Իմ համար մարդը առաջին հերթին կենդանի ա, հետո նոր հասարակական էակ։ Էն ինչ բնական ա կենդանիների մոտ, պետք ա թույլատրվի մարդկանց մոտ, մի քիչ հաշվի առնելով հասարակության գործոնը։ Իսկ գործոնը պետք ա որոշվի ոչ թե «դուր չի գալիս, ուրեմն չի կարելի», այլ «վնաս ա տալիս, ուրեմն չի կարելի» սկզբունքով։ Էն ինչը մարդկանց մի խումբը (ազգը, ժողովուրդը) համարում ա անընդունելի, մեկ այլ խումբ համարում ա բնական (վայրի ցեղերի մեջ լիքը տենց «անընդունելի» բաներ կան)։ Հենց Եվրոպայի կողմ ենք նայում, սաղ նշում են, որ մեզ տենց զարգացումը պետք չի։ Բայց որ համեմատես պակաս զարգացած վայրենիների հետ, ու առաջարկես էդ ուղղությամբ գնալ, էլի դեմ են։
Կարճ ասած, ես կողմ եմ նույնիսկ հարազատ քույր-եղբայր երջանիկ հարաբերություններին, եթե հասարակությունը սովորի քիթը չխցկել ուրիշի անկողին։ Քանի դեռ դա չկա, հարաբերությունները երջանիկ լինել չեն կարող, իսկ այդպիսի հարաբերություն ես ոչ մեկին չէի ցանկանա։
Հ.Գ.
Հարաբերությունների մեջ ենթադրում եմ նաև սեքս։
Էջանիշներ