Նախամուսնական սեռական հարաբերություններ - 2

[Rhayader]

Մարդուկ, հասկանում եմ, որ հուսահատ կերպով սեքս ես ուզում, բայց պետք չի

[Գալաթեա]

Մարդուկ ջան, մի տեսակ ահավոր սխալ ա էս գրածիդ լուրջ վերաբերվելն ու լուրջ հակափաստարկ բերելը, բայց դե անեմ էլի:
Վիրջինիայում, անկախ իր խորհդանշական անվան, ամուսնության տարիքի հասած կույս աղջիկներ հաստատ շատ քիչ կան: Էնտեղ բոլորն են մինչև ամուսնանալը սեռական կյանք ունենում: Ու, օ զարմանք, բոզ չեն համարվում դրա պատճառով:
Եվ բնականաբար, մինչև ամուսնանալը սեքս են անում նաև իրենց ապագա ամուսինների հետ:
Եվ այնտեղ, ի տարբերություն մեր երկրի, ամուսնացողն ա որոշում, ում հետ ամուսնանա, ոչ թե իր մարյրը, հայրը, հարևանը կամ բաջանաղի կինը:

Այսինքն, երբ նախկինում լիքը սեքսեր ապրած աղջիկը որոշում է ամուսնանալ ներկայիս ընկերոջ հետ, նա արդեն նախկինների հետ համեմատած, տակով վրով ստուգած ու ամենալավը համարած-պրծած ա լինում էդ մարդուն:
Ու էդ դեպքում մեկ էլ հանկարծ մի օր գյուտ անելով հասկանալը, որ նախկինները սրանից լավն էին՝ շատ քիչ հավանական ա, եթե ոչ անհնարին:
Ուզում ա դեյլի նյուզն ասի, ուզում ա նյու յորք թայմզը, իրանց ասելով չի:

[John]

Մենակ ես եմ, թե՞ էլի մարդ կա, որ համալսարանի անունը, որտեղ անցկացրել են հետազոտությունը, բացել ա

[Rhayader]

Էս թեմայի ադեկվատության աստիճանը.

[Rhayader]

Մարդուկ ջան, մի տեսակ ահավոր սխալ ա էս գրածիդ լուրջ վերաբերվելն ու լուրջ հակափաստարկ բերելը, բայց դե անեմ էլի:
Վիրջինիայում, անկախ իր խորհդանշական անվան, ամուսնության տարիքի հասած կույս աղջիկներ հաստատ շատ քիչ կան: Էնտեղ բոլորն են մինչև ամուսնանալը սեռական կյանք ունենում: Ու, օ զարմանք, բոզ չեն համարվում դրա պատճառով:
Եվ բնականաբար, մինչև ամուսնանալը սեքս են անում նաև իրենց ապագա ամուսինների հետ:
Եվ այնտեղ, ի տարբերություն մեր երկրի, ամուսնացողն ա որոշում, ում հետ ամուսնանա, ոչ թե իր մարյրը, հայրը, հարևանը կամ բաջանաղի կինը:

Այսինքն, երբ նախկինում լիքը սեքսեր ապրած աղջիկը որոշում է ամուսնանալ ներկայիս ընկերոջ հետ, նա արդեն նախկինների հետ համեմատած, տակով վրով ստուգած ու ամենալավը համարած-պրծած ա լինում էդ մարդուն:
Ու էդ դեպքում մեկ էլ հանկարծ մի օր գյուտ անելով հասկանալը, որ նախկինները սրանից լավն էին՝ շատ քիչ հավանական ա, եթե ոչ անհնարին:
Ուզում ա դեյլի նյուզն ասի, ուզում ա նյու յորք թայմզը, իրանց ասելով չի:

Գալ, ասենք, նույն հավանականությամբ Հնդկաստանի չգիտեմոր համալսարանն էլ կարող է ուսումնասիրություն անց կացնի, որ կաֆեում հաց կերած երեխաները կարող են պարզել, որ իրենց մայրը ճաշի տակը վառում է, ոչ թե ճաշն այդպիսին պիտի լինի Մարդուկին շատ դուր կգար երևի Օրուելի 1984-ի գաղափարներով հասարակությունը.

WAR IS PEACE, FREEDOM IS SLAVERY, IGNORANCE IS STRENGTH.

[Մարկիզ]

Միայն այն հանգամանքը, որ հետազոտության մեխն ու գլխավոր նպատակը անձանց շրջանում «երջանկություն» կոչվող անհասկանալի, հեղհեղուկ և ոչ կոնկրետ «եզրով» նկարագրվող խիստ սուբյեկտիվ զգացողությունների, ապրումների և հույզերի ամբողջականությունն է, այդ հետազոտությունն արդեն չի կարող լինել գիտական: Ի՞նչն են գնահատել: Ի՞նչ է երջանկությունը, որ մի հատ էլ գնահատել են: Հարցման բոլոր մասնակիցները «երջանկություն» եզրը հասկանում, ընկալում են միանման՞՞... Ի՞նչ մեթոդաբանությամբ է իրականացվել, իսկ եթե կա այդպիսի մեթոդաբանություն, ապա որքանով է այն հիմնավորված: Ոչնով էլ չի կարող հիմնավորված լինել, քանի որ հետազոտության նպատակի ամենակարևոր տարրն այստեղ՝ «ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ ԶԳԱԼԸ», «ԵՐՋԱՆԻԿ ԶԳԱԼԸ» խիստ հարաբերական և սուբյեկտիվ երևույթ է: Էլ կարելի է չշարունակել...

Այնպես որ՝ հանգիստ քնեք-մնեք:

[Մարկիզ]

քարը պայթի տրաքի սա շատ շատ կարելի է անվանել հարցում, հարցման արդյունք... Ոնց որ ասենք մի որևէ հաղորդման ժամանակ մարդկանց հարցում են անում ինչ-որ բանի մասին ու հեռուստացույցով ցույց տալիս՝ չակնկալելով, որ իրենց կատարած հարցումն ու դրա արդյունքները կտպագրվեն գիտական հանդեսներում և գիտական աշխարհի կողմից կընկալվի որպես նորամուծություն, ներդրում գիտության մեջ:))

[Rammstein]

Թող էդ հետազոտողները գան Հայաստան, տեսնեն, թե ինչքան երջանիկ են մեր մոտի բազմաթիվ կանայք, ովքեր կույս լինելով ամուսնացել են նենց մարդկանց հետ, ում համար կնիկը մենակ երեխա բերելու, ճաշ եփելու ու տները մաքրելու համար ա, ու էդ կանանց համար երեւի սեքս ու հաճույք բառերը ոչ մի ընդհանուր բան չունեն։

Եթե նույնիսկ էս հետազոտությունը շատ հավաստի լինի, միեւնույն ա, ես առաջնային խնդիր չեմ համարում մարդկանց բացատրել, թե ոնց իրանց ավելի երջանիկ զգան։ Սենց թե նենց ամեն մարդ ինքն ա որոշում, թե ում հետ քնի, երբ քնի։ Փոխարենը խնդիր եմ տեսնում հասարակության վերաբերմունքի մեջ, ուրիշների կյանք քիթը խոթելու մեջ, մարդու իրական արժանիքները թողած եսիմինչերին նայելու մեջ։

[Chuk]

Ի՞նչ է երջանկությունը, որ մի հատ էլ գնահատել են:

Մարկիզ ջան, այսպես կոչված «հետազոտության» տողատակերը որ ուշադիր ենք կարդում, նկատում ենք, որ այսպես կոչված «հետազոտողները» երջանկությունը գրեթե նույնականացնում են սեքսի հաջող լինել-չլինելու հետ:

[StrangeLittleGirl]

Անկեղծ ասած, ես չէի շտապի եզրակացություններ անել: Ճիշտ ա՝ օրիգինալ հոդվածը չեմ կարդացել էն պարզ պատճառով, որ չեմ գտել, որովհետև նշյալ հեղինակները բազմաթիվ համատեղ հոդվածներ ունեն, ոչ մի տեղ չի նշված, թե խոսքը կոնկրետ որի մասին ա: Ճիշտ ա՝ Սկեպտի դրած հոդվածը տեղին քննադատություններ էր անում causation-correlation թեմայով, բայց հոդվածը քանի չեմ կարդացել, ես չէի շտապի եզրակացություններ անել:

Էսօր հակառակ տենդենց կա պնդելու, թե նախաամուսնական սեռական հարաբերություններն են լավ, երբ դարեր առաջ հակառակն էին պնդում: Հիմա ոմանք փորձում են գիտականորեն զանազան հարցեր պարզել: Նախ, վերցնենք երջանկության հարցը: Իհարկե, տեղին քննադատություն ա, թե ոնց են չափում երջանկությունը, բայց նման հետազոտություններում սովորաբար հստակ գրված ա լինում, թե ինչ չափանիշներ են հաշվի առել: Ընդունել-չընդունելը մնացածների գործն ա: Օրինակ, ասում են՝ դանիացիներն ամենաերջանիկ ազգն են: Շատ աբստրակտ ա հնչում: Բայց երբ նայում ես հետազոտությանը, խոսքը կոնկրետ իրանց կյանքից (ուսում, աշխատանք, ապահովություն և այլն) բավարարվածության մասին ա, ոչ թե առավոտից իրիկուն քեֆ անելու:

Հիմա դառնանք նույն հարցին: Իսկ ինչու՞ չեն կարող նախաամուսնական սեռական հարաբերություններ չունեցածներն ավելի երջանիկ լինել: Նախկինների հետ համեմատելը մեկ օրինակ էր, մանավանդ որ պոզիտիվ հոգեբանության մեջ կան հետազոտություններ, որոնք ցույց են տալիս, որ ընտրություն չունեցողները կամ քիչ ունեցողները սովորաբար ավելի բավարարված են, քան նրանք, ովքեր ընտրության մեծ հնարավորություն ունեն: Կամ էն, որ մինչև ամուսնանալը շատ սեռական հարաբերություններ ա ունեցել, խոսում ա էն մասին, որ շատ չստացված հարաբերություններ ա ունեցել, հետևաբար հավանականություն կա, որ հաջորդն էլ չի ստացվի: Կամ էն, որ նախկինում շատ սեռական հարաբերություններ ունենալը նշանակում ա մեծ բագաժ ունենալը ու դա ընտանիք բերելը, ինչը հաճախ անախորժությունների պատճառ ա դառնում: Ու սենց լիքը հարցեր:

Մի խոսքով, ես չէի շտապի եզրակացություններ անելիս: Հոդվածն անպայման կգտնեմ, կկարդամ, ավելի մանրամասն կարտահայտվեմ:

[ivy]

Բյուր, անկախ նրանից համաձայն եմ հետդ, թե չէ, գրածդ շատ հավանեցի։ Ընտիր ես գրում ու հիմնավորում մտքերդ։
Խելոք մարդ

[Տրիբուն]

Մարդուկը մենակ վստահելի աղբյուրներից ա ինֆո տալիս, չէ՞: Ու վստահելի աղբյուրներն ասում են, որ ղզղնած-չբավարարվածները ղզղնած-բավարարվածներից երջանիկ են: Ղզղնածն էս հավասարման մեջ հաստատուն ա, քանի որ չղզղնածներ չն լինում: Իսկ եթե լինում են, ապա դրանք բացառություններ են, որ հաստատվի օրինաչափությունը:

P.S. Նույն հաջողությամբ կարելի ա պնդել, որ մարդ կյանքում պիտի մի անգամ լողանա: Պատկերացրու ինչքան երջանիկ կլինես, եթե սաղ կյանքդ լողացած չլինես ու մեկ էլ տաք ջուր, դուշ, վաննա, շամպուն, գուբկա, քիսա ... Իսկ այ եթե ամեն օր լողանում ես, ամեն հաջորդ լողանալդ համեմատում ես նախորդ լողացածիդ հետ ու մանթո ես ընկնում՝ ոչ մի կայֆ, սաղ նույնն ա, մի բան էլ ավելի վատ, քանի որ էսօրվա շամպունը Լֆիկի լցած ֆալշ շամպուն էր:

[enna]

նորից էս թեմայում մի բան գրեմ.
Ես էնպիսի հասարակության մեջ եմ ապրում, որտեղ կարմիր խնձոր կոչվածը դեռ կա: Ինչի ես միանշանակ չեմ ընդունում էս հոդվածը, որովհետև աչքովս տեսնում եմ ,թե ոնց են ՛՛երջանիկ՛՛ ստեղի կանայք: Ստեղ էլ շուտ են ամուսնանաում, ու հաստատ կարամ ասեմ,որ 19 տարեկանում կնճիռներ ունենալը նորմալ երևույթ չի:

[Արևածագ]

Իմիջիայլոց, այս նյութի մասին այսօր Ռոսսիա1-ն էլ ասաց, ոէ հորդորեց չափավոր լինել սեռական հարաբերություններում:
Բայց էդ հեչ:
Եկա, որ ասեմ՝ ինչքան շատերը թեման քննարկելու փոխարեն թեման բացողին են քննարկել:

[Մարկիզ]

Եթե նույնիսկ այդ հետազոտության ժամանակ հստակ սահմանվել են «երջանկություն» կոչվածի չափանիշները, ապա դա դեռ չի նշանակում, որ մենք գործ ունենք հետազոտության հետ, որն իրավունք ունենք կոչել գիտական: Եվ այստեղ խնդիրն այն է, որ արդեն գիտական դարձած հետազոտության (հոդվածի և այլն) դեպքում ընդունող-չընդունողի մասին խոսելն ավելորդ է. գիտական հետազոտությունը, վերլուծությունը պետք է այնպիսի կառուցվածք և բովանդակություն ունենա, իրականացվի այնպիսի մեթոդաբանությամբ, որ որևիցե կոմպետենտ անձ անհամաձայնություն չկարողանա արտահայտել: Հենց դրա համար է, որ գիտական, ակադեմիական գրականություն հրապարակող թե տեղական, թե արտասահմանյան հանդեսներում խմբագրակազմերը և ղեկավարությունները ներկայացնում այնպիսի մարդիկ, ովքեր գիտական մեծ փորձ և կոմպետենտություն ունեն: Նպատակն այն է, որ ներկայացված ցանկացած գիտական աշխատանք մանրամասն քննարկվի, ուսումնասիրվի, համապատասխանի «գիտական» կոչվելու չափանիշներին, որ վաղն ինչ-որ մեկը չկանգնի ու գոռալով ասի՝ «ընդունում եմ սա» կամ «չեմ ընդունում»՝ կասկածի տակ դնելով դրա «գիտական» կամ «ճշգրիտ», «հիմնավոր» լինել կամ չլինելը:

Մի քիչ մանրամասնեմ օինակներով:

Օրինակ՝ եթե մենք « Երջանիկները մեր հասարակությունում» կամ «Թերսնվողները մեր հասարակությունում» վերաբերյալ հետազոտություն իրականացնենք հարցման միջոցով՝ գնահատելու համար համապատասխանաբար երջանիկներին և թերսնվողների ընկնող մասնաբաժինն ընդհանուր ազգաբնակչության շրջանում և եթե նույնիսկ փակ կամ բաց հարցերի միջոցով կարողանանք բացահայտել ընտրանքի (հարցման մասնակիցների) «կողմնակի բնորոշիչները (հատկանիշները)»՝ տարիքը, սեռը, ընտանեկան կարգավիճակը, եկամուտը, աշխատանք ունենալը և այլն, այնուհետև մենք զեկույց (կամ մեկ այլ կերպ) պատրաստենք (ներկայացնենք) այն մասին, որ, օրինակ, հարցման մասնակիցների ամուսնացած, 25-30 տարեկան, ամսական 100000 դրամ եկամուտ ունեցող, մշտական աշխատանք ունեցող անձանց 99 տոկոսը երջանիկ են կամ թերսնվող չեն, ապա դա դեռ չի նշանակում, որ մեր հետազոտությունը գիտական կոչվելու իրավունք ունի: Այսպիսի օրինակները բազմաթիվ են...

Գիտական աշխատանքում տարածվածության նկարագրությունից և արդյունքների ներկայացումից զատ, պետք է նաև կատարել ճշգրիտ վերլուծություն, մեկնաբանություններ, համեմատություններ, ուսումնասիրություն, հիմնավոր եզրահանգումներ, որոնց ճշգրտությունը, համադրելիությունն ու հիմնավորվածությունը որևէ կոմպետենտ անձի կողմից կասկածի տակ չպետք է (չի կարող) դրվի: Կոնկրետ այս դեպքում հարցմանը, արդյունքների ստացմանը ու դրանց ներկայացմանը (այդքան տոկոսների նկարագրությունը և այլն) պետք է պարտադիր հաջորդեր խորը և օբյեկտիվ վերլուծություն՝ պատճառահետևանքային կապերի վերհանման նպատակով: Իհարկե, ես էլ չեմ կարդացել և ես էլ չեմ կարող հիմնավոր կասկածի տակ դնել հետազոտության արժանահավատությունը, չեմ էլ կարող վստահաբար ասել, որ այն գիտական կոչվելու իրավունք չունի: Բայց մեկ բան պարզ է, կարծում եմ: Այս տիպի հետազոտությունների բուն նպատակը (գիտական նպատակը) սովորաբար լինում է ոչ թե երջանիկների և դժբախտների թվաքանակների (մասնաբաժինների) ներկայացումը՝ որոշակիացրած նրանց մոտ նախկինում նախամուսնական սեռական հարաբերության լինել-չլինելով, այլ նախաամուսնական սեռական կապերի լինել-չլինելու և ամուսնական կյանքում «երջանիկ զգալու» պատճառահետևանքային կապերի բացահայտումը և հիմնավոր վերլուծութունը: Իսկ եթե վերջին հատվածը բացակայում է և մեզ ներկայացնում են միայն հարցման (հետազոտության) արդյունքները, ապա մենք գործ ունենք ընդամենը հարցման միջոցով հետազոտության և դրա արդյունքների ներկայացման հետ (թեկուզ եթե ներկայացված տվյալները սուպեր ճշգրիտ են), այլ ոչ թե գիտական հետազոտության:

Այսպիսի բաների մասնագետը Ահարոնն է: Մեկ էլ նա է անընդհատ ինչ-որ հետազոտություններ անում ու հրամցնում դրանք հանրությանը՝ առանց հիմավորումների, իր ստացած հարցումների արդյունքների վերլուծությունների և ուսումնասիրությունների: Դրանք գիտական չեն: Դրանք ընդամենը հետազոտություններ են, որոնք այսօր Հայաստանում ամեն օր ինչ-որ մարդիկ հարցումների միջոցով կատարում են:

Իսկ ինչը՞ մեզ՝ հասարակ մարդկանց, հիմք տվեց այս հետազոտության վրա ծիծաղել, քննադատել և այլն: Պատճառը մեկն է՝ պարզ և ռաձիատըրշիկի մակարդակով մեզ ներկայացված տեսքը և բովանդակությունը: Եվ եթե նույնիսկ Վիրջինիայի համալսարանի հետազոտողներն իրականացրել են լրջագույն և բարդ գիտական աշխատանք՝ ընդգրկելով անհրաժեշտ քանակի և տեսակի ընտրանք, ապա դրա՝ միայն այս ոճով ներկայացումն ընթերցողի մոտ գիտականի կամ թեկուզ լուրջ աշխատանքի տպավորություն չի թողնում: