Իմ Համբիկ … Համբեր … իմ Համբերություն …
Չգիտեմ ինչու, բայց մտքումս միշտ Սևակի այս տողերը պտտվում են… ու որոշեցի անունը օրագրիս ՀԱՄԲԻԿՍ
---------- Ավելացվել է՝ 12:34 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 12:29 ----------
- Երեխեք, եկեք քվեարկենք, թե ովքեր են լինելու հաղորդավարները:Ամեն մեկը թող գրի մի հատ տղու ու մի հատ էլ աղջկա անուն, որ կարող են հաղորդավար լինել:
Դեմոկրատիայի ամենապարզ դրսևորումներից էր երևի, որ մենք առանց այո ու ոչ ասելու, ենթարկվեցինք, ոնց որ թե հենց այդպես էլ պետք է լիներ:
Առաջին անգամ, որոշեցի, որ ինչու ոչ, ես էլ իմ անունը կգրեմ` որպես հաղորդավարուհի, իսկ հաղորդավար … դե լավ ուզում եմ այդպես, հենց այդպես էլ կգրեմ, ամոթ է ինչ է, ով պետք է իմանա, գրեցի ՆՐԱ անունը:
Հիմա կբացեն, հիմա կկարդան, ինչ են մնացածը գրել, ինչ են գրել…
Մեկ, երկու, երեք… վերջ:
Ես հաղորդավարուհին եմ, իսկ հաղորդավարը մեկ ուրիշը (ինչու են բոլորը նրա անունն իմ անվան հետ կցել, ինչու, ինչ կա )
Բայց դե քանի որ ընտրված հաղորդավարն այդքան էլ հարմար չէր. ճիշտ խոսել չէր կարող, այդ նույն մեծամասնությունը ընտրեց ՆՐԱՆ – ես ու նա միասին պետք է մի ամբողջ ժամ բաց դաս վարեինք…
Անցել է երևի 8 տարի,, բայց ես չեմ մոռացել, հիմա հիշեցի, որ հետո նա հարցրեց, - դու էլ էիր մեր անունները գրել…
---------- Ավելացվել է՝ 12:40 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 12:34 ----------
Ես քեզ էնքան եմ սիրում...
Այս խոսքերն իսկապես չեմ իմանում որտեղից ու ինչպես են եկել ու մտել ուղեղս, ենթագիտակցությանս, թե գիտակցությանս մեջ, չգիտեմ, բայց այնքան խորն են արմատներ գցել, որ պոկ չեն գալիս...
Ուզում եմ ասել, ասել ու գրեթե գոռալ, որ ես քեզ էնքան եմ սիրում, բայց ում - չկա...
Մեջբերել
թե էտ պահին ինչու չուստիկիս թայը ոտքիցս դուրս թռավ 
Էջանիշներ