Վերանալով ճշմարտության ընկալման գեղարվեստական, կրոնական , սոցիալական կամ խնդրի վերաբերյալ նման այլ մոտեցումներից ,պետք է նախ և առաջ ճշմարտությունը դիտարկել որպես Բովանդակություն, այնուհետև որպես այնպիսի բովանդակություն որը կհամապատասխանի իրականությանը: Ըստ դրա, կարելի է տալ հետևյալ պարզ սահմանումը.
Ճշմարտությունը դա այն բովանդակությունն է, որը համապատասխանում է իրականությանը:
////Պետք է նկատել որ այստեղ ունենք ընդամենը 2 հասկացողություն,որոնք պետք է առանձին առանձին հիմնավորել ու պարզաբանել. օրինակ
Ինչ պետք է հասկանալ իրականություն կամ բովանդակություն ասելով: ////
Հենվելով տվյալ սահմանման վրա , կարելի է կատարել ճշմարտության առավել հետևողական վերլուծություն, որի ժամանակ դժվար չի լինի նկատել որ օրինակ ճշմարտության հարաբերականությունը , գալիս է ոչ թե իրականությունից , այլ հենց բովանդակության արտահայտչաձևերի սահմանափակությունից:
Նաև այն որ մարդուց կամ սուբեկտից անկախ, ոչ մի ճշմարտություն էլ գոյություն չունի: կա անսահման իրականություն, կամ իրական աշխարհ, իր բոլոր անսահման դրսևորումներով :Նաև այն որ Իրականությունն ու Ճշմարտությունը նույնական չեն, թեև ճշմարտությունն առանց իրականության չի լինում, նաև այն որ ճշմարիտ կամ ոչ ճշմարիտ կարող է լինել միայն բովանդակությունը՝իր զանազան դրսևորումներով, ոչ թե աթոռը,մարդը, ծառը և այլն և այլն : Մի խոսքով կարելի է շատ ու շատ հետաքրքիր հետևություններ անել, չնայած որ կրոնական կամ գեղարվեստական ոճով մեկնաբանություններն էլ շատ հետաքրքիր ու գեղեցիկ են:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ