Դիտել ողջ տարբերակը : Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ
Վիշապի հետ կապված (թե ոնց ա քնում, որ էսքան անունը տալիս ենք ։դ)՝ կարող ա մենք շատից քչից ճանաչում ենք ու ակումբում ավելի վատ կարծիք արտահայտելու ձևեր ենք տեսել, մեր համար տարօրինակ բան չկա, իսկ նոր մարդկանց համար անընդունելի կոպիտ ա, չեմ կարա ասեմ։
Չգիտեմ, նենց չի, որ ես կոպիտ գրվածքները չեմ ջոկում կամ ինձ համար բացարձակ մեկ են, բայց, անկեղծ, Վիշապի գրվածքներում ամբարտավանություն, ինքնագոհություն, վերևից նայել բացարձակ չեմ նկատում, դեռ` դրանց ճիշտ հակառակը։ Գուցե սարկա՞զմն ա տենց տպավորություն թողնում ոմանց մոտ, բայց ես էդ սարկազմը հենց հաճույքով եմ ընթերցում` անկախ արտահայտված մտքերին համաձայն եմ, թե ոչ։
Ի դեպ, էն որ Վիշապը չի խոցվում, երբ իրեն մեղադրում են էդ բոլոր մեղքերի մեջ, իրականում խոսում ա հենց խոնարհության հատկության մասին
Տրաբանանությունը նրանում է, որ օրենքը թույլ չտա ամեն քաղաքացու զենք ունենալ։ Այսինքն, եթե ուզում եմ, որ հարևանս օրենքով իրավունք չունենա զենք ձեռք բերել, ապա պիտի ես էլ չունենամ, թե չէ կարո՞ղ է ես իրենից լավ տղա եմ։ Հարբածության պահով Աթեիստն արդեն ասաց։ Ավելացնեմ, որ միայն հարբածության ֆակտորը չէ, նաև կա այն, որ որոշ մարդիկ կորցնելու շատ բան ունեն, որոշները՝ քիչ։ Կյանքում հաջողակ, երեք երեխաների երիտասարդը հայրը կոնֆլիկտի ժամանակ շատ ավելի քիչ է ուզում միմյանց վրա կրակել, քան կյանքից ձեռք քաշած բոմժը։ Էն, որ good guy with a gun-ը զսպում է bad guy with a gun-ին, որպես լոզունգ գեղեցիկ է հնչում, բայց պրակտիկայում լավ չի աշխատում, ու երևի ավելի շուտ պրոպագանդա է՝ զենք արտադրողների կողմից։
Համաձայն եմ ու կարծեմ էս օրինակն էլի եմ բերել ակումբում՝ եթե ես նույնիսկ զենք ունենայի, էդ հիմնականում տանը փակ դրված էր լինելու օրենքին համապատասխան, փողոցում ինձ հանդիպած կտազինի դեմ չէր պաշտպանի, դրա համար ուզում եմ գոնե էդ կտազինի զինված լինելու հավանականությունն իջնի ։Դ
Հայաստանում մի քանի անգամ եղել ա, երբ հավայի դանակով փորձել են սպառնան որևէ դեբիլ պատճառով, բայց իմ մոտ դանակ չի եղել բնականաբար։ Էդ մարդը զենքի ազատության դեպքւոմ զենքով կլիներ, իսկ նորմալ, խելքը գլխին մարդը, ով կորցնելու բան ունի՝ դժվար։ Դաժե եթե ավելի շատ զենք ունենար հո ամեն օր հետը չէր վերցնելու։ Իսկ ցանկացած հրազեն դալբայոբի ձեռքում անհամեմատ ավելի վտանգավոր ա, քան դանակը
Կովիդի, Կանադայի ու Ավստրալիայի օրինակը վիդեոյի մենախոսն էր բերում ու առնվազն երկու անգամ, դրա համար միտքս է մնացել։ Լավ օրինակ չէ, դու ավելի լավը բեր։ Ասենք, ժամանակակից պատմության մեջ երբ ու որտե՞ղ է եղել, որ կառավարությունը կզացրել է ժողովրդին, ու վերջինս զինված չլինելու պատճառով կզել է։ Կամ ավելի ընտիր օրինակ կլինի, եթե ժողովուրդը զինված է եղել ու կառավարության հախից եկել է։
Ժողովուրդը մեկ ա պետության նկատմամբ անզեն ա, էդ ի՞նչ զենք պիտի լինի ժողովդրդի ձեռքում, որ բան փոխի, ՀՕ՞Պ, դրոննե՞ր, տա՞նկ, թևավոր գերճշգրիտ հրթի՞ռ։ Որևէ երկրում հարևաններով կարա՞ն գոնե իրենցից վատ զինված ջոկի վրա ճիշտ հարձակվեն։
Ի դեպ գրածներս Վիշապին չէին վերաբերվում․ Անուկի գրածը տեսա խորհուրդ տալու թեմայով, որոշեցի ընդհանուր թեմայի վերաբերյալ կարծիքս գրել։
Իսկ Վիշապի գրառումների պահով պիտի անկեղծ խոստովանեմ, որ վերջերս ժամանակս չի հերիքում իր գրառումները կարդալ․ մեկումեջ աչքի տակով եմ անցկացնում, բայց մեծամասամբ չեմ հասցնում կարդալ։
Ընդհանրապես, Ակումբում շատ ավելի քիչ բան եմ կարդում, քան կարող է թվալ կողքից․ ավելի շատ գրելն է ձգում։
Տրաբանանությունը նրանում է, որ օրենքը թույլ չտա ամեն քաղաքացու զենք ունենալ։ Այսինքն, եթե ուզում եմ, որ հարևանս օրենքով իրավունք չունենա զենք ձեռք բերել, ապա պիտի ես էլ չունենամ, թե չէ կարո՞ղ է ես իրենից լավ տղա եմ։ Հարբածության պահով Աթեիստն արդեն ասաց։ Ավելացնեմ, որ միայն հարբածության ֆակտորը չէ, նաև կա այն, որ որոշ մարդիկ կորցնելու շատ բան ունեն, որոշները՝ քիչ։ Կյանքում հաջողակ, երեք երեխաների երիտասարդը հայրը կոնֆլիկտի ժամանակ շատ ավելի քիչ է ուզում միմյանց վրա կրակել, քան կյանքից ձեռք քաշած բոմժը։ Էն, որ good guy with a gun-ը զսպում է bad guy with a gun-ին, որպես լոզունգ գեղեցիկ է հնչում, բայց պրակտիկայում լավ չի աշխատում, ու երևի ավելի շուտ պրոպագանդա է՝ զենք արտադրողների կողմից։
Նախ ես ցավում եմ, որ դու հիմար հարևան ունես, որի ձեռը չես ուզում զենք հայտնվի։ Իմ հարևանները պուպուշն են, մի կողքինս աֆղան են, մյուսը` ֆիլիպին, մեր նման տանջված չմո ազգ էլի, ես օքեյ եմ, որ իրենք զենք ունենան, կարող ա բարձր ինտելեկտի ու վեհ արժեքների շատ չեն տիրապետում, բայց հաստատ անադեկվատ չեն։
Բայց էդ մի կողմ։ Զենքը ինչ–որ ապուշ կենցաղային կամ լակոտական բազարների մեջ ինքզինքը էֆեկտիվ պաշտպանել չկարողանալու դրվագներից բացի ուրիշ երևակայելու տարածք չկա՞։
Կենցաղային բազարներով ու հարբած հարևաններով իրավիճակ ճիշտն ասած մտքովս էլ չի անցնում, եթե որևէ մեկի մտքով նման բան է անցնում, ես կառաջարկեմ թաղը, կամ քաղաքը, կամ երկիրը փոխել, կամ գորշ գետոներում չապրել առհասարակ։
Այն ինչ իմ մտքով անցնում է, դա լոկալ, կամ համատարած քաոս, և/կամ պատերազմ է, որ խուժանը հայտնվել է տանդ, կամ թաղիդ, կամ մարզիդ շրջակայքում, ու զանգում ես ոստիկանություն, վերցնող չկա, կամ էլ կապ ու հոսանք չկա առհասարակ։ Չնայած նման իրավիճակում կարելի է նաև ընտրել ստրկանալը, կամ սպանվելը, ուղղակի զենք ունենալը մի քիչ կարող է երկարացնել հետաքրքիր ապրումները` Տարանտինո–սթայլ։ Բայց սա էլ գրողի ծոցը։
Հայաստանի նման երկրում ազգ–բանակ է պետք, որտեղ ամեն մի մեղսունակ քաղաքացի զենք ունի ու կռվել գիտի փողոցային ու լեռնային մարտերում։ Եթե սա մինչև հիմա չենք հասկացել, ապա ուշ է, ավաղ, շատ ուշ։
Երկար–բարակ դրվագներով կարելի է խորանալ, թե ոնց է զինված ու տարաբաժանված ազգաբնակչությունը մեծ պատկերում ավելի հզոր միավորում, քան կանոնավոր, բայց փոքրաթիվ բանակը իր տանկերով ու դրոններով, բայց ես հայ ժողովդրին էնքան լավ եմ իմ կարծիքով ճանաչում, որ սա բացատրել պետք չի, հիմա ով ջոկել է, զենք արդեն ունի Հայաստանում, ով էլ չի ջոկել, հույսը դրել է ռուսի սապոգի ու աստծո ողորմածության վրա։
Ստաժը, շրջապատը ու առավել ևս տարիքը ինքնահաստատված լինելու ցուցանիշներ չեն: Էս ի միջի այլոց։
Վիշապ ջան, բա որ տեսնում ու զգում ես, որ լավ չի ստացվում, ուրեմն երևի կարելի ա տեսնել թե էդ ինչի՞ց ա որ լավ չի ստացվում, ու ոնց անես որ լավ ստացվի, ոչ թե օրը մեջ ասել "ես ամբարտավան գրառումներ եմ անում, կներեք" հետո նույն տոնով շարունակել, հետն էլ թե բա երախտամոռ ժողովուրդ։
Ի միջի այլոց, քո լիքը մտքեր ինձ հետաքրքիր են, բայց որ տեսնում եմ ինչ դիրքավորմամբ ես խոսակցության մեջ մտնում, սաղ ջուրն ա ընկնում իմ աչքին։
Ջան, եթե դու իմ գրածի տողատակերում թերարժեքության բարդույթով տառապող ամբարտավանի ես տեսնում, էդքան վրես մի կենտրոնացի, ու մի նեղացի, անցի առաջ։ Հիմա ենթադրենք ես էդպիսին եմ, ինձ փոխելը արդեն շա՜տ, շա՜տ, շա՜տ ուշ ա, հասկանում ե՞ս ։Ճ
One_Way_Ticket
25.01.2023, 23:11
Նախ ես ցավում եմ, որ դու հիմար հարևան ունես, որի ձեռը չես ուզում զենք հայտնվի։ Իմ հարևանները պուպուշն են, մի կողքինս աֆղան են, մյուսը` ֆիլիպին, մեր նման տանջված չմո ազգ էլի, ես օքեյ եմ, որ իրենք զենք ունենան, կարող ա բարձր ինտելեկտի ու վեհ արժեքների շատ չեն տիրապետում, բայց հաստատ անադեկվատ չեն։
Բայց էդ մի կողմ։ Զենքը ինչ–որ ապուշ կենցաղային կամ լակոտական բազարների մեջ ինքզինքը էֆեկտիվ պաշտպանել չկարողանալու դրվագներից բացի ուրիշ երևակայելու տարածք չկա՞։
Կենցաղային բազարներով ու հարբած հարևաններով իրավիճակ ճիշտն ասած մտքովս էլ չի անցնում, եթե որևէ մեկի մտքով նման բան է անցնում, ես կառաջարկեմ թաղը, կամ քաղաքը, կամ երկիրը փոխել, կամ գորշ գետոներում չապրել առհասարակ։
Այն ինչ իմ մտքով անցնում է, դա լոկալ, կամ համատարած քաոս, և/կամ պատերազմ է, որ խուժանը հայտնվել է տանդ, կամ թաղիդ, կամ մարզիդ շրջակայքում, ու զանգում ես ոստիկանություն, վերցնող չկա, կամ էլ կապ ու հոսանք չկա առհասարակ։ Չնայած նման իրավիճակում կարելի է նաև ընտրել ստրկանալը, կամ սպանվելը, ուղղակի զենք ունենալը մի քիչ կարող է երկարացնել հետաքրքիր ապրումները` Տարանտինո–սթայլ։ Բայց սա էլ գրողի ծոցը։
Հայաստանի նման երկրում ազգ–բանակ է պետք, որտեղ ամեն մի մեղսունակ քաղաքացի զենք ունի ու կռվել գիտի փողոցային ու լեռնային մարտերում։ Եթե սա մինչև հիմա չենք հասկացել, ապա ուշ է, ավաղ, շատ ուշ։
Երկար–բարակ դրվագներով կարելի է խորանալ, թե ոնց է զինված ու տարաբաժանված ազգաբնակչությունը մեծ պատկերում ավելի հզոր միավորում, քան կանոնավոր, բայց փոքրաթիվ բանակը իր տանկերով ու դրոններով, բայց ես հայ ժողովդրին էնքան լավ եմ իմ կարծիքով ճանաչում, որ սա բացատրել պետք չի, հիմա ով ջոկել է, զենք արդեն ունի Հայաստանում, ով էլ չի ջոկել, հույսը դրել է ռուսի սապոգի ու աստծո ողորմածության վրա։
Եթե իմ օրինակի վրա դիտարկենք, ապա նման է, որ սկզբում դու առաջարկում ես խնդիր ստեղծել (արի Ռիգայի գոպնիկների ձեռքը զենք տանք), հետո նկարագրում ես, թե դա ոնց լուծել (թաղը, քաղաքը, երկիրը փոխել)։ Ինչի՞ խաթր, որ եթե(!) Ռուսաստանը հարձակվի ու եթե(!) բանը հասնի նրան, որ ռուս զինվորն ինձ ուզի ստրկացնել (էդ բառն ինչ-որ շատ ես սիրում), կարողանամ պաշտպանվե՞լ։ Տենց հիպոթետիկ սցենար դիտարկելու տեղը կարելի է պարզապես հարցնել Խերսոնի բնակիչներին, ովքեր երկար ժամանակ ռուսական բանակի տիրապետության տակ էին, ու հիմա վերադարձել են Ուկրաինա։ Իրենց շա՞տ էին ստրկացրել, ու տանը պահած ատրճանակն իրենց շա՞տ է օգնել։ Լատվիական ԶԼՄ-ներում 24/7 ռեժիմով Պուտին են քրֆում, տենց պատմություններ հաստատ բաց չէին թողնի։
Փոխարենը ես էսօր տրամվայով առևտրի կենտրոն եմ գնացել, ու տրամվայն անցնում է գոպնիկական թաղամասերով, ու էնքան էլ հաճելի մասսա չի դրանից օգտվում։ Մեծամասամբ անշառ, պարզապես բարձր երաժշտություն լսող ու ոչ նորմատիվ լեքսիկա մի քիչ շատ օգտագործող։ Բայց ես հանգիստ եմ, որ ձեռքները զենք չկա, ու դա դիտարկում եմ որպես այստեղի կյանքի կոլորիտ։ Չես համեմատի լատինական Ամերիկայի հետ, որտեղ պիտի շատ զգույշ լինես, թե ուր ես գնում, ոնց ես գնում, որ ժամին ես գնում։ Նույնիսկ ԱՄՆ-ի հետ չես համեմատի, չնայած ապրելով ԱՄՆ-ում ավելի հեշտ է ապրել բարեկեցիկ թաղամասերում ու ոչ բարեկեցիկների մասին շատ չանհանգստանալ։
մարդ եղած վախտ
25.01.2023, 23:53
Ջան, եթե դու իմ գրածի տողատակերում թերարժեքության բարդույթով տառապող ամբարտավանի ես տեսնում, էդքան վրես մի կենտրոնացի, ու մի նեղացի, անցի առաջ։ Հիմա ենթադրենք ես էդպիսին եմ, ինձ փոխելը արդեն շա՜տ, շա՜տ, շա՜տ ուշ ա, հասկանում ե՞ս ։Ճ
Վիշապ ջան, ամբարտավանը քո բառն ա, ոչ իմ, բայց հա, իհարկե, հասկացա։ Քո թեմաները, քո տարածքները։ Սկզբից խամ էի էլի, մի քիչ տևեց մինչև հասկանամ ով որ անկյունի տերն ա ստեղարենք։ Ավել պակասի համար էլ դե կներեք։
Եթե իմ օրինակի վրա դիտարկենք, ապա նման է, որ սկզբում դու առաջարկում ես խնդիր ստեղծել (արի Ռիգայի գոպնիկների ձեռքը զենք տանք), հետո նկարագրում ես, թե դա ոնց լուծել (թաղը, քաղաքը, երկիրը փոխել)։ Ինչի՞ խաթր, որ եթե(!) Ռուսաստանը հարձակվի ու եթե(!) բանը հասնի նրան, որ ռուս զինվորն ինձ ուզի ստրկացնել (էդ բառն ինչ-որ շատ ես սիրում), կարողանամ պաշտպանվե՞լ։ Տենց հիպոթետիկ սցենար դիտարկելու տեղը կարելի է պարզապես հարցնել Խերսոնի բնակիչներին, ովքեր երկար ժամանակ ռուսական բանակի տիրապետության տակ էին, ու հիմա վերադարձել են Ուկրաինա։ Իրենց շա՞տ էին ստրկացրել, ու տանը պահած ատրճանակն իրենց շա՞տ է օգնել։ Լատվիական ԶԼՄ-ներում 24/7 ռեժիմով Պուտին են քրֆում, տենց պատմություններ հաստատ բաց չէին թողնի։
Լավ էլի։ Ուզում ես ասել, զոհեր, բռնություններ, բռնաբարություններ քաղաքացիականների մեջ չկան և/կամ զենք են ունեցել ու իրենց չի օգնե՞լ, ու ռուս զինվորները էսպես հարգալից, նրբանկատ բան․․․ հա՞։ Ասենք ես նորմալ մարդկանց զինվելու կոչ եմ անում, իսկ նորմալ մարդկանցից մեկը հակադարձում է, թե աննորմալների ձեռը զենք տա՞նք։ Ապեր, աննորմալները երբ որ ուզում են զինվել, ոչ քեզ են հարցնում, ոչ էլ երկրիդ օրենքին։ Ուկրաինայում լիքը մարդ կորած է, կամ թաղված կոլեկտիվ գերեզմաններում։ Ես փորձում եմ հնարավորինս չեզոք մոտենալ խնդրին, իսկ դու թռիչքներ ես անում negative bias-ից positive bias:
Փոխարենը ես էսօր տրամվայով առևտրի կենտրոն եմ գնացել, ու տրամվայն անցնում է գոպնիկական թաղամասերով, ու էնքան էլ հաճելի մասսա չի դրանից օգտվում։ Մեծամասամբ անշառ, պարզապես բարձր երաժշտություն լսող ու ոչ նորմատիվ լեքսիկա մի քիչ շատ օգտագործող։ Բայց ես հանգիստ եմ, որ ձեռքները զենք չկա, ու դա դիտարկում եմ որպես այստեղի կյանքի կոլորիտ։ Չես համեմատի լատինական Ամերիկայի հետ, որտեղ պիտի շատ զգույշ լինես, թե ուր ես գնում, ոնց ես գնում, որ ժամին ես գնում։ Նույնիսկ ԱՄՆ-ի հետ չես համեմատի, չնայած ապրելով ԱՄՆ-ում ավելի հեշտ է ապրել բարեկեցիկ թաղամասերում ու ոչ բարեկեցիկների մասին շատ չանհանգստանալ։
Թիքեթ ջան, դու կարծում ես, որ գոպնիկը եթե ատրճանակ չունի, ապա երաժշտության տակ հանգիստ տժժալու է, հենց ձեռը թվանք տվեցիր, մյուս անգամ քեզ թալանելու է ու սպանելու, հա՞։ Ձեր գոպնիկները դանակ ու դուբինկայից փաստորեն օգտվել չգիտեն, միմիայն կալաշնիկով, որն էլ պետք չի իրենց տալ։
Ամերիկյան սլենգով ասած՝ կեռասահավաք ես վայթե անում։ Օքեյ, դու զենք մի առ, ու Լատվիան թողնենք ոնց կա, վայելեք բարձր երաժշտությունն ու քֆուրային կոլորիտը։ Ես մի քիչ ուրիշ երկրի մասին եմ ավելի շատ խոսում։
Վիշապ ջան, ամբարտավանը քո բառն ա, ոչ իմ, բայց հա, իհարկե, հասկացա։ Քո թեմաները, քո տարածքները։ Սկզբից խամ էի էլի, մի քիչ տևեց մինչև հասկանամ ով որ անկյունի տերն ա ստեղարենք։ Ավել պակասի համար էլ դե կներեք։
Էլի վայթե անհիմն եզրակացության եկար։ Ոչ մեկ այստեղ թեմաներ ու տարածքներ չունի։
Բազմաթիվ օպցիաներ կան, բայց դրանց մեջ մարդկանց վերադաստիարակելը չի մտնում, դե ուղղակի որոշ արդեն վաղուց ձևավորված սրիկաներ հանձինս ինձ էլ կյանքում չեն փոխվի, չարժի դրա վրա ժամանակ վատնել ու դրա պատճառով հրաժարվել օրիգինալ կարծիքներ արտահայտելուց։
Եթե մի քիչ էլ բզբզես, կհասկանաս, որ ես կարծիքների վրա եմ «հարձակվում», ոչ մարդկանց, ինձ համար էստեղի բոլոր մարդիկ կայֆն են, դու էլ հետները:
One_Way_Ticket
26.01.2023, 00:48
Լավ էլի։ Ուզում ես ասել, զոհեր, բռնություններ, բռնաբարություններ քաղաքացիականների մեջ չկան և/կամ զենք են ունեցել ու իրենց չի օգնե՞լ, ու ռուս զինվորները էսպես հարգալից, նրբանկատ բան․․․ հա՞։
Չէ, ծայրահեղացնել պետք չի։ Դեպքեր հաստատ եղած կլինեն։ Բայց էն, որ ոմն Դենիսովան (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%81%D0%BE%D0%B2%D0%B0,_%D0%9B%D1%8E%D0%B4%D0%BC%D0%B8%D0%BB%D0%B0_%D0%9B%D0%B5%D0%BE%D0%BD%D1%82%D1%8C%D0%B5%D0%B 2%D0%BD%D0%B0) իրենից պատմություններ էր հորինում, արդեն բավական խոսուն է նման դեպքերի համատարած (չ)լինելու մասին։
Թիքեթ ջան, դու կարծում ես, որ գոպնիկը եթե ատրճանակ չունի, ապա երաժշտության տակ հանգիստ տժժալու է, հենց ձեռը թվանք տվեցիր, մյուս անգամ քեզ թալանելու է ու սպանելու, հա՞։ Ձեր գոպնիկները դանակ ու դուբինկայից փաստորեն օգտվել չգիտեն, միմիայն կալաշնիկով, որն էլ պետք չի իրենց տալ։
Ամերիկյան սլենգով ասած՝ կեռասահավաք ես վայթե անում։ Օքեյ, դու զենք մի առ, ու Լատվիան թողնենք ոնց կա, վայելեք բարձր երաժշտությունն ու քֆուրային կոլորիտը։ Ես մի քիչ ուրիշ երկրի մասին եմ ավելի շատ խոսում։
Ես չեմ կարծում, ես եղել եմ ասենք Ռիո դե Ժանեյրոյում, որտեղ սխալվեցի կենտրոնական տուրիստական փողոցի մի քիչ մութ մասում հայտնվեցի ու նախընտրեցի փողերս տալ (բնականաբար, հիմար չէի, շատ փող չէի վերցրել) շառից-փորձանքից հեռու։ Ու Բրազիլիան, ասենք, աշխարհի շատ աղքատ երկրներից չէ, շնչին հասնող ՀՆԱ-ով Հայաստանից առաջ է։
Չէ, ծայրահեղացնել պետք չի։ Դեպքեր հաստատ եղած կլինեն։ Բայց էն, որ ոմն Դենիսովան (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%81%D0%BE%D0%B2%D0%B0,_%D0%9B%D1%8E%D0%B4%D0%BC%D0%B8%D0%BB%D0%B0_%D0%9B%D0%B5%D0%BE%D0%BD%D1%82%D1%8C%D0%B5%D0%B 2%D0%BD%D0%B0) իրենից պատմություններ էր հորինում, արդեն բավական խոսուն է նման դեպքերի համատարած (չ)լինելու մասին։
Ես չեմ կարծում, ես եղել եմ ասենք Ռիո դե Ժանեյրոյում, որտեղ սխալվեցի կենտրոնական տուրիստական փողոցի մի քիչ մութ մասում հայտնվեցի ու նախընտրեցի փողերս տալ (բնականաբար, հիմար չէի, շատ փող չէի վերցրել) շառից-փորձանքից հեռու։ Ու Բրազիլիան, ասենք, աշխարհի շատ աղքատ երկրներից չէ, շնչին հասնող ՀՆԱ-ով Հայաստանից առաջ է։
Թիքեթե ջան, տեսնում ես, որ մի անհայտով հավասարում չի, բարդ է, կապ ունի սոցիալական վիճակը, դեմոգրաֆիան, աշխարհագրությունը ու էլի բաներ։ Ես հայկական ֆորումում առաջարկում եմ, որ Հայ ժողովուրդը վայթե կարիք ունի զինվելու, մեր մեջ ասած ինձ Լատվիան մենակ էնքանով ա հուզում, որ դու էնտեղ ես ապրում։ Հա, դուք բան մի փոխել, օքեյ ։Ճ
Համաձայն եմ ու կարծեմ էս օրինակն էլի եմ բերել ակումբում՝ եթե ես նույնիսկ զենք ունենայի, էդ հիմնականում տանը փակ դրված էր լինելու օրենքին համապատասխան, փողոցում ինձ հանդիպած կտազինի դեմ չէր պաշտպանի, դրա համար ուզում եմ գոնե էդ կտազինի զինված լինելու հավանականությունն իջնի ։Դ
Հայաստանում մի քանի անգամ եղել ա, երբ հավայի դանակով փորձել են սպառնան որևէ դեբիլ պատճառով, բայց իմ մոտ դանակ չի եղել բնականաբար։ Էդ մարդը զենքի ազատության դեպքւոմ զենքով կլիներ, իսկ նորմալ, խելքը գլխին մարդը, ով կորցնելու բան ունի՝ դժվար։ Դաժե եթե ավելի շատ զենք ունենար հո ամեն օր հետը չէր վերցնելու։ Իսկ ցանկացած հրազեն դալբայոբի ձեռքում անհամեմատ ավելի վտանգավոր ա, քան դանակը
Էս քո օրինակ բերած խնդիրների պատճառով ա նաև, որ ատրճանակներ ու ընդհանրապես ինչ որ չափից փոքր զենքեր չեն թույլատրվում։ (Ներկա ու նաև ապագա օրենքով)
Ուլուանա
26.01.2023, 03:01
Չգիտեմ, նենց չի, որ ես կոպիտ գրվածքները չեմ ջոկում կամ ինձ համար բացարձակ մեկ են, բայց, անկեղծ, Վիշապի գրվածքներում ամբարտավանություն, ինքնագոհություն, վերևից նայել բացարձակ չեմ նկատում, դեռ` դրանց ճիշտ հակառակը։ Գուցե սարկա՞զմն ա տենց տպավորություն թողնում ոմանց մոտ, բայց ես էդ սարկազմը հենց հաճույքով եմ ընթերցում` անկախ արտահայտված մտքերին համաձայն եմ, թե ոչ։
Ի դեպ, էն որ Վիշապը չի խոցվում, երբ իրեն մեղադրում են էդ բոլոր մեղքերի մեջ, իրականում խոսում ա հենց խոնարհության հատկության մասին
Հա, համաձայն եմ: Էդ չխոցվելու պահն էլ ա շատ խոսուն: Ու հա, ես էլ եմ կարծում, որ սարկազմը, ընդհանուր կյանքից դառնացածությունը տենց տպավորություն են թողնում շատերի վրա: Չնայած ինձ էլ հաճախ դուր չի գալիս իրա արտահայտվելու ձևը, բայց միաժամանակ զգում եմ, որ ոչ մի անձնական բան չկա, ուղղակի նրբանկատ չի, ուղիղ ասում ա ասելիքը` առանց շատ մտածելու, թե ով ոնց կընկալի, բայց բոլորի նկատմամբ հավասար ա դա դրսևորվում` առանց խտրականության, ի տարբերություն որոշ այլ մարդկանց, որ անձնական վերաբերմունքից ելնելով` կարող են կոնկրետ մարդկանց կծմծել, խայթել, իսկ ոմանց նկատմամբ հատուկ նրբանկատություն ցուցաբերել: Մի խոսքով` Վիշապն ուղղակի դեպրեսված, էս աշխարհքից ու մարդկությունից հիասթափված մարդ ա, ըստ այդմ էլ արտահայտում ա մտքերը: Մենք էլ ակումբցիներով ոնց որ թե ինտենսիվ նպաստում ենք էդ վիճակին:
Ես տարբեր առիթներով ասել եմ, նորից ասեմ. ինձ համար կա մի բացարձակ, անբեկանելի, երկաթյա ու միաժականակ ոսկե կանոն. ուրիշների հետ վարվիր էնպես, ինչպես որ կուզենայիր, որ քեզ հետ վարվեին:
Թեմայից մի փոքր շեղվեմ։
Անն ջան, ինչի հիման վրա ես որոշել որ սենց բացարձակ կանոն պետք է ունենաս։ Ախր ենքան իրավիճակներում ա էս կանոնը fail լինում, որ չգիտեմ որ մեկը օրինակ բերեմ։
Էն ամենագլխից կարծում եմ, որ էդ կանոնդ արդար կանոն չի։ Որովհետև դու բոլորին քո արշինով ես չափում։ Թվում ա, թե դա ինչ լավ, բարի բան ա, բայց շատ անարդար ա։ Ես չեմ ուզում որ դու ինձ քո արշինով չափես։ Հիմա եթե ինչ որ մեկը կա, որ կուզենար որ իրա վրա գոռաին, ես չեմ ուզում որ ինքը իմ վրա գոռա։ Բայց եթե ես պարզ արգումենտը հասկանալով, դու շարունակում ես էդ կանոնը համարել բացարձակ, ապա ենթադրում եմ, որ կարծում ես, որ էն թե դու ոնց ես ուզում քո հետ վարվեն, դու համարում ես բացարձակ մարդասիրական ու բարոյական, ինչը նորից անարդար վերաբերմունք ա։ Եթե դու ինչ որ բանի հետ կոնտակտի ես դուրս գալիս, արդեն իսկ տրամադրված լինելով, որ են վերաբերմունքը որը դու ես սպասում ու որը հեսա ցուցաբերելու ես, բացարձակ բարոյական ա, ու եթե ում հետ կոնտակտի ես դուրս եկել, դրա հետ համաձայն չի, ուրեմն ինքը "ցածր արժեքներ" ունի։ Անարդար ա, որովհետև դու կոնտակտի ես դուրս գալիս "բարձ" դիրքից։
Մի քիչ խառը ստացվեց, բայց ուրախ կլինեմ մանրամասնել՝ քննարկենք։
Հա, համաձայն եմ: Էդ չխոցվելու պահն էլ ա շատ խոսուն: Ու հա, ես էլ եմ կարծում, որ սարկազմը, ընդհանուր կյանքից դառնացածությունը տենց տպավորություն են թողնում շատերի վրա: Չնայած ինձ էլ հաճախ դուր չի գալիս իրա արտահայտվելու ձևը, բայց միաժամանակ զգում եմ, որ ոչ մի անձնական բան չկա, ուղղակի նրբանկատ չի, ուղիղ ասում ա ասելիքը` առանց շատ մտածելու, թե ով ոնց կընկալի, բայց բոլորի նկատմամբ հավասար ա դա դրսևորվում` առանց խտրականության, ի տարբերություն որոշ այլ մարդկանց, որ անձնական վերաբերմունքից ելնելով` կարող են կոնկրետ մարդկանց կծմծել, խայթել, իսկ ոմանց նկատմամբ հատուկ նրբանկատություն ցուցաբերել: Մի խոսքով` Վիշապն ուղղակի դեպրեսված, էս աշխարհքից ու մարդկությունից հիասթափված մարդ ա, ըստ այդմ էլ արտահայտում ա մտքերը: Մենք էլ ակումբցիներով ոնց որ թե ինտենսիվ նպաստում ենք էդ վիճակին:
Այ ջաներ, թարկեք Վիշապի ներաշխարհի ու մոտիվների վերլուծությունները, ես աշխարհի ամենաանդարդ ու երջանիկ մարդկանցից եմ, հիմա կարդում եմ, տատուս խոսքերն եմ հիշում՝ «կոշտ նստի քարի դարդն է գիլա» :D
Դուք ցինիզմի ու անկեղծության մեջ խորհրդավոր թախծոտ ու դեպրեսված խորխորատներ եք ման գալիս, հազար ասի՝ կետոյով ու մսակերությամբ բուժել եմ դեպրեսիաս։
Ես հազար ներողություն եմ խնդրում բոլոր անտակտությունների համար, էս ինչ զգայուն ժողովուրդ դուրս եկանք, տո։
Էն Բյուրն էլ նեղացավ թողեց գնաց, Ղարաբաղը սոված ու անտեր, դուք դրել վիշապ եք քննարկում։
Արեք խոսքի Ծլնգին քննարկենք, մարդը հազիվ հայտնվել էր ։Ճ
One_Way_Ticket
26.01.2023, 04:07
Արեք խոսքի Ծլնգին քննարկենք, մարդը հազիվ հայտնվել էր ։Ճ
Ես Ծլնգից նեղացել եմ, ինձ ոչ մի դրական վարկանիշ չի տվել։ Գոնե բացասական տար, էդ էլ չի տվել։
Էս քո օրինակ բերած խնդիրների պատճառով ա նաև, որ ատրճանակներ ու ընդհանրապես ինչ որ չափից փոքր զենքեր չեն թույլատրվում։ (Ներկա ու նաև ապագա օրենքով)
Նոր օրենքը հրացանների համար սահմանափակում է երկարությունը՝
Հոդված 4. Քաղաքացիական զենքը
․․․
5) ակոսափող՝ 1500 մմ-ից ոչ ավել երկարություն և 12.7 մմ-ից ոչ ավել տրամաչափ ունեցող փողով հրազեն.
․․․
Երևի իբր որ մարդիկ սնայպերություն չանեն, հա՞:
Նման է, որ կարճը օքեյ ա, բայց տակտիկական կարճափող հրացանները բաճկոնի տակ հանգիստ կարելի է թաքցնել:
Էս քո օրինակ բերած խնդիրների պատճառով ա նաև, որ ատրճանակներ ու ընդհանրապես ինչ որ չափից փոքր զենքեր չեն թույլատրվում։ (Ներկա ու նաև ապագա օրենքով)
Նու էդ ինչ որ չափով հարցը կլուծի, բայց նոր օրենքին ու իրա հիմնավորումներին ծանոթ չեմ ճիշտն ասած, Բայանդուրենց քննարկումն եմ լսել, բայց չեմ էլ հիշում, մի հատ նորից կբզբզամ
Ուլուանա
26.01.2023, 07:57
Թեմայից մի փոքր շեղվեմ։
Անն ջան, ինչի հիման վրա ես որոշել որ սենց բացարձակ կանոն պետք է ունենաս։ Ախր ենքան իրավիճակներում ա էս կանոնը fail լինում, որ չգիտեմ որ մեկը օրինակ բերեմ։
Էն ամենագլխից կարծում եմ, որ էդ կանոնդ արդար կանոն չի։ Որովհետև դու բոլորին քո արշինով ես չափում։ Թվում ա, թե դա ինչ լավ, բարի բան ա, բայց շատ անարդար ա։ Ես չեմ ուզում որ դու ինձ քո արշինով չափես։ Հիմա եթե ինչ որ մեկը կա, որ կուզենար որ իրա վրա գոռաին, ես չեմ ուզում որ ինքը իմ վրա գոռա։ Բայց եթե ես պարզ արգումենտը հասկանալով, դու շարունակում ես էդ կանոնը համարել բացարձակ, ապա ենթադրում եմ, որ կարծում ես, որ էն թե դու ոնց ես ուզում քո հետ վարվեն, դու համարում ես բացարձակ մարդասիրական ու բարոյական, ինչը նորից անարդար վերաբերմունք ա։ Եթե դու ինչ որ բանի հետ կոնտակտի ես դուրս գալիս, արդեն իսկ տրամադրված լինելով, որ են վերաբերմունքը որը դու ես սպասում ու որը հեսա ցուցաբերելու ես, բացարձակ բարոյական ա, ու եթե ում հետ կոնտակտի ես դուրս եկել, դրա հետ համաձայն չի, ուրեմն ինքը "ցածր արժեքներ" ունի։ Անարդար ա, որովհետև դու կոնտակտի ես դուրս գալիս "բարձ" դիրքից։
Մի քիչ խառը ստացվեց, բայց ուրախ կլինեմ մանրամասնել՝ քննարկենք։
Քանի որ թեմայից շատ էր շեղված, տեղափոխեցի էստեղ:
Երբ ասում եմ` բացարձակ ա, բնականաբար, նկատի չունեմ մարդկանց անհատական ճաշակներ ու նախասիրություններ ենթադրող դեպքերը: Խոսքը համընդհանուր երևույթների մասին ա, որոնք կարելի ա տարածել բոլոր մարդկանց վրա, դե, առնվազն հոգեկան շեղումներ ու խանգարումներ չունեցողների: Գոռալու օրինակը, որ բերեցիր, կարծում եմ, շեղումների շարքից ա, որովհետև ոչ մի առողջ հոգեկանով մարդ չի կարող ուզենալ, որ իրա վրա գոռան: Ինչպես նաև եթե ես, օրինակ, կարմիր գույնն եմ սիրում ու հաճույքով վառ կարմիր շոր կհագնեի, դրանից ես, իհարկե, չեմ եզրակացնի, թե ուրիշներն էլ ուրեմն կուզենան, ու կամայական մարդու, առանց նախօրոք իմանալու, կարմիր շոր չեմ նվիրի: Բայց էնպիսի երևույթները, ինչպիսիք են վիրավորելը, ծաղրելը, ստորացնելը, անհարմար վիճակի մեջ գցելը, ծեծելը, միտումնավոր ներվայնացնելը, կատաղեցնելը, ֆիզիկական կամ հոգեկան ցավ պատճառելը, վերջապես սպանելը, ցանկացած քիչ թե շատ առողջ հոգեկանով, ադեկվատ մարդու համար էլ խիստ անցանկալի բաներ են, ու դրանց հետ կապված կարելի ա վստահաբար կիրառել նշածս օրենքը: Համաձայն չե՞ս:
մարդ եղած վախտ
26.01.2023, 09:02
Էլի վայթե անհիմն եզրակացության եկար։ Ոչ մեկ այստեղ թեմաներ ու տարածքներ չունի։
Բազմաթիվ օպցիաներ կան, բայց դրանց մեջ մարդկանց վերադաստիարակելը չի մտնում, դե ուղղակի որոշ արդեն վաղուց ձևավորված սրիկաներ հանձինս ինձ էլ կյանքում չեն փոխվի, չարժի դրա վրա ժամանակ վատնել ու դրա պատճառով հրաժարվել օրիգինալ կարծիքներ արտահայտելուց։
Եթե մի քիչ էլ բզբզես, կհասկանաս, որ ես կարծիքների վրա եմ «հարձակվում», ոչ մարդկանց, ինձ համար էստեղի բոլոր մարդիկ կայֆն են, դու էլ հետները:
Վիշապ ջան, ես քեզ վերադաստիարակելու փորձ չեմ արել, բայց փորձել եմ հասցնել, որ դու ինձ պարբերաբար բացահայտ կամ քողարկված վիրավորում ես խոսակցություններում, ու էլի կրկնեմ, էն թեմաներում, որտեղ դու կարծիք ունես, չես հանդուրժում այլ կարծիք։ Էդ քո իրավունքն ա, բայց իմ իրավունքն ա քեզ մի քանի փորձով բացատրելուց հետո, եթե տենց էլ տեղ չի հասնում, ապա ուղղակի դուրս գալ էդ իրավիճակից։ Ու չէ, էլ մի քիչ էլ բզբզալու սահմանը հատել ա, ու իմ գործը չի քո հոգին չափչփել թե այ ինչ բարի ա Վիշապը ու չհասկացված։ Քո վարքը քո խնդիրն ա, ոչ թե իմ։ Թերևս էսքանը։
Վիշապ ջան, ես քեզ վերադաստիարակելու փորձ չեմ արել, բայց փորձել եմ հասցնել, որ դու ինձ պարբերաբար բացահայտ կամ քողարկված վիրավորում ես խոսակցություններում, ու էլի կրկնեմ, էն թեմաներում, որտեղ դու կարծիք ունես, չես հանդուրժում այլ կարծիք։ Էդ քո իրավունքն ա, բայց իմ իրավունքն ա քեզ մի քանի փորձով բացատրելուց հետո, եթե տենց էլ տեղ չի հասնում, ապա ուղղակի դուրս գալ էդ իրավիճակից։ Ու չէ, էլ մի քիչ էլ բզբզալու սահմանը հատել ա, ու իմ գործը չի քո հոգին չափչփել թե այ ինչ բարի ա Վիշապը ու չհասկացված։ Քո վարքը քո խնդիրն ա, ոչ թե իմ։ Թերևս էսքանը։
Դու նախ ինձ հիմա վարքի դասեր ես տալիս ու երկրորդ` դու ես անցել անձնական բազարի, հիմնական թեմայում իմ ընդհանրացված կարծիքից վիրավորվելովդ, առանց կոնկրետացնելու թե ինչն էր քեզ համար հատկապես վիրավորական ու անձնականիդ կպնող։ Մսակերության կամ ձվակերության վնասակարության հետազոտություն անցկացնող գիտնականների՞ց ես։
մարդ եղած վախտ, ակումբային առաջին ռազբոռկադ շնորհավո՜ր, վայելիր համայնքի բոլոր հաճույքները :))
Ասում են՝ առաջինը լավ մնում է հիշողության մեջ։
Իմը ո՞րն էր :think
Overdose
26.01.2023, 13:21
Ասեմ ձեզ, էս ռազբորկեքը ակումբի ամենահավես կարդացվող մասերն են։ՃՃՃ
Ես հենց դրա համար էլ Վիշապին սիրում եմ, մարդը կարա ամենաանմեղ քննարկումը սարքի իրարմորթոցի։Ճ
մարդ եղած վախտ, ակումբային առաջին ռազբոռկադ շնորհավո՜ր, վայելիր համայնքի բոլոր հաճույքները :))
Ասում են՝ առաջինը լավ մնում է հիշողության մեջ։
Իմը ո՞րն էր :think
Ես ոնց-որ չեմ էլ ունեցել ։Դ Մարդ եղած վախտն ավելի փորձառու ակումբցի ա, քան ես։ Երևի տուգանային ու կարմիր վարկանիշ էլ կունենա ։Դ
Գոնե ծիծիկների համակարգը փոխված չլիներ, ծիծիկ ունենայի ։Դ
Ես ոնց-որ չեմ էլ ունեցել ։Դ Մարդ եղած վախտն ավելի փորձառու ակումբցի ա, քան ես։ Երևի տուգանային ու կարմիր վարկանիշ էլ կունենա ։Դ
Գոնե ծիծիկների համակարգը փոխված չլիներ, ծիծիկ ունենայի ։Դ
Բայց ծիծիկ հիմա էլ ունես՝ էն կանաչ բարակը, մինչև նարնջագույն չդառնա, չի փարթամանա :oy
Եթե չփարթամանա էլ, չկոմպլեքսավորվես, քեզ սենց էլ ա շատ սազում։
Բայց ծիծիկ հիմա էլ ունես՝ էն կանաչ բարակը, մինչև նարնջագույն չդառնա, չի փարթամանա :oy
Եթե չփարթամանա էլ, չկոմպլեքսավորվես, քեզ սենց էլ ա շատ սազում։
Այ էդ փարթամից հենց ունեցա Չուկը դրեց սաղինը կտրեց ։դ
Քանի որ թեմայից շատ էր շեղված, տեղափոխեցի էստեղ:
Երբ ասում եմ` բացարձակ ա, բնականաբար, նկատի չունեմ մարդկանց անհատական ճաշակներ ու նախասիրություններ ենթադրող դեպքերը: Խոսքը համընդհանուր երևույթների մասին ա, որոնք կարելի ա տարածել բոլոր մարդկանց վրա, դե, առնվազն հոգեկան շեղումներ ու խանգարումներ չունեցողների: Գոռալու օրինակը, որ բերեցիր, կարծում եմ, շեղումների շարքից ա, որովհետև ոչ մի առողջ հոգեկանով մարդ չի կարող ուզենալ, որ իրա վրա գոռան: Ինչպես նաև եթե ես, օրինակ, կարմիր գույնն եմ սիրում ու հաճույքով վառ կարմիր շոր կհագնեի, դրանից ես, իհարկե, չեմ եզրակացնի, թե ուրիշներն էլ ուրեմն կուզենան, ու կամայական մարդու, առանց նախօրոք իմանալու, կարմիր շոր չեմ նվիրի: Բայց էնպիսի երևույթները, ինչպիսիք են վիրավորելը, ծաղրելը, ստորացնելը, անհարմար վիճակի մեջ գցելը, ծեծելը, միտումնավոր ներվայնացնելը, կատաղեցնելը, ֆիզիկական կամ հոգեկան ցավ պատճառելը, վերջապես սպանելը, ցանկացած քիչ թե շատ առողջ հոգեկանով, ադեկվատ մարդու համար էլ խիստ անցանկալի բաներ են, ու դրանց հետ կապված կարելի ա վստահաբար կիրառել նշածս օրենքը: Համաձայն չե՞ս:
Հիմա ավելի հասկացա, ինչ նկատի ունես, բայց միևնույն ա ինձ թվում ա, որ քո թվարկած դեպքերի համար էլ էս կանոնը բացարձակ չի։
Իհարկե, ոչ մեկ չի ուզենա, որ անհարմար դրության մեջ ընկնի, բայց անհարմար դրության մեջ ընկնելուց ա, որ մարդը հասկանում ա, հոպ մի վարկյան, կարող ա իմ behavior-ը էս իրավիճակում ճիշտ չէր, հա կարող ա դիմացինդ ապուշ ա, ինադու քեզ քցել ա անհարմար դրության մեջ, բայց նաև կարող ա դու սխալ բան ես արել, ու եթե դու սխալ բան ես արել, ու ոչ մեկ քեզ անհարմար դրության մեջ չի քցում, է ո՞նց պետք ա հասկանաս, որ սխալ բան ես արել։ Թեկուզ նույն մարդուն կանչել, ասել, գիտես ինչ կա, ստեղ ստեղ սխալ ես արել, մեկ ա դա անհարմար դրության մեջ դնել ա։ Կարծում եմ, նաև պարզ ա չէ, որ մնացած դեպքերում էլ, միշտ իրավիճակներ կան, որտեղ որ էս կանոնը չի աշխատում։ Նույն ծեծելը, սպանելը, ցավ պատճառելը, բոլորը կախված իրավիճակից կարող է միակ իրավիճակից դուրս գալու մեթոդը լինել։
Հանուն արդարության ես հասկանում եմ դու ինչ նկատի ունես, ու երևի ես էլ մեծ մասամբ կիսում եմ քո ընդհանուր մոտեցումը, բայց ես երբեք դրան աբստրակտ ու ունիվերսալ կանոն չեմ համարում։ Ինքը կարա ինչ որ իրավիճակների default կանոնը լինի (հատկապես երբ որ դիմացինդ էդ կանոնով ա շարժվում), բայց մի վարկյան շուտ եթե վտանգ կամ կասկած կա, որ էդ կանոնը կարող ա չաշխատել, միանգմաից դուրս ա մղվում հնարավոր գործելու տարբերակներից։
մարդ եղած վախտ
26.01.2023, 16:12
մարդ եղած վախտ, ակումբային առաջին ռազբոռկադ շնորհավո՜ր, վայելիր համայնքի բոլոր հաճույքները :))
Ասում են՝ առաջինը լավ մնում է հիշողության մեջ։
Իմը ո՞րն էր :think
Մերսի ։D էդ որ ասում էին համայնք, համայնք․․․ շատ անուշ բան դուրս եկավ․․․ ։D
եթե ստեղ ձգեմ, էս օրը կնշեմ որպես ակումբում կնունքս ։D
մարդ եղած վախտ
26.01.2023, 16:19
Ես ոնց-որ չեմ էլ ունեցել ։Դ Մարդ եղած վախտն ավելի փորձառու ակումբցի ա, քան ես։ Երևի տուգանային ու կարմիր վարկանիշ էլ կունենա ։Դ
Գոնե ծիծիկների համակարգը փոխված չլիներ, ծիծիկ ունենայի ։Դ
Տուգանայինը ու կարմիր վարկանիշ չունեմ, չէ։ Փաստորեն աճելու տեղ ունեմ
Իսկ ծիծիկ ունեմ, բայց էդ հետս բերել եմ, նոր չի։ Էդ ստեղ օգնում ա, հա՞։ :think
Տուգանայինը ու կարմիր վարկանիշ չունեմ, չէ։ Փաստորեն աճելու տեղ ունեմ
Իսկ ծիծիկ ունեմ, բայց էդ հետս բերել եմ, նոր չի։ Էդ ստեղ օգնում ա, հա՞։ :think
Տուգանային վերջերս երևի ոչ մեկ չի ստանում ։Դ իմ վերջինը 14 թվի ա։
Ծիծիկի պահով՝ ստեղի արդար վաստակած ծիծիկներն են մենակ անցնում, բայց ոնց-որ քեզ էլ ա քիչ մնացել հասնելուն, լիմիտը չեմ հիշում, բայց կանաչն ահագին ա։
Կարմիր վարկանիշ էլ դու կարաս Վիշապին մի քանի հատ տաս, իրա ծիծիկը կորի ։Դ
մարդ եղած վախտ
26.01.2023, 19:18
եկա էս վերևի գրառումը ջնջեմ, բայց էլ չեմ կարա ոնց որ։ Համը դուրս եկավ մի տեսակ։ Եթե մոդերատորներից մարդ կա, կջնջե՞ք, խնդրեմ։ Ես էլ մի քիչ դադար վերցնեմ։
Ուլուանա
26.01.2023, 19:36
եկա էս վերևի գրառումը ջնջեմ, բայց էլ չեմ կարա ոնց որ։ Համը դուրս եկավ մի տեսակ։ Եթե մոդերատորներից մարդ կա, կջնջե՞ք, խնդրեմ։ Ես էլ մի քիչ դադար վերցնեմ։
Ջնջեցի:
Ո՞ւր ես գնում, հազիվ մի քիչ ակտիվացել ա Ակումբը: Կարող ես ուղղակի Վիշապի հետ բանավեճի մեջ մտնլուց դադար վերցնել :)):
Ուլուանա
26.01.2023, 19:43
Հիմա ավելի հասկացա, ինչ նկատի ունես, բայց միևնույն ա ինձ թվում ա, որ քո թվարկած դեպքերի համար էլ էս կանոնը բացարձակ չի։
Իհարկե, ոչ մեկ չի ուզենա, որ անհարմար դրության մեջ ընկնի, բայց անհարմար դրության մեջ ընկնելուց ա, որ մարդը հասկանում ա, հոպ մի վարկյան, կարող ա իմ behavior-ը էս իրավիճակում ճիշտ չէր, հա կարող ա դիմացինդ ապուշ ա, ինադու քեզ քցել ա անհարմար դրության մեջ, բայց նաև կարող ա դու սխալ բան ես արել, ու եթե դու սխալ բան ես արել, ու ոչ մեկ քեզ անհարմար դրության մեջ չի քցում, է ո՞նց պետք ա հասկանաս, որ սխալ բան ես արել։ Թեկուզ նույն մարդուն կանչել, ասել, գիտես ինչ կա, ստեղ ստեղ սխալ ես արել, մեկ ա դա անհարմար դրության մեջ դնել ա։ Կարծում եմ, նաև պարզ ա չէ, որ մնացած դեպքերում էլ, միշտ իրավիճակներ կան, որտեղ որ էս կանոնը չի աշխատում։ Նույն ծեծելը, սպանելը, ցավ պատճառելը, բոլորը կախված իրավիճակից կարող է միակ իրավիճակից դուրս գալու մեթոդը լինել։
Հանուն արդարության ես հասկանում եմ դու ինչ նկատի ունես, ու երևի ես էլ մեծ մասամբ կիսում եմ քո ընդհանուր մոտեցումը, բայց ես երբեք դրան աբստրակտ ու ունիվերսալ կանոն չեմ համարում։ Ինքը կարա ինչ որ իրավիճակների default կանոնը լինի (հատկապես երբ որ դիմացինդ էդ կանոնով ա շարժվում), բայց մի վարկյան շուտ եթե վտանգ կամ կասկած կա, որ էդ կանոնը կարող ա չաշխատել, միանգմաից դուրս ա մղվում հնարավոր գործելու տարբերակներից։
Արամ ջան, որ տենց ծայրահեղություններ դիտարկենք ու խորանանք, կարող ենք համարել, որ բռնաբարվելու դեպքում էլ կարելի ա ինչ-որ օգտակար դասեր քաղել, բայց չնայած դրան` շարունակում ենք համարել, որ բռնաբարությունը բացասական, անընդունելի ու դատապարտելի արարք ա, չէ՞: Ու դժվար թե գտնվի որևէ ադեկվատ մարդ, որ կուզենար բռնաբարվել` հանուն օգտակար փորձառության: :D Նույնն էլ ինքնապաշտպանության նպատակով սպանելը, ծեծելը և այլն. սրանք ծայրահեղ դեպքեր են: Եթե էդ ծայրահեղ դեպքերի պատճառով ուզում ես համարել, որ էդ օրենքը բացարձակ չի, ի՞նչ ասեմ, կարող ենք տենց համարել, բայց դրանից առանձնապես բան չի փոխվում: Ես ուղղակի էդքան մանրանալու իմաստ չեմ տեսնում: Իսկ ընդհանուր առմամբ կարծես թե իրար հասկացանք:
Ուլուանա
26.01.2023, 22:14
Ուզում եմ intermittent fasting-ի մասին հարցեր քննարկել, բայց ինքս բավականաչափ տեղյակ չեմ էդ թեմայից, որ թեմա բացեմ: Լավ կլիներ` մեկը բացեր, քննարկեինք: Տեղյակներից ո՞վ կա, որ կուզենա բացել` միաժամանակ գոնե մի քիչ նախնական ինֆորմացիա ներկայացնելով: Վիշապ, ivy, Աթեիստ, դուք ոնց որ թե կիրառում/կիրառել եք, չէ՞: Մեկդ բացեք, էլի, որ ժամանակ գտնեք:
Ուզում եմ intermittent fasting-ի մասին հարցեր քննարկել, բայց ինքս բավականաչափ տեղյակ չեմ էդ թեմայից, որ թեմա բացեմ: Լավ կլիներ` մեկը բացեր, քննարկեինք: Տեղյակներից ո՞վ կա, որ կուզենա բացել` միաժամանակ գոնե մի քիչ նախնական ինֆորմացիա ներկայացնելով: Վիշապ, ivy, Աթեիստ, դուք ոնց որ թե կիրառում/կիրառել եք, չէ՞: Մեկդ բացեք, էլի, որ ժամանակ գտնեք:
Հայերեն ո՞նց կթարգմանվի՝ «դադարներով սովապահությո՞ւն»:
Ուլուանա
26.01.2023, 22:52
Հայերեն ո՞նց կթարգմանվի՝ «դադարներով սովապահությո՞ւն»:
Նոր որոնումներ արեցի մի քիչ, «դադարներով սովապահություն» չգտնվեց, փոխարենը մի օրինակ գտա «ինտերվալային սովապահություն», մի հատ էլ «ինտերվալային ծոմ», որը Վիշապի բացած «Կետոգենային դիետա» թեմայում էր: Երևի տենց էլ գրես: Եթե ընթացքում ավելի հարմար տերմին գտնենք, կփոխենք:
Նոր որոնումներ արեցի մի քիչ, «դադարներով սովապահություն» չգտնվեց, փոխարենը մի օրինակ գտա «ինտերվալային սովապահություն», մի հատ էլ «ինտերվալային ծոմ», որը Վիշապի բացած «Կետոգենային դիետա» թեմայում էր: Երևի տենց էլ գրես: Եթե ընթացքում ավելի հարմար տերմին գտնենք, կփոխենք:
Միջանկյալ ծոմ, եթե հակիրճ ու հայերեն եք ուզում։ Էդ թեմայում համ էլ որոշ մանրամասներ գրել եմ։ Ու համ էլ կետոգոնիկ կամ առնվազն ածխաջրերի քչացմամբ սննդակարգի հետ են ավելի հեշտ պահվում։ Մեծամասամբ ածխաջրեր հաճախակի ուտող մարդկանց համար մի քիչ դժվար կլինի ու սթրեսային։
Հայերեն ո՞նց կթարգմանվի՝ «դադարներով սովապահությո՞ւն»:
Դիետոլոգների մոտ ինտերվալային սովապահություն եմ կարդացել, հիմա երևի շատից քչից հայերենում տենց ա հայտնի
Ուլուանա
26.01.2023, 23:53
Միջանկյալ ծոմ, եթե հակիրճ ու հայերեն եք ուզում։ Էդ թեմայում համ էլ որոշ մանրամասներ գրել եմ։ Ու համ էլ կետոգոնիկ կամ առնվազն ածխաջրերի քչացմամբ սննդակարգի հետ են ավելի հեշտ պահվում։ Մեծամասամբ ածխաջրեր հաճախակի ուտող մարդկանց համար մի քիչ դժվար կլինի ու սթրեսային։
Ածխաջրերի տեսակը հեչ կապ չունի՞: Օրինակ, ես շաքար պարունակող սնունդ ընդհանրապես չեմ օգտագործում: Սովորաբար մի 14 ժամ սոված եմ մնում` ուշ նախաճաշելու արդյունքում, ու ասեմ, բոլորովին չեմ տառաում էդ ընթացքում: Ընդհանուր առմամբ էլ նենց չի, որ հաճախակի եմ սովածանում: Նենց որ չեմ կարծում, թե մի երկու ժամ ավելը բարդ լինի ինձ համար: Չնայած 16 ժամ էլ ա պատահել, որ չեմ կերել:
Ածխաջրերի տեսակը հեչ կապ չունի՞: Օրինակ, ես շաքար պարունակող սնունդ ընդհանրապես չեմ օգտագործում: Սովորաբար մի 14 ժամ սոված եմ մնում` ուշ նախաճաշելու արդյունքում, ու ասեմ, բոլորովին չեմ տառաում էդ ընթացքում: Ընդհանուր առմամբ էլ նենց չի, որ հաճախակի եմ սովածանում: Նենց որ չեմ կարծում, թե մի երկու ժամ ավելը բարդ լինի ինձ համար: Չնայած 16 ժամ էլ ա պատահել, որ չեմ կերել:
Մի քիչ կապ ունի։
Ռեգուլյար բարձր ածխաջրային սննդակարգով սնվող մարդու էներգիան գլյուկոզան է։ Ծոմը երկարացնելիս օրգանիզնում գլյուկոզան նվազում է, ու ինչ-որ պահից մարդս ընկնում է կետոգենային վիճակ ու սկսում է մարմնում եղած ճարպը օգտագործել որպես էներգիա։ Եթե շաքարի տատանումների մեծ խնդիր չկա, ապա անցումները թեթև կլինեն, հակառակ դեպքում կուղեկցվեն անտանելի թուլություններով ու գլխապտույտներով։ Բարձր գլյուցեմիկ ինդեքսով ածխաջրերով (հացամթերք, հրուշակեղեն) սնվող մարդկանց մոտ հիպոգլիցեմիան տարածված է։ Կարճ ասած՝ եթե առանց հացի ու կարտոֆիլի կյանք չունես, մի միչ դժվար կլինի։ Կախված է նաև ներկա մետաբոլիզմի վիճակից ու սթրեսների աստիճանից։
Ընդհանուր դեպքում խորհուրդ է տրվում միջանկյալ ծոմի հետ ճարպերը շատացնել, ածխաջրերը քչացնել` արյան մեջ շաքարի վերիվայրո թռիչքները նվազեցնելու ու սովածությունը թեթև տանելու համար։ Բուսական կետո (https://www.healthline.com/nutrition/vegetarian-keto-diet-plan) էլ կա, համենայն դեպս։ Մի քիչ ավելի բարդ է պահելը, բայց լինող է։
Միջանկյալ ծոմ, եթե հակիրճ ու հայերեն եք ուզում։ Էդ թեմայում համ էլ որոշ մանրամասներ գրել եմ։ Ու համ էլ կետոգոնիկ կամ առնվազն ածխաջրերի քչացմամբ սննդակարգի հետ են ավելի հեշտ պահվում։ Մեծամասամբ ածխաջրեր հաճախակի ուտող մարդկանց համար մի քիչ դժվար կլինի ու սթրեսային։
Վիշապ, կբացե՞ս թեման, դու ավելի տեղեկացված ես:
Վիշապ, կբացե՞ս թեման, դու ավելի տեղեկացված ես:
Խնդիր չի, բայց մի քիչ պիտի մտածվի ու շարադրվի, հիմա մի քիչ զբաղված եմ, շուտով։
Ուլուանա
28.01.2023, 08:37
Ի՞նչն էր խանգարում ալամ կենդանական աշխարհը ստեղծել բուսակեր, կենդանիները կյանքից հեռանային կամ ծերությունից կամ հիվանդությունից կամ դժբախտ պատահարից, ու մարդն ամոթից գետինը չմտնելու տեղ չունենար, որ միայն ինքն է այդպես "դաժան" դարձրել ինքն իրեն էս ամբողջ արարչագործության մեջ։
Էս անգամ արդեն Աստծուն ես, չէ՞, հարցնում :D:
Էս անգամ արդեն Աստծուն ես, չէ՞, հարցնում :D:
Ոչ իհարկե ("դաժանը" չակերտների մեջ ա), քեզ եմ հարցնում` հանձինս բուսակերների :)) եւ հարցս հռետորական չի։
Քեզ եմ հարցնում, որովհռտև չեմ կասկածում Բնության (Աստծու) անսխալականությանը և ընդունում եմ իր արարչագործությունը որպես ճշմարիտ ուղեցույց, որն է. կենդանուն որպես սնունդ օգտագործելը կապ չունի դաժանության հետ նույնքան, որքան բույսը որպես սնունդ օգտագործելը։
(Կամ էլ պիտի որոշենք որ բնությունն ինքը դաժան է ու պայքարենք նրա դեմ)։
Իսկ դու եթե համարում ես դա բնության սխալ, ուրեմն դեմ ես գնում բնությանը կամ ընդունում ես բնությունը ընտրովի (նայած որ մասով ա քո ստեղծած կատեգորիաներին համապատասխանում) ;)
Ուլուանա
28.01.2023, 16:40
Ոչ իհարկե ("դաժանը" չակերտների մեջ ա), քեզ եմ հարցնում` հանձինս բուսակերների :)) եւ հարցս հռետորական չի։
Քեզ եմ հարցնում, որովհռտև չեմ կասկածում Բնության (Աստծու) անսխալականությանը և ընդունում եմ իր արարչագործությունը որպես ճշմարիտ ուղեցույց, որն է. կենդանուն որպես սնունդ օգտագործելը կապ չունի դաժանության հետ նույնքան, որքան բույսը որպես սնունդ օգտագործելը։
(Կամ էլ պիտի որոշենք որ բնությունն ինքը դաժան է ու պայքարենք նրա դեմ)։
Իսկ դու եթե համարում ես դա բնության սխալ, ուրեմն դեմ ես գնում բնությանը կամ ընդունում ես բնությունը ընտրովի (նայած որ մասով ա քո ստեղծած կատեգորիաներին համապատասխանում) ;)
Ան, ինձ թվաց` էդ գրառումն էս թեմայում մեջբերելս ու այլ ուղղությամբ տանելս պիտի որ ցույց տար, որ բուն թեման քննարկելու ցանկություն այլևս չունեմ, բայց, փաստորեն, չէ: Հիմա մի հատ պաշտոնապես ասեմ, հուսով եմ` էլ չենք անդրադառնա էս հարցին: Բուսակերության թեման Ակումբում, ինչպես նաև առանձին անձամբ քեզ հետ քննարկելու ցանկություն բոլորովին չունեմ, մինչև էդ էլ չունեի` քո` էդ հարցի նկատմամբ կանխատրամադրվածությունը վաղուց իմանալով, բայց հիմարաբար ներքաշվեցի քննարկման մեջ` պատասխանելովվ քո «հարցին»: Ես վաղուց որոշել էի էդ թեմայով Ակումբում ոչինչ չգրել, չգիտեմ ինչի, էս անգամ որոշումս խախտեցի, ու արդյունքը միայն ժամանակի ու էներգիայի ահռելի կորուստն էր: Վաղուց ժամանակս էդքան անիմաստ անցկացրած չկայի: Խնդրում եմ, ինձ էդ թեմայով էլ հարցեր մի ուղղի: Ես ասելիքս արդեն ասել-վերջացրել եմ, ու եթե քեզ այն չի բավարարել, կարող ես համարել, որ դու ապացուցեցիր էն, ինչում ի սկզբանե կասկածի նշույլ անգամ չունեիր: Անչափ շնորհակալ կլինեմ, եթե էս գրառմանս էլ չպատասխանես, թեև դատելով քո անկոտրում համառությունից` հույս, ճիշտն ասած, ընդհանրապես չունեմ :D:
Ուլուանա
29.01.2023, 07:05
***
Հեչ զգացե՞լ եք, որ երբեմն տիեզերքը ձեզ ազդանշաններ է տալիս ընտրություն կատարելու համար։
Ասենք մի քանի օր առաջ ես մայրուղու վրա նկատեցի, որ անջատված սեղմել եմ գազին շատ ավելի, քան խելամտություն ու կարգն էր թելադրում,
ու այդ պահին ռադիոյով հնչող մեղեդին ստիպեց, որ նայեմ երգի անվանն ու բառերին, որն ասում էր` «դանդաղեցրու, դանդաղեցրու...»։
Հասկանալի է, որ ձեր տեսանկյունից սա զուտ պատահականություն է, բայց իմ տեսանկյունից ոչ, որովհետև Այնշտայն-Պոդոլսկի-Ռոզենի պարադոքսի սկզբունքով ձեր ու իմ իրականությունները տարբեր են։
Ես էլ եմ հավատում տիեզերքից ուղարկված նշաններին: Դրանք ամենուր են, ուշադիր լինելու դեպքում միշտ էլ կարելի է տեսնել: Նաև երբ բարդ ընտրության առաջ եմ կանգնած լինում ու ինքնուրույն չեմ կողմնորոշվում, ապավինում եմ նշաններին, ու դրանք միշտ հայտնվում են, հաճախ ամենաանսպասելի պահերին, ամենաանսպասելի տեղերից, ու մինչև հիմա դեռ ոչ մի անգամ չեն հիասթափեցրել: Պատահականություններ էլ, ըստ իս, չեն լինում ընդհանրապես: Բայց հա, բոլորիս իրականություններն էլ տարբեր են, պարզապես որոշ կետերում հատվում են: Իսկ օբյեկտիվ իրականություն` որպես այդպիսին, իմ կարծիքով, ուղղակի գոյություն չունի:
Ես էլ եմ հավատում տիեզերքից ուղարկված նշաններին: Դրանք ամենուր են, ուշադիր լինելու դեպքում միշտ էլ կարելի է տեսնել: Նաև երբ բարդ ընտրության առաջ եմ կանգնած լինում ու ինքնուրույն չեմ կողմնորոշվում, ապավինում եմ նշաններին, ու դրանք միշտ հայտնվում են, հաճախ ամենաանսպասելի պահերին, ամենաանսպասելի տեղերից, ու մինչև հիմա դեռ ոչ մի անգամ չեն հիասթափեցրել: Պատահականություններ էլ, ըստ իս, չեն լինում ընդհանրապես: Բայց հա, բոլորիս իրականություններն էլ տարբեր են, պարզապես որոշ կետերում հատվում են: Իսկ օբյեկտիվ իրականություն` որպես այդպիսին, իմ կարծիքով, ուղղակի գոյություն չունի:
Գիտականորեն, ասում են` ազատ ընտրություն էլ գոյություն չունի, այսինք մարդու ազատ կամքը խաբկանք է։
https://youtu.be/2_BTVN68-ZA
https://youtu.be/zpU_e3jh_FY
Գիտականորեն, ասում են` ազատ ընտրություն էլ գոյություն չունի, այսինք մարդու ազատ կամքը խաբկանք է։
https://youtu.be/2_BTVN68-ZA
https://youtu.be/zpU_e3jh_FY
Ես էլ եմ դրան հակված, բայց կարծում եմ էդ ուղղությամբ հաստատ բան ասելու համար մենք դեռ էնքան հեռու ենք իրականությունից, որ դաժե չգիտեմ տեսականորեն հնարավոր ա մի օր էդ պարզել, թե չէ։
Ես էլ եմ դրան հակված, բայց կարծում եմ էդ ուղղությամբ հաստատ բան ասելու համար մենք դեռ էնքան հեռու ենք իրականությունից, որ դաժե չգիտեմ տեսականորեն հնարավոր ա մի օր էդ պարզել, թե չէ։
Իմ կարծիքով գիտնականները քարկապ են ընկել քվանտային խճճվածությունից։ Հայտնագործության խիստ անհրաժեշտություն կա, սաղ մնանք, տեսնենք, թե ով է հաջորդ Այնշտայնը։
Յոհաննես
30.01.2023, 22:20
Իմ կարծիքով գիտնականները քարկապ են ընկել քվանտային խճճվածությունից։ Հայտնագործության խիստ անհրաժեշտություն կա, սաղ մնանք, տեսնենք, թե ով է հաջորդ Այնշտայնը։
Եթե մարդկության համար դեռ պարզ չի, թե ով է հաջորդ Այնշտայնը, ապա Ակումբի ժողովուրդը վերջին մի քանի ամսում արդեն հասկացելա
Արդեն որոշ ժամանակ է ուզում եմ մի թեմա բացել, բայց ուժս մի ձև չի հերիքում․ նույնիսկ տերմինի թարգմանության հարցում չեմ կողմնորոշվում՝ գերմ․ "Zivilcourage", անգլ․ "moral courage", հայերեն «քաղաքացիակա՞ն/հասարակակա՞ն/բարոյակա՞ն քաջությո՞ւն»։
Գուցե մեկը կուզենար էս թեմայի ստեղծումով զբաղվել․ ես առաջ չեմ գնում։
Արդեն որոշ ժամանակ է ուզում եմ մի թեմա բացել, բայց ուժս մի ձև չի հերիքում․ նույնիսկ տերմինի թարգմանության հարցում չեմ կողմնորոշվում՝ գերմ․ "Zivilcourage", անգլ․ "moral courage", հայերեն «քաղաքացիակա՞ն/հասարակակա՞ն/բարոյակա՞ն քաջությո՞ւն»։
Գուցե մեկը կուզենար էս թեմայի ստեղծումով զբաղվել․ ես առաջ չեմ գնում։
Այվի ջան, տես, դրա հայերենը չկա, ուստի հայերս դրանից չունենք, ու տես, որ դու էլ համապատասխան քաջությունը չունես թեման բացելու։ Բա։
Եթե քաղաքականության հետ կապ ունի, կամ գոնե ինտրիգային ա` կրքեր ա բորբոքելու, բացեմ։
Այվի ջան, տես, դրա հայերենը չկա, ուստի հայերս դրանից չունենք, ու տես, որ դու էլ համապատասխան քաջությունը չունես թեման բացելու։ Բա։
Եթե քաղաքականության հետ կապ ունի, կամ գոնե ինտրիգային ա` կրքեր ա բորբոքելու, բացեմ։
Վիշապ ջան, չգիտեմ՝ հայերս դրանից ինչքանով ունենք, բայց կողքից թարգմանությունն արդեն հուշեցին՝ «բարոյական խիզախություն», շնորհակալություն հուշողին :kiss
Սրա (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Moral_courage) մասին ա:
Գերմաներենում նույն տերմինի համար «բարոյական»-ի փոխարեն «ցիվիլ» ա օգտագործվում:
Բացե՞ս :)
Թե՞ ես խիզախությունս հավաքեմ ու ինձ քարշ տամ դեպի կոմպը:
...
Բացե՞ս :)
Թե՞ ես խիզախությունս հավաքեմ ու ինձ քարշ տամ դեպի կոմպը:
Բաց, քանի որ ենթադրաբար նախապատմություն էլ ունես:
One_Way_Ticket
01.02.2023, 03:54
Այվի ջան, տես, դրա հայերենը չկա, ուստի հայերս դրանից չունենք
Դատելով վիկիպեդիայի էջում լեզուների սակավությունից, շատ քիչ ազգեր դրանից ունեն։
https://en.wikipedia.org/wiki/Moral_courage
Իրականում երևի ավելի շուտ first world problem է։
Դատելով վիկիպեդիայի էջում լեզուների սակավությունից, շատ քիչ ազգեր դրանից ունեն։
https://en.wikipedia.org/wiki/Moral_courage
Իրականում երևի ավելի շուտ first world problem է։
Խոսքը պրոբլեմի մասին չի, այլ դրական երևույթի։
Ու որտեղ էլ որ չկա, արժի որ լինի։
Ես դեռ փորձում եմ հասկանամ, թե ինչի մասին ա խոսքը ։)
One_Way_Ticket
01.02.2023, 15:38
Խոսքը պրոբլեմի մասին չի, այլ դրական երևույթի։
Ու որտեղ էլ որ չկա, արժի որ լինի։
Էս կոնտեքստում նկատի ունեի նման տերմին հորինելն ու դրա շուրջ բանակցելը։ Պարզապես առաջին աշխարհի պրոբլեմները կայուն արտահայտություն է։ Առաջին աշխարհի զբաղմունքներ չեն ասում, չնայած էությունը նույնն է։
Խոսակցական հայերենում երևի ամենամոտը դուխովն է, որի գրականը տարիներ առաջ ակումբում փնտրում էինք ու ինչքան հիշում եմ, չգտանք։
Ուլուանա
01.02.2023, 18:36
Գերմանիայում առաջին անգամ "Zivilcourage" (արտասանությամբ՝ «ցիվիլքուղաժե») տերմինի հետ մոտ 10 տարի առաջ եմ առնչվել, երբ ոստիկանների կողմից կազմակերպվող մի կուրսի հանդիպեցի, որը նաև էս թեմային էր անդրադառնում։
Գրեմաներում տերմինը մի մասով նշանակում է՝ քաղաքացիական, մյուս մասով՝ քաջություն, խիզախություն։
Բացատրվում է մոտավորապես հետևյալ կերպ։
"Zivilcourage"-ը ներառում է տհաճ կամ նույնիսկ սպառնալից իրավիճակում սեփական անվտանգությունն ու հարմարավետությունը մի կողմ դնելու պատրաստակամությունը և կարողությունը՝ արդար համարվող գործին տեր կանգնելու և համապատասխան քայլեր ձեռնարկելու համար:
Էն կուրսը, որ ոստիկաններն էին անցկացնում, հատկապես նրա վրա էր շեշտ դնում, թե ոնց պահել քեզ, երբ ականատես ես լինում հասարակական որևէ արարքի, որը քեզ համար անընդունելի է, բայց միևնույն ժամանակ կարող է դրանում ներքաշվելը վտանգավոր լինել։ Ասենք՝ տեսնում ես, թե ոնց են մի խումբ ջահելներ ինչ-որ մեկին նեղում տրանսպորտում կամ փողոցում։ Ոնց պահես քեզ։
Ժամանակի հետ գնացի տերմինի հետևից ու տեսա, որ անգլերենում "civil courage" էդքան էլ չի օգտագործվում (թեև մի երկու տեղ աչքովս ընկել է), այլ ընդունված է "moral courage" անվանումը, ասել է թե՝ «բարոյական քաջություն» կամ «բարոյական խիզախություն»։
Ու թեև գերմաներենի հետ սահմանումները մոտ են իրար, էստեղ շեշտը հենց բարոյական արժեքների վրա է։ Խոսքը նրա մասին է, թե ինչքանով է մարդ պատրաստ վեր կանգնել իր արժեքների համար, եթե անգամ իրավիճակը հեչ ձեռնտու չի իր համար, ասենք՝ պատժի վտանգ կա։
Ասենք, ականատես լինելով խտրականության՝ դրան դեմ դուրս գալու խիզախություն ունենալ (լինի դա ռասիզմ, սեքսիզմ, հոմոֆոբիա, թե ուրիշ մի բան), էն դեպքում, երբ իրավիճակը կարող է պայթյունավտանգ լինել, և ինքը տուժի դրանից։ Բայց անգամ իմանալով վտանգի մասին՝ մարդ հետ չկանգնի իր բարոյական արժեքներից և քաջություն ունենա դա արտահայտելու։
Ինձ համար սա շատ կարևոր թեմա է, հատկապես՝ դաստիարակության հարցում։ Որ երեխային սովորեցնես ուժ ու քաջություն ունենալ՝ սեփական արժեքների համար պայքարելու, եթե նույնիսկ գիտի / կարծում է, որ աջակցություն չի ստանալու։ Այլ ոչ թե գնալ կոնֆորմիզմի ճանապարհով, որովհետև էդպես հեշտ է ու հարմար։ Որ պատրաստ լինի նաև ուրիշների համար վեր կանգնել, եթե անարդարության է ականատես լինում։
Կարող է և էդքան էլ միանշանակ հարց չի, որովհետև ապահովությունն ու անվտանգությունն այնուամենայնիվ կարևոր թեմա է։ Ինչի՞ գլուխ դնեմ, եթե մենակ տուժելու եմ դրանից։ Արդյո՞ք բարոյական արժեքներն ավելի կարևոր են, քան ապահովությունն ու բարեկեցությունը։
Վերջ, էս էի ուզում ասել :)
Ուրախ կլինեմ լսելու ձեր կարծիքները թեմայի շուրջ։
Ռիփ, հայերենում «վեր կանգնել» արտահայտությունն էն իմաստը չունի, որով էստեղ օգտագործել ես: Ենթադրում եմ, որ stand up for something արտահայտությունն ես բառացի թարգմանել, բայց հայերենում վեր կանգնելն ուրիշ իմաստներ ունի: Էս դեպքում ամենահարմար համարժեքը երևի պաշտպանել (արժեքները/մարդկանց), տեր լինել (սեփական արժեքներին): Գուցե ավելի հարմար բառ էլ կա, որ էս պահին մտքիս չի գալիս:
Ռիփ, հայերենում «վեր կանգնել» արտահայտությունն էն իմաստը չունի, որով էստեղ օգտագործել ես: Ենթադրում եմ, որ stand up for something արտահայտությունն ես բառացի թարգմանել, բայց հայերենում վեր կանգնելն ուրիշ իմաստներ ունի: Էս դեպքում ամենահարմար համարժեքը երևի պաշտպանել (արժեքները/մարդկանց), տեր լինել (սեփական արժեքներին): Գուցե ավելի հարմար բառ էլ կա, որ էս պահին մտքիս չի գալիս:
Որևէ բանի համար կանգնել (https://bararanonline.com/%D5%AF%D5%A1%D5%B6%D5%A3%D5%B6%D5%A5%D5%AC), ոտքի ելնել։
Էն որ ուզում ես մի երկար գրառում անել ու մտածում ես, որ դրա համար ամենահարմարը էս բաժինը (https://www.akumb.am/forumdisplay.php/228-%D5%8D%D5%A5%D5%BC%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%AF%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D6%84-%D5%AB%D5%B6%D5%BF%D5%AB%D5%B4-%D5%A1%D5%B6%D5%AF%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6) կլիներ, բայց տեսնելուց հետո, որ բաժնի մի քանի ակտիվ թեմաներում վերջին գրառումը քոնն է եղել, սուսուփուս դուրս ես գալիս՝ առանց գրառումդ անելու :պարկեշտսմայլիկ
Աչքիս գնանք մարդ ա մի գրառում անենք էնտեղ
Ուլուանա
03.02.2023, 03:01
Ադամը մի գրառում էր վերջերս արել արվեստագիտության մասին։ Հիմա հավես չկա փնտրել։ Ասում էր, որ ուրիշ լեզուներում տենց բառ չկա։ Բայց գոնե ռուսերենում կա՝ искусствоведение: Ու էդ թեմայով էսօր անեկդոտ կարդացի։
Երբ հավաքվում են արվեստագետները, նրանք քննարկում են ձևը, կառուցվածքը, մտահղացումը։ Երբ հավաքվում են նկարիչները, նրանք քննարկում են, թե որտեղ կարելի է էժանով ներկի լուծիչ գնել։
Բայց искусствовед-ը արվեստաբանն ա, ոչ թե արվեստագետը: Արվեստաբանն ուսումնասիրում ա արվեստն ու արվեստագետներին, իսկ արվեստագետը` զբաղվում արվեստով: Իրականում ես էլ եմ համաձայն, որ «արվեստագետն» էնքան էլ հաջող բառ չի, շփոթություն ա առաջացնում ու նույնացվում արվեստաբանի հետ, հետն էլ անտեղի ճոռոմ ա հնչում, ի տարբերություն, ասենք, artist-ի: Էդ «գետ» արմատն ա մեղավոր, էլի, գիտության հետ ա ասոցիացվում դրա պատճառով, ոչ թե բուն զբաղմունքի: Ես, օրինակ, նախընտրում եմ «արվեստի մարդ», «ստեղծագործող» բառերը, եթե խոսքը հենց կոնկրետ նկարիչների մասին չի: Ի դեպ, ռուսերենն էլ էդ առումով առանձնապես հարուստ չի. էնտեղ էլ ընդհանուր արվեստագետ (artist) հասկացությունն արտահայտող բառ չկա, մենակ художник ա, որը կոնկրետ նկարիչն ա:
One_Way_Ticket
03.02.2023, 03:26
Բայց искусствовед-ը արվեստաբանն ա, ոչ թե արվեստագետը: Արվեստաբանն ուսումնասիրում ա արվեստն ու արվեստագետներին, իսկ արվեստագետը` զբաղվում արվեստով: Իրականում ես էլ եմ համաձայն, որ «արվեստագետն» էնքան էլ հաջող բառ չի, շփոթություն ա առաջացնում ու նույնացվում արվեստաբանի հետ, հետն էլ անտեղի ճոռոմ ա հնչում, ի տարբերություն, ասենք, artist-ի: Էդ «գետ» արմատն ա մեղավոր, էլի, գիտության հետ ա ասոցիացվում դրա պատճառով, ոչ թե բուն զբաղմունքի: Ես, օրինակ, նախընտրում եմ «արվեստի մարդ», «ստեղծագործող» բառերը, եթե խոսքը հենց կոնկրետ նկարիչների մասին չի: Ի դեպ, ռուսերենն էլ էդ առումով առանձնապես հարուստ չի. էնտեղ էլ ընդհանուր արվեստագետ (artist) հասկացությունն արտահայտող բառ չկա, մենակ художник ա, որը կոնկրետ նկարիչն ա:
Ճիշտն ասած՝ առաջին անգամ եմ լսում արվեստաբան բառը։ Միշտ համարել եմ, որ դա արվեստագետն է։ Իսկ artist-ի հայերեն անալոգիայի մասին պարզապես չեմ մտածել։ Ռուսերենում ի դեպ կա հենց էդ բառը փոխառնված տեսքով՝ артист, որը տեսականորեն հենց դա էլ նշանակում է, չնայած գործնականում հաճախ կիրառվում է մի քիչ ուրիշ իմաստով։
Ուլուանա
03.02.2023, 18:19
Ճիշտն ասած՝ առաջին անգամ եմ լսում արվեստաբան բառը։ Միշտ համարել եմ, որ դա արվեստագետն է։ Իսկ artist-ի հայերեն անալոգիայի մասին պարզապես չեմ մտածել։ Ռուսերենում ի դեպ կա հենց էդ բառը փոխառնված տեսքով՝ артист, որը տեսականորեն հենց դա էլ նշանակում է, չնայած գործնականում հաճախ կիրառվում է մի քիչ ուրիշ իմաստով։
Դե հա, հենց էդ ա հարցը, որ զուտ տեսականորեն, իսկ գործնականում հիմնականում օգտագործվում ա դերասանների, երգիչների ու կատարողական արվեստի այլ ներկաայացուցիչների մասին խոսելիս:
Յոհաննես, հիշո՞ւմ ես մի քանի տարի առաջ “Leftovers” սերիալով էիր տարված՝ թե բա նայեք հա նայեք, էնքան ասեցիր, մի քանի հոգի դրեցին նայեցին, ես էլ՝ էդ թվում, հետո հավեսով քննարկեցինք:
Էլ էդպիսի սերիալային, ֆիլմային կամ ուրիշ ոլորտի ոգևորություն չունե՞ս, մենք էլ քեզնից ոգեշնչվենք՝ նայենք-լսենք-ուսումնասիրենք, մտքերով կիսվենք:
Յոհաննես
04.02.2023, 22:32
Յոհաննես, հիշո՞ւմ ես մի քանի տարի առաջ “Leftovers” սերիալով էիր տարված՝ թե բա նայեք հա նայեք, էնքան ասեցիր, մի քանի հոգի դրեցին նայեցին, ես էլ՝ էդ թվում, հետո հավեսով քննարկեցինք:
Էլ էդպիսի սերիալային, ֆիլմային կամ ուրիշ ոլորտի ոգևորություն չունե՞ս, մենք էլ քեզնից ոգեշնչվենք՝ նայենք-լսենք-ուսումնասիրենք, մտքերով կիսվենք:
Էս վերջերս մտել գրառումներս էի կարդում, ստեղծածս թեմաները, մեջս կրակ կար մի վախտ ։Դ
Հա, Լեֆթովերսն էլ էի հիշել, ճակատագրական սերիալ էր էլի, ոնց որ սև ղուշ լիներ ։ԴԴԴ
Ես վերջերս Հարի Փոթերով էի տարվել, բայց իմ ջոգելով էդ ստեղի մեծ մասը վաղուց արդեն նայել ու կարդացելա ։Դ
Իսկ դե Սոպրանոսը հիմիկվա ակտիվ անդամներին տենց շատ չի հետաքրքրի, բայց եթե մի նոր բանով ոգևորվեմ ձեզ էլ տեղյակ կպահեմ ։Դ Իրականում ես էլ եմ ակումբից թռել ։Դ
Ջոգիք չէ՞, մի հատ անունս տվիք վռազ եկա սաղ կյանքս պատմի :D:D
StrangeLittleGirl
04.02.2023, 22:38
Էս վերջերս մտել գրառումներս էի կարդում, ստեղծածս թեմաները, մեջս կրակ կար մի վախտ ։Դ
Հա, Լեֆթովերսն էլ էի հիշել, ճակատագրական սերիալ էր էլի, ոնց որ սև ղուշ լիներ ։ԴԴԴ
Ես վերջերս Հարի Փոթերով էի տարվել, բայց իմ ջոգելով էդ ստեղի մեծ մասը վաղուց արդեն նայել ու կարդացելա ։Դ
Իսկ դե Սոպրանոսը հիմիկվա ակտիվ անդամներին տենց շատ չի հետաքրքրի, բայց եթե մի նոր բանով ոգևորվեմ ձեզ էլ տեղյակ կպահեմ ։Դ Իրականում ես էլ եմ ակումբից թռել ։Դ
Ջոգիք չէ՞, մի հատ անունս տվիք վռազ եկա սաղ կյանքս պատմի :D:D
Լսի, բա ես էլ եմ Հարի Փոթերով խառը վերջին մի տարին :D Առաջին հինգ գիրքը լսել եմ արդեն, չեմ մոտիվացվում մյուս երկուսն էլ լսեմ։
Յոհաննես
04.02.2023, 22:45
Լսի, բա ես էլ եմ Հարի Փոթերով խառը վերջին մի տարին :D Առաջին հինգ գիրքը լսել եմ արդեն, չեմ մոտիվացվում մյուս երկուսն էլ լսեմ։
էս ինչ մի իրար ձեն-ձեն ենք տվել ։Դ
Ես կինոները նայեցի երեք գիրք կարդացի, բայց հիմա էդ ազդեցությունը անցելա, սպասում եմ մյուս նոր տարվան, որ էլի էդ կախարդական միջայավրը ձևավորվի շարունակեմ կարդալը ։Դ
StrangeLittleGirl
05.02.2023, 00:47
էս ինչ մի իրար ձեն-ձեն ենք տվել ։Դ
Ես կինոները նայեցի երեք գիրք կարդացի, բայց հիմա էդ ազդեցությունը անցելա, սպասում եմ մյուս նոր տարվան, որ էլի էդ կախարդական միջայավրը ձևավորվի շարունակեմ կարդալը ։Դ
Դե կինոները շուտ էի նայել։ Գրքերից առաջին երեքն են շատ լավը, իսկ մյուսները պրոգրեսիվ վատանում են։ Դրա համար չեմ կարում ինձ համոզեմ վեցերորդին անցնեմ։ Կարծում եմ՝ խնդիրը նաև էն ա, որ ընթացքում Ռոուլինգը հայտնի դառավ, ու դադարեցրին գրքերի բրուտալ խմբագրումները, դրա համար սենց անվերջ երկար ծամծմվում են։
Յոհաննես
05.02.2023, 01:18
Դե կինոները շուտ էի նայել։ Գրքերից առաջին երեքն են շատ լավը, իսկ մյուսները պրոգրեսիվ վատանում են։ Դրա համար չեմ կարում ինձ համոզեմ վեցերորդին անցնեմ։ Կարծում եմ՝ խնդիրը նաև էն ա, որ ընթացքում Ռոուլինգը հայտնի դառավ, ու դադարեցրին գրքերի բրուտալ խմբագրումները, դրա համար սենց անվերջ երկար ծամծմվում են։
Քանի եկել ես, կինոներից մի երկու բան ասա։ դ վերջին տարիներին հեչ ի՞նչ ես նայել, որ շատա տպավորել։
The Banshees of Inisherin-ը նայե՞լ ես
StrangeLittleGirl
05.02.2023, 02:11
Քանի եկել ես, կինոներից մի երկու բան ասա։ դ վերջին տարիներին հեչ ի՞նչ ես նայել, որ շատա տպավորել։
The Banshees of Inisherin-ը նայե՞լ ես
Վերջին տարիներին քիչ եմ նայել կամ նայածներս քիչ են տպավորել, շատ ա տուֆտայացել կինոյի ոլորտը։ :)) Էրեկ օրինակ Glass Onion-ը նայեցինք, դեբիլ բան էր։
Մի երկու բան, որ վերջին մեկ-երկու տարում եմ տեսել, մտքիս ծերին են. Being the Ricardos, The Lost Daughter, The Worst Person in the World, Gloria Mundi։
The Banshees of Inisherin-ը հերթի ա, արդեն երկու շաբաթ ա կինոյում տոմս ենք ռեզերվ անում, վերջին պահին քենսըլում, բայց հույս ունեմ մյուս շաբաթվա մեջ վերջապես կստացվի։ Դու նայե՞լ ես։
Իսկ դե Սոպրանոսը հիմիկվա ակտիվ անդամներին տենց շատ չի հետաքրքրի, բայց եթե մի նոր բանով ոգևորվեմ ձեզ էլ տեղյակ կպահեմ ։Դ
Ես կյանքումս երկու սերիալ եմ նայել, մեկը հենց Սոպրանոսն ա, ու մի քանի ամիս առաջ (թեև հին ա) :))
Յոհաննես
05.02.2023, 21:01
Վերջին տարիներին քիչ եմ նայել կամ նայածներս քիչ են տպավորել, շատ ա տուֆտայացել կինոյի ոլորտը։ :)) Էրեկ օրինակ Glass Onion-ը նայեցինք, դեբիլ բան էր։
Մի երկու բան, որ վերջին մեկ-երկու տարում եմ տեսել, մտքիս ծերին են. Being the Ricardos, The Lost Daughter, The Worst Person in the World, Gloria Mundi։
The Banshees of Inisherin-ը հերթի ա, արդեն երկու շաբաթ ա կինոյում տոմս ենք ռեզերվ անում, վերջին պահին քենսըլում, բայց հույս ունեմ մյուս շաբաթվա մեջ վերջապես կստացվի։ Դու նայե՞լ ես։
Հա, նայել եմ կինոթատրոնում ու վերջին տարիներին ավելի լավ կինո չեմ մտաբերում։ Ինձ ահավոր դուր եկավ, զուտ մտածում եմ, որ էս կինոն դաժը ամենամոտ մարդու հետ նայելու չի, լռիվ մենակ նայելու համար է։
Յոհաննես
05.02.2023, 21:02
Ես կյանքումս երկու սերիալ եմ նայել, մեկը հենց Սոպրանոսն ա, ու մի քանի ամիս առաջ (թեև հին ա) :))
Դե պատմի, ո՞նց էր ։Դ
Իմ ամենասիրելի սերիալներից է՝բազմաժանր ու հանճարեղ, որ մի քիչ պատմես ես էլ սիրածս հատվածները կդնեմ, հետաքրքիր է քո համար էլ են դրանք շատ կարևոր,թե չէ։
Դե պատմի, ո՞նց էր ։Դ
Իմ ամենասիրելի սերիալներից է՝բազմաժանր ու հանճարեղ, որ մի քիչ պատմես ես էլ սիրածս հատվածները կդնեմ, հետաքրքիր է քո համար էլ են դրանք շատ կարևոր,թե չէ։
Յոհաննես ջան, վախենում եմ հիասթափեցնեմ քեզ նրանով, որ պատմելու առանձնապես բան չունեմ, բացի նրանից, որ տղայիս ամենասիրելի սերիալներից ա (իր կարծիքով էլ բազմաժանր ու հանճարեղ), ու համոզեց, որ ընտանյոք նստենք նայենք, թեև ինքը առնվազն երկրորդ անգամ էր նայում։
Մենակս չէի նայի, բայց իր հետ հավես էր ու նայվում էր հետաքրքրությամբ, Թոնիի կերպարը ոնց որ դեր չլիներ, այլ իրականություն, դժվար էր մտաբերել, որ ընդամենը խաղում ա, ոնց որ դոկումենտալ ֆիլմ նայես :)) Գունեղ կերպար ա՝ իր ճշտով :)
Հա, ու ցավալի ա, որ դերասանը էդքան վաղաժամ ա հեռացել կյանքից, կարգին հարազատանում ես հետը։
Եթե չեմ սխալվում, շարունակություն են, չէ՞, վերջերս նկարել։
Յոհաննես
07.02.2023, 22:28
Յոհաննես ջան, վախենում եմ հիասթափեցնեմ քեզ նրանով, որ պատմելու առանձնապես բան չունեմ, բացի նրանից, որ տղայիս ամենասիրելի սերիալներից ա (իր կարծիքով էլ բազմաժանր ու հանճարեղ), ու համոզեց, որ ընտանյոք նստենք նայենք, թեև ինքը առնվազն երկրորդ անգամ էր նայում։
Մենակս չէի նայի, բայց իր հետ հավես էր ու նայվում էր հետաքրքրությամբ, Թոնիի կերպարը ոնց որ դեր չլիներ, այլ իրականություն, դժվար էր մտաբերել, որ ընդամենը խաղում ա, ոնց որ դոկումենտալ ֆիլմ նայես :)) Գունեղ կերպար ա՝ իր ճշտով :)
Հա, ու ցավալի ա, որ դերասանը էդքան վաղաժամ ա հեռացել կյանքից, կարգին հարազատանում ես հետը։
Եթե չեմ սխալվում, շարունակություն են, չէ՞, վերջերս նկարել։
Վայ, Բարեկամ ջան, ի՞նչ հիասթափեցնել զուտ շշմել եմ ։Դ ու հա չեմ ուզում որ կոպիտ ստացվի գրառումս, բայց դե մի երկու բան ասեմ էլի ։Դ
Հա, էս սերիալի մեջ լիքը պահեր կան, որ կարա ոչ մի ձև քեզ ու ստեղ շատերին չկպնի։ Ասենք էս․
https://www.youtube.com/watch?v=P8i01bL9a8Q
Սրա գեղարվեստական, գաղափարական մասը լիքը մարդու օտար կարա լինի։ Կմտածեն․հենա մաֆիոզ դեմքեր են, իրանց անկապ կյանքով ու հերթական գանգստերական կինոնա էլի։
Հա, դե հարց չկա, պռոստը եթե ցելի սերիալը նայել ես ու էդ շատ նուրբ պահերը քեզ ոչ մի բան չեն ասել, ես էլ ի՞նչ ասեմ ։Դ
Մնումա մի երկու տողով պատմեմ ։Դ
Ախպեր, վոբշմ ջոգեք, էդ ամերիկայում իտալական արմատներով մաֆիոզ ախպրո մի հատ, էդ իրա հիմնական կարծրատիպային կերպարը սաղս ջոգում ենք էլի։ Ըստ այդմ ջոգում ենք իրա մոտավոր սպասելիքները իրա տղուց։ Ստեղ հարցը էն չի, ինքը լավ մարդա, թե բտ, քանի հոգու գլուխա կերել, ինչ շան տղություններա արել, կամ քանի հոգու է լավություն արել, էս սաղ մի կողմ, զուտ կենտրոնանում ենք էն մտքի վրա, որ ինքը մոտավոր ինչ սպասելիքներ պետքա ունենա իրա տղուց։ Ըհը հիմա անցանք առաջ։
Ստեղ մի փոքր թեմայից շեղվում ենք։ Վաբշե էդ սաղ Կնքահայր դեմքերը զուտ գիտակցական մակարդակում ուզում են իրանց տղեքը էթան դառնան պալիծիկ, կամ իրավաբան, կամ տենց էլի ջոգինք, բայց միշտ կարելիա նկատել էս կինոներում, որ իրանք ամենաշատը իրանց տղեքով էն վախտ են հպարտանում, երբ որ մաքսիմալ որձ են իրանց պահում։ Խոսքի որ Կնքահայրի մեջ Մայքլը գնաց հորը փրկեց ու էս Սոպրանոյի մեջ էլ, որ հերու տղա խոսում են, էս տղեն դառնում հորը ասումա․ Էդ որ ինձ ասում ես․"մարդ խփելը սխալա" խի՞ ես ամեն անգամ կնքահայրը նայելուց Մայքլի վրեժի ժամանակ ասում, որ էդա քո ամենասիրած պահը։
Ու որ խորանում ես բոմբ էլի ախպեր, վաբշե էս կյանքի ամենահետաքրքիր հարաբերությւոնները երևի հոր ու տղու մեջ են։
Բայց անրադառնանք բուն թեմային, շատ չշեղվենք։
Հմի, էդ սպասելիքները հիշում եք, թե էդ տիպի մարդը, ի՞նչ սպսելիք կարա ունենա, իրա տղուց, բայց դե էս մեր Սոպրանոսի մեջ իրա տղեն պահա լինում որ հոգեբանական խնդիրներա ունենում ու իրան տանում են հիվանդանոց։ Տղեք, սաղ մի կողմ, դուք զուտ խորացեք, ինչ կզգա էլի ախպրոն, որ ինքը որձերի որձնա բայց տղուն տանում են հոգեբուժարան։ Մնացածը վիդեոյում
https://www.youtube.com/watch?v=NmEh0ZacaJA
Յոհաննես ջան, բանից պրզվում ա ես նույնիսկ բլոգային գրառում եմ արել էս ֆիլմի մասին, որ չէի էլ հիշում :) Ու դա, բանից պարզվում ա, 2021-ի հոկտեմբերին էր, իսկ ինձ թվում էր մի քանի ամիս առաջ եմ նայել (ինչ արագ ա անցնում ժամանակը)։
Հետաքրքիր ա՝ ես հոր ու տղու հարաբերությունների առումով չէի խորացել, բայց ասածիդ պես կինոն բազմաշերտ ա, ու ուրիշ պահեր են ինձ "բաներ ասել", որոնք երևի հետաքրքիր էին ինձ։ Դրանցից մեկը, օրինակ, Թոնիի՝ ժամանակ առ ժամանակ հոգեբանի մոտ վազելու կարիքն էր, ու ինքնաբացահայտման պրոցեսը հոգեբանի օգնությամբ։ Չմոռանամ՝ տղայիս հարցնեմ, թե իրեն "ինչ ա ասել" էս ֆիլմը, որ սիրում ա :)
Հազար տարի ակումբային երազ չէի ունեցել։
Էսօր երազում Տրիբունն էր վերադարձել Ակումբ։
Ու սովորականի պես գրառումներ էր անում, իսկ երազում թվում էր, թե իրեն եմ տեսնում (իրականում երբևէ չեմ տեսել)։
Շատ զգազմունքային, ինտենսիվ երազ էր, ու թվում էր, որ էդ զգացմունքներն ինչ-որ ձևով նաև երկրաշարժի ու փլատակների տակ մնացած մարդկանց հետ են կապված։
Իսկապես դժոխք է Թուրքիայում ու Սիրայում։ Ըստ որոշ թուրք մասնագետների, ուրվագծված զոհերի թիվը անցնելու է 150 հազարից, 10 հազարից ավելի շենք է փլվել։
Մի կողմից էլ նայում ես` Ուկրաինայում մի մարդուկի կողմից առաջացրածը էլի նույնքան աղետ է։ Երբեմն մտքովս անցնում է, որ աղետները պատիժ են, սա Թուրքիայի ռուսների ոռը պահելու հետևանք է, կամ էլի մի ուրիշ բան։ Մյուս կոմից էլ` լիքը խեղճ ու հարիֆ չափահաս ու անմեղ երեխա է տուժվում, թե իբր ինչ կապ ունի։ Բայց մեր մեջ ասած` Էրդողանը շատ էր հաբռգել ու իրեն համարյա աստված էր զգում, տեսնես հիմա ջոկում է՞, որ մահկանացու է։ Մարդիկս աղետներից որևէ դաս քաղում ե՞նք, թե՞ մնում ենք նույն անհամ կենդանին։ Եթե խելացի ազգեր լինեինք, տարածաշրջանում կռիվ չէր լինի, սահմաններ չէին լինի, իրար հետ հաշտ ու համերաշխ կլինեինք, ուրախություն ու դժբախտություն կիսող...
StrangeLittleGirl
12.02.2023, 02:20
Յոհաննես բանշիները նայեցինք։ Վաղուց սենց լեփ-լեցուն կինոդահլիճում չէի էղել, որ բոլոր տոմսերը վաճառված լինեին։ Սկիզբը շատ ուժեղ սկսվեց, բայց էն մատերի պահից սկսեց համը հանել։
Յոհաննես
12.02.2023, 02:32
Յոհաննես բանշիները նայեցինք։ Վաղուց սենց լեփ-լեցուն կինոդահլիճում չէի էղել, որ բոլոր տոմսերը վաճառված լինեին։ Սկիզբը շատ ուժեղ սկսվեց, բայց էն մատերի պահից սկսեց համը հանել։
Իմ համար ամբողջությամբ իդեալական էր
Իսկ դուք կուզեի՞ք ամերիկացի սևամորթ լինել։ Սան Ֆրանցիսկոյի սևամորթները հնարավոր է, որ մարդա 5 միլիոն դոլար հատուցում ստանան ու մինիմում երաշխավորված 97000 դոլար տարեկան եկամուտ առաջրկա 250 տարվա ընթացքում։ (https://www.dailymail.co.uk/news/article-11641737/San-Frans-reparations-committee-proposes-5-million-black-longtime-resident.html) Իսկ դուք ասում եք գույնը կապ չունի։
One_Way_Ticket
14.02.2023, 23:25
Հա, ու գերմանացիք չաղ են։ Աղջիկներն էլ գեշ։
Աչքիս էն օդանավակայանի դեպքը, երբ հայկական անձնագիր ցույց տալուց հետո վատ վերաբերմունքի ես արժանացել (մանրամասները չեմ հիշում), վրադ էնքան ուժեղ ազդեցություն է թողել, որ չես կարողանում մոռանալ :)
Իրականում ես էլ առանձնապես համակրանք չունեմ Գերմանիայի նկատմամբ, չնայած հակակրանք էլ չունեմ։
Այ հակակրանք ունեմ Չեխիայի նկատմամբ։ Պրահայում մի ամիս անցկացրել եմ, մի քանի տհաճ պատահար եմ ունեցել տեղացիների հետ ու ոչ մի հաճելի։ Ամենախայտառակը․ մթերային խանութում դրամարկղի մոտ մի տատի էր, հետևը տոպրակներ։ Խնդրում եմ տոպրակ տալ, անգլերեն, ռուսերեն, մի երկու բառ նույնիսկ չեխերեն, ցույց եմ տալիս, զրո ռեակցիա։ Մի երկու անգամ նույնիսկ ինձ "զիգ հայլ" ցույց տվեց, որը հետո հասկացա (այդ պահին ինձ թվում էր, թե ցույց է տալիս, իբր այնտեղ են տոպրակները)։ Վերջը մեկ այլ այցելուի խնդրեցի բացատրել, որ տոպրակ եմ ուզում, նոր տվեց։
Երևի միակ եվրոպական երկիրն է, որ զզվանքով եմ հիշում ու առանց անհրաժեշտության հաստատ չեմ ուզի այցելել։ Հա, չեխերն էլ են չաղ, աղջիկներն էլ` գեշ (համենայն դեպս, սլավոնական ստանդարտներով)։
Աչքիս էն օդանավակայանի դեպքը, երբ հայկական անձնագիր ցույց տալուց հետո վատ վերաբերմունքի ես արժանացել (մանրամասները չեմ հիշում), վրադ էնքան ուժեղ ազդեցություն է թողել, որ չես կարողանում մոռանալ :)
Իրականում ես էլ առանձնապես համակրանք չունեմ Գերմանիայի նկատմամբ, չնայած հակակրանք էլ չունեմ։
Այ հակակրանք ունեմ Չեխիայի նկատմամբ։ Պրահայում մի ամիս անցկացրել եմ, մի քանի տհաճ պատահար եմ ունեցել տեղացիների հետ ու ոչ մի հաճելի։ Ամենախայտառակը․ մթերային խանութում դրամարկղի մոտ մի տատի էր, հետևը տոպրակներ։ Խնդրում եմ տոպրակ տալ, անգլերեն, ռուսերեն, մի երկու բառ նույնիսկ չեխերեն, ցույց եմ տալիս, զրո ռեակցիա։ Մի երկու անգամ նույնիսկ ինձ "զիգ հայլ" ցույց տվեց, որը հետո հասկացա (այդ պահին ինձ թվում էր, թե ցույց է տալիս, իբր այնտեղ են տոպրակները)։ Վերջը մեկ այլ այցելուի խնդրեցի բացատրել, որ տոպրակ եմ ուզում, նոր տվեց։
Երևի միակ եվրոպական երկիրն է, որ զզվանքով եմ հիշում ու առանց անհրաժեշտության հաստատ չեմ ուզի այցելել։ Հա, չեխերն էլ են չաղ, աղջիկներն էլ` գեշ (համենայն դեպս, սլավոնական ստանդարտներով)։
Չէ, ողջ մնացած ակումբցիների ներվերի հետ եմ խաղում։
Անցյալ տարի Ավստրիական Ալպերով քարշ եկանք, մի երկու օր էլ Գերմանիայում անց կացրինք, շատ հաճելի տպավորություններով էինք։
Ավստրիացիք էլ, գերմանացիներն էլ հոյակապ, սրտաբաց ու համակրելի ժողովուրդներ են, սարերը, քաղաքները, գյուղերը, գոմերն ու ամրոցները շատ սիրուն են, գարեջուրն ու ուտեստները շատ համով են։ Հաստատ երկու երկրներում էլ կապրեի։
Մենակ կուզեի, որ Ալպերում ֆռֆռացող նախիրներն ու հոտերը չվերացնեին հանուն ինչ-որ կլիմայի, կամ ինչ-որ մարդկանց ապագայի ։Ճ
Այ էս պուպուշների մասին եմ ասում․
https://lh3.googleusercontent.com/pw/AMWts8DNx-ZF-nxeK_CB5ZBKdkOCFzE5iyekeo5OVexVIklmPHkdNGAucOBTWGuC-TMrgUng7V_UW_O0G-eqe2QOYpvpQyqi8ouCH9bUko8M69SpzBVdZVUxbHXmItlj3d8Ed5LRTPmsvY0gO7FSfu5Vgyf4Hg=w3308-h1860-no?authuser=0
https://lh3.googleusercontent.com/pw/AMWts8BOc3Nv0qXZ2boOuhB5OhcYkTG5mtmUEn4IstjwwSfG7R4w1LT_1vBTOF7IHrOA7BwTbjUBsW7xzQHhpxEREoLOFL7BWLT0whqXP_RDXgvDLNDve3JC11dK114lCNvct7ujp1Ww TOV2uKXmE7nqi9wvwQ=w3308-h1860-no?authuser=0
Այ էս պուպուշների մասին եմ ասում․
https://lh3.googleusercontent.com/pw/AMWts8DNx-ZF-nxeK_CB5ZBKdkOCFzE5iyekeo5OVexVIklmPHkdNGAucOBTWGuC-TMrgUng7V_UW_O0G-eqe2QOYpvpQyqi8ouCH9bUko8M69SpzBVdZVUxbHXmItlj3d8Ed5LRTPmsvY0gO7FSfu5Vgyf4Hg=w3308-h1860-no?authuser=0
https://lh3.googleusercontent.com/pw/AMWts8BOc3Nv0qXZ2boOuhB5OhcYkTG5mtmUEn4IstjwwSfG7R4w1LT_1vBTOF7IHrOA7BwTbjUBsW7xzQHhpxEREoLOFL7BWLT0whqXP_RDXgvDLNDve3JC11dK114lCNvct7ujp1Ww TOV2uKXmE7nqi9wvwQ=w3308-h1860-no?authuser=0
Կոտոշներ չունե՞ն ։դ մի տեսակ սխալ կովեր են երևում
Կոտոշներ չունե՞ն ։դ մի տեսակ սխալ կովեր են երևում
Freeman ջան, շատ էլ ճիշտ կովեր են, հատուկ քեզ համար քո ուզած կոտոշներովից.
https://lh3.googleusercontent.com/pw/AMWts8AcvnbwxrMMsEOFv5xSzgoq27XgD7kSkbDedSWSBtJ7UxwTT8NyB3jpTvmNPdx2JTE2YmBqe45TvmtNxxU97xvF7ocX8lyWYdOCH1XFjMkRZtDRjQIIpiK3Fh4X34_lRPvcXxUi M5FmtHDASXTaJGsA8g=w3308-h1860-no?authuser=0
https://lh3.googleusercontent.com/pw/AMWts8CVIuMqWJ9IF0Pos0eUKWDp7GWOgF4BH5SaWhosYExkyBbF39miKApOLO1BBNbPV17FLiYqF7qr8fP0K3TFCAT0HUs4MPp7_xlB7VTsFm2GFHO92ymbGrNfrX5LFXzLzjucdjbr ZL-0WvEchhdh3L2nwQ=w3308-h1860-no?authuser=0
Փողոցով քայլում եմ, մեկ էլ մի սարսափելի գոռոց-ճչոց բարձրացավ, տեսնեմ՝ մի կին փողոցի մեջտեղում հարձակվել է ինչ-որ տղամարդու վրա, ու հո չի՜ գոռում վրան, հո չի՜ գոռում, ձեռքերն էլ էնպես է թափահարում, որ կասես՝ ուր որ է կսատկացնի դրան:
Էն որ էն կարգի էր կոկորդը ճղում, որ ամբողջ փողոցը դղդրդում էր: Տղամարդն էլ հանգիստ կանգնած ընդունում էր իր ճակատագիրը:
Քիչ անց էս կինը հանգստացավ, երկու պստիկ երեխու հետ ճանապարհը շարունակեցին, տղամարդն էլ՝ հետները: Իրար հետ էին, ընտանիք: Էրեխեքն էլ բացարձակ անվրդով հայացքով հետները գնում էին: Երևի լրիվ սովորական դրվագ՝ իրենց կյանքից:
Bella Italia
մարդ եղած վախտ
22.02.2023, 15:41
Ուկրաինացիների մոտ հարցումներից մարդկանց 45%֊ը պատասխանել են, որ ընդհանրապես իրանց կյանքը չեն պլանավորում (պատերազմից առաջ էլ 46%֊ը չէր պլանավորում, բայց հիմա պլանավորողներն ավելի կարճաժամկետ են պլանավորում)։ Հետաքրքիր ա Հայաստանում մարդիկ ինչ ժամկետով են պլանավորում ու մեր մոտ էդ ոնց ա փոխվել անցած 5 տարիների ընթացքում։ Տենց վիճակագրություն կա՞։
https://t.me/uniannet/90270
Ուկրաինացիների մոտ հարցումներից մարդկանց 45%֊ը պատասխանել են, որ ընդհանրապես իրանց կյանքը չեն պլանավորում (պատերազմից առաջ էլ 46%֊ը չէր պլանավորում, բայց հիմա պլանավորողներն ավելի կարճաժամկետ են պլանավորում)։ Հետաքրքիր ա Հայաստանում մարդիկ ինչ ժամկետով են պլանավորում ու մեր մոտ էդ ոնց ա փոխվել անցած 5 տարիների ընթացքում։ Տենց վիճակագրություն կա՞։
https://t.me/uniannet/90270
Երբեք աչքովս տենց հարցում չի ընկել։
Ուկրաինացիների մոտ հարցումներից մարդկանց 45%֊ը պատասխանել են, որ ընդհանրապես իրանց կյանքը չեն պլանավորում (պատերազմից առաջ էլ 46%֊ը չէր պլանավորում, բայց հիմա պլանավորողներն ավելի կարճաժամկետ են պլանավորում)։ Հետաքրքիր ա Հայաստանում մարդիկ ինչ ժամկետով են պլանավորում ու մեր մոտ էդ ոնց ա փոխվել անցած 5 տարիների ընթացքում։ Տենց վիճակագրություն կա՞։
https://t.me/uniannet/90270
Ինձ թվում է, էսօրվա աշխարհում մարդիկ սովորաբար կարճաժամկետ են պլանավորում, ասենք՝ օրը, շաբաթը (էս տարբերակներն էլ կարելի էր մտցնել հարցման մեջ), առաջիկա ամիսները:
Հավանաբար տարիներով պլանավորողներ էլ կան, բայց իրենք պիտի որ մեծամասնություն չկազմեն՝ անկախ երկրի վիճակից:
Պլանավորման մասին մի թեմա էլ Ակումբում ունենք:
Էստեղ (https://www.akumb.am/showthread.php/67949-%D5%8A%D5%AC%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%A5%D5%9E%D5%AC-%D5%A9%D5%A5%D5%9E-%D5%B9%D5%BA%D5%AC%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%A5%D5%AC-%D5%A1%D5%B5%D5%BD-%D5%A7-%D5%AD%D5%B6%D5%A4%D5%AB%D6%80%D5%A8?highlight=%D5%BA%D5%AC%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%A5%D5%9E%D5%AC):
StrangeLittleGirl
23.02.2023, 12:01
Ուկրաինացիների մոտ հարցումներից մարդկանց 45%֊ը պատասխանել են, որ ընդհանրապես իրանց կյանքը չեն պլանավորում (պատերազմից առաջ էլ 46%֊ը չէր պլանավորում, բայց հիմա պլանավորողներն ավելի կարճաժամկետ են պլանավորում)։ Հետաքրքիր ա Հայաստանում մարդիկ ինչ ժամկետով են պլանավորում ու մեր մոտ էդ ոնց ա փոխվել անցած 5 տարիների ընթացքում։ Տենց վիճակագրություն կա՞։
https://t.me/uniannet/90270
Ինձ էլ շատ հետաքրքիր կլիներ հայերի մասին էս թվերը տեսնել։ Ես տեսություն ունեմ, որ էվոլյուցիոն տեսանկյունից ու մեր անընդհատ տեղահանվելու ու ցեղասպանվելու պատմությունը հաշվի առնելով՝ մեր օրեր հասել են մեծ մասամբ էն հայերը, որոնք ոչ թե երկարաժամկետ են պլանավորում, այլ շատ արագ ադապտացվում են փոփոխությանը, հասցնում արագ օրեր կամ նույնիսկ ժամեր պլանավորել։ Երկարաժամկետ պլաններ որպես էդպիսին չունեն կամ դրանցով չեն կաշկանդվում։
էս երևույթն ինձ վրա շատ ա ազդել որպես մի քանի ամիս առաջ պլանավորողի, լիքը վեճերի, նույնիսկ ներընտանեկան, թեմա ա դարձել, բայց դե հասկանում ես, որ էդ ա մեր իրականությունը, անիմաստ ա մի քանի ամիս առաջ բան որոշելը։ Ասենք անցյալ տարվա հուլիսին պլանավորել էի սեպտեմբերին Աղավնո գնալ։ Իսկ սեպտեմբերին արդեն Աղավնո չկար։
StrangeLittleGirl
23.02.2023, 12:05
Ինձ թվում է, էսօրվա աշխարհում մարդիկ սովորաբար կարճաժամկետ են պլանավորում, ասենք՝ օրը, շաբաթը (էս տարբերակներն էլ կարելի էր մտցնել հարցման մեջ), առաջիկա ամիսները:
Հավանաբար տարիներով պլանավորողներ էլ կան, բայց իրենք պիտի որ մեծամասնություն չկազմեն՝ անկախ երկրի վիճակից:
Պլանավորման մասին մի թեմա էլ Ակումբում ունենք:
Էստեղ (https://www.akumb.am/showthread.php/67949-%D5%8A%D5%AC%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%A5%D5%9E%D5%AC-%D5%A9%D5%A5%D5%9E-%D5%B9%D5%BA%D5%AC%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%A5%D5%AC-%D5%A1%D5%B5%D5%BD-%D5%A7-%D5%AD%D5%B6%D5%A4%D5%AB%D6%80%D5%A8?highlight=%D5%BA%D5%AC%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%A5%D5%9E%D5%AC):
Հա, բայց մշակութային տարբերությունները չես կարա հաշվի չառնես։ Հավատացած եմ գերմանացիներն էլ դանիացիների պես իրենց հոժար կամքով վճարում են կենսաթոշակային ֆոնդերին օրինակ, բայց հիշի Հայաստանում ինչ ընդվզում էր նույն ֆոնդերի դեմ։
Պլյուս մի անգամ չի, որ եքա կոնֆլիկտների մեջ եմ հայտնվել Հայաստանում խիստ կարճաժամկետ պլանավորելու պատճառով, նաև վերջին տարիներին։ Օրինակ, էստեղ գործատուս պահանջում ա, որ մինչև մայիսի կեսերը բոլորն իրենց ամառային արձակուրդի օրերն ասեն։ Իմ արձակուրդը պայմանավորված ա Հայաստանում կոնկրետ մի կարևոր իրադարձության օր նշանակելուց։ Ոնց անում եմ, ինչքան համոզում եմ, աղաչում-պաղատում եմ, մեկ ա, էդպես էլ օրն ասում են իրադարձությունից մի շաբաթ առաջ, ու ես ստիպված ոչ թե արձակուրդիս, այլ վիքենդիս եմ Հայաստան գնում։
մարդ եղած վախտ
24.02.2023, 02:52
...էսօրվա աշխարհում մարդիկ սովորաբար կարճաժամկետ են պլանավորում, ասենք՝ օրը, շաբաթը (էս տարբերակներն էլ կարելի էր մտցնել հարցման մեջ)...
Համաձայն եմ, մի քանի ամսից պակաս ամեն ինչ զրոյի կլորացնելը շատ կոպիտ մոտարկում ա։
Հավանաբար տարիներով պլանավորողներ էլ կան, բայց իրենք պիտի որ մեծամասնություն չկազմեն՝ անկախ երկրի վիճակից:
Ինձ թվում ա ապագան պատկերացնելու, ինչ֊որ նպատակներ դնելու հեռահարության վրա ահագին ազդում ա երկրի վիճակը։ Գուցե մարդ չպլանավորի թե մի քանի տարուց էսինչ օրը ինչ ա անելու, բայց մոտավորապես պատկերացնի, թե ինչ ա ուզում ունենա մի քանի տարուց։ Չգիտեմ ինչ հարց կարելի ա տալ հասկանալու համար ինչքան հեռահար են մարդու ցանկությունները, բայց եթե տենց հարց լիներ, ինձ թվում ա արդյունքը երկրի կայունության հետ ահագին կապված կլիներ։
մարդ եղած վախտ
24.02.2023, 02:59
Ինձ էլ շատ հետաքրքիր կլիներ հայերի մասին էս թվերը տեսնել։ Ես տեսություն ունեմ, որ էվոլյուցիոն տեսանկյունից ու մեր անընդհատ տեղահանվելու ու ցեղասպանվելու պատմությունը հաշվի առնելով՝ մեր օրեր հասել են մեծ մասամբ էն հայերը, որոնք ոչ թե երկարաժամկետ են պլանավորում, այլ շատ արագ ադապտացվում են փոփոխությանը, հասցնում արագ օրեր կամ նույնիսկ ժամեր պլանավորել։ Երկարաժամկետ պլաններ որպես էդպիսին չունեն կամ դրանցով չեն կաշկանդվում։
Կարծում ես սովետի թվերին էլ էի՞ն հայերը կարճաժամկետ ու քաոտիկ պլանավորում։
Ինձ այնուամենայնիվ թվում ա, որ էդ զուտ մշակութային երևույթ ա։ Եթե տեսնում ես երկարաժամկետ աշխատող պլանավորում, դու էլ ես երկարաժամկետ պլանավորում, ու հակառակը։ Հայերը ուղղակի տենց երկարաժամկետ խաղաղության պատուհաններ սովետից զատ մեկ էլ երևի մի հազար տարի առաջ են ունեցել, մեզ թվում ա քաոսը մեր գեներում ա։
Երկարաժամկետ կարելի է տեսլական, նպատակներ ու մտադրություններ ունենալ, բայց հստակ գրաֆիկով որևէ բան երկարաժամկետ պլանավորելը ոչ մի ազգի կամ ազգի ներկայացուցչի մոտ էլ առանձնապես լավ չի աշխատում։ Հայերս օրինակ նշանդրեքները, հարսանիքները, կնունքներն ու ծնունդները, քելեխներն ու 7-ն ու տարին լավ էլ հոյակապ պլանավորում ենք, իսկ մնացած խնդիրները երկրորդական են։ :P Ճկունությունն ու տարբեր անակնկալների պատրաստ լինելն ու առաջնայնությունները դեպքերի ընթացքին հարմարեցնելը երևի ավելի կարևոր բան են, քան թե երկարաժամկետ ֆիքսված պլաններին ամեն գնով հետևելը։
StrangeLittleGirl
24.02.2023, 11:50
Կարծում ես սովետի թվերին էլ էի՞ն հայերը կարճաժամկետ ու քաոտիկ պլանավորում։
Ինձ այնուամենայնիվ թվում ա, որ էդ զուտ մշակութային երևույթ ա։ Եթե տեսնում ես երկարաժամկետ աշխատող պլանավորում, դու էլ ես երկարաժամկետ պլանավորում, ու հակառակը։ Հայերը ուղղակի տենց երկարաժամկետ խաղաղության պատուհաններ սովետից զատ մեկ էլ երևի մի հազար տարի առաջ են ունեցել, մեզ թվում ա քաոսը մեր գեներում ա։
Սովետի ժամանակ երևի պետությունն էր իրանց համար պլանավորում :D
Բայց նույնիսկ երկարաժամկետ պլանավորման մշակույթ ունեցող երկրներում շատ հայեր էլի կարճաժամկետ են պլանավորում։ Էն վերևում նշածս պատմությունն իրականում հենց դրսում ապրող հայով էր պայմանավորված։
Կարծում եմ նաև ռուտիններն էլ կապ ունեն։ Ինչքան ռուտինային ա կյանքդ, էդքան դժվար ա առանց երկարաժամկետ պլանավորման ապրելը։ Իսկ ոչ ռուտինային կյանքով ապրողներն առավելապես քաոտիկ են։ Ռուտինն էլ իր հերթին կարա աշխատանքից պարտադրվի, կարա կոնկրետ ընտրություն լինի։ Ի դեպ, մենակ հայերը չէ։ Իմ շրջապատում էդպիսի ինչ ազգի ներկայացուցիչ ասես կա։ Իրենց համար էլ պլանավորող հասարակությունում ապրելն ա բարդ։ Տենց մի դանիացի ընկերուհի ունենք, դարդից Իսպանիա էր տեղափոխվել :D
StrangeLittleGirl
24.02.2023, 11:55
Երկարաժամկետ կարելի է տեսլական, նպատակներ ու մտադրություններ ունենալ, բայց հստակ գրաֆիկով որևէ բան երկարաժամկետ պլանավորելը ոչ մի ազգի կամ ազգի ներկայացուցչի մոտ էլ առանձնապես լավ չի աշխատում։ Հայերս օրինակ նշանդրեքները, հարսանիքները, կնունքներն ու ծնունդները, քելեխներն ու 7-ն ու տարին լավ էլ հոյակապ պլանավորում ենք, իսկ մնացած խնդիրները երկրորդական են։ :P Ճկունությունն ու տարբեր անակնկալների պատրաստ լինելն ու առաջնայնությունները դեպքերի ընթացքին հարմարեցնելը երևի ավելի կարևոր բան են, քան թե երկարաժամկետ ֆիքսված պլաններին ամեն գնով հետևելը։
Չէ, ինչու, դու արի, տես Սկանդինավիայում ոնց են մարդիկ մի երեք-չորս տարի շուտ ութսուն ամյակ պլանավորում։ Մենք էլ ինչքան ժամանակ ա չենք կարում հարսանիք անենք, որտև մեր դանիացի հյուրերին ամենաքիչը մի տարի շուտ պիտի օր ասենք, իսկ Հայաստանում մանավանդ 2020-ից հետո մի տարի շուտ ոչ մի բանի մասին չես կարա իմանաս։
Ավելի-պակաս կարևորի հետ համաձայն չեմ, այսինքն՝ երկուսն էլ իրենց դերն ունեն, կախված ինչ պայմաններում ես ապրում ու աշխատում։
Մտերիմ ընկերուհիս երկարաժամկետ պլանավորող արևմուտքի մասին մի լավ բան ա ասում. ասում ա՝ իրանք նույնիսկ գաղութացումն են նախապես պլանավորում, դրա համար էլ էդքան լավ ա ստացվում։
Ինձ թվում ա ապագան պատկերացնելու, ինչ֊որ նպատակներ դնելու հեռահարության վրա ահագին ազդում ա երկրի վիճակը։ Գուցե մարդ չպլանավորի թե մի քանի տարուց էսինչ օրը ինչ ա անելու, բայց մոտավորապես պատկերացնի, թե ինչ ա ուզում ունենա մի քանի տարուց։ Չգիտեմ ինչ հարց կարելի ա տալ հասկանալու համար ինչքան հեռահար են մարդու ցանկությունները, բայց եթե տենց հարց լիներ, ինձ թվում ա արդյունքը երկրի կայունության հետ ահագին կապված կլիներ։
Հասկանում եմ ինչ նկատի ունես, բայց իմ պատկերացմամբ էսօրվա մոբիլ աշխարհում ոչ թե երկիրն է ազդում նպատակների պլանավորման վրա, այլ նպատակներն են ազդում երկրի ընտրության վրա:
Նպատակներն իմ կարծիքով առաջնային են (քո մասն են), երկիրը փոփոխական հասկացություն է ու ենթակա է նպատակներին:
Եթե մարդ նպատակ ունի ինչ-որ ոլորտում լավ մասնագետ դառնալ, բայց իր երկրում դա հավանական չի, էդ դեպքում ավելի խելքին մոտ է հարմար երկիր ընտրել տվյալ նպատակի համար, քան թե հրաժարվել անձնական ձգտումներից՝ հարմարվելով երկրին: Ու երկիրը փոխելը նույնպես կարող է դառնալ պլանավորման մաս՝ կախված նպատակներից:
Էս իմաստով, հարցման արդյունքների վրա երկրի վիճակը պիտի որ առանձնապես ազդեցություն չունենա:
Ուրիշ բան, եթե հարցման մեջ հատուկ նշվեր՝ ինչքանով եք պլանավորում ձեր կյանքը ձեր երկրում: Էդ դեպքում հա, անկայուն երկրում, շատ բան պլանավորել չես կարող:
Բայց հնարավոր է՝ ես էմիգրանտի աչքերով եմ նայում հարցմանը, ու իրականում սխալ եմ:
One_Way_Ticket
24.02.2023, 14:17
Բայց հնարավոր է՝ ես էմիգրանտի աչքերով եմ նայում հարցմանը
Հնարավոր է։ Լիքը մարդ իրենց ընդհանրապես չեն պատկերացնում այլ երկրում։ Ավելի շուտ նպատակներից կհրաժարվեն։
Ուլուանա
24.02.2023, 20:29
Հասկանում եմ ինչ նկատի ունես, բայց իմ պատկերացմամբ էսօրվա մոբիլ աշխարհում ոչ թե երկիրն է ազդում նպատակների պլանավորման վրա, այլ նպատակներն են ազդում երկրի ընտրության վրա:
Նպատակներն իմ կարծիքով առաջնային են (քո մասն են), երկիրը փոփոխական հասկացություն է ու ենթակա է նպատակներին:
Եթե մարդ նպատակ ունի ինչ-որ ոլորտում լավ մասնագետ դառնալ, բայց իր երկրում դա հավանական չի, էդ դեպքում ավելի խելքին մոտ է հարմար երկիր ընտրել տվյալ նպատակի համար, քան թե հրաժարվել անձնական ձգտումներից՝ հարմարվելով երկրին: Ու երկիրը փոխելը նույնպես կարող է դառնալ պլանավորման մաս՝ կախված նպատակներից:
Էս իմաստով, հարցման արդյունքների վրա երկրի վիճակը պիտի որ առանձնապես ազդեցություն չունենա:
Ուրիշ բան, եթե հարցման մեջ հատուկ նշվեր՝ ինչքանով եք պլանավորում ձեր կյանքը ձեր երկրում: Էդ դեպքում հա, անկայուն երկրում, շատ բան պլանավորել չես կարող:
Բայց հնարավոր է՝ ես էմիգրանտի աչքերով եմ նայում հարցմանը, ու իրականում սխալ եմ:
Հնարավոր է։ Լիքը մարդ իրենց ընդհանրապես չեն պատկերացնում այլ երկրում։ Ավելի շուտ նպատակներից կհրաժարվեն։
Համաձայն եմ: Դու քո տեսանկյունից ես դիտում, Ռիփ, քանի որ ինքդ ավելի շուտ երկիրը կփոխես, քան նպատակդ, բայց լիքը մարդկանց համար տենց չի կամ տենց միանշանակ չի, քանի որ առաջնահերթություններն են տարբեր: Ասենք, մարդ կա` իր համար իր հայրենիքում ապրելն առաջնահերթություն ա, կամ թեկուզ ոչ հայրենիքում, այլ էն երկրում ապրելը, որում արդեն ահագին ինտեգրված ա, շատ կարևոր է ու այն փոխելը շատ լուրջ ու ռիսկային քայլ ա, հետևաբար ավելի հարմար ա գտնում նպատակը իրավիճակին հարմարեցնելը, քան հակառակը:
Չէ, ինչու, դու արի, տես Սկանդինավիայում ոնց են մարդիկ մի երեք-չորս տարի շուտ ութսուն ամյակ պլանավորում։ Մենք էլ ինչքան ժամանակ ա չենք կարում հարսանիք անենք, որտև մեր դանիացի հյուրերին ամենաքիչը մի տարի շուտ պիտի օր ասենք, իսկ Հայաստանում մանավանդ 2020-ից հետո մի տարի շուտ ոչ մի բանի մասին չես կարա իմանաս։
Ավելի-պակաս կարևորի հետ համաձայն չեմ, այսինքն՝ երկուսն էլ իրենց դերն ունեն, կախված ինչ պայմաններում ես ապրում ու աշխատում։
Մտերիմ ընկերուհիս երկարաժամկետ պլանավորող արևմուտքի մասին մի լավ բան ա ասում. ասում ա՝ իրանք նույնիսկ գաղութացումն են նախապես պլանավորում, դրա համար էլ էդքան լավ ա ստացվում։
Ձանձրալի է կյանքը, Սկանդինավիայում։ Իսկ Աֆղանստանում, մարդս տնից դուրս գալուց չգիտի՝ ճաշին կվերադառնա տու՞ն, թե՞ կգնա դրախտ։
Էն, որ ես ակումբում ամենաազատ կյանքն եմ վարում։
https://traveller.id.au/misc_photos/azat_kyanq.png
Եթե էս գրածիս էլ պատասխանես ու հայտարարություններում մի բան գրես՝ մոնոպոլիա կլինի ազատ կյանքի ։Դ
One_Way_Ticket
26.02.2023, 02:24
Եթե էս գրածիս էլ պատասխանես ու հայտարարություններում մի բան գրես՝ մոնոպոլիա կլինի ազատ կյանքի ։Դ
Պատասխանելը կպատասխանեմ, բայց ոչ դրա խաթր։ Ազատ կյանքը լավ բան է, բայց պիտի ինքնաբուխ լինի։ Համ էլ ես ագահ չեմ, թող ուրիշներին էլ մի փոքր հասնի :))
Պատասխանելը կպատասխանեմ, բայց ոչ դրա խաթր։ Ազատ կյանքը լավ բան է, բայց պիտի ինքնաբուխ լինի։ Համ էլ ես ագահ չեմ, թող ուրիշներին էլ մի փոքր հասնի :))
Իմ մականունին կսազեր էս բաժինը «զավթել» ։դ
One_Way_Ticket
08.03.2023, 00:44
Վերջերս ռուսերենը ինձ մոտ ասոցացվում ա դեբիլության, անասունիզմի, անադեկվատության ու Պուտինի հետ, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում էդ ասոցիացիան գլխիցս հանել։ Ռասիզմը խայտառակ վատ ու վնասակար բան ա, գիտեմ։
Ի դեպ, ես մի հետաքրքիր ասոցիացիա ունեմ ռուսերենի հետ։ Ինձ մոտ որոշակի հանգամանքներում դա մուննաթ գալու լեզուն է։
Ռիգայում բնակչության գրեթե 100%-ը ռուսերեն հասկանում է։ Կարող է իդեալական չհասկանա, կամ առավել ևս չկարողանա խոսել, բայց ընդհանուր առմամբ հասկանում է։ Ու եթե մի բան դուրս չի գալիս, ու լատվիերենից կամ անգլերենից ռուսերենի եմ անցնում, դա հստակ մեսսիջ է ուղարկում․ սիրալիրությունն ավարտված է, այսուհետ ես պահանջներ եմ ներկայացնում։ Ու դիմացինը միանգամից մեսսիջը ընկալում է։
Կամ էսօր Ուկրաինայից Etsy-ով մի բան եմ պատվիրել, անգլերեն որոշ լրացուցիչ տվյալներ եմ հարցնում։ Ակնհայտ հավես չունի հարցերիս մեջ խորանալու, փորձում է ցրել։ Գրում եմ ռուսերեն։ Պատասխանում է (անգլերեն), որ վաղը կչափի, կպատասխանի։ Այդ դա արդեն ուրիշ բան։
Ռասիզմը խայտառակ վատ ու վնասակար բան է, գիտեմ։ Բայց մեթոդն աշխատում է։
Ուլուանա
08.03.2023, 02:05
Ի դեպ, ես մի հետաքրքիր ասոցիացիա ունեմ ռուսերենի հետ։ Ինձ մոտ որոշակի հանգամանքներում դա մուննաթ գալու լեզուն է։
Ռիգայում բնակչության գրեթե 100%-ը ռուսերեն հասկանում է։ Կարող է իդեալական չհասկանա, կամ առավել ևս չկարողանա խոսել, բայց ընդհանուր առմամբ հասկանում է։ Ու եթե մի բան դուրս չի գալիս, ու լատվիերենից կամ անգլերենից ռուսերենի եմ անցնում, դա հստակ մեսսիջ է ուղարկում․ սիրալիրությունն ավարտված է, այսուհետ ես պահանջներ եմ ներկայացնում։ Ու դիմացինը միանգամից մեսսիջը ընկալում է
Իսկ կարո՞ղ ա` ուղղակի ռուսերենով ավելի ազատ ես արտահայտվում, դրա համար մուննաթ գալն էլ ավելի լավ ա ստացվում: :)))
Կամ էսօր Ուկրաինայից Etsy-ով մի բան եմ պատվիրել, անգլերեն որոշ լրացուցիչ տվյալներ եմ հարցնում։ Ակնհայտ հավես չունի հարցերիս մեջ խորանալու, փորձում է ցրել։ Գրում եմ ռուսերեն։ Պատասխանում է (անգլերեն), որ վաղը կչափի, կպատասխանի։ Այդ դա արդեն ուրիշ բան։
Ռասիզմը խայտառակ վատ ու վնասակար բան է, գիտեմ։ Բայց մեթոդն աշխատում է։
Հըմ, բայց ինչո՞վ ա պայմանավորված էս մեկը: Իմ պատկերացմամբ` պիտի նույնիսկ հակառակը լիներ, հատկապես ուկրաինացու դեպքում :think: Ի դեպ, մենք տարիներ շարունակ Նյու Յորքից Երևան Աէրոֆլոտով ենք գնացել-եկել, սկզբում ռուսերեն էինք խոսում աշխատակիցների հետ, հետո նկատեցինք, որ անգլերեն խոսելու դեպքում անհամեմատ ավելի բարեհամբույր վերաբերմունի ենք արժանանում, հարցերն էլ շատ ավելի արագ են լուծվում, դրանից հետո էլ ռուսերենով ոչինչ չէինք ասում:
One_Way_Ticket
08.03.2023, 02:37
Իսկ կարո՞ղ ա` ուղղակի ռուսերենով ավելի ազատ ես արտահայտվում, դրա համար մուննաթ գալն էլ ավելի լավ ա ստացվում: :)))
Դա էլ կա, բայց երևի ավելի շուտ դիմացինի ընկալման մեջ է խնդիրը։ Էս կողմերում ռուսերեն մուննաթը միանգամից կհասկանան, իսկ անգլերենով դա շատ ավելի անուղղակի է, ու դիմացինը պարզապես լուրջ չի ընդունի։ If you could do it as soon as possible, that would be great :D:D Նույնը ուկրաինացու դեպքում։ Իսկ Աէրոֆլոտի ու ընդհանրապես Ռուսաստանի դեպքում, հատկապես եթե հայ ես, մի քիչ ուրիշ կարծրատիպեր են աշխատում։
Մարդկային հասարակ ստերեոտիպային ռեակցիաներ են՝ ռուսը ագրեսիվ է ու հիսթերիկ, անգլիացին՝ սառը-մեծամիտ, ամերիկացին՝ բարի-մակերեսային, հնդիկը՝ ճարպիկ-շատախոս, չինացին՝ ծածկամիտ-նյութապաշտ, աֆրիկացին՝ նայիվ-քյալագյոզ, հայը՝ լոպազ-թշվառական :P
Ռուսերեն, կամ՝ ռուսական ակցենտով անգլերեն խոսողից փորձում են արագ ու քաղաքավարի ազատվել, ինչպես պոտենցիալ անտանելի մեկից։
One_Way_Ticket
08.03.2023, 04:54
Ռուսական ակցենտով անգլերենի մասին (բնականաբար 2022-ից առաջվա հումոր է)․
https://www.youtube.com/watch?v=oRIsC764Nn4
Լուի ՍԻ Քեյն է լավ ներկայացնում ռուսների ու Ռուսաստանի վիճակը, դե մի 35-40 տարի առաջ, բայց վայթե շատ բան չի փոխվել։
https://youtu.be/Zl7Q2Z142Jg
One_Way_Ticket
09.03.2023, 01:28
Լուի ՍԻ Քեյն է լավ ներկայացնում ռուսների ու Ռուսաստանի վիճակը, դե մի 35-40 տարի առաջ, բայց վայթե շատ բան չի փոխվել։
https://youtu.be/Zl7Q2Z142Jg
2019-ի Մոսկվան (Պուտինին, միլիցեքին և այլ նման ֆակտորները չհաշված) Եվրոպայի ամենահաճելի մեգապոլիսներից մեկն էր ու իր նկարագրածի հետ ոչ մի ընդհանուր բան չուներ։ Այ եթե սենց շարունակվի, կարող է վերադառնա էդ վիճակին․․․
2019-ի Մոսկվան (Պուտինին, միլիցեքին և այլ նման ֆակտորները չհաշված) Եվրոպայի ամենահաճելի մեգապոլիսներից մեկն էր ու իր նկարագրածի հետ ոչ մի ընդհանուր բան չուներ։ Այ եթե սենց շարունակվի, կարող է վերադառնա էդ վիճակին․․․
Չգիտեմ, թե մեգապոլիսի հաճելիությունը ինչով է չափվում, բայց խոսքը ժողովդրի մասին է, որի հետ մարդը կոնտակտ գրեթե չի ունեցել։ Եթե իմ սուբյեկտիվ կարծիքն ասեմ՝ 2019-ի դեկտեմբերին մի կես օրով թափառեցինք Լիզբեթի հետ Մոսկվայում, ու եթե Լիզբեթը չլիներ, ապա չնայած մարդկանց առկայությանը, քաղաքը ահագին դատարկ, այսինքն՝ անշունչ կթվար, այսինքն մի հատ ժպիտն ինչ ա, չկար էդ անտեր մեգապոլիսում։ Հա մաքուր էր, ասենք Նյու Յորքի, կամ Փարիզի նման զիբիլանոց չէր, Հռոմի նման գարշահոտություն էլ չէր գալիս, բան չասի, բայց որ ընտրություն ունենայի, մեկ է Մոսկվայում չէի ապրի։
Հ․Գ․ Մոռացա ասել՝ Մոսկվայի ամենաուրախ բանը Լիզի գուլպաներն էին, մի ոտին մի գույն, մյուսին՝ ուրիշ։
One_Way_Ticket
09.03.2023, 02:57
Չգիտեմ, թե մեգապոլիսի հաճելիությունը ինչով է չափվում, բայց խոսքը ժողովդրի մասին է, որի հետ մարդը կոնտակտ գրեթե չի ունեցել։ Եթե իմ սուբյեկտիվ կարծիքն ասեմ՝ 2019-ի դեկտեմբերին մի կես օրով թափառեցինք Լիզբեթի հետ Մոսկվայում, ու եթե Լիզբեթը չլիներ, ապա չնայած մարդկանց առկայությանը, քաղաքը ահագին դատարկ, այսինքն՝ անշունչ կթվար, այսինքն մի հատ ժպիտն ինչ ա, չկար էդ անտեր մեգապոլիսում։ Հա մաքուր էր, ասենք Նյու Յորքի, կամ Փարիզի նման զիբիլանոց չէր, Հռոմի նման գարշահոտություն էլ չէր գալիս, բան չասի, բայց որ ընտրություն ունենայի, մեկ է Մոսկվայում չէի ապրի։
Հ․Գ․ Մոռացա ասել՝ Մոսկվայի ամենաուրախ բանը Լիզի գուլպաներն էին, մի ոտին մի գույն, մյուսին՝ ուրիշ։
Մոսկվայում ես էլ չէի ապրի, բայց հենց քաղաքական պատճառներով։ Ընդ որում, երբ Ռիգա տեղափոխվելուց հետո ինձ հարցնում էին, թե ինչու, ու ասում էի, որ պատճառներից մեկը լեզուն է, բնական հարց էր առաջանում․ էդ դեպքում ինչու ոչ հենց Ռուսաստան։ Պատասխանում էի՝ Ռուսաստանն անկանխատեսելի երկիր է։ Էսօր լավ է, վաղը եսիմ ինչ Պուտինի մտքով կանցնի։ Ու փաստորեն ճիշտ էի ասում։
Մարդիկ իհարկե ժպտերես չեն, դա ինձ նորմալ է թվում։ Լատվիացիք էլ ժպտերես չեն։ 2018-ին երկու ամիս Ռիգայում անցկացրեցի, հետո թռա Դուբլին, խանութում վաճառողուհին լայն բերանով բա թե՝ hi, how are you, վեր թռա, արդեն հետ էի սովորել։ Երևի Ռիգա տեղափոխվելու առաջին մտքերը մոտավորապես էդ ժամանակ ծնվեցին։
Overdose
15.03.2023, 10:47
... Չգիտեմ ինչու եմ էստեղ էսքան անկապ-անկապ գրում։ Երևի իրականությունից կտրվելու համար։ Էն իրականությունից, որտեղ արդեն երեք ամիս մարդիկ շրջափակման մեջ են։ Էն իրականությունից, որտեղ ստերի վրա կայսրություններ են կառուցում ...
Կռվից հետո ահագին ղարաբաղցի ընկերներ ձեռք բերեցի։ Հատկապես մեկի հետ շատ մոտիկացա ու սիրեցի։ Հոկտեմբերի վերջի կողմերը մեր ստորաբաժանումը Մարտակերտից Ճարտարի կողմերը տարան, մինչեւ հասնելը մի վեց ժամով Ստեփանակերտ իջացրին կարճատեւ հանգստի։ Մնացած ղարաբաղցի տղերքը ուրախության մեջ ինձ մոռացան ու սկսեցին ցրվել իրենց տներով։ Ես գնալու տեղ չունեի, մտածում էի ոչ մեկի վզին բեռ չդառնամ, գնամ քաղաքով ման գամ, մինչեւ դիրքեր գնալու ժամը կգա։ Էս տղեն նկատեց վիճակս, համարյա զոռով տարավ իր տուն, էդ նեղ մաջալին ձու ու երշիկ ճարեց, լողանալու համար ջուր տաքացրեց, մի խոսքով երկրային դրախտ ապահովեց էդ վեց ժամվա ընթացքում։ Ես բնությունից փակ մարդ եմ, սովոր չեմ ուրիշի օգնության, բայց դրանից հետո էդ տղեն մի ուրիշ ձեւի աչքս ու հոգիս մտավ, հասկացա, որ էդ լավությունը պիտի հարյուրապատիկ հետ տամ ամբողջ կյանքում։
Կռվից հետո կապը կանոնավոր պահում էինք, հիմնականում զանգերով, մեկ-մեկ էլ ինքն էր գալիս գործերով Երեւան, հանդիպում էինք։ Շրջափակումը որ սկսվեց, համարյա ամեն օր զանգվում էինք, պատմում էր ոնց ա վիճակը էնտեղ, ոնց ա ժողովուրդը, չնայած էդ ամեն ինչը ես նորություններով կարդում էի, տեղյակ էի։ Ես հասկանում էի, որ իրականում էս զանգերի իմաստը ինձ տեղեկացված պահելը չի, այլ ուղղակի մենակ ու լքված չգալու ձգտումը։ Էս ընթացքում տղեն աշխատանքը կորցրել էր, գումարով էլ օգնեցի, փոքր գումար չէր, կարելի է ասել ընտանիքիցս կտրեցի, իրեն տվի։
Բայց հետո շրջափակումը երկարեց ու դարձավ մեր իրականության մաս, կամաց-կամաց ես էլ զգացի, որ արդեն նույն հաճույքով չեմ սպասում ընկերոջս զանգերին, արդեն չեմ ուզում առօրյաս պղտորել իր նեգատիվով, չեմ ուզում լսել նեղությունների մասին, երբ իմ առօրյայում կարծես թե ամեն ինչ լավ էր ու հարմար։ Չգիտեմ, միգուցե ավելի եսասեր դարձա, կամ ներվերս սկսեցին տեղի տալ էս անընդհատ լարվածությանը ու հանգիստ ու մեկուսացում պահանջել, չեմ կարող ասել։ Ընկերս էլ նկատեց տրամադրության փոփոխություն ու սկսեց հազվադեպ կոնտակտի դուրս գալ։ Բարոյական ուղենիշներս ինձ ասում են, որ ես էլ դարձա էմպատիայից զուրկ անասուն, բայց գիտակցությունս հրաժարվում էր Ղարաբաղի մասին նորություն ընկալել՝ ուղղակի որովհետեւ հնարավոր չի էս ահռելի նյարդային լարվածության տակ շնչել ու նորմալ ապրել։
Բյուրակնի գրած էս տողերը երջանիկ թմբիրից մի պահ ինձ դուրս բերեցին, հիշեցրին Ղարաբաղը, շրջափակումը, նիկոլը, հեղափոխությունը, պարտությունը, արդեն հարազատ դարձած ալիեւին, ու հացը սկսեց կուլ չգնալ։
Բայց դե էս էլ երկար չի տեւի։ Վաղը էս ժամանակ արդեն հետ եկած կլինեմ իմ նորմալ ռուտինին, որտեղ էդ ամեն ինչը տեղ չունի։ Մի խոսքով, ընկերներ, նիկոլներն ինձ հաղթեցին, ես էլ դարձա նիկոլ։ Ասեմ, որ հլը որ վատ չի, ամեն ինչ պայծառ ա ու փայլուն, ու հեչ էլ ցավոտ չի։ Կարեւորը կորմս տեղն ա, դե փերֆեքթ թիվին էլ պնդում ա, որ իրականում մենք չենք էլ պարտվել։ Ստեղ Ղարաբաղից ավելի կարեւոր լիքը թեմաներ կան, էն օրը օրինակ պարեկները մարդ էին խփել, կամ էլ Թորոսյան Արսենը վագոնով փող ա լափել, ու հլը մի բան էլ մունաթ ա գալիս սաղիս վրա, հլը էդ նագլիին տեսեք։ Սկսել եմ ահագին լավ բաներ նկատել, օրինակ, մեր փողոցում նոր կանգառ են սարքել, ահագին հարմար ա, ասում են ընթացքում վայֆայ էլ կլինի, ապրի Ավինյան Տիկոն, թե չէ առաջ ինչ էր, բոմժի պես կանգնում էինք մայթին, սկի մի հատ ապակեպատ կանգառն ինչ էր, չէին բաշարում սարքել։
Մի խոսքով, ամեն ինչ լավ ա, ջերմ բարեւներ ու պաչիկներ սաղիդ։
StrangeLittleGirl
16.03.2023, 09:52
Բայց դե էս էլ երկար չի տեւի։ Վաղը էս ժամանակ արդեն հետ եկած կլինեմ իմ նորմալ ռուտինին, որտեղ էդ ամեն ինչը տեղ չունի։ Մի խոսքով, ընկերներ, նիկոլներն ինձ հաղթեցին, ես էլ դարձա նիկոլ։ Ասեմ, որ հլը որ վատ չի, ամեն ինչ պայծառ ա ու փայլուն, ու հեչ էլ ցավոտ չի։ Կարեւորը կորմս տեղն ա, դե փերֆեքթ թիվին էլ պնդում ա, որ իրականում մենք չենք էլ պարտվել։ Ստեղ Ղարաբաղից ավելի կարեւոր լիքը թեմաներ կան, էն օրը օրինակ պարեկները մարդ էին խփել, կամ էլ Թորոսյան Արսենը վագոնով փող ա լափել, ու հլը մի բան էլ մունաթ ա գալիս սաղիս վրա, հլը էդ նագլիին տեսեք։ Սկսել եմ ահագին լավ բաներ նկատել, օրինակ, մեր փողոցում նոր կանգառ են սարքել, ահագին հարմար ա, ասում են ընթացքում վայֆայ էլ կլինի, ապրի Ավինյան Տիկոն, թե չէ առաջ ինչ էր, բոմժի պես կանգնում էինք մայթին, սկի մի հատ ապակեպատ կանգառն ինչ էր, չէին բաշարում սարքել։
Մի խոսքով, ամեն ինչ լավ ա, ջերմ բարեւներ ու պաչիկներ սաղիդ։
Պատերազմից հետո կար մարդկանց մի խումբ, հիմնականում 2018-ի ակտիվ հեղափոխական ջահելները, որ պատերազմն էլ, դրա հետևանքներն էլ, չվերջացող աղետն էլ լրիվ բլոկել էին իրանց ուղեղից, ու հանգիստ իրանց կյանքով ապրում էին, ասես ոչինչ չէր էղել։
Միևնույն ժամանակ տարբեր ակտիվ խմբեր ձևավորվեցին, որ սկսեցին փորձել լուծումներ գտնել տարբեր ձևերով, թե՜ Հայաստանում, թե՜ սփյուռքում։ Ես էդպիսի մի քանի խմբերում կամ։ Էդ խմբերի մեծ մասն էլ կամաց-կամաց սկսեցին մարել. տարբեր անդամներ սկսեցին առանձին գրել, որ էլ չեն կարողանում, դուրս են գալիս կամ հետին պլան են մղվում։ Դե ես էլ առանց որևէ մեկին ասելու լուռ եմ արդեն ու մեկ-մեկ հիշում եմ, որ Արցախը շրջափակված ա, բայց որպես հեռավոր ինչ-որ մի բան, որի հետ ես կապ չունեմ։ Չգիտեմ՝ պաշտպանական ռեակցիա՞ ա, ու մեզնից նրանք, ովքեր առավել ակտիվ էին էսքան ժամանակ, ուղղակի ավելի շատ մտավոր ռեսուրս ունեին իրականությունից չկտրվելու համար, ու հիմա մեր ռեսուրսն էլ ա սպառվում, թե՞ ուղղակի ծրագիր ա բոլորիս սենց սարքելը՝ դիմադրողականությունը կոտրելը, թե՞ մի երրորդ ուրիշ բան, բայց հա, ես էլ եմ ինձ բռնացնում, որ էլ արցախցի ընկերներիս որպիսիությամբ չեմ հետաքրքրվում ու տեղեկություններ չեմ փնտրում, թե մարդիկ ոնց են էնտեղ (ու առաջվա համեմատ շատ քիչ ա հաղորդվում սոցիալական ցանցերում)։
Չափազանց զգայուն մարդկանց խորհուրդ չեմ տալիս ներքևինը կարդալ:
Իմ կարծիքով, էսօրվա վիճակը բնական, սպասելի, ես կասեի՝ կարող է նույնիսկ լավագույն հնարավորներից է, որ հայերս ունենք մեր երկար տարիների անոռուգլխության, իրարխաբոցիի, աչքակապության, անբարոյականությունների, ու առանց նպատակների, պլանների, հաշվարկների «պետություն» ունենալու արդյունքում։
Նիկոլ Փաշինյանը սույն երկուսուկես միլիոն իմաստուն, կրթված, պայծառատես, երկարաժամկետ ռացիոնալ ծրագրեր ու նպատակներ ունեցող, համախմբված, կարգապահ, իրար սիրող ու հարգող ժողովդրի համար վայթե նվեր է, ավելի լավը պարզապես չի կարող լինել։
Հայերս «Ղարաբաղը մերն ա» շարժման ու արյունոտ ու ծանր պատերազմի միջով անցնելիս հանկարծակի որոշեցինք, որ Ղարաբաղը պիտի անկախ լինի Հայաստանին միանալու փոխարեն ու էդ անկախ լինելը ոչ մի կերպով՝ ոչ իրավաբանորեն, ոչ տնտեսապես, ոչ էլ ռազմապես չուզեցանք ու չկարողացանք ապահովել (կոնցեպտն ինքնին արդեն վատ էր ու ձախողման ենթակա)։
Առհասարակ, շարժումն ինքնին նման է որ ռուսական պոլիտբյուրոյի աջակցությամբ կատարված, հատուկ պառակտելու խնդիր լուծող, ու ոմանց համար իշխանություն ու փող վաստակելու գործիք էր, որը հայերի ու հայկականության շահերի հետ մեծ կապ չուներ։ Առհասարակ եթե մի ժողովդրի մեջ դավաճանների ու անբարոյականների լուջ պոտենցիալ կա, ապա ցանկացած «հայրենասիրական» շարժում բավականին ռիսկային է ու կարող է ժողովրդի դեմ աշխատել, օգնելու փոխարեն:
Իմ կարծիքով ճիշտ կլիներ, որ 200 հազար հայերը մնային ու ապրեին Բաքվում ու Սումգայիթում, մի էդքան ադրբեջանցիներն էլ մնային ու ապրեին Հայաստանում իրար հետ հաշտ ու խաղաղ, չաշկա-լոժկա, պոպոք-մանդարին հարաբերություններով, անիմաստ իրար մորթելու տեղը, եթե սենց պիտի լիներ հայերի պատմական արդարության հարցերի լուծումը…
Եթե որ ողբալու թեմա ունենամ, կողբամ մենակ մեր խելքը, հաշվարկների ու մտածելակերպի բացակայությունն ու էմոցիաների առատությունը, ուրիշ առանձնապես լուրջ դժբախտություն հայերս չունենք, ասենք մնացած բոլոր առումներով մենք հրաշալի ժողովուրդ ենք։
Ես էլ եմ պաչում, ջերմ բարևներ, հաճելի ժամանց։
Ուլուանա
17.03.2023, 19:05
Իսկ Ակումբն էսօր դառնում ա 17 տարեկան:
Իսկ Ակումբն էսօր դառնում ա 17 տարեկան:
Մենք էլ հնաբնակներով 17 տարվա ակումբցի ենք փաստորեն, ոնց որ թե ահագին մեծ, բայց իրականում դեռ լրիվ դեռահաս :)
Մյուս տարի արժի չափահասությունը նշել։
ՀՀ-ն էլ կդառնա 33 տարեկան, տակավին երիտասարդ, Քրիստոսի խաչելիության տարեկից։
մարդ եղած վախտ
19.03.2023, 12:40
հավես կլիներ, որ սենց մի հատ իրականություն լիներ, որտեղ մարդիկ իրանց կարծիքի մասին խոսեին հարաբերության պես։ Ասենք մեկը բերեր ծանոթացներ, ասեր - բարեկամնե՜ր, էս իմ կարծիքն ա։ Մարդ էլ կարողանար ասեր - Հարութ ջան կամ Գոհար ջան, բա ի՞նչ հարաբերությունների մեջ եք դու ու կարծիքդ։ Ինքն էլ ասենք ասեր, դե նոր ենք ծանոթացել, ֆռֆռում ենք մարդամեջ, ժամանակ ենք անցկացնում, տեղ-մեղ ենք գնում իրար հետ, նայում եմ ինչքանով ա ինձ հարմար, նայում եմ ոնց ա իրան դրսևորում, ըստ դրա հասկանամ։ Կամ ասեր սիրածս ա, ուշքս գնում ա էս կարծիքիս համար, կրակոտ սեր ա մեր մոտ, ամեն անգամ իրա հետ մերձենալուց հասկանում եմ, որ սրա համար եմ ծնվել, ո՞նց ասեմ, կյանքս իմաստ ա ստանում, իրա հետ մերձենալուց ամեն անգամ աստծուն եմ տեսնում, նախնիներս գալիս հերթով օրհնում են մեր միությունը հենց անկողնում։ Կամ ասեր նշանածս ա, իրա հետ ամուսնանալու եմ, արդեն մամաս, պապաս տեսել են, իրանց դաբռոն տվել են, էս կարծիքս ամենակարևոր կարծիքն ա իմ կյանքում, ուրիշ կարծիքների ըսկի չեմ էլ նայում։ Արի թաքուն ականջիդ բան ասեմ… մենք արդեն փոքրիկի ենք սպասում (տակից աչքով անի), կամ ասի մեր միացումից արդեն փոքրիկ կարծիքներ են ծնվել (կարծուլիկներ), գժվում եմ ինձնից ծնված կարծիքների համար ու մի հատ ջիգյարով կմճտեր իրա կարծիքի տուտուզը։ Կամ պարզվեր ասենք մի 10 տարի ա ամուսնացած ա էդ կարծիքի հետ, իրա հետ ինչքան ասես փոստեր ա գրել ֆեյսբուքում, տակը սրտիկներ ու բուկետներ ա հավաքել, չուզողներին բլոկել ա, բայց դե էս 10 տարվա մեջ ջոկել ա, որ էդքան էլ իդեալական կարծիքը չի, էն անկողնային երջանկություններն էլ չկան, իմաստ, բան, մի քիչ խունացել են, բայց դե ի՞նչ անի, արդեն իրա կյանքը ուրիշ կարծիքի հետ չի պատկերացնում, իրա ամբողջ շրջապատն իրան հենց մենակ էդ կարծիքի հետ գիտի, էլ հո չի՞ բաժանվի…
Կամ ասենք - էս կարծիքը ընկերներիցս ա, մեկ-մեկ իրար հետ զվարճանում ենք, բայց մեկ-մեկ համը հանում ա, մի քանի ամիս չեմ ուզում երեսը տեսնեմ…
Ու սենց լիքը սցենարներ կլինեին…
Կպատահեր, որ կլսեիր մարդու վերաբերմունքը իրա կարծիքին, կասեիր - սիրելիներս, համեցեք, նստեք, քննարկենք, երբեմն կասեիր - հարազատս, էս կարծիքդ աչքիս տու տու տույ տույ տուտույ, երբեմն էլ գլուխդ կտմբտմբացնեիր, դուրս կգայիր մաքուր օդի: #ներվերիկենացը
Կարծիքի հետ հարաբերակցվելու կոնտեքստում շատ կրեատիվ մոտեցում էր, սենց բան տեսած չկայի, ու ընտիր էր կարդալը, բոլոր համեմատություններդ լավ պատկերացրեցի :))
Իսկ Ակումբն էսօր դառնում ա 17 տարեկան:
Շնորհավոր ակումբ: Ակումբը իմ կյանքում շատ մեծ դեր ա ունեցել (ու ունի), հատկապես հիմա եմ համոզվում, երբ հետ եմ եկել։ Հարազատ համայնքի զգացումը ոնց ակումբում եմ զգացել, մինչև հիմա չեմ զգացել, հնարավոր ա՝ երբեք էլ չեմ զգա ։) Ակումբում էին էն մարդիկ, որ անիքնավստահ, ինքը իրան ու աշխարհը դեռ չընկալող, իր զգացածների տակից դուրս չեկող ու փախուստի տեղ չունեցող դեռահասին ընդունում ու սիրում էին, ու գոնե ստեղ ես ինձ validated էի զգում։ Ստեղ ամբողջ կյանքի համար ընկերներ ունեցա, որոնց հետ նույնիսկ չեմ շփվում, գլխիս մեջ էդ մարդիկ շարունակում են ապրել։ Շանս չի եղել ակումբին ու ակումբի մարդկանց շնորհակալ լինելու, ասեցի առիթից օգտվեմ ։)
հավես կլիներ, որ սենց մի հատ իրականություն լիներ, որտեղ մարդիկ իրանց կարծիքի մասին խոսեին հարաբերության պես։ ...
Իմ կարծիքով, կարծիքը արտաթորանքի պես մի բան է։ Ու իրավիճակից կախված, կարող է լինել սլացիկ ու համասեռ, կամ էլ ցռում ես զուգարանակոնքի պատերին ու մեկ մեկ էլ դրանից դուրս։ Կարելի է ձևից կախված բովանդակային դատողություններ անել, բայց ես խորհուրդ չեմ տալիս հարաբերություններ ունենալ կարծիքի հետ։ Ճիշտը՝ զննելուց հետո միշտ ջուրը քաշելն է։ Բայց երբեք երկար մի պահեք կարծիքը ներսում, հենց եկավ, պետք է դուրս տալ, որ տոքսիններ չկուտակվեն։
մարդ եղած վախտ
20.03.2023, 00:07
Իմ կարծիքով, կարծիքը արտաթորանքի պես մի բան է։ Ու իրավիճակից կախված, կարող է լինել սլացիկ ու համասեռ, կամ էլ ցռում ես զուգարանակոնքի պատերին ու մեկ մեկ էլ դրանից դուրս։ Կարելի է ձևից կախված բովանդակային դատողություններ անել, բայց ես խորհուրդ չեմ տալիս հարաբերություններ ունենալ կարծիքի հետ։ Ճիշտը՝ զննելուց հետո միշտ ջուրը քաշելն է։ Բայց երբեք երկար մի պահեք կարծիքը ներսում, հենց եկավ, պետք է դուրս տալ, որ տոքսիններ չկուտակվեն։
Վիշապ ջան, եթե դու էս կարծիքդ արդեն զննել ջուրը քաշել ես, ես էլ չզննեմ էլի․․․ չես նեղանա չէ՞
Overdose
20.03.2023, 10:51
Իմ կարծիքով, կարծիքը արտաթորանքի պես մի բան է։ Ու իրավիճակից կախված, կարող է լինել սլացիկ ու համասեռ, կամ էլ ցռում ես զուգարանակոնքի պատերին ու մեկ մեկ էլ դրանից դուրս։ Կարելի է ձևից կախված բովանդակային դատողություններ անել, բայց ես խորհուրդ չեմ տալիս հարաբերություններ ունենալ կարծիքի հետ։ Ճիշտը՝ զննելուց հետո միշտ ջուրը քաշելն է։ Բայց երբեք երկար մի պահեք կարծիքը ներսում, հենց եկավ, պետք է դուրս տալ, որ տոքսիններ չկուտակվեն։
Համեմատությունը վատը չի, բայց ճիշտ կլինի էթիկան էլ չմոռանալ։ Հենց կարծիքը ուզում ա դուրս գա, չպիտի առանց երկար-բարակ քցել-բռնելու ափաշքյարա արտազատես խոսակիցներիդ վրա, առնվազն պիտի ծանրութեթեւ անես, կարող ա քո կարծիքազատումը դիմացինների վրա վատ տպավորություն թողնի, եսիմ։
Համեմատությունը վատը չի, բայց ճիշտ կլինի էթիկան էլ չմոռանալ։ Հենց կարծիքը ուզում ա դուրս գա, չպիտի առանց երկար-բարակ քցել-բռնելու ափաշքյարա արտազատես խոսակիցներիդ վրա, առնվազն պիտի ծանրութեթեւ անես, կարող ա քո կարծիքազատումը դիմացինների վրա վատ տպավորություն թողնի, եսիմ։
Overdose ջան, կարծիքը ազատվում է մտածելու, ոչ թե տպավորություն թողնելու համար, տպավորության համար ուրիշ անալոգիա մտքիս մեջ ունեմ, բայց չեմ ասի, գիտեմ, որ համը հանում եմ…
Overdose
21.03.2023, 09:19
Overdose ջան, կարծիքը ազատվում է մտածելու, ոչ թե տպավորություն թողնելու համար, տպավորության համար ուրիշ անալոգիա մտքիս մեջ ունեմ, բայց չեմ ասի, գիտեմ, որ համը հանում եմ…
Տռելը?։ՃՃՃՃ
Տռելը?։ՃՃՃՃ
Ոչ, էթիկայից գլխիս քարոզ կարդացողիս տեսեք
One_Way_Ticket
05.05.2023, 22:51
Փաստորեն հիմա զաստոյի թվերն են
Փաստորեն հիմա զաստոյի թվերն են
Ավելի շատ հոգևոր ճգնաժամի հոտ է գալիս, այսինքն փիլիսոփայական տեսակետից Հեգելից հետո որևէ լուրջ գաղափարական նորություն մարդկային հայացքների ու տեսությունների մեջ կարծես թե չի ավելացել, մարդիկս տրվել ենք մատերիալիստական ու տեխնոլոգիական ասպեկտներին, որտեղ էլ Այնշայնից հետո առանձնապես լուրջ, կամ բեկումնային գիտափիլիսոփայական նորություններ կարծես թե չկան, թերևս ԱԲ-ն գաղափարական տեսակետից նորություն չի, նորություն է ռեալիզացիայի տեսակետից, թերևս արդեն քչից շատից հայտնի սպասելիքներով:
Հիմա մենք մեր իմացած պատմության մեջ վայթե գտնվում ենք մատերիալիզմի բարձրակետին՝ բոլոր հնարավոր ու անհնար հասկացություններն ու արժեքները պայմանավորելով մեր իմացած նյութով ու մատերիայով, ու մեր տեսահորիզոնն էլ սահմանափակել ենք էլի միայն մեր իմացած նյութով ու ֆիզիկական գոյությամբ, այսինքն գիտությունը ժխտում է այն ամենը, ինչը որ մարդը ֆիզիկապես ի վիճակի չի արձանագրել, համարելով, որ մեր իմացած ֆիզիկայից դուրս ուրիշ ֆիզիկա չի կարող լինել: Կարճ ասած՝ սինգուլյարություն, էնտրոպիա, ու թերմոդինամիկայի օրենքները: Փաստն եմ արձանագրում, էնպես չի, որ ես ավելին գիտեմ:
Ինձ թվում է մոտ ապագայում կարող է վատ լինի, բայց հետո կարող է շատ լավ լինի, դրանից հետո էլ չգիտեմ թե ինչ կլինի :D
Ուլուանա
06.05.2023, 02:15
Ավելի շատ հոգևոր ճգնաժամի հոտ է գալիս, այսինքն փիլիսոփայական տեսակետից Հեգելից հետո որևէ լուրջ գաղափարական նորություն մարդկային հայացքների ու տեսությունների մեջ կարծես թե չի ավելացել, մարդիկս տրվել ենք մատերիալիստական ու տեխնոլոգիական ասպեկտներին, որտեղ էլ Այնշայնից հետո առանձնապես լուրջ, կամ բեկումնային գիտափիլիսոփայական նորություններ կարծես թե չկան, թերևս ԱԲ-ն գաղափարական տեսակետից նորություն չի, նորություն է ռեալիզացիայի տեսակետից, թերևս արդեն քչից շատից հայտնի սպասելիքներով:
Հիմա մենք մեր իմացած պատմության մեջ վայթե գտնվում ենք մատերիալիզմի բարձրակետին՝ բոլոր հնարավոր ու անհնար հասկացություններն ու արժեքները պայմանավորելով մեր իմացած նյութով ու մատերիայով, ու մեր տեսահորիզոնն էլ սահմանափակել ենք էլի միայն մեր իմացած նյութով ու ֆիզիկական գոյությամբ, այսինքն գիտությունը ժխտում է այն ամենը, ինչը որ մարդը ֆիզիկապես ի վիճակի չի արձանագրել, համարելով, որ մեր իմացած ֆիզիկայից դուրս ուրիշ ֆիզիկա չի կարող լինել: Կարճ ասած՝ սինգուլյարություն, էնտրոպիա, ու թերմոդինամիկայի օրենքները: Փաստն եմ արձանագրում, էնպես չի, որ ես ավելին գիտեմ:
Ինձ թվում է մոտ ապագայում կարող է վատ լինի, բայց հետո կարող է շատ լավ լինի, դրանից հետո էլ չգիտեմ թե ինչ կլինի :D
Էս նկարագրածդ քո ու մարդկանց մեծամասնության իրականությունն ա, բայց դրանից դուրս այլ իրականություն էլ կա, որտեղ ամեն ինչ մատերիայով չի որոշվում ու սահմանափակվում:
Ի դեպ, հետաքրքիր ա, որ գրածիդ մեջ կարծես քննադատական, հավանություն չտվող տոն կա, բայց միաժամանակ դու էլ ես լրիվ նույն մոտեցմամբ ապրում, չէ՞: Եթե նորմալ ես համարում էդ մոտեցումը, ապա ինչի՞ց ես դժգոհ: Իսկ եթե նորմալ չես համարում, ապա ինչի՞ ես ինքդ էլ ապրում էդ մոտեցմամբ` մատերիայից դուրս ոչինչ չընդունելու ու քո իմացած ֆիզիկայից դուրս ամեն ինչ ժխտելու ու բացառելու սկզբունքով:
Էս նկարագրածդ քո ու մարդկանց մեծամասնության իրականությունն ա, բայց դրանից դուրս այլ իրականություն էլ կա, որտեղ ամեն ինչ մատերիայով չի որոշվում ու սահմանափակվում:
Ի դեպ, հետաքրքիր ա, որ գրածիդ մեջ կարծես քննադատական, հավանություն չտվող տոն կա, բայց միաժամանակ դու էլ ես լրիվ նույն մոտեցմամբ ապրում, չէ՞: Եթե նորմալ ես համարում էդ մոտեցումը, ապա ինչի՞ց ես դժգոհ: Իսկ եթե նորմալ չես համարում, ապա ինչի՞ ես ինքդ էլ ապրում էդ մոտեցմամբ` մատերիայից դուրս ոչինչ չընդունելու ու քո իմացած ֆիզիկայից դուրս ամեն ինչ ժխտելու ու բացառելու սկզբունքով:
Ուլու, կռիվ մի արա, թե չէ մի հատ տղամարդ-կին տարբերություն կասեմ, դուրդ չի գա :P
Լավ, սպասիր ասեմ, ուրեմն կանայք սովորաբար գլոբալ, համատիեզերական, մետաֆիզիկական հարցերում շատ ավելի վստահ են, քան հողեղեն ու պարզ հարցերում, օրինակ ասենք տղամարդ-կին տարբերությունները որոշելիս։ Տղամարդիկ՝ հակառակն են։
Հիմա ես լիքը բաներ չգիտեմ, չեմ հասկանում, լիքը ենթադրություններ կարող եմ անել ու ունենալ, ու գլոբալ հարցերում չգիտեմ ինչը նորմալ համարել, ինչը ոչ, ու իմ դժգոհությունը շատ-շատ կարող է լինել թե այս, թե այն ճամբարում գտնվող մարդկանց չափազանց վստահ լինելուց։ Ընդհանուր առմամբ, ես իձնից անկախ հայտվել եմ այս չիմացության միջավայրում (չգիտեմ ինչի եմ ծնվել, ինչի եմ ապրում, ու ինչի եմ մեռնելու, ու ինչի համար է էս ամենը) ու գնում եմ հոսանքի հետ, ոնց մեծ մասը։
Հրաշալի է, որ դու մատերիայից դուրս իրականություն ես կարողանում տեսնել, եթե կիսվես, թե ինչ ես տեսնում, ահագին հետաքրքիր կլինի։ Եթե ուղղակի համոզմունք է, կամ հավատ(ք), ապա այդ մեր իմացած մատերիայից դուրս իրականության մասին գաղափարները ինձ մոտ ենթադրությունների ու կասկածների տեսքով են, այսինքն ես ոչ ժխտում եմ, ոչ պնդում։
...
Օրինակ՝ աուտիզմը ...
Կետոն (https://paleofoundation.com/ketogenic-diet-autism-treatment/)օգնում է աուտիզմին…
Գաղթականին կարոտեցի։ Առաջ որ հեչ մարդ չէր մնացել էս կողմերում, Գաղթականը անդավաճան գրում էր ակտիվ տարբեր թեմաներում, անգամ օրագիր ուներ։ Հիմա որ մի քիչ մարդ-մուրդ ա հավաքվել, չկա։ Ինձ թվում ա՝ կուրախանար ինքը, որ մարդ-մուրդ ա հավաքվել ։
Գաղթականին կարոտեցի։ Առաջ որ հեչ մարդ չէր մնացել էս կողմերում, Գաղթականը անդավաճան գրում էր ակտիվ տարբեր թեմաներում, անգամ օրագիր ուներ։ Հիմա որ մի քիչ մարդ-մուրդ ա հավաքվել, չկա։ Ինձ թվում ա՝ կուրախանար ինքը, որ մարդ-մուրդ ա հավաքվել ։
Գաղթականի հետ մի երկու ամիս առաջ մի քիչ խոսեցի․ ինչ-որ տեխնիկական պատճառներով չի կարողանում Ակումբ մտնել։
Գաղթականի հետ մի երկու ամիս առաջ մի քիչ խոսեցի․ ինչ-որ տեխնիկական պատճառներով չի կարողանում Ակումբ մտնել։
Տենց բան էլ ա լինու՞մ :think
Տենց բան էլ ա լինու՞մ :think
Դե երևի:
Թափաթոլքի հետ խնդիրներ կային հեռախոսում, ինքն էլ դրանով էր հիմնականում մտնում, իսկ կայքով մտնելուց էլ Սաֆարին ամեն նոր էջ բացելուց դուրս էր գցում:
Դե երևի:
Թափաթոլքի հետ խնդիրներ կային հեռախոսում, ինքն էլ դրանով էր հիմնականում մտնում, իսկ կայքով մտնելուց էլ Սաֆարին ամեն նոր էջ բացելուց դուրս էր գցում:
Մի երկու տարի առաջ, որ վիրտուալ հանդիպում էինք յանի անում, Գաղթականը ականջակալի, թե միկրոֆոնի պրոբլեմ ուներ, այսինքն ոնց որ տեխնիկայի հետ չունի մարդը: Ենթադրում եմ, ավտոյի մարգածելն էլ չի կարում միացնի :))
Մի երկու տարի առաջ, որ վիրտուալ հանդիպում էինք յանի անում, Գաղթականը ականջակալի, թե միկրոֆոնի պրոբլեմ ուներ, այսինքն ոնց որ տեխնիկայի հետ չունի մարդը: Ենթադրում եմ, ավտոյի մարգածելն էլ չի կարում միացնի :))
Ի դեպ էլ չե՞ք ուզում վիրտուալ հանդիպում կազմակերպել :)
Մի երկու տարի առաջ, որ վիրտուալ հանդիպում էինք յանի անում, Գաղթականը ականջակալի, թե միկրոֆոնի պրոբլեմ ուներ, այսինքն ոնց որ տեխնիկայի հետ չունի մարդը: Ենթադրում եմ, ավտոյի մարգածելն էլ չի կարում միացնի :))
Ես էդ հանդիպմանը չկայի՞ :think Շատ վատ հիշողություն ունեմ :(
Չեմ հիշում՝ Գաղթականին առցանց կենդանի տեսած լինեմ, ու ֆբ-ի իր նկարներից էլ (ֆբ-ում ընկեր ենք) իրեն Ակումբի Գաղթական չեմ ընկալում, Ակումբում ինքն իմ համար իր ավատարն ա ու Գաղթական բառի Գղթ ձայնավորների ասոցիատիվ պատկերը :)
Ինձ թվում ա՝ վիրտուալ հարթակներում սինեսթեզային ասոցիացիաներն են կայուն աշխատում, նույնիսկ երբ հետո իրականում տեսնում ես մարդուն։
Ի դեպ էլ չե՞ք ուզում վիրտուալ հանդիպում կազմակերպել :)
Չէ։ Առանց քեզ բարդ է ինտրովերտների հետ, հոգեբանի կարիք է զգացվում։
Ես էդ հանդիպմանը չկայի՞ :think Շատ վատ հիշողություն ունեմ :(
Չեմ հիշում՝ Գաղթականին առցանց կենդանի տեսած լինեմ, ու ֆբ-ի իր նկարներից էլ (ֆբ-ում ընկեր ենք) իրեն Ակումբի Գաղթական չեմ ընկալում, Ակումբում ինքն իմ համար իր ավատարն ա ու Գաղթական բառի Գղթ ձայնավորների ասոցիատիվ պատկերը :)
Ինձ թվում ա՝ վիրտուալ հարթակներում սինեսթեզային ասոցիացիաներն են կայուն աշխատում, նույնիսկ երբ հետո իրականում տեսնում ես մարդուն։
Հրես (https://www.akumb.am/showthread.php/46814-%D5%80%D5%A1%D5%B6%D5%A4%D5%AB%D5%BA%D5%B8%D6%82%D5%B4-6-%D5%AF%D5%A1%D5%B4-%D5%B0%D5%A1%D5%B6%D5%A4%D5%AB%D5%BA%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%B6%D5%B8%D6%80-%D5%BD%D5%A5%D5%A6%D5%B8%D5%B6?p=2601823&viewfull=1#post2601823) Գաղթականի պատմությունը, դու չկայիր էդ սեանսում։
Հ․Գ․ Արեք Հայաստանում հանդիպենք։ Ես վայթե նոյեմբերին կամ դեկտեմբերին կգնամ էս անգամ, սիրտս մռայլություն ա ուզում։
Ինձ թվում ա՝ վիրտուալ հարթակներում սինեսթեզային ասոցիացիաներն են կայուն աշխատում, նույնիսկ երբ հետո իրականում տեսնում ես մարդուն։
Իսկ էնպիսի փորձ ունե՞ս, որ սկզբում մարդուն իրականում ես ճանաչել, ու հետո միայն Ակումբում՝ որոշակի կերպարի մեջ․ էս մեկն էլ պակաս հետաքրքիր փորձ չի, ինչ ասոցիացիաներ ասես որ չեն խառնվում իրար :))
Իսկ էնպիսի փորձ ունե՞ս, որ սկզբում մարդուն իրականում ես ճանաչել, ու հետո միայն Ակումբում՝ որոշակի կերպարի մեջ․ էս մեկն էլ պակաս հետաքրքիր փորձ չի, ինչ ասոցիացիաներ ասես որ չեն խառնվում իրար :))
Չէ, էդ փորձից չունեմ, ու մի տեսակ չեմ պատկերացնում։ Ակումբը պիտի վիրտուալ լինի ու վերջ :) Եթե իրականություն ես, ինչ գործ ունես Ակումբում, դրա համար կա իրական աշխարհը, որտեղ դու ավելի շատ ձև ես, քան էություն։ Իսկ ակումբում մաքուր էություններ են թափառում, ու չէի ուզենա դրանք պղտորել` խառնելով իրականությանը։
Overdose
25.05.2023, 14:19
Ուզում եմ հասկանալ՝ երբվանի՞ց սկսեցի ոչինչ չզգալ։ Նոր աշխատանքի անցնելուց հետո՞ էր։ Իհարկե, ընդհանուր տրամադրությունս ու ինքնազգացողությունս բարձրացան ու մինչև հիմա էլ էդ բարձրի վրա ապրում եմ, իսկ գործի ժամերին գոնե Հայաստանի լուրերին ընդհանրապես չեմ հետևում։ Բայց հաստա՞տ մեկուկես տարի առաջ էր։
Բայց կար այն օրը լանչին, երբ խոսքի մեջ կոլեգաներիս հայտնեցի, որ Սյունիքի վրա են հարձակվել, որ դրանից օրեր անց Սյունիք էի գնալու, ու չգիտեի՝ կվերադառնա՞մ, մեկն իմիջիայլոց սկսեց ինտելեկտուալ դատողություններ անել էն մասին, թե ոնց են պատերազմները քչացել աշխարհում։ Ուտելիքս կիսատ թողեցի՝ պատճառաբանելով, թե շատ գործ ունեմ, վերադարձա գրասեղանիս մոտ։ Դա էմոցիոալ ռեակցիա չէ՞ր։
Ու կար նաև դրանից օրեր անց Սիսիան այցելությունս, քաղաքի մթությունը, որ հանկարծ թիրախ չդառնան, ընկերուհուս քույրն իր երեխաներով, ավագ որդին՝ բանակում, ասում էր՝ թող ռումբ գցեն, ինձ էլ էրեխեքիս հետ վերացնեն, դատարկ քաղաքը, օդում կախված վախը։ Վերադարձա Երևան լրիվ ջախջախված, օրերով ուշքի չէի գալիս։ Դա էմոցիոնալ ռեակցիա չէ՞ր։
։
Իմ մոտ սկզբից էր տենց։ Հետո բոլոր էմոցիաները սպառվեցին։ Բառի ուղղակի իմաստով սպառվեցին։ Էն որ հասկանում ես ինչ ա կատարվում, բայց սառել ես, ոչմիբան չես զգում։ Ոնց որ կողքից նայողի դերում լինես։
Փշոյի երեկվա 86600-ի ու կադաստրի մասին հայտարարություններից հետո սաղ երբեմնի նիկոլական շրջապատս շոկի մեջ ա։ Նենց չի որ չէին սպասում տենց բան, ուղղակի շոկի մեջ են էն բացեիբաց լպիրշությունից, որով իրանց իսկ Նիկոլը միզում ա հենց իրանց վրա։ Ես դադարել եմ զարմանալ, ու կողքից նայողի հետաքրքրասիրությամբ հետեւում եմ դրանց ռեակցիային։
Հ․Գ․ Ակումբը երեւի աշխարհի ամենավատ տեղն ա սենց գրառման համար։
StrangeLittleGirl
25.05.2023, 20:22
Իմ մոտ սկզբից էր տենց։ Հետո բոլոր էմոցիաները սպառվեցին։ Բառի ուղղակի իմաստով սպառվեցին։ Էն որ հասկանում ես ինչ ա կատարվում, բայց սառել ես, ոչմիբան չես զգում։ Ոնց որ կողքից նայողի դերում լինես։
Փշոյի երեկվա 86600-ի ու կադաստրի մասին հայտարարություններից հետո սաղ երբեմնի նիկոլական շրջապատս շոկի մեջ ա։ Նենց չի որ չէին սպասում տենց բան, ուղղակի շոկի մեջ են էն բացեիբաց լպիրշությունից, որով իրանց իսկ Նիկոլը միզում ա հենց իրանց վրա։ Ես դադարել եմ զարմանալ, ու կողքից նայողի հետաքրքրասիրությամբ հետեւում եմ դրանց ռեակցիային։
Հ․Գ․ Ակումբը երեւի աշխարհի ամենավատ տեղն ա սենց գրառման համար։
Հա, էդ կողքից նայողի դերը լրիվ իմ մասին ա, ոնց որ ինձ հետ չկատարվի, ոնց որ կապ չունենամ էս ամեն ինչի հետ։ Բայց ընկերներս գրում են ինձ, շատ վատ են, ես էլ մտածում եմ՝ ինձ ի՞նչ ա էղել, որ էլ ռեակցիա չեմ տալիս։
Իսկ նիկոլականների շոկ կուզեի տեսնել։ Իմ իմացած ստաժավոր որ նիկոլականների էջ մտնում եմ, դեռ շարունակում են բարբաջել ու արդարացնել։ Հիմա էլ մեկն ասում ա տարածքային ամբողջականության ճանաչում չի նշանակում ինքնորոշումից հրաժարվել, մյուսները ջանասիրաբար կիսվում են։
Հ.Գ.-իդ մասով էլ համաձայն եմ։
Հ․Գ․ Արեք Հայաստանում հանդիպենք։ Ես վայթե նոյեմբերին կամ դեկտեմբերին կգնամ էս անգամ, սիրտս մռայլություն ա ուզում։
Իսկ ես եկող երկուշաբթի օրվանից եմ Երևանում լինելու մի 10 օրով․ ինձ մռայլություն ու սառնություն էստեղ էլ ա հերիքում։
Ու դե թեժ ամառվա շոգերին էլ արդեն չեն կարողանում դիմանալ Երևանում, էն որ լինում ա հուլիս-օգոստոսին։
Overdose
26.05.2023, 16:39
Բա չեք ասում ինչ ա եղել։ Բա չեք ասում ինչ ա պատահել։ Պարզվում ա մեր գառլախ իրականության մեջ լուսավոր կետեր էլ կան ու պետք ա երկու աչքով քոռ լինել դա չտեսնելու համար։
Աթեիստ ջան, ու մնացած նիկոլիստ ջաներ, աչքներս լույս լինի, վերջապես եկավ այդ օրը։ Վերջապես մեր պարեկները ոչ միայն 40 հազար դոլարանոց թազա Տոյոտա Քեմրիներով կչափչփեն Փշոյի թողած Հայաստանի մնացորդները, այլ նաեւ՝ ուշադրություն-ուշադրություն՝ սեգվեյներով։ Ինչ լավ ա չէ, ինչ հավես ա չէ, ինչ կայֆ ա չէ, երջակնությունից տեղս չեմ գտնում։ Հետո էլ կասեն Նիկոլստանում լավ բաներ չեն լինում։
Աթեիստ ջան, էլ պարեկներին #չուլպատրուլ մի ասա, խնդրում եմ, սեգվեյով հանցագործ բռնող պարեկը չի կարա չուլ լինի։
Էն կադաստրի թուղթն էլ ուշանում ա, թաղեմ դրանց։
Էս հայաստանյան իրականությունից ու շոկից խոսողները ոնց որ նոր ծնված լինեն։ Ես հայաստանյան իրավիճակից շոկի մեջ էի ընկնում երեխա վախտերս, որ հարևան քուչով ման գալիս մեկ մեկ անդաստիարակ ու հոգեկան առողջության հետ խնդիր ունեցող երեխեքը հարձակվում էին վրես զուտ իմ ներկայության ու շուրջ բոլորը նայելու համար։
Պատանի վախտերիցս ինձ համար լրիվ նորմալ ա բոլոր հնարավոր ու անհնար, հետաքրքիր ու անհամ երևույթները Հայաստանում։ «Կադաստրի թուղթ»-ն էլ «Խիյարի թարս բուսնելու» պես մի բան ա, շատ ե՞ք շոկի մեջ ընկել։
Օվերդոզ ջան, եկել ես ստեղ, մեր տոնը խանգարում ես, որ ի՞նչ անես։ Ապեր, ոստիկանների ոտերը ցավում ա շատ քայլելուց, իսկ հոգնած ոտերով ոստիկանի մոտ անարդար հիմարություններ անելու շանսերը մեծանում են, հետևաբար, սեգվեյներով վայթե ոստիկանները կլինեն ավելի կիրթ ու բարյացակամ։
Overdose
27.05.2023, 18:47
Էս հայաստանյան իրականությունից ու շոկից խոսողները ոնց որ նոր ծնված լինեն։ Ես հայաստանյան իրավիճակից շոկի մեջ էի ընկնում երեխա վախտերս, որ հարևան քուչով ման գալիս մեկ մեկ անդաստիարակ ու հոգեկան առողջության հետ խնդիր ունեցող երեխեքը հարձակվում էին վրես զուտ իմ ներկայության ու շուրջ բոլորը նայելու համար։
Պատանի վախտերիցս ինձ համար լրիվ նորմալ ա բոլոր հնարավոր ու անհնար, հետաքրքիր ու անհամ երևույթները Հայաստանում։ «Կադաստրի թուղթ»-ն էլ «Խիյարի թարս բուսնելու» պես մի բան ա, շատ ե՞ք շոկի մեջ ընկել։
Օվերդոզ ջան, եկել ես ստեղ, մեր տոնը խանգարում ես, որ ի՞նչ անես։ Ապեր, ոստիկանների ոտերը ցավում ա շատ քայլելուց, իսկ հոգնած ոտերով ոստիկանի մոտ անարդար հիմարություններ անելու շանսերը մեծանում են, հետևաբար, սեգվեյներով վայթե ոստիկանները կլինեն ավելի կիրթ ու բարյացակամ։
Ինձ թվում ա` միակ պատճառը, որ քո վրա հարձակվում ու տփում էին էն ա, որ քուչում էլ էիր սաղին ծոմախառը կետոյաք*ն անում։
Բայց լուրջ, Վիշապ հոպար, ինձ հետաքրքիր ա` էս թիթեռնիկ ցանցառ գրառումը որ արել ես, գոնե խորացել ես իմ գրած ողբերգության սաղ խորության մեջ, թե չէ։
Մյուս կողմից էլ` լավ ա որ գալու ես Հայաստան, հույս ունեմ ստեղի պիզդեցի խորության աստիճանը լրիվ կընկալես ու մյուս անգամ կայֆավատ լինելու փոխարեն արդեն ձեն ձենի տված կզռռանք հուսահատ անզորությունից։
Ինձ թվում ա` միակ պատճառը, որ քո վրա հարձակվում ու տփում էին էն ա, որ քուչում էլ էիր սաղին ծոմախառը կետոյաք*ն անում։
Բայց լուրջ, Վիշապ հոպար, ինձ հետաքրքիր ա` էս թիթեռնիկ ցանցառ գրառումը որ արել ես, գոնե խորացել ես իմ գրած ողբերգության սաղ խորության մեջ, թե չէ։
Մյուս կողմից էլ` լավ ա որ գալու ես Հայաստան, հույս ունեմ ստեղի պիզդեցի խորության աստիճանը լրիվ կընկալես ու մյուս անգամ կայֆավատ լինելու փոխարեն արդեն ձեն ձենի տված կզռռանք հուսահատ անզորությունից։
Ապեր, մարդկային հիմարությունից բխող չնչին պրոբլեմները կարծում եմ չարժի համատիեզերական ողբերգություն սարքել։ Այ որ կետո անես, էդքան ծանր չես տանի։
Հ․Գ․ Ես ամեն տարի Հայաստան գալիս եմ ու համազգային խրախճանքին ականատես լինում եմ։ Որ ժողովուրդը գիշերվա կեսին ռեստորաններում որովայնը լցնելու ու դատարկաբանելու փոխարեն քնած լիներ, որ շուտ արթնանար, որ մի քիչ խնդիրներ լուծելով զբաղվեր, վայթե մի քիչ ավելի քիչ տխմար վիճակ կլիներ, որովհետև Նիկոլին թամաշա անելու փոխարեն կարող ա մարդկանց գլուխներում մի երկու առողջ բջիջ սեփական պատասխանատվության մասին սկսեին մտածել։
One_Way_Ticket
28.05.2023, 02:47
Հետո էլ կասեն Նիկոլստանում լավ բաներ չեն լինում։
Դու քոմմենտները կարդա։ Ասում են՝ Պուտինին կյանքում առաջին անգամ են ընդհատել։
https://www.youtube.com/watch?v=JfwyRBMR5MY
Ակումբում կարոտում եմ նաև Impression-ի, Երվանդ-ի ու Հայկօ-ի ներկայությունը ու գրառումները։
Մարդ ես՝ կարող ա կարդում են կամ լուր հասնի՝ մեկ-մեկ երևան․․․
Ակումբում կարոտում եմ նաև Impression-ի, Երվանդ-ի ու Հայկօ-ի ներկայությունը ու գրառումները։
Մարդ ես՝ կարող ա կարդում են կամ լուր հասնի՝ մեկ-մեկ երևան․․․
Հայկօն մեկ-մեկ շնորհակալություններով (https://www.akumb.am/showthread.php/68237-%D6%84%D5%AB%D5%B6%D6%84%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%A9%D5%A5%D5%BD%D5%BF?p=2614234&viewfull=1#post2614234) ցույց ա տալիս իր ներկայությունը:
Հայկօն մեկ-մեկ շնորհակալություններով (https://www.akumb.am/showthread.php/68237-%D6%84%D5%AB%D5%B6%D6%84%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%A9%D5%A5%D5%BD%D5%BF?p=2614234&viewfull=1#post2614234) ցույց ա տալիս իր ներկայությունը:
Տեսանելի ներկայությունը լավ ա շատ, լսելին՝ ընտիր կլիներ :)
Ի դեպ, նոր հանկարծ գլխի ընկա, որ մարդ եղած վախտ-ն ինձ impression-ին ա շատ հիշեցնում։
Դժվարանում եմ բացատրել՝ կոնկրետ ինչով։ Բայց նույն vibe-ն եմ զգում։
Հ․Գ․ Չէ, իհարկե impression-ը չի թաքնվում էդ մականվան տակ, նման կասկածներ չունեմ։
Ի դեպ, նոր հանկարծ գլխի ընկա, որ մարդ եղած վախտ-ն ինձ impression-ին ա շատ հիշեցնում։
Դժվարանում եմ բացատրել՝ կոնկրետ ինչով։ Բայց նույն vibe-ն եմ զգում։
Լո՞ւրջ, ինչ հետաքրքիր ա, ես ընդհանրապես նմանություն չէի զգացել․ ինձ ավելի շատ Լիզբեթի վայբն էր հիշեցնում, բայց մև-ի վայբը մի տեսակ ոնց որ ավելի փափուկ լինի։
Լո՞ւրջ, ինչ հետաքրքիր ա, ես ընդհանրապես նմանություն չէի զգացել․ ինձ ավելի շատ Լիզբեթի վայբն էր հիշեցնում, բայց մև-ի վայբը մի տեսակ ոնց որ ավելի փափուկ լինի։
Ես Լիզբեթին չեմ նմանեցնում․ փափուկից բացի, Մարդեղածվախտ-վա (վախտ-ի՞ :think) մոտ ինքնահեգնանք կա՝ հումորով համեմված, ինչը նաև թեթևություն ա հաղորդում իր գրառումներին։ Իսկ Իմպրեշընին նմանեցնում եմ առաջին հերթին հենց հումորով, ապա՝ գրելու տաղանդով, ու մի ուրիշ՝ առանցքային բանով, որը վայբ եմ անվանում, բայց ավելի շատ attitude-ի պես մի բան ա կյանքի հանդեպ, վերաբերմունք՝ առհասարակ։ Ու հա, երիցս ճիշտ ես՝ :)) Իմփրեշնի փափկությունն ունի :)
Սա կսազեր "Իմ վերևի մարդու գրառումները" թեմային։ Կար չէ՞ տենց թեմա։
Հ․Գ․ Տես, դու չես նմանեցնում՝ Իմփրեշնին իրականում տեսած լինելով ու լավ ծանոթ լինելով, իսկ ես համարյա երբևէ չեմ տեսել, ոչ էլ ծանոթ եմ իրական աշխարհում, և նմանեցնում եմ իրենց վիրտուալ (ասել է թե ՝ մաքուր) էությունները՝ չազդված տեսանելի կյանքի պայմանականություններով։
Հ․Հ․Գ․ Իսկ ինչու՞ մև։
Ողջույններ Իմփրեշընից (նոր չխկցրած նկար), հիմա պատմում եմ իրեն էս թեմայից :)
https://i.ibb.co/S5CKGKD/IMG-3917.jpg (https://ibb.co/tQrbFbw)
Ողջույններ Իմփրեշընից (նոր չխկցրած նկար), հիմա պատմում եմ իրեն էս թեմայից :)
Հայաստանից գնացել ա՞ :8
Հայաստանից գնացել ա՞ :8
Ուրիշ տարբերակ մտքովդ չանցա՞վ :))
Ես եմ Երևանում :)
Հ․Հ․Գ․ Իսկ ինչու՞ մև։
մարդ եղած վախտ = մեվ = մև
StrangeLittleGirl
30.05.2023, 16:31
Մարդ էղածը մի շատ կոնկրետ ակումբցու ա շատ նման, էնքան նման, որ հենց էդ ակումբցին էլ ա ինքն իրան նմանացնում, մեկ-մեկ էն աստիճանի, որ մտածում ա ամեն դեպքում երեւի ինքն ա։
մարդ եղած վախտ = մեվ = մև
Տեսնես էս ռեբուսը ուրիշ լուծող եղել ա, թե մենակ ես եմ սենց անֆայմ :)
Ուլուանա
30.05.2023, 17:29
Տեսնես էս ռեբուսը ուրիշ լուծող եղել ա, թե մենակ ես եմ սենց անֆայմ :)
Առաջին հայացքից ես էլ չէի ջոկել, հետո հասկացա, որ մարդ եղած վախտի հապավումն ա: Բայց դե որպես հապավում` ճիշտ ձևը կլիներ մեվ, ոչ թե մև, քանի որ ամեն մեկն առանձին բառ ա, միացնելը տրամաբանական չի: Եթե մեվ գրած լիներ, միանգամից կջոկեի :)): Մև-ը վիզուալ առումով շեղում ա. երբ գիտես, որ մականունը երեք բառից ա, երկու տառանոց հապավումը մի քիչ դժվար ա որպես էդ մականվան հապավում ճանաչելը:
Ուլուանա
30.05.2023, 17:39
Ի դեպ, նոր հանկարծ գլխի ընկա, որ մարդ եղած վախտ-ն ինձ impression-ին ա շատ հիշեցնում։
Դժվարանում եմ բացատրել՝ կոնկրետ ինչով։ Բայց նույն vibe-ն եմ զգում։
Հ․Գ․ Չէ, իհարկե impression-ը չի թաքնվում էդ մականվան տակ, նման կասկածներ չունեմ։
Լո՞ւրջ, ինչ հետաքրքիր ա, ես ընդհանրապես նմանություն չէի զգացել․ ինձ ավելի շատ Լիզբեթի վայբն էր հիշեցնում, բայց մև-ի վայբը մի տեսակ ոնց որ ավելի փափուկ լինի։
Ժամանակին, երբ դեռ մենակ օրագրում էր գրում ու դեռ շատ գրառումներ էլ չուներ, ես մի պահ կասկածում էի, որ impression-ն ա: Բայց որոշ ժամանակ անց էլ չէի նմանացնում. հստակ զգացվում էր, որ ինքը չի, նույնիսկ զարմանում էի, որ ժամանակին մտքովս տենց բան ա անցել: )))
Համաձայն եմ, որ Լիզբեթի վայբը կա, ու որ մարդ եղած վախտինն ամեն դեպքում մի տեսակ ավելի փափուկ ա:
One_Way_Ticket
30.05.2023, 17:43
Լո՞ւրջ, ինչ հետաքրքիր ա, ես ընդհանրապես նմանություն չէի զգացել․ ինձ ավելի շատ Լիզբեթի վայբն էր հիշեցնում, բայց մև-ի վայբը մի տեսակ ոնց որ ավելի փափուկ լինի։
Մարդ եղած վախտին նմանատիպ կերպարներից հենց փափկությունն է առանձնացնում։ Ասենք, ակումբային չափանիշներով ես բավական կոնսերվատիվ եմ (չնայած բացարձակ առումով ավելի շուտ ցենտրիստ), ու ձախերի հետ հայացքներս հաճախ չեն բռնում։ Մարդ եղած վախտի հետ ես կարողանում եմ լեզու գտնել։ Լիզբեթի հետ չէի կարողանում, բանավեճը շատ արագ վերածվում էր срач-ի։ Խոսքը իհարկե զուտ ակումբային կերպարների մասին է։ Իրական կյանքում մարդիկ շատ հաճախ իրենց այլ կերպ են դրսևորում։
Մարդ էղածը մի շատ կոնկրետ ակումբցու ա շատ նման, էնքան նման, որ հենց էդ ակումբցին էլ ա ինքն իրան նմանացնում, մեկ-մեկ էն աստիճանի, որ մտածում ա ամեն դեպքում երեւի ինքն ա։
Կարող ա էդ ակումբցու գրառումներով սովորած ԱԲ ա
StrangeLittleGirl
30.05.2023, 18:13
Կարող ա էդ ակումբցու գրառումներով սովորած ԱԲ ա
Հա չէ՞ :D
Ու ռանդոմ աշխարհագրություն ա ընտրել
Եթե մարդ եղած վախտը դեմ չի, ես իրեն այնուամենայնիվ «մև» կդիմեմ, թեկուզ ու երեք տառովն ավելի ճիշտ կլիներ՝ որպես հապավում. էսպես ավելի սիրուն անուն-մականուն ա:
Ու չէ, ինքն ԱԲ չի, ոչ էլ որևէ ակումբցու էդ աստիճան նման ա :P
Եթե մարդ եղած վախտը դեմ չի, ես իրեն այնուամենայնիվ «մև» կդիմեմ, թեկուզ ու երեք տառովն ավելի ճիշտ կլիներ՝ որպես հապավում. էսպես ավելի սիրուն անուն-մականուն ա:
Ու չէ, ինքն ԱԲ չի, ոչ էլ որևէ ակումբցու էդ աստիճան նման ա :P
Չէ իհարկե, մևը (վատ չի հնչում) հստակ իր կերպարն ունի, այսինքն՝ արդեն հասցրել ա էդ կերպարն ակումբային հարթակում ձևավորվել էնպես, որ հստակ դիմագիծ ձեռք բերի։ Բայց եթե դասակարգեի ակումբային կերպարները, իմփեշընին ու մևին նույն դասի մեջ կցուցակագրեի, ընդ որում՝ Լիզբեթին էդ ցուցակում չէի ընդգրկի։ Ժամանակին, երբ Տրիբունը ակտիվ էր, իրեն, Մեֆին ու Վիշապին էի նույն դասի մեջ ընկալում։ Երևի էս դասակարգումն ավելի ճիշտ էդ կերպարների՝ իրար հետ լեզու գտնելու չափանիշով ա, քան ընդհանրություններով։
մարդ եղած վախտ
30.05.2023, 22:36
Մարդ էղածը մի շատ կոնկրետ ակումբցու ա շատ նման, էնքան նման, որ հենց էդ ակումբցին էլ ա ինքն իրան նմանացնում, մեկ-մեկ էն աստիճանի, որ մտածում ա ամեն դեպքում երեւի ինքն ա։
Կարող ա էդ ակումբցու գրառումներով սովորած ԱԲ ա
հեսա համոզելու եք, այ :unsure
մարդ եղած վախտ
30.05.2023, 22:45
Եթե մարդ եղած վախտը դեմ չի, ես իրեն այնուամենայնիվ «մև» կդիմեմ, թեկուզ ու երեք տառովն ավելի ճիշտ կլիներ՝ որպես հապավում. էսպես ավելի սիրուն անուն-մականուն ա
իհարկե, իմ դուրն էլ եկավ ։) նոր նկատեցի, որ մև֊ը ձև, դև, խև֊ի հետ էլ լավ բռնում ա ։D մեվ֊ը շատ "ճիշտ" ա իմ համար
Երևանյան ծիծիկներ :love
Շնորհակալություն նվերի համար :)
https://i.ibb.co/7vmPSrk/IMG-3945.jpg (https://ibb.co/9n56pyZ)
Տեսնես էս ռեբուսը ուրիշ լուծող եղել ա, թե մենակ ես եմ սենց անֆայմ :)
Ես միանգամից հենց տենց էի հասկացել ։)
One_Way_Ticket
04.06.2023, 23:53
Հ․Գ․ որ տեղ չլինի, In Vino-ն կողքն ա, բայց դրանց ուտելիքները սաղ հաց ա, հեչ կետո չի, բայց դե դուք գիտեք։
Հայաստան գնաս ու հաց չուտես, ինչ է թե կետո չէ, էդ ոնց որ ԱՄՆ գնաս ու road trip չանես, ինչ է թե արտանետումները շատ են։ Կամ Ռիգա գաս ու աղջիկների հետ ֆլիրտ չանես, ինչ է թե ամուսնացած ես։
Հայաստան գնաս ու հաց չուտես, ինչ է թե կետո չէ, էդ ոնց որ ԱՄՆ գնաս ու road trip չանես, ինչ է թե արտանետումները շատ են։ Կամ Ռիգա գաս ու աղջիկների հետ ֆլիրտ չանես, ինչ է թե ամուսնացած ես։
Ֆլիրտ-մլիրտ չգիտեմ, բայց Հայաստանի հացերը առանձնապես մի ուտելու բան չեն։ Հաց կարելի է ուտել Գերմանիայում, գերմանացիք հաց սարքելուց ավելի լավ են, բայց մենք ավելի լոպազ ենք։ Ռիգայի հացն էլ պիտի որ ավելի լավը լինի։ Հայաստանում հիմա լավ ժամանակ է բալ, հատապտուղներ ու թութ ուտելու։
One_Way_Ticket
05.06.2023, 00:16
Ֆլիրտ-մլիրտ չգիտեմ, բայց Հայաստանի հացերը առանձնապես մի ուտելու բան չեն։ Հաց կարելի է ուտել Գերմանիայում, գերմանացիք հաց սարքելուց ավելի լավ են, բայց մենք ավելի լոպազ ենք։ Ռիգայի հացն էլ պիտի որ ավելի լավը լինի։ Հայաստանում հիմա լավ ժամանակ է բալ, հատապտուղներ ու թութ ուտելու։
Երևի ճաշակի հարց է, բայց ինձ համար մեր լավաշին ոչ մի գերմանական հաց չի հասնի։ Ռիգայում լավ սև հաց կա, բայց դա ավելի շուտ արաղի զակուսկա է։
Երևի ճաշակի հարց է, բայց ինձ համար մեր լավաշին ոչ մի գերմանական հաց չի հասնի։ Ռիգայում լավ սև հաց կա, բայց դա ավելի շուտ արաղի զակուսկա է։
Ես առողջական տեսակետից եմ ասում, թե չէ տորթերից կարող ենք խորանալ՝ էկլերներից սկսած, գաթաներով ու փախլավայով վերջացրած... Մեր հացաբուլկեղենն ու լավաշը ամերիկաներում (https://mylittlearmenia.com/)էլ ունենք, բարձր համային որակով, բայց ես դրանց վրա էի նստած, մինչև մեռնելս :))
Ֆլիրտ-մլիրտ չգիտեմ, բայց Հայաստանի հացերը առանձնապես մի ուտելու բան չեն։ Հաց կարելի է ուտել Գերմանիայում, գերմանացիք հաց սարքելուց ավելի լավ են, բայց մենք ավելի լոպազ ենք։ Ռիգայի հացն էլ պիտի որ ավելի լավը լինի։ Հայաստանում հիմա լավ ժամանակ է բալ, հատապտուղներ ու թութ ուտելու։
Ոնց հասկանում եմ` կետոյի համար լավագույն տեղը Ավստրալիան ա. Հացերը ահավոր վատն են` ցեխանման կպչուն, անհամ, ծանր խմորազանգված ,(ու դրանով հանդերձ` բավական թանկ)։ Շատերն էստեղ Հայաստան են գնում մարդավարի հաց ուտելու համար :)
Ոնց հասկանում եմ` կետոյի համար լավագույն տեղը Ավստրալիան ա. Հացերը ահավոր վատն են` ցեխանման կպչուն, անհամ, ծանր խմորազանգված ,(ու դրանով հանդերձ` բավական թանկ)։ Շատերն էստեղ Հայաստան են գնում մարդավարի հաց ուտելու համար :)
Բարեկամ ջան, հացը կետոյի թշնամիներից մեկն է ընդամենը, կա ավելի այլանդակ մեկը՝ շաքար ա կոչվում։ Ճարպոտ ավստրալացիների խնդիրը վայթե ավելի շատ շաքարն է, չնայած ավստրալացիք ոչխարի մսով հոյակապ կետոյոտ ուտեստներ ունեն։
Բարեկամ ջան, հացը կետոյի թշնամիներից մեկն է ընդամենը, կա ավելի այլանդակ մեկը՝ շաքար ա կոչվում։ Ճարպոտ ավստրալացիների խնդիրը վայթե ավելի շատ շաքարն է, չնայած ավստրալացիք ոչխարի մսով հոյակապ կետոյոտ ուտեստներ ունեն։
Ճարպոտ ավստրալիացի՞ :o էդ որտե՞ղ ես տեսել :8
Ավստրալիացին՝ սիրուն մարմնով ու բիկինիով աղջիկներն են, անգամ կանայք, ու ատլետիկ, կուբիկներով տղամարդիկ՝ սըրֆբորդները ուսերին։ Ուրիշ՝ եթե ասեիր, որ մի քիչ տարեց հասակում մաշկերը դառնում են մողեսի պես կոշտ, չոր, լաքայապատ ու մգացած՝ ծովափին արևի տակ շատ պառկելուց, բայց էդ դեպքում անգամ կետոն դժվար թե օգնի։
Չսիրեցի ես քո կետոն, կյանքիդ դրայվն ու մոտիվացիան դառնում ա "ինչ չուտելը" :noti
One_Way_Ticket
05.06.2023, 11:53
Ոնց հասկանում եմ` կետոյի համար լավագույն տեղը Ավստրալիան ա. Հացերը ահավոր վատն են` ցեխանման կպչուն, անհամ, ծանր խմորազանգված ,(ու դրանով հանդերձ` բավական թանկ)։ Շատերն էստեղ Հայաստան են գնում մարդավարի հաց ուտելու համար :)
Իմ հիշելով Ավստրալիայում հացն ուտում են առավելապես toasted տեսքով, ու թխում են համապատասխանաբար այդ հաշվարկով։ Այդ տեսանկյունից այնքան էլ վատը չէին, vegemite-ի հետ նորմալ ուտվում էր։ Toast չարած՝ հա, ուտելու բան չէին։
Իմ հիշելով Ավստրալիայում հացն ուտում են առավելապես toasted տեսքով, ու թխում են համապատասխանաբար այդ հաշվարկով։ Այդ տեսանկյունից այնքան էլ վատը չէին, vegemite-ի հետ նորմալ ուտվում էր։ Toast չարած՝ հա, ուտելու բան չէին։
Կարգին մոռացել ես ուրեմն. տոստերով անցկացրածն էլ մի բան չի։ Խոսքը մեր մեջ` ախր վեջիմայթն էլ ուտելու բան չի :) Բայց եթե դու սիրում ես, հաջորդ Հայաստան գալուց կբերեմ հատուկ քեզ համար, կասես որտեղ թողնեմ:
Հ.Գ. ոչ տոստերային հարցեր էլ են թխում ու վաճառում,բայց ես դրանք երկու անգամ եմ տոստ անում, որ կարողանամ ուտել
One_Way_Ticket
05.06.2023, 13:30
Խոսքը մեր մեջ` ախր վեջիմայթն էլ ուտելու բան չի :) Բայց եթե դու սիրում ես, հաջորդ Հայաստան գալուց կբերեմ հատուկ քեզ համար, կասես որտեղ թողնեմ:
Դու թերագնահատում ես վեջիմայթի տարածվածությունը։ Անգլիայում սովորական սուպերմարկետներում վաճառվում է, Ստոկհոլմում անգլիական խանութում կար։ Ռիգայում չկա, բայց ամազոնով կարելի է պատվիրել։
Վերջերս սակայն նախաճաշից հրաժարվել եմ։ Օրը երկու անգամ սնվելն ավելի ճիշտ է, էդ հարցում Վիշապի հետ համաձայն եմ։
Ճարպոտ ավստրալիացի՞ :o էդ որտե՞ղ ես տեսել :8
Ավստրալիացին՝ սիրուն մարմնով ու բիկինիով աղջիկներն են, անգամ կանայք, ու ատլետիկ, կուբիկներով տղամարդիկ՝ սըրֆբորդները ուսերին։ Ուրիշ՝ եթե ասեիր, որ մի քիչ տարեց հասակում մաշկերը դառնում են մողեսի պես կոշտ, չոր, լաքայապատ ու մգացած՝ ծովափին արևի տակ շատ պառկելուց, բայց էդ դեպքում անգամ կետոն դժվար թե օգնի։
Չսիրեցի ես քո կետոն, կյանքիդ դրայվն ու մոտիվացիան դառնում ա "ինչ չուտելը" :noti
Կյանքիս մեջ միակ ավստրալացուն որ տեսել եմ, One_Way_Ticket-ն ա, էն էլ կարգին սիմպո տղա էր…
Բայց մեր լուրերով (https://www.sbs.com.au/news/article/breaking-the-stigma-on-obesity-australia-urged-to-step-up-efforts-amid-global-rise-in-cases/ophvi6mol) ասում են, որ վատ ա վիճակը, Ավստրալիայում, իբր առաջին հնգյակի մեջ է… Եթե ծովափների սեքսոտ ջահելությունով դատենք, ուրեմն ամերիկացիները աշխարհի ամենասեքսոտ ազգերից են, բայց ասենք Սանտա Կռուզի ափերում մի իրավիճակ է, իսկ ցամաքային մոլերի ներսում լրիվ ուրիշ իրականություն:
Կյանքիս մեջ միակ ավստրալացուն որ տեսել եմ, One_Way_Ticket-ն ա, էն էլ կարգին սիմպո տղա էր…
Բայց մեր լուրերով (https://www.sbs.com.au/news/article/breaking-the-stigma-on-obesity-australia-urged-to-step-up-efforts-amid-global-rise-in-cases/ophvi6mol) ասում են, որ վատ ա վիճակը, Ավստրալիայում, իբր առաջին հնգյակի մեջ է… Եթե ծովափների սեքսոտ ջահելությունով դատենք, ուրեմն ամերիկացիները աշխարհի ամենասեքսոտ ազգերից են, բայց ասենք Սանտա Կռուզի ափերում մի իրավիճակ է, իսկ ցամաքային մոլերի ներսում լրիվ ուրիշ իրականություն:
Ծովափերը նշեցի, որովհետև էնտեղ բոլոր բարեմասնությունները ավելի ակնհայտ են։ Բայց ես էլ եմ մոլերով դատում, ու գործնականում overweight մարդ չես տեսնի, հիմնականում` բարեկազմ, անկախ տարիքից, ի տարբերություն ձեր ամերիկաների, որ, խոսքը մեր մեջ, ավելորդաքաշությունը մեծ չափերով ու լայնատարած ա։
Չգիտեմ` ձեր լուրերն ինչ են ասում, բայց ես երկու դեպքում էլ աչքիս տեսածն եմ ասում։
Իսկ oneway֊ը նույնքան ավստրալիացի ա, ինչքան դու` ամերիկացի :)
One_Way_Ticket
05.06.2023, 18:48
Ես համաձայն եմ Բարեկամի հետ ավստրալիացիների պահով (հատկապես տղամարդկանց)։ Խոշոր են, հա։ Եթե զուտ սպիտակ ավստրալիացիներին դիտարկենք, գուցե աշխարհի ամենախոշոր ազգն են։ Բայց ճարպոտ չեն։ Էդ obesity-ի ստատիստիկան, ինձ թվում է, ինչ-որ սխալ մեթոդիկայով հաշվարկի արդյունք է։
Ես համաձայն եմ Բարեկամի հետ ավստրալիացիների պահով (հատկապես տղամարդկանց)։ Խոշոր են, հա։ Եթե զուտ սպիտակ ավստրալիացիներին դիտարկենք, գուցե աշխարհի ամենախոշոր ազգն են։ Բայց ճարպոտ չեն։ Էդ obesity-ի ստատիստիկան, ինձ թվում է, ինչ-որ սխալ մեթոդիկայով հաշվարկի արդյունք է։
Հնարավոր է բնիկ ավստրալիացիներ (indigenous) պիտի գրված լիներ, և հոդվածում օգտագործված կինն էլ բնիկ էր։ Այ նրանք հակված են գիրության։
Էդ նշածդ կայֆերը բնական պահանջ չեն։ Հիմա կասես` քաղցրեղենն էլ բնական պահանջ չի, ու ես կտարակուսեմ` թե ինչու են երեխաները բա էդքան սիրում։, թեև ես չեմ սիրել ու չեմ սիրում, ես աղի֊թթու֊կծուի երկրպագու եմ, բայց վայթե կետոն դա էլ ա արգելում։
Ասածս էն ա, որ եթե մարդ բնականից սիրում ա մի սննդամթերք, ինչո՞ւ ճգնավորի պես հրաժարվել, եթե կարելի ա օգտագործել չափավոր։
Երեխաներին որ կոկաին տաս, նույն կերպ կսիրեն ու «բնական պահանջ» կառաջանա:
Որոշ հետազոտությունների (https://www.scientificamerican.com/article/how-gut-bacteria-tell-their-hosts-what-to-eat/)համաձայն, ուտելիքի նախընտրությունները մարդուս «հոգու պահանջներից» չեն բխում, այս աղիների միկրոֆլորայից, այսինքն քո գաստրոնոմիական ճաշակը քոնը չի, քո բակետերիաներինն է, շաքարի վրա նստած բակտերիաները ամենապահանջկոտներից են:
Կետոն աղի-թթու-կծու չի արգելում ու որևէ ճգնավորության խնդիր չկա, աշխարհի ամենահամեղ ՈՒ սննդարար ուտեստները կետո են:
One_Way_Ticket
05.06.2023, 20:25
Հնարավոր է բնիկ ավստրալիացիներ (indigenous) պիտի գրված լիներ, և հոդվածում օգտագործված կինն էլ բնիկ էր։ Այ նրանք հակված են գիրության։
Չէ, նայի օրինակ վիկիի էջը։
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_obesity_rate
Ավստրալիան 27-րդ տեղում է։ Իսկ Հայաստանն ընդամենը 103-րդ։ Կամ գուցե մեթոդիկան ճիշտ է, իսկ իմ ու քո աչքը սխալ է տեսնում։
Չէ, նայի օրինակ վիկիի էջը։
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_obesity_rate
Ավստրալիան 27-րդ տեղում է։ Իսկ Հայաստանն ընդամենը 103-րդ։ Կամ գուցե մեթոդիկան ճիշտ է, իսկ իմ ու քո աչքը սխալ է տեսնում։
Իսկ ի՞նչ մեթոդիկա կարող են ունենալ։ Ենթադրենք ես, սովորական բնակիչս, ավելորդ քաշ կամ ճարպակալում ունեմ, որտեղի՞ց են իմանալու, որ ներառեն իրենց վիճակագրության մեջ։
Ենթադրում եմ՝ վիճակագրությունը հիմնվում ա բժշկական կենտրոնների տված տվյալների վրա, այսինքն, այն մարդիկ են հաշվառվում իրենց վիճակագրության մեջ, ովքեր դիմել են բժշկի՝ տարբեր խնդիրներով թեկուզ (աչ պարտադիր ճարպակալման), ու արդյունքում նրանց քաշը գրանցվել ա։ Էդ դեպքում զարմանալի չի, որ Հայաստանը 103-րդ տեղում ա (որտեղ անհասկանալի ա, թե նման վիճակագրություն որտեղից էին ստանալու), իսկ Ավստրալիան՝ 27-րդ (էստեղ ամեն փոքր հարցով կամ պրոֆիլակտիկ բժշկի գնալը առօրյա բան ա)։ Իսկ իմ աչքը Հայաստանում ավելի շատ գերերի ա տեսնում, քան Ավստրալիայում։
Ես վիճակագրական տվյալները մեծ մասամբ հավաստի աղբյուր չեմ համարում այն պարզ պատճառով, որ այն շատ դեպքերում ի վիճակի չի ներառել բոլորին ու ամեն ինչ և/կամ՝ ճիշտ տեղեկություն, իսկ Հայաստանի կարգի երկրների դեպքում հավաստիության հանդեպ կասկածներն է՛լ ավելի արդարացված են։
StrangeLittleGirl
06.06.2023, 09:45
Աչքաչափով անհնար ա որոշել, թե տվյալ բնակչության մեջ ինչքան են ավելորդ քաշ ունեն նախ այն պատճառով, որ դա նաև կապված ա նրա հետ, թե մարդու եկամուտն ինչքան ա, կրթություն ունի, թե չէ, տնից դուրս գալիս ա, թե չէ, ինչքանով ա վերամշակված, անորակ սնունդը հասանելի, հետևաբար մեծ քաղաքներում աչքով ավելի քիչ ավելորդ քաշով մարդ կերևա, բայց կարան իրանք լինեն մեծ քաղաքներից դուրս։ Օրինակ եթե Կոպենհագենով դատեմ, Դանիայում ավելորդ քաշ ունեցող մարդ չի լինի, եթե հարավային Յուլանդով՝ ամբողջ Դանիան ավելորդ քաշ ունի։ Դրա համար կարևոր ա առավել գիտական մեթոդներով հաշվարկված թվերին նայել։
Հետո, շատ կարևոր ա իրարից տարբերել «ավելորդ քաշ» և «ճարպակալում» տերմինները։ «Ավելորդ քաշը» սահմանվում ա, երբ BMI-ը 25 - 30 ա, ճարպակալումը՝ 30-ից բարձր։ Վիքիի էս հոդվածը ճարպակալման մասին ա։ Իսկ Հայաստանում հավանաբար շատ են ավելորդ քաշ ունեցողները, ոչ թե ճարպակալածները։
Վերջում՝ BMI-ը որպես ավելորդ քաշի ցուցանիշ գործածելը շատ անկատար մեթոդ ա։ Նախ դա կանանց անողոքաբար պատժում ա, որովհետև ենթադրում ա, փաստորեն, որ տղամարդկանց ու կանանց համար նույն քանակի ճարպն ա «վտանգավոր», մինչդեռ կանանց մարմինը բնականից ավելի շատ ճարպ ա կուտակում, ու դա բացարձակապես վնաս չի առողջությանը։ Հետո, պատժում ա նաև էսպես կոչված endurance սպորտով զբաղվողներին. նրանք հաճախ հսկայական մկանային զանգվածից կուտակած ճարպ էլ են ունենում, ինչն իրանց BMI-ը կարա ահագին բարձրացնի։ Ու դրան ավելացնենք նաև զանազան գենետիկ գործոններ։ Վերջին ժամանակներս շատ են խոսակցություններ գնում, որ ավելորդ քաշը/ճարպակալումը պարտադիր չի, որ վատ առողջության նշան լինեն։ Մասնավորապես, հենց փորի շրջանում («խնձորաձև ճարպակալում») կուտակված ճարպն ա վտանգավոր։ Դրա համար սկսել են BMI-ի հետ մեկտեղ չափել նաև մարմնում ճարպի տոկոսն ու որովայնի շրջագիծը։
Չէ, նայի օրինակ վիկիի էջը։
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_obesity_rate
Ավստրալիան 27-րդ տեղում է։ Իսկ Հայաստանն ընդամենը 103-րդ։ Կամ գուցե մեթոդիկան ճիշտ է, իսկ իմ ու քո աչքը սխալ է տեսնում։
Դե Հայաստանը մենակ Երևանի կենտրոնը չի. չեմ պատկերացնում, որ մարզերում ճարպակալումն ընդհանրապես թեմա լինի:
Իսկ Երևանն էս տարի իմ աչքին իսկապես ճարպակալած էր (խոսքը մի թեթև ավելորդ քաշի մասին չի, այլ հենց ճարպակալման): Էս քանակությամբ ճարպակալված մարդ չեմ հիշում, որ նախկինում երբևէ տեսած լինեի, ընդ որում՝ թե կին, թե տղամարդ, թե ահել, թե ջահել: Էն որ ահավոր չափի փորեր են ու մարմնի լայնություններ: Ու որ կողմ, որ ժամին նայես, համատարած ուտում են, բայց դե էլի՝ խոսքը Երևանի կենտրոնի մասին է:
Աչքաչափով անհնար ա որոշել, թե տվյալ բնակչության մեջ ինչքան են ավելորդ քաշ ունեն նախ այն պատճառով, որ դա նաև կապված ա նրա հետ, թե մարդու եկամուտն ինչքան ա, կրթություն ունի, թե չէ, տնից դուրս գալիս ա, թե չէ, ինչքանով ա վերամշակված, անորակ սնունդը հասանելի, հետևաբար մեծ քաղաքներում աչքով ավելի քիչ ավելորդ քաշով մարդ կերևա, բայց կարան իրանք լինեն մեծ քաղաքներից դուրս։ Օրինակ եթե Կոպենհագենով դատեմ, Դանիայում ավելորդ քաշ ունեցող մարդ չի լինի, եթե հարավային Յուլանդով՝ ամբողջ Դանիան ավելորդ քաշ ունի։ Դրա համար կարևոր ա առավել գիտական մեթոդներով հաշվարկված թվերին նայել։
Հետո, շատ կարևոր ա իրարից տարբերել «ավելորդ քաշ» և «ճարպակալում» տերմինները։ «Ավելորդ քաշը» սահմանվում ա, երբ BMI-ը 25 - 30 ա, ճարպակալումը՝ 30-ից բարձր։ Վիքիի էս հոդվածը ճարպակալման մասին ա։ Իսկ Հայաստանում հավանաբար շատ են ավելորդ քաշ ունեցողները, ոչ թե ճարպակալածները։
Վերջում՝ BMI-ը որպես ավելորդ քաշի ցուցանիշ գործածելը շատ անկատար մեթոդ ա։ Նախ դա կանանց անողոքաբար պատժում ա, որովհետև ենթադրում ա, փաստորեն, որ տղամարդկանց ու կանանց համար նույն քանակի ճարպն ա «վտանգավոր», մինչդեռ կանանց մարմինը բնականից ավելի շատ ճարպ ա կուտակում, ու դա բացարձակապես վնաս չի առողջությանը։ Հետո, պատժում ա նաև էսպես կոչված endurance սպորտով զբաղվողներին. նրանք հաճախ հսկայական մկանային զանգվածից կուտակած ճարպ էլ են ունենում, ինչն իրանց BMI-ը կարա ահագին բարձրացնի։ Ու դրան ավելացնենք նաև զանազան գենետիկ գործոններ։ Վերջին ժամանակներս շատ են խոսակցություններ գնում, որ ավելորդ քաշը/ճարպակալումը պարտադիր չի, որ վատ առողջության նշան լինեն։ Մասնավորապես, հենց փորի շրջանում («խնձորաձև ճարպակալում») կուտակված ճարպն ա վտանգավոր։ Դրա համար սկսել են BMI-ի հետ մեկտեղ չափել նաև մարմնում ճարպի տոկոսն ու որովայնի շրջագիծը։
Նույնիսկ գիտական մեթոդներով հաշվարկված թվերը շատ ժամանակ անիմաստ է նայելը, որովհետև վայթե «պծիչկայի» համար արված հետազոտություններ են՝ բառադի հարցումներով, «մատից հոտ քաշած» ենթադրություններով ու թվեր նկարելով:
BMI-ը կարող է գերճշգրիտ չի, բայց կարելի է նայել, որ «առողջ» տիրույթը (18.5 - 24.9) վերին սահմանի 25%-ն է, իսկ ճարպակալած մարդկանց մեծ մասը վայթե ոչ թե սահմանային են, այլ զգալի ավել են նորմայից, էդ տեսակետից BMI-ը պարզ է ու հարմար։
Կանանց ճարպերի նորման էլ տղամարդկանցից մաքսիմում 10%-է ավել, ու երևի BMI-ի հաշվարկներում անտեսում են պարզության համար;
Endurance -ով զբաղվողները հակառակը՝ ցածր BMI պիտի ունենան, որ հաղթեն, երևի նկատի ունես sprinter-ներին, կամ ծանր ատլետներին, ու նկատի ունես մկանային զանգվածով պայմանավորված ավել քաշ ու ոչ թե կուտակված ճարպ։ Ոչ մի սպորտսմենի, թերևս բացի սումոիստներից, ճարպը ձեռք չի տալիս։
StrangeLittleGirl
07.06.2023, 00:49
BMI-ը կարող է գերճշգրիտ չի, բայց կարելի է նայել, որ «առողջ» տիրույթը (18.5 - 24.9) վերին սահմանի 25%-ն է, իսկ ճարպակալած մարդկանց մեծ մասը վայթե ոչ թե սահմանային են, այլ զգալի ավել են նորմայից, էդ տեսակետից BMI-ը պարզ է ու հարմար։
Կանանց ճարպերի նորման էլ տղամարդկանցից մաքսիմում 10%-է ավել, ու երևի BMI-ի հաշվարկներում անտեսում են պարզության համար;
Endurance -ով զբաղվողները հակառակը՝ ցածր BMI պիտի ունենան, որ հաղթեն, երևի նկատի ունես sprinter-ներին, կամ ծանր ատլետներին, ու նկատի ունես մկանային զանգվածով պայմանավորված ավել քաշ ու ոչ թե կուտակված ճարպ։ Ոչ մի սպորտսմենի, թերևս բացի սումոիստներից, ճարպը ձեռք չի տալիս։
Դե պարզությունը պարզություն, բայց մարդկանց իզուր ստիգմատիզացիայի են ենթարկում, իզուր քաշքշոցների մեջ գցում։ Մասնավորապես, կանանց դեպքում տղամարդկանց համեմատ 1.5 - 2 անգամ ավել (ոչ թե 10%) ճարպ ունենալը կարա ահագին մեծ տարբերություններ տա BMI-ի հարցում։
Ոչ, նկատի ունեմ endurance-ով զբաղվողներին, որովհետև ի տարբերություն մյուս սպորտների, իրանց մեծ քանակով էներգիայի աղբյուր ա պետք երկարատև ընթացքի համար, ու շատ ժամանակ մաշկի տակ ճարպ են կուտակում որպես լրացուցիչ աղբյուր։ Տեսակետ կա, որ հեծանիվ քշելու/վազելու առաջին ժամից հետո օրգանիզմը սկսում ա ճարպ վառել, դրա համար սովորում են ճարպ կուտակելուն։ Ինձ ծանոթ բոլոր հեծանվորդուհիները (նրանք, ովքեր շաբաթը երկու-երեք անգամ 80 - 100 կմ-անոց արշավների են գնում) 25-ից բարձր BMI ունեն, ու ասենք շատ խնդալու կլինի, եթե բժիշկն իրանց ուղարկի քաշ կորցնելու։
Իսկ ճարպը ձեռք ա տալիս բոլորին։ Որպես ինսուլյատոր ա աշխատում, որ պահպանի մարմնի ջերմաստիճանը, պաշտպանում ա ներքին օրգանները, մկաններն ու ոսկրերը, որպես էներգիայի աղբյուր ա ծառայում, պլյուս կանանց դեպքում հղիության ու ծննդաբերության մեջ դեր ունի։ Դրա համար շատ կարևոր ա տարբերակել ինչ ճարպ ա։ Ենթամաշկային ճարպը ոչ մի բանի վնաս չի, բայց այ վիսցերալ ճարպը, որ փորի շրջանում ա երևում, այ դա ա վտանգավորը։ Դրա համար դու կարաս ունենաս փորով տղամարդ, որի BMI-ն ասենք հազիվ մի 26 ա, բայց իրա առողջական վիճակը շատ ավելի վատ լինի, քան 30 BMI-ով փամփլիկ ազդրերով ու թևերով կնոջը։ Ավելին՝ բարձր BMI-ով մարդկանց շատ մեծ տոկոս առողջական ոչ մի խնդիր չունի, նմանապես ցածր BMI-ով ու նստակյաց կյանքով մարդկանց մի մեծ տոկոս ունի նույն խնդիրները, ինչ բարձրովները։ Այսինքն, թեև քաշը կանխատեսում ա որոշակի առողջական խնդիրներ, բայց հեչ պարտադիր չի, որ դրանք լինեն։
Դե պարզությունը պարզություն, բայց մարդկանց իզուր ստիգմատիզացիայի են ենթարկում, իզուր քաշքշոցների մեջ գցում։ Մասնավորապես, կանանց դեպքում տղամարդկանց համեմատ 1.5 - 2 անգամ ավել (ոչ թե 10%) ճարպ ունենալը կարա ահագին մեծ տարբերություններ տա BMI-ի հարցում։
Ոչ, նկատի ունեմ endurance-ով զբաղվողներին, որովհետև ի տարբերություն մյուս սպորտների, իրանց մեծ քանակով էներգիայի աղբյուր ա պետք երկարատև ընթացքի համար, ու շատ ժամանակ մաշկի տակ ճարպ են կուտակում որպես լրացուցիչ աղբյուր։ Տեսակետ կա, որ հեծանիվ քշելու/վազելու առաջին ժամից հետո օրգանիզմը սկսում ա ճարպ վառել, դրա համար սովորում են ճարպ կուտակելուն։ Ինձ ծանոթ բոլոր հեծանվորդուհիները (նրանք, ովքեր շաբաթը երկու-երեք անգամ 80 - 100 կմ-անոց արշավների են գնում) 25-ից բարձր BMI ունեն, ու ասենք շատ խնդալու կլինի, եթե բժիշկն իրանց ուղարկի քաշ կորցնելու։
Իսկ ճարպը ձեռք ա տալիս բոլորին։ Որպես ինսուլյատոր ա աշխատում, որ պահպանի մարմնի ջերմաստիճանը, պաշտպանում ա ներքին օրգանները, մկաններն ու ոսկրերը, որպես էներգիայի աղբյուր ա ծառայում, պլյուս կանանց դեպքում հղիության ու ծննդաբերության մեջ դեր ունի։ Դրա համար շատ կարևոր ա տարբերակել ինչ ճարպ ա։ Ենթամաշկային ճարպը ոչ մի բանի վնաս չի, բայց այ վիսցերալ ճարպը, որ փորի շրջանում ա երևում, այ դա ա վտանգավորը։ Դրա համար դու կարաս ունենաս փորով տղամարդ, որի BMI-ն ասենք հազիվ մի 26 ա, բայց իրա առողջական վիճակը շատ ավելի վատ լինի, քան 30 BMI-ով փամփլիկ ազդրերով ու թևերով կնոջը։ Ավելին՝ բարձր BMI-ով մարդկանց շատ մեծ տոկոս առողջական ոչ մի խնդիր չունի, նմանապես ցածր BMI-ով ու նստակյաց կյանքով մարդկանց մի մեծ տոկոս ունի նույն խնդիրները, ինչ բարձրովները։ Այսինքն, թեև քաշը կանխատեսում ա որոշակի առողջական խնդիրներ, բայց հեչ պարտադիր չի, որ դրանք լինեն։
Բյուր, քո ծանոթ թմբլիկ հեծանվորդուհիներից հարցրա՝ ինչքա՞ն շաքար (ածխաջրեր) են ուտում ճամփին։ Թե՞ կպնդես, որ 100 կմ սեփական մարմնի ճարպը վառելով քշում են առանց որևէ ընդմիջման։ Ճարպը որպես էներգիա օգտագործելու համար պիտի fat adapted լինեն, այսինք պիտի կետոի վրա նստած լինեն, հակառակ պարագայում carb adapted մարդը ավելի շուտ սպիտակուցները, այսինքն՝ մկանները կվառի, քան թե վրայի ճարպը։ Դու կենսաբանությանը մոտ լինելով, պիտի իմանաս դրա մասին։ Ճարպը ոչ մեկին ձեռք չի տալիս մեր սննդի հասանելիության դարում, ճարպը մենակ ձեռք կտա, երբ ուզենաս գնալ Անտարկտիդայի կենտրոնը նվաճելու։
Դե Հայաստանը մենակ Երևանի կենտրոնը չի. չեմ պատկերացնում, որ մարզերում ճարպակալումն ընդհանրապես թեմա լինի:
Իսկ Երևանն էս տարի իմ աչքին իսկապես ճարպակալած էր (խոսքը մի թեթև ավելորդ քաշի մասին չի, այլ հենց ճարպակալման): Էս քանակությամբ ճարպակալված մարդ չեմ հիշում, որ նախկինում երբևէ տեսած լինեի, ընդ որում՝ թե կին, թե տղամարդ, թե ահել, թե ջահել: Էն որ ահավոր չափի փորեր են ու մարմնի լայնություններ: Ու որ կողմ, որ ժամին նայես, համատարած ուտում են, բայց դե էլի՝ խոսքը Երևանի կենտրոնի մասին է:
Մարզերի հետ կապված․ ճարպակալում՝ չէ, բայց ավելորդ-քաշ ունեցողները, հատկապես միջին տարիքի կանանց շրջանում, իմ գնահատմամբ բավական տարածված պատկեր ա, ու պատճառը ավելի շատ արտաքինին չհետևելն ա, դրա անհրաժեշտության բացակայությունը, ի տարբերություն քաղաքի։
Ճիշտն ասած, կարգին զարմացա Երևանի մասին դիտարկումիցդ։ Իսկ ես, ընդհակառակը, միշտ հաճույքով նկատում եմ, որ Երևանում կանայք, հիմնականում՝ երիտասարդ, բարեկազմ ու նուրբ են, հաճախ՝ անթերի բարեկազմ։ Նույնիսկ տպավորություն ունեմ, թե դա էլ կոմպլեքսավորվածության մյուս ծայրահեղությունն ա՝ մոդելային արտաքին ունենալը։
StrangeLittleGirl
07.06.2023, 13:19
Բյուր, քո ծանոթ թմբլիկ հեծանվորդուհիներից հարցրա՝ ինչքա՞ն շաքար (ածխաջրեր) են ուտում ճամփին։ Թե՞ կպնդես, որ 100 կմ սեփական մարմնի ճարպը վառելով քշում են առանց որևէ ընդմիջման։ Ճարպը որպես էներգիա օգտագործելու համար պիտի fat adapted լինեն, այսինք պիտի կետոի վրա նստած լինեն, հակառակ պարագայում carb adapted մարդը ավելի շուտ սպիտակուցները, այսինքն՝ մկանները կվառի, քան թե վրայի ճարպը։ Դու կենսաբանությանը մոտ լինելով, պիտի իմանաս դրա մասին։ Ճարպը ոչ մեկին ձեռք չի տալիս մեր սննդի հասանելիության դարում, ճարպը մենակ ձեռք կտա, երբ ուզենաս գնալ Անտարկտիդայի կենտրոնը նվաճելու։
Կենսաբանություն 101. որպես էներգիայի աղբյուր սկզբում օգտագործվում են ածխաջրերը։ Երբ դրանք սպառվում են, անցնում են ճարպերին։ Ու մենակ ճարպերի բացակայության դեպքում (այսինքն կախեկտիկ նիհար անձ) են անցնում մկանային զանգվածի։ Առողջ, սպորտով զբաղվող ու նորմալ սնվող անձը անկախ նրանից կետո ա անում, թե բուրգերներով ա սնվում, երբեք մկանը (ու որեւէ այլ սպիտակուց) ճարպից առաջ չի վառում։ Դա տեղի ա ունենում մենակ էն ժամանակ, երբ ճարպ ընդհանրապես չկա։ Ու այո, էվոլյուցիոն տեսանկյունից էլ ճարպակալումը հենց մեխանիզմ ա սովին դիմադրելու, որ գործը չհասնի մկան վառելուն երկար սոված մնալուց հետո։ Բայց մեր դարում մարդիկ երկար սոված չեն մնում, չեն շարժվում, դրա համար էլ ճարպը կուտակվում ու կուտակվում ա։
Ու այո, 100 կմ քշում են առանց դադարի։
Դե Հայաստանը մենակ Երևանի կենտրոնը չի. չեմ պատկերացնում, որ մարզերում ճարպակալումն ընդհանրապես թեմա լինի:
Իսկ Երևանն էս տարի իմ աչքին իսկապես ճարպակալած էր (խոսքը մի թեթև ավելորդ քաշի մասին չի, այլ հենց ճարպակալման): Էս քանակությամբ ճարպակալված մարդ չեմ հիշում, որ նախկինում երբևէ տեսած լինեի, ընդ որում՝ թե կին, թե տղամարդ, թե ահել, թե ջահել: Էն որ ահավոր չափի փորեր են ու մարմնի լայնություններ: Ու որ կողմ, որ ժամին նայես, համատարած ուտում են, բայց դե էլի՝ խոսքը Երևանի կենտրոնի մասին է:
Որպես մարզում ու համ էլ Երևանում ապրած մարդ որոշ նյուանսներ կան։ Մարզերում հատկապես ձմեռային ամիսներին մարդիկ հացաբուլկեղենով են փորձում քաղց հագեցնեն /որը ամբողջահատիկի ալյուրից չի կարծում եմ/ ու հատկապես քառասունն անց մարդիկ են փորով։ Պատճառներից կարա լինի ստրեսի բարձր մակարդակը, որովհետև տարիքի հետ հոգսերը շատանում են, իսկ միջոցները քչանում կամ մնում են նույնը։ Երևանում էլ էդ կա՝ հաշվի առնելով թե ամեն քայլափոխին ինչքան փուռ կա։ Դրանից բացի Հայաստանում մշակութային տեսանկյունից ուտելիքը մենակ սովը հագեցնելու միջոց չի, այլ շատ առիթների ծայրահեղ կարևոր ատրիբուտն ա. մարդիկ իրանց տխրությունը, ուրախությունը, հանգիստը ասոցացնում են ուտելիքի հետ։ Շատ դեպքերում ոչ թե հենց տոնի շուրջ են հավաքվում, այլ տոնը զուտ առիթ ա ուտելու համար։ Վերջին տարիներին Երևանում երկու ուղղությամբ զարգացում էլ կա՝ մի կողմից որոշ մարդիկ սկսել են իրենց արտաքինի մասին ավելի շատ հոգ տանել ու խնամված լինել, մյուս խումբն էլ սկսել ա ավել միջոցներ ունենալ ու ուտելիքի վրա ավելի շատ ծախսել։ Նաև մարդիկ ավելի շատ հետաքրքրություններ են սկսել ունենալ ու կամաց-կամաց քչանում ա ուտելիքի շուրջ պաշտամունքային վերաբերմունքը, ամեն դեպքում նման օրինաչափություն եմ տեսնում։
Կենսաբանություն 101. որպես էներգիայի աղբյուր սկզբում օգտագործվում են ածխաջրերը։ Երբ դրանք սպառվում են, անցնում են ճարպերին։ Ու մենակ ճարպերի բացակայության դեպքում (այսինքն կախեկտիկ նիհար անձ) են անցնում մկանային զանգվածի։ Առողջ, սպորտով զբաղվող ու նորմալ սնվող անձը անկախ նրանից կետո ա անում, թե բուրգերներով ա սնվում, երբեք մկանը (ու որեւէ այլ սպիտակուց) ճարպից առաջ չի վառում։ Դա տեղի ա ունենում մենակ էն ժամանակ, երբ ճարպ ընդհանրապես չկա։ Ու այո, էվոլյուցիոն տեսանկյունից էլ ճարպակալումը հենց մեխանիզմ ա սովին դիմադրելու, որ գործը չհասնի մկան վառելուն երկար սոված մնալուց հետո։ Բայց մեր դարում մարդիկ երկար սոված չեն մնում, չեն շարժվում, դրա համար էլ ճարպը կուտակվում ու կուտակվում ա։
Ու այո, 100 կմ քշում են առանց դադարի։
Բյուր ջան դու բարի ցանկություններդ ու գեղեցիկ հեքիաթները վստահ տոնով շարադրում ես որպես իրականություն:)) Ամեն ինչ էդքան պարզ լիներ, նիհարելն էլ հեշտ կլիներ, չաղ մարդիկ էլ չէին սովածանա իրենց վրայի էներգիան հաշվի առնելով։
Չեմ հավատում քո բարձր BMI -ով, շաբաթը երեք անգամ առանց դադարի ու շաքարի century անող ծտերի առասպելին։ Աշխարհում մատների վրա հաշված endurance ատլետներ կան, որ կետոյի կամ ճարպի վրա են նստած, ու էլի ընթացքում պիտի refuel անեն, որովհետև ճարպը դանդաղ էներգիա է, ու առհասարակ ծիծաղելի է հատուկ ավելորդ քաշ endurance-ի համար պահելը, էդպիսի բան չկա աշխարհում։
Քո աշխատանքում կա նաև ֆինանսական գործարք, որը գուցե (դու ավելի լավ կիմանաս, իհարկե) էլի օգնում ա հասկանալ, թե ինչի ա ինտենսիվ ներդրումը արդարացված։
Իմ հոգեբանի հետ հարաբերություններում, օրինակ, էն փաստը, որ ես վճարում եմ, հասկանալի ա դարձնում թե ինչի ա նորմալ էդ լրիվ օտար մարդու հետ շատ արագ մոտենալը ու էլի բավականին արագ հեռանալը։
Սրա հետ կապված մի թեմայի մասին եմ ուզում խոսել, որն ինձ ահագին մտածմունքների մեջ է գցում։
Նախ, չէ, ես ֆինանսական գործարք չունեմ իմ կլիենտների հետ։
Մի քիչ բացատրեմ, թե ինչի մասին է խոսքը։
«Հոգեբանն» ու «հոգեթերապևտը» տարբեր կատեգորիաներ են։
Ես հոգեբան եմ և ունեմ Գերմանիայում հոգեթերապիայով զբաղվելու պետական թույլատրություն, որն ինձ թույլ կտար իմ անհատ-ձեռներեցական աշխատավայրում «վճարող» կլիենտներ ընդունել ու հոգեթերապիա անել, բայց ես դա չեմ անում, այլ աշխատում եմ որպես հոգեբան՝ պետականորեն ֆինասնավորվող աշխատավայրում, այսինքն՝ ստանում եմ աշխատավարձ, իսկ կլինետների համար ամեն ինչ անվճար է՝ սկսած ամեն տեսակի դիագնոստիկայից, վերջացրած՝ հոգեբանական կոնսուլտացիաներով (թերապևտիկ էլեմենտներով)։
Ես կարող եմ ամեն պահի բացել իմ անհատական աշխատավայրը ու հոգեթերապիայով զբաղվել, բայց «վճարելու» պահն ինձ հետ է պահում․ չեմ կարողանում էդ բարիերն անցնել, որ մարդիկ ինձ վճարելու են։
Դրա համար հիմա ես անցնում եմ ապրոբացիայի ճանապարհով՝ բժշկական համակարգ մտնելու համար, որի դեպքում բժշկական ապահովագրությունը կփակի իմ կողմից արվող հոգեթերապիայի ծախսերը․ նորից միայն նրա համար, որ կլիենտները (էս դեպքում՝ արդեն պացիենտները) ինձ չվճարեն։
Ապրոբացիան շատ երկար ու դժվար ճանապարհ է, հոգեբուժական կլինիկաներում պրակտիկա եմ անցնում (աշխատանքիս զուգահեռ), իրիկուններն ու շաբաթավարտին սեմինարների եմ գնում ու էլի լիքը բաներ, ու ես ամենը մոտ 5 տարի է տևելու։
Մենակ նրա համար, որ հոգեթերապիայով զբաղվելիս բժշկական ապահովագրությունը փակի իմ աշխատանքի ծախսերը, և մարդիկ ինքնուրույն չվճարեն (իսկ էստեղ բոլորն ունեն բժշկական ապահովագրություն, այսինքն՝ տեսականորեն բոլորը կարող են օգտվել ծառայությունից)։
Մի խոսքով, սրա փոխարեն կարող եմ ամեն պահի իմ հոգեթերապևտիկ "Praxis"-ը բացել ու վճարող կլիենտների հետ աշխատել։ Բայց դե դրա փոխարեն աշխատում եմ որպես հոգեբան՝ աշխատավարձով ու կլինետների համար անվճար ծառայություններով, և հետն էլ դե ապրոբացիան եմ անում, որ մի օր հոգեթերապևտ աշխատելիս, ապահովագրությունները պացիենտների ծախսերը փակեն։
Ու էստեղ իրականում լիքը թեմաներ կան, որ ինձ հուզում են, թե ինչու ես չեմ կարողանում անցնել անհատական վճարման համակարգին՝ էս ամենի փոխարեն։
Վախը, որ չե՞մ ունենա բավականաչափ կլիենտներ, որ կարողանամ դրանով ապրել։
Ինքնավստահության ու ինքնարժեքի հա՞րցն է (ո՞վ պիտի ինձ մի ժամվա համար 120-180 եվրո վճարի)։ Կամ եթե անգամ պատրաստ են վճարել, կարո՞ղ եմ ես ինձ թույլ տալ էդքան գումար գանձել, «արժե՞մ» ես էդքան՝ որպես հոգեթարպևտ, իմ սեփական տեսակետից։
Չնայած հարցը նույնիսկ գումարի չափը չի․ չեմ կարող պատկերացնել մարդկանցից ընդհանրապես որևէ գումար վերցնել՝ իմ ծառայությունների համար։
Մյուս հարցն էն է, որ ես սովորաբար ավելի հաճույքով աշխատում եմ սոցիալապես ծանր պայմաններում գտնվող մարդկանց հետ, սրանք իմ հիմնական կլիենտներն են, ու իրենք էդքան էլ վճարունակ չեն։
Ինձ ռիսկային խմբերը՝ իրենց բոլոր պորբլեմներով, շատ ձգում են (սա էլ է խորանալու թեմա), իսկ ավելի «էլիտար» թեմաները (ասենք՝ «3 տարեկան երեխաս չի գտնում իր տեղն ընտանիքում») ինձ էդքան էլ հետաքրքիր չեն․ էս թեմաներով մարդիկ իմ սովորական կլինետները չեն, իսկ իրենք հենց վճարունակներն են։
Ու երևի նաև էն է հետ պահում, որ ես իմ հոգու խորքում մի ձև համոզված եմ, որ ես գերմանացիների համար (մեծամասամբ) էդքան էլ հարմար հոգեթերապևտ չեմ․ համ իրենք են կասկածանքով ինձ նայում (կամ ինձ էդպես է թվում), համ իրենց թեմաներն են ինձ համար հիմնականում քիչ հետաքրքիր։
Գուցե ինչ-որ տեղ նաև թերարժեքության բարդույթ ունեմ գերմանացի կլինետների հանդեպ․ նախ, որովհետև ընդհանուր գիտեմ, թե միգրացիոն արմատներով մարդկանց հանդեպ ինչ վերաբերմունք է էստեղ տարածված (https://www.akumb.am/showthread.php/68011-%D4%B7%D5%B4%D5%AB%D5%A3%D6%80%D5%A1%D5%B6%D5%BF%D5%AB-%D6%85%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D6%80?p=2614104&viewfull=1#post2614104)։ Մի ձև ահավոր լարվում եմ իրենց հետ աշխատելիս՝ կարծես պիտի փորձեմ իրենց հակառակում համոզել։
Էսպիսի լիքը խառը թեմաներ։
Էնքան եմ մտածել էս ամենի մասին՝ առանց հստակ լուծումներ գտնելու, որ վերջը որոշեցի ինքս գնալ հոգեթերապևտի մոտ, որը հենց անհատական վճարման համակարգում էլ աշխատում է (50 րոպեի համար 120 եվրո եմ վճարելու)։
Գնամ ասեմ՝ կոլեգա, ո՞նց է, որ դու քեզ սա թույլ ես տալիս, իսկ ես՝ ոչ․ ո՞րն է իմ խնդիրը :))
Եթե էստեղ ինչ-որ կարծիքներ լինեն էս հարցի վերաբերյալ, ուրախ կլինեմ, կարդալ դրանք։
Ուլուանա
19.06.2023, 22:47
Ինձ թվում ա` քեզ հուզող հարցի պատասխանը տեքստումդ կա: )))
Եթե շահերի բախումը հաշվի չառնենք (շահերի բախում ամեն տեղ էլ կա, բոլորն էլ մշտական հաճախորդներ են ուզում), ապա կարևոր է սեփական պրոֆեսիոնալիզմը իրատեսորեն գնահատելը, եթե փոքրիշատե վստահություն կա՝ որպես մասնավոր հոգեբան հաջողությունների հասնելու, բավարարված հաճախորդների մեծ կշիռ ունենալու, ապա կարելի է գնալ էդ ճամփով, կամ գոնե փորձել, ոչ բավարար արդյունքների դեպքում հետ վերադառնալ, կարծես թե կորցնելու շատ բան չկա, եթե մեծ ֆինանսական ներդրում չես անում:
Վստահությունը ահագին կարևոր է, շատ ժամանակ ավելի ինքնավստահ մարդիկ ավելի արագ են կարիերայի սանդուղքով բարձրանում, քան ավելի հմուտ ու պրոֆեսիոնալ «համեստներն» ու «ամաչկոտները»:
Բյուրի գրառումը մի քանի անգամ կարդացի, բայց նենց էլ չհասկացա, թե որտեղ մարդիկ ինքնասիրահարված մեծամտություն տեսան։ Հիմա որ ես ասեմ, թե զզվում եմ ջինս հագնելուց, որտև էդ անտերը ձվերս սեղմում ա, ու զարմանում եմ, թե ոնց եմ այդքան երկար ջինս հագել ջահել վախտերով՝ ախր էն վախտ էլ էր սեղմում, պիտի համարվեմ մեծամի՞տ (մեծաձու)։ Թե՞ պիտի ասեք, թե բա ինչ լավ ա աֆրիկյան մի աբորիգենների ցեղում չեմ ծնվել, որտեղ ի՜նչ ջինս՝ ձվերին աբեզալովկա օղակներ են հագցնում, մինչև չգան դնչիդ կպնեն։ Մարդն եկել ասում ա՝ մանթո եմ, թե ոնց եմ տենց ձվերս ճզմելով երկար տարիներ ջինս հագել, դուք էլ անխիղճ ձև ձվերից կախվել եք, թե բա չէ, դու տենց չպիտի ասեիր, այլ պիտի ասեիր․ «յուբկան ձվերիս վենծիլյացիան ավելի լավ ա ապահովում»։ Ստեղ են ասում՝ իջեք՝ հասանք։
․․․
Ծլնգը, որ նոր էր գրանցվել, որոշներս հույս ունեինք, որ աղջիկ ա՝ սեքսի, ինտելեկտուալ, տվող․․․ (շըթ, էս մեկը չպիտի ասեի)
Սեռական օրգանների ու գենդերային թեմաներով գրքային մի մեջբերում մտքիս եկավ :)
„That took balls.“
„Please,“ I said with a snort, „that took ovaries. Of which I have two.“
մարդ եղած վախտ
21.06.2023, 12:08
Սրա հետ կապված մի թեմայի մասին եմ ուզում խոսել, որն ինձ ահագին մտածմունքների մեջ է գցում։
Նախ, չէ, ես ֆինանսական գործարք չունեմ իմ կլիենտների հետ։
Մի քիչ բացատրեմ, թե ինչի մասին է խոսքը։
«Հոգեբանն» ու «հոգեթերապևտը» տարբեր կատեգորիաներ են։
……
Նախ կներես, որ ենթադրություններ արեցի աշխատանքիդ հետ կապված ։)
Հետո, շատ հետաքրքիր ա, թե ինչ կպարզես թերապևտի հետ աշխատելուց հետո ։)
Էս գրառումդ ամեն դեպքում ինչ֊որ հարցեր հիշացրեց, որոնք ահագին ժամանակ հետաքրքիր էին, չնայած էդքան էլ ուղղակի կապված չեն գրառմանդ հետ։
Հարցը էն ա, թե ի՞նչն ա առհասարակ, որի համար արժի վճարել կամ վճարվել։
Պատմականորեն փողի գաղափարը ի հայտ ա եկել ապրանքաշրջանառություն կազմակերպելու համար, բայց գնալով ծառայությունները ավելի մեծ բաժին են կազմում դրամաշրջանառության մեջ, ու պարզ չի, թե ինչը կարա ծառայություն լինի։ Ասենք՝ հաճելի ժամանակ անցկացնելու համար լիքը մարդ պատրաստ ա վճարել գումարով, բայց եթե ընկերներով հավաքվում եք, իրար հետ լավ ժամանակ եք անցկացնում, նորմալ ա՞, որ ով ինչքանի հաճույք ա ստացել, էնքանի վճարի (ասենք ստենդափի ֆորմատ vs ընկերդ զվարճալի բան ա պատմում)։ Ո՞նց ա, որ փողոցային երաժիշտը, ով իրա հավեսին որոշում ա փողոցում նվագել ու ում կատարումը քեզ իսկապես դուր ա գալիս, քեզ “պարտավորեցնում” ա իրան վճարել։ Բայց ինչի՞ ա, որ եթե կոլեգադ, ով առավոտը իրա հավեսին որոշում ա դուռը բացել ու բաց պահել քո առաջ, չի վճարվում։ Եթե կոլեգայիդ կոպեկ տաս դուռը բացելու ու պահելու համար, երևի՝ նեղանա։
Էս իրավիճակներում ինչ-որ պատճառներով վճարելը կամ անընդունելի ա կամ շատ ողջունելի, չնայած՝ ըստ էության իրավիճակները շատ տարբեր չեն։
Ու ամեն դեպքում, ոնց-որ թե երբ ինչ-որ բան ստանում ես, ապա նաև անպայման այս կամ այն ձև դրա համար վճարում ես - փողով կամ ինչ-որ չգրված հասարակական արժույթով (ասենք՝ կոլեգային ժպտում ես, ասում ես շնորհակալություն)։ Փողով վճարելը թողնում ա, որ սոցիալական հաշիվներիդ չկպնես։ Ասենք՝ ես հոգեբանիս հարցնում եմ - ո՞նց ես, ու նենց չի՝ ստում եմ, իսկապես ուզում եմ իմանամ՝ ոնց ա, բայց նաև չեմ ուզում մենք 15 րոպե քննարկենք իրա՝ ոնց լինելը։ Ես հոգեբանիցս առնում եմ հարաբերությունների միակողմանիություն ու ոնց-որ թե փողը կոմպենսացնում ա մեր հարաբերության անհամաչափությունը։ Նաև, հետաքրքիր աշխատանք ա որպես այցելու հաշտվել վճարելու անհրաժեշտության ու անխուսափելիության հետ։ (կարծեմ տենց հետազոտություններ էլ կային, որ ասում էին՝ էն այցելուները որ վճարում են, ավելի արագ են դզվում ։D )
Գերմանական ֆորմատում էլ, երբ բժշկական ապահովագրությունն ա վճարում հոգեբանի ծառայությունների համար ու այցելուն իրա ձեռքով փող չի տալիս, հետաքրքիր ա՝ հարաբերությունները ինչքանով նման կամ տարբեր են զարգանում։ Կարող ա մոտս ստոկհոլմ սինդրոմ ա, բայց ինձ թվում ա այցելուին էլ օգտակար ա էդ պրոցեսում ինչ-որ բան վճարել (չնայած մեր մեջ ասած 120-180 եվրոն էլ մի ժամի համար տնաքանդություն ա թվում, գոնե իմ բյուջեի համար):
Ամեն դեպքում, վերջին 5 տարում հսկայական քանակությամբ փող եմ վճարել հոգեթերապևտիս, բայց համարում եմ, որ էդ կյանքիս ամենաարդարացված ներդրումներից մեկն ա (եթե ոչ ամենա-ն)։ Նենց որ, եթե համարում ես, որ պոտենցիալ այցելուներիդ ՛կլպելու՛ ես, ապա կարա պատահի, որ իրականում իրանց շանս ես տալիս անել իրանց կյանքի ամենալավ ներդրումը։
Հետո, շատ հետաքրքիր ա, թե ինչ կպարզես թերապևտի հետ աշխատելուց հետո ։)
Էսօր գնացել էի հետը ծանոթանալու։ 20-րոպեանոց ծանոթությունն անվճար էր, մինչև մոտը թերապևտիկ ժամ վերցնելը։
15 րոպե մնացի․ մի ձև հասկացա, որ ես ինձ արդեն էնքան եմ քրքրել (ոնց որ Անուկն էր վերևում գրել՝ «քեզ հուզող հարցի պատասխանը տեքստումդ կա»), որ օտար մարդուց երևի գոնե մի քանի ամիս կպահանջվի՝ հասնելու նրան, ինչին ինքս արդեն հասել եմ՝ «ինձ հետ աշխատելով»։ Ու հասնելուց էլ հլը հարց է՝ դրանից ավելին կկարողանա՞ տալ, թե չէ։
Հանդիպումից էն զգացումը մնաց, որ ես (առնվազն) ինքս ինձ համար լավ մասնագետ եմ և ուրիշ մասնագետի կարիք ոնց որ թե չունեմ։
էն որ նստած ես մոտը ու ուզում ես իրեն մասնագիտորեն օգնել՝ քեզ հետ աշխատելու համար։
Բացի դրանից, հատուկ էնպիսի մեկին էի ընտրել, որը նույնպես ուրիշ երկրից էր (Նորվեգիայից), որ ինձ հուզող թեմաներն ավելի լավ հասկանա։ Պարզվեց՝ 2-3 տարի առաջ էր եկել Գերմանիա, գերմաներեն էլ լավ չգիտեր (մի կերպ էշը ցեխից հանում էր), ու իր կեցվածքից զգացվում էր, որ ինքն էլ ունի անվստահության խնդիրներ։ Հետաքրքիր էր դա ուրիշի մոտ տեսնել :)
Բայց դե ամեն դեպքում դա իրեն հետ չէր պահել մասնավոր վճարման համակարգում հոգեթերապևտ աշխատելուց։
Ու որ նստած մտածում ես՝ իսկ դու քո կատարյալին մոտ գերմաներենով դեռ դարդ ես անում, թե արդյոք դա հարմար լեզու է գերմանացի կլիենտների համար, անգամ երբ ծառայություններդ անվճար են․ մի հատ շուրջդ նայիր, այ կոմպլեքսավորված ախմախ։
Մի խոսքով, 15-րոպեանոց ծանոթությունն ինձ լրիվ հերիք էր :)
Մի քանի օր առաջ չէի հասցնում ակումբային գրառումները կարդալ (էդպես էլ ժամանակ չգտա կարդալու), իսկ հիմա քար լռություն է։
Հետաքրքիր դինամիկա ունի Ակումբը :)
Մի քանի օր առաջ չէի հասցնում ակումբային գրառումները կարդալ (էդպես էլ ժամանակ չգտա կարդալու), իսկ հիմա քար լռություն է։
Հետաքրքիր դինամիկա ունի Ակումբը :)
Հիմա հանգիստ catch up կանես, մինչև նորերը հայտնվեն :)
Հ․Գ․ Սաղ նրանից ա, որ Վիշապը չգիտես ինչու կորավ :(
2021-ի գրառումս ու դրան հաջորդած քննարկումը (https://www.akumb.am/showthread.php/10353-%D4%B9%D5%A5%D5%B4%D5%A1%D5%B5%D5%AB%D6%81-%D5%A4%D5%B8%D6%82%D6%80%D5%BD-%D5%A2%D5%A1%D5%B5%D6%81-%D5%B0%D5%A5%D5%BF%D5%A1%D6%84%D6%80%D6%84%D5%AB%D6%80-%D5%AF%D5%A1%D5%B4-%D5%AF%D5%A1%D6%80%D6%87%D5%B8%D6%80-%D5%A3%D6%80%D5%A1%D5%BC%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%B6%D5%A5%D6%80?p=2611479&highlight=%D5%B4%D5%A1%D5%A6%D5%A5%D6%80%D5%AB#post2611479) :)
Իսկ թե ինչեր եղան հետո՝ պատմվածքի կամ կինոյի նյութ։
Ու ամեն անգամ մտածում ես՝ սրանով վերջացավ։ Բայց դե չէ, էլի կա։
Խաղի անունը՝ «մոտենում ենք սահմանին, բայց չենք անցնում»։
Ուրբաթ օրն էլ դեռ։ Ու արդեն վերջ։
Սիրուն բացիկ եմ գրել՝ լավ մաղթանքներով։ Հրավերը չէի կարող մերժել։ Բայց դե հերիք եղավ։ Էս «անմեղ» խաղերը վատ են ազդում վրաս։ Ուրիշ խաղեր էլ բացառված են։ Մնում է հեռու մնալ։ Վերջին տարիներին լավ սերտած վարքաձև։ Հեռու մնալ՝ մինչև հանգչի։ Խելոք աղջիկ։
Արի մի քիչ թեմայից շեղվենք։
Նայի քո նախանձելը զարմանալի ա։ Դա ընտրություն ա։ Կարող ա ոչ բոլորի մոտ, կարող ա մարդիկ կան որ դիֆոլթով էդ ամուր համոզմունքները կան ու իրանք ապրում են տենց։ Բայց նաև մարդիկ կան, որ էդ ամուր համոզմունքները ընտրում են, որովհետև՝ քո գրած պատճառներով։ Էդ լապտերները ունենալը անրաժեշտություն ա, առանց դրա դժվար ա ֆունկցիոնալ մարդ լինել։ Ենթադրում եմ, որ եթե նախանձում ես, ուրեմն դու դիֆոլթով չունես ու ոչ էլ ընտրել ես։ Ի՞նչն ա քեզ խանգառում, որ դու էլ ընտրես։ Վախենում ես, որ սխալ համոզմունք կընտրե՞ս։
By the way, եթե շատ անձնական հարց ա, հանգիստ ասա իդի նաֆիգ ու մի պատասխանի - no offense։ :)
Էստեղ բերեմ «թեմայից շեղվելը»։
Նախանձելը էդքան էլ ճիշտ բառ չէր, դրա համար դիմացից «մի քիչ»-ն էի ավելացրել։
Համապատասխան բառ չեմ գտնում, էսպես նկարագրեմ՝ մտածում եմ, որ իրենց ահագին լավ է, որ ունեն էդ հստակ համոզմունքները, բայց գիտեմ, որ ինձ հետ դա կապ չունի։
Կարծում եմ, ընտրության հարց չի, այլ էության։
Ես ամեն ինչում կասկածում եմ։ Էնպես չի, որ չունեմ արժեքներ, որոնցով առաջնորդվում եմ, բայց որ ասեմ՝ էս քաոսի մեջ հստակ բանաձևեր եմ գտել, մեծ սուտ կլինի։
Աշխատանքային օրինակ բերեմ։
Շեֆս ուղնուծուծով վարքային թերապևտ է ու համոզված է, որ հոգեկան ամեն խնդիր վարքային հոգեթերապիայով հնարավոր է լուծել (աջուձախ էլ հայհոյում է «շառլատան» հոգեվերլուծողներին)։ Ավելին, ինձ մի անգամ բառացիորեն ասեց․ «Ես ամեն ինչ գիտեմ»։ Իր մոտ կլիենտը դեռ չմտած՝ ինքը լուծումները հանում շարում է սեղանին։ Ու սա ապշեցնող է, որ մարդն ամբողջ աշխարհն ու կյանքը մինչև վերջին չռթիկը դասավորել է դարակներով։
Ինձ մոտ էդպես չի․ ամեն կլիենտ նոր դեպք է, ու ես ոչ մեկի համար պատրաստի լուծում չունեմ, որ ռեցեպտը գրեմ, ուղարկեմ․ ինչ թերապիայով էլ որ առաջնորդվեմ։
Սիստեմիկ թերապիայի դասերի էլ որ գնում էի, նրանք էլ լրիվ համոզված էին, որ մարդու ամեն պրոբլեմ կարելի է բացատրել իր ընտանեկան համակարգով։ Իսկ ես դրանում հեչ համոզված չեն։ Լիքը բաներ գալիս են ընտանիքից, բայց մարդ միայն իր ընտանիքը չի։ Բայց արի սիստեմիկներին մի բառ ասա քո կասկածների մասին։ Ինչ խնդիր բերես, հանում են ապուպապից սկսած սաղ ընտանեկան համակարգը քանդրտում, միջից դրա պատճառը հանում։ Ու էստեղ հակառակը չես համոզի։ Էդպես է ու վերջ։
Ու էսպես լիքը ուրիշ օրինակներ։
Հենց թեկուզ Ակումբի քննարկումները որ նայենք, էլի լիքը նման օրինակներ կտեսնենք, թե մարդիկ ոնց են համոզված տարբեր հարցերում, որ հենց էդ է որ կա։
Ու դա իրականում լավ է իրենց համար, կարծում եմ։
Էստեղ բերեմ «թեմայից շեղվելը»։
Նախանձելը էդքան էլ ճիշտ բառ չէր, դրա համար դիմացից «մի քիչ»-ն էի ավելացրել։
Համապատասխան բառ չեմ գտնում, էսպես նկարագրեմ՝ մտածում եմ, որ իրենց ահագին լավ է, որ ունեն էդ հստակ համոզմունքները, բայց գիտեմ, որ ինձ հետ դա կապ չունի։
Կարծում եմ, ընտրության հարց չի, այլ էության։
Ես ամեն ինչում կասկածում եմ։ Էնպես չի, որ չունեմ արժեքներ, որոնցով առաջնորդվում եմ, բայց որ ասեմ՝ էս քաոսի մեջ հստակ բանաձևեր եմ գտել, մեծ սուտ կլինի։
Աշխատանքային օրինակ բերեմ։
Շեֆս ուղնուծուծով վարքային թերապևտ է ու համոզված է, որ հոգեկան ամեն խնդիր վարքային հոգեթերապիայով հնարավոր է լուծել (աջուձախ էլ հայհոյում է «շառլատան» հոգեվերլուծողներին)։ Ավելին, ինձ մի անգամ բառացիորեն ասեց․ «Ես ամեն ինչ գիտեմ»։ Իր մոտ կլիենտը դեռ չմտած՝ ինքը լուծումները հանում շարում է սեղանին։ Ու սա ապշեցնող է, որ մարդն ամբողջ աշխարհն ու կյանքը մինչև վերջին չռթիկը դասավորել է դարակներով։
Ինձ մոտ էդպես չի․ ամեն կլիենտ նոր դեպք է, ու ես ոչ մեկի համար պատրաստի լուծում չունեմ, որ ռեցեպտը գրեմ, ուղարկեմ․ ինչ թերապիայով էլ որ առաջնորդվեմ։
Սիստեմիկ թերապիայի դասերի էլ որ գնում էի, նրանք էլ լրիվ համոզված էին, որ մարդու ամեն պրոբլեմ կարելի է բացատրել իր ընտանեկան համակարգով։ Իսկ ես դրանում հեչ համոզված չեն։ Լիքը բաներ գալիս են ընտանիքից, բայց մարդ միայն իր ընտանիքը չի։ Բայց արի սիստեմիկներին մի բառ ասա քո կասկածների մասին։ Ինչ խնդիր բերես, հանում են ապուպապից սկսած սաղ ընտանեկան համակարգը քանդրտում, միջից դրա պատճառը հանում։ Ու էստեղ հակառակը չես համոզի։ Էդպես է ու վերջ։
Ու էսպես լիքը ուրիշ օրինակներ։
Հենց թեկուզ Ակումբի քննարկումները որ նայենք, էլի լիքը նման օրինակներ կտեսնենք, թե մարդիկ ոնց են համոզված տարբեր հարցերում, որ հենց էդ է որ կա։
Ու դա իրականում լավ է իրենց համար, կարծում եմ։
Այվի ջան, հոգեթերապիան ճշգրիտ գիտության վրա հիմնված դիսցիպլին չի, ու բնականաբար ահագին սուբյեկտիվություն է պարունակում, ու պարզ է՝ դրանից բխող համոզմունքներ ու կասկածներ։ Բայց ես հոգեթերապևտ չեմ, ես ինժեներ եմ։ Իմ ոլորտում էլ ահագին մանևրելու տեղ կա, բայց արդյունքները ապացուցվում են փաստերով՝ նախագիծը աշխատող չիպ ա դառնում ու կոմպյուտերդ, կամ հեռախոսդ իսկապես կարողանում է միանալ ու ֆունկցիաներ իրականացնել, այսինքն օբյեկտիվությունների մեծ տարբերություն կա։ Կարճ ասած համոզմունքները կարող են լինել քչից շատից օբյեկտիվորեն հիմնավորված, կարող են նաև լինել զգայական, այսինքն տարբեր մարդկանց «կյանքի լապտերները» իրարից ահագին տարբերվող ճանապարհների վրա են։
Ուլուանա
13.07.2023, 12:59
Էստեղ բերեմ «թեմայից շեղվելը»։
Նախանձելը էդքան էլ ճիշտ բառ չէր, դրա համար դիմացից «մի քիչ»-ն էի ավելացրել։
Համապատասխան բառ չեմ գտնում, էսպես նկարագրեմ՝ մտածում եմ, որ իրենց ահագին լավ է, որ ունեն էդ հստակ համոզմունքները, բայց գիտեմ, որ ինձ հետ դա կապ չունի։
Կարծում եմ, ընտրության հարց չի, այլ էության։
Ես ամեն ինչում կասկածում եմ։ Էնպես չի, որ չունեմ արժեքներ, որոնցով առաջնորդվում եմ, բայց որ ասեմ՝ էս քաոսի մեջ հստակ բանաձևեր եմ գտել, մեծ սուտ կլինի։
Աշխատանքային օրինակ բերեմ։
Շեֆս ուղնուծուծով վարքային թերապևտ է ու համոզված է, որ հոգեկան ամեն խնդիր վարքային հոգեթերապիայով հնարավոր է լուծել (աջուձախ էլ հայհոյում է «շառլատան» հոգեվերլուծողներին)։ Ավելին, ինձ մի անգամ բառացիորեն ասեց․ «Ես ամեն ինչ գիտեմ»։ Իր մոտ կլիենտը դեռ չմտած՝ ինքը լուծումները հանում շարում է սեղանին։ Ու սա ապշեցնող է, որ մարդն ամբողջ աշխարհն ու կյանքը մինչև վերջին չռթիկը դասավորել է դարակներով։
Ինձ մոտ էդպես չի․ ամեն կլիենտ նոր դեպք է, ու ես ոչ մեկի համար պատրաստի լուծում չունեմ, որ ռեցեպտը գրեմ, ուղարկեմ․ ինչ թերապիայով էլ որ առաջնորդվեմ։
Սիստեմիկ թերապիայի դասերի էլ որ գնում էի, նրանք էլ լրիվ համոզված էին, որ մարդու ամեն պրոբլեմ կարելի է բացատրել իր ընտանեկան համակարգով։ Իսկ ես դրանում հեչ համոզված չեն։ Լիքը բաներ գալիս են ընտանիքից, բայց մարդ միայն իր ընտանիքը չի։ Բայց արի սիստեմիկներին մի բառ ասա քո կասկածների մասին։ Ինչ խնդիր բերես, հանում են ապուպապից սկսած սաղ ընտանեկան համակարգը քանդրտում, միջից դրա պատճառը հանում։ Ու էստեղ հակառակը չես համոզի։ Էդպես է ու վերջ։
Ու էսպես լիքը ուրիշ օրինակներ։
Հենց թեկուզ Ակումբի քննարկումները որ նայենք, էլի լիքը նման օրինակներ կտեսնենք, թե մարդիկ ոնց են համոզված տարբեր հարցերում, որ հենց էդ է որ կա։
Ու դա իրականում լավ է իրենց համար, կարծում եմ։
Ես, օրինակ, նշված բոլոր գործոններն էլ կարևոր եմ համարում մարդու հոգեկան առողջության համար, դեռ լիլքը ուրիշ բաներ էլ վրադիր: Ես համարում եմ, որ և՛ սննդակարգը դեր ունի, և՛ ֆիզիկական ակտիվությունը, և՛ միջավայրը, և՛ հետաքրքրությունները, և՛ ընտանիքը, և՛ արժեքները, և՛ գեները, և՛ սեփական անձի ու այլ մարդկանց նկատմամբ վերաբերմունքը, և՛ նախորդ կյանքից բերած փորձը, որին ներկայումս Ակումբում մնացած մարդկանցից ուրիշ ոչ ոք կարծես չի հավատում:
Ինձ թվում ա` էս թեման կարևոր ա, ու կարծում եմ` էլի մարդիկ կուզենան քննարկել, մի տեսակ ափսոս ա, որ «Թեմայից դուրս»-ում կորի: Մտածում եմ` կարելի ա առանձին թեմա բացել ու քննարկել, թե ով ինչ միջոցներ ու մոտեցումներ ա կիրառում իր առողջ հոգեվիճակը պահպանելու համար, ինչն ա էֆեկտիվ համարում, ինչը` չէ, իր դեպքում կամ ընդհանրապես: Կարող ա շատերի համար օգտակար լինել:
Կարծում եմ, ընտրության հարց չի, այլ էության։
Քանի որ գրառմանդ մնացածի հետ մեծ հաշվով համաձայն եմ, սրան անդրադառնամ։ Կարծում եմ, որ ե'վ ե'վ ա։ Ու քանի որ քեզ անձնական հարց եմ տվել, ինձ էլ դնեմ սեղանին, որ արդար լինի։ Ես էլ եմ էությամբ "քո նման"։ Ամեն ինչի մեջ կասկածում եմ, իդեալական վստահ չեմ, ոչ մի հարցում, ամեն ինչ challange եմ անում, ոչ մի բանը կատարյալ կամ գոնե մոտիկ ճշմարտություն չեմ կարում ընկալեմ։ Ու էս նախադասությունից հաստատ կզարմանանք, որովհետև հաստատ որոշ թեմաների քննարկումներին ես "սենց" չեմ մասնակցում։ Ու դա էլ հենց ապացույց ա, որ ՆԱԵՎ ընտրության հարց ա։
Հիմնավորում թե ինչու եմ որոշ հարցերում ընտրություն կատարել, Վիշապը գրել ա։ Ես էլ եմ ինժինեռ, միշտ մանյովռելու տեղեր կա, բայց փաստացի բաներ ես անում, մտածում ու անում ես - չի աշխատում, էլի ես անում - չի աշխատում, ուրիշ բան ես անում, աշխատում ա, էլի ես ուրիշ բան անում, աշխատում ա։ Ու սկսում ես տենց անել։ Հիմա որ գաս հարցնես, թե խի ես տենց անում, ես չեմ կարա "գիտականորեն" բացատրեմ թե էդ խի ա դա տենց աշխատում, կարամ աբստրակտ ենթադրություններ անեմ - բայց ոչ մանրամասն/գիտական։ Ու տենց լիքը հարցերում, որտեղ որ ես էությամբ կասկածում եմ, գիտակցությամբ որոշել եմ "վստահ" լինել, որովհետև ինժինեռի փորձս ապացուցել ա, որ աշխատում ա։ Դաժը նենց մանյովռելու տեղեր կա, որ փաստացի աշխատող բանը, կգան "գիտականորեն" կապացուցեն, որ չի կարա աշխատի -> բայց աշխատում ա։
Այվի ջան, հոգեթերապիան ճշգրիտ գիտության վրա հիմնված դիսցիպլին չի, ու բնականաբար ահագին սուբյեկտիվություն է պարունակում, ու պարզ է՝ դրանից բխող համոզմունքներ ու կասկածներ։ Բայց ես հոգեթերապևտ չեմ, ես ինժեներ եմ։ Իմ ոլորտում էլ ահագին մանևրելու տեղ կա, բայց արդյունքները ապացուցվում են փաստերով՝ նախագիծը աշխատող չիպ ա դառնում ու կոմպյուտերդ, կամ հեռախոսդ իսկապես կարողանում է միանալ ու ֆունկցիաներ իրականացնել, այսինքն օբյեկտիվությունների մեծ տարբերություն կա։ Կարճ ասած համոզմունքները կարող են լինել քչից շատից օբյեկտիվորեն հիմնավորված, կարող են նաև լինել զգայական, այսինքն տարբեր մարդկանց «կյանքի լապտերները» իրարից ահագին տարբերվող ճանապարհների վրա են։
Վիշապ ջան, ի՞նչ ա նշանակում «ճշգրիտ գիտության վրա հիմնված»։ Իհարկե ինտերպրետացիան սույբկետիվ ա, բայց թե խոսքը վերաբերվում ա էֆֆեկտիվությանը, ապա հոգեթերապիայի էֆֆեկտիվության մասին հետազոտություններ կան, իհարկե ամեն ինչ էդքան միանշանակ չի ու լիքը փոփոխականներ ունի, բայց տենց միահարթ ձևով ասել, որ արդյունքները չեն ապացուցվում, imho մատից հոտ քաշել ա ու սեփական biased համոզմունքները առաջ տանել, այսինքն քո գրածն էլ ինքնին հեչ գիտական չի, ոչ էլ օբյեկտիվ փաստերի վրա ա հենված, ինչքան էլ դու ինքդ պնդում ես, որ տենց ես առաջնորդվում
Քանի որ գրառմանդ մնացածի հետ մեծ հաշվով համաձայն եմ, սրան անդրադառնամ։ Կարծում եմ, որ ե'վ ե'վ ա։ Ու քանի որ քեզ անձնական հարց եմ տվել, ինձ էլ դնեմ սեղանին, որ արդար լինի։ Ես էլ եմ էությամբ "քո նման"։ Ամեն ինչի մեջ կասկածում եմ, իդեալական վստահ չեմ, ոչ մի հարցում, ամեն ինչ challange եմ անում, ոչ մի բանը կատարյալ կամ գոնե մոտիկ ճշմարտություն չեմ կարում ընկալեմ։ Ու էս նախադասությունից հաստատ կզարմանանք, որովհետև հաստատ որոշ թեմաների քննարկումներին ես "սենց" չեմ մասնակցում։ Ու դա էլ հենց ապացույց ա, որ ՆԱԵՎ ընտրության հարց ա։
Հիմնավորում թե ինչու եմ որոշ հարցերում ընտրություն կատարել, Վիշապը գրել ա։ Ես էլ եմ ինժինեռ, միշտ մանյովռելու տեղեր կա, բայց փաստացի բաներ ես անում, մտածում ու անում ես - չի աշխատում, էլի ես անում - չի աշխատում, ուրիշ բան ես անում, աշխատում ա, էլի ես ուրիշ բան անում, աշխատում ա։ Ու սկսում ես տենց անել։ Հիմա որ գաս հարցնես, թե խի ես տենց անում, ես չեմ կարա "գիտականորեն" բացատրեմ թե էդ խի ա դա տենց աշխատում, կարամ աբստրակտ ենթադրություններ անեմ - բայց ոչ մանրամասն/գիտական։ Ու տենց լիքը հարցերում, որտեղ որ ես էությամբ կասկածում եմ, գիտակցությամբ որոշել եմ "վստահ" լինել, որովհետև ինժինեռի փորձս ապացուցել ա, որ աշխատում ա։ Դաժը նենց մանյովռելու տեղեր կա, որ փաստացի աշխատող բանը, կգան "գիտականորեն" կապացուցեն, որ չի կարա աշխատի -> բայց աշխատում ա։
Էդ ո՞նց են գիտականորեն ապացուցում, եթե էմպիրիկ փորձի հետ չի՞ բռնում։
Էդ ո՞նց են գիտականորեն ապացուցում, եթե էմպիրիկ փորձի հետ չի՞ բռնում։
Դե չակերտների մեջ եմ գրել "գիտականորեն"։ Մոտավոր սենց օրինակ՝ ասենք ծրագրավորող/ինժինեռների մի 99.99%-ը խորքային գիտելիքներ չունեն database-երի, ունեն ինչ որ հիմնարար գիտելիքներ, բայց էն նյուանսներ ու դիթեյլները չգիտեն, հիմա իրանց հետ խորքային գիտելիքների վրա հիմնվելով, ասում են, էս սենց ա, էն նենց ա, ուրեմն էս սենց պիտի լինի -> բայց փաստացի տենց չի։
Ու ստեղ էդ ծրագրավորողների խնդիրը չի էլի, դա համատարած ա, ցանկացած կոմպլեքս համակարգերի վրա, մարդիկ իրանց experience/assumption-ները ունեն, ու դրանց հիման վրա են act անում։ Հիմնականում ճիշտ են լինում, բայց edge case-երում երբ որ հստակ դիթեյլներ ա պետք իմանալ, սխալվում են։
Դե չակերտների մեջ եմ գրել "գիտականորեն"։ Մոտավոր սենց օրինակ՝ ասենք ծրագրավորող/ինժինեռների մի 99.99%-ը խորքային գիտելիքներ չունեն database-երի, ունեն ինչ որ հիմնարար գիտելիքներ, բայց էն նյուանսներ ու դիթեյլները չգիտեն, հիմա իրանց հետ խորքային գիտելիքների վրա հիմնվելով, ասում են, էս սենց ա, էն նենց ա, ուրեմն էս սենց պիտի լինի -> բայց փաստացի տենց չի։
Ու ստեղ էդ ծրագրավորողների խնդիրը չի էլի, դա համատարած ա, ցանկացած կոմպլեքս համակարգերի վրա, մարդիկ իրանց experience/assumption-ները ունեն, ու դրանց հիման վրա են act անում։ Հիմնականում ճիշտ են լինում, բայց edge case-երում երբ որ հստակ դիթեյլներ ա պետք իմանալ, սխալվում են։
ուրեմն էդ գիտականորեն չի, որովհետև գիտական մոտեցումը ենթադրում ա նաև edge case-երը հաշվի առնելով եզրակացություններ անելը, քո նշածը փորձի հիման վրա չերեսչուր ինքնավստահ ու հետևաբար ոչ օբյեկտիվ լինել ա։
ուրեմն էդ գիտականորեն չի, որովհետև գիտական մոտեցումը ենթադրում ա նաև edge case-երը հաշվի առնելով եզրակացություններ անելը, քո նշածը փորձի հիման վրա չերեսչուր ինքնավստահ ու հետևաբար ոչ օբյեկտիվ լինել ա։
դե գրել եմ, որ չակերտների մեջ ա։ Բայց ստեղ նյուանս կա, բոլորն են տենց անում, հիմա քա աշխատանքի տեղը՝ դու էլ, գործընկերներդ ել, բոլոր բոլորը տենց են անում։ Էդ "բաբլում" ձեզ(մեզ) կարա թվա որ մենք "գիտական" քննարկում ենք ունենում, բայց իրականում հենց էդ բաբլի մեջ հայտնվի իրական էքսպեռտ, կպարզվի որ էշ-էշ դուրս ենք տալիս։
Դրա համար հիմնականում, ես աշխատում ու խորհուրդ եմ տալիս, շատ էդ scinetific տեռմինը չօգտագործել, որովհետև օգտագործողների ԽԻՍՏ ԽԻՍՏ մեածամսնությունը, իրականում հիմնվում ա իրա փորձի վրա, մի երկու հոդված էլ ստեղ ընդեղ կարդացածի վրա։ Scientific քննարկումներ scientist-ներ են անում, ոչ թե մենք -> իսկ էդ բառը օգտագործում են բոլորը։ Դեստռուկտիվ բառ ու մոտեցում ա խնդիրներին կարճ ասած։
դե գրել եմ, որ չակերտների մեջ ա։ Բայց ստեղ նյուանս կա, բոլորն են տենց անում, հիմա քա աշխատանքի տեղը՝ դու էլ, գործընկերներդ ել, բոլոր բոլորը տենց են անում։ Էդ "բաբլում" ձեզ(մեզ) կարա թվա որ մենք "գիտական" քննարկում ենք ունենում, բայց իրականում հենց էդ բաբլի մեջ հայտնվի իրական էքսպեռտ, կպարզվի որ էշ-էշ դուրս ենք տալիս։
Դրա համար հիմնականում, ես աշխատում ու խորհուրդ եմ տալիս, շատ էդ scinetific տեռմինը չօգտագործել, որովհետև օգտագործողների ԽԻՍՏ ԽԻՍՏ մեածամսնությունը, իրականում հիմնվում ա իրա փորձի վրա, մի երկու հոդված էլ ստեղ ընդեղ կարդացած։ Scientific քննարկումներ scientist-ներ են անում, ոչ թե մենք -> իսկ էդ բառը օգտագործում են բոլորը։ Դեստռուկտիվ բառ ու մոտեցում ա խնդիրներին կարճ ասած։
էս գրածիդ հետ նենց համաձայն եմ, թե չէ գիտականությունը հա մեյդան բերելը դարձել ա սնահավատության տեսակ, ուղղակի գիտության անունից ու ավելի տրամաբանված-ռացիոնալ շղթաներով, սխալները ավելի քողարկված ու շարքային մարդկանց հատկապես հիպնոսացնելով, որ կյանքում բացարձակ ճշմարտություններ կան ու դրանց կուրորեն պետքա հավատալ։ Մի խոսքով գիտությանը թազա կրոնի նման վերաբերվելը ու էդ դավանելն էլ մի բան չի, որորվհետև իսկապես մասնագիտապես խորացած էքսպերտները սովորաբար դավանելով չեն զբաղվում, ու իրանք միշտ քննարկումների տեսքով են խոսում, միշտ edge case-երը կամ ոչ հստակ մասերը բարձրաձայնելով, վստահ տոնով չեն բրդում կոպիտ ասած։
Մի խոսքով ասածս էն ա, որ պետք ա տարբերել որն ա մեր սուբյեկտիվ կարծիքը֊պատկերացումը (կապ չունի էդ կարծիքը ինչքան տրամաբանական ա արտահայտվում), ինչը փաստերի վրա հենված ենթադրություն, ինչը փաստ, ինչը բացարձակ կազմավորիչ ճշմարտություն
Վիշապ ջան, ի՞նչ ա նշանակում «ճշգրիտ գիտության վրա հիմնված»։ Իհարկե ինտերպրետացիան սույբկետիվ ա, բայց թե խոսքը վերաբերվում ա էֆֆեկտիվությանը, ապա հոգեթերապիայի էֆֆեկտիվության մասին հետազոտություններ կան, իհարկե ամեն ինչ էդքան միանշանակ չի ու լիքը փոփոխականներ ունի, բայց տենց միահարթ ձևով ասել, որ արդյունքները չեն ապացուցվում, imho մատից հոտ քաշել ա ու սեփական biased համոզմունքները առաջ տանել, այսինքն քո գրածն էլ ինքնին հեչ գիտական չի, ոչ էլ օբյեկտիվ փաստերի վրա ա հենված, ինչքան էլ դու ինքդ պնդում ես, որ տենց ես առաջնորդվում
Այվի ջան, ճշգրիտ գիտությունները միարժեքորեն ու բացարձակ չափելի արդյունքների վրա հիմնված տեսություններն են, ասենք՝ մաթեմատիկա, ֆիզիկա, չափագրություն, աստղագիտություն, ինֆորմատիկա․․․
Հա, փսիխոմետրիկա կա հոգեթերապիայում, բայց կորելացիայի վրա է հիմնված, որը մատից հոտ քաշելուց շատ չի տարբերվում։ Բայց չնեղվես, օրինակ ասենք բժշկությունն էլ է նույնը, էկոնոմիկան էլ է նույնը, ու ողջ քաղաքականությունն ու մարդկության զարգացումն է էդպես՝ մատից հոտ քաշելու վրա։
Ես, օրինակ, նշված բոլոր գործոններն էլ կարևոր եմ համարում մարդու հոգեկան առողջության համար, դեռ լիլքը ուրիշ բաներ էլ վրադիր: Ես համարում եմ, որ և՛ սննդակարգը դեր ունի, և՛ ֆիզիկական ակտիվությունը, և՛ միջավայրը, և՛ հետաքրքրությունները, և՛ ընտանիքը, և՛ արժեքները, և՛ գեները, և՛ սեփական անձի ու այլ մարդկանց նկատմամբ վերաբերմունքը, և՛ նախորդ կյանքից բերած փորձը, որին ներկայումս Ակումբում մնացած մարդկանցից ուրիշ ոչ ոք կարծես չի հավատում:
Ինձ թվում ա` էս թեման կարևոր ա, ու կարծում եմ` էլի մարդիկ կուզենան քննարկել, մի տեսակ ափսոս ա, որ «Թեմայից դուրս»-ում կորի: Մտածում եմ` կարելի ա առանձին թեմա բացել ու քննարկել, թե ով ինչ միջոցներ ու մոտեցումներ ա կիրառում իր առողջ հոգեվիճակը պահպանելու համար, ինչն ա էֆեկտիվ համարում, ինչը` չէ, իր դեպքում կամ ընդհանրապես: Կարող ա շատերի համար օգտակար լինել:
Կարող ենք օրինակ տեղափոխել արդեն գոյություն ունեղող թեմաներ․
Հոգեկան առողջություն (https://www.akumb.am/showthread.php/62446-%D5%80%D5%B8%D5%A3%D5%A5%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%A1%D5%BC%D5%B8%D5%B2%D5%BB%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6?highlight=%D5%B0%D5%B8%D5%A3%D5%A5%D5%AF%D5%A1%D5%B6+%D5%A1%D5%BC%D 5%B8%D5%B2%D5%BB%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6)
Կենցաղային թերապիա (https://www.akumb.am/showthread.php/68017-%D4%BF%D5%A5%D5%B6%D6%81%D5%A1%D5%B2%D5%A1%D5%B5%D5%AB%D5%B6-%C2%AB%D5%A9%D5%A5%D6%80%D5%A1%D5%BA%D5%AB%D5%A1%C2%BB)
Ուղղակի իմ բացած զրույցը ավելի շատ հենց համոզմունքների նշանակության մասին էր, ոչ թե ընդհանուր հոգեկան առողջության, բայց դե քննարկումը կարող ենք տարածել ցանկացած ուղղությամբ։
Այվի ջան, ճշգրիտ գիտությունները միարժեքորեն ու բացարձակ չափելի արդյունքների վրա հիմնված տեսություններն են, ասենք՝ մաթեմատիկա, ֆիզիկա, չափագրություն, աստղագիտություն, ինֆորմատիկա․․․
Հա, փսիխոմետրիկա կա հոգեթերապիայում, բայց կորելացիայի վրա է հիմնված, որը մատից հոտ քաշելուց շատ չի տարբերվում։ Բայց չնեղվես, օրինակ ասենք բժշկությունն էլ է նույնը, էկոնոմիկան էլ է նույնը, ու ողջ քաղաքականությունն ու մարդկության զարգացումն է էդպես՝ մատից հոտ քաշելու վրա։
Վիշապ ջան, ես իհարկե դեմ չեմ, որ մտքերումդ ինձ հետ խոսես, բայց դե գրառումը իմը չէր :)
Վիշապ ջան, ես իհարկե դեմ չեմ, որ մտքերումդ ինձ հետ խոսես, բայց դե գրառումը իմը չէր :)
Մենակ միս ուտելուց ա, կամ էլ Բայդենից։
մարդ եղած վախտ
15.07.2023, 15:18
2021-ի գրառումս ու դրան հաջորդած քննարկումը (https://www.akumb.am/showthread.php/10353-%D4%B9%D5%A5%D5%B4%D5%A1%D5%B5%D5%AB%D6%81-%D5%A4%D5%B8%D6%82%D6%80%D5%BD-%D5%A2%D5%A1%D5%B5%D6%81-%D5%B0%D5%A5%D5%BF%D5%A1%D6%84%D6%80%D6%84%D5%AB%D6%80-%D5%AF%D5%A1%D5%B4-%D5%AF%D5%A1%D6%80%D6%87%D5%B8%D6%80-%D5%A3%D6%80%D5%A1%D5%BC%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%B6%D5%A5%D6%80?p=2611479&highlight=%D5%B4%D5%A1%D5%A6%D5%A5%D6%80%D5%AB#post2611479) :)
Իսկ թե ինչեր եղան հետո՝ պատմվածքի կամ կինոյի նյութ։
Ու ամեն անգամ մտածում ես՝ սրանով վերջացավ։ Բայց դե չէ, էլի կա։
Խաղի անունը՝ «մոտենում ենք սահմանին, բայց չենք անցնում»։
Ուրբաթ օրն էլ դեռ։ Ու արդեն վերջ։
Սիրուն բացիկ եմ գրել՝ լավ մաղթանքներով։ Հրավերը չէի կարող մերժել։ Բայց դե հերիք եղավ։ Էս «անմեղ» խաղերը վատ են ազդում վրաս։ Ուրիշ խաղեր էլ բացառված են։ Մնում է հեռու մնալ։ Վերջին տարիներին լավ սերտած վարքաձև։ Հեռու մնալ՝ մինչև հանգչի։ Խելոք աղջիկ։
Ուրբաթը անցավ, մյուս թեմայում գրառումը եկավ, “թե ինչեր եղան հետո”-ն էլ յա պատմվածք կամ կինո կդառնա, յա չէ… սենց է՞լ ժայռակախիկ (cliffhanger) կլինի, այ մարդ… :D
Վիշապ ջան, ես իհարկե դեմ չեմ, որ մտքերումդ ինձ հետ խոսես, բայց դե գրառումը իմը չէր :)
Ոչինչ, բայց ես քեզ եմ գրել։ :)) Առանց ակնոցի աչքերս միայն քեզ են տեսնում :love:P
Մի դրվագ բավարացի կատուների ծանր կյանքից կամ «ամառը՝ մեր պատշգամբում»․
https://i.ibb.co/0YFMF2S/IMG-4326.jpg (https://ibb.co/HGxzx4s)
One_Way_Ticket
16.07.2023, 00:06
Մի դրվագ բավարացի կատուների ծանր կյանքից կամ «ամառը՝ մեր պատշգամբում»․
https://i.ibb.co/0YFMF2S/IMG-4326.jpg (https://ibb.co/HGxzx4s)
Սև կատուն ակնհայտորեն բավարական գարեջուր է ուզում։ Շեկն արդեն խմած է։
Ծնունդդ շնորհավոր, Սմոք:
Ուր ես կորել:
Որտեղ էլ լինես՝ հուսամ ամեն ինչ լավ ա մոտդ:
Քանի որ առողջական հարցերով թեմաներն ակտիվ են էս օրերին, ուզում եմ էստեղ մի տեսանյութ դնել, որ շատ հուզել էր ինձ։
Վերջերս կայացած մի փառատոնի ժամանակ երգիչ Լյուիս Կապալդին բեմի վրա տուրետի համախտանիշի պատճառով չի կարողանում կատարել երգը, ու ամբոխը սկսում է օգնել իրեն (մարդիկ երբեմն էնքան լավը կարող են լինել)․
https://www.youtube.com/watch?v=TJR-8KEPzys
Քանի որ առողջական հարցերով թեմաներն ակտիվ են էս օրերին, ուզում եմ էստեղ մի տեսանյութ դնել, որ շատ հուզել էր ինձ։
Վերջերս կայացած մի փառատոնի ժամանակ երգիչ Լյուիս Կապալդին բեմի վրա տուրետի համախտանիշի պատճառով չի կարողանում կատարել երգը, ու ամբոխը սկսում է օգնել իրեն (մարդիկ երբեմն էնքան լավը կարող են լինել)․
https://www.youtube.com/watch?v=TJR-8KEPzys
Իրոք եմ ասում՝ արցունքներս գնացին նայելուց:
Քանի որ առողջական հարցերով թեմաներն ակտիվ են էս օրերին, ուզում եմ էստեղ մի տեսանյութ դնել, որ շատ հուզել էր ինձ։
Վերջերս կայացած մի փառատոնի ժամանակ երգիչ Լյուիս Կապալդին բեմի վրա տուրետի համախտանիշի պատճառով չի կարողանում կատարել երգը, ու ամբոխը սկսում է օգնել իրեն (մարդիկ երբեմն էնքան լավը կարող են լինել)․
https://www.youtube.com/watch?v=TJR-8KEPzys
Անկեղծ ասած, ամբոխի (որը եկել էր իր սիրած երգչին լսելու) երգելն էս իրավիճակում նորմալ, սպասելի երևույթ էր, առանձնահատուկ կամ արտակարգ բարության դրսևորման կարգի բան ես չեմ համարում։ Առհասարակ նման համերգներին ամբոխը երգակցում է, իսկ այս իրավիճակում ավելի, քան սպասելի էր։
Էդ ինչ առանձնահատուկ չար ու գարշելի պիտի կարծել մարդ երևույթին՝ ամբողջական վերցրած, որ նման իրավիճակում այլ դրսևորում սպասվեր, օրինակ՝ սուլոց կամ ծիծաղ։ Լրիվ նորմալ վերաբերմունք էր, ոչ մի առանձնահատուկ բան։
Ուլուանա
23.07.2023, 14:04
Անկեղծ ասած, ամբոխի (որը եկել էր իր սիրած երգչին լսելու) երգելն էս իրավիճակում նորմալ, սպասելի երևույթ էր, առանձնահատուկ կամ արտակարգ բարության դրսևորման կարգի բան ես չեմ համարում։ Առհասարակ նման համերգներին ամբոխը երգակցում է, իսկ այս իրավիճակում ավելի, քան սպասելի էր։
Էդ ինչ առանձնահատուկ չար ու գարշելի պիտի կարծել մարդ երևույթին՝ ամբողջական վերցրած, որ նման իրավիճակում այլ դրսևորում սպասվեր, օրինակ՝ սուլոց կամ ծիծաղ։ Լրիվ նորմալ վերաբերմունք էր, ոչ մի առանձնահատուկ բան։
Համաձայն եմ: Չնայած ես էլ հուզվեցի նայելիս (դե, ես ամեն ստից բանից էլ կարող ա` հուզվեմ, նենց որ ես չափանիշ չեմ :))), բայց միաժամանակ նույն քո ասածն իմ մտքով էլ անցավ: Եթե եկել են համերգին, ուրեմն սիրում են երգչին ու իր երգերը, ու առնվազն տարօրինակ կլիներ, եթե այլ կերպ վարվեին: Ուրիշ բան, եթե անծանոթ կամ պատահական մեկը լիներ:
մարդ եղած վախտ
23.07.2023, 16:04
Անկեղծ ասած, ամբոխի (որը եկել էր իր սիրած երգչին լսելու) երգելն էս իրավիճակում նորմալ, սպասելի երևույթ էր, առանձնահատուկ կամ արտակարգ բարության դրսևորման կարգի բան ես չեմ համարում։ Առհասարակ նման համերգներին ամբոխը երգակցում է, իսկ այս իրավիճակում ավելի, քան սպասելի էր։
Էդ ինչ առանձնահատուկ չար ու գարշելի պիտի կարծել մարդ երևույթին՝ ամբողջական վերցրած, որ նման իրավիճակում այլ դրսևորում սպասվեր, օրինակ՝ սուլոց կամ ծիծաղ։ Լրիվ նորմալ վերաբերմունք էր, ոչ մի առանձնահատուկ բան։
Իմ պես թաթալաբազը սենց համերգից հետո (մի լավ լացելուց հետո) հանգիստ կասեր (խնդալով). <էդ ի՞նչ համերգ էր. փողը տվինք, վերջն էլ մենք երգինք>, նենց որ հեչ պարտադիր չի, որ ցանկացած ամբոխ սենց աջակցող լիներ
Իմ պես թաթալաբազը սենց համերգից հետո (մի լավ լացելուց հետո) հանգիստ կասեր (խնդալով). <էդ ի՞նչ համերգ էր. փողը տվինք, վերջն էլ մենք երգինք>, նենց որ հեչ պարտադիր չի, որ ցանկացած ամբոխ սենց աջակցող լիներ
սպանեցիր :D :D
գիտե՞ս խի: Որտև ես էլ :oy
Մարդ եղած ջան, ես քո կերպարը արդեն էնքան եմ հասկացել, որ նույնիսկ վստահ եմ, թե դու ինչ հումորների վրա կարաս բացվես :)) , ու ինչը կարա քեզ ուրախություն պատճառի:
Ամերիկուհի կամեդյանկա կար՝ Joan Rivers անունով: Եթե ծանոթ չես՝ մտի յութուբ ու իրա ինտերվյուները ման արի (սթենդափերը չէ, այլ ինտերվյուները՝ հիմնականում David Letterman -ի հետ), մի քիչ լսի իրան (եթե անգլերեն վարժ հասկանում ես առանց խնդրի). գրեթե չեմ կասկածում՝ մեծ բավականություն կստանաս ու մի լավ կզվարճանաս: :))
Էս էլ հենց էնպես օֆֆթոփ, ժամանցային խորհուրդ քեզ, որտև հումորդ ու պերսոնաժիդ տամարը բեսամթ բռնել եմ: :դդ
ջահել վախտվա սիրածս ինտերվյուներից.
https://youtu.be/DjsfgDoKOoo
մարդ եղած վախտ
23.07.2023, 21:21
Մերսի Ադամ ջան, ծանոթ չեմ, բայց կլսեմ իրան :)
Իմ պես թաթալաբազը սենց համերգից հետո (մի լավ լացելուց հետո) հանգիստ կասեր (խնդալով). <էդ ի՞նչ համերգ էր. փողը տվինք, վերջն էլ մենք երգինք>, նենց որ հեչ պարտադիր չի, որ ցանկացած ամբոխ սենց աջակցող լիներ
Իսկ հիմա (էս վիդեոյի դեպքում) չի՞ ասի ։)
Մարդ կա նույնիսկ կպատմի, որ ինքն էլ էր երգում` շեշտելով համար իր մեծահոգությունը նրա հանդեպ, ում համեմատ ինքն առավելություն ունի (էդ համախտանիշը չունենալով), բայց դեռ էդքան բարի էր ու մեծահոգի, որ ձեռք էր մեկնել իրենից թույլին։
մարդ եղած վախտ
24.07.2023, 11:19
Իսկ հիմա (էս վիդեոյի դեպքում) չի՞ ասի ։)
Վիդեոյի դեպքում կասի awwww, ինչ հուզիչ ա
Մարդ կա նույնիսկ կպատմի, որ ինքն էլ էր երգում` շեշտելով համար իր մեծահոգությունը նրա հանդեպ, ում համեմատ ինքն առավելություն ունի (էդ համախտանիշը չունենալով), բայց դեռ էդքան բարի էր ու մեծահոգի, որ ձեռք էր մեկնել իրենից թույլին։
Դա էլ, հա :) - ի՞նչ անեմ, իմ սիրտն էլ ըտենց մեծ ա :roll
Ուլուանա
02.08.2023, 23:22
Քանի որ սենց ինտիմացաք սեռականության, կրոնի ու բզիկների շուրջ համախմբան ու պատկանելիության մանրամասներով, ապա ես էլ անկեղծանամ․
Փոքր ժամանակ ես ինձ մոլորակի ու բնության մասն էի զգում ու հաճելի էր կյանքը:
Ժամանակի ընթացքում որ մարդիկս բնությունը ահագին ավիրեցինք ու 10 անգամ գերազանցեցինք շների քանակը, ու նյութապաշտությունը դարձավ ամենահզոր կրոնը, ես կորցրեցի պատկանելիությանս զգացումը:
Հիմա ես ինձ խորթ եմ զգում, ուղղակի քարշ եմ տալիս գոյությունս՝ ռուտինային գործողություններով ու կարճաժամկետ պլաններով լցնելով կյանքս, որ ձանձրույթից չմեռնեմ։
Ինձ համար ձանձրալի է շուրջբոլորի տեխնոլոգիական զարգացւմները, ապուշ կոնֆլիկտները, արհեստական բանականությունը, էլեկտրական մեքենաները, մարդկության դատարկաբանությունները սեռականության, բիզնեսի, երկարակեցության, սնունդի, հագուստի ու մնացած ֆլան-ֆստանի շուրջ...
Միակ մխիթարանքս այն է, որ հեսա նորից աշուն է գալու, ամպեր կլինեն ու անձրևներ:
Դե, էլ չասես` կետո ու կարնիվոր. քեզ, փաստորեն, դրանցից ոչ մեկն էլ չի օգնել, մենակ ֆիզիկապես են օգնել:
Դե, էլ չասես` կետո ու կարնիվոր. քեզ, փաստորեն, դրանցից ոչ մեկն էլ չի օգնել, մենակ ֆիզիկապես են օգնել:
Ուլու ջան սննդակարգից հոգևոր օգուտներ, կամ երջանկություն էի՞ր ակնկալում։ Դե բա իհարկե ֆիզիկապես են օգնել ու օգնում։
Եթե նկատի ունես, թե դեպրեսիան, կամ տագնապները ֆիսիկական չեն, ապա ֆիզիկական են, ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ ֆիզիոլոգիական են։
Ու մի հատ էլ ասեմ՝ կետո ու կարնիվոր, լավագույն սննդակարգերը, որ մարդ-կենդանին կարող է ունենալ։
Ուլուանա
03.08.2023, 00:58
Ուլու ջան սննդակարգից հոգևոր օգուտներ, կամ երջանկություն էի՞ր ակնկալում։ Դե բա իհարկե ֆիզիկապես են օգնել ու օգնում։
Եթե նկատի ունես, թե դեպրեսիան, կամ տագնապները ֆիսիկական չեն, ապա ֆիզիկական են, ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ ֆիզիոլոգիական են։
Ու մի հատ էլ ասեմ՝ կետո ու կարնիվոր, լավագույն սննդակարգերը, որ մարդ-կենդանին կարող է ունենալ։
Հըմ, ես տենց համոզված չեմ, որ մաքուր ֆիզիոլոգիական են: Մարդ-կենդանու համար` գուցե, ուղղակի ես ինձ մարդ-կենդանիների շարքին չեմ դասում:
ես ինձ այլմոլորակայինների շարքին եմ դասում:
էս ըսենց անկապ , կոնտեքստից դուս լիրիկական շեղում մնը:
իսկ դեպրեսիայի պահով՝ ասեմ՝ ինչի չի կարելի համարել ֆիզիոլոգիական:
Դիցուք՝ մի աղջիկ (կամ տղա), ով այլանդակ ճակատագրի ա արժանանում իր պարտնյորի կողմից. Դավաճանություն … ծեծ … խաբեություն … մանիպուլյացիա …
ու արդյունքում էս հարիֆս տրավմաներով-բանով իր պարտնյորից բաժանվում ա ու սուզվում խորը դեպրեսիայի մեջ՝ իր ապրածի արդյունքում:
սուիցիդալ մտքեր … անտիդեպրեսանտներ … կյանքի գույների ալտերացիա / նվազում … կարճ ասած՝ Գեղարքունիք վիճակ:
Հիմա էդ նզովյալի մոտ պիտի ասենք , որ իր դեպրեսիան ֆիզիոլոգիական ա ու ինքը կարնիվորլյար կամ կետլյար պիտի անի, որ իր տրավմաները մոռանա ու անտիդեպրեսանտները շպռտի զուգարանը ծակը ՞
հմմ …
թերհավատ կըլլամ քիչըմ:
One_Way_Ticket
03.08.2023, 01:37
ես ինձ այլմոլորակայինների շարքին եմ դասում:
էս ըսենց անկապ , կոնտեքստից դուս լիրիկական շեղում մնը:
իսկ դեպրեսիայի պահով՝ ասեմ՝ ինչի չի կարելի համարել ֆիզիոլոգիական:
Դիցուք՝ մի աղջիկ (կամ տղա), ով այլանդակ ճակատագրի ա արժանանում իր պարտնյորի կողմից. Դավաճանություն … ծեծ … խաբեություն … մանիպուլյացիա …
ու արդյունքում էս հարիֆս տրավմաներով-բանով իր պարտնյորից բաժանվում ա ու սուզվում խորը դեպրեսիայի մեջ՝ իր ապրածի արդյունքում:
սուիցիդալ մտքեր … անտիդեպրեսանտներ … կյանքի գույների ալտերացիա / նվազում … կարճ ասած՝ Գեղարքունիք վիճակ:
Հիմա էդ նզովյալի մոտ պիտի ասենք , որ իր դեպրեսիան ֆիզիոլոգիական ա ու ինքը կարնիվորլյար կամ կետլյար պիտի անի, որ իր տրավմաները մոռանա ու անտիդեպրեսանտները շպռտի զուգարանը ծակը ՞
հմմ …
թերհավատ կըլլամ քիչըմ:
Իսկ էդ անտիդեպրեսանտներիդ ազդեցությունը ֆիզիոլոգիական չէ՞։ Դու ինքդ քեզ հակասում ես։
Իսկ էդ անտիդեպրեսանտներիդ ազդեցությունը ֆիզիոլոգիական չէ՞։ Դու ինքդ քեզ հակասում ես։
չէ, ո՞րտեղ հակասեցի:
անտիդեպրեսանտների պաբոչնի էֆեկտները հա՛, ֆիզիոլոգիական են: Բայց մինչև դրանք խմելու սև դռանը հասնելը՝ կարող ա էդ մարդն իր դեպրեսիան ձեռք ա բերել իր հետ կատարված այլանդակ իրադարձությունների արդյունքում ՝ իր զույգի-նշանածի-ամուսնության շրջանակներում: Հիմա ո՞նց կարաս իրան ասես՝ կարնիվոր արա, քո դեպրեսիան ֆիզիոնոմիական ա: Նաղդ ֆիզիոնոմիական չի: Մարդը կարող ա վեգան ա եղել սաղ կյանք , կամ էլ հումակեր: Բայց իրա գըրլֆրենդի կամ բոյֆրենդի հետ ունեցած տարիների թոհուբոհերն իրան հանգեցնում են դեպրեսիայի: Հիմա եղավ, որ իր դեպրեսիան ֆիզիոնոմիական ա ու ինքը կարար դա կանխե՞ր ՝ միս ու շեդար պանիր ուտելով ու անտառում բոբիկ թրեվ գալո՞վ …
է հենա՝ բռոնի ժիլետ ա ուրեմն դա պատրաստի՝ դեպրեսիայի դեմ:
Որակել դեպրեսիան, որպես ֆիզիոնոմիական երևույթ ու ասել, որ եթե դու կետո անես կամ կարնիվոր՝ դաժե նույնիսկ քո ընկերուհին քո գլխին ինչ սև քալակ ասես բերի՝ մեկ ա դու վակցինացված ես դեպրեսիայի հանդեպ:
Կարող ա էդ մարդը մի օր պարզում ա, որ իրա հոմո քեռին իրականում իր կինն ա եղել՝ 10 տարի թաքնված լինելով իր ընկերուհու դիմակի տակ: Ու տենց , այլանդակ տրավմա ստանալուց հետո , ինքը սուզվում ա դեփխեսիոնի մեջ: Դու ո՞նց կարաս իրան ասես՝ կետո արա, տրագեդիաներդ ինքստինքյան կմաքրվեն կգնան կյանքիցդ պատմությունի՞ց …