Կարծում եմ բոլորն էլ ականատես են եղել այդ երևույթին: Ցանկացած ընտանիքում առկա է այն հանգամանքը, որ ծնողը զավակին ասում է՝ "Մեր սերունդը… Ձեր սերունդը…": Ինչո՞վ է պայմանավորված այն: Եթե ունկնդիր լինենք այդ բառերին, ապա պետք է ժամանակի հետ սերունդները գնալով ավելի վատը դառնան: Սակայն մենք մեր ծնողների համար լինելով "վատ սերունդ" ապագայում նման բառեր կասենք հենց մեր զավակներին: Սակայն բոլորն էլ կարող են վստահորեն ասել, որ այդպիսի "կոնֆլիկտ" գոյություն չունի պապ-թոռ հարաբերություններում: Կարծիք եմ լսել, որ ասում է, թե սերունդները բաժանվում են երկու խմբի, որոնք հերթագայում են միմյանց: Այսինքն մի սերունդը արարում է, երկրորդը վերաիմաստավորում այդ արարվածը: Երրորդ սերունդն արդեն կրկին արարելով է զբաղվում: Դրանից ելնելով եթե պապը արարող սերնդին է պատկանում, ապա պապի զավակը պապի արարածը վերաիմաստավորում է, իսկ պապի թոռը այլևս վերաիմաստավորելու ոչինչ չունենալով կրկին արարում է: Այսինքն պապ և թոռ սերունդները կրկնում են միմյանց, դրա համար նրանց միջև առկա չէ այն կոնֆլիկտը, որը կա հայր-որդի հարաբերություններում:
Իսկ ի՞նչ եք կարծում դուք… Ինչո՞վ է պայմանավորված այդ կոնֆլիկտի առկայությունն ու բացակայությունը:
Էջանիշներ