Ամեն դեպքում, կարծում եմ, ինձ կներեք, Հարդն ու Վելվետը դեռ էն մարդիկ չեն, ովքեր ստեղծագործական հասունության դրդող խորհուրդներ տալու իրավունք ունեն: Չգիտեմ, հալածեք ու գանահարեք ինձ, բայց քանի գնում, համոզվում եմ, որ էս անկեղծ քննադատություն ասածը սուտ ա ու շատ վատ բան ա, եթե անողները ոչ կոմպետենտ մարդիկ են,
ես էլ եմ շատ քննադատող բաներ գրել ակումբում, առիթից օգտվելով, բոլորից ներողություն եմ խնդրում, էլ չեմ անի:
Էս մտքերին ինձ դրդել ա մի անգամ Ժունդիայիի կողմից ֆեյսբուքում արված մի փոսթ, որ բառացի չեմ հիշում, բայց որի տակ ստորագրում եմ: Եթե չես հավանում, ուղղակի լռիր, եթե դու չունես վաստակած խորհուրդ տալու էն իրավունքը, որը ստեղծագործողին կդրդի հասունացման, դե երաժշտության բնագավառում, օրինակ, եթե Մանսուրյանին հավասար կոմպոզիտոր չես
Էլի եմ ասում, գուցե սխալ եմ, գուցե ինձանով եմ չափում, բայց ինձ թվում ա` ամեն մարդ էլ իր մեջ ծանր ա տանում քննադատությունը, ճիշտը՝ չես հավանում, շրջանցի տարբերակն ա, գոնե ինձ համար, իսկ քննադատելը կարելի ա կարկառուն գործիչներին ու մասնագետներին թողնել: Ես որ Նունեի երգը հավանել եմ ու շատ
Ավել-պակաս կներեք:
Էջանիշներ