Մենք ենք մեր սարերը... մեր գայլերը... մեր ֆայլերը...
StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Տարիներ առաջ, երբ էդպես երրորդ-չորրորդ կուրսի ուսանող կլինեի, մեր անատոմիկից դեպի լաբորատոր բարձրացող ճանապարհին (մարդկային լեզվով՝ Հերացու սկզբնամասում) մի տատիկ ինձ կանգնեցրեց: Սկսեց պատմել, որ իր աղջիկը հոգեկան հիվանդ է, որ եկել էր դեղ գնելու, իսկ այն թանկացել էր (սովորական ...
Իսկ ես դեռ երկար պետք է լարախաղացի ձողը ձեռքիս ետ ու առաջ անեմ այս ,,մազե կամրջին" : Չի էլ կտրվում: Ճռճռոցը գնալով ավելի ականջ սողոսկող է դարձել, կարծես թուլացել են և կապերը, բայց չի կտրվում... Առավոտյան ժամը ութն անց է երեսուն րոպե: Վեր եմ կացել ու չգիտեմ ի՞նչ պիտի անեմ: Երեկը ...
...Առանց ընկերոջ թիկունքդ բաց է, Սա ինքնին արդեն մի լուրջ հարված է, Ոտքիդ տակ քար է, քարի տակ իժ է, Աչքդ թեքեցիր՝ հարցդ լուծված է...