Ծուլություն կամ ուղղակի՝ հավես չկա
Առակ ծուլության մասին
Երբ Ժուանը մահացավ, նա մի գեղեցիկ վայրում հայտնվեց՝ ազատ, հարմար և հենց այնպիսին, ինչպիսին ինքն էր միշտ երազել: Սպիտակ հագուստ հագած ինչ-որ մեկը մոտեցավ նրան և ասաց. “Դու իրավունք ունես պահանջելու ցանկացած բան, ցանկացած զվարճանք, հաճույք, համեք ուտելիք“:
Ժուանը սկսեց ապրել այնպես, ինչպես միշտ երազել էր: Իսկ երբ շատ տարիներ անցան, նա դիմեց այն սպիտակ հագուստով էակին.
- Ես արդեն վայելել եմ այն ամենը ինչ ցանկացել եմ: Հիմա ինձ աշխատանք է պետք, որպեսզի ինձ օգտակար զգամ:
- Ցավում եմ, բայց դա միակ բանն է, ինչը ես չեմ կարող տալ: Այստեղ աշխատանք չկա:
- Ի՞նչ է ստացվում, ես հուր-հավիտյան դատապարտված եմ ձանձրույթի՞: Չէ՛, ավելի կլիներ դժոխք ընկնեի:
Սպիտակ հագուստով էակը մոտեցավ և հազիվ լսելի ձայնով ասաց.
- Իսկ քո կարծիքով դու ո՞րտեղ ես: