ըըը երկու նկարա մնացել վերարկուիս գրպանը: Ամենայն հավանականությամբ ճմրթված: Ձմռանը հագնելուց էդ նկարները կտեսնեմ (երևի արդեն մոռացած էլ կլինեմ, որ 10 ամիս առաջ տենց նկար եմ դրել գրպանս): Այսես կոչված հուշը կամ կպահեմ, կամ էլ կգցեմ աղբամանը: Ամենայն հավանականւթյամբ երկրորդ տարբրակը կլինի:electrical_storm-ի խոսքերից
Իսկ հուշերը հիշողության տեսքով լրիվ ինձ բավարար են:
Եթե վստահ չես ինչ պետք է անես, արի մի փոքրիկ իրական պատմություն պատմեմ:
Տղան պետք է բանակ գնա և ընկերուհին իր նկարն է տալիս ընկերոջը , մոտ մեկ տարի անց ընկերուհին զանգում և ասում է որպեսզի նկար հետ վերադարձնի, որովհետև ուրիշին է սիրում, ընկերը մի խուրձ տարբեր աղջիկների նկարներ է հետ ուղղարկում և ասում. «մոռացել եմ, որ մեկն ես դու, քո նկարը ընտրի, իսկ մնացածը հետ ուղղարկի »:
Ես նրան իրոք սիրում էի… նա էլ ինձ… բայց ախր մենք 4-5 տարեկան էինքհիմա նա Կարատե-դո-եսիմինչի Ռուսաստանի չեմպիոնուհին է, նշանված է իր մարզչի հետ կարծեմ, իսկ ես… հա, ստեղ ԻՐԱՆՑ մասին ա գրվում)))
Մի քանի օր առաջ ամենաառաջին ընկերուհուս տեսա փողոցում: Իրար նայեցինք, անցանք, կարծես չէինք ճանաչում, բայց աչքերը ճանաչեցին միմյանց:
Տասնհինգ տարեկան էինք էն ժամանակ, հիմա էլ նա շատ գեղեցիկ էր: Մի տեսակ կարոտեցի, երբ տեսա:
Ungrateful (02.10.2011)
հմմմմմ.. ես թեման տեսա միանգամից հիշեցի մի բան, որը պահպանվել ա կլորիկիցս(դե տենց էի ասում
մեկ էլ են, որ վակհենում էր մետրոյի ժետոնը քցելու ենննն նախկին զռթերից, որ կարողա կհփի.. ու միշտ ժետոնը քցելուց վնննգցնում էր դրանց արանքով
Arpine (06.10.2011), melancholia (02.10.2011), Meme (01.10.2011), Renata (01.10.2011), Հայուհի (08.12.2011)
դեե
Мы всегда ценим то,чего мы добиваемся сами,своими силами...!
Երևի օդնոյով էիք ընկերություն անում, կամ ավելի ճիշտ «ընկեր-ընկերուհի» խաղում:դեե
Նարե91 (01.10.2011)
ես լասեի հընգեր-հընգերուհիԵրևի օդնոյով էիք ընկերություն անում, կամ ավելի ճիշտ «ընկեր-ընկերուհի» խաղում:
Freeman (02.10.2011), melancholia (02.10.2011), VisTolog (01.10.2011)
նու չէ հեռախոսով,ես օդնոն տանել չեմ կարաԵրևի օդնոյով էիք ընկերություն անում, կամ ավելի ճիշտ «ընկեր-ընկերուհի» խաղում:մարդը զանգում ինքն իրան խոսում էր,ես տենց էլ չհասկացա մեր հըըընգերության իմաստը,բայց դե
ավելի լավա սենց քան թե շատերի նման ողբալով հիշեմ
Мы всегда ценим то,чего мы добиваемся сами,своими силами...!
Ինքն էր առաջարկել ընկերություն անել?նու չէ հեռախոսով,ես օդնոն տանել չեմ կարա
Ողբա, եթե դրանից քեզ թեթևացած կզգաս:
melancholia (02.10.2011)
հետաքրքիր էր, ոմանք հումորով, ոմանք գեղեցիկ հուշերով.....բայց էս տղաները միշտ ինքոր թեթևությամբ ու քմծիծաղով են հիշում....երևի իրական սեր չեն զգացել նրանցից ոմանք
Դե ինչ ես էլ ասեմ իմ նախկինի մասին: Ամեն անգամ հիշելիս ցավ եմ զգում ու կարոտ, բայց չգիտեմ էլ դա սեր է մնացել? թե պարզապես գեղեցիկ հուշն է տանջում, հա ի դեպ, նրա նվիրած նվերը միշտ հետս է, բարի ժպիտով եմ կրում ու միշտ հոգեպես զգում ներկայությունը: Իսկ ներկաս....? Դա այլ է, իրական կյանք, ու...երբեմն հիշում ենք մեր նախկիններին, նա էլ պատմում է: Ի դեպ նրա նախկինը, իմ ընկերուհին է: Հետաքրքիր է կյանք ասածը: մեկը կորցնում է մեկը ` գտնում, բայց պետք է միշտ հարգել թե քո , թե դիմացինի զգացմունքը, եթե այն իրական է ու մաքուր սրտից է բխում, թեկուզ արդյունքը ցավոտ լինի:
Պատրաստվիր ավելի լավ, քան անհրաժեշտ է ու թող, որ ամեն ինչ իր հունով ընթանա:
դե հա ես հո չեի առաջարկելուԻնքն էր առաջարկել ընկերություն անել?
Ողբա, եթե դրանից քեզ թեթևացած կզգաս:
Мы всегда ценим то,чего мы добиваемся сами,своими силами...!
Առաջինը Կածյան էր: Կրասնոդարից: Մի օրում խփնվեց վրես: Ես մտածում էի կայֆավատ ա ըլնում: Ախր ընդամենը մի նկար էր տեսել, էն որ պլավկիով էի: Հետո որ մի երկու օր չէի մտնում (նկատի ունեմ ICQ չէի մտնում), քֆուր-քյաֆարը կապում էր: Ես էլ ստիպված դառա գերի: Ես իրան երեխեք էի խոստացել: Իսկ ինքը սկի իմ երկիրը չգիտեր: Հուշում էի, որ սկսվում ա "А"-ով: Հայաստանի քարտեզը ցույց տվեցի, ասեց. "Азербайджан":
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Վերջի օրերին կամաց-կամաց փորձում էի հասկացնեմ, որ ինտերնետով հնարավոր չի լուրջ հարաբերություններ կառուցել, իսկ ինքը ինձ խոստանում էր, որ մենք միասին կլնենք: Ամառային արձակուրդներից առաջ, երբ որ առանց կոմպ էր մնալու, ամեն օր մտնում հրաժեշտ էր տալի:
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Ու վերջին օրով իրան հասկացրի, որ "վերջ": Խոստացավ որ կթույնի ինքն իրան, բայց մի քանի ամիս հետո գրեց: Նորմալ էր: Ինստիտուտ էր ընդունվել, թենիս էր պարապում, մի խոսքով, թույնը չէր ազդել:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
aerosmith (08.12.2011), Ambrosine (09.12.2011), John (08.12.2011), Moonwalker (08.12.2011), unknown (09.12.2011), Yellow Raven (09.12.2011), Արէա (08.12.2011), Հայուհի (19.12.2011), Նաիրուհի (08.12.2011), Ռուսա (09.12.2011)
Բըվշիյ... խեխ... չգիտեմ ՝ էդ ինչա, ոչ տեսել եմ, ոչ լսել եմ, ոչ էլ հետը խոսացել եմ...
ես նոր գիտակցեցի, որ երբեք ընկեր չեմ ունեցել...
ու շատ էլ լավ ա, ինձ ավելորդ գլխացավանք պետք չի
Нет без правил игры, есть игра по неволе!
Երկրորդը Նաձյան էր: Ի դեպ երկար ժամանակ իրար անուն չգիտեինք: Զբաղվում էր նկարչությամբ, քուչի տղեքի հետ ֆուտբոլ խաղալով, մեկ էլ գժվում էր իմ համար: Հարցնում էի Բրեդ Փիթն ա սիրուն թե ես, ասում էր դու: Ինձ Մոսկվա էր կանչում: Ուզում էր հետս ամուսնանար: Կամաց-կամաց իմ վրա սիրահարվեց: Խանդում էր: Վկոնտակտե-ով ոչ մի աղջիկ չէր թողում ավելացնեի, իսկ եթե աղջիկները իրանք էին ընկերություն առաջարկում, պետք ա մերժեի ու վերջ: Ադնակլասնիկ երբ որ մտնում էի, զգում էր, դուրս էր հանում: Մի քանի անգամ էլ համոզեց որ Սկայպ մտնեմ հետը միկրաֆոնով խոսամ: Ըտեղ ես հայտնաբերեցի որ ռուսերեն խոսալ չգիտեմ: Հա, վերջում յան տվեց: Էդ վախտ էլ ես էի ահավոր կապված: Իրա ծնունդն էր մոտենում: Ես էլ 40 կիլանոց ռադիատրը քաշ տվեցի հանձնեցի, որ իսկական նվեր անեմ իրան: Էն էլ վերջում շատ համը հանեց: Ինքը ինձ խանդում էր, բայց ում հետ ասես գրվում էր: Ու էդ ընթացքում ուրիշի վրա էր սիրահարվել: Ու նաև պարզվեց ինքը ընդամենը 15 տարեկան էր: Մի խոսքով, դրանից հետո համոզվեցի, որ ինտերնետով սերը սուտ ա:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ