.2007, 11:24
Տեր Հայր,
Ինչու է արգելվում աղջիկներին և կանանց մտնել եկեղեցի, եթե նրանք դաշտան ունեն? Լսել եմ որ մաքու չեն, կեղտոտ են, դրա համար պետք է մաքրվեն նոր մտնեն: Բայց ես դրա հետ համաձայն չեմ, դաշտանի առկայությունը հաբաստում է որ կինը կարող է շարունակել մարռկային ցեղը, այսինքն նա օրհնված է: Սա ընդունելի է մուսուլմանների մոտ, միգուցե դա իր ազդեցությունն է թողել մեր կրոնի վրա? Ինչևէ կխնդրեի պատասխանեիք իմ այս հարցին, ԻՆՉՈՒ?

Ter Hayr
25.09.2007, 12:43
Հարգելի Տեր Հայր,
Իսկ ինչու մեր եկեղեցում/կաթոլիկ եկեղեցու պես/ չկա մեղքերի թողության ավանդույթ? Ուզում եմ ասել, որ կաթոլիկները գնում են մեղքերի թողություն խնդրում Տեր Հորից, որը բնավ չգիտի, թե ով է խցիկից այն կողմ պատմում իր արած վատ բաների մասին, իսկ մեզ մոտ Տեր Հայրը անձամբ տեսնում է մեղա եկողին և նույնիսկ/եթե չեմ սխալվում/ վճարվում դրա համար: Չեք կարծում, որ մեր եկեղեցում էլ պետք է կիրառվի սա, պահպանվի անձի գաղտնիությունը, չէ որ հակառակ դեպքում ոչ ոք չի գա?

Աստված օրհնի քեզ Աստղ ,
Թերևս ես բոլորին պետք է դիմեմ ըստ իրենց նիկ-երի, քանի որ անուններ չկան. Դա ամենևեին խնդիր չէ ինձ համար.
Ասեմ հետևյալը, քո հարցադրմանն ի պատասխան. Խոստովանությունը ավելի վաղ շրջանում, դեռ 2-3 դարերում կատարվում էր ընդհանրական,երբ քահանա չկար տվյալ տարածքում. Անհատը կանգնում էր ժողովրդի մեջտեղում և հատիկ առ հատիկ պատմում այն ամենը ինչ նա գործել էր. Իսկ ավելի ուշ, երբ մշակվեց և կատարյալ վիճակի հասցվեց եկեղեցական ծիսականությունը, նույն խոստովանությունը կատարվում էր քահանայի ներկայութթյամբ և կարիք չկար անճանանչ մնալու , քանի քահանան գիտի իր բանավոր հոտի բոլոր անդամներին: Ասել թե անհրաժեշտությունը չի եղել քո նկարագրած կերպը կիրառելու: եւ հիմա էլ մարդիկ գալիս և իրենց խոստովանությունը կատարում են քահանայի առջև, որպեսզի քահանան ճանաչիր թե ով իրեն խոստովանվում, որպեսզի նաև համապատասխան խորհուրդներ տա: Դու թերևս մտահոգված ես այն բանով , որ քահանան կարող իրեն խոստովանված գաղտնիքը ինչ- որ մի օր օգտագործել ի դեմս այդ մարդու, սակայն , ասեմ , որ խոստովանության գաղտնիքը քահանան իրավունք չունի բացահայտելու, անգամա եթե դրա դիմաց իրեն մահվան դատապարտեն :
Մարդը պետք է քաջություն ունենա իր կատարածը խոստովանի և դրա դիմաց արձակում ստանա:
Անճանանչ մնալը խրախուսվում է միայն եթե դու բարեգործություն ես կատարում:
Իսկ խոստովանության համար քահանան գումար չպետք է առնի, քանի որ դա արգելված է:
Իսկ անհատական խոստովանության գալիս բազում բազում հավատավոր մարդիկ:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 13 րոպե անց

Տեր Հայր,
Ինչու է արգելվում աղջիկներին և կանանց մտնել եկեղեցի, եթե նրանք դաշտան ունեն? Լսել եմ որ մաքու չեն, կեղտոտ են, դրա համար պետք է մաքրվեն նոր մտնեն: Բայց ես դրա հետ համաձայն չեմ, դաշտանի առկայությունը հաբաստում է որ կինը կարող է շարունակել մարռկային ցեղը, այսինքն նա օրհնված է: Սա ընդունելի է մուսուլմանների մոտ, միգուցե դա իր ազդեցությունն է թողել մեր կրոնի վրա? Ինչևէ կխնդրեի պատասխանեիք իմ այս հարցին, ԻՆՉՈՒ?

Հարգարժան Ռիբել,
Հին կտակարանում նկարագրվում է օրենքների մի ցուցակ, ըստ որի հրեաները պետք է ապրեին: Այդ օրենքները բխում էին մեծամասամբ իրենց թափառական կյանքի և կենցաղային պայմաններից: Այո Հին Կտակարանում ասվում է , որ եթե կինը դաշտանի մեջ է նա անմաքուր է, և անգամ եթե մեկ այլ ոք դիպչի այդպիսի կնոջ նա նույնպես պետք է համարվի անմաքուր: Անմաքուր բառը այստեղ ունի ավելի շատ վերացական իմաստ, սակայն նաև ուղիղ իմաստով կարելի դա հասկանալ: Չէ որ այն ժամանակ չկային այն հիգիենիկ միջոցները, որոնցով կինը կկարողանար զուր իր ֆիզիկական մաքրությունը պահպաներ: Այդ իսկ պատճառով հրեա կանայք անգամ ճաշ չէին պատրաստում այդ օրերին:
Ես այսպես եմ կարծում , և դա իմ խորը համոզմունքն է , որ այսօր այդ խնդիրը լուծված է ժամանակակից բազում հիգիենիկ միջոցների շնորհիվ: Եւ սխալ է արգելել կանանց եկեղեցի մտնել և Հաղորդություն ստանալ իր դաշտանի ընթացքում: Նա դրանում որևէ մեղք չունի, դա իր օրգանիզմի բնականոն և ճիշտ ընթացքն է , որը նաև, ինչպես դու նկատեցիր , կարող է անձի առողջության և որդեծնության գրավական հանդիսանալ:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն

dvgray
25.09.2007, 16:57
Աստված օրհնի ձեզ, ակումբցիներ,
Ձեզ առաջարկում եմ քննարկել մի թեմա, որից այսօր կարծես թե շատ երիատսարդներ խուսափում են: Դա պատասխանատվությունն է սեփական արարքների համար: Ի՞նչ կասեք դուք այդ հարցի կապակցությամբ: Դուք ինքներդ, լինելով երիտասարդ, որքանով եք պատասխանատվություն կրում ձեր ասածների և արաքների համար:
Հետաքրքիր է կարդալ ձեր կարծիքները: Եթե ունեք հարցեր, սիրով կպատասխանեմ:
Տեր-Հայր:
Շատ հետաքրքիր ու օգտակար կլինի կարդալ հենց Ձեր վերլուծություննեևը այս հարցի կապակցությամբ: Մեր իրականության մեջ հանդիպող անպատասխանատվության իրական պատճառների, ու դրանց վերացման հնարավորությունների մասին:
Հարգանքներով:

Հ.Գ. Կարելի է նաև առանձին թեմա բացել: Հարցը /և ենթադրում եմ նաև Ձեր վերլուծությունները/ անչափ կարևոր են:

Ambrosine
26.09.2007, 00:42
Աստված օրհնի ձեզ, ակումբցիներ,
Ձեզ առաջարկում եմ քննարկել մի թեմա, որից այսօր կարծես թե շատ երիատսարդներ խուսափում են: Դա պատասխանատվությունն է սեփական արարքների համար: Ի՞նչ կասեք դուք այդ հարցի կապակցությամբ: Դուք ինքներդ, լինելով երիտասարդ, որքանով եք պատասխանատվություն կրում ձեր ասածների և արաքների համար:
Հետաքրքիր է կարդալ ձեր կարծիքները: Եթե ունեք հարցեր, սիրով կպատասխանեմ:

Նախ շնորհակալություն հարցի համար:)
Այս հարցից հետո ես մի պահ վերլուծեցի իմ արած-չարածը և չկարողացա կողմնորոշվել: :8 Երևի պատճառներից մեկն այն է, որ մենք քիչ ենք խորհում մեր արարքների, ասածների շուրջ: Բայց ամեն դեպքում ես երբեք հետ չեմ կանգնում իմ խոսքերից, չեմ խուսափում դժվարություններից, պատասխանատվություն եմ զգում ցանկացած արարքիս համար և ամեն ինչ փորձում եմ հասցնել հաղթական ավարտի: Ճիշտ կլինի, որ դրա մասին ասեն մեր շրջապատի մարդիկ:

Dayana
26.09.2007, 09:40
Ինչու Հայաստանը կամ Հայ եկեղեցին, իր պատմամշակույթային մատյաններում այդ կոթողները, այդ համազգային արժեքները գրանցում է որպես զուտ քրիստոնեական? Չէ որ ինչպես մեզ հայտնի է, այդ կառույցներիծ շատ շատերը եղել են Հեթանոսական եւ միայն ավերվելուց հեթո են դարձել քրիստոնեական, ինչը նույն է, երբ այսօր քրիստոնեական եկեղեցին բռնի իսլամացնում են.


Բայց դա մեր տարածքում է եղել և քանդել են նրանք ովքեր կառուցել են , և ոչ թե քանդել են ուրիշից բռնի ուժով վերցրած հողում կառուցված վանքերը :think

Ավելացվել է 17 րոպե անց

Աստված օրհնի ձեզ, ակումբցիներ,
Ձեզ առաջարկում եմ քննարկել մի թեմա, որից այսօր կարծես թե շատ երիատսարդներ խուսափում են: Դա պատասխանատվությունն է սեփական արարքների համար: Ի՞նչ կասեք դուք այդ հարցի կապակցությամբ: Դուք ինքներդ, լինելով երիտասարդ, որքանով եք պատասխանատվություն կրում ձեր ասածների և արաքների համար:
Հետաքրքիր է կարդալ ձեր կարծիքները: Եթե ունեք հարցեր, սիրով կպատասխանեմ:

Տեր Հայր , ես կուզեի այս հարցը միացնել Աստղի հարցին, խոստովանությանը , ես հաճախ եմ զգում իմ սխալները , սակայն խոստովանվելու քաջություն չունենալու պատճառով ես ավելի եմ խճճվում ։ Ես ուզում եմ խոստովանահորս անձամբ ճանաչել , հետո խոստովանվել , ինչն արդեն իսկ բարդ հարց է :(

Ambrosine
26.09.2007, 10:34
Տեր Հայր , ես կուզեի այս հարցը միացնել Աստղի հարցին, խոստովանությանը , ես հաճախ եմ զգում իմ սխալները , սակայն խոստովանվելու քաջություն չունենալու պատճառով ես ավելի եմ խճճվում ։ Ես ուզում եմ խոստովանահորս անձամբ ճանաչել , հետո խոստովանվել , ինչն արդեն իսկ բարդ հարց է :(
Եթե հնարավոր է այս հարցին պատասխանել, ապա չեք ասի, թե ինչու մենք զգում, գիտակցում ենք մեր սխալները, սակայն երբեք չենք խոստովանում, որ մենք սխալ ենք, այլ ընդհակառակը, մերն ենք առաջ տանում?

Dayana
26.09.2007, 13:23
Եթե հնարավոր է այս հարցին պատասխանել, ապա չեք ասի, թե ինչու մենք զգում, գիտակցում ենք մեր սխալները, սակայն երբեք չենք խոստովանում, որ մենք սխալ ենք, այլ ընդհակառակը, մերն ենք առաջ տանում?
Ես էսպես կբնութագրեի , մեր աշխարհիկ եսն ավելի ուժեղ է հոգևոր եսից , ու ստիպում է մեզ գիտակցաբար աչք փակել սեփական մեղքերի վրա ։

Ambrosine
26.09.2007, 23:17
Ես էսպես կբնութագրեի , մեր աշխարհիկ եսն ավելի ուժեղ է հոգևոր եսից , ու ստիպում է մեզ գիտակցաբար աչք փակել սեփական մեղքերի վրա ։

Իսկ, Տեր Հայր, դուք ինչ կասեիք այս հարցի վերաբերյալ?

Ter Hayr
28.09.2007, 14:03
Իսկ, Տեր Հայր, դուք ինչ կասեիք այս հարցի վերաբերյալ?

Աստվաց օրհնի բոլորիդ: Դուք ներողամիտ եղեք սիրելի ակումբցիներ, որ ես չեմ կարողանում ձեր քննարկումներին անմիջապես մասնակցել, այլ միայն հաջորդ օրը լավագույն դեպքում: Որպես տեղեկատվություն ես սովորաբար յուրաքանչյուր առավոտ , բացի շաբաթ և կիրակի օրերից, առավոտյան ժամը 11-ց գռետե առանց ընդմիջումների "սառդոստայնում" եմ լինում: Եթե շտապ հարցեր կլինեն համացեք այդ ժամերին:
Գալով հարցին, սեփական մեղքերի և սխալների գիտակցումը կարևոր է, սկայն նույն մեղքերի խոստովանությունը նաև առաջ է բերում կյանքի արմատական վերանայման և փոփոխման անհրաժեշտություն: Իսկ դրան շատ քչերն են պատրաստ լինում: Շատ ողջունեի է, երբ տեսնում ես սեփական սխալները, և անգամ ինքդ քեզ քննադատում, ծայրահեղության չհասցնելով, սակայն այն պահից , երբ դու որոշում ես խոստովանել, դու ասես նաև որոշում ես կայացնում այլևս այդ ճանապարհով չգնալ: Բավականին դժվար է , սակայն այդ դժվարությունը չպետք է հետ պահի սեփական անձի մաքրգործումը : Խոստովանությունը անհրաժեշտ է, քանի որ այն մաքրում է մեր հոգիները և զգալի թեթևություն պարգևում:
Դիմում եմ յուրաքանչյոիրիդ, փորձեք ձեզ հոգեհարազատ հոգևորականի գտնել, և պարզապես զրուցեք նրա հետ, և ինքներդ կհասկանաք թե երբ է այդ պահը գալու , որ ձեզ համար հնարավոր կդառնա անհատապես խոստովանել սեփական մեղքերը:
Ուժ և կարողություն բոլորիդ
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ուրվական
28.09.2007, 16:42
Տեր Հայր, այսպիսի մի հարց առաջացավ մոտս: Եթե մարդ ծխում է, կամ թմրանյութ է օգտագործում, դա մեղք է համարվում, թե ոչ: Հասկանալի է, որ առողջության համար վնասակար է, բայց մարդ դրանով որևէ մեղք գործում է Աստծո առաջ, թե ոչ: Շնորհակալություն:

Dayana
01.10.2007, 10:30
Տեր Հայր , իսկ հնարավոր է քահանայի հետ խոսել , բայց դեռ երկար ժակամնակ չխոստովանվել :( Ես կարծում եմ , որ քանի դեռ չեմ ճանաչում խոստովանահորս այնքան , որ կարողանամ խոսել իմ սխալների մասին , ոչինչ չեմ ասի, իսկ այդ դեպքում վանահայրը զուր ժամանակ պիտի ծախսի ինձ վրս :(

Ter Hayr
01.10.2007, 17:56
Տեր Հայր , իսկ հնարավոր է քահանայի հետ խոսել , բայց դեռ երկար ժակամնակ չխոստովանվել :( Ես կարծում եմ , որ քանի դեռ չեմ ճանաչում խոստովանահորս այնքան , որ կարողանամ խոսել իմ սխալների մասին , ոչինչ չեմ ասի, իսկ այդ դեպքում վանահայրը զուր ժամանակ պիտի ծախսի ինձ վրս :(


Հարգելի Դայանա, Նման բան մտածելը, թե քահանան իզուր վատնած կլինի իր ժամանակը, ճիշտ չէ: Քահանան զրուցում թե լսում իր հավատավորին, և պարտադիր չէ այդ զրույցը լինի խոստովանություն, և երբևիցե դա չի կարելի համարել ժամանակի վատնում: Դու կարող ես զրուցել քահանայի հետ ինչքա որ կամենաս, և վստահ եղիր դրանով դու նրան նեղություն չես պատճառի:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 16 րոպե անց

Տեր Հայր, այսպիսի մի հարց առաջացավ մոտս: Եթե մարդ ծխում է, կամ թմրանյութ է օգտագործում, դա մեղք է համարվում, թե ոչ: Հասկանալի է, որ առողջության համար վնասակար է, բայց մարդ դրանով որևէ մեղք գործում է Աստծո առաջ, թե ոչ: Շնորհակալություն:


Նշված երևույթները որպես մեղքեր չկան արձանագրված որևէ տեղ, սակայն , սրանք կարելի համարել վատ սովորություններ, որոնք վնասում են առողջությանը: Իսկ միտումնավոր վնասելը առողջությանը դա արդեն մեղք է: Ասածս ավելի շատ վերաբերում է թմրանյութին, քանի որ այն նաև պատճառ է դառնում շատ այլ մեղքերի . գողություն, սպանություն և այլն: Իսկ ամենաճիշտը ձերբազատվելն է այդ բոլոր սովորույթներից:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

dvgray
02.10.2007, 22:26
Տեր-Հայր

Ինչու՞ քահանաները չեն այցելում մեր տները: Ինչքան գիտեմ, առաջ դա ընդունված է եղել: Քահանան գոնե տոնական օրերին այցելել է իր ծուխի անդամներին և օրհթնել օջախը ու ընտանիքի անդամների ճանաչել է մոտիկից:

Ter Hayr
03.10.2007, 12:09
Տեր-Հայր

Ինչու՞ քահանաները չեն այցելում մեր տները: Ինչքան գիտեմ, առաջ դա ընդունված է եղել: Քահանան գոնե տոնական օրերին այցելել է իր ծուխի անդամներին և օրհթնել օջախը ու ընտանիքի անդամների ճանաչել է մոտիկից:



Աստված քեզ օրհնի ,
Նիկդ դժվար է , այդ իսկ պատճառով դրանով չդիմեցի: Եւ ընդհանրապես, դիմում եմ մոդեռատորին, հնարավոր է որ ինձ հարցեր ուղղեն , հնարավորինս իրենց իրական անունները վերջում գրեն. Կանխավ Շնորհակալ եմ:
Գալով հարցին, ասեմ շատ լավ հարց էր և այժմեական. Հարց որը մտահոգում է բոլորիս. Ցավոք այսոր ցուխ հասկացողությունը, որպես այդպիսին գոյություն չունի , բացառյալ գյուղական համայնքները, ուր այդ խնդիր է ավելի լուծելի է: Այսօր հավատացյալ-հոգևորական կապը իրականանում այն դեպքում երբ առաջինս հոգևորականին որևէ առառողությանը է հրավիրում: Ստեղծվում է այնուհետև ծանոթություն , որը մեծամասամբ վերածվում է լավ բարեկամության, և արդեն հոգևորականը այդ ընտանիքի բարեհաճոթունը ստանալով, պարբերաբար, ի մասնավորի տոն օրերին , այցելում է և օրհնություններ կատարում և կամ պարզապես զրուցում հուզող հարցերի շուրջ: Այսօր այդ տեսակ կարգը ավելի գործածական է, քանզի ավելի նպատակային և անհատականացված է և արդյունավետ: Սեփական փորձով եմ ասում:
Այնպես որ, մի հապաղեք մեկ հոգևորականին ձեր տները հրավիրելուց:
Եւ հիշեք, նման դեպքերում գումարային նվիրատվությունը շատ քիչ դեր է խաղում,

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ambrosine
11.10.2007, 10:40
Հարգելի Տեր Հայր,
ամեն անգամ, երբ մեր ժողովուրդը արևմուտքի օգնության կարիք է ունեցել, մեզնից պահանջել են, որ մեր եկեղեցին ենթարկվի կաթոլիկ եկեղեցուն: Բայց ամեն անգամ մեր Սուրբ Հայրերը խոչընդոտել են դա: Կարող ենք ասել, որ դրանով գուցե կորցնեինք մեր ազգային դիմագիծը և այլն: Բայց չեք կարծում, որ այդ դեպքում Հռոմի պապը անձամբ թույլ չէր տա ոչ մի ոտնձգություն մեր ազգի նկատմամբ, գուցե չլիներ ցեղասպանությունը, չլինեին այլ չարիքներ: Բացի այդ, երկու եկեղեցիներն էլ քրիստոնյա են....Մի խոսքով ձեր կարծիքը այս հարցի կապակցությամբ շատ հետաքրքիր է ինձ համար:
Շնորհակալություն

Հայ Քրիստոնյա
11.10.2007, 13:28
Հարգելի եղբայր Շմավոն ( քանի որ մենք Քրիստոսով եղբայրներ ենք չ՞է ) ուզում եմ որ ավելի մոտիկից բացատրեք փրկության հարցը, որը ավելի կարևոր է քան այսօրվա ծեսերը և ուրիշ բաներ որ կատարվում են: Այսօր մեր հայերը հպարտանում են ասելով մենք 1700 տարվա քրիստոնյաներ ենք ( կարծելով Քրիստոնեությունը տարիների մեջ, ոչ թե որակի, որը շատ ցավալի է: Դա շատ լավ է որ մենք 1700 տարի առաջ ընդունեցինք Քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն, բայց դա կրոն չէ, կրոնը՝ մուսուլմանությունն է, բուդիզմն է և աելն, Քրիստոնեությունը դա կյանք է, որտեղ մարդուն սպասվում է հավիտենական կյանք մեր տիրոջ Հիսուս Քրիստոսի կողմից: Բացատրեք խնդրեմ 10 կույսերի առակը որը այս ժամանակներին է վերաբերվում, խոսեք դժոխքի մասին, որը շատերը կարծում են ՍՈՒՏ է: Այդ պատմություններից մեկը ինձ էիք ուղարկել ինտերնետով, Գլենդել, քալիֆոռնիա: Ինչ է այսորվա հային պետք փրկվելու համար Աստծո գալիք դատաստանից, որը անխուսափելի է այն մարդկանց համար որ չեն ընդունել Հիսուս Քրիստոսին որպես իրենց անձնական փրկիչ և տեր: Ի՞նչ եք կարծում մեր այսօրվա հայ ժողովրդի մասին և հայ երիտասարդության մասին, որը մատների արանքով է նայում այս հարցին ( իարկե ոչ բոլորը ):Կարծում եք Քրիստոսի ապրած կյանքը ապրում է մեր հայ ժողովուրդը թե՞ ոչ: Բայց Քրիստոսի ապրած կյանքը ապրել շաաաաաաաաաաաաաատ դժվար, որը նա է ուզում և փրկության միակ երաշխիքն է: Կարծում եմ մենք պետք է շատ զգույշ նայենք այս հարցին քանի որ Աստվածաշունչը ասում է՝ Ահա նա գալիս է և վարձահատույց է լինելու նրանց ովքեր պահում են նրա խոսքը, իսկ ովքեր հնազանդ չգտնվեցին կդատապարտվեն մինջև հավիտյան՝ դժոխքում: Մի մերժեք Աստծո սերը որը քաղցր է մեղրից և Հիսուս Քրիստոսի կատարած թանկագին գործը որը նա արեց մեզ բոլորիս համար իր կյանքը տալով խաչի վրա: Որ ինքը մեղք եղավ մեր մեղքերը վերցնելու համար որ մենք հավիտյան ապրենք նրա հետ դրախտում: Ալելույա Հիսուսին: Խնդրում եմ մի՛ ասեք թե նա Հրեա է եղել( ձեզ չի վերաբերվում եղբայր Շմավոն), սա Հրեաների պատմությունն է և այլն: Նա Բարձրյալ Աստծո որդին է, հավատացեք իմ հայ ժողովուրդ ջան: Հիսուսին Հրեաներն էլ չնդունեցին որովհետև կույր էին ինչպես հիմա մեզանից շատ շատերը: Հավատացեք Հիսուսին և իր կատարած գործին, թե չէ Աստծու բարկությունը կգա մեզ վրա:
Թող Աստծու օրհնությունը և Հիսուս Քրիստոսի սերն ու խաղաղությունը լինի բոլորիտ հետ:

Հարգանքներով՝ Հայ Քրիստոնյա

ihusik
12.10.2007, 14:13
Հավատացեք Հիսուսին և իր կատարած գործին, թե չէ Աստծու բարկությունը կգա մեզ վրա: Որպես հոգեբան կարող եմ ասել, որ սխալ է Աստծով մարդկանց վախեցնելը, քանի որ Նրան սիրելու փոխարեն կարող է ատեն: Այդպես չէ՞ (չնայած եկեղեցու տարբեր աստճանի սպասավորներից էլ եմ լսել նման սխալ արտահայտություն)

Եվ բացի դա կարծում եմ Աստված չի պատժում այլ հենց մարդն ինքն իրեն է պատժում՝ խախտելով Տիեզերական (կամ Աստծո) Օրենքը - ինչ ցանենք՝ այն էլ կհնձենք - այդպես չէ՞

Ավ. Իսահակյանի <<Օմար Խայամի վեճն Աստծու հետ>> գրվածքից.
Թե վատ անեմ, թե վատ խոսեմ,
Դու էլ ինձ վատ պատիժ տաս,
Ուրեմն ի՞նչ է իմ և քո մեջ
Տարբերությունն, Աստվա՛ծ իմ...

Բարկանու՞մ է արդյոք Աստված - եթե այո, ապա սթրեսային վիճակներ ունենու՞մ է կամ դեպրեսիայի մեջ ընկնու՞մ է:think (ազատ մտածելակերպը կարծում եմ ողջունվում է եկեղեցու կողմից չէ՞) Սխալ պատկերացումներով հասնում ենք անհեթեթությունների դրա համար հարցերս էլ այդպիսին են, իսկ պատճառը Աստծուն մարդկային նաև հոգեկան հատկանիշներով օժտելու մեջ է կարծում եմ:think

VisTolog
13.10.2007, 14:10
Բարև ձեզ:)
Չգիտեմ այսպիսի հարց եղել է թե ոչ, բայց հարցնեմ.
Ինչու է Աստված ստեղծել մարդկանց եթե նրանք պետք է կոպիտ ասած տառապեն:Ինչու է Աստված թույլ տալիս, որ ծնվեն տարբեր արատներ ունեցող երեխաներ, որոնք իմ կարծիքով կհամարեն իրենց ուրիշ մարդ, քանի որ տարբերվում են մյուսներից:Ինչու է նա թույլ տալիս, որ մահանան երեխաներ, որոնք դեռ նոր են սկսում ճանաչել աշխարհը:
Մի այսպիսի հարց եղել է հեռուստատեսությամբ և հոգևորականը պատասխանել է, որ դրանք ուղղակի փորձություններ են մարդու համար, իսկ կգա այդ օրը երբ մարդը կազատվի այդ փորձություններից, որոնք երբեմն շատ դաժան են լինում::(

Հայ Քրիստոնյա
13.10.2007, 22:36
Որպես հոգեբան կարող եմ ասել, որ սխալ է Աստծով մարդկանց վախեցնելը, քանի որ Նրան սիրելու փոխարեն կարող է ատեն: Այդպես չէ՞ (չնայած եկեղեցու տարբեր աստճանի սպասավորներից էլ եմ լսել նման սխալ արտահայտություն)

Եվ բացի դա կարծում եմ Աստված չի պատժում այլ հենց մարդն ինքն իրեն է պատժում՝ խախտելով Տիեզերական (կամ Աստծո) Օրենքը - ինչ ցանենք՝ այն էլ կհնձենք - այդպես չէ՞

Ավ. Իսահակյանի <<Օմար Խայամի վեճն Աստծու հետ>> գրվածքից.
Թե վատ անեմ, թե վատ խոսեմ,
Դու էլ ինձ վատ պատիժ տաս,
Ուրեմն ի՞նչ է իմ և քո մեջ
Տարբերությունն, Աստվա՛ծ իմ...

Բարկանու՞մ է արդյոք Աստված - եթե այո, ապա սթրեսային վիճակներ ունենու՞մ է կամ դեպրեսիայի մեջ ընկնու՞մ է:think (ազատ մտածելակերպը կարծում եմ ողջունվում է եկեղեցու կողմից չէ՞) Սխալ պատկերացումներով հասնում ենք անհեթեթությունների դրա համար հարցերս էլ այդպիսին են, իսկ պատճառը Աստծուն մարդկային նաև հոգեկան հատկանիշներով օժտելու մեջ է կարծում եմ:think

Ճիշտ ես, Աստված դեռ սիրում է իր անհուն սիրով որը նա ցույց տվեց Քրիստոսի միջոցով խաչի վրա, բայց այդ սերը մի օր կվերջանա , քանի որ դա է ասում Աստվածաշունչը ողջ մարդկությանը, ասելով՝ Ապաշխարհեցեք ձեր վատ բնությունիցշ մի սիրեք աշխարհը և իր վատ բաները, քանի որ դա էլ կանցնի և միայն Աստծո խոսքն է որ մնում է հավիտյան, ինչպես տեսնում եք դա այդպես է անցել է դարեր, մարդկություն, թագավորություն և ամեն ինչ բայց Աստծո խոսքը դեռ կենդանի է:
Շատ ճիշտ ես ասում Մոդերատոր, Հիսուսն ասաց՝ Աստված չի դատելու ձեզ, այլ իր խոսքն է դատելու իրեն չհնազանդվողներին: ևվ հետո շատ դիպուկ և ճիշտ ես ասում և այդ խոսքիտ համար ողջունում եմ քեզ որ ասացիր՝ ինչ ցանենք՝ այն էլ կհնձենք :
Իրոք դա այդպես է: Մարդն ինչ անի նա էլ կստանա, այնպես որ շատ կարևոր է որ մարդ ճիշտ ապրի և զգույշ լինի իր կատարած գործերի համար: Բայց դա կրկին բավական չէ որ մարդ արժանանա այն ինչին ինչ տեր Աստված պահանջում է մարդուց: Այսինքն սխալ չհասկանաք ինձ ես չեմ ասում թե մարդու ապրած կյանքը կարևոր չէ, այլ ուզում եմ ասեմ որ Աստված լավ գիտի թե մարդու մեջ ինչ բնություն կա և լավ գիտի որ մարդը ինքն իրենով չի կարող ազատվել այդ բնությունից մինջև չնդունի Հիսուս Քրիստոսին որպես անձնական փրկիչ և տեր:
Ասված երբեմն բարկանում է, բայց դա այն բարկությունը չէ ինչ որ մարդիկ մտածում են: Քանի որ Մեծ Դատաստանի օրը դեռ չի եկել Աստծո բարկությունը ստիպում է մարդկանց Ապաշխարհել իրենց գործած մեղքերից ու սխալներից, Բայց դատաստանի օրը այդպես չի լինելու, որովհետև մարդ ժամանակ ունի դեռ կառչելու Աստծուց և խնդրել որ ների իր գործած վատ և սխալ արարքները և Աստված դա կնդունի և կների իր որդու միջոցով: Ասեմ որ անողորմ դատաստան է լինելու վերջին օրը այն մարդկանց համար որ ետ են շպռտել Աստծո երեսին իր տված նվերը՝ այսինքն հավիտենական կյանքը և ապրել են վատ կյանքով առանց երբևիցի խխճի զգացմունքի: Սիրելի ժողովուրդ, իմ հայ եղբայրներ և քույրեր, հիշեցեք թե Հիսուսն ինչ ասաց՝ ես չեմ դատելու ձեզ այլ Աստծո խոսքը: Հովհանու ավետարանի մեջ ասում է՝ Սկզբում էր Բանը, Բանը Աստծո մոտ էր և Բանը Աստված էր: Բանը Հուներեն բնագրից թարգմանվում է Լոգոս, Հայերենում դա նշանակում է Խոսքը և այդ նույն Խոսքը Հիսուս Քրիստոս ինքն է որ եկավ աշխարհ: :)

Հայ Քրիստոնյա
13.10.2007, 23:05
Բարև ձեզ:)
Չգիտեմ այսպիսի հարց եղել է թե ոչ, բայց հարցնեմ.
Ինչու է Աստված ստեղծել մարդկանց եթե նրանք պետք է կոպիտ ասած տառապեն:Ինչու է Աստված թույլ տալիս, որ ծնվեն տարբեր արատներ ունեցող երեխաներ, որոնք իմ կարծիքով կհամարեն իրենց ուրիշ մարդ, քանի որ տարբերվում են մյուսներից:Ինչու է նա թույլ տալիս, որ մահանան երեխաներ, որոնք դեռ նոր են սկսում ճանաչել աշխարհը:
Մի այսպիսի հարց եղել է հեռուստատեսությամբ և հոգևորականը պատասխանել է, որ դրանք ուղղակի փորձություններ են մարդու համար, իսկ կգա այդ օրը երբ մարդը կազատվի այդ փորձություններից, որոնք երբեմն շատ դաժան են լինում::(
Աստված մարդուն ստեղծեց կատարյալ և մարդմեղանչեց դրա համար մարդիկ տառապում են իսկ Աստված այդ բանի մեջ կապ չունի: Աստված մարդուն ստեղծել է որ նա չտառապի այլ մարդը հենց ինքը ընտրեց այդ ճամփան, որից Աստված ասում է զղջա և ետ դարձիր:
Աստված թույլ չի տալիս ոչ մի վատ բան մարդու կյանքում, մարդիկ ծնվում են և մեռնում որովհետև դա է մեր ժառանգածը Ադամից: Ասվածաշունչը ասում է՝ ինչպես Ադամի պատճառով մահը եկավ աշխարհ, այնպես էլ Քրիստոսի միջոցով կյանքը եկավ:Այնպես որ Աստված թույլ չի տալիս այլ մարդիկ դա արդեն որդեգրել են դրա համար մահը անխուսափելի է մարդուց:
Փոքր երեխաների հարցում կամ այլ մահտարաժամնէրի դեպքում ուրիշ է: Երեխան եթե մահանում է փոքր տարիքում դա ըստ Աստվածաշնչի լինում է երկու դեպքում՝
1) Աստված լավ գիտի մարդունծնված օրվանից մինջև մահ, այսինքն նա լավ գիտի այդ երեխան ինչ է լինելու կամ դառնալու երբ մեծանա: Իսկ նրանց մահանալու դեպքում նրանք 100% փոխադրվում է ԴՐԱԽՏ, քանի որ նա մեղքը դեռ չի հասկանում:
2) Մյուս դեպքում ավելի ցավալի է բայց դա այդպես է, որ երեխան ծնվում արատներով ըստ բժշկական տվյալների դա մարդ պետք է նորմալ ապրի և չշարաշահի իր կյանքը ամեն տեսակ սխալ բաներով, այսինքն՝ ծխել, խմել, թմրանյութեր և շատ այլ բաներ: Իսկ Աստծո տեսակետից դա ուրիշ է, Աստված ասում է դա կարող է պատճառ լինել ծողների՝ այսինքն եթե մեկը պիղծ կյանքով է ապրում կամ ապրել, նրա դատապարտվում է այդպիսի դատաստանի և նա կտառապի դա տեսնելով որ իր երխան ծնվել է այդպես: Հիմա կասեք ի՞չ դաժան Աստված է: Նա դաժան չէ, մենք ենք դաժան որ չենք ենթարկվու իր խոսքին: Հետո էլ մահը շատերի համար վերջ է բայց ճիշտ Քրիստոնիայի համար՝ Ծնունդ: Որովհետև մարդ առաջինը Հոգի է, հետո մարմին, մարմինը ոչնչանում է իսկ Հոգին երբեք: Եվ Աստված մեզ նոր մարմն է խոստացել երկնքում, որը կատարյալ է և առանց մեղքի: Դու այնտեղ չես կարող մեղք գործել որովհետև այնտեղ մեղքի բնություն չկա:

Հույսով եմ գոնե փոքր ինչ պատասխանեցի ձեր հարցերին:
Սիրով ձեր Քրիստոսով եղբայր՝ Հայ Քրիստոնյա::)

Ter Hayr
15.10.2007, 13:45
Հարգելի Տեր Հայր,
ամեն անգամ, երբ մեր ժողովուրդը արևմուտքի օգնության կարիք է ունեցել, մեզնից պահանջել են, որ մեր եկեղեցին ենթարկվի կաթոլիկ եկեղեցուն: Բայց ամեն անգամ մեր Սուրբ Հայրերը խոչընդոտել են դա: Կարող ենք ասել, որ դրանով գուցե կորցնեինք մեր ազգային դիմագիծը և այլն: Բայց չեք կարծում, որ այդ դեպքում Հռոմի պապը անձամբ թույլ չէր տա ոչ մի ոտնձգություն մեր ազգի նկատմամբ, գուցե չլիներ ցեղասպանությունը, չլինեին այլ չարիքներ: Բացի այդ, երկու եկեղեցիներն էլ քրիստոնյա են....Մի խոսքով ձեր կարծիքը այս հարցի կապակցությամբ շատ հետաքրքիր է ինձ համար:
Շնորհակալություն

Հարգելի Աստղ, Կրկին ողջունում եմ բոլորիդ և ի մասնավորի Ձեզ, չճանաչելով, այնուամենայնիվ մի տեսակ հարգանքով եմ լցված անձիդ նկատմամբ. Սա այսպես ի միջիայլոց:
գալով հարցիդ. Այո , շատերին թվում է , որ եթե մենք ընդունեինք կաթոլիկությունը, ապա պատմությունը մեկ այլ ուղիով կընթանար և մենք շատ շատ արհավիրքներից զերծ կմնայինք, մանավանդ ցեղասպանությունից: Սակայն ասեմ որ դա այդպես չէ: Կաթոլիկությունը նույնպես քրիստոնեություն է, սակայն համաձայն մեր դավանաբանության այն շեղվել է հիմնական դրույթներից քրիստոսաբանության հարցով սկսյալ: Մեր նախնիները համաձայն էին անգամ ենթարկվել օտար զավթիչներին, քան ընդունել կաթոլիկությունը: Սա արդեն կարող է անգամ անտեղյակ մարդուն հուշել, որ եթե այդպես է ուրեմն այստեղ մի բվան կա: Իսկ այդ մի բանը այն է , որ Հռոմի եկեղեցին Քաղկեդոնի ժողովով Ընդհանրական Եկեղեցու մեջ անջատում մտցրեց: Շատեր կարող են պատասխանիցս ենթադրել, որ մենք անհանդուրժող ենք կաթոլիկ եկեղեցու նկատմամբ: Սակայն դա այդպես չէ: Այսօր առաջ է եկել էկումենիզմի գաղափարը, որով տեղի պետք է ունենա բոլոր ավանդական եկեղեցիների միասնությունը մեկ գաղափարի շուրջ` մարդկանց մոտեցնել առ Աստված: Այս գաղափարի համար բոլոր տեսակ դարավոր վիճաբանությունները պետք է ետ մղվեն:
Իսկ ինչ վերաբերում է ազգային անհատականությունը կորցնելուն. Մեր պարագային դա մասնակի այդպես չէ. Օրինակ ունենանք Հայ Կաթողիկե եկեղեցին և Մխիթարյան միաբանությունը: Երկուսի պարագայում ազգայինի պահպանությունը մեծ բարձրության վրա է, սակայն արի ու տես որ շատ ավանդույթներ տեղի են տվել` զիջելով լատինականին կամ եւրոպականին:
Ինչևէ, թերևս կարողացա օգտակար լինել:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն

Ter Hayr
15.10.2007, 16:43
Հարգելի եղբայր Շմավոն ( քանի որ մենք Քրիստոսով եղբայրներ ենք չ՞է ) ուզում եմ որ ավելի մոտիկից բացատրեք փրկության հարցը, որը ավելի կարևոր է քան այսօրվա ծեսերը և ուրիշ բաներ որ կատարվում են: Այսօր մեր հայերը հպարտանում են ասելով մենք 1700 տարվա քրիստոնյաներ ենք ( կարծելով Քրիստոնեությունը տարիների մեջ, ոչ թե որակի, որը շատ ցավալի է: Դա շատ լավ է որ մենք 1700 տարի առաջ ընդունեցինք Քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն, բայց դա կրոն չէ, կրոնը՝ մուսուլմանությունն է, բուդիզմն է և աելն, Քրիստոնեությունը դա կյանք է, որտեղ մարդուն սպասվում է հավիտենական կյանք մեր տիրոջ Հիսուս Քրիստոսի կողմից: Բացատրեք խնդրեմ 10 կույսերի առակը որը այս ժամանակներին է վերաբերվում, խոսեք դժոխքի մասին, որը շատերը կարծում են ՍՈՒՏ է: Այդ պատմություններից մեկը ինձ էիք ուղարկել ինտերնետով, Գլենդել, քալիֆոռնիա: Ինչ է այսորվա հային պետք փրկվելու համար Աստծո գալիք դատաստանից, որը անխուսափելի է այն մարդկանց համար որ չեն ընդունել Հիսուս Քրիստոսին որպես իրենց անձնական փրկիչ և տեր: Ի՞նչ եք կարծում մեր այսօրվա հայ ժողովրդի մասին և հայ երիտասարդության մասին, որը մատների արանքով է նայում այս հարցին ( իարկե ոչ բոլորը ):Կարծում եք Քրիստոսի ապրած կյանքը ապրում է մեր հայ ժողովուրդը թե՞ ոչ: Բայց Քրիստոսի ապրած կյանքը ապրել շաաաաաաաաաաաաաատ դժվար, որը նա է ուզում և փրկության միակ երաշխիքն է: Կարծում եմ մենք պետք է շատ զգույշ նայենք այս հարցին քանի որ Աստվածաշունչը ասում է՝ Ահա նա գալիս է և վարձահատույց է լինելու նրանց ովքեր պահում են նրա խոսքը, իսկ ովքեր հնազանդ չգտնվեցին կդատապարտվեն մինջև հավիտյան՝ դժոխքում: Մի մերժեք Աստծո սերը որը քաղցր է մեղրից և Հիսուս Քրիստոսի կատարած թանկագին գործը որը նա արեց մեզ բոլորիս համար իր կյանքը տալով խաչի վրա: Որ ինքը մեղք եղավ մեր մեղքերը վերցնելու համար որ մենք հավիտյան ապրենք նրա հետ դրախտում: Ալելույա Հիսուսին: Խնդրում եմ մի՛ ասեք թե նա Հրեա է եղել( ձեզ չի վերաբերվում եղբայր Շմավոն), սա Հրեաների պատմությունն է և այլն: Նա Բարձրյալ Աստծո որդին է, հավատացեք իմ հայ ժողովուրդ ջան: Հիսուսին Հրեաներն էլ չնդունեցին որովհետև կույր էին ինչպես հիմա մեզանից շատ շատերը: Հավատացեք Հիսուսին և իր կատարած գործին, թե չէ Աստծու բարկությունը կգա մեզ վրա:
Թող Աստծու օրհնությունը և Հիսուս Քրիստոսի սերն ու խաղաղությունը լինի բոլորիտ հետ:

Հարգանքներով՝ Հայ Քրիստոնյա

Ողջունում եմ քեզ հայ Քրիստոնյա. Անունդ իմանայի անունով կդիմեի: Ինչևէ նախ և առաջ հետևյալն ասեմ: Այո բոլորս եղբայր ենք ի Քրիստոս, սակայն յուրաքանչյուրս ունենք այս երկրում ինչ-ինչ գործեր կատարելու առաքելություն և դրան համապատասխան կրում են մեր կոչումները: և ես շատ երախտապարտ կլինեի , որ ինձ դիմեիր Տեր Հայր կամ Տեր Շմավոն : Կանխավ շնորհակալ եմ:
Այսօր շատ են մարդիկ որոնք պարծենում են մեր փառավոր անցյալով, սակայն մենք պետք է քաջ գիտակցենք, որ մծտապես անցյալ նայողը չի կարողանում ներկայում ապրել, էլ խոսք չկա ապագան կերտելու մասինԼ: Այնպես որ մենք պետք է սեպենք մեր սրտերի մեջ , որ այսօրվա օրն է վճռորոշ մեր անմահ հոգիների համար: Ամենևին չեմ պատրաստվում որևէ մեկին վախեցնել գալիք արհավիրքներո, եթե Աստծուն չընդունենք մեզ որպես Փրկիչ: Բայց հետևյալն ասեմ .Աստված արարեց մարդուն կատարյալ էակ, սակայն մարդն ինքն իր արարքի պատճառով անկում ապրեց և նրա կյանքը լցվեց տառապանքով և դժբախտություններով: Աստված սեր է և սեր է բխեցնում : Մենք շատ հաճախ հեռանում ենք Աստծուց և մշտական վազքի մեջ ընկնում անցողիկ հաճույքների ետևից, մոռանալով, որ դրանով մենք ոչ թե ազատություն ենք ձեռք բերում այլ հենց այդ թվացյալ ազատության գերին ենք դառնում:Այո դժոխք կա, սակայն, պարտադիր չէ այն ընդունել իբրև եռացող կաթսա. Այն իրականում Աստցո բացակայությութնն է: Ուր չկա Աստված, այնտեղ դժոխք է:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

VisTolog
18.10.2007, 14:55
Աստված մարդուն ստեղծեց կատարյալ և մարդմեղանչեց դրա համար մարդիկ տառապում են իսկ Աստված այդ բանի մեջ կապ չունի: Աստված մարդուն ստեղծել է որ նա չտառապի այլ մարդը հենց ինքը ընտրեց այդ ճամփան, որից Աստված ասում է զղջա և ետ դարձիր:
Աստված թույլ չի տալիս ոչ մի վատ բան մարդու կյանքում, մարդիկ ծնվում են և մեռնում որովհետև դա է մեր ժառանգածը Ադամից: Ասվածաշունչը ասում է՝ ինչպես Ադամի պատճառով մահը եկավ աշխարհ, այնպես էլ Քրիստոսի միջոցով կյանքը եկավ:Այնպես որ Աստված թույլ չի տալիս այլ մարդիկ դա արդեն որդեգրել են դրա համար մահը անխուսափելի է մարդուց:
Փոքր երեխաների հարցում կամ այլ մահտարաժամնէրի դեպքում ուրիշ է: Երեխան եթե մահանում է փոքր տարիքում դա ըստ Աստվածաշնչի լինում է երկու դեպքում՝
1) Աստված լավ գիտի մարդունծնված օրվանից մինջև մահ, այսինքն նա լավ գիտի այդ երեխան ինչ է լինելու կամ դառնալու երբ մեծանա: Իսկ նրանց մահանալու դեպքում նրանք 100% փոխադրվում է ԴՐԱԽՏ, քանի որ նա մեղքը դեռ չի հասկանում:
2) Մյուս դեպքում ավելի ցավալի է բայց դա այդպես է, որ երեխան ծնվում արատներով ըստ բժշկական տվյալների դա մարդ պետք է նորմալ ապրի և չշարաշահի իր կյանքը ամեն տեսակ սխալ բաներով, այսինքն՝ ծխել, խմել, թմրանյութեր և շատ այլ բաներ: Իսկ Աստծո տեսակետից դա ուրիշ է, Աստված ասում է դա կարող է պատճառ լինել ծողների՝ այսինքն եթե մեկը պիղծ կյանքով է ապրում կամ ապրել, նրա դատապարտվում է այդպիսի դատաստանի և նա կտառապի դա տեսնելով որ իր երխան ծնվել է այդպես: Հիմա կասեք ի՞չ դաժան Աստված է: Նա դաժան չէ, մենք ենք դաժան որ չենք ենթարկվու իր խոսքին: Հետո էլ մահը շատերի համար վերջ է բայց ճիշտ Քրիստոնիայի համար՝ Ծնունդ: Որովհետև մարդ առաջինը Հոգի է, հետո մարմին, մարմինը ոչնչանում է իսկ Հոգին երբեք: Եվ Աստված մեզ նոր մարմն է խոստացել երկնքում, որը կատարյալ է և առանց մեղքի: Դու այնտեղ չես կարող մեղք գործել որովհետև այնտեղ մեղքի բնություն չկա:

Հույսով եմ գոնե փոքր ինչ պատասխանեցի ձեր հարցերին:
Սիրով ձեր Քրիստոսով եղբայր՝ Հայ Քրիստոնյա::)
Մեջբերում
1) Աստված լավ գիտի մարդուն ծնված օրվանից մինջև մահ, այսինքն նա լավ գիտի այդ երեխան ինչ է լինելու կամ դառնալու երբ մեծանա: Իսկ նրանց մահանալու դեպքում նրանք 100% փոխադրվում է ԴՐԱԽՏ, քանի որ նա մեղքը դեռ չի հասկանում:
Դե մի պատճառ պիտի չէ լիներ:)

VisTolog
18.10.2007, 15:44
Չգիտեմ այսպիսի հարց եղել է թե ոչ.
Պետք է հավատալ <<թուղթ ու գրերին>>
երկրորդ հարցը. Վերջերս երևի դուք էլ լսած կլինեք, որ Լեննականում մի մարդա հայտնվել ու բուժում է բոլորին, Տեր Հայր ինչ կարծիք ունեք դրա մասին;

Ter Hayr
18.10.2007, 17:49
Չգիտեմ այսպիսի հարց եղել է թե ոչ.
Պետք է հավատալ <<թուղթ ու գրերին>>
երկրորդ հարցը. Վերջերս երևի դուք էլ լսած կլինեք, որ Լեննականում մի մարդա հայտնվել ու բուժում է բոլորին, Տեր Հայր ինչ կարծիք ունեք դրա մասին;

Աստված օրհնի քեզ Մարդ.
Թուղթ ու գիր հասկացողությունը այնքանով կարող է մարդու վրա ազդել որքանով նա վախենում կամ տեղիք է տալիս այդ ամենին: Եթե դու հավատում ես Աստծուն և ընդունում ես, որ նա է ամենակարողը և զորեղը, ապա դու չպետք է վախենաս որևէ բանից: Ինչպես ասվում է Սաղմոսների գրում, Տերն է իմ հովիվը , ես որևէ բանի կարիք չպետք է ուեշնենամ և ումից պիտի վախենամ: Թուղթ ու գիրը և նմանատիպ այլ երևույթներ դասվում են չարի գործերի մեջ և իրենցից ներկայացնում Սատանայի գործունեության մի ձև, որով նա մարդուն մշտապես կամենում է հեռացնել Աստծուց և հավատից: Եթե դու հավատում ես Աստծուն , քեզ համարում ես քրիստոնյա գոնե մկրտությամբ և առավել ևս ապրածդ կյանքով , ապա դու որևէ կերպ պետք է ուշադրություն չդարձնես այդ տեսակ բաների: Ապրիր քո հավատքով և հեռու մնա նրանցից:
Իսկ այդ տղայի մասին որևէ հստակ բան չեմ կարող ասել, քանի բժշկությունը որպես Աստծուց կարող է տրվել որպես շնորհ, սակայն չարն էլ կարող մարդուն շփոթության մատնել ինչ ինչ հնարքներով: Չպետք է անմիջապես ամեն ինչին հավատալ, այլ պետք ամեն ինչ հետաքննել և հասկանալ , թե ումից է` Բարուց թե չարից:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Հայ Քրիստոնյա
19.10.2007, 03:22
Ողջունում եմ քեզ հայ Քրիստոնյա. Անունդ իմանայի անունով կդիմեի: Ինչևէ նախ և առաջ հետևյալն ասեմ: Այո բոլորս եղբայր ենք ի Քրիստոս, սակայն յուրաքանչյուրս ունենք այս երկրում ինչ-ինչ գործեր կատարելու առաքելություն և դրան համապատասխան կրում են մեր կոչումները: և ես շատ երախտապարտ կլինեի , որ ինձ դիմեիր Տեր Հայր կամ Տեր Շմավոն : Կանխավ շնորհակալ եմ:
Այսօր շատ են մարդիկ որոնք պարծենում են մեր փառավոր անցյալով, սակայն մենք պետք է քաջ գիտակցենք, որ մծտապես անցյալ նայողը չի կարողանում ներկայում ապրել, էլ խոսք չկա ապագան կերտելու մասինԼ: Այնպես որ մենք պետք է սեպենք մեր սրտերի մեջ , որ այսօրվա օրն է վճռորոշ մեր անմահ հոգիների համար: Ամենևին չեմ պատրաստվում որևէ մեկին վախեցնել գալիք արհավիրքներո, եթե Աստծուն չընդունենք մեզ որպես Փրկիչ: Բայց հետևյալն ասեմ .Աստված արարեց մարդուն կատարյալ էակ, սակայն մարդն ինքն իր արարքի պատճառով անկում ապրեց և նրա կյանքը լցվեց տառապանքով և դժբախտություններով: Աստված սեր է և սեր է բխեցնում : Մենք շատ հաճախ հեռանում ենք Աստծուց և մշտական վազքի մեջ ընկնում անցողիկ հաճույքների ետևից, մոռանալով, որ դրանով մենք ոչ թե ազատություն ենք ձեռք բերում այլ հենց այդ թվացյալ ազատության գերին ենք դառնում:Այո դժոխք կա, սակայն, պարտադիր չէ այն ընդունել իբրև եռացող կաթսա. Այն իրականում Աստցո բացակայությութնն է: Ուր չկա Աստված, այնտեղ դժոխք է:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Բարև ձեզ իմ անունս Արարատ է և ես լիովին համաձայն եմ ձեզ հետ, Աստված օրհնի ձեզ և թող Հայ Առաքելական եկեղեցու գործը և առաքելությունը միայն ու միայն Աստծո փառքի համար ծառայի, քանի որ մեր եկեղեցին հենց այդ հիմքերի վրա դրվեց 301 թվականին: Ես սիրում եմ իմ Հայ ազգը, Աստված առավել ևս, բայց ինձ համար առավել կարևոր է իմ փրկիչ և իմ տեր Հիսուս Քրիստոսի սերը և օրհնությունը իմ կյանքում, որը վեր է ամեն մտքից: Աստծո մոտ խտրականություն չկա՝ Հայ, Հրեա, Հույն, թե Ասորի: Աստված իր կյանքը տվեց խաչի վրա բոլորի համար: Դժոխքի համար էլ ասեմ որ ես չեմ ասում վախեցնես մեր Ակումբացիներին, առանց էտ էլ շատերը վախեցած են ( կատակ ):), բայց նրանցից շատերը ոչ դրախտ են իմանում, ոչ էլ դժոխք և ես իմ աչքերով տեսել եմ թե ինչպես են ծաղրում Աստծո Սուրբ խոսքը, որը շատ ցավալի է: Փառքը մեր Աստծուն և Հիսուս Քրիստոսին իր Աստվածային ճշմարտության համար: Աստված օրհնի ձեզ և ձեր տունը, Ամեն:
Հուսամ նորից կզրուցենք իրար հետ որևէ թեմայի շուրջ:

Հարգանքներով Հայ Քրիստոնյա կամ Քրիստոնյա Հայ:

Ավելացվել է 13 րոպե անց

Աստված օրհնի քեզ Մարդ.
Թուղթ ու գիր հասկացողությունը այնքանով կարող է մարդու վրա ազդել որքանով նա վախենում կամ տեղիք է տալիս այդ ամենին: Եթե դու հավատում ես Աստծուն և ընդունում ես, որ նա է ամենակարողը և զորեղը, ապա դու չպետք է վախենաս որևէ բանից: Ինչպես ասվում է Սաղմոսների գրում, Տերն է իմ հովիվը , ես որևէ բանի կարիք չպետք է ուեշնենամ և ումից պիտի վախենամ: Թուղթ ու գիրը և նմանատիպ այլ երևույթներ դասվում են չարի գործերի մեջ և իրենցից ներկայացնում Սատանայի գործունեության մի ձև, որով նա մարդուն մշտապես կամենում է հեռացնել Աստծուց և հավատից: Եթե դու հավատում ես Աստծուն , քեզ համարում ես քրիստոնյա գոնե մկրտությամբ և առավել ևս ապրածդ կյանքով , ապա դու որևէ կերպ պետք է ուշադրություն չդարձնես այդ տեսակ բաների: Ապրիր քո հավատքով և հեռու մնա նրանցից:
Իսկ այդ տղայի մասին որևէ հստակ բան չեմ կարող ասել, քանի բժշկությունը որպես Աստծուց կարող է տրվել որպես շնորհ, սակայն չարն էլ կարող մարդուն շփոթության մատնել ինչ ինչ հնարքներով: Չպետք է անմիջապես ամեն ինչին հավատալ, այլ պետք ամեն ինչ հետաքննել և հասկանալ , թե ումից է` Բարուց թե չարից:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Լիովին համաձայն եմ ձեր մտքի հետ: Ատված ասում է ահա կյանքն ու մահը լեզվիտ եմ դնում և կողքից հուշում է՝ ընտրիր կյանքը որ ապրես: Աստված Ադամին ազատ կամք տվեց, բայց ասաց՝ չուտես այդ պտուղից և եթե կերար դրանից անշուշտ պետք է մեռնես: Հիմա շատերը խաբվում են իրենց ցանկություններից և ամեն տեսակ բաներից և փորձություններ կրում: Հնազանվեք Աստծուն որ ապրեք իմ Հայ ազգակիցներ: Պարզապես ուզում եմ փառք տալ Աստծուն ձեր ճշմարտությունների համար, կեցցեք::)

Ter Hayr
19.10.2007, 09:49
Լիովին համաձայն եմ ձեր մտքի հետ: Ատված ասում է ահա կյանքն ու մահը լեզվիտ եմ դնում և կողքից հուշում է՝ ընտրիր կյանքը որ ապրես: Աստված Ադամին ազատ կամք տվեց, բայց ասաց՝ չուտես այդ պտուղից և եթե կերար դրանից անշուշտ պետք է մեռնես: Հիմա շատերը խաբվում են իրենց ցանկություններից և ամեն տեսակ բաներից և փորձություններ կրում: Հնազանվեք Աստծուն որ ապրեք իմ Հայ ազգակիցներ: Պարզապես ուզում եմ փառք տալ Աստծուն ձեր ճշմարտությունների համար, կեցցեք::)[/QUOTE]

Ամեն ինչ հնարավոր է անել այս աշխարհում, և նաև հնարավոր է փառք գտնել մարդկանց մեջ, սակայն հետևյալը պետք է ասեմ, որ ձառավորյալ է միայն Աստված: Մարդկային փառքն անցողիկ է ինչպես անցողիկ են տարաբնույթ աղանդները, որ ծագեցին մեր երկրում: Ամեն ինչ պետք է կատարել սիրով և ասես Աստծո համար: Սա է երաշխիքը հաջողության և օրհնության ստացման համար:
Աստված թող օրհնի բոլորիդ

Տեր Շմավոն քահանա

VisTolog
19.10.2007, 11:16
Աստված օրհնի քեզ Մարդ.
Թուղթ ու գիր հասկացողությունը այնքանով կարող է մարդու վրա ազդել որքանով նա վախենում կամ տեղիք է տալիս այդ ամենին: Եթե դու հավատում ես Աստծուն և ընդունում ես, որ նա է ամենակարողը և զորեղը, ապա դու չպետք է վախենաս որևէ բանից: Ինչպես ասվում է Սաղմոսների գրում, Տերն է իմ հովիվը , ես որևէ բանի կարիք չպետք է ուեշնենամ և ումից պիտի վախենամ: Թուղթ ու գիրը և նմանատիպ այլ երևույթներ դասվում են չարի գործերի մեջ և իրենցից ներկայացնում Սատանայի գործունեության մի ձև, որով նա մարդուն մշտապես կամենում է հեռացնել Աստծուց և հավատից: Եթե դու հավատում ես Աստծուն , քեզ համարում ես քրիստոնյա գոնե մկրտությամբ և առավել ևս ապրածդ կյանքով , ապա դու որևէ կերպ պետք է ուշադրություն չդարձնես այդ տեսակ բաների: Ապրիր քո հավատքով և հեռու մնա նրանցից:
Իսկ այդ տղայի մասին որևէ հստակ բան չեմ կարող ասել, քանի բժշկությունը որպես Աստծուց կարող է տրվել որպես շնորհ, սակայն չարն էլ կարող մարդուն շփոթության մատնել ինչ ինչ հնարքներով: Չպետք է անմիջապես ամեն ինչին հավատալ, այլ պետք ամեն ինչ հետաքննել և հասկանալ , թե ումից է` Բարուց թե չարից:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Բարև ձեզ.:)
Այդ մարդուն ես հավատում եմ, որ բուժում է բոլորին, բայց կարծում եմ, որ այդտեղ մի բան այն չէ:Այդ մասին ես մի ֆիլմ ունեմ, որտեղ նրա նման մեկը սկսում է բուժել բոլորին ... իսկ հետո պարզվում է, որ նա դաշինք / չգիտեմ ճիշտ բառ է/ է կնքած լինում Աստծո թշնամիների հետ... այդ պատճառով ես չգիտեմ ինչ մտածեմ:

Թուղթ ու գրերին կարծում եմ, որ չեմ կարող չհավատալ, քանի որ դրա հետևանքները ես տեսել եմ, և ոչ մեկ անգամ:Ես ինքս վախենում եմ նույնիսկ այդ բառը արտահայտեմ:Կարծում եմ, որ ով էլ տեսնի թուղթ ու գրերի հետևանքները, և այն էլ փաստերով, դժվար թե չհավատա դրանց:
Ամեն դեպքում թող Աստված հեռու պահի մարդկանց այդպիսի չար մարդկանցից:

dvgray
19.10.2007, 11:48
Տեր Հայր

Ուզում եմ ասել, որ ուղղակի ապշած եմ ձեր պատասխանների բազմակողմանիությամբ ու խորությամբ, որոնք իմ մոտ սկսում են կոտրել բավականին կարծրացած կաղապարներ /ստերիոտիպեր/, որ ունեի մեր եկեղեցակաների հանդեպ: Սա երևի գալիս էր նրանից, որ քիչ եմ շփվել:
Իմ մոտ այս մասով ծագել է մի հարց:
Մեր կրոնավորիները կրոնական ուսումնառության ժամանակ խորությամբ ուսումնասիրու՞մ են գիտություն /ֆիզիկա, մաթեմաթիկա և այլն/ թե դա միայն ինքնազարգացման արդյունք է:

Մյուս հարցերս:
Ես հասկանում եմ, որ կրոնավորի հիմնական առաքելությունը Աստծո և մարդու մեջ յուրահատուկ դեսպանի դերն է /կարող է և սխալվում եմ :think/: Սակայն ես կարծում եմ, որ որպես պատրաստված, գիտակ մարդիկ, նրանք նաև կրում են որոշակի առաքելություններ նաև քաղաքացիական, հասարակական կյանքի հանդեպ արտահայտելու իրենց վերաբերմունքը /Նաև իրենց քարոզների ժամանակ/: Կարծես հայ հանրության կյանքը ամբողջովին դուրս է թողնված մեր եկեղեցու հայրերի ուշադրությունից, չհաշված իհարկե չնչին բացառությունները հանձինս Պոլսո մեր պատրիարքի, որը ակտիվ դերակատարություն ունի ոչ միայն Թուրքիայի, այլ ամբողջ հայության կենսական կարևորության մի շարք հարցերում:

Ինչպես է նայում մեր եկեղեցին Երևանից Էջմիածին ճանապարհին փռված կազինոների գոյութանը: Ինչու՞ չի ասում իր վճռական խոսքը դրանք այդտեղից վերացնելու, և մի "անմարդաբնակ", բնակավայրերից ու մարդուց հեռու վայր տեղափոխելու համար: Չէ՞ որ դրա մասին ընդունված է անգամ հատուկ օրենք: Ու ընդհանուր առմամբ, ինչ վերաբերմուք ոնի մեր եկեղեցին "կազինո" կոչված արհավիրքի նկատմամբ: Չէ՞ որ այնտեղ "սպանվում են" ոչ միայն երիտասարդի ընտանիքը ու զավակները , այլ նաև իր հոգին, հոգեկան աշխաչհը: Նա վերածվում է մի զոմբիակերպ արարածի, որին այլևս ոչինչ չի հետաքրքրում: Եվ ինչու՞ իր բարցրաձայն խոսքը չի ասում մեր եկեղեցին, երբ այդ "զվարճանքին" են տրվում մեր ազգի բարձրագույն ղեկավարութունը /նախարարներ, դեպուտատներ և այլն/: Չէ՞ որ սա նաև բարոյական խնդիր է:

Grieg
19.10.2007, 21:45
Տեր Հայր,

ես ունեմ հետևյալ հարցերը
1. Ինչպես եք վերաբերվում եղեկեցիներում տիրող վճարովի ծառայություներին?
2. Հայասատանում մոտ 30% գտնվում են աղքատի կարգավիճակում, մեղք է արդյոք շքեղությունը? որն է շքեղության սահմանը քրիստոնյա մարդու համար?
ըստ որոշ թերթերի Գարեգին Բ.-ին պատկանում է 250.000-350.000 ԱՄՆ դոլար արժեք ունեցող ավտոմեքենա, եթե դա համապատասխանում է իրականությունը, ինչ եք կարծում արդարացի է արդյոք անշունչ իրի համար այդպիսի գումար ծախսել..չե որ այդ նույն գումարով կարելի էր բազմաթիվ սոցիալապես անապահով ընտանիքների և հաշմանդամ մարդկանց օգնություն ցուցաբերել
3. Նախորդ դարի ընթացքում բազմաթիվ գիտնականեր տարբեր հետազոտությունների և պեղումների արդյունքում պնդեցին որ Հիսուսը մինչ 33 իր տարին 17 տարվա ընթացքում ապրել է Հնդկաստանում և Տիբեթում.../և այլ տեղեկություններ ինչպես օրինակ` Հիսուսը նշված է բուդիստական պատմաբաների կողմից Սուրբ Իսա անունով/ , ձեր կարծիքը այդ փաստերի մասին?
4. Որևիցե միջոցառումներ կազմակերպվում են որպիսզի վերականգել երիտասարդության կորցված հետաքրքությունը կրոնի հանդեպ ?
կան երկրներ որտեղ եկեղեցին մասնակցում է սպորտի, գիտակրթական ծրագրերի զարգացմանը կամ օրինակ ռոք համերգների կազմակերպման ապացուցելով որ պարտադիր չե ունենալ կոնսերվատիվ հայացքներ.
5. ապագայում հաշմանդամներ հնարավորույուն կունենան գենետիկայի զարգացման շնորհիվ փոխելու իրանց կյանքը , արդյոք պետք պետք է զարգացնել գենետիկ տեխնոլոգիաները ? ինչպես եք վերաբերվում կլոնավորմանը ?
6.Դպրոցներում ինչն է նախընտրելի դասավանդել բիբլիական կրեացոնիզմ,գիտական կրեացիոնիզմ թե դարվինիզմ?
7.Կան արդյոք կաշառակերության դեպքեր մեր եկեղեցական համակարգում? կամ դեպքեր որտեղ ծանոթն/բարեկամբներին առավելություն է տրվել որոշ հարցերում

Շնորհակալություն,
Վարդան.

StrangeLittleGirl
19.10.2007, 22:49
Ինձ մոտ մի քանի հարց ծագեց:

Մկրտությունը և մնացած այլ եկեղեցական խորհուրդները վավեր են համարվում, երբ որ կատարվում են ձեռնադրված և օծված քահանայի միջոցով:
1. Կարո՞ղ եք վերը նշվածն Աստվածաշնչով հիմնավորել:
2. Մի՞թե չմկրտվածները չեն փրկվում, նույնիսկ եթե հավատում են Հիսուս Քրիստոսին:
3. Հայ առաքելական եկեղեցին ի՞նչ է ասում հոգևոր պարգևների մասին (Ա Կորնթ. 12)

Ter Hayr
22.10.2007, 11:09
Բարև ձեզ.:)
Այդ մարդուն ես հավատում եմ, որ բուժում է բոլորին, բայց կարծում եմ, որ այդտեղ մի բան այն չէ:Այդ մասին ես մի ֆիլմ ունեմ, որտեղ նրա նման մեկը սկսում է բուժել բոլորին ... իսկ հետո պարզվում է, որ նա դաշինք / չգիտեմ ճիշտ բառ է/ է կնքած լինում Աստծո թշնամիների հետ... այդ պատճառով ես չգիտեմ ինչ մտածեմ:

Թուղթ ու գրերին կարծում եմ, որ չեմ կարող չհավատալ, քանի որ դրա հետևանքները ես տեսել եմ, և ոչ մեկ անգամ:Ես ինքս վախենում եմ նույնիսկ այդ բառը արտահայտեմ:Կարծում եմ, որ ով էլ տեսնի թուղթ ու գրերի հետևանքները, և այն էլ փաստերով, դժվար թե չհավատա դրանց:
Ամեն դեպքում թող Աստված հեռու պահի մարդկանց այդպիսի չար մարդկանցից:


Վիստա, սխալ ես անում որ վախենում. Այս պարագայում վախենալ, նծանակում է ընդունել նարա ուժեղ լինելը քո անձիդ նկատմամբ. Իսկ ես իմ խոսքում ասացի, որ պետք վախեալ ոչ թե թուղթ ու գչից և նրա հետևաքներից, այլ երկյուղել Աստծուց: Աստծուց զորավոր ոչ մի բան չկա. Քո ասած հետևանքները չէին էլ լինի , եթե մարդիկ Աստծուն ավելի ապավինեին, քան գրբացներին.

Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

Ter Hayr
22.10.2007, 11:35
Տեր Հայր

Ուզում եմ ասել, որ ուղղակի ապշած եմ ձեր պատասխանների բազմակողմանիությամբ ու խորությամբ, որոնք իմ մոտ սկսում են կոտրել բավականին կարծրացած կաղապարներ /ստերիոտիպեր/, որ ունեի մեր եկեղեցակաների հանդեպ: Սա երևի գալիս էր նրանից, որ քիչ եմ շփվել:
Իմ մոտ այս մասով ծագել է մի հարց:
Մեր կրոնավորիները կրոնական ուսումնառության ժամանակ խորությամբ ուսումնասիրու՞մ են գիտություն /ֆիզիկա, մաթեմաթիկա և այլն/ թե դա միայն ինքնազարգացման արդյունք է:

Մյուս հարցերս:
Ես հասկանում եմ, որ կրոնավորի հիմնական առաքելությունը Աստծո և մարդու մեջ յուրահատուկ դեսպանի դերն է /կարող է և սխալվում եմ :think/: Սակայն ես կարծում եմ, որ որպես պատրաստված, գիտակ մարդիկ, նրանք նաև կրում են որոշակի առաքելություններ նաև քաղաքացիական, հասարակական կյանքի հանդեպ արտահայտելու իրենց վերաբերմունքը /Նաև իրենց քարոզների ժամանակ/: Կարծես հայ հանրության կյանքը ամբողջովին դուրս է թողնված մեր եկեղեցու հայրերի ուշադրությունից, չհաշված իհարկե չնչին բացառությունները հանձինս Պոլսո մեր պատրիարքի, որը ակտիվ դերակատարություն ունի ոչ միայն Թուրքիայի, այլ ամբողջ հայության կենսական կարևորության մի շարք հարցերում:

Ինչպես է նայում մեր եկեղեցին Երևանից Էջմիածին ճանապարհին փռված կազինոների գոյութանը: Ինչու՞ չի ասում իր վճռական խոսքը դրանք այդտեղից վերացնելու, և մի "անմարդաբնակ", բնակավայրերից ու մարդուց հեռու վայր տեղափոխելու համար: Չէ՞ որ դրա մասին ընդունված է անգամ հատուկ օրենք: Ու ընդհանուր առմամբ, ինչ վերաբերմուք ոնի մեր եկեղեցին "կազինո" կոչված արհավիրքի նկատմամբ: Չէ՞ որ այնտեղ "սպանվում են" ոչ միայն երիտասարդի ընտանիքը ու զավակները , այլ նաև իր հոգին, հոգեկան աշխաչհը: Նա վերածվում է մի զոմբիակերպ արարածի, որին այլևս ոչինչ չի հետաքրքրում: Եվ ինչու՞ իր բարցրաձայն խոսքը չի ասում մեր եկեղեցին, երբ այդ "զվարճանքին" են տրվում մեր ազգի բարձրագույն ղեկավարութունը /նախարարներ, դեպուտատներ և այլն/: Չէ՞ որ սա նաև բարոյական խնդիր է:

Աստված օրհնի քեզ.
Շնորհակալ եմ բարի խոսքերի համար.Սկսեմ պատասխանել քեզ հետաքրքրող հարցերին.
Ճեմարան ընդունվում են միջնակարգ կրթությամբ, ասել է թե 10-րդ դասարանը ավարտած, կամ ութամյա կրթությամբ և միջին մասնագիտական կրթություն ստացած անձինք: Ճշգրիտ գիտությունների այն պաշարը, որը ձևավորվում է դպրոցում բավարար է , և քանի որ ճեմարանը ոչ թե կիրառական գիտություններ տվող հաստատություն է այլ հումանիտար, ապա և մաթեմատիկա, ֆիզիկա և նման առարկաներ ճեմարանում չեն դասավանդվում:
Այո , կրոնավորը իր ազգի և եկեղեցու սպասավորն է : Նրա առաքելությունը Աստծո խոսքը տարածելն է:Սակայն , բնավ որևէ հոգևորական իրեն զուրկ չի պահում հասարակական կյանքում իր ծառայությունը մատուցելուց. Պարզապես ոմանք ավելի ակտիվ, ոմանք` նվազ:Ինչ վերաբերում է Պոլսո պատրիարքին, ապա նա իր հայանպաստ գործունեությունը կատարում է և այդ անում ծածուկ կերպով, քանի որ Թուրքիան միակ երկիրն է, ուր պետությունը իրավասու է պատրիարքին չհանդուրժելով հեռացնել իր պաշտոնից: Սա չի նշանակում որ այսօրվա պատրիարքը վախենում է, պարզապես նա ավելի զգուշավոր է մոտենում այդօրինակ հարցերին:
Իսկ կազինոները չարիք են , և այստեղ ինչքան էլ եկեղեցին իր խոսքն ասի, միևնույն է, այնտեղ սարսափելի գումարների խնդիր կա, որը մեր շատ պաշտոնյաների եկամութներից է: Իսկ օրենքը միշտ էլ կարելի շրջանցել հենց օրենքի միջոցով: Պարզ մի օրինակ բերեմ. Համաձայն կազինոներին վերաբերող օրենքի, այդ կառույցները չպետք է լինեն Երևանի տարածքում այլ մարզերում, ասել է թե Երևանից դուրս: Ջրվեժ համայնքում մի կազինո կա, որը կառուցվել է հենց բնակելի տներին կից, տներ, որոնք համարվում են Երևան: Իսկ իչպես? հարց է առաջանում. Շատ պարզ և օրենքի շրջանակում: Ջրվեժ համայնքը բաժանված է երկու մասի` բանավան և գյուղ: Վերջինս մտնում է կոտայքի մարզի մեջ ըստ վարչական բաժանման իսկ տարածքային առումով նա մաս է կազմում մեր քաղամայր Երևանի: Կազինոն ել կառուցվել է մարզային հատվածում: Օրենքով ամեն ինչ ճիշտ է: Իսկ բարոյապես?
Ինքնին խաղամոլության երևույթը, պարսավելի է և համարվում մեղք:
Հետևությունները թողնում ձեզ: Պարզապես ցավալի է, որ մարդ կարող է մեկ գիշերվա ընթացքումվատնել մի քանի միլիոն դրամ, սակայն զլանա դրա անգամ մեկ տոկոսը տալ անօթևան մարդու:
Աստված թող պահի մեր ազգը` հեռու ամեն փորցանքներից

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն

Second Chance
22.10.2007, 16:52
Հարգելի Տ.Հայր ինձ մի հարց է շատ հետաքրքրում, որի պատասխանը վաղուց չեմ գտնում---Ինչու ՞է կաթոլիկական և առաքելական եկեղեցիներում ընդունված սրբերին աղոթելը, չէ որ դա աստվածաշնչյան որևէ հիմք չունի... Իսկ եթե իրականում կա նման հիմք կխնդրեի մեջբերում անել և բացատրել
նախապես շնորհակալություն

dvgray
22.10.2007, 17:11
Տեր Հայր
Շնորհակալություն պատասխանի համար:


Ինչ վերաբերում է Պոլսո պատրիարքին, ապա նա իր հայանպաստ գործունեությունը կատարում է և այդ անում ծածուկ կերպով, քանի որ Թուրքիան միակ երկիրն է, ուր պետությունը իրավասու է պատրիարքին չհանդուրժելով հեռացնել իր պաշտոնից: Սա չի նշանակում որ այսօրվա պատրիարքը վախենում է, պարզապես նա ավելի զգուշավոր է մոտենում այդօրինակ հարցերին:

Ինձ թվում է, որ իրար ճիշտ չենք հասկացել: Ես ավելի շուտ գրում էի մեր Պոլսո պատրիարքի օրինակելի վարքի մասին: Օրինակելի՝ որպես մարդ, որպես մտավորական, որպես բարձր դասի կրոնավոր ու այդպիսի բարդ պայմաններում գտնվող համայնքի պատասխանատու:
Շատ կուզենայի, որ նման մարդիկ մեր ազգի մեջ ավելի հաճախ հանդիպեն:
Խորհին Հարգանքներով:

Ter Hayr
22.10.2007, 17:37
Տեր Հայր,

ես ունեմ հետևյալ հարցերը
1. Ինչպես եք վերաբերվում եղեկեցիներում տիրող վճարովի ծառայություներին?
2. Հայասատանում մոտ 30% գտնվում են աղքատի կարգավիճակում, մեղք է արդյոք շքեղությունը? որն է շքեղության սահմանը քրիստոնյա մարդու համար?
ըստ որոշ թերթերի Գարեգին Բ.-ին պատկանում է 250.000-350.000 ԱՄՆ դոլար արժեք ունեցող ավտոմեքենա, եթե դա համապատասխանում է իրականությունը, ինչ եք կարծում արդարացի է արդյոք անշունչ իրի համար այդպիսի գումար ծախսել..չե որ այդ նույն գումարով կարելի էր բազմաթիվ սոցիալապես անապահով ընտանիքների և հաշմանդամ մարդկանց օգնություն ցուցաբերել
3. Նախորդ դարի ընթացքում բազմաթիվ գիտնականեր տարբեր հետազոտությունների և պեղումների արդյունքում պնդեցին որ Հիսուսը մինչ 33 իր տարին 17 տարվա ընթացքում ապրել է Հնդկաստանում և Տիբեթում.../և այլ տեղեկություններ ինչպես օրինակ` Հիսուսը նշված է բուդիստական պատմաբաների կողմից Սուրբ Իսա անունով/ , ձեր կարծիքը այդ փաստերի մասին?
4. Որևիցե միջոցառումներ կազմակերպվում են որպիսզի վերականգել երիտասարդության կորցված հետաքրքությունը կրոնի հանդեպ ?
կան երկրներ որտեղ եկեղեցին մասնակցում է սպորտի, գիտակրթական ծրագրերի զարգացմանը կամ օրինակ ռոք համերգների կազմակերպման ապացուցելով որ պարտադիր չե ունենալ կոնսերվատիվ հայացքներ.
5. ապագայում հաշմանդամներ հնարավորույուն կունենան գենետիկայի զարգացման շնորհիվ փոխելու իրանց կյանքը , արդյոք պետք պետք է զարգացնել գենետիկ տեխնոլոգիաները ? ինչպես եք վերաբերվում կլոնավորմանը ?
6.Դպրոցներում ինչն է նախընտրելի դասավանդել բիբլիական կրեացոնիզմ,գիտական կրեացիոնիզմ թե դարվինիզմ?
7.Կան արդյոք կաշառակերության դեպքեր մեր եկեղեցական համակարգում? կամ դեպքեր որտեղ ծանոթն/բարեկամբներին առավելություն է տրվել որոշ հարցերում

Շնորհակալություն,
Վարդան.

1.Հարգելի Վարդան , եկեղեցում վճարովի ծառայություններ չկան. Այն ամենը ինչ կատարվում է չունի որևէ սակագին. Սակայն քանի որ քահանաները չունեն աշխատավարձ, ապա ժողովուրդն է որ վարձաըրում է իր հոգևորականին որևէ ծիսական արարողություն անցկացնելու համար: Կամ էլ ժողովուրդը իր նախասիրած հոգևորականին ամենամսյա դրամական նվերներ է կատարում` տասանորդը, որով հոգևորականը իր պետքերն է հոգում:
2. Ասեմ, որ Վեհափառ Հայրապետը մի քանի բարերարներից նվեր է ստացել արտասահմանյան մեքենաներ, թվով 2-ը, մի 2-ն էլ մնացել են դեռևս Լուսահոգի Վազգեն և Գարեգին Ա կաթողիկոսներից: Այնպես որ շտապում եմ հավաստիացնել, որ եկեղեցին երբևէ իրեն ընծայաբերված գումարների հետ այդպես անփութորենի չի վարվի, քանի որ հազարավոր այլ պեթքեր կան , որոնց համար և ծախսվում են այդ գումարները:
Իսկ եթե Վեհափառ Հայրապետը արտասահմանյան մեքենայով է շրջում, դա միայն կարող է հային համակրանք և ուրախություն պատճառել. բա կսազեր մի ամբողջ ազգի կաթողիկոսի , որը ամենուրեք ներկայանում է իբրև հնամյա ժողովրդի և եկեղեցու հոգևոր առաջնորդ, մաշված կամ անհաջող մի մեքենայով շրջել: Կան ավելի կարևոր հարցեր որոնց մեր ժողովուրդը պետք է իր ուշադրությունը դարփձնի
3.Փաստեր, որոնք որքանով ապացուցելի ե ըստ գիտնականների, նույնքանով էլ մերժելի են: Պարզապես մարդը միշտ կամենում ամեն ինչի մեջ միստիկ երևույթներ տեսնել, և այդ ամենը կապել Հնդկաստանի կամ Տիբեթի հետ.
4.Նմանօրինակ միջոցառումներ մեր եկեղեցին նույնպես կազմակերպում է , գուցե և ոչ եւրոպական տարբերակներով, սակայն և արվում է.
յուրաքանչյուր եկեղեցուն կից կան երիտասարդական միություններ, որոնք հենց այդ գորցերով մի բան ավել, մշտապես զբաղվում են:
5.Պետք է , ըստ իս, քանի որ այդ ամենը կօգնի մարդուն անբուժելի հիվանդություններից ազատվել: Իսկ կլոնավորմնը քրիստոնեական եկեղեցին դեմ է.
6.Այն ինչ որ ճշմարիտն է, զուգահեռելով թյուր ուսմունքների հետ, որպեսզի ամեն ինչ հասկանալի և պարզ լինի: Իսկ ճշմարիտըէ Աստվածային արարչագործությւնն է
7.Ոչ. անգամ հարցդ տեղին չէր. Սա հոգևոր կառույց է.

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան

Ավելացվել է 13 րոպե անց

Հարգելի Տ.Հայր ինձ մի հարց է շատ հետաքրքրում, որի պատասխանը վաղուց չեմ գտնում---Ինչու ՞է կաթոլիկական և առաքելական եկեղեցիներում ընդունված սրբերին աղոթելը, չէ որ դա աստվածաշնչյան որևէ հիմք չունի... Իսկ եթե իրականում կա նման հիմք կխնդրեի մեջբերում անել և բացատրել
նախապես շնորհակալություն

Մենք նրանց չենք աղոթում ինչպես կանեինք Աստծո պարագային , այլ խնրում նրանց բարեխոսել մեզ համար, քանի որ նրանք իրենց աստվածահաճո կյանքի համար արժանացան սրբացմանը: Բերեմ հատվածներ Պողոս առաքյալի նամակներից. Բ Կորնթ. Ա.11, Եփս.Զ 18, Հռոմ. ԺԵ 30 և այլն.
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 14 րոպե անց

Տեր Հայր
Շնորհակալություն պատասխանի համար:


Ինձ թվում է, որ իրար ճիշտ չենք հասկացել: Ես ավելի շուտ գրում էի մեր Պոլսո պատրիարքի օրինակելի վարքի մասին: Օրինակելի՝ որպես մարդ, որպես մտավորական, որպես բարձր դասի կրոնավոր ու այդպիսի բարդ պայմաններում գտնվող համայնքի պատասխանատու:
Շատ կուզենայի, որ նման մարդիկ մեր ազգի մեջ ավելի հաճախ հանդիպեն:
Խորհին Հարգանքներով:


ՀԱՄԱԿԱՐԾԻՔ ԵՄ

Ter Hayr
22.10.2007, 17:59
Ինձ մոտ մի քանի հարց ծագեց:

1. Կարո՞ղ եք վերը նշվածն Աստվածաշնչով հիմնավորել:
2. Մի՞թե չմկրտվածները չեն փրկվում, նույնիսկ եթե հավատում են Հիսուս Քրիստոսին:
3. Հայ առաքելական եկեղեցին ի՞նչ է ասում հոգևոր պարգևների մասին (Ա Կորնթ. 12)

1. Քրիստոս , իր Համբարձման օրը, երբ վերջին անգամա հանդիպեց առաքյալների ասաց, որպեսզի գնան և մկրտեն բոլոր հեթանոսներին Հոր, Որդու և Սուրբ Հոգու անունով Մատթեոսի ավ. 28 գլ:
Իսկ առաքյալները այդ շնորհը հետագայում ձեռնադրության միջոցով փոխանցեցին հոգևորականների ամբողջ աշխարհով մեկ.
2.Ինքը Հիսուս ասած, որ ով չծնվի Հոգուց և ջրից չի կարող մտնել Աստծո արքայություն.Իսկ դա հենց մկրտությունն է
3.Եկողեցին ընդունում , որ կան հոգևոր շնորհներ , որոնք բաշխում է Սուրբ Հոգին, և դա տեղի է ունենում Մկրտության ժամանակ
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Hay-Qristonya
23.10.2007, 01:44
Սիրելիներ.:
Եթե ունեք հարցեր հոգևորականին, որոնց պատասխանը էլեկտրոնային տարբերակով ձեզ չի բավարարում, ուզում եք իմանալ ավելին, այցելե´ք ձեզ մոտ գտնվող եկեղեցին (Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցի) և մասնակցեք տեղում գործող երիտասարդաց միության հոգևոր դասերին:
Ինքս, ինչպես շատերդ գիտեք, հաճախում եմ Երևանի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ Մայր եկեղեցու երիտասարդաց միություն, որտեղ հոգևոր դասերը յուրաքանչյուր երեքշաբթի ժ.15:30 է, իսկ ւրբաթ` 18:00-ին են:
Մյուս միությունների հոգևոր դասերի դասաժամերը ճշտելու համար դիմե´ք տվյալ եկեղեցու երիտասարդաց միություն:
Կարծում եմ Տ. Շմավոնը գրածիս չի առարկի:)

P.S. Դասերը վարում են եկեղեցու հոգևորականները: Միությունները բացի հոգևոր դասերից կազմակերպում են տարբեր հետաքրքիր միջոցառումներ, որոնց ևս կարող եք մասնակցել:

Sirop
23.10.2007, 10:25
որքան ժամանակ է որ առաքելական եկեղեցին անվանվում է առաքելական
եթե չեմ սխալվում 90-ականների սկզբին շատ էր օգտագործվում լուսավորչական եկեղեցի անվանումը - թե տարբեր բաներ են?

ու մի բանել էր հետաքրքիր համալսարանի կրոնի դասախոսը մ ի անգամ խոսեց հայ եկեղեցու ուղվածության մասին ու ասեց որ դա առաքելականը չի այսինքն իրականում կաթոլիկ թե ուղղափառ բոլորն էլ առաքելական են ու ուրիշ տերմին օգտագործեց

Ter Hayr
24.10.2007, 12:08
Շատ ճիշտ է գրել Հայ Քրիստոնյան: Եկեղեցիներում կազմակերպվող հոգևոր հանդիպումների օրերի և ժամերի ժամանակացույցին կարող եք ծանոթանալ http://www.qahana.am/dasataxtak.doc հասցեից:
Հարցերի դեպքում, անպայման գրեք:

Ter Hayr
24.10.2007, 12:56
որքան ժամանակ է որ առաքելական եկեղեցին անվանվում է առաքելական
եթե չեմ սխալվում 90-ականների սկզբին շատ էր օգտագործվում լուսավորչական եկեղեցի անվանումը - թե տարբեր բաներ են?

ու մի բանել էր հետաքրքիր համալսարանի կրոնի դասախոսը մ ի անգամ խոսեց հայ եկեղեցու ուղվածության մասին ու ասեց որ դա առաքելականը չի այսինքն իրականում կաթոլիկ թե ուղղափառ բոլորն էլ առաքելական են ու ուրիշ տերմին օգտագործեց

Աստված օրհնի բոլորիդ,
Հարգարժանս, երբ մեր եկեղեցին անվանվում է լուսավորչական, ապա դրանով մենք պարզապես հեռու ենք վանում այն 240 տարիները, որոնց ընթացքում Հայոց աշխարհում գոյություն ուներ քրիստոնեությունը: Առաքյալները հաստատեցին մեր հայրենիքում Քրիստոսի եկեղեցին, իսկ Լուսավորչի օրոք և ջանքերով այն դարձավ պետական: Այդ սխալը գալիս է հայտնի Պոլոժենիե փաստաթղթից, ուր Հայ Առաքելական եկեղեցի անվան փոխարեն թյուրիմածաբար գրվել էր Армянская Григорианская Церковь. Պատկերացրեք այդ սխալը, որ կատարվեց շուրջ երկու դար առաջ, շարունակվում է մինչև այսօր:
Իսկ բոլոր եկեղեցիները այո կոչվում են Առաքելական և դավանանքով էլ Ուղղափառ են, քանի որ առաքյալների կողմից են հիմնադրված. Իսկ մինչև Քաղկեդոնի ժողովը եկեղեցին կոչվում էր Ընդհանրական:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

StrangeLittleGirl
24.10.2007, 15:06
1. Քրիստոս , իր Համբարձման օրը, երբ վերջին անգամա հանդիպեց առաքյալների ասաց, որպեսզի գնան և մկրտեն բոլոր հեթանոսներին Հոր, Որդու և Սուրբ Հոգու անունով Մատթեոսի ավ. 28 գլ:
Իսկ առաքյալները այդ շնորհը հետագայում ձեռնադրության միջոցով փոխանցեցին հոգևորականների ամբողջ աշխարհով մեկ.
Բայց Դուք դրանով չհիմնավորեցիք, որ մկրտելու իրավասություն միայն ձեռնադրվածներն ունեն:

Ter Hayr
25.10.2007, 11:17
Բայց Դուք դրանով չհիմնավորեցիք, որ մկրտելու իրավասություն միայն ձեռնադրվածներն ունեն:

Առաքյալները հետագայում կարգեցին իրենց օգնականներ և քահանաներ ձեռնադրեցին բոլոր այն վայրերում ուր նրանք քարոզում էին: Նոր կտակարանում ասվում է դրա մասին, որ ձեր միջից ընտրվածների գլխին ձեռքեր դնելով կարգեք ձեզ քահանաներ , սպասավորելու Քրիստոսի բանավոր հոտը:
Աստվածաշնչում շատ իրողություններ բառացի չեն տրված.
Իսկ Քրիստոսի խոսքը գնացեք մկրտեցեք-ը վստահաբար չէր վերաբերում միայն առաքյալներին, այլև նրանց հետևորդներին:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

StrangeLittleGirl
25.10.2007, 12:46
Առաքյալները հետագայում կարգեցին իրենց օգնականներ և քահանաներ ձեռնադրեցին բոլոր այն վայրերում ուր նրանք քարոզում էին: Նոր կտակարանում ասվում է դրա մասին, որ ձեր միջից ընտրվածների գլխին ձեռքեր դնելով կարգեք ձեզ քահանաներ , սպասավորելու Քրիստոսի բանավոր հոտը:
Աստվածաշնչում շատ իրողություններ բառացի չեն տրված.
Այս ամենը հասկանալի է: Ուղղակի ես այս հարցերը տալիս եմ նրա համար, որ դուք ավետարանականներին ինքնակոչ եք անվանում: Հիմա այսպես. Հիսուսը Պողոսին չի ձեռնադրել, այնպես չէ՞: Բայց Պողոսը առաքյալ էր, և Տիմոթեոսին ուղղված նամակում նրան էլ կոչ է անում ձեռնադրել: Մի՞թե հնարավոր չէ, որ Աստված «չձեռնադրված» մարդկանց ընտրի, որ Իրեն ծառայեն: Չէ՞ որ եթե ամեն ինչ ձեռնադրությամբ որոշվեր, կհայտնվեինք նեղ շրջանակի մեջ. ձեռնադրված քահանան ապրում է մեղքի մեջ (եկեք խոստովանենք, որ ամեն ինչ հնարավոր է, առաքելական եկեղեցին էլ զուրկ չէ թերություններից), բայց նա ունի մկրտելու իրավասություն, մինչդեռ Հիսուսին նվիրված ավետարանական եկեղեցու Հովիվը, որ ամբողջ աշխարհով մեկ Աստծո խոսքն է տարածում, մկրտելու իրավասություն չունի, որովհետև Հիսուսի եկած ձեռնադրությունը նրան չի հասել: Մի՞թե այդպես ճիշտ է, մի՞թե դա այն է, ինչ Աստված ուզում է:

Second Chance
26.10.2007, 12:53
Մենք նրանց չենք աղոթում ինչպես կանեինք Աստծո պարագային , այլ խնրում նրանց բարեխոսել մեզ համար, քանի որ նրանք իրենց աստվածահաճո կյանքի համար արժանացան սրբացմանը: Բերեմ հատվածներ Պողոս առաքյալի նամակներից. Բ Կորնթ. Ա.11, Եփս.Զ 18, Հռոմ. ԺԵ 30 և այլն.
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Հարգելի Տեր Հայր շնորհակալ եմ պատասխալենու համար , բայց պատասխանը համոզիչ չէր, այսինքն ձեր նշված խոսքերում չկա նման հիմնավորում
Եփս.Զ 18<<Աղոթքով ու խնդրվածքով ամեն ատեն աղոթք արեք Հոգով ու այս բանի վրա հսկեցեք կատարյալ հարատևությամբ ու աղաչանքով՝բոլոր սուրբերի համար >>Էստեղ ընդամենը խոսվում է աղոթքը չթողնելու ու մանավանդ իրար համար աղոթելու մասին, սուրբեր ասելով ինկատի չունի մահացածներին այլ ներկա հավատացյալներին-այսինքն Քրիստոսով սրբվածներին և ասում է սուրբերի համար ոչ թե սուրբերին…
Նույն բանն է ասվում ձեր նշածԲ Կորնթ. Ա.11,Հռոմ. ԺԵ 30 համարներում, որևէ տեղ չի ասվում մահացած սուրբերին աղոթք հղելու մասին…

Dayana
26.10.2007, 13:57
Այս ամենը հասկանալի է: Ուղղակի ես այս հարցերը տալիս եմ նրա համար, որ դուք ավետարանականներին ինքնակոչ եք անվանում: Հիմա այսպես. Հիսուսը Պողոսին չի ձեռնադրել, այնպես չէ՞: Բայց Պողոսը առաքյալ էր, և Տիմոթեոսին ուղղված նամակում նրան էլ կոչ է անում ձեռնադրել: Մի՞թե հնարավոր չէ, որ Աստված «չձեռնադրված» մարդկանց ընտրի, որ Իրեն ծառայեն: Չէ՞ որ եթե ամեն ինչ ձեռնադրությամբ որոշվեր, կհայտնվեինք նեղ շրջանակի մեջ. ձեռնադրված քահանան ապրում է մեղքի մեջ (եկեք խոստովանենք, որ ամեն ինչ հնարավոր է, առաքելական եկեղեցին էլ զուրկ չէ թերություններից), բայց նա ունի մկրտելու իրավասություն, մինչդեռ Հիսուսին նվիրված ավետարանական եկեղեցու Հովիվը, որ ամբողջ աշխարհով մեկ Աստծո խոսքն է տարածում, մկրտելու իրավասություն չունի, որովհետև Հիսուսի եկած ձեռնադրությունը նրան չի հասել: Մի՞թե այդպես ճիշտ է, մի՞թե դա այն է, ինչ Աստված ուզում է:

Ներեցեք Տեր Հայր ձեր թույլտվությամբ ես այս հարցին պատասխանեմ ։

Բյուրակն ջան , Իրականում կարևոր չէ թէ դու ավետարանչական թէ առաքելական եկեղեցու հետնորդ ես, կարևորը հավատն է ։ Աստծո պատվիրանները պահողն է գնալու աստծո արքայություն և ոչ թէ դրանք խախտած ու մկրտված մարդը ։ Սակայն լինել ու մնալ առաքելական եկեղեցու հավատացյալ մեզ անհրաժեշտ է , քանի որ մի ազգը , մի ժողովուրդը մի կրոն պիտի ունենա ։

StrangeLittleGirl
27.10.2007, 00:08
Բյուրակն ջան , Իրականում կարևոր չէ թէ դու ավետարանչական թէ առաքելական եկեղեցու հետնորդ ես, կարևորը հավատն է ։ Աստծո պատվիրանները պահողն է գնալու աստծո արքայություն և ոչ թէ դրանք խախտած ու մկրտված մարդը ։ Սակայն լինել ու մնալ առաքելական եկեղեցու հավատացյալ մեզ անհրաժեշտ է , քանի որ մի ազգը , մի ժողովուրդը մի կրոն պիտի ունենա ։
Հարգելի Dayana, գրածիդ հետ որոշ չափով համաձայն եմ, սակայն որովհետև այս թեման կոչվում է «Հարցեր քահանային», ինձ հենց քահանայի և Հայ առաքելական եկեղեցու կարծիքն է հետաքրքրում:

Ավելացվել է 54 վայրկյան անց
Ես այս ամենի մասին ունեմ ձևավորված կարծիք, որը շատ լուրջ հիմնավորումների առկայության դեպքում է միայն փոփոխության ենթակա, սակայն չեմ էլ պատրաստվում այստեղ հայտնել իմ կարծիքը:

Ter Hayr
30.10.2007, 11:14
Այս ամենը հասկանալի է: Ուղղակի ես այս հարցերը տալիս եմ նրա համար, որ դուք ավետարանականներին ինքնակոչ եք անվանում: Հիմա այսպես. Հիսուսը Պողոսին չի ձեռնադրել, այնպես չէ՞: Բայց Պողոսը առաքյալ էր, և Տիմոթեոսին ուղղված նամակում նրան էլ կոչ է անում ձեռնադրել: Մի՞թե հնարավոր չէ, որ Աստված «չձեռնադրված» մարդկանց ընտրի, որ Իրեն ծառայեն: Չէ՞ որ եթե ամեն ինչ ձեռնադրությամբ որոշվեր, կհայտնվեինք նեղ շրջանակի մեջ. ձեռնադրված քահանան ապրում է մեղքի մեջ (եկեք խոստովանենք, որ ամեն ինչ հնարավոր է, առաքելական եկեղեցին էլ զուրկ չէ թերություններից), բայց նա ունի մկրտելու իրավասություն, մինչդեռ Հիսուսին նվիրված ավետարանական եկեղեցու Հովիվը, որ ամբողջ աշխարհով մեկ Աստծո խոսքն է տարածում, մկրտելու իրավասություն չունի, որովհետև Հիսուսի եկած ձեռնադրությունը նրան չի հասել: Մի՞թե այդպես ճիշտ է, մի՞թե դա այն է, ինչ Աստված ուզում է:

Աստված օրհնի քեզ Բյուրակն,
Հիսուս չէր ձեռնադրում , այլ` առաքյալները, սրանց կողմից ձեռնադրվածներն էլ` ուրիշներին և այսպես շարունակ: Եւ երբևէ չէր կարող և չի էլ կարողանա Քրիստոսի կողմից օրհնված մի ձեռնարկ, եթե կարելի այդպես անվանել, հայտնվեր նեղ շրջանակի մեջ: Այո , ցանկացած մարդ մեղավոր է, և քահանան նույնպես մեղավոր անձ է, սակայն մենք պետք է հասկանանք , որ ձեռնադրությամբ մարդը ոչ թե մաքրվում է մեղքերից և ենթադրվում որ այլևս նա մեղք չի ունենա , այլ ձեռնադրության խորհրդով անհատին , այս պարագային քահանային տրվում է Շնորհ: Եւ այլևս նրա մեղավոր վիճակը չի կարող ազդել Մկրտության , Պատարագի և կամ այլ Խորհրդի վավերականությանը, քանզի դրանք հենց Խորհուրդ են անվանվում այն բանի համար, որ Աստված է իրականացնողը. Քահանան միայն արտաքին ծիսակարգի կատարողն է , իսկ հորհուրդը իրականանում է Սուրբ Հոգու ազդեծությամբ. Այնպես որ երբևէ մի մտածեք, որ այս քահանան մեղավոր է , նրա կնքած լավը չէ, իսկ մյուսը ավելի մաքուր է , նրա կնքածը ընտիր է : Եւ ընդհանրապես ավելի ճիշտ է միշտ մտածել սեփական մեղքերի մասին: Սա իմիջիայլոց:
Իսկ Հիսուսին նվիրված են բոլոր մարդիկ ովքեր իրենց կյանքի ուղին համրել են Աստծուն ծառայելը: Այնպես է հնչում ձեր խոսքերից, որ էդ հովիվը այնպիսի մի սրբակենցաղ մարդ է , իրեն զրկել են մկրտություն կատարելու իրավունքից, իսկ էդ մեղավքր քահանաները գլխից դուրս անվավեր Մկրտություն են կատարում: Այդպես չէ: Եւ քանի խոսեցինք այս ամենի մասին, հետևյալն էլ ասեմ. Իսկ ինչու ավետարանականները սկսեցին քրիստոնեություն տարածել մի երկրում , ուր այն շուրջ 2000 տարի գոյություն ուներ և դարձել մարդկանց կյանքի անբաժան մասնիկը. Եթե մտածում էին հայ ազգի փրկության մասին, ապա թող այդ նվիրյալները ոչ թե հիմնադրեին նոր կրոնական կազմակերպություն և դեռ իրենց էլ կոչեին մեզ քույր եկեղեցի, որն այդպես չէ, այլ Հայ Առաքելական եկեղեցու գիրկը բերեին բոլոր մոլորյալներին , դրանով նպաստելով Եկեղեցու զորացմանը և ազգի միասնության կայացմանը: Պետք չէ առերես հայտարարել , թե մենք սիրում ենք մեր Մայր Եկեղեցին իր գլուխ և առաջնորդ Վեհափառ Հայրապետի հետ , և միաժամանակ Եկեղեցու պատարագի ժամերին այլ պաշտամունքային ժաղովներ կազմակերպել` դրանով մարդկանց զրկելով Քրիստոսի Կենարար Մարմնի և Արյանը հաղորդվելու հնարավորությունից: Այ սրան պետք ուշադրություն դարձնել, այլ ոչ թե քահանան մեղավոր թե չէ: Ներում եմ հայցում բոլոր ակումբցիներից խոսքիս կտրուկ լինելու համար, սակայն ասծներս պարզ ջրի նման շիտակ են:
Հ.Գ. Իսկ Հայ Առաքելական եկեղեցին ունի միայն 4 քույր եկեղեցիներ
1.Եթովպիայի կամ Հաբեշստանի
2.Եգիպտոսի Ղպտիական
3. Ասորեստանի Առաքելական
4. Հնդիկ Մալաբար եկեղեցիները համարվում են մեզ քույր եկեղեցի, որոն ք հավատարիմ են մնացել 3 Տիեզերական ժողովներին և չեն ընդունել Քաղկեդոնի ժողովն իր որոշումներով:
Օհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

StrangeLittleGirl
30.10.2007, 20:25
Այո , ցանկացած մարդ մեղավոր է, և քահանան նույնպես մեղավոր անձ է, սակայն մենք պետք է հասկանանք , որ ձեռնադրությամբ մարդը ոչ թե մաքրվում է մեղքերից և ենթադրվում որ այլևս նա մեղք չի ունենա , այլ ձեռնադրության խորհրդով անհատին , այս պարագային քահանային տրվում է Շնորհ:
Լիովին համաձայն եմ. ամենքս էլ մեղավոր ենք (Հռոմ. 3:23)


Այնպես որ երբևէ մի մտածեք, որ այս քահանան մեղավոր է , նրա կնքած լավը չէ, իսկ մյուսը ավելի մաքուր է , նրա կնքածը ընտիր է : Եւ ընդհանրապես ավելի ճիշտ է միշտ մտածել սեփական մեղքերի մասին: Սա իմիջիայլոց:
Ես լիովին համաձայն եմ: Պարզապես այս հարցը բարձրացրեցի նրա համար, որ ավետարանականներին «ինքնակոչ» անվանեցիք ու ասացիք, որ նրանք ձեռնադրված չեն, հետևաբար չեն կարող մկրտել և այլն… Բացի դրանից, մեղքի մեջ ապրող քահանա ասելով նկատի ունեի այնպիսիներին, որոնք չեն էլ հավատում, հրաժարվել են Շնորհից: Դա չենք կարող բացառել, չէ՞: Ամեն տեղ էլ պատահում է…


Իսկ Հիսուսին նվիրված են բոլոր մարդիկ ովքեր իրենց կյանքի ուղին համրել են Աստծուն ծառայելը: Այնպես է հնչում ձեր խոսքերից, որ էդ հովիվը այնպիսի մի սրբակենցաղ մարդ է , իրեն զրկել են մկրտություն կատարելու իրավունքից, իսկ էդ մեղավքր քահանաները գլխից դուրս անվավեր Մկրտություն են կատարում: Այդպես չէ: Եւ քանի խոսեցինք այս ամենի մասին, հետևյալն էլ ասեմ. Իսկ ինչու ավետարանականները սկսեցին քրիստոնեություն տարածել մի երկրում , ուր այն շուրջ 2000 տարի գոյություն ուներ և դարձել մարդկանց կյանքի անբաժան մասնիկը.
Չէ՛, ես դա նկատի չունեի… Մկրտությունը երբևէ չի կարող անվավեր լինել, երբ Սուրբ Հոգին է գործում: Ավետարանականներն էլ իդեալական չեն:
Ինչ վերաբերում է մեր երկրի՝ քրիստնոյա լինելուն, ապա եկեք անկեղծ լինենք. այն մարդկանց, որոնք ասում են, թե իրենք քրիստոնյա են, քանի՞ տոկոսն է իսկապես հավատում Հիսուսին, նրանցից քանի՞սն է փրկված…


Եթե մտածում էին հայ ազգի փրկության մասին, ապա թող այդ նվիրյալները ոչ թե հիմնադրեին նոր կրոնական կազմակերպություն և դեռ իրենց էլ կոչեին մեզ քույր եկեղեցի, որն այդպես չէ, այլ Հայ Առաքելական եկեղեցու գիրկը բերեին բոլոր մոլորյալներին , դրանով նպաստելով Եկեղեցու զորացմանը և ազգի միասնության կայացմանը:
Չեմ կարծում, թե պետք է այդպես ծայրահեղական լինել: Ավետարանականները նույնչափ են քրիստոնյա, նույնչափ են հավատում Հիսուսին, որքան առաքելականները: Ճիշտ է՝ թերություններ էլ են ունեն, բայց դրանցից զերծ չեն նաև առաքելականները:
Անկեղծ ասած, չգիտեմ, թե ինչպես և ինչու առաջացան այդ բազմաթիվ եկեղեցիները, բայց կարծում եմ, որ պետք չէ նրանց վրա հարձակում գործել, քանզի ծառը ճանաչվում է իր պտուղներով, իսկ ավետարանականները մարդկանց մոլորեցնողներ չեն: Կարծում եմ՝ տվյալ դեպքում տարբերությունն ավելի շուտ ծիսակարգերի մեջ է (թե ինչպես են փառաբանում Աստծուն, ինչ վերաբերմունք ունեն հոգևոր պարգևների նկատմամբ և այլն)


միաժամանակ Եկեղեցու պատարագի ժամերին այլ պաշտամունքային ժաղովներ կազմակերպել` դրանով մարդկանց զրկելով Քրիստոսի Կենարար Մարմնի և Արյանը հաղորդվելու հնարավորությունից:
Մի՞թե այդ պաշտամունքներով մարդիկ չեն հարաբերվում Աստծո հետ: Մի՞թե միայն առաքելականներին է տրված այդ մենաշնորհը: Ես ինքս այդ պաշտամունքներին գնալով Աստծո ներկայությունը զգում եմ նույնքան, որքան Առաքելական եկեղեցու պատարագների ժամանակ:

Կարծեմ Ա. Կորնթացիս 1-ին գլխում էր գրված միաբան լինելու մասին: Ես այնպե՜ս կուզեի, որ բոլոր եկեղեցիները միաբան լինեին, չլինեին նման վեճեր ու տարաձայնություններ: Չէ՞ որ բոլորիս համար նույն Հիսուսն է խաչվել, մենք փրկված ենք նույն Շնորհով:

Ter Hayr
31.10.2007, 15:51
Լիովին համաձայն եմ. ամենքս էլ մեղավոր ենք (Հռոմ. 3:23)


Ես լիովին համաձայն եմ: Պարզապես այս հարցը բարձրացրեցի նրա համար, որ ավետարանականներին «ինքնակոչ» անվանեցիք ու ասացիք, որ նրանք ձեռնադրված չեն, հետևաբար չեն կարող մկրտել և այլն… Բացի դրանից, մեղքի մեջ ապրող քահանա ասելով նկատի ունեի այնպիսիներին, որոնք չեն էլ հավատում, հրաժարվել են Շնորհից: Դա չենք կարող բացառել, չէ՞: Ամեն տեղ էլ պատահում է…
Անգամ շնորհից "իր կամքով հրաժարված" քահանան մնում է քահանա, և Աստծո առև դատվելու է որպես այդպիսի:

Չէ՛, ես դա նկատի չունեի… Մկրտությունը երբևէ չի կարող անվավեր լինել, երբ Սուրբ Հոգին է գործում: Ավետարանականներն էլ իդեալական չեն:
Ինչ վերաբերում է մեր երկրի՝ քրիստնոյա լինելուն, ապա եկեք անկեղծ լինենք. այն մարդկանց, որոնք ասում են, թե իրենք քրիստոնյա են, քանի՞ տոկոսն է իսկապես հավատում Հիսուսին, նրանցից քանի՞սն է փրկված…
Այնպես է դուրս գալիս, որ Ավետարանականները եկեն ու սկսեցին իրական քրիստոնեություն սփռել. Ճիշտ չէ, շիտակ չէ այդպես մտածելը քանի որ այդ աղանդավորական կազմակերպությունները իրականում մարդկանց մեջ բաժանում և փոխադարձ ատելություն մտցրեցին , քան սեր: Այո կան շատ ազնիվ մարդիկ որոնք իրոք մաքուր են իրենց հավատքի մեջ, բայց դա ոչ թե ավետարանականների շնորհքն է այլ հենց այդ մարդկանց հավատքի զորությունը.

Չեմ կարծում, թե պետք է այդպես ծայրահեղական լինել: Ավետարանականները նույնչափ են քրիստոնյա, նույնչափ են հավատում Հիսուսին, որքան առաքելականները: Ճիշտ է՝ թերություններ էլ են ունեն, բայց դրանցից զերծ չեն նաև առաքելականները:
Անկեղծ ասած, չգիտեմ, թե ինչպես և ինչու առաջացան այդ բազմաթիվ եկեղեցիները, բայց կարծում եմ, որ պետք չէ նրանց վրա հարձակում գործել, քանզի ծառը ճանաչվում է իր պտուղներով, իսկ ավետարանականները մարդկանց մոլորեցնողներ չեն: Կարծում եմ՝ տվյալ դեպքում տարբերությունն ավելի շուտ ծիսակարգերի մեջ է (թե ինչպես են փառաբանում Աստծուն, ինչ վերաբերմունք ունեն հոգևոր պարգևների նկատմամբ և այլն)
Խոսքս չի գնում թերությունների մասին. Մեկ պարզ բան ասեմ, այսօր եթե կամենում ես շատ գումար ստեղծես կարճ ժամանակամիջոցում կամ բազում մարդկանց վրա իշխանություն ունենալ, կարող քո աղանդը ստեղծել: Դա իմ գաղափարը չէ, այլ հանրաճանաչ Կյանքի Խոսք աղանդավորական կազմակերպության հիմնադիր ոմն Լեդյաևի խոսքերը, որը նա ի լուր աշխարհի ասաց: Եթե միության մասին խոսենք, ապա ինչու նրանք բոլորը չեն գալիս Հայ Առաքելական եկեղեցի և ծառայում նրա կազմի մեջ, իրենց բոլոր ներուժը և զորությունը բերելով ազգի զորացմանը այլ ոչ թե պառակտմանը: Որովհետև նրանք վախենում են ամեն ինչ կորցնել: Ամեն ինչ , ինչ որ նյութական է`գումար, ունեցված և ամենակարևորը իրենց համար ` իշխանություն

Մի՞թե այդ պաշտամունքներով մարդիկ չեն հարաբերվում Աստծո հետ: Մի՞թե միայն առաքելականներին է տրված այդ մենաշնորհը: Ես ինքս այդ պաշտամունքներին գնալով Աստծո ներկայությունը զգում եմ նույնքան, որքան Առաքելական եկեղեցու պատարագների ժամանակ:
Բայց մի մոռացիր, որ Սուրբ և անմահ Պատարագների ժամանակ մարդիկ հաղորդություն են ստանում, որը տրվում է ձեռնադրված հոգևորականի կողմից: Իսկ այդ ձեռնադրությունը գալիս է առաքյալներից, դրա մասին ես առդեն խոսել եմ ակումբի էջերում: Ավետարանական ոչ մի երեց չունի առաքելական ակդ ձեռնադրությունը հետևաբար և աստվածային շնորհը. Դա ես չեմ ասում, և ոչ էլ միայն Հայ Առաքելական եկեղեցին, այլ ավանդական բոլոր եկեղեցիները, որոնք հիմնադրվել են առաքյալների կամ նրանց հետևորդների կողմից: Քո տրամաբանությունը շարունակելով, կարելի ենթադրել որ յուրաքանչյուր մարդ , իր կողքին հավաքելով իրեն փոքրիշատե հավատացող մարդկանց կհիմնի եկեղեցի և կսկսի Հաղորդություն տալ հասարակ հացով:
Իսկ քեզ դու լվ ես զգում , որովհետև այնտեղ քեզ նման շատ պարզ և մաքուր հավատքով մարդիկ են աղոթում:
Կարծեմ Ա. Կորնթացիս 1-ին գլխում էր գրված միաբան լինելու մասին: Ես այնպե՜ս կուզեի, որ բոլոր եկեղեցիները միաբան լինեին, չլինեին նման վեճեր ու տարաձայնություններ: Չէ՞ որ բոլորիս համար նույն Հիսուսն է խաչվել, մենք փրկված ենք նույն Շնորհով:
ՀԱՅԵՐ, ՁԵՐ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆՆ Է, ՁԵՐ ԱՂՈԹՔԻ ՏԵՂԵՐԸ ԱՅԴՏԵՂ Է.

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 10 րոպե անց

ՀԱՅԵՐ, ՁԵՐ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆՆ Է, ՁԵՐ ԱՂՈԹՔԻ ՏԵՂԵՐԸ ԱՅԴՏԵՂ Է.

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Հա , ժողովուրդ ջան , կներեք, պատասխաններս Բյուրակնի պատասխանների կպաց ստացվեցին: Հուսով եմ բոլորդ գլուխ կհանեք: ՄԻ պարբերություն Բյուրակն ջան քո խոսքերն են , մյուսը` իմ : Եւ այդպես մինչև ներքև:

StrangeLittleGirl
31.10.2007, 20:16
ՀԱՅԵՐ, ՁԵՐ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆՆ Է, ՁԵՐ ԱՂՈԹՔԻ ՏԵՂԵՐԸ ԱՅԴՏԵՂ Է.
Հարգելի Տեր Հայր, ինձ մոտ մի նոր հարց առաջացավ: Ի՞նչ է նշանակում ձեր աղոթքի տեղերն այնտեղ են: Մի՞թե եկեղեցուց դուրս աղոթել չի կարելի…
Իսկ ինձ համար քրիստոնեությունը վեր է ամեն ինչից, անգամ ազգությունից: Դա չի նշանակում, որ ես իմ ազգը չեմ հարգում, չեմ սիրում: Պարզապես ես ոչ թե նրա համար եմ քրիստոնյա, որ հայ եմ, այլ որովհետև հասկացել ու ընդունել եմ, որ Հիսուսն իմ մեղքերի համար է խաչվել:

Ter Hayr
01.11.2007, 11:14
Հարգելի Տեր Հայր, ինձ մոտ մի նոր հարց առաջացավ: Ի՞նչ է նշանակում ձեր աղոթքի տեղերն այնտեղ են: Մի՞թե եկեղեցուց դուրս աղոթել չի կարելի…
Իսկ ինձ համար քրիստոնեությունը վեր է ամեն ինչից, անգամ ազգությունից: Դա չի նշանակում, որ ես իմ ազգը չեմ հարգում, չեմ սիրում: Պարզապես ես ոչ թե նրա համար եմ քրիստոնյա, որ հայ եմ, այլ որովհետև հասկացել ու ընդունել եմ, որ Հիսուսն իմ մեղքերի համար է խաչվել:


Աստված օրհնի բոլորիդ,
Հարգելիս, քանի որ վերը բերված տեքստերում ես խոսում էի Պատարագի և ընդհանրական աղոթքների մասին, ուստի հենց դա էլ ի նկատի ունեի իմ նախադասությամբ: Իսկ պարզապես աղոթք մարդ կարող է անել այնտեղ , ուր կամենում է:
Շատ ճիծտ ես անում որ այդպես ես անում, սակայն դու նաև պետք է իմանաս , որ մենք հայ ենք մնացել դարերի հոլովույթում հենց մեր եկեղեցու շնորհիվ. Վստահ եմ բոլոր ակումբցիները համամիտ են ինձ հետ. Հավատքը դարձել է մեր միսնու արյունը, ինչես մեր պապերն են ասում:
Եկեղեցին հայկական ծննդավայրն է հոգվույս. Վստահ եմ գիտես Թեքեյանի հայտնի բանաստեցծությունը:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Second Chance
01.11.2007, 11:35
Հարգելի Տեր Հայր , դուք այդպես էլ չէք ուզում պատասխանել իմ հարցին՞:(

Ter Hayr
01.11.2007, 19:18
Հարգելի Տեր Հայր , դուք այդպես էլ չէք ուզում պատասխանել իմ հարցին՞:(

Ողջույներս և Աստված թող օրհնի բոլորիդ.
Ոչ թե չեմ ուզում այլ չեմ հասցնում:
Իսկ պատասխանը հետևյալն է. Այն բոլոր համարները որ ես բերեցի, գալիս էին ապացուցելու, որ մենք պետք է աղոթենք մեկս մյուսի համար և նաև ապացուցելու այ փաստը , որ մարդիկ չեն մեռնում , Այսինքն , ինչպես Ավետարանում է ասվում Աստված մեռելների Աստված չէ , այլ ողջերի, և ինչպես մենք ենք աղոթում սրբերի համար կամ բոլորի համար, նույնպես և սրբերը շարունակում են իրենց աղթոքը բոլոր նրանց համար, ովքեր դա խնդրում են. Սա ինքնին նշանակում է , որ կյանքը շարունակվում է , և նրանք ովքեր Աստծո առջև շնորհ գտան լինելու սուրբ, և որոնց շատերի մարմինները անգամ չփտեցին, նրանք բոլորը կարող են աղոթել մեզ համար, ասել է թե բարեխոսել . Սա էր , որ կամենում էի քեզ ասել. Իսկ լրացնելու համար ասեմ, որ Աստվածաշունչը մի գիրք է, ուր ամեն ինչ չէ որ գրվում է բառացի.

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 3 րոպե անց
Բյուրակն-Լիովին համաձայն եմ. ամենքս էլ մեղավոր ենք (Հռոմ. 3:23)
Պարզապես այս հարցը բարձրացրեցի նրա համար, որ ավետարանականներին «ինքնակոչ» անվանեցիք ու ասացիք, որ նրանք ձեռնադրված չեն, հետևաբար չեն կարող մկրտել և այլն… Բացի դրանից, մեղքի մեջ ապրող քահանա ասելով նկատի ունեի այնպիսիներին, որոնք չեն էլ հավատում, հրաժարվել են Շնորհից: Դա չենք կարող բացառել, չէ՞: Ամեն տեղ էլ պատահում է…



Տեր Հայր- Անգամ շնորհից "իր կամքով հրաժարված" քահանան մնում է քահանա, և Աստծո առջև դատվելու է որպես այդպիսի:

Բյուրակն-Չէ՛, ես դա նկատի չունեի… Մկրտությունը երբևէ չի կարող անվավեր լինել, երբ Սուրբ Հոգին է գործում: Ավետարանականներն էլ իդեալական չեն: Ինչ վերաբերում է մեր երկրի՝ քրիստնոյա լինելուն, ապա եկեք անկեղծ լինենք. այն մարդկանց, որոնք ասում են, թե իրենք քրիստոնյա են, քանի՞ տոկոսն է իսկապես հավատում Հիսուսին, նրանցից քանի՞սն է փրկված…
Այնպես է դուրս գալիս, որ Ավետարանականները եկան ու սկսեցին իրական քրիստոնեություն սփռել.



Տեր Հայր- Ճիշտ չէ, շիտակ չէ այդպես մտածելը քանի որ այդ աղանդավորական կազմակերպությունները իրականում մարդկանց մեջ բաժանում և փոխադարձ ատելություն մտցրեցին , քան սեր: Այո, կան շատ ազնիվ մարդիկ որոնք իրոք մաքուր են իրենց հավատքի մեջ, բայց դա ոչ թե ավետարանականների շնորհքն է, այլ հենց այդ մարդկանց հավատքի զորությունը.

Բյուրակն- Չեմ կարծում, թե պետք է այդպես ծայրահեղական լինել: Ավետարանականները նույնչափ են քրիստոնյա, նույնչափ են հավատում Հիսուսին, որքան առաքելականները: Ճիշտ է՝ թերություններ էլ են ունեն, բայց դրանցից զերծ չեն նաև առաքելականները:
Անկեղծ ասած, չգիտեմ, թե ինչպես և ինչու առաջացան այդ բազմաթիվ եկեղեցիները, բայց կարծում եմ, որ պետք չէ նրանց վրա հարձակում գործել, քանզի ծառը ճանաչվում է իր պտուղներով, իսկ ավետարանականները մարդկանց մոլորեցնողներ չեն: Կարծում եմ՝ տվյալ դեպքում տարբերությունն ավելի շուտ ծիսակարգերի մեջ է (թե ինչպես են փառաբանում Աստծուն, ինչ վերաբերմունք ունեն հոգևոր պարգևների նկատմամբ և այլն)
Խոսքս չի գնում թերությունների մասին.



Տեր Հայր- Մեկ պարզ բան ասեմ, այսօր եթե կամենում ես շատ գումար ստեղծես կարճ ժամանակամիջոցում կամ բազում մարդկանց վրա իշխանություն ունենալ, կարող ես քո աղանդը ստեղծել: Դա իմ գաղափարը չէ, այլ հանրաճանաչ Կյանքի Խոսք աղանդավորական կազմակերպության հիմնադիր ոմն Լեդյաևի խոսքերը, որը նա ի լուր աշխարհի ասաց: Եթե միության մասին խոսենք, ապա ինչո՞ւ նրանք բոլորը չեն գալիս Հայ Առաքելական եկեղեցի և ծառայում նրա կազմի մեջ, իրենց բոլոր ներուժը և զորությունը բերելով ազգի զորացմանը այլ ոչ թե պառակտմանը: Որովհետև նրանք վախենում են ամեն ինչ կորցնել: Ամեն ինչ , ինչ որ նյութական է`գումար, ունեցված և ամենակարևորը իրենց համար ` իշխանությունը:

Բյուրակն- Մի՞թե այդ պաշտամունքներով մարդիկ չեն հարաբերվում Աստծո հետ: Մի՞թե միայն առաքելականներին է տրված այդ մենաշնորհը: Ես ինքս այդ պաշտամունքներին գնալով Աստծո ներկայությունը զգում եմ նույնքան, որքան Առաքելական եկեղեցու պատարագների ժամանակ:



Տեր Հայր- Բայց մի մոռացիր, որ Սուրբ և անմահ Պատարագների ժամանակ մարդիկ հաղորդություն են ստանում, որը տրվում է ձեռնադրված հոգևորականի կողմից: Իսկ այդ ձեռնադրությունը գալիս է առաքյալներից, դրա մասին ես արդեն խոսել եմ ակումբի էջերում: Ավետարանական ոչ մի երեց չունի առաքելական ձեռնադրությունը հետևաբար և աստվածային շնորհը. Դա ես չեմ ասում, և ոչ էլ միայն Հայ Առաքելական եկեղեցին, այլ ավանդական բոլոր եկեղեցիները, որոնք հիմնադրվել են առաքյալների կամ նրանց հետևորդների կողմից: Քո տրամաբանությունը շարունակելով, կարելի ենթադրել որ յուրաքանչյուր մարդ , իր կողքին հավաքելո վ իրեն փոքրիշատե հավատացող մարդկանց կհիմնի եկեղեցի և կսկսի Հաղորդություն տալ հասարակ հացով:
Իսկ քեզ դու լավ ես զգում, որովհետև այնտեղ քեզ նման շատ պարզ և մաքուր հավատքով մարդիկ են աղոթում:


Բյուրակն- Կարծեմ Ա. Կորնթացիս 1-ին գլխում էր գրված միաբան լինելու մասին: Ես այնպե՜ս կուզեի, որ բոլոր եկեղեցիները միաբան լինեին, չլինեին նման վեճեր ու տարաձայնություններ: Չէ՞ որ բոլորիս համար նույն Հիսուսն է խաչվել, մենք փրկված ենք նույն Շնորհով:



- ՀԱՅԵՐ, ՁԵՐ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆՆ Է, ՁԵՐ ԱՂՈԹՔԻ ՏԵՂԵՐԸ ԱՅԴՏԵՂ Է.

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

StrangeLittleGirl
01.11.2007, 20:52
Հարգելի՛ Տեր Հայր,
ես մնում եմ իմ կարծիքին, կարծում եմ՝ Դուք նույնպես: Պարզապես ինձ առաքելական եկեղեցու տեսակետն էր հետաքրքիր:
Մի հարց էլ է հետաքրքրում: Ի՞նչ կարծիքի եք Մարտիկ Լյութերի մասին:

Ter Hayr
02.11.2007, 10:54
Հարգելի՛ Տեր Հայր,
ես մնում եմ իմ կարծիքին, կարծում եմ՝ Դուք նույնպես: Պարզապես ինձ առաքելական եկեղեցու տեսակետն էր հետաքրքիր:
Մի հարց էլ է հետաքրքրում: Ի՞նչ կարծիքի եք Մարտիկ Լյութերի մասին:

Աստված օրհնի քեզ.
թույլ տուր ուղղել, Մարտին Լյութեր. կարելի է ասել, որ նրա մղումների մեջ շատ արդարացի բաներ կային, քանի որ կաթոլիկ եկեղեցին այդ ժամանակահատվածում բավականին հեռու էր իրեն պահում ժողովրդից: Բայց Մարտին Լյութերը դարձավ հետագայում աշխարհի բոլոր աղանդների նախահայրը, քանի որ , բողոքականությունից են սկիզբ առել աշխարհի հազարավոր աղանդավորական կազմակերպությունները: Լավ մղումներ ուներ, բայց արի ու տես ինչ ստացվեց: Վստահ եմ, եթե Մարտին Լյութերը այդ ժամանակ լիներ Հայ Առաքելական եկեղեցու զավակ, ապա մեր եկեղեցու լիբերալիզմը թույլ չէր տա նրան իր ազատական գաղափարների հղացմանն ու երկունքին:
Շատ ափսոսում եմ , որ ավետարանականները քեզ կարողացել են պոկել Մայր եկեղեցուց և իրենց մոտ տանել:
Սակայն բոլորը թող իմանան, որ յուրաքանչյուր մարդ կարող է վերադառնա իր Մայր Առաքելական եկեղեցու գիրկը երբ կամենա, և ինչքան շուտ կամենա , այնքան լավ:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Արշակ
02.11.2007, 12:42
Հարգելի Տեր Հայր, այսպիսի մի հարց առաջացավ ինձ մոտ։
Հնարավո՞ր է, որ եկեղեցականը Աստվածաշնչյան որևէ դրվագի խորհուրդը կամ որևէ Աստվածաշնչյան միտք լավ չհասկանա ու ոչ ճիշտ մեկնաբանություն տա։ Թե՞ բացառվում է նման բանը՝ եկեղեցու սպասավորները Աստվածաշնչյան բոլոր մտքերը ողջ խորությամբ հասկանում են։

Cassiopeia
02.11.2007, 13:44
Քրիստոնեաների մկրտության ժամանակ եկեղեցում ո՞վ է կնքահայրը, ինչո՞ւմ է նրա խորհուրդը, և արդյո՞ք հնարավոր է, որ նա լինի ոչ թե կնքահայր, այլ կնքամայր:

StrangeLittleGirl
02.11.2007, 18:20
Շատ ափսոսում եմ , որ ավետարանականները քեզ կարողացել են պոկել Մայր եկեղեցուց և իրենց մոտ տանել:
Հարգելի՛ Տեր Հայր, ինձ ոչ ոք ոչ մի տեղից չի պոկել, ոչ մի տեղ չի տարել:
Ես ինձ որևէ կոնկրետ եկեղեցու հետևորդ չեմ համարում, չնայած մկրտվել եմ Հայ Առաքելական եկեղեցում: Ես պարզապես ուշի ուշով ուսումնասիրում եմ բոլոր եկեղեցիները և ինձ համար տուն որոնում: Ես դրա համար եմ անընդհատ հարցեր տալիս: Ցավոք, Հայ Առաքելական եկեղեցին ինձ այլևս չի ձգում հենց այդ անհանդուրժողականության պատճառով:

VisTolog
03.11.2007, 18:31
Բարև ձեզ::)
Մի քանի հարց.
1. Ով է Հիսուսը և ով է նրա հայրը, և ինչու ենք մենք Հիսուսին համարում մեր Աստված:
2. Ինչու են հոգևորականները հագնում սև սքեմ:
3. Հոգևորականները հոգեբանություն կամ այլ բժշկություն ուսումնասիրում են:
4. Երևի 1 տարի առաջ մի հաղորդում նայեցի, որի հյուրը հոգևորական էր. հարցին թե որն է մարդու կյանքի իմաստը թե նպատակը, /լավ չեմ հիշում/ նա պատասխանեց հոգևորական դառնալը, ծառայելը Աստծուն:o:Ինչ կասեք, դա ճիշտ պատասխան էր:
Շնորհակալություն:

Ter Hayr
05.11.2007, 14:02
Հարգելի՛ Տեր Հայր, ինձ ոչ ոք ոչ մի տեղից չի պոկել, ոչ մի տեղ չի տարել:
Ես ինձ որևէ կոնկրետ եկեղեցու հետևորդ չեմ համարում, չնայած մկրտվել եմ Հայ Առաքելական եկեղեցում: Ես պարզապես ուշի ուշով ուսումնասիրում եմ բոլոր եկեղեցիները և ինձ համար տուն որոնում: Ես դրա համար եմ անընդհատ հարցեր տալիս: Ցավոք, Հայ Առաքելական եկեղեցին ինձ այլևս չի ձգում հենց այդ անհանդուրժողականության պատճառով:

Դու վաղուց արդեն ունես քո տունը, առավել ևս, որ մկրտվել ես Հայ Առաքելական եկեղեցում: Բարիքից բարին չեն փնտրում:
Իսկ ինչ մնում է անհանդուրժողականությանը, ինչպես կարող ես հանդուրժել նրանց, ովքեր կամենում են զանազան կերպերով մտնել քո տունը և սկսեն այնտեղ իբրև թե վերանորոգում կատարել, իրականում ավերածություն կատարելով: Չեմ հասկանա այն մարդուն , որը պետք է հանդուրժի նրանց: Ավելի ճիշտ կլինի խոսքս հետևյալ կերպ ասեմ. չեմ հանդուրժում այդ գաղափարը , որն իրականցնում են տվյալ մարդիկ: Վերջիններս մեղք չունեն, նրանք մոլորյալ են:
Իսկ եթե ինչ որ բանից հրաժարվելու ցանկություն կա, ապա պետք չէ դա անել ինչ-որ խոսքի կամ անհատի անձը առիթ դառձնելով: Պարզապես հրաժարվի ինքդ քեզանով: Դա ավելի ճիշտ է : Քո տրամաբանությամբ եթե շարունակենք, Հայաստանի գռեթե ամբողջ գիտակից կեսը պետք է հրաժարվի ՀՀ-ի քաղաքացի լինելուց կամ հայ լինելուց, քանի որ շատ պաշտոնյաներ վատն են, կաշառակեր և այլն: Հուսով եմ հասկանալի գրեցի:
Աստված թող օրհնի քեզ հարգելիս:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ter Hayr
05.11.2007, 15:01
Բարև ձեզ::)
Մի քանի հարց.
1. Ով է Հիսուսը և ով է նրա հայրը, և ինչու ենք մենք Հիսուսին համարում մեր Աստված:
2. Ինչու են հոգևորականները հագնում սև սքեմ:
3. Հոգևորականները հոգեբանություն կամ այլ բժշկություն ուսումնասիրում են:
4. Երևի 1 տարի առաջ մի հաղորդում նայեցի, որի հյուրը հոգևորական էր. հարցին թե որն է մարդու կյանքի իմաստը թե նպատակը, /լավ չեմ հիշում/ նա պատասխանեց հոգևորական դառնալը, ծառայելը Աստծուն:o:Ինչ կասեք, դա ճիշտ պատասխան էր:
Շնորհակալություն:

Աստված օրհնի քեզ.
1.Հիսուս մարդացյալ Աստված է: Մենք պաշտում ենք Սուրբ Երրորդություն` Հայր, Որդի և Սուրբ Հոգի: Երեք անձ բայց միաստվածություն: Հիսուս , Որդին էր, որը մարմին առավ Սուրբ Կույս Մարիամից կրելով իր անձի մեջ մարդկայինամեն ինչ, բացի մեղք գործելուց:
Նա Աստծո Որդին է և Աստված: Մարդանալո, նա չդադարեց Աստված լինելով: Այլ որպես Աստվածամարդ խաչը հանվեց` իբրև վերջին զոհը մեր մեղքերի համար:
2. Սև սքեմը ածխարհից հրաժարվելու և մարդկային մեղքերի համար սքո յուրօրինակ մի սիմվոլ է
3. Այո , հոգեբանությունը որպես առարկա կա Ճեմարանների առարկայացանկում: Իսկ ուսման ընթացքում կամ հետո , յուրաքանչյուրը Վեհափառ Հայրապետի օրհնությամբ ազատ է այլ գիտելիքներ ձեռք բերելու մեջ, այդ թվում նաև բժշկություն
4. Թերևս սխալ ես հասկացել. Ոչ թե հոգևորական դառնալը, այլ պարզապես Աստծուն հավատարիմ մնալն ի նկատի ուներ Տեր Հայրը:
Մարդ այս կյանքում պետք է ապրի լցված խորը հարգանքով և սիրով իր նմանի նկատմաբ:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

StrangeLittleGirl
05.11.2007, 20:15
Քո տրամաբանությամբ եթե շարունակենք, Հայաստանի գռեթե ամբողջ գիտակից կեսը պետք է հրաժարվի ՀՀ-ի քաղաքացի լինելուց կամ հայ լինելուց, քանի որ շատ պաշտոնյաներ վատն են, կաշառակեր և այլն: Հուսով եմ հասկանալի գրեցի:
Աստված թող օրհնի քեզ հարգելիս:
Կրկնում եմ, որ ես քրիստոնյա չեմ նրա համար, որ հայ եմ, այլ նրա համար, որ գիտեմ, որ Հիսուսն ինձ համար է խաչվել: Հայ լինելն իմ ընտրությունը չէր, իսկ քրիստոնյա լինելն իմ ընտրությունն է: Ու խնդրում եմ՝ չասեք, թե այդպես չէ: Եթե պարզվի, որ ես քրիստոնյա եմ ուզած-չուզած, ինչպես և հայ եմ, այդ դեպքում կհրաժարվեմ իմ հավատքից: Քրիստոնեությունը ստիպողական չէ: Ես ունեմ ընտրության իրավունք ու ինքս ընտրել եմ:
Քրիստոնեության վեհությունը հենց դրանում է:

The_only_one
05.11.2007, 20:25
Ես սենց մի հատ հարց ունեմ: Ինչ եք կարծում եթե Սատանան չլիներ մարդիկ կշարունակեին մեղք գործել? Հա մեկ էլ ըստ Աստվածաշնչի մարդու արարումը 6000 տարի առաջա եղել?
Շնորհակալություն

Ambrosine
06.11.2007, 02:14
Աստված օրհնի քեզ.
1.Հիսուս մարդացյալ Աստված է: Մենք պաշտում ենք Սուրբ Երրորդություն` Հայր, Որդի և Սուրբ Հոգի: Երեք անձ բայց միաստվածություն: Հիսուս , Որդին էր, որը մարմին առավ Սուրբ Կույս Մարիամից կրելով իր անձի մեջ մարդկայինամեն ինչ, բացի մեղք գործելուց:
Նա Աստծո Որդին է և Աստված: Մարդանալո, նա չդադարեց Աստված լինելով: Այլ որպես Աստվածամարդ խաչը հանվեց` իբրև վերջին զոհը մեր մեղքերի համար:

Հարգելի Տեր Հայր,
Սրանով դուք հաստատում եք, որ Հիսուսը և Աստված է, և մարդ, այդ դեպքում ինչու 451թ. Քաղկեդոնի ժողովում հայերը միաբնակությունը ընտրեցին? Քաղաքական տեսակետից ասում են նրա համար, որ մեր եկեղեցին չձուլվեր կաթոլիկի հետ, ու դրանով մեր երկիրը կախվածության մեջ չընկներ Բյուզանդիայից: Իսկ իրականում պատճառը որն էր? Այդ ժամանակ մենք պատերազմի մեջ էինք Պարսկաստանի դեմ, մեզ պետք էր հենարան, ինչպիսին կարող էր լիներ կաթոլիկ եկեղեցին` Հռոմի պապի գլխավորությամբ: Ուրեմն պատճառն ինչումն էր, որ մեր հոգևոր հայրերը այդպես որոշեցին? Ու ընդհանրապես, այդ ժողովին ովքեր են մասնակցել, աշխարհիկ գործիչներ նրանց մեջ եղել են, թե ոչ?

Շնորհակալություն

Ter Hayr
06.11.2007, 10:37
Կրկնում եմ, որ ես քրիստոնյա չեմ նրա համար, որ հայ եմ, այլ նրա համար, որ գիտեմ, որ Հիսուսն ինձ համար է խաչվել: Հայ լինելն իմ ընտրությունը չէր, իսկ քրիստոնյա լինելն իմ ընտրությունն է: Ու խնդրում եմ՝ չասեք, թե այդպես չէ: Եթե պարզվի, որ ես քրիստոնյա եմ ուզած-չուզած, ինչպես և հայ եմ, այդ դեպքում կհրաժարվեմ իմ հավատքից: Քրիստոնեությունը ստիպողական չէ: Ես ունեմ ընտրության իրավունք ու ինքս ընտրել եմ:
Քրիստոնեության վեհությունը հենց դրանում է:


Հարգելիս, սիրելիս,
Ես ամենևին չեմ ասում որ դու քրիստոնյա ես և դրա համար հայ ես կամ` հակառակը: Ոչ: Այո դու իրավացի ես , քրիստոնեությունը ազգային պատկանելություն չունի, սակայն, ես ուզում եմ հասկանալ, եթե քո երկրում որը Հայրենիք է բոլորիս համար, բոլոր քրիստոնհյաները արդեն 2000 տարի շարունակ համարվում են մի եկեղեցու անդամ, ապա, որն է պատճառը որ դու դեռ չես կողմնորոշվել?:Ինչ ճշմարտություն ես փնտրում , որը դեռ չես գտել?

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Cassiopeia
06.11.2007, 10:44
Հարցս անտեսվել է, միգուցե չի նկատվել, դրա համար կկրկնեմ այն.
Քրիստոնեաների մկրտության ժամանակ եկեղեցում ո՞վ է կնքահայրը, ինչո՞ւմ է նրա խորհուրդը, և արդյո՞ք հնարավոր է, որ նա լինի ոչ թե կնքահայր, այլ կնքամայր:

Ter Hayr
06.11.2007, 10:49
Հարգելի Տեր Հայր,
Սրանով դուք հաստատում եք, որ Հիսուսը և Աստված է, և մարդ, այդ դեպքում ինչու 451թ. Քաղկեդոնի ժողովում հայերը միաբնակությունը ընտրեցին? Քաղաքական տեսակետից ասում են նրա համար, որ մեր եկեղեցին չձուլվեր կաթոլիկի հետ, ու դրանով մեր երկիրը կախվածության մեջ չընկներ Բյուզանդիայից: Իսկ իրականում պատճառը որն էր? Այդ ժամանակ մենք պատերազմի մեջ էինք Պարսկաստանի դեմ, մեզ պետք էր հենարան, ինչպիսին կարող էր լիներ կաթոլիկ եկեղեցին` Հռոմի պապի գլխավորությամբ: Ուրեմն պատճառն ինչումն էր, որ մեր հոգևոր հայրերը այդպես որոշեցին? Ու ընդհանրապես, այդ ժողովին ովքեր են մասնակցել, աշխարհիկ գործիչներ նրանց մեջ եղել են, թե ոչ?

Շնորհակալություն

Աստված օրհնի քեզ ,
Քաղկեդոնի ժողովին մենք չենք մասնակցել , քանի որ մենք համարում ենք հետևյալ կերպ, որ նախորդ երեք տիեզերական ժողովները իրենց բոլոր որոշումներով պատասխանեցին Քրիստոսի և Սուրբ Երրորդության վերաբերյալ ամեն տեսակ վիճելի հարցերի:Առավել ևս չենք մասնակցել, քանզի այդ ժողովի գումարման նախապատժառը եղավ Լևոն պապի տուրը` դավանաբանական գրությունը, ըստ որի Քրիստոսի մարդկային բնությունը տարալուծվել է աստվածայինի մեջ , ինչպես մեկ կաթիլ մեղրը օվկիանի մեջ: Սա դարձավ ժողովի գումարման դրդապատճառը, որը եկեվ այն եզրահանգման, որ Քրիստոսի բնությունները գործում են բաժան-բաժան, ասել է թե երբ Հիսուս հրաշք էր գործում, գործում էր միայն իր աստվածային բնությունը, իսկ մարդկայինը "քնած" էր, իսկ երբ հաց էր ուտում տանջվում էր, "քնած" էր աստվածային բնությունը:
Իսկ մենք ընդունում ենք, որ Քրիստոս ուներ երկու բնություն` անխառն, անշփոթ և անբաժանելի:ասել է թե , մի է բնություն Բանին մարմանցելույն:
Իսկ ժողովին մասնակցել են մեշամասամբ և հիմնականում հոգևոր ներկայացուցիչներ:

Հուսով եմ հասկանալի գրեցի

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 15 րոպե անց

Հարցս անտեսվել է, միգուցե չի նկատվել, դրա համար կկրկնեմ այն.
Քրիստոնեաների մկրտության ժամանակ եկեղեցում ո՞վ է կնքահայրը, ինչո՞ւմ է նրա խորհուրդը, և արդյո՞ք հնարավոր է, որ նա լինի ոչ թե կնքահայր, այլ կնքամայր:

Աստված քեզ օրհնի,
քավ լիցի, ոչ մի նամակ չեմ անտեսում, պարզապես երբեմն չեմ հասցնում:
Կնքահայրը Մկրտության խորհրդով դառնում է մկրտվողի հոգևոր դաստիարակը: Քանի որ մկրտությունը համարվում է հոգևոր ծնունդ, կամ ավելի ճիշտ վերածնունդ, և այդ ծննդյան Մայրը եկեղեցին է: Իսկ կնքահայրը դառնում այդ երեխայի դաստիարակը և հոգևոր հայրը, մարդ, որը պատսխանատվություն է վերցնում այդ երեխային համար:
Կնքահայր կարող է լինել միայն չափահաս տղամարդ, որն էլ իր հերթին մկրտված լինի:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ter Hayr
06.11.2007, 11:28
Ես սենց մի հատ հարց ունեմ: Ինչ եք կարծում եթե Սատանան չլիներ մարդիկ կշարունակեին մեղք գործել? Հա մեկ էլ ըստ Աստվածաշնչի մարդու արարումը 6000 տարի առաջա եղել?
Շնորհակալություն

ԴԱ անհնար է. Եթե ստանան չլիներ, ապա և չէր լինի մեղք գործելու գայտակղությունը, որը գալիս է սատանայից:
Ըստ Աստվածաշնչի , այո, սակայն մենք կարող ենք արարման ամբողջ ընթացքը հասկանալ նաև այլ կերպ. վեց օրերը ընդոընել ոչ թե օրեր, զուտ 24 ժամյա հասկացողությամբ, այլ, դիցուքտարի , դար հազարամյակ և այլն:
Աստծո համար ժամանակ հասկացողություն չկա, անա ժամանակից դուրս, սակայն սա չի նշանակում, որ Աստվածաշուչը սխալ է: Ամենևին, պարզապես, այդ գրքում շատ բաներ երկրորդական իմաստներով են տրված:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Second Chance
06.11.2007, 17:15
Հարգելիս, սիրելիս,
Ես ամենևին չեմ ասում որ դու քրիստոնյա ես և դրա համար հայ ես կամ` հակառակը: Ոչ: Այո դու իրավացի ես , քրիստոնեությունը ազգային պատկանելություն չունի, սակայն, ես ուզում եմ հասկանալ, եթե քո երկրում որը Հայրենիք է բոլորիս համար, բոլոր քրիստոնհյաները արդեն 2000 տարի շարունակ համարվում են մի եկեղեցու անդամ, ապա, որն է պատճառը որ դու դեռ չես կողմնորոշվել?:Ինչ ճշմարտություն ես փնտրում , որը դեռ չես գտել?

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Հարգելի Տեր Հայր ես շատ ուշադրությամբ հետևում էի այս զրույցին, և ուզոմ եմ մի բան ասել ,եթե իսկապես քրիստոնեությունն ազգային պատկանելիություն չունի,առավել ևս անիմաստ է մյուս հավատացյալներին համերել աղանդ, քանի որ քրիստոնեության ճիշտ հետևելու համար միայն աստվածաշունչն է հիմք ծառայում այլ ոչ թե առաքելական եկեղեցու անհանդուրժողականությունը, մանավանդ որ ավետարանականները չեն պառակտում ազգը, այլ հակառակը բազմաթիվ մարդկանց հետ են պահում անբարո վարքից ու շատ ընտանիքներ քայքայումից միթե լավ չԷ դա ավելի …դուք անհանգստանում էք, որ երկրում շատանում են ավետարանական եկեղեցիները , ավելի լավ չի, որ մեր երիտասարդները հաճախեն ավետարանական եկեղեցի ապրեն աստվածավախ կյանքով, քան թե կազինոներում ու գիշերային ակումբներում անցկացնեն իրենց ժամանակը… ավելի լավ կլինի անհանգստանաք ու պայքարեք սնկի նման աճող կազինոների ու գիշեշերային ակումբների դեմ հենց դրանք են պառակտում մեր ազգը ու ցածրացնում որակը …
Աստվածաշնչի մարգարեություններում ասվում է«Իմ ժողովուրդն իմ անունով կկոչվի բայց ինձ չի պաշտի (ճանաչի)» այ սա է հիմա 2000 տարվա մեր քրիստոնյա ազգի վիճակը …և սա է դրա վառ ապացույցը ,որ առաքելական եկեղեցում մկրտված մարդկանցից 99%(անդամը) չգիտի թե ով է Հիսուսը չի հասկանում խաչի վրա արած գործը , (այո առաքելական եկեղեցում միայն սպասավորները գիտեն ա յդ մասին) չգիտի ինչ է մկրտությունը ինչի համար է դա …երբ ինձ մկրտեցին ես կարծեմ 12 տարեկան էի մայրիկս բացատրեց, որ մկրտվելուց դառնում ենք իսկական հայ- ինչպիսի անհեթեթություն …
իսկ ավետարանական եկեղեցում յուրաքանչյուր մկրտվող գիտի դրա մասին...չկա մեկը որ չիմանա...Միթե՞ Աստված անտեսում է, չի տեսնու՞մ դա
Սամարացի կնոջն Հիսուսն ասաց« բայց ժամանակ կգա, ու հիմա էլ է, երբ ճշմարիտ երկրպագողները երկրպագություն պիտի անեն Հորը՝ հոգիով ու ճշմարտությունով, վասնզի Հայրն ալ իրեն այդպիսի երկրպագողներ կուզե»
Միթե ՞Աստված ծեսերն ու ավանդություններն է ընդունում ավելի քան մեր սրտի դիրքը…

StrangeLittleGirl
06.11.2007, 17:41
Հարգելիս, սիրելիս,
Ես ամենևին չեմ ասում որ դու քրիստոնյա ես և դրա համար հայ ես կամ` հակառակը: Ոչ: Այո դու իրավացի ես , քրիստոնեությունը ազգային պատկանելություն չունի, սակայն, ես ուզում եմ հասկանալ, եթե քո երկրում որը Հայրենիք է բոլորիս համար, բոլոր քրիստոնհյաները արդեն 2000 տարի շարունակ համարվում են մի եկեղեցու անդամ, ապա, որն է պատճառը որ դու դեռ չես կողմնորոշվել?:Ինչ ճշմարտություն ես փնտրում , որը դեռ չես գտել?
Ես իմ փնտրած ճշմարտությունը գտել եմ, բայց Առաքելական եկեղեցին կարծես ինքն է ինձ իրենից վանում: Ինչքան մոտենալու փորձ եմ անում, այնքան հանդիպում եմ սկզբունքների, որոնք ինձ դուր չեն գալիս:
Եթե Առաքելական եկեղեցին այսօր հանդուրժող լիներ մնացած քրիստոնյաների (ոչ աղանդների) նկատմամբ, ես հենց նրա անդամ էլ ինձ կհամարեի: Բայց այս անհանդուրժողականության պատճառով մնում եմ անտուն…

Ter Hayr
08.11.2007, 18:52
Հարգելի Տեր Հայր ես շատ ուշադրությամբ հետևում էի այս զրույցին, և ուզոմ եմ մի բան ասել ,եթե իսկապես քրիստոնեությունն ազգային պատկանելիություն չունի,առավել ևս անիմաստ է մյուս հավատացյալներին համերել աղանդ, քանի որ քրիստոնեության ճիշտ հետևելու համար միայն աստվածաշունչն է հիմք ծառայում այլ ոչ թե առաքելական եկեղեցու անհանդուրժողականությունը, մանավանդ որ ավետարանականները չեն պառակտում ազգը, այլ հակառակը բազմաթիվ մարդկանց հետ են պահում անբարո վարքից ու շատ ընտանիքներ քայքայումից …
Այո քրիստոնեությունը չունի ազգային պատկանելություն, բայց երբևէ այն կոսմոպօլիտիզմ չի ենթադրում:Մի կոչ անեմ քո տրամաբանությանը. Հայաստանում գործող բոլոր տեսակի աղանդները որպես այդպիսիք ի հայտ են եկել, ստեղծվել կամ պատմության ասպարեզ մտել 19-րդ դարից ոչ շուտ: ՄԻ հարց տամ յուրաքանչյուրին. արդյոք , եթե հետևենք աղանդավորական գաղափարախոսություններին, չի նշանակում որ մենք շուրջ երկու հազար տարի ճշմարտություն չենք կարողացել մարդկանց հաղորդել, և ահա նորաթուխ աղանդավորները "փրկում են"մի ամբողջ ազգ: Այդպես է չէ դուրս գալիլս? Այս վերջերս շատ սկսվեց խոսվել Մեր եկեղեցու անհանդուրժողականությունից: Սակայն նորից ու նորից եմ պնդում. այո, անհանդուրժելի է մի գաղափարախոսություն, որի հետևորդի որդին մահանում է , քանի որ ծնողին արգելվեց բժշկին դիմելու, ինչպես համակերպվել այն գաղափարի հետ, երբ ընտանիք սիրող հայ կինը դառնում է թափառական"քարոզիչ", մոռանալով իր ընտաիքի և զավակների համար, կամ ինչպես հանդուրժել բանակում ծառայել չկամեցող աղանդավորական զինվորին, որի համար միևնույն է , թե կբառնաբարեն իր կրոջը թե մորը, կարևորը ինքը իր առաջնորդի խոսքն է լսում:
Այս հարցերի պատասխանները որոնք են?

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

StrangeLittleGirl
08.11.2007, 19:09
Մի րոպե, մի րոպե… Հարգելի՛ Տեր Հայր, Դուք շփոթում եք աղանդավորությունը ավետարանականության հետ:
Մի՞թե ավետարանականը չի փրկվում: Չէ՞ որ նա նույն բանին է հավատում, ինչ առաքելականը: Չէ՞ որ նա էլ է ընդունում, որ Հիսուս իր մեղքերի համար խաչվեց:


Սակայն նորից ու նորից եմ պնդում. այո, անհանդուրժելի է մի գաղափարախոսություն, որի հետևորդի որդին մահանում է , քանի որ ծնողին արգելվեց բժշկին դիմելու, ինչպես համակերպվել այն գաղափարի հետ, երբ ընտանիք սիրող հայ կինը դառնում է թափառական"քարոզիչ", մոռանալով իր ընտաիքի և զավակների համար, կամ ինչպես հանդուրժել բանակում ծառայել չկամեցող աղանդավորական զինվորին, որի համար միևնույն է , թե կբառնաբարեն իր կրոջը թե մորը, կարևորը ինքը իր առաջնորդի խոսքն է լսում:
Այստեղ Դուք աղանդավորի մասին եք խոսում: Այո՛, ես էլ եմ դրան դեմ, բայց պայքարել պետք է ոչ թե անհանդուրժողականությամբ, այլ սրտացավությամբ, հասկանալով, որ յուրաքանչյուր աղանդավոր գնալու է դժոխք, փորձելով ցույց տալ ճիշտ ուղին:

Իսկ յուրաքանչյուր, ասենք, Եհովայի վկա ինձ համար նույնն է, ինչ փողոցով անցնող, «քրիստոնյա» պիտակը կրող, բայց Քրիստոսի մասին գաղափար չունեցող հայը, որն աջ ու ձախ աղանդավորներին հայհոյում է. նրանք բոլորը կորած են:

Second Chance
09.11.2007, 11:01
Սակայն նորից ու նորից եմ պնդում. այո, անհանդուրժելի է մի գաղափարախոսություն, որի հետևորդի որդին մահանում է , քանի որ ծնողին արգելվեց բժշկին դիմելու, ինչպես համակերպվել այն գաղափարի հետ, երբ ընտանիք սիրող հայ կինը դառնում է թափառական"քարոզիչ", մոռանալով իր ընտաիքի և զավակների համար, կամ ինչպես հանդուրժել բանակում ծառայել չկամեցող աղանդավորական զինվորին, որի համար միևնույն է , թե կբառնաբարեն իր կրոջը թե մորը, կարևորը ինքը իր առաջնորդի խոսքն է լսում:
Այս հարցերի պատասխանները որոնք են?

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Հարգելի Տեր հայր այս բոլոր խոսքերը ավետարանականներին չի վերաբերվում…ինձ թվում է,որ դուք էլ դա լավ գիտեք քանի, որ ավետարանակնները չեն խուսափում բանակային ծառայությունից և այլ մնացած բաները որ նշել էք նույնպես չեն վերաբերվում նրանց...
Այո համաձայն եմ պայքարեք Եհովայի վկաների և այլ աղանդների դեմ... բայց ինչու համարել աղանդ ավետարանականներին, միայն նրա համար որ առաքելական չեն՞ ,չէ,որ նրանք հետևում են աստվածաշնչյան ճշմարտություններին և չեն ավաղաղում դրանք ուրեմն համարվում են ուղղադավան եկեղեցի...

Ter Hayr
10.11.2007, 13:31
[QUOTE=Բյուրակն;436945]Մի րոպե, մի րոպե… Հարգելի՛ Տեր Հայր, Դուք շփոթում եք աղանդավորությունը ավետարանականության հետ:
Մի՞թե ավետարանականը չի փրկվում: Չէ՞ որ նա նույն բանին է հավատում, ինչ առաքելականը: Չէ՞ որ նա էլ է ընդունում, որ Հիսուս իր մեղքերի համար խաչվեց:

QUOTE]

Ավետարանական եկեղեցին էլ աղանդավոր կոչվում: Եթե իրեն նույն բաներին են հավատում , ապա ինչու են առանձին, անջատ գործում: Ասեմ ինչու, որովհետև յուրաքանչյուր կրոնական կազմակերպություն իր առաջնորդին տալիս է մեծ իշխանություն և գումարային միջոցներ: Ինչու իրենք պետք է հրաժարվեն այդ ամենից:
Իսկ ինչ մնում է սիրով նրանց հետ խոսելու վերաբերյալ, ապա դա արվում է: Ես մեծ պատրաստակաությամբ խոսում եմ, կխոսեմ և խոսել եմ նրանց հետ. Կուզենայի բացատրեք ինձ, մեղավորիս, թե ինչ է նշանակում հանդուրժողական լինել աղանդավորների նկատմամբ:
Ես շատ եմ ասել ու էլի կասեմ, մենք չենք պայքարում աղանդավորների հետ. քանզի նրանք մեր ազգի զավակներն են, սակայն գաղափարի դեմ պայքարը դա է որ անում ենք:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

StrangeLittleGirl
10.11.2007, 14:10
Կուզենայի բացատրեք ինձ, մեղավորիս, թե ինչ է նշանակում հանդուրժողական լինել աղանդավորների նկատմամբ:
Այն, որ ցանկանում եք բացառել նրանց՝ Ճշմարտության հետևորդ լինելը, չեք ընդունում, որ պետք է գոյություն ունենան:

Ter Hayr
10.11.2007, 15:17
Հարգելի Տեր հայր այս բոլոր խոսքերը ավետարանականներին չի վերաբերվում…ինձ թվում է,որ դուք էլ դա լավ գիտեք քանի, որ ավետարանակնները չեն խուսափում բանակային ծառայությունից և այլ մնացած բաները որ նշել էք նույնպես չեն վերաբերվում նրանց...
Այո համաձայն եմ պայքարեք Եհովայի վկաների և այլ աղանդների դեմ... բայց ինչու համարել աղանդ ավետարանականներին, միայն նրա համար որ առաքելական չեն՞ ,չէ,որ նրանք հետևում են աստվածաշնչյան ճշմարտություններին և չեն ավաղաղում դրանք ուրեմն համարվում են ուղղադավան եկեղեցի...

Գրածներդ ճիշտ աղանդավորների վերաբերյալ: Այդ դեպքում նախորդիվ ասածներս պետք է կրկնեմ, ինչու չեն գալիս և միավորվում ? Արդյոք սրա մասին նրնց հարցրել եք? Կամ ըստ Ձեզ ինչու դա չի լինում?

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 10 րոպե անց

Այն, որ ցանկանում եք բացառել նրանց՝ Ճշմարտության հետևորդ լինելը, չեք ընդունում, որ պետք է գոյություն ունենան:

Թող գոյություն ունենան , սակայն, չպետք է իրենց գոյությամբ բացառեն հնամյա եկեղեցու առաքելությունը, իսկ եթե ընդունում են այդ եկեղեցին, ապա ոչ առերես. Ես շատ ընկերներ ունեմ, որոնք, արտերկրից են և ավետարանական են, սակայն ես նրանց էլ եմ նույն բաները միշտ ասում, և գիտեք ինչ են ասում, որ փոքրուց են տեսել այդ ամենը և սովորել:
Մի քանիսը ետ են եկել մեր եկեղեցու գիրկը և խոստովանել , որ նույն և ավելի ջերմ զգացումներ առաջացել են նաև մեզ մոտ...........
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

dvgray
10.11.2007, 20:03
Հարգելի Տեր-Հայր

Կխնդրեի կարդալ իմ այս գրառումը
http://www.dnforum.am/blog.php?b=341
և ասել ձեր կարծիքը:

VisTolog
10.11.2007, 21:38
Տեր Հայր, ինչ կասեք կլինիկական մահվան մասին:

Ter Hayr
11.11.2007, 17:48
Հարգելի Տեր-Հայր

Կխնդրեի կարդալ իմ այս գրառումը
http://www.dnforum.am/blog.php?b=341
և ասել ձեր կարծիքը:

Աստված օրհնի քեզ .
Բավականին հետքրքրական մեկնաբանություն էր, և ես համաձայն եմ , որ "խաչակրած արշավանքները " և նմանօրինակ երևույթները սասանում են ոչ միայն եկեղեցու հավասարակշռությունը այլև մարդկանց հոգեկան անդորի վիճակը:Անգամ դպրոցում, երբ կարդում էի խաչակրած արշավանքների մասին , զարմանում էի, թե ինչպես կարելի էր հենց այնպես վեր կենալ գնալ-պատերազմել, և այն էլ հանուն Աստծո: Դպրոցում ինձ ոչ ոք չկարողացավ դրա պատասխանը տալ:
Սակայն վերջին պարբերության հետ այդքան էլ համամիտ չեմ, /վստահ եմ դու այդպսես էլ կարծում էիր, և ոչ թե այն բանի համար, որ Հայ Առաքելական եկեղեցու հոգևորական եմ/: Եկեղեցին արշավանք չի սկսել ոչնչացնելու համար ինչ որ մեկին, մյուսին ազատագրելու համար: Ամենևին: Ես նորից եմ ասում, մենք մեր ժողովրդի դեմ չենք պայքարել և չենք էլ պայքարի::
Սակայն այն ամենը ինչ կատարվում է հեգևոր դաշտում չի կարող մեզ անտարբեր թողնել:
Յուրաքանչյուր ոք պետք է իր առաքելությամբ զբաղվի: Եւ եկեղեցին անում է իր առաքելությունը` անվան համապատասխան:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

schuschanik
12.11.2007, 21:02
Տեր Հայր ցանկալի կլիներ կարդալ ձեր կարծիքը այս խառնաշփոթի վերաբերյալ.....

http://www.lragir.am/src/index.php?id=3&l_id=45697&firstpg=1

Արշակ
13.11.2007, 08:22
Տեր Հայր, այս հարցս այդպես էլ անպատասխան մնաց։:(

Հարգելի Տեր Հայր, այսպիսի մի հարց առաջացավ ինձ մոտ։
Հնարավո՞ր է, որ եկեղեցականը Աստվածաշնչյան որևէ դրվագի խորհուրդը կամ որևէ Աստվածաշնչյան միտք լավ չհասկանա ու ոչ ճիշտ մեկնաբանություն տա։ Թե՞ բացառվում է նման բանը՝ եկեղեցու սպասավորները Աստվածաշնչյան բոլոր մտքերը ողջ խորությամբ հասկանում են։

Second Chance
13.11.2007, 11:20
Գրածներդ ճիշտ աղանդավորների վերաբերյալ: Այդ դեպքում նախորդիվ ասածներս պետք է կրկնեմ, ինչու չեն գալիս և միավորվում ? Արդյոք սրա մասին նրնց հարցրել եք? Կամ ըստ Ձեզ ինչու դա չի լինում?

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 10 րոպե անց


Թող գոյություն ունենան , սակայն, չպետք է իրենց գոյությամբ բացառեն հնամյա եկեղեցու առաքելությունը, իսկ եթե ընդունում են այդ եկեղեցին, ապա ոչ առերես. Ես շատ ընկերներ ունեմ, որոնք, արտերկրից են և ավետարանական են, սակայն ես նրանց էլ եմ նույն բաները միշտ ասում, և գիտեք ինչ են ասում, որ փոքրուց են տեսել այդ ամենը և սովորել:
Մի քանիսը ետ են եկել մեր եկեղեցու գիրկը և խոստովանել , որ նույն և ավելի ջերմ զգացումներ առաջացել են նաև մեզ մոտ...........
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Իսկ ո՞վ ասաց, որ բացառում են, ընդհակառակը ընդունում և աղոթում են առաքելական եկեղեցու համար....
Պարզապես հարցը նրանում է, որ առաքելական եկեղեցին շատ պասիվ է գործում և շատ հարցերում ,նրա հիմնական առաքելությունը մնացել են ծեսերն ու սովորությունները, իսկ եթե այն լինի այպիսին, ինչպես որ պետք է, ինչ՞ու գնալ ուրիշ եկեղեցի - խնդրեմ սկսեք ակտիվ գործել և մարդիկ չեն գնա ուրիշ տեղ.
Դուք ինքներդ էստեղի երիտասարդների հարցերից լավ հասկանում են, թե որքան անտեղյակ են "քրիստոնյա" հայերը, որոնց դուք ինքներդ մկրտել եք /և նրանք եկեղեցու անդամներ են համարվում/ դա արվել է, որպես ծես ընդամենը...Իսկ Աստծուն պետք չեն դրանք...Ըստ աստվածաշնչի Գործք2.38«Ապաշխարհեցեք և ամեն մեկը թող մկրտվի Յիսուս Քրիստոսի անունովը մեղքերի թողության համար և սուրբ Հոգիին պարգևը պիտի ընդունեք» 2.41«Անոնք որոնք սրտանց ընդունեցին անոր խոսքերը մկրտվեցան: Միշտ առաքեալներուն վարդապետության , միաբանության, հաց կտրելու և աղոթելու ետևեն էին:»
Սա են փորձում անել ավետարանականները, որ ոչ թե ծեսերով միայն, այլ պաշտեն Աստծուն ճշմարիտ ձևով կրկնելով, հնում սկիզբ առած եկեղեցու օրինակը, իսկ առաքելական եկեղեցին մարդկանց մկրտում է, որոնք չգիտեն անգամ դա ինչ է չգիտեն դրա խորհուրդը...
Ուրեմն եթե մարդիկ այլնտրանք են փնտրում, դրա համար պատճառ կա, իսկ այդ պատճառը միգուցե հենց առաքելական եկեղեցու թերացումներն են...

Ter Hayr
13.11.2007, 11:26
Տեր Հայր ցանկալի կլիներ կարդալ ձեր կարծիքը այս խառնաշփոթի վերաբերյալ.....

http://www.lragir.am/src/index.php?id=3&l_id=45697&firstpg=1

Աստված օրհնի քեզ,
Ասեմ հետևյալը, որ յուրաքանչյուր անհատ իր կարծիքն ունի, հոգևորականը չի դադարում քաղաքացի լինելուց `օծում ստանալուց հետո.
Այստեղ խնդիր թե ինչպես է ամեն ինչ մեկնաբանվում: Սովորական ջուր խմելուն էլ կարելի է խորը քաղաքական աստառ տալ...

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Philosopher
13.11.2007, 12:42
Հարգելի Ter Hayr. Մեկնաբանեք խնդրեմ Թովմայի պարանականոն ավետարանը և նրա մասին Օշոյի "Մանանեխի սերմ" աշխատությունը: Շնորհակալ եմ:)

Ter Hayr
13.11.2007, 12:50
Իսկ ո՞վ ասաց, որ բացառում են, ընդհակառակը ընդունում և աղոթում են առաքելական եկեղեցու համար....
Պարզապես հարցը նրանում է, որ առաքելական եկեղեցին շատ պասիվ է գործում և շատ հարցերում ,նրա հիմնական առաքելությունը մնացել են ծեսերն ու սովորությունները, իսկ եթե այն լինի այպիսին, ինչպես որ պետք է, ինչ՞ու գնալ ուրիշ եկեղեցի - խնդրեմ սկսեք ակտիվ գործել և մարդիկ չեն գնա ուրիշ տեղ.
Դուք ինքներդ էստեղի երիտասարդների հարցերից լավ հասկանում են, թե որքան անտեղյակ են "քրիստոնյա" հայերը, որոնց դուք ինքներդ մկրտել եք /և նրանք եկեղեցու անդամներ են համարվում/ դա արվել է, որպես ծես ընդամենը...Իսկ Աստծուն պետք չեն դրանք...Ըստ աստվածաշնչի Գործք2.38«Ապաշխարհեցեք և ամեն մեկը թող մկրտվի Յիսուս Քրիստոսի անունովը մեղքերի թողության համար և սուրբ Հոգիին պարգևը պիտի ընդունեք» 2.41«Անոնք որոնք սրտանց ընդունեցին անոր խոսքերը մկրտվեցան: Միշտ առաքեալներուն վարդապետության , միաբանության, հաց կտրելու և աղոթելու ետևեն էին:»
Սա են փորձում անել ավետարանականները, որ ոչ թե ծեսերով միայն, այլ պաշտեն Աստծուն ճշմարիտ ձևով կրկնելով, հնում սկիզբ առած եկեղեցու օրինակը, իսկ առաքելական եկեղեցին մարդկանց մկրտում է, որոնք չգիտեն անգամ դա ինչ է չգիտեն դրա խորհուրդը...
Ուրեմն եթե մարդիկ այլնտրանք են փնտրում, դրա համար պատճառ կա, իսկ այդ պատճառը միգուցե հենց առաքելական եկեղեցու թերացումներն են...

Քո խոսքերում ճշմարտություն կա. Սակայն մենք պետք է հասկանանք, որ ամեն ինչ միանգամից չի կառուցվում: Խորհրդային միությունը եավ, և շուրջ 70 տարի քանդում էր հազարամյակների կառուցածը, այսօր էլ մենք կառուցում ենք այդ ամենը, վերստին. Այսօր Երևան քացաքի համար միայն 25 հոգևորական կա: Ես շատ ուրախ եմ , որ նրանք աղոթում են մեր եկեղեցու բարօրրության համար, սակայն, եթե նրան տոգորված են մեզ օգնելու ոգիով, ապա ինչու դա չարեցին մեր եկեղեցու հովանու ներքո, այլ իրենց առանձինը հիմնեցին, թող գային և իրենց քարոզներով, իրենց ամեն տեսակ նյութական միջոցներով սատար կանգնեին մեր եկեղեցուն: Սա է ինձ համար կարևորը: Օրինակ ես ունեմ ծանոթ, որն ունի ինչ-որ խանութ, և որպեսզի նրա գործերը միշտ լավ ընթանա ես իմ բոլոր բարեկամների և ծանոթներին տանում եմ այդ խանութ: Համեմատությունը գուցե և շատ կոպիտ է սակայն նման մի բան էլ ես եմ ակնկալում նրանցից. որպեսզի նրանք եկեղեցու օգնականը դառնան, մեր եկեղեցու քարոզիչները: Այ այս դեպքում իրոք նրանց որևէ մեկը չի փնովի, ես ինքս նրանց այդ գործունեությունը կողջունեմ
Հ.Գ. Իսկ ինչ վերաբերում է մկրտությունների, ապա անցել են այն ժամանակները երբ մեր հոգևորականները չէին բացատրում, այսօր իրավիճակը ամբողջությամբ այլ է. մենք հազարավոր թերթոններ են տպագրում մարդկանց մեջ այդ ինֆոռմացիոն բացը լրացնելու համար:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 5 րոպե անց

Տեր Հայր, այս հարցս այդպես էլ անպատասխան մնաց։:(Արշակ-ի խոսքերից
Հարգելի Տեր Հայր, այսպիսի մի հարց առաջացավ ինձ մոտ։
Հնարավո՞ր է, որ եկեղեցականը Աստվածաշնչյան որևէ դրվագի խորհուրդը կամ որևէ Աստվածաշնչյան միտք լավ չհասկանա ու ոչ ճիշտ մեկնաբանություն տա։ Թե՞ բացառվում է նման բանը՝ եկեղեցու սպասավորները Աստվածաշնչյան բոլոր մտքերը ողջ խորությամբ հասկանում են։

Հարգելի Արշակ,
Աստվածաշունչ մատյանը հոգևորականների կողմից մեկնաբանվում է այնպես ինչպես որ կա, ասել է թե իր իմաստային ամբողջ և իրական բովանդակությամբ. Երբեմն հատվածներ լինում են, որոնց մեկնաբանության և բացատրության համար դիմում են մեր եկեղեցու սուրբ հայրերին, քանզի Աստվածաշնչյան գրքերը հիմնականում նրանց կողմից մեկնաբանվել ենէ աստվաշային հայտնության միջոցով, իսկ մենք պարզապես ժամանակակից կերպով ենք այդ ամենը մատուցում:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 15 րոպե անց

Հարգելի Ter Hayr. Մեկնաբանեք խնդրեմ Թովմայի պարանականոն ավետարանը և նրա մասին Օշոյի "Մանանեխի սերմ" աշխատությունը: Շնորհակալ եմ:)

Աստված օրհնի քեզ Philosopher,
Նշած գիրքդ ձեռքովս չի անցել,սակայն Թովմայի Ավետարանը պարականոն է զուտ այն առումով, որ բովանդակությամբ այլ է: Ասել է թե երբ նոր կտակարանի կանոնը ստեղծվում էր, այդ ժամանակ ի հայտ եկան բազում ավետարաններ և առաքելական թղթեր, որոն առաջին հայացքից թվում է թե նույն ավետիսի մասին են խոսում , սակայն իրականում, նրանք Քրիստոսից բավականին հետո, շուրջ 100 և ավելի տարիներ անց են գրվել:
Տարբեր մոտեցումներ կան գրքերի կանոնականացման խնդրում, և ամենա առաջինը, նրանք պետք է գրված լինեն առաքյալի կամ նրա անմիջական աշակերտի կողմիից: Իսկ Թովմայի ավետարանը կրում է Թովմայի անունը, սակայն նրա գործը չէ:
Օրնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

StrangeLittleGirl
13.11.2007, 13:51
Հարգելի Տեր Հայր, վերջերս գիրք էի կարդում ապոկրիֆների մասին: Այնտեղ, բացի պարականոն ավետարաններից ու թղթերից, խոսվում էր նաև այն մասին, որ Թուղթ առ Եփեսացիսը և Եբրայեցիսը Պողոսի կողմից չեն գրվել: Մի շարք հիմնավորումներ էր բերված: Ի՞նչ եք կարծում այդ մասին:

Mamlo divan
13.11.2007, 14:23
Տեր Հայր, ինչ կասեք կլինիկական մահվան մասին:

Հարգելի Wista. Տեր Շմավոնի հանձնարարությամբ, Ձեզ ուզում եմ ուղարկել Հայր Մամբրեի նյութը, որը նա գրել է կլինիկական մահ տանելուց հետո: Նյութը մոտ 2 էջ է: Այդ իսկ պատճառով չեմ կարող տեղադրել կայքում: Սակայն այն բավականին հետաքրքրիր է: Եւ եթե գրեք Ձեր էլ. փոստի հասցեն, ես այն Ձեզ կուղարկեմ:

Quadro
13.11.2007, 14:33
Տեր Հայր
Ի՞սկ դուք հավատում եք աստծո գոյությանը:

Tig
14.11.2007, 14:15
Գուցե նման հարց եղել է, ես բոլոր հարցերն ու պատասխանները չեմ կարդացել, բայց ուզում եմ հարցնել.
Ի՞նչ է Աստվածավախությունը…

Ter Hayr
14.11.2007, 14:28
Հարգելի Տեր Հայր, վերջերս գիրք էի կարդում ապոկրիֆների մասին: Այնտեղ, բացի պարականոն ավետարաններից ու թղթերից, խոսվում էր նաև այն մասին, որ Թուղթ առ Եփեսացիսը և Եբրայեցիսը Պողոսի կողմից չեն գրվել: Մի շարք հիմնավորումներ էր բերված: Ի՞նչ եք կարծում այդ մասին:

Ողջույներս Բյուրակն,
ես էլ մի քանի նման կարծիքների հանդիպել եմ, թե Նոր կտակարանի մի շարք նամակներ Պողոս առաքյալի գրչին չի պատկանում: Սակայն, ինձ այնուամենայնիվ , համոզելի չէ այդ փաստարկները, քանի որ նրա բոլոր նամակները ասես մեկը մյուսի շարունակությունը լինեն: Դժվար կլիներ դրանք կեղծել:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 19 րոպե անց

Տեր Հայր
Ի՞սկ դուք հավատում եք աստծո գոյությանը:

Այո.
Ուրիշ պատասխան էիք ապասում. Այդքան էլ ինքնատիպ չեմ որ ասեմ ,-Չէ, մանավանդ , որ դա ինքնատիպության վիճակ չէ, այլ հոգու պահաջ:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ter Hayr
14.11.2007, 15:07
Գուցե նման հարց եղել է, ես բոլոր հարցերն ու պատասխանները չեմ կարդացել, բայց ուզում եմ հարցնել.
Ի՞նչ է Աստվածավախությունը…

Սեր և երկյուղ : Վիճակ որը պետք է լինի յուրաքանչյուր հավատավոր մարդու մոտ. Սա միայն վախ չէ մեղք գործելու դիմաց, սա անկեղծ սեր Աստծո նկատմամբ, չանելու այն ինչը Նրա դուրը չի գալիս: Շատ նման է մարդկային հարաբերություններին, և սրանով էլ մենք կարող ենք հետևություն անել, որ Աստված և մարդ հարաբերությունների մանրակերտը մարդ և մարդ հարաբերություններն են:
Միայն մարդուն սիրելով և ձգտելով նրան չվշտացնել, կարող ես հասկանալ, որ նույնը անում ես Աստծո նկատմամբ:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Tig
14.11.2007, 15:18
Սեր և երկյուղ : Վիճակ որը պետք է լինի յուրաքանչյուր հավատավոր մարդու մոտ. Սա միայն վախ չէ մեղք գործելու դիմաց, սա անկեղծ սեր Աստծո նկատմամբ, չանելու այն ինչը Նրա դուրը չի գալիս: Շատ նման է մարդկային հարաբերություններին, և սրանով էլ մենք կարող ենք հետևություն անել, որ Աստված և մարդ հարաբերությունների մանրակերտը մարդ և մարդ հարաբերություններն են:
Միայն մարդուն սիրելով և ձգտելով նրան չվշտացնել, կարող ես հասկանալ, որ նույնը անում ես Աստծո նկատմամբ:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Հասկանալի է, այդ դեպքում ինչու՞ է այն կոչվում Աստվածավախություն, այլ ոչ թե Աստվածասիրություն:
Իմ կարծիքով մարդ պիտի չարիք չգործի ոչ թե այն պատճառով, որ վախենում է Աստծո պատժից, կամ նրան չվշտացնելուց, այլ ուղղակի հասկանալով, որ դա սխալ է, իսկ ապրել պետք է հնարավորին չափ ճիշտ:

dvgray
15.11.2007, 15:51
Տեր Հայր
Կարո՞ղ ենք համարել, որ տարբեր կրոնները /քրիստոնեություն, մուսուլմանություն և բուդդիզմ/, դրանք մի յուրահատուկ պատիժ են, սահմանված հենց Աստծո կողմից: Նման Բաբելոնյան Աշտարակին հաջորդած պատժին, երբ Աստված խառնեց մարդկանց լեզուները:

VisTolog
20.11.2007, 11:56
Հարգելի Wista. Տեր Շմավոնի հանձնարարությամբ, Ձեզ ուզում եմ ուղարկել Հայր Մամբրեի նյութը, որը նա գրել է կլինիկական մահ տանելուց հետո: Նյութը մոտ 2 էջ է: Այդ իսկ պատճառով չեմ կարող տեղադրել կայքում: Սակայն այն բավականին հետաքրքրիր է: Եւ եթե գրեք Ձեր էլ. փոստի հասցեն, ես այն Ձեզ կուղարկեմ:
Վայ, նոր տեսա. փոստիս հասցեն-->[email protected]

Mamlo divan
21.11.2007, 15:09
Տեր Հայր ցանկալի կլիներ կարդալ ձեր կարծիքը այս խառնաշփոթի վերաբերյալ.....

http://www.lragir.am/src/index.php?id=3&l_id=45697&firstpg=1

Այս և նմանատիպ այլ թեմաների վերաբերյալ Նավասարդ Սրբազանը հարցազրույց է տվել, որը կարող եք ընթերցել հետևյալ հասցեով. http://new.aravot.am/am/articles/politics/31925/view

Էդուարդ_man
21.11.2007, 15:22
Հարգելի քահանա ինչ էք կարծում երեխային ծեծելը մեղք է համարվում՞, ծնողն իրավունք ունի ծեծել իր երեխային անհրաժեշտության դեպքում, թե դա մեղք է Աստծո առաջ
նախապես շնորհակալություն

Mamlo divan
30.11.2007, 16:07
Հասկանալի է, այդ դեպքում ինչու՞ է այն կոչվում Աստվածավախություն, այլ ոչ թե Աստվածասիրություն:
Իմ կարծիքով մարդ պիտի չարիք չգործի ոչ թե այն պատճառով, որ վախենում է Աստծո պատժից, կամ նրան չվշտացնելուց, այլ ուղղակի հասկանալով, որ դա սխալ է, իսկ ապրել պետք է հնարավորին չափ ճիշտ:


Տեր Շմավոնը տեխնիկական խնդիրների պատճառով վերջին ժամանակում չի կարողանում պատասխանել նամակագիրների հարցերին: Ձեր հարցերին է պատասխանում Սուրեն դպիր Ներսեսյանը:

Առակաց գիրքը հենց սկզբում ասում է, որ Աստծուց երկյուղը իմաստության սկիզբն է: Իհարկե, այս արտահայտությունը խորը իմաստներ ունի: Սակայն անդրադառնանք հենց երկյուղին: Երբ խոսվում է այն մասին, որ մարդ իր սրտում Ասծուց պետք է երկյուղ ունենա, այստեղ խոսքը վերաբերվում է ոչ թե նրան, որ Աստված կարող է պատժել կամ դաժան վերաբերմունք ունենալ մարդու հանդեպ, այլ այստեղ խոսքը վերաբերվում է այն կարևոր իրողությանը, որ մենք կարող ենք հեռանալ Աստծուց և զրկվել Նրա ներկայությունից: Այսինքն, երկյուղել Աստծուց նշանակում է վախ, որ մարդ կարող է կորցնել Նրա ներկայությունը իր կյանքում: Եթե Աստված որևէ մեկին պատժում է, ապա դա անում է միայն խրատելու և ուղղելու նպատակով: Եւ այդ դեպքերում պատիժը երբեք ինքնանպատակ չի լինում: Իսկ այս դեպքում բնականաբար մարդ ոչ թե պետք է վախենա, որ Աստված կարող է նրան պատժելով խրատել, այլ առավել պետք է վախենալ, որ Աստված մարդու հանդեպ կարող է անտարբեր լինել: Այս մտածելակերպն արդեն իսկ իմաստության սկիզբն է:
Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:

Ավելացվել է 49 վայրկյան անց

Տեր Հայր
Կարո՞ղ ենք համարել, որ տարբեր կրոնները /քրիստոնեություն, մուսուլմանություն և բուդդիզմ/, դրանք մի յուրահատուկ պատիժ են, սահմանված հենց Աստծո կողմից: Նման Բաբելոնյան Աշտարակին հաջորդած պատժին, երբ Աստված խառնեց մարդկանց լեզուները:

Ոչ: Պարզապես, մարդկությունն իր ողջ պատմության ընթացքում հստակ գիտակցել է, որ գոյություն ունի Աստված, և մարդիկ աննդհատ փորձել են ճանաչել և մոտենալ Աստծուն: Այդպես առաջ եկան բազմաթիվ հեթանոսական կրոններ, որոնք իրենց մեջ ունեին սակավաթիվ և հեղաթյուրված տեղեկություն հոգևոր գաղափարների մասին: Եւ դրան գումարելով սեփական մտածելակերպն ու տեղական մշակույթը ստեղծում էին ազգային կրոններ: Այդ կրոններից այսօր առավել պահպանվել և կատարելագործվել են արևելյան այնպիսի կրոններ, ինչպիսիք են բուդդայականությունը, կրիշնայականությունը, և այլն: Ճշմարտությունը Աստծո մասին ի հայտ եկավ այն ժամանակ, երբ Աստված Ինքը սկսեց խոսել մարդկանց հետ: Այդ փոխհարաբերության ընթացքում ձևավորվեց բուդդայական կրոնը: Մարդ-Աստված փոխհարաբերությունների կատարելությունը դարձավ Քրիստոսի աշխարհ գալը, որով Աստված հայտնապես ներկայացավ մարդկանց և ցույց տվեց փրկության ճանապարհը: Հետագայում իհարկե այս կարոևր հայտնությունները օգտագործեցին թե մահմեդականները, թե ժամանակակից կրոնական, աղանդավորական կազմակերպությունները: Որոնք հեթանոսների նման հեղաթյուրում էին ճշմարտությունը և առավել տեղ էին տալիս մարդկային մտածելակերպին: Այսպիսով բազմաթիվ կորնների առկայության մեջ մենք` քրիստոնյաներս, վստահ ենք, որ մենք ընտրել ենք այն ճանապարհը, որը ոչ թե հորինվել է մարդկանց կողմից, այլ մարդկությանը տրվել է Աստվածահայտնության միջոցով: Այս ամենից կարելի է հետևություն անել, որ կրոնների բազմազանությունը ոչ թե Աստծո պատիժն է, այլ մարդկային մտքի և ազատության հետևանք:
Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Հարգելի քահանա ինչ էք կարծում երեխային ծեծելը մեղք է համարվում՞, ծնողն իրավունք ունի ծեծել իր երեխային անհրաժեշտության դեպքում, թե դա մեղք է Աստծո առաջ
նախապես շնորհակալություն

Ծեծն իհարկե պատժի մի տեսակ է, որը կիրառվում է երեխաների դաստիարակության նպատակով: Իհարկե, ինքին բռնությունը հակառակ է քրիստոնեական սկզբունքներին: Ընդհանրապես բռնությունն ի հայտ է գալիս այն ժամանակ, երբ մարդիկ իրար չեն հասկանում: Երեխաների դաստիարակման ժամանակ իհարկե շատ անգամ երեխայի մանկամտությունը թույլ չի տալիս, որպեսզի նա հասկանա իր ծնողին: Եւ ահա այդ ժամանակ առաջ է գալիս պատժի այդ ձևը, որը կոչվում է ծեծ: Իհարկե սա ծայրահեղ միջոց է դաստիարակության ընթացքում: Սակայն երբեմն շատ անհրաժեշտ` երեխային շատ ավելի մեծ փորձանքներից հեռու պահելու համար: Օրինակ եթե երեխան չի հասկանում, որ հոսանքի հետ խաղալը կարող է վտանգել իր կյանքը, ապա դրանից նրան կարող է պաշտպանել այն երկյուղը, որը նա ունի պատժի նկատմամբ: Նույնիսկ Ս. Գիրքն ասում է, որ Աստված պատժելով խրատումէ բոլոր այն մարդկանց, ում սիրում է: Սա իհարկե ինչ-որ տեղ պարադոքս է, սակայն այդ պատժի ձևը փաստորեն կարող է լինել սիրո արտահայտություն: Քրիստոնյան պետք է շատ ուշադիր լինի այս հարցում, քանի որ այսօր աշխարհում ահագնանում են ծնողների կողմից երեխաների բռնության վտանգը: Իհարկե շատ ծնողներ փոխանակ պատիժն օգտանգործեն դաստիարակության նպատակով, այն դարձրել են իրենց փոխհարաբերությունների անփոխարինելի մի մաս: Եւ շատ անգամ ծնողներն իրենց անձնական բարդույթներից ելնելով` բռնությունը դարձրել են ինքնադրսևորման մի ձև, որը կիրառում են իրենց սեփական, անօգնական երեխաների նկատմամբ:
Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:

Ter Hayr
08.12.2007, 12:48
Աստված օրհնի Ձեզ սիրելի ակումբցիներ:
Բոլոր տեսակի տեխնիկական խնդիրներ հարթվեցին և ես նորից ուրախ եմ մեր զրույցներն ու բանավեճերը շարունակելու: Եվ որպես առաջարկ հետևյալ թեմայի շուրջ եկեք մի քիչ խորհենք. Տարեմուտ, ինչ է այն Ձեզ համար, կերուխումի թե մեկ այլ իրողության առիթ?
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահամա:

Hrayr
08.12.2007, 15:18
Լավ թեմա է, հետաքրքիր է նաև նշանակությունը:

Cassiopeia
08.12.2007, 15:35
Մեկ այսպիսի հարց. կներեք, եթե ձևակերպումը մի քիչ խառը լինի:
Մարդը, մեղքերի համար թողություն խնդրելուց այն ստանում է Աստծո կողմից: Սակայն, ինչո՞ւ են ասում, որ ծնողների մեղքերի համար պատասխանատու են զավակները՝ մինչև յոթը սերունդ:think

Ter Hayr
08.12.2007, 17:03
Մեկ այսպիսի հարց. կներեք, եթե ձևակերպումը մի քիչ խառը լինի:
Մարդը, մեղքերի համար թողություն խնդրելուց այն ստանում է Աստծո կողմից: Սակայն, ինչո՞ւ են ասում, որ ծնողների մեղքերի համար պատասխանատու են զավակները՝ մինչև յոթը սերունդ:think
Այո , մարդը մեղքերի թողությունը ստանում է Աստծուց: Սակայն ով ասաց որ մեղքերի համար պատասխանատու պետք է լինեն մեղք գործողի երեխաները: Այդպես չէ, պարզապես մեղքի , առավել ևս չզջացած մեղքի ազդեծությունը կարող է սերնդեսերունդ փոխանցվել: Դա այդպես է: Մենք պետք է միշտ հոգևոր արթնության մեջ լինենք, որպեսզի մեր սխալ արարքներով մեր զավակներին չվնասենք: Բազում օրինակներ ունենք, երբ արգելված ամուսնությունների, կամ արտամուսնական կապերից, կամ ալկոհոլի և թմրանյութի գործածման արդյունքում արատավոր երեխաներ են ծնվում: Արդյոք այս ամենը մեզ մտածելու տեղիք չպետք է տա?

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ambrosine
09.12.2007, 15:51
Աստված օրհնի Ձեզ սիրելի ակումբցիներ:
Բոլոր տեսակի տեխնիկական խնդիրներ հարթվեցին և ես նորից ուրախ եմ մեր զրույցներն ու բանավեճերը շարունակելու: Եվ որպես առաջարկ հետևյալ թեմայի շուրջ եկեք մի քիչ խորհենք. Տարեմուտ, ինչ է այն Ձեզ համար, կերուխումի թե մեկ այլ իրողության առիթ?
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահամա:

Մենք էլ ենք շատ ուրախ, որ վերադարձաք:)
Նախ ասեմ, որ Տարեմուտ ասելով ես չեմ հասկանում կերուխում: Ընդհակառակը, նույնիսկ տխուր է, չէ որ կյանքից մի տարի էլ անցավ.....:( Լավ, տխուր բաները թողնենք մի կողմ...Երբ կեսգիշերին հնչում են զանգերը, ինչ որ արտասովոր զգացում է լինում: Զգացումներն էլ թողնենք մի կողմ:D
Տարեմուտը կամ Նոր տարին լավ հնարավորություն է մեղքերի թողության համար, ամբողջ տարվա արած-չարածդ հիշելու ու վերլուծելու համար, ում առաջ մեղավոր ես, ներողություն խնդրելու համար........Մի խոսքով, սա ամենաբարի տոնն է, որը նույնիսկ ամենաչար ու խիստ կեցվածք ունեցող մարդուն դարձնոմ է մանուկ:love

BusinessMen
10.12.2007, 01:16
Բարև բոլորին… Կուզեի մի առաջարկ անել քահանային
Ես ուժեղ աթեիստ եմ, չեմ հավատում կրոնի հետ կապված որևէ բանի և կարծում եմ որ ինչ-որ մեկը իրավունք չունի ինձ և մնացած աթեիստներին մեղադրելու ինչ-որ բանում, դա մեր տեսակետն է…
Ուղղակի անհնար է հավատալ մի բանի, ինչը չես զգում և չես տեսնում…
Խնդրում եմ ինչ-որ օրինակներ չբերել…
Ուղղակի նման առաջարկ ունեմ
Եթե Ձեր աստվածը գոյություն ունի, թող ինձ ինչ-որ ձև պատժի, շատ լուրջ ձև, ես համաձայն եմ, այդ ժամանակ միգուցե ես էլ կհավատամ…
Տեր հայր, դուք կարող ե՞ք նման բան կազմակերպել, կարծում եմ այո, քանի որ ինչքան գիտեմ քահանաները շփվում են աստծո հետ…
Դե նախապես շնորհակալություն, անհամբեր կսպասեմ…մեկ շաբաթ
Դրանից հետո եղած ամեն ինչ կհամարեմ զուգադիպություն…
Առայժմ

Ter Hayr
10.12.2007, 10:51
Բարև բոլորին… Կուզեի մի առաջարկ անել քահանային
Ես ուժեղ աթեիստ եմ, չեմ հավատում կրոնի հետ կապված որևէ բանի և կարծում եմ որ ինչ-որ մեկը իրավունք չունի ինձ և մնացած աթեիստներին մեղադրելու ինչ-որ բանում, դա մեր տեսակետն է…
Ուղղակի անհնար է հավատալ մի բանի, ինչը չես զգում և չես տեսնում…
Խնդրում եմ ինչ-որ օրինակներ չբերել…
Ուղղակի նման առաջարկ ունեմ
Եթե Ձեր աստվածը գոյություն ունի, թող ինձ ինչ-որ ձև պատժի, շատ լուրջ ձև, ես համաձայն եմ, այդ ժամանակ միգուցե ես էլ կհավատամ…
Տեր հայր, դուք կարող ե՞ք նման բան կազմակերպել, կարծում եմ այո, քանի որ ինչքան գիտեմ քահանաները շփվում են աստծո հետ…
Դե նախապես շնորհակալություն, անհամբեր կսպասեմ…մեկ շաբաթ
Դրանից հետո եղած ամեն ինչ կհամարեմ զուգադիպություն…
Առայժմ

Ուզացդ կատարվեց. Դու վաղուց արդեն պատժված ես , հրաժարվելով քո մեջ կրել Աստծուն:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ter Hayr
10.12.2007, 11:19
Մենք էլ ենք շատ ուրախ, որ վերադարձաք:)
Նախ ասեմ, որ Տարեմուտ ասելով ես չեմ հասկանում կերուխում: Ընդհակառակը, նույնիսկ տխուր է, չէ որ կյանքից մի տարի էլ անցավ.....:( Լավ, տխուր բաները թողնենք մի կողմ...Երբ կեսգիշերին հնչում են զանգերը, ինչ որ արտասովոր զգացում է լինում: Զգացումներն էլ թողնենք մի կողմ:D
Տարեմուտը կամ Նոր տարին լավ հնարավորություն է մեղքերի թողության համար, ամբողջ տարվա արած-չարածդ հիշելու ու վերլուծելու համար, ում առաջ մեղավոր ես, ներողություն խնդրելու համար........Մի խոսքով, սա ամենաբարի տոնն է, որը նույնիսկ ամենաչար ու խիստ կեցվածք ունեցող մարդուն դարձնոմ է մանուկ:love


Լիովին համաձայն եմ. Պետք այդ օրը մարդ դեմառդեմ կանգնի իր խղճի առջև `հասկանալու սեփական եսը: Ես կոչ եմ անում բոլորիդ ամանորյա գիշերն անցկացնել ոչ թե տանը սեղանի շուրջ, այլ եկեղեցում, օրինակ Կոնդի Ս. Հովհաննեսում ուր ես եմ ծառայում, կամ մեկ այլ եկեղեցում: Խոստանում եմ այնպիսի մի վիճակ որը ամբողջ մեկ տարի ձեզ պահելու է:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

Hrayr
10.12.2007, 11:46
Ես կուզենայի ավելացնել, նախ, աթեիստները սովորաբար լավ են ուսւոմնասիրում Աստվածոշունչը, բայց ինչպես երեվում է դուք Ավետարանը չեք իմանում, գրված է ամենամեծ պատիժը մարդուն դա նա է երբ Աստված թողնում է նրան անպատիժ: Հավատա դրանից սարսափելի պատիժ չկա: Եթե մարդն ընկնում է փորձության, կամ դժվարության մեջ նա սկսում է փնտրել Աստծուն, իսկ երբ չեն պատժվում ավելի են խորանում մեղքի մեջ և միանգամից վրա է հասնում կորուստը: Ցավում եմ:

Արամ
10.12.2007, 16:33
աթեիստ ինչա նշանակում, կամ իրանք ովքեր են?

Hrayr
10.12.2007, 17:01
աթեիստ ինչա նշանակում, կամ իրանք ովքեր են?

Աթեիստները դրանք այն մարդիկ են ովքեր ընդունում են աթեիստական ուսմունքը, որը ժխտում է Աստծո գոյությունը և չունի ոչմի հիմնավորում: Նրա հիմնավորումներն անգամ ծիծաղելի են:

BusinessMen
11.12.2007, 00:20
Հրո, եթե ինչ-որ բան քեզ ծիծաղալու է թվում, լավ ծիծաղա, այնքան ծիծաղա որ ոտքերտ ու ձեռքերտ թուլանան, հետո մի պահ կանգ առ ու մտածի ինչի վրա ես ծիծաղում… Պատասխանը չես գտնի…
Նախ ասեմ բոլոր նրանց, ովքեր չգիտեն թե ինչ է աթեիստը: Աթեիստը երբեք ինչ-որ հիմնավորումներ չի անում, ուղղակի չի հավատում և վերջ, ինչպես որ չի հավատում որ խոզը կարող է թռչել, ես հո չեմ դնելու հիմնավորեմ խոզը ինչու չի թռչում…
Եվ մեկ հարց էլ քահանային՝ եթե ես պատժված եմ, ապա ինչու չեմ զգում այդ պատիժը, եթե ներկա իմ վիճակում ես համարվում եմ պատժված, թող որ ես ողջ կյանքս լինեմ պատժված, քանի որ իմ կյանքից ես շատ գոհ եմ, ի տարբերություն շատերի, որոնք հավատում են…
Առայժմ…
Շատ մի խորացեք, անիմաստա

Second Chance
11.12.2007, 12:15
Հարգելի Տեր Հայր ամանորի հետ կապված մի ուրիշ հարց ունեմ
Ամբողջ հեռուստատեսությամբ և գրեթե բոլոր լրատվամիջոցներով տոնվում է ինչ որ կենդանակերպերի տարի:( և դա մատուցվում է ժողովրդին ...միթե սա հնարավոր չէ կանխել... ասենք մարդիկ համ եկեղեցի են գնում, համ էլ ասենք կռիսի տարիա կռիս են առնում խաղալիք ու հեռուստատեսությամբ մամուլով հետևում են, թե ինչ անել այդ օրը, որ կռիսին հաճելի լինի , ինչ գույնի շոր հագնել որ կռիսին դուր գա, որ իրանց տարին հաջող լինի ... ինձ սարսափեցնումա այս աստիճան կռապաշտությունը...իսկ դրա հետ մեկտեղ մարդկանց հակառակը չի մատուցվում ինչու՞:( միթե՞ հնարավոր չէ արգելել դա

Tig
11.12.2007, 12:52
«Հայր մեր, թող քո կամքը կատարվի մեր մեջ
և մենք ազատվենք բոլոր ախտերից ու բարկություններից
ու լցվենք սիրով և տեսնենք մեր միջի լույսը,
որ Դու ես տվել քո միջից»

Ես ամեն առավոտ աղոթում եմ այսպես և ուզում եմ հարցնել Տեր-Հայր սա աղո՞տք է, թե ուղակի երազանք…

Ambrosine
11.12.2007, 19:53
Հարգելի Տեր Հայր,
իսկ դուք ամեն տարի Ամանորը եկեղեցում եք դիմավորում? Դա ընտրելով է, թե պարտադիր եկեղեցու բոլոր սպասավորները պետք է այդ ժամանակ լինեն եկեղեցում?

Ter Hayr
12.12.2007, 16:30
Հրո, եթե ինչ-որ բան քեզ ծիծաղալու է թվում, լավ ծիծաղա, այնքան ծիծաղա որ ոտքերտ ու ձեռքերտ թուլանան, հետո մի պահ կանգ առ ու մտածի ինչի վրա ես ծիծաղում… Պատասխանը չես գտնի…
Նախ ասեմ բոլոր նրանց, ովքեր չգիտեն թե ինչ է աթեիստը: Աթեիստը երբեք ինչ-որ հիմնավորումներ չի անում, ուղղակի չի հավատում և վերջ, ինչպես որ չի հավատում որ խոզը կարող է թռչել, ես հո չեմ դնելու հիմնավորեմ խոզը ինչու չի թռչում…
Եվ մեկ հարց էլ քահանային՝ եթե ես պատժված եմ, ապա ինչու չեմ զգում այդ պատիժը, եթե ներկա իմ վիճակում ես համարվում եմ պատժված, թող որ ես ողջ կյանքս լինեմ պատժված, քանի որ իմ կյանքից ես շատ գոհ եմ, ի տարբերություն շատերի, որոնք հավատում են…
Առայժմ…
Շատ մի խորացեք, անիմաստա

Աստծուն չունենալն ամենամեծ պատիժն է. եթե զգայիք, ապա նման կերպ չէիք մտացի. Իսկ եթե ուզում եք այդպես մնալ, համեցեք , ոչ ոք չի բռնանում.
Այնուամենայնիվ, թող մի օր Աստծո լույսը հոգումդ տեսնես.

Օրհնությամբ ` Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 15 րոպե անց

Հարգելի Տեր Հայր ամանորի հետ կապված մի ուրիշ հարց ունեմ
Ամբողջ հեռուստատեսությամբ և գրեթե բոլոր լրատվամիջոցներով տոնվում է ինչ որ կենդանակերպերի տարի:( և դա մատուցվում է ժողովրդին ...միթե սա հնարավոր չէ կանխել... ասենք մարդիկ համ եկեղեցի են գնում, համ էլ ասենք կռիսի տարիա կռիս են առնում խաղալիք ու հեռուստատեսությամբ մամուլով հետևում են, թե ինչ անել այդ օրը, որ կռիսին հաճելի լինի , ինչ գույնի շոր հագնել որ կռիսին դուր գա, որ իրանց տարին հաջող լինի ... ինձ սարսափեցնումա այս աստիճան կռապաշտությունը...իսկ դրա հետ մեկտեղ մարդկանց հակառակը չի մատուցվում ինչու՞:( միթե՞ հնարավոր չէ արգելել դա

Իրականում ամեն ինչ կարելի է, եթե մարդիկ կամենան: Սակայն ամբողջ ցավն ինչումն է, այսօր կարող ես մեջտեղից պատռվել, մինչև ցնորվելու աստիճան ուժերդ դնես մարդկանց ճշմարտությունը բացատրելու և, արդյունքում, ինչ-որ մի զիզիկ-բիզիզկ երևույթ նրաց ավելի է դուր գալիս և նրանք սկսում են դա գերադասել: Спасение утопающих дело рук самих утопающих. Մեր պարագայում այս խոսքը դառնում է ավելի քա ակտուալ. Դու կարող ես մարդուն մատուցել, տալ փրկության օղակը, պարանը, ձեռք մեկնես, բայց ի վերջո փրկվելու ցանկությունը միայն ու միայն ինքն է հայտնում. Անգամ Աստված մարդուն փրկում է միայն վերջինիս ցանկությամբ. Յուրաքանչյուր ստանում է այն ինչը վաստակում է և կարևորում է. Բայց էլի ու էլի մենք շարունակելու ենք մարդկանց այդ"կռիսա-նապաստակա-վշապական" վիճակներից հանել

Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 19 րոպե անց

«Հայր մեր, թող քո կամքը կատարվի մեր մեջ
և մենք ազատվենք բոլոր ախտերից ու բարկություններից
ու լցվենք սիրով և տեսնենք մեր միջի լույսը,
որ Դու ես տվել քո միջից»

Ես ամեն առավոտ աղոթում եմ այսպես և ուզում եմ հարցնել Տեր-Հայր սա աղո՞տք է, թե ուղակի երազանք…

ԴԱ քո սրտից բխած խոսքերն են, որը հենց աղոթք է. Աստված մաքուր սիրտը չի արհամարհում. Սա է աղոթքի լսելի լինելու գրավականը

Օրհնությամբ ` Տեր Շմավոն քահանա

Ter Hayr
12.12.2007, 16:56
Հարգելի Տեր Հայր,
իսկ դուք ամեն տարի Ամանորը եկեղեցում եք դիմավորում? Դա ընտրելով է, թե պարտադիր եկեղեցու բոլոր սպասավորները պետք է այդ ժամանակ լինեն եկեղեցում?

Նախորդ տարիներին, երբ ես Երևանում չէի քահանայագործում , այցելում է այն եկեղեցի , որը կամենում էի: Իսկ այս տարվանից նշանակվեցի Սուրբ Հովհաննես եկեղեցի, և մյուս քահանաների հետ պետք է այստեղ դիմավորենք Ամանորը: Իսկ պարտադիր լինել չլինելը.. թերևս այսպես ասեմ, կա հատուկ մշակված կանոնակարգ, բայց եթե դա էլ չլիներ ես էլի ու էլի կեսգիշերին կգնայի եկղեցի. Մեկ անգամ այնտեղ այդ վիճակի մեջ լինելուց հետո , այլևս չես կամենում նման առիթ բաց թողնել:

Օրհնությամբ ` Տեր Շմավոն քահանա

Ձայնալար
12.12.2007, 17:10
Հարգելի Տեր Հայր, որքան գիտեմ սուրբ սննդյան տոնին նախորդում է փոքր պահքի շրջանը (խնդրում եմ ուղղեք ինձ, եթե սխալվում եմ), սակայն այդ օրերին ավանդաբար ամբողջ ժողովուրդը տոնում է Ամանորը, ինչն անխուսափելիորեն ուղեկցվում է կերուխումով: Ինձ հետաքրքիր է, թե երբվանից է առաջացել այս հակասությունը, և ըստ ձեզ ո՞րն է ելքը: Չէ՞ որ որքան էլ որ ցանկանաս, միևնունն է դժվար է այդ օրերին զերծ մնալ ոչ պահքային սնունդից և խմիչքից՝ դա պարզապես կնշանակի փակվել սենյակում, հյուր չգնալ, հյուր չընդունել:

Կանխավ շնորհակալ եմ պատասխանի համար:

Hrayr
12.12.2007, 17:46
Հարգելի քահանա, կբացատրեք ինչ կապ ունի Քրիստոսը, Աստված այդ պահքերի և ծեսերի հետ: Երբ է եղել առաջին ծեսը և ինչու Հիսուսը ծես չէր անում, չէոր ինքն էլ քահանա էր:

Ավելացվել է 14 րոպե անց

Նախ ասեմ բոլոր նրանց, ովքեր չգիտեն թե ինչ է աթեիստը: Աթեիստը երբեք ինչ-որ հիմնավորումներ չի անում, ուղղակի չի հավատում և վերջ, ինչպես որ չի հավատում որ խոզը կարող է թռչել, ես հո չեմ դնելու հիմնավորեմ խոզը ինչու չի թռչում…


Ես մի պարզ օրինակ բերեմ: Ես չեմ հավատում որ կա մի տեղ ուր ամբողջ տարին ձմեռ է, անգամ Մասիսի գագաթի ձյունը հալվում է: Ինչ ծիծաղելի հիմնավորում: 1 դար առաջ էլ եթե մարդկանց ասեիր ինքնաթիռի մասին կծիծաղային:
Սրանք հիմնավորումներ չեն:

Եվ մեկ հարց էլ քահանային՝ եթե ես պատժված եմ, ապա ինչու չեմ զգում այդ պատիժը, եթե ներկա իմ վիճակում ես համարվում եմ պատժված, թող որ ես ողջ կյանքս լինեմ պատժված, քանի որ իմ կյանքից ես շատ գոհ եմ, ի տարբերություն շատերի, որոնք հավատում են…
Առայժմ…
Շատ մի խորացեք, անիմաստա
Ես քահանա չեմ բայց կասեմ, մարդ երբ մի տեղը վնասում է սկզբից ցավը չի զգում, ասում են դեռ տաք է: Մեկնաբանությունները թողնում եմ Ձեզ: Իրոք անիմաստ ա...

Ter Hayr
13.12.2007, 12:38
Հարգելի Տեր Հայր, որքան գիտեմ սուրբ սննդյան տոնին նախորդում է փոքր պահքի շրջանը (խնդրում եմ ուղղեք ինձ, եթե սխալվում եմ), սակայն այդ օրերին ավանդաբար ամբողջ ժողովուրդը տոնում է Ամանորը, ինչն անխուսափելիորեն ուղեկցվում է կերուխումով: Ինձ հետաքրքիր է, թե երբվանից է առաջացել այս հակասությունը, և ըստ ձեզ ո՞րն է ելքը: Չէ՞ որ որքան էլ որ ցանկանաս, միևնունն է դժվար է այդ օրերին զերծ մնալ ոչ պահքային սնունդից և խմիչքից՝ դա պարզապես կնշանակի փակվել սենյակում, հյուր չգնալ, հյուր չընդունել:

Կանխավ շնորհակալ եմ պատասխանի համար:

Ողջույներս բոլորիդ, Աստված ձեզ օրհնի.
Պահքը որպես այդպիսին կար դեռևս Քրիստոսի ժամանակ և դրանից էլ առաջ. Որոշակի բաներից, հիմնականում մարմնական ցանկություններից կամ կերակուրներից որոշ ժամանակով հեռու մնալը բնորոշ է բոլոր կրոններին: Նպատակը մեկն է, տկարացնելով մարմանական ցանկությունները զորացնել հոգու դերը և նրա գործառույթը մեր կյանքում:
ԻՆչ վերաբերում է քո հարցին. Սուրբ Ծննդյան պահքը սահմանվել է դեռևս Գրիգոր Լուսավորչի օրոք, իսկ հետագայում մեր տոնացույցը իր ամբողյական պատկերը ստացավ և Մեսրոպ Մաշտոցի օրոք և ավելի ուշ Սիմեոն Երևանցի կաթողիկոսի գահակալման ընթացքում.
Երբ հաստատվում էր պահքի այս շրջանը, հայոց մեջ ընդունված էր Ամանորը տոնել օգոստոս ամսին, կամ նավասարդի 11-ին. Այս իսկ պատճառով որևէ հակասություններ չկան.Հետագայում երբ օրացույցը փոխվեց և մենք անցանք այսօրվա կարգին Ամանորը եկավ հունվարի 1-ին. Իսկ հայերը բազում պահոց կերակուրներ սահմանեցին այդ օրերի համար. Պահոց տոլմա, կամ ինչպես ասում են պասուս տոլմա, չարազներ, առանց կենդանական հավելումների զանազան բլիթներ և այլն. Մեզ, հայերիս համար այն ժամանակ ավելի կարևոր էր հոգևոր կարգ ու կանոնը տիրեր քան աշխարհիկը:
Այսօր ցավոք այդպես չէ.
Բայց վստահ եմ շատ արագ կերպով Աստված,աղոթքը և եկեղեցին ավելի շատ կկարևորվեն մարդկանց համար, քան թե 10 կիլոգրամանոց խոզի բուդի պարտադիր առկայությունը, թեկուզ և պարտքով, ամանօրյա սեղանին:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա



Հրո յան,Հիսուս քահանա չէր, նա մարդ էր և Աստված միաժամանակ. Ինքը Քրիստոս իր աշակերտներին ասած, որ քանի Ինքը դեռ իրենց հետ է ապա պահք պահելու կարիք չկա, իսկ երբ կհեռանա, ապա և պահքը և ծոմը պետք անբաժան լինեն քրիստոնյաի կյանքից: Առաջին ծեսը Հովհաննես Մկրտչի կողմից կատարված մկրտությունն էր Հորդանան գետում, երբ մկրտեց և ժղովրդին և Հիսուսին, որպես օրինակ ուրիշներին:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

yenart
13.12.2007, 15:28
Աստվածաշունչ կարդալուց շատ հարցեր են առաջանում մոտս: Ու՞մ դիմեմ հարցերիս պատասխանները ստանալու համար, եթե ինտերնետային հարց-պատասխան տարբերակը չի բավարարում:

Hrayr
14.12.2007, 14:40
Հրո յան,Հիսուս քահանա չէր, նա մարդ էր և Աստված միաժամանակ. Ինքը Քրիստոս իր աշակերտներին ասած, որ քանի Ինքը դեռ իրենց հետ է ապա պահք պահելու կարիք չկա, իսկ երբ կհեռանա, ապա և պահքը և ծոմը պետք անբաժան լինեն քրիստոնյաի կյանքից: Առաջին ծեսը Հովհաննես Մկրտչի կողմից կատարված մկրտությունն էր Հորդանան գետում, երբ մկրտեց և ժղովրդին և Հիսուսին, որպես օրինակ ուրիշներին:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Հարգելի քահանա նախ այն պատասխանը թե Քրիստոսը քահանա չէր գրված է Աստվածաշնչում, եթե չեք հիշուկ կարողեմ հիշեցնել, դեռ ավելին Նրա մասին ասում է քահանա է Մելիքսեդեկի կարգին պես:
Իսկ ինչ վերաբերվում է պահքին Աստվածաշնչում անգամ մի բառ չկա որի տառերի տեղերը պոխելուց ստացվի պահք, կա ծոմ, բայց պահք ես չեմ հանդիպել, եթե կա խնդրում եմ հիշեցրեք:
Իսկ ծեսի մասին հիմնավորումը ընդհանրապես իմաստ չունի, որովհետև Հովհաննեսը ապաշխարհություն էր քարոզում և մկրտում էր ապաշխարհած մարդկանց այնինչ (ցավով եմ ասում) այսօր մեր եկեղեցին (եթե կարելի դեռ այդպես անվանել) մկրտում է ում պատահի այսինքն իրոք մեր եկեղեցու կատարածը ծես է այնինչ Հովհաննեսը ծես չէր կատարում:
Կներեք բայց ձեր ոչ մի հիմնավորումն իրական և լիարժեք չհամարեցի:

dvgray
20.12.2007, 10:04
Հարգելի Տեր Շմավոն:

Ի՞նչ է եղել ձեր աշխարհիկ անունը:
/շատ եմ ձեզ նմանացնում իմ ծանոթներից մեկին :)/

Ter Hayr
21.12.2007, 10:28
Հարգելի Տեր Շմավոն:

Ի՞նչ է եղել ձեր աշխարհիկ անունը:
/շատ եմ ձեզ նմանացնում իմ ծանոթներից մեկին :)/


Մինչև ձեռնադրությունս իմ անունն էր Արամ. Բայց այնուհետև աշխարհի համար ես դարձա Տեր Շմավոն

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ambrosine
22.12.2007, 17:07
Աստվածաշունչ կարդալուց շատ հարցեր են առաջանում մոտս: Ու՞մ դիմեմ հարցերիս պատասխանները ստանալու համար, եթե ինտերնետային հարց-պատասխան տարբերակը չի բավարարում:

Հարգելի yenart, ահա....


Բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են հոգևոր բնույթի հարցեր ուղղել հոգևորականին և ստանալ պատասխաններ, կարող են այցելել Արարատյան Հայրապետական Թեմի առաջնորդարան հուլիսի 11-ից սկսած յուրաքաչնյուր չորեքշաբթի` 17.00-ին: Հասցե` Ռ. Իսրայելյան 21` առաջնորդանիստ Ս. Սարգսի եկեղեցու հարևանությամբ: Հեռ. 58 47 22:


Արարատյան Հայրապետական թեմի Մամլո դիվան:

Hrayr
24.12.2007, 13:00
Հա, մի հատ հարց էլ, եկեղեցին վանքից ինչով է տարբերվում ?:
Կա արդյոք online հանրագիտարան ?:

Artgeo
25.12.2007, 23:05
Տեր Շմավոն քահանա խնդրում եմ բացատրել թե ինչո՞ւ է Հայ առաքելական եկեղեցին տոնում Սուրբ ծնունդը հունվարի 6-ին, ուղղափառ եկեղեցին 7-ին, իսկ կաթոլիկը՝ դեկտեմբերի 25-ին։
Քրիստոսը մեկ անգամ է ծնվել և դա մի օր է, ո՞ր եկեղեցին է ճիշտ օրին նշում։

Շնորհակալություն :)

Angelochek Pushisti
26.12.2007, 02:32
Հարգելի Տեր Շմավոն Դուք բազմիցս նշել եք,թե իբր մեր եկեղեցին ուղղափառ է.Ինչպես կբացատրեք այն փաստը,:thinkոր մենք Սուրբ Ծնունդը տոնում ենք հունվարի 6-ին,իսկ ուղղափառ եկեղեցիները նշում են mezanic 2 0r ush; Որքանով ես գիտեմ միայն կաթոլիկ եկեղեցիներն են համարվում ուղղափառ,իսկ մենք աշխարհում միակն ենք, որ պատկանում ենք առաքելական եկեղեցուն:

malaletka
26.12.2007, 05:59
Իսկ ինչու են գրեթե բոլոր այսպես կոչված քրիստոնյաները՝հատկապես Հայերը, ամեն օր անպատվում իրենց տիրոջ մորը՞՞՞
արդյոք կարող են նրանք դրանից հետո քրիստոնյա կամ աստծո զավակներ կոչվել՞՞՞՞ թե դա էլ է աստված ներում՞՞՞:think

նախապես շնորհակալ եմ...

BusinessMen
28.12.2007, 02:07
Ուզում էի հարցնել, ըստ աստվածաշնչի մոտակա ժամանակներս ինչ-որ բան սպասվում է՞

Hrayr
28.12.2007, 10:28
Ուզում էի հարցնել, ըստ աստվածաշնչի մոտակա ժամանակներս ինչ-որ բան սպասվում է՞
Հա շատ բան է սպասվում, ոմանց համար լավ և ոմանց համար վատ, որոշակիության համար ասեմ որ ճշմարտությունը սիրողներուն ընդհանուր առմամբ լավն է սպասվում...:
Մնացածը թողնում եմ Ձեզ...

Նորմարդ
28.12.2007, 12:31
Տեր Շմավոն քահանա խնդրում եմ բացատրել թե ինչո՞ւ է Հայ առաքելական եկեղեցին տոնում Սուրբ ծնունդը հունվարի 6-ին, ուղղափառ եկեղեցին 7-ին, իսկ կաթոլիկը՝ դեկտեմբերի 25-ին։
Քրիստոսը մեկ անգամ է ծնվել և դա մի օր է, ո՞ր եկեղեցին է ճիշտ օրին նշում։

Շնորհակալություն :)
Արտ ջան փորձեմ այս հարցին ես պատասխանեմ դա ուղղակի հին ուն նոր տոմարների տարբերությունից է գալիս, ինչքան գիտեմ Երուսաղեմի Հայ Առաքելական եկեղեցին էլ է դեկտեմբերին տոնում, նրանք հրաժարվում են անցնել նոր տոմարի և տոնում են հին տոմարով:)
Ավելի մանրամասն հարցին կանդրադառնա Տեր Հայրը:
Շնորհավոր բոլորի Նոր Տարին և Սուրբ Ծնունդը;

Ambrosine
29.12.2007, 01:40
Հարգելի Տեր Շմավոն:)
Չեք կարծում, որ ժամանակն է, որ եկեղեցում պսակադրվելիս աղջկան <<Հնազանդ ես?>> հարցնելու փոխարեն հարցնեն <<Համաձայն ես?>>: Միթե դա կնոջ իրավունքների ոտնահարում չէ?:think Չէ որ այս դեպքում տղամարդուն տրվում է գերապատվություն, նա <<տեր>> է և ունի գերիշխող դիրք:bad

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Իսկ կարմիր խնձորի իրողությունը? Դա եկեղեցուց եկած ավանդույթ է, թե դեռ հեթանոս շրջանից? Արդյոք դա պարտադիր է?

Vishapakah
29.12.2007, 02:01
Ես Ter Hayr-ին հերթական հարցս ունեմ տալու:
Իմ կյանքի ընթացքում առիթ եմ ունեցել շփվելու և Հայկական եկեղեցու Տեր Հոր և իսլամական մսկիթի մոլայի հետ: Այդ ինչից է, երբ Տեր Հոր հետ շփվելու ժամանակ, չկա այն զգացողությունը, որ դիմացինդ աստծո ներկայացուցիչն է երկրի վրա: Երբ ես շփվում էի այդ Տեր Հոր հետ, նրա խոսակցականի մեջ անգամ կոպտություն կար, չկար այն սերը, որը որ քրիստոնյա առաջնորդը պետկ է ունենա իր ազգակցի հանդեպ: Վերջում հաջողություն ասելու փոխարեն, այդ մարդուց ներեղություն խնդրեցի և հեռացա: Ի դեպ այդ ժամանակ դեռ քրիստոնիա էի: Իսկ իսլամական մսկիթի մոլայի հետ շփումը այլ էր: Անասելի հարգանք էի զգում այդ մարդու կողմից, որը տածում էր իմ հանդեպ: Երբ ես նրան հրաժեշտ տվեցի և հեռացա, իմ մոտ էլ նրա հանդեպ հարգանք էր առաջացել և ավելացնեմ, որ մարդու կրոնը երևում է իր վարքից: Գրածիս մեջ հարցական նշան չկար, բայց կարծում եմ կմեկնաբանեք:

Ambrosine
29.12.2007, 02:08
Երբ ես շփվում էի այդ Տեր Հոր հետ, նրա խոսակցականի մեջ անգամ կոպտություն կար, չկար այն սերը, որը որ քրիստոնյա առաջնորդը պետկ է ունենա իր ազգակցի հանդեպ: Վերջում հաջողություն ասելու փոխարեն, այդ մարդուց ներեղություն խնդրեցի և հեռացա:

Իսկ ես կարծում էի, թե միայն ինձ հետ է նման բան պատահել:o Ես էլ շատ <<վախեցած>> էի Հաղարծինի հոգևորականներից մեկից. մի անգամ դասարանով գնացել էինք, մեզ այնպիսի չար հայացքով էր նայում, ինչին ձեռք էինք տալիս բարկանում էր, նույնիսկ կոպտեց մեր փոխտնօրենին, մեզ հետ սփյուռքահայեր կային, ինչ ամոթ էր:oy: Մի խոսքով պատճառը չգիտեմ:think

Ambrosine
29.12.2007, 22:51
Հարգելի Տեր հայր, վերը նշված պատճառով էր, որ ես զարմացա, թե ինչպես դուք բարեհաճ գտնվեցիք ու մեզ միացաք, սկսեցիք պատասխանել մեր հարցերին: Միայն ձեր շնորհիվ է, որ ինձ մոտ ինչ-որ չափով վերադարձել է հարգանքը մեր հոգևորականության հանդեպ. ինչքան էլ կասկածեմ դավանաբանական այս կամ այն հանգամանքի վրա, հարգանքը կոնկրետ ձեր հանդեպ անսասան կմնա:): Ուղղակի հետաքրքիր է, թե ինչը կարող է պատճառ լինել, որ այդպիսի կոպտությամբ վերաբերվեն մեզ /երեխաներին հատկապես/? Արդյոք կա եկեղեցական էթիկետ, ըստ որի առաջնորդվում են հոգևորականները, թե նրանց վարքը ամբողջությամբ նրանց խղճի վրա է?

Շնորհակալություն

Ter Hayr
31.12.2007, 12:15
Հարգելի քահանա նախ այն պատասխանը թե Քրիստոսը քահանա չէր գրված է Աստվածաշնչում, եթե չեք հիշուկ կարողեմ հիշեցնել, դեռ ավելին Նրա մասին ասում է քահանա է Մելիքսեդեկի կարգին պես:
Իսկ ինչ վերաբերվում է պահքին Աստվածաշնչում անգամ մի բառ չկա որի տառերի տեղերը պոխելուց ստացվի պահք, կա ծոմ, բայց պահք ես չեմ հանդիպել, եթե կա խնդրում եմ հիշեցրեք:
Իսկ ծեսի մասին հիմնավորումը ընդհանրապես իմաստ չունի, որովհետև Հովհաննեսը ապաշխարհություն էր քարոզում և մկրտում էր ապաշխարհած մարդկանց այնինչ (ցավով եմ ասում) այսօր մեր եկեղեցին (եթե կարելի դեռ այդպես անվանել) մկրտում է ում պատահի այսինքն իրոք մեր եկեղեցու կատարածը ծես է այնինչ Հովհաննեսը ծես չէր կատարում:
Կներեք բայց ձեր ոչ մի հիմնավորումն իրական և լիարժեք չհամարեցի:

Հարգելի Հրո,
Ես բավականին ուշ նկատեցի քո գրառումը, և այժմ աճապարում եմ պատասխանել: Այո Հիսուսի մասին ասում են , որ ինքը քահանայապետ է ըստ կարգի Մելքիսեդեկի: Որպես Աստված և անսկիզբ էություն: Սակայն իր կյանքում, որ նա ապրեց նա ամենևին քահանայական աստիճան չուներ, ինչպես օրինակ ղևտացիները, որոնք հատուկ հրաման էին ստացել Աստծուց լինել քահանաներ: Հիսուս եկավ որպես հասարակ մարդ, առանց որևէ կոչումների, որպես մարդ և որպես կատարյալ Աստված, հակառակ դեպքում նրա մարմնանալը իմաստ չեր ունենա: Եւ հենց այս ամենը նկատի ունենալով ես ասացի որ նա աստվածամարդ էր:
Գալով պահք բառին: եթե դու Աստվածաշնչի այլ լեզուների թարգմանությունները նայես, ապա կտեսնես, որ այնտեղ այն հատվածները, ուր հայերենով գրված է ծոմ, ծամ բառը գրված է պահք: Իրականում այս երկու երևույթները գուցե և տարբերվու, են իրենց խստությամբ, սակայն իմաստը մեկն է` հոգու զրկում ամեն տեսակ չարիքներից , ախտերից: Որև` իմաստ չունի պահք կամ ծոմ պահել, եթե շարունակես կյանքիդ անվայելուչ ընթացքը: Պահքը կոչված է մեկ կարևոր բանի, մարդուն հոգեպես մաքրել: Իսկ չուտելը գալիս է օգնելու այդ ընթացքին:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 8 րոպե անց

Հա, մի հատ հարց էլ, եկեղեցին վանքից ինչով է տարբերվում ?:
Կա արդյոք online հանրագիտարան ?:

Եկեղեցին առանձին կառույց է, իսկ վանքը կառույցների համալիր, որը նաև բնակության և գործունեության վայր է միաբան կուսակրոն քահանաների համար: Շատ վանքեր արգելվում էր կանանց կամ պարզապես աշխարհիկ մարդկանց մութք գործելը:

Ter Hayr
31.12.2007, 14:15
Հարգելի Տեր հայր, վերը նշված պատճառով էր, որ ես զարմացա, թե ինչպես դուք բարեհաճ գտնվեցիք ու մեզ միացաք, սկսեցիք պատասխանել մեր հարցերին: Միայն ձեր շնորհիվ է, որ ինձ մոտ ինչ-որ չափով վերադարձել է հարգանքը մեր հոգևորականության հանդեպ. ինչքան էլ կասկածեմ դավանաբանական այս կամ այն հանգամանքի վրա, հարգանքը կոնկրետ ձեր հանդեպ անսասան կմնա:): Ուղղակի հետաքրքիր է, թե ինչը կարող է պատճառ լինել, որ այդպիսի կոպտությամբ վերաբերվեն մեզ /երեխաներին հատկապես/? Արդյոք կա եկեղեցական էթիկետ, ըստ որի առաջնորդվում են հոգևորականները, թե նրանց վարքը ամբողջությամբ նրանց խղճի վրա է?

Շնորհակալություն

Հարգելի և սիրելի Աստղ և մնացյալ բոլոր ակումբցիներ , Ես երբեմն բցակայում եմ, սակայն այդ չի նշանակում , որ ձեր հարցերը անպատասխան կմնան. Այժմ փորձեմ բոլոր հարցերին պատասխանել.
Հուսով եմ որ բոլորը կընթերցեն.
Հայ Առաքելական եկեղեցին մաս է կազմում Ընդհանրական եկեղեցու, որի անդամներն են նաև Ռուս ուղղափառ և Հռոմի կաթոլիկ և մնացյալ ավանդական եկեղեցիները:Ամենակարևորը ասեմ. 325 թվականին Նիկիա քաղաքում գումարվեց Առաջին Տիեզերեկան եկեղեցական ժողովը: Շատ խնդիրներ արծարծվեցին այդ ժողովի ընթացքում, սակայն մի կարևոր որոշում ընդունվեց, այն է սահմանվեց Հավատո հանգանակը, ասել է թե հստակեցվեց թե քրիստոնյաները ինչի են հավատում. Եւ այդ հավատամքում կա մի կարևոր կետ` Հավատում ենք Ընդհանրական, Առաքելական և Ուղղափառ մեկ եկեղեցու: Այսինքն սրանով փաստվում է որ մենք բոլորս, առաքելականներ, կաթոլիկներ, ուղղափառներ բոլորս և առաքելական ենք, և ուղղափառ և ընդհանրական: Սա երևի լինի պատասխանը հարցերից մեկին: Հա ավելացնեմ, որ դարերի ընթացքում այս կամ այն եկեղեցին գործածել է վերոնշյալ մակդիրներից որևէ մեկը, ինչ-ինչ խնդիրներ լուծելու համար:
Գալով Սուրբ Ծննդյան տոնակատարության: Ուրեմն նախկինում, բոլոր քրիստոնյաները նշում էին Սուրբ Ծնունդը հունվարի 6-ին. Նույն օրն է նաև նշվում Քրիստոսի Մկրտության տոնը. Սակայն հռոմի եկեղեցին, որպեսզի կասեցնի կայսրության տարածքում արևի տոնի տարածումը, քանի որ հեթանոսությունը դեռևս պահպանվել էր Հռոմում, որոշում է Սուրբ Ծնունդը նշել դեկտեմբերի 25-ին` արևի տոնին նվիրված օրը, որով նպատակ կար մարդկանց բերել դեպի իրական լույսի աղբյուրը, որը հենց ինքը Քրիստոս է: Իսկ հունվարի 6-ը մնաց միայն Մկրտության տոն: երուսաղեմում նշվում Սուրբ Ծնունդը հայերի կողմից ոչ թե դեկտեմբերի 25-ին, ինչպես մեչ նամակագիրներից մեկն ասաց, այլ հունվարի18-ի երեկոյան լույս 19, քանի որ Երուսաղեմի հայոց Պատրիարքարանը, ինչպես նաև մեր եկեղեցու Ռուսաստանի և Վրաստանի թեմերը առաջնորդվում են հին տոմարով,ըստ որի Ծննդյան տոնը ընկնում է 13 օր ուշ: Սա պայմանավորված ամբողջ աշխարհում նոր տոարի մութքով: Ըստ այդմ էլ նաև մենք հայերս տոնում ենք հունվարի 13-ին հին նոր տարին:
Եւ անդրադառնամ նաև հոգևորականի կարգավիճակներին: Ասեմ որ և մոլլաների և քահանաների մեջ կան տարբեր մարդիկ և լավ և վատ: Այստեղ կրոնը որևէ մեղավորություն չունի: Պարզապես այն մարդուն չես հանդիպել:
Իսկ քեզ Աստղ ջան , շատ շնորհակալ եմ բարի խոսքերիդ համար: Ես անում եմ այն ինչ պարտավոր եմ, ինչ իմ խիղճն է ինձ թելադրում: Եթե յուրաքանչյուր մարդ իր ճիշտ անելիքը անի ամեն ինչ լավ կլինի:
Ուշադրություն, հունվարի 5-երեկոյան և 6-ի առավոտյան մեր եկեղեցին տոնախմբում է Քրիստոսի հրաշափառ Ծնունդը: Ամսի 6-ին բոլոր մեր տաճարներում Սրբալոիյ Մյուռոնով օրհնվելու ջուրը:
Այսքանով եզրապակեմ այս տարվա իմ վերջին նամակ-պատասխանը:

ՍԻՐԵԼԻ ԱԿՈՒՄԲՑԻՆԵՐ,
Ի ՍՐՏԵ ՇՆՈՐՀԱՎՈՐՈՒՄ ԵՄ ԲՈԼՈՐԻԴ ԱՄԱՆՈՐԻ ԱՌԹԻՎ.
ՄԱՂԹՈՒՄ ԱՐԵՒՇԱՏՈՒԹՅՈՒՆ, ԱՌԱՋԻՆ ՀԵՐԹԻՆ ՁԵՐ ՀՈԳԻՆԵՐԻՑ ՆԵՐՍ. ՍԻՐԵՔ ՄԱՐԴ ԱՐԱՐԱԾԻՆ, ՈՐԸ ՊԱՏԿԵՐՆ Է ԿԵՆԴԱՆԻ ԱՍՏԾՈ: ԵԿԵՔ ՉԱՂՃԱՏԵՆՔ ՄԵՐ ՄԵՋԻ ԵՂԱԾ ԱՍՏԾՈ ԿԵՐՊԱՐԱՆՔԸ, ԵՒ ՄԱՔՈՒՐ ՊԱՀԵՆՔ ՄԵԶ. ՉԷ ՈՐ ՄԵՆՔ ՍՐԲԱՊԱՏԿԵՐՆԵՐ ԵՆՔ;
ԱՍՏՎԱԾ ԲՈԼՈՐԻԴ ԹՈՂ ՊԱՀԱՊԱՆ և ԶՈՐԱՎԻԳ ԼԻՆԻ. ԱՄԵՆ:)

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

ihusik
02.01.2008, 14:51
Գալով Սուրբ Ծննդյան տոնակատարության: Ուրեմն նախկինում, բոլոր քրիստոնյաները նշում էին Սուրբ Ծնունդը հունվարի 6-ին. Նույն օրն է նաև նշվում Քրիստոսի Մկրտության տոնը. Սակայն հռոմի եկեղեցին, որպեսզի կասեցնի կայսրության տարածքում արևի տոնի տարածումը, քանի որ հեթանոսությունը դեռևս պահպանվել էր Հռոմում, որոշում է Սուրբ Ծնունդը նշել դեկտեմբերի 25-ին` արևի տոնին նվիրված օրը, որով նպատակ կար մարդկանց բերել դեպի իրական լույսի աղբյուրը, որը հենց ինքը Քրիստոս է: Իսկ հունվարի 6-ը մնաց միայն Մկրտության տոն: երուսաղեմում նշվում Սուրբ Ծնունդը հայերի կողմից ոչ թե դեկտեմբերի 25-ին, ինչպես մեչ նամակագիրներից մեկն ասաց, այլ հունվարի18-ի երեկոյան լույս 19, քանի որ Երուսաղեմի հայոց Պատրիարքարանը, ինչպես նաև մեր եկեղեցու Ռուսաստանի և Վրաստանի թեմերը առաջնորդվում են հին տոմարով,ըստ որի Ծննդյան տոնը ընկնում է 13 օր ուշ: Սա պայմանավորված ամբողջ աշխարհում նոր տոարի մութքով: Ըստ այդմ էլ նաև մենք հայերս տոնում ենք հունվարի 13-ին հին նոր տարին:
Ճշմարիտ եք նշում. շատ քրիստոնեական տոներ էլ նշվում են հենց այն օրերին ինչ նշվել են նաև մինչ քրիստոնեական ժամանակները քանզի անհնար էր լինելով Ճշմարտության ու Իմաստության կրողը հեռանալ այն Ճշմարտություններից, որոնք եղել են նաև մինչ քրիստոնեական ժամանակները և մեկ հավերժ Լույսի խորհրդանիշը՝ Արևը, փոխարինվել է նորով՝ Քրիստոսով, սակայն ափսոս որ մի ձևի (այլ ոչ թե էության) կամ խորհրդանիշի փոփոխության համար հարկ եղավ և ջանք չխնայվեց հինն ավերելու համար որպեսզի կառուցվեր նորը և իմ խորին համոզմամբ այդ սխալն էր որ զրկեց քրիստոնեությանը դարերից եկող և իր ակունքներին կապող հավերժ Ճշմարտությանը, որը որքան էլ որ նվազի անհնար է որ վերանա ինչպես մարմնավորված Լույսի խորհրդանիշ այս անմար կանթեղը՝ Արևը կամ Քրիստոսը։

Ի դեպ, Քրիստոս կամ Քրեստոս տերմիններն ինչպես նաև բազում խորհրդանշեր, այդ թվում նաև խաչը մինչքրիստոնեական ծագում ունեն և եթե անվերապահորեն ու անկողմնակալ մոտենանք հենց նույն իմաստով էլ կիրառվել են. այդպես չէ՞ հարգարժան Տեր Հայր։ Դժվարությամբ ու ինքս ինձ դեմ գնալով սակայն հարգանքից ելնելով գրեցի դիմելով Ձեզ Տեր Հայր, գուցե չեմ հասկանում դրա իմաստը դրանի՞ց է. չե՞ք բացատրի ինչու՞ պետք է դիմել որպես Տեր Հայր. ու՞մ Տերն ու Հայրն են եկեղեցու սպասավորները, մի՞թե բոլորս էլ մեկ Տեր ու Հայր չունենք և բոլորս էլ հավասար Աստծո զավակները չենք ինչպես և Հիսուսը, որն իր մեջ ուներ Աստծո Լույսն ու դարձավ հենց այդ Լույսը (Քրիստոս), քանզի իսկզբանե հենց այդ Լույսն էր՝ ինչպես և մենք բոլորս, քանզի Նա մեր մեջ է։

Kristin
02.01.2008, 16:11
Հարգելի քահանա ես ունեմ Ձեզ մեկ հարց տալ
ինչի է մեր առաքելական եկեղեցին ընդունում թե իբր այս տարի ինչպես և նախորդ 2007-ը ............ կենդանակերպի տարիներ են։ Ինձ շատ է հետաքրքրում այդ հարցը’ թե քրիստոնյա եկեղեցին ինչու է լռում

Hrayr
04.01.2008, 18:43
Հարգելի Հրո,
Սակայն իր կյանքում, որ նա ապրեց նա ամենևին քահանայական աստիճան չուներ, ինչպես օրինակ ղևտացիները, որոնք հատուկ հրաման էին ստացել Աստծուց լինել քահանաներ: Հիսուս եկավ որպես հասարակ մարդ, առանց որևէ կոչումների, որպես մարդ և որպես կատարյալ Աստված, հակառակ դեպքում նրա մարմնանալը իմաստ չեր ունենա: Եւ հենց այս ամենը նկատի ունենալով ես ասացի որ նա աստվածամարդ էր:

Ես համաձայն չեմ, քանի որ Հիսուսն ինքն էլ զոհ մատուցեց, որի մասին գրված է Սուրբ Գրքում, իսկ զոհ միայն քահանաներն էին անում ...: Նա զոհ արեց իր անձը որից հետո այլևս ուրիշ զոհ պետք չէ, ավելին չեմ ընդունում նաև այն հանգամանքը, որ եկեղեցին տեղի տալով հեթանոսական սովորույթնեը կամ ուրիշների սովորությունները ընդունում է զոհերի մատուցումը մատաղի տեսքով և միջոցներ չի ձեռնարկում դրանք կանգնեցնելու համար:
Ես կարծում եմ որ դա լրիվ սատանայական բան է, քանի որ Հիսուսն իր անձը զոհ արեց, իսկ նրանից հետո զոհ անել կնշանակի իր զոհ լինելը բավական չհամարել, թերագնահատել, որը երևի սատանայի մտքով անգամ չանցներ::(:


Գալով պահք բառին: եթե դու Աստվածաշնչի այլ լեզուների թարգմանությունները նայես, ապա կտեսնես, որ այնտեղ այն հատվածները, ուր հայերենով գրված է ծոմ, ծամ բառը գրված է պահք: Իրականում այս երկու երևույթները գուցե և տարբերվու, են իրենց խստությամբ, սակայն իմաստը մեկն է` հոգու զրկում ամեն տեսակ չարիքներից , ախտերից: Որև` իմաստ չունի պահք կամ ծոմ պահել, եթե շարունակես կյանքիդ անվայելուչ ընթացքը: Պահքը կոչված է մեկ կարևոր բանի, մարդուն հոգեպես մաքրել: Իսկ չուտելը գալիս է օգնելու այդ ընթացքին:

Ծոմի մասին լավ եք ասել, ինչ վերաբերվում է ուրիշ թարգմանությունների չեմ ընդունի, քանի-որ կան թարգմանություններ (ֆրանսերեն), որտեղ մեղքի տեղ սխալմունք է գրած, ինչի թարգմանություններին նայել եթե բնագրում պահք չի հիշատակվում ընդհանրապես:



Եկեղեցին առանձին կառույց է, իսկ վանքը կառույցների համալիր, որը նաև բնակության և գործունեության վայր է միաբան կուսակրոն քահանաների համար: Շատ վանքեր արգելվում էր կանանց կամ պարզապես աշխարհիկ մարդկանց մութք գործելը:
Շնորհակալություն հարցերիս պատասխանելու համար, բայց ուրիշ քահանայից արդեն ճշտել էի վանքի և եկեղեցու տարբերությունը, մոտավորապես այսպես էր բացատրել, որ վանքերն առաջացել են այն ժամանակ երբ եկեղեցու և պետության միջև խնդիրներ են առաջացել և ոմանք անհրաժեշտություն են ունեցել առանձնանալ զատվել աշխարհիկ կյանքից ...:
Շնորհակալություն

Annychka
07.01.2008, 01:23
Հարգելի Տեր Հայր երբ՞ է սկսվում Մեծ Պասը:think

Ter Hayr
08.01.2008, 12:29
Ճշմարիտ եք նշում. շատ քրիստոնեական տոներ էլ նշվում են հենց այն օրերին ինչ նշվել են նաև մինչ քրիստոնեական ժամանակները քանզի անհնար էր լինելով Ճշմարտության ու Իմաստության կրողը հեռանալ այն Ճշմարտություններից, որոնք եղել են նաև մինչ քրիստոնեական ժամանակները և մեկ հավերժ Լույսի խորհրդանիշը՝ Արևը, փոխարինվել է նորով՝ Քրիստոսով, սակայն ափսոս որ մի ձևի (այլ ոչ թե էության) կամ խորհրդանիշի փոփոխության համար հարկ եղավ և ջանք չխնայվեց հինն ավերելու համար որպեսզի կառուցվեր նորը և իմ խորին համոզմամբ այդ սխալն էր որ զրկեց քրիստոնեությանը դարերից եկող և իր ակունքներին կապող հավերժ Ճշմարտությանը, որը որքան էլ որ նվազի անհնար է որ վերանա ինչպես մարմնավորված Լույսի խորհրդանիշ այս անմար կանթեղը՝ Արևը կամ Քրիստոսը։

Ի դեպ, Քրիստոս կամ Քրեստոս տերմիններն ինչպես նաև բազում խորհրդանշեր, այդ թվում նաև խաչը մինչքրիստոնեական ծագում ունեն և եթե անվերապահորեն ու անկողմնակալ մոտենանք հենց նույն իմաստով էլ կիրառվել են. այդպես չէ՞ հարգարժան Տեր Հայր։ Դժվարությամբ ու ինքս ինձ դեմ գնալով սակայն հարգանքից ելնելով գրեցի դիմելով Ձեզ Տեր Հայր, գուցե չեմ հասկանում դրա իմաստը դրանի՞ց է. չե՞ք բացատրի ինչու՞ պետք է դիմել որպես Տեր Հայր. ու՞մ Տերն ու Հայրն են եկեղեցու սպասավորները, մի՞թե բոլորս էլ մեկ Տեր ու Հայր չունենք և բոլորս էլ հավասար Աստծո զավակները չենք ինչպես և Հիսուսը, որն իր մեջ ուներ Աստծո Լույսն ու դարձավ հենց այդ Լույսը (Քրիստոս), քանզի իսկզբանե հենց այդ Լույսն էր՝ ինչպես և մենք բոլորս, քանզի Նա մեր մեջ է։

Շնորհակալ եմ հարգանքի համար.
Այո մեր Տերն ու Հայրը մեկն է ` Աստված, սակայն, դա չի նշանակում որ աշխարհիկ կյանքում մենք այդ բառերը չպետք է գործածենք: Խնդիրը որն է , Աստծո պարագային այդ բառերն օգտագործելիս , ստանում են այլ իմաստ, իսկ մեր առօրյա կյանքում ամենևին այլ իմաստ. Այստեղ չպետք է հարթությունները փոփոխվի և իրականությունը շփոթվի: Տեր Հայրը մարդկային կոչում է, քանի որ ի պաշտոնե, քահանան հավատավոր մարդկանց հովիվն է, ուստի այստեղից էլ համապատասխան նրա կոչմա ծագումն է: Քրիստոսով միայն սիմվոլների փոփոխություն տեղի չունեցավ, այլ արմատապես մարդկությունը նոր իմաստ ստացավ իր կեցության հետ: Այո գուցե և Քրեստոս բառը եղել է մինչ Քրիստոսը, սակայն չպետք է մոռանանք, որ Քրիստոս նշանակում է Աստծո Օծյալ:
Եւ ինչ վերաբերում է Տերունական խաչի. Այո , խաչը կիրառվել է մինչև Քրիստոս, սակայն այն եղել է պարզապես պատժի գործիք, և այն էլ այդ խաչը եղել է ոչ մեր պատկերացված ավանդական ձևով: Այն եղել է լատինատառ "տ" տառի տեսքով: և միայն Քրիստոսի խաչի վրա փակցվեց Պիղատոսի գրություն, թե Հիսուս Նազովրեցի Թագավոր Հրեից: Եւ վերևում ամրացված այդ ձողի շնորհի Քրիստոսի խաչափայտը դարձավ քառաթև:
Քրիստոս Լույս է աշխարհի, և անգամ արևի լույսը չի կարող նրա հետ համեմատվել, քանզի արևն ել է Նրա կողմից արարված:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 13 րոպե անց

Հարգելի Տեր Հայր երբ՞ է սկսվում Մեծ Պասը:think

ՍԻՐԵԼԻ ԱԿՈՒՄԲՑԻՆԵՐ. ԱՅՍ ՏԱՐԻ ՄԵԾ ՊԱՀՔԸ ՍԿՍՎՈՒՄ Է ՓԵՏՐՎԱՐԻ 2-ԵՐԵԿՈՅԱՆ, ԵՐԲ ԲՈԼՈՐ ԵԿԵՂԵՑԻՆԵՐՈՒՄ ԿՓԱԿՎԵՆ ՍՈՒՐԲ ԽՈՐԱՆՆԵՐԻ ՎԱՐԱԳՈՒՅՐՆԵՐԸ; Օգտվելով առիթից առաջարկում եմ մտորել պահքի վերաբերյալ թե ինչ է այն յուրաքանչյուրիդ համար, և ինչես եք նախկինում այն անցկացրել և կամ պատրաստվում անցկացնել:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ter Hayr
08.01.2008, 15:21
Ես համաձայն չեմ, քանի որ Հիսուսն ինքն էլ զոհ մատուցեց, որի մասին գրված է Սուրբ Գրքում, իսկ զոհ միայն քահանաներն էին անում ...: Նա զոհ արեց իր անձը որից հետո այլևս ուրիշ զոհ պետք չէ, ավելին չեմ ընդունում նաև այն հանգամանքը, որ եկեղեցին տեղի տալով հեթանոսական սովորույթնեը կամ ուրիշների սովորությունները ընդունում է զոհերի մատուցումը մատաղի տեսքով և միջոցներ չի ձեռնարկում դրանք կանգնեցնելու համար:
Ես կարծում եմ որ դա լրիվ սատանայական բան է, քանի որ Հիսուսն իր անձը զոհ արեց, իսկ նրանից հետո զոհ անել կնշանակի իր զոհ լինելը բավական չհամարել, թերագնահատել, որը երևի սատանայի մտքով անգամ չանցներ


Հարգելի Հրայր,
Ամենասկզբում ուզում եմ հերքել քո մեջ ձևավորված այն կարծիքը, թե իբր մատաղը զոհաբերություն է մեղքերի թողության համար: ԱՄԵՆԵՒԻՆ: Մատաղը կերակուր է կարիքավորների համար, որպես ողորմություն, որը պարտավոր է անել յուրաքանչյուր քրիստոնյա: Դա ուրիշ հարց է թե մատաղը վերածվում է կերուխումի կամ այլ տեսք է ստանում: Երբևէ որևէ հոգևորական չի քարոզել և չի քարոզի, որ մատաղը մեղքերի թողության համար զոհաբերություն է: Դու ճիշտ ես Քրիստոս եղավ վերջին զոհը մեր մեղքերի թողության համար:
Այնպես , որ ավելի քան բավարար ենք համարում Հիսուսի զոհաբերման սխրանքը:
Իսկ ինչ վերաբերում է Քրիստոսի քահանան լինելուն քանի որ ինքը զոհ մատուցեց իրեն, ապա փոքր ինչ շփոթվում ես: Իր խաչը բարձրանալով և իր անձը տալով մեր մեղքերի քավության համար Քրիստոս Չդարձավ քահանա:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Hrayr
08.01.2008, 17:53
Նախ անչափ շնորհակալ եմ որ հարցերն անպատասխան չեք թողնում:


Հարգելի Հրայր,
Ամենասկզբում ուզում եմ հերքել քո մեջ ձևավորված այն կարծիքը, թե իբր մատաղը զոհաբերություն է մեղքերի թողության համար: ԱՄԵՆԵՒԻՆ: Մատաղը կերակուր է կարիքավորների համար, որպես ողորմություն, որը պարտավոր է անել յուրաքանչյուր քրիստոնյա: Դա ուրիշ հարց է թե մատաղը վերածվում է կերուխումի կամ այլ տեսք է ստանում: Երբևէ որևէ հոգևորական չի քարոզել և չի քարոզի, որ մատաղը մեղքերի թողության համար զոհաբերություն է: Դու ճիշտ ես Քրիստոս եղավ վերջին զոհը մեր մեղքերի թողության համար:
Այնպես , որ ավելի քան բավարար ենք համարում Հիսուսի զոհաբերման սխրանքը:

Շատ լավ ասեցիք, իսկ ինչու են արյուն թափում, ճակատնեին քսում կամ մատուռների շուրջ 7 անգամ մատաղացուն պտտեցնում: (Եթե տեղյակ չեք այդպես են անում հիմնականում գյուղական վայրերում, իսկ սրբացման համար գրված է <<Սրբվում է Աստծո խոսքով և աղոթքով>>:)


Իսկ ինչ վերաբերում է Քրիստոսի քահանան լինելուն քանի որ ինքը զոհ մատուցեց իրեն, ապա փոքր ինչ շփոթվում ես: Իր խաչը բարձրանալով և իր անձը տալով մեր մեղքերի քավության համար Քրիստոս Չդարձավ քահանա:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Լավ: Փորձենք ընդունել ձեր ասածը, բայց հակասության մեջ ենք մտնում Եբրայեցիների 7:17 խոսքի հետ, որտեղ ասում է <<...դու հավիտյան քահանա ես...>>: Շարունակության մեջ մինչև 28 համարը շատ լավ է բացատրում այդ փաստը:

Շնորհակալություն

Ձայնալար
08.01.2008, 17:54
Հարգելի Հրայր,
Ամենասկզբում ուզում եմ հերքել քո մեջ ձևավորված այն կարծիքը, թե իբր մատաղը զոհաբերություն է մեղքերի թողության համար: ԱՄԵՆԵՒԻՆ: Մատաղը կերակուր է կարիքավորների համար, որպես ողորմություն, որը պարտավոր է անել յուրաքանչյուր քրիստոնյա: Դա ուրիշ հարց է թե մատաղը վերածվում է կերուխումի կամ այլ տեսք է ստանում: Երբևէ որևէ հոգևորական չի քարոզել և չի քարոզի, որ մատաղը մեղքերի թողության համար զոհաբերություն է: Դու ճիշտ ես Քրիստոս եղավ վերջին զոհը մեր մեղքերի թողության համար:
Այնպես , որ ավելի քան բավարար ենք համարում Հիսուսի զոհաբերման սխրանքը:
Իսկ ինչ վերաբերում է Քրիստոսի քահանան լինելուն քանի որ ինքը զոհ մատուցեց իրեն, ապա փոքր ինչ շփոթվում ես: Իր խաչը բարձրանալով և իր անձը տալով մեր մեղքերի քավության համար Քրիստոս Չդարձավ քահանա:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Հարգելի Տեր Հայր, եթե մատաղը զուտ բարեգործություն է, ապա ինչպես եք պատկերացնում այսօր այդ միսը կարիքավորներին բաժանելու գործընթացը: Մի՞թե ավելի նպատակահարմար չէ պարզապես որևէ կարիքավոր ընտանիքի կամ ինչու ոչ մանկատան դրամով օգնել: Չե՞ք կարծում, որ մատաղը իսկապես հեթանոսական մնացուկ է, որ այդ օրթնված աղը խեղճ անասունի կոկորդը լցնելու մեջ ոչ մի տրամաբանություն չկա, որ երեխաի ճակատին անասունի արյունով խաչ անելը վայրենություն է: Ինձ հետաքրքրում է մեր եկեղեցու դիքորոշումն այս հարցերի շուրջ:
Շնորհակալություն:

Լ.յ.ո.վ.
09.01.2008, 00:58
Նախ ասեմ,որ այն ինչ այս ֆոռումում դուք անում եք Տեր Հայր շատ և շատ գովելի է,ես երկու ձեռքով կողմ եմ,քանի որ գտնում եմ որ Հայաստանում ներկայիս դրությամբ շատ քիչ հոգևորականներ կան,որոնք իսկապես հասկանում են եկեղեցու դերը!!!!!!
Ես ունեմ երկու հարց`
1. Արդյոք օրենքով թույլատրվում է տարբեր տեսակի աղանդավորական քարոզները,որոնք իմ կարծիքով մեծ վտանգ են ներկայացնում նամանավանդ մերի նման փոքր պետությունների համար? :think
2. Շատ երկրներում գործում է մեղքերի խոստովանություն կոչվածը,այսինքն երբ գնում ես եկեղեցի և քահանային պատմում քո մեղքերը,իսկ վերջինս էլ Աստծո անունից քեզ ներում է շնորհում.
Մեզ մոտ վերը նշվածի նման ինչ-որ բան գործում է,թե ոչ?
Եվ եթե գործում է,ապա որ եկեղեցին խորհուրդ կտայիք այցելել? (Երևանում)

Ambrosine
10.01.2008, 15:39
Նախ ասեմ,որ այն ինչ այս ֆոռումում դուք անում եք Տեր Հայր շատ և շատ գովելի է,ես երկու ձեռքով կողմ եմ,քանի որ գտնում եմ որ Հայաստանում ներկայիս դրությամբ շատ քիչ հոգևորականներ կան,որոնք իսկապես հասկանում են եկեղեցու դերը!!!!!!
Ես ունեմ երկու հարց`
1. Արդյոք օրենքով թույլատրվում է տարբեր տեսակի աղանդավորական քարոզները,որոնք իմ կարծիքով մեծ վտանգ են ներկայացնում նամանավանդ մերի նման փոքր պետությունների համար? :think
2. Շատ երկրներում գործում է մեղքերի խոստովանություն կոչվածը,այսինքն երբ գնում ես եկեղեցի և քահանային պատմում քո մեղքերը,իսկ վերջինս էլ Աստծո անունից քեզ ներում է շնորհում.
Մեզ մոտ վերը նշվածի նման ինչ-որ բան գործում է,թե ոչ?
Եվ եթե գործում է,ապա որ եկեղեցին խորհուրդ կտայիք այցելել? (Երևանում)

Հարգելի Լ.յ.ո.վ., քանի որ նմանատիպ հարցեր եղել են, ես, մինչև Տեր Հոր պատասխանելը, մեջ եմ բերում մինչ այս տրված պատասխանները այս հարցի շուրջ:)


Դեռ քրիստոնեության ընդունման ժամանակ, Գրիգոր Լուսավորիչն արգելում էր աղանադավորների հետ բանավիճել, քանի որ նրանք շատ համառ էին և անիմաստ էր որևէ բան բացատրելը:
Այս հարցում կարևոր է պետության դիրքորոշումը: Այսօր, իբր ժողովրդավարական երկիր ենք և պետությունը չի արգելում աղանադավորների գործունեությունը: Մինչդեռ այս հարցը հիմնովին կարող է լուծվել միայն պետական մակարդակով:
Աղանդավորները հասարակ ժողովրդին կաշառում են չնչին օգնություններով, իսկ խելացի մարդկանց`տարբեր խոստումներով:
Աղանդավորները կարկուտի նման թափվում են մարդկանց գլխին, սակայն խելացի մարդիկ պետք է պաշտպանվեն այդ կարկուտից, բնականաբար` Հայ Առաքելական եկեղեցում, որը մեր պապերի ճանապարհն է և մեր պետության ընդունած պետական կրոնը: Այն մարդիկ, որոնք երերում են հավատի մեջ, նրանք անկայուն են ու ոչ սկզբունքային նաև ընտանիքում, աշխատավայրում, ամեն տեղ:
Օրհնությամբ` Տ.Մխիթար քահանաԱլոյան:


Աղանդների վերաբերյալ այցելեք նաև Արարատյան Հայրապետական թեմի http://www.zvartnotc.am/ եւ www.qahana.am ինտերնետային կայքերը:


Ասեմ հետևյալը, քո հարցադրմանն ի պատասխան. Խոստովանությունը ավելի վաղ շրջանում, դեռ 2-3 դարերում կատարվում էր ընդհանրական,երբ քահանա չկար տվյալ տարածքում. Անհատը կանգնում էր ժողովրդի մեջտեղում և հատիկ առ հատիկ պատմում այն ամենը ինչ նա գործել էր. Իսկ ավելի ուշ, երբ մշակվեց և կատարյալ վիճակի հասցվեց եկեղեցական ծիսականությունը, նույն խոստովանությունը կատարվում էր քահանայի ներկայութթյամբ և կարիք չկար անճանանչ մնալու , քանի քահանան գիտի իր բանավոր հոտի բոլոր անդամներին: Ասել թե անհրաժեշտությունը չի եղել քո նկարագրած կերպը կիրառելու: եւ հիմա էլ մարդիկ գալիս և իրենց խոստովանությունը կատարում են քահանայի առջև, որպեսզի քահանան ճանաչիր թե ով իրեն խոստովանվում, որպեսզի նաև համապատասխան խորհուրդներ տա: Դու թերևս մտահոգված ես այն բանով , որ քահանան կարող իրեն խոստովանված գաղտնիքը ինչ- որ մի օր օգտագործել ի դեմս այդ մարդու, սակայն , ասեմ , որ խոստովանության գաղտնիքը քահանան իրավունք չունի բացահայտելու, անգամա եթե դրա դիմաց իրեն մահվան դատապարտեն :
Մարդը պետք է քաջություն ունենա իր կատարածը խոստովանի և դրա դիմաց արձակում ստանա:
Անճանանչ մնալը խրախուսվում է միայն եթե դու բարեգործություն ես կատարում:
Իսկ խոստովանության համար քահանան գումար չպետք է առնի, քանի որ դա արգելված է:
Իսկ անհատական խոստովանության գալիս բազում բազում հավատավոր մարդիկ:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Second Chance
12.01.2008, 14:39
Հարգելի Տեր Հայր ինձ համար անընդունելի է,/կարծում եմ Աստծո համար նույնպես/ որ հայկական նախքին հեթանոսական շատ տոներ փոխառվել են քրիստոնեւթյան մեջ և դարձվել քրիստոնեկան.... դրանց թվին են պատկանում վարդավառն ու տրնդեզը, չեմ հիշում թե առաջինն ինչի ու ինչ աստծո էր նվիրված նաղքինում, բայց երկրորդ տոնի արարողությունը շատ խիստ հակասում է աստվածաշնչյան սկզբունքներին, ըստ որի Աստված խստորեն պատվիրում է կրակի վրայից չանցկացնել որևէ մարդու կամ երեխայի, քանի որ դա կրակապաշտության և կախարդության նման մի բան է եղել...
կներեք հիմա չեմ հիշում համարը կոնկրետ որտեղ էր գրված բայց մոտավորապես այսպես էր « և քո տղային կամ աղջկան կրակի վրայով չանցկացնես...»
հիշում եմ տատիկս գյուղում մթոմ մեզ թռցնում էր կրակի վրայով և ասում կրակը ցավն ու չոռը տանի ու մեզ լավ բաներ բերի այս տարի,,, ու ասում էր եթե չթռնենք այս տարի լավ չի լինի մեզ համար մեր ցավն ու չոռը կմնա մեզ վրա ...-միթե սա նույն կրակապաշտությունը չի՞, նաև սնոտիապաշտություն ... ինչու ենք մենք այդ կրակապաշտական տոնը դարձրել քրիստոնեական, երբ այն գրեթե նույն ձևով ու նույն իմաստն է արտահայտում ինչ անցյալում՞:think

Ter Hayr
14.01.2008, 12:37
Հարգելի Տեր Հայր ինձ համար անընդունելի է,/կարծում եմ Աստծո համար նույնպես/ որ հայկական նախքին հեթանոսական շատ տոներ փոխառվել են քրիստոնեւթյան մեջ և դարձվել քրիստոնեկան.... դրանց թվին են պատկանում վարդավառն ու տրնդեզը, չեմ հիշում թե առաջինն ինչի ու ինչ աստծո էր նվիրված նաղքինում, բայց երկրորդ տոնի արարողությունը շատ խիստ հակասում է աստվածաշնչյան սկզբունքներին, ըստ որի Աստված խստորեն պատվիրում է կրակի վրայից չանցկացնել որևէ մարդու կամ երեխայի, քանի որ դա կրակապաշտության և կախարդության նման մի բան է եղել...
կներեք հիմա չեմ հիշում համարը կոնկրետ որտեղ էր գրված բայց մոտավորապես այսպես էր « և քո տղային կամ աղջկան կրակի վրայով չանցկացնես...»
հիշում եմ տատիկս գյուղում մթոմ մեզ թռցնում էր կրակի վրայով և ասում կրակը ցավն ու չոռը տանի ու մեզ լավ բաներ բերի այս տարի,,, ու ասում էր եթե չթռնենք այս տարի լավ չի լինի մեզ համար մեր ցավն ու չոռը կմնա մեզ վրա ...-միթե սա նույն կրակապաշտությունը չի՞, նաև սնոտիապաշտություն ... ինչու ենք մենք այդ կրակապաշտական տոնը դարձրել քրիստոնեական, երբ այն գրեթե նույն ձևով ու նույն իմաստն է արտահայտում ինչ անցյալում՞:think

Հարգելի Ամինա, նախևառաջ ուզում եմ ասել, որ շատ ճիշտ ես հիշում Աստվածաշնչյան հատվածը , ուր պատվիրվում է երեխաներին չանցկացնել կրակի վրայով կամ միջով: Դա ասվել է Հին կտակարանում, սակայն, ինչ պարագաներում : Եկեք մեկընդմիշտ հասկանանք, որ մեջբերումներ կարելի է աել Աստվածաշնչից միայն դեպքում եթե տվյալ մեջբերումը չի հատվում իր իմաստային հատվածից, ասել է թե պետք է այդ մեջբերումը դիտարկել կոնտեքստի մեջ: Իսկ վերոնշյալ հատվածի կոնտեքստը հետևյալն է, որ այն ժամանակ, երբ պատվերը տրվեց հրեաներին, մի քանի հազար տարի առաջ, հասարակության մեջ կար Մողոք եթե չեմ սխալվում, անունով մի կուռք, որին , ի շարս ուրիշներոի, երկրպագություն էին մատոիցում: Դրան մշտապես զուգահեռում էր երեխաների զոհաբերությունը կամ ընծայումը: Մարդիկ իրենց երեխաներին կամ նետում էին պղնձե կուռքի կրակից շիկացած փորի մեջ, և կամ կրակի վրայով անցկացնում էին, դրանով "հաճելի դառնալով" այդ կուռքին:
Իսկ այն տոնը, որին մեր ժողովուրդը կոչում է Տրնդեզ, ոչ այլ ինչէ եթե ոչ Տյառնընդառաջ տոնը, որը կատարվում է յուրաքանչյուր տարվա փետրվարի 14-ին: Իսկ քանի որ եկեղեցական օրացույցով հաջորդ օրը սկսվում երեկոյան ժամերգությունից հետո, ապա բարեպաշտական սովորույթ է դարձել մեզանում երեկոյան կրակ վառել և հավաքվել շուրջը, ուրախանալ, զվարճանալ: Սա ամենևին չի նշանակում երկրպագել կրակին: Իսկ քո տատիկը եղել լավ, բարի և միամիտ կին, որը այդ տեսակ ք մտացել, ինչը չի համապատասխանում կրոնական դավանաբանական դիրքորոշումներին, սակայն պետք չէ տատիկին մեղադրել:

ԿՐԿՆՈՒՄ ԵՄ, Հայ Առաքելական եկեղեցու հայրերը այդքան անխելք չեն եղել, երբ սահմանել և պահպանել են մեր ծիսա և կանոնակարգերը: Եկեք նրանցից իմաստուն չերևանք:

Օրհնությամբ `Տեր Շմավոն քահանա

Ariadna
14.01.2008, 12:46
Իսկ քանի որ եկեղեցական օրացույցով հաջորդ օրը սկսվում երեկոյան ժամերգությունից հետո, ապա բարեպաշտական սովորույթ է դարձել մեզանում երեկոյան կրակ վառել և հավաքվել շուրջը, ուրախանալ, զվարճանալ: Սա ամենևին չի նշանակում երկրպագել կրակին: Օրհնությամբ `Տեր Շմավոն քահանա

Հարգելի Տեր Հայր, բայց չէ որ մենք ոչ թե հավաքվում ենք կրակի շուրջը և զվարճանում, այլ պարտադիր թռնում ենք կրակի վրայով, հատկապես նորապսակները։ Էդ դեպքում որն է թռչելու խորհուրդը, եթե այստեղ կրակը չունի չարքերից ազատելու կամ նման մի ֆունկցիա։ Կանխավ շնորհակալ եմ։

Ariadna
14.01.2008, 14:53
Իսկ այն տոնը, որին մեր ժողովուրդը կոչում է Տրնդեզ, ոչ այլ ինչէ եթե ոչ Տյառնընդառաջ տոնը, որը կատարվում է յուրաքանչյուր տարվա փետրվարի 14-ին: Իսկ քանի որ եկեղեցական օրացույցով հաջորդ օրը սկսվում երեկոյան ժամերգությունից հետո, ապա բարեպաշտական սովորույթ է դարձել մեզանում երեկոյան կրակ վառել և հավաքվել շուրջը, ուրախանալ, զվարճանալ: Սա ամենևին չի նշանակում երկրպագել կրակին: Օրհնությամբ `Տեր Շմավոն քահանա

Քանի որ, նախորդ գրածս պարզվեց, որ չի երևում, հարցը նորից եմ կրկնում։

Հարգելի Տեր Հայր, բայց չէ որ մենք ոչ թե հավաքվում ենք կրակի շուրջը և զվարճանում, այլ պարտադիր թռնում ենք կրակի վրայով, հատկապես նորապսակները։ Էդ դեպքում որն է թռչելու խորհուրդը, եթե այստեղ կրակը չունի չարքերից ազատելու կամ նման մի ֆունկցիա։ Կանխավ շնորհակալ եմ։

Hrayr
14.01.2008, 17:43
Հարգելի Ամինա, նախևառաջ ուզում եմ ասել, որ շատ ճիշտ ես հիշում Աստվածաշնչյան հատվածը , ուր պատվիրվում է երեխաներին չանցկացնել կրակի վրայով կամ միջով: Դա ասվել է Հին կտակարանում, սակայն, ինչ պարագաներում : Եկեք մեկընդմիշտ հասկանանք, որ մեջբերումներ կարելի է աել Աստվածաշնչից միայն դեպքում եթե տվյալ մեջբերումը չի հատվում իր իմաստային հատվածից, ասել է թե պետք է այդ մեջբերումը դիտարկել կոնտեքստի մեջ: Իսկ վերոնշյալ հատվածի կոնտեքստը հետևյալն է, որ այն ժամանակ, երբ պատվերը տրվեց հրեաներին, մի քանի հազար տարի առաջ, հասարակության մեջ կար Մողոք եթե չեմ սխալվում, անունով մի կուռք, որին , ի շարս ուրիշներոի, երկրպագություն էին մատոիցում: Դրան մշտապես զուգահեռում էր երեխաների զոհաբերությունը կամ ընծայումը: Մարդիկ իրենց երեխաներին կամ նետում էին պղնձե կուռքի կրակից շիկացած փորի մեջ, և կամ կրակի վրայով անցկացնում էին, դրանով "հաճելի դառնալով" այդ կուռքին:
Իսկ այն տոնը, որին մեր ժողովուրդը կոչում է Տրնդեզ, ոչ այլ ինչէ եթե ոչ Տյառնընդառաջ տոնը, որը կատարվում է յուրաքանչյուր տարվա փետրվարի 14-ին: Իսկ քանի որ եկեղեցական օրացույցով հաջորդ օրը սկսվում երեկոյան ժամերգությունից հետո, ապա բարեպաշտական սովորույթ է դարձել մեզանում երեկոյան կրակ վառել և հավաքվել շուրջը, ուրախանալ, զվարճանալ: Սա ամենևին չի նշանակում երկրպագել կրակին: Իսկ քո տատիկը եղել լավ, բարի և միամիտ կին, որը այդ տեսակ ք մտացել, ինչը չի համապատասխանում կրոնական դավանաբանական դիրքորոշումներին, սակայն պետք չէ տատիկին մեղադրել:

ԿՐԿՆՈՒՄ ԵՄ, Հայ Առաքելական եկեղեցու հայրերը այդքան անխելք չեն եղել, երբ սահմանել և պահպանել են մեր ծիսա և կանոնակարգերը: Եկեք նրանցից իմաստուն չերևանք:

Օրհնությամբ `Տեր Շմավոն քահանա

Եթե այդպես է ես կառաջարկեի այս տարի և այսուհետ այդ տոնը նշել տներից ներս, հաշվի առնելով նաև եղանակի ցուրտ լնելը և կրակ չվառել։
Փորձեք եթե չեք հավատում, տեսեք այդ տոնի իմաստը կմնա թե կվերածի տոնախմբության, ամենասովորական երեկոյի ու կերուխումի և դա դեռ բարեպաշտություն ենք անվանելու։ կարծում եք դա Աստծուն հաճելի է։ Ես չեմ կարծում։
Մնացածը թողնում եմ ձեզ...

Ter Hayr
15.01.2008, 13:48
Հարգելի Տեր Հայր, բայց չէ որ մենք ոչ թե հավաքվում ենք կրակի շուրջը և զվարճանում, այլ պարտադիր թռնում ենք կրակի վրայով, հատկապես նորապսակները։ Էդ դեպքում որն է թռչելու խորհուրդը, եթե այստեղ կրակը չունի չարքերից ազատելու կամ նման մի ֆունկցիա։ Կանխավ շնորհակալ եմ։

Հարգելի Վարդուհի, կրակի վրայից թռչել ամենևին չի նշանակում որ դա չարքերից ազատվելու համար է: Ես նորից եմ ասում, որ եթե ժողովուրդը մի բան ե ասում և անում, կապված կրոնական երևույթների հետ, շատ հնարավոր է որ նա սխալ պատկերացում ունենա, ինչն էլ քո օրինակից երևում է: Շատ մարդիկ սնոտիապաշտական սովորույթներ ունեն, որոնք քրիստոնեության հետ ամենևին էլ կապված չեն:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ariadna
15.01.2008, 14:26
Հարգելի Վարդուհի, կրակի վրայից թռչել ամենևին չի նշանակում որ դա չարքերից ազատվելու համար է: Ես նորից եմ ասում, որ եթե ժողովուրդը մի բան ե ասում և անում, կապված կրոնական երևույթների հետ, շատ հնարավոր է որ նա սխալ պատկերացում ունենա, ինչն էլ քո օրինակից երևում է: Շատ մարդիկ սնոտիապաշտական սովորույթներ ունեն, որոնք քրիստոնեության հետ ամենևին էլ կապված չեն:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Շնորհակալ եմ, Տեր Հայր, սպառիչ պատասխանի համար։ Այնուամենայնիվ կարծում եմ, որ էստեղ հարցը միայն ժողովրդի սխալ պատկերացումը չէ։ Չէ որ կրակը, բացի տան բակերից, վերջին տարիներին վառվում է նաև եկեղեցու բակերում, և բոլորով թռնում են էդ կրակի վրայով, ուրեմն մի խորհուրդ ունի՞ կոնկրետ էդ երևույթը՝ «թռնել կրակի վրայով»։

Ter Hayr
15.01.2008, 14:39
Եթե այդպես է ես կառաջարկեի այս տարի և այսուհետ այդ տոնը նշել տներից ներս, հաշվի առնելով նաև եղանակի ցուրտ լնելը և կրակ չվառել։
Փորձեք եթե չեք հավատում, տեսեք այդ տոնի իմաստը կմնա թե կվերածի տոնախմբության, ամենասովորական երեկոյի ու կերուխումի և դա դեռ բարեպաշտություն ենք անվանելու։ կարծում եք դա Աստծուն հաճելի է։ Ես չեմ կարծում։
Մնացածը թողնում եմ ձեզ...
Իսկ ես հետևյալը կասեմ. Եթե տոնը սեփական հոգուցդ ներս չզգացիր, ուզում է հազար կրակ վառիր կամ տոննաներով ջուր լցրու վրադ , միևնույն է չի օգնի: Մենք պետք ամենա առաջինը տոնը զգանք սեփական հոգում և այնուհետև դա տանք մարդկանց:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 5 րոպե անց

Շնորհակալ եմ, Տեր Հայր, սպառիչ պատասխանի համար։ Այնուամենայնիվ կարծում եմ, որ էստեղ հարցը միայն ժողովրդի սխալ պատկերացումը չէ։ Չէ որ կրակը, բացի տան բակերից, վերջին տարիներին վառվում է նաև եկեղեցու բակերում, և բոլորով թռնում են էդ կրակի վրայով, ուրեմն մի խորհուրդ ունի՞ կոնկրետ էդ երևույթը՝ «թռնել կրակի վրայով»։


Ոչ խորհուրդ չունի, պետք չէ ամեն ինչի մեջ պարտադիր խորհուրդ փնտրել: Գեղեցիկ սովորույթ է, որը չի հակասում մեր եկեղեցու դավանաբանությանը: Սա եկեղեցու եպիսկոպոսներից մեկի պաշտոնական հայտարարությունն է: Եկեք պապից պապական չլինենք:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Ավելացվել է 12 րոպե անց

Նախ ասեմ,որ այն ինչ այս ֆոռումում դուք անում եք Տեր Հայր շատ և շատ գովելի է,ես երկու ձեռքով կողմ եմ,քանի որ գտնում եմ որ Հայաստանում ներկայիս դրությամբ շատ քիչ հոգևորականներ կան,որոնք իսկապես հասկանում են եկեղեցու դերը!!!!!!
Ես ունեմ երկու հարց`
1. Արդյոք օրենքով թույլատրվում է տարբեր տեսակի աղանդավորական քարոզները,որոնք իմ կարծիքով մեծ վտանգ են ներկայացնում նամանավանդ մերի նման փոքր պետությունների համար? :think
2. Շատ երկրներում գործում է մեղքերի խոստովանություն կոչվածը,այսինքն երբ գնում ես եկեղեցի և քահանային պատմում քո մեղքերը,իսկ վերջինս էլ Աստծո անունից քեզ ներում է շնորհում.
Մեզ մոտ վերը նշվածի նման ինչ-որ բան գործում է,թե ոչ?
Եվ եթե գործում է,ապա որ եկեղեցին խորհուրդ կտայիք այցելել? (Երևանում)


Քանի որ որոշակի կերպով քեզ պատասխան տրվեց ապա, ես միայն կավելացնեմ, որ ՀՀ սահմանադրությամբ արգելվում է որևէ կրոնական կազմակերպության հրապարակային քարոզները և միջոցառումները: Այնպես, որ քարոզող աղանդավորները օրինազանց քաղաքացիներ են, այլ ոչ ազգի լավը կամեցող մարդիկ:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Second Chance
16.01.2008, 13:10
Ոչ խորհուրդ չունի, պետք չէ ամեն ինչի մեջ պարտադիր խորհուրդ փնտրել: Գեղեցիկ սովորույթ է, որը չի հակասում մեր եկեղեցու դավանաբանությանը: Սա եկեղեցու եպիսկոպոսներից մեկի պաշտոնական հայտարարությունն է: Եկեք պապից պապական չլինենք:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա


Հարգելի տեր հայր այնուամենայնիվ այդ տոնը հեթանոսական է եղել և ըստ երևույթին կրել է նմանատիպ իմաստ ... և ունեցել նմանատիպ /հեթանոսական, կրակապաշտական/ խորհուրդ...
Եթե դուք ասում էք որ այն ոչ մի խորհուրդ չունի այժմ , ապա որն է դրա իմաստը, ինչու՞ է այն կոչվում քրիստոնեական տոն, չէ որ բոլոր քրիստոնեկան տոները ունեն հատուկ նշանակություն և խորհուրդ, անգամ հին կտակարանյան տոները նույնպես այդպիսին են եղել և նշման կամ կատարման ձևը համպատասխանել է տոնի իմաստին...

Ter Hayr
17.01.2008, 12:54
Հարգելի տեր հայր այնուամենայնիվ այդ տոնը հեթանոսական է եղել և ըստ երևույթին կրել է նմանատիպ իմաստ ... և ունեցել նմանատիպ /հեթանոսական, կրակապաշտական/ խորհուրդ...
Եթե դուք ասում էք որ այն ոչ մի խորհուրդ չունի այժմ , ապա որն է դրա իմաստը, ինչու՞ է այն կոչվում քրիստոնեական տոն, չէ որ բոլոր քրիստոնեկան տոները ունեն հատուկ նշանակություն և խորհուրդ, անգամ հին կտակարանյան տոները նույնպես այդպիսին են եղել և նշման կամ կատարման ձևը համպատասխանել է տոնի իմաստին...

Ամինա հարգելիս, Աստված օրհնի քեզ
Տոնի խորհուրդն ամենևին կրակը չի: Կրակի մասին խոսելիս դուք բոլորդ մոռացաք, որ տոնը կոչվում է Տեառնընդառաջ, ասել է թե, գնալ Տիրոջն ընդառաջ: Երբ Հիսուս մանուկը դարձավ 40 օրեկան, ապա հրեական օրենքի համաձայն նրան տանում են Սողոմոնի տաճար` ընծայման համար: Եւ Սիմեոն ծերունին, որին տրված էր չմահանալ, քանզի դեռ չէր տեսել իր ազգի փրկությունը, ընդառաջ գնաց Հիսուս մանկանը և նրա ծնողներին և գրկեց ու օրհնեց մանկանն ասելով` Արդ արձակիր ինձ Տեր խաղաղությամբ, քանզի տեսան իմ աչքերը Իսրայելի փրկությունը: Սա է տոնը և նրա խորհուրդը: Գրիգոր Լուսավորիչը այս տոնը կարգեց հեթանոսական այլ կրոնի փոխարեն, և մարդիկ որպես սովորույթ վառում են կրակներ առ այսօր, սակայն, դրա մեջ դնելով աստվածային մաքրող կրակի իմաստը, այլ ոչ թե պաշտում են կրակը, որպես այդպիսին: Եթե չեք ուզում, քավ լիցի, թող որևէ մեկը չվառի և չթռչի կրակի վրայով, բայց պետք չէ դրանով ցույց տալ, իբրև ավելի քրիստոնյա են: Եթե բանը սրան հասավ ապա սեմ նաև, որ ես կարող եմ հարյուրավոր իսկական քրիստոնյա հավատացյալներ ցույց տալ, որոնք ուրախության համար վառում են կրակը և թռչում վրայից, սակայն , միաժամանակ, կարող եմ մատնանշել նույնքան և ավելի մարդիկ, որոնք առաջիններին փնովում են, և կեղծ քրիստոնյաներ են անվանում, իսկ իրենք անգամ ամիսը մեկ չեն գնում եկեղեցի, էլ ուր մնաց Պատարագին և ժամերգություններին մասնակցելու պարագան: Այնպես , որ խոսքս բոլորին եմ ուղղում, զգույշ մնացեք, գուցե ձեզ ավելի խիստ դատեն:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Selene
27.01.2008, 12:40
Հարգելի Տեր Հայր, մի այսպիսի հարց ունեմ՝ ինչպես է հայ առաքելական եկեղեցին վերաբերվում այն անձանց, ովքեր մեկ անգամ ամուսնացել են՝ եկեղեցում ստանալով օրհնություն, սակայն նրանց միասնությունը ինչ-ինչ պատճառներով փլուզվել է, և այժմ կինը/ տղամարդը, ցանկանում է նորից ամուսնանալ քահանայի օրհնությամբ: Արդյո՞ք կան դժվարություններ երկրորդ անգամ եկեղեցում պսակադրվելու, թե՞ առանց որևէ խնդրի կկատարվի պսակադրությունը:
Նախապես շնորհակալ եմ:

Արշակ
28.01.2008, 14:54
Հարգելի Տեր Հայր, ընդունված է, որ քրիստոնյաներն իրենց հոգևոր հայրերին դիմում են Տեր Հայր, Հայր Սուրբ կոչականներով։ Իսկ ինչպե՞ս կառաջարկեք, որ զրուցելիս, շփման մեջ քրիստոնական հոգևորականներին ու մասնավորապես Ձեզ դիմեն իրենց առաքելական եկեղեցու հետևորդ չհամարող մարդիկ կամ նրանք, որ դեռ նոր են հետաքրքրվում քրիստոնեությամբ։ Արդյո՞ք, անբնական ու կեղծ չի հնչի Տեր Հայր դիմելաձևը այն մարդկանց կողմից, որոնք քրիստոնեական հոգևորականին իրենց հոգևոր հայր չեն համարում։ Նախապես շնորհակալ եմ։

Կներեք, եթե անհարմար հարց եմ տալիս։:oy