ԵՍ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ
Երբ դու գնում ես քո սեփական “Ես”-ի ճանապարհով,
քեզ միշտ կշրջապատի գեղեցիկը, մաքուրը, վեհը և բարերարը քեզ համար:
Քայլել այդ ճանապարհով` նշանակում է գիտակցված ապրել
աստվածային մտքերով, մտադրություններով և արարքներով լի կատարյալ կյանքով:
Եվ հակառակը, առաջին տեղը դնելով քո մեղսագործ մտքերը,
քո իսկ ձեռքերով դու ընտրում ես հիվանդություններով, շփոթություններով, դառնություններով, ընկճվածությամբ, դատապարտմամբ և աղքատությամբ լի
ոչ կատարյալ կյանք:
Դ-ր Իհալիակալա Հյու Լին
Ես ամբողջ ուժով ջանում էի ընկալել դոկտոր Հյու Լինի տված գիտելիքները: Բայց զգում էի, որ ցանկանում եմ և կարող եմ իմանալ շատ ավելին: Ես միշտ հեշտությամբ, սպունգի պես, “ներծծել” եմ ուրիշների գաղափարները: Միշտ բաց եմ եղել ընկալման համար: Առաջին իսկ պարապմունքի ժամանակ ես հասկացա, որ ամբողջ կյանքումս պահանջ եմ ունեցել ասել “Ես քեզ սիրում եմ” ամենին, ինչ հանդիպել է ինձ իմ ճանապարհին, դուր եկել է ինձ դա թե ոչ: Որքան ավելի շատ հաջողվի ինձ քանդել սահմանափակող կողմնորոշումները, որոնց հետ բախվել եմ ես, այնքան ավելի արագ կկարողանամ հասնել սահմանափակությունների բացակայության վիճակին և այդ կերպ իմ միջոցով ներդաշնակության մասնիկ ներդնել մեր աշխարհ:
Մարկին քիչ ավելի դժվար էր տրվում այն, ինչի մասին խոսվում էր սեմինարի ժամանակ: Նա ամեն ինչ ձգտում էր տեղադրել տրամաբանության շրջանակներում: Իսկ ես միշտ ավելի հստակորեն եմ հասկացել, որ մեր գիտակցությունը գաղափար անգամ չունի այն մասին, ինչ տեղի է ունենում իրականում: Եվ այդ պատճառով ամեն ինչին տրամաբանական բացատրություն գտնելու փորձերն ի սկզբանե դատապարտված են ձախողման:
Դոկտոր Հյու Լինը բազմիցս կրկնում էր, որ մեր գիտակցությանը հասանելի է ընդամենը 15 բիթ ինֆորմացիա վայրկյանում, այն դեպքում երբ Ինֆորմացիոն դաշտը մեր շուրջ պարունակում է մոտ 15 միլիոն բիթ: Մեզ տրված չէ ըմբռնել ամենն, ինչ տեղի է ունենում մեզ շրջապատող աշխարհում: Թող ամեն ինչ գնա իր ընթացքուվ: Պետք է կարողանալ վստահել:
Համաձայն եմ, արտահայտված գաղափարների մեծամասնությունը խելացնորության էր նման: Այսպես, սեմինարի ժամանակ ներկաներից մեկն ասաց, որ տեսնում է, թե ինչպես պատի վրա բացվեց մի դուռ, որի միջով սահում են մեռյալները:
“Դուք գիտե՞ք, թե ինչն է հրահրել ձեր տեսիլքը,” – հարցրեց դոկտոր Հյու Լինը:
“Չէ՞ որ մենք քիչ առաջ հոգիների մասին էինք խոսում”, - հիշեց ինչ-որ մեկը:
“Ճիշտ է, - համաձայնվեց դոկտոր Հյու Լինը: - Դուք հրապուրեցիք նրանց ձեր խոսակցությամբ: Բայց դուք չեք ցանկանում հայացք նետել այլ աշխարհներ: Չափազանց շատ բան է ձեզ պահում այստեղ և այժմ”:
Ես ինքս ուրվականներ չեմ տեսել: Չգիտեմ, ինչու են նրանք հայտնվում ուրիշներին: Ինձ դուր է գալիս “Վեցերորդ զգայարան” ֆիլմը, բայց միայն որպես ֆիլմ: Ես երբեք ցանկություն չեմ ունեցել հանդիպել հոգիների կամ խոսել նրանց հետ:
Սակայն դոկտոր Հյու Լինի համար դա հաստատ սովորական բան էր: Նա պատմում էր, որ հոգեբուժական հիվանդանոցում աշխատելու ժամանակ լսում էր հոսող ջրի ձայնը զուգարաններում այն դեպքում, երբ այնտեղ ոչ ոք չկար:
“Այն տեղը լիքն էր հոգիներով, - ասում էր նա: - Շատ հիվանդներ մահացել էին իրենց հիվանդասենյակներում, բայց չէին հասկացել, որ այլևս կենդանի չեն: Նրանք դեռևս այնտեղ էին”:
Եվ դեռևս օգտվում էին հարմարությունների՞ց:
Հավանաբար այո:
Բայց դրանով տարօրինակությունները չվերջացան: Դոկտոր Հյու Լինը շարունակում էր ասել, որ եթե խոսակցության ժամանակ դուք նկատում եք, որ ձեր զրուցակցի աչքերը լրիվ սպիտակ են ու ծածկված են թեթևակի շղարշով, ուրեմն նա մոլագար է:
“Նույնիսկ չփորձեք խոսել նրա հետ, - խորհուրդ տվեց նա: - Փոխարենը ջանացեք մաքրել ձեզ և հուսացեք, որ մաքրվելը կազատի ձեզ մթից, որը իշխում է նրա վրա”:
Ես բավական լայն հայացքների մարդ եմ, բայց բոլոր այս խոսակցությունները հոգիների, մոլագարների և գիշերով զուգարաններում ջուրը քաշող ուրվականների մասին, - դա չափազանց էր նույնիսկ ինձ համար: Եվ այնուամենայնիվ ես մնում էի պարապմունքներին: Ես ուզում էի իմանալ ապաքինման սրբազան գաղտնիքները, որպեսզի օգնեմ ինձ և ուրիշներին դառնալ առողջ, հարուստ և երջանիկ: Ուղղակի ես չէի ենթադրում, որ դրա համար ստիպված եմ լինելու անցնել հանդերձյալ աշխարհի միջով ու հայտնվել երկու աշխարհների սահմանին:
Մի անգամ պարապմունքի ժամանակ մենք պառկած էինք հատակին ու մեր մարմնի էներգիան բացող վարժություններ էինք կատարում: Դոկտոր Հյու Լինն ինձ իր մոտ կանչեց:
“Երբ ես նայում եմ նրան, տեսնում եմ Շրի Լանկայի բոլոր սովյալներին”, - ասաց նա:
Ես հետևեցի նրա հայացքին, բայց տեսա միայն հատակին պառկած մի կնոջ:
“Այնքան շատ բան մեր մեջ մաքրվել է պահանջում”, - նկատեց դոկտոր Հյու Լինը:
Չնայած որոշակի շփոթությունների, ես ջանում էի գործնականում կիրառել այն, ինչ սովորեցնում էին ինձ: Ամենահեշտն անընդհատ “Ես քեզ սիրում եմ” կրկնելն էր: Այդպես էլ անում էի: Մի անգամ երեկոյան նկատեցի, որ ինձ մոտ միզապարկի բորբոքում է սկսվում: Ենթադրելով իմ գալիք ապրումները, ես կրկնում էի “Ես քեզ սիրում եմ”: Շուտով մոռացա ցավերիս մասին և առավոտյան ինձ լրիվ լավ էի զգում:
Ընդհանրապես ես անընդհատ մտովի կրկնում էի “Ես քեզ սիրում եմ”, ինչ էլ որ պատահեր իմ կյանքում` վատը, լավը, չեզոք ինչ-որ բան: Որքան կարող էի, ջանում էի մաքրել ամենն, ինչ շրջապատում էր ինձ տվյալ պահին, գիտակցաբար կամ ոչ: Մի փոքր օրինակի վրա ցույց կտամ ձեզ, թե ինչպես է դա գործում:
Մի անգամ էլեկտրոնային փոստով մի նամակ ստացա, որը սաստիկ տխրեցրեց ինձ: Նախկինում ես կփորձեի հաղթահարել այդ, աշխատելով իմ հոգեկան խնդիրների վրա կամ պարզելով իմ հարաբերութուններն այդ տհաճ նամակի հեղինակի հետ: Բայց այս անգամ որոշեցի օգտվել դոկտոր Հյու Լինի մեթոդից:
Առանց դիմելու կոնկրետ որևէ մեկի, ես կրկնում էի իմ մեջ “Ներիր ինձ, խնդրում եմ” և “Ես քեզ սիրում եմ” խոսքերը: Ես ուղղակի կանչում էի սիրո ոգուն, որպեսզի նա ապաքինի իմ մեջ այն, ինչը ստեղծում կամ գրավում էր այդ բացասական արտաքին իրավիճակները:
Մի ժամ էլ չէր անցել, ինչ ես մի նամակ ևս ստացա այդ նույն մարդուց: Նա ներողություն էր խնդրում իր առաջին նամակի համար:
Ուշադրություն դարձրեք, որ ես ոչ մի արտաքին ուժ չեմ գործադրել, որպեսզի ստանամ այդ ներողությունը: Ես նույնիսկ չէի էլ պատասխանել նրան: Ուղղակի, կրկնելով “Ես քեզ սիրում եմ”, ես ինչ-որ կերպ ապաքինեցի իմ մեջ թաքնված սահմանափակող դիրքորոշումը, որին մենք երկուսս էլ մասնակցում էինք:
Մեթոդի կիրառումը ոչ միշտ է նշանակում, որ արդյունք անմիջապես կստանաս: Բանը ոչ թե արդյունքներ ստանալն է, այլ ներդաշնակություն ձեռք բերելը: Երբ հաջողվում է դա, ցանկալի արդյունքներն ավելի շուտ ինքնստինքյան են գալիս:
Օրինակ, մի անգամ կորչեց իմ աշխատակիցներից մեկը: Նա մասնակցում էր մի շատ կարևոր ու հրատապ ծրագրի նախապատրաստմանը: Այդ մարդը ոչ թե ուղղակի դադարեց գալ գործի` թվում էր, թե նա ընդհանրապես վերացել է երկրի երեսից:
Ես շատ ծանր էի տանում դա: Չնայած այն պահին ես արդեն գիտեի դոկտոր Հյու Լինի մեթոդի մասին, հեշտ չէր անընդհատ կրկնել “Ես քեզ սիրում եմ” այն դեպքում, երբ ցանկանում ես ասել “Ես քեզ կսպանե՛մ”: Նրա մասին միտքն անգամ ինձ կատաղության էր հասցնում:
Եվ այնուհանդերձ ես շարունակում էի կրկնել “Ես քեզ սիրում եմ”, “Ես շատ ցավում եմ” և “Ներիր ինձ, խնդրում եմ”: Ես չէի դիմում կոնկրետ մարդու, այլ ուղղակի կրկնում էի այդ խոսքերը: Ինչ խոսք, որ ներսումս էլ սիրո զգացնումք չունեի: Ազնվորեն ասած, ինձ մոտ երեք օր պահանջվեց, որպեսզի ներքին հանգստության որոշ նմանության հասնեմ:
Եվ հենց այդ պահին հայտնվեց իմ կորած աշխատողը: Նա գտնվում էր բանտում և զանգահարեց ինձ օգնության խնդրանքով: Ես օգնեցի նրան և զրույցի ընթացքում անընդհատ կրկնում էի իմ մեջ “Ես սիրում եմ քեզ ”:
Չնայած անմիջական արդյունքներ չհաջորդեցին, բայց երեք օրվա ընթացքում ներքին ներդաշնակություն ձեռք բերելն արդեն նվաճում էր ինձ համար, և դա ինձ երջանկացրեց: Եվ ինչ-որ ակնթարթ աշխատակիցս նույնպես զգաց դա: Հենց այդ ժամանակ նա խնդրեց հսկիչին հեռախոսային զանգի համար ու հավաքեց իմ համարը: Շնորհիվ այդ զանգի ես ստացա որոշ հարցերի պատասխաններ, որոնք օգնեցին ինձ ավարտել այն հրատապ ծրագիրը:
Երբ ես առաջին անգամ եկա դոկտոր Հյու Լինի վարած Հո’օպոնոպոնոյի սեմինարին, նա գովեց իմ “Ձգողության գաղտնիքը” գիրքը: Նա ասաց ինձ, որ իմ մաքրվելու համեմատ իմ գրքի էներգետիկան կավելանա և ընթերցողն անմիջապես կզգա այն: Այլ խոսքերով ասած, աշխատելով ինձ վրա, ես կմիջնորդեմ իմ ընթերցողների կատարելագործմանը:
“Իսկ ինչպե՞ս լինել այն գրքերի հետ, որոնք արդեն վաճառված են և գտնվում են ընթերցողների մոտ”, - հարցրեցի ես: Իմ գիրքը բեսթսելլեր էր, այն հրատարակվում էր տարբեր հրաարակչություններում և մեծ տիրաժներով:
“Այդ գրքերն ընթերցողների մոտ չեն, - բացատրեց Հյու Լինը, հերթական անգամ խոցելով իմ երևակայությունն իր միստիկական իմաստությամբ: - Այդ գրքերը դեռևս քո մեջ են”:
Իմաստն այն է, որ ամեն ինչ միշտ մնում է մեր մեջ:
Այդ նորարարական մեթոդի մանրակրկիտ նկարագրությանն անհրաժեշտ էր առանձին ստեղծագործություն նվիրել: Ահա թե ինչու ես, դոկտոր Հյու Լինի համաձայնությամբ, ձեռնամուխ եղա այս գիրքը գրելուն: Կարճ ասած, ինչ էլ որ ցանկանում եք բարելավել ձեր կյանքում`սկսած ֆինանսական վիճակից մինչև անձնական հարաբերությունները, - դրական փոփոխությունների կարելի է հասնել մեկ ճանապարհով միայն` աշխատելով ձեր վրա:
Սեմինարի ոչ բոլոր մասնակիցներն էին ընդունակ ընկալել այն, ինչի մասին խոսում էր դոկտոր Հյու Լինը: Վերջին օրը նրանք հեղեղեցին նրան հարցերով, ձգտելով նրա գաղափարների մեջ տրամաբանություն գտնել: Օրինակ, նրանք հարցնում էին.
“Ինչպե՞ս մաքրվելը կարող է ազդել այլ մարդու վրա”:
“Իսկ ու՞ր է մնում այստեղ կամքի ազատությունը”:
“Ինչու՞ են այդքան շատ տեռորիստներ հարձակվում մեզ վրա”:
Դոկտոր Հյու Լինը լուռ էր: Թվում էր, թե նա ուղիղ ինձ վրա է նայում, չնայած ես նստած էի վերջին շարքերում: Նա տխուր տեսք ուներ: Չէ՞ որ նա անընդհատ խոսում էր ”արտաքին” գործոնների բացակայության մասին, այն մասին, որ ամեն ինչ տեղի է ունենում մարդու ներսում: Իսկ հիմա նա, հավանաբար, զգում էր իրեն այնպես, որ ունկնդիրների ոչ բավարար ըմբռնումն արտացոլում է իր սեփական ըմբռնման պակասը: Թվում էր, թե հիմա նա ծանր հոգոց կհանի: Ենթադրում եմ, որ նա մտովի արտասանում էր “Ներիր ինձ, խնդրում եմ: Ես քեզ սիրում եմ”:
Հետաքրքիր է, որ ներկաներից շատերն ունեին հավայական անուններ, չնայած նրանք նման չէին հավայացիների: Ես ու Մարկը հարցրեցինք այդ մասին: Մեզ ասացին, որ ցանկացողներին դոկտոր Հյու Լինը կարող է նոր անուններ տալ: Դա արվում էր նոր “ես” ձեռք բերելու նպատակով, որպեսզի հետագայում հեռանաս այդ “եսից” և սահմանափակությունների բացակայության կետում միաձուլվես Աստծո հետ:
Ես լավ գիտեի անվան ուժը: 1979 թվականին ես ստացել էի Սուամի Էնանդ Մանուշրի անունը: Այն ինձ տվել էր իմ ուսուցիչ Բագուան Շրի Ռայնեշը: Կյանքիս այն պահին ես դեռ փախչում էի անցյալիցս, պայքարում էի աղքատության հետ և կյանքի իմաստն էի փնտրում: Նոր անունն օգնեց ինձ ամեն ինչ սկսել մաքուր էջից: Այդ անունից ես օգտվեցի յոթ տարի: Եվ բնական է, որ ինձ հետաքրքրեց, կկարողանա՞ արդյոք և կուզենա՞ արդյոք դոկտոր Հյու Լինն ինձ նոր անուն տալ:
Երբ հարցրեցի նրան այդ մասին, նա պատասխանեց, որ պարտավոր է Աստծոց խորհուրդ հարցնել: Առաջին սեմինարից մոտ ամիս էր անցել, երբ նա գրեց ինձ:
Ջո,
Օրերս իմ մտավոր հայացքի առջև մի ամպ հայտնվեց: Այն սկսեց փոխվել և աստիճանաբար բաց-դեղնավուն դարձավ: Հետո այն ճմլկոտեց նոր արթնացած երեխայի նման, և չքացավ: Նրա տեղում հայտնվեց Աո Ախուա անունը, որ նշանակում է “Բարեպաշտ”:
Այսօր մի նամակով ինձ հետևյալ քաղվածքն ուղարկեցին.
“Ով Բարձրյալ, ինձ կյանք տվող, նվիրիր ինձ սիրտ, երախտագիտությամբ լցված”:
Ամենայն հասկացումից վեր խաղաղություն եմ քեզ ցանկանում:
Խաղաղություն ինձ,
Իհալիակալա
Ինձ դուր եկավ Աո Ախուա անունը, բայց ես չգիտեի, թե ինչպես է այն արտասանվում: Դիմեցի ուսուցչիս: Եվ ահա թե ինչ նա պատասխանեց.
Ջո,
Ա – “ա” հնչյունն է` “հայր” բառի մեջ:
Ո – “Ո՜հ” հոգոցի ձայնն է:
Խ – հնչյուն է “խոհանոց “ բառի մեջ:
Ու – հնչյուն է “տաղտուկ” բառի մեջ:
Խաղաղություն ինձ,
Իհալիակալա
Ես սիրեցի իմ նոր անունը: Երբեք չէի օգտագործում այն ուրիշների մոտ, բայց օգտվում էի նրանից դոկտոր Հյու Լինի հետ նամակագրության ժամանակ: Ավելի ուշ, երբ համացանցում սկսեցի վարել իմ բլոգը, գրանցվեցի որպես Աո Ախուա: Շատ քչերն էին հետաքրքրվում, թե ինչ անուն է դա: Բայց և այնպես դա կարևոր էր ինձ համար, որովհետև այդ կերպ ես կարծես խնդրում էի Աստծոն մաքրել իմ բլոգը: Չէ՞ որ ես օգտագործում էի մի բառ, որն ինձ համար նշանակում էր առանձնանալ ամպից և տեսնել Աստծոն:
Մեջբերել
Էջանիշներ