Հարբեցողություն

[Second Chance]

Առաջ մոտս այնպիսի կարծիք էր որ, միայն ցածր ինտելեկտով մարդիկ կարող են հարբեցողներ դառնալ, բայց վաղուց է ինչ փոխվել է կարծիքս: Ցավալիորեն գնալով ավելի շատ մարդկանց եմ հանդիպում ու ափսոսում նրանց հարբեցող դառնալու փաստի վերաբերյալ:

Սակայն հարբեցողների 2 տեսակ կա
1. -մշտական հարբեցողներն են ովքեր բավական բան են կորցրել արդեն դրա պատճառով:
2. - հաճախակի հարբողներն են, որոնք և առկա են ավելի շատ մեր ,«ինտելեգենտ» երիտասարդության շրջանում հատկապես, ու ցավալիորեն հպարտ են դրանով:

Դե պարզ է , բոլորն էլ դեմ են 1 ինին ի՞սկ մնացած դեպքերը...
Ես մշտապես խուսափում եմ նման մարդկանց հետ շփվելուց անգամ, եթե դրանք իմ հարազատներն են: Տանել չեմ կարողանում այդ երևույթը ընդհարնապես:
Ցավալի եմ ընդունում, որ շատերը գլուխ են գովում իրենց հարբեցողություններով ու դրան հետևած արկածներով: Ընդհանրապես հպարտանալու բան չեմ տեսնում, նույնիսկ եթե դրանք հազվադեպ բնույթ են կրում : Բացասական եմ վերաբերվում թե պարբերական թե հատուկենտ բնույթ կրող հարբելուն:

[Kuk]

Դե հարբեցող դառնալը լավ չի, բայց դե մեկ-մեկ կարելի ա հարբել, ի՞նչ կա որ, ինչի՞ եք տենց ողբերգություն սարքում, չեմ հասկանում:

[Արշակ]

Ընդհանրապես տհաճ է հարբած մարդու հետ շփվելը։ Սովորաբար ամբախ–զամբախ խոսում են, մեծամտանում, կորցնելով ինքնատիրապետումը, հաճախ տարբեր կարգի հիմարություններ են անում, վնասելով իրենց կամ շրջապատին, կամ արգրեսիվանում են կամ էլ լրիվ անմեղսունակ են դառնում ու միևնույն ժամանակ՝ անօգնական ու թույլ։
Համ էլ հարբած մարդու վրայից տհաճ հոտ է գալիս։

Հաճախակի հարբելուց էս վիճակը հաճախ է լինում, երբեմն հարբելուց՝ համապատասխանաբար քիչ։ Էդքան բան։ Այլ տարբերություն առանձնապես չեմ տեսնում հաճախ հարբելու կամ «մեկ–մեկ կարելիայի» մեջ։

[Chuk]

Հարբած վիճակում առիթ եղել եմ Արշակի կողքը լինել և ուրախ եմ, որ ինքը հիմա ասում է, որ ամբախ-զամբախ խոսում եմ, մեծամտանում, կորցնում ինքնատիրապետումս, տարբեր կարգի հիմարություններ անում, վնասում ինձ կամ շրջապատիս, ագրեսիվանում կամ անմեղսունակ դառնում, դառնում թույլ ու անօգնական, վրայիցս տհաճ հոտ է գալիս

Արշ, բացել ա ինձ

Հարբած կարգավիճակը չեմ սիրում, փոխարենը սիրում եմ ալկոհոլ ու լրիվ նորմայի մեջ եմ համարում երբեմն խմելը՝ անգամ հարբելը: Չնայած հարբելը, էլի եմ կրկնում, հեչ ցանկալի չի

Ի դեպ, վաղը խմելու ենք
Արշ, դե դու էլ ոնց-որ միշտ, առանց խմելու կհարբես

Հ.գ. մտածում եմ չընդօրինակեմ որոշ բուսակերների ու մեծ գրողների գինովնալու մասին տողեր մեջբերեմ՝ ապացուցելու համար, որ խմելը լավ բան է

[ԿԳԴ]

Մեր հայկական առածանիից մեջբերում. << Գինին մարդուն չի սպանի, համա շան օրը կգցե>>

[Chuk]

Մեր հայկական առածանիից մեջբերում. << Գինին մարդուն չի սպանի, համա շան օրը կգցե>>

Ես էլ Թմբկաբերդի առումից մեջբերում անեմ.

Էսպես է ասել հընուց էդ մասին
Ֆարսի բյուլբյուլը, անմահ Ֆիրդուսին․
Ի՜նչը կըհաղթի կյանքում հերոսին,
Թե չըլինին
Կինն ու գինին։

Արևի նման ճակատը պայծառ,
Նայում է խըրոխտ, կանգնած ինչպես սար,
Ո՜վ կանի նըրան գետնին հավասար,
Թե չըլինին
Կինն ու գինին։

Պարում է ասես կըռիվ գընալիս,
Գետընքից վերև թըռչում ման գալիս.
Ո՜վ ցած կըբերի նըրան թըռչելիս,
Թե չըլինին
Կինն ու գինին։

Թեկուզ և արար աշխարհ գա վըրան,
Կերթա դեմ ու դեմ, տուր չի տալ իրան,
Ռուստեմ Զալն էլ չի հաղթիլ նըրան,
Թե չըլինին
Կինն ու գինին։

Էնպես որ ճիշտ եք ասում, էդ 2 վատ սովորություններից՝ կնոջից ու գինուց, հրաժարվել ա պետք

[ԿԳԴ]

Էնպես որ ճիշտ եք ասում, էդ 2 վատ սովորություններից՝ կնոջից ու գինուց, հրաժարվել ա պետք

Պետքա, բայց հնարավորա հրաժարվել?

[Chuk]

Պետքա, բայց հնարավորա հրաժարվել?

Իհարկե հնարավոր է, ուրիշ հարց, որ սխալ ա
Հատկապես կնոջից

[Ուրվական]

Ահավոր տհաճ է հարբած մարդու հետ շփվելը: Ես անձամբ, չեմ կարողանում լիարժեքորեն շփվել հարբած մարդու հետ: Հա, կարող ա խոսամ, կատակեմ, բայց ինչ ասես մի մարդու, որի գիտակցությունը մթնած է, որը լավ չի պատկերացնում, թե շուրջն ինչ է կատարվում: Հետո հարբելու տարբեր ձևեր էլ կան՝ դրսևորումներ: Այսինքն՝ կոնկրետ դեպքից էլ է շատ բան կախված: Կատեգորիկ դեմ էլ "հարբել" երևույթին, ընդհանրապես, և միանշանակ կողմ եմ "հարբել" երևույթին՝ մասնավորապես:

[Enigmatic]

իսկ ես անկեղծ ասած սիրում եմ երբ տղեն գինովցած է լինում,պարզա առիթից առիթ,նենց հավեսա կարաս հանգիստ խոսացնես ու ինքն էլ անկեղծ պատասխանումա քո բոլոր հարցերին,անկաշկանդ,շատ բաներ խոստովանում ա,երբ չէր խոստովանի սթափ վիճակում,միխոսքով հավեսա,եթե համ ու հոտովա,

[Edz]

Հա բայց ինչ վատ բան կա հարբելու մեջ, եթե ասենք հաճախակի բնույթ չի կրում ու հետաքրքիր շրջապատ կա?
Դե ինձ ել հաճելի չի հարբած մարդու հետ շփվելը, բայց որ հարբած եմ լինում արդեն մեկա հարբածա թե սթափ

[Լ.յ.ո.վ.]

Դե պարզ է , բոլորն էլ դեմ են 1 ինին ի՞սկ մնացած դեպքերը...

Ոչ հաճախակի խմելու մեջ ոչ մի վատ բան չկա: Այ դրա բացակայությունը արդեն տարօրինակ է:
Ինչ վերաբերվում է հաճախակի խմողներին` հաբեցողներին, ապա ես էլ աշխատում եմ չշփվել նման մարդկանց հետ, որովհետև "շփվել" չի էլ ստացվում, մարդը չի հասկանում ինչա խոսում

Իմ մոտ կանոն կա: Խմած մարդու հետ ՄԻ ՎԻՃԻՐ, թող թո քնի հանգստանա հետո նոր սկսիր ջղայնությունդ թափել

[Amaru]

Տարբերակ 3. Ինքս էլ հարբում եմ, ինձ դուր է գալիս:

[Ուլուանա]

Քվեարկել եմ չորրորդ տարբերակի օգտին , դե, երևի ոչ մեկի առանձնապես չզարմացրի։
Ինչ որ պիտի ասեի, Արշակն արդեն ասեց, ավելացնելու բան կարծես չունեմ։

իսկ ես անկեղծ ասած սիրում եմ երբ տղեն գինովցած է լինում,պարզա առիթից առիթ,նենց հավեսա կարաս հանգիստ խոսացնես ու ինքն էլ անկեղծ պատասխանումա քո բոլոր հարցերին,անկաշկանդ,շատ բաներ խոստովանում ա,երբ չէր խոստովանի սթափ վիճակում,միխոսքով հավեսա,եթե համ ու հոտովա

Իսկ ինձ դուր են գալիս այն տղաները, որոնք անկեղծ ու անմիջական լինելու համար արհեստական խթանների կարիք չունեն, տվյալ դեպքում՝ ալկոհոլի տեսքով։ Ու ընդհանրապես պետք եղած դեպքում ես առանց ալկոհոլի էլ եմ կարողանում մարդկանց անկեղծության դրդել։

[Chuk]

Լավ, մի քիչ ջրիկացա, հիմա էլ մի քանի բառ լուրջ գրեմ:

Ամբողջ խնդիրն այն է, որ սա սխալ կառուցված թեմա, հարցում ու սխալ ընթացք ունեցող քննարկում է:

Արդյո՞ք լավ բան է հարբեցողությունկ: Իհարկե՝ ոչ: Այստեղ երկու կարծիք լինել չի կարող: Բնականաբար դա բացասական երևույթ է, հարբեցողը ըստ էության հիվանդ մարդ:

Բայց արդյո՞ք թեմայում քննարկվում է հարբեցողություն երևույթը: Երիցս ոչ, այստեղ քննարկվում է ալկոհոլն օգտագործելն ընդհանրապես: Մարդիկ կան, որ բացարձակ դեմ են ալկոհոլ օգտագործելուն ու ստացվում է երկու ծայրահեղությունների բախում.
Ծայրահեղություն 1. Հարբեցող
Ծայրահեղություն 2. Ալկոհոլը ընդհանրապես մերժող, քամահրող

Իսկ ցանկացած ծայրահեղություն վատ է: Շատ վատ է:

Չափավոր քանակությամբ ալկոհոլային խմիչք օգտագործելը հարբել չէ: Հազվադեպ հարբելը հարբեցողություն չէ: Ահա սա պետք է լիներ քննարկման ելակետը:

Վերադառնանք ալկոհոլային խմիչքների օգտագործմանը: Շատերն անգամ պնդում են, որ որոշ դեպքերում դա առողջարար է: Ավելին ասեմ, այդպես համարողները ամենևին հարբեցող չեն, որ իրենց արդարացնելու համար ասեն:

Ես չեմ ուզում այս տեսակետներից որևէ մեկը պնդել, բայց.
- Ասում են, որ օրական մեկ բաժակ թթի արաղը օգտակար է ստամոքսի խոց ունեցողների համար,
- Թեյի հետ կոնյակը օգտակար է մրսածության դեպքում,
- Արաղի մեջ խառնած սև ու կարմիր բիբարներ, սխտոր, այդ խմիչքի օգտագործումը նույնպես օգտակար մրսածության դեպքում,
- Ժողովուրդն ասում է, որ օրական մի գավաթ ազնիվ գինի խմելը կյանքն է երկարացնում, այդ գինին ավյուն է,
և այլն:
Ցուցակը կարելի է շարունակել:

Հետևաբար եթե խոսում ենք զուտ ալկոհոլային խմիչքի օգտագործման կարելիության մասին, ապա դա ոչ միայն վատ չէ, այլ երբեմն նույնիսկ լավ է: Եթե խոսենք հարբեցողի ու հարբեցողության մասին, դա լրիվ այլ խոսակցություն է:

Փորձեմ համեմատություն անցկացնել: Ենթադրենք ոչ կանոնակարգված սնունդ ընդունելը կամ բկլիկությունը բացասական երևույթներ են: Բայց դա չի ենթադրում, որ պետք է ասենք. «ուտելը վատ բան է»: Ավելին, եթե երբեմն ինչ-որ մեկը ոչ կանոնակարգված է սնվում կամ բկլիկություն է անում, ապա դա սարսափելի չէ, նորմայի մեջ տեղավորվում է: Միայն այդ երկու սովորությունների հարատևությունն է, որ խիստ բացասական է:

Նույնն էլ ալկոհոլի դեպքում: Ոչ մի վատ բան չկա չափավոր խմիչքի մեջ, որը երբեմն բարձրացնում է տրամադրությունը, երբեմն մրսած ժամանակ տաքացնում, երբեմն լրացուցիչ համարձակություն հաղորդում, հաճելի է խմելը և այլն: Մասնավորապես ես շատ եմ սիրում գարեջուր խմել: Ու դա շատ լավ է: Հրաշալի է: Գարեջուրն էլ չափազանց համեղ ըմպելիք է... ու շատ հաճելի